abc com pl 7


Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie powierzenia zadań organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej.ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie powierzenia zadań organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej (Dz. U. Nr 119, poz. 1246) Na podstawie art. 48 § 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje: § 1. Powierza się zadania organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej działającej pod nazwą "Polski Rejestr Statków S.A." z siedzibą w Gdańsku. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 89, poz. 857) Na podstawie art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa organizację oraz szczegółowe warunki i tryb wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną. § 2. 1. Organami Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej są: 1) Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego; 2) wojskowi inspektorzy weterynaryjni. 2. Wojskowymi inspektorami weterynaryjnymi są: 1) zastępca Inspektora Weterynaryjnego Wojska Polskiego; 2) lekarze weterynarii wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej; 3) wojskowy weterynaryjny inspektor farmaceutyczny; 4) epizootiolodzy szefostw służby zdrowia rodzajów Sił Zbrojnych; 5) epizootiolog Dowództwa Garnizonu Warszawa; 6) epizootiolodzy wydziałów służby zdrowia dywizji i samodzielnych brygad; 7) epizootiolodzy korpusów obrony powietrznej i baz lotniczych; 8) epizootiolodzy flotylli i portów wojennych; 9) lekarze weterynarii 74 batalionu przeciwepidemicznego; 10) lekarze weterynarii kursu szkolenia przewodników i tresury psów służbowych. § 3. 1. Wojskową Inspekcją Weterynaryjną kieruje Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego, podległy szefowi komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia. 2. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego w zakresie Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej wykonuje zadania na zasadach i w trybie przewidzianych w ustawie dla Głównego Lekarza Weterynarii, z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozporządzenia. § 4. Wojskowym inspektorom weterynaryjnym, wymienionym w § 2 ust. 2, uprawnienia wojskowych inspektorów weterynaryjnych nadaje i cofa szef komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia, na wniosek Szefa Służby Weterynaryjnej - Inspektora Weterynaryjnego Wojska Polskiego. § 5. 1. Wojskowi inspektorzy weterynaryjni podlegają, w zakresie wykonywania swoich zadań, Szefowi Służby Weterynaryjnej - Inspektorowi Weterynaryjnemu Wojska Polskiego. 2. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego może, w każdym czasie, odsunąć czasowo od wykonywania obowiązków wojskowego inspektora weterynaryjnego, jeżeli działalność tego inspektora zagraża prawidłowemu wykonywaniu zadań Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, a zwłaszcza narusza bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne na obszarze właściwości tego inspektora. § 6. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego i wojskowi inspektorzy weterynaryjni wykonują swoje zadania, posługując się pieczątką i legitymacją wojskowego inspektora weterynaryjnego, wydanymi przez szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia. § 7. Wojskowa Inspekcja Weterynaryjna współdziała z Inspekcją Weterynaryjną, Wojskową Inspekcją Sanitarną, Państwową Inspekcją Sanitarną, służbą zdrowia w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz służbą weterynaryjną i służbą zdrowia jednostek wojsk obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 8. 1. Wojskowi inspektorzy weterynaryjni wykonują zadania określone w art. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej "ustawą", i są upoważnieni, w szczególności do: 1) wstępu na teren i do obiektów jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, na teren i do obiektów zajmowanych przez wojska obce przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także do środków transportu, w tym okrętów i statków powietrznych wykorzystywanych do przewozu produktów pochodzenia zwierzęcego i zwierząt na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk obcych; 2) przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej produktów pochodzenia zwierzęcego i zwierząt przewożonych na potrzeby wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz okazania dokumentów i udostępnienia niezbędnych danych związanych z prowadzonymi czynnościami; 4) pobierania nieodpłatnych próbek do badań laboratoryjnych; 5) dokonywania kwalifikacji zakładów do zaopatrywania jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz wojsk obcych w produkty spożywcze pochodzenia zwierzęcego - w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach; 6) wydawania, niezbędnych ze względu na ochronę zdrowia i życia ludzkiego, decyzji i zaleceń w związku z naruszeniem przepisów lub zagrożenia bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego. 2. Wojskowy inspektor weterynaryjny może wystąpić do właściwej miejscowo jednostki Żandarmerii Wojskowej z wnioskiem o pomoc, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia czynności kontrolnych lub realizacji przedsięwzięć w sytuacjach zagrożenia sanitarno-weterynaryjnego. Właściwa miejscowo jednostka Żandarmerii Wojskowej jest zobowiązana do udzielenia pomocy w toku wykonywania tych czynności. 3. W razie stwierdzenia przez wojskowego inspektora weterynaryjnego, że podmiot zakwalifikowany do zaopatrywania wojska produkuje lub dostarcza produkty spożywcze pochodzenia zwierzęcego z naruszeniem lub niezgodnie z warunkami weterynaryjnymi, stwarzając zagrożenie dla zdrowia i życia konsumenta wojskowego, bądź uniemożliwia przeprowadzenie czynności kontrolnych, wojskowy inspektor weterynaryjny ma prawo nakazać odbiorcy wojskowemu zaprzestania dalszego zaopatrywania się u wskazanego podmiotu. § 9. 1. W razie stwierdzenia istotnych uchybień sanitarno-weterynaryjnych w kontrolowanej jednostce, wojskowy inspektor weterynaryjny ma obowiązek zawiadomić o stwierdzonych uchybieniach kierownictwo kontrolowanej jednostki albo organ powołany do sprawowania nadzoru nad tą jednostką. 2. Wydanie decyzji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 6, wraz z uzasadnieniem i zaleceniami, wojskowy inspektor weterynaryjny dokumentuje wpisem w książce kontroli, potwierdzając go własnoręcznym podpisem i pieczątką. 3. Dowódcy (szefowie, komendanci, dyrektorzy) kontrolowanej jednostki są obowiązani: 1) zapewnić organom Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej niezbędną pomoc przy wykonywaniu ich obowiązków; 2) wykonywać zalecenia wojskowego inspektora weterynaryjnego; 3) w terminie trzydziestu dni od dnia przeprowadzenia kontroli i stwierdzenia uchybień, pisemnie poinformować właściwego wojskowego inspektora weterynaryjnego o podjętych i wykonanych czynnościach. § 10. 1. Organami właściwymi w sprawach należących do zadań i właściwości Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej są wojskowi inspektorzy weterynaryjni, o których mowa w § 2 ust. 2. 2. Organem wyższego stopnia w stosunku do wojskowych inspektorów weterynaryjnych jest Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego. § 11. 1. Wojskowi inspektorzy weterynaryjni, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2-10, przedstawiają Szefowi Służby Weterynaryjnej - Inspektorowi Weterynaryjnemu Wojska Polskiego corocznie, w formie sprawozdania, i comiesięcznie, w formie meldunku, analizę i ocenę ze sprawowanego nadzoru i postępowania lekarsko-weterynaryjnego w zakresie określonym ustawą oraz odrębnymi przepisami. 2. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego przedstawia corocznie, w pierwszym kwartale, szefowi komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia, analizę i ocenę realizacji zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną. § 12. Nadzór nad jakością zdrowotną produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego w zakładach zaopatrujących jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej oraz wojska obce przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie narusza i nie zastępuje działania organów Inspekcji Weterynaryjnej. § 13. Badania i analizy, w zakresie określonym przez organy Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej, wykonują laboratoria i pracownie wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej oraz odpłatnie laboratoria określone w art. 23 ust. 3 i 4 ustawy. § 14. Nadzór sprawowany przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną nie obejmuje spraw należących do właściwości Wojskowej Inspekcji Sanitarnej. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 sierpnia 2003 r. w sprawie wojskowych organów weterynaryjnych (Dz. U. Nr 163, poz. 1581), wydanym na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie zasięgu terytorialnego niektórych regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych (Dz. U. Nr 20, poz. 191) Na podstawie art. 32 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 1 marca 2004 r. określa się zasięg terytorialny regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych w: 1) Katowicach; 2) Łodzi; 3) Poznaniu; 4) Pile; 5) Szczecinku. § 2. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach stanowią następujące nadleśnictwa: Andrychów, Bielsko, Brynek, Brzeg, Chrzanów, Gidle, Herby, Jeleśnia, Katowice, Kędzierzyn, Kluczbork, Kłobuck, Kobiór, Koniecpol, Koszęcin, Kup, Lubliniec, Namysłów, Olesno, Olkusz, Opole, Prószków, Prudnik, Rudy Raciborskie, Rudziniec, Rybnik, Siewierz, Strzelce Opolskie, Sucha, Świerklaniec, Tułowice, Turawa, Ujsoły, Ustroń, Węgierska Górka, Wisła, Zawadzkie, Złoty Potok. 2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach wynosi 24.611 km2. § 3. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi stanowią następujące nadleśnictwa: Bełchatów, Brzeziny, Gostynin, Grotniki, Kolumna, Kutno, Łąck, Opoczno, Piotrków, Płock, Poddębice, Przedbórz, Radomsko, Radziwiłłów, Skierniewice, Smardzewice, Spała, Wieluń, Złoczew. 2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi wynosi 22.658 km2. § 4. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu stanowią następujące nadleśnictwa: Antonin, Babki, Czerniejewo, Gniezno, Góra Śląska, Grodziec, Grodzisk, Jarocin, Kalisz, Karczma Borowa, Konin, Koło, Konstantynowo, Kościan, Krotoszyn, Łopuchówko, Oborniki, Piaski, Pniewy, Przedborów, Sieraków, Syców, Taczanów, Turek, Włoszakowice. 2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu wynosi 23.809 km2. § 5. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Pile stanowią następujące nadleśnictwa: Człopa, Durowo, Jastrowie, Kaczory, Kalisz Pomorski, Krucz, Krzyż, Lipka, Mirosławiec, Okonek, Płytnica, Podanin, Potrzebowice, Sarbia, Trzcianka, Tuczno, Wałcz, Wronki, Zdrojowa Góra, Złotów. 2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Pile wynosi 8.574 km2. § 6. 1. Zasięg terytorialny Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku stanowią następujące nadleśnictwa: Białogard, Bobolice, Borne Sulinowo, Bytów, Czaplinek, Czarne Człuchowskie, Czarnobór, Człuchów, Damnica, Drawsko, Dretyń, Gościno, Karnieszewice, Leśny Dwór, Łupawa, Manowo, Miastko, Niedźwiady, Osusznica, Polanów, Połczyn, Sławno, Szczecinek, Świdwin, Świerczyna, Trzebielino, Tychowo, Ustka, Warcino, Złocieniec. 2. Zasięg terytorialny nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku wynosi 14.591 km2. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 229, poz. 2273. 3 ) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniami Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 1994 r. Nr 114, Nr 126, Nr 181, Nr 182, Nr 184, które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 596--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów roślin objętych płatnościami uzupełniającymi 597--z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 598--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego 599--z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania i trybu przekazywania gminom części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów w specjalnych strefach ekonomicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 600--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej 601--z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 602--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu postępowania w sprawach wydawania zezwoleń i wpisu do rejestru indywidualnych praktyk, indywidualnych specjalistycznych praktyk i grupowych praktyk pielęgniarek i położnych oraz danych objętych wpisem do rejestru. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 20, poz. 192) Na podstawie art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167, poz. 1372 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb doprowadzania i przyjmowania do izb wytrzeźwień, zwanych dalej "izbami", jednostek Policji, innych placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostki samorządu terytorialnego, zwanych dalej "placówkami", oraz zwalniania z tych izb, jednostek i placówek osób w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, zwanych dalej "osobami w stanie nietrzeźwości"; 2) organizację izb i placówek; 3) zakres opieki zdrowotnej nad osobami doprowadzonymi do izb lub palcówek; 4) maksymalną wysokość opłat związanych z pobytem w izbie, placówce lub jednostce Policji. § 2. 1. Osoby w stanie nietrzeźwości mogą być doprowadzone do izby, placówki lub jednostki Policji przez funkcjonariuszy Policji lub strażników straży gminnej, zwanych dalej "doprowadzającymi". 2. Jeżeli istnieją uzasadnione wskazania do udzielenia im pomocy medycznej lub hospitalizacji, osobom w stanie nietrzeźwości udziela się niezbędnej pomocy medycznej lub natychmiast po zatrzymaniu przewozi się do zakładu opieki zdrowotnej. Przewozu dokonują, w miarę posiadanych możliwości, służby, o których mowa w ust. 1, pracownicy izb, placówek, pogotowia ratunkowego albo innych podmiotów realizujących zadania na rzecz porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli. 3. Doprowadzający osobę w stanie nietrzeźwości sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia. Protokół ten zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko, jednostkę oraz numer służbowy doprowadzającego; 2) datę i godzinę doprowadzenia; 3) miejsce i okoliczności oraz opis interwencji; 4) imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej oraz wiek osoby doprowadzonej; 5) nazwę i numer dokumentu tożsamości lub rysopis osoby doprowadzonej; 6) adres osoby doprowadzonej; 7) opis zachowania doprowadzonego w czasie interwencji i transportu, z uwzględnieniem okoliczności uniemożliwiających doprowadzenie do miejsca zamieszkania lub pobytu; 8) określenie przedmiotów posiadanych przez osobę w stanie nietrzeźwości w chwili doprowadzenia; 9) dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą po wytrzeźwieniu; 10) miejsce doprowadzenia oraz decyzję dyrektora izby, kierownika placówki lub komendanta jednostki Policji o przyjęciu lub odmowie przyjęcia. 4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do tożsamości osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji dane tej osoby niezwłocznie sprawdza i potwierdza doprowadzający. § 3. 1. Podstawą do przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji osoby doprowadzonej jest wynik badania zawartości alkoholu w organizmie wskazujący na stan nietrzeźwości. Wynik badania potwierdzony jest wydrukiem z atestowanego urządzenia służącego do pomiaru zawartości alkoholu w organizmie. Wydruk stanowi załącznik do protokołu doprowadzenia lub karty ewidencyjnej. 2. Badania, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się za zgodą osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji. 3. W razie niewyrażenia zgody na przeprowadzenie badania, o którym mowa w ust. 1, osobę doprowadzoną przyjmuje się do izby, placówki lub jednostki Policji wyłącznie w przypadku występowania dodatkowych symptomów upojenia alkoholowego potwierdzonych przez lekarza lub felczera izby lub placówki, a w przypadku osób doprowadzonych do jednostki Policji przez upoważnionego funkcjonariusza Policji, w protokole doprowadzenia lub karcie ewidencyjnej. § 4. 1. Osobę doprowadzoną do izby lub placówki poddaje się niezwłocznie badaniom lekarskim. 2. Lekarz lub felczer po przeprowadzeniu badania osoby doprowadzonej do izby lub placówki stwierdza: 1) brak objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie lub placówce; 2) potrzebę udzielenia pomocy doraźnej, która może być udzielona w izbie lub placówce; 3) konieczność wykonania zabiegów higieniczno-sanitarnych, uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz brak przeciwwskazań do umieszczenia w izbie lub placówce; 4) istnienie medycznych przesłanek skierowania do szpitala lub innego zakładu opieki zdrowotnej - uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz istnienie wskazań do hospitalizacji. 3. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia u osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji wystąpienia istotnych zakłóceń funkcji zdrowotnych organizmu, natychmiast powiadamia się pogotowie lub zespół ratownictwa medycznego. § 5. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby, placówki lub jednostki Policji osoby w stanie nietrzeźwości decyduje: dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji bądź upoważnione przez nich osoby, biorąc pod uwagę: 1) wypełnienie przesłanek doprowadzenia; 2) stopień zawartości alkoholu w organizmie; 3) opinię lekarza lub felczera izby, placówki lub jednostki Policji. § 6. 1. Nie przyjmuje się do izby, placówki lub jednostki Policji osoby doprowadzonej, jeżeli: 1) brak jest objawów stanu nietrzeźwości; 2) stan jej zdrowia według opinii lekarza lub felczera wymaga udzielenia świadczeń, których w izbie, placówce lub jednostce Policji nie można udzielić lub które powinny być udzielone w zakładzie opieki zdrowotnej; 3) dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji bądź osoba przez nich upoważniona biorąc pod uwagę stan zdrowia oraz objawy nietrzeźwości, podejmie taką decyzję na podstawie pisemnego wniosku członka najbliższej rodziny osoby doprowadzonej lub jej opiekuna prawnego; 4) brak jest wolnych miejsc. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2-4 przed zwolnieniem z izby lub placówki osoby doprowadzonej lekarz lub felczer, w razie konieczności, udziela świadczeń zdrowotnych, niezbędnych ze względu na stan zdrowia osoby doprowadzonej. 3. O braku wolnych miejsc w izbie lub placówce dyrektor izby, kierownik placówki lub osoba przez niego upoważniona niezwłocznie powiadamia Policję oraz straż gminną. 4. W przypadku braku wolnych miejsc w izbie lub placówce osobę umieszcza się w jednostce Policji. § 7. Osoby małoletnie będące w stanie nietrzeźwości doprowadzone do izby, placówki lub jednostki Policji mogą być zwolnione, niezwłocznie po udzieleniu pomocy medycznej, na pisemny wniosek rodziców lub innych opiekunów prawnych. § 8. 1. W razie powzięcia przez pracownika izby lub placówki uzasadnionego podejrzenia, że osoba przyjęta popełniła przestępstwo, lub stwierdzenia u tej osoby: 1) uszkodzenia ciała, 2) braku dokumentów tożsamości, 3) posiadania broni, 4) posiadania narzędzi lub innych przedmiotów, co do których może zachodzić uzasadnione przypuszczenie, że służyły lub mogą być przeznaczone do popełnienia przestępstwa albo pochodzą z przestępstwa, oraz w razie powstania innych okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo - izba lub placówka zawiadamia niezwłocznie Policję, podając termin, do którego osoba będzie przebywać w izbie lub placówce. 2. W przypadku niezgłoszenia się przez Policję w ustalonym terminie, izba lub placówka zwalnia osobę przyjętą. § 9. 1. Przedmioty od osób przyjętych do izby lub placówki odbiera do depozytu depozytariusz w obecności pracownika, o którym mowa w § 24 ust. 2 pkt 1. 2. Wykaz odebranych przedmiotów jest sporządzony i potwierdzony własnoręcznym podpisem przez depozytariusza. Przy wpisanych przedmiotach wartościowych określa się ich cechy indywidualne lub charakterystyczne. 3. W czynnościach, o których mowa w ust. 1 i 2, uczestniczy również osoba doprowadzająca, potwierdzając własnoręcznym podpisem wykaz odebranych przedmiotów. 4. Przyjęte do depozytu przedmioty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w sposób zapewniający bezpieczeństwo depozytu, w specjalnie zabezpieczonych pomieszczeniach oraz odpowiednich, imiennych i zapieczętowanych opakowaniach. Przekazanie depozytu kierownikowi kolejnej zmiany lub pracownikowi odpowiedzialnemu za pracę zmiany w trakcie dyżuru następuje za pokwitowaniem. 5. Składanie do depozytu oraz wydawanie z depozytu przedmiotów odebranych osobom doprowadzonym w celu wytrzeźwienia do jednostki organizacyjnej Policji odbywa się zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 marca 2003 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczone dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, oraz regulaminu pobytu w tych pomieszczeniach (Dz. U. Nr 61, poz. 547). § 10. Osobom przyjętym do izby lub placówki można wydać na czas pobytu odzież zastępczą. § 11. 1. O zastosowaniu lub zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer po konsultacji z kierownikiem zmiany lub innym pracownikiem wyznaczonym przez dyrektora izby. 2. Niezwłocznie po zaprzestaniu stosowania środka przymusu bezpośredniego lekarz lub felczer podejmuje kontrolę stanu zdrowia osoby, w stosunku do której zastosowano przymus bezpośredni. 3. Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w karcie ewidencyjnej, podając: 1) powód zastosowania; 2) rodzaj zastosowanego środka; 3) czas stosowania środka; 4) opis reakcji osoby podczas stosowania przymusu bezpośredniego oraz po jego zaprzestaniu. § 12. 1. O zwolnieniu z izby lub placówki osób do niej przyjętych decyduje dyrektor izby, kierownik placówki lub upoważniony przez nich pracownik, na podstawie badania zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej, biorąc pod uwagę opinię lekarza lub felczera. 2. O zwolnieniu z jednostki Policji osób do niej przyjętych decyduje komendant jednostki Policji lub upoważniony przez niego pracownik, na podstawie badania zawartości alkoholu w organizmie osoby zwalnianej, w miarę potrzeb biorąc pod uwagę opinię lekarza. 3. W przypadku niewyrażenia zgody przez osobę zwalnianą na przeprowadzenie badania, o którym mowa w ust. 1, zwalnia się ją na podstawie opinii lekarza lub felczera izby lub placówki. 4. Osoby małoletnie po wytrzeźwieniu przekazuje się rodzicom lub innym opiekunom prawnym, a w razie ich niezgłoszenia się najbliższej placówce interwencyjnej. § 13. 1. Przyjęte do depozytu przedmioty wydaje się za pokwitowaniem osobie zwalnianej z izby lub placówki, z zastrzeżeniem § 16 ust. 1-3. 2. W razie gdy osoba zwalniana z izby lub placówki odmawia pokwitowania odbioru depozytu, depozyt należy wydać po odnotowaniu w karcie ewidencyjnej, w obecności tej osoby, przyczyny niezłożenia podpisu. 3. W przypadku zatrzymania w depozycie napojów alkoholowych wydaje się je nie wcześniej niż po 7 dniach od dnia zwolnienia z izby lub placówki. Napoje alkoholowe nieodebrane w terminie do 14 dni od dnia opuszczenia izby, placówki lub jednostki Policji ulegają komisyjnemu zniszczeniu. 4. Komisję nadzorującą niszczenie napojów alkoholowych powołuje doraźnie dyrektor izby lub kierownik placówki. Komisja sporządza protokoły zniszczenia napojów alkoholowych, włączane do księgi ewidencyjnej. § 14. Osoby zwalniane z izby, placówki lub jednostki Policji są informowane pisemnie o możliwości złożenia zażalenia na zasadność i legalność doprowadzenia oraz prawidłowość wykonania decyzji o zatrzymaniu i doprowadzeniu do izby, placówki, zakładu opieki zdrowotnej lub jednostki Policji. § 15. W przypadku zgonu osoby przebywającej w izbie, placówce lub jednostce Policji zawiadamia się niezwłocznie właściwego prokuratora oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej izbę lub placówkę. § 16. 1. W przypadku dokonywania potrącenia należności z tytułu opłat związanych z pobytem w izbie z depozytu pieniężnego, w skład którego wchodzą również waluty obce, dla ustalenia wartości waluty obcej przyjmuje się kurs kupna walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu potrącenia. 2. Osobie zwalnianej z izby należy pozostawić z depozytu kwotę pieniężną niezbędną do opłacenia kosztów przejazdu środkiem publicznego transportu zbiorowego do miejsca zamieszkania, a jeżeli mieszka ona w innej miejscowości - również odpowiadającą kosztom posiłku. 3. W przypadku ustanowienia zastawu na przedmiotach odebranych do depozytu sporządza się protokół ustanowienia zastawu. Kopię tego protokołu wręcza się osobie, której przedmioty podlegają zastawowi. 4. Przedmioty, o których mowa w ust. 3, wpisuje się do księgi zastawów rzeczowych. Przedmioty te izba zwraca po uiszczeniu należności. § 17. Osobom nieposiadającym w momencie zwalniania z izby, placówki lub jednostki Policji środków pieniężnych wystarczających na pokrycie kosztów pobytu dyrektor izby, kierownik placówki lub komendant jednostki Policji wystawia wezwanie do pokrycia kosztów pobytu w terminie 7 dni. § 18. 1. Izba: 1) sprawuje opiekę nad osobami w stanie nietrzeźwości; 2) udziela osobom w stanie nietrzeźwości świadczeń higieniczno-sanitarnych; 3) udziela osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy w nagłych wypadkach; 4) prowadzi detoksykację dla osób wyrażających na to zgodę, jeżeli izba posiada odpowiednie pomieszczenie, urządzenia, wyposażenie i odpowiednio wykwalifikowany personel; 5) informuje o szkodliwości nadużywania alkoholu oraz motywuje do podjęcia leczenia odwykowego. 2. Izba współpracuje z właściwymi gminnymi komisjami rozwiązywania problemów alkoholowych, placówkami lecznictwa odwykowego, innymi instytucjami i organizacjami, których działalność ma na celu przeciwdziałanie problemom alkoholowym i ich skutkom. 3. Izba składa corocznie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do dnia 1 marca, sprawozdanie za rok poprzedni obejmujące w szczególności liczbę osób umieszczonych w izbie, z uwzględnieniem płci oraz podziału na dorosłych i małoletnich, w tym ilości osób przebywających w izbie co najmniej trzy razy w ciągu roku. § 19. 1. Izba posiada wyodrębnione pomieszczenia dla: 1) mężczyzn; 2) kobiet; 3) osób do lat 18. 2. Izba posiada wyodrębnione pomieszczenia dla osób, których zachowanie stwarza poważne zagrożenie dla ich zdrowia lub życia albo zdrowia lub życia innych osób przebywających w izbie. 3. Izba posiada zgodne z wymogami bezpieczeństwa i higieny pracy pomieszczenia przeznaczone do przechowywania czystej i brudnej bielizny, środków czyszczących i dezynfekujących oraz magazyn depozytów i pomieszczenie socjalne dla pracowników izby. 4. Pomieszczenia izb udostępnione dla osób doprowadzonych wyposażone są w urządzenia dla osób niepełnosprawnych ruchowo. § 20. 1. Izba zapewnia następujące minimalne warunki pobytu osób: 1) powierzchnia pomieszczenia przypadająca na osobę nie mniejsza niż 3 m2, a w przypadku pomieszczenia, o którym mowa w § 19 ust. 2, nie mniejsza niż 6 m2; 2) oświetlenie sztuczne oraz naturalne pomieszczeń; 3) oddzielne toalety dla kobiet oraz mężczyzn, wyposażone w co najmniej 1 miskę ustępową dla 20 osób, 1 pisuar dla 20 mężczyzn oraz 1 umywalkę dla 5 osób; 4) oddzielne prysznice dla kobiet oraz mężczyzn, wyposażone w co najmniej 1 urządzenie natryskowe dla 15 osób; 5) system przywoławczy, umożliwiający w razie potrzeby wezwanie pracownika izby. 2. Osobom umieszczonym w izbie zapewnia się napoje, podawane w naczyniach jednorazowych. § 21. 1. Izba posiada ambulatorium, składające się z gabinetu lekarskiego oraz pokoju zabiegowego, zaopatrzone w leki i sprzęt niezbędny do udzielania pierwszej pomocy, środki dezynfekcyjne oraz atestowane urządzenie służące do pomiaru zawartości alkoholu w organizmie z możliwością wydruku wyniku pomiaru. 2. Wykaz leków oraz listę sprzętu, w które wyposaża się ambulatorium, określa załącznik do rozporządzenia. § 22. 1. Pomieszczenia, w których przebywają osoby w stanie nietrzeźwości, podlegają stałej kontroli przez uprawnionych pracowników izby. O objawach wskazujących na pogarszanie się stanu zdrowia osoby w stanie nietrzeźwości pracownik izby informuje niezwłocznie lekarza lub felczera, który podejmuje decyzję co do dalszego postępowania. 2. Izba w miarę potrzeb instaluje w salach ogólnych, korytarzach oraz izolatkach, pomieszczeniach służących przyjmowaniu osób system telewizji wewnętrznej, służący kontroli, o której mowa w ust. 1, oraz kontroli przebiegu przyjmowania do izby. § 23. Izba jest, a placówka może być, czynna przez całą dobę. § 24. 1. Praca przy przyjmowaniu i opiece nad osobami w stanie nietrzeźwości w izbie jest, a w placówce może być w zależności od czasu otwarcia, organizowana według systemu zmianowego. 2. W skład zmiany wchodzą: 1) kierownik zmiany lub inny pracownik wyznaczony przez dyrektora izby lub kierownika placówki jako odpowiedzialny za działalność izby lub placówki w trakcie dyżuru zmiany; 2) depozytariusz, jako przyjmujący depozyty od osób doprowadzonych w celu wytrzeźwienia; 3) lekarz lub felczer; 4) pielęgniarz lub pielęgniarka; 5) opiekun zmiany; 6) porządkowy. 3. Dyrektor izby lub kierownik placówki może, w zależności od potrzeb, zwiększyć lub zmniejszyć do trzech osób zmianę określoną w ust. 2, z tym że w jej skład wchodzi lekarz lub felczer. 4. Pracownicy izby lub placówki wchodzący w skład zmiany określonej w ust. 2 przechodzą coroczne szkolenie w zakresie: 1) udzielania pierwszej pomocy; 2) stosowania środków przymusu bezpośredniego; 3) profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych. 5. Czynności związane z przyjęciem kobiet do izby lub placówki oraz bezpośrednią opiekę nad nimi w czasie pobytu może sprawować wyłącznie żeński personel izby lub placówki, z wyjątkiem sprawowania opieki medycznej. § 25. 1. Izby prowadzą księgę raportów. 2. Osoba, o której mowa w § 24 ust. 2 pkt 1, sporządza w księdze raportów notatkę z przebiegu dyżuru zmiany, z podaniem daty oraz imiennego składu zmiany. 3. Księga raportów powinna posiadać ponumerowane strony. § 26. Przepisy § 18-22 oraz § 25 stosuje się odpowiednio do placówek. § 27. 1. Izby lub placówki prowadzą ewidencję osób doprowadzonych do izby lub placówki w formie: 1) księgi ewidencyjnej; 2) karty ewidencyjnej. 2. Księga, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) numer ewidencyjny; 2) imię, nazwisko, imiona rodziców oraz nazwisko rodowe osoby doprowadzonej; 3) datę i godzinę przyjęcia, zwolnienia lub przekazania; 4) nazwę i numer dokumentu tożsamości; 5) datę i miejsce urodzenia; 6) numer ewidencyjny PESEL; 7) stan cywilny; 8) adres zamieszkania lub miejsce pobytu. 3. Karta, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera: 1) informacje ogólne obejmujące: a) pieczęć izby lub placówki, b) numer ewidencyjny, c) numer łóżka, d) numer depozytu wartościowego, e) imię i nazwisko, wiek, imiona rodziców, adres oraz rysopis osoby doprowadzonej; 2) opinię lekarza obejmującą: a) datę i godzinę badania lekarskiego, b) wywiad środowiskowy oraz lekarski określający stan zdrowia, a także okoliczności, rodzaj i ilość wypitego alkoholu i inne okoliczności związane z wprowadzeniem się w stan nietrzeźwości, c) badanie osoby doprowadzonej z oceną: - zaburzeń świadomości, - zachowania, - nastroju, - chodu, - mowy, - śladów wymiotów, - tętna, - serca, - źrenic, - skóry, - płuc, - stanu jamy brzusznej, - obrażeń, - innych objawów chorobowych, - ogólnego stanu badanego, d) uzasadnienie przyjęcia do izby lub placówki albo braku potrzeby przyjęcia do izby lub placówki; 3) decyzję dyrektora izby lub kierownika placówki (zmiany): a) o odmowie przyjęcia do izby lub placówki wraz z uzasadnieniem, b) o przyjęciu do izby lub placówki; 4) wykaz przedmiotów oddanych do depozytu, z wyszczególnieniem: a) dokumentów, b) pieniędzy, c) ilości oraz opisu przedmiotów wartościowych, d) napojów alkoholowych, e) ilości oraz opisu rzeczy osobistych; 5) część dotyczącą pobytu w izbie lub placówce obejmującą informacje o: a) zastosowanych zabiegach, b) zastosowanych środkach przymusu wraz z podaniem przyczyny, czasu przytrzymania lub unieruchomienia i osoby podejmującej decyzję o zastosowaniu środka, c) opatrunkach, d) podawanych lekach i formie ich podania, e) kąpieli (zimna, ciepła), f) izolacji, g) zachowaniu, h) stanie psychicznym, i) stanie fizycznym (krążenie, ciśnienie, oddech), j) innych uwagach o pobycie; 6) część dotyczącą zwolnienia z izby lub placówki, obejmującą: a) wyniki badania lekarskiego z podaniem stopnia wytrzeźwienia, stanu psychicznego i fizycznego, b) decyzję dyrektora izby lub kierownika placówki odpowiednio o zwolnieniu z izby lub placówki, przekazaniu Policji albo skierowaniu do lekarza specjalisty lub zakładu opieki zdrowotnej; 7) część dotyczącą odbioru depozytu: a) potwierdzenie odbioru, b) dokonane potrącenia, c) rzeczy zatrzymane tytułem zastawu; 8) uwagi osoby zwalnianej. § 28. 1. Osoby, o których mowa w § 24 ust. 2 pkt 1-2 i 4-6, przedstawiają pisemną opinię psychologiczną o zdolności do pracy w izbie lub placówce, w tym o przydatności do pracy w warunkach wymagających stosowania środków przymusu bezpośredniego. 2. Osoba, o której mowa w § 24 ust. 2 pkt 1, 2 i 5, powinna posiadać co najmniej wykształcenie średnie. § 29. Maksymalna wysokość opłaty związanej z pobytem osoby przyjętej do izby, placówki lub jednostki Policji wynosi 250 zł. § 30. 1. Pracownicy dotychczas zatrudnieni w izbie lub placówce, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, przedstawią opinie psychologiczne, o których mowa w § 28 ust. 1. 2. Izby i placówki, utworzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, w terminie 5 lat od wejścia w życie rozporządzenia dostosują obiekty i pomieszczenia do wymogów zawartych w § 19 ust. 4. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 192) WYKAZ LEKÓW ORAZ LISTA SPRZĘTU, W KTÓRE WYPOSAŻA SIĘ AMBULATORIUM I. Wykaz leków Aminophylline amp. 0,025 g/1 ml Atropine sulfate amp. 0,0005 g/1 ml Clemastine fumarate amp. 0,002 g/2 ml Dexamethasone sodium phosphate amp. 0,004 g/ml i 0,008 g/2 ml Diazepam amp. 0,01 g/2 ml Digoxin amp. 0,0005 g/2 ml Dobutamine hydrochloride amp. 0,25 g/fiolkę Dopamine hydrochloride amp. 0,05 g/5 ml Ephedrine hydrochloride amp. 0,025 g/1 ml Epinephrinate amp. 0,001 g/1 ml Fenoterol hydrobromide aerosol 0,0002 g/dawkę Flumazenil amp. 0,0005 g/5 ml Furosemide amp. 0,02 g/2 ml Haloperidol amp. 0,005 g/1 ml Hydrocortisone sodium succinate amp. 0,5 g/2 ml Insulin monocomponent 800 j./10 ml Lidocaine hydrochloride amp. Lidocaine hydrochloride aerosol i żel Metamizole sodium amp. 2,5 g/5 ml Metoprolol tartrate amp. 0,001 g/5 ml Naloxone hydrochloride amp. 0,0004 g/1 ml Orciprenaline sulfate amp. 0,005 g/10 ml Tramadol hydrochloride amp. 0,1 g/2 ml Verapamil hydrochloride amp. 0,005 g/2 ml Aqua pro injectione Płyny infuzyjne: Glukoza 5 % 500 ml Glukoza 40 % amp. 20 ml Płyn wieloelektrolitowy 500 ml NaCl 0,9 % 500 ml Dekstran wysokocząsteczkowy 500 ml Natrium bicarbonicum 8,4 % amp. 20 ml Kalium chloratum amp. 10 % i 20 % Dekstran 70.000/500 ml Witamina C a 0,5 g amp. Relanium a 0,01 g amp. II. Lista sprzętu 1) aparat "Ambu"; 2) autoklaw do sterylizacji; 3) lampa bakteriobójcza; 4) rurki ustno-gardłowe; 5) kleszczyki Magilla; 6) laryngoskop i rurki intubacyjne - różnych rozmiarów; 7) butla z tlenem lub koncentrator tlenu; 8) ssak elektryczny z osobnym przedłużaczem; 9) cewnik do odsysania z jamy ustnej i drzewa oskrzelowego (jednorazowy, sterylny, w różnych rozmiarach); 10) wózek do przewożenia pacjentów, z twardym podłożem umożliwiającym reanimację; 11) aparat do mierzenia ciśnienia; 12) latarka lekarska do sprawdzania reakcji źrenic; 13) słuchawka lekarska; 14) rękawiczki jednorazowego użytku; 15) cewniki Foleya o różnych rozmiarach, worki do moczu; 16) komplet strzykawek i igieł, venflony lub inne kaniule dożylne; 17) staza; 18) aparaty do przetaczania płynów; 19) spalarka do igieł; 20) tace do zestawów; 21) jednorazowe gaziki do odkażania skóry typu "swab" lub środek dezynfekcyjny i gaziki jednorazowe; 22) reflektor na statywie; 23) szyny do unieruchamiania kończyn; 24) maski na twarz ochraniające przed wydzielinami; 25) nożyczki, pincety; 26) fartuchy jednorazowe; 27) środki opatrunkowe i płyny dezynfekcyjne; 28) defibrylator z zapisem ekg; 29) okulary ochronne. III. Wyroby medyczne i aparatura diagnostyczna 1) urządzenie do pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu; 2) paski diagnostyczne poziomu alkoholu w ślinie typu ALCO-SCREEN dla pacjentów w śpiączce; 3) glukometr z paskami Glukostix pozwalający określić poziom glukozy we krwi; 4) pH-metr; 5) inne aparaty diagnostyczne, którymi umie się posługiwać zespół, np. ekg, aparatura pomiaru równowagi kwasowo-zasadowej, elektrolitów, hematokrytu. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 23 października 1996 r. w sprawie doprowadzania osób w stanie nietrzeźwości, organizacji izb wytrzeźwień i zakresu opieki zdrowotnej oraz zasad ustalania opłat związanych z doprowadzeniem i pobytem w izbie wytrzeźwień (Dz. U. Nr 129, poz. 611), które utraciło moc z dniem 28 czerwca 2001 r. w związku z wejściem w życie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 60, poz. 610). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz. U. Nr 74, poz. 674) Na podstawie art. 60 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy, 2) terminy zwrotu akcyzy, 3) minimalną kwotę zwrotu akcyzy, 4) wzór wniosku o zwrot akcyzy, 5) wykaz dokumentów dołączanych do wniosku o zwrot akcyzy, - w odniesieniu do dostaw wewnątrzwspólnotowych i eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. § 2. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej zwrot akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, zapłaconej na terytorium kraju, przysługuje podatnikowi akcyzy, zwanemu dalej "podatnikiem", o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", który: 1) dokonał na terytorium kraju zapłaty akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane i posiada dokumenty potwierdzające tę zapłatę; 2) dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zapłaconą akcyzą zgodnie z zasadami określonymi w art. 54 ustawy; 3) posiada potwierdzenie, na trzeciej karcie uproszczonego dokumentu towarzyszącego lub kopii dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, otrzymania przez odbiorcę z państwa członkowskiego wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 4) posiada potwierdzenie zapłaty akcyzy lub jej zabezpieczenia w państwie członkowskim przeznaczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. § 3. 1. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju następuje na pisemny wniosek podatnika, złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przed dokonaniem dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności: 1) dokumenty potwierdzające zapłatę na terytorium kraju akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane; 2) dokumenty dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w szczególności kopię pierwszej karty uproszczonego dokumentu towarzyszącego bądź kopię dokumentu handlowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy. 4. Kwota wnioskowanego zwrotu akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane w dostawie wewnątrzwspólnotowej nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych 10 euro według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia złożenia wniosku. § 4. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane w dostawie wewnątrzwspólnotowej i dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 30 dni od dnia przedstawienia następujących dokumentów: 1) potwierdzających zapłatę akcyzy lub jej zabezpieczenia w państwie członkowskim przeznaczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 2) potwierdzenia, o którym mowa w § 2 pkt 3; 3) faktur i innych dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. Jeżeli zasadność zwrotu akcyzy wymaga dodatkowego sprawdzenia, zwrot następuje w terminie 90 dni. 3. Właściwy naczelnik urzędu celnego, uwzględniając wniosek o zwrot akcyzy, jest obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu oraz przedziurkować każdy dokument dołączony do wniosku o zwrot akcyzy w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 4. Po dokonaniu zwrotu akcyzy właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie zwraca podatnikowi ostemplowane oraz przedziurkowane dokumenty dołączone do wniosku o zwrot akcyzy. § 5. W przypadku eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju przysługuje podatnikowi, który: 1) dokonał zapłaty akcyzy za wyroby akcyzowe zharmonizowane na terytorium kraju; 2) dokonał eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zapłaconą akcyzą; 3) posiada dokument odprawy celnej SAD potwierdzający wywóz wyrobów z terytorium kraju poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej. § 6. 1. W przypadku eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju następuje na pisemny wniosek podatnika, składany do właściwego naczelnika urzędu celnego, w ciągu roku od dnia dokonania eksportu. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności: 1) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju; 2) dokument SAD potwierdzony przez graniczny urząd celny; 3) faktury i inne dokumenty potwierdzające dokonanie eksportu. 3. Kwota wnioskowanego zwrotu akcyzy w eksporcie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych 100 euro według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia składania wniosku. § 7. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy w eksporcie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot akcyzy wraz z dokumentami, o których mowa w § 6 ust. 2; przepisy § 4 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. § 8. Zwrot akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest dokonywany w złotych polskich na rachunek bankowy podatnika wskazany we wniosku o zwrot akcyzy. W przypadku gdy zwrot akcyzy jest dokonywany na rachunek podatnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w państwie członkowskim, koszty związane z dokonaniem tego zwrotu ponosi podatnik. § 9. Wzór wniosku o zwrot akcyzy, o którym mowa w § 3 ust. 1 i § 6 ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 674) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 20, poz. 193) Na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w związku ze sprawowaniem bieżącego i zapobiegawczego nadzoru sanitarnego, zwane dalej "badaniami laboratoryjnymi oraz innymi czynnościami". § 2. Wysokość opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności ustala się na podstawie bezpośrednich i pośrednich kosztów ich wykonania. § 3. Do bezpośrednich kosztów wykonania badań laboratoryjnych oraz innych czynności zalicza się koszty poniesione w związku z wykonaniem konkretnego badania laboratoryjnego oraz innej czynności obejmujące: 1) średnie wynagrodzenie pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych wykonujących badania laboratoryjne lub inne czynności, zwanych dalej "pracownikami", obliczane według godzinowych stawek osobistego zaszeregowania wraz z pochodnymi od wynagrodzenia; 2) koszty materiałowe, w tym w szczególności koszty odczynników i innych materiałów pomocniczych; 3) koszty podróży służbowych pracowników, w tym koszty należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej; 4) przeciętne koszty związane z działalnością rzeczoznawców do spraw sanitarnohigienicznych. § 4. Do pośrednich kosztów wykonania badań laboratoryjnych oraz innych czynności zalicza się koszty działalności stacji sanitarno-epidemiologicznych poniesione w związku z wykonaniem konkretnego badania laboratoryjnego oraz innej czynności, obejmujące: 1) średnie wynagrodzenie pracowników administracji i obsługi wraz z pochodnymi od wynagrodzenia; 2) koszty usług pocztowych, telekomunikacyjnych i pralniczych; 3) koszty zużytej energii elektrycznej, wody i gazu; 4) koszty zakupu, zużycia i konserwacji aparatury i sprzętu laboratoryjnego; 5) koszty transportu. § 5. Do wysokości kosztów bezpośrednich określonych na podstawie § 3 dolicza się wysokość kosztów pośrednich, o których mowa w § 4. § 6. Czas pracy pracownika niezbędny do wykonania badania laboratoryjnego oraz innej czynności, stanowiący podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 pkt 1, określa dyrektor stacji sanitarno-epidemiologicznej na wniosek kierownika właściwej komórki organizacyjnej stacji sanitarno-epidemiologicznej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382, Nr 128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie trybu zgłaszania wniosków o przyznanie uprawnienia do nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego. (Dz. U. Nr 21, poz. 194) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wniosek o przyznanie uprawnienia do nadawania stopnia doktora lub doktora habilitowanego, zwany dalej "wnioskiem", zgłasza kierownik jednostki organizacyjnej ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do nadawania tych stopni, zwanej dalej "jednostką", na podstawie uchwały rady jednostki. 2. Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Jednostka wchodząca w skład szkoły wyższej składa wniosek w dwóch egzemplarzach, inne jednostki - w jednym egzemplarzu. § 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) uchwałę rady jednostki; 2) sprawozdanie jednostki, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, ze wskazaniem wyników uznanych za szczególnie ważne dla rozwoju nauki, techniki, gospodarki lub kultury narodowej; 3) wykaz najważniejszych publikacji, wykonanych i zastosowanych opracowań technologicznych, projektowych, konstrukcyjnych, patentów i prototypów albo osiągnięć artystycznych, będących wynikiem prac realizowanych w ramach działalności naukowej lub artystycznej jednostki, z podaniem autorów; 4) imienny wykaz osób posiadających tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego albo kwalifikacje II stopnia, zatrudnionych w jednostce w pełnym wymiarze czasu pracy, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia; 5) oświadczenia osób wliczonych do minimalnej liczby osób zatrudnionych, o której mowa w art. 6 ust. 1-3 ustawy wymienionej w pkt 2, stwierdzające, iż nie są wliczane do minimalnej liczby osób zatrudnionych w innej jednostce; 6) imienny skład rady jednostki z podaniem tytułu naukowego lub tytułu w zakresie sztuki, stopnia naukowego lub stopnia w zakresie sztuki albo kwalifikacji I lub II stopnia poszczególnych członków rady oraz reprezentowanych przez nich dziedzin, dyscyplin i specjalności, miejsca zatrudnienia i zajmowanych stanowisk; 7) charakterystykę osiągnięć w zakresie kształcenia kadr oraz dorobku naukowego lub artystycznego osób, o których mowa w pkt 4 i 6; 8) charakterystykę bazy badawczej jednostki, ze szczególnym uwzględnieniem księgozbioru, aparatury naukowej, instalacji doświadczalnych, zaplecza i warsztatów niezbędnych do rozwijania prowadzonych badań naukowych lub twórczości artystycznej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 27 stycznia 2004 r. (poz. 194) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie zezwoleń indywidualnych na obrót towarami o znaczeniu strategicznym oraz wzoru certyfikatu importowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 21, poz. 195) Na podstawie art. 9 ust. 6 i art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na: a) eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym lub świadczenie usługi pośrednictwa, doradztwa handlowego, pomocy w zawieraniu umów, b) świadczenie usług związanych z wszelkiego rodzaju przemieszczaniem przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej towarów o znaczeniu strategicznym, spowodowanym w szczególności eksportem, importem, tranzytem lub zawarciem umowy leasingu, darowizny, pożyczki, użyczenia, lub aportem do spółki, a także uczestnictwo w jakiejkolwiek formie w tych czynnościach; 2) wzory zezwoleń indywidualnych na dokonywanie obrotu towarami o znaczeniu strategicznym; 3) wzór certyfikatu importowego; 4) inne dane, jakie powinien zawierać wniosek o wydanie zezwolenia indywidualnego; 5) inne niż wymienione w art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw, zwanej dalej "ustawą", dokumenty, które powinny być dołączone do wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego. § 2. Określa się wzór: 1) wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na: a) eksport towarów o znaczeniu strategicznym, b) import towarów o znaczeniu strategicznym, c) tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym, d) świadczenie usługi pośrednictwa, doradztwa handlowego, pomocy w zawieraniu umów - stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na świadczenie usług związanych z wszelkiego rodzaju przemieszczaniem przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej towarów o znaczeniu strategicznym, spowodowanym w szczególności eksportem, importem, tranzytem lub zawarciem umowy leasingu, darowizny, pożyczki, użyczenia, lub aportem do spółki, a także uczestnictwo w jakiejkolwiek formie w tych czynnościach, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) zezwolenia indywidualnego na: a) eksport towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, b) import towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, c) tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, d) świadczenie usługi pośrednictwa, doradztwa handlowego, pomocy w zawieraniu umów, świadczenie usług związanych z wszelkiego rodzaju przemieszczaniem przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej towarów o znaczeniu strategicznym, spowodowanym w szczególności eksportem, importem, tranzytem lub zawarciem umowy leasingu, darowizny, pożyczki, użyczenia, lub aportem do spółki, a także uczestnictwo w jakiejkolwiek formie w tych czynnościach, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia; 4) certyfikatu importowego, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 3. Wnioski o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o znaczeniu strategicznym, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, oprócz danych określonych w art. 9 ust. 3 ustawy, powinny zawierać następujące dane: 1) dotyczące przedsiębiorcy: a) numer telefonu i faksu, b) adres poczty elektronicznej, c) numer identyfikatora statystycznego REGON; 2) dotyczące eksportera i importera: a) numer telefonu i faksu, b) adres poczty elektronicznej, c) numer identyfikatora statystycznego REGON, d) numer koncesji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, zwanej dalej "koncesją MSWiA", e) numer w rejestrze przedsiębiorców; 3) wskazanie innych partnerów handlowych, którzy w ramach wnioskowanego zezwolenia realizują czynności na rzecz przedsiębiorcy, z podaniem: a) nazwy, b) adresu, c) numeru telefonu i faksu, d) adresu poczty elektronicznej, e) numeru identyfikatora statystycznego REGON, f) numeru w rejestrze przedsiębiorców, g) charakteru realizowanych czynności; 4) planowany termin dokonania transakcji; 5) rodzaj transportu; 6) nazwę polskiego przejścia granicznego/urzędu celnego; 7) wskazanie kraju wysyłki towaru; 8) wskazanie państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym obecnie lub w przyszłości będzie ulokowany towar; 9) wskazanie państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym planuje się objąć towar procedurą celną; 10) wskazanie kraju końcowego przeznaczenia; 11) imię i nazwisko, stanowisko oraz numer telefonu, faksu i poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej u przedsiębiorcy za koordynację kontroli obrotu towarami o znaczeniu strategicznym. § 4. Wniosek o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o znaczeniu strategicznym, o którym mowa w § 2 pkt 1, oprócz danych określonych w § 3, powinien zawierać następujące dane: 1) dotyczące końcowego użytkownika, spedytora, przewoźnika, agencji celnej i producenta: a) numer telefonu i faksu, b) adres poczty elektronicznej, c) numer identyfikatora statystycznego REGON, d) numer koncesji MSWiA, o ile jest wymagana, e) numer w rejestrze przedsiębiorców; 2) informacje przedsiębiorcy dotyczące możliwości zastosowania towarów o znaczeniu strategicznym objętych wnioskiem do wykorzystania nuklearnego, wojskowego lub do produkcji towarów o zastosowaniu wojskowym, w badaniach, produkcji, obsłudze, konserwacji, wykrywaniu, magazynowaniu broni jądrowej, chemicznej, biologicznej lub środków do jej przenoszenia; 3) informacje przedsiębiorcy, czy istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczeń, że importer lub deklarowany końcowy użytkownik dokona reeksportu towarów lub technologii wymienionych we wniosku lub nastąpi zmiana końcowego wykorzystania; 4) informacje przedsiębiorcy, czy zagraniczni partnerzy handlowi są uprawnieni do udziału w obrocie towarami i technologiami wymienionymi we wniosku; 5) informacje przedsiębiorcy, czy dołącza wniosek o wydanie certyfikatu importowego lub o poświadczenie oświadczenia końcowego użytkownika; 6) oświadczenie przedsiębiorcy dotyczące prawdziwości informacji zawartych we wniosku oraz w dokumentach do niego dołączonych; 7) oświadczenie przedsiębiorcy dotyczące obowiązków informacyjnych wobec stron wymienionych we wniosku Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. § 5. Wniosek o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o znaczeniu strategicznym, o którym mowa w § 2 pkt 2, oprócz danych określonych w § 3, powinien zawierać następujące dane: 1) oświadczenie przedsiębiorcy dotyczące podjęcia przez niego niezbędnych działań, aby towary lub technologie wymienione we wniosku zostały wysłane zgodnie z otrzymanym zleceniem spedycyjnym; 2) oświadczenie przedsiębiorcy, iż zgodnie z jego wiedzą i przekonaniem wszystkie informacje dotyczące przemieszczenia towaru, podane w częściach A i B wniosku, oraz wszystkie przedstawione dokumenty są prawdziwe oraz w pełni odpowiadają warunkom zlecenia; 3) oświadczenie przedsiębiorcy, iż wszelkie informacje dotyczące zawartej transakcji handlowej, a w szczególności dane dotyczące zagranicznego partnera handlowego oraz rodzaju przemieszczanych towarów lub technologii, pochodzą od zleceniodawcy. § 6. Do wniosków o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o znaczeniu strategicznym, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, oprócz dokumentów, o których mowa w art. 9 ust. 4 ustawy, należy dołączyć, z zastrzeżeniem § 8, następujące dokumenty: 1) odpis z rejestru przedsiębiorców; 2) kopię dokumentu o nadaniu przedsiębiorcy numeru identyfikacji podatkowej NIP; 3) kopię dokumentu właściwego urzędu statystycznego o nadaniu przedsiębiorcy numeru identyfikatora statystycznego REGON; 4) oświadczenie przedsiębiorcy o niezaleganiu z opłatami należności budżetowych; 5) oświadczenie przedsiębiorcy o niezaleganiu z uiszczaniem cła; 6) pełnomocnictwo do reprezentowania przedsiębiorcy; 7) poświadczoną notarialnie licencję zagranicznego eksportera w przypadku tranzytu, jeśli jest wymagana przez organ kontroli obrotu kraju zagranicznego eksportera; 8) kopię świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego, jeżeli taki obowiązek wynika z przepisów rozdziału 11 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 3)). § 7. Do wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na dokonanie obrotu towarami o znaczeniu strategicznym, o którym mowa w § 2 pkt 2, oprócz danych określonych w § 6, przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć kopię zlecenia spedycyjnego. § 8. Dokumentów, o których mowa w § 6 pkt 1-5, nie dołącza się do składanego po raz kolejny wniosku o wydanie zezwolenia indywidualnego na obrót towarami o znaczeniu strategicznym, chyba że dane i informacje zawarte w dołączonych uprzednio dokumentach uległy zmianie. § 9. Wnioski złożone i nierozpatrzone do dnia wejścia w życie rozporządzenia rozpatrywane są na podstawie przepisów dotychczasowych. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 1 lutego 2001 r. w sprawie zezwoleń indywidualnych na obrót towarami o znaczeniu strategicznym oraz wzoru certyfikatu importowego (Dz. U. Nr 10, poz. 78). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 195) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie komputerowych systemów rezerwacyjnych w lotnictwie cywilnym (Dz. U. Nr 21, poz. 196) Na podstawie art. 202 pkt 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. Szczegółowe zasady działania i warunki stosowania komputerowych systemów rezerwacyjnych używanych przez przewoźników lotniczych określa rozporządzenie 2299/89/EWG z dnia 24 lipca 1989 r. w sprawie kodeksu postępowania dla komputerowych systemów rezerwacji (Dz. Urz. WE L 220 z 29.7.1989, str. 1 i n.), w każdorazowym brzmieniu. § 2. Uprawnienia i obowiązki państwa członkowskiego określone w rozporządzeniu, o którym mowa w § 1, wykonuje Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w zakresie ustalonym w art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska 1) (Dz. U. Nr 91, poz. 875) Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 9a otrzymuje brzmienie: "Art. 9a. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom, którzy dokonują jej zakupu na własne potrzeby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, do: 1) zakupu energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii lub 2) wytworzenia energii elektrycznej we własnych odnawialnych źródłach energii - znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przyłączonych do sieci. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom, którzy dokonują jej zakupu na własne potrzeby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, do zakupu oferowanej energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła w przyłączonych do sieci źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem ciepłem i sprzedające to ciepło, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, do zakupu oferowanego ciepła wytwarzanego w przyłączonych do sieci odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ilości nie większej niż zapotrzebowanie odbiorców tego przedsiębiorstwa, przyłączonych do tej sieci, do której przyłączone są odnawialne źródła energii. 4. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, do którego sieci są przyłączone odnawialne źródła energii, jest obowiązane do odbioru całej ilości energii elektrycznej wytworzonej w tych źródłach, objętej zgłoszonymi do tego przedsiębiorstwa przez wytwórcę tej energii umowami sprzedaży. 5. Potwierdzeniem zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej w celu realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, są umorzone świadectwa pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 3, w tym: 1) rodzaje odnawialnych źródeł energii, 2) parametry techniczne i technologiczne wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła z odnawialnych źródeł energii, 3) wymagania dotyczące pomiarów, rejestracji i sposobu obliczania ilości energii elektrycznej lub ciepła wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii za pomocą instalacji wykorzystujących w procesie wytwarzania energii nośniki energii, o których mowa w art. 3 pkt 20, oraz inne paliwa, 4) wielkość i sposób obliczania udziału energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii, do której zakupu lub wytworzenia przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane, w sprzedaży energii elektrycznej, w okresie kolejnych 10 lat, 5) sposób uwzględniania w kalkulacji cen energii elektrycznej i ciepła ustalonych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztów zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej i ciepła, do których zakupu lub wytworzenia przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane - biorąc pod uwagę założenia polityki energetycznej państwa oraz zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych. 7. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązku, o którym mowa w ust. 2, w tym: 1) parametry techniczne i technologiczne wytwarzania energii elektrycznej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, 2) wielkość i sposób obliczania udziału energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, w tym we własnych źródłach, do której zakupu przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane, w sprzedaży energii elektrycznej, 3) sposób uwzględniania, w kalkulacji cen energii elektrycznej ustalonych w taryfach przedsiębiorstw energetycznych, o których mowa w ust. 2, kosztów zakupu energii elektrycznej, do której zakupu przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane - biorąc pod uwagę założenia polityki energetycznej państwa oraz zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych."; 2) w art. 9c dodaje się ust. 10-12 w brzmieniu: "10. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany zapewnić wszystkim podmiotom pierwszeństwo w świadczeniu usług przesyłowych energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii oraz w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, z zachowaniem niezawodności i bezpieczeństwa krajowego systemu elektroenergetycznego. 11. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany do odbioru energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła w źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przyłączonych bezpośrednio do sieci tego operatora. 12. Operator systemu elektroenergetycznego, w obszarze swojego działania, jest obowiązany do przedstawiania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki informacji o ilościach energii elektrycznej, wytworzonej w odnawialnych źródłach energii przyłączonych do jego sieci i wprowadzonej do systemu elektroenergetycznego, z podziałem na poszczególne rodzaje źródeł, w terminie do dnia: 1) 31 lipca - za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku; 2) 31 stycznia - za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia roku poprzedniego."; 3) po art. 9d dodaje się art. 9e i 9f w brzmieniu: "Art. 9e. 1. Potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii jest świadectwo pochodzenia tej energii, zwane dalej "świadectwem pochodzenia". 2. Świadectwo pochodzenia zawiera w szczególności: 1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii w odnawialnym źródle energii; 2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii, w którym energia elektryczna została wytworzona; 3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej objętej świadectwem pochodzenia i wytworzonej w określonym odnawialnym źródle energii; 4) określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona. 3. Świadectwo pochodzenia wydaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, w drodze decyzji, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, złożony za pośrednictwem operatora systemu elektroenergetycznego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera: 1) nazwę i adres przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się wytwarzaniem energii w odnawialnym źródle energii; 2) określenie lokalizacji, rodzaju i mocy odnawialnego źródła energii, w którym energia elektryczna została wytworzona; 3) dane dotyczące ilości energii elektrycznej wytworzonej w określonym odnawialnym źródle energii; 4) określenie okresu, w którym energia elektryczna została wytworzona. 5. Operator systemu elektroenergetycznego przekazuje Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wniosek, o którym mowa w ust. 3, wraz z potwierdzeniem danych dotyczących ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci, określonych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, w terminie 3 dni od dnia jego otrzymania. 6. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom innym niż wymienieni w art. 9a ust. 1, jest obowiązane przekazać posiadane świadectwa pochodzenia dotyczące sprzedawanej energii przedsiębiorstwu energetycznemu dokonującemu jej zakupu. 7. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki umarza świadectwo pochodzenia w drodze decyzji. Art. 9f. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, co pięć lat, przedstawia Radzie Ministrów raport określający cele w zakresie udziału energii elektrycznej wytwarzanej w odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w krajowym zużyciu energii elektrycznej w kolejnych dziesięciu latach, zgodne z zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych dotyczących ochrony klimatu, oraz środki zmierzające do realizacji tych celów. 2. Krajowe zużycie energii elektrycznej oblicza się jako sumę krajowej produkcji energii elektrycznej, w tym produkcji tej energii na własne potrzeby oraz importu energii elektrycznej, pomniejszoną o jej eksport. 3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, przyjmuje raport, o którym mowa w ust. 1. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki, na podstawie sprawozdania Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, o którym mowa w art. 24 ust. 1, sporządza co dwa lata raport zawierający analizę realizacji celów ilościowych i osiągniętych wyników w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii. W zakresie zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych dotyczących ochrony klimatu raport sporządza się w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", raporty, o których mowa w ust. 1 i 4, w terminie do dnia 27 października danego roku, w którym występuje obowiązek przedstawienia raportu. Raport, o którym mowa w ust. 1, podlega ogłoszeniu po przyjęciu przez Radę Ministrów."; 4) w art. 19 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) możliwości wykorzystania istniejących nadwyżek i lokalnych zasobów paliw i energii, z uwzględnieniem energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii, energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła oraz zagospodarowania ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych;"; 5) w art. 20 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) propozycje w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii;"; 6) w art. 23 w ust. 2: a) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących gospodarki energetycznej, w tym obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy średniej ceny sprzedaży przez wytwarzającego, energii elektrycznej wytworzonej w przyłączonych do sieci odnawialnych źródłach energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;", b) w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu: "12) wydawanie oraz umarzanie świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1."; 7) w art. 24: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera także ocenę podjętych działań zmierzających do realizacji celów określonych w raporcie, o którym mowa w art. 9f ust. 1, w zakresie ich zgodności z zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych."; 8) w art. 31 w ust. 3 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) średniej cenie, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 9."; 9) w art. 32 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wytwarzania paliw i energii, z wyłączeniem: wytwarzania paliw stałych, wytwarzania energii elektrycznej w źródłach o mocy poniżej 5 MW niezaliczanych do odnawialnych źródeł energii, wytwarzania paliw gazowych z gazu płynnego oraz wytwarzania ciepła w źródłach o łącznej mocy poniżej 1 MW;"; 10) w art. 34 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przedsiębiorstwa energetyczne wytwarzające energię elektryczną w odnawialnych źródłach energii o mocy poniżej 5 MW są zwolnione z opłat, o których mowa w ust. 1, w zakresie wytwarzania energii w tych źródłach."; 11) w art. 56: a) w ust. 1 pkt 1a otrzymuje brzmienie: "1a) nie przestrzega obowiązków zakupu lub wytworzenia energii elektrycznej lub ciepła, nałożonych przepisami art. 9a;", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Wysokość kary pieniężnej wymierzanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, w zakresie obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1, nie może być niższa niż dwukrotność iloczynu średniej ceny, o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 9, i różnicy ilości energii elektrycznej, do której zakupu lub wytworzenia przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane oraz ilości energii elektrycznej zakupionej lub wytworzonej w celu wypełnienia tego obowiązku przez dane przedsiębiorstwo energetyczne. 2b. Wpływy z tytułu kar wymierzanych w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, w zakresie obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 3, stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.". Art. 2. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) w art. 401: 1) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 34, poz. 293 i Nr 91, poz. 875), w zakresie obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 3 tej ustawy."; 2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przychody, o których mowa w ust. 3a, przeznacza się wyłącznie na wspieranie odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.". Art. 3. 1. W terminie do dnia 1 marca 2005 r. minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi pierwszy raport, o którym mowa w art. 9f ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1. 2. W terminie do dnia 27 października 2005 r. minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi pierwszy raport, o którym mowa w art. 9f ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1. Art. 4. Jeżeli podmioty wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, która na podstawie przepisów dotychczasowych nie wymagała uzyskania koncesji, złożą w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wniosek o udzielenie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w odnawialnych źródłach energii, mogą wykonywać taką działalność na dotychczasowych zasadach do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 1, 2 i 11 oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. WE L 283 z 27.10.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464 i Nr 70, poz. 631. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 21, poz. 197) Na podstawie art. 50 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, okoliczności i sposób noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych. § 2. 1. Żołnierze zawodowi noszą broń służbową przy realizacji zadań służbowych, w przypadkach określonych przez dowódcę jednostki wojskowej, a w szczególności w czasie szkoleń i ćwiczeń, służby garnizonowej i wewnętrznej, zajęć służbowych oraz, w uzasadnionych przypadkach, w czasie podróży służbowych, w następujących okolicznościach: 1) broń krótką w kaburze: a) na pasie żołnierskim lub oficerskim, na prawym boku, do ubioru polowego lub służbowego, b) na pasku skórzanym oficera, na prawym boku, w zestawie z koszulobluzą oficerską z krótkim rękawem lub w zestawie z bluzą "olimpijką", c) na rapciach, na prawym boku, w ubiorze wyjściowym z kurtką mundurową, kurtką wyjściową lub kurtką zimową nieprzemakalną, d) na pasie udowym, na prawym udzie, w przypadku noszenia kamizelki kuloodpornej, e) na szelkach w kaburze operacyjnej do ubioru cywilnego lub munduru; 2) broń długą na pasie broni w położeniu: a) "przez plecy", b) "na pas", c) "przez pierś", d) "przez kark"; 3) pistolet maszynowy z kolbą złożoną w kaburze na pasku przez ramię; 4) w pododdziałach reprezentacyjnych na pasie oficerskim, na prawym boku w czasie wystąpień o charakterze reprezentacyjnym; 5) broń białą: a) kordzik - do ubioru galowego w Siłach Powietrznych oraz w Marynarce Wojennej, na rapciach zawieszonych na pasku pod kurtką z lewej strony, skierowany rękojeścią do przodu, ostrzem opadającym lekko w dół; długość przedniego rapcia powinna być taka, aby górna krawędź rękojeści kordzika przylegała do dolnej krawędzi kurtki; tylny rapeć powinien być około 5 cm dłuższy od przedniego, b) szablę - w pododdziałach reprezentacyjnych do ubioru służbowego, na rapciach lub żabce, na pasie oficerskim z koalicyjką, na lewym boku wzdłuż bocznego szwu spodni, z tym że w Marynarce Wojennej bez koalicyjki. 2. Sposoby noszenia broni służbowej określają załączniki nr 1-4 do rozporządzenia. § 3. Żołnierze jednostek specjalnych mogą nosić broń służbową w położeniu zapewniającym swobodę operacyjną, zamocowaną do oporządzenia, umundurowania lub ubrania, noszoną w kieszeniach, zasobnikach, plecakach, w połączeniu z innym sprzętem w sposób zapewniający natychmiastowe i dogodne jej użycie. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2004 r. (poz. 197) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych oraz zapomóg dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 21, poz. 198) Na podstawie art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Nagrodę roczną przyznaje się funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", który: 1) nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego; 2) nie został w ostatnim roku kalendarzowym zwolniony ze służby z powodu skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż umyślne ścigane z oskarżenia publicznego albo wskutek otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej; 3) nie został ukarany prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, wydalenia ze służby. § 2. 1. Nagrodę roczną przyznaje się za okres roku kalendarzowego, w którym jest wypłacana, z zastrzeżeniem § 3 ust. 2. 2. Nagrodę roczną wypłaca się w miesiącu czerwcu przed dniem święta Biura Ochrony Rządu, z zastrzeżeniem § 3 ust. 4. § 3. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje nagroda roczna w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługującego w dniu 1 czerwca danego roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. W razie pełnienia przez funkcjonariusza służby przez część roku kalendarzowego, z tym że nie mniej niż przez 3 miesiące od dnia mianowania do końca maja tego roku, nagrodę roczną przyznaje się w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy przypadających od dnia mianowania do końca roku kalendarzowego. 3. Nagroda roczna za jeden miesiąc kalendarzowy służby wynosi 1/12 jej wysokości wynikającej z ust. 1. 4. Nagrodę roczną w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy służby w danym roku kalendarzowym przyznaje się również funkcjonariuszowi, który do końca maja danego roku kalendarzowego został zwolniony ze służby. Nagrodę roczną wypłaca się w dniu zwolnienia funkcjonariusza, przyjmując za podstawę jej obliczenia uposażenie należne funkcjonariuszowi za ostatni miesiąc pełnienia służby. 5. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu lub zaginionemu funkcjonariuszowi wypłaca się małżonkowi lub członkowi rodziny, o których mowa w art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu. § 4. 1. Funkcjonariuszowi można przyznać nagrodę uznaniową za wzorowe wykonywanie zadań służbowych, przejawianą inicjatywę w służbie oraz podnoszenie kwalifikacji zawodowych. 2. Nagrodę, o której mowa w ust. 1, można przyznać w szczególności za dokonanie czynu świadczącego o odwadze funkcjonariusza oraz za służbę w trudnych warunkach, wymagających znacznego nakładu pracy. 3. W przypadku przyznania funkcjonariuszowi nagrody uznaniowej jej maksymalna wysokość każdorazowo nie może przekroczyć wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługującego funkcjonariuszowi za miesiąc, w którym przyznawana jest nagroda. 4. Nagrodę uznaniową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia podjęcia decyzji o jej przyznaniu. § 5. 1. Funkcjonariuszowi, którego warunki bytowe uległy pogorszeniu, można przyznać zapomogę pieniężną. Przy przyznawaniu zapomogi należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną funkcjonariusza i jego rodziny. 2. Zapomogę pieniężną można przyznać do wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługującego funkcjonariuszowi za miesiąc, w którym przyznawana jest zapomoga. § 6. 1. Nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi przyznaje funkcjonariuszowi: 1) minister właściwy do spraw wewnętrznych; 2) Szef Biura Ochrony Rządu. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi Szefowi Biura Ochrony Rządu i jego zastępcom. § 7. 1. Nagrody uznaniowe przyznawane są z własnej inicjatywy osób, o których mowa w § 6, lub na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza. 2. Zapomoga może być udzielona na uzasadniony wniosek funkcjonariusza lub na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza. § 8. Podstawę do wypłaty nagród i zapomóg stanowi rozkaz lub inny dokument sporządzony na piśmie przez osoby, o których mowa w § 6, a w szczególności listy nagród i zapomóg. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 marca 2002 r. w sprawie warunków przyznawania nagród rocznych oraz zapomóg dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 23, poz. 233), które na podstawie art. 1 pkt 23 lit. b ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939) utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 21, poz. 199) Na podstawie art. 74 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 63, poz. 589) w § 9: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Wynagrodzenie wypłaca się świadczeniodawcom w okresach miesięcznych z dołu za świadczenia zdrowotne udzielone ubezpieczonym w okresie objętym rozliczeniem, z zastrzeżeniem ust. 4. 3. Wypłata wynagrodzenia następuje w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym świadczeniodawca udzielił ubezpieczonym świadczeń zdrowotnych objętych rozliczeniem, na podstawie prawidłowo wypełnionych dokumentów rozliczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 4. Dokumenty rozliczeniowe świadczeniodawca przedkłada Funduszowi w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym świadczeniodawca udzielił ubezpieczonym świadczeń zdrowotnych objętych rozliczeniem.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Fundusz może, w przypadkach uzasadnionych sytuacją finansową świadczeniodawców oraz z uwzględnieniem stanu posiadanych przez Fundusz środków finansowych, wypłacić świadczeniodawcom wynagrodzenie za świadczenia zdrowotne udzielone ubezpieczonym w okresie rozliczeniowym krótszym niż określony w ust. 2. Wypłata wynagrodzenia następuje w terminie 7 dni od dnia przedłożenia Funduszowi przez świadczeniodawcę prawidłowo wypełnionych dokumentów rozliczeniowych.". § 2. Przepis § 9 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, stosuje się do wynagrodzeń przysługujących świadczeniodawcy od Funduszu z tytułu udzielania świadczeń zdrowotnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1175, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609 i Nr 202, poz. 1956. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich (Dz. U. Nr 23, poz. 201) Na podstawie art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa stawkę dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich, wyrównującej przewoźnikom kolejowym utracone przychody z tytułu honorowania ulg przejazdowych określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 149, poz. 1452 i Nr 203, poz. 1966), zwanej dalej "dotacją", oraz szczegółowe zasady, tryb jej udzielania i rozliczania. § 2. Dotacją nie są dofinansowane przejazdy kolejowe, o których mowa w art. 43 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199). § 3. 1. Podstawę obliczenia należnej dotacji stanowi, z zastrzeżeniem ust. 2, wartość utraconych wpływów taryfowych z tytułu stosowania ulg przejazdowych, pomniejszona o wartość podatku od towarów i usług, przy zrealizowanej, udokumentowanej i zewidencjonowanej sprzedaży biletów: 1) jednorazowych z ulgą 37 %, 49 %, 78 %, 95 % i 100 %, 2) miesięcznych imiennych z ulgą 37 %, 49 % i 78 % - skorygowanej o zwroty biletów niewykorzystanych i anulowanych. 2. Z podstawy obliczenia należnej dotacji wyłącza się wartość pobranych przez przewoźnika kolejowego: 1) dopłat za zmianę przez podróżnego klasy pociągu; 2) jednorazowych dopłat do pociągów objętych dopłatą; 3) innych należności związanych z wykonaniem usług przewozu osób, inkasowanych przez konduktorów w pociągach. § 4. Ustala się stawkę dotacji w wysokości 100 % podstawy obliczenia należnej dotacji, o której mowa w § 3. § 5. Ogólna kwota dotacji stanowiąca iloczyn stawki dotacji, określonej w § 4, oraz łącznej wartości utraconych wpływów taryfowych przy sprzedaży ulgowych biletów jednorazowych i miesięcznych imiennych, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć kwoty 370.000 tys. zł. § 6. Przewoźnik kolejowy sporządza rozliczenie dotacji na formularzu, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. § 7. 1. W przypadku zaniechania, w ciągu roku, działalności objętej dotowaniem, przewoźnik kolejowy powiadamia właściwy urząd skarbowy i ministra właściwego do spraw transportu oraz dokonuje ostatecznego rozliczenia dotacji, w tym pobranej zaliczki, przy rozliczeniu dotacji za ostatni miesiąc, w którym dotacja przysługiwała. 2. Właściwym urzędem skarbowym jest urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce wykonywania przewozów, które są podstawą rozliczeń z tytułu dotacji przedmiotowej, a jeżeli przewozy te są wykonywane na terenie właściwości dwóch lub więcej urzędów skarbowych - urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przewoźnika. § 8. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozporządzeniu stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 marca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych (Dz. U. Nr 20, poz. 244). § 9. 1. Stawkę dotacji, określoną w § 4, stosuje się do przewozów zrealizowanych od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. 2. Rozliczenia z budżetem dotacji za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia dokonuje się jednocześnie z rozliczeniem dotacji za pierwszy okres rozliczeniowy, następujący po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2002 r. w sprawie dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich (Dz. U. Nr 236, poz. 1984 oraz z 2003 r. Nr 77, poz. 683). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2004 r. (poz. 201) Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu (Dz. U. Nr 23, poz. 202) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu, zwana dalej "jednostką", utworzona zarządzeniem Ministra Przemysłu Chemicznego z dnia 5 kwietnia 1971 r. w sprawie utworzenia Ośrodka Badawczo-Rozwojowego pod nazwą Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Machowie k. Tarnobrzega, zmienionym zarządzeniem nr 18/Org/86 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 17 lutego 1986 r. oraz zarządzeniem nr 153/Org/91 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 2 grudnia 1991 r., podlega likwidacji. 2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 1 marca 2004 r. 3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki upływa z dniem 31 lipca 2004 r. 4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 sierpnia 2005 r. § 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w odrębnych przepisach dotyczących państwowych osób prawnych. 2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia. 3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa reprezentowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki. § 3. Likwidator przejmie od dyrektora jednostki protokołem zdawczo-odbiorczym mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji. § 4. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu likwidacji jednostki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, przywożonych przez osoby fizyczne, które wskazują na przeznaczenie tych wyrobów do celów handlowych (Dz. U. Nr 74, poz. 675) Na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przywóz, przez osobę fizyczną, wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego, wskazuje na przeznaczenie tych wyrobów do celów handlowych, jeżeli wyroby te są przywożone w ilościach przekraczających: 1) wyroby tytoniowe: a) papierosy - 800 sztuk, b) cygaretki (o masie nieprzekraczającej 3 g/szt.) - 400 sztuk, c) cygara - 200 sztuk, d) tytoń do palenia - 1 kg; 2) napoje alkoholowe: a) alkohol etylowy - 10 l, b) wino i napoje fermentowane - 90 l (w tym wino musujące - 60 l), c) piwo - 110 l, d) produkty pośrednie - 20 l. 2. Przywóz przez osobę fizyczną, w każdej ilości, paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu płynnego z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego wskazuje na przeznaczenie tych wyrobów do celów handlowych, jeżeli wyroby te są transportowane nietypowymi rodzajami transportu. 3. Nietypowy rodzaj transportu oznacza: 1) transport paliw silnikowych, w inny sposób niż w zbiornikach paliwowych pojazdów samochodowych, montowanych na stałe przez producenta we wszystkich pojazdach samochodowych, które pozwalają na bezpośrednie wykorzystanie paliwa do napędu pojazdu samochodowego lub przystosowanych do pojazdów samochodowych, pozwalających na bezpośrednie wykorzystanie gazu jako paliwa, lub w odpowiednich pojemnikach zapasowych (kanistrach) zawierających paliwa silnikowe, przeznaczone do zużycia w tych pojazdach, w ilości nieprzekraczającej 10 l; 2) transport olejów opałowych lub gazu płynnego, w inny sposób niż za pomocą cystern wykorzystywanych przez przedsiębiorców zajmujących się przewozem tych wyrobów, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych kryteriów ustalania udziału operatora w rynku usługi telekomunikacyjnej oraz sposobu określania tego udziału (Dz. U. Nr 23, poz. 203) Na podstawie art. 57 ust. 9 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Kryteriami podstawowymi stosowanymi przy ustalaniu udziału operatora w rynkach usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 57 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, zwanej dalej "ustawą", są: 1) dla usług telefonicznych świadczonych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych - suma przychodów operatora z tytułu opłat za przyłączenia urządzeń końcowych do sieci, opłat abonamentowych oraz opłat za usługi telefoniczne, uzyskiwanych przez operatora na obszarze, na którym dany operator uprawniony jest do ich świadczenia, w tym przychody z tytułu połączeń telefonicznych przychodzących od operatorów zagranicznych; 2) dla usług telefonicznych świadczonych w ruchomych publicznych sieciach telefonicznych - suma przychodów operatora z tytułu opłat za aktywację urządzeń końcowych, opłat abonamentowych oraz opłat za usługi telefoniczne, uzyskiwanych przez operatora na obszarze, na którym dany operator uprawniony jest do ich świadczenia, w tym przychody z tytułu połączeń telefonicznych przychodzących od operatorów zagranicznych; 3) dla usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych - suma przychodów operatora z tytułu świadczenia usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, uzyskiwanych przez operatora na obszarze, na którym dany operator uprawniony jest do ich świadczenia; 4) dla usług świadczonych na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich, w tym połączeń wewnątrzsieciowych - suma przychodów operatora z tytułu obsługi ruchu: a) inicjowanego w jego sieci i kierowanego do sieci innych operatorów, b) przychodzącego od innych operatorów i kończonego w jego sieci telekomunikacyjnej, c) przychodzącego od innych operatorów i kierowanego do sieci innych operatorów oraz d) wewnątrzsieciowego w całości realizowanego w sieci lub sieciach danego operatora, liczonego w taki sposób, jakby operator dokonywał wewnętrznego transferu opłat za zakończenia połączeń w swojej sieci lub sieciach, przyjmując za podstawę tych wyliczeń średnią stawkę stosowaną w rozliczeniach międzyoperatorskich za zakańczanie połączeń w swojej sieci, a w przypadku braku możliwości wyliczenia takiej stawki - średnią stawkę dla danego rodzaju sieci zaakceptowaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej "Prezesem URTiP", za zakańczanie połączeń w sieci operatora o znaczącej pozycji rynkowej. § 2. Kryteriami pomocniczymi, które można stosować przy ustalaniu udziału operatora w rynkach usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 57 ust. 4 ustawy, są: 1) dla usług telefonicznych świadczonych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych - liczba abonentów lub łączny czas trwania połączeń telefonicznych realizowanych w sieci operatora w ramach usług telefonicznych, o których mowa w § 1 pkt 1; 2) dla usług telefonicznych świadczonych w ruchomych publicznych sieciach telefonicznych - liczba użytkowników lub łączny czas trwania połączeń telefonicznych realizowanych w sieci operatora w ramach usług telefonicznych, o których mowa w § 1 pkt 2; 3) dla usług dzierżawy łączy - liczba punktów końcowych, ekwiwalentnych dla łączy 64 kbit/s, liczonych w następujący sposób: a) każde krajowe łącze analogowe liczy się jako dwa punkty końcowe, b) każde międzynarodowe łącze analogowe liczy się jako jeden punkt końcowy, c) każde krajowe łącze cyfrowe liczy się jako podwojoną przepływność tego łącza dzieloną przez 64 kbit/s, d) każde międzynarodowe łącze cyfrowe liczy się jako przepływność tego łącza dzieloną przez 64 kbit/s; 4) dla usług świadczonych na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich, w tym połączeń wewnątrzsieciowych - liczba minut ruchu, o którym mowa w § 1 pkt 4. § 3. 1. Udział operatora w rynkach usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 57 ust. 4 ustawy, ustala się na podstawie: 1) danych przekazywanych przez operatorów w rocznych sprawozdaniach i informacjach, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 2 ustawy, lub 2) danych zgromadzonych w ramach postępowania w sprawie określenia pozycji rynkowej operatora, lub 3) innych, posiadanych przez Prezesa URTiP, udokumentowanych i uznawanych za wiarygodne danych i informacji. 2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być sporządzane w sposób pozwalający na przyporządkowanie ich poszczególnym województwom. § 4. Sposób ustalania udziału operatora w rynku usługi telekomunikacyjnej określa się, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) kryteria, jakie będą brane pod uwagę przy ustalaniu udziału operatora w rynku danej usługi telekomunikacyjnej; 2) wielkość usługi telekomunikacyjnej operatora, w zakresie której ustalana jest jego pozycja; 3) całkowitą wielkość rynku usługi telekomunikacyjnej, o której mowa w pkt 2, stanowiącą sumę wielkości usług telekomunikacyjnych wszystkich operatorów działających na tym rynku; 4) stosunek wielkości usługi telekomunikacyjnej operatora, w zakresie której ustalana jest jego pozycja, do całkowitej wielkości rynku usługi telekomunikacyjnej, stanowiącą sumę wielkości usług telekomunikacyjnych wszystkich operatorów działających na tym rynku. § 5. Postępowania w sprawie ustalenia udziału operatora w rynku danej usługi telekomunikacyjnej, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, prowadzi się dalej na podstawie dotychczasowych przepisów. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie szczegółowych kryteriów ustalania udziału operatora w rynku usługi telekomunikacyjnej oraz sposobu określania tego udziału (Dz. U. Nr 31, poz. 358). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie przewozów lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów czarterowych (Dz. U. Nr 23, poz. 204) Na podstawie art. 202 pkt 6 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) pakiet - usługi oferowane do sprzedaży za łączną cenę, trwające ponad 24 godziny i obejmujące przewóz lotniczy oraz co najmniej jedną z następujących usług: a) nocleg i wyżywienie, b) inną usługę niebędącą usługą pomocniczą dla przewozu lotniczego oraz noclegu i wyżywienia, a objętą programem imprezy turystycznej i stanowiącą znaczącą część tej imprezy; 2) organizator turystyki - organizatora turystyki w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966); 3) sprzedawca - przedsiębiorcę, który oferuje do sprzedaży lub sprzedaje pakiet przygotowany przez organizatora turystyki; 4) klient - klienta w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych; 5) Prezes Urzędu - Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. § 2. 1. Pasażerskie przewozy czarterowe są wykonywane na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym a jednym lub kilkoma czarterującymi, na całą pojemność statku powietrznego albo jej część w celu wykonania określonego tą umową przewozu pasażerów, którzy posiadają ważne dokumenty przewozowe, bez prawa wykorzystania ich na innych połączeniach. 2. Pasażerskie przewozy czarterowe z wykorzystaniem części pojemności statku powietrznego w regularnych przewozach lotniczych są wykonywane na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym upoważnionym do wykonywania regularnych przewozów lotniczych a jednym lub kilkoma czarterującymi. § 3. 1. W przypadku pasażerskich przewozów czarterowych wykonywanych w ramach pakietu pasażerowie powinni posiadać dokumenty przewozowe na przelot tam i z powrotem, a także dowód płatności na pokrycie kosztów imprezy turystycznej, w tym hotelu lub transportu naziemnego, objętych programem tej imprezy. 2. Prezes Urzędu może żądać od przewoźnika lotniczego wykonującego przewozy, o których mowa w ust. 1, informacji dotyczących organizatora turystyki i programu pobytu, a także dotyczących gwarancji wywiązania się przez nich z zobowiązań w stosunku do uczestników wycieczki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych. § 4. 1. Pasażerskie przewozy czarterowe o charakterze szczególnym organizowane dla przewozu: 1) wyodrębnionej grupy osób, które należą w szczególności do określonego stowarzyszenia, organizacji lub klubu, 2) grupy osób mających wspólny dla wszystkich uczestników cel podróży, związany z uczestniczeniem w określonej imprezie lub wydarzeniu, w szczególności o charakterze sportowym, kulturalnym, społecznym, religijnym - wykonuje się na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym a jednym czarterującym i określającej cel oraz charakter przewozu. 2. Grupy, o których mowa w ust. 1, powinny być jednorodne, a cel podróży powiązany z konkretnym wydarzeniem lub imprezą turystyczną. Wszyscy pasażerowie powinni podróżować w kierunku tam i z powrotem. § 5. 1. Przewozy czarterowe zorganizowane dla przewozu towarów, w tym żywych zwierząt, wykonuje się na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym a jednym lub kilkoma czarterującymi, na całą pojemność statku powietrznego lub jej część. 2. Przewozy, o których mowa w ust. 1, mogą być również wykonywane z wykorzystaniem wolnej pojemności statku powietrznego w regularnych przewozach lotniczych, na podstawie umowy czarteru lotniczego zawartej pomiędzy przewoźnikiem lotniczym upoważnionym do wykonywania regularnych przewozów lotniczych a jednym lub kilkoma czarterującymi. § 6. 1. Pasażerskie przewozy lotnicze w ramach imprez turystycznych traktuje się jako pasażerskie przewozy czarterowe w ramach pakietu. 2. Przewozy lotnicze w ramach pakietu mogą być wykonywane jedynie na podstawie ważnego dokumentu przewozowego, wskazującego właściwy rodzaj lotu czarterowego i zawierającego potwierdzenie rezerwacji na lot, numer, datę i godzinę lotu, nazwę przewoźnika i organizatora turystyki. § 7. 1. Przewozy lotnicze w ramach imprez turystycznych przewoźnik lotniczy wykonuje zgodnie z umową czarteru lotniczego zawartą z czarterującym uprawnionym do organizacji imprez turystycznych. 2. W materiałach opisowych pakietu, w części dotyczącej przewozu czarterowego, podaje się w jednoznacznej i zrozumiałej formie informacje obejmujące: 1) trasę, datę i numer lotu lub serii lotów; 2) nazwę portu wylotowego oraz docelowego; 3) nazwę przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz czarterowy; 4) ogólne informacje dotyczące w szczególności warunków przewozu lotniczego pasażerów i bagażu oraz odprawy pasażerskiej w porcie wylotowym i docelowym; 5) wysokość opłat za nadbagaż lub bagaż specjalny - jeżeli przewidywane jest ich pobieranie; 6) cenę pakietu oraz wszystkie warunki dotyczące pakietu. 3. Do materiałów, o których mowa w ust. 2, załącza się kopię zezwolenia organizatora turystyki będącego czarterującym rejs na prowadzenie działalności turystycznej. 4. Materiały, o których mowa w ust. 2, nie mogą zawierać jakichkolwiek informacji wprowadzających w błąd klienta. § 8. 1. Umowa czarteru lotniczego, na podstawie której wykonuje się przewozy lotnicze w ramach imprez turystycznych, określa w szczególności: 1) opłaty za poszczególne części pakietu; 2) sposób zabezpieczenia świadczeń pieniężnych, wypłacanych przez przewoźnika lotniczego czarterującemu w przypadku niezabrania na pokład statku powietrznego pasażera na lot czarterowy organizowany w ramach imprezy turystycznej objętej pakietem, z przyczyn leżących po stronie przewoźnika lotniczego. 2. Wysokość świadczeń pieniężnych wypłacanych czarterującemu przez przewoźnika lotniczego w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stanowi co najmniej równowartość w złotych polskich opłaty za pakiet w części przypadającej na przewóz lotniczy. § 9. W przypadku przewozów czarterowych wykonywanych do i z portów lotniczych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obejmujących przewóz ruchu pasażerskiego lub towarowego pochodzącego z państwa rejestracji przewoźnika lotniczego, mogą być stosowane zasady organizowania przewozów lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów czarterowych obowiązujące w tym państwie, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami niniejszego rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "ERG" w Jaśle (Dz. U. Nr 74, poz. 676) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "ERG" w Jaśle, zwana dalej "jednostką", utworzona zarządzeniem Ministra Przemysłu Chemicznego z dnia 31 lipca 1979 r. w sprawie utworzenia Ośrodka Badawczo-Rozwojowego "ERG" w Jaśle i nadania mu statutu, zmienionym zarządzeniem nr 11/Org/86 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 31 stycznia 1986 r. oraz zarządzeniem Nr 273/Org/93 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 8 listopada 1993 r., podlega likwidacji. 2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 1 maja 2004 r. 3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki upływa z dniem 31 sierpnia 2004 r. 4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 października 2005 r. § 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w odrębnych przepisach dotyczących państwowych osób prawnych. 2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia. 3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa reprezentowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki. § 3. Likwidator przejmie od dyrektora jednostki protokołem zdawczo-odbiorczym mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji. § 4. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu likwidacji jednostki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do przywozu z zagranicy (Dz. U. Nr 23, poz. 205) Na podstawie art. 65 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa rodzaje odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do przywozu z zagranicy, okres, przez jaki odpady te mogą być przywożone, oraz ich ilości. § 2. Do przywozu z zagranicy dopuszcza się: 1) zgary z produkcji pierwotnej i wtórnej (kod 10 04 02) - w ilości 5.000 Mg; 2) mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe niezawierające związków chlorowcoorganicznych (kod 13 02 05) - w ilości 29.000 Mg; 3) baterie i akumulatory ołowiowe (kod 16 06 01) - w ilości 100.000 Mg. § 3. Odpady wymienione w § 2 mogą być przywożone z zagranicy w okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające (Dz. U. Nr 23, poz. 206) Na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające (Dz. U. Nr 195, poz. 1909) wprowadza się następujące zmiany: A. W załączniku nr 1: 1) lp. 18 otrzymuje brzmienie: 18. Bisoprololum 1)BBisocard tabl. powl. 10 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990804412 2)BBisocard tabl. powl. 5 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990804511 3)BBisoHEXAL 10, Bisocor 10 tabletki powlekane 10 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990969210 4)BBisoHEXAL 5, Bisocor 5 tabletki powlekane 5 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990969111 5)BBisopromerck 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990489510 6)BBisopromerck 5 tabl. powl. 5 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990489411 2) uchyla się lp. 38; 3) lp. 42 otrzymuje brzmienie: 42. Famotidinum 1)BApo-Famo 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990912117 60 tabl.30 tabl.Rp5909990912124 2)BApo-Famo 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990912216 60 tabl.30 tabl.Rp5909990912223 3)BFagastin 20 tabl. powl. 20 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990404711 4)BFagastin 40 tabl. powl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990404612 5)BFamogast tabl. powl. 20 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990014736 60 tabl.30 tabl.Rp5909990014729 6)BFamogast tabl. powl. 40 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990014835 60 tabl.30 tabl.Rp5909990014828 7)BFamotidine tabl. powl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990332618 8)BUlfamid tabl. 20 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990273225 9)BUlfamid tabl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990286225 10)BUlfamid tabl. 20 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990981724 11)BUlfamid tabl. 40 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990981823 4) lp. 54 otrzymuje brzmienie: 54. Methotrexatum 1)AMethotrexat-Ebewe, Metotreksat-Knoll 10 tabl. 10 mg30 tabl.100 tabl.Rp5909990453917 50 tabl.100 tabl.Rp5909990453924 2)AMethotrexat-Ebewe, Metotreksat-Knoll 2,5 tabl. 2,5 mg30 tabl.100 tabl.Rp5909990453719 50 tabl.100 tabl.Rp5909990453726 3)AMethotrexat-Ebewe, Metotreksat-Knoll 5 tabl. 5 mg30 tabl.100 tabl.Rp5909990453818 50 tabl.100 tabl.Rp5909990453825 4)AMethotrexat tabl. 10 mg100 tabl.100 tabl.Rp5909990124114 5)AMethotrexat tabl. 2,5 mg100 tabl.100 tabl.Rp5909990124015 6)ATrexan tabl. 2,5 mg100 tabl.100 tabl.Rp5909990111619 5) lp. 85 otrzymuje brzmienie: 85. Tropicamidum 1)BΔTropicamidum 0,5 % krople do oczu, roztwór 5 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml10 mlRp5909990125524 2)BΔTropicamidum 1 % krople do oczu, roztwór 10 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml10 mlRp5909990125623 B. W załączniku nr 2: 1) lp. 22 otrzymuje brzmienie: 22. Estradiolum 1)BEstradiol - Depot roztwór do wstrzykiwań 10 mg/1 ml10 amp. 1 mlRp5909990221912 2) uchyla się lp. 27; 3) uchyla się lp. 50; 4) lp. 51 otrzymuje brzmienie: 51. Omeprazolum 1)BBioprazol kapsułki twarde 10 mg14 kaps.Rp5909990880119 28 kaps.Rp5909990880126 2)BBioprazol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990880218 28 kaps.Rp5909990880225 3)BExter kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrachRp5909990652938 4)BGasec-20 Gastrocaps kapsułki 20 mg7 kaps.Rp5909990420513 14 kaps.Rp5909990420520 28 kaps.Rp5909990420537 5)BGroprazol kapsułki 20 mg7 kaps.Rp5909990818716 14 kaps.Rp5909990818723 6)BHelicid 10 kapsułki 10 mg14 kaps.Rp5909990877317 28 kaps.Rp5909990877324 7)BHelicid 20 kapsułki 20 mg14 kaps.Rp5909990420612 28 kaps.Rp5909990420629 8)BLosec kapsułki 20 mg7 kaps. w butelceRp5909990193714 14 kaps. w butelceRp5909990193721 9)BLosec 10 kapsułki 10 mg7 kaps. w słoikuRp5909990734955 28 kaps. w słoikuRp5909990734917 10)BLosec MUPS tabl. powl. dojelitowe 10 mg7 tabl. w blistrzeRp5909990851638 11)BLosec MUPS tabl. powl. dojelitowe 20 mg7 tabl. w blistrzeRp5909990851737 12)BNotis 20 kaps. dojelitowe twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990835959 28 kaps.Rp5909990835966 13)BOmar kaps. dojelitowe twarde 20 mg7 kaps.Rp5909990887613 15 kaps.Rp5909990887620 30 kaps.Rp5909990887637 14)BOmeprazol-Egis kapsułki 20 mg14 kaps.Rp5909990921225 28 kaps.Rp5909990921232 15)BOrtanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990130016 28 kaps.Rp5909990130030 16)BOrtanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.Rp5909990130115 28 kaps.Rp5909990130139 17)BPolprazol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrachRp5909990772629 28 kaps. w blistrachRp5909990772667 14 kaps. w słoikuRp5909990772612 18)BPolprazol kapsułki 10 mg14 kaps. w blistrachRp5909990895854 14 kaps. w słoikuRp5909990895823 19)BPrazol kapsułki 20 mg7 kaps.Rp5909990772926 14 kaps.Rp5909990772919 28 kaps.Rp5909990772933 20)BPrazol kapsułki 10 mg14 kaps.Rp5909990932726 21)BUlzol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrachRp5909990881437 5) lp. 54 otrzymuje brzmienie: 54. Pyridostigminum 1)B ΔBrostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 mlRp5909990799510 1 fl. 250 mlRp5909990799527 2)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909990335527 3)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909991014421 6) lp. 60 otrzymuje brzmienie: 60. Testosteronum 1)BOmnadren 250 roztwór do wstrzykiwań5 amp. 1 mlRp5909990319312 2)BTestosteronum prolongatum roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml5 amp. 1 mlRp5909990230310 3)BUndestor kapsułki 40 mg60 kaps.Rp5909990234417 C. W załączniku nr 3: 1) lp. 24 otrzymuje brzmienie: 24. Cefadroxilum 1)BBiodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)Rp5909990780112 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)Rp5909990780129 2)BBiodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)Rp5909990780211 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)Rp5909990780228 3)BBiodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)Rp5909990780310 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)Rp5909990780327 4)BBiodroxil kapsułki 500 mg12 kaps.Rp5909990780419 20 kaps.Rp5909990780426 5)BBiodroxil tabl. powl. 1 g12 tabl.Rp5909990780518 20 tabl.Rp5909990780525 6)BDroxef tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g10 tabl.Rp5909990893218 7)BDuracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)Rp5909990050710 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)Rp5909990050727 8)BDuracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)Rp5909990050819 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)Rp5909990050826 9)BDuracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)Rp5909990050918 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)Rp5909990050925 10)BDuracef kapsułki 500 mg12 kaps.Rp5909990051113 20 kaps.Rp5909990051120 11)BDuracef tabl. rozp. 1 g10 tabl.Rp5909990764617 12)BTadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/2,5 g14 sasz. 2,5 gRp5909990785018 13)BTadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/2,5 g14 sasz. 2,5 gRp5909990785117 14)BTadroxil kapsułki 500 mg12 kaps.Rp5909990496310 2) lp. 51 otrzymuje brzmienie: 51. Estradiolum 1)BClimara-50 system transdermalny 50 mcg/24 h4 szt.Rp5909990458318 2)BDermestril 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h8 plastrów po 9 cm2Rp5909990782710 3)BDermestril 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h8 plastrów po 18 cm2Rp5909990782819 4)BDermestril 100 przezskórny system terapeutyczny 100 mcg/24 h8 plastrów po 36 cm2Rp5909990782918 5)BEstraderm MX 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11 cm2Rp5909990702817 6)BEstraderm MX 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22 cm2Rp5909990702916 7)BEstraderm MX 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów po 44 cm2Rp5909990703012 8)BEstraderm TTS 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrówRp5909990118410 9)BEstraderm TTS 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrówRp5909990118519 10)BEstraderm TTS 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrówRp5909990118618 11)BEstradot 100 system transdermalny 100 mcg/24 h8 plastrówRp5909990939510 12)BEstrium 100 system transdermalny 8 mg 100 mcg/dobę6 szt.Rp5909990881710 13)BEstrium 25 system transdermalny 2 mg 25 mcg/dobę6 szt.Rp5909990881512 14)BEstrium 50 system transdermalny 4 mg 50 mcg/dobę6 szt.Rp5909990881611 15)BEstrofem tabl. powl. 2 mg28 tabl.Rp5909990330713 16)BEstrofem forte tabl. powl. 4 mg28 tabl.Rp5909990329816 17)BEstrofem mite tabl. powl. 1 mg28 tabl.Rp5909990823215 18)BEstroplast 40 plaster przezskórny 40 mcg/24 h6 plastrów po 14,25 cm2Rp5909990728510 19)BEstroplast 80 plaster przezskórny 80 mcg/24 h6 plastrów 28,5 cm2Rp5909990728619 20)BFem 7 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h4 plastry po 15 cm2Rp5909990774616 21)BOesclim 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11 cm2Rp5909990761517 22)BOesclim 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22 cm2Rp5909990761616 23)BOesclim 37,5 system transdermalny 37,5 mcg/24 h6 szt.Rp5909990863914 24)BOesclim 75 system transdermalny 75 mcg/24 h6 szt.Rp5909990864010 25)BProgynova 21 tabl. powl. 2 mg21 tabl.Rp5909990304110 26)BProgynova 21 mite tabl. powl. 1 mg21 tabl.Rp5909990304011 27)BSysten 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów 16 cm2Rp5909990169214 8 plastrów 16 cm2Rp5909990169221 3) lp. 93 otrzymuje brzmienie: 93. Perindoprilum 1)BPrestarium tabl. 4 mg30 tabl. w blistrzeRp5909990163410 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 23, poz. 207) Na podstawie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 195, poz. 1910) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) lp. 7 otrzymuje brzmienie: 7. Acidum alendronicum 1)Alenato tabl. 10 mg30 tabl.590999091901765,21 2)Fosamax 10 tabl. 10 mg28 tabl.590999067542560,86 3)Lindron tabl. 10 mg28 tabl.590999092012960,86 4)Osalen tabl. 10 mg30 tabl.590999081841965,21 5)Ostenil tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999049641965,21 30 tabl. w pojemniku590999049642665,21 6)Ostolek tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999095091160,86 28 tabl. w butelce590999095092860,86 28 tabl. w fiolce590999095093560,86 7)Rekostin tabl. 10 mg28 tabl.590999093341960,86 56 tabl.5909990933426108,77 2) lp. 24 otrzymuje brzmienie: 24. Alfuzosinum 1)Dalfaz tabl. powl. 2,5 mg30 tabl.590999068121116,50 2)Dalfaz SR5 tabl. powl. o przedłużonym działaniu 5 mg20 tabl.590999081271418,38 3)Dalfaz Uno tabl. o przedłużonym działaniu 10 mg30 tabl. w blistrach590999083781644,10 3) lp. 27 otrzymuje brzmienie: 27. Amantadinum 1)Amantix tabl. powl. 100 mg30 tabl.590999072841113,58 100 tabl.590999072842845,26 2)Viregyt K kapsułki 100 mg50 kaps.590999032091222,63 4) lp. 34 otrzymuje brzmienie: 34. Amlodipinum 1)Amlodipinum tabl. 5 mg30 tabl.590999031511613,18 2)Amlodipinum tabl. 10 mg30 tabl.590999031521523,05 3)Amlopin tabl. 5 mg30 tabl.590999031531413,20 4)Amlopin tabl. 10 mg30 tabl.590999031541323,05 5)Amlozek tabl. 10 mg30 tabl.590999079981723,05 6)Amlozek tabl. 5 mg30 tabl.590999079971813,18 7)Cardilopin tabl. 2,5 mg30 tabl.59099909073117,91 8)Cardilopin tabl. 5 mg30 tabl.590999090741013,18 9)Cardilopin tabl. 10 mg30 tabl.590999090751923,05 10)Normodipine tabl. 5 mg30 tabl.590999099301713,18 11)Normodipine tabl. 10 mg30 tabl.590999099311623,05 12)Tenox tabletki 5 mg30 tabl.590999096301013,18 13)Tenox tabletki 10 mg30 tabl.590999096311923,05 5) lp. 42 otrzymuje brzmienie: 42. Atorvastatinum 1)Sortis 10 tabl. powl. 10 mg14 tabl.590999078462218,63 30 tabl.590999078461539,92 2)Sortis 20 tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999078472129,80 30 tabl.590999078471463,86 3)Sortis 40 tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999078482047,68 30 tabl.5909990784813102,18 6) lp. 59 otrzymuje brzmienie: 59. Bisoprololum 1)Bisocard tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099908044124,50 2)Bisocard tabl. powl. 5 mg30 tabl.59099908045112,70 3)BisoHEXAL 10, Bisocor 10 tabletki powlekane 10 mg30 tabl.59099909692104,50 4)BisoHEXAL 5, Bisocor 5 tabletki powlekane 5 mg30 tabl.59099909691112,70 5)Bisopromerck 10 tabl. powlekane 10 mg30 tabl.59099904895104,50 6)Bisopromerck 5 tabl. powlekane 5 mg30 tabl.59099904894112,70 7) lp. 65 otrzymuje brzmienie: 65. Buspironum 1)Buxal tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999081141015,62 30 tabl. w fiolce590999081142715,62 2)Buxal tabl. 5 mg30 tabl. w blistrach590999081131110,03 30 tabl. w fiolce590999081132810,03 3)Mabuson tabl. 5 mg30 tabl.590999070051610,03 4)Mabuson tabl. 10 mg30 tabl.590999070041715,62 5)Spamilan tabl. 5 mg30 tabl.590999002871910,03 6)Spamilan tabl. 10 mg30 tabl.590999002881815,62 8) lp. 70 otrzymuje brzmienie: 70. Calcitoninum salmonis 1)Calcihexal 50 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i dożylnych 50 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033281621,15 10 amp. 1 ml590999033282342,30 2)Calcihexal 100 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i dożylnych 100 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033291530,74 10 amp. 1 ml590999033292261,48 3)Calcitonin 50 płyn do wstrzykiwań 50 j.m./1 ml5 amp. 1 ml590999081021521,15 4)Calcitonin 100 płyn do wstrzykiwań 100 j.m./1 ml5 amp. 1 ml590999080841030,74 5)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 50 j.m./ml5 amp. 1 ml590999088051521,15 6)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 100 j.m./ml5 amp. 1 ml590999088061430,74 9) lp. 73 otrzymuje brzmienie: 73. Captoprilum 1)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099907897646,19 40 tabl. w blistrach59099907897408,25 30 tabl. w słoiku59099907897576,19 40 tabl. w słoiku59099907897338,25 2)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099907895352,87 30 tabl. w słoiku59099907895112,87 3)Captopril tabl. 25 mg30 tabl.59099902281263,36 40 tabl.59099902281194,48 4)Captopril tabl. 25 mg20 tabl.59099900440162,24 30 tabl.59099900440303,36 5)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099902282184,13 30 tabl.59099902282256,19 6)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099900441154,13 30 tabl.59099900441396,19 7)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl.59099903421122,87 8)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w fiolce59099906554102,87 9)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099907896653,36 40 tabl. w blistrach59099907896414,48 30 tabl. w słoiku59099907896583,36 40 tabl. w słoiku59099907896344,48 10)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099904952383,36 40 tabl. w blistrach59099904952144,48 90 tabl. w blistrach590999049525210,08 30 tabl. w fiolce59099904952453,36 40 tabl. w fiolce59099904952214,48 90 tabl. w fiolce590999049526910,08 11)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099904953376,19 40 tabl. w blistrach59099904953138,25 90 tabl. w blistrach590999049535118,57 30 tabl. w fiolce59099904953446,19 40 tabl. w fiolce59099904953208,25 90 tabl. w fiolce590999049536818,57 12)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099908308172,87 30 tabl. w fiolce59099908308242,87 13)Captopril, Tensiomin tabl. 12,5 mg30 tabl.59099901570132,87 14)Captopril, Tensiomin tabl. 25 mg30 tabl.59099901571123,36 15)Captopril, Tensiomin tabl. 50 mg30 tabl.59099901572356,19 10) lp. 74 otrzymuje brzmienie: 74. Carbacholum 1)Carbachol 3 % krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099900916148,79 11) lp. 77 otrzymuje brzmienie: 77. Carbocisteinum 1)Mucopront syrop 250 mg/5 g1 butelka 200 ml (242 g syropu)59099904529108,48 2)Mukolina syrop 100 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900321124,31 3)Mukolina syrop 250 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900322114,20 4)PectoDrill tabl. do ssania 750 mg20 tabl.590999049791123,45 5)PectoDrill syrop 250 mg/5 ml1 butelka 200 ml59099904980177,01 12) lp. 79 otrzymuje brzmienie: 79. Cefaclorum 1)Apo-Cefaclor proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 100 ml590999088951841,40 1 butelka 150 ml590999088952562,10 2)Ceclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999008641221,15 3)Ceclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999007011435,25 4)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75 ml (47,6 g granulatu)590999013741115,34 1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013742820,45 5)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 75 ml zawiesiny (47,6 g granulatu)590999013751031,05 1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013752741,40 6)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny 375 mg/5 ml1 fl. 75 ml590999077591053,42 1 fl. 100 ml590999077592771,23 7)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10 tabl.590999067651418,80 14 tabl.590999067652126,32 8)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10 tabl.590999067661323,50 14 tabl.590999067662032,90 9)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10 tabl.590999067671230,55 14 tabl.590999067672942,77 10)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/ 5 ml1 fl. 100 ml (63 g granulatu)590999083531720,45 11)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/ 5 ml1 fl. 100 ml (63 g granulatu)590999083541641,40 12)CEK 1000 tabl. musujące 1.000 mg10 tabl.590999089841137,60 13)CEK 250 tabl. musujące 250 mg10 tabl.590999089821314,10 14)CEK 500 tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999083551547,00 15)CEK 500 tabl. musujące 500 mg10 tabl.590999089831223,50 16)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10 tabl. w blistrach (2x5)590999097963930,55 14 tabl. w blistrach (2x7)590999097966042,77 10 tabl. w blistrze590999097962230,55 14 tabl. w blistrze590999097965342,77 10 tabl. w pojemniku590999097961530,55 14 tabl. w pojemniku590999097964642,77 17)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10 tabl. w blistrach (2x5)590999097953023,50 40 tabl. w blistrach (2x7)590999097956132,90 10 tabl. w blistrze590999097952323,50 14 tabl. w blistrze590999097955432,90 10 tabl. w pojemniku590999097951623,50 14 tabl. w pojemniku590999097954732,90 18)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10 tabl. w blistrach (2x5)590999097943118,80 14 tabl. w blistrach (2x7)590999097946226,32 10 tabl. w blistrze590999097942418,80 14 tabl. w blistrze590999097945526,32 10 tabl. w pojemniku590999097941718,80 14 tabl. w pojemniku590999097944826,32 19)Panclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999068561521,15 20)Panclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999068571435,25 21)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089961620,45 22)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089971541,40 23)Vercef kapsułki 250 mg15 kaps.590999073221021,15 24)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75 ml (37,5 g granulatu)590999073211115,34 1 fl. 100 ml (50 g granulatu)590999073212820,45 25)Vercef kapsułki 500 mg15 kaps.590999045351135,25 26)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 75 ml (37,5 g granulatu)590999045361031,05 1 butelka 100 ml590999045362741,40 27)Vercef MR tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 375 mg10 tabl.590999045341218,80 13) lp. 80 otrzymuje brzmienie: 80. Cefadroxilum 1)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)59099907801127,24 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078012912,05 2)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)590999078021111,55 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078022819,25 3)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)590999078031018,88 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078032731,47 4)Biodroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999078041918,29 20 kaps.590999078042630,22 5)Biodroxil tabl. powl. 1 g12 tabl.590999078051828,76 20 tabl.590999078052547,29 6)Droxef tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g10 tabl.590999089321823,97 7)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)59099900507107,24 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005072712,06 8)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)590999005081911,55 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005082619,25 9)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)590999005091818,88 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005092531,47 10)Duracef kapsułki 500 mg12 kaps.590999005111318,29 20 kaps.590999005112030,48 11)Duracef tabl. rozp. 1 g10 tabl.590999076461723,97 12)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/2,5 g14 sasz. 2,5 g59099907850187,64 13)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/2,5 g14 sasz. 2,5 g590999078511712,60 14)Tadroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999049631018,29 14) lp. 83 otrzymuje brzmienie: 83. Cefuroximum 1)Biofuroksym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg1 fiol. s. subst.59099900594168,46 2)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych 1,5 g1 fiol. s. subst.590999005951514,45 3)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn. 250 mg1 fiol.59099908068125,25 4)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań. dożylnych i domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn. 500 mg1 fiol.59099908069117,33 5)Bioracef tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999036051222,66 6)Bioracef tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999036061139,75 7)Bioracef tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999036071067,85 8)Plixym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg5 fiol. s. subst.590999008211742,18 9)Plixym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu dożylnego 1,5 g5 fiol. s. subst.590999008221672,23 10)Tarsime proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999044281214,45 11)Tarsime proszek do sporządzenia zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099904429118,46 12)Zinacef proszek do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099900698118,46 10 fiol.590999006982884,36 13)Zinacef proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999006991014,45 10 fiol.5909990069927144,47 1 fiol. Monovial590999006993414,45 14)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg10 sasz. 4,177 g590999005122922,66 15)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg10 sasz. 8,354 g590999030502539,75 16)Zinnat tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999008321322,66 17)Zinnat tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999008331239,75 18)Zinnat tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999008341167,85 19)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 50 ml / 41,77 g granulatu590999005133520,88 1 fl. 100 ml / 83,54 g granulatu590999005134241,75 20)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 50 ml (46,9 g granul.)590999046881241,75 21)Zinnat granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 50 ml (46,9 g granul.)590999047851441,75 15) lp. 95 otrzymuje brzmienie: 95. Ciclosporinum 1)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 25 mg50 kaps. (5x10)5909990946426121,63 2)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 50 mg50 kaps. (5x10)5909990946525231,27 3)Epuoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 100 mg50 kaps. (5x10)5909990946624453,22 4)Equoral roztwór doustny 100 mg/ml1 butelka 50 ml5909990946716453,22 5)Gengraf kapsułki twarde 25 mg50 kaps.5909990930128121,63 6)Gengraf kapsułki twarde 50 mg50 kaps.5909990930227231,28 7)Gengraf kapsułki twarde 100 mg50 kaps.5909990930326453,22 8)Sandimmun Neoral kapsułki 25 mg50 kaps.5909990336616121,63 9)Sandimmun Neoral kapsułki 50 mg50 kaps.5909990336715231,27 10)Sandimmun Neoral kapsułki 100 mg50 kaps.5909990336814453,22 11)Sandimmun Neoral roztwór doustny 100 mg/ml1 fl. 50 ml5909990336913453,22 12)Sandimmun Neoral kapsułki żelatynowe 10 mg60 kaps.590999040611172,77 16) lp. 100 otrzymuje brzmienie: 100. Clarithromycinum 1)Fromilid granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op. 60 ml (25 g granulatu)590999081801323,84 2)Fromilid 250 tabl. powl. 250 mg14 tabl.590999077362636,88 3)Fromilid 500 tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999078101062,39 4)Klabion tabl. powl. 250 mg10 tabl. w blistrach590999089093426,34 14 tabl. w blistrach590999089096536,88 10 tabl. w blistrze590999089092726,34 14 tabl. w blistrze590999089095836,88 10 tabl. w pojemniku590999089091026,34 14 tabl. w pojemniku590999089094136,88 5)Klabion tabl. powl. 500 mg10 tabl. w blistrach590999089103044,56 14 tabl. w blistrach590999089106162,39 10 tabl. w blistrze590999089102344,56 14 tabl. w blistrze590999089105462,39 10 tabl. w pojemniku590999089101644,56 14 tabl. w pojemniku590999089104762,39 6)Klacid tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999033181926,34 14 tabl.590999033182636,88 7)Klacid granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op. 60 ml590999033171023,84 1 op. 100 ml590999033172739,73 8)Klacid tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999071941962,39 20 tabl.590999071942689,13 9)Klacid granulat do przygotowania zawiesiny 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml590999078062447,95 1 fl. 100 ml590999078063179,92 10)Klacid Uno tabl. o modyfikowanym uwalnianiu 500 mg5 tabl.590999079303722,28 7 tabl.590999079305131,19 14 tabl.590999079306862,39 11)Lekoklar tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999091341126,34 14 tabl.590999091342836,88 12)Lekoklar tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999091351062,39 17) uchyla się lp. 137; 18) lp. 141 otrzymuje brzmienie: 141. Doxazosinum 1)Apo-Doxan 1 tabletki 1 mg30 tabl.590999096951729,81 2)Apo-Doxan 2 tabletki 2 mg30 tabl.590999096961634,66 3)Apo-Doxan 4 tabletki 4 mg30 tabl.590999096971541,35 4)Cardura tabl. 1 mg30 tabl.590999035681229,81 5)Cardura tabl. 2 mg30 tabl.590999035691134,66 6)Cardura tabl. 4 mg30 tabl.590999035701741,35 7)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 4 mg30 tabl.590999043141041,35 8)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 8 mg30 tabl.590999043151966,16 9)Doxanorm tabl. 1 mg30 tabl.590999085431829,81 10)Doxanorm tabl. 2 mg30 tabl.590999085441734,66 11)Doxanorm tabl. 4 mg30 tabl.590999085451641,35 12)Doxar tabl. 1 mg30 tabl. 1 mg590999048491129,81 13)Doxar tabl. 2 mg30 tabl.590999048501734,66 14)Doxar tabl. 4 mg30 tabl.590999048511641,35 15)Doxaratio 1 tabl. 1 mg14 tabl.590999049302913,91 28 tabl.590999049304327,82 16)Doxaratio 2 tabl. 2 mg14 tabl.590999049312816,17 28 tabl.590999049314232,35 17)Doxaratio 4 tabl. 4 mg14 tabl.590999049322719,30 28 tabl.590999049324138,59 18)Kamiren tabl. 1 mg30 tabl.590999049121629,81 19)Kamiren tabl. 2 mg30 tabl.590999049131534,66 20)Kamiren tabl. 4 mg30 tabl.590999049141441,35 21)Prostatic tabl. 1 mg30 tabl.590999090541629,81 22)Prostatic tabl. 2 mg30 tabl.590999090551534,66 23)Prostatic tabl. 4 mg30 tabl.590999090561441,35 24)Zoxon 1 tabl. 1 mg30 tabl.590999090332029,81 25)Zoxon 2 tabl. 2 mg30 tabl.590999090342934,66 26)Zoxon 4 tabl. 4 mg30 tabl.590999090351141,35 19) lp. 146 otrzymuje brzmienie: 146. Enoxaparinum natricum 1)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub linii tętniczej układu dializacyjnego 20 mg/0,2 ml2 s-amp. 0,2 ml590999004831113,94 10 s-amp. 0,2 ml590999004832869,73 2)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu dializacyjnego 40 mg/0,4 ml2 s-amp. 0,4 ml590999004841027,08 10 s-amp. 0,4 ml5909990048427135,45 3)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu dializacyjnego 60 mg/0,6 ml2 s-amp. 0,6 ml590999077481442,97 4)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub linii tętniczej układu dializacyjnego 100 mg/1 ml2 s-amp. 1 ml590999077491369,73 5)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu dializacyjnego 80 mg/0,8 ml2 s-amp. 0,8 ml590999077501957,28 6)Clexane roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu dializacyjnego 100 mg /1 ml1 fiol. 3 ml5909990456116103,70 7)Clexane forte roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu dializacyjnego 120 mg/0,8 ml2 amp-strz. po 0,8 ml z igłą590999089141276,47 10 amp-strz. po 0,8 ml z igłą5909990891429382,35 8)Clexane forte roztwór do wstrzykiwań podskórnych lub do linii tętniczej układu dializacyjnego 150 mg/1 ml2 amp-strz. po 1 ml z igłą590999089151194,99 10 amp-strz. po 1 ml z igłami5909990891528474,94 20) lp. 150 otrzymuje brzmienie: 150. Estradiolum 1)Climara-50 system transdermalny 50 mcg/24 h4 szt.590999045831824,92 2)Dermestril 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h8 plastrów po 9 cm2590999078271015,58 3)Dermestril 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h8 plastrów po 18 cm2590999078281924,92 4)Dermestril 100 przezskórny system terapeutyczny 100 mcg/24 h8 plastrów po 36 cm2590999078291839,48 5)Estraderm MX 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11 cm2590999070281711,71 6)Estraderm MX 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22 cm2590999070291618,69 7)Estraderm MX 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów po 44 cm2590999070301229,61 8)Estraderm TTS 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów590999011841011,71 9)Estraderm TTS 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów590999011851918,69 10)Estraderm TTS 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów590999011861829,61 11)Estradiol - Depot roztwór do wstrzykiwań 10 mg/1 ml10 amp. 1 ml590999022191237,24 12)Estradot 100 system transdermalny 100 mcg/24 h8 plastrów590999093951039,48 13)Estrium 100 system transdermalny 8 mg 100 mcg/dobę6 szt.590999088171029,61 14)Estrium 25 system transdermalny 2 mg 25 mcg/dobę6 szt.590999088151211,70 15)Estrium 50 system transdermalny 4 mg 50 mcg/dobę6 szt.590999088161118,69 16)Estrofem tabl. powl. 2 mg28 tabl.590999033071317,28 17)Estrofem forte tabl. powl. 4 mg28 tabl.590999032981623,36 18)Estrofem mite tabl. powl. 1 mg28 tabl.590999082321515,95 19)Estroplast 40 plaster przezskórny 40 mcg/24 h6 plastrów po 14,25 cm2590999072851019,97 20)Estroplast 80 plaster przezskórny 80 mcg/24 h6 plastrów 28,5 cm2590999072861926,41 21)Fem 7 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h4 plastry po 15 cm2590999077461624,92 22)Oesclim 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11 cm2590999076151715,52 23)Oesclim 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22 cm2590999076161624,86 24)Oesclim 37,5 system transdermalny 37,5 mcg/24 h6 szt.590999086391418,69 25)Oesclim 75 system transdermalny 75 mcg/24 h6 szt.590999086401024,86 26)Progynova 21 tabl. powl. 2 mg21 tabl.590999030411012,96 27)Progynova 21 mite tabl. powl. 1 mg21 tabl.590999030401111,96 28)Systen 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów 16 cm2590999016921418,69 8 plastrów 16 cm2590999016922124,92 21) uchyla się lp. 158; 22) lp. 160 otrzymuje brzmienie: 160. Etoposidum 1)Lastet kapsułki 25 mg40 kaps.5909990289219363,30 2)Lastet kapsułki 50 mg20 kaps.5909990289318363,30 3)Lastet kapsułki 100 mg10 kaps.5909990289417363,30 4)Vepesid kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrze5909990648634363,30 20 kaps. w butelce5909990648627363,30 5)Vepesid kapsułki 100 mg10 kaps. w blistrze5909990165216363,30 10 kaps. w butelce5909990165223363,30 23) lp. 161 otrzymuje brzmienie: 161. Famotidinum 1)Apo-Famo 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099909121174,44 60 tabl.59099909121248,79 2)Apo-Famo 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099909122168,79 60 tabl.590999091222317,58 3)Fagastin 20 tabl. powl. 20 mg20 tabl.59099904047112,96 4)Fagastin 40 tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099904046125,86 5)Famogast tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099900147364,44 60 tabl.59099900147298,88 6)Famogast tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099900148358,79 60 tabl.590999001482817,58 7)Famotidine tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099903326185,86 8)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099902732252,96 9)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099902862255,86 10)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099909817242,96 11)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099909818235,86 24) lp. 162 otrzymuje brzmienie: 162. Felodipinum 1)Plendil tabl. powl. 5 mg28 tabl.590999034481912,30 2)Plendil tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999034491819,68 25) lp. 178 otrzymuje brzmienie: 178. Flutamidum 1)Apo-Flutam tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999094161225,28 90 tabl.590999094162975,85 2)Flutamid tabl. 250 mg100 tabl.590999013921784,27 3)Prostandril tabl. 250 mg100 tabl.590999048211584,27 26) lp. 179 otrzymuje brzmienie: 179. Fluticasonum 1)Cutivate krem 0,5 mg/g1 op. 15 g590999036501212,20 2)Cutivate maść 0,05 mg/g1 op. 15 g590999036511112,20 3)Flixonase aerozol do nosa, zawiesina 50 mcg/dawkę1 poj. 10 ml (120 dawek)59099902948178,75 4)Flixotide aerozol wziewny, zawiesina 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 120 dawek590999085131752,91 5)Flixotide aerozol wziewny, zawiesina 125 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 120 dawek5909990851423113,28 1 poj. 60 dawek590999085141663,79 6)Flixotide aerozol wziewny, zawiesina 250 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999085151580,25 1 poj. 120 dawek5909990851522142,29 7)Flixotide zawiesina do inhalacji z nebulizatora 0,5 mg/2 ml10 poj. (5 blistrów po 2 poj.)5909990956517117,72 8)Flixotide zawiesina do inhalacji z nebulizatora 2 mg/2 ml10 poj. (5 blistrów po 2 poj.)5909990956616171,75 9)Flixotide 25 aerozol wziewny, zawiesina 25 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999066561719,72 1 poj. 120 dawek590999066562434,49 10)Flixotide 50 aerozol wziewny, zawiesina 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999066571632,08 1 poj. 120 dawek590999066572352,91 11)Flixotide 125 aerozol wziewny, zawiesina 125 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999066581563,79 1 poj. 120 dawek5909990665822113,28 12)Flixotide 250 aerozol wziewny, zawiesina 250 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999066591480,25 1 poj. 120 dawek5909990665921142,29 13)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999048452234,33 14)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 100 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999048462152,17 15)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 250 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999048472098,76 16)Flixotide Dysk proszek do inhalacji 500 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek5909990484829160,13 27) lp. 180 otrzymuje brzmienie: 180. Fluvastatinum 1)Lescol kapsułki 20 mg28 kaps.590999036031422,36 2)Lescol kapsułki 40 mg28 kaps.590999036041337,25 3)Lescol XL tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg28 tabl.590999088721759,61 28) lp. 182 otrzymuje brzmienie: 182. Formoterolum 1)Foradil proszek do inhalacji w kapsułkach 12 mcg30 kaps.590999079291734,22 60 kaps.590999079292468,43 2)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 4,5 mcg/dawkę1 poj. 60 dawek590999044521941,06 3)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 9 mcg/dawkę1 poj. 60 dawek590999044531868,44 4)Zafiron proszek do inhalacji w kapsułkach twardych 12 mcg60 kaps.590999097591468,43 29) lp. 189 otrzymuje brzmienie: 189. Gliclazidum 1)Diabezidum tabl. 80 mg60 tabl.590999069091615,70 2)Diabrezide tabl. 80 mg40 tabl.590999035991210,47 3)Diaprel tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.590999031861215,70 4)Diaprel MR tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg60 tabl.590999044301715,70 5)Diazidan tabl. 80 mg60 tabl.590999091112715,70 6)Gliclazide tabl. 80 mg60 tabl.590999084671915,70 7)Gliklazyd tabl. 80 mg60 tabl.590999082361115,70 8)Glinormax tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.590999069031215,70 9)Norsulin tabl. 80 mg60 tabl. w blistrach590999085501815,70 60 tabl. w pojemniku590999085502515,70 30) lp. 195 otrzymuje brzmienie: 195. Glyceroli trinitras 1)Nitroglycerinum 0,5 tabl. podjęzykowe 0,5 mg20 tabl. w blistrach59099903579253,11 20 tabl. w fiolce59099903579183,11 2)Nitroglycerinum prolongatum tabletki o przedłużonym uwalnianiu 6,4 mg40 tabl. w blistrach59099901997164,61 40 tabl. w fiolce59099901997234,61 3)Nitroglycerinum prolongatum tabletki o przedłużonym uwalnianiu 6,4 mg40 tabl. w blistrach59099904275124,61 40 tabl. w fiolce59099904275294,61 4)Nitromint aerozol do stosowania podjęzykowego 0,4 mg/dawkę1 poj. 11 g (200 dawek)590999015682519,78 5)Polnitrin tabletki dopoliczkowe 5 mg30 tabl.59099903092142,70 6)Sustonit tabletki o przedłużonym uwalnianiu 15 mg30 tabl.59099901831116,59 7)Sustonit tabletki o przedłużonym uwalnianiu 6,5 mg30 tabl. (2x15)59099901830293,51 30 tabl. (3x10)59099901830363,51 8)Trimonit aerozol do stosowania podjęzykowego 400 mcg/dawkę1 butelka 11,2 g (12,2 ml) (200 dawek)590999043791719,78 31) lp. 215 otrzymuje brzmienie: 215. Ipratropii bromidum 1)Atrovent aerozol wziewny, zawiesina 20 mcg/dawkę1 poj. 15 ml (300 dawek)590999010261725,94 2)Atrovent płyn do inhalacji z nebulizatora 0,25 mg/ml1 fl. 20 ml590999032211413,62 3)Steri-Neb Ipratropium roztwór do nebulizacji 0,25 mg/ml20 amp. 1 ml590999097771013,62 20 amp. 2 ml590999097772727,24 32) lp. 220 otrzymuje brzmienie: 220. Isradipinum 1)Lomir SRO kapsułki 5 mg30 kaps.590999030891013,18 33) lp. 229 otrzymuje brzmienie: 229. Lacidipinum 1)Lacipil tabl. powl. 2 mg14 tabl.59099906505143,69 28 tabl.59099906505217,38 2)Lacipil tabl. powl. 4 mg14 tabl.59099906506136,15 28 tabl.590999065062012,30 34) lp. 231 otrzymuje brzmienie: 231. Lansoprazolum 1)Lanzul kapsułki 30 mg7 kaps.590999072701814,61 14 kaps.590999072702529,22 2)Lanzul S kapsułki 15 mg28 kaps.590999086981729,23 35) lp. 232 otrzymuje brzmienie: 232. Lenograstimum 1)Granocyte 34 liofilizat do sporządzania roztworu do iniekcji podskórnych i wlewów dożylnych 33,6 mlU1 fiol. s.subst. +1 s-amp. z rozp.5909990742059293,32 5 fiol. s.subst. +5 s-amp. z rozp.59099907420661.466,61 1 fiol. s.subst. +rozp.5909990742011293,32 5 fiol. s.subst. +rozp.59099907420281.466,61 36) lp. 242 otrzymuje brzmienie: 242. Loratadinum 1)Aleric tabl. 10 mg30 tabl.590999088083622,64 30 tabl. w blistrach590999088082922,64 2)Claritine syrop 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999035541911,40 3)Claritine tabl. 10 mg10 tabl.59099901215197,55 30 tabl.590999012152622,64 4)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073922615,09 30 tabl.590999073923322,64 5)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073942415,09 30 tabl.590999073943122,64 6)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 op. 120 ml590999073931811,40 7)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999073951611,40 8)Loratadyna tabl. 10 mg30 tabl.590999079542022,64 9)Loratan syrop 5 mg/5 ml1 op. 125 ml590999083901811,87 10)Loratan kapsułki elastyczne 10 mg15 kaps.590999090903211,32 30 kaps.590999090904922,64 11)Loratine syrop 5 mg/5 ml1 fl. 100 ml59099908010159,50 12)Loratine tabl. 10 mg30 tabl.590999080112122,64 13)Rotadin tabl. 10 mg30 tabl.590999079462122,64 14)Rotadin syrop 1 mg/ml1 butelka 120 ml590999095561911,40 37) lp. 243 otrzymuje brzmienie: 243. Lovastatinum 1)Anlostin tabl. 20 mg30 tabl.590999042271526,61 2)Liprox tabl. 20 mg28 tabl.590999084231524,84 3)Lovastatinum tabl. 20 mg30 tabl.590999044041226,61 4)Lovasterol tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999082842515,97 30 tabl. w fiolce590999082841815,97 5)Lovasterol tabl. 20 mg28 tabl.590999082851724,84 6)Lovasterol tabl. 40 mg30 tabl. w blistrach590999082862342,58 30 tabl. w fiolce590999082861642,58 7)Lovastin tabl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999075662924,84 28 tabl. w pojemniku590999075661224,84 8)Lowastatyna tabletki 10 mg30 tabl.590999097481815,97 9)Lowastatyna tabletki 20 mg30 tabl.590999097491726,61 38) lp. 272 otrzymuje brzmienie: 272. Nabumetonum 1)Coxalgan tabl. powl. 500 mg30 tabl.590999094381429,98 2)Nabuton tabl. 500 mg20 tabl.590999096241919,98 60 tabl.590999096242659,95 3)Recox tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999091201819,98 4)Relifex tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999008701319,98 5)Rodanol S tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g20 tabl.590999085421941,52 39) uchyla się lp. 283; 40) lp. 288 otrzymuje brzmienie: 288. Omeprazolum 1)Bioprazol kapsułki twarde 10 mg14 kaps.590999088011917,13 28 kaps.590999088012631,33 2)Bioprazol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999088021829,22 28 kaps.590999088022553,94 3)Exter kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999065293829,22 4)Gasec-20 Gastrocaps kapsułki 20 mg7 kaps.590999042051314,61 14 kaps.590999042052029,22 28 kaps.590999042053758,44 5)Groprazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999081871614,61 14 kaps.590999081872329,22 6)Helicid 10 kapsułki 10 mg14 kaps.590999087731717,13 28 kaps.590999087732431,05 7)Helicid 20 kapsułki 20 mg14 kaps.590999042061229,22 28 kaps.590999042062953,14 8)Losec kapsułki 20 mg7 kaps. w butelce590999019371414,61 14 kaps. w butelce590999019372129,22 9)Losec 10 kapsułki 10 mg7 kaps. w słoiku59099907349558,57 28 kaps. w słoiku590999073491734,26 10)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 10 mg7 tabl. w blistrze59099908516388,57 11)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 20 mg7 tabl. w blistrze590999085173714,61 12)Notis 20 kaps. dojelitowe twarde 20 mg14 kaps.590999083595929,22 28 kaps.590999083596658,44 13)Omar kaps. dojelitowe twarde 20 mg7 kaps.590999088761314,61 15 kaps.590999088762031,31 30 kaps.590999088763757,06 14)Omeprazol-Egis kapsułki 20 mg14 kaps.590999092122529,22 28 kaps.590999092123258,44 15)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013001629,22 28 kaps.590999013003053,89 16)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013011529,22 28 kaps.590999013013953,89 17)Polprazol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999077262929,22 28 kaps. w blistrach590999077266758,44 14 kaps. w słoiku590999077261229,22 18)Polprazol kapsułki 10 mg14 kaps. w blistrach590999089585417,13 14 kaps. w słoiku590999089582317,13 19)Prazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999077292614,61 14 kaps.590999077291929,22 28 kaps.590999077293358,44 20)Prazol kapsułki 10 mg14 kaps.590999093272617,13 21)Ulzol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999088143729,22 41) lp. 295 otrzymuje brzmienie: 295. Pantoprazolum 1)Controloc 20 tabl. dojelitowe 20 mg7 tabl.59099904787128,77 14 tabl.590999047872917,53 28 tabl.590999047873635,06 28 tabl. w blistrach590999047877435,06 7 tabl. w blistrze59099904787508,77 14 tabl. w blistrze590999047876717,53 2)Controloc 40 tabl. 40 mg14 tabl.590999068981129,22 28 tabl.590999068982858,44 28 tabl. w blistrach590999068985958,44 14 tabl. w blistrze590999068984229,22 42) lp. 302 otrzymuje brzmienie: 302. Perindoprilum 1)Prestarium tabl. 4 mg30 tabl. w blistrze590999016341022,24 43) lp. 311 otrzymuje brzmienie: 311. Pilocarpinum 1)Isopto-Carpine 1 % krople do oczu 10 mg/ml1 fl. 15 ml590999018681510,69 2)Isopto-Carpine 2 % krople do oczu 20 mg/ml1 fl. 15 ml590999018691411,74 3)Pilocarpinum 2 % krople do oczu, roztwór 20 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099902375247,82 4)Pilocarpinum 3 % HEC krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5 ml590999069421115,61 5)Pilocarpinum 4 % HEC krople do oczu 40 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5 ml590999069461718,75 44) lp. 327 otrzymuje brzmienie: 327. Pyridostigminum 1)Brostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999079951025,85 1 fl. 250 ml590999079952739,57 2)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909990335527164,31 3)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909991014421164,31 45) lp. 334 otrzymuje brzmienie: 334. Risperidonum 1)Rispolept tabl. powl. 1 mg20 tabl.590999067041341,69 2)Rispolept tabl. powl. 2 mg20 tabl.590999067051283,38 3)Rispolept tabl. powl. 3 mg20 tabl.5909990670611125,06 4)Rispolept tabl. powl. 4 mg20 tabl.5909990670710166,75 5)Rispolept roztwór doustny 1 mg/ml1 butelka 30 ml590999042381162,53 1 butelka 100 ml5909990423828208,44 6)Risset 1 mg tabl. powlekane 1 mg20 tabl.590999099641441,68 60 tabl.5909990996421108,65 7)Risset 2 mg tabletki powlekane 2 mg20 tabl.590999099651383,37 60 tabl.5909990996520212,99 8)Risset 3 mg tabletki powlekane 3 mg20 tabl.5909990996612125,05 60 tabl.5909990996629317,24 9)Risset 4 mg tabletki powlekane 4 mg20 tabl.5909990996711166,74 60 tabl.5909990996728429,80 46) lp. 338 otrzymuje brzmienie: 338. Salmeterolum 1)Serevent aerozol wziewny, zawiesina 25 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999031211534,22 1 poj. 120 dawek590999031212268,43 2)Serevent Dysk proszek do inhalacji 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999043782568,43 47) lp. 339 otrzymuje brzmienie: 339. Selegilinum 1)Apo-Selin tabl. 5 mg60 tabl.590999091851519,41 2)Jumex tabl. 5 mg50 tabl.590999016071616,18 3)Niar tabl. 5 mg30 tabl.59099904100199,70 4)Segan tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999074602619,41 60 tabl. w fiolce590999074601919,41 5)Selenor tabl. 5 mg60 tabl.590999079521519,41 6)Selenor tabl. 10 mg30 tabl.590999079511615,53 7)Selerin tabl. 5 mg60 tabl.590999075371019,41 8)Selgin tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999081172419,41 60 tabl. w fiolce590999081171719,41 9)Selgres tabl. powl. 5 mg50 tabl.590999040431516,18 48) lp. 341 otrzymuje brzmienie: 341. Simvastatinum 1)Cardin 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999086671731,93 2)Cardin 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999086681653,22 3)Cardin 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.590999086691585,15 4)Simgal tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999086021029,80 5)Simgal tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999086031949,67 6)Simgal tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999086041879,48 7)Simredin 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999048081429,80 8)Simredin 20 tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999048091349,67 9)Simredin 40 tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999048101979,48 10)Simvachol tabl. powl. 10 mg14 tabl.590999094101814,90 28 tabl.590999094102529,80 11)Simvachol tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999094111724,84 28 tabl.590999094112449,67 12)Simvachol tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999094121639,74 28 tabl.590999094122379,48 13)Simvacor tabletki powlekane 20 mg30 tabl. w blistrze590999098361253,22 30 tabl. w fiolce590999098362953,22 30 tabl. w fiolce szklanej590999098363653,22 14)Simvacor tabletki powlekane 10 mg30 tabl. w blistrze590999098351331,93 30 tabl. w fiolce590999098352031,93 30 tabl. w fiolce szklanej590999098353731,93 15)Simvasterol tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999092761629,80 16)Simvasterol tabl. powl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999092771549,67 17)Simvasterol tabl. powl. 40 mg28 tabl. w blistrach590999092783879,48 18)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999043631629,80 19)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999043641549,67 20)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999091401229,80 21)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999091411149,67 22)Vasilip tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999098271479,48 23)Zocor 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999036591329,80 24)Zocor 20 tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999036601924,84 28 tabl.590999036602649,67 25)Zocor 40 tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999076911739,74 28 tabl.590999076912479,48 26)Zocor 80 tabl. powl. 80 mg14 tabl.590999084661063,57 28 tabl.5909990846627127,15 49) lp. 354 otrzymuje brzmienie: 354. Tamoxifenum 1)Nolvadex tabl. powl. 10 mg30 tabl. w blistrach59099901273138,77 2)Nolvadex D tabl. powl. 20 mg30 tabl. w blistrach590999012741215,49 3)Tamofen tabl. 10 mg60 tabl.590999021372617,54 4)Tamofen tabl. 20 mg30 tabl.590999021381815,49 5)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 10 tabl. 10 mg30 tabl.59099907225188,77 6)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 20 tabl. 20 mg30 tabl.590999072241915,50 7)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 30 tabl. 30 mg30 tabl.590999072231021,46 8)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl.59099901397128,77 9)Tamoxifen tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099901386168,79 10)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach59099907147118,77 30 tabl. w fiolce59099907147288,77 30 tabl. w pojemniku59099907147358,77 11)Tamoxifen tabl. 20 mg30 tabl.590999074531915,49 12)Tamoxifen 10 Hexal tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099903309118,77 100 tabl.590999033092829,23 13)Tamoxifen 20 Hexal tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999033101715,49 14)Tamoxifen 30 Hexal tabl. powl. 30 mg30 tabl.590999033111621,44 15)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 10 mg30 tabl.59099901574198,77 16)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 20 mg30 tabl.590999077531615,49 17)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 30 mg30 tabl.590999077541521,44 18)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 40 mg30 tabl.590999077551432,39 50) lp. 355 otrzymuje brzmienie: 355. Tamsulosinum 1)Omnic 0,4 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 0,4 mg30 kaps.590999071641841,35 51) lp. 356 otrzymuje brzmienie: 356. Terazosinum 1)Hytrin tabl.1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 14 tabl. 2 mg + 7 tabl. 5 mg590999076772423,16 1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 7 tabl. 2 mg590999076771711,58 2)Hytrin tabl. 2 mg28 tabl.590999076781623,16 3)Hytrin tabl. 5 mg28 tabl.590999076791538,59 4)Hytrin tabl. 10 mg28 tabl.590999076801161,75 5)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048411924,81 6)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048421824,81 7)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048431741,35 8)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048441641,35 9)Setegis tabl. 1 mg30 tabl.590999089171914,88 10)Setegis tabl. 2 mg30 tabl.590999089181824,81 11)Setegis tabl. 5 mg30 tabl.590999089191741,35 12)Setegis tabl. 10 mg30 tabl.590999089201366,16 52) lp. 360 otrzymuje brzmienie: 360. Test paskowy do oznaczania glukozy we krwi 1)Accu-Chek Active, Accu-Chek Active Glucose test paskowy50 pasków 54,95 2)Accutrend Glucose test paskowy50 pasków 54,95 3)Ascensia Elite Sensors, Elite Sensors test paskowy50 pasków 54,95 4)Ascensia Glucodisc, Glucodisc Esprit na dysku test paskowy50 pasków 54,95 5)BM Test 1-44 RF test paskowy50 pasków 54,95 6)Glucocard I test paskowy50 pasków 54,95 7)Glucocard II test paskowy50 pasków 54,95 8)Glucostix test paskowy50 pasków 54,95 9)Medisense Blood Glucose Sensor Electrode test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków 54,95 10)One Touch test paskowy50 pasków 54,95 11)Optium test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków 54,95 12)SmartScan test diagnostyczny do szybkich oznaczeń50 testów paskowych 54,95 53) lp. 361 otrzymuje brzmienie: 361. Testosteronum 1)Omnadren 250 roztwór do wstrzykiwań5 amp. 1 ml590999031931219,12 2)Testosteronum prolongatum roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml5 amp. 1 ml590999023031010,91 3)Undestor kapsułki 40 mg60 kaps.590999023441750,30 54) lp. 367 otrzymuje brzmienie: 367. Tianeptinum 1)Coaxil tabl. powl. 12,5 mg30 tabl. w blistrze590999037021429,28 55) lp. 368 otrzymuje brzmienie: 368. Ticlopidinum 1)Aclotin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999066711619,41 2)Apo-Clodin tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999093831529,11 3)Ifapidin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999079711019,41 4)Ticlid tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999003611019,41 5)Ticlo tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999045051019,41 56) lp. 383 otrzymuje brzmienie: 383. Tropicamidum 1)Tropicamidum 0,5 % krople do oczu, roztwór 5 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099901255246,53 2)Tropicamidum 1 % krople do oczu, roztwór 10 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml590999012562310,67 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać projekt technologiczny zakładu, w którym ma być prowadzona działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 89, poz. 858) Na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Podmioty zamierzające prowadzić działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przesyłają projekt technologiczny zakładu, wraz z wnioskiem o jego zatwierdzenie, powiatowemu lekarzowi weterynarii. 2. Powiatowy lekarz weterynarii rozpatruje wniosek o zatwierdzenie projektu technologicznego w terminie 30 dni od dnia jego złożenia. § 2. Projekt technologiczny zakładu składa się z: 1) części opisowej zawierającej: a) opis rodzaju działalności, z uwzględnieniem rodzaju i pochodzenia surowców oraz przeznaczenia produktów, b) rodzaj produktów pochodzenia zwierzęcego, które będą produkowane w zakładzie, c) opis tygodniowej zdolności produkcyjnej zakładu i ilość zmian produkcyjnych na dobę, d) liczbę osób, z podziałem na płeć, zatrudnionych w tym zakładzie z uwzględnieniem osób zatrudnionych przy produkcji, w administracji oraz wykonujących obsługę techniczną, e) szczegółowy opis procesów technologicznych i produkcyjnych w zakładzie, f) wykaz pomieszczeń zakładu z uwzględnieniem ich powierzchni, kubatury i przeznaczenia oraz wykaz materiałów konstrukcyjnych i izolacyjnych, z których są wykonane, g) wykaz maszyn, urządzeń, instalacji oraz narzędzi przeznaczonych do produkcji, h) specyfikację dotyczącą wymaganych parametrów fizycznych, w tym temperaturę, wilgotność, wielokrotność wymiany powietrza oraz prędkość ruchu powietrza w pomieszczeniach zakładu, w których jest to konieczne ze względu na technologię i bezpieczeństwo produkcji oraz natężenie światła w miejscach badania i kontroli, i) opis systemu dostawy i dystrybucji wody, ze szczególnym uwzględnieniem ilości jej zużycia, j) opis instalacji energetycznej i gazowej, z uwzględnieniem zaplanowanej ilości wykorzystania energii elektrycznej i gazu, k) opis systemu wentylacji i urządzeń pozwalających utrzymać wymaganą wilgotność względną, z uwzględnieniem wielokrotności wymiany powietrza w jednostce czasu, l) opis warunków i sposobów usuwania zużytych opakowań, a także odpadów i ścieków, m) opis sposobów czyszczenia, odkażania, dezynsekcji i deratyzacji; 2) części graficznej, zawierającej plany wykonane techniką trwałą, w skali 1:50, z wyłączeniem planu wymienionego w lit. a, który jest wykonany w skali 1:200, przedstawiającej: a) zagospodarowanie terenu zakładu wraz z jego otoczeniem, z wyszczególnieniem źródeł zanieczyszczeń, z zaznaczeniem: - kierunku wiatrów przeważającego w roku, - zewnętrznych dróg komunikacyjnych, - zabudowy terenów sąsiednich, - skupisk roślinności, zbiorników wodnych lub zbiorników zanieczyszczeń, - obiektów znajdujących się na terenie zakładu, w szczególności ogrodzeń, bram wjazdowych i wyjazdowych, magazynów, śmietników, zbiorników odpadów i ścieków, placów manewrowych, dróg dojazdowych oraz myjni środków transportu; b) rzuty poziome kondygnacji zakładu z zaznaczeniem pomieszczeń, w tym dróg technologicznych i transportu wewnętrznego od przyjęcia surowców do wysyłki produktów, z wyróżnieniem stref zakładu o różnym stopniu zanieczyszczenia mikrobiologicznego, c) zaznaczone miejsca, w których odbywają się poszczególne etapy produkcji, stanowiska pracy, lokalizację maszyn, instalacji i urządzeń produkcyjnych, od przyjęcia surowców do wysyłki produktów, d) układ dróg: - przemieszczania się osób zatrudnionych przy produkcji do stanowisk pracy i opuszczających stanowiska pracy, - dostaw surowców, substancji dozwolonych dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu oraz opakowań, - usuwania zużytych opakowań oraz odpadów i ścieków z uwzględnieniem dróg znajdujących się poza pomieszczeniami produkcyjnymi, e) układ instalacji wodociągowych, z podziałem na dystrybucję wody zimnej, gorącej oraz zmieszanej, z ponumerowanymi punktami poboru wody w kolejności od studni zakładowej, lub miejsce, w którym woda została doprowadzona do zakładu, oraz układ instalacji wodociągowych - w przypadku stosowania wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi do celów przeciwpożarowych i technicznych, f) zaznaczenie miejsc, w których na terenie zakładu znajdują się zabezpieczenia stosowane przeciwko szkodnikom, g) parametry fizyczne wymagane w pomieszczeniach, w tym temperaturę, wielokrotność wymiany powietrza, natężenie światła w tych pomieszczeniach zakładu, w których jest to konieczne ze względu na technologię i bezpieczeństwo produkcji oraz natężenie światła w miejscach badania i kontroli, h) kierunek przepływu powietrza pomiędzy pomieszczeniami produkcyjnymi zakładu - w przypadku zakładów, w których występują strefy o zróżnicowanym stopniu zanieczyszczenia mikrobiologicznego. § 3. Dopuszcza się sporządzanie oddzielnych planów zawierających elementy, o których mowa w § 2 pkt 1: 1) w lit. b, c, j lub 2) w lit. d, e, f, lub 3) w lit. h, i - jeżeli te elementy są na nich wyraźnie zamieszczone, przy zastosowaniu odmiennego koloru. § 4. Jeżeli podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego planuje zmienić sposób użytkowania zakładu lub jego części, w szczególności wymagania weterynaryjne, warunki pracy, ochrony środowiska, wielkość i strukturę produkcji lub wyposażenie pomieszczeń produkcyjnych, sporządza w tym zakresie nowy projekt technologiczny zakładu, który przedstawia do zatwierdzenia właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii. Powiatowy lekarz weterynarii zatwierdza przedstawiony nowy plan technologiczny w terminie 30 dni od dnia jego złożenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu niektórych chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 23, poz. 208) Na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wykazu niektórych chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 195, poz. 1908) wprowadza się następujące zmiany: A. W załączniku nr 1: 1) pod poz. 1) Nowotworów złośliwych: a) lp. 9 otrzymuje brzmienie: 9. Etoposidum 1)BLastet kapsułki 25 mg40 kaps.Rp5909990289219 2)BLastet kapsułki 50 mg20 kaps.Rp5909990289318 3)BLastet kapsułki 100 mg10 kaps.Rp5909990289417 4)BVepesid kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrzeRp5909990648634 20 kaps. w butelceRp5909990648627 5)BVepesid kapsułki 100 mg10 kaps. w blistrzeRp5909990165216 10 kaps. w butelceRp5909990165223 2) pod poz. 5) Miastenii: a) lp. 3 otrzymuje brzmienie: 3. Pyridostigminum 1)B ΔBrostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 mlRp5909990799510 1 fl. 250 mlRp5909990799527 2)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909990335527 3)B ΔMestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.Rp5909991014421 3) pod poz. 8) Jaskry: a) lp. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Carbacholum 1)B ΔCarbachol 3 % krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 mlRp5909990091614 b) lp. 5 otrzymuje brzmienie: 5. Pilocarpinum 1)A ΔIsopto-Carpine 1 % krople do oczu 10 mg/ml1 fl. 15 mlRp5909990186815 2)A ΔIsopto-Carpine 2 % krople do oczu 20 mg/ml1 fl. 15 mlRp5909990186914 3)A ΔPilocarpinum 2 % krople do oczu, roztwór 20 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 mlRp5909990237524 4)A ΔPilocarpinum 3 % HEC krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5 mlRp5909990694211 5)A ΔPilocarpinum 4 % HEC krople do oczu 40 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5 mlRp5909990694617 4) uchyla się poz. 11); B. W załączniku nr 2: 1) pod poz. 9) Schizofrenii opornej na leczenie: lp. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Risperidonum 1)B ΔRispolept tabl. powl. 1 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670413 2)B ΔRispolept tabl. powl. 2 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670512 3)B ΔRispolept tabl. powl. 3 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670611 4)B ΔRispolept tabl. powl. 4 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990670710 5)B ΔRispolept roztwór doustny 1 mg/ml1 butelka 30 ml30 mlRp5909990423811 1 butelka 100 ml100 mlRp5909990423828 6)B ΔRisset 1 mg tabl. powl. 1 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996414 60 tabl.30 tabl.Rp5909990996421 7)B ΔRisset 2 mg tabletki powlekane 2 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996513 60 tabl.30 tabl.Rp5909990996520 8)B ΔRisset 3 mg tabletki powlekane 3 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996612 60 tabl.30 tabl.Rp5909990996629 9)B ΔRisset 4 mg tabletki powlekane 4 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990996711 60 tabl.30 tabl.Rp5909990996728 2) pod poz. 10) Choroby i zespołu Parkinsona: lp. 3 otrzymuje brzmienie: 3. Selegilinum 1)B ΔApo-Selin tabl. 5 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990918515 2)B ΔJumex tabl. 5 mg50 tabl.60 tabl.Rp5909990160716 3)B ΔNiar tabl. 5 mg30 tabl.60 tabl.Rp5909990410019 4)B ΔSegan tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach60 tabl.Rp5909990746026 60 tabl. w fiolce60 tabl.Rp5909990746019 5)B ΔSelenor tabl. 5 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990795215 6)B ΔSelenor tabl. 10 mg30 tabl.60 tabl.Rp5909990795116 7)B ΔSelerin tabl. 5 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990753710 8)B ΔSelgin tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach60 tabl.Rp5909990811724 60 tabl. w fiolce60 tabl.Rp5909990811717 9)B ΔSelgres tabl. powl. 5 mg50 tabl.60 tabl.Rp5909990404315 3) pod poz. 12) Cukrzycy: a) lp. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Gliclazidum 1)BDiabezidum tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990690916 2)BDiabrezide tabl. 80 mg40 tabl.60 tabl.Rp5909990359912 3)BDiaprel tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990318612 4)BDiaprel MR tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990443017 5)BDiazidan tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990911127 6)BGliclazide tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990846719 7)BGliklazyd tabl. 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990823611 8)BGlinormax tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.60 tabl.Rp5909990690312 9)BNorsulin tabl. 80 mg60 tabl. w blistrach60 tabl.Rp5909990855018 60 tabl. w pojemniku60 tabl.Rp5909990855025 b) lp. 15 otrzymuje brzmienie: 15. Test paskowy do oznaczania glukozy we krwi 1) Accu-Check Active, Accu-Chek Active Glucose test paskowy50 pasków50 testówRp 2) Accutrend Glucose test paskowy50 pasków50 testówRp 3) Ascensia Elite Sensors, Elite Sensors test paskowy50 pasków50 testówRp 4) Ascensia Glucodisc, Glucodisc Esprit na dysku test paskowy50 pasków50 testówRp 5) BM Test 1-44 RF test paskowy50 pasków50 testówRp 6) Glucocard I test paskowy50 pasków50 testówRp 7) Glucocard II test paskowy50 pasków50 testówRp 8) Glucostix test paskowy50 pasków50 testówRp 9) Medisense Blood Glucose Sensor Electrode test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków50 testówRp 10) One Touch test paskowy50 pasków50 testówRp 11) Optium test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków50 testówRp 12) SmartScan test diagnostyczny do szybkich oznaczeń50 testów paskowych50 testówRp 4) pod poz. 17) Astmy i przewlekłych zespołów oskrzelowo-płucnych: lp. 10 otrzymuje brzmienie: 10. Theophyllinum 1)BAfonilum SR 125 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 125 mg20 kaps.30 kaps.Rp5909990441716 2)BAfonilum SR 250 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 250 mg20 kaps.30 kaps.Rp5909990441815 3)BAfonilum SR 375 kaps. o przedłużonym uwalnianiu 375 mg20 kaps.30 kaps.Rp5909990441914 4)BAfonilum SR 500 kaps. o przedłużonym uwalnianiu, twarde 500 mg20 kaps.30 kaps.Rp5909990850419 5)BEuphyllin CR Retard tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 250 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990665419 6)BEuphyllin long kaps. o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde 200 mg30 kaps.30 kaps.Rp5909990450114 7)BEuphyllin long kaps. o zmodyfikowanym uwalnianiu 300 mg30 kaps.30 kaps.Rp5909990450213 8)BTheo-Caps, Theophyllinum kaps. o przedłużonym działaniu 300 mg20 kaps. w blistrach30 kaps.Rp5909990785414 20 kaps. w pojemniku30 kaps.Rp5909990785421 9)BTheo-Caps, Theophyllinum kaps. o przedłużonym działaniu 200 mg20 kaps. w blistrach30 kaps.Rp5909990785322 20 kaps. w pojemniku30 kaps.Rp5909990785315 10)BTheo-Caps, Theophyllinum kaps. o przedłużonym działaniu 100 mg20 kaps. w blistrach30 kaps.Rp5909990785223 20 kaps. w pojemniku30 kaps.Rp5909990785216 11)BTheophyllinum prolongatum tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 250 mg20 tabl.30 tabl.Rp5909990054619 12)BTheoplus tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990173716 13)BTheoplus tabl. o przedłużonym uwalnianiu 300 mg30 tabl.30 tabl.Rp5909990173815 14)BTheospirex retard tabl. powl. o przedłużonym działaniu 150 mg50 tabl.30 tabl.Rp5909990803910 15)BTheospirex retard 300 mg tabletki o przedłużonym uwalnianiu 300 mg50 tabl.30 tabl.Rp5909990261215 16)BTheovent 300, Theophyllinum 300 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 300 mg50 tabl. w blistrach30 tabl.Rp5909990149926 50 tabl. w pojemniku30 tabl.Rp5909990149919 C. W załączniku nr 3: 1) pod poz. 2) Choroby i zespołu Parkinsona: lp. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Amantadinum 1)B ΔAmantix tabl. powl. 100 mg30 tabl.Rp5909990728411 100 tabl.Rp5909990728428 2)B ΔViregyt K kapsułki 100 mg50 kaps.Rp5909990320912 2) pod poz. 7) Osteoporozy: lp. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Calcitoninum salmonis 1)BCalcihexal 50 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i dożylnych 50 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990332816 10 amp. 1 mlRp5909990332823 2)BCalcihexal 100 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i dożylnych 100 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990332915 10 amp. 1 mlRp5909990332922 3)BCalcitonin 50 płyn do wstrzykiwań 50 j.m./1 ml5 amp. 1 mlRp5909990810215 4)BCalcitonin 100 płyn do wstrzykiwań 100 j.m./1 ml5 amp. 1 mlRp5909990808410 5)BTonocalcin roztwór do wstrzykiwań 50 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990880515 6)BTonocalcin roztwór do wstrzykiwań 100 j.m./ml5 amp. 1 mlRp5909990880614 3) pod poz. 8) Astmy i przewlekłych zespołów oskrzelowo-płucnych: lp. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Ipratropii bromidum 1)BAtrovent aerozol wziewny, zawiesina 20 mcg/dawkę1 poj. 15 ml (300 dawek)Rp5909990102617 2)BAtrovent płyn do inhalacji z nebulizatora 0,25 mg/ml1 fl. 20 mlRp5909990322114 3)BSteri-Neb Ipratropium roztwór do nebulizacji 0,25 mg/ml20 amp. 1 mlRp5909990977710 20 amp. 2 mlRp5909990977727 D. W załączniku nr 4: 1) pod poz. 1) Chorób psychicznych lub upośledzeń umysłowych: a) lp. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Buspironum 1)B ΔBuxal tabl. 10 mg30 tabl. w blistrachRp5909990811410 30 tabl. w fiolceRp5909990811427 2)B ΔBuxal tabl. 5 mg30 tabl. w blistrachRp5909990811311 30 tabl. w fiolceRp5909990811328 3)B ΔMabuson tabl. 5 mg30 tabl.Rp5909990700516 4)B ΔMabuson tabl. 10 mg30 tabl.Rp5909990700417 5)B ΔSpamilan tabl. 5 mg30 tabl.Rp5909990028719 6)B ΔSpamilan tabl. 10 mg30 tabl.Rp5909990028818 b) lp. 3 otrzymuje brzmienie: 3. Tianeptinum 1)B ΔCoaxil tabl. powl. 12,5 mg30 tabl. w blistrzeRp5909990370214 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 10 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne (Dz. U. Nr 23, poz. 209) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne (Dz. U. Nr 195, poz. 1911) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) lp. 7 otrzymuje brzmienie: 7. Acidum alendronicum 1)Alenato tabl. 10 mg30 tabl.590999091901772,1380,79 2)Fosamax 10 tabl. 10 mg28 tabl.5909990675425100,98112,98 3)Lindron tabl. 10 mg28 tabl.590999092012956,0364,03 4)Osalen tabl. 10 mg30 tabl.590999081841964,7672,76 5)Ostenil tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999049641977,4986,79 30 tabl. w pojemniku590999049642677,4986,79 6)Ostolek tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999095091158,7366,73 28 tabl. w butelce590999095092858,7366,73 28 tabl. w fiolce590999095093558,7366,73 7)Rekostin tabl. 10 mg28 tabl.590999093341952,8660,86 56 tabl.590999093342697,12108,77 2) lp. 9 otrzymuje brzmienie: 9. Acidum clavulanicum + Amoxicillinum 1)Amoksiklav tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999007712021,8725,81 2)Amoksiklav tabl. powl. 625 mg14 tabl.590999008191220,3223,98 21 tabl.590999008192927,0231,88 3)Amoksiklav proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 156 mg/5 ml1 fl. 25 g proszku/100 ml zawiesiny590999008171412,1514,58 4)Amoksiklav tabl. powl. 1.000 mg14 tabl.590999041111536,9942,91 5)Amoksiklav proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 457 mg/5 ml1 fl. 8,75 g proszku/35 ml zawiesiny590999089481912,1514,58 1 fl. 17,5 g proszku/70 ml zawiesiny590999089482620,7624,50 6)Amoksiklav forte proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 312,5 mg/5 ml1 fl. 25 g proszku/100 ml zawiesiny590999008181320,7624,50 7)Augmentin proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 156 mg/5 ml1 fl. 100 ml (11,6 g granulatu)590999006431114,3317,13 8)Augmentin proszek do sporządzania zawiesiny 312,5 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999031291724,0828,41 9)Augmentin tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999006411321,8725,81 21 tabl. (3x7)590999006412021,8725,81 10)Augmentin tabl. powl. 625 mg14 tabl. (2x7)590999036823523,9928,31 14 tabl. w blistrze590999036821123,9928,31 11)Augmentin tabl. powl. 1 g14 tabl. (2x7)590999071752137,0142,93 14 tabl. w blistrze590999071751437,0142,93 12)Augmentin proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 457 mg/5 ml1 fl. 6,3 g proszku/35 ml zawiesiny590999041931915,5718,37 1 fl. 12,6 g proszku/70 ml zawiesiny590999041932627,6032,57 1 fl. 25,2 g proszku/140 ml zawiesiny590999041933335,9041,64 13)Curam proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 156,25 mg/5 ml1 butelka 100 ml (9,0 g proszku)590999045092311,1313,36 14)Curam proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 312,5 mg/5 ml1 butelka 100 ml (12,5 g proszku)590999045102918,5621,90 15)Curam tabl. powl. 625 mg14 tabl.590999045111118,5621,90 21 tabl.590999045112827,6532,63 16)Curam tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999091421020,9424,71 17)Forcid 156 tabletki 156 mg20 tabl.590999096791912,1514,58 18)Forcid 312 tabletki 312 mg20 tabl.590999096801520,8324,58 19)Forcid 625 tabletki14 tabl.590999096811417,9221,15 20 tabl.590999096812125,5830,18 20)Ramoclav tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999082411321,8725,81 21)Ramoclav tabl. powl. 625 mg21 tabl.590999082421224,4328,83 22)Taromentin tabl. powl. 375 mg21 tabl.590999043051221,8725,81 23)Taromentin tabl. powl. 625 mg14 tabl.590999043062819,6123,14 21 tabl.590999043061128,3033,39 3) lp. 27 otrzymuje brzmienie: 27. Amantadinum 1)Amantix tabl. powl. 100 mg30 tabl.590999072841113,3215,98 100 tabl.590999072842842,0248,74 2)Viregyt K kapsułki 100 mg50 kaps.590999032091219,1822,63 4) lp. 34 otrzymuje brzmienie: 34. Amlodipinum 1)Amlodipinum tabl. 5 mg30 tabl.590999031511615,7018,53 2)Amlodipinum tabl. 10 mg30 tabl.590999031521523,0027,14 3)Amlopin tabl. 5 mg30 tabl.590999031531411,0013,20 4)Amlopin tabl. 10 mg30 tabl.590999031541319,5723,09 5)Amlozek tabl. 10 mg30 tabl.590999079981723,0227,16 6)Amlozek tabl. 5 mg30 tabl.590999079971815,7118,54 7)Cardilopin tabl. 2,5 mg30 tabl.59099909073116,608,55 8)Cardilopin tabl. 5 mg30 tabl.590999090741013,2015,84 9)Cardilopin tabl. 10 mg30 tabl.590999090751921,8725,81 10)Normodipine tabl. 5 mg30 tabl.590999099301713,2015,84 11)Normodipine tabl. 10 mg30 tabl.590999099311623,0127,15 12)Tenox tabletki 5 mg30 tabl.590999096301010,9813,18 13)Tenox tabletki 10 mg30 tabl.590999096311919,5323,05 5) lp. 59 otrzymuje brzmienie: 59. Bisoprololum 1)Bisocard tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999080441212,7715,32 2)Bisocard tabl. powl. 5 mg30 tabl.59099908045117,839,78 3)BisoHEXAL 10, Bisocor 10 tabletki powlekane 10 mg30 tabl.590999096921010,9213,10 4)BisoHEXAL 5, Bisocor 5 tabletki powlekane 5 mg30 tabl.59099909691116,468,40 5)Bisopromerck 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999048951011,6914,03 6)Bisopromerck 5 tabl. powl. 5 mg30 tabl.59099904894117,159,10 6) lp. 65 otrzymuje brzmienie: 65. Buspironum 1)Buxal tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999081141013,0215,62 30 tabl. w fiolce590999081142713,0215,62 2)Buxal tabl. 5 mg30 tabl. w blistrach59099908113118,0810,03 30 tabl. w fiolce59099908113288,0810,03 3)Mabuson tabl. 5 mg30 tabl.590999070051610,3112,37 4)Mabuson tabl. 10 mg30 tabl.590999070041717,3120,43 5)Spamilan tabl. 5 mg30 tabl.590999002871910,3112,37 6)Spamilan tabl. 10 mg30 tabl.590999002881817,3120,43 7) lp. 70 otrzymuje brzmienie: 70. Calcitoninum salmonis 1)Calcihexal 50 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i dożylnych 50 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033281618,4421,76 10 amp. 1 ml590999033282337,5343,53 2)Calcihexal 100 roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych i dożylnych 100 j.m./ml5 amp. 1 ml590999033291526,8331,66 10 amp. 1 ml590999033292255,3863,38 3)Calcitonin 50 płyn do wstrzykiwań 50 j.m./1 ml5 amp. 1 ml590999081021518,4421,76 4)Calcitonin 100 płyn do wstrzykiwań 100 j.m./1 ml5 amp. 1 ml590999080841026,8331,66 5)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 50 j.m./ml5 amp. 1 ml590999088051517,9221,15 6)Tonocalcin roztwór do wstrzykiwań 100 j.m./ml5 amp. 1 ml590999088061426,0530,74 8) lp. 73 otrzymuje brzmienie: 73. Captoprilum 1)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099907897645,457,09 40 tabl. w blistrach59099907897407,529,47 30 tabl. w słoiku59099907897575,457,09 40 tabl. w słoiku59099907897337,529,47 2)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099907895352,052,87 30 tabl. w słoiku59099907895112,052,87 3)Captopril tabl. 25 mg30 tabl.59099902281262,783,89 40 tabl.59099902281193,755,19 4)Captopril tabl. 25 mg20 tabl.59099900440161,812,53 30 tabl.59099900440302,783,89 5)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099902282183,995,43 30 tabl.59099902282255,457,09 6)Captopril tabl. 50 mg20 tabl.59099900441153,995,43 30 tabl.59099900441395,457,09 7)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl.59099903421122,052,87 8)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w fiolce59099906554102,052,87 9)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099907896652,783,89 40 tabl. w blistrach59099907896413,755,19 30 tabl. w słoiku59099907896582,783,89 40 tabl. w słoiku59099907896343,755,19 10)Captopril tabl. 25 mg30 tabl. w blistrach59099904952382,783,89 40 tabl. w blistrach59099904952143,755,19 90 tabl. w blistrach59099904952528,1610,11 30 tabl. w fiolce59099904952452,783,89 40 tabl. w fiolce59099904952213,755,19 90 tabl. w fiolce59099904952698,3310,28 11)Captopril tabl. 50 mg30 tabl. w blistrach59099904953375,457,09 40 tabl. w blistrach59099904953137,529,47 90 tabl. w blistrach590999049535116,3419,28 30 tabl. w fiolce59099904953445,457,09 40 tabl. w fiolce59099904953207,529,47 90 tabl. w fiolce590999049536816,9319,98 12)Captopril tabl. 12,5 mg30 tabl. w blistrach59099908308172,052,87 30 tabl. w fiolce59099908308242,052,87 13)Captopril, Tensiomin tabl. 12,5 mg30 tabl.59099901570132,052,87 14)Captopril, Tensiomin tabl. 25 mg30 tabl.59099901571122,403,36 15)Captopril, Tensiomin tabl. 50 mg30 tabl.59099901572354,756,19 9) lp. 74 otrzymuje brzmienie: 74. Carbacholum 1)Carbachol 3 % krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099900916146,848,79 10) lp. 77 otrzymuje brzmienie: 77. Carbocisteinum 1)Mucopront syrop 250 mg/5 g1 butelka 200 ml (242 g syropu)59099904529106,538,48 2)Mukolina syrop 100 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900321123,084,31 3)Mukolina syrop 250 mg/5 ml1 op. 120 ml59099900322115,026,53 4)PectoDrill tabl. do ssania 750 mg20 tabl.590999049791119,8723,45 5)PectoDrill syrop 250 mg/5 ml1 butelka 200 ml590999049801712,0814,50 11) lp. 79 otrzymuje brzmienie: 79. Cefaclorum 1)Apo-Cefaclor proszek do sporządzania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 100 ml590999088951841,1147,69 1 butelka 150 ml590999088952558,7366,73 2)Ceclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999008641236,6742,54 3)Ceclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999007011465,9273,92 4)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75 ml (47,6 g granulatu)590999013741120,7524,49 1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013742827,1932,08 5)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 75 ml zawiesiny (47,6 g granulatu)590999013751041,5048,14 1 fl. 100 ml zawiesiny (63,47 g granulatu)590999013752749,3457,23 6)Ceclor granulat do sporządzenia zawiesiny 375 mg/5 ml1 fl. 75 ml590999077591052,0960,09 1 fl. 100 ml590999077592763,2371,23 7)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10 tabl.590999067651436,6742,54 14 tabl.590999067652150,7258,72 8)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10 tabl.590999067661342,8149,66 14 tabl.590999067662056,7664,76 9)Ceclor MR tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10 tabl.590999067671265,9873,98 14 tabl.590999067672990,35101,19 10)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 100 ml (63 g granulatu)590999083531722,5526,61 11)CEK granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 100 ml (63 g granulatu)590999083541642,8649,72 12)CEK 1000 tabl. musujące 1.000 mg10 tabl.590999089841160,3168,31 13)CEK 250 tabl. musujące 250 mg10 tabl.590999089821322,7826,88 14)CEK 500 tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999083551553,3561,35 15)CEK 500 tabl. musujące 500 mg10 tabl.590999089831230,6236,02 16)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 750 mg10 tabl. w blistrach (2x5)590999097963948,6356,41 14 tabl. w blistrach (2x7)590999097966070,4878,94 10 tabl. w blistrze590999097962248,6356,41 14 tabl. w blistrze590999097965370,4878,94 10 tabl. w pojemniku590999097961548,6356,41 14 tabl. w pojemniku590999097964670,4878,94 17)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 500 mg10 tabl. w blistrach (2x5)590999097953030,5435,94 14 tabl. w blistrach (2x7)590999097956143,4650,41 10 tabl. w blistrze590999097952330,5435,94 14 tabl. w blistrze590999097955443,4650,41 10 tabl. w pojemniku590999097951630,5435,94 14 tabl. w pojemniku590999097954743,4650,41 18)Kloracef tabletki o przedłużonym uwalnianiu 375 mg10 tabl. w blistrach (2x5)590999097943125,5530,15 14 tabl. w blistrach (2x7)590999097946236,4142,24 10 tabl. w blistrze590999097942425,5530,15 14 tabl. w blistrze590999097945536,4142,24 10 tabl. w pojemniku590999097941725,5530,15 14 tabl. w pojemniku590999097944836,4142,24 19)Panclor kapsułki 250 mg15 kaps.590999068561537,0542,98 20)Panclor kapsułki 500 mg15 kaps.590999068571465,6773,67 21)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089961620,3123,97 22)Serviclor granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 100 ml zawiesiny (63,5 g proszku)590999089971540,0646,47 23)Vercef kapsułki 250 mg15 kaps.590999073221034,2139,68 24)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 75 ml (37,5 g granulatu)590999073211114,9917,79 1 fl. 100 ml (50 g granulatu)590999073212817,3320,45 25)Vercef kapsułki 500 mg15 kaps.590999045351129,8735,25 26)Vercef granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 75 ml (37,5 g granulatu)590999045361030,7636,16 1 butelka 100 ml590999045362735,6941,40 27)Vercef MR tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 375 mg10 tabl.590999045341224,2328,59 12) lp. 80 otrzymuje brzmienie: 80. Cefadroxilum 1)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)59099907801125,957,74 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078012910,0412,05 2)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)590999078021110,0412,05 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078022816,3119,25 3)Biodroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60 ml (45 g granulatu)590999078031016,3119,25 1 fl. 100 ml (75 g granulatu)590999078032726,6731,47 4)Biodroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999078041915,4918,29 20 kaps.590999078042625,6130,22 5)Biodroxil tabl. powl. 1 g12 tabl.590999078051824,3728,76 20 tabl.590999078052540,7747,29 6)Droxef tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g10 tabl.590999089321820,3123,97 7)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)59099900507108,4110,36 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005072713,7016,44 8)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)590999005081914,1316,93 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005082623,8028,08 9)Duracef proszek do sporządzenia zawiesiny doustnej 500 mg/5 ml1 fl. 60 ml (35 g proszku)590999005091823,4627,68 1 fl. 100 ml (58,4 g proszku)590999005092537,1643,11 10)Duracef kapsułki 500 mg12 kaps.590999005111320,7524,49 20 kaps.590999005112035,1340,75 11)Duracef tabl. rozp. 1 g10 tabl.590999076461729,7835,14 12)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/2,5 g14 sasz. 2,5 g59099907850189,3911,34 13)Tadroxil granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/2,5 g14 sasz. 2,5 g590999078511716,4319,39 14)Tadroxil kapsułki 500 mg12 kaps.590999049631016,2819,21 13) lp. 83 otrzymuje brzmienie: 83. Cefuroximum 1)Biofuroksym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg1 fiol. s. subst.59099900594166,518,46 2)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych 1,5 g1 fiol. s. subst.590999005951512,0414,45 3)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn 250 mg1 fiol.59099908068123,815,25 4)Biofuroksym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i domięśniowych lub zawiesiny do wstrzykiwań domięśn 500 mg1 fiol.59099908069115,647,33 5)Bioracef tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999036051219,2022,66 6)Bioracef tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999036061134,2739,75 7)Bioracef tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999036071059,8567,85 8)Plixym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych 750 mg5 fiol. s. subst.590999008211736,3642,18 9)Plixym proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu dożylnego 1,5 g5 fiol. s. subst.590999008221664,2372,23 10)Tarsime proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999044281212,0414,45 11)Tarsime proszek do sporządzenia zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099904429116,978,92 12)Zinacef proszek do sporządzania zawiesiny do wstrzykiwań domięśniowych i roztworu do wstrzykiwań dożylnych 750 mg1 fiol.59099900698116,518,46 10 fiol.590999006982875,3284,36 13)Zinacef proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań dożylnych i wlewu dożylnego 1,5 g1 fiol.590999006991012,0414,45 10 fiol.5909990069927132,47144,47 1 fiol. Manovial590999006993414,9317,73 14)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg10 sasz. 4,177 g590999005122920,2323,87 15)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg10 sasz. 8,354 g590999030502535,9941,75 16)Zinnat tabl. powl. 125 mg10 tabl.590999008321320,2323,87 17)Zinnat tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999008331235,9941,75 18)Zinnat tabl. powl. 500 mg10 tabl.590999008341162,8570,85 19)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 fl. 50 ml / 41,77 g granulatu590999005133520,2323,87 1 fl. 100 ml / 83,54 g granulatu590999005134235,9941,75 20)Zinnat granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 50 ml (46,9 g granul.)590999046881235,9941,75 21)Zinnat granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 250 mg/5 ml1 butelka 50 ml (46,9 g granul.)590999047851435,9941,75 14) lp. 95 otrzymuje brzmienie: 95. Ciclosporinum 1)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 25 mg50 kaps. (5x10)5909990946426109,63121,63 2)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 50 mg50 kaps. (5x10)5909990946525219,27231,27 3)Equoral kapsułki elastyczne (żelatynowe) 100 mg50 kaps. (5x10)5909990946624441,22453,22 4)Equoral roztwór doustny 100 mg/ml1 butelka 50 ml5909990946716441,22453,22 5)Gengraf kapsułki twarde 25 mg50 kaps.5909990930128109,63121,63 6)Gengraf kapsułki twarde 50 mg50 kaps.5909990930227219,28231,28 7)Gengraf kapsułki twarde 100 mg50 kaps.5909990930326441,22453,22 8)Sandimmun Neoral kapsułki 25 mg50 kaps.5909990336616117,85129,85 9)Sandimmun Neoral kapsułki 50 mg50 kaps.5909990336715235,72247,72 10)Sandimmun Neoral kapsułki 100 mg50 kaps.5909990336814474,34486,34 11)Sandimmun Neoral roztwór doustny 100 mg/ml1 fl. 50 ml5909990336913474,34486,34 12)Sandimmun Neoral kapsułki żelatynowe 10 mg60 kaps.590999040611164,7772,77 15) lp. 100 otrzymuje brzmienie: 100. Clarithromycinum 1)Fromilid granulat do przygotowania zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op. 60 ml (25 g granulatu)590999081801320,2023,84 2)Fromilid 250 tabl. powl. 250 mg14 tabl.590999077362631,6037,00 3)Fromilid 500 tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999078101054,3962,39 4)Klabion tabl. powl. 250 mg10 tabl. w blistrach590999089093422,3226,34 14 tabl. w blistrach590999089096531,5436,94 10 tabl. w blistrze590999089092722,3226,34 14 tabl. w blistrze590999089095831,5436,94 10 tabl. w pojemniku590999089091022,3226,34 14 tabl. w pojemniku590999089094131,5436,94 5)Klabion tabl. powl. 500 mg10 tabl. w blistrach590999089103038,4744,63 14 tabl. w blistrach590999089106154,4462,44 10 tabl. w blistrze590999089102338,4744,63 14 tabl. w blistrze590999089105454,4462,44 10 tabl. w pojemniku590999089101638,4744,63 14 tabl. w pojemniku590999089104754,4462,44 6)Klacid tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999033181930,4335,83 14 tabl.590999033182642,6249,44 7)Klacid granulat do sporządzenia zawiesiny doustnej 125 mg/5 ml1 op. 60 ml590999033171026,3531,09 1 op. 100 ml590999033172743,9150,94 14 tabl.590999071941985,2395,46 20 tabl.5909990719426121,75133,75 8)Klacid tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999071941985,2395,46 20 tabl.5909990719426121,75133,75 9)Klacid granulat do przygotowania zawiesiny 250 mg/5 ml1 fl. 60 ml590999078062442,8149,66 1 fl. 100 ml590999078063171,3679,92 10)Klacid Uno tabl. o modyfikowanym uwalnianiu 500 mg5 tabl.590999079303733,2638,66 7 tabl.590999079305146,5554,00 14 tabl.590999079306893,09104,26 11)Lekoklar tabl. powl. 250 mg10 tabl.590999091341122,3826,41 14 tabl.590999091342831,6537,05 12)Lekoklar tabl. powl. 500 mg14 tabl.590999091351054,4862,48 16) lp. 101 otrzymuje brzmienie: 101. Clindamycinum 1)Clindacin kapsułki 300 mg16 kaps.590999079031917,4720,61 2)Clindo roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i infuzji dożylnych 150 mg/ml5 amp. 4 ml590999094831466,2374,23 3)Clindo 300 kapsułki 300 mg16 kaps.590999094731717,4720,61 4)Dalacin C granulat do sporządzenia syropu 75 mg/5 ml1 op. 80 ml (32 g granulatu)590999034501419,1022,54 5)Dalacin C kapsułki 75 mg16 kaps.59099900711119,3311,28 6)Dalacin C kapsułki 150 mg16 kaps.590999007121011,5313,84 7)Dalacin C kapsułki 300 mg16 kaps. (2x8)590999030643521,5225,39 8)Dalacin C roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i wlewu dożylnego 150 mg/ml1 amp. 2 ml590999007131911,5313,84 1 amp. 4 ml590999007132613,3916,07 1 amp. 6 ml590999007133320,6424,36 9)Klimicin roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i wlewów dożylnych 150 mg/ml5 amp. 2 ml590999006751039,6345,97 10)Klimicin kapsułki 150 mg16 kaps.590999006741110,0912,11 11)Klimicin kapsułki 300 mg16 kaps.590999074581417,4720,61 12)Klimicin roztwór do wstrzykiwań domięśniowych i wlewów dożylnych 150 mg/ml5 fiol. 4 ml590999040581766,9775,01 17) lp. 103 otrzymuje brzmienie: 103. Clobetasolum 1)Clobederm krem 0,5 mg/g1 tuba 25 g59099908677149,4011,35 2)Clobederm maść 0,5 mg/g1 tuba 25 g59099908678139,4011,35 3)Dermklobal krem 0,5 mg/g1 op. 15 g59099908292175,957,74 4)Dermklobal maść 0,5 mg/g1 op. 15 g59099908290195,957,74 5)Dermklobal płyn do stosowania na owłosioną skórę głowy 0,5 mg/g1 op. 20 ml59099908291188,9910,94 6)Dermovate krem 0,5 mg/g1 op. 25 g590999000471311,3113,57 7)Dermovate maść 0,5 mg/g1 op. 25 g590999000481211,3113,57 8)Dermovate płyn do stosowania na skórę 0,5 mg/ml1 op. 25 ml590999036991111,3113,57 1 op. 50 ml590999036992822,6226,69 9)Novate krem 0,5 mg/g1 tuba 30 g59099909320238,4510,40 10)Novate maść 0,5 mg/g1 tuba 30 g59099909321228,4510,40 18) uchyla się lp. 137; 19) lp. 141 otrzymuje brzmienie: 141. Doxazosinum 1)Apo-Doxan 1 tabletki 1 mg30 tabl.590999096951726,2530,98 2)Apo-Doxan 2 tabletki 2 mg30 tabl.590999096961631,5236,92 3)Apo-Doxan 4 tabletki 4 mg30 tabl.590999096971537,2243,18 4)Cardura tabl. 1 mg30 tabl.590999035681244,0251,06 5)Cardura tabl. 2 mg30 tabl.590999035691153,3961,39 6)Cardura tabl. 4 mg30 tabl.590999035701762,8670,86 7)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 4 mg30 tabl.590999043141066,7874,79 8)Cardura XL tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu 8 mg30 tabl.590999043151995,43106,88 9)Doxanorm tabl. 1 mg30 tabl.590999085431830,6136,01 10)Doxanorm tabl. 2 mg30 tabl.590999085441736,3742,19 11)Doxanorm tabl. 4 mg30 tabl.590999085451642,9449,81 12)Doxar tabl. 1 mg30 tabl. 1 mg590999048491129,8435,21 13)Doxar tabl. 2 mg30 tabl.590999048501735,2540,89 14)Doxar tabl. 4 mg30 tabl.590999048511640,4446,91 15)Doxaratio 1 tabl. 1 mg14 tabl.590999049302914,4317,23 28 tabl.590999049304331,0936,49 16)Doxaratio 2 tabl. 2 mg14 tabl.590999049312818,3221,62 28 tabl.590999049314236,9242,83 17)Doxaratio 4 tabl. 4 mg14 tabl.590999049322721,7925,71 28 tabl.590999049324143,6950,68 18)Kamiren tabl. 1 mg30 tabl.590999049121630,6136,01 19)Kamiren tabl. 2 mg30 tabl.590999049131536,3742,19 20)Kamiren tabl. 4 mg30 tabl.590999049141442,9449,81 21)Prostatic tabl. 1 mg30 tabl.590999090541626,2530,98 22)Prostatic tabl. 2 mg30 tabl.590999090551529,8935,27 23)Prostatic tabl. 4 mg30 tabl.590999090561436,2442,04 24)Zoxon 1 tabl. 1 mg30 tabl.590999090332025,2629,81 25)Zoxon 2 tabl. 2 mg30 tabl.590999090342929,3734,66 26)Zoxon 4 tabl. 4 mg30 tabl.590999090351135,6541,35 20) lp. 150 otrzymuje brzmienie: 150. Estradiolum 1)Climara-50 system transdermalny 50 mcg/24 h4 szt.590999045831827,5732,53 2)Dermestril 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h8 plastrów po 9 cm2590999078271012,9815,58 3)Dermestril 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h8 plastrów po 18 cm2590999078281925,0329,54 4)Dermestril 100 przezskórny system terapeutyczny 100 mcg/24 h8 plastrów po 36 cm2590999078291836,2342,03 5)Estraderm MX 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11 cm290999070281717,3520,47 6)Estraderm MX 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22 cm2590999070291619,7323,28 7)Estraderm MX 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów po 44 cm2590999070301227,0931,97 8)Estraderm TTS 25 system transdermalny 25 mcg/24 h6 plastrów590999011841017,3520,47 9)Estraderm TTS 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów590999011851919,7323,28 10)Estraderm TTS 100 system transdermalny 100 mcg/24 h6 plastrów590999011861827,0931,97 11)Estradiol - Depot roztwór do wstrzykiwań 10 mg/1 ml10 amp. 1 ml590999022191231,8437,24 12)Estradot 100 system transdermalny 100 mcg/24 h8 plastrów590999093951036,1341,91 13)Estrium 100 system transdermalny 8 mg 100 mcg/dobę6 szt.590999088171025,1529,68 14)Estrium 25 system transdermalny 2 mg 25 mcg/dobę6 szt.59099908815129,7511,70 15)Estrium 50 system transdermalny 4 mg 50 mcg/dobę6 szt.590999088161117,5920,76 16)Estrofem tabl. powl. 2 mg28 tabl.590999033071318,2521,54 17)Estrofem forte tabl. powl. 4 mg28 tabl.590999032981619,8023,36 18)Estrofem mite tabl. powl. 1 mg28 tabl.590999082321517,3820,51 19)Estroplast 40 plaster przezskórny 40 mcg/24 h6 plastrów po 14,25 cm2590999072851016,9219,97 20)Estroplast 80 plaster przezskórny 80 mcg/24 h6 plastrów 28,5 cm2590999072861922,6926,77 21)Fem 7 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h4 plastry po 15 cm2590999077461627,5732,53 22)Oesclim 25 przezskórny system terapeutyczny 25 mcg/24 h6 plastrów po 11 cm2590999076151721,0724,86 23)Oesclim 50 przezskórny system terapeutyczny 50 mcg/24 h6 plastrów po 22 cm2590999076161621,0724,86 24)Oesclim 37,5 system transdermalny 37,5 mcg/24 h6 szt.590999086391421,0724,86 25)Oesclim 75 system transdermalny 75 mcg/24 h6 szt.590999086401021,0724,86 26)Progynova-21 tabl. powl. 2 mg21 tabl.590999030411010,8012,96 27)Progynova 21 mite tabl. powl. 1 mg21 tabl.59099903040119,9711,96 28)Systen 50 system transdermalny 50 mcg/24 h6 plastrów 16 cm2590999016921423,1927,36 8 plastrów 16 cm2590999016922131,2436,64 21) uchyla się lp. 158; 22) lp. 160 otrzymuje brzmienie: 160. Etoposidum 1)Lastet kapsułki 25 mg40 kaps.5909990289219351,30363,30 2)Lastet kapsułki 50 mg20 kaps.5909990289318351,30363,30 3)Lastet kapsułki 100 mg10 kaps.5909990289417351,30363,30 4)Vepesid kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrze5909990648634351,30363,30 20 kaps. w butelce5909990648627351,30363,30 5)Vepesid kapsułki 100 mg10 kaps. w blistrze5909990165216351,30363,30 10 kaps. w butelce5909990165223351,30363,30 23) lp. 161 otrzymuje brzmienie: 161. Famotidinum 1)Apo-Famo 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099909121173,174,44 60 tabl.59099909121246,848,79 2)Apo-Famo 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099909122166,848,79 60 tabl.590999091222314,8317,63 3)Fagastin 20 tabl. powl. 20 mg20 tabl.59099904047112,904,06 4)Fagastin 40 tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099904046125,036,54 5)Famogast tabl. powl. 20 mg30 tabl.59099900147365,276,85 60 tabl.590999001472910,2112,25 6)Famogast tabl. powl. 40 mg30 tabl.59099900148359,3611,31 60 tabl.590999001482817,5020,65 7)Famotidine tabl. powl. 40 mg20 tabl.59099903326185,036,54 8)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099902732253,034,24 9)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099902862255,056,56 10)Ulfamid tabl. 20 mg20 tabl.59099909817243,034,24 11)Ulfamid tabl. 40 mg20 tabl.59099909818235,056,56 24) lp. 167 otrzymuje brzmienie: 167. Filgrastimum 1)Neupogen roztwór do wstrzykiwań 30 mln j.m./ml5 fiol. 1,0 ml59099903122141.454,991.466,99 5 fiol. 1,6 ml59099903122212.327,972.339,97 1 s-amp. 1,0 ml5909990312238291,00303,00 1 s-amp. 1,6 ml5909990312245465,59477,59 2)Neupogen roztwór do wstrzykiwań 60 mln j.m./ml1 amp.-strzyk. 0,5 ml5909990830510281,40293,40 3)Neupogen roztwór do wstrzykiwań 96 mln j.m./ml1 amp.-strzyk. 0,5 ml5909990830619455,99467,99 25) lp. 169 otrzymuje brzmienie: 169. Fluconazolum 1)Fluconazol 150 kapsułki 150 mg1 kaps.59099909600195,036,54 2)Fluconazol 50 kapsułki 50 mg14 kaps.590999095992124,1328,47 3)Fluconazole kapsułki 50 mg7 kaps.590999049051614,2717,07 4)Fluconazole syrop 50 mg/10 ml1 butelka 150 ml590999085951132,5137,91 1 butelka 150 ml590999085952832,5137,91 5)Fluconazole tabl. 50 mg14 tabl. w blistrach590999085961028,8634,05 3 tabl. w blistrze59099908596415,647,33 3 tabl. w fiolce59099908596585,647,33 14 tabl. w fiolce590999085962728,8634,05 14 tabl. w fiolce590999085963428,8634,05 3 tabl. w fiolce szklanej59099908596655,647,33 6)Fluconazole tabl. 100 mg7 tabl. w blistrze590999085971927,5932,56 7 tabl. w fiolce590999085972627,5932,56 7 tabl. w fiolce590999085973327,5932,56 7)Fluconazole 150 kapsułki 150 mg1 kaps. w blistrze59099908319135,937,71 8)Fluconazole 50 kapsułki 50 mg14 kaps. w blistrach590999083183832,6638,06 7 kaps. w blistrze590999083181414,2417,04 7 kaps. w pojemniku590999083182114,2417,04 14 kaps. w pojemniku590999083184532,6638,06 9)Flumycon, Fluconazole kapsułki 50 mg14 kaps.590999035601029,0434,27 10)Flumycon, Fluconazole kapsułki 100 mg7 kaps.590999035611931,1236,52 28 kaps.5909990356126124,61136,61 11)Flumycon, Fluconazole syrop 5 mg/ml1 fl. 150 ml590999035401634,7940,36 26) lp. 178 otrzymuje brzmienie: 178. Flutamidum 1)Apo-Flutam tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999094161222,3226,34 90 tabl.590999094162967,7275,85 2)Flutamid tabl. 250 mg100 tabl.590999013921775,2484,27 3)Prostandril tabl. 250 mg100 tabl.5909990482115158,94170,94 27) lp. 182 otrzymuje brzmienie: 182. Formoterolum 1)Foradil proszek do inhalacji w kapsułkach 12 mcg30 kaps.590999079291743,8950,91 60 kaps.590999079292486,4196,78 2)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 4,5 mcg/dawkę1 poj. 60 dawek590999044521953,5461,54 3)Oxis Turbuhaler proszek do inhalacji 9 mcg/dawkę1 poj. 60 dawek590999044531886,4196,78 4)Zafiron proszek do inhalacji w kapsułkach twardych 12 mcg60 kaps.590999097591460,4368,43 28) lp. 189 otrzymuje brzmienie: 189. Gliclazidum 1)Diabezidum tabl. 80 mg60 tabl.590999069091622,4826,53 2)Diabrezide tabl. 80 mg40 tabl.590999035991214,6817,48 3)Diaprel tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.590999031861223,4127,62 4)Diaprel MR tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 30 mg60 tabl.590999044301730,5535,95 5)Diazidan tabl. 80 mg60 tabl.590999091112717,0120,07 6)Gliclazide tabl. 80 mg60 tabl.590999084671921,7125,62 7)Gliklazyd tabl. 80 mg60 tabl.590999082361117,0120,07 8)Glinormax tabl. o przedłużonym uwalnianiu 80 mg60 tabl.590999069031222,4826,53 9)Norsulin tabl. 80 mg60 tabl. w blistrach590999085501822,4826,53 60 tabl. w pojemniku590999085502522,4826,53 29) lp. 215 otrzymuje brzmienie: 215. Ipratropii bromidum 1)Atrovent aerozol wziewny, zawiesina 20 mcg/dawkę1 poj. 15 ml (300 dawek)590999010261721,9825,94 2)Atrovent płyn do inhalacji z nebulizatora 0,25 mg/ml1 fl. 20 ml590999032211411,3513,62 3)Steri-Neb Ipratropium roztwór do nebulizacji 0,25 mg/ml20 amp. 1 ml590999097771013,6216,34 20 amp. 2 ml590999097772727,2432,14 30) lp. 231 otrzymuje brzmienie: 231. Lansoprazolum 1)Lanzul kapsułki 30 mg7 kaps.590999072701817,6720,85 14 kaps.590999072702528,0233,06 2)Lanzul S kapsułki 15 mg28 kaps.590999086981728,0233,06 31) lp. 242 otrzymuje brzmienie: 242. Loratadinum 1)Aleric tabl. 10 mg30 tabl.590999088083621,8525,78 30 tabl. w blistrach590999088082921,8525,78 2)Claritine syrop 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999035541917,5720,73 3)Claritine tabl. 10 mg10 tabl.590999012151912,9515,54 30 tabl.590999012152635,1340,75 4)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073922617,9721,20 30 tabl.590999073923323,9228,23 5)Flonidan tabl. 10 mg20 tabl.590999073942417,9721,20 30 tabl.590999073943123,9228,23 6)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 op. 120 ml590999073931813,3916,07 7)Flonidan zawiesina doustna 1 mg/ml1 fl. 120 ml590999073951613,3916,07 8)Loratadyna tabl. 10 mg30 tabl.590999079542019,1922,64 9)Loratan syrop 5 mg/5 ml1 op. 125 ml59099908390189,8911,87 10)Loratan kapsułki elastyczne 10 mg15 kaps.590999090903211,2713,52 30 kaps.590999090904919,6223,15 11)Loratine syrop 5 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999080101510,8813,06 12)Loratine tabl. 10 mg30 tabl.590999080112126,1530,86 13)Rotadin tabl. 10 mg30 tabl.590999079462125,5230,11 14)Rotadin syrop 1 mg/ml1 butelka 120 ml590999095561911,1613,39 32) lp. 243 otrzymuje brzmienie: 243. Lovastatinum 1)Anlostin tabl. 20 mg30 tabl.590999042271536,5442,39 2)Liprox tabl. 20 mg28 tabl.590999084231521,6825,58 3)Lovastatinum tabl. 20 mg30 tabl.590999044041222,5526,61 4)Lovasterol tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999082842519,1822,63 30 tabl. w fiolce590999082841819,1822,63 5)Lovasterol tabl. 20 mg28 tabl.590999082851729,4234,72 6)Lovasterol tabl. 40 mg30 tabl. w blistrach590999082862365,9173,91 30 tabl. w fiolce590999082861665,9173,91 7)Lovastin tabl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999075662933,1938,59 28 tabl. w pojemniku590999075661233,1938,59 8)Lowastatyna tabletki 10 mg30 tabl.590999097481818,7922,17 9)Lowastatyna tabletki 20 mg30 tabl.590999097491723,4927,72 33) lp. 252 otrzymuje brzmienie: 252. Metformini hydrochloridum 1)Glucophage 850 tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099908245197,649,59 2)Gluformin tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099908501126,918,86 60 tabl.590999085012914,9317,73 3)Metforatio 500 tabl. powl. 500 mg30 tabl.59099908185184,555,99 4)Metforatio 850 tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099908186176,928,87 5)Metformax 500 tabl. 500 mg30 tabl.59099901263164,566,00 90 tabl.590999012632315,1717,97 6)Metformax 850 tabl. 850 mg30 tabl. w blistrach59099904507186,928,87 30 tabl. w pojemniku59099904507256,928,87 7)Metformin tabl. 500 mg30 tabl.59099904620184,566,00 8)Metformin 850 tabl. 850 mg30 tabl.59099909280266,918,86 30 tabl. (2x15)59099909280196,918,86 9)Metifor, Metformin tabl. 500 mg30 tabl. w blistrach59099904951154,566,00 30 tabl. w fiolce59099904951224,566,00 10)Siofor 500 tabl. powl. 500 mg30 tabl.59099904572124,555,99 11)Siofor 850 tabl. powl. 850 mg30 tabl.59099904573116,928,87 34) lp. 267 otrzymuje brzmienie: 267. Moclobemidum 1)Aurorix tabl. powl. 150 mg30 tabl.590999009481326,9131,75 2)Aurorix tabl. powl. 300 mg30 tabl.590999041981451,1059,10 3)Mobemid tabletki powlekane 150 mg30 tabl.590999096681314,2717,07 4)Mocloxil tabl. 150 mg30 tabl.590999045891218,8922,29 5)Moklar tabl. powl. 150 mg30 tabl.590999095371418,9222,33 35) lp. 272 otrzymuje brzmienie: 272. Nabumetonum 1)Coxalgan tabl. powl. 500 mg30 tabl.590999094381426,0630,75 2)Nabuton tabl. 500 mg20 tabl.590999096241918,3221,62 60 tabl.590999096242651,9559,95 3)Recox tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999091201818,7922,17 4)Relifex tabl. powl. 500 mg20 tabl.590999008701318,7922,17 5)Rodanol S tabl. do sporządzenia zawiesiny doustnej 1 g20 tabl.590999085421935,7941,52 36) uchyla się lp. 283; 37) lp. 288 otrzymuje brzmienie: 288. Omeprazolum 1)Bioprazol kapsułki twarde 10 mg14 kaps.590999088011915,2718,07 28 kaps.590999088012626,5531,33 2)Bioprazol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999088021826,7231,53 28 kaps.590999088022546,5053,94 3)Exter kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999065293831,7237,12 4)Gasec-20 Gastrocaps kapsułki 20 mg7 kaps.590999042051323,2027,38 14 kaps.590999042052034,6640,21 28 kaps.590999042053758,1566,15 5)Groprazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999081871616,7619,78 14 kaps.590999081872332,2437,64 6)Helicid 10 kapsułki 10 mg14 kaps.590999087731714,3317,13 28 kaps.590999087732426,3131,05 7)Helicid 20 kapsułki 20 mg14 kaps.590999042061225,3729,94 28 kaps.590999042062945,8153,14 8)Losec kapsułki 20 mg7 kaps. w butelce590999019371424,7329,18 14 kaps. w butelce590999019372149,4657,37 9)Losec 10 kapsułki 10 mg7 kaps. w słoiku590999073495517,7420,93 28 kaps. w słoiku590999073491769,2377,54 10)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 10 mg7 tabl. w blistrze590999085163825,3729,94 11)Losec MUPS tabl. powl. dojelitowe 20 mg7 tabl. w blistrze590999085173735,5641,25 12)Notis 20 kaps. dojelitowe twarde 20 mg14 kaps.590999083595933,8339,24 28 kaps.590999083596658,0366,03 13)Omar kaps. dojelitowe twarde 20 mg7 kaps.590999088761316,6019,59 15 kaps.590999088762026,5331,31 30 kaps.590999088763749,1957,06 14)Omeprazol-Egis kapsułki 20 mg14 kaps.590999092122532,4037,80 28 kaps.590999092123258,1566,15 15)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013001626,4431,20 28 kaps.590999013003046,4653,89 16)Ortanol kapsułki twarde 20 mg14 kaps.590999013011526,4431,20 28 kaps.590999013013946,4653,89 17)Polprazol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999077262932,4037,80 28 kaps. w blistrach590999077266759,9167,91 14 kaps. w słoiku590999077261232,4037,80 18)Polprazol kapsułki 10 mg14 kaps. w blistrach590999089585421,7425,65 14 kaps. w słoiku590999089582321,7425,65 19)Prazol kapsułki 20 mg7 kaps.590999077292618,2221,50 14 kaps.590999077291928,8134,00 28 kaps.590999077293355,0663,06 20)Prazol kapsułki 10 mg14 kaps.590999093272616,7419,75 21)Ulzol kapsułki 20 mg14 kaps. w blistrach590999088143726,7231,53 38) lp. 297 otrzymuje brzmienie: 297. Paroxetinum 1)Seroxat tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999064051568,3776,57 39) lp. 302 otrzymuje brzmienie: 302. Perindoprilum 1)Prestarium tabl. 4 mg30 tabl. w blistrze590999016341027,2332,13 40) lp. 305 otrzymuje brzmienie: 305. Phenobarbitalum 1)Luminalum czopki doodbytnicze 15 mg10 szt.59099901488132,433,40 2)Luminalum roztwór do wstrzykiwań 200 mg/ml10 amp. 1 ml59099901148186,888,83 3)Luminalum tabl. 100 mg10 tabl.59099902606144,826,27 4)Luminalum tabl. 100 mg10 tabl.59099908126154,826,27 41) lp. 311 otrzymuje brzmienie: 311. Pilocarpinum 1)Isopto-Carpine 1 % krople do oczu 10 mg/ml1 fl. 15 ml59099901868158,7410,69 2)Isopto-Carpine 2 % krople do oczu 20 mg/ml1 fl. 15 ml59099901869149,7811,74 3)Pilocarpinum 2 % krople do oczu, roztwór 20 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099902375246,858,80 4)Pilocarpinum 3 % HEC krople do oczu, roztwór 30 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5 ml590999069421113,0115,61 5)Pilocarpinum 4 % HEC krople do oczu 40 mg/ml1 zestaw: 3 butelki po 5 ml590999069461715,8918,75 42) lp. 327 otrzymuje brzmienie: 327. Pyridostigminum 1)Brostagin syrop 60 mg/5 ml1 fl. 100 ml590999079951021,9125,85 1 fl. 250 ml590999079952734,1139,57 2)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909990335527152,31164,31 3)Mestinon tabl. powl. 60 mg150 tabl.5909991014421152,31164,31 43) lp. 334 otrzymuje brzmienie: 334. Risperidonum 1)Rispolept tabl. powl. 1 mg20 tabl.590999067041353,4361,43 2)Rispolept tabl. powl. 2 mg20 tabl.5909990670512106,84118,84 3)Rispolept tabl. powl. 3 mg20 tabl.5909990670611160,28172,28 4)Rispolept tabl. powl. 4 mg20 tabl.5909990670710213,67225,67 5)Rispolept roztwór doustny 1 mg/ml1 butelka 30 ml590999042381180,2789,90 1 butelka 100 ml5909990423828267,16279,16 6)Risset 1 mg tabl. powl. 1 mg20 tabl.590999099641435,9341,68 60 tabl.590999099642197,01108,65 7)Risset 2 mg tabletki powlekane 2 mg20 tabl.590999099651374,4483,37 60 tabl.5909990996520200,99212,99 8)Risset 3 mg tabletki powlekane 3 mg20 tabl.5909990996612113,05125,05 60 tabl.5909990996629305,24317,24 9)Risset 4 mg tabletki powlekane 4 mg20 tabl.5909990996711154,74166,74 60 tabl.5909990996728417,80429,80 44) lp. 338 otrzymuje brzmienie: 338. Salmeterolum 1)Serevent aerozol wziewny, zawiesina 25 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999031211539,8046,17 1 poj. 120 dawek590999031212276,1485,28 2)Serevent Dysk proszek do inhalacji 50 mcg/dawkę inhalacyjną1 poj. 60 dawek590999043782579,3288,84 45) lp. 339 otrzymuje brzmienie: 339. Selegilinum 1)Apo-Selin tabl. 5 mg60 tabl.590999091851516,4519,41 2)Jumex tabl. 5 mg50 tabl.590999016071630,0735,47 3)Niar tabl. 5 mg30 tabl.590999041001918,0021,24 4)Segan tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999074602617,9921,23 60 tabl. w fiolce590999074601917,9921,23 5)Selenor tabl. 5 mg60 tabl.590999079521516,4519,41 6)Selenor tabl. 10 mg30 tabl.590999079511636,7842,66 7)Selerin tabl. 5 mg60 tabl.590999075371016,4519,41 8)Selgin tabl. 5 mg60 tabl. w blistrach590999081172417,9921,23 60 tabl. w fiolce590999081171717,9921,23 9)Selgres tabl. powl. 5 mg50 tabl.590999040431515,7518,58 46) lp. 341 otrzymuje brzmienie: 341. Simvastatinum 1)Cardin 10 tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999086671742,3849,16 2)Cardin 20 tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999086681665,9573,95 3)Cardin 40 tabl. powl. 40 mg30 tabl.5909990866915114,72126,72 4)Simgal tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999086021037,5943,60 5)Simgal tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999086031957,7565,75 6)Simgal tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999086041894,32105,64 7)Simredin 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999048081468,1376,31 8)Simredin 20 tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999048091381,1890,92 9)Simredin 40 tabl. powl. 40 mg28 tabl.5909990481019159,96171,96 10)Simvachol tabl. powl. 10 mg14 tabl.590999094101820,1223,74 28 tabl.590999094102537,5243,52 11)Simvachol tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999094111730,4235,82 28 tabl.590999094112458,1566,15 12)Simvachol tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999094121651,0459,04 28 tabl.590999094122395,37106,81 13)Simvacor tabletki powlekane 20 mg30 tabl. w blistrze590999098361249,3457,23 30 tabl. w fiolce590999098362949,3457,23 30 tabl. w fiolce szklanej590999098363649,3457,23 14)Simvacor tabletki powlekane 10 mg30 tabl. w blistrze590999098351329,3734,66 30 tabl. w fiolce590999098352029,3734,66 30 tabl. w fiolce szklanej590999098353729,3734,66 15)Simvasterol tabl. powl. 10 mg28 tabl. w blistrach590999092761641,3848,00 16)Simvasterol tabl. powl. 20 mg28 tabl. w blistrach590999092771562,6670,66 17)Simvasterol tabl. powl. 40 mg28 tabl. w blistrach5909990927838111,01123,01 18)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999043631640,6547,15 19)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999043641561,6269,62 20)Vasilip tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999091401240,6547,15 21)Vasilip tabl. powl. 20 mg28 tabl.590999091411161,6269,62 22)Vasilip tabl. powl. 40 mg28 tabl.590999098271488,6999,33 23)Zocor 10 tabl. powl. 10 mg28 tabl.590999036591365,4373,43 24)Zocor 20 tabl. powl. 20 mg14 tabl.590999036601937,0242,94 28 tabl.590999036602674,0482,92 25)Zocor 40 tabl. powl. 40 mg14 tabl.590999076911759,9167,91 28 tabl.5909990769124119,82131,82 26)Zocor 80 tabl. powl. 80 mg14 tabl.590999084661098,01109,77 28 tabl.5909990846627196,04208,04 47) lp. 354 otrzymuje brzmienie: 354. Tamoxifenum 1)Nolvadex tabl. powl. 10 mg30 tabl. w blistrach590999012731311,9814,38 2)Nolvadex D tabl. powl. 20 mg30 tabl. w blistrach590999012741222,4026,43 3)Tamofen tabl. 10 mg60 tabl.590999021372616,5819,56 4)Tamofen tabl. 20 mg30 tabl.590999021381816,5819,56 5)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 10 tabl. 10 mg30 tabl.59099907225186,828,77 6)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 20 tabl. 20 mg30 tabl.590999072241912,9215,50 7)Tamoxifen-Ebewe, Tamoxifen-Knoll 30 tabl. 30 mg30 tabl.590999072231018,1921,46 8)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl.59099901397126,928,87 9)Tamoxifen tabl. powl. 10 mg30 tabl.59099901386166,848,79 10)Tamoxifen tabl. 10 mg30 tabl. w blistrach59099907147116,928,87 30 tabl. w fiolce59099907147286,928,87 30 tabl. w pojemniku59099907147356,928,87 11)Tamoxifen tabl. 20 mg30 tabl.590999074531913,1315,76 12)Tamoxifen 10 Hexal tabl. powl. 10 mg30 tabl.590999033091114,9217,72 100 tabl.590999033092842,6849,51 13)Tamoxifen 20 Hexal tabl. powl. 20 mg30 tabl.590999033101716,6119,60 14)Tamoxifen 30 Hexal tabl. powl. 30 mg30 tabl.590999033111618,5121,84 15)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 10 mg30 tabl.59099901574196,828,77 16)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 20 mg30 tabl.590999077531612,9115,49 17)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 30 mg30 tabl.590999077541518,1721,44 18)Tamoxifen, Zitazonium tabl. 40 mg30 tabl.590999077551427,4532,39 48) lp. 356 otrzymuje brzmienie: 356. Terazosinum 1)Hytrin tabl.1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 14 tabl. 2 mg + 7 tabl. 5 mg590999076772456,2164,21 1 zestaw: 7 tabl. 1 mg + 7 tabl. 2 mg590999076771728,4333,55 2)Hytrin tabl. 2 mg28 tabl.590999076781650,7258,72 3)Hytrin tabl. 5 mg28 tabl.590999076791563,0171,01 4)Hytrin tabl. 10 mg28 tabl.590999076801190,13100,95 5)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048411932,9138,31 6)Kornam tabl. 2 mg30 tabl.590999048421832,9138,31 7)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048431744,6851,83 8)Kornam tabl. 5 mg30 tabl.590999048441644,6851,83 9)Setegis tabl. 1 mg30 tabl.590999089171925,1429,67 10)Setegis tabl. 2 mg30 tabl.590999089181832,8938,29 11)Setegis tabl. 5 mg30 tabl.590999089191744,6451,78 12)Setegis tabl. 10 mg30 tabl.590999089201384,6594,81 49) lp. 360 otrzymuje brzmienie: 360. Test paskowy do oznaczania glukozy we krwi 1)Accu-Chek Active, Accu-Chek Active Glucose test paskowy50 pasków 51,3159,31 2)Accutrend Glucose test paskowy50 pasków 51,3159,31 3)Ascensia Elite Sensors, Elite Sensors test paskowy50 pasków 79,9489,53 4)Ascensia Glucodisc, Glucodisc Esprit na dysku test paskowy50 pasków 63,5571,55 5)BM Test 1-44 RF test paskowy50 pasków 51,3159,31 6)Glucocard I test paskowy50 pasków 56,3864,38 7)Glucocard II test paskowy50 pasków 56,3864,38 8)Glucostix test paskowy50 pasków 47,3754,95 9)Medisense Blood Glucose Sensor Electrode test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków 51,3659,36 10)One Touch test paskowy50 pasków 54,7462,74 11)Optium test paskowy - elektroda enzymatyczna50 pasków 51,3659,36 12)SmartScan test diagnostyczny do szybkich oznaczeń50 testów paskowych 54,7462,74 50) lp. 361 otrzymuje brzmienie: 361. Testosteronum 1)Omnadren 250 roztwór do wstrzykiwań5 amp. 1 ml590999031931216,2019,12 2)Testosteronum prolongatum roztwór do wstrzykiwań 100 mg/ml5 amp. 1 ml59099902303108,9610,91 3)Undestor kapsułki 40 mg60 kaps.590999023441743,3650,30 51) lp. 367 otrzymuje brzmienie: 367. Tianeptinum 1)Coaxil tabl. powl. 12,5 mg30 tabl. w blistrze590999037021424,8129,28 52) lp. 368 otrzymuje brzmienie: 368. Ticlopidinum 1)Aclotin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999066711622,0225,98 2)Apo-Clodin tabl. powl. 250 mg30 tabl.590999093831524,6729,11 3)Ifapidin tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999079711020,2323,87 4)Ticlid tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999003611021,9925,95 5)Ticlo tabl. powl. 250 mg20 tabl.590999045051020,2323,87 53) lp. 377 otrzymuje brzmienie: 377. Tramadolum 1)Adamon SR 100 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 100 mg10 kaps.590999093611311,1613,39 50 kaps.590999093613757,4565,45 2)Adamon SR 150 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 150 mg10 kaps.590999093621215,9618,83 50 kaps.590999093623682,5292,42 3)Adamon SR 200 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 200 mg10 kaps.590999093631121,0124,79 50 kaps.5909990936335106,62118,62 4)Adamon SR 50 kapsułki o przedłużonym uwalnianiu 50 mg10 kaps.59099909360149,2711,22 50 kaps.590999093603844,6851,83 5)Poltram krople doustne, roztwór 100 mg/ml1 butelka 10 ml590999096901210,7112,85 1 butelka 96 ml590999096902984,9595,14 6)Poltram kapsułki 50 mg20 kaps.59099909687188,9510,90 7)Poltram 100 roztwór do wstrzykiwań 100 mg/2 ml5 amp. 2 ml59099909689166,778,72 8)Poltram 50 roztwór do wstrzykiwań 50 mg/1 ml5 amp. 1 ml59099909688174,686,12 9)Poltram Retard 100 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg10 tabl.590999096761210,8913,07 30 tabl.590999096762933,8139,22 50 tabl.590999096763657,4565,45 10)Poltram Retard 150 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 150 mg10 tabl.590999096771115,6718,49 30 tabl.590999096772847,8155,46 50 tabl.590999096773582,5392,43 11)Poltram Retard 200 tabletki o przedłużonym uwalnianiu 200 mg10 tabl.590999096781020,0823,69 30 tabl.590999096782763,1871,18 50 tabl.5909990967834106,63118,63 12)Slovadol, Tramadol-Slovakofarma krople doustne, roztwór 100 mg/1 ml1 op. 10 ml590999083961210,5712,68 13)Slovadol, Tramadol 50-Slovakofarma kapsułki 50 mg20 kaps.59099908275278,9910,94 14)Tramadol-Lannacher roztwór do wstrzykiwań 50 mg/ml5 amp. 1 ml59099908278174,686,12 5 amp. 2 ml59099908278246,778,72 15)Tramadol-Lannacher czopki 100 mg5 szt.59099908279164,906,37 16)Tramadol-Lannacher tabl. powl. 50 mg10 tabl.59099908280123,054,27 20 tabl.59099908280296,628,57 30 tabl.590999082803610,6812,82 17)Tramadol-Lannacher krople doustne 100 mg/ml1 butelka 10 ml590999082811110,2112,25 18)Tramadol czopki doodbytnicze 100 mg5 szt.59099901501135,246,81 19)Tramadol roztwór do wstrzykiwań podskórnych, domięśniowych, dożylnych 50 mg/ml5 amp. 1 ml59099903371185,296,88 5 amp. 2 ml59099903371257,629,57 20)Tramadol kapsułki 50 mg20 kaps.59099903137169,7411,69 21)Tramadol kapsułki 50 mg20 kaps.59099902946199,7411,69 22)Tramadol krople doustne, roztwór 100 mg/ml1 fl. 10 ml590999029471811,1013,32 23)Tramadol kapsułki 50 mg20 kaps. w blistrach59099908312109,7411,69 20 kaps. w słoiku59099908312279,7411,69 24)Tramal czopki doodbytnicze 100 mg5 szt.59099902537157,479,42 25)Tramal roztwór do wstrzykiwań 50 mg/ml5 amp. 1 ml59099902538147,149,09 5 amp. 2 ml590999025382110,7912,95 26)Tramal kapsułki 50 mg20 kaps.590999025361614,0516,85 27)Tramal krople doustne, roztwór 100 mg/ml1 fl. 10 ml590999025391317,6720,85 1 fl. 96 ml z dozownikiem5909990253920120,87132,87 28)Tramal Retard 100 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg10 tabl.590999078621314,7117,51 30 tabl.590999078622044,2451,32 50 tabl.590999078623773,7782,62 29)Tramal Retard 150 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 150 mg10 tabl.590999078631221,6325,52 30 tabl.590999078632964,9972,99 50 tabl.5909990786336108,35120,35 30)Tramal Retard 200 tabl. o przedłużonym uwalnianiu 200 mg10 tabl.590999078641128,5433,68 30 tabl.590999078642885,6395,91 50 tabl.5909990786435142,72154,72 31)Tramundin tabl. o przedłużonym uwalnianiu 100 mg30 tabl.590999094741633,8239,23 54) lp. 383 otrzymuje brzmienie: 383. Tropicamidum 1)Tropicamidum 0,5 % krople do oczu, roztwór 5 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099901255245,026,53 2)Tropicamidum 1 % krople do oczu, roztwór 10 mg/ml1 zestaw: 2 butelki 5 ml59099901256238,7210,67 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania przez Skarb Państwa poręczeń kredytów bankowych zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze środków budżetu państwa (Dz. U. Nr 24, poz. 210) Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 59, poz. 609) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udziela oprocentowanych pożyczek ze środków budżetu państwa oraz poręcza, w imieniu Skarbu Państwa, spłatę kredytu bankowego wraz z odsetkami, zaciągniętego przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna, zwaną dalej "Korporacją", w celu zagwarantowania wypłat odszkodowań z tytułu umów ubezpieczenia eksportowego i kwot gwarancji ubezpieczeniowych przez Korporację z rachunku bankowego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych, zwanej dalej "ustawą". 2. Poręczenia, o których mowa w ust. 1, są terminowe i udzielane do kwoty z góry oznaczonej. § 2. 1. Korporacja może wystąpić do ministra właściwego do spraw finansów publicznych z wnioskiem o udzielenie, w imieniu Skarbu Państwa, pożyczki lub poręczenia spłaty kredytu bankowego, w przypadku gdy w jej uzasadnionej ocenie, w okresie następujących 6 miesięcy od dnia sporządzenia tego wniosku, stan środków na rachunku bankowym, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, zwanym dalej "rachunkiem", może być niewystarczający na pokrycie wydatków na wypłatę odszkodowań z tytułu umów ubezpieczenia eksportowego i kwot gwarancji ubezpieczeniowych. 2. Kwota wnioskowanej pożyczki lub poręczenia nie może przekraczać kwoty uznanych przez Korporację roszczeń z tytułu odszkodowań i gwarancji ubezpieczeniowych, przewidywanych do wypłaty w okresie 6 miesięcy od daty sporządzenia wniosku, pomniejszonej o stan środków na rachunku na dzień poprzedzający dzień sporządzenia wniosku. § 3. 1. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien zawierać: 1) kwotę wnioskowanej pożyczki lub kwotę wnioskowanego poręczenia; 2) szczegółową analizę przewidywanego stanu rachunku na okres następujących 6 miesięcy od daty sporządzenia wniosku wraz ze wskazaniem przewidywanych za ten okres obrotów na rachunku; 3) nazwę, siedzibę i przedmiot działalności ubezpieczających lub beneficjentów gwarancji, którym będą wypłacone odszkodowania lub kwoty gwarancji ubezpieczeniowych ze środków pochodzących z pożyczki lub kredytu bankowego objętego poręczeniem, a także nazwę, siedzibę i przedmiot działalności zleceniodawców gwarancji; 4) kwoty roszczeń o odszkodowania lub kwoty gwarancji ubezpieczeniowych uznanych przez Korporację; 5) uzasadnienie konieczności poniesienia przez Korporację wydatków, o których mowa w pkt 3, wraz ze wskazaniem zdarzeń uzasadniających wypłaty; 6) kopie umów ubezpieczenia, umów o udzielenie gwarancji ubezpieczeniowych i gwarancji ubezpieczeniowych; 7) dokument bankowy potwierdzający stan środków na rachunku na dzień poprzedzający dzień sporządzenia wniosku; 8) warunkową umowę kredytu bankowego z analizą porównawczą ofert kredytów bankowych i uzasadnieniem propozycji wyboru kredytodawcy wraz z harmonogramem spłaty kredytu, jeżeli wniosek Korporacji dotyczy poręczenia spłaty kredytu bankowego. 2. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 6, były opiniowane przez Zarząd Korporacji oraz Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych, opinie te należy dołączyć do wniosku. 3. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnoprawnych wniosku minister właściwy do spraw finansów publicznych wzywa Korporację do ich usunięcia w terminie 14 dni. 4. W przypadku nieusunięcia uchybień formalnoprawnych w terminie, o którym mowa w ust. 3, wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. § 4. 1. Umowę pożyczki zawiera minister właściwy do spraw finansów publicznych z Korporacją; umowę poręczenia zawiera minister właściwy do spraw finansów publicznych z bankiem kredytodawcą. 2. Z tytułu udzielonej pożyczki lub poręczenia Skarb Państwa nie pobiera żadnych opłat lub prowizji. 3. Wysokość oprocentowania pożyczki określa umowa pożyczki. 4. Zwrot udzielonej pożyczki następuje w ratach i w terminach określonych w umowie pożyczki. § 5. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, na wniosek Korporacji, umorzyć pożyczkę lub ratę pożyczki, w przypadku gdy wysokość środków zgromadzonych na rachunku nie wystarcza na spłatę raty pożyczki wraz z odsetkami. 2. Wniosek o umorzenie pożyczki powinien zawierać: 1) dokument bankowy potwierdzający stan środków na rachunku na dzień poprzedzający dzień sporządzenia wniosku; 2) opis egzekucji wierzytelności oraz wykonania innych praw przysługujących Korporacji, o których mowa w art. 12 i 12a ustawy; 3) określenie różnicy między sumą wypłaconych odszkodowań i gwarancji ubezpieczeniowych i kosztów postępowań egzekucyjnych a kwotą wpłat uzyskanych w wyniku tych postępowań. 3. Do wniosku o umorzenie pożyczki stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 3 i 4. § 6. Udzielenie i umorzenie pożyczki oraz poręczenie spłaty kredytu bankowego następuje po zasięgnięciu opinii Komitetu Polityki Ubezpieczeń Eksportowych. § 7. Wnioski o udzielenie pożyczki lub poręczenia spłaty kredytu bankowego złożone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia są rozpatrywane na podstawie przepisów dotychczasowych. § 8. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1995 r. w sprawie warunków i trybu udzielania przez Ministra Finansów, w imieniu Skarbu Państwa, poręczeń kredytów bankowych zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze środków budżetu państwa (Dz. U. Nr 88, poz. 440). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wartości bonów paliwowych przypadających na 1 ha użytków rolnych w 2004 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 211) Na podstawie art. 40f ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. uchwala się wartość bonu paliwowego przypadającego na 1 ha użytków rolnych w 2004 r. w wysokości 22,40 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 229, poz. 2271. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych wydobywających kopaliny pospolite (Dz. U. Nr 24, poz. 212) Na podstawie art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych wydobywających kopaliny pospolite (Dz. U. Nr 109, poz. 962) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorca opracowuje, przed rozpoczęciem prac, dla każdego zakładu górniczego dokument bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, zwany dalej "dokumentem bezpieczeństwa"."; 2) § 20 otrzymuje brzmienie: "§ 20. Maszyny i urządzenia eksploatuje się, konserwuje i naprawia w sposób określony w dokumentacji techniczno-ruchowej."; 3) w § 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wprowadzenie zmian w maszynach i urządzeniach, w szczególności w konstrukcji nośnej, zawiesiach, rozmieszczeniu przeciwciężarów, oraz rozszerzenie zakresów działania wyłączników krańcowych, jest dozwolone tylko za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego, w sposób określony w dokumentacji techniczno-ruchowej."; 4) § 27 otrzymuje brzmienie: "§ 27. Instalowanie, eksploatacja oraz kontrola maszyn, urządzeń i instalacji elektrycznych odpowiadają wymaganiom określonym w dokumentacji techniczno-ruchowej, odrębnych przepisach oraz Polskich Normach."; 5) po § 30 dodaje się § 30a w brzmieniu: "§ 30a. 1. Kable i przewody oponowe: 1) układa się w taki sposób, aby nie były narażone na uszkodzenia mechaniczne, 2) oznakowuje się na obydwu końcach przez umieszczenie numeru linii i adresu kierunkowego. 2. Przewód oponowy zasilający maszyny i urządzenia o napędzie elektrycznym układa się w sposób ustalony przez kierownika ruchu zakładu górniczego lub wyznaczoną przez niego osobę dozoru odpowiedniego działu ruchu."; 6) § 31 otrzymuje brzmienie: "§ 31. 1. Niedopuszczalne jest przemieszczanie przewodów oponowych, szaf łączeniowych i sprzęgieł, będących pod napięciem. 2. Lokalne przesuwanie przewodów oponowych będących pod napięciem jest dopuszczalne wyłącznie za pomocą sprzętu ochronnego i odpowiednich narzędzi, zabezpieczających pracowników wykonujących tę czynność."; 7) uchyla się § 75. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi (Dz. U. Nr 24, poz. 213) Na podstawie art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi (Dz. U. Nr 109, poz. 961) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorca opracowuje, przed rozpoczęciem prac, dla każdego zakładu górniczego dokument bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, zwany dalej "dokumentem bezpieczeństwa"."; 2) § 48 otrzymuje brzmienie: "§ 48. 1. Oddanie do ruchu obiektów, maszyn, urządzeń i instalacji, znajdujących się na wiertni, następuje na podstawie pisemnego zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego po ich komisyjnym odbiorze technicznym. 2. Komisja odbioru technicznego sporządza protokół stwierdzający kompletność oraz prawidłowość montażu obiektów, maszyn, urządzeń i instalacji. 3. Zasady dokonywania odbioru technicznego oraz skład komisji ustala kierownik ruchu zakładu górniczego."; 3) w § 51 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. System obiegu płuczkowego uwzględnia w szczególności możliwość przygotowania odpowiedniego rodzaju płuczki, jej obróbkę, oczyszczanie i odgazowanie, stosownie do wymagań prowadzonego wiercenia."; 4) § 54 otrzymuje brzmienie: "§ 54. Zaniechanie robót wiertniczych w otworze z odkrytym poziomem gazowym poprzedza się odizolowaniem tego poziomu od pozostałej części otworu."; 5) § 68 otrzymuje brzmienie: "§ 68. 1. Głowicę cementacyjną sprawdza się przed cementowaniem, stosując próbę ciśnieniową przy ciśnieniu nie mniejszym od spodziewanego ciśnienia podczas cementowania. 2. Instalację cementacyjną sprawdza się bezpośrednio przed cementowaniem, stosując próbę ciśnieniową przy ciśnieniu nie mniejszym od spodziewanego ciśnienia podczas cementowania."; 6) w § 77: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zestaw głowic przeciwerupcyjnych zabezpiecza uszczelnienie wylotu otworu, odpowiednio do stosowanych rur płuczkowych.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. O wyposażeniu wylotu otworu wiertniczego, o którym mowa w ust. 4 i 5, decyduje kierownik ruchu zakładu górniczego."; 7) w § 87 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W warunkach zagrożenia erupcyjnego zapewnia się możliwość zamknięcia wewnętrznej przestrzeni przewodu wiertniczego znajdującego się w otworze, z zachowaniem możliwości zatłoczenia otworu przez ten przewód."; 8) § 89 otrzymuje brzmienie: "§ 89. 1. Badania i pomiary oraz zabiegi specjalne, wykonywane w otworach wiertniczych, prowadzi się na podstawie projektu technicznego, zatwierdzonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego, zgodnie z projektem prac geologicznych. 2. Wyniki badań i pomiarów oraz zabiegów specjalnych, wykonanych w otworze wiertniczym, zamieszcza się w dokumentacji wynikowej otworu."; 9) uchyla się § 106; 10) § 107 otrzymuje brzmienie: "§ 107. 1. Maszyny i urządzenia eksploatuje się, konserwuje i naprawia w sposób określony w dokumentacji techniczno-ruchowej. 2. Montaż i demontaż maszyn i urządzeń przeprowadza się w sposób określony w dokumentacji techniczno-ruchowej. 3. W przypadku braku dokumentacji techniczno-ruchowych stosuje się dokumentacje ruchowo-eksploatacyjne, opracowane w zakładzie górniczym i zatwierdzone przez kierownika ruchu zakładu górniczego. 4. Dokumentacje techniczno-ruchowe oraz dokumentacje ruchowo-eksploatacyjne są przechowywane w oddziale (jednostce terenowej, obiekcie)."; 11) § 134 otrzymuje brzmienie: "§ 134. Instalowanie, eksploatacja oraz kontrola maszyn, urządzeń i instalacji elektrycznych odpowiadają wymaganiom określonym w dokumentacji techniczno-ruchowej, odrębnych przepisach oraz Polskich Normach."; 12) w § 138 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wartości prądu elektrycznego w silnikach kontroluje się za pomocą przyrządów (wskaźników) widocznych ze stanowiska wiertacza."; 13) w § 316 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku stwierdzenia hydraulicznego przebicia lub przeługowania między komorami eksploatacyjnymi, kierownik ruchu zakładu górniczego powoduje wyłączenie z ruchu komór stwarzających zagrożenie naruszenia stabilności górotworu i stateczności powierzchni. Ponowne wznowienie eksploatacji może nastąpić po określeniu sposobu dalszej eksploatacji i uprzednim powiadomieniu właściwego organu nadzoru górniczego."; 14) w § 344 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prace związane z opróbowaniem, próbnym pompowaniem i eksploatacją, w szczególności związane z uzbrojeniem powierzchniowym i wgłębnym odwiertu, montaż urządzeń i instalacji, wytłaczanie płynów oraz sporządzanie niezbędnej dokumentacji prowadzi się zgodnie z wymaganiami obowiązującymi przy opróbowaniu odwiertów wykonywanych w celu poszukiwań ropy naftowej i gazu ziemnego, a w przypadku niewystępowania gazu w odwiercie - zgodnie z wymaganiami dla odwiertów hydrogeologicznych."; 15) w § 347 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ciśnienia złożowego początkowego i jego ewentualnych zmian,"; 16) w § 367 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ujęcie płytkie źródeł naturalnych wód leczniczych wyposaża się w urządzenia eksploatacyjne oraz przelew awaryjny zabezpieczający przed możliwością spiętrzenia wody w ujęciu."; 17) w § 370 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Urządzenia eksploatacyjne dostosowuje się do warunków ustalonych w dokumentacjach hydrogeologicznych.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać audiometry tonowe (Dz. U. Nr 24, poz. 214) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) audiometr - audiometr tonowy, przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru słuchu, a w szczególności do pomiaru progu słyszenia za pomocą tonu; 2) przewodnictwo powietrzne - przenoszenie dźwięku do ucha wewnętrznego przez ucho zewnętrzne i środkowe; 3) przewodnictwo kostne - przenoszenie dźwięku do ucha wewnętrznego głównie za pośrednictwem drgań mechanicznych kości czaszki; 4) symulator ucha - przyrząd stosowany do pomiaru ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez słuchawkę; 5) sztuczne ucho - symulator ucha, skonstruowany w taki sposób, że stanowi dla słuchawki impedancję akustyczną równoważną impedancji ucha ludzkiego, wyposażony w mikrofon wzorcowy; 6) sprzęgacz akustyczny - symulator ucha wykonany jako komora o określonym kształcie i objętości; 7) sprzęgacz mechaniczny - przyrząd wyposażony w przetwornik mechanoelektryczny, skonstruowany w taki sposób, że stanowi ściśle określoną impedancję mechaniczną dla słuchawki kostnej, przyłożonej do niego z określoną siłą statyczną; 8) równoważny progowy poziom ciśnienia akustycznego - wytwarzany w sprzęgaczu akustycznym lub sztucznym uchu przez słuchawkę danego typu poziom ciśnienia akustycznego o danej częstotliwości, gdy doprowadzone jest do niej takie napięcie, które w przypadku przyłożenia tej słuchawki do ucha ludzkiego z określoną siłą docisku odpowiadałoby jego progowi słyszenia; 9) równoważny progowy poziom siły - wytwarzany w danym sprzęgaczu mechanicznym przez słuchawkę kostną o danej konfiguracji poziom siły przemiennej o danej częstotliwości, gdy jest ona pobudzana napięciem, które w przypadku przyłożenia tej słuchawki do kości wyrostka sutkowego lub do czoła z określoną siłą docisku odpowiadałoby progowi słyszenia; 10) równoważny normalny progowy poziom ciśnienia akustycznego - wartość średnią lub modalną równoważnych progowych poziomów ciśnienia akustycznego, wyrażającą próg słyszenia w danym sprzęgaczu akustycznym lub sztucznym uchu i dla danego typu słuchawki, przy danej częstotliwości; 11) równoważny normalny progowy poziom siły - wartość średnią równoważnych progowych poziomów siły, wyrażającą próg słyszenia w danym sprzęgaczu mechanicznym i dla danej słuchawki kostnej, przy danej częstotliwości; 12) poziom słyszenia - różnicę między poziomem ciśnienia akustycznego lub poziomem siły sygnału wytwarzanego przez przetwornik w danym symulatorze ucha lub sprzęgaczu mechanicznym i odpowiednim równoważnym normalnym progowym poziomem ciśnienia akustycznego lub siły, przy danej częstotliwości oraz danym typie przetwornika i sposobie jego przyłożenia; 13) progowy poziom słyszenia - wyznaczony dla danej częstotliwości próg słyszenia wyrażony jako poziom słyszenia; 14) maskowanie - zjawisko podwyższania się progu słyszenia dźwięku w obecności dźwięku maskującego, jak również wartość wyrażoną w decybelach, o jaką progowy poziom słyszenia ulega podwyższeniu; 15) poziom skutecznego maskowania - poziom dźwięku maskującego równy liczbowo takiemu poziomowi słyszenia, do którego podwyższony byłby próg słyszenia osoby otologicznie normalnej, w obecności tego dźwięku; 16) obciążenie zastępcze - opornik o rezystancji równej rezystancji nominalnej słuchawki. Rozdział 2 Konstrukcja i wykonanie audiometrów § 2. Ze względu na sposób prezentacji sygnałów rozróżnia się następujące rodzaje audiometrów: 1) audiometry obsługiwane ręcznie; 2) automatyczne audiometry rejestrujące; 3) audiometry sterowane komputerowo. § 3. Audiometr może być skonstruowany jako: 1) audiometr o stałej częstotliwości; 2) audiometr o częstotliwości zmienianej w sposób ciągły. § 4. Konstrukcja audiometru powinna zapewniać realizację minimum funkcji, w zależności od klasy audiometru i jego przeznaczenia, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 5. Audiometry wytwarzające sygnały o poziomie słyszenia przekraczającym 100 dB powinny być wyposażone we wskaźnik sygnalizujący przekroczenie tego poziomu. § 6. Audiometry zasilane z baterii powinny być wyposażone we wskaźnik umożliwiający kontrolowanie stanu baterii. § 7. Konstrukcja automatycznych audiometrów rejestrujących i audiometrów sterowanych komputerowo powinna umożliwiać pomiar ich charakterystyk metrologicznych. § 8. 1. Regulator poziomu słyszenia powinien mieć tylko jedną podziałkę z zerowym punktem odniesienia, wspólnym dla wszystkich częstotliwości. 2. Urządzenie wskazujące poziom słyszenia powinno mieć wskazy umieszczone w odstępach 5 dB lub mniejszych, przy czym w pozycji 0 dB poziom sygnału z przetwornika powinien być równy właściwemu równoważnemu normalnemu progowemu poziomowi ciśnienia akustycznego lub siły. § 9. 1. W regulatorze poziomu maskowania powinien występować tylko jeden zerowy punkt odniesienia wspólny dla wszystkich częstotliwości, przy czym poziom maskowania powinien być zmieniany skokowo o wartość 5 dB lub mniejszą. 2. Regulator poziomu maskowania: 1) dla szumu wąskopasmowego - powinien być wyskalowany w poziomach skutecznego maskowania; 2) dla innych szumów maskujących - powinien być wyskalowany w poziomach ciśnienia akustycznego mierzonych za pomocą słuchawki i symulatora ucha takiego samego, jaki zastosowano do wzorcowania audiometru. 3. Dla szumów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powinien być określony całkowity poziom ciśnienia akustycznego oraz poziom ciśnienia akustycznego w pasmach 1/3-oktawowych w całym zakresie częstotliwości szumu maskującego. § 10. 1. Audiometry obsługiwane ręcznie powinny być wyposażone w wyłącznik tonu służący do prezentacji lub przerywania tonu. 2. Wyłącznik tonu i związany z nim obwód powinny być wykonane w taki sposób, aby na ton pomiarowy nie miały wpływu hałas mechaniczny lub dźwięki nieustalone. § 11. 1. Audiometry z możliwością wskazywania tonu odniesienia powinny być wyposażone w regulator poziomu tonu odniesienia. 2. Regulator poziomu tonu odniesienia powinien być wyskalowany w poziomach słyszenia wyrażonych w dB. 3. Dopuszcza się wykorzystywanie regulatora poziomu maskowania jako regulatora poziomu tonu odniesienia pod warunkiem, że spełnia on wymagania określone w § 29-31, § 39, 40, 42 i 43. § 12. 1. Układ odpowiedzi osoby badanej powinien składać się z przełącznika sterującego układem sygnalizacyjnym. 2. Konstrukcja przełącznika powinna umożliwiać łatwą i pewną obsługę jedną ręką, bez wytwarzania hałasu mogącego zakłócić pomiar progowego poziomu słyszenia. § 13. Wyjście sygnału elektrycznego powinno umożliwiać doprowadzanie do przetworników audiometru sygnałów z wszystkich dostępnych źródeł. § 14. 1. Urządzenie wskazujące poziom sygnału powinno być dołączone do obwodu audiometru przed regulatorem poziomu słyszenia. 2. W celu umożliwienia zmiany poziomu prezentowanego sygnału w zakresie 20 dB powinna być zapewniona regulacja wzmocnienia wzmacniacza. § 15. 1. Pałąk słuchawki nausznej audiometru powinien zapewnić siłę docisku słuchawki do małżowiny usznej równą (4,5±0,5) N. 2. Pałąk słuchawki kostnej audiometru powinien zapewnić siłę docisku słuchawki do wyrostka sutkowego równą (5,4±0,5) N. § 16. 1. Wynik pomiaru progowych poziomów słyszenia powinien być wyświetlany lub drukowany w formie tabelarycznej albo w formie graficznej jako audiogram. 2. W audiogramie zmiana częstotliwości o jedną oktawę na osi częstotliwości powinna odpowiadać zmianie poziomu o 20 dB na osi poziomu słyszenia. 3. W przypadku przewodnictwa powietrznego punkty pomiarowe na audiogramie powinny być połączone linią ciągłą, a w przypadku przewodnictwa kostnego - linią przerywaną. 4. Jeżeli dla celów identyfikacyjnych używa się koloru, to stosowane symbole i linie łączące na audiogramie powinny być oznaczone w przypadku ucha prawego kolorem czerwonym, a w przypadku ucha lewego - kolorem niebieskim. § 17. Na obudowie lub tabliczce znamionowej audiometru powinny być wykonane w sposób trwały i czytelny następujące oznaczenia: 1) nazwa lub znak producenta; 2) typ i numer fabryczny audiometru; 3) klasa audiometru; 4) nadany znak zatwierdzenia typu. § 18. 1. Słuchawki powinny mieć indywidualne oznakowania identyfikacyjne. 2. Słuchawki lewa i prawa powinny być oznaczone w sposób umożliwiający ich rozróżnienie, przy czym, jeżeli stosuje się oznaczenie kolorem, to słuchawka prawa powinna być oznaczona kolorem czerwonym, a słuchawka lewa - kolorem niebieskim. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne audiometrów § 19. Ze względu na zakres wytwarzanych sygnałów oraz zakres badanych funkcji słuchowych rozróżnia się audiometry klasy 1, 2, 3 i 4. § 20. 1. Jeżeli regulator poziomu słyszenia jest ustawiony w pozycji 60 dB, a wyłącznik tonu w pozycji "wyłączone", to poziom sygnału elektrycznego w każdym paśmie 1/3-oktawowym o częstotliwości środkowej z zakresu 125 Hz do 8 kHz powinien być co najmniej o 10 dB mniejszy od poziomu sygnału odpowiadającego równoważnemu normalnemu progowemu poziomowi ciśnienia akustycznego określonemu dla częstotliwości środkowej danego pasma 1/3-oktawowego. 2. Jeżeli regulator poziomu słyszenia jest ustawiony w pozycji 70 dB lub większej, a wyłącznik tonu w pozycji "włączone", to poziom dźwięków niepożądanych w słuchawce, do której nie doprowadzono sygnału lub na obciążeniu zastępczym, powinien być co najmniej o 70 dB mniejszy od poziomu sygnału w słuchawce, do której doprowadzono ton pomiarowy. § 21. 1. W słuchawce, do której nie doprowadzono sygnału, nie powinny być słyszalne dźwięki w zakresie częstotliwości: 1) od 250 Hz do 6 kHz - przy regulatorze poziomu słyszenia lub regulatorze poziomu maskowania ustawionych w każdej pozycji do 70 dB; 2) od 125 Hz do 250 Hz i od 6 kHz do 8 kHz - przy regulatorze poziomu słyszenia lub regulatorze poziomu maskowania ustawionych w każdej pozycji do 50 dB. 2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, powinno być spełnione dla pozostałych pozycji regulatora poziomu słyszenia, gdy: 1) do obwodu słuchawki jest włączony zewnętrzny tłumik elektryczny; 2) jest odłączona słuchawka przeciwna; 3) zaciski wyjściowe audiometru są połączone z obciążeniem zastępczym. 3. Jeżeli audiometr jest przeznaczony do używania w tym samym pomieszczeniu, w którym znajduje się osoba badana, to dźwięki związane z obsługą regulatorów audiometru, wytwarzane przez sam audiometr lub przez części systemu komputerowego współpracującego z audiometrem, nie powinny być słyszane w odległości 1 m od audiometru: 1) w przypadku stosowania słuchawek odłączonych od audiometru albo 2) bez słuchawek, jeśli audiometr ma możliwość badania przewodnictwa kostnego - przy wszystkich pozycjach regulatora poziomu słyszenia do 50 dB oraz przy obciążeniu wyjścia sygnału elektrycznego audiometru opornikiem o rezystancji równej rezystancji słuchawki dla częstotliwości 1 kHz. § 22. 1. Częstotliwości i odpowiadające im zakresy poziomu słyszenia w audiometrach o częstotliwościach stałych wyposażonych w słuchawki nauszne i słuchawkę kostną określa tabela nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia. 2. Dopuszcza się stosowanie dodatkowych częstotliwości równych częstotliwościom środkowym pasm 1/3-oktawowych z zakresu do 8 kHz. 3. W audiometrach klasy 1 wyposażonych w słuchawki wokółuszne lub douszne wartości maksymalne poziomu słyszenia, w zakresie częstotliwości od 500 Hz do 8 kHz, mogą być o 10 dB mniejsze od odpowiednich wartości określonych w tabeli nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia. 4. Zakresy częstotliwości i poziomu słyszenia w audiometrach o częstotliwości zmienianej w sposób ciągły powinny być co najmniej równe zakresom określonym w tabeli nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia. § 23. 1. Błędy graniczne dopuszczalne częstotliwości audiometrów o częstotliwościach stałych nie powinny przekraczać: 1) ±1% - dla audiometrów klasy 1 i 2; 2) ±2% - dla audiometrów klasy 3 i 4. 2. W audiometrach o częstotliwości zmienianej w sposób ciągły różnica między częstotliwością tonu pomiarowego i częstotliwością wskazywaną na audiogramie nie powinna przekraczać ±5% wartości częstotliwości tonu. § 24. 1. Maksymalne dopuszczalne wartości współczynnika zniekształceń nieliniowych ciśnienia akustycznego lub siły dla słuchawek usznych oraz dla słuchawki kostnej, w zależności od częstotliwości i dla określonej wartości poziomu słyszenia, określa tabela nr 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia. 2. Dla słuchawek wokółusznych i dousznych poziom słyszenia określony w tabeli nr 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia powinien być o 10 dB mniejszy. § 25. 1. W automatycznych audiometrach rejestrujących z możliwością ciągłej zmiany częstotliwości jedna z szybkości przestrajania częstotliwości powinna wynosić jedną oktawę na minutę, przy czym błąd względny szybkości przestrajania nie powinien przekraczać ±20%. 2. W automatycznych audiometrach rejestrujących o stałych wartościach częstotliwości minimalny czas prezentacji każdego tonu powinien wynosić 30 s. § 26. Sygnały modulowane częstotliwościowo, o ile są stosowane, powinny spełniać następujące wymagania: 1) częstotliwość nośna powinna być równa jednej z częstotliwości, określonych w tabeli nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia, w granicach ±3%; 2) kształt sygnału modulującego powinien być sinusoidalny albo trójkątny, przy czym zmiany częstotliwości nośnej odpowiadające części narastającej i opadającej sygnału trójkątnego powinny być symetryczne w liniowej lub logarytmicznej skali częstotliwości; 3) współczynnik zniekształceń nieliniowych sinusoidalnego sygnału modulującego nie powinien przekraczać 5%; 4) w części narastającej i opadającej trójkątny sygnał modulujący nie powinien różnić się od przebiegu liniowego o więcej niż 5% amplitudy; 5) czasy trwania części narastającej i opadającej trójkątnego sygnału modulującego mogą różnić się nie więcej niż o 10%; 6) częstotliwość powtarzania sygnału modulującego powinna zawierać się w zakresie od 4 Hz do 20 Hz i być określona z błędem nieprzekraczającym ±10%; 7) dewiacja częstotliwości powinna zawierać się w przedziale od ±2,5% do ±12,5% częstotliwości nośnej i być określona z błędem nieprzekraczającym ±10%. § 27. 1. Jeżeli audiometr jest wyposażony w wejście sygnału elektrycznego, to przy stałej wartości napięcia sygnału doprowadzonego do tego wejścia poziom ciśnienia akustycznego wytwarzany przez słuchawkę w symulatorze ucha nie powinien różnić się od wartości średniej tego poziomu wyznaczonej dla sygnałów o częstotliwości z zakresu od 250 Hz do 4 kHz o więcej niż: 1) -10 dB do +3 dB - dla sygnałów o częstotliwości od 125 Hz do 250 Hz, 2) ±3 dB - dla sygnałów o częstotliwości od 250 Hz do 4 kHz, 3) -5 dB do +3 dB - dla sygnałów o częstotliwości od 4 kHz do 6,3 kHz - z tym że dla częstotliwości granicznych 250 Hz i 4 kHz różnica nie powinna przekraczać ±3 dB. 2. Przebieg sygnału ze słuchawki kostnej w funkcji częstotliwości, przy stałej wartości napięcia sygnału doprowadzonego do wejścia sygnału elektrycznego, oraz granice zmienności tego przebiegu powinny być określone w zakresie częstotliwości od 250 Hz do 4 kHz. § 28. 1. Szum maskujący w audiometrze powinien być szumem wąskopasmowym o widmie charakteryzującym się symetrią geometryczną względem częstotliwości pomiarowych. 2. Częstotliwości graniczne wąskopasmowego szumu maskującego, przy których poziom gęstości widmowej szumu jest mniejszy o 3 dB od poziomu przy częstotliwości środkowej pasma, określa tabela nr 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia. 3. Poziom gęstości widmowej ciśnienia akustycznego szumu wąskopasmowego poza pasmem ograniczonym częstotliwościami określonymi w tabeli nr 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia powinien zmniejszać się co najmniej o 12 dB na oktawę w zakresie co najmniej 3 oktaw, a dla pozostałych częstotliwości nie powinien przekraczać poziomu -36 dB w odniesieniu do poziomu odpowiadającego częstotliwości środkowej pasma szumu. § 29. 1. Dla każdej pozycji regulatora poziomu słyszenia: 1) poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez słuchawkę pomniejszony o równoważny normalny progowy poziom ciśnienia akustycznego nie powinien różnić się od wskazywanej wartości poziomu słyszenia o więcej niż: a) ±3 dB - w zakresie częstotliwości od 125 Hz do 4 kHz, b) ±5 dB - dla częstotliwości 6 kHz i 8 kHz; 2) poziom siły wytwarzanej przez słuchawkę kostną pomniejszony o równoważny normalny poziom progowy siły nie powinien różnić się od wskazywanej wartości poziomu słyszenia o więcej niż: a) ±4 dB - w zakresie częstotliwości od 125 Hz do 4 kHz, b) ±5 dB - dla częstotliwości 6 kHz i 8 kHz. 2. Jeżeli do przetwornika są doprowadzone jednocześnie sygnały z więcej niż jednego kanału, to poziom sygnału wytwarzanego przez przetwornik nie powinien różnić się od poziomu sygnału wytwarzanego przez ten przetwornik, gdy doprowadzony jest do niego sygnał z jednego kanału, o więcej niż: 1) ±1 dB - dla częstotliwości od 125 Hz do 4 kHz; 2) ±2 dB - dla częstotliwości większych od 4 kHz. 3. Wymaganie, o którym mowa w ust. 2, powinno być spełnione dla poziomów słyszenia od wartości minimalnej do wartości maksymalnej pomniejszonej o 20 dB. 4. Wymagania, o których mowa w ust. 1-3, powinny być spełnione w audiometrach o częstotliwości zmienianej w sposób ciągły dla wszystkich częstotliwości środkowych pasm 1/3-oktawowych w całym zakresie pomiarowym, przy czym poziom wyjściowy między tymi częstotliwościami powinien zmieniać się monotonicznie. § 30. 1. Różnica poziomów sygnału wyjściowego zmierzona dla dwóch kolejnych pozycji regulatora poziomu słyszenia oddalonych od siebie najwyżej o 5 dB może być odmienna od różnicy wskazywanych poziomów słyszenia nie więcej niż o 0,3 wskazywanej różnicy, ale nie więcej niż o 1 dB. 2. W automatycznych audiometrach rejestrujących prędkość zmiany poziomu słyszenia powinna wynosić 2,5 dB/s oraz dodatkowo mogą być stosowane prędkości 1,25 dB/s i 5 dB/s, przy czym błąd względny prędkości zmiany poziomu słyszenia nie powinien przekraczać ±20%. § 31. Audiometry sterowane komputerowo powinny zapewniać możliwość wskazywania poziomu prezentowanego sygnału. § 32. Różnica między poziomem szumu maskującego wytworzonego w słuchawce i wartością wskazywaną przez urządzenie wskazujące poziom maskowania powinna mieścić się w zakresie od -3 dB do +5 dB. § 33. 1. Poziomy odniesienia dla szumów wąskopasmowych o szerokości pasma 1/3-oktawowej i 1/2-oktawowej określa złącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Jeżeli wartość dokładna szerokości pasma szumu wąskopasmowego nie jest znana, ale zawiera się w przedziale od 1/3 oktawy do 1/2 oktawy, to jako wartość poziomu odniesienia przyjmuje się dla każdej częstotliwości wartość średnią poziomów określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 34. Różnica poziomów sygnału wyjściowego zmierzona dla dwóch kolejnych pozycji regulatora poziomu maskowania oddalonych od siebie najwyżej o 5 dB może być odmienna od różnicy wskazywanych poziomów maskowania nie więcej niż o 0,3 wskazywanej różnicy, ale nie więcej niż o 1 dB. § 35. W audiometrach obsługiwanych ręcznie przy wyłączniku tonu ustawionym w pozycji "wyłączone" i regulatorze poziomu słyszenia wskazującym wartość: 1) do 60 dB włącznie - poziom sygnału wyjściowego powinien być co najmniej o 10 dB mniejszy od równoważnego normalnego progowego poziomu ciśnienia akustycznego lub siły; 2) powyżej 60 dB - poziom sygnału wyjściowego może zwiększać się co najwyżej o 10 dB przy każdym zwiększeniu poziomu słyszenia o 10 dB. § 36. Przebieg obwiedni sygnału zarejestrowany przy jego włączaniu i wyłączaniu przedstawia załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 37. Częstotliwości tonu odniesienia dla przewodnictwa powietrznego powinny być co najmniej równe częstotliwościom oktawowym z zakresu od 250 Hz do 4 kHz oraz częstotliwości 6 kHz. § 38. Ton odniesienia powinien spełniać wymagania dotyczące błędu częstotliwości, współczynnika zniekształceń nieliniowych, stabilności oraz czasu narastania i zanikania, określone w § 23, tabeli nr 2 załącznika nr 2 i załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 39. Regulator poziomu tonu odniesienia powinien umożliwiać zmianę poziomu słyszenia co najmniej w zakresie od 0 dB do: 1) 80 dB, przy częstotliwości 250 Hz; 2) 100 dB, w zakresie częstotliwości od 500 Hz do 6 kHz. § 40. Zmiana poziomu tonu pomiarowego i tonu odniesienia powinna odbywać się skokowo z odstępem co 2,5 dB lub mniejszym. § 41. Poziomy tonu odniesienia oraz regulator poziomu tonu odniesienia powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 29-31. § 42. Poziom ciśnienia akustycznego tonu odniesienia nie powinien różnić się od poziomu tonu pomiarowego o więcej niż: 1) ±3 dB, dla częstotliwości w zakresie od 500 Hz do 4 kHz, 2) ±5 dB, dla częstotliwości innych - jeżeli w audiometrze ustawiono dla obu sygnałów takie same wartości poziomu słyszenia i częstotliwości. § 43. Działanie regulatora poziomu tonu odniesienia nie powinno wywoływać zmiany poziomu tonu pomiarowego większej niż ±1 dB. § 44. Czas wygrzewania wstępnego audiometru nie powinien przekraczać 10 min. § 45. Poziom dźwięku niepożądanego z przetwornika stosowanego w przewodnictwie powietrznym nie powinien przekraczać poziomu ciśnienia akustycznego odpowiadającego poziomowi słyszenia 80 dB, gdy: 1) audiometr posiada pełne wyposażenie; 2) płyta czołowa audiometru jest zwrócona w kierunku promieniującej anteny; 3) regulator poziomu słyszenia audiometru jest ustawiony w pozycji odpowiadającej wartości minimalnej, regulator częstotliwości w pozycji 1 kHz, wyłącznik tonu w kanale prawym toru przewodnictwa powietrznego w pozycji "włączone"; 4) częstotliwość pola elektromagnetycznego z zakresu od 80 MHz do 1 GHz zmienia się skokowo w odstępach 1%, z tym że dopuszcza się przyrost częstotliwości równy 4% dla częstotliwości mniejszych od 500 MHz i 2% dla pozostałych częstotliwości. § 46. Ustala się następujące warunki odniesienia dla audiometrów: 1) temperatura - 23 °C; 2) ciśnienie atmosferyczne - 101,325 kPa; 3) wilgotność względna - 50%. § 47. 1. Audiometry powinny umożliwiać poprawne pomiary w następujących warunkach: 1) temperatura od 15 °C do 35 °C; 2) wilgotność względna od 30% do 90%; 3) ciśnienie atmosferyczne od 98 kPa do 104 kPa; 4) długotrwałe odchylenia napięcia i częstotliwości sieci zasilającej od wartości nominalnej nieprzekraczające odpowiednio ±10% i ±5%. 2. Po całkowitym spadku napięcia sieci zasilającej na czas nie większy niż 5 s audiometr powinien powracać do stanu, który nie wywołuje zagrożenia uszkodzenia słuchu. Rozdział 4 Przepis końcowy § 48. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 stycznia 2004 r. (poz. 214) Załącznik nr 1 MINIMUM FUNKCJI AUDIOMETRU W ZALEŻNOŚCI OD KLASY I PRZEZNACZENIA Funkcja audiometruKlasa 1 (zaawansowane badania kliniczne)Klasa 2 (badania kliniczne)Klasa 3 (podstawowe badania diagnostyczne)Klasa 4 (badania przesiewowe / kontrolne) Badanie przewodnictwa powietrznego: - dwie słuchawki nauszne lub wokółusznexxxx1) - dodatkowa słuchawka dousznax Badanie przewodnictwa kostnegoxxx Poziomy słyszenia i częstotliwości tonówzgodne z wartościami, o których mowa w § 22 rozporządzenia Maskowanie szumem wąskopasmowymxxx Wejście dla sygnału zewnętrznegoxx Wyłącznik tonu: - prezentacja tonuxxxx2) - wyłączanie tonuxx x3) - ton pulsującyxx Sposób podawania dźwięku maskującego: - przez słuchawkę do ucha niebadanegoxxx - przez słuchawkę do ucha badanegox - przez słuchawkę kostnąx Prezentacja tonu odniesienia4): - prezentacja naprzemiennaxx - prezentacja jednoczesnax Układ odpowiedzi osoby badanejxxxx3) Wyjście sygnału elektrycznegoxx Urządzenie wskazujące poziom sygnałuxx Monitorowanie sygnału pomiarowego (podsłuch): - tony i szumyx - sygnały zewnętrznex Komunikacja słowna: - osoby obsługującej z osobą badanąxx - osoby badanej z osobą obsługującąx Objaśnienia: 1) Można stosować jedną słuchawkę pod warunkiem, że jest ona zamocowana na pałąku. 2) Nie dotyczy automatycznych audiometrów rejestrujących. 3) Nie dotyczy audiometrów obsługiwanych ręcznie. 4) Wymaganie minimalne dotyczące prezentacji tonów odniesienia o takiej samej częstotliwości jak tony pomiarowe. Załącznik nr 2 CHARAKTERYSTYKI AUDIOMETRÓW 1. Częstotliwości i odpowiadające im zakresy poziomu słyszenia w audiometrach o częstotliwościach stałych wyposażonych w słuchawki nauszne i słuchawkę kostną przedstawia poniższa tabela: Tabela nr 1 CzęstotliwośćWartości poziomu słyszenia1) (dB) Klasa 1Klasa 2Klasa 3Klasa 4 Hzpowietrznekostnepowietrznekostnepowietrznekostnepowietrzne 12570-60---- 25090458045703570 50012060110601005070 75012060----- 1.00012070110701006070 1.5001207011070--- 2.00012070110701006070 3.00012070110701006070 4.00012060110601005070 6.00011050100-90-70 8.000100-90-80-- 1) Wartości maksymalne poziomu słyszenia powinny być co najmniej równe wartościom przedstawionym w tabeli. Wartość minimalna poziomu słyszenia powinna wynosić - 10 dB dla klasy 1, 2 i 3 oraz 0 dB dla klasy 4. 2. Maksymalne dopuszczalne wartości współczynnika zniekształceń nieliniowych ciśnienia akustycznego lub siły dla słuchawek nausznych, wokołousznych i dousznych oraz dla słuchawki kostnej określa poniższa tabela: Tabela nr 2 Rodzaj przewodnictwapowietrznekostne Zakres częstotliwości, w Hz125 ÷ 250315 ÷ 400500 ÷ 5.000250 ÷ 400500 ÷ 8001.000 ÷ 4.000 Poziom słyszenia1), w dB7590110205060 Współczynnik zniekształceń nieliniowych, w %2,52,52,55,55,55,5 1) lub maksymalny poziom w zależności od tego, która wartość jest większa. 3. Częstotliwości graniczne wąskopasmowego szumu maskującego, przy których poziom gęstości widmowej szumu jest mniejszy o 3 dB od poziomu przy częstotliwości środkowej pasma, określa poniższa tabela Tabela nr 3 Częstotliwość środkowa HzDolna częstotliwość graniczna HzGórna częstotliwość graniczna Hz Wartość minimalnaWartość maksymalnaWartość minimalnaWartość maksymalna 125105111140149 160136143180190 200168178224238 250210223281297 315265281354375 400336356449476 500420445561595 630530561707749 750631668842892 800673713898951 1.0008418911.1201.190 1.2501.0501.1101.4001.490 1.5001.2601.3401.6801.780 1.6001.3501.4301.8001.900 2.0001.6801.7802.2402.380 2.5002.1002.2302.8102.970 3.0002.5202.6703.3703.570 3.1502.6502.8103.5403.750 4.0003.3603.5604.4904.760 5.0004.2004.4505.6105.950 6.0005.0505.3506.7307.140 6.3005.3005.6107.0707.400 8.0006.7307.1308.9809.510 Załącznik nr 3 POZIOMY ODNIESIENIA DLA SZUMÓW WĄSKOPASMOWYCH O SZEROKOŚCI PASMA 1/3-OKTAWOWEJ I 1/2-OKTAWOWEJ Częstotliwość środkowa szumu wąskopasmowego, w HzPoziom odniesienia, w dB, dla szumu wąskopasmowego o szerokości pasma: 1/3-oktawowej1/2-oktawowej 12544 16044 20044 25044 31544 40045 50046 63056 75057 80057 1.00067 1.25068 1.50068 1.60068 2.00068 2.50068 3.00067 3.15067 4.00057 5.00057 6.00057 6.30056 8.00056 Załącznik nr 4 Ilustracja 1. Po ustawieniu wyłącznika tonu w pozycji: 1) "włączone" czas narastania sygnału: a) od punktu A do C nie powinien przekraczać 200 ms, b) od punktu B do C powinien wynosić co najmniej 20 ms, przy czym poziom ciśnienia akustycznego między tymi punktami powinien zwiększać się bez nieciągłości; 2) "wyłączone" czas zanikania sygnału: a) od punktu D do H nie powinien przekraczać 200 ms, b) od punktu E do G powinien wynosić co najmniej 20 ms, przy czym poziom ciśnienia akustycznego między tymi punktami powinien zmniejszać się bez nieciągłości. 2. Poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez słuchawkę w czasie narastania i zanikania sygnału nie powinien przekraczać poziomu ciśnienia akustycznego odpowiadającego stanowi ustalonemu, przy wyłączniku tonu ustawionym w pozycji "włączone", o więcej niż 1 dB. 3. Jeżeli audiometr umożliwia automatyczną prezentację impulsową, to wytwarzany ciąg impulsów powinien mieć przebieg zgodny z przebiegiem obwiedni sygnału i powinien spełniać następujące wymagania: 1) czas narastania sygnału od punktu B do C oraz czas zanikania sygnału od punktu E do G powinny być równe co najmniej 20 ms i nie powinny przekraczać 50 ms; 2) poziom ciśnienia akustycznego między punktami B i C oraz E i G powinien zwiększać się lub zmniejszać bez nieciągłości; 3) przedział czasu między punktami C i E powinien być równy co najmniej 150 ms; 4) przedziały czasu między punktami F i J oraz między J i K powinny być jednakowe i równe (225 ± 35) ms; 5) poziom sygnału wyjściowego między punktami G i I (stan "wyłączone") powinien być co najmniej o 20 dB mniejszy od maksymalnego poziomu między punktami C i E (stan "włączone"). 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 150, poz. 1576) Na podstawie art. 45b pkt 2 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory: 1) rocznego obliczenia podatku od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym (PIT-40), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-37), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-38), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36L), stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) załączników do zeznań PIT-37, PIT-36 i PIT-36L: a) informacji o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku w roku podatkowym (PIT/O), stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia, b) informacji o odliczeniu wydatków mieszkaniowych w 2004 roku (PIT/D), stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia, c) informacji o dochodach małoletnich dzieci, podlegających łącznemu opodatkowaniu z dochodami rodziców w roku podatkowym (PIT/M), stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia, d) informacji o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym (PIT/B), stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia, e) informacji o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej, prowadzonej przez podatników korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 44 ust. 7a ustawy, osiągniętego (poniesionej) w roku podatkowym (PIT/Z), stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 2. 1. Wzory stanowiące załączniki do rozporządzenia stosuje się do uzyskanych dochodów lub poniesionych strat od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) zostało złożone na formularzu dotychczasowym. W takim przypadku uznaje się za prawidłowe zastosowanie wzorów formularzy obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 4 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 6 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 8 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 9 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 10 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i 1207, Nr 120, poz. 1252 i Nr 123, poz. 1291. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 202, poz. 1960). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 24, poz. 215) Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe czynności organów w sprawach związanych z wydawaniem dokumentów, cofaniem i przywracaniem uprawnień do kierowania oraz wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa bez bliższego określenia o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) organie - rozumie się przez to starostę lub wojewodę mazowieckiego w przypadku określonym w art. 97 ust. 3 ustawy; 3) ośrodku - rozumie się przez to wojewódzki ośrodek ruchu drogowego; 4) pozwoleniu - rozumie się przez to pozwolenie do kierowania tramwajem; 5) uprawnieniu - rozumie się przez to decyzję administracyjną organu o wydaniu prawa jazdy, pozwolenia lub wtórnika tych dokumentów; 6) zakazie - rozumie się przez to decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia, cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz prowadzenia pojazdów; 7) aktach ewidencyjnych osoby - rozumie się przez to przypisany określonej osobie zbiór wszystkich dokumentów wydanych w sprawie uprawnień do kierowania pojazdami; 8) karcie kierowcy - rozumie się przez to dokument zawierający aktualną informację o posiadanych przez osobę uprawnieniach i zakazach oraz wybrane dane z akt ewidencyjnych osoby; 9) wniosku - rozumie się przez to wniosek, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Wydanie lub odmowa wydania prawa jazdy, pozwolenia oraz ich wtórników następują w drodze decyzji administracyjnej. § 3. 1. Krajowe prawa jazdy wykonywane są przez producenta na blankietach, których wzór i opis określają przepisy w sprawie wzorów dokumentów uprawniających do kierowania pojazdami, na podstawie przekazanych przez organ w formie elektronicznej lub w przypadku gdy nie jest to możliwe z przyczyn technicznych - na nośniku magnetycznym pocztą specjalną: 1) danych zawartych we wniosku; 2) fotografii i podpisu wnioskodawcy. 2. Producent przekazuje wykonane prawa jazdy do właściwego organu w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia otrzymania danych, o których mowa w ust. 1. 3. Międzynarodowe prawa jazdy i pozwolenia wydaje się na blankietach, których wzór i opis określają przepisy, o których mowa w ust. 1, dostarczonych przez producenta, o którym mowa w ust. 1, przez umieszczenie na blankietach pismem maszynowym lub przy użyciu drukarki komputerowej danych zawartych we wniosku. § 4. 1. Organ wydający prawo jazdy lub pozwolenie prowadzi: 1) akta ewidencyjne kierowców - osób posiadających uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi lub tramwajem; 2) akta ewidencyjne osób bez uprawnień - osób, które: a) nie uzyskały uprawnień ze względu na niespełnianie wymogów określonych w ustawie, nie posiadają uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi lub tramwajem, a orzeczony został wobec nich zakaz prowadzenia pojazdów, b) mają wydane za granicą krajowe prawo jazdy i orzeczony został zakaz prowadzenia pojazdów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wydane orzeczenie lekarskie o istnieniu przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. 2. Akta ewidencyjne osób powinny być oprawione w teczki i przechowywane w specjalnie do tego celu przeznaczonym archiwum - do czasu wystawienia osobie, której dotyczą, aktu zgonu; wydane dokumenty uprawniające do kierowania pojazdami unieważnia się, wprowadzając odpowiednie dane do wniosku i systemu informatycznego. 3. Teczki powinny być ułożone w sposób umożliwiający ich lokalizację na podstawie danych osobowych lub numeru karty kierowcy. 4. Karty kierowców wystawione przed dniem 1 stycznia 2002 r. powinny być ułożone rocznikami według kolejnych ich numerów, a po ujęciu ich w systemie informatycznym - dołączone do akt ewidencyjnych osoby. Właściwy organ przydziela osobie tylko jeden stały numer karty kierowcy. 5. Wydawanie praw jazdy, pozwoleń i obsługę informatycznych środków technicznych prowadzą wyznaczeni przez organ pracownicy przeszkoleni w zakresie znajomości przepisów związanych z wydawaniem tych dokumentów oraz obsługi tych środków technicznych. 6. Osoby, o których mowa w ust. 5, posługują się przy korzystaniu z informatycznych środków technicznych, w szczególności przy wprowadzaniu do programu informatycznego danych lub ich zmianie, przyznanym przez organ hasłem i indywidualnym kluczem cyfrowym. 7. Przyznane hasło i klucz stanowią tajemnicę służbową. Rozdział 2 Wydawanie krajowych praw jazdy i pozwoleń § 5. 1. Prawo jazdy lub pozwolenie albo wtórnik tych dokumentów wydaje się w następujących przypadkach, po otrzymaniu: 1) od osoby ubiegającej się o wydanie po raz pierwszy prawa jazdy lub pozwolenia - za pośrednictwem ośrodka: a) wniosku, b) zaświadczenia o ukończeniu wymaganego dla danej kategorii rodzaju szkolenia, c) orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem i orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem, o ile jest ono wymagane, d) pisemnej zgody rodziców lub opiekunów, jeżeli osoba nie ukończyła 18 lat, e) dowodu uiszczenia opłaty za wydanie prawa jazdy lub pozwolenia, f) wyraźnej fotografii o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającej osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy; 2) od osoby ubiegającej się o rozszerzenie uprawnień do kierowania pojazdami dokumentów: a) o których mowa w pkt 1 - za pośrednictwem ośrodka, b) potwierdzających spełnienie wymagań, o których mowa w art. 90 ust. 5 ustawy, lub kserokopii posiadanego prawa jazdy kategorii: - B, jeżeli osoba ubiega się o prawo jazdy kategorii C, C1, D lub D1, - B, C, C1, D lub D1, jeżeli osoba ubiega się o prawo jazdy odpowiednio kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E; 3) od osoby ubiegającej się o wydanie wtórnika prawa jazdy lub pozwolenia: a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f, b) dokumentu, o którym mowa w pkt 1 lit. c, jeżeli zmiana dotyczy daty ważności uzyskanego uprawnienia, c) kserokopii posiadanego prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli wydanie dokumentu następuje w wyniku zmiany danych; 4) w przypadku osoby ubiegającej się o wymianę wojskowego dokumentu stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem: a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f - od osoby, b) akt ewidencyjnych kierowcy oraz dokumentu stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem - z jednostki wojskowej, której dowódca wystawił osobie odbywającej zasadniczą służbę wojskową przedmiotowy dokument; 5) od osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą przez państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub odpowiadającego wzorowi prawa jazdy określonemu w tych konwencjach: a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f, b) kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej; dokumenty te są również wymagane od osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą, jeżeli z rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu wydanego na podstawie przepisu art. 94 ust. 4 ustawy lub z umów międzynarodowych wynika wzajemna wymiana praw jazdy bez wymogu sprawdzania kwalifikacji; 6) od osoby ubiegającej się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy nieokreślonego w konwencjach o ruchu drogowym - za pośrednictwem ośrodka: a) dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f, b) kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej; 7) od ministra właściwego do spraw zagranicznych wniosku dotyczącego osoby, o której mowa w art. 97 ust. 3 ustawy, oraz: a) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się po raz pierwszy o wydanie prawa jazdy - dokumentów, o których mowa w pkt 1, b) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o rozszerzenie uprawnień ujętych w prawie jazdy - dokumentów, o których mowa w pkt 2, c) w przypadku gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o wymianę prawa jazdy wydanego za granicą przez państwo-stronę konwencji o ruchu drogowym lub odpowiadającego wzorowi prawa jazdy określonemu w tych konwencjach: - dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f, - kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej, d) za pośrednictwem ośrodka, gdy wniosek dotyczy osoby ubiegającej się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy nieokreślonego w konwencjach o ruchu drogowym: - dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. a, e i f, - kserokopii posiadanego prawa jazdy wraz z tłumaczeniem na język polski, sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej; 8) od osoby podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy - za pośrednictwem ośrodka: a) wniosku, b) skierowania wydanego przez organ; 9) od osoby podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy - za pośrednictwem ośrodka: a) wniosku, b) zaświadczenia wydanego przez organ; 10) od osoby mającej wydany zakaz na okres nieprzekraczający 1 roku - wniosku o zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub przywrócenie cofniętego uprawnienia; 11) od osoby zamieszkałej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, która ubiega się o wydanie przed upływem okresu orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów prawa jazdy wydanego za granicą - wniosku. 2. Warunkiem wydania prawa jazdy lub pozwolenia, w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 i 6, jest uiszczenie opłaty ewidencyjnej. 3. Dowód uiszczenia opłaty, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, osoba składa bezpośrednio do organu, jeżeli wnioskuje o osobisty odbiór dokumentu. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6, 7 lit. a, b i d, pkt 8 i 9, powinien zawierać adnotację egzaminatora o uzyskaniu przez osobę pozytywnego wyniku egzaminu państwowego w zakresie wymaganym przepisami w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3-5, pkt 7 lit. c i pkt 10 i 11, składa się bezpośrednio do organu. 6. Polskie krajowe prawo jazdy otrzymane z organu, który dokonał jego wymiany na zagraniczne prawo jazdy, wydaje się po zwrocie zagranicznego dokumentu. § 6. Skierowanie, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 8 lit. b, i zaświadczenie, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 9 lit. b, wydaje organ na drukach, których wzory określają odpowiednio załączniki nr 2 i 3 do rozporządzenia. § 7. 1. W celu wydania prawa jazdy lub pozwolenia albo odmowy ich wydania należy: 1) zarejestrować wniosek w systemie informatycznym, odnotowując na wniosku przydzielony numer pozycji w rejestrze, oraz przeprowadzić weryfikację dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 1, obejmującą sprawdzenie: a) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności, b) zgodności danych z danymi ujętymi w dokumencie tożsamości osoby - w przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 3-5, pkt 7 lit. c i pkt 10 i 11, c) spełnienia przesłanek określonych w ustawie i przepisach, o których mowa w § 5 ust. 4, do wydania prawa jazdy lub pozwolenia, d) zgodności danych z posiadanymi w prowadzonych aktach ewidencyjnych kierowców danymi w zakresie posiadanych uprawnień i zakazów, orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami oraz orzeczeń psychologicznych o istnieniu lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami, o ile są one wymagane - jeżeli osoba posiada wcześniej wydane uprawnienie, e) zgodności danych z posiadanymi w prowadzonych aktach ewidencyjnych osób bez uprawnień danymi w zakresie orzeczonych zakazów prowadzenia pojazdów, orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami i orzeczeń psychologicznych stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami, o ile są one wymagane - jeżeli osoba nie posiada wcześniej wydanego uprawnienia, f) czy prawo jazdy jest wydane przez państwo ujęte w wykazie państw uznających i wymieniających prawa jazdy, stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia, lub czy odpowiada wzorowi określonemu w konwencjach o ruchu drogowym - jeżeli osoba ubiega się o wymianę wydanego za granicą prawa jazdy; 2) w przypadku posiadania w prowadzonych aktach ewidencyjnych orzeczenia lekarskiego w zakresie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami sprzecznego z otrzymanym orzeczeniem - skierować osobę na badania lekarskie w trybie art. 122 ust. 1 pkt 4 ustawy oraz zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 123 ustawy i zawiadomić o fakcie stwierdzenia sprzecznych orzeczeń organ przeprowadzający kontrolę wykonywania i dokumentowania badań lekarskich; 3) w przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów: a) wypełnić wniosek w miejscu przeznaczonym na wydanie decyzji, b) wprowadzić dane do systemu informatycznego i utworzyć lub zaktualizować kartę kierowcy, c) w odniesieniu do: - prawa jazdy - przekazać producentowi dane, o których mowa w § 3 ust. 1 - w terminie nie dłuższym niż 2 dni od dnia otrzymania wymaganych dokumentów, - pozwolenia - wypełnić, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia otrzymania wymaganych dokumentów, druk pozwolenia, d) po otrzymaniu prawa jazdy od producenta - uzupełnić dane we wniosku oraz w systemie informatycznym, e) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych kierowców; 4) w przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów: a) odmówić wydania prawa jazdy lub pozwolenia, b) wprowadzić dane do systemu informatycznego, c) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych: - osób bez uprawnień, jeżeli osoba nie uzyskała dotychczas uprawnienia, - kierowców, jeżeli osoba uzyskała wcześniej uprawnienie; 5) w zależności od rodzaju braków wezwać do ich uzupełnienia odpowiednio osobę, której dokumenty te dotyczą, ośrodek lub jednostkę wojskową. 2. Wniosek, prawo jazdy lub pozwolenie wypełnia się w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3, stosując następujące zasady: 1) numer karty kierowcy - numer składający się z 7 znaków oznaczających (licząc od prawej strony): a) pierwsze dwa znaki - ostatnie dwie cyfry roku jej wydania, b) ostatnie pięć znaków - kolejna liczba porządkowa (pola nieujęte liczbą wypełnia się zerami); 2) numer prawa jazdy lub pozwolenia - numer składający się, w zależności od organu wydającego prawo jazdy, z 9, 11 lub 14 znaków oznaczających (licząc od prawej strony): a) pierwsze 2, 4 lub 7 znaków - identyfikator jednostki podziału terytorialnego kraju, zwany dalej "kodem terytorialnym", b) ostatnie 7 znaków - numer karty kierowcy; 3) organ wydający prawo jazdy lub pozwolenie - nazwa organu; 4) data ważności prawa jazdy: a) data określona w orzeczeniu lekarskim dla przeprowadzenia ponownych badań lekarskich, a jeżeli: - w orzeczeniu lekarskim nie ustalono tej daty lub zostało wydane z bezterminową datą ważności, to znak "-", - orzeczenie lub orzeczenia lekarskie zawierają różne daty przeprowadzenia ponownych badań lekarskich w zakresie określonych kategorii prawa jazdy, to data z nich najpóźniejsza, b) data ważności prawa jazdy wydanego za granicą, w przypadku jego wymiany; 5) data ważności pozwolenia: a) data ustalona przez starostę stosownie do terminów badań wynikających z art. 122 ust. 2 ustawy, b) data ukończenia przez osobę 57. roku życia, jeżeli data okresu 5-letniego ustalona stosownie do lit. a byłaby późniejsza od tej daty, c) data ukończenia przez osobę 66. roku życia, jeżeli data okresu 2-letniego ustalona stosownie do lit. a byłaby późniejsza od tej daty; 6) kategorie na pierwszej stronie prawa jazdy - kategorie posiadane przez osobę, z wyłączeniem tych, których: a) posiadanie jest warunkiem uzyskania następnych, b) zakres uprawnień stanowi część lub całość uprawnień innej kategorii; 7) data wydania prawa jazdy - data ustalona przez producenta; 8) data wydania pozwolenia - data wypełnienia druku pozwolenia; 9) data uzyskania uprawnienia - data decyzji o wydaniu prawa jazdy określonej kategorii po raz pierwszy oraz przy kategorii: a) B+E - data uzyskania uprawnienia kategorii: - C+E lub D+E, jeżeli osoba posiada uprawnienie kategorii B prawa jazdy, - B, jeżeli osoba wcześniej uzyskała uprawnienie kategorii C+E lub D+E prawa jazdy, b) D+E - data 1 lipca 1999 r. lub data uzyskania po dniu 1 lipca 1999 r. uprawnienia kategorii: - D, jeżeli osoba posiada uprawnienie kategorii C+E prawa jazdy, - C+E, jeżeli osoba posiada uprawnienie kategorii D prawa jazdy; 10) data ważności uprawnienia - data określona w orzeczeniu lekarskim dla przeprowadzenia ponownych badań lekarskich w zakresie określonej kategorii prawa jazdy lub znak "-", jeżeli dla określonej kategorii prawa jazdy w orzeczeniu lekarskim nie ustalono tej daty lub orzeczenie wydane zostało z bezterminową datą ważności, przy czym: a) w zakresie kategorii A, A1, B, B1, T i B+E prawa jazdy - za datę ważności tych uprawnień przyjmuje się jedną datę określoną w najpóźniej wydanym orzeczeniu lekarskim; zasadę tę stosuje się również w zakresie kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E i D1+E, z zastrzeżeniem lit. b-d, b) w przypadku gdy data określona w orzeczeniu lekarskim dla kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E i D1+E prawa jazdy jest późniejsza od daty określonej w orzeczeniu lekarskim dla kategorii A, A1, B, B1, T i B+E prawa jazdy - za datę ważności wszystkich uprawnień przyjmuje się datę późniejszą, c) przy kategorii B+E prawa jazdy uzyskanej w wyniku posiadania kategorii B oraz kategorii C+E lub D+E prawa jazdy - za datę ważności przyjmuje się późniejszą z dat określonych w orzeczeniach lekarskich wydanych dla kategorii C+E lub D+E prawa jazdy, d) przy kategorii D+E uzyskanej w wyniku posiadania kategorii C+E i D prawa jazdy - za datę ważności przyjmuje się wcześniejszą z dat określonych w orzeczeniach lekarskich wydanych dla kategorii C+E lub D prawa jazdy; 11) ograniczenia - kody określone w przepisach, o których mowa w § 3 ust. 1, mające zastosowanie do prawa jazdy; 12) jeżeli kod, o którym mowa w pkt 11, jest identyczny dla wszystkich uzyskanych przez osobę uprawnień, wpisuje się go: a) we wniosku - tylko w miejscu wyznaczonym do wpisania kodu ogólnego, b) w prawie jazdy - tylko w ostatnim wierszu tabeli umieszczonej na jego drugiej stronie. 3. W przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 2-3, gdy prawo jazdy lub pozwolenie zostało wydane przed dniem 1 lipca 1999 r. i nie było wymienione zgodnie z art. 150 ust. 2 ustawy, nowy dokument wydaje się, stosując dodatkowo zasady określone w przepisach w sprawie wymiany praw jazdy. 4. Prawo jazdy w przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 1: 1) pkt 3-5 i 7 lit. c - wydaje się w zakresie kategorii posiadanych w dotychczasowym prawie jazdy lub w zakresie kategorii określonych w umowie międzynarodowej jako równoważne kategoriom posiadanym w prawie jazdy; 2) pkt 1, 6 i 7 lit. a i d - wydaje się w zakresie kategorii objętych pozytywnym wynikiem egzaminu państwowego; 3) pkt 2, 7 lit. b, pkt 8 i 9 - wydaje się w zakresie kategorii objętych pozytywnym wynikiem egzaminu państwowego oraz kategorii posiadanych w dotychczasowym prawie jazdy i nieobjętych zakresem tego egzaminu; 4) pkt 2, 5 i 6 - wydaje się po zwrocie przez osobę dotychczas posiadanego prawa jazdy; 5) pkt 3 - w odniesieniu do: a) zniszczonego prawa jazdy, b) prawa jazdy wydawanego w wyniku zmiany danych - wtórnik wydaje się po zwrocie przez osobę dotychczas posiadanego dokumentu; 6) pkt 4 - wydaje się po otrzymaniu z jednostki wojskowej wojskowego dokumentu stwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem. 5. Przepisy ust. 4 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do pozwolenia. 6. Organ po otrzymaniu posiadanego przez osobę prawa jazdy lub pozwolenia powinien w przypadkach określonych w § 5 ust. 1: 1) pkt 2, 3 i 4 - unieważnić je przez odcięcie lewego rogu o powierzchni co najmniej 1 cm2 i zwrócić osobie uprawnionej oraz uzupełnić dane we wniosku i w systemie informatycznym; 2) pkt 5 i 6 - umieścić je w teczce akt ewidencyjnych osoby, chyba że umowa międzynarodowa określa odmienny sposób postępowania, oraz uzupełnić dane w systemie informatycznym. 7. Prawo jazdy wydane za granicą, zdeponowane w organie, może być wydane jego posiadaczowi po zwrocie prawa jazdy wydanego przez polski organ. § 8. 1. Prawo jazdy i pozwolenie wydaje się uprawnionej osobie, w zależności od określonego we wniosku sposobu jego przekazania: 1) za pośrednictwem poczty, z wyjątkiem przypadków, w których warunkiem otrzymania nowego dokumentu jest zwrot dotychczas posiadanego - przesyłając dokument za zwrotnym potwierdzeniem odbioru; 2) bezpośrednio - za pokwitowaniem odbioru dokonanym na wniosku. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przesyła się za pośrednictwem poczty w terminie 2 dni: 1) od dnia otrzymania od producenta - w przypadku prawa jazdy; 2) od dnia wypełnienia druku pozwolenia - w przypadku pozwolenia. 3. W razie zwrotu przez pocztę prawa jazdy lub pozwolenia z powodu nieodebrania ich przez osobę uprawnioną: 1) zwrócone dokumenty umieszcza się w aktach ewidencyjnych osoby; 2) dokumenty te podlegają wydaniu po osobistym zgłoszeniu się tej osoby. 4. Adnotacje o dacie odebrania albo dacie zwrotu prawa jazdy lub pozwolenia przesłanego za pośrednictwem poczty wprowadza się do wniosku i systemu informatycznego, a dokument potwierdzający ten fakt umieszcza w teczce akt ewidencyjnych osoby. § 9. 1. Dla przesłanych przez ośrodek dokumentów osób, które nie przystąpiły do egzaminu państwowego w okresie 1 roku od daty ostatniego egzaminu i nie spełniają wymogów określonych w ustawie i przepisach, o których mowa w § 5 ust. 4, do wydania prawa jazdy lub pozwolenia: 1) zakłada się akta ewidencyjne osoby bez uprawnień, jeżeli osoba nie posiada uprawnień, 2) dołącza do teczki akt ewidencyjnych kierowców, jeżeli osoba posiada uprawnienie - pozostawiając wniosek bez rozpatrzenia. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przesyła się, na wniosek osoby, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 7 lit. a, b i d - do wskazanego przez nią ośrodka. § 10. Akta ewidencyjne osoby: 1) bez uprawnień - dołącza się do akt ewidencyjnych kierowców, jeżeli osoba, której dotyczą, uzyska po raz pierwszy uprawnienie; 2) przesyła się wraz z kserokopią karty kierowcy: a) do organu właściwego ze względu na nowe miejsce zamieszkania osoby, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 - na wniosek tego organu, b) do organu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1-6 , jeżeli prawo jazdy lub pozwolenie wydał organ właściwy ze względu na jej miejsce czasowego pobytu, c) w ciągu 2 dni od daty otrzymania wniosku, o którym mowa w lit. a, albo od daty odebrania przez osobę uprawnioną prawa jazdy lub pozwolenia, o którym mowa w lit. b - po wprowadzeniu danych o tym fakcie do systemu informatycznego; 3) przesłane przez inny organ umieszcza się w odpowiednich aktach ewidencyjnych, po wcześniejszym odnotowaniu tego faktu w systemie informatycznym. § 11. 1. Prawo jazdy lub pozwolenie, w którego zakresie ustalony został zakaz: 1) przechowuje się w teczce akt ewidencyjnych: a) kierowców, jeżeli wydane zostało przez polski organ, b) osób bez uprawnień, jeżeli wydane zostało za granicą i nie było wymienione na polskie - po wcześniejszym wprowadzeniu danych o zakazie do systemu informatycznego; 2) wydaje się, z zastrzeżeniem pkt 3, osobie uprawnionej: a) po upływie okresu orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów albo po ustaniu przyczyn jego zatrzymania lub cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, b) po spełnieniu wymogów określonych w § 5 ust. 1 pkt 8, 9 lub 10 oraz na zasadach określonych w § 7 ust. 1-4 i § 8; 3) przesyła się do jednostki, która je wydała za granicą - w przypadku określonym w § 5 ust. 1 pkt 11. 2. Osobie podlegającej kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji wydaje się skierowanie lub zaświadczenie, o którym mowa w § 6, a w przypadku gdy: 1) uzyska pozytywny wynik egzaminu państwowego: a) wydaje się decyzję o przywróceniu cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami i zwraca przechowywane prawo jazdy lub pozwolenie, jeżeli poddała się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, b) zwraca się zatrzymane prawo jazdy lub pozwolenie, jeżeli była skierowana w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b lub poddała się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy; 2) uzyska po raz pierwszy negatywny wynik egzaminu: a) wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami i wezwanie do zwrotu posiadanego przez nią prawa jazdy lub pozwolenia, jeżeli była skierowana w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, b) wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, jeżeli była skierowana w trybie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b lub poddała się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w trybie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy; 3) nie podda się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie określonym w skierowaniu - wydaje się decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. § 12. W przypadku niedostarczenia przez osobę, skierowaną przez organ kontroli ruchu drogowego na badanie lekarskie w trybie art. 122 ust. 1 pkt 3 ustawy lub na badanie psychologiczne w trybie art. 124 ust. 1 pkt 3 ustawy, odpowiedniego orzeczenia, starosta wszczyna postępowanie w sprawie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami. § 13. 1. Prawo jazdy, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 1 lit. a, wydane przed dniem 1 lipca 1999 r., można na wniosek jego posiadacza - po upływie okresu zakazu - unieważnić na zasadach określonych w § 7 ust. 6 pkt 1 i wydać nowy dokument, stosując zasady określone w § 7 ust. 3. 2. Jeżeli zakaz dotyczy części posiadanych przez osobę uprawnień ujętych w prawie jazdy, można, po złożeniu przez nią wniosku, wydać nowe prawo jazdy obejmujące uprawnienia dotychczas posiadane i nieobjęte zakazem, na zasadach określonych w § 7 ust. 1-4; dotychczasowe prawo jazdy ulega unieważnieniu na zasadach określonych w § 7 ust. 6 pkt 1. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, gdy: 1) zakaz obejmuje uprawnienia kategorii B prawa jazdy, 2) osoba posiada uprawnienia kategorii C, C1, D lub D1 prawa jazdy - w miejscu przeznaczonym na wpisanie ograniczenia przy tych kategoriach umieszcza się kod 106. § 14. W systemie informatycznym podlegają ponadto zarejestrowaniu: 1) orzeczenia lekarskie o braku lub istnieniu przeciwwskazań do kierowania pojazdem, 2) dokumenty związane z zatrzymywaniem prawa jazdy lub pozwolenia, cofaniem lub przywracaniem uprawnień do kierowania pojazdami oraz orzeczonym zakazem prowadzenia pojazdów - które należy przechowywać w aktach ewidencyjnych osoby według zasad określonych § 11 ust. 1 pkt 1. Rozdział 3 Wydawanie międzynarodowych praw jazdy § 15. 1. Międzynarodowe prawo jazdy wydaje się lub odmawia się jego wydania: 1) po otrzymaniu od osoby: a) wniosku, b) dowodu uiszczenia opłaty za jego wydanie, c) wyraźnej fotografii o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającej osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy, d) kserokopii posiadanego krajowego prawa jazdy wydanego przez polski organ; 2) w zakresie posiadanych przez osobę uprawnień ujętych w krajowym prawie jazdy, z wyjątkiem kategorii A1, B1, C1, D1, C1+E, D1+E. 2. Wniosek rejestruje się w systemie informatycznym, odnotowując na dokumencie numer pozycji w rejestrze. § 16. 1. W celu wydania międzynarodowego prawa jazdy lub odmowy jego wydania należy przeprowadzić weryfikację dokumentów, o których mowa w § 15 ust. 1, obejmującą sprawdzenie: 1) poprawności ich wypełnienia oraz kompletności; 2) zgodności danych z danymi ujętymi w dokumencie tożsamości osoby; 3) spełnienia przesłanek określonych w ustawie do wydania międzynarodowego prawa jazdy. 2. W przypadku pozytywnej weryfikacji dokumentów należy: 1) wypełnić wniosek w miejscu przeznaczonym na wydanie decyzji; 2) wypełnić - w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia otrzymania wymaganych dokumentów - druk międzynarodowego prawa jazdy; 3) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby, a jeżeli międzynarodowe prawo jazdy wydał organ niebędący organem właściwym ze względu na miejsce jej zamieszkania - przesłać w terminie 3 dni od dnia jego wydania do tego organu. 3. W przypadku negatywnej weryfikacji dokumentów należy: 1) odmówić wydania międzynarodowego prawa jazdy; 2) umieścić akta przeprowadzonego postępowania w teczce akt ewidencyjnych osoby, a jeżeli postępowanie prowadził organ niebędący organem właściwym ze względu na jej miejsce zamieszkania - przesłać (w przypadku niezłożenia przez osobę w wymaganym terminie odwołania) - do właściwego organu. 4. W razie braków w dokumentach lub w danych w nich zawartych należy wezwać osobę do ich uzupełnienia. 5. Wniosek i międzynarodowe prawo jazdy wypełnia się w przypadku, o którym mowa w ust. 2, w sposób następujący: 1) organ wydający - nazwa organu i miejscowość stanowiąca jego siedzibę (łącznie z kodem pocztowym), 2) data wydania - data wypełnienia druku międzynarodowego prawa jazdy, 3) data ważności - data późniejsza o 3 lata od daty określonej w pkt 2, a jeżeli ważność określonej kategorii krajowego prawa jazdy upływa wcześniej - data ważności kategorii ważnej najkrócej, 4) kategorie - kategorie, o których mowa w § 15 ust. 1 pkt 2 - wypełniając stosownie wszystkie strony międzynarodowego prawa jazdy. § 17. Przepisy § 8 stosuje się odpowiednio. § 18. 1. W międzynarodowym prawie jazdy wydanym za granicą dokonuje się adnotacji o orzeczonym w stosunku do osoby, której było wydane, zakazie prowadzenia pojazdów: 1) po otrzymaniu prawomocnego wyroku sądu; 2) w zakresie kategorii prawa jazdy objętych zakazem oraz okresie jego obowiązywania. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rejestruje się w systemie informatycznym i przechowuje w aktach ewidencyjnych osób bez uprawnień. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe § 19. Organ wydający prawo jazdy lub pozwolenie w terminie do dnia 1 stycznia 2005 r. przetwarza dane z akt ewidencyjnych kierowców i akt ewidencyjnych osób bez uprawnień przy wykorzystaniu dotychczasowego systemu informatycznego. § 20. Pozwolenia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów tracą ważność z upływem terminu ważności posiadanego przez osobę świadectwa kwalifikacji. § 21. Dokumenty będące podstawą wydania dotychczasowego świadectwa kwalifikacji są wydawane osobie zainteresowanej za pokwitowaniem odbioru oryginału; kopie wydanych dokumentów są przechowywane w aktach ewidencyjnych kierowcy. § 22. Akta ewidencyjne kierowcy i karta kierowcy, utworzone przed dniem 1 lipca 1999 r.: 1) ulegają połączeniu i przeniesieniu do akt ewidencyjnych: a) kierowców - w przypadkach określonych w § 5 ust. 1 pkt 2-10 oraz przy wymianie, o której mowa w art. 150 ust. 2 ustawy, b) osób bez uprawnień - jeżeli osoba nie uzyskała dotychczas uprawnienia; 2) podlegają zniszczeniu, jeżeli osobie, której dotyczą, wystawiono akt zgonu; 3) są przechowywane przez czas nieograniczony - w przypadkach niewymienionych w pkt 1 i 2. § 23. W sprawach wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepisy tego rozporządzenia. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 215) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 WYKAZ PAŃSTW, KTÓRYCH KRAJOWE PRAWA JAZDY SĄ WAŻNE NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ I MOGĄ BYĆ WYMIENIONE 1. Republika Południowej Afryki31. Republika Łotewska 2. Republika Albanii32. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 3. Republika Austrii33. Królestwo Marokańskie 4. Bahamy34. Republika Mołdowy 5. Królestwo Bahrajnu35. Księstwo Monako 6. Republika Białorusi36. Mongolia 7. Królestwo Belgii37. Republika Federalna Niemiec 8. Bośnia i Hercegowina38. Republika Nigru 9. Federacyjna Republika Brazylii39. Królestwo Norwegii 10. Republika Bułgarii40. Islamska Republika Pakistanu 11. Republika Chorwacji41. Federacja Rosyjska 12. Republika Czeska42. Rumunia 13. Królestwo Danii43. Republika San Marino 14. Republika Estońska44. Republika Senegalu 15. Republika Filipin45. Republika Seszeli 16. Republika Finlandii46. Republika Słowacka 17. Republika Francuska47. Republika Słowenii 18. Republika Grecka48. Konfederacja Szwajcarska 19. Gruzja49. Królestwo Szwecji 20. Kooperacyjna Republika Gujany50. Republika Środkowoafrykańska 21. Islamska Republika Iranu51. Republika Tadżykistanu 22. Państwo Izrael52. Turkmenistan 23. Serbia i Czarnogóra53. Ukraina 24. Republika Kazachstanu54. Wschodnia Republika Urugwaju 25. Demokratyczna Republika Konga55. Republika Uzbekistanu 26. Republika Korei56. Republika Węgierska 27. Republika Kuby57. Republika Włoska 28. Państwo Kuwejt58. Republika Wybrzeża Kości Słoniowej 29. Republika Litewska59. Republika Zimbabwe 30. Wielkie Księstwo Luksemburga 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 150, poz. 1680), które na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie wykonywania przez operatorów zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego (Dz. U. Nr 24, poz. 216) Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i sposób wypełniania przez operatorów obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie zapewnienia przez operatora, w ramach wykonywanej przez siebie działalności pocztowej, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania zadań przez prokuraturę, sądy, a także uprawnione jednostki podległe Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych i Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwane dalej "uprawnionymi podmiotami"; 2) przypadki, w których Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty może odroczyć termin rozpoczęcia wykonywania obowiązków, o których mowa w pkt 1; 3) maksymalne terminy odroczeń rozpoczęcia wykonywania obowiązków, o których mowa w pkt 1. § 2. Operator zapewnia uprawnionym podmiotom techniczne i organizacyjne możliwości wykonywania ich zadań poprzez: 1) przygotowanie obiektów, urządzeń oraz stosowanych technik i technologii pocztowych do wyodrębnienia przesyłek wskazanych przez uprawnione podmioty w celu przeprowadzenia uprawnionej kontroli, monitorowania, czasowego wyłączenia przesyłek z obrotu pocztowego lub ich zajęcia; 2) przygotowanie technicznych systemów umożliwiających dostęp do przesyłanych w nich treści informacji, w tym danych identyfikujących podmiot korzystający z usług pocztowych oraz dotyczących faktu, okoliczności świadczenia usług pocztowych lub korzystania z tych usług, danych identyfikujących przesyłkę, danych dotyczących jej cech zewnętrznych oraz zbiorów tych danych. § 3. Operator wykonuje obowiązki, o których mowa w § 1 pkt 1, w sposób zapewniający dostęp uprawnionych podmiotów do obiektów i urządzeń wykorzystywanych do świadczenia usług pocztowych. § 4. 1. Przesyłki i dane, o których mowa w § 2, operator udostępnia niezwłocznie na żądanie uprawnionych podmiotów, w miejscach z nimi uzgodnionych. 2. W przypadku kodowania przez operatora przesyłek z korespondencją i danych, o których mowa w § 2, operator udostępnia je uprawnionym podmiotom w formie niezakodowanej. § 5. Udział pracowników operatora w realizacji zadań, o których mowa w § 2 i 4, odbywa się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 2)) i powinien być ograniczony do niezbędnego minimum. § 6. Odroczenie terminu rozpoczęcia wykonywania przez operatora obowiązku zapewnienia uprawnionym podmiotom określonych w § 2 technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania ich zadań może nastąpić w przypadku: 1) wystąpienia udokumentowanych trudności związanych z uruchamianiem przez operatora nowych obiektów, urządzeń lub technik i technologii pocztowych, o których mowa w § 2 pkt 1; 2) udokumentowania przez operatora braku środków finansowych na dokończenie rozpoczętych inwestycji i przedsięwzięć techniczno-organizacyjnych, o których mowa w § 2. § 7. 1. Maksymalny termin odroczenia wynosi 6 miesięcy. 2. Dla operatora, który rozpoczął świadczenie powszechnych usług pocztowych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, maksymalny termin odroczenia wynosi 9 miesięcy. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie zasad i trybu upoważniania niektórych pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu państwowych inspektorów sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji (Dz. U. Nr 24, poz. 217) Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Państwowy inspektor sanitarny może udzielić upoważnienia pracownikom działalności podstawowej, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 września 2002 r. w sprawie organizacji i sposobu działania stacji sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1342), do wykonywania czynności kontrolnych w ramach: 1) zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego, 2) zapobiegania chorobom zakaźnym i innym chorobom powodowanym warunkami środowiska oraz ich zwalczania - w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego i jego zgodności z obowiązującymi wymaganiami higienicznymi i zdrowotnymi. 2. W ramach czynności, o których mowa w ust. 1, upoważniony pracownik jest uprawniony do: 1) przeprowadzania kontroli w jednostce kontrolowanej zgodnie z planem kontroli, w tym: a) dokonywania wizji lokalnej terenów przeznaczonych na lokalizację obiektów budowlanych, b) kontroli obiektów budowlanych w toku budowy, c) uczestniczenia w czynnościach odbioru obiektów budowlanych w ramach nadzoru budowlanego - przy ustalaniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu; 2) wykonywania czynności nadzoru, w tym pobierania prób oraz przeprowadzania badań i analiz laboratoryjnych, badań i pomiarów środowiskowych; 3) dokonywania ustaleń kontroli; 4) sporządzania dokumentacji w zakresie czynności nadzoru oraz czynności laboratoryjnych, służących do opracowywania protokołów kontroli oraz projektów wystąpień pokontrolnych; 5) uzgadniania dokumentacji projektowej w zakresie wymagań higienicznych i zdrowotnych; 6) nadzorowania i monitorowania przebiegu programów i akcji edukacyjno-zdrowotnych w zakresie promocji zdrowia. 3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, może również obejmować czynności w zakresie postępowania zabezpieczającego, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 4. Państwowy inspektor sanitarny może udzielić upoważnienia pracownikom, o których mowa w ust. 1, zatrudnionym na stanowiskach kierowników komórek organizacyjnych, do wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych. § 2. 1. Upoważnień, o których mowa w § 1 ust. 1 i 4, udziela się pisemnie. 2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) datę i miejsce jego wystawienia; 2) numer porządkowy; 3) pieczęć podłużną państwowego inspektora sanitarnego; 4) wskazanie przepisów prawa, na podstawie których udzielono upoważnienia; 5) imię, nazwisko oraz stanowisko zajmowane przez osobę upoważnioną; 6) zakres czynności kontrolnych, do których osoba została upoważniona; 7) termin jego ważności lub okres, na jaki udzielono upoważnienia; 8) pieczęć okrągłą oraz podpis państwowego inspektora sanitarnego, który udzielił upoważnienia. § 3. Upoważnienia, o których mowa w § 1 ust. 1 i 4, mogą być udzielane: 1) jednorazowo - do wykonania określonej czynności kontrolnej lub do wydania decyzji w określonej sprawie; 2) na czas oznaczony - do wykonywania określonych czynności kontrolnych lub do wydawania decyzji w określonych sprawach. § 4. 1. Pracownik jest obowiązany do przechowywania upoważnienia w sposób zapewniający, że nie zostanie ono wykorzystane przez osobę do tego niepowołaną. 2. W razie utraty upoważnienia pracownik jest obowiązany zawiadomić o tym bezzwłocznie państwowego inspektora sanitarnego, który udzielił upoważnienia. 3. Pracownik jest obowiązany zwrócić upoważnienie niezwłocznie po upływie terminu ważności. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 208, poz. 2020. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 czerwca 1999 r. w sprawie zasad i trybu upoważniania niektórych pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu inspektorów sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji (Dz. U. Nr 57, poz. 613). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 6 lutego 2004 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 24, poz. 218) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) prostuje się następujące błędy: 1) w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego (Dz. U. Nr 138, poz. 1313) zamiast wyrazów "§ 8. Uprawnienia do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego nadawane są zgodnie z odrębnymi przepisami." powinny być wyrazy "§ 7. Uprawnienia do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego nadawane są zgodnie z odrębnymi przepisami."; 2) w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 212, poz. 2076) w § 13 w ust. 1 w pkt 2 zamiast wyrazu "patentowanego" powinien być wyraz "patentowego"; 3) w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie uzbrojenia i wyposażenia funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 219, poz. 2155): a) w § 6 w ust. 2 zdanie wstępne zamiast brzmienia: "Uzbrojenie, z wyjątkiem amunicji i wyposażenia uzupełniającego do uzbrojenia, przyznaje:" powinno mieć brzmienie: "Uzbrojenie, z wyjątkiem amunicji, i wyposażenie uzupełniające do uzbrojenia przyznaje:", b) załącznik nr 3 do rozporządzenia zamiast brzmienia: "Załącznik nr 3 Ilustracja" powinien mieć brzmienie: "Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja" 4) w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 230, poz. 2307) w tytule załącznika zamiast wyrazów "OPŁATY CELNE PODATKOWE" powinny być wyrazy "OPŁATY CELNE DODATKOWE"; 5) w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 10, poz. 78) w § 1 wprowadzającym zmiany w załączniku do rozporządzenia w § 6 w ust. 2 w pkt 17 zamiast wyrazów "Biuro Informacji Promocji" powinny być wyrazy "Biuro Informacji i Promocji". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 stycznia 2004 r. Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego 1) (Dz. U. Nr 25, poz. 219) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przeprowadzania w Rzeczypospolitej Polskiej wyborów do Parlamentu Europejskiego, zwanych dalej "wyborami", a także warunki wykonywania mandatu posła do Parlamentu Europejskiego, jego wygaśnięcia oraz utraty. Art. 2. 1. Wybory są wolne, powszechne, bezpośrednie, proporcjonalne oraz przeprowadzane w głosowaniu tajnym. 2. W wyborach głosować można tylko raz. Art. 3. 1. W Rzeczypospolitej Polskiej wybiera się 54 posłów do Parlamentu Europejskiego. 2. Posłów do Parlamentu Europejskiego wybiera się na 5 lat. Art. 4. Posłowie do Parlamentu Eu ropejskiego są przedstawicielami Narodów państw Unii Europejskiej; nie są związani żadnymi instrukcjami i nie mogą być odwołani. Art. 5. Mandatu posła do Parlamentu Europejskiego nie można łączyć ze sprawowaniem stanowiska lub pełnieniem funkcji określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej. Art. 6. 1. Mandatu posła do Parlamentu Europejskiego nie można łączyć ze sprawowaniem mandatu posła na Sejm albo senatora. 2. Poseł do Parlamentu Europejskiego nie może być jednocześnie w Rzeczypospolitej Polskiej członkiem Rady Ministrów ani sekretarzem stanu oraz zajmować stanowiska lub pełnić funkcji, których, stosownie do przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej albo ustaw, nie można łączyć ze sprawowaniem mandatu posła na Sejm albo senatora. Rozdział 2 Prawa wyborcze Art. 7. 1. Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej ma każdy obywatel polski, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat. 2. Nie mają prawa wybierania osoby: 1) pozbawione praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądu; 2) pozbawione praw wyborczych prawomocnym orzeczeniem Trybunału Stanu; 3) ubezwłasnowolnione prawomocnym orzeczeniem sądu. Art. 8. 1. Prawo wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej ma również obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat oraz, zgodnie z prawem, stale zamieszkuje w Rzeczypospolitej Polskiej i został ujęty w stałym rejestrze wyborców, o którym mowa w ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 2)), zwanym dalej "rejestrem wyborców". 2. Prawa wybierania nie ma osoba pozbawiona praw wyborczych w wyborach do Parlamentu Europejskiego w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem. Art. 9. Prawo wybieralności (bierne prawo wyborcze) do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje osobie mającej prawo wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej, która najpóźniej w dniu głosowania kończy 21 lat, nie była karana za przestępstwo popełnione umyślnie, ścigane z oskarżenia publicznego i od co najmniej 5 lat stale zamieszkuje w Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Rozdział 3 Zarządzanie wyborów Art. 10. 1. Wybory posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej odbywają się w okresie wyborczym ustalonym w przepisach prawa Unii Europejskiej. 2. Wybory posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej zarządza Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze postanowienia, nie później niż na 90 dni przed dniem wyborów, wyznaczając ich datę na dzień wolny od pracy przypadający w okresie wyborczym, o którym mowa w ust. 1. Art. 11. 1. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej o zarządzeniu wyborów podaje się do wiadomości publicznej i ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej najpóźniej w 5. dniu od dnia zarządzenia wyborów. 2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, Prezydent Rzeczypospolitej, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określa dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych przewidzianych w ustawie (kalendarz wyborczy). W postanowieniu podaje się liczbę posłów do Parlamentu Europejskiego wybieranych w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, podaje do wiadomości publicznej w formie obwieszczenia postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wraz z informacją o okręgach wyborczych oraz siedzibach okręgowych komisji wyborczych. Rozdział 4 Komisje wyborcze Art. 12. Wybory przeprowadzają: 1) Państwowa Komisja Wyborcza powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "Ordynacją wyborczą do Sejmu i do Senatu"; 2) okręgowe komisje wyborcze; 3) rejonowe komisje wyborcze; 4) obwodowe komisje wyborcze. Art. 13. 1. Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego; 2) powoływanie okręgowych i rejonowych komisji wyborczych oraz rozwiązywanie okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych po wykonaniu ich ustawowych zadań; 3) rozpatrywanie skarg na działalność okręgowych komisji wyborczych; 4) ustalanie wzorów urzędowych formularzy oraz druków wyborczych, a także wzorów pieczęci okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych; 5) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania i wyniku wyborów w zakresie określonym przepisami ustawy; 6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie. 2. Państwowa Komisja Wyborcza określa terytorialny zasięg działania rejonowych komisji wyborczych na obszarze danego okręgu wyborczego oraz ich siedziby. 3. Państwowa Komisja Wyborcza ustala regulaminy okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych, określając w nich w szczególności zasady i tryb pracy oraz sposób wykonywania zadań, w tym związanych ze sprawowaniem nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego. 4. Państwowa Komisja Wyborcza wydaje wytyczne wiążące komisje wyborcze niższego stopnia oraz wyjaśnienia dla organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego, a także podległych im jednostek organizacyjnych wykonujących zadania związane z przeprowadzeniem wyborów, jak i dla komitetów wyborczych oraz nadawców radiowych i telewizyjnych. 5. Państwowa Komisja Wyborcza uchyla uchwały okręgowych komisji wyborczych podjęte z naruszeniem prawa lub niezgodne z jej wytycznymi i przekazuje sprawę właściwej komisji do ponownego rozpoznania bądź podejmuje rozstrzygnięcie w sprawie. 6. Państwowa Komisja Wyborcza może utworzyć na czas wyborów swoją inspekcję i określić jej zadania lub powierzyć wykonywanie jej zadań inspekcji rejonowej komisji wyborczej. Do osób powołanych w skład inspekcji stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 ust. 1 i 3-5. 7. Państwowa Komisja Wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych uprawnień. Art. 14. Państwowa Komisja Wyborcza może określić warunki oraz sposób wykorzystywania techniki elektronicznej przy ustalaniu wyników głosowania i wyniku wyborów oraz tryb przekazywania danych z protokołów za pośrednictwem sieci elektronicznego przekazywania danych. Art. 15. Państwowa Komisja Wyborcza publikuje opracowanie statystyczne zawierające szczegółowe informacje o wynikach głosowania i wynikach wyborów oraz udostępnia wyniki głosowania i wyniki wyborów w postaci elektronicznej po kosztach własnych. Art. 16. 1. Do zadań okręgowej komisji wyborczej należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego; 2) rejestrowanie okręgowych list kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego; 3) zarządzanie druku kart do głosowania; 4) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania w okręgu wyborczym; 5) rozpatrywanie skarg na działalność rejonowych komisji wyborczych; 6) zapewnienie wykonania zadań wyborczych we współdziałaniu z właściwymi wojewodami i organami jednostek samorządu terytorialnego; 7) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie lub zleconych przez Państwową Komisję Wyborczą. 2. Okręgowa komisja wyborcza uchyla uchwały rejonowych komisji wyborczych podjęte z naruszeniem prawa lub niezgodnie z wytycznymi Państwowej Komisji Wyborczej i przekazuje sprawę właściwej komisji do ponownego rozpoznania bądź podejmuje rozstrzygnięcie w sprawie. 3. Okręgowa komisja wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych uprawnień. Art. 17. 1. W skład okręgowej komisji wyborczej wchodzi od 7 do 9 sędziów, w tym z urzędu, jako jej przewodniczący, komisarz wyborczy powołany na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547). W skład komisji może także być powołany sędzia w stanie spoczynku, który nie ukończył 70 lat. 2. Sędziów do składu komisji, poza osobami pełniącymi funkcję komisarzy wyborczych, zgłasza Minister Sprawiedliwości, w liczbie uzgodnionej z Państwową Komisją Wyborczą, najpóźniej w 52. dniu przed dniem wyborów. 3. Państwowa Komisja Wyborcza powołuje okręgowe komisje wyborcze najpóźniej w 48. dniu przed dniem wyborów. 4. W razie braku możliwości pełnienia funkcji przewodniczącego komisji przez komisarza wyborczego komisja wybiera spośród swoich członków przewodniczącego. 5. Pierwsze posiedzenie komisji organizuje, z upoważnienia Państwowej Komisji Wyborczej, dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej miejscowo dla siedziby komisji. 6. Komisja na pierwszym posiedzeniu wybiera spośród swoich członków dwóch zastępców przewodniczącego komisji. Funkcję sekretarza okręgowej komisji wyborczej pełni dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej miejscowo dla siedziby komisji albo osoba przez niego wskazana. Sekretarz uczestniczy w pracach komisji z głosem doradczym. 7. Skład komisji podaje się niezwłocznie do wiadomości wyborców w sposób zwyczajowo przyjęty. 8. Obsługę i warunki techniczno-administracyjne pracy okręgowej komisji wyborczej zapewnia Krajowe Biuro Wyborcze. Art. 18. 1. Wygaśnięcie członkostwa w okręgowej komisji wyborczej następuje wskutek: 1) zrzeczenia się członkostwa; 2) wystąpienia przyczyn, o których mowa w art. 26 ust. 2; 3) śmierci członka komisji; 4) odwołania przez Państwową Komisję Wyborczą, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, członka komisji zgłoszonego w trybie, o którym mowa w art. 17 ust. 2. 2. Uzupełnienie składu komisji następuje w trybie i na zasadach określonych w przepisach o jej powołaniu. Przepis art. 17 ust. 7 stosuje się odpowiednio. Art. 19. 1. Do zadań rejonowej komisji wyborczej należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego; 2) zapewnienie dostarczenia kart do głosowania obwodowym komisjom wyborczym; 3) zapewnienie wykonania zadań wyborczych we współdziałaniu z organami jednostek samorządu terytorialnego; 4) rozpatrywanie skarg na działalność obwodowych komisji wyborczych; 5) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania oraz przekazywanie ich właściwej okręgowej komisji wyborczej; 6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w ustawie lub zleconych przez okręgową komisję wyborczą albo Państwową Komisję Wyborczą. 2. Jeżeli właściwe organy gminy nie wykonują w terminie, w sposób zgodny z prawem, zadań dotyczących utworzenia obwodów głosowania lub ich zmiany, powołania lub zmian w składach komisji obwodowych, właściwa rejonowa komisja wyborcza wzywa te organy do wykonania zadań w sposób zgodny z prawem w wyznaczonym terminie, a w razie bezskutecznego upływu terminu niezwłocznie wykonuje te zadania i powiadamia o tym właściwą okręgową komisję wyborczą. 3. Rejonowa komisja wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych uprawnień. Art. 20. 1. W skład rejonowej komisji wyborczej wchodzi 5 sędziów, w tym z urzędu, jako jej przewodniczący, komisarz wyborczy powołany na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. W skład komisji może także być powołany sędzia w stanie spoczynku, który nie ukończył 70 lat. 2. Do powoływania rejonowej komisji wyborczej i wygaśnięcia członkostwa w komisji oraz organizacji jej pracy stosuje się odpowiednio art. 17 ust. 2-8 i art. 18, z tym że komisja wybiera jednego zastępcę przewodniczącego. Art. 21. Rejonowa komisja wyborcza może utworzyć na czas wyborów swoją inspekcję i określić jej zadania. Do osób powołanych w skład inspekcji stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 ust. 1 i 3-5. Art. 22. Rejonowa komisja wyborcza może powołać, w trybie i na zasadach określonych przez Państwową Komisję Wyborczą, pełnomocników wykonujących zadania, o których mowa w art. 116 ust. 2. Art. 23. Państwowa Komisja Wyborcza określa obszar danego okręgu wyborczego, na którym okręgowa komisja wyborcza wykonuje także zadania rejonowej komisji wyborczej. Art. 24. Do zadań obwodowych komisji wyborczych należy: 1) przeprowadzenie głosowania w obwodzie; 2) czuwanie w dniu wyborów nad przestrzeganiem prawa wyborczego w miejscu i czasie głosowania; 3) ustalanie i ogłaszanie wyników głosowania w obwodzie i przekazywanie ich właściwej rejonowej komisji wyborczej. Art. 25. Do powoływania obwodowych komisji wyborczych i wygaśnięcia członkostwa w komisji oraz organizacji ich pracy stosuje się odpowiednio przepisy art. 48 ust. 1-8 i 11, art. 49 i art. 50 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu oraz przepisy wykonawcze wydane na ich podstawie. Art. 26. 1. Można być członkiem tylko jednej komisji wyborczej. Nie mogą być członkami komisji kandydaci na posłów do Parlamentu Europejskiego, pełnomocnicy wyborczy i pełnomocnicy finansowi komitetów wyborczych oraz mężowie zaufania. 2. Członkowie komisji tracą członkostwo w komisji z dniem podpisania zgody na kandydowanie na posła do Parlamentu Europejskiego bądź objęcia funkcji pełnomocnika lub męża zaufania, o których mowa w ust. 1. 3. Członkowie komisji nie mogą prowadzić kampanii wyborczej na rzecz poszczególnych kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz list kandydatów. Art. 27. 1. Członkom komisji wyborczych przysługują: 1) diety i zwrot kosztów podróży i noclegów; 2) zryczałtowane diety za czas związany z wykonywaniem zadań członka komisji w przypadku członków okręgowych i rejonowych komisji wyborczych oraz za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania w przypadku członków obwodowych komisji wyborczych. 2. Członkom Państwowej Komisji Wyborczej, a także przewodniczącym okręgowych i rejonowych komisji wyborczych, którzy pełnią funkcje z urzędu jako komisarze wyborczy, nie przysługują zryczałtowane diety, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Członkowi obwodowej komisji wyborczej, w związku z wykonywaniem zadań, przysługuje zwolnienie od pracy do 5 dni z zachowaniem prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz uprawnień ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia. 4. Członkowie komisji wyborczych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych i ponoszą odpowiedzialność jak funkcjonariusze publiczni. 5. Członkom komisji wyborczych przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu zadań tych komisji na podstawie przepisów o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach. Art. 28. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety, o których mowa w art. 27 ust. 1, zwrot kosztów podróży i noclegów oraz warunki obniżania wysokości diet członków okręgowych i rejonowych komisji wyborczych w przypadku nieuczestniczenia w wykonywaniu części zadań komisji, a także tryb udzielania dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 27 ust. 3. Rozporządzenie określi również wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów, a także tryb udzielania dni wolnych od pracy osobom powołanym w skład inspekcji, o których mowa w art. 13 ust. 6 oraz art. 21. Art. 29. Obsługę administracyjną i warunki techniczno-materialne pracy obwodowej komisji wyborczej oraz wykonanie zadań związanych z organizacją i przeprowadzaniem wyborów na obszarze gminy zapewnia wójt lub burmistrz (prezydent miasta) jako zadanie zlecone gminie. Art. 30. 1. Jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomości państwowych i komunalnych są obowiązane udostępnić bezpłatnie pomieszczenia wskazane przez: 1) dyrektora właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego - z przeznaczeniem na siedziby okręgowych i rejonowych komisji wyborczych; 2) wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) - z przeznaczeniem na siedziby obwodowych komisji wyborczych. 2. Pomieszczenia przeznaczone na siedziby okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych powinny być łatwo dostępne dla osób niepełnosprawnych. 3. Na siedziby komisji wyborczych można również wyznaczyć pomieszczenia innych podmiotów niż wymienione w ust. 1, po uprzednim porozumieniu z zarządzającymi tymi pomieszczeniami. 4. Przepisy ust. 1-3 i art. 29 stosuje się odpowiednio do kapitanów polskich statków morskich oraz do konsulów. Art. 31. Lokale obwodowych komisji wyborczych dostosowane do potrzeb wyborców niepełnosprawnych zapewnia wójt lub burmistrz (prezydent miasta). Do lokali tych stosuje się przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 53 ust. 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. Rozdział 5 Spis wyborców Art. 32. 1. Osoby, którym przysługuje prawo wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej, wpisuje się do spisu wyborców. 2. Wyborca może być wpisany tylko do jednego spisu wyborców. Art. 33. 1. Spis wyborców jest sporządzany i aktualizowany przez gminę, jako zadanie zlecone, na podstawie rejestru wyborców. 2. Spis wyborców dzieli się na część A i część B. 3. Część A spisu wyborców obejmuje obywateli polskich. W tej części spisu wyborców wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy. 4. Część B spisu wyborców obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, którym przysługuje prawo wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. W tej części spisu wyborców wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz adres zamieszkania wyborcy w gminie. 5. Spis wyborców sporządza się w 2 egzemplarzach, oddzielnie dla każdego obwodu głosowania, według miejsca zamieszkania wyborców, najpóźniej w 14. dniu przed dniem wyborów. 6. Jeden egzemplarz spisu wyborców przekazuje się w przeddzień wyborów przewodniczącemu właściwej obwodowej komisji wyborczej. Art. 34. 1. Wyborca niepełnosprawny, na swój wniosek wniesiony do urzędu gminy najpóźniej w 10. dniu przed dniem wyborów, jest dopisywany do spisu wyborców w wybranym przez siebie obwodzie głosowania spośród obwodów głosowania, w których znajdują się lokale, o których mowa w art. 31, na obszarze gminy właściwej ze względu na miejsce jego stałego zamieszkania. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, podaje się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy. Art. 35. 1. Do wyborców przebywających czasowo na obszarze gminy w okresie obejmującym dzień wyborów, a także do wyborców nigdzie niezamieszkałych przebywających na obszarze gminy w tym okresie stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. 2. Do sporządzania spisów wyborców w szpitalach i zakładach pomocy społecznej stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 1 i 2 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. 3. Do sporządzania spisów wyborców w zakładach karnych i aresztach śledczych stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 3-5 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. 4. Do żołnierzy pełniących zasadniczą lub okresową służbę wojskową oraz pełniących służbę w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych lub odbywających ćwiczenia i przeszkolenie wojskowe, a także do ratowników odbywających zasadniczą służbę w obronie cywilnej poza miejscem stałego zamieszkania, do policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym stosuje się odpowiednio przepisy art. 21 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu oraz przepisy wykonawcze wydane na jego podstawie. 5. O dopisaniu lub wpisaniu do spisu wyborców osób, o których mowa w ust. 1-4, niezwłocznie zawiadamia się urząd gminy właściwy ze względu na miejsce ich stałego zamieszkania lub ostatniego zameldowania na pobyt stały. Art. 36. 1. Wyborcy przebywający na polskich statkach morskich znajdujących się w podróży w dniu wyborów wpisywani są do spisu wyborców sporządzanego przez kapitana statku. 2. Wpisu dokonuje się na podstawie wniosku wyborcy zgłoszonego najpóźniej w 5. dniu przed dniem wyborów. Wniosek powinien zawierać nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL lub numer ważnego polskiego paszportu oraz adres zamieszkania, a w przypadku obywatela Unii Europejskiej niebędącego obywatelem polskim, numer innego ważnego dokumentu stwierdzającego tożsamość, a także miejsce i datę jego wydania oraz miejsce wpisania wyborcy do rejestru wyborców. 3. Przepis art. 38 stosuje się odpowiednio do wyborców przebywających na polskich statkach morskich, z tym że zaświadczenie wydaje kapitan statku, który sporządził spis wyborców. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania i aktualizacji spisu wyborców, o którym mowa w ust. 1, a także sposób powiadamiania urzędów gmin o objętych spisem wyborców osobach stale zamieszkałych w kraju i sposób wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania. Art. 37. 1. Wyborcy przebywający za granicą i posiadający ważne polskie paszporty lub w przypadku obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, posiadający ważny paszport lub inny dokument stwierdzający tożsamość, wpisywani są do spisu wyborców sporządzanego przez właściwego terytorialnie konsula. 2. Wpisu dokonuje się na podstawie osobistego zgłoszenia wniesionego ustnie, pisemnie, telefonicznie, telegraficznie lub telefaksem. Zgłoszenie powinno zawierać nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia oraz miejsce stałego zamieszkania wyborcy, numer ważnego paszportu, a także miejsce i datę jego wydania, lub w przypadku obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, numer innego ważnego dokumentu stwierdzającego tożsamość, a także miejsce i datę jego wydania oraz miejsce wpisania wyborcy do rejestru wyborców. Zgłoszenia można dokonać najpóźniej w 5. dniu przed dniem wyborów. 3. Przepis art. 38 stosuje się odpowiednio do wyborców, o których mowa w ust. 1, z tym że zaświadczenie wydaje konsul, który sporządził spis wyborców. 4. Minister właściwy do spraw zagranicznych, po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania i aktualizacji spisu wyborców, o którym mowa w ust. 1, a także sposób powiadamiania urzędów gmin o objętych spisem wyborców osobach stale zamieszkałych w kraju i sposób wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania. Art. 38. 1. Wyborca zmieniający miejsce pobytu przed dniem wyborów otrzymuje na swoje żądanie zaświadczenie o prawie do głosowania w miejscu pobytu w dniu wyborów. 2. Do wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania w miejscu pobytu w dniu wyborów stosuje się odpowiednio przepisy art. 23 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. Art. 39. 1. Spis wyborców jest udostępniany, na pisemny wniosek, do wglądu w urzędzie gminy albo w siedzibie organu, który spis sporządził. 2. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) albo organ, który sporządził spis wyborców, powiadamia wyborców, w sposób zwyczajowo przyjęty, o sporządzeniu spisu oraz o miejscu, czasie i formie jego udostępniania. Art. 40. 1. Każdy może wnieść odpowiednio do wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) albo do organu, który sporządził spis wyborców, reklamację w sprawie nieprawidłowości sporządzenia spisu, w szczególności w sprawie: 1) pominięcia wyborcy w spisie; 2) wpisania do spisu osoby, która nie ma prawa wybierania; 3) niewłaściwych danych o osobach wpisanych do spisu. 2. Reklamację wnosi się pisemnie lub ustnie do protokołu. 3. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) jest obowiązany rozpatrzyć reklamację w terminie 3 dni od dnia jej wniesienia i wydać decyzję w sprawie. 4. Decyzję wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację, a gdy dotyczy ona innych osób - również tym osobom. 5. Na decyzję nieuwzględniającą reklamacji lub powodującą skreślenie ze spisu wnoszący reklamację bądź osoba skreślona ze spisu może wnieść, w terminie 3 dni od dnia doręczenia decyzji, skargę za pośrednictwem wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) do właściwego miejscowo sądu rejonowego. 6. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje sądowi niezwłocznie skargę wraz z decyzją i aktami sprawy. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) może też niezwłocznie zmienić lub uchylić swoją decyzję, jeżeli uzna skargę w całości za zasadną. 7. Sąd rozpoznaje skargę, o której mowa w ust. 5, w postępowaniu nieprocesowym, w składzie jednego sędziego, w terminie 3 dni od dnia jej doręczenia. Odpis postanowienia sądu doręcza się osobie, która wniosła skargę, oraz wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta). Od postanowienia sądu nie przysługuje środek prawny. 8. Reklamacje w sprawach spisu wyborców dotyczącego osób, o których mowa w art. 36 ust. 1 i art. 37 ust. 1, rozpatrują odpowiednio kapitan statku albo konsul. Od decyzji podjętych w tych sprawach nie przysługuje środek prawny. Art. 41. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób sporządzenia i udostępniania spisu wyborców, ustalając w szczególności: a) wzór spisu, b) metody aktualizacji spisu, c) wzór wniosku o udostępnienie spisu, d) wzory wykazów wyborców przebywających w szpitalach, zakładach opieki społecznej, zakładach karnych i aresztach śledczych, w których utworzono obwody głosowania, e) wzór zawiadomienia o dopisaniu lub o wpisaniu wyborcy do spisu w innym obwodzie głosowania - uwzględniając odrębności przy sporządzaniu spisu dla gmin mających status miasta oraz dla obwodów utworzonych w szpitalu, zakładzie opieki społecznej, zakładzie karnym lub areszcie śledczym, przypadki, w których następuje dopisanie lub wykreślenie ze spisu wyborców, miejsce, czas i formę udostępnienia spisu; 2) wzór zaświadczenia o prawie do głosowania uwzględniający dane umożliwiające identyfikację osoby, której zaświadczenie dotyczy, oraz sposób jego wydawania. Rozdział 6 Obwody głosowania Art. 42. 1. Głosowanie w wyborach przeprowadza się: 1) w stałych obwodach głosowania utworzonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw; 2) w obwodach głosowania utworzonych w szpitalach i zakładach pomocy społecznej; 3) w obwodach głosowania utworzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych; 4) w obwodach głosowania utworzonych za granicą; 5) w obwodach głosowania utworzonych na polskich statkach morskich. 2. Tworzy się obwody głosowania w szpitalach i zakładach pomocy społecznej oraz obwody w zakładach karnych i aresztach śledczych. Do tworzenia tych obwodów stosuje się odpowiednio przepisy art. 30 ust. 1-3 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. 3. Zmian w podziale na obwody głosowania, jeżeli konieczność taka wynika ze zmian granic gminy lub zmiany liczby mieszkańców na obszarze danego obwodu w gminie, dokonuje się na zasadach i w trybie ustawy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, najpóźniej w 45. dniu przed dniem wyborów. Art. 43. 1. Tworzy się obwody głosowania dla wyborców przebywających za granicą. 2. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 1, tworzy, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zagranicznych, po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, wyznaczając siedziby obwodowych komisji wyborczych. 3. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 1, wchodzą w skład okręgu wyborczego właściwego dla miasta stołecznego Warszawy. 4. Tworzy się obwody głosowania dla wyborców przebywających na polskich statkach morskich, które znajdują się w podróży w okresie obejmującym dzień wyborów, jeżeli przebywa na nich co najmniej 15 wyborców i jeżeli istnieje możliwość przekazania właściwej okręgowej komisji wyborczej wyników głosowania niezwłocznie po jego zakończeniu. 5. W rozumieniu niniejszej ustawy polskim statkiem morskim jest statek będący w całości własnością polskiego armatora mającego siedzibę w kraju, podnoszący polską banderę i dowodzony przez polskiego kapitana. 6. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 4, tworzy, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą, na wniosek armatora zgłoszony najpóźniej w 30. dniu przed dniem wyborów. 7. Obwody głosowania, o których mowa w ust. 4, wchodzą w skład okręgu wyborczego właściwego dla siedziby armatora. Art. 44. 1. Informację o numerach i granicach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji wyborczych podaje do wiadomości publicznej, w formie obwieszczenia, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) najpóźniej w 30. dniu przed dniem wyborów. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do obwodów głosowania utworzonych za granicą ciąży na konsulach. Wykonanie tego obowiązku powinno nastąpić najpóźniej w 21. dniu przed dniem wyborów. 3. O utworzeniu obwodu głosowania na statku kapitan statku zawiadamia wyborców. Rozdział 7 Okręgi wyborcze Art. 45. W celu przeprowadzenia wyborów tworzy się wielomandatowe okręgi wyborcze, zwane dalej "okręgami wyborczymi". Art. 46. Podział na okręgi wyborcze, ich numery i granice, a także siedziby okręgowych komisji wyborczych określa załącznik do ustawy. Rozdział 8 Komitety wyborcze Art. 47. 1. Prawo zgłaszania kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego mają partie polityczne oraz wyborcy. 2. Partie polityczne mogą tworzyć koalicje wyborcze w celu wspólnego zgłaszania kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego. Art. 48. Czynności wyborcze w imieniu partii politycznych, koalicji wyborczych partii politycznych i wyborców wykonują komitety wyborcze, które w szczególności zgłaszają kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz prowadzą, na zasadzie wyłączności, kampanię wyborczą na ich rzecz. Art. 49. 1. Funkcję komitetu wyborczego partii politycznej pełni organ partii upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz. 2. Organ partii politycznej, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zawiadomić Państwową Komisję Wyborczą o zamiarze zgłoszenia kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz o powołaniu: 1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego - uprawnionego, z zastrzeżeniem art. 84, do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego; 2) pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 84. 3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, może być dokonane w okresie od dnia ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów do 50. dnia przed dniem wyborów. 4. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, podaje się również: 1) nazwę komitetu wyborczego, zgodną z przepisami art. 52 ust. 1, oraz skrót jego nazwy, a także adres siedziby komitetu i numer ewidencyjny, pod którym partia polityczna jest wpisana do ewidencji partii politycznych, prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 5. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się: 1) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu pełnomocnictwa, a w przypadku pełnomocnika finansowego - również o spełnieniu przez niego wymogów, o których mowa w art. 84 ust. 2 i 3; 2) uwierzytelniony odpis z ewidencji partii politycznych; 3) wyciąg ze statutu partii politycznej wskazujący, który organ jest upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz. Art. 50. 1. Partia polityczna może wchodzić w skład tylko jednej koalicji wyborczej. 2. Czynności wyborcze w imieniu koalicji wyborczej wykonuje komitet wyborczy, zwany dalej "koalicyjnym komitetem wyborczym", utworzony przez organy partii politycznych wchodzących w jej skład, upoważnione do reprezentowania partii na zewnątrz. 3. Koalicyjny komitet wyborczy może być utworzony w okresie od dnia ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów do 50. dnia przed dniem wyborów. 4. W skład koalicyjnego komitetu wyborczego wchodzi co najmniej 10 osób wskazanych przez organy partii politycznych, o których mowa w ust. 2. 5. Koalicyjny komitet wyborczy powołuje: 1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego - uprawnionego, z zastrzeżeniem art. 84, do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego; 2) pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 84. 6. Pełnomocnik, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, zawiadamia Państwową Komisję Wyborczą w terminie do 50. dnia przed dniem wyborów o utworzeniu koalicyjnego komitetu wyborczego. 7. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 6, podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, zgodne z przepisami art. 52 ust. 2 i art. 53 ust. 2, a także adres siedziby komitetu i numery ewidencyjne, pod którymi partie polityczne wchodzące w skład koalicji wyborczej są wpisane do ewidencji partii politycznych, prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego, o którym mowa w ust. 5 pkt 1; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego, o którym mowa w ust. 5 pkt 2. 8. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 6, załącza się: 1) umowę zawiązującą koalicję wyborczą wraz z następującymi danymi: imionami, nazwiskami, adresami zamieszkania i numerami ewidencyjnymi PESEL osób, o których mowa w ust. 4; 2) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 5, o przyjęciu pełnomocnictwa, a w przypadku pełnomocnika finansowego - również o spełnieniu przez niego wymogów, o których mowa w art. 84 ust. 2 i 3; 3) uwierzytelnione odpisy z ewidencji partii politycznych, partii politycznych tworzących koalicję wyborczą; 4) wyciągi ze statutów partii politycznych tworzących koalicję wyborczą, wskazujące, który organ partii jest upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz. Art. 51. 1. Obywatele mający prawo wybierania, w liczbie co najmniej 15, mają prawo utworzyć komitet wyborczy wyborców, składając pisemne oświadczenie o utworzeniu komitetu, z podaniem swoich imion i nazwisk, adresów zamieszkania oraz numerów ewidencyjnych PESEL. 2. Komitet wyborczy wyborców powołuje: 1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego - uprawnionego, z zastrzeżeniem art. 84, do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego; 2) pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 84. 3. Pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego i pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego powołuje się spośród osób wchodzących w skład komitetu wyborczego. 4. Po zebraniu co najmniej 1.000 podpisów obywateli mających prawo wybierania, popierających utworzenie komitetu, pełnomocnik, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zawiadamia Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu. Zawiadomienie może być dokonane do 50. dnia przed dniem wyborów. 5. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 4, podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, zgodne z przepisami art. 52 ust. 3 i art. 53 ust 2 i 3, a także adres jego siedziby; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 6. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, załącza się: 1) oświadczenie o utworzeniu komitetu wyborczego, o którym mowa w ust. 1; 2) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu pełnomocnictwa, a w przypadku pełnomocnika finansowego - również o spełnieniu przez niego wymogów, o których mowa w art. 84 ust. 2 i 3; 3) wykaz co najmniej 1.000 obywateli, o których mowa w ust. 4, zawierający ich imiona, nazwiska, adresy zamieszkania oraz numery ewidencyjne PESEL, a także własnoręcznie złożone podpisy obywateli. Art. 52. 1. Nazwa komitetu wyborczego partii politycznej zawiera wyrazy "komitet wyborczy" oraz nazwę partii politycznej. Nazwa komitetu wyborczego partii politycznej może zawierać również skrót nazwy tej partii. 2. Nazwa koalicyjnego komitetu wyborczego zawiera wyrazy "koalicyjny komitet wyborczy" oraz nazwę koalicji wyborczej. 3. Nazwa komitetu wyborczego wyborców obok wyrazów "komitet wyborczy wyborców" powinna zawierać określenie odróżniające od innych komitetów. Art. 53. 1. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny komitetu wyborczego korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych. 2. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny koalicyjnego komitetu wyborczego oraz komitetu wyborczego wyborców muszą odróżniać się wyraźnie od nazw, skrótów nazw i symboli graficznych innych koalicyjnych komitetów wyborczych oraz komitetów wyborczych wyborców. 3. Nazwa i skrót nazwy komitetu wyborczego wyborców muszą odróżniać się wyraźnie od nazw i skrótów nazw partii politycznych i organizacji społecznych wpisanych do ewidencji prowadzonych przez właściwy organ ewidencji. Art. 54. 1. Jeżeli zawiadomienie: 1) o którym mowa w art. 49 ust. 2, 2) o którym mowa w art. 50 ust. 6, 3) o którym mowa w art. 51 ust. 4 - spełnia warunki określone w ustawie, Państwowa Komisja Wyborcza w terminie 3 dni od dnia jego doręczenia postanawia o przyjęciu zawiadomienia. Postanowienie o przyjęciu zawiadomienia doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu. 2. Jeżeli zawiadomienie wykazuje wady, Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 3 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wzywa pełnomocnika wyborczego do ich usunięcia w terminie 5 dni. W przypadku nieusunięcia wad w terminie Państwowa Komisja Wyborcza odmawia przyjęcia zawiadomienia. Postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie przyjęcia zawiadomienia wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu. 3. Pełnomocnikowi wyborczemu służy prawo wniesienia skargi do Sądu Najwyższego na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie przyjęcia zawiadomienia. Skargę wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia pełnomocnikowi wyborczemu postanowienia o odmowie przyjęcia zawiadomienia. 4. Sąd Najwyższy rozpatruje skargę w składzie 3 sędziów w postępowaniu nieprocesowym i wydaje orzeczenie w sprawie skargi w terminie 5 dni. Od orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny. Orzeczenie doręcza się pełnomocnikowi wyborczemu i Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli Sąd Najwyższy uzna skargę pełnomocnika wyborczego za zasadną, Państwowa Komisja Wyborcza niezwłocznie wydaje postanowienie o przyjęciu zawiadomienia. Art. 55. 1. Komitet wyborczy partii politycznej może wykonywać czynności wyborcze po wydaniu przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu zawiadomienia, o którym mowa w art. 49 ust. 2. 2. Koalicyjny komitet wyborczy oraz komitet wyborczy wyborców mogą wykonywać czynności wyborcze po wydaniu przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu zawiadomienia, o którym mowa w art. 50 ust. 6 albo w art. 51 ust. 4. Art. 56. Odpowiedzialność za zobowiązania majątkowe: 1) komitetu wyborczego partii politycznej ponosi partia polityczna, która powołała komitet wyborczy; 2) koalicyjnego komitetu wyborczego ponoszą solidarnie partie polityczne wchodzące w skład koalicji wyborczej; 3) komitetu wyborczego wyborców ponoszą solidarnie osoby wchodzące w skład komitetu wyborczego. Art. 57. Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz podaje do wiadomości publicznej informację o przyjęciu zawiadomień, o których mowa w art. 49 ust. 2, art. 50 ust. 6 i art. 51 ust. 4. Art. 58. 1. Komitet wyborczy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, ulega rozwiązaniu z mocy prawa: 1) po przyjęciu sprawozdania wyborczego komitetu przez Państwową Komisję Wyborczą albo 2) po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia skargi, o której mowa w art. 97 ust. 1, albo 3) po wydaniu orzeczenia, o którym mowa w art. 97 ust. 2, uwzględniającego lub oddalającego skargę na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej w przedmiocie odrzucenia sprawozdania. 2. Komitet wyborczy, któremu przysługuje prawo do dotacji z budżetu państwa, o której mowa w art. 100 ust. 1, ulega rozwiązaniu z mocy prawa po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania dotacji. 3. Komitet wyborczy może ulec rozwiązaniu przed dniem wyborów w trybie przepisów o jego utworzeniu. O rozwiązaniu komitetu zawiadamia się niezwłocznie Państwową Komisję Wyborczą, a jeżeli rozwiązanie komitetu nastąpiło po zarejestrowaniu kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego - także właściwą okręgową komisję wyborczą. Rozdział 9 Zgłaszanie list kandydatów Art. 59. 1. Komitet wyborczy może zgłosić w każdym okręgu wyborczym jedną okręgową listę kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego, zwaną dalej "listą okręgową". 2. Liczba kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego zgłaszanych na liście okręgowej nie może być mniejsza niż 5 i większa niż 10. 3. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym i tylko z jednej listy okręgowej. 4. Partie polityczne, które wchodzą w skład koalicji wyborczej, nie mogą zgłaszać list okręgowych samodzielnie. Art. 60. Lista okręgowa powinna być poparta w sposób, o którym mowa w art. 61, podpisami co najmniej 10.000 wyborców stale zamieszkałych w danym okręgu wyborczym. 2. Komitet wyborczy, który z zachowaniem wymogów określonych w ust. 1 zarejestrował listy okręgowe co najmniej w połowie okręgów wyborczych, uprawniony jest do zgłoszenia dalszych list bez poparcia zgłoszenia podpisami wyborców. 3. Zgłoszenie list okręgowych przez komitety wyborcze spełniające warunek, o którym mowa w ust. 2, następuje na podstawie zaświadczenia Państwowej Komisji Wyborczej wydanego na wniosek zainteresowanego komitetu wyborczego, złożony do 40. dnia przed dniem wyborów. Art. 61. 1. Wyborca może udzielić pisemnego poparcia więcej niż jednej liście okręgowej. Wycofanie udzielonego poparcia nie rodzi skutków prawnych. 2. Wyborca udzielający poparcia liście okręgowej składa podpis obok czytelnie wpisanego swojego nazwiska i imienia, adresu stałego zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej i numeru ewidencyjnego PESEL. 3. Wykaz podpisów musi zawierać na każdej stronie nazwę komitetu wyborczego zgłaszającego listę okręgową, numer okręgu wyborczego, w którym lista jest zgłaszana, oraz adnotację: "Udzielam poparcia okręgowej liście kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego zgłaszanej przez ......... (nazwa komitetu wyborczego) w okręgu wyborczym ......... (numer okręgu) w wyborach posłów do Parlamentu Europejskiego zarządzonych na ......... (dzień, miesiąc, rok).". Art. 62. 1. Zbieranie podpisów osób popierających listę okręgową może być dokonywane tylko w miejscu, czasie i w sposób, które wykluczają groźbę, podstęp lub stosowanie jakichkolwiek nacisków zmierzających do uzyskania podpisów. 2. Zabrania się zbierania podpisów osób popierających listę okręgową na terenie jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz oddziałów obrony cywilnej, a także skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Zabrania się udzielania wynagrodzenia pieniężnego w zamian za zbieranie lub złożenie podpisu pod zgłoszeniem listy okręgowej. Art. 63. 1. Listę okręgową zgłasza się do okręgowej komisji wyborczej najpóźniej do godziny 2400 w 40. dniu przed dniem wyborów. 2. Zgłoszenia listy okręgowej dokonuje osobiście na piśmie pełnomocnik wyborczy lub upoważniona przez niego osoba, zwani dalej "osobą zgłaszającą listę". W razie zgłoszenia listy przez upoważnioną przez pełnomocnika osobę do zgłoszenia dołącza się dokument stwierdzający udzielenie upoważnienia, ze wskazaniem zakresu udzielonego upoważnienia, oraz dane upoważnionej przez pełnomocnika osoby: imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL. Art. 64. 1. Zgłoszenie listy okręgowej powinno spełniać warunki wynikające z przepisów art. 144 ust. 1-5 i art. 145 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu, z tym że przepisy art. 144 ust. 5 pkt 3 i art. 145 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu nie mają zastosowania do kandydata niebędącego obywatelem polskim. 2. Do zgłoszenia każdej listy okręgowej należy dołączyć oświadczenie kandydata, że posiada prawo wybieralności, o którym mowa w art. 9. 3. W przypadku zgłoszenia kandydatury obywatela Unii Europejskiej niebędącego obywatelem polskim kandydat do pisemnej zgody na kandydowanie jest obowiązany dołączyć: 1) oświadczenie stwierdzające, że: a) został on wpisany do rejestru wyborców w gminie, w której stale zamieszkuje, b) nie kandyduje w wyborach do Parlamentu Europejskiego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej; 2) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego jest obywatelem, że nie pozbawiono go prawa do kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym państwie lub że organ ten nie posiada informacji o pozbawieniu go tego prawa. 4. Po dokonaniu zgłoszenia uzupełnienie listy okręgowej o nazwiska kandydatów lub zmiany kandydatów albo ich kolejności na liście bądź też zmiana oznaczenia kandydata, który nie należy do żadnej partii politycznej, nazwą lub skrótem nazwy partii popierającej tego kandydata są niedopuszczalne. Art. 65. 1. Okręgowa komisja wyborcza, przyjmując zgłoszenie listy okręgowej, bada, w obecności osoby zgłaszającej listę, czy zgłoszenie to spełnia warunki, o których mowa w art. 64, i wydaje osobie zgłaszającej listę pisemne potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia. Wzór potwierdzenia określi Państwowa Komisja Wyborcza. 2. Arkusze wykazu podpisów okręgowa komisja wyborcza numeruje i opatruje każdy arkusz swoją pieczęcią. 3. Po sprawdzeniu prawdziwości danych zawartych w wykazie podpisów przyjęte arkusze wykazu podpisów komisja przechowuje w zapieczętowanych pakietach. Udostępnienie i rozpieczętowanie pakietów może nastąpić wyłącznie na potrzeby postępowania przed sądami i organami prokuratury, w obecności członka okręgowej komisji wyborczej; o terminie czynności zawiadamia się niezwłocznie osobę zgłaszającą listę. Art. 66. 1. Okręgowa komisja wyborcza rejestruje listę okręgową, zgłoszoną zgodnie z przepisami ustawy, sporządzając protokół rejestracji. Po jednym egzemplarzu protokołu doręcza się osobie zgłaszającej listę oraz przesyła Państwowej Komisji Wyborczej. 2. Jeżeli zgłoszenie ma wady inne niż brak wymaganej liczby prawidłowo złożonych podpisów wyborców, komisja wzywa osobę zgłaszającą listę do ich usunięcia w terminie 3 dni. W przypadku nieusunięcia wady w terminie komisja postanawia o odmowie rejestracji listy w całości lub co do poszczególnych kandydatów. W razie odmowy rejestracji w odniesieniu do niektórych kandydatów listę rejestruje się w zakresie nieobjętym odmową, z tym że liczba kandydatów zgłoszonych na liście okręgowej nie może być mniejsza niż 5. 3. Postanowienie okręgowej komisji wyborczej o odmowie rejestracji, o którym mowa w ust. 2, wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie osobie zgłaszającej listę. Od postanowienia osobie zgłaszającej listę przysługuje prawo odwołania do Państwowej Komisji Wyborczej w terminie 3 dni od dnia doręczenia. Od postanowienia wydanego w wyniku rozpatrzenia odwołania nie przysługuje środek prawny. Art. 67. 1. Jeżeli liczba prawidłowo złożonych podpisów wyborców popierających zgłoszenie listy okręgowej jest mniejsza niż ustawowo wymagana, okręgowa komisja wyborcza wzywa osobę zgłaszającą listę do uzupełnienia wykazu podpisów, o ile nie upłynął termin, o którym mowa w art. 63 ust. 1. Uzupełnienie jest możliwe do upływu terminu, o którym mowa w art. 63 ust. 1. 2. Jeżeli uzupełnienia nie dokonano w terminie, o którym mowa w art. 63 ust. 1, lub termin ten upłynął, okręgowa komisja wyborcza postanawia o odmowie rejestracji listy okręgowej. Postanowienie wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie osobie zgłaszającej listę. 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, może być przez osobę zgłaszającą listę okręgową zaskarżone do właściwego miejscowo sądu okręgowego w terminie 3 dni od dnia doręczenia. Sąd okręgowy rozpatruje skargę i orzeka w sprawie skargi w terminie 3 dni w postępowaniu nieprocesowym w składzie 3 sędziów. Od orzeczenia sądu nie przysługuje środek prawny. Jeżeli sąd uzna skargę za uzasadnioną, okręgowa komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje listę. Art. 68. 1. W razie uzasadnionych wątpliwości co do prawdziwości danych zawartych w wykazie podpisów bądź wiarygodności podpisów okręgowa komisja wyborcza dokonuje w terminie 3 dni sprawdzenia danych bądź wiarygodności podpisów w oparciu o dostępne urzędowo dokumenty, w tym rejestry wyborców i urzędowe rejestry mieszkańców, a w miarę potrzeby również o wyjaśnienia wyborców. O wszczęciu postępowania wyjaśniającego zawiadamia się niezwłocznie osobę zgłaszającą listę. 2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalone zostanie, iż zgłoszona lista nie uzyskała poparcia ustawowo wymaganej liczby podpisów wyborców, okręgowa komisja wyborcza postanawia o odmowie rejestracji listy okręgowej. Postanowienie wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie osobie zgłaszającej listę. 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, może być przez osobę zgłaszającą listę zaskarżone do właściwego miejscowo sądu okręgowego w terminie 3 dni od dnia doręczenia. Sąd okręgowy rozpatruje skargę i orzeka w sprawie skargi w terminie 3 dni w postępowaniu nieprocesowym w składzie 3 sędziów. Od orzeczenia sądu nie przysługuje środek prawny. Jeżeli sąd uzna skargę za uzasadnioną, okręgowa komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje listę okręgową. Art. 69. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, na podstawie protokołów rejestracji list okręgowych, przyznaje w drodze losowania, najpóźniej w 30 dniu przed dniem wyborów, jednolity numer dla list tego samego komitetu wyborczego zarejestrowanych w więcej niż jednym okręgu wyborczym. 2. Do postępowania w sprawie losowania numerów list okręgowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 150 i 151 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. Art. 70. 1. Okręgowa komisja wyborcza sporządza obwieszczenia o zarejestrowanych listach okręgowych zawierające informacje o ich numerach, nazwach i skrótach nazw komitetów wyborczych oraz dane o kandydatach zawarte w zgłoszeniach list, w tym treść oświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, z późn. zm. 3)), w części określonej w art. 11 ust. 2 tej ustawy. 2. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 1, przesyła się dyrektorowi delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej miejscowo dla siedziby komisji, który zapewnia jego druk i rozplakatowanie na obszarze okręgu wyborczego najpóźniej w 10 dniu przed dniem wyborów. Jeden egzemplarz obwieszczenia przesyła się niezwłocznie Państwowej Komisji Wyborczej. Art. 71. 1. Okręgowa komisja wyborcza skreśla z zarejestrowanej listy okręgowej nazwisko kandydata na posła do Parlamentu Europejskiego, który zmarł, utracił prawo wybieralności lub złożył komisji oświadczenie na piśmie o wycofaniu zgody na kandydowanie. 2. Jeżeli skreślenie nazwiska kandydata z zarejestrowanej listy okręgowej nastąpiło wskutek śmierci kandydata i powoduje, że na liście tej pozostało mniej niż 5 kandydatów, komisja zawiadamia osobę zgłaszającą listę o możliwości zgłoszenia nowego kandydata. Uzupełnienia listy dokonuje się najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów; w takim przypadku przepisu art. 60 nie stosuje się. 3. Jeżeli skreślenie nazwiska kandydata z listy nastąpiło z innej przyczyny niż śmierć kandydata lub lista nie została uzupełniona z uwzględnieniem terminu, o którym mowa w ust. 2, a na liście pozostało mniej niż 3 kandydatów, komisja unieważnia rejestrację tej listy. Od postanowienia wydanego w tej sprawie nie przysługuje środek prawny. 4. W przypadku rozwiązania komitetu wyborczego w trybie, o którym mowa w art. 58 ust. 3, okręgowa komisja wyborcza unieważnia rejestrację listy tego komitetu. Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. 5. O skreśleniu kandydata i postanowieniach, o których mowa w ust. 2-4, okręgowa komisja wyborcza zawiadamia niezwłocznie osobę zgłaszającą listę i Państwową Komisję Wyborczą oraz, w formie obwieszczenia, wyborców. Art. 72. 1. Pełnomocnik wyborczy lub osoba przez niego upoważniona może wyznaczyć po jednym mężu zaufania do każdej obwodowej komisji wyborczej i rejonowej komisji wyborczej na obszarze okręgu wyborczego, w którym została zarejestrowana zgłoszona przez niego lista okręgowa. 2. Pełnomocnik wyborczy lub osoba przez niego upoważniona wydaje mężom zaufania zaświadczenie według wzoru określonego przez Państwową Komisję Wyborczą. 3. Funkcję męża zaufania przy okręgowej komisji wyborczej i Państwowej Komisji Wyborczej pełni pełnomocnik wyborczy lub osoba przez niego upoważniona. Rozdział 10 Kampania wyborcza Art. 73. 1. Kampania wyborcza rozpoczyna się z dniem ogłoszenia postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej o zarządzeniu wyborów i ulega zakończeniu na 24 godziny przed dniem wyborów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Partie polityczne oraz wyborcy mogą wykonywać czynności określone w ustawie od dnia ogłoszenia postanowienia, o którym mowa w ust. 1. Czynności podjęte przed tym terminem są nieważne. 3. Agitację wyborczą prowadzi się na zasadach, w formach, w czasie i w miejscach, określonych przepisami art. 87-90 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. Art. 74. 1. Jeżeli rozpowszechniane, w tym również w prasie w rozumieniu prawa prasowego, materiały wyborcze, a w szczególności plakaty, ulotki, hasła i wypowiedzi lub inne formy prowadzonej w okresie kampanii wyborczej agitacji, zawierają informacje nieprawdziwe, kandydat na posła do Parlamentu Europejskiego lub pełnomocnik wyborczy zainteresowanego komitetu wyborczego ma prawo wnieść do sądu okręgowego wniosek o wydanie orzeczenia: 1) zakazu rozpowszechniania takich informacji; 2) przepadku materiałów wyborczych zawierających takie informacje; 3) nakazania sprostowania takich informacji; 4) nakazania publikacji odpowiedzi na stwierdzenia naruszające dobra osobiste; 5) nakazania przeproszenia osoby, której dobra osobiste zostały naruszone. 2. Sąd okręgowy rozpoznaje wniosek, o którym mowa w ust. 1, w ciągu 24 godzin w postępowaniu nieprocesowym w składzie jednego sędziego. Sąd może rozpoznać sprawę w przypadku usprawiedliwionej nieobecności wnioskodawcy lub uczestnika postępowania, którzy o terminie rozprawy zostali prawidłowo powiadomieni. Postanowienie kończące postępowanie w sprawie sąd niezwłocznie doręcza wraz z uzasadnieniem osobie zainteresowanej, o której mowa w ust. 1, i zobowiązanemu do wykonania postanowienia sądu. 3. Na postanowienie sądu okręgowego przysługuje w ciągu 24 godzin zażalenie do sądu apelacyjnego, który rozpoznaje je w ciągu 24 godzin. Od postanowienia sądu apelacyjnego nie przysługuje środek prawny i podlega ono natychmiastowemu wykonaniu. 4. Publikacja sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin następuje najpóźniej w ciągu 48 godzin, na koszt zobowiązanego. W orzeczeniu sąd wskazuje prasę w rozumieniu prawa prasowego, w której nastąpić ma publikacja, oraz termin publikacji. 5. W razie niezamieszczenia sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin sąd, na wniosek zainteresowanego, zarządza ich publikację na koszt zobowiązanego, w trybie postępowania egzekucyjnego. Art. 75. Wykonanie uprawnień wynikających z niniejszej ustawy nie ogranicza możliwości dochodzenia przez osoby pokrzywdzone lub poszkodowane uprawnień na podstawie innych ustaw. Art. 76. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) niezwłocznie po rozpoczęciu kampanii wyborczej wyznaczy na obszarze gminy (miasta) odpowiednią liczbę miejsc przeznaczonych na bezpłatne umieszczanie urzędowych obwieszczeń wyborczych i plakatów komitetów wyborczych oraz poda wykaz tych miejsc do wiadomości publicznej. Art. 77. Od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania jest zabronione podawanie do wiadomości publicznej wyników przedwyborczych badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych i wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego w Unii Europejskiej. Art. 78. 1. Komitety wyborcze mają prawo prowadzenia agitacji wyborczej w programach radiowych i telewizyjnych, w formach audycji wyborczych i ogłoszeń wyborczych. 2. Łączny czas rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi: 1) w ogólnokrajowych programach - 15 godzin w Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna, w godzinach między 1700 a 2300, i 20 godzin w Polskim Radiu Spółka Akcyjna; 2) w każdym regionalnym programie - po 10 godzin w Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna i po 20 godzin w spółkach radiofonii regionalnej, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874). 3. Komitet wyborczy ma prawo do rozpowszechniania audycji wyborczych w programach: 1) ogólnokrajowych - jeżeli zarejestrował swoje listy okręgowe co najmniej w 9 okręgach wyborczych; 2) regionalnych - jeżeli zarejestrował listę okręgową co najmniej w jednym okręgu wyborczym. 4. Czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji wyborczych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, dzieli się równo między uprawnione komitety wyborcze na podstawie informacji Państwowej Komisji Wyborczej o komitetach wyborczych, które zarejestrowały swoje listy okręgowe co najmniej w 9 okręgach wyborczych. 5. Czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji wyborczych, o których mowa w ust. 2 pkt 2, dzieli się między uprawnione komitety wyborcze proporcjonalnie do liczby zarejestrowanych przez nie list okręgowych, na podstawie informacji okręgowych komisji wyborczych właściwych dla obszaru objętego regionalnym programem o zarejestrowanych listach okręgowych. 6. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 180 ust. 2-4, art. 181 ust. 1 i 4 oraz art. 185 i 186 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. 7. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, zarządów Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna, Polskiego Radia Spółka Akcyjna oraz zarządów spółek radiofonii regionalnej, a także właściwej rady programowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji wyborczych w każdym z programów ogólnokrajowych i regionalnych, 2) ramowy podział czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych - uwzględniając konieczność zapewnienia równego podziału czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych między uprawnione komitety wyborcze. 8. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji wyborczych, zakres rejestracji oraz sposób przygotowania i emisji tych audycji, uwzględniając typ i rodzaj nośnika zapisu audycji wyborczej, a także sposób upowszechniania informacji o terminach emisji audycji wyborczych. Art. 79. 1. Kolejność rozpowszechniania w każdym dniu audycji wyborczych ustalają kierujący redakcjami właściwych ogólnokrajowych programów telewizyjnych, w tym TV Polonia, i programów regionalnych oraz programów radiowych w drodze losowania przeprowadzonego w obecności osób zgłaszających listy okręgowe najpóźniej w 18. dniu przed dniem wyborów. 2. Na ustalenia dotyczące podziału czasu antenowego, o których mowa w art. 78 ust. 4 i 5, osobie zgłaszającej listę okręgową przysługuje skarga do Państwowej Komisji Wyborczej. Skargę wnosi się w terminie 2 dni od dokonania ustalenia. Państwowa Komisja Wyborcza rozpatruje sprawę niezwłocznie i wydaje postanowienie. Od postanowienia Państwowej Komisji Wyborczej nie przysługuje środek prawny. Art. 80. 1. Audycje wyborcze komitetu wyborczego dostarczane są do Telewizji Polskiej Spółka Akcyjna, Polskiego Radia Spółka Akcyjna i spółek radiofonii regionalnej, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, nie później niż na 24 godziny przed dniem ich rozpowszechnienia. 2. Czas audycji wyborczych dostarczonych przez komitety wyborcze nie może przekraczać czasu ustalonego dla nich na podstawie przepisów, o których mowa w art. 78 ust. 7 i 8. 3. W przypadku stwierdzenia przez Telewizję Polską Spółka Akcyjna, Polskie Radio Spółka Akcyjna lub spółki radiofonii regionalnej, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, że dostarczone przez komitet wyborczy materiały audycji wyborczych przekraczają czas ustalony dla tych audycji, wzywają bezzwłocznie komitet wyborczy do skrócenia czasu audycji. W razie bezskutecznego wezwania emisja audycji wyborczej jest przerywana w chwili, kiedy upłynął czas audycji przysługujący danemu komitetowi. Art. 81. Do przedstawiania przez Państwową Komisję Wyborczą w programach telewizyjnych i radiowych informacji, wyjaśnień i komunikatów związanych z wyborami stosuje się odpowiednio przepisy art. 94 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu oraz przepisy wykonawcze wydane na jego podstawie. Art. 82. Partia polityczna, która samodzielnie utworzyła komitet wyborczy lub wchodzi w skład koalicji wyborczej, w okresie od dnia przyjęcia przez Państwową Komisję Wyborczą zawiadomień, o których mowa odpowiednio w art. 49 ust. 2 i art. 50 ust. 6, do dnia wyborów może prowadzić i finansować wszelką agitację na rzecz upowszechniania celów programowych partii politycznej, wyłącznie na zasadach, w formach, w czasie i w miejscach, określonych niniejszą ustawą. Rozdział 11 Finansowanie kampanii wyborczej Art. 83. Finansowanie kampanii wyborczej jest jawne. Art. 84. 1. Za gospodarkę finansową komitetu wyborczego jest odpowiedzialny i prowadzi ją jego pełnomocnik finansowy. 2. Pełnomocnikiem finansowym nie może być: 1) kandydat na posła do Parlamentu Europejskiego; 2) pełnomocnik wyborczy; 3) funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art. 115 § 13 Kodeksu karnego; 4) osoba niemająca stałego miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Można być pełnomocnikiem finansowym tylko jednego komitetu wyborczego. Art. 85. 1. Komitet wyborczy może pozyskiwać i wydatkować środki jedynie na cele związane z wyborami. 2. Komitet wyborczy partii politycznej może pozyskiwać i wydatkować środki od dnia wydania przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu zawiadomienia o zamiarze zgłoszenia kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego. 3. Koalicyjny komitet wyborczy oraz komitet wyborczy wyborców może pozyskiwać i wydatkować środki od dnia wydania przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu odpowiednio koalicyjnego komitetu wyborczego lub komitetu wyborczego wyborców. 4. Zabrania się: 1) pozyskiwania środków przez komitet wyborczy po dniu wyborów; 2) wydatkowania środków przez komitet wyborczy po dniu złożenia sprawozdania wyborczego, o którym mowa w art. 93. Art. 86. 1. Środki finansowe komitetu wyborczego partii politycznej mogą pochodzić jedynie z Funduszu Wyborczego tej partii tworzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857, Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 127, poz. 1089 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507), zwanego dalej "Funduszem Wyborczym". 2. Środki finansowe koalicyjnego komitetu wyborczego mogą pochodzić jedynie z Funduszy Wyborczych partii wchodzących w skład koalicji wyborczej. 3. Komitetowi wyborczemu wyborców mogą być przekazywane środki finansowe jedynie przez osoby fizyczne, z zastrzeżeniem przepisów ust. 4, 6 i 7 oraz art. 100. 4. Komitetowi wyborczemu wyborców nie wolno przyjmować środków finansowych pochodzących od: 1) osób fizycznych niemających miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej; 2) cudzoziemców mających miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, niebędących obywatelami Unii Europejskiej. 5. Komitetowi wyborczemu nie wolno przyjmować wartości niepieniężnych, z wyjątkiem nieodpłatnych usług polegających na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez podmioty inne niż przedsiębiorcy. 6. Komitet wyborczy wyborców może zaciągać kredyty bankowe wyłącznie na cele związane z wyborami. 7. Poręczycielem kredytu, o którym mowa w ust. 6, mogą być wyłącznie osoby fizyczne, z tym że kwota poręczenia nie może być wyższa od wymienionej w art. 88 ust. 4 łącznej sumy wpłat od osoby fizycznej. Ograniczenie wysokości kwoty poręczonej nie dotyczy osób wchodzących w skład komitetu wyborczego wyborców. 8. Komitetowi wyborczemu nie wolno przyjmować środków finansowych z zagranicy. Art. 87. 1. Zabronione jest przekazywanie środków finansowych lub wartości niepieniężnych przez jeden komitet wyborczy na rzecz innego komitetu wyborczego. 2. Zabronione jest przeprowadzanie przez komitet wyborczy zbiórek publicznych. Art. 88. 1. Środki finansowe komitetu wyborczego mogą być gromadzone wyłącznie na rachunku bankowym. Postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o przyjęciu zawiadomienia, o którym mowa w art. 49 ust. 2, art. 50 ust. 6 i art. 51 ust. 4, stanowi podstawę do otwarcia rachunku bankowego komitetu, dokonania wpisu do rejestru gospodarki narodowej (REGON) oraz nadania numeru identyfikacji podatkowej (NIP) na zasadach określonych w przepisach o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. 2. Umowa rachunku bankowego zawarta w imieniu komitetu wyborczego musi zawierać zastrzeżenie o wymaganym ustawą sposobie dokonywania wpłat na rzecz komitetu wyborczego oraz dopuszczalnym źródle pozyskiwania środków finansowych przez komitet wyborczy, a także o dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat. 3. Środki finansowe mogą być wpłacane na rzecz komitetu wyborczego jedynie czekiem, przelewem lub kartą płatniczą. 4. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz jednego komitetu wyborczego wyborców nie może przekraczać 20-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów. Art. 89. 1. Komitety wyborcze mogą wydatkować na kampanię wyborczą wyłącznie kwoty ograniczone limitem, którego wysokość jest wyznaczona kwotą 30 groszy przypadającą na każdego wyborcę w kraju ujętego w rejestrze wyborców. 2. Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 14 dni od dnia zarządzenia wyborów, ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" i podaje do wiadomości publicznej liczbę wyborców ujętych w rejestrach wyborców na terenie całego kraju według stanu na koniec kwartału poprzedzającego dzień ogłoszenia postanowienia o zarządzeniu wyborów. Art. 90. 1. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami komitet wyborczy partii politycznej przekazuje ją na Fundusz Wyborczy tej partii politycznej. 2. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami koalicyjny komitet wyborczy przekazuje ją na Fundusze Wyborcze partii politycznych wchodzących w skład koalicji, w proporcji ustalonej w umowie zawiązującej koalicję wyborczą; w razie braku stosownych postanowień w umowie środki przekazuje się na rzecz instytucji charytatywnej. 3. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami, z uwzględnieniem dotacji z budżetu państwa, o której mowa w art. 100 ust. 1, komitet wyborczy wyborców jest obowiązany przekazać tę nadwyżkę na rzecz instytucji charytatywnej. Art. 91. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, w drodze rozporządzenia, określi sposób i tryb prowadzenia rachunkowości przez komitety wyborcze, uwzględniając formy dokumentowania i ewidencji przychodów, wydatków i zobowiązań finansowych komitetu wyborczego, wzory sprawozdań o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych komitetów wyborczych oraz szczegółowy zakres zawartych w nich informacji, a także wykaz rodzajów dokumentów, jakie należy załączyć do sprawozdania, tak aby umożliwiły one weryfikację podanych w sprawozdaniu informacji. Art. 92. Do finansowania komitetów wyborczych partii politycznych w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych. Art. 93. 1. Pełnomocnik finansowy, w terminie 4 miesięcy od dnia wyborów, przedstawia Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdanie o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych komitetu, w tym o uzyskanych kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania, wraz z opinią biegłego rewidenta i raportem. 2. Biegłego rewidenta, o którym mowa w ust. 1, wybiera Państwowa Komisja Wyborcza spośród kandydatów zgłoszonych przez Krajową Radę Biegłych Rewidentów w liczbie uzgodnionej z Państwową Komisją Wyborczą. 3. Koszty sporządzenia opinii i raportu, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu państwa w części Budżet, finanse publiczne i instytucje finansowe. Art. 94. 1. Sprawozdania wyborcze komitetów wyborczych Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w ciągu miesiąca od upływu terminu, o którym mowa w art. 93 ust. 1. 2. Wykaz wpłat od osób fizycznych na rzecz komitetu wyborczego wyborców Państwowa Komisja Wyborcza udostępnia do wglądu na wniosek, w trybie i na zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271). 3. Pozostałe rodzaje dokumentów załączonych do sprawozdań wyborczych są udostępniane do wglądu: 1) partiom politycznym, 2) komitetom wyborczym, które brały udział w danych wyborach, 3) stowarzyszeniom i fundacjom, które w swoich statutach przewidują działania związane z analizą finansowania kampanii wyborczych - w okresie przewidzianym na złożenie zastrzeżeń do sprawozdań wyborczych. Art. 95. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia sprawozdania wyborczego: 1) przyjmuje sprawozdanie bez zastrzeżeń; 2) przyjmuje sprawozdanie, wskazując na jego uchybienia, albo 3) odrzuca sprawozdanie w przypadku stwierdzenia: a) pozyskania lub wydatkowania środków komitetu wyborczego z naruszeniem przepisów art. 85 albo limitu określonego w art. 89 ust. 1, b) przeprowadzania zbiórek publicznych wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 87 ust. 2, c) przyjęcia przez komitet wyborczy partii politycznej albo koalicyjny komitet wyborczy środków finansowych pochodzących z innego źródła niż Fundusz Wyborczy, d) przekazania komitetowi wyborczemu wyborców lub przyjęcia przez ten komitet środków finansowych lub wartości niepieniężnych z naruszeniem przepisów art. 86 ust. 3-8, e) przyjęcia przez komitet wyborczy partii politycznej albo koalicyjny komitet wyborczy wartości niepieniężnych z naruszeniem przepisu art. 86 ust. 5. 2. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sprawozdania wyborczego Państwowa Komisja Wyborcza wzywa komitet wyborczy do usunięcia wad sprawozdania lub udzielenia wyjaśnień w określonym terminie. 3. Państwowa Komisja Wyborcza, badając sprawozdanie wyborcze, może zlecać sporządzenie ekspertyz lub opinii. 4. Państwowa Komisja Wyborcza, badając sprawozdanie wyborcze, może żądać od organów państwowych niezbędnej pomocy. Art. 96. 1. W terminie 14 dni od dnia ogłoszenia sprawozdania wyborczego: 1) partie polityczne, 2) komitety wyborcze, które brały udział w danych wyborach, 3) stowarzyszenia i fundacje, które w swoich statutach przewidują działania związane z analizą finansowania kampanii wyborczych - mogą zgłaszać do Państwowej Komisji Wyborczej umotywowane pisemne zastrzeżenia do sprawozdań wyborczych komitetów wyborczych. 2. Państwowa Komisja Wyborcza w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 1, udziela pisemnej odpowiedzi na zastrzeżenie. Art. 97. 1. W przypadku odrzucenia sprawozdania wyborczego komitetu wyborczego przez Państwową Komisję Wyborczą pełnomocnik finansowy ma prawo, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprawozdania, wnieść do Sądu Najwyższego skargę na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej w przedmiocie odrzucenia sprawozdania. 2. Sąd Najwyższy rozpatruje skargę i wydaje w tej sprawie orzeczenie w terminie 60 dni od dnia doręczenia skargi. Orzeczenie doręcza się pełnomocnikowi finansowemu i Państwowej Komisji Wyborczej. 3. Rozpatrzenie skargi przez Sąd Najwyższy następuje w składzie 3 sędziów, w postępowaniu nieprocesowym. 4. Od orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny. 5. Jeżeli Sąd Najwyższy uzna skargę pełnomocnika finansowego za zasadną, Państwowa Komisja Wyborcza niezwłocznie postanawia o przyjęciu sprawozdania wyborczego. Art. 98. Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" oraz podaje do wiadomości publicznej, w formie komunikatu, informację o przyjętych i odrzuconych sprawozdaniach wyborczych komitetów wyborczych. Art. 99. 1. W razie niezłożenia sprawozdania wyborczego w terminie, o którym mowa w art. 93 ust. 1, albo odrzucenia przez Państwową Komisję Wyborczą sprawozdania wyborczego lub odrzucenia skargi, o której mowa w art. 97 ust. 1, prawo do dotacji z budżetu państwa, o której mowa w art. 100 ust. 1, nie przysługuje. 2. Do sprawozdania złożonego po terminie stosuje się odpowiednio przepisy art. 93-97. Art. 100. 1. Partii politycznej, której komitet wyborczy uczestniczył w wyborach, partii politycznej wchodzącej w skład koalicji wyborczej, a także komitetowi wyborczemu wyborców przysługuje prawo do dotacji z budżetu państwa, zwanej dalej "dotacją podmiotową", za każdy uzyskany mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Wydatki związane z dotacją podmiotową są pokrywane z budżetu państwa w części Budżet, finanse publiczne i instytucje finansowe. 2. Wysokość dotacji podmiotowej oblicza się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: Dp - wysokość przysługującej dotacji podmiotowej, W - kwotę złotych równą liczbie wyborców, którzy oddali głosy, L - liczbę wybieranych w Rzeczypospolitej Polskiej posłów do Parlamentu Europejskiego, M - liczbę mandatów uzyskanych przez dany komitet wyborczy. 3. Dotacja podmiotowa przysługuje wyłącznie do wysokości wydatków uwidocznionej w sprawozdaniu wyborczym, przyjętym przez Państwową Komisję Wyborczą. 4. Dotację podmiotową przysługującą partii politycznej wchodzącej w skład koalicji wyborczej dzieli się na rzecz partii wchodzących w skład tej koalicji w proporcjach określonych w umowie zawiązującej koalicję wyborczą. Proporcje określone w tej umowie nie mogą być zmienione. Jeżeli partie polityczne wchodzące w skład koalicji wyborczej nie określiły w umowie zawiązującej koalicję proporcji, to należną koalicji dotację podmiotową każdej z nich wypłaca się w równych częściach. 5. Przekazania dotacji podmiotowej na wskazany przez podmioty, o których mowa w ust. 1, rachunek bankowy dokonuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na podstawie informacji Państwowej Komisji Wyborczej o uprawnionych do otrzymania dotacji podmiotowej oraz o liczbie mandatów uzyskanych przez dany komitet wyborczy. Dotacja podmiotowa jest wypłacana w terminie 9 miesięcy od dnia wyborów. 6. W przypadku podziału, połączenia albo likwidacji partii politycznych odnośnie do ich prawa do dotacji podmiotowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 37 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych. Art. 101. 1. Środki finansowe lub wartości niepieniężne przyjęte przez komitet wyborczy z naruszeniem przepisów art. 85 ust. 4 pkt 1, art. 86, art. 87 albo art. 88 podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa. Jeżeli środki finansowe lub wartości niepieniężne zostały zużyte lub utracone, przepadkowi podlega ich równowartość. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy korzyści majątkowych przekazanych komitetowi wyborczemu z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy, których komitet wyborczy nie przyjął lub zwrócił darczyńcy w nieprzekraczalnym terminie 30 dni od daty dokonania darowizny. 3. Sądem właściwym do orzekania w sprawach przepadku środków finansowych lub wartości niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, jest Sąd Okręgowy w Warszawie. 4. O orzeczenie przepadku środków finansowych lub wartości niepieniężnych występuje do sądu Państwowa Komisja Wyborcza. 5. Do postępowania w sprawie przepadku korzyści majątkowej stosuje się przepisy o postępowaniu nieprocesowym. Rozdział 12 Karty do głosowania Art. 102. Do kart do głosowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 155-157 i art. 159 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. Art. 103. 1. Jeżeli po wydrukowaniu kart do głosowania okręgowa komisja wyborcza skreśli z listy okręgowej nazwisko kandydata z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1, nazwisko tego kandydata pozostawia się na wydrukowanych kartach do głosowania. Informację o skreśleniu oraz o warunkach decydujących o ważności głosu oddanego na takiej karcie podaje się do wiadomości publicznej w formie obwieszczenia i zapewnia jego rozplakatowanie w lokalach wyborczych w dniu głosowania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli komisja unieważni rejestrację listy okręgowej z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 3 lub 4. Rozdział 13 Głosowanie i warunki ważności głosu Art. 104. Głosowanie odbywa się przy pomocy urzędowych kart do głosowania. Art. 105. 1. Przed przystąpieniem do głosowania wyborca okazuje obwodowej komisji wyborczej dokument umożliwiający stwierdzenie jego tożsamości. 2. Po wykonaniu czynności, o której mowa w ust. 1, wyborca otrzymuje od komisji kartę do głosowania, opatrzoną jej pieczęcią. Wyborca potwierdza otrzymanie karty do głosowania własnym podpisem, w przeznaczonej na to rubryce spisu wyborców. 3. Wyborca głosujący za granicą otrzymuje kartę do głosowania wyłącznie po okazaniu obwodowej komisji wyborczej ważnego polskiego paszportu lub w przypadku obywatela Unii Europejskiej niebędącego obywatelem polskim innego ważnego dokumentu stwierdzającego tożsamość. 4. Po otrzymaniu karty do głosowania wyborca udaje się do miejsca w lokalu obwodowej komisji wyborczej zapewniającego tajność głosowania. 5. Kartę do głosowania wyborca wrzuca do urny w taki sposób, aby strona zadrukowana była niewidoczna. Art. 106. 1. Głosowanie odbywa się w lokalu obwodowej komisji wyborczej, zwanym dalej "lokalem wyborczym", w ciągu jednego dnia, bez przerwy, między godziną 800 a 2200. 2. Głosowanie w obwodach głosowania utworzonych w szpitalach, zakładach pomocy społecznej, zakładach karnych lub aresztach śledczych może zakończyć się wcześniej niż o godzinie określonej w ust. 1 w przypadku oddania głosu przez wszystkich wyborców. Skrócenie czasu głosowania zarządza obwodowa komisja wyborcza, po porozumieniu z kierownikiem szpitala, zakładu pomocy społecznej, zakładu karnego lub aresztu śledczego, powiadamiając o tym wyborców, wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) oraz właściwą rejonową komisję wyborczą. 3. Głosowanie w obwodach głosowania na polskich statkach morskich oraz za granicą odbywa się między godziną 800 a 2000 czasu miejscowego. Jeżeli głosowanie miałoby być zakończone w dniu następnym po dniu głosowania w kraju, głosowanie przeprowadza się w dniu poprzedzającym. Art. 107. 1. Wyborca głosuje tylko na jedną listę okręgową, stawiając na karcie do głosowania znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu. 2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z różnych list okręgowych albo nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list. 3. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania znak "x" postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie obok nazwiska kandydata umieszczonego na liście okręgowej, która została unieważniona. 4. Jeżeli na karcie do głosowania znak "x" postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie obok nazwiska kandydata z jednej tylko listy okręgowej, a nazwisko tego kandydata zostało z tej listy skreślone, to głos taki uznaje się za ważny i oddany na tę listę. 5. Jeżeli na karcie do głosowania znak "x" postawiono w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z tej samej listy okręgowej, to głos taki uważa się za głos ważnie oddany na wskazaną listę okręgową z przyznaniem pierwszeństwa do uzyskania mandatu temu kandydatowi, którego nazwisko na tej liście jest umieszczone w pierwszej kolejności. 6. Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk lub nazw albo poczynienie innych dopisków poza kratką nie wpływa na ważność głosu. Art. 108. 1. Głosować może tylko wyborca wpisany do spisu wyborców, a także wyborca dopisany do spisu zgodnie z przepisami ust. 2 i 3. 2. Obwodowa komisja wyborcza dopisuje w dniu głosowania do spisu wyborców: 1) wyborcę przedstawiającego zaświadczenie o prawie do głosowania, załączając zaświadczenie do spisu; 2) wyborcę pominiętego w spisie, jeżeli udokumentuje, że stale zamieszkuje na terenie danego obwodu głosowania, a urząd gminy potwierdzi, że nie otrzymał zawiadomienia o utracie przez niego prawa wybierania lub o objęciu spisem wyborców w innym obwodzie; 3) wyborcę skreślonego ze spisu dla danego obwodu głosowania w związku z umieszczeniem w spisie wyborców w szpitalu lub zakładzie pomocy społecznej, jeżeli udokumentuje, że opuścił szpital lub zakład pomocy społecznej w przeddzień wyborów; 4) obywatela polskiego stale zamieszkującego za granicą, a głosującego w kraju na podstawie ważnego polskiego paszportu. W takim przypadku komisja odnotowuje numer paszportu oraz miejsce i datę jego wydania w rubryce spisu "uwagi" oraz umieszcza w paszporcie na ostatniej wolnej stronie, przeznaczonej na adnotacje wizowe, odcisk swojej pieczęci oraz wpisuje datę głosowania. 3. Przepis ust. 2 stosuje się również w przypadku przybycia wyborcy do szpitala lub zakładu pomocy społecznej w przeddzień wyborów. Art. 109. Do przebiegu głosowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 61-66 i art. 69 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu. Rozdział 14 Ustalanie wyników głosowania w obwodach głosowania i w okręgach wyborczych Art. 110. Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza ustala wyniki głosowania w obwodzie. Art. 111. 1. Obwodowa komisja wyborcza ustala, na podstawie aktualnego spisu wyborców, liczbę osób uprawnionych do głosowania oraz liczbę wyborców, którym wydano karty do głosowania. 2. Komisja ustala liczbę niewykorzystanych kart do głosowania, a następnie karty te umieszcza w zapieczętowanych pakietach. Art. 112. 1. Po wykonaniu przez obwodową komisję wyborczą czynności, o których mowa w art. 111, przewodniczący komisji w obecności jej członków otwiera urnę wyborczą, po czym komisja liczy znajdujące się w niej karty do głosowania. 2. Kart do głosowania przedartych całkowicie na dwie lub więcej części nie bierze się pod uwagę przy obliczeniach, o których mowa w ust. 1. 3. Jeżeli liczba kart do głosowania wyjętych z urny jest mniejsza lub większa od liczby kart wydanych, komisja podaje w protokole przypuszczalną przyczynę tej niezgodności. Art. 113. Karty do głosowania wyjęte z urny inne niż urzędowo ustalone lub nieopatrzone pieczęcią obwodowej komisji wyborczej są nieważne. Art. 114. Ustalając wyniki głosowania w obwodzie, obwodowa komisja wyborcza oblicza liczbę: 1) kart nieważnych, o których mowa w art. 113; 2) kart ważnych; 3) głosów nieważnych, o których mowa w art. 107 ust. 2 i 3; 4) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe; 5) głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe; 6) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów. Art. 115. 1. Po wykonaniu czynności, o których mowa w art. 111-114, obwodowa komisja wyborcza sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół głosowania w obwodzie. 2. W protokole, o którym mowa w ust. 1, wymienia się kolejno liczbę: 1) wyborców uprawnionych do głosowania; 2) otrzymanych przez obwodową komisję wyborczą kart do głosowania; 3) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 4) niewykorzystanych kart do głosowania; 5) kart nieważnych; 6) kart ważnych; 7) głosów nieważnych; 8) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe; 9) głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe; 10) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów. 3. W protokole podaje się także czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz omawia zarządzenia i inne podjęte decyzje, jak również inne istotne okoliczności związane z przebiegiem głosowania. 4. Protokół podpisują i każdą ze stron parafują wszystkie osoby wchodzące w skład obwodowej komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag, z wymienieniem konkretnych zarzutów. Adnotację o wniesieniu uwag zamieszcza się w protokole. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do członków obwodowej komisji wyborczej, z tym że nie zwalnia ich to z obowiązku podpisania protokołu głosowania w obwodzie. 7. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, ustala Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 116. 1. W przypadku powołania przez rejonową komisję wyborczą pełnomocnika obwodowa komisja wyborcza niezwłocznie przekazuje mu kopię protokołu głosowania w obwodzie. 2. Pełnomocnik rejonowej komisji wyborczej sprawdza pod względem zgodności arytmetycznej poprawność ustalenia wyników głosowania w obwodzie i potwierdza obwodowej komisji wyborczej poprawność ustalonych wyników bądź wskazuje na niezgodność arytmetyczną danych w protokole, którą obwodowa komisja wyborcza jest obowiązana wyjaśnić i odpowiednio poprawić oraz udostępnić wyborcom skorygowane wyniki głosowania w trybie określonym w art. 117. 3. Tryb przekazywania i przyjmowania oraz sposób postępowania z kopią protokołu, o której mowa w ust. 1, określa Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 117. 1. Obwodowa komisja wyborcza udostępnia wyborcom, przez wywieszenie w lokalu wyborczym w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców, wyniki głosowania obejmujące dane, o których mowa w art. 115 ust. 2. 2. Podanie do wiadomości publicznej wyników, o których mowa w ust. 1, nie może nastąpić przed zakończeniem głosowania w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej. 3. Państwowa Komisja Wyborcza w celu realizacji wymogów wynikających z ust. 2 podaje do wiadomości publicznej oraz przekazuje obwodowym komisjom wyborczym informację dotyczącą godziny, od której będzie można udostępniać wyborcom wyniki, o których mowa w ust. 1. Art. 118. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej niezwłocznie przekazuje do właściwej rejonowej komisji wyborczej, w zapieczętowanej kopercie, jeden egzemplarz protokołu głosowania w obwodzie, wraz z wyjaśnieniami komisji do zgłoszonych zarzutów, o których mowa w art. 115 ust. 5 i 6. Mężowie zaufania mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu protokołu. 2. Wyniki głosowania i protokoły głosowania z obwodów utworzonych za granicą są przekazywane okręgowej komisji wyborczej właściwej dla miasta stołecznego Warszawy, a wyniki głosowania i protokoły głosowania z obwodów utworzonych na polskich statkach morskich - komisji okręgowej właściwej dla siedziby armatora. 3. Państwowa Komisja Wyborcza określi, w drodze uchwały, tryb przekazywania i przyjmowania protokołów, o których mowa w ust. 1, oraz tryb przekazywania i przyjmowania wyników głosowania oraz protokołów, o których mowa w ust. 2. Art. 119. Niezwłocznie po otrzymaniu protokołu głosowania w obwodzie rejonowa komisja wyborcza dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania w obwodzie. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników głosowania komisja zarządza ponowne ich ustalenie przez obwodową komisję wyborczą i powiadamia o tym właściwą okręgową komisję wyborczą. Przepisy art. 111-114 stosuje się odpowiednio. Art. 120. Po wykonaniu czynności, o których mowa w art. 118 i 119, przewodniczący obwodowej komisji wyborczej niezwłocznie, w sposób ustalony przez Państwową Komisję Wyborczą, przekazuje w depozyt odpowiednio wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) dokumenty z głosowania oraz pieczęć komisji. Art. 121. 1. Rejonowa komisja wyborcza na podstawie protokołów głosowania w obwodach ustala wyniki głosowania na obszarze swojej właściwości i sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół wyników głosowania w rejonie. 2. W protokole wymienia się sumy liczb, o których mowa w art. 115 ust. 2. 3. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 4. Przy ustalaniu wyników głosowania i sporządzaniu protokołu mogą być obecni mężowie zaufania, którym przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag, z wymienieniem konkretnych zarzutów. 5. Przewodniczący rejonowej komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie do właściwej okręgowej komisji wyborczej dane z protokołu dotyczące liczby głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe i głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe oraz głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów, w sposób ustalony przez Państwową Komisję Wyborczą. Mężowie zaufania mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu danych z protokołu. 6. Protokół wyników głosowania w rejonie wraz z protokołami głosowania z obwodów głosowania przewodniczący rejonowej komisji wyborczej przesyła niezwłocznie do okręgowej komisji wyborczej, w trybie ustalonym przez Państwową Komisję Wyborczą. Pozostałe dokumenty z wyborów przekazuje dyrektorowi delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby komisji. 7. Wzór protokołu wyników głosowania w rejonie określi Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 122. 1. Po otrzymaniu od przewodniczących rejonowych komisji wyborczych protokołów wyników głosowania w rejonie okręgowa komisja wyborcza dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania przez rejonowe komisje wyborcze. 2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników głosowania, o których mowa w ust. 1, okręgowa komisja wyborcza zarządza ponowne ustalenie przez rejonową komisję wyborczą tych wyników. Art. 123. 1. Okręgowa komisja wyborcza na podstawie protokołów wyników głosowania w rejonach ustala wyniki głosowania na poszczególne listy okręgowe i sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół wyników głosowania w okręgu wyborczym. 2. Jeżeli właściwa okręgowa komisja wyborcza nie uzyska wyników głosowania w obwodach głosowania za granicą albo na polskich statkach morskich w ciągu 24 godzin od zakończenia głosowania, o którym mowa w art. 106 ust. 3, głosowanie w tych obwodach uważa się za niebyłe. Fakt ten odnotowuje się w protokole wyników głosowania w okręgu wyborczym, z wymienieniem obwodów głosowania oraz ewentualnych przyczyn nieuzyskania z tych obwodów wyników głosowania. 3. W protokole wymienia się sumy odpowiednich liczb zawartych w protokołach wyników głosowania w rejonie. 4. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 5. Przy ustalaniu wyników głosowania i sporządzaniu protokołu mogą być obecni pełnomocnicy wyborczy lub osoby przez nich upoważnione, którym przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag, z wymienieniem konkretnych zarzutów. 6. Przewodniczący okręgowej komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie do Państwowej Komisji Wyborczej dane z protokołu dotyczące liczby głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe i głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe oraz głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów, w sposób ustalony przez Państwową Komisję Wyborczą. Osoby, o których mowa w ust. 5, mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu danych z protokołu. 7. Protokół wyników głosowania w okręgu wyborczym przewodniczący okręgowej komisji wyborczej przesyła niezwłocznie do Państwowej Komisji Wyborczej, w trybie przez nią ustalonym. Pozostałe dokumenty z wyborów przechowuje dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby komisji. 8. Wzór protokołu wyników głosowania w okręgu wyborczym określi Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 124. 1. Państwowa Komisja Wyborcza może ustalić obowiązek, tryb i zasady przekazywania jej w trakcie głosowania danych liczbowych, o których mowa w art. 111 ust. 1. 2. Państwowa Komisja Wyborcza po otrzymaniu danych liczbowych, o których mowa w ust. 1, z wszystkich obwodowych komisji wyborczych podaje do wiadomości publicznej liczbę osób ujętych w spisach wyborców oraz liczbę wyborców, którym wydano karty do głosowania. Rozdział 15 Ustalanie wyników wyborów oraz ich ogłaszanie Art. 125. 1. Po otrzymaniu protokołów wyników głosowania z wszystkich okręgów wyborczych Państwowa Komisja Wyborcza ustala wyniki głosowania w skali kraju i stwierdza, które listy okręgowe komitetów wyborczych spełniają warunek uprawniający do uczestniczenia w podziale mandatów, a następnie dokonuje podziału wszystkich mandatów między komitety wyborcze odpowiednio do łącznej liczby głosów ważnych oddanych na listy okręgowe danego komitetu wyborczego oraz przystępuje do ustalenia liczby mandatów przypadających dla poszczególnych list okręgowych każdego z komitetów wyborczych, które uzyskały mandaty, i przyznania tych mandatów konkretnym kandydatom. 2. W podziale mandatów uwzględnia się wyłącznie listy okręgowe tych komitetów wyborczych, które otrzymały co najmniej 5 % ważnych głosów w skali kraju. Art. 126. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie danych z protokołów, o których mowa w art. 123 ust. 1, sporządza zestawienie obejmujące liczbę głosów ważnych w skali kraju oraz głosów ważnych oddanych na listy okręgowe poszczególnych komitetów wyborczych we wszystkich okręgach oraz ustala wykaz komitetów wyborczych, których listy okręgowe spełniają warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, oraz komitetów, których listy okręgowe nie spełniają tego warunku. Art. 127. 1. Państwowa Komisja Wyborcza dokonuje podziału wszystkich mandatów pomiędzy uprawnione komitety wyborcze w sposób następujący: 1) liczbę głosów ważnych oddanych łącznie na listy okręgowe każdego z komitetów wyborczych dzieli się kolejno przez: 1; 2; 3; 4 i dalsze kolejne liczby aż do chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno największych liczb, ilu posłów do Parlamentu Europejskiego jest wybieranych w Rzeczypospolitej Polskiej; 2) każdemu komitetowi wyborczemu przyznaje się tyle mandatów, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada mu liczb kolejno największych. 2. Jeżeli kilka komitetów wyborczych uzyskało ilorazy równe ostatniej liczbie z liczb uszeregowanych w podany sposób, a komitetów tych jest więcej niż mandatów do rozdzielenia, pierwszeństwo mają komitety wyborcze w kolejności ogólnej liczby oddanych głosów na listy okręgowe tych komitetów. Gdyby na listy okręgowe dwu lub więcej komitetów wyborczych oddano równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga liczba okręgów wyborczych, w których na listy danego komitetu oddano większą liczbę głosów. Art. 128. 1. Po wykonaniu czynności określonych w art. 126 i 127 Państwowa Komisja Wyborcza sporządza protokół wyników głosowania w skali kraju oraz ogólnego podziału mandatów między komitety wyborcze. 2. W protokole wymienia się liczby: 1) wyborców uprawnionych do głosowania; 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 3) kart nieważnych; 4) kart ważnych; 5) głosów nieważnych; 6) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe; 7) głosów ważnych oddanych łącznie na listy okręgowe każdego komitetu wyborczego; 8) mandatów przypadających każdemu komitetowi wyborczemu uprawnionemu do uczestniczenia w podziale mandatów. 3. W protokole wymienia się również komitety wyborcze, których listy okręgowe spełniają warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, oraz komitety wyborcze, których listy okręgowe nie spełniają tego warunku. Do protokołu załącza się zestawienie, o którym mowa w art. 126. Art. 129. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, po ustaleniu, ile mandatów przypada poszczególnym komitetom wyborczym, sporządza zestawienie obejmujące: 1) liczbę głosów ważnych oddanych łącznie na listy okręgowe każdego z komitetów wyborczych, których listy okręgowe spełniają warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, oraz 2) liczby głosów ważnych oddanych na poszczególne listy okręgowe każdego z komitetów wyborczych, o których mowa w pkt 1. 2. Na podstawie zestawienia, o którym mowa w ust. 1, Państwowa Komisja Wyborcza przystępuje do ustalenia liczby mandatów przypadających poszczególnym listom okręgowym. W tym celu, odrębnie dla każdego komitetu wyborczego, liczbę głosów ważnych oddanych na listę okręgową danego komitetu wyborczego kolejno w każdym okręgu mnoży się za każdym razem przez liczbę przypadających danemu komitetowi mandatów, a następnie tak otrzymany iloczyn dzieli się przez liczbę głosów ważnych oddanych we wszystkich okręgach na listy okręgowe tego komitetu wyborczego. Wartość liczby całkowitej (przed przecinkiem) uzyskanego w ten sposób ilorazu oznacza liczbę mandatów przypadających danej liście okręgowej. 3. Jeżeli po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 2, w odniesieniu do wszystkich list okręgowych danego komitetu wyborczego nie zostały rozdzielone wszystkie mandaty przypadające temu komitetowi, to pozostałe jeszcze do podziału mandaty przydziela się tym listom okręgowym tego komitetu, dla których wyliczone ilorazy wykazują po przecinku kolejno najwyższe wartości, uwzględniając także i te listy okręgowe, które nie uzyskały jeszcze żadnego mandatu. Art. 130. 1. Mandaty przypadające danej liście okręgowej uzyskują kandydaci w kolejności otrzymanej liczby głosów. 2. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów otrzymało równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu z danej listy okręgowej, o pierwszeństwie rozstrzyga kolejność umieszczenia ich nazwisk na liście. Art. 131. 1. Po ustaleniu wyników wyborów w każdym okręgu wyborczym Państwowa Komisja Wyborcza sporządza protokół wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego. 2. W protokole zamieszcza się, oddzielnie dla każdego okręgu wyborczego, wykaz list okręgowych zarejestrowanych w okręgu oraz wykaz list, które spełniły warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, a także liczby: 1) wyborców uprawnionych do głosowania, 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania, 3) kart nieważnych, 4) kart ważnych, 5) głosów nieważnych, 6) głosów ważnych oddanych na każdą z list okręgowych, 7) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list okręgowych, 8) mandatów przypadających każdej liście okręgowej spełniającej warunek, o którym mowa w art. 125 ust. 2, oraz nazwiska i imiona wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego z poszczególnych list. Art. 132. Państwowa Komisja Wyborcza ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, w formie obwieszczenia, oraz podaje do wiadomości publicznej wyniki wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego. W obwieszczeniu zamieszcza się informacje, o których mowa w art. 128 ust. 2 i art. 131 ust. 2. Art. 133. 1. Państwowa Komisja Wyborcza przesyła Prezydentowi Rzeczypospolitej i Marszałkowi Sejmu sprawozdanie z wyborów oraz wręcza posłom do Parlamentu Europejskiego zaświadczenia o wyborze nie później niż 14. dnia po ogłoszeniu obwieszczenia, o którym mowa w art. 132. 2. Marszałek Sejmu niezwłocznie po ogłoszeniu obwieszczenia, o którym mowa w art. 132, przesyła Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego zawiadomienie o wyborze posłów do Parlamentu Europejskiego i inne wymagane przez Parlament Europejski dokumenty. Rozdział 16 Protesty wyborcze. Ważność wyborów Art. 134. 1. Przeciwko ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi posła do Parlamentu Europejskiego może być wniesiony protest z powodu: 1) dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, mającego wpływ na przebieg głosowania, ustalenie wyników głosowania lub wyników wyborów lub 2) naruszenia przepisów niniejszej ustawy dotyczących głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów. 2. Protesty rozpatruje i rozstrzyga o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego Sąd Najwyższy, w drodze uchwały. Art. 135. 1. Jeżeli podstawę protestu stanowi zarzut popełnienia przestępstwa przeciwko wyborom albo naruszenia przez Państwową Komisję Wyborczą przepisów niniejszej ustawy dotyczących ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, może go wnieść każdy wyborca. 2. Protest przeciwko ważności wyborów w okręgu wyborczym lub przeciwko wyborowi posła do Parlamentu Europejskiego może wnieść wyborca, którego nazwisko w dniu wyborów było umieszczone w spisie wyborców w jednym z obwodów głosowania na obszarze danego okręgu wyborczego. 3. Prawo wniesienia protestu przysługuje również przewodniczącemu właściwej komisji wyborczej i pełnomocnikowi wyborczemu komitetu wyborczego. Art. 136. 1. Protest wnosi się na piśmie do Sądu Najwyższego w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyników wyborów przez Państwową Komisję Wyborczą w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Nadanie w tym terminie protestu w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do Sądu Najwyższego. 2. Wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty. 3. W odniesieniu do wyborcy przebywającego za granicą lub na polskim statku morskim wymogi wymienione w ust. 1 uważa się za spełnione, jeżeli protest został złożony odpowiednio właściwemu terytorialnie konsulowi lub kapitanowi statku. Wyborca obowiązany jest dołączyć do protestu zawiadomienie o ustanowieniu swojego pełnomocnika zamieszkałego w kraju lub pełnomocnika do doręczeń zamieszkałego w kraju, pod rygorem pozostawienia protestu bez biegu. Art. 137. 1. Sąd Najwyższy rozpatruje protest w składzie 3 sędziów w postępowaniu nieprocesowym i wydaje, w formie postanowienia, opinię w sprawie protestu. 2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać ustalenia co do zasadności zarzutów protestu, a w razie potwierdzenia zasadności zarzutów - ocenę, czy przestępstwo przeciwko wyborom lub naruszenie przepisów niniejszej ustawy miało wpływ na wynik wyborów. 3. Uczestnikami postępowania są: wnoszący protest, przewodniczący właściwej komisji wyborczej albo jego zastępca i Prokurator Generalny. Art. 138. 1. Sąd Najwyższy pozostawia bez dalszego biegu protest wniesiony przez osobę do tego nieuprawnioną w myśl art. 135 lub niespełniający warunków określonych w art. 136. Niedopuszczalne jest przywrócenie terminu do wniesienia protestu. 2. Sąd Najwyższy pozostawia bez dalszego biegu protest dotyczący sprawy, co do której w niniejszej ustawie przewiduje się możliwość wniesienia przed dniem głosowania skargi lub odwołania do sądu lub do Państwowej Komisji Wyborczej. 3. Jeżeli w proteście zarzucono popełnienie przestępstwa przeciwko wyborom, Sąd Najwyższy niezwłocznie zawiadamia o tym Prokuratora Generalnego. Art. 139. 1. Protesty rozpatruje Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych, na podstawie opinii wydanych w wyniku rozpoznania protestów. 2. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w art. 134 ust. 2, Sąd Najwyższy podejmuje, nie później niż w 90 dniu po dniu wyborów, na posiedzeniu z udziałem Prokuratora Generalnego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej. 3. Sąd Najwyższy, podejmując uchwałę o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego, postanawia o przeprowadzeniu wyborów ponownych lub o podjęciu niektórych czynności wyborczych, wskazując czynność, od której należy ponowić postępowanie wyborcze. 4. Uchwałę Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 134 ust. 2, przedstawia się niezwłocznie Prezydentowi Rzeczypospolitej oraz Marszałkowi Sejmu, a także przesyła Państwowej Komisji Wyborczej. 5. Uchwałę Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 134 ust. 2, ogłasza się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 140. 1. W przypadku podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego wybory ponowne lub wskazane czynności wyborcze przeprowadza się na zasadach i w trybie przewidzianych w niniejszej ustawie. 2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej o wyborach ponownych lub podjęciu wskazanych czynności wyborczych podaje się do wiadomości publicznej i ogłasza się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej najpóźniej w 5. dniu od dnia ogłoszenia uchwały Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 139 ust. 3. Przepisy art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 3. Wyniki wyborów ponownych albo wyniki przeprowadzonych czynności wyborczych Państwowa Komisja Wyborcza podaje w obwieszczeniu. W obwieszczeniu wymienia się ponadto osoby, których wybór został unieważniony, ze wskazaniem numeru okręgu wyborczego, a także numeru i nazwy listy okręgowej. 4. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 3, ogłasza się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej oraz podaje się do wiadomości publicznej, a także przesyła się niezwłocznie Marszałkowi Sejmu. 5. Marszałek Sejmu niezwłocznie po ogłoszeniu obwieszczenia, o którym mowa w ust. 3, przesyła Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego zawiadomienie o wyborze posła do Parlamentu Europejskiego i inne wymagane przez Parlament Europejski dokumenty. Rozdział 17 Wygaśnięcie mandatu. Utrata mandatu Art. 141. Wygaśnięcie mandatu posła do Parlamentu Europejskiego następuje wskutek: 1) śmierci; 2) zrzeczenia się mandatu. Art. 142. 1. Utrata mandatu posła do Parlamentu Europejskiego następuje wskutek: 1) utraty prawa wybieralności lub nieposiadania go w dniu wyboru; 2) zajmowania w dniu wyborów stanowiska lub pełnienia funkcji albo powołania w czasie kadencji na stanowisko lub powierzenia funkcji, o których mowa w przepisach art. 5 i art. 6 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 2; 3) wyboru na posła na Sejm albo senatora; 4) unieważnienia wyboru posła do Parlamentu Europejskiego. 2. Utrata mandatu posła do Parlamentu Europejskiego zajmującego w dniu wyborów stanowisko lub pełniącego funkcję albo powołanego w czasie kadencji na stanowisko lub funkcję, o których mowa w przepisach art. 5 i art. 6 ust. 2, następuje, jeżeli nie złoży on Marszałkowi Sejmu, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia przez Państwową Komisję Wyborczą wyników wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego lub powołania na stanowisko lub funkcję, o których mowa w przepisach art. 5 i art. 6 ust. 2, oświadczenia o złożeniu rezygnacji z zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji. 3. Poseł do Parlamentu Europejskiego wybrany w czasie kadencji na posła na Sejm albo na senatora traci mandat posła do Parlamentu Europejskiego z dniem ogłoszenia przez Państwową Komisją Wyborczą wyników wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej albo do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Jeżeli poseł do Parlamentu Europejskiego uzyskał mandat posła na Sejm na podstawie art. 179 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu, traci mandat posła do Parlamentu Europejskiego z dniem wydania przez Marszałka Sejmu postanowienia o obsadzeniu mandatu posła na Sejm. Art. 143. 1. Utratę mandatu posła do Parlamentu Europejskiego stwierdza Marszałek Sejmu w drodze postanowienia. 2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie Państwowej Komisji Wyborczej. 4. O utracie mandatu posła do Parlamentu Europejskiego Marszałek Sejmu niezwłocznie zawiadamia Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Art. 144. 1. W przypadku wygaśnięcia mandatu posła do Parlamentu Europejskiego, stwierdzonego przez Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, albo utraty mandatu Marszałek Sejmu, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 142 ust. 1 pkt 4, zawiadamia, na podstawie obwieszczenia, o którym mowa w art. 132, kolejnego uprawnionego na podstawie art. 130 kandydata z tej samej listy okręgowej o przysługującym mu pierwszeństwie do mandatu. 2. Kandydat może zrzec się pierwszeństwa do obsadzenia mandatu na rzecz kolejnego uprawnionego kandydata z tej samej listy. Oświadczenie o ustąpieniu pierwszeństwa powinno być złożone Marszałkowi Sejmu w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1. 3. Jeżeli obsadzenie mandatu posła do Parlamentu Europejskiego w trybie określonym w ust. 1 byłoby niemożliwe z powodu braku kandydatów, którym mandat można przydzielić, Marszałek Sejmu o przysługującym pierwszeństwie do mandatu zawiadamia, na podstawie obwieszczenia, o którym mowa w art. 132, kandydata z innej listy okręgowej tego samego komitetu wyborczego, który w wyborach otrzymał największą liczbę głosów, o ile nie uzyskał mandatu. 4. O obsadzeniu mandatu postanawia Marszałek Sejmu. Przepisy art. 143 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. Rozdział 18 Finansowanie wyborów z budżetu państwa Art. 145. 1. Wydatki związane z organizacją i przeprowadzeniem wyborów są pokrywane z budżetu państwa. 2. Przepisy art. 129 Ordynacji wyborczej do Sejmu i do Senatu stosuje się odpowiednio. Rozdział 19 Przepisy karne Art. 146. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, prowadzi agitację wyborczą: 1) w siedzibach urzędów administracji rządowej lub administracji samorządu terytorialnego bądź sądów lub prokuratury, 2) na terenie zakładów pracy w sposób i w formach zakłócających ich normalne funkcjonowanie, 3) na terenie jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo oddziałów obrony cywilnej bądź skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, 4) w lokalu wyborczym lub na terenie budynku, w którym lokal się znajduje, 5) na terenie szkoły podstawowej lub gimnazjum wobec uczniów nieposiadających prawa wybierania - podlega karze grzywny. Art. 147. 1. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, zbiera podpisy osób popierających zgłoszenie list kandydatów, stosując groźbę, podstęp lub jakąkolwiek inną formę nacisków zmierzających do uzyskania podpisów - podlega grzywnie od 1.000 do 10.000 złotych. 2. Tej samej karze podlega, kto zbiera podpisy osób popierających zgłoszenie listy kandydatów na terenie jednostek wojskowych lub innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo oddziałów obrony cywilnej lub skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Kto udziela wynagrodzenia pieniężnego w zamian za zbieranie lub złożenie podpisu pod zgłoszeniem listy kandydatów - podlega grzywnie od 10.000 do 50.000 złotych. Art. 148. Kto, w celu prowadzenia kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego: 1) umieszcza plakat lub hasło wyborcze na ścianie budynku, ogrodzeniu, latarni, urządzeniu energetycznym, telekomunikacyjnym lub innym urządzeniu bez zgody właściciela lub zarządcy nieruchomości, 2) przy ustawianiu własnego urządzenia ogłoszeniowego narusza obowiązujące przepisy porządkowe, 3) umieszcza plakat lub hasło wyborcze w taki sposób, że nie można ich usunąć bez spowodowania szkód - podlega karze grzywny. Art. 149. 1. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, nie umieszcza w materiałach wyborczych oznaczenia, od kogo one pochodzą - podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega osoba będąca redaktorem w rozumieniu prawa prasowego, która dopuszcza do nieumieszczenia w informacji, komunikacie, apelu lub haśle wyborczym, ogłoszonych w prasie drukowanej lub w telewizji bądź radiu na koszt komitetu wyborczego, wskazania, przez kogo są opłacane i od kogo pochodzą. Art. 150. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, bez uprzedniej zgody pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego prowadzi agitację wyborczą, polegającą na organizowaniu wieców wyborczych kandydatów, rozpowszechnianiu programów wyborczych kandydatów albo komitetów wyborczych lub ich materiałów propagandowych o charakterze reklamy rozpowszechnianej do celów kampanii wyborczej za pomocą środków masowego przekazu, plakatów, broszur lub ulotek o masowym nakładzie, lub za pośrednictwem infolinii o bezpłatnym dostępie - podlega karze grzywny. Art. 151. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego w okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania, zwołuje zgromadzenia, organizuje pochody lub manifestacje, wygłasza przemówienia, rozdaje ulotki lub w jakikolwiek inny sposób prowadzi agitację na rzecz kandydatów lub list kandydatów albo przeciwko kandydatom lub listom kandydatów - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 152. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, prowadząc agitację wyborczą organizuje loterie fantowe lub innego rodzaju gry losowe albo konkursy, w których wygranymi są nagrody pieniężne lub przedmioty o wartości wyższej niż wartość przedmiotów zwyczajowo używanych w celach reklamowych lub promocyjnych - podlega grzywnie od 5.000 do 50.000 złotych. Art. 153. Kto, w ramach kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, podaje lub dostarcza napoje alkoholowe nieodpłatnie lub po cenach sprzedaży netto możliwych do uzyskania, nie wyższych od cen nabycia lub kosztów wytworzenia - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 154. Kto, w związku z wyborami posłów do Parlamentu Europejskiego, w okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania, podaje do wiadomości publicznej wyniki przedwyborczych badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych lub przewidywanych wyników wyborów, lub wyniki sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu głosowania w Unii Europejskiej - podlega grzywnie od 500.000 do 1.000.000 złotych. Art. 155. Wyborca, który więcej niż jeden raz uczestniczył w głosowaniu w tych samych wyborach do Parlamentu Europejskiego - podlega karze grzywny. Art. 156. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, organizuje zbiórkę publiczną na cele kampanii wyborczej - podlega grzywnie od 1.000 do 100.000 złotych. Art. 157. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, przekazuje środki finansowe lub wartości niepieniężne jednego komitetu na rzecz innego komitetu wyborczego - podlega karze aresztu albo grzywny albo obu tym karom łącznie. Art. 158. 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego nie dopełnia obowiązku gromadzenia środków finansowych na rachunku bankowym - podlega karze aresztu albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto nie wprowadza zastrzeżenia do umowy rachunku bankowego zawartej przez niego w imieniu komitetu wyborczego o wymaganym ustawą sposobie dokonywania wpłat na rzecz komitetu wyborczego oraz o dopuszczalnym źródle pozyskiwania środków finansowych przez komitet wyborczy, a także o dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat. Art. 159. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego: 1) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu wyborczego lub wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego na cele inne niż związane z wyborami, 2) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu wyborczego lub wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego przed dniem, od którego zezwala na to ustawa, 3) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu wyborczego po dniu wyborów, 4) wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego po dniu złożenia sprawozdania wyborczego, 5) wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego z naruszeniem limitów wydatków określonych dla komitetów wyborczych, 6) przekazuje komitetowi wyborczemu wyborców lub przyjmuje w imieniu komitetu środki finansowe pochodzące z innych źródeł niż od osób fizycznych - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 160. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, przyjmuje lub przeznacza na kampanię wyborczą środki finansowe pochodzące z innego źródła niż z Funduszu Wyborczego partii politycznej tworzącej komitet wyborczy partii politycznej lub z Funduszów Wyborczych partii politycznych tworzących koalicyjny komitet wyborczy partii politycznych - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 161. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, po uzyskaniu informacji, z jakich źródeł pochodzą, przyjmuje na rzecz komitetu wyborczego wyborców lub przeznacza na kampanię wyborczą środki finansowe komitetu wyborczego wyborców pochodzące: 1) od osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, 2) od cudzoziemca mającego miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, niebędącego obywatelem Unii Europejskiej - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 162. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, przyjmuje lub przeznacza na kampanię wyborczą wartości niepieniężne inne niż nieodpłatne usługi polegające na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez podmioty inne niż przedsiębiorcy - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 163. 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego nie dopełnia: 1) obowiązku przekazania przez komitet wyborczy na rzecz instytucji charytatywnej nadwyżki pozyskanych środków finansowych nad poniesionymi wydatkami, 2) obowiązku sporządzenia i przedstawienia w terminie Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdania wyborczego albo podaje w tym sprawozdaniu dane nieprawdziwe lub niepełne - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Tej samej karze podlega, kto nie dopuszcza do wykonania lub utrudnia dopełnienie przez pełnomocnika finansowego obowiązków, o których mowa w ust. 1. Art. 164. Kto, w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego, nie dopuszcza do wykonania lub utrudnia dopełnienie biegłemu rewidentowi obowiązku sporządzenia opinii lub raportu dotyczącego sprawozdania wyborczego - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 165. 1. W przypadku skazania za wykroczenie określone w art. 148 sąd orzeka przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, lub nawiązkę w wysokości do 1.500 złotych. 2. W przypadku skazania za wykroczenia lub przestępstwa określone w art. 152, art. 156, art. 159, art. 160, art. 161 oraz art. 163 ust. 1 pkt 1 sąd orzeka przepadek przedmiotów stanowiących przedmiot wykroczenia lub przestępstwa. 3. Przepadek przedmiotów, o którym mowa w ust. 1 i 2, orzeka się, chociażby przedmioty te nie były własnością sprawcy. 4. Jeżeli orzeczenie przepadku przedmiotów, o których mowa w ust. 2, nie jest możliwe, sąd orzeka obowiązek uiszczenia kwoty pieniężnej stanowiącej ich równowartość. Art. 166. Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 146, art. 148-151, art. 153, art. 155 i art. 157-162, stosuje się przepisy o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Rozdział 20 Przepisy szczególne Art. 167. Wszelkie pisma oraz postępowanie sądowe i administracyjne w sprawach wyborczych są wolne od opłat administracyjnych i kosztów sądowych. Art. 168. Dokumenty wymagane na podstawie przepisów ustawy niesporządzone w języku polskim są składane wraz z tłumaczeniem na język polski. Art. 169. 1. Dokumenty z wyborów są przekazywane do archiwów państwowych i mogą być udostępniane. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej złożony po porozumieniu z Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób przekazywania, przechowywania i udostępniania dokumentów z wyborów, ze szczególnym uwzględnieniem okresu, po jakim muszą być one przekazywane do archiwów państwowych, potrzeby ochrony przekazywanych, przechowywanych materiałów i zawartych w nich danych oraz podmiotów, którym dokumenty mogą być udostępniane. Art. 170. Ilekroć w ustawie jest mowa o postępowaniu nieprocesowym przed sądami, stosuje się w nim przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. Art. 171. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi, odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego, urzędu gminy, konsula albo kapitana statku, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi, odwołania lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu, w urzędzie gminy, w konsulacie lub kapitanowi statku. 2. Jeżeli koniec terminu wykonania czynności określonej w ustawie przypada na sobotę albo na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu. 3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, czynności wyborcze określone kalendarzem wyborczym oraz czynności, o których mowa w ust. 1, są dokonywane w godzinach urzędowania sądów, organów wyborczych, urzędów gmin oraz konsulatów. Art. 172. Ilekroć w ustawie jest mowa o numerze ewidencyjnym PESEL, należy przez to rozumieć, w odniesieniu do obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Art. 173. Ilekroć w ustawie jest mowa o obowiązku podawania do wiadomości publicznej, należy przez to rozumieć również obowiązek udostępnienia w urzędowym publikatorze teleinformatycznym - Biuletynie Informacji Publicznej. Art. 174. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) obywatelach Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, należy przez to rozumieć, do dnia 30 kwietnia 2004 r., oprócz obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, także obywateli Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej; 2) państwach członkowskich Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć, do dnia 30 kwietnia 2004 r., oprócz państw członkowskich Unii Europejskiej, także Republikę Czeską, Republikę Estońską, Republikę Cypryjską, Republikę Łotewską, Republikę Litewską, Republikę Węgierską, Republikę Malty, Republikę Słowenii i Republikę Słowacką. Art. 175. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, podwyższy kwotę, o której mowa w art. 89 ust. 1, w przypadku wzrostu wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem o ponad 5 %, w stopniu odpowiadającym wzrostowi tych cen. 2. Wskaźnik wzrostu cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do 20. dnia pierwszego miesiąca każdego kwartału. Rozdział 21 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 176. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 925 oraz z 2003 r. Nr 175, poz. 1692) w art. 25 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) utratę czynnego i biernego prawa wyborczego w wyborach Prezydenta, w wyborach do Sejmu i do Senatu, w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach organów samorządu terytorialnego,". Art. 177. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544, z późn. zm. 4)) w art. 85: 1) w ust. 5 wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego"; 2) w ust. 6 wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego"; 3) w ust. 7 wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów". Art. 178. W ustawie z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7: a) w ust. 1 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) kandydat na posła do Parlamentu Europejskiego - Państwowej Komisji Wyborczej za pośrednictwem okręgowej komisji wyborczej,", b) w ust. 3 wyrazy "w ust. 1 pkt 1 i 2" zastępuje się wyrazami "w ust. 1 pkt 1-2a", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Oświadczenie kandydata na posła, senatora albo posła do Parlamentu Europejskiego przekazuje się do Sądu jedynie w przypadku, gdy zostanie on wybrany."; 2) w art. 11 w ust. 2 po wyrazie "senatora" dodaje się wyrazy "albo posła do Parlamentu Europejskiego". Art. 179. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 115 w § 13 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) poseł do Parlamentu Europejskiego,"; 2) art. 248 otrzymuje brzmienie: "Art. 248. Kto w związku z wyborami do Sejmu, do Senatu, wyborem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do Parlamentu Europejskiego, wyborami organów samorządu terytorialnego lub referendum: 1) sporządza listę kandydujących lub głosujących, z pominięciem uprawnionych lub wpisaniem nieuprawnionych, 2) używa podstępu celem nieprawidłowego sporządzenia listy kandydujących lub głosujących, protokołów lub innych dokumentów wyborczych albo referendalnych, 3) niszczy, uszkadza, ukrywa, przerabia lub podrabia protokoły lub inne dokumenty wyborcze albo referendalne, 4) dopuszcza się nadużycia lub dopuszcza do nadużycia przy przyjmowaniu lub obliczaniu głosów, 5) odstępuje innej osobie przed zakończeniem głosowania niewykorzystaną kartę do głosowania lub pozyskuje od innej osoby w celu wykorzystania w głosowaniu niewykorzystaną kartę do głosowania, 6) dopuszcza się nadużycia w sporządzaniu list z podpisami obywateli zgłaszających kandydatów w wyborach lub inicjujących referendum - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3."; 3) w art. 249 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) sporządzaniu protokołów lub innych dokumentów wyborczych albo referendalnych,". Art. 180. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 127, poz. 1089 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 25: a) w ust. 1 po wyrazach "do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej" dodaje się wyrazy "oraz wyborów do Parlamentu Europejskiego", b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz partii politycznej, z wyłączeniem składek członkowskich w kwocie nieprzekraczającej w jednym roku minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu poprzedzającym wpłatę, oraz wpłat na Fundusz Wyborczy partii politycznej, nie może przekraczać w jednym roku 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu poprzedzającym wpłatę. 5. Jednorazowa wpłata kwoty przekraczającej minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów, obowiązujące w dniu poprzedzającym wpłatę, może być dokonywana na rzecz partii politycznej jedynie czekiem, przelewem lub kartą płatniczą."; 2) w art. 26a wyrazy "najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,"; 3) art. 34c otrzymuje brzmienie: "Art. 34c. 1. Partia polityczna traci przez rok prawo do otrzymania subwencji, jeżeli: 1) nie złoży informacji w terminie określonym w art. 34 ust. 2 lub 2) informacja zostanie odrzucona przez Państwową Komisję Wyborczą albo 3) Sąd Najwyższy oddalił skargę, o której mowa w art. 34b ust. 1. 2. Utrata przez partię polityczną prawa do subwencji następuje w następnym roku kalendarzowym po roku, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1."; 4) w art. 35 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Partia polityczna tworzy stały Fundusz Wyborczy w celu finansowania udziału partii politycznej w wyborach do Sejmu i do Senatu, w wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach organów samorządu terytorialnego."; 5) w art. 36a: a) w ust. 1 wyrazy "najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,"; b) w ust. 2 wyrazy "najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,"; 6) w art. 38d dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Termin ten liczy się od początku kwartału następującego po kwartale, w którym nastąpiło odrzucenie sprawozdania, a w razie złożenia skargi na postanowienie o odrzuceniu sprawozdania termin ten liczy się od początku kwartału następującego po kwartale, w którym nastąpiło oddalenie skargi przez Sąd Najwyższy."; 7) art. 39a otrzymuje brzmienie: "Art. 39a. 1. Korzyści majątkowe przekazane partii politycznej lub Funduszowi Wyborczemu z naruszeniem przepisów art. 24 ust. 3, 6 i 8, art. 25, art. 36 ust. 1 i 3 lub art. 36a podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy korzyści majątkowych przekazanych partii politycznej lub Funduszowi Wyborczemu z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy, których partia nie przyjęła lub zwróciła darczyńcy w nieprzekraczalnym terminie 30 dni od daty dokonania darowizny. 3. Jeżeli korzyść majątkowa została przyjęta, zużyta lub utracona, przepadkowi podlega jej równowartość. Przyjęcie korzyści majątkowej z naruszeniem przepisów ustawy stwierdza Państwowa Komisja Wyborcza w postanowieniu w sprawie sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych, w tym o kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania oraz o wydatkach poniesionych ze środków Funduszu Wyborczego w poprzednim roku kalendarzowym. 4. Partia polityczna, w terminie 60 dni od dnia wydania przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia, o którym mowa w ust. 3, może dobrowolnie dokonać wpłaty korzyści majątkowej uzyskanej w sposób sprzeczny z prawem na konto urzędu skarbowego, właściwego dla jej siedziby. Dowód przekazania środków na rzecz Skarbu Państwa partia polityczna przedstawia Państwowej Komisji Wyborczej. 5. W przypadku odmowy dobrowolnego wydania korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa, w terminie określonym w ust. 4, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, występuje do Sądu Okręgowego w Warszawie o orzeczenie przepadku korzyści majątkowej. 6. Do postępowania w sprawie przepadku korzyści majątkowej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. 7. W postępowaniu sądowym w sprawach przepadku korzyści majątkowych oraz w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym tych spraw, Skarb Państwa reprezentuje organ skarbowy, właściwy miejscowo dla siedziby partii politycznej.". Art. 181. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Decyzje Generalnego Inspektora, o których mowa w ust. 1, nie mogą ograniczać swobody działania podmiotów zgłaszających kandydatów lub listy kandydatów w wyborach na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, do Sejmu, do Senatu i do organów samorządu terytorialnego, a także w wyborach do Parlamentu Europejskiego, pomiędzy dniem zarządzenia wyborów a dniem głosowania."; 2) w art. 43 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) tworzonych na podstawie przepisów dotyczących wyborów do Sejmu, Senatu, Parlamentu Europejskiego, rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, wyborów na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, na wójta, burmistrza, prezydenta miasta oraz dotyczących referendum ogólnokrajowego i referendum lokalnego,". Art. 182. W ustawie z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) w art. 83d ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego nie może przekraczać 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów. W przypadku gdy łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego przekroczy 15-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę, wówczas nadwyżka sumy ponad dopuszczalny limit podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa na zasadach określonych w art. 84d.". Art. 183. W ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Stały rejestr wyborców obejmuje osoby stale zamieszkałe na obszarze gminy, którym przysługuje prawo wybierania. 2. Można być ujętym tylko w jednym rejestrze wyborców. 3. Rejestr wyborców służy do sporządzania spisów wyborców dla wyboru Prezydenta Rzeczypospolitej, dla wyborów do Sejmu i do Senatu, dla wyboru posłów do Parlamentu Europejskiego, dla wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, dla wyboru wójta, burmistrza i prezydenta miasta, a także do sporządzania spisów osób uprawnionych do udziału w referendum ogólnokrajowym oraz lokalnym. 4. Rejestr wyborców dzieli się na część A i część B. 5. Część A rejestru wyborców obejmuje obywateli polskich. W tej części rejestru wyborców wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy. 6. Wyborcy będący obywatelami polskimi, zameldowani na obszarze gminy na pobyt stały, są wpisywani do rejestru wyborców z urzędu. 7. Część B rejestru wyborców obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, stale zamieszkałych na obszarze gminy i uprawnionych, na podstawie i w zakresie określonych w innych ustawach, do korzystania z praw wyborczych w Rzeczypospolitej Polskiej. W tej części rejestru wyborców wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz adres zamieszkania wyborcy. 8. Wyborcę, o którym mowa w ust. 7, o ile nie jest już wpisany do rejestru wyborców, wpisuje się do rejestru wyborców, na jego wniosek, nie później niż 30. dnia po zarządzeniu wyborów, w których, na podstawie i w zakresie określonych w innych ustawach, zamierza uczestniczyć. 9. Do wniosku, o którym mowa w ust. 8, muszą być załączone: 1) kserokopia ważnego dokumentu stwierdzającego tożsamość wnioskodawcy oraz 2) pisemna deklaracja, w której wnioskodawca podaje: a) swoje obywatelstwo i adres stałego zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) nazwę okręgu wyborczego albo miejscowości, w państwie członkowskim swojego pochodzenia, gdzie jest umieszczony w rejestrze wyborców, c) oświadczenie, że zamierza korzystać z czynnego prawa wyborczego tylko na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, d) oświadczenie, że w państwie członkowskim swojego pochodzenia nie został pozbawiony czynnego prawa wyborczego. 10. Rejestr wyborców prowadzi na bieżąco gmina jako zadanie zlecone. 11. Rejestr wyborców jest udostępniany, na pisemny wniosek, do wglądu w urzędzie gminy."; 2) w art. 12 uchyla się ust. 1; 3) w art. 12 ust. 2 i ust. 4, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 2, art. 19 ust. 3 i art. 21 ust. 1 wyrazy "w art. 11 ust. 4" zastępuje się wyrazami "w art. 11 ust. 5"; 4) dodaje się art. 15a i 15b w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Dane, o których mowa w art. 11 ust. 7 zdanie drugie, są przekazywane przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) za pośrednictwem właściwego miejscowo wojewody ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej. 2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekazuje dane, o których mowa w ust. 1, właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej. Art. 15b. 1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej przekazuje właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej dane dotyczące obywateli polskich chcących korzystać z praw wyborczych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie niezbędnym do korzystania z tych praw. 2. Dane, o których mowa w ust. 1, przekazuje wójt, burmistrz (prezydent miasta) na żądanie i za pośrednictwem właściwego miejscowo wojewody ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej."; 5) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób prowadzenia rejestru wyborców, ustalając: a) wzór rejestru, b) metody aktualizacji rejestru i sposób jego udostępniania, c) wzór wniosku o udostępnienie rejestru, d) wzór wniosku o wpisanie wyborcy do rejestru, e) wzór zawiadomienia o wpisaniu do rejestru, 2) wzór pisemnej deklaracji, o której mowa w art. 11 ust. 9 pkt 2, 3) sposób przekazywania przez urzędy gmin właściwym organom wyborczym okresowych informacji o liczbie wyborców objętych rejestrem wyborców, a także 4) tryb przekazywania przez Rzeczpospolitą Polską innym państwom członkowskim Unii Europejskiej danych dotyczących obywateli tych państw, zamierzających korzystać z praw wyborczych w wyborach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również obywateli polskich chcących korzystać z praw wyborczych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, uwzględniając w szczególności formę i terminy wymiany tych informacji, a także konieczność zapewnienia ochrony danych osobowych."; 6) w art. 30 uchyla się ust. 4; 7) w art. 35 w ust. 2 wyrazy "wojewódzcy komisarze wyborczy lub ich zastępcy" zastępuje się wyrazami "komisarze wyborczy"; 8) w art. 44: a) w ust. 1 wyrazy "wojewódzki komisarz wyborczy lub zastępca wojewódzkiego komisarza wyborczego, powołani" zastępuje się wyrazami "komisarz wyborczy powołany", b) w ust. 4 wyrazy "wojewódzkiego komisarza wyborczego lub zastępcę wojewódzkiego komisarza wyborczego" zastępuje się wyrazami "komisarza wyborczego"; 9) w art. 48 uchyla się ust. 9 i 10; 10) w art. 113 w ust. 3 wyrazy "najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników" zastępuje się wyrazami "minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów,"; 11) w art. 177: a) w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) wyboru w toku kadencji na posła do Parlamentu Europejskiego,", b) w ust. 4 wyrazy "ust. 1 pkt 6 i 7" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 6-7"; 12) w art. 213: a) w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) wyboru w toku kadencji na posła do Parlamentu Europejskiego,", b) w ust. 4 wyrazy "ust. 1 pkt 6 i 7" zastępuje się wyrazami "ust. 1 pkt 6-7"; 13) w rozdziale 36 dodaje się art. 230a w brzmieniu: "Art. 230a. Jeżeli właściwe organy gminy nie wykonują w terminie, w sposób zgodny z prawem, zadań dotyczących utworzenia obwodów głosowania lub ich zmiany, powołania lub zmian w składach komisji obwodowych, właściwa okręgowa komisja wyborcza wzywa te organy do wykonania zadań w sposób zgodny z prawem w wyznaczonym terminie, a w razie bezskutecznego upływu terminu niezwłocznie wykonuje te zadania."; 14) art. 233 otrzymuje brzmienie: "Art. 233. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi, odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego, urzędu gminy, konsula albo kapitana statku, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi, odwołania lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu, w urzędzie gminy, w konsulacie lub kapitanowi statku. 2. Jeżeli koniec terminu wykonania czynności określonej w ustawie przypada na sobotę albo na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu. 3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, czynności wyborcze określone kalendarzem wyborczym oraz czynności, o których mowa w ust. 1, są dokonywane w godzinach urzędowania sądów, organów wyborczych, urzędów gmin lub konsulatów.". Art. 184. W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052) w art. 1 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) rozpoznawania protestów wyborczych w wyborach do Parlamentu Europejskiego;". Art. 185. Przepisu art. 6 ust. 1 nie stosuje się do posłów na Sejm i senatorów będących przedstawicielami Rzeczypospolitej Polskiej w Parlamencie Europejskim od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do początku kadencji Parlamentu Europejskiego w latach 2004-2009. Art. 186. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. (poz. 219) WYKAZ OKRĘGÓW WYBORCZYCH I SIEDZIB OKRĘGOWYCH KOMISJI WYBORCZYCH Okręg nr 1 obejmuje obszar województwa pomorskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Gdańsk. Okręg nr 2 obejmuje obszar województwa kujawsko-pomorskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Bydgoszcz. Okręg nr 3 obejmuje obszar województwa podlaskiego i województwa warmińsko-mazurskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Olsztyn. Okręg nr 4 obejmuje obszar części województwa mazowieckiego: m. st. Warszawy oraz powiatów: grodziskiego, legionowskiego, nowodworskiego, otwockiego, piaseczyńskiego, pruszkowskiego, warszawskiego zachodniego i wołomińskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Warszawa. Okręg nr 5 obejmuje obszar części województwa mazowieckiego: powiatów - ciechanowskiego, gostynińskiego, mławskiego, płockiego, płońskiego, przasnyskiego, sierpeckiego, sochaczewskiego, żuromińskiego, żyrardowskiego, białobrzeskiego, grójeckiego, kozienickiego, lipskiego, przysuskiego, radomskiego, szydłowieckiego, zwoleńskiego, garwolińskiego, łosickiego, makowskiego, mińskiego, ostrołęckiego, ostrowskiego, pułtuskiego, siedleckiego, sokołowskiego, węgrowskiego, wyszkowskiego oraz miast na prawach powiatu - Płock, Radom, Ostrołęka i Siedlce. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Warszawa. Okręg nr 6 obejmuje obszar województwa łódzkiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Łódź. Okręg nr 7 obejmuje obszar województwa wielkopolskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Poznań. Okręg nr 8 obejmuje obszar województwa lubelskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Lublin. Okręg nr 9 obejmuje obszar województwa podkarpackiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Rzeszów. Okręg nr 10 obejmuje obszar województwa małopolskiego i województwa świętokrzyskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Kraków. Okręg nr 11 obejmuje obszar województwa śląskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Katowice. Okręg nr 12 obejmuje obszar województwa dolnośląskiego i województwa opolskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Wrocław. Okręg nr 13 obejmuje obszar województwa lubuskiego i województwa zachodniopomorskiego. Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Gorzów Wielkopolski. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu, ustawę z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, ustawę z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, ustawę z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, ustawę z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawę z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym. Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r., ustanawiającej szczegółowe warunki wykonywania prawa do głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w Państwie Członkowskim, którego nie są obywatelami. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43, poz. 488 i Nr 50, poz. 600, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 765, Nr 153, poz. 1271 i Nr 175, poz. 1434 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 390 i Nr 99, poz. 921. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43, poz. 488 i Nr 50, poz. 600, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 765, Nr 153, poz. 1271 i Nr 175, poz. 1434 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 390 i Nr 99, poz. 921. 6) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255. 7) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania statutu Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych (Dz. U. Nr 74, poz. 677) Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 kwietnia 2004 r. (poz. 677) STATUT CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH § 1. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem", działa na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299), ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300) oraz niniejszego statutu. § 2. Siedzibą Centralnego Ośrodka jest Słupia Wielka w województwie wielkopolskim. § 3. Centralny Ośrodek realizuje zadania określone w przepisach o nasiennictwie oraz w przepisach o ochronie prawnej odmian roślin. § 4. W skład Centralnego Ośrodka wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Biuro Rejestracji i Ochrony Praw do Odmian; 2) Zakład Badania i Oceny Odrębności, Wyrównania i Trwałości Odmian; 3) Zakład Badania i Oceny Wartości Gospodarczej Odmian; 4) Zakład Planowania Badań i Doświadczeń oraz Koordynacji Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego; 5) Zakład Gospodarstw Pomocniczych; 6) Zakład Wydawnictw; 7) Zakład Informatyki; 8) Dział Współpracy z Zagranicą; 9) Dział Organizacyjno-Prawny; 10) Dział Finansów i Księgowości; 11) Dział Administracji i Zamówień Publicznych; 12) Stanowisko do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych. § 5. 1. Centralnym Ośrodkiem kieruje dyrektor przy pomocy dwóch zastępców oraz kierowników komórek organizacyjnych wymienionych w § 4. 2. Dyrektora Centralnego Ośrodka powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa. 3. Zastępców dyrektora powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek dyrektora Centralnego Ośrodka. 4. Do obowiązków dyrektora Centralnego Ośrodka należy w szczególności: 1) reprezentowanie Centralnego Ośrodka na zewnątrz; 2) zarządzanie mieniem Centralnego Ośrodka; 3) zatrudnianie pracowników w Centralnym Ośrodku; 4) powoływanie i odwoływanie dyrektorów oraz głównych księgowych gospodarstw pomocniczych. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie dopuszczania do użytku szkolnego programów wychowania przedszkolnego, programów nauczania i podręczników oraz cofania dopuszczenia (Dz. U. Nr 25, poz. 220) Na podstawie art. 22a ust. 8 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki, jakie muszą spełniać dopuszczane do użytku szkolnego: a) programy wychowania przedszkolnego dla przedszkola, w tym przedszkola specjalnego, i oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, b) programy nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych, w tym szkół specjalnych, z zastrzeżeniem ust. 2, c) programy nauczania dla zawodów i programy nauczania dla profili kształcenia ogólnozawodowego dla szkół ponadgimnazjalnych, w tym szkół specjalnych, z zastrzeżeniem ust. 2, d) podręczniki przeznaczone do kształcenia ogólnego, kształcenia w zawodach oraz w profilach kształcenia ogólnozawodowego, w tym do kształcenia specjalnego, e) podręczniki wspomagające edukację przeznaczone do kształcenia ogólnego dla mniejszości narodowych i grup etnicznych, do kształcenia specjalnego i do wychowania przedszkolnego dzieci sześcioletnich; 2) warunki tworzenia przez nauczycieli własnych programów, o których mowa w pkt 1 lit. a-c; 3) szczegółowe warunki i tryb dopuszczania do użytku szkolnego programów i podręczników, o których mowa w pkt 1, oraz cofania dopuszczenia; 4) warunki, jakie muszą spełnić osoby wpisywane na listę rzeczoznawców, oraz warunki i tryb skreślania z listy rzeczoznawców; 5) wysokość i tryb wnoszenia opłat w postępowaniu o dopuszczenie do użytku szkolnego programu lub podręcznika, o których mowa w pkt 1, a także warunki wynagradzania rzeczoznawców. 2. Rozporządzenie nie dotyczy indywidualnych programów edukacyjnych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym, opracowywanych przez zespoły nauczycieli i specjalistów pracujących z tymi uczniami, na podstawie odrębnych przepisów. 3. Dopuszczanie do użytku szkolnego programów nauczania i podręczników dla szkół artystycznych określają odrębne przepisy. § 2. 1. Program wychowania przedszkolnego stanowi opis sposobu realizacji zadań ustalonych w podstawie programowej wychowania przedszkolnego, określonej w odrębnych przepisach, lub zadań, które mogą być realizowane w ramach zajęć dodatkowych, określonych w odrębnych przepisach. 2. Program wychowania przedszkolnego zawiera: 1) szczegółowe cele edukacyjne; 2) tematykę materiału edukacyjnego; 3) wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu; 4) w przypadku publikacji programu - nazwiska rzeczoznawców, którzy opiniowali program. 3. Program nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego, zwany dalej "programem nauczania ogólnego", stanowi opis sposobu realizacji zadań edukacyjnych ustalonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego, określonej w odrębnych przepisach. Program nauczania ogólnego obejmuje co najmniej jeden etap edukacyjny i dotyczy kształcenia zintegrowanego, przedmiotu, ścieżki edukacyjnej, bloku przedmiotowego lub ich części. 4. Program nauczania ogólnego zawiera: 1) szczegółowe cele edukacyjne - kształcenia i wychowania; 2) materiał nauczania związany ze szczegółowymi celami edukacyjnymi, uwzględniający treści nauczania określone w podstawie programowej kształcenia ogólnego; 3) procedury osiągania szczegółowych celów edukacyjnych; 4) opis założonych osiągnięć ucznia i propozycje metod ich oceny, z uwzględnieniem standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów, określonych w odrębnych przepisach; 5) omówienie założeń dydaktycznych i wychowawczych, na jakich została oparta koncepcja programu, relacji do zakresu podstawy programowej kształcenia ogólnego, a także ewentualnych specjalnych warunków dotyczących realizacji programu; 6) w przypadku publikacji programu - nazwiska rzeczoznawców, którzy opiniowali program. 5. Program nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu kształcenia ogólnozawodowego, zwany dalej "programem nauczania dla profilu", stanowi zbiór usystematyzowanych, celowych układów umiejętności i treści nauczania, ujętych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie albo w podstawie programowej kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego, określonych w odrębnych przepisach, wraz ze wskazówkami dotyczącymi realizacji procesu kształcenia i oceniania osiągnięć edukacyjnych ucznia. 6. Program nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu zawiera: 1) plany nauczania dla zawodu albo profilu kształcenia ogólnozawodowego opracowane na podstawie ramowych planów nauczania, określonych w odrębnych przepisach; 2) programy nauczania poszczególnych przedmiotów zawodowych, bloków tematycznych, modułów lub innych układów treści, obejmujące: a) szczegółowe cele kształcenia określające wiedzę i umiejętności, które powinny być opanowane przez ucznia, b) materiał nauczania w formie haseł programowych, związany ze szczegółowymi celami kształcenia, c) wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu, d) propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia; 3) w przypadku publikacji programu - nazwiska rzeczoznawców, którzy opiniowali program. 7. Program nauczania dla zawodu może uwzględniać umiejętności i treści specjalizacji w zawodzie, jeżeli podstawa programowa kształcenia w zawodzie przewiduje możliwość wprowadzenia specjalizacji. 8. Program wychowania przedszkolnego, program nauczania ogólnego, program nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu: 1) jest poprawny pod względem merytorycznym i dydaktycznym, w szczególności uwzględnia aktualny stan wiedzy naukowej, w tym metodycznej; 2) zawiera treści zgodne z przepisami prawa, w tym ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi; 3) nie zawiera materiałów reklamowych innych niż informacje o publikacjach edukacyjnych. § 3. 1. Podręcznik przeznaczony do kształcenia ogólnego zawiera systematyczną prezentację wybranych treści nauczania, ujętych w podstawie programowej kształcenia ogólnego, opisanych w szczególności jako kształcenie zintegrowane, przedmiot, ścieżka edukacyjna, blok przedmiotowy lub moduł, z zastrzeżeniem ust. 2. Podręcznik jest przeznaczony dla danego etapu edukacyjnego, z tym że: 1) w przypadku szkoły podstawowej - obejmuje co najmniej jeden rok szkolny; 2) w przypadku gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej - obejmuje co najmniej jeden okres (semestr). 2. Podręcznik do nauczania języka obcego przeznaczony dla pierwszego etapu edukacyjnego oraz podręcznik do nauczania historii i geografii przeznaczony dla mniejszości narodowej lub grupy etnicznej zawiera systematyczną prezentację treści z zakresu nauczania danego przedmiotu, wykraczających poza zakres określony w podstawie programowej kształcenia ogólnego. 3. Podręcznik przeznaczony do kształcenia ogólnego: 1) jest poprawny pod względem merytorycznym, dydaktycznym, wychowawczym i językowym, w szczególności: a) uwzględnia aktualny stan wiedzy naukowej, w tym metodycznej, b) jest przystosowany do danego poziomu kształcenia, zwłaszcza pod względem stopnia trudności, formy przekazu, właściwego doboru pojęć, nazw, terminów i sposobu ich wyjaśniania, c) zawiera materiał rzeczowy i materiał ilustracyjny, odpowiedni do przedstawianych treści nauczania, d) ma logiczną i spójną konstrukcję; 2) zawiera zakres materiału rzeczowego i materiału ilustracyjnego odpowiedni do liczby godzin przewidzianych w ramowym planie nauczania na kształcenie zintegrowane lub nauczanie danego przedmiotu; 3) zawiera formy aktywizujące i motywujące uczniów; 4) umożliwia uczniom nabycie umiejętności określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego; 5) w przypadku podręczników przeznaczonych dla szkół ponadgimnazjalnych - określa zakres kształcenia: podstawowy lub rozszerzony; 6) zawiera treści zgodne z przepisami prawa, w tym ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi; 7) ma estetyczną szatę graficzną; 8) nie zawiera materiałów reklamowych innych niż informacje o publikacjach edukacyjnych. 4. Podręcznik do nauczania historii i geografii uwzględnia ponadto zalecenia dwustronnych komisji podręcznikowych oraz innych komisji i zespołów do spraw podręczników, działających na podstawie międzypaństwowych umów dotyczących współpracy w zakresie edukacji lub porozumień komitetów narodowych UNESCO. § 4. 1. Podręcznik przeznaczony do kształcenia w zawodzie albo w profilu kształcenia ogólnozawodowego zawiera systematyczną prezentację wybranych, powiązanych tematycznie, treści nauczania, zawartych w blokach programowych, ujętych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie albo w blokach tematycznych, ujętych w podstawie programowej kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego. 2. Podręcznik przeznaczony do kształcenia w zawodzie albo w profilu kształcenia ogólnozawodowego spełnia warunki określone w § 3 ust. 3 pkt 1, 3 i 6-8, a ponadto umożliwia uczniom nabycie kwalifikacji zawodowych, określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie, albo nabycie umiejętności ogólnozawodowych, określonych w podstawie programowej kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego. § 5. Podręcznik wspomagający edukację, zwany dalej "podręcznikiem pomocniczym", spełnia warunki określone w § 3 ust. 3 pkt 1-3 i 6-8, a ponadto w przypadku, gdy jest przeznaczony: 1) dla mniejszości narodowych i grup etnicznych - poszerza wiedzę z wybranego zakresu kształcenia oraz spełnia warunek określony w § 3 ust. 4; 2) do kształcenia specjalnego - jest przydatny do ćwiczenia określonych umiejętności; 3) do wychowania przedszkolnego dzieci sześcioletnich - uwzględnia treści zawarte w podstawie programowej wychowania przedszkolnego. § 6. 1. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego programu wychowania przedszkolnego jest uzyskanie dwóch pozytywnych opinii merytoryczno-dydaktycznych, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 1, zawierających szczegółową ocenę zgodności programu z podstawą programową wychowania przedszkolnego oraz spełnienia przez program warunków określonych w § 2 ust. 1, 2 i 8. 2. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego programu nauczania ogólnego jest uzyskanie dwóch pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 1, w tym: 1) jednej opinii merytorycznej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności programu pod względem merytorycznym oraz szczegółową ocenę zgodności materiału nauczania z zakresem treści nauczania wskazanych w podstawie programowej kształcenia ogólnego, 2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności metodycznej programu oraz szczegółową ocenę spójności programu z zadaniami wychowawczymi szkoły określonymi w podstawie programowej kształcenia ogólnego, z tym że w przypadku programu nauczania ogólnego dla szkoły specjalnej opinię tę sporządza rzeczoznawca spełniający warunki, o których mowa w § 15 ust. 2 i 7, z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 3, 4 i 8. 3. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego programu nauczania dla zawodu, z zastrzeżeniem § 8, oraz programu nauczania dla profilu jest uzyskanie dwóch pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 3, zawierających szczegółową ocenę zgodności materiału nauczania z zakresem treści nauczania wskazanych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie albo w podstawie programowej kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego oraz spełnienia przez program warunków określonych odpowiednio w § 2 ust. 5-8. § 7. 1. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika przeznaczonego do kształcenia ogólnego - do jednego przedmiotu lub ścieżki edukacyjnej, z zastrzeżeniem ust. 2, podręcznika przeznaczonego do kształcenia w zawodzie, z zastrzeżeniem § 8, albo w profilu kształcenia ogólnozawodowego oraz podręcznika pomocniczego jest uzyskanie czterech pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa odpowiednio w § 15 ust. 3 i 5, w tym: 1) dwóch opinii merytorycznych, zawierających szczegółową ocenę poprawności pod względem merytorycznym, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, 2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, z tym że w przypadku podręcznika przeznaczonego do kształcenia specjalnego opinię tę sporządza rzeczoznawca spełniający warunki, o których mowa w § 15 ust. 4, 6 i 7, 3) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale ilustracyjnym, z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3-5. 2. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika do przedmiotu przyroda jest uzyskanie sześciu pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 5, w tym: 1) czterech opinii merytorycznych, po jednej z zakresu biologii, geografii, fizyki i chemii, zawierających szczegółową ocenę poprawności pod względem merytorycznym, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, 2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, z tym że w przypadku podręcznika przeznaczonego do kształcenia specjalnego opinię tę sporządza rzeczoznawca spełniający warunki, o których mowa w § 15 ust. 6 i 7, 3) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale ilustracyjnym, z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3. 3. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika przeznaczonego do bloku przedmiotowego jest uzyskanie pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 5, w tym: 1) po jednej opinii merytorycznej, odnoszącej się do każdego przedmiotu wchodzącego w skład bloku przedmiotowego, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod względem merytorycznym, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, 2) jednej opinii dydaktycznej, zawierającej szczegółową ocenę przydatności dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, 3) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale ilustracyjnym, z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3. 4. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego podręcznika przeznaczonego do kształcenia zintegrowanego oraz podręcznika przeznaczonego do nauczania języka obcego jest uzyskanie czterech pozytywnych opinii, sporządzonych przez rzeczoznawców, o których mowa w § 15 ust. 5, w tym: 1) trzech opinii merytoryczno-dydaktycznych, zawierających szczegółową ocenę poprawności pod względem merytorycznym i szczegółową ocenę przydatności dydaktycznej, w tym ocenę materiału ilustracyjnego, 2) jednej opinii językowej, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod względem językowym, w tym ocenę tekstów zamieszczonych w materiale ilustracyjnym, z uwzględnieniem warunków określonych odpowiednio w § 3. 5. Warunek uzyskania pozytywnej opinii językowej nie dotyczy podręczników przeznaczonych do nauczania języków obcych, które nie zawierają tekstów w języku polskim. 6. Warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego tłumaczenia na język obcy podręcznika wpisanego do wykazu podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego jest uzyskanie jednej pozytywnej opinii, sporządzonej przez rzeczoznawcę, o którym mowa w § 15 ust. 5, zawierającej szczegółową ocenę poprawności pod względem językowym przekładu i jego zgodności z wydaniem w języku polskim. § 8. Dopuszczenie do użytku szkolnego programów nauczania oraz podręczników dla zawodów podstawowych dla żeglugi morskiej i śródlądowej może nastąpić po pozytywnym zaopiniowaniu przez odpowiednio ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej i ministra właściwego do spraw transportu, w zakresie zgodności z Międzynarodową konwencją o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzoną w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 39, poz. 201 oraz z 1999 r. Nr 30, poz. 286). § 9. 1. Program wychowania przedszkolnego, program nauczania ogólnego, program nauczania dla zawodu oraz program nauczania dla profilu, zwane dalej "programami", oraz podręcznik przeznaczony do kształcenia ogólnego, podręcznik przeznaczony do kształcenia w zawodzie albo w profilu kształcenia ogólnozawodowego i podręcznik pomocniczy, zwane dalej "podręcznikami", dopuszcza do użytku szkolnego minister właściwy do spraw oświaty i wychowania na wniosek osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, zwanych dalej "wnioskodawcą". 2. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu wychowania przedszkolnego określa w szczególności tytuł programu lub rodzaj zajęć dodatkowych, jeżeli dla takich zajęć program jest przeznaczony, autora (współautorów) programu, a w przypadku programu przeznaczonego dla przedszkola specjalnego - także rodzaj niepełnosprawności, w tym stopień upośledzenia umysłowego dzieci, oraz zawiera informację o wydawcy - w przypadku zamiaru publikacji programu. 3. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu nauczania ogólnego określa w szczególności typ szkoły, etap edukacyjny (etapy edukacyjne), przedmiot (w tym zakres kształcenia), blok przedmiotowy lub inny rodzaj zajęć edukacyjnych, dla których program jest przeznaczony, autora (współautorów) programu oraz zawiera informację o wydawcy - w przypadku zamiaru publikacji programu. 4. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego programu nauczania dla zawodu albo programu nauczania dla profilu określa w szczególności nazwę zawodu albo profilu kształcenia ogólnozawodowego, dla którego program jest przeznaczony, typ szkoły (typy szkół), autora (współautorów) programu oraz zawiera informację o wydawcy - w przypadku zamiaru publikacji programu. 5. Wniosek o dopuszczenie do użytku szkolnego podręcznika określa w szczególności odpowiednio zajęcia edukacyjne (w tym zakres kształcenia), etap edukacyjny, typ szkoły, zawód albo profil kształcenia ogólnozawodowego, dla których podręcznik jest przeznaczony, a także rok wydania. 6. Do wniosków, o których mowa w ust. 2-5, dołącza się: 1) egzemplarz programu albo egzemplarz kompletnego opracowania podręcznika zawierający materiał ilustracyjny wraz z projektem okładki; 2) oświadczenie wnioskodawcy, że nie narusza on praw osób trzecich, w szczególności praw autorskich; 3) dowód wniesienia opłaty, o której mowa w § 26 ust. 2. § 10. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania wskazuje rzeczoznawców właściwych do sporządzenia opinii, o których mowa odpowiednio w § 6 i 7, oraz informuje o tym wnioskodawcę. 2. Wnioskodawca przekazuje każdemu ze wskazanych rzeczoznawców jeden egzemplarz programu albo jeden egzemplarz kompletnego opracowania podręcznika zawierający materiał ilustracyjny wraz z projektem okładki. 3. Rzeczoznawca sporządza opinię dotyczącą: 1) programu - w terminie 21 dni, 2) podręcznika - w terminie 30 dni - od dnia, w którym otrzymał egzemplarz programu lub podręcznika. 4. Rzeczoznawca wskazuje w opinii wszystkie uchybienia programu lub podręcznika. § 11. 1. Opinia rzeczoznawcy kończy się stwierdzeniem o pozytywnym albo negatywnym zaopiniowaniu programu lub podręcznika albo stwierdzeniem o pozytywnym zaopiniowaniu programu lub podręcznika pod warunkiem dokonania wskazanych przez rzeczoznawcę poprawek. 2. W przypadku gdy opinia rzeczoznawcy kończy się stwierdzeniem o pozytywnym zaopiniowaniu programu lub podręcznika pod warunkiem dokonania wskazanych przez rzeczoznawcę poprawek, rzeczoznawca, po przedstawieniu mu poprawionego egzemplarza programu lub podręcznika, sporządza opinię końcową, stwierdzającą dokonanie wskazanych przez niego poprawek. 3. Rzeczoznawca sporządza opinię końcową dotyczącą: 1) programu - w terminie 7 dni, 2) podręcznika - w terminie 14 dni - od dnia, w którym otrzymał poprawiony egzemplarz programu lub podręcznika. 4. Opinię o programie lub podręczniku, w tym opinię końcową, rzeczoznawca przekazuje ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania oraz wnioskodawcy. § 12. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może zlecić rzeczoznawcy właściwemu ze względu na rodzaj programu lub podręcznika, o którym mowa odpowiednio w § 15 ust. 1, 3, 5 i 7, sporządzenie dodatkowej opinii, w szczególności gdy w stosunku do programu lub podręcznika wydano: 1) opinie dotyczące tego samego zakresu zakończone różniącymi się stwierdzeniami; 2) negatywną opinię - w przypadku gdy warunkiem dopuszczenia do użytku szkolnego jest uzyskanie jednej opinii w danym zakresie. 2. Dodatkowa opinia jest podstawą dopuszczenia albo odmowy dopuszczenia do użytku szkolnego programu lub podręcznika. § 13. Rzeczoznawca nie może opiniować programu i podręcznika, jeżeli: 1) jest autorem lub współautorem programu lub podręcznika, który jest przeznaczony do nauczania w tym samym zakresie i na tym samym etapie edukacyjnym; 2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym wnioskodawcy; 3) pozostaje z wnioskodawcą w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. § 14. 1. Wysokość wynagrodzenia rzeczoznawcy jest uzależniona od: 1) rodzaju opiniowanego programu lub podręcznika; 2) etapu edukacyjnego, dla którego jest przeznaczony program lub podręcznik; 3) rodzaju i zakresu opinii; 4) objętości opiniowanego programu lub podręcznika. 2. Wysokość wynagrodzenia rzeczoznawcy ustala minister właściwy do spraw oświaty i wychowania. § 15. 1. Opinie dotyczące programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania ogólnego sporządzają rzeczoznawcy wpisani na prowadzoną przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania listę rzeczoznawców do spraw programów wychowania przedszkolnego albo listę rzeczoznawców do spraw programów nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego. 2. Na listę rzeczoznawców, o której mowa w ust. 1, mogą być wpisane osoby posiadające wykształcenie wyższe magisterskie, z zastrzeżeniem ust. 7, doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej lub dydaktycznej oraz opinię zawierającą rekomendację instytucji naukowej, stowarzyszenia naukowego lub ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, z zastrzeżeniem ust. 8. 3. Opinie dotyczące programów nauczania dla zawodów albo programów nauczania dla profili oraz opinie dotyczące podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego sporządzają rzeczoznawcy wpisani na prowadzoną przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania listę rzeczoznawców do spraw programów nauczania dla zawodów i profili kształcenia ogólnozawodowego oraz podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach i w profilach kształcenia ogólnozawodowego. 4. Na listę rzeczoznawców, o której mowa w ust. 3, mogą być wpisane osoby posiadające wykształcenie wyższe magisterskie, z zastrzeżeniem ust. 7, doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej, dydaktycznej lub w pracy w danym zawodzie oraz opinię zawierającą rekomendację szkoły wyższej, instytucji naukowej, stowarzyszenia zawodowego, samorządu gospodarczego, innych organizacji gospodarczych, kuratora oświaty, ministra właściwego dla zawodu lub ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, z zastrzeżeniem ust. 8. 5. Opinie dotyczące podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego i podręczników pomocniczych sporządzają rzeczoznawcy wpisani na prowadzoną przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania listę rzeczoznawców do spraw podręczników, w tym podręczników pomocniczych, przeznaczonych do kształcenia ogólnego. 6. Na listę rzeczoznawców, o której mowa w ust. 5, mogą być wpisane osoby posiadające wykształcenie wyższe magisterskie, z zastrzeżeniem ust. 7, doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej lub dydaktycznej oraz opinię zawierającą rekomendację stowarzyszenia naukowego, jednostki badawczo-rozwojowej, placówki naukowej Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, szkoły wyższej, nauczycielskiego kolegium języków obcych lub komitetu głównego olimpiady przedmiotowej, z zastrzeżeniem ust. 8. 7. Rzeczoznawca do spraw programów dla szkół specjalnych oraz podręczników przeznaczonych do kształcenia specjalnego posiada wykształcenie wyższe magisterskie w zakresie specjalności odpowiedniej dla danej niepełnosprawności lub kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela w szkole specjalnej. 8. Na listę rzeczoznawców nie może być wpisana osoba, która: 1) była karana karą dyscyplinarną; 2) była karana za przestępstwo popełnione umyślnie. 9. Listy rzeczoznawców są podawane do publicznej wiadomości na stronie internetowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu. § 16. 1. Osoba ubiegająca się o wpisanie na listę rzeczoznawców składa do ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania wniosek o wpisanie na odpowiednią listę rzeczoznawców. 2. We wniosku należy podać w szczególności posiadane wykształcenie oraz odpowiednio doświadczenie i osiągnięcia w pracy naukowej, dydaktycznej lub w pracy w danym zawodzie. Do wniosku należy dołączyć opinię, o której mowa odpowiednio w § 15 ust. 2, 4 i 6. § 17. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania skreśla rzeczoznawcę z listy rzeczoznawców: 1) na wniosek rzeczoznawcy; 2) w przypadku ukarania rzeczoznawcy karą dyscyplinarną albo za przestępstwo popełnione umyślnie. 2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może skreślić rzeczoznawcę z listy rzeczoznawców, jeżeli: 1) rzeczoznawca trzykrotnie, bez uzasadnienia, odmówił sporządzenia opinii; 2) rzeczoznawca dwukrotnie, bez uzasadnienia, przekroczył termin wyznaczony na sporządzenie opinii; 3) opinia sporządzona przez rzeczoznawcę jest niezgodna z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu; 4) na podstawie dodatkowej opinii, o której mowa w § 12, zostanie stwierdzone, że program lub podręcznik, który został pozytywnie zaopiniowany przez rzeczoznawcę, nie jest poprawny pod względem merytorycznym lub językowym, lub nie jest przydatny dydaktycznie, albo że program lub podręcznik, który został negatywnie zaopiniowany przez rzeczoznawcę, jest poprawny pod względem merytorycznym lub językowym, lub jest przydatny dydaktycznie, w zakresie opracowanej przez rzeczoznawcę opinii. § 18. 1. Programy wychowania przedszkolnego dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do wykazu programów wychowania przedszkolnego, ze wskazaniem: 1) autora (współautorów) programu, tytułu programu, a w przypadku publikacji programu - także wydawcy; 2) rodzaju zajęć dodatkowych, jeżeli dla takich zajęć program jest przeznaczony, a w przypadku programu przeznaczonego dla przedszkola specjalnego - także rodzaju niepełnosprawności, w tym stopnia upośledzenia umysłowego dzieci; 3) numeru dopuszczenia. 2. Programy nauczania ogólnego dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do wykazu programów nauczania dla zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego, ze wskazaniem: 1) autora (współautorów) programu, tytułu programu, a w przypadku publikacji programu - także wydawcy; 2) typu szkoły, etapu edukacyjnego oraz rodzaju zajęć edukacyjnych, dla których program jest przeznaczony; 3) numeru dopuszczenia. 3. Programy nauczania dla zawodów oraz programy nauczania dla profili dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do wykazu programów nauczania dla zawodów albo do wykazu programów nauczania dla profili kształcenia ogólnozawodowego, ze wskazaniem: 1) nazwy zawodu i jego symbolu cyfrowego albo nazwy profilu kształcenia ogólnozawodowego; 2) wydawcy - w przypadku publikacji programu; 3) numeru dopuszczenia. 4. Wykazy, o których mowa w ust. 1-3, są podawane do publicznej wiadomości na stronie internetowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu. § 19. 1. Podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego są wpisywane do wykazu: 1) podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego; 2) podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach; 3) podręczników przeznaczonych do kształcenia w profilach kształcenia ogólnozawodowego; 4) podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla mniejszości narodowych i grup etnicznych; 5) podręczników przeznaczonych do kształcenia specjalnego; 6) podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla mniejszości narodowych i grup etnicznych; 7) podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia specjalnego; 8) podręczników pomocniczych przeznaczonych do wychowania przedszkolnego dzieci sześcioletnich w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych. 2. Wykazy, o których mowa w ust. 1, są podawane do publicznej wiadomości na stronie internetowej Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu. § 20. 1. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 1, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego do nauczania ......... na poziomie .......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". 2. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 2, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach do nauczania ......... na poziomie ......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia ..........". 3. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 3, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia w profilach kształcenia ogólnozawodowego do nauczania ......... na poziomie ......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". 4. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 4, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla mniejszości narodowych i grup etnicznych do nauczania ......... na poziomie ......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". 5. Wydawca podręcznika wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 5, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia specjalnego do nauczania ......... na poziomie ......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". 6. Wydawca podręcznika pomocniczego wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 6, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia ogólnego dla mniejszości narodowych i grup etnicznych do nauczania ......... na poziomie ......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". 7. Wydawca podręcznika pomocniczego wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 7, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników pomocniczych przeznaczonych do kształcenia specjalnego do nauczania .......... na poziomie ......... na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". 8. Wydawca podręcznika pomocniczego wpisanego do wykazu, o którym mowa w § 19 ust. 1 pkt 8, zamieszcza w podręczniku adnotację: "Podręcznik dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania i wpisany do wykazu podręczników pomocniczych przeznaczonych do wychowania przedszkolnego dzieci sześcioletnich w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych na podstawie opinii rzeczoznawców: ......... Numer dopuszczenia .........". § 21. Dopuszczenie do użytku szkolnego podręcznika dotyczy danego wydania oraz kolejnych niezmienionych wydań, z zastrzeżeniem § 22. § 22. Podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego przeznaczone do kształcenia w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego mogą być aktualizowane w kolejnych wydaniach, jeżeli aktualizacja jest konieczna ze względu na postęp techniczno-technologiczny. § 23. 1. Cofnięcie dopuszczenia do użytku szkolnego programu lub podręcznika może nastąpić w przypadkach określonych w art. 22a ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. 2. W przypadku utraty aktualności lub przydatności dydaktycznej programu lub podręcznika cofnięcie dopuszczenia do użytku szkolnego następuje na podstawie dwóch opinii rzeczoznawców, właściwych ze względu na rodzaj programu lub podręcznika, o których mowa odpowiednio w § 15 ust. 1, 3 i 5, zawierających szczegółową ocenę przyczyn, dla których program lub podręcznik utracił aktualność lub przydatność dydaktyczną. 3. W przypadku cofnięcia dopuszczenia do użytku szkolnego na wniosek podmiotu posiadającego tytuł prawny do programu lub podręcznika, wniosek ten powinien zawierać oświadczenie tego podmiotu o prawach do danego programu lub podręcznika, ze wskazaniem jego autora (współautorów), tytułu programu lub podręcznika i numeru dopuszczenia. 4. Rzeczoznawców, o których mowa w ust. 2, wskazuje minister właściwy do spraw oświaty i wychowania. 5. W przypadku cofnięcia dopuszczenia do użytku szkolnego minister właściwy do spraw oświaty i wychowania skreśla program lub podręcznik z wykazów, o których mowa odpowiednio w § 18 i 19. § 24. 1. W przedszkolu i w oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej wyboru programu wychowania przedszkolnego dokonuje nauczyciel (nauczyciele), któremu powierzono opiekę nad danym oddziałem, lub osoba prowadząca zajęcia dodatkowe, uwzględniając potrzeby i możliwości dzieci, spośród programów wpisanych do wykazu, o którym mowa w § 18 ust. 1. 2. W szkole podstawowej, gimnazjum oraz w szkole ponadgimnazjalnej wyboru programu nauczania ogólnego dla zajęć edukacyjnych dla danego oddziału, ujętych w szkolnym planie nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych, dokonuje nauczyciel prowadzący te zajęcia, uwzględniając możliwości i zainteresowania uczniów oraz wyposażenie szkoły, spośród programów wpisanych do wykazu, o którym mowa w § 18 ust. 2. 3. W szkole ponadgimnazjalnej prowadzącej kształcenie w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego wyboru programu nauczania dla zawodu albo programu nauczania dla profilu dokonują nauczyciele prowadzący kształcenie w danym zawodzie albo nauczyciele prowadzący zajęcia w danym profilu, spośród programów wpisanych do wykazu, o którym mowa w § 18 ust. 3. 4. Własny program wychowania przedszkolnego, program nauczania ogólnego, program nauczania dla zawodu albo program nauczania dla profilu nauczyciele, o których mowa w ust. 1-3, mogą opracować samodzielnie lub z wykorzystaniem programów wpisanych do wykazów, o których mowa odpowiednio w § 18 ust. 1-3. 5. Program wychowania przedszkolnego opracowany przez nauczyciela lub osobę prowadzącą zajęcia dodatkowe może zostać dopuszczony do użytku w danym przedszkolu lub oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej po uzyskaniu pozytywnej opinii nauczyciela mianowanego lub dyplomowanego, posiadającego wykształcenie wyższe i kwalifikacje do pracy w przedszkolu. 6. Program wychowania przedszkolnego, o którym mowa w ust. 5, dopuszcza do użytku w danym przedszkolu lub w oddziale przedszkolnym w szkole podstawowej dyrektor odpowiednio przedszkola lub szkoły, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady przedszkola lub szkoły, a jeżeli nie została ona powołana - opinii rady rodziców lub innego przedstawicielstwa rodziców. 7. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale ustalają zestaw programów nauczania realizowanych w tym oddziale, złożony z programów nauczania ogólnego dla poszczególnych zajęć edukacyjnych, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego - także odpowiednio programów nauczania dla zawodu albo programów nauczania dla profilu kształcenia ogólnozawodowego, zwany dalej "szkolnym zestawem programów". 8. Szkolny zestaw programów uwzględnia całość podstawy programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie w zawodach albo w profilach kształcenia ogólnozawodowego - także całość podstawy programowej kształcenia w zawodzie albo podstawy programowej kształcenia w profilu kształcenia ogólnozawodowego. 9. Program nauczania ogólnego opracowany przez nauczyciela może zostać dopuszczony do użytku w danej szkole i włączony do szkolnego zestawu programów po uzyskaniu pozytywnej opinii nauczyciela mianowanego lub dyplomowanego, posiadającego wykształcenie wyższe w zakresie zgodnym z zakresem treści nauczania, które program obejmuje. 10. Program nauczania dla zawodu albo program nauczania dla profilu opracowany przez nauczyciela może zostać dopuszczony do użytku w danej szkole i włączony do szkolnego zestawu programów po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty, a w przypadku programów nauczania dla zawodów podstawowych dla żeglugi morskiej i śródlądowej - także pozytywnej opinii odpowiednio ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej i ministra właściwego do spraw transportu, o której mowa w § 8. Program nauczania wybranej specjalizacji w zawodzie opracowuje szkolny zespół przedmiotowy właściwy dla danego zawodu. 11. Programy nauczania, o których mowa w ust. 9 i 10, dopuszcza do użytku w danej szkole i włącza do szkolnego zestawu programów dyrektor szkoły, po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły, a jeżeli nie została ona powołana - opinii rady rodziców lub innego przedstawicielstwa rodziców. 12. Do szkolnych zestawów programów dla szkół policealnych przepisy ust. 7-11 stosuje się odpowiednio. 13. Programy nauczania dla zawodów oraz programy nauczania dla profili mogą być aktualizowane przez nauczycieli w celu uwzględnienia zmian wynikających z postępu techniczno-technologicznego, jeżeli aktualizacja nie zmieni celów kształcenia wskazanych w poszczególnych przedmiotach zawodowych, blokach tematycznych, modułach lub innych układach treści. § 25. Kuratorzy oświaty oraz publiczne placówki doskonalenia nauczycieli udzielają szkołom i nauczycielom niezbędnej pomocy metodycznej w sprawach ustalania szkolnego zestawu programów. § 26. 1. Wnioskodawca ubiegający się o dopuszczenie do użytku szkolnego programu lub podręcznika wnosi opłatę na rachunek wskazany przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. 2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, wynosi: 1) w przypadku programu - 800 zł; 2) w przypadku podręcznika - 4.800 zł, z zastrzeżeniem pkt 3-6; 3) w przypadku podręcznika przeznaczonego do nauczania języka obcego zawierającego teksty w języku polskim - 3.800 zł; 4) w przypadku podręcznika przeznaczonego do nauczania języka obcego niezawierającego tekstów w języku polskim - 3.600 zł; 5) w przypadku podręcznika stanowiącego tłumaczenie na język obcy podręcznika wpisanego do wykazu podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego - 1.200 zł; 6) w przypadku nowego wydania podręcznika dopuszczonego do użytku szkolnego, zmienionego w części stanowiącej nie więcej niż 20 % objętości - 1.600 zł. § 27. W szkole mogą być stosowane podręczniki niewpisane do wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia w zawodach albo wykazu podręczników przeznaczonych do kształcenia w profilach kształcenia ogólnozawodowego, jeżeli w wykazie brak jest podręcznika do nauczania danego zawodu albo profilu kształcenia ogólnozawodowego. § 28. 1. Programy i podręczniki dopuszczone do użytku szkolnego na podstawie dotychczasowych przepisów podlegają z urzędu wpisowi do odpowiednich wykazów, o których mowa w § 18 i 19 ust. 1 pkt 1-5, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Książki pomocnicze zalecone do użytku szkolnego na podstawie dotychczasowych przepisów podlegają z urzędu wpisowi do odpowiednich wykazów, o których mowa w § 19 ust. 1 pkt 6-8. 3. Począwszy od roku szkolnego 2004/2005 w wykazach nie umieszcza się podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego przed dniem 10 marca 1999 r., przeznaczonych dla klasy czwartej dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej. § 29. 1. W przypadku wniosków o dopuszczenie do użytku szkolnego programów i podręczników, złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, dopuszczenie do użytku szkolnego tych programów i podręczników odbywa się na podstawie załączonych do wniosku odpowiednio opinii lub recenzji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może zlecić sporządzenie rzeczoznawcom, o których mowa odpowiednio w § 15 ust. 1, 3 i 5, dodatkowej opinii w zakresie spełnienia przez program lub podręcznik warunków określonych odpowiednio w § 2-5. § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania, programów wychowania przedszkolnego i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych (Dz. U. Nr 69, poz. 635), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w zakresie dotyczącym warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania, programów wychowania przedszkolnego i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych będących książką pomocniczą, na podstawie art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 137, poz. 1304). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w których dopuszcza się ich termiczne przekształcanie. (Dz. U. Nr 25, poz. 221) Na podstawie art. 44 ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 29 stycznia 2002 r. w sprawie rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w których dopuszcza się ich termiczne przekształcanie (Dz. U. Nr 18, poz. 176 oraz z 2003 r. Nr 192, poz. 1877) w załączniku nr 1 w "Objaśnieniach" do tabeli: 1) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Odpady z pozostałości płyt wiórowych i forniru mogą być przekształcane termicznie w piecach obrotowych, fluidalnych lub rusztowych w instalacjach wymienionych w lp. 1, 2 i 4 załącznika nr 2 do rozporządzenia."; 2) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Odpady palne, rozdrobnione, o jednorodnym stopniu wymieszania, powstałe w wyniku zmieszania odpadów innych niż niebezpieczne, z udziałem lub bez udziału paliwa stałego, ciekłego lub biomasy, które w wyniku przekształcenia termicznego nie powodują przekroczenia standardów emisyjnych z instalacji współspalania odpadów, określonych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 163, poz. 1584).". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie pożyczek dla pracowników przedsiębiorstw górniczych zatrudnionych na powierzchni na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 25, poz. 222) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb przyznawania pracownikom, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006, zwanych dalej "pracownikami", pożyczek na podjęcie działalności gospodarczej, zwanych dalej "pożyczkami", i spłacania tych pożyczek; 2) sposób rozliczania pożyczek. § 2. 1. Pracownik ubiegający się o udzielenie pożyczki składa, do lokalnej albo regionalnej instytucji finansowej, wniosek o udzielenie pożyczki. 2. Wniosek o udzielenie pożyczki zawiera: 1) imię i nazwisko pracownika; 2) serię i numer dowodu tożsamości wraz z numerem PESEL; 3) datę i miejsce urodzenia pracownika; 4) adres zamieszkania pracownika; 5) rodzaj wykształcenia; 6) kwotę pożyczki; 7) opis planowanej działalności gospodarczej, w szczególności określenie rodzaju planowanej działalności oraz miejsca jej wykonywania; 8) informacje wymagane przez lokalną albo regionalną instytucję finansową celem zabezpieczenia spłaty pożyczki. 3. Do wniosku o udzielenie pożyczki należy dołączyć: 1) oświadczenie pracownika o skorzystaniu ze stypendium na przekwalifikowanie; 2) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, wystawione przez podmiot, który prowadzi szkolenie. 4. W przypadku planowania działalności gospodarczej wspólnie z innymi osobami do wniosku o udzielenie pożyczki należy dołączyć dane, o których mowa w ust. 2, oraz dokumenty wymienione w ust. 3. 5. Formularz wniosku o udzielenie pożyczki udostępnia lokalna albo regionalna instytucja finansowa. § 3. 1. Wniosek o udzielenie pożyczki, spełniający wymogi formalne, podlega zarejestrowaniu w terminie 7 dni od dnia jego wpłynięcia do lokalnej albo regionalnej instytucji finansowej. 2. Zarejestrowane wnioski o udzielenie pożyczki podlegają ocenie przez lokalną albo regionalną instytucję finansową, w kolejności ich zarejestrowania, w terminie 7 dni od dnia ich zarejestrowania. 3. Pozytywnie oceniony wniosek o udzielenie pożyczki stanowi podstawę do zawarcia umowy pożyczki. § 4. 1. Jeżeli wniosek o udzielenie pożyczki nie spełnia wymogów formalnych, lokalna albo regionalna instytucja finansowa wzywa pracownika ubiegającego się o udzielenie pożyczki o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. 2. W przypadku nieuzupełnienia wniosku o udzielenie pożyczki w terminie określonym w ust. 1, wniosek podlega odrzuceniu. 3. Lokalna albo regionalna instytucja finansowa powiadamia pracownika ubiegającego się o udzielenie pożyczki o odrzuceniu wniosku o jej udzielenie, w terminie 3 dni od dnia podjęcia decyzji w tej sprawie. § 5. 1. Lokalna albo regionalna instytucja finansowa niezwłocznie powiadamia pracownika ubiegającego się o udzielenie pożyczki o przyznanej pożyczce. 2. Do powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lokalna albo regionalna instytucja finansowa dołącza projekt umowy pożyczki. § 6. 1. Pracownik, który otrzymał pożyczkę, spłaca ją w 24-miesięcznych ratach, ustalonych w harmonogramie spłat pożyczki, na warunkach określonych w umowie pożyczki, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Spłata pierwszej raty kapitału pożyczki następuje po upływie 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy pożyczki. § 7. 1. Podstawę rozliczenia pożyczki, przyznanej pracownikowi, stanowią następujące dokumenty: 1) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej; 2) finansowo-księgowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą; 3) potwierdzające wykorzystanie środków pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej; 4) zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach. 2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pracownik przedkłada lokalnej albo regionalnej instytucji finansowej w terminie 7 dni po upływie terminu określonego w § 6 ust. 2. 3. Lokalna albo regionalna instytucja finansowa dokonuje rozliczenia pożyczki, na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia spłaty ostatniej raty pożyczki albo w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji o umorzeniu pożyczki, o którym mowa w art. 12 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006. O rozliczeniu pożyczki lokalna albo regionalna instytucja finansowa niezwłocznie powiadamia pracownika. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie dotacji na restrukturyzację zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych, szczegółowych zasad przyznawania i wypłacania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla oraz refundowania kosztów deputatu węglowego w naturze i rent wyrównawczych (Dz. U. Nr 25, poz. 223) Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady i tryb przyznawania oraz sposób wykorzystania dotacji przeznaczonych na restrukturyzację zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych oraz restrukturyzację zatrudnienia i roszczenia pracownicze wynikających z ustawy wymienionej w art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006, zwanej dalej "ustawą"; 2) szczegółowe zasady i tryb przyznawania, wypłacania i refinansowania wynagrodzeń i innych świadczeń, o których mowa w ustawie; 3) szczegółowe zasady przyznawania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla oraz wypłacania tego ekwiwalentu, a także szczegółowe zasady refundowania kosztów deputatu węglowego w naturze oraz rent wyrównawczych; 4) szczegółowe zasady cofnięcia lub czasowego wstrzymania wypłaty przyznanej dotacji budżetowej, zwanej dalej "dotacją". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) emerytach lub rencistach - należy przez to rozumieć emerytów lub rencistów z kopalń całkowicie likwidowanych oraz wdowy, wdowców i sieroty, mających ustalone prawo do renty rodzinnej po byłych pracownikach tych kopalń; 2) ekwiwalencie - należy przez to rozumieć należny emerytom i rencistom ekwiwalent pieniężny z tytułu prawa do bezpłatnego węgla. § 3. Dotacje ustalone w ustawach budżetowych na restrukturyzację zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych przeznacza się na: 1) finansowanie: a) wynagrodzeń przysługujących w okresie korzystania ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie, wraz z należnymi składkami, o których mowa w ustawie, b) świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, przysługujących pracownikowi korzystającemu ze świadczenia górniczego, a także świadczeń osłonowych i aktywizujących, wymienionych w art. 45 ustawy, c) odpisu naliczanego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na pracowników korzystających ze świadczenia górniczego oraz korzystającego ze stypendium na przekwalifikowanie, d) ekwiwalentów dla emerytów i rencistów; 2) zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę spoza górnictwa na zakup środków trwałych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy; 3) refinansowanie przedsiębiorstwu górniczemu kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy; 4) refinansowanie, pracodawcy spoza górnictwa, kosztów: a) wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy, wraz z należnymi składkami, b) jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy; 5) refundowanie kosztów: a) deputatów węglowych w naturze, b) rent wyrównawczych. § 4. 1. Dotacja na finansowanie wynagrodzeń przysługujących w okresie korzystania ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie, a także należnych od tych wynagrodzeń składek, o których mowa w art. 11 ustawy, jest przyznawana na wniosek przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie dotacji na dany miesiąc zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) określenie rodzaju uprawnień, o których mowa w ust. 1; 3) liczbę osób i kwotę dotacji z podziałem na rodzaje uprawnień, o których mowa w ust. 1; 4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego. 3. Do wniosku należy dołączyć: 1) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które skorzystały, po raz pierwszy, z uprawnień, o których mowa w ust. 1; 2) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które nabyły uprawnienia do 50 % wysokości miesięcznego świadczenia, zgodnie z art. 9 ust. 13 ustawy; 3) oświadczenie, że osoby, które skorzystały po raz pierwszy z uprawnień, o których mowa w ust. 1, spełniają warunki do ich uzyskania oraz że wysokość dotacji określona we wniosku wynika z sumy wynagrodzeń, wraz ze składkami, wypłaconych osobom korzystającym z tych świadczeń. § 5. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na cele określone we wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania dotacji. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie kwot wypłaconych na wynagrodzenia przysługujące na świadczeniach górniczych oraz stypendiach na przekwalifikowanie wraz z należnymi składkami, w tym kwot przekazanych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz odprowadzonych składek na ubezpieczenie zdrowotne. 3. Do rozliczenia miesięcznego należy dołączyć wykaz osób wraz z numerem PESEL, którym: 1) przysługuje uprawnienie do pobierania 50 %, 2) przysługuje uprawnienie do pobierania 100 % - wysokości miesięcznego wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego; 3) został skrócony okres korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie; 4) wygasło uprawnienie do świadczenia górniczego lub stypendium na przekwalifikowanie. 4. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 6. Wynagrodzenia przysługujące w okresie korzystania ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie są wypłacane nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń w przedsiębiorstwie górniczym. § 7. 1. Dotacja na finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, jest przyznawana na wniosek przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie dotacji na dany miesiąc zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) określenie rodzaju świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, ze wskazaniem podstawy uprawnienia do nich; 3) liczbę osób i kwotę dotacji z podziałem na rodzaje świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy; 4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego. 3. Do wniosku o przyznanie dotacji na dany miesiąc należy dołączyć oświadczenie, że pracownicy korzystający ze świadczenia górniczego spełniają warunki do uzyskania świadczeń wymienionych we wniosku o przyznanie dotacji. § 8. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na świadczenia, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania dotacji. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać wykaz należnych i zrealizowanych świadczeń oraz kwotę w podziale na poszczególne świadczenia, w tym uznaniowych świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. 3. Do rozliczenia miesięcznego należy dołączyć wykaz osób wraz z numerem PESEL, którym przysługuje uprawnienie do finansowania 75 % wysokości należnych świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy. 4. Sprawozdanie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 9. Świadczenia, o których mowa w art. 9 ust. 7 ustawy, są wypłacane w terminach określonych przez przedsiębiorstwo górnicze. § 10. 1. Dotacja na finansowanie odpisu naliczanego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na pracowników korzystających ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie jest przyznawana w ratach na wniosek przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie raty dotacji na dany miesiąc zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) liczbę osób korzystających ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie w danym miesiącu, a także przewidywaną liczbę osób, które będą korzystać z tych uprawnień w poszczególnych miesiącach danego roku; 3) wysokość kwoty raty dotacji liczonej jako 1/12 iloczynu przeciętnej liczby osób korzystających ze świadczenia górniczego oraz stypendium na przekwalifikowanie, w przeliczeniu na pełne etaty, uwzględniając wymiar czasu pracy tych osób przed przejściem na świadczenie górnicze w danym miesiącu; 4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego ubiegającego się o dotację. § 11. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację, o której mowa w § 10 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji na cele określone we wniosku. 3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 12. 1. Dotacje na finansowanie świadczeń wynikających z urlopów górniczych, zasiłków socjalnych oraz składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przyznanych do dnia 31 grudnia 2002 r. przyznaje się na wniosek podmiotu ubiegającego się o dotację. 2. Wniosek o dotację zawiera: 1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o dotację; 2) określenie rodzaju uprawnień, o których mowa w ust. 1; 3) liczbę osób i kwotę dotacji z podziałem na rodzaje uprawnień, o których mowa w ust. 1; 4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu ubiegającego się o dotację. 3. Do wniosku należy dołączyć wykaz osób wraz z numerem PESEL przebywających na urlopach górniczych i zasiłkach socjalnych w danym miesiącu. 4. Podmiot, który otrzymał dotację na cele określone we wniosku, o którym mowa w ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania dotacji. 5. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie kwot wypłaconych na finansowanie świadczeń wynikających z urlopów górniczych, zasiłków socjalnych oraz składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przyznanych do dnia 31 grudnia 2002 r. 6. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 5, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. 7. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, są wypłacane nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń w przedsiębiorstwie górniczym. § 13. 1. Przedsiębiorstwo górnicze występuje z wnioskiem do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wypłatę ekwiwalentu po uzyskaniu od emeryta lub rencisty oświadczenia o rezygnacji z prawa do pobierania deputatu węglowego w naturze. 2. Przedsiębiorstwo górnicze we wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa wysokość ekwiwalentu i okres, za jaki przysługuje ekwiwalent. § 14. 1. Emerytom i rencistom ekwiwalent wypłaca się wraz z wypłatą emerytury lub renty. 2. W pierwszym roku pobierania ekwiwalentu ekwiwalent ten jest wypłacany w wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy ilością bezpłatnego węgla należną emerytowi lub renciście a ilością bezpłatnego węgla zrealizowaną u pracodawcy lub byłego pracodawcy do dnia wypłaty ekwiwalentu, pomnożonej przez średnioroczną cenę zbytu 1 Mg węgla kamiennego w sortymencie Orzech II, ustaloną na podstawie obwieszczenia ministra właściwego do spraw gospodarki ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. W przypadku zgłoszenia wniosku, o którym mowa w § 13 ust. 1, po terminie płatności emerytury lub renty ekwiwalent wypłaca się: 1) w terminie płatności emerytury lub renty, przypadającym po dniu zgłoszenia wniosku, lub 2) w następnym terminie płatności emerytury lub renty, jeżeli okres między datą zgłoszenia wniosku a terminem płatności, o którym mowa w pkt 1, jest krótszy niż 30 dni. 4. W przypadku przyznania emerytury lub renty po raz pierwszy ekwiwalent wypłaca się od pierwszego dnia miesiąca, w którym powstało prawo do emerytury lub renty. 5. W przypadku przyznania renty rodzinnej po emerycie lub renciście ekwiwalent przysługuje po upływie okresu, za który został wypłacony emerytowi lub renciście. 6. W przypadku zbiegu prawa do ekwiwalentu z dwóch lub więcej tytułów wypłaca się tylko jeden ekwiwalent. 7. Wstrzymanie wypłaty emerytury lub renty nie powoduje zawieszenia wypłaty ekwiwalentu, chyba że ustało prawo do emerytury lub renty. W razie wstrzymania wypłaty emerytury lub renty wskutek zawieszenia prawa do tych świadczeń, ekwiwalent wypłaca się kwartalnie w trzecim miesiącu kwartału. 8. Jeżeli zawieszeniu podlega część renty rodzinnej przyznanej więcej niż jednej osobie, część ekwiwalentu przysługującą pozostałym osobom pobierającym rentę rodzinną wypłaca się wraz z tą rentą. § 15. Przy dochodzeniu zwrotu nienależnie pobranego ekwiwalentu przepisy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące dochodzenia zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczeń społecznych, stosuje się odpowiednio. § 16. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych dotację w ratach miesięcznych na wypłatę ekwiwalentu. 2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje rozliczenia dotacji miesięcznie i wraz z rozliczeniem przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki zbiorcze rozliczenie wypłaconych ekwiwalentów pieniężnych i rat dotacji. § 17. Deputat węglowy w naturze dla emerytów i rencistów, którzy są uprawnieni do jego pobierania, wydaje likwidator kopalni, syndyk masy upadłości albo przedsiębiorstwo, które przejęło obowiązek wydawania tego deputatu. § 18. Pracownikom oraz byłym pracownikom kopalń całkowicie likwidowanych, którzy nabyli prawo do pobierania rent wyrównawczych, przyznanych na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu lub ugody zawartej przed sądem albo ugody zawartej pomiędzy kopalnią a pracownikiem, renty wypłaca likwidator kopalni, syndyk masy upadłości albo przedsiębiorstwo, które przejęło obowiązek wypłacania tych rent. § 19. 1. Dotację na refundowanie kosztów deputatów węglowych w naturze oraz rent wyrównawczych przyznaje się na wniosek likwidatora, syndyka masy upadłości albo przedsiębiorstwa, które przejęło obowiązek wydawania tych deputatów oraz wypłacania rent wyrównawczych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o dotację; 2) liczbę osób, którym: a) wypłacono równowartość należnego deputatu węglowego, b) wydano węgiel w naturze lub c) wypłacono renty wyrównawcze; 3) kwotę dotacji; 4) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które otrzymały: a) równowartość należnego deputatu węglowego, b) węgiel w naturze, z określeniem jego ilości, lub c) renty wyrównawcze. 3. Podmiot, który otrzymał dotację na cele określone we wniosku, o którym mowa w ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne przyznanej dotacji. 4. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji na cele określone we wniosku. 5. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 4, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 20. 1. Dotację na zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę spoza górnictwa na zakup środków trwałych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, przyznaje się na wniosek pracodawcy spoza górnictwa złożony za pośrednictwem przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie dotacji zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) oznaczenie pracodawcy spoza górnictwa, w tym: a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON, b) numer identyfikacji podatkowej NIP, c) oznaczenie formy prawnej. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo górnicze dołącza informacje określone w art. 16 ust. 3 pkt 2-4 ustawy, a także, przekazane przez pracodawcę spoza górnictwa, kopie dokumentów potwierdzających wypłatę wynagrodzeń byłego pracownika powierzchni przedsiębiorstwa górniczego zatrudnionego na utworzonym miejscu pracy oraz opłacenie składek od tych wynagrodzeń na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 4. Środki z dotacji na cele określone w ust.1 przedsiębiorstwo górnicze przekazuje pracodawcy spoza górnictwa w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania. § 21. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację, o której mowa w § 20 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne przyznanej dotacji. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji na cele określone we wniosku. 3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 22. 1. Dotacja na refinansowanie przedsiębiorstwu górniczemu kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy, jest przyznawana na wniosek przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie dotacji zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) określenie rodzaju szkoleń i czasu ich trwania; 3) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które w trakcie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie korzystają lub będą korzystały z danego rodzaju szkolenia; 4) ogólny koszt szkolenia; 5) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego. § 23. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na refinansowanie kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z przyznanej dotacji. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji na refinansowanie kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 10 ust. 3 ustawy. 3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 24. 1. Dotację na refinansowanie kosztów wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy, wraz z należnymi składkami od tych wynagrodzeń, przyznaje się na wniosek pracodawcy spoza górnictwa złożony za pośrednictwem przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie dotacji powinien zawierać: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) oznaczenie pracodawcy spoza górnictwa ubiegającego się o dotację, w tym: a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON, b) numer identyfikacji podatkowej NIP, c) oznaczenie formy prawnej; 3) liczbę osób, którym wypłacono wynagrodzenia, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy, wraz z określeniem okresu, na jaki zawarto z tymi osobami umowy o pracę; 4) kwotę dotacji; 5) wykaz osób wraz z numerem PESEL, którym wypłacono po raz pierwszy wynagrodzenia, o których mowa w art.13 ust. 2, art. 14 ust. 2 oraz art. 17 ust. 3 ustawy; 6) wysokość wypłaconych wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy; 7) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego, za pośrednictwem którego składany jest wniosek o dotację; 8) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania pracodawcy spoza górnictwa ubiegającego się o dotację. § 25. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzymało dotację na refinansowanie kosztów wynagrodzeń, o których mowa w art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy, wraz z należnymi składkami od tych wynagrodzeń, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z wykorzystania dotacji. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji na cele określone we wniosku, o którym mowa w § 24 ust. 1, wraz z należnymi składkami, w tym kwot przekazanych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na: ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzonych składek na ubezpieczenie zdrowotne. 3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 26. 1. Dotacja na refinansowanie kosztów jednorazowych bezpłatnych szkoleń, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy, jest przyznawana, na wniosek pracodawcy spoza górnictwa złożony za pośrednictwem przedsiębiorstwa górniczego. 2. Wniosek o przyznanie dotacji zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) oznaczenie pracodawcy spoza górnictwa, w tym: a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON, b) numer identyfikacji podatkowej NIP, c) oznaczenie formy prawnej; 3) określenie rodzaju szkoleń i czasu ich trwania; 4) wykaz osób wraz z numerem PESEL, które korzystają lub będą korzystały z danego rodzaju szkolenia; 5) ogólny koszt szkolenia; 6) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorstwa górniczego; 7) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania pracodawcy spoza górnictwa. § 27. 1. Podmiot, który otrzymał dotację, o której mowa w § 26 ust. 1, sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki rozliczenia miesięczne i roczne z przyznanej dotacji. 2. Rozliczenie miesięczne powinno zawierać rozliczenie wypłaconych kwot dotacji na cele określone we wniosku. 3. Rozliczenie roczne powinno zawierać rozliczenie, o którym mowa w ust. 2, za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 28. 1. Rozliczenia miesięczne i roczne określone w rozporządzeniu są sporządzane w terminach: 1) do 25. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni - rozliczenie miesięczne; 2) do dnia 20 lutego roku następującego po rozliczanym roku budżetowym - rozliczenie roczne. 2. Wnioski, o których mowa w rozporządzeniu, wraz z miesięcznymi rozliczeniami, stanowią podstawę do dokonywania wypłaty raty dotacji na miesiąc następujący po miesiącu, którego rozliczenie dotyczy. 3. Warunek, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy raty dotacji otrzymywanej na miesiąc grudzień. § 29. Minister właściwy do spraw gospodarki czasowo wstrzymuje przekazywanie kolejnych rat dotacji w przypadku, gdy podmiot, który otrzymał dotację, nie przedłożył w wyznaczonym terminie rozliczeń, o których mowa w rozporządzeniu. § 30. 1. Cofnięcie dotacji następuje, jeżeli podmiot, który otrzymał dotację, wykorzystał ją niezgodnie z przeznaczeniem. 2. Dotacja wykorzystana w sposób określony w ust. 1 podlega zwrotowi wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych na rachunek: 1) z którego została pobrana, jeżeli zwrot następuje w tym samym roku, w którym została pobrana; 2) bieżący-subkonto dochodów budżetowych ministra właściwego do spraw gospodarki, jeżeli zwrot następuje w następnym roku. 3. Odsetki, o których mowa w ust. 2, nalicza się od dnia przekazania dotacji przez ministra właściwego do spraw gospodarki. § 31. W przypadku pobrania dotacji w nadmiernej wysokości zwrotowi podlega ta część dotacji, wraz z odsetkami, która została nadmiernie pobrana. § 32. 1. Środki z dotacji, przyznane na cele określone w rozporządzeniu, są przekazywane na rachunek bankowy utworzony specjalnie w tym celu przez podmiot otrzymujący dotację i podlegają odrębnej ewidencji. 2. Środki, o których mowa w ust. 1, wykorzystuje się wyłącznie w zakresie, w jakim zostały udzielone. § 33. Tracą moc rozporządzenia Ministra Gospodarki: 1) z dnia 25 maja 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla i wypłacania tego ekwiwalentu oraz zasad refundowania kosztów deputatu węglowego i rent wyrównawczych (Dz. U. Nr 60, poz. 613 oraz z 2002 r. Nr 69, poz. 638); 2) z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie dotacji przeznaczonych na finansowanie świadczeń z tytułu urlopów górniczych i zasiłków socjalnych (Dz. U. Nr 240, poz. 2071). § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie osłon socjalnych dla pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu oraz byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" (Dz. U. Nr 25, poz. 224) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 167) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady przyznawania osłon socjalnych dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, w ramach dotacji ujętej w budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki; 2) zasady przyznawania osłon socjalnych dla byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali pod ziemią; 3) warunki uzyskania, sposób obliczania i tryb wypłacania tych osłon. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, zwanych dalej "pracownikami", zatrudnionych pod ziemią, z którymi rozwiązano lub będzie rozwiązany stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników z powodu: a) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Łężkowice" oraz całkowitej likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Bochnia", w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia", b) zlikwidowania zakładu górniczego "Bolesław" oraz rejonu "Olkusz", zakładu górniczego "Olkusz-Pomorzany", wchodzących w skład Przedsiębiorstwa Państwowego Zakładów Górniczo-Hutniczych "Bolesław", c) częściowej likwidacji zakładu górniczego "Trzebionka", wchodzącego w skład Zakładów Górniczych "Trzebionka" S.A., d) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Barycz" i całkowitej likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Wieliczka", w ramach likwidacji Kopalni Soli "Wieliczka" - jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon socjalnych; 2) byłych pracowników zakładów górniczych wymienionych w pkt 1, którzy przed dniem 31 grudnia 2003 r. nabyli uprawnienia do osłon socjalnych finansowanych ze środków budżetowych; 3) byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali pod ziemią i przed dniem 31 grudnia 2001 r. nabyli uprawnienia do osłon socjalnych - urlopu górniczego. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) osłonach socjalnych - należy przez to rozumieć świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego; 2) pracowniku zatrudnionym pod ziemią - należy przez to rozumieć pracownika posiadającego co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie, który ten rodzaj pracy ma określony w umowie o pracę, zawartej na czas nieokreślony, i pracę tę wykonywał w okresie co najmniej trzech miesięcy przed udzieleniem urlopu górniczego. § 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu pod ziemią, któremu ze względu na wiek, łączny staż pracy lub staż pracy wykonywanej stale pod ziemią i w pełnym jego wymiarze brakuje nie więcej niż trzy lata do spełnienia warunków umożliwiających uzyskanie prawa do emerytury, może być udzielony przez pracodawcę, na wniosek pracownika, urlop górniczy do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych, pod warunkiem złożenia przez pracownika pisemnego oświadczenia o wyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku pracy z dniem zakończenia tego urlopu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Urlop górniczy, o którym mowa w ust. 1, może być udzielony pracownikowi po ustaleniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okresów uprawniających pracownika do emerytury oraz okresu urlopu górniczego niezbędnego do nabycia uprawnień emerytalnych, jeżeli prawo do emerytury nabędzie przed dniem 1 stycznia 2007 r. 3. Prawo do urlopu górniczego przysługuje do dnia nabycia uprawnień emerytalnych lub rentowych, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2. 4. W okresie korzystania z urlopu górniczego pracownikowi jest wypłacane świadczenie w wysokości określonej w § 6 i 7, z zastrzeżeniem § 9. § 5. 1. Pracownik otrzymujący: świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika" i dodatkową nagrodę roczną wynikającą z "Karty Górnika" oraz nagrodę jubileuszową ma prawo do korzystania z uznaniowych świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna, o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że pracownik korzystający z urlopu górniczego nabył do nich uprawnienia przed uzyskaniem urlopu górniczego. § 6. 1. Świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego przyznane pracownikom przed dniem 1 stycznia 2004 r. jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2-6. 2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, przyznane pracownikowi od dnia 1 stycznia 2004 r. jest wypłacane w każdym miesiącu podczas trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, w kwocie stanowiącej 75 % miesięcznego wynagrodzenia, obliczonego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, otrzymywanego przed dniem przyznania urlopu górniczego, pomniejszone o kwotę odpowiadającą kwocie składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego, z zastrzeżeniem § 7. 3. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, za ostatnie trzy miesiące przed dniem przyznania świadczenia, w wymiarze nie wyższym niż 37,5 godziny. § 7. 1. W pierwszym kwartale 2004 r. miesięczne świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego dla pracowników: 1) zakładów górniczych wymienionych w § 2 pkt 1 lit. a i d - nie może być niższe niż 955,00 zł; 2) zakładów górniczych wymienionych w § 2 pkt 1 lit. b i c - nie może być niższe niż 1.077,00 zł. 2. Świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego jest waloryzowane kwartalnie, według wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających koszty, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację. 3. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się odrębnie dla każdego zakładu górniczego, wymienionego w § 2 pkt 1 lit. a i d, jako stosunek obciążającego koszty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod ziemią w tych zakładach z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalony, do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni. Do wynagrodzenia nie wlicza się nagród rocznych, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o charakterze jednorazowym. 4. Świadczenia wypłacane w trakcie urlopu górniczego w zakładach górniczych, wymienionych w § 2 pkt 1 lit. b i c, są waloryzowane kwartalnie, według wskaźnika, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację. 5. Wysokość świadczenia wypłacanego w trakcie urlopu górniczego na kolejny kwartał ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia otrzymywanego w kwartale poprzednim i wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń. 6. Waloryzacja świadczenia wypłacanego w trakcie urlopu górniczego dla pracownika, któremu przyznano urlop górniczy w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału. § 8. 1. W pierwszym kwartale 2004 r. miesięczne świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego dla byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" nie może być niższe niż 590,00 zł. 2. Przepisy § 7 ust. 4-6 stosuje się odpowiednio do waloryzacji świadczeń, o których mowa w ust. 1. § 9. 1. Pracownikowi, który otrzymuje świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego i podejmie zatrudnienie u pracodawcy nieuprawnionego do stosowania osłon socjalnych oraz zgłosi ten fakt pracodawcy obowiązanemu do wypłacania świadczenia, przysługuje miesięcznie połowa przyznanego świadczenia, wypłacanego jednak nie dłużej niż do końca okresu, na który świadczenie przyznano. 2. Uprawnienie do urlopu górniczego traci pracownik, który w trakcie przebywania na urlopie górniczym podjął pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do stosowania osłon socjalnych lub podjął inne zatrudnienie, nie powiadamiając o tym pracodawcy obowiązanego do wypłaty świadczeń, w terminie do 30 dni od dnia podjęcia zatrudnienia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu, trybu oraz terminów przekazywania sprawozdań i informacji przez agencje płatnicze do jednostki koordynującej (Dz. U. Nr 74, poz. 678) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Agencje płatnicze w ramach obsługi wydatków ze środków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, zwanego dalej "Funduszem", sporządzają następujące sprawozdania: 1) tygodniowe sprawozdanie z wykonania wydatków, narastająco od początku okresu sprawozdawczego, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 2) miesięczne sprawozdanie z wykonania wydatków wraz z informacją wyjaśniającą istotne różnice między wykonanymi i planowanymi wydatkami, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 3) wstępne miesięczne sprawozdanie z wykonania wydatków w poprzednim miesiącu wraz z informacją wyjaśniającą różnice w stosunku do wydatków zawartych w miesięcznym sprawozdaniu z wykonania wydatków, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 4) miesięczne sprawozdania z wykonania wydatków w poprzednim miesiącu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 5) sprawozdanie o różnicach między miesięcznym sprawozdaniem z wykonania wydatków w poprzednim miesiącu a wstępnym miesięcznym sprawozdaniem z wykonania wydatków w poprzednim miesiącu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 6) roczne sprawozdanie z wykonania wydatków w roku budżetowym Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 7) sprawozdanie o stanie wierzytelności według tytułów dłużnych, narastająco od początku roku budżetowego Funduszu; 8) sprawozdania o wydatkach wstrzymanych, narastająco od początku roku budżetowego Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu lub deklarację o niestosowaniu wstrzymań wydatków; 9) sprawozdanie o wykorzystaniu kwot wydatków wstrzymanych, narastająco od początku roku budżetowego Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu, w przypadku stosowania wstrzymań wydatków; 10) sprawozdanie o wydatkach poniesionych w ciągu roku budżetowego Funduszu na podstawie indywidualnych danych o płatnościach wraz z informacją wyjaśniającą różnice w stosunku do rocznego sprawozdania z wykonania wydatków, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 11) sprawozdanie o indywidualnych płatnościach dokonanych w roku budżetowym Funduszu (tabela X); 12) sprawozdanie o różnicach między rocznym sprawozdaniem z wykonania wydatków a miesięcznym sprawozdaniem z wykonania wydatków za ostatni miesiąc roku budżetowego Funduszu, w podziale na podpozycje klasyfikacji budżetowej Funduszu; 13) miesięczne sprawozdania z wykonania wydatków z tytułu przechowalnictwa publicznego (e-FAUDIT); 14) roczne sprawozdania z wykonania wydatków z tytułu przechowalnictwa publicznego (e-FAUDIT); 15) miesięczne sprawozdanie finansowe Rs-1; 16) okresowe sprawozdanie z wykonania wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, w podziale na działania; 17) roczne sprawozdanie z wykonania wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w roku budżetowym Funduszu, w podziale na działania; 18) sprawozdanie o różnicach między rocznym sprawozdaniem z wykonania wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich a okresowymi sprawozdaniami z wykonania wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, w podziale na działania; 19) roczne sprawozdanie o stanie wierzytelności według tytułów dłużnych w ramach rozwoju obszarów wiejskich; 20) sprawozdanie o indywidualnych płatnościach na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w roku budżetowym Funduszu (tabela X - PROW). § 2. Agencja płatnicza przekazuje do jednostki koordynującej sprawozdania w następujących terminach: 1) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 1, najpóźniej w 1. dniu roboczym każdego kolejnego tygodnia kalendarzowego do godziny 1600, z wyjątkiem okresu sprawozdawczego za ostatni tydzień miesiąca; 2) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 2, najpóźniej w 1. dniu roboczym pełnego tygodnia kalendarzowego kolejnego miesiąca do godziny 1600; 3) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 3, najpóźniej w 9. dniu kolejnego miesiąca do godziny 1500, natomiast dla wydatków za okres od dnia 1 do dnia 15 października - najpóźniej do dnia 24 października do godziny 1500; 4) sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 4 i 5, do 16. dnia kolejnego miesiąca do godziny 1200, a z wydatków poniesionych w okresie od dnia 1 do dnia 15 października - najpóźniej do dnia 8 listopada do godziny 1200; 5) sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 6, 10-12 i 14, najpóźniej do dnia 1 lutego kolejnego roku budżetowego Funduszu do godziny 1200; 6) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 7, dla wierzytelności według stanu na koniec kwietnia - najpóźniej do dnia 14 czerwca do godziny 1500, a dla wierzytelności według stanu na koniec roku budżetowego Funduszu - do dnia 14 grudnia do godziny 1500; 7) sprawozdania i deklaracje, o których mowa w § 1 pkt 8 i 9, według stanu na koniec kwietnia - najpóźniej do dnia 17 maja do godziny 1200, natomiast według stanu na koniec roku budżetowego Funduszu - do dnia 7 listopada do godziny 1200; 8) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 13, najpóźniej do 16. dnia drugiego miesiąca w odniesieniu do miesiąca, w którym poniesiono wydatek, do godziny 1200, a z wydatków za miesiąc wrzesień - najpóźniej do dnia 8 listopada do godziny 1200; 9) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 15, do 16. dnia kolejnego miesiąca do godziny 1200; w przypadku miesiąca października, oprócz sprawozdania miesięcznego, należy przekazać sprawozdania półmiesięczne za okres od dnia 1 do dnia 15 października oraz za okres od dnia 16 do dnia 31 października; sprawozdanie za okres od dnia 1 do dnia 15 października przekazuje się najpóźniej do dnia 8 listopada do godziny 1200; 10) sprawozdanie, o którym mowa w § 1 pkt 16, trzy razy w ciągu roku, przy czym ostatnie sprawozdanie najpóźniej do dnia 25 października do godziny 1200; 11) sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 17-20, najpóźniej do dnia 15 stycznia kolejnego roku budżetowego Funduszu do godziny 1200. § 3. W przypadku gdy terminy, o których mowa w § 2 pkt 3-5 oraz pkt 7-9 i 11, są dniami wolnymi od pracy, sprawozdania należy przekazać w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym te terminy. § 4. Sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 1-10 i pkt 12-19, są przekazywane do jednostki koordynującej w formie papierowej i elektronicznej; sprawozdania, o których mowa w § 1 pkt 11 i 20, są przesyłane do jednostki koordynującej tylko w formie elektronicznej. § 5. 1. Agencja płatnicza przekazuje informacje dotyczące sprawozdań, o których mowa w § 1, na żądanie jednostki koordynującej, w terminach wskazanych przez tę jednostkę. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane do jednostki koordynującej w formie papierowej lub elektronicznej. § 6. W 2004 r. przepisy rozporządzenia stosuje się do sprawozdań i informacji obejmujących okres sprawozdawczy od dnia 1 maja do dnia 15 października 2004 r. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działami administracji rządowej - rozwój wsi oraz rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 26, poz. 225) Art. 1. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) w art. 16 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) niezwłocznego powiadomienia Policji o zdarzeniu, o ile doszło do wypadku z ofiarami w ludziach lub do wypadku powstałego w okolicznościach nasuwających przypuszczenie, że zostało popełnione przestępstwo.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniająca ustawę o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 26, poz. 226) Art. 1. W ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 45 i Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. U przedsiębiorcy przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w danym roku ustalają, w drodze porozumienia, strony uprawnione do zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy. Porozumienie to powinno uwzględniać sytuację i możliwości finansowe przedsiębiorcy oraz wskaźniki ustalone zgodnie z art. 3 ust. 3 lub 5, a także z art. 4a. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być zawarte w terminie do końca lutego każdego roku. 3. U przedsiębiorców, u których porozumienie, o którym mowa w ust. 1, nie zostało zawarte, przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustala, w terminie do dnia 10 marca każdego roku, pracodawca, w drodze zarządzenia."; 2) uchyla się art. 4b. Art. 2. 1. W 2004 r. porozumienie, o którym mowa w art. 4 ust. 1-3 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być zawarte w terminie do 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. U przedsiębiorców, u których porozumienie, o którym mowa w ust. 1, nie zostało zawarte, przyrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustala, w terminie do 10 dni po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, pracodawca, w drodze zarządzenia. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwasniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 16 lutego 2004 r. w sprawie wysokości diet dla członków Krajowej Rady Sądownictwa (Dz. U. Nr 26, poz. 227) Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. Nr 100, poz. 1082, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Członkom Krajowej Rady Sądownictwa, zwanej dalej "Radą", przysługują diety w związku z pełnieniem obowiązków w Radzie. 2. Diety, o których mowa w ust. 1, przysługują członkom Rady za każdy dzień udziału w posiedzeniach plenarnych i innych pracach Rady w wysokości 30 % kwoty bazowej dla sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej i prokuratorów, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa. § 2. Rozporządzenie ma zastosowanie do ustalania diet członkom Rady od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 2000 r. w sprawie określenia wysokości oraz zasad przyznawania ryczałtu członkom Krajowej Rady Sądownictwa (Dz. U. Nr 103, poz. 1101). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie ustalenia liczby stanowisk sędziowskich w Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz liczby wiceprezesów (Dz. U. Nr 26, poz. 228) Na podstawie art. 33 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) zarządza się, co następuje: § 1. Liczbę stanowisk sędziowskich w Naczelnym Sądzie Administracyjnym ustala się na 50, w tym 4 stanowiska wiceprezesów. § 2. Liczba stanowisk sędziowskich, o których mowa w § 1, obejmuje stanowisko Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie ustalenia liczby stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym oraz liczby Prezesów (Dz. U. Nr 26, poz. 229) Na podstawie art. 23 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Liczbę stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym ustala się na 88, w tym 5 stanowisk Prezesów, łącznie ze stanowiskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia liczby sędziów i prezesów Sądu Najwyższego (Dz. U. Nr 94, poz. 595). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany tych wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części (Dz. U. Nr 26, poz. 230) Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb: 1) sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zwanych dalej "wierzytelnościami"; 2) zamiany wierzytelności na akcje (udziały); 3) rozłożenia spłaty wierzytelności na raty; 4) umorzenia wierzytelności w całości lub w części. § 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych podejmuje czynności, o których mowa w § 1, po dokonaniu, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w § 28 pkt 1, analizy sytuacji finansowo-ekonomicznej podmiotu będącego dłużnikiem Skarbu Państwa z tytułu wykonania przez Skarb Państwa umowy poręczenia lub gwarancji, zwanego dalej "dłużnikiem". § 3. Czynności, o których mowa w § 1, nie mogą być podejmowane w sposób sprzeczny z przepisami o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Rozdział 2 Sprzedaż wierzytelności § 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może sprzedać wymagalną wierzytelność w trybie: 1) przetargu nieograniczonego; 2) przetargu ograniczonego; 3) rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia. § 5. Sprzedaż wierzytelności nie może być dokonana na rzecz dłużnika lub podmiotu związanego z dłużnikiem stosunkiem zależności albo dominacji w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi. § 6. Ogłoszenie o przetargu, o którym mowa w § 4 pkt 1, zwanym dalej "przetargiem", powinno zawierać: 1) oznaczenie dłużnika; 2) kwotę wierzytelności głównej i kwotę odsetek; 3) informację o zabezpieczeniach wierzytelności; 4) określenie terminu, sposobu, miejsca składania ofert oraz terminu i miejsca ich otwarcia; 5) wymagany zakres oferty; 6) kwotę wadium i numer rachunku bankowego, na który należy dokonać przelewu tej kwoty; 7) zastrzeżenie, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może odstąpić od sprzedaży w drodze przetargu wszystkich lub niektórych wierzytelności wystawionych na sprzedaż; 8) pouczenie, w jakich przypadkach wpłacone wadium ulega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa; 9) wskazanie trybu przetargu; 10) informację o terminach związania oferentów złożonymi przez nich ofertami; 11) zastrzeżenie, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może żądać zabezpieczenia wykonania umowy sprzedaży wierzytelności. § 7. Ogłoszenie, o którym mowa w § 6, powinno być opublikowane w co najmniej jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. § 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia zainteresowanym nabyciem wierzytelności, na ich wniosek, do dnia poprzedzającego dzień otwarcia ofert, dokumenty dotyczące wierzytelności, a w szczególności umowy kredytowe, umowy poręczeń (gwarancji) oraz inne dokumenty lub informacje związane z wierzytelnością. § 9. 1. Oferta powinna zawierać: 1) nazwę (firmę) i siedzibę albo imię i nazwisko oraz adres oferenta; 2) wskazanie wierzytelności, o której nabycie ubiega się oferent; 3) określenie ceny nabycia wierzytelności, sposobu i terminu zapłaty; 4) informację o zamiarze przejęcia niektórych lub wszystkich zabezpieczeń; 5) numer rachunku bankowego, na który następuje zwrot wadium w przypadku nierozpatrzenia, odrzucenia lub wycofania oferty przed upływem terminu składania ofert; 6) oświadczenie oferenta o związaniu ofertą w terminie od dnia otwarcia ofert do dnia doręczenia mu pisemnej informacji o wyniku przeprowadzonego przetargu; 7) wskazanie zabezpieczenia wykonania umowy sprzedaży wierzytelności w przypadku, gdyby było ono wymagane. 2. Do oferty, o której mowa w ust. 1, oferent powinien załączyć dowód wpłaty wadium oraz: 1) w przypadku osób prawnych - poświadczone, za zgodność z oryginałem, kopie dokumentów statutowych tej osoby prawnej oraz aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) w przypadku osób fizycznych - poświadczoną, za zgodność z oryginałem, kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, jeżeli osoba ta prowadzi taką działalność; 3) oświadczenie oferenta, że nie jest związany z dłużnikiem stosunkiem zależności lub dominacji w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi. § 10. Oferent może złożyć tylko jedną ofertę dotyczącą jednej wierzytelności. § 11. Termin wyznaczony do składania ofert nie może być krótszy niż 21 dni, licząc od dnia opublikowania pierwszego ogłoszenia, o którym mowa w § 6. § 12. Ofertę złożoną po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert zwraca się oferentowi. § 13. 1. Oferta, która nie spełnia warunków określonych w ogłoszeniu o przetargu, nie podlega rozpatrzeniu. 2. Do oferty, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis § 12. § 14. 1. Wadium wynosi 2 % kwoty wierzytelności, o której nabycie ubiega się oferent. 2. Wadium wpłacone przez oferenta, którego oferta została przyjęta, zaliczane jest na poczet ceny nabywanej wierzytelności. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zobowiązany jest zwrócić wadium w terminie 7 dni od dnia wyboru oferty, na rachunek wskazany przez oferenta, jeżeli: 1) upłynął termin związania ofertą; 2) odstąpił od przetargu; 3) oferta została złożona po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert; 4) oferent wycofał ofertę przed upływem terminu, o którym mowa w pkt 3; 5) oferta nie spełnia warunków określonych w ogłoszeniu o przetargu. 4. Wycofanie oferty po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert powoduje utratę wadium na rzecz Skarbu Państwa. § 15. 1. Oferty otwiera się siódmego dnia po upływie terminu wyznaczonego do składania ofert. 2. Do dnia, o którym mowa w ust. 1, złożone oferty przechowuje się w zamkniętej i zaplombowanej szafie. 3. Otwarcie ofert dokonywane jest przez komisję do rozpatrzenia ofert, powołaną przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii komisji, o której mowa w ust. 3, w terminie 21 dni od dnia otwarcia ofert, wybiera ofertę, która zawiera najbardziej korzystne dla Skarbu Państwa warunki nabycia wierzytelności, ze szczególnym uwzględnieniem oferowanej ceny oraz terminu płatności. 5. W toku rozpatrywania złożonych ofert minister właściwy do spraw finansów publicznych może żądać udzielenia przez oferentów wyjaśnień dotyczących treści złożonych przez nich ofert. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie 7 dni od dnia wyboru oferty, informuje pisemnie każdego z oferentów o przyjęciu lub o odrzuceniu jego oferty. 7. Oferent związany jest złożoną ofertą do dnia doręczenia mu pisemnej informacji o wyniku przeprowadzonego przetargu. 8. Oferta wybrana przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych wiąże oferenta, który ją złożył, do dnia podpisania przez strony umowy sprzedaży wierzytelności. § 16. 1. Oferent podpisuje umowę, o której mowa w § 15 ust. 8, w terminie 21 dni od dnia doręczenia mu pisemnej informacji o przyjęciu oferty. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony, za zgodą ministra właściwego do spraw finansów publicznych i oferenta, którego oferta została wybrana, o okres nie dłuższy niż 14 dni, jeżeli podpisanie umowy, o której mowa w § 15 ust. 8, w tym terminie nie jest możliwe z przyczyn nieleżących po stronie oferenta. § 17. Oferent, którego oferta została wybrana, traci wadium na rzecz Skarbu Państwa w przypadku, gdy: 1) odmówił podpisania umowy na warunkach określonych w ofercie; 2) zawarcie umowy stało się niemożliwe z przyczyn leżących po stronie oferenta. § 18. Oferty w przetargu ograniczonym mogą złożyć wyłącznie podmioty dopuszczone do udziału w tym przetargu i zaproszone do składania ofert przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 19. 1. Do przetargu ograniczonego stosuje się przepisy § 6-17, z tym że ogłoszenie o przetargu ograniczonym powinno zawierać dodatkowo wskazanie podmiotów zaproszonych do udziału w przetargu. 2. W przypadku gdy podmioty dopuszczone do udziału w przetargu ograniczonym zostały oznaczone indywidualnie, nie stosuje się przepisów § 6, 7 i 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych kieruje do tych podmiotów zaproszenie do udziału w przetargu, zawierające informacje, o których mowa w § 6, oraz wyznaczające termin do składania ofert, który nie może być krótszy niż 21 dni, licząc od dnia doręczenia zaproszenia do udziału w przetargu. § 20. Do sprzedaży wierzytelności w trybie rokowań, podjętych na podstawie publicznego zaproszenia, stosuje się odpowiednio przepisy § 6 pkt 1-5, § 7, § 8, § 9 ust. 1 pkt 1-4 i ust. 2 oraz § 10-13 i § 15 ust. 1, 2 i 4. § 21. 1. Wszelkie wyjaśnienia, informacje oraz dokumenty związane z rokowaniami przekazywane są oferentom na takich samych zasadach. 2. Prowadzone rokowania mają charakter poufny. § 22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie 21 dni od dnia otwarcia ofert, biorąc w szczególności pod uwagę oferowane ceny oraz terminy płatności, wybiera nie więcej niż cztery najbardziej korzystne dla Skarbu Państwa oferty, a następnie w terminie 7 dni od dnia wyboru ofert zaprasza oferentów, których oferty zostały wybrane, do dalszych rokowań, a pozostałych oferentów zawiadamia pisemnie o odrzuceniu ich ofert. § 23. W trakcie rokowań ustalane są warunki zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności, a w szczególności cena, sposób i termin płatności oraz zasady przejęcia zabezpieczeń wierzytelności, jeżeli oferent zainteresowany jest ich przejęciem. § 24. O dokonanej sprzedaży wierzytelności minister właściwy do spraw finansów publicznych zawiadamia dłużnika. Rozdział 3 Zamiana wierzytelności na akcje albo udziały. Rozłożenie spłaty wierzytelności na raty § 25. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może dokonać zamiany wierzytelności, w całości lub w części, na akcje (udziały) w spółce dłużnika w przypadku, gdy dłużnik spełnił łącznie następujące warunki: 1) dokonał spłaty na rzecz Skarbu Państwa co najmniej 50 % kwoty wierzytelności głównej, a jego sytuacja finansowo-ekonomiczna wskazuje na brak możliwości spłaty pozostałej kwoty wierzytelności; 2) prowadzi rachunkowość według zasad określonych odrębnymi przepisami; 3) wykonał lub wykonuje układ zawarty w postępowaniu upadłościowym albo w postępowaniu naprawczym lub ugodę zawartą z wierzycielami na podstawie odrębnych przepisów; 4) nie doprowadził do uchylenia układu lub rozwiązania ugody, o których mowa w pkt 3; 5) nie zalega z podatkami i innymi daninami publicznymi; 6) nie zalega z płatnościami z tytułu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i Fundusz Pracy; 7) wykonał lub wykonuje zobowiązania wynikające z zawartych umów o spłatę wierzytelności Skarbu Państwa; 8) prowadzi przedsiębiorstwo o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej lub w regionie zagrożonym wysokim bezrobociem, a zamiana wierzytelności na akcje (udziały) umożliwi mu odzyskanie długookresowej zdolności do konkurowania na rynku. 2. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się za spełniony, jeżeli dłużnik dokonuje spłaty na rzecz Skarbu Państwa, co najmniej 50 % kwoty wierzytelności głównej, w drodze umowy, o której mowa w § 26 ust. 1. 3. Zamiana, o której mowa w ust. 1, dokonuje się w ramach restrukturyzacji dłużnika. 4. Oświadczenie woli o objęciu akcji (udziałów) składa minister właściwy do spraw finansów publicznych działający z upoważnienia ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa. 5. Szczegółowe warunki zamiany wierzytelności, o której mowa w ust. 1, określa umowa zawarta pomiędzy ministrem właściwym do spraw finansów publicznych a dłużnikiem. § 26. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze umowy z dłużnikiem, rozłożyć spłatę wierzytelności, w całości lub w części, na raty, jeżeli dłużnik: 1) dokonał spłaty na rzecz Skarbu Państwa lub podmiotu, któremu Skarb Państwa udzielił poręczenia lub gwarancji, co najmniej 20 % kwoty wierzytelności głównej; 2) nie może dokonać jednorazowej spłaty wierzytelności ze względu na swoją sytuację finansowo-ekonomiczną. 2. Rozłożenie spłaty wierzytelności na raty dokonuje się w ramach restrukturyzacji dłużnika. 3. Rozłożenie spłaty wierzytelności na raty może nastąpić na okres do 10 lat. 4. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa zmienną stopę odsetek od wierzytelności i sposób jej ustalenia na dzień zawarcia umowy oraz na każdy kolejny miesiąc spłaty wierzytelności w ratach, przy czym stopa odsetek nie może być niższa od iloczynu 1,6 średniej rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych emitowanych przez Skarb Państwa, sprzedanych na ostatnim przetargu w miesiącu poprzedzającym odpowiednio miesiąc zawarcia umowy oraz każdy kolejny miesiąc spłaty wierzytelności w ratach. § 27. 1. Czynności, o których mowa w § 25 i 26, dokonywane są na wniosek dłużnika. 2. Wniosek dłużnika powinien zawierać informacje i dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów dokonania czynności, o których mowa w § 25 lub 26, oraz propozycje warunków dokonania tych czynności. 3. Do wniosku dłużnik załącza plan restrukturyzacji, o której mowa w § 25 ust. 3 i § 26 ust. 2. Plan ten zawiera w szczególności: 1) szczegółowy opis sytuacji finansowo-ekonomicznej dłużnika; 2) analizę przyczyn wystąpienia trudnej sytuacji finansowo-ekonomicznej; 3) wskazanie zamierzonych działań dłużnika, mających na celu naprawę jego sytuacji finansowo-ekonomicznej, w tym terminowe regulowanie zobowiązań publicznoprawnych, a w przypadku istnienia zaległości z tytułu podatków i innych danin publicznych - wskazanie sposobów i terminów uregulowania tych zaległości; 4) określenie stanu finansowo-ekonomicznego dłużnika, jaki ma zostać osiągnięty po przeprowadzeniu restrukturyzacji. 4. Plan, o którym mowa w ust. 3, w przypadku dłużnika będącego państwową osobą prawną lub spółką, w której Skarb Państwa posiada większość udziałów albo akcji, powinien być zatwierdzony przez organ założycielski albo organ uprawniony do reprezentowania Skarbu Państwa. 5. W przypadku stwierdzenia uchybień formalnych lub innych wad wniosku minister właściwy do spraw finansów publicznych wzywa dłużnika do ich usunięcia w terminie przez siebie określonym, nie krótszym niż 30 dni. 6. Wniosek, którego uchybienia lub wady nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie, pozostawia się bez rozpatrzenia. 7. W okresie od dnia złożenia kompletnego wniosku do dnia dokonania czynności, o których mowa w § 25 lub 26, nie nalicza się odsetek od wierzytelności, o ile czynności te zostaną dokonane w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia kompletnego wniosku. Rozdział 4 Umorzenie wierzytelności § 28. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, za zgodą Rady Ministrów, umorzyć wierzytelność w całości lub w części, jeżeli: 1) z okoliczności sprawy wynika, że nie jest możliwe odzyskanie wierzytelności w toczącym się postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym albo naprawczym; 2) dłużnikiem jest państwowa albo samorządowa instytucja kultury, a wierzytelność powstała z tytułu poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe; 3) dłużnikiem jest państwowa jednostka organizacyjna, wykonująca zadania z zakresu administracji rządowej określone w odrębnych ustawach, a dokonanie spłaty wierzytelności uniemożliwiłoby albo w znacznym stopniu utrudniło wykonywanie tych zadań. § 29. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, za zgodą Rady Ministrów, umorzyć wierzytelność w części nie większej niż 50 % kwoty tej wierzytelności, jeżeli dochodzenie wierzytelności w pełnej wysokości doprowadziłoby do likwidacji albo upadłości: 1) przedsiębiorstwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej lub dla regionu zagrożonego wysokim bezrobociem, a umorzenie dokonane zostanie w ramach restrukturyzacji przedsiębiorstwa, umożliwiającej mu odzyskanie długookresowej zdolności do konkurowania na rynku; 2) przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, które zaspokaja podstawowe zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej, a na danym obszarze brak jest podmiotu mogącego przejąć wykonywanie zadań tego przedsiębiorstwa; umorzenie to dokonuje się w ramach restrukturyzacji przedsiębiorstwa. 2. Umorzenie dotyczące jednej wierzytelności może być dokonane tylko jeden raz. § 30. 1. W przypadkach, o których mowa w § 28 i 29, stosuje się przepisy § 27 ust. 1 i 5-7, odpowiednio § 27 ust. 2 oraz, w przypadkach, o których mowa w § 29, odpowiednio § 27 ust. 3 i 4. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy minister właściwy do spraw finansów publicznych dokonuje umorzenia wierzytelności, o której mowa w § 28 pkt 1, z urzędu. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 31. Do czynności podjętych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 24 lutego 2004 r. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części (Dz. U. Nr 106, poz. 683). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 33, poz. 289) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Działalności (PKD), stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 128, poz. 829, z późn. zm. 2)). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Tekst załącznika do rozporządzenia w postaci plików pdf dostępny na stronie internetowej: cz. I: Zasady merytoryczne http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal1.pdf cz. II: Schemat klasyfikacji http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal2.pdf cz. III: Wyjaśnienia http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal3.pdf cz. IV Statistical Classification Of Economic Activites In The European Community - Nace Rev.1.1 http://sip-bap.lex.pl/dane/dzienniki/04/d04289/zal4.pdf 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 143, poz. 918, z 1999 r. Nr 92, poz. 1047, z 2001 r. Nr 12, poz. 93 oraz z 2002 r. Nr 239, poz. 2027. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 lutego 2004 r. w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent (Dz. U. Nr 26, poz. 231) Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, o którym mowa w art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynosi od dnia 1 marca 2004 r. 101,8 %. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 26, poz. 232) Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb przyjmowania uczniów do publicznych przedszkoli, szkół podstawowych, gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych oraz dotychczasowych szkół ponadpodstawowych, dla dzieci i młodzieży oraz dla dorosłych, a także przechodzenia z jednych typów szkół do innych. 2. Warunki i tryb przyjmowania uczniów do publicznych placówek, publicznych szkół i placówek artystycznych oraz warunki i tryb przyjmowania do publicznych szkół i placówek osób niebędących obywatelami polskimi określają odrębne przepisy. § 2. Do przedszkola i oddziału przedszkolnego zorganizowanego w szkole podstawowej w pierwszej kolejności przyjmowane są dzieci w wieku 6 lat odbywające roczne przygotowanie przedszkolne. W następnej kolejności przyjmowane są dzieci matek lub ojców samotnie je wychowujących, matek lub ojców, wobec których orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności bądź całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji, na podstawie odrębnych przepisów, a także dzieci umieszczone w rodzinach zastępczych. § 3. Do klasy pierwszej szkoły podstawowej przyjmowane są dzieci, które w danym roku kalendarzowym kończą 7 lat i nie odroczono im rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego na podstawie art. 14 ust. 1a lub art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej "ustawą", a także dzieci, w stosunku do których podjęto decyzję o wcześniejszym przyjęciu do szkoły podstawowej na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy. § 4. Do klasy pierwszej szkoły podstawowej ogólnodostępnej prowadzonej przez gminę lub innej należącej do sieci szkół podstawowych ustalanej przez gminę przyjmuje się: 1) z urzędu - dzieci zamieszkałe w obwodzie danej szkoły podstawowej; 2) na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) - dzieci zamieszkałe poza obwodem danej szkoły podstawowej, w przypadku gdy szkoła dysponuje wolnymi miejscami. § 5. 1. Do klasy pierwszej gimnazjum ogólnodostępnego prowadzonego przez gminę lub innego należącego do sieci gimnazjów ustalanej przez gminę przyjmuje się: 1) z urzędu - absolwentów szkół podstawowych zamieszkałych w obwodzie danego gimnazjum; 2) na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) - absolwentów szkół podstawowych zamieszkałych poza obwodem danego gimnazjum, w przypadku gdy gimnazjum dysponuje wolnymi miejscami. 2. W przypadku gdy liczba kandydatów zamieszkałych poza obwodem danego gimnazjum jest większa niż liczba wolnych miejsc, którymi dysponuje gimnazjum, kandydatów przyjmuje się na podstawie kryteriów zawartych w statucie gimnazjum. 3. Dla kandydatów do oddziałów dwujęzycznych w gimnazjach może być przeprowadzony sprawdzian uzdolnień kierunkowych na warunkach ustalonych przez radę pedagogiczną. 4. Dyrektor gimnazjum, nie później niż do końca lutego każdego roku, podaje kandydatom do wiadomości kryteria, o których mowa w ust. 2, oraz warunki, o których mowa w ust. 3. Termin ten nie dotyczy szkół nowo tworzonych. 5. Do kandydatów, którzy ukończyli szkołę podstawową dla dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą lub ukończyli szkołę za granicą, stosuje się odpowiednio § 19 ust. 1 pkt 3. 6. Laureaci konkursów o zasięgu wojewódzkim i ponadwojewódzkim, których program obejmuje w całości lub poszerza treści podstawy programowej co najmniej jednego przedmiotu, przyjmowani są do wybranego gimnazjum niezależnie od kryteriów, o których mowa w ust. 2. § 6. 1. Do przedszkola specjalnego, szkoły podstawowej specjalnej i gimnazjum specjalnego oraz do oddziałów specjalnych w przedszkolach, szkołach podstawowych i gimnazjach ogólnodostępnych przyjmowane są, na wniosek rodziców (prawnych opiekunów), dzieci posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, na podstawie odrębnych przepisów. 2. Do przedszkola integracyjnego, szkoły podstawowej integracyjnej i gimnazjum integracyjnego oraz do oddziałów integracyjnych w przedszkolach, szkołach podstawowych i gimnazjach ogólnodostępnych, na wniosek rodziców (prawnych opiekunów), przyjmowane są: 1) dzieci posiadające orzeczenie, o którym mowa w ust. 1; 2) dzieci pełnosprawne, na warunkach określonych w § 2-5. § 7. 1. O przyjęcie do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych: zasadniczej szkoły zawodowej, liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum oraz szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy mogą ubiegać się absolwenci gimnazjum. 2. O przyjęcie do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych: uzupełniającego liceum ogólnokształcącego i technikum uzupełniającego mogą ubiegać się absolwenci zasadniczych szkół zawodowych. 3. O przyjęcie na semestr pierwszy szkoły ponad-gimnazjalnej - szkoły policealnej mogą ubiegać się absolwenci posiadający wykształcenie średnie. 4. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy szkoły ponadgimnazjalnej prowadzącej kształcenie zawodowe powinni posiadać zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kształcenia w określonym zawodzie, wydane na podstawie odrębnych przepisów. 5. Kandydaci niepełnosprawni ubiegający się o przyjęcie do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych powinni posiadać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, na podstawie odrębnych przepisów. § 8. 1. O przyjęciu kandydatów do klasy pierwszej szkół ponadgimnazjalnych: zasadniczej szkoły zawodowej, liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum decydują kryteria zawarte w statucie szkoły, uwzględniające: 1) oceny z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych; 2) inne osiągnięcia ucznia wymienione w świadectwie ukończenia gimnazjum, które uwzględnia się w procesie rekrutacji, zwłaszcza: a) ukończenie gimnazjum z wyróżnieniem, b) udział w konkursach organizowanych przez kuratorów oświaty, co najmniej na szczeblu wojewódzkim, c) osiągnięcia sportowe lub artystyczne, co najmniej na szczeblu powiatowym; 3) liczbę punktów możliwych do uzyskania za oceny z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych oraz za inne osiągnięcia ucznia, o których mowa w pkt 2; 4) liczbę punktów możliwych do uzyskania za wyniki egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum, zawarte w zaświadczeniu o szczegółowych wynikach egzaminu, o którym mowa w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 5; 5) liczbę punktów możliwych do uzyskania za wyniki sprawdzianu uzdolnień kierunkowych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 7. 2. Dla kandydatów do oddziałów dwujęzycznych w liceach ogólnokształcących i liceach profilowanych może być przeprowadzony sprawdzian uzdolnień kierunkowych na warunkach ustalonych przez radę pedagogiczną. 3. Na wniosek dyrektora szkoły ponadgimnazjalnej, o której mowa w ust. 1, zaopiniowany przez kuratora oświaty, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może wyrazić zgodę na przeprowadzenie sprawdzianu uzdolnień kierunkowych w innych przypadkach niż wymienione w ust. 2, na warunkach ustalonych przez radę pedagogiczną, jeżeli program nauczania realizowany w szkole wymaga od kandydatów szczególnych indywidualnych predyspozycji, w szczególności plastycznych lub muzycznych. 4. Dyrektor szkoły ponadgimnazjalnej, o której mowa w ust. 1, nie później niż do końca lutego każdego roku, podaje kandydatom do wiadomości kryteria, o których mowa w ust. 1, oraz warunki, o których mowa w ust. 2 i 3. Termin ten nie dotyczy szkół nowo tworzonych. 5. Liczba punktów możliwych do uzyskania za wyniki egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinna być równa liczbie punktów możliwych do uzyskania za oceny z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz za inne osiągnięcia ucznia, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 6. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do kandydatów, którzy na podstawie odrębnych przepisów zostali zwolnieni z obowiązku przystąpienia do egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum. 7. Do kandydatów, którzy ukończyli gimnazjum dla dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą lub ukończyli szkołę za granicą, stosuje się odpowiednio § 19 ust. 1 pkt 3. 8. Laureaci i finaliści ogólnopolskich olimpiad przedmiotowych oraz laureaci konkursów o zasięgu wojewódzkim i ponadwojewódzkim, których program obejmuje w całości lub poszerza treści podstawy programowej co najmniej jednego przedmiotu, przyjmowani są do wybranej szkoły ponadgimnazjalnej niezależnie od kryteriów, o których mowa w ust. 1. § 9. 1. Kandydat, o którym mowa w § 8 ust. 1, w trakcie rekrutacji może równocześnie składać dokumenty do nie więcej niż trzech szkół. 2. Kandydat, o którym mowa w § 8 ust. 1, składając dokumenty do wybranej szkoły, posługuje się kopiami świadectwa ukończenia gimnazjum i zaświadczenia o szczegółowych wynikach egzaminu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, poświadczonymi przez dyrektora gimnazjum, które kandydat ukończył. 3. Kandydat umieszczony na liście przyjętych do danej szkoły, w terminie, o którym mowa w § 23 pkt 2, składa oświadczenie potwierdzające wolę podjęcia nauki w danej szkole oraz oryginały świadectwa i zaświadczenia, o których mowa w ust. 2. § 10. Przy przyjmowaniu do szkół, o których mowa w § 8 ust. 1, w przypadku równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym pierwszeństwo mają: 1) sieroty, osoby przebywające w placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz osoby umieszczone w rodzinach zastępczych; 2) kandydaci o ukierunkowanych i udokumentowanych zdolnościach, którym ustalono indywidualny program lub tok nauki; 3) kandydaci z problemami zdrowotnymi, ograniczającymi możliwości wyboru kierunku kształcenia ze względu na stan zdrowia, potwierdzonymi opinią publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej. § 11. Do klasy pierwszej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy przyjmowani są, na wniosek rodziców (prawnych opiekunów), kandydaci posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej, na podstawie odrębnych przepisów. § 12. 1. Kandydaci do szkół i klas sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego przyjmowani są na warunkach określonych w ust. 2 i 3 oraz odpowiednio w § 4, 5 i 8. 2. Kandydaci do szkół i klas, o których mowa w ust. 1, powinni posiadać: 1) bardzo dobry stan zdrowia, potwierdzony zaświadczeniem lekarskim wydanym przez lekarza specjalistę w dziedzinie medycyny sportowej lub innego uprawnionego lekarza, zgodnie z odrębnymi przepisami; 2) zaliczenie prób sprawności fizycznej, ustalonych przez szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, o której mowa w § 17 ust. 1, lub trenera albo instruktora, o którym mowa w ust. 3, a w przypadku kandydatów do szkół mistrzostwa sportowego - zaliczenie prób sprawności fizycznej zatwierdzonych przez polskie związki sportowe współpracujące z daną szkołą; 3) pisemną zgodę rodziców (prawnych opiekunów). 3. Przy przyjmowaniu kandydatów do szkół i klas sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego uwzględnia się opinię trenera lub instruktora prowadzącego zajęcia sportowe i opinię lekarza wydającego zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1. § 13. 1. O przyjęciu kandydatów do klasy pierwszej lub na semestr pierwszy szkół ponadgimnazjalnych: uzupełniającego liceum ogólnokształcącego, technikum uzupełniającego i szkoły policealnej decydują kryteria zawarte w statucie szkoły, uwzględniające: 1) pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, jeżeli szkoła taki egzamin lub rozmowę przeprowadza; 2) sumę punktów za oceny uzyskane na egzaminie wstępnym lub z rozmowy kwalifikacyjnej i za oceny z wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych wymienionych w świadectwie ukończenia szkoły niższego stopnia; 3) inne dodatkowe kryteria w zależności od zawodu, w którym kształci szkoła lub od profilu kształcenia ogólnozawodowego w liceum profilowanym, które ukończył kandydat. 2. Do kandydatów, którzy ukończyli szkołę za granicą, stosuje się odpowiednio § 19 ust. 1 pkt 3. 3. Dyrektorzy szkół ponadgimnazjalnych, o których mowa w ust. 1, mogą odstąpić od przeprowadzenia egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, jeżeli liczba kandydatów jest mniejsza lub równa liczbie wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła. 4. Egzamin wstępny przeprowadza się w formie pisemnej z dwóch przedmiotów, ustalonych przez radę pedagogiczną. 5. Szkolna komisja rekrutacyjno-kwalifikacyjna, o której mowa w § 17 ust. 1, może zwolnić z egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej kandydata ubiegającego się o przyjęcie do szkoły policealnej, na podstawie zaświadczenia o pozytywnym wyniku egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej do szkoły wyższej na kierunek odpowiadający lub zbliżony do zawodu, w którym kształci szkoła. 6. Laureaci turniejów dla uczniów zasadniczych szkół zawodowych przyjmowani są do uzupełniającego liceum ogólnokształcącego lub technikum uzupełniającego niezależnie od kryteriów, o których mowa w ust. 1. 7. Laureaci i finaliści olimpiad przedmiotowych przyjmowani są do szkół policealnych niezależnie od kryteriów, o których mowa w ust. 1. 8. W przypadku równorzędnych wyników uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym, pierwszeństwo w przyjęciu do szkół ponadgimnazjalnych, o których mowa w ust. 1, mają kandydaci z problemami zdrowotnymi, ograniczającymi możliwości wyboru kierunku kształcenia ze względu na stan zdrowia, potwierdzonymi opinią publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej poradni specjalistycznej. § 14. Pozytywny wynik egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej do uzupełniającego liceum ogólnokształcącego lub technikum uzupełniającego zwalnia kandydata, w całości lub w części, z egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej w przypadku ubiegania się o przyjęcie do innej szkoły tego typu. § 15. 1. O przyjęcie na semestr pierwszy dotychczasowej szkoły policealnej mogą ubiegać się absolwenci dotychczasowej szkoły średniej. 2. Do przyjmowania kandydatów na semestr pierwszy dotychczasowej szkoły policealnej stosuje się odpowiednio przepisy § 13 ust. 1-5, 7 i 8. 3. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie na semestr pierwszy dotychczasowej szkoły policealnej powinni posiadać zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kształcenia w określonym zawodzie, wydane na podstawie odrębnych przepisów. § 16. Przepisy § 2, § 5 ust. 5 i 6, § 8 ust. 7 i 8, § 10 oraz § 13 ust. 2 i 6-8 nie naruszają uprawnień dzieci innych osób, którym przysługuje pierwszeństwo w przyjęciu do przedszkoli i szkół na podstawie odrębnych przepisów. § 17. 1. W celu przeprowadzenia rekrutacji do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) szkół, o których mowa w § 8 ust. 1, § 12, § 13 ust. 1 i § 15, dyrektor szkoły powołuje szkolną komisję rekrutacyjno-kwalifikacyjną, wyznacza jej przewodniczącego i określa zadania członków komisji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dyrektor szkoły może odstąpić od powołania komisji, o której mowa w ust. 1, jeżeli liczba kandydatów ubiegających się o przyjęcie do szkoły jest mniejsza lub równa liczbie wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła. § 18. Do zadań szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej należy w szczególności: 1) podanie do wiadomości kandydatom informacji o warunkach rekrutacji, z uwzględnieniem kryteriów przyjęć zawartych w statucie szkoły; 2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej, jeżeli szkoła taki egzamin lub rozmowę przeprowadza; 3) przeprowadzenie sprawdzianu uzdolnień kierunkowych - w przypadku, o którym mowa w § 8 ust. 2 i 3; 4) ustalenie na podstawie wyników postępowania kwalifikacyjnego i ogłoszenie listy kandydatów przyjętych do szkoły; 5) sporządzenie protokołu postępowania kwalifikacyjnego. § 19. 1. Do klasy programowo wyższej (na semestr programowo wyższy) w szkole podstawowej, gimnazjum, szkole ponadgimnazjalnej oraz dotychczasowej szkole ponadpodstawowej przyjmuje się ucznia na podstawie: 1) świadectwa ukończenia klasy programowo niższej (wpisu w indeksie potwierdzającego ukończenie semestru programowo niższego) w szkole publicznej lub szkole niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej tego samego typu oraz odpisu arkusza ocen wydanego przez szkołę, z której uczeń odszedł; 2) pozytywnych wyników egzaminów klasyfikacyjnych, przeprowadzanych na warunkach określonych w odrębnych przepisach, w przypadku przyjmowania: a) do szkoły podstawowej lub gimnazjum ucznia spełniającego obowiązek szkolny poza szkołą, na podstawie art. 16 ust. 8 ustawy, b) do szkoły ponadgimnazjalnej ucznia spełniającego obowiązek nauki poza szkołą, na podstawie art. 16 ust. 8 ustawy, c) do klasy programowo wyższej, niż to wynika z ostatniego świadectwa szkolnego ucznia zmieniającego typ szkoły lub profil klasy albo przedmiot realizowany w zakresie rozszerzonym, d) do szkoły ponadgimnazjalnej lub dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej ucznia przechodzącego ze szkoły niepublicznej nieposiadającej uprawnień szkoły publicznej; 3) świadectwa (zaświadczenia) wydanego przez szkołę za granicą i ostatniego świadectwa szkolnego wydanego w Polsce, na podstawie sumy lat nauki szkolnej ucznia. 2. Egzaminy klasyfikacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się z obowiązkowych zajęć edukacyjnych ujętych w szkolnym planie nauczania dla klasy programowo niższej od klasy, do której uczeń przechodzi, z wyjątkiem zajęć edukacyjnych z techniki, plastyki, muzyki i wychowania fizycznego. 3. Różnice programowe z zajęć edukacyjnych realizowanych w klasie, do której uczeń przechodzi, są uzupełniane na warunkach ustalonych przez nauczycieli prowadzących dane zajęcia. § 20. 1. O przyjęcie do szkoły dla dorosłych mogą ubiegać się kandydaci, którzy ukończyli 18 lat lub ukończą 18 lat w roku kalendarzowym, w którym podejmują naukę. 2. Do przyjmowania kandydatów na semestr pierwszy wszystkich typów szkół dla dorosłych, w tym do prowadzonych w szkołach ponadgimnazjalnych oddziałów dotychczasowego liceum ogólnokształcącego i dotychczasowego technikum, stosuje się odpowiednio przepisy § 7 ust. 4 i 5, § 13 ust. 1, 3-5 i 8, § 14, 15, 17 i 18. 3. Do przyjmowania słuchaczy na semestr programowo wyższy wszystkich typów szkół dla dorosłych stosuje się odpowiednio przepisy § 19 ust. 1 pkt 1, 2 lit. c i d, pkt 3 oraz ust. 2 i 3. 4. Na semestr programowo wyższy wszystkich typów szkół dla dorosłych przyjmuje się także osoby, które zdały egzaminy eksternistyczne z obowiązkowych zajęć edukacyjnych, stanowiących podbudowę semestru programowo wyższego, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 5. W uzasadnionych przypadkach na semestr programowo wyższy wszystkich typów szkół dla dorosłych, za zgodą dyrektora szkoły, może zostać przyjęty słuchacz, który nie przystąpił do egzaminu eksternistycznego z jednego lub dwóch obowiązkowych zajęć edukacyjnych, o których mowa w ust. 4. 6. Słuchacz jest obowiązany do zdania egzaminów klasyfikacyjnych z obowiązkowych zajęć edukacyjnych, o których mowa w ust. 5, przeprowadzanych na warunkach określonych w odrębnych przepisach, w terminie ustalonym przez dyrektora szkoły. 7. Dopuszcza się możliwość przyjmowania na semestr pierwszy klasy szóstej szkoły podstawowej dla dorosłych kandydatów, którzy nie ukończyli klasy piątej lub klasy programowo niższej szkoły podstawowej dla dzieci i młodzieży. Kandydaci ci są obowiązani do zdania egzaminów klasyfikacyjnych z obowiązkowych zajęć edukacyjnych, przewidzianych w ramowym planie nauczania dla klas I-V tej szkoły, z wyjątkiem muzyki, plastyki, techniki i wychowania fizycznego, w terminie ustalonym przez dyrektora szkoły. § 21. 1. Jeżeli w klasie lub w semestrze, na który uczeń lub słuchacz przechodzi, naucza się, jako przedmiotu obowiązkowego, języka obcego (języków obcych) innego niż język obcy (języki obce), którego uczeń (słuchacz) uczył się w poprzedniej szkole, a rozkład zajęć edukacyjnych uniemożliwia mu uczęszczanie na zajęcia innego oddziału lub grupy w tej samej szkole, uczeń (słuchacz) może: 1) uczyć się danego języka obcego (języków obcych), wyrównując we własnym zakresie braki programowe do końca roku szkolnego, albo 2) kontynuować we własnym zakresie naukę języka obcego (języków obcych), którego uczył się w poprzedniej szkole, albo 3) uczęszczać do klasy z nauką danego języka obcego (języków obcych) w innej szkole. 2. Dla ucznia (słuchacza), który kontynuuje we własnym zakresie naukę języka obcego (języków obcych), jako przedmiotu obowiązkowego, przeprowadza się egzamin klasyfikacyjny. Egzamin klasyfikacyjny przeprowadza nauczyciel danego języka obcego z tej samej szkoły, wyznaczony przez dyrektora szkoły, a w przypadku gdy dyrektor szkoły nie może zapewnić nauczyciela danego języka obcego - nauczyciel wyznaczony przez dyrektora innej szkoły. § 22. 1. Dyrektor szkoły: 1) decyduje o przyjęciu uczniów do wszystkich klas szkoły podstawowej i gimnazjum oraz do klas programowo wyższych (na semestry programowo wyższe) szkoły ponadgimnazjalnej oraz dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej; 2) decyduje o przyjęciu uczniów do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) szkoły ponadgimnazjalnej oraz dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, w przypadku gdy: a) uczeń powraca z zagranicy, b) liczba kandydatów do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) jest mniejsza lub równa liczbie wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła, i nie powołano szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej, c) kandydat do szkoły lub oddziału dwujęzycznego ukończył klasę wstępną; 3) decyduje o przyjęciu słuchaczy na semestr pierwszy szkoły ponadgimnazjalnej dla dorosłych i dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej dla dorosłych, w przypadku gdy nie powołano szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej, oraz na semestry programowo wyższe tej szkoły. 2. W przypadkach niewymienionych w ust. 1 dyrektor szkoły przyjmuje uczniów na podstawie ustaleń szkolnej komisji rekrutacyjno-kwalifikacyjnej powołanej w celu przeprowadzenia rekrutacji do klas pierwszych (na semestr pierwszy). 3. Dyrektor szkoły ponadto: 1) w przypadku przeprowadzania dodatkowej rekrutacji dla absolwentów gimnazjów, którzy przystąpili do egzaminu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, w późniejszym terminie, ogłasza termin dodatkowej rekrutacji po dniu 20 sierpnia każdego roku; 2) przekazuje kuratorowi oświaty i organowi prowadzącemu szkołę informacje dotyczące rekrutacji do klasy pierwszej (na semestr pierwszy), a w przypadku niedokonania pełnego naboru do szkoły - wyznacza termin dodatkowej rekrutacji, a także przedłuża termin składania dokumentów do szkoły, jeżeli liczba kandydatów jest mniejsza niż liczba wolnych miejsc, którymi dysponuje szkoła; 3) wyznacza i organizuje egzaminy klasyfikacyjne, o których mowa w § 19 ust. 1 pkt 2; 4) zapewnia stałe i aktualne informacje dotyczące terminów składania dokumentów do szkoły, warunków przyjęć i wyników rekrutacji, w tym informuje kandydatów do szkoły ponadgimnazjalnej o terminie ogłoszenia listy kandydatów przyjętych do szkoły oraz o obowiązku potwierdzenia woli podjęcia nauki w danej szkole, o którym mowa w § 23 pkt 2. § 23. Kurator oświaty: 1) przekazuje gminom i dyrektorom gimnazjów informacje o szkołach ponadgimnazjalnych i dostępnych formach kształcenia pozaszkolnego, umożliwiających realizację obowiązku nauki; 2) ustala terminy rekrutacji do gimnazjów, szkół ponadgimnazjalnych i dotychczasowych szkół ponadpodstawowych, a także określa terminy składania dokumentów do szkoły, a w przypadku szkół ponadgimnazjalnych, o których mowa w § 8 ust. 1, ustala także termin, nie krótszy niż 2 dni, w ciągu którego kandydaci umieszczeni na listach kandydatów przyjętych do szkół są obowiązani potwierdzić wolę podjęcia nauki w danej szkole; 3) ustala, we współpracy z dyrektorami szkół ponadgimnazjalnych, sposób przeliczania na punkty ocen z języka polskiego i trzech wybranych obowiązkowych zajęć edukacyjnych oraz wyników egzaminu, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, a także sposób punktowania innych osiągnięć kandydatów; 4) organizuje punkty informacyjne o wolnych miejscach w szkołach ponadgimnazjalnych i dotychczasowych szkołach ponadpodstawowych; 5) może zarządzić przeprowadzenie dodatkowej rekrutacji. § 24. Jednostki samorządu terytorialnego prowadzące szkoły: 1) ustalają, w porozumieniu z dyrektorami szkół, liczbę oddziałów klas pierwszych oraz liczbę uczniów przyjmowanych do klas pierwszych, w tym w odniesieniu do szkół i oddziałów sportowych, szkół mistrzostwa sportowego, szkół i oddziałów dwujęzycznych, szkół i oddziałów dla mniejszości narodowych lub grup etnicznych, szkół i oddziałów integracyjnych oraz szkół i oddziałów specjalnych, a także przekazują te ustalenia kuratorowi oświaty; 2) upowszechniają informacje dla kandydatów do wszystkich typów szkół, w szczególności o planowanych profilach kształcenia ogólnozawodowego i zawodach, w których będzie realizowane kształcenie, oraz o liczbie miejsc w poszczególnych typach szkół. § 25. Rekrutację do szkół nowo tworzonych przeprowadza organ prowadzący szkołę lub wyznaczona przez niego osoba. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2001 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych przedszkoli i szkół oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. Nr 97, poz. 1054, z 2002 r. Nr 14, poz. 131 i Nr 127, poz. 1093 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 21), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 137, poz. 1304). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia dokumentacji dotyczącej materiału siewnego oraz zakresu i terminów składania informacji o obrocie materiałem siewnym (Dz. U. Nr 74, poz. 679) Na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przedsiębiorca prowadzący obrót materiałem siewnym prowadzi dokumentację: 1) wytwarzania materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych, która obejmuje: a) umowę kontraktacyjną wraz z kopią dokumentu zakupu, w przypadku gdy materiał siewny został zakontraktowany, b) świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej, c) świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej, d) świadectwo o uznaniu mieszanki materiału siewnego, e) kopię dokumentu zakupu materiału siewnego, f) świadectwo o uznaniu za materiał siewny ziemniaka po laboratoryjnej ocenie zdrowotności, g) dokument przyjęcia do magazynu i wydania z magazynu, wskazujący gatunek, odmianę, kategorię lub stopień kwalifikacji, numer i masę partii; 2) procesów technologicznych przerobu materiału siewnego, a w szczególności czyszczenia, suszenia, sortowania, otoczkowania i zaprawiania, pakowania i przepakowywania, która obejmuje informację o: a) masie materiału siewnego przekazanego do przerobu ze wskazaniem gatunku, odmiany, stopnia kwalifikacji i numeru partii, b) masie materiału siewnego po przerobie, c) masie odpadów, d) dacie rozpoczęcia i zakończenia przerobu, e) masie zużytej zaprawy lub substancji otoczkującej; 3) sposobu postępowania z materiałem siewnym niezaliczonym do kategorii elitarny, kwalifikowany lub standard, która obejmuje kopię dokumentu sprzedaży na cele niesiewne, protokół przekazania oraz dowód wydania albo protokół zniszczenia tego materiału, 4) tworzenia partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego przez różnych producentów lub w różnych latach, która obejmuje: a) przy tworzeniu partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego przez różnych producentów w tym samym roku (partia zbiorcza): - dokument przerobu ze specyfikacją i podaniem masy partii wchodzących w skład partii zbiorczej, - oryginały świadectw o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej tych partii, - świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej utworzonej partii, b) przy tworzeniu partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego w różnych latach (zestaw partii): - świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej poszczególnych partii, - dokument łączenia i ujednolicenia, zawierający specyfikację oraz rozliczenie ilościowe partii materiału siewnego wchodzących w skład tego zestawu, - świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej utworzonej partii; 5) tworzenia mieszanek materiału siewnego, która obejmuje: a) świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej każdego składnika tworzonej mieszanki materiału siewnego, b) dokument tworzenia mieszanki materiału siewnego, obejmujący: - specyfikację partii składników mieszanki materiału siewnego oraz rozliczenie ilościowe partii wszystkich składników wchodzących w skład mieszanki materiału siewnego, - nazwę lub typ użytkowania tworzonej partii mieszanki materiału siewnego, - datę rozpoczęcia i zakończenia cyklu produkcyjnego wytwarzania jednej partii mieszanki materiału siewnego, - masę partii mieszanki materiału siewnego wytworzonej w jednym cyklu produkcyjnym, c) świadectwo o uznaniu mieszanki materiału siewnego; 6) obrotu materiałem siewnym, która obejmuje: a) dokumenty sprzedaży i zakupu materiału siewnego, b) rozliczenie etykiet. 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 1-5 i pkt 6 lit. b, przechowuje się przez okres 3 lat po zakończeniu roku, w którym została sporządzona, a dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 6 lit. a - przez okres 5 lat od zakończenia roku, w którym została sporządzona. § 2. Materiał siewny przyjmowany do magazynu i wydawany z magazynu przed oceną laboratoryjną zaopatruje się w dokument identyfikujący ten materiał, a w szczególności zawierający informację o: nazwie gatunku i odmiany, numerze świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej, kategorii materiału siewnego oraz masie. § 3. 1. W obrocie materiałem siewnym na dokumentach sprzedaży umieszcza się: 1) w przypadku sprzedaży materiału siewnego niezakwalifikowanego ostatecznie - nazwę gatunku i odmiany, kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego, numer i datę wystawienia świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie polowej; 2) w przypadku sprzedaży materiału siewnego, w odniesieniu do którego nie została zakończona ocena laboratoryjna - nazwę gatunku i odmiany, kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego, numer partii; 3) w przypadku sprzedaży materiału siewnego uznanego po ocenie laboratoryjnej - nazwę gatunku i odmiany, kategorię lub stopień kwalifikacji materiału siewnego, numer partii, a także, w razie niezałączenia świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej, numer i datę tego świadectwa oraz informację o zdolności kiełkowania nasion. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży materiału siewnego przez przedsiębiorcę ewidencjonującego obrót materiałem siewnym i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. 3. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany prowadzić ewidencję sprzedanego materiału siewnego z oznaczeniem jego: masy, gatunku i odmiany, kategorii lub stopnia kwalifikacji oraz numeru partii. § 4. 1. Przedsiębiorca prowadzący obrót materiałem siewnym składa informacje o obrocie materiałem siewnym, który po raz pierwszy wprowadza do obrotu. 2. Informacje o obrocie materiałem siewnym obejmują: 1) adresy miejsc (punktów sprzedaży), w których prowadzony jest obrót; 2) gatunek rośliny uprawnej; 3) kategorię materiału siewnego; 4) stan początkowy masy materiału siewnego; 5) przychód materiału siewnego: a) z produkcji własnej lub kontraktacji, b) zakupionego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej; 6) sposób zagospodarowania materiału siewnego: a) sprzedaż, b) wykorzystanie: - na potrzeby własne, - na cele niesiewne; 7) stan końcowy masy materiału siewnego. 3. Informacje: 1) obejmują okres od dnia 1 lipca poprzedniego roku do dnia 30 czerwca roku złożenia informacji; 2) przekazuje się w terminie do dnia 15 sierpnia; 3) dotyczą gatunków roślin uprawnych, określonych w załączniku do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 679) GATUNKI ROŚLIN UPRAWNYCH, KTÓRYCH DOTYCZĄ INFORMACJE O OBROCIE MATERIAŁEM SIEWNYM Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska 123 ROŚLINY ZBOŻOWE 1JęczmieńHordeum vulgare L. 2Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L. 3Mieszańce sorga zwyczajnego i trawy sudańskiejSorghum bicolor x Sorghum sudanense 4Mozga kanaryjska (Kanar)Phalaris canariensis L. 5OwiesAvena sativa L. 6Pszenica orkiszTriticum spelta L. 7Pszenica twardaTriticum durum Desf. 8Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol. 9Pszenżytox Triticosecale Wittm. 10RyżOryza sativa L. 11Sorgo zwyczajneSorghum bicolor (L.) Moench 12Trawa sudańskaSorghum sudanense (Piper) Stapf. 13ŻytoSecale cereale L. ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE 1BawełnaGossypium spp. 2Gorczyca białaSinapis alba L. 3Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch 4Gorczyca sarepskaBrassica junacea (L.) Czernj. et Cosson 5Kminek zwyczajnyCarum carvi L. 6KonopieCannabis sativa L. 7Krokosz barwierski (Saflor barwierski)Carthanus tinctorius L. 8Len zwyczajnyLinum usitatissimum L. 9MakPapaver somniferum L. 10Orzech ziemnyArachis hypogaea L. 11RzepakBrassica napus L. (partim) 12RzepikBrassica rapa L. var silvestris (Lam.) Briggs 13SłonecznikHelianthus annuus L. 14Soja zwyczajnaGlicyne max (L.) Merrill ROŚLINY PASTEWNE - STRĄCZKOWE 1BobikVicia faba L. (partim) 2Groch siewnyPisum sativum L. (partim) 3Łubin białyLupinus albus L. 4Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L. 5Łubin żółtyLupinus luteus L. 6Wyka kosmataVicia villosa Roth 7Wyka pannońskaVicia pannonica Crantz 8Wyka siewnaVicia sativa L. ROŚLINY PASTEWNE - MOTYLKOWATE DROBNONASIENNE 1Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop 2Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L. 3Koniczyna egipska (Koniczyna aleksandryjska)Trifolium alexandrinum L. 4Koniczyna białaTrifolium repens L. 5Koniczyna łąkowa (Koniczyna czerwona)Trifolium pratense L. 6Koniczyna krwistoczerwona (Inkarnatka)Trifolium incarnatum L. 7Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L. 8Koniczyna białoróżowa (Koniczyna szwedzka)Trifolium hybridum L. 9Kozieradka pospolita (Koniczyna grecka)Trigonella foenum-graecum L. 10Lucerna chmielowaMedicago lupulina L. 11Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn 12Lucerna siewnaMedicago sativa L. 13Siekiernica włoskaHedysarum coronarium L. ROŚLINY PASTEWNE - TRAWY GAZONOWE I PASTEWNE 1Cynodon palczastyCynodon dactylon (L.) Pers. 2Festuloliumx Festulolium 3Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P. Beauv 4Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L. 5Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson 6Kostrzewa owczaFestuca ovina L. 7Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber 8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L. 9Mietlica białawaAgrostis giganthea Roth 10Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L. 11Mietlica psiaAgrostis canina L. 12Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L. 13Mozga HardingaPhalaris aquatica L. 14Rajgras wyniosły (Rajgras francuski)Arrhenatherum elatius (L.) Beauv., ex J. S. Et K. B. Persl 15Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl 16Stokłosa alaskańskaBromus sitchensis Trin. 17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC. 18Tymotka łąkowaPhleum pratense L. 19Wiechlina zwyczajnaPoa trivilis L. 20Wiechlina błotnaPoa palustris L. 21Wiechlina gajowaPoa nemoralis L. 22Wiechlina łąkowaPoa pratensis L. 23Wiechlina rocznaPoa annua L. 24Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L. 25Życica mieszańcowa (Rajgras oldenburski)Lolium x boucheanum Kunth 26Życica trwała (Rajgras angielski)Lolium perenne L. 27Życica wielokwiatowa (Rajgras włoski) i (Rajgras holenderski)Lolium multiflorum Lam. ROŚLINY PASTEWNE - INNE ROŚLINY ROLNICZE 1Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb. 2Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth. 3Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. var. viridis L. 4Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers. BURAK I ZIEMNIAK 1Burak cukrowyBeta vulgaris L. 2Burak pastewnyBeta vulgaris L. 3ZiemniakSolanum tuberosum L. ROŚLINY WARZYWNE 1BóbVicia faba L. (partim) 2BrokułBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa Duch. 3Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris 4Burak liściowyBeta vulgaris L. var. conditiva Alef. 5CebulaAllium cepa L. 6Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty)Allium fistulosum L. 7CykoriaCichorium intybus L. (partim) 8Czosnek pospolityAllium sativum L. 9Dynia olbrzymiaCucurbita maxima Duch. 10Dynia zwyczajnaCucurbita pepo L. 11EndywiaCichorium endivia L. 12Fasola wielokwiatowaPhaseolus coccineus L. 13Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L. 14Groch siewny łuskowy i cukrowyPisum sativum L. (partim) 15JarmużBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. sabellica L. 16KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L. 17KalarepaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. gongylodes L. 18Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC. 19Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC. 20Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC. 21Kapusta pekińskaBrassica pekinensis (Lour.) Rupr. 22Kapusta włoskaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. sabauda L. 23Karczoch hiszpański (Kard)Cynara cardunculus L. 24Karczoch zwyczajnyCynara scolymus L. 25Kawon (Arbuz)Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai 26Koper włoski (Fenkuł)Foeniculum vulgare Miller 27Marchew jadalnaDaucus carota L. 28MelonCucumis melo L. 29OberżynaSolanum melongena L. 30OgórekCucumis sativus L. 31PaprykaCapsicum annuum L. 32Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Miller) Nyman ex A. W. Hill 33PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw. 34PorAllium porrum L. 35RabarbarRheum rhaponticum L. 36Roszponka warzywnaValerianella locusta (L.) Laterrade 37Rzepa jadalnaBrassica rapa L. var. rapa 38Rzodkiew, RzodkiewkaRaphanus sativus L. 39Sałata siewnaLactuca sativa L. 40Seler zwyczajnyApium graveolens L. 41Skorzonera (Wężymord)Scorzonera hispanica L. 42Szalotka (Cebula szalotka)Allium ascalonicum L. 43SzparagAsparagus officinalis L. 44SzpinakSpinacia oleracea L. 45Trybuła ogrodowaAnthriscus cerefolium (L.) Hoffm. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać kalibratory akustyczne (Dz. U. Nr 27, poz. 233) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) kalibrator - kalibrator akustyczny, będący przyrządem pomiarowym wytwarzającym, w połączeniu z mikrofonem pomiarowym, sinusoidalny sygnał akustyczny o co najmniej jednym poziomie ciśnienia akustycznego i co najmniej jednej częstotliwości, przeznaczony do wzorcowania przyrządów do pomiaru poziomu dźwięku lub poziomu ciśnienia akustycznego; 2) poziom ciśnienia akustycznego - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną według wzoru: gdzie: p - wartość skuteczna ciśnienia akustycznego wyrażona w paskalach, p0 - wartość odniesienia ciśnienia akustycznego równa 20 mPa; 3) deklarowany poziom ciśnienia akustycznego - poziom ciśnienia akustycznego wytwarzany w warunkach odniesienia przez kalibrator połączony z mikrofonem pomiarowym danego typu i o danej konfiguracji mechanicznej; 4) nominalny poziom ciśnienia akustycznego - deklarowany poziom ciśnienia akustycznego zaokrąglony do najbliższej liczby całkowitej; 5) deklarowana częstotliwość sygnału akustycznego - częstotliwość sygnału akustycznego wytwarzanego przez kalibrator w warunkach odniesienia; 6) nominalna częstotliwość sygnału akustycznego - deklarowaną częstotliwość sygnału akustycznego zaokrągloną do najbliższej liczby całkowitej; 7) podstawowy poziom ciśnienia akustycznego - w przypadku kalibratora wytwarzającego sygnał akustyczny o więcej niż jednej wartości poziomu ciśnienia akustycznego, nominalny poziom ciśnienia akustycznego; w przypadku kalibratora wytwarzającego sygnał akustyczny o jednej wartości poziomu ciśnienia akustycznego wartość tę uznaje się jako poziom podstawowy; 8) podstawowa częstotliwość sygnału akustycznego - w przypadku kalibratora wytwarzającego sygnał akustyczny o więcej niż jednej wartości częstotliwości, nominalną częstotliwość sygnału akustycznego; w przypadku kalibratora wytwarzającego sygnał akustyczny o jednej wartości częstotliwości wartość tę uznaje się jako częstotliwość podstawową; 9) współczynnik zniekształceń nieliniowych sygnału akustycznego - stosunek wartości skutecznej składowych sygnału będących efektem zniekształceń do wartości skutecznej sygnału całkowitego, wyrażony w procentach. § 2. 1. W skład kalibratora wchodzą w szczególności: 1) komora, w której wytwarzane jest ciśnienie akustyczne; 2) pobudnik akustyczny tłokowy albo membranowy, połączony z komorą; 3) układ zasilania; 4) wskaźnik sygnalizujący stan zasilania kalibratora albo urządzenie zapewniające samoczynne wyłączenie się kalibratora w chwili, gdy napięcie zasilania kalibratora zmniejszy się poniżej wartości minimalnej. 2. Jeżeli kalibrator współpracuje z mikrofonami pomiarowymi o różnych średnicach zewnętrznych, w jego skład powinny wchodzić adaptery dopasowujące. § 3. Części składowe kalibratora, do których użytkownik nie powinien mieć dostępu, powinny być odpowiednio zabezpieczone. § 4. 1. Na kalibratorze powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) oznaczenie typu i numer fabryczny; 3) znak zatwierdzenia typu; 4) klasa dokładności kalibratora; 5) wskazanie wszystkich dostępnych kombinacji poziomu ciśnienia akustycznego i częstotliwości sygnału akustycznego, dla których kalibrator spełnia wymagania metrologiczne określone dla danej klasy dokładności, z jednoznacznym wyróżnieniem aktualnie wybranej kombinacji; 6) wartość nominalnego poziomu ciśnienia akustycznego; 7) wartość nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego; 8) wskazanie orientacji przestrzennej kalibratora wymaganej przy połączeniu z mikrofonem pomiarowym. 2. Na adapterze dopasowującym powinno być umieszczone w sposób trwały i czytelny oznaczenie typu danego adaptera. § 5. 1. Rozróżnia się trzy klasy dokładności kalibratorów: LS, 1 i 2. 2. Klasa dokładności LS odpowiada kalibratorom, dla których błędy graniczne dopuszczalne poszczególnych charakterystyk metrologicznych są najmniejsze, natomiast klasa dokładności 2 - kalibratorom, dla których błędy te są największe. 3. Jeżeli spełnianie wymagań przez kalibrator, określonych dla danej klasy, jest uzależnione od uwzględnienia poprawek określających wpływ warunków środowiskowych, to oznaczenie klasy takiego kalibratora powinno zawierać dodatkowo literę C poprzedzoną kreską ukośną. 4. W przypadku kalibratorów klasy LS wartości deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego i deklarowanej częstotliwości sygnału akustycznego powinny być określone dla każdego egzemplarza kalibratora, natomiast w przypadku kalibratorów klas 1 i 2 wartość każdej z tych wielkości powinna być jednakowa dla wszystkich kalibratorów danego typu. § 6. 1. W przypadku kalibratora klasy LS co najmniej jeden ze stosowanych mikrofonów pomiarowych powinien być laboratoryjnym mikrofonem wzorcowym. 2. W przypadku kalibratorów klasy 1 i klasy 2 co najmniej jeden ze stosowanych mikrofonów pomiarowych powinien być roboczym mikrofonem wzorcowym. § 7. 1. Kalibratory klasy 1/C i klasy 2/C, których charakterystyki metrologiczne wymagają stosowania poprawek uwzględniających wpływ ciśnienia statycznego, powinny być wyposażone w barometr. 2. Jeżeli poprawki, o których mowa w ust. 1, są na tyle małe, że przy zmianie ciśnienia statycznego, nieprzekraczającej ± 6 kPa, poziom ciśnienia akustycznego kalibratorów klasy 2/C spełnia wymagania bez stosowania tych poprawek, to wpływ ciśnienia statycznego może być uwzględniany w inny sposób. 3. Jeżeli charakterystyki metrologiczne z kalibratorów klasy 2/C wymagają stosowania poprawek uwzględniających wpływ temperatury lub wilgotności względnej, przyrządy używane do pomiaru tych wielkości nie powinny mieć wpływu na charakterystyki metrologiczne kalibratora. 4. Konstrukcja kalibratorów klas LS/C i 1/C powinna być taka, by ich charakterystyki metrologiczne nie wymagały stosowania poprawek uwzględniających wpływ temperatury i wilgotności względnej. 5. Przyrządy pomiarowe współpracujące z kalibratorem nie powinny wpływać na jego charakterystyki metrologiczne. § 8. Charakterystyki metrologiczne kalibratora powinny być spełnione po ustabilizowaniu się warunków pracy kalibratora i połączonego z nim mikrofonu oraz po upływie czasu potrzebnego na stabilizację poziomu i częstotliwości wytwarzanego sygnału akustycznego, nie dłuższego niż 30 s licząc od chwili włączenia zasilania kalibratora w warunkach użytkowania. § 9. Podstawowy poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez kalibrator powinien wynosić co najmniej 90 dB. § 10. Wartości deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego powinny mieć rozdzielczość nie gorszą niż 0,1 dB. § 11. 1. Wartość zmierzonego poziomu ciśnienia akustycznego powinna być równa odpowiedniej wartości deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego, przy czym wartość bezwzględna różnicy między zmierzonym poziomem ciśnienia akustycznego a odpowiednią wartością deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać następujących wartości dopuszczalnych: 1) 0,20 dB - dla kalibratorów klasy LS w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 2) 0,50 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz; 3) 0,40 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 4) 0,60 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od ponad 1.250 Hz do 4.000 Hz; 5) 0,80 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od ponad 4.000 Hz do 8.000 Hz; 6) 1,00 dB - dla kalibratorów klasy 1 w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od ponad 8.000 Hz do 16.000 Hz; 7) 0,75 dB - dla kalibratorów klasy 2 w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz. 2. W przypadku kalibratorów klasy 1/C i 2/C poziom ciśnienia akustycznego powinien być przeliczony dla warunków odniesienia przy zastosowaniu poprawek. § 12. Krótkotrwałe zmiany poziomu ciśnienia akustycznego odpowiadające powiększonej o niepewność pomiaru połowie średniej różnicy między największym i najmniejszym poziomem ciśnienia akustycznego, spośród co najmniej dziesięciu wartości zmierzonych w jednakowych odstępach czasu w ciągu 20 s działania kalibratora, nie powinny przekraczać następujących wartości: 1) 0,05 dB - w kalibratorach klasy LS, w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 2) 0,20 dB - w kalibratorach klasy 1, w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz; 3) 0,10 dB - w kalibratorach klasy 1, w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 160 Hz do 16.000 Hz; 4) 0,20 dB - w kalibratorach klasy 2, w zakresie nominalnej częstotliwości sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz. § 13. 1. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego zmierzonym przy wartości napięcia zasilania z zakresu od wartości minimalnej do wartości maksymalnej a poziomem ciśnienia akustycznego zmierzonym przy wartości nominalnej napięcia zasilania, w warunkach odniesienia, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać następujących wartości: 1) 0,05 dB - w przypadku kalibratorów klasy LS; 2) 0,10 dB - w przypadku kalibratorów klasy 1; 3) 0,20 dB - w przypadku kalibratorów klasy 2. 2. Przy wartości napięcia zasilania z zakresu od wartości minimalnej do wartości maksymalnej wartość bezwzględna różnicy między zmierzonym poziomem ciśnienia akustycznego a odpowiednią wartością deklarowanego poziomu ciśnienia akustycznego nie powinna przekraczać wartości dopuszczalnych, o których mowa w § 11 ust. 1. § 14. 1. Podstawowa częstotliwość sygnału akustycznego wytwarzanego przez kalibrator powinna się mieścić w zakresie od 160 Hz do 1.250 Hz. 2. Podstawowy poziom ciśnienia akustycznego powinien być dostępny przy podstawowej częstotliwości sygnału akustycznego. § 15. 1. Wartość bezwzględna różnicy między zmierzoną częstotliwością sygnału akustycznego wytwarzanego przez kalibrator a odpowiednią wartością deklarowanej częstotliwości sygnału akustycznego, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, wyrażona w procentach, nie powinna przekraczać następujących wartości: 1) 1,0 % - w przypadku kalibratorów klas LS i 1; 2) 2,0 % - w przypadku kalibratorów klasy 2. 2. W przypadku kalibratorów klasy 1/C i 2/C zmierzona częstotliwość sygnału akustycznego powinna być przeliczona dla warunków odniesienia. § 16. Wymagania, o których mowa w § 11, 12 i 15, powinny być spełnione w następujących warunkach środowiskowych: 1) ciśnienie statyczne - od 97 kPa do 105 kPa; 2) temperatura powietrza - od 20 °C do 26 °C; 3) wilgotność względna - od 40 % do 65 %. § 17. Kalibratory powinny zapewniać prawidłowe pomiary w następujących warunkach użytkowania: 1) ciśnienie statyczne - od 65 kPa do 108 kPa; 2) temperatura powietrza: a) od +16 °C do +30 °C - w przypadku kalibratorów klasy LS, b) od -10 °C do +50 °C - w przypadku kalibratorów klasy 1, c) od 0 °C do +40 °C - w przypadku kalibratorów klasy 2; 3) wilgotność względna - od 25 % do 90 %. § 18. 1. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego zmierzonym w warunkach użytkowania z wyłączeniem zakresów warunków środowiskowych, o których mowa w § 16, a poziomem ciśnienia akustycznego określonym dla warunków odniesienia, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać następujących wartości: 1) 0,20 dB - dla kalibratorów klasy LS, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 2) 0,50 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz; 3) 0,40 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 4) 0,60 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od ponad 1.250 Hz do 4.000 Hz; 5) 0,80 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od ponad 4.000 Hz do 8.000 Hz; 6) 1,00 dB - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od ponad 8.000 Hz do 16.000 Hz; 7) 0,60 dB - dla kalibratorów klasy 2, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz. 2. W przypadku kalibratorów klasy 1/C i 2/C poziom ciśnienia akustycznego powinien być przeliczony dla warunków odniesienia przy zastosowaniu poprawek. § 19. 1. Wartość bezwzględna różnicy między częstotliwością sygnału akustycznego zmierzoną w warunkach użytkowania, z wyłączeniem zakresów warunków środowiskowych, o których mowa w § 16, a częstotliwością sygnału akustycznego określoną dla warunków odniesienia, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, wyrażona w procentach, nie powinna przekraczać następujących wartości: 1) 1,0 % - w przypadku kalibratorów klas LS i 1; 2) 2,0 % - w przypadku kalibratorów klasy 2. 2. W przypadku kalibratorów klasy 1 i 2 częstotliwość sygnału akustycznego zmierzona w warunkach użytkowania, z wyłączeniem zakresów warunków środowiskowych, o których mowa w § 16, powinna być przeliczona dla warunków odniesienia przy zastosowaniu poprawek. § 20. Współczynnik zniekształceń nieliniowych sygnału akustycznego wytwarzanego przez kalibrator, zmierzony w zakresie częstotliwości od 22,5 Hz do 20 kHz oraz w warunkach użytkowania z wyłączeniem zakresów warunków środowiskowych, o których mowa w § 16, powiększony o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinien przekraczać następujących wartości: 1) 2,5 % - dla kalibratorów klasy LS, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 2) 4,0 % - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 31,5 Hz do mniej niż 160 Hz oraz od ponad 1.250 Hz do 16.000 Hz; 3) 3,0 % - dla kalibratorów klasy 1, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz; 4) 4,0 % - dla kalibratorów klasy 2, w zakresie częstotliwości nominalnej sygnału akustycznego od 160 Hz do 1.250 Hz. § 21. Poziom natężenia pola elektromagnetycznego o częstotliwości radiowej emitowanego przez kalibrator, wyznaczony względem wartości 1 µV/m, mierzony w odległości 10 m od kalibratora, nie powinien przekraczać 30 dB w zakresie częstotliwości od 30 MHz do 230 MHz oraz 37 dB w zakresie częstotliwości od 230 MHz do 1 GHz. § 22. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego kalibratora zmierzonym przy włączonym jednorodnym przemiennym polu magnetycznym o częstotliwości sieci zasilającej i wartości skutecznej natężenia 80 A/m a poziomem ciśnienia akustycznego kalibratora zmierzonym przy wyłączonym polu magnetycznym nie powinna przekraczać następujących wartości: 1) 0,15 dB - w przypadku kalibratorów klasy LS; 2) 0,30 dB - w przypadku kalibratorów klasy 1; 3) 0,50 dB - w przypadku kalibratorów klasy 2. § 23. Wartość bezwzględna różnicy między poziomem ciśnienia akustycznego kalibratora zmierzonym przy włączonym polu elektromagnetycznym o częstotliwości z zakresu od 26 MHz do 1 GHz i wartości skutecznej natężenia 10 V/m, modulowanym amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o częstotliwości 900 Hz przy głębokości modulacji 80 %, a poziomem ciśnienia akustycznego kalibratora zmierzonym przy wyłączonym polu elektromagnetycznym nie powinna przekraczać wartości, o których mowa w § 22. § 24. Charakterystyki metrologiczne kalibratora poddanego wyładowaniom elektrostatycznym stykowym przy różnicy potencjałów nieprzekraczającej ±4 kV względem potencjału ziemi oraz elektrostatycznym wyładowaniom powietrznym przy różnicy potencjałów nieprzekraczającej ±8 kV względem potencjału ziemi nie powinny ulec zmianie. § 25. Ustala się następujące warunki odniesienia dla kalibratorów: 1) temperatura powietrza 23 °C; 2) ciśnienie statyczne 101,325 kPa; 3) wilgotność względna 50 %. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać maszyny wytrzymałościowe do prób statycznych (Dz. U. Nr 27, poz. 234) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) maszyna - maszynę wytrzymałościową do prób statycznych będącą przyrządem pomiarowym przeznaczonym do przeprowadzania znormalizowanych statycznych prób materiałów, półwyrobów oraz wyrobów gotowych; 2) zakres wskazań - zbiór wartości ograniczony skrajnymi wskazami otrzymany przy danej pozycji przełączników urządzenia wskazującego; 3) zakres pomiarowy - zbiór wartości wielkości mierzonej, zawarty między dolną granicą (FV) a górną granicą (FN), dla których przyjmuje się, że błąd urządzenia wskazującego jest zawarty w granicach określonych dla danej klasy dokładności; 4) wartość działki elementarnej - różnicę między wartościami odpowiadającymi dwóm kolejnym wskazom podziałki analogowej lub wskazania cyfrowego; 5) obciążenie maksymalne - największą dopuszczalną siłę przenoszoną przez maszynę; 6) rozdzielczość r - najmniejszą różnicę wskazania urządzenia wskazującego, która może być zauważona w wyraźny sposób: a) w urządzeniu wskazującym analogowym wyrażona stosunkiem szerokości wskazówki urządzenia wskazującego do długości działki elementarnej, pomnożonej przez wartość działki elementarnej, b) w urządzeniu wskazującym cyfrowym jako połowa zakresu obserwowanych zmian plus jedna działka elementarna; 7) błąd graniczny dopuszczalny maszyn - określone wartości skrajne błędu układu pomiaru siły; 8) klasa dokładności maszyn - klasę maszyn spełniających określone wymagania metrologiczne, których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, wykonania i materiału maszyn § 2. Maszyny mogą być skonstruowane jako: 1) zrywarki - do prób na rozciąganie; 2) prasy - do prób na ściskanie; 3) uniwersalne - do prób na rozciąganie i ściskanie. § 3. Maszyny mogą być wykonane jako: 1) stacjonarne - fundamentowane; 2) wolno stojące: a) przestawne - podłogowe, b) przenośne - stołowe. § 4. 1. W skład maszyny wchodzą w szczególności: 1) korpus; 2) układ sterujący i obciążający, wytwarzający stan naprężenia w próbce; 3) co najmniej jeden układ pomiaru siły, służący do określenia wartości siły generowanej przez maszynę; 4) elementy pośredniczące w przekazywaniu siły na próbki, w szczególności uchwyty, płyty, przeguby, podpory, zwane dalej "elementami pośredniczącymi". 2. Maszyny mogą być wyposażone w urządzenia dodatkowe, które powinny umożliwiać: 1) przeprowadzenie obliczeń wyników pomiarów; 2) pomiar odkształcenia lub przemieszczenia; 3) rejestrację maksymalnych parametrów; 4) zaprogramowanie i sterowanie przebiegu znormalizowanych statycznych prób. § 5. 1. Korpus maszyny oraz elementy pośredniczące podczas wykonywania prób powinny odkształcać się w stopniu znikomym w porównaniu z odkształceniem badanych próbek, przy czym wartość odkształcenia określa się jako podatność maszyny. 2. Oś korpusu i elementów pośredniczących powinna mieć położenie pionowe lub poziome. § 6. 1. Korpus maszyny powinien zapewniać: 1) przestrzeń roboczą dla zamontowania przyrządów kontrolnych do pomiaru siły; 2) dostęp do elementów pośredniczących; 3) łatwe zainstalowanie próbek lub przyrządów kontrolnych. 2. Przestrzeń robocza w maszynie powinna być regulowana za pomocą: 1) śrub z gwintem samohamownym albo elementami blokującymi lub 2) siłowników hydraulicznych z układem samozakleszczającym, lub 3) podkładek dystansowych. § 7. Układ obciążający maszyny może być sterowany ręcznie lub automatycznie i powinien działać jako system mechaniczny, hydrauliczny albo pneumatyczny bądź system będący kombinacją tych systemów. § 8. Układ sterujący powinien: 1) zapewniać płynną regulację prędkości obciążania lub odkształcania bez wstrząsów, drgań i pulsacji w całym zakresie wskazań maszyny; 2) być wyposażony w urządzenie wyłączające napęd mechanizmu obciążającego z chwilą przekroczenia maksymalnej wartości siły określonej dla każdego zakresu pomiarowego. § 9. 1. Sterowanie prędkością obciążania lub prędkością odkształcania próbki powinno zapewniać: 1) osiągnięcie dowolnej wartości siły w każdym zakresie wskazań; 2) utrzymanie siły przez czas niezbędny do odczytania lub rejestracji wskazań. 2. Jeżeli nie jest możliwe spełnienie wymagania, o którym mowa w ust. 1, to maszyna powinna być wyposażona w dodatkowe urządzenie umożliwiające ręczne ustawienie dowolnej siły w każdym zakresie wskazań podczas wzorcowania maszyny. § 10. Napęd maszyny powinien posiadać wyłączniki urządzenia obciążającego, które powinny zadziałać w chwili, gdy ruchome elementy pośredniczące w przekazywaniu siły na próbkę znajdą się w położeniach skrajnych. § 11. 1. W skład układu pomiaru siły wchodzą w szczególności: 1) element pomiarowy; 2) układ przetwarzania; 3) urządzenie wskazujące. 2. Układ pomiaru siły może być wyposażony dodatkowo w urządzenie rejestrujące. 3. Elementy, o których mowa w ust. 1, powinny: 1) stanowić jeden zespół albo oddzielne podzespoły; 2) zawierać elementy adiustacyjne przeznaczone do zmiany charakterystyki układu pomiaru siły, do których dostęp powinien być zabezpieczony. § 12. Układ przetwarzania powinien zapewniać jednoznaczne przetwarzanie sygnału elementu pomiarowego, pod wpływem działającej siły, na sygnał przekazywany do urządzenia wskazującego. § 13. Urządzenie wskazujące lub rejestrujące powinno: 1) być umieszczone na korpusie maszyny lub 2) stanowić samodzielną jednostkę ustawioną na sztywnym podłożu; 3) umożliwiać ciągłą obserwację działającej siły w zakresie pracy maszyny. § 14. Urządzenia wskazujące mogą mieć: 1) podziałkę analogową o wskazaniu ciągłym, zapewniającą obserwację wskazania z możliwością interpolacji między sąsiednimi kreskami; 2) podziałkę cyfrową o wskazaniu nieciągłym, zapewniającą obserwację wskazania w postaci cyfr wskazujących bezpośrednio wartość liczbową działającej siły; 3) oba rodzaje podziałek, o których mowa w pkt 1 i 2; 4) kilka zakresów wskazań przełączanych ręcznie lub automatycznie. § 15. 1. Wskazania urządzenia wskazującego powinny być wyrażone w legalnych jednostkach miary siły. 2. Wskazania w działkach niemianowanych w jednostkach miary siły mogą być dopuszczone do stosowania, jeżeli na urządzeniu wskazującym podany jest współczynnik przeliczeniowy lub oddzielna tabela wzorcowania, umożliwiające przeliczenie działek niemianowanych na jednostki miary siły. 3. Dodatkowo mogą być wskazywane i rejestrowane inne wielkości będące funkcją siły, a oznaczenie dodatkowych wielkości powinno być jednoznaczne. § 16. Urządzenie wskazujące powinno być tak wykonane, aby wzrastającym siłom odpowiadały liczbowo wzrastające wskazania. § 17. W maszynach powinna być zapewniona możliwość ustawienia wskazania zerowego. § 18. Wstrząsy powstające podczas niszczenia próbki nie powinny wpływać na wskazania wartości obciążenia maksymalnego próbki. § 19. 1. Na urządzeniu wskazującym analogowym: 1) wskazanie zerowe i wskazanie maksymalnej wartości zakresu pomiarowego powinny być wyraźnie oznaczone; 2) wskazania powinny być opisane przez cyfry, słowa, symbole, jednostki, które są: a) rozmieszczone równomiernie, b) uporządkowane i ujednolicone pod względem wymiaru i rodzaju czcionki, c) zróżnicowane pod względem ważności mierzonych wielkości; 3) kreski oraz ocyfrowanie podziałki powinny być: a) kontrastowe i wyraźnie widoczne, b) jednakowej szerokości i w przybliżeniu równej szerokości końca wskazówki; 4) wskazówka urządzenia wskazującego analogowego powinna być prosta i nie może: a) ocierać się o podzielnię, b) opierać się o ograniczniki podczas wskazania zerowego i wskazania górnej granicy zakresu wskazań; 5) rozdzielczość r powinna wynosić: a) 1/2 wartości działki elementarnej - przy długości działki elementarnej mniejszej niż 1,25 mm, b) 1/5 wartości działki elementarnej - przy długości działki elementarnej od 1,25 mm do 2,5 mm, c) 1/10 wartości działki elementarnej - przy długości działki elementarnej większej niż 2,5 mm; 6) z kilkoma oddzielnie naniesionymi na podzielni zakresami wskazań powinny one być ułożone rosnąco, a zakres dla największej wytwarzanej siły powinien być umieszczony najwyżej lub na zewnętrznym okręgu; 7) każdy zakres wskazań powinien zaczynać się od kreski zerowej, a jeżeli na podzielni jest kilka podziałek dla różnych zakresów wskazań, to kreski zerowe tych podziałek powinny znajdować się na jednej prostej. 2. Jeżeli wskazania wartości siły odczytywane są z wykresu, to za szerokość wskazówki należy przyjąć szerokość śladu kreślonego przez pisak. § 20. 1. Na urządzeniu wskazującym cyfrowym: 1) wskazy powinny być cyfrowe, kontrastowe i wyraźnie widoczne; 2) wartość działającej siły powinna być wskazywana bez konieczności stosowania mnożnika; 3) rozdzielczość r powinna wynosić jedną działkę elementarną, pod warunkiem że wskazania, przy nieobciążonym elemencie pomiarowym siły albo obciążonym siłami statycznymi, nie zmieniają się więcej niż o jedną działkę elementarną; 4) przekroczenie wskazania zerowego (wahania wokół wskazania zerowego), przy nieobciążonym elemencie pomiarowym siły, powinno być sygnalizowane przemiennie znakiem plus (+) lub minus (-). 2. Jeżeli wskazania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są niestabilne, to wartość r powinna być określona jako połowa zakresu obserwowanych zmian plus jedna działka elementarna. 3. Urządzenie wskazujące cyfrowe z automatycznie wybieranym lub rozszerzanym zakresem pomiarowym powinno mieć określoną rozdzielczość dla każdego podzakresu. § 21. Elementy pośredniczące, wymagane podczas prób, powinny mieć wystarczającą wytrzymałość i twardość dla wyeliminowania trwałego odkształcenia i zminimalizowania zużycia podczas prób w zakresie sił, dla jakich są przeznaczone. § 22. 1. Uchwyty do mocowania próbek poddawanych rozciąganiu powinny zapewniać współosiowość obciążania próbki. 2. Elementy uchwytowe powinny zapewniać niezmienność położenia próbki względem nich podczas obciążania próbki. 3. Płyty oporowe do próbek poddawanych ściskaniu powinny zapewniać współosiowość obciążenia oraz równomierny rozkład nacisków. 4. Górna płyta do ściskania próbek wrażliwych na naprężenia zginające powinna być łożyskowana za pomocą przegubu kulistego, który w stanie nieobciążonym powinien umożliwiać swobodne ustawienie się przegubu płyty w granicach od 0° do 3°. § 23. Materiały, z których wykonane są maszyny, powinny zapewniać odpowiednią wytrzymałość oraz odporność na zjawiska zmęczenia, starzenia, korozji, udaru i zużycia ściernego. § 24. 1. Na maszynie powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta oraz jego adres; 2) znak i numer fabryczny; 3) obciążenie maksymalne; 4) wymagania dotyczące zasilania (napięcie, częstotliwość, pobór mocy). 2. Dodatkowo na maszynie mogą być zamieszczone: 1) rodzaj wytwarzanych sił (rozciągające, ściskające lub rozciągające i ściskające); 2) klasa dokładności maszyny lub w przypadku kilku klas dokładności przyporządkowanie ich zakresom pomiarowym; 3) napisy określające warunki uzyskania poszczególnych zakresów pracy maszyny; 4) rok produkcji; 5) nadany znak zatwierdzenia typu; 6) podatność maszyny; 7) rzeczywista powierzchnia tłoka i skok roboczy tłoka, dla maszyn hydraulicznych. 3. Części odejmowalne, przynależne do maszyny, powinny: 1) być oznaczone numerem fabrycznym maszyny lub oznaczone odrębnym numerem; 2) mieć oznaczenie określające obciążenie maksymalne, do którego mogą być stosowane. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne maszyn § 25. 1. Rozróżnia się cztery klasy dokładności maszyn: 0,5; 1; 2 i 3. 2. Błędy graniczne dopuszczalne względne maszyn oraz względne graniczne wartości zakresu rozrzutu i rozdzielczości przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, w zależności od klasy dokładności, określa załącznik do rozporządzenia. § 26. 1. Maszyny powinny mieć określoną klasę dokładności dla każdego zakresu pomiarowego. 2. Maszyny mogą mieć: 1) różne klasy dokładności dla jednego zakresu pomiarowego dla różnych sposobów działania maszyny, na przykład przy włączonych lub wyłączonych urządzeniach dodatkowych; 2) kilka klas dokładności dla jednego zakresu pomiarowego, jeżeli wynika to z dokumentacji maszyny, ale klasy te powinny być uporządkowane w ciągu monotonicznym. § 27. 1. Dla każdego zakresu wskazań układu pomiaru siły powinien być określony zakres pomiarowy. 2. Górna granica największego zakresu pomiarowego danego układu pomiaru siły powinna być równa udźwigowi jego elementu pomiarowego. 3. Dolna granica zakresu pomiarowego danego układu pomiaru siły powinna być równa 20 % górnej granicy danego zakresu pomiarowego. 4. Dopuszcza się przesunięcie dolnej granicy zakresu pomiarowego siły poniżej 20 % górnej granicy, do wartości 10 %, 5 %, 2 %, 1 %, 0,5 %, 0,2 % oraz 0,1 % górnej granicy zakresu pomiarowego, przy czym nie może być ona mniejsza niż iloczyn rozdzielczości r i minimalnego mnożnika d. 5. Minimalny mnożnik d dla dolnej granicy zakresu pomiarowego wynosi: 1) 400 - dla maszyn klasy dokładności 0,5; 2) 200 - dla maszyn klasy dokładności 1; 3) 100 - dla maszyn klasy dokładności 2; 4) 67 - dla klasy maszyn dokładności 3. § 28. Błędy graniczne dopuszczalne względne maszyn oraz względne graniczne wartości zakresu rozrzutu i rozdzielczości przy zatwierdzeniu typu i legalizacji powinny być wyznaczone w stabilnej temperaturze z dokładnością ±2 °C w zakresie od +10 °C do +35 °C. Rozdział 4 Przepisy przejściowy i końcowy § 29. Do maszyn klasy dokładności 3 wprowadzonych do użytkowania przed dniem wejścia w życie rozporządzenia nie stosuje się wymagania, o którym mowa w § 17. § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 234) BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WZGLĘDNE MASZYN ORAZ WZGLĘDNE GRANICZNE WARTOŚCI ZAKRESU ROZRZUTU I ROZDZIELCZOŚCI PRZY ZATWIERDZENIU TYPU I LEGALIZACJI, W ZALEŻNOŚCI OD KLASY DOKŁADNOŚCI Klasa dokładności maszynBłędy graniczne dopuszczalne względne w %Względne graniczne wartości w % q| v |, | qw |f0ba 0,5±0,50,75±0,050,50,25 1±1,01,5±0,11,00,5 2±2,03,0±0,22,01,0 3±3,04,5±0,33,01,5 gdzie: q - względny błąd wskazania, wyznaczony jako różnica między wskazaniem urządzenia wskazującego a wartością siły umownie prawdziwej, odniesiona do wartości siły umownie prawdziwej; v - względny błąd histerezy, wyznaczony jako różnica między wskazaniami urządzenia wskazującego w serii pomiarowej o obciążeniu malejącym a w serii pomiarowej o obciążeniu wzrastającym, przy tej samej sile nominalnej, odniesiona do wartości siły umownie prawdziwej; qw - względny błąd wskazania, wyznaczony jako różnica między wskazaniem urządzenia wskazującego z włączonym (wyłączonym) wyposażeniem dodatkowym a wartością siły umownie prawdziwej, odniesiona do wartości siły umownie prawdziwej; f0 - względny błąd wskazania zerowego, wyznaczony jako różnica między wskazaniami zerowymi urządzenia wskazującego przed serią pomiarową i po całkowitym odciążeniu układu pomiaru siły, odniesiona do wartości siły odpowiadającej górnej granicy zakresu pomiarowego; b - względny zakres rozrzutu, będący zakresem rozrzutu wskazań urządzenia wskazującego dla tej samej wartości siły we wszystkich seriach pomiarowych, odniesiony do wartości siły umownie prawdziwej; a - względna rozdzielczość, określona jako rozdzielczość r odniesiona do wartości siły w punkcie pomiarowym; wartość siły umownie prawdziwej - wartość średnia ze wskazań siłomierza kontrolnego dla tej samej siły z serii pomiarowych, siła wzorcowa wskazywana przez siłomierz kontrolny lub realizowana przez obciążnik. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów spiętych (Dz. U. Nr 27, poz. 235) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga - przyrząd pomiarowy wyznaczający masę składu wagonów, po uprzednim zważeniu pojedynczych wagonów spiętych w skład; 2) strefa ważenia - strefę, w której znajduje się wagon podczas ważenia, obejmującą jeden lub więcej pomostów i strefę dojazdową; 3) waga wielopomostowa - wagę posiadającą dwa lub więcej pomostów, na której możliwe jest ważenie wagonu całkowicie spoczywającego na pomostach wagi; 4) ważenie wagonu spiętego - ważenie w ruchu całego wagonu lub ważenie cząstkowe wagonu pozwalające uzyskać wskazanie lub wydruk wskazujący jego masę; 5) ważenie cząstkowe - ważenie poszczególnych osi lub wózków wagonu w celu wyznaczenia masy wagonu; 6) ważenie składu wagonów - ważenie danej liczby wagonów spiętych i wyznaczenie sumy ich mas; 7) ważenie statyczne - wyznaczanie wartości obciążenia, gdy wagon jest nieruchomy podczas ważenia; 8) wagon kontrolny - wagon o znanej masie; 9) obciążenie maksymalne (Max) - maksymalną dopuszczalną wartość obciążenia całego wagonu lub jego część, która może być zważona w ruchu; 10) obciążenie minimalne (Min) - wartość obciążenia wagonu lub jego części, poniżej której nie powinno się ważyć w ruchu na wadze ze względu na duży błąd względny; 11) maksymalna masa wagonu - maksymalną dopuszczalną masę wagonu, który może być ważony w ruchu; 12) minimalna masa wagonu - masę wagonu, poniżej której nie powinno się ważyć w ruchu na wadze ze względu na duży błąd względny; 13) wartość działki elementarnej (d) - wyrażoną w jednostkach miary masy wartość różnicy między wartościami dwóch kolejnych wskazań; 14) prędkość maksymalna (Vmax) - prędkość wagonu, powyżej której wartość błędu może przekroczyć wartości błędów granicznych dopuszczalnych; 15) prędkość minimalna (Vmin) - prędkość wagonu, poniżej której wartość błędu może przekroczyć wartości błędów granicznych dopuszczalnych; 16) maksymalna prędkość tranzytowa - dopuszczalną prędkość wagonu, z którą może się on poruszać w strefie ważenia, bez stałej zmiany charakterystyk metrologicznych wagi poza granice określone w rozporządzeniu; 17) błędy graniczne dopuszczalne wagi - określone wartości skrajne błędów wagi; 18) klasa dokładności wag - klasę wag spełniających określone wymagania metrologiczne i których błędy zawarte są w określonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag § 2. 1. W skład wagi wchodzą w szczególności: 1) co najmniej jeden pomost; 2) oznakowane strefy dojazdowe; 3) zespół pomiaru masy; 4) zespół czujników identyfikacji wagonów; 5) urządzenie wskazujące; 6) urządzenie drukujące; 7) zespół sterowania; 8) półautomatyczne albo automatyczne urządzenie zerujące dla każdego z pomostów służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy pomost jest nieobciążony. 2. Waga może być dodatkowo wyposażona w urządzenia elektroniczne, realizujące dodatkowe funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi, zwanej dalej "wagą elektroniczną". § 3. 1. Pomost składa się z szyn stanowiących część toru. 2. W strefie ważenia wagi szyny powinny leżeć w jednej płaszczyźnie. 3. Wagi posiadające fundament powinny być wyposażone w urządzenie odwadniające, zapobiegające gromadzeniu się cieczy pod pomostem. § 4. 1. Urządzenie wskazujące powinno umożliwiać pewne, łatwe i jednoznaczne odczytanie wyników ważenia. 2. Wyniki ważenia powinny zawierać nazwy albo oznaczenia legalnych jednostek miary masy, w których są wyrażone. 3. Wartość działki elementarnej powinna być wyrażona w postaci 1 x 10k; 2 x 10k lub 5 x 10k jednostek miary masy, gdzie k jest liczbą całkowitą dodatnią, ujemną albo zerem. 4. Wyniki ważenia nie powinny być drukowane lub wskazywane, jeżeli obciążenie jest mniejsze niż obciążenie minimalne lub większe niż obciążenia maksymalne powiększone o wartość 9 działek elementarnych. 5. Różnica między wskazaniami dwóch urządzeń wskazujących z tą samą wartością działki elementarnej powinna być równa zero. 6. Wartości działek elementarnych urządzeń wskazujących i urządzeń drukujących powinny być równe. § 5. 1. Wydruk z urządzenia drukującego powinien: 1) zawierać wartość masy wagonów lub składu wagonów równą wynikom wskazywanym przez urządzenie wskazujące; 2) być czytelny i trwały; 3) po prawej stronie wartości liczbowej lub powyżej kolumny wartości liczbowych zawierać nazwę lub oznaczenie jednostki miary masy. 2. Wysokość znaków na wydruku powinna wynosić co najmniej 2 mm. 3. Jeżeli prędkość wagonu jest wyższa niż prędkość maksymalna albo mniejsza niż prędkość minimalna, to wynik ważenia wagonu: 1) powinien być drukowany z oznaczeniem wskazującym prędkość wagonu albo 2) nie powinien być drukowany, a wydruk powinien dotyczyć jedynie oznaczenia wagonu. § 6. Urządzenie zerujące powinno działać: 1) w zakresie nieprzekraczającym 4 % obciążenia maksymalnego; 2) gdy zmiana obciążenia nie przekracza 0,5 wartości działki elementarnej na sekundę; 3) jeżeli w okresie 5 sekund po wydruku są wskazywane nie więcej niż dwie sąsiednie wartości masy, z których jedna jest równa wartości wydrukowanej; 4) z błędem nieprzekraczającym ± 0,25 wartości działki elementarnej przy ważeniu statycznym. § 7. 1. Waga elektroniczna powinna być tak skonstruowana i wykonana, aby w przypadku wystąpienia zakłóceń: 1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica między błędem wskazania wagi a jej błędem wskazania wyznaczonym w warunkach odniesienia, która jest większa niż wartość działki elementarnej; 2) po wystąpieniu odchyleń znaczących: a) podała sygnał ostrzegawczy, optyczny lub akustyczny, trwający do momentu podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia albo b) przestała działać. 2. Waga elektroniczna powinna umożliwiać kontrolę wyświetlacza, inicjowaną automatycznie przy włączaniu wagi, polegającą na wskazaniu wszystkich znaków wyświetlonych przez urządzenie wskazujące w czasie wystarczającym do wykonania obserwacji przez operatora. 3. W czasie nagrzewania wagi elektronicznej: 1) nie powinna ona wskazywać lub przesyłać wyników ważenia; 2) jej automatyczne działanie powinno być wstrzymane. 4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno: 1) wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania; 2) umożliwiać wprowadzania do wagi instrukcji lub danych: a) które nie są zdefiniowane i mogłyby być mylone z wynikiem ważenia, b) służących do fałszowania wyświetlanych, przetwarzanych lub zapamiętanych wyników ważenia, c) w celu dokonania przez osoby nieuprawnione adiustacji wagi. § 8. Waga zasilana napięciem o częstotliwości sieciowej, w przypadku braku zasilania, powinna zachować dane w pamięci wagi co najmniej przez 24 godziny, przy czym przełączenie na zasilanie awaryjne nie powinno powodować odchylenia znaczącego. § 9. Waga zasilana z baterii po spadku napięcia poniżej danej wartości powinna działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 10. 1. Na urządzeniu wskazującym wagi lub w jego pobliżu, w widocznym miejscu, powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) klasy dokładności; 5) wartość działki elementarnej, w postaci "d = ..."; 6) obciążenie maksymalne, w postaci "Max ..."; 7) obciążenie minimalne, w postaci "Min ..."; 8) maksymalna masa wagonu, w postaci "... kg lub t"; 9) minimalna masa wagonu, w postaci "... kg lub t"; 10) prędkość maksymalna, w postaci "Vmax = ... km/h"; 11) prędkość minimalna, w postaci "Vmin = ... km/h"; 12) maksymalna prędkość tranzytowa, w postaci "... km/h"; 13) wartość napięcia zasilającego; 14) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. 2. Na urządzeniu wskazującym wagi lub w jego pobliżu powinny być zamieszczone, jeżeli mają zastosowanie: 1) nazwa lub znak importera; 2) maksymalna liczba wagonów w składzie, w postaci "nmax = ..."; 3) minimalna liczba wagonów w składzie, w postaci "nmin = ..."; 4) kierunek przejazdu; 5) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci "... °C/...°C". 3. Na wagach do ważenia cząstkowego, w widocznym miejscu, oprócz oznaczeń, o których mowa w ust. 1, powinien być umieszczony napis: "Waga nie powinna być stosowana do ważenia cieczy i innych ładunków, których środek ciężkości przemieszcza się podczas ważenia". 4. Oznaczenia mogą być przedstawiane na wyświetlaczu danych, sterowanym programowo, przy zapewnieniu automatycznej i nieusuwalnej rejestracji każdej zmiany programu oznakowania. 5. W przypadku zastosowania wyświetlacza danych na urządzeniu wskazującym wagi lub w jego pobliżu powinny być dodatkowo umieszczone w sposób trwały i czytelny: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) wartość napięcia zasilającego; 5) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wag § 11. 1. Rozróżnia się dwie klasy dokładności wag: 0,2 i 0,5. 2. Jedna waga może być zakwalifikowana jednocześnie do dwóch klas dokładności dla ważenia: 1) wagonu spiętego; 2) składu wagonów. § 12. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wag w zależności od klasy dokładności określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy ważeniu wagonu spiętego powinny być równe większej wartości z: 1) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i masy wagonu; 2) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i wartości 0,35 maksymalnej masy wagonu; 3) wartości działki elementarnej. 3. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy ważeniu składu wagonów powinny być równe większej wartości z: 1) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i masy składu wagonów; 2) iloczynu wartości błędu określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia i iloczynu 0,35 maksymalnej masy wagonu i liczby n, która jest równa: a) liczbie wagonów kontrolnych, gdy jest ona mniejsza niż 10, b) 10, gdy liczba wagonów kontrolnych jest większa niż 10; 3) iloczynu wartości działki elementarnej i liczby wagonów kontrolnych, lecz nie większej niż 10 działek elementarnych. 4. Wartości, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 i ust. 3 pkt 1 i 2, zaokrągla się do najbliższej wartości działki elementarnej. 5. Podczas ważenia w ruchu wagonów spiętych błędy wskazań 10 % ważonych wagonów mogą przekraczać błędy graniczne dopuszczalne, określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, lecz nie więcej niż dwukrotnie. § 13. Błędy graniczne dopuszczalne wskazań przy ważeniu statycznym dla obciążeń wzrastających i malejących, w tym dla każdego pomostu oddzielnie i dla dowolnego zestawienia pomostów wag wielopomostowych, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 14. 1. Maksymalną masę wagonu, którą można zważyć, podzieloną przez wartość działki elementarnej, w zależności od wartości działki elementarnej i klasy dokładności, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Obciążenie minimalne nie powinno być: 1) mniejsze niż 1 t; 2) większe od minimalnej masy wagonu podzielonej przez liczbę ważeń cząstkowych. 3. Minimalna masa wagonu nie powinna być mniejsza niż 50 działek elementarnych. § 15. Błędy wskazań wagi spowodowane wpływem niecentrycznego obciążenia nie powinny przekraczać wartości określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, przy obciążeniu równym 0,5 obciążenia maksymalnego, zaokrąglonym w górę do 1 t. § 16. Wagi powinny spełniać wymagania określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia: 1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C lub 2) w innym zakresie temperatury pracy niż określony w pkt 1, oznaczonym na wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30 °C; 3) przy zmianach napięcia w zakresie (- 15 ÷ 10) % jego wartości nominalnej, dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej; 4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość, dla wag zasilanych napięciem stałym; 5) przy wilgotności względnej 85 % w temperaturze równej górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi, dla wag elektronicznych. § 17. Stabilność przedziału wskazań wagi elektronicznej powinna być taka, aby wartość bezwzględna różnicy między błędami wskazania wagi dla obciążenia zbliżonego do obciążenia maksymalnego, dla dowolnego z dwóch pomiarów, nie przekraczała 50 % wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 4 Przepis końcowy § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 lutego 2004 r. (poz. 235) Załącznik nr 1 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WAG W ZALEŻNOŚCI OD KLASY DOKŁADNOŚCI Klasa dokładności wagiBłędy graniczne dopuszczalne zatwierdzenie typu i legalizacjaużytkowanie 0,2± 0,10 %± 0,2 % 0,5± 0,25 %± 0,5 % Załącznik nr 2 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZAŃ PRZY WAŻENIU STATYCZNYM DLA OBCIĄŻEŃ WZRASTAJĄCYCH I MALEJĄCYCH Błąd graniczny dopuszczalnyWartość obciążenia m wyrażona w działkach elementarnych ± 0,5 d0 < m ≤ 500 ± 1,0 d500 < m ≤ 2.000 ± 1,5 d2.000 < m ≤ 10.000 Załącznik nr 3 MAKSYMALNA MASA WAGONU W ZALEŻNOŚCI OD WARTOŚCI DZIAŁKI ELEMENTARNEJ I KLASY DOKŁADNOŚCI Klasa dokładności wagid kgMaksymalna masa wagonu / d minimummaksimum 0,2≤ 501.0005.000 0,5≤ 1005002.500 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 27, poz. 236) Na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 153, poz. 1766) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zezwolenie jest wydawane na warunkach określonych w przyrzeczeniu wydania zezwolenia na pracę cudzoziemca, zwanym dalej "przyrzeczeniem", na okres nie dłuższy niż czas pobytu określony w wizie lub okres ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zezwolenie jest wydawane na okres oznaczony datami. Wzór zezwolenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia."; 2) w § 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W toku postępowania w sprawie przyrzeczenia wojewoda bierze pod uwagę informacje: 1) starosty powiatu właściwego dla miejsca wykonywania pracy, o sytuacji na lokalnym rynku pracy oraz możliwości zabezpieczenia potrzeb kadrowych pracodawcy, 2) pracodawcy o podjętych przez niego działaniach w zakresie powierzenia pracy, która jest przedmiotem wniosku, obywatelowi polskiemu lub cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy lub korzystającemu z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej; działania te uznaje się za niewystarczające, jeżeli pracodawca ograniczył się do złożenia oferty pracy w powiatowym urzędzie pracy.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2h w brzmieniu: "2a. Jeżeli charakter wykonywanej przez cudzoziemca pracy wymaga częstej zmiany miejsca wykonywania pracy, informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1, udziela starosta powiatu właściwego dla siedziby pracodawcy. 2b. Działania starosty, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, w celu zabezpieczenia potrzeb kadrowych pracodawcy polegają w szczególności na: 1) analizie ewidencji zarejestrowanych osób bezrobotnych i poszukujących pracy, 2) analizie ofert pracy zgłoszonych do urzędu pracy, 3) inicjowaniu działań w celu upowszechnienia oferty także wśród osób niebędących w ewidencji jako bezrobotne lub poszukujące pracy. 2c. W toku postępowania, o którym mowa w ust. 2b, starosta nie bierze pod uwagę wskazanych w ofercie pracy wymagań, jeżeli nie są one odpowiednie do pracy, którą cudzoziemiec ma wykonywać. 2d. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w § 2 ust. 1, dotyczy cudzoziemców - wspólników lub akcjonariuszy spółek prawa handlowego zamierzających wykonywać pracę lub cudzoziemców zamierzających pełnić funkcję w zarządzie osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą, ocena sytuacji na lokalnym rynku pracy może zostać przeprowadzona w formie analizy przydatności pracodawcy dla tego rynku pracy. 2e. Wojewoda wydaje decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w szczególności, gdy pracodawca: 1) odmówi bez uzasadnionej przyczyny zatrudnienia osób bezrobotnych lub poszukujących pracy skierowanych przez starostę na stanowisko proponowane cudzoziemcowi, 2) wnioskuje o wydanie zezwolenia w stosunku do cudzoziemca, którego kwalifikacje, umiejętności lub proponowane wynagrodzenie nie są odpowiednie do pracy, którą cudzoziemiec ma wykonywać; wojewoda może żądać od wnioskodawcy wystąpienia do właściwych organów w celu określenia poziomu wykształcenia cudzoziemca lub potwierdzenia równoważności zagranicznych dokumentów o jego wykształceniu, 3) w postępowaniu o wydanie zezwolenia: a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane, b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę, albo w celu użycia za autentyczny podrobił lub przerobił dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używał, 4) złożył wniosek przed upływem roku od dnia stwierdzenia przez wojewodę faktu naruszenia przez pracodawcę przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, 5) prowadzi działalność, która nie jest odpowiednia do stanowiska lub rodzaju wykonywanej pracy zaproponowanych cudzoziemcowi. 2f. Wojewoda wydaje pracodawcy decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w stosunku do cudzoziemca, który: 1) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności, 2) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej na karę pozbawienia wolności, której wykonanie zostało zawieszone - do czasu zakończenia okresu próby, 3) rok przed złożeniem przez pracodawcę wniosku o wydanie zezwolenia naruszył przepisy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu; naruszenie przez cudzoziemca tych przepisów zostało stwierdzone przez wojewodę w wyniku przeprowadzonej kontroli, 4) jest stroną postępowania w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub o wydalenie. 2g. Wojewoda wydaje decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia, gdy wniosek dotyczy wykonywania pracy przez cudzoziemców - wspólników lub akcjonariuszy spółek prawa handlowego zamierzających wykonywać pracę lub cudzoziemców zamierzających pełnić funkcję w zarządzie osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą, jeżeli wnioskodawca: 1) nie wykaże, że prowadzi działalność z zyskiem, od którego odprowadzany jest podatek dochodowy od osób prawnych, w szczególności przez zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, 2) nie osiąga zysku, którego wysokość wskazuje, że działalność podmiotu jest korzystna dla gospodarki, 3) nie prowadzi działalności przyczyniającej się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy, lub 4) w momencie rozpoczynania działalności nie wykaże środków pozwalających na spełnienie w przyszłości warunków, o których mowa w pkt 1 i 3. 2h. Przepisów ust. 2g pkt 1-3 nie stosuje się, jeżeli pracodawca wykaże prowadzenie inwestycji pozwalających na spełnienie w przyszłości warunków w nich określonych.", c) uchyla się ust. 3; 3) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. 1. Pracodawca niezwłocznie zwraca wojewodzie wydane przez niego przyrzeczenie i zezwolenie, jeżeli cudzoziemiec: 1) zrezygnował z wykonywania pracy, 2) zakończył wykonywanie pracy przed upływem terminu, na który zostało wydane zezwolenie, 3) nie rozpoczął wykonywania pracy w terminie określonym w zezwoleniu. 2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli opóźnienie rozpoczęcia pracy przez cudzoziemca jest wynikiem uzgodnienia pracodawcy i cudzoziemca. 3. Wojewoda cofa wydane przyrzeczenie, jeżeli nie zostało wydane zezwolenie w terminie wskazanym w przyrzeczeniu, a pracodawca nie poinformował w formie pisemnej o okolicznościach, o których mowa w ust. 2."; 4) w § 6 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wojewoda może przedłużyć przyrzeczenie lub zezwolenie, gdy: 1) okres powierzenia cudzoziemcowi pracy będzie następować bezpośrednio po okresie wskazanym w wydanym wcześniej zezwoleniu lub pracodawca złoży wniosek o przedłużenie zezwolenia najpóźniej na 30 dni przed upływem ważności zezwolenia, 2) nie ulegnie zmianie stanowisko, rodzaj wykonywanej pracy lub pełniona przez cudzoziemca funkcja, określone w wydanym wcześniej zezwoleniu."; 5) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. Wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia zachowują ważność w przypadku zmiany nazwy, siedziby lub przekształcenia formy prawnej pracodawcy, a także przejęcia pracodawcy lub jego części przez innego pracodawcę. 2. W przypadku zmiany miejsca wykonywania pracy przez cudzoziemca wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia: 1) zachowują ważność, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w powiecie, którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie, 2) mogą zachować ważność, po uwzględnieniu sytuacji na rynku pracy, kryteriów oraz informacji, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w innym powiecie niż ten, którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie. 3. Pracodawca zawiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, właściwego wojewodę o zmianach, o których mowa w ust. 1 i 2."; 6) w § 9 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wojewoda przekazuje kopie wydanych zezwoleń, o których mowa w art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na siedzibę podmiotu, w którym cudzoziemiec wykonuje pracę."; 7) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Wnioski o wydanie zezwolenia zgłoszone i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia są rozpatrywane na podstawie przepisów dotychczasowych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 lutego 2004 r. (poz. 236) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców zatrudnionych przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 27, poz. 237) Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców zatrudnionych przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 153, poz. 1768) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) cudzoziemców delegowanych przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi eksportowej świadczonej przez pracodawcę zagranicznego będącego stroną umowy, o której mowa w ust. 2, 2) cudzoziemców delegowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez innego pracodawcę zagranicznego, który zawarł z pracodawcą zagranicznym określonym w ust. 2 umowę w celu realizacji części usługi eksportowej tego pracodawcy. 2. Podstawą realizacji usługi eksportowej jest umowa zawarta przez pracodawcę zagranicznego z podmiotem, którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa powinna zawierać w szczególności wykaz stanowisk pracy oraz odpowiadający im zakres czynności i obowiązków wykonywanych przez delegowanych cudzoziemców."; 2) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zezwolenie na pracę cudzoziemca delegowanego, zwane dalej "zezwoleniem", wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce realizacji usługi eksportowej, na pisemny wniosek pracodawcy zagranicznego, który jest stroną umowy określonej w § 2 ust. 2. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. Wzór kwestionariusza osobowego cudzoziemca stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia."; 3) w § 4: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Wojewoda wydaje decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w przypadku, gdy pracodawca zagraniczny: 1) wnioskuje o wydanie zezwolenia w stosunku do cudzoziemca, którego kwalifikacje i umiejętności nie są odpowiednie do pracy, którą cudzoziemiec ma wykonywać, lub jego wynagrodzenie będzie niższe od wynagrodzenia przysługującego polskiemu pracownikowi za wykonywanie porównywalnej pracy, 2) w postępowaniu o wydanie zezwolenia: a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane, b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używał, 3) złożył wniosek przed upływem roku od dnia stwierdzenia przez wojewodę faktu naruszenia przez pracodawcę zagranicznego przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, 4) proponuje cudzoziemcowi stanowisko pracy, które nie jest odpowiednie do usługi eksportowej, o której mowa w § 2.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Wojewoda wydaje pracodawcy zagranicznemu decyzję o odmowie wydania przyrzeczenia w stosunku do cudzoziemca mającego realizować usługę eksportową, który: 1) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności, 2) został skazany w Rzeczypospolitej Polskiej na karę pozbawienia wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone - do czasu zakończenia okresu próby, 3) rok przed złożeniem przez pracodawcę zagranicznego wniosku o wydanie zezwolenia naruszył przepisy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu; naruszenie przez cudzoziemca tych przepisów zostało stwierdzone przez wojewodę w wyniku przeprowadzonej kontroli, 4) jest stroną postępowania w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub o wydalenie."; 4) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. Pracodawca zagraniczny niezwłocznie zwraca wojewodzie wydane przez niego przyrzeczenie i zezwolenie, jeżeli cudzoziemiec: 1) zrezygnował z wykonywania pracy, 2) zakończył wykonywanie pracy przed upływem terminu, na który zostało wydane zezwolenie, 3) nie rozpoczął wykonywania pracy w terminie określonym w zezwoleniu. 2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli opóźnienie rozpoczęcia pracy przez cudzoziemca jest wynikiem uzgodnienia pracodawcy zagranicznego i cudzoziemca. 3. Wojewoda cofa wydane przyrzeczenie, jeżeli nie zostało wydane zezwolenie w terminie wskazanym w przyrzeczeniu, a pracodawca zagraniczny nie poinformował o okolicznościach, o których mowa w ust. 2."; 5) w § 8 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wojewoda może przedłużyć przyrzeczenie lub zezwolenie na pracę cudzoziemca, gdy: 1) okres powierzenia cudzoziemcowi pracy będzie następować bezpośrednio po okresie wskazanym w wydanym wcześniej zezwoleniu lub pracodawca zagraniczny złoży wniosek o przedłużenie zezwolenia najpóźniej na 30 dni przed upływem ważności zezwolenia, 2) nie ulegnie zmianie stanowisko, rodzaj wykonywanej pracy lub pełniona przez cudzoziemca funkcja, określone w wydanym wcześniej zezwoleniu."; 6) w § 10 po ust. 3 dodaje się ust. 4-6 w brzmieniu: "4. Wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia zachowują ważność w przypadku zmiany nazwy, siedziby lub przekształcenia formy prawnej pracodawcy zagranicznego, a także przejęcia pracodawcy zagranicznego lub jego części przez innego pracodawcę. 5. Jeżeli z umowy, o której mowa w § 2 ust. 2, wynika konieczność zmiany miejsca wykonywania pracy przez cudzoziemca, to wydane przez wojewodę przyrzeczenia lub zezwolenia: 1) zachowują ważność, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w powiecie, którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie, 2) mogą zachować ważność, po uwzględnieniu sytuacji na rynku pracy i kryteriów, o których mowa w § 4 ust. 1, jeżeli miejsce wykonywania pracy znajduje się w innym powiecie niż ten, którego dotyczy przyrzeczenie lub zezwolenie. 6. Pracodawca zagraniczny zawiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, właściwego wojewodę o zmianach, o których mowa w ust. 4 i 5."; 7) załączniki nr 1-6 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1-6 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 lutego 2004 r. (poz. 237) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. Nr 27, poz. 238) Na podstawie art. 51 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (Dz. U. Nr 153, poz. 1765) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) prowadzenia szkoleń, udziału w stażach zawodowych, pełnienia funkcji doradczej, nadzorczej lub wymagającej szczególnych kwalifikacji i umiejętności w programach realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych międzynarodowych programach pomocowych, także w oparciu o pożyczki zaciągnięte przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej,"; 2) pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) cudzoziemców pełniących funkcję w zarządach osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą, jeżeli przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu wykonywania pracy i czas ich pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z pełnieniem funkcji - bez względu na liczbę osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą, w których funkcja jest pełniona - nie przekracza 30 dni w roku kalendarzowym,"; 3) po pkt 14 dodaje się przecinek oraz pkt 15-17 w brzmieniu: "15) cudzoziemców - nauczycieli języków obcych wykonujących pracę w przedszkolach, szkołach i Ochotniczych Hufcach Pracy, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, jeżeli język, którego nauczają, jest ich językiem ojczystym, 16) cudzoziemców - małżonków obywateli polskich, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego w związku z zawarciem związku małżeńskiego, 17) cudzoziemców - sportowców wykonujących pracę dla podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polegającą na reprezentowaniu tego podmiotu w trakcie zawodów sportowych, jeżeli praca ma charakter sporadyczny.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków, w których przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca wydawane jest przez wojewodę bez względu na sytuację na lokalnym rynku pracy i kryteria wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 27, poz. 239) Na podstawie art. 51 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie określenia przypadków, w których przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca wydawane jest przez wojewodę bez względu na sytuację na lokalnym rynku pracy i kryteria wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 153, poz. 1767) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się pkt 2; 2) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) cudzoziemców - lekarzy i lekarzy stomatologów, absolwentów polskich uczelni medycznych odbywających wymagane staże na podstawie przepisów w sprawie stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa,"; 3) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7-9 w brzmieniu: "7) cudzoziemców - trenerów sportowych i sportowców wykonujących pracę na rzecz klubów sportowych i innych podmiotów, których działalność statutowa obejmuje krzewienie kultury fizycznej i sportu, 8) cudzoziemców - farmaceutów będących absolwentami polskich szkół wyższych odbywających roczną praktykę w aptece na podstawie przepisów o izbach aptekarskich, 9) cudzoziemców wykonujących pracę w Polsce w ramach umów międzynarodowych w zakresie zatrudnienia, jeżeli potrzeba zatrudnienia cudzoziemca jest potwierdzona przez właściwy organ zatrudnienia, w trybie wskazanym w umowie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru oświadczenia myśliwego (Dz. U. Nr 74, poz. 680) Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór oświadczenia myśliwego o wynikach oględzin przewodu pokarmowego odstrzelonego zwierzęcia poddanego patroszeniu oraz o zachowaniu tego zwierzęcia przed odstrzałem, sporządzanego przed dostarczeniem do zakładu przetwórstwa lub punktu skupu, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Oględzinom, o których mowa w § 1, poddaje się przewód pokarmowy zwierząt łownych w celu ustalenia obecności w żołądku lub jelitach: 1) ciał obcych; 2) gazu; 3) zmian zapalnych. 2. Oględziny przeprowadza się poprzez kontrolę wzrokową poszczególnych odcinków przewodu pokarmowego odstrzelonego zwierzęcia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 680) Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od uposażeń żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 27, poz. 240) Na podstawie art. 18a ust. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb, terminy oraz jednostki właściwe do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwaloryzowanych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o których mowa w art. 18a ust. 1, 3, 4 i 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy, zwanych dalej "składkami", od uposażenia wypłaconego żołnierzowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, zwanej dalej "służbą", od którego nie odprowadzono składek. § 2. Składki od uposażenia żołnierza przekazują do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: 1) wojskowa jednostka budżetowa właściwa w sprawie wypłaty uposażenia za ostatni miesiąc pełnienia służby; 2) wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu logistycznym żołnierz przebywał w dniu zwolnienia ze służby, w przypadku żołnierzy pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych nieobjętych działem obrona narodowa, oraz w jednostkach organizacyjnych innych niż wojskowa jednostka budżetowa; 3) wojskowa jednostka budżetowa, która w przypadku rozformowania jednostki budżetowej, o której mowa w pkt 1 i 2, przejęła jej prawa i obowiązki, a w razie jej braku wojskowa jednostka budżetowa wskazana przez właściwego Dowódcę Rodzaju Sił Zbrojnych. § 3. Składki przekazuje się na wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych rachunek bankowy, przy użyciu bankowych dokumentów płatniczych określonych w art. 47 ust. 4a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)). § 4. Składki rozliczone w deklaracjach rozliczeniowych i imiennych raportach miesięcznych określonych w ustawie, o której mowa w § 3, należy przekazać nie później niż: 1) w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby żołnierza, który po zwolnieniu ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej; 2) w terminie 90 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, jeżeli zwolnienie ze służby żołnierza, o którym mowa w pkt 1, nastąpiło przed dniem 1 października 2003 r.; 3) w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku przez żołnierza, który po zwolnieniu ze służby spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do wojskowej renty inwalidzkiej; 4) niezwłocznie, jednak nie później niż do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano zawiadomienie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu żołnierzowi prawa do emerytury lub renty przewidzianej w przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 3)) w odniesieniu do żołnierza, który po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym, a pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 27, poz. 241) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb postępowania i właściwość organu w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin, w tym: a) elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, b) dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia, c) sposób i terminy wypłaty świadczeń; 2) podmioty uprawnione do wypłaty zasiłku pogrzebowego i tryb jego refundacji; 3) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta/rencisty policyjnego oraz właściwość organu uprawnionego do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji. § 2. Organem właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia oraz ich wypłaty jest Dyrektor Biura Emerytalnego Służby Więziennej. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin; 2) funkcjonariuszu - należy przez to rozumieć funkcjonariusza Służby Więziennej; 3) organie emerytalnym - należy przez to rozumieć Dyrektora Biura Emerytalnego Służby Więziennej; 4) kierowniku jednostki - należy przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza ubiegającego się o świadczenia pieniężne z tytułu zaopatrzenia emerytalnego; 5) legitymacji - należy przez to rozumieć legitymację emeryta/rencisty policyjnego; 6) wniosku - należy przez to rozumieć wniosek o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego. Rozdział 2 Wszczęcie postępowania § 4. Organ emerytalny wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu na wniosek osoby zainteresowanej lub jej pełnomocnika. § 5. 1. W postępowaniu przed organem emerytalnym osoba zainteresowana może działać osobiście lub przez pełnomocnika, jeżeli charakter czynności nie wymaga jej osobistego działania. 2. Pełnomocnikiem osoby zainteresowanej może być osoba fizyczna, która posiada zdolność do czynności prawnych. 3. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego. § 6. Organ emerytalny jest obowiązany informować osoby zainteresowane o warunkach i dowodach wymaganych do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego oraz do udzielania pomocy przy ubieganiu się o ustalenie tego prawa. § 7. 1. Osoba zainteresowana lub jej pełnomocnik zgłasza wniosek do organu emerytalnego na piśmie lub ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Wniosek może być złożony również w komórce kadrowej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwej ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Kierownik tej jednostki przekazuje wniosek wraz z załączonymi dokumentami organowi emerytalnemu nie później niż w terminie 7 dni od dnia jego złożenia. 3. Wniosek o wznowienie postępowania w sprawie już rozstrzygniętej prawomocną decyzją zgłasza się wyłącznie na piśmie. 4. Wniosek zawiera w szczególności: 1) imiona, nazwisko, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, numery PESEL i NIP, adres zamieszkania i adres do korespondencji; 2) wskazanie świadczenia, o które ubiega się osoba zainteresowana; 3) podpis osoby zainteresowanej lub jej pełnomocnika. 5. Do wniosku załącza się - w zależności od rodzaju wskazanego świadczenia - dokumenty lub oświadczenia potwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do tego świadczenia, a w szczególności: 1) świadectwo służby; 2) dokumenty stwierdzające zaliczenie okresów służby jako uprawniających do podwyższenia emerytury; 3) dokumenty stwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe; 4) zaświadczenie stwierdzające wysokość uposażenia i innych należności dla celów emerytalnych; 5) w razie zaginięcia funkcjonariusza - decyzję personalną właściwego przełożonego, stwierdzającą wygaśnięcie stosunku służbowego; 6) w razie ubiegania się o rentę rodzinną po funkcjonariuszu, emerycie lub renciście - odpis skrócony aktu zgonu, informację o stanie rodzinnym funkcjonariusza, z podaniem imion, nazwisk, dat urodzenia oraz adresów zamieszkania współmałżonka i dzieci, jak również innych członków rodziny (wnuków, rodzeństwa, rodziców), którzy pozostawali na utrzymaniu funkcjonariusza, emeryta lub rencisty; 7) orzeczenie komisji lekarskiej, a w przypadku funkcjonariusza, którego nie skierowano do komisji lekarskiej - protokół warunków i przebiegu służby; 8) dokumenty niezbędne do ustalenia dodatków do emerytury lub renty. § 8. Za datę zgłoszenia wniosku uważa się datę wpływu pisemnego wniosku do organu emerytalnego lub datę ustnego zgłoszenia wniosku do protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego, a w przypadku określonym w § 7 ust. 2 - datę złożenia wniosku w komórce kadrowej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej. § 9. 1. Okresy służby w Służbie Więziennej zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie świadectwa służby funkcjonariusza. 2. Inne okresy służby zaliczane do wysługi emerytalnej ustala się na podstawie dokumentów wydanych przez właściwe organy. 3. Okresy służby wojskowej zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie odpisu przebiegu służby wojskowej, wynikającego z akt personalnych żołnierza lub innych dokumentów przedstawionych przez osobę zainteresowaną. 4. Okresy działalności kombatanckiej oraz okresy zaliczone do tej działalności dokumentuje się w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 658). 5. Okresy zatrudnienia lub służby w zawodowych jednostkach ochrony przeciwpożarowej i nauki w szkołach pożarniczych, w charakterze członka Korpusu Technicznego Pożarnictwa, a także funkcjonariusza pożarnictwa w terminie do dnia 31 stycznia 1992 r., zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie świadectwa pracy lub aktu mianowania. 6. Okresy składkowe i nieskładkowe oraz okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli zostały udowodnione w sposób określony w art. 117 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 1)), z zastrzeżeniem ust. 7. 7. W razie braku informacji na indywidualnym koncie ubezpieczonego okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do wysługi emerytalnej na podstawie zaświadczenia wydanego przez płatnika składek, zawierającego informację o okresach opłacania i nieopłacania składek. § 10. Dokumenty stwierdzające okresy służby i inne okresy zaliczane do wysługi emerytalnej, o których mowa w § 9, oraz pisemne zeznania świadków, o których mowa w § 11, składa się w oryginale. § 11. 1. Zeznaniami świadków mogą być udowodnione okresy: 1) świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do dnia 4 czerwca 1989 r.; 2) niewykonywania pracy w okresie przed dniem 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych. 2. Świadek może złożyć zeznania w formie pisemnej lub ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie organu emerytalnego. 3. Zeznanie świadka zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania, nazwę i adres pracodawcy albo nazwę organu wypłacającego emeryturę lub rentę; 2) stwierdzenie o uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań; 3) oświadczenie, czy i jaki stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa łączy świadka z osobą zainteresowaną; 4) określenie celu złożenia zeznania; 5) dane dotyczące okoliczności objętych zeznaniem, a w szczególności: w jakim okresie i w którym obozie przebywał w niewoli (obozie dla internowanych, obozie pracy przymusowej), gdzie i w jakich okresach oraz w jakim charakterze był zatrudniony, czy zatrudnienie było wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, ciągle, dorywczo lub sezonowo, ile dni trwało w tygodniu, ile miesięcy w roku; 6) oświadczenie, skąd świadkowi znane są okoliczności objęte zeznaniem, a jeżeli współpracował z osobą zainteresowaną, czy posiada dowody własnej pracy w tym okresie; 7) własnoręczny podpis świadka. 4. W razie nadesłania pisemnych zeznań świadków, własnoręczność ich podpisów powinna być potwierdzona przez notariusza albo organ administracji rządowej lub samorządowej. Jeżeli świadkiem jest funkcjonariusz, własnoręczność jego podpisu może być potwierdzona przez kierownika jednostki lub osobę przez niego upoważnioną. § 12. Dokumenty stwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie podlegają zwrotowi. § 13. 1. Na okoliczności niewymagające potwierdzenia dokumentami osoba zainteresowana składa oświadczenie pisemne; w szczególności dotyczy to: 1) pozostawania wdowy lub wdowca ubiegających się o rentę rodzinną we wspólności małżeńskiej w chwili śmierci małżonka; 2) pozostawania wdowy, wdowca lub rodziców na utrzymaniu zmarłego przed jego śmiercią; 3) pozostawania na utrzymaniu zmarłego wnuków, rodzeństwa i innych dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie przed jego śmiercią, a w przypadku gdy dzieci były wychowywane i utrzymywane przez zmarłego, oświadczenie powinno stwierdzać okres wychowywania i utrzymywania dzieci oraz czy żyją rodzice dzieci (jedno z rodziców) i dlaczego nie mogą zapewnić im utrzymania; jeżeli zmarły przed śmiercią był ustanowiony opiekunem dzieci, zamiast oświadczenia jest wymagane przedstawienie odpowiedniego postanowienia sądu. 2. Każde oświadczenie osoby zainteresowanej zawiera stwierdzenie o uprzedzeniu jej o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań oraz podpis składającego oświadczenie złożony w obecności pracownika organu emerytalnego lub pracownika komórki kadrowej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej właściwej ze względu na ostatnie miejsce pełnienia służby lub miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. § 14. 1. Emerytów i rencistów do komisji lekarskiej kieruje organ emerytalny. 2. Jeżeli ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego jest uzależnione od inwalidztwa funkcjonariusza, kierownik jednostki kieruje go do komisji lekarskiej. 3. Jeżeli warunkiem ustalenia prawa do renty rodzinnej jest uznanie za osobę niezdolną do pracy członka rodziny zmarłego funkcjonariusza, emeryta lub rencisty, organ emerytalny na wniosek tego członka rodziny zwraca się do właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o skierowanie wskazanej we wniosku osoby na badanie przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu wydania orzeczenia o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia tej osoby. Rozdział 3 Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego § 15. 1. Organ emerytalny bada i ocenia całokształt sprawy o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu na podstawie przedłożonych dokumentów, zeznań świadków oraz oświadczeń osoby zainteresowanej. 2. W razie rozbieżności między przedłożonymi dowodami albo w razie wątpliwości co do zgodności dowodów ze stanem faktycznym, ich wiarygodności lub autentyczności, organ emerytalny przeprowadza postępowanie wyjaśniające. § 16. 1. Organ emerytalny wydaje na piśmie decyzję w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu nie później niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku lub powstania obowiązku wszczęcia postępowania z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W razie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, decyzję w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu organ emerytalny wydaje nie później niż w terminie 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. 3. Za datę wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się datę upływu dodatkowego terminu wyznaczonego przez organ emerytalny do przedstawienia niezbędnych dowodów albo datę przedstawienia tych dowodów. § 17. Jeżeli osoba zainteresowana nie przedłożyła dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego lub do ustalenia wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu albo nie zgłosiła się w wyznaczonym terminie na badanie przez komisję lekarską lub na dodatkowe (specjalistyczne) badanie zarządzone przez tę komisję, organ emerytalny wzywa ją pismem, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, do przedłożenia tych dowodów w terminie 30 dni od daty doręczenia pisma lub do zgłoszenia się na badania w nowym terminie, pod rygorem wydania decyzji na podstawie posiadanych dowodów. § 18. 1. Jeżeli prawo do zaopatrzenia emerytalnego zostało ustalone, pomimo że organ emerytalny nie uzyskał od osoby zainteresowanej lub właściwych organów dowodów niezbędnych do ustalenia wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu, przyznaje się osobie uprawnionej świadczenie w kwocie zaliczkowej, w wysokości wynikającej z posiadanych dokumentów. 2. Decyzję ustalającą wysokość świadczenia, o którym mowa w ust. 1, organ emerytalny wydaje w terminie 30 dni od daty upływu terminu wyznaczonego do przedstawienia niezbędnych dowodów. § 19. 1. Decyzja w sprawie świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego zawiera w szczególności: określenie organu emerytalnego, datę jej wydania i podstawę prawną, wskazanie osoby, której dotyczy, rodzaj świadczenia oraz jego wysokość i sposób wyliczenia, datę, od której przysługuje świadczenie, a także pouczenie o terminie i trybie odwołania, pouczenie, o jakich okolicznościach osoba zainteresowana jest obowiązana powiadomić organ emerytalny, oraz podpis i stanowisko służbowe osoby upoważnionej do wydania decyzji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Decyzja w sprawie zmiany wysokości świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego w wyniku bieżącej waloryzacji nie musi zawierać pouczenia, o jakich okolicznościach osoba zainteresowana jest obowiązana powiadomić organ emerytalny. 3. Decyzja o odmowie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego zawiera również faktyczne i prawne uzasadnienie odmowy. Uzasadnienie takie zawiera także decyzja przyznająca prawo do zaopatrzenia emerytalnego, jeżeli nie uznano prawa do niektórych świadczeń objętych wnioskiem lub uznano je tylko częściowo. § 20. 1. W razie wydania decyzji, w której nie ustalono prawa do zaopatrzenia emerytalnego, organ emerytalny poucza osobę zainteresowaną o możliwości ubiegania się o ustalenie prawa do świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, po uprawomocnieniu się wydanej decyzji, organ emerytalny zwraca osobie zainteresowanej, na jej wniosek, złożone dokumenty. W razie złożenia przez osobę zainteresowaną wniosku do innego organu, organ emerytalny przekazuje odpowiednie dokumenty temu organowi na jego wniosek lub na wniosek tej osoby. § 21. 1. Przy obliczaniu wysługi emerytalnej dodaje się poszczególne okresy o jednakowym wskaźniku procentowym, obejmujące lata, miesiące i dni. Okresy niepełnych miesięcy oblicza się w dniach. Sumę dni zamienia się na miesiące, przyjmując za miesiąc 30 dni kalendarzowych. Sumę miesięcy zamienia się na lata, przyjmując 12 miesięcy za rok. 2. Jeżeli w zaświadczeniu stwierdzającym okresy zatrudnienia podane są dni robocze, a nie okresy zatrudnienia, sumę dni zamienia się na miesiące, przyjmując za miesiąc 22 dni robocze, a w odniesieniu do okresów zatrudnienia wykonywanego przed dniem 1 stycznia 1981 r. - 25 dni roboczych. 3. Jeżeli z dowodów wynika tylko miesiąc rozpoczęcia lub zakończenia zatrudnienia, za początek lub koniec tego okresu przyjmuje się piętnasty dzień miesiąca. § 22. Postępowanie w sprawie o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego umarza się, jeżeli osoba zainteresowana zmarła przed wydaniem decyzji, a brak jest informacji o osobach uprawnionych do udziału w postępowaniu prowadzonym w tej sprawie. Rozdział 4 Wypłata świadczeń pieniężnych § 23. 1. Emerytury i renty wraz z dodatkami wypłaca się miesięcznie z góry w piątym dniu każdego miesiąca kalendarzowego, za który przysługują te świadczenia. 2. W przypadku gdy dzień wypłaty jest dniem wolnym od pracy, wypłaty dokonuje się w pierwszym dniu roboczym następującym po tym dniu. 3. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące osobom przebywającym na stałe za granicą wypłaca się kwartalnie z dołu w pierwszym dniu miesiąca przypadającego po upływie każdego kwartału, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. § 24. 1. W przypadku renty rodzinnej, do której jest uprawniona więcej niż jedna osoba, części renty przysługujące: 1) osobie małoletniej, 2) osobie pełnoletniej, nad którą została ustanowiona opieka - wypłaca cię opiekunom tych osób, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Część renty rodzinnej, przysługującą osobie pełnoletniej innej niż wymieniona w ust. 1 pkt 2, wypłaca się tej osobie lub na jej wniosek innej osobie pełnoletniej uprawnionej do części tej renty rodzinnej albo osobie, która sprawowała opiekę nad wnioskodawcą przed osiągnięciem pełnoletności. Osobę pełnoletnią poucza się uprzednio o obowiązku zawiadomienia organu emerytalnego o zaistnieniu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego albo ograniczenie wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu, pod rygorem zwrotu nienależnych świadczeń. 3. W przypadku pobytu sieroty zupełnej w zakładzie specjalnym lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej rentę rodzinną wraz z dodatkiem dla sieroty zupełnej wpłaca się na rachunek w banku, wskazanym przez kierownika zakładu lub placówki albo opiekuna ustanowionego przez sąd. 4. W przypadku pobytu w zakładzie specjalnym lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej więcej niż jednej sieroty zupełnej uprawnionych do jednej renty rodzinnej, każdej z nich wpłaca się przysługującą jej część renty oraz dodatek dla sieroty zupełnej na rachunek w banku, wskazanym przez kierownika zakładu lub placówki albo opiekuna ustanowionego przez sąd. 5. Renta rodzinna podlega podziałowi na równe części, z tym jednak, że dodatki wypłaca się w całości tylko osobom uprawnionym. 6. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy wypłacaniu świadczeń pieniężnych należnych członkom rodziny pozostałym po osobie, która zmarła po zgłoszeniu wniosku o te świadczenia, a przed ustaleniem prawa do nich. § 25. 1. Jeżeli dla osoby uprawnionej do emerytury lub renty ustanowiono opiekuna albo kuratora, emeryturę lub rentę wypłaca się do rąk tego opiekuna lub kuratora. 2. Jeżeli z akt sprawy wynika konieczność ustanowienia dla osoby uprawnionej do emerytury lub renty opiekuna albo kuratora, do czasu jego ustanowienia świadczenia te wypłaca się do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę, wskazanej przez właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta). 3. Podstawę wypłaty emerytury lub renty do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę może stanowić również kopia wniosku o ustanowienie opieki lub kurateli złożonego w sądzie opiekuńczym, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Organ emerytalny zobowiązuje osobę pełniącą faktyczną opiekę nad osobą uprawnioną do emerytury lub renty do przedstawienia, najpóźniej w ciągu 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia wypłaty emerytury lub renty do jej rąk, postanowienia sądu o ustanowieniu opieki lub kuratora. W razie nieprzedstawienia postanowienia sądu w wyznaczonym terminie, organ emerytalny zwraca się do właściwego organu, o którym mowa w ust. 2, w sprawie wystąpienia o ustanowienie opiekuna lub kuratora. § 26. 1. Wypłaty zasiłku pogrzebowego dokonuje organ emerytalny lub na jego zlecenie jednostka organizacyjna Służby Więziennej. 2. Wypłata zasiłku pogrzebowego z tytułu śmierci emeryta, rencisty lub członka jego rodziny następuje po przedstawieniu przez osobę zainteresowaną wniosku i dokumentów potwierdzających: 1) datę zgonu; 2) fakt pokrycia kosztów pogrzebu; 3) stopień pokrewieństwa z osobą zmarłą. 3. Osoba zainteresowana składa również oświadczenie, że nie pobrała zasiłku pogrzebowego z innego tytułu oraz że pokryła koszty pogrzebu w całości lub w części. 4. Organ emerytalny po otrzymaniu z jednostki organizacyjnej Służby Więziennej dowodu wypłaty oraz oryginałów dokumentów niezwłocznie dokonuje refundacji wypłaconego zasiłku. Rozdział 5 Legitymacja emeryta/rencisty policyjnego § 27. Legitymacja jest dokumentem stwierdzającym posiadanie statusu emeryta lub rencisty policyjnego oraz potwierdzającym uprawnienia przysługujące z tego tytułu. § 28. Organ emerytalny wydaje i wymienia legitymacje oraz dokonuje w nich wpisów. § 29. Legitymację wydaje się wraz z decyzją o ustaleniu prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej. § 30. 1. W legitymacji wpisuje się stopień służbowy, imię i nazwisko emeryta lub rencisty, numer PESEL, grupę inwalidztwa, do której został zaliczony emeryt lub rencista, wpis o niezdolności do samodzielnej egzystencji, a także określa się datę ważności legitymacji. 2. Legitymację podpisuje organ emerytalny lub osoba przez niego upoważniona. Podpis opatrzony jest pieczęcią okrągłą z orłem. 3. Wzór legitymacji określa załącznik do rozporządzenia. § 31. Legitymacja podlega wymianie w przypadku: 1) zmiany nazwiska lub imienia emeryta lub rencisty; 2) utraty, uszkodzenia lub zniszczenia; 3) upływu okresu ważności; 4) zaliczenia rencisty do innej grupy inwalidztwa lub orzeczenia braku inwalidztwa; 5) orzeczenia niezdolności do samodzielnej egzystencji lub jego zmiany. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 32. Postępowania w sprawach o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wypłaty świadczeń pieniężnych z tego tytułu, wszczęte na podstawie przepisów dotychczasowych, niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, prowadzi się nadal na podstawie przepisów dotychczasowych. § 33. 1. Legitymacje emeryta/rencisty policyjnego, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zachowują ważność do czasu ich wymiany, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. Legitymacje, o których mowa w ust. 1, wymienia się z urzędu. § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 stycznia 2004 r. (poz. 241) WZÓR LEGITYMACJI EMERYTA/RENCISTY POLICYJNEGO Legitymacja o wymiarach 55 mm na 85 mm, o krawędziach zaokrąglonych, pokryta giloszem koloru niebieskiego, dwustronnie foliowana (pozioma). str. 1 Czarne napisy wykonane różną czcionką: - w górnej części "RZECZPOSPOLITA POLSKA", - poniżej czarny orzeł, - w dolnej części "MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI BIURO EMERYTALNE SŁUŻBY WIĘZIENNEJ", - poniżej "LEGITYMACJA EMERYTA/RENCISTY POLICYJNEGO". str. 2 Czarne napisy wykonane różną czcionką: - w górnej części miejsce na dokonanie wpisu stopnia służbowego "w st. spocz.", - poniżej imię i nazwisko, - poniżej "nr PESEL" oraz miejsce na dokonanie wpisu, - poniżej "emeryt/rencista zwolniony ze służby w SŁUŻBIE WIĘZIENNEJ", - poniżej "zaliczony do ... grupy inwalidzkiej", - poniżej miejsce na dokonanie wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, - w dolnej części z lewej strony "nr legitymacji", "seria", "ważna do" oraz miejsce na dokonanie wpisu, - poniżej "wraz z dokumentem tożsamości", obok miejsce na podpis wystawcy i pieczęć. Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 138, poz. 740 oraz z 1999 r. Nr 75, poz. 848), na podstawie art. 21 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania skazanych (Dz. U. Nr 27, poz. 242) Na podstawie art. 129 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasady zatrudniania odpłatnego skazanych; 2) zasady zatrudniania nieodpłatnego skazanych; 3) zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie przy pracach porządkowych i pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej; 4) zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych oraz zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych. Rozdział 2 Zasady zatrudniania odpłatnego skazanych § 2. Skazani mogą być zatrudnieni odpłatnie: 1) przy pracach porządkowych oraz pomocniczych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej; 2) w przywięziennych zakładach pracy; 3) u innych zewnętrznych przedsiębiorców, w tym również w ramach umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą. § 3. Dyrektor zakładu karnego kieruje skazanego do zatrudnienia odpłatnego w oparciu o: 1) wykaz stanowisk skazanych zatrudnionych odpłatnie przy pracach porządkowych oraz pomocniczych, sporządzany przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej; 2) umowę o zatrudnienie odpłatne skazanych w przypadku określonym w § 2 pkt 2; 3) umowę o zatrudnienie odpłatne skazanych lub porozumienie dotyczące warunków zatrudnienia skazanych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą w przypadkach określonych w § 2 pkt 3. § 4. Wykaz stanowisk, o którym mowa w § 3 pkt 1, podlega corocznej aktualizacji w oparciu o analizy zatrudnienia odpłatnego przeprowadzane przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej. § 5. 1. Na wniosek skazanego dyrektor zakładu karnego, w formie pisemnej, określa warunki zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą. 2. Wniosek skazanego powinien zawierać potwierdzenie przez pracodawcę zamiaru zawarcia umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą. § 6. 1. Pisemna akceptacja warunków zatrudnienia przez skazanego, a także zatrudniającego, jest podstawą wyrażenia przez dyrektora zakładu karnego zgody na zatrudnienie skazanego na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą. 2. Zgoda dotyczy zatrudnienia u konkretnego zatrudniającego i obowiązuje w okresie przebywania skazanego w zakładzie karnym, w którym została udzielona. 3. Akceptacja warunków zatrudnienia przez skazanego oraz zatrudniającego stanowi podstawę zawarcia porozumienia pomiędzy dyrektorem zakładu karnego a zatrudniającym w sprawie zatrudnienia w ramach umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą. § 7. 1. Wynagrodzenie za pracę skazanego zatrudnionego na podstawie umowy o pracę pracodawca przekazuje wraz z listą płac do zakładu karnego, w którym skazany przebywa, w terminie do 10. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. 2. Wynagrodzenie za pracę skazanego zatrudnionego na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło lub umowy o pracę nakładczą zatrudniający przekazuje do zakładu karnego, w którym skazany przebywa, w terminie określonym w porozumieniu, o którym mowa w § 6 ust. 3. 3. Wynagrodzenie za pracę skazanego, zatrudnionego na podstawie skierowania do pracy w oparciu o umowę o zatrudnienie skazanych, zatrudniający przekazuje wraz z listą płac do zakładu karnego, w którym przebywa skazany, w terminie określonym w umowie, nie później jednak niż do 10. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. § 8. Podmiot zatrudniający skazanego jest obowiązany: 1) dostarczyć do zakładu karnego obowiązujące u niego przepisy dotyczące zatrudnienia, zwłaszcza w zakresie czasu pracy i wynagrodzenia, oraz informować o dokonywanych w nich zmianach; 2) niezwłocznie po zatrudnieniu przesłać do zakładu karnego potwierdzenie zatrudnienia skazanego, określające stanowisko i przyznaną stawkę wynagrodzenia wraz z dodatkami; 3) informować zakład karny o przypadkach negatywnego zachowania skazanego. § 9. Podmiot zatrudniający skazanego na podstawie skierowania do pracy może wnioskować o zmianę miejsca i rodzaju jego pracy lub o wycofanie skazanego z zatrudnienia. Wnioski te powinny być szczegółowo uzasadnione. § 10. Dyrektor zakładu karnego ma obowiązek informowania zatrudniającego o zmianach sytuacji skazanego mającej wpływ na zatrudnienie oraz prawo wstrzymania zatrudnienia lub rozwiązania umowy o zatrudnienie z powodu nieprzestrzegania przez zatrudniającego skazanych warunków tego zatrudnienia. § 11. Zakład karny, niezależnie od przepisów obowiązujących w tym zakresie podmiot zatrudniający skazanego, prowadzi dokumentację zatrudnienia odpłatnego. Rozdział 3 Zasady zatrudniania nieodpłatnego skazanych § 12. Skazani mogą być zatrudnieni nieodpłatnie w przypadkach i na warunkach określonych w art. 123a § 1, 2 i 3 Kodeksu karnego wykonawczego. § 13. Dyrektor zakładu karnego kieruje skazanego do zatrudnienia nieodpłatnego w oparciu o: 1) wykaz stanowisk skazanych zatrudnionych nieodpłatnie przy pracach porządkowych oraz pomocniczych, sporządzany przez jednostki organizacyjne Służby Więziennej; 2) umowę o zatrudnienie nieodpłatne skazanych przy pracach porządkowych na rzecz samorządu terytorialnego, przy pracach publicznych na rzecz organów administracji publicznej lub przy pracach wykonywanych na cele charytatywne. Rozdział 4 Zasady wynagradzania skazanych zatrudnionych odpłatnie przy pracach porządkowych i pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej § 14. 1. Ustala się tabelę wynagrodzeń zasadniczych dla stanowisk pracy skazanych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej. Tabelę wynagrodzeń zasadniczych dla stanowisk pracy skazanych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Ustala się minimalną godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego w wysokości wynikającej z podzielenia połowy minimalnego wynagrodzenia, ustalanego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu. 3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego ustala się, dzieląc przyznane skazanemu miesięczne wynagrodzenie zasadnicze przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w miesiącu. § 15. 1. Skazanemu zatrudnionemu odpłatnie przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)). 2. Skazanemu wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej, w wysokości 20 % przyznanej godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. § 16. Skazanemu zatrudnionemu przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne według zasad określonych dla pracowników jednostek sfery budżetowej. § 17. 1. Skazanym zatrudnionym odpłatnie przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej przysługuje za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych, dodatek w wysokości 10 % przyznanej godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje skazanym wykonującym prace w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych, w wymiarze co najmniej 80 godzin w miesiącu. Rozdział 5 Zasady udzielania skazanym zwolnień od pracy lub urlopów wypoczynkowych oraz zasady usprawiedliwiania okresów niewykonywania pracy przez skazanych § 18. Dyrektor zakładu karnego przy skierowaniu skazanego do pracy powiadamia zatrudniającego o przewidywanym terminie nabycia przez skazanego prawa do zwolnienia od pracy. § 19. 1. Roczny okres nieprzerwanej pracy, wymagany do uzyskania prawa do kolejnego zwolnienia od pracy, biegnie od dnia następującego po dniu jego uzyskania, bez względu na faktyczny termin jego wykorzystania. 2. Przerwy w pracy, trwające łącznie w ciągu roku pracy nie dłużej niż 60 dni kalendarzowych, niezawinione przez skazanego, nie powodują przerwania okresu, o którym mowa w ust. 1. 3. Okresu przerw, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do zwolnienia od pracy. 4. W razie przerwy w zatrudnieniu zawinionej przez skazanego lub trwającej łącznie dłużej niż 60 dni kalendarzowych w roku pracy okres łącznej nieprzerwanej pracy biegnie od dnia ponownego zatrudnienia. § 20. Zmiana miejsca pracy lub zakładu karnego nie pozbawia skazanego prawa do zwolnienia od pracy. § 21. Zwolnienia od pracy udziela skazanemu dyrektor zakładu karnego niezwłocznie po uzyskaniu przez niego prawa. Na wniosek zatrudniającego zwolnienie od pracy może być udzielone w terminie późniejszym, nie później jednak niż w ciągu 60 dni kalendarzowych od dnia uzyskania do niego prawa. § 22. Na wniosek skazanego, za zgodą zatrudniającego, zwolnienie od pracy może być dzielone, przy czym pełne wykorzystanie zwolnienia od pracy musi nastąpić nie później niż w terminie 60 dni, licząc od dnia uzyskania prawa, a jedna część zwolnienia powinna obejmować nie mniej niż 5 dni roboczych. § 23. 1. Do okresu zwolnienia od pracy nie wlicza się dni usprawiedliwionego niewykonywania pracy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zwolnienia od pracy można udzielić skazanemu, w szczególności w okresie korzystania z przepustki udzielonej na podstawie art. 91 pkt 7 lub art. 92 pkt 9 Kodeksu karnego wykonawczego, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 7 Kodeksu karnego wykonawczego, zezwolenia na opuszczanie zakładu karnego udzielonego na podstawie art. 138 § 1 pkt 8 lub art. 165 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego. § 24. Zwolnienia od pracy lub jego części, niewykorzystanego z przyczyn usprawiedliwionych, udziela się bezpośrednio po ich ustaniu. O przesunięciu terminu zwolnienia od pracy dyrektor zakładu karnego powiadamia zatrudniającego. § 25. Wynagrodzenie za okres zwolnienia od pracy oblicza i przekazuje do zakładu karnego zatrudniający, u którego skazany nabył prawo do zwolnienia, w terminie określonym dla przekazania list płac skazanych i środków na wynagrodzenia za pracę. § 26. Za niewykorzystane w całości lub w części zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia skazanemu przysługuje ekwiwalent pieniężny, niezależnie do przyczyn jego niewykorzystania. § 27. W razie gdy skazany został wycofany z zatrudnienia po uzyskaniu prawa do zwolnienia od pracy, zatrudniający przekazuje ekwiwalent pieniężny do zakładu karnego niezwłocznie po wycofaniu. § 28. Wysokość wynagrodzenia za okres zwolnienia od pracy oraz wysokość ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia oblicza się na zasadach ogólnych dotyczących pracowniczych urlopów wypoczynkowych. § 29. Skazanemu zatrudnionemu przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej lub za prace porządkowe na rzecz samorządu terytorialnego, w wymiarze nieprzekraczającym 90 godzin miesięcznie, zwolnienie od pracy nie przysługuje. § 30. 1. Urlopu wypoczynkowego przysługującego skazanemu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę udziela pracodawca. O urlopie wypoczynkowym pracodawca powiadamia dyrektora zakładu karnego najpóźniej w terminie 14 dni przed jego planowanym rozpoczęciem. 2. Termin określony w ust. 1 nie dotyczy urlopu wypoczynkowego udzielonego na podstawie art. 1672 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. § 31. 1. Wynagrodzenie za okres urlopu wypoczynkowego pracodawca przekazuje do zakładu karnego w terminie określonym w § 7 ust. 1. 2. W razie niewykorzystania w całości lub w części przysługującego skazanemu urlopu wypoczynkowego, pracodawca przekazuje do zakładu karnego ekwiwalent pieniężny za ten urlop niezwłocznie po ustaniu zatrudnienia. § 32. Przyczynami usprawiedliwiającymi niewykonywanie przez skazanego pracy są: 1) choroba; 2) udział w czynnościach procesowych; 3) korzystanie z przepustki, zezwolenia na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, zezwolenia na opuszczanie zakładu karnego; 4) inne przyczyny związane z funkcjonowaniem zakładu karnego. § 33. O przyczynach niewykonywania przez skazanego pracy dyrektor zakładu karnego niezwłocznie powiadamia zatrudniającego. § 34. 1. W jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej zatrudniających skazanych stosuje się akta i dokumenty z wykorzystaniem odpowiednich druków. 2. Wykaz druków dotyczących zatrudniania skazanych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 35. 1. Administracja zakładu karnego wydaje skazanemu zaświadczenie o zatrudnieniu w czasie pobytu w zakładzie karnym. 2. W zaświadczeniu należy określić w szczególności rodzaje i okresy zatrudnienia oraz wysokość otrzymywanego wynagrodzenia. 3. Zaświadczenie należy wydać skazanemu z urzędu, najpóźniej w dniu zwolnienia z zakładu karnego, a jeżeli jest to niemożliwe, przesłać niezwłocznie po zwolnieniu na adres podany przez skazanego. 4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają obowiązku wydania świadectwa pracy określonego w przepisach prawa pracy. Rozdział 6 Przepis końcowy § 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 lutego 2004 r. (poz. 242) Załącznik nr 1 TABELA WYNAGRODZEŃ ZASADNICZYCH DLA STANOWISK PRACY SKAZANYCH ZATRUDNIONYCH PRZY PRACACH PORZĄDKOWYCH ORAZ POMOCNICZYCH WYKONYWANYCH NA RZECZ JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Grupa stanowiskowaNazwa stanowiskaMiesięczne wynagrodzenie zasadnicze IPracownik transportu, pracownik gospodarczy (sprzątający, pomoc w pralni itp.), pomoc magazyniera, pomoc kucharza, pomoc palacza c.o. i inne stanowiska niewymagające kwalifikacji zawodowych50 %-60 % minimalnego wynagrodzenia IIBibliotekarz, pracownik radiowęzła, rolnik, hodowca zwierząt, ogrodnik. Obsługa maszyn pralniczych50 %-65 % minimalnego wynagrodzenia IIIPalacz c.o. Kwalifikowane prace robotnicze wymagające dyplomu czeladnika lub świadectwa ukończenia kursu albo równorzędne w zawodach: fryzjer, szewc, krawiec, introligator, kucharz, masarz, elektryk, hydraulik, tapicer, spawacz, tokarz, ślusarz, frezer, mechanik samochodowy i innych50 %-70 % minimalnego wynagrodzenia IVStanowiska robotnicze wymagające kwalifikacji mistrza w zawodzie (wykonywane samodzielnie prace wysoko kwalifikowane)50 %-75 % minimalnego wynagrodzenia Załącznik nr 2 WYKAZ DRUKÓW DOTYCZĄCYCH ZATRUDNIANIA SKAZANYCH A. Akta osobowe część "C" - symbol R-1 format 450 mm x 320 mm B. Rejestr zatrudnienia osadzonego - symbol R-2 format A-4 C. Rejestr finansowy osadzonego - symbol R-3 format A-4 D. Wniosek o zatrudnienie - symbol R-4 format B-5 E. Zaświadczenie o zatrudnieniu w warunkach szczególnych - symbol R-5 format A-5 F. Karta pracy osadzonego - symbol R-6 format A-4 G. Zaświadczenie o wykonywaniu pracy - symbol R-7 format A-5 H. Rejestr zatrudnienia nieodpłatnego osadzonego - symbol R-8 format A-4 I. Karta pracy osadzonego zatrudnionego nieodpłatnie - symbol R-9 format A-4 J. Karta pracy osadzonego zatrudnionego nieodpłatnie w wymiarze do 90 godzin miesięcznie - symbol R-10 format A-4 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania skazanych (Dz. U. Nr 113, poz. 727 oraz z 2002 r. Nr 122, poz. 1046) zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 27, poz. 243) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 września 2003 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 182, poz. 1784) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3c ustawy, powinny być podczas podawania poleceń i sygnałów w zakresie kierowania ruchem na drodze wyposażone w kamizelki barwy żółtej z elementami odblaskowymi oraz wyróżnikiem określającym formację, do której przynależą - odpowiadające wymaganym warunkom technicznym.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA podpisana w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 244) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 22 lutego 2001 r. została podpisana w Madrycie Konwencja o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, w następującym brzmieniu: KONWENCJA o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii, zdecydowane podjąć współpracę w dziedzinie zabezpieczenia społecznego, stwierdzając, iż zabezpieczenie pracowników każdego z obu Państw, którzy pracują lub prowadzą działalność zawodową na terytorium drugiego Państwa, jest najlepszą gwarancją ich praw, uznając więzy przyjaźni, łączące oba Państwa, postanowiły zawrzeć niniejszą konwencję i uzgodniły, co następuje: Dział I POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 1 Definicje 1. Dla celów stosowania niniejszej konwencji, pojęcia i wyrażenia wymienione poniżej mają następujące znaczenie: a) "Umawiające się Strony": oznacza Rzeczpospolitą Polską, zwaną dalej Polską, i Królestwo Hiszpanii, zwane dalej Hiszpanią, b) "terytorium": w przypadku Polski oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku Hiszpanii oznacza terytorium hiszpańskie, c) "ustawodawstwo": oznacza ustawy, przepisy wykonawcze i inne postanowienia, dotyczące zabezpieczenia społecznego, obowiązujące na terytorium każdej Umawiającej się Strony, d) "właściwa władza": oznacza, w przypadku Polski Ministra Pracy i Polityki Społecznej, Ministra Zdrowia i Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w przypadku Hiszpanii Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych, e) "instytucja": oznacza instytucję lub władzę właściwą w zakresie stosowania ustawodawstwa, o którym mowa w artykule 2 niniejszej konwencji, f) "instytucja właściwa": oznacza instytucję, która ma się zajmować każdym przypadkiem przewidzianym w ustawodawstwie właściwym każdej z Umawiających się Stron, g) "instytucja łącznikowa": oznacza instytucję zapewniającą koordynację i informację między instytucjami obu Umawiających się Stron, uczestniczącą w stosowaniu konwencji, jak również w informowaniu zainteresowanych odnośnie do praw i obowiązków z niej wynikających, h) "członek rodziny" lub "świadczeniobiorca": oznacza osoby w ten sposób określone przez ustawodawstwo właściwe każdej z Umawiających się Stron, i) "okres ubezpieczenia": oznacza okresy składkowe, zatrudnienia lub działalności na własny rachunek, takie jak je określa lub uznaje za okresy ubezpieczenia ustawodawstwo, pod którego rządem zostały nabyte lub są uznane za nabyte, oraz wszelkie okresy uznane za równorzędne z okresami ubezpieczenia w stopniu przyjętym przez to ustawodawstwo, j) pojęcia "świadczenie", "emerytura" lub "renta" oznaczają wszystkie świadczenia pieniężne, emerytury i renty, które są przewidziane zgodnie z artykułem 2 niniejszej konwencji, w tym wszelkie rewaloryzacje, uzupełnienia lub dodatki do tych świadczeń, k) "miejsce zamieszkania" oznacza pobyt stały, l) "pobyt" oznacza pobyt czasowy. 2. Inne pojęcia lub wyrażenia użyte w niniejszej konwencji mają znaczenie takie, jakie nadało im ustawodawstwo stosowane przez każdą z Umawiających się Stron. Artykuł 2 Przedmiotowy zakres konwencji 1. Niniejszą konwencję stosuje się: A) po stronie hiszpańskiej do ustawodawstwa dotyczącego świadczeń z hiszpańskiego systemu zabezpieczenia społecznego w zakresie: a) świadczeń leczniczych, b) świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy wynikającej z choroby zwykłej i wypadku nie przy pracy, macierzyństwa, c) świadczeń z tytułu trwałej niezdolności do pracy, starości i śmierci żywiciela rodziny, d) świadczeń z tytułu ochrony rodziny, e) zasiłku pogrzebowego, f) świadczeń z tytułu bezrobocia, g) świadczeń pieniężnych z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej; B) po stronie polskiej do ustawodawstwa dotyczącego świadczeń z polskiego systemu zabezpieczenia społecznego w zakresie: a) świadczeń zdrowotnych, b) świadczeń pieniężnych z tytułu choroby i macierzyństwa, c) świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, starości i śmierci żywiciela rodziny, d) zasiłków rodzinnych, e) zasiłków pogrzebowych, f) świadczeń z tytułu bezrobocia, g) świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, h) świadczeń przyznanych w szczególnym trybie, z wyłączeniem świadczeń z tytułu zaopatrzenia emerytalnego: funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, żołnierzy zawodowych oraz uposażenia sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku. 2. Niniejsza konwencja będzie się stosowała do ustawodawstwa, które w przyszłości uzupełni lub zmieni ustawodawstwo, o którym mowa w ustępie 1. 3. Niniejsza konwencja będzie się stosowała do ustawodawstwa ustalającego nowy system zabezpieczenia społecznego lub jego nową dziedzinę, o ile zawarte zostanie stosowne porozumienie między Umawiającymi się Stronami. 4. Konwencja będzie się stosowała do ustawodawstwa, na mocy którego zakres stosowania obowiązujących regulacji zostanie rozszerzony na nowe grupy osób w jednej z Umawiających się Stron, o ile właściwa władza drugiej Umawiającej się Strony nie zgłosi sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy od otrzymania notyfikacji tych postanowień. Artykuł 3 Podmiotowy zakres konwencji 1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do pracowników i osób pracujących na własny rachunek, obywateli każdej z Umawiających się Stron, jak również do członków ich rodzin oraz innych osób uprawnionych pozostałych po śmierci żywiciela rodziny. 2. Niniejsza konwencja będzie również stosowana wobec korzystających ze świadczeń członków rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, którzy są obywatelami jednej z Umawiających się Stron, bez względu na narodowość pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, pod warunkiem że podlegali oni ustawodawstwu jednej lub obydwu Umawiających się Stron. Artykuł 4 Zasada równego traktowania Obywatele jednej z Umawiających się Stron, pracownicy lub osoby pracujące na własny rachunek na terytorium drugiej Umawiającej się Strony podlegają ustawodawstwu i przysługują im uprawnienia z tytułu zabezpieczenia społecznego tej drugiej Umawiającej się Strony na takich samych warunkach jak obywatelom tej Umawiającej się Strony, bez naruszenia właściwych postanowień zawartych w niniejszej konwencji. Artykuł 5 Zachowanie nabytych praw i wypłacanie świadczeń za granicę 1. Jeżeli niniejsza konwencja nie stanowi inaczej, emerytury, renty i inne świadczenia pieniężne, o których mowa w artykule 2 ustęp 1, nie będą podlegały zmniejszeniu, zmianie, zawieszeniu lub wstrzymaniu z powodu faktu, że świadczeniobiorca przebywa lub ma miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, i będą mu one wypłacane na tym terytorium. 2. Postanowienia zawarte w ustępie 1 nie dotyczą zasiłków z tytułu czasowej niezdolności do pracy, świadczeń z tytułu bezrobocia i hiszpańskich świadczeń nieskładkowych, których przyznanie zależy od okresu zamieszkiwania, jak również polskich świadczeń przyznawanych w szczególnym trybie. 3. Świadczenia przyznane na podstawie niniejszej konwencji świadczeniobiorcom zamieszkującym na terytorium państwa trzeciego będą wypłacane, uwzględniając postanowienia ustępów 1 i 2, na takich samych warunkach i w takim samym zakresie, jak obywatelom własnego państwa zamieszkującym na terytorium państwa trzeciego. Dział II POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WŁAŚCIWEGO USTAWODAWSTWA Artykuł 6 Zasada ogólna Osoby, do których stosuje się niniejszą konwencję, będą podlegały wyłącznie i w pełni ustawodawstwu dotyczącemu zabezpieczenia społecznego Umawiającej się Strony, na której terytorium wykonują pracę, bez naruszenia postanowień artykułu 7. Artykuł 7 Zasady szczególne i wyjątki 1. W odniesieniu do zasady określonej w artykule 6 ustanawia się następujące zasady szczególne i wyjątki: a) Pracownik zatrudniony w przedsiębiorstwie, którego siedziba znajduje się na terytorium jednej z Umawiających się Stron, który zostanie delegowany przez to przedsiębiorstwo na terytorium drugiej z Umawiających się Stron, aby wykonywać tam pracę o charakterze przejściowym, będzie podlegał ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony, o ile przewidywany czas pracy, do której został delegowany, nie przekracza trzech lat, lub o ile nie został delegowany w zastępstwie innej osoby, której okres delegowania upłynął. b) Jeżeli, z powodu nieprzewidzianych okoliczności, okresy pracy, o której mowa pod literą a), przekraczają trzy lata, pracownik w dalszym ciągu będzie podlegał ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony przez nowy okres, nie dłuższy niż kolejne dwa lata, pod warunkiem że właściwa władza drugiej Umawiającej się Strony lub instytucja, której zostały przekazane uprawnienia, wyrazi na to zgodę. c) Pracownik wykonujący pracę równolegle na terytoriach obu Umawiających się Stron będzie podlegał ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania. d) Osoba pracująca na własny rachunek, wykonująca zwykle swą działalność na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony, która przenosi czasowo tę działalność na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie podlegała ustawodawstwu pierwszej Umawiającej się Strony, pod warunkiem że przewidywany okres działalności nie przekracza jednego roku. e) Osoba pracująca na własny rachunek równolegle na terytoriach obu Umawiających się Stron będzie podlegała ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania. f) Osoba pracująca na własny rachunek na terytorium jednej Umawiającej się Strony, która równocześnie jest pracownikiem na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie podlegała wyłącznie ustawodawstwu tej drugiej Umawiającej się Strony. g) Pracownicy zatrudnieni w przedsiębiorstwach transportu lotniczego i lądowego, wykonujący pracę na terytoriach obu Umawiających się Stron, będą podlegali ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium przedsiębiorstwo ma siedzibę. h) Pracownik wykonujący pracę na pokładzie statku będzie podlegał ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, pod której banderą statek pływa. Jeżeli jednak ten pracownik jest wynagradzany za tę pracę przez przedsiębiorstwo lub osobę mającą siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będzie podlegał ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, jeżeli zamieszkuje na jej terytorium. Przedsiębiorstwo lub osoba wypłacająca wynagrodzenie będzie uważana za pracodawcę dla celów stosowania tego ustawodawstwa. i) Pracownicy będący obywatelami jednej Umawiającej się Strony i zamieszkali na jej terytorium, którzy świadczą usługi na rzecz mieszanego przedsiębiorstwa rybackiego utworzonego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i na statku pod banderą tej Umawiającej się Strony, będą uznawani za pracowników przedsiębiorstwa udziałowego tej Umawiającej się Strony, której są obywatelami i w której zamieszkują, a zatem będą podlegali ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, zaś to przedsiębiorstwo będzie wypełniało swoje obowiązki jako pracodawca. j) Pracownicy, którzy wykonują pracę związaną z załadunkiem i rozładunkiem, naprawą statków oraz nadzorem portów, będą podlegali ustawodawstwu Umawiającej się Strony, na której terytorium położony jest dany port. k) Członkowie personelu misji dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych będą podlegali postanowieniom zawartym w Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r. oraz Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r. l) Urzędnicy państwowi jednej Umawiającej się Strony, oprócz wymienionych pod literą k), którzy są delegowani na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą podlegali ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, do której należy administracja, której podlegają. m) Personel administracyjny i techniczny oraz członkowie personelu służby misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych każdej z Umawiających się Stron będą mogli w ciągu trzech miesięcy począwszy od wejścia w życie niniejszej konwencji lub w ciągu trzech miesięcy od daty rozpoczęcia pracy na terytorium Umawiającej się Strony, w której wykonują swoją pracę, dokonać wyboru między stosowaniem ustawodawstwa jednej lub drugiej Umawiającej się Strony, pod warunkiem że nie mają statusu urzędników państwowych państwa, do którego należy misja dyplomatyczna lub urząd konsularny, i są jego obywatelami. n) Osoby zatrudnione jako prywatna służba członków misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych będą miały prawo wyboru, o którym mowa pod literą m), jeżeli są obywatelami Umawiającej się Strony, do której należy misja dyplomatyczna lub urząd konsularny. o) Osoby delegowane przez jedną z Umawiających się Stron w ramach misji współpracy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony będą podlegały ustawodawstwu Strony delegującej, chyba że porozumienia o współpracy stanowią inaczej. 2. Właściwe władze obu Umawiających się Stron lub instytucje przez nie wyznaczone mogą, za obopólną zgodą, ustanowić inne wyjątki lub zmienić te, które zostały przewidziane w ustępie 1. Dział III POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ Rozdział 1 Świadczenia zdrowotne Artykuł 8 Świadczenia zdrowotne dla członków rodziny pracowników i osób pracujących na własny rachunek Członkowie rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, ubezpieczonych w jednej z Umawiających się Stron, zamieszkujący na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, o ile nie posiadają prawa do świadczeń zdrowotnych w państwie zamieszkania, będą otrzymywali te świadczenia udzielane przez instytucję w miejscu zamieszkania w zakresie i w sposób przewidziany w stosowanym przez nią ustawodawstwie, na koszt instytucji właściwej. Artykuł 9 Świadczenia zdrowotne dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin 1. Osoby posiadające uprawnienia do emerytury lub renty, zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron, otrzymywać będą świadczenia zdrowotne od instytucji miejsca zamieszkania, zgodnie z jej ustawodawstwem i na jej koszt. Zasada ta obejmuje również członków rodziny emeryta lub rencisty uprawnionych do tych świadczeń. 2. Osoby posiadające uprawnienia do emerytury lub renty wyłącznie na podstawie ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron, zamieszkujące na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, otrzymują świadczenia zdrowotne od instytucji miejsca zamieszkania zgodnie z jej ustawodawstwem i na koszt instytucji właściwej. Zasada ta obejmuje również zamieszkujących z nimi członków rodziny uprawnionych do tych świadczeń. Artykuł 10 Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych przez instytucję jednej Umawiającej się Strony na rzecz instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony w wyniku stosowania postanowień niniejszego rozdziału będą zwracane w formie, która zostanie określona w porozumieniach administracyjnych, o których mowa w artykule 36 ustęp 1 niniejszej konwencji. Artykuł 11 Rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych W przyszłości, biorąc pod uwagę rozwój niniejszej konwencji, obie Umawiające się Strony, na podstawie obopólnej zgody, będą mogły rozszerzyć o nowe kategorie osób uprawnienia do świadczeń zdrowotnych. Rozdział 2 Świadczenia pieniężne z tytułu choroby i macierzyństwa Artykuł 12 Sumowanie okresów ubezpieczenia 1. Świadczenia pieniężne przysługujące z tytułu czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby i macierzyństwa, z wyłączeniem świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, będą przyznawane przez instytucję właściwą tej z Umawiających się Stron, której ustawodawstwo stosowane jest do pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, zgodnie z artykułami 6 i 7 niniejszej konwencji. 2. W przypadku gdy ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie, zachowanie lub odzyskanie prawa do świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy i macierzyństwa, o których mowa w ustępie 1, od przebycia określonych okresów ubezpieczenia, instytucja właściwa uwzględni w tym celu, o ile będzie to niezbędne, okresy ubezpieczenia lub okresy równorzędne przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, tak jakby chodziło o okresy przebyte zgodnie z własnym ustawodawstwem, o ile okresy te nie pokrywają się. Rozdział 3 Świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, starości i z tytułu śmierci żywiciela rodziny Artykuł 13 Ustalenie prawa do świadczeń i obliczanie ich wysokości Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, którzy kolejno lub na przemian podlegali ustawodawstwu jednej i drugiej Umawiającej się Strony, będą mieli prawo do świadczeń przy zastosowaniu następujących zasad: 1. Instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony ustali prawo i obliczy wysokość świadczenia, uwzględniając jedynie własne okresy ubezpieczenia. 2. Instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony ustali prawo do świadczeń, sumując z własnymi okresami ubezpieczenia okresy, które zostały przebyte pod działaniem ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. Po zsumowaniu okresów ubezpieczenia, jeżeli prawo do świadczenia zostanie ustalone, będą stosowane następujące zasady w celu obliczenia wysokości świadczenia: a) Instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony ustala wysokość świadczenia, do którego zainteresowany miałby prawo, gdyby wszystkie zsumowane okresy ubezpieczenia zostały przebyte pod działaniem obowiązującego ją ustawodawstwa (emerytura lub renta teoretyczna). b) Wysokość wypłacanego świadczenia zostanie ustalona po zastosowaniu do teoretycznego świadczenia, o którym mowa pod literą a), tej samej proporcji, która istnieje między długością okresu ubezpieczenia przebytego na terytorium Umawiającej się Strony, której instytucja dokonuje obliczenia wysokości świadczenia, a łączną długością okresów ubezpieczenia przebytych w obu Umawiających się Stronach (pro rata temporis). c) Jeżeli ustawodawstwo którejkolwiek z Umawiających się Stron wymaga maksymalnej długości okresów ubezpieczenia dla uzyskania pełnej emerytury, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględni, do celów zsumowania, jedynie te okresy ubezpieczenia drugiej Umawiającej się Strony, które okażą się niezbędne do uzyskania prawa do tej emerytury. 3. Po ustaleniu prawa i wysokości świadczenia, zgodnie z postanowieniami ustępów 1 i 2, instytucja właściwa każdej Umawiającej się Strony przyznaje i wypłaca świadczenie, które będzie korzystniejsze dla zainteresowanego, niezależnie od decyzji podjętej przez instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 14 Okresy ubezpieczenia krótsze niż jeden rok 1. Odstępując od postanowień artykułu 13 ustęp 2, o ile łączna długość okresów ubezpieczenia przebytych pod działaniem ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron jest krótsza niż jeden rok i kiedy na mocy ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony prawo do świadczeń nie zostaje nabyte, instytucja tej Umawiającej się Strony nie przyznaje żadnych świadczeń z tytułu wymienionego okresu. Instytucja drugiej Umawiającej się Strony uwzględnia wymienione okresy, jeżeli jest to niezbędne dla nabycia prawa i ustalenia wysokości emerytury lub renty, traktując je tak jak własne okresy ubezpieczenia bez stosowania postanowień artykułu 13 ustęp 2 litera b). 2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, okresy krótsze niż jeden rok, udowodnione w obu Umawiających się Stronach, są uwzględniane przez tę Umawiającą się Stronę, w której zainteresowany spełnia warunki wymagane dla otrzymania świadczenia. Jeżeli ma on prawo do świadczenia w obu Umawiających się Stronach, świadczenie zostanie przyznane tylko przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, gdzie zainteresowany ostatnio opłacał składki. W tych przypadkach nie mają zastosowania postanowienia artykułu 13 ustęp 2 litera b). Artykuł 15 Szczegółowe warunki przyznania prawa do świadczeń 1. Jeżeli na mocy ustawodawstwa jednej Umawiającej się Strony przyznanie świadczeń, o których mowa w niniejszym rozdziale, jest uzależnione od warunku podlegania pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek temu ustawodawstwu w chwili, w której miało miejsce zdarzenie powodujące nabycie prawa do świadczenia, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek podlegają ubezpieczeniu, w tym momencie, na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony lub jeżeli pobierają od tej Umawiającej się Strony świadczenia na podstawie własnych okresów ubezpieczenia. Dla przyznania świadczeń z tytułu śmierci żywiciela rodziny, jeżeli jest to niezbędne, uwzględnia się fakt, że zmarły był ubezpieczony albo pobierał emeryturę lub rentę na podstawie ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. 2. Jeżeli na mocy ustawodawstwa jednej Umawiającej się Strony wymagane jest dla ustalenia prawa do świadczeń przebycie okresów składkowych w określonym czasie, bezpośrednio poprzedzającym chwilę, w której miało miejsce zdarzenie powodujące nabycie prawa do świadczeń, to warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli osoba zainteresowana przebyła te okresy w czasie bezpośrednio poprzedzającym datę nabycia prawa do świadczeń na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. 3. Przepisy prawne jednej z Umawiających się Stron dotyczące zawieszenia lub wstrzymania prawa do świadczeń albo zmniejszenia ich wysokości w przypadku emerytów lub rencistów wykonujących działalność zawodową lub osiągających określony poziom dochodów będą wobec nich stosowane, nawet gdyby prowadzili działalność zawodową albo osiągali określony poziom dochodów na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 16 Podstawa wymiaru świadczeń 1. Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń instytucja właściwa każdej z Umawiających się Stron uwzględnia wyłącznie własne okresy ubezpieczenia. 2. W przypadku Hiszpanii dla ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, gdy znajdują zastosowanie postanowienia artykułu 13 ustęp 2, stosowane będą następujące zasady: a) Obliczenie hiszpańskiej teoretycznej emerytury lub renty zostanie dokonane w oparciu o rzeczywiste składki opłacone przez ubezpieczonego w Hiszpanii w latach bezpośrednio poprzedzających wpłatę ostatniej składki na hiszpańskie ubezpieczenie społeczne. b) Wysokość świadczeń będzie zwiększona o wysokość podwyżek i rewaloryzacji ustalanych na każdy następny rok dla emerytur lub rent tego samego rodzaju. Artykuł 17 Uwzględnianie okresów składkowych w systemach specjalnych i określonych zawodach Jeżeli ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony uzależnia przyznanie prawa do świadczeń lub pewnych korzyści od przebycia okresów ubezpieczenia w zawodzie podlegającym systemowi specjalnemu lub w określonym zawodzie, albo na określonym stanowisku, okresy przebyte pod działaniem ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony zostaną uwzględnione dla celów przyznania tych świadczeń lub korzyści, tylko jeżeli zostały przebyte w takim samym systemie lub w przypadku jego braku w tym samym zawodzie albo na określonym stanowisku. Jeżeli po uwzględnieniu takich okresów zainteresowany nie spełnia warunków wymaganych do przyznania świadczeń z danego systemu specjalnego, okresy te zostaną uwzględnione dla celów przyznania świadczeń z systemu powszechnego lub innego systemu specjalnego, do których osoba zainteresowana miałaby prawo. Artykuł 18 Określenie stopnia niezdolności do pracy 1. W celu przyznania świadczeń z tytułu niezdolności do pracy instytucja właściwa każdej z Umawiających się Stron określa stopień niezdolności do pracy zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem. 2. W celu stosowania postanowień ustępu 1 instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron będą brały pod uwagę wyniki badań lekarskich i dokumentacji administracyjnej sporządzanych przez instytucję drugiej Umawiającej się Strony. Jednakże każda instytucja może poddać ubezpieczonego badaniom lekarskim przeprowadzanym przez wybranych przez nią lekarzy i na swój koszt. Artykuł 19 Emerytury o charakterze nieskładkowym 1. Emerytury o charakterze nieskładkowym będą przyznawane przez każdą z Umawiających się Stron obywatelom drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem Umawiającej się Strony, która przyznaje świadczenie. 2. W przyznawaniu emerytur nieskładkowych każda z Umawiających się Stron będzie miała na uwadze jedynie potwierdzone na terytorium danej Umawiającej się Strony okresy zamieszkiwania. Rozdział 4 Zasiłki rodzinne Artykuł 20 Przyznanie prawa do zasiłków rodzinnych 1. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek ubezpieczeni zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony albo osoba otrzymująca emeryturę lub rentę od jednej z Umawiających się Stron będą mieli prawo, dla członków rodziny zamieszkujących na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, do zasiłków rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo tej Umawiającej się Strony, w której są ubezpieczeni, lub Umawiającej się Strony, od której otrzymują emeryturę lub rentę, tak jakby członkowie rodziny zamieszkiwali na terytorium tej Umawiającej się Strony. 2. W przypadku kiedy prawo do zasiłku przysługuje za ten sam okres i dla tego samego członka rodziny zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron, właściwą do przyznania zasiłku będzie instytucja tej Umawiającej się Strony, w której pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek są ubezpieczeni lub na mocy ustawodawstwa której wypłacana jest emerytura lub renta. 3. Jeżeli po zastosowaniu postanowień ustępu 2 występuje, na mocy ustawodawstwa obu Umawiających się Stron, zbieg uprawnień do zasiłków za ten sam okres i dla tego samego członka rodziny, zasiłek ten będzie wypłacany jedynie przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkuje ten członek rodziny. Rozdział 5 Zasiłek pogrzebowy Artykuł 21 Przyznanie prawa do zasiłku 1. Zasiłek pogrzebowy będzie przyznawany przez instytucję właściwą Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo stosuje się do pracownika, osoby pracującej na własny rachunek, emeryta lub rencisty w chwili ich śmierci. 2. Jeżeli w wyniku śmierci emeryta lub rencisty otrzymującego świadczenia na podstawie ustawodawstwa obu Umawiających się Stron powstaje prawo do zasiłku od instytucji właściwych obu Umawiających się Stron, zasiłek pogrzebowy przyznaje instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium emeryt lub rencista miał miejsce zamieszkania w chwili śmierci. Jeżeli śmierć nastąpiła na terytorium państwa trzeciego, przyznanie prawa do zasiłku będzie ciążyć na instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na której terytorium emeryt lub rencista ostatnio miał miejsce zamieszkania. 3. W celu przyznania zasiłku pogrzebowego, jeżeli okaże się to niezbędne, będą uwzględniane okresy ubezpieczenia przebyte na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Rozdział 6 Świadczenia z tytułu bezrobocia Artykuł 22 Ustalenie prawa Instytucje właściwe obu Umawiających się Stron przyznają i wypłacają świadczenia z tytułu bezrobocia obywatelom drugiej Umawiającej się Strony w tym samym zakresie i na tych samych warunkach jak swoim obywatelom. Rozdział 7 Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej Artykuł 23 Ustalenie prawa do świadczeń Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ustala się zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo miało zastosowanie w chwili wypadku albo w czasie, gdy pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii wykonywali pracę, w wyniku której powstała choroba zawodowa. Artykuł 24 Pogłębienie się następstw wypadku przy pracy Jeżeli u pracownika i osoby pracującej na własny rachunek w Polsce lub pracownika w Hiszpanii, którzy ulegli wypadkowi przy pracy, następuje nawrót lub pogłębienie się następstw wypadku, w czasie gdy podlegają oni ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, koszty świadczeń, które mogliby oni otrzymać z powodu tego nawrotu lub pogłębienia, będzie ponosić instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, w której pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii byli ubezpieczeni w chwili, kiedy miał miejsce wypadek przy pracy. Artykuł 25 Choroba zawodowa 1. Świadczenia z tytułu choroby zawodowej będą regulowane zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, które stosowało się do pracownika i osoby pracującej na własny rachunek w Polsce lub pracownika w Hiszpanii w czasie, gdy wykonywali pracę niosącą ryzyko nabycia choroby zawodowej, nawet jeżeli choroba została po raz pierwszy rozpoznana, kiedy zainteresowany podlegał ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony. 2. Jeżeli pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii kolejno lub na przemian wykonywali pracę, o której mowa w ustępie 1, i podlegali ustawodawstwu jednej lub drugiej Umawiającej się Strony, ich uprawnienia zostaną ustalone zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, której podlegają lub podlegali ostatnio z tytułu wykonywania tej pracy. Gdyby nie mieli oni prawa do świadczeń od tej Umawiającej się Strony, ich uprawnienia rozpatrzy pierwsza Umawiająca się Strona w oparciu o swoje ustawodawstwo. Artykuł 26 Zaostrzenie się choroby zawodowej 1. Jeżeli choroba zawodowa jest powodem przyznania świadczeń przez jedną z Umawiających się Stron, ta Umawiająca się Strona będzie ponosić konsekwencje związane z każdym zaostrzeniem się choroby, jakie może nastąpić, nawet jeżeli pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii podlegają ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, o ile nie wykonywali pracy o tym samym ryzyku w czasie, gdy podlegali ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony. 2. Jeżeli po przyznaniu, przez instytucję jednej z Umawiających się Stron, renty z tytułu niezdolności do pracy z powodu choroby zawodowej zainteresowany wykonuje pracę mogącą zaostrzyć chorobę zawodową, którą jest dotknięty, podczas gdy podlega on ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa pierwszej Umawiającej się Strony nadal będzie wypłacać świadczenie, które przyznała, nie uwzględniając zaostrzenia choroby. Instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu zainteresowany podlegał w chwili zaostrzenia się choroby, przyzna mu świadczenie, którego wysokość będzie równa różnicy między wysokością świadczenia, do którego zainteresowany ma prawo po zaostrzeniu się choroby, a wysokością świadczenia przed zaostrzeniem się choroby, do którego miałby prawo na mocy ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony. Artykuł 27 Ocena stopnia niezdolności do pracy wynikającej z wypadku przy pracy lub choroby zawodowej Przy ocenie stopnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową uwzględnia się następstwa wcześniejszych wypadków przy pracy lub chorób zawodowych, jakim uległ pracownik i osoba pracująca na własny rachunek w Polsce lub pracownik w Hiszpanii, nawet jeżeli te wypadki albo choroby zawodowe miały miejsce wówczas, kiedy podlegali ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony. Dział IV POSTANOWIENIA RÓŻNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE Rozdział 1 Postanowienia różne Artykuł 28 Szczególne zasady dotyczące przypadków sumowania okresów Jeżeli do przyznania prawa do świadczeń należy dokonać sumowania okresów ubezpieczenia przebytych na terytorium obu Umawiających się Stron, będą stosowane następujące zasady: a) Jeżeli okres ubezpieczenia obowiązkowego pokrywa się z okresem ubezpieczenia dobrowolnego lub równorzędnego, uwzględnia się okres ubezpieczenia obowiązkowego. b) Jeżeli okresy ubezpieczenia dobrowolnego pokrywają się u obu Umawiających się Stron, każda Umawiająca się Strona uwzględni okresy tego ubezpieczenia przebyte na mocy jej ustawodawstwa. c) Jeżeli równorzędne okresy ubezpieczenia pokrywają się u obu Umawiających się Stron, uwzględnia się okresy przebyte na terytorium tej Umawiającej się Strony, gdzie pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek byli ostatnio obowiązkowo ubezpieczeni. d) Jeżeli okresy ubezpieczenia dobrowolnego przebyte na terytorium jednej Umawiającej się Strony pokrywają się z równorzędnymi okresami ubezpieczenia przebytymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, uwzględnia się okresy ubezpieczenia dobrowolnego. e) Jeżeli po jednej z Umawiających się Stron nie jest możliwe określenie czasu, w jakim niektóre okresy ubezpieczenia zostały przebyte, będzie się domniemywać, że okresy te nie pokrywają się z okresami ubezpieczenia przebytymi na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 29 Sumowanie okresów ubezpieczenia w celu objęcia ubezpieczeniem dobrowolnym Jeżeli do objęcia ubezpieczeniem dobrowolnym lub jego kontynuowania wymagane są określone okresy ubezpieczenia, sumuje się, o ile jest to niezbędne, okresy ubezpieczenia przebyte na mocy ustawodawstwa obu Umawiających się Stron, jeżeli okresy te nie pokrywają się. Artykuł 30 Aktualizacja i rewaloryzacja świadczeń 1. Świadczenia przyznane na mocy postanowień niniejszej konwencji będą aktualizowane i rewaloryzowane z tą samą częstotliwością i w tej samej wysokości, co świadczenia przyznane na mocy ustawodawstwa wewnętrznego. 2. W przypadku emerytur i rent, których wysokość została określona według zasady "pro rata temporis", o której mowa w artykule 13 ustęp 2, kwota podwyżki rewaloryzacyjnej jest określana przy zastosowaniu tej samej zasady proporcjonalności, którą przyjęto do ustalenia wysokości emerytury i renty. Artykuł 31 Przedkładanie dokumentów 1. Wnioski, deklaracje lub odwołania oraz inne dokumenty, które dla celów stosowania ustawodawstwa Umawiającej się Strony powinny być przedstawione w określonym terminie odpowiednim władzom lub instytucjom tej Umawiającej się Strony, będą uważane za przedłożone Umawiającej się Stronie, jeżeli wszystkie te dokumenty zostały przedłożone w tym samym terminie odpowiedniej władzy lub instytucji drugiej Umawiającej się Strony. 2. Każdy wniosek o przyznanie świadczeń złożony zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony będzie uważany za wniosek o przyznanie odpowiedniego świadczenia zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, o ile zainteresowany poinformował lub z przedstawionej przez niego dokumentacji wynika, że był ubezpieczony na terytorium tej Umawiającej się Strony. 3. Dokumenty i korespondencja, które właściwe władze, instytucje łącznikowe i instytucje właściwe będą wymieniać przy stosowaniu niniejszej konwencji, będą redagowane w języku polskim lub hiszpańskim. Artykuł 32 Pomoc administracyjna między instytucjami 1. Instytucje właściwe obu Umawiających się Stron mogą w każdej chwili zażądać przeprowadzenia badań lekarskich i potwierdzenia stanu faktycznego, które mogą być przesłanką nabycia, zmiany, zawieszenia, utraty, wygaśnięcia lub zachowania prawa do świadczeń przez nie przyznanych. Poniesione z tego tytułu wydatki będą bezzwłocznie zwracane przez instytucję właściwą, która zażądała przeprowadzenia badań lekarskich lub potwierdzenia stanu faktycznego, po otrzymaniu dokumentów potwierdzających ich poniesienie. 2. Jeśli instytucja właściwa jednej z Umawiających się Stron, ustalając lub weryfikując wysokość emerytury lub renty zgodnie z postanowieniami działu III niniejszej konwencji, stwierdzi, że wypłaciła uprawnionemu do świadczeń kwotę wyższą od należnej, może zwrócić się do instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony, zobowiązanej do wypłaty takiego rodzaju świadczeń na rzecz tego samego uprawnionego, o potrącenie nadpłaty z pierwszej wypłaty zaległości odpowiadających okresowym wypłatom świadczeń przy zachowaniu ograniczeń przewidzianych przez wewnętrzne ustawodawstwo Umawiającej się Strony, która dokonuje potrącenia. Instytucja, która dokonała potrącenia, przekaże potrąconą kwotę instytucji-wierzycielowi. Artykuł 33 Ochrona danych osobowych Z wyjątkiem zobowiązań nałożonych przez ustawodawstwo każdej z Umawiających się Stron, dane osobowe przekazywane przez jedną Umawiającą się Stronę drugiej Umawiającej się Stronie, zgodnie z niniejszą konwencją i w celu jej realizacji, będą uważane za poufne i będzie je można wykorzystywać wyłącznie w celu stosowania niniejszej konwencji lub ustawodawstwa, do którego niniejsza konwencja się odnosi. Artykuł 34 Zwolnienia z opłat od czynności i dokumentów administracyjnych 1. Zwolnienia z opłat rejestracyjnych, księgowych, skarbowych i konsularnych lub innych podobnych, przewidziane w ustawodawstwie każdej z Umawiających się Stron, mają zastosowanie do świadectw i dokumentów wydawanych przez organy administracji i instytucje drugiej Umawiającej się Strony dla stosowania niniejszej konwencji. 2. Wszystkie czynności administracyjne i wydawane dokumenty dla stosowania niniejszej konwencji zostaną zwolnione z obowiązku legalizacji i uwierzytelniania. Artykuł 35 Sposoby i gwarancje wypłaty świadczeń Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron będą dokonywać płatności na mocy niniejszej konwencji bezpośrednio osobom uprawnionym w walucie urzędowej swojego państwa, a w przypadku braku wymienialności tej waluty - w innej walucie wymienialnej. Artykuł 36 Uprawnienia właściwych władz 1. Upoważnia się właściwe władze obu Umawiających się Stron do zawierania porozumień administracyjnych koniecznych do stosowania niniejszej konwencji. 2. Właściwe władze Umawiających się Stron są zobowiązane do: a) wyznaczenia odpowiednich dla obu Umawiających się Stron instytucji łącznikowych, b) wzajemnego powiadamiania o czynnościach podjętych na płaszczyźnie krajowej dla stosowania niniejszej konwencji, c) wzajemnego notyfikowania wszelkich regulacji ustawowych i wykonawczych zmieniających regulacje, o których mowa w artykule 2, d) wzajemnego udzielania pomocy i rozwijania możliwie szerokiej współpracy technicznej i administracyjnej dla stosowania niniejszej konwencji. 3. Właściwe władze obu Umawiających się Stron mogą powołać Komisję Mieszaną z udziałem przedstawicieli właściwych dla tych Stron instytucji w celu oceny stosowania konwencji i inicjowania zmian uznanych za pożyteczne. Spotkania Komisji Mieszanej będą się odbywać z uzgodnioną częstotliwością na przemian w Polsce i w Hiszpanii. Artykuł 37 Rozwiązywanie sporów 1. Właściwe władze w drodze negocjacji rozwiązują różnice w interpretacji niniejszej konwencji i porozumień administracyjnych do niej. 2. Gdyby spory nie zostały rozstrzygnięte w terminie sześciu miesięcy od daty rozpoczęcia negocjacji, powinny zostać poddane komisji arbitrażowej, której skład oraz procedowanie zostaną ustalone w drodze porozumienia Umawiających się Stron. Decyzje komisji arbitrażowej będą obligatoryjne i ostateczne. Rozdział 2 Postanowienia przejściowe Artykuł 38 Uwzględnianie okresów ubezpieczenia przebytych przed wejściem w życie niniejszej konwencji 1. Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron przed datą wejścia w życie niniejszej konwencji zostaną uwzględnione przy ustalaniu prawa i wysokości świadczeń przyznawanych na jej mocy. 2. W przypadku pokrywania się okresów ubezpieczenia, odpowiadających okresom przebytym przed wejściem w życie niniejszej konwencji, każda z Umawiających się Stron uwzględni okresy faktycznie przebyte pod działaniem jej własnego ustawodawstwa przy ustalaniu prawa i wysokości świadczeń. Artykuł 39 Przypadki poprzedzające wejście w życie konwencji 1. Stosowanie niniejszej konwencji tworzy prawo do świadczeń z tytułu przypadków ubezpieczeniowych, które wystąpiły przed datą jej wejścia w życie. Jednakże w żadnym przypadku nie będzie miała miejsca wypłata świadczeń za okresy poprzedzające jej wejście w życie. 2. Prawa zainteresowanych, którzy przed wejściem w życie niniejszej konwencji otrzymali emeryturę lub rentę albo którym odmówiono tych świadczeń, będą ustalane ponownie na ich wniosek z uwzględnieniem postanowień niniejszej konwencji. Świadczenia już wypłacone, mające postać jednorazowej wypłaty, nie podlegają rozpatrzeniu. Rozdział 3 Postanowienia końcowe Artykuł 40 Okres ważności konwencji 1. Niniejsza konwencja zostaje zawarta na czas nieokreślony, przy czym może zostać wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron drogą notyfikacji drugiej Umawiającej się Stronie. W takim przypadku jej ważność ustanie po upływie sześciu miesięcy od daty notyfikacji. 2. W przypadku wypowiedzenia, postanowienia niniejszej konwencji będą nadal stosowane do praw nabytych na jej podstawie. Równocześnie Umawiające się Strony przyjmą postanowienia gwarantujące zachowanie praw będących w trakcie nabywania, wynikających z okresów ubezpieczenia, przebytych przed datą utraty ważności konwencji. Artykuł 41 Podpisanie i ratyfikacja Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym każdej z Umawiających się Stron i wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca, który nastąpi po dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Sporządzono w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Longin Komołowski Minister Pracy i Polityki Społecznej W imieniu Królestwa Hiszpanii Juan Carlos Aparicio Pérez Minister Pracy i Spraw Socjalnych Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmienne zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 18 września 2002 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 245) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 5 kwietnia 2002 r. o ratyfikacji Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii (Dz. U. Nr 71, poz. 654) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 18 września 2002 r. wyżej wymienioną konwencję. Zgodnie z artykułem 41 konwencji wchodzi ona w życie dnia 1 października 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. S. Dąbrowa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE podpisane w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r. w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 246) POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii Na podstawie artykułu 36 ustęp 1 Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii z dnia 22 lutego 2001 r. właściwe władze: - w Rzeczypospolitej Polskiej - Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, Minister Zdrowia oraz Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, - w Królestwie Hiszpanii - Ministerstwo Pracy i Spraw Socjalnych ustanowiły środki administracyjne konieczne do stosowania wyżej wymienionej Konwencji i uzgodniły, co następuje: Dział I POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 1 Definicje 1. Dla celów stosowania Porozumienia Administracyjnego pojęcie "Konwencja" oznacza Konwencję o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii z dnia 22 lutego 2001 r. 2. Pojęcia i wyrażenia określone w artykule 1 Konwencji zachowują w Porozumieniu takie samo znaczenie, jakie im zostało przypisane w wymienionym artykule. Artykuł 2 Instytucje łącznikowe Zgodnie z artykułem 36 ustęp 2 litera a) Konwencji dla każdej z Umawiających się Stron wyznacza się następujące instytucje łącznikowe: 1) w Hiszpanii: a) El Instituto Nacional de la Seguridad Social - INSS - (Krajowy Instytut Ubezpieczeń Społecznych) dla wszystkich grup zatrudnionych, z wyjątkiem osób objętych Specjalnym Systemem Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza, i w zakresie wszystkich świadczeń, z wyjątkiem świadczeń z tytułu bezrobocia, b) El Instituto Social de la Marina - ISM - (Instytut Spraw Socjalnych Pracowników Morza) w zakresie wszystkich świadczeń Specjalnego Systemu Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza; 2) w Polsce: a) Biuro Rozliczeń Międzynarodowych - BRM - (Instituto de Reembolsos de Prestaciones Sanitarias con el Extranjero) podległe Ministerstwu Zdrowia, w zakresie świadczeń zdrowotnych, b) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - ZUS - (Instituto de la Seguridad Social) - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników, c) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - KRUS - (Caja del Régimen Especial de Seguridad Social de los Agricultores) - w zakresie stosowania ustawodawstwa dotyczącego ubezpieczenia społecznego rolników. Artykuł 3 Instytucje właściwe Instytucjami właściwymi dla stosowania Konwencji są: 1) w Hiszpanii: a) Las Direcciones Provinciales del Instituto Nacional de la Seguridad Social - INSS - (Dyrekcje Regionalne Krajowego Instytutu Ubezpieczeń Społecznych) w zakresie wszystkich świadczeń, z wyjątkiem świadczeń z tytułu bezrobocia, oraz w odniesieniu do wszystkich grup zawodowych, z wyjątkiem osób objętych Specjalnym Systemem Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza, b) Las Direcciones Provinciales del Instituto Nacional de Empleo - INEM - (Dyrekcje Regionalne Krajowego Instytutu do Spraw Zatrudnienia) w zakresie świadczeń z tytułu bezrobocia w odniesieniu do wszystkich grup zawodowych, z wyjątkiem osób objętych Specjalnym Systemem Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza, c) El Instituto Social de la Marina - ISM - (Instytut Spraw Socjalnych Pracowników Morza) w zakresie wszystkich świadczeń z tytułu Specjalnego Systemu Ubezpieczenia Społecznego Pracowników Morza, d) El Instituto Nacional de Migraciones y de Servicios Sociales - IMSERSO - (Krajowy Instytut Pomocy Społecznej) w zakresie rent z powodu niezdolności do pracy oraz dla przypadków bezskładkowych emerytur, e) La Tesoreria General de la Seguridad Social - TGSS - (Instytut Poboru Składek i Ewidencji Ubezpieczonych) dla stosowania artykułu 7 ustęp 1 Konwencji oraz dla szczególnych wyjątków, jakie zostaną uzgodnione w oparciu o artykuł 7 ustęp 2 Konwencji; 2) w Polsce: a) Biuro Rozliczeń Międzynarodowych - BRM - (Instituto de Reembolsos de Prestaciones Sanitarias con el Extranjero) - podległe Ministerstwu Zdrowia, w zakresie świadczeń zdrowotnych, b) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - ZUS - (Instituto de la Seguridad Social) - w zakresie stosowania artykułu 7 Konwencji oraz w zakresie świadczeń pieniężnych, o których mowa w dziale III w rozdziałach 2, 3, 4, 5 i 7 Konwencji, z wyjątkiem świadczeń z ubezpieczenia społecznego rolników, c) Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - KRUS - (Caja del Régimen Especial de Seguridad Social de los Agricultores) - w zakresie świadczeń pieniężnych, o których mowa w dziale III w rozdziałach 2, 3, 4, 5 i 7 Konwencji, z ubezpieczenia społecznego rolników, d) Powiatowe Urzędy Pracy - PUP - (Delegaciones Provinciales del Instituto de Empleo) - w zakresie świadczeń z tytułu bezrobocia. Artykuł 4 Postanowienia dla instytucji łącznikowych oraz instytucji właściwych 1. Właściwe władze każdej z Umawiających się Stron mogą wyznaczyć inne niż określone w artykule 2 Porozumienia instytucje łącznikowe lub zmienić zakres ich kompetencji. W takim przypadku zobowiązane są powiadomić niezwłocznie o podjętych decyzjach właściwą władzę drugiej Umawiającej się Strony. 2. Instytucje łącznikowe wskazane w artykule 2 Porozumienia i instytucje właściwe wskazane w artykule 3 Porozumienia ustalą formularze niezbędne dla stosowania Konwencji. Przesyłanie formularzy zastępuje przekazywanie dokumentów potwierdzających zawarte w nich dane. 3. Instytucje łącznikowe i instytucje właściwe uprawnione są do porozumiewania się zarówno między sobą, jak i z zainteresowanymi osobami. Artykuł 5 Stosowanie zasad szczególnych i wyjątków 1. W przypadkach, o których mowa w artykule 7 ustęp 1 litery a), c), d), e), g), l), o) Konwencji, instytucja właściwa Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo ma zastosowanie, wystawia na wniosek pracodawcy lub osoby pracującej na własny rachunek formularz potwierdzający okres, w którym pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek w dalszym ciągu podlega ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony. Wymieniony formularz stanowi dowód na to, że do pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek nie odnosi się ustawodawstwo o obowiązkowym ubezpieczeniu drugiej Umawiającej się Strony. 2. Wniosek o wyrażenie zgody na przedłużenie okresu delegowania, o którym mowa w artykule 7 ustęp 1 litera b) Konwencji, powinien zostać złożony przez pracodawcę na trzy miesiące przed upływem okresu trzech lat, o którym mowa w artykule 7 ustęp 1 litera a) Konwencji. Wniosek kierowany jest do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na której terytorium pracownik jest ubezpieczony. Instytucja ta zobowiązana jest uzgodnić przedłużenie okresu delegowania z instytucją właściwą tej Umawiającej się Strony, na której terytorium pracownik został oddelegowany. 3. W przypadku gdy przed upływem okresu delegowania ustaje stosunek pracy między danym pracownikiem a pracodawcą, który dokonał jego delegowania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, lub gdy pracownik wraca przed upływem okresu delegowania, wymieniony pracodawca zobowiązany jest powiadomić o zaistniałej sytuacji instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, której ubezpieczeniu pracownik podlega. Powiadomiona instytucja właściwa informuje bezzwłocznie o zaistniałej sytuacji instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony. 4. W przypadku gdy osoba pracująca na własny rachunek zaprzestanie swej działalności lub powróci przed upływem określonego w formularzu okresu, zobowiązana jest powiadomić o tym instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, na terytorium której jest ubezpieczona. Instytucja właściwa informuje bezzwłocznie o zaistniałej sytuacji instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony. 5. W przypadku gdy osoba, o której mowa w artykule 7 ustęp 1 litery m) i n) Konwencji, dokona przewidzianego w tym artykule wyboru, zobowiązana jest za pośrednictwem swego pracodawcy zawiadomić instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, której system zabezpieczenia społecznego wybrała. Instytucja ta, za pomocą odpowiedniego formularza, informuje o dokonanym wyborze instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony. Dział II POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE Rozdział 1 Świadczenia zdrowotne Artykuł 6 Świadczenia zdrowotne dla członków rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek 1. W celu stosowania artykułu 8 Konwencji członkowie rodziny pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek zobowiązani są zarejestrować się w instytucji miejsca zamieszkania potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych, przedkładając formularz wydany przez instytucję właściwą, który poświadcza prawo do tych świadczeń i okres, w którym mogą być one udzielane. W przypadku gdy osoba, która występuje o świadczenia zdrowotne, nie może przedstawić formularza, o którym mowa w niniejszym artykule, instytucja miejsca zamieszkania wystąpi do właściwej instytucji w celu jego uzyskania. Formularz ten zachowuje ważność w okresie wskazanym w nim przez instytucję właściwą, o ile wymieniona instytucja miejsca zamieszkania nie otrzyma od instytucji właściwej zawiadomienia na odpowiednim formularzu o zawieszeniu, utracie lub zmianie tego prawa. 2. Instytucja miejsca zamieszkania potwierdzająca uprawnienia do świadczeń zdrowotnych zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej rejestracji, jakiej dokonuje w oparciu o swoje ustawodawstwo zgodnie z postanowieniem ustępu 1. 3. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, albo członkowie ich rodzin, zobowiązani są powiadomić instytucję miejsca zamieszkania, o której mowa w ustępach 1 i 2, o każdorazowej zmianie ich sytuacji, która może wpłynąć na zmianę prawa członków rodziny do świadczeń zdrowotnych. Wymieniona instytucja miejsca zamieszkania zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej znanej sobie zmianie mającej wpływ na prawo do korzystania ze świadczeń zdrowotnych. Artykuł 7 Świadczenia zdrowotne dla emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin 1. W celu stosowania artykułu 9 ustęp 2 Konwencji osoba posiadająca uprawnienia do emerytury lub renty, która zamieszkuje na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zobowiązana jest do przedłożenia instytucji miejsca zamieszkania potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych formularza wystawionego przez instytucję właściwą, poświadczającego prawo do świadczeń zdrowotnych dla niej oraz członków jej rodziny. Formularz ten zachowuje ważność do chwili, gdy instytucja właściwa nie zawiadomi o zawieszeniu, utracie lub zmianie zakresu tego prawa. Jeżeli osoba, o której mowa w niniejszym artykule, nie przedłoży tego formularza, instytucja miejsca zamieszkania ma obowiązek wystąpić do instytucji właściwej z wnioskiem o jego wystawienie. 2. Instytucja miejsca zamieszkania, na podstawie formularza, o którym mowa w ustępie 1, ustala w oparciu o swoje ustawodawstwo członków rodziny i dokonuje rejestracji emeryta lub rencisty oraz uprawnionych członków jego rodziny, zawiadamiając o tym instytucję właściwą. 3. Emeryt lub rencista zobowiązany jest do poinformowania instytucji miejsca zamieszkania o każdorazowej zmianie mającej wpływ na jego oraz członków jego rodziny prawo do świadczeń zdrowotnych. Instytucja miejsca zamieszkania zobowiązana jest zawiadamiać instytucję właściwą o każdej znanej sobie zmianie mogącej mieć wpływ na prawo do świadczeń zdrowotnych. Artykuł 8 Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz członków rodzin pracowników oraz osób pracujących na własny rachunek 1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz członków rodziny pracownika oraz osoby pracującej na własny rachunek, o których mowa w artykule 8 Konwencji, będą zwracane przez instytucję właściwą na rzecz instytucji, która udzieliła danych świadczeń, w oparciu o ustaloną kwotę, maksymalnie zbliżoną do wartości rzeczywistych kosztów, określanych na każdy rok kalendarzowy. 2. Określenie kwoty, o której mowa w ustępie 1, nastąpi przez pomnożenie średniego rocznego kosztu świadczeń zdrowotnych przypadających na jedną rodzinę przez średnią roczną liczbę rodzin, które należy uwzględnić, a następnie pomniejszenie otrzymanego wyniku o 20 %. 3. Elementy obliczeń niezbędne do ustalenia kwoty, o której mowa w ustępie 1, określa się według następujących zasad: a) średni koszt roczny na rodzinę dla każdej Umawiającej się Strony otrzymuje się, dzieląc kwotę wydatków rocznych związanych z całością świadczeń zdrowotnych spełnionych przez instytucję danej Umawiającej się Strony dla ogółu członków rodzin pracowników lub osób pracujących na własny rachunek, podległych ustawodawstwu tej Umawiającej się Strony, przez średnią roczną liczbę tych pracowników i osób pracujących na własny rachunek, którzy mają członków rodziny, b) średnia roczna liczba rodzin, którą należy uwzględnić, odpowiada średniej rocznej liczbie pracowników i osób pracujących na własny rachunek podległych ustawodawstwu jednej Umawiającej się Strony, których członkowie rodzin są uprawnieni do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, jakie ma spełniać instytucja drugiej Umawiającej się Strony. 4. Liczbę rodzin, którą należy uwzględnić zgodnie z postanowieniami ustępu 3 litera b), ustala się na podstawie spisu prowadzonego w tym celu przez instytucję miejsca zamieszkania, opartego na dokumentach uzasadniających uprawnienia zainteresowanych, dostarczonych przez instytucję właściwą. Artykuł 9 Zwrot kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych na rzecz emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin 1. Koszty świadczeń zdrowotnych udzielonych emerytom i rencistom oraz członkom ich rodzin, o których mowa w artykule 9 ustęp 2 Konwencji, będą zwracane przez instytucję właściwą na rzecz instytucji, która udzieliła świadczeń, w oparciu o ustaloną kwotę, maksymalnie zbliżoną do rzeczywistych kosztów, określonych na każdy rok kalendarzowy. 2. Określenie kwoty, o której mowa w ustępie 1, nastąpi przez pomnożenie średniego rocznego kosztu świadczeń zdrowotnych, przypadających na osobę w rozumieniu ustępu 3 litera a), przez średnią roczną liczbę emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, których trzeba uwzględnić w rozumieniu ustępu 3 litera b), a następnie pomniejszenie otrzymanego wyniku o 20 %. 3. Elementy obliczeń dla ustalenia kwoty, o której mowa w ustępie 1, określa się według następujących zasad: a) średni koszt roczny na osobę dla każdej Umawiającej się Strony oblicza się, dzieląc kwotę wydatków rocznych na świadczenia zdrowotne, udzielone przez instytucję Umawiającej się Strony ogółowi emerytów i rencistów, którym świadczenia są wypłacane na podstawie ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony, wliczając w tę kwotę koszt świadczeń udzielonych członkom ich rodzin, przez średnią roczną liczbę tych emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, b) średnia roczna liczba emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, którą należy uwzględnić, odpowiada średniej rocznej liczbie emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin zamieszkujących na terytorium jednej z Umawiających się Stron, którzy są uprawnieni do korzystania ze świadczeń zdrowotnych obciążających instytucję drugiej Umawiającej się Strony. 4. Liczbę emerytów i rencistów oraz członków ich rodzin, którą należy uwzględnić zgodnie z postanowieniami ustępu 3 litera b), ustala się na podstawie spisu prowadzonego w tym celu przez instytucję miejsca zamieszkania w oparciu o dokumenty uzasadniające uprawnienia zainteresowanych, dostarczone przez instytucję właściwą dla potwierdzenia tych uprawnień. Artykuł 10 Rozliczenie zwrotu kosztów świadczeń zdrowotnych 1. Rozliczenie zwrotu kosztów w oparciu o ustalone kwoty, o których mowa w artykułach 8 i 9 Porozumienia, będzie dokonywane corocznie za pośrednictwem instytucji łącznikowych. W tym celu instytucja łącznikowa Umawiającej się Strony, która jest wierzycielem, przekaże, w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu roku kalendarzowego, do instytucji łącznikowej drugiej Umawiającej się Strony: - formularz rozliczenia na członków rodzin każdego pracownika i osoby pracującej na własny rachunek (artykuł 8 Konwencji), - formularz rozliczenia indywidualnego dla emeryta i rencisty oraz każdego członka jego rodziny (artykuł 9 ustęp 2 Konwencji). Należność do zwrotu za każdy rok kalendarzowy oblicza się na podstawie liczby miesięcy, w których w danym roku kalendarzowym instytucja miejsca zamieszkania była zobowiązana do udzielenia świadczeń zdrowotnych, z uwzględnieniem miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego prawa i z wyłączeniem miesiąca, w którym prawo to ustało, chyba że ustało ono z końcem tego miesiąca. Miesięczna kwota, którą należy uwzględnić, odpowiada 1/12 ustalonej kwoty określonej w wyniku zastosowania postanowień artykułów 8 i 9 Porozumienia. 2. Po akceptacji wysokości ustalonych miesięcznych kwot przypadających na każdy rok przez każdą z Umawiających się Stron instytucja będąca wierzycielem jest zobowiązana zawiadomić instytucję dłużnika o rocznej wysokości kosztów podlegających zwrotowi. 3. Instytucje łącznikowe zobowiązane są dokonać przekazu należności w nieprzekraczalnym terminie 24 miesięcy od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ustępie 2. 4. Rozbieżności w rozliczeniu zwrotu poszczególnych kosztów lub pozycji tego rozliczenia nie stanowią przeszkody dla dokonania wpłaty należności wynikającej z tej części rozliczeń, w której istnieje zgodność. Jeżeli kwoty będące przedmiotem rozbieżności nie zostaną wpłacone w terminie 48 miesięcy od daty otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ustępie 2, ich rozliczenie zostanie rozpatrzone przez Komisję Mieszaną, o której mowa w artykule 36 ustęp 3 Konwencji. Rozdział 2 Świadczenia pieniężne z tytułu czasowej niezdolności do pracy i macierzyństwa Artykuł 11 Poświadczanie okresów ubezpieczenia W celu stosowania artykułu 12 ustęp 2 Konwencji, w przypadku potrzeby zastosowania przez instytucję właściwą jednej z Umawiających się Stron zsumowania okresów ubezpieczenia w celu przyznania świadczeń pieniężnych z tytułu czasowej niezdolności do pracy lub macierzyństwa, wymieniona instytucja właściwa jednej Umawiającej się Strony występuje do odpowiedniej instytucji drugiej Umawiającej się Strony o poświadczenie, w formie ustalonego formularza, okresów ubezpieczenia przebytych w świetle jej ustawodawstwa. Rozdział 3 Świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, starości i z tytułu śmierci żywiciela rodziny Artykuł 12 Wnioski o świadczenia 1. W celu ustalenia prawa do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy, starości oraz śmierci żywiciela rodziny zainteresowani powinni złożyć wniosek do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na której terytorium mają miejsce zamieszkania i zgodnie z jej ustawodawstwem. Data złożenia wniosku w wymienionej instytucji uznana będzie za datę złożenia wniosku w instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony. 2. Jeżeli zainteresowani zamieszkują na terytorium Państwa trzeciego, powinni złożyć wniosek do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu oni sami bądź osoby, z których ubezpieczenia wywodzą prawo do świadczeń, podlegali ostatnio. 3. Jeżeli instytucja, która otrzymała wniosek, nie jest instytucją właściwą dla rozpatrywania danej sprawy, zgodnie z postanowieniami ustępów 1 i 2, przekaże bezzwłocznie wniosek, wraz z posiadaną dokumentacją, do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, ze wskazaniem daty jego otrzymania. 4. Jeżeli we wniosku o przyznanie świadczenia podane są wyłącznie okresy zatrudnienia lub ubezpieczenia zgodne z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, a zostanie on przedstawiony instytucji drugiej Umawiającej się Strony, wówczas wymieniona instytucja zobowiązana jest do bezzwłocznego przesłania wniosku instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, ze wskazaniem daty jego otrzymania. Artykuł 13 Postępowanie w sprawie świadczeń 1. Instytucja właściwa, do której należy rozpatrzenie wniosku, powinna wypełnić formularz ustanowiony w tym celu i bezzwłocznie przesłać jego dwa egzemplarze do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski. 2. W przypadku wniosku o świadczenie z tytułu niezdolności do pracy, do formularza dołączone zostaną zaświadczenia lekarskie wydane przez służby medyczne upoważnione w każdej z Umawiających się Stron do oceny wyżej wymienionej niezdolności do pracy, zawierające: - informację o stanie zdrowia pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek, - przyczyny niezdolności do pracy, - realną ocenę możliwości powrotu do zdrowia, o ile taka istnieje. 3. Instytucja właściwa, która otrzymała formularze, o których mowa w ustępie 1, zwraca instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony jeden egzemplarz formularza, w którym potwierdzone zostały okresy ubezpieczenia przebyte w świetle jej ustawodawstwa, data przyznania oraz wysokość świadczenia przyznanego przez tę instytucję. 4. Instytucje właściwe zobowiązane są pisemnie zawiadomić zainteresowanych o podjętej decyzji, a także o trybie i terminach składania odwołań od podjętej w ich sprawie decyzji, jakie przysługują im według ich ustawodawstwa. 5. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron zobowiązane są przesłać instytucjom właściwym drugiej Umawiającej się Strony kopie podjętych decyzji w sprawach wszczętych w wyniku stosowania Konwencji. 6. Instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron, jeżeli zajdzie taka potrzeba, mogą wzajemnie żądać udostępnienia informacji na temat wysokości świadczeń pobieranych przez świadczeniobiorców od drugiej Umawiającej się Strony. Rozdział 4 Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy i choroby zawodowej Artykuł 14 Wnioski o świadczenia 1. Wnioski o przyznanie świadczeń przewidzianych w dziale III rozdział 7 Konwencji wnoszone są bezpośrednio do instytucji właściwej, z zastrzeżeniem ustępu 2. 2. Pracownicy w Hiszpanii lub pracownicy i osoby pracujące na własny rachunek w Polsce, którzy w momencie zaistnienia wypadku przy pracy lub stwierdzenia choroby zawodowej albo też pogorszenia się stanu zdrowia przebywają lub zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony innej niż Strona instytucji właściwej, uprawnieni są do złożenia wniosku o przyznanie świadczenia w instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, na terytorium której przebywają lub zamieszkują. Wniosek zostanie przesłany do instytucji łącznikowej w przypadku Hiszpanii lub instytucji właściwej w przypadku Polski, wraz z dokumentacją lekarską, o ile taka istnieje, zawierającą opis zaistniałego wypadku oraz jego skutków, informacje na temat stwierdzenia choroby zawodowej lub pogorszenia się stanu zdrowia. Artykuł 15 Postępowanie w sprawie świadczeń 1. W przypadkach, o których mowa w artykule 26 Konwencji, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, na terytorium której nastąpiło zaostrzenie choroby zawodowej, zobowiązana jest poinformować o tej sytuacji instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony, zwracając się do niej, o ile istnieje taka potrzeba, o przekazanie informacji dotyczących świadczenia udzielonego zainteresowanemu przez wymienioną instytucję właściwą, a także udostępnienie posiadanej dokumentacji lekarskiej dotyczącej tego przypadku. Instytucja właściwa, do której zwrócono się o powyższe informacje, zobowiązana jest przekazać je w możliwie najkrótszym terminie. 2. Instytucja właściwa zobowiązana do wypłacania świadczeń z tytułu zaostrzenia się choroby zawodowej informuje instytucję właściwą drugiej Umawiającej się Strony o podjętej decyzji w tej sprawie. 3. W celu stosowania artykułu 32 Konwencji instytucja miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do świadczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, która nie jest instytucją właściwą, zobowiązana jest do przeprowadzenia badań lekarskich i kontroli administracyjnej na wniosek i na koszt instytucji właściwej, zgodnie z jej ustawodawstwem. Rozdział 5 Zasiłki rodzinne Artykuł 16 Przyznanie prawa do zasiłków rodzinnych 1. W celu stosowania postanowień artykułu 20 ustępy 1 i 2 Konwencji pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek albo emeryt lub rencista zobowiązany jest do przedłożenia na przeznaczonym do tego celu formularzu wniosku skierowanego do instytucji właściwej tej Umawiającej się Strony, w której jest ubezpieczony albo od której otrzymuje emeryturę lub rentę. Do wniosku powinno być dołączone zaświadczenie dotyczące zamieszkałych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony członków rodziny pracownika, osoby pracującej na własny rachunek, emeryta lub rencisty wydane przez upoważnioną instytucję miejsca ich zamieszkania na ustalonym w tym celu formularzu. Zaświadczenie to powinno być aktualizowane w razie zmiany sytuacji mającej wpływ na prawo do zasiłków rodzinnych lub na wniosek instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony. 2. Pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek albo emeryt lub rencista zobowiązany jest do powiadamiania instytucji właściwej o każdej zmianie: a) sytuacji własnej lub członków jego rodziny, która może mieć wpływ na prawo lub wysokość przyznanych świadczeń, b) liczby członków rodziny, na rzecz których przyznane zostały świadczenia, c) miejsca zamieszkania członków rodziny. Dział III INNE POSTANOWIENIA Artykuł 17 Kwoty należne z tytułu okresów ubezpieczenia dobrowolnego Jeżeli przy ustalaniu wysokości świadczenia na podstawie artykułu 13 ustęp 2 Konwencji zastosowano artykuł 28 litera a) Konwencji, wysokość tego świadczenia zwiększa się o kwotę odpowiadającą okresom ubezpieczenia dobrowolnego, które nie zostały uwzględnione. Kwotę zwiększenia ustala się na podstawie ustawodawstwa tej Umawiającej się Strony, zgodnie z którym zostały przebyte okresy ubezpieczenia dobrowolnego, o ile to ustawodawstwo tak przewiduje. Artykuł 18 Kontrola i współpraca administracyjna 1. W celu kontroli uprawnień świadczeniobiorców zamieszkujących na terytorium drugiej Umawiającej się Strony instytucje właściwe obu Umawiających się Stron zobowiązane są dostarczać sobie niezbędnych informacji o okolicznościach, które w świetle obowiązującego ustawodawstwa mogłyby spowodować zmianę, zawieszenie lub wygaśnięcie praw do przyznanych przez nie świadczeń. 2. Instytucje łącznikowe obu Umawiających się Stron zobowiązane są do wzajemnej wymiany danych statystycznych dotyczących wypłat emerytur lub rent dokonanych na rzecz świadczeniobiorców, którzy zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Powyższe dane obejmują liczbę świadczeniobiorców i ogólną kwotę wypłaconych emerytur lub rent w ciągu każdego roku kalendarzowego i przesyłane są corocznie do końca pierwszego kwartału następnego roku. 3. Właściwe władze i instytucje łącznikowe obydwu Umawiających się Stron zobowiązane są do udostępniania, na wniosek drugiej Umawiającej się Strony, informacji i danych dotyczących systemów wyliczania kosztów świadczeń zdrowotnych. Dział IV POSTANOWIENIE KOŃCOWE Artykuł 19 Wejście w życie Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie jednocześnie z Konwencją z dnia 22 lutego 2001 r. i pozostaje w mocy tak długo, jak długo obowiązywać będzie Konwencja, o ile właściwe władze obu Umawiających się Stron nie zadecydują inaczej. Sporządzono w Warszawie w dniu 17 czerwca 2003 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach hiszpańskim i polskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc. W imieniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Rzeczypospolitej Polskiej Krzysztof Pater Podsekretarz Stanu W imieniu Ministra Pracy i Spraw Socjalnych Królestwa Hiszpanii Gerardo Camps Devesa Sekretarz Stanu ds. Ubezpieczeń Społecznych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem Administracyjnym, podpisanym w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r., w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 247) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) Rada Ministrów w dniu 20 grudnia 2002 r. udzieliła zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem Administracyjnym w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, poprzez jego podpisanie. Powyższe Porozumienie zostało sporządzone w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r. w oparciu o art. 36 ust. 1 wspomnianej Konwencji. Zgodnie z art. 19 Porozumienia Administracyjnego wchodzi ono w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. S. Dąbrowa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA podpisana w Kairze dnia 28 września 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 248) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 28 września 2002 r. została podpisana w Kairze Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Arabskiej Republiki Egiptu, zwane dalej "Stronami", dążąc do dalszego rozwoju stosunków między Rzecząpospolitą Polską i Arabską Republiką Egiptu w dziedzinie kultury i edukacji, kierując się potrzebą umacniania stosunków dwustronnych i współpracy oraz oparcia ich na nowych, twórczych zasadach potwierdzających tradycyjnie przyjazne relacje między obu krajami i narodami, przekonane, że współpraca w dziedzinie kultury i edukacji przyczyni się do lepszego wzajemnego zrozumienia i umocnienia wzajemnych stosunków na wszystkich płaszczyznach, postanowiły zawrzeć niniejszą umowę i uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Strony będą wspierały wszelkie inicjatywy mające na celu dalszy rozwój współpracy w dziedzinie kultury, sztuki, edukacji, młodzieży, sportu, środków masowego przekazu i innych dziedzin, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy. Artykuł 2 Strony będą popierały bezpośrednią współpracę między instytucjami i organizacjami uczestniczącymi w projektach, zgodnie z niniejszą umową. Artykuł 3 Strony będą popierały działalność organizacji pozarządowych zgodną z celami niniejszej umowy, z poszanowaniem przepisów obowiązujących w obu krajach. Artykuł 4 Każda ze Stron będzie sprzyjać popularyzacji wiedzy o kulturze drugiej Strony oraz będzie popierać współpracę i wymianę we wszystkich dziedzinach kultury, w szczególności poprzez: - wymianę ekspertów i innych osób działających na polu kultury, - wymianę artystów i zespołów artystycznych, - publikowanie przekładów znaczących dzieł literackich drugiej Strony, - wykonywanie i odtwarzanie dzieł muzycznych, teatralnych i filmowych, - prezentację dzieł sztuki, - udział swoich przedstawicieli w międzynarodowych festiwalach, konkursach, przeglądach, konferencjach i spotkaniach kulturalnych organizowanych przez drugą Stronę, - współpracę między wydawnictwami, obejmującą przekłady i rozpowszechnianie książek i innych publikacji, zgodnie z przepisami o ochronie praw autorskich i własności intelektualnej. Artykuł 5 Strony będą popierały udzielanie sobie wzajemnej pomocy w zakresie ochrony i konserwacji swoich zabytków i spuścizny, w celu zapewnienia integralności dziedzictwa kulturowego i rozwoju kultury swoich krajów. Strony będą kontynuowały współpracę w dziedzinie archeologii i popierały współdziałanie między archeologami obydwu krajów. Strony będą popierały współpracę i wymianę doświadczeń pomiędzy instytucjami naukowymi zajmującymi się archeologią, w szczególności między Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego z siedzibą w Kairze, a egipską Radą Główną do Spraw Zabytków. Szczegóły współpracy określą oddzielne umowy zawarte przez zainteresowane instytucje. Strony będą współpracowały w zwalczaniu nielegalnego międzynarodowego handlu antycznymi dziełami sztuki. Artykuł 6 Strony będą popierały i ułatwiały współpracę w dziedzinach archiwistyki, muzealnictwa i bibliotekarstwa, dążąc do ustalenia warunków i programów współdziałania zainteresowanych instytucji. Artykuł 7 Strony będą popierały współpracę w dziedzinie kinematografii i sprzyjały współdziałaniom instytucji, organizacji i stowarzyszeń filmowych oraz prezentacji filmów drugiej Strony podczas niekomercyjnych przeglądów i międzynarodowych festiwali filmowych. Artykuł 8 W celu realizacji programów, uzgadnianych na podstawie niniejszej umowy oraz zgodnie z odpowiednimi przepisami i na zasadzie wzajemności, Strony będą ułatwiały uzyskiwanie: - potrzebnych wiz i pozwoleń na pobyt czasowy uczestniczącym w nich osobom, - zezwoleń na czasowy przywóz potrzebnego wyposażenia, przedmiotów i materiałów. Artykuł 9 Strony będą popierały współpracę w dziedzinie edukacji, badań naukowych i techniki przez: - bezpośrednią współpracę między szkołami wyższymi, w tym szkołami artystycznymi, zachęcając je do zawierania bezpośrednich porozumień, - wymianę naukowców, nauczycieli akademickich, ekspertów, lektorów i specjalistów, w celu wygłaszania odczytów i uczestniczenia w międzynarodowych przedsięwzięciach naukowych, konferencjach i sympozjach, - przyjmowanie na studia i staże na warunkach określonych w szczegółowych protokołach wykonawczych, - wymianę młodzieży, studentów i nauczycieli w celu podejmowania studiów, udziału w praktykach i doskonalenia kwalifikacji zawodowych, - wymianę publikacji, informacji i dokumentacji zawodowej w dziedzinie edukacji i szkolnictwa wyższego, w tym programów indywidualnego przebiegu studiów. Artykuł 10 Strony będą popierały współpracę w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) i innych organizacji międzynarodowych - w dziedzinie kultury, nauki i edukacji. Artykuł 11 Strony będą popierały bezpośrednie kontakty między organizacjami młodzieżowymi i wymianę grup młodzieżowych, w celu wzajemnego poznawania się i nawiązania współpracy. Strony będą również popierały współpracę między organizacjami sportowymi, sprzyjając wszelkim inicjatywom mającym na celu rozwój takiej współpracy. Artykuł 12 Strony będą popierały współpracę w dziedzinie nauk medycznych i ochrony zdrowia. Współpraca ta będzie prowadzona na podstawie oddzielnej umowy. Artykuł 13 Strony będą popierały rozwój współpracy między instytucjami radia i telewizji, redakcjami prasowymi i agencjami informacyjnymi. Artykuł 14 Strony będą wspierały współpracę w dziedzinie turystyki poprzez wymianę informacji i danych statystycznych dotyczących tej dziedziny oraz wzajemne uczestnictwo w imprezach turystycznych. Artykuł 15 Niniejsza umowa nie wyklucza podejmowania innych form współpracy, które nie są w niej przewidziane, a które są zgodne z celami niniejszej umowy. Artykuł 16 Konkretne warunki finansowe będą uzgadniane w bezpośrednich porozumieniach i programach współpracy między odpowiednimi instytucjami i resortami w ramach ich kompetencji i zgodnie z ustawodawstwem każdego kraju oraz na zasadzie wzajemności. Artykuł 17 Niniejsza umowa podlega ratyfikacji i wejdzie w życie z dniem wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Artykuł 18 Niniejsza umowa zawarta jest na okres pięciu lat. Ulega ona automatycznemu przedłużaniu na dalsze okresy pięcioletnie, jeżeli żadna ze Stron nie wypowie jej w drodze notyfikacji na co najmniej sześć miesięcy przed upływem danego okresu. W przypadku utraty mocy obowiązującej niniejszej umowy, wszelkie programy, przedsięwzięcia i projekty rozpoczęte a niezakończone w czasie jej obowiązywania będą realizowane do czasu ich zakończenia zgodnie z postanowieniami umowy. Artykuł 19 W dniu wejścia w życie niniejszej umowy traci moc Umowa kulturalna między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej i Rządem Republiki Egiptu, podpisana w Kairze dnia 2 lutego 1957 r. Sporządzono w Kairze dnia 28 września 2002 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, arabskim i angielskim. Wszystkie teksty mają jednakową moc, a w razie rozbieżności w ich interpretacji, tekst w języku angielskim będzie uważany za rozstrzygający. W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) W imieniu Rządu Arabskiej Republiki Egiptu: (podpis w formie graficznej) Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 6 marca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, podpisanej w Kairze dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 249) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 6 marca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, podpisaną w Kairze dnia 28 września 2002 r. Zgodnie z artykułem 17 umowy weszła ona w życie z dniem wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, tj. dnia 16 października 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek opłat za wydawanie etykiet, paszportów roślin i plomb urzędowych (Dz. U. Nr 74, poz. 681) Na podstawie art. 104 pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa stawki opłat za wydawanie etykiet, paszportów roślin oraz plomb urzędowych przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem". § 2. Stawka opłaty za wydanie etykiety spełniającej wymagania etykiety urzędowej określonej w przepisach o nasiennictwie: 1) wypełnionej przez wojewódzkiego inspektora, w przypadku materiału: a) szkółkarskiego - wynosi 0,10 zł, b) siewnego - wynosi 0,23 zł; 2) niewypełnionej przez wojewódzkiego inspektora, w przypadku materiału: a) szkółkarskiego - wynosi 0,08 zł, b) siewnego - wynosi 0,20 zł. § 3. Stawka opłaty za wydanie paszportu roślin w formie etykiety zawierającej: 1) 10 informacji - wynosi 0,23 zł; 2) 5 informacji - wynosi 0,10 zł; 3) 10 informacji oraz spełniającej wymagania etykiety urzędowej określonej w przepisach o nasiennictwie, w przypadku: a) sadzeniaków ziemniaka - wynosi 0,23 zł, b) materiału siewnego, innego niż wymieniony w lit. a - wynosi 0,10 zł. § 4. Stawka opłaty za wydanie plomby urzędowej wynosi 0,30 zł. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 3 pkt 1 i 2, które wchodzą w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ POPRAWEK sporządzony w Strasburgu dnia 9 września 1998 r. do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 250) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 9 września 1998 r. został sporządzony w Strasburgu Protokół poprawek do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, w następującym brzmieniu: Przekład PROTOKÓŁ POPRAWEK do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne Strony Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, przygotowanej do podpisania w Strasburgu w dniu 5 maja 1989 r. (zwanej dalej "Konwencją"), z zadowoleniem witając fakt, iż rozszerzanie składu członkowskiego Rady Europy od roku 1989 prowadzi do rozwoju i wdrażania na skalę ogólnoeuropejską zasad prawnych określonych w niniejszej Konwencji; mając na uwadze zasadnicze zmiany technologiczne i ekonomiczne w dziedzinie nadawania telewizyjnego, jak i pojawienie się nowych usług komunikacyjnych w Europie od czasu przyjęcia Konwencji w roku 1989; zważywszy, iż zmiany te stwarzają konieczność ponownego przeanalizowania ustaleń Konwencji; pamiętając w związku z tym o przyjęciu przez Wspólnotę Europejską Dyrektywy 97/36/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 czerwca 1997 r. zmieniającej Dyrektywę Rady 89/552/EEC w sprawie koordynacji określonych przepisów prawa, ustawodawstwa lub działań administracyjnych w Państwach członkowskich w zakresie nadawania programów telewizyjnych; zważywszy na pilną potrzebę zmiany niektórych ustaleń Konwencji w celu stworzenia spójnego podejścia do telewizji ponadgranicznej między tym narzędziem a dyrektywą, zgodnie z postanowieniami Deklaracji w Sprawie Mediów w Społeczeństwie Demokratycznym przyjętej przez Ministrów państw uczestniczących w 4. Konferencji Ministrów Europy pod nazwą Polityki wobec Środków Masowego Przekazu (Praga, 7-8 grudnia 1994) oraz politycznej Deklaracji 5. Konferencji Ministrów Europy (Saloniki, 11-12 grudnia 1997); pragnąc dalszego rozwijania zasad określonych w Rekomendacjach Rady Europy w sprawie tworzenia strategii mających na celu walkę z uzależnieniem od palenia, alkoholu i narkotyków we współpracy z twórcami opinii i środkami przekazu, w sprawie prawa do nadawania krótkich sprawozdań z najważniejszych wydarzeń, gdzie prawa wyłączności do nadawania telewizyjnego zostały nabyte w kontekście ponadgranicznym, oraz w sprawie przedstawiania przemocy w elektronicznych środkach przekazu, które zostały przyjęte w ramach Rady Europy od czasu przyjęcia Konwencji, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Wyraz "juridiction" w artykule 8 ustęp 1 i w artykule 16 ustęp 2 litera a) w tekście francuskim zostaje zastąpiony wyrazem "compétence". Artykuł 2 Wyraz "advertisements" w artykule 15 w ustępach 3 i 4 w tekście angielskim zostaje zastąpiony wyrazem "advertising". Artykuł 3 Definicja "nadawcy" w artykule 2 litera c) zostaje sformułowana następująco: "c) "nadawca" to osoba fizyczna lub prawna, która ponosi odpowiedzialność redakcyjną za układ telewizyjnych usług programowych przeznaczonych do powszechnego odbioru i transmituje je lub zleca ich transmisję w całości i bez zmian osobom trzecim;". Artykuł 4 Definicja "reklamy" w artykule 2 litera f) zostaje sformułowana w sposób następujący: "f) "reklama" to każdy publiczny przekaz nadawany za opłatą lub inną formą wynagrodzenia albo w celach autopromocji, zmierzający do promowania sprzedaży, zakupu lub wynajmu produktu lub usługi, promocji idei lub sprawy albo osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę lub samego nadawcę;". Artykuł 5 W artykule 2 dodana zostaje litera g) w następującym brzmieniu: "g) "telesprzedaż" oznacza bezpośrednie oferty nadawane do widowni, mające na celu dostarczenie towarów lub usług, w tym nieruchomości, praw i zobowiązań w zamian za opłatę;". Artykuł 6 Artykuł 2 litera g) otrzymuje nową numerację - artykuł 2 litera h). Artykuł 7 W miejsce artykułu 5 wprowadzony zostaje następujący tekst: "Artykuł 5: Obowiązki Stron transmitujących 1. Każda Strona transmitująca zapewni zgodność z niniejszą Konwencją wszystkich usług programowych transmitowanych przez nadawcę podlegającego jej jurysdykcji. 2. W rozumieniu niniejszej Konwencji nadawcą podlegającym jurysdykcji Strony jest: - nadawca, którego uważa się za ustanowionego na terytorium tej Strony zgodnie z przepisem ustępu 3, - nadawca, do którego stosuje się przepis ustępu 4. 3. W rozumieniu niniejszej Konwencji nadawcę uważa się za ustanowionego na terytorium Strony, zwanej odtąd "Stroną transmitującą", w następujących przypadkach: a) nadawca ma swoją siedzibę na terytorium tej Strony i decyzje dotyczące układu programowego podejmowane są na terytorium tej Strony; b) jeśli nadawca ma swoją siedzibę na terytorium jednej Strony, lecz decyzje dotyczące układu programowego podejmowane są na terytorium innej Strony, to uważa się go za ustanowionego na terytorium tej Strony, gdzie działa znacząca część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej działalności nadawczej; jeśli znacząca część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej działalności nadawczej działa na terytorium każdej z tych Stron, to nadawcę uważa się za ustanowionego na terytorium Strony, w której ma on swoją siedzibę; jeśli znacząca część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej działalności nadawczej nie działa na terytorium żadnej z tych Stron, to nadawcę uważa się za ustanowionego na terytorium Strony, w której pierwotnie rozpoczął emisję sygnału zgodnie z systemem prawnym tej Strony, pod warunkiem że utrzymuje on stałe i rzeczywiste związki z gospodarką tej Strony; c) jeśli nadawca ma siedzibę na terytorium Strony, lecz decyzje dotyczące układu programowego podejmowane są na terytorium Państwa, które nie jest Stroną niniejszej Konwencji albo odwrotnie, to uważa się go za ustanowionego na terytorium zainteresowanej Strony, pod warunkiem że znacząca część personelu związanego z wykonywaniem telewizyjnej działalności nadawczej działa na terytorium tej Strony; d) jeśli, przy zastosowaniu kryteriów ustępu 3 artykułu 2 Dyrektywy 97/36/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 czerwca 1997 r. zmieniającego Dyrektywę Rady 89/552/EEC w sprawie koordynacji określonych przepisów prawa, ustawodawstwa lub działań administracyjnych w państwach członkowskich w zakresie nadawania programów telewizyjnych, nadawcę uważa się za ustanowionego w Państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej, to również w świetle niniejszej Konwencji uważa się go za ustanowionego w tym państwie. 4. Jeżeli do nadawcy nie mają zastosowania przepisy ustępu 3, uznaje się, że podlega on jurysdykcji Strony, zwanej Stroną transmitującą, w przypadku gdy: a) korzysta z częstotliwości przyznanej przez tę Stronę; b) chociaż nie używa częstotliwości przyznanej przez Stronę, to korzysta z pojemności satelity należącego do tej Strony; c) chociaż nie używa ani częstotliwości przyznanej przez Stronę, ani pojemności satelity należącego do Strony, to używa stacji dosyłającej sygnał do satelity, znajdującej się na terytorium tej Strony. 5. Jeśli niemożliwe jest ustalenie Strony transmitującej na podstawie przepisu ustępu 4, to Stały Komitet rozważy tę kwestię na podstawie przepisu artykułu 21 ustęp 1 litera a) niniejszej Konwencji, w celu ustalenia tej Strony. 6. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania wobec programów telewizyjnych przeznaczonych wyłącznie do odbioru w państwach niebędących Stronami niniejszej Konwencji oraz które nie są odbierane bezpośrednio lub pośrednio przez widownię na terytorium jednej lub kilku Stron.". Artykuł 8 Artykuł 8 otrzymuje następujące brzmienie: "Artykuł 8: Prawo do odpowiedzi 1. Wszystkie Strony transmitujące gwarantują, że każda osoba fizyczna lub prawna, bez względu na narodowość lub miejsce zamieszkania, będzie mogła skorzystać z prawa do odpowiedzi lub innych podobnych środków prawnych lub administracyjnych w związku z programami transmitowanymi przez nadawców podlegających jurysdykcji danej Strony w rozumieniu artykułu 5. W szczególności Strony zagwarantują możliwość skutecznego korzystania z prawa do odpowiedzi, określając czas zamieszczenia odpowiedzi oraz inne warunki korzystania z tego prawa. Skuteczne korzystanie z tego prawa lub innych podobnych środków prawnych czy administracyjnych będzie gwarantowane zarówno przez koordynację czasową, jak i przez odpowiednie procedury. 2. W tym celu nazwa usługi programowej lub nadawcy odpowiedzialnego za tę usługę programową powinna być podawana w stosowny sposób i w regularnych odstępach czasu.". Artykuł 9 W miejsce artykułu 9 wprowadzony zostaje następujący tekst: "Artykuł 9: Dostęp widowni do informacji Strony zbadają i w razie konieczności podejmą środki prawne, takie jak wprowadzenie prawa do krótkich relacji z wydarzeń budzących szczególne zainteresowanie publiczne, aby zapobiec pogwałceniu prawa widowni do informacji, gdy nadawca podlegający jurysdykcji danej Strony korzysta z wyłącznych praw do transmisji lub retransmisji, w rozumieniu artykułu 3, takiego wydarzenia.". Artykuł 10 Wprowadzony zostaje nowy artykuł 9a, w następującym brzmieniu: "Artykuł 9a: Dostęp widowni do wydarzeń o dużym znaczeniu 1. Strony zachowują prawo do podjęcia środków mających na celu zagwarantowanie, by nadawca podlegający ich jurysdykcji nie nadawał na zasadzie wyłączności wydarzeń, które w opinii Strony mają duże znaczenie dla społeczeństwa, w taki sposób, by pozbawić zasadniczą część widowni na terytorium tej Strony możliwości obserwowania takich wydarzeń w przekazie na żywo lub z opóźnieniem w telewizji ogólnodostępnej. Jeśli to uczyni, Strona, której to dotyczy, może sporządzić listę określonych wydarzeń, które uważa za wydarzenia o dużym znaczeniu dla społeczeństwa. 2. Strony za pomocą odpowiednich środków zagwarantują, z poszanowaniem prawnych gwarancji przyznanych przez Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, w uzasadnionych przypadkach także przez konstytucję danego państwa, by nadawca podlegający ich jurysdykcji nie korzystał z praw wyłączności nabytych przez niego po wejściu w życie Protokołu nowelizującego Europejską konwencję o telewizji ponadgranicznej w taki sposób, by pozbawić zasadniczą część publiczności na terytorium innej Strony możliwości obserwowania wydarzeń objętych listą sporządzoną przez tę drugą Stronę, w formie przekazu całości lub części wydarzenia na żywo, lub tam, gdzie to konieczne lub właściwe, z obiektywnych przyczyn leżących w interesie publicznym, przekazu z opóźnieniem całości lub części wydarzenia w telewizji ogólnodostępnej, zgodnie z określeniem przez drugą Stronę na mocy ustępu 1, przy spełnieniu następujących wymogów: a) Strona wprowadzająca środki, o których mowa w ustępie 1, sporządzi listę wydarzeń krajowych i zagranicznych, które Strona ta uważa za wydarzenia o dużym znaczeniu dla społeczeństwa; b) Strona uczyni to w sposób jasny i przejrzysty, w odpowiednim i właściwym czasie; c) Strona określi, czy te wydarzenia mają być dostępne w całości lub w części w formie przekazu na żywo lub tam, gdzie to konieczne lub właściwe, z obiektywnych przyczyn leżących w interesie publicznym, przekazu z opóźnieniem całości lub części wydarzenia; d) środki podjęte przez Stronę sporządzającą listę będą współmierne i możliwie szczegółowe tak, by umożliwić innym Stronom podjęcie środków, o których mowa w niniejszym ustępie; e) Strona sporządzająca listę poinformuje o liście i związanych z nią środkach Stały Komitet w terminie przez niego określonym; f) środki podjęte przez Stronę sporządzającą listę muszą być zgodne z wytycznymi Stałego Komitetu, o których mowa w ustępie 3, i muszą uzyskać akceptację Stałego Komitetu. Środki określone na podstawie niniejszego ustępu mogą mieć zastosowanie tylko do wydarzeń ujętych przez Stały Komitet na dorocznej liście, o której mowa w ustępie 3, i do praw wyłączności nabytych po wejściu w życie niniejszego protokołu nowelizującego. 3. Raz do roku Stały Komitet: a) opublikuje wspólną listę wydarzeń umieszczonych na listach krajowych oraz związanych z nimi środków, o których poinformowały Strony na podstawie ustępu 2 litera e); b) sporządzi wytyczne wymagające przyjęcia przez większość trzech czwartych członków, uzupełniające wymogi określone w ustępie 2 litery a) do e), w celu uniknięcia różnic między sposobem realizacji niniejszego artykułu a odpowiednimi przepisami Wspólnoty Europejskiej.". Artykuł 11 Ustęp 1 artykułu 10 otrzymuje następujące brzmienie: "1. Tam, gdzie jest to możliwe, Strony transmitujące zagwarantują za pomocą odpowiednich środków, że nadawcy podlegający ich jurysdykcji przeznaczą większość czasu transmisji na dzieła europejskie, wyłączając czas przeznaczony na dzienniki, wydarzenia sportowe, teleturnieje, reklamy, usługi teletekstowe i telesprzedaż. Udział ten należy osiągać stopniowo, na podstawie odpowiednich kryteriów, uwzględniając obowiązki nadawcy wobec widzów w zakresie informacji, edukacji, kultury i rozrywki.". Artykuł 12 Ustęp 4 artykułu 10 otrzymuje następujące brzmienie: "4. Strony zagwarantują, że nadawca podlegający ich jurysdykcji nie będzie nadawał dzieł kinematograficznych w okresie innym niż uzgodniony z właścicielami praw.". Artykuł 13 Dodany zostaje artykuł 10a, w następującym brzmieniu: "Artykuł 10a: Pluralizm środków masowego przekazu W duchu zasad współpracy i wzajemnej pomocy leżących u podstaw tej Konwencji Strony dołożą starań, by zapobiec zagrożeniu dla pluralizmu środków masowego przekazu ze strony usług programowych transmitowanych lub retransmitowanych przez nadawcę lub inne osoby prawne lub fizyczne, podlegające ich jurysdykcji w rozumieniu artykułu 3.". Artykuł 14 Tytuł rozdziału III otrzymuje następujące brzmienie: "REKLAMY I TELESPRZEDAŻ". Artykuł 15 Artykuł 11 otrzymuje następujące brzmienie: "1. Wszystkie reklamy i telesprzedaż powinny być rzetelne i uczciwe. 2. Reklamy i telesprzedaż nie mogą wprowadzać w błąd ani przynosić szkody interesom konsumentów. 3. Reklamy i telesprzedaż adresowane do dzieci lub wykorzystujące dzieci w charakterze aktorów powinny unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść szkodę ich interesom, oraz uwzględniać szczególny charakter tej grupy widzów. 4. Telesprzedaż nie może zachęcać małoletnich do zawierania umów sprzedaży lub wynajmu towarów i usług. 5. Reklamodawcy nie mogą mieć wpływu redakcyjnego na treść programów.". Artykuł 16 Artykuł 12 otrzymuje następujące brzmienie: "Artykuł 12: Czas trwania 1. Telesprzedaż, reklama i inne przekazy reklamowe, z wyjątkiem programów telesprzedaży w rozumieniu ustępu 3, nie mogą zajmować więcej niż 20% dziennego czasu transmisji. Reklama nie może zajmować więcej niż 15% dziennego czasu transmisji. 2. Reklama i telesprzedaż nie mogą zajmować więcej niż 20% danej godziny zegarowej. 3. Czas trwania programów telesprzedaży w usługach programowych, które nie są wyłącznie poświęcone telesprzedaży, nie może być krótszy niż 15 minut. Maksymalna liczba tych programów w ciągu dnia nie może przekroczyć ośmiu, a w dziennym czasie transmisji nie mogą one zajmować więcej niż trzy godziny. Muszą być one wyraźnie oznaczone za pomocą środków wizualnych i dźwiękowych. 4. W rozumieniu niniejszego artykułu z pojęcia reklamy wyłącza się: - ogłoszenia wytworzone przez nadawcę w związku z jego własnymi programami i inne produkty bezpośrednio związane z realizacją celów tych programów; - ogłoszenia w interesie publicznym i apele o charakterze dobroczynnym rozpowszechniane bezpłatnie.". Artykuł 17 Artykuł 13 otrzymuje następujące brzmienie: "Artykuł 13: Forma i przedstawianie reklam i telesprzedaży 1. Reklamy i telesprzedaż powinny być oznaczone w sposób niebudzący wątpliwości co do ich charakteru i wyraźnie wyodrębnione z innych części składowych usługi programowej za pomocą środków wizualnych i/lub dźwiękowych. Z zasady reklamy i telesprzedaż powinny być transmitowane w blokach. 2. Zakazane są reklamy i telesprzedaż oddziałujące na podświadomość. 3. Zakazane są ukryte reklama i telesprzedaż, a w szczególności demonstrowanie towarów lub usług w programach w celach reklamowych. 4. Zakazane jest wykorzystywanie w reklamie i telesprzedaży wizerunku lub głosu osób stale występujących w programach informacyjnych czy publicystycznych.". Artykuł 18 W miejsce artykułu 14 wprowadzony zostaje następujący zapis: "Artykuł 14: Miejsce reklam i telesprzedaży 1. Reklamy i telesprzedaż powinny być nadawane między programami. Pod warunkiem spełnienia wymogów zawartych w ustępach 2-5 niniejszego artykułu, reklamy i telesprzedaż mogą być nadawane także w przerwie programu pod warunkiem, że nie ucierpi na tym integralność i wartość programu oraz uprawnienia posiadaczy praw autorskich. 2. W programach złożonych z niezależnych części, programach sportowych lub innych o podobnej strukturze, zawierających przerwy, reklamy i telesprzedaż mogą być nadawane wyłącznie pomiędzy poszczególnymi częściami lub w przerwach. 3. Transmitowanie dzieł audiowizualnych, takich jak filmy fabularne i filmy wyprodukowane dla telewizji (z wyłączeniem serii, seriali, lekkiej rozrywki i programów dokumentalnych), trwających ponad 45 minut, może być przerwane tylko jeden raz podczas każdego pełnego okresu 45 minut. Następne przerwy dopuszcza się, jeśli dzieła takie trwają co najmniej 20 minut dłużej niż dwa lub więcej okresów pełnych 45 minut. 4. Gdy reklamy i telesprzedaż nadawane są w trakcie programów innych niż wymienione w ustępie 2, czas pomiędzy kolejnymi przerwami na reklamy i telesprzedaż nie może być krótszy niż 20 minut. 5. Reklam i telesprzedaży nie umieszcza się w żadnych transmisjach z uroczystości religijnych. Dzienniki i programy publicystyczne, dokumentalne i religijne oraz programy dla dzieci nie powinny być przerywane reklamami ani telesprzedażą, jeżeli ich planowany czas trwania jest krótszy niż trzydzieści minut. Jeśli ich planowany czas trwania wynosi trzydzieści minut lub dłużej, stosuje się przepisy poprzednich ustępów.". Artykuł 19 Tytuł artykułu 15 i ustępy 1 do 2a) tego artykułu otrzymują następujące brzmienie: "Artykuł 15: Reklama i telesprzedaż szczególnych produktów 1. Nie zezwala się na reklamę i telesprzedaż wyrobów tytoniowych. 2. Reklama i telesprzedaż napojów alkoholowych wszelkich rodzajów powinny być zgodne z następującymi regułami: a) reklama i telesprzedaż nie mogą być adresowane w szczególności do małoletnich; nikt występujący w reklamie lub telesprzedaży w związku z konsumpcją napojów alkoholowych nie powinien wyglądać na osobę małoletnią;". Artykuł 20 W tekście francuskim w artykule 15 w ustępie 2 litery b) do e) otrzymują następujące brzmienie: "b) ils ne doivent pas associer la consommation de l'alcool a des performances physiques ou a la conduite automobile; c) ils ne doivent pas suggérer que les boissons alcoolisées sont dotées de propriétés thérapeutiques ou qu'elles ont un effet stimulant, sédatif, ou qu'elles peuvent résoudre des problemes personnels; d) ils ne doivent pas encourager la consommation immodérée de boissons alcoolisées ou donner une image négative de l'abstinence ou de la sobriété; e) ils ne doivent pas souligner indument la teneur en alcool des boissons.". Artykuł 21 W artykule 15 dodany zostaje ustęp 5 w następującym brzmieniu: "5. Telesprzedaż leków i usług medycznych jest zabroniona.". Artykuł 22 Artykuł 16 otrzymuje następujące brzmienie: "Artykuł 16: Reklamy i telesprzedaż adresowane szczególnie do jednej Strony 1. W celu uniknięcia zakłócenia konkurencji i zagrożenia systemu telewizyjnego danej Strony, reklamy i telesprzedaż skierowane bezpośrednio i z pewną regularnością do widowni konkretnej Strony, niebędącej Stroną transmitującą, nie mogą wykraczać przeciwko przepisom o reklamie i telesprzedaży obowiązującym na terytorium tej Strony. 2. Postanowienia poprzedniego ustępu nie mają zastosowania, gdy: a) wspomniane wyżej przepisy inaczej regulują reklamę i telesprzedaż transmitowane przez nadawcę podlegającego jurysdykcji danej Strony, a inaczej reklamę i telesprzedaż transmitowane przez nadawcę lub inną dowolną osobę prawną lub fizyczną podlegającą jurysdykcji innej Strony lub b) zainteresowane Strony zawarły dwustronne lub wielostronne porozumienie w tej sprawie.". Artykuł 23 Ustęp 1 artykułu 18 otrzymuje następujące brzmienie: "1. Programów nie mogą sponsorować osoby fizyczne lub prawne, których główna działalność polega na produkcji lub sprzedaży towarów lub świadczeniu usług, których reklamowanie i telesprzedaż są zakazane na mocy artykułu 15.". Artykuł 24 Do artykułu 18 dodany zostaje ustęp 2, w następującym brzmieniu: "2. Firmy, których działalność obejmuje między innymi produkcję i sprzedaż leków i usług medycznych, mogą sponsorować programy poprzez promowanie nazwy, znaku towarowego, wizerunku lub działalności firmy, z wyłączeniem jakiegokolwiek odwoływania się do leków lub konkretnej formy usług medycznych dostępnych jedynie za pośrednictwem recepty lekarskiej na terytorium Strony transmitującej.". Artykuł 25 Ustęp 2 artykułu 18 otrzymuje nową numerację jako ustęp 3. Artykuł 26 Dodany zostaje rozdział IVa, w następującym brzmieniu: "ROZDZIAŁ IVa USŁUGI PROGRAMOWE POŚWIĘCONE WYŁĄCZNIE AUTOPROMOCJI LUB TELESPRZEDAŻY Artykuł 18a: Usługi programowe poświęcone wyłącznie autopromocji 1. Przepisy niniejszej Konwencji stosuje się odpowiednio do usług programowych poświęconych wyłącznie autopromocji. 2. Inne formy reklamowania są dozwolone w takich usługach programowych, z uwzględnieniem ograniczeń określonych w artykule 12 ustępy 1 i 2. Artykuł 18b: Usługi programowe poświęcone wyłącznie telesprzedaży 1. Przepisy niniejszej Konwencji stosuje się odpowiednio do usług programowych poświęconych wyłącznie telesprzedaży. 2. Inne formy reklamowania są dozwolone w takich usługach programowych, z uwzględnieniem ograniczeń określonych w artykule 12 ustęp 1. Artykułu 12 ustęp 2 nie stosuje się.". Artykuł 27 Ostatnie zdanie ustępu 4 w artykule 20 zostaje usunięte, zaś ustęp 7 w artykule 20 otrzymuje następujące brzmienie: "7. Zgodnie z ustaleniami artykułu 9a ustęp 3 litera b) oraz artykułu 23 ustęp 3 decyzje Stałego Komitetu będą podejmowane większością trzech czwartych głosów członków obecnych na posiedzeniu.". Artykuł 28 Artykuł 21 zostaje uzupełniony w sposób następujący: "f) wydawać opinie w sprawie nadużycia praw w myśl artykułu 24a ustęp 2 litera c). 2. Oprócz tego Stały Komitet: a) sporządzi wytyczne, o których mowa w artykule 9a ustępie 3 litera b), w celu zapobiegania różnicom między realizacją ustaleń niniejszej Konwencji dotyczącej dostępu widowni do wydarzeń o dużym znaczeniu dla społeczeństwa a odpowiednich ustaleń Wspólnoty Europejskiej; b) opiniuje środki podjęte przez Strony, które sporządziły listę wydarzeń krajowych i zagranicznych, które w opinii tych Stron mają duże znaczenie dla społeczeństwa zgodnie z artykułem 9a ustęp 2; c) raz do roku publikuje skonsolidowaną listę wydarzeń umieszczonych na listach oraz związanych z nimi środków, o których poinformowały Strony na podstawie artykułu 9a ustęp 2 litera e).". Artykuł 29 Do artykułu 23 zostają dodane ustępy 5 i 6, w następującym brzmieniu: "5. Komitet Ministrów może jednak, po skonsultowaniu się ze Stałym Komitetem, zadecydować o wejściu w życie konkretnej poprawki po upływie okresu 2 lat od terminu, w którym mogła ona zostać zaakceptowana, jeśli któraś ze Stron nie poinformowała Sekretarza Generalnego Rady Europy o sprzeciwie wobec jej wejścia w życie. W przypadku zgłoszenia takiego sprzeciwu poprawka wejdzie w życie w pierwszym dniu miesiąca następującego po terminie, w którym Strona Konwencji, która zgłosiła sprzeciw, złożyła swój dokument akceptacji u Sekretarza Generalnego Rady Europy. 6. Jeśli poprawka została przyjęta przez Komitet Ministrów, lecz nie weszła jeszcze w życie zgodnie z ustępami 4 lub 5, to Państwo lub Wspólnota Europejska nie mogą wyrazić zgody na związanie się Konwencją bez równoczesnego przyjęcia poprawki.". Artykuł 30 Dodany zostaje artykuł 24a, w następującym brzmieniu: "Artykuł 24a. Domniemane nadużycia praw przyznanych przez Konwencję 1. Za nadużycie praw uznaje się sytuację, w której usługa programowa jest skierowana przez nadawcę w całości bądź głównie na terytorium innej Strony Konwencji niż ta, która sprawuje jurysdykcję nad nadawcą ("Strona odbierająca"), a nadawca wybrał siedzibę w celu uniknięcia przepisów prawa w dziedzinach objętych zakresem Konwencji, którym by podlegał, gdyby znajdował się w jurysdykcji tamtej Strony Konwencji. 2. Gdy jedna ze Stron Konwencji uznaje, że doszło do takiego nadużycia praw, obowiązuje następująca procedura: a) zainteresowane Strony Konwencji dołożą starań, by osiągnąć polubowne rozwiązanie; b) jeżeli w ciągu trzech miesięcy nie osiągną rozwiązania, Strona odbierająca wniesie sprawę pod obrady Stałego Komitetu; c) po wysłuchaniu stanowisk zainteresowanych Stron Stały Komitet w ciągu 6 miesięcy od czasu wniesienia sprawy wyda opinię o tym, czy nastąpiło nadużycie praw, i poinformuje o tym zainteresowane Strony. 3. Jeżeli Stały Komitet uznał, że doszło do nadużycia praw, Strona, w której jurysdykcji znajduje się nadawca, podejmie właściwe działania, aby usunąć to nadużycie, i poinformuje Stały Komitet o podjętych krokach. 4. Jeżeli Strona, w której jurysdykcji znajduje się nadawca, w ciągu sześciu miesięcy nie podejmie działań określonych w ustępie 3, zainteresowane Strony podejmą arbitraż określony w artykule 26 ustęp 2 oraz w załączniku do Konwencji. 5. Strona odbierająca nie podejmie żadnych kroków przeciwko usłudze programowej do czasu zakończenia arbitrażu. 6. Wszelkie środki proponowane bądź podjęte na mocy niniejszego artykułu muszą być zgodne z artykułem 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.". Artykuł 31 Artykuł 28 otrzymuje następujące brzmienie: "Artykuł 28: Stosunek Konwencji do prawa wewnętrznego Stron Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie zabrania Stronom stosowania przepisów surowszych lub bardziej szczegółowych niż zawarte w niniejszej Konwencji wobec usług programowych transmitowanych przez nadawcę podlegającego ich jurysdykcji w rozumieniu artykułu 5.". Artykuł 32 Ustęp 1 w artykule 32 otrzymuje następujące brzmienie: "1. W czasie podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia każde Państwo może zadeklarować, iż zastrzega sobie prawo do ograniczenia retransmitowania na swym terytorium - tylko w takim zakresie, w jakim retransmitowanie to jest niezgodne z jego prawem wewnętrznym - usług programowych zawierających reklamy napojów alkoholowych, stosownie do reguł przewidzianych artykułem 15 ustęp 2 niniejszej Konwencji. Nie przyjmuje się innych zastrzeżeń.". Artykuł 33 W artykule 20 ustęp 2, artykule 23 ustęp 2, artykule 27 ustęp 1, artykule 29 ustępy 1 i 4, artykule 34 i w formule końcowej wyrazy "Europejska Wspólnota Gospodarcza" zostają zastąpione wyrazami "Wspólnota Europejska". Artykuł 34 Niniejszy protokół zostanie udostępniony do akceptacji Stronom Konwencji. Nie przyjmuje się żadnych zastrzeżeń. Artykuł 35 1. Niniejszy protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym ostatnia ze Stron Konwencji złoży swój dokument akceptacji u Sekretarza Generalnego Rady Europy. 2. Jednakże niniejszy protokół wejdzie w życie po upływie okresu dwóch lat od dnia, w którym został on udostępniony do akceptacji, jeśli żadna ze Stron Konwencji nie poinformowała Sekretarza Generalnego Rady Europy o sprzeciwie wobec jego wejścia w życie. Prawo wniesienia sprzeciwu jest zarezerwowane dla tych Państw lub Wspólnoty Europejskiej, które wyraziły swoją zgodę na podleganie zobowiązaniom Konwencji przed upłynięciem okresu trzech miesięcy od udostępnienia niniejszego protokołu do akceptacji. 3. W razie wniesienia takiego sprzeciwu protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strona Konwencji, która zgłosiła sprzeciw, złożyła swój dokument akceptacji u Sekretarza Generalnego Rady Europy. 4. Strona Konwencji może w dowolnym momencie poinformować, że będzie stosować protokół na zasadach tymczasowości. Artykuł 36 Sekretarz Generalny Rady Europy powiadomi Kraje członkowskie Rady Europy, inne Strony Konwencji oraz Wspólnotę Europejską o: a) złożeniu któregokolwiek dokumentu akceptacji; b) jakiejkolwiek deklaracji tymczasowego stosowania niniejszego protokołu zgodnej z artykułem 35 ustęp 4; c) dowolnej dacie wejścia w życie niniejszego protokołu zgodnie z artykułem 35 ustępy 1 do 3; d) jakiejkolwiek innej czynności, powiadomieniu lub komunikacie odnoszącym się do niniejszego protokołu. Sporządzono w Strasburgu dnia 9 września 1998 r., w językach angielskim i francuskim, i udostępniono do akceptacji dnia 1 października 1998 r. Oba teksty są jednakowo autentyczne i zostaną złożone w pojedynczej kopii w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże poświadczone kopie każdemu z Krajów członkowskich Rady Europy, innym Stronom Konwencji i Wspólnocie Europejskiej. Po zapoznaniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, - będzie on niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 26 marca 2001 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu poprawek, sporządzonego w Strasburgu dnia 9 września 1998 r., do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 251) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 2000 r. o ratyfikacji Protokołu poprawek do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej (Dz. U. Nr 70, poz. 817) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował powyższy Protokół poprawek dnia 26 marca 2001 r. Zgodnie z art. 35 ust. 2 i 3 Protokołu poprawek wszedł on w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 marca 2002 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że z dniem 1 marca 2002 r. następujące państwa stały się stronami powyższego Protokołu poprawek: Republika Austrii Republika Bułgarii Republika Chorwacji Republika Cypryjska Republika Czeska Republika Estońska Republika Finlandii Republika Francuska Królestwo Hiszpanii Księstwo Liechtensteinu Republika Litewska Republika Łotewska Republika Malty Republika Federalna Niemiec Królestwo Norwegii Republika San Marino Republika Słowacka Republika Słowenii Stolica Apostolska Konfederacja Szwajcarska Królestwo Szwecji Republika Turcji Republika Węgierska Republika Włoska Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Minister Spraw Zagranicznych: w z. D. Hübner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ DECYZJA dotycząca zmiany nazwy Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju Rady Europy (CEB), przyjęta przez Organ Zarządzający Funduszu dnia 28 czerwca 1999 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 252) Przekład BANK ROZWOJU RADY EUROPY DECYZJA dotycząca zmiany nazwy Instytucji (przyjęta przez Zarząd jednomyślnie w dniu 28 czerwca 1999 r. podczas jego 158 sesji (wyciąg z PV/CD 158 (1999)) "Zarząd postanawia, jednomyślnie, zmienić oficjalną nazwę Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, który odtąd będzie się nazywał "Bank Rozwoju Rady Europy" (CEB). Nowa nazwa Instytucji wejdzie w życie z dniem 1 listopada 1999 r. Zarząd podkreśla, że zmiana ta w żaden sposób nie godzi w społeczne powołanie Instytucji. Każdy dokument ją prezentujący będzie podkreślał jej charakter międzynarodowego banku rozwoju o powołaniu społecznym.". Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia rejonów uprawy tytoniu (Dz. U. Nr 74, poz. 682) Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się następujące rejony uprawy tytoniu: 1) rejon lubelsko-podkarpacki obejmujący powiaty: bialski, biłgorajski, brzeski, brzozowski, dąbrowski, dębicki, chełmski, garwoliński, hrubieszowski, janowski, jarosławski, kolbuszowski, krasnostawski, kraśnicki, leżajski, lubaczowski, lubartowski, lubelski, łańcucki, łęczyński, łukowski, mielecki, niżański, opatowski, opolski z siedzibą władz powiatu w Opolu Lubelskim, parczewski, przemyski, przeworski, puławski, radzyński, ropczycko-sędziszowski, rycki, rzeszowski, sandomierski, sanocki, stalowowolski, staszowski, strzyżowski, świdnicki z siedzibą władz powiatu w Świdniku, tarnobrzeski, tarnowski, tomaszowski z siedzibą władz powiatu w Tomaszowie Lubelskim, włodawski i zamojski; 2) rejon świętokrzysko-małopolski obejmujący powiaty: białobrzeski, bocheński, buski, częstochowski, jędrzejowski, kazimierski, kielecki, konecki, krakowski, lipski, miechowski, myślenicki, olkuski, opoczyński, ostrowiecki, pajęczański, pińczowski, piotrkowski, proszowicki, przysuski, radomski, radomszczański, starachowicki, szydłowiecki, wielicki, włoszczowski, zawierciański i zwoleński; 3) rejon kujawsko-pomorski obejmujący powiaty: aleksandrowski, brodnicki, bydgoski, chełmiński, ciechanowski, działdowski, elbląski, gnieźnieński, golubsko-dobrzyński, gostyniński, grudziądzki, iławski, inowrocławski, kolski, kwidzyński, lipnowski, malborski, mławski, mogileński, nakielski, nowomiejski, ostródzki, pilski, płocki, płoński, pułtuski, rypiński, sępoleński, sierpecki, szamotulski, sztumski, świecki, tczewski, toruński, tucholski, wąbrzeski, wągrowiecki, włocławski, złotowski i żuromiński; 4) rejon mazurski obejmujący powiaty: augustowski, białostocki, ełcki, giżycki, gołdapski, grajewski, kolneński, łomżyński, moniecki, olecki, ostrołęcki, piski, sejneński, sokólski, suwalski i węgorzewski; 5) rejon dolnośląski obejmujący powiaty: brzeski z siedzibą władz powiatu w Brzegu, dzierżoniowski, głogowski, głubczycki, gostyński, górowski, kępiński, kluczborski, kłobucki, legnicki, leszczyński, lubiński, milicki, namysłowski, nowosolski, nyski, oleski, oleśnicki, oławski, opolski, polkowicki, prudnicki, rawicki, średzki z siedzibą władz powiatu w Środzie Śląskiej, trzebnicki, wieluński, wołowski, wrocławski, wschowski, ząbkowicki i złotoryjski. § 2. Grupy odmian tytoniu przeznaczone do upraw w rejonach uprawy tytoniu określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 lipca 2001 r. w sprawie określenia rejonów uprawy tytoniu (Dz. U. Nr 80, poz. 863). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 682) GRUPY ODMIAN TYTONIU PRZEZNACZONE DO UPRAWY W REJONACH UPRAWY TYTONIU Lp.Grupa odmian tytoniuRejon uprawy tytoniu 1Tytoń jasny, odmiany typu Virginialubelsko-podkarpacki, świętokrzysko-małopolski, kujawsko-pomorski, mazurski, dolnośląski 2Tytoń jasny, odmiany typu Burleylubelsko-podkarpacki, świętokrzysko-małopolski, kujawsko-pomorski, mazurski, dolnośląski 3Tytoń ciemny suszony powietrzemlubelsko-podkarpacki, świętokrzysko-małopolski, mazurski 4Tytoń ciemny suszony powietrzem, z możliwością dosuszenia i wędzeniaświętokrzysko-małopolski, kujawsko-pomorski 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie zmiany nazwy Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju Rady Europy (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 253) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z postanowieniami art. IX ust. 2 Statutu Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy, przyjętego w Porto Carras w dniu 8 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 90, poz. 1002), decyzją Organu Zarządzającego Funduszu z dnia 28 czerwca 1999 r. została zmieniona dotychczasowa nazwa Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju Rady Europy. Zgodnie z postanowieniami powyższej decyzji, nazwa "Bank Rozwoju Rady Europy" obowiązuje od dnia 1 listopada 1999 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 stycznia 2004 r. o wycofaniu zastrzeżeń do Konwencji o ochronie ofiar wojny, podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. Nr 29, poz. 254) Art. 1. Wyraża się zgodę na wycofanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zastrzeżeń do Konwencji o ochronie ofiar wojny, podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171): 1) zastrzeżenia do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych i chorych w armiach czynnych; 2) zastrzeżenia do art. 10 Konwencji Genewskiej o polepszeniu losu rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu; 3) zastrzeżeń do art. 10, 12 i 85 Konwencji Genewskiej o traktowaniu jeńców wojennych; 4) zastrzeżeń do art. 11 i 45 Konwencji Genewskiej o ochronie osób cywilnych podczas wojny. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 8 stycznia 2004 r. o ratyfikacji Konwencji nr 148 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej ochrony pracowników przed zagrożeniami zawodowymi w miejscu pracy, spowodowanymi zanieczyszczeniami powietrza, hałasem i wibracjami, przyjętej w Genewie dnia 20 czerwca 1977 r. (Dz. U. Nr 29, poz. 255) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji nr 148 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej ochrony pracowników przed zagrożeniami zawodowymi w miejscu pracy, spowodowanymi zanieczyszczeniami powietrza, hałasem i wibracjami, przyjętej w Genewie dnia 20 czerwca 1977 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie wzorów świadectw fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich (Dz. U. Nr 47, poz. 457) Na podstawie art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór: 1) świadectwa fitosanitarnego dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) świadectwa fitosanitarnego w przypadku reeksportu roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 marca 2004 r. (poz. 457) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu oraz zakresu etykietowania i plombowania materiału siewnego, rodzajów opakowań materiału siewnego oraz sposobów ich zabezpieczania 2) (Dz. U. Nr 89, poz. 859) Na podstawie art. 63 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ze względu na sposób zamykania wyróżnia się następujące rodzaje opakowań materiału siewnego: 1) samozamykające się; 2) zszywane; 3) zaklejane; 4) hermetyczne; 5) zawiązywane. 2. Opakowania, o których mowa w ust. 1: 1) pkt 1, 3, 4 - zabezpiecza się przez nalepianie etykiety samoprzylepnej; 2) pkt 2 - zabezpiecza się przez przeszycie etykiety szwem zamykającym opakowanie; 3) pkt 5 - zabezpiecza się przez plombowanie plombą stosowną do etykiety. § 2. Materiał siewny kategorii elitarny oraz wszystkie kategorie materiału siewnego ziemniaka pakuje się w nowe worki albo w czyste i zdezynfekowane skrzyniopalety lub kontenery. § 3. Każdy rodzaj opakowania materiału siewnego powinien: 1) posiadać wytrzymałość odpowiednią do masy zapakowanego materiału siewnego; 2) zapewniać utrzymanie jakości materiału siewnego zgodnej z wymaganiami określonymi odrębnymi przepisami; 3) zabezpieczać przed kontaktem z zastosowanymi pestycydami - w przypadku materiału siewnego zaprawionego; 4) chronić otoczkę materiału siewnego - w przypadku materiału siewnego otoczkowanego. § 4. 1. Opakowanie materiału siewnego zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający otwarcie bez uszkodzenia tego zabezpieczenia. 2. Zabezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, może być plomba, etykieta samoprzylepna lub etykieta przeszyta. § 5. Etykietowaniu podlegają wszystkie rodzaje opakowań materiału siewnego, a także następujące jednostki materiału szkółkarskiego oraz rozmnożeniowego winorośli: 1) pojedyncze rośliny lub ich części; 2) wiązki; 3) pojemniki wielokomorowe; 4) kartony; 5) worki; 6) palety. § 6. Etykietę na opakowaniu materiału siewnego umieszcza się w sposób uniemożliwiający jej zdjęcie bez uszkodzenia. Etykieta nie może być powtórnie użyta. § 7. Rozmiary i kolory etykiet dla poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 8. 1. Informacje na etykietach umieszcza się przy użyciu techniki drukarskiej lub innej o podobnym charakterze, zapewniającej trwałość zapisów. 2. W przypadku materiału siewnego zrazów drzew i krzewów owocowych informacje dotyczące nazwy gatunku, nazwy odmiany, statusu zdrowotności albo stopnia kwalifikacji, ilości, wieku oraz formy materiału szkółkarskiego, roku dokonania oceny mogą być wpisywane przez dostawcę pismem odręcznym. § 9. Informacje umieszczane na etykietach dla materiału siewnego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 10. Fakt otwarcia opakowania przez organy Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa w celu dokonania oceny, pobrania próby lub kontroli powinien być w sposób czytelny oznakowany na etykiecie lub opakowaniu z podaniem daty i numeru próbobiorcy. § 11. Etykiety założone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w obrocie do wyczerpania. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 859) Załącznik nr 1 ROZMIARY I KOLORY ETYKIET DLA POSZCZEGÓLNYCH KATEGORII I STOPNI KWALIFIKACJI MATERIAŁU SIEWNEGO Lp.Kategoria materiału siewnegoStopień kwalifikacjiKolor etykietRozmiary etykiet PrzedbazowyPBIIIBiała z fioletowym, 1Elitarny PBIIprzekątnym paskiem Bazowy1)BBiała Pierwszego2) rozmnożeniaC1Niebieska 2KwalifikowanyDrugiego rozmnożeniaC2Czerwona Trzeciego rozmnożeniaC3Czerwonanie mniej niż 110 mm x 67 mm 3Handlowy Brązowa3) 4Standard Ciemnożółta 5Mieszanki nasienneZielona 6Mieszańce złożone rzepakuNiebieska z zielonym, przekątnym paskiem 7Nasiona niezakwalifikowane ostatecznieSzara 8Materiał szkółkarski wolny od wirusówPomarańczowanie mniej niż 50 cm2 9Pozostały materiał szkółkarskiBiała 10Winorośl materiał elitarnyPrzedbazowy Biała z fioletowym, przekątnym paskiema) nie mniej niż 110 mm x 67 mm dla sadzonek podkładkowych do szczepienia, sadzonek BazowyBiaławierzchołkowych i 11Winorośl - materiał kwalifikowanyNiebieskasadzonek szkółkarskich; 12Winorośl - materiał standardowyCiemnożółta(b) nie mniej niż 80 mm x 70 mm dla sadzonek ukorzenionych i zrazów ukorzenionych. ________ Objaśnienia: 1) - sadzeniaki ziemniaka w stopniu B obu klas (BI i BII) etykietuje się etykietą białą, 2) - materiał siewny odmian mieszańcowych za wyjątkiem mieszańców złożonych etykietuje się etykietą w kolorze niebieskim z oznaczeniem F1; kwalifikowane sadzeniaki obu klas (CA i CB) etykietuje się etykietą niebieską, 3) - etykietę koloru brązowego stosuje się również do materiału siewnego niespełniającego minimalnych wymagań jakościowych oraz do materiału siewnego odmian niewpisanych do wspólnotowych katalogów lub krajowych rejestrów państw członkowskich. Załącznik nr 2 INFORMACJE UMIESZCZANE NA ETYKIETACH DLA MATERIAŁU SIEWNEGO I. Informacje umieszczane na etykietach dla materiału siewnego z wyjątkiem materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego winorośli LpInformacjaEtykieta urzędowaEtykieta przedsiębiorcy 1jakość WEdotyczydotyczy 2oznaczenie kraju produkcji lub pochodzenia z podaniem jego pełnej nazwy lub skrótudotyczynie dotyczy 3nazwa lub znak urzędu dokonującego ocenydotyczynie dotyczy 4kolejny numer etykiety1)dotyczydotyczy 5numer przedsiębiorcy z rejestrudotyczydotyczy 6nazwa producenta lub przedsiębiorcy lub jego logonie dotyczydotyczy 7numer partii materiału siewnegodotyczydotyczy 8miesiąc i rok zabezpieczenia opakowania lub pobrania próbki do ocenydotyczydotyczy 9nazwa gatunkudotyczydotyczy 10nazwa gatunku po łacinie1), która może być podana w formie skróconej i bez nazwisk autorówdotyczydotyczy 11nazwa odmiany alfabetem łacińskimdotyczydotyczy 12wyraz "mieszaniec" oraz symbol F1, poza nazwą odmiany w przypadku odmian mieszańcowychdotyczydotyczy 13nazwa albo kod składnika mieszańca, w przypadku jego składników oraz wyrazy "składnik Ro" albo "składnik Rm"dotyczydotyczy 14kategoria materiału siewnegodotyczydotyczy 15stopień kwalifikacji materiału siewnegodotyczydotyczy 16deklarowany skład procentowy2)dotyczydotyczy 17masa materiału siewnego albo liczba nasion lub jednostek siewnychdotyczydotyczy 18napis GMO - jeśli jest to materiał siewny organizmów modyfikowanych genetyczniedotyczydotyczy 19rodzaj dodatku oraz stosunek masy nasion do masy całkowitej, jeżeli stosowane są granulowane pestycydy, substancje otoczkujące lub inne dodatki w formie stałej1)dotyczydotyczy 20wyraz "jednokiełkowe" - w przypadku nasion jednokiełkowychdotyczydotyczy 21wyrazy "przeznaczone do siewu punktowego" - w przypadku nasion przeznaczonych do siewu punktowegodotyczydotyczy 22wyrazy "oceniane ponownie" z podaniem miesiąca i roku badania, o ile przeprowadzono badanie powtórne zdolności kiełkowaniadotyczydotyczy 23przeznaczenie lub typ użytkowania2)dotyczydotyczy 24kalibraż podany w milimetrach3)dotyczydotyczy 25informacje o stosowanych środkach chemicznych3)dotyczydotyczy 26wyrazy "dopuszczone do obrotu na obszarze: ..........................." (nazwa państwa)4)dotyczydotyczy 27wyrazy "małe opakowanie WE5)"nie dotyczydotyczy 28wyrazy "nasiona niezakwalifikowane ostatecznie6)"dotyczynie dotyczy 29wyrazy "badania zdolności kiełkowania nie zakończono7)"dotyczynie dotyczy Objaśnienia: 1) - nie stosuje się na opakowaniach detalicznych nasion roślin warzywnych, 2) - dotyczy mieszanek nasiennych, 3) - dotyczy stosowanych środków podczas przechowywania sadzeniaków ziemniaka, 4) - dotyczy mieszanek zbożowych oraz mieszanek odmianowych roślin warzywnych, 5) - dotyczy małych opakowań materiału siewnego buraków, 6) - dotyczy materiału siewnego po ocenie polowej, który nie został oceniony laboratoryjnie, 7) - dotyczy materiału siewnego, dla którego nie zakończono oceny laboratoryjnej w zakresie zdolności kiełkowania. II. Informacja umieszczana na etykietach urzędowych dla materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego winorośli Lp.InformacjaEtykieta dla materiału szkółkarskiegoEtykieta dla materiału rozmnożeniowego winorośli 1jakość WEdotyczydotyczy 2nazwa lub znak urzędu dokonującego oceny oraz kraj członkowskidotyczydotyczy 3kolejny numer etykietydotyczydotyczy 4numer dostawcy z rejestrudotyczynie dotyczy 5numer producenta z rejestrunie dotyczydotyczy 6oznaczenie kraju produkcji lub pochodzenia z podaniem jego pełnej nazwy lub skrótudotyczydotyczy 7nazwa gatunku w języku polskimdotyczydotyczy 8nazwa gatunku po łaciniedotyczydotyczy 9nazwa odmiany, podkładki, wstawki - alfabetem łacińskimdotyczydotyczy 10klonnie dotyczydotyczy 11numer partiinie dotyczydotyczy 12ilość materiału winoroślinie dotyczydotyczy 13kategoria materiału siewnegodotyczydotyczy 14status zdrowotności albo stopień kwalifikacjidotyczynie dotyczy 15rok dokonania ocenydotyczynie dotyczy 16ilość i wiek oraz forma materiału szkółkarskiegodotyczynie dotyczy 17masa netto lub liczba sztuk w opakowaniu1)dotyczynie dotyczy 18rok zbioru albo żywotność nasion wyrażona w procentach albo data zamknięcia opakowania1)dotyczynie dotyczy 19długość - dla sadzonek podkładkowych do szczepienia2)nie dotyczydotyczy 20napis GMO - jeśli jest to materiał siewny organizmów modyfikowanych genetyczniedotyczydotyczy 1) - dotyczy tylko nasion, 2) - w przypadku, jeśli przyznane są odstępstwa od przepisów dotyczących długości. 1. Dla elitarnego i kwalifikowanego materiału rozmnożeniowego winorośli zamieszcza się dodatkowe informacje w brzmieniu: "materiał ................ został przetestowany przez(urząd) ................. i uznany za wolny od (choroby wirusowe) ............................. zgodnie z (metoda testowania) ....................". 2. W przypadku sadzonek ukorzenionych i zrazów ukorzenionych winorośli, wystarczającym jest podanie informacji wymienionych w wierszach: 1, 5, 6, 9, 10, 13. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają częściowo postanowienia następujących dyrektyw: 1) dyrektywy Rady 2002/54/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 2) dyrektywy Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 3) dyrektywy Rady 2002/56/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu sadzeniakami ziemniaków (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 4) dyrektywy Rady 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. Urz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 5) dyrektywy Rady 66/401/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych (Dz. Urz. WE L 125 z 11.07.1966, z późn. zm.); 6) dyrektywy Rady 66/402/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych (Dz. Urz. WE L 125 z 11.07.1966, z późn. zm.); 7) dyrektywy Rady 68/193/EWG z dnia 9 kwietnia 1968 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym winorośli (Dz. Urz. WE L 93 z 17.04.1968, z późn. zm.); 8) dyrektywy Komisji 93/48/EWG z dnia 23 czerwca 1993 r. ustanawiającej wykaz warunków, jakie mają być spełnione przez materiał rozmnożeniowy roślin sadowniczych i rośliny sadownicze przeznaczone do produkcji owoców, stosownie do dyrektywy Rady nr 92/34/EWG (Dz. Urz. WE L 250 z 07.10.1993). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu czynności wykonywanych przez osoby niebędące pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej oraz kwalifikacji tych osób 2) (Dz. U. Nr 89, poz. 860) Na podstawie art. 16 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres czynności, wykonywanych przez osoby, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej "ustawą"; 2) kwalifikacje osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy. § 2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyznaczyć do wykonywania czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, którzy posiadają prawo wykonywania zawodu oraz posiadają: 1) roczny staż pracy w zakładzie leczniczym dla zwierząt - w przypadku ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych, nadzoru nad miejscami gromadzenia, skupu lub sprzedaży zwierząt, targowiskami oraz wystawami, pokazami lub konkursami zwierząt, badania zwierząt umieszczanych na rynku, przeznaczonych do wywozu oraz wystawiania świadectw zdrowia; 2) 3 miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie uboju zwierząt rzeźnych wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju, badania mięsa zwierząt łownych oraz nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem lub przechowywaniem mięsa i wystawiania wymaganych świadectw zdrowia; 3) miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie przetwórstwa mleka, wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad punktami odbioru mleka, jego przetwórstwem oraz przechowywaniem produktów mleczarskich; 4) miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie przetwórstwa produktów rybołówstwa lub produktów akwakultury, ślimaków i żab, wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad wyładowaniem ze statków rybackich i statków przetwórni produktów rybołówstwa, nad obróbką, przetwórstwem i przechowywaniem tych produktów oraz produktów akwakultury, ślimaków i żab; 5) miesięczną praktykę w powiatowym inspektoracie weterynarii, wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku pobierania próbek do badań; 6) miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie przetwórstwa i przechowywania jaj konsumpcyjnych i produktów jajecznych, wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad przetwórstwem i przechowywaniem jaj konsumpcyjnych i produktów jajecznych; 7) tygodniową praktykę w powiatowym inspektoracie weterynarii, wyznaczonym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii - w przypadku nadzoru nad sprzedażą bezpośrednią. § 3. 1. Osoby niebędące lekarzami weterynarii mogą wykonywać, z wyznaczenia powiatowego lekarza weterynarii: 1) czynności pomocnicze przy wykonywaniu przez lekarza weterynarii: a) badań klinicznych zwierząt, b) ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych, c) pobierania próbek do badań, d) sekcji zwłok zwierzęcych; 2) czynności pomocnicze przy badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa, obejmujące: a) sprawdzenie, podczas badania przedubojowego, czy zwierzęta nie są zmęczone lub nadmiernie pobudzone oraz nie wykazują objawów choroby, b) pomiar temperatury wewnętrznej ciała zwierząt, c) rutynowe badanie poubojowe tusz i narządów, bez wydawania oceny mięsa, d) znakowanie mięsa. 2. Do wykonywania czynności pomocniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii może wyznaczyć osoby posiadające tytuł technika weterynarii oraz roczny staż pracy w zakładzie leczniczym dla zwierząt. 3. Do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powiatowy lekarz weterynarii może wyznaczyć osoby, które: 1) posiadają tytuł technika weterynarii i odbyły 3-miesięczną praktykę w rzeźni wskazanej przez wojewódzkiego lekarza weterynarii lub 2) odbyły zakończone egzaminem szkolenie teoretyczne i praktyczne, którego program jest określony w załączniku do rozporządzenia, oraz 3-miesięczną praktykę w rzeźni wskazanej przez wojewódzkiego lekarza weterynarii. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 860) PROGRAM SZKOLENIA TEORETYCZNEGO I PRAKTYCZNEGO DLA OSÓB WYKONUJĄCYCH CZYNNOŚCI POMOCNICZE PRZY BADANIU ZWIERZĄT RZEŹNYCH I MIĘSA Lp.TematyMinimalna liczba godzin wykładowychMinimalna liczba godzin ćwiczeń 1.Wiadomości wstępne: cel i znaczenie badania zwierząt rzeźnych i mięsa; historia tego badania3- 2.Przepisy prawne dotyczące organizacji i zakresu zadań Inspekcji Weterynaryjnej45- 3.Zwierzęta rzeźne, ich skup i transport; znakowanie i identyfikacja; świadectwa zdrowia34 4.Podstawy anatomii i fizjologii zwierząt rzeźnych, budowa i czynności ciała zwierzęcego, układ i rozmieszczenie narządów wewnętrznych ze szczególnym uwzględnieniem węzłów chłonnych oraz struktury mięśni608 5.Znamiona zdrowia u zwierząt żywych, normalny wygląd i właściwości poszczególnych narządów i części tuszy zwierzęcia po uboju458 6.Podstawy anatomii i fizjologii patologicznej; choroby i wady mające znaczenie dla badania zwierząt rzeźnych i mięsa ze szczególnym uwzględnieniem chorób zakaźnych i pasożytniczych6012 7.Właściwości fizykochemiczne mięsa; zmiany zachodzące w tuszy zwierzęcia po uboju; klasyfikacja tusz mięsnych i ich czystości214 8.Rzeźnie i ich rodzaje; ubój zwierząt142 9.Rutynowe badanie przedubojowe zwierząt104 10.Rutynowe badanie poubojowe mięsa4080 11.Badanie na włośnie; objawy włośnicy u zwierząt i ludzi; pobieranie prób do badań na włośnie2040 12.Badania laboratoryjne mięsa; pobieranie prób do badań laboratoryjnych208 13.Ocena i znakowanie mięsa58 14.Dokumentacja badania zwierząt rzeźnych i mięsa74 15.Postępowanie z mięsem warunkowo zdatnym do spożycia oraz niezdatnym do spożycia1810 16.Sposoby oczyszczania i odkażania miejsca postoju i uboju zwierząt dotkniętych chorobami zakaźnymi, jak również narzędzi i przedmiotów użytych przy uboju i badaniu104 17.System HACCP w rzeźniach204 Razem:401200 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. U. WE L 121, z 29.07.1964 r.) oraz dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wywierających wpływ na produkcję i umieszczanie na rynku świeżego mięsa drobiowego (Dz. U. WE L 55, z 8.03.1971 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 16 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 47, poz. 458) Na podstawie art. 150 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych (Dz. U. Nr 55, poz. 494) w § 8: 1) w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) na Kanale Bydgoskim od km 14,8 do km 38,9 i Noteci dolnej."; 2) w pkt 4 po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) na rzece Brdzie i Kanale Bydgoskim od km 14,4 do km 14,8,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia za czynności arbitrów (Dz. U. Nr 48, poz. 461) Na podstawie art. 193 pkt 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wynagrodzenie za czynności arbitra przy rozpoznaniu jednego odwołania wynosi 40 % kwoty bazowej, ustalonej w ustawie budżetowej na dany rok na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 1)) dla pracowników państwowej sfery budżetowej, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. b tej ustawy. 2. Jeżeli odwołanie zostanie odrzucone z przyczyn, o których mowa w art. 187 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, wynagrodzenie arbitra wynosi 20 % kwoty bazowej, o której mowa w ust. 1. 3. Jeżeli odwołanie zostanie cofnięte przed otwarciem rozprawy, wynagrodzenie arbitra wynosi 10 % kwoty bazowej, o której mowa w ust. 1. § 2. Przewodniczącemu zespołu arbitrów przy rozpoznaniu jednego odwołania przysługuje wynagrodzenie ustalone odpowiednio według zasad, o których mowa w § 1, powiększone o połowę. § 3. Arbitrowi oraz przewodniczącemu zespołu arbitrów przysługuje zwrot uzasadnionych kosztów związanych z wykonywaniem przez nich czynności w postępowaniu odwoławczym, do kwoty nieprzekraczającej 350 zł. § 4. Do wynagrodzenia za czynności arbitrów w postępowaniach odwoławczych wszczętych przed dniem ogłoszenia ustawy budżetowej na dany rok w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się kwotę bazową z roku poprzedniego. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805, z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia za czynności arbitrów (Dz. U. Nr 85, poz. 774), zachowane w mocy na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 45, poz. 435) Na podstawie art. 98 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się uposażenie zasadnicze funkcjonariuszy Służby Więziennej określone w tabelach stanowiących załącznik do rozporządzenia. § 2. Uposażenie, o którym mowa w § 1, przysługuje funkcjonariuszom Służby Więziennej od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 5, poz. 57). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 marca 2004 r. (poz. 435) TABELE UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Tabela 1 Centralny Zarząd Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych 123 1- Dyrektor Generalny Służby Więziennej5.555 2- zastępca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej4.977 3- dyrektor biura, - główny księgowy Służby Więziennej3.883 4- główny księgowy, - naczelny lekarz więziennictwa, - zastępca dyrektora biura3.500 5- kierownik zespołu, - doradca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej3.152 6- radca prawny, - starszy specjalista, - główny kontroler2.776 7- starszy kontroler, - specjalista2.553 8- kontroler, - starszy inspektor2,075 9- inspektor, - młodszy kontroler1.845 10- młodszy inspektor, - starszy instruktor1.495 11- instruktor1.368 12- starszy kierowca1.282 13- kierowca1.232 14- starszy referent1.171 15- referent1.052 16- młodszy referent841 Tabela 2 Okręgowe Inspektoraty Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych 123 1- dyrektor okręgowy Służby Więziennej3.833 2- zastępca dyrektora okręgowego Służby Więziennej3.152 3- główny księgowy2.776 4- naczelny lekarz, - radca prawny2.219 5- specjalista2.075 6- starszy kontroler1.904 7- kontroler, - starszy inspektor1.845 8- inspektor, - młodszy kontroler1.614 9- młodszy inspektor, - starszy instruktor1.409 10- instruktor, - starszy kierowca1.282 11- kierowca1.232 12- starszy referent1.114 13- referent1.052 14- młodszy referent841 Tabela 3 Areszty śledcze, zakłady karne, niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej działające przy jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych 123 1- dyrektor aresztu i zakładu kategorii I*3.152 2- dyrektor aresztu i zakładu kategorii II2.776 3- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii I2.553 4- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii I2.408 5- dyrektor szpitala2.219 6- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii II, - kierownik oddziału zewnętrznego o pojemności powyżej 200 miejsc2.075 7- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii II, - kierownik oddziału zewnętrznego o pojemności poniżej 200 miejsc, - kierownik działu, kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii I, - ordynator, - kierownik apteki okręgowej1.904 8- radca prawny, - zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii I, - kierownik działu w areszcie i zakładzie kategorii II, - kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii II1.845 9- kierownik apteki, - kierownik domu matki i dziecka, - kierownik poradni, pracowni, - kierownik ośrodka diagnostycznego, - starszy asystent1.717 10- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii II, - dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii I, - asystent1.614 11- starszy inspektor, - starszy psycholog, - starszy wychowawca, - dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii II oraz w oddziale zewnętrznym1.557 12- inspektor, - młodszy asystent, - psycholog, - wychowawca, - starszy felczer1.495 13- zastępca dowódcy zmiany, - felczer, - przełożona pielęgniarek, - młodszy inspektor, - starszy instruktor, - młodszy psycholog, - młodszy wychowawca1.409 14- pielęgniarka oddziałowa1.368 15- instruktor, - starszy magazynier, - starszy oddziałowy, - technik, - starsza pielęgniarka, - starszy kierowca1.282 16- dowódca grupy konwojowej, - oddziałowy, - kierowca, - konserwator, - magazynier, - pielęgniarka, - szef kuchni1.232 17- starszy referent, - starszy strażnik1.114 18- referent1.052 19- strażnik1.011 20- młodszy referent841 * Kategorie zakładów karnych i aresztów śledczych według podziału ustalonego przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Tabela 4 Ośrodki szkolenia i ośrodki doskonalenia kadr Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych 123 1- komendant ośrodka szkolenia3.365 2- komendant ośrodka doskonalenia kadr, - zastępca komendanta ośrodka szkolenia2.776 3- główny księgowy ośrodka szkolenia, - zastępca komendanta ośrodka doskonalenia kadr2.408 4- główny księgowy ośrodka doskonalenia kadr, - kierownik oddziału zamiejscowego, - kierownik zakładu2.075 5- kierownik ambulatorium ośrodka szkolenia, - kierownik działu ośrodka szkolenia1.904 6- radca prawny, - starszy wykładowca, - zastępca głównego księgowego ośrodka doskonalenia kadr1.845 7- kierownik działu ośrodka doskonalenia kadr, - wykładowca, - starszy asystent1.717 8- dowódca kompanii, - asystent1.614 9- starszy inspektor1.557 10- inspektor, - młodszy wykładowca, - młodszy asystent1.495 11- młodszy inspektor, - starszy instruktor1.409 12- instruktor, - technik, - starszy magazynier, - starszy oddziałowy, - starsza pielęgniarka, - starszy kierowca1.282 13- szef kuchni, - kierowca, - konserwator, - magazynier, - oddziałowy, - pielęgniarka1.232 14- starszy referent, - starszy strażnik1.114 15- referent1.052 16- strażnik1.011 17- młodszy referent841 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 48, poz. 459) Na podstawie art. 114 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, ustala się na 2,25. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 13, poz. 107), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2004 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 105) Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Przedłuża się bankom spółdzielczym termin wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2004 r., o którym mowa w art. 40d ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 3)), do dnia 31 marca 2004 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 229, poz. 2271. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie (Dz. U. Nr 14, poz. 126) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie (Dz. U. Nr 175, poz. 1705) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 marca 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 305--z dnia 29 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 306--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o realizacji zadań związanych ze służbą zastępczą 307--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie komisji wojewódzkich do spraw służby zastępczej i komisji do spraw służby zastępczej 308--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie wynagrodzenia osób wchodzących w skład komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej i komisji do spraw służby zastępczej 309--z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 310--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 311--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia składów podatkowych 312--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego 313--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zwolnień z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego 314--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zabezpieczeń akcyzowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 315--z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego, klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2 316--z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu 317--z dnia 1 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych produktów stalowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 318--z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie wzoru rejestru mleka i przetworów mlecznych, szczegółowych zasad jego prowadzenia oraz wzoru informacji rocznej o ilości wykorzystanego mleka 319--z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie wzorów formularzy do przekazywania informacji przez podmioty skupujące, wzorów zestawień zbiorczych oraz sposobu prowadzenia przez podmioty skupujące ewidencji ilości skupionego mleka i zawartości tłuszczu w tym mleku 320--z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pasz leczniczych 321--z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych 322--z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 45, poz. 433) Na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób i tryb postępowania w sprawach o przyznanie świadczeń rodzinnych; 2) sposób i tryb postępowania w sprawach wstrzymywania lub zawieszania wypłaty tych świadczeń; 3) sposób ustalania dochodu uprawniającego do świadczeń rodzinnych; 4) wzory: a) wniosków o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych, b) zaświadczenia urzędu skarbowego o dochodzie osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, c) oświadczeń o dochodach rodziny, w tym oświadczeń osób rozliczających się na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, d) innych oświadczeń i dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych. § 2. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego wszczyna się na podstawie wniosku o ustalenie prawa do zasiłku rodzinnego oraz dodatków do zasiłku rodzinnego, zwanego dalej "wnioskiem o zasiłek rodzinny", którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Do wniosku o zasiłek rodzinny należy dołączyć: 1) uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej się o zasiłek rodzinny; 2) skrócony odpis aktu urodzenia dziecka; 3) orzeczenie o niepełnosprawności albo o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności w przypadku, gdy w rodzinie wychowuje się dziecko niepełnosprawne; 4) zaświadczenie szkoły w przypadku, gdy dziecko ukończyło 18. rok życia; 5) zaświadczenia lub oświadczenia stwierdzające wysokość dochodu rodziny, w tym odpowiednio: a) zaświadczenia z urzędu skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych przez członków rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, jeżeli dochody te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych; wzór zaświadczenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, b) zaświadczenia z urzędu skarbowego o wysokości należnego zryczałtowanego podatku dochodowego za dany rok albo decyzję lub decyzje ustalające wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, c) oświadczenia członków rodziny o wysokości uzyskanego dochodu w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, jeżeli członkowie rodziny rozliczają się na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; wzór oświadczenia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, d) oświadczenia członków rodziny o wysokości uzyskanego innego dochodu w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy niepodlegającego opodatkowaniu; wzór oświadczenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia, e) zaświadczenie właściwego organu gminy o wielkości gospodarstwa rolnego wyrażonej w hektarach przeliczeniowych ogólnej powierzchni w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy albo nakaz płatniczy za ten rok, f) przekazy lub przelewy pieniężne dokumentujące wysokość alimentów, jeżeli członkowie rodziny są zobowiązani wyrokiem sądu lub ugodą sądową do ich płacenia na rzecz osoby spoza rodziny, g) kopię odpisu wyroku sądu zasądzającego alimenty na rzecz osób w rodzinie lub kopię odpisu protokołu posiedzenia zawierającego treść ugody sądowej, przekazy lub przelewy pieniężne dokumentujące faktyczną wysokość otrzymanych alimentów, w przypadku uzyskania alimentów niższych niż zasądzone w wyroku lub ugodzie sądowej, oraz zaświadczenie komornika o całkowitej lub częściowej bezskuteczności egzekucji alimentów, a także o wysokości wyegzekwowanych alimentów, h) zaświadczenie o wysokości ponoszonej opłaty za pobyt członka rodziny, przebywającego w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, i) dokument potwierdzający utratę dochodu oraz wysokość utraconego dochodu, jeżeli dochód rodziny uległ obniżeniu na skutek utraty dochodu przez członka rodziny; 6) informację sądu o toczącym się postępowaniu w sprawie o przysposobienie dziecka, w przypadku osoby faktycznie opiekującej się dzieckiem, która wystąpiła o przysposobienie tego dziecka; 7) kopię aktów zgonu rodziców lub kopię odpisu wyroku zasądzającego alimenty w przypadku osoby uczącej się; 8) kopię karty pobytu w przypadku cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającego status uchodźcy lub posiadającego zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej; 9) kopię odpisu prawomocnego wyroku sądu orzekającego rozwód lub separację albo kopię aktu zgonu małżonka lub rodzica dziecka w przypadku osoby samotnie wychowującej dziecko. 3. W przypadku gdy okoliczności sprawy mające wpływ na prawo do świadczeń rodzinnych wymagają potwierdzenia innym dokumentem niż wymienione w ust. 2, podmiot realizujący świadczenie może domagać się takiego dokumentu. § 3. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego składa wniosek o zasiłek rodzinny, do którego dołącza: 1) zaświadczenie pracodawcy o udzieleniu urlopu wychowawczego oraz o okresie, na jaki urlop wychowawczy został udzielony; 2) zaświadczenie o co najmniej sześciomiesięcznym okresie pozostawania w zatrudnieniu bezpośrednio przed uzyskaniem prawa do urlopu wychowawczego. § 4. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania do wniosku o zasiłek rodzinny dołącza zaświadczenie powiatowego urzędu pracy o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych określające datę utraty tego prawa oraz o zarejestrowaniu osoby ubiegającej się o ten dodatek jako poszukującej pracy. § 5. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego, z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego, do wniosku o zasiłek rodzinny dołącza zaświadczenie szkoły w przypadku nauki dziecka w szkole ponadgimnazjalnej. § 6. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania do wniosku o zasiłek rodzinny dołącza: 1) dokument potwierdzający tymczasowe zameldowanie ucznia w bursie, internacie lub w innym miejscu zapewniającym zamieszkanie, prowadzonych przez podmiot publiczny; 2) zaświadczenie szkoły w przypadku nauki dziecka w szkole ponadgimnazjalnej; 3) oświadczenie osoby fizycznej o wynajmie lokalu uczniowi oraz dokument potwierdzający tymczasowe zameldowanie. § 7. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego wszczyna się na podstawie wniosku o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, którego wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) orzeczenie o niepełnosprawności albo 2) orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem daty powstania niepełnosprawności, albo 3) orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności; 4) uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej się o zasiłek pielęgnacyjny. § 8. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wszczyna się na podstawie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) orzeczenie o niepełnosprawności albo o znacznym stopniu niepełnosprawności dziecka; 2) zaświadczenia lub oświadczenia o wysokości dochodów, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 5. § 9. 1. Osoba ubiegająca się o ustalenie prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka składa wniosek o zasiłek rodzinny. 2. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do dodatku w przypadku osoby w wieku powyżej 50 lat, otrzymującej do dnia 1 maja 2004 r. świadczenie z funduszu alimentacyjnego, wszczyna się na podstawie wniosku, którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. Do wniosku należy dołączyć: 1) zaświadczenie terenowej jednostki Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wypłacie świadczenia z funduszu alimentacyjnego; 2) zaświadczenie komornika o całkowitej lub częściowej bezskuteczności egzekucji alimentów zasądzonych wyrokiem sądu; 3) zaświadczenia lub oświadczenia o wysokości dochodów. 3. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do dodatku w przypadku osoby pozostającej w związku małżeńskim i otrzymującej do dnia 1 maja 2004 r. świadczenie z funduszu alimentacyjnego na dziecko wszczyna się na podstawie wniosku o zasiłek rodzinny. § 10. 1. Postępowanie w sprawie o przyznanie świadczeń rodzinnych na wniosek osoby, która nie ma miejsca zamieszkania, wszczyna właściwy organ gminy lub miasta właściwy ze względu na miejsce jej czasowego pobytu. Do wniosku dołącza dokument potwierdzający tymczasowe zameldowanie lub potwierdzenie zamieszkania w miejscu pobytu. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ gminy właściwy ze względu na miejsce czasowego pobytu osoby niemającej miejsca zamieszkania występuje do organu właściwego gminy lub miasta właściwego ze względu na ostatnie miejsce stałego zamieszkania tej osoby o potwierdzenie, że na wskazane we wniosku dziecko nie wypłaca się świadczeń rodzinnych. § 11. Formularze wniosków oraz innych dokumentów niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych udostępnia podmiot realizujący świadczenia rodzinne. § 12. 1. Kopię dokumentów może uwierzytelnić podmiot realizujący świadczenia rodzinne, notariusz lub instytucja, która dokument wydała. 2. W przypadku złożenia wadliwie wypełnionego wniosku podmiot realizujący wzywa pisemnie osobę ubiegającą się do poprawienia lub uzupełnienia wniosku, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. W przypadku niezastosowania się do wezwania wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. § 13. 1. Świadczenia rodzinne, do których zostało ustalone prawo, wypłaca się łącznie, w tym samym terminie. 2. Zasiłek rodzinny wypłaca się za miesiąc, w którym dziecko ukończyło 18., 21. lub 24. rok życia. § 14. W przypadku gdy podmiot realizujący świadczenia rodzinne poweźmie wątpliwość w sprawie dotyczącej przyznanego świadczenia rodzinnego co do występujących w sprawie okoliczności mających wpływ na prawo do tego świadczenia, powiadamia niezwłocznie osobę ubiegającą się o konieczności złożenia w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 14 dni licząc od dnia otrzymania wezwania, wyjaśnień w sprawie lub dostarczenia niezbędnych dokumentów. W przypadku nieudzielenia wymaganych wyjaśnień lub niedostarczenia w wyznaczonym terminie niezbędnych dokumentów, wstrzymuje się realizację świadczeń rodzinnych od najbliższego terminu płatności. § 15. 1. Zawiesza się wypłatę dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania na pisemny wniosek osoby otrzymującej ten dodatek, zawierający informację o podjęciu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej oraz o dacie podjęcia tej pracy. 2. Osoba, która wystąpiła z pisemnym wnioskiem o przywrócenie zawieszonego prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego, w związku z utratą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, o której mowa w ust. 1, do wniosku dołącza: 1) zaświadczenie powiatowego urzędu pracy stwierdzające, iż osoba ta nie ma prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz że jest zarejestrowana jako poszukująca pracy; 2) świadectwo pracy lub inny dokument potwierdzający datę i przyczyny utraty zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. § 16. 1. W przypadku gdy członek rodziny osiąga dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, dochód pomniejsza się o podatek należny, składki na ubezpieczenia społeczne oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne. 2. Wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ust. 1, oblicza się według następującego wzoru: S = (Sp x P)/Pp gdzie: S - składka na ubezpieczenie zdrowotne wyrażona w złotych, Sp - składka na ubezpieczenie zdrowotne odliczona od podatku wyrażona w złotych (wykazana w zaświadczeniu z urzędu skarbowego), P - składka na ubezpieczenie zdrowotne wyrażona w procentach obowiązująca w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, Pp - składka na ubezpieczenie zdrowotne wyrażona w procentach odliczona od podatku. 3. W przypadku gdy członek rodziny osiąga dochody z pozarolniczej działalności opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych lub kartą podatkową, dochód pomniejsza się o należne: składki na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenie zdrowotne i zryczałtowany podatek dochodowy. 4. W przypadku gdy członek rodziny ma zobowiązania alimentacyjne na rzecz osoby spoza rodziny, od dochodu uzyskanego przez członków rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy odejmuje się kwotę alimentów zapłaconych w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. 5. W przypadku gdy rodzina ponosi opłatę za pobyt członka rodziny w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, od dochodu uzyskanego przez członków rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy odejmuje się kwotę ponoszonej opłaty za pobyt w tej instytucji w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. 6. W przypadku gdy rodzina utrzymuje się z gospodarstwa rolnego, dochód rodziny ustala się na podstawie przeciętnej liczby hektarów przeliczeniowych znajdujących się w posiadaniu rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. § 17. 1. W przypadku gdy po upływie roku kalendarzowego, z którego dochód rodziny stanowił podstawę ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych, sytuacja dochodowa rodziny uległa pogorszeniu na skutek utraty dochodu przez członka rodziny, od dochodu rodziny odejmuje się kwotę utraconego miesięcznie dochodu. Prawo do świadczeń rodzinnych ustala się na wniosek, począwszy od miesiąca, w którym złożono ten wniosek, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym nastąpiła utrata dochodu. 2. W przypadku gdy członek rodziny utracił dochód uzyskiwany w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy, do wniosku o ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych powinien on dołączyć: 1) zaświadczenie o wysokości przeciętnego miesięcznego dochodu uzyskanego w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy; 2) zaświadczenie lub oświadczenie o wysokości dochodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku. § 18. 1. W przypadku gdy członek rodziny ma ustalone prawo do alimentów, ale ich nie otrzymuje lub otrzymuje je w wysokości niższej od ustalonej wyrokiem lub ugodą sądową, do dochodu rodziny stanowiącego podstawę ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych wlicza się alimenty w otrzymywanej wysokości. 2. Do dochodu rodziny nie wlicza się świadczeń z funduszu alimentacyjnego. § 19. 1. Osoba będąca w posiadaniu zaświadczenia o dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych za rok 2002, wydanego do dnia 1 maja 2004 r., do wniosku o zasiłek rodzinny lub świadczenie pielęgnacyjne może dołączyć to zaświadczenie. 2. Osoba otrzymująca przed dniem 1 maja 2004 r. zasiłek wychowawczy, w przypadku ubiegania się o dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego, do wniosku o zasiłek rodzinny dołącza zaświadczenie pracodawcy lub terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o okresie, za jaki wypłacono zasiłek wychowawczy, oraz o jego wysokości. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 marca 2004 r. (poz. 433) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia wzoru rocznego obliczenia podatku wraz z informacją o wysokości dochodu, do sporządzenia których obowiązane są organy rentowe (Dz. U. Nr 150, poz. 1577) Na podstawie art. 45b pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy / informacji o dochodach uzyskanych od organu rentowego za rok podatkowy (PIT-40A/11A), stanowiący załącznik do niniejszego rozporządzenia. § 2. Wzór, o którym mowa w § 1, stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3) ZAŁĄCZNIK Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427) 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163, Nr 116, poz. 1203, 1205 i 1207, Nr 120, poz. 1252 i Nr 123, poz. 1291. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 202, poz. 1960). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 2 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 22, poz. 200) Na podstawie art. 42 § 3, art. 62 § 2, art. 64 § 4, art. 81 § 2, art. 97 § 5 i art. 166 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250 i Nr 152, poz. 1726 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 9: a) w ust. 1: - w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) ich łączna masa brutto nie przekracza 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce lub", - w pkt 1 po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) zgłoszeniem celnym objęte są towary, o których mowa w art. 1904, art. 1905, art. 1907, art. 1908, art. 19021, art. 19023 Kodeksu celnego,", - w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) są przeznaczone do działalności gospodarczej, a ich łączna masa brutto nie przekracza 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce lub", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. c) i d) oraz pkt 2 lit. b) nie stosuje się do skuterów śnieżnych, skuterów wodnych, samolotów, helikopterów, szybowców, łodzi z silnikiem lub bez o masie ponad 100 kg, motocykli oraz do towarów, dla których ustanowiono normy ilościowe w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy osobistego użytku niektórych osób fizycznych (Dz. U. Nr 149, poz. 1667), rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 listopada 2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy należących do osób przybywających na polski obszar celny w związku z zawarciem związku małżeńskiego (Dz. U. Nr 133, poz. 1504), rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy służących do wyposażenia mieszkania lub domu osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w kraju (Dz. U. Nr 149, poz. 1666) oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 listopada 2001 r. w sprawie zwolnienia od cła rzeczy przeznaczonych dla studenta lub ucznia (Dz. U. Nr 145, poz. 1629)."; 2) w § 10 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) 1, 1A, 2 i 3 - w wypadku wyprowadzania poza polski obszar celny towarów zgłaszanych w granicznym urzędzie celnym lub w wewnętrznym urzędzie celnym, jeżeli tranzyt towarów odbywa się na podstawie odrębnego dokumentu SAD albo innego dokumentu tranzytowego,"; 3) w § 12 w ust. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) z zielonym tłem 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 17, 18, 19, 21, 25, 31, 32, 33, 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55, 56, w wypadku stosowania procedury tranzytu,", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 17a, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 28, 29, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55 i 56 oraz nadrukowanych na czarno: 12, 42 i 45, w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar celny i użycia w charakterze dokumentu tranzytowego tego samego dokumentu SAD,", c) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wymienionych w pkt 1, w wypadku wyprowadzania towarów poza polski obszar celny i stosowania odrębnego dokumentu SAD albo innego dokumentu tranzytowego."; 4) po § 14 dodaje się § 14a w brzmieniu: "§ 14a. 1. Jeżeli, zgodnie z art. 64 § 3a Kodeksu celnego, organ celny wyraził zgodę, aby zgłoszenie celne zostało złożone, zanim zgłaszający lub jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar nim objęty, do zgłoszenia celnego należy dołączyć: 1) kserokopię karty 6 tego zgłoszenia, w wypadku obejmowania towaru procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą składu celnego, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną lub procedurą odprawy czasowej, 2) kserokopię karty 1 tego zgłoszenia, w wypadku obejmowania towaru procedurą wywozu, procedurą uszlachetniania biernego, procedurą tranzytu, jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu. 2. Pola 18, 40 i 44 dokumentu SAD stanowiącego zgłoszenie celne mogą pozostać niewypełnione do chwili przedstawienia towaru. 3. Dokumenty, których przedłożenie jest wymagane do objęcia towaru procedurą celną, do której jest zgłaszany, należy przedstawić najpóźniej w chwili przedstawienia towarów. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz celny w polu E lub J zgłoszenia celnego oraz kserokopii karty tego zgłoszenia dokonuje adnotacji "ZGŁOSZENIE ZŁOŻONO W DNIU ................. BEZ PRZEDSTAWIENIA TOWARU", wpisuje numer rejestru, przystawia stempel SAD oraz wpisuje termin, przed upływem którego należy przedstawić towar, zgodnie z wzorem "TOWAR NALEŻY PRZEDSTAWIĆ DO DNIA ................". Kserokopię karty zgłoszenia funkcjonariusz celny zwraca zgłaszającemu lub jego przedstawicielowi. 5. Termin, do którego należy przedstawić towar objęty zgłoszeniem celnym, nie może być dłuższy niż 14 dni od dnia złożenia zgłoszenia. 6. Dokonanie czynności, o których mowa w ust. 4, jest równoznaczne z wyrażeniem przez organ celny zgody na złożenie zgłoszenia celnego, zanim zgłaszający lub jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar objęty tym zgłoszeniem. 7. Po dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 4, funkcjonariusz celny przystępuje niezwłocznie do sprawdzenia zgłoszenia celnego i dołączonych do niego dokumentów. 8. W terminie, o którym mowa w ust. 4, zgłaszający przedstawia wraz z towarem kserokopię karty złożonego uprzednio zgłoszenia. Organ celny przyjmuje złożone uprzednio zgłoszenie celne zgodnie z art. 65 Kodeksu celnego. 9. Dane zawarte w składanym zgłoszeniu i dołączonych do niego dokumentach muszą być aktualne w dniu przyjęcia zgłoszenia przez organ celny. 10. W wypadku gdy: 1) towary nie zostaną przedstawione w wyznaczonym terminie lub 2) gdy dane zawarte w zgłoszeniu nie są aktualne w dniu, w którym zgłoszenie może zostać przyjęte - funkcjonariusz celny przekreśla złożone zgłoszenie i nanosi na nim ukośnie, drukowanymi literami, adnotację, odpowiednio "ZGŁOSZENIE ANULOWANO - TOWAR NIE ZOSTAŁ PRZEDSTAWIONY" albo "ZGŁOSZENIE ANULOWANO - DANE NIEAKTUALNE". Anulowane zgłoszenie stanowi załącznik do rejestru."; 5) w § 15: a) w pkt 1 lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) towary o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro, b) towary zwolnione od cła na podstawie art. 1906, art. 19027-19030, art. 19032 i art. 19033 Kodeksu celnego,", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) procedurą odprawy czasowej lub powrotnego wywozu mają być objęte towary, o których mowa w § 112 pkt 32, 33, 35 i 38 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 46), zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie gospodarczych procedur celnych"."; 6) po § 23 dodaje się § 23a w brzmieniu: "§ 23a. Do towarów zwolnionych od cła na podstawie art. 19040 Kodeksu celnego przepis § 23 ust. 1 stosuje się odpowiednio."; 7) w § 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zgłoszenie elektroniczne powinno zostać sporządzone zgodnie ze specyfikacją XML publikowaną na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz powinno zawierać kod identyfikacyjny zgłaszającego."; 8) w § 25: a) w ust. 2: - pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) zgody organu celnego, o której mowa w art. 64 § 3a Kodeksu celnego, na to, aby zgłoszenie celne zostało złożone, zanim zgłaszający lub jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar nim objęty,", - po pkt 8 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) zgody organu celnego, o której mowa w art. 81 § 1a Kodeksu celnego, na to, aby dokumenty wymagane do objęcia towarów procedurą celną nie były przedstawiane wraz ze zgłoszeniem elektronicznym albo terminu przedstawienia tych dokumentów.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W wypadku gdy w uzgodnieniu warunków stosowania zgłoszenia elektronicznego, o którym mowa w ust. 2, naczelnik urzędu celnego wyraził zgodę, zgodnie z art. 64 § 3a Kodeksu celnego, na to, aby zgłoszenie celne zostało złożone, zanim zgłaszający lub jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar nim objęty, przepisy § 14a stosuje się odpowiednio."; 9) § 26 otrzymuje brzmienie: "§ 26. 1. Dokumenty stanowiące załączniki do zgłoszenia elektronicznego składane są w urzędzie celnym jako załączniki do zgłoszenia SAD lub wydruku zgłoszenia. 2. Jeżeli organ celny w uzgodnieniu warunków stosowania zgłoszenia elektronicznego, o którym mowa w § 25, wyraził zgodę na to, aby dokumenty wymagane do objęcia towarów procedurą celną nie były przedstawiane wraz ze zgłoszeniem elektronicznym, a zgłoszenia dokonuje upoważniony przedstawiciel, dokumenty, które nie są przedstawiane wraz ze zgłoszeniem, przechowuje przedstawiciel do chwili zwolnienia towarów. Po zwolnieniu towarów dokumenty te powinny być przechowywane do dyspozycji organów celnych przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury celnej. 3. Zgoda organu celnego, o której mowa w § 25 ust. 2 pkt 9, nie może dotyczyć pozwoleń lub zezwoleń na przywóz lub wywóz towarów, jeżeli są wymagane, innych dokumentów wymaganych na podstawie przepisów odrębnych oraz dokumentów, których przedstawienie jest niezbędne, w szczególności ze względu na obowiązek dokonywania na nich adnotacji bądź uwierzytelniania lub stemplowania tych dokumentów."; 10) w § 29 w ust. 1: a) w pkt 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub powrotnego wywozu mają być:", b) w pkt 1: - lit. ł otrzymuje brzmienie: "ł) wyposażenie dla radiofonii i telewizji określone w pkt 2-4 załącznika nr 23 do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,", - lit. r-t otrzymują brzmienie: "r) sprzęt sportowy i inne towary przeznaczone do użytkowania na zawodach sportowych, treningach lub pokazach, określone w ust. 2 załącznika nr 30 do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, s) rzeczy osobistego użytku podróżnych, określone w ust. 1 załącznika nr 30 do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, przywożone ponad normy tych towarów podlegające zwolnieniu od cła, t) akcesoria i wyposażenie kontenera, określone w załączniku nr 22 do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,", - po lit. t dodaje się lit. u i v w brzmieniu: "u) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu, v) rzeczy osobistego użytku używane przez marynarzy na statku żeglugi międzynarodowej,", c) w pkt 2: - uchyla się lit. m-p, - lit. s otrzymuje brzmienie: "s) wyposażenie dla radiofonii i telewizji, określone w pkt 2-4 załącznika nr 23 do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,", - lit. x otrzymuje brzmienie: "x) towary, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19014, art. 19038, art. 19039, art. 19044, art. 19046-19048 Kodeksu celnego,", - lit. y otrzymuje brzmienie: "y) akcesoria i wyposażenie kontenera, o których mowa w załączniku nr 22 do rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych,", - po lit. y dodaje się lit. z i ż w brzmieniu: "z) towary, w stosunku do których podróżny posiada dokumenty uprawniające do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów odrębnych, ż) rzeczy osobistego użytku używane przez marynarzy na statku żeglugi międzynarodowej,", d) w pkt 3: - lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) towary, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19012-19014, art. 19020, art. 19024-19026, art. 19035-19037 i art. 19039 Kodeksu celnego, zwolnione od cła i podatków z tytułu importu towarów, b) towary przywożone w bagażu osobistym podróżnego, podlegające należnościom celnym przywozowym, jeżeli ich wartość przekracza ustanowione normy zwolnione od cła i nie przekracza równowartości 1.000 euro, a rodzaj lub ilość nie wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej,", - uchyla się lit. d, - lit. e otrzymuje brzmienie: "e) towary, o których mowa w pkt 2, jeżeli korzystają ze zwolnienia od należności celnych przywozowych i podatków z tytułu importu towarów jako towary powracające,", e) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane z polskiego obszaru celnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. g) i h) oraz w art. 19014 Kodeksu celnego, mogą zostać ponownie wprowadzone na polski obszar celny, przy dokonywaniu zgłoszenia wywozowego może przedstawić dokument "Towary Powracające" określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 września 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu powrotnego przywozu towarów (Dz. U. Nr 80, poz. 910).", f) ust. 11 otrzymuje brzmienie: "11. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, spis towarów przywożonych czasowo dotyczący kontenerów, palet i opakowań wielokrotnego użytku powinien zostać przedstawiony urzędowi celnemu łącznie z powiadomieniem, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 48, z 2003 r. Nr 101, poz. 934 oraz z 2004 r. Nr 7, poz. 56), zwanym dalej "rozporządzeniem w sprawie procedur uproszczonych". Funkcjonariusz celny urzędu celnego, w którym przedstawiono spis towarów przywożonych czasowo, na otrzymanym wraz z powiadomieniem egzemplarzu spisu wpisuje numer pozycji ewidencji, datę dokonania wpisu oraz składa podpis, przystawia pieczęć "Polska - Cło" i załącza go do ewidencji. Przedstawienie spisu traktowane jest jako ustne zgłoszenie celne.", g) po ust. 11 dodaje się ust. 11a i 11b w brzmieniu: "11a. W wypadku zgłoszenia kontenerów, palet i opakowań wielokrotnego użytku do procedury odprawy czasowej, w trybie określonym w ust. 11, osoba upoważniona składa do właściwego urzędu celnego dwa egzemplarze spisu towarów wraz z dokumentami tranzytowymi. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach spisu towarów przywożonych czasowo przepisuje numer pozycji ewidencji i datę przyjęcia spisu z załączonego uprzednio do ewidencji spisu oraz składa podpis i przystawia aktualną pieczęć "Polska - Cło". Jeden egzemplarz spisu jest zwracany wnioskodawcy, a drugi załączany do ewidencji. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym. 11b. W wypadku nadania kontenerom, paletom i opakowaniom wielokrotnego użytku przeznaczenia powrotnego wywozu, w trybie określonym w ust. 11, osoba upoważniona składa do właściwego urzędu celnego egzemplarz spisu zwróconego uprzednio wnioskodawcy oraz jego kserokopię wraz ze zgłoszeniem uzupełniającym wywozowym. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach spisu towarów przywożonych czasowo przepisuje numer pozycji ewidencji i datę przyjęcia spisu z załączonego uprzednio do ewidencji spisu oraz składa podpis i przystawia aktualną pieczęć "Polska - Cło". Jeżeli powrotny wywóz następuje partiami, funkcjonariusz celny wpisuje także numer pozycji spisu towarów. Jeden egzemplarz spisu jest zwracany wnioskodawcy, a drugi załączany do ewidencji. Jeżeli powrotny wywóz następuje przez urząd celny, inny niż ten, który udzielił pozwolenia, kserokopia spisu zostaje przesłana niezwłocznie do urzędu celnego, który udzielił pozwolenia."; 11) w § 30 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) procedurą wywozu mają być objęte: a) towary, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 2 lit. b)-f), i) oraz w) - wywożone z zamiarem powrotnego przywozu, b) towary, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 2 lit. r), c) towary, o których mowa w art. 19014 Kodeksu celnego,"; 12) w § 40: a) ust. 12 otrzymuje brzmienie: "12. Jeżeli ze względu na zastosowane przeznaczenie celne funkcjonariusz celny urzędu celnego granicznego nie potwierdził wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny pieczęcią VAT na odwrocie karty 1A, funkcjonariusz celny w urzędzie celnym granicznym lub wewnętrznym potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski obszar celny na odwrocie karty 3 i dokonuje adnotacji "Towar wystąpił za granicę dnia ..., w UC ..., pod poz. ...,", składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło".", b) po ust. 13 dodaje się ust. 14 w brzmieniu: "14. Przepisy § 106 i 109 stosuje się odpowiednio."; 13) w § 42 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli procedurą tranzytu obejmowane są towary zgłoszone do wywozu na rzecz więcej niż jednej osoby, a procedura tranzytu realizowana jest przez przedsiębiorcę przewozowego, można sporządzić odrębne zgłoszenia celne dla wywozu i jedno zgłoszenie celne dla tranzytu."; 14) § 45 otrzymuje brzmienie: "§ 45. 1. W wypadku gdy wywóz towarów poza polski obszar celny następuje przez graniczny urząd celny, inny niż zadeklarowany w polu 29 dokumentu SAD, a zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu złożone zostało w urzędzie celnym wewnętrznym, funkcjonariusz celny urzędu, przez który następuje wywóz towarów poza polski obszar celny, na odwrocie karty 1A wpisuje adnotację: "NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym towar wystąpił za granicę .............. (nazwa urzędu)". 2. Jeżeli w granicznym urzędzie celnym, o którym mowa w ust. 1, zostanie przedstawiona karta 3, funkcjonariusz celny tego urzędu wpisuje na odwrocie karty 3 adnotację: "NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym towar wystąpił za granicę .............. (nazwa urzędu)"."; 15) po § 45 dodaje się § 45a w brzmieniu: "§ 45a. 1. Procedura tranzytu może zakończyć się w innym urzędzie celnym niż wpisany w polu 53 kart zgłoszenia tranzytowego. Urząd ten staje się wówczas urzędem przeznaczenia. Funkcjonariusz celny urzędu celnego, w którym została zakończona procedura tranzytu, w polu I kart 4 i 5 wpisuje adnotację: "NIEZGODNOŚCI: urząd, w którym nastąpiło przedstawienie towarów ................ (nazwa urzędu)". 2. Przepisy § 39 i § 40 ust. 6-10 stosuje się odpowiednio."; 16) w § 46 w pkt 4: a) lit. b otrzymuje brzmienie: "b) T2 - procedurę, którą mogą być objęte towary wspólnotowe. Procedura T2 oznaczona jest poprzez wpisanie symboli "T2" lub "T2F",", b) uchyla się lit. c; 17) w § 47: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wprowadzanie do systemu przetwarzania danych urzędów celnych informacji wymaganych dla wypełnienia formalności tranzytowych.", b) w ust. 2 uchyla się pkt 7; 18) w § 48 w ust. 1 uchyla się pkt 4; 19) § 53 otrzymuje brzmienie: "§ 53. 1. Zgłoszenia celnego towarów do wspólnej procedury tranzytowej należy dokonać poprzez złożenie dokumentu SAD lub poprzez przesłanie Komunikatu IE 15. Jako formularze uzupełniające do zgłoszenia celnego towarów do wspólnej procedury tranzytowej mogą być stosowane listy towarowe. 2. W wypadku przetwarzania w urzędzie wyjścia zgłoszenia tranzytowego przy użyciu systemu NCTS karty zgłoszenia zostają zastąpione przez Tranzytowy Dokument Towarzyszący. Wzór Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego oraz uwagi dotyczące dokumentu i dane w nim zawarte określa załącznik nr 17 do rozporządzenia. Do Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego może być dołączony wykaz towarów lub lista towarowa. Wzór wykazu towarów oraz uwagi dotyczące wykazu towarów i dane zawarte w wykazie towarów określa załącznik nr 18 do rozporządzenia."; 20) w § 56 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) "T.C.10 Świadectwo przekroczenia granicy" zwane dalej "T.C.10". Wzór "T.C.10" stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia,"; 21) § 57 otrzymuje brzmienie: "§ 57. 1. Jeżeli wspólna procedura tranzytowa rozpoczyna się poza polskim obszarem celnym, osoba przewożąca towar w polskim urzędzie celnym tranzytowym przywozu składa "T.C.10" w dwóch egzemplarzach. 2. Jeden egzemplarz "T.C.10" pozostaje w urzędzie celnym tranzytowym przywozu, drugi egzemplarz, po przystawieniu pieczęci "Polska - Cło", zwracany jest osobie przewożącej towary. 3. Funkcjonariusz celny urzędu celnego tranzytowego przywozu prowadzi rejestr przyjętych "T.C.10". 4. Jeżeli mają zastosowanie przepisy § 56 ust. 2, urząd celny tranzytowy przywozu wysyła do urzędu wyjścia komunikat IE 118."; 22) uchyla się § 58; 23) § 59 otrzymuje brzmienie: "§ 59. Jeżeli przywóz towarów następuje przez urząd celny tranzytowy przywozu inny, niż podano w kartach zgłoszenia tranzytowego, urząd ten przesyła niezwłocznie kserokopię "T.C.10" do urzędu celnego tranzytowego przywozu podanego na kartach zgłoszenia tranzytowego. Przepis § 57 stosuje się odpowiednio."; 24) w § 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli objęcie towarów wspólną procedurą tranzytową następuje na polskim obszarze celnym, zgłoszenia celnego należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 4 i 5 z dołączoną dodatkowo kartą 1A. Funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wypełnia pola B, C i D."; 25) w § 62: a) w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) dokonać wydruku wykazu towarów, jeżeli jest stosowany, składającego się z: a) karty A, jeżeli urząd przeznaczenia jest podłączony do systemu NCTS, albo b) kart A i B, jeżeli urząd przeznaczenia nie jest podłączony do systemu NCTS.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego przekazywane są zgłaszającemu. Dokumenty te powinny zostać dostarczone wraz z towarami do urzędu przeznaczenia."; 26) w § 64 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zgłaszający przekazuje karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego osobie dokonującej przewozu towarów, która powinna dostarczyć je wraz z towarami do urzędu przeznaczenia."; 27) w § 65: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Karty 1A, 3, 4 i 5, po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1, funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wydaje zgłaszającemu. Karty 1A, 4 i 5 zgłaszający zobowiązany jest dostarczyć wraz z towarem do urzędu celnego tranzytowego wywozu.", b) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. W wypadku braku na odwrocie karty 1A potwierdzenia pieczęcią VAT funkcjonariusz celny granicznego lub wewnętrznego urzędu celnego może potwierdzić stemplem SAD kartę 3 i na odwrocie tej karty dokonać adnotacji: "Towar wystąpił za granicę dnia ............, w UC ..., pod poz. .... .", złożyć podpis i przystawić pieczęć "Polska - Cło"."; 28) w § 66: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Karty 1A i 3 po potwierdzeniu ich odbioru w polu 54 karty 1 oraz karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego funkcjonariusz celny urzędu wyjścia wydaje zgłaszającemu. Kartę 1A zgłaszający zobowiązany jest dostarczyć wraz z towarem do urzędu celnego tranzytowego wywozu.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Zgłaszający przekazuje karty Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego osobie przewożącej towar, która powinna dostarczyć je wraz z towarami do urzędu przeznaczenia."; 29) w § 67 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli wspólną procedurą tranzytową obejmowane są towary zgłoszone do wywozu na rzecz więcej niż jednej osoby, a wspólna procedura tranzytowa realizowana jest przez przedsiębiorcę przewozowego, można sporządzić odrębne zgłoszenia celne dla wywozu i jedno zgłoszenie celne dla tranzytu."; 30) w § 68 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli trasa, o której mowa w ust. 2, ulegnie w trakcie przewozu zmianie, przewoźnik dokonuje adnotacji o zmianie trasy w polu 56 kart 4 i 5 zgłoszenia tranzytowego albo Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego oraz przedstawia towary wraz z dokumentami w najbliższym urzędzie celnym. Funkcjonariusz celny tego urzędu potwierdza zmianę trasy przewozu w polu F kart 4 i 5 zgłoszenia tranzytowego albo Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, jeżeli uzna, że przewóz może być kontynuowany."; 31) w § 73: a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie naruszyły w sposób istotny przepisów celnych i podatkowych w okresie ostatnich 3 lat.", b) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) posiadają co najmniej roczne doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury tranzytowej.", c) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiadają co najmniej dwuletnie doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury tranzytowej."; 32) w § 74: a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) posiadają co najmniej roczne doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury tranzytowej.", b) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) posiadają co najmniej dwuletnie doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury tranzytowej.", c) w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) posiadają co najmniej trzyletnie doświadczenie w stosowaniu wspólnej procedury tranzytowej."; 33) w § 78: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej lub pozwolenia na zwolnienie z obowiązku składania gwarancji składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na siedzibę tej osoby.", b) w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) oświadczenie podpisane przez osoby kierujące działalnością gospodarczą wnioskodawcy, że w stosunku do wnioskodawcy nie jest prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe; wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 22 do rozporządzenia.", c) ust. 3-6 otrzymują brzmienie: "3. Dokumentów określonych w ust. 2 nie dołącza się do wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej lub pozwolenia na zwolnienie z obowiązku składania gwarancji, jeżeli zostały one wcześniej złożone dyrektorowi izby celnej, do którego składany jest wniosek, z zastrzeżeniem ust. 6. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. 4. W uzasadnionych wypadkach dyrektor izby celnej może zażądać przedłożenia innych dokumentów niż określone w ust. 2. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 4, mogą być przedłożone w uwierzytelnionej kserokopii. 6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 4, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej, z tym że dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 6, 8 i 9, powinny być sporządzone nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku."; 34) § 88 otrzymuje brzmienie: "§ 88. 1. W wypadku cofnięcia przez dyrektora izby celnej pozwolenia na korzystanie z gwarancji generalnej, wypowiedzenia przez gwaranta gwarancji generalnej albo cofnięcia przez dyrektora izby celnej pozwolenia na zwolnienie z obowiązku składania gwarancji izba celna: 1) zawiadamia o cofnięciu pozwolenia lub wypowiedzeniu gwarancji pozostałe izby celne, które powiadamiają podległe sobie urzędy wyjścia; w powiadomieniu należy podać numery "T.C.31" lub "T.C.33", imię i nazwisko lub nazwę oraz adres głównego zobowiązanego, termin upływu ważności "T.C.31" lub "T.C.33" oraz datę cofnięcia pozwolenia lub wypowiedzenia gwarancji, 2) wzywa głównego zobowiązanego do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, wszystkich wydanych "T.C.31" lub "T.C.33", których okres ważności nie upłynął. 2. W wypadku niewykonania przez głównego zobowiązanego obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, izba celna informuje o tym ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz przekazuje numery niezwróconych "T.C.31" lub "T.C.33"."; 35) po § 88 dodaje się § 88a w brzmieniu: "§ 88a. W wypadku, o którym mowa w § 88 ust. 1, oświadczenie gwaranta o udzieleniu gwarancji pozostaje w izbie celnej przez okres roku od dnia utraty ważności gwarancji."; 36) § 89 otrzymuje brzmienie: "§ 89. 1. W wypadku utraty, zagubienia lub kradzieży "T.C.31" lub "T.C.33", główny zobowiązany powinien niezwłocznie powiadomić o tym izbę celną, która wydała to poświadczenie. 2. Izba celna informuje o utracie, zagubieniu lub kradzieży "T.C.31" lub "T.C.33" ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz pozostałe izby celne, które powiadamiają podległe sobie urzędy wyjścia, wskazując numery "T.C.31" lub "T.C.33", imię i nazwisko lub nazwę oraz adres głównego zobowiązanego, a także termin upływu ważności "T.C.31" lub "T.C.33"."; 37) w § 90 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Główny zobowiązany powinien raz w roku przekazywać do dyrektora izby celnej, o której mowa w § 78 ust. 1, zestawienie towarów przewożonych w ramach wspólnej procedury tranzytowej na podstawie gwarancji generalnej lub zwolnienia ze składania gwarancji."; 38) w § 91 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Izba celna sprawdza raz w roku ważność i wysokość gwarancji generalnej albo kwoty, do której nastąpiło zwolnienie ze składania gwarancji, w szczególności poprzez kontrolę: 1) zestawień, o których mowa w § 90; 2) kserokopii karty 1 SAD albo kserokopii karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego."; 39) w § 94 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Gwarant, o którym mowa w ust. 1, jest upoważniony do wydawania osobom, które zamierzają występować jako główny zobowiązany we wspólnej procedurze tranzytowej karnetów "T.C.32 Karnet gwarancji pojedynczej", zwanych dalej "T.C.32". Wzór karnetu "T.C.32" stanowi załącznik nr 30 do rozporządzenia."; 40) w § 95 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli wysokość zabezpieczenia przekracza równowartość 7.000 euro, urząd wyjścia powinien zażądać złożenia więcej niż jednego karnetu."; 41) § 102 otrzymuje brzmienie: "§ 102. Towary mogą być przewożone przez inny urząd celny tranzytowy niż wskazany w polu 51 kart zgłoszenia tranzytowego. Urząd ten przesyła niezwłocznie kserokopię "T.C.10" do urzędu celnego tranzytowego podanego na kartach zgłoszenia tranzytowego. Przepis § 57 stosuje się odpowiednio."; 42) w § 105 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Urząd przeznaczenia przesyła wypełnioną kartę 5 wraz z załączonymi listami towarowymi do Centralnego Biura Wspólnego Tranzytu, w terminie 5 dni od daty przedstawienia towarów i dokumentów. W karcie 4 w polu I w pozycji "Kartę Nr 5 zwrócono w dniu ............ po wpisaniu do .......... Nr ........" należy wpisać datę zwrotu tej karty i pozycję ewidencji. 4. Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu przekazuje kartę 5 do urzędu wyjścia."; 43) § 107 otrzymuje brzmienie: "§ 107. Jeżeli karty zgłoszenia tranzytowego sporządzone zostały na karcie A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, a urząd przeznaczenia nie jest podłączony do systemu NCTS, funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia sporządza kserokopię karty A i niezwłocznie powiadamia urząd wyjścia o dostarczeniu towarów. Powiadomienia należy dokonać przez wysłanie Komunikatu IE 33 faksem, telefaksem lub pocztą elektroniczną. Wzór Komunikatu IE 33 oraz instrukcja wypełniania formularza IE 33 stanowią załącznik nr 15 do rozporządzenia."; 44) po § 107 dodaje się § 107a i § 107b w brzmieniu: "§ 107a. 1. Po przedstawieniu towarów i kart Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w urzędzie przeznaczenia niepodłączonym do systemu NCTS lub w urzędzie przeznaczenia podłączonym do systemu NCTS, jeżeli używane są listy towarowe, funkcjonariusz celny na kartach A i B albo na karcie A i kserokopii karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w polu I dokonuje wpisów określonych w § 105 ust. 1. 2. Przepisy § 105 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Urząd przeznaczenia przesyła wypełnioną kartę B albo kserokopię karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego, wraz z załączonymi listami towarowymi, do Centralnego Biura Wspólnego Tranzytu w terminie 5 dni od dnia przedstawienia towarów i dokumentów. W karcie A w polu I w pozycji "Karta zwrotna odesłana w dniu ......... po wpisaniu do ......... Nr ........." należy wpisać datę zwrotu tej karty i pozycję ewidencji. 4. Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu przekazuje kartę B albo kserokopię karty A do urzędu wyjścia. 5. Karta A pozostaje w urzędzie przeznaczenia i stanowi załącznik do ewidencji. § 107b. Jeżeli są stosowane listy towarowe, po przedstawieniu towarów i kart Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w urzędzie przeznaczenia podłączonym do systemu NCTS, urząd ten przesyła do urzędu wyjścia Komunikat IE 06."; 45) w § 108 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli nie są stosowane listy towarowe, po przedstawieniu towarów i karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego w urzędzie przeznaczenia podłączonym do systemu NCTS, urząd ten przesyła do urzędu wyjścia Komunikat IE 06 i Komunikat IE 18."; 46) w § 111 uchyla się ust. 3; 47) w § 113 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Główny zobowiązany może złożyć do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na siedzibę wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie specjalnych list towarowych, które nie są sporządzane zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 16 do rozporządzenia, jednak zawierają dane, o których mowa w tym wzorze."; 48) w § 114 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na wniosek posiadacza pozwolenia na stosowanie specjalnych list towarowych urząd celny wydaje jedną lub kilka kopii pozwolenia."; 49) § 116 otrzymuje brzmienie: "§ 116. 1. Osoba posiadająca pozwolenie na stosowanie specjalnych list towarowych obowiązana jest powiadomić naczelnika urzędu celnego, który wydał pozwolenie, o utracie lub zaginięciu pozwolenia lub jego kopii, informując jednocześnie o okolicznościach, w jakich to nastąpiło. 2. W wypadku cofnięcia pozwolenia główny zobowiązany powinien zwrócić niezwłocznie naczelnikowi urzędu celnego, który wydał pozwolenie, oryginał pozwolenia i wszystkie jego kopie."; 50) w § 117 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Główny zobowiązany może złożyć do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na siedzibę wniosek o udzielenie pozwolenia na zwolnienie z obowiązku przewozu towarów wyznaczoną trasą."; 51) § 120 otrzymuje brzmienie: "§ 120. Pozwolenia, o których mowa w § 73 ust. 1, § 74 ust. 1, § 77, § 113 ust. 1 i § 117 ust. 1, wydaje się na czas nieokreślony."; 52) w § 121 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Główny zobowiązany może złożyć do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc), w którym towary będą obejmowane wspólną procedurą tranzytową, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową."; 53) w § 122 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przystawia stempel na zgłoszeniu tranzytowym w polu C,"; 54) w § 123: a) w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) uzyskał gwarancję generalną lub pozwolenie na zwolnienie z obowiązku składania gwarancji, 4) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w okresie ostatnich 3 lat.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 78 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia oraz w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych. Przepisy § 4 ust. 1a-6 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 55) § 124 otrzymuje brzmienie: "§ 124. 1. Po uzyskaniu pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową główny zobowiązany staje się upoważnionym nadawcą. 2. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uproszczoną w ramach wspólnej procedury tranzytowej może dokonać wyłącznie upoważniony nadawca w miejscu (miejscach) wskazanym w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1. 3. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio. 4. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową dyrektor izby celnej powinien wskazać osoby upoważnione do nakładania zamknięć celnych oraz określić sposób nakładania i wzory tych zamknięć."; 56) § 125 otrzymuje brzmienie: "§ 125. 1. Po nałożeniu zamknięć celnych upoważniony nadawca niezwłocznie powiadamia o tym urząd celny wskazany w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwy dla miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej. Urząd ten jest urzędem wyjścia. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności: 1) numer i datę, 2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane, 3) dane upoważnionego nadawcy, 4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową, 5) określenie miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, 6) wskazanie nadawcy towaru, jeżeli korzystającym z procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową jest agencja celna, 7) określenie towarów, które będą obejmowane procedurą uproszczoną, z uwzględnieniem ich ilości i masy, 8) dane dotyczące środka transportu, 9) imię i nazwisko osoby upoważnionej do nałożenia zamknięć celnych, 10) datę oraz podpis upoważnionego nadawcy. 3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może zostać przekazane telefaksem lub z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 4. Przepisy § 39 ust. 2 i § 59 ust. 1-5 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 57) § 126 otrzymuje brzmienie: "§ 126. 1. Urząd wyjścia przekazuje upoważnionemu nadawcy niezwłocznie, jednak nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w § 125 ust. 1, potwierdzenie zawierające: 1) numer i datę, 2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu wskazanym w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej do czasu przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę na rozpoczęcie wspólnej procedury tranzytowej. 2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową dyrektor izby celnej może określić, że nieotrzymanie przez upoważnionego nadawcę w określonym terminie potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z wydaniem zgody na rozpoczęcie wspólnej procedury tranzytowej."; 58) § 128 otrzymuje brzmienie: "§ 128. W wypadku dokonywania uproszczonego zgłoszenia celnego towarów do wspólnej procedury tranzytowej z zastosowaniem systemu NCTS, upoważniony nadawca wysyła do urzędu wyjścia komunikat IE 15. Wydruk Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego następuje w siedzibie upoważnionego nadawcy. Komunikacja pomiędzy upoważnionym nadawcą a urzędem wyjścia odbywa się z zastosowaniem następujących komunikatów: IE 09 Decyzja o unieważnieniu, IE 14 Wniosek o unieważnienie zgłoszenia, IE 16 Odrzucenie zgłoszenia, IE 28 Nadanie MRN, IE 29 Zwolnienie do tranzytu, IE 51 Odmowa zwolnienia do tranzytu, IE 54 Wniosek o zwolnienie, IE 62 Odrzucenie wniosku o zwolnienie towaru do tranzytu."; 59) w § 131: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odbiorca towarów przewożonych w ramach wspólnej procedury tranzytowej może złożyć do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc) zakończenia wspólnej procedury tranzytowej wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu tej procedury.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 60) w § 132: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w okresie ostatnich 3 lat.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych. Przepisy § 4 ust. 1a-6 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 61) w § 133 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W wypadku elektronicznej komunikacji w systemie NCTS pomiędzy upoważnionym odbiorcą a urzędem przeznaczenia, zastosowanie mają następujące komunikaty: IE 07 Zawiadomienie o przybyciu towaru, IE 08 Odrzucenie zawiadomienia o przybyciu towaru, IE 25 Zawiadomienie o zwolnieniu towarów, IE 43 Pozwolenie na rozładunek, IE 44 Uwagi rozładunkowe, IE 58 Odrzucenie uwag rozładunkowych."; 62) § 134 otrzymuje brzmienie: "§ 134. 1. Upoważniony odbiorca niezwłocznie powiadamia urząd celny wskazany w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwy dla miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania tej procedury, o dostarczeniu towarów. 2. Urząd celny, o którym mowa w ust. 1, jest urzędem przeznaczenia. 3. Przepisy § 125 ust. 2 i 3 rozporządzenia oraz § 39 ust. 2 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 63) w § 135 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Urząd przeznaczenia przekazuje upoważnionemu odbiorcy niezwłocznie, jednak nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w § 125 ust. 1, potwierdzenie zawierające: 1) numer i datę, 2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu wskazanym w pozwoleniu do chwili przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę na wyładunek towarów i usunięcie zamknięć celnych umieszczonych na towarach oraz środkach przewozowych. 2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu wspólnej procedury tranzytowej dyrektor izby celnej może określić, że nieotrzymanie przez upoważnionego odbiorcę w określonym terminie potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z wydaniem zgody na zdjęcie zamknięć celnych."; 64) § 138 otrzymuje brzmienie: "§ 138. 1. Pozwolenia, o których mowa w § 121 ust. 1, § 129 ust. 1 i § 131 ust. 1, wydaje się na okres dwóch lat. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono przedłużane na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal aktualne. 3. Dokument, o którym mowa w § 78 ust. 2 pkt 7, należy dołączyć do wniosku o przedłużenie pozwolenia, o którym mowa w § 121 ust. 1. 4. Przepisy § 4 ust. 2-5 i § 17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 65) po § 138 dodaje się § 138a w brzmieniu: "§ 138a. 1. Osoba, która uzyskała pozwolenia, o których mowa w § 121 ust. 1, § 129 ust. 1 lub § 131 ust. 1, zobowiązana jest do prowadzenia rejestru towarów objętych procedurą uproszczoną. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające z procedury uproszczonej. 3. Przepisy § 46, § 60, § 69, § 71 ust. 3 i 4 oraz § 72-74 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 66) § 139 otrzymuje brzmienie: "§ 139. Pozwolenia, o których mowa w § 73 ust. 1, § 74 ust. 1, § 77, § 113 ust. 1, § 117 ust. 1, § 121 ust. 1, § 129 ust. 1 lub § 131 ust. 1, mogą zostać przez organ celny cofnięte w wypadku, gdy osoba, która uzyskała pozwolenie, prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego."; 67) w § 148 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w okresie ostatnich 3 lat."; 68) w § 149 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Po otrzymaniu wniosku naczelnik urzędu celnego powiadamia o tym urzędy celne innych krajów, na obszarze których znajdują się porty lotnicze wyjścia i przeznaczenia, pod warunkiem że są one połączone elektronicznym systemem wymiany danych."; 69) § 155 otrzymuje brzmienie: "§ 155. W wypadku stwierdzenia nieprawidłowości danych zawartych w manifeście lotniczym ze stanem towarów, funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia powiadamia niezwłocznie urząd wyjścia oraz naczelnika urzędu celnego, o którym mowa w § 140 ust. 1 i § 147 ust. 1, podając numery manifestu i listu przewozowego AWB."; 70) § 158 otrzymuje brzmienie: "§ 158. 1. PKP CARGO S.A., PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa Sp. z o.o., "PKP Przewozy Regionalne" Sp. z o.o. oraz "PKP Intercity" Sp. z o.o. po przejęciu przesyłki do przewozu: 1) transportem kolejowym lub 2) transportem kolejowym i drogowym na podstawie wykazu zdawczego TR, lub 3) transportem drogowym poprzedzającym transport kolejowy lub następującym po tym transporcie, w wypadku zawarcia umowy pomiędzy PKP CARGO S.A., PKP Linia Hutnicza Szerokotorowa Sp. z o.o., "PKP Przewozy Regionalne" Sp. z o.o. oraz "PKP Intercity" Sp. z o.o. a przewoźnikiem drogowym - stają się głównym zobowiązanym. 2. Przy realizacji przewozów, o których mowa w ust. 1, główny zobowiązany jest zwolniony z obowiązku składania zabezpieczenia oraz składania w urzędzie celnym granicznym dokumentu "T.C.10", o którym mowa w § 56 ust. 1 pkt 1."; 71) w § 159 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Objęcie towarów procedurą tranzytu wymaga przedstawienia w urzędzie wyjścia dokumentu kolejowego i dokumentów wymaganych na podstawie przepisów odrębnych."; 72) w § 160 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D dokumentu SAD. Karta 3 wydawana jest zgłaszającemu."; 73) § 166 otrzymuje brzmienie: "§ 166. 1. Osoba, która zamierza zawrzeć z podmiotami, o których mowa w § 158 ust. 1, umowę o przewóz towarów, może złożyć do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc), w którym towary będą obejmowane procedurą tranzytu, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów tą procedurą. 2. Wzór pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej stanowi załącznik nr 41 do rozporządzenia. 3. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 74) w § 167: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie naruszyła w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w ciągu ostatnich 3 lat.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 78 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia oraz w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych. Przepisy § 4 ust. 1a-6 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.", c) uchyla się ust. 3; 75) w § 169 ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Zgłoszenia celnego do procedury tranzytu z zastosowaniem procedury uproszczonej może dokonać wyłącznie upoważniony nadawca, w miejscu (miejscach) wskazanym w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1. 3. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej dyrektor izby celnej powinien wskazać osoby upoważnione do nakładania zamknięć celnych, określić wzory tych zamknięć oraz zasady i sposoby ich nakładania. 4. Dyrektor izby celnej, który udzielił pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, przesyła jego potwierdzoną kserokopię do miejsca zlokalizowanego u osób, o których mowa w § 158 ust. 1, właściwego dla stacji kolejowej nadania."; 76) § 170 otrzymuje brzmienie: "§ 170. Przepisy § 125 ust. 2 i 3 i § 126 rozporządzenia oraz § 39 ust. 2 i § 59 ust. 1-5 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 77) w § 172: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odbiorca towarów przewożonych transportem kolejowym może złożyć do dyrektora izby celnej, właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc) zakończenia procedury tranzytu, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu tej procedury.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 78) w § 173: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wniosek, o którym mowa w § 172 ust. 1, może złożyć osoba, która: 1) systematycznie odbiera towary przewożone transportem kolejowym albo jest przedstawicielem osoby, która systematycznie odbiera towary przewożone transportem kolejowym, 2) prowadzi ewidencje w sposób pozwalający organowi celnemu na sprawowanie kontroli celnej, 3) nie naruszyła w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w ciągu ostatnich 3 lat.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis § 4 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dyrektor izby celnej, który udzielił pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu procedury tranzytu, przesyła jego potwierdzoną kserokopię do miejsca zlokalizowanego u osób, o których mowa w § 158 ust. 1, właściwego dla stacji kolejowej przeznaczenia."; 79) § 175 otrzymuje brzmienie: "§ 175. 1. Upoważniony odbiorca niezwłocznie powiadamia urząd celny wskazany w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwy dla miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania tej procedury, o dostarczeniu towarów. 2. Urząd celny, o którym mowa w ust. 1, jest urzędem przeznaczenia."; 80) § 176 otrzymuje brzmienie: "§ 176. Przepisy § 125 ust. 2-4, § 135 i § 136 stosuje się odpowiednio."; 81) w § 177 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Upoważniony odbiorca zobowiązany jest do przekazania urzędowi przeznaczenia, w terminie określonym w tym pozwoleniu: 1) arkusza 3 listu przewozowego CIM lub 2) egzemplarza 3A wykazu zdawczego TR, lub 3) egzemplarza 4 listu przewozowego SMGS."; 82) § 178 otrzymuje brzmienie: "§ 178. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 166 ust. 1 oraz w § 172 ust. 1, wydaje się na okres dwóch lat. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono przedłużane na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal aktualne. 3. Dokument, o którym mowa w § 78 ust. 2 pkt 7, należy dołączyć do wniosku o przedłużenie pozwolenia, o którym mowa w § 166 ust. 1. 4. Przepisy § 4 ust. 2-5 i § 17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 83) w § 179 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające z procedury uproszczonej. 3. Przepisy § 46, § 60, § 69, § 71 ust. 3 i 4 oraz § 72-74 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 84) § 180 otrzymuje brzmienie: "§ 180. Pozwolenie, o którym mowa w § 166 ust. 1 i § 172 ust. 1, może zostać przez dyrektora izby celnej cofnięte w wypadku, gdy osoba, która uzyskała pozwolenie, prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa."; 85) w § 181 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wypadku wyłączenia jednego lub kilku wagonów z zestawu wagonów przewożących towary na podstawie jednego dokumentu kolejowego, osoby, o których mowa w § 158 ust. 1, lub przedsiębiorstwo kolejowe kraju, na terenie którego miało miejsce wyłączenie wagonu, sporządzają na każdy wyłączony wagon dosyłacz CIM lub dodatkową cedułę SMGS traktowane jako dokument kolejowy."; 86) w § 182: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisów § 157, § 165, § 185 nie stosuje się, jeżeli procedurą tranzytu transportem kolejowym objęte są towary przewożone na podstawie dokumentów kolejowych innych niż wymienione w § 31 pkt 2.", b) uchyla się ust. 3; 87) w § 183 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dodatkowa ceduła bez numeru listu przewozowego SMGS jest przekazywana do Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych w Bydgoszczy."; 88) w § 184 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dodatkowa ceduła bez numeru listu przewozowego SMGS jest przekazywana do Centralnego Biura Rozrachunków Zagranicznych w Bydgoszczy."; 89) § 185 otrzymuje brzmienie: "§ 185. Jeżeli osoby, o których mowa w § 158 ust. 1, są głównymi zobowiązanymi dla przewozu towarów transportem kolejowym i drogowym, zgłoszeniem tranzytowym dla obu rodzajów transportu może być list przewozowy CIM. Przepis § 158 ust. 2 stosuje się odpowiednio."; 90) po § 195 dodaje się § 195a w brzmieniu: "§ 195a. Stowarzyszenie poręczające jest to stowarzyszenie będące członkiem Międzynarodowej Unii Transportu Drogowego IRU w Genewie, uprawnione do wydawania karnetów TIR oraz poręczające za osoby, które stosują procedurę TIR."; 91) w § 196: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uprawniona do przewozu towarów pod osłoną karnetu TIR jest osoba, która uzyskała pozwolenie Dyrektora Izby Celnej w Warszawie na korzystanie z procedury TIR. Wniosek o udzielenie pozwolenia należy złożyć do Dyrektora Izby Celnej w Warszawie za pośrednictwem stowarzyszenia poręczającego. Wzór pozwolenia stanowi załącznik nr 22a do rozporządzenia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy § 78 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy ponadto dołączyć licencję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, jeżeli jest wymagana na podstawie przepisów odrębnych.", d) w ust. 5: - pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) nie posiada aktualnej licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, jeżeli jest wymagana na podstawie przepisów odrębnych, 4) naruszył w sposób istotny przepisy Konwencji TIR,", - po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) gdy z wnioskiem o cofnięcie występuje osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury TIR."; 92) w § 199: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odbiorca towarów przewożonych pod osłoną karnetu TIR może złożyć do dyrektora izby celnej, właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc) zakończenia transportu TIR, wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu tej procedury. Wzór pozwolenia stanowi załącznik nr 44 do rozporządzenia.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepisy § 13 oraz § 15-17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 93) w § 200: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie naruszył w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w ciągu ostatnich 3 lat.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis § 4 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio.", c) uchyla się ust. 3; 94) § 201 otrzymuje brzmienie: "§ 201. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 199, wydaje się na okres dwóch lat. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie może być ono przedłużane na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal aktualne. 3. Przepisy § 4 ust. 2-5 i § 17 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 95) w § 202 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzony jest w sposób uzgodniony z naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające z procedury uproszczonej. 3. Przepisy § 46, § 60, § 69, § 71 ust. 3 i 4 oraz § 72-74 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 96) w § 203 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Osoba, która uzyskała pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu transportu TIR, staje się upoważnionym odbiorcą. 2. Po dostarczeniu towarów do miejsca (miejsc) wskazanego w pozwoleniu upoważniony odbiorca jest zobowiązany do zawiadomienia urzędu celnego docelowego o wystąpieniu ewentualnych nieprawidłowości w dokumentach, towarach lub zamknięciach celnych."; 97) § 204 otrzymuje brzmienie: "§ 204. Przepisy § 134 i § 135 rozporządzenia oraz § 39 ust. 2 i 3 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych stosuje się odpowiednio."; 98) § 205 otrzymuje brzmienie: "§ 205. Pozwolenie, o którym mowa w § 199, może zostać przez dyrektora izby celnej cofnięte w wypadku, gdy osoba, która uzyskała pozwolenie, prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa."; 99) w § 216 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą wywozu może być dokonane w każdym urzędzie celnym, jeżeli dotyczy towarów o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary (Dz. U. Nr 43, poz. 383, z późn. zm. 2)) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym (Dz. U. Nr 43, poz. 405 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1253 i Nr 184, poz. 1801)."; 100) w § 218: a) ust. 5-8 otrzymują brzmienie: "5. Jeżeli dokumentem określonym w ust. 1 pkt 3 jest pozwolenie na wywóz towarów w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, wraz ze zgłoszeniem celnym należy przedstawić oryginał tego pozwolenia. 6. Jeżeli towary objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 5, zostały wywiezione w całości, funkcjonariusz celny na oryginale pozwolenia w tabeli "Adnotacje organu celnego", w części 1 kolumny 3 nanosi adnotację o ilości lub wartości dostępnej towarów, w części 2 o ilości lub wartości wykorzystanej. W kolumnie 5 wpisuje numer zgłoszenia celnego oraz datę. W kolumnie 6 składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło". Oryginał pozwolenia funkcjonariusz celny zwraca zgłaszającemu. 7. Jeżeli towary objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 5, wywożone są partiami, wraz ze zgłoszeniem celnym należy przedstawić oryginał pozwolenia. Na oryginale pozwolenia przedstawionego po raz pierwszy funkcjonariusz celny w tabeli "Adnotacje organu celnego", w części 1 kolumny 3 nanosi adnotację o ilości lub wartości dostępnej towarów, w części 2 o ilości lub wartości wykorzystanej. W kolumnie 5 wpisuje numer zgłoszenia celnego oraz datę. W kolumnie 6 składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło". Oryginał pozwolenia funkcjonariusz celny zwraca zgłaszającemu. 8. Jeżeli towary objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 5, są wywożone w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, osoba upoważniona na oryginale pozwolenia w tabeli "Adnotacje organu celnego" wpisuje każdorazowo w części 1 kolumny 3 adnotację o ilości lub wartości dostępnej towarów, w części 2 o ilości lub wartości wykorzystanej, w kolumnie 5 wpisuje numer i datę powiadomienia oraz składa podpis. W trakcie trwania okresu rozliczeniowego osoba upoważniona wpisuje na pozwoleniu adnotację o łącznej wykorzystanej ilości lub wartości towarów, datę oraz składa podpis i przedkłada oryginał pozwolenia wraz ze zgłoszeniem celnym uzupełniającym do właściwego urzędu celnego. Funkcjonariusz celny na oryginale pozwolenia przedstawionego potwierdza adnotację o wykorzystanej ilości lub wartości towarów, przystawiając pieczęć "Polska - Cło", oraz składa podpis i wpisuje datę wraz z numerem zgłoszenia celnego uzupełniającego. Oryginał pozwolenia funkcjonariusz celny zwraca osobie upoważnionej.", b) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu: "10a. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, mogą być przedłożone do wglądu w uwierzytelnionej kserokopii. Kserokopia może zostać uwierzytelniona przez funkcjonariusza celnego po przedstawieniu oryginału dokumentu.", c) po ust. 11 dodaje się ust. 11a w brzmieniu: "11a. Dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, nie dołącza się do zgłoszenia celnego, jeżeli zgłaszającym jest agencja celna działająca jako przedstawiciel pośredni. Zgłaszający przechowuje te dokumenty i przedstawia je na żądanie organu celnego.", d) ust. 14 otrzymuje brzmienie: "14. W wypadku braku oryginału faktury za dokument służący do ustalenia wartości uznaje się: 1) umowę sprzedaży, 2) akt darowizny, 3) orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych.", e) po ust. 14 dodaje się ust. 15 i 16 w brzmieniu: "15. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej lub pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej nie dołącza się każdorazowo do zgłoszenia celnego uzupełniającego, jeżeli zostały wcześniej złożone organowi celnemu, który przyjmuje to zgłoszenie, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku zgłaszający powinien podać w polu 44 numer pozycji wykazu W05 oraz numery tych pozwoleń. 16. Zgłaszający na żądanie organu celnego, który przyjmuje zgłoszenie celne uzupełniające, przedstawia dokumenty, o których mowa w ust. 15."; 101) w § 223: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli towary są zgłaszane do procedury wywozu w wewnętrznym urzędzie celnym, a w charakterze dokumentu tranzytowego wykorzystywany jest odrębny dokument SAD lub inne dokumenty, zgłoszenia celnego towarów do tej procedury należy dokonać na dokumencie SAD składającym się z kart 1, 1A, 2 i 3. Funkcjonariusz celny wypełnia pola A, B i D dokumentu SAD.", b) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Jeżeli ze względu na zastosowaną procedurę celną funkcjonariusz celny nie potwierdził wyprowadzenia towarów poza polski obszar celny pieczęcią VAT na odwrocie karty 1A, funkcjonariusz celny w urzędzie celnym granicznym lub wewnętrznym potwierdza wyprowadzenie towarów poza polski obszar celny na odwrocie karty 3 i dokonuje adnotacji "Towar wystąpił za granicę dnia ..., w UC ..., pod poz. ...,", składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło"."; 102) w § 226 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Towary wywiezione w procedurze uszlachetniania biernego lub na karnecie ATA, które pozostały poza polskim obszarem celnym, mogą zostać zgłoszone do procedury wywozu. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu dokonuje się na podstawie stanu towarów i elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania biernego lub z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego na karnecie ATA, z uwzględnieniem ilości towarów objętych procedurą wywozu. Do zgłoszenia celnego do procedury wywozu należy dołączyć kartę 3 ze zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania biernego lub przedstawić karnet ATA i odcinek powrotnego wywozu karnetu ATA."; 103) w § 233: a) w ust. 1 po pkt 13 dodaje się pkt 14 w brzmieniu: "14) certyfikat wystawiony przez producenta lub uprawnioną do tego placówkę badawczą, zawierający skład chemiczny i surowcowy towaru (do 100 %) oraz informacje wymagane uwagami do poszczególnych działów Taryfy celnej, jeżeli dokument taki jest niezbędny dla ustalenia klasyfikacji taryfowej towaru.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli procedurą dopuszczenia do obrotu obejmowane są towary, o których mowa w art. 1904-1906, art. 1908 oraz art. 19021 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, lub których wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dokumenty określone w ust. 1 pkt 3 i 4 powinny być złożone w oryginale, z zastrzeżeniem ust. 4a.", d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Za dowód pochodzenia, dla zastosowania stawek celnych autonomicznych lub konwencyjnych, także zawieszonych, oraz stawek obniżonych ustanowionych w ramach kontyngentów taryfowych i plafonów taryfowych, niewynikających z umów o wolnym handlu, można uznać również fotokopię faktury, specyfikacji, dokumentu przewozowego, świadectwa jakości lub innego oficjalnego dokumentu, w którym jest zapis o kraju pochodzenia towaru.", e) ust. 8-10 otrzymują brzmienie: "8. Do dokumentu określonego w ust. 1 pkt 9 przepisy § 218 ust. 10-11a stosuje się odpowiednio. 9. Do dokumentu określonego w ust. 1 pkt 10 przepisy § 218 ust. 10a-11a stosuje się odpowiednio. 10. Przepisy § 218 ust. 13, 15 i 16 stosuje się odpowiednio."; 104) w § 234: a) w ust. 1: - w pkt 1 lit. a-c otrzymują brzmienie: "a) oryginał aktualnego zagranicznego dokumentu rejestracyjnego pojazdu lub zaświadczenia o wyrejestrowaniu pojazdu albo innego dokumentu urzędowego kraju wysyłki, jeżeli pojazd był wcześniej rejestrowany, b) zaświadczenie o przeprowadzonym z pozytywnym wynikiem badaniu technicznym pojazdu, o którym mowa w § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. Nr 227, poz. 2250), c) dokument identyfikacyjny pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą, określony w § 13 ust. 2 rozporządzenia, o którym mowa w lit. b),", - po pkt 3 dodaje pkt 4 w brzmieniu: "4) towarów oznaczonych kodami PCN 1107 10 11 0, 1107 10 19 0, 1107 10 91 0, 1107 10 99 0 oraz 1107 20 00 0, pochodzących z krajów Unii Europejskiej i bezpośrednio z tych krajów przywożonych, należy dołączyć: a) poświadczoną przez zagraniczny urząd celny kopię licencji eksportowej wydawanej przez właściwe władze krajów UE; druga strona licencji powinna zawierać numer lub numery odpowiednich zgłoszeń celnych, b) kopię (kopie) zgłoszenia celnego przyjętego przez kraj eksportu towaru, zawierającego w polu 44 numer licencji eksportowej.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Jeżeli do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie dołączono dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 4 lit. a) i b), należy dla tych towarów zastosować stawkę celną konwencyjną. 4. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) nie stosuje się, jeżeli na przywóz towaru zgłaszający lub jego przedstawiciel przedstawi: a) zezwolenie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska albo b) zaświadczenie wojewódzkiego konserwatora zabytków, potwierdzające zabytkowy lub kolekcjonerski charakter pojazdu."; 105) w § 235 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wypadku braku faktury za dokument służący do ustalenia wartości celnej towarów uznaje się: 1) fakturę celną, konsularną, prowizoryczną lub pro forma, w wypadku złożenia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów o wartości nieprzekraczającej równowartości 1.000 euro albo towarów o zerowej lub zawieszonej do zera stawce celnej i zerowej stawce podatkowej, 2) fakturę celną, prowizoryczną lub pro forma, w wypadku złożenia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów otrzymanych nieodpłatnie lub zakupionych na giełdach towarowych lub po cenach giełdowych albo w ramach kredytu handlowego, a także w wypadku napraw gwarancyjnych, 3) rachunek, 4) umowę sprzedaży, 5) akt darowizny, 6) orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych, 7) dokument przewozowy, w wypadku złożenia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu przesyłek kurierskich o wartości nieprzekraczającej równowartości 10 euro."; 106) w § 237: a) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dowód pochodzenia na kompletny wyrób objęty kontraktem, z zastrzeżeniem ust. 3a.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Jeżeli dowód pochodzenia na kompletny wyrób nie jest dołączony do wniosku, o którym mowa w ust. 1, możliwe jest: 1) przedstawienie takiego dowodu, wystawionego retrospektywnie, w terminie późniejszym, 2) przedstawienie dowodów pochodzenia dla poszczególnych partii, zamiast jednego wystawionego na kompletny wyrób, w wypadku, gdy wszystkie partie pochodzą z tego samego kraju, przy czym Wspólnota Europejska jest traktowana jako jeden kraj."; 107) § 239 otrzymuje brzmienie: "§ 239. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych należy dołączyć w szczególności: 1) fakturę lub fakturę pro forma, 2) dokumenty określone w § 233 ust. 1 pkt 2-13 i § 234. 2. Do dokumentów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 przepisy § 218 ust. 2, 3, 9, 10a i 11 oraz § 233 ust. 4, 4a i 7 stosuje się odpowiednio. 3. Przepisy § 235 ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio."; 108) § 240 otrzymuje brzmienie: "§ 240. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych należy dołączyć dokumenty określone w § 218 ust. 1. 2. Do dokumentów określonych w ust. 1 przepisy § 218 ust. 2-9, 10a i 11 stosuje się odpowiednio."; 109) w § 243: a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego albo procedury przetwarzania pod kontrolą celną albo skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego lub procedury przetwarzania pod kontrolą celną albo w wypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, kserokopię złożonego wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego lub przetwarzania pod kontrolą celną wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.", b) ust. 3-5 otrzymują brzmienie: "3. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przepisy § 234 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 stosuje się odpowiednio. 4. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1-3 przepisy § 218 ust. 2-11 oraz § 233 ust. 4, 4a i 7 stosuje się odpowiednio. 5. Dokument określony w ust. 2 pkt 4 może być złożony w kserokopii potwierdzonej przez organ celny za zgodność z oryginałem. Przepisy § 218 ust. 15 i 16 stosuje się odpowiednio."; 110) w § 244: a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) pozwolenie na korzystanie z procedury albo skrócony wniosek o udzielenie tego pozwolenia wraz z dokumentem potwierdzającym cel przywozu towarów albo w wypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, kserokopię złożonego wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1 i 2 przepisy § 218 ust. 2, 3 i 9-11a oraz § 233 ust. 4, 4a i 7 stosuje się odpowiednio. 4. Dokumenty określone w ust. 2 pkt 3 mogą być złożone w kserokopiach potwierdzonych przez organ celny za zgodność z oryginałem. Przepisy § 218 ust. 15 i 16 stosuje się odpowiednio."; 111) w § 245: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego albo skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego albo w wypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, kserokopię złożonego wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Do dokumentów określonych w ust. 2 pkt 1 przepisy § 218 ust. 2-9 i 10a-11a stosuje się odpowiednio. 4. Dokument określony w ust. 2 pkt 2 może być złożony w kserokopii potwierdzonej przez organ celny za zgodność z oryginałem. Przepisy § 218 ust. 15 i 16 stosuje się odpowiednio."; 112) w § 248 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W wypadku tranzytu ropy naftowej transportem przesyłowym, w razie nieudostępnienia faktury przez właściciela ropy niebędącego osobą krajową, wartość tej ropy może być ustalona na podstawie notowań giełdowych lub faktury pro forma sporządzonej przez właściciela rurociągu lub osobę nią władającą."; 113) w § 249: a) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - protokoły wymienione w ust. 4 pkt 1,", b) w ust. 6 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) na trasie Port Północny w Gdańsku - Schwedt (Niemcy) - Urząd Celny w Gdańsku, 2) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - Urząd Celny w Białymstoku."; 114) w § 250: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W wypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2, objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu przesyłanego gazociągami dokonują urzędy celne graniczne właściwe ze względu na lokalizację gazociągu.", b) uchyla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Objęcia procedurą tranzytu gazu przesyłanego przez polski obszar celny systemem gazociągów tranzytowych dokonuje Urząd Celny I w Warszawie, na wniosek przedsiębiorstwa EuRoPol GAZ S.A. lub Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A."; 115) w § 251 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Urząd Celny Gdańsk-Port" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Urząd Celny w Gdańsku"; 116) w § 262 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu przesyłek pocztowych, zawierających towary o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce, można dokonać, za zgodą organu celnego, zbiorczo na jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z instrukcją."; 117) w § 264 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zgłoszenie celne o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu przesyłek przewożonych przez podmioty kurierskie może być dokonane zbiorczo na jednym dokumencie SAD dla towarów o łącznej wartości celnej nieprzekraczającej równowartości 70 euro w każdej przesyłce i zwolnionych od cła na podstawie art. 1909, art. 19010, art. 19023 § 1 pkt 1, art. 19027-19030, art. 19032-19034 Kodeksu celnego, i zwolnionych od podatków."; 118) w § 265 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu przesyłek kurierskich, zawierających towary o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro - w jednej przesyłce, można dokonać zbiorczo na jednym dokumencie SAD wypełnionym zgodnie z instrukcją."; 119) w § 267 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów przewożonych w paczkach i przeznaczonych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, o łącznej masie brutto do 1.000 kg i których łączna wartość nie przekracza równowartości 1.000 euro, z wyłączeniem przewozu dokonywanego przez urzędy pocztowe, można dokonać zbiorczo na jednym dokumencie SAD."; 120) w załączniku nr 6 do rozporządzenia: a) w części II: - ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wypadku przywozu towarów klasyfikowanych według działów 8, 17, 18, 19, 20 i 21 Taryfy celnej, podstawą do wyliczenia cła dodatkowego oznaczonego symbolem DCC, DCC*, DCC** lub symbolem *, liczonego w zależności od zawartości cukru w danym towarze, jest informacja o zawartości różnych cukrów, wyrażonych jako sacharoza, podana: a) na etykiecie lub b) w fakturze, lub c) w certyfikacie jakościowym producenta, lub d) w świadectwie pochodzenia, lub e) w specyfikacji towarów.", - w ust. 9 w akapicie pierwszym zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, zgodnie z § 59 ust. 1 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, wypełnianie formularza SAD przedstawia się następująco:", - po ust. 9 dodaje się ust. 9a w brzmieniu: "9a. W przypadku objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania biernego na podstawie pozwolenia wydanego w trybie § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, wypełnianie formularza SAD przedstawia się następująco: 1) w zgłoszeniu celnym SAD należy podać ilość towarów, która jest obejmowana procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania biernego, zgodnie z ilością ze zgłoszenia celnego unieważnionego na podstawie § 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 2001 r. w sprawie wypadków, w których zgłoszenie celne może być unieważnione po zwolnieniu towarów, szczegółowego trybu postępowania organu celnego przy przeprowadzaniu rewizji celnej, pobieraniu próbek towarów, weryfikacji lub przy unieważnianiu zgłoszeń celnych oraz zwalnianiu towarów (Dz. U. Nr 84, poz. 914 oraz z 2003 r. Nr 211, poz. 2063), 2) w polu 22 SAD - należy wpisać wartość z pola 22 unieważnionego zgłoszenia celnego, 3) w polu 44 SAD - należy wpisać dodatkowo numer unieważnionego zgłoszenia celnego oraz przedstawić jego kserokopię potwierdzoną przez organ celny za zgodność z oryginałem, 4) w polu 47 SAD - w rubryce "Kwota" należy wpisać kwotę należności celnych obliczoną według elementów kalkulacyjnych z dnia przyjęcia unieważnionego zgłoszenia celnego. Pozostałe pola należy wypełniać zgodnie z instrukcją. Karty 7 dokumentu SAD nie należy odsyłać do statystyki.", b) w części III: - w opisie pola 2 po akapicie piątym dodaje się akapit w brzmieniu: "W wypadku wywozu towarów, w stosunku do których stosuje się środki preferencyjne związane z ich wywozem poza polski obszar celny lub opłaty sankcyjne na podstawie przepisów odrębnych, należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres producenta towarów. Dla każdego producenta można sporządzić odrębne zgłoszenie celne.", - w opisie pola 9 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "Dopuszcza się możliwość niewpisywania numeru NIP lub PESEL w wypadku, gdy osoba, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego, jest osobą zagraniczną.", - w opisie pola 22 trzeci akapit otrzymuje brzmienie: "Waluta faktury musi być zgodna z wykazem walut obcych określonych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego jako waluty wymienialne. Jeżeli zgłaszający dysponuje zezwoleniem dewizowym wydanym przez NBP lub jeżeli przedmiot zakupu, zgodnie z przepisami prawa dewizowego, zaliczany jest do kategorii obrotu pozagospodarczego, dopuszcza się podanie symbolu waluty i wartości faktury w walucie innej niż waluty wymienialne.", - w opisie pola 23: - drugi akapit otrzymuje brzmienie: "Dla ustalania wartości celnej i wartości statystycznej towarów w wywozie stosuje się zasady określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 8, poz. 64).", - uchyla się trzeci akapit, - opis pola 30 otrzymuje brzmienie: "Należy podać numer identyfikacyjny miejsca wyznaczonego lub uznanego określony w decyzji dyrektora izby celnej dotyczącej wyznaczenia lub uznania miejsca.", - w opisie pola 31 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, dla towarów wywożonych lub powrotnie wywożonych w kontenerach, paletach lub opakowaniach wielokrotnego użytku, które to kontenery, palety lub opakowania objęte były procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem spisu towarów przywożonych czasowo, należy wpisać numer pozycji ewidencji E05 właściwy dla spisu towarów przywożonych czasowo, zgodnie z przykładem: E05/140100/07/000327, co oznacza: E05 - rodzaj ewidencji, 140100 - kod urzędu celnego/miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny, 07 - wydzielone miejsce do prowadzenia ewidencji (np. pasy), 000327 - pozycja ewidencji.", - w opisie pola 33 po akapicie drugim dodaje się akapit w brzmieniu: "W tranzycie należy wpisać 4-cyfrowy numer pozycji kodu Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS).", - w opisie pola 44: - w pkt 1 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "W wypadku stosowania procedury składu celnego należy podać numer i datę pozwolenia na korzystanie z tej procedury.", - trzeci akapit od końca otrzymuje brzmienie: "W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, należy podać numer pozwolenia, a w wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, należy podać numer pozwolenia i numer pozycji wykazu W05.", - w opisie pola 54 drugi akapit otrzymuje brzmienie: "Karta pozostająca w urzędzie celnym wyjścia musi być podpisana przez zgłaszającego. Zgłaszający wpisuje swoje dane: imię i nazwisko, numer dowodu tożsamości, datę (w układzie RR-MM-DD) oraz wpisuje adnotację: "Karty 1A, 4, 5 odebrałam(-em)" i potwierdza odbiór kart podpisem.", c) w części V: - w opisie pola 22 trzeci akapit otrzymuje brzmienie: "Waluta faktury musi być zgodna z wykazem walut obcych określonych przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego jako waluty wymienialne. Jeżeli zgłaszający dysponuje zezwoleniem dewizowym wydanym przez NBP lub jeżeli przedmiot zakupu, zgodnie z przepisami prawa dewizowego, zaliczany jest do kategorii obrotu pozagospodarczego, dopuszcza się podanie symbolu waluty i wartości faktury w walucie innej niż waluty wymienialne.", - opis pola 23 otrzymuje brzmienie: "Należy podać kurs waluty obowiązujący w dniu dokonania zgłoszenia celnego określonym w polu A - "Urząd celny przeznaczenia". Dla ustalania wartości celnej i wartości statystycznej towarów w przywozie stosuje się zasady określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej. W wypadku gdy w polu 22 wpisuje się wartość w złotych polskich, należy wpisać kurs 1.0000. W wypadku dopuszczenia do obrotu towaru objętego uprzednio procedurą odprawy czasowej, z wyłączeniem wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, lub towaru w stanie niezmienionym, objętego uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego, należy przyjmować kurs z dnia zgłoszenia celnego towaru do procedury odprawy czasowej lub procedury uszlachetnienia czynnego (data wpisana w polu 44). W wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych, należy przyjmować kurs z dnia zgłoszenia celnego towaru do procedury dopuszczenia do obrotu.", - opis pola 30 otrzymuje brzmienie: "Należy podać numer identyfikacyjny miejsca wyznaczonego lub uznanego, określony w decyzji dyrektora izby celnej dotyczącej wyznaczenia lub uznania miejsca.", - w opisie pola 31 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "W wypadku zgłaszania towarów podlegających zwolnieniu od należności celnych przywozowych na podstawie przepisów prawa celnego, w prawym górnym rogu, na poziomie pola 32 Pozycja Nr należy wpisać kod zgodnie z wykazem "RodzZw - zwolnienia od cła w przywozie".", - opis pola 39 otrzymuje brzmienie: "Należy podać odpowiednio: 1) numer kontyngentu taryfowego zgodnie z rozporządzeniem ministra właściwego do spraw gospodarki wydanym na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego albo 2) numer plafonu taryfowego zgodnie z rozporządzeniem ministra właściwego do spraw gospodarki wydanym na podstawie art. 141 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego.", - w opisie pola 44: - w pkt 1 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "W wypadku stosowania procedury składu celnego należy podać numer i datę pozwolenia na korzystanie z tej procedury.", - trzeci akapit od końca otrzymuje brzmienie: "W wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, należy podać numer pozwolenia, a w wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, należy podać numer pozwolenia i numer pozycji wykazu W05.", - w opisie pola 47: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1. TYP - należy podać trzycyfrowy kod identyfikujący rodzaj należności według poniższego wykazu: 111 - cło, 112 - kwota należności celnych przywozowych równa 3 % kwoty należności celnych przywozowych w odprawie czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, 114 - należności celne przywozowe dla produktów kompensacyjnych dopuszczonych do obrotu po procedurze uszlachetniania biernego, obliczone z zastosowaniem średniej stawki celnej, o której mowa w art. 1581 Kodeksu celnego, 117 - inne (oblicza się na podstawie odrębnych przepisów) - wpisywane tylko w podsumowaniu ostatniego formularza dokumentu SAD, 211 - opłaty antydumpingowe, 212 - opłaty antysubwencyjne, 213 - opłaty wyrównawcze, 214 - opłaty specjalne, 215 - opłaty celne dodatkowe, 216 - inne (obliczane na podstawie odrębnych przepisów) - wpisywane przy danej pozycji na dokumencie SAD, 811 - podatek akcyzowy, 812 - podatek akcyzowy od opakowań z tworzyw sztucznych, 813 - podatek od towarów i usług (VAT). W wypadku przywozu towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych należy wpisać typ 111 i 112.", - w pkt 3 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "Przy typie opłat 114 należy wpisać średnią stawkę celną obliczoną zgodnie z art. 1581 § 3-5 Kodeksu celnego.", d) w części VIII: - w opisie pola D w trzecim akapicie lit. a otrzymuje brzmienie: "a) informacja o zwolnieniu towarów do wnioskowanej procedury celnej/przeznaczenia celnego,", - w opisie pola H drugi i trzeci akapit otrzymują brzmienie: "Funkcjonariusz celny wpisuje: - w pozycji: "Miejsce i data" - dzień wystawienia wniosku (w układzie RR-MM-DD), - w pozycji: "Podpis" i "Pieczęć" - podpisuje się, przystawia pieczęć "Polska - Cło" oraz stempel SAD. W wypadku przeprowadzenia powtórnej kontroli funkcjonariusz celny urzędu celnego wyjścia, w części "Rezultaty kontroli", po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego zakreśla odpowiednie pole, wpisując: - w pozycji "Miejsce i data" - dzień przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego (w układzie RR-MM-DD), - w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" - podpisuje się i przystawia stempel SAD."; 121) w załączniku nr 7 do rozporządzenia: a) "Wykaz B" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, b) "Wykaz F" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, c) po wykazie "Wykaz VAT - Wykaz procedur celnych, w których funkcjonariusz celny potwierdza pieczęcią VAT karty zgłoszenia celnego" dodaje się "Wykaz "RodzZw" - zwolnienia od cła w przywozie" w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 122) załącznik nr 9 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia; 123) załącznik nr 10 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia; 124) w załączniku nr 17 do rozporządzenia "Instrukcja wypełniania Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 6 do niniejszego rozporządzenia; 125) w załączniku nr 18 do rozporządzenia "Wypełnianie formularza wykazu towarów" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 7 do niniejszego rozporządzenia; 126) załącznik nr 21 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 8 do niniejszego rozporządzenia; 127) załącznik nr 22 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 9 do niniejszego rozporządzenia; 128) po załączniku nr 22 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 22a do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 10 do niniejszego rozporządzenia; 129) w załączniku nr 23 do rozporządzenia pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kwota gwarancji generalnej wynosi: ..........."; 130) w załącznikach nr 23, 24, 34, 37, 41, 42 i 44 do rozporządzenia zamieszczone po uzasadnieniu pouczenie otrzymuje brzmienie: "Od niniejszej decyzji służy prawo wniesienia odwołania do dyrektora izby celnej, który wydał tę decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia (art. 2621 § 1 Kodeksu celnego, w związku z art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej). Odwołanie powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie. Do odwołania należy dołączyć wymagane znaki opłaty skarbowej."; 131) w załączniku nr 26 do rozporządzenia wzór formularza "T.C.31 Poświadczenie gwarancji" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 11 do niniejszego rozporządzenia; 132) załącznik nr 29 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 12 do niniejszego rozporządzenia; 133) załącznik nr 30 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 13 do niniejszego rozporządzenia; 134) użyte w załączniku nr 31 do rozporządzenia wyrazy "dokument tranzytowy" zastępuje się wyrazami "zgłoszenie tranzytowe"; 135) użyte w załącznikach nr 34, 37, 41, 42 i 44 w pkt 1 do rozporządzenia wyrazy "(nazwa i adres urzędu celnego oraz miejsca u wnioskodawcy)" zastępuje się wyrazami "(nazwa i adres urzędu celnego oraz miejsca (miejsc) u wnioskodawcy)"; 136) w załączniku nr 49 do rozporządzenia: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6. Z zastrzeżeniem pkt 8, dokument potwierdzający pochodzenie powinien dotyczyć towarów objętych jednym zgłoszeniem celnym, o którym mowa w § 233 rozporządzenia, z wyjątkiem dowodu pochodzenia potwierdzającego pochodzenie towarów objętych sekcjami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 Taryfy celnej, przywożonych partiami.", b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a. Gdy przedmiotem przywozu na polski obszar celny są towary objęte jednym dowodem pochodzenia, które następnie są rozdzielane i zgłaszane do tych samych lub różnych procedur celnych, należy zwrócić się do urzędu celnego z wnioskiem o wystawienie świadectw pochodzenia na poszczególne wyodrębnione części towarów. Na podstawie oryginału dowodu pochodzenia wystawionego dla całej dostawy urząd celny powinien wystawić zastępcze świadectwa pochodzenia dotyczące poszczególnych zgłoszeń towarów, z naniesioną na tych świadectwach informacją o miejscu przechowywania oryginału dowodu pochodzenia, a na oryginale dowodu zamieścić informację o numerach wszystkich zgłoszeń celnych, których ten dowód dotyczy.", c) w pkt 8 na końcu dodaje się akapit w brzmieniu: "Świadectwo pochodzenia lub oświadczenie o pochodzeniu na fakturze przedstawionej uprzednio wraz z towarami do kilku zgłoszeń celnych mogą być wystawione retrospektywnie i dotyczyć kilku zgłoszeń celnych, o których mowa w § 233 rozporządzenia."; 137) w § 29 w ust. 1 w pkt 1, w § 29 w ust. 8, w § 30 w ust. 1 w pkt 1 w lit. b, w § 30 w ust. 1 w pkt 3, w § 30 w ust. 4, w § 257 w ust. 2, w § 259 w ust. 2, w załączniku nr 6 do rozporządzenia w części V w opisie pola 47 w pierwszym akapicie w lit. e, w pkt 2.2, w pkt 2.3, w pkt 4 i w pkt 5 oraz w załączniku nr 7 do rozporządzenia w Wykazie E użyty w różnych przypadkach wyraz "cło" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "należności celne przywozowe". § 2. Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie celne na formularzach SAD i SAD-BIS wpisuje ręcznie lub za pomocą stempla na odwrocie kart 1, 1A, 3, 6 i 8 lub 1/6 i 3/8 pouczenie o treści: "W wypadku niewpłacenia w obowiązującym terminie kwoty należności wynikającej z długu celnego, opłat przewidzianych przepisami prawa celnego oraz podatków wykazanych w niniejszym zgłoszeniu celnym lub wpłacenia ich w niepełnej wysokości, niniejsze zgłoszenie celne stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zgodnie z art. 3a § 1 pkt 2 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 3))." Zgłaszający lub jego przedstawiciel powinien potwierdzić fakt zapoznania się z tym pouczeniem własnoręcznym podpisem. § 3. Funkcjonariusz celny przyjmujący zgłoszenie celne na formularzach SAD i SAD-BIS wpisuje ręcznie lub za pomocą stempla w polu "Odesłać do:" na kartach 5 lub 4/5 adres: "Centralne Biuro Wspólnego Tranzytu, ul. Karolewska 41, 90-560 Łódź". § 4. Formularze, których wzory są określone w załącznikach nr 9, 10, 26, 29, 30 i 31 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych, mogą być stosowane do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 5. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy: 1) obejmowaniu towarów wspólną procedurą tranzytową, 2) zakończeniu wspólnej procedury tranzytowej, 3) obejmowaniu towarów procedurą tranzytu w transporcie kolejowym, 4) zakończeniu procedury tranzytu w transporcie kolejowym oraz 5) zakończeniu procedury TIR - wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność do czasu, na który zostały wydane, z możliwością przedłużenia lub zmiany zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. § 6. W wypadku złożenia wniosku o wydanie lub zmianę pozwoleń, o których mowa w § 5, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu § 1 pkt 104 lit. a tiret pierwsze, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 lutego 2004 r. (poz. 200) Załącznik nr 1 WYKAZ B I. KODY PRZEZNACZEŃ I PROCEDUR CELNYCH 10procedura wywozu 11powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procedurze uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń 12powrotny wywóz produktów przetworzonych powstałych w procesie przetwarzania lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu 14wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego 21procedura uszlachetniania biernego polegająca na obróbce lub przetworzeniu towarów 22procedura uszlachetniania biernego polegająca na naprawie towarów 23procedura uszlachetniania biernego w systemie wymiany towarów 31powrotny wywóz towarów w stanie niezmienionym 40procedura dopuszczenia do obrotu 41procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych 42dopuszczenie do obrotu towarów zwolnionych od należności celnych przywozowych lub podatku na mocy odrębnych przepisów 43dopuszczenie do obrotu "z urzędu" 46proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego 47proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym 48procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów kompensacyjnych 50procedura odprawy czasowej z zastosowaniem karnetu ATA (nie może występować jako pierwsze dwie cyfry pola 37) 51procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń 52procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 53procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 54przywóz towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego po wywozie produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych 55procedura przetwarzania pod kontrolą celną 56proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego 57proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym 58procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów kompensacyjnych 59proces przetwarzania przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego, w WOC lub składzie wolnocłowym 61dopuszczenie do obrotu towarów powracających 62dopuszczenie do obrotu towarów krajowych, dla których dokonano odpowiednich form wywozu 64przywóz produktu zamiennego przed wywozem towarów będących przedmiotem czasowego wywozu w ramach procedury uszlachetniania biernego (uprzedni przywóz) 71objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych 72objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych 78wprowadzenie towarów do WOC lub składu wolnocłowego 80dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej, w wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 81dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą składu celnego, w wypadku, o którym mowa w art. 119 § 3 Kodeksu celnego 82uszlachetnianie czynne w systemie zawieszeń na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 83uszlachetnianie czynne w systemie ceł zwrotnych na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 84przetwarzanie pod kontrolą celną na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 85odprawa czasowa z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 86odprawa czasowa z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 87uszlachetnianie bierne na podstawie pozwolenia wydanego z mocą wsteczną zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych II. NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE POWIĄZANIA KODÓW PRZEZNACZEŃ I PROCEDUR CELNYCH 10 1000wywóz 1040wywóz towaru uprzednio dopuszczonego do obrotu na polskim obszarze celnym 1072wywóz towaru krajowego, który był objęty procedurą składu celnego 1078wywóz towaru krajowego, wcześniej wprowadzonego do WOC lub do składu wolnocłowego 1041wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym uprzednio objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych 1046wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzonych w pomieszczeniach składu celnego 1047wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, który został przeprowadzony w WOC lub składzie wolnocłowym 1048wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych w procedurze uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych 11 1151powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń 1156powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, który został przeprowadzony w pomieszczeniach składu celnego 1157powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, który został przeprowadzony w pomieszczeniach WOC lub składzie wolnocłowym 1158powrotny wywóz produktów kompensacyjnych powstałych w procesie uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, wytworzonych z towarów ekwiwalentnych 12 1255powrotny wywóz produktów przetworzonych powstałych w procesie przetwarzania lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu 1259powrotny wywóz produktów przetworzonych lub produktów znajdujących się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, powstałych w procesie przetwarzania w pomieszczeniach składu celnego, w WOC lub składzie wolnocłowym 14 1400wywóz produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego 21 2100czasowy wywóz towarów krajowych w procedurze uszlachetniania biernego w celu ich obróbki lub przetworzenia 2141wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych w celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu 2151wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu 2156wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym, objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzaną w pomieszczeniach składu celnego, w celu poddania ich procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu 2157wywóz produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym, objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzaną w WOC lub składzie wolnocłowym, w celu poddania ich procesom uszlachetniania biernego polegającym na obróbce lub przetworzeniu 22 2200czasowy wywóz towarów krajowych w procedurze uszlachetniania biernego w celu naprawy 23 2300procedura uszlachetniania biernego w systemie wymiany towarów 2364czasowy wywóz towaru krajowego w ramach procedury uszlachetniania biernego po przywozie produktu zamiennego 31 3100powrotny wywóz towarów 3151powrotny wywóz towarów w stanie niezmienionym, objętych uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń 3152powrotny wywóz towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 3153powrotny wywóz towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 3155powrotny wywóz towarów w stanie niezmienionym, objętych uprzednio procedurą przetwarzania pod kontrolą celną 3171powrotny wywóz towarów niekrajowych objętych uprzednio procedurą składu celnego 3178powrotny wywóz towarów złożonych w WOC lub składzie wolnocłowym 40 4000procedura dopuszczenia do obrotu 4010procedura dopuszczenia do obrotu towarów powracających 4021dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych procedurą uszlachetniania biernego polegającą na obróbce lub przetworzeniu towaru wywiezionego czasowo 4022dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych uprzednio objętych procedurą uszlachetniania biernego polegającą na naprawie towaru wywiezionego czasowo 4023dopuszczenie do obrotu produktów zamiennych 4050dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem karnetu ATA 4051dopuszczenie do obrotu towarów w stanie niezmienionym lub produktów kompensacyjnych objętych uprzednio procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń 4052dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 4053dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 4055dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą przetwarzania pod kontrolą celną 4071procedura dopuszczenia do obrotu towarów niekrajowych uprzednio objętych procedurą składu celnego 4078procedura dopuszczenia do obrotu towarów niekrajowych wyprowadzonych z WOC lub składu wolnocłowego 41 4100procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych 4121przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych po uszlachetnianiu biernym 4140procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych po zakupie towarów bezpośrednio od importera 4171objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, uprzednio objętych procedurą składu celnego 42 4200dopuszczenie do obrotu towarów zwolnionych od należności celnych przywozowych lub podatków na mocy przepisów odrębnych 43 4300dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego 4351dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą uszlachetniania czynnego 4352dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 4353dopuszczenie do obrotu towarów w wyniku działań organu celnego na mocy art. 77 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, uprzednio objętych procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 46 4600proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego 4621przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego po poddaniu towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach procedury uszlachetniania biernego 47 4700proces uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym 4721przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym po poddaniu towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach procedury uszlachetniania biernego 48 4800procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów kompensacyjnych 51 5100procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń 5121przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń po poddaniu towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach procedury uszlachetniania biernego 5171objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, uprzednio objętych procedurą składu celnego 5178objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu wolnocłowego 52 5200procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 5271procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą składu celnego 5278procedura odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych towarów uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu wolnocłowego (objęcie procedurą odprawy czasowej) 53 5300procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 5371procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą składu celnego 5378procedura odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych towarów uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu wolnocłowego 54 5414przywóz towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego po uprzednim wywozie produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych 55 5500procedura przetwarzania pod kontrolą celną 56 5600proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego 5621przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego po uprzednim poddaniu towarów procesom uzupełniającym w ramach procedury uszlachetniania biernego 57 5700proces uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym 5721przywóz towaru objętego procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń przeprowadzany w WOC lub składzie wolnocłowym po uprzednim poddaniu towarów uzupełniającym procesom uszlachetniania w ramach procedury uszlachetniania biernego 58 5800procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów kompensacyjnych 59 5900proces przetwarzania przeprowadzany w pomieszczeniach składu celnego, WOC/SW 61 6121dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą uszlachetniania biernego w celu obróbki lub przetworzenia, lecz niepoddanych tym procesom 6122dopuszczenie do obrotu towarów uprzednio objętych procedurą uszlachetniania biernego w celu naprawy, lecz niepoddanych temu procesowi 62 6272dopuszczenie do obrotu towarów krajowych, objętych wcześniej procedurą składu celnego 64 6400przywóz produktu zamiennego przed wywozem towarów będących przedmiotem czasowego wywozu w ramach procedury uszlachetniania biernego (uprzedni przywóz) 71 7100objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych 7152objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 7153objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 7171objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio objętych procedurą składu celnego 7178objęcie procedurą składu celnego towarów niekrajowych, uprzednio wprowadzonych do WOC lub składu wolnocłowego 72 7200objęcie procedurą składu celnego towarów krajowych 78 7800wprowadzenie towarów do WOC lub składu wolnocłowego 7852wprowadzenie do WOC lub składu wolnocłowego towarów niekrajowych, uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 7853wprowadzenie do WOC lub składu wolnocłowego towarów niekrajowych, uprzednio objętych procedurą odprawy celnej czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych 80 8052dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, w wypadku, o którym mowa w § 144 rozporządzenia w sprawie gospodarczych procedur celnych 81 8171dopuszczenie do obrotu towarów objętych uprzednio procedurą składu celnego, w wypadku, o którym mowa w art. 119 § 3 Kodeksu celnego 82 8240objęcie procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu 83 8340objęcie procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu 84 8440objęcie procedurą przetwarzania pod kontrolą celną towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu 85 8540objęcie procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu 86 8640objęcie procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych towarów uprzednio objętych procedurą dopuszczenia do obrotu 87 8710objęcie procedurą uszlachetniania biernego towarów uprzednio objętych procedurą wywozu Załącznik nr 2 WYKAZ F KODY I SYMBOLE KRAJÓW I. Wykaz regionalny UWAGA: Podane kody cyfrowe nie służą do wypełniania dokumentu SAD, używane mogą być wyłącznie symbole literowe. KOD ISO 3166SYMBOL ISO 3166POLSKA NAZWAANGIELSKA NAZWAKOD Unii Europejskiej 12345 UNIA EUROPEJSKA 040ATAustriaAustria038 056BEBelgiaBelgium017 208DKDaniaDenmark008 246FIFinlandiaFinland032 250FRFrancjaFrance001 300GRGrecjaGreece009 724ESHiszpaniaSpain011 372IEIrlandiaIreland007 442LULuksemburgLuxembourg018 528NLNiderlandyNetherlands003 276DENiemcyGermany004 620PTPortugaliaPortugal010 752SESzwecjaSweden030 826GBWielka BrytaniaUnited Kingdom006 380ITWłochyItaly005 CEFTA 100BGBułgariaBulgaria068 203CZRepublika CzeskaCzech Republic061 616PLPolskaPoland060 642RORumuniaRomania066 703SKSłowacjaSlovakia063 705SLSłoweniaSlovenia091 348HUWęgryHungary064 EFTA 352ISIslandiaIceland024 438LILiechtensteinLiechtenstein037 578NONorwegiaNorway028 756CHSzwajcariaSwitzerland039 INNE KRAJE EUROPEJSKIE 008ALAlbaniaAlbania070 020ADAndoraAndorra043 112BYBiałoruśBelarus073 070BABośnia i HercegowinaBosnia and Herzegovina093 191HRChorwacjaCroatia092 233EEEstoniaEstonia053 292GIGibraltarGibraltar044 891YUSerbia i CzarnogóraSerbia and Montenegro094 440LTLitwaLithuania055 428LVŁotwaLatvia054 807MKMacedoniaMacedonia096 470MTMaltaMalta046 498MDMołdowaMoldova074 492MCMonakoMonaco001 643RURosjaRussian Federation075 674SMSan MarinoSan Marino047 744SJSvalbard i Jan MayenSvalbard and Jan Mayen Islands028 804UAUkrainaUkraine072 336VAWatykanVatican City State045 074BVWyspa BouvetaBouvet Island892 234FOWyspy OwczeFaroe Islands041 AFRYKA 012DZAlgieriaAlgeria208 024AOAngolaAngola330 204BJBeninBenin284 072BWBotswanaBotswana391 086IOBrytyjskie Terytorium Oceanu IndyjskiegoBritish Indian Ocean Territory357 854BFBurkina FasoBurkina Faso236 108BIBurundiBurundi328 000XCCeutaCeuta021 148TDCzadChad244 262DJDżibutiDjibouti338 818EGEgiptEgypt220 232ERErytreaEritrea336 231ETEtiopiaEthiopia334 266GAGabonGabon314 270GMGambiaGambia252 288GHGhanaGhana276 324GNGwineaGuinea260 624GWGwinea BissauGuinea-Bissau257 226GQGwinea RównikowaEquatorial Guinea310 120CMKamerunCameroon302 404KEKeniaKenya346 174KMKomoryComoros375 178CGKongoCongo Rep.318 180CDKongo (d. Zair)Congo (Dem. Rep.)322 426LSLesothoLesotho395 430LRLiberiaLiberia268 434LYLibiaLibya216 450MGMadagaskarMadagascar370 175YTMajottaMayotte377 454MWMalawiMalawi386 466MLMaliMali232 504MAMarokoMorocco204 478MRMauretaniaMauritania228 480MUMauritiusMauritius373 000XLMelillaMelilla023 508MZMozambikMozambique366 516NANamibiaNamibia389 562NENigerNiger240 566NGNigeriaNigeria288 710ZARep. Połudn. AfrykiSouth Africa388 140CFRep. ŚrodkowoafrykańskaCentral African Republic306 638REReunionReunion001 646RWRuandaRwanda324 732EHSahara ZachodniaWestern Sahara000 686SNSenegalSenegal248 690S.C.SeszeleSeychelles355 694SLSierra LeoneSierra Leone264 706SOSomaliaSomalia342 748SZSuaziSwaziland393 736SDSudanSudan224 654SHŚwięta HelenaSt. Helena329 834TZTanzaniaTanzania352 768TGTogoTogo280 788TNTunezjaTunisia212 800UGUgandaUganda350 384CIWybrzeże Kości SłoniowejCôte D'Ivoire272 678STWyspy Św. Tomasza i KsiążęcaSao Tome and Principe Islands311 894ZMZambiaZambia378 132CVZielony PrzylądekCape Verde247 716ZWZimbabweZimbabwe382 AMERYKA 660AIAnguillaAnguilla446 028AGAntigua i BarbudaAntigua and Barbuda459 530ANAntyle NiderlandzkieNetherlands Antilles478 032ARArgentynaArgentina528 533AWArubaAruba474 044BSBahamyBahamas453 052BBBarbadosBarbados469 084BZBelizeBelize421 060BMBermudyBermuda413 068BOBoliwiaBolivia516 076BRBrazyliaBrasilia508 152CLChileChile512 212DMDominikaDominica460 214DODominikanaDominican Republic456 218ECEkwadorEcuador500 238FKFalklandyFalkland Islands (Malvinas)529 308GDGrenadaGrenada473 304GLGrenlandiaGreenland406 328GYGujanaGuyana488 254GFGujana FrancuskaFrench Guiana001 312GPGwadelupaGuadeloupe001 320GTGwatemalaGuatemala416 332HTHaitiHaiti452 340HNHondurasHonduras424 388JMJamajkaJamaica464 136KYKajmanyCayman Islands463 124CAKanadaCanada404 170COKolumbiaColombia480 188CRKostarykaCosta Rica436 192CUKubaCuba448 474MQMartynikaMartinique001 484MXMeksykMexico412 581UMMinor Powiernicze Wyspy Pacyfiku Stanów ZjednoczonychU.S. Minor Outlying Islands832 500MSMontserratMontserrat470 558NINikaraguaNicaragua432 591PAPanamaPanama442 600PYParagwajParaguay520 604PEPeruPeru504 630PRPortorykoPuerto Rico400 222SVSalwadorEl Salvador428 659KNSt. Kitts i Nevis St.St. Kitts and Nevis449 662LCSt. LuciaSt. Lucia465 666PMSt. Pierre i MiquelonSt. Pierre and Miquelon408 670VCSt. Vincent i GrenadynySt. Vincent and the Grenadines467 740SRSurinamSuriname492 840USStany Zjedn. AmerykiUnited States of America400 780TTTrynidad i TobagoTrinidad and Tobago472 796TCTurks i CaicosTurks and Caicos Islands454 858UYUrugwajUruguay524 850VIWyspy Dziewicze - USAVirgin Islands (US)457 092VGWyspy Dziewicze - W. B.Virgin Islands (British)468 862VEWenezuelaVenezuela484 AZJA 004AFAfganistanAfghanistan660 682S.A.Arabia SaudyjskaSaudi Arabia632 051AMArmeniaArmenia077 031AZAzerbejdżanAzerbaijan078 048BHBahrajnBahrain640 050BDBangladeszBangladesh666 064BTBhutanBhutan675 096BNBrunei DarussalamBrunei Darussalam703 156CNChinyChina720 196CYCyprCyprus600 608PHFilipinyPhilippines708 268GEGruzjaGeorgia076 344HKHongkongHong Kong740 356INIndieIndia664 360IDIndonezjaIndonesia700 368IQIrakIraq612 364IRIranIran616 376ILIzraelIsrael624 392JPJaponiaJapan732 887YEJemenYemen653 400JOJordaniaJordan628 116KHKambodżaCambodia696 634QAKatarQatar644 398KZKazachstanKazakhstan079 417KGKirgistanKirghizstan083 408KPKoreańska Republika Ludowo-DemokratycznaNorth Korea724 414KWKuwejtKuwait636 418LALaosLaos684 422LBLibanLebanon604 446MOMakauMacau743 462MVMalediwyMaldives667 458MYMalezjaMalaysia701 496MNMongoliaMongolia716 104MMMyanmar (Birma)Myanmar676 524NPNepalNepal672 512OMOmanOman649 586PKPakistanPakistan662 410KRRepublika KoreiSouth Korea728 702SGSingapurSingapore706 144LKSri LankaSri Lanka669 760SYSyriaSyria608 762TJTadżykistanTajikistan082 764THTajlandiaThailand680 158TWTajwanTaiwan736 792TRTurcjaTurkey052 795TMTurkmenistanTurkmenistan080 860UZUzbekistanUzbekistan081 704VNWietnamVietnam690 784AEZjedn. Emiraty ArabskieUnited Arab Emirates647 AUSTRALIA, OCEANIA I INNE TERYTORIA AUSTRALIA I OCEANIA 036AUAustraliaAustralia800 260TFFranc. Teryt. Płd.French Southern Territories894 316GUGuamGuam831 296KIKiribatiKiribati812 580MPMariany PółnocneNorthern Mariana Islands820 583FMMikronezjaMicronesia823 520NRNauruNauru803 570NUNiueNiue838 574NFNorfolkNorfolk Island836 540NCNowa KaledoniaNew Caledonia809 554NZNowa ZelandiaNew Zealand804 585PWPalauPalau825 598PGPapua-Nowa GwineaPapua New Guinea801 612PNPitcairnPitcairn813 258PFPolinezja Franc.French Polynesia822 242FJRepublika FidżiFiji815 016ASSamoa AmerykańskieAmerican Samoa830 882WSSamoaSamoa819 772TKTokelauTokelau839 776TOTongaTonga817 798TVTuvaluTuvalu807 548VUVanuatuVanuatu816 876WFWallis i FutunaWallis and Futuna Islands811 626TLWschodni TimorEast Timor626 162CXWyspa Bożego NarodzeniaChristmas Island834 184CKWyspy CookaCook Islands833 334HMWyspy Heard i McDonaldHeard and McDonald Islands835 166CCWyspy Kokosowe (Keelinga)Cocos (Keeling) Islands802 584MHWyspy MarshallaMarshall Islands824 090SBWyspy SalomonaSolomon Islands806 ANTARKTYDA 010AQAntarktydaAntarctica891 POZOSTAŁE 900XXSkłady Celne/WOCWarehouse 916XFBunkier i zaopatrzenie statkówBunker 914XYONZUnited Nations 536NTStrefa NeutralnaNeutral Zone 915XOInne Organizacje MiędzynarodoweOther International Organizations 000XPNieznany Kraj PozaeuropejskiUnknown Country beyond Europe958 II. Wykaz alfabetyczny UWAGA: Podane kody cyfrowe nie służą do wypełniania dokumentu SAD, używane mogą być wyłącznie symbole literowe KOD ISO 3166SYMBOL ISO 3166POLSKA NAZWAANGIELSKA NAZWAKOD Unii Europejskiej 12345 004AFAfganistanAfghanistan660 008ALAlbaniaAlbania070 012DZAlgieriaAlgeria208 020ADAndoraAndorra043 024AOAngolaAngola330 660AIAnguillaAnguilla446 010AQAntarktydaAntarctica891 028AGAntigua i BarbudaAntigua and Barbuda459 530ANAntyle NiderlandzkieNetherlands Antilles478 682SAArabia SaudyjskaSaudi Arabia632 032ARArgentynaArgentina528 051AMArmeniaArmenia077 533AWArubaAruba474 036AUAustraliaAustralia800 040ATAustriaAustria038 031AZAzerbejdżanAzerbaijan078 044BSBahamyBahamas453 048BHBahrajnBahrain640 050BDBangladeszBangladesh666 052BBBarbadosBarbados469 056BEBelgiaBelgium017 084BZBelizeBelize421 204BJBeninBenin284 060BMBermudyBermuda413 064BTBhutanBhutan675 112BYBiałoruśBelarus073 068BOBoliwiaBolivia516 070BABośnia i HercegowinaBosnia and Herzegovina093 072BWBotswanaBotswana391 076BRBrazyliaBrasilia508 096BNBrunei DarussalamBrunei Darussalam703 086IOBrytyjskie Terytorium Oceanu IndyjskiegoBritish Indian Ocean Territory357 100BGBułgariaBulgaria068 854BFBurkina FasoBurkina Faso236 108BIBurundiBurundi328 916XFBunkier i zaopatrzenie statkówBunker 000XCCeutaCeuta021 152CLChileChile512 156CNChinyChina720 191HRChorwacjaCroatia092 196CYCyprCyprus600 148TDCzadChad244 208DKDaniaDenmark008 212DMDominikaDominica460 214DODominikanaDominican Republic456 262DJDżibutiDjibouti338 818EGEgiptEgypt220 218ECEkwadorEcuador500 232ERErytreaEritrea336 233EEEstoniaEstonia053 231ETEtiopiaEthiopia334 238FKFalklandyFalkland Islands (Malvinas)529 608PHFilipinyPhilippines708 246FIFinlandiaFinland032 250FRFrancjaFrance001 260TFFranc. Teryt. Płd.French Southern Territories894 266GAGabonGabon314 270GMGambiaGambia252 288GHGhanaGhana276 292GIGibraltarGibraltar044 300GRGrecjaGreece009 308GDGrenadaGrenada473 304GLGrenlandiaGreenland406 268GEGruzjaGeorgia076 316GUGuamGuam831 328GYGujanaGuyana488 254GFGujana FrancuskaFrench Guiana001 312GPGwadelupaGuadeloupe001 320GTGwatemalaGuatemala416 324GNGwineaGuinea260 624GWGwinea BissauGuinea-Bissau257 226GQGwinea RównikowaEquatorial Guinea310 332HTHaitiHaiti452 724ESHiszpaniaSpain011 340HNHondurasHonduras424 344HKHongkongHong Kong740 356INIndieIndia664 360IDIndonezjaIndonesia700 368IQIrakIraq612 364IRIranIran616 372IEIrlandiaIreland007 352ISIslandiaIceland024 376ILIzraelIsrael624 915XOInne Organizacje MiędzynarodoweOther International Organizations 388JMJamajkaJamaica464 392JPJaponiaJapan732 887YEJemenYemen653 400JOJordaniaJordan628 136KYKajmanyCayman Islands463 116KHKambodżaCambodia696 120CMKamerunCameroon302 124CAKanadaCanada404 634QAKatarQatar644 398KZKazachstanKazakhstan079 404KEKeniaKenya346 417KGKirgistanKirghizstan083 296KIKiribatiKiribati812 170COKolumbiaColombia480 174KMKomoryComoros375 178CGKongoCongo (Rep.)318 180CDKongo (d. Zair)Congo (Dem. Rep.)322 408KPKoreańska Republika Ludowo-DemokratycznaNorth Korea724 188CRKostarykaCosta Rica436 192CUKubaCuba448 414KWKuwejtKuwait636 418LALaosLaos684 426LSLesothoLesotho395 422LBLibanLebanon604 430LRLiberiaLiberia268 434LYLibiaLibya216 438LILiechtensteinLiechtenstein037 440LTLitwaLithuania055 442LULuksemburgLuxembourg018 428LVŁotwaLatvia054 807MKMacedoniaMacedonia096 450MGMadagaskarMadagascar370 175YTMajottaMayotte377 446MOMakauMacau743 454MWMalawiMalawi386 462MVMalediwyMaldives667 458MYMalezjaMalaysia701 466MLMaliMali232 470MTMaltaMalta046 580MPMariany PółnocneNorthern Mariana Islands820 504MAMarokoMorocco204 474MQMartynikaMartinique001 478MRMauretaniaMauritania228 480MUMauritiusMauritius373 484MXMeksykMexico412 000XLMelillaMelilla023 583FMMikronezjaMicronesia823 581UMMinor Powiernicze Wyspy Pacyfiku Stanów ZjednoczonychU.S. Minor Outlying Islands832 498MDMołdowaMoldova074 492MCMonakoMonaco001 496MNMongoliaMongolia716 500MSMontserratMontserrat470 508MZMozambikMozambique366 104MMMyanmar (Burma)Myanmar676 516NANamibiaNamibia389 520NRNauruNauru803 524NPNepalNepal672 528NLNiderlandyNetherlands003 276DENiemcyGermany004 000XPNieznany Kraj PozaeuropejskiUnknown Country beyond Europe958 562NENigerNiger240 566NGNigeriaNigeria288 558NINikaraguaNicaragua432 570NUNiueNiue838 574NFNorfolkNorfolk Island836 578NONorwegiaNorway028 540NCNowa KaledoniaNew Caledonia809 554NZNowa ZelandiaNew Zealand804 512OMOmanOman649 914XYONZUnited Nations 586PKPakistanPakistan662 585PWPalauPalau825 591PAPanamaPanama442 598PGPapua-Nowa GwineaPapua New Guinea801 600PYParagwajParaguay520 604PEPeruPeru504 612PNPitcairnPitcairn813 258PFPolinezja Franc.French Polynesia822 616PLPolskaPoland060 630PRPortorykoPuerto Rico400 620PTPortugaliaPortugal010 203CZRepublika CzeskaCzech Republic061 242FJRepublika FidżiFiji815 410KRRepublika KoreiSouth Korea728 710ZARep. Połudn. AfrykiSouth Africa388 140CFRepublika ŚrodkowoafrykańskaCentral African Republic306 638REReunionReunion001 643RURosjaRussian Federation075 646RWRuandaRwanda324 642RORumuniaRomania066 732EHSahara ZachodniaWestern Sahara000 659KNSt. Kitts i NevisSt. Kitts and Nevis449 662LCSt. LuciaSt. Lucia465 666PMSt. Pierre i MiquelonSt. Pierre and Miquelon408 670VCSt. Vincent i GrenadynySt. Vincent and the Grenadines467 222SVSalwadorEl Salvador428 016ASSamoa AmerykańskieAmerican Samoa830 882WSSamoaSamoa819 674SMSan MarinoSan Marino047 686SNSenegalSenegal248 891YUSerbia i CzarnogóraSerbia and Montenegro094 690SCSeszeleSeychelles355 694SLSierra LeoneSierra Leone264 702SGSingapurSingapore706 900XXSkłady Celne/WOCWarehouse 703SKSłowacjaSlovakia063 705SISłoweniaSlovenia091 706SOSomaliaSomalia342 144LKSri LankaSri Lanka669 840USStany Zjedn. AmerykiUnited States of America400 536NTStrefa NeutralnaNeutral Zone 748SZSuaziSwaziland393 736SDSudanSudan224 740SRSurinamSuriname492 744SJSvalbard i Jan MayenSvalbard and Jan Mayen Islands028 760SYSyriaSyria608 756CHSzwajcariaSwitzerland039 752SESzwecjaSweden030 654SHŚwięta HelenaSt. Helena329 762TJTadżykistanTajikistan082 764THTajlandiaThailand680 158TWTajwanTaiwan736 834TZTanzaniaTanzania352 626TLTimor WschodniEast Timor626 768TGTogoTogo280 772TKTokelauTokelau839 776TOTongaTonga817 780TTTrynidad i TobagoTrinidad and Tobago472 788TNTunezjaTunisia212 792TRTurcjaTurkey052 795TMTurkmenistanTurkmenistan080 796TCTurks i CaicosTurks and Caicos Islands454 798TVTuvaluTuvalu807 800UGUgandaUganda350 804UAUkrainaUkraine072 858UYUrugwajUruguay524 860UZUzbekistanUzbekistan081 548VUVanuatuVanuatu816 876WFWallis i FutunaWallis and Futuna Islands811 336VAWatykanVatican City State045 862VEWenezuelaVenezuela484 348HUWęgryHungary064 826GBWielka BrytaniaUnited Kingdom006 704VNWietnamVietnam690 380ITWłochyItaly005 384CIWybrzeże Kości SłoniowejCôte D'Ivoire272 074BVWyspa BouvetaBouvet Island892 162CXWyspa Bożego NarodzeniaChristmas Island834 184CKWyspy CookaCook Islands833 850VIWyspy Dziewicze - USAVirgin Islands (US)457 092VGWyspy Dziewicze - W.B.Virgin Islands (British)468 334HMWyspy Heard i McDonaldHeard and McDonald Islands835 166CCWyspy Kokosowe (Keelinga)Cocos (Keeling) Islands802 584MHWyspy MarshallaMarshall Islands824 234FOWyspy OwczeFaroe Islands041 090SBWyspy SalomonaSolomon Islands806 678STWyspy Św. Tomasza i KsiążęcaSao Tome and Principe Islands311 894ZMZambiaZambia378 132CVZielony PrzylądekCape Verde247 716ZWZimbabweZimbabwe382 784AEZjedn. Emiraty ArabskieUnited Arab Emirates647 III. Symbole krajów umawiających się stron POLSKA NAZWASYMBOL AustriaAT BelgiaBE CzechyCZ DaniaDK FinlandiaFI FrancjaFR GrecjaGR HiszpaniaES IrlandiaIE IslandiaIS LiechtensteinLI LuksemburgLU NiderlandyNL NiemcyDE NorwegiaNO PolskaPL PortugaliaPT SłowacjaSK SzwajcariaCH SzwecjaSE WęgryHU Wielka BrytaniaGB WłochyIT Załącznik nr 3 WYKAZ RodzZw - zwolnienia od cła w przywozie KodPodstawa prawnaOpis 123 19004001904 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku osoby fizycznej, przybywającej na polski obszar celny na pobyt stały lub powracającej z czasowego pobytu za granicą 19005011905 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku oraz rzeczy nowe, należące do osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w kraju, przybywającej do kraju na pobyt stały w związku z zawarciem związku małżeńskiego 19005021905 § 2 Kodeksu celnegoPrezenty zwyczajowo ofiarowane w związku z zawarciem związku małżeńskiego, pod warunkiem że zostały one ofiarowane przez osoby mające miejsce zamieszkania za granicą i wartość poszczególnych prezentów nie jest wyższa niż równowartość 1.000 euro 19005091905 § 9 Kodeksu celnegoTowary zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu, przed ustalonym dniem zawarcia związku małżeńskiego, nie wcześniej niż 2 miesiące przed tym dniem, jeżeli złożone zostanie zabezpieczenie w celu zagwarantowania pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego 19006011906 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku pochodzące ze spadku 19007011907 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy osobistego użytku służące osobie fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w kraju do wyposażenia jej mieszkania lub w kraju 19008011908 § 1 Kodeksu celnegoRzeczy potrzebne do nauki studenta lub ucznia, rzeczy przeznaczone do zwyczajowego wyposażenia jego pokoju oraz należąca do niego odzież, jeżeli przybywa on na polski obszar celny z zamiarem nauki i rzeczy te są wykorzystywane na jego osobiste potrzeby podczas pobytu związanego z nauką 19009011909 § 1 Kodeksu celnegoTowary umieszczone w przesyłkach wysyłanych z zagranicy bezpośrednio do osoby znajdującej się na polskim obszarze celnym, pod warunkiem że łączna wartość towarów w przesyłce nie przekracza równowartości 22 euro 190100119010 § 1 Kodeksu celnegoTowary umieszczone w przesyłce z zagranicy przez osobę fizyczną i przeznaczonej dla osoby fizycznej znajdującej się na polskim obszarze celnym 190110119011 § 1 Kodeksu celnegoŚrodki trwałe należące do przedsiębiorcy wykonującego działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, wydobywczą lub rolniczą, który zaprzestał prowadzenia tej działalności za granicą i zamierza wykonywać podobną działalność na polskim obszarze celnym 190111019011 § 10 Kodeksu celnegoŚrodki trwałe należące do osób wykonujących wolne zawody - w rozumieniu ustawy Kodeks spółek handlowych, które uzyskały prawo do wykonywania takich zawodów na polskim obszarze celnym, oraz osób prawnych nieprowadzących działalności gospodarczej, które przenoszą swoją działalność z zagranicy na polski obszar celny 190120119012 § 1 Kodeksu celnegoProdukty rolne oraz produkty hodowli, pszczelarstwa, ogrodnictwa i leśnictwa, uzyskane na nieruchomościach znajdujących się za granicą państwa i przylegających do polskiego obszaru celnego, użytkowanych przez osoby krajowe, prowadzące gospodarstwo rolne lub działalność przetwórczą na polskim obszarze celnym, na gruntach przyległych do granicy państwowej 190120219012 § 2 Kodeksu celnegoProdukty rybołówstwa i gospodarki rybnej prowadzonej przez polskich rybaków w wodach płynących i jeziorach stanowiących granicę polskiego obszaru celnego oraz produkty łowiectwa prowadzonego przez polskich myśliwych na tych jeziorach i wodach płynących 190130119013 § 1 Kodeksu celnegoKorzystające ze zwolnienia od cła na zasadzie wzajemności - nasiona, nawozy i inne produkty służące do uprawy ziemi, przeznaczone do wykorzystywania na nieruchomościach znajdujących się w kraju i przylegających do granicy państwowej, użytkowanych przez osoby prowadzące gospodarstwo rolne lub przetwórcze za granicą, na gruntach przyległych do granicy państwowej 190140119014 § 1 Kodeksu celnegoTowary przywożone w bagażu osobistym podróżnego przybywającego na polski obszar celny, jeżeli ilość i rodzaj tych towarów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe 190140319014 § 3 Kodeksu celnegoTowary przywożone w bagażu osobistym przez osobę, która: ma miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej, przekracza granicę w związku z wykonywaną pracą w strefie nadgranicznej lub przekracza granicę w związku z wykonywaną pracą w zakresie obsługi środka transportu wykorzystywanego w ruchu międzynarodowym 190150119015 § 1 Kodeksu celnegoTowary o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturowym, wymienione w wykazie, zwolnione od cła bez względu na osobę i cel, dla których są przywożone 190150219015 § 2 Kodeksu celnegoTowary o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturowym, wymienione w wykazie, przywożone dla: jednostek budżetowych prowadzących działalność o charakterze edukacyjnym lub naukowym albo jednostek lub organizacji, wymienionych w wykazie, prowadzących działalność o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturowym 190150319015 § 3 Kodeksu celnegoAparatura naukowa i przyrządy przeznaczone wyłącznie do celów niehandlowych, wymienione w wykazie, jeżeli przywożone są dla: instytucji publicznych lub użyteczności publicznej, których podstawową działalnością jest prowadzenie badań naukowych lub nauczanie, albo prywatnych instytucji lub organizacji, wymienionych w wykazie, których wyłączną działalnością jest prowadzenie badań naukowych lub nauczanie 190150519015 § 5 Kodeksu celnegoElementy, części zamienne i akcesoria do aparatury badawczo-pomiarowej zwolnionej od cła oraz narzędzia służące do utrzymywania, kontroli lub naprawy tej aparatury - przywożone jednocześnie z tą aparaturą 190150619015 § 6 Kodeksu celnegoElementy, części zamienne i akcesoria do aparatury badawczo-pomiarowej zwolnionej od cła oraz narzędzia służące do utrzymywania, kontroli lub naprawy tej aparatury - przywożone później aniżeli aparatura i przyrządy 190160119016 § 1 Kodeksu celnegoZwierzęta przeznaczone do badań laboratoryjnych oraz nieprodukowane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej substancje biologiczne lub chemiczne nadające się głównie do celów naukowych, przywożone w ilościach, które nie wskazują na przeznaczenie handlowe 190170119017 § 1 Kodeksu celnego- substancje lecznicze pochodzenia ludzkiego, a w szczególności krew, osocze i inne preparaty krwiopochodne, preparaty czynników krzepnięcia, albumina i immunoglobuliny, - odczynniki służące do określenia grupy krwi i wykrywania niezgodności grup krwi, bez względu na źródło i sposób ich wytworzenia, - odczynniki służące do określania grup zgodności tkankowej u ludzi, bez względu na źródło i sposób ich wytwarzania, - opakowania specjalnie przystosowane do przewozu towarów określonych powyżej oraz rozpuszczalniki i dodatki potrzebne do ich użycia, jeżeli są przywożone jednocześnie z tymi towarami 190180119018 § 1 Kodeksu celnego- przekazane przez organizacje charytatywne lub osoby fizyczne jako dary szpitalom, innym jednostkom służby zdrowia lub medycznym instytutom badawczym przyrządy i aparatura przeznaczone do prowadzenia badań naukowych, diagnozowania lub leczenia, - części zamienne, elementy i specjalne wyposażenie przeznaczone do tych przyrządów i aparatury, jeżeli zostały one przywiezione jednocześnie z nimi lub zostały przywiezione później albo uznano je za przeznaczone do przyrządów lub aparatury, które zostały wcześniej zwolnione od cła, - narzędzia używane do utrzymywania, kontroli lub naprawy przyrządów i aparatury, o których mowa powyżej, jeżeli zostały przywiezione jednocześnie z nimi lub zostały przywiezione później i jednoznacznie można stwierdzić, iż są przeznaczone do przyrządów i aparatury, które były wcześniej zwolnione od cła 190190119019 § 1 Kodeksu celnegoPrzesyłki zawierające próbki substancji posiadających atest Światowej Organizacji Zdrowia i przeznaczone do kontroli jakości surowców używanych do produkcji środków farmaceutycznych i leków, przywożonych dla instytucji powołanych do tego celu 190200019020 Kodeksu celnegoŚrodki farmaceutyczne i leki przeznaczone do leczenia ludzi lub zwierząt przybyłych z zagranicy, uczestniczących w międzynarodowych imprezach sportowych organizowanych na terenie kraju, jeżeli ich ilość i rodzaj są odpowiednie do celu, w jakim są przywożone, i do czasu trwania imprezy sportowej 190210119021 § 1 Kodeksu celnego- towary będące artykułami pierwszej potrzeby, przywożone przez organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, przeznaczone do nieodpłatnej dystrybucji wśród osób potrzebujących, - towary przekazywane nieodpłatnie przez osoby mające swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, bez zamiaru wykorzystania ich przez obdarowanego do celów handlowych, przeznaczone dla organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych statutowo powołanych do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, wykorzystywane do zebrania funduszy w trakcie zbiórek publicznych organizowanych na rzecz osób potrzebujących, - wyposażenie, materiały biurowe przekazywane nieodpłatnie przez osoby mające swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą i bez zamiaru wykorzystywania ich przez obdarowanego do celów handlowych, przeznaczone dla organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych statutowo powołanych do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, wykorzystywane jedynie na potrzeby ich funkcjonowania i realizacji celów działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej 190220119022 § 1 Kodeksu celnegoSprzęt i urządzenia rehabilitacyjne ułatwiające lub umożliwiające proces rehabilitacji leczniczej i zawodowej osób niepełnosprawnych oraz towary specjalnie przystosowane do celów pomocy naukowej, kulturalnej i podnoszenia kwalifikacji zawodowych tych osób, jeżeli towary te są przywożone przez: 1) osoby niepełnosprawne na ich własny użytek, pod warunkiem przedłożenia organom celnym orzeczenia ustalającego stopień niepełnosprawności, 2) organizacje społeczne, których statut nie dopuszcza prowadzenia działalności gospodarczej oraz podstawowym celem statutowym jest rehabilitacja i pomoc osobom niepełnosprawnym 190220219022 § 2 Kodeksu celnego- części zamienne, elementy specjalnego wyposażenia przeznaczone do towarów, o których mowa w art. 19022 § 1 Kodeksu celnego, - narzędzia używane do utrzymania, kontroli, kalibrowania lub naprawy towarów, o których mowa w art. 19022 § 1 Kodeksu celnego, przywożone bezpośrednio z tymi towarami lub przywożone później 190230119023 § 1 Kodeksu celnego- towary przywożone przez państwowe jednostki organizacyjne, gminy, organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, których statut nie dopuszcza prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli są przeznaczone do bezpłatnego rozdania ofiarom klęsk żywiołowych lub katastrofy lub oddania do dyspozycji ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy i pozostają własnością tych jednostek, - towary przywożone przez jednostki ratownictwa, przeznaczone na ich potrzeby, w związku z prowadzonymi przez nie działaniami ratowniczymi 190240119024 § 1 Kodeksu celnego- odznaczenia przyznane przez rządy państw obcych osobom mającym miejsce zamieszkania w kraju, - puchary, medale i podobne przedmioty o charakterze symbolicznym, które zostały przyznane za granicą osobom mającym miejsce zamieszkania w kraju, w uznaniu zasług za działalność w dowolnej dziedzinie lub zasług związanych ze szczególnymi wydarzeniami lub osiągnięciami w danej dziedzinie, jeżeli są przywożone na polski obszar celny przez osobę nagrodzoną, - puchary, medale i podobne przedmioty o charakterze symbolicznym ofiarowane nieodpłatnie przez władze państw obcych lub osoby mające siedzibę za granicą przywożone w celu przyznania ich w kraju za zasługi, - nagrody, trofea i pamiątki o charakterze symbolicznym i o niewielkiej wartości przeznaczone do bezpłatnego rozdania osobom mającym miejsce zamieszkania za granicą podczas kongresów lub podobnych imprez o charakterze międzynarodowym odbywających się w kraju, jeżeli ich ilość nie wskazuje na przeznaczenie handlowe 190250119025 § 1 Kodeksu celnego- towary przywożone do kraju przez osoby, które składały oficjalną wizytę za granicą, i otrzymane jako podarunki od przyjmujących je przedstawicieli władz, - przywożone przez osoby przybywające do kraju z oficjalną wizytą z zamiarem wręczenia ich w charakterze podarunków przedstawicielom władz polskich, - przesłane jako podarunki, w dowód przyjaźni lub życzliwości, przez przedstawicieli państw obcych oraz zagraniczne organizacje prowadzące działalność o charakterze publicznym polskim przedstawicielom władz lub organizacji prowadzących działalność o takim samym charakterze 190260019026 Kodeksu celnego- korzystające ze zwolnienia od cła na zasadzie wzajemności - dary ofiarowane panującym głowom państw oraz osobom, które zgodnie z przepisami międzynarodowymi korzystają z takich samych przywilejów, - towary przeznaczone do wykorzystania lub użycia przez panujące głowy państw obcych oraz ich oficjalnych przedstawicieli na polskim obszarze celnym 190270119027 § 1 Kodeksu celnegoPróbki towarów mające nieznaczną wartość i mogące służyć jedynie w celu uzyskania zamówień na towary tego samego rodzaju, które mają być przywiezione na polski obszar celny 190280019028 Kodeksu celnegoMateriały o charakterze reklamowym, w szczególności katalogi, cenniki, instrukcje obsługi lub ulotki handlowe dotyczące towarów przeznaczonych do sprzedaży lub wynajmu albo związane ze świadczeniem usług przewozowych, handlowych, bankowych lub ubezpieczeniowych, przywożone przez osobę mającą siedzibę za granicą, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: 1) na materiałach jest w sposób widoczny umieszczona nazwa przedsiębiorstwa, które produkuje, sprzedaje bądź wynajmuje towary albo które oferuje usługi, 2) przesyłka zawiera jeden dokument albo jeden egzemplarz każdego dokumentu, jeżeli składa się z wielu dokumentów; w wypadku gdy przesyłka zawiera więcej niż jeden egzemplarz tego samego dokumentu, ciężar brutto przesyłki nie może przekroczyć 1 kg, 3) przesyłka nie jest w serii przesyłek przekazywanych przez nadawcę temu samemu odbiorcy 190290019029 Kodeksu celnegoTowary spełniające wyłącznie funkcje reklamowe, przesyłane nieodpłatnie przez dostawcę swoim odbiorcom, jeżeli poza ich funkcją reklamową nie będą przeznaczone do jakichkolwiek innych celów 190300119030 § 1 Kodeksu celnego- próbki towarów wytwarzanych za granicą, przywożone do bezpłatnego rozdania publiczności podczas imprezy, - towary przywożone wyłącznie w celu demonstracji maszyn i urządzeń wytwarzanych za granicą, - materiały o niewielkiej wartości przeznaczone do budowy, wyposażenia i dekoracji stoisk wystawców zagranicznych, w szczególności farby, lakiery, tapety i inne materiały, jeżeli zostaną zużyte lub zniszczone, - materiały, katalogi, prospekty, cenniki, plakaty reklamowe, ilustrowane i nieilustrowane kalendarze, nieoprawione fotografie i inne towary dostarczone bezpłatnie w celu wykorzystania ich do reklamy towarów wytwarzanych za granicą 190310119031 § 1 Kodeksu celnegoTowary przeznaczone do badań, analiz lub prób mających na celu określenie ich składu, jakości lub innych parametrów technicznych, przeprowadzonych dla uzyskania informacji lub w ramach testów o charakterze przemysłowym lub handlowym 190320019032 Kodeksu celnegoZnaki, wzory, szkice lub projekty oraz towarzysząca im dokumentacja i wnioski patentowe przeznaczone dla instytucji właściwych w dziedzinie ochrony praw własności intelektualnej 190330019033 Kodeksu celnego- foldery, broszury, książki, czasopisma, przewodniki, oprawione lub nieoprawione plakaty, nieoprawione fotografie i powiększenia fotograficzne, ilustrowane lub nieilustrowane mapy geograficzne, ilustrowane kalendarze, zapisane taśmy lub płyty przeznaczone do odtwarzania obrazu lub dźwięku, których głównym celem jest zachęcenie do wyjazdów zagranicznych, w szczególności do uczestnictwa w spotkaniach lub imprezach o charakterze kulturalnym, turystycznym, sportowym, religijnym, handlowym lub zawodowym, - wykazy i spisy hoteli zagranicznych wydawane przez urzędowe instytucje turystyczne lub pod ich patronatem oraz rozkłady jazdy środków transportu działających za granicą, jeżeli dokumenty te nie zawierają więcej niż 25 % prywatnych ogłoszeń handlowych, chyba że dotyczą one przedsiębiorców będących osobami krajowymi, - materiały wysyłane akredytowanym przedstawicielom lub korespondentom oficjalnych narodowych organizacji turystycznych i nieprzeznaczone do rozdania, a w szczególności roczniki, spisy abonentów telefonicznych, spisy hoteli, katalogi targowe, próbki wyrobów rzemieślniczych o nieznacznej wartości, dokumentacja na temat muzeów, uniwersytetów, uzdrowisk lub innych podobnych instytucji 190340019034 Kodeksu celnego- dokumenty przesyłane bezpłatnie organom administracji publicznej, - publikacje rządów państw obcych oraz publikacje organizacji międzynarodowych przeznaczone do bezpłatnego rozdania, - dokumenty wyborcze, w szczególności karty do głosowania, listy wyborcze w wyborach organizowanych przez organy mające swoje siedziby za granicą, - przedmioty mające służyć jako dowody lub do podobnych celów przed sądami bądź organami administracji publicznej, - wzory podpisów i materiały zawierające podpisy, które przesyłane są w ramach zwyczajowej wymiany informacji między służbami publicznymi lub organami bankowymi, - urzędowe wydawnictwa przeznaczone dla Narodowego Banku Polskiego, - raporty, sprawozdania z działalności, ulotki informacyjne, prospekty, blankiety przedpłat i inne dokumenty przedsiębiorstw mających swoją siedzibę za granicą i przeznaczone dla posiadaczy lub subskrybentów papierów wartościowych emitowanych przez te przedsiębiorstwa, - zapisane nośniki, w szczególności w formie zapisów dźwiękowych i mikrofilmów, wykorzystywane do przekazywania informacji, przesyłane bezpłatnie odbiorcy, - akta, dokumentacja archiwalna, formularze i inne dokumenty mające być wykorzystane w trakcie międzynarodowych spotkań, konferencji lub kongresów oraz sprawozdania z tych imprez, - plany, rysunki techniczne, odbitki, opisy i inne podobne dokumenty przywożone w celu uzyskania lub realizacji zamówień za granicą lub w celu uczestnictwa w konkursach organizowanych na polskim obszarze celnym, - dokumenty przeznaczone do wykorzystania w trakcie egzaminów organizowanych w kraju przez instytucje mające swoją siedzibę za granicą, - formularze przeznaczone do wykorzystania jako urzędowe dokumenty w międzynarodowym ruchu pojazdów lub w transporcie towarów, odbywających się na podstawie umów międzynarodowych, - formularze, etykiety, bilety i podobne dokumenty wysyłane przez przedsiębiorstwa przewozowe lub przedsiębiorstwa hotelarskie mające swoją siedzibę w kraju - formularze, bilety, konosamenty, listy przewozowe lub inne dokumenty handlowe lub urzędowe, które zostały użyte w obrocie gospodarczym, - urzędowe druki dokumentów wydawanych przez władze krajów trzecich lub organy międzynarodowe oraz druki odpowiadające międzynarodowym wzorom w celu ich dystrybucji przesyłane przez stowarzyszenia mające siedzibę za granicą odpowiednim stowarzyszeniom mającym siedzibę w kraju, - fotografie, diapozytywy oraz matryce fotograficzne, w tym zawierające opisy, przesyłane agencjom prasowym lub wydawcom gazet bądź czasopism, - znaczki skarbowe i podobne druki potwierdzające uiszczenie opłat za granicą 190350019035 Kodeksu celnegoMateriały wykorzystywane do mocowania i zabezpieczania towarów w trakcie ich transportu z zagranicy do kraju, w szczególności sznury, słoma, płótno, papier, karton, drewno, tworzywa sztuczne, które ze swojej natury nie służą do powtórnego użytku 190360019036 Kodeksu celnegoŚciółka i pasze przywożone w środkach transportu wykorzystywanych do przewozu zwierząt z zagranicy do kraju, przeznaczone dla zwierząt w trakcie ich transportu 190370119037 § 1 Kodeksu celnego- paliwa przewożone w standardowych zbiornikach prywatnych pojazdów samochodowych, - paliwa w przenośnych zbiornikach przewożonych w prywatnych pojazdach samochodowych, przeznaczone do zużycia w tych pojazdach, nie więcej jednak niż 10 litrów, - niezbędne do eksploatacji smary znajdujące się w środkach transportu 190370219037 § 2 Kodeksu celnego- paliwa przewożone w standardowych zbiornikach pojazdów samochodowych przeznaczonych do działalności gospodarczej - nie więcej niż 200 litrów na pojazd, - paliwa przewożone w standardowych zbiornikach przeznaczonych do działalności gospodarczej naczep lub przyczep, wyposażonych w układy chłodzenia 190370319037 § 3 Kodeksu celnegoPaliwa w standardowych zbiornikach autobusów wykorzystywanych w międzynarodowym transporcie drogowym pasażerów - nie więcej niż 600 litrów na autobus 190380019038 Kodeksu celnegoTowary przeznaczone do budowy, utrzymania lub ozdoby cmentarzy, grobów i pomników upamiętniających ofiary wojny krajów trzecich pochowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są przywożone przez osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, upoważnione przez te kraje 190390019039 Kodeksu celnego- trumny zwierające zwłoki i urny z prochami zmarłych, jak również kwiaty, wieńce i inne przedmioty ozdobne zwykle im towarzyszące, - kwiaty, wieńce i inne przedmioty ozdobne przywożone przez osoby mające miejsce zamieszkania za granicą, udające się na pogrzeby lub przybywające w celu udekorowania grobów znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli ich rodzaj i ilość nie wskazują na przeznaczenie handlowe 190400019040 Kodeksu celnegoTechniczne materiały wojskowe, przywożone przez zagranicznych uczestników ćwiczeń wojskowych organizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczone do zużycia w trakcie tych ćwiczeń 190410019041 Kodeksu celnegoKorzystające ze zwolnienia od cła na zasadzie wzajemności - towary przeznaczone do użytku: - urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej, - osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin, - osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin, - osobistego osób niekorzystających z immunitetów, a należących do cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej 190430119043 § 1 Kodeksu celnego; § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie określenia zwolnień celnych innych niż określone w art. 1901-19041 Kodeksu celnego (Dz. U. Nr 156, poz. 1820 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1940)- rzeczy przywożone w ramach bezzwrotnej pomocy udzielonej przez rządy państw obcych oraz międzynarodowe organizacje międzyrządowe, - towary przywożone w ramach Ramowego Programu Badań, Rozwoju Technicznego i Prezentacji Unii Europejskiej oraz innych programów naukowo-badawczych Unii Europejskiej, Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA), Międzynarodowej Agencji Energii (IEA), Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Inicjatywy Środkowo-Europejskiej, Europejskiej Konferencji Biologii Molekularnej (EMBC), Organizacji Współpracy Naukowo-Technicznej (COST) i EUREKA, - paliwa przewożone w standardowych zbiornikach pojazdów samochodowych przeznaczonych do działalności gospodarczej, ponad normy określone w art. 19037 § 2 Kodeksu celnego, jeżeli zwolnienie takie przewidują umowy międzynarodowe, - środki spożywcze przeznaczone do spożycia w środku transportu przez członków obsługi i pasażerów, w przewozach międzynarodowych, - wartości dewizowe, - znaki pieniężne (banknoty i monety) - przywożone przez Narodowy Bank Polski i banki - przed wprowadzeniem ich do obiegu i po wycofaniu ich z obiegu, - uzbrojenie oraz wyroby i technologie o przeznaczeniu wojskowym, otrzymywane lub nabywane dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, - środki trwałe stanowiące przedmiot wkładu niepieniężnego przedsiębiorcy zagranicznego, - samoloty używane w lotnictwie cywilnym o masie własnej przekraczającej 12 ton oraz części zamienne do nich i wyposażenie pokładowe przywożone przez ich użytkownika docelowego posiadającego świadectwo kwalifikacyjne wydane przez polski organ nadzoru lotniczego, - urządzenia do kierowania, kontroli, nadzoru i zabezpieczania obsługi ruchu lotniczego, przywożone przez jednostki zabezpieczające ruch lotniczy w kraju, - materiały nabyte za granicą przez polskich armatorów, niezbędne do eksploatacji i utrzymania technicznego statków morskich o polskiej przynależności eksploatowanych w żegludze międzynarodowej 2915489Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej 6628791Dz. U. z 1991 r. Nr 66, poz. 287, z późn. zm.ustawa z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego 332394Dz. U. z 1994 r. Nr 73, poz. 323, z późn. zm.ustawa z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej 7332494Dz. U. z 1994 r. Nr 73, poz. 324, z późn. zm.ustawa z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej 2915589Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319, z późn. zm.ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania 9747995Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 479, z późn. zm.ustawa z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej 9748095Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 480, z późn. zm.ustawa z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej 9748195Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 481, z późn. zm.ustawa z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej 9748295Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 482, z późn. zm.ustawa z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej 4125197Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 251, z późn. zm.ustawa z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej 4125297Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 252, z późn. zm.ustawa z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej 4125397Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 253, z późn. zm.ustawa z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej 4125497Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 254, z późn. zm.ustawa z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej 5000000pozostałe przepisyzwolnienia od cła wynikające z innych przepisów niż wskazane powyżej Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 UWAGI DOTYCZĄCE TRANZYTOWEGO DOKUMENTU TOWARZYSZĄCEGO I DANE ZAWARTE W TRANZYTOWYM DOKUMENCIE TOWARZYSZĄCYM CZĘŚĆ I UWAGI OGÓLNE 1. Tranzytowy Dokument Towarzyszący stanowi wydruk z systemu NCTS, na podstawie danych otrzymanych ze zgłoszenia tranzytowego, także po uzupełnieniach dokonanych przez zgłaszającego i/lub funkcjonariusza celnego urzędu wyjścia. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, dane ze zgłoszenia są uzupełnione lub zastąpione kodami, o których mowa w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. 2. Tranzytowy Dokument Towarzyszący nie może być zmieniany ani nie mogą być na nim dokonywane jakiekolwiek poprawki lub skreślenia, chyba że przepisy Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej stanowią inaczej. CZĘŚĆ II DANE ZAWARTE W TRANZYTOWYM DOKUMENCIE TOWARZYSZĄCYM POLE 1 - Deklaracja Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III załącznika nr 6 do rozporządzenia. Po prawej stronie POLA 1: MRN Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej (MRN) składa się z 18 znaków, umieszczonych w następującym układzie: - dwie ostatnie cyfry danego roku kalendarzowego, - dwuznakowy symbol kraju rozpoczęcia operacji tranzytowej, zgodnie z kodami krajów zawartych w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia, - trzynastoznakowy numer danej operacji tranzytowej, - jednoznakowy symbol kontrolny. Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej drukowany jest także w formie kodu paskowego. POLE 2 - Nadawca/Eksporter Zawiera nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres osoby, na rzecz której dokonano zgłoszenia celnego. W wypadku przesyłek zbiorczych używany jest wyraz "Różne". POLE 3 - Formularze Pole składa się z dwóch części. W pierwszej części podany jest numer seryjny strony obecnie drukowanej, a w drugiej części - całkowita liczba drukowanych stron wraz z wykazem towarów. Jeżeli występuje tylko jedna pozycja towarowa, pole nie jest wypełnione. POLE 4 - Wykazy załadunkowe Podana jest liczba list towarowych albo wykazów towarów. POLE 5 - Pozycje Zawiera liczbę zgłoszonych pozycji towarowych, z uwzględnieniem zgłoszenia tranzytowego oraz listy towarowej albo wykazu towarów. POLE 6 - Całkowita liczba opakowań Zawiera całkowitą liczbę opakowań. Całkowita liczba opakowań powinna być równa sumie wszystkich liczb opakowań, liczb sztuk oraz symbolu "1" w wypadku towaru przewożonego luzem. POLE 8 - Odbiorca Zawiera nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres odbiorcy towarów. Po prawej stronie POLA 8: Karta zwrotna powinna zostać odesłana do urzędu: Podana jest nazwa i adres urzędu celnego, do którego należy odesłać kartę B lub fotokopię karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego. POLE 15 - Kraj wysyłki/eksportu Zawiera kod kraju, z którego towary są wywożone, zgodnie z wykazem H załącznika nr 7 do rozporządzenia. POLE 17 - Kraj przeznaczenia Zawiera kod kraju przeznaczenia, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. POLE 18 - Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy wyjściu W pierwszej części pola podane są znaki lub numery rejestracyjne, a w wypadku braku znaków lub numerów rejestracyjnych - nazwa środka transportu, na który towary zostały bezpośrednio załadowane przy ich przedstawianiu w urzędzie wyjścia. W drugiej części pola podany jest kod kraju rejestracji ciągnionego lub pchającego środka transportu, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery - Numery kontenera (-ów) - Liczba i rodzaj Zawiera znaki i numery oraz liczbę i rodzaj opakowań, zgodnie z kodem opakowań zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. Jeżeli towary są przewożone w kontenerach, podane są numery kontenerów. Zawiera zwyczajowy opis handlowy towaru. Jeżeli zostały użyte listy towarowe, podane jest: a) w wypadku towarów T1 lub T2: "Patrz listy towarowe", b) w wypadku towarów T1 i T2: - "Towary T1: patrz listy towarowe nr", - "Towary T2: patrz listy towarowe nr". POLE 32 - Pozycja Nr Zawiera kolejny numer danej pozycji towarowej. Jeżeli występuje jedna pozycja towarowa, w pierwszej części pola podany jest symbol "1". W wypadku stosowania list towarowych lub wykazów towarów, w polu 32 Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego podany jest symbol "1", a na liście towarowej albo wykazie towarów przy każdej wymienionej pozycji towarowej - kolejny numer. POLE 33 - Kod towaru Zawiera czteropozycyjny kod towaru wyłącznie dla towarów określonych w § 16 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia oraz w załączniku nr 19 do rozporządzenia. POLE 35 - Masa brutto w kilogramach Zawiera masę brutto towaru, wyrażoną w pełnych kilogramach. Wartości po przecinku zaokrąglone są według zasad matematycznych. Przez masę brutto rozumie się masę towaru z całkowitym opakowaniem, z wyjątkiem masy pojemników, kontenerów oraz materiałów wypełniających. Masa brutto nie jest podana, jeżeli towary różnego rodzaju, objęte jednym zgłoszeniem, zostały zapakowane w taki sposób, że niemożliwe jest określenie masy brutto każdego rodzaju towaru. POLE 38 - Masa netto w kilogramach Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III, IV i VI załącznika nr 6 do rozporządzenia. POLE 40 - Deklaracja skrócona/poprzedni dokument Jeżeli zgłoszeniem objęte są towary T2, podana jest nazwa i numer dokumentu, stosowanego w poprzedniej procedurze tranzytu, zgodnie z kodem poprzedniego dokumentu, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. W przeciwnym wypadku pole jest niewypełnione. POLE 44 - Dodatkowe informacje/załączone dokumenty/świadectwa i pozwolenia Zawiera informacje o nazwach i numerach przedłożonych dokumentów, zgodnie z kodami nazw dokumentów/informacji, zawartymi w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. Pole to zawiera także dodatkowe informacje, zgodnie z kodem dodatkowych informacji, zawartym w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. W wypadku wiążącej trasy przewozu podane są kody określające kraje, których wiążąca trasa przewozu dotyczy, zgodnie z kodami krajów, zawartych w wykazie H załącznika nr 7 do rozporządzenia. W polu tym umieszczone mogą być inne dane w postaci wolnego tekstu, jeżeli są one wymagane. POLE 50 - Główny zobowiązany Zawiera nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres głównego zobowiązanego. POLE 51 - Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj) Zawiera numer urzędu celnego tranzytowego przywozu każdej Umawiającej się Strony, przez której obszar celny towary będą przewożone. Jeżeli przewóz będzie przebiegał przez terytorium krajów trzecich, podany jest numer urzędu celnego wywozu, przez który środek transportu opuści terytorium Umawiającej się Strony. W wypadku gdy przewidywany urząd przeznaczenia znajduje się na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej, w polu tym podany jest numer pierwszego przewidywanego urzędu celnego tranzytowego przywozu znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej. POLE 52 - Gwarancje nieważne na W lewej części pola podany jest numer gwarancji. W wypadku korzystania z więcej niż jednego "T.C.32 Tytuł gwarancyjny" podany jest tylko pierwszy i ostatni numer stosowanych dokumentów, pod warunkiem że numery te następują bezpośrednio po sobie. Jeżeli gwarancja jest nieważna na kraje Wspólnoty Europejskiej, podany jest symbol "1", a jeżeli jest na te kraje ważna - symbol "0". W wypadku nieważności gwarancji na inne Umawiające się Strony podana jest nazwa tego kraju. Prawa część pola zawiera kod rodzaju gwarancji, zgodnie z kodami zawartymi w wykazach G i H załącznika nr 7 do rozporządzenia. POLE 53 - Urząd celny przeznaczenia (i kraj) Zawiera numer urzędu przeznaczenia, w którym następuje zakończenie procedury tranzytu. POLE 55 - Przeładunki Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III i IV załącznika nr 6 do rozporządzenia. POLE 56 - Inne zdarzenia podczas przewozu Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części III i IV załącznika nr 6 do rozporządzenia. POLE C - Urząd wyjścia Zawiera nazwę i numer urzędu wyjścia, datę przyjęcia zgłoszenia tranzytowego oraz, w wypadku stosowania procedury uproszczonej, o której mowa w § 121-139 rozporządzenia, nazwę upoważnionego nadawcy, jego adres i numer pozwolenia. POLE D - Kontrola przez urząd celny wyjścia W pozycji "Wynik" podany jest kod wyniku kontroli, zgodnie z wykazem H załącznika nr 7 do rozporządzenia. W wypadku wyznaczenia trasy przewozu wydrukowany jest zapis "Wiążąca trasa przewozu". W pozycji "Nałożone zamknięcia: Ilość" oraz "Znaki" podane są liczba i numery nałożonych zamknięć celnych. W wypadku nałożenia zamknięć celnych o więcej niż jednym numerze podany jest pierwszy i ostatni numer, pod warunkiem że numery te następują po sobie. Jeżeli zamknięcia nie są używane, wydrukowany jest symbol "...". W pozycji "Termin (ostatni dzień)" podana jest data (w systemie RR-MM-DD) dostarczenia towaru do urzędu przeznaczenia. POLE I - Kontrola przez urząd celny przeznaczenia Funkcjonariusz celny urzędu przeznaczenia potwierdza w polu I karty A i B lub na karcie A i jej kserokopii przedstawienie towaru i dokumentów oraz dokonuje następujących wpisów: a) w pozycji "Data przybycia" datę dostarczenia towarów (w systemie RR-MM-DD), b) w pozycji "Kontrola zamknięć" i "Uwagi" należy podać odpowiedni kod wyników i wskaźnika kontroli, zgodnie z wykazem H załącznika nr 7 do rozporządzenia, c) w pozycji "Karta zwrotna odesłana w dniu" należy podać datę odesłania karty B lub fotokopii karty A Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego do urzędu przeznaczenia (w systemie RR-MM-DD), d) w pozycji "po wpisaniu do Nr" należy wpisać numer ewidencji w urzędzie przeznaczenia, e) w pozycji "Podpis" i "Pieczęć" funkcjonariusz celny składa podpis i przystawia pieczęć "Polska - Cło". POLE I - Poświadczenie odpowiednich władz Dla danych zawartych w tym polu stosuje się odpowiednio przepisy części VIII załącznika nr 6 do rozporządzenia. CZĘŚĆ III UWAGI DODATKOWE Jeżeli brak jest miejsca w polach 31, 40 i 44 Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego na podanie wszystkich danych, dane te powinny zostać umieszczone w wykazie towarów. W tym wypadku w polu 31 Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego widnieje adnotacja "Patrz: wykaz towarów", a pola 40 i 44 tego dokumentu są niewypełnione. Załącznik nr 7 UWAGI DOTYCZĄCE WYKAZU TOWARÓW I DANE ZAWARTE W WYKAZIE TOWARÓW Część I UWAGI OGÓLNE 1. Wykaz towarów stanowi wydruk z systemu NCTS. 2. Zapisy w poszczególnych polach wykazu towarów nie mogą być wycierane, zamalowywane lub w inny sposób zmieniane, chyba że przepisy Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej stanowią inaczej. Część II DANE ZAWARTE W WYKAZIE TOWARÓW Dla pól wykazu towarów przepisy części II załącznika nr 17 do rozporządzenia stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem instrukcji wypełniania następujących pól: 2, 8, 15, 17, 31, 36, 38, 40 i 44 dokumentu SAD. W polu umieszczonym w lewym górnym rogu w drugim wierszu w drugim podpolu podany jest numer seryjny danej karty, a w trzecim podpolu - całkowita liczba wszystkich kart (wraz z Tranzytowym Dokumentem Towarzyszącym). Pole "Urząd wyjścia" zawiera nazwę tego urzędu. Pole "Data" zawiera datę przyjęcia zgłoszenia tranzytowego. POLE "MRN" Zawiera Numer Ewidencyjny Operacji Tranzytowej (MRN), określony w części II załącznika nr 17 do rozporządzenia. POLE Pozycja Nr (32) Zawiera numer kolejnej pozycji towarowej. POLE Procedura (1/3) Jeżeli zgłoszeniem celnym objęte są towary o tym samym statusie celnym, pole to jest niewypełnione. Jeżeli zgłoszeniem celnym objęte są przesyłki o różnym statusie, podany jest symbol T1 lub T2/T2F. Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1630 oraz z 2003 r. Nr 30, poz. 248, Nr 134, poz. 1256 i Nr 184, poz. 1798. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 stycznia 2004 r. o ratyfikacji Protokołu zmian do Międzynarodowej konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego wraz z dodatkami I i II, sporządzonego w Brukseli dnia 26 czerwca 1999 r. (Dz. U. Nr 43, poz. 389) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Protokołu zmian do Międzynarodowej konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego wraz z dodatkami I i II, sporządzonego w Brukseli dnia 26 czerwca 1999 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przekazywania właściwym władzom państw członkowskich Unii Europejskiej informacji związanych z nabyciem broni i jej przywozem na terytorium tych państw oraz przewozem broni przez ich terytorium (Dz. U. Nr 89, poz. 861) Na podstawie art. 43 ust. 12 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przekazywania przez Komendanta Głównego Policji właściwym władzom państwa członkowskiego Unii Europejskiej informacji związanych z nabyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni przez cudzoziemca, jej przywozem na jego terytorium oraz przewozem broni tranzytem przez terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej, w postaci: 1) danych zawartych w upoważnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, zwanej dalej "ustawą", 2) danych wymienionych w art. 43 ust. 6 ustawy, zwanych dalej "informacjami". § 2. 1. Komendant Główny Policji przekazuje informacje właściwej władzy państwa członkowskiego Unii Europejskiej natychmiast po ich wprowadzeniu do rejestru prowadzonego na podstawie art. 43 ust. 11 ustawy oraz otrzymaniu zawiadomienia od komendanta wojewódzkiego Policji o nabyciu broni przez cudzoziemca, zarówno w przypadku, gdy planowany jest przywóz tej broni na terytorium tego państwa, jak i przewóz przez jego terytorium. 2. Informacje są przekazywane nie później niż w chwili przewozu broni przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej określonej w oparciu o dane uzyskane od cudzoziemca na podstawie art. 43 ust. 6 pkt 5 ustawy. § 3. 1. Informacje są przekazywane drogą komunikacji elektronicznej lub przy użyciu urządzeń do przekazywania informacji pisemnych na odległość. 2. Organizacyjne i techniczne warunki przesyłania informacji Komendant Główny Policji uzgadnia szczegółowo w formie pisemnej z właściwymi władzami państw członkowskich Unii Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie Słowińskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 43, poz. 390) Na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Słowiński Park Narodowy, zwany dalej "Parkiem", obejmuje obszar 32.744,03 ha, w tym 21.572,89 ha położonych w województwie pomorskim oraz 11.171,14 ha wód przybrzeżnych Morza Bałtyckiego. § 2. W skład Parku wchodzą: 1) obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego położonego na 184,75 kilometrze brzegu morskiego (według kilometraża Urzędu Morskiego w Słupsku) linią prostą w kierunku południowym do punktu granicznego nr 111, następnie biegnie po punktach granicznych nr 169, 168, od nr 90 do nr 80 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 1), załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią prostą do północnego narożnika działki nr 344, następnie biegnie wschodnią granicą działek nr 344, 350/1 (według arkusza nr 3 z 1995 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 2), przecina rzekę Łebę i biegnie wschodnią granicą działki nr 902 (według arkusza nr 7 z lutego 1979 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 1), zachodnią granicą działki nr 910 (według arkusza nr 7 i 9 z września 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 1), wschodnią granicą działki nr 2/3 (według arkusza nr 1 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina Wicko), zachodnią granicą działki nr 336/4, południową granicą działki nr 353/1, załamuje się na południowy zachód i biegnie wschodnią granicą działek nr 211, 221, 280, przecina działkę nr 365 i dalej biegnie południową granicą działki nr 287/3, północną granicą działki nr 293/1, wschodnią granicą działki nr 381 (według arkusza nr 2 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina Wicko), następnie biegnie wschodnią granicą Kanału Żarnowskiego, południową granicą działki nr 126/4 (według arkusza nr 17 z marca 1961 r. mapy ewidencyjnej obrębu Charbrowo, gmina Wicko), północną granicą działki nr 146 (według arkusza nr 4 z kwietnia 1990 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce), do wysokości północno-wschodniego narożnika działki nr 147/1, przecina działkę nr 146 i biegnie wschodnią granicą działki nr 147/1, dalej punktami granicznymi nr 250L-260L, przecina rzekę Łebę (według arkusza nr 3 z kwietnia 1990 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce), załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południową granicą rzeki Łeba, zachodnią granicą działki nr 349/1, południową granicą działek nr 310, 219/3, 219/2, 219/1 (według arkusza nr 2 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Izbica, gmina Główczyce), południową granicą działek 205, 198, 109, wschodnią granicą działki nr 105, przecina rów i dalej biegnie północną granicą działki nr 34/2, wschodnią, południową i zachodnią granicą działki nr 64/2 (według arkusza nr 1 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Izbica, gmina Główczyce), następnie biegnie północną granicą działki nr 161, zachodnią granicą działki nr 152, północną granicą działki nr 180 (według arkusza nr 1 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Ciemino, gmina Główczyce), dalej biegnie południową granicą działek nr 15, 9, przecina prostopadle rzekę Pustynkę, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnim brzegiem rzeki Pustynki (według arkusza nr 1 z 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno, gmina Główczyce), załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 52, wschodnią granicą działki nr 49, południową granicą działki nr 44 (według arkusza nr 2 z 1967 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino-Kolonia, gmina Smołdzino), północną granicą działki nr 37, wschodnią granicą działki nr 34, północną granicą działki nr 24, zachodnią granicą działki nr 22 (według arkusza nr 1 z 1969 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino-Kolonia, gmina Smołdzino), zachodnią granicą działki nr 79/1 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino Leśnictwo, gmina Smołdzino), zachodnią granicą działki nr 496 (według arkusza nr 3 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), zachodnią granicą działki nr 106/2, południową, zachodnią i północną granicą działki nr 96/12, zachodnią granicą działki nr 96/13, wschodnią granicą działki nr 96/14, południową i zachodnią granicą działki nr 96/3, południową granicą działki nr 96/11, południową, zachodnią i północną granicą działki nr 96/2, zachodnią i północną granicą działki nr 60/5, zachodnią i południową granicą działki nr 60/9, południową granicą działki nr 30/2, południową i zachodnią granicą działki nr 46/10, północną granicą działki nr 15, następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 14/1 (według arkusza nr 1 z 1955 r. mapy ewidencyjnej obrębu Łokciowe, gmina Smołdzino), południową granicą działki nr 74/2, przecina działkę nr 77 (według arkusza nr 2 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino), dalej biegnie wschodnią granicą działki nr 23/5, wschodnią i południową granicą działki nr 24/2, południową granicą działek nr 23, 8/2, zachodnią granicą działek nr 9, 10, przecina działkę nr 2, dalej biegnie zachodnią granicą działki nr 11, północną i wschodnią granicą działki nr 12/1, wschodnią granicą działek nr 86/5, 86/4 (według arkusza nr 1 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino), wschodnią i północną granicą działki nr 86/2, północną granicą działek nr 92, 176/1, wschodnią granicą działek nr 92,176/2, południową granicą działki nr 92 (według arkusza nr 4 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino), następnie biegnie wschodnią i południową granicą działek nr 93/1, 93/2, przecina działkę nr 289 (według arkusza nr 2 z 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), wschodnią i zachodnią granicą działki nr 94 (według arkusza nr 10 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino Wydmy, gmina Smołdzino), przecina działkę nr 291 i biegnie północną granicą działek nr 292, 296/1, 296/2, 314, 327/1, 327/4, 327/5, 327/8, zachodnią granicą działek nr 327/8, 331, północną granicą działek nr 101/2, 325, 101/2, 101/5, 101/1, wschodnią granicą działek nr 101/1, 101/3, południową granicą działek nr 101/3, 101/4, 345/2, 101/2 (według arkusza nr 1 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), po punktach granicznych nr 3851, 3852 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1983 r. nr ewidencyjny 13), wschodnią granicą działek nr 348/2, 351, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie północną granicą rzeki Łupawy (według arkusza nr 1 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), północną granicą rzeki Łupawy dochodzi do północno-zachodniego narożnika działki nr 227, przecina rzekę Łupawę, załamuje się na południe i biegnie zachodnią granicą działek od nr 227 do nr 225, południową granicą działki nr 236 (według arkusza nr 2 mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino), południową granicą działek 632/6, 632/5, północno-zachodnią granicą działek nr 634-641, 665/2, 655, 656/6, 656/5 (według arkusza nr 4 mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino), następnie biegnie północną granicą działek nr 218/2, 218/1, od nr 217 do nr 214, od nr 212 do nr 208, 207/3, 207/4, 206/6, od nr 204 do nr 201, 200/3, 199, 387/2, 198, 197, 221 (według arkusza nr 1 z 1970 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Mała, gmina Smołdzino), dalej biegnie południową granicą działki nr 16, północną granicą działek nr 5/2, 4, 1 (według arkusza nr 1 z 1958 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wysoka, gmina Smołdzino), następnie biegnie północną granicą działek nr 164, 52/2, zachodnią granicą działek nr 125 i 122, południową granicą działki nr 113, północną granicą działki nr 109, północno-wschodnią granicą działki nr 105 (według arkusza nr 1 z 1962 r. mapy ewidencyjnej obrębu Retowo, gmina Smołdzino), dalej biegnie południową granicą działek nr 3, 2 (według arkusza nr 2 z 1956 r. mapy ewidencyjnej obrębu Osieki, gmina Ustka), następnie biegnie południową granicą działki nr 11/2, przecina działkę nr 31 (według arkusza nr 2 PGR Objazda z 1957 r. mapy ewidencyjnej Objazda, gmina Ustka), przecina działkę nr 483 i dalej biegnie południową granicą działki nr 489, przecina działkę nr 488 i biegnie zachodnią granicą działek nr 322-323, 324/3, 324/2, 324/1, 324/4, przecina rzekę Bagienicę (według arkusza nr 2 z 1990 r. mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), dalej biegnie zachodnią granicą działek nr 251/5, przecina działkę nr 250 i biegnie zachodnią granicą działki nr 246 (według arkusza nr 4 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), zachodnią granicą działek nr 243/1, 240/1, 232/4, południową granicą działki nr 230/2, zachodnią i północną granicą działki nr 227/14, zachodnią i północną granicą działki nr 227/16 (według arkusza nr 3 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), południową granicą rzeki Łupawy dochodzi do wysokości wschodniego narożnika działki nr 123 (według arkusza nr 2 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), przecina rzekę do południowo-zachodniego narożnika działki nr 617, dalej biegnie zachodnią granicą działek nr 617, 615, 613, północną granicą działek nr 611, 610 (według arkusza nr 1 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), dochodzi do punktu granicznego nr 1186/1190 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), dalej biegnie w kierunku północnym do punktu granicznego położonego na 217,30 kilometrze brzegu morskiego (według kilometraża Urzędu Morskiego w Słupsku), następnie biegnie w głąb Morza Bałtyckiego w kierunku północnym na odległość 2,0 MM do punktu A o współrzędnych x = 612.3705.79, y = 350.4139.70, następnie załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu B o współrzędnych x = 613.0381.72, y = 351.6193.72, załamuje się w kierunku wschodnim i dalej biegnie do punktu C o współrzędnych x = 613.3507.08, y = 353.1231.64, dalej biegnie do punktu D o współrzędnych x = 613.4291.23, y = 353.4299.36 (według mapy przebiegu 2-milowego pasa morskiego wybrzeża Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 5 marca 1996 r.), następnie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu położonego na 184,75 kilometrze brzegu morskiego (według kilometraża Urzędu Morskiego w Słupsku) - o powierzchni 31.813,65 ha; 2) obszar leśny Rowokół-Żelazo określony linią graniczną, która biegnie od wysuniętego na zachód punktu granicznego nr 5299 we wsi Smołdzino w obrębie Żelazo w kierunku wschodnim po punktach granicznych nr 7400-7411, 5309, 3310, 5313, 5312, 7420, 5314, 5315, 7424-7426, 5316, 7427, przecina rzekę Łupawę (według arkusza nr 1 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) i biegnie wschodnim brzegiem rzeki Łupawy do wysokości północnej granicy działki nr 111/1, dalej biegnie północną granicą działki nr 111/1 (według arkusza nr 5 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), załamuje się na południe i biegnie po punktach granicznych nr 7428-7433 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1983 r., nr ewidencyjny 24), następnie biegnie po punktach granicznych nr 7433-7435, 6107, 6108, 7438-7442, 6109, 7444-7446 (według arkusza nr 2 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino), po punktach nr 7447, 7001, 7449, 7450, 7000, 3027, dalej biegnie północną i wschodnią granicą działki nr 45/1, wschodnią granicą działki nr 48/1, po punktach granicznych nr 3031-3033, południową granicą działki nr 44 (według arkusza nr 3 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino), północną granicą działki nr 21, wschodnią i południową granicą działek nr 21, 19, po punktach granicznych nr 3069, 3071, 3076, południową granicą działek nr 16, 15/2, 15/1 do punktu granicznego nr 3090, dalej biegnie wschodnią granicą działek nr 119/2, 7, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 6, po punktach granicznych nr 3107-3110, 3112-3115, 3117, 3119 (według arkusza nr 2 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino), przecina rzekę Łupawę, załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnim brzegiem rzeki Łupawy, południową i zachodnią granicą działek nr 10/1, 28/3, zachodnią granicą działki nr 23 do wysokości północnej granicy działki nr 47, załamuje się w kierunku zachodnim, przecina działkę nr 34, dalej biegnie zachodnią granicą działki nr 47, południową granicą działek nr 48/1, 137/1 (według arkusza nr 1 z marca 1976 r. mapy ewidencyjnej obrębu Stojęcino, gmina Smołdzino), następnie biegnie po punktach granicznych nr 3126-3131, 591, 3132-3144, 3146, 3148, 3150, 3156-3163, 3165, 3166-3170, 3172, 3174, 3178, 3180-3183, 3185-3192 do punktu granicznego nr 5299 (według arkusza nr 1 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 780,32 ha; 3) oddziały nr 85, 106, 107, 108, 117 (według mapy Słowińskiego Parku Narodowego z dnia 1 stycznia 1983 r., nr ewidencyjny 12, 24, 25) - o powierzchni 124,71 ha; 4) działki nr 167/1, 23/3 (według arkusza nr 2 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,69 ha; 5) działki nr 409/1 (według arkusza nr 2 z 1977/78 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), 487/1, 492/1 (według arkusza nr 3 mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino), 111/2, 111/3, 111/5-111/7, 111/10, 181, 375/5, 124 (według arkusza nr 5 z 1978 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino) - o powierzchni 10,86 ha; 6) działka nr 140/2 (według arkusza nr 4 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,09 ha; 7) działki nr 49, 57/1, 57/2, 62, 69/1, 70 (według arkusza nr 1 z 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Człuchy, gmina Smołdzino) - o powierzchni 4,57 ha; 8) działki nr 28/1, 33 (według arkusza nr 2 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,98 ha; 9) działka nr 35/2 (według arkusza nr 2 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka) - o powierzchni 0,15 ha; 10) działki nr 38/2, 38/3 (według arkusza nr 2 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina Wicko) - o powierzchni 1,38 ha; 11) działki nr 55/4, 55/19 (według arkusza nr 1 z 1955 r. mapy ewidencyjnej obrębu Łokciowe, gmina Smołdzino) - o powierzchni 5,63 ha. § 3. W trwały zarząd Parku nie przechodzą nieruchomości Skarbu Państwa będące w dniu wejścia w życie rozporządzenia w zarządzie: 1) Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku: a) działki nr 30, 52, 55, 56/2, 57/2, 58/2, 129, 130/1, 134/1, 134/3 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Kluki, gmina Smołdzino) - o powierzchni 8,2647 ha, b) działka nr 88 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino Leśnictwo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,24 ha; 2) Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Gdyni: a) działka nr 10 (według arkusza nr 1 z 1995 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 2) - o powierzchni 0,0894 ha, b) działka nr 358 (według arkusza nr 3 z 1995 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 2) - o powierzchni 3,1995 ha; 3) Agencji Nieruchomości Rolnych: a) działka nr 37/1 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej Gać, gmina Główczyce) - o powierzchni 0,16 ha, b) działka nr 59/5 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Kluki, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,049 ha, c) działka nr 632/5 (według arkusza nr 4 mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,645 ha, d) działka nr 219/2 (według arkusza nr 2 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Izbica, gmina Główczyce) - o powierzchni 0,50 ha; 4) Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa Pomorskiego w Gdańsku: a) działka nr 165/1 (według arkusza nr 1 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Ciemino, gmina Główczyce) - o powierzchni 3,70 ha, b) działka nr 36 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce) - o powierzchni 0,12 ha, c) działka nr 116/1 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce) - o powierzchni 3,35 ha, d) działki nr 116/2, 117/1, 78, 79 (według arkusza nr 5 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gać, gmina Główczyce) - o powierzchni 6,84 ha, e) działki nr 313, 310 (według arkusza nr 2 z września 1984 r. mapy ewidencyjnej obrębu Izbica, gmina Główczyce) - o powierzchni 3,60 ha, f) działki nr 4, 5, 6, 78, 197, 115/1 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Kluki, gmina Smołdzino) - o powierzchni 8,81 ha, g) działka nr 12 (według arkusza nr 1 z 1980 r. mapy obrębu Skórzyno, gmina Główczyce) - o powierzchni 1,09 ha, h) działka nr 2/3 (według arkusza nr 1 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina Wicko) - o powierzchni 1,37 ha, i) działki nr 8/3, 9/2, 353/1, 381, 2/3, 2/2, 3/2, 4/2, 5/2, 6/2, 7/2 (według arkusza nr 2 z listopada 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żarnowska, gmina Wicko) - o powierzchni 3,86 ha, j) działka nr 311/1 (według arkusza nr 15 z marca 1961 r. mapy ewidencyjnej obrębu Charbrowo, gmina Wicko) - o powierzchni 0,22 ha, k) działki nr 446, 442, 310 (według arkusza nr 14 z marca 1960 r. mapy ewidencyjnej obrębu Charbrowo, gmina Wicko) - o powierzchni 1,85 ha, l) działka nr 357/2 (według arkusza nr 3 i 4 z 1980 r. mapy ewidencyjnej obrębu miasta Łeba 2) - o powierzchni 2,37 ha, m) działki nr 66, 72, 78, 149, 150, 151 (według arkusza nr 1 z 1962 r. mapy ewidencyjnej obrębu Retowo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 2,06 ha, n) działki nr 17/1, 17/2, 21/1, 30, 38 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 2,09 ha, o) działki nr 136, 231 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 4,04 ha, p) działka nr 1183 (według arkusza nr 5 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gardna Wielka, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,35 ha, q) działka nr 122 (według arkusza nr 3 ze stycznia 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka) - o powierzchni 4,48 ha, r) działki nr cz. 1, cz. 21 (według arkusza nr 1 z marca 1976 r. mapy ewidencyjnej obrębu Stojęcino, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,85 ha, s) działka nr 1/1 (według arkusza nr 1 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 3,78 ha, t) działka nr 1/2 (według arkusza nr 2 z października 1974 r. mapy ewidencyjnej obrębu Żelazo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,73 ha, u) działka nr 2 (według arkusza nr 1 z maja 1977 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdziński Las, gmina Smołdzino) - o powierzchni 3,10 ha, v) działka nr 350 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino, gmina Smołdzino) - o powierzchni 0,42 ha, w) działki nr 1, 2 (według arkusza nr 3 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino Leśnictwo, gmina Smołdzino) - o powierzchni 2,60 ha, x) działka nr 3 (według arkusza nr 8 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino Wydmy, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,48 ha, y) działka nr 15 (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Łokciowe, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,25 ha; 5) Urzędu Morskiego w Słupsku oddziały nr 185-218 (według mapy przeglądowej pasa nadbrzeżnego Urzędu Morskiego w Słupsku) - o powierzchni 477,80 ha; 6) Ministra Obrony Narodowej działka nr 20/8 (według arkusza nr 6 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Smołdzino Wydmy, gmina Smołdzino) - o powierzchni 1,36 ha. § 4. Na obszarze Parku zabrania się: 1) polowania, chwytania dziko żyjących zwierząt, płoszenia ich i zabijania, zbierania poroży zwierzyny płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych oraz gniazd ptasich i wybierania z nich jaj; 2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin; 3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza; 4) dokonywania zmian przedmiotów ochrony i obszarów objętych ochroną; 5) używania, użytkowania, uszkadzania oraz zanieczyszczania przedmiotów oraz obszarów objętych ochroną; 6) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek, jeżeli służą one innym celom niż ochrona przyrody; 7) wydobywania skał, minerałów, w tym torfu i bursztynu; 8) niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania; 9) palenia ognisk, wyrobów tytoniowych, używania źródeł światła o otwartym płomieniu poza miejscami wyznaczonymi; 10) prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej, a także rolniczej, hodowlanej lub chowu zwierząt; 11) zbioru poza miejscami wyznaczonymi dziko rosnących roślin, grzybów oraz ich części; 12) ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego, jazdy konnej wierzchem poza szlakami do tego wyznaczonymi; 13) wprowadzania psów bez smyczy i kagańca; 14) eksploracji zbiorników wodnych poza miejscami do tego wyznaczonymi; 15) ruchu pojazdów poza drogami publicznymi i innymi drogami do tego wyznaczonymi; 16) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków drogowych i innych związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego, na przedmiotach lub obszarach objętych ochroną; 17) sprzedaży i spożywania napojów alkoholowych poza miejscami do tego wyznaczonymi; 18) zakłócania ciszy; 19) używania łodzi motorowych, uprawiania sportów wodnych i motorowych, pływania, żeglowania poza akwenami lub szlakami do tego wyznaczonymi; 20) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu; 21) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi; 22) prowadzenia badań naukowych bez zgody dyrektora Parku; 23) wprowadzania gatunków roślin lub zwierząt poza ich naturalne miejsca występowania; 24) wprowadzania organizmów genetycznie zmodyfikowanych. § 5. 1. Wokół Parku tworzy się otulinę o powierzchni 30.220 ha położoną w województwie pomorskim. 2. W skład otuliny wchodzi obszar określony linią graniczną, która biegnie od punktu granicznego położonego na 217,525 kilometrze brzegu morskiego (według kilometraża Urzędu Morskiego w Słupsku) na południowy zachód południowym brzegiem rzeki Łupawy do mostu we wsi Rowy, dalej biegnie na południe wschodnią granicą działki nr 52 (według arkusza nr 2 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rowy, gmina Ustka), dochodzi do drogi powiatowej nr 131, dalej biegnie wschodnią granicą tej drogi przez miejscowości Rowy, Dębina i Bałamątek, dochodzi do północnej granicy nasypu kolejowego, załamuje się na wschód i dalej biegnie północną granicą tego nasypu - działki nr 199 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), 328 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), nr 808 (według arkusza nr 5 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Objazda, gmina Ustka), nr 34/1, 34/3 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Osieki, gmina Ustka), nr 135 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Gąbino, gmina Ustka), nr 377/12L (według arkusza nr 1 z 2002 r. mapy ewidencyjnej obrębu Czysta, gmina Smołdzino) dochodzi do drogi powiatowej nr 132, od tego punktu biegnie dalej południową granicą gminy Smołdzino do punktu, gdzie granica pomiędzy gminą Smołdzino i gminą Główczyce biegnie rzeką Pustynką, skręca na wschód i dalej biegnie prawym brzegiem Pustynki do mostu na tej rzece, dalej biegnie w kierunku wschodnim drogą będącą północną granicą działki nr 73 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Równo, gmina Główczyce) i południową granicą działki nr 96/2 do drogi leśnej na działce 261L (droga leśna jest przedłużeniem drogi z Równa), dalej skręca na północ i biegnie tą drogą w kierunku północnym, a następnie północno-wschodnim, przecinając oddział 261L i działkę 96/3, dochodzi do drogi, następnie załamuje się na południowy wschód i biegnie wschodnią granicą działki nr 94 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Równo, gmina Główczyce), dochodzi do wsi Rówienko, we wsi skręca na wschód północną granicą działki nr 36 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Równo, gmina Główczyce) i biegnie dalej północną granicą drogi do wsi Skórzyno, dalej północną granicą działki nr 45 dochodzi do wsi Skórzyno, dalej biegnie północną granicą działek nr 46/4, 41 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno, gmina Główczyce), po przecięciu działki nr 43 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno, gmina Główczyce) biegnie na północ do skrzyżowania z drogą do wsi Zagórne, w tym punkcie skręca na wschód, biegnąc północną granicą działek nr 23, 33, dalej biegnie drogą przecinającą działkę nr 35, dalej granica biegnie północną granicą działek nr 36/2, 37/2 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Skórzyno, gmina Główczyce), dalej biegnie północną granicą drogi do wsi Zgierz, dalej biegnie przez wieś Zgierz północną granicą drogi, północną granicą działki nr 216 dochodzi do szosy z Ciemina do Izbicy, dalej biegnie na wschód północną granicą tej szosy do miejsca, gdzie odchodzi droga do wsi Rzuski Las, stąd dalej biegnie do wsi północną granicą działki nr 121/2 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Ciemino, gmina Główczyce), dalej biegnie północną granicą działki nr 80/1 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), północną granicą działek nr 61, 90, 106, 107, północną i wschodnią granicą działki nr 108 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), dalej biegnie północną granicą działek nr 80/1, 116, 132, 252 (według arkusza nr 1 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), północną granicą działki 263 (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Rzuszcze, gmina Główczyce), drogą stanowiącą południową granicę działki nr 204/7, nie dochodząc do wsi Następowo, granica biegnie północną granicą działek 205, 206/4, 206/7, 206/9, dalej biegnie drogą leśną przecinającą działkę 37L, północną granicą działek nr 250, 229-236, wschodnią granicą działki nr 299, drogą przecinającą działkę 318 dochodzi do drogi biegnącej na północ w stronę rzeki Łeby, zachodnią granicą działki nr 321 (według arkusza nr 3 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Pobłocie, gmina Główczyce) i działki nr 101 biegnie na północ (według arkusza nr 2 z 2003 r. mapy ewidencyjnej obrębu Pobłocie, gmina Główczyce), dochodzi do granicy między gminą Główczyce i gminą Wicko, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie północnym brzegiem rzeki Łeby do drogi wojewódzkiej nr 213, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północną granicą drogi wojewódzkiej nr 213 do wsi Wicko, następnie biegnie wschodnią granicą działki nr 452, północną granicą działki nr 461, 468 (według arkusza nr 8 z lutego 1981 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko), zachodnią granicą działki nr 529 (według arkusza nr 9 z lutego 1981 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko), północną granicą działek nr 494, 499, 504 (według arkusza nr 8 z lutego 1981 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko), północną granicą działki nr 579, zachodnią granicą działki nr 590, północną granicą działki nr 573/1, południową granicą działki nr 572 (według arkusza nr 9 z lutego 1981 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wicko, gmina Wicko) dochodzi do drogi wojewódzkiej nr 213 i dalej biegnie w kierunku wschodnim północną granicą drogi wojewódzkiej nr 213 do zachodniego narożnika działki nr 443, załamuje się w kierunku północnym i biegnie zachodnią granicą działki nr 443 (według arkusza nr 10 z kwietnia 1973 r. mapy ewidencyjnej obrębu Wrzeście, gmina Wicko), dalej biegnie południowo-zachodnią, zachodnią i północną granicą obrębu Roszczyce gmina Wicko, północną granicą miejscowości Ulinii, dalej biegnie w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 65/4, załamuje się na zachód i biegnie północną granicą działki nr 52/2 (według arkusza nr 2 z lutego 1988 r. mapy ewidencyjnej obrębu Ulinia, gmina Wicko), dochodzi do granicy powiatu lęborskiego, załamuje się w kierunku północnym i dalej biegnie granicą powiatu lęborskiego do punktu granicznego położonego na 175 km brzegu morskiego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 września 1966 r. w sprawie utworzenia Słowińskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 42, poz. 254), które na podstawie art. 64 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, z tym że na podstawie art. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 21) utworzony park narodowy stał się parkiem narodowym w rozumieniu ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 26 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych (Dz. U. Nr 43, poz. 395) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 6 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych (Dz. U. Nr 75, poz. 846 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 366) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. 1. Obowiązki prowadzącego zakład, w szczególności rozlewnię gazu płynnego oraz stanowiska załadunku i rozładunku cystern kolejowych lub drogowych zaliczane do zakładów o zwiększonym ryzyku albo zakładów o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie rodzajów i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej (Dz. U. Nr 58, poz. 535), określają przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 3)). 2. Przy zaliczaniu zakładu do zakładu o zwiększonym albo dużym ryzyku należy uwzględnić maksymalną ilość gazu mogącego znaleźć się w zbiornikach magazynowych, magazynach butli oraz cysternach."; 2) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. 1. Napełnianie butli gazem płynnym może odbywać się wyłącznie w rozlewniach gazu płynnego, spełniających wymagania określone w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 98, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 8). 2. Butla napełniana gazem płynnym o pojemności powyżej 5 kg powinna posiadać trwałe oznakowanie obejmujące całą powierzchnię butli wskazujące przedsiębiorcę odpowiedzialnego za jej stan techniczny. 3. Niedopuszczalne jest napełnianie gazem płynnym butli o pojemności powyżej 5 kg bez pisemnej zgody przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2. 4. Napełnianie zbiornika stałego gazem płynnym przez przedsiębiorcę niebędącego właścicielem zbiornika może być dokonywane tylko na podstawie pisemnej zgody właściciela zbiornika."; 3) § 21 otrzymuje brzmienie: "§ 21. 1. Niedopuszczalne jest przeprowadzanie jakichkolwiek napraw urządzeń i instalacji rozlewni gazu płynnego podczas pracy agregatów pompowych, sprężarkowych i innych urządzeń technologicznych rozlewni oraz podczas pracy urządzeń i instalacji przeznaczonych do napełniania. 2. Przepis ust. 1 dotyczy również stanowiska załadunku i rozładunku cystern kolejowych i drogowych. 3. Załadunek lub rozładunek cystern kolejowych lub drogowych w bazach gazu płynnego powinien odbywać się na stanowiskach posiadających stacjonarne instalacje przeładunkowe wyposażone w urządzenia przeciwpożarowe."; 4) § 27 otrzymuje brzmienie: "§ 27. 1. Przed przystąpieniem do napełniania lub opróżniania cystern kolejowych i drogowych należy: 1) unieruchomić cysterny za pomocą hamulca postojowego oraz klinów o wymiarach odpowiadających masie pojazdu i średnicy kół, przy czym niedozwolone jest stosowanie płóz hamulcowych służących do wyhamowywania wagonów, 2) podłączyć instalację uziemiającą oraz założyć sterowanie awaryjnego zamykania zaworów napełniania i opróżniania zbiornika, 3) sprawdzić ich ogólny stan techniczny, przy czym wykonanie czynności sprawdzenia tego stanu powinno być potwierdzone pisemnie przez osobę, która je wykonała. 2. Podczas napełniania lub opróżniania cystern kolejowych: 1) co najmniej dwóch pracowników powinno stale przebywać przy cysternach, kontrolując przebieg procesu napełniania lub opróżniania, 2) bocznica kolejowa powinna być zamknięta i oznakowana: a) sygnalizatorami o zamknięciu toru, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 11 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków prowadzenia ruchu na liniach kolejowych (Dz. U. Nr 34, poz. 400), b) tablicami informującymi o zakazie wjazdu pojazdów oraz ruchu pieszych podczas rozładunku cystern kolejowych, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 170, poz. 1393). 3. Niedopuszczalne jest: 1) napełnianie i opróżnianie cystern kolejowych i drogowych podczas wyładowań atmosferycznych, 2) manewrowanie cysternami kolejowymi lub drogowymi przy podłączonych przewodach rozładunkowo-załadunkowych."; 5) § 30 otrzymuje brzmienie: "§ 30. 1. Węże elastyczne do przeładunku gazu płynnego wraz z końcówkami przyłączeniowymi powinny posiadać atest i założoną metrykę oraz być poddawane próbie ciśnieniowej i badaniu ciągłości uziemień co najmniej raz w roku. 2. Węże elastyczne do przeładunku gazu płynnego, po okresie używania określonym przez producenta lub z uszkodzeniami, powinny być wycofane z użytkowania. 3. W przypadku braku określenia przez producenta okresu używania węży elastycznych, o których mowa w ust. 2, powinny one być wycofane z eksploatacji najpóźniej po 3 latach ich użytkowania.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie organu emerytalnego właściwego do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 43, poz. 405) Na podstawie art. 32 ust. 2a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa organ emerytalny właściwy do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin, zakres jego działania, stopień dysponenta środków, siedzibę organu, strukturę organizacyjną oraz sposób powoływania i odwoływania organu oraz jego zastępców. § 2. 1. Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwany dalej "Dyrektorem Zakładu", jest organem właściwym w sprawach zaopatrzenia emerytalnego osób, o których mowa w § 1. 2. Dyrektora Zakładu powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. 3. Zastępców Dyrektora Zakładu powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na pisemny wniosek Dyrektora Zakładu. § 3. Dyrektor Zakładu jest dysponentem środków budżetu państwa trzeciego stopnia. § 4. Siedzibą Dyrektora Zakładu jest miasto stołeczne Warszawa. § 5. 1. Do zadań Dyrektora Zakładu należy: 1) ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego zaopatrzenia przysługujących oraz ustalanie prawa do innych świadczeń i ich wysokości na podstawie odrębnych przepisów zwolnionym ze służby funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz członkom ich rodzin; 2) dokonywanie wypłat świadczeń pieniężnych w ramach zaopatrzenia emerytalnego oraz przysługujących na podstawie odrębnych przepisów, a także współpraca z instytucjami finansowymi w tym zakresie; 3) dokonywanie waloryzacji wypłacanych świadczeń pieniężnych; 4) dokonywanie potrąceń i egzekucji ze świadczeń pieniężnych; 5) ustalanie kwot nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych i dochodzenie ich zwrotu; 6) ustalanie kwot niedopłat świadczeń pieniężnych; 7) współpraca z organami emerytalnymi i rentowymi w sprawach dotyczących zabezpieczenia społecznego; 8) współpraca w granicach uprawnień, z centralnymi organami administracji rządowej, organami i jednostkami organizacyjnymi podległymi lub nadzorowanymi przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz komórkami organizacyjnymi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji; 9) dokonywanie analiz z zakresu wysokości i struktury świadczeń pieniężnych; 10) przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych zaopiniowanych wniosków o przyznanie w drodze wyjątku zaopatrzenia emerytalnego; 11) naliczanie i podział środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów; 12) opracowywanie projektów aktów prawnych dotyczących zaopatrzenia emerytalnego; 13) rozpatrywanie skarg i wniosków w sprawach z zakresu zaopatrzenia emerytalnego; 14) prowadzenie gospodarki finansowej i majątkowej według zasad określonych dla państwowych jednostek budżetowych, w tym opracowywanie planów, sprawozdań finansowych, rocznego planu dochodów i wydatków dotyczących działalności Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji; 15) prowadzenie informatycznej bazy danych dotyczącej osób uprawnionych do zaopatrzenia emerytalnego oraz bieżąca jej aktualizacja; 16) udostępnianie informacji w sprawach dotyczących zaopatrzenia emerytalnego w zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami. 2. Obsługę realizacji zadań Dyrektora Zakładu, o których mowa w ust. 1, zapewnia Zakład Emerytalno-Rentowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji będący państwową jednostką budżetową, zwany dalej "Zakładem". § 6. W skład Zakładu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Wydział I Ustalania Świadczeń; 2) Wydział II Wypłat; 3) Wydział III Finansowo-Księgowy; 4) Wydział IV Eksploatacji Systemów Komputerowych; 5) Wydział V Ogólny; 6) Wydział VI Skarg i Analiz; 7) Wydział VII Ustalania Świadczeń; 8) Wydział VIII Prawny; 9) Wydział IX Kontroli; 10) Wydział X Ustalania Świadczeń; 11) Wydział XI Ochrony; 12) Samodzielne stanowisko do spraw Audytu Wewnętrznego. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 66 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 listopada 1994 r. w sprawie określenia organu właściwego w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i ich rodzin oraz utworzenia Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. Urz. MSWiA Nr 5, poz. 57, z 1996 r. Nr 9, poz. 57, z 1997 r. Nr 9, poz. 77 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 17), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 21 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego (Dz. U. Nr 89, poz. 862) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia mowa jest o: 1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) stażu adaptacyjnym - oznacza to staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy; 3) teście umiejętności - oznacza to test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 4) działach administracji rządowej - oznacza to działy określone w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624); 5) stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej - oznacza to strony podmiotowe Biuletynu Informacji Publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 6) postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji - oznacza to postępowanie prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 7) wnioskodawcy - oznacza to wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 8) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej; 9) zawodach regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego - oznacza to zawody regulowane w zakresie projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjno-budowlanej specjalizacji: obiekty budowlane gospodarki wodnej i obiekty budowlane melioracji wodnej. § 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się dla poszczególnych zawodów regulowanych z zagadnień związanych z gospodarką zasobami wodnymi w dziedzinie budownictwa wodnego. § 4. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z postanowieniem zobowiązującym do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności wydanym w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. 2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, organ prowadzący postępowanie ustala program stażu oraz określa czas trwania stażu. 3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 5. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje odpowiednio jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo jednostce przygotowującej i przeprowadzającej test umiejętności, postanowienie, o którym mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie uznania kwalifikacji, zawierającego informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu, w części o której mowa w art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy. Przekazanie może być dokonane również w formie elektronicznej. § 6. Organ prowadzący postępowanie, na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej upowszechnia informacje o wymogach kwalifikacyjnych w tych zawodach, informacje o kształceniu w tym zakresie, wykazy literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej dla spełnienia tych wymogów, przykłady testów umiejętności dla wybranych zakresów, a także jednostki, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz wnioski z odbytych staży adaptacyjnych - z zachowaniem zasad ochrony danych osobowych. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Staż adaptacyjny może odbywać się w Regionalnych Zarządach Gospodarki Wodnej i innych jednostkach organizacyjnych właściwych ze względu na rodzaj zawodu regulowanego, którego dotyczy postępowanie, zwanych dalej "jednostkami", wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Dyrektorzy Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej przekazują ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej raz do roku w terminie do dnia 15 grudnia na rok następny wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż adaptacyjny. 3. W postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1, wskazuje się odpowiednią jednostkę spośród jednostek umieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. W przypadku braku takich jednostek, odpowiednią jednostkę wskazuje organ prowadzący postępowanie. 4. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, może wskazać jednostkę, która jest gotowa nawiązać stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego. 5. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, dołącza dokument zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 6. W dokumencie, o którym mowa w ust. 5, jednostka określi: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin nawiązania stosunku prawnego; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, których wykonanie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. § 8. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie później niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem programu i czasu trwania stażu, wynagrodzenia opiekuna stażu oraz wydatków organizacyjno-technicznych związanych ze stażem. 2. Wnioskodawca nie później niż w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego wpłaca 50 % kwoty opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany przez jednostkę, w której staż adaptacyjny ma być odbywany. Pozostałą część kwoty opłaty wnioskodawca wpłaca nie później niż ostatniego dnia odbywania stażu. § 9. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce, w której ma odbywać się staż adaptacyjny, wnioskodawca jest zatrudniany w ramach stosunku pracy lub odbywa staż na podstawie umowy cywilnoprawnej, bez wynagrodzenia albo za wynagrodzeniem - na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką. § 10. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, posiadającego odpowiednie kwalifikacje do pracy w dziedzinie budownictwa wodnego, w której o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca. 2. Opiekuna stażu, na cały okres odbywania stażu adaptacyjnego, wyznacza kierownik jednostki, w której jest odbywany staż adaptacyjny, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu złożonej nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 4. Zmiany opiekuna stażu dokonuje kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. 5. Kierownik jednostki informuje organ prowadzący postępowanie i wnioskodawcę o zmianie opiekuna stażu. § 11. Program stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 4 ust. 2, jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie kwalifikacji wynikających z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla zawodów regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego. § 12. W programie stażu adaptacyjnego uwzględnia się: 1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane pracownikom sektora budownictwa wodnego w zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie; 2) metody sprawowania nadzoru nad gospodarką wodną; 3) nowe narzędzia i metodologie inżynierii wodnej stosowane w dziedzinach aktywności człowieka; 4) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki, do pracy, w której mają zostać uznane kwalifikacje wnioskodawcy; 5) potrzeby uczestniczenia przez wnioskodawcę w procesie popularyzacji wiedzy o gospodarce wodnej, prowadzonym przez daną jednostkę. § 13. Program stażu powinien przewidywać w szczególności: 1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w odpowiednich pracach wykonawczych i nadzorujących prowadzonych w jednostce przez opiekuna stażu lub innych pracowników sektora budownictwa wodnego; 2) samodzielne prowadzenie prac wykonawczych i nadzorujących związanych z gospodarką zasobami wodnymi; 3) uczestnictwo w innych pracach i rodzajach działalności jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 14. 1. Na wniosek wnioskodawcy złożony w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji staż adaptacyjny może być przedłużony przez organ prowadzący postępowanie. 2. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 1, został złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki, w której odbywa się staż adaptacyjny. § 15. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką. Kierownik jednostki informuje organ prowadzący postępowanie o rozpoczęciu stażu adaptacyjnego. § 16. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w której wnioskodawca odbywa staż. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki, w której wnioskodawca odbywa staż, o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z zatwierdzonego programu stażu. § 17. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Ocena stażu adaptacyjnego jest dokonywana w formie raportu opiekuna stażu i wniosków kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, i powinna zawierać uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu lub jego braku. 3. Ocena stażu adaptacyjnego potwierdzana jest podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. § 18. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie trzech dni od jej ustalenia. § 19. 1. W uzasadnionych przypadkach, w tym w przypadku niezaliczenia stażu adaptacyjnego, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony. 2. Do przedłużonego stażu przepisy § 7-18 stosuje się odpowiednio. § 20. Organ prowadzący postępowanie zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu adaptacyjnego. § 21. Staż adaptacyjny odbywa się w języku polskim. Rozdział 3 Test umiejętności § 22. 1. Test umiejętności jest przeprowadzany przez jednostkę sektora budownictwa wodnego, wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Testy umiejętności są przeprowadzane dwa razy do roku. 3. Terminy testu umiejętności są ustalane przez organ prowadzący postępowanie najpóźniej do dnia 15 grudnia na rok następny i są podawane do publicznej wiadomości na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej. § 23. 1. Wnioskodawcy, którzy złożyli wnioski o przeprowadzenie testu w okresie powyżej trzech miesięcy od najbliższej daty testu, o której mowa w § 22 ust. 3, odbywają test w tym terminie. 2. Wnioskodawca może wystąpić o odbycie testu w terminie późniejszym, zgodnym z terminem, o którym mowa w § 22 ust. 3. § 24. 1. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności dokonuje odpowiednia jednostka, o której mowa w § 22 ust. 1, nie później niż w terminie 14 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez jednostkę przeprowadzającą test w dziedzinie budownictwa wodnego, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności wydatków związanych z opracowaniem testu, powołaniem zespołu egzaminacyjnego, wynagrodzeniem członków zespołu egzaminacyjnego oraz wydatków organizacyjno-technicznych testu. 2. Wnioskodawca nie później niż w terminie 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu umiejętności wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany przez jednostkę. 3. Przystępując do testu, wnioskodawca okazuje dowód opłaty. § 25. 1. Test umiejętności opracowuje jednostka przeprowadzająca test. 2. Test umiejętności jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie kwalifikacji wynikających z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla zawodów regulowanych w dziedzinie budownictwa wodnego. 3. Z czynności testu sporządza się protokół, w którym odnotowuje się datę przeprowadzenia testu. Protokół podpisują osoby przeprowadzające test. § 26. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem zasady anonimowości. 2. Jeżeli ze względu na uwarunkowania zdrowotne wnioskodawcy nie jest możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem anonimowości, test przeprowadza się w formie możliwej do wykonania przez wnioskodawcę, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu. § 27. Test przeprowadza się w języku polskim. § 28. 1. Test składa się z nie więcej niż stu zagadnień lub pytań, w tym nie więcej niż 10 % o charakterze opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego powinno zawierać nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi. 2. Co najmniej 90 % zagadnień lub pytań zawiera jedną odpowiedź poprawną. Więcej niż jedna możliwość odpowiedzi poprawnej lub brak odpowiedzi poprawnej może wystąpić w nie więcej niż 10 % zagadnień lub pytań. § 29. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja, składająca się z co najmniej trzech osób, lecz nie więcej niż siedmiu, powoływanych przez kierownika jednostki, w której test jest przeprowadzany. 2. Zagadnienia, pytania i możliwości odpowiedzi są umieszczane na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu ostemplowanych przez jednostkę, w której test jest przeprowadzany. § 30. 1. Ocena testu jest dokonywana, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od daty jego przeprowadzenia. 2. Odpowiedzi lub rozwiązania zagadnień i pytań są punktowane. 3. Oceny testu dokonuje jednostka przeprowadzająca test, uwzględniając w szczególności, że: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie, niemające charakteru opisowego, ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku, gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie zagadnienie lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania, o charakterze opisowym, ustala się jednakową liczbę punktów; 3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania. 4. Kryteria oceny testu umiejętności, ustalone zgodnie z ust. 3, są dostępne dla wnioskodawcy w jednostce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu testu. § 31. Wynik testu umiejętności komisja przeprowadzająca test przekazuje wnioskodawcy, na adres wskazany we wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie 3 dni od ustalenia wyniku. § 32. 1. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne przystąpienie do testu w najbliższym terminie. 2. Do powtórnego przystąpienia do testu przepisy § 22-31 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Przepis końcowy § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie kwalifikacji ogólnych i zawodowych wymaganych od osób wykonujących dokumentacje hydrologiczne (Dz. U. Nr 43, poz. 406) Na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) kwalifikacje ogólne i zawodowe wymagane od osób wykonujących dokumentacje hydrologiczne; 2) sposób postępowania w sprawach stwierdzenia kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych, zwanego dalej "postępowaniem sprawdzającym"; 3) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, skład komisji egzaminacyjnej do sprawdzenia wiadomości kandydatów oraz zakres wiadomości podlegających sprawdzeniu; 4) wysokość opłat związanych ze stwierdzeniem kwalifikacji, sposób ich uiszczania oraz wysokość wynagrodzenia dla członków komisji egzaminacyjnej. § 2. Określa się następujące kwalifikacje wymagane od osób wykonujących dokumentacje hydrologiczne: 1) kwalifikacje ogólne, obejmujące posiadanie dyplomu ukończenia studiów wyższych lub dokumentu ukończenia uzupełniających studiów podyplomowych, których program obejmował hydrologię; 2) kwalifikacje zawodowe, obejmujące: a) posiadanie co najmniej trzyletniej praktyki zawodowej w zakresie inżynierii i ochrony środowiska, b) autorstwo co najmniej trzech dokumentacji hydrologicznych, w zakresie objętym kwalifikacjami, opracowanych przed dniem wejścia w życie przepisów rozporządzenia, lub współautorstwo co najmniej trzech dokumentacji hydrologicznych, w zakresie objętym kwalifikacjami, opracowanych po wejściu w życie przepisów rozporządzenia. § 3. 1. Postępowanie sprawdzające następuje na pisemny wniosek osoby ubiegającej się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych, skierowany do ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, zwanego dalej "ministrem". 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) odpis dyplomu ukończenia studiów wyższych lub dokumentów ukończenia uzupełniających studiów podyplomowych, których program obejmował hydrologię; 2) wykaz dokumentacji, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. b, z podaniem roku ich wykonania oraz miejsca udostępnienia; 3) dowód uiszczenia pierwszej raty opłaty, o której mowa w § 6 ust. 3. § 4. 1. Postępowanie sprawdzające przeprowadza komisja egzaminacyjna, zwana dalej "komisją". 2. Postępowanie sprawdzające składa się z dwóch etapów: 1) etapu I, polegającego na potwierdzeniu spełniania wymagań określonych w § 2 oraz dostarczeniu dokumentów, o których mowa w § 3 ust. 1 i 3; 2) etapu II, składającego się z egzaminu pisemnego i ustnego. 3. Warunkiem dopuszczenia do etapu II postępowania sprawdzającego jest spełnienie wymagań określonych dla etapu I. 4. Zakres wiadomości podlegających sprawdzeniu w etapie II określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 5. Osoba dopuszczona do egzaminu powinna być zawiadomiona o jego terminie listem poleconym, nie później niż na 30 dni przed wyznaczoną datą egzaminu. 6. W przypadku stwierdzenia braków we wniosku, o którym mowa w § 3, przewodniczący komisji informuje listownie osobę ubiegającą się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych o konieczności ich usunięcia, w terminie 30 dni od daty otrzymania listu. 7. Nieusunięcie braków, o których mowa w ust. 6, powoduje niedopuszczenie osoby ubiegającej się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych do postępowania sprawdzającego. 8. Na uzasadniony wniosek osoby ubiegającej się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych może nastąpić zmiana terminu egzaminu. § 5. 1. W skład komisji wchodzą specjaliści z zakresu hydrologii, gospodarki wodnej, inżynierii wodnej i melioracji wodnych, powoływani przez ministra w liczbie nie większej niż dwanaście osób, spośród których minister wyznacza: 1) przewodniczącego komisji; 2) wiceprzewodniczącego komisji; 3) sekretarza komisji; 4) pozostałych członków komisji. 2. Egzaminy, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2, przeprowadza się co najmniej raz w roku; termin egzaminu ustala przewodniczący komisji. 3. O wyniku egzaminu komisja rozstrzyga większością głosów; w razie równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 4. Wynik egzaminu określa się jako "pozytywny" albo "negatywny". 5. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół stwierdzający wynik egzaminu; protokół podpisują wszyscy członkowie komisji. § 6. 1. Opłata związana ze stwierdzeniem kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych obejmuje: 1) wynagrodzenie członków komisji biorących udział w postępowaniu sprawdzającym; 2) koszty obsługi administracyjno-biurowej komisji. 2. Wysokość opłaty związanej ze stwierdzeniem kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych ustala się na 1.200 zł. 3. Osoba ubiegająca się o stwierdzenie kwalifikacji uiszcza opłatę, o której mowa w ust. 2, w dwóch ratach: 1) pierwszą, niepodlegającą zwrotowi, w wysokości 360 zł, najpóźniej w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 1; 2) drugą, podlegającą zwrotowi w wypadku usprawiedliwionego odstąpienia od egzaminu, w wysokości 840 zł, najpóźniej w dniu przystąpienia do egzaminu, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 2. 4. Opłatę uiszcza się na rachunek Ministerstwa Środowiska, z dopiskiem "Kwalifikacje na dokumentacje hydrologiczne". § 7. 1. Członkowie komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w postępowaniu sprawdzającym. 2. Ustala się następujące wynagrodzenie za udział w poszczególnych etapach postępowania sprawdzającego: 1) etap I: a) przewodniczący - 60 zł, b) pozostałe osoby - 48 zł, 2) etap II: a) przewodniczący - 120 zł, b) pozostałe osoby - 96 zł - za każdą osobę ubiegającą się o stwierdzenie kwalifikacji do wykonywania dokumentacji hydrologicznych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 lutego 2004 r. (poz. 406) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 ZAKRES WIADOMOŚCI PODLEGAJĄCYCH SPRAWDZENIU W TOKU POSTĘPOWANIA W SPRAWACH O STWIERDZENIE KWALIFIKACJI DO WYKONYWANIA DOKUMENTACJI HYDROLOGICZNYCH W toku postępowania sprawdzającego sprawdzeniu podlegają wiadomości w zakresie: a) projektowania, budowy i eksploatacji budowli hydrotechnicznych wszystkich klas określanych na podstawie przepisów ustawy - Prawo budowlane oraz innych urządzeń wodnych lub budowli w celu ich wymiarowania dla ustalenia przepustowości, b) sporządzania statycznych i dynamicznych bilansów wodno-gospodarczych, c) oceny zasobów wodnych na obszarach rolniczych, leśnych, zurbanizowanych i przemysłowych, d) ochrony przed powodzią, w tym transformacji fali powodziowej i wyznaczania stref zagrożenia powodziowego, e) oceny rozmiarów i zasięgu suszy oraz zapobiegania skutkom suszy, f) sterowania i zarządzania zasobami śródlądowych wód powierzchniowych, g) wydawania pozwoleń wodnoprawnych i innych decyzji administracyjnych z zakresu gospodarki wodnej, w tym na pobór wód powierzchniowych lub odprowadzanie ścieków, h) znajomości metod statystycznych i genetycznych stosowanych we współczesnej hydrologii, w szczególności metod analizy zjawisk ekstremalnych - wezbrań i niżówek, i) umiejętności określania charakterystyk hydrologicznych w sytuacji położenia przekroju projektowego na rzece: - w przekroju wodowskazowym z długim ciągiem obserwacji, - w przekroju wodowskazowym z krótkim ciągiem obserwacji, - kontrolowanej w przekroju niewodowskazowym (niekontrolowanym), - niekontrolowanej, j) przepisów obowiązującego prawa w zakresie związanym z wykonywaniem dokumentacji hydrologicznych. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie ustalania opłat za czynności związane z funkcjonowaniem systemu oceny zgodności z wymaganiami dotyczącymi wyposażenia morskiego (Dz. U. Nr 150, poz. 1578) Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim (Dz. U. Nr 93, poz. 899) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania opłat za czynności związane z: 1) obowiązkową oceną zgodności wyposażenia morskiego; 2) badaniami na potrzeby oceny zgodności wyposażenia morskiego; 3) certyfikacją; 4) sprawdzaniem zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami, dokonywanym przez notyfikowane jednostki kontrolujące; 5) akredytacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów. § 2. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, są ustalane w cennikach stanowiących ofertę jednostki akredytującej, a także notyfikowanej jednostki certyfikującej, notyfikowanej jednostki kontrolującej oraz notyfikowanego laboratorium, zwanych dalej "jednostkami notyfikowanymi". 2. Opłaty, o których mowa w ust.1, zawierają również kwotę podatku od towarów i usług, jeżeli czynności, o których mowa w § 1, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. 3. Cenniki, o których mowa w ust.1, ustala jednostka akredytująca, a także jednostki notyfikowane. 4. Zmiany wysokości opłat ujętych w cennikach, o których mowa w ust.1, mogą być dokonywane nie częściej niż raz na sześć miesięcy, zgodnie z przepisami § 3 i 4. 5. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, powinny zapewnić pokrycie kosztów ich przeprowadzenia. § 3. 1. Opłaty za czynności związane z obowiązkową oceną zgodności wyposażenia morskiego różnicuje się w zależności od rodzaju i zakresu wykonywanych czynności. 2. Podstawę do określenia wysokości opłat za czynności, o których mowa w ust.1, stanowią: 1) rodzaj wyposażenia morskiego, wykonanej czynności lub usługi; 2) stopień skomplikowania wyposażenia morskiego, wykonanej czynności, usługi lub programu oceny; 3) koszt pracy jednej osoby określony w dniach lub godzinach, pomnożony przez liczbę osób wykonujących dane czynności i liczbę dni lub godzin; 4) koszt pracy jednostki notyfikowanej. 3. Przy ustalaniu opłaty związanej z obowiązkową oceną zgodności uwzględnia się koszty poszczególnych etapów czynności związanych z tą oceną, zwane dalej "kosztami jednostkowymi". 4. Na sumę kosztów jednostkowych składają się, w szczególności, koszty: 1) wstępnego rozpatrzenia wniosku, przeprowadzenia analizy jego kompletności, dokonania identyfikacji próbek i dostawcy oraz rejestracji wniosku (opłata wstępna); 2) przeprowadzenia prac techniczno-organizacyjnych; 3) przeprowadzenia szczegółowej analizy dokumentacji oraz dokonania oceny w procesie obowiązkowej oceny zgodności zgodnie z procedurą jednostki notyfikowanej; 4) rozpatrzenia wniosku przez komitet techniczny jednostki notyfikowanej, jeżeli jest to niezbędne; 5) sprawowania nadzoru w zakresie czynności związanych z obowiązkową oceną zgodności wyposażenia morskiego, jeżeli jest to niezbędne. 5. Na sumę kosztów jednostkowych czynności związanych z certyfikacją składają się również koszty przygotowania i wystawienia certyfikatu. § 4. 1. Podstawę do określenia wysokości opłat za akredytację jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów stanowią, w szczególności: 1) niezbędna do oceny liczba audytorów lub ekspertów technicznych; 2) koszt pracy jednego audytora lub eksperta technicznego; 3) koszt pracy jednostki akredytującej; 4) zakres akredytacji. 2. Opłaty za czynności związane z akredytacją jednostek, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty: 1) poszczególnych etapów procesu akredytacji, zwane dalej "kosztami jednostkowymi procesu akredytacji"; 2) sprawowania nadzoru nad tymi jednostkami; 3) uczestnictwa w krajowym systemie akredytacji. 3. Na sumę kosztów jednostkowych procesu akredytacji składają się, w szczególności, koszty: 1) formalnego rozpatrzenia wniosku (opłata wstępna); 2) prac organizacyjno-administracyjnych; 3) oceny w procesie akredytacji zgodnie z procedurą jednostki akredytującej; 4) oceny przebiegu procesu i wydania opinii przez komitet techniczny jednostki akredytującej; 5) wystawienia dokumentów akredytacyjnych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 3 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 43, poz. 409) Na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 90, poz. 855) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Opłata ryczałtowa za lek podstawowy wynosi 3,20 zł.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 415) Na podstawie art. 121 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się zasady działania służb ruchu lotniczego stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 października 1995 r. w sprawie zasad działania organów ruchu lotniczego (M.P. z 1995 r. Nr 53, poz. 580). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 marca 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 415) ZASADY DZIAŁANIA SŁUŻB RUCHU LOTNICZEGO Spis treści ROZDZIAŁ 1. Określenia ROZDZIAŁ 2. Przepisy ogólne 2.1. Organizacja i zadania organów pełniących służby ruchu lotniczego 2.2. Cel służb ruchu lotniczego 2.3. Podział służb ruchu lotniczego 2.4. Określenie potrzeby ustanowienia służb ruchu lotniczego 2.5. Wyznaczanie części przestrzeni powietrznej i lotnisk kontrolowanych, gdzie będą zapewniane służby ruchu lotniczego 2.6. Klasyfikacja przestrzeni powietrznych 2.7. Wymagana charakterystyka nawigacyjna (RNP) dla operacji trasowych 2.8. Wyznaczanie organów zapewniających służby ruchu lotniczego 2.9. Rejon informacji powietrznej, obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk 2.10. Oznaczenie organów służb ruchu lotniczego i przestrzeni powietrznych 2.11. Ustalanie i oznaczanie tras ATS 2.12. Ustalanie punktów zmiany namiaru 2.13. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych i ich oznaczanie 2.14. Ustalanie i oznaczanie standardowych tras kołowania statków powietrznych 2.15. Koordynacja między użytkownikiem statku powietrznego a służbami ruchu lotniczego 2.16. Koordynacja między władzami wojskowymi a państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym 2.17. Koordynacja działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych statków powietrznych 2.18. Dane lotnicze 2.19. Koordynacja między władzą meteorologiczną a państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym i zarządzającym lotniskiem 2.20. Koordynacja między organami informacji lotniczej a organami służb ruchu lotniczego 2.21. Minimalne wysokości bezwzględne lotu 2.22. Postępowanie w stosunku do statków powietrznych w sytuacji zagrożenia 2.23. Szczególne sytuacje podczas lotu 2.24. Czas w służbach ruchu lotniczego 2.25. Wymagania dotyczące wyposażenia statków powietrznych w transpondery radaru wtórnego podające informacje o wysokości lotu na podstawie wskazań wysokościomierza barometrycznego i ich wykorzystanie 2.26. Zarządzanie bezpieczeństwem ATM 2.27. Biegła znajomość języków 2.28. Plany awaryjne ROZDZIAŁ 3. Służba kontroli ruchu lotniczego 3.1. Stosowanie 3.2. Zapewnianie służby kontroli ruchu lotniczego 3.3. Zakres działania służby kontroli ruchu lotniczego 3.4. Minima separacji 3.5. Odpowiedzialność za kontrolę 3.6. Przekazywanie odpowiedzialności za kontrolę 3.7. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego 3.8. Kontrola ruchu osób i pojazdów na lotniskach 3.9. Wykorzystanie radaru 3.10. Wykorzystanie radaru ruchu naziemnego (SMR) ROZDZIAŁ 4. Służba informacji powietrznej 4.1. Stosowanie 4.2. Zakres służby informacji powietrznej 4.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej 4.4. Służba rozgłaszania VOLMET i służba D-VOLMET ROZDZIAŁ 5. Służba alarmowa 5.1. Stosowanie 5.2. Zawiadamianie ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego 5.3. Wykorzystywanie urządzeń łączności 5.4. Nanoszenie na mapie pozycji zagrożonego statku powietrznego 5.5. Informacje dla użytkownika statku powietrznego 5.6. Informacje dla statków powietrznych lecących w pobliżu zagrożonego statku powietrznego ROZDZIAŁ 6. Potrzeby służb ruchu lotniczego w zakresie łączności 6.1. Lotnicza służba ruchoma (łączność powietrze-ziemia) 6.2. Lotnicza służba stała (łączność ziemia-ziemia) 6.3. Służba kontroli ruchu naziemnego 6.4. Służba radionawigacji lotniczej ROZDZIAŁ 7. Potrzeby służb ruchu lotniczego w zakresie informacji 7.1. Informacje meteorologiczne 7.2. Informacje o stanie lotnisk i o stanie operacyjnym urządzeń z nimi związanych 7.3. Informacje o stanie operacyjnym pomocy nawigacyjnych 7.4. Informacje o balonach wolnych bezzałogowych 7.5. Informacje dotyczące aktywności wulkanicznej 7.6. Informacje dotyczące chmur materiałów radioaktywnych i chemicznie toksycznych DODATKI DODATEK 1. Zasady oznaczania rodzajów RNP i tras ATS innych niż standardowe trasy odlotu i dolotu 1. Oznaczniki tras ATS i rodzajów RNP 2. Układ oznacznika 3. Przydzielanie podstawowych oznaczników 4. Stosowanie oznaczników w łączności DODATEK 2. Zasady ustalania i oznaczania znaczących punktów nawigacyjnych 1. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych 2. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu zainstalowania pomocy radionawigacyjnej 3. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscach, w których nie zainstalowano pomocy radionawigacyjnej 4. Stosowanie oznaczników w łączności 5. Znaczące punkty nawigacyjne wykorzystywane dla celów meldowania DODATEK 3. Zasady oznaczania standardowych tras odlotu i dolotu oraz związanych z nimi procedur 1. Oznaczniki standardowych tras odlotu i dolotu oraz związanych z nimi procedur 2. Układ oznaczników 3. Przydzielanie oznaczników 4. Przydzielanie wskaźników aktualności 5. Przykłady pełnej nazwy oznaczników i oznaczników kodowych 6. Układ oznaczników dla procedur podejścia MLS/RNAV 7. Stosowanie oznaczników w łączności 8. Przedstawianie informacji o trasach i procedurach dla potrzeb kontroli ruchu lotniczego DODATEK 4. Klasy przestrzeni powietrznej ATS, zapewniane służby i wymagania dotyczące lotów DODATEK 5. Wymagania odnoszące się do jakości danych lotniczych ROZDZIAŁ 1. OKREŚLENIA Uwaga.- W treści niniejszego dokumentu wyraz "służba" ("service") jest użyty jako rzeczownik abstrakcyjny dla oznaczenia czynności lub spełnianych usług, a wyraz "organ" ("unit") jest użyty dla oznaczenia zespołu sprawującego daną służbę. Wyrażenia użyte w niniejszym dokumencie oznaczają: ALERFA. Wyraz kodowy używany do określenia fazy alarmu. Aneks (Annex). Wyrażenie "Aneks" wraz z odpowiednim numerem oznacza określony załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701). Aspekty czynnika ludzkiego (Human Factors principles). Zasady stosowane w lotniczych procesach projektowania, certyfikacji, szkolenia, operacji i działalności eksploatacyjnej zmierzające do bezpiecznego współdziałania między człowiekiem a innymi składowymi systemu poprzez odpowiednie uwzględnianie możliwości człowieka. Automatyczne zależne dozorowanie (ADS) (Automatic dependent surveillance). Technika dozorowania, w której statki powietrzne wykorzystując linię przesyłania danych, automatycznie przekazują informacje uzyskiwane z pokładowych systemów nawigacyjnych i określania pozycji, włącznie ze znakiem rozpoznawczym statku powietrznego, a także dane o jego pozycji w czterech wymiarach i odpowiednio dane dodatkowe. Biuro meteorologiczne (Meteorological office). Biuro wyznaczone do zapewnienia służby meteorologicznej dla żeglugi powietrznej. Biuro odpraw załóg (Air traffic services reporting office). Organ ustanowiony w celu przyjmowania meldunków dotyczących służb ruchu lotniczego oraz planów lotu składanych przed odlotem. Uwaga.- Biuro odpraw załóg może być ustanowione jako organ samodzielny lub może być połączone z istniejącym organem, np. innym organem służb ruchu lotniczego lub organem służby informacji lotniczej. Centrum informacji powietrznej (Flight information centre). Organ ustanowiony do zapewnienia służby informacji powietrznej i służby alarmowej. Centrum kontroli obszaru (Area control centre). Organ ustanowiony do zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych w podległych mu obszarach kontrolowanych. Cykliczna kontrola nadmiarowa (CRC) (Cyclic Redundancy Check). Algorytm matematyczny stosowany w odniesieniu do danych cyfrowych, zapewniający odpowiedni poziom ochrony przed utratą i zmianą danych. Członek załogi lotniczej (Flight crew member). Członek załogi posiadający licencję, któremu powierzono pełnienie obowiązków istotnych dla prowadzenia statku powietrznego w czasie trwania lotu. Deklinacja stacji (Station declination). Różnica między radialem 0 stopni radiolatarni VOR i kierunkiem północy geograficznej, określana w czasie kalibracji tej radiolatarni. Deklarowana pojemność (Declared capacity). Miara możliwości danego systemu ATC lub jakichkolwiek jego podsystemów, lub stanowisk operacyjnych dla zapewnienia obsługi statków powietrznych w trakcie ich normalnej działalności. Miara ta jest wyrażana liczbą statków powietrznych wlatujących do określonej części przestrzeni powietrznej w danym przedziale czasu. Pojemność określa się przy uwzględnieniu warunków pogody, konfiguracji organu ATC, istniejącego personelu i dostępnego wyposażenia oraz innych czynników, które mogą mieć wpływ na obciążenie pracą kontrolera odpowiedzialnego za daną przestrzeń powietrzną. DETRESFA. Wyraz kodowy używany do określenia fazy niebezpieczeństwa. Doc. Skrót od angielskiego słowa "Document" wraz z odpowiednim numerem oznacza określoną publikację Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Dokładność (Accuracy). Stopień zgodności między wartością oszacowaną lub zmierzoną a wartością rzeczywistą. Uwaga.- Dla zmierzonych danych pozycyjnych dokładność jest zazwyczaj wyrażana jako odległość od określonej pozycji, co do której istnieje pewność, że obejmuje ona położenie rzeczywiste. Dowódca statku powietrznego (Pilot in-command). Pilot wyznaczony przez użytkownika lub przez właściciela statku powietrznego, w przypadku lotnictwa ogólnego przeznaczenia, do pełnienia obowiązków dowódcy i ponoszenia odpowiedzialności za bezpieczne wykonanie lotu. Droga lotnicza (Airway). Obszar kontrolowany lub jego część, ustanowione w postaci korytarza. Droga startowa (Runway). Prostokątna powierzchnia wyznaczona na lotnisku lądowym, przygotowana do startów i lądowań statków powietrznych. Faza alarmu (Alert phase). Sytuacja, w której istnieje obawa co do bezpieczeństwa statku powietrznego i osób na jego pokładzie. Faza niebezpieczeństwa (Distress phase). Sytuacja, w której istnieje uzasadniona pewność, że statek powietrzny i osoby na jego pokładzie są zagrożone bezpośrednio poważnym niebezpieczeństwem lub potrzebują natychmiastowej pomocy. Faza niepewności (Uncertainty phase). Sytuacja, w której istnieje niepewność co do bezpieczeństwa statku powietrznego i osób znajdujących się na jego pokładzie. Faza zagrożenia (Emergency phase). Wyrażenie ogólnie oznaczające, że może zachodzić przypadek fazy niepewności, alarmu lub niebezpieczeństwa. Geodezyjny układ odniesienia (Geodetic datum). Minimalny zestaw parametrów wymagany do określenia lokalizacji i orientacji lokalnego systemu odniesienia w stosunku do globalnego systemu odniesienia. Granica zezwolenia (Clearance limit). Punkt, do którego zostało udzielone statkowi powietrznemu zezwolenie kontroli ruchu lotniczego. IFR. Skrót oznaczający przepisy wykonywania lotów według wskazań przyrządów. IMC. Skrót oznaczający warunki meteorologiczne dla lotów według wskazań przyrządów. INCERFA. Wyraz kodowy używany do określenia fazy niepewności. Informacja AIRMET (AIRMET information). Informacja wydawana przez meteorologiczne biuro nadzoru, dotycząca określonych zjawisk meteorologicznych występujących lub mogących wystąpić na określonej trasie, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo lotów na małych wysokościach i które nie zostały zawarte w wydanej prognozie dla lotów na małych wysokościach w danym rejonie informacji powietrznej lub w jego części. Informacja o ruchu (Traffic information). Informacja podana przez organ służb ruchu lotniczego dla ostrzeżenia pilota o innym znanym lub zaobserwowanym ruchu lotniczym, który może się znajdować w pobliżu jego pozycji lub zamierzonej trasy lotu, i udzielenia mu pomocy dla zapobieżenia kolizji. Informacja SIGMET (SIGMET information). Informacja wydawana przez meteorologiczne biuro informacyjne, dotycząca faktycznego lub przewidywanego występowania na trasie określonych zjawisk pogody, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo statków powietrznych. Jakość danych (Data quality). Stopień lub poziom zaufania, że dostarczane dane spełniają wymagania użytkownika tych danych pod względem dokładności, rozróżnialności lub spójności. Kołowanie (Taxiing). Ruch statku powietrznego po powierzchni lotniska przy użyciu mocy własnej, wyłączając start i lądowanie. Linia drogi (Track). Rzut toru lotu statku powietrznego na powierzchnię ziemi, którego kierunek w każdym jego punkcie jest wyrażony zwykle w stopniach w odniesieniu do północnego kierunku południka (geograficznego, magnetycznego lub siatki). Lot IFR (IFR flight). Lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów według wskazań przyrządów. Lot kontrolowany (Controlled flight). Każdy lot, na który wymaga się zezwolenia kontroli ruchu lotniczego. Lotnicza stacja łączności (Aeronautical telecomunication station). Stacja lotniczej służby łączności. Lotnisko kontrolowane (Controlled aerodrome). Lotnisko, na którym zapewniana jest służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do ruchu lotniskowego. Uwaga.- Wyrażenie "lotnisko kontrolowane" wskazuje, że służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana w odniesieniu do ruchu lotniskowego, co niekoniecznie oznacza istnienie strefy kontrolowanej lotniska. Lotnisko zapasowe (Alternate aerodrome). Lotnisko, na które statek powietrzny może lecieć, jeżeli jest niemożliwe lub niecelowe wykonanie lotu do lotniska zamierzonego lądowania lub wykonanie na nim lądowania. Lotniska zapasowe dzielą się na: Zapasowe po starcie (Take-off alternate). Lotnisko zapasowe, na którym statek powietrzny może lądować, jeżeli będzie to konieczne wkrótce po starcie, a nie jest możliwe wykorzystanie lotniska startu; Zapasowe na trasie (En-route alternate). Lotnisko, na którym statek powietrzny znajdując się na trasie w warunkach nienormalnych lub zagrożenia, mógłby lądować; Zapasowe po trasie ETOPS (ETOPS en-route alternate). Dogodne i odpowiednie lotnisko zapasowe, na którym samolot lecąc po trasie w operacji ETOPS, może lądować w przypadku wyłączenia silnika lub w innych nienormalnych warunkach bądź w niebezpieczeństwie. Zapasowe docelowe (Destination alternate). Lotnisko zapasowe, na które statek powietrzny może lecieć, jeżeli niemożliwe lub niecelowe stanie się lądowanie na lotnisku zamierzonego lądowania. Uwaga.- Lotnisko, z którego nastąpi odlot, może być również lotniskiem zapasowym na trasie lub zapasowym docelowym w danym locie. Lot specjalny VFR (Special VFR flight). Lot VFR, wykonywany na podstawie zezwolenia kontroli ruchu lotniczego w strefie kontrolowanej lotniska w warunkach meteorologicznych gorszych niż VMC. Lot VFR (VFR flight). Lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów z widocznością. Łączność drukiem (Printed communications). Łączność, w której na każdej stacji obwodu zapewniany jest stały wydruk wszystkich depesz przesyłanych w tym obwodzie. Łączność kontroler-pilot przy wykorzystaniu linii przesyłania danych (CPDLC) (Controller-pilot data link communications). Środek łączności między kontrolerem i pilotem przy wykorzystaniu linii przesyłania danych na potrzeby ATC. Łączność powietrze-ziemia (Air-ground communication). Łączność dwukierunkowa między statkami powietrznymi a stacjami lub punktami na powierzchni ziemi. Łączność z wykorzystaniem linii przesyłania danych (Data link communications). Rodzaj łączności przeznaczonej do wymiany depesz przy wykorzystaniu linii przesyłania danych. Międzynarodowe Biuro NOTAM (International NOTAM Office). Komórka organizacyjna wyznaczona do prowadzenia międzynarodowej wymiany NOTAM. Możliwości ludzkie (Human performance). Możliwości i ograniczenia człowieka, które mają wpływ na bezpieczeństwo i efektywność operacji lotniczych. Nawigacja obszarowa (RNAV) (Area navigation). Metoda nawigacji, która pozwala na loty statków powietrznych po dowolnie określonym torze lotu w zasięgu naziemnych urządzeń nawigacyjnych lub w granicach możliwości urządzeń autonomicznych albo przy stosowaniu kombinacji tych urządzeń. Obszar kontrolowany (Control area). Przestrzeń powietrzna kontrolowana rozciągająca się w górę od określonej granicy nad ziemią. Organ (wieża) kontroli lotniska (Aerodrome control tower). Organ ustanowiony do zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego dla ruchu lotniskowego. Organ kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control unit). Wyrażenie ogólne oznaczające zarówno centrum kontroli obszaru, organ kontroli zbliżania lub organ kontroli lotniska. Organ kontroli zbliżania (Approach control unit). Organ ustanowiony do zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych statków powietrznych przylatujących na jedno lotnisko lub więcej lotnisk albo odlatujących z nich. Organ przekazujący (Transferring unit). Organ kontroli ruchu lotniczego, który przekazuje kontrolę nad statkiem powietrznym następnemu na trasie lotu organowi kontroli ruchu lotniczego. Organ przyjmujący (Accepting unit). Organ kontroli ruchu lotniczego przyjmujący kontrolę nad statkiem powietrznym od organu przekazującego. Organ służb ruchu lotniczego (Air traffic services unit). Wyrażenie ogólne oznaczające zarówno organ kontroli ruchu lotniczego, organ informacji powietrznej lub biuro odpraw załóg. Ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego (Rescue coordination centre). Organ odpowiedzialny za zapewnienie sprawnej organizacji pracy służb poszukiwania i ratownictwa oraz za koordynację prowadzenia operacji poszukiwania i ratownictwa w rejonie poszukiwań i ratownictwa. Plan lotu (Flight plan). Określone informacje dotyczące zamierzonego lotu lub części lotu statku powietrznego dostarczone organom służb ruchu lotniczego. Uwaga.- Specyfikacje dotyczące planu lotu są zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414). Wzór formularza planu lotu podany jest w dodatku 2 PL-4444. Płyta (Apron). Wydzielona dla postoju statków powietrznych część powierzchni lotniska lądowego, na której odbywa się wsiadanie lub wysiadanie pasażerów, załadowanie lub wyładowanie poczty lub towaru, zaopatrywanie w paliwo, parkowanie lub obsługa tych statków. Podejście końcowe (Final approach). Część procedury podejścia według wskazań przyrządów, która rozpoczyna się w wyznaczonej pozycji (fix) lub punkcie podejścia końcowego, a gdy takiej pozycji (fix) lub punktu nie wyznaczono: a) po zakończeniu ostatniego zakrętu podstawowego lub zakrętu na dolot w procedurze z dwoma zakrętami po 180°, jeżeli tak zaprojektowano procedurę; lub b) w punkcie wejścia na ostatni odcinek linii drogi określonej w procedurze podejścia i kończy się w punkcie leżącym w pobliżu lotniska, od którego: - lądowanie może być wykonane; lub - rozpoczyna się procedura odlotu po nieudanym podejściu. Podlot (Air-taxiing). Poruszanie się śmigłowca/statku powietrznego VTOL nad powierzchnią lotniska zwykle z wykorzystaniem wpływu ziemi, z prędkością podróżną zwykle mniejszą niż 37 km/h (20 kt). Uwaga.- Aktualna wysokość względna może się zmieniać i niektóre śmigłowce mogą wymagać podlotu powyżej 8 m (25 ft) AGL, aby zmniejszyć turbulencję powodowaną wpływem ziemi lub zapewnić niezbędny zapas wysokości dla ładunków podwieszonych na zewnątrz. Pokładowy system zapobiegania kolizjom (ACAS) (Airborne collision avoidance system). System pokładowy statku powietrznego oparty na wykorzystaniu sygnałów transpondera radaru wtórnego (SSR), który działa niezależnie od wyposażenia naziemnego i zapewnia pilotowi informacje o potencjalnym zagrożeniu kolizją ze statkami powietrznymi wyposażonymi w transpondery SSR. Pole manewrowe (Manoeuvring area). Część lotniska, wyłączając płyty, przeznaczona do startów, lądowań i kołowania statków powietrznych. Pole ruchu naziemnego (Movement area). Część lotniska przeznaczona do startów, lądowań i kołowania statków powietrznych, składająca się z pola manewrowego i płyt(y). Poziom (Level). Wyrażenie ogólne odnoszące się do pozycji statku powietrznego w locie w płaszczyźnie pionowej i oznaczające zarówno wysokość względną, wysokość bezwzględną lub poziom lotu. Poziom lotu (Flight level). Powierzchnia o stałym ciśnieniu atmosferycznym odniesiona do szczególnej wartości ciśnienia atmosferycznego 1.013,2 hektopaskala (hPa) i oddzielona od innych takich powierzchni określonymi różnicami ciśnienia. Uwaga 1.- Wysokościomierz barometryczny wyskalowany według atmosfery wzorcowej: a) będzie wskazywał wysokość bezwzględną - jeżeli został nastawiony na ciśnienie QNH; b) będzie wskazywał wysokość względną nad podstawą odniesienia QFE - jeżeli został nastawiony na ciśnienie QFE; c) może być wykorzystany do określenia poziomów lotów - jeżeli został nastawiony na ciśnienie 1.013,2 hPa. Uwaga 2.- Wyrażenia "wysokość względna" i "wysokość bezwzględna" użyte w Uwadze 1 powyżej oznaczają wysokości uzyskane przez pomiar ciśnienia, a nie wysokości geometryczne względne i bezwzględne. Poziom przelotu (Cruising level). Poziom utrzymywany podczas znacznej części lotu. Prognoza pogody (Forecast). Opis warunków meteorologicznych przewidywanych na określony czas lub przedział czasu dla określonego obszaru lub części przestrzeni powietrznej. Przestrzenie powietrzne służb ruchu lotniczego (Air traffic services airspaces). Przestrzenie powietrzne o określonych wymiarach, oznaczone alfabetycznie, wewnątrz których mogą być wykonywane określone rodzaje lotów i dla których są ustalone służby ruchu lotniczego i przepisy o operacjach. Uwaga.- Przestrzenie powietrzne ATS są sklasyfikowane jako klasy od A do G, jak podano w dodatku 4. Przestrzeń powietrzna kontrolowana (Controlled airspace). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach, w której służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana zgodnie z klasyfikacją przestrzeni powietrznej. Uwaga.- Wyrażenie "przestrzeń powietrzna kontrolowana" jest określeniem ogólnym, które obejmuje przestrzeń powietrzną ATS klasy A, B, C, D i E, jak podano w ust. 2.6. Punkt drogi RNAV (Waypoint). Ustalone miejsce geograficzne wykorzystywane do określenia trasy nawigacji obszarowej lub toru lotu statku powietrznego, stosującego nawigację obszarową. Punkty drogi RNAV określane są jako: Punkt drogi RNAV "Fly-by". Punkt, przed którym, w celu wejścia po stycznej na następny odcinek trasy lub procedury, należy wykonać zakręt z wyprzedzeniem, lub Punkt drogi RNAV "Flyover". Punkt, w którym rozpoczyna się zakręt w celu wejścia na następny odcinek trasy lub procedury. Punkt meldowania (Reporting point). Określone miejsce geograficzne, w odniesieniu do którego jest podawana pozycja statku powietrznego. Punkt przekazania kontroli (Transfer of control point). Określony punkt znajdujący się na torze lotu statku powietrznego, w którym odpowiedzialność za zapewnienie statkowi powietrznemu służby kontroli ruchu lotniczego jest przekazywana z jednego organu kontroli lub stanowiska kontroli do następnego. Punkt zmiany namiaru (Change-over point). Punkt, w którym statek powietrzny wykonujący lot na odcinku trasy ATS, określonym za pomocą ogólnokierunkowych radiolatarni bardzo wielkiej częstotliwości, przejdzie - według przewidywań - z wykorzystywania, jako podstawowej pomocy prowadzącej, urządzenia znajdującego się za statkiem powietrznym na wykorzystywanie następnego urządzenia, które znajduje się przed statkiem powietrznym. Uwaga.- Punkty zmiany namiaru są ustalane w celu zapewnienia optymalnego zrównoważenia pod względem natężenia i jakości sygnału między urządzeniami na wszystkich wykorzystywanych poziomach i w celu zapewnienia tego samego źródła informacji azymutalnej dla wszystkich statków powietrznych wykonujących loty wzdłuż tej samej części odcinka trasy. Rada dla zapobieżenia kolizji (Traffic avoidance advice). Rada udzielana przez organ służb ruchu lotniczego, określająca manewry pomagające pilotowi uniknąć kolizji. Radiotelefonia (Radiotelephony). Rodzaj łączności radiowej przeznaczonej przede wszystkim do wymiany informacji w postaci fonicznej. Rejon Informacji powietrznej (FIR) (Flight information region). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach, w której zapewniona jest służba informacji powietrznej i służba alarmowa. Rejon kontrolowany lotnisk(a) (TMA) (Terminal control area). Część obszaru kontrolowanego, ustanawiana zwykle u zbiegu tras ATS w pobliżu jednego lotniska lub kilku ważniejszych lotnisk. Rodzaj RNP (RNP type). Wartość graniczna wyrażona jako odległość w milach morskich od planowanej pozycji, w granicach której lot będzie wykonywany przez minimum 95% ogólnego czasu lotu. Przykład.- RNP 4 określa nawigacyjną dokładność plus lub minus 7,4 km (4 NM), uwzględniając 95-procentową wartość ogólnego czasu lotu. Ruch lotniczy (Air traffic). Ruch wszystkich statków powietrznych podczas lotu oraz na polu manewrowym lotniska. Ruch lotniskowy (Aerodrome traffic). Wszelki ruch na polu manewrowym lotniska i ruch wszystkich statków powietrznych wykonujących loty w pobliżu lotniska. Uwaga.- Statek powietrzny jest w pobliżu lotniska, gdy znajduje się w kręgu nadlotniskowym, względnie wchodzi w ten krąg lub wychodzi z niego. Ruchoma służba lotnicza (Aeronautical mobile service). Służba między stacjami lotniczymi a stacjami pokładowymi lub między stacjami pokładowymi, w której mogą uczestniczyć stacje statków ratowniczych. Do służby tej mogą być również włączone radiolatarnie wskazujące miejsce zagrożenia, pracujące na częstotliwościach używanych w niebezpieczeństwie i sytuacjach zagrożenia. Służba alarmowa (Alerting service). Służba ustanowiona w celu zawiadamiania właściwych organizacji o statkach powietrznych potrzebujących pomocy w zakresie poszukiwania i ratownictwa oraz w celu współdziałania z tymi organizacjami w razie potrzeby. Służba automatycznej informacji lotniskowej (ATIS) (Automatic terminal information service). Automatyczne dostarczanie bieżących, rutynowych informacji przylatującym i odlatującym statkom powietrznym, nieprzerwanie przez 24 godziny lub przez określoną część tego okresu: Służba automatycznej informacji lotniskowej (D-ATIS) (Data link-automatic terminal information service). Dostarczanie ATIS linią przesyłania danych. Foniczna służba automatycznej informacji lotniskowej (Foniczny ATIS) (Voice-automatic terminal information service). Dostarczanie ATIS poprzez ciągłe i powtarzające się foniczne rozgłaszanie. Służba informacji powietrznej (Flight information service). Służba ustanowiona w celu udzielania wskazówek i informacji użytecznych dla bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów. Służba kontroli lotniska (Aerodrome control service). Służba kontroli ruchu lotniczego dla ruchu lotniskowego. Służba kontroli obszaru (Area control service). Służba kontroli ruchu lotniczego dla lotów kontrolowanych, wykonywanych w obszarach kontrolowanych. Służba kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control service). Służba ustanowiona w celu: a) zapobiegania kolizjom: - między statkami powietrznymi w locie i - statków powietrznych na polu manewrowym: z przeszkodami i innymi statkami powietrznymi; i b) usprawniania i utrzymywania uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego. Służba kontroli zbliżania (Approach control service). Służba kontroli ruchu lotniczego dla lotów kontrolowanych przylatujących lub odlatujących statków powietrznych. Służba obsługi płyty (Apron menagement service). Służba zapewniająca regulację działań oraz ruch statków powietrznych i pojazdów na płycie. Służba ruchu lotniczego (ATS) (Air traffic service). Wyrażenie ogólne oznaczające odpowiednio: służbę informacji powietrznej, służbę alarmową, służbę kontroli ruchu lotniczego (służba kontroli obszaru, służba kontroli zbliżania lub służba kontroli lotniska). Spójność (danych lotniczych) (Integrity (aeronautical data)). Stopień pewności, że dane lotnicze i ich wartości nie zostały utracone bądź zmienione od czasu ich przekazania lub autoryzowanej zmiany. Stacja lotnicza (Aeronautical station). Stacja naziemna ruchomej służby lotniczej. W razie konieczności stacja lotnicza może być umieszczona np. na pokładzie statku wodnego lub platformie morskiej. Stała służba lotnicza (AFS) (Aeronautical fixed service). Służba telekomunikacyjna między określonymi punktami stałymi, przeznaczona głównie do zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi powietrznej oraz regularnego, sprawnego i ekonomicznego działania służb ruchu lotniczego. Strefa kontrolowana lotniska (Control zone). Przestrzeń powietrzna kontrolowana rozciągająca się od powierzchni ziemi do określonej górnej granicy. System łączności konferencyjnej (Conference communications). Urządzenia łączności, za pomocą których może być prowadzona bezpośrednia rozmowa foniczna między trzema lub więcej punktami jednocześnie. Telekomunikacyjna stacja lotnicza (Aeronautical telecommunication station). Stacja telekomunikacyjnej służby lotniczej. Trasa ATS (ATS route). Określona trasa przeznaczona do kanalizowania przepływu ruchu według potrzeby, w celu zapewnienia służb ruchu lotniczego. Uwaga 1.- Wyrażenie "trasa ATS" jest używane do określenia odpowiednio: drogi lotniczej, trasy kontrolowanej lub niekontrolowanej, trasy dolotu lub odlotu itp. Uwaga 2.- Trasa ATS jest określana przez charakterystyki, które zawierają: oznacznik trasy ATS, kąt drogi do lub od znaczących punktów nawigacyjnych (punktów drogi RNAV), odległość między znaczącymi punktami nawigacyjnymi, wymagania dotyczące meldunków i najmniejszą bezpieczną wysokość bezwzględną. Trasa nawigacji obszarowej (Area navigation route). Trasa ATS, ustanowiona dla statków powietrznych, które mogą stosować nawigację obszarową. Użytkownik (Operator). Osoba, organizacja lub przedsiębiorstwo zajmujące się lub zamierzające zajmować się operacjami statków powietrznych. VFR. Skrót oznaczający przepisy wykonywania lotów z widocznością. VMC. Skrót oznaczający warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością. Warunki meteorologiczne dla lotów według wskazań przyrządów (IMC) (Instrument meteorological conditions). Warunki meteorologiczne wyrażone widzialnością, odległością od chmur i pułapem chmur, mniejsze niż minima warunków meteorologicznych ustalonych dla lotów z widocznością. Uwaga.- Minima warunków meteorologicznych dla lotów z widocznością podane są w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414). Warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością (VMC) (Visual meteorological conditions). Warunki meteorologiczne wyrażone widzialnością, odległością od chmur i pułapem chmur, równe lub większe od ustalonych minimów. Uwaga.- Minima warunków meteorologicznych dla lotów z widocznością podane są w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414). Wymagana charakterystyka nawigacyjna (RNP) (Required navigation performance). Określenie charakterystyki nawigacyjnej niezbędnej do wykonywania lotów w granicach określonej przestrzeni powietrznej. Uwaga.- Charakterystyka nawigacyjna i wymagania są określane dla różnych rodzajów RNP i różnych zastosowań. Wysokość bezwzględna (Altitude). Odległość pionowa poziomu, punktu lub przedmiotu rozpatrywanego jako punkt mierzona od średniego poziomu morza (MSL). Wysokość względna (Height). Odległość pionowa poziomu punktu lub przedmiotu rozpatrywanego jako punkt, mierzona od określonego poziomu odniesienia. Zakręt podstawowy (Base turn). Zakręt wykonywany przez statek powietrzny podczas podejścia początkowego, między końcem drogi odlotu a początkiem drogi podejścia pośredniego lub końcowego. Kierunki tych dróg nie są przeciwne. Uwaga.- Zakręty podstawowe mogą być wyznaczone do wykonywania w locie poziomym lub podczas zniżania, stosownie do warunków ustalonych dla każdej indywidualnej procedury. Zarządzanie przepływem ruchu lotniczego (ATFM) (Air traffic flow management). Służba ustanowiona w celu przyczyniania się do bezpiecznego, uporządkowanego i szybkiego przepływu ruchu lotniczego poprzez zapewnianie wykorzystania w maksymalnym stopniu pojemności ATC i aby wielkość tego ruchu była zgodna z pojemnością deklarowaną przez właściwy organ ATS. Zasięg widzenia wzdłuż drogi startowej (Runway visual range (RVR)). Odległość, w granicach której pilot statku powietrznego znajdującego się na podłużnej osi drogi startowej może widzieć oznaczenia na powierzchni drogi startowej albo światła wyznaczające drogę startową lub światła wyznaczające jej oś. Zbiór Informacji Lotniczych - Polska (AIP Polska) (Aeronautical Information Publication - Poland (AIP Poland)). Publikacja wydawana przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, zawierająca informacje lotnicze o charakterze trwałym, istotne dla żeglugi powietrznej, a dotyczące Rejonu Informacji Powietrznej Warszawa. Zezwolenie kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control clearance). Upoważnienie dowódcy statku powietrznego do postępowania zgodnie z warunkami określonymi przez organ kontroli ruchu lotniczego. Uwaga 1.- Zamiast wyrażenia "zezwolenie kontroli ruchu lotniczego" w tekście jest stosowana często dla wygody skrócona forma "zezwolenie". Uwaga 2.- Do skróconej formy wyrażenia "zezwolenie" mogą być dodane słowa "na kołowanie", "na start", "na odlot", "na lot po trasie", "na podejście" lub "na lądowanie" w celu wskazania tej części fazy lotu, do której odnosi się zezwolenie kontroli ruchu lotniczego. Zezwolenie z wyprzedzeniem (Downstream clearence). Warunkowe zezwolenie wydawane statkowi powietrznemu przez organ kontroli ruchu lotniczego, który w chwili wydawania zezwolenia nie zapewnia służby kontroli ruchu lotniczego danemu statkowi powietrznemu. Uwaga.- Procedura ta jest inicjowana wyłącznie przez załogę statku powietrznego. Znaczący punkt nawigacyjny (Significant point). Ustalone miejsce geograficzne wykorzystywane do określania przebiegu trasy ATS lub toru lotu statku powietrznego albo do innych celów nawigacyjnych i ATS. ROZDZIAŁ 2. PRZEPISY OGÓLNE 2.1. Organizacja i zadania organów pełniących służby ruchu lotniczego 2.1.1. Polski państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, zwany dalej "państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym", zapewnia działanie podległych organów pełniących służby ruchu lotniczego w Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa. 2.1.1.1. W celu wykonania zadań, o których mowa w pkt 2.1.1., państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym: a) ustanawia odpowiednie organy służb ruchu lotniczego i zapewnia im konieczne środki działania; b) wydaje zarządzenia i instrukcje regulujące działanie tych organów; c) zawiera porozumienia o współpracy z innymi organami zarządzania ruchem lotniczym; d) publikuje, w trybie ustalonym odrębnymi przepisami, informacje lotnicze użyteczne dla bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów w Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa. 2.1.2. Zarządzający lotniskiem, na którym nie działają organy kontroli ruchu lotniczego, zapewnia działanie organu pełniącego służbę informacji powietrznej i służbę alarmową w przestrzeni powietrznej niekontrolowanej przydzielonej danemu lotnisku. 2.1.2.1. W celu wykonania zadań wymienionych w ust. 2.1.2. zarządzający lotniskiem: a) ustanawia odpowiedni organ i zapewnia temu organowi konieczne środki działania; b) wydaje, w uzgodnieniu z państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym, zarządzenia i instrukcje regulujące działanie tego organu; c) przekazuje do publikacji, w trybie ustalonym odrębnymi przepisami, informacje lotnicze użyteczne do bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów w przydzielonej przestrzeni powietrznej. 2.1.3. Różnice występujące między przepisami w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego a Aneksem 11 pt. Służby ruchu lotniczego publikuje państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska na wniosek Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 2.1.4. Z chwilą ustalenia służb ruchu lotniczego powinny być publikowane niezbędne informacje dla umożliwienia korzystania z tych służb. 2.2. Cel służb ruchu lotniczego Celem działania służb ruchu lotniczego jest: a) zapobieganie kolizjom podczas lotu statków powietrznych ze sobą; b) zapobieganie kolizjom statków powietrznych ze sobą na polu manewrowym i z przeszkodami na tym polu; c) usprawnianie i utrzymywanie uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego; d) udzielanie wskazówek i informacji użytecznych dla bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów; e) zawiadamianie o statkach powietrznych potrzebujących pomocy organu odpowiedzialnego za uruchomienie systemu ratownictwa lotniczego i współdziałanie z tym organem w razie potrzeby. 2.3. Podział służb ruchu lotniczego Na służby ruchu lotniczego składają się: 2.3.1. Służba kontroli ruchu lotniczego, spełniająca zadania wymienione w ust. 2.2. lit. a-c, która dzieli się na trzy następujące części: a) Służbę kontroli obszaru: zapewniającą służbę kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych, z wyjątkiem części lotu określonych w lit. b) i c) poniżej, w celu spełnienia zadań wymienionych w ust. 2.2. lit. a) i c); b) Służbę kontroli zbliżania: zapewniającą służbę kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do części lotów kontrolowanych, związanych z przylotem i odlotem, w celu spełnienia zadań wymienionych w ust. 2.2. lit. a) i c); c) Służbę kontroli lotniska: zapewniająca służbę kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do ruchu lotniskowego, z wyjątkiem części lotów określonych w lit. b) powyżej, w celu spełnienia zadań wymienionych w ust. 2.2. lit. a), b) i c). 2.3.2. Służba informacji powietrznej, spełniająca zadania wymienione w ust. 2.2. lit. d). 2.3.3. Służba alarmowa, spełniająca zadania wymienione w ust. 2.2. lit. e). 2.4. Określenie potrzeby ustanowienia służb ruchu lotniczego 2.4.1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego określa potrzebę zapewnienia odpowiednich służb ruchu lotniczego, biorąc pod uwagę następujące czynniki: a) rodzaje występującego ruchu lotniczego; b) natężenie ruchu lotniczego; c) warunki meteorologiczne; d) inne czynniki mogące mieć znaczenie. 2.4.2. Posiadanie systemów zapobiegania kolizjom (ACAS) na pokładzie statków powietrznych wykonujących lot w danym obszarze nie jest czynnikiem wpływającym na potrzebę ustanawiania służb ruchu lotniczego w tym obszarze. 2.5. Wyznaczanie części przestrzeni powietrznej i lotnisk kontrolowanych, gdzie będą zapewniane służby ruchu lotniczego 2.5.1. Po podjęciu przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego decyzji o zapewnianiu służby ruchu lotniczego w pewnych częściach przestrzeni lub na wybranych lotniskach - należy te fragmenty przestrzeni i te lotniska oznaczać w sposób odpowiedni do rodzaju zapewnianej służby. 2.5.2. Poszczególne części przestrzeni lub wybrane lotniska należy oznaczać zgodnie z następującymi zasadami: 2.5.2.1. Rejon Informacji Powietrznej Warszawa. Ta część przestrzeni powietrznej, w której w myśl umów międzynarodowych służba informacji powietrznej i służba alarmowa jest zapewniana przez polskie organy służb ruchu lotniczego. 2.5.2.2. Obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk 2.5.2.2.1. Części przestrzeni powietrznej, co do których zdecydowano, że będzie tam zapewniona służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów IFR, powinny być wyznaczone jako obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk. 2.5.2.2.1.1. Części przestrzeni powietrznej kontrolowanej, w których ustalono, że służba kontroli ruchu lotniczego będzie także zapewniana dla lotów VFR, powinny być wyznaczane jako przestrzenie klasy B, C lub D. 2.5.2.2.2. Jeśli obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk wyznaczono w obrębie rejonu informacji powietrznej, to muszą one stanowić część tego rejonu. 2.5.2.3. Lotniska kontrolowane. Lotniska, co do których zdecydowano, że będzie tam zapewniona służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do ruchu lotniskowego, powinny być wyznaczane jako lotniska kontrolowane. 2.6. Klasyfikacja przestrzeni powietrznych 2.6.1. Przestrzenie powietrzne służb ruchu lotniczego klasyfikuje się i oznacza, jak następuje: Klasa A. Zezwala się tylko na loty IFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę kontroli ruchu lotniczego i separacje. Klasa B. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę kontroli ruchu lotniczego i separacje. Klasa C. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę kontroli ruchu lotniczego. Loty IFR są separowane od innych lotów IFR i od lotów VFR. Loty VFR są separowane od lotów IFR i zapewniana jest im informacja o ruchu w stosunku do wszystkich innych lotów VFR. Klasa D. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom zapewnia się służbę kontroli ruchu lotniczego. Loty IFR są separowane od innych lotów IFR i zapewniana jest im informacja o ruchu w stosunku do wszystkich innych lotów. Klasa E. Zezwala się na loty IFR i VFR; lotom IFR zapewnia się służbę kontroli ruchu lotniczego i są separowane od innych lotów IFR. Wszystkim lotom zapewniana jest informacja o ruchu, jeżeli jest to możliwe. Klasa E nie powinna być stosowana w strefach kontrolowanych lotniska. Klasa F. Zezwala się na loty IFR i VFR; wszystkim lotom IFR zapewnia się służbę doradczą ruchu lotniczego, a wszystkim lotom udostępnia się na żądanie służbę informacji powietrznej. Klasa G. Zezwala się na loty IFR i VFR i udostępnia się na żądanie służbę informacji powietrznej. 2.6.2. Klasy poszczególnych części Rejonu Informacji Powietrznej Warszawa są podane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska. 2.6.3. Wymagania dla lotów w obrębie każdej klasy przestrzeni powietrznej są zawarte w dodatku 4 do niniejszych przepisów. Uwaga.- Gdy przestrzeń powietrzna ATS jednej klasy sąsiaduje w pionie z przestrzenią powietrzną ATS innej klasy, czyli gdy są rozmieszczone jedna nad drugą, wówczas na poziomie stanowiącym granicę między tymi przestrzeniami obowiązują zasady właściwe dla przestrzeni powietrznej z mniej restrykcyjnymi ograniczeniami. 2.7. Wymagana charakterystyka nawigacyjna (RNP) dla operacji trasowych 2.7.1. Rodzaje RNP stosowane w Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa określa Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego na wniosek państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym. 2.7.2. W miarę możności dla trasowych faz lotu powinno się wprowadzać rodzaje RNP: RNP1, RNP4, RNP10, RNP12,6 i RNP20. 2.7.3. Rodzaj RNP powinien być określany odpowiednio do poziomu łączności, wyposażenia nawigacyjnego i służby ruchu lotniczego zapewnianej w danej przestrzeni powietrznej. Uwaga.- Rodzaje RNP i związane z nimi procedury są zawarte w Podręczniku Wymaganej Charakterystyki Nawigacyjnej (RNP) (Doc 9613). 2.8. Wyznaczanie organów zapewniających służby ruchu lotniczego 2.8.1. Centra informacji powietrznej ustanawia się celem zapewnienia służby informacji powietrznej i służby alarmowej poza przestrzenią powietrzną kontrolowaną, z wyłączeniem stref ruchu lotniskowego lotnisk niekontrolowanych. 2.8.2. Służbę informacji powietrznej i służbę alarmową w strefach ruchu lotniskowego lotnisk niekontrolowanych zapewniają informatorzy lotniskowej służby informacji powietrznej. 2.8.3. Organy kontroli ruchu lotniczego ustanawia się dla zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego, służby informacji powietrznej i służby alarmowej w obszarach kontrolowanych, strefach kontrolowanych lotnisk i na lotniskach kontrolowanych. Uwaga 1.- Rodzaje służb, które będą zapewniane przez poszczególne organy kontroli ruchu lotniczego, są podane w ust. 3.2. Uwaga 2.- Powyższe zapisy nie wykluczają delegowania odpowiedzialności za zapewnianie służb ruchu lotniczego przez jeden organ służby ruchu lotniczego innemu organowi równorzędnej służby. 2.9. Rejon informacji powietrznej, obszary kontrolowane i strefy kontrolowane lotnisk 2.9.1. Zaleca się, aby wyznaczenie granic przestrzeni powietrznej, w której będą zapewnione służby ruchu lotniczego, uwzględniało przede wszystkim przebieg tras oraz potrzebę istnienia sprawnej służby niż układ granic państwowych. Uwaga 1.- Zaleca się zawieranie porozumień dopuszczających ustalanie granic przestrzeni powietrznej, wykraczających poza granice państwowe, jeżeli przyczyni się to do sprawniejszego zapewnienia służb ruchu lotniczego (patrz ust. 2.1.1.). Porozumienia pozwalające na wyznaczanie granic przestrzeni powietrznej liniami prostymi, będą bardzo dogodne, np. gdy organy służb ruchu lotniczego będą stosowały technikę przetwarzania danych. Uwaga 2.- W przypadku gdy ustalone granice przestrzeni powietrznej pokrywają się z granicami państwowymi, istnieje potrzeba wspólnego uzgodnienia rozmieszczenia odpowiednich punktów przekazywania kontroli. 2.9.2. Rejon informacji powietrznej 2.9.2.1. Rejon informacji powietrznej powinien być wyznaczony tak, aby obejmował cały układ tras lotniczych, które mają być obsługiwane. 2.9.2.2. Rejon informacji powietrznej powinien obejmować całą przestrzeń powietrzną, zawartą w jego bocznych granicach, chyba że zostanie ograniczony przez górny rejon informacji powietrznej. 2.9.2.3. Jeżeli rejon informacji powietrznej jest ograniczony górnym rejonem informacji powietrznej, wówczas dolna granica ustalona dla górnego rejonu informacji powietrznej powinna tworzyć górną pionową granicę rejonu informacji powietrznej, a jednocześnie pokrywać się z jednym z poziomów przelotów VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414), dodatek 3. Uwaga.- W przypadku ustanowienia górnego rejonu informacji powietrznej stosowane tam procedury nie muszą być identyczne z procedurami stosowanymi w rejonie informacji powietrznej, znajdującym się pod nim. 2.9.3. Obszary kontrolowane 2.9.3.1. Obszary kontrolowane obejmujące w szczególności drogi lotnicze i rejony kontrolowane lotnisk powinny być wyznaczane tak, aby obejmowały przestrzeń powietrzną wystarczającą dla pomieszczenia torów lotów IFR lub tych ich części, w odniesieniu do których zamierza się zapewnić odpowiednie rodzaje służb kontroli ruchu lotniczego, biorąc pod uwagę możliwości pomocy nawigacyjnych wykorzystywanych w tym obszarze. Uwaga.- W obszarze kontrolowanym, innym niż przestrzeń powietrzna utworzona przez drogi lotnicze, może być ustanowiony system tras, który ułatwi zapewnienie kontroli ruchu lotniczego. 2.9.3.2. Dolna granica obszaru kontrolowanego powinna być ustalona na wysokości nie mniejszej niż 200 m (700 ft) nad powierzchnią ziemi lub wody. Uwaga.- Powyższy zapis nie oznacza, że dolna granica musi być ustalona jednolicie w danym obszarze (patrz rys. A-5 w Podręczniku Planowania Służb Ruchu Lotniczego (Doc 9426), część 1, dział 2, rozdział 3). 2.9.3.2.1. Gdy to możliwe i konieczne w celu zapewnienia swobody w wykonywaniu lotów VFR poniżej obszaru kontrolowanego, dolna granica obszaru kontrolowanego powinna być ustalona na większej wysokości, niż przewiduje to minimum określone w ust. 2.9.3.2. 2.9.3.2.2. Jeżeli dolna granica obszaru kontrolowanego znajduje się na wysokości powyżej 900 m (3.000 ft) n.p.m., to granica ta powinna pokrywać się z jednym z poziomów przelotu VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414), dodatek 3. Uwaga.- Wybrany poziom przelotu dla lotów VFR powinien być taki, przy którym przewidywane wahania lokalnego ciśnienia atmosferycznego nie spowodują obniżania się tej granicy do wysokości względnej poniżej 200 m (700 ft) nad powierzchnią ziemi lub wodą. 2.9.3.3. Górna granica obszaru kontrolowanego powinna być ustalona, gdy: a) służba kontroli ruchu lotniczego nie będzie zapewniona powyżej takiej granicy; lub b) obszar kontrolowany znajduje się poniżej górnego obszaru kontrolowanego, w którym to przypadku górna granica tego dolnego obszaru powinna się pokrywać z dolną granicą górnego obszaru kontrolowanego. Górna granica obszaru kontrolowanego powinna się pokrywać z jednym z poziomów przelotu VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414), dodatek 3. 2.9.4. Obszary kontrolowane w górnej przestrzeni powietrznej W celu usprawnienia ruchu lotniczego wskazane jest, by przy wyznaczaniu górnych rejonów informacji powietrznej lub górnych obszarów kontrolowanych zapewnić podział przestrzeni minimalizujący ilość elementów przestrzeni powietrznej, przez które statek powietrzny wykonujący lot na dużej wysokości musiałby przelatywać. Należy również zapewnić pokrywanie się granic wyznaczanych górnych elementów przestrzeni z istniejącymi już granicami dolnych jej elementów. 2.9.5. Strefy kontrolowane lotnisk 2.9.5.1. Boczne granice stref kontrolowanych lotnisk powinny obejmować co najmniej te części przestrzeni powietrznej poza obszarami kontrolowanymi, które zawierają tory lotów IFR statków powietrznych przylatujących na lotniska i odlatujących z lotnisk, które mogą być wykorzystywane w IMC. Uwaga.- Statki powietrzne oczekujące na lądowanie w pobliżu lotnisk uważane są za statki przylatujące. 2.9.5.2. Boczne granice strefy kontrolowanej lotniska powinny sięgać co najmniej 9,3 km (5 NM) od środka danego lotniska lub środków lotnisk, w kierunkach, z których mogą być wykonywane podejścia do lądowania. Uwaga.- Strefa kontrolowana lotniska może obejmować dwa lub więcej lotnisk położonych obok siebie. 2.9.5.3. Jeżeli strefa kontrolowana lotniska znajduje się w granicach bocznych obszaru kontrolowanego, to powinna się rozciągać od powierzchni ziemi przynajmniej do dolnej granicy obszaru kontrolowanego. Uwaga 1.- W razie potrzeby można ustalić górną granicę strefy kontrolowanej lotniska na poziomie wyższym niż dolna granica znajdującego się nad nią obszaru kontrolowanego. Uwaga 2.- Zapis pkt 2.9.5.3 nie oznacza, że strefa kontrolowana lotniska w całości rozpoczyna się od powierzchni ziemi lub wody. 2.9.5.4. Jeżeli strefa kontrolowana lotniska znajduje się poza bocznymi granicami obszaru kontrolowanego, to należy ustalić jej górną granicę. 2.9.5.5. Jeżeli ustalono górną granicę strefy kontrolowanej lotniska na poziomie wyższym niż poziom dolnej granicy obszaru kontrolowanego znajdującego się nad nią, względnie jeżeli strefa kontrolowana lotniska znajduje się poza bocznymi granicami obszaru kontrolowanego, to jej górna granica powinna być ustalona na poziomie, który może być łatwo określony przez pilotów. Gdy granica ta znajduje się powyżej 900 m (3.000 ft) AMSL, to powinna się pokrywać z jednym z poziomów przelotów VFR podanych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414), dodatek 3. Uwaga.- Wybrany poziom przelotu dla lotów VFR - w razie stosowania go - powinien być taki, przy którym przewidywane wahania lokalnego ciśnienia atmosferycznego nie spowodują obniżenia się tej granicy do wysokości względnej mniejszej niż 200 m (700 ft) nad ziemią lub wodą. 2.10. Oznaczenie organów służb ruchu lotniczego i przestrzeni powietrznych 2.10.1. Centrom kontroli obszaru i centrom informacji powietrznej należy przydzielić oznaczenia na podstawie nazwy pobliskiego miasta lub obiektu geograficznego. 2.10.2. Organom kontroli lotniska i organom kontroli zbliżania należy przydzielać oznaczenia na podstawie nazwy lotniska, na którym się znajdują, pobliskiego miasta lub obiektu geograficznego. 2.10.3. Strefom kontrolowanym lotniska i obszarom kontrolowanym należy przydzielać oznaczenia na podstawie organu, któremu ta przestrzeń powietrzna podlega. 2.11. Ustalanie i oznaczanie tras ATS 2.11.1. Przy ustalaniu tras ATS powinna być zapewniona ochronna przestrzeń powietrzna wzdłuż każdej trasy ATS i bezpieczna odległość między przyległymi trasami ATS. 2.11.2. Gdy dyktują to względy natężenia ruchu, jego złożoność lub charakter, wówczas należy ustalić specjalne trasy ruchu na małych wysokościach. Przy ustalaniu bocznych odległości między takimi trasami należy uwzględnić nawigacyjne wyposażenie pokładowe statków powietrznych. 2.11.3. Trasy ATS powinny być oznaczone za pomocą oznaczników. 2.11.4. Oznaczniki dla tras ATS innych niż standardowe trasy odlotu i dolotu powinny być ustalane zgodnie z zasadami podanymi w dodatku 1. 2.11.5. Standardowe trasy odlotu i dolotu oraz związane z nimi procedury powinny być oznaczane zgodnie z zasadami podanymi w dodatku 3. Uwaga 1.- Wskazówki dotyczące ustalania tras ATS są zawarte w Podręczniku Planowania Służb Ruchu Lotniczego (Doc 9426). Uwaga 2.- Wskazówki dotyczące ustalania tras ATS wyznaczanych przez VOR są zawarte w odrębnych przepisach. Uwaga 3.- Odstęp między równoległymi liniami dróg lub liniami centralnymi tras ATS, dla których jest określony rodzaj RNP, będzie zależny od stosowanego odpowiedniego rodzaju RNP. Wskazówki dotyczące ustalania tras ATS dla statków powietrznych z wyposażeniem RNAV i odstępów między trasami opartymi na rodzaju RNP są zawarte w odrębnych przepisach. 2.12. Ustalanie punktów zmiany namiaru 2.12.1. Punkty zmiany namiaru należy ustalać na odcinkach tras ATS określonych za pomocą ogólnokierunkowych radiolatarni bardzo wielkiej częstotliwości, gdy ułatwi to dokładną nawigację na odcinkach danej trasy. Ustalanie punktów zmiany namiaru należy ograniczyć do odcinków trasy o długości 110 km (60 NM) lub więcej, z wyjątkiem przypadków, gdy trudny układ tras ATS, gęstość pomocy radionawigacyjnych lub inne techniczne i operacyjne przyczyny uzasadniają ustalanie punktów zmiany namiaru dla krótszych odcinków tras. 2.12.2. Jeżeli punkty zmiany namiaru nie zostały ustalone inaczej ze względu na zasięgi pomocy nawigacyjnych lub kryteria ochrony częstotliwości, punktem zmiany namiaru na odcinku trasy powinien być jego środek w przypadku prostego odcinka trasy lub przecięcie radiali w przypadku odcinka trasy, który zmienia kierunek między tymi urządzeniami. Uwaga.- Wytyczne w sprawie ustalania punktów zmiany namiaru są zawarte w załączniku A do Aneksu 11. 2.13. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych i ich oznaczanie 2.13.1. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane w celu wytyczenia trasy ATS zgodnie z potrzebami służb ruchu lotniczego w zakresie informacji o postępie lotu statku powietrznego. 2.13.2. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być oznaczane za pomocą oznaczników. 2.13.3. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane i oznaczane zgodnie z zasadami podanymi w dodatku 2. 2.14. Ustalanie i oznaczanie standardowych tras kołowania statków powietrznych 2.14.1. Na lotnisku, w miarę potrzeb, powinny być ustalane standardowe trasy kołowania statków powietrznych między drogami startowymi, płytami i stanowiskami obsługi technicznej. Trasy te powinny mieć bezpośredni, nieskomplikowany przebieg, i gdy to jest praktycznie możliwe, być ustalane tak, aby zapobiec konfliktom w ruchu. 2.14.2. Standardowe trasy kołowania statków powietrznych powinny posiadać oznaczniki wyraźnie różniące się od oznaczników dróg startowych i tras ATS. 2.15. Koordynacja między użytkownikiem statku powietrznego a służbami ruchu lotniczego 2.15.1. Organy służb ruchu lotniczego przy wykonywaniu swych zadań powinny uwzględniać potrzeby użytkowników statków powietrznych wynikające z ich obowiązków określonych w przepisach w sprawie zasad eksploatacji statków powietrznych i jeżeli użytkownik tego zażąda, powinny udostępnić jemu lub jego upoważnionym przedstawicielom posiadane informacje, które umożliwią im wywiązanie się z tych obowiązków. 2.15.2. Depesze odebrane przez organ służb ruchu lotniczego (z meldunkami pozycyjnymi włącznie) powinny być natychmiast, na prośbę użytkownika, zapewniającego statkom powietrznym je nadającym służbę kontroli operacyjnej, udostępnione temu użytkownikowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi, zgodnie z lokalnymi procedurami. 2.16. Koordynacja między władzami wojskowymi a państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym 2.16.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien ustanowić i utrzymywać ścisłą współpracę z władzami wojskowymi odpowiedzialnymi za działalność, która może mieć wpływ na loty cywilnych statków powietrznych. 2.16.2. Koordynacja działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych statków powietrznych powinna być dokonywana według zasad ujętych w ust. 2.17. 2.16.3. Zapewnione powinny być warunki pozwalające na właściwą wymianę informacji dotyczącej bezpiecznego i sprawnego przebiegu lotów cywilnych statków powietrznych między organami służb ruchu lotniczego a odpowiednimi organami wojskowymi. 2.16.3.1. Na podstawie lokalnych umów i procedur organy służby ruchu lotniczego mają obowiązek przekazywania właściwym organom wojskowym istotnych danych planów lotów i informacji dotyczących lotów cywilnych statków powietrznych - na żądanie lub w sposób ciągły. Celem wyeliminowania lub ograniczenia konieczności przechwytywania państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym wyznaczy obszary lub trasy, w których wymagania przepisów w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego odnośnie do planów lotów, łączności i meldunków pozycyjnych dotyczą wszystkich cywilnych statków powietrznych bez względu na rodzaj i przepisy wykonywania lotu. W ten sposób zostanie zapewniony dostęp organów służby ruchu lotniczego do danych niezbędnych do identyfikacji lotu. 2.16.3.2. Strony umów, o których mowa w pkt 2.16.3.1, powinny ustanowić specjalne procedury w celu zapewnienia, aby: a) organy służb ruchu lotniczego były zawiadamiane, jeżeli organ wojskowy zaobserwuje, że statek powietrzny, który jest lub może być cywilnym statkiem powietrznym, zbliża się lub już wszedł do przestrzeni powietrznej, w której może okazać się konieczne dokonanie jego przechwycenia. b) dokonano wszelkich możliwych działań zmierzających do rozpoznania statku powietrznego oraz zapewnienia mu nawigacyjnego prowadzenia tak, aby uniknąć potrzeby jego przechwycenia. 2.17. Koordynacja działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych statków powietrznych 2.17.1. Podejmowanie postanowienia o działalności mogącej zagrozić bezpieczeństwu cywilnych statków powietrznych, czy to nad terytorium danego Państwa, czy też nad pełnymi morzami, powinny być uzgadniane z właściwymi władzami służby ruchu lotniczego. Koordynację tę należy zakończyć w takim terminie, aby można było na czas rozpowszechnić informację o tej działalności, zgodnie z postanowieniami Aneksu 15. 2.17.1.1. Jeżeli "właściwa władza ATS" nie jest władzą Państwa, w którym zlokalizowana jest instytucja planująca tę działalność, wstępna koordynacja powinna być dokonana za pośrednictwem władzy ATS odpowiedzialnej za przestrzeń powietrzną Państwa, w którym instytucja ta jest zlokalizowana. 2.17.2. Przedmiotem uzgodnień powinno być osiągnięcie najlepszych rozwiązań, które pozwolą na uniknięcie zagrożenia dla cywilnych statków powietrznych i zminimalizowanie utrudnień w normalnym działaniu tych statków. 2.17.2.1. Przy uzgadnianiu tych rozwiązań należy stosować następujące zasady: a) miejsce lub obszar, czasy i długotrwałość działalności powinny być tak wybrane, aby uniknąć zamknięcia lub zmiany przebiegu ustanowionych tras ATS, zablokowania najbardziej ekonomicznych poziomów lotu czy też opóźnienia rozkładowych operacji cywilnych statków powietrznych, o ile nie ma innego wyboru, b) przestrzeń powietrzna przeznaczona do przeprowadzenia działalności powinna być możliwie najmniejsza, c) powinna być zapewniona bezpośrednia łączność między organem służb ruchu lotniczego a organizacją lub organem prowadzącym działania w celu wykorzystania w przypadku zagrożenia cywilnego statku powietrznego lub powstania innych nieprzewidzianych okoliczności wymagających przerwania wykonywanych działań. 2.17.3. Właściwa władza ATS jest odpowiedzialna za inicjowanie rozpowszechnienia informacji odnośnie do przeprowadzanych działań. 2.17.4. Jeżeli działania mogące stanowić niebezpieczeństwo dla cywilnych statków powietrznych mają się odbywać regularnie lub w sposób ciągły, Komitet do Spraw Przestrzeni Powietrznej powinien zapewnić, aby wymagania wszystkich zainteresowanych stron były odpowiednio uzgadniane. 2.17.5. Odpowiednie działania powinny zostać podjęte w celu zapobiegania negatywnemu wpływowi emisji promieniowania laserowego na operacje lotnicze. Uwaga.- Materiał przewodni dotyczący zagrożenia dla operacji lotniczych ze strony emiterów laserowych zawarty jest w Podręczniku Emitery Laserowe i Bezpieczeństwo Lotów (Doc 9815). 2.17.6. Dla zapewnienia dodatkowej pojemności przestrzeni powietrznej albo poprawienia elastyczności i efektywności operacji statków powietrznych, przestrzeń powietrzna zarezerwowana dla wojskowej lub innej działalności powinna być elastycznie użytkowana. Odpowiednie procedury powinny zapewniać bezpieczny dostęp do tej przestrzeni wszystkim użytkownikom przestrzeni powietrznej. 2.18. Dane lotnicze 2.18.1. Dane lotnicze odnoszące się do służb ruchu lotniczego powinny być określane i przekazywane zgodnie z wymaganiami dokładności i spójności podanymi w tabelach od 1 do 5 dodatku 5 z uwzględnieniem ustalonych procedur systemu zarządzania jakością. Wymagania dokładności danych lotniczych oparte są na 95-procentowym poziomie ufności i w związku z tym należy rozróżnić trzy rodzaje danych pozycyjnych: punkty zmierzone (np. lokalizacje pomocy nawigacyjnych), punkty zliczone (matematyczne obliczenia na podstawie znanych punktów zmierzonych, punktów w przestrzeni, pozycji (fix)) i punkty zgłoszone (np. graniczne punkty rejonu informacji powietrznej). Uwaga.- Specyfikacje co do systemu jakości są podane w PL-15, rozdział 3. 2.18.2. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien zapewnić utrzymanie spójności danych lotniczych w całym procesie przetwarzania danych, od chwili ich pomiaru (przygotowania) do momentu wysłania do użytkowników. Wymagania odnoszące się do spójności danych lotniczych powinny się opierać na potencjalnym ryzyku wynikającym z możliwego zniekształcenia danych oraz ich przewidywanego zastosowania. Dlatego też należy stosować następującą klasyfikację i poziom spójności danych: a) dla danych krytycznych - poziom spójności 1 x 10-8: użycie zniekształconych danych stwarza duże prawdopodobieństwo, że ciągłe bezpieczeństwo lotu i lądowania statku powietrznego będzie poważnie zagrożone możliwością potencjalnej katastrofy, b) dla danych ważnych - poziom spójności 1 x 10-5: użycie zniekształconych danych stwarza małe prawdopodobieństwo, że ciągłe bezpieczeństwo lotu i lądowania statku powietrznego będzie poważnie zagrożone możliwością potencjalnej katastrofy, c) dla danych zwykłych - poziom spójności 1 x 10-3: użycie zniekształconych danych stwarza bardzo małe prawdopodobieństwo, że ciągłe bezpieczeństwo lotu i lądowania statku powietrznego będzie poważnie zagrożone możliwością potencjalnej katastrofy. 2.18.3. W czasie przechowywania lub przesyłania danych lotniczych w postaci elektronicznej należy je zabezpieczyć za pomocą cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC). W celu zapewnienia poziomu spójności krytycznych i ważnych danych lotniczych zgodnie z klasyfikacją podaną w ust. 2.18.2., należy zastosować odpowiednio 32- lub 24-bitowy algorytm cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC). 2.18.4. W celu zapewnienia poziomu spójności zwykłych danych lotniczych, zgodnie z klasyfikacją podaną w ust. 2.12.2. należy zastosować 16-bitowy algorytm cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC). Uwaga.- Wymagania jakościowe danych lotniczych (dokładność, rozróżnialność, spójność, ochrona i możliwości prześledzenia) są zawarte w Podręczniku Światowego Systemu Geodezyjnego - 1984 (Doc 9674), (World Geodetic System - 1984 Manual). Materiał pomocniczy odnoszący się do zapisów zawartych w dodatkach od 1 do 7, dotyczących publikowanych dokładności i spójności danych lotniczych jest zawarty w dokumencie RTCA nr DO-201A oraz w dokumencie Europejskiej Organizacji Wyposażenia Lotnictwa Cywilnego (EUROCAE) ED-77 - Wymagania Lotnictwa w stosunku do Informacji Lotniczych (Industry Requirements for Aeronautical Information). 2.18.5. Współrzędne geograficzne oznaczające szerokość i długość geograficzną powinny być określane i podawane państwowemu organowi zarządzania ruchem lotniczym (służbie informacji lotniczej (AIS)) w odniesieniu do systemu współrzędnych geodezyjnych Światowego Systemu Geodezyjnego - 1984 (WGS-84), ze wskazaniem tych współrzędnych geograficznych, które zostały przekształcone na współrzędne WGS-84 sposobami matematycznymi, i takich, których dokładność pomiarów podczas prac terenowych nie jest zgodna z wymaganiami dodatku 5, tabela 1. 2.18.6. Zastosowany stopień dokładności prac terenowych oraz wynikające stąd pomiary i obliczenia powinny być takie, aby końcowe operacyjne dane nawigacyjne dla poszczególnych faz lotu we właściwym układzie odniesienia, mieściły się w granicach maksymalnych odchyleń, jak to podano w tabelach zawartych w dodatku 5. Uwaga 1.- Za właściwy układ odniesienia należy uważać taki, który umożliwia zastosowanie WGS-84 w danej lokalizacji i do którego odnoszone są wszystkie współrzędne. Uwaga 2.- Specyfikacje dotyczące publikacji danych lotniczych są podane w Aneksie 4, rozdział 2 i w PL-15, rozdział 3. Uwaga 3.- Dla tych pozycji (fix) i punktów, które są używane do kilku celów, np. punkt oczekiwania lub punkt rozpoczęcia procedury po nieudanym podejściu, należy stosować większą z wymaganych dokładności. 2.19. Koordynacja między władzą meteorologiczną a państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym i zarządzającym lotniskiem 2.19.1. W celu zapewnienia statkom powietrznym otrzymywania aktualnych informacji meteorologicznych niezbędnych do wykonywania operacji powinny być dokonane uzgodnienia między władzą meteorologiczną a państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym i zarządzającym lotniskiem, aby personel zapewniający służbę ruchu lotniczego: a) niezależnie od przekazywania danych z dokonywanych przez siebie odczytów i obserwacji meteorologicznych otrzymywanych od lotniskowej stacji meteorologicznej (lub od służby meteorologicznej) przekazywał również statkom powietrznym istotne dla ruchu lotniczego obserwacje meteorologiczne własne lub też otrzymywane ze statków powietrznych; b) zawiadamiał niezwłocznie współpracujące biuro meteorologiczne o zjawiskach meteorologicznych posiadających znaczenie operacyjne, nieujętych w lotniskowym komunikacie meteorologicznym, jeżeli zostały zaobserwowane przez personel pełniący służbę ruchu lotniczego lub zakomunikowane przez statki powietrzne; c) podawał niezwłocznie do współdziałającego biura meteorologicznego otrzymane informacje dotyczące przedwybuchowej aktywności wulkanów, wybuchów wulkanów i chmur popiołów wulkanicznych. Ponadto centrum kontroli obszaru i centrum informacji powietrznej powinny przekazywać te informacje do współpracującego meteorologicznego biura nadzoru i do ośrodków doradczych ds. popiołu wulkanicznego (VAACs). Uwaga 1.- VAACs są wyznaczane na podstawie regionalnego porozumienia żeglugi powietrznej zgodnie z Aneksem 3, ust. 3.6.1. Uwaga 2.- Patrz ust. 4.2.3. odnośnie do nadawania specjalnych meldunków z powietrza. 2.19.2. Ścisła koordynacja powinna być utrzymywana między centrum kontroli obszaru a centrum informacji powietrznej i współpracującymi meteorologicznymi biurami nadzoru w tym celu, aby informacje dotyczące pyłu wulkanicznego włączone do depesz NOTAM i SIGMET były jednoznaczne. 2.20. Koordynacja między organami informacji lotniczej a organami służb ruchu lotniczego 2.20.1. W celu umożliwienia organom służby informacji lotniczej dostarczania załogom statków powietrznych aktualnej informacji niezbędnej do wykonywania operacji, organ zapewniający służbę ruchu lotniczego powinien dokonać ustaleń zobowiązujących personel służb ruchu lotniczego do przekazywania właściwemu organowi służby informacji lotniczej z minimalnym opóźnieniem: a) informacji o warunkach występujących na lotnisku; b) informacji o operacyjnym stanie urządzeń, służb i pomocy nawigacyjnych w obrębie obszaru ich odpowiedzialności; c) informacji o występowaniu działalności wulkanicznej, zaobserwowanej przez personel służb ruchu lotniczego lub zgłoszonej przez załogę statku powietrznego, i d) każdej innej informacji ważnej z operacyjnego punktu widzenia. 2.20.2. Organizacje odpowiedzialne za wprowadzenie zmian do systemu żeglugi powietrznej wprowadzając takie zmiany, powinny brać pod uwagę czas potrzebny służbom informacji lotniczej na przygotowanie, redakcję i publikację materiałów przeznaczonych do rozpowszechniania. Aby zapewnić terminowe dostarczanie tych informacji do służby informacji lotniczej, wymagana jest ścisła koordynacja między tymi służbami. 2.20.3. Szczególne znaczenie mają zmiany informacji lotniczej dotyczące map i/lub skomputeryzowanych systemów nawigacyjnych, które powinny być rozpowszechniane w systemie AIRAC zgodnie z wymaganiami PL-15, rozdział 6 i dodatek 4. Ustalone, uzgodnione na poziomie międzynarodowym daty wejścia w życie systemu AIRAC łącznie z 14-dniowym okresem przewidywanym na wysyłkę powinny być przestrzegane przez odpowiedzialne służby ruchu lotniczego przy przekazywaniu wyjściowych informacji/danych do służby informacji lotniczej. 2.20.4. Organy służb ruchu lotniczego odpowiedzialne za dostarczanie wyjściowych lotniczych informacji/danych służbom informacji lotniczej powinny to robić, uwzględniając wymagania co do dokładności i integralności danych lotniczych, jak podano w dodatku 5 do niniejszego aneksu. Uwaga 1.- Specyfikacje dotyczące wydawania NOTAM, SNOWTAM i ASHTAM są zawarte w PL-15, rozdział 5. Uwaga 2.- Meldunki dotyczące wulkanicznej aktywności zawierają informacje podane szczegółowo w Aneksie 3, rozdział 4. Uwaga 3.- Informacje AIRAC są rozsyłane przez służbę informacji lotniczej co najmniej z 42-dniowym wyprzedzeniem daty wejścia w życie tej informacji w systemie AIRAC, z tym że powinna dotrzeć do odbiorców co najmniej 28 dni przed terminem wejścia jej w życie. Uwaga 4.- Wykaz wcześniej określonych i uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym ogólnych dat wejścia w życie informacji w systemie AIRAC w odstępach 28 dni, włącznie z 6 listopada 1997 r., oraz materiał przewodni do zastosowania systemu AIRAC są zawarte w Podręczniku Służby Informacji Lotniczej (Doc 8126, rozdział 3, ust. 3.1. i rozdział 4, ust. 4.4.). 2.21. Minimalne wysokości bezwzględne lotu Minimalne wysokości bezwzględne lotu dla poszczególnych odcinków dróg lotniczych i obszarów są określone przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym na podstawie przepisów ICAO i publikowane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska. 2.22. Postępowanie w stosunku do statków powietrznych w sytuacji zagrożenia 2.22.1. Statkowi powietrznemu, o którym wiadomo lub przypuszcza się, że jest w stanie zagrożenia, w tym również zagrożonemu aktem bezprawnej ingerencji, należy udzielić pomocy oraz dać pierwszeństwo przed innymi statkami powietrznymi, uwzględniając występujące okoliczności. Uwaga.- Dla zawiadomienia o stanie zagrożenia statek powietrzny wyposażony w linię przesyłania danych i/lub transponder SSR może: a) wykorzystać mod A, kod 7700 lub b) wykorzystać mod A, kod 7500 w celu wskazania, że nastąpiła bezprawna ingerencja; lub c) wykorzystać odpowiednie możliwości ADS; lub d) nadać właściwą depeszę o zagrożeniu za pomocą CPDLC (linii przesyłania danych łączności kontroler-pilot). 2.22.1.1. W łączności między organami służb ruchu lotniczego i statkami powietrznymi w przypadku zagrożenia należy brać pod uwagę czynnik ludzki. Uwaga.- Materiały przewodnie dotyczące czynnika ludzkiego można znaleźć w Podręczniku Szkolenia w Zakresie Czynnika Ludzkiego (Doc 9683). 2.22.2. Gdy miał miejsce akt bezprawnej ingerencji na pokładzie statku powietrznego lub przypuszcza się, że on nastąpił, organy ATS powinny niezwłocznie spełniać prośby tego statku. Należy kontynuować nadawanie odpowiednich informacji dotyczących bezpieczeństwa wykonywania lotu i podejmować konieczne działania dla przyśpieszenia wykonania wszystkich etapów lotu, a szczególnie bezpiecznego lądowania statku powietrznego. 2.23. Szczególne sytuacje podczas lotu 2.23.1. Błądzące lub niezidentyfikowane statki powietrzne Uwaga 1.- Wyrażenia "błądzący statek powietrzny" i " niezidentyfikowany statek powietrzny" użyte w niniejszym dziale mają następujące znaczenia: błądzący statek powietrzny - statek powietrzny, który oddalił się znacznie od swej zamierzonej linii drogi lub który melduje, że utracił orientację, niezidentyfikowany statek powietrzny - statek powietrzny, który został zaobserwowany lub o którym zawiadomiono, że wykonuje lot w danym obszarze, lecz którego tożsamość nie została ustalona. Uwaga 2.- Statek powietrzny może być uważany w tym samym czasie za "błądzący statek" przez jeden organ i za "niezidentyfikowany statek" przez inny organ. 2.23.1.1. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się, że jakiś statek powietrzny zabłądził, to powinien niezwłocznie podjąć niezbędne działania, zgodnie z ust. 2.23.1.1.1. i 2.23.1.1.2., celem udzielenia mu pomocy i zapewnienia bezpieczeństwa jego lotu. Uwaga.- Pomoc w zakresie nawigacji dokonywana przez organ służb ruchu lotniczego jest szczególnie ważna, gdy organ ten przypuszcza, że w rezultacie błądzenia statek powietrzny wchodzi lub może wejść do przestrzeni powietrznej, gdzie występuje ryzyko przechwycenia lub inne zagrożenie dla jego bezpieczeństwa. 2.23.1.1.1. Jeżeli pozycja statku powietrznego nie jest znana, organ służb ruchu lotniczego powinien: a) starać się nawiązać dwukierunkową łączność z tym statkiem, chyba że łączność taka już istnieje; b) wykorzystać wszelkie dostępne środki w celu określenia jego pozycji; c) poinformować inne organy ATS o zabłądzeniu lub możliwości zabłądzenia statku powietrznego w ich obszarze odpowiedzialności, uwzględniając wszystkie czynniki, które mogą oddziaływać na nawigację statku powietrznego w tych okolicznościach; d) poinformować, zgodnie z lokalnie uzgodnionymi procedurami, właściwe organy wojskowe i dostarczyć im odpowiedni plan lotu oraz inne dane dotyczące błądzącego statku powietrznego; e) prosić organy, o których mowa w lit. c) i d), i inne statki powietrzne w locie o wszelką pomoc w nawiązaniu łączności z danym statkiem powietrznym i w określeniu jego pozycji. Uwaga.- Wymagania zawarte w lit. d) i e) dotyczą także organów ATS informowanych zgodnie z lit. c). 2.23.1.1.2. Gdy pozycja statku powietrznego zostanie ustalona, organ służb ruchu lotniczego powinien: a) zawiadomić statek powietrzny o jego pozycji i o postępowaniu, jakie powinien podjąć, i b) dostarczyć innym organom służb ruchu lotniczego i właściwym organom wojskowym, zgodnie z potrzebą, odpowiednie informacje o błądzącym statku powietrznym i o udzielonych mu radach. 2.23.1.2. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się o niezidentyfikowanym statku powietrznym w swojej przestrzeni powietrznej, to powinien dołożyć wszelkich starań dla jego identyfikacji, dla zapewnienia służb ruchu lotniczego lub na żądanie określonego organu wojskowego zgodnie z zawartym porozumieniem. W tym celu organ służb ruchu lotniczego powinien podjąć takie działania z niżej wymienionych, które są właściwe w danych okolicznościach: a) starać się nawiązać dwukierunkową łączność z tym statkiem; b) poprosić inne organy służb ruchu lotniczego w danym rejonie informacji powietrznej o informacje dotyczące lotu i o pomoc w nawiązaniu dwukierunkowej łączności z tym statkiem powietrznym; c) poprosić organy służb ruchu lotniczego działające w sąsiednich rejonach informacji powietrznej o informacje dotyczące lotu i o pomoc w nawiązaniu dwukierunkowej łączności z tym statkiem powietrznym; d) starać się otrzymać informacje od danych statków powietrznych znajdujących się w danym obszarze. 2.23.1.2.1. Organ służb ruchu lotniczego powinien, zgodnie z potrzebą, zawiadomić właściwy organ wojskowy o tożsamości statku powietrznego, gdy tylko tożsamość ta zostanie ustalona. 2.23.2. Przechwytywanie cywilnych statków powietrznych 2.23.2.1. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się o tym, że w przestrzeni powietrznej jemu podlegającej statek powietrzny jest przechwytywany, powinien podjąć takie działania, z niżej wymienionych, które w danych okolicznościach są właściwe: a) starać się nawiązać dwukierunkową łączność z przechwytywanym statkiem powietrznym, wykorzystując dostępne środki, włącznie z częstotliwością używaną w niebezpieczeństwie 121,5 MHz, chyba że taka łączność została ustanowiona; b) poinformować pilota przechwytywanego statku powietrznego o tym, że jest przechwytywany; c) nawiązać kontakt z organem kierującym przechwytywaniem, utrzymującym dwukierunkową łączność z przechwytującym statkiem powietrznym i przekazywać temu organowi dostępne informacje o przechwytywanym statku powietrznym; d) w miarę potrzeby dokonać retransmisji depesz między przechwytującym statkiem powietrznym lub organem kierującym przechwytywaniem a przechwytywanym statkiem powietrznym; e) w ścisłej koordynacji z organem kierującym przechwytywaniem podejmować konieczne działania dla zapewnienia bezpieczeństwa przechwytywanemu statkowi powietrznemu; f) poinformować organy służb ruchu lotniczego sąsiadujących rejonów informacji powietrznej, jeżeli okaże się, że statek powietrzny z tych rejonów zabłądził. 2.23.2.2. Gdy tylko organ służb ruchu lotniczego dowie się, że statek powietrzny jest przechwytywany poza obszarem jego odpowiedzialności, powinien podjąć takie działania, z niżej wymienionych, które w danych okolicznościach są właściwe: a) przekazać organowi służb ruchu lotniczego obsługującemu daną przestrzeń powietrzną, w której przechwytywanie ma miejsce, dostępne dane, które będą pomocne przy identyfikacji statku powietrznego, oraz poprosić o podjęcie działania zgodnie z ust. 2.23.2.1.; b) przekazać treść depesz między przechwytywanym statkiem powietrznym a właściwym organem ATS, organem kierującym przechwytywaniem lub przechwytującym statkiem powietrznym. 2.24. Czas w służbach ruchu lotniczego 2.24.1. Organy służb ruchu lotniczego powinny stosować uniwersalny czas skoordynowany (UTC) i wyrażać czas w godzinach i minutach, a gdy to konieczne - w sekundach, 24-godzinnej doby, rozpoczynając liczenie czasu od północy. 2.24.2. Organy służb ruchu lotniczego powinny być wyposażone w zegary wskazujące czas w godzinach, minutach i sekundach, wyraźnie widoczne z każdego stanowiska operacyjnego danego organu. 2.24.3. Zegary organu służb ruchu lotniczego i inne urządzenia rejestrujące czas powinny być sprawdzane w zależności od potrzeby w celu zapewnienia poprawnych wskazań czasu z dokładnością w granicach plus minus 30 sekund do UTC. Gdy przez organ służb ruchu lotniczego są wykorzystywane linie przesyłania danych, to zegary i inne urządzenia rejestrujące czas powinny być sprawdzane w miarę potrzeby w celu zapewnienia poprawności wskazań w granicach 1 sekundy do UTC. 2.24.4. Dokładny czas należy uzyskiwać ze stacji podającej standardowy czas lub, gdy jest to niemożliwe, od innego organu, który uzyskał dokładny czas z takiej stacji. 2.24.5. Organy kontroli lotniska powinny przed rozpoczęciem kołowania statku powietrznego do startu podać pilotowi dokładny czas, chyba że dokonane zostały uzgodnienia, że będzie on otrzymywał czas z innych źródeł. Ponadto organy służb ruchu lotniczego powinny podawać pilotowi czas na jego żądanie. Czas powinien być podawany z dokładnością do najbliższej pół minuty. 2.25. Wymagania dotyczące wyposażenia statków powietrznych w transpondery radaru wtórnego podające informacje o wysokości lotu na podstawie wskazań wysokościomierza barometrycznego i ich wykorzystanie Statki powietrzne wykonujące loty w obszarze kontrolowanym Rejonu Informacji Powietrznej Warszawa powinny być wyposażone w transpondery radaru wtórnego pracujące w modzie A - 4096 kodów oraz w modzie C. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym ustala zasady użytkowania transponderów radaru wtórnego i publikuje je w Zbiorze Informacji Lotniczych -Polska. 2.26. Zarządzanie bezpieczeństwem ATM 2.26.1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego opracowuje i stosuje odpowiednie programy zarządzania bezpieczeństwem ATM. Działanie to ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarządzania ruchem lotniczym w przestrzeni powietrznej i na lotniskach jest utrzymywane. 2.26.2. Dopuszczalny poziom bezpieczeństwa i cele bezpieczeństwa stosowane przy zapewnieniu ATS w przestrzeni powietrznej i na lotniskach powinny być ustanowione przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w terminie do 27 listopada 2003 r. Dopuszczalny poziom bezpieczeństwa i cele bezpieczeństwa powinny być ustalane na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej, takich jak: zatwierdzone wymagania EUROCONTROL w zakresie przepisów bezpieczeństwa ATM oraz dokumentów polityki bezpieczeństwa EUROCONTROL. Uwaga.- Dopuszczalny poziom bezpieczeństwa powinien być wyrażany ilościowo. Poniżej podano przykłady kryteriów, które mogą być wykorzystane dla wyrażenia dopuszczalnego poziomu bezpieczeństwa: a) maksymalne prawdopodobieństwo spowodowania wypadku przez system ATM; b) maksymalna liczba incydentów związanych z zarządzaniem ruchem lotniczym (zgodnie z klasyfikacją skutków zdefiniowaną w dokumentach europejskich); c) maksymalne prawdopodobieństwo niepożądanych zdarzeń, takich jak kolizja, utrata separacji, niebezpieczne zbliżenia z terenem, wtargnięcie na drogę startową; d) maksymalna liczba wypadków wyrażona jako wartość bezwzględna lub na godzinę lotu; e) maksymalna liczba wypadków, do których bezpośrednio przyczynił się system ATM, wyrażona jako wartość bezwzględna lub na godzinę lotu; f) maksymalna liczba incydentów spowodowanych przez system ATM, wyrażona jako wartość bezwzględna lub na operację lotniczą; g) maksymalna liczba incydentów, do których bezpośrednio przyczynił się system ATM, wyrażona jako wartość bezwzględna lub na operację lotniczą; h) maksymalna liczba krótkotrwałych uzasadnionych alarmów o konfliktowej sytuacji na operację lotniczą. 2.26.3. Program zarządzania bezpieczeństwem ATM powinien zawierać m.in.: a) zaakceptowaną na najwyższym szczeblu organizacyjnym państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym politykę bezpieczeństwa ATM; b) określenie odpowiedzialności osób kierujących państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym za rozwój, utrzymywanie i promocję zarządzania bezpieczeństwem; c) wymagania dla organizacji i dokumentowania systemu zarządzania bezpieczeństwem; d) sposoby promocji wśród personelu zagadnień związanych z bezpieczeństwem; e) identyfikację istniejących i potencjalnych zagrożeń oraz określenia potrzeb w zakresie działań zapobiegawczych i naprawczych; f) zapewnienie realizacji niezbędnych działań zapobiegawczych i naprawczych w celu utrzymania dopuszczalnego poziomu bezpieczeństwa; i g) zapewnienie ciągłego monitorowania i regularnej oceny osiągniętego poziomu bezpieczeństwa. 2.26.4. Każda znacząca zmiana w systemie ATM, szczególnie związana z wdrożeniem zmniejszonego minimum separacji lub nowej procedury, może być dokonana tylko wówczas, gdy ocena ryzyka oraz proces jego ograniczania potwierdzi, że dopuszczalny poziom bezpieczeństwa będzie zapewniony i gdy zostały przeprowadzone konsultacje z użytkownikami. Gdy jest to właściwe, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego powinien zapewnić wdrożenie procedur monitorowania utrzymywania poziomu bezpieczeństwa w związku z wprowadzeniem zmiany. Uwaga 1.- Gdy z powodu charakteru zmiany dopuszczalny poziom bezpieczeństwa lotów nie może być wyrażony ilościowo, wówczas ocena bezpieczeństwa może być dokonana na podstawie ewaluacji operacyjnej i dowodów jakościowych. Uwaga 2.- Szczegółowe wymagania dotyczące oceny ryzyka i procesu jego ograniczenia są zawarte w przyjętym przez ECAC dokumencie EUROCONTROL (ESARR 4). 2.27. Biegła znajomość języków 2.27.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien zapewnić, aby kontrolerzy ruchu lotniczego znali biegle język(i) używany(e) w łączności radiotelefonicznej, zgodnie z wymaganiami zawartymi w Aneksie 1. 2.27.2. Łączność pomiędzy organami kontroli ruchu lotniczego powinna być utrzymywana w języku angielskim, z wyjątkiem przypadków, gdy inny wspólnie uzgodniony język jest używany do tego celu. 2.28. Plany awaryjne 2.28.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym powinien opracować i opublikować plany awaryjne przeznaczone do zastosowania w FIR Warszawa, w przypadku przerwania lub możliwości przerwania działania służb ruchu lotniczego i związanych z nimi służb wspierających. Takie plany powinny być opracowane w ścisłej koordynacji z organami zarządzania ruchem lotniczym odpowiedzialnymi za zapewnienie służb w przyległych częściach przestrzeni powietrznej i z zainteresowanymi użytkownikami przestrzeni powietrznej oraz we współpracy z ICAO, jeśli to okaże się niezbędne. Uwaga 1.- Materiał przewodni dotyczący opracowywania, publikowania i wprowadzania w życie planów awaryjnych jest zawarty w Aneksie 11 załącznik D. Uwaga 2.- Plany awaryjne mogą stanowić czasowe odstępstwa od zatwierdzonych regionalnych Planów Żeglugi Powietrznej; takie odstępstwa są zatwierdzane, jeśli to konieczne, przez Prezydenta Rady ICAO w imieniu Rady. ROZDZIAŁ 3. SŁUŻBA KONTROLI RUCHU LOTNICZEGO 3.1. Stosowanie Służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana: a) wszystkim lotom IFR w przestrzeni powietrznej klas: A, B, C, D i E; b) wszystkim lotom VFR w przestrzeni powietrznej klas: B, C i D; c) wszystkim lotom specjalnym VFR; d) całemu ruchowi lotniskowemu na lotniskach kontrolowanych. 3.2. Zapewnianie służby kontroli ruchu lotniczego Rodzaje służby kontroli ruchu lotniczego opisane w ust. 2.3.1. powinny być zapewniane przez jej poszczególne organy, jak podano niżej: a) Służba kontroli obszaru: 1) przez centrum kontroli obszaru. b) Służba kontroli zbliżania: 1) przez organ kontroli lotniska lub centrum kontroli obszaru, jeżeli konieczne lub pożądane jest połączenie funkcji w ramach odpowiedzialności jednego organu, służby kontroli zbliżania ze służbą kontroli lotniska lub ze służbą kontroli obszaru; 2) przez organ kontroli zbliżania, jeżeli konieczne lub pożądane jest utworzenie oddzielnego organu. c) Służba kontroli lotniska: przez organ kontroli lotniska. Uwaga.- Zadanie zapewniania odpowiednich służb na płycie, np. służby zarządzania płytą, może być przydzielone organowi kontroli lotniska lub wydzielonemu organowi. 3.3. Zakres działania służby kontroli ruchu lotniczego 3.3.1. W celu zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego organ kontroli ruchu lotniczego powinien: a) otrzymywać informacje o zamierzonych ruchach każdego statku powietrznego lub o zmianach tych zamierzeń oraz bieżące informacje o postępie lotu każdego statku; b) ustalać na podstawie otrzymywanych informacji pozycje znanych mu statków powietrznych wobec siebie; c) wydawać zezwolenia i instrukcje oraz udzielać informacji w celu zapobiegania kolizjom statków powietrznych znajdujących się pod jego kontrolą oraz w celu usprawnienia i utrzymywania uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego; d) koordynować według potrzeby zezwolenia z innymi organami: 1) jeżeli bez tego uzgodnienia statek powietrzny mógłby spowodować sytuację konfliktową z innym ruchem będącym pod kontrolą tych organów; 2) przed przekazaniem kontroli nad statkiem powietrznym tym organom. 3.3.2. Informacje o ruchu statków powietrznych, łącznie z zapisem zezwoleń i instrukcji kontroli ruchu lotniczego udzielonym tym statkom, powinny być przygotowane do wglądu w taki sposób, aby można było w każdej chwili dokonać analizy tego ruchu w celu zapewnienia jego sprawnego przepływu przy zachowaniu odpowiednich separacji między statkami powietrznymi. 3.3.3. Zezwolenia i instrukcje wydawane przez organy kontroli ruchu lotniczego zapewniają separację między: a) wszystkimi lotami w przestrzeni powietrznej klas A i B; b) lotami IFR w przestrzeni powietrznej klas C, D i E; c) lotami IFR a lotami VFR w przestrzeni powietrznej klasy C; d) lotami IFR a lotami specjalnymi VFR; e) lotami specjalnymi VFR, z wyjątkiem przypadków omówionych pod lit. b) powyżej; w klasach przestrzeni powietrznej D i E, gdy zażąda tego statek powietrzny, zezwolenie może być wydane bez zapewnienia separacji w odniesieniu do określonej części danego lotu, wykonywanego w warunkach meteorologicznych dla lotów z widocznością. 3.3.4. Separacja powinna być zapewniana przez organ kontroli ruchu lotniczego przez zastosowanie przynajmniej jednego z następujących rodzajów separacji: a) separacji pionowej uzyskiwanej przez przydzielenie różnych poziomów wybranych z: 1) tabel poziomów przelotu, podanych w dodatku 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414), z wyjątkiem gdy współzależność określanych poziomów i kątów drogi nie powinna być stosowana, jeżeli podano inaczej w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska lub w zezwoleniach kontroli ruchu lotniczego; b) separacji poziomej uzyskiwanej przez zapewnienie: 1) separacji podłużnej, polegającej na zachowaniu odstępu wyrażonego czasem lub odległością między statkami powietrznymi, na tej samej, krzyżujących się lub przeciwnych liniach drogi; lub 2) separacji bocznej, utrzymując statki powietrzne na różnych trasach lub w różnych obszarach geograficznych; c) separacji mieszanej, składającej się z kombinacji separacji pionowej oraz jednej z innych rodzajów separacji podanych wyżej pod lit. b). W separacji mieszanej minima użyte dla poszczególnych rodzajów separacji mogą być niższe, jednak nie mniejsze niż połowa minimów tych separacji stosowanych oddzielnie. Separacja mieszana może być stosowana tylko na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej. 3.4. Minima separacji 3.4.1. Wyboru minimów separacji do stosowania w określonej części przestrzeni powietrznej należy dokonywać w następujący sposób: a) minima separacji powinny być wybierane spośród tych, które zostały określone w PL-4444 oraz w Dodatkowych procedurach regionalnych dla regionu Europy, z uwzględnieniem możliwości stosowania ich w istniejących okolicznościach; wybór minimów separacji powinien być dokonywany po konsultacji między właściwymi władzami ATS, odpowiedzialnymi za zapewnienie służb ruchu lotniczego w sąsiadujących przestrzeniach powietrznych, gdy: 1) ruch lotniczy będzie przechodzić z jednej sąsiadującej przestrzeni powietrznej do drugiej; 2) trasy przebiegają w takiej odległości od wspólnej granicy sąsiadujących przestrzeni powietrznych, które są mniejsze niż minima separacji stosowane w danych okolicznościach. 3.4.2. O szczegółach wybranych minimów separacji oraz o obszarach ich stosowania należy zawiadomić: a) zainteresowane organy ATS i b) pilotów i użytkowników za pomocą Zbioru Informacji Lotniczych - Polska, jeżeli separacja oparta jest na wykorzystywaniu przez statki powietrzne określonych pomocy nawigacyjnych lub określonej techniki nawigacyjnej. 3.5. Odpowiedzialność za kontrolę 3.5.1. Odpowiedzialność za kontrolę nad poszczególnymi lotami Statek powietrzny wykonujący lot kontrolowany powinien w danym czasie znajdować się pod kontrolą tylko jednego organu kontroli ruchu lotniczego. 3.5.2. Odpowiedzialność za kontrolę w określonej części przestrzeni powietrznej Za kontrolę wszystkich statków powietrznych znajdujących się w określonej części przestrzeni powietrznej powinien być odpowiedzialny tylko jeden organ kontroli ruchu lotniczego. Jednakże kontrola nad pojedynczym statkiem powietrznym lub nad grupami statków powietrznych może być przekazana innym organom kontroli ruchu lotniczego pod warunkiem, że między zainteresowanymi organami zapewniona będzie koordynacja. 3.6. Przekazywanie odpowiedzialności za kontrolę 3.6.1. Miejsce lub czas przekazywania kontroli Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazywana przez jeden organ kontroli ruchu lotniczego drugiemu organowi, zgodnie z postanowieniami ustępów od 3.6.1.1. do 3.6.1.4. 3.6.1.1. Między dwoma organami zapewniającymi służbę kontroli obszaru. Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazana przez organ zapewniający służbę kontroli obszaru w danym obszarze kontrolowanym, organowi zapewniającemu służbę kontroli obszaru w przyległym obszarze kontrolowanym, o czasie przekraczania przez statek powietrzny wspólnej granicy tych obszarów określonych przez centrum kontroli obszaru mającym kontrolę nad tym statkiem powietrznym lub może być przekazana w innym punkcie lub o czasie uzgodnionym między tymi dwoma organami. 3.6.1.2. Między organem zapewniającym służbę kontroli obszaru a organem zapewniającym służbę kontroli zbliżania. Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazana przez organ zapewniający służbę kontroli obszaru organowi zapewniającemu służbę kontroli zbliżania i odwrotnie w punkcie lub o czasie uzgodnionym między tymi dwoma organami. 3.6.1.3. Między organem zapewniającym służbę kontroli zbliżania a organem kontroli lotniska 3.6.1.3.1. Statki powietrzne przylatujące. Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym przylatującym powinna być przekazana przez organ zapewniający służbę kontroli zbliżania organowi kontroli lotniska, gdy statek powietrzny: a) znajduje się w pobliżu lotniska i: 1) uważa się, że podejście i lądowanie będzie wykonane z widocznością ziemi, lub 2) osiągnął trwałe warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością, lub b) znajduje się nad określonym punktem lub na określonym poziomie, jak podano w porozumieniu o współpracy między tymi organami lub w instrukcjach organu ATS, lub c) wylądował. Uwaga.- Nawet gdy istnieje organ kontroli zbliżania, przekazywanie kontroli nad niektórymi lotami może następować bezpośrednio z centrum kontroli obszaru do organu kontroli lotniska i odwrotnie, po uprzednim uzgodnieniu między zainteresowanymi organami, że pewna część - zależnie od sytuacji - służby kontroli zbliżania będzie zapewniona przez centrum kontroli obszaru lub organ kontroli lotniska. 3.6.1.3.2. Statki powietrzne odlatujące. Odpowiedzialność za kontrolę statku powietrznego odlatującego powinna być przekazana przez organ kontroli lotniska organowi zapewniającemu służbę kontroli zbliżania: a) gdy w pobliżu lotniska panują warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością: 1) zanim statek powietrzny oddali się od lotniska, lub 2) zanim statek powietrzny znajdzie się w warunkach meteorologicznych dla lotów według wskazań przyrządów, 3) gdy statek powietrzny znajdzie się w określonym punkcie lub na określonym poziomie, jak podano w porozumieniach o współpracy między tymi organami lub w instrukcjach organu ATS; b) gdy na lotnisku panują warunki dla lotów według wskazań przyrządów: 1) niezwłocznie gdy statek powietrzny znajdzie się w powietrzu, lub 2) znajdzie się w określonym punkcie lub na określonym poziomie, jak podano w porozumieniach o współpracy między tymi organami lub w instrukcjach organu ATS. Uwaga.- Patrz Uwaga w ust. 3.6.1.3.1. 3.6.1.4. Między sektorami/stanowiskami kontroli w obrębie tego samego organu kontroli ruchu lotniczego Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym powinna być przekazana przez jeden sektor/stanowisko kontroli drugiemu sektorowi/stanowisku kontroli w obrębie tego samego organu kontroli ruchu lotniczego - w punkcie, na poziomie lub o czasie, określonych w instrukcjach ATS lub uzgodnionych przez te sektory/stanowiska. 3.6.2. Koordynacja przekazywania kontroli 3.6.2.1. Odpowiedzialność za kontrolę nad statkiem powietrznym nie może być przekazana przez jeden organ kontroli ruchu lotniczego drugiemu organowi bez zgody organu przyjmującego kontrolę, uzyskanej stosownie do postanowień zawartych w ust. 3.6.2.2., 3.6.2.2.1., 3.6.2.2.2. i 3.6.2.3. 3.6.2.2. Organ przekazujący kontrolę powinien podać organowi przyjmującemu kontrolę informację o odpowiednich częściach bieżącego planu lotu i ewentualne inne informacje o kontroli dotyczące przekazywania. 3.6.2.2.1. W przypadku przekazywania kontroli radarowej informacje o kontroli dotyczące przekazywania powinny zawierać również dane dotyczące pozycji, a w razie potrzeby także linii drogi i prędkości statku powietrznego, zaobserwowane na wskaźniku radarowym bezpośrednio przed momentem przekazania. 3.6.2.2.2. Przy przekazywaniu kontroli z wykorzystaniem danych ADS informacja o kontroli dotycząca przekazania kontroli powinna zawierać dane o pozycji w czterech wymiarach i inne informacje w miarę potrzeby. 3.6.2.3. Organ przyjmujący kontrolę: a) powinien potwierdzić, że może przyjąć kontrolę nad statkiem powietrznym na warunkach podanych przez organ przekazujący, chyba że w wyniku uprzedniego porozumienia zawartego między zainteresowanymi organami uzgodniono, że brak takiego potwierdzenia będzie rozumiany jako potwierdzenie przyjęcia podanych warunków lub też organ ten poda konieczne zmiany, jakie powinny być wprowadzone; i b) powinien podać wszelkie inne informacje lub zezwolenia dla kolejnej części lotu, które statek powietrzny powinien mieć w chwili przekazywania. 3.6.2.4. Organ przyjmujący kontrolę powinien zawiadomić organ przekazujący kontrolę o nawiązaniu ze statkiem powietrznym dwukierunkowej łączności fonicznej i/lub za pomocą linii przesyłania danych i o przyjęciu kontroli nad tym statkiem, chyba że porozumienie zawarte między dwoma zainteresowanymi organami postanawia inaczej. 3.6.2.5. Stosowane procedury koordynacji, włącznie z punktami przekazania kontroli, powinny być podane w porozumieniach o współpracy między organami ATS lub w instrukcjach organu ATS. 3.7. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego Wydawanie zezwoleń kontroli ruchu lotniczego powinno się opierać wyłącznie na wymogach wynikających z zapewniania służby kontroli ruchu lotniczego. 3.7.1. Treść zezwoleń 3.7.1.1. Zezwolenie kontroli ruchu lotniczego powinno zawierać: a) znaki rozpoznawcze statku powietrznego, jak podano w planie lotu; b) granicę zezwolenia; c) trasę lotu; d) poziom(y) lotu dla całej trasy lub jej części i zmiany poziomów, jeżeli są konieczne. Uwaga.- Jeżeli zezwolenie dotyczące poziomów odnosi się tylko do części trasy, istotne jest, aby organ kontroli ruchu lotniczego określił punkt, do którego ważna jest część zezwolenia dotycząca poziomów, kiedykolwiek będzie to konieczne w celu zapewnienia stosowania się do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414) ust. 3.6.5.2.2. lit. a). e) wszelkie niezbędne instrukcje lub informacje dotyczące innych zagadnień, takich jak manewry podejścia lub odlotu, łączność oraz czas wygaśnięcia zezwolenia. Uwaga.- Czas wygaśnięcia zezwolenia wskazuje czas, po którym zezwolenie ulega automatycznemu anulowaniu, jeżeli lot nie został rozpoczęty. 3.7.1.2. Standardowe trasy dolotu i odlotu oraz związane z nimi procedury powinny być ustalane, gdy jest to konieczne, w celu zapewnienia: a) bezpiecznego, uporządkowanego i sprawnego przepływu ruchu lotniczego; b) opisu trasy i procedur w zezwoleniach kontroli ruchu lotniczego. 3.7.2. Zezwolenia dla lotu z prędkością zbliżoną do prędkości dźwięku 3.7.2.1. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego odnoszące się do fazy rozpędzania statku powietrznego do prędkości naddźwiękowej powinny być ważne co najmniej do końca tej fazy. 3.7.2.2. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego odnoszące się do fazy zniżania i redukcji prędkości z właściwych dla przelotu naddźwiękowego do lotu poddźwiękowego powinny zapewniać nieprzerwane zniżanie statku powietrznego co najmniej podczas całej tej fazy. 3.7.3. Potwierdzenie przez powtórzenie zezwoleń i informacji dotyczących bezpieczeństwa 3.7.3.1. Załogi statków powietrznych powinny potwierdzać przez powtórzenie te części zezwoleń i instrukcji ATC otrzymanych droga foniczną, które dotyczą zapewnienia bezpieczeństwa lotów. Niżej podane pozycje powinny być zawsze powtarzane: a) zezwolenia ATC na lot; b) zezwolenia i instrukcje na zajęcie drogi startowej, lądowanie, start, oczekiwanie przed drogą startową, przecięcia i zawracanie na drodze startowej; i c) droga startowa w użyciu, nastawy wysokościomierza, kody SSR, instrukcje dotyczące poziomu, kursu i prędkości oraz przekazywane przez kontrolera lub zawarte w rozgłaszanych komunikatach ATIS poziomy przejściowe. 3.7.3.1.1. Inne zezwolenia lub instrukcje, włącznie z warunkowymi zezwoleniami, powinny być powtarzane lub potwierdzane w taki sposób, aby nie było wątpliwości, że są one zrozumiałe i że będą stosowane. 3.7.3.1.2. Kontroler powinien weryfikować powtórzenia, aby upewnić się, że zezwolenie lub instrukcja zostały potwierdzone prawidłowo przez załogę lotniczą. Kontroler powinien podjąć niezwłocznie działania celem wyeliminowania jakichkolwiek rozbieżności stwierdzonych przy powtórzeniu. 3.7.3.2. Z wyjątkiem przypadków określonych przez właściwą władzę ATS, foniczne powtarzanie depesz CPDLC nie jest wymagane. 3.7.4. Koordynacja zezwoleń Zezwolenie kontroli ruchu powinno być skoordynowane między organami kontroli ruchu lotniczego tak, aby dotyczyło całej trasy statku powietrznego lub jej określonej części, jak podano niżej. 3.7.4.1. Zezwolenie powinno być udzielane statkowi powietrznemu na całą trasę lotu, aż do lotniska pierwszego zamierzonego lądowania, jeżeli: a) wszystkie organy, pod kontrolą których statek będzie wykonywał lot, miały możliwość skoordynowania warunków zezwolenia przed odlotem statku; lub b) istnieje uzasadniona pewność, że między organami, które będą kolejno przyjmowały kontrolę nad statkiem, zostanie we właściwym czasie dokonana koordynacja. Uwaga.- Jeżeli zezwolenie zostało udzielone dla początkowej części lotu jedynie w celu przyspieszenia ruchu statków odlatujących, następne zezwolenie wydane na trasę będzie zawierać dane, jak podano wyżej, nawet wtedy, gdy lotnisko pierwszego zamierzonego lądowania znajduje się pod kontrolą centrum kontroli obszaru innego niż ten, który udzielił zezwolenia na daną trasę. 3.7.4.2. Jeżeli koordynacja, o której mowa w ust. 3.7.4.1., nie została osiągnięta lub nie jest przewidywana, statek powietrzny powinien otrzymać zezwolenie tylko do punktu, do którego koordynacja jest wystarczająco zapewniona; przed osiągnięciem tego punktu lub w tym punkcie statek powietrzny powinien otrzymać dalsze zezwolenie lub instrukcje oczekiwania, stosownie do okoliczności. 3.7.4.2.1. W Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa zezwolenia z wyprzedzeniem (downstream clearance) nie są stosowane. 3.7.4.3. Jeżeli dowódca statku powietrznego zamierza odlecieć z lotniska znajdującego się w obszarze kontrolowanym i wejść do innego obszaru kontrolowanego w ciągu 30 minut lub w przedziale czasu uzgodnionym między zainteresowanymi centrami kontroli obszaru, koordynacja z kolejnym centrum kontroli obszaru powinna być dokonana przed wydaniem zezwolenia na odlot. 3.7.4.4. Jeżeli dowódca statku powietrznego zamierza opuścić obszar kontrolowany w celu wykonania lotu poza tą przestrzenią powietrzną kontrolowaną, a następnie ponownie wejść do tego samego lub innego obszaru kontrolowanego, to może być udzielone zezwolenie na przelot od miejsca odlotu do lotniska pierwszego zamierzonego lądowania. Zezwolenie takie lub zmiany do tego zezwolenia powinny odnosić się tylko do części lotu wykonywanego w przestrzeni powietrznej kontrolowanej. 3.7.5. Zarządzanie przepływem ruchu lotniczego 3.7.5.1. Zarządzanie przepływem ruchu lotniczego (ATFM) powinno być stosowane w przestrzeni powietrznej, gdy potrzeby ruchu lotniczego niekiedy przekraczają lub przypuszcza się, że przekroczą deklarowaną pojemność określonego systemu kontroli służb ruchu lotniczego. Uwaga.- Pojemność określonego systemu kontroli ruchu lotniczego jest ogłaszana przez właściwą władzę ATS. 3.7.5.2. ATFM jest wdrażane na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej. 3.7.5.3. Gdy organ ATC stwierdzi, że dodatkowy ruch ponad wielkość ruchu już zaakceptowanego nie może być przyjęty w określonym czasie, miejscu lub obszarze albo może być przyjmowany tylko w określonych odstępach czasu, wówczas organ ten powinien poinformować o tym organ ATFM, jak również - w określonych przypadkach - zainteresowane organy ATS. Załogi lotnicze statków powietrznych wykonujące lot do określonego miejsca lub obszaru i zainteresowani użytkownicy powinni być również informowani o przewidywanych opóźnieniach albo ograniczeniach, które będą wprowadzone. Uwaga.- Z reguły zainteresowani użytkownicy będą z wyprzedzeniem informowani o ograniczeniach wprowadzonych przez organ zarządzania przepływem ruchu lotniczego. 3.8. Kontrola ruchu osób i pojazdów na lotniskach 3.8.1. Ruch osób i pojazdów oraz statków powietrznych holowanych na polu manewrowym lotniska powinien być kontrolowany przez organ kontroli lotniska. Ma to na celu zapobiegać zagrożeniom dla tych osób, pojazdów i statków powietrznych oraz statków powietrznych lądujących, kołujących lub startujących. 3.8.2. W warunkach gdy stosowane są procedury przy ograniczonej widzialności: a) ruch osób i pojazdów na polu manewrowym lotniska powinien być ograniczony do niezbędnego minimum. Powinna być zwracana szczególna uwaga na wymagania dotyczące ochrony czułych stref ILS/MLS, gdy wykonywane jest podejście precyzyjne kategorii II i III; b) uwzględniając postanowienia w ust. 3.8.3., powinny być stosowane minima separacji między pojazdami i kołującymi statkami powietrznymi, w zależności od dostępnych pomocy; c) gdy na tej samej drodze startowej wykonywane są precyzyjne operacje według wskazań przyrządów ILS oraz MLS kategorii II lub kategorii III, wówczas zapewnia się bardziej restrykcyjną ochronę stref krytycznych i czułości ILS lub MLS. 3.8.2.1. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym określa: lotniska, na których mają obowiązywać procedury dla warunków ograniczonej widoczności, okresy ich stosowania oraz minima separacji, o których mowa w ust. 3.8.2. lit. b). 3.8.3. Pojazdom ratowniczym udającym się w celu niesienia pomocy statkom powietrznym znajdującym się w niebezpieczeństwie należy udzielać pierwszeństwa przed każdym innym ruchem naziemnym. 3.8.4. Uwzględniając postanowienia zawarte w ust. 3.8.3., pojazdy znajdujące się na polu manewrowym powinny przestrzegać następujących zasad: a) pojazdy i pojazdy holujące statki powietrzne powinny dawać pierwszeństwo drogi statkom powietrznym lądującym, startującym lub kołującym; b) pojazdy powinny dawać pierwszeństwo drogi pojazdom holującym statki powietrzne; c) pojazdy powinny dawać pierwszeństwo drogi innym pojazdom zgodnie z instrukcjami wydawanymi przez organ kontroli ruchu lotniczego; d) niezależnie od postanowień zawartych pod lit. a), b) i c) pojazdy i pojazdy holujące statki powietrzne powinny się stosować do instrukcji wydanych przez organ kontroli lotniska. 3.9. Wykorzystanie radaru Systemy radarowe powinny zapewniać zobrazowanie alarmów i ostrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa, włączając w to alarmy o konflikcie, ostrzeżenia o przewidywanym konflikcie, ostrzeżenia o minimalnej bezpiecznej wysokości bezwzględnej oraz o niezamierzonym dublowaniu kodów SSR. 3.10. Wykorzystanie radaru ruchu naziemnego (SMR) Radar ruchu naziemnego (SMR) może być używany jako pomoc w monitorowaniu ruchu statków powietrznych i pojazdów na polu manewrowym. ROZDZIAŁ 4. SŁUŻBA INFORMACJI POWIETRZNEJ 4.1. Stosowanie 4.1.1. Służba informacji powietrznej powinna być zapewniana wszystkim statkom powietrznym, których te informacje mogą dotyczyć, a także: a) którym zapewniona jest służba kontroli ruchu lotniczego; lub b) o których organy służb ruchu lotniczego zostały zawiadomione. Uwaga.- Korzystanie z usług informacji powietrznej nie zwalnia dowódcy statku powietrznego z żadnej jego odpowiedzialności i do niego należy ostateczna decyzja co do proponowanej mu zmiany planu lotu. 4.1.2. W przypadku gdy organy służb ruchu lotniczego zapewniają jednocześnie służbę informacji powietrznej oraz służbę kontroli ruchu lotniczego, zapewnienie służby kontroli ruchu lotniczego będzie miało zawsze pierwszeństwo przed służbą informacji powietrznej, kiedykolwiek zapewnienie służby kontroli ruchu lotniczego tego wymaga. Uwaga.- Uznaje się, że w pewnych okolicznościach statek powietrzny znajdujący się w fazie podejścia końcowego, lądowania, startu lub wznoszenia może żądać bezzwłocznego podania mu ważnych informacji niemających związku z zapewnieniem służby kontroli ruchu lotniczego. 4.1.3. Lotniskowa służba informacji powietrznej powinna być zapewniana wszystkim statkom powietrznym w ruchu nadlotniskowym przez odrębne wyznaczone organy tej służby. 4.2. Zakres służby informacji powietrznej 4.2.1. Służba informacji powietrznej powinna zapewniać następujące informacje: a) SIGMET i AIRMET; b) dotyczące przederupcyjnej aktywności wulkanicznej, erupcji wulkanicznej i chmur popiołów wulkanicznych; c) dotyczące przedostania się do atmosfery materiałów radioaktywnych i toksycznych chemikaliów; d) o zmianach dotyczących dostępności operacyjnej pomocy nawigacyjnych; e) o zmianach stanu lotnisk i ich urządzeń wraz z informacją o zmianie stanu pól ruchu naziemnego, gdy są one pokryte śniegiem, lodem lub znaczną warstwą wody; f) o balonach wolnych bezzałogowych; oraz inne informacje mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo lotów, jak na przykład informacja o zmianie dostępności przestrzeni powietrznej i działaniach wpływających na bezpieczeństwo statku powietrznego. 4.2.2. Służba informacji powietrznej zapewniana statkom powietrznym powinna obejmować dostarczanie poza informacjami wymienionymi w 4.2.1. również informacji dotyczących: a) warunków pogody aktualnych lub prognozowanych na lotniskach odlotu, docelowym i zapasowym; b) niebezpieczeństwa kolizji statków powietrznych wykonujących loty w przestrzeniach powietrznych klasy C, D, E, F i G; c) w miarę możliwości i gdy pilot tego zażąda - wszelkich dostępnych informacji, takich jak: radiowy znak wywoławczy, pozycja, geograficzny kąt drogi i prędkość itd. statków wodnych znajdujących się w danym obszarze wodnym - w odniesieniu do lotów wykonywanych nad tymi obszarami. Uwaga 1.- Informacja pod lit. b) obejmująca tylko znane statki powietrzne, których obecność może stwarzać niebezpieczeństwo kolizji z informowanymi statkami powietrznymi, będzie niekiedy niepełna i służby ruchu lotniczego nie mogą wziąć na siebie odpowiedzialności za udzielenie jej w każdym czasie lub za jej dokładność. Uwaga 2.- Kiedy zachodzi potrzeba uzupełnienia informacji o możliwości kolizji podanej zgodnie z lit. b) lub w wypadku czasowego zakłócenia działania służby informacji powietrznej, może być zastosowane rozgłaszanie informacji o ruchu lotniczym przez statki powietrzne w wyznaczonych przestrzeniach powietrznych. 4.2.3. Organy ATS przekazują, tak szybko jak to możliwe, otrzymane specjalne meldunki z powietrza do innych zainteresowanych statków powietrznych, do współpracującego biura meteorologicznego i do innych zainteresowanych organów ATS. Nadawanie do innych statków powietrznych powinno być kontynuowane przez czas, który jest określony na podstawie porozumienia między zainteresowaną władzą meteorologiczną i państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym. 4.2.4. Służba informacji powietrznej zapewniana lotom VFR powinna obejmować dostarczanie, poza informacjami wymienionymi w ust. 4.2.1., również dostępnych informacji dotyczących ruchu i warunków pogody wzdłuż trasy lotu, gdy mogłyby one uniemożliwić kontynuowanie lotu zgodnie z przepisami dla lotów z widocznością. 4.2.5. Lotniskowa służba informacji powietrznej powinna zapewniać następujące informacje: a) SIGMET i AIRMET; b) dotyczące przedostania się do atmosfery materiałów radioaktywnych i toksycznych chemikaliów; c) o zmianach dostępności operacyjnej pomocy nawigacyjnych; d) o zmianach stanu lotniska i jego urządzeń wraz z informacją o zmianie stanu pola ruchu naziemnego, gdy jest ono pokryte śniegiem, lodem lub znaczną warstwą wody; e) o balonach wolnych bezzałogowych; f) o warunkach pogody, aktualnych lub prognozowanych, na lotnisku odlotu, docelowym i zapasowym; g) o znanym ruchu statków powietrznych, pojazdów oraz osób na polu manewrowym lub w jego pobliżu oraz statków powietrznych wykonujących loty w pobliżu lotniska, jeżeli taki ruch może mieć wpływ na wykonywane operacje; h) o niebezpieczeństwie kolizji statków powietrznych wykonujących loty w strefie ruchu lotniskowego oraz inne informacje mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo lotów, jak na przykład informacja o zmianie dostępności przestrzeni powietrznej i działaniach wpływających na bezpieczeństwo statku powietrznego. 4.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej 4.3.1. Zastosowanie 4.3.1.1. Informacje meteorologiczne i informacje operacyjne dotyczące pomocy nawigacyjnych oraz lotnisk, włączone do służby informacji powietrznej, mają być nadawane w zintegrowanej formie operacyjnej, kiedy tylko jest to możliwe. 4.3.1.2. Gdy zintegrowane operacyjne informacje powietrzne mają być przekazane statkom powietrznym w formie depeszy, to powinny być nadawane tak, aby ich treść i, jeżeli określono, kolejność informacji odpowiadały różnym fazom lotu. 4.3.1.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej, jeśli jest stosowane, powinno się składać z komunikatów zawierających zintegrowane informacje dotyczące wybranych operacyjnych elementów meteorologicznych odpowiednich dla różnych faz lotu. Wybór sposobu rozgłaszania powinien być dokonany spośród trzech głównych rodzajów, tzn. HF, VHF, ATIS. 4.3.2. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) HF Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) HF nie jest stosowane w FIR Warszawa. 4.3.3. Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) VHF Rozgłaszanie operacyjnej służby informacji powietrznej (OFIS) VHF nie jest stosowane w FIR Warszawa. 4.3.4. Rozgłaszanie służby automatycznej informacji lotniskowej (foniczny ATIS) 4.3.4.1. Służba automatycznej informacji lotniskowej (foniczny ATIS) powinna być zapewniona na lotniskach, na których występuje potrzeba zredukowania korespondencji ATS na kanałach VHF łączności powietrze-ziemia. Służba taka powinna być zapewniona w postaci: a) osobnych transmisji dla statków powietrznych przylatujących lub b) osobnych transmisji dla statków powietrznych odlatujących, lub c) transmisji wspólnych komunikatów dla statków powietrznych przylatujących i odlatujących, lub d) następujących po sobie na przemian komunikatów dla statków powietrznych przylatujących i odlatujących w odniesieniu do tych lotnisk, gdzie wspólny komunikat dla statków powietrznych przylatujących i odlatujących mógłby być za długi. 4.3.4.2. Gdy jest to możliwe, oddzielna częstotliwość VHF powinna być użyta do rozgłaszania fonicznego ATIS. Jeżeli oddzielna częstotliwość nie jest dostępna, rozgłaszanie można prowadzić na kanale fonicznym (kanałach fonicznych) najbardziej odpowiedniej pomocy nawigacyjnej (odpowiednich pomocach nawigacyjnych) w rejonie lotniska, najlepiej na kanale VOR, pod warunkiem że zasięg i jakość odbioru są odpowiednie i identyfikacja tej pomocy nawigacyjnej następuje po rozgłoszeniu tak, aby nie następowało wzajemne zagłuszanie. 4.3.4.3. Komunikaty ATIS nie powinny być nadawane na kanale fonicznym ILS. 4.3.4.4. Gdy zapewniany jest foniczny ATIS, rozgłaszanie powinno być ciągłe i powtarzane. 4.3.4.5. Informacja zawarta w bieżącym komunikacie powinna być niezwłocznie podana do wiadomości organom ATS zainteresowanym w dostarczaniu statkom powietrznym informacji dotyczących podejścia, lądowania i startu zawsze, gdy komunikat nie był opracowany przez ten organ(y). Uwaga.- Wymagania dotyczące zapewniania ATIS, mające zastosowanie tak do fonicznego ATIS, jak i do D-ATIS, są podane w ust. 4.3.6 poniżej. 4.3.4.6. Rozgłaszanie foniczne ATIS powinno być prowadzone w języku angielskim. 4.3.4.7. Nie stosuje się rozgłaszania fonicznego ATIS w więcej niż w jednym języku. 4.3.4.8. Komunikat foniczny ATIS, gdy to możliwe, nie powinien być dłuższy niż 30 sekund. Należy zwrócić uwagę na czytelność komunikatu ATIS, która nie powinna być zakłócana prędkością transmisji lub nadawaniem sygnału identyfikacji pomocy nawigacyjnej do transmisji. Przy przygotowywaniu do rozgłaszania komunikatu ATIS należy uwzględniać możliwości czytelnego przekazania tego komunikatu przez nadawcę. 4.3.5. Rozpowszechnianie komunikatów automatycznej informacji lotniskowej z wykorzystaniem linii przesyłania danych (D-ATIS) 4.3.5.1. Gdy D-ATIS stanowi uzupełnienie istniejącego dostępnego fonicznego ATIS, to informacja powinna być identyczna tak w treści, jak i w formie, z rozgłaszanym komunikatem fonicznym ATIS. 4.3.5.1.1. Gdy dane meteorologiczne wprowadzone są do D-ATIS w czasie rzeczywistym, a zmiana ich wartości nie przekracza kryteriów istotnej zmiany, to uznaje się, że dane pozostają identyczne w celu utrzymania tego samego oznacznika komunikatu. Uwaga.- Kryteria istotnych zmian są podane w Aneksie 3. 4.3.5.2. Gdy D-ATIS stanowi uzupełnienie istniejącego dostępnego fonicznego ATIS i komunikat ATIS wymaga uaktualnienia, to foniczny ATIS i D-ATIS powinny być zaktualizowane jednocześnie. 4.3.6. Rozpowszechnianie komunikatów automatycznej informacji lotniskowej (foniczne lub linią przesyłania danych) 4.3.6.1. Gdy służba fonicznego ATIS lub służba D-ATIS jest zapewniana, wówczas: a) przekazywana informacja powinna dotyczyć jednego lotniska; b) przekazywana informacja powinna być uaktualniona niezwłocznie po wystąpieniu istotnej zmiany; c) za przygotowanie i rozsyłanie komunikatów ATIS odpowiedzialne są służby ruchu lotniczego; d) poszczególne komunikaty ATIS powinny być identyfikowane przez oznaczniki w postaci litery fonetycznego alfabetu ICAO. Oznaczniki odpowiadające kolejnym komunikatom ATIS powinny być przydzielone w porządku alfabetycznym; e) statki powietrzne powinny potwierdzać odbiór informacji po nawiązaniu łączności z organem ATS zapewniającym odpowiednio służbę kontroli zbliżania lub służbę kontroli lotniska; f) właściwy organ ATS powinien, odpowiadając na informację określoną w e) powyżej, podać statkom powietrznym aktualne dane do nastawienia wysokościomierza. W przypadku przylatujących statków powietrznych dane te mogą być przekazane w innym czasie ustalonym przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym; i g) informacja meteorologiczna powinna być zaczerpnięta z lokalnego zwykłego lub specjalnego komunikatu meteorologicznego. Uwaga.- Kryteria dotyczące komunikatów meteorologicznych zawarte są w Aneksie 3. 4.3.6.2. Gdy szybko zmieniające się warunki meteorologiczne powodują niecelowość włączenia informacji o warunkach pogody do komunikatu ATIS, wówczas komunikaty ATIS powinny wskazywać, że właściwa informacja o warunkach pogody będzie podana przy początkowym nawiązaniu łączności z właściwym organem ATS. 4.3.6.3. Informacji zawartej w bieżącym komunikacie ATIS, której odbiór został potwierdzony przez zainteresowany statek powietrzny, nie należy - z wyjątkiem informacji dotyczącej nastawienia wysokościomierza przekazanej zgodnie z ust. 4.3.6.1. lit. f) - włączać do bezpośredniej transmisji do statku powietrznego. 4.3.6.4. Jeżeli statek powietrzny potwierdzi odbiór nieaktualnej informacji ATIS, wówczas elementy informacji wymagające uaktualnienia należy niezwłocznie przekazać statkowi powietrznemu. 4.3.6.5. Treść ATIS powinna być jak najbardziej zwięzła. Dodatkowe informacje do wymienionych w ust. od 4.3.7. do 4.3.9., na przykład informacje już dostępne w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska i NOTAM, powinny być włączone tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami. 4.3.7. ATIS dla przylatujących i odlatujących statków powietrznych Komunikaty ATIS zawierające informacje dla przylotów i odlotów powinny zawierać następujące elementy informacji w wymienionej kolejności: a) nazwa lotniska; b) wskaźnik przylotu i/lub odlotu; c) rodzaj kontraktu, jeżeli nadawanie jest prowadzone za pomocą D-ATIS; d) oznacznik; e) czas obserwacji, jeżeli się stosuje; f) spodziewany rodzaj podejścia; g) droga(i) startowa(e) w użyciu; h) istotne warunki na powierzchni drogi startowej i, jeżeli ma to zastosowanie, warunki hamowania; i) czas oczekiwania, jeżeli ma to zastosowanie; j) poziom przejściowy, jeżeli stosuje się; k) inne znaczące informacje operacyjne; l) prędkość i kierunek wiatru przyziemnego, włącznie z istotnymi zmianami, a gdy czujniki wiatromierzy są dostępne na określonych odcinkach drogi startowej (dróg startowych) w użyciu, wskazanie drogi startowej i jej odcinka, którego informacja dotyczy, jeśli jest to wymagane przez użytkowników statków powietrznych; *m) widzialność i, gdy ma to zastosowanie, RVR; *n) aktualna pogoda; *o) zachmurzenie poniżej 1.500 m (5.000 ft) lub poniżej najwyższej minimalnej bezwzględnej wysokości sektorowej, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa; cumulonimbus; jeżeli niebo nie jest widoczne - widzialność pionową, gdy jest dostępna; p) temperatura powietrza; q) temperatura punktu rosy; r) nastawianie wysokościomierza(y); s) każda dostępna informacja o istotnych zjawiskach meteorologicznych w sektorach podejścia i wznoszenia, z uskokiem wiatru włącznie, oraz informacje o niedawnych warunkach pogody o znaczeniu operacyjnym; t) prognoza dla lądowania typu trend, gdy jest dostępna; i u) szczególne instrukcje ATIS. 4.3.8. ATIS dla przylatujących statków powietrznych Komunikaty ATIS zawierające tylko informacje dla przylatujących statków powietrznych powinny zawierać następujące elementy informacji w wymienionej kolejności: a) nazwa lotniska; b) wskaźnik przylotu; c) rodzaj kontraktu, jeżeli nadawanie jest prowadzone za pomocą D-ATIS; d) oznacznik; e) czas obserwacji, jeżeli się stosuje; f) spodziewany rodzaj podejścia; g) główna droga lądowania; h) istotne warunki na powierzchni drogi startowej i, jeżeli ma to zastosowanie, warunki hamowania; i) czas oczekiwania, jeżeli ma to zastosowanie; j) poziom przejściowy, jeżeli stosuje się; k) inne znaczące informacje operacyjne; l) prędkość i kierunek wiatru przyziemnego, włącznie z istotnymi zmianami, a gdy czujniki wiatromierzy są dostępne na określonych odcinkach drogi startowej (dróg startowych) w użyciu wskazanie drogi startowej i jej odcinka, którego informacja dotyczy, jeśli jest to wymagane przez użytkowników statków powietrznych; *m) widzialność i, gdy ma to zastosowanie, RVR; *n) aktualna pogoda; *o) zachmurzenie poniżej 1.500 m (5.000 ft) lub poniżej najwyższej minimalnej bezwzględnej wysokości sektorowej, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa; cumulonimbus, jeżeli niebo nie jest widoczne - widzialność pionową, gdy jest dostępna; p) temperatura powietrza; q) temperatura punktu rosy; r) nastawianie wysokościomierza(y); s) każda dostępna informacja o istotnych zjawiskach meteorologicznych w sektorach podejścia, z uskokiem wiatru włącznie, oraz informacje o niedawnych warunkach pogody o znaczeniu operacyjnym; t) prognoza dla lądowania typu trend, gdy jest dostępna; i u) szczególne instrukcje ATIS. 4.3.9. ATIS dla odlatujących statków powietrznych Komunikaty ATIS zawierające tylko informacje dla odlatujących statków powietrznych powinny zawierać następujące elementy informacji w wymienionej kolejności: a) nazwa lotniska; b) wskaźnik odlotu; c) rodzaj kontraktu, jeżeli nadawanie jest prowadzone za pomocą D-ATIS; d) oznacznik; e) czas obserwacji, jeżeli się stosuje; f) droga(i) startowa(e) w użyciu do startu; g) istotne warunki na powierzchni drogi startowej (dróg startowych) w użyciu do startu i, jeżeli ma to zastosowanie, warunki hamowania; h) opóźnienie odlotu, jeżeli ma to zastosowanie; i) poziom przejściowy, jeżeli stosuje się; j) inne znaczące informacje operacyjne; k) prędkość i kierunek wiatru przyziemnego, włącznie z istotnymi zmianami, a gdy czujniki wiatromierzy są dostępne na określonych odcinkach drogi startowej (dróg startowych) w użyciu wskazanie drogi startowej i jej odcinka, którego informacja dotyczy, jeśli jest to wymagane przez użytkowników statków powietrznych; *l) widzialność i, gdy ma to zastosowanie, RVR; *m) aktualna pogoda; *n) zachmurzenie poniżej 1.500 m (5.000 ft) lub poniżej najwyższej minimalnej bezwzględnej wysokości sektorowej, w zależności od tego, która z tych wartości jest większa; cumulonimbus, jeżeli niebo nie jest widoczne - widzialność pionową, gdy jest dostępna; o) temperatura powietrza; p) temperatura punktu rosy; q) nastawianie wysokościomierza(y); r) każda dostępna informacja o istotnych zjawiskach meteorologicznych w sektorach wznoszenia, z uskokiem wiatru włącznie; s) prognoza dla lądowania typu trend, gdy jest dostępna; i t) szczególne instrukcje ATIS. 4.3.10. Użycie komunikatów OFIS w bezpośredniej adresowanej odpowiedzi Gdy pilot tego zażąda, odpowiedni komunikat OFIS powinien być nadawany przez właściwy organ ATS. Uwaga.- Nie stosuje się w FIR Warszawa. 4.4. Służba rozgłaszania VOLMET i służba D-VOLMET 4.4.1. Służba rozgłaszania VOLMET na częstotliwościach VHF lub służba D-VOLMET powinna być zapewniona zgodnie z regionalnymi porozumieniami żeglugi powietrznej. Uwaga.- Szczegóły dotyczące rozgłaszania VOLMET i D-VOLMET zawarte są w Aneksie 3. 4.4.2. W rozgłaszaniu VOLMET powinna być stosowana standardowa radiotelefoniczna frazeologia lotnicza. Uwaga.- Wytyczne dotyczące standardowej frazeologii radiotelefonicznej używanej do rozgłaszania VOLMET są zawarte w Podręczniku o koordynacji między służbami ruchu lotniczego, służbami informacji lotniczej i służbami meteorologii lotniczej (Doc 9377). ________ * Wskazane elementy są zastępowane określeniem "CAVOK", ilekroć przekraczają warunki podane odpowiednio w PL-4444. ROZDZIAŁ 5. SŁUŻBA ALARMOWA 5.1. Stosowanie 5.1.1. Służba alarmowa powinna być zapewniana: a) wszystkim statkom powietrznym, którym zapewniana jest służba kontroli ruchu lotniczego; b) w miarę możliwości wszystkim innym statkom powietrznym, które złożyły plan lotu lub o których organy służb ruchu lotniczego zostały zawiadomione; i c) statkom powietrznym, o których wiadomo lub przypuszcza się, że są obiektem aktu bezprawnej ingerencji. 5.1.2. Centrum informacji powietrznej lub centrum kontroli obszaru powinny służyć jako centralny punkt zbierający wszelkie informacje dotyczące zagrożenia statku powietrznego znajdującego się w stanie zagrożenia w danym rejonie informacji powietrznej lub obszarze kontrolowanym oraz przekazywać te informacje do właściwego ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. 5.1.3. W przypadku zaistnienia stanu zagrożenia statku powietrznego, gdy znajduje się on pod kontrolą organu kontroli lotniska lub organu kontroli zbliżania, organ ten powinien natychmiast zawiadomić centrum kontroli obszaru, które następnie przekazuje te informacje do ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Zawiadomienie centrum kontroli obszaru względnie ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego nie jest konieczne, gdy charakter zagrożenia wskazuje na to, że zawiadomienie jest zbędne. 5.1.3.1. Jeżeli sytuacja tego wymaga, organ kontroli lotniska lub organ kontroli zbliżania powinien najpierw ogłosić alarm, a następnie podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu wprowadzenia do akcji wszystkich właściwych, lokalnych organizacji ratownictwa i bezpieczeństwa mogących udzielić natychmiast potrzebnej pomocy zgodnie z lokalnymi instrukcjami służb ruchu lotniczego. 5.2. Zawiadamianie ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego 5.2.1. Nie wyłączając innych okoliczności, które mogłyby uzasadniać konieczność takiego zawiadomienia, organy służb ruchu lotniczego powinny, z wyjątkiem przypadku omówionego w ust. 5.5.1., zaalarmować natychmiast ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o statku powietrznym, co do którego uważają, że znajduje się w stanie zagrożenia, stosując poniższe kryteria ogłaszania faz zagrożenia statku powietrznego. a) Faza niepewności, gdy: 1) nie otrzymano żadnej wiadomości od statku powietrznego w ciągu 30 minut po czasie, w którym wiadomość powinna była nadejść, albo po czasie, w którym po raz pierwszy usiłowano bezskutecznie nawiązać łączność z tym statkiem - zależnie od tego, który z tych czasów jest wcześniejszy, lub 2) statek powietrzny nie przyleci w ciągu 30 minut po przewidywanym czasie przylotu, podanym ostatnio organom służb ruchu lotniczego lub przewidywanym przez te organy - zależnie od tego, który z tych czasów jest późniejszy, chyba że nie ma żadnych wątpliwości co do bezpieczeństwa statku powietrznego i osób znajdujących się na jego pokładzie. b) Faza alarmu, gdy: 1) po fazie niepewności kolejne próby nawiązania łączności ze statkiem powietrznym lub zapytania skierowane do innych odpowiednich źródeł nie przyczyniły się do uzyskania jakichkolwiek wiadomości o statku powietrznym, lub 2) statek powietrzny uzyskał zezwolenie na lądowanie i nie wylądował w ciągu 5 minut po przewidywanym czasie lądowania, a łączność ze statkiem nie została wznowiona, lub 3) otrzymane informacje wskazują, że sprawność eksploatacyjna statku powietrznego zmniejszyła się, aczkolwiek nie do tego stopnia, aby zaistniało prawdopodobieństwo przymusowego lądowania, chyba że istnieje dowód, który zmniejsza obawę co do bezpieczeństwa statku powietrznego i osób znajdujących się na jego pokładzie, lub gdy 4) wiadomo lub przypuszcza się, że statek powietrzny jest obiektem aktu bezprawnej ingerencji. c) Faza niebezpieczeństwa, gdy: 1) po fazie alarmu dalsze nieudane próby nawiązania łączności ze statkiem powietrznym oraz dalsze daremne usiłowania uzyskania informacji wskazują na prawdopodobieństwo, że statek powietrzny znajduje się w niebezpieczeństwie, lub 2) uważa się, że zapas paliwa na pokładzie jest wyczerpany albo niewystarczający do bezpiecznego zakończenia lotu, lub 3) otrzymana wiadomość wskazuje, że sprawność eksploatacyjna statku powietrznego obniżyła się do tego stopnia, że przymusowe lądowanie jest prawdopodobne, lub 4) otrzymano wiadomość albo jest prawie pewne, że statek powietrzny zamierza wykonać lub wykonał przymusowe lądowanie, chyba że jest prawie pewne, że statek powietrzny oraz osoby znajdujące się na jego pokładzie nie są zagrożone poważnym i nieuniknionym niebezpieczeństwem i nie potrzebują natychmiastowej pomocy. 5.2.2. Zawiadomienie powinno zawierać następujące informacje, jeżeli są dostępne, w kolejności, jak podano poniżej: a) INCERFA lub ALERFA, lub DETRESFA, zależnie od fazy zagrożenia; b) nazwę jednostki organizacyjnej oraz nazwisko osoby wzywającej; c) rodzaj zagrożenia; d) znaczące informacje z planu lotu; e) organ, który jako ostatni pozostawał w kontakcie ze statkiem powietrznym, oraz czas i użyte środki; f) ostatni meldunek pozycyjny i sposób określenia pozycji; g) barwę i znaki szczególne statku powietrznego; h) niebezpieczne towary przewożone jako cargo; i) działania podjęte przez organ zawiadamiający; j) inne stosowne uwagi. 5.2.2.1. Jeżeli część informacji wymienionych w ust. 5.2.2. nie jest dostępna w chwili zawiadomienia ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, to organ służb ruchu lotniczego powinien przystąpić do jej uzupełniania przed ogłoszeniem fazy niebezpieczeństwa, jeżeli jest uzasadniona pewność, że faza taka nastąpi. 5.2.3. Poza zawiadomieniem określonym w ust. 5.2.1., ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego powinien otrzymać bezzwłocznie: a) wszelkie dodatkowe użyteczne informacje, zwłaszcza odnoszące się do rozwoju stanu zagrożenia w kolejnych jego fazach, lub b) informację, że stan zagrożenia przestał istnieć. 5.3. Wykorzystywanie urządzeń łączności Organy służb ruchu lotniczego powinny korzystać, w miarę potrzeby, ze wszystkich dostępnych urządzeń łączności w celu nawiązania i utrzymywania łączności ze statkiem powietrznym w stanie zagrożenia oraz w celu uzyskania wiadomości o tym statku. 5.4. Nanoszenie na mapie pozycji zagrożonego statku powietrznego Kiedy uzna się, że istnieje stan zagrożenia, trasa lotu statku powietrznego powinna być rejestrowana (z możliwością natychmiastowego użycia zarejestrowanych danych) w celu ustalenia jego prawdopodobnej przyszłej pozycji i maksymalnego obszaru działania od ostatniej znanej pozycji. 5.5. Informacje dla użytkownika statku powietrznego 5.5.1. Jeżeli centrum kontroli obszaru lub centrum informacji powietrznej zdecyduje, że statek powietrzny jest w fazie niepewności lub alarmu, to powinno, jeśli to możliwe, zawiadomić o tym użytkownika statku powietrznego przed zaalarmowaniem ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Uwaga.- Jeżeli statek powietrzny jest w fazie niebezpieczeństwa, ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego powinien być o tym zawiadomiony natychmiast. 5.5.2. Wszystkie informacje przekazane ośrodkowi koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego przez centrum kontroli obszaru lub centrum informacji powietrznej należy, jeśli to możliwe, przekazać także bezzwłocznie użytkownikowi statku powietrznego. 5.6. Informacje dla statków powietrznych lecących w pobliżu zagrożonego statku powietrznego 5.6.1. Gdy organ służb ruchu lotniczego stwierdzi, że statek powietrzny znajduje się w stanie zagrożenia, to powinien poinformować jak najwcześniej o rodzaju zagrożenia inne statki powietrzne, o których wiadomo, że znajdują się w pobliżu tego statku, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 5.6.2. 5.6.2. Gdy organ służby ruchu lotniczego wie lub przypuszcza, że statek powietrzny jest zagrożony aktem bezprawnej ingerencji, to w korespondencji ATS powietrze-ziemia nie podaje się żadnych wzmianek o charakterze zagrożenia, jeśli o tym nie było wzmianki w meldunku z zagrożonego statku powietrznego i jeśli jest pewność, że taka wzmianka pogorszy sytuację. ROZDZIAŁ 6. POTRZEBY SŁUŻB RUCHU LOTNICZEGO W ZAKRESIE ŁĄCZNOŚCI 6.1. Lotnicza służba ruchoma (łączność powietrze-ziemia) 6.1.1. Zasady ogólne 6.1.1.1. Dla celów służb ruchu lotniczego w łączności powietrze-ziemia należy stosować łączność radiotelefoniczną i/lub linie przesyłania danych. Uwaga.- Wymagania co do zapewnienia organom ATS łączności na częstotliwości niebezpieczeństwa 121,5 MHz oraz utrzymywanie na niej nasłuchu określone są w odrębnych przepisach. 6.1.1.2. Gdy w służbie kontroli ruchu lotniczego jest używana bezpośrednia dwustronna łączność radiotelefoniczna pilot-kontroler lub jest wykorzystywana linia przesyłania danych, to rejestracja tej łączności powinna być zapewniona na wszystkich kanałach. Uwaga.- Zgodnie z przepisami dotyczącymi telekomunikacji lotniczej zarejestrowana korespondencja powinna być przechowywana co najmniej 30 dni, a w przypadku prowadzenia dochodzeń - tak długo, jak tego będą wymagać dochodzenia. 6.1.2. Łączność dla służby informacji powietrznej 6.1.2.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny umożliwiać utrzymywanie dwukierunkowej łączności między organem zapewniającym służbę informacji powietrznej a odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym wykonującym lot w obrębie rejonu informacji powietrznej. 6.1.2.2. Urządzenia łączności powietrze-ziemia przeznaczone dla służby informacji powietrznej powinny umożliwiać łączność dwukierunkową, bezpośrednią, szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych. 6.1.3. Łączność dla służby kontroli obszaru 6.1.3.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny umożliwiać utrzymywanie dwukierunkowej łączności między organem zapewniającym służbę kontroli obszaru a odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym wykonującym lot w obrębie obszaru(ów) kontrolowanego(ych). 6.1.3.2. Urządzenia łączności powietrze-ziemia przeznaczone dla służby kontroli obszaru powinny umożliwiać łączność dwukierunkową, bezpośrednią, szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych. 6.1.3.3. Łączność pośrednia powietrze-ziemia w służbie kontroli obszaru nie jest stosowana w FIR Warszawa. 6.1.4. Łączność dla służby kontroli zbliżania 6.1.4.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny zapewniać bezpośrednią, szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych dwukierunkową łączność między organem służby kontroli zbliżania i odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym będącym pod jego kontrolą. 6.1.4.2. Gdy organ zapewniający służbę kontroli zbliżania działa jako organ odrębny, łączność powietrze-ziemia powinna być prowadzona na kanałach wydzielonych do jego wyłącznego użytku. 6.1.5. Łączność dla służby kontroli lotniska 6.1.5.1. Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny zapewniać bezpośrednią, szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych dwukierunkową łączność między organem służby kontroli lotniska i odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym działającym w zasięgu 45 km (25 NM) od danego lotniska. 6.1.5.2. Gdy warunki to uzasadniają, powinny być zapewnione oddzielne kanały łączności dla kontroli ruchu na polu manewrowym. 6.1.6. Łączność dla lotniskowej służby informacji powietrznej Urządzenia łączności powietrze-ziemia powinny zapewniać bezpośrednią, szybką, nieprzerwaną i wolną od zakłóceń atmosferycznych dwukierunkową łączność między organem lotniskowej służby informacji powietrznej a odpowiednio wyposażonym statkiem powietrznym działającym w zasięgu 45 km (25 NM) od danego lotniska. 6.2. Lotnicza służba stała (łączność ziemia-ziemia) 6.2.1. Zasady ogólne 6.2.1.1. W łączności ziemia-ziemia dla potrzeb służb ruchu lotniczego wykorzystuje się bezpośrednią łączność foniczną i/lub linię przesyłania danych. Uwaga.- Ustalenie czasu niezbędnego do uzyskania połączenia stanowi wskazówkę dla służby łączności, w szczególności do określania sposobów połączeń, takich jak: "natychmiastowe" - niezwłoczne połączenia między kontrolerami ruchu lotniczego; "w ciągu 15 sekund" - dopuszcza się komutację zapewniającą połączenia w tym okresie; "w ciągu 5 minut" - dopuszcza się retransmisję zapewniającą połączenie w tym czasie. 6.2.2. Łączność w rejonie informacji powietrznej 6.2.2.1. Łączność między organami służb ruchu lotniczego 6.2.2.1.1. Centrum informacji powietrznej powinno być wyposażone w urządzenia łączności z następującymi organami pełniącymi służbę w jego obszarze odpowiedzialności: a) centrum kontroli obszaru, jeżeli jest zlokalizowany oddzielnie; b) organami kontroli zbliżania; c) organami kontroli lotniska; d) organami lotniskowej służby informacji powietrznej. 6.2.2.1.2. Centrum kontroli obszaru, oprócz połączenia z centrum informacji powietrznej, jak podano w ust. 6.2.2.1.1., powinno posiadać urządzenia umożliwiające łączność z następującymi organami pełniącymi służbę w jego obszarze odpowiedzialności: a) organami kontroli zbliżania; b) organami kontroli lotniska; c) biurami odpraw załóg, jeżeli są oddzielnie zlokalizowane. 6.2.2.1.3. Organ kontroli zbliżania, oprócz połączenia z centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru, jak podano w ust. 6.2.2.1.1. i 6.2.2.1.2., powinien posiadać połączenia za pomocą urządzeń łączności ze współdziałającymi organami kontroli lotnisk oraz organami lotniskowej służby informacji powietrznej, a w przypadku oddzielnej lokalizacji ze współdziałającym biurem odpraw załóg. 6.2.2.1.4. Organ kontroli lotniska oprócz połączenia z centrum informacji powietrznej, z centrum kontroli obszaru i organem kontroli zbliżania, jak podano w ust. 6.2.2.1.1., 6.2.2.1.2. i 6.2.2.1.3., powinien posiadać urządzenia dla łączności ze współdziałającym biurem odpraw załóg, jeżeli jest oddzielnie zlokalizowane. 6.2.2.2. Łączność między organami służb ruchu lotniczego a innymi organami 6.2.2.2.1. Centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru powinny być wyposażone w urządzenia umożliwiające łączność z następującymi organami zapewniającymi służbę w przydzielonych im obszarach odpowiedzialności: a) właściwymi organami wojskowymi; b) biurem meteorologicznym obsługującym dane centrum; c) lotniczą stacją łączności obsługującą centrum; d) odpowiednimi biurami użytkowników statków powietrznych; e) centrum koordynacji ratownictwa; f) międzynarodowym biurem NOTAM obsługującym dane centrum. 6.2.2.2.2. Organ kontroli zbliżania powinien być wyposażony w urządzenia umożliwiające łączność z następującymi organami zapewniającymi służbę w przydzielonym mu obszarze odpowiedzialności: a) właściwymi organami wojskowymi; b) biurem meteorologicznym obsługującym organ; c) lotniczą stacją łączności obsługującą dany organ. 6.2.2.2.3. Organ kontroli lotniska powinien być wyposażony w urządzenia umożliwiające w jego obszarze odpowiedzialności łączność: a) ze służbami ratownictwa i bezpieczeństwa (włącznie z karetką pogotowia, strażą pożarną itp.); b) z biurem meteorologicznym obsługującym organ; c) z lotniczą stacją łączności obsługującą dany organ; d) ze służbą odpowiedzialną za operacyjną eksploatację lotniska; e) z organem zapewniającym służbę zarządzania na płycie, jeżeli jest oddzielnie zlokalizowany. 6.2.2.2.4. Organ lotniskowej służby informacji powietrznej powinien być wyposażony w urządzenia umożliwiające łączność z lokalnymi: a) służbami ratownictwa i bezpieczeństwa (włącznie z karetką pogotowia, strażą pożarną itp.); b) biurem meteorologicznym obsługującym organ; c) służbą odpowiedzialną za operacyjną eksploatację lotniska. 6.2.2.2.5. Urządzenia łączności wymagane zgodnie z ust. 6.2.2.2.1. lit. a) i 6.2.2.2.2. lit. a) powinny zapewniać szybką i niezawodną łączność między zainteresowanymi organami służb ruchu lotniczego i organami wojskowymi i odpowiedzialnymi za kontrolę działań dotyczących przechwytywania statków powietrznych w obrębie obszaru odpowiedzialności danego organu służb ruchu lotniczego. 6.2.2.3. Opis urządzeń łączności 6.2.2.3.1. Urządzenia łączności wymagane zgodnie z ust. 6.2.2.1., 6.2.2.2.1. lit. a) i 6.2.2.2.2. lit. a), b) i c) oraz 6.2.2.2.3. lit. a) i b) powinny umożliwiać: a) bezpośrednią łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w połączeniu z linią przesyłania danych, przy czym dla celów przekazywania kontroli radarowej łączność powinna być nawiązywana natychmiast, a dla innych celów łączność może być normalnie nawiązywana w czasie do 15 sekund; i b) łączność drukiem, gdy wymagany jest pisemny zapis; czas przekazywania depeszy w tej łączności nie powinien być dłuższy niż 5 minut. 6.2.2.3.2. We wszystkich przypadkach nieujętych w ust. 6.2.2.3.1. urządzenia łączności powinny umożliwiać: a) bezpośrednią łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w połączeniu z linią przesyłania danych, przy czym łączność ta powinna być nawiązywana w czasie do 15 sekund; i b) łączność drukiem, gdy wymagany jest pisemny zapis; czas przekazywania depeszy w tej łączności nie powinien być dłuższy niż 5 minut. 6.2.2.3.3. We wszystkich przypadkach wymagających automatycznego przekazywania danych do i/lub z komputerów służb ruchu lotniczego powinny być zapewnione odpowiednie urządzenia automatycznego zapisu. 6.2.2.3.4. Urządzenia łączności wymagane zgodnie z ust. 6.2.2.1. i 6.2.2.2. powinny być uzupełniane, gdy to konieczne, urządzeniami do innych form łączności wizualnej lub fonicznej, jak na przykład system telewizji wewnętrznej lub odrębne systemy przetwarzania informacji. 6.2.2.3.5. Urządzenia łączności wymagane w ust. 6.2.2.2.2. lit. a), b) i c) powinny umożliwiać bezpośrednie przekazywanie informacji sposobem konferencyjnym. 6.2.2.3.6. Nie stosuje się. 6.2.2.3.7. Wszystkie urządzenia do bezpośredniej łączności fonicznej lub linii przesyłania danych między organami służb ruchu lotniczego oraz między organami służb ruchu lotniczego i odpowiednimi organami wojskowymi powinny mieć zapewnioną automatyczną rejestrację. 6.2.2.3.8. Wszystkie urządzenia do bezpośredniej łączności fonicznej lub linii przesyłania danych, wymagane w ust. 6.2.2.2.1., 6.2.2.2.2. i 6.2.2.2.3., a nieujęte w ust. 6.2.2.3.7., powinny mieć zapewnioną automatyczną rejestrację. 6.2.3. Łączność między rejonami informacji powietrznej 6.2.3.1. Centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru powinny posiadać urządzenia dla łączności ze wszystkimi sąsiednimi centrami informacji powietrznej i centrami kontroli obszaru. 6.2.3.1.1. Urządzenia łączności, o których mowa w ust. 6.2.3.1., powinny we wszystkich przypadkach umożliwiać przechowywanie depesz w formie trwałego zapisu i dostarczanie ich zgodnie z terminami przekazywania określonymi w regionalnych porozumieniach żeglugi powietrznej. 6.2.3.1.2. Jeżeli na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej nie przypisano inaczej, to urządzenia dla łączności między centrami kontroli obszaru, obsługującymi przyległe obszary kontrolowane, powinny dodatkowo umożliwiać bezpośrednią łączność foniczną i, gdzie ma to zastosowanie, łączność z wykorzystywaniem linii przesyłania danych z automatyczną rejestracją, przy czym dla celów przekazywania danych kontroli radarowej lub danych ADS łączność ta powinna być nawiązywana natychmiast, a dla innych celów powinna być zwykle nawiązywana w czasie do 15 sekund. 6.2.3.1.3. Jeżeli jest to wymagane w oparciu o uzgodnienia zawarte między zainteresowanymi Państwami, w celu wyeliminowania lub zmniejszenia potrzeby przechwytywań, w przypadku odchylenia się statku powietrznego od wyznaczonej trasy lotu, urządzenia łączności między sąsiadującymi centrami informacji powietrznej lub centrami kontroli ruchu lotniczego, z wyłączeniem określonych w ust. 6.2.3.1.2., powinny umożliwiać łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w połączeniu z linią przesyłania danych. Urządzenia łączności powinny posiadać automatyczną rejestrację. 6.2.3.1.4. Urządzenia łączności podane w ust. 6.2.3.1.3. powinny umożliwiać nawiązywanie łączności zwykle w czasie do 15 sekund. 6.2.3.2. Sąsiednie organy ATS powinny mieć zapewnioną łączność we wszystkich przypadkach, gdy istnieją uzasadniające to specjalne okoliczności. Uwaga.- Specjalne okoliczności mogą wynikać z natężenia ruchu lotniczego, rodzajów operacji statków powietrznych i/lub sposobu organizacji przestrzeni powietrznej i mogą mieć miejsce nawet wtedy, gdy obszary kontrolowane i/lub strefy kontrolowane lotniska nie są przyległe lub nie zostały jeszcze ustanowione. 6.2.3.3. Gdy ze względu na warunki miejscowe wymagane jest wydawanie statkom powietrznym zezwolenia na wlot do przylegającego obszaru kontrolowanego jeszcze przed odlotem, organ kontroli zbliżania i/lub organy kontroli lotniska powinny mieć połączenie z centrum kontroli obszaru obsługującym przylegający obszar kontrolowany. 6.2.3.4. Urządzenia łączności wymienione w ust. 6.2.3.2. i 6.2.3.3. powinny umożliwiać bezpośrednią łączność foniczną wykorzystywaną oddzielnie lub w połączeniu z linią przesyłania danych z automatyczną rejestracją, przy czym dla celów przekazywania danych kontroli radarowej lub danych ADS łączność powinna być nawiązywana natychmiast, a dla innych celów powinna być nawiązywana zwykle w czasie do 15 sekund. 6.2.3.5. We wszystkich przypadkach gdy wymagana jest automatyczna wymiana danych między komputerami służb ruchu lotniczego, powinny być zapewnione odpowiednie urządzenia automatycznej rejestracji. 6.2.4. Procedury dla bezpośredniej łączności fonicznej Dla bezpośredniej łączności fonicznej powinny być opracowane odpowiednie procedury umożliwiające nawiązanie natychmiastowej łączności w przypadku przeprowadzenia bardzo pilnej rozmowy fonicznej, dotyczącej bezpieczeństwa statku powietrznego, i przerwania - jeżeli to konieczne - mniej pilnej rozmowy fonicznej odbywającej się w danej chwili. 6.3. Służba kontroli ruchu naziemnego 6.3.1. Łączność w celu kontroli pojazdów innych niż statki powietrzne na polach manewrowych lotnisk kontrolowanych 6.3.1.1. Środki dwukierunkowej łączności radiotelefonicznej powinny być zapewnione służbie kontroli lotniska w celu kontroli ruchu pojazdów na polu manewrowym, z wyjątkiem przypadku, gdy łączność za pomocą systemu sygnałów wzrokowych zostanie uznana za wystarczającą. 6.3.1.2. Gdy uzasadniają to warunki, do kontroli pojazdów na polu manewrowym powinny być zapewnione osobne kanały łączności. Na wszystkich tych kanałach powinny działać urządzenia automatycznej rejestracji. 6.4. Służba radionawigacji lotniczej 6.4.1. Automatyczna rejestracja danych dozorowania 6.4.1.1. Dane dozorowania uzyskiwane z urządzeń radaru pierwotnego i wtórnego lub uzyskiwane z ADS, wykorzystywane jako pomoc dla służb ruchu lotniczego, powinny być automatycznie rejestrowane w celu wykorzystania przy: badaniu wypadków i incydentów, poszukiwaniu i ratownictwie, ocenie systemów kontroli ruchu lotniczego i dozorowania, a także w szkoleniu. 6.4.1.2. Automatyczne rejestracje powinny być przechowane przynajmniej przez okres 14 dni. Gdy rejestracje mają związek z badaniami zaistniałych wypadków i incydentów, to powinny być zachowane przez dłuższy czas, do chwili, kiedy będzie oczywiste, że nie będą już potrzebne. ROZDZIAŁ 7. POTRZEBY SŁUŻB RUCHU LOTNICZEGO W ZAKRESIE INFORMACJI 7.1. Informacje meteorologiczne 7.1.1. Zasady ogólne 7.1.1.1. Organom służb ruchu lotniczego powinny być dostarczane aktualne informacje o istniejących i przewidywanych warunkach meteorologicznych niezbędne do wykonania ich funkcji. Informacje te należy dostarczać w formie ograniczającej do minimum konieczność interpretacji przez personel służb ruchu lotniczego, z częstotliwością zaspokajającą potrzeby zainteresowanych organów służb ruchu lotniczego. 7.1.1.2. Biura meteorologiczne należy lokalizować tak, aby możliwa była osobista konsultacja między personelem służby meteorologicznej a personelem organu zapewniającego służby ruchu lotniczego. Gdy taka lokalizacja nie jest możliwa, wymagana konsultacja powinna być dokonana w inny sposób. 7.1.1.3. Organom służb ruchu lotniczego powinny być dostarczane dostępne szczegółowe informacje o miejscu występowania, pionowej rozpiętości, kierunku i prędkości przemieszczania się zjawisk meteorologicznych niebezpiecznych dla lotów statków powietrznych w pobliżu lotniska, zwłaszcza w strefach odlotu i podejścia. Uwaga.- Wykaz zjawisk meteorologicznych jest podany w Aneksie 3, rozdział 4, ust. 4.12.1. 7.1.1.4. Gdy przetworzone przez komputer dane dotyczące górnych warstw powietrza udostępniane są organom służb ruchu lotniczego w postaci cyfrowej do wykorzystania przez komputery służb ruchu lotniczego, to treść, układ i sposoby ich przesyłania powinny być uzgodnione między zainteresowanymi organami. 7.1.2. Centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru 7.1.2.1. Do centrum informacji powietrznej i centrum kontroli obszaru powinny być dostarczane informacje SIGMET i AIRMET, specjalne meldunki z powietrza, bieżące komunikaty meteorologiczne oraz prognozy. Szczególną uwagę należy zwrócić na dostarczanie informacji o zaobserwowanym i przewidywanym pogorszeniu warunków meteorologicznych tak wcześnie, jak to możliwe. Komunikaty te i prognozy powinny obejmować rejon informacji powietrznej lub obszar kontrolowany oraz ewentualne inne obszary, jakie mogą być określone na podstawie regionalnych porozumień w sprawie żeglugi powietrznej. Uwaga.- W zrozumieniu niniejszego przepisu pewne zmiany pogody są interpretowane jako pogorszenie pogody, chociaż normalnie nie są uważane za takie. Na przykład, wzrost temperatury może ujemnie wpłynąć na operacje niektórych typów statków powietrznych. 7.1.2.2. Do centrum kontroli obszaru i centrum informacji powietrznej powinny być dostarczane w odpowiednich odstępach czasu dane o prognozowanym najniższym ciśnieniu atmosferycznym zredukowanym do poziomu morza w odniesieniu do rejonów określonych przez zainteresowane centrum, służące do nastawiania wysokościomierzy barometrycznych statków powietrznych. 7.1.3. Organy zapewniające służbę kontroli zbliżania 7.1.3.1. Organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania powinny być dostarczane bieżące komunikaty meteorologiczne i prognozy dla przestrzeni powietrznej lotnisk, którymi są zainteresowane. Specjalne komunikaty i zmiany do prognoz pogody powinny być podawane organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania, gdy tylko okaże się to konieczne, zgodnie z ustalonymi kryteriami, bez oczekiwania na następne rutynowe komunikaty lub prognozę. Jeżeli pomiary kierunku i prędkości wiatru są dokonywane jednocześnie w kilku miejscach, to wskaźniki prezentujące wyniki tych pomiarów powinny być oznakowane w sposób umożliwiający natychmiastową identyfikację miejsca pomiaru. Uwaga. Patrz uwaga po ust. 7.1.2.1. 7.1.3.2. Organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania powinny być dostarczane dane o aktualnym ciśnieniu atmosferycznym do nastawiania wysokościomierzy, odniesionym do miejsc wskazanych przez organy zapewniające służbę kontroli zbliżania. 7.1.3.3. Organy zapewniające służbę kontroli zbliżania dla podejścia końcowego, lądowania i startu powinny być wyposażone we wskaźnik(i) wiatru przyziemnego. Wskaźniki te powinny być odniesione do tych samych punktów obserwacji oraz powinny wskazywać wyniki tych samych pomiarów co wskaźniki znajdujące się na wieży kontroli lotniska i stacji meteorologicznej, jeżeli taka istnieje. 7.1.3.4. Organy zapewniające służbę kontroli zbliżania dla podejścia końcowego, lądowania i startu na lotniskach, na których zasięg widzenia wzdłuż drogi startowej jest mierzony za pomocą przyrządów, powinny być wyposażone we wskaźniki umożliwiające odczytywanie na bieżąco wartości zasięgu widzenia wzdłuż drogi startowej. Wskaźniki powinny być odniesione do tych samych punktów obserwacji oraz powinny wskazywać wyniki tych samych pomiarów co odpowiednie wskaźniki na wieży kontroli lotniska i na stacji meteorologicznej, jeżeli taka istnieje. 7.1.3.5. Organom zapewniającym służbę kontroli zbliżania dla podejścia końcowego, lądowaniu i startu należy dostarczać informacje o uskoku wiatru, który mógłby niekorzystnie oddziaływać na statek powietrzny. Uwaga.- Ustalenia dotyczące wydawania ostrzeżeń o uskoku wiatru i wymagania ATS odnośnie do informacji meteorologicznej są podane w Aneksie 3. 7.1.4. Organy kontroli lotniska 7.1.4.1. Organom kontroli lotniska powinny być dostarczane aktualne komunikaty meteorologiczne oraz prognozy dla lotnisk, którymi są zainteresowane. Specjalne komunikaty i zmiany do prognoz należy dostarczać organom kontroli lotnisk, gdy tylko okaże się to konieczne, według ustalonych kryteriów, bez oczekiwania na następny rutynowy komunikat lub prognozę. Uwaga.- Patrz uwaga po 7.1.2.1. 7.1.4.2. Organom kontroli lotniska należy dostarczać dane o aktualnym ciśnieniu atmosferycznym do nastawiania wysokościomierzy w odniesieniu do miejsc ustalonych przez organ zapewniający służbę kontroli lotniska. 7.1.4.3. Organy kontroli lotniska powinny być wyposażone we wskaźnik(i) wiatru przyziemnego. Wskaźniki powinny odnosić się do tych samych punktów obserwacji oraz powinny wykazywać wyniki tych samych pomiarów co odpowiadające im wskaźniki na stacji meteorologicznej, gdy taka istnieje. Jeżeli pomiary kierunku i prędkości wiatru są dokonywane jednocześnie w kilku miejscach, to wskaźniki prezentujące wyniki tych pomiarów powinny być oznakowane w sposób umożliwiający natychmiastową identyfikację miejsca pomiaru. 7.1.4.4. Organy kontroli lotniska na lotniskach, na których wartość zasięgu widzenia wzdłuż drogi startowej jest określana za pomocą przyrządów, powinny być wyposażone we wskaźnik(i) umożliwiający(e) odczytywanie na bieżąco zasięgu widzenia wzdłuż drogi startowej. Wskaźniki powinny być odniesione do tych samych punktów obserwacji oraz powinny wskazywać wyniki tych samych pomiarów co odpowiednie wskaźniki znajdujące się na stacji meteorologicznej, jeżeli taka istnieje. 7.1.4.5. Organom kontroli lotniska należy dostarczać informacje o uskoku wiatru, który mógłby niekorzystnie oddziaływać na statek powietrzny. 7.1.4.6. Organom kontroli lotniska i/lub innym odpowiednim organom należy dostarczać informacje dotyczące warunków meteorologicznych, które mogłyby niekorzystnie oddziaływać na statki powietrzne na ziemi, włączając w to statki powietrzne na miejscach postoju oraz na lotniskowe urządzenia i służby. Uwaga.- Warunki meteorologiczne są wymienione w Aneksie 3. 7.1.5. Organy zapewniające służbę informacji powietrznej na lotniskach niekontrolowanych 7.1.5.1. Organy zapewniające służbę informacji powietrznej na lotniskach niekontrolowanych powinny otrzymywać w uzgodnionych odstępach czasu i na żądanie: a) aktualne komunikaty meteorologiczne oraz prognozy pogody dla lotnisk, którymi są zainteresowane; b) dane o aktualnym ciśnieniu atmosferycznym, niezbędne do nastawiania wysokościomierzy; c) dane o kierunku i prędkości wiatru przy ziemi. 7.1.5.2. Jeżeli na lotnisku niekontrolowanym nie ma stacji meteorologicznej, to organ pełniący służbę informacji powietrznej na tym lotnisku powinien posiadać urządzenia do pomiaru danych, o których mowa w ust. 7.1.5.1. lit. b) i c). 7.1.6. Stacje łączności Gdy to jest konieczne dla celów informacji powietrznej, aktualne komunikaty meteorologiczne i prognozy powinny być dostarczane również stacjom łączności. Kopia takich informacji powinna być również dostarczana centrum informacji powietrznej lub centrum kontroli obszaru. 7.2. Informacje o stanie lotnisk i o stanie operacyjnym urządzeń z nimi związanych Organy kontroli lotniska, organy zapewniające służbę kontroli zbliżania i organy zapewniające służbę informacji powietrznej na lotniskach niekontrolowanych powinny być na bieżąco informowane o znaczących pod względem operacyjnym warunkach na polu ruchu naziemnego, jak też o czasowym istnieniu potencjalnego zagrożenia dla statków powietrznych oraz o stanie operacyjnym urządzeń związanych z lotniskami, którymi są zainteresowane. 7.3. Informacje o stanie operacyjnym pomocy nawigacyjnych 7.3.1. Organy ATS powinny być na bieżąco informowane o stanie operacyjnym niewzrokowych pomocy nawigacyjnych oraz tych pomocy wzrokowych, które są istotne dla wykonania procedur startu, odlotu, podejścia i lądowania w obrębie obszaru ich odpowiedzialności, a także tych wzrokowych i niewzrokowych pomocy, które są niezbędne dla ruchu naziemnego. 7.3.2. Informacje o stanie operacyjnym pomocy, o których mowa w ust. 7.3.1., i ewentualnych jego zmianach powinny być otrzymywane przez właściwy(e) organ(y) ATS w odpowiednim czasie, stosownie do użytkowania wspomnianych pomocy. 7.3.3. Służby techniczne odpowiedzialne za kontrolę działania i konserwację wzrokowych i niewzrokowych pomocy nawigacyjnych są obowiązane do informowania w trybie pilnym zainteresowanych organów służb ruchu lotniczego o przerwie w pracy lub wadliwym działaniu tych pomocy, chyba że działają wskaźniki oraz urządzenia alarmowe sygnalizujące kontrolerowi wadliwe działanie lub przerwę w pracy określonych pomocy nawigacyjnych. 7.4. Informacje o balonach wolnych bezzałogowych Użytkownicy balonów wolnych bezzałogowych powinni zgodnie z postanowieniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414) informować właściwe organy służb ruchu lotniczego o szczegółach lotów balonów wolnych bezzałogowych. 7.5. Informacje dotyczące aktywności wulkanicznej 7.5.1. Organy ATS powinny być informowane, w myśl odrębnych ustaleń, o przederupcyjnej aktywności wulkanicznej, wybuchach wulkanicznych i chmurach popiołów wulkanicznych, które mogłyby oddziaływać na przestrzeń powietrzną wykorzystywaną do lotów. 7.5.2. Centrum kontroli obszaru i centrum informacji powietrznej powinny mieć zapewnioną informację doradczą dotyczącą popiołu wulkanicznego, pochodzącą od współpracujących z tymi ośrodkami VAAC. Uwaga.- VAAC są wyznaczane na podstawie regionalnego porozumienia żeglugi powietrznej zgodnie z Aneksem 3. 7.6. Informacje dotyczące chmur materiałów radioaktywnych i chemicznie toksycznych Organy ATS powinny być informowane, w myśl odrębnych przepisów, o przedostaniu się do atmosfery materiałów radioaktywnych lub toksycznych chemikaliów, jeżeli to może oddziaływać na przestrzeń powietrzną wykorzystywaną do lotów. DODATEK 1. ZASADY OZNACZANIA RODZAJÓW RNP I TRAS ATS INNYCH NIŻ STANDARDOWE TRASY ODLOTU I DOLOTU (dotyczy rozdziału 2, działy 2.7. i 2.11.) 1. Oznaczniki tras ATS i rodzajów RNP 1.1. Celem systemu oznaczników tras i rodzajów wymaganej charakterystyki nawigacyjnej (RNP) mających zastosowanie na określonej części trasy (częściach tras) ATS lub w obszarze jest umożliwienie pilotom i organom ATS - przy uwzględnieniu wymagań wynikających z automatyzacji: a) jednoznacznego wskazania dowolnej trasy ATS bez potrzeby posługiwania się współrzędnymi geograficznymi lub innymi środkami dla jej opisania; b) odniesienia tras ATS do określonego pionowego układu przestrzeni powietrznej stosownie do potrzeby; c) wskazania poziomu dokładności charakterystyki nawigacyjnej wymaganego podczas wykonywania lotów wzdłuż trasy ATS lub w granicach określonego obszaru; i d) wskazania, że trasa jest wykorzystywana głównie lub wyłącznie przez niektóre rodzaje statków powietrznych. Uwaga 1.- Do czasu wdrożenia RNP w skali globalnej wszystkie odnośniki zawarte w dodatku, a dotyczące RNP, odnoszą się także do tras nawigacji obszarowej (RNAV), dla których wymagania dokładności charakterystyki nawigacyjnej zostały określone. Uwaga 2.- W kontekście niniejszego dodatku i dla celów planowania lotów opisany rodzaj RNP nie jest rozważany jako nierozłączna część oznacznika trasy ATS. 1.2. Aby osiągnąć powyższy cel, system oznaczeń rozpoznawczych powinien: a) pozwalać na identyfikowanie każdej trasy ATS w sposób prosty i jednoznaczny; b) zapobiegać dublowaniu oznaczeń; c) nadawać się do stosowania zarówno w naziemnych, jak i pokładowych systemach zautomatyzowanych; d) pozwalać na największą zwięzłość w stosowaniu operacyjnym; i e) zapewniać dostateczne możliwości rozwinięcia oznaczeń w celu uwzględnienia ewentualnych przyszłych wymagań bez konieczności wprowadzania zasadniczych zmian. 2. Układ oznacznika 2.1. Oznacznik trasy ATS powinien składać się z oznacznika podstawowego uzupełnionego w razie potrzeby: a) jednym prefiksem określonym w ust. 2.3. i b) jedną dodatkową literą określoną w ust. 2.4. 2.1.1. Liczba znaków wymagana do utworzenia oznacznika nie powinna przekraczać sześciu. 2.1.2. Liczba znaków wymagana do utworzenia oznacznika powinna, w miarę możliwości, składać się nie więcej niż z pięciu znaków. 2.2. Podstawowy oznacznik powinien się składać z jednej litery alfabetu i następującej po niej jednej liczby od 1 do 999. 2.2.1. Wyboru litery należy dokonać spośród wymienionych niżej: a) A, B, G, R dla tras, które stanowią część regionalnej sieci tras ATS i nie są trasami nawigacji obszarowej; b) L, M, N, P dla tras nawigacji obszarowej, które stanowią część regionalnej sieci tras ATS; c) H, J, V, W dla tras, które nie stanowią części regionalnej sieci tras ATS i nie są trasami nawigacji obszarowej; d) Q, T, Y, Z dla tras nawigacji obszarowej, które nie stanowią części regionalnej sieci tras ATS. 2.3. W razie potrzeby należy dodać literę uzupełniającą jako prefiks do podstawowego oznacznika, jak podano niżej: a) K w celu wskazania trasy na małej wysokości, ustalonej głównie dla śmigłowców; b) U w celu wskazania, że trasa lub jej część ustalona jest w górnej przestrzeni powietrznej; c) S w celu wskazania trasy ustalonej wyłącznie do użytku przez statki powietrzne naddźwiękowe podczas przyspieszania, zwalniania i podczas lotu naddźwiękowego. 2.4. Po podstawowym oznaczniku danej trasy ATS może być dodana litera uzupełniająca w celu wskazania rodzaju służby zapewniającej na tej trasie lub wymaganych parametrów zakrętu zgodnie z poniższym: a) litera Y - dla tras RNP 1 na FL 200 i powyżej dla wskazania, że wszystkie zakręty na trasie pomiędzy 30° i 90° powinny być wykonywane w granicach dopuszczalnej tolerancji RNP w stosunku do łuku o promieniach 22,5 NM (np. A123Y[1]) łączącego styczne do niego odcinki proste; b) litera Z - dla tras RNP 1 na FL 190 i poniżej, dla wskazania, że wszystkie zakręty na trasie pomiędzy 30° i 90° powinny być wykonywane w granicach dopuszczalnej tolerancji RNP w stosunku do łuku o promieniu 15 NM (np. G246Z[1]) łączącego styczne do niego odcinki proste; c) litera F - dla wskazania, że na trasie lub jej części zapewniana jest tylko służba doradcza; d) litera G - dla wskazania, że na trasie lub jej części zapewniana jest tylko służba informacji powietrznej. Uwaga 1.- Ze względu na ograniczone możliwości urządzeń zobrazowania danych znajdujących się na pokładzie statku powietrznego dodatkowe litery "F", "G", "Y" lub "Z" mogą nie być zobrazowane na wskaźniku pilota. Uwaga 2.- Ustanowiona trasa lub jej część jako trasa kontrolowana lub trasa ze służbą informacji powietrznej jest oznaczana na mapach lotniczych i w publikacjach służby informacji lotniczej zgodnie z ustaleniami Aneksu 4 i Aneksu 15. Uwaga 3.- Warunki, na podstawie których określane są charakterystyki wykonywania kontrolowanego zakrętu, o którym mowa w ust. 2.4. lit. a) i b) powyżej, podaje Podręcznik wymaganej charakterystyki nawigacyjnej (RNP) (Doc 9613). Uwaga 4.- W Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa służby doradczej nie stosuje się. 3. Przydzielanie podstawowych oznaczników 3.1. Podstawowe oznaczniki trasy ATS powinny być przydzielane zgodnie z następującymi zasadami. 3.1.1. Ten sam podstawowy oznacznik powinien być przydzielony magistralnej trasie na całej jej długości, niezależnie od rejonów kontrolowanych lotnisk, Państw lub rejonów, przez które ona przechodzi. Uwaga.- Jest to szczególnie istotne, gdy ma miejsce przetwarzanie danych ATS i na pokładzie wykorzystywane są skomputeryzowane urządzenia nawigacyjne. 3.1.2. Gdy dwie lub więcej trasy magistralne mają wspólny odcinek, takiemu odcinkowi należy przydzielić oznaczniki wszystkich tych tras, z wyjątkiem przypadków, w których postępowanie takie mogłoby spowodować trudności w zapewnieniu służby ruchu lotniczego. W takich przypadkach należy za porozumieniem przydzielić tylko jeden oznacznik. 3.1.3. Podstawowego oznacznika przydzielonego jednej trasie nie należy przydzielać żadnej innej trasie. 3.1.4. Potrzeby w zakresie przydzielania oznaczników powinny być zgłaszane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do regionalnego biura ICAO w celu koordynacji. 4. Stosowanie oznaczników w łączności 4.1. W łączności stosującej urządzenia drukujące oznacznik powinien być zawsze wyrażony nie mniej niż dwoma i nie więcej niż sześcioma znakami. 4.2. W łączności fonicznej podstawowa litera oznacznika powinna być wymawiana zgodnie z zasadami przyjętymi przez ICAO. 4.3. Gdy stosowane są prefiksy K, U lub S wymienione w ust. 2.3., to powinny być wymawiane w łączności fonicznej, jak podano niżej: K - KOPTER (wymowa - kopter) U - UPPER (wymowa - apper) S - SUPERSONIC (wymowa - supersonik) 4.4. Gdy stosowane są litery "F", "G", "Y" lub "Z", podane w ust. 2.4. wyżej, to od załogi nie wymaga się wykorzystywania ich w łączności fonicznej. DODATEK 2. ZASADY USTALANIA I OZNACZANIA ZNACZĄCYCH PUNKTÓW NAWIGACYJNYCH (dotyczy rozdziału 2, dział 2.13.) 1. Ustalanie znaczących punktów nawigacyjnych 1.1. Znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane, gdy jest to możliwe, w odniesieniu do naziemnych pomocy radionawigacyjnych, zwłaszcza pomocy VHF lub pomocy o wyższej częstotliwości. 1.2. Gdy takich pomocy radionawigacyjnych nie ma, znaczące punkty nawigacyjne powinny być ustalane w takich miejscach, które mogą być określone za pomocą autonomicznych pokładowych systemów nawigacyjnych lub na podstawie obserwacji wzrokowej, gdy nawigacja jest prowadzona według naziemnych obiektów orientacyjnych. Określone punkty mogą być wyznaczone jako "punkty przekazania kontroli" na podstawie porozumienia między sąsiadującymi organami kontroli ruchu lotniczego albo zainteresowanymi stanowiskami kontroli. 2. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu zainstalowania pomocy radionawigacyjnej 2.1. Pełne nazwy znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu zainstalowania pomocy radionawigacyjnej 2.1.1. Nazwy powinny być nadawane znaczącym punktom nawigacyjnym w odniesieniu do rozpoznawalnego, a najlepiej ważnego miejsca geograficznego. 2.1.2. Przy wyborze nazwy znaczącego punktu nawigacyjnego należy zwrócić uwagę, aby spełnione były następujące warunki: a) wymawianie nazwy nie powinno stwarzać trudności pilotom lub personelowi ATS w rozmowach prowadzonych w języku używanym w łączności ATS. Gdy nazwa miejsca geograficznego wybrana dla oznaczenia znaczącego punktu nawigacyjnego stwarza trudności w jej wymawianiu, należy wybrać skróconą lub umowną wersję tej nazwy, w możliwie największym stopniu zbliżonym do jej oryginalnego znaczenia; Przykład: GRUDZIĄDZ = GRUDA b) nazwa powinna być łatwo rozpoznawalna w łączności fonicznej i wolna od dwuznaczności w stosunku do nazw innych znaczących punktów nawigacyjnych w tym samym obszarze. Ponadto nazwa nie powinna powodować nieporozumień w stosunku do innej łączności prowadzonej między organami służb ruchu lotniczego a pilotami; c) nazwa powinna składać się w miarę możliwości co najmniej z sześciu liter tworzących dwie sylaby, lecz nie więcej niż trzy; d) wybrana nazwa powinna być ta sama zarówno dla znaczącego punktu nawigacyjnego, jak i dla wyznaczającej go pomocy radionawigacyjnej. 2.2. Układ oznaczników kodowych znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscu zainstalowania pomocy radionawigacyjnej 2.2.1. Oznacznik kodowy powinien być taki sam, jak radiowy znak rozpoznawczy pomocy radionawigacyjnej. Układ jego powinien być, w miarę możliwości, taki, aby ułatwiał skojarzenie go z nazwą punktu w pełnym brzmieniu. 2.2.2. Oznacznik kodowy o tym samym brzmieniu nie powinien być przydzielony innej pomocy radionawigacyjnej znajdującej się w odległości mniejszej niż 1.100 km (600 NM) od lokalizacji danej pomocy radionawigacyjnej, z wyjątkiem jak podano niżej. Uwaga.- Gdy dwie pomoce radionawigacyjne pracujące w różnych zakresach pasma częstotliwości znajdują się w tym samym miejscu, ich radiowe znaki rozpoznawcze są zwykle te same. 2.3. Potrzeby w zakresie oznaczników kodowych powinny być zgłaszane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do biura regionalnego ICAO w celu koordynacji. 3. Oznaczniki znaczących punktów nawigacyjnych wyznaczonych w miejscach, w których nie zainstalowano pomocy radionawigacyjnej 3.1. Gdy znaczący punkt nawigacyjny konieczny jest w miejscu niewyznaczonym pomocą radionawigacyjną, należy przydzielić mu niepowtarzalną, pięcioliterową, łatwo wymawialną "nazwę kodową". Ta nazwa kodowa służy zarówno jako nazwa i jako oznacznik kodowy znaczącego punktu nawigacyjnego. 3.2. Nazwa kodowa oznacznika powinna być tak wybrana, aby uniknąć trudności w jej wymawianiu zarówno przez pilotów, jak i personel ATS w rozmowach prowadzonych w języku używanym w korespondencji ATS. Przykład: ADOLA, KODAP 3.3. Nazwa kodowa oznacznika powinna być łatwo rozpoznawalna w łączności fonicznej i wolna od dwuznaczności w odniesieniu do nazw kodowych oznaczników używanych dla innych znaczących punktów nawigacyjnych w tym samym regionie. 3.4. Nazwy kodowej oznacznika przydzielonej znaczącemu punktowi nawigacyjnemu nie należy przydzielać żadnemu innemu znaczącemu punktowi nawigacyjnemu. 3.5. Potrzeby w zakresie nazw kodowych oznaczników powinny być zgłaszane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do biura regionalnego ICAO w celu koordynacji. 4. Stosowanie oznaczników w łączności 4.1. W łączności fonicznej należy zwykle używać nazwy znaczącego punktu nawigacyjnego ustalonej zgodnie z działem 2 lub 3 powyżej. Jeżeli pełna nazwa wybrana zgodnie z ust. 2.1. nie jest stosowana dla znaczącego punktu nawigacyjnego wyznaczonego pomocą nawigacyjną, to powinna być zastąpiona oznacznikiem kodowym, który w łączności fonicznej powinien być wymawiany zgodnie z zasadami przyjętymi przez ICAO. 4.2. W łączności drukiem i w łączności kodowej stosować należy tylko oznacznik kodowy lub wybraną nazwę kodową dla podania znaczącego punktu nawigacyjnego. 5. Znaczące punkty nawigacyjne wykorzystywane dla celów meldowania 5.1. W celu umożliwienia służbom ruchu lotniczego uzyskania informacji odnośnie do postępu lotu statków powietrznych może zaistnieć potrzeba wyznaczenia wybranych znaczących punktów nawigacyjnych jako punktów meldowania. 5.2. Przy ustalaniu takich punktów należy brać pod uwagę następujące czynniki: a) rodzaj zapewnianych służb ruchu lotniczego; b) natężenie normalnie odbywającego się ruchu lotniczego; c) dokładność, z jaką statki powietrzne są zdolne stosować się do bieżącego planu lotu; d) prędkość statków powietrznych; e) stosowane minima separacji; f) złożoność struktury przestrzeni powietrznej; g) stosowaną(e) metodę(y) kontroli; h) początek lub zakończenie znaczących faz lotu (wznoszenie, zniżanie, zmiana kierunku itd.); i) procedury przekazania kontroli; j) aspekty bezpieczeństwa oraz poszukiwań i ratownictwa; k) obciążenie pracą załogi w kabinie pilota i obciążenie kanałów łączności powietrze-ziemia. 5.3. Punkty meldowania powinny być ustalane jako "obowiązkowe" lub "na żądanie". 5.4. Przy ustalaniu "obowiązkowych" punktów meldowania należy stosować następujące zasady: a) obowiązkowe punkty meldowania należy ograniczać do niezbędnego minimum dla regularnego dostarczania organom służb ruchu lotniczego informacji o postępie lotu statków powietrznych, mając przy tym na uwadze potrzebę ograniczenia do minimum obciążenia załogi w kabinie pilota, kontrolera oraz łączności powietrze-ziemia; b) dostępność pomocy nawigacyjnej w danym miejscu niekoniecznie musi oznaczać, że jest ona wyznaczona jako obowiązkowy punkt meldowania; c) obowiązkowe punkty meldowania niekoniecznie muszą być ustalane na granicach rejonów informacji powietrznej lub obszarów kontrolowanych. 5.5. Punkty meldowania "na żądanie" mogą być ustalane w zależności od potrzeb służb ruchu lotniczego w zakresie dodatkowych meldunków pozycyjnych, gdy warunki ruchu lotniczego tego wymagają. 5.6. Wyznaczone obowiązkowe punkty meldowania oraz punkty meldowania na żądanie powinny być poddawane systematycznym analizom w celu sprowadzenia potrzeb w zakresie regularnych meldunków pozycyjnych do niezbędnego minimum dla zapewnienia sprawnego działania służb ruchu lotniczego. 5.7. Regularne nadawanie meldunków nad obowiązkowymi punktami meldowania nie powinno być stosowane systematycznie jako obowiązkowe dla wszystkich lotów we wszystkich okolicznościach. Stosując tę zasadę, należy zwrócić szczególną uwagę na następujące: a) od statków powietrznych o dużej prędkości lecących na dużych wysokościach nie należy wymagać regularnego nadawania meldunków pozycyjnych nad wszystkimi punktami meldowania ustalonymi jako obowiązkowe dla statków powietrznych o małych prędkościach, lecących na małych wysokościach; b) od statków powietrznych przelatujących przez rejon kontrolowany lotniska nie należy wymagać nadawania regularnych meldunków pozycyjnych tak często, jak od przylatujących i odlatujących statków powietrznych. DODATEK 3. ZASADY OZNACZANIA STANDARDOWYCH TRAS ODLOTU I DOLOTU ORAZ ZWIĄZANYCH Z NIMI PROCEDUR (patrz rozdział 2, dział 2.11.3.) 1. Oznaczniki standardowych tras odlotu i dolotu oraz związanych z nimi procedur Uwaga.- W poniższym tekście pod określeniem "trasa" rozumie się "trasa wraz ze związanymi z nią procedurami". 1.1. System oznaczników powinien: a) pozwalać na oznaczenie każdej trasy w sposób prosty i jednoznaczny; b) wyraźnie odróżniać: - trasy odlotu od tras dolotu; - trasy odlotu lub dolotu od innych tras ATS; - trasy wymagające nawigacji w oparciu o naziemne pomoce radiowe lub autonomiczne pokładowe systemy nawigacyjne od tras wymagających nawigacji opartej na wzrokowej obserwacji terenu; c) spełniać wymagania systemów przetwarzania i zobrazowania danych zarówno ATS, jak i na pokładach statków powietrznych; d) być jak najprostszy w zastosowaniu operacyjnym; e) unikać dublowania oznaczeń; f) zapewniać dostateczne możliwości rozwijania go w celu zaspokojenia ewentualnych przyszłych potrzeb bez konieczności wprowadzenia zasadniczych zmian. 1.2. Każda trasa powinna być zidentyfikowana za pomocą pełnej nazwy oznacznika i odpowiadającego jej oznacznika kodowego. 1.3. W łączności fonicznej oznaczniki powinny być łatwo rozpoznawalne, jako odnoszące się do standardowych tras odlotu i dolotu, i nie powinny powodować jakichkolwiek trudności w wymawianiu ich przez pilotów oraz personel ATS. 2. Układ oznaczników 2.1. Pełna nazwa oznacznika 2.1.1. Pełna nazwa oznacznika standardowej trasy odlotu lub dolotu powinna zawierać następujące kolejne elementy: a) wskaźnik podstawowy; b) wskaźnik aktualności; c) wskaźnik trasy, gdy to jest konieczne; d) wyraz "departure" dla odlotów lub "arrival" dla przylotów; e) wyrażenie "visual" jeżeli trasa została ustalona dla użytku przez statki powietrzne wykonujące loty zgodnie z przepisami wykonywania lotów z widocznością (VFR). 2.1.2. Wskaźnikiem podstawowym powinna być nazwa lub nazwa kodowa znaczącego punktu nawigacyjnego, w którym kończy się standardowa trasa odlotu lub rozpoczyna się standardowa trasa dolotu. 2.1.3. Wskaźnikiem aktualności powinna być kolejno cyfra od 1 do 9 wyrażona słownie w języku angielskim. 2.1.4. Wskaźnikiem trasy powinna być jedna litera alfabetu, przy czym liter "I" i "O" nie należy używać. 2.2. Oznacznik kodowy Oznacznik kodowy standardowej trasy odlotu lub dolotu dla lotów według wskazań przyrządów lub z widocznością powinien zawierać następujące kolejne elementy: a) oznacznik kodowy lub nazwa kodowa znaczącego punktu nawigacyjnego wymienionego w ust. 2.1.1. lit. a); b) wskaźnik aktualności wymieniony w ust. 2.1.1. lit. b); c) wskaźnik trasy wymieniony w ust. 2.1.1. lit. c), gdy jest to konieczne. Uwaga.- Ograniczenia w urządzeniach zobrazowania na pokładzie statków powietrznych mogą wymagać skrócenia wskaźnika podstawowego, jeśli oznaczeniem tym jest pięcioliterowa nazwa kodowa, np. KODAP. Sposób skrócenia wskaźnika pozostawia się uznaniu użytkowników. 3. Przydzielanie oznaczników 3.1. Każdej trasie powinien być przydzielony oddzielny oznacznik. 3.2. Dla rozróżnienia dwu lub więcej tras, które są związane z tym samym znaczącym punktem nawigacyjnym (i dlatego mają przydzielony ten sam wskaźnik podstawowy), należy przydzielić oddzielny wskaźnik dla każdej trasy, jak o tym mowa w ust. 2.1.4. 4. Przydzielanie wskaźników aktualności 4.1. Wskaźnik aktualności powinien być przydzielany każdej trasie w celu zidentyfikowania trasy będącej aktualnie w użyciu. 4.2. Pierwszym wskaźnikiem aktualności, który ma być przydzielony, powinna być cyfra "1". 4.3. Gdy trasa jest zmieniana, należy przydzielić nowy wskaźnik aktualności składający się z następnej wyższej cyfry. Po cyfrze "9" powinna następować cyfra "1". 5. Przykłady pełnej nazwy oznaczników i oznaczników kodowych 5.1. Przykład 1: Standardowa trasa odlotu - dla lotów według wskazań przyrządów: a) pełna nazwa oznacznika: BRECON ONE DEPARTURE b) oznacznik kodowy: BCN 1 5.1.1. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje standardową trasę odlotu dla lotów według wskazań przyrządów, która kończy się w znaczącym punkcie nawigacyjnym BRECON (wskaźnik podstawowy). BRECON jest urządzeniem radionawigacyjnym mającym oznaczenie BCN (jest to wskaźnik podstawowy oznacznika kodowego). Wskaźnik aktualności ONE (1 w oznaczniku kodowym) znaczy, że pierwotna wersja trasy jest wciąż aktualna lub że została dokonana zmiana z poprzedniej wersji NINE (9) na nową aktualna wersję ONE (1) (patrz ust. 4.3.). Brak wskaźnika trasy (patrz ust. 2.1.4. i 3.2.) znaczy, że tylko jedna trasa (w tym przypadku trasa odlotu) została ustalona w odniesieniu do BRECON. 5.2. Przykład 2: Standardowa trasa dolotu - dla lotów według wskazań przyrządów: a) pełna nazwa oznacznika: KODAP TWO ALPHA ARRIVAL b) oznacznik kodowy: KODAP 2 A 5.2.1. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje standardową trasę dolotu dla lotów według wskazań przyrządów, która rozpoczyna się nad znaczącym punktem nawigacyjnym KODAP (wskaźnik podstawowy). KODAP jest znaczącym punktem nawigacyjnym, w którym nie ma urządzenia radionawigacyjnego, i dlatego ma przydzieloną pięcioliterową nazwę kodową - zgodnie z dodatkiem 2. Wskaźnik aktualności TWO (2) oznacza, że została dokonana zmiana pierwotnej wersji ONE (1) na aktualna wersję TWO (2). Wskaźnik ALPHA (A) oznacza jedną z kilku tras ustalonych w odniesieniu do KODAP i jest szczególnym znakiem przydzielonym tej trasie. 5.3. Przykład 3: Standardowa trasa odlotu - dla lotów z widocznością: a) pełna nazwa oznacznika: ADOLA FIVE BRAVO DEPARTURE VISUAL b) oznacznik kodowy: ADOLA 5 B 5.3.1. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje standardową trasę odlotu dla lotów kontrolowanych VFR, która kończy się w ADOLA, tj. w znaczącym punkcie nawigacyjnym, w którym nie ma urządzenia radionawigacyjnego. Wskaźnik aktualności FIVE (5) znaczy, że została dokonana zmiana z poprzedniej wersji FOUR (4) na aktualną wersję FIVE (5). Wskaźnik trasy BRAVO (B) oznacza jedną z kilku tras ustalonych w odniesieniu do ADOLA. 6. Układ oznaczników dla procedur podejścia MLS/RNAV 6.1. Pełna nazwa oznacznika 6.1.1. Pełna nazwa oznacznika dla procedury podejścia MLS/RNAV powinna zawierać następujące kolejne elementy: a) "MLS"; b) wskaźnik podstawowy; c) wskaźnik aktualności; d) wskaźnik trasy; e) wyraz "approach"; f) oznacznik drogi startowej, której procedura dotyczy. 6.1.2. Wskaźnikiem podstawowym powinna być nazwa kodowa znaczącego punktu nawigacyjnego, w którym rozpoczyna się procedura podejścia. 6.1.3. Wskaźnikiem aktualności powinna być jedna cyfra od 1 do 9 wyrażona słownie w języku angielskim. 6.1.4. Wskaźnikiem trasy powinna być jedna litera alfabetu. Liter "I" i "O" nie należy używać. 6.1.5. Oznacznik drogi startowej powinien być zgodny z Aneksem 14, tom 1, ust. 5.2.2. 6.2. Oznacznik kodowy 6.2.1. Oznacznik kodowy dla procedury podejścia MLS/RNAV powinien zawierać następujące kolejne elementy: a) "MLS"; b) oznacznik kodowy lub nazwa kodowa znaczącego punktu nawigacyjnego zgodnie z ust. 6.1.1. lit. b); c) wskaźnik aktualności zgodnie z ust. 6.1.1. lit. c); d) wskaźnik trasy zgodnie z ust. 6.1.1. lit. d); e) oznacznik drogi startowej zgodnie z ust. 6.1.1. lit. f); 6.3. Przydzielanie oznaczników 6.3.1. Przydzielanie oznaczników dla procedur podejścia MLS/RNAV powinno być zgodne z ust. 3. Procedurom posiadającym ten sam kąt drogi, lecz odmienne profile lotu, należy przydzielać oddzielne wskaźniki trasy. 6.3.2. Litera wskaźnika trasy dla procedur podejścia MLS/RNAV powinna być przydzielana indywidualnie dla każdego podejścia na danym lotnisku aż do wykorzystania wszystkich liter. Dopiero wtedy wolno powtórzyć literę wskaźnika trasy. Użycie tego samego wskaźnika trasy dla oznaczenia dwóch tras wykorzystujących to samo naziemne urządzenie MLS jest niedopuszczalne. 6.3.3. Przydzielanie wskaźnika aktualności dla procedur podejścia powinno być zgodne z ust. 4. 6.4. Przykład pełnej nazwy oznaczników i oznaczników kodowych 6.4.1. Przykład: a) pełna nazwa oznacznika: MLS HAPPY ONE ALPHA APPROACH RUNWAY ONE EIGHT LEFT b) oznacznik kodowy: MLS HAPPY 1 A 18L 6.4.2. Objaśnienie: Oznacznik wskazuje procedurę podejścia MLS/RNAV, która rozpoczyna się nad znaczącym punktem nawigacyjnym HAPPY (wskaźnik podstawowy). HAPPY jest znaczącym punktem nawigacyjnym, w którym nie ma urządzenia radionawigacyjnego, i dlatego ma przydzieloną pięcioliterową nazwę kodową, zgodnie z dodatkiem 2. Wskaźnik aktualności ONE (1) wskazuje, że albo pierwotna wersja trasy nadal obowiązuje, albo że została dokonana zmiana pierwotnej wersji trasy NINE (9) na aktualnie obowiązującą wersję ONE (1). Wskaźnik trasy ALPHA (A) oznacza jedną z kilku tras ustalonych w odniesieniu do punktu HAPPY i jest specjalnym znakiem przydzielonym dla tej trasy. 7. Stosowanie oznaczników w łączności 7.1. W łączności fonicznej należy używać tylko pełnej nazwy oznacznika. Uwaga.- Przy oznaczaniu tras wyrazy "departure", "arrival" i "visual" podane w ust. 2.1.1. lit. d) i ust. 2.1.1. lit. e) uważa się za nierozłączne części pełnej nazwy oznacznika. 7.2. W łączności drukiem i w łączności kodowanej należy używać tylko oznaczników kodowych. 8. Przedstawianie informacji o trasach i procedurach dla potrzeb kontroli ruchu lotniczego 8.1. Szczegółowy opis każdej będącej w użyciu standardowej trasy odlotu i /lub dolotu/ procedury podejścia włącznie z pełną nazwą oznacznika i oznacznikiem kodowym powinien być przedstawiony na stanowiskach operacyjnych, na których trasy/procedury są przydzielane statkom powietrznym jako część składowa zezwolenia kontroli ruchu lotniczego lub są istotne z punktu widzenia zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego. 8.2. Gdy jest to możliwe, graficzne zobrazowanie tras/procedur powinno być także przedstawione. DODATEK 4. KLASY PRZESTRZENI POWIETRZNEJ ATS, ZAPEWNIANE SŁUŻBY I WYMAGANIA DOTYCZĄCE LOTÓW (patrz rozdział 2, ust. 2.6.) KlasaRodzaj lotuZapewniana separacjaZapewniana służbaOgraniczenia prędkości*Wymagana łączność radiowaKonieczność uzyskania zezwolenia ATC ATylko IFRWszystkim statkom powietrznymSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak BIFRWszystkim statkom powietrznymSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak VFRWszystkim statkom powietrznymSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak CIFRIFR od IFR IFR od VFRSłużba kontroli ruchu lotniczegoNie stosuje sięCiągła dwukierunkowaTak VFRVFR od IFR1) Służba kontroli ruchu lotniczego w celu zapewnienia separowania od IFR;250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaTak 2) VFR/VFR informacja o ruchu (i na żądanie rada dla uniknięcia kolizji) DIFRIFR od IFRSłużba kontroli ruchu lotniczego, informacja o lotach VFR (i na żądanie rada dla uniknięcia kolizji)250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaTak VFRNie zapewnia sięInformacja o ruchu IFR/VFR i VFR/VFR (i na żądanie rada dla uniknięcia kolizji)250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaTak EIFRIFR od IFRSłużba kontroli ruchu lotniczego i, jeżeli to jest możliwe, informacja o ruchu dotycząca lotów VFR250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaTak VFRNie zapewnia sięInformacja o ruchu, o ile jest to możliwe250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLNie wymaga sięNie wymaga się FIFRIFR od IFR o ile jest to możliweSłużba doradcza ruchu lotniczego Służba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaNie wymaga się VFRNie zapewnia sięSłużba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft)AMSLNie wymaga sięNie wymaga się GIFRNie zapewnia sięSłużba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLCiągła dwukierunkowaNie wymaga się VFRNie zapewnia sięSłużba informacji powietrznej250 kt IAS poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSLNie wymaga sięNie wymaga się 350 kt IAS w przedziale 200 m AGL do FL 95 **Ciągła dwukierunkowaTak * Gdy bezwzględna wysokość przejściowa jest mniejsza niż 3.500 m (10.000 ft) AMSL, to należy stosować FL 100 zamiast 10.000 ft. Ograniczenia wynikające z klasyfikacji przestrzeni powietrznej nie dotyczą wojskowych statków powietrznych wykonujących loty związane z bezpieczeństwem państwa i szkoleniem operacyjno-taktycznym. W przypadku wykonywania lotów przez wojskowe statki powietrzne w warunkach niespełniających wymogów wynikających z klasyfikacji przestrzeni powietrznej loty te będą wykonywane w przestrzeni wysegregowanej przez AMC Polska. DODATEK 5. WYMAGANIA ODNOSZĄCE SIĘ DO JAKOŚCI DANYCH LOTNICZYCH Tabela 1. Szerokość geograficzna i długość geograficzna Szerokość geograficzna i długość geograficznaDokładność Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja Punkty graniczne rejonu informacji powietrznej .............2 km(1 NM) wyznaczona1 x 10-3 zwykła Punkty graniczne stref P, R, D (poza CTA/CTZ) .............................................2 km(1 NM) wyznaczona1 x 10-3 zwykła Punkty graniczne stref P, R, D (wewnątrz CTA/CTZ) .........................................100 m obliczona1 x 10-5 ważna Punkty graniczne CTA/CTZ ...................................100 m obliczona1 x 10-5 ważna Trasowe pomoce nawigacyjne i pozycje (fixy), punkty oczekiwania, punkty STAR/SID ........................100 m zmierzona/obliczona1 x 10-5 ważna Przeszkody trasowe .........................................100 m zmierzona1 x 10-3 zwykła Pozycje (fixy)/punkty podejścia końcowego i inne podstawowe pozycje (fixy)/punkty tworzące procedury podejścia według wskazań przyrządów ........................3 m zmierzona/obliczona1 x 10-5 ważna Tabela 2. Wzniesienie/wysokość bezwzględna/wysokość względna Wzniesienie/wysokość bezwzględna/wysokość względnaDokładność Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja Wysokość względna nad progiem drogi startowej, podejścia precyzyjne .......................................0,5 m lub 1 ft obliczona1 x 10-8 krytyczna OCA/OCH ....................................................zgodnie z PANS-OPS (Doc 8168)1 x 10-5 ważna Wzniesienie przeszkód na trasie ............................3 m (10 ft) zmierzona1 x 10-3 zwykła Wzniesienie DME ............................................30 m (100 ft) zmierzona1 x 10-5 ważna Wysokość bezwzględna w procedurach podejścia według wskazań przyrządów ..................................zgodnie z PANS-OPS (Doc 8168)1 x 10-5 ważna Minimalne wysokości bezwzględne ............................50 m lub 100 ft obliczona1 x 10-3 zwykła Tabela 3. Deklinacja i deklinacja magnetyczna Deklinacja/deklinacja magnetycznaDokładność Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja Deklinacja pomocy nawigacyjnej VHF użyta do technicznego zestrojenia stacji ............................1° zmierzona1 x 10-5 ważna Deklinacja magnetyczna pomocy nawigacyjnej NDB .............1° zmierzona1 x 10-3 zwykła Tabela 4. Namiar NamiarDokładność Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja Odcinki drogi lotniczej ....................................1/10 stopnia obliczona1 x 10-3 zwykła Pozycje (fixy) na trasie i w rejonie lotniska ..............1/10 stopnia obliczona1 x 10-3 zwykła Odcinki trasy dolotu/odlotu w rejonie lotniska .............1/10 stopnia obliczona1 x 10-3 zwykła Pozycje (fixy) w procedurze podejścia według wskazań przyrządów ...................................1/100 stopnia obliczona1 x 10-5 ważna Tabela 5. Długość/odległość/wymiar Długość/odległość/wymiarDokładność Rodzaj danychSpójność Klasyfikacja Długość odcinków drogi lotniczej ...........................1/10 km lub 1/10 NM obliczona1 x 10-3 zwykła Odległość między pozycjami (fix) na trasie .................1/10 km lub 1/10 NM obliczona1 x 10-3 zwykła Długość odcinków trasy dolotu i odlotu w rejonie lotniska ..............................................................1/100 km lub 1/100 NM obliczona1 x 10-5 ważna Odległość między pozycjami (fix) w procedurze podejścia według wskazań przyrządów w rejonie lotniska ...............1/100 km lub 1/100 NM obliczona1 x 10-5 ważna 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia warunków podziału dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego (Dz. U. Nr 74, poz. 683) Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki podziału dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego, w przypadku gdy gwarantowany próg ustalony dla grupy odmian na dane zbiory jest wyższy niż gwarantowany próg ustalony na poprzednie zbiory. § 2. 1. Dodatkowe kwoty produkcji surowca tytoniowego, o których mowa w § 1, są przydzielane na wniosek: 1) producentom surowca tytoniowego, którzy nie są członkami grup producentów tytoniu, lub grupom producentów tytoniu, jeżeli została wobec nich zastosowana redukcja kwot produkcji surowca tytoniowego, w stosunku do kwot z poprzedniego zbioru dla innej grupy odmian - do wysokości nieprzekraczającej tej redukcji; 2) grupom producentów tytoniu, jeżeli w przypadku otrzymania dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego członkowie tych grup mogą dokonać racjonalizacji produkcji danej grupy odmian tytoniu. 2. Dodatkowe kwoty produkcji surowca tytoniowego są przydzielane grupom producentów tytoniu, o których mowa w ust. 1 pkt 2, po rozpatrzeniu wniosków producentów surowca tytoniowego lub grup producentów tytoniu, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 3. Podział dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego jest dokonywany proporcjonalnie do wielkości redukcji, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub proporcjonalnie do wielkości kwoty produkcji surowca tytoniowego przydzielonej grupie, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie sposobu i trybu podziału dotacji dla państwowych uczelni medycznych i państwowych uczelni prowadzących działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych na finansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia studentów (Dz. U. Nr 47, poz. 445) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb podziału dotacji na finansowanie z budżetu państwa kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia studentów w podstawowej jednostce organizacyjnej uczelni medycznej albo w uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, zwanych dalej "uczelnią". § 2. Podziału dotacji dla poszczególnych uczelni dokonuje się według wzoru: gdzie: Dn - oznacza roczną dotację na finansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych dla danej uczelni, Du - oznacza ustaloną kwotę dotacji na finansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych w danym roku we wszystkich uczelniach, Lln - oznacza liczbę studentów kierunku lekarskiego biorących udział w szkoleniu w danej uczelni, Lsn - oznacza liczbę studentów kierunku stomatologicznego biorących udział w szkoleniu w danej uczelni, Llo - oznacza liczbę studentów kierunku lekarskiego biorących udział w szkoleniu we wszystkich uczelniach, Lso - oznacza liczbę studentów kierunku stomatologicznego biorących udział w szkoleniu we wszystkich uczelniach, 2,5 - oznacza współczynnik kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia studentów kierunku stomatologicznego w stosunku do kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia studentów kierunku lekarskiego. § 3. Minister właściwy do spraw zdrowia dokonuje podziału dotacji i przekazuje informacje poszczególnym uczelniom o wysokości ustalonej dotacji w terminie 21 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej. § 4. 1. Uczelnia przesyła ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do dnia 31 grudnia, ilościowy wykaz studentów kierunku lekarskiego i stomatologicznego biorących udział w szkoleniu, sporządzony zgodnie ze sprawozdaniami statystycznymi. 2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać liczbę studentów studiów dziennych: 1) kierunku lekarskiego studiujących na III-VI roku; 2) kierunku stomatologicznego studiujących na III-V roku. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 47, poz. 447) Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 61, poz. 708, z 2001 r. Nr 34, poz. 393 oraz z 2002 r. Nr 210, poz. 1785) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1))."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników: a) w części I po lp. 1 dodaje się lp. 1a w brzmieniu: 123456 "1aAudytor wewnętrznyXV-XVIII8według odrębnych przepisów" b) w części III: - po lp. 2 dodaje się lp. 2a i 2b w brzmieniu: 123456 "2a.Starszy wychowawca-koordynatorXVI-XVIII8według odrębnych przepisów5 psycholog-3 pedagog 2b.Starszy wychowawcaXV-XVII-4" - w lp. 7 w kolumnie 5 wyrazy "wyższe pedagogiczne lub psychologiczne" zastępuje się wyrazami "wyższe pedagogiczne, psychologiczne lub na kierunku nauki o rodzinie", - po lp. 7 dodaje się lp. 7a w brzmieniu: 123456 "7a.WychowawcaXIV-XVI-według odrębnych przepisów2" - w lp. 12 w kolumnie 5 wyrazy "wyższe pedagogiczne lub psychologiczne" zastępuje się wyrazami "wyższe pedagogiczne, psychologiczne lub na kierunku nauki o rodzinie", - po lp. 14 dodaje się lp. 14a w brzmieniu: 123456 "14a.Młodszy wychowawcaXIII-XV-według odrębnych przepisów-" - lp. 15 otrzymuje brzmienie: 123456 "15.Starszy pracownik socjalnyXII-XV-według odrębnych przepisów5" starszy opiekun kwalifikowany w domu pomocy społecznej - lp. 18 otrzymuje brzmienie: 123456 "18.Starsza opiekunka dziecięcaXII-XIV-średnie medyczne5" starszy instruktor terapii zajęciowejśrednie i policealna szkoła odpowiedniej specjalności starszy instruktor ds. kulturalno-oświatowychśrednie - w lp. 19 w kolumnie 5 wyrazy "dyplom pracownika socjalnego" zastępuje się wyrazami "według odrębnych przepisów", c) uchyla się część XIV. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 447) TABELA KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH KIEROWNIKÓW I ZASTĘPCÓW KIEROWNIKÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 20 UST. 4 USTAWY Lp.StanowiskoKwotaWymagania kwalifikacyjne*) wynagrodzenia zasadniczego dododatku funkcyjnego dowykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor (kierownik) wielobranżowej jednostki3.6101.650wyższe7 2Zastępca dyrektora (kierownika) wielobranżowej jednostki, główny księgowy w wielobranżowej jednostce3.4001.440wyższe7 3Dyrektor (kierownik) jednostki, komendant straży gminnej (miejskiej)3.4001.440wyższe6 4Zastępca dyrektora (kierownika) jednostki, zastępca komendanta straży gminnej (miejskiej), główny księgowy w jednostce3.1901.240wyższe6 5Dyrektor (kierownik) gospodarstwa pomocniczego3.1901.240wyższe6 6Zastępca dyrektora (kierownika) gospodarstwa pomocniczego, główny księgowy w gospodarstwie pomocniczym2.9901.130wyższe6 *) Specjalistyczne wymagania kwalifikacyjne niezbędne do zajmowania określonego stanowiska ustalają przepisy szczególne, układy zbiorowe pracy lub regulaminy wynagradzania. Wymagań kwalifikacyjnych określonych w tabeli nie stosuje się do pracowników, do których mają w tym zakresie zastosowanie przepisy szczególne. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wzorów ogłoszeń przekazywanych Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych oraz Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich 1) (Dz. U. Nr 48, poz. 460) Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzory ogłoszeń dotyczących: 1) planowanych zamówień: a) wstępnego ogłoszenia informacyjnego o planowanych zamówieniach, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, b) okresowego ogłoszenia informacyjnego o planowanych zamówieniach sektorowych, niebędącego zaproszeniem do ubiegania się o zamówienie, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, c) okresowego ogłoszenia informacyjnego o planowanych zamówieniach sektorowych, będącego zaproszeniem do ubiegania się o zamówienie, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) zamówień o wartości przekraczającej wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro dla robót budowlanych, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro, udzielanych w trybie: przetargu nieograniczonego, zwanego dalej "procedurą otwartą", przetargu ograniczonego, zwanego dalej "procedurą ograniczoną", przetargu ograniczonego, do którego zastosowano art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanego dalej "procedurą przyśpieszoną ograniczoną", negocjacji z ogłoszeniem, zwanego dalej "procedurą negocjacyjną z uprzednim ogłoszeniem", negocjacji z ogłoszeniem, do którego zastosowano art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanego dalej "procedurą przyśpieszoną negocjacyjną", negocjacji bez ogłoszenia albo zamówienia z wolnej ręki, zwanego dalej "procedurą negocjacyjną z uprzednim ogłoszeniem": a) ogłoszenia o zamówieniu, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, b) ogłoszenia o udzieleniu zamówienia, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, c) ogłoszenia o zamówieniu sektorowym, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia, d) ogłoszenia o udzieleniu zamówienia sektorowego, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia; 3) konkursu o wartości przekraczającej wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro, zwanego dalej "konkursem otwartym": a) ogłoszenia o konkursie, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia, b) ogłoszenia o wynikach konkursu, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia; 4) zamówień o wartości nieprzekraczającej wyrażonej w złotych równowartości kwoty 5.000.000 euro dla robót budowlanych, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro: a) ogłoszenia o zamówieniu, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia; b) ogłoszenia o udzieleniu zamówienia, stanowiący załącznik nr 11 do rozporządzenia; 5) konkursu o wartości nieprzekraczającej wyrażonej w złotych równowartości kwoty 130.000 euro: a) ogłoszenia o konkursie, stanowiący załącznik nr 12 do rozporządzenia, b) ogłoszenia o wynikach konkursu, stanowiący załącznik nr 13 do rozporządzenia. 2. Instrukcja wypełniania ogłoszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2) Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2004 r. (poz. 460) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA OGŁOSZEŃ 1. Ogłoszenia należy wypełniać maszynowo (komputerowo) lub ręcznie pismem drukowanym. 2. Pola wyboru należy wypełnić, wpisując znak "x". 3. Oznaczenie waluty należy wpisywać, używając skrótu trzyliterowego (np. EUR, PLN). 4. Wielkość ogłoszenia nie może wynosić więcej niż 650 wyrazów. 5. Wypełnianie pozycji "Wspólny Słownik Zamówień (CPV)" nie jest obowiązkowe do dnia 1 maja 2004 r. 6. W pozycji "język lub języki" w kolumnie "inny" należy wpisać język polski, używając skrótu "PL". 7. Użyte w załącznikach nr 1 - 9 do rozporządzenia określenia oznaczają: 1) CPA - statystyczną klasyfikację produktów według działalności w EWG; 2) CPC - centralną klasyfikację produktów; 3) NACE - klasyfikację działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej; 4) podmiot prawa publicznego - zamawiającego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych; 5) kod NUTS - Nomenklaturę Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021); 6) kandydaci - wykonawców, którzy ubiegają się o dopuszczenie do udziału w postępowaniu; 7) dokumenty zamówienia oraz dokumenty dodatkowe - specyfikację istotnych warunków zamówienia oraz dodatkowe wyjaśnienia; 8) wykonanie za pomocą jakichkolwiek środków obiektu budowlanego albo robót w zakresie budownictwa lub inżynierii wodnej i lądowej wymienionych w załączniku XI do dyrektywy 93/38/EWG - wykonanie robót budowlanych przez osobę trzecią; 9) odstąpienie od obowiązku stosowania specyfikacji europejskich - odstąpienie od opisywania przedmiotu zamówienia, z uwzględnieniem Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane, europejskich aprobat technicznych lub wspólnych specyfikacji technicznych. 1) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 2001/78/WE z dnia 13 września 2001 r. zmieniającej załącznik IV do dyrektywy 93/36/EWG, załączniki IV, V i VI do dyrektywy 93/37/EWG, załączniki III i IV do dyrektywy 92/50/EWG, zmienione dyrektywą 97/52/WE oraz załączniki XII-XV, XVII i XVIII do dyrektywy 93/38/EWG, zmienione dyrektywą 98/4/WE (dyrektywa w sprawie stosowania standardowych formularzy do publikacji ogłoszeń o zamówieniach publicznych) (Dz. Urz. WE L 285 z 29.10.2001, str. 1 i n.). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie wzorów ogłoszeń o zamówieniach publicznych publikowanych w Biuletynie Zamówień Publicznych oraz dodatkowych informacji zawartych w ogłoszeniach (Dz. U. Nr 91, poz. 816), zachowane w mocy na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Gminy Żórawina oraz Wójta Gminy Żórawina w województwie dolnośląskim (Dz. U. Nr 48, poz. 462) Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 67 ust. 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów do Rady Gminy Żórawina oraz Wójta Gminy Żórawina w województwie dolnośląskim. § 2. Datę przedterminowych wyborów, o których mowa w § 1, wyznacza się na niedzielę 2 maja 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. (poz. 462) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Gminy Żórawina oraz Wójta Gminy Żórawina w województwie dolnośląskim do 1 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości zarządzenia Wojewody, w formie obwieszczenia, w sprawie ustalenia liczby radnych oraz ogłoszenie zarządzenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym do 6 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) okręgach wyborczych, ich granicach i numerach, b) liczbie radnych wybieranych w każdym okręgu, c) siedzibie gminnej komisji wyborczej do 8 kwietnia 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej komisji wyborczej do 14 kwietnia 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania: a) list kandydatów na radnych, b) kandydatów na wójta do 16 kwietnia 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 19 kwietnia 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, - podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 21 kwietnia 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 23 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej: a) zawierającego informacje o zarejestrowanych listach kandydatów na radnych oraz dane o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z ewentualnym oznaczeniem kandydatury nazwą lub skrótem nazwy partii politycznej lub organizacji popierającej kandydata, b) o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 26 kwietnia 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców 30 kwietnia 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 1 maja 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 2 maja 2004 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 lutego 2004 r. o systemie informacji oświatowej (Dz. U. Nr 49, poz. 463) Art. 1. Ustawa określa organizację i zasady działania systemu informacji oświatowej służącego uzyskiwaniu danych niezbędnych do prowadzenia polityki edukacyjnej państwa, podnoszenia jakości i upowszechniania edukacji oraz do usprawniania finansowania zadań oświatowych. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) ustawie o systemie oświaty - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)); 2) Karcie Nauczyciela - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966, Nr 213, poz. 2081 i Nr 228, poz. 2258); 3) szkołach i placówkach oświatowych - należy przez to rozumieć jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 2 pkt 1-7, 9 i 10 ustawy o systemie oświaty; 4) organach prowadzących szkoły lub placówki oświatowe - należy przez to rozumieć ministra, jednostkę samorządu terytorialnego, inną osobę prawną oraz osobę fizyczną, prowadzących szkoły i placówki oświatowe; 5) właściwych ministrach - należy przez to rozumieć ministrów, o których mowa w art. 5 ust. 3a-3c ustawy o systemie oświaty, prowadzących szkoły i placówki oświatowe; 6) jednostkach obsługi - należy przez to rozumieć jednostki obsługi ekonomiczno-administracyjnej szkół i placówek oświatowych, o których mowa w art. 5 ust. 9 ustawy o systemie oświaty, utworzone przez jednostki samorządu terytorialnego. Art. 3. 1. System informacji oświatowej obejmuje bazy danych oświatowych, w skład których wchodzą następujące zbiory danych o: 1) szkole lub placówce oświatowej; 2) uczniach, słuchaczach, wychowankach oraz absolwentach; 3) nauczycielach, wychowawcach i innych pracownikach; 4) spełnianiu obowiązku nauki. 2. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera zbiory danych o: 1) powierzchni nieruchomości gruntowej, w tym terenów sportowych i terenów zielonych, oraz obiektach budowlanych pozostających w dyspozycji szkoły lub placówki oświatowej; 2) liczbie, rodzaju i powierzchni pomieszczeń szkoły lub placówki oświatowej; 3) wyposażeniu szkoły lub placówki oświatowej; 4) kosztach prowadzenia szkoły z wyszczególnieniem: a) wydatków majątkowych, b) wydatków na wynagrodzenia wraz z pochodnymi, c) wydatków na remonty, d) zobowiązań. 3. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera zbiory danych o: 1) liczbie uczniów, słuchaczy, wychowanków oraz absolwentów z poprzedniego roku szkolnego, w tym niebędących obywatelami polskimi, według: a) płci, b) roku urodzenia, c) typów lub rodzajów szkół i placówek oświatowych, d) klas, e) oddziałów, f) profili kształcenia, g) zawodów, h) specjalnych potrzeb edukacyjnych wynikających z opinii lub orzeczeń, o których mowa w art. 71b ust. 3-3b ustawy o systemie oświaty, albo posiadania zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki, i) rodzaju zajęć, w których uczestniczą, j) wyników klasyfikowania i promowania, k) pozytywnego i negatywnego wyniku egzaminu dojrzałości, l) pozytywnego i negatywnego wyniku egzaminu z nauki zawodu lub egzaminu z przygotowania zawodowego, m) spełniania obowiązku rocznego przygotowania przedszkolnego i przyczyn jego niespełniania, n) spełniania obowiązku szkolnego i przyczyn jego niespełniania, o) rodzaju miejscowości, w której zamieszkują, p) odległości od miejsca zamieszkania do szkoły; 2) liczbie uczniów, słuchaczy i wychowanków, którzy: a) ulegli wypadkom, b) są dowożeni lub otrzymują zwrot kosztów przejazdu na podstawie art. 17 ust. 3 i 3a ustawy o systemie oświaty, z uwzględnieniem odległości od miejsca zamieszkania do szkoły lub placówki oświatowej, c) korzystają z poszczególnych form pomocy materialnej, d) korzystają z pomocy psychologiczno-pedagogicznej, e) korzystają z wypoczynku w okresie ferii letnich i ferii zimowych, f) nie są obywatelami polskimi, g) są dziećmi repatriantów, h) ukończyli szkołę niższego szczebla w poprzednim roku szkolnym, i) uczęszczają do szkół dla dorosłych i są osobami niepełnosprawnymi w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)), j) są młodocianymi pracownikami, k) uzyskali kartę rowerową lub motorowerową; 3) liczbie uczniów, słuchaczy i wychowanków według stanu w dniu zakończenia poprzedniego roku szkolnego; 4) liczbie innych osób niż wymienione w pkt 1-3 korzystających z poszczególnych rodzajów usług placówek oświatowych należących do ich statutowego zakresu działania. 4. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zawiera zbiory danych o: 1) nauczycielach, wychowawcach i innych pracownikach pedagogicznych, w tym niebędących obywatelami polskimi, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych oraz jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 Karty Nauczyciela, oraz nauczycielach, wychowawcach i innych pracownikach pedagogicznych, w tym niebędących obywatelami polskimi, o których mowa w art. 1 ust. 1a Karty Nauczyciela, w tym określenie: a) numeru PESEL, b) płci, c) roku urodzenia, d) formy i wymiaru zatrudnienia, e) stopnia awansu zawodowego, f) wykształcenia, g) przygotowania pedagogicznego, h) form kształcenia i doskonalenia, i) sprawowanych funkcji i zajmowanych stanowisk, j) rodzajów prowadzonych zajęć albo przyczyn nieprowadzenia zajęć, k) stażu pracy, l) wysokości wynagrodzenia, z wyszczególnieniem jego składników, m) wysokości dodatków, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 5 Karty Nauczyciela; 2) łącznej wysokości odpraw z tytułu rozwiązania stosunku pracy, o których mowa w art. 20 ust. 2 i art. 28 Karty Nauczyciela, odpraw z tytułu przejścia na emeryturę lub rentę, wypłaconych i planowanych do wypłacenia do końca roku kalendarzowego oraz nagród ze specjalnego funduszu nagród i dodatków motywacyjnych planowanych do wypłacenia do końca roku kalendarzowego nauczycielom, wychowawcom i innym pracownikom pedagogicznym, o których mowa w pkt 1; 3) liczbie pracowników niebędących pracownikami pedagogicznymi, zatrudnionych w szkołach, placówkach oświatowych, kuratoriach oświaty, Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, okręgowych komisjach egzaminacyjnych i jednostkach obsługi oraz o łącznej wysokości ich wynagrodzenia i wymiaru zatrudnienia według rodzaju zajmowanych stanowisk, z wyłączeniem danych osobowych. 5. Zbiór danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, zawiera dane o liczbie młodzieży w wieku 16-18 lat mającej adres zameldowania na terenie gminy: 1) spełniającej obowiązek nauki poprzez uczęszczanie do publicznej lub niepublicznej szkoły ponadgimnazjalnej; 2) spełniającej obowiązek nauki w formach, o których mowa w art. 16 ust. 5a pkt 2-4 ustawy o systemie oświaty; 3) spełniającej obowiązek nauki poprzez udział w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych; 4) niespełniającej obowiązku nauki. 6. W przypadku szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez osoby fizyczne i osoby prawne inne niż jednostki samorządu terytorialnego: 1) którym przysługują dotacje na podstawie art. 80 ust. 2, 3, 3a i 5 oraz art. 90 ust. 2a, 2b, 3, 3a, 4b i 4c ustawy o systemie oświaty: a) zbiór danych, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, nie zawiera danych dotyczących wysokości dodatków, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 5 Karty Nauczyciela, oraz zamiast danych dotyczących wynagrodzenia, z wyszczególnieniem jego składników, zawiera dane dotyczące przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych, b) nie prowadzi się zbiorów danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3; 2) które mogą otrzymywać dotacje na podstawie art. 80 ust. 3b oraz art. 90 ust. 3b i 4d ustawy o systemie oświaty, albo którym dotacje nie przysługują: a) zbiór danych, o którym mowa w ust. 2, nie zawiera danych o kosztach prowadzenia szkoły, b) zbiór danych, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, nie zawiera danych o wysokości wynagrodzenia oraz wysokości dodatków, o których mowa w art. 54 ust. 3 i 5 Karty Nauczyciela, c) nie prowadzi się zbiorów danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3. 7. Zbiory danych, o których mowa w ust. 1, są przyporządkowane określonej szkole, placówce oświatowej, jednostce organizacyjnej, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2, ust. 1a oraz ust. 2 pkt 1 Karty Nauczyciela, jednostce obsługi lub gminie. Art. 4. 1. Szkoły i placówki oświatowe prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 2-4, z zastrzeżeniem art. 3 ust. 6. 2. Jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2. 3. Centralna Komisja Egzaminacyjna i okręgowe komisje egzaminacyjne prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4. 4. Jednostki obsługi prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 3. 5. Gminy prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące dotyczące ich zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 5. 6. Jednostki samorządu terytorialnego prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące: 1) zbiory danych z baz danych oświatowych: a) szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez te jednostki, b) szkół i placówek oświatowych, publicznych i niepublicznych, prowadzonych przez inne niż jednostki samorządu terytorialnego osoby prawne i osoby fizyczne, dla których są odpowiednio organem właściwym do wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 58 ust. 3 ustawy o systemie oświaty, albo organem prowadzącym ewidencję, o której mowa w art. 82 ust. 1 ustawy o systemie oświaty; 2) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2, z baz danych oświatowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 1a Karty Nauczyciela; 3) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 3, z baz danych jednostek obsługi. 7. Właściwi ministrowie prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące: 1) zbiory danych z baz danych oświatowych: a) szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez tych ministrów, b) szkół i placówek oświatowych, publicznych i niepublicznych, prowadzonych przez inne niż jednostki samorządu terytorialnego osoby prawne i osoby fizyczne, dla których są odpowiednio organem właściwym do wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 58 ust. 3 ustawy o systemie oświaty, albo organem prowadzącym ewidencję, o której mowa w art. 82 ust. 1a ustawy o systemie oświaty; 2) zbiory danych z baz danych oświatowych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela; 3) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1 i 2, w stosunku do zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych pracowników urzędu obsługującego właściwego ministra, specjalistycznej jednostki nadzoru i organów sprawujących nadzór pedagogiczny, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 lit. c i e Karty Nauczyciela. 8. Kuratorzy oświaty prowadzą bazy danych oświatowych obejmujące: 1) zbiory danych z baz danych oświatowych prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego na terenie województwa, w tym zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 5, z baz danych oświatowych prowadzonych przez gminy; 2) zbiory danych z baz danych oświatowych niepublicznych placówek doskonalenia nauczycieli oraz niepublicznych zakładów kształcenia nauczycieli; 3) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4, w stosunku do pracowników zatrudnionych w kuratorium oświaty. 9. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania prowadzi bazę danych oświatowych obejmującą: 1) zbiory danych z baz danych oświatowych prowadzonych przez kuratorów oświaty oraz właściwych ministrów; 2) zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 4, z baz danych oświatowych Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych. 10. Specjalistyczna jednostka nadzoru oraz organy sprawujące nadzór pedagogiczny, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 lit. c i e Karty Nauczyciela, przekazują właściwemu ministrowi dane niezbędne do prowadzenia bazy danych oświatowych w części obejmującej zbiory danych, o których mowa w ust. 7 pkt 3. Art. 5. 1. Bazy danych oświatowych są prowadzone w formie elektronicznej. 2. Podmioty prowadzące bazy danych oświatowych są obowiązane do korzystania z oprogramowania udostępnionego nieodpłatnie lub zaakceptowanego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. 3. W razie braku możliwości prowadzenia przez szkołę lub placówkę oświatową albo jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, bazy danych oświatowych w formie elektronicznej, bazę danych oświatowych prowadzi dla niej organ prowadzący. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, dyrektor szkoły lub placówki oświatowej albo dyrektor lub kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, jest obowiązany do przekazywania organowi prowadzącemu danych niezbędnych do prowadzenia bazy danych oświatowych. 5. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania: 1) ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", specyfikację formatu wymiany danych oświatowych oraz wskaże protokoły komunikacyjne i szyfrujące, stosowane przy przekazywaniu danych pomiędzy oprogramowaniem podmiotów prowadzących bazy danych oświatowych; 2) nieodpłatnie udostępnia oprogramowanie lub dostęp do serwera internetowego, pozwalające na sprawdzenie poprawności wdrożenia specyfikacji i protokołów, o których mowa w pkt 1, w oprogramowaniu wykonanym przez osoby trzecie, oraz na wniosek tych osób wyda decyzję o akceptacji takiego oprogramowania; 3) nieodpłatnie udostępnia oprogramowanie umożliwiające zakładanie, aktualizowanie zbiorów danych, budowę baz danych oświatowych i ich scalanie, w wersjach działających w systemach operacyjnych powszechnie użytkowanych na obszarze kraju. Art. 6. 1. Szkoły i placówki oświatowe oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, a w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 3 - organy prowadzące, jednostki obsługi, Centralna Komisja Egzaminacyjna oraz okręgowe komisje egzaminacyjne przekazują dane z prowadzonych przez siebie baz danych oświatowych odpowiednio jednostce samorządu terytorialnego, właściwemu ministrowi, kuratorowi oświaty albo ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania. 2. Jednostki samorządu terytorialnego i właściwi ministrowie przekazują dane z prowadzonych przez siebie baz danych oświatowych odpowiednio kuratorowi oświaty albo ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania. 3. Kuratorzy oświaty przekazują dane z prowadzonych przez siebie baz danych oświatowych ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania. 4. Przekazywanie danych, o których mowa w ust. 1-3, następuje w formie dokumentu elektronicznego, przez teletransmisję danych albo na nośnikach elektronicznych z aktualnego oprogramowania, o którym mowa w art. 5 ust. 2, oraz w formie wydruku zestawienia zbiorczego potwierdzonego podpisem osoby, o której mowa w art. 7 ust. 6. 5. Przekazywanie danych, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1, z baz danych oświatowych szkół i placówek oświatowych, jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, okręgowych komisji egzaminacyjnych, właściwego ministra oraz kuratora oświaty do innych baz danych oświatowych następuje w sposób uniemożliwiający odczytanie numeru PESEL Art. 7. 1. Obowiązane do sprawdzania kompletności, poprawności i zgodności ze stanem faktycznym danych gromadzonych w bazach danych oświatowych są: 1) szkoły i placówki oświatowe oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, Centralna Komisja Egzaminacyjna, okręgowe komisje egzaminacyjne oraz jednostki obsługi; 2) gminy - w zakresie zbioru danych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4; 3) właściwi ministrowie - w zakresie zbiorów danych dotyczących pracowników zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych w urzędzie obsługującym właściwego ministra, w specjalistycznej jednostce nadzoru i organach sprawujących nadzór pedagogiczny, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 lit. c i e Karty Nauczyciela; 4) kuratorzy oświaty - w zakresie zbiorów danych dotyczących pracowników zatrudnionych w kuratoriach oświaty. 2. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6-9, obowiązane są do sprawdzania kompletności danych przekazywanych im z innych baz danych oświatowych. 3. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6-8, obowiązane są do sprawdzania poprawności danych przekazywanych im z innych baz danych oświatowych z danymi uzyskanymi w ramach nadzoru sprawowanego przez te podmioty na podstawie odrębnych przepisów. 4. Podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 6-9, w przypadku stwierdzenia odpowiednio niekompletności lub niepoprawności danych przekazanych z innych baz danych oświatowych lub powzięcia wątpliwości co do ich zgodności ze stanem faktycznym, obowiązane są niezwłocznie powiadomić o stwierdzonych nieprawidłowościach podmiot, który wprowadził te dane do bazy danych oświatowych. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, podmiot, który wprowadził dane do bazy danych oświatowych, obowiązany jest niezwłocznie usunąć stwierdzone nieprawidłowości i ponownie przekazać pełne zbiory danych zgodnie z zasadami określonymi w ustawie. 6. Za wykonanie obowiązków, o których mowa w ust. 1-5, odpowiadają: 1) dyrektor szkoły lub placówki oświatowej albo dyrektor lub kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a Karty Nauczyciela, dyrektor Centralnej Komisji Egzaminacyjnej lub dyrektorzy okręgowych komisji egzaminacyjnych oraz kierownicy jednostek obsługi; 2) odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek województwa, właściwy minister, kurator oświaty, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania lub upoważniona przez nich osoba. Art. 8. 1. Dane w bazach danych oświatowych są aktualizowane i przekazywane według stanu na dzień 31 marca i dzień 15 września każdego roku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Dane, o których mowa w art. 3 ust. 5, są aktualizowane i przekazywane według stanu na dzień 31 marca. 3. Dane, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, są aktualizowane i przekazywane według stanu na dzień 15 września. Art. 9. 1. W przypadku szkół i placówek oświatowych połączonych w zespół prowadzona jest jedna baza danych oświatowych. 2. Baza danych oświatowych zespołu zawiera wyodrębnione zbiory danych, o których mowa w art. 3 ust. 2-4, dotyczące poszczególnych szkół i placówek oświatowych wchodzących w skład zespołu oraz zbiór danych wspólnych dla szkół i placówek wchodzących w skład tego zespołu. 3. Przepisy dotyczące baz danych szkół i placówek oświatowych stosuje się odpowiednio do baz danych zespołów. Art. 10. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres danych gromadzonych w bazach danych oświatowych; 2) zakres danych identyfikujących podmioty prowadzące bazy danych oświatowych; 3) terminy przekazywania danych między bazami danych oświatowych; 4) wzory wydruków zestawień zbiorczych, o których mowa w art. 6 ust. 4. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno uwzględniać w szczególności potrzebę zapewniania organom administracji publicznej koordynującym i realizującym politykę edukacyjną państwa aktualnych informacji niezbędnych do realizowania zadań w tym zakresie, a także planowania środków budżetowych niezbędnych do finansowania zadań oświatowych oraz konieczność dostosowania terminów przekazywania danych między bazami danych oświatowych do terminów przygotowywania projektu budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego. 3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek dodatkowego zaktualizowania i przekazania danych z baz danych oświatowych według stanu na wskazany dzień, określając zbiory danych oświatowych, które podmioty prowadzące bazy danych oświatowych obowiązane są zaktualizować według stanu na wskazany dzień, oraz terminy przekazania tych danych między bazami danych oświatowych, uwzględniając konieczność zapewnienia aktualnej informacji niezbędnej dla zrealizowania określonego zadania istotnego dla realizacji polityki edukacyjnej państwa. Art. 11. Podmioty prowadzące bazy danych oświatowych są uprawnione do przetwarzania danych zgromadzonych w prowadzonych przez siebie bazach danych oświatowych w zakresie niezbędnym do realizacji wykonywanych przez nie zadań określonych przepisami prawa. Art. 12. Podmioty prowadzące bazy danych oświatowych są obowiązane do stworzenia warunków organizacyjnych i technicznych zapewniających ochronę przetwarzanych danych, a w szczególności zabezpieczenia danych przed nieuprawnionym dostępem, nielegalnym ujawnieniem lub pozyskaniem, a także ich modyfikacją, uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą. Art. 13. Zadania określone w ustawie dla jednostek samorządu terytorialnego wykonuje odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek województwa. Art. 14. 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi baz danych oświatowych albo, będąc obowiązanym do przekazywania danych do baz danych oświatowych, nie przekazuje tych danych, albo przekazuje dane niezgodne z prawdą, podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 lutego 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 49, poz. 464) Art. 1. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 po pkt 32 dodaje się pkt 32a w brzmieniu: "32a) ruchach masowych ziemi - rozumie się przez to powstające naturalnie lub na skutek działalności człowieka osuwanie, spełzywanie lub obrywanie powierzchniowych warstw skał, zwietrzeliny i gleby,"; 2) w art. 19 w ust. 2 po pkt 23 dodaje się pkt 23a w brzmieniu: "23a) rejestry zawierające informacje o terenach zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenach, na których występują te ruchy,"; 3) w art. 52 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) uzasadnienie wybranego przez wnioskodawcę wariantu, ze wskazaniem jego oddziaływania na środowisko, w szczególności na ludzi, zwierzęta, rośliny, powierzchnię ziemi, z uwzględnieniem ruchów masowych ziemi, wodę, powietrze, klimat, dobra materialne, zabytki, krajobraz oraz wzajemne oddziaływanie między tymi elementami,"; 4) w art. 72: a) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) uwzględnianie potrzeb w zakresie zapobiegania ruchom masowym ziemi i ich skutkom,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego określa się także sposób zagospodarowania obszarów zdegradowanych w wyniku działalności człowieka, klęsk żywiołowych oraz ruchów masowych ziemi.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przez opracowanie ekofizjograficzne rozumie się dokumentację sporządzaną na potrzeby studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz planu zagospodarowania przestrzennego województwa, charakteryzującą poszczególne elementy przyrodnicze na obszarze objętym studium lub planem i ich wzajemne powiązania."; 5) art. 101 otrzymuje brzmienie: "Art. 101. Ochrona powierzchni ziemi polega na: 1) zapewnieniu jak najlepszej jej jakości, w szczególności przez: a) racjonalne gospodarowanie, b) zachowanie wartości przyrodniczych, c) zachowanie możliwości produkcyjnego wykorzystania, d) ograniczanie zmian naturalnego ukształtowania, e) utrzymanie jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów, f) doprowadzenie jakości gleby i ziemi co najmniej do wymaganych standardów, jeżeli nie są one dotrzymane, g) zachowanie wartości kulturowych z uwzględnieniem zabytków archeologicznych, 2) zapobieganiu ruchom masowym ziemi i ich skutkom."; 6) po art. 110 dodaje się art. 110a w brzmieniu: "Art. 110a. 1. Starosta prowadzi obserwację terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy, a także rejestr zawierający informacje o tych terenach. 2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa oraz ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) metody, zakres i częstotliwość prowadzenia obserwacji terenów, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ustalania tych terenów, kierując się potrzebą ograniczenia występowania szkód powodowanych przez ruchy masowe ziemi, 2) informacje, jakie powinien zawierać rejestr, o którym mowa w ust. 1, a także sposób prowadzenia oraz formę i układ tego rejestru, kierując się potrzebą dostarczenia wyczerpujących informacji o terenach zagrożonych ruchami masowymi ziemi i terenach, na których występują te ruchy, oraz uwzględniając lokalizację, warunki geologiczne i glebowe tych terenów, a także opis zagrożeń ruchami masowymi ziemi."; 7) w art. 138 uchyla się ust. 2; 8) art. 407 otrzymuje brzmienie: "Art. 407. Środki powiatowych funduszy przeznacza się na: 1) wspomaganie działalności, o której mowa w art. 406 pkt 1-11, 2) prowadzenie obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy, 3) inne zadania ustalone przez radę powiatu, służące ochronie środowiska i gospodarce wodnej, wynikające z zasady zrównoważonego rozwoju, w tym na programy ochrony środowiska."; 9) w art. 409 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) prowadzenia obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których występują te ruchy,". Art. 2. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rolnych oraz szkodom w produkcji rolniczej, powstającym wskutek działalności nierolniczej i ruchów masowych ziemi,", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów leśnych oraz szkodom w drzewostanach i produkcji leśnej, powstającym wskutek działalności nieleśnej i ruchów masowych ziemi,"; 2) w art. 4 w pkt 27 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 28 w brzmieniu: "28) ruchach masowych ziemi - rozumie się przez to ruchy masowe ziemi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 3))."; 3) w art. 15 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Właściciel gruntów stanowiących użytki rolne oraz gruntów zrekultywowanych na cele rolne jest obowiązany do przeciwdziałania degradacji gleb, w tym szczególnie erozji i ruchom masowym ziemi. 2. Właściwy organ wymieniony w art. 5, ze względu na ochronę gleb przed erozją i ruchami masowymi ziemi, może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi gruntów, o których mowa w ust. 1, zalesienie, zadrzewienie lub zakrzewienie gruntów, lub założenie na nich trwałych użytków zielonych. Właścicielowi gruntów przysługuje zwrot kosztów zakupu niezbędnych nasion i sadzonek ze środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych."; 4) w art. 20 ust. 2 i 2a otrzymują brzmienie: "2. Rekultywacji na cele rolnicze gruntów położonych, w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, na obszarach rolniczej przestrzeni produkcyjnej, zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby, w wyniku klęsk żywiołowych lub ruchów masowych ziemi, dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5, przy wykorzystaniu środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych, a rekultywacji gruntów leśnych i gruntów przeznaczonych do zalesienia - przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa, na zasadach określonych w przepisach o lasach. 2a. Rekultywacji na cele inne niż wymienione w ust. 2 pozostałych gruntów zdewastowanych lub zdegradowanych przez nieustalone osoby, w wyniku klęsk żywiołowych lub ruchów masowych ziemi dokonuje właściwy organ wymieniony w art. 5, przy wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa lub środków osób zainteresowanych prowadzeniem działalności na zrekultywowanych gruntach."; 5) w art. 25 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przeciwdziałanie erozji gleb i ruchom masowym ziemi na gruntach rolnych, w tym zwrot kosztów zakupu nasion i sadzonek, utrzymanie w stanie sprawności technicznej urządzeń przeciwerozyjnych oraz odszkodowania, o których mowa w art. 15 ust. 3,"; 6) w art. 27 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przeciwdziałania erozji gleb i ruchom masowym ziemi oraz innym zjawiskom powodującym trwałe pogarszanie wartości użytkowej gruntów,". Art. 3. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 190, poz. 1865) uchyla się art. 22. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 7 i art. 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 49, poz. 464. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 49, poz. 465) Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz. 1409) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) butelka miarowa - pojemnik oznaczony znakiem "3", zamykany lub przystosowany do zamykania, przeznaczony do przechowywania, transportu lub dostarczania cieczy, o pojemności nominalnej od 50 ml do 5 l włącznie, posiadający charakterystykę konstrukcyjną i jednolitość wytwarzania zapewniającą odpowiednią dokładność pomiaru zawartej w nim cieczy przez napełnienie do określonego poziomu lub w określonym procencie jego pojemności całkowitej, bez konieczności wykonywania niezależnego pomiaru ilości nalewanej do niego cieczy, wykonany ze szkła lub innego materiału posiadającego taką sztywność i stabilność, która zapewnia pojemnikowi zachowanie takich samych właściwości metrologicznych, jakie zapewnia szkło,", b) pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) partia towaru paczkowanego - określoną liczbę jednakowych towarów paczkowanych, o takiej samej ilości nominalnej, zapakowanych w tych samych warunkach i w określonym przedziale czasu,", c) pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) towar paczkowany - produkt przeznaczony do sprzedaży, umieszczony w opakowaniu jednostkowym dowolnego rodzaju, którego ilość nominalna, jednakowa dla całej partii, odmierzona bez udziału nabywcy, nieprzekraczająca 50 kg lub 50 l nie może zostać zmieniona bez naruszenia opakowania."; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Nadzorowi organów administracji miar podlega: 1) paczkowanie produktów, w szczególności stosowany przez paczkującego system kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego, 2) produkcja butelek miarowych, w szczególności stosowany przez producenta butelek miarowych system kontroli wewnętrznej tych butelek. 2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, jest sprawowany na warunkach i w trybie określonych w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 1))."; 3) w art. 8: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Partię towaru paczkowanego uznaje się za spełniającą wymagania określone w ust. 1, jeżeli wynik kontroli przeprowadzonej według metody referencyjnej lub metody o skuteczności co najmniej takiej samej jak skuteczność metody referencyjnej jest pozytywny. 3. Opis metody referencyjnej kontroli towarów paczkowanych zawiera załącznik nr 2 do ustawy.", b) uchyla się ust. 4; 4) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Paczkujący jest odpowiedzialny za zorganizowanie i przeprowadzenie kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego. 2. Kontroli dokonuje się przez zbadanie każdej sztuki towaru paczkowanego lub przez zbadanie próbki zgodnie z przyjętym dowolnym systemem kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego. 3. O przyjęciu lub odrzuceniu partii towarów paczkowanych decyduje wynik kontroli, o której mowa w ust. 2."; 5) art. 10 i 11 otrzymują brzmienie: "Art. 10. W przypadku towarów paczkowanych importowanych za spełnienie wymagań ustawy uznaje się deklarację importera lub posiadanie przez niego dokumentacji świadczącej o tym, że w procesie paczkowania były stosowane odpowiednie metody kontroli ilości rzeczywistej towaru paczkowanego zapewniające spełnienie wymagań, o których mowa w art. 8 ust. 1. Art. 11. Wymagania dotyczące kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego uważa się za spełnione, jeżeli paczkujący wykorzystuje przy paczkowaniu butelki miarowe i napełnia je do poziomu odpowiadającego pojemności nominalnej określonej w ust. 1 lit. a) załącznika nr 4 do ustawy. Przy wykorzystywaniu i napełnianiu butelek miarowych przepisy art. 9 stosuje się odpowiednio."; 6) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Paczkujący, w terminie co najmniej 14 dni przed rozpoczęciem paczkowania produktów, jest obowiązany zgłosić ten fakt dyrektorowi okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania paczkującego. 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) oznaczenie paczkującego, 2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres, 3) miejsce paczkowania lub w przypadku towarów importowanych miejsce ich składowania, 4) określenie rodzaju paczkowanego produktu ze względu na jego konsystencję, 5) informację, czy paczkujący zamierza oznaczać towary paczkowane wprowadzane do obrotu znakiem "e", na zasadach określonych w rozdziale 3 ustawy. 3. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 2, paczkujący jest obowiązany zgłosić do dyrektora okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania, w terminie 14 dni od dnia ich powstania."; 7) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. W zakresie nadzoru, o którym mowa w art. 4 ust. 1, właściwe terytorialnie organy administracji miar przeprowadzają kontrole doraźne w pomieszczeniach paczkującego. 2. Za czynności związane z kontrolą doraźną nie pobiera się opłaty, chyba że w ich wyniku zostanie stwierdzone, że sprawdzona partia towaru paczkowanego nie spełnia wymagań dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów ustawy. W takim przypadku pobierane są opłaty jak za kontrole planowe, o których mowa w art. 19 ust. 2. 3. Organ administracji miar przeprowadza badania partii towaru paczkowanego przy zastosowaniu metody referencyjnej. Badania próbek mogą być przeprowadzane w pomieszczeniach paczkującego lub w wyspecjalizowanych laboratoriach wskazanych przez organy administracji miar."; 8) w art. 15 uchyla się ust. 5; 9) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Paczkujący może oznaczać towary paczkowane znakiem "e" tylko w przypadku, gdy podczas paczkowania produktów był stosowany system kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego. 2. Paczkujący jest obowiązany sporządzić opis przyjętego przez siebie systemu kontroli wewnętrznej ilości towaru paczkowanego gwarantującego właściwą kontrolę ilości rzeczywistej. 3. Opis, o którym mowa w ust. 2, paczkujący jest obowiązany udostępnić na każde żądanie organów sprawujących nadzór i kontrolę, o których mowa w art. 4 i 5."; 10) uchyla się art. 17; 11) w art. 18: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Paczkujący jest obowiązany do przechowywania dokumentacji, o której mowa w ust. 1, w sposób uporządkowany chronologicznie, przez okres przydatności danej partii towaru paczkowanego do użytku, nie krócej jednak niż przez okres roku.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W przypadku partii towarów paczkowanych, dla których okres przydatności do użytku nie jest określony, dokumentacja powinna być przechowywana nie krócej niż przez okres dwóch lat."; 12) w art. 19: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za czynności wykonywane przez dyrektora właściwego terytorialnie okręgowego urzędu miar związane z planową kontrolą towarów paczkowanych pobiera się od paczkującego opłaty zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach.", b) uchyla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do kontroli planowych stosuje się odpowiednio przepis art. 13 ust. 3.", d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, w zależności od rodzaju paczkowanego produktu, uwzględniając zasady statystyki matematycznej."; 13) w art. 24 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres,"; 14) w art. 25 uchyla się ust. 3; 15) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu: "Art. 26a. 1. Producent butelek miarowych, w terminie co najmniej 14 dni przed rozpoczęciem produkcji, jest obowiązany zgłosić ten fakt dyrektorowi okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania producenta. 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) oznaczenie producenta butelek miarowych, 2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres, 3) miejsce produkcji butelek miarowych lub w przypadku butelek miarowych importowanych miejsce ich składowania. 3. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 2, producent jest obowiązany zgłosić do dyrektora okręgowego urzędu miar, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania producenta, w terminie 14 dni od dnia ich powstania. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do importerów butelek miarowych."; 16) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Producent butelek miarowych jest odpowiedzialny za zorganizowanie i przeprowadzenie kontroli wewnętrznej butelek miarowych. 2. Do kontroli wewnętrznej butelek miarowych producent butelek miarowych może stosować metodę referencyjną lub inną, o skuteczności co najmniej takiej samej jak skuteczność metody referencyjnej. Opis metody referencyjnej zawiera załącznik nr 6 do ustawy. 3. Producent butelek miarowych jest obowiązany sporządzić opis przyjętego przez siebie systemu kontroli wewnętrznej butelek miarowych. 4. Opis, o którym mowa w ust. 3, producent jest obowiązany udostępnić na każde żądanie organów sprawujących nadzór, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2. 5. Do kontroli wewnętrznej butelek miarowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 18 ust. 1, 3, 3a i 4. 6. O przyjęciu lub odrzuceniu partii butelek miarowych decyduje wynik kontroli wewnętrznej butelek miarowych."; 17) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. W przypadku butelek miarowych importowanych za spełnienie wymagań ustawy uznaje się deklarację importera lub posiadanie przez niego dokumentacji świadczącej o tym, że w procesie produkcji były stosowane odpowiednie metody kontroli wewnętrznej butelek miarowych zapewniające spełnienie wymagań określonych w ustawie."; 18) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. 1. Butelki miarowe podlegają kontroli organów administracji miar przez pobranie próbek w pomieszczeniach producenta. 2. Do kontroli butelek miarowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 19. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, uwzględniając zasady statystyki matematycznej."; 19) art. 29 i 30 otrzymują brzmienie: "Art. 29. Kto paczkuje lub wprowadza do obrotu towary paczkowane oznaczone znakiem "e" niespełniające wymagań określonych w ustawie dla tego znaku, podlega karze grzywny do 20.000 złotych. Art. 30. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu butelki miarowe oznaczone znakiem "3" niespełniające wymagań określonych w ustawie dla tego znaku, podlega karze grzywny do 20.000 złotych."; 20) w załączniku nr 1 do ustawy: a) w lp. 1 w kolumnie 2: - w lit. (a) użyty dwukrotnie wyraz "mus" zastępuje się wyrazem "moszcz", - lit. (b) otrzymuje brzmienie: "(b) Wina typu "yellow", do których są stosowane następujące określenia odnoszące się do pochodzenia: "Côtes du Jura", "Arbois", "L'Etoile" i "Châeau-Chalon"", b) lp. 2 otrzymuje brzmienie: "2Wina musujące (pozycja WTC 22.05 A); wino w butelkach z korkami w kształcie "grzybka" mocowanymi za pomocą wiązań lub spinek oraz wina w innych opakowaniach pod ciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar i nie większym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C (pozycja WTC 22.05 B)15.93.1Wina gronowe" 21) w załączniku nr 2 do ustawy w § 1: a) w ust. 3 tabela 1 otrzymuje brzmienie: "Tabela 1 Ilość nominalna Qn towaru paczkowanego wyrażona w g lub mlUjemna wartość błędu ilości towaru paczkowanego (T1) wyrażona w procentach Qnw g lub ml od 0 do 509- powyżej 50 do 100-4,5 powyżej 100 do 2004,5- powyżej 200 do 300-9 powyżej 300 do 5003- powyżej 500 do 1.000-15 powyżej 1.000 do 10.0001,5- powyżej 10.000 do 15.000-150 powyżej 15.000 do 50.0001-" b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Błąd pomiaru podczas wyznaczania ilości rzeczywistej towaru paczkowanego nie powinien przekraczać 20 % dopuszczalnej ujemnej wartości błędu ilości towaru paczkowanego (T1)."; 22) załącznik nr 3 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszej ustawy; 23) w załączniku nr 4 do ustawy: a) w ust. 3 tabela otrzymuje brzmienie: "Pojemność nominalna Vn w mlMaksymalny dopuszczalny błąd w procentach Vnw ml od 50 do 100-3 powyżej 100 do 2003- powyżej 200 do 300-6 powyżej 300 do 5002- powyżej 500 do 1.000-10 powyżej 1.000 do 5.0001-" b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Błąd pomiaru podczas wyznaczania pojemności rzeczywistej butelki miarowej nie powinien przekraczać 20 % maksymalnego dopuszczalnego błędu określonego w tabeli w ust. 3."; 24) w załączniku nr 6 do ustawy: a) w lit. A ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Jeżeli wynik pierwszej kontroli przeprowadzonej na partii odpowiadającej godzinowej produkcji jest niezadowalający, można przeprowadzić drugą kontrolę, opartą na innej próbce pobranej z partii odpowiadającej dłuższemu okresowi produkcji albo w oparciu o wyniki zanotowane na kartach kontroli wewnętrznej producenta. 3. Liczba butelek miarowych stanowiących próbkę powinna wynosić 35 lub 40 w zależności od tego, która z dwóch metod stosowania wyników określonych w punkcie C została wybrana przez producenta butelek miarowych lub właściwe terytorialne organy administracji miar.", b) w lit. B uchyla się ust. 1, c) w lit. C2 w pkt 2 zdanie drugie wstępne otrzymuje brzmienie: "W tym celu należy podzielić próbkę zgodnie z kolejnością wykonywania pomiarów pojemności rzeczywistej na osiem małych próbek składających się z pięciu butelek miarowych każda i przeprowadzić następujące obliczenia:". Art. 2. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. Urząd może wykonywać inne prace metrologiczne, zgodnie z kompetencjami, w tym wzorcowanie i ekspertyzy przyrządów pomiarowych, a także udziela konsultacji i prowadzi doradztwo techniczne w zakresie doboru i stosowania przyrządów pomiarowych."; 2) w art. 20: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) badanie przyrządów pomiarowych w celu zapewnienia wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, a w szczególności legalizacja przyrządów pomiarowych,", b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) realizowanie zadań, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz. 1409 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465),"; 3) w art. 21 w ust. 1 oraz w art. 22 użyty w różnych przypadkach wyraz "ustawa" zastępuje się użytymi w różnych przypadkach wyrazami "niniejsza ustawa oraz ustawa o towarach paczkowanych"; 4) w art. 24 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) kontrolą towarów paczkowanych na zasadach określonych w ustawie o towarach paczkowanych,". Art. 3. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. (poz. 465) Ilustracja Wymiary podane na rysunku są wartością względną; są one funkcją średnicy okręgu opisanego na małej literze "e". 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organizmów morskich objętych ogólną kwotą połowową w 2004 r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty (Dz. U. Nr 74, poz. 685) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie określenia organizmów morskich objętych ogólną kwotą połowową w 2004 r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty (Dz. U. Nr 230, poz. 2306) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dorsza - 15.825 ton;"; 2) w § 2 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dorsza: a) 4.350 ton - na statki rybackie o długości całkowitej nieprzekraczającej 15 m, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie, b) 11.275 ton - na statki rybackie o długości całkowitej powyżej 15 m, do równego podziału na poszczególne statki rybackie, c) 200 ton - na cele naukowo-badawcze lub szkoleniowe;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466) Art. 1. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie: "1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia. Zezwolenie jest wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi. 1a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, jest wyrażany, w drodze postanowienia, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek organu, któremu przysługuje prawo sprzeciwu, przedłuża termin na jego wniesienie do 2 miesięcy od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Odmowa wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku spółki handlowej za kontrolowaną, w rozumieniu ustawy, uważa się spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub pośrednio powyżej 50 % głosów na zgromadzeniu wspólników lub na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik, użytkownik lub na podstawie porozumień z innymi osobami, albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 § 1 pkt 4 lit. b) lub c), lub e) ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276).", d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Nabyciem drugiego domu w rozumieniu przepisów ustawy jest nabycie przez cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową lub na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, która nie będzie stanowić stałego miejsca zamieszkania cudzoziemca. Nie dotyczy to nabycia samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903)."; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jest wydawane na wniosek cudzoziemca, jeżeli: 1) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa, 2) wykaże on, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Rzecząpospolitą Polską. 2. Okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską mogą być w szczególności: 1) posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia, 2) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, 3) posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się, 4) członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców wymienionych w art. 1 ust. 2 pkt 4, 5) wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego. 3. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy i jego statusu prawnego, 2) oznaczenie nabywanej nieruchomości, 3) oznaczenie zbywcy, 4) określenie formy prawnej nabycia nieruchomości, 5) informację o celu i możliwości nabycia nieruchomości. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia jest obowiązany dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności wskazane we wniosku oraz okoliczności, o których mowa w ust. 2, a także inne dokumenty umożliwiające ustalenie prawidłowości nabycia nieruchomości. 5. Powierzchnia nieruchomości nabytych przez cudzoziemca w celu zaspokojenia jego potrzeb życiowych nie może przekroczyć 0,5 ha, zaś w przypadku określonym w ust. 2 pkt 5 powinna być uzasadniona rzeczywistymi potrzebami wynikającymi z charakteru wykonywanej działalności gospodarczej. 6. Nabycie nieruchomości rolnych przez cudzoziemców następuje dodatkowo, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592)."; 3) w art. 2 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dokonać, także przy pomocy właściwych organów administracji rządowej, sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także czy będzie ono zgodne z interesem państwa."; 4) art. 2a otrzymuje brzmienie: "Art. 2a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może zwracać się do innych niż określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 organów administracji publicznej, organizacji zawodowych i instytucji państwowych o wyrażenie opinii oraz przekazanie dokumentów i informacji, w szczególności zawartych w ewidencji gruntów i budynków, niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 3e oraz w art. 8 ust. 4."; 5) w art. 3: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) osobę nabywcy i zbywcy,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) specjalne warunki, w sytuacji określonej w art. 2 ust. 2.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zezwolenie jest ważne dwa lata od dnia wydania."; 6) w art. 3d ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Promesa jest ważna rok od dnia wydania."; 7) art. 3e otrzymuje brzmienie: "Art. 3e. 1. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także każda inna czynność prawna dotycząca udziałów lub akcji wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli w ich wyniku spółka będąca właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną. 2. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli spółka ta jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec niebędący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczy przypadków, gdy akcje spółki zostały dopuszczone do publicznego obrotu albo spółka jest właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1, 1a i 5, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3. 4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 1-3d stosuje się odpowiednio. 5. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien oprócz informacji, o których mowa w art. 1a ust. 3 pkt 1 i 3, zawierać dodatkowo: 1) oznaczenie spółki, której udziały (akcje) są nabywane, obejmowane albo są przedmiotem innej czynności prawnej, 2) oznaczenie spółki, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów (akcji) albo innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) innej spółki handlowej stanie się spółką kontrolowaną, 3) określenie nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały (akcje) są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców, 4) określenie sposobu nabycia lub objęcia udziałów (akcji) bądź innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) w spółce, na skutek której spółka będąca właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną."; 8) po art. 3e dodaje się art. 3f w brzmieniu: "Art. 3f. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje dokumentów, o których mowa w art. 1a ust. 4, 2) szczegółowe informacje dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku, 3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń - uwzględniając zróżnicowany zakres informacji i dokumentów składanych przez cudzoziemców, o których mowa w art. 1 ust. 2."; 9) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia Sejmowi corocznie, w terminie do dnia 31 marca, szczegółowe sprawozdanie z realizacji ustawy, a w szczególności o liczbie udzielonych zezwoleń, rodzaju i obszarze oraz terytorialnym rozmieszczeniu nieruchomości, których one dotyczą, a także liczbie decyzji odmawiających udzielenia zezwolenia."; 10) uchyla się art. 5a; 11) w art. 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przekształcenia spółki handlowej w rozumieniu przepisów tytułu IV działu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie wniosku złożonego w ciągu dwóch lat od dnia otwarcia spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do udziałów lub akcji spółki handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 12) uchyla się art. 7a; 13) w art. 8: a) w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) nabycie samodzielnego lokalu użytkowego o przeznaczeniu garażowym lub udziału w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu mieszkalnego,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z wyjątkiem nabycia: 1) nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, 2) drugiego domu, przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego w okresach określonych w ust. 2, w przypadku: 1) nabycia nieruchomości rolnych położonych: a) w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubuskim, opolskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim - po upływie 7 lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) w województwach: lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim, podlaskim, śląskim, świętokrzyskim - po upływie 3 lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) nabycia drugiego domu: a) jeżeli nabywca legalnie, nieprzerwanie zamieszkuje co najmniej 4 lata na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub b) w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług turystycznych. 2b. Obywatele państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, będący w dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej udziałowcami lub akcjonariuszami spółek handlowych z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą do okresów dzierżawy, o których mowa w ust. 2a pkt 1, zaliczyć okres dzierżawy nieruchomości rolnej przez spółkę, jeżeli przez ten okres, będąc udziałowcami lub akcjonariuszami spółki, osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do nieruchomości położonych w strefie nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha.", e) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości, udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 2a, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń, o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 2."; 14) w art. 8a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeżeli nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie lub objęcie udziałów lub akcji podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców.". Art. 2. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 2)) w załączniku do ustawy w części IV w kol. 2 w ust. 6: 1) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także na każdą inną czynność prawną dotyczącą udziałów lub akcji, jeżeli w ich wyniku spółka handlowa, będąca właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanie się spółką kontrolowaną przez cudzoziemca lub cudzoziemców oraz na nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spółka ta jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec niebędący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki"; 2) uchyla się pkt 3. Art. 3. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Zezwolenia i promesy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane. 3. Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, termin, o którym mowa w dotychczasowym art. 7 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, oblicza się w wymiarze określonym w tym przepisie w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 4. Ogłoszenie tekstu jednolitego ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 1 pkt 12 oraz pkt 13 lit. b i c, które stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1175. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143 i Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 49, poz. 467) Art. 1. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w ust. 1 po wyrazach "umieszcza się" dodaje się wyrazy "w szczególności", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Godło Rzeczypospolitej Polskiej można umieszczać w innych miejscach niż wymienione w ust. 1, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2."; 2) w art. 5: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Każdy ma prawo używać barw Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w celu podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.", b) uchyla się ust. 3; 3) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Ustanawia się dzień 2 maja Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej."; 4) w art. 7 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej można umieszczać w innych miejscach niż wymienione w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2."; 5) w art. 13: a) w ust. 2 po wyrazach "lub odtwarza" dodaje się wyrazy "w szczególności", b) uchyla się ust. 3; 6) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. Godło i barwy Rzeczypospolitej Polskiej są umieszczane, a hymn Rzeczypospolitej Polskiej wykonywany lub odtwarzany w sposób zapewniający im należną cześć i szacunek."; 7) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Symbole Rzeczypospolitej Polskiej nie mogą być umieszczane na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego. 2. Dozwolone jest umieszczanie na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego godła lub barw Rzeczypospolitej Polskiej w formie stylizowanej lub artystycznie przetworzonej."; 8) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia: 1) wydaje przepisy przewidziane w art. 10 oraz art. 14 ust. 2, 2) może ustalać zasady obchodów świąt i rocznic państwowych oraz innych uroczystości o zasięgu państwowym lub lokalnym - biorąc pod uwagę uwarunkowania kulturowe i historyczne oraz przyjęte w tym zakresie zwyczaje, kierując się w szczególności potrzebami społeczności lokalnych. 2. Zasady i okoliczności stosowania symboli Rzeczypospolitej Polskiej w jednostkach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa Minister Obrony Narodowej.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu od odwołania oraz szczegółowych zasad rozliczania kosztów w postępowaniu odwoławczym (Dz. U. Nr 49, poz. 468) Na podstawie art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Podstawę do ustalenia wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego stanowi kwota bazowa, ustalona w ustawie budżetowej na dany rok na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 1)), dla pracowników państwowej sfery budżetowej, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. b tej ustawy. § 2. Wysokość wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wynosi, po zaokrągleniu do pełnego złotego, 4,25-krotności podstawy, o której mowa w § 1. § 3. 1. Wpis, o którym mowa w § 2, odwołujący się wpłaca na rachunek bankowy Urzędu Zamówień Publicznych wskazany przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". 2. Wpis uznaje się za uiszczony, jeżeli nastąpi wpłata lub zostanie obciążony rachunek bankowy odwołującego się na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Urzędem". § 4. Prezes Urzędu ogłasza w Biuletynie Zamówień Publicznych informację o obowiązującej wysokości wpisu oraz rachunku bankowym, o którym mowa w § 3 ust. 1. § 5. 1. Do kosztów postępowania zalicza się: 1) koszty ponoszone przez Urząd, obejmujące wynagrodzenia za czynności arbitrów i ich uzasadnione wydatki poniesione w związku z rozpoznaniem odwołania oraz wydatki i opłaty Urzędu związane z wykonywanymi czynnościami organizacyjno-technicznymi; 2) uzasadnione koszty uczestników postępowania, w wysokości określonej na podstawie rachunków przedłożonych do akt sprawy, w tym kwotę wpisu, o którym mowa w § 2. 2. Orzekając o kosztach postępowania, zespół arbitrów kwotę uiszczoną tytułem wpisu zalicza na poczet kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 3. W przypadku gdy koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, będą: 1) wyższe od kwoty wpisu, zespół arbitrów zasądza różnicę od uczestnika postępowania na rzecz Urzędu; 2) niższe od kwoty wpisu, zespół arbitrów orzeka o zwrocie przez Urząd różnicy na rzecz wnoszącego wpis. § 6. Do ustalenia wpisu od odwołania wnoszonego przed dniem ogłoszenia ustawy budżetowej na dany rok w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się kwotę bazową z roku poprzedniego. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielanie zamówienia publicznego (Dz. U. Nr 85, poz. 773), zachowane w mocy na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych (Dz. U. Nr 49, poz. 469) Na podstawie art. 765 § 2 pkt 3 i art. 811 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) przypadki, w których Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencja Wywiadu powinny udzielić komornikowi pomocy, oraz przypadki i miejsca, w których jest wymagana asysta Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencji Wywiadu, zwanych dalej odpowiednio "ABW" albo "AW"; 2) sposób udzielania pomocy lub asystowania przez funkcjonariuszy ABW albo AW, zwanych dalej "funkcjonariuszami", przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych; 3) tryb występowania przez komornika do ABW albo do AW o udzielenie pomocy lub asysty oraz wymagane dokumenty; 4) sposób dokumentowania wykonanych, przy pomocy lub w asyście ABW albo AW, czynności egzekucyjnych; 5) sposób rozliczania kosztów czynności egzekucyjnych wykonanych przy pomocy lub w asyście ABW albo AW. § 2. ABW albo AW udziela komornikowi pomocy przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli w toku wykonywania tych czynności, niezależnie od miejsca ich przeprowadzania, komornik natrafi na opór funkcjonariusza ABW lub AW, który uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie egzekucji, albo jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że komornik na taki opór natrafi. § 3. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW właściwej ze względu na miejsce prowadzenia egzekucji albo kierownik jednostki organizacyjnej AW właściwej w sprawach kadrowych, zwani dalej "kierownikami jednostki", udzielają komornikowi pomocy po otrzymaniu, co najmniej 7 dni przed terminem czynności egzekucyjnych, pisemnego wezwania do udzielenia pomocy oraz sporządzonego przez komornika odpisu tytułu wykonawczego, na podstawie którego jest przeprowadzana egzekucja. 2. W pilnych przypadkach, zwłaszcza gdy zwłoka groziłaby udaremnieniem egzekucji, udzielenie pomocy może nastąpić także na ustne wezwanie komornika. W takim przypadku kierownik jednostki, nie wstrzymując udzielenia pomocy, żąda okazania tytułu wykonawczego, na podstawie którego jest prowadzona egzekucja, a także nadesłania, w terminie do 7 dni po zakończeniu czynności egzekucyjnych, potwierdzenia wezwania, o którym mowa w ust. 1, na piśmie wraz ze sporządzonym przez komornika odpisem tytułu wykonawczego. § 4. 1. Pomoc, o której mowa w § 2, polega na umożliwieniu przeprowadzenia czynności egzekucyjnych, w szczególności przez zapewnienie: 1) dostępu do miejsca, w którym mają być one wykonywane; 2) porządku w miejscu przeprowadzania egzekucji; 3) osobistego bezpieczeństwa komornikowi i uczestnikom postępowania egzekucyjnego. 2. Funkcjonariusz wykonuje czynności, o których mowa w ust. 1, z poszanowaniem godności osób biorących udział w czynnościach egzekucyjnych. § 5. 1. Do udzielenia pomocy kierownik jednostki wyznacza funkcjonariusza w stopniu nie niższym od stopnia służbowego funkcjonariusza, przeciwko któremu są wykonywane czynności egzekucyjne. 2. Udzielenie pomocy następuje w terminie wyznaczonym w wezwaniu lub w innym terminie uzgodnionym z kierownikiem jednostki. § 6. 1. Funkcjonariusz udzielający pomocy nie jest uprawniony do badania, czy egzekucja jest zasadna i celowa, ani też dokonywania jakichkolwiek czynności wykraczających poza zakres udzielanej pomocy. 2. W razie wątpliwości funkcjonariusz udzielający pomocy powinien wyjaśnić, czy komornik jest uprawniony do przeprowadzania egzekucji; w tym celu może on żądać okazania właściwego dokumentu, a zwłaszcza legitymacji służbowej. § 7. Z przebiegu czynności, o których mowa w § 4, funkcjonariusz sporządza notatkę służbową zawierającą określenie terminu, miejsca i rodzaju prowadzonej egzekucji, imię i nazwisko osoby, przeciwko której egzekucja była skierowana, imię i nazwisko komornika, a także opis czynności egzekucyjnych wykonanych przy pomocy ABW albo AW. Notatkę przedstawia kierownikowi jednostki, o którym mowa w § 3 ust. 1. § 8. 1. W przypadku gdy czynności egzekucyjne mają być przeprowadzone w obrębie budynków zajmowanych przez ABW albo przez AW, mogą być one dokonane przez komornika jedynie w asyście wyznaczonego funkcjonariusza. 2. Kierownik jednostki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, udziela asysty komornikowi wykonującemu czynności egzekucyjne na podstawie pisemnego powiadomienia o egzekucji oraz sporządzonego przez komornika odpisu tytułu wykonawczego, na podstawie którego jest prowadzona egzekucja. 3. W przypadku gdy czynności egzekucyjne są prowadzone przeciwko funkcjonariuszowi, kierownik jednostki wyznacza do asysty funkcjonariusza pełniącego służbę w jednostce, o której mowa w ust. 1, posiadającego stopień nie niższy od stopnia służbowego funkcjonariusza, przeciwko któremu są wykonywane czynności egzekucyjne. 4. Przepisy § 4, § 5 ust. 2 oraz § 6 i 7 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Koszty poniesione z tytułu udzielania pomocy lub asystowania funkcjonariuszy przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych przez komornika ustala się w wysokości 1,5 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Rachunek określający koszty, o których mowa w ust. 1, kierownik jednostki przesyła komornikowi. 3. Należność za wykonanie przez ABW albo przez AW pomocy lub asysty jest przekazywana, w terminie 30 dni od dnia otrzymania rachunku, na rachunek bankowy jednostki organizacyjnej ABW albo AW, która udzieliła pomocy lub asysty. 4. Koszty, o których mowa w ust. 1, zalicza się do wydatków egzekucyjnych obciążających zobowiązanego, wobec którego były wykonywane czynności egzekucyjne. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939, Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 11, poz. 101. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie udzielania pomocy lub asystowania komornikowi przez Urząd Ochrony Państwa przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych (Dz. U. Nr 77, poz. 821), zachowane w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i pozostałych członków Rady Zamówień Publicznych (Dz. U. Nr 49, poz. 470) Na podstawie art. 160 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość wynagrodzenia przysługującego poszczególnym członkom Rady Zamówień Publicznych za udział w jednym posiedzeniu wynosi dla: 1) przewodniczącego Rady - 500 zł; 2) wiceprzewodniczącego Rady - 400 zł; 3) pozostałych członków Rady - 300 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 49, poz. 471) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) uzyskiwanych ze środków Unii Europejskiej przez polskich obserwatorów w Parlamencie Europejskim na pokrycie kosztów przejazdu i utrzymania podczas pełnienia funkcji obserwatora. § 2. Rozporządzenie ma zastosowanie do dochodów (przychodów) otrzymanych w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać mierniki drgań mechanicznych oddziałujących na człowieka oraz przetworniki drgań mechanicznych piezoelektryczne o masie do 300 g (Dz. U. Nr 49, poz. 472) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) miernik - miernik drgań mechanicznych oddziałujących na człowieka, będący przyrządem pomiarowym przeznaczonym do pomiaru przyspieszenia drgań mechanicznych: a) o działaniu ogólnym - przenoszonych do ciała jako całości przez części ciała mające kontakt z drgającą powierzchnią, b) przenoszonych przez kończyny górne - bezpośrednio przyłożone lub przenoszone do układu ręka-ramię, zazwyczaj przez dłoń lub przez palce ręki zaciskane na narzędziu lub obrabianym elemencie, c) o działaniu ogólnym i przenoszonych przez kończyny górne; 2) przetwornik drgań - przetwornik drgań mechanicznych piezoelektryczny, będący przyrządem pomiarowym przetwarzającym przyspieszenie drgań mechanicznych na wielkość elektryczną (ładunek lub napięcie) z wykorzystaniem efektu piezoelektrycznego; 3) czułość przetwornika drgań - stosunek wartości ładunku lub napięcia wytworzonego po poddaniu przetwornika drgań oddziaływaniu drgań mechanicznych do wartości przyspieszenia tych drgań; 4) czułość odniesienia - czułość przetwornika drgań wyznaczoną w warunkach odniesienia dla sygnału odniesienia i drgań o kierunku zgodnym z kierunkiem nominalnego wektora czułości przetwornika drgań; 5) względna czułość poprzeczna przetwornika drgań - stosunek czułości przetwornika drgań wyznaczonej dla kierunku prostopadłego do kierunku nominalnego wektora czułości przetwornika drgań do czułości odniesienia, wyrażony w procentach; 6) wartość skuteczna przyspieszenia drgań - wielkość wyrażoną wzorem: gdzie: a(t) - chwilowe przyspieszenie drgań, w funkcji czasu, wyrażone w m/s2, T - czas trwania pomiaru, wyrażony w sekundach, t - zmienna całkowania, reprezentująca czas; 7) bieżąca wartość skuteczna przyspieszenia drgań z uśrednianiem liniowym w chwili obserwacji t0 - wielkość wyrażoną wzorem: gdzie: - czas całkowania w sekundach; 8) bieżąca wartość skuteczna przyspieszenia z uśrednianiem wykładniczym w chwili obserwacji t0 - wielkość wyrażoną wzorem: gdzie: - stała czasowa uśredniania w sekundach; 9) sygnał odniesienia - sinusoidalny sygnał wejściowy o określonych wartościach częstotliwości i wartości skutecznej przyspieszenia drgań mechanicznych, wykorzystywany do badania miernika i przetwornika; 10) zakres pomiarowy - zbiór wartości przyspieszenia drgań, które mogą być zmierzone za pomocą miernika w granicach błędów dopuszczalnych; 11) zakres wskazań - zakres wartości, które mogą być zmierzone przy danym ustawieniu przełączników miernika; 12) zakres odniesienia - zakres wskazań miernika, dla którego wyznacza się błąd wskazań dla sygnału odniesienia. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania miernika i przetwornika drgań § 2. W skład miernika wchodzą w szczególności: 1) przetwornik drgań; 2) analogowy, cyfrowy lub analogowo-cyfrowy procesor sygnałowy realizujący funkcje wzmacniania sygnału i kształtowania charakterystyki częstotliwościowej; 3) przetwornik pomiarowy; 4) urządzenie wskazujące; 5) układ sygnalizacji przesterowania; 6) układ zasilania z układem sygnalizacji stanu zasilania. § 3. 1. Przetwornik drgań może być skonstruowany jako: 1) jednoosiowy - umożliwiający pomiar przyspieszenia drgań mechanicznych w jednym kierunku; 2) trójosiowy - umożliwiający pomiar przyspieszenia drgań mechanicznych jednocześnie w trzech wzajemnie prostopadłych kierunkach. 2. Konstrukcja przetwornika drgań zapewnia możliwość: 1) zamocowania go do obiektu mierzonego za pomocą połączenia gwintowego lub z użyciem kleju; 2) połączenia z układem pomiarowym za pomocą kabli sygnałowych. § 4. 1. Na obudowie miernika i na obudowie lub podstawie przetwornika drgań powinny być zamieszczone w sposób trwały: 1) nazwa lub znak producenta; 2) typ i numer fabryczny. 2. Na obudowie miernika powinien być zamieszczony dodatkowo znak zatwierdzenia typu. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne mierników i przetwornika drgań § 5. 1. Miernik powinien umożliwiać pomiar przyspieszenia drgań o działaniu ogólnym skorygowanego według co najmniej jednej z charakterystyk częstotliwościowych Wk, Wd, WBc lub przyspieszenia drgań przenoszonych przez kończyny górne skorygowanego według charakterystyki częstotliwościowej Wh. 2. Dodatkowo miernik może umożliwiać pomiar przyspieszenia drgań o działaniu ogólnym skorygowanego według charakterystyk częstotliwościowych Wc lub Wj oraz przyspieszenia drgań według charakterystyki częstotliwościowej LIN. 3. Rodzaje charakterystyk częstotliwościowych, odpowiadające różnym oddziaływaniom drgań, oraz minimalne zakresy częstotliwości, dla których miernik powinien mierzyć drgania, określa tabela: Rodzaj oddziaływania drgańRodzaj charakterystyki częstotliwościowejZakres częstotliwości Hz Drgania o działaniu ogólnym (charakterystyki podstawowe): w kierunku pionowymWk0,5÷80 w kierunku poziomymWd0,5÷80 wielokierunkowe (w budynkach)WBc1÷80 Drgania o działaniu ogólnym (charakterystyki dodatkowe): na plecy od oparcia w kierunku poziomymWc0,5÷80 na głowę człowieka w pozycji leżącej w kierunku pionowymWj0,5÷80 Drgania przenoszone przez kończyny górne, kierunki x, y, zWh8÷1.000 Drgania o działaniu ogólnym lub przenoszone przez kończyny górneLINDeklarowany we wniosku o zatwierdzenie typu 4. Przebieg charakterystyk częstotliwościowych opisany przez wartości częstotliwości i odpowiadające im współczynniki korekcji częstotliwościowej określają załączniki nr 1-6 do rozporządzenia. § 6. Ustala się następujące parametry sygnału odniesienia: 1) wartość skuteczna przyspieszenia drgań: a) 1 m/s2 dla charakterystyk częstotliwościowych Wk, Wd, WBc, Wc, Wj miernika, b) 10 m/s2 dla charakterystyk częstotliwościowych Wh i LIN miernika i dla przetwornika drgań; 2) częstotliwość: a) 7,96 Hz dla charakterystyk częstotliwościowych Wk, Wd, WBc, Wc, Wj miernika, b) 79,6 Hz dla charakterystyk częstotliwościowych Wh i LIN miernika, c) 80 Hz dla przetwornika drgań. § 7. 1. Czułość odniesienia przetwornika drgań nie powinna się różnić więcej niż o ±10% od czułości określonej przez producenta. 2. Błąd względny charakterystyki: 1) amplitudowej przetwornika drgań nie powinien przekraczać ±2%; 2) częstotliwościowej przetwornika drgań nie powinien przekraczać ±10%. 3. Maksymalna względna czułość poprzeczna przetwornika drgań nie powinna przekraczać 10% czułości odniesienia. § 8. 1. Miernik powinien mierzyć: 1) wartości skuteczne przyspieszenia drgań w czasie nie krótszym niż 60 s; 2) bieżące wartości skuteczne przyspieszenia drgań uśrednione liniowo albo wykładniczo. 2. Dla mierników z uśrednianiem wykładniczym stała czasowa obwodu uśredniania powinna wynosić 1 s, przy czym mogą być dopuszczone dodatkowe stałe czasowe obwodu uśredniania 1/8 s albo 8 s. 3. Czas pomiaru oraz sposób uśredniania powinny być prezentowane na urządzeniu wskazującym miernika lub identyfikowane w inny sposób. § 9. Rozróżnia się dwie klasy dokładności mierników: klasa dokładności 1 i klasa dokładności 2. § 10. Błędy wskazań miernika dla sygnału odniesienia nie powinny przekraczać: 1) ±8% lub ±0,7 dB dla mierników klasy dokładności 1; 2) +12% i -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 2. § 11. 1. Błędy graniczne dopuszczalne charakterystyk częstotliwościowych miernika, po uwzględnieniu błędów charakterystyki częstotliwościowej przetwornika drgań określa dla: 1) Wk - załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) Wd - załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) WBc - załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) Wc - załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) Wj - załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) Wh - załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. Charakterystyka częstotliwościowa LIN powinna być płaska w zakresie częstotliwości określonym przez producenta z błędami granicznymi dopuszczalnymi określonymi dla charakterystyki Wh w załączniku nr 6 do rozporządzenia. § 12. Błędy graniczne dopuszczalne przy zmianie zakresu pomiarowego, w zależności od klasy dokładności, wynoszą: 1) ±3,5% lub ±0,3 dB dla mierników klasy dokładności 1; 2) ±6% lub ±0,5 dB dla mierników klasy dokładności 2. § 13. Błędy graniczne dopuszczalne liniowości miernika, w zależności od klasy dokładności, wynoszą: 1) w zakresie pomiarowym: a) ±8% lub ±0,7 dB dla mierników klasy dokładności 1, b) +12%, -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 2; 2) w zakresie wskazań: a) +12%, -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 1, b) +19%, -16% lub ±1,5 dB dla mierników klasy dokładności 2. § 14. 1. Błędy graniczne dopuszczalne pomiaru wartości skutecznej, w zależności od współczynnika szczytu mierzonego sygnału i klasy dokładności, wynoszą: Klasa dokładności miernikaBłędy graniczne dopuszczalne pomiaru wartości skutecznej dla sygnału o współczynniku szczytu do 3powyżej 3 do 5powyżej 5 do 10 %dB%dB%dB 1±6±0,5+12, -11±1+19, -16±1,5 2+12, -11±1+12, -11±1-- 2. Błędy graniczne dopuszczalne charakterystyki czasowej miernika przy pomiarze wartości skutecznej, w zależności od klasy dokładności, wynoszą: Stała czasowa obwodu uśredniającegoCzas trwania impulsuWskazanie dla impulsu w odniesieniu do wskazania dla sygnału ciągłegoBłędy graniczne dopuszczalne charakterystyki czasowej klasa dokładności 1klasa dokładności 2 sms%dB%dB%dB 1500-37-4,1+12, -11±1+26, -21±2 1/862,5 84.000 3. Czas spadku wskazania wartości skutecznej o 10 dB po wyłączeniu sygnału nie powinien być większy niż: 1) 2,3 s dla stałej czasowej obwodu uśredniania równej 1 s; 2) 18,4 s dla stałej czasowej obwodu uśredniania równej 8 s. § 15. 1. W przypadku mierników mierzących wartość szczytową przyspieszenia drgań błędy pomiaru wartości szczytowej nie powinny przekraczać ±6% w skali liniowej lub ±0,5 dB w skali logarytmicznej w całym zakresie pomiarowym miernika, z wyjątkiem zakresu bardzo małych wartości, określonego przez producenta. 2. Błędy graniczne dopuszczalne charakterystyki czasowej miernika przy pomiarze wartości szczytowej, w zależności od klasy dokładności, wynoszą: Stała czasowaCzas trwania impulsuWskazanie dla impulsu w odniesieniu do wskazania dla sygnału ciągłegoBłędy graniczne dopuszczalne charakterystyki czasowej klasa dokładności 1klasa dokładności 2 msms%dB%dB%dB <0,2/fu1/fu+41+3+12, -11±1+26, -21±2 gdzie fu - górna częstotliwość graniczna w kHz. 3. Spadek wskazania wartości szczytowej w ciągu 1 min po wyłączeniu sygnału nie powinien być większy niż 6% w skali liniowej albo 0,5 dB w skali logarytmicznej. § 16. Błędy graniczne dopuszczalne przetwornika uśredniająco-całkującego, w zależności od klasy dokładności, wynoszą: Współczynnik wypełnienia sygnału impulsowegoStosunek amplitudy sygnału impulsowego do amplitudy sygnału sinusoidalnego przy tej samej wartości skutecznej sygnałuBłędy graniczne dopuszczalne klasa dokładności 1klasa dokładności 2 %dB%dB 10-13,16±6±0,5+12, -11±1 10-210 10-331,6+12, -11±1+26, -21±2 § 17. Poziom zakłóceń wewnętrznych mierzony na urządzeniu wskazującym miernika powinien być co najmniej o 5 dB niższy od dolnej granicy zakresu pomiarowego. § 18. 1. Zmiany sygnału na wyjściu napięciowym powinny odpowiadać zmianom wskazań miernika, z dopuszczalnymi odchyleniami nieprzekraczającymi: 1) ±8% lub ±0,7 dB dla mierników klasy dokładności 1; 2) +12% i -11% lub ±1 dB dla mierników klasy dokładności 2. 2. Wartość skuteczna napięcia sygnału na wyjściu napięciowym, odpowiadająca wskazaniu równemu górnej granicy zakresu wskazań, dla częstotliwości 79,6 Hz i przy włączonej charakterystyce LIN powinna wynosić nie mniej niż 1 V. 3. Współczynnik zniekształceń nieliniowych, mierzony na wyjściu napięciowym miernika, nie powinien wynosić więcej niż: 1) 2% przy wskazaniu miernika równemu 0,3 górnej granicy zakresu wskazań; 2) 10% przy wskazaniu miernika równemu górnej granicy zakresu wskazań. § 19. 1. Błędy wskazań mierników w zakresie temperatury i wilgotności, o których mowa w § 22, względem wskazań dla warunków odniesienia, o których mowa w § 21, nie powinny przekraczać ±6% w skali liniowej lub ±0,5 dB w skali logarytmicznej. 2. Wartość skuteczna przyspieszenia: 1) mierzonego według charakterystyki LIN, wywołanego oddziaływaniem drgań, przy poddaniu miernika drganiom sinusoidalnym o amplitudzie 1,0 mm i częstotliwości z zakresu 5 Hz÷13,4 Hz lub przyspieszeniu 7 m/s2 i częstotliwości z zakresu 13,4÷150 Hz, nie powinna wynosić więcej niż wartość określona przez producenta; 2) wywołanego oddziaływaniem pola magnetycznego o częstotliwości 50 Hz i natężeniu 80 A/m, zmierzona dla takiego kierunku oddziaływania pola na miernik, dla jakiego wpływ ten jest największy, nie powinna wynosić więcej niż wartość określona przez producenta. § 20. Względna zmiana wskazania miernika w ciągu 1 godziny nieprzerwanej pracy, w stałych warunkach, po czasie nagrzania nie większym niż 10 minut, nie powinna być większa niż: 1) ±3,5% lub ±0,3 dB dla mierników klasy dokładności 1; 2) ±6% lub ±0,5 dB dla mierników klasy dokładności 2. § 21. Ustala się następujące warunki odniesienia dla mierników: 1) temperatura otoczenia 23 °C; 2) wilgotność względna 50%. § 22. Miernik powinien umożliwiać pomiary drgań co najmniej w następujących warunkach otoczenia: 1) temperatura otoczenia (-10 ÷ 50) °C; 2) maksymalna wilgotność względna 90% w temperaturze otoczenia 30 °C. Rozdział 4 Przepis końcowy § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 marca 2004 r. (poz. 472) Załącznik nr 1 PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wk MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH PIONOWYCH (oś z) CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy graniczne dopuszczalne w skali nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej HzHz-dB%dB 0,10,10000,0312-30,11+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,1250,12590,0493-26,14+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,160,15850,0776-22,21+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,20,19950,121-18,37+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,250,25120,183-14,74+26 ; -21+2 ; -2 0,3150,31620,264-11,55+26 ; -21+2 ; -2 0,40,39810,350-9,11+12 ; -11+1 ; -1 0,50,50120,419-7,56+12 ; -11+1 ; -1 0,630,63100,459-6,77+12 ; -11+1 ; -1 0,80,79430,477-6,44+12 ; -11+1 ; -1 11,0000,482-6,33+12 ; -11+1 ; -1 1,251,2590,485-6,29+12 ; -11+1 ; -1 1,61,5850,493-6,13+12 ; -11+1 ; -1 21,9950,531-5,50+12 ; -11+1 ; -1 2,52,5120,633-3,97+12 ; -11+1 ; -1 3,153,1620,807-1,86+12 ; -11+1 ; -1 43,9810,965-0,31+12 ; -11+1 ; -1 55,0121,0390,33+12 ; -11+1 ; -1 6,36,311,0540,46+12 ; -11+1 ; -1 87,9431,0370,320 ; 00 ; 0 1010,000,988-0,10+12 ; -11+1 ; -1 12,512,590,899-0,93+12 ; -11+1 ; -1 1615,850,774-2,22+12 ; -11+1 ; -1 2019,950,637-3,91+12 ; -11+1 ; -1 2525,120,510-5,84+12 ; -11+1 ; -1 31,531,620,403-7,89+12 ; -11+1 ; -1 4039,810,316-10,01+12 ; -11+1 ; -1 5050,120,245-12,21+12 ; -11+1 ; -1 6363,100,186-14,62+12 ; -11+1 ; -1 8079,430,134-17,47+12 ; -11+1 ; -1 100100,00,0887-21,04+12 ; -11+1 ; -1 125125,90,0531-25,50+26 ; -21+2 ; -2 160158,50,0292-30,69+26 ; -21+2 ; -2 200199,50,0153-36,32+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 250251,20,00779-42,16+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 315316,20,00393-48,10+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 400398,10,00198-54,08+26 ; - ∞+2 ; - ∞ Załącznik nr 2 PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wd MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH POZIOMYCH (osie x lub y) CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy graniczne dopuszczalne w skali nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej HzHz-dB%dB 0,10,10000,0624-24,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,1250,12590,0987-20,12+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,160,15850,155-16,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,20,19950,242-12,32+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,250,25120,368-8,68+26 ; -21+2 ; -2 0,3150,31620,533-5,47+26 ; -21+2 ; -2 0,40,39810,710-2,98+12 ; -11+1 ; -1 0,50,50120,854-1,37+12 ; -11+1 ; -1 0,630,63100,944-0,50+12 ; -11+1 ; -1 0,80,79430,991-0,08+12 ; -11+1 ; -1 11,0001,0110,10+12 ; -11+1 ; -1 1,251,2591,0070,06+12 ; -11+1 ; -1 1,61,5850,971-0,26+12 ; -11+1 ; -1 21,9950,891-1,00+12 ; -11+1 ; -1 2,52,5120,773-2,23+12 ; -11+1 ; -1 3,153,1620,640-3,88+12 ; -11+1 ; -1 43,9810,514-5,78+12 ; -11+1 ; -1 55,0120,408-7,78+12 ; -11+1 ; -1 6,36,310,323-9,83+12 ; -11+1 ; -1 87,9430,255-11,870 ; 00 ; 0 1010,000,202-13,91+12 ; -11+1 ; -1 12,512,590,160-15,93+12 ; -11+1 ; -1 1615,850,127-17,95+12 ; -11+1 ; -1 2019,950,100-19,97+12 ; -11+1 ; -1 2525,120,0796-21,98+12 ; -11+1 ; -1 31,531,620,063-24,01+12 ; -11+1 ; -1 4039,810,0496-26,08+12 ; -11+1 ; -1 5050,120,387-28,24+12 ; -11+1 ; -1 6363,100,0295-30,62+12 ; -11+1 ; -1 8079,430,0213-33,43+12 ; -11+1 ; -1 100100,00,0141-36,99+12 ; -11+1 ; -1 125125,90,00848-41,43+26 ; -21+2 ; -2 160158,50,00467-46,62+26 ; -21+2 ; -2 200199,50,00244-52,24+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 250251,20,00125-58,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 315316,20,000629-64,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 400398,10,000316-70,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞ Załącznik nr 3 PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ WBc MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH WIELOKIERUNKOWYCH CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy graniczne dopuszczalne w skali nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej HzHz-dB%dB 0,10,10000,0158-36,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,1250,12590,0251-32,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,160,15850,040-28,01+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,20,19950,063-24,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,250,25120,099-20,05+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,3150,31620,156-16,12+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,40,39810,243-12,29+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,50,50120,368-8,67+26 ; -21+2 ; -2 0,630,63100,530-5,51+26 ; -21+2 ; -2 0,80,79430,700-3,09+26 ; -21+2 ; -2 11,0000,833-1,59+26 ; -21+2 ; -2 1,251,2590,907-0,85+12 ; -11+1 ; -1 1,61,5850,934-0,59+12 ; -11+1 ; -1 21,9950,932-0,61+12 ; -11+1 ; -1 2,52,5120,910-0,82+12 ; -11+1 ; -1 3,153,1620,872-1,19+12 ; -11+1 ; -1 43,9810,818-1,74+12 ; -11+1 ; -1 55,0120,750-2,50+12 ; -11+1 ; -1 6,36,310,669-3,49+12 ; -11+1 ; -1 87,9430,582-4,700 ; 00 ; 0 1010,000,494-6,12+12 ; -11+1 ; -1 12,512,590,411-7,71+12 ; -11+1 ; -1 1615,850,337-9,44+12 ; -11+1 ; -1 2019,950,274-11,25+12 ; -11+1 ; -1 2525,120,220-13,14+12 ; -11+1 ; -1 31,531,620,176-15,09+12 ; -11+1 ; -1 4039,810,140-17,10+12 ; -11+1 ; -1 5050,120,109-19,23+12 ; -11+1 ; -1 6363,100,0834-21,58+12 ; -11+1 ; -1 8079,430,0604-24,38+26 ; -21+2 ; -2 100100,00,0401-27,93+26 ; -21+2 ; -2 125125,90,0241-32,37+26 ; -21+2 ; -2 160158,50,0133-37,55+26 ; -21+2 ; -2 200199,50,00694-43,18+26 ; -21+2 ; -2 250251,20,00354-49,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 315316,20,00179-54,95+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 400398,10,000899-60,92+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 500501,20,000451-66,91+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 630631,00,000226-72,91+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 800794,30,000113-78,91+26 ; - ∞+2 ; - ∞ Załącznik nr 4 PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wc MIERNIKA, DLA DRGAŃ OGÓLNYCH POZIOMYCH (oś x) CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy graniczne dopuszczalne w skali nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej HzHz-dB%dB 0,10,10000,0624-24,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,1250,12590,0987-20,12+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,160,15850,155-16,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,20,19950,242-12,32+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,250,25120,368-8,68+26 ; -21+2 ; -2 0,3150,31620,533-5,47+26 ; -21+2 ; -2 0,40,39810,710-2,98+12 ; -11+1 ; -1 0,50,50120,854-1,37+12 ; -11+1 ; -1 0,630,63100,944-0,50+12 ; -11+1 ; -1 0,80,79430,991-0,08+12 ; -11+1 ; -1 11,0001,0110,10+12 ; -11+1 ; -1 1,251,2591,0070,06+12 ; -11+1 ; -1 1,61,5850,971-0,26+12 ; -11+1 ; -1 21,9950,891-1,00+12 ; -11+1 ; -1 2,52,5120,773-2,23+12 ; -11+1 ; -1 3,153,1620,640-3,88+12 ; -11+1 ; -1 43,9810,514-5,78+12 ; -11+1 ; -1 55,0120,408-7,78+12 ; -11+1 ; -1 6,36,310,323-9,83+12 ; -11+1 ; -1 87,9430,255-11,870 ; 00 ; 0 1010,000,202-13,91+12 ; -11+1 ; -1 12,512,590,160-15,93+12 ; -11+1 ; -1 1615,850,127-17,95+12 ; -11+1 ; -1 2019,950,100-19,97+12 ; -11+1 ; -1 2525,120,0796-21,98+12 ; -11+1 ; -1 31,531,620,063-24,01+12 ; -11+1 ; -1 4039,810,0496-26,08+12 ; -11+1 ; -1 5050,120,387-28,24+12 ; -11+1 ; -1 6363,100,0295-30,62+12 ; -11+1 ; -1 8079,430,0213-33,43+12 ; -11+1 ; -1 100100,00,0141-36,99+12 ; -11+1 ; -1 125125,90,00848-41,43+26 ; -21+2 ; -2 160158,50,00467-46,62+26 ; -21+2 ; -2 200199,50,00244-52,24+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 250251,20,00125-58,09+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 315316,20,000629-64,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 400398,10,000316-70,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞ Załącznik nr 5 PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wj MIERNIKA, DLA DRGAŃ PIONOWYCH O DZIAŁANIU NA GŁOWĘ (oś x) CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy graniczne dopuszczalne w skali nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej HzHz-dB%dB 0,10,10000,0310-30,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,1250,12590,0490-26,20+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,160,15850,0770-22,27+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,20,19950,120-18,42+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 0,250,25120,182-14,79+26 ; -21+2 ; -2 0,3150,31620,263-11,60+26 ; -21+2 ; -2 0,40,39810,349-9,15+12 ; -11+1 ; -1 0,50,50120,418-7,58+12 ; -11+1 ; -1 0,630,63100,459-6,77+12 ; -11+1 ; -1 0,80,79430,478-6,42+12 ; -11+1 ; -1 11,0000,484-6,30+12 ; -11+1 ; -1 1,251,2590,485-6,28+12 ; -11+1 ; -1 1,61,5850,483-6,32+12 ; -11+1 ; -1 21,9950,482-6,34+12 ; -11+1 ; -1 2,52,5120,489-6,22+12 ; -11+1 ; -1 3,153,1620,525-5,60+12 ; -11+1 ; -1 43,9810,625-4,08+12 ; -11+1 ; -1 55,0120,795-1,99+12 ; -11+1 ; -1 6,36,310,947-0,47+12 ; -11+1 ; -1 87,9431,0160,140 ; 00 ; 0 1010,001,0300,26+12 ; -11+1 ; -1 12,512,591,0260,22+12 ; -11+1 ; -1 1615,851,0190,16+12 ; -11+1 ; -1 2019,951,0120,10+12 ; -11+1 ; -1 2525,121,0060,06+12 ; -11+1 ; -1 31,531,621,0000,00+12 ; -11+1 ; -1 4039,810,991-0,08+12 ; -11+1 ; -1 5050,120,972-0,25+12 ; -11+1 ; -1 6363,100,930-0,63+12 ; -11+1 ; -1 8079,430,846-1,45+12 ; -11+1 ; -1 100100,00,708-3,01+12 ; -11+1 ; -1 125125,90,534-5,45+26 ; -21+2 ; -2 160158,50,370-8,64+26 ; -21+2 ; -2 200199,50,244-12,26+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 250251,20,157-16,11+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 315316,20,100-20,04+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 400398,10,0630-24,02+26 ; - ∞+2 ; - ∞ Załącznik nr 6 PRZEBIEG I BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWEJ Wh MIERNIKA, DLA DRGAŃ PRZENOSZONYCH PRZEZ KOŃCZYNY GÓRNE CzęstotliwośćWspółczynnik korekcji częstotliwościowej w skaliBłędy graniczne dopuszczalne w skali nominalnadokładnaliniowejlogarytmicznejliniowejlogarytmicznej HzHz-dB%dB 0,80,79430,0159-36,00+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 11,0000,0251-31,99+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 1,251,2590,0398-27,99+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 1,61,5850,0631-23,99+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 21,9950,100-20,01+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 2,52,5120,158-16,05+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 3,153,1620,246-12,18+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 43,9810,375-8,51+26 ; -21+2 ; -2 55,0120,545-5,27+26 ; -21+2 ; -2 6,36,310,727-2,77+26 ; -21+2 ; -2 87,9430,873-1,18+26 ; -21+2 ; -2 1010,000,951-0,43+12 ; -11+1 ; -1 12,512,590,958-0,38+12 ; -11+1 ; -1 1615,850,896-0,96+12 ; -11+1 ; -1 2019,950,782-2,14+12 ; -11+1 ; -1 2525,120,647-3,78+12 ; -11+1 ; -1 31,531,620,519-5,69+12 ; -11+1 ; -1 4039,810,411-7,72+12 ; -11+1 ; -1 5050,120,324-9,78+12 ; -11+1 ; -1 6363,100,256-11,83+12 ; -11+1 ; -1 8079,430,202-13,880 ; 00 ; 0 100100,00,160-15,91+12 ; -11+1 ; -1 125125,90,127-17,93+12 ; -11+1 ; -1 160158,50,101-19,94+12 ; -11+1 ; -1 200199,50,0799-21,95+12 ; -11+1 ; -1 250251,20,0634-23,96+12 ; -11+1 ; -1 315316,20,0503-25,98+12 ; -11+1 ; -1 400398,10,0398-28,00+12 ; -11+1 ; -1 500501,20,0314-30,07+12 ; -11+1 ; -1 630631,00,0245-32,23+12 ; -11+1 ; -1 800794,30,0186-34,60+12 ; -11+1 ; -1 1.0001.0000,0135-37,42+26 ; -21+2 ; -2 1.2501.2590,0894-40,97+26 ; -21+2 ; -2 1.6001.5850,00536-45,42+26 ; -21+2 ; -2 2.0001.9950,00295-50,60+26 ; -21+2 ; -2 2.5002.5120,00154-56,23+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 3.1503.1620,000788-62,07+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 4.0003.9810,000398-68,01+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 5.0005.0120,000200-73,98+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 6.3006.3100,000100-79,97+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 8.0007.9430,000050-85,97+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 10.00010.0000,000025-91,97+26 ; - ∞+2 ; - ∞ 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY z dnia 8 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego (Dz. U. Nr 49, poz. 473) Na podstawie art. 32a ust. 4 i art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury z dnia 19 sierpnia 2002 r. w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego (Dz. U. Nr 138, poz. 1164) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) w części "A. Pierwszy etap edukacyjny": - część dotycząca przedmiotu głównego "Akordeon" otrzymuje brzmienie: "Akordeon 1. Znajomość podstawowych wiadomości z historii instrumentu i umiejętność nazywania poszczególnych części akordeonu oraz poznanie roli poszczególnych elementów instrumentu w procesie powstawania dźwięku. Znajomość podstawowych zasad konserwacji akordeonu. 2. Opanowanie prawidłowej postawy, właściwego trzymania akordeonu, prawidłowego ułożenia prawej i lewej ręki. Umiejętność wydobycia dźwięku płynnym prowadzeniem miecha. 3. Opanowanie podstaw techniki gry z uwzględnieniem: umiejętności posługiwania się techniką miechowo-palcową miechem jednokierunkowym, umiejętności gry miechem zmiennym, umiejętności gry prawą ręką na manuale dyszkantowym i lewą ręką na manuale basowo-akordowym. 4. Umiejętność frazowania i operowania podstawowymi sposobami artykulacji. Zgodna z zapisem realizacja metrorytmiki, agogiki i dynamiki. Interpretowanie utworu zgodne z jego budową formalną. 5. Znajomość notacji w kluczu wiolinowym i basowym oraz umiejętność samodzielnego i bezbłędnego odczytania tekstu nutowego. Umiejętność prawidłowego grania a vista łatwych utworów w wolnym tempie. 6. Umiejętność samodzielnego opracowania łatwego utworu pod względem techniczno-wykonawczym (palcowanie, miechowanie, frazowanie, dynamika, interpretacja). Umiejętność samodzielnej pracy nad utworem (pokonywanie trudnych miejsc). Umiejętność świadomego ćwiczenia i korekty własnych błędów. 7. Umiejętność koncentrowania się i pokonywania tremy podczas wykonywania utworu. Posługiwanie się różnymi formami zapamiętywania. Przyswojenie podstawowych elementów obycia estradowego. Umiejętność dokonywania właściwej samooceny wykonania utworu. 8. Umiejętność gry pod kierunkiem nauczyciela w prostych formach muzykowania zespołowego (np. unisono, duet, akordeonowe zespoły kameralne jednorodne lub mieszane, orkiestra akordeonowa, gra z akompaniamentem). 9. Opanowanie literatury akordeonowej w następującym zakresie: etiudy o zróżnicowanej problematyce technicznej, utwory polifoniczne i dawnych mistrzów, forma cykliczna (do wyboru: sonatina, suita, wariacje), utwory różne, muzyka użytkowa różnych narodów. 10. Poprawne wykonanie jednej etiudy dla prawej ręki, jednej etiudy dla lewej ręki, jednego utworu polifonicznego, jednego utworu dawnych mistrzów, dwóch utworów dowolnych, granie a vista. Program powinien być wykonany z pamięci.", - część dotycząca przedmiotu głównego "Puzon" otrzymuje brzmienie: "Puzon 1. Znajomość podstawowych wiadomości z historii instrumentu i umiejętność nazywania poszczególnych części puzonu oraz umiejętność jego konserwacji i czyszczenia w podstawowym zakresie. Umiejętność rozkładania, składania i samodzielnego strojenia instrumentu. 2. Opanowanie prawidłowej postawy, właściwego trzymania puzonu - a szczególnie suwaka - oraz ułożenia rąk ze szczególnym uwzględnieniem wyrabiania biegłości prawej ręki. Umiejętność prawidłowego zadęcia oraz swobodnego posługiwania się aparatem oddechowym z uwzględnieniem znaczenia artykulacyjnego języka, warg i mięśni twarzy. Umiejętność posługiwania się pochodem tonów naturalnych. 3. Opanowanie podstaw techniki gry z uwzględnieniem umiejętności doboru ustnika, wibracji warg, gry dźwięków długowytrzymywanych, przedęć szeregu alikwotów w poszczególnych pozycjach, stopniowego opanowania gry w poszczególnych rejestrach oraz opanowania umiejętności korekty intonacji. 4. Umiejętność frazowania i operowania podstawowymi sposobami artykulacji. Zgodna z zapisem realizacja metrorytmiki, agogiki i dynamiki. Interpretowanie utworu zgodne z jego budową formalną. 5. Znajomość notacji w kluczu basowym i tenorowym oraz umiejętność samodzielnego i bezbłędnego odczytania tekstu nutowego. Umiejętność prawidłowego grania a vista łatwych utworów w wolnym tempie, z uwzględnieniem precyzji rytmicznej. 6. Umiejętność samodzielnego opracowania łatwego utworu pod względem techniczno-wykonawczym (oddechy, frazowanie, dynamika, interpretacja). Umiejętność samodzielnej pracy nad utworem. Umiejętność świadomego ćwiczenia i korekty własnych błędów. 7. Umiejętność koncentrowania się i pokonywania tremy podczas wykonywania utworu. Posługiwanie się różnymi formami zapamiętywania. Przyswojenie podstawowych elementów obycia estradowego. Umiejętność dokonywania właściwej samooceny wykonania utworu. 8. Umiejętność gry pod kierunkiem nauczyciela w prostych formach muzykowania zespołowego: unisono, zespoły kameralne instrumentów dętych blaszanych (duety, tria), gra z akompaniamentem. 9. Opanowanie literatury na puzon w następującym zakresie: etiudy o zróżnicowanej problematyce technicznej, utwory na puzon solo i z akompaniamentem, utwory kameralne (duety). 10. Poprawne wykonanie dwóch etiud o zróżnicowanej problematyce technicznej, jednego utworu solowego z akompaniamentem z pamięci, jednego duetu.", - część dotycząca zajęć edukacyjnych "Kształcenie słuchu" otrzymuje brzmienie: "Kształcenie słuchu Treści nauczania 1. Budowa i sposoby rozpoznawania interwałów, akordów i gam. 2. Rozpoznawanie i notacja struktur metrorytmicznych. 3. Sposoby czytania nut głosem. 4. Sposoby zapisywania dyktand. Osiągnięcia uczniów 1. Umiejętność rozpoznawania interwałów do oktawy włącznie, początkowo w piosenkach i w trakcie zabaw, a w starszych klasach jako samodzielne struktury. Umiejętność zapisywania interwałów nutami i symbolami oraz wyszukiwania struktur interwałowych w repertuarze. Umiejętność budowania i rozpoznawania trójdźwięków majorowych i minorowych bez przewrotu i w przewrotach oraz trójdźwięków zwiększonych i zmniejszonych. Znajomość budowy dominanty septymowej i umiejętność jej słuchowego rozpoznania. Umiejętność śpiewania gam majorowych do pięciu znaków i minorowych do trzech znaków. Umiejętność słuchowego rozpoznania gam majorowych i minorowych oraz ich zapisu nutami i symbolami. 2. Umiejętność rozpoznawania wartości rytmicznych, także w połączeniu z rozpoznawaniem wysokości dźwięku. Umiejętność realizacji i zapisu prostych struktur rytmicznych. 3. Umiejętność czytania a vista prostych struktur melodyczno-rytmicznych w tonacjach do trzech znaków. 4. Umiejętność zapisu dyktand melodycznych jednogłosowych z zastosowaniem poznanych interwałów i struktur rytmicznych. Umiejętność zapisu z pamięci prostych dyktand melodycznych jednogłosowych. Umiejętność świadomego słyszenia podstawowych struktur melodycznych, harmonicznych i rytmicznych jako elementów dzieła muzycznego. Umiejętność określenia słuchowego trybu, metrum, faktury i budowy okresowej fragmentów z literatury muzycznej.", b) w części "B. Drugi etap edukacyjny": - część dotycząca przedmiotu głównego "Klawesyn" otrzymuje brzmienie: "Klawesyn 1. Umiejętność przygotowania klawesynu do gry. Umiejętność strojenia klawesynu pod kierunkiem nauczyciela. Znajomość historii instrumentu. 2. Opanowanie swobodnego posługiwania się aparatem gry, prawidłowej korelacji lewej i prawej ręki, biegłości palcowej obu rąk, ekonomizacji i swobody ruchu. Umiejętność poprawnego uruchamiania mechanizmu zmiany rejestrów. 3. Opanowanie techniki gry z uwzględnieniem zaawansowanej biegłości technicznej palców obu rąk i biegłego poruszania się na dwóch manuałach, doskonalenie idiomu klawesynowego, umiejętność gry wielogłosowej, wzbogacanie środków artykulacji, odpowiednie zdobnictwo. 4. Umiejętność frazowania i operowania zróżnicowanymi środkami wyrazu. Interpretowanie utworu zgodne z jego budową formalną i charakterem epoki. Rozumienie pojęć muzycznych, samodzielne odnajdowanie środków wyrazu i określanie charakteru utworu. Indywidualna interpretacja utworu. 5. Umiejętność grania a vista utworów o różnym stopniu trudności z uwzględnieniem odpowiednich środków wyrazu. 6. Umiejętność samodzielnego opracowania utworu o średniej skali trudności z właściwym odczytaniem tekstu muzycznego, zgodnym z zamysłem kompozytora, stylem epoki i indywidualną interpretacją. Umiejętność doboru właściwych metod samodzielnej pracy nad utworem. 7. Posługiwanie się różnymi formami zapamiętywania. Umiejętność opanowania pamięciowego dużych form cyklicznych oraz utworów muzyki współczesnej. Obycie estradowe, umiejętność koncentracji oraz opanowanie tremy podczas wykonywania utworu. Umiejętność dokonywania precyzyjnej analizy wykonania utworu. 8. Umiejętność gry w różnych formach muzykowania zespołowego oraz realizowania basso continuo. 9. Opanowanie literatury klawesynowej z uwzględnieniem różnorodnych form i gatunków o zróżnicowanej stylistyce, w tym utworów o charakterze wirtuozowskim, formy cyklicznej (suita, wariacje, sonata, koncert - od muzyki dawnej do współczesnej), utworów kameralnych. 10. Poprawne wykonanie dwóch utworów o zróżnicowanej problematyce technicznej, suity, koncertu oraz utworu dowolnego.", - część dotycząca przedmiotu głównego "Organy" otrzymuje brzmienie: "Organy 1. Opanowanie wiadomości z zakresu historii budownictwa organowego. Poznanie budowy i działania organów, w tym znajomość aparatu dźwięku, traktury, mechanizmu powietrznego i problematyki związanej z obudową instrumentu, w tym historii prospektu organowego. Umiejętność prawidłowej pielęgnacji organów, dokonywania drobnych napraw oraz strojenia głosów językowych. Znajomość podstawowej problematyki ochrony zabytkowych instrumentów. 2. Opanowanie swobodnego posługiwania się aparatem gry poprzez prawidłową korelację lewej i prawej ręki, biegłość palcową obu rąk i zmiany sposobu wydobywania dźwięku. Umiejętność prawidłowej gry na pedale i biegłej koordynacji pracy rąk i nóg. 3. Opanowanie techniki gry z uwzględnieniem zaawansowanej biegłości technicznej, umiejętności gry wielogłosowej na manuałach i swobodnego grania na każdym z nich i na dwóch, umiejętności gry solo na pedale, opanowanie techniki gry triowej. 4. Umiejętność frazowania i operowania zróżnicowaną barwą i różnymi sposobami artykulacji. Interpretowanie utworu zgodne z jego budową formalną i charakterem epoki. Umiejętność prawidłowej realizacji dynamiki (za pomocą registratury i żaluzji) oraz agogiki. Umiejętność samodzielnej, poprawnie stylistycznej rejestracji, doboru głosów, łączenia ich w zestawy dynamiczno-kolorystyczne w zależności od epoki i kraju kompozytora. Rozumienie pojęć muzycznych, samodzielne odnajdowanie środków wyrazu i określanie charakteru utworu. Indywidualna interpretacja utworu. 5. Umiejętność grania a vista utworów, w tym równocześnie z pedałem, o różnym stopniu trudności z uwzględnieniem prawidłowej artykulacji, dynamiki, frazowania, rejestracji, metrorytmiki. 6. Umiejętność samodzielnego opracowania utworu z zachowaniem wierności tekstowi muzycznemu, właściwego stylu epoki, z indywidualną interpretacją oraz rejestracją. Umiejętność doboru właściwych metod samodzielnej pracy nad utworem. 7. Obycie estradowe, umiejętność koncentracji oraz opanowanie tremy podczas wykonywania utworu. Umiejętność dokonywania precyzyjnej analizy wykonania utworu. 8. Umiejętność gry w różnych formach muzykowania zespołowego i akompaniowania soliście (wokaliście i instrumentaliście) oraz umiejętność realizowania basso continuo w muzykowaniu zespołowym. 9. Opanowanie literatury organowej w następującym zakresie: etiudy, utwory rozwijające niezależność ruchową, biegłość, samodzielną technikę gry, koordynację pomiędzy manuałem a pedałem, swobodę i ekonomię ruchu, wszechstronność aparatu gry, literatura organowa od muzyki dawnej po dzieła XX-wieczne, z uwzględnieniem podstawowych form i gatunków muzycznych oraz polskiej muzyki organowej. 10. Poprawne wykonanie utworu dawnego mistrza, opracowania chorałowego J. S. Bacha, dużej formy J. S. Bacha (do wyboru: fuga, preludium i fuga, fantazja, toccata), sonaty J. S. Bacha, utworu romantycznego lub współczesnego. Umiejętność poprawnego wykonania pieśni z harmonizacją w oparciu o chorał lub inny zbiór akompaniamentów do pieśni kościelnych (odpowiednie tempo, podział na wersety i zdania, właściwa rejestracja i charakter, faktura w układzie trzygłosowym bez pedału i z pedałem w układzie: głosy manuałowe i głos pedałowy).", - część dotycząca zajęć edukacyjnych "Improwizacja organowa (dla organistów)" otrzymuje brzmienie: "Improwizacja organowa (dla organistów) Treści nauczania 1. Elementy improwizacji: motyw, struktura, faktura, forma, harmonika, rytmika, barwa, styl. Analiza utworów. 2. Improwizacja homofoniczna. 3. Improwizacja polifoniczna. 4. Realizacja basso continuo. 5. Ćwiczenia kompozytorskie. Osiągnięcia uczniów 1. Umiejętność łączenia akordów w kadencjach, progresjach niemodulujących i modulujących oraz strukturach melodyczno-harmonicznych z uwzględnieniem: motywiki, formy, harmonii, rytmiki, różnych rejestrów. Umiejętność transponowania różnego rodzaju struktur melodycznych jednogłosowych i wielogłosowych. Umiejętność grania różnych pochodów gamowych w różnych odmianach skali dur i moll. Umiejętność analizy preludiów i toccat z różnych epok, fug J. S. Bacha i utworów w bardziej swobodnej formie z okresów późniejszych. 2. Umiejętność improwizacji w układzie dwugłosowym, trzygłosowym i czterogłosowym akompaniamentu do podanej melodii - od realizacji głosu towarzyszącego do harmonizacji (prostymi akordami oraz z figuracją), preludiów o różnym charakterze z zastosowaniem zwrotów figuracyjnych i ozdobników. Umiejętność improwizowania preludiów o różnym charakterze z zastosowaniem figuracji, snucia motywicznego, rozwijania motywu, zdobnictwa, kontrastu fakturalnego. Umiejętność improwizacji swobodnej fantazji. 3. Umiejętność improwizowania kilku głosów do podanej melodii w oparciu o zasady kontrapunktu. Umiejętność improwizacji inwencji dwugłosowej i krótkiej fughetty. 4. Umiejętność realizacji ćwiczeń z basem cyfrowanym. Umiejętność realizacji prostych zadań z basso continuo, opartych o materiał nutowy z epoki baroku (głos basowy umieszczony w pedale) z zachowaniem stylu epoki i z użyciem prostej i celowej figuracji. 5. Umiejętność tworzenia przygrywki chorałowej w oparciu o polskie pieśni kościelne. Umiejętność napisania preludium chorałowego z prostą figuracją. Umiejętność napisania trzygłosowej fughetty. Umiejętność napisania swobodnej formy z elementami współczesnych technik kompozytorskich.", - część dotycząca zajęć edukacyjnych "Kształcenie słuchu" otrzymuje brzmienie: "Kształcenie słuchu Treści nauczania 1. Rozpoznawanie słuchowe interwałów, akordów, gam i skal. 2. Rozpoznawanie i notacja struktur metrorytmicznych. 3. Czytanie nut głosem. 4. Zapisywanie dyktand. 5. Analiza słuchowa przykładów z literatury muzycznej. 6. Kształcenie pamięci i wyobraźni muzycznej. Osiągnięcia uczniów 1. Umiejętność rozpoznawania, określania, nazywania, zapisywania: 1) interwałów prostych i złożonych (także urytmizowanych), 2) wszystkich postaci trójdźwięków i czterodźwięków w układzie 3- i 4-głosowym, skupionym i rozległym, 3) gam majorowych i minorowych we wszystkich odmianach oraz pozostałych skal muzycznych. 2. Umiejętność rozpoznawania, określania, nazywania, zapisywania struktur rytmicznych 1- i 2-głosowych, zawierających różnego rodzaju grupy rytmiczne (także niemiarowe). 3. Umiejętność czytania (w tym a vista): 1) jednogłosowych przebiegów melodycznych tonalnych i w tonalności rozszerzonej, 2) melodii z jednoczesnym graniem na fortepianie innych głosów struktury wielogłosowej, 3) melodii atonalnych, 4) melodii zapisanych w różnych kluczach, 5) realizacji melodycznej przebiegów rytmicznych. 4. Umiejętność zapisywania dyktand: 1) jednogłosowych, pamięciowych, tonalnych i w tonalności rozszerzonej, 2) polifonicznych lub polifonizujących 2-głosowych, 3) harmonicznych (z określeniem funkcji harmonicznych), 4) rytmicznych 1- i 2-głosowych. 5. Umiejętność postrzegania charakterystycznych cech melodyki, harmoniki i metrorytmiki w przykładach z literatury muzycznej. 6. Umiejętność zapamiętywania prostych i złożonych struktur melodycznych, harmonicznych i rytmicznych, poprzez uaktywnianie pamięci słuchowej, wzrokowej i manualnej ucznia, tworząc podstawy do wszechstronnej percepcji dzieła muzycznego.", - część dotycząca zajęć edukacyjnych "Historia muzyki" otrzymuje brzmienie: "Historia muzyki Poziom podstawowy Treści nauczania 1. Terminy i pojęcia niezbędne do opisu, analizy i interpretacji historii muzyki. 2. Chronologia epok, szkół kompozytorskich, ośrodków artystycznych, stylów, postaci w muzyce: 1) starożytnej Grecji, 2) średniowiecza, 3) renesansu, 4) baroku, 5) klasycyzmu, 6) XIX wieku (romantyzmu i neoromantyzmu), 7) współczesnej. 3. Zagadnienia szczegółowe realizowane w odniesieniu do wskazanych wyżej epok: 1) ramy czasowe epok, okresów i stylów w muzyce, 2) kultura muzyczna epoki z odniesieniem do innych dziedzin sztuki, 3) cechy stylu muzycznego: a) historycznego, b) lokalnego, narodowego, c) indywidualnego, 4) praktyka wykonawcza: instrumenty, głosy ludzkie, rodzaje zespołów muzycznych, 5) język dźwiękowy: skale, melodyka, harmonika, metrorytmika, kolorystyka, faktura, 6) techniki kompozytorskie, sposoby kształtowania formy, 7) podstawowe gatunki i formy muzyczne, 8) treść i znaczenie w muzyce: ilustracyjność i programowość, 9) twórczość wybranych kompozytorów reprezentatywnych dla epoki, stylu, ośrodka z odniesieniem do biografii, 10) podstawowe notacje muzyczne, 11) wielcy wykonawcy. 4. Analiza źródeł nutowych, dźwiękowych, ikonograficznych i tekstów o muzyce. Osiągnięcia uczniów 1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu wiedzy o muzyce i poprawne ich stosowanie do opisu i analizy zjawisk historycznych. 2. Łączenie wiedzy z historii muzyki z wiedzą o kulturze. 3. Chronologiczne porządkowanie: 1) faktów, dzieł, twórców, 2) szkół kompozytorskich, ugrupowań artystycznych, okresów i epok historii muzyki, 3) języka dźwiękowego, technik kompozytorskich, stylów muzycznych. 4. Prezentowanie znajomości: 1) wybranych dzieł muzycznych, biografii i twórczości kompozytorów, szkół kompozytorskich i ugrupowań artystycznych, 2) właściwych dla różnych epok: form i gatunków muzycznych, technik kompozytorskich, stylów muzycznych i praktyk wykonawczych. 5. Samodzielne rozwiązywanie zadań w oparciu o zapis nutowy, nagrania muzyczne, źródła ikonograficzne, podręczniki. Poziom rozszerzony Treści nauczania 1. Terminy i pojęcia niezbędne do opisu, analizy i interpretacji historii muzyki. 2. Chronologia epok, szkół kompozytorskich, ośrodków artystycznych, stylów, postaci w muzyce: 1) starożytnej Grecji i innych wybranych kultur starożytnych, 2) średniowiecza, 3) renesansu, 4) baroku, 5) klasycyzmu, 6) XIX wieku (romantyzmu i neoromantyzmu), 7) współczesnej. 3. Zagadnienia szczegółowe realizowane w odniesieniu do wskazanych wyżej epok: 1) ramy czasowe epok, okresów i stylów w muzyce, historyczne i kulturowe determinanty cezur periodyzacyjnych epok, okresów i stylów w muzyce, 2) kultura muzyczna epoki z odniesieniem do innych dziedzin sztuki oraz wydarzeń politycznych i społecznych, 3) cechy stylu muzycznego: a) historycznego, b) lokalnego, narodowego, c) indywidualnego, d) funkcjonalnego (np. styl teatralny, kościelny), e) wykonawczego, f) stylizacja, 4) praktyka wykonawcza: instrumenty, głosy ludzkie, rodzaje zespołów muzycznych, sposoby ich stosowania w gatunkach i stylach muzycznych, 5) język dźwiękowy: skale, melodyka, harmonika, metrorytmika, kolorystyka, faktura, 6) techniki kompozytorskie, sposoby kształtowania formy, 7) podstawowe gatunki i formy muzyczne, ich geneza, przeobrażenia i funkcje, 8) treść i znaczenie w muzyce: ilustracyjność i programowość, retoryka, symbolika, 9) twórczość, biografia i recepcja dzieł wybranych kompozytorów reprezentatywnych dla epoki, stylu, ośrodka, 10) rodzaje zapisu muzyki, 11) wielcy wykonawcy i teoretycy muzyki. 4. Analiza źródeł nutowych, dźwiękowych, ikonograficznych i tekstów o muzyce w kontekście stylistycznym i historycznym. Osiągnięcia uczniów 1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu wiedzy o muzyce i poprawne ich stosowanie do opisu i analizy zjawisk historycznych. 2. Łączenie wiedzy z historii muzyki z wiedzą o kulturze, wydarzeniach politycznych i społecznych. 3. Chronologiczne porządkowanie: 1) faktów, dzieł, twórców, 2) szkół kompozytorskich, ugrupowań artystycznych, okresów i epok historii muzyki, 3) języka dźwiękowego, technik kompozytorskich, stylów muzycznych. 4. Prezentowanie znajomości: 1) wybranych dzieł muzycznych, biografii i twórczości kompozytorów, szkół kompozytorskich i ugrupowań artystycznych, 2) właściwych dla różnych epok: form i gatunków muzycznych, technik kompozytorskich, stylów muzycznych i praktyk wykonawczych, 3) procesów (ciągłości, przeobrażeń, rozwoju, zaniku, afiliacji) występujących w muzyce kolejnych epok. 5. Samodzielne rozwiązywanie zadań oraz formułowanie sądów i ocen zjawisk i procesów występujących w muzyce i kulturze muzycznej w oparciu o zapis nutowy, nagrania muzyczne, źródła tekstowe i ikonograficzne, encyklopedie, podręczniki, literaturę przedmiotu i medialne źródła informacji."; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w części "Opis kwalifikacji absolwenta" pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) przestrzegać przepisów prawa z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz posiadać elementarną wiedzę z zakresu regulacji prawnych związanych z ochroną dziedzictwa kulturowego i prawa autorskiego,", b) część dotycząca zajęć edukacyjnych "Historia sztuki" otrzymuje brzmienie: "Historia sztuki Poziom podstawowy Treści nauczania 1. Terminy i pojęcia z zakresu sztuk pięknych. 2. Gatunki i techniki sztuk plastycznych. 3. Chronologia i charakterystyka epok, stylów i kierunków w sztuce: 1) starożytnej (Egipt, Grecja, Rzym, w tym sztuka wczesnochrześcijańska), 2) średniowiecznej (sztuka bizantyńska, romańska, gotycka), 3) nowożytnej (renesans, manieryzm, barok, rokoko), 4) XIX wieku (od klasycyzmu po secesję), 5) XX wieku (kierunki i tendencje w sztuce do 1970 r.). 4. Twórczość wybranych artystów. 5. Dzieło sztuki - forma, treść, funkcja na tle uwarunkowań historyczno-kulturowych. 6. Mecenat artystyczny i jego wpływ na kształt dzieła artystycznego na wybranych przykładach. 7. Najważniejsze muzea i zbiory dzieł sztuki w Polsce i na świecie. Osiągnięcia uczniów 1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu sztuk pięknych, w tym gatunków i technik sztuk plastycznych. 2. Dokonywanie chronologicznego przeglądu dziejów sztuk plastycznych i przedstawianie charakterystyki poszczególnych epok, stylów i kierunków, w tym pod kątem treści i środków plastycznych. 3. Dostrzeganie i charakterystyka podstawowych cech twórczości wybitnych artystów i szkół artystycznych. 4. Wiązanie dzieła sztuki i zjawisk artystycznych z uwarunkowaniami historyczno-kulturowymi (funkcje sztuki i środowisko powstania dzieła). 5. Znajomość pojęcia mecenatu artystycznego i umiejętność określania jego wpływu na kształt dzieła. 6. Opisywanie i analizowanie dzieła sztuki pod względem formy i treści. 7. Znajomość podstawowych tematów treści dzieł. 8. Umiejętność przeprowadzania analizy porównawczej dzieł na podstawie podanych przykładów. Poziom rozszerzony Treści nauczania 1. Terminy i pojęcia z zakresu sztuk pięknych. 2. Gatunki i techniki sztuk plastycznych. 3. Chronologia i charakterystyka epok, stylów i kierunków w sztuce: 1) starożytnej (Egipt, Mezopotamia, Grecja, Rzym, w tym sztuka wczesnochrześcijańska), 2) średniowiecznej (bizantyńska sztuka wczesnośredniowieczna, przedromańska, romańska, gotycka), 3) nowożytnej (renesans, manieryzm, barok, rokoko), 4) XIX wieku (od klasycyzmu po secesję), 5) XX wieku (kierunki i tendencje w sztuce do 1970 r.), 6) wybrane zjawiska w sztuce najnowszej. 4. Twórczość wybranych artystów. 5. Dzieło sztuki - forma, treść, funkcja na tle uwarunkowań historyczno-kulturowych. 6. Zależność dzieła sztuki i zjawiska artystycznego od uwarunkowań geograficznych, mistrza lub szkoły, centrów sztuki, dziedzictwa kulturowego regionu. 7. Mecenat artystyczny i jego wpływ na kształt dzieła artystycznego na wybranych przykładach. 8. Najważniejsze muzea i zbiory dzieł sztuki w Polsce i na świecie. Osiągnięcia uczniów 1. Znajomość terminów i pojęć z zakresu sztuk pięknych, w tym gatunków i technik sztuk plastycznych. 2. Umiejętność dokonywania chronologicznego przeglądu dziejów sztuk plastycznych i przedstawianie charakterystyki poszczególnych epok, stylów i kierunków, w tym pod kątem treści i środków plastycznych. 3. Dostrzeganie i charakterystyka podstawowych cech twórczości wybitnych artystów i szkół artystycznych. 4. Wykazywanie oddziaływań na dzieło sztuki mistrza, szkoły, wiodących ośrodków artystycznych, centrów sztuki czy uwarunkowań topograficznych. 5. Rozumienie powiązań i zależności między zjawiskami artystycznymi a miejscem i czasem ich powstania (funkcje sztuki i środowisko powstania dzieła, sytuacja społeczno-polityczna, ośrodki kulturotwórcze, centra religijne i instytucje życia artystycznego). 6. Znajomość pojęcia mecenatu artystycznego i jego wpływu na kształt dzieła. 7. Profesjonalne analizowanie struktury, formy i treści dzieła sztuki pod względem stylu, gatunku i materii. 8. Umiejętność interpretacji podstawowych tematów i treści. 9. Umiejętność przeprowadzania analizy porównawczej dzieł, stylów i kierunków na podstawie podanych lub samodzielnie dobranych przykładów. 10. Dokonywanie krytycznej oceny dzieła lub zjawiska w sztuce pod względem artystycznym. 11. Świadome formułowanie sądów, opinii i ocen w oparciu o własne kryteria wartości artystycznych."; 3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w części "C. Trzeci etap edukacyjny" część dotycząca zajęć edukacyjnych "Wiedza o tańcu" otrzymuje brzmienie: "Wiedza o tańcu Poziom podstawowy Treści nauczania 1. Podstawowe terminy i pojęcia z zakresu teorii i historii tańca. 2. Podstawowe składniki ruchu jako tworzywo tańca. 3. Artystyczne formy dzieł tanecznych, ich elementy oraz związki z innymi dziedzinami sztuki (w oparciu o wybrane przykłady). 4. Warsztat tancerza i choreografa. 5. Taniec poza teatrem zawodowym. 6. Polskie tańce regionalne (wybrane formy typowe dla dużych regionów) i narodowe. 7. Chronologia i cechy charakterystyczne najważniejszych epok, stylów i kierunków w dziedzinie sztuki tańca. 8. Twórczość wybitnych choreografów i dorobek artystyczny wybitnych tancerzy. 9. Współczesne zjawiska artystyczne w dziedzinie sztuki tańca. Osiągnięcia uczniów 1. Znajomość podstawowych terminów i pojęć z zakresu teorii i historii tańca. 2. Umiejętność obserwacji podstawowych składników ruchu oraz elementów dzieła tanecznego, dokonywania ich opisu i prostej analizy. 3. Rozróżnianie artystycznych form dzieł tanecznych oraz dostrzeganie ich związków z innymi dziedzinami sztuki. 4. Znajomość dzieł tanecznych charakterystycznych dla różnych epok, stylów i kierunków tańca, twórczości wybitnych choreografów oraz dorobku artystycznego wybitnych tancerzy. 5. Znajomość typowych form polskich tańców regionalnych oraz polskich tańców narodowych. 6. Umiejętność skomentowania różnych sposobów interpretacji dzieł tanecznych. 7. Umiejętność korzystania z różnych form samokształcenia i źródeł wiedzy o tańcu. 8. Świadoma recepcja zjawisk artystycznych w dziedzinie sztuki tańca i postawa aktywnego uczestnika kultury tanecznej. Poziom rozszerzony Treści nauczania 1. Różne dziedziny i zjawiska kultury ze szczególnym uwzględnieniem kultury tanecznej. 2. Terminy i pojęcia z zakresu teorii, historii i estetyki tańca. 3. Składniki ruchu jako tworzywo tańca. 4. Składniki dzieła tanecznego oraz kanony estetyczne w sztuce tańca. 5. Dzieło taneczne w kontekście różnych dziedzin sztuki (w oparciu o wybrane przykłady). 6. Warsztat tancerza, choreografa i pedagoga tańca. 7. Teatr jako podstawowe miejsce działalności artystycznej tancerza i choreografa. 8. Taniec poza teatrem zawodowym. 9. Taniec w folklorze polskim, polskie tańce narodowe. 10. Taniec we współczesnej Polsce. 11. Taniec we współczesnym świecie. 12. Fakty i procesy dziejowe w różnych epokach historii tańca z uwzględnieniem ich kontekstu społecznego i historyczno-kulturowego: 1) techniki, style i kierunki rozwoju tańca, 2) twórczość wybitnych choreografów i teoretyków tańca, 3) dorobek artystyczny wybitnych tancerzy, 4) działalność dydaktyczna wybitnych nauczycieli tańca. 13. Związki i zależności pomiędzy konwencjami, zjawiskami artystycznymi i sposobami interpretacji w dziedzinie sztuki tańca. Osiągnięcia uczniów 1. Umiejętność obserwacji i identyfikacji różnych przejawów i form kultury ze szczególnym uwzględnieniem kultury tanecznej. 2. Znajomość terminów i pojęć z zakresu teorii, historii i estetyki tańca. 3. Umiejętność obserwacji i opisu składników ruchu tanecznego i innych elementów dzieła tanecznego. 4. Dostrzeganie związków różnych dziedzin sztuki ze sztuką taneczną. 5. Znajomość kanonu dzieł tanecznych z polskiego i światowego repertuaru klasycznego i współczesnego oraz wybitnych artystów sztuki tańca. 6. Umiejętność dokonywania chronologicznego przeglądu, charakterystyki oraz oceny faktów i procesów w różnych epokach historii tańca. 7. Dokonywanie samodzielnej i pogłębionej analizy dzieła tanecznego, stylów i kierunków w sztuce tańca (w oparciu o przykłady zaczerpnięte z kanonu). 8. Umiejętność samodzielnego interpretowania dzieła tanecznego oraz formułowania wniosków świadczących o świadomej jego percepcji. 9. Umiejętność korzystania z różnych form samokształcenia i źródeł wiedzy o tańcu. 10. Postawa aktywnego i świadomego uczestnika kultury tanecznej.". § 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się począwszy od roku szkolnego 2003/2004. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny (Dz. U. Nr 49, poz. 474) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny (Dz. U. Nr 81, poz. 736 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 420) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Do prowadzenia oceny wartości hodowlanej i do publikowania wyników tej oceny upoważnia się: 1) Instytut Zootechniki w Krakowie - w zakresie oceny bydła, świń, owiec i kóz, 2) Krajową Radę Drobiarstwa - Izba Gospodarcza w Warszawie - w zakresie oceny drobiu.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 49, poz. 475) Na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 20 kwietnia 1999 r. w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 45, poz. 451 oraz z 2002 r. Nr 233, poz. 1962) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Konserwowane mrożone w słomce nasienie seksowane buhaja po rozmrożeniu powinno zawierać nie mniej niż: 1) 50 % plemników żywych o ruchu prawidłowym, 2) 1 milion plemników żywych, 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych."; 2) w § 16: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przywożonych z zagranicy zwierząt hodowlanych, z wyjątkiem koni, świń, owiec, kóz, bydła ras mięsnych i drobiu - jest Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt w Warszawie,", b) dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) przywożonych z zagranicy jaj wylęgowych i drobiu - jest Krajowa Rada Drobiarstwa - Izba Gospodarcza w Warszawie."; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia WZÓR ŚWIADECTWA POKRYCIA KLACZY (z wyjątkiem klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej) otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 marca 2004 r. (poz. 475) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu noszenia broni na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 74, poz. 686) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się w dniach 26 kwietnia - 2 maja 2004 r. zakaz noszenia wszelkiego rodzaju broni na obszarze miasta stołecznego Warszawy. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu stosowania przez żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 50, poz. 477) Na podstawie art. 21 ust. 11 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb stosowania przez żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanego dalej "żołnierzem WSI", środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych, zwanej dalej "ustawą"; 2) sposób dokumentowania przypadków zastosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w pkt 1. § 2. W przypadku wykonywania czynności służbowych przez dwóch lub więcej żołnierzy WSI decyzję o użyciu środków przymusu bezpośredniego podejmuje żołnierz, któremu zlecono dowodzenie lub kierowanie daną czynnością. W razie gdy nie ma on możliwości wydania rozkazu, decyzję o użyciu środka przymusu bezpośredniego podejmuje żołnierz wykonujący daną czynność. § 3. Żołnierz WSI może stosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się jego poleceniom wydanym na podstawie przepisów prawa. § 4. Żołnierz WSI może stosować, oprócz siły fizycznej, wyłącznie te środki przymusu bezpośredniego, które zostały mu służbowo przydzielone. § 5. Stosując siłę fizyczną, nie wolno zadawać uderzeń, chyba że żołnierz WSI działa: 1) w obronie koniecznej; 2) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie lub zdrowie ludzkie albo na mienie; 3) w celu ujęcia osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej albo udaremnienia jej ucieczki. § 6. 1. Kajdanki zdejmuje się niezwłocznie po wprowadzeniu osoby, wobec której je zastosowano, do pomieszczeń uniemożliwiających ucieczkę. 2. Kajdanki zakłada się na ręce z przodu, a osobie zachowującej się agresywnie - na ręce z tyłu, tak aby nie tamowały obiegu krwi. § 7. Przy stosowaniu paralizatorów elektrycznych, broni gazowej lub ręcznych miotaczy gazu należy zachować szczególną ostrożność, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzkiego. § 8. 1. W sytuacji, o której mowa w art. 21 ust. 10 ustawy, żołnierz WSI udziela pierwszej pomocy przedmedycznej z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i innych osób. 2. Pomoc lekarską zawsze zapewnia się kobiecie ciężarnej, wobec której użyto środka przymusu bezpośredniego. § 9. 1. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, żołnierz WSI niezwłocznie powiadamia o zdarzeniu oficera dyżurnego właściwej jednostki organizacyjnej WSI i Żandarmerii Wojskowej, a także, w miarę możliwości: 1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody oraz nie dopuszcza osób postronnych; 2) podejmuje działania zmierzające do ustalenia świadków zdarzenia; 3) podejmuje inne czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów zdarzenia. 2. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie powiadamia o zdarzeniu, o którym mowa w ust. 1, szefa jednostki organizacyjnej WSI. § 10. 1. O każdym przypadku zastosowania środka przymusu bezpośredniego żołnierz WSI jest obowiązany powiadomić oficera dyżurnego właściwej jednostki organizacyjnej WSI, a ponadto - w formie pisemnego meldunku - swojego przełożonego. 2. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI powiadamia o przypadku, o którym mowa w ust. 1, szefa jednostki organizacyjnej WSI oraz dokumentuje ten przypadek w książce meldunków służby dyżurnej. 3. Meldunek, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI, który zastosował środek przymusu bezpośredniego, oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę; 2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego; 3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego; 4) szczegółowe powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego; 5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego; 6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego; 7) opis postępowania po zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego; 8) inne ważne okoliczności zdarzenia; 9) dane ustalonych świadków zdarzenia; 10) podpis żołnierza WSI sporządzającego meldunek. § 11. 1. Szef jednostki organizacyjnej WSI jest obowiązany zbadać zasadność każdego zastosowania środka przymusu bezpośredniego przez podwładnego żołnierza WSI. 2. Jeżeli następstwem zastosowania środka przymusu bezpośredniego jest uszkodzenie ciała lub śmierć człowieka albo szkoda w mieniu znacznej wartości, szef jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie zawiadamia o zdarzeniu właściwego miejscowo prokuratora wojskowego. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie warunków i sposobu postępowania żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych przy użyciu broni palnej (Dz. U. Nr 50, poz. 478) Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dostosowane do sytuacji warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej, 2) ograniczenia w zakresie użycia broni palnej, 3) sposób dokumentowania przypadków użycia broni palnej - przez żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanego dalej "żołnierzem WSI". § 2. Użycie broni palnej przez żołnierza WSI w przypadkach, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych, zwanej dalej "ustawą", polega na oddaniu strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia, po wyczerpaniu trybu postępowania określonego w § 6. § 3. Żołnierz WSI może użyć wyłącznie broni palnej, która została mu służbowo przydzielona. § 4. 1. Broni palnej nie używa się w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1 pkt 6, 7 i 9 ustawy w stosunku do kobiet w widocznej ciąży, osoby, której wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie. 2. W przypadku zatrzymania osoby, o którym mowa w art. 20 ust. 2 ustawy, żołnierz WSI jest obowiązany uprzedzić osobę zatrzymaną o możliwości użycia wobec niej broni palnej w razie podjęcia przez nią próby ucieczki lub innego zachowania uprawniającego do użycia tej broni. § 5. Użycie broni palnej w strefie nadgranicznej nie powinno powodować ostrzelania terytorium państwa sąsiedniego. § 6. 1. Żołnierz WSI przed użyciem broni palnej jest obowiązany: 1) po uprzednim okrzyku "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE" wezwać osobę do zachowania się zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy; 2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1, zagrozić użyciem broni palnej, wzywając "STÓJ - BO STRZELAM"; 3) oddać strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku, jeżeli wezwania określone w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 8 ustawy, a także w innych przypadkach, gdy z zachowania osoby posiadającej broń lub niebezpieczne narzędzie wynika, że wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego. 3. Użycie broni palnej w przypadkach, o których mowa w ust. 2, musi być poprzedzone okrzykiem "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE". § 7. W przypadku wykonywania czynności służbowych przez dwóch lub więcej żołnierzy WSI, decyzję o użyciu broni palnej podejmuje żołnierz, któremu polecono dowodzenie lub kierowanie daną czynnością. W przypadku gdy nie ma on możliwości wydania rozkazu, decyzję o użyciu broni palnej podejmuje żołnierz wykonujący daną czynność. § 8. Jeżeli skutkiem użycia broni palnej jest zranienie osoby, żołnierz WSI jest obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i innych osób oraz bez zbędnej zwłoki, udzielić tej osobie pierwszej pomocy przedmedycznej, a następnie spowodować zapewnienie pomocy lekarskiej. § 9. 1. Jeżeli następstwem użycia broni palnej jest śmierć lub zranienie osoby albo szkoda w mieniu znacznej wartości, żołnierz WSI niezwłocznie powiadamia o zdarzeniu oficera dyżurnego właściwej jednostki organizacyjnej WSI i Żandarmerii Wojskowej, a także, w miarę możliwości: 1) zabezpiecza na miejscu zdarzenia ślady i dowody oraz nie dopuszcza osób postronnych; 2) podejmuje działania zmierzające do ustalenia świadków zdarzenia; 3) podejmuje inne czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów zdarzenia. 2. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie powiadamia o zdarzeniu, o którym mowa w ust. 1, szefa jednostki organizacyjnej WSI. 3. Szef jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie zawiadamia o zdarzeniu, o którym mowa w ust. 1, właściwego miejscowo prokuratora wojskowego. § 10. 1. Żołnierz WSI, zachowując bezpieczeństwo własne i innych osób, informuje osobę, wobec której użyto broni palnej, o prawie złożenia zażalenia do Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie na sposób użycia tej broni. 2. O każdym przypadku użycia broni palnej lub oddania strzału ostrzegawczego żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie powiadomić oficera dyżurnego właściwej jednostki organizacyjnej WSI i Żandarmerii Wojskowej, a ponadto złożyć pisemny meldunek szefowi jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę. 3. Oficer dyżurny jednostki organizacyjnej WSI niezwłocznie powiadamia o przypadku, o którym mowa w ust. 2, szefa jednostki organizacyjnej WSI oraz dokumentuje ten przypadek w książce meldunków służby dyżurnej. 4. Meldunek, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI, który użył broni palnej, oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę; 2) czas i miejsce użycia broni palnej; 3) dane osoby, wobec której użyto broni palnej; 4) szczegółowe powody użycia broni palnej; 5) typ i numer seryjny użytej broni palnej; 6) opis postępowania poprzedzającego użycie broni palnej; 7) skutki użycia broni palnej; 8) opis postępowania po użyciu broni palnej; 9) inne ważne okoliczności zdarzenia; 10) dane ustalonych świadków zdarzenia; 11) wzmiankę o pouczeniu, o którym mowa w ust. 1; 12) podpis żołnierza sporządzającego meldunek. § 11. Szef jednostki organizacyjnej WSI jest obowiązany podjąć działanie, o którym mowa w § 9 ust. 3, a ponadto: 1) niezwłocznie powiadomić przełożonego o każdym przypadku użycia broni palnej przez podwładnego żołnierza WSI; 2) zbadać, czy użycie broni palnej przez podwładnego żołnierza WSI nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami; 3) złożyć pisemny meldunek przełożonemu o wynikach badań, o których mowa w pkt 2. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie zakresu informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu o udzielonych zamówieniach publicznych oraz jego wzoru (Dz. U. Nr 50, poz. 479) Na podstawie art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Roczne sprawozdanie o udzielonych zamówieniach publicznych składane przez zamawiającego zawiera: 1) nazwę zamawiającego, adres, REGON i NIP; 2) oznaczenie rodzaju zamawiającego; 3) określenie liczby udzielonych zamówień publicznych i ich łącznej wartości w podziale na rodzaje i tryby zamówień; 4) sposób wykonania zamówień publicznych, których wartość przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro dla robót budowlanych albo 5.000.000 euro dla dostaw lub usług. § 2. Wzór rocznego sprawozdania o udzielonych zamówieniach publicznych stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2004 r. (poz. 479) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz. U. Nr 50, poz. 480) Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz. U. Nr 239, poz. 2048) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Pracodawca może ustalić dodatek zagraniczny bazowy w poszczególnych państwach przyjmujących w walucie państwa przyjmującego albo w walucie, w której jest prowadzona rachunkowość w placówce zagranicznej, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na kursy walut lub szczególne warunki rozliczeń finansowych w państwie przyjmującym lub warunki bytowe członków służby zagranicznej."; 2) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Ambasadorowi lub konsulowi kierującemu urzędem konsularnym, którego małżonek przebywa wraz z nim w placówce zagranicznej i nie jest zatrudniony, przysługuje dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny w wysokości 22 % otrzymywanego przez niego dodatku zagranicznego."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Mnożniki dodatku zagranicznego bazowego służące do ustalenia wysokości dodatku zagranicznego członka służby zagranicznej wykonującego obowiązki służbowe w placówce zagranicznej i dodatek na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny, przysługujący ambasadorowi lub konsulowi kierującemu urzędem konsularnym, ustalone odpowiednio w załączniku do rozporządzenia i § 6, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. (poz. 480) TABELA MNOŻNIKÓW DODATKU ZAGRANICZNEGO BAZOWEGO SŁUŻĄCYCH DO USTALENIA WYSOKOŚCI DODATKU ZAGRANICZNEGO CZŁONKA SŁUŻBY ZAGRANICZNEJ WYKONUJĄCEGO OBOWIĄZKI SŁUŻBOWE W PLACÓWCE ZAGRANICZNEJ StanowiskoGrupa zaszeregowaniaMnożnik Stanowiska personelu dyplomatyczno-konsularnegoambasador tytularny radca-minister I radcaIod 3,0 do 11,1 radcaIIod 2,3 do 8,0 I sekretarzIIIod 2,1 do 6,7 II sekretarzIVod 2,0 do 5,7 III sekretarz attachéVod 1,7 do 5,0 Stanowiska personelu pomocniczegoradca prawny kierownik kancelarii tajnejVIod 1,5 do 4,2 starszy ekspert ekspert starszy specjalista starszy programista specjalista programista specjalista do spraw legislacji starszy inspektor referendarz referent prawnyVIIod 1,2 do 3,7 inspektor podreferendarz starszy księgowy starszy referent księgowy referent sekretarz kierownika placówkiVIIIod 1,0 do 2,9 Stanowiska personelu obsługi tworzone w placówkach zagranicznychsekretarz kierownik kancelarii kancelista intendent kierowca kierowca-intendent tłumacz rzeczoznawca radiooperator kasjer maszynistka informator telefonista recepcjonista technik mechanik archiwista woźny ogrodnik palacz rzemieślnik magazynier sprzątaczkaIXod 0,9 do 2,5 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych 2) (Dz. U. Nr 50, poz. 481) Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczególne zasady rachunkowości funduszy emerytalnych, w tym zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, terminy sporządzenia i złożenia do ogłoszenia rocznego sprawozdania finansowego, zakres ogłaszania rocznego sprawozdania finansowego oraz termin zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego. § 2. Użyte w rozporządzeniu pojęcia oznaczają: 1) ustawa o rachunkowości - ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości; 2) ustawa - ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 4)); 3) prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi - ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 5)); 4) ustawa o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS - ustawę z dnia 23 lipca 2003 r. o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieprzekazanych składek do otwartych funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 149, poz. 1450); 5) rozporządzenie o pożyczkach papierów wartościowych - rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad, trybu i warunków pożyczania papierów wartościowych z udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1269); 6) powszechne towarzystwo - powszechne towarzystwo emerytalne w rozumieniu art. 8 pkt 8 ustawy; 7) towarzystwo - powszechne towarzystwo oraz pracownicze towarzystwo emerytalne w rozumieniu art. 8 pkt 9 ustawy; 8) otwarty fundusz - otwarty fundusz emerytalny w rozumieniu art. 8 pkt 5 ustawy; 9) pracowniczy fundusz - pracowniczy fundusz emerytalny w rozumieniu art. 8 pkt 6 ustawy; 10) fundusz - otwarty fundusz oraz pracowniczy fundusz; 11) członek funduszu - osobę fizyczną, o której mowa w art. 8 pkt 2 ustawy; 12) depozytariusz - podmiot, o którym mowa w art. 158 ustawy; 13) statut funduszu - statut, o którym mowa w art. 13 ustawy; 14) rejestr członków funduszu - rejestr, o którym mowa w art. 89 ust. 1 ustawy; 15) Fundusz Gwarancyjny - Fundusz, o którym mowa w art. 184 ust. 1 ustawy; 16) kapitał funduszu - kapitał tworzony: a) z wpłat składek członków funduszu, w tym również w formie papierów wartościowych, b) ze środków członków funduszu otrzymanych z tytułu wpłaty transferowej z innego funduszu, c) ze środków przypadających byłemu małżonkowi członka funduszu, zgodnie z art. 126 ustawy, d) ze środków przypadających małżonkowi członka funduszu, e) ze środków przypadających małżonkowi zmarłego członka funduszu, zgodnie z art. 131 ust. 1 ustawy, oraz osobom wskazanym przez zmarłego członka funduszu lub członkom jego najbliższej rodziny, zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy, f) ze środków gromadzonych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego oraz z wpłat na rzecz otwartego funduszu ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego z tytułu pokrycia niedoboru, o którym mowa w art. 187 ust. 1 ustawy, g) z wpłat towarzystwa lub depozytariusza wniesionych z tytułu naprawienia szkód, o których mowa w art. 48 lub art. 160 ust. 2 ustawy, wyrządzonych członkom funduszu, z wyłączeniem wpłat z tytułu niedoboru, h) z części wyniku finansowego poprzedniego roku obrotowego; 17) kapitał rezerwowy - kapitał tworzony ze środków przekazywanych na rachunek rezerwowy otwartego funduszu, o którym mowa w art. 181 ustawy, ze środków wycofanych z rachunku premiowego zgodnie z art. 182a ust. 5 ustawy oraz z części wyniku finansowego poprzedniego roku obrotowego; 18) kapitał premiowy - kapitał tworzony ze środków przekazywanych na rachunek premiowy otwartego funduszu, o którym mowa w art. 182a ust. 2 ustawy, oraz z części wyniku finansowego poprzedniego roku obrotowego; 19) rynek regulowany - system obrotu papierami wartościowymi w rozumieniu art. 4 pkt 14 prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi; 20) jednostka rozrachunkowa - wartość, o której mowa w art. 99 ust. 1 i 3-5 ustawy; 21) aktywa - zasoby majątkowe, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy; 22) wartość aktywów netto - wartość aktywów ustaloną w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy; 23) wartość jednostki rozrachunkowej - wartość aktywów netto podzieloną przez liczbę jednostek rozrachunkowych w dniu wyceny; 24) portfel inwestycyjny - aktywa finansowe, o których mowa w art. 141 ust. 1 i 3 oraz w art. 143 ust. 1 ustawy; 25) cena zbycia netto - cenę uzyskaną ze sprzedaży składnika portfela inwestycyjnego pomniejszoną o koszty związane z jego sprzedażą; 26) cena nabycia - cenę zakupu składnika aktywów wraz z prowizją maklerską i innymi opłatami, z wyłączeniem wynagrodzenia depozytariusza; 27) zrealizowany zysk (strata) z inwestycji - różnicę między ceną zbycia netto a ceną nabycia danego składnika portfela inwestycyjnego; 28) niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji - różnicę między wartością danego składnika portfela inwestycyjnego w dniu wyceny, ustaloną na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 89, poz. 561, z 2000 r. Nr 49, poz. 566 oraz z 2001 r. Nr 50, poz. 513), a ceną jego nabycia; 29) dzień wyceny - dzień ustalenia wartości aktywów netto, o którym mowa w art. 168 ustawy; 30) wpłata - zasilenie rachunku pieniężnego funduszu środkami przekazanymi w imieniu członków funduszu, z tytułu wpłaty składki, wpłaty transferowej lub otrzymanych obligacji, o których mowa w ustawie o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS; 31) otrzymanie obligacji - zapisanie na rachunku papierów wartościowych funduszu obligacji w dniu, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS; 32) dzień przeliczenia - dzień, o którym mowa w art. 100 ust. 1, 1a i 2 ustawy; 33) rachunek przeliczeniowy - rachunki pieniężne, na których, do czasu ich przeliczenia na jednostki rozrachunkowe, przechowywane są w szczególności aktywa pieniężne, wpłaty na rachunek rezerwowy, rachunek premiowy i na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, aktywa pieniężne przeznaczone na wypłaty osobom upoważnionym, wpłaty transferowe oraz wypłaty na rzecz towarzystwa. Na rachunek przeliczeniowy składają się rachunki wpłat, wypłat oraz rachunek kwot do wyjaśnienia. § 3. Rachunkowość funduszu tworzą elementy, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy o rachunkowości, oraz obliczanie wartości aktywów netto i aktywów netto na jednostkę rozrachunkową. § 4. Rokiem obrotowym funduszu jest rok kalendarzowy. Rozdział 2 Prowadzenie ksiąg rachunkowych § 5. 1. Księgi rachunkowe funduszu prowadzi się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w języku polskim i w walucie polskiej. 2. W przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych poza siedzibą funduszu stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 4 ustawy o rachunkowości. § 6. W przypadku gdy towarzystwo zarządza więcej niż jednym funduszem, księgi rachunkowe prowadzone są odrębnie dla każdego funduszu. § 7. Księgi rachunkowe funduszu obejmują elementy, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o rachunkowości, oraz: 1) rejestr członków funduszu; 2) zestawienia analityczne aktywów i zobowiązań; 3) zestawienia analityczne rozliczeń międzyokresowych. § 8. Podstawą ustalenia wartości aktywów netto funduszu na dzień wyceny oraz na dzień bilansowy są księgi rachunkowe funduszu. § 9. Towarzystwo prowadzi księgi rachunkowe funduszu w taki sposób, aby było możliwe ustalenie wartości aktywów netto na każdy dzień wyceny oraz na dzień bilansowy. § 10. 1. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zastąpienie dowodu księgowego kopią lub odpisem dowodu księgowego sporządzonym na formularzu właściwym dla danego dowodu. 2. Kopia lub odpis powinny być opatrzone odpowiednio adnotacją "Kopia", "Odpis" oraz uwierzytelnione przez zamieszczenie klauzuli "Za zgodność z oryginałem" i podpisu osoby stwierdzającej zgodność wraz z datą sporządzenia. Rozdział 3 Ujmowanie w księgach rachunkowych operacji dotyczących funduszu § 11. 1. Wpłaty dokonane na rzecz członków funduszu, na rachunek rezerwowy oraz na rachunek premiowy lub na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego są ujmowane na rachunku przeliczeniowym na dzień ich otrzymania, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Obligacje, o których mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS, są ujmowane w portfelu inwestycyjnym na dzień otrzymania obligacji. 3. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, oraz obligacje, o których mowa w ust. 2, są przeliczane na jednostki rozrachunkowe w najbliższym dniu wyceny odpowiednio po otrzymaniu wpłaty na rachunek przeliczeniowy lub po dniu otrzymania obligacji i po otrzymaniu listy członków, na rzecz których wnoszona jest wpłata, według wartości jednostki rozrachunkowej na dzień, w którym po raz pierwszy możliwe jest przyporządkowanie otrzymanych składek poszczególnym członkom. 4. Wartość jednostki rozrachunkowej w dniu przeliczenia jest ustalana przez podzielenie wartości netto aktywów funduszu w dniu przeliczenia przez liczbę jednostek rozrachunkowych zapisanych w tym dniu na rachunkach prowadzonych przez fundusz. 5. Wpłaty i inne wpływy wynikające z akcji złożonych na rachunkach ilościowych, dokonywane na rzecz członków pracowniczego funduszu, są ujmowane na odrębnym rachunku pieniężnym, a w przypadku papierów wartościowych odpowiednio na odrębnym koncie w ramach portfela inwestycyjnego. 6. Pracowniczy fundusz dokonuje przeliczenia na podstawie listy członków, na rzecz których wnoszona jest wpłata lub inny wpływ, o którym mowa w ust. 5, według zasad określonych w ust. 3 i 4. 7. Liczba jednostek rozrachunkowych jest obliczana i podawana z dokładnością do czterech miejsc po przecinku, a ich wartość - z dokładnością do dwóch. Obydwie wielkości są zaokrąglane na zasadach ogólnych. 8. Do operacji na jednostkach rozrachunkowych należy stosować wielkości podane w sposób określony w ust. 7. 9. Środki wpłacone, których nie można przyporządkować konkretnym członkom funduszu, są ujmowane na rachunku przeliczeniowym jako środki do wyjaśnienia. Po wyjaśnieniu, którego członka funduszu dotyczą, środki te są przeliczane na jednostki rozrachunkowe według wartości jednostki rozrachunkowej ustalonej na dzień, w którym zostały przyporządkowane. Fundusz przyporządkowuje środki konkretnemu członkowi funduszu w terminie 4 dni roboczych od dnia wpłaty; w przypadku, w którym środki te nie mogą zostać przyporządkowane, są one traktowane jako środki wpłacone za osoby niebędące członkami funduszu. Środki wpłacone za osoby niebędące członkami funduszu są zwracane wpłacającemu w ciągu 5 dni roboczych od dnia wpłaty, z zastrzeżeniem ust. 10. 10. Odsetki należne z tytułu środków przechowywanych na rachunku przeliczeniowym stanowią przychód funduszu. 11. Obligacje, o których mowa w ust. 2, stanowią w całości aktywa funduszu, osiągnięte zaś przychody z tytułu ich posiadania stanowią przychód funduszu. 12. Z tytułu otrzymanych obligacji, o których mowa w ust. 2, fundusz rejestruje zobowiązanie wobec członków z tytułu składek nieprzeliczonych na jednostki rozrachunkowe w wysokości zgodnej z załączoną do nich listą członków funduszu. 13. W przypadku nieprzydzielonych konkretnym członkom funduszu obligacji otwarty fundusz wykazuje w księgach rachunkowych zobowiązanie wobec Skarbu Państwa z tytułu nieprzeliczonych papierów wartościowych. 14. Zwiększenie kapitału funduszu ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień przeliczenia. 15. Zasadę, o której mowa w ust. 14, stosuje się odpowiednio do zwiększenia kapitału rezerwowego, kapitału premiowego oraz kapitału części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego. § 12. 1. Środki wpłacone do otwartego funduszu przez towarzystwo lub depozytariusza z tytułu powstania szkody, o której mowa w art. 48 lub art. 160 ust. 2 ustawy, są przeliczane na jednostki rozrachunkowe w najbliższym dniu wyceny następującym po dniu ich przekazania, według wartości jednostki rozrachunkowej z dnia wpłaty. 2. Jednostki rozrachunkowe są zapisywane na rachunkach tych członków funduszu, których dotyczy szkoda. § 13. 1. Zmniejszenie kapitału funduszu ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień przeliczenia jednostek rozrachunkowych na środki pieniężne. 2. Przeliczenie, o którym mowa w ust. 1, jest wykonywane nie wcześniej niż na 3 dni przed wypłatą środków albo na 5 dni przed terminem dokonania wypłaty transferowej. 3. Wypłaty transferowe w ramach tego samego funduszu są dokonywane poprzez odpowiednie przeniesienie jednostek rozrachunkowych. 4. Środki pieniężne pochodzące z umorzenia jednostek rozrachunkowych ujmowane są na rachunku przeliczeniowym. § 14. 1. W przypadku gdy fundusz nabywa składniki portfela inwestycyjnego, składniki te ujmuje się w księgach rachunkowych jako składniki nabyte w dacie zawarcia umowy, o której mowa w art. 7 ust. 3 prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 2. W przypadku gdy fundusz zbywa składniki portfela inwestycyjnego, składniki te wyłącza się z ksiąg rachunkowych w dacie zawarcia umowy, o której mowa w art. 7 ust. 3 prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 3. W przypadku umowy mającej za przedmiot nabycie lub zbycie praw majątkowych innych niż te, o których mowa w ust. 1 i 2, prawa te ujmuje się w księgach rachunkowych jako nabyte lub zbyte w dacie rozliczenia. § 15. 1. Do dnia otrzymania wpłaty na rachunek premiowy oraz na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego środki należne od powszechnego towarzystwa ujmuje się jako należności od powszechnego towarzystwa oraz wykazuje jako zobowiązanie z tytułu nieprzeliczonych jednostek rozrachunkowych. 2. Do dnia przekazania powszechnemu towarzystwu środków z tytułu wypłaty, o której mowa w art. 182a ust. 1 ustawy, wartość zobowiązania wykazuje się jako zobowiązanie wobec powszechnego towarzystwa oraz jako należność z tytułu jednostek rozrachunkowych nieprzeliczonych na środki pieniężne. 3. Przeniesienie środków, o których mowa w art. 182a ust. 5 ustawy, następuje poprzez odpowiednie przeniesienie jednostek rozrachunkowych. 4. Do wyliczenia przez powszechne towarzystwo wielkości środków, które powinny być przekazywane na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, stosuje się zasady, o których mowa w § 11 ust. 7. § 16. 1. Nabyte składniki portfela inwestycyjnego ujmuje się w księgach rachunkowych według ceny nabycia. 2. Wartość nabycia obligacji, o których mowa w § 11 ust. 2, stanowi iloczyn liczby obligacji oraz ceny zamiany obligacji z uwzględnieniem odsetek naliczonych do dnia zamiany, z zastrzeżeniem ust. 5. 3. Odpowiednio dodatnie lub ujemne różnice pomiędzy wartością zamiany a wartością zobowiązania wobec członków funduszu z tytułu składek, wynikające z zaokrąglenia, o którym mowa w art. 2 ust. 4 ustawy o przejęciu przez Skarb Państwa zobowiązań ZUS, ujmowane są w przychodach operacyjnych lub kosztach operacyjnych otwartego funduszu. 4. Składniki portfela inwestycyjnego nabyte nieodpłatnie posiadają cenę nabycia równą zero. 5. W przypadku dłużnych papierów wartościowych z naliczanymi odsetkami wartość ustaloną w stosunku do ich wartości nominalnej i wartość naliczonych odsetek ujmuje się w księgach rachunkowych łącznie. § 17. 1. Papiery wartościowe będące przedmiotem umowy pożyczki w rozumieniu rozporządzenia o pożyczkach papierów wartościowych stanowią składnik portfela inwestycyjnego funduszu przez okres objęty umową i są wyceniane zgodnie z zasadami przyjętymi dla tych papierów. 2. Zobowiązania funduszu wynikające z umowy pożyczki papierów wartościowych w rozumieniu rozporządzenia o pożyczkach papierów wartościowych ujmuje się w księgach rachunkowych jako pożyczki. 3. Różnicę pomiędzy ustaloną ceną odkupu papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, a wartością pożyczki amortyzuje się metodą liniową do dnia zwrotu pożyczonych papierów wartościowych. § 18. Zmianę wartości nominalnej nabytych akcji, niepowodującą zmiany wysokości kapitału zakładowego, ujmuje się w zestawieniach analitycznych, w których są dokonywane zmiany dotyczące liczby posiadanych akcji oraz jednostkowej ceny nabycia. § 19. 1. Zysk lub stratę ze zbycia składników portfela inwestycyjnego ustala się, przypisując składnikom najwyższą wartość w cenie nabycia lub najwyższą wartość w cenie nabycia powiększoną o amortyzację w przypadku instrumentów wycenianych metodą amortyzacji liniowej, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Zysk lub stratę ze zbycia walut obcych wylicza się zgodnie z metodą określoną w ust. 1. 3. Metody, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się do papierów wartościowych nabytych z udzielonym przez drugą stronę zobowiązaniem się odkupu, w transakcji mającej na celu zabezpieczenie udzielonego depozytu lub pożyczki. 4. Zrealizowane różnice kursowe przy sprzedaży składników portfela inwestycyjnego ujmuje się odpowiednio w zrealizowanym zysku (stracie) z inwestycji. 5. Niezrealizowane różnice kursowe powstałe w wyniku aktualizacji wyceny składników portfela inwestycyjnego ujmuje się w niezrealizowanym zysku (stracie) z inwestycji. § 20. 1. Przysługujące akcjonariuszom, zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia spółki będącej emitentem akcji, prawo poboru akcji notowanych na rynku regulowanym ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień, w którym akcje te po raz pierwszy były notowane bez prawa poboru. 2. Niewykonane prawo poboru akcji umarza się według ceny równej zero na dzień wyceny następujący po dniu, w którym upływa termin realizacji zapisów na akcje. 3. Wykonane prawo poboru wykazuje się w księgach rachunkowych do czasu jego zamiany na akcje. 4. W cenie nabycia akcji nowej emisji nie uwzględnia się wartości praw poboru otrzymanych z tytułu posiadania akcji wcześniejszych emisji. 5. Należną dywidendę z akcji notowanych na rynku regulowanym ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień, w którym akcje te po raz pierwszy były notowane bez dywidendy. 6. W przypadku gdy na rynkach zagranicznych przyjęte są odmienne metody, niż określone w ust. 1-5, nabyte prawa ujmuje się zgodnie z metodami określonymi na tych rynkach, w dniu uzyskania dokumentu potwierdzającego istnienie oraz wartość tych praw. § 21. 1. Przysługujące akcjonariuszom, zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia spółki będącej emitentem akcji, prawo poboru akcji nienotowanych na rynku regulowanym oraz prawo do otrzymania dywidendy od akcji nienotowanych na rynku regulowanym ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień następny po dniu ustalenia tych praw. 2. Nabyte przez otwarty fundusz prawa pochodne ujmuje się w księgach rachunkowych funduszu na dzień nabycia jako składnik portfela inwestycyjnego w cenie nabycia. 3. Zrealizowane, w tym wykupione lub wygasłe, opcje lub warranty umarza się w wartości równej zero. § 22. 1. Świadczenia dodatkowe związane z emisją papierów wartościowych ujmuje się w księgach rachunkowych w dniu uznania świadczenia za należne. 2. Świadczenie uznaje się za należne w chwili określonej w prospekcie emisyjnym i po spełnieniu warunków w nim określonych. 3. Świadczenia sporne uznaje się za należne w chwili uprawomocnienia się wyroku sądu. § 23. 1. Aktywa i zobowiązania funduszu wycenia się, a wartość aktywów netto wylicza się na każdy dzień wyceny według stanów i wartości aktywów oraz zobowiązań na koniec tego dnia. 2. Wartość jednostki rozrachunkowej oblicza się na każdy dzień wyceny na podstawie wartości aktywów netto na ten dzień. 3. Dla celów sprawozdawczych, na dzień bilansowy przeprowadza się wycenę i oblicza wartość jednostki rozrachunkowej. § 24. 1. Należne odsetki od lokat i rachunków nalicza się odpowiednio na każdy dzień kalendarzowy, począwszy od dnia następującego po dniu ujęcia lokaty lub salda w księgach rachunkowych. 2. Przychody i koszty za dni niebędące dniami wyceny ujmuje się na dzień następujący po dniach niebędących dniami wyceny. 3. Przychody z praw należnych funduszowi ujmuje się odpowiednio za każdy dzień kalendarzowy do czasu ich wygaśnięcia. § 25. 1. Na dzień wyceny, aktywa wyrażone w walutach obcych ujmuje się w księgach rachunkowych po przeliczeniu na walutę polską według średniego kursu wyliczanego i ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień wyceny. 2. Wartość aktywów funduszu wyrażoną w walutach, dla których Narodowy Bank Polski nie ustala średniego kursu, określa się w relacji do wskazanej przez fundusz waluty odniesienia, dla której średni kurs jest wyliczany i ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na dzień wyceny. § 26. 1. Amortyzację premii od dłużnych papierów wartościowych ujmuje się w portfelu inwestycyjnym poprzez zmniejszenie ceny nabycia oraz zwiększenie kosztów amortyzacji premii. 2. Odpis dyskonta od dłużnych papierów wartościowych ujmuje się w portfelu inwestycyjnym poprzez zwiększenie wartości nabycia oraz przychodów z odpisu dyskonta. § 27. Przychody operacyjne funduszu obejmują w szczególności: 1) dywidendy; 2) odpis dyskonta od dłużnych papierów wartościowych nienotowanych na rynku regulowanym, nabytych poniżej wartości nominalnej; 3) dodatnie różnice pomiędzy ceną zamiany obligacji a wartością przejętych od Skarbu Państwa zobowiązań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; 4) odsetki; 5) przychody z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów, a także związane z nimi opłaty i prowizje; 6) przychody z tytułu udzielonych pożyczek w papierach wartościowych, a także związane z nimi opłaty i prowizje. § 28. Koszty operacyjne funduszu obejmują w szczególności: 1) ustalone w statucie funduszu koszty zarządzania funduszem przez towarzystwo; 2) koszty związane z przechowywaniem aktywów funduszu, stanowiące równowartość wynagrodzenia depozytariusza; 3) amortyzację premii od dłużnych papierów wartościowych nienotowanych na rynku regulowanym, nabytych powyżej wartości nominalnej; 4) ujemne różnice pomiędzy ceną zamiany obligacji a wartością przejętych od Skarbu Państwa zobowiązań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; 5) koszty z tytułu zaciągniętych pożyczek i kredytów. § 29. Różnice kursowe z wyceny aktywów i zobowiązań funduszu wpływają na przychody operacyjne lub koszty operacyjne, z zastrzeżeniem § 19 ust. 4 i 5. § 30. 1. Środki potrącone z rachunku funduszu, niestanowiące kosztów funduszu, o których mowa w art. 136 ust. 1, 2, 2a i 2b oraz art. 136a ust. 2 ustawy, podlegają refinansowaniu przez towarzystwo. 2. Fundusz ujmuje należność od towarzystwa z tytułu refinansowania potrąceń, o których mowa w ust. 1, na dzień, w którym zostały poniesione. 3. Otwarty fundusz prowadzi pozabilansową ewidencję kosztów otwartego funduszu pokrywanych ze środków powszechnego towarzystwa. § 31. Koszty z tytułu wynagrodzenia towarzystwa i wynagrodzenia depozytariusza są ujmowane jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i naliczane za każdy dzień kalendarzowy. § 32. 1. Zestawienie przewidywanych kosztów powinno zawierać pozycje w wysokości wynikającej ze statutu funduszu, ustalone na podstawie stawek okresowych, proporcjonalnie do częstotliwości ustalania wartości aktywów netto w dniach wyceny. 2. Do obliczenia kosztów zależnych od stanu aktywów za dzień wyceny następujący po dniu bilansowym koszt należy naliczać od stanu aktywów w ostatnim dniu wyceny. Rozdział 4 Sprawozdanie finansowe § 33. Sprawozdanie finansowe sporządza się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w języku polskim i w walucie polskiej. § 34. Sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się dwa razy w roku, jako: 1) półroczne sprawozdanie finansowe - obejmujące dane za półrocze bieżącego roku obrotowego oraz dane porównywalne; 2) roczne sprawozdanie finansowe - obejmujące dane za bieżący rok obrotowy oraz dane porównywalne za poprzedni rok obrotowy. § 35. Na dzień bilansowy ustala się wynik finansowy funduszu, obejmujący: 1) wynik z inwestycji - stanowiący różnicę pomiędzy przychodami a kosztami operacyjnymi funduszu; 2) zrealizowany zysk (stratę) z inwestycji; 3) niezrealizowany zysk (stratę) z wyceny inwestycji; 4) przychody z tytułu pokrycia niedoboru; 5) przychody z tytułu uzupełnienia aktywów funduszu środkami zgromadzonymi na rachunku premiowym. § 36. 1. Sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się odrębnie od sprawozdania finansowego towarzystwa. 2. W przypadku gdy towarzystwo zarządza więcej niż jednym funduszem, sprawozdanie finansowe sporządza się odrębnie dla każdego funduszu. § 37. 1. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu składa się z: 1) bilansu; 2) rachunku zysków i strat; 3) zestawienia zmian w aktywach netto; 4) zestawienia zmian w kapitale własnym; 5) zestawienia portfela inwestycyjnego; 6) informacji dodatkowej obejmującej wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia. 2. Półroczne sprawozdanie finansowe składa się z: 1) bilansu; 2) rachunku zysków i strat; 3) zestawienia zmian w kapitale własnym; 4) zestawienia portfela inwestycyjnego w zakresie określonym w art. 193 ust. 3 ustawy. 3. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym funduszu określa załącznik do rozporządzenia. § 38. Do rocznego sprawozdania finansowego funduszu dołącza się: 1) pisemną informację zarządu towarzystwa, skierowaną do członków funduszu, omawiającą w sposób zwięzły wyniki działania funduszu w okresie sprawozdawczym; 2) oświadczenie depozytariusza o zgodności danych przedstawionych w sprawozdaniu finansowym funduszu ze stanem faktycznym. § 39. 1. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu sporządza się nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego. 2. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu podlega badaniu przez biegłego rewidenta. 3. Do rocznego sprawozdania finansowego funduszu dołącza się opinię oraz raport z badania sporządzone przez biegłego rewidenta. 4. Walne zgromadzenie akcjonariuszy towarzystwa podejmuje uchwałę w sprawie zatwierdzenia zbadanego rocznego sprawozdania finansowego funduszu nie później niż w ciągu 4 miesięcy od dnia bilansowego. § 40. 1. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu wraz z opinią biegłego rewidenta oraz odpisem uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego podlega ogłoszeniu, o którym mowa w art. 70 ustawy o rachunkowości. 2. Złożenie do ogłoszenia rocznego sprawozdania finansowego funduszu następuje w ciągu 7 dni od dnia jego zatwierdzenia przez walne zgromadzenie akcjonariuszy towarzystwa. Rozdział 5 Likwidacja otwartego funduszu § 41. Zakończenie likwidacji otwartego funduszu w związku z połączeniem towarzystw lub przejęciem zarządzania funduszem ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień wyceny. § 42. 1. Do dnia zakończenia likwidacji funduszu księgi rachunkowe likwidowanego funduszu prowadzi towarzystwo zarządzające tym funduszem. 2. Na dzień zakończenia likwidacji funduszu towarzystwo zarządzające funduszem obowiązane jest zamknąć księgi rachunkowe zlikwidowanego funduszu. § 43. Likwidator sporządza sprawozdanie finansowe na dzień rozpoczęcia likwidacji funduszu, zawierające co najmniej: 1) bilans; 2) rachunek zysków i strat; 3) zestawienie portfela inwestycyjnego; 4) informację dodatkową obejmującą wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia. § 44. Kapitały funduszu, do którego przeniesiono aktywa funduszu zlikwidowanego, powinny być równe sumie dotychczasowych kapitałów tego funduszu i funduszu zlikwidowanego. § 45. 1. Przeliczenie jednostek likwidowanego funduszu na jednostki funduszu przejmującego odbywa się poprzez wyznaczenie współczynnika. 2. Współczynnik należy wyznaczać jako stosunek wartości jednostki rozrachunkowej funduszu zlikwidowanego do wartości jednostki rozrachunkowej funduszu przejmującego. § 46. Koszty pokrywane z aktywów funduszu naliczane są do dnia zakończenia likwidacji włącznie. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 47. Do dnia 6 kwietnia 2004 r. wysokość należności z tytułu wpłat na rachunek rezerwowy oblicza się według algorytmu przedstawionego poniżej, stosując do wyliczeń wartości zaokrąglone zgodnie z § 11 ust. 7: Nrr(t) = 1,5 % x JRczl(t) x WJR (t-1) - JRrr(t) x WJR (t-1) gdzie: Nrr(t) - należności z tytułu wpłat na rachunek rezerwowy na dzień t, JRczl(t) - liczba jednostek rozrachunkowych na rachunkach członków na dzień t, WJR (t-1) - wartość jednostki rozrachunkowej na dzień (t-1), JRrr(t) - liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym na dzień t. § 48. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r. § 49. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 149, poz. 1669). § 50. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r., z wyjątkiem: 1) § 2 pkt 16 lit. f i pkt 33 oraz § 15 ust. 4, 2) § 11 ust. 1 i 15 oraz § 15 ust. 1, w zakresie dotyczącym kapitału i rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego - które wchodzą w życie z dniem 7 kwietnia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 marca 2004 r. (poz. 481) ZAKRES INFORMACJI WYKAZYWANYCH W SPRAWOZDANIU FINANSOWYM FUNDUSZU Wprowadzenie do sprawozdania finansowego funduszu obejmuje w szczególności: 1) firmę, siedzibę i adres towarzystwa będącego organem funduszu ze wskazaniem numeru we właściwym rejestrze; 2) nazwę funduszu, cel inwestycyjny oraz stosowane ograniczenia inwestycyjne; 3) wskazanie okresu objętego sprawozdaniem finansowym; 4) wskazanie, czy sprawozdanie finansowe funduszu zostało sporządzone przy założeniu kontynuowania działalności przez fundusz w dającej się przewidzieć przyszłości oraz czy nie istnieją okoliczności wskazujące na zagrożenie kontynuowania działalności funduszu; 5) w przypadku sprawozdania finansowego sporządzonego za okres, w ciągu którego nastąpiło przejęcie aktywów zlikwidowanego funduszu - wskazanie, że jest to sprawozdanie finansowe sporządzone po przejęciu aktywów zlikwidowanego funduszu; 6) omówienie: a) przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, dotyczących w szczególności ujmowania w księgach rachunkowych operacji dotyczących funduszu, b) przyjętej metodologii wyceny, c) wprowadzonych zmian stosowanych zasad (polityki) rachunkowości, w tym metod ujmowania operacji w księgach rachunkowych, metod wyceny, przy czym zmiany te powinny być opisane w dwóch kolejnych sprawozdaniach finansowych po ich wprowadzeniu, z wyjaśnieniem przyczyn ich wprowadzenia oraz określeniem ich wpływu na sytuację majątkową, finansową oraz wynik finansowy funduszu. Bilans I. Aktywa 1. Portfel inwestycyjny 2. Środki pieniężne a) na rachunkach bieżących b) na rachunku przeliczeniowym - na rachunku wpłat - na rachunku wypłat - do wyjaśnienia c) na pozostałych rachunkach 3. Należności a) z tytułu zbytych składników portfela inwestycyjnego b) z tytułu dywidend c) z tytułu pożyczek d) z tytułu odsetek e) od towarzystwa f) z tytułu wpłat na rachunek premiowy g) pozostałe należności 4. Rozliczenia międzyokresowe II. Zobowiązania 1. Z tytułu nabytych składników portfela inwestycyjnego 2. Z tytułu pożyczek i kredytów 3. Wobec członków 4. Wobec towarzystwa 5. Wobec depozytariusza 6. Z tytułu nieprzeliczonych jednostek na rachunku rezerwowym 7. Z tytułu nieprzeliczonych jednostek na rachunku premiowym 8. Z tytułu nieprzeliczonych jednostek na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego 9. Pozostałe zobowiązania 10. Rozliczenia międzyokresowe III. Aktywa netto (I-II) IV. Kapitał funduszu V. Kapitał rezerwowy VI. Kapitał premiowy VII. Kapitał części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego VIII. Zakumulowany nierozdysponowany wynik finansowy 1. Zakumulowany nierozdysponowany wynik z inwestycji 2. Zakumulowany nierozdysponowany zrealizowany zysk (strata) z inwestycji 3. Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji 4. Zakumulowane przychody z tytułu pokrycia niedoboru IX. Kapitał i zakumulowany nierozdysponowany wynik finansowy, razem (IV+V+VI+VII+VIII) Rachunek zysków i strat I. Przychody operacyjne 1. Przychody portfela inwestycyjnego a) dywidendy i udziały w zyskach b) odsetki, w tym - odsetki od dłużnych papierów wartościowych - odsetki od depozytów bankowych i bankowych papierów wartościowych - pozostałe c) odpis dyskonta od dłużnych papierów wartościowych nabytych poniżej wartości nominalnej d) przychody z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów e) przychody z tytułu udzielonych pożyczek w papierach wartościowych f) pozostałe przychody portfela inwestycyjnego 2. Przychody ze środków pieniężnych na rachunkach bankowych 3. Pozostałe przychody II. Koszty operacyjne 1. Koszty zarządzania funduszem 2. Koszty zasilenia rachunku premiowego 3. Koszty wynagrodzenia depozytariusza 4. Koszty portfela inwestycyjnego, w tym a) amortyzacja premii od dłużnych papierów wartościowych nabytych powyżej wartości nominalnej b) pozostałe koszty inwestycyjne 5. Koszty zaciągniętych pożyczek i kredytów 6. Przychody z tytułu uzupełnienia aktywów funduszu środkami zgromadzonymi na rachunku premiowym 7. Pozostałe koszty III. Wynik z inwestycji (I - II) IV. Zrealizowany i niezrealizowany zysk (strata) 1. Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji 2. Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji V. Wynik z operacji (III + IV) VI. Przychody z tytułu pokrycia niedoboru VII. Wynik finansowy (V + VI) Zestawienie zmian w aktywach netto funduszu A. Zmiana wartości aktywów netto I. Wartość aktywów netto na koniec poprzedniego okresu sprawozdawczego II. Wynik finansowy w okresie sprawozdawczym (razem), w tym 1. Wynik z inwestycji 2. Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji 3. Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji 4. Przychody z tytułu pokrycia niedoboru III. Zmiany w kapitale w okresie sprawozdawczym, w tym 1. Zwiększenia kapitału z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe 2. Zmniejszenia kapitału z tytułu umorzenia jednostek rozrachunkowych IV. Łączna zmiana wartości aktywów netto w okresie sprawozdawczym (II +III) V. Wartość aktywów netto na koniec okresu sprawozdawczego (I+IV) B. Zmiana liczby jednostek rozrachunkowych I. Zmiana liczby jednostek rozrachunkowych w okresie sprawozdawczym, w tym 1. Liczba wszystkich jednostek rozrachunkowych na początek okresu sprawozdawczego 2. Liczba wszystkich jednostek rozrachunkowych na koniec okresu sprawozdawczego 3. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym na początek okresu sprawozdawczego 4. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku rezerwowym na koniec okresu sprawozdawczego 5. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku premiowym na początek okresu sprawozdawczego 6. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku premiowym na koniec okresu sprawozdawczego 7. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego na początek okresu sprawozdawczego 8. Liczba jednostek rozrachunkowych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego na koniec okresu sprawozdawczego II. Zmiana wartości jednostek rozrachunkowych 1. Wartość jednostki rozrachunkowej na początek okresu sprawozdawczego 2. Minimalna wartość jednostki rozrachunkowej w okresie sprawozdawczym 3. Maksymalna wartość jednostki rozrachunkowej w okresie sprawozdawczym 4. Wartość jednostki rozrachunkowej na koniec okresu sprawozdawczego III. Zmiana wartości aktywów netto na jednostkę rozrachunkową 1. Wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową na koniec poprzedniego okresu sprawozdawczego 2. Wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową na koniec okresu sprawozdawczego 3. Procentowa zmiana wartości aktywów netto na jednostkę rozrachunkową w okresie sprawozdawczym 4. Minimalna i maksymalna wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową w okresie sprawozdawczym 5. Wartość aktywów netto na jednostkę rozrachunkową według ostatniej wyceny w okresie sprawozdawczym Zestawienie zmian w kapitale własnym I. Kapitały razem funduszu na początek okresu sprawozdawczego 1. Kapitał funduszu na początek okresu sprawozdawczego 1.1. Zmiany w kapitale funduszu a) zwiększenia z tytułu - wpłat członków - otrzymanych wpłat transferowych - pokrycia szkody - pozostałe b) zmniejszenia z tytułu - wypłat do towarzystwa - wypłat transferowych - wypłat osobom uprawnionym - zwrotu błędnie wpłaconych składek - pozostałe 1.2. Kapitał funduszu na koniec okresu sprawozdawczego 2. Kapitał rezerwowy funduszu na początek okresu sprawozdawczego 2.1. Zmiany w kapitale rezerwowym a) zwiększenia z tytułu - wpłat towarzystwa - przeniesienia środków z rachunku premiowego b) zmniejszenia z tytułu - wypłat na rzecz towarzystwa - pozostałe 2.2. Kapitał rezerwowy funduszu na koniec okresu sprawozdawczego 3. Kapitał premiowy funduszu na początek okresu sprawozdawczego 3.1. Zmiany w kapitale premiowym a) zwiększenia z tytułu - wpłat towarzystwa b) zmniejszenia z tytułu - zasilenia rachunku rezerwowego - zasilenia funduszu - pozostałe 3.2. Kapitał premiowy funduszu na koniec okresu sprawozdawczego 4. Kapitał części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego na początek okresu sprawozdawczego 4.1. Zmiany w kapitale części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego a) zwiększenia z tytułu - wpłat towarzystwa b) zmniejszenia z tytułu - zasilenia funduszu - wypłat na rzecz towarzystwa 4.2. Kapitał części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego na koniec okresu sprawozdawczego 5. Wynik finansowy II. Kapitały razem w dyspozycji funduszu na koniec okresu sprawozdawczego Zestawienie portfela inwestycyjnego Lp.Instrument finansowyIlość (w szt.)Wartość nabycia (w tys. zł)Wartość bieżąca (w tys. zł)Udział w aktywach (w %) 123456 1Bony skarbowe 2Obligacje skarbowe 3Pożyczka lub kredyt dla Skarbu Państwa (SP) 4Bony pieniężne Narodowego Banku Polskiego (NBP) 5Obligacje NBP 6Pożyczka lub kredyt dla NBP 7Papiery wartościowe gwarantowane lub poręczane przez SP 8Depozyty, pożyczki lub kredyty gwarantowane lub poręczane przez SP 9Papiery wartościowe gwarantowane lub poręczane przez NBP 10Depozyty, pożyczki lub kredyty gwarantowane lub poręczane przez NBP 11Depozyty w bankach krajowych 12Papiery wartościowe emitowane przez banki krajowe 13Listy zastawne 14Papiery wartościowe emitowane przez jednostki samorządu terytorialnego 15Zabezpieczone całkowicie papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu (PO) 16Zabezpieczone całkowicie papiery wartościowe niedopuszczone do PO 17Niezabezpieczone całkowicie dłużne papiery wartościowe niedopuszczone do PO, a emitowane przez spółki publiczne 18Pożyczki dla spółek dopuszczonych do PO 19Akcje spółek notowanych na rynku podstawowym Giełdy Papierów Wartościowych (GPW) 20Akcje spółek notowanych na rynku równoległym GPW 21Akcje spółek notowanych na rynku wolnym GPW 22Prawa do akcji notowane na GPW 23Prawa poboru notowane na GPW 24Akcje spółek notowanych na Centralnej Tabeli Ofert (CeTO) 25Prawa do akcji notowane na CeTO 26Prawa poboru notowane na CeTO 27Akcje spółek dopuszczonych do PO nienotowane na GPW i CeTO 28Prawa poboru akcji spółek dopuszczonych do PO nienotowanych na GPW i CeTO 29Akcje narodowych funduszy inwestycyjnych 30Certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne mieszane 31Certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne zamknięte 32Jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych otwartych 33Jednostki uczestnictwa specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych 34Inne krajowe instrumenty finansowe 35Razem lokaty krajowe 36Papiery wartościowe emitowane przez rządy innych krajów 37Papiery wartościowe emitowane przez banki centralne innych krajów 38Papiery wartościowe emitowane przez Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Europejski Bank Inwestycyjny, Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju 39Depozyty w bankach zagranicznych 40Papiery wartościowe emitowane przez banki zagraniczne 41Dłużne papiery wartościowe emitowane przez zagraniczne jednostki samorządowe 42Dłużne papiery wartościowe emitowane przez spółki notowane na rynkach regulowanych innych krajów 43Akcje spółek notowanych na giełdach państw obcych 44Akcje spółek notowanych w elektronicznych systemach kwotowań poza granicami kraju 45Tytuły uczestnictwa emitowane przez zagraniczne instytucje wspólnego inwestowania 46Inne zagraniczne instrumenty finansowe 47Razem lokaty zagraniczne 48Razem lokaty Dodatkowe informacje i objaśnienia obejmują w szczególności: I. Dane uzupełniające o pozycjach bilansu za poprzedni i bieżący okres sprawozdawczy w odniesieniu do pozycji: 1) "Środki pieniężne na rachunkach bieżących"; informacje o wielkości: a) środków na rachunkach bieżących w banku depozytariuszu b) środków na rachunkach bieżących w innych bankach c) środków na rachunkach pomocniczych w banku depozytariuszu d) środków na rachunkach pomocniczych w innych bankach e) waluty EUR f) waluty USD g) innych walut h) środków w drodze i) innych środków 2) "Środki pieniężne na rachunku przeliczeniowym wpłat"; informacje o wielkości: a) środków wpłaconych za członków b) środków wpłaconych na rachunek rezerwowy c) środków wpłaconych na rachunek premiowy d) środków wpłaconych na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego e) środków z tytułu otrzymanych wypłat transferowych f) innych środków 3) "Środki pieniężne na rachunku przeliczeniowym wypłat"; informacje o wielkości środków: a) przeznaczonych na wypłaty transferowe b) przeznaczonych na wypłaty osobom upoważnionym c) na rzecz towarzystwa z tytułu naliczonego rachunku premiowego d) na rzecz towarzystwa z tytułu rachunku rezerwowego e) nienależnych f) wycofanych z rachunku rezerwowego g) wycofanych z rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego h) innych 4) "Należności z tytułu zbytych składników portfela inwestycyjnego"; informacje o wielkości należności z tytułu sprzedaży: a) akcji i praw z nimi związanych b) obligacji skarbowych c) bonów d) pozostałych obligacji e) certyfikatów f) bankowych papierów wartościowych g) jednostek uczestnictwa h) listów zastawnych i) praw pochodnych j) innych 5) "Należności z tytułu odsetek"; informacje o wielkości odsetek od: a) rachunków bankowych b) składników portfela inwestycyjnego, w tym - obligacji - depozytów bankowych - bankowych papierów wartościowych - listów zastawnych - pozostałych c) kredytów d) pożyczek e) innych 6) "Należności od towarzystwa"; informacje o wielkości należności z tytułu: a) rachunku rezerwowego b) rachunku premiowego c) rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego d) pokrycia niedoboru e) innych 7) "Zobowiązania z tytułu nabytych składników portfela inwestycyjnego"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu nabycia: a) akcji i praw z nimi związanych b) obligacji skarbowych c) bonów d) pozostałych obligacji e) certyfikatów f) bankowych papierów wartościowych g) jednostek uczestnictwa h) listów zastawnych i) praw pochodnych j) innych 8) "Zobowiązania z tytułu pożyczek i kredytów"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu zaciągniętych: a) pożyczek krótkoterminowych b) kredytów długoterminowych c) kredytów krótkoterminowych d) innych 9) "Zobowiązania wobec członków"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu: a) wpłat b) wypłat do zakładów emerytalnych c) wypłat transferowych d) pokrycia szkody e) innych 10) "Zobowiązania wobec towarzystwa"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu: a) wycofania nadpłaty b) opłaty od składki c) opłat transferowych d) opłat za zarządzanie e) opłat z rachunku rezerwowego f) innych 11) "Zobowiązania pozostałe"; informacje o wielkości zobowiązań z tytułu: a) wypłat bezpośrednich b) wypłat bezpośrednich ratalnych c) innych 12) Informacje dotyczące portfela inwestycyjnego, w tym a) rodzaje instrumentów pochodnych z podaniem ich wartości nabycia oraz wartości godziwej II. Dane uzupełniające o pozycjach rachunku zysków i strat za poprzedni i bieżący okres sprawozdawczy: 1) informacje o wielkości przychodów z: a) rachunków środków pieniężnych b) depozytów bankowych c) obligacji d) bankowych papierów wartościowych e) listów zastawnych f) kredytów g) innych 2) informacje o dodatnich różnicach kursowych, w podziale na: a) ujęte w zrealizowanym zysku (stracie) z inwestycji: - akcji i praw z nimi związanych - bonów - obligacji - certyfikatów - bankowych papierów wartościowych - jednostek uczestnictwa - listów zastawnych - innych b) ujęte w niezrealizowanym zysku (stracie) z wyceny inwestycji: - akcji i praw z nimi związanych - bonów - obligacji - certyfikatów - bankowych papierów wartościowych - jednostek uczestnictwa - listów zastawnych - innych 3) "Wynagrodzenie depozytariusza"; informacje o wielkości kosztów z tytułu: a) refinansowania opłat na rzecz innych podmiotów krajowych b) refinansowania opłat na rzecz subdepozytariuszy c) opłat za przechowywanie d) opłat za rozliczanie e) weryfikacji wartości jednostki f) prowadzenia rachunków i przelewów g) innych 4) informacje o ujemnych różnicach kursowych, w podziale na: a) ujęte w zrealizowanym zysku (stracie) z inwestycji: - akcji i praw z nimi związanych - bonów - obligacji - certyfikatów - bankowych papierów wartościowych - jednostek uczestnictwa - listów zastawnych - innych b) ujęte w niezrealizowanym zysku (stracie) z wyceny inwestycji: - akcji i praw z nimi związanych - bonów - obligacji - certyfikatów - bankowych papierów wartościowych - jednostek uczestnictwa - listów zastawnych - innych 5) "Zrealizowany zysk (strata) z inwestycji"; informacje o wielkości zysku (straty) z: a) akcji i praw z nimi związanych b) obligacji skarbowych c) bonów d) pozostałych obligacji e) certyfikatów f) bankowych papierów wartościowych g) jednostek uczestnictwa h) listów zastawnych i) praw pochodnych j) innych 6) "Niezrealizowany zysk (strata) z wyceny inwestycji"; informacje o wielkości zysku (straty) z: a) akcji i praw z nimi związanych b) obligacji skarbowych c) bonów d) pozostałych obligacji e) certyfikatów f) bankowych papierów wartościowych g) jednostek uczestnictwa h) listów zastawnych i) praw pochodnych j) innych 7) "Przychody z tytułu pokrycia niedoboru"; informacje o wielkości przychodów: a) z rachunku rezerwowego b) ze środków towarzystwa c) ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego d) ze środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego e) ze środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego innych OFE f) ze środków Skarbu Państwa g) innych III. Koszty otwartego funduszu pokrywane przez powszechne towarzystwa w poprzednim i bieżącym okresie sprawozdawczym. 1) koszty prowadzenia i obsługi rachunków bankowych 2) koszty pożyczek i kredytów 3) koszty przechowywania 4) koszty transakcyjne 5) koszty zarządzania 6) inne IV. Dane uzupełniające o pozycjach w zestawieniu zmian w kapitałach funduszu za poprzedni i bieżący okres sprawozdawczy: 1) zwiększenia kapitału z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe a) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału funduszu, w tym - wpłat członków - otrzymanych wpłat transferowych - pokrycia szkody - pozostałe b) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału rezerwowego, w tym - wpłaty towarzystwa - przeniesienie środków z rachunku premiowego c) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału premiowego, w tym - wpłaty towarzystwa d) zwiększenia z tytułu wpłat przeliczonych na jednostki rozrachunkowe kapitału części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, w tym - wpłaty towarzystwa 2) zmniejszenia kapitału z tytułu umorzenia jednostek rozrachunkowych 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 2003/41/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. WE L 235 z 23.09.2003, str. 10 i n.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku (Dz. U. Nr 50, poz. 482) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku (Dz. U. Nr 42, poz. 366). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 50, poz. 483) Na podstawie art. 118 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy zawodowych, zwanych danej "żołnierzami", z zawodowej służby wojskowej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódca jednostki - dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, a w przypadku żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej lub dyspozycji - organ, który przeniósł żołnierza do rezerwy kadrowej lub dyspozycji; 3) organ zwalniający - organ właściwy do zwolnienia żołnierza z zawodowej służby, o którym mowa w art. 115 ust. 1 ustawy; 4) organ wyznaczający - organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, o którym mowa w art. 44 ust. 1 ustawy; 5) decyzja - decyzję administracyjną, w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, 6) komisja - wojskową komisję lekarską. § 3. 1. Dowódca jednostki, w przypadkach o których mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, doręcza żołnierzowi decyzję zwalniającą go z zawodowej służby wojskowej. 2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego. § 4. W razie odmowy przyjęcia skierowania do komisji lub nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom, do których żołnierz został zobowiązany, dowódca jednostki, nie później niż w terminie 14 dni od określonej daty stawienia się przed komisję bądź na badania zlecone przez komisję, występuje do organu zwalniającego, poprzez organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 5. W razie otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii okresowej, dowódca jednostki występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, poprzez organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się prawomocną opinię okresową. § 6. W razie odmowy objęcia równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego w przypadkach, o których mowa w art. 45 ust. 1-3 ustawy, organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe przesyła do organu zwalniającego wniosek o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, wraz z oświadczeniem żołnierza o niewyrażeniu zgody na wyznaczenie na równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe. § 7. 1. Żołnierz składa wypowiedzenie stosunku służbowego do organu zwalniającego. 2. Wypowiedzenie stosunku służbowego przez żołnierza uważa się za dokonane, jeżeli zostało złożone za pokwitowaniem w kancelarii jednostki wojskowej lub wysłane przesyłką poleconą na adres jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową. 3. Wypowiedzenie stosunku służbowego dokonane przez żołnierza następuje w formie pisemnej i powinno zawierać oświadczenie woli żołnierza wskazujące jednoznacznie na zamiar wypowiedzenia przez niego stosunku służbowego. 4. Do wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki dołącza pisemną informację o faktach mających wpływ na realizację wypowiedzenia, w tym informację o obowiązku zwrotu przez żołnierza kosztów, o których mowa w art. 54 ust. 1 i 2 ustawy. 5. W przypadku dokonania przez żołnierza wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, w której określa datę zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wynikającą z wypowiedzenia. 6. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny wniosek żołnierza, za zgodą organu zwalniającego. § 8. W przypadku przebywania żołnierza w rezerwie kadrowej i niewyznaczenia go do końca okresu pozostawania w rezerwie kadrowej na stanowisko służbowe, organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, występuje do organu zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej, a jeżeli sam jest tym organem, zwalnia tego żołnierza z upływem okresu pozostawania w rezerwie kadrowej. § 9. W przypadku nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie została usprawiedliwiona, dowódca jednostki występuje do organu zwalniającego, poprzez organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 10. 1. W przypadkach: 1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary, 2) odmowy wydania lub pozbawienia żołnierza wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa, 3) otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w okresowej opinii służbowej - dowódca jednostki występuje z wnioskiem do organu zwalniającego, poprzez organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe, o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. Dowódca jednostki w przypadkach, o których mowa w ust. 1, może wystąpić do organu zwalniającego z wnioskiem o zatrzymanie żołnierza w dalszej służbie wojskowej. 3. Jeżeli organ zwalniający nie uwzględni wniosku, o którym mowa w ust. 2, dokonuje zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej. § 11. 1. W przypadku niewyznaczenia żołnierza na kolejną kadencję organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe występuje z wnioskiem do organu zwalniającego o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. 2. Organ zwalniający w przypadku, o którym mowa w ust. 1, wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza lub wyznacza go na wolne stanowisko służbowe bądź kieruje żołnierza do organu właściwego do wyznaczenia na takie stanowisko służbowe. 3. Zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej następuje z dniem upływu kadencji na dotychczas zajmowanym stanowisku służbowym. § 12. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 112 pkt 5 ustawy może nastąpić po uzyskaniu pisemnej zgody żołnierza na zwolnienie w tym trybie. Zwolnienie powinno nastąpić w dniu uzgodnionym z żołnierzem, przypadającym nie później niż w okresie sześciu miesięcy od wyrażenia zgody na zwolnienie. § 13. 1. W przypadkach, o których mowa w § 4-6 i 8-10, organ zwalniający wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, określając datę zwolnienia. 2. Wnioski o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej, w sprawach o których mowa w ust. 1, przesyła się do organu zwalniającego wraz z aktami personalnymi żołnierza. § 14. Decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej wykonuje: 1) dowódca jednostki; 2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr - w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w instytucji cywilnej. § 15. 1. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki nie może wykonać decyzji o zwolnieniu, informuje niezwłocznie o tym organ zwalniający, podając faktyczne przyczyny zwłoki. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający przenosi żołnierza do dyspozycji i określa ostateczny termin zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej. § 16. 1. W przypadkach określonych w art. 115 ust. 2 ustawy, dowódca jednostki w rozkazie dziennym podaje datę zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy lub w stan spoczynku na podstawie rozkazu personalnego wydanego do celów ewidencyjnych przez organ, który wyznaczył tego żołnierza na stanowisko służbowe. 2. Rozkazy personalne, o których mowa w ust. 1, przesyła się do: 1) dowódcy jednostki; 2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 3) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 17. Żołnierza, który zrzekł się obywatelstwa polskiego lub nabył obywatelstwo innego państwa, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem wydania orzeczenia o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego lub stwierdzenia nabycia obywatelstwa innego państwa przez organ właściwy do orzekania w sprawach obywatelstwa. § 18. Żołnierza, który został wybrany na posła, senatora, na kierownicze stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu terytorialnego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej z dniem ogłoszenia o dokonaniu wyboru. § 19. 1. Żołnierza, który został uznany przez komisję za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej, zwalnia się z tej służby z dniem uprawomocnienia się orzeczenia komisji o tej niezdolności. 2. W razie ustalenia przez komisję niezdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej, dowódca jednostki, w której żołnierz pełni służbę, zwalnia go od wykonywania obowiązków służbowych. Fakt zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych dowódca jednostki stwierdza w rozkazie dziennym. § 20. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza, który osiągnął wiek określony w art. 111 pkt 5 ustawy, następuje z dniem ukończenia sześćdziesiątego roku życia. § 21. Zwolnienie żołnierza ze służby pełnionej w ramach kontraktu na pełnienie służby terminowej, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu lub podpisanie kontraktu na pełnienie służby stałej, następuje w dniu upływu czasu pełnienia służby określonego w kontrakcie. § 22. 1. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego przez organ wojskowy, w przypadkach określonych w art. 114 ust. 2 ustawy, może nastąpić na wniosek organu uprawnionego do wyznaczania na stanowisko służbowe, skierowany do organu wymienionego w art. 114 ust. 4 ustawy. 2. Jeżeli organ właściwy do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej uzna zasadność wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego; dwa egzemplarze wypowiedzenia przesyła się dowódcy jednostki, który niezwłocznie doręcza żołnierzowi wypowiedzenie. Przepis § 3 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny wniosek organu, który dokonał wypowiedzenia, za zgodą żołnierza, do którego skierowane było wypowiedzenie. § 23. Dowódca jednostki po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia lub wyroku, w przypadkach określonych w art. 111 pkt 11-15 ustawy, przesyła do organu, który wyznaczył żołnierza na stanowisko służbowe, wniosek o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej wraz z tym orzeczeniem lub wyrokiem, w celu wydania do celów ewidencyjnych decyzji o zwolnieniu tego żołnierza. § 24. Podstawę wydania rozkazu personalnego o skreśleniu z ewidencji żołnierza, który: 1) zmarł lub został uznany za zmarłego - stanowi akt zgonu lub orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego; 2) zaginął, gdy nie może być jeszcze wydane orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego - stanowi prawomocne postanowienie prokuratora wojskowego wydane w tej sprawie. § 25. 1. Zasady kierowania do komisji żołnierza, w stosunku do którego jest wykonywana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, określają przepisy w sprawie orzekania przez komisję lekarską o zdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej, z tym że skierowanie takiego żołnierza przez dowódcę jednostki wykonującego decyzję o zwolnieniu następuje na wniosek żołnierza. 2. Skierowanie do komisji nie wpływa na rozliczenie żołnierza z jednostką wojskową oraz zwolnienie go z zawodowej służby wojskowej. § 26. 1. Jeżeli żołnierz, w stosunku do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, przebywa w zakładzie opieki zdrowotnej, dowódca jednostki, w której żołnierz ten ostatnio pełnił służbę, przesyła kierownikowi tego zakładu decyzję lub wyciąg z rozkazu dziennego o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej w celu doręczenia żołnierzowi. 2. Przebywanie na zwolnieniu lekarskim lub w zakładzie opieki zdrowotnej nie wpływa na wykonanie decyzji o zwolnieniu. § 27. 1. W przypadku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, w stosunku do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie albo odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego), rozkaz personalny o zwolnieniu przesyła się do jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, a ponadto w odniesieniu do żołnierza: 1) wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie - do sądu, który zastosował ten środek zapobiegawczy, oraz do prokuratora wojskowego, w którego dyspozycji przebywa tymczasowo aresztowany żołnierz; 2) odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) - do sądu wojskowego, który wydał wyrok w pierwszej instancji. 2. Dowódca jednostki, wykonujący rozkaz o zwolnieniu, doręcza za pokwitowaniem tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu żołnierzowi rozkaz personalny o zwolnieniu go z zawodowej służby wojskowej. § 28. W ramach rozliczenia związanego ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej dowódca jednostki w szczególności odbiera od niego broń osobistą i inne uzbrojenie oraz wyekwipowanie, dokumenty służbowe, a także wyposażenie wojskowe, wydane mu na czas pełnienia służby. § 29. Skierowanie do wojskowej komendy uzupełnień następuje w dniu zwolnienia. Dniem zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest dzień określony w decyzji o zwolnieniu, z zastrzeżeniem § 15 ust. 2. § 30. Dowódca jednostki, który zwolnił żołnierza z zawodowej służby wojskowej, przesyła niezwłocznie do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr oraz do Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a także organów prowadzących ewidencję żołnierza, meldunek o jego zwolnieniu. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które utraci moc w części dotyczącej § 122-162 na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony przez organy wojskowe (Dz. U. Nr 50, poz. 484) Na podstawie art. 52 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organy wojskowe właściwe w sprawach wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony do osobistego stawienia się na ich wezwanie; 2) wzór wezwania; 3) przypadki, w których osoby podlegające powszechnemu obowiązkowi obrony są obowiązane do osobistego stawienia się na wezwanie organów; 4) tryb wzywania. § 2. Organami właściwymi do wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony do osobistego stawienia się są: 1) wojskowy komendant uzupełnień; 2) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego. § 3. 1. Wezwanie osoby podlegającej powszechnemu obowiązkowi obrony do osobistego stawienia się następuje za pomocą wezwania w sprawie powszechnego obowiązku obrony. 2. Wzór wezwania, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 4. Osoba podlegająca powszechnemu obowiązkowi obrony jest obowiązana do osobistego stawienia się na wezwanie wojskowego komendanta uzupełnień w przypadkach: 1) powołania do czynnej służby wojskowej lub służby w obronie cywilnej; 2) wręczenia lub wycofania karty skierowania do pełnienia służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wręczania, wycofania lub zmiany karty mobilizacyjnej; 4) nadania, uchylenia lub unieważnienia przydziału mobilizacyjnego; 5) nadania, uchylenia lub unieważnienia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego; 6) nadania, uchylenia lub unieważnienia przydziału organizacyjno-mobilizacyjnego; 7) skierowania do wojskowej komisji lekarskiej, w tym na specjalistyczne badania lekarskie; 8) założenia lub uzupełnienia ewidencji wojskowej; 9) przeniesienia do rezerwy; 10) odebrania, wymiany lub wydania nowej książeczki wojskowej; 11) uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony, w przypadku, o którym mowa w art. 34 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej; 12) reklamowania od obowiązku czynnej służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 13) mianowania na wyższy stopień wojskowy oraz wręczania odznaczeń. § 5. W przypadkach, o których mowa w § 4 pkt 1-10, 12 i 13, wojskowy komendant uzupełnień może wezwać osobę podlegającą powszechnemu obowiązkowi obrony do osobistego stawienia się poza siedzibą wojskowego komendanta uzupełnień - w miejscu wskazanym w wezwaniu w sprawie powszechnego obowiązku obrony, w szczególności w razie wezwania większej liczby: 1) pracowników zatrudnionych u jednego pracodawcy - w takim przypadku wojskowy komendant uzupełnień, za zgodą pracodawcy, może dokonać czynności będących powodem wezwania w siedzibie tego pracodawcy lub innym wskazanym przez niego miejscu; 2) żołnierzy rezerwy lub innych osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony - w takim przypadku wojskowy komendant uzupełnień, za zgodą lub na wniosek właściwego dowódcy jednostki wojskowej, może dokonać czynności będących powodem wezwania w jednostce wojskowej; 3) osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony - w takim przypadku wojskowy komendant uzupełnień, za zgodą wójta, burmistrza (prezydenta miasta) lub starosty, może dokonać czynności będących powodem wezwania odpowiednio w urzędzie gminy lub w starostwie powiatowym. § 6. Osoba podlegająca powszechnemu obowiązkowi obrony jest obowiązana do osobistego stawienia się na wezwanie szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego w siedzibie wojewódzkiego sztabu wojskowego lub w siedzibie wojskowej komendy uzupełnień określonej w wezwaniu w sprawie powszechnego obowiązku obrony, jeżeli osoba ta jest stroną postępowania w sprawie ustalenia prawa do świadczeń z tytułu wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową lub w sprawie prowadzonej przed szefem wojewódzkiego sztabu wojskowego, jako organem wyższego stopnia w stosunku do wojskowego komendanta uzupełnień, a także w sprawach mianowania na wyższe stopnie wojskowe. § 7. Do doręczania wezwań w sprawach powszechnego obowiązku obrony, o których mowa w § 4-6, mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. § 8. 1. W przypadku wręczania odznaczeń lub aktów mianowania na wyższe stopnie wojskowe można stosować formę zaproszenia. 2. Jeżeli osoba podlegająca powszechnemu obowiązkowi obrony jest obowiązana uzyskać zwolnienie z pracy, stosuje się wezwanie w sprawie powszechnego obowiązku obrony. § 9. Wezwania w sprawach powszechnego obowiązku obrony mogą być wydawane według wzoru określonego w dotychczas obowiązujących przepisach, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 marca 2004 r. (poz. 484) Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 lutego 2000 r. w sprawie wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony przez organy wojskowe (Dz. U. Nr 13, poz. 172 oraz z 2002 r. Nr 80, poz. 726), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz wzoru wniosku o przyznanie nagrody rocznej (Dz. U. Nr 50, poz. 485) Na podstawie art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz wzoru wniosku o przyznanie nagrody rocznej (Dz. U. Nr 97, poz. 873) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowe zasady i tryb przyznawania nagrody rocznej osobom, o których mowa w art. 2 pkt 1-4 i 10 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, zwanej dalej "ustawą", zatrudnionym w podmiotach prawnych, które są podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane albo dla których jest on organem założycielskim lub organem właściwym do reprezentowania Skarbu Państwa, albo też które utworzył, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 2 pkt 1 ustawy zatrudnionych w Agencji Mienia Wojskowego i Wojskowej Agencji Mieszkaniowej,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 6 kwietnia 2004 r. sygn. akt SK 56/03 (Dz. U. Nr 74, poz. 687) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Mazurkiewicz - przewodniczący, Adam Jamróz, Janusz Niemcewicz, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb - sprawozdawca, protokolant - Dorota Raczkowska-Paluch po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2004 r., skargi konstytucyjnej Jerzego Kobylańskiego o zbadanie zgodności art. 131 pkt 29 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852), na podstawie którego skreślony został art. 91 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, ze zm.), z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji, orzeka: Art. 131 pkt 29 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2000 r. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) jest zgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji. Marek Mazurkiewicz Adam Jamróz Janusz Niemcewicz Mirosław Wyrzykowski Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym Agencją Mienia Wojskowego i Wojskową Agencją Mieszkaniową (Dz. U. Nr 50, poz. 486) Na podstawie art. 10 ust. 9 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady przyznawania nagrody rocznej osobom, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, zwanej dalej "ustawą", zatrudnionym w Agencji Mienia Wojskowego i Wojskowej Agencji Mieszkaniowej; 2) tryb przyznawania nagrody rocznej; 3) wzór wniosku o przyznanie nagrody rocznej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) podmiot - Agencję Mienia Wojskowego i Wojskową Agencję Mieszkaniową; 2) uprawniony - osobę, o której mowa w § 1 pkt 1; 3) rok obrotowy - rok obrotowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)) poprzedzający rok, w którym przyznaje się nagrodę roczną. § 3. 1. Nagrodę roczną można przyznać uprawnionemu, uwzględniając stopień i terminowość realizacji zadań na niego nałożonych, jeżeli podmiot: 1) poprawił wyniki finansowe w szczególności przez wzrost zysku netto, zmniejszenie straty netto, zwiększenie rentowności obrotu netto, obniżenie poziomu kosztów działalności lub poprawę płynności finansowej; 2) efektywnie wdrażał plany restrukturyzacji lub rozwoju; 3) terminowo regulował zobowiązania o charakterze publicznoprawnym; 4) nie przekroczył maksymalnego rocznego wskaźnika przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ustalonego w sposób określony w ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 3)), z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 3a tej ustawy; 5) uzyskał zatwierdzenie sprawozdania finansowego za rok obrotowy lub sprawozdania z wykonania planu finansowego. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1, stosuje się z uwzględnieniem zadań i celów statutowych podmiotu. 3. Nagroda roczna może być przyznana uprawnionemu, który zajmował swoje stanowisko przez cały rok obrotowy i w tym okresie nie naruszył swoich obowiązków w sposób powodujący wymierzenie kary z tytułu odpowiedzialności porządkowej pracowników, kary za naruszenie dyscypliny finansów publicznych lub kary dyscyplinarnej albo z którym nie rozwiązano umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy lub nie rozwiązano umowy o zarządzanie, albo którego nie odwołano z zajmowanego stanowiska z przyczyn stanowiących podstawę rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. 4. W przypadku zmiany formy organizacyjno-prawnej podmiotu wypłata nagrody rocznej za zakończony rok obrotowy może nastąpić, o ile uprawniony zajmował stanowisko zarówno przed, jak i po zmianie formy organizacyjno-prawnej tego podmiotu, która nastąpiła w ciągu roku obrotowego. § 4. 1. Nagroda roczna przyznawana jest na wniosek o przyznanie nagrody rocznej, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. 2. Do wniosku należy dołączy: 1) sprawozdanie finansowe podmiotu za dany rok obrotowy oraz za rok poprzedzający rok obrotowy lub sprawozdanie z wykonania planu finansowego i dokumenty stwierdzające zatwierdzenie tych sprawozdań, jeżeli organ właściwy do przyznania nagrody rocznej ich nie posiada; 2) oświadczenie rady nadzorczej o terminowym regulowaniu przez podmiot zobowiązań o charakterze publicznoprawnym oraz o nieprzekroczeniu przez podmiot maksymalnego rocznego wskaźnika przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4; 3) uchwałę rady nadzorczej o wystąpieniu z wnioskiem o przyznanie nagrody rocznej uprawnionemu. § 5. 1. Z wnioskiem o przyznanie nagrody rocznej uprawnionemu rada nadzorcza występuje w terminie trzech miesięcy od dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy lub sprawozdania z wykonania planu finansowego. 2. Rozpatrzenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, następuje w terminie dwóch miesięcy od dnia jego złożenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: w z. W. Zemke Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 marca 2004 r. (poz. 486) Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 43, poz. 221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 45 i Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 6, poz. 63 oraz z 2004 r. Nr 26, poz. 226. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie określenia grup uposażenia (Dz. U. Nr 50, poz. 487) Na podstawie art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych. § 2. Grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych, określa tabela. Stopień etatowyGrupa uposażenia generał (admirał)20 generał broni (admirał floty)19 B 19 A 19 generał dywizji (wiceadmirał)18 B 18 A 18 generał brygady (kontradmirał)17 B 17 A 17 pułkownik (komandor)16 C 16 B 16 A 16 podpułkownik (komandor porucznik)15 C 15 B 15 A 15 major (komandor podporucznik)14 C 14 B 14 A 14 kapitan (kapitan marynarki)13 B 13 A 13 porucznik (porucznik marynarki)12 A 12 podporucznik (podporucznik marynarki)11 starszy chorąży sztabowy (starszy chorąży sztabowy marynarki)10 starszy chorąży (starszy chorąży marynarki)9 chorąży (chorąży marynarki)8 młodszy chorąży (młodszy chorąży marynarki)7 starszy sierżant (starszy bosman)6 sierżant (bosman)5 plutonowy (bosmanmat)4 starszy kapral (starszy mat)3 kapral (mat)2 starszy szeregowy (starszy marynarz)1 § 3. Określenie grup uposażeń dla poszczególnych stopni etatowych, o których mowa w § 2, stanowi podstawę do sporządzenia etatów jednostek wojskowych określających stanowiska służbowe, na które żołnierze zawodowi będą wyznaczani. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem § 3, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie powierzenia określonym podmiotom prowadzenia niektórych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej zwierząt (Dz. U. Nr 50, poz. 488) Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2003 r. w sprawie powierzenia określonym podmiotom prowadzenia niektórych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej zwierząt (Dz. U. Nr 49, poz. 419) w § 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) Krajowej Radzie Drobiarstwa - Izba Gospodarcza w Warszawie - w zakresie oceny drobiu, z wyjątkiem oceny testowej wartości użytkowej drobiu.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy prowadzeniu działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią (Dz. U. Nr 50, poz. 489) Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 13 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje działalności, które mogą być wykonywane w ramach sprzedaży bezpośredniej; 2) limity produkcyjne dla niektórych rodzajów działalności związanych ze sprzedażą bezpośrednią; 3) szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią, w szczególności przy produkcji na cele tej sprzedaży; 4) warunki udzielania i uchylania zgody na prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią. Rozdział 2 Rodzaje działalności, które mogą być wykonywane w ramach sprzedaży bezpośredniej § 2. 1. W ramach sprzedaży bezpośredniej dopuszcza się: 1) rozbiór i sprzedaż mięsa wołowego, wieprzowego, baraniego, koziego oraz końskiego, zwanego dalej "mięsem czerwonym", mięsa drobiowego, mięsa królików i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz mięsa zwierząt łownych; 2) produkcję i sprzedaż wyrobów z mięsa czerwonego, drobiowego, mięsa królików i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz mięsa zwierząt łownych, z tym że w przypadku: a) mięsa mielonego - jeżeli proces mielenia i pakowanie są wykonywane w obecności podmiotu nabywającego je w celach niezwiązanych z wykonywaniem działalności gospodarczej, zwanego dalej "podmiotem nabywającym", i z kawałków mięsa przez niego wybranych, b) wyrobów z mięsa niepoddanego obróbce termicznej - jeżeli ich pakowanie jest wykonywane w obecności podmiotu nabywającego i dotyczy wyrobów przez niego wybranych; 3) produkcję i sprzedaż przetworów mięsnych, w tym gotowych posiłków (potraw) wyprodukowanych z mięsa; 4) ubój drobiu w gospodarstwie rolnym, z zachowaniem przepisów o ochronie zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, i sprzedaż tuszek drobiowych w punktach sprzedaży znajdujących się na terenie gospodarstw rolnych lub na targowiskach położonych najbliżej gospodarstwa rolnego; 5) patroszenie, odgławianie, porcjowanie, filetowanie i odskórzanie ryb oraz ich sprzedaż, wykonywane przez uprawionego do rybactwa w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym lub przez wykonującego rybołówstwo morskie w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim; 6) produkcję lub sprzedaż wędzonych, smażonych oraz grillowanych ryb, tuszek i filetów rybnych; 7) sprzedaż ryb, mięczaków i skorupiaków prowadzoną przez uprawnionego do rybactwa w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym lub przez wykonującego rybołówstwo morskie w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim; 8) produkcję przetworów mlecznych i ich sprzedaż; 9) sprzedaż mleka surowego pozyskanego w gospodarstwie rolnym producenta; 10) sprzedaż mięsa grubej zwierzyny łownej lub niewypatroszonej drobnej zwierzyny łownej, po odstrzeleniu wykonanym zgodnie z prawem łowieckim, do punktów sprzedaży lub na targowiskach położonych najbliżej obwodu łowieckiego, w którym pozyskano tę zwierzynę; 11) ubój królików i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka, w gospodarstwie rolnym producenta z zachowaniem przepisów o ochronie zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz sprzedaż ich mięsa w punktach sprzedaży znajdujących się na terenie gospodarstw rolnych lub na targowiskach położonych najbliżej gospodarstwa rolnego. 2. Sprzedaż bezpośrednia ze środków transportu nie obejmuje: 1) mięsa mielonego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a; 2) wyrobów z mięsa niepoddanego obróbce termicznej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b. Rozdział 3 Limity produkcyjne dla niektórych rodzajów działalności związanych ze sprzedażą bezpośrednią § 3. 1. Limity produkcyjne dla działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią wynoszą w przypadku: 1) rozbioru mięsa czerwonego lub produkcji z tego mięsa wyrobów mięsnych niepoddanych obróbce termicznej - 3,5 tony tygodniowo wyrobów lub mięsa bez kości lub równoważną ilość mięsa z kością; 2) rozbioru mięsa drobiowego lub produkcji z tego mięsa wyrobów mięsnych niepoddanych obróbce termicznej - 1,5 tony tygodniowo wyrobów lub mięsa bez kości lub równoważną ilość mięsa z kością; 3) produkcji przetworów mięsnych - 4,5 tony tych przetworów tygodniowo; 4) mięsa grubej zwierzyny łownej lub niewypatroszonej drobnej zwierzyny łownej - 200 kg mięsa tygodniowo; 5) uboju królików i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka i sprzedaży ich mięsa - 200 kg mięsa tygodniowo; 6) uboju drobiu - 200 sztuk tygodniowo, w gospodarstwie rolnym producenta, którego roczna produkcja nie przekracza 10 tysięcy sztuk drobiu. 2. Jeżeli rozbioru mięsa lub produkcji przetworów mięsnych lub wyrobów mięsnych niepoddanych obróbce termicznej dokonuje się w tym samym zakładzie, suma wielkości pozyskanego mięsa lub wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz przetworów mięsnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie może przekraczać łącznie 4,5 tony tygodniowo. Rozdział 4 Szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią, w szczególności przy produkcji na cele tej sprzedaży § 4. Konstrukcja, wymiary, użyte materiały budowlane oraz rozmieszczenie pomieszczeń powinny umożliwiać przestrzeganie zasad higieny w procesie produkcji oraz ułatwiać ich czyszczenie i dezynfekcję. § 5. Wyposażenie pomieszczeń musi zapewniać ochronę przed gromadzeniem się zanieczyszczeń i umożliwiać stosowanie dobrej praktyki higienicznej w procesie produkcji i podczas sprzedaży. § 6. Pomieszczenia zabezpiecza się przed dostępem owadów i gryzoni. § 7. Ściany, posadzki, sufity i drzwi w miejscu produkcji i sprzedaży powinny być w dobrym stanie technicznym, nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne oraz łatwe do mycia i dezynfekcji. § 8. 1. W pomieszczeniach powinny znajdować się: 1) kanalizacja ściekowa, skonstruowana w sposób wykluczający ryzyko skażenia surowców, półproduktów lub produktów końcowych; 2) wentylacja wykluczająca powstawanie skroplin na ścianach i sufitach oraz na powierzchni urządzeń; 3) naturalne lub sztuczne oświetlenie niepowodujące zmiany barw; 4) bieżąca ciepła i zimna woda spełniająca wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, w ilości wystarczającej do celów produkcyjnych i sanitarnych, przy czym lód używany do produkcji lub przechowywania produktów pozyskuje się wyłącznie z takiej wody. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 4 nie stosuje się do statków rybackich. § 9. W miejscu prowadzenia działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią zapewnia się warunki umożliwiające: 1) zmianę odzieży własnej na odzież roboczą lub ochronną oraz zmianę obuwia; 2) oddzielne przechowywanie odzieży własnej. § 10. W miejscu prowadzenia działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią zapewnia się: 1) wyodrębnione pomieszczenia lub miejsca na sprzęt i środki do czyszczenia oraz dezynfekcji; 2) co najmniej jedną toaletę podłączoną do sprawnego systemu kanalizacyjnego, do której wejście nie znajduje się w pomieszczeniu, w którym są środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego; 3) toalety zlokalizowane w pobliżu pomieszczeń produkcyjnych lub sprzedaży, zaopatrzone w naturalną lub mechaniczną wentylację; 4) co najmniej jedną, przeznaczoną do mycia rąk, umywalkę z bieżącą ciepłą i zimną wodą, zaopatrzoną w środki do mycia rąk i ich higienicznego suszenia; 5) utrzymywanie pomieszczeń w czystości poprzez właściwe mycie i dezynfekcję. § 11. Miejsca prowadzenia działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią wyposaża się w niezbędne instalacje i urządzenia zapewniające: 1) łatwość ich czyszczenia oraz dezynfekcji; 2) właściwe przemieszczanie się pracowników. § 12. Stanowiska do mycia i przygotowania surowców i półproduktów umieszcza się w wydzielonym miejscu, oddalonym od umywalek do mycia rąk. § 13. Instalacje, urządzenia i sprzęt nie powinny być używane niezgodnie z ich przeznaczeniem. § 14. Instalacje, urządzenia i sprzęt mające kontakt ze środkami spożywczymi pochodzenia zwierzęcego muszą być w dobrym stanie technicznym, skonstruowane z materiałów wykluczających możliwość zanieczyszczenia tych środków oraz muszą być zainstalowane w sposób zapewniający czyszczenie i dezynfekcję ich powierzchni oraz powierzchni wokół nich. § 15. 1. Czyszczenie i dezynfekcję urządzeń i sprzętu, mających kontakt z produktami, przeprowadza się z użyciem środków spełniających wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. 2. Odkażanie sprzętu drobnego, w tym noży i stalek, odbywa się w wodzie, w temperaturze nie niższej niż 82 °C. 3. Mycie i dezynfekcję instalacji, urządzeń oraz sprzętu przeprowadza się po zakończeniu cyklu produkcyjnego oraz każdorazowo po zakończonej pracy w zakładzie albo innym miejscu produkcji lub sprzedaży. § 16. Pracownicy biorący udział w czynnościach związanych ze sprzedażą bezpośrednią powinni: 1) przestrzegać zasad higieny w procesie produkcji i uczestniczyć w niezbędnych cyklicznych szkoleniach z zakresu higieny; 2) przeprowadzać badania lekarskie określone w odrębnych przepisach; 3) używać czystej, w jasnym kolorze, odzieży roboczej, obuwia roboczego i nakrycia głowy zasłaniającego włosy oraz fartucha ochronnego; 4) utrzymywać wysoki stopień higieny osobistej; 5) zmieniać codziennie odzież roboczą oraz każdorazowo po jej zabrudzeniu; 6) myć ręce każdorazowo przed przystąpieniem do pracy. § 17. 1. Surowiec do produkcji środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego powinien gwarantować bezpieczeństwo tych środków i pochodzić z gospodarstw wolnych od chorób zakaźnych zwierząt w rozumieniu przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Każdej partii mięsa przeznaczonego do miejsca rozbioru powinno towarzyszyć świadectwo zdrowia. 3. Dla każdej partii środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, która jest przeznaczona do sprzedaży poza miejscem przyległym do miejsca produkcji, wystawia się handlowy dokument identyfikacyjny. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3, przechowuje się przez rok od daty wystawienia. 5. Surowce, półprodukty wprowadzane do produkcji oraz środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego oferowane do sprzedaży muszą być świeże, o właściwych cechach organoleptycznych dla danego surowca, półproduktu lub środka. § 18. 1. Temperatura przechowywanych surowców i półproduktów nie może być wyższa niż: 1) 4 °C w przypadku mięsa drobiowego i królików; 2) 3 °C w przypadku narządów wewnętrznych, mięsa z głów i jelit świeżych; 3) 7 °C w przypadku mięsa innych gatunków zwierząt rzeźnych niż wymienione w pkt 1; 4) 8 °C w przypadku produktów rybnych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 6; 5) 6 °C w przypadku mleka, z zastrzeżeniem § 29 ust. 4; 6) 7 °C w przypadku mięsa pozyskanego z grubej zwierzyny łownej i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka; 7) 2 °C w przypadku środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5; 8) 2 °C na topniejącym lodzie w przypadku ryb, skorupiaków i mięczaków z wyłączeniem żywych. 2. Temperatura produktów końcowych oferowanych do sprzedaży bezpośredniej w punktach sprzedaży, które nie znajdują się w pomieszczeniach, nie może być wyższa niż 15 °C, z wyjątkiem tych środków, które są przeznaczone do spożycia w punkcie sprzedaży. § 19. 1. Ryby oraz produkty rybne nie mogą być powtórnie mrożone. 2. Produkty rybne uzyskane z mrożonych ryb nie mogą być mrożone. § 20. 1. Obieranie, obróbka, czyszczenie oraz krojenie surowców wykonuje się w sposób wykluczający wzajemne zanieczyszczenie surowców na różnym etapie produkcji. 2. Jeżeli końcowy etap produkcji półproduktu albo produktu końcowego jest wykonywany w miejscu sprzedaży, przeprowadza się go w sposób wykluczający wzajemne zanieczyszczenie półproduktów oraz produktów końcowych, a także zanieczyszczenie miejsca sprzedaży. § 21. 1. Surowce, półprodukty i produkty końcowe, które z uwagi na swój skład wymagają przechowywania w szczególnych warunkach, przechowuje się w sposób uniemożliwiający namnażanie chorobotwórczych mikroorganizmów lub tworzenie się toksyn. 2. Zabrania się umieszczania surowców, półproduktów i produktów końcowych bezpośrednio na posadzce oraz wprowadzania zwierząt do pomieszczeń, w których prowadzona jest produkcja lub sprzedaż. § 22. Produkty końcowe schładza się niezwłocznie, jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa produktów w trakcie procesu technologicznego albo po jego zakończeniu. § 23. 1. Rozdrabnianie lub krojenie produktów poprzedza się czyszczeniem i odpowiednim przygotowaniem miejsca przeznaczonego do wykonywania tych czynności oraz umyciem rąk przez osobę, która je wykonuje. 2. Produkty kroi się w miarę potrzeby. § 24. 1. Surowce, półprodukty i produkty końcowe sprzedaje się w warunkach uniemożliwiających ich zanieczyszczenie. 2. Producent przekazuje powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce produkcji informacje dotyczące charakteru i wyników przeprowadzonych kontroli własnych. § 25. 1. Opakowania stosowane przy produkcji i sprzedaży muszą spełniać wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, w szczególności nie powinny powodować zmian organoleptycznych surowców, półproduktów i produktów końcowych oraz powinny chronić przed przenikaniem substancji szkodliwych i zanieczyszczeń. 2. Pakowanie produktów w miejscu sprzedaży odbywa się w obecności podmiotu nabywającego. 3. Materiały opakowaniowe przechowuje się w oddzielnych pomieszczeniach lub w wydzielonych miejscach, w zamknięciu. § 26. Przy prowadzeniu działalności, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1-3 i 8, na opakowaniach zbiorczych lub transportowych produktów przeznaczonych do sprzedaży poza pomieszczeniem przyległym do miejsca produkcji, w celu identyfikacji producenta, umieszcza się jego imię i nazwisko albo nazwę, a także adres miejsca prowadzenia działalności produkcyjnej. § 27. Substancje, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, substancje niejadalne, odpady poprodukcyjne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty o niewłaściwej jakości są przechowywane w oddzielnych, zabezpieczonych oraz odpowiednio oznakowanych pojemnikach lub kontenerach. § 28. Osoba prowadząca działalność związaną ze sprzedażą zapewnia odpowiednie warunki do przechowywania i usuwania powstałych odpadów stałych i płynnych, zgodnie z zasadami higieny oraz z zachowaniem przepisów odrębnych. § 29. 1. Przy działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5, 7 i 9, stosuje się przepisy § 13 i § 14, § 15 ust. 1, § 17 ust. 1, § 18 ust. 1 pkt 5, 7 i 8, § 21 i § 24 ust. 1. 2. Jeżeli sprzedaż, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w pomieszczeniach, stosuje się przepisy § 4-9 oraz § 10 pkt 1. 3. Mleko surowe dopuszczone do sprzedaży powinno być pozyskane w sposób higieniczny od zwierząt zdrowych i wolnych od gruźlicy i brucelozy. 4. Temperatura mleka surowego oferowanego do sprzedaży w gospodarstwie rolnym producenta przed upływem 2 godzin od udoju może być wyższa od określonej w § 18 ust. 1 pkt 5. 5. Przy działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 6, stosuje się przepisy § 12-16, § 17 ust. 1, § 18 ust. 1 pkt 4, § 19-24, jeżeli odbywa się ona w pomieszczeniach, dodatkowo stosuje się przepisy zawarte w § 4-9 oraz § 10 pkt 1. § 30. 1. Porcjowanie i przechowywanie mięsa zwierząt, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, w miejscu sprzedaży bezpośredniej wykonuje się w warunkach higienicznych. 2. Mięso grubej zwierzyny łownej po oskórowaniu przechowuje się w oddzielnych urządzeniach chłodniczych. § 31. Mleko owiec i kóz, przeznaczone do przetworzenia, zostaje poddane obróbce cieplnej w miejscu jego pozyskania, chyba że proces technologiczny tego nie przewiduje. § 32. Mleko surowe przeznaczone do produkcji przetworów mlecznych powinno spełniać wymagania weterynaryjne dla mleka surowego określone w przepisach w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu, przetwórstwie, składowaniu i transporcie mleka oraz przetworów mlecznych. § 33. 1. Rozbiór mięsa przeprowadza się w sposób wykluczający jego zanieczyszczenie; w trakcie rozbioru usuwa się odłamki kości, skrzepy krwi i widoczne węzły chłonne. 2. Dopuszcza się produkcję wyrobów z mięsa niepoddanego obróbce termicznej w pomieszczeniach, w których prowadzony jest rozbiór. 3. Dopuszcza się produkcję przetworów mięsnych w pomieszczeniach, w których prowadzony jest rozbiór, po zakończonym procesie rozbioru i produkcji wyrobów mięsnych niepoddanych obróbce termicznej. § 34. Mięso dostarcza się do pomieszczeń, w których prowadzony jest rozbiór, w miarę usuwania z niego mięsa po rozbiorze do chłodni lub przeznaczonych do tego celu urządzeń chłodniczych. § 35. Jeżeli rozbiór mięsa drobiowego, króliczego lub mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka odbywa się w pomieszczeniach rozbioru mięsa czerwonego lub mięsa zwierząt łownych, czynność tę przeprowadza się w oddzielnym cyklu produkcyjnym, poprzedzonym procesem czyszczenia i dezynfekcji. § 36. 1. Sprzedaż bezpośrednia środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, prowadzona ze środków transportu, powinna odbywać się odrębnie, z osobnych środków transportu, dla każdego z rodzajów środków spożywczych. 2. Do sprzedaży bezpośredniej środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 10 pkt 1 i 4, § 11 pkt 1, § 12-14, § 15 ust. 1 i 3, § 16, § 17 ust. 1 i 3, § 18 i § 19, § 20 ust. 2, § 21, § 24 ust. 1, § 25 i § 28. § 37. Warunki weterynaryjne w zakładach, w których wielkości produkcji są większe niż limity określone w § 3 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, określają przepisy: 1) w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy uboju zwierząt rzeźnych oraz rozbiorze i wprowadzaniu na rynek mięsa tych zwierząt - w odniesieniu do rozbioru; 2) w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy przetwórstwie mięsa zwierząt rzeźnych oraz składowaniu i transporcie przetworów z tego mięsa - w odniesieniu do przetwórstwa mięsa. Rozdział 5 Warunki udzielania i uchylania zgody na prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią § 38. 1. Prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią może nastąpić po spełnieniu warunków weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu i po uzyskaniu, na wniosek podmiotu, zgody na prowadzenie tej działalności. 2. Zgody udziela, w drodze decyzji, powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce sprzedaży. 3. Zgody, o której mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży bezpośredniej: 1) ryb lub środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5: a) ze statku rybackiego w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim, b) ze sprzętu pływającego służącego do połowu ryb, w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym, 2) ze środka transportu przeznaczonego do przewozu środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego - udziela się na okres nie dłuższy niż rok. § 39. 1. Prowadzenie sprzedaży bezpośredniej na terenie powiatu przyległego do powiatu, w którym prowadzona jest produkcja środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, jest możliwe po uzyskaniu zgody na prowadzenie tej sprzedaży, wydanej w drodze decyzji, przez powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce sprzedaży. 2. Udzielenie zgody na prowadzenie sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na wniosek, do którego dołącza się kopię decyzji, o której mowa w § 38 ust. 2. § 40. Wniosek, o którym mowa w § 38 ust. 1 i § 39 ust. 2, zawiera w szczególności: 1) nazwę albo imię i nazwisko oraz adres wnioskodawcy; 2) określenie miejsca lub miejsc prowadzenia działalności, w tym określenie miejsca lub miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej; 3) rodzaj prowadzonej działalności; 4) rodzaje środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej wraz z określeniem wielkości ich produkcji. § 41. 1. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce sprzedaży kontroluje miejsca produkcji lub sprzedaży w celu ustalenia przestrzegania przepisów rozporządzenia. 2. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce sprzedaży może wydać decyzję o uchyleniu zgody na prowadzenie tej działalności, jeżeli kontrola, o której mowa w ust. 1, potwierdzi niespełnienie warunków weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu oraz w przepisach odrębnych. § 42. 1. Jeżeli decyzję, o której mowa w § 41 ust. 2, wydał powiatowy lekarz weterynarii, na którego obszarze właściwości prowadzona jest produkcja na cele sprzedaży bezpośredniej, przekazuje on kopię tej decyzji powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce sprzedaży. 2. Po otrzymaniu kopii decyzji uchylającej zgodę na prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję uchylającą zgodę na prowadzenie tej działalności na obszarze swojej właściwości. § 43. W punkcie sprzedaży znajdującym się na terenie gospodarstwa rolnego, w miejscach przyległych do miejsca produkcji, w halach targowych i na targowiskach oferowane do sprzedaży i sprzedawane mogą być wyłącznie produkty własne, wytworzone przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji i sprzedaży bezpośredniej. Rozdział 6 Przepisy końcowe § 44. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy prowadzeniu działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią (Dz. U. Nr 223, poz. 1879). § 45. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. § 46. Rozporządzenie obowiązuje do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie ustalenia liczby sędziów w sądach wojskowych oraz w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 50, poz. 490) Na podstawie art. 18 § 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 117, poz. 753, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się liczbę sędziów w: 1) wojskowych sądach okręgowych - 18; 2) wojskowych sądach garnizonowych - 63; 3) Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości - 11, w tym na potrzeby Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego - 3. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 75, poz. 853, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie ustalenia liczby sędziów w sądach wojskowych oraz w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 81, poz. 528), które na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawy o prokuraturze, ustawy - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 228, poz. 2256), traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami (Dz. U. Nr 50, poz. 491) Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz. U. Nr 22, poz. 162, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami (Dz. U. Nr 199, poz. 1947) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) sprzedaży przedmiotów i usług."; 2) w § 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zbiórek publicznych nie przeprowadza się w urzędach administracji publicznej, na terenie szkół i placówek oświatowych, na terenach i w obiektach pozostających w zarządzie Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo Ministra Obrony Narodowej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1948 r. Nr 36, poz. 250, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 22 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urlopów policjantów (Dz. U. Nr 50, poz. 492) Na podstawie art. 86 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2002 r. w sprawie urlopów policjantów (Dz. U. Nr 81, poz. 740) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 20 dodaje się § 20a w brzmieniu: "§ 20a. 1. Policjantowi skierowanemu na wyższe studia zawodowe w systemie zaocznym do Wyższej Szkoły Policji przysługuje płatny urlop okolicznościowy, o którym mowa w § 18 pkt 2, w wymiarze: 1) jednego dnia roboczego na przygotowanie się do każdego egzaminu przeprowadzanego po zakończeniu przedmiotu; 2) 21 dni roboczych w ostatnim roku studiów na przygotowanie pracy dyplomowej oraz przygotowanie się i przystąpienie do egzaminu dyplomowego. 2. Urlopów, o których mowa w ust. 1, nie udziela się na egzamin poprawkowy i komisyjny oraz na poprawianie lub ponowne przygotowanie pracy dyplomowej odrzuconej przez promotora."; 2) w § 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Urlopów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie udziela się na egzamin poprawkowy i komisyjny oraz w przypadku ponownego przystąpienia do egzaminu na stopień policyjny.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu motoryzacyjnego (Dz. U. Nr 46, poz. 439) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 marca 2004 r. (poz. 439) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieWartość w euro 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (na przykład złącza, kolanka, kołnierze), z tworzyw sztucznych: - Rury, przewody i węże, sztywne: 3917 23- - Z polimerów chlorku winylu: - - - Pozostałe: 0930403917 23 99 0- - - - Pozostałe97.213 3917 29- - Z pozostałych tworzyw sztucznych: - - - Pozostałe: 0930413917 29 99 0- - - - Pozostałe424.505 3917 40- Wyposażenie: 0930423917 40 90 0- - Pozostałe2.971 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z pozostałych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 0930433926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp.876.333 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0930443926 90 99 0- - - - Pozostałe4.661.695 4009Przewody, rury i węże, z gumy, innej niż ebonit, nawet z wyposażeniem (na przykład złącza, kolanka, kołnierze): - Niewzmocnione lub inaczej połączone z innym materiałem: 0930454009 11 00 0- - Bez wyposażenia63.307 - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z metalem: 0930464009 21 00 0- - Bez wyposażenia25.432 - Wzmocnione lub inaczej połączone tylko z materiałami włókienniczymi: 0930474009 31 00 0- - Bez wyposażenia52.323 4016Pozostałe artykuły z gumy, innej niż ebonit: - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i pozostałe uszczelnienia: 0930484016 93 90 0- - - Pozostałe758.359 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Do pojazdów mechanicznych objętych pozycjami od 8701 do 8705: 0930494016 99 52 0- - - - - - Części gumowo-metalowe1.429.708 0930504016 99 58 0- - - - - - Pozostałe340.260 7007Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub warstwowego: - Szkło bezpieczne hartowane (temperowane): 7007 11- - O wymiarach i kształtach odpowiednich do wbudowania w pojazdach, statkach powietrznych, kosmicznych lub wodnych: 0930517007 11 10 0- - - O wymiarach i kształtach odpowiednich do wbudowania w pojazdach silnikowych6.222 8302Oprawy, okucia i podobne artykuły z metalu nieszlachetnego, nadające się do mebli, drzwi, schodów, okien, żaluzji, nadwozi pojazdów, wyrobów rymarskich, waliz, kufrów, kasetek lub podobne; wieszaki, podpórki lub podobne uchwyty, z metalu nieszlachetnego; kółka samonastawne z zamocowaniem z metalu nieszlachetnego; automatyczne urządzenia do zamykania drzwi z metalu nieszlachetnego: 8302 10- Zawiasy: 0930528302 10 90 0- - Pozostałe224.795 0930538302 30 00 0- Pozostałe oprawy, okucia i podobne artykuły nadające się do pojazdów mechanicznych218.279 8412Pozostałe silniki i siłowniki: - Silniki i siłowniki pneumatyczne: 8412 39- - Pozostałe: 0930548412 39 90 0- - - Pozostałe136.400 8413Pompy do cieczy, nawet wyposażone w urządzenia pomiarowe; podnośniki do cieczy: 8413 30- Pompy paliwa, oleju lub chłodziwa do tłokowych silników spalinowych: - - Pozostałe: 0930558413 30 99 0- - - Pozostałe1.256.542 8413 60- Pozostałe obrotowe pompy wyporowe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pompy łopatkowe: 0930568413 60 51 0- - - - - Do hydraulicznych układów napędowych i siłowych274.714 8415Klimatyzatory, zawierające wentylator napędzany silnikiem oraz elementy służące do zmiany temperatury i wilgotności, włączając klimatyzatory nieposiadające możliwości oddzielnej regulacji wilgotności: 8415 90- Części: 0930578415 90 90 0- - Pozostałe791.614 8421Wirówki, włączając suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy: 8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych: 0930588421 23 90 0- - - Pozostałe3.584 - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów: 8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych: 0930598421 31 90 0- - - Pozostałe117.094 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi lub podobnych, włączając zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie: 8481 80- Pozostała armatura: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0930608481 80 99 0- - - - Pozostałe7.266 8482Łożyska toczne: 8482 10- Łożyska kulkowe: 0930618482 10 90 0- - Pozostałe816.807 8511Elektryczne urządzenia zapłonowe lub rozrusznikowe, w rodzaju stosowanych w silnikach wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym lub samoczynnym (na przykład iskrowniki, prądnice iskrownikowe, cewki zapłonowe, świece zapłonowe, świece żarowe, silniki rozruszników); prądnice (na przykład prądu stałego lub przemiennego) oraz wyłączniki współpracujące z takimi silnikami: 8511 30- Rozdzielacze; cewki zapłonowe: 0930628511 30 90 0- - Pozostałe51.239 8511 50- Pozostałe prądnice: 0930638511 50 90 0- - Pozostałe2.819.529 8512Elektryczny sprzęt oświetleniowy i sygnalizacyjny (z wyłączeniem artykułów objętych pozycją 8539), elektryczne wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu i potnieniu szyb, w rodzaju stosowanych w rowerach i w pojazdach mechanicznych: 0930648512 20 00 0- Pozostały sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej42.958 0930658512 40 00 0- Wycieraczki szyb, urządzenia zapobiegające zamarzaniu lub potnieniu szyb799.033 0930668512 90 00 0- Części492.587 9025Hydrometry oraz podobne przyrządy pływające, termometry, pirometry, barometry, higrometry i psychrometry, zapisujące lub nie, oraz dowolna kombinacja tych przyrządów: 9025 90- Części i akcesoria: 0930679025 90 90 0- - Pozostałe10.586 9027Przyrządy i aparatura do analizy fizycznej lub chemicznej (na przykład polarymetry, refraktometry, spektrometry, aparatura do analizy gazu lub dymu); przyrządy lub aparatura do pomiaru lub kontroli lepkości, porowatości, rozszerzalności, napięcia powierzchniowego i podobne; przyrządy i aparatura do mierzenia lub kontroli ilości ciepła, światła lub dźwięku (włącznie ze światłomierzami); mikrotomy: 9027 10- Aparatura do analizy gazu lub dymu: 0930689027 10 90 0- - Pozostałe9.223 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze i podobne; szybkościomierze i tachometry, inne niż te objęte pozycją 9014 lub 9015; stroboskopy: 9029 20- Szybkościomierze i tachometry; stroboskopy: - - Szybkościomierze i tachometry: - - - Pozostałe: 0930699029 20 31 0- - - - Szybkościomierze do pojazdów25.874 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przeprowadzania i dokumentowania niektórych czynności podejmowanych przez żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych (Dz. U. Nr 46, poz. 442) Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych, zwanej dalej "ustawą", przez żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanego dalej "żołnierzem WSI". § 2. 1. Żołnierz WSI przystępując do wykonywania czynności, o których mowa w § 1, zwanych dalej "czynnościami", jest obowiązany: 1) okazać legitymację żołnierza WSI w taki sposób, aby osoba, wobec której są podejmowane czynności, miała możliwość odczytania umieszczonych w niej danych; 2) na żądanie osoby, umożliwić odnotowanie danych, o których mowa w pkt 1; 3) podać przyczynę oraz podstawę prawną podjęcia czynności. 2. Po zakończeniu wykonywania czynności żołnierz WSI informuje osobę, wobec której czynność podjęto, o prawie złożenia zażalenia do Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie na sposób jej przeprowadzenia. Wzmiankę o pouczeniu osoby, wobec której czynność podjęto, zamieszcza się w notatce służbowej. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku czynności, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy. 4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy. § 3. Żołnierz WSI dokumentuje przeprowadzenie czynności w formie notatki służbowej, w której podaje w szczególności: 1) swój stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę; 2) oznaczenie czynności, czasu i miejsca jej wykonywania; 3) imię i nazwisko oraz adres osoby albo dane identyfikujące dotyczące podmiotu, rzeczy lub zdarzenia, w stosunku do których czynność została dokonana; 4) imię i nazwisko oraz adres osób obecnych przy przeprowadzaniu czynności; 5) przyczynę podjęcia i opis przebiegu czynności; 6) wyniki przeprowadzonej czynności; 7) w miarę potrzeby, stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności; 8) adnotację o pouczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2. Rozdział 2 Wydawanie poleceń i legitymowanie osób § 4. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do wydawania poleceń określonego zachowania się, w szczególności gdy jest to niezbędne do: 1) sprawnego i zgodnego z obowiązującymi przepisami wykonania powierzonego zadania, należącego do zakresu działania WSI; 2) zabezpieczenia dowodów na miejscu zdarzenia; 3) zapewnienia bezpieczeństwa ludziom oraz utrzymania porządku publicznego. § 5. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do legitymowania osób, w szczególności gdy jest to niezbędne do: 1) ustalenia tożsamości osoby podejrzewanej o popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy; 2) ustalenia świadka przestępstwa lub zdarzenia powodującego zagrożenie dla obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 3) poszukiwania osoby ukrywającej się przed wojskowymi organami ścigania albo wymiarem sprawiedliwości; 4) dokonania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu osobistego lub sprawdzenia ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego; 5) dokonania zatrzymania osoby; 6) dokonania przeszukania osoby, pomieszczenia lub innego miejsca. § 6. Tożsamość osoby legitymowanej ustala się na podstawie: 1) wojskowego dokumentu osobistego; 2) dowodu osobistego; 3) paszportu; 4) zagranicznego dokumentu tożsamości; 5) innych niebudzących wątpliwości dokumentów; 6) oświadczenia osoby, której tożsamość można ustalić na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1-5. § 7. W przypadku legitymowania osoby znajdującej się w pojeździe żołnierz WSI może żądać, ze względów bezpieczeństwa, aby osoba legitymowana opuściła pojazd. § 8. Żołnierz WSI może odstąpić od legitymowania osoby, która jest mu znana osobiście. Rozdział 3 Kontrola osobista, przeglądanie zawartości bagażu osobistego i sprawdzanie ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego § 9. 1. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do dokonywania kontroli osobistej w przypadku, gdy poweźmie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez osobę przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, lub jeżeli poweźmie uzasadnione przypuszczenie, że osoba posiada rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o takie przestępstwo. 2. Kontrola osobista jest dokonywana przez żołnierza WSI tej samej płci co osoba poddawana czynności, w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania czynności dla osób postronnych. 3. Jeżeli dokonanie kontroli osobistej w sposób, o którym mowa w ust. 2, nie jest możliwe, a czynność musi być przeprowadzona niezwłocznie, kontroli osobistej może dokonać żołnierz WSI płci odmiennej. 4. Osoba poddana kontroli osobistej może przybrać do tej czynności osobę przez siebie wskazaną. Żołnierz WSI jest obowiązany dopuścić osobę przybraną do udziału w czynności, chyba że jej obecność mogłaby utrudnić lub uniemożliwić przeprowadzenie czynności. § 10. 1. Żołnierz WSI realizuje uprawnienia polegające na przeglądaniu zawartości bagażu osobistego lub sprawdzaniu ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego w celu znalezienia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli poweźmie uzasadnione podejrzenie, że wymienione rzeczy tam się znajdują. 2. Żołnierz WSI przegląda zawartość bagażu osobistego w obecności jego posiadacza, a ładunek sprawdza w obecności jego właściciela, przewoźnika lub spedytora albo ich przedstawiciela. 3. W przypadku braku możliwości zapewnienia natychmiastowej obecności osób, o których mowa w ust. 2, żołnierz WSI może przejrzeć zawartość bagażu osobistego lub sprawdzić ładunek bez ich obecności, jeżeli z posiadanych informacji wynika, że zwłoka w przeprowadzeniu czynności może spowodować zagrożenie dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia albo gdy istnieje uzasadniona obawa zniszczenia albo utracenia rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie. § 11. 1. Żołnierz WSI, który w toku dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu osobistego lub sprawdzania ładunku ujawnił rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest obowiązany rzeczy te zatrzymać za pokwitowaniem, a jeżeli ujawnił rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie o inne przestępstwo, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym Żandarmerię Wojskową lub inny uprawniony organ. 2. Jeżeli rzeczy ujawnione w wyniku czynności, o których mowa w ust. 1, stwarzają bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, żołnierz WSI jest obowiązany, w granicach dostępnych środków, podjąć działania zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa. 3. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI zatrzymującego rzecz oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę; 2) miejsce, datę i godzinę zatrzymania rzeczy; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela rzeczy; 4) określenie rzeczy z opisem jej stanu i szacunkowej wartości; 5) określenie miejsca i, w miarę możliwości, terminu zwrotu rzeczy; 6) podpisy żołnierza WSI i właściciela rzeczy lub jego przedstawiciela. 4. Szef jednostki organizacyjnej WSI, będący przełożonym żołnierza WSI zatrzymującego rzeczy ujawnione w wyniku dokonania czynności, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany przekazać niezwłocznie właściwemu prokuratorowi wojskowemu oryginał notatki służbowej z przeprowadzonej czynności wraz z pokwitowaniem zatrzymanych rzeczy. Rozdział 4 Monitorowanie i rejestrowanie zdarzeń § 12. 1. Żołnierz WSI realizuje uprawnienie do monitorowania i rejestrowania zdarzeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy, w szczególności gdy jest to niezbędne do: 1) uzyskania lub sprawdzenia informacji należących do właściwości i zakresu działania WSI; 2) wykrycia przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, lub utrwalenia dowodów jego popełnienia. 2. Monitorowanie i rejestrowanie zdarzeń, o których mowa w ust. 1, przez żołnierza WSI zarządza Szef WSI, określając cel, czas i miejsce wykonania czynności. 3. Czynność, o której mowa w ust. 2, może być przeprowadzona przy użyciu środków technicznych zapewniających niejawne działanie żołnierza WSI. Rozdział 5 Żądanie niezbędnej pomocy od określonych podmiotów, zwracanie się o taką pomoc oraz zwracanie się w nagłych przypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy § 13. 1. Uprawnienia żołnierza WSI określone w art. 20 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy są realizowane przez występowanie do podmiotów lub osób wymienionych w tych przepisach z żądaniem lub prośbą o udzielenie nieodpłatnie niezbędnej lub doraźnej pomocy, jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby wynikające z wykonywania zadań WSI, których wykonanie bez udzielenia takiej pomocy nie jest możliwe lub znacznie utrudnione. 2. Żądanie i prośba, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć w szczególności: 1) udzielenia informacji należących do właściwości i zakresu działania WSI; 2) uzyskania danych pozwalających na zapobieżenie lub wykrycie przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, albo zabezpieczenie dowodów jego popełnienia; 3) udostępnienia na czas określony nieruchomości lub ich części; 4) użyczenia środków transportu lub łączności albo innych rzeczy; 5) wykorzystania urządzeń technicznych, w tym sprzętu informatycznego; 6) wykonania innych wskazanych czynności. § 14. Żądanie i prośba, o których mowa w § 13, nie mogą doprowadzić do zakłócenia funkcjonowania pogotowia ratunkowego lub technicznego, straży pożarnej albo innej specjalistycznej służby ratowniczej. § 15. 1. Z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy występuje na piśmie szef jednostki organizacyjnej WSI lub upoważniony przez niego żołnierz WSI, wskazując w szczególności: 1) dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3; 2) rodzaj i zakres oczekiwanej pomocy; 3) żołnierza WSI, który będzie korzystał z pomocy. 2. W nagłych przypadkach żołnierz WSI może odstąpić od formy pisemnej, o której mowa w ust. 1, i zwrócić się bezpośrednio do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, formułując rodzaj i zakres tej pomocy. § 16. Jeżeli udzielenie niezbędnej pomocy wiąże się z informacjami niejawnymi, żołnierz WSI zobowiązuje osobę udzielającą pomocy do zachowania w tajemnicy tych informacji oraz pobiera od niej pisemne oświadczenie w tej sprawie. § 17. 1. Żołnierz WSI, z zastrzeżeniem ust. 3, wydaje pokwitowanie na rzeczy użyczone w ramach pomocy. 2. Pokwitowanie zawiera odpowiednio dane, o których mowa w § 11 ust. 3. 3. W przypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania, w szczególności dla ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia lub prowadzenia pościgu za sprawcą przestępstwa, można odstąpić od wydania pokwitowania. 4. Jeżeli w pokwitowaniu nie określono terminu zwrotu rzeczy użyczonej oraz w przypadkach, o których mowa w ust. 3, żołnierz WSI jest obowiązany zwrócić tę rzecz niezwłocznie po ustaniu przyczyny użyczenia. 5. Żołnierz WSI odbiera pokwitowanie przy zwrocie rzeczy użyczonej właścicielowi lub jego przedstawicielowi. § 18. 1. Zwrot rzeczy użyczonej w ramach pomocy następuje na podstawie protokołu, w terminie i miejscu uzgodnionym z właścicielem tej rzeczy lub jego przedstawicielem. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza WSI dokonującego zwrotu rzeczy oraz nazwę jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę; 2) miejsce, datę i godzinę zwrotu rzeczy; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela albo osoby upoważnionej do odbioru rzeczy; 4) opis rzeczy, uwzględniający jej stan przed i po użyczeniu do pomocy oraz wskazujący ewentualne uszkodzenia lub zużycie; 5) oświadczenie osoby, o której mowa w pkt 3, o stanie odbieranej rzeczy; 6) podpisy żołnierza WSI dokonującego zwrotu rzeczy i osoby, o której mowa w pkt 3. 3. W razie zgłoszenia przez osobę, o której mowa w ust. 2 pkt 3, zastrzeżeń do określonych w protokole danych dotyczących stopnia uszkodzenia albo zużycia rzeczy, szef właściwej jednostki organizacyjnej WSI może powołać rzeczoznawcę w celu rozpatrzenia zgłoszonych zastrzeżeń. 4. Rzecz nieodebrana w uzgodnionym miejscu i terminie przez osobę, o której mowa w ust. 2 pkt 3, jest przechowywana w depozycie właściwej jednostki organizacyjnej WSI. § 19. Przepisy niniejszego rozdziału dotyczące właściciela rzeczy stosuje się odpowiednio do posiadacza rzeczy. Rozdział 6 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 6 lipca 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie budowy obiektu zanurzalnego, jego stałych urządzeń i wyposażenia oraz wzoru certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego (Dz. U. Nr 167, poz. 1752) Na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936) zarządza się, co następuje: § 1. Wymagania w zakresie budowy obiektów zanurzalnych, ich stałych urządzeń i wyposażenia określają przepisy klasyfikacji i budowy dotyczące obiektu zanurzalnego, opracowane przez Polski Rejestr Statków S.A. § 2. Ustala się wzór certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego, który określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych. (Dz. U. Nr 51, poz. 493) Na podstawie art. 99 ust. 6 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) rynek wyceny - wyodrębniony pod względem organizacyjnym i finansowym, działający regularnie system, zapewniający jednakowe warunki zawierania transakcji oraz powszechny i równy dostęp do informacji o tych transakcjach; za rynek wyceny uznaje się również Elektroniczny Rynek Skarbowych Papierów Wartościowych, zwany dalej "ERSPW", prowadzony przez Centralną Tabelę Ofert S.A.; 2) kurs fixingowy - cenę za 100 zł wartości nominalnej skarbowych papierów wartościowych, ustalaną w trakcie fixingu skarbowych papierów wartościowych; 3) fixing skarbowych papierów wartościowych - działania podejmowane w celu ustalenia kursu fixingowego i informacyjnego dla ofert kupna i sprzedaży zgodnie z Regulaminem Fixingu skarbowych papierów wartościowych określonym przez Narodowy Bank Polski w porozumieniu z emitentem; 4) kurs wyceny - średnią dzienną cenę transakcji ważoną wolumenem obrotu, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalona na rynku wyceny, kursem wyceny jest dla: a) ERSPW: - kurs fixingowy, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalony na rynku wyceny, to - kurs odniesienia ustalony przez organizatora rynku wyceny, b) pozostałych rynków wyceny: - kurs zamknięcia, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalony na rynku wyceny, to - ostatni kurs jednolity z dnia wyceny, a jeżeli nie jest oficjalnie ustalony na rynku wyceny, to - kurs odniesienia ustalony przez organizatora rynku wyceny; 5) krótkoterminowy dłużny papier wartościowy - dłużny papier wartościowy o terminie do wykupu nie dłuższym niż 1 rok, licząc od dnia jego emisji. § 2. Wycena aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych następuje według wartości rynkowej, z zachowaniem zasady ostrożności, o której mowa w art. 7 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)). § 3. 1. Papiery wartościowe notowane na rynku wyceny są wyceniane w oparciu o kurs wyceny z dnia wyceny. W przypadku braku kursu wyceny z dnia wyceny papiery wartościowe są wyceniane w oparciu o kurs wyceny z ostatniego dnia, w którym został ustalony. 2. Jeżeli papiery wartościowe są w tym samym dniu notowane na więcej niż jednym rynku wyceny lub w więcej niż jednym systemie notowań, z zastrzeżeniem ust. 3, fundusz emerytalny ustala rynek wyceny i system notowań w oparciu o przewidywaną wielkość obrotu danym papierem wartościowym na rynkach wyceny i w systemach notowań. Zmiany rynku wyceny można dokonać, o ile w dwóch kolejnych miesiącach kalendarzowych obroty na innym rynku wyceny przekroczyły wielkość obrotu na dotychczasowym rynku wyceny, z uwzględnieniem § 13 ust. 2. 3. W przypadku dłużnych skarbowych papierów wartościowych, dla których ustalany jest kurs fixingowy na ERSPW, rynkiem wyceny jest ERSPW. § 4. 1. Dłużne papiery wartościowe nienotowane na rynku wyceny są wyceniane według określonej przez fundusz emerytalny szczegółowej metodologii wyceny, o której mowa w § 14. 2. Krótkoterminowe dłużne papiery wartościowe nienotowane na rynku wyceny są wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub premii w stosunku do ceny nabycia. 3. Jeżeli okres do rozpoczęcia notowania dłużnych papierów wartościowych nie przekracza miesiąca, są one wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub premii w stosunku do ceny nabycia. § 5. Dłużne papiery wartościowe od dnia następującego bezpośrednio po dniu ostatniego notowania na rynku wyceny do dnia wykupu są wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub premii powstałej jako różnica między ceną wykupu danego papieru wartościowego a ceną, po jakiej fundusz emerytalny wycenił papier wartościowy w ostatnim dniu jego notowania. § 6. Pozostałe papiery wartościowe nienotowane na rynku wyceny są wyceniane według ceny nabycia. § 7. 1. Wartość akcji dopuszczonych do publicznego obrotu, lecz nienotowanych na rynku wyceny, jest równa wartości akcji tego emitenta notowanych na rynku wyceny. 2. Jeżeli między akcjami nowej emisji i akcjami notowanymi na rynku wyceny istnieją różnice w zakresie uprawnień przysługujących ich posiadaczom, wartość akcji nowej emisji jest określana jako wartość akcji emisji notowanej na rynku wyceny skorygowana o wartość uprawnień przysługujących posiadaczom akcji różniących te emisje. § 8. Papiery wartościowe nabyte z udzielonym przez drugą stronę przyrzeczeniem odkupu, w transakcji mającej na celu zabezpieczenie udzielonego depozytu lub pożyczki, są wyceniane metodą liniowej amortyzacji różnicy między ceną odkupu papierów wartościowych a ceną ich nabycia. § 9. Zobowiązanie funduszu emerytalnego do odkupu sprzedanych papierów wartościowych po określonej cenie i w określonym terminie uznaje się za zobowiązanie z tytułu pożyczki i wycenia się metodą liniowej amortyzacji różnicy między ceną odkupu papierów wartościowych a ceną ich sprzedaży. § 10. Jeżeli papierami wartościowymi, o których mowa w § 3-6 oraz § 8 i 9, są papiery wartościowe, do których kursu lub ceny są doliczane odsetki, wartość tych papierów, ustaloną w oparciu o zasady wyceny określone w § 3-6 oraz § 8 i 9, powiększa się o odsetki należne na dzień wyceny, chyba że wartość odsetek została uwzględniona w powyższym kursie lub cenie. § 11. Wierzytelności z tytułu pożyczki, kredytu lub depozytu wycenia się według sumy wartości nominalnej i odsetek naliczonych do dnia wyceny. § 12. 1. Jednostki uczestnictwa zbywane przez fundusze inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte wycenia się według ostatniej ceny odkupu jednostki uczestnictwa w dniu wyceny. 2. W okresie między sprzedażą przez otwarty fundusz inwestycyjny jednostek uczestnictwa a pierwszym dniem, w którym ten fundusz dokonuje odkupu tych jednostek, ich wycena jest dokonywana według ostatniej ceny nabycia, a w przypadku gdy istnieją różne ceny nabycia z tego samego dnia - stosuje się średnią cenę nabycia ważoną wolumenem nabytych przez dany fundusz emerytalny jednostek uczestnictwa. 3. Certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne zamknięte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne zamknięte lub fundusze inwestycyjne mieszane są wyceniane według ostatniej ceny ich wykupu, a jeżeli są notowane na rynku wyceny i były przedmiotem obrotu po ostatnim dniu wyceny, stosuje się zasady określone w § 3 ust. 1. § 13. 1. Do wyceny aktywów lokowanych za granicą stosuje się odpowiednio zasady wyceny jak w przypadku wyceny aktywów krajowych. Wartość aktywów zagranicznych jest przeliczana na wartość w walucie polskiej według kursu średniego waluty obcej, w jakiej aktywa te są denominowane, ustalanego przez Narodowy Bank Polski na dzień wyceny. 2. W przypadku notowania papierów wartościowych jednocześnie na rynku wyceny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą, ich wycena jest dokonywana na podstawie notowań na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 14. 1. Jeżeli nie jest możliwa wycena aktywów według zasad określonych w § 3 i § 4 ust. 2 i 3 oraz § 5-13 albo dokonanie wyceny z zastosowaniem tych zasad byłoby sprzeczne z zasadą ostrożności, albo dokonanie wyceny z zastosowaniem zasady określonej w § 6 prowadziłoby do wyceny znacznie odbiegającej na niekorzyść od wartości rynkowej, fundusz emerytalny dokonuje wyceny wartości tych aktywów według określonej przez siebie szczegółowej metodologii wyceny. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, fundusz jest zobowiązany przekazać do organu nadzoru raport o zastosowanej metodologii wyceny w dniu zastosowania określonej przez siebie metodologii wyceny po raz pierwszy. 3. Organ nadzoru może, w terminie siedmiu dni roboczych od daty otrzymania raportu, o którym mowa w ust. 2, zażądać na piśmie zmiany zastosowanej metodologii wyceny w sposób przez siebie określony. 4. Fundusz emerytalny zmienia metodologię wyceny począwszy od wyceny dokonywanej w dniu następującym po dniu otrzymania żądania, o którym mowa w ust. 3. § 15. Zobowiązania funduszu emerytalnego, które nie mogą być wycenione przy odpowiednim zastosowaniu zasad wyceny aktywów tego funduszu, są wyceniane według ich wartości księgowej na dzień wyceny. § 16. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 89, poz. 561, z 2000 r. Nr 49, poz. 566 oraz z 2001 r. Nr 50, poz. 513). § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie dokumentowania kontroli operacyjnej prowadzonej przez wywiad skarbowy (Dz. U. Nr 51, poz. 494) Na podstawie art. 36c ust. 17 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób dokumentowania kontroli operacyjnej; 2) sposób przekazywania wniosków i postanowień związanych ze stosowaniem kontroli operacyjnej; 3) sposób przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania kontroli operacyjnej; 4) wzory druków i rejestrów stosowanych w ramach kontroli operacyjnej. § 2. 1. Dokumentację kontroli operacyjnej stanowią: 1) wniosek do Sądu Okręgowego w Warszawie, zwanego dalej "sądem", w sprawie zarządzenia, przedłużenia lub prowadzenia kontroli operacyjnej przez czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w art. 36c ust. 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, zwanego dalej "przedłużeniem po terminach kontroli operacyjnej"; 2) decyzja Prokuratora Generalnego w sprawie zgody na zarządzenie, przedłużenie lub przedłużenie po terminach kontroli operacyjnej; 3) postanowienie sądu w sprawie zarządzenia, przedłużenia lub przedłużenia po terminach kontroli operacyjnej; 4) zarządzenie kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki; 5) decyzja Prokuratora Generalnego w sprawie zgody na zarządzenie kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki; 6) postanowienie sądu w sprawie zgody na kontynuowanie kontroli operacyjnej zarządzonej w przypadkach niecierpiących zwłoki; 7) wniosek do sądu w sprawie odstąpienia od zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w przypadkach niecierpiących zwłoki; 8) decyzja Prokuratora Generalnego w sprawie zgody na odstąpienie od zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w przypadkach niecierpiących zwłoki; 9) postanowienie sądu w sprawie odstąpienia od zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej zarządzonej w przypadkach niecierpiących zwłoki; 10) zarządzenie kontroli operacyjnej za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji; 11) zgoda osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji na zarządzenie kontroli operacyjnej; 12) informacje o wynikach przeprowadzonej kontroli operacyjnej; 13) protokół komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej. 2. Dokumenty, o których mowa odpowiednio w ust. 1 pkt 1-11, sporządza się na drukach: 1) stosowania kontroli operacyjnej, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) stosowania kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) odstąpienia od zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) stosowania kontroli operacyjnej za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 12, sporządza pracownik wywiadu skarbowego prowadzący sprawę, w ramach której zarządzono kontrolę operacyjną, zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 4. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1 pkt 13, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 5. Dokumentację kontroli operacyjnej stanowią także materiały zgromadzone podczas jej stosowania, a w szczególności: 1) nośniki, na których zostały utrwalone treści rozmów telefonicznych lub innych przekazów informacji albo treści korespondencji lub zawartości przesyłek; 2) kopie wykonane z nośników, o których mowa w pkt 1; 3) dokumenty sporządzone na podstawie informacji utrwalonych na nośnikach, o których mowa w pkt 1. § 3. 1. Przekazywanie wniosków i postanowień na drukach, o których mowa w § 2 ust. 2, odbywa się za pośrednictwem upoważnionego do tego pisemnie przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej pracownika wywiadu skarbowego. 2. Upoważniony pracownik wywiadu skarbowego osobiście doręcza wnioski Prokuratorowi Generalnemu oraz sądowi, a także po podjęciu przez Prokuratora Generalnego decyzji w sprawie zgody oraz po wydaniu postanowienia przez sąd odbiera je. § 4. 1. Sąd, Prokurator Generalny i Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej prowadzą odrębne rejestry: postanowień, decyzji w sprawie zgód, zarządzeń, zarządzeń za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji i wniosków dotyczących kontroli operacyjnej. 2. Rejestry, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone w formie księgi albo systemu informatycznego. 3. Wzór rejestru postanowień, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 6 i 9, prowadzonego przez sąd, stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. 4. Wzór rejestru decyzji w sprawie zgód, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, 5 i 8, prowadzonego przez Prokuratora Generalnego, stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia. 5. Wzór rejestru wniosków i zarządzeń, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 4, 7 i 10, prowadzonego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia. 6. Wzór rejestru zarządzeń za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, prowadzonego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 5. 1. Druki, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1-3, wypełnia się w trzech egzemplarzach, informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 12 - w dwóch egzemplarzach, protokół, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 13, i druk, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 4 - w jednym egzemplarzu. 2. Sąd przechowuje pierwszy egzemplarz wydanych postanowień oraz wniosków Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 3. Prokurator Generalny przechowuje drugi egzemplarz postanowień sądu oraz wniosków Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej oraz pierwszy egzemplarz informacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 12. 4. Trzeci egzemplarz postanowień sądu oraz wniosków Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, drugi egzemplarz informacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 12, druk stosowania kontroli za zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji oraz pozostałą dokumentację kontroli operacyjnej przechowuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w kancelarii tajnej w odrębnych teczkach dla każdej sprawy, w ramach której zarządzono kontrolę operacyjną. § 6. 1. Wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej, zawierające dowody pozwalające na wszczęcie postępowania kontrolnego, postępowania karnego lub postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe w sprawach należących do zakresu kontroli skarbowej albo mające znaczenie dla toczących się postępowań kontrolnych, postępowań karnych lub postępowań w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe w sprawach należących do zakresu kontroli skarbowej, przekazuje się właściwemu miejscowo dyrektorowi urzędu kontroli skarbowej za pośrednictwem upoważnionego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej pracownika wywiadu skarbowego. 2. Wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej, zawierające dowody pozwalające na wszczęcie postępowania karnego lub postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe w sprawach nienależących do zakresu kontroli skarbowej albo mających znaczenie dla toczących się postępowań nienależących do zakresu kontroli skarbowej, przekazuje się Prokuratorowi Generalnemu za pośrednictwem upoważnionego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej pracownika wywiadu skarbowego. § 7. Przetwarzanie materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej odbywa się w sposób uniemożliwiający dostęp do tych materiałów i informacji w nich zawartych osobom nieuprawnionym. § 8. 1. Zniszczenie materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej przeprowadza się komisyjnie poprzez: 1) całkowite zniszczenie dokumentów, o których mowa w § 2 ust. 5 pkt 3; 2) usunięcie zapisów informacji utrwalonych na nośnikach, o których mowa w § 2 ust. 5 pkt 1 i 2, w sposób uniemożliwiający odtworzenie treści tych zapisów, a w szczególności danych osobowych. 2. W przypadku gdy usunięcie z nośników utrwalonych na nich zapisów nie jest możliwe, uszkadza się je w sposób uniemożliwiający ich odczytanie albo dokonuje się ich fizycznego zniszczenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 lutego 2004 r. (poz. 494) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie współdziałania Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z organem prowadzącym centralną ewidencję pojazdów (Dz. U. Nr 51, poz. 495) Na podstawie art. 105 ust. 5 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 26, poz. 225) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, sposób i tryb współdziałania Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z organem prowadzącym centralną ewidencję pojazdów. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. § 2. 1. Współdziałanie Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, zwanego dalej "UFG", z organem prowadzącym centralną ewidencję pojazdów, zwaną dalej "ewidencją", polega na porównywaniu danych przekazywanych do UFG w trybie art. 105 ust. 1 ustawy z danymi uzyskiwanymi przez UFG w trybie art. 102 ust. 4 ustawy, w celu zidentyfikowania pojazdów, których posiadacze nie dopełnili obowiązku zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. 2. W celu uzyskania zgodności danych zawartych w rejestrze, o którym mowa w art. 102 ust. 2 ustawy, z danymi zgromadzonymi w ewidencji, UFG przekazuje organowi prowadzącemu ewidencję wynik porównania danych, o których mowa w ust. 1, w postaci: 1) komunikatu o zgodności danych, który może zawierać pełen zakres danych, o których mowa w art. 102 ust. 2 ustawy; 2) komunikatu o niezgodności danych, który zawiera pełen zakres danych, o których mowa w art. 102 ust. 2 ustawy. 3. UFG przekazuje dane, w których stwierdzono niezgodność, do odpowiedniego zakładu ubezpieczeń w celu usunięcia niezgodności lub potwierdzenia danych. 4. Niezgodne dane, potwierdzone przez zakład ubezpieczeń w trybie ust. 3, przekazane przez UFG organowi prowadzącemu ewidencję, stanowią podstawę do wyjaśnienia przez ten organ stwierdzonych niezgodności w oparciu o dane zgromadzone w aktach pojazdu przez organ rejestrujący pojazdy. § 3. Współdziałanie UFG z organem prowadzącym ewidencję, polegające na porównywaniu danych, o którym mowa w § 2, odbywa się z uwzględnieniem warunków ochrony danych identyfikujących pojazdy rejestrowane w trybie określonym na podstawie art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)). § 4. Współdziałanie UFG z organem prowadzącym ewidencję polega również na ustaleniu przez UFG, wspólnie z kierownikiem właściwej w sprawie prowadzenia ewidencji komórki organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw administracji publicznej, formatu przekazywanych danych i komunikatów. § 5. Wymiana danych i informacji o zmianach w rejestrze, o którym mowa w art. 102 ust. 2 ustawy, oraz o zmianach w ewidencji, pomiędzy UFG a organem prowadzanym ewidencję, jest dokonywana drogą teletransmisji dokumentów elektronicznych poprzez sieć komputerową, nie rzadziej niż raz w tygodniu. § 6. 1. UFG przyłącza się do sieci teleinformatycznej ministra właściwego do spraw administracji publicznej. 2. UFG pokrywa koszty instalacji przyłącza do sieci, o której mowa w ust. 1, oraz ponosi koszty teletransmisji danych i informacji przekazywanych z UFG do organu prowadzącego ewidencję według taryf i zasad wynegocjowanych z operatorem sieci. § 7. Realizacja polityki bezpieczeństwa i eksploatacji systemów teleinformatycznych prowadzonych przez UFG oraz organ prowadzący ewidencję polega w szczególności na: 1) dokonaniu wspólnych ustaleń w ramach bezpieczeństwa strategicznego dla obu systemów; 2) uzgodnieniu dotyczącym bezpiecznej transmisji danych i informacji ze szczególnym uwzględnieniem ochrony kryptograficznej; 3) uzgodnieniu sposobu autoryzacji i autentyfikacji użytkowników systemów teleinformatycznych. § 8. W okresie do dnia 30 kwietnia 2005 r. niezgodne dane, potwierdzone przez zakład ubezpieczeń w trybie § 2 ust. 3, przekazane przez UFG organowi prowadzącemu ewidencję, organ ten przekazuje właściwemu organowi rejestrującemu pojazdy. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 2 ust. 4, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2005 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 25 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2004 r. (Dz. U. Nr 51, poz. 496) Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2004 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 105) w § 1 wyrazy "31 marca 2004 r." zastępuje się wyrazami "30 kwietnia 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 75, poz. 689) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 135, poz. 903, z późn. zm. 2) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2 Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 121, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 327 i Nr 107, poz. 1168 , z 2002 r. Nr 64, poz. 579 i Nr 173, poz. 1413 oraz z 2003 r. Nr 165, poz. 1595. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 29 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat uiszczanych na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 51, poz. 497) Na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 6 września 2002 r. w sprawie opłat uiszczanych na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 151, poz. 1254) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwota zaliczek, o których mowa w ust. 2, zostaje skorygowana o różnicę pomiędzy dochodami z tytułu opłat, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, opłat, o których mowa w art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o giełdach towarowych", oraz wpłaconych zaliczek a poniesionymi do dnia 30 września danego roku kosztami działalności Komisji i urzędu Komisji."; 2) w § 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy suma wpłaconych, należnych w danym roku kwot z tytułu opłat, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2, opłat, o których mowa w art. 26 ust. 1 i 2 ustawy o giełdach towarowych, oraz wpłaconych zaliczek, jest wyższa niż koszty działalności Komisji i urzędu Komisji poniesione w danym roku, to różnica ta stanowi nadpłatę.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 marca 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie opłat uiszczanych na podstawie ustawy o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 51, poz. 498) Na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki i terminy uiszczania opłat: 1) za udzielenie zezwolenia przewidzianego w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, zwanej dalej "ustawą"; 2) od spółek prowadzących giełdy towarowe, pobieranych od każdej transakcji zawieranej na giełdzie towarowej. § 2. 1. Udzielenie zezwolenia towarowemu domowi maklerskiemu lub zagranicznej osobie prawnej, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, podlega następującym opłatom: 1) w zakresie oferowania towarów giełdowych w obrocie giełdowym - równowartości w złotych 1.000 euro; 2) w zakresie nabywania lub zbywania towarów giełdowych na cudzy rachunek w ramach świadczenia usług brokerskich - równowartości w złotych 1.500 euro; 3) w zakresie prowadzenia rachunków lub rejestrów towarów giełdowych w obrocie giełdowym, z wyłączeniem towarów giełdowych będących oznaczonymi co do gatunku rzeczami - równowartości w złotych 1.000 euro; 4) w zakresie doradztwa w zakresie obrotu giełdowego - równowartości w złotych 500 euro; 5) w zakresie zarządzania cudzym pakietem praw majątkowych na zlecenie, w zakresie inwestycji dokonywanych na giełdach towarowych - równowartości w złotych 4.500 euro; 6) w zakresie pośrednictwa w nabywaniu lub zbywaniu praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d-e ustawy, będących w obrocie na zagranicznych giełdach towarowych - równowartości w złotych 4.500 euro. 2. W przypadku gdy wniosek o udzielenie zezwolenia dotyczy więcej niż jednej czynności, o których mowa w ust. 1, łączna wysokość pobieranych opłat nie może być wyższa niż równowartość w złotych 4.500 euro. 3. Udzielenie towarowemu domowi maklerskiemu lub zagranicznej osobie prawnej, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, zezwolenia, o którym mowa w art. 38 ust. 3 ustawy, podlega opłacie w równowartości w złotych 4.500 euro. 4. Przepisy ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4 ustawy. § 3. 1. Udzielenie spółce zezwolenia na prowadzenie giełdy towarowej podlega opłacie w równowartości w złotych 4.500 euro. 2. Udzielenie spółce prowadzącej giełdę towarową zezwolenia na dopuszczenie do obrotu na tej giełdzie praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d i e ustawy, podlega opłacie w równowartości w złotych 3.000 euro. § 4. 1. Od spółek prowadzących giełdy towarowe pobiera się opłatę naliczaną od wartości transakcji kupna oraz wartości transakcji sprzedaży w wysokości: 1) 0,014 % wartości transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji jest towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. a-c ustawy; 2) 0,1 zł za każde prawo majątkowe, nie więcej jednak niż 0,014 % wartości transakcji, jeżeli przedmiotem transakcji jest prawo majątkowe, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d lub e ustawy. 2. Wartość transakcji, o której mowa w ust. 1, ustala się odrębnie dla: 1) rynku kasowego jako iloczyn ceny (za jednostkę towaru) i wolumenu transakcji; 2) kontraktów terminowych jako iloczyn kursu, wolumenu i wielkości kontraktu lub nominału kontraktu; 3) transakcji opcyjnych jako iloczyn ceny opcji i wolumenu transakcji. 3. Jeżeli stroną transakcji jest spółka prowadząca giełdę, o której mowa w art. 5 ust. 3a ustawy, opłaty nie pobiera się od transakcji zawartych przez tę spółkę wyłącznie w celu dokonania rozliczeń transakcji zawartych przez członków giełdy. 4. Spółki prowadzące giełdy towarowe wpłacają do dziesiątego dnia każdego miesiąca opłatę, o której mowa w ust. 1, liczoną w sposób, o którym mowa w ust. 1, od wartości transakcji zawartych w miesiącu poprzedzającym miesiąc, za który opłata jest uiszczana. 5. W terminie, o którym mowa w ust. 4, podmiot dokonujący wpłaty przekazuje Komisji Papierów Wartościowych i Giełd dokumenty lub oświadczenia potwierdzające podstawę wyliczenia wysokości opłaty. § 5. Wysokość opłat, o których mowa w § 2 i 3, w złotych określana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień wydania decyzji udzielającej zezwolenia. § 6. 1. Opłaty, o których mowa w § 2 i 3, uiszcza się w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji, o której mowa w § 5. 2. Opłaty uiszcza się na rachunek bieżący - subkonto dochodów Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. § 7. 1. Opłaty, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy, należne za zezwolenia wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uiszcza się w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 2. Opłaty, o których mowa w art. 26 ust. 2 ustawy, należne od transakcji zawartych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia uiszcza się w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 marca 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie zakazu przywozu saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 51, poz. 500) Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zakazu przywozu saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 152, poz. 1492). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 17 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 51, poz. 501) Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 156, poz. 1523) 2). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przywóz na polski obszar celny saletry amonowej określonej kodami PCN: 3102 30 90 0 oraz 3102 40 90 0 został objęty rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie niektórymi towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 222, poz. 2209 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 502). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie niektórymi towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 51, poz. 502) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie niektórymi towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 222, poz. 2209) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 marca 2004 r. (poz. 502) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY Kod PCNWyszczególnienie 2701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla: - Węgiel, nawet sproszkowany, ale nieaglomerowany: 2701 11- - Antracyt: 2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie pozbawionej substancji mineralnych) nieprzekraczający 10% 2701 11 90 0- - - Pozostały 2701 12- - Węgiel bitumiczny: 2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy 2701 12 90 0- - - Pozostały 2701 19 00 0- - Pozostały węgiel 2701 20 00 0- Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla 3102Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe: 3102 30- Azotan amonu, nawet w roztworze wodnym: 3102 30 90 0- - Pozostały 3102 40- Mieszaniny azotanu amonu z węglanem wapnia lub pozostałymi nieorganicznymi substancjami niebądącymi nawozami: 3102 40 90 0- - O zawartości azotu przekraczającej 28% masy 3503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włączając kwadratowe), nawet powierzchniowo obrobionych lub barwionych) oraz pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501: ex3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne1) ex3503 00 80 0- Pozostałe1) 5509Przędza (inna niż nici do szycia) z włókien odcinkowych syntetycznych, niepakowana do sprzedaży detalicznej: - Zawierająca 85% masy lub więcej włókien odcinkowych akrylowych lub modakrylowych: 5509 31- - Przędza pojedyncza: 5509 31 10 0- - - Niebielona lub bielona 5509 31 90 0- - - Pozostała 5509 32- - Przędza wieloskładowa (złożona) lub kablowana: 5509 32 10 0- - - Niebielona lub bielona 5509 32 90 0- - - Pozostała - Pozostała przędza z włókien odcinkowych akrylowych lub modakrylowych: 5509 61- - Zmieszanych głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą: 5509 61 10 0- - - Niebielona lub bielona 5509 61 90 0- - - Pozostała 9504Sprzęt do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych, włączając bilardy elektryczne, stoły bilardowe, specjalne stoły do gier w kasynach oraz wyposażenie automatycznych kręgielni: 9504 30- Pozostałe gry uruchamiane monetą, banknotem (pieniądzem papierowym), żetonem lub innym podobnym artykułem, inne niż wyposażenie kręgielni: 9504 30 10 0- - Gry z ekranem - - Pozostałe: 9504 30 50 0- - - Pozostałe 9504 30 90 0- - Części 9504 90- Pozostałe: 9504 90 90 0- - Pozostałe ex9504 90 90 0Urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne przeznaczone do gier umożliwiających wygrane pieniężne lub rzeczowe _________________________ 1) Dotyczy produktów przeznaczonych do innych celów niż spożywcze. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie leśnictwa (Dz. U. Nr 89, poz. 863) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności; 3) sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz kosztów przeprowadzania testu umiejętności, a także tryb ich ponoszenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o: 1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw środowiska - oznacza to strony podmiotowe Biuletynu Informacji Publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 3) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw środowiska lub organ wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624); 4) zawodach regulowanych w dziedzinie leśnictwa - oznacza to zawody regulowane: inżyniera leśnictwa, technika leśnictwa, operatora maszyn leśnych. § 3. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z postanowieniem zobowiązującym do odbycia stażu adaptacyjnego albo do przystąpienia do testu umiejętności wydanym w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo o przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie przekazuje odpowiednio jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo placówce przeprowadzającej test umiejętności, postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, o której mowa w art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy. § 5. Organ prowadzący postępowanie, na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw środowiska, upowszechnia informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych zawodów w dziedzinie leśnictwa, informacje o kształceniu w tym zakresie, wykazy literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej dla spełnienia tych wymogów, a także przykłady testów umiejętności dla wybranych zakresów, jednostki, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz wnioski z odbytych staży adaptacyjnych - z zachowaniem zasad ochrony danych osobowych. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 6. 1. Staż adaptacyjny może być odbywany w jednostkach organizacyjnych Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w Parkach Narodowych i w innych jednostkach organizacyjnych, których przedmiot działania obejmuje gospodarkę leśną, zwanych dalej "jednostkami". 2. Dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych i Dyrektorzy Parków Narodowych przekazują ministrowi właściwemu do spraw środowiska raz w roku w terminie do dnia 15 grudnia na rok następny wykaz jednostek, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne. 3. W postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, wskazuje się odpowiednią jednostkę spośród jednostek umieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. 4. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, może wskazać jednostkę, która jest gotowa nawiązać z nim stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego. 5. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, dołącza dokument zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 6. W dokumencie, o którym mowa w ust. 5, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin nawiązania stosunku prawnego; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny, który nie może być krótszy niż długość stażu adaptacyjnego; 4) informację o obowiązkach, których wykonanie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. § 7. Wnioskodawca odbywający staż adaptacyjny w jednostce na podstawie umowy cywilnoprawnej może odbywać go bez wynagrodzenia, na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką. § 8. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany w języku polskim pod nadzorem opiekuna stażu, którym jest osoba posiadająca kwalifikacje do wykonywania właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa, co najmniej równorzędne z kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca. 2. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki, w której odbywany jest staż adaptacyjny. 3. Opiekun stażu nie powinien być zmieniany w czasie odbywania stażu adaptacyjnego. 4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna stażu; 2) uzasadnionego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) uzasadnionego wniosku opiekuna stażu. 5. Zmiany opiekuna stażu dokonuje kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. O zmianie opiekuna stażu kierownik jednostki informuje niezwłocznie wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. § 9. 1. W postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, organ prowadzący postępowanie ustala program stażu adaptacyjnego oraz określa czas jego trwania. 2. Program stażu adaptacyjnego jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie dokumentacji, o której mowa w § 4, oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa. § 10. W programie stażu adaptacyjnego uwzględnia się: 1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane osobom wykonującym właściwy zawód regulowany w dziedzinie leśnictwa; 2) różnice w metodyce i technologiach zagospodarowania lasów i nadzoru nad parkami narodowymi; 3) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki, w której staż adaptacyjny ma być odbywany; 4) potrzeby uczestniczenia przez wnioskodawcę w procesie popularyzacji wiedzy o zrównoważonej gospodarce leśnej i ochronie przyrody, prowadzonym przez jednostkę. § 11. Program stażu adaptacyjnego przewiduje w szczególności: 1) uczestnictwo wnioskodawcy w charakterze obserwatora w pracach prowadzonych w jednostce przez opiekuna stażu lub innych pracowników służby leśnej lub służby parków narodowych, co najmniej trzy razy w miesiącu; 2) opracowywanie przez wnioskodawcę planu prac związanych z kompleksową gospodarką leśną i ochroną przyrody oraz samodzielne ich prowadzenie; 3) samodzielne prowadzenie przez wnioskodawcę prac wykonawczych i nadzorujących związanych z gospodarką leśną i ochroną przyrody; 4) uczestnictwo przez wnioskodawcę w innych pracach jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 12. 1. Na wniosek wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie może przedłużyć czas trwania stażu adaptacyjnego. 2. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 1, został złożony w czasie odbywania stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 13. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką. § 14. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w której staż jest odbywany. 2. Opiekun stażu adaptacyjnego sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu, w szczególności przez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w okresie stażu; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. 3. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę programu stażu adaptacyjnego. § 15. W czasie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca jest informowany przez kierownika jednostki lub opiekuna stażu o przebiegu stażu adaptacyjnego. § 16. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, w terminie czternastu dni od dnia jego zakończenia. 2. Przy dokonywaniu oceny stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności: 1) poprawność merytoryczną wykonywania przez wnioskodawcę powierzonych obowiązków; 2) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy i przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce, w której staż adaptacyjny był odbywany. 3. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, i potwierdza się ją podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu. 4. Ocena stażu adaptacyjnego zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa albo jego braku. § 17. Kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje ocenę stażu adaptacyjnego wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie siedmiu dni od dnia jej sporządzenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 18. Test umiejętności jest przeprowadzany przez wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, placówkę doskonalenia zawodowego pracowników służby leśnej, placówkę doskonalenia zawodowego pracowników służby parków narodowych albo szkołę leśną, zwaną dalej "placówką przeprowadzającą test". § 19. O terminie i miejscu przeprowadzenia testu umiejętności zawiadamia się wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem jego przeprowadzenia. § 20. 1. Test umiejętności opracowuje placówka przeprowadzająca test. 2. Test umiejętności jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie dokumentacji, o której mowa w § 4, oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych właściwego zawodu regulowanego w dziedzinie leśnictwa. § 21. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem zasady anonimowości. 2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem zasady anonimowości, test umiejętności przeprowadza się w formie możliwej do wykonania przez wnioskodawcę, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego testu umiejętności jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu. § 22. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 23. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż stu pytań, w tym nie więcej niż 10 % o charakterze opisowym. Każde z pytań niemających charakteru opisowego zawiera nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi. 2. Co najmniej 90 % pytań niemających charakteru opisowego zawiera jedną odpowiedź poprawną. Więcej niż jedna odpowiedź poprawna lub brak odpowiedzi poprawnej może wystąpić w nie więcej niż 10 % pytań niemających charakteru opisowego. § 24. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna, składająca się z co najmniej trzech osób powoływanych przez kierownika placówki przeprowadzającej test. 2. Pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu ostemplowanych przez placówkę przeprowadzającą test. § 25. Z przebiegu testu umiejętności sporządza się protokół, w którym podaje się imiona i nazwiska członków komisji egzaminacyjnej, czas jego rozpoczęcia i zakończenia oraz ważniejsze okoliczności, jakie nastąpiły w jego trakcie. § 26. 1. Ocena testu umiejętności jest dokonywana w terminie 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Odpowiedzi na pytania są punktowane. 3. Oceny testu umiejętności dokonuje placówka przeprowadzająca test, uwzględniając w szczególności, że: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie niemające charakteru opisowego ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku, gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi; 2) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie o charakterze opisowym ustala się jednakową maksymalną liczbę punktów; 3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania. 4. Kryteria oceny testu umiejętności, ustalone zgodnie z ust. 3, są udostępniane wnioskodawcy w placówce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu testu. § 27. Wynik testu umiejętności komisja egzaminacyjna przedkłada organowi prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy, w terminie trzech dni od ustalenia wyniku. § 28. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności. 2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie dokonuje komisja egzaminacyjna, kierując się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może ponownie przystąpić do testu umiejętności nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test umiejętności. Rozdział 4 Koszty stażu adaptacyjnego i testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia § 29. 1. Wyliczenia kosztów stażu adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie później niż na 14 dni przed dniem jego rozpoczęcia, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone przez tę jednostkę. 2. Wnioskodawca pokrywa koszty, o których mowa w ust. 1, jednorazowo albo w równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10. dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy jednostki podany przez jej kierownika. 3. Brak pokrycia kosztów odbywania stażu adaptacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 2, może spowodować przerwanie odbywania stażu. § 30. 1. Placówka przeprowadzająca test dokonuje obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności, nie później niż na 14 dni przed dniem jego przeprowadzenia, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez nią, uwzględniających w szczególności wydatki związane z przygotowaniem testu umiejętności, powołaniem komisji egzaminacyjnej, wynagrodzeniem jej członków oraz wydatki organizacyjno-techniczne. 2. Wnioskodawca pokrywa koszty, o których mowa w ust. 1, dokonując wpłaty na rachunek bankowy placówki przeprowadzającej test wskazany przez jej kierownika. 3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dowód dokonania wpłaty. 4. Niedokonanie wpłaty powoduje niedopuszczenie wnioskodawcy do odbycia testu. Rozdział 5 Przepis końcowy § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i warunków sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych w pociągach i samolotach komunikacji międzynarodowej oraz w międzynarodowych portach lotniczych (Dz. U. Nr 51, poz. 503) Na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm.) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 7 maja 1983 r. w sprawie zasad i warunków sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych w pociągach i samolotach komunikacji międzynarodowej oraz w międzynarodowych portach lotniczych (Dz. U. Nr 25, poz. 120) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwala się na sprzedaż, podawanie i spożywanie napojów alkoholowych w samolotach komunikacji międzynarodowej oraz w międzynarodowych portach lotniczych w sposób i w ilościach przyjętych w międzynarodowym lotnictwie komunikacyjnym.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie utworzenia ambulatoriów z izbą chorych - publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 51, poz. 504) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ambulatoria z izbą chorych, utworzone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stają się ambulatoriami z izbą chorych - publicznymi zakładami opieki zdrowotnej, zwanymi dalej "zakładami". Zakłady te są częścią jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Nazwę zakładu stanowi nazwa jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w której skład dany zakład wchodzi, poprzedzona wyrazami "Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej". 3. Siedzibę zakładu stanowi miejscowość, w której zlokalizowano siedzibę jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w której skład dany zakład wchodzi. 4. Wykaz zakładów, o których mowa w ust. 1, ich nazw i siedzib stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Obszarem działania zakładów jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. Zakłady są finansowane w formie właściwej dla publicznych zakładów opieki zdrowotnej. § 4. Podstawowe kierunki działalności zakładów polegają na: 1) udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, stomatologicznej, rehabilitacji leczniczej oraz z zakresu medycyny pracy; 2) udzielaniu pomocy medycznej w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia; 3) orzekaniu i opiniowaniu o stanie zdrowia. § 5. 1. Nadzór nad działalnością statutową zakładów sprawuje Minister Obrony Narodowej. 2. Podległość organizacyjną zakładu określa etat jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w § 1 ust. 1. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r. (poz. 504) WYKAZ AMBULATORIÓW Z IZBĄ CHORYCH - PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ Lp.Nazwa zakładuSiedziba 123 1Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Jednostki Wojskowej Nr 4819Lublin 2Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Jednostki Wojskowej Nr 4301Tomaszów Mazowiecki 3Ambulatorium z Izbą Chorych - Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Jednostki Wojskowej Nr 1934Chełm 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz. U. Nr 51, poz. 505) Na podstawie art. 128 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tworzenie szkół podoficerskich; 2) szczegółowy tryb i warunki składania egzaminów końcowych w szkołach oraz odbywania praktyk w tych szkołach; 3) wzór świadectwa stwierdzającego ukończenie szkoły. § 2. 1. Tworzy się następujące szkoły podoficerskie: 1) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych we Wrocławiu; 2) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu; 3) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Zegrzu; 4) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Toruniu; 5) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Dęblinie; 6) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Koszalinie; 7) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce; 8) Szkołę Podoficerską Służb Medycznych w Łodzi. 2. Szkoły podoficerskie, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "szkołami", podlegają: 1) dowódcy Wojsk Lądowych - wymienione w pkt 1-4; 2) dowódcy Sił Powietrznych - wymienione w pkt 5 i 6; 3) dowódcy Marynarki Wojennej - wymieniona w pkt 7; 4) Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - wymieniona w pkt 8. 3. Strukturę organizacyjną szkoły określa jej etat. 4. Organy, o których mowa w ust. 2, nadają szkole statut. § 3. Zasadniczym celem szkół jest przygotowanie ich absolwentów do objęcia pierwszych stanowisk służbowych w korpusie osobowym podoficerów zawodowych. § 4. Zadaniami szkół są: 1) przygotowanie dowódcy dysponującego niezbędnym zakresem wiedzy i umiejętności do dowodzenia drużyną; 2) kształtowanie wiedzy i umiejętności instruktorskich przydatnych w realizacji przedsięwzięć szkoleniowych w jednostkach wojskowych; 3) prowadzenie kursów specjalistycznych dla podoficerów zawodowych kierowanych na kolejne stanowiska służbowe; 4) szkolenie rezerw osobowych. § 5. 1. Kształcenie w szkole organizuje się zgodnie z ramowym planem i programem nauki. 2. Ramowe plany i programy nauki opracowuje komendant szkoły, uwzględniając wytyczne przełożonego, o którym mowa w § 2 ust. 2, dla każdego kierunku kształcenia w celu uzyskania kwalifikacji wymaganych w poszczególnych korpusach i grupach osobowych. 3. Wzór ramowego planu nauki w szkole podoficerskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Program nauki obejmuje: 1) ogólne cele kształcenia; 2) cele kształcenia w poszczególnych przedmiotach nauczania; 3) rozliczenie godzin; 4) szczegółowe treści zajęć programowych; 5) wskazówki organizacyjno-metodyczne; 6) orientacyjną kalkulację zaopatrzenia w materiały i środki niezbędne do realizacji programu nauki. 5. Ramowe plany i programy nauki zatwierdzają organy, o których mowa w § 2 ust. 2. § 6. 1. Liczbę dni przeznaczonych na nauczanie, samokształcenie i praktykę różnicuje się w zależności od potrzeb i specyfiki kierunku kształcenia. 2. Poza realizacją zasadniczego programu nauki, w poszczególnych dniach szkolenia planuje się treningi, przedsięwzięcia kulturalno-oświatowe, zajęcia sportowe oraz samokształcenie elewów. 3. W programie nauki, w którym planuje się odbycie praktyki lub przeprowadzenie szkolenia poligonowego, zadanie to ujmuje się w ogólnej liczbie godzin przeznaczonych na nauczanie poszczególnych przedmiotów ustalonych w podziale czasu nauki. 4. Za właściwe przygotowanie absolwenta szkoły do objęcia stanowiska służbowego odpowiedzialny jest komendant szkoły, a za zapewnienie warunków realizacji programów nauki odpowiedzialne są organy, o których mowa w § 2 ust. 2. § 7. 1. Elewi szkół odbywają praktyki w jednostkach wojskowych na pierwszych stanowiskach służbowych przewidzianych dla podoficerów zawodowych. Cele, czas trwania oraz zakres praktyk określają ramowe plany i programy nauki oraz programy praktyk, które zatwierdza komendant szkoły. 2. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą organy, o których mowa w § 2 ust. 2, a za ich przebieg i realizację zgodną z programem praktyk - dowódcy jednostek wojskowych, w których elewi odbywają praktyki. 3. Komendanci szkół wyznaczają kierowników praktyk, którzy odpowiadają za właściwą realizację celów praktyk. 4. W czasie odbywania praktyk zapewnia się elewom warunki do praktycznego dowodzenia drużyną, udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem kadry jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki. 5. Dowódcy jednostek wojskowych na zakończenie praktyk wystawiają elewom oceny. § 8. 1. Nauka w szkołach kończy się egzaminem końcowym, zwanym dalej "egzaminem". 2. Na podstawie programów nauki komendant szkoły ustala zakres egzaminu. 3. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez komendanta szkoły. W skład komisji mogą wchodzić podoficerowie z jednostek wojskowych. 4. Egzamin składa się z części teoretycznej i praktycznej. § 9. 1. Warunkiem dopuszczenia elewów do egzaminu jest uzyskanie przez nich pozytywnych ocen z przedmiotów objętych programem nauki. 2. Elewi, którzy złożyli egzamin z wynikiem pozytywnym, uzyskują świadectwa ukończenia szkoły. 3. Wzór świadectwa ukończenia szkoły określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 10. 1. Z przebiegu nauki w szkole podoficerskiej sporządza się dokumentację, którą przechowuje się w szkole. 2. Z przebiegu egzaminu przewodniczący komisji egzaminacyjnej sporządza protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji. § 11. W sprawach zasad prowadzenia rekrutacji do szkół, przebiegu służby kandydackiej, obowiązków i uprawnień oraz warunków zwalniania ze szkół mają zastosowanie przepisy rozporządzenia dotyczącego służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych. § 12. Z dniem 30 czerwca 2004 r.: 1) znosi się: a) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych we Wrocławiu, b) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu, c) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Zegrzu, d) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Toruniu, e) Szkołę Podoficerską Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Dęblinie, f) Szkołę Podoficerską Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Koszalinie, g) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce, h) Szkołę Podoficerską Służb Medycznych w Łodzi - utworzone mocą § 1 ust. 3 zarządzenia Nr 36/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 czerwca 2002 r. w sprawie podoficerskich szkół zawodowych oraz organizacji i podstawowych założeń procesu kształcenia w tych szkołach (Dz. Urz. MON Nr 11, poz. 109); 2) żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w szkołach, o których mowa w pkt 1, stają się żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w odpowiednich szkołach określonych w § 2 ust. 1; 3) mienie i dokumenty szkół, o których mowa pkt 1, stają się mieniem i dokumentami odpowiednich szkół, o których mowa w § 2 ust. 1. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r. (poz. 505) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 36/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 czerwca 2002 r. w sprawie podoficerskich szkół zawodowych oraz organizacji i podstawowych założeń procesu kształcenia w tych szkołach (Dz. Urz. MON Nr 11, poz. 109), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania zapobiegających rozprzestrzenianiu się Anoplophora glabripennis (Dz. U. Nr 51, poz. 506) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe sposoby postępowania zapobiegające rozprzestrzenianiu się Anoplophora glabripennis w przypadku wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej drewna, innego niż drewno drzew iglastych (Coniferales), pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, z wyjątkiem Honkongu. § 2. Drewno, o którym mowa w § 1, w postaci skrzyń, pudeł, klatek, bębnów i innych podobnych opakowań, palet, skrzyniopalet i innych palet załadunkowych, nadstawek paletowych używanych w transporcie różnego rodzaju przedmiotów lub w postaci drewna używanego do klinowania lub podpierania ładunku, w tym drewna, które nie zachowało naturalnie zaokrąglonej powierzchni, może być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostało: 1) pozbawione kory i jest wolne od chodników larwowych, powodowanych przez larwy Anoplophora glabripennis, o średnicy większej niż 3 mm lub 2) poddane zabiegowi suszenia komorowego w celu uzyskania wilgotności drewna poniżej 20 % suchej masy. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 9 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich (Dz. U. Nr 51, poz. 509) Na podstawie art. 95m ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich (Dz. U. Nr 99, poz. 635) w § 15 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Od postanowienia sądu dyscyplinarnego izby adwokackiej wydanego w trybie ust. 1 i 2 przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie badań oraz przeglądów technicznych sprzętu i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego oraz obiektów Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 51, poz. 510) Na podstawie art. 8 ust. 4 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady przeprowadzania okresowych: 1) badań sprzętu i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, zwanego dalej "sprzętem i wyposażeniem", 2) przeglądów technicznych sprzętu i wyposażenia oraz obiektów - jednostek organizacyjnych Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi". § 2. Okresowe przeglądy techniczne obiektów jednostek organizacyjnych przeprowadzane są zgodnie z art. 61 i 62 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41). § 3. 1. Okresowe badania sprzętu i wyposażenia przeprowadza się zgodnie z zaleceniami producentów oraz z przepisami dotyczącymi tego sprzętu i wyposażenia. 2. W trakcie badań sprzęt i wyposażenie poddaje się: 1) szczegółowym oględzinom po każdorazowym jego użyciu, 2) okresowym przeglądom - w celu ustalenia jego aktualnej sprawności technicznej. § 4. W czasie okresowego przeglądu technicznego sprzętu i wyposażenia sprawdza się: 1) stan sprawności, utrzymania, konserwacji i jego ukompletowanie; 2) prawidłowość prowadzenia dokumentacji i eksploatacji, a w szczególności: a) karty eksploatacji, b) legalizację tachografów, przepływomierzy i atestów, c) dopuszczenia Urzędu Dozoru Technicznego. § 5. Przegląd techniczny sprzętu i wyposażenia jednostek organizacyjnych przeprowadza się raz w roku. § 6. Wprowadza się następującą skalę ocen stanu technicznego sprzętu i wyposażenia: 1) za sprawność techniczną pojazdów, sprzętu silnikowego i pozostałego sprzętu i wyposażenia: a) niepodstawiony do oceny - ocena 0, b) niesprawny - ocena 2, c) sprawny - ocena 5; 2) za utrzymanie, konserwację i ukompletowanie sprzętu i wyposażenia: a) nie przedstawiono do sprawdzenia - ocena 0, b) nieprzygotowany - ocena 2, c) przygotowany w stanie dostatecznym - ocena 3, d) przygotowany w stanie dobrym - ocena 4, e) przygotowany w stanie bardzo dobrym - ocena 5, f) przygotowany w sposób wyróżniający się - ocena 6; 3) za prowadzenie dokumentacji eksploatacyjnej: a) brak dokumentacji - ocena 0, b) prowadzona w stopniu dostatecznym - ocena 3, c) prowadzona w stopniu dobrym - ocena 4, d) prowadzona w stopniu bardzo dobrym - ocena 5. § 7. 1. Z przeprowadzonego przeglądu technicznego sprzętu i wyposażenia sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. W przypadku stwierdzenia uchybień zakwalifikowanych na ocenę "0" lub "2" wydaje się zakaz eksploatacji sprzętu i wyposażenia do czasu usunięcia usterek zagrażających zdrowiu lub życiu, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Sprzęt i wyposażenie dopuszcza się do eksploatacji po usunięciu usterek, o których mowa w ust. 2, przez wydanie zezwolenia, według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 8. Dokumentacja z okresowego przeglądu technicznego oraz okresowych badań sprzętu i wyposażenia jest przechowywana w jednostce organizacyjnej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych I Administracji z dnia 8 marca 2004 r. (poz. 510) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 9 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urlopów funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 51, poz. 511) Na podstawie art. 90 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 86, poz. 784) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Funkcjonariuszowi, który: 1) przed przyjęciem do służby w Straży Granicznej wykorzystał urlop wypoczynkowy za dany rok w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u dotychczasowego pracodawcy albo otrzymał w takim wymiarze ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop, 2) podejmuje służbę w Straży Granicznej w roku kalendarzowym innym niż rok, w którym ustał jego poprzedni stosunek służbowy lub stosunek pracy - przysługuje urlop wypoczynkowy w roku przyjęcia do służby w Straży Granicznej w wymiarze proporcjonalnym do okresu służby w Straży Granicznej w danym roku."; 2) w § 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zbiegu uprawnień do urlopu dodatkowego, o którym mowa w § 13 ust. 1, z uprawnieniami do urlopu dodatkowego przysługującego z innego tytułu."; 3) § 19 otrzymuje brzmienie: "§ 19. 1. Funkcjonariuszowi można udzielić płatnego urlopu zdrowotnego w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia w wymiarze nieprzekraczającym jednorazowo 6 miesięcy. Łączny wymiar urlopu w okresie całej służby nie może przekroczyć 18 miesięcy. 2. Urlopu zdrowotnego udziela się na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do komisji lekarskiej kieruje przełożony właściwy w sprawach osobowych na wniosek lekarza lub funkcjonariusza.". § 2. Przy ustalaniu łącznego wymiaru płatnego urlopu zdrowotnego w okresie całej służby nie uwzględnia się okresów urlopu zdrowotnego wykorzystanych przez funkcjonariusza przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 22 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie listy odpadów innych niż niebezpieczne, których przywóz z zagranicy nie wymaga zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 51, poz. 512) Na podstawie art. 65 ust. 18 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie listy odpadów innych niż niebezpieczne, których przywóz z zagranicy nie wymaga zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 56, poz. 512) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) po lp. 1 dodaje się lp. 1a i 1b w brzmieniu: Lp.Symbol PCNWyszczególnienie "1a2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego 1b2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż objęte pozycją 2304 lub 2305" 2) lp. 15 otrzymuje brzmienie: Lp.Symbol PCNWyszczególnienie "155202Odpady bawełniane (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)*" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 16 marca 2004 r. sygn. akt K 22/03 (Dz. U. Nr 51, poz. 514) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Wiesław Johann - przewodniczący, Marian Grzybowski, Ewa Łętowska - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu, Prezesa Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 16 marca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności: 1) art. 6 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184, ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1971 r. w sprawie orzekania o przejściu depozytów na własność Państwa (Dz. U. Nr 7, poz. 78, ze zm.) z art. 92 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji, 2) § 1 rozporządzenia wskazanego w pkt 1 z art. 2 i art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 3) art. 235 w związku z art. 231 § 1 zdanie 2 i w związku z art. 465 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) oraz w związku z dekretem i rozporządzeniem wskazanymi w pkt 1, w zakresie, w jakim nie przewidują możliwości sądowej kontroli postanowienia prokuratora o przejściu depozytu na rzecz Skarbu Państwa, z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: 1. Art. 6 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94) jest niezgodny z art. 64 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 1971 r. w sprawie orzekania o przejściu depozytów na własność Państwa (Dz. U. Nr 7, poz. 78 oraz z 1984 r. Nr 14, poz. 61) jest niezgodne z art. 64 ust. 3 i art. 92 ust. 1 Konstytucji. 3. Art. 235 w związku z art. 231 § 1 zdanie 2 i w związku z art. 465 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) oraz w związku z dekretem wymienionym w pkt 1 i rozporządzeniem wymienionym w pkt 2, w zakresie, w jakim nie przewiduje sądowej kontroli postanowienia prokuratora o przejściu depozytu na rzecz Skarbu Państwa, są niezgodne z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji. Wiesław Johann Marian Grzybowski Ewa Łętowska Jerzy Stępień Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 52, poz. 515) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Art. 2. Rada Ministrów ma obowiązek współpracy z Sejmem i Senatem w sprawach, o których mowa w art. 1. Art. 3. 1. Rada Ministrów przedstawia Sejmowi i Senatowi, nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy, informację o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej. 2. Na żądanie Sejmu, Senatu, organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu lub organu właściwego na podstawie regulaminu Senatu Rada Ministrów przedstawia, odpowiednio Sejmowi lub Senatowi, informację o sprawie związanej z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Rozdział 2 Współpraca w zakresie stanowienia prawa Unii Europejskiej Art. 4. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich otrzymaniu, dokumenty Unii Europejskiej podlegające konsultacjom z państwami członkowskimi, w szczególności białe księgi, zielone księgi i komunikaty Komisji Europejskiej, oraz ich oceny sformułowane przez właściwe instytucje lub inne organy Unii Europejskiej. Art. 5. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich otrzymaniu, plany pracy Rady Unii Europejskiej, roczne plany legislacyjne Komisji Europejskiej oraz oceny rocznych planów legislacyjnych sporządzone przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej. Art. 6. 1. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi: 1) projekty aktów prawnych Unii Europejskiej niezwłocznie po ich otrzymaniu; 2) projekty swoich stanowisk w sprawie projektów, o których mowa w pkt 1, biorąc pod uwagę terminy wynikające z prawa Unii Europejskiej, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania projektów, o których mowa w pkt 1. 2. Do projektu stanowiska, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, Rada Ministrów dołącza: 1) uzasadnienie obejmujące ocenę przewidywanych skutków prawnych aktu prawnego Unii Europejskiej dla polskiego systemu prawa oraz skutków społecznych, gospodarczych i finansowych dla Rzeczypospolitej Polskiej; 2) informację o procedurze przyjmowania aktu prawnego Unii Europejskiej oraz o trybie głosowania w organach Unii Europejskiej. 3. Organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu i organ właściwy na podstawie regulaminu Senatu mogą wyrazić opinię o projekcie aktu prawnego Unii Europejskiej w terminie 21 dni od dnia przekazania projektu stanowiska Rady Ministrów. 4. Jeżeli termin na wyrażenie opinii określony przez Komisję Europejską jest krótszy niż 42 dni, Rada Ministrów przedstawia niezwłocznie projekt aktu prawnego Unii Europejskiej oraz projekt swojego stanowiska, tak aby organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu i organ właściwy na podstawie regulaminu Senatu miały na wyrażenie opinii nie mniej niż 2/3 czasu określonego przez Komisję Europejską dla państw członkowskich Unii Europejskiej. 5. Niewyrażenie opinii w terminach, o których mowa w ust. 3 lub 4, uważa się za niezgłoszenie uwag do projektu. Art. 7. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi, niezwłocznie po ich otrzymaniu: 1) projekty umów międzynarodowych, których stroną mają być Unia Europejska, Wspólnoty Europejskie lub ich państwa członkowskie; 2) projekty decyzji przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie Unii Europejskiej; 3) projekty aktów Unii Europejskiej niemających mocy prawnej, w szczególności propozycje wytycznych przyjmowanych w sferze unii gospodarczej i pieniężnej oraz w sferze zatrudnienia; 4) akty Unii Europejskiej mające znaczenie dla wykładni lub stosowania prawa Unii Europejskiej. Art. 8. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi i Senatowi na piśmie informacje o przebiegu procedur stanowienia prawa Unii Europejskiej oraz o stanowiskach Rady Ministrów zajmowanych w trakcie tych procedur. Art. 9. 1. Przed rozpatrzeniem projektu aktu prawnego w Radzie Unii Europejskiej Rada Ministrów zasięga opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu, przedstawiając informację o stanowisku, jakie Rada Ministrów ma zamiar zająć podczas rozpatrywania projektu w Radzie Unii Europejskiej. 2. Do informacji, o której mowa w ust. 1, Rada Ministrów dołącza uzasadnienie swojego stanowiska, a także ocenę przewidywanych skutków prawnych aktu prawnego dla polskiego systemu prawa oraz skutków społecznych, gospodarczych i finansowych dla Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Z uwagi na organizację pracy organów Unii Europejskiej, z wyjątkiem spraw, w których Rada Unii Europejskiej stanowi jednomyślnie, oraz spraw, które pociągają za sobą znaczne obciążenia dla budżetu państwa, Rada Ministrów może zająć stanowisko bez zasięgania opinii, o której mowa w ust. 1. W takim przypadku przedstawiciel Rady Ministrów ma obowiązek niezwłocznie przedstawić organowi właściwemu na podstawie regulaminu Sejmu zajęte stanowisko oraz wyjaśnić przyczyny, dla których nie zasięgnięto opinii. Art. 10. 1. Jeżeli organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu wydał opinię w sprawie, o której mowa w art. 6 ust. 3 lub art. 9 ust. 1, powinna ona stanowić podstawę stanowiska Rady Ministrów. 2. W przypadku gdy stanowisko Rady Ministrów, o którym mowa w ust. 1, nie uwzględnia opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu, przedstawiciel Rady Ministrów ma obowiązek niezwłocznie wyjaśnić organowi właściwemu na podstawie regulaminu Sejmu przyczyny rozbieżności. Rozdział 3 Współpraca w zakresie tworzenia prawa polskiego wykonującego prawo Unii Europejskiej Art. 11. 1. Rada Ministrów wnosi do Sejmu projekt ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej nie później niż na 3 miesiące przed upływem terminu wykonania wynikającego z prawa Unii Europejskiej. 2. Jeżeli termin wykonania, o którym mowa w ust. 1, przekracza 6 miesięcy, Rada Ministrów wnosi do Sejmu projekt ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej nie później niż na 5 miesięcy przed upływem tego terminu. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii organu właściwego na podstawie regulaminu Sejmu, może wnieść projekt ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej bez zachowania terminów, o których mowa w ust. 1 lub 2. Rozdział 4 Współpraca w zakresie opiniowania kandydatów na niektóre stanowiska w Unii Europejskiej Art. 12. Opiniowaniu przez organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu podlegają kandydatury na stanowiska: 1) członka Komisji Europejskiej; 2) członka Trybunału Obrachunkowego; 3) sędziów Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji; 4) rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości; 5) członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego; 6) członków Komitetu Regionów; 7) dyrektora w Europejskim Banku Inwestycyjnym; 8) przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie stałych przedstawicieli przy Unii Europejskiej. Art. 13. 1. Rada Ministrów przedkłada propozycje kandydatur na stanowiska, o których mowa w art. 12, biorąc pod uwagę terminy wynikające z prawa Unii Europejskiej. 2. Organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu może wyrazić opinię w terminie 21 dni od dnia przedłożenia przez Radę Ministrów propozycji kandydatur. 3. Rada Ministrów nie może desygnować kandydatów na stanowiska, o których mowa w art. 12, przed upływem terminu na wyrażenie opinii przez organ właściwy na podstawie regulaminu Sejmu, chyba że opinia w tej sprawie została wyrażona wcześniej. Rozdział 5 Przepis końcowy Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 marca 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie (Dz. U. Nr 75, poz. 691) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 października 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie (Dz. U. Nr 135, poz. 912, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Zarządzającym strefą jest Krakowski Park Technologiczny Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie."; 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD); 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 3) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 4) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 16, poz. 143, z 2000 r. Nr 115, poz. 1199, z 2001 r. Nr 30, poz. 330 i Nr 107, poz. 1171, z 2002 r. Nr 64, poz. 582 oraz z 2003 r. Nr 181, poz. 1770. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 695) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 84, poz. 909, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 107, poz. 1178, z 2002 r. Nr 64, poz. 592, z 2003 r. Nr 3, poz. 33 oraz z 2004 r. Nr 2, poz. 9. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 696) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 30, poz. 334 i Nr 107, poz. 1175, z 2002 r. Nr 64, poz. 586 oraz z 2003 r. Nr 186, poz. 1816. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice" (Dz. U. Nr 75, poz. 697) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice" (Dz. U. Nr 135, poz. 906, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym; 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 832, z 2001 r. Nr 31, poz. 354 i Nr 107, poz. 1176, z 2002 r. Nr 64, poz. 587 oraz z 2003 r. Nr 218, poz. 2143. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa (Dz. U. Nr 75, poz. 702) Na podstawie art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz. 1198, z późn. zm. 2)) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Żołnierzowi, o którym mowa w § 1 pkt 1, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, należność zagraniczna, w wysokości określonej przy zastosowaniu następujących mnożników: 1) do 6,9 - zajmującemu stanowisko służbowe o stopniu etatowym nie niższym niż generała brygady (kontradmirała) albo stanowisko służbowe attaché obrony, doradcy do spraw obronnych lub starszego doradcy wojskowego w placówce zagranicznej, 2) do 6,5 - zajmującemu stanowisko służbowe przedstawiciela wojskowego o stopniu etatowym niższym niż generała brygady (kontradmirała) albo stanowisko służbowe szefa zespołu łącznikowego lub zastępcy attaché obrony, 3) do 6,0 - zajmującemu inne niż wymienione w pkt 1 i 2 stanowisko służbowe przewidziane dla oficera starszego, 4) do 5,4 - zajmującemu stanowisko służbowe przewidziane dla oficera młodszego, 5) do 5,0 - zajmującemu inne niż wymienione w pkt 1-4 stanowisko służbowe - stawki dodatku zagranicznego bazowego ustalonego dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę, na podstawie przepisów dotyczących dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, wydanych na podstawie art. 30 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), zwanej dalej "kwotą bazową".". § 2. Żołnierzowi otrzymującemu w dniu wejścia w życie rozporządzenia zwiększenie należności zagranicznej do czasu spełniania dotychczasowych warunków uzasadniających wypłatę walutowego dodatku rodzinnego i pielęgnacyjnego kwotę tego zwiększenia podwyższa się od dnia 1 stycznia 2004 r. o 66 %. § 3. Mnożniki określone w rozporządzeniu stosuje się do celów ustalania należności zagranicznych przysługujących żołnierzom od dnia 1 stycznia 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 148, poz. 1647, z 2002 r. Nr 239, poz. 2042 oraz z 2003 r. Nr 12, poz. 126, Nr 86, poz. 791 i Nr 204, poz. 1979. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu wyznaczania obserwatora, wykonywania czynności obserwatora oraz wysokości wynagrodzenia za czynności obserwatora (Dz. U. Nr 75, poz. 703) Na podstawie art. 178 ust. 5 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Prezes Urzędu Zamówień Publicznych, zwany dalej "Prezesem Urzędu", wyznacza obserwatora niezwłocznie po otrzymaniu pisemnego zawiadomienia o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 177 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanej dalej "ustawą". 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę i siedzibę (adres) zamawiającego, a także imię i nazwisko oraz numer telefonu osoby upoważnionej do kontaktów w związku z danym postępowaniem; 2) przedmiot postępowania oraz wartość zamówienia; 3) tryb postępowania; 4) termin oraz miejsce otwarcia ofert. § 2. 1. O wyznaczeniu obserwatora Prezes Urzędu zawiadamia w tym samym dniu pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną: 1) zamawiającego - wskazując imię i nazwisko obserwatora oraz jego adres do korespondencji; 2) wyznaczonego obserwatora - przekazując mu informacje, o których mowa w § 1 ust. 2. 2. Jeżeli zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zostało przekazane faksem lub drogą elektroniczną, Prezes Urzędu potwierdza je niezwłocznie na piśmie. § 3. 1. W przypadku gdy wyznaczony obserwator nie może podjąć czynności obserwatora z powodu zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 177 ust. 4 ustawy, lub z powodu innej ważnej przyczyny leżącej po jego stronie, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym fakcie zamawiającego oraz Prezesa Urzędu, który wyznacza innego obserwatora. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli okoliczności uniemożliwiające obserwatorowi wykonywanie powierzonych mu czynności ujawnią się po ich podjęciu. Obserwator wykonuje swoje czynności, o ile to możliwe, do czasu wyznaczenia nowego obserwatora przez Prezesa Urzędu i przekazuje w terminie 3 dni po ich zakończeniu informację, o której mowa w § 6, w zakresie, w jakim brał udział w postępowaniu. § 4. 1. Zamawiający zawiadamia obserwatora o terminach i miejscu pracy komisji przetargowej co najmniej z trzydniowym wyprzedzeniem. Krótszy termin zawiadomienia jest dopuszczalny wyłącznie za zgodą obserwatora. 2. W przypadku gdy prawidłowo zawiadomiony obserwator z powodu ważnych przyczyn leżących po jego stronie nie może być obecny podczas prac komisji przetargowej, w terminie wskazanym przez zamawiającego, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym fakcie zamawiającego, który wyznacza nowy termin. 3. O nieobecności podczas prac komisji przetargowej prawidłowo zawiadomionego obserwatora, który: 1) odmówił udziału w pracach komisji albo 2) nie powiadomił zamawiającego o swojej nieobecności, albo 3) pomimo wyznaczenia przez zamawiającego nowego terminu prac komisji przetargowej zgodnie z ust. 2 zawiadomił zamawiającego o okolicznościach uniemożliwiających udział w pracach komisji w wyznaczonym terminie - zamawiający informuje niezwłocznie Prezesa Urzędu i zawiesza prace komisji przetargowej do czasu wyznaczenia nowego obserwatora. 4. Prezes Urzędu wyznacza nowego obserwatora nie później niż w dniu następującym po dniu otrzymania od zamawiającego informacji, o której mowa w ust. 3. § 5. Obserwator ma prawo do swobodnego wstępu na posiedzenia komisji przetargowej i obecności podczas jej prac, a także do wglądu do dokumentów i materiałów związanych z postępowaniem. § 6. 1. Obserwator w terminie 3 dni od dnia wyboru najkorzystniejszej oferty przekazuje kierownikowi zamawiającego oraz Prezesowi Urzędu pisemną informację o przebiegu prac komisji przetargowej. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) nazwę i siedzibę (adres) zamawiającego; 2) określenie przedmiotu zamówienia; 3) imię i nazwisko obserwatora; 4) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności; 5) opis prac komisji przetargowej, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu dokonania oceny ofert i wyboru oferty najkorzystniejszej; 6) opis nieprawidłowości, jeżeli takie zostaną stwierdzone; 7) wyszczególnienie dni, w których obserwator brał udział w pracach komisji przetargowej; 8) datę sporządzenia i podpis obserwatora. 3. W przypadku wpłynięcia protestu po wyborze najkorzystniejszej oferty obserwator przekazuje kierownikowi zamawiającego oraz Prezesowi Urzędu dodatkową informację o przebiegu prac komisji przetargowej, prowadzonych do chwili ostatecznego rozstrzygnięcia protestu. § 7. 1. Wynagrodzenie obserwatora wynosi 400 zł za każdy dzień udziału w pracach komisji przetargowej. 2. Wynagrodzenie obserwatora za udział w jednym postępowaniu nie może przekroczyć kwoty 5.000 zł. § 8. Wynagrodzenie obserwatora jest wypłacane w terminie 30 dni od dnia przekazania Prezesowi Urzędu informacji, o której mowa w § 6. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego oraz przeprowadzania testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności należących do działu gospodarka (Dz. U. Nr 75, poz. 704) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podjęcia lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych umiejętności, a także sposób ustalania ponoszenia kosztów przeprowadzenia testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się w zakresie następujących działalności: 1) produkcja rur stalowych; 2) kucie, prasowanie i wytłaczanie metali; 3) produkcja konstrukcji metalowych, z wyjątkiem działalności usługowej; 4) produkcja kotłów centralnego ogrzewania; 5) produkcja urządzeń dźwigowych i chwytaków dla kopalń, odlewni żeliwa i staliwa i dla budownictwa oraz produkcji do mechanicznego podawania. 2. Przez produkcję, o której mowa w ust. 1, należy rozumieć działania i czynności związane z procesami wytwarzania i przeprowadzania kontroli jakości materiałów, elementów i urządzeń oraz ich naprawami i modernizacją, wymagające odpowiedniego wykształcenia oraz specjalistycznej wiedzy i umiejętności. § 3. 1. Jednostką upoważnioną do uznawania kwalifikacji nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej do podjęcia lub wykonywania działalności, o których mowa w § 2 ust. 1, jest Urząd Dozoru Technicznego na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania kwalifikacji (Dz. U. Nr 16, poz. 155), zwany dalej "UDT". 3. Czynności związane z uznawaniem kwalifikacji do podjęcia lub wykonywania działalności, o których mowa w § 2 ust. 1, są wykonywane przez inspektora UDT, upoważnionego przez Prezesa UDT. § 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza się pisemnym postanowieniem wydanym przez UDT w toku postępowania o uznanie kwalifikacji nabytych w państwach Unii Europejskiej do podjęcia lub wykonywania działalności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. 1. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4, występuje do UDT z pisemnym wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej: 1) imię i nazwisko wnioskodawcy; 2) wskazanie postanowienia, o którym mowa w § 4; 3) określenie działalności; 4) termin rozpoczęcia odbywania stażu adaptacyjnego; 5) nazwę i adres przedsiębiorstwa, w którym będzie odbywany staż adaptacyjny; 6) czytelny podpis kierownika i pieczęć przedsiębiorstwa, w którym będzie odbywany staż adaptacyjny; 7) podpis wnioskodawcy. § 6. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany w przedsiębiorstwie wskazanym przez wnioskodawcę, które zapewnia odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne oraz urządzenia techniczno-produkcyjne niezbędne do odbywania stażu adaptacyjnego. 2. Warunki odbywania stażu adaptacyjnego sprawdza i zatwierdza inspektor UDT. 3. Przedsiębiorstwo, na okres odbywania stażu adaptacyjnego, wyznacza osobę posiadająca kwalifikacje potwierdzone przez UDT w zakresie wnioskowanej działalności, która będzie opiekunem stażu adaptacyjnego, zwaną dalej "opiekunem". § 7. 1. Program i przebieg stażu adaptacyjnego są ustalane przez inspektora UDT na podstawie: 1) wniosku o uznanie kwalifikacji do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej działalności oraz dokumentów potwierdzających wykształcenie i nabyte przez wnioskodawcę doświadczenie zawodowe w państwie wnioskodawcy w zakresie wykonywania działalności określonych w rozporządzeniu; 2) okresu odbywania stażu adaptacyjnego jako praktyki niezbędnej do nabycia umiejętności do podjęcia lub wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej wnioskowanej działalności, w szczególności specyficznych wymagań związanych z działalnością, dobrą praktyką produkcyjną w zakresie podejmowanej działalności; 3) różnic wynikających ze specyfiki i szczególnych wymagań dotyczących podjęcia lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy; 4) niezbędnej znajomości prawa polskiego koniecznej do podjęcia lub wykonywania działalności. 2. Zatwierdzony przez UDT program i okres odbywania stażu adaptacyjnego w formie pisemnego postanowienia jest przekazywany wnioskodawcy oraz przedsiębiorstwu, w którym odbywany będzie staż adaptacyjny, w terminie 14 dni przed planowaną datą rozpoczęcia tego stażu. § 8. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca jest obowiązany do realizacji programu stażu adaptacyjnego, czasu jego trwania oraz przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujących w przedsiębiorstwie, ze zwróceniem szczególnej uwagi na specyficzne warunki pracy dotyczące wykonywanej formy działalności. § 9. Inspektor UDT sprawuje nadzór nad odbywaniem stażu adaptacyjnego odbywanego przez wnioskodawcę przez: 1) bieżącą kontrolę realizacji programu i warunków stażu adaptacyjnego; 2) doraźną kontrolę wykonywania czynności praktycznych ustalonych programem stażu adaptacyjnego; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego. § 10. Ocena stażu adaptacyjnego jest dokonywana przez inspektora UDT, w formie pisemnej opinii, nie później niż w ostatnim dniu odbywania stażu adaptacyjnego, w obecności wnioskodawcy i opiekuna na podstawie: 1) pisemnej opinii opiekuna o przebiegu stażu adaptacyjnego; 2) sprawdzenia praktycznych umiejętności wnioskodawcy do wykonywania czynności niezbędnych do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej działalności. § 11. 1. Koszt odbywania stażu adaptacyjnego, bez względu na formę działalności, w jakiej jest odbywany staż adaptacyjny, ustala się jako iloczyn: 15-krotności stawki za jedną godzinę pracy za czynności jednostek dozoru technicznego, dla których nie są przewidziane opłaty roczne, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) i liczby miesięcy odbywanego stażu adaptacyjnego. Każdy rozpoczęty miesiąc stażu liczony jest jako pełny miesiąc przyjmowany do obliczenia kosztów. 2. UDT obciąża wnioskodawcę okresowo kosztami odbywania stażu adaptacyjnego w terminach uzgodnionych z wnioskodawcą. 3. Kopię dowodów dokonanych wpłat na rachunek bankowy UDT tytułem kosztów odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca przedstawia w dniu dokonywania oceny, o której mowa w § 10. § 12. 1. Na podstawie oceny stażu adaptacyjnego inspektor UDT sporządza protokół wraz z wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie stażu przez wnioskodawcę, który jest przekazywany do UDT w terminie 3 dni od dnia dokonania oceny i wystawienia wniosku o zaliczenie stażu adaptacyjnego. 2. O wyniku stażu adaptacyjnego UDT informuje wnioskodawcę w terminie 7 dni od dnia dokonania oceny i ustalenia wyniku stażu adaptacyjnego, w formie pisemnego postanowienia. 3. W przypadku oceny negatywnej odbytego stażu adaptacyjnego, wnioskodawca może odbyć staż adaptacyjny w trybie określonym w § 5. Rozdział 3 Test umiejętności § 13. 1. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia o przeprowadzeniu testu umiejętności, o którym mowa w § 4, występuje do UDT z pisemnym wnioskiem o przeprowadzenie testu umiejętności. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera imię i nazwisko wnioskodawcy oraz określenie działalności. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca dołącza kopię dowodu dokonania wpłaty na rachunek bankowy UDT tytułem kosztów przeprowadzenia testu umiejętności. § 14. Koszt przeprowadzenia testu umiejętności, bez względu na formę działalności, ustala się jako iloczyn: 10-krotności stawki za jedną godzinę pracy za czynności jednostek dozoru technicznego, dla których nie są przewidziane opłaty roczne, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym. § 15. 1. Test umiejętności, bez względu na zakres podejmowanej lub wykonywanej działalności, składa się z egzaminu ustnego i praktycznego. 2. Egzamin ustny polega na udzieleniu przez wnioskodawcę odpowiedzi ustnych na pytania wybrane losowo z obowiązującego w dniu przeprowadzenia egzaminu zbioru pytań opracowanych w UDT, dotyczących wiedzy teoretycznej oraz znajomości prawa polskiego w stopniu niezbędnym do podejmowania lub wykonywania działalności. 3. Egzamin praktyczny polega na sprawdzeniu umiejętności praktycznych wnioskodawcy oraz sporządzeniu zapisów wyników i protokołów kontroli, zgodnie z wymaganymi normami lub specyfikacjami technicznymi wyrobu lub procesu. 4. Test umiejętności jest przeprowadzany w języku polskim. § 16. 1. Zakres wiedzy i umiejętności praktycznych objętych testem umiejętności niezbędnych do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej działalności w Rzeczypospolitej Polskiej ustala UDT odrębnie dla poszczególnych wnioskodawców i wnioskowanej działalności, uwzględniając: 1) program kształcenia i nabyte przez wnioskodawcę doświadczenie zawodowe w państwie wnioskodawcy w podejmowanej lub wykonywanej działalności; 2) wymagany zakres znajomości prawa polskiego do podjęcia lub wykonywania wnioskowanej działalności; 3) różnice wynikające ze specyfiki i szczególnych wymagań dotyczących podjęcia lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. 2. O zakresie tematycznym, terminie i miejscu przeprowadzenia testu umiejętności UDT zawiadamia w formie pisemnej wnioskodawcę co najmniej 21 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu umiejętności. § 17. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez UDT, składająca się z co najmniej dwóch inspektorów UDT, zwana dalej "komisją". 2. Przed przystąpieniem do testu umiejętności wnioskodawca okazuje komisji dokument poświadczający tożsamość i zawiadomienie, o którym mowa w § 16 ust. 2. 3. Czas przeznaczony na odbycie egzaminu ustnego testu umiejętności nie może być dłuższy niż 120 minut i ustala się go z uwzględnieniem ilości i trudności pytań egzaminacyjnych. 4. Egzamin z części praktycznej testu umiejętności wynosi minimum 120 minut. 5. Podstawą oceny testu umiejętności są oceny uzyskane z każdej części. 6. Wymagane jest, aby wnioskodawca w części ustnej testu umiejętności udzielił poprawnej odpowiedzi na minimum 20 pytań dotyczących wiedzy teoretycznej oraz minimum 10 pytań sprawdzających znajomość prawa polskiego. 7. Za pozytywny wynik testu umiejętności uznaje się wynik, zgodnie z którym wnioskodawca uzyskał z każdej jego części co najmniej 70 % ogólnej sumy punktów, a ocenę łączną N w wysokości co najmniej 80 %, obliczoną zgodnie z wzorem: N = (0,25 x ntw + 0,25 x ntp) + 0,5 x np, w którym: - ntw jest oceną egzaminu ustnego z wiedzy teoretycznej, - ntp jest oceną egzaminu ustnego ze znajomości prawa polskiego, - np jest oceną egzaminu praktycznego, jako sumy ocen częściowych podanych w załączniku do rozporządzenia, z uwzględnieniem współczynników wagowych zależnych od wnioskowanej działalności. § 18. 1. Po zakończeniu testu umiejętności, na podstawie wyniku testu umiejętności uzyskanego przez wnioskodawcę, komisja sporządza protokół wraz z wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie przez wnioskodawcę testu umiejętności. Protokół podpisują członkowie komisji. 2. Protokół wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywany do UDT w terminie 3 dni od dnia przeprowadzenia testu umiejętności. 3. O zaliczeniu albo niezaliczeniu testu umiejętności UDT informuje w formie pisemnej wnioskodawcę w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia testu umiejętności. § 19. 1. Jeżeli wnioskodawca nie przystąpił do testu umiejętności w wyznaczonym terminie z przyczyn od niego niezależnych, UDT wyznacza kolejny termin przeprowadzenia testu umiejętności, bez ponoszenia przez wnioskodawcę kosztów przeprowadzenia testu umiejętności. Przepis § 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym kolejnym terminie bez uzasadnionej przyczyny jest równoważne z odstąpieniem od testu umiejętności. Wnioskodawca może przystąpić ponownie do testu umiejętności w trybie określonym w § 13. 3. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może przystąpić ponownie do testu umiejętności nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia, w którym przeprowadzono pierwszy test, w trybie określonym w § 13. Rozdział 4 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 kwietnia 2004 r. (poz. 704) PRZEDMIOTY OCENY I PROCENTOWE WSPÓŁCZYNNIKI WAGOWE OCENY EGZAMINU PRAKTYCZNEGO TESTU UMIEJĘTNOŚCI Lp.Przedmiot ocenyProcentowe współczynniki wagowe egzaminu praktycznego testu umiejętności produkcja rur stalowychkucie, prasowanie i wytłaczanieprodukcja konstrukcjiprodukcja kotłów centralnegoprodukcja urządzeń dźwigowych 1Opracowanie projektu procedury lub instrukcji związanych z zakresem podejmowanej lub wykonywanej działalności1515201520 2Wiedza w podejmowanej lub wykonywanej działalności dotycząca materiałów, elementów i urządzeń lub wyposażenia pomiarowo-badawczego, łącznie z jego funkcjonowaniem w przypadku czynności związanych z kontrolą jakości1010102510 3Stosowanie specyficznych w podejmowanej lub wykonywanej działalności technik, technologii lub metod kontroli, włączając wybór technik/technologii i ustalenie metod oraz warunków kontroli, łącznie ze stosowaniem odpowiednich przepisów, norm i specyfikacji2020202520 4Określanie charakterystycznych parametrów technik, technologii lub metod kontroli sporządzenie zapisów wyników i protokółu kontroli5555503550 Całkowita ocena100 % 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 75, poz. 710) Na podstawie art. 88 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 94, poz. 575, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) załączniki nr 1 i 3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia; 2) w § 3 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) okresy traktowane jako równorzędne ze służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Więziennej, wymienione w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67),". § 2. Stawki miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków oraz stawki dodatku za posiadany przez strażaka stopień służbowy, określone w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, mają zastosowanie do ustalania uposażeń strażaków należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 710) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK MIESIĘCZNEGO UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO STRAŻAKÓW WEDŁUG GRUP UPOSAŻENIA ORAZ TABELA RÓWNORZĘDNYCH GRUP UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO OBOWIĄZUJĄCYCH PRZED DNIEM 31 GRUDNIA 2000 R. I PRZYSŁUGUJĄCYCH OD DNIA 1 STYCZNIA 2001 R. Tabela stawek miesięcznego uposażenia zasadniczego strażaków Grupa uposażeniaMiesięczna stawka uposażenia zasadniczego w złotych 205.750 195.000 183.100 172.650 162.200 151.960 141.750 131.610 121.540 111.470 101.400 91.350 81.250 71.200 61.150 51.100 41.050 31.000 2950 1700 Tabela równorzędnych grup uposażenia zasadniczego Grupa uposażenia zasadniczego zachowana przed dniem 31 grudnia 2000 r.przysługująca od dnia 1 stycznia 2001 r. 020 0019 0118 0217 0317 0416 0515 0614 0713 0812 0911 1010 119 128 137 146 155 164 173 183 192 201 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU ZA POSIADANY PRZEZ STRAŻAKA STOPIEŃ SŁUŻBOWY Lp.StopieńKwota dodatku miesięcznego w złotych 1Generał brygadier1.080 2Nadbrygadier930 3Starszy brygadier780 4Brygadier760 5Młodszy brygadier740 6Starszy kapitan720 7Kapitan700 8Młodszy kapitan680 9Aspirant sztabowy625 10Starszy aspirant605 11Aspirant585 12Młodszy aspirant565 13Starszy ogniomistrz510 14Ogniomistrz490 15Młodszy ogniomistrz470 16Starszy sekcyjny450 17Sekcyjny430 18Starszy strażak390 19Strażak380 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 45, poz. 284, z 1999 r. Nr 28, poz. 264, z 2000 r. Nr 38, poz. 431, z 2001 r. Nr 29, poz. 325 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 434. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu nauczyciela (Dz. U. Nr 76, poz. 711) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) staż adaptacyjny - staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy; 3) test umiejętności - test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 4) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn Informacji Publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 5) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie ustawy; 6) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 7) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 2)). § 3. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany albo test umiejętności jest przeprowadzany dla danego przedmiotu nauczania lub rodzaju prowadzonych zajęć. 2. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji do nauczania więcej niż jednego przedmiotu lub rodzaju prowadzonych zajęć, wnioskodawca odbywa jeden staż adaptacyjny albo przystępuje do jednego testu umiejętności. § 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu umiejętności stwierdza organ prowadzący postępowanie w formie postanowienia wydanego w toku postępowania. § 5. 1. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, organ prowadzący postępowanie ustala program stażu adaptacyjnego oraz określa długość stażu adaptacyjnego. 2. Program stażu adaptacyjnego ustalany jest dla nauczania danego przedmiotu lub danych przedmiotów albo dla prowadzenia danego rodzaju zajęć w zakresie, w jakim o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem zakresu wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla nauczyciela danego przedmiotu nauczania lub rodzaju prowadzonych zajęć. 3. Przy ustalaniu programu stażu adaptacyjnego bierze się pod uwagę: 1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane nauczycielom w zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie; 2) różnice w metodyce prowadzenia zajęć; 3) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki w zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie; 4) potrzeby uczestniczenia przez wnioskodawcę w działalności statutowej i w pracach organizacyjnych jednostki. 4. Program stażu adaptacyjnego uwzględnia w szczególności: 1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w odpowiednich zajęciach prowadzonych w jednostce przez opiekuna stażu adaptacyjnego lub innych nauczycieli, w wymiarze co najmniej 3 godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w miesiącu; 2) prowadzenie zajęć w obecności opiekuna stażu adaptacyjnego lub dyrektora jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, w wymiarze co najmniej 3 godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych w miesiącu, i omawianie tych zajęć z osobą, w której obecności się odbywały; 3) opracowywanie planu zajęć i samodzielne prowadzenie zajęć; 4) uczestnictwo w innej działalności statutowej i w pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 6. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 7. Organ prowadzący postępowanie przekazuje jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo jednostce przeprowadzającej test umiejętności postanowienie, o którym mowa w § 4, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane również drogą elektroniczną lub za pomocą elektronicznych nośników informacji. § 8. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania w szczególności informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla nauczycieli poszczególnych przedmiotów nauczania lub rodzajów prowadzonych zajęć, informacje o kształceniu w tym zakresie, wykaz literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej do spełnienia tych wymogów, przykłady testów umiejętności dla wybranych zakresów, a także informacje o jednostkach, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz omówienie wniosków z odbytych staży - z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 9. 1. Staż adaptacyjny może być odbywany w następujących jednostkach: przedszkolach, szkołach, placówkach oraz zakładach kształcenia nauczycieli, wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4. 2. Kuratorzy oświaty, po porozumieniu z organem prowadzącym jednostkę, przekazują organowi prowadzącemu postępowanie, raz w roku w terminie do dnia 15 grudnia, wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż adaptacyjny. 3. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, wskazuje się odpowiednią jednostkę spośród jednostek wymienionych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. W przypadku braku takiej jednostki odpowiednią jednostkę wskazuje organ prowadzący postępowanie, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty i po porozumieniu z organem prowadzącym jednostkę. 4. Wnioskodawca może wskazać jednostkę, która gotowa jest nawiązać z wnioskodawcą stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 6, dołącza dokument zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego. 6. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 5, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) przewidywane koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. 7. Organ prowadzący postępowanie może wskazać w postanowieniu jednostkę, o której mowa w ust. 4. § 10. 1. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez wnioskodawcę, o której mowa w § 9 ust. 4, wnioskodawca jest zatrudniany na podstawie umowy o pracę albo odbywa staż - bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem - na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych pomiędzy wnioskodawcą a jednostką. 2. W przypadku odbywania stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez organ prowadzący postępowanie w trybie § 9 ust. 3, wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny bez wynagrodzenia, chyba że jednostka i wnioskodawca postanowią inaczej. 3. Nawiązanie stosunku prawnego za wynagrodzeniem następuje w porozumieniu z organem prowadzącym jednostkę. § 11. 1. Staż adaptacyjny odbywany jest w języku polskim, pod nadzorem opiekuna stażu adaptacyjnego, którym może być nauczyciel posiadający kwalifikacje do nauczania danego przedmiotu lub prowadzenia danego rodzaju zajęć w zakresie, w jakim o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca, oraz posiadający stopień awansu zawodowego co najmniej nauczyciela mianowanego. 2. Opiekuna stażu adaptacyjnego wyznacza na okres całego stażu adaptacyjnego dyrektor jednostki, w której staż jest odbywany. 3. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego wykonywania nadzoru; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu adaptacyjnego złożonej nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. § 12. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 4, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką. § 13. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia dyrektor jednostki, w której staż jest odbywany. 2. Opiekun stażu adaptacyjnego informuje dyrektora jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu adaptacyjnego. § 14. Na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przedłuża albo odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią dyrektora jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 15. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu adaptacyjnego i dyrektor jednostki, w której staż był odbywany, w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Przy ocenie stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności poprawność merytoryczną i metodyczną prowadzonych zajęć, a także: 1) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy, w tym uczestnictwo w innej działalności statutowej i w pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany; 2) przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce, w której staż adaptacyjny był odbywany. 3. Ocena stażu adaptacyjnego składa się z raportu sporządzonego przez opiekuna stażu adaptacyjnego i wniosków dyrektora jednostki, w której staż był odbywany, i zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu albo jego braku. 4. Ocena stażu adaptacyjnego jest potwierdzana podpisami dyrektora jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. § 16. Ocenę stażu adaptacyjnego dyrektor jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia jej sporządzenia. § 17. 1. Jeżeli ocena stażu adaptacyjnego jest negatywna, wnioskodawca, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny, może wystąpić do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o powtórne odbycie stażu adaptacyjnego. 2. Do powtórnego odbycia stażu adaptacyjnego przepisy § 9-16 i 30 stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Test umiejętności § 18. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest dwa razy w roku. 2. Terminy przeprowadzania testu umiejętności są ustalane przez organ prowadzący postępowanie do dnia 15 grudnia na rok następny i podawane do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. § 19. 1. Wnioskodawcy, którzy złożyli wnioski o przeprowadzenie testu umiejętności wcześniej niż na 3 miesiące przed ustalonym terminem testu, przystępują do testu w tym terminie. 2. Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o przystąpienie do testu umiejętności w kolejnym terminie. § 20. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest przez odpowiednią publiczną placówkę doskonalenia nauczycieli o zasięgu ogólnokrajowym, zwaną dalej "jednostką przeprowadzającą test", wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w § 4. 2. Test umiejętności opracowuje jednostka przeprowadzająca test indywidualnie dla każdego wnioskodawcy. 3. Do opracowywania testu umiejętności przepis § 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 21. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem zasady anonimowości, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem zasady anonimowości, test przeprowadza się w formie odpowiedniej ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu. § 22. 1. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli postępowanie dotyczy uznania kwalifikacji do nauczania języka obcego lub do nauczania przedmiotu albo prowadzenia zajęć w języku obcym, test umiejętności przeprowadza się w danym języku obcym. § 23. Arkusze testu są przygotowywane i przechowywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie przed rozpoczęciem testu. § 24. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż 100 zagadnień lub pytań, w tym nie więcej niż 10 % stanowią zagadnienia lub pytania o charakterze opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego zawiera nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi. 2. Co najmniej 90 % zagadnień lub pytań zawiera jedną odpowiedź poprawną. Pozostałe zagadnienia lub pytania mogą zawierać więcej niż jedną odpowiedź poprawną. § 25. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja, składająca się z co najmniej 3 osób, powoływana przez dyrektora jednostki przeprowadzającej test. 2. Zagadnienia, pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu opatrzonych pieczęcią jednostki przeprowadzającej test. 3. Z przebiegu testu umiejętności sporządza się protokół, który podpisują członkowie komisji przeprowadzającej test. W protokole odnotowuje się w szczególności: 1) imię i nazwisko wnioskodawcy; 2) nazwę i adres jednostki przeprowadzającej test; 3) datę przeprowadzenia testu; 4) skład komisji. § 26. 1. Ocena testu umiejętności ustalana jest w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia testu. 2. Odpowiedzi lub rozwiązania zagadnień i pytań są punktowane. 3. Oceny testu umiejętności dokonuje komisja przeprowadzająca test, uwzględniając następujące kryteria: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie niemające charakteru opisowego ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku, gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla uzyskania punktów za takie zagadnienie lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania o charakterze opisowym ustala się jednakową liczbę punktów; 3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania. 4. Kryteria oceny testu umiejętności, o których mowa w ust. 3, są dostępne dla wnioskodawcy w jednostce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu testu. § 27. Ocenę testu umiejętności komisja przeprowadzająca test przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia ustalenia oceny testu. § 28. 1. Nieprzystąpienie w wyznaczonym terminie do testu umiejętności bez usprawiedliwienia uznaje się za odstąpienie wnioskodawcy od testu umiejętności. 2. Usprawiedliwienie nieprzystąpienia wnioskodawcy w wyznaczonym terminie do testu umiejętności następuje w trybie przewidzianym dla usprawiedliwienia nieobecności w pracy, określonym w odrębnych przepisach. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin przeprowadzenia testu umiejętności. § 29. 1. Wnioskodawca, który nie zaliczył testu umiejętności, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny testu, może wystąpić do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o powtórne przystąpienie do testu umiejętności w najbliższym terminie. 2. Do powtórnego przystąpienia do testu umiejętności przepisy § 18-28 i 31 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Koszty odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności § 30. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie później niż na 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności programu stażu, długości trwania stażu, wydatków techniczno-organizacyjnych i wynagrodzenia opiekuna stażu. 2. Wnioskodawca wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, w równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca za dany miesiąc, na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. 3. W przypadku odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej za wynagrodzeniem, opłata, o której mowa w ust. 2, może być za zgodą wnioskodawcy potrącana z jego wynagrodzenia. § 31. 1. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności dokonuje jednostka przeprowadzająca test, nie później niż na 14 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą poniesione przez tę jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności wydatków związanych z wynagrodzeniem osób opracowujących test, wynagrodzeniem członków komisji przeprowadzającej test oraz wydatków techniczno-organizacyjnych. 2. Wnioskodawca, nie później niż na 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu umiejętności, wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora jednostki przeprowadzającej test. 3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dowód wpłaty opłaty, o której mowa w ust. 2. 4. W przypadku odstąpienia od testu umiejętności opłata, o której mowa w ust. 2, nie podlega zwrotowi. Rozdział 5 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu nauczyciela (Dz. U. Nr 5, poz. 47), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 732--z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu sprzedaży i podawania napojów alkoholowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 733--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi upoważnionymi do gwarantowania długów celnych a Agencją Rynku Rolnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 734--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych 735--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych 736--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie służby informacji lotniczej oraz szczegółowych zasad działania telekomunikacji lotniczej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu (Dz. U. Nr 76, poz. 712) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego i tryb ich ponoszenia; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności i tryb ich ponoszenia. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) staż adaptacyjny - staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy; 3) test umiejętności - test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 4) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn Informacji Publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 5) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie ustawy; 6) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 7) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn, zm. 2)). § 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się dla następujących zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu: trener, instruktor dyscypliny sportu, instruktor sportu osób niepełnosprawnych, instruktor rekreacji ruchowej, instruktor odnowy biologicznej, menedżer sportu, menedżer dyscypliny sportu i menedżer imprez sportowych. § 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu umiejętności stwierdza organ prowadzący postępowanie w formie postanowienia wydanego w toku postępowania. § 5. 1. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, organ prowadzący postępowanie ustala program stażu adaptacyjnego oraz określa długość stażu adaptacyjnego. 2. Program stażu adaptacyjnego ustalany jest po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem zakresu wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla danego zawodu w dziedzinie kultury fizycznej i sportu. 3. Przy ustalaniu programu stażu adaptacyjnego bierze się pod uwagę: 1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane w zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie; 2) różnice w metodyce prowadzenia zajęć; 3) potrzeby poznania organizacji, zadań i zasad funkcjonowania jednostki w zakresie, w jakim prowadzone jest postępowanie. 4. Program stażu adaptacyjnego uwzględnia w szczególności: 1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w odpowiednich zajęciach prowadzonych w jednostce przez opiekuna stażu adaptacyjnego lub inne osoby, w wymiarze co najmniej 8 godzin zajęć w miesiącu; 2) opracowywanie planu zajęć, prowadzenie zajęć w obecności opiekuna stażu adaptacyjnego lub kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, w wymiarze co najmniej 8 godzin zajęć w miesiącu, i omawianie tych zajęć z osobą, w której obecności się odbywały; 3) uczestnictwo w pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 6. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 7. Organ prowadzący postępowanie przekazuje jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo jednostce przeprowadzającej test umiejętności postanowienie, o którym mowa w § 4, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane również drogą elektroniczną lub za pomocą elektronicznych nośników informacji. § 8. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu w szczególności informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla poszczególnych zawodów w dziedzinie kultury fizycznej i sportu, informacje o kształceniu w tych zawodach, wykaz literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej do spełnienia tych wymogów, przykłady testów umiejętności, a także informacje o jednostkach, w których mogą być odbywane staże adaptacyjne, oraz omówienie wniosków z odbytych staży - z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 9. 1. Staż adaptacyjny dla zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu może być odbywany w następujących jednostkach: 1) klubach sportowych wskazanych przez właściwy dla danej dyscypliny lub dziedziny sportu polski związek sportowy - dla zawodów trener i instruktor dyscypliny sportu, 2) klubach sportowych wskazanych przez Polski Komitet Paraolimpijski, Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych "Start", Polski Związek Sportowy Głuchych, Olimpiady Specjalne - Polska oraz Polskie Towarzystwo Społeczno-Sportowe "Sprawni Razem" - dla zawodu instruktor sportu osób niepełnosprawnych, 3) ogniskach Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej wskazanych przez Zarząd Główny Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej - dla zawodu instruktor rekreacji ruchowej oraz w ośrodkach wskazanych przez Polskie Towarzystwo Hipoterapeutyczne - dla zawodu instruktor rekreacji ruchowej ze specjalnością "hipoterapia", 4) akademiach wychowania fizycznego - dla zawodu instruktor odnowy biologicznej, 5) jednostkach wskazanych przez Polską Korporację Menedżerów Sportu - dla zawodów menedżer sportu, menedżer dyscypliny sportu i menedżer imprez sportowych - wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4. 2. Prezesi właściwych polskich związków sportowych oraz stowarzyszeń i związków stowarzyszeń kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, o których mowa w ust. 1, rektorzy akademii wychowania fizycznego, Prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej oraz Prezydent Polskiej Korporacji Menedżerów Sportu przekazują organowi prowadzącemu postępowanie, raz w roku w terminie do dnia 15 grudnia, wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż adaptacyjny, wraz z informacją o kwalifikacjach opiekunów stażu adaptacyjnego. 3. W postanowieniu, o którym mowa w § 4, wskazuje się odpowiednią jednostkę spośród jednostek wymienionych w wykazie, o którym mowa w ust. 2. W przypadku braku takiej jednostki odpowiednią jednostkę wskazuje organ prowadzący postępowanie, po uzgodnieniu z daną jednostką. 4. Wnioskodawca może wskazać jednostkę, która gotowa jest nawiązać z wnioskodawcą stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 6, dołącza dokument zawierający zobowiązanie jednostki do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego. 6. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 5, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) przewidywane koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. 7. Organ prowadzący postępowanie może wskazać w postanowieniu jednostkę, o której mowa w ust. 4. § 10. 1. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez wnioskodawcę, o której mowa w § 9 ust. 4, wnioskodawca jest zatrudniany na podstawie umowy o pracę albo odbywa staż - bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem - na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych pomiędzy wnioskodawcą a jednostką. 2. W przypadku odbywania stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej przez organ prowadzący postępowanie w trybie § 9 ust. 3, wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny bez wynagrodzenia, chyba że jednostka i wnioskodawca postanowią inaczej. § 11. 1. Staż adaptacyjny odbywany jest w języku polskim, pod nadzorem opiekuna stażu adaptacyjnego, którym może być: 1) trener klasy mistrzowskiej lub klasy I - dla zawodu trener; 2) trener lub instruktor dyscypliny sportu, w której o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca - dla zawodu instruktor dyscypliny sportu; 3) trener lub instruktor sportu osób niepełnosprawnych w specjalności, w której o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca - dla zawodu instruktor sportu osób niepełnosprawnych; 4) instruktor rekreacji ruchowej w specjalności, w której o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca - dla zawodu instruktor rekreacji ruchowej; 5) instruktor odnowy biologicznej posiadający dyplom ukończenia wyższych studiów magisterskich na kierunku fizjoterapia lub wychowanie fizyczne - dla zawodu instruktor odnowy biologicznej; 6) menedżer sportu w specjalizacji, w której o uznanie kwalifikacji występuje wnioskodawca - dla zawodów menedżer sportu, menedżer dyscypliny sportu i menedżer imprez sportowych. 2. Opiekuna stażu adaptacyjnego wyznacza na okres całego stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której staż jest odbywany. 3. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego wykonywania nadzoru; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu adaptacyjnego złożonej nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. § 12. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 4, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką. § 13. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w której staż jest odbywany. 2. Opiekun stażu adaptacyjnego informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu adaptacyjnego. § 14. Na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie przedłuża albo odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. § 15. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu adaptacyjnego i kierownik jednostki, w której staż był odbywany, w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Przy ocenie stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności poprawność merytoryczną i metodyczną prowadzonych i wykonywanych zajęć, a także: 1) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy, w tym uczestnictwo w działalności i w pracach organizacyjnych jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany; 2) przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce, w której staż adaptacyjny był odbywany. 3. Ocena stażu adaptacyjnego składa się z raportu sporządzonego przez opiekuna stażu adaptacyjnego i wniosków kierownika jednostki, w której staż był odbywany, i zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu albo jego braku. 4. Ocena stażu adaptacyjnego jest potwierdzana podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. § 16. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia jej sporządzenia. § 17. 1. Jeżeli ocena stażu adaptacyjnego jest negatywna, wnioskodawca, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny, może wystąpić do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o powtórne odbycie stażu adaptacyjnego. 2. Do powtórnego odbycia stażu adaptacyjnego przepisy § 9-16 i 30 stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Test umiejętności § 18. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest dwa razy w roku. 2. Terminy przeprowadzania testu umiejętności są ustalane przez organ prowadzący postępowanie do dnia 15 grudnia na rok następny i podawane do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu. § 19. 1. Wnioskodawcy, którzy złożyli wnioski o przeprowadzenie testu umiejętności wcześniej niż na 30 dni przed ustalonym terminem testu, przystępują do testu w tym terminie. 2. Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o przystąpienie do testu umiejętności w kolejnym terminie. § 20. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest przez akademię wychowania fizycznego, wskazaną w postanowieniu, o którym mowa w § 4, po uzgodnieniu z daną akademią wychowania fizycznego, zwaną dalej "jednostką przeprowadzającą test". 2. Test umiejętności opracowuje jednostka przeprowadzająca test indywidualnie dla każdego wnioskodawcy. 3. Do opracowywania testu umiejętności przepis § 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 21. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej z zachowaniem zasady anonimowości, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest możliwe przeprowadzenie testu umiejętności z zachowaniem zasady anonimowości, test przeprowadza się w formie odpowiedniej ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy, odnotowanej na arkuszu testu. Ocena takiego testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu. § 22. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 23. Arkusze testu są przygotowywane i przechowywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie przed rozpoczęciem testu. § 24. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż 100 zagadnień lub pytań, w tym nie więcej niż 30% stanowią zagadnienia lub pytania o charakterze opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego zawiera nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi. 2. Co najmniej 90% zagadnień lub pytań niemających charakteru opisowego zawiera jedną odpowiedź poprawną. Pozostałe zagadnienia lub pytania mogą zawierać więcej niż jedną odpowiedź poprawną. § 25. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja, składająca się z co najmniej 3 osób, powoływana przez kierownika jednostki przeprowadzającej test. 2. Zagadnienia, pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu opatrzonych pieczęcią jednostki przeprowadzającej test. 3. Z przebiegu testu umiejętności sporządza się protokół, który podpisują członkowie komisji przeprowadzającej test. W protokole odnotowuje się w szczególności: 1) imię i nazwisko wnioskodawcy; 2) nazwę i adres jednostki przeprowadzającej test; 3) datę przeprowadzenia testu; 4) skład komisji. § 26. 1. Ocena testu umiejętności ustalana jest w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia testu. 2. Odpowiedzi lub rozwiązania zagadnień i pytań są punktowane. 3. Oceny testu umiejętności dokonuje komisja przeprowadzająca test, uwzględniając następujące kryteria: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie niemające charakteru opisowego ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla uzyskania punktów za takie zagadnienie lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania o charakterze opisowym ustala się jednakową liczbę punktów; 3) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66% punktów możliwych do uzyskania. 4. Kryteria oceny testu umiejętności, o których mowa w ust. 3, są dostępne dla wnioskodawcy w jednostce przeprowadzającej test oraz są umieszczane na arkuszu testu. § 27. Ocenę testu umiejętności komisja przeprowadzająca test przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia ustalenia oceny testu. § 28. 1. Nieprzystąpienie w wyznaczonym terminie do testu umiejętności bez usprawiedliwienia uznaje się za odstąpienie wnioskodawcy od testu umiejętności. 2. Usprawiedliwienie nieprzystąpienia wnioskodawcy w wyznaczonym terminie do testu umiejętności następuje w trybie przewidzianym dla usprawiedliwiania nieobecności w pracy, określonym w odrębnych przepisach. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin przeprowadzenia testu umiejętności. § 29. 1. Wnioskodawca, który nie zaliczył testu umiejętności, w terminie 14 dni od dnia otrzymania oceny testu, może wystąpić do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o powtórne przystąpienie do testu umiejętności w najbliższym terminie. 2. Do powtórnego przystąpienia do testu umiejętności przepisy § 18-28 i 31 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Koszty odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności § 30. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, nie później niż na 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności programu stażu, długości trwania stażu, wydatków techniczno-organizacyjnych i wynagrodzenia opiekuna stażu. 2. Wnioskodawca, nie później niż w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego, wpłaca 50% kwoty opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, a pozostałą część kwoty opłaty wpłaca nie później niż ostatniego dnia odbywania stażu adaptacyjnego. Kwotę opłaty wnioskodawca wpłaca na rachunek bankowy wskazany przez kierownika jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. 3. W przypadku odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej za wynagrodzeniem, opłata, o której mowa w ust. 2, może być za zgodą wnioskodawcy potrącona z jego wynagrodzenia. § 31. 1. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności dokonuje jednostka przeprowadzająca test, nie później niż na 14 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą poniesione przez tę jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności wydatków związanych z wynagrodzeniem osób opracowujących test, wynagrodzeniem członków komisji przeprowadzającej test oraz wydatków techniczno-organizacyjnych. 2. Wnioskodawca, nie później niż na 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu umiejętności, wpłaca kwotę opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na rachunek bankowy wskazany przez kierownika jednostki przeprowadzającej test. 3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dowód wpłaty opłaty, o której mowa w ust. 2. 4. W przypadku odstąpienia od testu umiejętności opłata, o której mowa w ust. 2, nie podlega zwrotowi. Rozdział 5 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu (Dz. U. Nr 98, poz. 896), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie ustanowienia Agencji Rynku Rolnego agencją płatniczą (Dz. U. Nr 76, poz. 713) Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się Agencję Rynku Rolnego, z siedzibą w Warszawie, zwaną dalej "Agencją", działającą na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386), agencją płatniczą w rozumieniu ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. § 2. Zakres akredytacji udzielonej Agencji obejmuje realizację następujących zadań w ramach Wspólnej Polityki Rolnej: 1) prowadzenie interwencji mającej na celu stabilizację rynków rolnych; 2) administrowanie obrotem towarowym z zagranicą, w tym w szczególności w zakresie przyznawania refundacji przy wywozie do państw trzecich; 3) administrowanie kwotowaniem produkcji. § 3. Akredytacji, o której mowa w § 2, udziela się Agencji z dniem 1 maja 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przyjmowania przez urzędy skarbowe kaucji gwarancyjnej składanej przez podmioty, których przedmiotem działalności będzie dokonywanie zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym (Dz. U. Nr 76, poz. 714) Na podstawie art. 127 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 127 ust. 8 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przyjmuje się w trybie: 1) złożenia depozytu pieniężnego na rachunek pomocniczy w urzędzie skarbowym, którym kieruje, właściwy dla podmiotu składającego kaucję gwarancyjną w sprawach podatku od towarów i usług, naczelnik urzędu skarbowego; 2) złożenia gwarancji bankowych w urzędzie skarbowym, którym kieruje, właściwy dla podmiotu składającego kaucję gwarancyjną w sprawach podatku od towarów i usług, naczelnik urzędu skarbowego; 3) złożenia w urzędzie skarbowym, którym kieruje, właściwy dla podmiotu składającego kaucję gwarancyjną w sprawach podatku od towarów i usług, naczelnik urzędu skarbowego, imiennego świadectwa depozytowego wydanego przez bank lub dom maklerski, potwierdzającego dokonanie blokady obligacji Skarbu Państwa, w którym została zawarta klauzula określająca, że obligacje mogą być odblokowane za zgodą naczelnika urzędu skarbowego. § 2. 1. Naczelnik urzędu skarbowego wydaje podatnikowi potwierdzenie przyjęcia kaucji gwarancyjnej w formie pisemnej. 2. W przypadku kaucji gwarancyjnej w formie depozytu pieniężnego, naczelnik urzędu skarbowego wydaje potwierdzenie przyjęcia kaucji, o którym mowa w ust. 1, po przedstawieniu polecenia przelewu kwoty depozytu pieniężnego na rachunek urzędu skarbowego i po otrzymaniu dokumentu bankowego potwierdzającego wpływ środków pieniężnych na rachunek urzędu skarbowego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 kwietnia 2004 r. w sprawie wyrobów z metali szlachetnych (Dz. U. Nr 76, poz. 715) Na podstawie art. 5 oraz art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) próby dla wyrobów z metali szlachetnych; 2) wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby z metali szlachetnych zgłaszane do badania i cechowania, tryb zgłaszania, metody badania i cechowania tych wyrobów oraz wzory cech probierczych; 3) sposób postępowania z wyrobami z metali szlachetnych nieodpowiadającymi najniższej próbie ustalonej w rozporządzeniu; 4) przypadki, w których cecha probiercza może być zastąpiona w obrocie świadectwem badania. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 kwietnia 1993 r. Prawo probiercze; 2) wyrobach - należy przez to rozumieć wyroby jubilerskie wykonane z metali szlachetnych, w szczególności biżuterię, sztućce, wyroby korpusowe; 3) wytwórcach - należy przez to rozumieć producentów wyrobów z metali szlachetnych, rzemieślników oraz artystów złotników, którzy zgłosili znak imienny do ewidencji we właściwym miejscowo okręgowym urzędzie probierczym; 4) importerach - należy przez to rozumieć osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej dokonujące przywozu z zagranicy wyrobów w celu wprowadzenia ich do obrotu. § 3. W przypadkach określonych w rozporządzeniu organy administracji probierczej wydają opis urzędowy wyrobu lub przedmiotu wykonanego z metalu szlachetnego, zwany dalej "opisem", który zawiera w szczególności: 1) numer i datę zgłoszenia wyrobu; 2) nazwę wyrobu; 3) masę wyrobu; 4) wynik badania wyrobu; 5) podpis osoby sporządzającej opis. Rozdział 2 Próby dla wyrobów § 4. 1. Ustala się następujące próby dla: 1) wyrobów: a) platynowych - 0,950, b) palladowych - 0,850; 0,500, c) złotych - 0,960; 0,750; 0,585; 0,500; 0,375; 0,333, d) srebrnych - 0,925; 0,875; 0,830; 0,800; 2) półfabrykatów z metali szlachetnych, przeznaczonych do celów dentystycznych, zwanych dalej "materiałami dentystycznymi": a) korony platynowe - 0,950, b) korony złote - 0,916, c) odlewy złotych przęseł mostkowych i konstrukcji protez ruchomych - 0,833; 0,750, d) odlewy złotych klamer i drut złoty - 0,750, e) protezy stałe i ruchome: - ze stopu srebrno-palladowego - dla palladu - 0,333, - ze stopu srebrno-złoto-palladowego - dla palladu i złota razem - 0,302. 2. W wyrobach platynowych wykonanych ze stopu, w którym obok platyny występuje iryd i rod, jako zawartość platyny przyjmuje się łączną zawartość tych metali. 3. W materiałach dentystycznych wykonanych ze stopów złota, w których obok złota występuje platyna, iryd i rod, jako zawartość złota przyjmuje się łączną zawartość tych metali. 4. Przy określaniu zawartości metali szlachetnych w wyrobach i materiałach dentystycznych nie dopuszcza się żadnej tolerancji ujemnej. Rozdział 3 Wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby zgłaszane do badania i cechowania, oraz tryb zgłaszania § 5. Stop użyty do wytwarzania wyrobów, z wyjątkiem stopu stosowanego do wytwarzania drutu rdzeniowego, powinien być jednorodny, czyli w każdym miejscu, zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz, powinien wykazywać jednakową zawartość metalu szlachetnego. § 6. 1. Do łączenia elementów wyrobów złotych o próbie: 1) niższej niż 0,750 - powinno być stosowane lutowie o próbie co najmniej równej próbie wyrobu; 2) wyższej niż 0,750 - powinno być stosowane lutowie o próbie nie niższej niż 0,750. 2. Do łączenia elementów wyrobów: 1) platynowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna zawartość metali szlachetnych wynosi 0,800; 2) palladowych powinno być stosowane lutowie, w którym minimalna łączna zawartość metali szlachetnych wynosi 0,700; 3) srebrnych powinno być stosowane lutowie, którego minimalna próba wynosi 0,550. 3. Do łączenia elementów wyrobów łańcuszkowych złotych i srebrnych produkowanych maszynowo może być stosowane lutowie niezawierające metali szlachetnych, pod warunkiem że nie obniża to próby wyrobu. 4. Lutowie nie może być wykorzystywane do wzmacniania, obciążania, wypełniania lub dekoracji wyrobów. § 7. 1. Wyroby powinny być zgłaszane do badania i cechowania po wykonaniu podstawowych procesów produkcyjnych nadających im ostateczny kształt, aby umieszczone na nich cechy probiercze i znaki imienne wytwórców nie uległy zniekształceniu lub zatarciu podczas obróbki końcowej. 2. Wyroby ocechowane, poddane przeróbkom lub uzupełnieniom, na wniosek właściciela wyrobu mogą być zgłoszone przez wytwórcę dokonującego przeróbki lub uzupełnienia, do ponownego badania i cechowania. 3. Wyroby ocechowane, na których cechy probiercze zostały uszkodzone przy naprawie lub obróbce końcowej, powinny być zgłoszone do ponownego badania i cechowania przez dokonującego naprawy lub obróbki. 4. Wyroby nowo wytworzone mogą być zgłaszane bez kamieni. 5. Wyroby zgłaszane do badania i cechowania powinny być oczyszczone, posegregowane i niesplątane. § 8. Na wyrobie powinno być przewidziane miejsce do umieszczenia cech probierczych. § 9. 1. Wyroby powinny być zgłoszone do badania i cechowania ze wszystkimi częściami składowymi. 2. Wyroby niekompletne lub uszkodzone nie mogą być cechowane. 3. Wyroby, o których mowa w ust. 2, zwracane są zgłaszającemu wraz z opisem zawierającym dodatkowo informacje o brakujących elementach lub uszkodzeniach. § 10. 1. W skład wyrobów nie powinny wchodzić części wykonane z metali nieszlachetnych, z wyjątkiem: 1) elementów wyrobów, w których użycie metalu nieszlachetnego jest niezbędne ze względów technicznych lub konieczne dla nadania pożądanej wytrzymałości i sprężystości częściom składowym wyrobów; 2) elementów dekoracyjnych pod warunkiem, że użyty do dekoracji metal różni się barwą od metalu szlachetnego, z którego wykonano wyrób. 2. Części wykonane z metali nieszlachetnych powinny być oznaczone znakiem "met" albo "metal" przez wytwórcę lub organ administracji probierczej. 3. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na oznaczenie, o którym mowa w ust. 2, wyroby posiadające części z metalu nieszlachetnego nie mogą być cechowane. 4. Zegarki zawierające części mechaniczne, wykonane z metalu nieszlachetnego, i wyroby z elementami sprężynującymi oraz zapięciami magnetycznymi wykonanymi z metalu nieszlachetnego podlegają ocechowaniu bez konieczności spełniania wymagań, o których mowa w ust. 2. § 11. 1. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą następuje na podstawie zgłoszenia dokonanego w szczególności przez wytwórcę, importera albo ich upoważnionego przedstawiciela. 2. Badanie i oznaczenie wyrobu cechą probierczą może nastąpić na wniosek osoby fizycznej. § 12. 1. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechą probierczą następuje ustnie do komputerowego rejestru zgłoszeń. 2. Zgłoszenie wyrobu do badania i oznaczenia cechami probierczymi może nastąpić na podstawie karty identyfikacyjnej wydawanej wytwórcom i importerom przez urzędy probiercze, w których podczas przyjmowania wyrobów i ich wydawania stosuje się kody kreskowe. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno obejmować w szczególności: 1) imię i nazwisko zgłaszającego lub nazwę firmy; 2) adres zgłaszającego lub firmy; 3) numer PESEL lub numer paszportu zgłaszającego albo nadane w okręgowych urzędach probierczych numery ewidencyjne znaków imiennych lub importerów; 4) liczbę, masę i asortyment zgłaszanych wyrobów; 5) opis ewentualnych uszkodzeń wyrobów. 4. W rejestrze zgłoszeń wpisuje się dane, o których mowa w ust. 3, które powinny być potwierdzone własnoręcznym podpisem wnioskodawcy na wydruku z rejestru. 5. Podmioty, o których mowa w § 11 ust. 1, powinny dodatkowo podać deklarowaną próbę wyrobu oraz zalecenia co do postępowania z wyrobami podczas badania i cechowania. 6. Upoważniony przedstawiciel wytwórcy albo importera powinien dołączyć do zgłoszenia upoważnienie do reprezentowania go w sprawie związanej z cechowaniem wyrobu. § 13. 1. Pisemne potwierdzenie przyjętego zgłoszenia wyrobu, zawierające nadany kolejny numer i stwierdzenie daty wpływu, wydawane jest zgłaszającemu po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz po uiszczeniu opłaty probierczej. 2. Odbiór wyrobu następuje na podstawie pisemnego potwierdzenia, o którym mowa w ust.1, oraz po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość. § 14. W przypadku awarii systemu komputerowego oraz przy zgłaszaniu wyrobów do badania i cechowania poza stałymi siedzibami organów administracji probierczej, zgłoszenia dokonuje się na formularzu wydanym przez obwodowy urząd probierczy, w dwóch egzemplarzach. § 15. 1. Terminy zgłaszania większych partii wyrobów powinny być uzgodnione z naczelnikiem obwodowego urzędu probierczego lub jego zastępcą. 2. Termin odbioru wyrobów powinien być ustalony w porozumieniu ze zgłaszającym podczas przyjmowania wyrobów. Rozdział 4 Metody badania wyrobów § 16. 1. Do badania wyrobów stosuje się: 1) metody analityczne: a) metodę kupelacji - dla stopów złota, b) metodę wagową - dla stopów platyny i palladu, c) metodę potencjometryczną, metodę Volharda i metodę Gay Lussaca - dla stopów srebra; 2) metodę przybliżoną na kamieniu probierczym. 2. Pomocniczo przy przeprowadzaniu badania może być stosowana metoda fluorescencji rentgenowskiej oraz pomiar gęstości. 3. Metod, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do badania wyrobów poza stałymi siedzibami organów administracji probierczej. § 17. 1. Wyroby nowo wytworzone badane są metodami analitycznymi. 2. Wyroby pojedyncze używane badane są metodą przybliżoną na kamieniu probierczym. 3. W razie trudności w określeniu próby wyrobu pojedynczego używanego metodą przybliżoną na kamieniu probierczym wyrób bada się, za zgodą zgłaszającego, jedną z metod analitycznych. 4. Naczelnicy obwodowych urzędów probierczych lub osoby kierujące czynnościami probierczymi wykonywanymi poza stałymi siedzibami urzędów mogą wyrazić zgodę na określenie zawartości metali szlachetnych w wyrobach, o których mowa w ust. 1, metodą przybliżoną na kamieniu probierczym, jeżeli wyroby te wykonane są ze stopów, odpowiadających wzorcom stosowanym w urzędach probierczych. § 18. 1. W przypadku wyrobów, o których mowa w § 17 ust. 1, pobierane są ze zgłoszonej partii wyrobów próbki metalu szlachetnego, niezbędne do wykonania analiz i reprezentatywne dla stopu, z którego wykonana jest dana partia wyrobów. 2. Liczba pobranych próbek uzależniona jest od liczby, masy i rodzaju stopów, z których wykonana jest zgłaszana partia wyrobów. 3. W przypadku dołączenia do partii nowych wyrobów próbek stopu, z których wykonano wyroby, można poddać analizie te próbki bez potrzeby niszczenia gotowych wyrobów po wykazaniu metodą przybliżoną na kamieniu probierczym lub innymi metodami pomocniczymi, że próbka pochodzi z tego samego stopu. § 19. 1. W przypadku badania wyrobów ze złota lub platyny metodą analityczną zgłaszający, za pokwitowaniem, otrzymuje pozostałość metalu szlachetnego z analizy i niewykorzystaną część wyrobu. 2. W przypadku badania wyrobów ze srebra i palladu metodą analityczną zgłaszający, za pokwitowaniem, otrzymuje zwrot niewykorzystanej części wyrobu. Rozdział 5 Metody cechowania wyrobów oraz sposób postępowania z wyrobami nieodpowiadającymi najniższej dopuszczonej próbie i graficzne postacie cech probierczych § 20. 1. Cecha probiercza jest znakiem urzędowym, potwierdzającym wykonanie przez urząd probierczy badań określających zawartość metalu szlachetnego w wyrobie, informującym o wynikach tych badań. 2. Ustala się następujące rodzaje cech probierczych: 1) podstawową; 2) dodatkową; 3) pomocniczą; 4) główną. § 21. 1. Cecha probiercza podstawowa wskazuje rodzaj metalu szlachetnego i jego próbę, przy czym cechy podstawowe dla wyrobów ze stopu złota wskazują próbę cyframi: 1) 1 - dla próby 0,960; 2) 2 - dla próby 0,750; 3) 3 - dla próby 0,585; 4) 4 - dla próby 0,500; 5) 5 - dla próby 0,375; 6) 6 - dla próby 0,333. 2. Dla każdego rodzaju i każdej próby metalu szlachetnego stosowane są odrębne cechy podstawowe. § 22. 1. Cecha probiercza dodatkowa określa rodzaj metalu szlachetnego. 2. Cechę probierczą dodatkową łącznie z cechą podstawową stosuje się do uzupełniającego oznaczenia wyrobów z metali szlachetnych, gdy: 1) wyrób składa się z kilku połączonych ze sobą części z tego samego metalu szlachetnego - obecność cechy dodatkowej informuje o tym, że wszystkie elementy wyrobu odpowiadają umieszczonej próbie albo 2) w skład wyrobu wchodzą części wykonane z innych metali szlachetnych niż część zasadnicza wyrobu - obecność cechy dodatkowej wskazuje rodzaj metalu szlachetnego części niezasadniczej, przy czym próba tego metalu nie może być niższa niż określona zgodnie z § 4 ust.1 pkt 1. § 23. 1. Cechę probierczą pomocniczą stosuje się do potwierdzenia ważności krajowych cech probierczych umieszczonych zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie, gdy wyroby oznaczano. 2. Cecha pomocnicza umieszczana jest na wyrobie obok cechy podstawowej albo cechy dodatkowej. 3. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy pomocniczej. § 24. 1. Jeżeli powtórne badanie wyrobu oznaczonego krajowymi cechami probierczymi albo zagranicznymi cechami lub oznaczeniami probierczymi wykaże inną zawartość metalu szlachetnego, niż wynika to z umieszczonych na wyrobie cech, nie stosuje się cechy pomocniczej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy skasować znajdujące się na wyrobie cechy probiercze lub oznaczenia kasownikiem urzędowym, zwanym dalej "kasownikiem", i oznaczyć go ponownie, zgodnie z wynikiem badania. 3. Kasownik powinien być wykonany jak znak składający się z liter "XX" albo litery "X", którego wizerunek jest wykonany liniowo. 4. Cechy probiercze na wyrobach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie mogą być kasowane. § 25. Zgłaszający powinien być poinformowany o możliwości skasowania cech lub oznaczeń probierczych. § 26. 1. Cecha probiercza główna stosowana jest do oznaczania przedmiotów wymienionych w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy. 2. Dla wszystkich metali szlachetnych stosuje się jeden rodzaj cechy głównej. 3. Cecha główna jest stosowana łącznie z cechą dodatkową. 4. Zawartość metalu szlachetnego w przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinna być oznaczona liczbowo, w częściach tysięcznych. 5. Na przedmiotach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinny być dodatkowo umieszczone oznaczenia określające dzień, miesiąc oraz rok badania i numer zgłoszenia. 6. Oznaczenia, o których mowa w ust. 4-5, umieszczane są przy pomocy znaków zawierających cyfry od 0 do 9. 7. Cechy probiercze i oznaczenia powinny być umieszczone na zbadanym przedmiocie w następującej kolejności: 1) dzień, miesiąc i rok badania; 2) numer zgłoszenia; 3) cecha dodatkowa; 4) dokładna zawartość metalu szlachetnego; 5) cecha główna. 8. Oznaczenia powinny być umieszczone w jednym lub w dwóch wierszach. 9. W przypadkach uzasadnionych względami technicznymi urząd probierczy może ograniczyć liczbę znaków do oznaczeń określonych w ust. 7 pkt 3-5, umieszczonych w jednym wierszu. 10. Niezależnie od umieszczania cech i oznaczeń zgłaszającemu może być wydany opis. § 27. Jeżeli badanie wyrobu zgłoszonego do urzędu probierczego wykaże zawartość metalu szlachetnego wyższą od najniższej dopuszczonej próby, lecz niezgodną z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani z żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4: 1) oznacza się ten wyrób cechą odpowiadającą kolejnej niższej próbie oraz 2) wydaje się opis, w którym należy podać próbę zgodnie z wynikiem badania. § 28. 1. Każda część składowa wyrobu powinna odpowiadać jednej z prób, o których mowa w § 4. 2. Wyrób zgłoszony do badania i cechowania składający się z części odpowiadających różnym próbom tego samego metalu szlachetnego oznaczany jest cechą odpowiadającą najniższej stwierdzonej próbie. 3. Jeżeli pojedyncze, nadające się do wymiany elementy wyrobu, w szczególności lutowie, zapięcie, wykazują niższą próbę niż część zasadnicza wyrobu lub są wykonane z metalu nieszlachetnego, a wymiana tych elementów pozwoli na ocechowanie wyrobu próbą zgodną z wynikiem badania części zasadniczej, organ administracji probierczej może zgłaszającemu zwrócić wyrób wraz z opisem. 4. Po dokonaniu wymiany elementów, o których mowa w ust. 3, wyrób może być ocechowany. § 29. 1. Jeżeli zawartość metalu szlachetnego w wyrobach zgłaszanych do urzędów probierczych w celu badania i cechowania jest niższa od najniższej próby przewidzianej dla danego metalu i kategorii wyrobów, są one zwracane zgłaszającemu po oznaczeniu ich znakiem "MET" i skasowaniu kasownikiem cech probierczych, jeżeli wyroby te zostały wcześniej ocechowane. 2. Wizerunek znaku "MET" powinien być wykonany liniowo w prostokątnym obramowaniu z zaokrąglonymi narożami. 3. W przypadku wyrobów platynowych o próbie wyższej niż 0,800 oraz wyrobów, o których mowa w art. 8 ust.1 pkt 1 ustawy, zgłaszającemu wydaje się świadectwo badania. § 30. 1. Jeżeli względy techniczne nie pozwalają na bezpośrednie ocechowanie wyrobu albo gdy zachodzi obawa uszkodzenia go, cechy można umieścić na plombie połączonej z wyrobem w sposób uniemożliwiający odłączenie jej od wyrobu bez naruszenia cech. 2. W przypadkach, o których mowa w ust.1, należy wydać zgłaszającemu wyrób z opisem, przy czym informacja o masie wyrobu nie powinna uwzględniać masy plomby. § 31. Opis wizerunków oraz graficzne postacie cech probierczych określa załącznik do rozporządzenia. § 32. 1. Cechy probiercze określone w załączniku do rozporządzenia powinny być wykonane: 1) typy 1, 2, 3, 4, 5, 6, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 24 i 25 - z wizerunkiem wypukłym; 2) typy 18, 19, 20, 21, 22, 23 - z wizerunkiem liniowym; 3) typy 7, 8, 9 i 10 - z wizerunkiem wypukłym i liniowym. 2. Typy cech wykonane z wizerunkiem liniowym, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oznacza się literą "L" umieszczoną obok liczby określającej numer typu dla odróżnienia od cech tego samego typu wykonanych z wizerunkiem wypukłym. 3. Cechowania wyrobów z metali szlachetnych dokonuje się znacznikami probierczymi wykonanymi jako negatywy cech probierczych. Rozdział 6 Przypadki wydawania świadectw badania § 33. Świadectwa badania mogą być wydane w przypadkach: 1) wyrobów zawierających części z metali nieszlachetnych, jeżeli względy techniczne nie pozwalają na umieszczenie na nich znaku "met" albo "metal"; 2) wyrobów, w których zawartość metalu szlachetnego jest wyższa od najniższej dopuszczalnej próby, lecz niezgodna z próbą deklarowaną przez zgłaszającego ani żadną z prób ustalonych zgodnie z § 4, jeżeli umieszczenie cech probierczych obniży wartość artystyczną wyrobu; 3) wyrobów, których nie można ocechować bez uszkodzenia lub w których brak miejsca na umieszczenie cechy probierczej, a których nie można ocechować na plombie; 4) wyrobów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli ocechowanie może spowodować ich uszkodzenie. § 34. 1. Świadectwo badania powinno zawierać: 1) oznaczenie organu wydającego świadectwo, wraz z jego pieczęcią; 2) datę wydania świadectwa; 3) datę zgłoszenia wyrobu; 4) nazwę wyrobu; 5) masę wyrobu; 6) opis znajdujących się na wyrobie oznaczeń; 7) opis cech charakterystycznych wyrobu; 8) nazwę zastosowanej metody badania; 9) wyniki badań; 10) rodzaj metalu i próbę, której odpowiada wyrób; 11) podpis osoby upoważnionej do wydania świadectwa; 12) inne informacje, których podanie urząd probierczy uzna za wskazane. 2. Jeżeli świadectwo badania wydawane jest dla większej partii jednakowych lub podobnych wyrobów, należy podać liczbę sztuk i masę łączną tych wyrobów. 3. Do świadectwa badania można dołączyć wykonaną w urzędzie probierczym fotografię wyrobu lub przedmiotu. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 35. Wyroby zbadane i ocechowane krajowymi cechami probierczymi, stosowanymi przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, nie wymagają ponownego badania i cechowania przed wprowadzeniem do obrotu, jeżeli cechy te nie uległy zniszczeniu lub zatarciu. § 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 kwietnia 2004 r. (poz. 715) OPIS WIZERUNKÓW ORAZ GRAFICZNE POSTACIE CECH PROBIERCZYCH 1. Do cechowania wyrobów platynowych stosuje się: 1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę konia zwróconą w lewo, w obramowaniu prostokątnym ze ściętymi narożami lewego i dolnym prawego boku; z lewej strony rysunku głowy konia znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, a nad tym oznaczeniem próba platyny wyrażona w częściach tysięcznych - 950 (cecha typ 1); 2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę konia, jak pod literą a), w obramowaniu trójkąta równobocznego, ze ściętymi wierzchołkami (cecha typ 2). 2. Do cechowania wyrobów palladowych stosuje się: 1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę wyżła zwróconą w lewo, w obramowaniu prostokątnym; z lewej strony rysunku głowy znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, a nad tym oznaczeniem próba palladu wyrażona w częściach tysięcznych: 850; 500 (cechy typ 3, 4); 2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę wyżła, jak pod literą a), w obramowaniu kwadratowym ze ściętymi narożami (cecha typ 5). 3. Do cechowania wyrobów złotych stosuje się: 1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę rycerza z twarzą zwróconą w lewo, w obramowaniu sześciokątnym; z lewej strony rysunku głowy znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, a z prawej strony rysunku głowy - cyfry: 1, 2, 3, 4, 5, 6 odpowiadające próbom złota: 960, 750, 585, 500, 375, 333 (cechy typ 6, 7, 8, 9, 10, 11); 2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę rycerza zwróconą w lewo, w obramowaniu równobocznego sześciokąta (cecha typ 12). 4. Do cechowania wyrobów srebrnych stosuje się: 1) cechę podstawową, której wizerunek wyobraża głowę kobiety w chustce, z twarzą zwróconą w prawo, w obramowaniu prostokątnym z zaokrąglonymi narożami z prawej strony; z lewej strony rysunku głowy znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, a pod tym oznaczeniem próba srebra wyrażona w częściach tysięcznych: 925; 875; 830; 800 (cechy typ 13, 14, 15, 16); 2) cechę dodatkową, której wizerunek wyobraża głowę kobiety w chustce, z twarzą zwróconą w prawo, w obramowaniu w kształcie koła (cecha typ 17). 5. Do cechowania materiałów dentystycznych stosuje się: 1) cechę podstawową dla materiałów platynowych, której wizerunek wyobraża czaszę z wężem w obramowaniu w kształcie rozety czteroramiennej; z lewej strony rysunku czaszy znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, z prawej symbol platyny Pt, a pod czaszą próba platyny wyrażona w częściach tysięcznych - 950 (cecha typ 18); 2) cechę podstawową dla materiałów złotych według wzoru określonego w pkt 1, ze zmianą symbolu platyny Pt na symbol złota Au i oznaczeniem próby w częściach tysięcznych: 916 - dla złota barwnego, 833 i 750 - dla złota barwnego, białego i lutowia (cechy typ 19, 20, 21); 3) cechę podstawową stosuje się dla materiałów srebrno-palladowych i srebrno-złoto-palladowych, której wizerunek wyobraża głowę orła zwróconą w lewo w obramowaniu prostokątnym z zaokrąglonymi narożami; z prawej strony głowy orła znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego, a nad głową orła, wyrażone w częściach tysięcznych: próba palladu 333 - dla materiałów srebrno-palladowych oraz próba palladu i złota 302 - dla materiałów srebrno-złoto-palladowych (cechy typ 22, 23). 6. Do oznaczania wyrobów z metali szlachetnych poprzednio ocechowanych stosuje się cechę pomocniczą, której wizerunek wyobraża głowę sowy w obramowaniu w kształcie tarczy; u dołu znajduje się oznaczenie danego urzędu probierczego (cecha typ 24). 7. Do oznaczania przedmiotów platynowych, palladowych, złotych i srebrnych, wymienionych w art. 8 ust.1 pkt 6 ustawy, stosuje się cechę główną, której wizerunek wyobraża godło Rzeczypospolitej Polskiej w obramowaniu w kształcie koła; pod godłem znajdują się początkowe litery oznaczające dany urząd probierczy (cecha typ 25). 8. Oznaczenie urzędów probierczych określają następujące litery: 1) A - Białystok; 2) B - Bydgoszcz; 3) G - Gdańsk; 4) V - Wrocław; 5) K - Kraków; 6) Ł - Łódź; 7) P - Poznań; 8) W - Warszawa; 9) H - Chorzów; 10) Z - Częstochowa. 9. Graficzne postacie cech probierczych. 1) Dla wyrobów platynowych Ilustracja 2) Dla wyrobów palladowych Ilustracja 3) Dla wyrobów złotych Ilustracja 4) Dla wyrobów srebrnych Ilustracja 5) Dla materiałów dentystycznych Ilustracja 6) Pozostałe cechy Ilustracja Uwaga: Litery występujące w cechach określają urzędy probiercze: A - Białystok, B - Bydgoszcz, G - Gdańsk, H - Chorzów, K - Kraków, Ł - Łódź, P - Poznań, W - Warszawa, V - Wrocław, Z - Częstochowa 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1664. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie uchylenia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny kabla z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzącego z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 76, poz. 716) Na podstawie art. 74a ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. uchyla się cło antydumpingowe nałożone na kabel z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzący z Republiki Białorusi, ustanowione decyzją Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny kabla z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzącego z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych (M. P. Nr 25, poz. 523). § 2. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. traci moc decyzja Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny kabla z włókna syntetycznego z poliestrów, pochodzącego z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie uchylenia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny syntetycznych włókien ciętych z poliestrów, pochodzących z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 76, poz. 717) Na podstawie art. 74a ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. uchyla się cło antydumpingowe nałożone na syntetyczne włókna cięte z poliestrów, pochodzące z Republiki Białorusi, ustanowione decyzją Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny syntetycznych włókien ciętych z poliestrów, pochodzących z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych (M. P. Nr 25, poz. 524). § 2. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. traci moc decyzja Ministra Gospodarki z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem na polski obszar celny syntetycznych włókien ciętych z poliestrów, pochodzących z Republiki Białoruś, po cenach dumpingowych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) I MINISTRA KULTURY 2) z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu bibliotek i organizacji osób niewidomych lub ociemniałych oraz organizacji, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych (Dz. U. Nr 167, poz. 1753) Na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się: 1) wykaz bibliotek, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych, o których mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wykaz organizacji osób niewidomych lub ociemniałych oraz organizacji, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych, o których mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYKAZ BIBLIOTEK, KTÓRYCH CELEM STATUTOWYM JEST DZIAŁANIE NA RZECZ OSÓB NIEWIDOMYCH LUB OCIEMNIAŁYCH 1. Biblioteka Centralna Polskiego Związku Niewidomych, Warszawa 2. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. T. Mikulskiego, Wrocław 3. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Bydgoszcz 4. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Książnica Miejska im. M. Kopernika, Toruń 5. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego, Lublin 6. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Zielona Góra 7. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Gorzów Wlkp. 8. Miejska Biblioteka Publiczna, Skierniewice 9. Wojewódzka Biblioteka Publiczna, Kraków 10. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. E. Smolki, Opole 11. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna, Rzeszów 12. Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego, Białystok 13. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. J. Conrada-Korzeniowskiego, Gdańsk 14. Biblioteka Śląska, Katowice 15. Wojewódzka Biblioteka Publiczna, Kielce 16. Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. E. Sukertowej-Biedrawiny, Olsztyn 17. Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, Poznań 18. Książnica Pomorska im. St. Staszica, Szczecin ZAŁĄCZNIK Nr 2 WYKAZ ORGANIZACJI OSÓB NIEWIDOMYCH LUB OCIEMNIAŁYCH ORAZ ORGANIZACJI, KTÓRYCH CELEM STATUTOWYM JEST DZIAŁANIE NA RZECZ OSÓB NIEWIDOMYCH LUB OCIEMNIAŁYCH 1. Euro-Regionalne Stowarzyszenie Niewidomych, Słabowidzących i Ich Sympatyków "Pomorze" w Gdańsku 2. Fundacja Na Rzecz Dzieci Niewidomych i Niedowidzących w Krakowie 3. Fundacja Na Rzecz Osób Niewidomych Labrador - Pies Przewodnik w Poznaniu 4. Fundacja Na Rzecz Osób Niewidomych i Niepełnosprawnych "Pomóż i Ty" w Gdyni 5. Fundacja "Praca Dla Niewidomych" w Warszawie 6. Klub Inteligencji Niewidomej Rzeczypospolitej Polskiej we Wrocławiu 7. Lubelska Fundacja Pomocy Osobom Niewidomym i Słabowidzącym w Lublinie 8. Polski Związek Niewidomych 9. Polskie Towarzystwo Tyflologiczne w Krakowie 10. Regionalna Fundacja Pomocy Niewidomym w Chorzowie 11. Stowarzyszenie Dla Dzieci Słabo Widzących i Niewidomych "Razem Do Celu" w Dąbrowie Górniczej 12. Stowarzyszenie Kulturalne Niewidomych Teatr- Edukacja-Rehabilitacja w Gdańsku 13. Stowarzyszenie Na Rzecz Rehabilitacji Słabowidzących i Niewidomych w Warszawie 14. Stowarzyszenie Niewidomi Niewidomym w Olsztynie 15. Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Niewidomym i Niedowidzącym "Nadzieja" w Radomiu 16. Stowarzyszenie Przyjaciół Niewidomych i Słabowidzących w Poznaniu 17. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących "Bliżej Świata" w Lublinie 18. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących im. Wandy Szuman w Toruniu 19. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących "Promyk" w Łodzi 20. Stowarzyszenie Rodziców i Przyjaciół Dzieci Niewidomych i Słabowidzących "Tęcza" w Warszawie 21. Świętokrzyskie Stowarzyszenie Na Rzecz Dzieci i Młodzieży Niewidomej i Słabowidzącej w Kielcach 22. Towarzystwo Muzyczne im. Edwina Kowalika w Warszawie 23. Towarzystwo Opieki Nad Ociemniałymi w Laskach Warszawskich 24. Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym w Warszawie 25. Wielkopolskie Stowarzyszenie Niewidomych w Poznaniu 26. Wrocławskie Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci Niewidomych we Wrocławiu 27. Związek Niewidomych Rzeczypospolitej Polskiej w Krakowie 28. Związek Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie 1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432). 2) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 134, poz. 1430). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie warunków najmu lokali mieszkalnych pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych Policji (Dz. U. Nr 167, poz. 1754) Na podstawie art. 97 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje warunki najmu lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach będących własnością Skarbu Państwa pozostających w zarządzie jednostek organizacyjnych Policji, a także sposób obliczania czynszu najmu, prawa i obowiązki najemcy oraz wynajmującego, a także części składowe czynszu najmu i okoliczności wpływające na jego wysokość. § 2. 1. Umowę najmu lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku, o którym mowa w § 1, zawiera się na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez organ Policji właściwy w sprawie przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów. 2. Wynajmującym jest jednostka organizacyjna Policji, w której zarządzie pozostaje lokal lub kierownik jednostki administrującej budynkiem. § 3. 1. Najemca od dnia przekazania lokalu opłaca czynsz i opłaty niezależne od wynajmującego. Wysokość czynszu najmu określa się w umowie. 2. Czynsz najmu oblicza się, biorąc za podstawę stawkę czynszu za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego uchwaloną przez radę gminy właściwą terytorialnie dla miejsca położenia budynku mieszkalnego, z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową, a w szczególności: 1) położenie budynku; 2) położenie lokalu w budynku; 3) wyposażenie budynku i lokalu w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stan; 4) ogólny stan techniczny budynku. § 4. 1. Wynajmujący jest obowiązany do: 1) utrzymania w należytym stanie porządku i czystości pomieszczeń i urządzeń budynku, służących do wspólnego użytku mieszkańców oraz jego otoczenia; 2) dokonywania napraw budynku, jego pomieszczeń i urządzeń oraz przywrócenia poprzedniego stanu budynku uszkodzonego, niezależnie od przyczyn, z wyjątkiem pokrycia szkód powstałych z winy najemcy; 3) dokonywania napraw lokalu, napraw lub wymiany instalacji i elementów wyposażenia technicznego w zakresie nieobciążającym najemcy, a zwłaszcza: a) dokonywania napraw i wymiany wewnętrznych instalacji: wodociągowej, gazowej i ciepłej wody bez armatury i wyposażenia, a także napraw i wymiany wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania wraz z grzejnikami, instalacji elektrycznej, telefonicznej, anteny zbiorczej - z wyjątkiem osprzętu, b) dokonywania wymiany pieców grzewczych, stolarki okiennej i drzwiowej oraz podłóg, posadzek i wykładzin podłogowych, a także tynków. 2. W razie oddania w najem lokalu opróżnionego przez dotychczasowego najemcę, wynajmujący jest obowiązany wymienić całkowicie zużyte elementy wyposażenia. § 5. 1. Najemca jest obowiązany: 1) utrzymywać lokal we właściwym stanie technicznym i sanitarnym oraz przestrzegać porządku domowego; 2) dbać i chronić przed uszkodzeniem lub dewastacją części budynku przeznaczone do wspólnego korzystania, jak dźwigi osobowe, klatki schodowe, korytarze, pomieszczenia zsypów, inne pomieszczenia gospodarcze oraz otoczenie budynku. 2. Najemcę obciąża naprawa i konserwacja: 1) podłóg, posadzek, wykładzin podłogowych oraz ściennych okładzin ceramicznych, szklanych i innych; 2) okien i drzwi; 3) wbudowanych mebli, łącznie z ich wymianą; 4) trzonów kuchennych, kuchni i grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody, wanien, brodzików, mis klozetowych, zlewozmywaków i umywalek wraz z syfonami, baterii i zaworów czerpalnych oraz innych urządzeń sanitarnych, w które lokal jest wyposażony, łącznie z ich wymianą; 5) osprzętu i zabezpieczeń instalacji elektrycznej, z wyłączeniem wymiany przewodów oraz osprzętu anteny zbiorczej; 6) pieców węglowych i akumulacyjnych bądź wymiana zużytych elementów; 7) etażowego centralnego ogrzewania, a w przypadku gdy nie zostało ono zainstalowane na koszt wynajmującego - także jego wymiana; 8) przewodów odpływowych urządzeń sanitarnych aż do pionów zbiorczych, w tym niezwłoczne usuwanie ich niedrożności; 9) innych elementów wyposażenia lokalu poprzez: a) malowanie lub tapetowanie oraz naprawę uszkodzonych tynków ścian i sufitów, b) malowanie drzwi i okien od strony wewnętrznej, wbudowanych mebli, urządzeń kuchennych, sanitarnych i grzewczych, w celu ich zabezpieczenia przed korozją. § 6. Przed wydaniem lokalu najemcy sporządza się protokół, który określa stan techniczny i stopień zużycia znajdujących się w nim instalacji i urządzeń. Protokół stanowi podstawę rozliczeń przy zwrocie lokalu. § 7. Najemca może wprowadzić w lokalu ulepszenia tylko za zgodą wynajmującego i na podstawie pisemnej umowy określającej sposób rozliczeń z tego tytułu. § 8. 1. Po zakończeniu okresu najmu i opróżnieniu lokalu najemca jest obowiązany odnowić lokal i dokonać obciążających go napraw, a także zwrócić wynajmującemu równowartość zużytych elementów wyposażenia technicznego, wymienionych w § 5 ust. 2 pkt 4, które znajdowały się w lokalu w chwili przekazania go najemcy. 2. Jeżeli najemca w okresie najmu dokonał wymiany niektórych elementów wyposażenia lokalu, przysługuje mu zwrot kwoty odpowiadającej różnicy ich wartości pomiędzy stanem istniejącym w dniu objęcia lokalu oraz w dniu jego opróżnienia. Należne kwoty oblicza się według cen obowiązujących w dniu rozliczenia. 3. Wynajmujący może żądać usunięcia ulepszeń wprowadzonych przez najemcę z naruszeniem § 7 i przywrócenia stanu poprzedniego, jeżeli nie naruszy to substancji lokalu, albo ulepszenia zatrzymać za zwrotem ich wartości, uwzględniającej stopień zużycia według stanu na dzień opróżnienia lokalu. § 9. W przypadkach nieuregulowanych w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 3)) i ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733, z późn. zm. 4)). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959 i Nr 162, poz. 1692. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 168, poz. 1383, z 2003 r. Nr 113, poz. 1069 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Diecezjalnemu Centrum Służby Rodzinie i Życiu (Dz. U. Nr 167, poz. 1755) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Diecezjalne Centrum Służby Rodzinie i Życiu" z siedzibą w Sosnowcu, erygowanej przez Biskupa Sosnowieckiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Polskiemu Towarzystwu Teologicznemu (Dz. U. Nr 167, poz. 1756) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Polskie Towarzystwo Teologiczne" z siedzibą w Krakowie, erygowanej przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 12 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania w sprawach o uznanie za repatrianta (Dz. U. Nr 167, poz. 1757) Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 532) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie postępowania w sprawach o uznanie za repatrianta (Dz. U. Nr 22, poz. 260) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji, zwanej dalej "ustawą", zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej i przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi, albo"; 2) w § 4: a) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu, 2) zaświadczenie, że pobierała naukę w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi, oraz odpis dyplomu,", b) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) poświadczoną urzędowo kopię karty pobytu,"; 3) użyty w § 5, w § 6 ust. 1 i 2 oraz w § 7 wyraz "niepełnoletniego" zastępuje się wyrazem "małoletniego". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie uchylenia ostatecznego środka ochronnego w postaci opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. U. Nr 76, poz. 718) Na podstawie art. 35a ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. uchyla się ostateczny środek ochronny w postaci opłaty celnej dodatkowej nałożony na elektryczne żelazka do prasowania, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, ustanowiony decyzją Ministra Gospodarki z dnia 4 października 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w postaci opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (M. P. Nr 32, poz. 666). § 2. Z dniem 30 kwietnia 2004 r. traci moc decyzja Ministra Gospodarki z dnia 4 października 2000 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego środka ochronnego w postaci opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny elektrycznych żelazek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 123, poz. 1352, z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz. U. Nr 76, poz. 719) Na podstawie art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz. U. Nr 5, poz. 34) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. W przypadku przesyłek z zadeklarowaną wartością i przekazów pocztowych przekraczających graniczną wartość przesyłki lub przekazu pocztowego, doręczenie może być dokonane poprzez pozostawienie zawiadomienia o nadejściu przesyłki lub przekazu wraz z informacją o miejscu i terminie odbioru."; 2) w § 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przemieszczania paczek pocztowych zawierających: 1) pszczoły lub pisklęta ptactwa domowego, jeżeli nadawca zabezpieczył przesyłkę w sposób gwarantujący utrzymanie funkcji życiowych przemieszczanych zwierząt; 2) próbki z mlekiem, jeżeli nadawca umieścił je w nietłukącym się opakowaniu i zabezpieczył przed wylaniem zawartości. Do paczek, o których mowa w pkt 1 i 2, stosuje się przepisy § 24 i 42.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 19 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 167, poz. 1758) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) i art. 4 ustawy z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1933 r. Nr 24, poz. 202), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325), 2) ustawą z dnia 8 listopada 1990 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 79, poz. 466), 3) ustawą z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600), 4) ustawą z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 45, poz. 198) - ujętych w obwieszczeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 maja 1996 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 54, poz. 245), 5) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939), 6) ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), 7) ustawą z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy - Ordynacja podatkowa - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 16, poz. 166), 8) ustawą z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), 9) ustawą z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175), 10) ustawą z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466), 11) ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 19 lipca 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 54 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych (Dz. U. Nr 41, poz. 325), który stanowi: "Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1989 r."; 2) art. 2 ustawy z dnia 8 listopada 1990 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 79, poz. 466), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 27 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600), który stanowi: "Art. 27. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 15, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."; 4) art. 2 i 4 ustawy z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 45, poz. 198), które stanowią: "Art. 2. 1. Zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji w spółce handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują ważność. 2. Cudzoziemcy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy są, bez zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych, udziałowcami lub akcjonariuszami kontrolowanej spółki handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości, złożą, w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, wniosek o wydanie zezwolenia." "Art. 4. Ustawa wchodzi wżycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 5) art. 194 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939), który stanowi: "Art. 194. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 6) art. 150 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), który stanowi: "Art. 150. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 26, art. 128 pkt 2, art. 139 pkt 1 i 10, art. 145 ust. 2 i 4, art. 146 ust. 2 i 4 oraz art. 147 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, i art. 34 pkt 1, art. 36 pkt 23, art. 48 pkt 1 i 3, art. 84, art. 97 pkt 1-3, 5-10 i 12-36 oraz art. 139 pkt 9 lit. a), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r."; 7) art. 3 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy - Ordynacja podatkowa - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 16, poz. 166), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 102 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który stanowi: "Art. 102. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 28-81, art. 82 pkt 1 i 6 oraz art. 83-99 wchodzą w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r."; 9) art. 167 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175), który stanowi: "Art. 167. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem art. 50 ust. 3 i 4, art. 51 ust. 3 i art. 162, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 10) art. 3 i 5 ustawy z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466), które stanowią: "Art. 3. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Zezwolenia i promesy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane. 3. Jeżeli otwarcie spadku nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, termin, o którym mowa w dotychczasowym art. 7 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, oblicza się w wymiarze określonym w tym przepisie w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą." "Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 1 pkt 12 oraz pkt 13 lit. b i c, które stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 11) art. 331 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546), który stanowi: "Art. 331. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem przepisów art. 32 ust. 2, art. 33, art. 34, art. 54 ust. 5, art. 61 ust. 2 i 3, art. 71 pkt 2, art. 89 ust. 6 i 7, art. 226 ust. 1 pkt 6, art. 228 ust. 7, art. 236 ust. 2 oraz działu XII, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: J. Oleksy Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 lipca 2004 r. (poz. 1758) USTAWA z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców Art. 1. 1. 1) Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia. Zezwolenie jest wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi. 1a. 1) Sprzeciw, o którym mowa w ust. 1, jest wyrażany, w drodze postanowienia, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek organu, któremu przysługuje prawo sprzeciwu, przedłuża termin na jego wniesienie do 2 miesięcy od dnia doręczenia wystąpienia ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 1b. 2) Odmowa wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. 2. 3) Cudzoziemcem w rozumieniu ustawy jest: 1) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego; 2) osoba prawna mająca siedzibę za granicą; 3) nieposiadająca osobowości prawnej spółka osób wymienionych w pkt 1 lub 2, mająca siedzibę za granicą, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państw obcych; 4) osoba prawna i spółka handlowa nieposiadająca osobowości prawnej mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kontrolowana bezpośrednio lub pośrednio przez osoby lub spółki wymienione w pkt 1, 2 i 3. 3. 4) W przypadku spółki handlowej za kontrolowaną, w rozumieniu ustawy, uważa się spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub pośrednio powyżej 50 % głosów na zgromadzeniu wspólników lub na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik, użytkownik lub na podstawie porozumień z innymi osobami, albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów art. 4 § 1 pkt 4 lit. b lub c, lub e ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276). 4. Nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy jest nabycie prawa własności nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego, na podstawie każdego zdarzenia prawnego. 5. 5) Nabyciem drugiego domu w rozumieniu przepisów ustawy jest nabycie przez cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1, nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową lub na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, która nie będzie stanowić stałego miejsca zamieszkania cudzoziemca. Nie dotyczy to nabycia samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492). Art. 1a. 6) 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jest wydawane na wniosek cudzoziemca, jeżeli: 1) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także nie sprzeciwiają się temu względy polityki społecznej i zdrowia społeczeństwa; 2) wykaże on, że zachodzą okoliczności potwierdzające jego więzi z Rzecząpospolitą Polską. 2. Okolicznościami potwierdzającymi więzi cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską mogą być w szczególności: 1) posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia; 2) zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej; 3) posiadanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się; 4) członkostwo w organie zarządzającym przedsiębiorców wymienionych w art. 1 ust. 2 pkt 4; 5) wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego. 3. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy i jego statusu prawnego; 2) oznaczenie nabywanej nieruchomości; 3) oznaczenie zbywcy; 4) określenie formy prawnej nabycia nieruchomości; 5) informację o celu i możliwości nabycia nieruchomości. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia jest obowiązany dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności wskazane we wniosku oraz okoliczności, o których mowa w ust. 2, a także inne dokumenty umożliwiające ustalenie prawidłowości nabycia nieruchomości. 5. Powierzchnia nieruchomości nabytych przez cudzoziemca w celu zaspokojenia jego potrzeb życiowych nie może przekroczyć 0,5 ha, zaś w przypadku określonym w ust. 2 pkt 5 powinna być uzasadniona rzeczywistymi potrzebami wynikającymi z charakteru wykonywanej działalności gospodarczej. 6. Nabycie nieruchomości rolnych przez cudzoziemców następuje dodatkowo, z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592). Art. 2. 1. Minister Spraw Wewnętrznych 7) przed wydaniem decyzji w sprawie zezwolenia może: 1) zażądać przedstawienia dowodów i informacji niezbędnych do rozpatrzenia wniosku oraz do dokonania sprawdzenia, o którym mowa w pkt 2; 2) 8) dokonać, także przy pomocy właściwych organów administracji rządowej, sprawdzenia, czy nabycie nieruchomości przez cudzoziemca nie spowoduje zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego, a także czy będzie ono zgodne z interesem państwa. 2. Minister Spraw Wewnętrznych 7) może w zezwoleniu określić dla cudzoziemca zamierzającego nabyć nieruchomość specjalne warunki, od których spełnienia będzie uzależniona możliwość jej nabycia. Art. 2a. 9) Minister właściwy do spraw wewnętrznych może zwracać się do innych niż określone w art. 2 ust. 1 pkt 2 organów administracji publicznej, organizacji zawodowych i instytucji państwowych o wyrażenie opinii oraz przekazanie dokumentów i informacji, w szczególności zawartych w ewidencji gruntów i budynków, niezbędnych do realizacji zadań, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 3e oraz w art. 8 ust. 4. Art. 3. 1. Zezwolenie powinno określać w szczególności: 1) 10) osobę nabywcy i zbywcy; 2) przedmiot nabycia; 3) 11) specjalne warunki, w sytuacji określonej w art. 2 ust. 2. 2. 12) Zezwolenie jest ważne dwa lata od dnia wydania. Art. 3a. Decyzję w sprawie zezwolenia na nabycie nieruchomości położonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustanowionej na podstawie odrębnych przepisów, wydaje się w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku przez stronę. Art. 3b. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia umarza się, gdy wystąpi o to cudzoziemiec, na którego wniosek je wszczęto, a także gdy właściciel lub wieczysty użytkownik nieruchomości oświadczy, że nie zamierza jej zbyć na rzecz cudzoziemca ubiegającego się o zezwolenie. Art. 3c. Organ wydający decyzję lub postanowienie w postępowaniu toczącym się na podstawie przepisów ustawy może odstąpić od uzasadnienia faktycznego, jeżeli wymaga tego obronność lub bezpieczeństwo państwa. Art. 3d. 1. Cudzoziemiec zamierzający nabyć nieruchomość może ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej "promesą". Do promesy stosuje się odpowiednio przepisy art. 1-3c. 2. 13) Promesa jest ważna rok od dnia wydania. 3. 14) Promesa może być wydana również na wniosek założycieli podmiotu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4. 4. W okresie ważności promesy nie można odmówić wydania zezwolenia, chyba że uległ zmianie stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Art. 3e. 15) 1. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także każda inna czynność prawna dotycząca udziałów lub akcji wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli w ich wyniku spółka będąca właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną. 2. Nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli spółka ta jest spółką kontrolowaną, a udziały lub akcje nabywa lub obejmuje cudzoziemiec niebędący udziałowcem lub akcjonariuszem spółki. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą przypadków, gdy akcje spółki zostały dopuszczone do publicznego obrotu albo spółka jest właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości określonej w art. 8 ust. 1 pkt 1, 1a i 5, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3. 4. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy art. 1-3d stosuje się odpowiednio. 5. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien oprócz informacji, o których mowa w art. 1a ust. 3 pkt 1 i 3, zawierać dodatkowo: 1) oznaczenie spółki, której udziały (akcje) są nabywane, obejmowane albo są przedmiotem innej czynności prawnej; 2) oznaczenie spółki, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów (akcji) albo innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) innej spółki handlowej stanie się spółką kontrolowaną; 3) określenie nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały (akcje) są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców; 4) określenie sposobu nabycia lub objęcia udziałów (akcji) bądź innej czynności prawnej dotyczącej udziałów (akcji) w spółce, na skutek której spółka będąca właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną. Art. 3f. 16) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje dokumentów, o których mowa w art. 1a ust. 4, 2) szczegółowe informacje dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku, 3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń - uwzględniając zróżnicowany zakres informacji i dokumentów składanych przez cudzoziemców, o których mowa w art. 1 ust. 2. Art. 4. 17) Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia Sejmowi corocznie, w terminie do dnia 31 marca, szczegółowe sprawozdanie z realizacji ustawy, a w szczególności o liczbie udzielonych zezwoleń, rodzaju i obszarze oraz terytorialnym rozmieszczeniu nieruchomości, których one dotyczą, a także liczbie decyzji odmawiających udzielenia zezwolenia. Art. 5. Bez przedstawienia zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych 7), a w przypadku ustanowienia w zezwoleniu specjalnych warunków - także dowodu z dokumentu urzędowego o ich spełnieniu, nie można dokonywać czynności prawnych oraz wpisów prawa własności i prawa użytkowania wieczystego. Art. 5a. (uchylony). 18) Art. 6. 1. Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wbrew przepisom ustawy jest nieważne. 2. 19) W razie nabycia nieruchomości wbrew przepisom ustawy, o nieważności nabycia orzeka sąd także na żądanie, właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marszałka województwa lub wojewody albo na żądanie ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nabycia lub objęcia udziałów lub akcji w spółce handlowej wbrew przepisom art. 3e, z tym że żądanie, o którym mowa w ust. 2, zgłosić może także każdy udziałowiec lub akcjonariusz spółki. Art. 7. 1. 20) Przepisów ustawy nie stosuje się do przekształcenia spółki handlowej w rozumieniu przepisów tytułu IV działu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do nabycia nieruchomości w drodze dziedziczenia przez osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego. Jeżeli prawo ojczyste spadkodawcy nie przewiduje dziedziczenia ustawowego, w tym zakresie stosuje się prawo polskie. 3. 21) Jeżeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie wniosku złożonego w ciągu dwóch lat od dnia otwarcia spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy. 4. 22) Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do udziałów lub akcji spółki handlowej będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. 23) Przepisów ustawy nie stosuje się do funduszu inwestycyjnego zamkniętego oraz specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego stosującego zasady i ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszu inwestycyjnego zamkniętego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546). Art. 7a. (uchylony). 24) Art. 8. 1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 3: 1) nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali; 1a) 25) nabycie samodzielnego lokalu użytkowego o przeznaczeniu garażowym lub udziału w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości lub samodzielnego lokalu mieszkalnego; 2) 26) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się; 3) 26) nabycie przez cudzoziemca, będącego małżonkiem obywatela polskiego i zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się, nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić będą wspólność ustawową małżonków; 4) nabycie przez cudzoziemca nieruchomości, jeżeli w dniu nabycia jest uprawniony do dziedziczenia ustawowego po zbywcy nieruchomości, a zbywca nieruchomości jest jej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem co najmniej 5 lat; 5) 27) nabycie przez podmiot, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4, na jego cele statutowe, nieruchomości niezabudowanych, których łączna powierzchnia w całym kraju nie przekracza 0,4 ha na obszarze miast; 6) 28) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca, będącego bankiem i jednocześnie wierzycielem hipotecznym, w trybie przejęcia nieruchomości na własność w wyniku bezskutecznej licytacji w postępowaniu egzekucyjnym; 7) 29) nabycie lub objęcie przez bank będący osobą prawną określoną w art. 1 ust. 2 pkt 4 akcji lub udziałów w spółce, o której mowa w art. 3e, w związku z dochodzeniem przez ten bank roszczeń wynikających z dokonanych czynności bankowych. 2. 30) Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z wyjątkiem nabycia: 1) nieruchomości rolnych i leśnych, przez okres 12 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; 2) drugiego domu, przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. 2a. 31) Nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia przez cudzoziemców, będących obywatelami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego w okresach określonych w ust. 2, w przypadku: 1) nabycia nieruchomości rolnych położonych: a) w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubuskim, opolskim, pomorskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim, zachodniopomorskim - po upływie 7 lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) w województwach: lubelskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, podkarpackim, podlaskim, śląskim, świętokrzyskim - po upływie 3 lat od dnia zawarcia umowy dzierżawy z datą pewną, jeżeli przez ten okres osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) nabycia drugiego domu: a) jeżeli nabywca legalnie, nieprzerwanie zamieszkuje co najmniej 4 lata na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub b) w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług turystycznych. 2b. 31) Obywatele państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, będący w dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej udziałowcami lub akcjonariuszami spółek handlowych z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mogą do okresów dzierżawy, o których mowa w ust. 2a pkt 1, zaliczyć okres dzierżawy nieruchomości rolnej przez spółkę, jeżeli przez ten okres, będąc udziałowcami lub akcjonariuszami spółki, osobiście prowadzili na tej nieruchomości działalność rolniczą oraz legalnie zamieszkiwali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. 32) Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do nieruchomości położonych w strefie nadgranicznej oraz gruntów rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha. 4. 33) Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr nieruchomości, udziałów i akcji, nabytych lub objętych przez cudzoziemców bez zezwolenia w przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 2a, oraz rejestr nieruchomości, udziałów i akcji nabytych lub objętych przez cudzoziemców na podstawie wymaganych zezwoleń, o których mowa w art. 1 ust. 1 oraz w art. 3e ust. 1 i 2. 5. 34) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania i szczegółowe zasady prowadzenia rejestrów, o których mowa w ust. 4. Art. 8a. 35) 1. Notariusz przesyła ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia, wypis z aktu notarialnego, mocą którego cudzoziemiec nabył lub objął nieruchomość, udziały lub akcje w spółce, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości. 2. 36) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sądu, jeżeli nabycie nieruchomości nastąpiło na podstawie prawomocnego orzeczenia oraz gdy nabycie lub objęcie udziałów lub akcji podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców. Art. 9. (uchylony). 37) Art. 10. Ustawa niniejsza nabiera mocy obowiązującej w 8 dni po jej ogłoszeniu. 38) 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2004 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 49, poz. 466), która weszła w życie z dniem 26 kwietnia 2004 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz ustawy - Ordynacja podatkowa - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 16, poz. 166), która weszła w życie z dniem 24 marca 2001 r. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 5) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 6) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 7) Obecnie: minister właściwy do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 9) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 14) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 16) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; uchylony przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.; ze zmianą wprowadzoną przez art. 28 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który wszedł w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r., zgodnie z art. 102 tej ustawy. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 22) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 23) Dodany przez art. 300 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 24) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; uchylony przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 25) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 149 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175), która weszła w życie z dniem 1 września 2003 r. 27) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 28) Dodany przez art. 186 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1998 r. 29) Dodany przez art. 186 pkt 2 ustawy, o której mowa w od nośniku 28; ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 31) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 19 jako pierwsza. 35) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 19 jako pierwsza. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 37) Przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 marca 1996 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 45, poz. 198), która weszła w życie z dniem 4 maja 1996 r. 38) Ustawa została ogłoszona w dniu 12 kwietnia 1920 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 13 lipca 2004 r. sygn. akt K 20/03 (Dz. U. Nr 167, poz. 1759) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski, Wiesław Johann, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 13 lipca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie, że: I 1. Art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) art. 24j ust. 1, 2 i 6, 2. art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) w zakresie wprowadzającym do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, ze zm.) art. 25e ust. 1 i 2, 3. art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) w zakresie wprowadzającym do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, ze zm.) art. 27e ust. 1 i 2, są niezgodne z art. 2, art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, II 1. Art. 1 pkt 1 lit. a, b, c ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) art. 24f ust. 1a, ust. 2 i ust. 4, 2. art. 3 pkt 1, 2 i 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.), 3. art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, ze zm.) art. 25b, 4. art. 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) w części wprowadzającej do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, ze zm.) art. 27b oraz 5. art. 9, 6. art. 10, 7. art. 11, 8. art. 12 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806, ze zm.) są niezgodne z art. 2 i art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. orzeka: I 1. Art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203) art. 24j ust. 1, 2 i 6, w części, w jakiej przepisy te dotyczą wstępnych, zstępnych oraz rodzeństwa radnego, wójta, zastępcy wójta, sekretarza gminy, skarbnika gminy, kierownika jednostki organizacyjnej gminy, osoby zarządzającej i członka organu zarządzającego gminną osobą prawną oraz osoby wydającej decyzje administracyjne w imieniu wójta, 2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25e ust. 1 i 2, w części, w jakiej przepisy te dotyczą wstępnych, zstępnych oraz rodzeństwa radnego, członka zarządu powiatu, sekretarza powiatu, skarbnika powiatu, kierownika jednostki organizacyjnej powiatu, osoby zarządzającej i członka organu zarządzającego powiatową osobą prawną oraz osoby wydającej decyzje administracyjne w imieniu starosty, 3. art. 5 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1206) art. 27e ust. 1 i 2, w części, w jakiej przepisy te dotyczą wstępnych, zstępnych oraz rodzeństwa radnego, członka zarządu województwa, skarbnika województwa, kierownika wojewódzkiej samorządowej jednostki organizacyjnej, osoby zarządzającej i członka organu zarządzającego wojewódzką osobą prawną oraz osoby wydającej decyzje administracyjne w imieniu marszałka województwa, są niezgodne z art. 2 oraz z art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Przepisy, o których mowa w pkt 1, 2 i 3, w części, w jakiej dotyczą małżonków osób w nich wskazanych, są zgodne z art. 2 oraz z art. 47 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. II 1. Art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203) art. 24f ust. 1a, 2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25b ust. 1, 2 i 5, 3. art. 5 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1206) art. 27b ust. 1, 2 i 5, 4. art. 9 ustawy, o której mowa w pkt 1, są zgodne z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. III 1. Art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203) art. 24f ust. 2, 2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25b ust. 3, 3. art. 5 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1206) art. 27b ust. 3, są zgodne z art. 2 oraz nie są niezgodne z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. IV 1. Art. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1203) art. 24f ust. 4, w części, w jakiej dotyczy małżonków osób wskazanych w art. 24f ust. 2, 2. art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) art. 25b ust. 4, w części, w jakiej dotyczy małżonków osób wskazanych w art. 25b ust. 3, 3. art. 5 ustawy, o której mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim wprowadza do ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055 i Nr 116, poz. 1206) art. 27b ust. 4, w części, w jakiej dotyczy małżonków osób wskazanych w art. 27b ust. 3, są niezgodne z art. 2 oraz nie są niezgodne z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. V Art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) są zgodne z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. VI Art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) nie jest niezgodny z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Ponadto postanawia: umorzyć postępowanie w zakresie badania zgodności art. 10, art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) z art. 2 oraz z art. 22 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji z powodu zbędności orzekania. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 13 lipca 2004 r. sygn. akt P 20/03 (Dz. U. Nr 167, poz. 1760) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Ciemniewski - przewodniczący, Wiesław Johann, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 5 lipca 2004 r.: 1) pytania prawnego Sądu Okręgowego w Koszalinie I Wydział Cywilny, co do zgodności: - art. 83d ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602, z późn. zm.) z art. 32 Konstytucji, - art. 84d tejże ustawy z art. 2 Konstytucji, - art. 84a ust. 5 tejże ustawy z art. 176 Konstytucji, 2) pytania prawnego Sądu Okręgowego w Łodzi Ośrodek Zamiejscowy w Sieradzu XIV Wydział Cywilny, co do zgodności art. 84d ust. 1 zd. drugie ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602, z późn. zm.) z art. 32, art. 46 i art. 64 Konstytucji, orzeka: I 1. Art. 83d ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) jest zgodny z art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 84a ust. 5 ustawy powołanej w pkt 1 jest zgodny z art. 176 Konstytucji. 3. Art. 84d ust. 1 ustawy powołanej w pkt 1 jest zgodny z art. 2 i z art. 46 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 32 i art. 64 Konstytucji. 4. Art. 84d ust. 2-4 ustawy powołanej w pkt 1 jest niezgodny z art. 2 i z art. 46 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 32 i z art. 64 Konstytucji. II Art. 84d ust. 2 i ust. 4 ustawy powołanej w pkt I. 1 traci moc obowiązującą z dniem 31 marca 2005 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 14 lipca 2004 r. sygn. akt SK 8/03 (Dz. U. Nr 167, poz. 1761) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marian Grzybowski - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 8 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Jana Kokolusa o zbadanie zgodności art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz. U. Nr 54, poz. 243 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94) z art. 2 i art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: I Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz. U. Nr 54, poz. 243 oraz z 1964 r. Nr 16, poz. 94) jest zgodny z art. 2 oraz z art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych dla handlu i przy przywozie świeżego mięsa drobiowego 2) (Dz. U. Nr 76, poz. 720) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne dla handlu i przy przywozie świeżego mięsa drobiowego, włącznie z zapakowanym próżniowo lub w kontrolowanej atmosferze, niepoddanego żadnym zabiegom, z wyłączeniem chłodzenia lub zamrożenia w celu konserwacji, zwanego dalej "świeżym mięsem drobiowym". § 2. 1. Świeże mięso drobiowe, będące przedmiotem handlu, pozyskuje się z drobiu, który: 1) przebywał na terytorium Unii Europejskiej od czasu wylęgu lub został przywieziony z państw trzecich zgodnie z przepisami w sprawie wymagań weterynaryjnych w handlu drobiem i produktami niejadalnymi; 2) pochodzi z gospodarstw, które: a) ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami związanymi ze zwalczaniem chorób drobiu, b) nie znajdują się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym wysoce zjadliwą grypą ptaków (d. pomorem drobiu) lub rzekomym pomorem drobiu; 3) nie miał kontaktu podczas transportu do rzeźni z drobiem zakażonym wysoce zjadliwą grypą ptaków (d. pomorem drobiu) lub rzekomym pomorem drobiu; 4) pochodzi z rzeźni, w której w czasie uboju nie stwierdzono przypadku wystąpienia wysoce zjadliwej grypy ptaków (d. pomoru drobiu) lub rzekomego pomoru drobiu; 5) jest oznakowany zgodnie z przepisami w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego. 2. Niedopuszczalny jest transport, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, przez terytorium uznane za zakażone wysoce zjadliwą grypą ptaków (d. pomorem drobiu) lub rzekomym pomorem drobiu, z wyłączeniem przypadku gdy transport odbywa się głównymi lądowymi szlakami komunikacyjnymi. 3. Niedopuszczalny jest handel świeżym mięsem drobiowym w przypadku wystąpienia podejrzenia zakażenia tego mięsa znajdującego się w rzeźni, zakładzie rozbioru lub chłodni składowej albo podczas transportu. § 3. Przepisów § 2 nie stosuje się do świeżego mięsa drobiowego: 1) stanowiącego część bagażu osobistego podróżnych, przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez te osoby; 2) wysyłanego jako małe paczki i przeznaczonego dla osób fizycznych, niesprowadzanego przez te osoby do celów handlowych; 3) przeznaczonego do spożycia przez załogę i pasażerów w środkach transportu komunikacji międzynarodowej. § 4. 1. Świeże mięso drobiowe niespełniające wymagań, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 i 4 oraz § 2 ust. 3, umieszcza się wyłącznie na rynku krajowym i znakuje w sposób określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego, przy czym znak weterynaryjny przestemplowuje się dodatkowo znakiem składającym się z 2 linii prostych przecinających się pod kątem prostym, z punktem skrzyżowania w środku pieczęci tak, aby informacja na nim umieszczona była czytelna. 2. Mięso, o którym mowa w ust. 1, pozyskuje się, poddaje rozbiorowi, transportuje i przechowuje oddzielnie lub w innym czasie niż mięso będące przedmiotem handlu na terytorium Unii Europejskiej. 3. Mięso, o którym mowa w ust. 1, może zostać użyte do produkcji produktów mięsnych mogących być przedmiotem handlu, jeżeli produkty te w czasie produkcji zostały poddane jednej z metod obróbki, określonych w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dla handlu świeżym mięsem i produktami mięsnymi. 3) § 5. W przypadku wystąpienia rzekomego pomoru drobiu, świeże mięso drobiowe znakuje się w sposób określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego 4), jeżeli mięso to nie zostało pozyskane z drobiu, który: 1) pochodzi z gospodarstw położonych w obszarze zagrożonym, nieznajdujących się w obszarze zapowietrzonym, zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowego sposobu i trybu zwalczania rzekomego pomoru drobiu; 2) pochodzi ze stada, w którym badanie wirusologiczne o wyniku negatywnym przeprowadzono na reprezentatywnej próbie stada na 5 dni przed wysyłką; 3) został zbadany klinicznie przez urzędowego lekarza weterynarii nie później niż na 24 godziny przed wysyłką i podczas tego badania nie wykazywał klinicznych objawów rzekomego pomoru drobiu; 4) jest transportowany bezpośrednio z gospodarstwa pochodzenia do rzeźni; środki transportu powinny być zaplombowane przez urzędowego lekarza weterynarii oraz czyszczone i odkażane przed i po każdym transporcie; 5) został poddany badaniu przedubojowemu, a następnie badaniu poubojowemu w zatwierdzonej rzeźni. § 6. 1. Świeże mięso drobiowe może być przywożone na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli: 1) pochodzi z państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską, wolnych od wysoce zjadliwej grypy ptaków (d. pomoru drobiu) lub rzekomego pomoru drobiu; 2) pochodzi ze stad drobiu, które przed wysyłką znajdowały się nieprzerwanie na terytorium państwa trzeciego lub jego części przez czas, który zostanie określony w przepisach Unii Europejskiej 5); 3) spełnia wymagania sanitarne dla zwierząt, określone w przepisach Unii Europejskiej 5). 2. Partię wysyłkową świeżego mięsa drobiowego zaopatruje się w oryginał świadectwa zdrowia, które powinno: 1) być wystawione, w dniu załadunku partii świeżego mięsa drobiowego do państwa przeznaczenia, przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego; 2) być sporządzone w urzędowym języku lub językach państwa wysyłającego, państwa przeznaczenia oraz w jednym z urzędowych języków państwa, w którym będą przeprowadzane kontrole związane z przywozem produktu; 3) stanowić jedną kartkę papieru; 4) być wystawione dla jednego odbiorcy. 3. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 2, jest określony w przepisach Unii Europejskiej 6). § 7. 1. Przepisów § 6 nie stosuje się do świeżego mięsa drobiowego: 1) stanowiącego część bagażu osobistego podróżnych, przeznaczonego do bezpośredniego spożycia przez te osoby, lub 2) wysyłanego jako małe paczki i przeznaczonego dla osób fizycznych, niesprowadzanego przez te osoby do celów handlowych - jeżeli ilość przewożonego mięsa nie przekracza 1 kilograma na osobę i pochodzi ono z państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską, oraz 3) przeznaczonego do spożycia przez załogę i pasażerów w środkach transportu komunikacji międzynarodowej. 2. Świeże mięso, o którym mowa w ust. 1, lub jego odpady kuchenne po wyładunku podlegają zniszczeniu. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do bezpośredniego przeładunku świeżego mięsa lub jego odpadów kuchennych do innego środka transportu lub po tymczasowym jego zatrzymaniu pod dozorem celnym. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywozu świeżego mięsa drobiowego z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 001, z 3.01.1994 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dla handlu świeżym mięsem i produktami mięsnymi wdrażające postanowienia art. 4 ust. 1 dyrektywy 80/215/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 47, z 21.02.1980 r.). 4) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego wdrażające postanowienia art. 3 ust. 1 pkt A lit. e dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu świeżego mięsa drobiowego (Dz. Urz. WE L 55, z 8.03.1971 r. ). 5) Przepisy wydane na podstawie art. 17 dyrektywy 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywozu świeżego mięsa drobiowego z państw trzecich ( Dz. Urz. WE L 001, z 3.01.1994 r.). 6) Decyzja 94/984/EC z dnia 20 grudnia 1994 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i świadectwa weterynaryjne dla przywozu świeżego mięsa drobiowego z niektórych państw trzecich (Dz. Urz. WE L 378, z 31.12.1994 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dla kwiatów ciętych z rodziny Orchidaceae pochodzących z Tajlandii 2) (Dz. U. Nr 76, poz. 721) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa odstępstwa od wymagań określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571) dla kwiatów ciętych z rodziny Orchidaceae pochodzących z Tajlandii. § 2. 1. Kwiaty cięte z rodziny Orchidaceae pochodzące z Tajlandii powinny spełniać, przynajmniej jedno z następujących wymagań: 1) rośliny z rodziny Orchidaceae, z których otrzymano kwiaty cięte, były uprawiane w miejscu produkcji poddawanym urzędowym kontrolom, przeprowadzanym przynajmniej raz na miesiąc, w ciągu trzech miesięcy poprzedzających eksport, i uznanym za wolne od Thrips palmi Karny; 2) przed eksportem zostały poddane zabiegowi fumigacji w celu wykluczenia obecności w przesyłce owadów z rzędu Thysanoptera. 2. Potwierdzenie spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 1, powinno być zawarte w świadectwie fitosanitarnym dla kwiatów ciętych roślin z rodziny Orchidaceae pochodzących z Tajlandii wraz z podaniem informacji o przeprowadzonym zabiegu fumigacji, o ile był zastosowany. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego Decyzję Komisji 98/109/WE z dnia 2 lutego 1998 r. upoważniającej kraje członkowskie do podjęcia tymczasowych działań przeciwko rozprzestrzenianiu się Thrips palmi w odniesieniu do kwiatów ciętych pochodzących z Tajlandii (Dz. Urz. WE L 27 z 3.02.1998 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków weterynaryjnych wymaganych przy wytwarzaniu pasz leczniczych (Dz. U. Nr 76, poz. 722) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Paszę leczniczą wytwarza się na podstawie i zgodnie ze zleceniem na wytworzenie paszy leczniczej, zwanym dalej "zleceniem", którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. 2. Dopuszcza się wytwarzanie paszy leczniczej, bez zlecenia wystawionego przez lekarza weterynarii, na podstawie receptury na produkcję paszy leczniczej. 3. Pasza lecznicza, o której mowa w ust. 2, wprowadzana jest do obrotu na postawie zlecenia lekarza weterynarii. 4. Zlecenie wystawia lekarz weterynarii w: 1) czterech egzemplarzach - w przypadku zwierząt, z których pozyskiwane tkanki lub produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi; 2) dwóch egzemplarzach - w przypadku pozostałych zwierząt. 5. Oryginał zlecenia przechowuje podmiot, który wytworzył paszę leczniczą, zwany dalej "wytwórcą paszy leczniczej". 6. Kopię zlecenia przechowuje lekarz weterynarii, który wystawił zlecenie. 7. Lekarz weterynarii, który wystawił zlecenie, przekazuje wytwórcy paszy leczniczej oryginał tego zlecenia i pozostałe kopie. 8. Po wytworzeniu paszy leczniczej wytwórca tej paszy odsyła lekarzowi weterynarii kopię zlecenia, a w przypadku zwierząt, których pozyskiwane tkanki lub produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi, drugą kopię zlecenia odsyła powiatowemu lekarzowi weterynarii sprawującemu nadzór nad wytwarzaniem paszy leczniczej, zaś trzecią kopię zlecenia - posiadaczowi leczonych zwierząt. 9. Oryginał zlecenia i jego kopie przechowuje się przez 3 lata od ich wystawienia. § 2. 1. Lekarz weterynarii może wystawić zlecenie wyłącznie dla zwierząt, które są przez niego leczone. 2. Zlecenie jest ważne przez 3 miesiące od dnia wystawienia. § 3. W miejscach wytwarzania pasz leczniczych: 1) instaluje się urządzenia wentylacyjne; 2) podłogi i ściany wykonuje się ze zmywalnego, gładkiego, niepękającego materiału, łatwego do czyszczenia i odkażania; 3) zapewnia się oświetlenie naturalne lub sztuczne dostosowane do rodzaju wykonywanych czynności; 4) instaluje się pułapki służące do wyłapywania szkodników. § 4. 1. Pasze lecznicze wytworzone lub wprowadzone do obrotu na podstawie samego zlecenia nie mogą być wykorzystane do więcej niż jednego leczenia. 2. Przed wystawieniem zlecenia lekarz weterynarii upewnia się, czy: 1) pasze lecznicze i pasze aktualnie stosowane w żywieniu leczonych zwierząt nie zawierają tego samego antybiotyku lub tego samego kokcydiostatyku jako substancji czynnych; 2) zastosowanie określonej w zleceniu paszy leczniczej jest uzasadnione w odniesieniu do wskazanych w zleceniu gatunków zwierząt; 3) podawanie produktu leczniczego zawartego w paszy leczniczej nie jest sprzeczne z wcześniej zastosowanym leczeniem. § 5. Lekarz weterynarii zleca wytworzenie pasz leczniczych wyłącznie w ilości niezbędnej do leczenia zwierząt. § 6. 1. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi badania wytworzonych pasz leczniczych. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się zgodnie z przyjętą metodą badań laboratoryjnych w celu kontroli zawartości substancji czynnych znajdujących się w paszach leczniczych, ustalenia stopnia wymieszania składników i trwałości paszy leczniczej, a także ustalenia czasu przechowywania tej paszy. 3. Po wykonaniu badań, o których mowa w ust. 1, wytwórca paszy leczniczej prowadzi dokumentację zawierającą informację o: 1) zastosowanej do tych badań metodzie badań laboratoryjnych; 2) wynikach tych badań. 4. Dokumentację, o której mowa w ust. 3, przechowuje się przez 2 lata od dnia wykonania badań. § 7. 1. Z każdej wytworzonej partii paszy leczniczej pobiera się próbki archiwalne. 2. Sposób pobierania i przechowywania próbek archiwalnych, o których mowa w ust. 1, określają przepisy o środkach żywienia zwierząt. § 8. 1. Wytwarzane pasze lecznicze powinny tworzyć jednolitą i stałą mieszaninę z premiksem leczniczym dopuszczonym do obrotu na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego. 2. Premiks leczniczy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się w procesie wytwarzania pasz leczniczych zgodnie z warunkami pozwolenia na dopuszczanie do obrotu. § 9. Wytwórca pasz leczniczych zapewnia, że: 1) w trakcie wytwarzania paszy leczniczej nie zachodzą niepożądane interakcje między weterynaryjnymi produktami leczniczymi, dodatkami paszowymi i paszami; 2) pasze wykorzystane do wytwarzania pasz leczniczych nie zawierają tego samego antybiotyku lub kokcydiostatyku, który jest używany jako substancja czynna w premiksach leczniczych; 3) pasze lecznicze przechowuje się: a) w pomieszczeniach odizolowanych od źródeł ciepła, b) tak, aby zabezpieczyć je przed działaniem światła słonecznego i wahaniami temperatury. § 10. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi wewnętrzną kontrolę jakości i przestrzegania zasad higieny w procesie wytwarzania tych pasz obejmującą: 1) bieżącą i okresową ocenę jakości wytworzonych pasz leczniczych, pod względem równomierności rozprowadzenia produktów leczniczych weterynaryjnych w paszy; 2) ocenę prawidłowości i skuteczności stosowanych wewnętrznych procedur obejmujących w szczególności: a) pobieranie prób do badań laboratoryjnych, b) określenie badań laboratoryjnych, c) analizę wyników badań laboratoryjnych i postępowanie z paszami leczniczymi niespełniającymi wymagań, d) zabezpieczenie przed nieprawidłowym cyklem produkcyjnym, e) opracowanie procedur zwalczania szkodników oraz mycia i odkażania urządzeń i pomieszczeń produkcyjnych, f) określenie dróg przemieszczania pracowników i sprzętu części produkcyjnej wytwórni, g) opracowanie systemu zabezpieczeń przed wtórnym zanieczyszczeniem produktu; 3) ocenę poprawności stosowanych metod wytwarzania zabezpieczających przed błędnym wymieszaniem lub dawkowaniem składników paszy leczniczej, skażeniem krzyżowym oraz metod służących zmniejszeniu pozostałości produktów leczniczych weterynaryjnych; 4) kontrolę czystości i sprawności urządzenia mieszającego (mieszadła). § 11. 1. Wytworzona pasza lecznicza zawiera dawkę substancji czynnej odpowiadającą co najmniej połowie dziennej dawki produktu leczniczego weterynaryjnego stosowanego u leczonego zwierzęcia. 2. W przypadku przeżuwaczy wytworzona pasza lecznicza zawiera dawkę substancji czynnej odpowiadającą co najmniej połowie dziennego zapotrzebowania leczonego zwierzęcia na niemineralną paszę uzupełniającą. § 12. 1. Odpady powstające przy wytwarzaniu pasz leczniczych niezwłocznie usuwa się z mieszalni pasz leczniczych. 2. Pasze lecznicze niezużyte lub których termin trwałości upłynął oraz odpady powstałe w procesie wytwarzania tych pasz, traktuje się jako materiał kategorii 1 w rozumieniu przepisów o materiałach niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka. § 13. Uprawnienia osób kierujących wytwarzaniem pasz leczniczych regulują przepisy o środkach żywienia zwierząt. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 722) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz.1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy wytwarzaniu pasz leczniczych (Dz. U. Nr 61, poz. 543), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 122, poz. 1144). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu postępowania z substancjami niedozwolonymi, pozostałościami chemicznymi, biologicznymi, produktami leczniczymi i skażeniami promieniotwórczymi u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego 2) (Dz. U. Nr 76, poz. 723) Na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz substancji niedozwolonych objętych badaniami kontrolnymi, zwanych dalej "badaniami"; 2) zakres badań, rodzaj, wielkość i sposób pobierania próbek; 3) sposób postępowania w przypadku stwierdzenia obecności substancji niedozwolonych lub przekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt; 4) sposób dokumentowania wykonywanych czynności; 5) sposób postępowania w zakładach w związku z monitorowaniem substancji niedozwolonych lub pozostałości, o których mowa w pkt 3. § 2. Wykaz substancji niedozwolonych objętych badaniami jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Zwierzęta oraz produkty pochodzenia zwierzęcego bada się na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych i produktów leczniczych. 2. Badaniom poddaje się wydaliny, płyny ustrojowe, tkanki i narządy, produkty pochodzenia zwierzęcego oraz wodę przeznaczoną do pojenia zwierząt i środki żywienia zwierząt. 3. W przypadku substancji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, należących do grupy A, badania prowadzi się w celu stwierdzenia stosowania substancji niedozwolonych lub stosowania substancji dozwolonych niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej 3) i przepisami o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 4. W przypadku substancji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, należących do grupy B, badania prowadzi się w celu stwierdzenia nieprzekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości produktów leczniczych oraz zanieczyszczeń chemicznych i innych zanieczyszczeń. 5. Zakres badań, gatunki zwierząt, minimalne liczby pobieranych próbek produktów pochodzenia zwierzęcego oraz minimalne liczby zwierząt, od których pobiera się próbki, są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rodzaje i wielkości próbek pobranych do badań są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Próbki od zwierząt pobiera się w przypadku wystąpienia: 1) nadmiernej masy mięśniowej; 2) przebarwień, obrzęków i torbieli w miejscach, w których są najczęściej stosowane iniekcje; 3) śladów po iniekcji w tkance tłuszczowej wokół jelita prostego; 4) śladów po implantach; 5) nadmiernej tkanki tłuszczowej; 6) powiększenia tarczycy; 7) zmian w płucach o charakterze zapalnym; 8) przerostu mięśnia sercowego; 9) zmian zapalnych w układzie moczowym. 2. Próbki do badań pobiera się od zwierząt w gospodarstwach i w rzeźniach, biorąc pod uwagę płeć, wiek, gatunek, stan zdrowia i kondycję zwierząt oraz systemy ich żywienia, programy profilaktyczne i lecznicze. § 6. 1. Każdą próbkę do badań bezpośrednio po pobraniu: 1) umieszcza się w oddzielnym opakowaniu; 2) znakuje się w sposób trwały i czytelny; 3) schładza się i zamraża, z wyłączeniem: a) próbek krwi, jaj, miodu i środków żywienia zwierząt, b) próbek do badań pozostałości antybiotyków, które przechowuje się w temperaturze od 0 do 4 °C, nie dłużej niż 30 godzin od czasu ich pobrania. 2. Każdą próbkę oznacza się siedmiocyfrowym numerem identyfikacyjnym, w którym: 1) pierwsza i druga cyfra oznaczają numer województwa; 2) trzecia i czwarta cyfra oznaczają numer powiatu; 3) piąta, szósta i siódma cyfra oznaczają kolejne numery pobranych próbek. 3. Próbki przekazuje się do zatwierdzonego laboratorium niezwłocznie, nie później niż przed upływem 7 dni od dnia ich pobrania. 4. Próbki transportuje się do zatwierdzonego laboratorium przy zachowaniu warunków, o których mowa w ust. 1. § 7. 1. Po pobraniu próbek w gospodarstwie sporządza się protokół z pobrania próbek oraz protokół kontroli pozostałości chemicznych, biologicznych i produktów leczniczych zawierający dane dotyczące tych gospodarstw. 2. Po pobraniu próbek w rzeźni sporządza się protokół z pobrania próbek i protokół z badania poubojowego zwierzęcia. 3. Protokół z pobrania próbek sporządza się w 3 egzemplarzach. 4. Protokół z pobrania próbek wraz z próbkami przekazuje się do zatwierdzonego laboratorium. § 8. Szczegółowe zasady pobierania próbek oraz metody analizy i sposób interpretacji wyników badań są określone w przepisach Unii Europejskiej 4). § 9. W przypadku sprzecznych wyników badań, próbki przesyła się do krajowego laboratorium referencyjnego w celu przeprowadzenia badania rozstrzygającego. § 10. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono obecność substancji niedozwolonych, zatwierdzone laboratorium o fakcie tym powiadamia niezwłocznie właściwego powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii. 2. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza postępowanie wyjaśniające, obejmujące: 1) w przypadku gospodarstwa: a) kontrolę zwierząt w gospodarstwie, w tym zwierząt poszczególnych gatunków, ich płeć, wiek, kierunek użytkowania, oznakowanie - jeżeli dotyczy, b) sprawdzenie, czy nie ma śladów po implantach lub iniekcjach, c) sprawdzenie dokumentacji weterynaryjnej i zootechnicznej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na rodzaj stosowanych produktów leczniczych, przyrost masy ciała zwierząt, zużycie środków żywienia zwierząt na kilogram przyrostu masy ciała tych zwierząt, d) sprawdzenie, czy w gospodarstwie nie ma produktów leczniczych, których stosowanie jest niedozwolone lub odbywa się bez kontroli lekarza weterynarii, e) pobranie próbek od reprezentatywnej grupy zwierząt oraz próbek środków żywienia zwierząt i wody do pojenia zwierząt lub wody, w przypadku ryb, w której były chowane, a następnie przekazanie ich do zatwierdzonego laboratorium; 2) w przypadku zakładu: a) kontrolę dokumentacji w celu ustalenia pochodzenia produktów, w których stwierdzono obecność substancji niedozwolonych, b) pobranie próbek do badań, jeżeli produkty znajdują się w zakładzie, c) powiadomienie właściwych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Handlowej i wojskowych organów weterynaryjnych, jeżeli produkty wysłano z zakładu, d) kontrolę w miejscu pochodzenia produktów. 3. Wyniki postępowania wyjaśniającego są przekazywane wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii. 4. Podejrzanych zwierząt, zidentyfikowanych i oznakowanych, oraz produktów pochodzących od lub ze zwierząt, do czasu uzyskania wyników badań powtórnie pobranych próbek, nie przemieszcza się bez zgody powiatowego lekarza weterynarii. 5. Niedopuszczalne jest umieszczanie na rynku zwierząt lub produktów, o których mowa w ust. 4. 6. W przypadku potwierdzenia obecności substancji niedozwolonych w powtórnie pobranych od reprezentatywnej grupy zwierząt próbkach, urzędowy lekarz weterynarii: 1) przeprowadza dodatkową kontrolę w gospodarstwie; 2) zwiększa częstotliwość badań przeprowadzanych w gospodarstwie przez okres co najmniej 12 miesięcy; 3) nakazuje ubój tych zwierząt, oddzielnie od pozostałych zwierząt, a następnie przekazanie ich tusz i narządów wewnętrznych do zakładu przetwarzającego materiał wysokiego ryzyka. 7. W przypadku potwierdzenia obecności substancji niedozwolonych w połowie lub większej liczbie pobranych próbek, urzędowy lekarz weterynarii, w uzgodnieniu z posiadaczem zwierząt, może nakazać ubój wszystkich podejrzanych zwierząt w gospodarstwie albo pobranie od nich próbek; czynności te wykonuje się na koszt posiadacza zwierząt. 8. Obecność w pobranych próbkach substancji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, należących do grupy A, wykrytą przy użyciu metody rutynowej, potwierdza się przy zastosowaniu w zatwierdzonym laboratorium metody referencyjnej. 9. Jeżeli u posiadacza zwierząt wykryto substancje niedozwolone, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, należące do grupy A lub grupy B1 i B2, substancje te zabezpiecza się. § 11. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono przekroczenie dopuszczalnego poziomu pozostałości chemicznych, biologicznych i produktów leczniczych, zatwierdzone laboratorium powiadamia o tym fakcie właściwego powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii. 2. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza postępowanie wyjaśniające, które obejmuje: 1) w przypadku gospodarstwa: a) kontrolę zwierząt w gospodarstwie, w tym zwierząt poszczególnych gatunków, ich płeć, wiek, kierunek użytkowania, oznakowanie - jeżeli dotyczy, b) kontrolę dokumentacji weterynaryjnej i zootechnicznej, ze szczególnym uwzględnieniem danych dotyczących stosowania u zwierząt produktów leczniczych zawierających substancję wykrytą w wyniku badania, c) ustalenie sposobu wykorzystania produktów pochodzących od lub ze zwierząt, których umieszczanie na rynku jest niedopuszczalne; 2) w przypadku zakładu: a) kontrolę dokumentacji zakładu w celu ustalenia pochodzenia produktów, w których stwierdzono obecność pozostałości, b) pobranie próbek do badań, jeżeli produkty znajdują się w zakładzie, c) powiadomienie właściwych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Handlowej i wojskowych organów weterynaryjnych, jeżeli produkty wysłano z zakładu, d) kontrolę w miejscu pochodzenia produktów. 3. O wynikach postępowania wyjaśniającego powiatowy lekarz weterynarii informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii. 4. Jeżeli w wyniku postępowania wyjaśniającego w gospodarstwie nie ustalono przyczyny przekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości produktów leczniczych, powtórnie pobiera się próbki od zwierząt i przesyła do zatwierdzonego laboratorium. 5. Jeżeli powtórne badanie potwierdziło przekroczenie dopuszczalnego poziomu pozostałości produktów leczniczych, zwierzęta, zidentyfikowane i oznakowane, nie powinny opuszczać gospodarstwa do czasu upływu okresu karencji właściwego dla substancji farmakologicznie czynnej, zawartej w tym produkcie leczniczym. 6. W przypadku stwierdzenia, że nie przestrzegano okresów karencji danego produktu leczniczego, przez okres co najmniej 6 miesięcy zwiększa się częstotliwość badań w gospodarstwie. 7. W przypadku stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnych poziomów pozostałości zanieczyszczeń chemicznych i innych zanieczyszczeń, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, należących do grupy B, a w szczególności metali, pestycydów i polichlorowanych bifenyli, wyniki badań przekazuje się Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Handlowej i wojskowym organom weterynaryjnym oraz przez okres co najmniej 6 miesięcy zwiększa się częstotliwość badań w gospodarstwie. § 12. 1. Urzędowy lekarz weterynarii w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia w rzeźni: 1) podawania zwierzętom substancji niedozwolonych: a) nakazuje ubój tych zwierząt oddzielnie od pozostałych zwierząt, b) zatrzymuje ich tusze i narządy wewnętrzne w celu pobrania próbek, c) nakazuje przekazanie tusz i narządów wewnętrznych zwierząt, od których pobrano próbki, do zakładu przetwarzającego materiał wysokiego ryzyka - w przypadku potwierdzenia lub obecności substancji niedozwolonych w próbkach, o których mowa w lit. b; 2) nieprzestrzegania u zwierząt okresu karencji danego produktu leczniczego: a) ustala termin uboju tych zwierząt z uwzględnieniem czasu upływu okresu karencji właściwego dla substancji farmakologicznie czynnej zawartej w produkcie leczniczym albo b) nakazuje ubój tych zwierząt przed upływem okresu karencji właściwego dla substancji farmakologicznie czynnej zawartej w tym produkcie leczniczym. 2. W przypadku gdy nie jest możliwe przetrzymywanie zwierząt w rzeźni do czasu upływu okresu karencji przy zachowaniu warunków zgodnych z przepisami o ochronie zwierząt, tusze i narządy wewnętrzne zabezpiecza się do czasu uzyskania wyników badań. § 13. 1. Badaniom pozostałości skażeń promieniotwórczych radioizotopami cezu poddaje się mięso z bydła, świń, owiec, zwierząt łownych, drobiu oraz ryby, jaja kurze i mleko krowie. 2. Do badań, o których mowa w ust. 1, pobiera się losowo co kwartał w każdym województwie po 3 próbki o masie 1 kilograma, pochodzące z gospodarstw lub zakładów. 3. Wojewódzcy lekarze weterynarii sporządzają zestawienia wyników przeprowadzonych badań skażeń promieniotwórczych i przekazują Głównemu Lekarzowi Weterynarii w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku kalendarzowego za rok poprzedni. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 723) Załącznik nr 1 WYKAZ SUBSTANCJI NIEDOZWOLONYCH OBJĘTYCH BADANIAMI 1. Grupa A - substancje wykazujące działanie anaboliczne oraz substancje, których stosowanie u zwierząt jest niedozwolone: 1) stilbeny, pochodne stilbenów oraz ich sole i estry; 2) substancje tyreostatyczne; 3) sterydy; 4) laktony kwasu rezorcynowego, w tym zeranol; 5) beta-agoniści; 6) substancje farmakologicznie czynne, które są określone w załączniku nr 4 rozporządzenia 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. określającego procedurę Wspólnoty dla ustalenia maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990 r.). 2. Grupa B - produkty lecznicze, w tym substancje niedozwolone, które mogą być użyte do celów weterynaryjnych, zanieczyszczenia chemiczne oraz inne zanieczyszczenia: 1) substancje przeciwbakteryjne, w tym antybiotyki, sulfonamidy, chinolony; 2) inne produkty lecznicze: a) leki przeciwrobacze, b) kokcydiostatyki i nitroimidazole, c) karbaminiany i pyretroidy, d) neuroleptyki, e) niesterydowe leki przeciwzapalne, f) inne substancje farmakologicznie czynne; 3) zanieczyszczenia chemiczne i inne zanieczyszczenia: a) pestycydy chloroorganiczne i polichlorowane bifenyle (PCB), b) pestycydy fosforoorganiczne, c) pierwiastki toksyczne, d) mikotoksyny, e) barwniki, f) inne. Załącznik nr 2 ZAKRES BADAŃ, GATUNKI ZWIERZĄT, MINIMALNE LICZBY POBIERANYCH PRÓBEK PRODUKTÓW POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ MINIMALNE LICZBY ZWIERZĄT, OD KTÓRYCH POBIERA SIĘ PRÓBKI I. Bydło 1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się nie mniej niż 0,4% wszystkich zwierząt poddawanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, według następującego podziału: 1) grupa A: 0,25%: a) 50% próbek pobiera się od żywych zwierząt w gospodarstwie, przy czym 25% próbek badanych na obecność substancji należących do grupy A5 pobiera się jako próbki środków żywienia zwierząt, wody przeznaczonej do pojenia zwierząt, b) 50% próbek pobiera się po uboju w rzeźni; 2) grupa B: 0,15%: a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2, c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3, d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. 2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6. II. Świnie 1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się nie mniej niż 0,05% wszystkich świń poddawanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, według następującego podziału: 1) grupa A: 0,02%, przy czym próbki pobiera się w rzeźniach oraz dodatkowo pobiera się próbki wody przeznaczonej do pojenia zwierząt, środków żywienia zwierząt, wydalin lub innych próbek w gospodarstwach, z tym że na 100.000 świń poddawanych ubojowi w poprzednim roku kontroluje się co najmniej jedno gospodarstwo; 2) grupa B: 0,03%: a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2, c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3, d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. 2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6. Pozostałe próbki kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. III. Owce i kozy 1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się nie mniej niż 0,05% wszystkich mających nie więcej niż 3 miesiące życia owiec i kóz, poddawanych ubojowi w poprzednim roku kalendarzowym, według następującego podziału: 1) grupa A: 0,01%; 2) grupa B: 0,04%: a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2, c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3, d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. 2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6. Pozostałe próbki kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. IV. Koniowate Badaniami kontrolnymi obejmuje się co najmniej 100 zwierząt. Próbki kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. V. Drób 1. Badaniami na obecność wszystkich grup substancji obejmuje się kurczęta brojlery, kury, indyki, kaczki, gęsi, pobierając co najmniej jedną próbkę na 200 ton rocznej produkcji, przy co najmniej 100 próbkach dla substancji z grupy A i co najmniej 100 próbkach dla substancji z grupy B każdego gatunku drobiu, jeżeli roczna produkcja danego gatunku drobiu wynosi więcej niż 5.000 ton, według następującego podziału: 1) grupa A: 50%, przy czym jedną piątą próbek pobiera się w gospodarstwie; 2) grupa B: 50%: a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2, c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3, d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. 2. Nie mniej niż 5% ogólnej liczby próbek pobranych do badań na obecność substancji z grupy A bada się w celu stwierdzenia obecności substancji z każdej podgrupy: A1, A2, A3, A4, A5, A6. VI. Ryby 1. Badaniami obejmuje się ryby z chowu lub hodowli, w tym hodowli morskich, pobierając nie mniej niż jedną próbkę na 100 ton rocznej krajowej produkcji, według następującego podziału: 1) grupa A: jedna trzecia próbek, przy czym próbki pobiera się w gospodarstwie, od ryb na wszystkich etapach produkcji; w przypadku hodowli morskich próbki mogą być pobrane ze środków żywienia zwierząt, jeżeli nie jest możliwe pobranie próbek od ryb; 2) grupa B: dwie trzecie próbek, przy czym próbki pobiera się w gospodarstwie lub w zakładzie przetwórczym, w hurtowniach, pod warunkiem że jest możliwe ustalenie gospodarstw, z których one pochodzą. 2. We wszystkich przypadkach próbki pobrane w gospodarstwach pochodzą z nie mniejszej ilości niż 10% miejsc chowu lub hodowli ryb. 3. W razie potrzeby badaniami obejmuje się produkty akwakultury, inne niż określone w ust. 1, z tym że pobrane próbki stanowią dodatkową pulę próbek, w stosunku do ilości próbek określonych w ust. 1. VII. Mleko 1. Badaniami obejmuje się mleko surowe pochodzące od krów, pobierając co najmniej jedną próbkę na 15.000 ton rocznej produkcji mleka, nie mniej niż 300 próbek, według następującego podziału: 1) 70% próbek bada się na obecność pozostałości produktów leczniczych, przy czym każdą próbkę bada się na obecność nie mniej niż czterech różnych substancji należących do co najmniej trzech grup wśród grup: A6, 81, B2a oraz B2e; 2) 15% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3; 3) pozostałe 15% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. 2. W razie potrzeby badaniami obejmuje się mleko surowe pochodzące od innych zwierząt, niż wymienione w ust. 1, z tym że pobrane próbki stanowią dodatkową pulę próbek, w stosunku do ilości próbek określonych w ust. 1. VIII. Jaja 1. Próbki jaj kurzych pobiera się w gospodarstwie lub w punkcie zbierania jaj. Badaniami obejmuje się jaja kurze, pobierając co najmniej jedną próbkę na 1.000 ton rocznej produkcji jaj, nie mniej niż 200 próbek, według następującego podziału: 1) 70% próbek bada się na obecność co najmniej jednej substancji z następujących grup: A6, B1 oraz B2b; 2) 30% próbek kwalifikuje się do badań, w zależności od aktualnych zagrożeń, ale bada się na obecność substancji z grupy B3a. 2. W razie potrzeby badaniami obejmuje się jaja pochodzące od innych gatunków drobiu, niż określone w ust. 1, z tym że pobrane próbki stanowią dodatkową pulę próbek, w stosunku do ilości próbek określonych w ust. 1. IX. Króliki Badaniami obejmuje się mięso królików, pobierając co najmniej 10 próbek na 300 ton rocznej krajowej produkcji tego mięsa w poprzednim roku przy pierwszych 3.000 ton produkcji oraz dodatkowo jedną próbkę na każde 300 ton wyprodukowanego ponad 3.000 ton, według następującego podziału: 1) grupa A: 30% próbek: a) 70% próbek bada się na obecność substancji z grupy A6, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z pozostałych podgrup grupy A; 2) grupa B: 70% próbek: a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2, c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3, d) pozostałe 30% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. X. Zwierzęta łowne utrzymywane na fermach 1. Badaniami obejmuje się nie mniej niż 100 zwierząt łownych utrzymywanych na fermach, według następującego podziału: 1) grupa A: 20%, przy czym nie mniej niż 50% próbek bada się na obecność substancji z grupy A5 i A6. Pozostałe próbki kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń; 2) grupa B: 70%: a) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1, b) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2a i B2b, c) 10% próbek bada się na obecność substancji z grupy B2c i B2e, d) 30% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3. 2. Pozostałe 10% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. XI. Zwierzęta łowne Badaniami obejmuje się nie mniej niż 100 zwierząt łownych, w tym dziki, sarny, jelenie, odstrzelonych w kraju w danym roku kalendarzowym. Próbki te bada się na obecność substancji z grupy B3a i B3c. XII. Miód Próbki pobiera się na każdym etapie produkcji miodu. Badaniami obejmuje się miód pszczeli, pobierając co najmniej 10 próbek na 300 ton rocznej krajowej produkcji przy pierwszych 3.000 ton produkcji oraz dodatkowo jedną próbkę na każde 300 ton wyprodukowanego ponad 3.000 ton, według następującego podziału: 1) 50% próbek bada się na obecność substancji z grupy B1 i grupy B2c; 2) 40% próbek bada się na obecność substancji z grupy B3a, B3b i B3c; 3) pozostałe 10% próbek kwalifikuje się do badań w zależności od aktualnych zagrożeń. XIII. Przywożone produkty pochodzenia zwierzęcego Zakres badań, liczbę i rodzaj pobieranych próbek określa się w zależności od aktualnych zagrożeń i wielkości przywozu. Załącznik nr 3 RODZAJE I WIELKOŚCI PRÓBEK POBRANYCH DO BADAŃ Rodzaj próbkiWielkość próbkiGatunki zwierzątUwagi Mocz150 mlbydło, świnie, owce, kozy, koniowate Krew (surowica)30 (15) mlbydło, świnie, drób, owce, kozy Mięśnie300 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, drób, zwierzęta łowne, króliki Wątroba200 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, drób, zwierzęta łowne, królikidrób - próbka łączna z gospodarstwa Nerki200 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, króliki Tkanka tłuszczowa200 gbydło, świnie, owce, kozy, koniowate, drób, zwierzęta łowne, króliki Woda przeznaczona do pojenia zwierząt200 mlbydło, świnie, drób Środki żywienia zwierząt200 gbydło, świnie, drób, ryby Mleko krowie surowe500 ml mleko od jednego producenta na antybiotyki - 50 ml Jaja12 szt. na antybiotyki - 5 szt. Ryby1 ryba (1 kg) Miód200 g Przywożone produkty pochodzenia zwierzęcego300 g 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 125, z 23.05.1996 r.), decyzji 97/747/WE z dnia 27 października 1997 r. ustanawiającej poziomy i częstotliwość pobierania próbek przewidzianych przez dyrektywę 96/23/WE w sprawie kontroli niektórych substancji i ich pozostałości w niektórych produktach zwierzęcych (Dz. Urz. WE L 303, z 6.11.1997 r.), decyzji 98/179/WE z dnia 23 lutego 1998 r. ustanawiającej szczegółowe zasady pobierania próbek do celów monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 65, z 5.3.1998 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Rozporządzenie 2377/90/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. określające procedurę Wspólnoty dla ustalenia maksymalnych limitów pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990 r.), dyrektywa 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotycząca zakazu stosowania w chowie zwierząt niektórych substancji o działaniu hormonalnym lub tyreostatycznym oraz substancji beta-agonistycznych (Dz. Urz. WE L 125, z 25.05.1996 r.), dyrektywa 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 125, z 23.05.1996 r.), decyzja 99/879/WE z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wprowadzania na rynek i aplikowania somatotropiny bydła (BTS) (Dz. Urz. WE L 331, z 23.12.1999 r.). 4) Decyzja 98/179/WE z dnia 23 lutego 1998 r. ustanawiająca szczegółowe zasady pobierania próbek do celów monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 65, z 5.3.1998 r.) i decyzja 2002/657/WE z dnia 12 sierpnia 2002 r. wdrażająca dyrektywę 96/23/WE dotyczącą wymagań dla metod analitycznych i interpretacji otrzymywanych wyników (Dz. Urz. WE L 221, z 17.08.2002 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do sprawowania funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 76, poz. 724) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego i tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzenia testu umiejętności i tryb ich ponoszenia - w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do sprawowania funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym przez właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 1)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie". 2. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 3. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronach podmiotowych Ministra Sprawiedliwości, informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych do sprawowania funkcji syndyka, testach umiejętności oraz stażach adaptacyjnych, w tym o sądach właściwych do rozpoznawania spraw upadłościowych, w których staże te są odbywane. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 4. 1. Staż adaptacyjny odbywa się w sądzie właściwym do rozpoznawania spraw upadłościowych. 2. W celu odbycia stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie przesyła postanowienie, o którym mowa w § 2 ust.1, wraz z kopią wniosku o odbycie stażu adaptacyjnego i dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i praktyce zawodowej wnioskodawcy, do prezesa sądu okręgowego, w którego okręgu wnioskodawca będzie odbywał staż adaptacyjny, zwanego dalej "prezesem sądu okręgowego". 3. Prezes sądu okręgowego wyznacza sąd rejonowy, w którym wnioskodawca będzie odbywał staż adaptacyjny, zwany dalej "sądem rejonowym". 4. Za zgodą organu prowadzącego postępowanie wnioskodawca może odbywać staż adaptacyjny w wybranym przez siebie sądzie. 5. W zakresie czynności stanowiących obowiązki syndyka, staż adaptacyjny jest odbywany w miejscu wykonywania tych czynności. § 5. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być syndyk, który w okresie co najmniej 3 lat poprzedzających datę powierzenia mu funkcji opiekuna stażu pełnił obowiązki syndyka w postępowaniu upadłościowym. 2. Opiekun stażu otrzymuje za każdy miesiąc pełnienia funkcji wynagrodzenie w wysokości 15 % kwoty bazowej określonej dla sędziów w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy. 3. Prezes sądu okręgowego zawiera z opiekunem stażu umowę patronacką. Umowa powinna wskazywać w szczególności osobę wnioskodawcy, okres, na jaki została zawarta, a także uprawnienia i obowiązki oraz kwotę wynagrodzenia opiekuna stażu obliczoną zgodnie z ust. 2. 4. Opiekun stażu w czasie stażu adaptacyjnego: 1) określa zadania wnioskodawcy; 2) kontroluje realizację powierzonych zadań; 3) udziela pomocy w prawidłowym prowadzeniu dziennika stażu adaptacyjnego; 4) zapewnia prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego; 5) co najmniej raz na kwartał sporządza okresową ocenę realizacji programu stażu adaptacyjnego; 6) co najmniej raz na dwa miesiące składa prezesowi sądu okręgowego pisemną informację o przebiegu stażu adaptacyjnego i osiągnięciach wnioskodawcy; 7) w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego i ze wskazanym przez niego sędzią-komisarzem dokonuje wyboru postępowań upadłościowych, z których przebiegiem powinien zapoznać się wnioskodawca. 5. Zmiana opiekuna stażu przez prezesa sądu okręgowego w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego może nastąpić w szczególności z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna stażu; 2) umotywowanego wniosku złożonego przez wnioskodawcę, nie później niż na 3 miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanego wniosku złożonego przez opiekuna stażu, nie później niż na 3 miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego. 6. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4, prezes sądu okręgowego niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna stażu oraz informuje o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. § 6. 1. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem przygotowanym przez opiekuna stażu w porozumieniu z sędzią-komisarzem, o którym mowa w § 5 ust. 4 pkt 7, prezesem sądu rejonowego i prezesem sądu okręgowego, indywidualnie dla każdego wnioskodawcy. 2. Program stażu adaptacyjnego zatwierdza organ prowadzący postępowanie. 3. Program stażu adaptacyjnego przygotowuje się na podstawie: 1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę wykształcenie i kwalifikacje; 2) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w sprawowaniu funkcji syndyka w państwie wnioskodawcy; 3) różnic wynikających ze specyfiki sprawowania funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy; 4) niezbędnej znajomości prawa polskiego, koniecznej do sprawowania funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Program stażu adaptacyjnego powinien przewidywać zapoznanie się przez wnioskodawcę z przebiegiem co najmniej kilku postępowań upadłościowych. § 7. Prezes sądu okręgowego w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego ustala szczegółowe warunki odbycia stażu adaptacyjnego. § 8. Odbywanie stażu adaptacyjnego polega w szczególności na: 1) uczestnictwie w charakterze obserwatora w czynnościach związanych z zarządzaniem majątkiem upadłego oraz z likwidacją lub prowadzeniem przedsiębiorstwa upadłego; 2) zapoznawaniu się z dokumentacją prowadzoną przez syndyka; 3) sporządzaniu projektów sprawozdań, w tym sprawozdań finansowych, spisu inwentarza, listy wierzytelności i planu podziału funduszy masy upadłości. § 9. Czas trwania stażu adaptacyjnego określa postanowienie, o którym mowa w § 2 ust. 1. § 10. 1. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z prezesem sądu rejonowego. 2. W razie wystąpienia okoliczności uniemożliwiających odbywanie stażu adaptacyjnego, na prośbę wnioskodawcy, za zgodą prezesa sądu okręgowego, wydaną w porozumieniu z prezesem sądu rejonowego, staż adaptacyjny może być odbywany w innym terminie. 3. Prezes sądu rejonowego zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia stażu adaptacyjnego. § 11. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca: 1) przestrzega porządku organizacyjnego sądu; 2) współdziała z opiekunem stażu w celu realizacji programu stażu adaptacyjnego; 3) prowadzi dziennik stażu adaptacyjnego. § 12. 1. Wnioskodawca dokumentuje przebieg stażu adaptacyjnego w dzienniku tego stażu, otrzymanym od prezesa sądu rejonowego i prowadzonym w formie ustalonej przez organ prowadzący postępowanie. 2. Opiekun stażu potwierdza własnoręcznym podpisem w dzienniku stażu adaptacyjnego zgodność jego przebiegu z programem stażu adaptacyjnego. § 13. 1. Nadzór nad przebiegiem stażu adaptacyjnego sprawuje prezes sądu okręgowego, w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu adaptacyjnego; 2) kontrolę warunków odbywania stażu adaptacyjnego; 3) kontrolę obecności wnioskodawcy w czasie stażu adaptacyjnego; 4) gromadzenie informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego. 2. W razie wystąpienia nieprawidłowości w przebiegu stażu adaptacyjnego prezes sądu okręgowego informuje o nich organ prowadzący postępowanie. § 14. 1. Po zakończeniu stażu adaptacyjnego opiekun stażu sporządza pisemne sprawozdanie z jego przebiegu i przekazuje je prezesowi sądu rejonowego. 2. Opiekun stażu, sporządzając sprawozdanie z odbycia stażu adaptacyjnego, uwzględnia uwagi i spostrzeżenia przekazane przez sędziego-komisarza prowadzącego postępowania upadłościowe, w ramach których był realizowany staż adaptacyjny. 3. Sprawozdanie zawiera ocenę prawidłowości czynności wykonywanych przez wnioskodawcę, przestrzegania dyscypliny i ustalonego porządku pracy, z uwzględnieniem specyfiki pracy syndyka. § 15. 1. Sprawozdanie, o którym mowa w § 14 ust.1, prezes sądu rejonowego przekazuje prezesowi sądu okręgowego oraz wnioskodawcy. 2. Prezes sądu okręgowego na podstawie sprawozdania dokonuje oceny umiejętności nabytych przez wnioskodawcę. 3. Prezes sądu okręgowego przesyła ocenę, o której mowa w ust. 2, organowi prowadzącemu postępowanie wraz z wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie stażu adaptacyjnego. 4. Organ prowadzący postępowanie na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 3, zalicza albo nie zalicza stażu adaptacyjnego. § 16. 1. Koszty odbywania stażu adaptacyjnego określa każdorazowo organ prowadzący postępowanie na podstawie wyliczenia dokonanego przez dyrektora sądu apelacyjnego, w którego okręgu wnioskodawca będzie odbywał staż adaptacyjny. 2. Wyliczenie kosztów odbywania stażu adaptacyjnego jest dokonywane wstępnie, w terminie umożliwiającym poinformowanie wnioskodawcy o ich wysokości, nie później niż na 30 dni przed rozpoczęciem stażu, z jednoczesnym zastrzeżeniem, że ostateczne wyliczenie kosztów nastąpi po zakończeniu odbywania stażu adaptacyjnego. 3. Wysokość kosztów odbywania stażu adaptacyjnego jest wyliczana ostatecznie na dzień zakończenia tego stażu, na podstawie rzeczywistych kosztów poniesionych w związku z odbywanym stażem adaptacyjnym. Wyliczenia kosztów dokonuje się przy uwzględnieniu wynagrodzenia opiekuna stażu oraz innych wydatków związanych bezpośrednio z realizacją programu stażu adaptacyjnego. 4. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 2, w równych ratach miesięcznych, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy sądu rejonowego, w którym odbywa staż adaptacyjny. 5. Jeżeli wysokość ostatecznych kosztów jest wyższa od kosztów, o których mowa w ust. 2, wnioskodawca uiszcza różnicę na rachunek bankowy sądu rejonowego, w którym odbywał staż adaptacyjny, w terminie 7 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego. 6. Jeżeli wysokość ostatecznych kosztów jest niższa od kosztów, o których mowa w ust. 2, sąd rejonowy, w którym wnioskodawca odbywał staż adaptacyjny, zwraca wnioskodawcy na jego koszt różnicę, w terminie 7 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego. 7. Sąd rejonowy, w którym odbywał się staż adaptacyjny, pokrywa wydatki związane ze stażem adaptacyjnym, zaś uiszczone przez wnioskodawcę koszty odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. § 17. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony, nieprzekraczający łącznie z odbytym już stażem adaptacyjnym 2 lat. 2. Do przedłużonego stażu adaptacyjnego stosuje się odpowiednio § 4-16. Rozdział 3 Test umiejętności § 18. 1. Test umiejętności przeprowadza organ prowadzący postępowanie co najmniej dwa razy w roku. 2. Organ prowadzący postępowanie wyznacza terminy testu umiejętności najpóźniej do dnia 31 grudnia na rok następny. 3. Organ prowadzący postępowanie co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności zawiadamia wnioskodawcę o terminie i miejscu jego przeprowadzenia. 4. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, załącza się informację o zakresie wiedzy, jaka zostanie objęta testem umiejętności. § 19. Zakres wiedzy objętej testem umiejętności ustala się z uwzględnieniem kwalifikacji posiadanych przez wnioskodawcę, okresu praktyki zawodowej i wnioskodawcy, wymaganej znajomości przepisów prawa polskiego oraz różnic wynikających ze specyfiki funkcji syndyka w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie wnioskodawcy. § 20. 1. Organ prowadzący postępowanie powołuje do przeprowadzenia testu umiejętności komisję egzaminacyjną, zwaną dalej "komisją", składającą się z trzech do siedmiu osób znających problematykę objętą zakresem testu umiejętności. 2. Komisja opracowuje test umiejętności, uwzględniając materiały i wskazówki przekazane przez organ prowadzący postępowanie. 3. W skład komisji wchodzi przedstawiciel samorządu zawodowego lub innej organizacji zrzeszającej syndyków. 4. Członków komisji powołuje się na okres trzech lat. Wcześniejsze odwołanie członka komisji może nastąpić w przypadku zaistnienia nieprawidłowości w pełnieniu jego obowiązków. 5. Członek komisji może być ponownie powołany w skład komisji na kolejne trzy lata. 6. Członkowie komisji za opracowanie testu umiejętności i ocenę testu każdego wnioskodawcy otrzymują wynagrodzenie w wysokości 1/400 stawki podstawowej wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu apelacyjnego. § 21. Komisja informuje wnioskodawców o czasie trwania testu umiejętności i kryteriach oceny przed przystąpieniem do testu. § 22. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej, z zachowaniem zasady anonimowości. § 23. 1. Test umiejętności składa się z nie mniej niż 80 i nie więcej niż 100 pytań i zagadnień, w tym co najmniej dwóch o charakterze opisowym. Jedno z pytań lub zagadnień opisowych powinno być sformułowane problemowo, z opisem stanu faktycznego. 2. Każde z pytań lub zagadnień niemających charakteru opisowego zawiera co najmniej trzy możliwości odpowiedzi. 3. Co najmniej 90 % pytań lub zagadnień zawiera jedno rozwiązanie poprawne albo jedną odpowiedź poprawną. Pozostałe pytania lub zagadnienia mogą zawierać więcej niż jedno rozwiązanie lub odpowiedź poprawną. § 24. 1. Ocena testu umiejętności jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Test umiejętności jest oceniany w systemie punktowym. 3. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla uzyskania punktów za takie pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi. 4. Na wynik końcowy testu umiejętności składa się suma punktów uzyskanych za poszczególne prawidłowe odpowiedzi i rozwiązania. 5. Za wynik pozytywny testu umiejętności uznaje się uzyskanie powyżej 70 % sumy punktów możliwej do uzyskania. § 25. 1. Z przeprowadzenia testu umiejętności komisja sporządza protokół, niezwłocznie po dokonaniu oceny, o której mowa w § 24 ust.1. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności skład komisji, wyniki testu umiejętności oraz podpisy członków komisji. § 26. Komisja przekazuje wynik testu umiejętności wnioskodawcy i organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 3 dni od dnia sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 25 ust. 1. § 27. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności. 2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 2, chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności z uzasadnionej przyczyny, organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie miejsce i termin przeprowadzenia testu umiejętności. 4. Organ prowadzący postępowanie dokonuje oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu umiejętności w wyznaczonym terminie, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 5. W przypadku negatywnego wyniku testu umiejętności, na wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia mu ponowne, jednokrotne przystąpienie do testu umiejętności w najbliższym terminie. § 28. 1. Koszty przeprowadzenia testu umiejętności określa każdorazowo organ prowadzący postępowanie na podstawie wyliczenia rzeczywistych kosztów przedstawionego przez komisję egzaminacyjną, w terminie umożliwiającym poinformowanie wnioskodawcy o ich wysokości nie później niż na 30 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, co najmniej na 14 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu, na rachunek bankowy Ministerstwa Sprawiedliwości. 3. Ministerstwo Sprawiedliwości pokrywa wydatki związane z przeprowadzeniem testu umiejętności, zaś uiszczone przez wnioskodawcę koszty odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa. § 29. Do ponownego przystąpienia do testu umiejętności stosuje się odpowiednio § 18-28. Rozdział 4 Przepis dostosowujący i końcowy § 30. Organ prowadzący postępowanie wyznaczy termin przeprowadzenia testu umiejętności w 2004 r. najpóźniej do dnia 30 czerwca 2004 r. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 725) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. Wykaz górniczych zawodów regulowanych stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się dla poszczególnych górniczych zawodów regulowanych, zwanych dalej "zawodami górniczymi". 2. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji do wykonywania więcej niż jednego zawodu górniczego, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się osobno dla każdego zawodu górniczego. § 4. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym w toku postępowania przez właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 2)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie". 2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, określa długość stażu adaptacyjnego oraz ustala jego program. 3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 5. Organ prowadzący postępowanie, po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 3, przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informację o posiadanych przez wnioskodawcę kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i praktyce zawodowej odpowiednio: 1) przedsiębiorcy w rozumieniu art. 6 pkt 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 3)), zwanemu dalej "przedsiębiorcą", w którego zakładzie górniczym w rozumieniu art. 6 pkt 7 wymienionej ustawy, zwanego dalej "zakładem górniczym", będzie odbywany staż adaptacyjny albo 2) komisji egzaminacyjnej przygotowującej i przeprowadzającej test umiejętności, powołanej przez organ prowadzący postępowanie, zwanej dalej "komisją egzaminacyjną". § 6. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw administracji publicznej informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla każdego zawodu górniczego. § 7. Staż adaptacyjny i test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 8. 1. Wnioskodawca, przed wystąpieniem z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego, zwanego dalej "stażem", przekazuje przedsiębiorcy, u którego zamierza odbywać staż, kopię postanowienia, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Przedsiębiorca, na podstawie otrzymanej kopii postanowienia, o którym mowa w § 4 ust. 1, sporządza dokument zawierający zobowiązanie do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych. 3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, przedsiębiorca określa w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, jaki zostanie nawiązany z wnioskodawcą; 2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany stosunek prawny; 4) obowiązki, jakie zostaną powierzone wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. 4. Okres, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie może być krótszy niż długość stażu. § 9. 1. Wnioskodawca we wniosku o odbycie stażu wskazuje przedsiębiorcę, u którego zamierza odbywać staż. 2. Wnioskodawca do wniosku o odbycie stażu dołącza dokument, o którym mowa w § 8 ust. 2. § 10. 1. Staż odbywa się zgodnie z programem stażu. 2. Program stażu jest ustalany po szczegółowej analizie dotychczas posiadanych umiejętności wynikających z dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych w przepisach regulacyjnych dla wskazanego przez wnioskodawcę zawodu górniczego. 3. Ustalając program stażu, uwzględnia się w szczególności: 1) dotychczasową praktykę zawodową wnioskodawcy i wymagania kwalifikacyjne stawiane dla wskazanego przez wnioskodawcę zawodu górniczego; 2) organizację i zasady funkcjonowania zakładu górniczego, w tym w zakresie porządku i dyscypliny pracy, obowiązujące w tym zakładzie przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego, a także występujące zagrożenia; 3) długość stażu. § 11. 1. Rozpoczęcie odbywania stażu następuje w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z przedsiębiorcą. 2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia odbywania stażu. § 12. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik ruchu zakładu górniczego. § 13. 1. Staż odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być osoba kierownictwa lub dozoru ruchu zakładu górniczego, posiadająca kwalifikacje równorzędne albo wyższe od kwalifikacji, o uznanie których występuje wnioskodawca. 2. Opiekun stażu jest wyznaczany przez kierownika ruchu zakładu górniczego. 3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić: 1) z powodu braku możliwości dalszego pełnienia czynności przez opiekuna stażu; 2) na umotywowany wniosek wnioskodawcy złożony nie później niż na 3 miesiące przed dniem zakończenia odbywania stażu; 3) na umotywowany wniosek opiekuna stażu złożony nie później niż na 3 miesiące przed dniem zakończenia odbywania stażu. 4. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, kierownik ruchu zakładu górniczego niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna stażu i zawiadamia o tym wnioskodawcę oraz organ prowadzący postępowanie. § 14. Opiekun stażu w trakcie odbywania stażu: 1) określa bieżące zadania wykonywane przez wnioskodawcę; 2) sprawuje bieżącą kontrolę realizacji powierzonych wnioskodawcy obowiązków; 3) udziela, w razie potrzeby, wskazówek dotyczących realizacji powierzonych wnioskodawcy obowiązków; 4) gromadzi informacje o realizacji przez wnioskodawcę programu stażu. § 15. 1. Opiekun stażu, za pośrednictwem kierownika ruchu zakładu górniczego, przekazuje przedsiębiorcy informacje o realizacji przez wnioskodawcę programu stażu. 2. Terminy przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1, ustala przedsiębiorca. § 16. W trakcie odbywania stażu wnioskodawca: 1) realizuje program stażu; 2) przestrzega porządku organizacyjno-prawnego obowiązującego u przedsiębiorcy. § 17. Organ prowadzący postępowanie wykonuje nadzór nad odbywaniem stażu w szczególności przez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę warunków odbywania stażu; 3) kontrolę obecności wnioskodawcy w trakcie odbywania stażu; 4) obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w trakcie odbywania stażu; 5) kontrolę postępów wnioskodawcy w przysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu górniczego; 6) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. § 18. 1. Oceny umiejętności nabytych przez wnioskodawcę w trakcie odbywania stażu dokonuje opiekun stażu wraz z kierownikiem ruchu zakładu górniczego, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia odbywania stażu. 2. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę, czy wnioskodawca uzyskał: 1) miejętność wykonywania wymaganych dla danego zawodu górniczego czynności w ruchu zakładu górniczego; 2) znajomość obowiązujących w danym zakładzie górniczym przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego, występujących zagrożeń, a także porządku i dyscypliny pracy; 3) znajomość sposobu postępowania w sytuacjach awaryjnych; 4) znajomość sposobu bezpiecznego wykonywania pracy. 3. Ocena, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana w formie raportu opiekuna stażu i kierownika ruchu zakładu górniczego; raport zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu górniczego albo o jego braku. 4. Raport, o którym mowa w ust. 3, jest przekazywany przez przedsiębiorcę w terminie 3 dni od dnia jego otrzymania: 1) wnioskodawcy, na adres wskazany we wniosku o odbycie stażu; 2) organowi prowadzącemu postępowanie. § 19. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez przedsiębiorcę, stosownie do programu i długości stażu, w szczególności w oparciu o wydatki na pokrycie kosztów materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych, kosztów organizacyjno-technicznych oraz kosztów zajęć szkoleniowych zapewniających realizację programu stażu, a także przewidywany zakres obowiązków opiekuna stażu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach, na rachunek bieżący przedsiębiorcy; w przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu mogą być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącane z jego wynagrodzenia. § 20. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż na czas określony, nieprzekraczający, łącznie z odbytym już stażem, dwóch lat. 2. Do przedłużonego stażu stosuje się odpowiednio przepisy § 8-19. § 21. Organ prowadzący postępowanie dokonuje zakończenia stażu poprzez jego zaliczenie albo niezaliczenie. Rozdział 3 Test umiejętności § 22. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", jest przeprowadzany co najmniej dwa razy w roku. 2. Terminy przeprowadzania testu wyznacza organ prowadzący postępowanie oraz podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw administracji publicznej, nie później niż na 6 miesięcy przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 23. Wnioskodawca składa wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na 3 miesiące przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 24. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia wnioskodawcę, nie później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu, o terminie i miejscu przeprowadzenia testu, jego tematyce oraz wysokości opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. § 25. Wnioskodawca, nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu, może wystąpić do przewodniczącego komisji egzaminacyjnej z umotywowanym wnioskiem o przeprowadzenie testu w kolejnym terminie; przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia niezwłocznie wnioskodawcę o przesunięciu terminu przeprowadzenia testu. § 26. 1. Test jest opracowywany przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej. 2. Do opracowania testu stosuje się odpowiednio przepis § 10 ust. 2. § 27. 1. Test jest przeprowadzany w formie pisemnej z zachowaniem zasady anonimowości. 2. Jeżeli ze względu na chorobę lub niepełnosprawność wnioskodawcy nie jest możliwe przeprowadzenie testu z zachowaniem zasady anonimowości, test jest przeprowadzany w formie możliwej do wykonania przez wnioskodawcę, odnotowanej na arkuszu testu; ocena takiego testu jest dokonywana niezwłocznie po jego zakończeniu. § 28. 1. Test składa się z nie więcej niż stu zagadnień lub pytań. 2. Każde z zagadnień lub pytań zawiera nie mniej niż trzy możliwości rozwiązania lub odpowiedzi. 3. Co najmniej 90 % zagadnień lub pytań zawiera jedno rozwiązanie poprawne albo jedną odpowiedź poprawną; pozostałe zagadnienia lub pytania mogą zawierać więcej niż jedno rozwiązanie poprawne albo więcej niż jedną odpowiedź poprawną. § 29. Zagadnienia i pytania oraz możliwości rozwiązań albo odpowiedzi są umieszczane na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu, ostemplowanych przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej. § 30. 1. Rozwiązania zagadnień oraz odpowiedzi na pytania są punktowane. 2. Za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia oraz każdą prawidłową odpowiedź na pytanie ustala się jednakową liczbę punktów; w przypadku gdy więcej niż jedno rozwiązanie lub odpowiedź są prawidłowe, dla zdobycia punktów za takie zagadnienie lub pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie rozwiązania lub odpowiedzi. 3. Kryteria oceny testu, wymienione w ust. 2, są dostępne dla wnioskodawcy w komisji egzaminacyjnej oraz umieszczane na arkuszu testu. § 31. 1. Wynik testu określa się jako pozytywny albo negatywny. 2. Za pozytywny uznaje się wynik testu, jeżeli wnioskodawca uzyska więcej niż 70 % punktów możliwych do uzyskania. § 32. Oceny testu oraz ustalenia jego wyniku dokonuje komisja egzaminacyjna w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. § 33. 1. Komisja egzaminacyjna, niezwłocznie po dokonaniu oceny testu oraz ustalenia jego wyniku, sporządza protokół z przeprowadzenia testu. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) wskazanie wnioskodawcy; 2) skład komisji egzaminacyjnej; 3) wynik testu; 4) podpisy członków komisji egzaminacyjnej. § 34. Komisja egzaminacyjna przekazuje wynik testu, w terminie 3 dni od dnia sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 33 ust. 1: 1) wnioskodawcy, na adres wskazany we wniosku o przeprowadzenie testu; 2) organowi prowadzącemu postępowanie. § 35. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Wnioskodawca, w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia testu, może złożyć przewodniczącemu komisji egzaminacyjnej pisemne oświadczenie o przyczynie nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie. 3. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej dokonuje niezwłocznie oceny zasadności przyczyny nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie, wskazanej przez wnioskodawcę, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy; o dokonanej ocenie informuje wnioskodawcę w terminie 3 dni od dnia jej dokonania. 4. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 5. W przypadku nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie z uzasadnionej przyczyny, przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia wnioskodawcę, nie później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia kolejnego testu, o terminie i miejscu przeprowadzenia testu oraz jego tematyce. § 36. 1. Koszty przeprowadzenia testu są ustalane kwotowo przez organ prowadzący postępowanie, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone z tytułu egzaminowania wnioskodawców, w szczególności wydatki na pokrycie kosztów wynajęcia sali i druku arkuszy testów oraz innych kosztów organizacyjno-technicznych przeprowadzenia testu, a także w oparciu o ilość złożonych wniosków o przeprowadzenie testu oraz ilość zawodów górniczych, dla których będzie przeprowadzony test. 2. Opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenia testu uiszcza się na rachunek bieżący - subkonto dochodów urzędu organu prowadzącego postępowanie lub gotówką do kasy urzędu tego organu. 3. Wnioskodawca przedstawia dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2, przed przystąpieniem do testu. Rozdział 4 Przepis końcowy § 37. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 725) WYKAZ GÓRNICZYCH ZAWODÓW REGULOWANYCH I. Podziemne zakłady górnicze 1. Kierownik ruchu podziemnego zakładu górniczego 2. Kierownik ruchu likwidowanego podziemnego zakładu górniczego 3. Kierownik działu robót górniczych podziemnego zakładu górniczego 4. Kierownik działu ruchu podziemnego zakładu górniczego, innego niż dział robót górniczych 5. Osoba wyższego dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego 6. Osoba średniego dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego 7. Osoba niższego dozoru ruchu podziemnego zakładu górniczego 8. Mierniczy górniczy 9. Geolog górniczy 10. Rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego 11. Górnik strzałowy 12. Wydawca materiałów wybuchowych 13. Instruktor strzałowy 14. Maszynista maszyn wyciągowych 15. Sygnalista szybowy 16. Operator (samojezdnych) maszyn przodkowych 17. Operator pojazdów pozaprzodkowych i (samojezdnych) maszyn pomocniczych 18. Maszynista lokomotyw pod ziemią 19. Rewident urządzeń wyciągowych 20. Rewident urządzeń elektrycznych maszyn wyciągowych i sygnalizacji szybowych 21. Rewident urządzeń systemów łączności, bezpieczeństwa i alarmowania 22. Spawacz 23. Elektromonter sprzętu elektrycznego o napięciu do 1 kV 24. Elektromonter sprzętu elektrycznego o napięciu powyżej 1 kV II. Odkrywkowe zakłady górnicze 1. Kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego i kierownik działu robót górniczych takiego zakładu 2. Kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny pospolite bez użycia materiałów wybuchowych i kierownik działu robót górniczych takiego zakładu 3. Kierownik ruchu odkrywkowego zakładu górniczego wydobywającego kopaliny pospolite w warunkach określonych w art. 16 ust. 2a ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze i kierownik działu robót górniczych takiego zakładu 4. Kierownik działu ruchu odkrywkowego zakładu górniczego, innego niż dział robót górniczych 5. Osoba wyższego dozoru ruchu odkrywkowego zakładu górniczego 6. Osoba średniego dozoru ruchu odkrywkowego zakładu górniczego 7. Osoba niższego dozoru ruchu odkrywkowego zakładu górniczego 8. Mierniczy górniczy 9. Geolog górniczy 10. Rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego 11. Strzałowy 12. Wydawca materiałów wybuchowych 13. Maszynista wiertniczy 14. Operator specjalistycznych, wielostanowiskowych maszyn zwałujących i urabiających III. Zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi 1. Kierownik ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi i kierownik działu robót górniczych takiego zakładu 2. Kierownik działu ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi, innego niż dział robót górniczych 3. Osoba wyższego dozoru ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi 4. Osoba średniego dozoru ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi 5. Osoba niższego dozoru ruchu zakładu górniczego wydobywającego kopaliny otworami wiertniczymi 6. Mierniczy górniczy 7. Geolog górniczy 8. Rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego 9. Strzałowy 10. Wydawca materiałów wybuchowych 11. Mechanik wiertni 12. Operator agregatów cementacyjnych, zasobników oraz urządzeń do intensyfikacji wydobycia ropy i gazu 13. Spawacz IV. Ratownictwo górnicze 1. Ratownik górniczy 2. Mechanik sprzętu ratowniczego 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219. 4) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 125, poz. 1164), zachowane w mocy na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu detektywa (Dz. U. Nr 76, poz. 726) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu detektywa, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "detektywie" - oznacza to osobę posiadającą licencję, o której mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 12, poz. 110 i Nr 238, poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152). § 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym w toku postępowania przez właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 2)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie". 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu detektywa. § 5. Staż adaptacyjny i test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 6. 1. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, wskazuje przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług detektywistycznych, u którego zamierza odbywać staż adaptacyjny, zwanego dalej "przedsiębiorcą". 2. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, dołącza dokument zawierający zobowiązanie przedsiębiorcy do nawiązania z nim stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych. 3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, na podstawie postanowienia, o którym mowa w § 3 ust. 1, otrzymanego od wnioskodawcy, przedsiębiorca określa w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, który zostanie nawiązany z wnioskodawcą; 2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany stosunek prawny z wnioskodawcą; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy do wykonywania; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. 4. Okres, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie może być krótszy niż długość stażu adaptacyjnego. § 7. 1. Postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, określa długość i program stażu adaptacyjnego, zwany dalej "programem". 2. Program i długość stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie ustala dla wnioskodawcy na podstawie: 1) dokumentów poświadczających okres pracy zawodowej, świadectw, dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje i nabyte umiejętności; 2) okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) różnic wynikających ze specyfiki zawodu detektywa wykonywanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. 3. Organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę o sposobie prowadzenia dziennika stażu adaptacyjnego. § 8. 1. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z przedsiębiorcą. 2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia stażu adaptacyjnego. § 9. 1. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem pod nadzorem detektywa, zwanego dalej "opiekunem", którego wyznacza dla danego wnioskodawcy przedsiębiorca. 2. Opiekun w czasie stażu adaptacyjnego: 1) określa bieżące zadania do wykonania przez wnioskodawcę; 2) na bieżąco kontroluje realizację powierzonych zadań; 3) dokonuje na piśmie okresowej oceny realizacji powierzonych wnioskodawcy zadań. 3. Zmiana opiekuna w trakcie stażu adaptacyjnego może nastąpić w szczególności z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanego wniosku opiekuna, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego. 4. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, przedsiębiorca niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna i informuje o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. § 10. W trakcie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca: 1) przestrzega porządku organizacyjno-prawnego przedsiębiorcy; 2) realizuje program; 3) prowadzi dziennik stażu adaptacyjnego. § 11. 1. Organ prowadzący postępowanie sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu adaptacyjnego wnioskodawcy, w szczególności przez: 1) kontrolę warunków odbywania stażu adaptacyjnego i realizacji programu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w trakcie trwania stażu adaptacyjnego; 3) kontrolę prawidłowego prowadzenia dziennika stażu adaptacyjnego; 4) bezpośrednią obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę; 5) kontrolę postępów w przysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu detektywa; 6) gromadzenie dodatkowych informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego. 2. Organ prowadzący postępowanie wyznacza swojego przedstawiciela do wykonywania w jego imieniu czynności, o których mowa w ust. 1. O wyznaczonej osobie organ prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę i przedsiębiorcę. 3. Przedstawiciel organu prowadzącego postępowanie sporządza na piśmie sprawozdanie zawierające wnioski wynikające z przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1. § 12. 1. Oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego, zwanej dalej "oceną", nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego, dokonuje zespół powołany przez organ prowadzący postępowanie. 2. Zespół składa się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób posiadających wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie wynikającym z programu. 3. Zespół dokonuje oceny na podstawie: 1) dziennika stażu adaptacyjnego; 2) opinii opiekuna o przebiegu stażu adaptacyjnego i umiejętnościach wnioskodawcy; 3) opinii przedsiębiorcy o przysposobieniu wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu detektywa; 4) sprawozdania, o którym mowa w § 11 ust. 3. 4. Z dokonanej oceny zespół sporządza protokół, w którym przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie wniosek o zaliczenie albo niezaliczenie stażu adaptacyjnego wraz z uzasadnieniem. 5. Ocenę zespół przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie trzech dni od dnia jej sporządzenia. § 13. 1. Wyliczenia kosztów, o których mowa w § 6 ust. 3 pkt 5, dokonuje każdorazowo przedsiębiorca stosownie do programu i długości stażu adaptacyjnego, uwzględniając w szczególności wydatki na pokrycie kosztów materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych, kosztów organizacyjno-technicznych, a także kosztów zajęć szkoleniowych zapewniających realizację programu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, wyliczone przez przedsiębiorcę, w równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, na rachunek bieżący przedsiębiorcy, u którego odbywa staż adaptacyjny. § 14. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony, nieprzekraczający, łącznie z odbytym już stażem, dwóch lat. 2. Do przedłużonego stażu adaptacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy § 6-13. § 15. Organ prowadzący postępowanie zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu adaptacyjnego. Rozdział 3 Test umiejętności § 16. 1. Miejsce i terminy przeprowadzania testu umiejętności, zwanego dalej "testem", organ prowadzący postępowanie wyznacza dwa razy do roku. 2. Terminy przeprowadzania testu podawane są do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych, nie później niż na 6 miesięcy przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 17. Wnioskodawca składa wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na 3 miesiące przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 18. Zakres wiedzy i umiejętności objętych testem ustala dla wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie na podstawie: 1) programu kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w państwie wnioskodawcy; 2) zakresu wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wymaganej znajomości prawa polskiego do wykonywania zawodu detektywa; 4) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie detektywa w państwie wnioskodawcy; 5) okresu stażu niezbędnego do wykonywania zawodu detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej; 6) różnic wynikających ze specyfiki zawodu detektywa w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. § 19. 1. Wyliczenia kosztów przeprowadzenia testu, w szczególności powołania zespołu egzaminacyjnego, wynagrodzenia członków zespołu egzaminacyjnego, wynajęcia sali, druku pytań egzaminacyjnych oraz innych kosztów organizacyjno-technicznych egzaminu, dokonuje każdorazowo organ prowadzący postępowanie, nie później niż na 30 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone z tytułu egzaminowania osób ubiegających się o uzyskanie licencji detektywa. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty w postaci jednorazowej opłaty, co najmniej na 14 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu na rachunek bieżący organu prowadzącego postępowanie - subkonto dochodów. § 20. 1. Organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę o miejscu i terminie przeprowadzenia testu, o ustalonym zakresie wiedzy i umiejętności, o którym mowa w § 18, oraz o wysokości opłaty z tytułu przeprowadzenia testu, nie później niż na 21 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. 2. Termin przeprowadzenia testu może ulec przesunięciu na umotywowaną prośbę wnioskodawcy. § 21. Przystępując do testu, wnioskodawca okazuje dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w § 19 ust. 2, oraz dokument poświadczający tożsamość. § 22. 1. Test składa się z części pisemnej i ustnej. 2. Część pisemna testu obejmuje nie więcej niż 80 pytań. 3. Część ustna testu polega na wypowiedzi ustnej na wylosowany przez wnioskodawcę zestaw pytań, składający się nie więcej niż z 10 pytań. 4. Łączny czas trwania obu części testu nie może przekraczać 210 minut. § 23. 1. Każde z pytań w części pisemnej testu zawiera nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi. Co najmniej 60 % pytań zawiera jedną odpowiedź prawidłową. 2. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie w części pisemnej ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktu należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi. 3. W części ustnej każda z odpowiedzi jest oceniana w skali od 0 do 5 punktów. 4. Wynik testu określa się jako pozytywny albo negatywny. 5. Za pozytywny uznaje się wynik testu, jeżeli wnioskodawca uzyskał co najmniej 70 % punktów możliwych do uzyskania. § 24. 1. Organ prowadzący postępowanie powołuje zespół egzaminacyjny składający się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób posiadających wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie związanym z problematyką objętą testem. 2. Do zadań zespołu egzaminacyjnego należy w szczególności: 1) przygotowanie testu; 2) przeprowadzenie testu; 3) dokonanie oceny testu. § 25. Ocena testu jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia jego przeprowadzenia. § 26. Z przeprowadzenia testu niezwłocznie po dokonaniu oceny, o której mowa w § 25, zespół egzaminacyjny sporządza protokół zawierający w szczególności: 1) wskazanie wnioskodawcy; 2) skład zespołu egzaminacyjnego; 3) wynik testu; 4) podpisy członków zespołu egzaminacyjnego. § 27. Wynik testu zespół egzaminacyjny przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie trzech dni od dnia sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 26. § 28. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionych przyczyn. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionych przyczyn organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie miejsce i termin przeprowadzenia testu. 4. Oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie organ prowadzący postępowanie dokonuje, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 5. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne przystąpienie do testu w najbliższym terminie. § 29. Do powtórnego przystąpienia do testu stosuje się odpowiednio przepisy § 16-28. Rozdział 4 Przepis końcowy § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia czasowego zakazu sprzedaży i podawania napojów alkoholowych (Dz. U. Nr 78, poz. 732) Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się zakaz sprzedaży i podawania napojów alkoholowych w mieście stołecznym Warszawa: 1) od godziny 600 dnia 29 kwietnia 2004 r. do godz. 1600 dnia 30 kwietnia 2004 r. na terenie dzielnicy Śródmieście, z wyłączeniem zakładów gastronomicznych; 2) całkowity w dniu 30 kwietnia 2004 r. w godzinach od 600 do 2000 na terenie Parku im. Marszałka Piłsudskiego (Pola Mokotowskie). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. (Dz. U. Nr 90, poz. 865) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie zgody uchwalonej w referendum ogólnokrajowym w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, wyznaczonym na dzień 8 czerwca 2003 r. (Dz. U. Nr 126, poz. 1170), w dniu 23 lipca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisany w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. Zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu dnia 5 sierpnia 2003 r. Rządowi Republiki Włoskiej został złożony dokument ratyfikacyjny. Do dnia dzisiejszego złożone zostały wszystkie dokumenty ratyfikacyjne i zgodnie z art. 2 ust. 2 Traktatu wejdzie on w życie dnia 1 maja 2004 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa staną się stronami Traktatu: - Republika Austrii, - Królestwo Belgii, - Republika Cypryjska, - Republika Czeska, - Królestwo Danii, - Republika Estońska, - Republika Finlandii, - Republika Francuska, - Republika Grecka, - Królestwo Hiszpanii, - Irlandia, - Republika Litewska, - Wielkie Księstwo Luksemburga, - Republika Łotewska, - Republika Malty, - Republika Federalna Niemiec, - Królestwo Niderlandów, - Rzeczpospolita Polska, - Republika Portugalska, - Republika Słowacka, - Republika Słowenii, - Królestwo Szwecji, - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, - Republika Węgierska, - Republika Włoska. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi upoważnionymi do gwarantowania długów celnych a Agencją Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 78, poz. 733) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi upoważnionymi do gwarantowania długów celnych, zwanymi dalej "instytucjami finansowymi", a Agencją Rynku Rolnego, zwaną dalej "Agencją", w zakresie udzielania przez te instytucje gwarancji, stanowiących zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z płatności dokonywanych przez Agencję w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) gwarancji transakcji pojedynczej - rozumie się przez to gwarancję udzieloną Agencji, przez instytucję finansową, która obejmuje transakcję jednostkową; 2) gwarancji zbiorczej - rozumie się przez to gwarancję udzieloną Agencji przez instytucję finansową, która obejmuje zabezpieczenie każdej transakcji w ramach sumy gwarantowanej; 3) RUG - rozumie się przez to prowadzony przez Agencję rejestr instytucji finansowych. § 3. Wzór formularza gwarancji transakcji pojedynczej i formularza gwarancji zbiorczej określają odpowiednio załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Agencja współpracuje z instytucjami finansowymi na zasadach określonych przepisami Komisji Europejskiej w ramach realizacji mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej, przez wzajemne przekazywanie niezbędnych dokumentów i udzielanie pisemnych informacji mogących mieć wpływ na ważność złożonych dokumentów lub podejmowanych czynności, terminową realizację należnych płatności tytułem udzielonych gwarancji, a także dążenie do ugodowego rozstrzygania ewentualnych sporów. 2. W ramach współpracy, o której mowa w ust. 1: 1) Agencja równo traktuje wszystkie instytucje finansowe udzielające na jej rzecz gwarancji, zabezpiecza dokumenty gwarancyjne przed uszkodzeniem bądź utratą, rzetelnie prowadzi rejestry określone w odrębnych przepisach, a także rozliczenia; 2) instytucja finansowa zabezpiecza przekazane jej przez Agencję dokumenty oraz informacje zgodnie z odrębnymi przepisami, terminowo realizuje obciążające ją płatności, rzetelnie prowadzi rejestry określone odrębnymi przepisami, a także rozliczenia. 3. Szczegółowe warunki współpracy określa umowa zawarta pomiędzy instytucją finansową a Agencją. 4. Umowa, o której mowa w ust. 3, powinna zawierać co najmniej: 1) zobowiązanie instytucji finansowej do: a) przekazywania Agencji uwierzytelnionego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, b) przekazywania Agencji listy osób upoważnionych do podpisywania dokumentów gwarancyjnych oraz innych dokumentów związanych z gwarancjami, zawierającej imię i nazwisko, numer dowodu osobistego, stanowisko, zakres uprawnień oraz wzór podpisu osoby upoważnionej, c) niezwłocznego informowania Agencji o zmianach mogących mieć wpływ na ważność dokumentów, o których mowa w lit. a i b, z tym że o zmianach informacji dotyczących osób, o których mowa w lit. b - nie później niż w terminie 3 dni od dnia wystąpienia takich zmian; 2) zobowiązanie Agencji do: a) przekazywania instytucji finansowej wykazu osób uprawnionych do podpisywania wezwań do zapłaty, wraz z kartami wzorów podpisów tych osób, b) niezwłocznego informowania instytucji finansowej o nieprzyjęciu gwarancji lub aneksu do gwarancji, a także o przyjęciu aneksu do gwarancji. 5. Umowa, o której mowa w ust. 3, może zostać wypowiedziana przez instytucję finansową lub Agencję z zachowaniem 90-dniowego terminu wypowiedzenia, z zastrzeżeniem, że zobowiązania wynikające z gwarancji pozostają w mocy. § 5. 1. Agencja dokonuje wpisu instytucji finansowej do RUG i nadaje jej niepowtarzalny numer identyfikacyjny, po zawarciu umowy, o której mowa w § 4 ust.3; numer identyfikacyjny jest wykorzystywany w korespondencji prowadzonej między instytucją finansową i Agencją. 2. Skreślenie instytucji finansowej z RUG następuje w przypadku, o którym mowa w § 4 ust. 5, lub na skutek skreślenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych z wykazu instytucji finansowych upoważnionych do gwarantowania długów celnych, określonego w odrębnych przepisach. 3. Agencja nie może przyjmować gwarancji od instytucji finansowej skreślonej z RUG, do czasu zawarcia z tą instytucją nowej umowy. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 733) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) Art. 1. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) drób - ptaki gatunków: kura (Gallus domesticus), kaczka (Anas platyrhynchos, Cairina moschata), gęś (Anser anser, Anser Cygnoides), indyk (Meleagris gallopavo), przepiórka (Coturnix coturnix japonica), perlica (Numida meleagris) oraz utrzymywany w warunkach fermowych struś (Struthio camelus);", b) pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) zwierzę hodowlane czystorasowe - zwierzę pochodzące co najmniej od dwóch pokoleń przodków wpisanych do księgi danej rasy, które spełnia wymagania wpisu do księgi, a w przypadku koniowatych - z wyjątkiem koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, kuców szetlandzkich, koników polskich i hucułów - zwierzę pochodzące co najmniej od dwóch pokoleń przodków wpisanych do księgi danej rasy lub ras biorących udział w doskonaleniu tej rasy, które spełnia wymagania wpisu do księgi;", c) uchyla się pkt 23 i 24, d) w pkt 25 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 26-29 w brzmieniu: "26) zasoby genetyczne - wszystkie populacje (gatunki, rasy, odmiany, rody lub linie hodowlane) zwierząt gospodarskich oraz materiał biologiczny od nich pochodzący, które ze względów użytkowych, naukowych czy kulturowych mają lub mogą mieć znaczenie dla człowieka; 27) kontrola zootechniczna - kontrolę fizyczną lub kontrolę dokumentacji w odniesieniu do bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych, zmierzającą bezpośrednio lub pośrednio do poprawienia jakości hodowli; 28) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej zwierzętami, materiałem biologicznym i jajami wylęgowymi, pochodzącymi z państw członkowskich Unii Europejskiej, oraz zwierzętami, materiałem biologicznym i jajami wylęgowymi, pochodzącymi z państw niebędących członkami Unii Europejskiej, które znajdują się w obrocie w krajach członkowskich Unii Europejskiej; 29) prawodawstwo zootechniczne - przepisy Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Unii Europejskiej dotyczące hodowli i rozrodu zwierząt."; 2) w art. 3: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Za prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt podmiot, upoważniony do jej prowadzenia na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 i 2 pkt 2, może pobierać wynagrodzenie w wysokości ustalonej w umowie o prowadzenie tej oceny.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wynagrodzenie za prowadzenie oceny wartości użytkowej powinno być jednakowe w odniesieniu do zwierząt urodzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pochodzących z innych państw członkowskich Unii Europejskiej."; 3) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Do zadań jednostki, o której mowa w art. 6, należy w szczególności: 1) prowadzenie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt; 2) publikowanie wyników oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt; 3) prowadzenie systemu informatycznego na potrzeby oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt; 4) bilansowanie potrzeb i możliwości produkcyjnych w hodowli zwierząt; 5) prowadzenie specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę wartości użytkowej lub sztuczne unasiennianie oraz wydawanie zaświadczeń w tym zakresie; 6) ustalanie założeń krajowych programów hodowlanych; 7) kontrola w zakresie hodowli i rozrodu zwierząt; 8) kontrola zootechniczna w handlu; 9) prowadzenie laboratorium referencyjnego poddającego badaniom mleko w ramach oceny wartości użytkowej bydła, owiec i kóz; 10) prowadzenie laboratorium badającego mleko; 11) kontrolowanie sposobu wykorzystania środków pochodzących z dotacji budżetowych przyznanych podmiotom, które realizują zadania w zakresie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej. 2. W przypadku oceny wartości użytkowej bydła, owiec i kóz mleko poddaje się badaniu w laboratoriach, które: 1) uczestniczą w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych prowadzonych przez laboratorium referencyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 9; 2) stosują do sprawdzania metod badawczych próby wzorcowe przygotowywane przez laboratorium referencyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 9; 3) wdrożyły system kontroli jakości. 3. Do zadań laboratorium referencyjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, należy: 1) przygotowywanie prób wzorcowych; 2) organizowanie badań porównawczych w celu ujednolicania standardów i metod analitycznych; 3) prowadzenie szkoleń pracowników laboratoriów, o których mowa w ust. 2; 4) prowadzenie badań laboratoryjnych mających na celu potwierdzenie wyników badań przeprowadzonych przez inne laboratoria, w szczególności, jeżeli zachodzi wątpliwość co do jakości otrzymywanych wyników."; 4) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek związków hodowców lub innych podmiotów, które uzyskały zgodę na prowadzenie ksiąg zwierząt hodowlanych, zwanych dalej "księgami", może powierzyć im, w drodze rozporządzenia, prowadzenie wszystkich albo niektórych zadań, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-6 i 10, mając na uwadze zapewnienie przez związki hodowców lub inne podmioty możliwości prawidłowego realizowania powierzonych im zadań oraz wiarygodności prowadzonej przez nie dokumentacji i uzyskiwanych wyników. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, upoważnić inne podmioty do: 1) prowadzenia systemu informatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, w zakresie dotyczącym poszczególnych gatunków zwierząt, 2) prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny - mając na uwadze zapewnienie przez te podmioty możliwości prawidłowego realizowania powierzonych im zadań oraz wiarygodności uzyskiwanych przez nie wyników."; 5) art. 8a otrzymuje brzmienie: "Art. 8a. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji, upoważnia podmioty, inne niż określone w art. 8 ust. 1, do prowadzenia specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę wartości użytkowej zwierząt lub sztuczne unasiennianie oraz do wydawania zaświadczeń w tym zakresie."; 6) po art. 8a dodaje się art. 8b w brzmieniu: "Art. 8b. 1. Jednostka, o której mowa w art. 6, może za zgodą ministra właściwego do spraw rolnictwa użyczyć podmiotowi, który uzyskał zgodę na prowadzenie księgi i któremu zostało powierzone prowadzenie zadań, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-6 i 10, rzecz będącą w zarządzie lub trwałym zarządzie tej jednostki, niezbędną do prowadzenia tych zadań. 2. Użyczenie rzeczy, o której mowa w ust. 1, następuje w drodze umowy zawartej na okres nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony odpowiednio zarząd albo trwały zarząd tą rzeczą. 3. Podmiot biorący rzecz do używania, oprócz ponoszenia zwykłych kosztów jej utrzymania, jest zobowiązany do ponoszenia wszelkich innych kosztów związanych z korzystaniem z tej rzeczy. 4. Umowa użyczenia zawiera w szczególności: 1) oznaczenie rzeczy, a w przypadku nieruchomości: a) oznaczenie według księgi wieczystej oraz według ewidencji gruntów i budynków, b) powierzchnię oraz opis nieruchomości; 2) cel, na jaki rzecz zostaje oddana do używania; 3) sposób używania rzeczy; 4) czas, na który rzecz zostaje oddana do używania. 5. Jeżeli rzecz oddawana jest do używania na rzecz kilku podmiotów, umowa użyczenia zawiera ponadto zasady wspólnego używania rzeczy. 6. Oprócz przypadków określonych w Kodeksie cywilnym jednostka, o której mowa w art. 6, może żądać zwrotu rzeczy użyczonej, w razie gdy podmiot biorący ją do używania zaprzestanie prowadzenia zadań powierzonych na podstawie art. 8 ust. 1 albo utraci prawo prowadzenia księgi."; 7) w art. 10 uchyla się ust. 2; 8) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Księgi prowadzi się odrębnie dla: 1) ras, linii hodowlanych albo odmian w obrębie rasy oraz płci koni, bydła, świń, owiec i kóz; 2) rodów drobiu w poszczególnych jego gatunkach; 3) poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych; 4) linii hodowlanych pszczół."; 9) w art. 12: a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Do części głównej księgi mogą być wpisywane świnie, bydło, owce, kozy, matki pszczele, stada zwierząt futerkowych lub rody drobiu, które:", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do części głównej księgi mogą być wpisywane koniowate, które spełniają warunki określone w ust. 2 pkt 2-4 oraz pochodzą od dwóch pokoleń przodków wpisanych do ksiąg tej samej rasy lub ras biorących udział w doskonaleniu tej rasy, z wyjątkiem koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, kuców szetlandzkich, koników polskich i koni huculskich.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dla koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, koni huculskich, koników polskich i kuców szetlandzkich prowadzi się wyłącznie główną część księgi.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Do księgi koni pełnej krwi angielskiej wpisuje się ogiery, klacze i źrebięta, pochodzące co najmniej od ośmiu pokoleń przodków wpisanych do polskiej księgi koni pełnej krwi angielskiej lub odpowiedniej księgi zagranicznej, uznanej przez Międzynarodową Komisję Ksiąg Stadnych (ISBC), z wyjątkiem zwierząt urodzonych w wyniku zabiegu sztucznego unasienniania lub przeniesienia zarodka.", e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a-6c w brzmieniu: "6a. Do księgi kuców szetlandzkich wpisuje się ogiery, klacze i źrebięta, pochodzące od rodziców wpisanych do polskiej księgi kuców szetlandzkich lub odpowiedniej księgi zagranicznej, uznanej przez Międzynarodowy Komitet do spraw Kuców Szetlandzkich (ISPC). 6b. Do księgi koni rasy huculskiej wpisuje się ogiery i klacze, pochodzące co najmniej od czterech pokoleń przodków wpisanych do polskiej księgi koni rasy huculskiej lub odpowiedniej księgi zagranicznej. 6c. Do księgi koni rasy konik polski wpisuje się ogiery i klacze, pochodzące co najmniej od czterech pokoleń przodków wpisanych do polskiej księgi koni rasy konik polski lub odpowiedniej księgi zagranicznej.", f) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Samica, z wyjątkiem matki pszczelej, klaczy: czystej krwi arabskiej, pełnej krwi angielskiej, kuca szetlandzkiego, konika polskiego lub hucuła, której matka i babka ze strony matki są wpisane do części wstępnej księgi, a której ojciec oraz dziadkowie są wpisani do części głównej księgi, jest zwierzęciem hodowlanym czystorasowym. Samica ta jest wpisywana do części głównej księgi.", g) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Dla ogierów, knurów i buhajów, z wyjątkiem buhajów ras, które ze względu na swoje pochodzenie, unikalną pulę genową oraz przystosowanie do warunków lokalnych zostały objęte programem hodowlanym ochrony zasobów genetycznych (ras rodzimych), prowadzi się tylko część główną księgi.", h) ust. 13 otrzymuje brzmienie: "13. Do części wstępnej księgi wpisuje się konie, które pochodzą po ojcu wpisanym do księgi lub rejestru i spełniają wymagania określone w ust. 11.", i) po ust. 14 dodaje się ust. 14a w brzmieniu: "14a. Buhaje ras rodzimych mogą być wpisywane do części wstępnej księgi, jeżeli spełniają wymagania określone w ust. 11.", j) dodaje się ust. 16 w brzmieniu: "16. Zwierzę, w tym matkę pszczelą, stado zwierząt futerkowych oraz ród drobiu wpisuje się tylko do jednej księgi albo rejestru, które są porowadzone w kraju."; 10) art. 12a otrzymuje brzmienie: "Art. 12a. Koniowate przywożone z terytorium państwa będącego członkiem Unii Europejskiej powinny być zarejestrowane lub wpisane do odpowiedniej księgi lub rejestru, które są prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod tym samym imieniem wraz ze znakiem inicjałów państwa urodzenia. Do pierwotnego imienia zwierzęcia może być dodane, przed lub po nim, inne imię, pod warunkiem że imię oryginalne przez całe życie zwierzęcia będzie podawane w nawiasie, a państwo jego urodzenia wskazywane za pomocą inicjałów uznanych przez umowy międzynarodowe."; 11) uchyla się art. 12b; 12) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. Minister właściwy do spraw rolnictwa może odmówić udzielenia zgody na otwarcie lub prowadzenie księgi dla zwierząt określonych gatunków, ras, odmian, rodów, linii, płci lub stad, jeżeli wydanie takiej zgody zagroziłoby zachowaniu rasy lub realizacji programu hodowlanego dla gatunku, rasy, odmiany, rodów, linii, płci lub stada, dla których prowadzi się księgę."; 13) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, na wniosek związku hodowców lub innego podmiotu prowadzącego księgę, wydać, w drodze decyzji, zgodę na zakończenie prowadzenia księgi, jeżeli krajowy program hodowlany dla gatunku, rasy, odmiany, rodów, linii, płci lub stada, dla których prowadzi się księgę, nie może być realizowany. 2. W przypadku gdy decyzja, o której mowa w ust. 1, stanie się ostateczna, podmiot dotychczas prowadzący tę księgę przekazuje niezwłocznie dokumentację związaną z jej prowadzeniem jednostce organizacyjnej, o której mowa w art. 6."; 14) w art. 18 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wydania hodowcy zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu zwierząt do księgi."; 15) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Rejestr prowadzi się dla zwierząt, stad zwierząt futerkowych, rodów lub linii hodowlanych pochodzących z krzyżowania. 2. W przypadku świń, bydła, owiec, kóz i koniowatych rejestr prowadzi się również w celu dokumentowania pochodzenia zwierząt hodowlanych, dla których na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie prowadzi się ksiąg. 3. Do rejestru mogą być wpisywane zwierzęta, stada zwierząt futerkowych, rody lub linie hodowlane, które pochodzą po rodzicach spełniających wymagania określone w programie hodowlanym krzyżowania zwierząt oraz zostały zidentyfikowane po urodzeniu według zasad określonych w systemie identyfikacji zwierząt określonym dla danego rejestru. 4. Do rejestru, o którym mowa w ust. 2, mogą być wpisywane zwierzęta, których wykorzystanie jest przewidziane w programie hodowlanym genetycznego doskonalenia zwierząt: 1) nieposiadające udokumentowanego pochodzenia - w przypadku świń, bydła, owiec i kóz; 2) pochodzące po ojcu wpisanym do księgi lub rejestru - w przypadku koniowatych. 5. Bydło, owce, kozy i koniowate, których dwa pokolenia przodków są wpisane do rejestru, o którym mowa w ust. 2, mogą być wpisane do księgi."; 16) w art. 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw rolnictwa udziela zgody, w drodze decyzji administracyjnej, na otwarcie lub prowadzenie określonego rejestru podmiotom, które: 1) zapewnią, że w realizacji programu hodowlanego prowadzonego na potrzeby rejestru weźmie udział dostatecznie duże pogłowie zwierząt; 2) przedstawią: a) cel hodowlany, b) program hodowlany krzyżowania zwierząt lub w przypadku rejestrów, o których mowa w art. 19 ust. 2, program hodowlany genetycznego doskonalenia zwierząt, c) system identyfikacji zwierząt, d) system rejestracji danych o pochodzeniu zwierząt, e) regulamin prowadzenia rejestru; 3) poddadzą zwierzęta ocenie wartości użytkowej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe wymagania wobec podmiotów ubiegających się o otwarcie lub prowadzenie określonego rejestru, a w szczególności dotyczące warunków i sposobu prowadzenia rejestrów, wiedzy fachowej i sprawności ich działania w zakresie prowadzenia rejestrów, procedur rejestracyjnych oraz w przypadku bydła, świń, koni, owiec, kóz, pszczół i stad zwierząt futerkowych liczebności pogłowia zwierząt, mając na względzie zapewnienie prawidłowości prowadzonej hodowli."; 17) art. 20a otrzymuje brzmienie: "Art. 20a. 1. Prowadzący księgę lub rejestr nie może odmówić wpisu do księgi lub rejestru zwierząt, w tym zwierząt przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełniają one warunki wpisu. 2. Zwierzęta hodowlane, z wyjątkiem matek pszczelich i koniowatych, nasienie zwierząt hodowlanych, ich komórki jajowe i zarodki oraz jaja wylęgowe, wprowadzane do obrotu, zaopatruje się w zaświadczenia hodowlane. 3. Zaświadczenie hodowlane dla zwierząt hodowlanych zawiera: 1) dane umożliwiające identyfikację zwierzęcia; 2) informacje dotyczące przodków zwierzęcia; 3) wyniki oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierzęcia oraz jego przodków, jeżeli została oszacowana, a w przypadku zwierząt futerkowych - stada, z którego zwierzę pochodzi; 4) określenie hodowcy będącego posiadaczem matki zwierzęcia w chwili jego urodzenia i obecnego posiadacza zwierzęcia. 4. Zaświadczenie hodowlane dla nasienia, komórek jajowych i zarodków zawiera informacje o: 1) dawcy lub dawcach materiału biologicznego, w zakresie określonym w ust. 3; 2) terminie pobrania lub produkcji; 3) producencie i odbiorcy materiału biologicznego; 4) wyniku badania grup i białek krwi lub wyniku badania markerów DNA dawcy lub dawców materiału biologicznego - w przypadku bydła; 5) wykonaniu badania grup i białek krwi lub badania markerów DNA - w przypadku koniowatych; 6) wyniku badania grup i białek krwi dawców nasienia - w przypadku owiec i kóz ras mlecznych. 5. Zaświadczenie hodowlane dla jaj wylęgowych zawiera informacje o: 1) gatunku drobiu, poziomie reprodukcji stada, rodach lub liniach hodowlanych, od których pochodzą jaja; 2) terminie zniesienia jaj; 3) producencie i odbiorcy jaj. 6. Zaświadczenie hodowlane przechowuje się nie krócej niż 12 miesięcy. 7. Bydło, świnie, owce i kozy oraz materiał biologiczny od nich pochodzący, a także materiał biologiczny pochodzący od koniowatych - mogą być przedmiotem handlu, jeżeli są zaopatrzone w zaświadczenie hodowlane. 8. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 7, towarzyszy zwierzętom i materiałowi biologicznemu w transporcie. 9. Za wydanie zaświadczenia hodowlanego podmiot uprawniony do jego wydania może pobierać opłatę w wysokości przez siebie ustalonej; przepis art. 3 ust. 4 stosuje się odpowiednio."; 18) w art. 21: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do wydawania zaświadczeń hodowlanych dla zwierząt hodowlanych, nasienia, komórek jajowych, zarodków i jaj wylęgowych, warunki i sposób wystawiania tych zaświadczeń oraz zakres niezbędnych informacji, jakie powinny zawierać zaświadczenia, mając na względzie konieczność zapewnienia wiarygodności przekazywanych informacji oraz konieczność uznawania wystawianych dokumentów w międzynarodowym obrocie zwierzętami hodowlanymi.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, laboratoria uprawnione do przeprowadzania analiz grup i białek krwi lub markerów DNA, mając na względzie prawidłowe wykonywanie analiz."; 19) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. 1. Rasa, odmiana, ród lub linia - w przypadku których niska liczebność zwierząt hodowlanych lub spadkowa tendencja liczebności stwarza zagrożenie ich wyginięcia, podlega ochronie zasobów genetycznych. 2. Ochrona zasobów genetycznych polega na utrzymywaniu żywych zwierząt lub gromadzeniu i przechowywaniu materiału biologicznego pochodzącego od tych zwierząt. 3. Ochrona zasobów genetycznych jest prowadzona na podstawie programu ochrony zasobów genetycznych określającego: 1) cel prowadzenia programu; 2) zakres i metody prowadzenia programu; 3) zakres kriokonserwacji materiału biologicznego i sposób jego wykorzystania. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, podmiot upoważniony do: 1) realizacji lub koordynacji działań w zakresie ochrony zasobów genetycznych w zależności od poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich lub 2) gromadzenia i przechowywania materiału biologicznego podlegającego kriokonserwacji - mając na względzie zapewnienie prawidłowości realizacji działań w zakresie ochrony zasobów genetycznych oraz zapewnienie prawidłowych warunków gromadzenia i przechowywania materiału biologicznego dla poszczególnych gatunków zwierząt."; 20) w art. 22: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Reproduktory wpisane do ksiąg lub rejestrów, a w przypadku bydła buhaje, których pochodzenie zostało potwierdzone za pomocą badania grup i białek krwi lub wyniku badania markerów DNA, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 2, dopuszcza się do wykorzystania w rozrodzie naturalnym.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Dopuszcza się do hodowli: 1) czystorasowe samice hodowlane gatunków: bydło, świnie, owce i kozy; 2) samice będące mieszańcami świń hodowlanych. 1b. Dopuszcza się do wykorzystywania w hodowli zarodki i komórki jajowe pochodzące od: 1) czystorasowych zwierząt hodowlanych gatunków: bydło, świnie, owce i kozy; 2) mieszańców świń hodowlanych.", c) uchyla się ust. 4; 21) w art. 23: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Starosta, na wniosek posiadacza reproduktora, wydaje, na czas określony, decyzję o dopuszczeniu reproduktora do użytkowania w punkcie kopulacyjnym, jeżeli posiadacz reproduktora uzyskał pozytywną opinię podmiotu prowadzącego księgę lub rejestr o użytkowaniu tego reproduktora w punkcie kopulacyjnym.", b) w ust. 3 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) opinia, o której mowa w ust. 2.", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Posiadacz reproduktora po uzyskaniu decyzji, o której mowa w ust. 2, przekazuje kopię tej decyzji, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania, podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr oraz powiatowemu lekarzowi weterynarii."; 22) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W sztucznym unasiennianiu może być wykorzystywane wyłącznie nasienie reproduktora: 1) ocenionego na podstawie wyniku oceny własnych cech użytkowych i jego rozwoju osobniczego lub dla którego dokonano oceny wartości hodowlanej, a w przypadku świń również pochodzącego z linii hodowlanej, dla której dokonano oceny wartości użytkowej i hodowlanej; 2) wpisanego do księgi albo rejestru; 3) którego pochodzenie zostało potwierdzone za pomocą: a) badania grup i białek krwi - w przypadku kozła i tryka ras mlecznych, b) badania grup i białek krwi lub wyniku badania markerów DNA - w przypadku buhaja."; 23) w art. 26 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw rolnictwa, listę podmiotów uprawnionych do pobierania, konserwowania, przechowywania i dostarczania komórek jajowych i zarodków."; 24) w art. 28: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie jest obowiązany do: 1) zaopatrywania się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia; 2) używania nasienia od reproduktorów dopuszczonych do wykorzystywania w sztucznym unasiennianiu i wybranych przez usługobiorcę; 3) wydawania zaświadczenia o wykonaniu usługi; 4) prowadzenia dokumentacji wykonywanych usług; 5) przekazywania do systemu informatycznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, informacji o zabiegach unasienniania wykonanych w stadach objętych oceną wartości użytkowej; 6) przestrzegania wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Niezwłocznie po wykonaniu zabiegu unasienniania informację, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekazuje się prowadzącemu system informatyczny, w formie elektronicznej, w formacie określonym przez prowadzącego system informatyczny. 1b. Przekazywanie informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 5, podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie może zlecać podmiotowi dostarczającemu nasienie, który może dokonać przekazania tych informacji bezpłatnie."; 25) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Prowadzenie działalności w zakresie: 1) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia, 2) przechowywania i dostarczania nasienia - wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa. 2. Zezwolenie na prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, wydaje się, jeżeli podmiot: 1) wskaże miejsce i zasięg terytorialny wykonywania działalności objętej zezwoleniem; 2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedstawi ponadto, odrębnie dla każdego gatunku i rasy zwierząt, program oceny i selekcji reproduktorów, pozytywnie zaopiniowany przez związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę albo rejestr oraz podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt, których dotyczy program. 3. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się zaświadczenie o wpisie wnioskodawcy do rejestru prowadzonego przez powiatowego lekarza weterynarii."; 26) uchyla się art. 29a; 27) w art. 33 uchyla się ust. 2 i 3; 28) po art. 33 dodaje się art. 33a i 33b w brzmieniu: "Art. 33a. Dopuszcza się przywóz bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych oraz materiału biologicznego od nich pochodzącego z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, jeżeli: 1) pochodzą od zwierząt wpisanych do ksiąg lub rejestrów prowadzonych przez podmioty znajdujące się na liście ogłoszonej przez Komisję Europejską; 2) są zaopatrzone w zaświadczenia hodowlane. Art. 33b. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory zaświadczeń hodowlanych, o których mowa w art. 33a, oraz warunki i sposób ich wystawiania, mając na względzie ich zgodność z przepisami Unii Europejskiej w tym zakresie."; 29) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi: 1) warunki zootechniczne, które powinien spełniać materiał biologiczny, 2) wzory zaświadczeń o wykonaniu usługi w zakresie rozrodu zwierząt oraz obieg dokumentacji, 3) wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej - mając na względzie bezpieczeństwo obrotu materiałem biologicznym."; 30) art. 40a otrzymuje brzmienie: "Art. 40a. Jednostka, o której mowa w art. 6, jest uprawniona do kontroli innych jednostek prowadzących działalność w zakresie: 1) prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt, w tym dokumentacji hodowlanej; 2) publikowania wyników oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt; 3) prowadzenia specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę wartości użytkowej, sztuczne unasiennianie oraz wydawania zaświadczeń w tym zakresie; 4) prowadzenia ksiąg; 5) realizacji krajowych programów hodowlanych; 6) prowadzenia rejestrów; 7) potwierdzania pochodzenia zwierząt na podstawie badania grup i białek krwi lub markerów DNA; 8) realizacji programów hodowlanych krzyżowania zwierząt lub programów hodowlanych genetycznego doskonalenia zwierząt realizowanych na potrzeby rejestrów; 9) wykorzystania reproduktorów lub ich nasienia w sztucznym unasiennianiu bydła; 10) realizacji programów oceny i selekcji reproduktorów; 11) pobierania, konserwowania, przechowywania i dostarczania komórek jajowych i zarodków; 12) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia lub przechowywania i dostarczania nasienia; 13) wylęgu drobiu; 14) wykorzystywania reproduktorów w punkcie kopulacyjnym oraz buhajów i ogierów w rozrodzie naturalnym; 15) utrzymywania lub zakazu utrzymywania na terenie województwa lub jego części określonych linii hodowlanych pszczół."; 31) uchyla się art. 40b; 32) w art. 40c w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wstępu na grunty, w tym leśne, i do obiektów, w których są utrzymywane zwierzęta, do zakładów wylęgu drobiu oraz do obiektów, w których jest produkowany i przechowywany materiał biologiczny;"; 33) w art. 40d ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku nieusunięcia uchybień w określonym terminie dyrektor jednostki, o której mowa w art. 6, lub osoba przez niego upoważniona występuje z wnioskiem do: 1) ministra właściwego do spraw rolnictwa o: a) cofnięcie uprawnień, o których mowa w art. 8, art. 8a, art. 14 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 22, art. 24 ust. 2, b) cofnięcie zezwoleń, o których mowa w art. 26 ust. 2, art. 29 ust. 1, c) zmianę obwieszczenia, o którym mowa w art. 36 ust. 2; 2) starosty o cofnięcie uprawnienia, o którym mowa w art. 23 ust. 2."; 34) w art. 40f: a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Warunki dotyczące zawodów konnych nie mogą wprowadzać różnic pomiędzy koniowatymi, które zostały wpisane do ksiąg lub zostały w nich zarejestrowane i kandydują do wpisu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (koniowate zarejestrowane), a koniowatymi zarejestrowanymi w krajach członkowskich Unii Europejskiej, a w szczególności w odniesieniu do:", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. O organizacji zawodów konnych organizator informuje ministra właściwego do spraw rolnictwa, podając w szczególności informacje o: 1) rodzaju lub typie zawodów konnych; 2) sposobie przeznaczenia nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym o procentowym udziale nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę, rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych; 3) kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym o kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę, rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Organizator zawodów konnych może przeznaczyć nie więcej niż 20 % nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych na ochronę, rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych.", d) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Organizator zawodów konnych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa informacje, o których mowa w ust. 4, w formie pisemnej i elektronicznej, w terminie 14 dni od dnia, w którym odbyły się te zawody. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informacje, o których mowa w ust. 4, Komisji Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej."; 35) po rozdziale 4b dodaje się rozdział 4c w brzmieniu: "Rozdział 4c Zasady współpracy z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej i Komisją Europejską w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem prawodawstwa zootechnicznego Art. 40g. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa współpracuje z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za przestrzeganie stosowania prawodawstwa zootechnicznego lub organami, którym takie kompetencje zostały przekazane (właściwą władzą), oraz Komisją Europejską w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem prawodawstwa zootechnicznego. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa podejmuje współpracę z urzędu lub na wniosek właściwej władzy lub Komisji Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informacje uzyskane przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w art. 6, przy wykonywaniu kontroli zootechnicznej w handlu oraz inne informacje dotyczące przestrzegania prawodawstwa zootechnicznego właściwej władzy lub Komisji Europejskiej. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może odmówić przekazania informacji, o których mowa w ust. 3, właściwej władzy lub podjęcia innych działań mogących stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, podając uzasadnienie tej odmowy. 5. Do informacji, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych. 6. Informacje dotyczące działań: 1) naruszających lub mogących naruszać prawodawstwo zootechniczne w stopniu zagrażającym zdrowiu publicznemu lub 2) mających szczególne znaczenie dla Unii Europejskiej lub powodujących konsekwencje dla innych państw członkowskich Unii Europejskiej - minister właściwy do spraw rolnictwa, po porozumieniu z Komisją Europejską i właściwą władzą zainteresowanych państw członkowskich oraz w przypadku braku innych środków zapobiegawczych, podaje do publicznej wiadomości w środkach masowego przekazu. Art. 40h. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje działań i informacji objętych współpracą ministra właściwego do spraw rolnictwa z właściwą władzą i Komisją Europejską oraz tryb tej współpracy, mając na względzie zapewnienie: 1) prawidłowego stosowania prawodawstwa zootechnicznego; 2) wykrywania naruszeń tego prawodawstwa i zapobiegania im; 3) przekazywania informacji o zawieranych pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej umowach lub porozumieniach w zakresie zootechniki."; 36) w art. 41 w ust, 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wykorzystuje reproduktora: a) niewpisanego do ksiąg lub rejestrów, b) bez decyzji starosty o dopuszczeniu do użytkowania w punkcie kopulacyjnym,", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) dokonuje sztucznego unasienniania: a) nie posiadając zaświadczenia o ukończeniu kursu organizowanego przez jednostkę organizacyjną o zasięgu krajowym lub podmiot upoważniony przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, b) używając nasienia buhajów niedopuszczonych do wykorzystania w sztucznym unasiennianiu, c) używając nasienia reproduktora niewpisanego do księgi lub rejestru, d) zaopatrzywszy się w nasienie u podmiotów nieposiadających zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub na przechowywanie i dostarczanie nasienia,", c) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie: a) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia lub przechowywania i dostarczania nasienia podmiotom prowadzącym sztuczne unasiennianie, b) pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania komórek jajowych i zarodków wykorzystywanych w rozrodzie zwierząt,", d) pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7) nie przekaże kopii decyzji w sprawie dopuszczenia reproduktora do użytkowania w punkcie kopulacyjnym podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr lub powiatowemu lekarzowi weterynarii, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania, 8) nie przekaże ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, w terminie 14 dni od dnia, w którym odbyły się zawody konne, informacji o: a) rodzaju lub typie zawodów konnych, b) sposobie przeznaczenia nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym o procentowym udziale nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę, rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych, c) kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków z zawodów konnych, w tym o kryteriach podziału nagród pieniężnych lub zysków przeznaczonych na ochronę, rozwój lub doskonalenie hodowli koniowatych". Art. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 2, art. 22 ust. 4 i art. 36 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 20 ust. 3, art. 21 ust. 2 i 3 oraz art. 36. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych (Dz. U. Nr 78, poz. 734) Na podstawie art. 99 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych, stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 734) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE GOSPODAROWANIA NUMERACJĄ W PUBLICZNYCH SIECIACH TELEFONICZNYCH1) 1. Szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych stosuje się do numeracji: 1) abonenckiej w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej; 2) abonenckiej w ruchomej publicznej sieci telefonicznej; 3) abonenckich usług specjalnych, zwanej dalej "AUS"; 4) dostępu do sieci operatorów świadczących usługi przez numer dostępu, zwanej dalej "NDS"; 5) dostępu do sieci teleinformatycznych, zwanej dalej "NDSI"; 6) dostępu do usług sieci inteligentnych, zwanej dalej "NDIN". 2. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją abonencką w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej: 1) minimalny przydzielony operatorowi blok numerów, zwanych dalej "NN", powinien składać się z 1.000 NN o tych samych cyfrach SPQM, gdzie symbole literowe SPQM oznaczają początkowe cyfry przydzielonego bloku numerów, przy czym symbolowi literowemu "M" odpowiada tysiąc NN; 2) przydzielony zakres numeracji powinien stanowić wielokrotność 1.000 NN. 3. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją abonencką w ruchomej publicznej sieci telefonicznej: 1) operatorowi ruchomej publicznej sieci telefonicznej przydziela się wskaźnik (wyróżnik) sieci od 2 do 5 cyfr; 2) stosuje się jednolitą 9-cyfrową numerację krajową abonentów o formacie ABSPQMCDU, gdzie symbole literowe oznaczają kolejne cyfry w numerze krajowym zakończenia sieci; 3) minimalny przydzielony operatorowi blok numerów powinien składać się z 100.000 NN o tych samych cyfrach ABSP; 4) przydzielony zakres numeracji powinien stanowić wielokrotność 100.000 NN; 5) dopuszcza się przydzielanie bloków n x 10.000 NN operatorowi posiadającemu zezwolenie telekomunikacyjne bez określenia warunków wykorzystywania częstotliwości. 4. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją AUS: 1) numery AUS przydziela się operatorowi stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej lub innej sieci współpracującej ze stacjonarną publiczną siecią telefoniczną; 2) numery AUS mogą być przydzielane i udostępniane jedynie dla usług świadczonych całodobowo. 5. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją NDS: 1) operatorowi, który na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego świadczy na obszarze całego kraju usługi w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych, przydziela się 4-cyfrowy lub 5-cyfrowy numer NDS; 2) operatorowi, który na podstawie zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej świadczy na obszarze całego kraju usługi w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych, wykorzystując infrastrukturę telekomunikacyjną uprawnionych operatorów, przydziela się 5-cyfrowy numer NDS. 6. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją NDSI: 1) operatorowi uprawnionemu do świadczenia usługi zapewnienia dostępu do sieci teleinformatycznych, w tym do Internetu, świadczonej za pomocą łączy komutowanych w sieciach uprawnionych operatorów, przydziela się nie więcej niż dwa numery NDSI, z zastrzeżeniem pkt 2; 2) operatorowi, o którym mowa w pkt 1, mogą być przydzielone dodatkowe numery NDSI, w szczególności dla: a) świadczenia usług telekomunikacyjnych wymagających oddzielnych wiązek łączy do sieci tego operatora, b) świadczenia usług telekomunikacyjnych zaliczanych i rozliczanych odmiennie od innych usług. 7. Wymagania, jakim powinno odpowiadać gospodarowanie numeracją NDIN: 1) numeracja NDIN jest przydzielana operatorom eksploatującym publiczne sieci telefoniczne na podstawie zezwolenia telekomunikacyjnego obejmującego obszar całego kraju; 2) minimalny przydzielony blok numerów NDIN powinien składać się z 1.000 NN o tych samych cyfrach ABSPQM; 3) przydzielone numery NDIN powinny stanowić wielokrotność minimalnego bloku numerów. 8. Cofnięcie przydziału numeracji może dotyczyć minimalnych bloków określonych w zasadach przydziału dla odpowiedniego rodzaju numeracji lub ich wielokrotności. _________ 1) Numeracja jest zgodna z zaleceniem E-164 Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (International Telecommunication Union - ITU). 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 9--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej 10--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 11--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru formularza składanego w postępowaniu o uznanie kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 12--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych 13--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie trybu wydawania świadectw jakości biokomponentów i trybu orzekania w sprawach jakości biokomponentów przez akredytowane jednostki certyfikujące oraz akredytowane laboratoria badawcze ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 14--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 15--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 603--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie bezpłatnych świadczeń zdrowotnych dla policjantów i pracowników kontyngentów policyjnych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 604--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa i higieny służby oraz zakresu stosowania przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy w Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 605--z dnia 24 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich 606--z dnia 26 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 607--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie certyfikacji i wydawania deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej 608--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego 609--z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 610--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych 611--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych 612--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie udzielania urlopów żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny 613--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień 614--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH 615--z dnia 29 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania środków finansowych ustalanych w budżecie państwa na naukę Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 616--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wzorów kart parkingowych dla osób niepełnosprawnych i placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją tych osób 617--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie rodzaju placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych uprawnionych do uzyskania karty parkingowej oraz trybu jej wydawania tym placówkom ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 618--z dnia 23 lutego 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin 619--z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie znaku Wojskowych Służb Informacyjnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 620--z dnia 25 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów w sprawach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 621--z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie wykazu, obszarów i mapy regionów pochodzenia leśnego materiału podstawowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 655--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 630--z dnia 5 marca 2004 r. o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustalenia zasad wzajemnej pomocy w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Algierze dnia 31 stycznia 2000 r. 631--z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) 632--z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy o opłacie skarbowej ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 633--z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń, zasad przyznawania tych świadczeń i ich wysokości oraz określenia dodatków do wynagrodzenia przysługujących niektórym kategoriom członków korpusu służby cywilnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 634--z dnia 31 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych 635--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie sposobu ustalania podstawy opodatkowania piwa 636--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania opłat za czynności związane z systemem oceny zgodności oraz akredytacją jednostek certyfikujących, kontrolujących i laboratoriów 637--z dnia 5 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i trybu pobierania opłat za czynności organów administracji miar i podległych im urzędów 638--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu urzędów celnych, których naczelnicy są właściwi w sprawach znaków akcyzy, oraz terytorialnego zasięgu ich działania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 639--z dnia 3 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 640--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy pełniących służbę kandydacką ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 641--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy przeprowadzaniu badania mięsa na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu 642--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego 643--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz dopuszczalnych metod uboju i uśmiercania zwierząt Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 644--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie dodatkowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i znakowania produktów, które stwarzają zagrożenie dla konsumentów przez to, że ich wygląd wskazuje na inne niż rzeczywiste przeznaczenie ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 645--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy 646--z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 647--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu ustalania wysokości i przyznawania odszkodowania osobom udzielającym pomocy pracownikom wywiadu skarbowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 648--z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów - bioetanolu oraz metod badań jakości biokomponentów - bioetanolu 649--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobów i warunków bezpiecznego użytkowania i usuwania wyrobów zawierających azbest ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 650--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie nagród za odkrycie lub znalezienie zabytków archeologicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 651--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru pisemnego imiennego upoważnienia żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych stanowiącego podstawę udostępniania danych osobowych 652--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych oraz warunków i trybu pokrywania kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 653--z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży "Kana" ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 654--z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu udzielania zakładom ubezpieczeń informacji o stanie zdrowia ubezpieczonych lub osób, na rzecz których ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, oraz sposobu ustalania wysokości opłat za udzielenie tych informacji Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przekazywania środków finansowych na wypłaty świadczeń rodzinnych oraz sposobu sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych (Dz. U. Nr 80, poz. 739) Na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305 i Nr 64, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb przekazywania środków finansowych na wypłaty świadczeń rodzinnych podmiotom realizującym świadczenia rodzinne; 2) sposób sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych o zadaniach zrealizowanych ze środków budżetu państwa w zakresie świadczeń rodzinnych, zwanych dalej "sprawozdaniami". § 2. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., przekazuje dysponentom części budżetowych środki finansowe na realizację świadczeń rodzinnych: 1) wojewodom dla gmin z przeznaczeniem dla osób, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1 i art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, zwanej dalej "ustawą", 2) wojewodom dla powiatów z przeznaczeniem dla komend powiatowych Państwowej Straży Pożarnej, 3) wojewodom dla komend wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej, 4) Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dla podmiotów, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. a, d, e i f ustawy, 5) Ministrowi Obrony Narodowej, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministrowi Sprawiedliwości, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu, Prezesowi Sądu Najwyższego, Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego, Prezesowi Trybunału Konstytucyjnego, Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, dyrektorom sądów apelacyjnych dla podmiotów, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. b i g ustawy, z uwzględnieniem pkt 2 i 3, 6) Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego dla osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników w terminach zapewniających bieżącą wypłatę świadczeń rodzinnych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w okresie od dnia 1 września 2005 r. do dnia 31 sierpnia 2006 r., przekazuje dysponentom części budżetowych środki finansowe na realizację świadczeń rodzinnych: 1) wojewodom dla gmin z przeznaczeniem na realizację świadczeń rodzinnych, 2) Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dla podmiotów, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy, w terminach zapewniających bieżącą wypłatę świadczeń rodzinnych. 3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych na świadczenia rodzinne wypłacane z zaliczeniem na poczet składek na ubezpieczenia społeczne otrzymuje środki finansowe w miesiącu, w którym następuje rozliczenie składek. 4. Od dnia 1 września 2006 r. minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje wojewodom środki finansowe dla gmin na realizację świadczeń rodzinnych. § 3. 1. Dysponenci części budżetowych, o których mowa w § 2, przekazują środki finansowe podmiotom wypłacającym świadczenia rodzinne, z uwzględnieniem danych wynikających ze sprawozdań. 2. Wojewoda przekazuje gminie środki finansowe na całkowite finansowanie świadczeń rodzinnych i kosztów obsługi, składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, z uwzględnieniem danych wynikających ze sprawozdań, o których mowa odpowiednio w § 4 ust. 1 lub 2, oraz szacowanej na tej podstawie liczby osób w rodzinach uprawnionych do świadczeń rodzinnych, w terminach określonych w przepisach o finansach publicznych. § 4. 1. Gmina, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa wojewodzie, w terminie do dnia 20 lipca 2004 r., sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych i kosztach ich obsługi, składkach na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składkach na ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych, zapłaconych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, a także kosztów obsługi. 2. Gmina, od dnia 1 lipca 2004 r., składa wojewodzie, raz na kwartał, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych i kosztach ich obsługi, składkach na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składkach na ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych, zapłaconych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, a także kosztów obsługi. 3. Powiat, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa wojewodzie, w terminie do dnia 20 lipca 2004 r., sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy powiatowe Państwowej Straży Pożarnej. 4. Powiat, od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., składa wojewodzie, raz na kwartał, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy powiatowe Państwowej Straży Pożarnej. 5. Wojewoda, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa zbiorcze sprawozdanie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, w terminie do dnia 25 lipca 2004 r. 6. Wojewoda, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składa sprawozdanie zawierające informacje o wypłaconych świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej, ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, w terminie do dnia 20 lipca 2004 r. 7. Wojewoda, od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., składa ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz na kwartał, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, sprawozdanie obejmujące informacje o świadczeniach rodzinnych, na podstawie bieżącej ewidencji wypłaconych świadczeń rodzinnych przez komendy wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej. 8. Wojewoda, od dnia 1 lipca 2004 r., składa zbiorcze sprawozdanie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz na kwartał, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału. 9. Wzór sprawozdań, o których mowa w ust.1-8, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. b i g ustawy, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., składają sprawozdanie dysponentom części budżetowych, o których mowa odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 5, w terminie do dnia 25 lipca 2004 r. 2. Podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. b i g ustawy, za okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., składają sprawozdanie dysponentom części budżetowych, o których mowa odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 5, raz na kwartał, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału. 3. Dysponenci części budżetowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 i 6, składają zbiorcze sprawozdanie, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, w terminie do dnia 30 lipca 2004 r. 4. Dysponenci części budżetowych, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 i 6, składają zbiorcze sprawozdanie, za okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r. ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz na kwartał, w terminie do 30. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału. § 6. 1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdanie w zakresie realizacji świadczeń rodzinnych dla osób, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., w terminie do dnia 25 lipca 2004 r. 2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdanie w zakresie realizacji świadczeń rodzinnych dla osób, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy, za okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., raz na kwartał, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału. 3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego sprawozdanie w zakresie realizacji świadczeń rodzinnych przez podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. a, e i f ustawy, za okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., w terminie do dnia 5 sierpnia 2004 r. 4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych składa, w zakresie realizacji świadczeń rodzinnych przez podmioty, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 2 lit. a, e i f oraz w art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy, za okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2006 r., ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz na kwartał, w terminie do 5. dnia drugiego miesiąca następującego po upływie kwartału. § 7. 1. Wzór sprawozdań, o których mowa w § 5 i § 6 ust. 1 i 2, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Wzór sprawozdań, o których mowa w § 6 ust. 3 i 4, jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 739) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie upoważnienia do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 80, poz. 740) Na podstawie art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568, Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624) zarządza się, co następuje: § 1. Upoważnia się: 1) Krajową Radę Doradców Podatkowych do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy podatkowego; 2) Komisję Papierów Wartościowych i Giełd do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów: a) maklera papierów wartościowych, b) maklera giełd towarowych, c) doradcy inwestycyjnego; 3) Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu aktuariusza. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 lipca 2002 r. w sprawie upoważnienia Krajowej Izby Doradców Podatkowych i Komisji Papierów Wartościowych i Giełd do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 129, poz. 1106). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działami administracji rządowej - finanse publiczne i instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 29 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych 2) (Dz. U. Nr 58, poz. 563) Na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) oraz art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 4)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych (Dz. U. Nr 220, poz. 1856) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) dane identyfikujące: a) producenta środka spożywczego, b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;", b) w ust. 3: - po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) dotyczące składników występujących w środku spożywczym;", - pkt 4 otrzymuje brzmienie : "4) dane identyfikujące: a) producenta środka spożywczego, b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;", c) w ust. 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) piwa, wyrobów winiarskich, napojów spirytusowych, z tym że w przypadku gdy te środki spożywcze zawierają dozwolone substancje dodatkowe, w ich oznakowaniu podaje się wykaz tych substancji, z wyłączeniem dwutlenku siarki w wyrobach winiarskich."; 2) w § 3 w ust. 1 : a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) "pakowany w atmosferze ochronnej", jeżeli przy pakowaniu środka spożywczego użyto gazu obojętnego powodującego przedłużenie okresu trwałości tego środka;", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie : "4) "zawiera źródło fenyloalaniny", jeżeli środek spożywczy zawiera aspartam lub sól aspartamu i acesulfamu;"; 3) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Informację, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pkt 1a, podaje się w formie wykazu występujących w środku spożywczym składników, w tym preparatów białek roślinnych i zwierzęcych, które są zwyczajowo dodawane w procesie produkcji, zwanego dalej "wykazem składników", z podaniem nazwy składnika, według masy tych składników, ustalonej w chwili ich użycia do wytworzenia środka spożywczego, w porządku malejącym, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3 i 4."; 4) w § 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zamieszczając w wykazie składników dozwolone substancje dodatkowe podaje się ich nazwę lub numer oraz funkcję technologiczną, określone przepisami w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i warunków ich stosowania, a w przypadku aromatów podaje się określenie "aromat(y)" albo nazwę lub opis, o których mowa w tych przepisach.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. W przypadku środka spożywczego zawierającego skrobie modyfikowane, w wykazie składników w odniesieniu do tych skrobi może być podana wyłącznie nazwa "skrobia(e) modyfikowana(e)". 1b. W przypadku serów topionych oraz środków spożywczych wytworzonych na bazie serów topionych zawierających sole emulgujące, w wykazie składników w odniesieniu do tych soli może być podana wyłącznie nazwa "sól(sole) emulgująca(e)".", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku dozwolonych substancji dodatkowych, w tym aromatów, które są genetycznie zmodyfikowane lub zostały wyprodukowane z substancji genetycznie zmodyfikowanych, informacja, o której mowa w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, jest podawana w wykazie składników w nawiasach, bezpośrednio po nazwie dozwolonej substancji dodatkowej.", d) uchyla się ust. 4 i 5; 5) w § 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W oznakowaniu środka spożywczego przeznaczonego bezpośrednio dla konsumenta podaje się ilościową zawartość składnika lub kategorii składników tego środka spożywczego, jeżeli: 1) nazwa składnika lub kategorii składników występuje w nazwie środka spożywczego lub nazwa tego środka spożywczego jest zazwyczaj kojarzona przez konsumenta z zawartością składnika lub kategorii składników w tym środku spożywczym; 2) nazwa składnika lub kategorii składników jest podkreślona w oznakowaniu środka spożywczego w formie pisemnej, przy użyciu obrazków i grafiki; 3) składnik lub kategoria składników jest istotny dla scharakteryzowania środka spożywczego i odróżnienia go od innych środków spożywczych, z którymi może być mylony ze względu na podobieństwo nazwy lub wyglądu."; 6) w § 10: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników określa się w procentach, podając ilość składnika lub kategorii składników, w momencie ich użycia w procesie produkcyjnym.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Informację o ilościowej zawartości składnika lub kategorii składników w środku spożywczym, który traci wilgotność w wyniku procesu produkcyjnego, podaje się w odniesieniu do procentowej zawartości składnika lub kategorii składników w gotowym środku spożywczym."; 7) w § 13: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku lodów, majonezu oraz przypraw w płynie zawartość netto, o której mowa w ust. 1, może być wyrażana w jednostkach masy albo jednostkach objętości.", b) w ust. 2 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu: "3) w przypadku środków spożywczych charakteryzujących się znacznym ubytkiem masy lub objętości, które są sprzedawane na sztuki lub na wagę w obecności konsumenta.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Jeżeli opakowanie środka spożywczego zawiera dwie lub więcej pojedynczych porcji, w opakowaniach zawierających taką samą ilość tego samego środka spożywczego, w oznakowaniu tego środka podaje się masę netto pojedynczej opakowanej porcji oraz całkowitą liczbę tych porcji - w przypadku gdy liczba porcji nie jest wyraźnie widoczna i łatwa do policzenia z zewnątrz oraz gdy nie jest widoczne z zewnątrz oznakowanie masy netto pojedynczej opakowanej porcji.", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W oznakowaniu środka spożywczego w stanie stałym, znajdującego się w płynie lub mieszance płynów, także w postaci zamrożonej lub głęboko mrożonej, takich jak: woda, wodne roztwory soli, solanka, wodne roztwory kwasów spożywczych, ocet, wodne roztwory cukrów, wodne roztwory innych substancji słodzących, a w przypadku owoców lub warzyw - soki owocowe lub warzywne, należy podać także masę netto środka spożywczego po odsączeniu, jeżeli płyn ten stanowi jedynie dodatek do podstawowego składu tego środka spożywczego i nie jest czynnikiem wpływającym na wybór konsumentów."; 8) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 6, a także moc alkoholu podaje się w oznakowaniu środka spożywczego w tym samym polu widzenia."; 9) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Informacja dotycząca wartości odżywczej środka spożywczego, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, określa: 1) wartość energetyczną oraz kolejno: a) zawartość białka (obliczoną jako wynik mnożenia zawartości azotu ogólnego, oznaczonego metodą Kjedahla przez współczynnik przeliczeniowy 6,25), b) zawartość węglowodanów przyswajalnych (metabolizowanych), c) zawartość tłuszczu całkowitego (włączając fosfolipidy) albo 2) wartość energetyczną oraz kolejno: a) zawartość białka (obliczoną jako wynik mnożenia zawartości azotu ogólnego, oznaczonego metodą Kjedahla przez współczynnik przeliczeniowy 6,25), b) zawartość węglowodanów przyswajalnych (metabolizowanych), c) zawartość wszystkich cukrów prostych i dwucukrów zawartych w środku spożywczym, z wyjątkiem alkoholi wielowodorotlenowych, d) zawartość tłuszczu całkowitego (włączając fosfolipidy), e) kwasów tłuszczowych nasyconych (kwasów bez podwójnych wiązań), f) błonnika pokarmowego, g) sodu."; 10) w § 18: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W miejscu sprzedaży środków spożywczych bez opakowań, oprócz nazwy środka spożywczego, na wywieszce dotyczącej danego środka, podaje się: 1) w przypadku środków spożywczych, w których przeważającym składnikiem jest mięso zwierząt rzeźnych: a) składniki, b) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów; 2) w przypadku chłodzonych tuszek drobiowych, elementów tuszek drobiowych oraz podrobów drobiowych: a) termin przydatności do spożycia, b) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, c) stan termiczny, w którym są oferowane, d) zalecaną temperaturę przechowywania, e) weterynaryjny numer identyfikacyjny rzeźni lub zakładu rozbioru mięsa, f) kraj pochodzenia - w przypadku mięsa drobiowego sprowadzanego z zagranicy; 3) w przypadku świeżych warzyw, w tym ziemniaków i owoców: a) kraj pochodzenia, b) klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup; 4) w przypadku środków spożywczych innych niż wymienione w pkt 1-3, klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli rozbiór i oddzielanie mięsa drobiowego od kości odbywa się w miejscu sprzedaży na życzenie i w obecności kupującego, przepisów ust. 1 pkt 2 lit. b-e nie stosuje się."; 11) w § 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W oznakowaniu mleka i przetworów mlecznych w opakowaniach jednostkowych, z wyjątkiem mleka i przetworów mlecznych, dla których została podana wartość odżywcza, podaje się dodatkowo informację o zawartości tłuszczu wyrażonej w procentach masy lub objętości."; 12) § 22 otrzymuje brzmienie: "§ 22. 1. W oznakowaniu cukru ekstra białego (cukru rafinowanego) w miejsce nazwy "cukier biały ekstra" albo "cukier rafinowany" można stosować nazwę "cukier biały". 2. W oznakowaniu cukru przemysłowego, cukru (cukru białego), cukru ekstra białego (cukru rafinowanego), płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego), syropu cukru inwertowanego, syropu glukozowego, syropu glukozowego w proszku, jednowodnej glukozy (jednowodnej dekstrozy), bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy), fruktozy zawierających te środki spożywcze w ilości poniżej 20 g, nie wymaga się podawania zawartości netto w opakowaniu. 3. Nazwy produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego, o których mowa w ust. 2, mogą być używane w nazwach innych środków spożywczych. 4. W oznakowaniu płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego) oraz syropu cukru inwertowanego podaje się informację o zawartości suchej masy oraz o zawartości cukru inwertowanego. 5. W oznakowaniu syropu cukru inwertowanego, w którym występuje krystalizacja, podaje się dodatkowo informację "skrystalizowany". 6. W oznakowaniu syropu glukozowego oraz syropu glukozowego w proszku, zawierającego fruktozę w ilości większej niż 5 % suchej masy, nazwę środka spożywczego podaje się odpowiednio przy użyciu określenia "syrop glukozowo-fruktozowy" albo "syrop fruktozowo-glukozowy" oraz "syrop glukozowo-fruktozowy w proszku" albo "syrop fruktozowo-glukozowy w proszku", zależnie od przewagi glukozy albo fruktozy w syropie."; 13) po § 23 dodaje się § 23a-23f w brzmieniu: "§ 23a. 1. Nazwa "wino owocowe" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 34, poz. 292), zwanej dalej "ustawą winiarską". 2. Nazwa "wino owocowe aromatyzowane" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy winiarskiej. 3. Nazwa "Polskie Wino/Polish Wine" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. c ustawy winiarskiej. 4. Nazwa "Polskie Wino aromatyzowane/Polish Wine aromatized" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. d ustawy winiarskiej. 5. W oznakowaniu wyrobów, o których mowa w ust. 1, określenie "owocowe" może być zastąpione nazwą użytego owocu, jeżeli taki wyrób otrzymano z nastawu jednorodnego albo udział soku z tego owocu w nastawie mieszanym wynosił co najmniej 75 % ogółu użytego soku. 6. Nazwy wyrobów, o których mowa w ust. 1-5, uzupełnia się na końcu o jedno z następujących określeń: 1) "musujące" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju; 2) "półmusujące" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju; 3) "musujące gazowane" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju; 4) "półmusujące gazowane" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju. § 23b. 1. Nazwa "fermentowany napój winopochodny owocowy" albo "fermentowany napój winopochodny miodowy" albo "fermentowany napój wionopochodny aromatyzowany" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. e ustawy winiarskiej. 2. Nazwa "fermentowany napój winopodobny owocowy" albo "fermentowany napój winopodobny aromatyzowany", albo "fermentowany napój winopodobny miodowy" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy winiarskiej. 3. Nazwa "fermentowany napój niskoalkoholowy" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. h ustawy winiarskiej. 4. W oznakowaniu, o którym mowa w ust. 3, dopuszcza się zastąpienie nazwy "fermentowany napój niskoalkoholowy" nazwą "cydr", jeżeli wyrób taki został uzyskany poprzez fermentację moszczu jabłkowego, soku jabłkowego lub zagęszczonego soku jabłkowego. 5. Nazwy, o których mowa w ust. 1-4, uzupełnia się na końcu jednym z następujących określeń: 1) "musujący gazowany" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju; 2) "musujący" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem nie mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju; 3) "półmusujący" - w przypadku napoju zawierającego naturalny dwutlenek węgla pochodzący z fermentacji alkoholowej znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju; 4) "półmusujący gazowany" - w przypadku napoju zawierającego dodany dwutlenek węgla znajdujący się pod ciśnieniem od 1 do 2,5 bara, mierzonym w temperaturze 20 °C, który po otwarciu butelki uchodzi i powoduje perlenie napoju. § 23c. 1. Nazwa "miód pitny" może być użyta wyłącznie do oznakowania fermentowanego napoju winiarskiego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. g ustawy winiarskiej. 2. Nazwę, o której mowa w ust. 1, uzupełnia się na końcu jednym z następujących określeń: 1) "owocowy" - w przypadku miodu pitnego uzyskanego w procesie fermentacji alkoholowej brzeczki miodowej, w której co najmniej 30 % wody zastąpiono sokiem owocowym; 2) "gronowy" - w przypadku miodu pitnego uzyskanego w procesie fermentacji alkoholowej brzeczki miodowej, w której co najmniej 30 % wody zastąpiono sokiem winogronowym. 3. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera określenie: 1) "czwórniak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 3 objętości wody albo wody z sokiem; 2) "trójniak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 2 objętości wody albo wody z sokiem; 3) "dwójniak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 1 objętość wody albo wody z sokiem; 4) "półtorak" - w przypadku wyrobu gotowego o proporcji: 1 objętość miodu na 0,5 objętości wody albo wody z sokiem. § 23d. 1. Nazw winorośli, nazw aromatyzowanych napojów winiarskich lub nazw wyrobów winiarskich gronowych nie stosuje się w żadnej formie w oznakowaniu fermentowanego napoju winiarskiego. 2. Oznakowanie napoju winopodobnego, napoju winopochodnego, napoju niskoalkoholowego, lub aromatyzowanego napoju winopochodnego gronowego, aromatyzowanego koktajlu winopodobnego gronowego nie może zawierać żadnych określeń sugerujących w jakikolwiek sposób, że napój ten jest winem owocowym, miodem pitnym lub winem gronowym. 3. Oznakowanie wyrobu winiarskiego nie może zawierać określeń: "w rodzaju", "w typie", "w stylu", "imitacja", "podobny do" lub innych tego typu określeń lub oznaczeń. 4. Dodatkowe określenia uzupełniające wyraz "wino", o których mowa w § 23a, są zawsze umieszczone obok siebie, w jednej linii, oraz są napisane identyczną czcionką o takiej samej wielkości i takim samym kolorem liter. § 23e. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a oraz c ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru uzupełnia się dodatkowo określeniem: 1) "wytrawne" - w przypadku napojów zawierających do 10 g cukru/litr; 2) "półwytrawne" - w przypadku napojów zawierających od 10 do 30 g cukru/litr; 3) "półsłodkie" - w przypadku napojów zawierających od 30 do 60 g cukru/litr; 4) "słodkie" - w przypadku napojów zawierających od 60 do 150 g cukru/litr; 5) "bardzo słodkie" - w przypadku napojów zawierających powyżej 150 g cukru/litr. § 23f. 1. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b, d, e oraz f ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru może być uzupełnione dodatkowo określeniem: 1) "wytrawne" - w przypadku win zawierających do 15 g cukru/litr; 2) "półwytrawne" - w przypadku win zawierających od 15 do 30 g cukru/litr; 3) "półsłodkie" - w przypadku win zawierających od 30 do 60 g cukru/litr; 4) "słodkie" - w przypadku win zawierających od 60 do 150 g cukru/litr; 5) "bardzo słodkie" - w przypadku win zawierających powyżej 150 g cukru/litr. 2. Oznakowanie fermentowanych napojów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. h ustawy winiarskiej, ze względu na zawartość cukru może być uzupełnione dodatkowo określeniem: 1) "wytrawny" - w przypadku napojów zawierających do 15 g cukru/litr; 2) "półwytrawny" - w przypadku napojów zawierających od 15 do 30 g cukru/litr; 3) "półsłodki" - w przypadku napojów zawierających od 30 do 60 g cukru/litr; 4) "słodki" - w przypadku napojów zawierających od 60 do 150 g cukru/litr."; 14) w § 25: a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Oznakowanie czekolady sproszkowanej (czekolady w proszku), czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku), czekolady, czekolady mlecznej, czekolady mlecznej familijnej, czekolady a la taza oraz czekolady familiar a la taza uzupełnia się określeniem "masa kakaowa minimum ...%", podając zawartość całkowitej suchej masy kakaowej. 3. W oznakowaniu kakao niskotłuszczowego (kakao niskotłuszczowego w proszku) oraz czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku) podaje się zawartość tłuszczu kakaowego oraz w przypadku obniżenia zawartości tego tłuszczu informację "obniżona zawartość tłuszczu". 4. Oznakowanie wyrobów czekoladowych określonych w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych, w których użyto jako składnika czekolady tłuszczu roślinnego innego niż tłuszcz kakaowy, uzupełnia się określeniem "oprócz tłuszczu kakaowego zawiera tłuszcze roślinne".", b) w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zawartość całkowitej suchej masy kakaowej wynosi nie mniej niż 30%, a zawartość suchej masy mlecznej pochodzącej z częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka pełnego, półtłustego lub odtłuszczonego lub śmietanki, śmietanki całkowicie lub częściowo odwodnionej, masła lub tłuszczu mlecznego wynosi nie mniej niż 18 %, w tym nie mniej niż 4,5 % tłuszczu mlecznego - w przypadku czekolady mlecznej;"; 15) w § 27 w ust. 6 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) "z zagęszczonego soku jabłkowego o wysokiej naturalnej kwasowości" - dla soku i nektaru jabłkowego zawierających zagęszczony naturalny sok jabłkowy, którego kwasowość ogólna przy ekstrakcie refraktometrycznym 65 % jest nie niższa niż 2,5 % w przeliczeniu na kwas jabłkowy."; 16) uchyla się § 29 i 30; 17) po § 31 dodaje się § 31a w brzmieniu: "§ 31a. 1. Nazwa "miód" może być użyta wyłącznie do oznakowania środka spożywczego, który jest naturalnym słodkim produktem wytwarzanym przez pszczoły Apis mellifera przez łączenie z własnymi specyficznymi substancjami nektaru roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydalin owadów ssących soki żywych części roślin, składowanym, odparowywanym i pozostawionym do dojrzewania w plastrach. 2. W oznakowaniu miodu w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych podaje się dodatkowo: 1) pełną nazwę rodzaju i odmiany miodu zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu, 2) wyrazy "miód wyłącznie do dalszego przerobu", w przypadku miodu piekarniczego (przemysłowego), które umieszcza się obok nazwy; 3) kraj pochodzenia albo w przypadku, gdy miód pochodzi z więcej niż jednego kraju - informację: a) "mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej" albo b) "mieszanka miodów niepochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej", albo c) "mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej". 3. Pełna nazwa rodzaju i odmiany miodu może być zastąpiona wyrazem "miód". 4. Przepis ust. 3 nie dotyczy miodu przefiltrowanego, miodu sekcyjnego, miodu z plastrami i miodu piekarniczego (przemysłowego). 5. Z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego) i miodu przefiltrowanego, oznakowanie miodu w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych może dodatkowo zawierać informacje o: 1) pochodzeniu z określonej rośliny - w przypadku gdy miód pochodzi z tego źródła oraz ma odpowiadające mu właściwości organoleptyczne i fizykochemiczne; 2) pochodzeniu z określonego regionu lub terytorium - w przypadku gdy miód pochodzi z tego miejsca; 3) specyficznych właściwościach jakościowych miodu. 6. W przypadku wykorzystania miodu piekarniczego (przemysłowego) jako składnika środka spożywczego w nazwie tego środka może być użyta nazwa "miód", z tym że w wykazie składników tego środka używa się nazwy "miód przemysłowy" albo "miód piekarniczy"."; 18) § 32 otrzymuje brzmienie: "§ 32. Środki spożywcze i dozwolone substancje dodatkowe w opakowaniach jednostkowych oznakowane zgodnie z dotychczasowymi przepisami mogą być wprowadzane do obrotu w tych opakowaniach, wyłącznie na rynek krajowy lub wywożone do państw niebędących członkami Unii Europejskiej, do czasu wyczerpania zapasów, jednak nie dłużej niż do dnia 1 stycznia 2005 r."; 19) w § 33: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis § 8 ust. 2 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z tym że środki spożywcze, których dotyczą te przepisy, wyprodukowane przed tym dniem mogą znajdować się w obrocie wyłącznie na rynku krajowym do czasu wyczerpania zapasów.", b) uchyla się ust. 3; 20) w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12 otrzymuje brzmienie: 12Bezwodna glukoza (bezwodna dekstroza) albo jednowodna glukoza (jednowodna dekstroza)"Glukoza" 21) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zawartość ilościową składnika oblicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, dzieląc jego masę przez masę ogólną wszystkich składników środka spożywczego, pomniejszoną o masę: 1) wody dodanej jako składnik, 2) składników lotnych - które ubyły w trakcie procesu produkcyjnego, według następującego wzoru: gdzie : ms - masa składnika [kg] mo - masa składników ogółem [kg].", b) uchyla się ust. 3; 22) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w ust. 2 uchyla się pkt 4 i 5. § 2. 1. Miód oznakowany przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zgodnie z Polską Normą PN-88/A-77626 może być wprowadzany do obrotu do czasu wyczerpania zapasów, z tym że nie dłużej niż do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Środki spożywcze oraz dozwolone substancje dodatkowe w opakowaniach jednostkowych oznakowanych zgodnie z dotychczasowymi przepisami rozporządzenia, o którym mowa w § 1, mogą być wprowadzane do obrotu w tych opakowaniach wyłącznie na rynek krajowy do czasu wyczerpania zapasów opakowań, jednak nie dłużej niż do dnia 1 stycznia 2005 r. § 3. 1. Środki spożywcze, w których jako aromaty zostały użyte chinina i kofeina, w opakowaniach oznakowanych przed dniem 1 lipca 2004 r., niespełniających wymagań określonych w § 6 ust. 6-8 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów. 2. Środki spożywcze, których składnikiem jest mięso ssaków lub ptaków, w opakowaniach oznakowanych przed dniem 1 lipca 2003 r., niespełniających wymagań określonych w § 8 ust. 2-6 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 5). 3. Produkty i półprodukty przemysłu cukrowniczego, w opakowaniach oznakowanych przed dniem 12 lipca 2004 r., niespełniających wymagań określonych w § 22 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 6). 4. Wyroby kakaowe i czekoladowe w opakowaniach oznakowanych przed dniem 3 sierpnia 2002 r., niespełniających wymagań określonych w § 25 ust. 1 i 5 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, oraz § 25 ust. 2-4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 7). 5. Owocowe dżemy, galaretki, marmolady z owoców cytrusowych oraz słodzony przecier z kasztanów, w opakowaniach oznakowanych przed dniem 12 lipca 2004 r., niespełniających wymagań określonych w § 26 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 8). 6. Soki i nektary owocowe w opakowaniach oznakowanych przed dniem 12 lipca 2004 r., niespełniających wymagań określonych w § 27 ust. 1-5 i ust. 6 pkt 1-8 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, oraz § 27 ust. 6 pkt 9 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia, mogą pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 9). 7. Miód w opakowaniach oznakowanych przed dniem 1 sierpnia 2004 r., niespełniających wymagań określonych w § 31a rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym przepisami niniejszego rozporządzenia, może pozostawać w obrocie do czasu wyczerpania ich zapasów, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej 10). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 4 lit. d, pkt 13 i pkt 22 oraz § 3 ust. 2-7, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia dyrektyw: - dyrektywy 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L109 z 06.05.2000, z późn. zm.), - dyrektywy 90/496/ EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 276 z 06.10.1990), - dyrektywy 94/54/WE z dnia 18 listopada 1994 r. dotyczącej obowiązkowego umieszczania na etykietach niektórych środków spożywczych danych szczegółowych innych niż wymienione w dyrektywie Rady 79/112/EWG (Dz. Urz. WE L 300 z 23.11.1994), - dyrektywy 2000/36/WE z dnia 23 czerwca 2000 r. odnoszącej się do wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 012 z 18.01.2000), - dyrektywy 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (Dz. Urz. WE L 010 z 12.01.2002), - dyrektywy 2001/111/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 010 z 12.01.2002), - dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. o ujednoliceniu przepisów prawa państw członkowskich w zakresie substancji dodatkowych do żywności, dopuszczonych do stosowania w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 040 z 11.02.1989), - dyrektywy 91/71/EWG z dnia 16 stycznia 1991 r. uzupełniającej dyrektywę 88/388/EWG w sprawie ujednolicenia przepisów państw członkowskich w zakresie aromatów stosowanych do środków spożywczych i surowców do ich produkcji (Dz. Urz. WE L 042 z 15.02.1991), - dyrektywy 94/35/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. o substancjach słodzących przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), - dyrektywy 2002/67/EC z dnia 18 lipca 2002 r. dotyczącej znakowania środków spożywczych zawierających chininę i środków spożywczych zawierających kofeinę (Dz. Urz. WE L191 z 19.07.2002). Dane dotyczące ogłoszenia wyżej wymienionych dyrektyw, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych dyrektyw w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. 5) Art. 6 dyrektywy 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L109 z 06.05.2000). 6) Art. 9 dyrektywy 73/437/EWG z dnia 11 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 356 z 27.12.1973, z późn. zm.). 7) Art. 3 i 7 dyrektywy 73/241/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 228 z 16.08.1973, z późn. zm.). 8) Art. 7 dyrektywy 79/693/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do dżemów owocowych, galaretek i marmolady oraz purée z kasztanów (Dz. Urz. WE L 205 z 13.08.1979, z późn. zm.). 9) Art. 10 dyrektywy 93/77/EWG z dnia 21 września 1993 r. dotyczącej soków owocowych i niektórych podobnych produktów (Dz. Urz. WE L 244 z 30.09.1993, z późn. zm.). 10) Art. 7 dyrektywy 74/409/EWG z dnia 22 lipca 1974 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do miodu (Dz. Urz. WE L 221 z 12.08.1974, z późn. zm.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. o zmianie ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 82, poz. 745) Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 202, poz. 1956) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w dniu wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, nie posiada zaległości z tytułu należności wymienionych w art. 6, z wyjątkiem należności wymienionych w art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 3, nieobjętych restrukturyzacją, należących do właściwości danego organu restrukturyzacyjnego."; 2) art. 10a otrzymuje brzmienie: "Art. 10a. Należności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a-c, objęte restrukturyzacją, podlegają umorzeniu po spełnieniu przez przedsiębiorcę warunków określonych w art. 10 ust. 1 i 2, jeśli przedsiębiorca w dniu wydania decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, nie posiada zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie emerytalne, pozostałych składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, z wyłączeniem należności, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2. Art. 10 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio."; 3) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Znane na dzień 30 czerwca 2002 r. zaległości we wpłatach: 1) należności wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1, nieobjętych postępowaniem restrukturyzacyjnym - podlegają spłacie w terminie do dnia 29 lutego 2004 r. przez przedsiębiorcę, który złożył wniosek o restrukturyzację; 2) składek, o których mowa w art. 10a, należnych za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 30 czerwca 2002 r., wraz z odsetkami za zwłokę, niepodlegających restrukturyzacji - podlegają spłacie w terminie do dnia 28 lutego 2005 r. przez przedsiębiorcę, który złożył wniosek o restrukturyzację. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do należności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d i e. 3. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do należności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b i c.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary (Dz. U. Nr 82, poz. 746) Na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Czynności przewidziane przepisami prawa celnego, w zależności od rodzaju towarów, mogą być dokonywane we wszystkich urzędach celnych, z zastrzeżeniem § 3. § 2. Wykaz urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Towary, co do których składany jest wniosek o refundację wywozową, oraz towary wymienione w załączniku I do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską mogą być zgłaszane do procedury: 1) wywozu - w urzędach celnych wskazanych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, z uwzględnieniem zakresu uprawnień poszczególnych urzędów; 2) dopuszczenia do obrotu - we wszystkich urzędach celnych wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do towarów: 1) umieszczanych w magazynach żywności oraz podmiotów korzystających z procedury przewidzianej w art. 37 rozporządzenia nr 800/1999/WE z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych na produkty rolne (Dz. Urz. WE L nr 102 z 17.04.1999 r., str. 11); 2) pozbawionych charakteru handlowego oraz nieprzekraczających ilości określonych w załączniku III do rozporządzenia nr 1291/2000/WE z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (Dz. Urz. WE L nr 152 z 24.06.2000 r., str. 1), co do których nie jest składany wniosek o refundację wywozową. § 4. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie określenia urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary (Dz. U. Nr 43, poz. 383, Nr 194, poz. 1630 oraz z 2003 r. Nr 30, poz. 248, Nr 134, poz. 1256 i Nr 184, poz. 1798). § 5. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 2004 r. (poz. 746) Załącznik Nr 1 WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH, W KTÓRYCH SĄ DOKONYWANE CZYNNOŚCI PRZEWIDZIANE PRZEPISAMI PRAWA CELNEGO W ZALEŻNOŚCI OD PROCEDUR CELNYCH Objaśnienia: Podane w rubryce 4 rodzaje procedur celnych oznaczone zostały następującymi cyframi: - "1" - dopuszczenie do obrotu, - "2" - tranzyt, - "3" - skład celny, - "4" - uszlachetnianie czynne, - "5" - przetwarzanie pod kontrolą celną, - "6" - odprawa czasowa, - "7" - uszlachetnianie bierne, - "8" - wywóz. Lp.Izba Urząd OddziałKod Identyfikacyjny Izby Urzędu OddziałuProcedury celneZakres wyłączeń 12345 I.Izba Celna w Białej Podlaskiej300000 1.Urząd Celny w Białej Podlaskiej301000 a.Oddział Celny w Białej Podlaskiej3010101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Małaszewiczach3010201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Kowalewie3010301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Koroszczynie3010401, 2, 3, 6, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów objętych Wspólną Polityką Rolną (WPR) oraz towarów wywożonych przez podróżnych e.Oddział Celny w Terespolu3010501, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone przez podróżnych f.Oddział Celny Drogowy w Terespolu3010601, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone przez podróżnych g.Oddział Celny w Sławatyczach3010701, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone przez podróżnych 2.Urząd Celny w Lublinie302000 a.Oddział Celny w Lublinie3020101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Puławach3020201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Biłgoraju3020301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Zamościu303000 a.Oddział Celny w Zamościu3030101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Hrebennem3030201, 2, 6, 8w transporcie kolejowym dotyczy towarów przywożonych i wywożonych przez podróżnych, procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów wywożonych w transporcie kolejowym c.Oddział Celny w Hrubieszowie3030301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Zosinie3030401, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone przez podróżnych e.Oddział Celny w Chełmie3030501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 f.Oddział Celny w Dorohusku3030601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 g.Oddział Celny Drogowy w Dorohusku3030701, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR h.Oddział Celny w Tomaszowie Lubelskim3030801, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 II.Izba Celna w Białymstoku310000 1.Urząd Celny w Białymstoku311000 a.Oddział Celny w Białymstoku3110101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny Kolejowy w Kuźnicy3110201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny Drogowy w Kuźnicy3110301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR oraz towarów wywożonych przez podróżnych d.Oddział Celny w Czeremsze3110401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e.Oddział Celny w Siemianówce3110501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 f.Oddział Celny w Połowcach3110601, 2, 6, 8towary przywożone i wywożone przez podróżnych g.Oddział Celny w Bobrownikach3110701, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu dotyczy towarów wywożonych przez podróżnych 2.Urząd Celny w Łomży312000 a.Oddział Celny w Łomży3120101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Suwałkach313000 a.Oddział Celny w Suwałkach3130101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Augustowie3130201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Budzisku k. Szypliszek3130301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 III.Izba Celna w Gdyni320000 1.Urząd Celny w Gdyni321000 a.Oddział Celny "Basen V" w Gdyni3210101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny "Dworzec Morski" w Gdyni3210201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny "Baza Kontenerowa" w Gdyni3210301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary przywożone i wywożone w transporcie morskim d.Oddział Celny Pocztowy w Gdyni3210401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary przywożone i wywożone w obrocie pocztowym e.Oddział Celny "Basen IV" w Gdyni3210501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 f.Oddział Celny we Władysławowie3210601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Gdańsku322000 a.Oddział Celny "Opłotki" w Gdańsku3220101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w Gdańsku3220201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny "Basen im. Władysława IV" w Gdańsku3220301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny "Port Północny" w Gdańsku3220401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e.Oddział Celny Port Lotniczy Gdańsk-Rębiechowo3220501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 f.Oddział Celny w Starogardzie Gdańskim3220601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 g.Oddział Celny w Kwidzynie3220701, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Słupsku323000 a.Oddział Celny w Słupsku3230101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Chojnicach3230201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Ustce3230301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 IV.Izba Celna w Katowicach330000 1.Urząd Celny w Katowicach331000 a.Oddział Celny w Katowicach3310101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Tychach3310201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Dąbrowie Górniczej3310301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny Port Lotniczy Katowice-Pyrzowice3310401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Gliwicach332000 a.Oddział Celny w Gliwicach3320101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Bytomiu3320201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Częstochowie333000 a.Oddział Celny w Częstochowie3330101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 4.Urząd Celny w Cieszynie334000 a.Oddział Celny w Cieszynie3340101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Zebrzydowicach3340201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Raciborzu3340301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 5.Urząd Celny w Bielsku-Białej335000 a.Oddział Celny w Czechowicach-Dziedzicach3350101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Żywcu3350201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 V.Izba Celna w Krakowie350000 1.Urząd Celny w Krakowie351000 a.Oddział Celny I w Krakowie3510101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny II w Krakowie3510201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny Port Lotniczy Kraków-Balice3510301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Tarnowie3510401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Nowym Targu352000 a.Oddział Celny w Nowym Targu3520101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Andrychowie3520201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Nowym Sączu353000 a.Oddział Celny w Nowym Sączu3530101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Muszynie3530201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 4.Urząd Celny w Kielcach354000 a.Oddział Celny w Kielcach3540101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Starachowicach3540201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Sandomierzu3540301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 VI.Izba Celna w Łodzi360000 1.Urząd Celny I w Łodzi361000 a.Oddział Celny I w Łodzi3610101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Pabianicach3610201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Sieradzu3610301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny II w Łodzi362000 a.Oddział Celny II w Łodzi3620101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny III w Łodzi3620201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Kutnie3620301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskim363000 a.Oddział Celny w Piotrkowie Trybunalskim3630101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 VII.Izba Celna w Olsztynie370000 1.Urząd Celny w Olsztynie371000 a.Oddział Celny w Olsztynie3710101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Korszach3710201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Bezledach3710301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR oraz towarów wywożonych przez podróżnych d.Oddział Celny w Bartoszycach3710401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Elblągu372000 a.Oddział Celny w Elblągu3720101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Braniewie3720201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Gronowie3720301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów wywożonych przez podróżnych d.Oddział Celny w Iławie3720401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Ełku373000 a.Oddział Celny w Ełku3730101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Gołdapi3730201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów wywożonych przez podróżnych VIII.Izba Celna w Poznaniu390000 1.Urząd Celny w Poznaniu391000 a.Oddział Celny w Poznaniu3910101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny "MTP" w Poznaniu3910201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary z przeznaczeniem na imprezy targowe i wystawy oraz towary przywożone i wywożone w obrocie pocztowym c.Oddział Celny Port Lotniczy Poznań-Ławica3910301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Gądkach3910401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e.Oddział Celny w Gnieźnie3910501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Pile392000 a.Oddział Celny w Pile3920101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Lesznie393000 a.Oddział Celny w Lesznie3930101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Nowym Tomyślu3930201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 4.Urząd Celny w Kaliszu394000 a.Oddział Celny w Kaliszu3940101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Koninie3940201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 IX.Izba Celna w Przemyślu400000 1.Urząd Celny w Przemyślu401000 a.Oddział Celny w Przemyślu4010101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny Kolejowy w Przemyślu4010201, 2, 6, 8 c.Oddział Celny w Medyce4010301, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów wywożonych przez podróżnych d.Oddział Celny Medyka-Żurawica4010401, 2, 6, 8 e.Oddział Celny w Jarosławiu4010501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 f.Oddział Celny w Korczowej4010601, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów objętych WPR oraz towarów wywożonych przez podróżnych g.Oddział Celny w Werchracie4010701, 2, 6, 8 2.Urząd Celny w Rzeszowie402000 a.Oddział Celny w Rzeszowie4020101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny Port Lotniczy Rzeszów-Jasionka4020201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Leżajsku4020301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Dębicy4020401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Stalowej Woli403000 a.Oddział Celny w Stalowej Woli4030101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Mielcu4030201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 4.Urząd Celny w Krośnie404000 a.Oddział Celny w Krośnie4040101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Sanoku4040201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Krościenku4040301, 2, 6, 8procedura wywozu dotyczy wyłącznie towarów wywożonych w transporcie kolejowym oraz towarów wywożonych przez podróżnych X.Izba Celna w Rzepinie410000 1.Urząd Celny w Zielonej Górze411000 a.Oddział Celny w Zielonej Górze4110101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Olszynie4110201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim412000 a.Oddział Celny w Gorzowie Wielkopolskim4120101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Świecku413000 a.Oddział Celny w Świecku4130101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Rzepinie4130201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 XI.Izba Celna w Szczecinie420000 1.Urząd Celny w Szczecinie421000 a.Oddział Celny w Szczecinie4210101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny "Nabrzeże HUK" w Szczecinie4210201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w Szczecinie4210301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny "Basen Górniczy" w Szczecinie4210401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e.Oddział Celny Port Lotniczy Szczecin-Goleniów4210501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 f.Oddział Celny w Stargardzie Szczecińskim4210601, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 g.Oddział Celny w Kołbaskowie4210701, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 h.Oddział Celny w Świnoujściu4210801, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i.Oddział Celny w Lubieszynie4210901, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Koszalinie422000 a.Oddział Celny w Koszalinie4220101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Kołobrzegu4220201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Szczecinku4220301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Darłowie4220401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 XII.Izba Celna w Toruniu430000 1.Urząd Celny w Bydgoszczy431000 a.Oddział Celny I w Bydgoszczy4310101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny II w Bydgoszczy4310201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Inowrocławiu4310301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Toruniu432000 a.Oddział Celny w Toruniu4320101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Brodnicy4320201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny we Włocławku4320301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Grudziądzu4320401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 XIII.Izba Celna w Warszawie440000 1.Urząd Celny I w Warszawie441000 a.Oddział Celny I Pocztowy w Warszawie4410101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8towary przywożone i wywożone w obrocie pocztowym b.Oddział Celny II w Warszawie4410201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny III w Warszawie4410301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny IV w Warszawie4410401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny II w Warszawie442000 a.Oddział Celny V w Warszawie4420101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny VI w Warszawie4420201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny VII w Warszawie4420301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Nowym Dworze Mazowieckim4420401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie443000 a.Oddział Celny Osobowy w Warszawie4430101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny Towarowy I w Warszawie4430201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny Towarowy II w Warszawie4430301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny Towarowy III w Warszawie4430401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 4.Urząd Celny w Radomiu444000 a.Oddział Celny w Radomiu4440101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Grójcu4440201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 5.Urząd Celny w Pruszkowie445000 a.Oddział Celny I w Pruszkowie4450101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny II w Pruszkowie4450201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Błoniu4450301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 d.Oddział Celny w Mszczonowie4450401, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 e.Oddział Celny w Płocku4450501, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 6.Urząd Celny w Siedlcach446000 a.Oddział Celny w Siedlcach4460101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Garwolinie4460201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 7.Urząd Celny w Ciechanowie447000 a.Oddział Celny w Ciechanowie4470101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Ostrołęce4470201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 XIV.Izba Celna we Wrocławiu450000 1.Urząd Celny we Wrocławiu451000 a.Oddział Celny I we Wrocławiu4510101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny II we Wrocławiu4510201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny Port Lotniczy Wrocław-Strachowice4510301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 2.Urząd Celny w Legnicy452000 a.Oddział Celny w Legnicy4520101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Polkowicach4520201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 3.Urząd Celny w Zgorzelcu453000 a.Oddział Celny w Jędrzychowicach4530101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Jeleniej Górze4530201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Żarskiej Wsi4530301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 4.Urząd Celny w Wałbrzychu454000 a.Oddział Celny w Wałbrzychu4540101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Kudowie-Zdroju4540201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Międzylesiu4540301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 5.Urząd Celny w Opolu455000 a.Oddział Celny w Opolu4550101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Kluczborku4550201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 c.Oddział Celny w Kędzierzynie-Koźlu4550301, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 6.Urząd Celny w Nysie456000 a.Oddział Celny w Nysie4560101, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 b.Oddział Celny w Prudniku4560201, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Załącznik Nr 2 WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH UPOWAŻNIONYCH DO OBEJMOWANIA PROCEDURAMI CELNYMI TOWARÓW, CO DO KTÓRYCH SKŁADANY JEST WNIOSEK O REFUNDACJĘ WYWOZOWĄ, ORAZ TOWARÓW WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU I DO TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ Objaśnienia: Podane w rubryce 4 określenie "nie posiada uprawnień" nie dotyczy zgłaszających korzystających z procedury przewidzianej w art. 5 ust. 7 akapit pierwszy rozporządzenia nr 800/1999/WE z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych na produkty rolne (Dz. Urz. WE L nr 102 z 17.04.1999 r., str. 11). Podane w rubryce 5 określenie "objęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru" oznacza objęcie procedurą wywozu w miejscu załadunku towaru zgodnie z art. 5 ust. 7 akapit pierwszy rozporządzenia nr 800/1999/WE z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych na produkty rolne (Dz. Urz. WE L nr 102 z 17.04.1999 r., str. 11). Lp.Izba Urząd OddziałKod identyfikacyjny oddziałuZakres towarowy dla towarów obejmowanych procedurami celnymi w siedzibie urzęduRozszerzony zakres uprawnień 12345 I.IZBA CELNA W BIAŁEJ PODLASKIEJ 1.Urząd Celny w Białej Podlaskiej a.Oddział Celny w Białej Podlaskiej301010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Małaszewiczach301020wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzenia c.Oddział Celny w Kowalewie301030wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzenia d.Oddział Celny w Koroszczynie301040wszystkie towary 2.Urząd Celny w Lublinie a.Oddział Celny w Lublinie302010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Puławach302020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Zamościu a.Oddział Celny w Zamościu303010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Dorohusku303060wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny Drogowy w Dorohusku303070wszystkie towary II.IZBA CELNA W BIAŁYMSTOKU 1.Urząd Celny w Białymstoku a.Oddział Celny w Białymstoku311010wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny Kolejowy w Kuźnicy311020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny Drogowy w Kuźnicy311030wszystkie towary d.Oddział Celny w Czeremsze311040nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Łomży a.Oddział Celny w Łomży312010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Suwałkach a.Oddział Celny w Suwałkach313010wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru III.IZBA CELNA W GDYNI 1.Urząd Celny w Gdyni a.Oddział Celny "Basen V" w Gdyni321010wszystkie towary b.Oddział Celny "Dworzec Morski" w Gdyni321020wszystkie towary c.Oddział Celny "Baza Kontenerowa" w Gdyni321030wszystkie towary d.Oddział Celny "Basen IV" w Gdyni321050wszystkie towary, z wyjątkiem zbóżobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Gdańsku a.Oddział Celny "Opłotki" w Gdańsku322010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w Gdańsku322020wszystkie towary c.Oddział Celny "Basen im. Władysława IV" w Gdańsku322030wszystkie towary d.Oddział Celny "Port Północny" w Gdańsku322040wszystkie towary e.Oddział Celny w Starogardzie Gdańskim322060nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Słupsku a.Oddział Celny w Słupsku323010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Chojnicach323020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru IV.IZBA CELNA W KATOWICACH 1.Urząd Celny w Katowicach a.Oddział Celny w Katowicach331010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Dąbrowie Górniczej331030wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Gliwicach a.Oddział Celny w Gliwicach332010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Częstochowie a.Oddział Celny w Częstochowie333010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 4.Urząd Celny w Cieszynie a.Oddział Celny w Cieszynie334010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 5.Urząd Celny w Bielsku-Białej a.Oddział Celny w Czechowicach-Dziedzicach335010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru V.IZBA CELNA W KRAKOWIE 1.Urząd Celny w Krakowie a.Oddział Celny II w Krakowie351020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Tarnowie351040wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Nowym Targu a.Oddział Celny w Nowym Targu352010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Nowym Sączu a.Oddział Celny w Nowym Sączu353010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 4.Urząd Celny w Kielcach a.Oddział Celny w Kielcach354010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Starachowicach354020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru VI.IZBA CELNA W ŁODZI 1.Urząd Celny I w Łodzi a.Oddział Celny I w Łodzi361010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru VII.IZBA CELNA W OLSZTYNIE 1.Urząd Celny w Olsztynie a.Oddział Celny w Olsztynie371010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Korszach371020wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny w Bezledach371030wszystkie towary 2.Urząd Celny w Elblągu a.Oddział Celny w Elblągu372010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Braniewie372020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny w Iławie372040wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Ełku a.Oddział Celny w Ełku373010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru VIII.IZBA CELNA W POZNANIU 1.Urząd Celny w Poznaniu a.Oddział Celny w Poznaniu391010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Gądkach391040wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Pile a.Oddział Celny w Pile392010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Lesznie a.Oddział Celny w Lesznie393010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Nowym Tomyślu393020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 4.Urząd Celny w Kaliszu a.Oddział Celny w Kaliszu394010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru IX.IZBA CELNA W PRZEMYŚLU 1.Urząd Celny w Przemyślu a.Oddział Celny Medyka-Żurawica401040wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Jarosławiu401050nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny w Korczowej401060wszystkie towary 2.Urząd Celny w Rzeszowie a.Oddział Celny w Rzeszowie402010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Stalowej Woli a.Oddział Celny w Stalowej Woli403010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 4.Urząd Celny w Krośnie a.Oddział Celny w Krośnie404010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru X.IZBA CELNA W RZEPINIE 1.Urząd Celny w Zielonej Górze a.Oddział Celny w Zielonej Górze411010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Olszynie411020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim a.Oddział Celny w Gorzowie Wielkopolskim412010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Świecku a.Oddział Celny w Świecku413010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru XI.IZBA CELNA W SZCZECINIE 1.Urząd Celny w Szczecinie a.Oddział Celny "Nabrzeże HUK" w Szczecinie421020zboża b.Oddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w Szczecinie421030wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny w Stargardzie Szczecińskim421060wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru d.Oddział Celny w Kołbaskowie421070wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru e.Oddział Celny w Świnoujściu421080wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Koszalinie a.Oddział Celny w Koszalinie422010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Kołobrzegu422020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru c.Oddział Celny w Szczecinku422030nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru XII.IZBA CELNA W TORUNIU 1.Urząd Celny w Bydgoszczy a.Oddział Celny II w Bydgoszczy431020wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Inowrocławiu431030nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Toruniu a.Oddział Celny w Toruniu432010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny we Włocławku432030nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru XIII.IZBA CELNA W WARSZAWIE 1.Urząd Celny I w Warszawie a.Oddział Celny IV w Warszawie441040nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny II w Warszawie a.Oddział Celny VI w Warszawie442020wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie a.Oddział Celny Towarowy I w Warszawie443020wszystkie towary b.Oddział Celny Towarowy III w Warszawie443040wszystkie towary 4.Urząd Celny w Radomiu a.Oddział Celny w Radomiu444010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Grójcu444020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 5.Urząd Celny w Pruszkowie a.Oddział Celny w Błoniu445030wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Płocku445050wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 6.Urząd Celny w Siedlcach a.Oddział Celny w Siedlcach446010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Garwolinie446020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 7.Urząd Celny w Ciechanowie a.Oddział Celny w Ciechanowie447010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Ostrołęce447020nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru XIV.IZBA CELNA WE WROCŁAWIU 1.Urząd Celny we Wrocławiu a.Oddział Celny I we Wrocławiu451010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 2.Urząd Celny w Legnicy a.Oddział Celny w Legnicy452010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 3.Urząd Celny w Zgorzelcu a.Oddział Celny w Jędrzychowicach453010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 4.Urząd Celny w Wałbrzychu a.Oddział Celny w Wałbrzychu454010wszystkie towaryobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru b.Oddział Celny w Kudowie-Zdroju454020wszystkie towary, z wyjątkiem towarów wymagających mrożenia lub chłodzeniaobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 5.Urząd Celny w Opolu a.Oddział Celny w Opolu455010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 6.Urząd Celny w Nysie a.Oddział Celny w Nysie456010nie posiada uprawnieńobjęcie procedurą celną w miejscu załadunku towaru 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 91, poz. 867) Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839) po art. 10b dodaje się art. 10c w brzmieniu: "Art. 10c. Dopłaty do oprocentowania kredytów zaciągniętych od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. przez krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą, z przeznaczeniem na: 1) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji rolniczej, 2) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji, 3) postęp biologiczny w rolnictwie - mogą być stosowane za okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia otrzymania kredytu.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia izb celnych i urzędów celnych oraz określenia ich siedzib (Dz. U. Nr 82, poz. 747) Na podstawie art. 284 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się następujące izby celne i urzędy celne: 1) Izba Celna w Białej Podlaskiej obejmująca: a) Urząd Celny w Białej Podlaskiej, b) Urząd Celny w Lublinie, c) Urząd Celny w Zamościu; 2) Izba Celna w Białymstoku obejmująca: a) Urząd Celny w Białymstoku, b) Urząd Celny w Łomży, c) Urząd Celny w Suwałkach; 3) Izba Celna w Gdyni obejmująca: a) Urząd Celny w Gdyni, b) Urząd Celny w Gdańsku, c) Urząd Celny w Słupsku; 4) Izba Celna w Katowicach obejmująca: a) Urząd Celny w Katowicach, b) Urząd Celny w Gliwicach, c) Urząd Celny w Częstochowie, d) Urząd Celny w Cieszynie, e) Urząd Celny w Bielsku-Białej; 5) Izba Celna w Krakowie obejmująca: a) Urząd Celny w Krakowie, b) Urząd Celny w Nowym Targu, c) Urząd Celny w Nowym Sączu, d) Urząd Celny w Kielcach; 6) Izba Celna w Łodzi obejmująca: a) Urząd Celny I w Łodzi, b) Urząd Celny II w Łodzi, c) Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskim; 7) Izba Celna w Olsztynie obejmująca: a) Urząd Celny w Olsztynie, b) Urząd Celny w Elblągu, c) Urząd Celny w Ełku; 8) Izba Celna w Poznaniu obejmująca: a) Urząd Celny w Poznaniu, b) Urząd Celny w Pile, c) Urząd Celny w Lesznie, d) Urząd Celny w Kaliszu; 9) Izba Celna w Przemyślu obejmująca: a) Urząd Celny w Przemyślu, b) Urząd Celny w Rzeszowie, c) Urząd Celny w Stalowej Woli, d) Urząd Celny w Krośnie; 10) Izba Celna w Rzepinie obejmująca: a) Urząd Celny w Zielonej Górze, b) Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim, c) Urząd Celny w Świecku; 11) Izba Celna w Szczecinie obejmująca: a) Urząd Celny w Szczecinie, b) Urząd Celny w Koszalinie; 12) Izba Celna w Toruniu obejmująca: a) Urząd Celny w Bydgoszczy, b) Urząd Celny w Toruniu; 13) Izba Celna w Warszawie obejmująca: a) Urząd Celny I w Warszawie, b) Urząd Celny II w Warszawie, c) Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie, d) Urząd Celny w Radomiu, e) Urząd Celny w Pruszkowie, f) Urząd Celny w Siedlcach, g) Urząd Celny w Ciechanowie; 14) Izba Celna we Wrocławiu obejmująca: a) Urząd Celny we Wrocławiu, b) Urząd Celny w Legnicy, c) Urząd Celny w Zgorzelcu, d) Urząd Celny w Wałbrzychu, e) Urząd Celny w Opolu, f) Urząd Celny w Nysie. § 2. 1. Siedzibami izb celnych i urzędów celnych, wymienionych w § 1, są miejscowości określone w ich nazwach, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Siedzibą Urzędu Celnego, o którym mowa w § 1 pkt 10 lit. a, jest Olszyna. § 3. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie utworzenia izb celnych i urzędów celnych oraz określenia ich siedzib (Dz. U. Nr 43, poz. 392 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1254 i Nr 184, poz. 1800). § 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie egzaminu uzupełniającego dla agentów celnych (Dz. U. Nr 82, poz. 748) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres i sposób przeprowadzenia egzaminu uzupełniającego dla agentów celnych, zwanego dalej "egzaminem", oraz wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie kosztów działalności i wynagrodzenia członków Komisji Egzaminacyjnej, powołanej przepisami prawa celnego, zwanej dalej "Komisją". § 2. 1. Egzamin odbywa się w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego Komisji; informacje o egzaminie podaje się do wiadomości w drodze ogłoszenia w siedzibach izb celnych, nie później niż na miesiąc przed terminem egzaminu. 2. Wniosek o przystąpienie do egzaminu składa się do Komisji; do wniosku należy dołączyć uwierzytelnioną kopię decyzji o wpisie na listę agentów celnych. § 3. 1. Egzamin przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających i zapewniających samodzielną pracę osób, które do niego przystąpiły. 2. Przed rozpoczęciem egzaminu osoba do niego przystępująca jest obowiązana okazać dokument potwierdzający tożsamość. 3. Przewodniczący oraz członkowie Komisji sprawują nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu. 4. W czasie składania egzaminu osoba, która do niego przystąpiła, może opuścić salę po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu; przed opuszczeniem sali osoba ta przekazuje pracę członkowi Komisji. 5. Przewodniczący Komisji może wykluczyć z egzaminu osobę, która podczas jego trwania korzysta z cudzej pomocy, posługuje się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomaga innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób rażąco zakłóca przebieg egzaminu. 6. Wykluczenie zostaje stwierdzone protokołem podpisanym przez przewodniczącego i członków Komisji. 7. Przewodniczący Komisji jest obowiązany poinformować osoby przystępujące do egzaminu o przepisach ust. 4-6. 8. Obsługę administracyjną Komisji zapewnia sekretarz. § 4. 1. Egzamin składa się z dwóch części. 2. Pierwsza część egzaminu jest przeprowadzana w formie testu. 3. Test składa się z 50 pytań i obejmuje tematykę z zakresu przepisów dotyczących podatku akcyzowego, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności określonych dla agentów celnych, w szczególności: 1) sposobu obliczania podatku akcyzowego; 2) obrotu wyrobami akcyzowymi; 3) zwolnień; 4) zabezpieczeń akcyzowych; 5) przepisów prawa podatkowego, stosowanych w zakresie podatku akcyzowego; 6) kontroli podatkowej; 7) zasad wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. 4. Pierwsza część egzaminu trwa nie dłużej niż 75 minut. 5. Ocenę pozytywną z testu otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie na co najmniej 40 pytań. 6. W razie negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu osoba egzaminowana nie jest dopuszczana do drugiej części egzaminu. 7. Druga część egzaminu polega na wypełnieniu: 1) administracyjnego dokumentu towarzyszącego i uproszczonego dokumentu towarzyszącego; 2) deklaracji podatkowych i innych dokumentów związanych z podatkiem akcyzowym. 8. Druga część egzaminu trwa nie dłużej niż 90 minut. 9. Ocenę pozytywną z drugiej części egzaminu otrzymuje osoba, która wypełniła dokumenty w sposób zgodny z obowiązującymi w tym zakresie przepisami i należycie chroniący interesy Skarbu Państwa i podmiotu gospodarczego. § 5. 1. W przypadku negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu ponowne do niego przystąpienie jest możliwe nie wcześniej niż po upływie 2 miesięcy od dnia poprzedniego egzaminu. 2. Osoba, która uzyskała ocenę negatywną z drugiej części egzaminu, może ponownie przystąpić do zdawania tej części egzaminu po złożeniu wniosku w tej sprawie do przewodniczącego Komisji. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien być złożony nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia uzyskania negatywnej oceny z drugiej części egzaminu. 4. W przypadku uzyskania ponownie oceny negatywnej z drugiej części egzaminu egzamin powinien być powtórzony w całości; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 6. Prace egzaminacyjne są udostępniane do wglądu na żądanie osoby, która przystąpiła do egzaminu. § 7. Złożenie egzaminu z wynikiem pozytywnym jest potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez Przewodniczącego Komisji lub osobę przez niego upoważnioną. § 8. 1. Opłatę egzaminacyjną ustala się w wysokości 20 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z kwartału poprzedzającego kwartał, w którym został złożony wniosek o przystąpienie do egzaminu, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Opłatę egzaminacyjną, o której mowa w ust. 1, przeznacza się na: 1) obsługę administracyjną egzaminów - w wysokości 20 % opłaty; 2) wynagrodzenie przewodniczącego, członków i sekretarza Komisji - w wysokości 80 % opłaty. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym (Dz. U. Nr 82, poz. 749) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym (Dz. U. Nr 43, poz. 405 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1253 i Nr 184, poz. 1801). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 749) WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH, W KTÓRYCH MOŻE BYĆ DOKONYWANY EKSPORT, IMPORT LUB TRANZYT TOWARÓW O ZNACZENIU STRATEGICZNYM*) Lp.Izba Urząd OddziałKod Identyfikacyjny Oddziału 123 IIZBA CELNA W BIAŁEJ PODLASKIEJ 1Urząd Celny w Białej Podlaskiej aOddział Celny w Białej Podlaskiej301010 bOddział Celny w Małaszewiczach301020 cOddział Celny w Koroszczynie301040 2Urząd Celny w Lublinie aOddział Celny w Lublinie302010 bOddział Celny w Puławach302020 3Urząd Celny w Zamościu aOddział Celny w Zamościu303010 bOddział Celny w Hrebennem303020 cOddział Celny w Hrubieszowie303030 dOddział Celny w Chełmie303050 eOddział Celny w Dorohusku303060 fOddział Celny Drogowy w Dorohusku303070 IIIZBA CELNA W BIAŁYMSTOKU 1Urząd Celny w Białymstoku aOddział Celny w Białymstoku311010 bOddział Celny Kolejowy w Kuźnicy311020 cOddział Celny Drogowy w Kuźnicy311030 dOddział Celny w Czeremsze311040 eOddział Celny w Siemianówce311050 fOddział Celny w Bobrownikach311070 2Urząd Celny w Łomży aOddział Celny w Łomży312010 3Urząd Celny w Suwałkach aOddział Celny w Suwałkach313010 bOddział Celny w Budzisku k. Szypliszek313030 IIIIZBA CELNA W GDYNI 1Urząd Celny w Gdyni aOddział Celny "Basen V" w Gdyni321010 bOddział Celny "Dworzec Morski" w Gdyni321020 cOddział Celny "Baza Kontenerowa" w Gdyni321030 dOddział Celny Pocztowy w Gdyni321040 eOddział Celny "Basen IV" w Gdyni321050 2Urząd Celny w Gdańsku aOddział Celny "Opłotki" w Gdańsku322010 bOddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w Gdańsku322020 cOddział Celny "Basen im. Władysława IV" w Gdańsku322030 dOddział Celny "Port Północny" w Gdańsku322040 eOddział Celny Port Lotniczy Gdańsk-Rębiechowo322050 fOddział Celny w Kwidzynie322070 3Urząd Celny w Słupsku aOddział Celny w Słupsku323010 IVIZBA CELNA W KATOWICACH 1Urząd Celny w Katowicach aOddział Celny w Katowicach331010 bOddział Celny w Tychach331020 cOddział Celny w Dąbrowie Górniczej331030 dOddział Celny Port Lotniczy Katowice-Pyrzowice331040 2Urząd Celny w Gliwicach aOddział Celny w Gliwicach332010 bOddział Celny w Bytomiu332020 3Urząd Celny w Częstochowie aOddział Celny w Częstochowie333010 4Urząd Celny w Cieszynie aOddział Celny w Cieszynie334010 bOddział Celny w Zebrzydowicach334020 5Urząd Celny w Bielsku-Białej aOddział Celny w Czechowicach-Dziedzicach335010 VIZBA CELNA W KRAKOWIE 1Urząd Celny w Krakowie aOddział Celny I w Krakowie351010 bOddział Celny II w Krakowie351020 cOddział Celny Port Lotniczy Kraków-Balice351030 dOddział Celny w Tarnowie351040 2Urząd Celny w Nowym Targu aOddział Celny w Nowym Targu352010 bOddział Celny w Andrychowie352020 3Urząd Celny w Nowym Sączu aOddział Celny w Nowym Sączu353010 bOddział Celny w Muszynie353020 4Urząd Celny w Kielcach aOddział Celny w Kielcach354010 bOddział Celny w Starachowicach354020 VIIZBA CELNA W ŁODZI 1Urząd Celny I w Łodzi aOddział Celny I w Łodzi361010 bOddział Celny w Pabianicach361020 2Urząd Celny II w Łodzi aOddział Celny II w Łodzi362010 bOddział Celny w Kutnie362030 3Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskim aOddział Celny w Piotrkowie Trybunalskim363010 VIIIZBA CELNA W OLSZTYNIE 1Urząd Celny w Olsztynie aOddział Celny w Olsztynie371010 bOddział Celny w Bezledach371030 2Urząd Celny w Elblągu aOddział Celny w Braniewie372020 bOddział Celny w Iławie372040 3Urząd Celny w Ełku aOddział Celny w Ełku373010 VIIIIZBA CELNA W POZNANIU 1Urząd Celny w Poznaniu aOddział Celny w Poznaniu391010 bOddział Celny "MTP" w Poznaniu391020 cOddział Celny Port Lotniczy Poznań-Ławica391030 2Urząd Celny w Pile aOddział Celny w Pile392010 3Urząd Celny w Lesznie aOddział Celny w Lesznie393010 bOddział Celny w Nowym Tomyślu393020 4Urząd Celny w Kaliszu aOddział Celny w Kaliszu394010 IXIZBA CELNA W PRZEMYŚLU 1Urząd Celny w Przemyślu aOddział Celny w Przemyślu401010 bOddział Celny w Medyce401030 cOddział Celny Medyka-Żurawica401040 dOddział Celny w Korczowej401060 eOddział Celny w Werchracie401070 2Urząd Celny w Rzeszowie aOddział Celny w Rzeszowie402010 bOddział Celny Port Lotniczy Rzeszów-Jasionka402020 3Urząd Celny w Stalowej Woli aOddział Celny w Stalowej Woli403010 bOddział Celny w Mielcu403020 4Urząd Celny w Krośnie aOddział Celny w Krośnie404010 XIZBA CELNA W RZEPINIE 1Urząd Celny w Zielonej Górze aOddział Celny w Zielonej Górze411010 bOddział Celny w Olszynie411020 2Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskim aOddział Celny w Gorzowie Wielkopolskim412010 3Urząd Celny w Świecku aOddział Celny w Świecku413010 bOddział Celny w Rzepinie413020 XIIZBA CELNA W SZCZECINIE 1Urząd Celny w Szczecinie aOddział Celny w Szczecinie421010 bOddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w Szczecinie421030 cOddział Celny Port Lotniczy Szczecin-Goleniów421050 dOddział Celny w Stargardzie Szczecińskim421060 eOddział Celny w Kołbaskowie421070 fOddział Celny w Świnoujściu421080 2Urząd Celny w Koszalinie aOddział Celny w Koszalinie422010 bOddział Celny w Kołobrzegu422020 cOddział Celny w Szczecinku422030 XIIIZBA CELNA W TORUNIU 1Urząd Celny w Bydgoszczy aOddział Celny II w Bydgoszczy431020 2Urząd Celny w Toruniu aOddział Celny w Toruniu432010 bOddział Celny we Włocławku432030 cOddział Celny w Grudziądzu432040 XIIIIZBA CELNA W WARSZAWIE 1Urząd Celny I w Warszawie aOddział Celny IV w Warszawie441040 2Urząd Celny II w Warszawie aOddział Celny VI w Warszawie442020 3Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie aOddział Celny Osobowy w Warszawie443010 bOddział Celny Towarowy I w Warszawie443020 cOddział Celny Towarowy II w Warszawie443030 dOddział Celny Towarowy III w Warszawie443040 4Urząd Celny w Radomiu aOddział Celny w Radomiu444010 5Urząd Celny w Pruszkowie aOddział Celny I w Pruszkowie445010 bOddział Celny w Błoniu445030 6Urząd Celny w Ciechanowie aOddział Celny w Ciechanowie447010 XIVIZBA CELNA WE WROCŁAWIU 1Urząd Celny we Wrocławiu aOddział Celny I we Wrocławiu451010 bOddział Celny Port Lotniczy Wrocław-Strachowice451030 2Urząd Celny w Legnicy aOddział Celny w Legnicy452010 3Urząd Celny w Zgorzelcu aOddział Celny w Jędrzychowicach453010 bOddział Celny w Jeleniej Górze453020 4Urząd Celny w Wałbrzychu aOddział Celny w Wałbrzychu454010 bOddział Celny w Kudowie-Zdroju454020 cOddział Celny w Międzylesiu454030 5Urząd Celny w Opolu aOddział Celny w Opolu455010 bOddział Celny w Kędzierzynie-Koźlu455030 6Urząd Celny w Nysie aOddział Celny w Nysie456010 *) Z wyłączeniem podległych miejsc uznanych i wyznaczonych. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie urzędów celnych właściwych dla przywozu lub wywozu produktów GMO (Dz. U. Nr 82, poz. 750) Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz urzędów celnych właściwych dla przywozu lub wywozu produktów GMO, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie urzędów celnych właściwych dla przywozu i wywozu produktów GMO (Dz. U. Nr 43, poz. 406 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1252 i Nr 184, poz. 1802). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 750) WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH WŁAŚCIWYCH DO PRZYWOZU LUB WYWOZU PRODUKTÓW GMO Lp.Izba Urząd OddziałRodzaj przejścia granicznegoKod identyfikacyjny oddziałuZakres wyłączeń 12345 IIzba Celna w Białej Podlaskiej 1Urząd Celny w Białej Podlaskiej aOddział Celny w MałaszewiczachKolejowe301020nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną bOddział Celny w KowalewieKolejowe301030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną cOddział Celny w KoroszczynieDrogowe301040 2Urząd Celny w Zamościu aOddział Celny w HrebennemDrogowe303020nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną bOddział Celny w HrubieszowieKolejowe303030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną cOddział Celny w DorohuskuKolejowe303060nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną dOddział Celny Drogowy w DorohuskuDrogowe303070 IIIzba Celna w Białymstoku 1Urząd Celny w Białymstoku aOddział Celny Kolejowy w KuźnicyKolejowe311020nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną bOddział Celny Drogowy w KuźnicyDrogowe311030 cOddział Celny w BobrownikachDrogowe311070nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną IIIIzba Celna w Gdyni 1Urząd Celny w Gdyni aOddział Celny "Basen V" w GdyniMorskie321010 bOddział Celny "Dworzec Morski" w GdyniMorskie321020 cOddział Celny "Baza Kontenerowa" w GdyniMorskie321030 dOddział Celny Pocztowy w GdyniPoczta321040nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną 2Urząd Celny w Gdańsku aOddział Celny "Nabrzeże Wiślane" w GdańskuMorskie322020 bOddział Celny "Basen im Władysława IV" w GdańskuMorskie322030 cOddział Celny "Port Północny" w GdańskuMorskie322040 dOddział Celny Port Lotniczy Gdańsk-RębiechowoLotnicze322050nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną 3Urząd Celny w Słupsku aOddział Celny w UstceMorskie323030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną IVIzba Celna w Katowicach 1Urząd Celny w Katowicach aOddział Celny Port Lotniczy Katowice-PyrzowiceLotnicze331040nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną VIzba Celna w Krakowie 1Urząd Celny w Krakowie aOddział Celny Port Lotniczy Kraków-BaliceLotnicze351030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną VIIzba Celna w Olsztynie 1Urząd Celny w Olsztynie aOddział Celny w BezledachDrogowe371030 bOddział Celny w BartoszycachKolejowe371040nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną 2Urząd Celny w Elblągu aOddział Celny w BraniewieKolejowe372020nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną bOddział Celny w GronowieDrogowe372030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną VIIIzba Celna w Poznaniu 1Urząd Celny w Poznaniu aOddział Celny Port Lotniczy Poznań-ŁawicaLotnicze391030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną VIIIIzba Celna w Przemyślu 1Urząd Celny w Przemyślu aOddział Celny w MedyceDrogowe401030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną bOddział Celny Medyka-ŻurawicaKolejowe401040nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną cOddział Celny w KorczowejDrogowe401060 2Urząd Celny w Rzeszowie aOddział Celny Port Lotniczy Rzeszów-JasionkaLotnicze402020nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną IXIzba Celna w Szczecinie 1Urząd Celny w Szczecinie aOddział Celny "Nabrzeże HUK" w SzczecinieMorskie421020 bOddział Celny "Nabrzeże Łasztownia" w SzczecinieMorskie421030 cOddział Celny "Basen Górniczy" w SzczecinieMorskie421040 dOddział Celny w ŚwinoujściuMorskie421080 2Urząd Celny w Koszalinie aOddział Celny w KołobrzeguMorskie422020nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną bOddział Celny w DarłowieMorskie422040nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną XIzba Celna w Warszawie 1Urząd Celny I w Warszawie aOddział Celny I Pocztowy w WarszawiePoczta441010nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną 2Urząd Celny III "Port Lotniczy" w Warszawie aOddział Celny Osobowy w WarszawieLotnicze443010 bOddział Celny Towarowy I w WarszawieLotnicze443020 cOddział Celny Towarowy II w WarszawieLotnicze443030 dOddział Celny Towarowy III w WarszawieLotnicze443040 XIIzba Celna we Wrocławiu 1Urząd Celny we Wrocławiu aOddział Celny Port Lotniczy Wrocław-StrachowiceLotnicze451030nie dotyczy towarów objętych kontrolą weterynaryjną i fitosanitarną 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1187. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 (Dz. U. Nr 6, poz. 44) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego: 1) B-01 - sprawozdanie o sprzedaży produkcji budowlano-montażowej przedsiębiorstw budowlanych; 2) B-02 - sprawozdanie o produkcji budowlano-montażowej przedsiębiorstw niebudowlanych; 3) B-05 - sprawozdanie o wydanych pozwoleniach na budowę obiektów budowlanych; 4) B-06 - meldunek o budownictwie mieszkaniowym; 5) B-07 - sprawozdanie o budynkach mieszkalnych i mieszkaniach w budynkach niemieszkalnych przekazanych do użytku; 6) B-08 - sprawozdanie o budynkach niemieszkalnych, zbiorowego zamieszkania, domkach letnich oraz urządzeniach zaopatrzenia wsi w wodę - przekazanych do użytku; 7) B-09 - sprawozdanie o nakładach na budowę nowych budynków mieszkalnych przekazanych do użytkua); 8) C-01 - sprawozdanie o cenach producentów wyrobów i usług; 9) C-01b - sprawozdanie o cenach producentów robót budowlano-montażowych; 10) C-02-10 - notowania cen detalicznych artykułów żywnościowych (z wyłączeniem grupy "owoce" i "warzywa"), napojów bezalkoholowych i alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych; 11) C-02-11 - notowania cen detalicznych owoców i warzyw; 12) C-02-13 - notowania cen detalicznych artykułów żywnościowych, napojów bezalkoholowych i alkoholowych oraz wyrobów tytoniowych w zakładach gastronomicznych; 13) C-02-30 - notowania cen detalicznych towarów nieżywnościowych konsumpcyjnych; 14) C-02-40 - notowania cen detalicznych usług konsumpcyjnych; 15) C-02-50 - notowania cen detalicznych towarów i usług niekonsumpcyjnych; 16) C-02-91 - notowania cen detalicznych jednolitych w kraju; 17) C-03 - sprawozdanie o cenach producentów wyrobów spożywczych; 18) C-04 - sprawozdanie o cenach robót budowlano-montażowych realizowanych na drogach, ulicach i mostach; 19) DG-1 - meldunek o działalności gospodarczej (załącznik do meldunku DG-1 dla przedsiębiorstw budowlanycha)); 20) DG-1t - meldunek o działalności transportu, gospodarki magazynowej i łączności; 21) DN-1 - karta statystyczna zawarcia małżeństwa; 22) D-R1 - karta statystyczna dotycząca prawomocnego orzeczenia rozwodu; 23) D-S1 - karta statystyczna dotycząca prawomocnegoa): 1. orzeczenia separacji, 2. zniesienia separacji; 24) DS-01 - sprawozdanie z przyjętych zamówień na sprzęt specjalny i zrealizowanych dostaw; 25) DS-01a - załącznik do sprawozdania DS-01; 26) DS-01b - zestawienie z zawartych umów i zrealizowanych transakcji w handlu zagranicznym sprzętem specjalnym; 27) D-W1 - zestawienie zbiorcze danych: - o ludności zameldowanej na pobyt czasowy ponad 2 miesiące, - o ludności (stałych mieszkańcach gminy) czasowo nieobecnej w związku z wyjazdem za granicę; 28) D-W2 - dane o ludności zameldowanej na pobyt czasowy ponad 2 miesiące; 29) D-W3 - dane o ludności (stałych mieszkańcach gminy) czasowo nieobecnej w związku z wyjazdem za granicę; 30) F-01/I-01 - sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o nakładach na środki trwałe; 31) F-01/k - sprawozdanie o wyniku finansowym działalności spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych; 32) F-01/NFI - sprawozdanie o wyniku finansowym narodowego funduszu inwestycyjnego; 33) F-01/TFI - sprawozdanie o wyniku finansowym towarzystwa funduszy inwestycyjnych; 34) F-01/s - sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym szkół wyższych; 35) F-02 - statystyczne sprawozdanie finansowe; 36) F-03 - sprawozdanie o stanie i ruchu środków trwałych; 37) załącznik do sprawozdań F-03, SP, SG-01 część 4a) dotyczący wydatków inwestycyjnych służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej oraz uzyskanych efektów rzeczowych; 38) G-01 - sprawozdanie o zużyciu i zapasach wybranych materiałów; 39) G-02a - sprawozdanie bilansowe nośników energii; 40) G-02b - sprawozdanie bilansowe nośników energii i infrastruktury ciepłowniczej; 41) G-02g - sprawozdanie o infrastrukturze sieci, odbiorcach i sprzedaży gazu ziemnego; 42) G-03 - sprawozdanie o zużyciu paliw i energii; 43) G-04 - sprawozdanie o obrocie środkami ochrony roślin; 44) G-06 - sprawozdanie o obrocie surowcami wtórnymi; 45) H-01a - ankieta o działalności sklepów detalicznych i stacji paliw; 46) H-01g - ankieta o sieci placówek gastronomicznych; 47) H-01/k - kwartalne badanie przychodów w przedsiębiorstwach handlowych; 48) H-01s - sprawozdanie o sprzedaży detalicznej, hurtowej i sieci handlowej; 49) H-02n - sprawozdanie o dostawach nawozów dla rolnictwa przez jednostki produkcyjne oraz importerów; 50) H-02p - sprawozdanie o dostawach pasz dla zwierząt przez jednostki produkcyjne oraz importerów; 51) I-01 - sprawozdanie o nakładach na środki trwałe (z załącznikiem); 52) K-01 - sprawozdanie z działalności artystycznej i rozrywkowej; 53) K-02 - sprawozdanie z działalności muzeum i instytucji paramuzealnej; 54) K-03 - sprawozdanie biblioteki publicznej/zakładowej biblioteki beletrystycznej; 55) K-04 - sprawozdanie biblioteki: naukowej, fachowej, fachowo-beletrystycznej, pedagogicznej, towarzystwa naukowego, ośrodka informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej; 56) K-05 - sprawozdanie z działalności wystawienniczej; 57) K-06 - sprawozdanie z produkcji i usług filmowych; 58) K-07 - sprawozdanie z działalności domu kultury, ośrodka kultury, klubu, świetlicy; 59) K-08 - sprawozdanie kina; 60) KT-1 - sprawozdanie o wykorzystaniu turystycznego obiektu noclegowego zbiorowego zakwaterowania; 61) KT-1a - sprawozdanie o wykorzystaniu turystycznego obiektu noclegowego zbiorowego zakwaterowania; 62) KZ - sprawozdanie dla spółek z udziałem kapitału zagranicznego; 63) L-01 - sprawozdanie o lasach Skarbu Państwa (z załącznikiem); 64) L-01/a - sprawozdanie o lasach wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa (z załącznikiem); 65) L-02 - sprawozdanie o zadrzewieniach; 66) L-03 - sprawozdanie o lasach stanowiących własność osób fizycznych i prawnych (bez Skarbu Państwa)a) (z załącznikiem); 67) M-01 - sprawozdanie o zasobach mieszkaniowych; 68) M-02 - sprawozdanie o ubytkach zasobów mieszkaniowych; 69) M-03 - sprawozdanie o kosztach utrzymania zasobów lokalowych, przychodach środków finansowych na ich pokrycie i stawkach opłat w budynkach z lokalami mieszkalnymi; 70) M-03 sm - sprawozdanie o kosztach utrzymania zasobów lokalowych, przychodach środków finansowych na ich pokrycie i stawkach opłat za lokale w spółdzielniach mieszkaniowych; 71) M-04 s - transakcje kupna/sprzedaży nieruchomości; 72) M-06 - sprawozdanie o wodociągach i kanalizacji; 73) M-09 - sprawozdanie o wywozie i unieszkodliwianiu odpadów; 74) OB-01 - sprawozdanie z gromadzenia państwowych rezerw mobilizacyjnych; 75) OS-1 - sprawozdanie o emisji zanieczyszczeń powietrza oraz o stanie urządzeń oczyszczających; 76) OS-3 - sprawozdanie o gospodarowaniu wodą, ściekach i ładunkach zanieczyszczeń; 77) OS-4 - sprawozdanie o poborze wody do nawodnień w rolnictwie i leśnictwie oraz o napełnianiu stawów rybnych; 78) OS-5 - sprawozdanie z oczyszczalni ścieków miejskich i wiejskich; 79) OS-6 - sprawozdanie o odpadach (z wyłączeniem odpadów komunalnych); 80) OS-7 - sprawozdanie o ochronie przyrody i krajobrazu (z załącznikami); 81) P-01 - sprawozdanie o produkcji; 82) P-01 mutacja - sprawozdanie o produkcji; 83) P-02 - meldunek o produkcji wyrobów i zapasach; 84) PNT-01 - sprawozdanie o działalności badawczej i rozwojowej (B+R); 85) PNT-01/s - sprawozdanie o działalności badawczej i rozwojowej (B+R) w szkołach wyższych; 86) PNT-02 - sprawozdanie o innowacjach w przemyśle; 87) PNT-02/u - sprawozdanie o innowacjach w sektorze usług; 88) PNT-03 - karta statystyczna wykorzystania licencji zagranicznych; 89) PNT-04 - sprawozdanie o wskaźnikach techniczno-ekonomicznych; 90) PS-01 - sprawozdanie placówki opiekuńczo-wychowawczej; 91) PS-02 - sprawozdanie rodzin zastępczych; 92) PS-03 - sprawozdanie zakładu stacjonarnego pomocy społecznej; 93) R-01 - sprawozdanie o użytkowaniu gruntów oraz wykaz dzierżaw i deputatów; 94) R-02 - sprawozdanie o użytkowaniu gruntów w gminie (mieście); 95) R-03 - sprawozdanie o zużyciu i zapasach nawozów mineralnych i wapniowych za rok gospodarczy; 96) R-04 - sprawozdanie o stanie upraw rolnych według oceny wiosennej; 97) R-05 - sprawozdanie o użytkowaniu gruntów, powierzchni zasiewów i zbiorach; 98) R-06 - sprawozdanie o powierzchni i zbiorach roślin pastewnych i pozostałych według użytkowania; 99) R-07 - sprawozdanie o powierzchni i zbiorach z łąk trwałych; 100) R-08 - sprawozdanie o wynikach produkcji ogrodniczej (z załącznikami); 101) R-09A - sprawozdanie o stanie pogłowia bydła, owiec, kóz, koni i drobiu (w czerwcu, grudniu)a) oraz produkcji zwierzęcej w okresie sprawozdawczymb); 102) R-09B - sprawozdanie o stanie pogłowia trzody chlewnej (w kwietniu, sierpniu, grudniu)a) oraz produkcji żywca wieprzowego w okresie sprawozdawczymb); 103) R-09U - sprawozdanie o wielkości ubojów zwierząt gospodarskich; 104) R-09W - sprawozdanie o wylęgach drobiu; 105) R-10 - meldunek o skupie ważniejszych produktów rolnych; 106) R-10 - sprawozdanie o skupie produktów rolnych i leśnych; 107) SG-01 - statystyka gminy: samorząd/transport; 108) SG-01 - statystyka gminy: leśnictwo i ochrona środowiska; 109) SG-01 - statystyka gminy: gospodarka mieszkaniowa i komunalna (z załącznikiem); 110) SG-01 - statystyka gminy: środki trwałe; 111) SP - roczna ankieta przedsiębiorstwa; 112) SP-3 - sprawozdanie o działalności gospodarczej przedsiębiorstw; 113) ST-P - statystyka powiatu - samorząd/transport; 114) ST-W - statystyka województwa - samorząd/transport; 115) T-02 - sprawozdanie o usługach w transporcie i łączności; 116) T-03 - sprawozdanie o zarejestrowanych w kwartale nowych pojazdach samochodowych; 117) T-03r - sprawozdanie o zarejestrowanych pojazdach samochodowych, ciągnikach rolniczych, przyczepach i naczepach; 118) T-04 - sprawozdanie o stanie i pracy taboru samochodowego ciężarowego w transporcie samochodowym zarobkowym; 119) T-05 - sprawozdanie o taborze i przewozach ładunków w transporcie samochodowym gospodarczym; 120) T-06 - sprawozdanie o pasażerskim transporcie drogowym; 121) T-08 - sprawozdanie o przewozach żeglugą morską i przybrzeżną; 122) T-09 - sprawozdanie o morskiej i przybrzeżnej flocie transportowej; 123) T-10 - sprawozdanie o obrotach ładunkowych oraz długości nabrzeży w morskich portach handlowych; 124) T-11 - sprawozdanie o taborze i przewozach w żegludze śródlądowej; 125) T-11/u - sprawozdanie o taborze żeglugi śródlądowej; 126) T-13 - sprawozdanie o ruchu statków i pasażerów w portach morskich; 127) TD-E - kwestionariusz tygodniowy o przewozach ładunków pojazdem samochodowym; 128) U-02 - formy i zakres ubezpieczania się przedsiębiorstwa; 129) Z-03 - sprawozdanie o zatrudnieniu i wynagrodzeniach; 130) Z-06 - sprawozdanie o pracujących, wynagrodzeniach i czasie pracy (z załącznikiem); 131) Z-10 - sprawozdanie o warunkach pracy; 132) Z-13 - sprawozdanie - stan wypłat wynagrodzeń; 133) ZD-1 - sprawozdanie szpitala ogólnego; 134) ZD-1a - sprawozdanie zakładu stacjonarnego opieki zdrowotnej typu opiekuńczo-leczniczego; 135) ZD-2 - sprawozdanie z lecznictwa uzdrowiskowego oraz zakładu leczenia gruźlicy i chorób płuc; 136) ZD-3 - sprawozdanie z ambulatoryjnej opieki zdrowotnej; 137) ZD-4 - sprawozdanie z pomocy doraźnej i ratownictwa medycznego; 138) ZD-5 - sprawozdanie apteki i punktu aptecznego; 139) ZD-6 - sprawozdanie żłobka; 140) Z-KS - karta statystyczna strajku. 2. Określa się wzory kwestionariuszy i ankiet statystycznych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na zasadzie dobrowolności udzielenia odpowiedzi: 1) AK-B/m - ankieta koniunktury gospodarczej - budownictwo; 2) AK-H/k - ankieta koniunktury gospodarczej - handel; 3) AK-H/m - ankieta koniunktury gospodarczej - handel; 4) AK-I/p - ankieta koniunktury gospodarczej - inwestycje; 5) AK-P/k - ankieta koniunktury gospodarczej - przemysł; 6) AK-P/m - ankieta koniunktury gospodarczej - przemysł; 7) AK-U/m - ankieta koniunktury gospodarczej - usługi; 8) AW-01 - statystyczna ankieta wyznaniowa; 9) BR-01 - książeczka budżetu gospodarstwa domowego; 10) BR-01a - badanie budżetów gospodarstw domowych. Karta statystyczna gospodarstwa domowego; 11) BR-01b - badanie budżetów gospodarstw domowych. Informacja o udziale w badaniu; 12) BR-04 - badanie budżetów gospodarstw domowych. Informacje uzupełniające o gospodarstwie domowym; 13) CBSG/01 - ankieta - reprezentacyjne badanie podmiotów małych i średnich; 14) CBSG/03 - badanie pośrednictwa w sprzedaży produkcji rolniczej; 15) KGD-1 - kondycja gospodarstw domowych (postawy konsumentów) - kwestionariusz respondenta; 16) KGD-1a - kondycja gospodarstw domowych (postawy konsumentów) - wykaz osób zamieszkałych w mieszkaniu; 17) ankieta PL 1 - panelowe badanie przedsiębiorstw; 18) ankieta PL 2 - panelowe badanie przedsiębiorstw; 19) R-CT - notowania cen targowiskowych ważniejszych produktów rolnych; 20) R-CzSR - użytkowanie gruntów, powierzchnia zasiewów i pogłowie zwierząt gospodarskich; 21) R-KSRA - badanie pogłowia bydła, owiec i drobiu w (czerwcu, grudniu) 200... r. oraz produkcji zwierzęcej; 22) R-KSRB - badanie pogłowia trzody chlewnej w (kwietniu, sierpniu, grudniu) 200... r. oraz produkcji żywca wieprzowego; 23) R-r-oz - badanie plonów zbóż ozimych; 24) R-r-pw - badanie plonów niektórych ziemiopłodów rolnych; 25) R-r-s - powierzchnia uprawy, liczba drzew i krzewów owocowych oraz zbiory owoców; 26) R-r-w - powierzchnia uprawy i zbiory warzyw gruntowych; 27) R-r-z - badanie plonów ziemniaków; 28) R-r-zb - badanie plonów zbóż; 29) SN-01 - statystyczna ankieta stowarzyszeń narodowościowych; 30) ankieta ZD - badanie aktywności ekonomicznej ludności w 2004 r.; 31) ZG - kartoteka gospodarstwa domowego, badanie aktywności ekonomicznej ludności; 32) X-S1 - sprawozdanie rolne nr 1-12; 33) X-S2 - sprawozdanie o cenach nr 1-12; 34) X-S3 - sprawozdanie ogrodnicze nr 1-8. 3. Wzory formularzy sprawozdawczych, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 4. Wzory kwestionariuszy i ankiet statystycznych, o których mowa w ust. 2, są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. 1. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu: 1) EN-1 - sprawozdanie o liczbie kandydatów i przyjętych na studia: dzienne, zaoczne, wieczorowe i eksternistyczne; 2) EN-2 - sprawozdanie z działalności wydawniczej za rok 2003; 3) EN-3 - sprawozdanie o stanie zatrudnienia; 4) EN-5 - sprawozdanie poradni psychologiczno-pedagogicznej; 5) EN-6 - sprawozdanie z wypadków uczniów w roku szkolnym; 6) EN-7 - uczniowie korzystający z wypoczynku w roku szkolnym w okresie feriia); 7) EN-8 - meldunek o liczbie uczniów w szkołacha); 8) KFT-2 - sprawozdanie z działalności polskiego związku sportowego; 9) KFT-4 - aktywność sportowa osób niepełnosprawnych w Polsce. 2. Określa się wzór formularza sprawozdawczego do badania statystycznego, ustalonego w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonego przez Ministra Finansów: SC-1 - sprawozdanie Służby Celnej z dozoru i kontroli celnej sprawowanej przez organy celne. 3. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: 1) GAZ-1 - sprawozdanie o obrocie gazem koksowniczym; 2) GAZ-2 - sprawozdanie o obrocie gazem ziemnym z odmetanowania kopalń; 3) GAZ-3 - sprawozdanie o działalności przedsiębiorstw gazowniczych; 4) G-09.1 - sprawozdanie o obrocie węglem kamiennym; 5) G-09.2 - sprawozdanie o mechanicznej przeróbce węgla; 6) G-09.3 - sprawozdanie o wydobyciu i obrocie węglem brunatnym; 7) G-10.m - miesięczne dane o energii elektrycznej; 8) G-10.1k - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni cieplnej zawodowej; 9) G-10.1(w)k - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni wodnej; 10) G-10.2 - sprawozdanie o działalności podstawowej elektrowni cieplnej zawodowej; 11) G-10.3 - sprawozdanie o mocy i energii elektrycznej elektrowni przemysłowej; 12) G-10.4k - sprawozdanie o działalności przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się przesyłem i obrotem energią elektryczną; 13) G-10.4(Ob) - sprawozdanie przedsiębiorstwa prowadzącego obrót energią elektryczną; 14) G-10.4(P)k - sprawozdanie o działalności przesyłowej i obrocie energią elektryczną; 15) G-10.5 - sprawozdanie o stanie urządzeń elektrycznych; 16) G-10.6 - sprawozdanie o mocy i produkcji elektrowni wodnych i źródeł odnawialnych; 17) G-10.7 - sprawozdanie o przepływie energii elektrycznej (według napięć) w sieci przedsiębiorstw dystrybucyjnych; 18) G-10.7(P) - sprawozdanie o przepływie energii elektrycznej (według napięć) w sieci najwyższych napięć (z załącznikami); 19) G-10.8 - sprawozdanie o sprzedaży i zużyciu energii elektrycznej według jednostek podziału administracyjnego; 20) G-10.9 - sprawozdanie o działalności wytwórców, dystrybutorów i przedsiębiorstw obrotu ciepłem; 21) G-11e - sprawozdanie o cenach energii elektrycznej dla standardowych grup odbiorców przemysłowych; 22) G-11g - sprawozdanie o cenach gazu dla standardowych grup odbiorców przemysłowych; 23) G-11n - sprawozdanie o cenach produktów naftowych; 24) ITBG - zestawienie danych o obiektach noclegowych indywidualnego zakwaterowania; 25) ITPT - ankieta dla kwater agroturystycznych i pokoi gościnnych; 26) ITTKR - krajowe i zagraniczne wyjazdy turystyczne Polaków w ciągu 3 miesięcy poprzedzających badanie; 27) ITTKR-1 - uczestnictwo Polaków w wyjazdach turystycznych w 2004 roku; 28) ITTZ-1 - wydatki na turystykę poniesione w Polsce (oraz przed podróżą w kraju pochodzenia) przez turystów zagranicznych; 29) ITTZ-2 - cele, motywy i organizacja przyjazdów turystów zagranicznych do Polski; 30) ITTZ-4 - wydatki na turystykę poniesione przez odwiedzających jednodniowych na terenie Polski; 31) ITTZ-5 - wydatki poniesione przez odwiedzających jednodniowych za granicą; 32) MG-01 - produkcja wyrobów hutniczych; 33) MG-02 r - roczna produkcja wyrobów hutniczych; 34) MG-03 - nowe zamówienia na dostawy surówki żelaza i wyrobów stalowych; 35) MG-04 - nakłady inwestycyjne w sektorze hutniczym; 36) MG-05 - inwestycje w sektorze hutniczym; 37) MG-06 - bilans złomu stalowego i żeliwnego w sektorze hutniczym; 38) MG-07 - obroty złomów w jednostkach handlowych; 39) MG-08 - zużycie surowców do produkcji wyrobów hutniczych; 40) MG-09 - zużycie paliw i energii w sektorze hutniczym; 41) MG-10 - zatrudnienie i czas pracy w sektorze hutniczym; 42) MG-11 - zatrudnienie według wieku w sektorze hutniczym; 43) MG-12 - monitorowanie procesu restrukturyzacji sektora hutniczego; 44) MG-13 - produkcja odlewów. Sprawozdanie z odlewni stopów żelaza; 45) MG-13A - produkcja odlewów. Sprawozdanie z odlewni stopów metali nieżelaznych; 46) MG-14 - produkcja odlewów. Sprawozdanie z wszystkich odlewni, tj. stopów żelaza i metali nieżelaznych; 47) MG-14-f - sytuacja finansowa przemysłu odlewniczego; 48) MG-14-n - nakłady inwestycyjne w branży odlewniczej; 49) MG-15 - produkcja w koksownictwie; 50) MG-16 - zużycie węgla koksowego; 51) MG-17 - bilans koksu; 52) MG-18 - zatrudnienie według wieku w koksownictwie; 53) MG-19 - zatrudnienie i czas pracy w koksownictwie; 54) MG-20 - nakłady inwestycyjne; 55) MG-c - sprawozdanie o cenach wyrobów hutniczych; 56) MG-f - sytuacja finansowa jednostek przemysłu stalowego; 57) MG-OECD I/NZ - sprawozdanie o nowych zamówieniach; 58) MG-OECD I/NZ/D - sprawozdanie o nowych zamówieniach; 59) MG-OECD I/PZ - sprawozdanie o portfelu zamówień; 60) MG-OECD I/PZ/D - sprawozdanie o portfelu zamówień; 61) MG-OECD I/SZ - sprawozdanie z budowy statków; 62) MPiPS-01 - sprawozdanie o rynku pracy (z załącznikami); 63) MPiPS-02 - sprawozdanie o dochodach i wydatkach Funduszu Pracy; 64) MPiPS-03 - sprawozdanie półroczne i roczne z udzielonych świadczeń pomocy społecznej - pieniężnych, w naturze i usługach; 65) MPiPS-04 - sprawozdanie o przyrzeczeniach i zezwoleniach na pracę wydawanych cudzoziemcom w Polsce; 66) MPiPS-05 - sprawozdanie o kontroli legalności zatrudnienia; 67) MPiPS-06 - sprawozdanie o instytucjonalnej obsłudze rynku pracy; 68) MPiPS-07 - sprawozdanie o osobach niepełnosprawnych bezrobotnych i poszukujących pracy niepozostających w zatrudnieniu; 69) RAF-1 - sprawozdanie z rozliczenia procesu przemiany w przedsiębiorstwach wytwarzających i przerabiających produkty rafinacji ropy naftowej; 70) RAF-2 - sprawozdanie o produkcji i obrotach produktami naftowymi; 71) RAF-3 - sprawozdanie o zapasach obowiązkowych ropy naftowej i niektórych produktów naftowych. 4. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Infrastruktury: 1) GUNB-1 - obiekty budowlane przekazane do użytkowania; 2) GUNB-2 - nakazy rozbiórki obiektów budowlanych. 5. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Kultury: 1) KK-1 - roczne sprawozdanie o filmach długometrażowych wprowadzonych do rozpowszechniania w kinach; 2) KN-1 - sprawozdanie z wykonania prac archiwalnych. 6. Określa się wzór formularza sprawozdawczego do badania statystycznego, ustalonego w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonego przez Ministra Obrony Narodowej: PM-1 - roczne sprawozdanie o pojazdach i maszynach. 7. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi: 1) RRW-1 - sprawozdanie z wykonania zadań ochrony roślin; 2) RRW-2 - sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie wodociągów i sanitacji wsi; 3) RRW-3 - sprawozdanie z realizacji państwowego nadzoru weterynaryjnego, organizacji Inspekcji Weterynaryjnej oraz stanu kadr; 4) RRW-4 - sprawozdanie z prac zakładów higieny weterynaryjnej; 5) RRW-5 - sprawozdanie z działalności i stanu sanitarnego obiektów w zakresie higieny artykułów żywnościowych pochodzenia zwierzęcego; 6) RRW-6 - sprawozdanie z wyników urzędowego badania zwierząt rzeźnych, mięsa, drobiu, dziczyzny i królików; 7) RRW-7 - sprawozdanie o zakaźnych chorobach zwierzęcych; 8) RRW-8 - sprawozdanie z wykonania prac geodezyjno-urządzeniowych na potrzeby rolnictwa; 9) RRW-9 - sprawozdanie z wykonania prac scaleniowych; 10) RRW-10 - sprawozdanie ze stanu ilościowego i utrzymania urządzeń melioracyjnych; 11) RRW-11 - sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych w zakresie: wyłączania gruntów z produkcji rolniczej, rekultywacji i zagospodarowania gruntów oraz zasobów i eksploatacji złóż torfów; 12) RRW-12 - sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych w zakresie gromadzenia i wykorzystywania środków Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych; 13) RRW-13 - sprawozdanie z wykonania obiektów małej retencji wodnej; 14) RRW-14 - sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie dróg gminnych na obszarach wiejskich; 15) RRW-15 - sprawozdanie z realizacji inwestycji w zakresie dróg powiatowych; 16) RRW-16 - sprawozdanie z produkcji i sprzedaży suszu paszowego; 17) RRW-17 - sprawozdanie z inseminacji krów i jałowic; 18) RRW-18 - sprawozdanie z inseminacji loch; 19) RRW-24 - sprawozdanie ze stanu knurów w punktach kopulacyjnych; 20) RRW-25 - sprawozdanie ze stanu buhajów w punktach kopulacyjnych; 21) RRW-26 - sprawozdanie miesięczne z zakupu mleka i śmietanki oraz produkcji przetworów mlecznych. 8. Określa się wzór formularza sprawozdawczego do badania statystycznego, ustalonego w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonego przez Ministra Skarbu Państwa: MSP-01 - informacja dotycząca przekształceń własnościowych mienia komunalnego. 9. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Sprawiedliwości: 1) MS-P2 - sprawozdanie z czynności dochodzeniowych prowadzonych przez innych niż prokurator oskarżycieli; 2) MS-RODK-25 - sprawozdanie z działalności Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego; 3) MS-S8 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych w postępowaniu odwoławczym; 4) MS-S15 - sprawozdanie w sprawach odwoławczych z zakresu ubezpieczeń społecznych; 5) MS-S22 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych w postępowaniu odwoławczym; 6) MS ZK-5 - roczne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych i skazanych według odbywania kary zasadniczej, zastępczej, rodzajów przestępstw, powrotności do przestępstw i wieku; 7) MS ZK-7 - sprawozdanie z działania więziennej służby zdrowia; 8) MS ZK-8 - sprawozdanie o zatrudnieniu funkcjonariuszy i pracowników w jednostkach budżetowych więziennictwa. 10. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji: 1) MSW-29 - sprawozdanie o zatrudnieniu personelu w służbie zdrowia MSWiA; 2) MSW-30 - sprawozdanie o zatrudnieniu wybranego personelu służby zdrowia; 3) MSW-32 - sprawozdanie z działalności ambulatoryjnej opieki zdrowotnej ZOZ MSWiA; 4) MSW-33 - sprawozdanie z działalności diagnostycznej; 5) MSW-34 - sprawozdanie o zarejestrowanych w poradni kardiologicznej; 6) MSW-35 - sprawozdanie o leczonych w poradni skórno-wenerologicznej; 7) MSW-36 - sprawozdanie z działalności poradni zdrowia psychicznego; 8) MSW-37 - sprawozdanie - dodatkowe dane z działalności pracowni ortodontycznej i protetyki stomatologicznej; 9) MSW-38 - sprawozdanie z działalności działów usprawniania leczniczego; 10) MSW-40 - sprawozdanie z małoobrazkowych badań radiofotograficznych; 11) MSW-41 - sprawozdanie z działalności profilaktycznej; 12) MSW-42 - sprawozdanie z działalności ambulatoriów i izb chorych; 13) MSW-43 - sprawozdanie z działalności szpitala, szpitala specjalistycznego; 14) MSW-44 - sprawozdanie z pobrań krwi w punkcie, poza punktem oraz zużycia preparatów krwiopochodnych; 15) MSW-45 - sprawozdanie z działalności leczniczej sanatorium uzdrowiskowego; 16) MSW-47a - sprawozdanie o działalności sanitarno-epidemiologicznej. 11. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Środowiska: 1) OŚ-2a - sprawozdanie z działalności Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie ochrony powietrza, wód i gleb oraz gospodarki odpadami; 2) OŚ-2b - półroczne sprawozdanie z działalności kontrolnej wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska; 3) OŚ-2b - roczne sprawozdanie z działalności kontrolnej wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska; 4) OŚ-3 - sprawozdanie z działalności Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie ochrony przed hałasem; 5) OŚ-4g - sprawozdanie z gospodarowania gminnym funduszem ochrony środowiska i gospodarki wodnej; 6) OŚ-4k - kwartalne sprawozdanie z wpływów z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska oraz z redystrybucji tych wpływów; 7) OŚ-4p - sprawozdanie z gospodarowania powiatowym funduszem ochrony środowiska i gospodarki wodnej; 8) OŚ-4w/n - sprawozdanie z gospodarowania wojewódzkim funduszem ochrony środowiska i gospodarki wodnej*/Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej*; 9) OŚ-21 - zestawienie zasobów i danych o złożu; 10) OŚ-22 - zestawienie zmian zasobów złoża; 11) OŚ-23 - roczne uproszczone zestawienie zmian zasobów złoża; 12) OŚ-24 - zestawienie zasobów i danych udokumentowanych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego*; 13) OŚ-25 - zestawienie zmian zasobów udokumentowanych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego*; 14) OŚ-26 - zestawienie udokumentowanych zasobów wód podziemnych i wyników prac hydrogeologicznych; 15) OŚ-27 - sprawozdanie z przebiegu realizacji przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych; 16) OŚ-28 - zestawienie zmian zasobów udokumentowanych złóż wód leczniczych i wód termalnych. 12. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Zdrowia: 1) MZ-03 - półroczne/roczne sprawozdanie o finansach samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej; 2) MZ-06 - roczne sprawozdanie o opiece zdrowotnej w placówkach oświatowo-wychowawczych; 3) MZ-10A - roczne sprawozdanie o uprawnionych do wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, aptekarza, pielęgniarki i położnej; 4) MZ-11 - roczne sprawozdanie o działalności i zatrudnieniu w podstawowej, ambulatoryjnej opiece zdrowotnej; 5) MZ-12 - roczne sprawozdanie o działalności i zatrudnieniu w ambulatoryjnej specjalistycznej opiece zdrowotnej; 6) MZ-13 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni gruźlicy i chorób płuc; 7) MZ-14 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni skórno-wenerologicznej; 8) MZ-15 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni (przychodni) zdrowia psychicznego; 9) MZ-16 - roczne sprawozdanie o leczonych w zakładzie lecznictwa odwykowego (poradnia, przychodnia); 10) MZ-17 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni profilaktyki, leczenia i rehabilitacji osób uzależnionych; 11) MZ-19 - roczne sprawozdanie o leczonych w zespołach (oddziałach) leczenia środowiskowego; 12) MZ-24 - roczne sprawozdanie o ambulatoryjnym dokonywaniu przerywania ciąży; 13) MZ-26 - roczne sprawozdanie stacji (zespołu) radiofotograficznej; 14) MZ-29 - sprawozdanie o działalności zakładu stacjonarnej niepsychiatrycznej opieki zdrowotnej; 15) MZ-30 - roczne sprawozdanie zakładu psychiatrycznej opieki stacjonarnej; 16) MZ-35 - roczne sprawozdanie z działalności wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy; 17) MZ-35A - roczne sprawozdanie lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracujących; 18) MZ-42 - roczne sprawozdanie z działalności Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa; 19) MZ-45 - sprawozdanie o działalności kontrolno-represyjnej oraz w zakresie zapobiegawczego nadzoru sanitarnego; 20) MZ-45A - sprawozdanie z zatrudnienia; 21) MZ-46 - sprawozdanie z działalności w zakresie higieny komunalnej*; 22) MZ-48 - sprawozdanie z działalności w zakresie higieny żywności, żywienia i przedmiotów użytku; 23) MZ-49 - sprawozdanie z działalności oświatowo-zdrowotnej; 24) MZ-50 - sprawozdanie z działalności w zakresie higieny pracy; 25) MZ-52 - sprawozdanie z zakresu ochrony radiologicznej i przed polami elektromagnetycznymi wysokiej częstotliwości; 26) MZ-53 - roczne sprawozdanie z działalności w zakresie higieny dzieci i młodzieży; 27) MZ-54 - roczne sprawozdanie ze szczepień ochronnych; 28) MZ-55 - dwutygodniowy/1, tygodniowy, dzienny meldunek o zachorowaniach na grypę lub podejrzeniach; 29) MZ-56 - dwutygodniowe, kwartalne, roczne sprawozdanie o zachorowaniach na choroby zakaźne i zatruciach; 30) MZ-57 - sprawozdanie o zachorowaniach na wybrane choroby zakaźne według płci, wieku, miejsca zamieszkania oraz ich sezonowości; 31) MZ-58 - sprawozdanie o zachorowaniach na różyczkę i odrę; 32) MZ-88 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu wybranego personelu służby zdrowia; 33) MZ-89 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu specjalistów: lekarzy, lekarzy stomatologów, farmaceutów i innych; 34) MZ-101 - karta ewidencyjna (aktualizacyjna) urządzenia medycznego; 35) MZ/N-1a* - karta zgłoszenia nowotworu złośliwego; 36) MZ/Szp-11 - karta statystyczna szpitalna ogólna; 37) MZ/Szp-11B - karta statystyczna psychiatryczna; 38) PARPA-G1 - roczne sprawozdanie z działalności samorządów gminnych w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych. 13. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych: 1) KNUiFE/AI-02 - sprawozdanie statystyczne o działalności ubezpieczeniowej zakładów ubezpieczeń; 2) KNUiFE/AI-03 - sprawozdanie statystyczne powszechnych towarzystw emerytalnych. 14. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Komitet Badań Naukowych: 1) MN-01 - sprawozdanie o działalności badawczej i rozwojowej z zakresu biotechnologii; 2) MN-02 - sprawozdanie o innowacjach w obszarze biotechnologii. 15. Wzory formularzy sprawozdawczych, kwestionariuszy i ankiet statystycznych, o których mowa w ust. 1-14, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 3. 1. Ustala się wzory zestawień tabelarycznych przekazywanych Prezesowi Głównego Urzędu Statystycznego przez podmioty o ogólnokrajowym zasięgu działania: 1) LOT-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o transporcie lotniczym; 2) ŁP-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie poczty i o usługach pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym; 3) ŁP-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o usługach pocztowych i o liczbie urzędów pocztowych; 4) ŁP-3 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie abonentów radia i telewizji; 5) ŁT-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o usługach telekomunikacyjnych i o liczbie jednostek telekomunikacyjnych; 6) ŁT-1mk - zestawienie tabelaryczne z danymi o abonentach telefonii komórkowej; 7) ŁT-1mp - zestawienie tabelaryczne z danymi o telefonii przewodowej - łączach głównych; 8) ŁT-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie łączy głównych i abonentów telewizji kablowej; 9) ŁT-3 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie publicznych aparatów telefonicznych samoinkasujących; 10) ŁT-4 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie telekomunikacji; 11) ŁT-5 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie radiodyfuzji; 12) ŁT-6 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych i łączach głównych w zakresie operatorów telekomunikacyjnych poza TP S.A.; 13) ŁT-7 - zestawienie tabelaryczne z danymi o środkach technicznych w zakresie radiokomunikacji oraz o abonentach telewizji kablowej operatorów telekomunikacyjnych poza TP S.A.; 14) ŁT-10 - zestawienie tabelaryczne z danymi o telefonii komórkowej; 15) MT-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o działalności metra; 16) PKP-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o działalności eksploatacyjnej transportu kolejowego; 17) PKP-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach ładunków transportem kolejowym; 18) PKP-2a - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach ładunków w komunikacji międzynarodowej transportem kolejowym; 19) PKP-3 - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach pasażerów transportem kolejowym; 20) PKP-3a - zestawienie tabelaryczne z danymi o przewozach pasażerów w komunikacji międzynarodowej transportem kolejowym; 21) PKP-4 - zestawienie tabelaryczne z danymi o pracy i wskaźnikach techniczno-ekonomicznych taboru kolejowego; 22) PKP-5 - zestawienie tabelaryczne z danymi o sieci kolejowej; 23) PKP-6 - zestawienie tabelaryczne z danymi o taborze kolejowym; 24) PERN-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o długości rurociągów i przetłaczaniu ropy i produktów naftowych; 25) PL-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o ruchu samolotów, pasażerów i ładunków w portach lotniczych PP "Porty Lotnicze"; 26) PL-2 - zestawienie tabelaryczne z danymi o ruchu samolotów, pasażerów i ładunków w porcie lotniczym; 27) TL-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o liczbie zarejestrowanej floty lotniczej w ULC; 28) TWS-1 - zestawienie tabelaryczne z danymi o długości dróg wodnych śródlądowych; 29) Wykaz armatorów, którzy posiadają tabor żeglugi śródlądowej; 30) Wykaz inwestorów (innych niż indywidualni - realizujący budynki mieszkalne na własne potrzeby - oraz kościoły i związki wyznaniowe), którzy przekazali do użytku nowe budynki mieszkalnea); 31) Zestawienie tabelaryczne. Imienne dane o statkach wraz z danymi w postaci numerycznej; 32) Zestawienie tabelaryczne z danymi o obrotach ładunkowych w portach morskich. 2. Wzory zestawień tabelarycznych, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 688) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 397, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 155, z 2000 r. Nr 71, poz. 831 i Nr 108, poz. 1148, z 2001 r. Nr 30, poz. 328 i Nr 107, poz. 1169, z 2002 r. Nr 64, poz. 580, Nr 107, poz. 938 i Nr 157, poz. 1309 oraz z 2003 r. Nr 174, poz. 1684. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 692) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 44, poz. 274, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD).", 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-drożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 66, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 331 i Nr 107, poz. 1172, z 2002 r. Nr 64, poz. 583 oraz z 2003 r. Nr 213, poz. 2082. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535). 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 75, poz. 694) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 120, poz. 757 i Nr 135, poz. 914, z 2001 r. Nr 30, poz. 333 i Nr 107, poz. 1174, z 2002 r. Nr 64, poz. 585 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 35 i Nr 227, poz. 2246. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 75, poz. 690) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 135, poz. 904, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 30, poz. 329 i Nr 107, poz. 1170, z 2002 r. Nr 64, poz. 581 oraz z 2003 r. Nr 186, poz. 1814. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 701) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (podklasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 69, z 2001 r. Nr 30, poz. 338 i Nr 107, poz. 1180, z 2002 r. Nr 64, poz. 591, z 2003 r. Nr 83, poz. 762 oraz z 2004 r. Nr 2, poz. 10. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 693) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 913, z 2000 r. Nr 66, poz. 789, z 2001 r. Nr 30, poz. 332 i Nr 107, poz. 1173, z 2002 r. Nr 64, poz. 584 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1245 i Nr 186, poz. 1815. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie ustawy o kontroli skarbowej 1) (Dz. U. Nr 91, poz. 868) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 82 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Banki oraz inne instytucje finansowe, na pisemne żądanie ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub jego upoważnionego przedstawiciela, są obowiązane do udzielenia informacji w razie wystąpienia władz państw obcych - w zakresie i na zasadach określonych w rozdziale 2 działu VIIa oraz wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska."; 2) art. 295 otrzymuje brzmienie: "Art. 295. W toku postępowania podatkowego dostęp do informacji pochodzących z banku lub innej instytucji finansowej, a także do informacji uzyskanych z banku lub innej instytucji finansowej mających siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, przysługuje: 1) funkcjonariuszowi celnemu lub pracownikowi - załatwiającym sprawę, ich bezpośrednim przełożonym, naczelnikowi urzędu skarbowego oraz naczelnikowi urzędu celnego, 2) organom i pracownikom organów, o których mowa w art. 305c, właściwym w zakresie udzielania i występowania o udzielenie informacji."; 3) w art. 296: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Akta spraw zawierające informacje: 1) pochodzące z banków, z wyłączeniem informacji, o których mowa w art. 82 § 2, oraz z innych instytucji finansowych, 2) określone w art. 305b, uzyskane od państw członkowskich Unii Europejskiej, pochodzące z banków oraz innych instytucji finansowych - przechowuje się w pomieszczeniach zabezpieczonych zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w § 1, następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 297 i 297a."; 4) w art. 297 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W przypadkach określonych w § 1 pkt 1 lub 2 stosuje się odpowiednio przepis art. 295."; 5) po art. 297 dodaje się art. 297a w brzmieniu: "Art. 297a. § 1. Informacje określone w art. 305b, uzyskane od państw członkowskich Unii Europejskiej, lub akta zawierające takie informacje, są udostępniane wyłącznie organom wymienionym w art. 297, na zasadach określonych w tym przepisie, gdy toczące się przed tym organem postępowanie lub czynności wykonywane przez ten organ są związane z prawidłowym określaniem podstaw opodatkowania i wysokości zobowiązania podatkowego lub wymiarem innych należności, których dochodzenie, zgodnie z przepisami o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest możliwe na wniosek obcego państwa. § 2. Udostępnienie informacji dla celów innych niż wymienione w § 1 wymaga uzyskania zgody właściwej władzy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, od którego otrzymano informacje."; 6) uchyla się art. 300; 7) po art. 305 dodaje się dział VIIa w brzmieniu: "Dział VIIa Wymiana informacji podatkowych z innymi państwami Rozdział 1 Zasady ogólne wymiany informacji podatkowych Art. 305a. W zakresie i na zasadach wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz z innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, informacje zawarte w aktach spraw podatkowych lub inne informacje podatkowe mogą być udostępniane właściwym władzom państw obcych, pod warunkiem że wykorzystanie udostępnionych informacji nastąpi zgodnie z zasadami określonymi w tych umowach. Rozdział 2 Szczegółowe zasady wymiany informacji podatkowych z państwami członkowskimi Unii Europejskiej Art. 305b. Wymiana informacji podatkowych obejmuje wszelkie informacje istotne dla prawidłowego określania podstaw opodatkowania i wysokości zobowiązania podatkowego w zakresie: 1) opodatkowania dochodu, majątku lub kapitału, bez względu na sposób i formę opodatkowania, w tym opodatkowania dochodu ze sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych oraz przyrostu wartości majątku lub kapitału, 2) podatku akcyzowego od olei mineralnych, alkoholi, napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych, 3) opodatkowania składek ubezpieczeniowych - zwane dalej "informacjami". Art. 305c. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych występuje do właściwych władz państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanych dalej "obcymi władzami", o udzielenie informacji oraz udziela im informacji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale. § 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może upoważnić Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej oraz dyrektora urzędu kontroli skarbowej do występowania do obcych władz o udzielenie informacji i udzielania im informacji na zasadach określonych w niniejszym rozdziale. Art. 305d. Informacje są udzielane na wniosek obcych władz lub z urzędu. Art. 305e. Wniosek o udzielenie informacji powinien zawierać: 1) dane identyfikujące podmiot, którego informacje mają dotyczyć: nazwisko lub nazwę (firmę), adres i inne posiadane dane niezbędne do identyfikacji podmiotu, którego wniosek dotyczy, 2) wskazanie zakresu żądanych informacji i celu ich wykorzystania, 3) stwierdzenie, że wyczerpano możliwości uzyskania informacji na podstawie przepisów prawa krajowego państwa wnioskującego, 4) zobowiązanie się do objęcia tajemnicą udzielonych informacji, zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa wnioskującego. Art. 305f. § 1. Wniosek obcej władzy wszczyna postępowanie w sprawie udzielenia informacji. § 2. Postępowanie powinno być zakończone bez zbędnej zwłoki. § 3. O każdym przypadku nieudzielenia informacji we właściwym terminie zawiadamia się obce władze, podając przyczyny niedotrzymania terminu udzielenia informacji. § 4. W sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia informacji wydaje się postanowienie. Art. 305g. § 1. Jeżeli dane zawarte we wniosku obcej władzy nie są wystarczające do udzielenia informacji, właściwy organ wzywa niezwłocznie tę władzę o nadesłanie danych uzupełniających, w wyznaczonym terminie. § 2. W przypadku nieuzupełnienia wniosku zgodnie z wezwaniem, o którym mowa w § 1, właściwy organ odmawia udzielenia informacji. Art. 305h. Odmawia się udzielenia informacji, jeżeli: 1) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że obca władza nie wyczerpała możliwości uzyskania wnioskowanych informacji na podstawie przepisów prawa krajowego, 2) organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej nie posiada uprawnień do uzyskania wnioskowanych informacji, 3) odrębne przepisy lub ratyfikowane umowy międzynarodowe uniemożliwiają udzielenie wnioskowanych informacji lub wykorzystanie ich przez państwo wnioskujące dla celów wskazanych we wniosku, 4) udzielenie informacji prowadziłoby do ujawnienia tajemnicy przedsiębiorstwa, przemysłowej lub zawodowej albo procesu produkcyjnego, 5) udzielenie informacji naruszyłoby porządek publiczny Rzeczypospolitej Polskiej, 6) państwo wnioskujące nie może udzielać informacji o podobnym charakterze, 7) przepisy prawa krajowego państwa wnioskującego nie zapewniają objęcia informacji tajemnicą na takich samych zasadach, na jakich są chronione takie same informacje uzyskane na podstawie przepisów prawa krajowego państwa wnioskującego. Art. 305i. Wniosek o udzielenie informacji może być w każdym czasie wycofany przez właściwy organ. Art. 305j. W sprawach nieuregulowanych w art. 305b-305i stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 1, 2, 4, 5, 8, 9 i 14 działu IV. Art. 305k. § 1. Właściwy organ udziela z urzędu informacji obcym władzom, gdy: 1) uprawdopodobnione jest uszczuplenie należności podatkowych lub obejście prawa podatkowego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 2) korzystanie przez podatnika z ulg podatkowych może być podstawą powstania obowiązku podatkowego lub zwiększenia zobowiązania podatkowego w państwie członkowskim Unii Europejskiej, 3) ustalenia postępowania podatkowego lub kontrolnego, dokonane w oparciu o informacje uzyskane od obcej władzy, mogą być użyteczne dla prawidłowego określania podstaw opodatkowania i wysokości zobowiązania podatkowego. § 2. Przepis art. 305h stosuje się odpowiednio. Art. 305l. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia współpracy, może zawierać z obcymi władzami porozumienia dwustronne lub wielostronne w zakresie szczegółowych zasad i trybu wymiany informacji. Art. 305m. Informacje otrzymane od obcej władzy można przekazać innej obcej władzy za zgodą władzy państwa udzielającego informacji.". Art. 2. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 i Nr 64, poz. 594) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 w ust. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) przekazuje Komisji Europejskiej plany kontroli w zakresie kontroli środków, o których mowa w art. 34a ust. 5 pkt 6a lit. a i b,"; 2) w art. 34a w ust. 5: a) w pkt 6a dodaje się lit. c w brzmieniu: "c) prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii Europejskiej;", b) po pkt 6a dodaje się pkt 6b w brzmieniu: "6b) na zasadach wzajemności organom innych państw w zakresie realizacji wspólnych programów finansowanych ze środków Unii Europejskiej - w sposób określony w art. 33 ust. 4,"; 3) w art. 34b ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organy kontroli skarbowej są obowiązane udostępniać informacje wynikające z akt kontroli skarbowych lub inne informacje podatkowe - w zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami.". Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa dokonuje wdrożenia dyrektywy 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich, ostatnio zmienionej dyrektywą 2003/93/WE z dnia 7 października 2003 r. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593 i Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 91, poz. 869) Art. 1. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został w jakikolwiek sposób udostępniony publicznie,", b) dodaje się pkt 10-12 w brzmieniu: "10) technicznymi zabezpieczeniami są wszelkie technologie, urządzenia lub ich elementy, których przeznaczeniem jest zapobieganie działaniom lub ograniczenie działań umożliwiających korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań z naruszeniem prawa, 11) skutecznymi technicznymi zabezpieczeniami są techniczne zabezpieczenia umożliwiające podmiotom uprawnionym kontrolę nad korzystaniem z chronionego utworu lub artystycznego wykonania poprzez zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, w szczególności szyfrowania, zakłócania lub każdej innej transformacji utworu lub artystycznego wykonania lub mechanizmu kontroli zwielokrotniania, które spełniają cel ochronny, 12) informacjami na temat zarządzania prawami są informacje identyfikujące utwór, twórcę, podmiot praw autorskich lub informacje o warunkach eksploatacji utworu, o ile zostały one dołączone do egzemplarza utworu lub są przekazywane w związku z jego rozpowszechnianiem, w tym kody identyfikacyjne."; 2) w art. 19 w ust. 1 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "Wynagrodzenie jest wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania."; 3) w art. 21 po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu: "21. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym."; 4) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno przy pomocy własnych środków i dla własnych nadań utrwalać utwory w celu zgodnego z prawem korzystania z nich. 2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zniszczone w terminie miesiąca od dnia wygaśnięcia uprawnienia do nadania utworu. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych przy przygotowywaniu własnych audycji i programów mających wyjątkowy charakter dokumentalny, i które zostaną umieszczone w archiwum."; 5) w art. 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego."; 6) po art. 23 dodaje się art. 231 w brzmieniu: "Art. 231. Nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a stanowiące integralną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na celu wyłącznie umożliwienie: 1) przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi przez pośrednika lub 2) zgodnego z prawem korzystania z utworu."; 7) w art. 25 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, z tym że jeżeli wypłata wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, nie nastąpiła na podstawie umowy z uprawnionym, wynagrodzenie jest wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi."; 8) art. 26 i 27 otrzymują brzmienie: "Art. 26. Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać utwory udostępniane podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji. Art. 27. Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z rozpowszechnionych utworów w oryginale i w tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów rozpowszechnionego utworu."; 9) w art. 28: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów rozpowszechnionych, 2) sporządzać lub zlecać sporządzanie egzemplarzy rozpowszechnionych utworów w celu uzupełnienia, zachowania lub ochrony własnych zbiorów,", b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) udostępniać zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za pośrednictwem końcówek systemu informatycznego (terminali) znajdujących się na terenie tych jednostek."; 10) w art. 29: a) po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu: "21. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w antologiach.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 21, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia."; 11) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie rozpowszechnione utwory podczas ceremonii religijnych, imprez szkolnych i akademickich lub oficjalnych uroczystości państwowych, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzyści majątkowych i artyści wykonawcy nie otrzymują wynagrodzenia, z wyłączeniem imprez reklamowych, promocyjnych lub wyborczych."; 12) po art. 33 dodaje się art. 331-335 w brzmieniu: "Art. 331. Wolno korzystać z już rozpowszechnionych utworów dla dobra osób niepełnosprawnych, jeżeli to korzystanie odnosi się bezpośrednio do ich upośledzenia, nie ma zarobkowego charakteru i jest podejmowane w rozmiarze wynikającym z natury upośledzenia. Art. 332. Wolno korzystać z utworów dla celów bezpieczeństwa publicznego lub na potrzeby postępowań administracyjnych, sądowych lub prawodawczych oraz sprawozdań z tych postępowań. Art. 333. Wolno w celu reklamy wystawy publicznej lub publicznej sprzedaży utworów korzystać z egzemplarzy utworów już rozpowszechnionych, w zakresie uzasadnionym promocją wystawy lub sprzedaży, z wyłączeniem innego handlowego wykorzystania. Art. 334. Wolno korzystać z utworów w związku z prezentacją lub naprawą sprzętu. Art. 335. Wolno korzystać z utworu w postaci obiektu budowlanego, jego rysunku, planu lub innego ustalenia, w celu odbudowy lub remontu obiektu budowlanego."; 13) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej."; 14) w art. 40: a) w ust. 11 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Jeżeli wysokość wpłaty nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 1.000 euro, możliwe jest rozliczanie w innych regularnych okresach, nie dłuższych jednak niż rok obrotowy." b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań utworów niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych."; 15) w art. 41 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego oraz utworu wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego lub utworu zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy."; 16) art. 77 otrzymuje brzmienie: "Art. 77. Do programów komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt 3-5, art. 20, art. 23, art. 231, art. 27, art. 28, art. 30, art. 331-335, art. 49 ust. 2, art. 56, art. 60 i art. 62."; 17) w art. 79 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub zmiany bez upoważnienia jakichkolwiek elektronicznych informacji na temat zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, a także świadomego rozpowszechniania utworów z bezprawnie usuniętymi lub zmodyfikowanymi takimi informacjami."; 18) po rozdziale 12 dodaje się rozdział 121 w brzmieniu: "Rozdział 121 Kontrola produkcji nośników optycznych Art. 1101. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sprawuje kontrolę w zakresie produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych, w szczególności w celu zapewnienia ich zgodności z udzielonymi przez uprawnionych, na podstawie niniejszej ustawy, upoważnieniami. Art. 1102. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 1101, jest obowiązany do stosowania kodów indentyfikacyjnych we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji nośników optycznych. Art. 1103. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 1101, informuje ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o przedmiocie i zakresie prowadzonej działalności w terminie trzydziestu dni od dnia rozpoczęcia tej działalności. 2. Przedsiębiorca przekazuje ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informacje dotyczące: 1) imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby i adresu, osób uprawnionych do jego reprezentowania, a także miejsca wykonywania działalności, 2) posiadanych urządzeń do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych, 3) zastosowanych, we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji, kodach indentyfikacyjnych. 3. Przedsiębiorca przekazuje, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca, informacje za okres miesiąca poprzedzającego, dotyczące: 1) zbiorczej wielkości produkcji i jej rodzaju, 2) wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności, 3) rozporządzenia urządzeniami do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych. 4. Pierwsze przekazanie przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 3, następuje w terminie do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu przekazania przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 1, za okres od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie, o którym mowa w art. 1101, nie dłuższy jednak niż dwa poprzednie miesiące. 5. Przedsiębiorca niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o wszelkich zmianach informacji, o których mowa w ust. 2. 6. Informacje są składane na formularzach. 7. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację stanowiącą podstawę sporządzenia informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, przez okres pięciu lat. Art. 1104. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego prowadzi rejestr informacji, o których mowa w art. 1103. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego udziela każdemu, kto ma w tym interes prawny, informacji zawartych w rejestrze, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia praw autorskich lub praw pokrewnych, w zakresie niezbędnym do dochodzenia ich ochrony. 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa, w drodze rozporządzenia: 1) sposób prowadzenia rejestru informacji, tryb przekazywania informacji przez przedsiębiorcę oraz wzory formularzy, 2) rodzaje kodów identyfikacyjnych zgodnych ze standardami międzynarodowymi w tym zakresie, uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości zapisu informacji znajdujących się w rejestrze oraz nieobciążanie przedsiębiorcy nadmiernymi utrudnieniami w zakresie prowadzonej działalności. Art. 1105. 1. W ramach sprawowanej kontroli minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może, w każdym czasie, z uwzględnieniem przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, zarządzić przeprowadzenie kontroli działalności przedsiębiorcy w zakresie zgodności ze stanem faktycznym informacji, o których mowa w art. 1103. 2. Kontrolę przeprowadza kontroler na podstawie pisemnego, imiennego upoważnienia zawierającego wskazanie przedsiębiorcy, przedmiotu, zakresu i terminu rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dowodu tożsamości. 3. Przedsiębiorca udostępnia na żądanie kontrolera wszystkie dokumenty i materiały niezbędne do przeprowadzenia kontroli. 4. Kontroler ma prawo do: 1) wstępu na teren nieruchomości, do obiektu, lokalu lub ich części należących do przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 1101, 2) wglądu do dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej będącej przedmiotem kontroli, z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnic ustawowo chronionych, 3) żądania od pracowników ustnych i pisemnych wyjaśnień, 4) zabezpieczania dowodów. Art. 1106. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden egzemplarz otrzymuje przedsiębiorca. 3. Protokół kontroli podpisują kontroler i przedsiębiorca. 4. W przypadku odmowy albo niemożliwości podpisania protokołu kontroli przez przedsiębiorcę protokół podpisuje tylko kontroler, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie albo o przyczynach uniemożliwiających podpisanie protokołu kontroli. Art. 1107. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sporządza w terminie 30 dni od dnia podpisania protokołu kontroli wystąpienie pokontrolne, które niezwłocznie przekazuje przedsiębiorcy. 2. Przedsiębiorca, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wystąpienia pokontrolnego, może zgłosić na piśmie zastrzeżenia do ustaleń i wniosków zawartych w wystąpieniu pokontrolnym."; 19) art. 1181 otrzymuje brzmienie: "Art. 1181. 1. Kto wytwarza urządzenia lub ich komponenty przeznaczone do niedozwolonego usuwania lub obchodzenia skutecznych technicznych zabezpieczeń przed odtwarzaniem, przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworów lub przedmiotów praw pokrewnych albo dokonuje obrotu takimi urządzeniami lub ich komponentami, albo reklamuje je w celu sprzedaży lub najmu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 2. Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje urządzenia lub ich komponenty, o których mowa w ust. 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.". Art. 2. Przedsiębiorca prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 1101, informuje ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o przedmiocie i zakresie prowadzonej działalności w terminie trzydziestu dni od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1610. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 698) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszonych przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 156, z 2000 r. Nr 108, poz. 1149, z 2001 r. Nr 30, poz. 335 oraz z 2002 r. Nr 64 poz. 588. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 699) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 907, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a-d, produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 833, z 2001 r. Nr 30, poz. 336 i Nr 107, poz. 1177, z 2002 r. Nr 64, poz. 589 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 34, Nr 88, poz. 806 i Nr 176, poz. 1711. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 75, poz. 700) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 290, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zezwolenie nie jest wydawane na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie, 1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, wyrobu, rozlewu i przetwarzania spirytusu oraz napojów alkoholowych, a także przetwarzania paliw silnikowych, 2) prowadzenia ośrodków gier, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), 3) usług instalowania, napraw, konserwacji i remontu maszyn i urządzeń wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy oraz przedmiotów osobistego użytku, 4) robót budowlanych określonych w sekcji F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zwanej dalej "PKWiU", 5) usług w zakresie handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego, usług hotelarskich i gastronomicznych, określonych w sekcjach G i H PKWiU, 6) usług pośrednictwa finansowego oraz usług związanych z nieruchomościami, wynajmem, nauką i prowadzeniem działalności gospodarczej, określonych w sekcjach J i K PKWiU, z wyjątkiem działu 72, działu 73 grupy 73.1 oraz działu 74 grupy 74.3, 7) usług w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, edukacji, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, usług komunalnych pozostałych, społecznych i indywidualnych, usług gospodarstw domowych, usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach L-Q PKWiU, 8) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 34, poz. 293), 9) procesów formowania lub teksturowania włókien syntetycznych i przędzy z włókien ciągłych powstałych na bazie poliestru, poliamidu, akrylu lub polipropylenu, niezależnie od ich końcowego zastosowania, 10) procesów polimeryzacji, włącznie z polikondensacją, jeżeli urządzenia do polimeryzacji i formowania włókien i przędzy, o których mowa w pkt 9, są połączone w jedną linię technologiczną, 11) procesów dodatkowych związanych z procesem formowania lub teksturowania, o którym mowa w pkt 9, jeżeli urządzenia są połączone w jedną linię technologiczną, 12) produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza określonej w Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", podklasą 27.10.Z, produkcji rur stalowych (podklasa 27.22.Z PKD), pozostałej obróbki wstępnej żeliwa i stali (klasa 27.3 PKD), z wyłączeniem produkcji konstrukcji stalowych, rur i przewodów rurowych spawanych, których średnica zewnętrzna nie przekracza 406,4 mm, oraz odlewów i wyrobów kutych, 13) produkcji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.A PKD), naprawy i konserwacji statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 100 GT (podklasa 35.11.B PKD), generalnej odbudowy statków pełnomorskich o pojemności nie mniejszej niż 1.000 GT (podklasa 35.11.B PKD), 14) wydobywania węgla kamiennego (klasa 10.10 PKD) i węgla brunatnego (klasa 10.20 PKD)."; 2) § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. 1. Pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)) stanowi pomoc regionalną z tytułu: 1) kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 6a i 6b, lub 2) tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników. 2. Warunkiem udzielenia pomocy z tytułu nowej inwestycji jest udział środków własnych przedsiębiorcy rozumianych jako środki, które nie zostały uzyskane w ramach udzielonej mu pomocy, wynoszących co najmniej 25 % całkowitych kosztów inwestycji. 3. Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia. 4. Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 5. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe. 6. Przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie trzech lat od zakończenia inwestycji. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych na pełnych etatach w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi na niepełnych etatach oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na pełne etaty. 7. Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 8. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4. § 4. 1. Z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi: 1) 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 5)), 2) 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS), 3) 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach. 2. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33 i n.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. 3. W przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wielkość pomocy ustala się według wzoru: I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - intensywność pomocy dla obszaru lokalizacji inwestycji, określoną zgodnie z ust. 1, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50 mln euro nieprzekraczającą 100 mln euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100 mln euro - przy czym dużym projektem inwestycyjnym jest projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą regionalną przekraczają równowartość 50 mln euro, a koszty te obejmują wydatki ponoszone w okresie 3 lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny na środki trwałe powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służące do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 4. W przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 % intensywności określonej w ust. 1, jeśli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5 mln euro, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. 5. Za przedsiębiorcę prowadzącego działalność w sektorze motoryzacyjnym uważa się przedsiębiorcę: 1) prowadzącego działalność obejmującą produkcję, montaż lub prace projektowo-wdrożeniowe w zakresie: a) silników spalinowych ze spalaniem wewnętrznym stosowanych w pojazdach samochodowych (podklasa 34.10.A PKD), a także innych silników stosowanych wyłącznie w pojazdach samochodowych określonych w lit. b)-d), b) samochodów osobowych (podklasa 34.10.B PKD), c) pozostałych pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu osób (podklasa 34.10.C PKD), d) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów (podklasa 34.10.D PKD), e) nadwozi pojazdów samochodowych (podklasa 34.20.Z PKD), z wyłączeniem przyczep i naczep, 2) będącego dostawcą komponentów, który zaopatruje przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, w komponenty na potrzeby procesu produkcyjnego lub stadium montażu lub bierze udział w pracach projektowo-wdrożeniowych dotyczących produktów wymienionych w pkt 1, pod warunkiem że: a) działalność ta jest wykonywana w bliskiej odległości od miejsca wykonywania działalności przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, przez co rozumie się w szczególności odległość mającą znaczący wpływ na minimalizację kosztów transportu komponentów, w tym pozwalającą na bezpośrednie połączenie miejsc wykonywania działalności obu przedsiębiorców linią kolejową lub taśmą transportującą, oraz b) przedsiębiorca, o którym mowa w pkt 1, jest odbiorcą co najmniej połowy komponentów sprzedawanych przez danego dostawcę - przy czym przez komponenty należy rozumieć zestaw podstawowych elementów przeznaczonych do produktów wymienionych w pkt 1 lit. a)-d), produkowanych, składanych lub montowanych przez dostawcę komponentów i dostarczanych przez niego przedsiębiorcy, o którym mowa w pkt 1, przy wykorzystaniu systemu zamówień. W szczególności komponentami są części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników oraz elementy wyposażenia elektrycznego do pojazdów samochodowych. § 5. 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: 1) nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, 2) będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat. 2. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez okres nie krótszy niż 5 lat. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. 4. Przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na: 1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, 2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 2. Koszty inwestycji, o których mowa w ust. 1, mogą być podwyższone maksymalnie o 25 %, jeżeli przedsiębiorca poniesie wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: 1) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, 2) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, 3) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres nie krótszy niż 5 lat, 4) podlegają amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 4. Minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro."; 3) po § 6 dodaje się § 6a-6c w brzmieniu: "§ 6a. 1. W przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3. 2. Koszty z tytułu wkładów niepieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa się w wysokości wartości nominalnej wydanych w zamian akcji lub udziałów. § 6b. W przypadku przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia po dniu 31 grudnia 2000 r., za koszty inwestycji uznaje się koszty inwestycji określone w § 6. § 6c. 1. Koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia z zastosowaniem średniomiesięcznych stóp sześciomiesięcznego kredytu udzielanego na warszawskim rynku międzybankowym (WIBOR) notowanych w miesiącach poprzedzających miesiąc, w którym przedsiębiorca poniósł wydatek lub otrzymał pomoc. 2. Do obliczeń, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się, że: 1) dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, 2) dniem otrzymania pomocy jest pierwszy dzień miesiąca, w którym otrzymano pomoc, 3) dniem uzyskania zezwolenia jest pierwszy dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 53, poz. 556, z 2001 r. Nr 31, poz. 355 i Nr 107, poz. 1179, z 2002 r. Nr 64, poz. 590 oraz z 2003 r. Nr 141, poz. 1355. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 3) Na podstawie art. 49 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. Nr 149, poz. 982, z 2002 r. Nr 120, poz. 1027 oraz z 2003 r. Nr 150, poz. 1457) wprowadza się następujące zmiany: 1) załącznik nr 19 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 2) w załączniku nr 20 do rozporządzenia: a) w części I. Kod tytułu ubezpieczenia w dziale 1. Podmiot podstawowy wraz z rozszerzeniem: - po wyrazach "05 50 - absolwent prowadzący pozarolniczą działalność zwolniony z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne" dodaje się wyrazy: "05 60 - osoba niepełnosprawna podejmująca po raz pierwszy prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, wnioskująca o dofinansowanie składek na ubezpieczenia społeczne ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podstawie art. 25 ust. 3b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 3))", - wyrazy "10 11 - duchowny, nie prowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od minimalnej podstawy oraz od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną podstawę wymiaru" zastępuje się wyrazami: "10 11 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od minimalnej podstawy oraz od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną podstawę wymiaru, należną za okres do dnia 31 marca 2004 r." oraz po tych wyrazach dodaje się wyrazy: "10 12 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną podstawę wymiaru", - wyrazy "10 20 - duchowny, nie prowadzący działalności gospodarczej, będący członkiem zakonu kontemplacyjno-klauzurowego lub misjonarzem" zastępuje się wyrazami: "10 20 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, będący członkiem zakonu kontemplacyjno-klauzurowego lub misjonarzem, opłacający składkę od minimalnej podstawy wymiaru", - wyrazy "11 14 - funkcjonariusz w służbie kandydackiej" zastępuje się wyrazami: "11 14 - funkcjonariusz w służbie kandydackiej oraz kandydat na żołnierza zawodowego", - wyrazy "11 52 - osoba pobierająca uposażenie po zwolnieniu ze służby" zastępuje się wyrazami: "11 52 - osoba pobierająca uposażenie po zwolnieniu ze służby lub świadczenia pieniężne o takim samym charakterze" oraz po tych wyrazach dodaje się wyrazy: "11 53 - żołnierz lub funkcjonariusz, za którego jest obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w związku ze zwolnieniem ze służby", b) w części XIV. Kod terminu przesyłania deklaracji i raportów wyrazy "5 - dla deklaracji składanych za sędziów i prokuratorów, za których jest obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego." zastępuje się wyrazami "5 - dla deklaracji składanych za sędziów, prokuratorów, żołnierzy lub funkcjonariuszy, za których jest obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego.", c) w części XVI. Kody numerów identyfikatorów deklaracji rozliczeniowych i imiennego raportu miesięcznego pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) w przypadku sędziów, prokuratorów, żołnierzy lub funkcjonariuszy, za których powstał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego: 70 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego, 71-79 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego,", d) po części XVI. Kody numerów identyfikatorów deklaracji rozliczeniowych i imiennego raportu miesięcznego dodaje się cześć XVII w brzmieniu: "XVII. Kod wniosku o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne 0 - płatnik składek nieuprawniony lub niewnioskujący o dofinansowanie składek na podstawie art. 25 ust. 2, 3 lub 3a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, 1 - wniosek płatnika składek o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu państwa, przysługujące na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, 2 - wniosek płatnika składek o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu państwa, przysługujące na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, 3 - wniosek płatnika składek o dofinansowanie składek za osoby niepełnosprawne ze środków Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych, przysługujące na podstawie art. 25 ust. 3a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2 lit. a tiret drugie i trzecie, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Gospodarki. Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 3) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844 i Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 8 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków korzystania z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej (Dz. U. Nr 5, poz. 33) Na podstawie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki korzystania przez: 1) abonenta publicznej sieci telefonicznej z uprawnień do zmiany przydzielonego numeru; 2) abonenta stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej z uprawnień do zachowania przydzielonego numeru w sieci tego samego operatora i przy zmianie operatora; 3) abonenta stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej eksploatowanej przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług telefonicznych świadczonych w tej sieci z uprawnień do wyboru operatora publicznego świadczącego usługi telefoniczne lub inne usługi wykorzystujące techniki komutacji. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne. Rozdział 2 Zmiana przydzielonego numeru § 2. 1. Jeżeli korzystanie z przydzielonego numeru jest dla abonenta publicznej sieci telefonicznej uciążliwe, abonent może wystąpić z żądaniem zmiany przydzielonego numeru poprzez złożenie pisemnego wniosku do: 1) operatora publicznej sieci telefonicznej albo 2) podmiotu udostępniającego usługi telekomunikacyjne operatora, o którym mowa w pkt 1 - z którym podpisał umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na podstawie której abonentowi został przydzielony numer, zwanych dalej "usługodawcą". 2. We wniosku abonent powinien wykazać, że korzystanie z przydzielonego numeru jest uciążliwe, w szczególności opisać i wyjaśnić, na czym polega uciążliwość, podać częstotliwość, w tym daty i przybliżone godziny uciążliwych połączeń. 3. Odmowa zmiany przydzielonego numeru z powodu braku możliwości technicznych może być wydana abonentowi jedynie w przypadku potwierdzenia braku możliwości technicznych decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, o której mowa w art. 44 ust. 2 ustawy, zwanej dalej "decyzją Prezesa URTiP". 4. Wniosek powinien być rozpatrzony w terminie 21 dni od dnia jego otrzymania przez usługodawcę oraz w przypadku: 1) pozytywnego rozpatrzenia wniosku powinien on być zrealizowany, a abonent - pisemnie powiadomiony o nowym przydzielonym numerze i terminie jego uruchomienia; 2) negatywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o odmowie zmiany przydzielonego numeru, wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się, z zastrzeżeniem pkt 3; 3) braku możliwości technicznych niepotwierdzonego jeszcze decyzją Prezesa URTiP abonent powinien być pisemnie powiadomiony o braku możliwości zrealizowania wniosku i fakcie wystąpienia o wydanie decyzji Prezesa URTiP. 5. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w ust. 4 pkt 3, potwierdzającej brak możliwości technicznych, abonent powinien być niezwłocznie pisemnie powiadomiony o odmowie zmiany przydzielonego numeru, wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP stwierdzającej istnienie możliwości technicznych, wniosek abonenta powinien być niezwłocznie zrealizowany, a abonent - pisemnie powiadomiony o nowym przydzielonym numerze i terminie jego uruchomienia. Rozdział 3 Zachowanie przydzielonego numeru § 3. 1. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności, zwanych dalej "lokalizacją", abonent stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej może wystąpić do usługodawcy z pisemnym wnioskiem o zachowanie przydzielonego numeru w nowej lokalizacji. 2. Wniosek abonenta powinien być rozpatrzony w terminie 21 dni od dnia jego otrzymania przez usługodawcę oraz w przypadku: 1) pozytywnego rozpatrzenia wniosku powinien on być zrealizowany, a abonent - pisemnie powiadomiony o zachowaniu przydzielonego numeru i terminie jego uruchomienia w nowej lokalizacji; 2) negatywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o odmowie zachowania przydzielonego numeru, wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. 3. Odmowa zachowania przydzielonego numeru może być wydana abonentowi wyłącznie: 1) z powodu braku możliwości technicznych, potwierdzonego decyzją Prezesa URTiP; 2) gdy nowa lokalizacja abonenta znajduje się w strefie numeracyjnej innej niż lokalizacja, w której przydzielono abonentowi numer mający powiązanie z danym obszarem; 3) gdy nowa lokalizacja abonenta znajduje się poza siecią telekomunikacyjną operatora publicznej sieci telefonicznej obsługującego zakończenie sieci abonenta. § 4. 1. W przypadku uprawnienia abonenta stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej do zachowania przydzielonego numeru przy zmianie operatora świadczącego usługi, o którym mowa w art. 43 ust. 2a ustawy, abonent występuje z pisemnym wnioskiem do wybranego nowego usługodawcy o potwierdzenie możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru. 2. W terminie 7 dni od dnia otrzymania przez nowego usługodawcę wniosku abonenta wniosek ten powinien być rozpatrzony oraz w przypadku: 1) pozytywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru i przewidywanym terminie rozpoczęcia świadczenia usług; 2) negatywnego rozpatrzenia wniosku abonent powinien być pisemnie powiadomiony o braku możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru, z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się, z zastrzeżeniem pkt 3; 3) braku możliwości technicznych niepotwierdzonego jeszcze decyzją Prezesa URTiP abonent powinien być pisemnie powiadomiony o braku możliwości zrealizowania wniosku i fakcie wystąpienia o wydanie decyzji Prezesa URTiP. 3. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w ust. 2 pkt 3, potwierdzającej brak możliwości technicznych abonent powinien być niezwłocznie pisemnie powiadomiony o odmowie zmiany przydzielonego numeru, wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP stwierdzającej istnienie możliwości technicznych wniosek abonenta powinien być niezwłocznie zrealizowany i abonent powinien być pisemnie powiadomiony o nowym przydzielonym numerze i terminie jego uruchomienia. 4. Brak możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru może zostać stwierdzony jedynie z powodu: 1) braku możliwości technicznych, potwierdzonego decyzją Prezesa URTiP; 2) niespełnienia przez abonenta ogólnych warunków zawarcia umowy, o których mowa w art. 34 ustawy. § 5. 1. Abonent występuje do dotychczasowego usługodawcy z pisemnym wnioskiem o rozwiązanie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru. Do wniosku abonent załącza kopię pisemnego powiadomienia, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 1. 2. W terminie 14 dni od dnia otrzymania przez dotychczasowego usługodawcę wniosku abonenta wniosek ten powinien być rozpatrzony, a abonent - pisemnie powiadomiony o terminie rozwiązania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Termin rozwiązania umowy powinien być określony zgodnie z warunkami umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej z abonentem, z zastrzeżeniem, że nie może on przypadać wcześniej niż przewidywany termin rozpoczęcia świadczenia usług przez nowego usługodawcę. 4. Po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, abonent zawiera z nowym usługodawcą umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru, która powinna określać w szczególności termin rozpoczęcia świadczenia usług, zgodny z terminem rozwiązania umowy z abonentem przez dotychczasowego usługodawcę. Rozdział 4 Wybór operatora § 6. 1. Abonent stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej eksploatowanej przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług telefonicznych świadczonych w tej sieci, zwanego dalej "operatorem o znaczącej pozycji rynkowej", może wybrać operatora publicznego świadczącego usługi telefoniczne lub inne usługi wykorzystujące techniki komutacji, zwanego dalej "operatorem realizującym usługi", poprzez numer dostępu lub preselekcję. 2. Abonent, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wyboru operatora realizującego usługi poprzez numer dostępu przez wybranie podczas inicjowania połączenia ciągu cyfr zawierających numer dostępu do sieci operatora, zwany dalej "NDS", zgodnie ze schematem wybierania określonym w planie numeracji krajowej. 3. Abonent, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wyboru operatora realizującego usługi poprzez preselekcję przez złożenie pisemnego zlecenia, zwanego dalej "zleceniem preselekcji", kierowania wskazanych rodzajów połączeń poprzez sieć wybranego operatora realizującego usługi bez konieczności wybierania NDS. 4. W przypadku gdy abonent, o którym mowa w ust. 1, dla realizacji danego połączenia nie wybierze operatora realizującego usługi poprzez numer dostępu albo preselekcję, połączenie jest realizowane przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej. 5. Poprzez numer dostępu i preselekcję mogą być realizowane następujące rodzaje połączeń: 1) krajowe, obejmujące: a) połączenia miejscowe i strefowe, b) połączenia międzystrefowe, c) połączenia z sieci stacjonarnej do sieci komórkowej, d) inne połączenia lub usługi wykorzystujące techniki komutacji, z wyjątkiem połączeń do numerów skróconych abonenckich usług specjalnych oraz numerów niemających powiązania z danym obszarem przydzielonych operatorom w trybie art. 99 ust. 1 ustawy oraz ujętych w Tablicy Zagospodarowania Numeracji, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy; 2) międzynarodowe. 6. Wybór przez abonenta operatora realizującego usługi poprzez preselekcję nie może ograniczać możliwości wyboru operatora realizującego usługi poprzez numer dostępu. 7. Wybór przez abonenta operatora realizującego usługi poprzez preselekcję może być w każdym czasie przez abonenta zmieniony lub wycofany i z tego tytułu operatorowi nie przysługuje roszczenie w stosunku do abonenta. 8. Operator o znaczącej pozycji rynkowej informuje pisemnie abonentów, o których mowa w ust. 1, o sposobie wybierania numeru w połączeniach, o których mowa w ust. 5, z zastrzeżeniem, że informacja ta nie może sugerować wyboru określonego operatora realizującego usługi. § 7. W przypadku gdy abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, dla realizacji danego połączenia wybierze poprzez numer dostępu operatora realizującego usługi, którego NDS: 1) nie jest jeszcze uruchomiony przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej, operator o znaczącej pozycji rynkowej przekazuje komunikat słowny o braku numeru; 2) jest uruchomiony przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej, ale wybrany operator realizujący usługi nie realizuje tego połączenia w danej strefie numeracyjnej, wybrany operator przekazuje odpowiedni komunikat słowny. § 8. 1. Abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, może wybrać poprzez preselekcję jednego operatora realizującego usługi w zakresie połączeń krajowych, z uwzględnieniem ust. 2, oraz jednego w zakresie połączeń międzynarodowych, co nie wyklucza wyboru tego samego operatora dla połączeń krajowych i międzynarodowych. 2. Abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, może wybrać poprzez preselekcję operatora realizującego usługi w zakresie oferowanego przez tego operatora zestawu połączeń krajowych w danej strefie numeracyjnej. 3. Abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, składa pisemne zlecenie preselekcji usługodawcy. Zlecenie preselekcji może być złożone przez operatora realizującego usługi, na rzecz którego ma być ustanowiona preselekcja. 4. Abonent korzystający z preselekcji może zmienić operatora realizującego usługi poprzez ponowne złożenie zlecenia preselekcji oraz może wycofać zlecenie poprzez złożenie pisemnego wniosku. 5. Zlecenie preselekcji powinno być rozpatrzone w terminie 14 dni od jego otrzymania przez usługodawcę oraz w przypadku: 1) pozytywnego rozpatrzenia zlecenia powinno być ono zrealizowane, a abonent - pisemnie powiadomiony o terminie jego realizacji; 2) negatywnego rozpatrzenia zlecenia abonent powinien być pisemnie powiadomiony o odmowie realizacji zlecenia preselekcji, wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. 6. Odmowa realizacji zlecenia preselekcji może być wydana abonentowi jedynie z powodu: 1) braku możliwości technicznych, potwierdzonego decyzją Prezesa URTiP; 2) braku punktu styku sieci operatora o znaczącej pozycji rynkowej z siecią, w której realizowane są usługi operatora wybranego przez abonenta w drodze preselekcji; 3) braku punktu styku, o którym mowa w pkt 2, w strefie numeracyjnej, w której jest zlokalizowane zakończenie sieci abonenta, w przypadku połączeń, o których mowa w § 6 ust. 5 pkt 1 lit. a. 7. W terminie 14 dni od dnia otrzymania przez usługodawcę wniosku abonenta o wycofanie zlecenia preselekcji wniosek ten powinien być zrealizowany, a abonent - pisemnie powiadomiony o terminie jego realizacji. Rozdział 5 Wniosek o interwencję § 9. 1. Abonent publicznej sieci telefonicznej może w każdym czasie wystąpić do Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, na podstawie art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy, z wnioskiem o interwencję w przypadku niezrealizowania jego uprawnienia do zmiany przydzielonego numeru. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do abonenta stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej w zakresie uprawnień do zachowania przydzielonego numeru w sieci tego samego operatora i przy zmianie operatora oraz do abonenta, o którym mowa w § 6 ust. 1, w zakresie wyboru operatora realizującego usługi. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 10. 1. Abonent publicznej sieci telefonicznej, który skorzystał z prawa wyboru operatora realizującego usługi poprzez preselekcję na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowuje posiadane uprawnienie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy abonent, o którym mowa w § 6 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia nie wycofa albo nie dokona zmiany zlecenia preselekcji dotyczącego wyboru operatora realizującego połączenia międzystrefowe, dokonanego na podstawie przepisów dotychczasowych, uznaje się wybór dokonany na podstawie tego zlecenia za wybór operatora realizującego usługi w zakresie wszystkich połączeń krajowych oferowanych przez tego operatora w danej strefie numeracyjnej. 3. Operator realizujący połączenia międzystrefowe, o którym mowa w ust. 2, zobowiązany jest niezwłocznie pisemnie powiadomić abonenta, o którym mowa w § 6 ust. 1, o zmianach wynikających z przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności o skutkach wynikających z przepisów określonych w ust. 2, możliwości dokonania zmiany lub wycofania zlecenia preselekcji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu § 6 ust. 8, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 29 października 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków korzystania z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej (Dz. U. Nr 188, poz. 1578), które na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 1070) traci moc obowiązującą z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz o zmianie innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 91, poz. 870) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) międzynarodowa instytucja finansowa - instytucję finansową, której większość kapitału własnego należy do państw będących członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju lub banków centralnych takich państw,", - uchyla się pkt 6, - pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7) instytucja finansowa - podmiot niebędący bankiem ani instytucją kredytową, którego podstawowa działalność będąca źródłem większości przychodów polega na wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie: a) nabywania i zbywania udziałów lub akcji, b) udzielania pożyczek ze środków własnych, c) udostępniania składników majątkowych na podstawie umowy leasingu, d) świadczenia usług w zakresie nabywania i zbywania wierzytelności, e) świadczenia usług związanych z transferem środków pieniężnych, f) emitowania instrumentów płatniczych i administrowania nimi, g) udzielania gwarancji, poręczeń lub zaciągania innych zobowiązań nieujmowanych w bilansie, h) obrotu na rachunek własny lub rachunek innej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, o ile posiada zdolność prawną: - terminowymi operacjami finansowymi, - instrumentami rynku pieniężnego, - papierami wartościowymi, i) uczestniczenia w emisji papierów wartościowych lub świadczenia usług związanych z taką emisją, j) świadczenia usług w zakresie zarządzania aktywami, k) świadczenia usług w zakresie doradztwa finansowego, w tym inwestycyjnego, l) świadczenia usług brokerskich na rynku pieniężnym, 8) podmiot dominujący: a) podmiot dominujący w rozumieniu art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 3)) lub b) podmiot, który w ocenie Komisji Nadzoru Bankowego może w inny sposób wywierać znaczący wpływ na inny podmiot,", - pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie: "10) holding finansowy - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest instytucja finansowa, a w skład grupy wchodzą wyłącznie lub w większości banki, instytucje kredytowe lub instytucje finansowe, przy czym przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa, 11) holding mieszany - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest podmiot niebędący bankiem, instytucją kredytową ani instytucją finansową, a przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa,", - po pkt 11 dodaje się pkt 11a-11c w brzmieniu: "11a) holding bankowy zagraniczny - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest bank zagraniczny albo instytucja kredytowa, zaś przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy, bank zagraniczny, instytucja kredytowa lub instytucja finansowa, 11b) holding bankowy krajowy - grupę podmiotów: a) w której pierwotnym podmiotem dominującym jest bank krajowy, lub b) w skład której wchodzą: bank krajowy i podmioty blisko z nim powiązane, 11c) holding hybrydowy - grupę podmiotów, w której pierwotnym podmiotem dominującym jest instytucja finansowa, a w skład grupy wchodzą w większości podmioty niebędące bankami krajowymi, bankami zagranicznymi, instytucjami kredytowymi ani instytucjami finansowymi, zaś przynajmniej jednym podmiotem zależnym jest bank krajowy,", - pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) bliskie powiązania: a) posiadanie przez podmiot bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 20 % kapitału innego podmiotu lub prawa do wykonywania co najmniej 20 % głosów w organach innego podmiotu lub b) pozostawanie z innym podmiotem w związku gospodarczym, opartym na stałej współpracy, w szczególności wynikającej z zawartej umowy lub umów, który w ocenie Komisji Nadzoru Bankowego może mieć istotny wpływ na pogorszenie się sytuacji finansowej jednego z podmiotów,", - po pkt 16 dodaje się pkt 16a i 16b w brzmieniu: "16a) przedsiębiorca - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 4)), 16b) przedsiębiorca zagraniczny - przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy wymienionej w pkt 16a,", - pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) oddział banku krajowego za granicą - jednostkę organizacyjną banku krajowego wykonującą w jego imieniu i na jego rzecz wszystkie lub niektóre czynności wynikające z zezwolenia udzielonego bankowi krajowemu, przy czym wszystkie jednostki organizacyjne danego banku krajowego odpowiadające powyższym cechom, utworzone na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, uważa się za jeden oddział,", b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Za wchodzące w skład holdingów, o których mowa w ust. 1 pkt 10-11a, 11b lit. a) oraz w pkt 11c, uważa się także podmioty posiadające bliskie powiązania z bankiem krajowym, wchodzącym w skład holdingu. 3. Przepisy ustawy dotyczące państw członkowskich stosuje się również do państw niebędących państwami członkowskimi, ale należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego."; 2) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. 1. Komisja Nadzoru Bankowego wyraża ocenę, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8 lit. b) i pkt 15 lit. b), w formie decyzji. Podmiot uznany za podmiot dominujący lub za podmiot posiadający bliskie powiązania z bankiem może zwrócić się do Komisji Nadzoru Bankowego o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego rozstrzygającej wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy podmiot uznany za podmiot dominujący lub za podmiot posiadający bliskie powiązania z bankiem może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. 3. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego w sprawie oceny, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 lit. b), uprawniony do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest również bank."; 3) w art. 5: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw,", b) w ust. 2: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) udzielanie pożyczek pieniężnych,", - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym."; 4) w art. 6: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika,", b) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Bank jest obowiązany do sprzedaży składników majątku, o których mowa w ust. 1 pkt 4, w odniesieniu do: 1) nieruchomości - w okresie nie dłuższym niż 5 lat od daty nabycia, 2) pozostałych składników majątku - w okresie nie dłuższym niż 3 lata od daty nabycia. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2, nie spoczywa na banku, jeżeli przejęte składniki majątku wykorzysta do prowadzenia własnej działalności bankowej."; 5) po art. 6 dodaje się art. 6a-6d w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu, z zastrzeżeniem art. 6d, wykonywanie wyłącznie: 1) w imieniu i na rzecz banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych na podstawie umowy agencyjnej, polegającego na: a) zawieraniu i zmianie umów rachunków bankowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 3, według wzoru zatwierdzonego przez bank, b) zawieraniu i zmianie umów kredytu na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorcy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, c) zawieraniu i zmianie umów kredytu konsumenckiego w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1030), d) zawieraniu i zmianie umów ugody w sprawie spłaty kredytów, o których mowa w lit. b) i c), e) zawieraniu i zmianie umów dotyczących ustanowienia prawnego zabezpieczenia kredytów, o których mowa w lit. b) i c), f) zawieraniu i zmianie umów o kartę płatniczą, których stroną jest konsument w rozumieniu ustawy, o której mowa w lit. c), g) przyjmowaniu wpłat, dokonywaniu wypłat oraz obsłudze czeków związanych z prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank, h) dokonywaniu wypłat i przyjmowaniu spłat udzielonych przez ten bank kredytów i pożyczek pieniężnych, i) przyjmowaniu wpłat na rachunki bankowe prowadzone przez inne banki, j) przyjmowaniu dyspozycji przeprowadzania bankowych rozliczeń pieniężnych związanych z prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank, k) wykonywaniu innych czynności, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, 2) czynności faktycznych związanych z działalnością bankową. 2. Powierzenie wykonywania czynności, o którym mowa w ust. 1, nie może obejmować: 1) zarządzania bankiem w rozumieniu art. 368 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276), zwanej dalej "Kodeksem spółek handlowych", oraz w rozumieniu art. 48 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848), zwanej dalej "ustawą - Prawo spółdzielcze", a w szczególności zarządzania ryzykiem związanym z prowadzeniem działalności bankowej, w tym zarządzania aktywami i pasywami, dokonywania oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego, 2) przeprowadzania audytu wewnętrznego banku. 3. Komisja Nadzoru Bankowego może udzielić bankowi zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. k), jeżeli powierzenie przez bank wykonywania innych czynności jest niezbędne do prowadzenia działalności bankowej w sposób ostrożny i stabilny lub istotnego obniżenia kosztów tej działalności. Art. 6b. 1. Odpowiedzialności przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego wobec banku za szkody wyrządzone klientom wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, nie można wyłączyć ani ograniczyć. 2. Odpowiedzialności banku za szkody wyrządzone klientom wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, nie można wyłączyć ani ograniczyć. Art. 6c. 1. Powierzenie przez bank wykonywania stale lub okresowo czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1, może nastąpić po spełnieniu następujących warunków: 1) bank zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego co najmniej z 14-dniowym wyprzedzeniem o zamiarze zawarcia umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, 2) zostanie zapewnione wykonywanie przez Komisję Nadzoru Bankowego efektywnego nadzoru nad wykonywaniem powierzonych czynności, 3) bank i przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny będą posiadać plany działania zapewniające ciągłe i niezakłócone prowadzenie działalności w zakresie objętym umową, 4) powierzenie wykonywania czynności nie wpłynie niekorzystnie na prowadzenie przez bank działalności zgodnie z przepisami prawa, ostrożne i stabilne zarządzanie bankiem, skuteczność systemu kontroli wewnętrznej w banku, możliwość wykonywania obowiązków przez biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy oraz ochronę tajemnicy prawnie chronionej. 2. Bank zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego, w terminie 14 dni, o każdej zmianie, rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1. 3. Komisja Nadzoru Bankowego może żądać od banku w szczególności: 1) przedstawienia kopii zawartej umowy, 2) złożenia wyjaśnień dotyczących realizacji umowy, 3) przedstawienia planu działania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, 4) przedstawienia dokumentów określających status przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego, z którym bank zawarł umowę, 5) dostarczenia opisu rozwiązań technicznych i organizacyjnych, zapewniających bezpieczne i prawidłowe wykonywanie powierzonych czynności, w szczególności ochronę tajemnicy prawnie chronionej. 4. Komisja Nadzoru Bankowego nakazuje bankowi, w drodze decyzji, podjęcie działań zmierzających do zmiany lub rozwiązania umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, jeżeli: 1) wykonanie umowy zagraża ostrożnemu i stabilnemu zarządzaniu bankiem, 2) przedsiębiorca lub przedsiębiorca zagraniczny będący stroną umowy utracił wymagane uprawnienia niezbędne do wykonywania tej umowy. 5. Od decyzji Komisji Nadzoru Bankowego, o której mowa w ust. 4, bank może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przepisu art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 5)), zwanej dalej "Kodeksem postępowania administracyjnego", nie stosuje się. 6. Komisja Nadzoru Bankowego może, bez konieczności uprzedniego upomnienia na piśmie, zastosować środki określone w art. 138 ust. 3, w przypadku gdy w wyznaczonym terminie bank nie doprowadzi do zmiany lub rozwiązania umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1. 7. Przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego, który stale lub okresowo wykonuje czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1, uznaje się za posiadającego bliskie powiązania z bankiem. Przepisy art. 136 ust. 3, art. 138 ust. 7, art. 141g i art. 141h ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 6d. 1. Zawarcie przez bank umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, z przedsiębiorcą zagranicznym niemającym miejsca stałego zamieszkania lub nieposiadającym siedziby na terytorium państwa członkowskiego albo umowy przewidującej, że powierzone czynności będą wykonywane stale lub okresowo za granicą, wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego udzielonego na wniosek banku. 2. Do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, bank załącza: 1) dokumenty dotyczące działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego, który ma wykonywać powierzone czynności, 2) projekt umowy, o której mowa w art. 6a ust. 1, która ma być zawarta z przedsiębiorcą zagranicznym, 3) plany działania zapewniające ciągłe i niezakłócone prowadzenie działalności w zakresie objętym umową, 4) zezwolenia lub promesy zezwoleń wymaganych w państwie, w którym czynności mają być wykonywane wraz z pozytywną opinią właściwych władz nadzorczych, 5) opis rozwiązań technicznych i organizacyjnych, zapewniających bezpieczne i prawidłowe wykonywanie powierzonych czynności, w szczególności ochronę tajemnicy prawnie chronionej. 3. Do postępowania w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 33. 4. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wydania zezwolenia lub cofnąć zezwolenie, w przypadku gdy: 1) istnieje zagrożenie naruszenia tajemnicy prawnie chronionej, 2) w państwie, w którym powierzone czynności mają być wykonywane, obowiązujące prawo uniemożliwia Komisji Nadzoru Bankowego wykonywanie efektywnego nadzoru, 3) powierzenie wykonywania czynności może wpłynąć niekorzystnie na prowadzenie przez bank działalności zgodnie z przepisami prawa, ostrożne i stabilne zarządzanie bankiem, skuteczność systemu kontroli wewnętrznej w banku oraz możliwość wykonywania obowiązków przez biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy. 5. Przepis art. 6c stosuje się odpowiednio."; 6) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. 2. Dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na elektronicznych nośnikach informacji, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez banki, spółki tworzone przez banki z innymi podmiotami, a także przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych. 3. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, sposób tworzenia, utrwalania, przekazywania, przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu elektronicznego, dokumentów, o których mowa w ust. 2, tak aby zapewnić bezpieczeństwo obrotu oraz ochronę interesów banków i ich klientów."; 7) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. Do terminowych operacji finansowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7 lit. h) oraz w art. 5 ust. 2 pkt 4, będących przedmiotem umów zawartych przez bank lub instytucję finansową, nie stosuje się przepisów o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz art. 413 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 6)), zwanej dalej "Kodeksem cywilnym"."; 8) art. 8 i 9 otrzymują brzmienie: "Art. 8. Bank jest obowiązany do utrzymywania płynności płatniczej dostosowanej do rozmiarów i rodzaju działalności, w sposób zapewniający wykonanie wszystkich zobowiązań pieniężnych zgodnie z terminami ich płatności. Art. 9. W bankach działa system kontroli wewnętrznej."; 9) po art. 9 dodaje się art. 9a-9d w brzmieniu: "Art. 9a. Celem systemu kontroli wewnętrznej jest wspomaganie procesów decyzyjnych przyczyniające się do zapewnienia: 1) skuteczności i wydajności działania banku, 2) wiarygodności sprawozdawczości finansowej, 3) zgodności działania banku z przepisami prawa i regulacjami wewnętrznymi. Art. 9b. 1. Zarząd banku odpowiada za zaprojektowanie, wprowadzenie oraz działanie systemu kontroli wewnętrznej dostosowanego do wielkości i profilu ryzyka wiążącego się z działalnością banku. 2. Rada nadzorcza banku sprawuje nadzór nad wprowadzeniem systemu kontroli wewnętrznej oraz ocenia jego adekwatność i skuteczność. Art. 9c. 1. W bankach działających w formie spółki akcyjnej, w bankach państwowych i w bankach spółdzielczych, w których kontrola wewnętrzna nie jest realizowana na podstawie art. 10, funkcjonuje komórka organizacyjna audytu wewnętrznego. 2. Zadaniem komórki audytu wewnętrznego jest badanie i ocena, w sposób niezależny i obiektywny, adekwatności i skuteczności systemu kontroli wewnętrznej oraz opiniowanie zarządzania bankiem, w tym skuteczności zarządzania ryzykiem związanym z działalnością banku. Art. 9d. 1. Informacje na temat stwierdzonych nieprawidłowości i wniosków wynikających z przeprowadzonych audytów wewnętrznych oraz działań podejmowanych w celu ich usunięcia lub realizacji są przekazywane okresowo radzie nadzorczej. 2. Rada nadzorcza może powołać ze swoich członków komitet do spraw audytu wewnętrznego, który wykonuje czynności nadzorcze nad działalnością komórki audytu wewnętrznego."; 10) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Do określonych w ustawie decyzji Prezesa Narodowego Banku Polskiego w przedmiocie udzielenia zgody oraz decyzji Komisji Nadzoru Bankowego w przedmiocie: 1) wyrażenia oceny, 2) zezwolenia, 3) zgody, 4) nakazania bankowi zmiany lub rozwiązania umowy, 5) nakazania sprzedaży akcji w oznaczonym terminie, 6) odmowy przesłania właściwym władzom nadzorczym państwa goszczącego zawiadomienia, 7) odmowy powiadomienia właściwych władz nadzorczych państwa goszczącego, 8) zakazania instytucji finansowej prowadzenia działalności na terenie państwa goszczącego, 9) nakazania bankowi wstrzymania wypłat z zysku, 10) nakazania wstrzymania tworzenia nowych jednostek organizacyjnych banku, oddziału banku zagranicznego lub oddziału instytucji kredytowej, 11) zawieszenia w czynnościach członków zarządu banku lub instytucji finansowej, 12) ograniczenia zakresu działalności banku, oddziału banku zagranicznego lub oddziału instytucji kredytowej, 13) nałożenia kary finansowej na bank, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub instytucję finansową, 14) likwidacji banku lub oddziału banku zagranicznego, 15) określenia zakresu uprawnień likwidatora lub innej osoby wyznaczonej przez właściwe władze nadzorcze państwa członkowskiego do przeprowadzenia likwidacji instytucji kredytowej, 16) odwołania członka zarządu banku, 17) nałożenia na członków zarządu banku lub instytucji finansowej oraz na władze oddziału instytucji kredytowej kary pieniężnej, 18) zakazania udzielania lub ograniczenia udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych akcjonariuszom (członkom) oraz członkom zarządu, rady nadzorczej i pracownikom banku, 19) żądania zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia, 20) ustanowienia i odwołania kuratora, 21) ustanowienia zarządu komisarycznego, 22) przejęcia banku przez inny bank za zgodą banku przejmującego, 23) wystąpienia do Rady Ministrów o likwidację banku państwowego, 24) odwołania likwidatora banku wyznaczonego przez bank, 25) zawieszenia działalności banku - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile niniejsza ustawa nie stanowi inaczej. 2. Decyzje określone w ust. 1 mają moc ostatecznych decyzji administracyjnych i podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Do decyzji tych, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, przepis art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. 3. O ile ustawa nie stanowi inaczej, termin wydania określonych w niej opinii wynosi 30 dni."; 11) w art. 13 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Założycielami banku spółdzielczego mogą być tylko osoby fizyczne w liczbie wymaganej dla założenia spółdzielni, określonej ustawą - Prawo spółdzielcze. 3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do banku, którego założycielem jest Skarb Państwa, bank krajowy, instytucja kredytowa, bank zagraniczny, krajowy lub zagraniczny zakład ubezpieczeń lub międzynarodowa instytucja finansowa."; 12) w art. 17 w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Przepisy art. 22b stosuje się odpowiednio."; 13) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Bankiem spółdzielczym jest bank będący spółdzielnią, do którego w zakresie nieuregulowanym w ustawie z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. Nr 119, poz. 1252, z późn. zm. 7)), zwanej dalej "ustawą o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających", i niniejszej ustawie, mają zastosowanie przepisy ustawy - Prawo spółdzielcze."; 14) art. 21 i 22 otrzymują brzmienie: "Art. 21. Do utworzenia i działalności banku w formie spółki akcyjnej stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Art. 22. 1. Funkcję organu nadzoru pełni w banku rada nadzorcza składająca się co najmniej z pięciu osób fizycznych. 2. Członków rady nadzorczej powołuje i odwołuje walne zgromadzenie. 3. Bank informuje Komisję Nadzoru Bankowego o składzie rady nadzorczej oraz o zmianie jej składu niezwłocznie po jej powołaniu lub po dokonaniu zmiany jej składu."; 15) po art. 22 dodaje się art. 22a-22c w brzmieniu: "Art. 22a. 1. Zarząd banku składa się co najmniej z trzech osób fizycznych powoływanych i odwoływanych przez radę nadzorczą, z zastrzeżeniem art. 22b. 2. Rada nadzorcza informuje Komisję Nadzoru Bankowego o składzie zarządu oraz o zmianie jego składu niezwłocznie po jego powołaniu lub po dokonaniu zmiany jego składu. Rada nadzorcza informuje Komisję Nadzoru Bankowego także o członkach zarządu, którym w ramach podziału kompetencji podlega w szczególności zarządzanie ryzykiem kredytowym i komórka audytu wewnętrznego. Art. 22b. 1. Powołanie dwóch członków zarządu banku, w tym prezesa, następuje za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego. Z wnioskiem o wyrażenie zgody występuje rada nadzorcza. 2. Komisja Nadzoru Bankowego może zażądać informacji i dokumentów dotyczących osób wymienionych w ust. 1 w zakresie niezbędnym do wyrażenia zgody. 3. Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wyrażenia zgody na powołanie osoby, o której mowa w ust. 1, jeżeli: 1) była ona karana za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe, z wyłączeniem przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego, 2) spowodowała udokumentowane straty w miejscu pracy albo w związku z pełnieniem funkcji członka organu osoby prawnej, 3) został wobec niej orzeczony zakaz prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji reprezentanta lub pełnomocnika przedsiębiorcy, członka rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej w spółce akcyjnej, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub w spółdzielni, 4) nie spełnia wymagań określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Komisja Nadzoru Bankowego odstąpi, w drodze decyzji, wydanej na wniosek rady nadzorczej banku od wymogu udowodnionej znajomości języka polskiego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę poziom dopuszczalnego ryzyka lub zakres działalności banku. 5. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wyrażenia zgody na powołanie osoby wymienionej w ust. 1, jeżeli: 1) jest prowadzone przeciwko niej postępowanie karne lub postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe, 2) była karana za przestępstwo inne niż określone w ust. 3 pkt 1. 6. Jeżeli powołanie członków zarządu, w tym prezesa, dotyczy kolejnej kadencji tych samych osób, nie stosuje się w stosunku do nich przepisu ust. 1, o ile w stosunku do nich nie zachodzą przesłanki określone w ust. 3 i 5. 7. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może określać termin, do którego powinno nastąpić powołanie osób, o których mowa w ust. 1. W przypadku niepowołania osoby, której dotyczy decyzja, we wskazanym terminie, decyzja wygasa. Przepisu art. 162 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się. Art. 22c. 1. Protokół z walnego zgromadzenia sporządzany jest zgodnie z art. 421 Kodeksu spółek handlowych oraz powinien zawierać: 1) treść wniosków zgłaszanych w trakcie walnego zgromadzenia, 2) imię i nazwisko osoby zgłaszającej wniosek, 3) imię i nazwisko lub firmę osoby, w imieniu której został zgłoszony wniosek, 4) rozstrzygnięcie w sprawie wniosku. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien być przekazany Komisji Nadzoru Bankowego w terminie 14 dni od dnia zakończenia walnego zgromadzenia."; 16) uchyla się art. 23 i 24; 17) art. 25-26b otrzymują brzmienie: "Art. 25. 1. Osoba zamierzająca bezpośrednio lub pośrednio objąć lub nabyć akcje banku jest obowiązana wystąpić każdorazowo z wnioskiem o wydanie przez Komisję Nadzoru Bankowego zezwolenia na wykonywanie prawa głosu na walnym zgromadzeniu, jeżeli w wyniku objęcia lub nabycia akcji osiągnęłaby lub przekroczyła próg 10 %, 20 %, 25 %, 33 %, 50 %, 66 % i 75 % głosów na walnym zgromadzeniu. W przypadku gdy statut banku przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji co do prawa głosu, wniosek powinien również dotyczyć wydania zezwolenia na udział w kapitale zakładowym w wysokości odpowiadającej wielkościom określonym w zdaniu pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń. 2. Obowiązek uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także osoby, która po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego na wykonywanie prawa głosu na walnym zgromadzeniu na poziomie określonym w zezwoleniu, w wyniku zbycia akcji lub z innej przyczyny, utraciła prawo do wykonywania prawa głosu na tym poziomie. 3. Obowiązek uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także zastawnika i użytkownika akcji, jeżeli zgodnie z art. 340 § 1 Kodeksu spółek handlowych są oni uprawnieni do wykonywania prawa głosu z akcji. 4. Komisja Nadzoru Bankowego, udzielając zezwolenia, może określić w jego treści warunek, że nieprzekroczenie określonego progu liczby głosów na walnym zgromadzeniu w terminie wskazanym w zezwoleniu powoduje jego wygaśnięcie. 5. W przypadku gdy zezwolenie dotyczy podmiotu dominującego obejmującego lub nabywającego akcje pośrednio, obejmuje ono także podmioty zależne, w tym podmiot obejmujący lub nabywający akcje bezpośrednio. 6. Osoba, która objęła lub nabyła akcje banku, jest każdorazowo obowiązana niezwłocznie powiadomić o tym bank, którego akcje nabyła lub objęła, jeżeli stanowią one wraz z akcjami objętymi lub nabytymi wcześniej pakiet powodujący osiągnięcie lub przekroczenie progu 5 %, 10 %, 20 %, 25 %, 33 %, 50 %, 66 % i 75 % głosów na walnym zgromadzeniu. Bank przesyła Komisji Nadzoru Bankowego powiadomienie w terminie 14 dni od daty jego otrzymania. W przypadku gdy statut banku przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji co do prawa głosu, powiadomienie powinno również dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości określonej w zdaniu pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń. 7. Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić udzielenia zezwolenia, jeżeli wpływ osoby zamierzającej objąć lub nabyć akcje może okazać się niekorzystny dla ostrożnego i stabilnego zarządzania bankiem lub gdy środki przeznaczone na nabycie akcji pochodzą z pożyczki, kredytu lub źródeł nieudokumentowanych, lub gdy przepisy prawa obowiązujące w miejscu siedziby lub zamieszkania tej osoby uniemożliwiają Komisji Nadzoru Bankowego wykonywanie efektywnego nadzoru. 8. Przepisy ust. 1-3 i 5-7 stosuje się odpowiednio do sytuacji, w których następuje zmiana w liczbie głosów na walnym zgromadzeniu w wyniku zmiany statutu banku lub w następstwie wygaśnięcia uprzywilejowania akcji. Akcjonariusz występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, do Komisji Nadzoru Bankowego w terminie 30 dni od powzięcia informacji o zmianie statutu lub wygaśnięciu uprzywilejowania akcji. 9. Osoba zamierzająca zbyć pakiet akcji: 1) uprawniający do wykonywania ponad 10 % głosów na walnym zgromadzeniu, 2) w wyniku zbycia którego pozostały w jej posiadaniu pakiet akcji będzie uprawniał do wykonywania mniej niż 10 %, 20 %, 25 %, 33 %, 50 %, 66% i 75 % głosów na walnym zgromadzeniu - jest obowiązana powiadomić o swoim zamiarze Komisję Nadzoru Bankowego. 10. W przypadku gdy statut banku przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji co do prawa głosu, powiadomienie, o którym mowa w ust. 9, powinno również dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości określonej w tym przepisie i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń. Art. 26. 1. Bezskuteczne jest wykonywanie prawa głosu z akcji banku będących przedmiotem czynności prawnej lub innego zdarzenia prawnego powodującego osiągnięcie lub przekroczenie danego progu liczby głosów na walnym zgromadzeniu, jeżeli osiągnięcie lub przekroczenie tego progu nastąpiło z naruszeniem obowiązków określonych w art. 25 ust. 1-3 i 8. 2. Uchwała walnego zgromadzenia powzięta z naruszeniem ust. 1 jest nieważna. Art. 26a. 1. Komisja Nadzoru Bankowego może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 25 ust. 1-3 i 8, jeżeli wpływ osoby, która pośrednio lub bezpośrednio objęła lub nabyła akcje banku, może okazać się niekorzystny dla ostrożnego lub stabilnego zarządzania bankiem lub jeżeli obowiązujące prawo w miejscu siedziby lub zamieszkania tej osoby uniemożliwiają Komisji Nadzoru Bankowego wykonywanie efektywnego nadzoru albo gdy osoba ta nie dotrzymała zobowiązań dotyczących funkcjonowania banku złożonych Komisji Nadzoru Bankowego w trakcie postępowania zakończonego wydaniem zezwolenia. 2. W przypadku cofnięcia zezwolenia wykonywanie przez akcjonariusza głosu ze wszystkich posiadanych akcji banku jest bezskuteczne. 3. Uchwała walnego zgromadzenia powzięta z naruszeniem ust. 2 jest nieważna. 4. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia powziętej z naruszeniem ust. 2 przysługuje również Komisji Nadzoru Bankowego. Przepis art. 425 Kodeksu spółek handlowych stosuje się odpowiednio. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 oraz w art. 26 ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego może nakazać sprzedaż akcji w wyznaczonym terminie. 6. Jeżeli akcje nie zostaną sprzedane w wyznaczonym terminie, Komisja Nadzoru Bankowego może ustanowić w banku zarząd komisaryczny lub zastosować środki, o których mowa w art. 138 ust. 3 pkt 3 i 4. Art. 26b. Obowiązek, o którym mowa w art. 25 ust. 6 i 9, stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia i zbycia obligacji zamiennych na akcje banku, kwitów depozytowych w rozumieniu art. 96 ustawy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8, jak również innych papierów wartościowych, z których wynika prawo lub obowiązek nabycia akcji banku."; 18) po art. 26b dodaje się art. 26c w brzmieniu: "Art. 26c. Przepisy art. 25-26b stosuje się odpowiednio do banków spółdzielczych będących spółdzielniami osób prawnych, których statut przewiduje inną, niż określona w art. 36 § 3 zdanie pierwsze ustawy - Prawo spółdzielcze, zasadę ustalania liczby głosów przysługujących członkom."; 19) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów rozdziału 9 ustawy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8."; 20) w art. 30: a) w ust. 1: - w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) fundusze własne, których wielkość powinna być dostosowana do rodzaju czynności bankowych przewidzianych do wykonywania i rozmiaru zamierzonej działalności,", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) założyciele oraz osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków zarządu, w tym prezesa, dają rękojmię ostrożnego i stabilnego zarządzania bankiem, przy czym co najmniej dwie osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków zarządu posiadają wykształcenie i doświadczenie zawodowe niezbędne do kierowania bankiem oraz udowodnioną znajomość języka polskiego,", - uchyla się pkt 3, b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Komisja Nadzoru Bankowego odstąpi, w drodze decyzji wydanej na wniosek założycieli, od wymogu udowodnionej znajomości języka polskiego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę poziom dopuszczalnego ryzyka lub zakres działalności banku."; 21) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu: "Art. 30a. Bank w formie spółki akcyjnej i bank spółdzielczy mogą być utworzone po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego."; 22) w art. 31 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Projekt statutu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, powinien określać w szczególności: 1) firmę, która powinna zawierać wyodrębniony wyraz "bank" i odróżniać się od nazw innych banków oraz wskazywać, czy jest to bank państwowy, bank w formie spółki akcyjnej czy bank spółdzielczy, 2) siedzibę, przedmiot działania i zakres działalności banku, 3) organy i ich kompetencje, ze szczególnym uwzględnieniem kompetencji członków zarządu, o których mowa w art. 22b ust. 1, oraz zasady podejmowania decyzji, podstawową strukturę organizacyjną banku, zasady składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych, tryb wydawania regulacji wewnętrznych oraz tryb podejmowania decyzji o zaciągnięciu zobowiązań lub rozporządzeniu aktywami, których łączna wartość w stosunku do jednego podmiotu przekracza 5 % funduszy własnych, 4) zasady funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej, 5) fundusze własne oraz zasady gospodarki finansowej."; 23) w art. 32 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku banków spółdzielczych, których założyciele wyrazili zamiar zawarcia umowy zrzeszenia, na podstawie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, kapitał założycielski nie może być niższy od równowartości w złotych 1.000.000 euro przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wydania zezwolenia na utworzenie banku."; 24) w art. 34: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W zezwoleniu na utworzenie banku Komisja Nadzoru Bankowego określa: firmę banku, jego siedzibę, nazwy (nazwiska) założycieli i obejmowane przez nich akcje, wysokość kapitału założycielskiego, działalność, do której wykonywania bank jest upoważniony, oraz warunki, po spełnieniu których Komisja Nadzoru Bankowego zezwoli na rozpoczęcie przez bank działalności, a także zatwierdza projekt statutu banku. 2. Zmiana statutu banku wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, jeżeli dotyczy spraw wymienionych w art. 31 ust. 3 oraz uprzywilejowania lub ograniczenia akcji co do prawa głosu w banku w formie spółki akcyjnej, a w banku spółdzielczym będącym spółdzielnią osób prawnych zasady ustalania liczby głosów przysługujących członkom w sposób inny niż określony w art. 36 § 3 zdanie pierwsze ustawy - Prawo spółdzielcze.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Zezwolenie na zmianę statutu może określać termin, do którego powinna być podjęta uchwała. W przypadku niepodjęcia uchwały we wskazanym terminie decyzja wygasa. Przepisu art. 162 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się."; 25) w art. 40: a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) firmę i siedzibę banku występującego z wnioskiem oraz charaktekterystykę jego działalności,", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Do wniosku załącza się projekt regulaminu oddziału oraz zobowiązanie występującego z wnioskiem banku zagranicznego o zaspokajaniu wszelkich roszczeń, jakie mogą powstać w stosunkach między oddziałem i innymi podmiotami. Przepis art. 31 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 4. W zezwoleniu na utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju Komisja Nadzoru Bankowego ustala w szczególności siedzibę oddziału, rodzaj czynności bankowych, do wykonywania których odział jest upoważniony, minimalną wysokość funduszy niezbędnych do działalności oddziału, a także zatwierdza projekt regulaminu oddziału.", c) dodaje się ust. 7-10 w brzmieniu: "7. Oddział banku zagranicznego działa na podstawie regulaminu nadanego przez bank zagraniczny. 8. Zmiany regulaminu, o którym mowa w ust. 7, wymagają zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. 9. Do wniosku o wydanie zezwolenia na zmianę regulaminu przepisy art. 34 ust. 2, 2a i 3 stosuje się odpowiednio. 10. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 9, występuje bank zagraniczny."; 26) w art. 40a: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) używać firmy banku zagranicznego w języku państwa jego siedziby wraz z przetłumaczonym na język polski określeniem formy prawnej banku oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce",", - dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) działać zgodnie z zatwierdzonym regulaminem, 4) przechowywać wszelkie dokumenty dotyczące jego działalności w siedzibie oddziału.", b) w ust. 2 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "Przepisy art. 22b stosuje się odpowiednio."; 27) w art. 42: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Banki zagraniczne i instytucje kredytowe mogą otwierać w Polsce swoje przedstawicielstwa na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego wydanego, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych, na wniosek zainteresowanego banku lub instytucji kredytowej.", b) w ust. 2: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) określenie firmy i siedziby banku lub instytucji kredytowej oraz charakterystykę działalności prowadzonej przez bank lub instytucję kredytową występującą z wnioskiem,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) informacje o kandydacie przewidzianym na stanowisko przedstawiciela banku lub instytucji kredytowej.", c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Do postępowania przy otwarciu przedstawicielstwa banku i instytucji kredytowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 33, art. 37 oraz art. 38. 4. Zakres działania przedstawicielstwa banku zagranicznego i instytucji kredytowej może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji banku zagranicznego lub instytucji kredytowej w zakresie ustalonym w zezwoleniu."; 28) w art. 48c ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Komisja Nadzoru Bankowego może żądać uzupełnienia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w zakresie określonym w ust. 2 pkt 2-5. 4. W terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lub jego uzupełnienia Komisja Nadzoru Bankowego przesyła zawiadomienie właściwym władzom nadzorczym państwa goszczącego wraz z informacjami o kwocie funduszy własnych i wysokości współczynnika wypłacalności banku, który zamierza utworzyć oddział. O przesłaniu zawiadomienia właściwym władzom nadzorczym Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia zainteresowany bank."; 29) w art. 48d w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Komisja Nadzoru Bankowego odmawia przesłania zawiadomienia, o którym mowa w art. 48c ust. 1, w przypadku gdy:"; 30) art. 48e otrzymuje brzmienie: "Art. 48e. O zamiarze dokonania zmiany w zakresie wskazanym w art. 48c ust. 2 pkt 2-5 bank krajowy powiadamia, w formie pisemnej, Komisję Nadzoru Bankowego i właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, najpóźniej na miesiąc przed dokonaniem tej zmiany. Przepisy art. 48c ust. 3 i 4 oraz art. 48d stosuje się odpowiednio."; 31) w art. 48h: a) w ust. 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Instytucja finansowa mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać na terytorium państwa goszczącego czynności, o których mowa w art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6, 7 i 8, w zakresie określonym w akcie prawnym o jej utworzeniu, poprzez oddział lub w ramach działalności transgranicznej, pod warunkiem że:", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) bank lub banki krajowe, o których mowa w pkt 1, spełniają określone w przepisach ustawy wymogi dotyczące funduszy własnych, współczynnika wypłacalności, koncentracji zaangażowań, płynności oraz ryzyka rynkowego,", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku spełnienia przez instytucję finansową warunków, o których mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego wydaje tej instytucji finansowej zaświadczenie, że spełnia te wymogi.", c) w ust. 3: - po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) dołącza do zawiadomienia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2a,", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) odmawia przesłania zawiadomienia właściwym władzom nadzorczym także w przypadku, gdy instytucja finansowa nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 1.", d) w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Z chwilą powiadomienia działalność wykonywana przez tę instytucję na terytorium państwa goszczącego podlega ustawodawstwu państwa goszczącego.", e) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Komisja Nadzoru Bankowego może, wobec instytucji finansowej, o której mowa w ust. 1, na wniosek właściwych władz nadzorczych państwa goszczącego, zastosować środki określone w art. 138 ust. 3 pkt 1, 2 i 3a oraz w art. 141 lub zakazać działalności na obszarze państwa goszczącego."; 32) art. 48j otrzymuje brzmienie: "Art. 48j. Instytucja kredytowa może wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czynności określone w art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 pkt 1-4 i 6-8 w zakresie wynikającym z zezwolenia udzielonego przez właściwe władze nadzorcze państwa macierzystego."; 33) po art. 48m dodaje się art. 48n w brzmieniu: "Art. 48n. Do instytucji finansowych mających siedzibę w państwach członkowskich, które spełniają wymogi określone w art. 48h ust. 1, przepisy art. 48l i 48ł stosuje się odpowiednio."; 34) rozdział 3 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 3 Rachunki bankowe Art. 49. 1. Banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych: 1) rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze, 2) rachunki lokat terminowych, 3) rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych, 4) rachunki powiernicze. 2. Rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla: 1) osób prawnych, 2) jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną, 3) osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami. 3. Rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych mogą być prowadzone wyłącznie dla: 1) osób fizycznych, 2) szkolnych kas oszczędnościowych, 3) pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych. Art. 50. 1. Posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami. 2. Bank dokłada szczególnej staranności w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych. Art. 51. Rachunek bankowy może być prowadzony dla kilku osób fizycznych albo kilku jednostek samorządu terytorialnego (rachunek wspólny). Art. 51a. W przypadku rachunku wspólnego prowadzonego dla osób fizycznych, o ile umowa rachunku bankowego nie stanowi inaczej: 1) każdy ze współposiadaczy rachunku może dysponować samodzielnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku, 2) każdy ze współposiadaczy rachunku może w każdym czasie wypowiedzieć umowę ze skutkiem dla pozostałych współposiadaczy. Art. 51b. 1. Rachunek wspólny dla jednostek samorządu terytorialnego może być prowadzony wyłącznie w związku ze wspólnym wykonywaniem zadań publicznych, w tym dla realizacji przedsięwzięć współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej. 2. Umowa rachunku wspólnego prowadzonego dla jednostek samorządu terytorialnego powinna określać cel, dla którego rachunek jest prowadzony. 3. Zasady dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku wspólnym prowadzonym dla jednostek samorządu terytorialnego oraz zasady wypowiadania umowy tego rachunku określa umowa rachunku bankowego. Art. 52. 1. Umowa rachunku bankowego jest zawierana na piśmie. 2. Umowa rachunku bankowego powinna określać w szczególności: 1) strony umowy, 2) rodzaj otwieranego rachunku, 3) walutę rachunku, 4) czas trwania umowy, 5) o ile strony zastrzegają oprocentowanie środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku - wysokość tego oprocentowania i przesłanki dopuszczalności jego zmiany przez bank, a także terminy wypłaty, postawienia do dyspozycji lub kapitalizacji należnych odsetek, 6) wysokość prowizji i opłat za czynności związane z wykonywaniem umowy oraz przesłanki i tryb ich zmiany przez bank, 7) formy i zakres rozliczeń pieniężnych dokonywanych na polecenie posiadacza rachunku oraz terminy ich realizacji, 8) przesłanki i tryb dokonywania zmian umowy, 9) przesłanki i tryb rozwiązania umowy rachunku bankowego, 10) zakres odpowiedzialności banku za terminowe i prawidłowe przeprowadzenie rozliczeń pieniężnych oraz wysokość odszkodowania za przekroczenie terminu realizacji dyspozycji posiadacza rachunku. 3. Do obliczania należnych odsetek od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku przyjmuje się, że rok liczy 365 dni. Art. 53. 1. Bank może wydać posiadaczowi rachunku oszczędnościowego oraz posiadaczowi rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej imienną książeczkę oszczędnościową lub inny imienny dokument potwierdzający zawarcie umowy. W nazwie dokumentu należy użyć w odpowiednim przypadku wyrazu "oszczędnościowy". 2. Wydanie dokumentu, o którym mowa w ust. 1, zwalnia bank od obowiązku przesyłania posiadaczowi rachunku bankowego wyciągów z tego rachunku. 3. W przypadku utraty dokumentu, o którym mowa w ust. 1, podlega on umorzeniu. 4. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb umarzania dokumentów, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze charakter tych dokumentów oraz słuszne interesy posiadaczy rachunków. Art. 54. 1. Środki pieniężne znajdujące się na rachunkach oszczędnościowych, rachunkach oszczędnościowo-rozliczeniowych oraz na rachunkach terminowych lokat oszczędnościowych jednej osoby, niezależnie od liczby zawartych umów, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do wysokości trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za okres bezpośrednio poprzedzający dzień wystawienia tytułu wykonawczego. 2. Środki pieniężne zgromadzone na rachunku oszczędnościowym, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym oraz na rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej prowadzonym dla kilku osób fizycznych są wolne od zajęcia do wysokości określonej w ust. 1, niezależnie od liczby współposiadaczy takiego rachunku. Art. 55. 1. W przypadku śmierci posiadacza rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej bank jest obowiązany wypłacić z tych rachunków: 1) kwotę wydatkowaną na koszty pogrzebu posiadacza rachunku osobie, która przedstawiła rachunki stwierdzające wysokość poniesionych przez nią kosztów - w wysokości nieprzekraczającej kosztów urządzenia pogrzebu zgodnie ze zwyczajami przyjętymi w danym środowisku, 2) kwotę równą wpłatom na rachunki dokonanym przez organ wypłacający świadczenie z ubezpieczenia lub zabezpieczenia społecznego albo uposażenie w stanie spoczynku, które nie przysługiwały za okres po śmierci posiadacza rachunku, wskazaną we wniosku organu wypłacającego to świadczenie lub uposażenie, skierowanym do banku wraz z podaniem numerów rachunków, na które dokonano wpłat. 2. Kwota wypłacona zgodnie z ust. 1 pkt 1 nie wchodzi do spadku po posiadaczu rachunku. 3. Bank jest zwolniony od wypłaty pełnej lub częściowej kwoty, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli przed otrzymaniem wniosku organu wypłacającego świadczenie lub uposażenie dokonał z tych rachunków wypłat innym uprawnionym osobom, które to wypłaty nie pozwalają zrealizować wniosku w całości lub części, oraz w terminie 30 dni od otrzymania wniosku poinformuje o tym ten organ, wraz ze wskazaniem osób, które pobrały wypłaty. 4. Bank nie odpowiada za szkody wynikające z wykonania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3. Odpowiedzialność w tym zakresie ponosi organ wypłacający świadczenie lub uposażenie, który wystąpił z wnioskiem. Art. 56. 1. Posiadacz rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej może polecić pisemnie bankowi dokonanie - po swojej śmierci - wypłaty z rachunku wskazanym przez siebie osobom: małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu określonej kwoty pieniężnej (dyspozycja wkładem na wypadek śmierci). 2. Kwota wypłaty, o której mowa w ust. 1, bez względu na liczbę wydanych dyspozycji, nie może być wyższa niż dwudziestokrotne przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni miesiąc przed śmiercią posiadacza rachunku. 3. Dyspozycja wkładem na wypadek śmierci może być w każdym czasie przez posiadacza rachunku zmieniona lub odwołana na piśmie. 4. Jeżeli posiadacz rachunku wydał więcej niż jedną dyspozycję wkładem na wypadek śmierci, a łączna suma dyspozycji przekracza limit, o którym mowa w ust. 2, dyspozycja wydana później ma pierwszeństwo przed dyspozycją wydaną wcześniej. 5. Kwota wypłacona zgodnie z ust. 1 nie wchodzi do spadku po posiadaczu rachunku. 6. Osoby, którym na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci wypłacono kwoty z naruszeniem ust. 4, są zobowiązane do ich zwrotu spadkobiercom posiadacza. Art. 57. Przepisy art. 55 ust. 1 i art. 56 ust. 1 nie dotyczą rachunku, o którym mowa w art. 51. Art. 58. Małoletni posiadacz rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej może po ukończeniu trzynastu lat swobodnie dysponować środkami pieniężnymi zgromadzonymi na tych rachunkach, o ile nie sprzeciwi się temu na piśmie jego przedstawiciel ustawowy. Art. 59. 1. Na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez osobę trzecią. 2. Stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik). 3. Umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane. 4. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku powierniczego - środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu. 5. W razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku powierniczego - środki pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości. 6. W przypadku śmierci posiadacza rachunku powierniczego zgromadzone na tym rachunku kwoty nie wchodzą do spadku po posiadaczu rachunku. 7. Przepisy ust. 3-6 stosuje się w przypadku, gdy powierzenie środków pieniężnych nastąpiło w wykonaniu umowy, o której mowa w ust. 2, z datą pewną. Art. 60. Jeżeli umowa rachunku bankowego nie stanowi inaczej, ulega ona rozwiązaniu, gdy w ciągu dwóch lat nie dokonano na rachunku żadnych obrotów, poza dopisywaniem odsetek, a stan środków pieniężnych na tym rachunku nie przekracza kwoty minimalnej określonej w tej umowie. Art. 61. 1. W razie zgłoszenia bankowi utraty dowodu zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego, czeku lub blankietu czeku, posiadacza rachunku nie obciążają wypłaty gotówkowe, a także przelewy dokonane na podstawie tych dokumentów w banku prowadzącym rachunek oszczędnościowy, od chwili otrzymania przez ten bank zgłoszenia. 2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1 zasady obciążania posiadacza rachunku za dokonane przez bank wypłaty gotówkowe po utracie przez posiadacza rachunku dokumentów, o których mowa w ust. 1, określa umowa rachunku bankowego. Art. 62. Umarzanie utraconych dokumentów zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej w toku prowadzonej egzekucji sądowej lub administracyjnej z rachunku oszczędnościowego, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej określają przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 8)) i przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 35) w art. 63d w ust. 2 w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) 50.000 euro - w przypadku pozostałych dłużników."; 36) w art. 63g w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przy wykonywaniu zlecanych przez klientów banków poleceń przelewu i wpłat gotówkowych w obrocie z państwami członkowskimi w kwocie nieprzekraczającej równowartości w złotych 50.000 euro przeliczonej według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski w dniu przyjęcia zlecenia, zwanych dalej "przelewami transgranicznymi", banki są obowiązane do:"; 37) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. Jeżeli polecenie przeprowadzenia rozliczenia pieniężnego złożone przez posiadacza rachunku bankowego jest wykonywane przez kilka banków, każdy z tych banków ponosi wraz z pozostałymi solidarną odpowiedzialność wobec posiadacza rachunku za szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem polecenia."; 38) po art. 67 dodaje się art. 67a w brzmieniu: "Art. 67a. Środki pieniężne zgromadzone na rachunku rozliczeniowym banku w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594) są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do wysokości niezbędnej do wykonania obowiązków, wynikających z uczestnictwa banku w systemie płatności lub systemie rozrachunku papierów wartościowych, powstałych przed momentem dokonania zajęcia."; 39) tytuł rozdziału 5 otrzymuje brzmienie: "Kredyty i pożyczki pieniężne oraz zasady koncentracji zaangażowań"; 40) art. 71 otrzymuje brzmienie: "Art. 71. 1. Suma wierzytelności banku, udzielonych przez bank zobowiązań pozabilansowych oraz posiadanych przez bank bezpośrednio lub pośrednio akcji lub udziałów w innym podmiocie, wniesionych dopłat w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub też wkładów albo sum komandytowych - w zależności od tego, która z tych kwot jest większa - w spółce komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, obciążonych ryzykiem jednego podmiotu lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie (zaangażowanie) nie może przekroczyć limitu koncentracji zaangażowań, który wynosi: 1) 20 % funduszy własnych banku - dla zaangażowania banku wobec każdego podmiotu lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie, gdy którykolwiek z tych podmiotów jest w stosunku do banku podmiotem dominującym lub zależnym albo jest podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec banku, 2) 25 % funduszy własnych banku - dla zaangażowania banku wobec każdego podmiotu lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie, gdy żaden z nich nie jest podmiotem powiązanym z bankiem w sposób określony w pkt 1. 2. Suma zaangażowań banku równych lub przekraczających 10 % funduszy własnych banku (duże zaangażowanie) w stosunku do podmiotów, o których mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż limit dużych zaangażowań, który wynosi 800 % tych funduszy. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się wobec zaangażowań: 1) w których stroną zobowiązaną wobec banku jest: Skarb Państwa, Narodowy Bank Polski, Europejski Bank Centralny, rządy lub banki centralne państw członkowskich oraz państw będących członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, z wyłączeniem państw, które restrukturyzują lub restrukturyzowały swoje zadłużenie zagraniczne w ciągu ostatnich 5 lat, 2) w których stroną zobowiązaną wobec banku jest bank krajowy lub instytucja kredytowa, a termin zapadalności zaangażowania nie przekracza roku, z wyłączeniem pozycji zaliczonych do funduszy własnych tego banku krajowego lub instytucji kredytowej, 3) zabezpieczonych gwarancją lub poręczeniem udzielonym przez podmioty określone w pkt 1 do wysokości zabezpieczenia, 4) zabezpieczonych zastawem na prawach wynikających z papierów wartościowych, których emitentami są podmioty określone w pkt 1, do wysokości zabezpieczenia, 5) zabezpieczonych kwotą pieniężną, która została przeniesiona na własność banku do wysokości tej kwoty, 6) innych zapewniających bezpieczne prowadzenie działalności bankowej i prawidłowe zarządzanie ryzykiem w banku, określonych przez Komisję Nadzoru Bankowego. 4. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, szczegółowe zasady i warunki uwzględniania zaangażowań przy ustalaniu przestrzegania limitów, o których mowa w ust. 1 i 2. 5. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, inne zaangażowania, o których mowa w ust. 3 pkt 6, wobec których nie stosuje się przepisów ust. 1 i 2. 6. Zarząd banku jest obowiązany niezwłocznie zgłosić Komisji Nadzoru Bankowego każdorazowe osiągnięcie lub przekroczenie przez zaangażowanie poziomu 10 % funduszy własnych banku oraz limitu określonego w ust. 1, a także każdorazowe osiągnięcie lub przekroczenie przez sumę dużych zaangażowań limitu określonego w ust. 2. 7. Banki ustalają i weryfikują wewnętrzne limity zaangażowań według kryteriów uwzględniających specyfikę ich działalności, a w szczególności sektor gospodarki i region geograficzny, z zachowaniem limitów określonych w ustawie."; 41) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. 1. W przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu. 2. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni. 3. Wypowiedzenie umowy kredytu z powodu utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej lub zagrożenia jego upadłością nie może nastąpić, jeżeli bank zgodził się na realizację przez kredytobiorcę programu naprawczego. 4. Przepis ust. 3 stosuje się przez cały okres realizacji programu naprawczego, chyba że bank stwierdzi, iż program naprawczy nie jest w sposób należyty realizowany."; 42) po art. 75 dodaje się art. 75a w brzmieniu: "Art. 75a. 1. O ile umowa kredytu nie stanowi inaczej, termin spłaty kredytu jest terminem zastrzeżonym na rzecz obu stron. 2. W przypadku gdy strony ustaliły termin spłaty kredytu dłuższy niż rok, kredytobiorca może wypowiedzieć umowę z zachowaniem terminu trzymiesięcznego."; 43) art. 76 otrzymuje brzmienie: "Art. 76. Zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu, z tym że w razie stosowania stopy zmiennej należy: 1) określić w umowie kredytowej warunki zmiany stopy procentowej kredytu, 2) powiadomić w sposób określony w umowie kredytobiorcę, poręczyciela oraz, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, inne osoby będące dłużnikami banku z tytułu zabezpieczenia kredytu o każdej zmianie stopy jego oprocentowania."; 44) po art. 76 dodaje się art. 76a w brzmieniu: "Art. 76a. Bank jest obowiązany niezwłocznie powiadomić, w sposób określony w umowie, osoby będące dłużnikami banku z tytułu zabezpieczenia kredytu, jeżeli kredytobiorca opóźnia się z jego spłatą."; 45) po art. 77 dodaje się art. 77a w brzmieniu: "Art. 77a. Bank może przyjąć zlecenie udzielenia kredytu osobie trzeciej. Zlecenie powinno być złożone w formie pisemnej pod rygorem nieważności. W takim przypadku, jeśli umowa nie stanowi inaczej, dający zlecenie staje się poręczycielem za dług przyszły."; 46) art. 78a i 79 otrzymują brzmienie: "Art. 78a. Przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie. Art. 79. 1. Bank nie może stosować korzystniejszych warunków, a w szczególności korzystniejszych stóp oprocentowania niż stosowane przez bank dla danego rodzaju umowy przy prowadzeniu rachunków bankowych oraz przy udzielaniu kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych, poręczeń: 1) podmiotom dominującym lub zależnym od banku, 2) podmiotom działającym w tym samym co bank holdingu, 3) jednostkom zależnym i stowarzyszonym z bankiem w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324), 4) swoim akcjonariuszom albo członkom, 5) osobom zatrudnionym w banku, członkom zarządu i członkom rady nadzorczej, 6) osobom zatrudnionym w podmiocie dominującym, członkom zarządu i członkom rady nadzorczej podmiotu dominującego, 7) podmiotom powiązanym kapitałowo lub organizacyjnie z: a) akcjonariuszem i członkiem, b) członkiem zarządu, rady nadzorczej lub osobą zajmującą stanowisko kierownicze w banku. 2. Bank ustala w formie regulaminu warunki udzielenia kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, o których mowa w ust. 1, oraz prowadzi ich osobną ewidencję."; 47) po art. 79 dodaje się art. 79a-79c w brzmieniu: "Art. 79a. 1. Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia członkowi zarządu albo rady nadzorczej banku lub osobie zajmującej stanowisko kierownicze w banku następuje zgodnie z regulaminem uchwalonym przez radę nadzorczą. 2. Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia członkowi zarządu albo członkowi rady nadzorczej banku w kwocie łącznego zobowiązania przekraczającej 10.000 euro, obliczonej w złotych według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień udzielenia kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia, wymaga zgody wyrażonej w uchwale zarządu oraz uchwale rady nadzorczej banku. Uchwały te zapadają bez udziału zainteresowanej osoby, w głosowaniu tajnym, większością co najmniej 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy składu organu. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do udzielenia kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia podmiotowi powiązanemu kapitałowo lub organizacyjnie z członkiem zarządu albo rady nadzorczej lub osobą zajmującą stanowisko kierownicze w banku. 4. Suma kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, o których mowa w ust. 1 i 3, nie może przekroczyć: 1) w banku w formie spółki akcyjnej i w banku państwowym - 10 % sumy funduszy podstawowych, 2) w banku spółdzielczym - 25 % sumy funduszy podstawowych - przy czym ich wartość jest ustalana zgodnie z zasadami określonymi na podstawie art. 71 ust. 4. 5. Przez osobę zajmującą stanowisko kierownicze w banku rozumie się osobę zatrudnioną podległą bezpośrednio członkowi zarządu, dyrektora oddziału i jego zastępcę oraz głównego księgowego. Art. 79b. 1. Bank powiadamia Komisję Nadzoru Bankowego o fakcie udzielenia kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia członkowi zarządu albo rady nadzorczej, osobie zajmującej stanowisko kierownicze w banku, akcjonariuszowi banku i członkowi banku spółdzielczego oraz podmiotowi powiązanemu z nimi kapitałowo lub organizacyjnie, jeżeli w pojedynczym przypadku wartość zobowiązania przekracza równowartość 30.000 euro, obliczoną w złotych według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień udzielenia kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do akcjonariusza posiadającego wyłącznie akcje będące w obrocie publicznym w ilości uprawniającej do wykonywania nie więcej niż 5 % głosów na walnym zgromadzeniu. Art. 79c. Przepisy art. 79a i 79b stosuje się także do innych niż gwarancje bankowe i poręczenia zobowiązań pozabilansowych udzielanych osobom, o których mowa w art. 79 ust. 1, lub na ich zlecenie."; 48) art. 80 otrzymuje brzmienie: "Art. 80. Banki mogą na zlecenie udzielać i potwierdzać gwarancje bankowe, poręczenia, a także otwierać i potwierdzać akredytywy."; 49) w art. 81 dotychczasową treść oznacza jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Udzielenie i potwierdzenie gwarancji bankowej następuje na piśmie pod rygorem nieważności."; 50) art. 82 otrzymuje brzmienie: "Art. 82. Przelewu wierzytelności z gwarancji bankowej można dokonać wraz z przeniesieniem wierzytelności zabezpieczonej gwarancją."; 51) art. 84 otrzymuje brzmienie: "Art. 84. Do gwarancji bankowych i poręczeń udzielanych przez bank stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z tym że zobowiązanie banku jest zawsze zobowiązaniem pieniężnym."; 52) po art. 86 dodaje się art. 86a w brzmieniu: "Art. 86a. Przepisy art. 82-86 mają zastosowanie, jeżeli strony umowy nie postanowią inaczej."; 53) uchyla się art. 88; 54) w art. 90 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Banki mogą emitować bankowe papiery wartościowe również w formie zdematerializowanej. Depozyt papierów prowadzi bank emitujący te papiery lub Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przedsiębiorstwo maklerskie."; 55) art. 92 otrzymuje brzmienie: "Art. 92. Do bankowych papierów wartościowych nie stosuje się przepisów ustawy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8."; 56) po art. 92 w rozdziale 8 dodaje się art. 92a w brzmieniu: "Art. 92a. 1. Bank może przenieść jednolite rodzajowo wierzytelności na spółkę kapitałową (podmiot emisyjny) w celu emisji przez ten podmiot papierów wartościowych, których zabezpieczenie stanowią sekurytyzowane wierzytelności. 2. Podmiot emisyjny, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie wierzytelności, nie może być powiązany kapitałowo lub organizacyjnie z bankiem przenoszącym wierzytelności, a przedmiotem jego działalności może być wyłącznie nabywanie wierzytelności i emisja papierów wartościowych, o której mowa w ust. 1, a także wykonywanie czynności z tym związanych. 3. Bank, o którym mowa w ust. 1, nie może: 1) przyjmować na siebie odpowiedzialności wobec nabywców papierów wartościowych za wykonanie zobowiązań podmiotu emisyjnego - na rzecz którego nastąpiło przeniesienie wierzytelności - z tytułu realizacji świadczeń z papierów wartościowych, 2) nabywać wierzytelności, które uprzednio przeniósł na podmiot emisyjny, z zastrzeżeniem ust. 4, 3) nabywać papierów wartościowych wyemitowanych przez jakikolwiek podmiot emisyjny, zabezpieczonych wierzytelnościami, które uprzednio przeniósł na rzecz podmiotu emisyjnego. 4. Bank może odkupić część wierzytelności przeniesionych na podmiot emisyjny przy zachowaniu następujących warunków: 1) nabycie może nastąpić po zaspokojeniu przez podmiot emisyjny wszystkich zobowiązań z tytułu wyemitowanych papierów wartościowych, 2) nabywane wierzytelności powinny spełniać wymogi uprawniające do zaklasyfikowania ich do kategorii "normalne" w rozumieniu przepisów dotyczących zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, 3) wartość wierzytelności nabywanych przez bank nie może przekraczać 10 % wartości nominalnej wierzytelności, stanowiących podstawę emisji przez podmiot emisyjny papierów wartościowych."; 57) w art. 93 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Bank może potrącić ze swego długu wierzytelność, której termin wymagalności jeszcze nie nadszedł, jeżeli podmiot będący dłużnikiem został postawiony w stan likwidacji, oraz we wszystkich tych przypadkach, gdy służy bankowi prawo ściągnięcia swych wierzytelności przed nadejściem terminu płatności. Potrącenie nie może być dokonane w zakresie, w jakim wierzytelność z rachunku bankowego została zajęta jako przedmiot egzekucji należności z tytułu zobowiązań podatkowych."; 58) po art. 93 dodaje się art. 93a w brzmieniu: "Art. 93a. 1. W umowie zawartej ze spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, reprezentowanymi przez spółkę dominującą w tej grupie, bank może określić wysokość skonsolidowanego oprocentowania dla środków zgromadzonych na rachunkach bankowych tych spółek oraz udzielonych im kredytów i pożyczek pieniężnych. 2. Skonsolidowane oprocentowanie, o którym mowa w ust. 1, obliczane jest od kwoty, którą stanowi różnica pomiędzy sumą stanów na rachunkach bankowych spółek tworzących podatkową grupę kapitałową a sumą wierzytelności z tytułu udzielonych tym spółkom kredytów i pożyczek pieniężnych. 3. O ile umowa, o której mowa w ust. 1, nie stanowi inaczej, środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych oraz kredyty i pożyczki pieniężne, dla których określone zostało skonsolidowane oprocentowanie, nie są oprocentowane."; 59) art. 95 otrzymuje brzmienie: "Art. 95. 1. Księgi rachunkowe banków, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzone pieczęcią banku oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności oraz stwierdzające udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, ich wysokość, zasady oprocentowania, warunki spłaty, przeniesienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką lub zastawem rejestrowym, mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. 2. Czynność bankowa lub czynność zabezpieczająca wierzytelność banku stwierdzona dokumentem, o którym mowa w ust. 1, ma datę pewną od daty tego dokumentu. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, są podstawą wpisu hipoteki do księgi wieczystej nieruchomości stanowiącej własność dłużnika banku lub innej osoby ustanawiającej hipotekę na rzecz banku w celu zabezpieczenia wierzytelności dłużnika banku. Jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej, zabezpieczenie może być dokonane przez złożenie tych dokumentów do zbioru dokumentów. 4. Do ustanowienia hipoteki, o której mowa w ust. 3, jest wymagane złożenie przez właściciela nieruchomości oświadczenia o ustanowieniu hipoteki na rzecz banku z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do ujawnienia w księdze wieczystej zmiany treści hipoteki i przeniesienia hipoteki w związku ze zbyciem wierzytelności bankowej oraz do dokonania wpisu hipoteki obciążającej użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej."; 60) w art. 97 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę zadłużenia, do której bank może wystawić bankowy tytuł egzekucyjny, oraz termin, do którego bank może wystąpić o nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności. Dłużnik może się również poddać egzekucji wydania rzeczy, w przypadku gdy ustanowiono zastaw rejestrowy lub dokonano przeniesienia własności w celu zabezpieczenia roszczenia."; 61) art. 102 otrzymuje brzmienie: "Art. 102. 1. W celu zabezpieczenia wierzytelności banku dłużnik lub osoba trzecia może przenieść określoną kwotę w złotych lub w innej walucie wymienialnej na własność banku. Bank jest zobowiązany do zwrotu tej kwoty po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją. 2. Bank nie ma obowiązku zwrotu części kwoty przyjętej na własność, równej niespłaconej sumie zadłużenia wobec banku, odsetek i prowizji oraz innych kosztów poniesionych przez bank w związku z odzyskaniem wierzytelności. 3. Bank może wypłacić dłużnikowi lub osobie trzeciej, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenie za okres korzystania z przejętej kwoty."; 62) art. 104 otrzymuje brzmienie: "Art. 104. 1. Bank, osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować tajemnicę bankową, która obejmuje wszystkie informacje dotyczące czynności bankowej, uzyskane w czasie negocjacji, w trakcie zawierania i realizacji umowy, na podstawie której bank tę czynność wykonuje. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadków, w których: 1) bez ujawnienia informacji objętej tajemnicą bankową - ze względu na istotę i charakter czynności bankowej lub obowiązujące przepisy - nie jest możliwe należyte wykonanie umowy, na podstawie której jest wykonywana ta czynność bankowa lub należyte wykonanie czynności pozostających w związku z zawarciem i wykonaniem tej umowy, 2) następuje ujawnienie informacji objętych tajemnicą bankową przedsiębiorcom lub przedsiębiorcom zagranicznym, którym bank, zgodnie z art. 6a-6d, powierzył wykonywanie, stale lub okresowo, czynności związanych z wykonywaniem działalności bankowej, w zakresie niezbędnym do należytego wykonywania tych czynności, 3) następuje udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową adwokatom lub radcom prawnym w związku ze świadczeniem przez nich pomocy prawnej na rzecz banku, 4) udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową jest niezbędne do zawarcia i wykonania umów, o których mowa w art. 92a, oraz w przypadku gdy podmiot emisyjny zawarł z bankiem, od którego nabył wierzytelności, umowę o obsługę tych sekurytyzowanych wierzytelności, 5) udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową jest niezbędne do zawarcia i wykonywania umów sprzedaży wierzytelności zaklasyfikowanych zgodnie z odrębnymi przepisami do kategorii straconych. 3. Banku nie obowiązuje, z zastrzeżeniem ust. 4, zachowanie tajemnicy bankowej wobec osoby, której dotyczą informacje objęte tajemnicą. Osobom trzecim informacje te mogą być ujawnione, z zastrzeżeniem art. 105 ust. 1 i 2 oraz art. 106a ust. 1, wyłącznie gdy osoba, której informacje te dotyczą, na piśmie upoważni bank do przekazania określonych informacji wskazanej przez siebie osobie lub jednostce organizacyjnej. 4. Bank, osoby w nim zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować w tajemnicy informacje dotyczące udzielania Policji informacji na zasadach określonych w art. 20 ust. 4-10 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 9)) oraz dotyczące zawiadomienia, o którym mowa w art. 20 ust. 13 tej ustawy. Zachowanie tajemnicy obowiązuje wobec stron umowy, innych osób, których dotyczą informacje, oraz osób trzecich."; 63) w art. 105: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) innym bankom i instytucjom kredytowym w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z wykonywaniem czynności bankowych oraz nabywaniem i zbywaniem wierzytelności,", - po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu: "1a) na zasadzie wzajemności - innym instytucjom ustawowo upoważnionym do udzielania kredytów - o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, 1b) innym bankom, instytucjom kredytowym lub instytucjom finansowym w zakresie niezbędnym dla wykonywania obowiązujących je przepisów dotyczących nadzoru skonsolidowanego, w tym w szczególności dla sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych obejmujących także bank, lub dla zarządzania ryzykiem dużych zaangażowań," - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na żądanie: a) Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie nadzoru sprawowanego na podstawie niniejszej ustawy i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 10)), inspektorów nadzoru bankowego w zakresie, o którym mowa w art. 139 ust. 1 pkt 2, oraz osób upoważnionych uchwałą Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie określonym w tym upoważnieniu, b) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe: - przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy zawartej z bankiem, w zakresie informacji dotyczących tej osoby fizycznej, - popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, w zakresie informacji dotyczących tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej; c) sądu lub prokuratora w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy prawnej, pochodzącego z państwa obcego, które na mocy ratyfikowanej umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską ma prawo występować o udzielenie informacji objętych tajemnicą bankową, d) sądu w związku z prowadzonym postępowaniem spadkowym lub o podział majątku między małżonkami albo prowadzoną przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy sprawą o alimenty lub o rentę o charakterze alimentacyjnym, e) dyrektora izby celnej w związku z toczącą się: - sprawą karną lub karną skarbową przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy zawartej z bankiem, - sprawą karną lub karną skarbową o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która jest posiadaczem rachunku, f) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania kontrolnego określonego w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271), g) Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru, w tym przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, na podstawie ustawy, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8, h) Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w zakresie określonym ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 11)), i) biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy, j) Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w zakresie nadzoru nad wykonywaniem przez bank funkcji depozytariusza na podstawie ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 12)), k) służb ochrony państwa i ich upoważnionych pisemnie funkcjonariuszy lub żołnierzy w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych, l) Policji, jeżeli jest to konieczne dla skutecznego zapobieżenia przestępstwom, ich wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie określonych w art. 20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ł) komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym, m) wydawców elektronicznych instrumentów płatniczych niebędących bankami w zakresie określonym ustawą z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385), n) Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w zakresie niezbędnym do realizacji ustawowych zadań określonych w art. 12 i 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285)." b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Banki mogą, wspólnie z bankowymi izbami gospodarczymi, utworzyć instytucje do gromadzenia, przetwarzania i udostępniania: 1) bankom - informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie, w jakim informacje te są potrzebne w związku z wykonywaniem czynności bankowych, 2) innym instytucjom ustawowo upoważnionym do udzielania kredytów - informacji o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń.", c) po ust. 4c dodaje się ust. 4d w brzmieniu: "4d. Instytucje, utworzone zgodnie z ust. 4, mogą udostępniać instytucjom finansowym, będącym podmiotami zależnymi od banków, informacje o zobowiązaniach powstałych z tytułu umów związanych z wykonywaniem czynności bankowych, jeżeli umowy te zawierają klauzule informujące o możliwości przekazania danych do tych instytucji finansowych."; 64) w art. 106 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Bank jest obowiązany przeciwdziałać wykorzystywaniu swojej działalności dla celów mających związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 13)), zwanej dalej "Kodeksem karnym", lub aktów terrorystycznych."; 65) po art. 106 dodaje się art. 106a-106c w brzmieniu: "Art. 106a. 1. W razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że działalność banku jest wykorzystywana w celu ukrycia działań przestępczych lub dla celów mających związek z przestępstwem innym niż przestępstwo, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, lub akt terrorystyczny - bank zawiadamia o tym prokuratora. 2. Prokurator, który otrzymał zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może żądać uzupełnienia informacji, także w toku czynności podejmowanych na podstawie art. 307 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego. Art. 106b. 1. Poza przypadkami określonymi w art. 105 i art. 106a, prokurator prowadzący postępowanie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe może żądać od banku, osób zatrudnionych w banku oraz osób, za pośrednictwem których bank wykonuje czynności bankowe, udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową jedynie na podstawie postanowienia wydanego na jego wniosek przez właściwy miejscowo sąd okręgowy. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) numer lub sygnaturę sprawy, 2) opis przestępstwa wraz z kwalifikacją prawną, którego dotyczy postępowanie przygotowawcze, 3) okoliczności uzasadniające potrzebę udostępnienia informacji, 4) wskazanie osoby lub jednostki organizacyjnej, której dotyczą informacje, 5) podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji i danych, 6) rodzaj i zakres informacji. 3. Po rozpatrzeniu wniosku sąd, w drodze postanowienia, wyraża zgodę na udostępnienie informacji, określając ich rodzaj i zakres, osobę lub jednostkę organizacyjną, których dotyczą, oraz podmiot zobowiązany do ich udostępnienia, albo odmawia udzielenia zgody na udostępnienie informacji. 4. Na postanowienie sądu, o którym mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie prokuratorowi wnioskującemu o wydanie postanowienia. 5. Uprawniony przez sąd prokurator pisemnie informuje podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji o treści postanowienia sądu, osobie lub jednostce, której mają dotyczyć informacje, rodzaju i zakresie tych informacji. Art. 106c. Prokurator prowadzący postępowanie, w przypadkach określonych w art. 105 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c), może - na podstawie postanowienia wydanego na jego wniosek przez właściwy miejscowo sąd okręgowy - żądać udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową od podmiotów, którym bank ujawnił informacje stanowiące tajemnicę bankową. Przepisy art. 106b ust. 2-5 stosuje się odpowiednio."; 66) w art. 110 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) sądu lub prokuratora w toku postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe, 2) prokuratora w sprawach dotyczących wykorzystywania działalności banków do celów mających związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego,"; 67) w art. 111 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) informacje o przedsiębiorcach lub przedsiębiorcach zagranicznych, o których mowa w art. 6a ust. 1, o ile przy wykonywaniu na rzecz jednostki organizacyjnej banku czynności, o których mowa w tym przepisie, uzyskują dostęp do informacji chronionych tajemnicą bankową."; 68) po art. 112a dodaje się art. 112b w brzmieniu: "Art. 112b. Banki mogą przetwarzać dla celów prowadzonej działalności bankowej informacje zawarte w dokumentach tożsamości osób fizycznych."; 69) uchyla się art. 113-120; 70) w art. 122 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prawa i obowiązki uczestników zrzeszenia określa umowa."; 71) art. 124 i 124a otrzymują brzmienie: "Art. 124. 1. Bank może połączyć się tylko z innym bankiem, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. 2. Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli połączenie może okazać się niekorzystne dla ostrożnego i stabilnego zarządzania bankiem. 3. Połączenie banków może być dokonane wyłącznie przez przeniesienie całego majątku banku przejmowanego na bank przejmujący za udziały albo akcje, które bank przejmujący wydaje członkom albo akcjonariuszom banku przejmowanego. Art. 124a. Nabycie przedsiębiorstwa bankowego lub jego zorganizowanej części przez bank wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego."; 72) po art. 124a dodaje się art. 124b w brzmieniu: "Art. 124b. Banki nie podlegają podziałowi, o którym mowa w przepisach działu II tytułu IV Kodeksu spółek handlowych oraz przepisach części I tytułu I działu XI ustawy - Prawo spółdzielcze."; 73) uchyla się art. 125; 74) w art. 127: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) pozycje pomniejszające fundusze własne banku, które stanowią: a) brakująca kwota rezerw na ryzyko związane z działalnością banku, rozumiana jako różnica pomiędzy wymaganym odrębnymi przepisami a faktycznym poziomem rezerw celowych banku, b) zaangażowania kapitałowe banku w instytucje finansowe, instytucje kredytowe, banki i zakłady ubezpieczeń, wyrażone w postaci: - posiadanych akcji lub udziałów, - kwot zakwalifikowanych do zobowiązań podporządkowanych, - innego zaangażowania kapitałowego w składniki zaliczane do funduszy własnych lub kapitałów tych podmiotów, w tym dopłaty na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, według wartości bilansowej, c) inne pomniejszenia funduszy własnych banku określone przez Komisję Nadzoru Bankowego.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Fundusze podstawowe banku obejmują: 1) fundusze zasadnicze banku, które stanowią: a) w banku państwowym - fundusz statutowy, fundusz zapasowy i fundusz rezerwowy, b) w banku w formie spółki akcyjnej - wpłacony i zarejestrowany kapitał zakładowy oraz kapitał zapasowy i kapitały rezerwowe, z wyłączeniem wszelkich zobowiązań z tytułu akcji uprzywilejowanych, c) w banku spółdzielczym - wpłacony fundusz udziałowy oraz fundusz zasobowy i fundusz rezerwowy, d) w oddziale banku zagranicznego - fundusze określone w regulaminie oddziału, 2) pozycje dodatkowe funduszy podstawowych, które stanowią: a) fundusz ogólnego ryzyka na niezidentyfikowane ryzyko działalności bankowej, b) niepodzielony zysk z lat ubiegłych, c) zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu sprawozdawczego, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy, w kwotach nie większych niż kwoty zysku zweryfikowane przez biegłych rewidentów, 3) pozycje pomniejszające fundusze podstawowe, które stanowią: a) akcje własne posiadane przez bank, wycenione według wartości bilansowej, pomniejszone o odpisy spowodowane trwałą utratą ich wartości, b) wartości niematerialne i prawne wycenione według wartości bilansowej, c) strata z lat ubiegłych, d) strata w trakcie zatwierdzania, e) strata netto bieżącego okresu.", c) w ust. 3 pkt 1-3 otrzymują brzmienie: "1) kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny - utworzony na podstawie odrębnych przepisów, 2) za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego: a) dodatkową kwotę odpowiedzialności członków banku spółdzielczego, w części określonej przez Komisję Nadzoru Bankowego, nie większej niż połowa kwoty, o której mowa w art. 10 ust. 2 ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, b) zobowiązania podporządkowane, rozumiane jako zobowiązania z tytułu przyjęcia przez bank - w kwocie i na zasadach ustalonych w decyzji Komisji Nadzoru Bankowego, wydanej na wniosek banku, pomniejszanej na koniec każdego roku w ciągu ostatnich 5 lat trwania umowy o 20 % tej kwoty, z tym że w banku państwowym, banku w formie spółki akcyjnej oraz w oddziale banku zagranicznego kwota ta nie może przewyższać połowy funduszy podstawowych, zaś w banku spółdzielczym suma tej kwoty i dodatkowej kwoty odpowiedzialności członków, o której mowa w lit. a), nie może przewyższać połowy funduszy podstawowych banku - środków pieniężnych spełniających zgodnie z umową łącznie następujące warunki: - środki pieniężne przyjęto na okres co najmniej 5 lat (okres umowy), - środki pieniężne nie mogą być wycofane z banku przed upływem okresu umowy, z zastrzeżeniem ust. 4, - środki pieniężne podlegają zwrotowi w ostatniej kolejności w przypadku upadłości banku lub jego likwidacji, - zwrot środków pieniężnych nie jest zabezpieczony przez bank bezpośrednio lub pośrednio, c) fundusze tworzone ze środków własnych lub obcych, pod warunkiem że: - bank może dowolnie wykorzystywać je na pokrycie niezidentyfikowanego ryzyka, - ich kwota została obliczona zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, ustalona przez zarząd banku i zweryfikowana przez biegłych rewidentów, d) zobowiązania z tytułu papierów wartościowych o nieokreślonym terminie wymagalności oraz inne instrumenty o podobnym charakterze, pod warunkiem że: - nie podlegają one spłacie z inicjatywy wierzyciela bez uprzedniej zgody Komisji Nadzoru Bankowego, - umowa przyznaje bankowi możliwość odroczenia spłaty odsetek z tytułu tych pozycji, - w razie upadłości banku lub jego likwidacji przyjęte środki będą podlegać zwrotowi w ostatniej kolejności, - warunki emisji zapewniają możliwość pokrywania strat kwotą długu wraz z niespłaconymi odsetkami, wynikającymi z tych pozycji, 3) inne pozycje określone przez Komisję Nadzoru Bankowego w celu bezpiecznego prowadzenia działalności bankowej i prawidłowego zarządzania ryzykiem w banku.", d) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) może określić, w drodze uchwały: a) wysokość, zakres i warunki pomniejszania funduszy własnych banku o pozycje, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b), b) inne pomniejszenia funduszy własnych banku, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. c), ich wysokość, zakres i warunki pomniejszania o nie funduszy własnych, c) wysokość, zakres i warunki pomniejszania funduszy podstawowych banku o pozycje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, d) inne pozycje bilansu banku, o których mowa w ust. 3 pkt 3, ich wysokość, zakres i warunki ich zaliczania do funduszy uzupełniających banku.", e) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Dla celów wyznaczania limitów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2, Komisja Nadzoru Bankowego może wydać zgodę na nieuwzględnianie w pomniejszeniach funduszy własnych części lub całości pozycji, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b), na wniosek banku realizującego program postępowania naprawczego lub banku przejmującego bank zagrożony upadłością lub likwidacją. 7. Warunki określone na podstawie ust. 5 mogą obejmować wymóg uzyskania zgody Komisji Nadzoru Bankowego."; 75) art. 128 otrzymuje brzmienie: "Art. 128. 1. Bank jest obowiązany utrzymywać: 1) fundusze własne na poziomie nie niższym niż równowartość w złotych kwoty określonej w art. 32 ust. 1, a w przypadku banków spółdzielczych będących członkami zrzeszenia, określonej w art. 32 ust. 2, z uwzględnieniem art. 172 ust. 3, przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu sprawozdawczym, z tym że wkłady niepieniężne nie mogą przekroczyć 15 % funduszy zasadniczych banku, 2) sumę funduszy własnych i dodatkowych pozycji bilansu banku określonych przez Komisję Nadzoru Bankowego na poziomie nie niższym niż suma wymogów kapitałowych z tytułu poszczególnych rodzajów ryzyka oraz wymogów kapitałowych z tytułu przekroczenia limitów i naruszenia innych norm określonych w ustawie, 3) współczynnik wypłacalności na poziomie co najmniej 8 %, a bank rozpoczynający działalność operacyjną na poziomie co najmniej 15 % przez pierwsze 12 miesięcy działalności, a przez następne 12 miesięcy działalności - co najmniej 12 %. 2. Za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego bank może stosować metody statystyczne do obliczania wymogów kapitałowych. 3. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały: 1) dodatkowe pozycje bilansu banku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz zakres, sposób i warunki ich wyznaczania, 2) zakres i szczegółowe zasady wyznaczania wymogów kapitałowych oraz zakres stosowania metod statystycznych i warunki, których spełnienie umożliwia uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 2, 3) sposób i szczegółowe zasady obliczania współczynnika wypłacalności banku. 4. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w ust. 1, bank jest obowiązany niezwłocznie powiadomić Komisję Nadzoru Bankowego. 5. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, wiążące banki normy ostrożnościowe, określające dopuszczalne ryzyko w działalności banków inne niż wymogi kapitałowe, oraz zakres ich stosowania. 6. Komisja Nadzoru Bankowego może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, wyrazić zgodę na przekroczenie limitu dotyczącego wielkości wkładów niepieniężnych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1."; 76) po art. 128b dodaje się art. 128c w brzmieniu: "Art. 128c. Bank jest obowiązany zgłosić do Komisji Nadzoru Bankowego z 30-dniowym wyprzedzeniem zamiar nabycia pakietu akcji lub udziałów, którego wartość będzie przekraczała 5 % funduszy własnych banku."; 77) art. 130 otrzymuje brzmienie: "Art. 130. 1. Banki mogą tworzyć w ciężar kosztów rezerwę na ryzyko ogólne, służącą pokryciu niezidentyfikowanego ryzyka związanego z prowadzeniem działalności bankowej. Banki tworzą i rozwiązują tę rezerwę na podstawie oceny tego ryzyka, uwzględniającej w szczególności wielkość należności oraz udzielonych zobowiązań pozabilansowych. 2. Wielkość rocznego odpisu na rezerwę na ryzyko ogólne, o której mowa w ust. 1, wynosi: 1) co najwyżej 1,5 % niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pieniężnych pomniejszonej o kwotę kredytów i pożyczek pieniężnych, zaklasyfikowanych zgodnie z odrębnymi przepisami do kategorii straconych według stanu na koniec poprzedniego roku obrotowego, 2) nie więcej niż kwota odpisu dokonanego w bieżącym roku obrotowym z zysku za rok poprzedni na fundusz ogólnego ryzyka, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 2 lit. a). 3. Odpis, o którym mowa w ust. 2, może być dokonywany nie częściej niż raz w miesiącu w równych kwotach. Do czasu dokonania odpisu na fundusz ogólnego ryzyka w bieżącym roku obrotowym podstawą wyznaczania kwot mogą być przewidywania lub propozycje tego odpisu zawarte w planie finansowym. 4. Bank rozwiązuje rezerwę na ryzyko ogólne, jeżeli w ocenie banku ustały okoliczności uzasadniające dalsze jej utrzymywanie."; 78) w art. 131: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Działalność banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw instytucji kredytowych podlega nadzorowi bankowemu sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Bankowego w zakresie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Porozumienia, o których mowa w ust. 4, określają również szczegółowy tryb wykonywania czynności kontrolnych, o których mowa w art. 141h ust. 2."; 79) w art. 133: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Czynności podejmowane w ramach nadzoru bankowego polegają w szczególności na: 1) dokonywaniu oceny sytuacji finansowej banków, w tym badaniu wypłacalności, jakości aktywów, płynności płatniczej, wyniku finansowego banków, 2) badaniu jakości zarządzania ryzykiem prowadzonej działalności, 3) badaniu zgodności udzielanych kredytów, pożyczek pieniężnych, akredytyw, gwarancji bankowych i poręczeń oraz emitowanych bankowych papierów wartościowych z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, 4) badaniu zabezpieczenia i terminowości spłaty kredytów i pożyczek pieniężnych, 5) badaniu przestrzegania limitów, o których mowa w art. 71 i 79a, 6) badaniu przestrzegania określonych przez Komisję Nadzoru Bankowego norm dopuszczalnego ryzyka w działalności banków.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Komisja Nadzoru Bankowego, Narodowy Bank Polski oraz osoby wykonujące czynności nadzoru bankowego nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą ze zgodnego z przepisami ustaw działania lub zaniechania, które pozostaje w związku ze sprawowanym przez Komisję Nadzoru Bankowego nadzorem nad działalnością banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych, oddziałów instytucji kredytowych oraz nadzorem wykonywanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych nad instytucjami pieniądza elektronicznego i oddziałami zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego."; 80) w art. 135 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przeprowadzonym badaniu na zlecenie banku, Komisja Nadzoru Bankowego może zobowiązać bank do zlecenia wskazanemu biegłemu rewidentowi zbadania prawidłowości i rzetelności wszystkich sprawozdań finansowych sporządzanych przez bank, kontroli ksiąg rachunkowych, analizy portfela kredytowego oraz dokonania innych czynności określonych w art. 133 ust. 2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowości, koszty badania ponosi bank."; 81) w art. 137: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) określa, w drodze uchwały, zakres informacji, o których mowa w art. 22a ust. 2, oraz wykaz informacji i dokumentów, o których mowa w art. 22b ust. 2,", b) dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) określa, w drodze uchwały, wykaz dokumentów, o których mowa w art. 6d ust. 2 pkt 1,", c) dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) może określić, w drodze uchwały, szczegółowe zasady zarządzania ryzykiem związanym z działalnością, o której mowa w art. 6a-6d, 5) może wydawać rekomendacje dotyczące dobrych praktyk ostrożnego i stabilnego zarządzania bankami."; 82) po art. 137 dodaje się art. 137a w brzmieniu: "Art. 137a. Dla potrzeb sprawdzenia przestrzegania przez banki norm i limitów określonych ustawą, wielkości wyrażone w walutach obcych w rozumieniu przepisów prawa dewizowego przelicza się na złote, a wielkości indeksowane do walut wymienialnych wyznacza się - według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski na dzień dokonywania sprawdzenia."; 83) w art. 138: a) w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W razie stwierdzenia, że bank nie realizuje zaleceń określonych w ust. 1 lub nakazów określonych w ust. 2, a także gdy działalność banku jest wykonywana z naruszeniem prawa lub statutu albo stwarza zagrożenie dla interesów posiadaczy rachunków bankowych, Komisja Nadzoru Bankowego, po uprzednim upomnieniu na piśmie, może:", b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przedstawienia mu zarzutów w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe,", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Komisja Nadzoru Bankowego odwołuje członka zarządu banku w przypadku prawomocnego skazania go za przestępstwo wymienione w art. 22b ust. 3 pkt 1.", d) w ust. 6 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) nie wypełnia obowiązków określonych w rozdziale 11b.", e) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Środki podejmowane w ramach nadzoru nie mogą naruszać umów zawartych przez bank z wyłączeniem umów zawartych przez bank krajowy z podmiotami działającymi w tym samym holdingu oraz umów zawartych przez bank krajowy z podmiotami, z którymi posiada bliskie powiązania."; 84) w art. 139 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) niezwłocznie zawiadomić Komisję Nadzoru Bankowego o środkach, jakie zostaną podjęte w celu usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w ramach nadzoru, oraz stosować się do wydanych decyzji i zaleceń."; 85) w art. 140a zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przed wydaniem zezwolenia na utworzenie banku krajowego lub zezwolenia, o którym mowa w art. 25, Komisja Nadzoru Bankowego zasięga opinii właściwych władz nadzorczych państwa członkowskiego, gdy bank ten będzie:"; 86) art. 140b otrzymuje brzmienie: "Art. 140b. Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia Komisję Europejską o przypadkach, w których obowiązek powiadomienia wynika z dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady, a w szczególności z dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz. U. WE L 126 z 26.05.2000 r.)."; 87) w art. 141 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie niewykonywania zaleceń dotyczących prowadzenia działalności z naruszeniem przepisów prawa, statutu, odmowy udzielenia wyjaśnień, informacji, o których mowa w art. 139, lub w razie niewykonania obowiązków, określonych w rozdziale 11b, Komisja Nadzoru Bankowego może nakładać na członków zarządu banku kary pieniężne do wysokości trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary."; 88) w art. 141a: a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia właściwe władze nadzorcze państwa macierzystego o zastosowanych wobec oddziału instytucji kredytowej środkach nadzorczych.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do decyzji Komisji Nadzoru Bankowego wydanych w trybie ust. 2 i 3 przepisu art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się."; 89) w art. 141b ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do decyzji Komisji Nadzoru Bankowego wydanych na podstawie ust. 1 przepisu art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się."; 90) art. 141e otrzymuje brzmienie: "Art. 141e. 1. Komisja Nadzoru Bankowego i właściwe władze nadzorcze państwa macierzystego instytucji kredytowej prowadzącej działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział lub w ramach działalności transgranicznej przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do monitorowania płynności i wypłacalności tych instytucji, a także informacje dotyczące w szczególności: 1) zarządzania i struktury własności instytucji kredytowych, 2) zasad gwarantowania depozytów, 3) koncentracji zaangażowań, 4) zasad rachunkowości, 5) stosowanych procedur administracyjnych, 6) systemu kontroli wewnętrznej, 7) trybu i zasad przeprowadzania czynności kontrolnych, 8) środków podjętych w ramach nadzoru. 2. Komisja Nadzoru Bankowego i właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, na którego terytorium bank krajowy prowadzi działalność, przekazują sobie wzajemnie informacje, o których mowa w ust. 1. 3. Wzajemne przekazywanie informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, może odbywać się także na podstawie porozumienia zawartego przez Komisję Nadzoru Bankowego z właściwymi władzami nadzorczymi."; 91) rozdział 11b otrzymuje brzmienie: "Rozdział 11b Nadzór skonsolidowany Art. 141f. 1. Nadzorowi skonsolidowanemu podlega bank krajowy, który działa w holdingu: 1) bankowym krajowym, 2) bankowym zagranicznym, 3) finansowym, 4) mieszanym, 5) hybrydowym. 2. Sprawowanie nad bankiem nadzoru skonsolidowanego nie wyłącza stosowania odpowiednich przepisów ustawy regulujących działalność banku jako podmiotu podlegającego nadzorowi indywidualnemu. 3. Komisja Nadzoru Bankowego może zawierać z właściwymi władzami nadzorczymi innych państw porozumienia określające zakres i tryb wykonywania nadzoru skonsolidowanego nad bankami działającymi w holdingach, o których mowa w ust. 1. Przepisy art. 131 ust. 3 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku braku porozumienia, o którym mowa w ust. 3, Komisja Nadzoru Bankowego i właściwe władze nadzorcze nad instytucjami kredytowymi przekazują sobie wzajemnie informacje niezbędne do wykonywania nadzoru skonsolidowanego, z zachowaniem warunków określonych w art. 131 ust. 3 pkt 2 i 3. Art. 141g. 1. Banki krajowe działające w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1, są obowiązane przekazać Komisji Nadzoru Bankowego niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 30 dni od dnia zatwierdzenia: 1) przez walne zgromadzenie, własne skonsolidowane sprawozdanie finansowe wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta, 2) sprawozdania finansowe podmiotów zależnych od banku oraz sprawozdania finansowe podmiotów, z którymi bank posiada bliskie powiązania, które nie zostały ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym sporządzonym przez bank; sprawozdania finansowe powinny być przekazane wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta. 2. Banki krajowe działające w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1 pkt 2-5, są obowiązane ponadto przekazać Komisji Nadzoru Bankowego niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 90 dni od dnia zatwierdzenia, skonsolidowane sprawozdanie finansowe pierwotnego podmiotu dominującego w holdingu lub sprawozdanie finansowe sporządzone na najwyższym szczeblu konsolidacji. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, sporządzone w języku obcym, bank przekazuje wraz z ich tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza przysięgłego. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w odniesieniu do podmiotów, które zgodnie z przepisami o rachunkowości nie są zobowiązane do sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych. 5. Komisja Nadzoru Bankowego, na uzasadniony wniosek banku, może zwolnić bank z obowiązków określonych w ust. 1-3 lub ograniczyć ich zakres. 6. Sprawozdania dla potrzeb związanych z wykonywaniem nadzoru skonsolidowanego sporządza się, stosując odpowiednio przepisy o rachunkowości. 7. Jeżeli w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1, działają przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych, dane zawarte w sprawozdaniach tych przedsiębiorstw włącza się do skonsolidowanego sprawozdania finansowego sporządzanego przez podmiot dominujący. Art. 141h. 1. W celu sprawdzenia uzyskanych informacji inspektorzy nadzoru bankowego oraz osoby upoważnione przez Komisję Nadzoru Bankowego mogą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, dokonywać czynności kontrolnych w podmiotach działających w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1, oraz przedsiębiorstwach pomocniczych usług bankowych świadczących usługi na rzecz przedsiębiorstw działających w tych holdingach. Przepis art. 139 ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio. 2. W przypadku gdy nadzór nad podmiotami działającymi w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1, wykonuje Komisja Papierów Wartościowych i Giełd lub Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, Komisja Nadzoru Bankowego może zwrócić się do właściwego organu o przeprowadzenie w danym podmiocie czynności kontrolnych. W czynnościach kontrolnych mogą uczestniczyć inspektorzy nadzoru bankowego oraz osoby upoważnione przez Komisję Nadzoru Bankowego, którym przysługują takie same prawa i obowiązki jak pracownikom danego organu. 3. Komisja Nadzoru Bankowego może żądać od: 1) banku dominującego w holdingu bankowym krajowym lub 2) mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu dominującego w jednym z holdingów, o których mowa w art. 141f ust. 1 pkt 3-5 - zlecenia wskazanemu przez Komisję biegłemu rewidentowi zbadania sytuacji finansowej podmiotów zależnych lub podmiotów posiadających bliskie powiązania z bankiem krajowym działającym w holdingu, w przypadku gdy w ocenie Komisji istnieją wątpliwości co do rzetelności zatwierdzonych sprawozdań lub gdy konieczne jest zbadanie związku gospodarczego z innym podmiotem. Koszt zleconego badania ponosi odpowiednio bank lub podmiot dominujący w holdingu, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Jeżeli w wyniku badania zleconego przez Komisję Nadzoru Bankowego nie stwierdzono wątpliwości, o których mowa w ust. 3, koszt badania ponosi Narodowy Bank Polski. Art. 141i. Bank krajowy będący podmiotem dominującym w holdingu bankowym krajowym oraz mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiot dominujący w holdingu finansowym, holdingu o działalności mieszanej lub holdingu hybrydowym są obowiązane zapewniać właściwe funkcjonowanie wewnętrznej kontroli danych i informacji wymaganych w związku ze sprawowaniem nadzoru skonsolidowanego, a także udzielać, na żądanie Komisji Nadzoru Bankowego lub osób upoważnionych przez Komisję Nadzoru Bankowego, wszelkich informacji i wyjaśnień dotyczących swojej działalności oraz działalności podmiotów wchodzących w skład tego holdingu. Art. 141j. 1. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, zakres i sposób uwzględniania działania banków w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1 pkt 1-3, w obliczaniu funduszy własnych, wymogów kapitałowych, współczynnika wypłacalności oraz limitów koncentracji zaangażowań. 2. Komisja Nadzoru Bankowego może określić, w drodze uchwały, zakres i sposób uwzględniania działania banków w holdingach, o których mowa w art. 141f ust. 1 pkt 4 i 5, w obliczaniu funduszy własnych, wymogów kapitałowych, współczynnika wypłacalności oraz limitów koncentracji zaangażowań. Art. 141k. 1. Podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działający w jednym z holdingów, o którym mowa w art. 141f ust. 1 pkt 2 i 3, a w którym podmiot dominujący ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego, przekazuje na żądanie podmiotu dominującego informacje niezbędne do sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych. 2. Podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działający w jednym z holdingów, o którym mowa w art. 141f ust. 1 pkt 2-5, który nie jest nadzorowany przez polskie władze nadzorcze, ma obowiązek udzielić wszelkich informacji na żądanie właściwych władz nadzorczych odpowiedzialnych za sprawowanie nadzoru nad działającą w holdingu instytucją kredytową lub finansową oraz obowiązany jest umożliwić tym władzom weryfikację udzielonych informacji. Art. 141l. 1. Komisja Nadzoru Bankowego prowadzi wykazy holdingów: 1) bankowych krajowych, 2) bankowych zagranicznych, w których działa bank krajowy, 3) finansowych, w których działa bank krajowy, 4) hybrydowych. 2. Zgłoszenie holdingu do właściwego wykazu i aktualizację zgłoszenia składa do Komisji Nadzoru Bankowego: 1) bank krajowy, jeżeli jest podmiotem dominującym w holdingu lub jeżeli pierwotny podmiot dominujący w holdingu, w którym działa bank krajowy, ma siedzibę za granicą, 2) podmiot dominujący w stosunku do banku krajowego, jeżeli jest pierwotnym podmiotem dominującym w holdingu, w którym działa bank krajowy, i ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Komisja Nadzoru Bankowego określi, w drodze uchwały, sposób prowadzenia wykazu holdingów, tryb składania i aktualizacji zgłoszeń holdingów oraz wzór zgłoszenia holdingu."; 92) w art. 142 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W okresie realizacji przez bank programu postępowania naprawczego, zysk osiągany przez bank jest przeznaczany w pierwszej kolejności na pokrycie strat, a następnie na zwiększenie funduszy własnych."; 93) w art. 143: a) w ust. 1 uchyla się pkt 1, b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przerwy w walnym zgromadzeniu nie mogą trwać łącznie dłużej niż 14 dni."; 94) w art. 144: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kuratorowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu wobec uchwał i decyzji zarządu i rady nadzorczej banku. Oświadczenie o zamiarze wniesienia sprzeciwu zgłoszone na posiedzeniu rady nadzorczej lub zarządu wstrzymuje wykonanie uchwały lub decyzji.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 3, kurator wnosi do właściwego sądu gospodarczego w terminie 14 dni od daty powzięcia uchwały lub decyzji zarządu lub rady nadzorczej. 3b. W przypadku braku wniesienia sprzeciwu do sądu w terminie, o którym mowa w ust. 3a, lub w przypadku oświadczenia kuratora, że nie będzie zgłaszał sprzeciwu, uchwała lub decyzja, o której mowa w ust. 3, może zostać wykonana.", c) w ust. 5 skreśla się zdanie pierwsze, d) dodaje się ust. 9-11 w brzmieniu: "9. Komisja Nadzoru Bankowego może odwołać kuratora nadzorującego wykonywanie programu naprawczego przez bank w przypadku jego rezygnacji, niewłaściwego wykonywania funkcji lub też innych względów uniemożliwiających mu należyte wykonywanie tej funkcji. 10. Osobie fizycznej pełniącej funkcję kuratora przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wysokości 26 dni roboczych na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 14)) w terminach uzgodnionych z Komisją Nadzoru Bankowego. 11. Okres pełnienia funkcji kuratora przez osobę fizyczną zalicza się do okresów pracy oraz innych okresów, od których zależy nabycie przez nią uprawnień pracowniczych. Do osób tych mają zastosowanie przepisy o ubezpieczeniu społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnym, o ile osoby te nie są objęte tymi ubezpieczeniami z innych tytułów."; 95) w art. 145: a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Z dniem ustanowienia zarządu komisarycznego rada nadzorcza, z zastrzeżeniem ust. 4, zostaje zawieszona, członkowie zarządu banku zostają odwołani z mocy prawa, a ustanowione wcześniej prokury i pełnomocnictwa wygasają.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Zarząd komisaryczny może dokonać zamknięcia ksiąg rachunkowych banku i sporządzić sprawozdanie finansowe banku na dzień wyznaczony przez Komisję Nadzoru Bankowego oraz podjąć uchwałę o pokryciu straty za okres kończący się w tym dniu oraz straty za lata ubiegłe.", c) w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Od decyzji, o której mowa w ust. 1, rada nadzorcza może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od daty doręczenia decyzji."; 96) w art. 147 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uchyleniu zezwolenia na utworzenie banku i jego likwidacji,"; 97) w art. 148: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z dniem określonym w decyzji Komisji Nadzoru Bankowego o przejęciu banku przez inny bank: 1) zarząd banku, zarząd komisaryczny przejmowanego banku ulegają rozwiązaniu, a kompetencje innych jego organów, z zastrzeżeniem art. 147 ust. 3, zostają zawieszone, 2) bank przejmujący obejmuje zarząd majątkiem banku przejętego, 3) wygasają prokury i pełnomocnictwa udzielone przez przejęty bank.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja Nadzoru Bankowego określa dzień przejęcia banku przez inny bank."; 98) w art. 149 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Bank przejmujący zgłosi do właściwego rejestru sądowego przejęcie banku wraz z wnioskiem o wykreślenie z rejestru banku przejmowanego oraz sprawozdaniem finansowym zbadanym przez biegłego rewidenta."; 99) w art. 153 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Z dniem przejęcia zarządu majątkiem likwidowanego banku przez likwidatora: 1) zarząd banku ulega rozwiązaniu, a mandaty jego członków ulegają wygaśnięciu z mocy prawa, 2) kompetencje rady nadzorczej, z zastrzeżeniem art. 147 ust. 3, zostają zawieszone."; 100) w art. 154 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) likwidator, nie rzadziej niż raz na miesiąc, składa Komisji Nadzoru Bankowego i wierzycielom sprawozdania z przebiegu likwidacji,"; 101) po art. 156 dodaje się art. 156a w brzmieniu: "Art. 156a. 1. Walne zgromadzenie może podjąć decyzję o dobrowolnej likwidacji banku z przyczyn innych niż określone w art. 147. Przed rozpoczęciem dobrowolnej likwidacji bank jest obowiązany poinformować o podjętej decyzji Komisję Nadzoru Bankowego oraz przedstawić jej do zatwierdzenia program likwidacji. Przepis art. 154 pkt 3 stosuje się odpowiednio. 2. Dobrowolna likwidacja banku nie wyłącza możliwości podjęcia przez Komisję Nadzoru Bankowego działań, o których mowa w art. 142-145, art. 147 i art. 157."; 102) po art. 157 dodaje się art. 157a-157e w brzmieniu: "Art. 157a. W razie podjęcia wobec oddziału banku krajowego, posiadającego oddział na terytorium innego państwa członkowskiego, działań, o których mowa w art. 142-145, art. 147 i art. 157, Komisja Nadzoru Bankowego powiadamia niezwłocznie właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego. Art. 157b. W razie podjęcia wobec oddziału banku zagranicznego działań, o których mowa w art. 142-145, art. 147 i art. 157, Komisja Nadzoru Bankowego niezwłocznie powiadamia właściwe władze nadzorcze państwa goszczącego, na którego terytorium znajduje się inny oddział tego banku. Art. 157c. 1. W przypadku podjęcia przez właściwe władze nadzorcze państwa członkowskiego działań mających na celu likwidację instytucji kredytowej prowadzącej działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Komisja Nadzoru Bankowego uzna środki podejmowane przez te władze, na zasadzie wzajemności. 2. Przepis ust. 1 nie wyłącza uprawnień Komisji Nadzoru Bankowego w stosunku do oddziału instytucji kredytowej w przypadkach, o których mowa w art. 141a. Przepis art. 141a ust. 3a stosuje się odpowiednio. Art. 157d. 1. Likwidator lub inna osoba wyznaczona przez właściwe władze nadzorcze państwa członkowskiego do przeprowadzenia likwidacji instytucji kredytowej, zamierzająca wykonywać czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do oddziału tej instytucji, jest obowiązana przedstawić Komisji Nadzoru Bankowego uwierzytelniony odpis orzeczenia lub decyzji o jego ustanowieniu wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są uprawnione do podejmowania czynności wyłącznie w zakresie określonym w akcie o ich powołaniu. W przypadku gdy akt taki nie zawiera postanowień szczególnych w tym zakresie, Komisja Nadzoru Bankowego każdorazowo określa, w drodze decyzji, zakres czynności, jakie będzie podejmować ona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W każdym przypadku osoba ta jest obowiązana ujawnić we właściwych rejestrach prowadzonych dla oddziału instytucji kredytowych fakt wszczęcia likwidacji i jej skutki. Art. 157e. Skutki wszczęcia środków reorganizacyjnych w stosunku do oddziału instytucji kredytowej lub jej likwidacji są oceniane zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie macierzystym, pod warunkiem obowiązywania zasady wzajemności, z następującymi zastrzeżeniami: 1) umowy o pracę i stosunki pracy podlegają prawu państwa członkowskiego, któremu poddana została umowa, 2) umowy przyznające prawo do nabycia lub korzystania z nieruchomości podlegają ocenie według prawa państwa członkowskiego, w którym nieruchomość jest położona, z tym że również to prawo przesądza o uznaniu danej rzeczy za nieruchomość, 3) prawa dotyczące nieruchomości, statków morskich lub powietrznych podlegają prawu państwa członkowskiego, w którym prowadzony jest właściwy rejestr."; 103) w art. 158 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Komisja Nadzoru Bankowego podejmując decyzję wymienioną w ust. 1, może ustanowić w banku zarząd komisaryczny; przepisy art. 145 ust. 1-3, 5 i 6 stosuje się odpowiednio. 6. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 5, nie podlegają zaskarżeniu."; 104) w art. 159 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nie reguluje swoich zobowiązań, z wyjątkiem związanych z ponoszeniem uzasadnionych kosztów bieżącej działalności, i nie prowadzi działalności bankowej poza windykacją należności oraz realizacją poleceń przelewu na rachunki organów podatkowych z tytułu należności, o których mowa w art. 112a ust. 1,"; 105) art. 169 otrzymuje brzmienie: "Art. 169. W związku z likwidacją w trybie art. 138 i art. 147, przejęciem lub upadłością banku albo ustanowieniem zarządu komisarycznego posiadane uprawnienia członków władz banku dotyczące wypłaty odpraw pieniężnych i wynagrodzeń za okres po rozwiązaniu stosunku pracy tracą moc.". Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 15)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 725 i 726 otrzymują brzmienie: "Art. 725. Przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Art. 726. Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia."; 2) art. 728 otrzymuje brzmienie: "Art. 728. § 1. Przy umowie zawartej na czas nieoznaczony bank jest obowiązany informować posiadacza rachunku, w sposób określony w umowie, o każdej zmianie stanu rachunku bankowego. § 2. Bank jest obowiązany przesyłać posiadaczowi co najmniej raz w miesiącu bezpłatnie wyciąg z rachunku z informacją o zmianach stanu rachunku i ustaleniem salda, chyba że posiadacz wyraził pisemnie zgodę na inny sposób informowania o zmianach stanu rachunku i ustaleniu salda. § 3. Posiadacz rachunku bankowego jest obowiązany zgłosić bankowi niezgodność zmian stanu rachunku lub salda w ciągu czternastu dni od dnia otrzymania wyciągu z rachunku."; 3) art. 732 otrzymuje brzmienie: "Art. 732. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się odpowiednio również do rachunków prowadzonych przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.". Art. 3. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 16)) w art. 81 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Zajęcie wierzytelności jest skuteczne w odniesieniu do rachunku bankowego prowadzonego dla kilku osób fizycznych, którego współposiadaczem jest zobowiązany. Przepis art. 80 § 2 stosuje się odpowiednio.". Art. 4. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 17)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w pkt 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "deponent - osobę fizyczną, osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, o ile posiada zdolność prawną, oraz podmioty, o których mowa w art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870), zwanej dalej "ustawą - Prawo bankowe", będące stroną umowy imiennego rachunku bankowego lub posiadające wynikającą z czynności bankowych wierzytelność do banku objętego obowiązkowym systemem gwarantowania, potwierdzoną wystawionym przez ten bank dokumentem imiennym, oraz osoby, o których mowa w art. 55 ust. 1 oraz art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, o ile ich wierzytelność do banku stała się wymagalna przed dniem niedostępności środków, z wyłączeniem:", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) środki gwarantowane - środki pieniężne zgromadzone w banku przez deponenta na rachunkach imiennych oraz jego należności wynikające z innych czynności bankowych, w walucie polskiej lub walutach obcych, według stanu na dzień zawieszenia działalności banku, potwierdzone wystawionymi przez ten bank dokumentami imiennymi, powiększone o należne odsetki naliczone do dnia spełnienia warunku gwarancji, a także kwoty, o których mowa w art. 55 ust. 1 i art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, o ile stały się wymagalne przed dniem zawieszenia działalności banku - do wysokości określonej ustawą, z wyłączeniem papierów wartościowych innych niż opiewające wyłącznie na wierzytelności pieniężne, a także listów zastawnych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 99, poz. 919), oraz środków, co do których orzeczono prawomocnym wyrokiem, że pochodzą z przestępstwa przewidzianego w art. 299 Kodeksu karnego,"; 2) w art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku stwierdzenia wymagalnych wierzytelności osób, o których mowa w art. 55 ust. 1 i art. 56 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, nieobjętych przepisami art. 2 pkt 1 i 2, syndyk masy upadłości, przy ustalaniu należności spadkobierców, pomniejsza saldo dodatnie o te wierzytelności.". Art. 5. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 18)) w art. 174 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Rzeczoznawca majątkowy wykonuje zawód w ramach stosunku pracy albo prowadząc we własnym imieniu działalność gospodarczą jednoosobowo lub w ramach spółki osobowej w zakresie szacowania nieruchomości, lub na podstawie umowy cywilnoprawnej u przedsiębiorcy prowadzącego działalność w tym zakresie.". Art. 6. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 19)) w art. 13 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wykonywania i pośrednictwa w realizowaniu przekazów pieniężnych w obrocie zagranicznym stosuje się odpowiednio przepisy art. 63g i art. 111 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870).". Art. 7. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 20)) w części IV załącznika do ustawy: 1) ust. 14-16 otrzymują brzmienie: CzęśćPrzedmiot opłaty skarbowejStawkaZwolnienia 14. Za udzielenie zezwolenia na utworzenie banku spółdzielczego - od funduszu udziałowego banku0,1 % 15. Za udzielenie zezwolenia na utworzenie banku w formie spółki akcyjnej - od kapitału zakładowego banku0,1 % 16. Za udzielenie zezwolenia na utworzenie za granicą banku z kapitałem polskim lub udziałem kapitału polskiego11.400 zł 2) ust. 30 otrzymuje brzmienie: CzęśćPrzedmiot opłaty skarbowejStawkaZwolnienia 30. Od zezwoleń: 1) na prowadzenie działalności kantorowej1.063 złZezwolenia na prowadzenie działalności kantorowej wydawane podmiotom dokonującym skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz na podstawie upoważnienia Prezesa Narodowego Banku Polskiego, w związku z przekształceniem tej działalności w działalność kantorową 2) dewizowych indywidualnych106 zł Art. 8. W ustawie z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. Nr 119, poz. 1252, z późn. zm. 21)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy ustawy, z wyjątkiem art. 5a, art. 11-13, art. 15 i art. 32-37 nie mają zastosowania do banków spółdzielczych, których fundusze własne są nie mniejsze niż równowartość 5.000.000 euro, chyba że są zrzeszone na zasadach określonych w art. 16."; 2) w art. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) pieniądzu elektronicznym - należy przez to rozumieć pieniądz elektroniczny określony w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo bankowe."; 3) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za zgodą banku zrzeszającego banki spółdzielcze mogą wykonywać czynności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3-8 ustawy - Prawo bankowe."; 4) w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezesa zarządu banku spółdzielczego powołuje i odwołuje rada nadzorcza, przy czym powołanie następuje za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego w trybie przewidzianym w art. 22b ustawy - Prawo bankowe. Z wnioskiem o wyrażenie zgody występuje rada nadzorcza."; 5) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. Powołanie prezesa i członków zarządu banku zrzeszającego następuje na zasadach określonych w art. 22a i 22b ustawy - Prawo bankowe."; 6) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Banki zrzeszające, z zastrzeżeniem ust. 4, mogą się łączyć tylko z innymi bankami zrzeszającymi w trybie przeniesienia majątku banku na bank zrzeszający w zamian za akcje. Przepisy art. 124 i 124a ustawy - Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.". Art. 9. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2260) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 33: a) w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) czynności wykonywanych przez uprawnione banki w związku z pośrednictwem w dokonywaniu przez rezydentów przekazów pieniężnych za granicę oraz rozliczeń w kraju z nierezydentami, a także czynnościami dokonywanymi przez nierezydentów określonymi w art. 28.", b) w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, są wykonywane przez uprawnione banki zgodnie z art. 26 i 27."; 2) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. Rezydenci oraz uprawnione banki, dokonujący czynności w zakresie objętym kontrolą Narodowego Banku Polskiego, są obowiązani przechowywać dokumenty związane z tymi czynnościami przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym czynności te zostały dokonane."; 3) po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu: "Art. 40a. O niewykonaniu zaleceń pokontrolnych przekazanych uprawnionemu bankowi po kontroli przeprowadzonej w zakresie, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 4, Narodowy Bank Polski powiadamia Komisję Nadzoru Bankowego."; 4) w art. 58 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Z dniem 30 czerwca 2004 r. wygasają wydane przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego innym niż banki osobom prawnym oraz podmiotom niebędącym osobami prawnymi upoważnienia na dokonywanie skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz. 3. Podmioty prowadzące działalność, o której mowa w ust. 2, mogą do dnia określonego w tym przepisie przekształcić taką działalność w działalność kantorową poprzez uzyskanie zezwolenia na jej prowadzenie.". Art. 10. W ustawie z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) karta płatnicza - kartę w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870), zwanej dalej "Prawem bankowym";", b) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) pieniądz elektroniczny - pieniądz elektroniczny w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 Prawa bankowego;"; 2) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. Do postępowania przy wydawaniu zezwolenia na utworzenie i prowadzenie działalności oraz do funkcjonowania instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 21-22c, 25-27, 30-31 i art. 33-42 Prawa bankowego, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy."; 3) w art. 54 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do postępowania naprawczego i likwidacji instytucji pieniądza elektronicznego i oddziałów zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 142 oraz art. 145-157e Prawa bankowego."; 4) art. 70 otrzymuje brzmienie: "Art. 70. 1. Posiadacz albo akceptant może upoważnić odpowiednio wydawcę lub agenta rozliczeniowego do reprezentowania jego interesów jako pokrzywdzonego w postępowaniu karnym. 2. W przypadku określonym w ust. 1 upoważniony podmiot powinien działać z zachowaniem najwyższej staranności. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie upoważnienia tego samego podmiotu do reprezentowania dwóch lub więcej pokrzywdzonych w postępowaniu karnym, których interesy są sprzeczne.". Art. 11. W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 452 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ilekroć w ustawie jest mowa o "banku krajowym", "banku zagranicznym", "instytucji kredytowej", "oddziale banku krajowego za granicą", "oddziale banku zagranicznego" i "oddziale instytucji kredytowej" - rozumie się przez to instytucje określone w przepisach prawa bankowego."; 2) w art. 456 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Sąd, który ogłosił upadłość banku krajowego lub oddziału banku zagranicznego, powiadamia o tym niezwłocznie właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje się oddział banku krajowego za granicą, albo inny oddział banku zagranicznego, informując o skutkach ogłoszenia upadłości.". Art. 12. W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o Banku Gospodarstwa Krajowego (Dz. U. Nr 65, poz. 594 i Nr 217, poz. 2124) w art. 10 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Powołanie prezesa Zarządu i jednego członka Zarządu następuje za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego. Przepisy art. 22a i 22b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.". Art. 13. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 27: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Co najmniej dwie osoby wchodzące w skład zarządu krajowego zakładu ubezpieczeń, w tym prezes zarządu, muszą posiadać udowodnioną znajomość języka polskiego.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Organ nadzoru, na wniosek organu zakładu ubezpieczeń właściwego w zakresie powołania członków zarządu, odstąpi, w drodze decyzji, od wymogu znajomości języka polskiego, o którym mowa w ust. 3, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres działalności zakładu ubezpieczeń."; 2) w art. 106: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Co najmniej dwie osoby, o których mowa w ust. 3, w tym dyrektor głównego oddziału, muszą posiadać udowodnioną znajomość języka polskiego.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Organ nadzoru, na wniosek zagranicznego zakładu ubezpieczeń, odstąpi, w drodze decyzji, od wymogu znajomości języka polskiego, o którym mowa w ust. 4, jeżeli nie jest to niezbędne ze względów nadzoru ostrożnościowego, biorąc w szczególności pod uwagę zakres działalności zakładu ubezpieczeń."; 3) dodaje się art. 243a w brzmieniu: "Art. 243a. 1. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej: 1) główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń z państw członkowskich Unii Europejskiej, które przed tym dniem uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stają się oddziałami w rozumieniu art. 2 pkt 6, 2) wygasają zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej przez główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń, o których mowa w pkt 1, 3) kaucja, wraz z odsetkami, złożona przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, o którym mowa w pkt 1, podlega zwrotowi. 2. Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej do oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zastosowanie mają przepisy rozdziału 7 ustawy. 3. Organ nadzoru państwa właściwego ze względu na siedzibę zagranicznego zakładu ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie 3 miesięcy od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej przekazuje organowi nadzoru informacje określone w art. 132 i 133. Organ nadzoru, w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, może wskazać warunki, o których mowa w art. 131 ust. 1 pkt 2. 4. Oddziały, o których mowa w ust. 1, do czasu uzyskania od organu nadzoru informacji o warunkach, o których mowa w art. 131 ust. 1 pkt 2, bądź upływu terminu 2 miesięcy na przekazanie tej informacji, mogą wykonywać działalność ubezpieczeniową w zakresie określonym w zezwoleniu na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez główny oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń. 5. W przypadku nieprzekazania organowi nadzoru informacji, o których mowa w art. 132 i 133, zgodnie z ust. 3, organ nadzoru może zakazać wykonywania, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.". Art. 14. W ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 137, poz. 1303) w art. 3: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do czasu uzyskania przez banki spółdzielcze zwiększenia sumy funduszy własnych do równowartości 1.000.000 euro, przeliczonej na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w ostatnim dniu roku poprzedzającego rok osiągnięcia wymaganego progu kapitałowego, banki spółdzielcze odliczają od kwoty należnego podatku dochodowego od osób prawnych kwotę równą kwocie dochodu, jaki uzyskałyby z nabycia, za kwotę odpowiadającą ich funduszom podstawowym, 52-tygodniowych bonów skarbowych."; 2) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy banków spółdzielczych, które:". Art. 15. Banki, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy powierzyły przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie stale lub okresowo czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, są obowiązane dostosować swoją działalność w tym zakresie do wymagań określonych w art. 6a-6d tej ustawy w terminie do dnia 1 stycznia 2005 r. Art. 16. Banki w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy dostosują postanowienia statutów do wymogów określonych w art. 31 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 17. Polecenie wypłaty środków pieniężnych na wypadek śmierci na rzecz osób innych niż wymienione w art. 56 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, złożone w banku przez posiadacza rachunku do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zachowuje ważność. Art. 18. Obowiązki, o których mowa w art. 141g ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r. Art. 19. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 7 ust. 4 i art. 61 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, jednak nie dłużej niż 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 20. 1. Z dniem wejścia ustawy w życie: 1) oddziały banków zagranicznych mających siedzibę w kraju członkowskim Unii Europejskiej, utworzone na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem, stają się oddziałami instytucji kredytowych, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w art. 1; 2) wygasają zezwolenia na utworzenie oddziałów banków zagranicznych, o których mowa w pkt 1; 3) przedstawicielstwa banków zagranicznych mających siedzibę w kraju członkowskim Unii Europejskiej, utworzone na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem, stają się przedstawicielstwami instytucji kredytowych. 2. Od dnia wejścia ustawy w życie do oddziałów instytucji kredytowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 48j, art. 48k, art. 48m, art. 141a, art. 141c ust. 1 i 2 i art. 141d ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 3. Oddział instytucji kredytowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, przekazuje Komisji Nadzoru Bankowego informacje określone w art. 48l ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1. Przepis art. 48l ust. 3 tej ustawy stosuje się odpowiednio. W terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania tych informacji Komisja Nadzoru Bankowego może wskazać warunki, o których mowa w art. 48l ust. 2 tej ustawy. 4. Do chwili otrzymania przez Komisję Nadzoru Bankowego informacji określonych w art. 48l ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, oddziały banków zagranicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wykonywać działalność bankową w zakresie określonym w zezwoleniu na utworzenie oddziału banku zagranicznego. Art. 21. Banki i oddziały banków zagranicznych, o których mowa w art. 57 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 9, stają się bankami uprawnionymi do wykonywania czynności bankowej w zakresie pośrednictwa w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym, z tym że: 1) banki są obowiązane, w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować określony w statucie przedmiot działania, w zakresie dotyczącym czynności pośrednictwa w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym, do art. 5 ust. 2 pkt 10 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, 2) oddziały banków zagranicznych są obowiązane, w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia na ich utworzenie, w części dotyczącej rodzajów czynności bankowych, do których wykonywania oddział jest upoważniony, w celu dostosowania zawartych w nim zapisów dotyczących pośrednictwa w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym do art. 5 ust. 2 pkt 10 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - pod rygorem utraty dotychczasowych uprawnień w tym zakresie. Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 61, 71, 127 i art. 128 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawę z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, ustawę z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe, ustawę z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, ustawę z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, ustawę z dnia 14 marca 2003 r. o Banku Gospodarstwa Krajowego, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej i ustawę z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 68, poz. 623. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 111, poz. 1195, z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1303 i Nr 228, poz. 2260. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188 i Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101 i Nr 68, poz. 623. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303, Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 69, poz. 626. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151. 16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. 17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218. 18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz. 177. 19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535. 20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466, Nr 54, poz. 535, Nr 62, poz. 574 i Nr 70, poz. 632. 21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 111, poz. 1195, z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1303 i Nr 228, poz. 2260. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie ograniczeń, zakazów lub warunków produkcji, obrotu lub stosowania substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych oraz zawierających je produktów 2) (Dz. U. Nr 168, poz. 1762) Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa ograniczenia, zakazy lub warunki: 1) produkcji, obrotu lub stosowania substancji niebezpiecznych lub preparatów niebezpiecznych; 2) wprowadzania do obrotu lub stosowania produktów zawierających substancje niebezpieczne lub preparaty niebezpieczne. 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą wprowadzania do obrotu substancji i preparatów niebezpiecznych w celu prowadzenia badań naukowo-rozwojowych lub przeprowadzania analiz chemicznych, a także ich stosowania w tych dziedzinach, o ile rozporządzenie nie stanowi inaczej. § 2. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu detalicznego następujących substancji i preparatów niebezpiecznych: 1) zaklasyfikowanych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych, zwanej dalej "ustawą", jako bardzo toksyczne lub żrące z przypisanym zwrotem R35; 2) metanolu (CAS 67-56-1); 3) preparatów zawierających metanol w stężeniach większych niż 3 % wagowych, w tym preparatów służących do spryskiwania szyb. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje obrotu detalicznego następujących produktów zawierających metanol: 1) paliw do silników redukcyjnych stosowanych w modelarstwie; 2) paliw do silników spalinowych używanych w sportach motorowych; 3) paliw pochodzenia roślinnego (biopaliw); 4) klejów. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje wprowadzania do obrotu detalicznego następujących substancji i preparatów zaklasyfikowanych jako żrące: 1) środków do czyszczenia dla potrzeb gospodarstwa domowego, także zawierających wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu; 2) materiałów stosowanych w budownictwie; 3) nawozów mineralnych. 4. Substancje lub preparaty wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 mogą być wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że osoba wprowadzająca uzyska od nabywcy identyfikujące go następujące dane: 1) nazwę firmy lub imię i nazwisko; 2) adres; 3) numer NIP. 5. Osoba wprowadzająca do obrotu substancje lub preparaty wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 jest obowiązana przechowywać dane, o których mowa w ust. 4, przez okres 5 lat. 6. W przypadku substancji i preparatów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, osoba wprowadzająca je do obrotu, poza przyjęciem od nabywcy danych, o których mowa w ust. 4, jest obowiązana do zgłoszenia w terminie do końca lutego każdego roku listy odbiorców za rok poprzedni właściwemu terenowo państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu. 7. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 6, jednostka organizacyjna podległa lub nadzorowana przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych przekazuje właściwemu Państwowemu Inspektorowi Sanitarnemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 8. Substancje i preparaty bardzo toksyczne, żrące oraz metanol mogą być stosowane w działalności zawodowej pod warunkiem: 1) zgłoszenia właściwemu terenowo państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, a w przypadku jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych - właściwemu Państwowemu Inspektorowi Sanitarnemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, najpóźniej w dniu ich nabycia po raz pierwszy; 2) prowadzenia przez użytkownika ewidencji ich rozchodu; 3) zabezpieczenia ich przed przejęciem przez osoby niepowołane. § 3. 1. Zakazuje się stosowania substancji zaklasyfikowanych jako łatwo palne, wysoce łatwo palne i skrajnie łatwo palne, w postaci własnej i jako składnik preparatu w pojemnikach aerozolowych przeznaczonych do obrotu detalicznego lub innej formy obrotu dostępnego dla konsumentów i przewidzianych do celów rozrywkowych lub do ozdabiania, w szczególności służących do: 1) wytwarzania: a) metalicznych nabłyszczaczy przeznaczonych głównie do ozdabiania, b) sztucznego śniegu i szronu, c) "zabawnych" poduszek, d) serpentyn, e) imitacji ekstrementów, f) płatków dekoracyjnych i piany, g) sztucznych pajęczyn, h) cuchnących bomb; 2) wydawania dźwięku. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy farb i lakierów w pojemnikach aerozolowych. 3. Pojemniki aerozolowe służące do celów rozrywkowych lub do ozdabiania, zawierające substancje zaklasyfikowane do grup wymienionych w ust. 1, mogą być wprowadzane do obrotu detalicznego pod warunkiem, że są przeznaczone do użytku zawodowego i umieszczono na nich napis "Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku zawodowego". § 4. Zakazuje się stosowania chlorku winylu jako czynnika pędnego w pojemnikach aerozolowych. § 5. Zakazuje się stosowania związków rtęci w postaci substancji lub składników preparatów do: 1) zapobiegania zanieczyszczeniu przez mikroorganizmy, rośliny lub zwierzęta: a) kadłubów łodzi, b) klatek, pływaków, sieci i innych przyborów lub urządzeń używanych w hodowli ryb lub małży, c) jakichkolwiek przyborów lub urządzeń zanurzonych całkowicie lub częściowo w wodach śródlądowych i morskich; 2) zabezpieczania drewna; 3) oczyszczania wód przemysłowych, niezależnie od ich przeznaczenia; 4) impregnacji tkanin technicznych o dużej odporności oraz włókien przeznaczonych do ich wytwarzania. § 6. 1. Zakazuje się stosowania związków arsenu oraz zawierających je preparatów do: 1) zapobiegania zanieczyszczaniu przez mikroorganizmy, rośliny lub zwierzęta: a) kadłubów łodzi, b) klatek, pływaków, sieci i innych przyrządów lub urządzeń używanych w hodowli ryb lub małży, c) jakichkolwiek przyborów lub urządzeń całkowicie lub częściowo zanurzonych w wodach śródlądowych i morskich; 2) oczyszczania wód przemysłowych, niezależnie od ich przeznaczenia; 3) zabezpieczania drewna. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy: 1) substancji i preparatów stosowanych do zabezpieczania drewna pod warunkiem, że będą one użyte w postaci rozpuszczonej jako nieorganiczne mieszaniny miedzi, chromu i arsenu, zwane dalej "CCA", typu C tylko w przemysłowych próżniowych lub ciśnieniowych instalacjach do impregnacji drewna; 2) preparatów typu DFA (denitrofenol-fluorek-arsen) stosowanych do powtórnego zabezpieczania in situ metodą ciśnieniową lub próżniową już osadzonych słupów drewnianych podtrzymujących kable napowietrzne, o ile czynności te wykonywane są przez specjalistów. 3. Drewno zabezpieczone w sposób, o którym mowa w ust. 2, może być wprowadzone do obrotu po całkowitym zakończeniu procesu impregnacji. 4. Drewno zabezpieczone za pomocą roztworów CCA w instalacjach profesjonalnych w sposób, o którym mowa w ust. 2, może być wprowadzane do obrotu do zastosowań profesjonalnych i przemysłowych, w celu zapewnienia wymaganej integralności struktury drewna oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi lub inwentarza: 1) jako materiał konstrukcyjny w budynkach użyteczności publicznej i rolniczej, budynkach biurowych i zabudowaniach przemysłowych; 2) jako materiał konstrukcyjny mostów i kładek; 3) jako materiał konstrukcyjny mostów i mol w zbiornikach słodkowodnych i wodach słabo zasolonych; 4) jako bariery dźwiękochłonne; 5) w kontroli lawin; 6) w ogrodzeniach i barierkach bezpieczeństwa na autostradach; 7) w okorowanych słupkach z drzew iglastych stosowanych do ogradzania zagród dla zwierząt; 8) w konstrukcjach podtrzymujących ziemię; 9) jako słupy trakcji elektrycznej i telekomunikacyjnej; 10) jako podziemne podkłady kolejowe. 5. Drewno zabezpieczone w sposób, o którym mowa w ust. 4, powinno być oznakowane indywidualnie informacją "Zawiera arsen, stosować wyłącznie do celów zawodowych i w instalacjach przemysłowych". 6. Opakowania zbiorcze każdej partii drewna wprowadzanego na rynek powinny być oznakowane etykietą zawierającą informację "Podczas przenoszenia używać rękawic ochronnych, a w czasie cięcia lub jakiejkolwiek innej obróbki stosować maski przeciwpyłowe i środki ochrony oczu". 7. Odpady powstałe podczas obróbki tego drewna powinny być traktowane jako odpady niebezpieczne i unieszkodliwiane przez specjalistyczne przedsiębiorstwa. 8. Zakazuje się stosowania zaimpregnowanego drewna, o którym mowa w ust. 4: 1) do konstrukcji domów i w mieszkaniach; 2) w przypadku, gdy występuje ryzyko wielokrotnego kontaktu ze skórą człowieka; 3) do stosowania w wodzie morskiej; 4) do stosowania w rolnictwie, z wyjątkiem wykorzystywania na słupki do ogrodzeń dla inwentarza i jako budulca do konstrukcji, o których mowa w ust. 4; 5) w przypadku, gdy zaimpregnowane drewno może mieć kontakt z półproduktami lub produktami przeznaczonymi do spożycia przez ludzi lub zwierzęta. § 7. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu produktów organicznych związków cyny oraz zawierających je preparatów w celu ich zastosowania w farbach jako produkt biobójczy w postaci niezwiązanej. 2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów zawierających organiczne związki cyny oraz zawierających je preparatów jako produktów o działaniu biobójczym, przeznaczonych do zapobiegania zanieczyszczeniom wywoływanym przez drobnoustroje, rośliny lub zwierzęta, w szczególności do zabezpieczania: 1) łodzi żaglowych, niezależnie od długości, przeznaczonych do użytkowania na morzach, wodach przybrzeżnych, estuariach, śródlądowych drogach wodnych i jeziorach; 2) klatek, pływaków, sieci i innych przyborów lub urządzeń używanych w hodowli ryb lub małży; 3) przyborów lub urządzeń zanurzonych całkowicie lub częściowo w wodach śródlądowych i morskich. 3. Zakazuje się stosowania organicznych związków cyny lub zawierających je preparatów do oczyszczania wód przemysłowych. § 8. Zakazuje się wprowadzania do obrotu substancji i preparatów, w których stężenie wodoroortoboranu dibutylooctowego (DBB) (CAS 75113-37-0) jest równe lub większe niż 0,1 %. § 9. 1. Benzen (CAS 71-43-2) nie może występować we wprowadzanych do obrotu zabawkach lub częściach zabawek w stężeniu przekraczającym 5 mg/kg masy zabawki lub części zabawki. 2. Benzen nie może występować w stężeniach większych niż 0,1 % masy we wprowadzanych do obrotu substancjach i preparatach, z wyjątkiem: 1) paliw do silników spalinowych; 2) substancji i preparatów do wyłącznego stosowania w procesach przemysłowych, pod warunkiem że emisja benzenu nie przekracza ustalonych wartości; 3) odpadów. § 10. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania pentachlorofenolu (CAS 87-86-5) oraz jego soli i estrów oraz substancji i preparatów, w których występują one jako zanieczyszczenia lub składniki w stężeniach przekraczających 0,1 % ich masy. § 11. 1. Zakazuje się stosowania kadmu (CAS 7440-43-9) i jego związków do barwienia: 1) produktów końcowych wytworzonych z następujących substancji i preparatów: a) polichlorku winylu (PCW), b) poliuretanu (PUR), c) polietylenu o małej gęstości, z wyjątkiem polietylenu używanego do wytwarzania barwionej przedmieszki (Ld PE), d) octanu celulozy (CA), e) octanomaślanu celulozy (CAB), f) żywic epoksydowych, g) żywic melaminowo-formaldehydowych (MF), h) żywic mocznikowo-formaldehydowych (UF), i) poliestrów nienasyconych (UP), j) politereftalanu etylenu (PET), k) politereftalanu butylenu (PBT), l) polistyrenu przezroczystego ogólnego przeznaczenia, m) kopolimeru metakrylanu metylu-akrylonitryl (AMMA), n) polietylenu usieciowanego (VPE), o) polistyrenu wysokoudarowego, p) polipropylenu (PP); 2) farb. 2. Dopuszcza się występowanie kadmu stanowiącego zanieczyszczenie w farbach z dużą zawartością cynku, o ile stężenie kadmu nie przekracza 0,1 % masowego. 3. Produkty końcowe lub składniki produktów wytworzone z substancji i preparatów wymienionych w ust. 1 barwionych kadmem mogą zostać wprowadzone do obrotu pod warunkiem, że zawartość kadmu (w przeliczeniu na kadm metaliczny) w tych produktach lub składnikach produktów nie przekracza 0,01 % masowego. § 12. 1. Zakazuje się stosowania kadmu i jego związków do utrwalania następujących produktów końcowych wytworzonych z polimerów lub kopolimerów chlorku winylu: 1) opakowań (toreb, zbiorników, butelek, wieczek); 2) artykułów biurowych i szkolnych; 3) akcesoriów do mebli, karoserii pojazdów; 4) artykułów odzieżowych i galanterii odzieżowej, w tym rękawiczek; 5) wykładzin podłogowych i ściennych; 6) materiałów tekstylnych impregnowanych, powlekanych, pokrywanych lub laminowanych; 7) sztucznej skóry; 8) płyt gramofonowych; 9) rur i przewodów instalacyjnych i ich akcesoriów; 10) drzwi wahadłowych; 11) pojazdów do transportu drogowego (wnętrze, strona zewnętrzna, podwozie); 12) powłok blachy stalowej używanej w budownictwie lub w przemyśle; 13) izolacji przewodów elektrycznych. 2. Wymienione w ust. 1 produkty końcowe lub składniki produktów wytworzone z polimerów lub kopolimerów chlorku winylu utrwalanych substancjami zawierającymi kadm mogą zostać wprowadzone do obrotu pod warunkiem, że zawartość kadmu (w przeliczeniu na kadm metaliczny) w tych produktach lub składnikach produktów nie przekracza 0,01 % masowego kadmu. § 13. 1. Zakazuje się stosowania kadmu i jego związków do powlekania następujących produktów lub składników tych produktów: 1) urządzeń i maszyn stosowanych: a) w produkcji żywności, b) w rolnictwie, c) do schładzania i zamrażania, d) w drukarstwie i introligatorstwie, e) do produkcji papieru i tektury, f) do produkcji tkanin i odzieży; 2) urządzeń i maszyn stosowanych do produkcji: a) narzędzi i maszyn stosowanych w przemyśle, b) pojazdów drogowych i rolniczych, c) pojazdów szynowych, d) statków, e) artykułów gospodarstwa domowego, f) mebli, g) urządzeń sanitarnych, h) urządzeń centralnego ogrzewania i urządzeń do klimatyzacji powietrza. 2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu powlekanych kadmem produktów lub składników produktów wymienionych w ust. 1. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do: 1) produktów i ich składników stosowanych w przemyśle lotniczym, morskim, jądrowym, w górnictwie oraz do pojazdów i urządzeń techniki kosmicznej, które podlegają szczególnym normom bezpieczeństwa; 2) elementów i składników elementów, od których zależy bezpieczeństwo w pojazdach rolniczych i szynowych oraz na statkach; 3) kontaktów elektrycznych zainstalowanych w każdym urządzeniu. § 14. 1. Zakazuje się produkcji i stosowania następujących substancji i ich soli: 2-naftyloaminy (CAS 91-59-8), benzydyny (CAS 92-87-5), bifenylo-4-amin (CAS 92-67-1) oraz 4-nitrobifenylu (CAS 92-93-3). 2. Zakazuje się produkcji, stosowania i wprowadzania do obrotu detalicznego substancji i preparatów, w których substancje wymienione w ust. 1 występują jako składniki lub zanieczyszczenia w stężeniach przekraczających 0,1 % masowego. 3. Substancje wymienione w ust. 1 lub zawierające je preparaty mogą być wytwarzane i stosowane jako półprodukty do produkcji innych substancji lub preparatów pod warunkiem, że: 1) zostanie wyeliminowane narażenie pracowników na te substancje, w szczególności przez ich wytwarzanie i stosowanie jako półproduktów w zamkniętych instalacjach technologicznych, z których substancje te będą pobierane lub uwalniane jedynie w stopniu niezbędnym do zapewnienia monitorowania procesu lub utrzymania instalacji w ruchu; 2) przed zastosowaniem lub produkcją substancji lub preparatu wymienionych w ust. 1 zostaną przedstawione właściwemu terenowo państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu następujące informacje: a) uzasadnienie produkcji lub stosowania, b) ilość substancji stosowanej lub produkowanej w ciągu roku, c) stosowane reakcje chemiczne i procesy technologiczne lub sposób stosowania, d) liczba pracowników, którzy mogą być narażeni na działanie substancji lub preparatów, o których mowa w ust. 1, e) środki bezpieczeństwa i działania organizacyjne przewidziane dla ochrony zdrowia pracowników. 4. Do wytwarzania i stosowania substancji i preparatów, o których mowa w ust. 1 i 2, w badaniach naukowych stosuje się przepis ust. 3. 5. Substancje i preparaty, o których mowa w ust. 1, oraz produkty lub preparaty zawierające te substancje jako składniki lub zanieczyszczenia mogą być wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że są przeznaczone do użytku zawodowego i oznakowane etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku zawodowego". § 15. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów oraz preparatów zawierających dichloro(dichlorobenzylo)toluen - mieszanina izomerów (Ugilec 141) (CAS 76253-60-6). § 16. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów oraz preparatów zawierających monometylodwuchlorodwufenylometan (Ugilec 121, Ugilec 21) lub monometylodwubromodwufenylometan (DBBT). § 17. 1. Zakazuje się stosowania niklu (CAS 7440-0-20) i jego związków do wytwarzania lub pokrywania: 1) produktów przeznaczonych do długotrwałego kontaktu ze skórą, w szczególności: a) kolczyków, naszyjników, bransoletek, łańcuszków i pierścionków, b) zegarków na rękę, bransolet i pasków do zegarków, c) guzików na nitach, nitów, zamków błyskawicznych i metalowych znaczków na odzieży - jeżeli szybkość wydzielania się niklu z części wymienionych produktów wchodzących w długotrwały kontakt ze skórą przekracza 0,5 µg/cm2/tydzień; 2) produktów wymienionych w pkt 1, mających pokrycie z materiału innego niż nikiel, jeżeli takie pokrycie nie gwarantuje, że szybkość wydzielania się niklu z części wymienionych produktów wchodzących w długotrwały kontakt ze skórą przez co najmniej dwa lata normalnego użytkowania nie przekracza 0,5 µg/cm2/tydzień. 2. Nikiel i jego związki nie mogą występować w sztyftach wkładanych do przekłutego ucha i innych przekłutych części ciała w czasie pokrywania się nabłonkiem rany spowodowanej przekłuciem, niezależnie od faktu, czy sztyft jest wyjmowany, czy też nie. Zakaz ten nie ma zastosowania pod warunkiem, że taki sztyft jest jednorodny i stężenie niklu w nim jest mniejsze niż 0,05 % jego masy. § 18. 1. Zakazuje się stosowania: węglanu ołowiu (PbCO3) (CAS 598-63-0), węglanu ołowiu uwodnionego (2PbCO3Pb(OH)2) (CAS 1319-46-6), siarczanu ołowiu (1:1) (PbSO4) (CAS 7446-14-2) oraz siarczanu ołowiu w postaci PbxSO4 (CAS 15739-80-7) jako farb lub składników preparatów przeznaczonych do stosowania jako farby. 2. Dopuszcza się stosowanie farb zawierających substancje wymienione w ust. 1 do restaurowania i konserwacji dzieł sztuki oraz budynków zabytkowych lub ich wnętrz, o ile zastosowanie do tych celów farb niezawierających tych substancji nie jest możliwe. § 19. Zakazuje się stosowania fosforanu tris(2,3-dwubromopropylu) (CAS 126-72-7), fosfinotlenku tris(azirynidylu) (CAS 5455-55-1) oraz polibromowanych dwufenyli (PBB) (CAS 59536-56-1) do wytwarzania i obróbki tkanin stosowanych do wyrobu artykułów tekstylnych mających kontakt z ciałem człowieka, w szczególności: odzieży oraz bielizny osobistej lub pościelowej. § 20. 1. Zakazuje się stosowania ciekłych substancji i preparatów zaklasyfikowanych do jednej z kategorii, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1-14 ustawy, jako niebezpieczne w przedmiotach dekoracyjnych produkowanych w celu oświetlania lub efektów kolorystycznych, w ozdobnych lampach lub popielniczkach. 2. Substancje i preparaty, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane jako paliwo w lampach dekoracyjnych. Jeżeli jednak przypisano im zwrot R65 i występują one w obrocie w opakowaniach o pojemności mniejszej niż 15 litrów, to nie mogą zawierać środków zapachowych lub barwiących. 3. Substancje i preparaty, o których mowa w ust. 1, stosowane jako paliwo w lampach dekoracyjnych mogą być wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że ich opakowania będą oznakowane etykietą zawierającą informację "Lampy napełnione tą cieczą należy chronić przed dziećmi". § 21. 1. Zakazuje się stosowania ciekłych substancji i preparatów zaklasyfikowanych do jednej z kategorii, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1-14 ustawy, jako niebezpieczne w przedmiotach wytwarzanych i używanych w grach lub przedmiotach, które mogą być wykorzystane w różnych pokazach, grach lub trikach. 2. Zakazuje się stosowania proszku z kory mydłoki (Quillaja saponaraia) i jego pochodnych zawierających saponiny, proszku z korzeni Helleborus viridis i Helleborus niger, proszku z korzeni Veratrum album i Veratrum nigrum, o-nitrobenzaldehydu (CAS 522-89-6), siarczku amonu (CAS 12135-76-1), wodorosiarczku amonu (CAS 12124-99-1), polisiarczku amonu (CAS 12259-92-6), bromooctanu metylu (CAS 96-32-2), bromooctanu etylu (CAS 105-36-2), bromooctanu propylu (CAS 35223-80-4) i bromooctanu butylu (CAS 5292-43-3) jako substancji stosowanej w pokazach lub grach albo używania ich jako składników w wyrobach o podobnym przeznaczeniu, w szczególności w proszkach do kichania lub w bombach cuchnących. Zakaz nie dotyczy bomb cuchnących zawierających nie więcej niż 1,5 ml wymienionych substancji ciekłych. § 22. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu detalicznego produktów i nieodpłatnego przekazywania konsumentom substancji, które w wykazie zawartym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy zostały zaklasyfikowane jako: 1) substancje rakotwórcze kategorii 1 lub 2 i oznakowane symbolem "T" oraz zwrotami R45 lub R49, 2) substancje mutagenne kategorii 1 lub 2 i oznakowane zwrotem R46, 3) substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 i oznakowane zwrotami R60 lub R61 - i wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, obejmuje także substancje i preparaty, które zawierają jako składniki lub zanieczyszczenia substancje wymienione w ust. 1, w stężeniach przekraczających wartości graniczne powodujące, że te substancje i preparaty spełniają kryteria klasyfikacji określone w wykazie zawartym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy albo w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy, i są zaklasyfikowane jako: 1) substancje rakotwórcze; 2) substancje mutagenne; 3) substancje działające szkodliwie na rozrodczość. 3. Substancje wymienione w ust. 1 oraz substancje i preparaty, które zawierają je jako składniki lub zanieczyszczenia, mogą być wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że ich opakowania będą oznakowane etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku zawodowego. Uwaga: Unikaj narażenia. Przed stosowaniem tej substancji/preparatu zapoznaj się z instrukcją". 4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą: 1) paliw do pojazdów; 2) olejów mineralnych przeznaczonych do stosowania jako paliwo w urządzeniach do spalania ruchomych lub stałych; 3) paliw sprzedawanych w naczyniach zamkniętych, w butlach ciśnieniowych; 4) farb artystycznych. § 23. Zakazuje się wprowadzania do obrotu produktów zawierających węglowodory chloropochodne o długości łańcucha C10-C13 oraz zawierających je preparatów w stężeniach większych niż 1 % masowy, przeznaczonych do obróbki metali lub stosowanych przy odtłuszczaniu skór. § 24. 1. Zakazuje się używania barwników azowych do barwienia produktów tekstylnych oraz skórzanych, które mogą mieć bezpośredni lub długotrwały kontakt ze skórą człowieka, w szczególności: 1) ubrań, pościeli, ręczników, szczotek do włosów, czapek, pieluch i innych przyborów sanitarnych, śpiworów; 2) obuwia, rękawiczek, pasków do zegarków ręcznych, toreb podręcznych, portfeli, aktówek, pokrowców na fotele, torebek noszonych na szyi; 3) zabawek tekstylnych lub skórzanych oraz zabawek zawierających garderobę tekstylną lub skórzaną; 4) przędzy i tkanin przeznaczonych dla użytkownika końcowego. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczy barwników azowych, w których jedna lub więcej grup azowych uległa rozkładowi spowodowanemu reakcją redukcji, wskutek czego mogą wydzielać jedną lub więcej amin aromatycznych wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w wykrywalnych stężeniach powyżej 30 ppm w produktach końcowych wymienionych w ust. 1 lub w jego częściach. 3. Zakazuje się wprowadzania do obrotu barwionych barwnikami azowymi artykułów tekstylnych i skórzanych wymienionych w ust. 1, z uwzględnieniem ust. 2. 4. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania do barwienia wyrobów tekstylnych i skórzanych barwników azowych wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia w wykazie 2 i preparatów zawierających te barwniki w stężeniach większych niż 0,1 % masowego. § 25. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów, które w swoim składzie lub w powłokach opóźniających ich zapalenie zawierają pochodne pentabromowe eteru difenylowego C12H5Br5O (CAS 32534-81-9) lub pochodne oktabromowe eteru difenylowego C12H2Br8O (CAS 32536-52-0) i zawierających je preparatów w stężeniach większych niż 0,1 % masowego. § 26. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania produktów zawierających nonylofenol C6H4(OH)C9H19 (CAS 104-40-5) i oksyetylenowany nonylofenol (C2H4O)nC15H24O oraz zawierających je preparatów w stężeniach równych lub większych niż 0,1 % masowego do: 1) czyszczenia przemysłowego i sprzątania, z wyjątkiem kontrolowanych urządzeń zamkniętych do prania na sucho, gdzie płyn piorący krąży w obiegu zamkniętym i jest potem spalany, oraz urządzeń do prania z wyposażeniem specjalnym, gdzie ciecz piorąca jest zawracana lub spalana; 2) czyszczenia w warunkach domowych; 3) obróbki tekstyliów i skóry, z wyjątkiem procesów, w których nie powstają ścieki, oraz procesów, w których ścieki są wstępnie oczyszczane w celu całkowitego usunięcia frakcji organicznej przed oczyszczaniem biologicznym (odtłuszczanie skór owczych); 4) środków emulgujących w produktach stosowanych do zabiegów higienicznych wymion krów; 5) obróbki metali, z wyjątkiem zastosowania w kontrolowanych systemach zamkniętych, gdzie płyn myjący jest zawracany lub spalany; 6) produkcji masy celulozowej i papieru; 7) produktów kosmetycznych; 8) innych produktów użytku (higieny) osobistej, z wyjątkiem spermicydów; 9) składników pestycydów i biocydów. § 27. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu i stosowania preparatów zawierających cement, jeżeli zawierają one w formie uwodnionej więcej niż 0,0002 % masowego rozpuszczonego chromu VI w przeliczeniu na ogólną suchą masę. 2. Jeżeli zastosowano środki redukujące, bez naruszania innych przepisów dotyczących klasyfikacji, pakowania i znakowania substancji i preparatów niebezpiecznych, opakowanie cementu lub preparatu zawierającego cement powinno być oznakowane czytelnie i trwale informacją o dacie pakowania, jak również o warunkach i okresie przechowywania odpowiednim dla zachowania aktywności składników redukujących i zachowania zawartości chromu VI poniżej poziomu określonego w ust. 1. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku wprowadzania do obrotu i stosowania pod kontrolą w procesach całkowicie zamkniętych i całkowicie zautomatyzowanych, w których cement i preparaty zawierające cement mają wyłącznie kontakt z maszynami i nie ma możliwości kontaktu ze skórą pracowników obsługi. § 28. 1. Zakazuje się stosowania do impregnacji drewna następujących substancji i preparatów, w których one występują jako składniki lub zanieczyszczenia: kreozotu (CAS 8001-58-9), oleju kreozotowego (CAS 61789-28-4), destylatów ze smoły węglowej - olejów naftalenowych (CAS 84650-04-4), oleju kreozotowego - frakcja acenaftenowa (CAS 90640-84-9), destylatów wyższych (smoły węglowej) (CAS 65996-91-0), oleju antracenowego (CAS 90640-80-5), smółek kwaśnych, węgla, surówki, (CAS 65996-85-2), kreozotu drzewnego (CAS 8021-39-4), niskotemperaturowej alkalicznej smoły węglowej (CAS 122384-78-5), jeżeli zawierają: 1) benzo(a)piren w stężeniu większym niż 0,005 % ich masy; 2) fenole ekstrahowane wodą, w stężeniu przekraczającym 3 % ich masy. 2. Zakazuje się wprowadzania do obrotu drewna impregnowanego substancjami lub preparatami, o których mowa w ust. 1. 3. Substancje lub preparaty, o których mowa w ust. 1: 1) mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie w opakowaniach o pojemności wynoszącej co najmniej 20 litrów; 2) nie mogą być wprowadzane do obrotu detalicznego, a także nieodpłatnie przekazywane konsumentom. 4. Opakowania substancji i preparatów, o których mowa w ust. 3 pkt 1, powinny być oznakowane etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie do stosowania w instalacjach przemysłowych". 5. Drewno impregnowane wprowadzane po raz pierwszy do obrotu może być używane wyłącznie w zastosowaniach zawodowych lub przemysłowych, w szczególności jako podkłady torów kolejowych, linie przesyłowe energetyczne lub telekomunikacyjne, w ogrodzeniach, portach i torach wodnych. Drewno takie nie może być stosowane: 1) wewnątrz budynków, niezależnie od ich przeznaczenia (mieszkalnych, wypoczynkowych, pomieszczeń pracy); 2) do wyrobu pojemników służących do hodowli roślin ani do wyrobu lub naprawy opakowań, które mogą mieć kontakt z surowcami, półproduktami lub produktami przeznaczonymi do spożycia przez ludzi lub zwierzęta lub które mogą zanieczyścić inne materiały mające taki kontakt; 3) na placach zabaw lub innych miejscach publicznych przeznaczonych do rozrywki oraz w innym celu, jeżeli istnieje ryzyko, że drewno takie będzie miało kontakt ze skórą człowieka. 6. Drewno impregnowane substancjami lub preparatami, o których mowa w ust. 1, wprowadzane ponownie do obrotu, nie może być stosowane do celów wymienionych w ust. 5. § 29. 1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu detalicznego lub jakiegokolwiek innego obrotu dostępnego dla konsumentów, a także nieodpłatnego przekazywania konsumentom produktów zawierających jako składniki lub zanieczyszczenia: chloroform (CAS 67-5-66-3), czterochlorek węgla (CAS 56-23-5), 1,1,2-trichloroetan (CAS 79-00-5), 1,1,2,2-tetrachloroetan (CAS 79-34-5), 1,1,1,2-tetrachloroetan (CAS 630-20-6), pentachloroetan (CAS 76-01-7), 1,1-dichloroetylen (CAS 75-35-4), 1,1,1-trichloroetan (CAS 71-55-6), jeżeli ich stężenia w tych substancjach lub preparatach wynoszą co najmniej 0,1 % masowego. 2. Substancje wymienione w ust. 1 oraz substancje i preparaty zawierające te substancje jako zanieczyszczenia lub składniki w stężeniach wynoszących co najmniej 0,1 % masowego substancji lub preparatu mogą być wprowadzane do obrotu pod warunkiem, że są przeznaczone do użytku zawodowego i opakowania oznakowane są etykietą zawierającą informację "Produkt przeznaczony wyłącznie do użytku zawodowego". § 30. Zakazuje się stosowania sześciochloroetanu (CAS 67-72-1) do wytwarzania lub przetwarzania metali nieżelaznych. § 31. Zakazu, o którym mowa w § 15, nie stosuje się do: 1) instalacji i maszyn zawierających w dniu wejścia w życie rozporządzenia substancje, o których mowa w § 15; 2) wprowadzania do obrotu substancji i zawierających ją preparatów, o których mowa w § 15, stosowanych do konserwacji lub naprawy instalacji i maszyn, wymienionych w pkt 1. § 32. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2003 r. w sprawie ograniczeń, zakazów i warunków obrotu lub stosowania substancji i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 86, poz. 799). § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że: 1) § 25 wchodzi w życie z dniem 15 sierpnia 2004 r.; 2) § 24 ust. 3 w stosunku do produktów tekstylnych wyprodukowanych z włókien poddanych recyklingowi, jeżeli aminy wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia w wykazie 1 zostały wyeliminowane poprzez usunięcie pozostałości wcześniejszych barwników z tych włókien i jeżeli usuwane aminy występowały w stężeniu poniżej 79 ppm, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.; 3) § 26-27 wchodzą w życie z dniem 17 stycznia 2005 r. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYKAZ SUBSTANCJI RAKOTWÓRCZYCH, MUTAGENNYCH I DZIAŁAJĄCYCH SZKODLIWIE NA ROZRODCZOŚĆ, DLA KTÓRYCH USTANOWIONO ZAKAZ WPROWADZANIA DO OBROTU DOSTĘPNEGO DLA KONSUMENTÓW Wykaz 1A: substancje rakotwórcze kategorii 1 Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5) 123456 1024-001-00-0tlenek chromu(VI); tritlenek chromu; bezwodnik chromowy215-607-81333-82-0 2024-007-00-3chromiany(VI) cynku łącznie z chromianem(VI) cynku-potasu-- 3028-003-00-2tlenek niklu(II); tlenek niklawy215-215-71313-99-1 4028-004-00-8tlenek niklu(IV); ditlenek niklu234-823-312035-36-8 5028-005-00-3tritlenek diniklu215-217-81314-06-3 6028-006-00-9siarczek niklu(II); siarczek niklawy240-841-216812-54-7 7028-007-00-4disiarczek triniklu234-829-612035-72-2 8033-003-00-0tlenek arsenu(III); tritlenek arsenu; arszenik; tlenek arsenawy215-481-41327-53-3 9033-004-00-6tlenek arsenu(V); pentatlenek arsenu; tlenek arsenowy215-116-91303-28-2 10033-005-00-1kwas arsenowy(V) i jego sole-- 11082-011-00-0wodoroarsenian(V) ołowiu(II)232-064-27784-40-9 12601-020-00-8benzen200-753-771-43-2 13602-023-00-7chloroeten; chlorek winylu; chloroetylen200-831-075-01-4 14603-046-00-5eter bis(chlorometylowy)208-832-8542-88-1 15603-075-00-3eter chlorometylowo-metylowy; chloro(metoksy)metan203-480-1107-30-2 16612-022-00-32-naftyloamina202-080-491-59-8 17612-042-00-2benzydyna; bifenylo-4,4'-diamina; bifenyl-4,4'-ylenodiamina; 4,4'-diaminobifenyl202-199-192-87-5 18612-070-00-5sole benzydyny208-519-6531-85-1 19612-071-00-0sole 2-naftyloaminy209-030-0553-00-4 20612-072-00-6bifenylo-4-amina202-177-192-67-1 21612-073-00-1sole bifenylo-4-aminy-- 22648-081-00-7Smoła, węgiel; Smoła węglowa232-361-78007-45-2 23648-082-00-2Smoła węglowa wysokotemperaturowa; Smoła węglowa266-024-065996-89-6 24648-083-00-8Smoła węglowa niskotemperaturowa; Olej węglowy266-025-665996-90-9 25648-145-00-4Smoła z węgla brunatnego309-885-0101316-83-0 26648-146-00-XSmoła z węgla brunatnego, niskotemperaturowa309-886-6101316-84-1 27649-050-00-0Destylaty lekkie parafinowe (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-051-564741-50-0 28649-051-00-6Destylaty ciężkie parafinowe (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-052-064741-51-1 29649-052-00-1Destylaty lekkie naftenowe (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-053-664741-52-2 30649-053-00-7Destylaty ciężkie naftenowe (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-054-164741-53-3 31649-054-00-2Destylaty ciężkie naftenowe rafinowane kwasem (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-117-364742-18-3 32649-055-00-8Destylaty lekkie naftenowe rafinowane kwasem (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-118-964742-19-4 33649-056-00-3Destylaty ciężkie parafinowe rafinowane kwasem (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-119-464742-20-7 34649-057-00-9Destylaty lekkie parafinowe rafinowane kwasem (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-121-564742-21-8 35649-058-00-4Destylaty ciężkie parafinowe zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-127-864742-27-4 36649-059-00-XDestylaty lekkie parafinowe zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-128-364742-28-5 37649-060-00-5Destylaty ciężkie naftenowe zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-135-164742-34-3 38649-061-00-0Destylaty lekkie naftenowe zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy265-136-764742-35-4 39650-012-00-0erionit-12510-42-8 40650-013-00-6azbest-12001-28-4 Wykaz 1B: substancje rakotwórcze kategorii 2 Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5) 123456 1004-001-00-7beryl231-150-77440-41-7 2004-002-00-2związki berylu, z wyjątkiem glinokrzemianów berylu i związków wymienionych w innym miejscu wykazu-- 3006-038-00-4sulfalat (PN); dietyloditiokarbaminian 2-chloroallilu202-388-995-06-7 4006-041-00-0chlorek dimetylokarbamoilu201-208-679-44-7 5006-068-00-8azometan; diazometan; dimetylodiazen206-382-7334-88-3 6007-008-00-3hydrazyna; diamina206-114-9302-01-2 7007-012-00-51,1-dimetylohydrazyna; N,N-dimetylohydrazyna200-316-057-14-7 8007-013-00-01,2-dimetylohydrazyna; N,N'-dimetylohydrazyna-540-73-8 9007-014-00-6sole hydrazyny-- 10007-021-00-41,2-difenylohydrazyna; hydrazobenzen204-563-5122-66-7 11007-022-00-Xbis(3-karboksy-4-hydroksybenzenosulfonian) hydrazyn-1,2-ium; bis(3-karboksy-4-hydroksybenzenosulfonian) hydrazyny405-030-1- 12015-106-00-2heksametylotriamid kwasu fosforowego(V); heksametylofosforotriamid211-653-8680-31-9 13016-023-00-4siarczan(VI) dimetylu201-058-177-78-1 14016-027-00-6siarczan(VI) dietylu200-589-664-67-5 15016-032-00-3propano-1,3-sulton; 2,2-dioksy-1,2-oksatiolan214-317-91120-71-4 16016-033-00-9chlorek dimetylosulfamoilu; chlorek dimetylosulfamylu236-412-413360-57-1 17024-002-00-6dichromian(VI) potasu231-906-67778-50-9 18024-003-00-1dichromian(VI) amonu232-143-17789-09-5 19024-004-00-7dichromian(VI) sodu234-190-310588-01-9 20024-004-01-4dichromian(VI) sodu - dihydrat234-190-37789-12-0 21024-005-00-2dichlorek ditlenek chromu; chlorek chromylu; dichlorek chromylu; tlenochlorek chromu239-056-814977-61-8 22024-006-00-8chromian(VI) potasu232-140-57789-00-6 23024-008-00-9chromian(VI) wapnia237-366-813765-19-0 24024-009-00-4chromian(VI) strontu232-142-67789-06-2 25024-010-00-Xchromian(VI) chromu(III)246-356-224613-89-6 26024-017-00-8związki chromu(VI), z wyjątkiem chromianu(VI) baru i związków wymienionych w innym miejscu wykazu-- 27035-003-00-6bromian(V) potasu231-829-87758-01-2 28048-002-00-0tlenek kadmu(II)215-146-21306-19-0 29048-008-00-3chlorek kadmu(II)233-296-710108-64-2 30048-009-00-9siarczan(VI) kadmu(II)233-331-610124-36-4 31601-004-01-8butan (zawierający ≥ 0,1 % butadienu (numer WE 203-450-8)) [1], izobutan (zawierający ≥ 0,1 % butadienu (numer WE 203-450-8)) [2]203-448-7 [1]; 200-857-2 [2]106-97-8 [1]; 75-28-5 [2] 32601-013-00-Xbuta-1,3-dien203-450-8106-99-0 33601-032-00-3benzo[a]piren; benzo[d,e,f]chryzen200-028-550-32-8 34601-033-00-9benzo[a]antracen200-280-656-55-3 35601-034-00-4benzo[b]fluoranten; benzo[e]acefenantrylen205-911-9205-99-2 36601-035-00-Xbenzo[j]fluoranten205-910-3205-82-3 37601-036-00-5benzo[k]fluoranten205-916-6207-08-9 38601-041-00-2dibenzo[a,h]antracen200-181-853-70-3 39602-010-00-61,2-dibromoetan; dibromek etylenu; bromek etylenu203-444-5106-93-4 40602-012-00-71,2-dichloroetan; dichlorek etylenu; chlorek etylenu203-458-1107-06-2 41602-021-00-61,2-dibromo-3-chloropropan202-479-396-12-8 42602-024-00-2bromoeten; bromek winylu; bromoetylen209-800-6593-60-2 43602-038-00-9trichloro(fenylo)metan; (trichlorometylo)benzen; α,α,α-trichlorotoluen; fenylochloroform202-634-598-07-7 44602-064-00-01,3-dichloropropan-2-ol; alkohol dichloroizopropylowy202-491-996-23-1 45602-065-00-6heksachlorobenzen204-273-9118-74-1 46602-073-00-X1,4-dichlorobut-2-en212-121-8764-41-0 47603-023-00-Xoksiran; epoksyetan; tlenek etylenu200-849-975-21-8 48603-026-00-61-chloro-2,3-epoksypropan; epichlorohydryna; tlenek 2-chloropropylenu203-439-8106-89-8 49603-055-00-41,2-epoksypropan; metylooksiran; tlenek propylenu200-879-275-56-9 50603-084-00-2(epoksyetylo)benzen; fenylooksiran; tlenek styrenu202-476-796-09-3 51604-028-00-X4-amino-3-fluorofenol; 4-hydroksy-2-fluoroanilina402-230-0399-95-1 52605-020-00-95-allilo-1,3-benzodioksol; safrol202-345-494-59-7 53606-031-00-1propano-3-lakton; oksetan-2-on; ß-propiolakton; 1,3-propiolakton; lakton kwasu 3-hydroksypropionowego200-340-157-57-8 54607-149-00-6karbaminian etylu; karbamian etylu; uretan etylu200-123-151-79-6 55607-190-00-X(akrylamido)metoksyoctan metylu (zawierający ≥ 0,1 % akrylamidu)401-890-777402-03-0 56607-210-00-7akrylamidoglikolan metylu (zawierający ≥ 0,1 % akrylamidu)403-230-377402-05-2 57608-003-00-4akrylonitryl; cyjanek winylu; nitryl kwasu akrylowego203-466-5107-13-1 58609-002-00-12-nitropropan201-209-179-46-9 59609-037-00-25-nitro-1,2-dihydroacenaftylen210-025-0602-87-9 60609-038-00-82-nitronaftalen209-474-5581-89-5 61609-039-00-34-nitrobifenyl202-204-792-93-3 62609-040-00-9nitrofen (PN); eter 2,4-dichlorofenylowo-4-nitrofenylowy217-406-01836-75-5 63609-047-00-72-nitroanizol202-052-191-23-6 64611-004-00-2octan 2-metylo-ONN-azoksymetylu209-765-7592-62-1 65611-005-00-8brąz bezpośredni 95; (2-hydroksy-5-{4'-[6-hydroksy-2-oksydo-3-(2-hydroksy-5-sulfonianofenyloazo)fenylo-azo]bifenyl-4-yloazo}-1-karboksylanofenylo)-miedzian(II) disodu; C.I. Direct Brown 95240-221-116071-86-6 66611-006-00-34-amino-2',3-dimetyloazobenzen; (4-amino-3-metylofenylo)(2-tolilo)diazen; o-aminoazotoluen; AAT202-591-297-56-3 67611-008-00-44-aminoazobenzen; (4-aminofenylo)fenylodiazen; 4-fenyloazoanilina200-453-660-09-3 68611-024-00-1barwniki azowe na bazie benzydyny; barwniki 4,4'-diaryloazobifenylowe, z wyjątkiem wymienionych w innym miejscu wykazu-- 69611-025-00-7czerń bezpośrednia 38; 4-amino-3-[4'-(2,4-diaminofenyloazo)-(1,1'-bifenyl-4-yloazo)]-5-hydroksy-6-fenylo-azonaftaleno-2,7-disulfonian disodu; C.I. Direct Black 38217-710-31937-37-7 70611-026-00-2błękit bezpośredni 6; 3,3'-(1,1'-bifenyl-4,4'-diylobisazo)bis(5-amino-4-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonian) tetrasodu; C.I. Direct Blue 6220-012-12602-46-2 71611-027-00-8czerwień bezpośrednia 28; 3,3'-(1,1'-bifenylo-4,4'-diylobisazo)bis(4-ami-nonaftaleno-1-sulfonian) disodu; C.I. Direct Red 28209-358-4573-58-0 72612-035-00-42-metoksyanilina; o-anizydyna201-963-190-04-0 73612-036-00-X3,3'-dimetoksybenzydyna; o-dianizydyna204-355-4119-90-4 74612-037-00-5sole 3,3'-dimetoksybenzydyny; sole o-dianizydyny-- 75612-041-00-73,3'-dimetylobenzydyna; o-tolidyna; 4,4'-bi-o-toluidyna204-358-0119-93-7 76612-051-00-14,4'-metylenodianilina; 4,4'-diaminodifenylometan202-974-4101-77-9 77612-068-00-43,3'-dichlorobenzydyna202-109-091-94-1 78612-069-00-Xsole 3,3'-dichlorobenzydyny210-323-0612-83-9 79612-077-00-3N-nitrozodimetyloamina; dimetylonitrozoamina200-549-862-75-9 80612-078-00-92,2'-dichloro-4,4'-metylenodianilina; 4,4'-metylenobis(2-chloroanilina); MOCA202-918-9101-14-4 81612-079-00-4sole 2,2'-dichloro-4,4-metylenodianiliny; sole 4,4'-metylenobis(2-chloroaniliny)-- 82612-081-00-5sole 4,4'-bi-o-toluidyny; sole o-tolidyny; sole 3,3'-dimetylobenzydyny210-322-5612-82-8 83612-083-00-61-metylo-3-nitro-1-nitrozoguanidyna200-730-170-25-7 84612-085-00-74,4'-metylenobis(2-metyloanilina); 4,4'-metylenobis(o-toluidyna)212-658-8838-88-0 85612-090-00-42,2'-(nitrozoimino)dietanol; dietanolonitrozoamina; N-nitrozodietanoloamina214-237-41116-54-7 86612-091-00-Xo-metyloanilina; o-toluidyna; o-aminotoluen; 2-toliloamina202-429-095-53-4 87612-098-00-8N-nitrozodipropyloamina; nitrozodipropyloamina210-698-0621-64-7 88612-099-00-34-metylo-1,3-fenylenodiamina; 4-metylo-m-fenylenodiamina; tolueno-2,4-diamina202-453-195-80-7 89612-126-00-9siarczan(VI) tolueno-2,4-diamonium; siarczan(VI) 4-metylo-1,3-fenylenodiamonium; siarczan(VI) 4-metylo-m-fenylenodiamonium265-697-865321-67-7 90612-137-00-94-chloroanilina203-401-0106-47-8 91613-001-00-1azirydyna; etylenoimina205-793-9151-56-4 92613-033-00-62-metyloazirydyna; propylenoimina200-878-775-55-8 93613-046-00-7kaptafol (PN); N-(1,1,2,2-tetrachloroetylo-sulfanylo)cykloheks-4-eno-1,2-dikarboksyimid; N-(1,1,2,2-tetrachloroetylosulfanylo)-1,2,3,6-tetrahydroftalimid219-363-32425-06-1 94613-050-00-9karbadoks; (3-chinoksalin-2-ylometylideno)karbazan metylu229-879-06804-07-5 95616-003-00-0akrylamid; prop-2-enoamid; amid kwasu akrylowego201-173-779-06-1 96616-026-00-6tioacetamid200-541-462-55-5 97648-001-00-0Destylaty (smoła węglowa), frakcja benzolowa; Olej lekki283-482-784650-02-2 98648-002-00-6Oleje smołowe, węgiel brunatny; Olej lekki302-674-494114-40-6J 99648-003-00-1Przedgon benzolowy (węgiel); Redestylat oleju lekkiego, niskowrzący266-023-565996-88-5J 100648-004-00-7Destylaty (smoła węglowa), frakcja benzolowa bogata w BTX; Redestylat oleju lekkiego, niskowrzący309-984-9101896-26-8J 101648-005-00-2Węglowodory aromatyczne C6-10 bogate w C8; Redestylat oleju lekkiego, niskowrzący292-697-590989-41-6J 102648-006-00-8Solwent nafta lekka (węgiel); Redestylat oleju lekkiego, niskowrzący287-498-585536-17-0J 103648-007-00-3Solwent nafta (węgiel), frakcja ksylenowo-styrenowa; Redestylat oleju lekkiego, średniowrzący287-502-585536-20-5J 104648-008-00-9Solwent nafta zawierająca frakcję kumaryno-styrenową (węgiel); Redestylat oleju lekkiego, średniowrzący287-500-485536-19-2J 105648-009-00-4Frakcja naftowa (węgiel), pozostałości po destylacji; Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący292-636-290641-12-6J 106648-010-00-XWęglowodory aromatyczne C8; Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący292-694-990989-38-1J 107648-012-00-0Węglowodory aromatyczne C8-9, produkt uboczny z polimeryzacji żywic węglowodorowych; Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący295-281-191995-20-9J 108648-013-00-6Węglowodory aromatyczne C9-12 otrzymane z destylacji benzenu; Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący295-551-992062-36-7J 109648-014-00-1Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczna frakcja benzolowa ekstrahowana kwasem; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące295-323-991995-61-8J 110648-015-00-7Pozostałości po ekstrakcji (smoła węglowa), alkaliczna frakcja benzolowa ekstrahowana kwasem; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące309-868-8101316-63-6J 111648-016-00-2Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), kwaśna frakcja benzolowa; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące298-725-293821-38-6J 112648-017-00-8Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki, destylaty odbierane ze szczytu kolumny; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące292-625-290641-02-4J 113648-018-00-3Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki ekstrahowany kwasem, frakcja indenowa; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, średniowrzące309-867-2101316-62-5J 114648-019-00-9Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki, frakcja indenowo-naftowa; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, wysokowrzące292-626-890641-03-5J 115648-020-00-4Solwent nafta (węgiel); Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, wysokowrzące266-013-065996-79-4J 116648-021-00-XDestylaty (smoła węglowa), oleje lekkie, frakcja obojętna; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, wysokowrzące309-971-8101794-90-5J 117648-022-00-5Destylaty (smoła węglowa), oleje lekkie ekstrahowane kwasem; Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, wysokowrzące292-609-590640-87-2J 118648-023-00-0Destylaty (smoła węglowa), oleje lekkie; Olej karbolowy283-483-284650-03-3J 119648-024-00-6Oleje smołowe (węgiel); Olej karbolowy266-016-765996-82-9J 120648-026-00-7Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej lekki ekstrahowany kwasem; Pozostałość po ekstrakcji oleju karbolowego292-624-790641-01-3J 121648-027-00-2Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej smołowy; Pozostałość po ekstrakcji oleju karbolowego266-021-465996-87-4J 122648-028-00-8Oleje ekstrakcyjne (węgiel), olej lekki; Ekstrakt kwaśny292-622-690640-99-6J 123648-029-00-3Pirydyna, alkilowe pochodne; Surowe smoły zasadowe269-929-968391-11-7J 124648-030-00-9Smoły zasadowe (węgiel), frakcja pikolinowa; Destylaty zasadowe295-548-292062-33-4J 125648-031-00-4Smoły zasadowe (węgiel), frakcja lutydynowa; Destylaty zasadowe293-766-291082-52-9J 126648-032-00-XOleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła zasadowa, frakcja kolidynowa; Destylaty zasadowe273-077-368937-63-3J 127648-033-00-5Smoły zasadowe (węgiel), frakcja kolidynowa; Destylaty zasadowe295-543-592062-28-7J 128648-034-00-0Smoły zasadowe (węgiel), frakcja anilinowa; Destylaty zasadowe295-541-492062-27-6J 129648-035-00-6Smoły zasadowe (węgiel), frakcja toluidynowa; Destylaty zasadowe293-767-891082-53-0J 130648-036-00-1Destylaty (ropa naftowa) alkenowo-alkinowe otrzymane z pirolizy oleju zmieszane z wysokotemperaturową smołą węglową, frakcja indenowa; Redestylaty295-292-191995-31-2J 131648-037-00-7Destylaty (węgiel), smoła węglowa - pozostałości olejów pirolitycznych, oleje naftalenowe; Redestylaty295-295-891995-35-6J 132648-038-00-2Oleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła węglowa - pozostałości olejów pirolitycznych, olej naftalenowy, redestylat; Redestylaty295-329-191995-66-3J 133648-039-00-8Oleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła węglowa - pozostałości olejów pirolitycznych, oleje naftalenowe; Redestylaty310-170-0122070-79-5J 134648-040-00-3Oleje ekstrakcyjne (węgiel), smoła węglowa - pozostałości olejów pirolitycznych, olej naftalenowy, pozostałości po destylacji; Redestylaty310-171-6122070-80-8J 135648-041-00-9Oleje absorbcyjne, frakcja węglowodorów aromatycznych dwupierścieniowych i heterocyklicznych; Redestylat oleju płuczkowego309-851-5101316-45-4M 136648-042-00-4Destylaty wyższe bogate we fluoren (smoła węglowa); Redestylat oleju płuczkowego284-900-084989-11-7M 137648-043-00-XOlej kreozotowy wolny od acenaftenu, frakcja acenaftenowa; Redestylat oleju płuczkowego292-606-990640-85-0M 138648-044-00-5Destylaty (smoła węglowa), oleje ciężkie; Ciężki olej antracenowy292-607-490640-86-1 139648-046-00-6Olej antracenowy ekstrahowany kwasem; Pozostałość po ekstrakcji oleju antracenowego295-274-391995-14-1M 140648-047-00-1Destylaty (smoła węglowa); Ciężki olej antracenowy266-027-765996-92-1M 141648-048-00-7Destylaty (smoła węglowa), pak, oleje ciężkie; Ciężki olej antracenowy295-312-991995-51-6M 142648-049-00-2Destylaty (smoła węglowa), pak; Ciężki olej antracenowy309-855-7101316-49-8M 143648-050-00-8Destylaty (smoła węglowa), oleje ciężkie, frakcja pirenowa; Redestylat ciężkiego oleju antracenowego295-304-591995-42-5M 144648-051-00-3Destylaty (smoła węglowa), pak, frakcja pirenowa; Redestylat ciężkiego oleju antracenowego295-313-491995-52-7M 145648-052-00-9Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z węgla brunatnego, oczyszczona węglem; Ekstrakt smoły węglowej308-296-697926-76-6M 146648-053-00-4Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z węgla brunatnego, oczyszczona gliną; Ekstrakt smoły węglowej308-297-197926-77-7M 147648-054-00-XPak263-072-461789-60-4M 148648-055-00-5Pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa; Pak266-028-265996-93-2 149648-056-00-0Pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa, po obróbce termicznej; Pak310-162-7121575-60-8M 150648-057-00-6Pak, wysokotemperaturowa smoła węglowa, pak wtórny; Redestylat paku302-650-394114-13-3M 151648-058-00-1Pozostałości po destylacji paku (smoła węglowa); Redestylat paku295-507-992061-94-4M 152648-059-00-7Smoła węglowa wysokotemperaturowa, pozostałość po destylacji i z magazynowania; Pozostałości stałe ze smoły węglowej295-535-192062-20-9M 153648-060-00-2Smoła węglowa, pozostałość po magazynowaniu; Pozostałości stałe ze smoły węglowej293-764-191082-50-7M 154648-061-00-8Smoła węglowa wysokotemperaturowa, pozostałości; Pozostałości stałe ze smoły węglowej309-726-5100684-51-3M 155648-062-00-3Smoła węglowa wysokotemperaturowa o dużej zawartości substancji stałych; Pozostałości stałe ze smoły węglowej273-615-768990-61-4M 156648-063-00-9Odpady stałe po koksowaniu paku smoły węglowej; Pozostałości stałe ze smoły węglowej295-549-892062-34-5M 157648-064-00-4Pozostałości po ekstrakcji węgla brunatnego; Ekstrakty smoły węglowej294-285-091697-23-3M 158648-065-00-XWoski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z węgla brunatnego; Ekstrakt smoły węglowej295-454-192045-71-1M 159648-066-00-5Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z węgla brunatnego uwodorniona; Ekstrakt smoły węglowej295-455-792045-72-2M 160648-067-00-0Woski parafinowe (węgiel), wysokotemperaturowa smoła z węgla brunatnego traktowana kwasem krzemowym; Ekstrakt smoły węglowej308-298-797926-78-8M 161648-068-00-6Smoła węglowa niskotemperaturowa, pozostałości po destylacji; Olej smołowy, średniowrzący309-887-1101316-85-2M 162648-069-00-1Pak smoły węglowej niskotemperaturowej; Pozostałość pakowa292-651-490669-57-1M 163648-070-00-7Pak smoły węglowej niskotemperaturowej, utleniony; Pozostałość pakowa, utleniona292-654-090669-59-3M 164648-071-00-2Pak smoły węglowej niskotemperaturowej po obróbce cieplnej; Pozostałość pakowa, utleniona; Pozostałość pakowa po obróbce cieplnej292-653-590669-58-2M 165648-072-00-8Destylaty (węgiel-ropa naftowa), związki aromatyczne o skondensowanych pierścieniach; Destylaty269-159-368188-48-7M 166648-073-00-3Wielopierścieniowe (policykliczne) węglowodory aromatyczne C20-28, pochodne pirolizy z mieszaniny smoły węglowej i paku polietyleno-polipropylenowego; Produkty pirolizy309-956-6101794-74-5M 167648-074-00-9Wielopierścieniowe (policykliczne) węglowodory aromatyczne C20-28, pochodne pirolizy z mieszaniny smoły węglowej i paku polietylenowego; Produkty pirolizy309-957-1101794-75-6M 168648-075-00-4Wielopierścieniowe (policykliczne) węglowodory aromatyczne C20-28, pochodne pirolizy z mieszaniny smoły węglowej i paku polistyrenowego; Produkty pirolizy309-958-7101794-76-7M 169648-076-00-XPak, smoła węglowa - produkty petrochemiczne; Pozostałości pakowe269-109-068187-57-5M 170648-077-00-5Fenantren, pozostałości po destylacji; Redestylat ciężkiego oleju antracenowego310-169-5122070-78-4M 171648-078-00-0Destylaty wyższe, wolne od fluorenu (smoła węglowa); Redestylat oleju płuczkowego284-899-784989-10-6M 172648-080-00-1Pozostałości po destylacji oleju kreozotowego (smoła węglowa); Redestylat oleju płuczkowego295-506-392061-93-3M 173648-084-00-3Destylaty (węgiel), olej lekki pochodzenia koksowniczego, frakcja naftalenowa; Olej naftalenowy285-076-585029-51-2J, M 174648-086-00-4Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, oleje niskonaftalenowe; Redestylat oleju naftalenowego284-898-184989-09-3J, M 175648-087-00-XDestylaty (smoła węglowa), olej naftalenowy krystalizowany z roztworu macierzystego; Redestylat oleju naftalenowego295-310-891995-49-2J, M 176648-088-00-5Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej naftalenowy; Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego310-166-9121620-47-1J, M 177648-089-00-0Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej naftalenowy, olej niskonaftalenowy; Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego310-167-4121620-48-2J, M 178648-090-00-6Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, wolne od naftalenu ekstrakty alkaliczne; Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego292-612-190640-90-7J, M 179648-091-00-1Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej naftalenowy, destylaty górne; Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego292-627-390641-04-6J, M 180648-092-00-7Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, frakcja metylonaftalenowa; Olej metylonaftalenowy309-985-4101896-27-9J, M 181648-093-00-2Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, frakcja indolowo-metylonaftalenowa; Olej metylonaftalenowy309-972-3101794-91-6J, M 182648-094-00-8Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, ekstrakty kwaśne; Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego295-309-291995-48-1J, M 183648-095-00-3Pozostałości po ekstrakcji alkalicznej oleju naftalenowego (węgiel), pozostałości po destalacji; Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego292-628-990641-05-7J, M 184648-096-00-9Kwaśne ekstrakty olejowe (węgiel), smoła wolna od zasad; Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego284-901-684989-12-8J, M 185648-097-00-4Destylaty (smoła węglowa), frakcja benzolowa, pozostałości po destylacji; Olej płuczkowy310-165-3121620-46-0J, M 186648-100-00-9Olej kreozotowy, destylat wysokowrzący; Olej płuczkowy274-565-970321-79-8J, M 187648-102-00-XPozostałości po ekstrakcji (węgiel), kwaśny olej kreozotowy; Pozostałość po ekstrakcji oleju płuczkowego310-189-4122384-77-4J, M 188648-103-00-5Olej antracenowy, pasta antracenowa; Frakcja oleju antracenowego292-603-290640-81-6J, M 189648-104-00-0Olej antracenowy, niskoantracenowy; Frakcja oleju antracenowego292-604-890640-82-7J, M 190648-105-00-6Pozostałości po destylacji oleju antracenowego (smoła węglowa); Frakcja oleju antracenowego295-505-892061-92-2J, M 191648-106-00-1Olej antracenowy, pasta antracenowa, frakcja antracenowa; Frakcja oleju antracenowego295-275-991995-15-2J, M 192648-107-00-7Olej antracenowy, pasta antracenowa, frakcja karbazolowa; Frakcja oleju antracenowego295-276-491995-16-3J, M 193648-108-00-2Olej antracenowy, pasta antracenowa, frakcja lekka; Frakcja oleju antracenowego295-278-591995-17-4J, M 194648-109-00-8Oleje smołowe niskotemperaturowe, węgiel; Olej smołowy, wysokowrzący309-889-2101316-87-4J, M 195648-111-00-9Fenole ekstrahowane wodnym roztworem amoniaku; Ekstrakt alkaliczny284-881-984988-93-2J, M 196648-112-00-4Destylaty (smoła węglowa), oleje lekkie, ekstrakty alkaliczne; Ekstrakt alkaliczny292-610-090640-88-3J, M 197648-113-00-XEkstrakty alkaliczne oleju smoły węglowej; Ekstrakt alkaliczny266-017-265996-83-0J, M 198648-114-00-5Destylaty (smoła węglowa), oleje naftalenowe, ekstrakty alkaliczne; Ekstrakt alkaliczny292-611-690640-89-4J, M 199648-115-00-0Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), alkaliczny olej smołowy karbonizowany i traktowany CaO; Fenole surowe292-629-490641-06-8J, M 200648-117-00-1Smółki kwaśne, węgiel brunatny, surówka; Fenole surowe309-888-7101316-86-3J, M 201648-118-00-7Smółki kwaśne, węgiel brunatny, zgazowane; Fenole surowe295-536-792062-22-1J, M 202648-119-00-2Fenole surowe, pozostałości po destylacji; Destylaty fenolowe306-251-596690-55-0J, M 203648-120-00-8Fenole surowe, frakcja metylofenolowa; Destylaty fenolowe284-892-984989-04-8J, M 204648-121-00-3Fenole surowe, frakcja polialkilofenolowa; Destylaty fenolowe284-893-484989-05-9J, M 205648-122-00-9Fenole surowe, frakcja ksylenolowa; Destylaty fenolowe284-895-584989-06-0J, M 206648-123-00-4Fenole surowe, frakcja etylofenolowa; Destylaty fenolowe284-891-384989-03-7J, M 207648-124-00-XFenole surowe, frakcja 3,5-ksylenolowa; Destylaty fenolowe284-896-084989-07-1J, M 208648-125-00-5Fenole surowe, pozostałości po destylacji, pierwsza frakcja; Destylaty fenolowe270-713-168477-23-6J, M 209648-126-00-0Fenole surowe, krezolowe, pozostałości; Destylaty fenolowe271-418-068555-24-8J, M 210648-127-00-6Fenole C9-11; Destylaty fenolowe293-435-291079-47-9J, M 211648-128-00-1Fenole surowe, krezolowe; Destylaty fenolowe295-540-992062-26-5J, M 212648-129-00-7Fenole surowe, węgiel brunatny, frakcja C2-alkilofenolowa; Destylaty fenolowe302-662-994114-29-1J, M 213648-130-00-2Ekstrakty olejowe (węgiel), oleje naftalenowe; Ekstrakt kwaśny292-623-190641-00-2J, M 214648-131-00-8Zasady smołowe, pochodne chinoliny; Destylaty zasadowe271-020-768513-87-1J, M 215648-132-00-3Zasady smołowe, węgiel, frakcja pochodnych chinoliny; Destylaty zasadowe274-560-170321-67-4J, M 216648-133-00-9Zasady smołowe, węgiel, pozostałości po destylacji; Destylaty zasadowe295-544-092062-29-8J, M 217648-134-00-4Aromatyczne oleje węglowodorowe zmieszane z polietylenem i polipropylenem poddane pirolizie, frakcja oleju lekkiego; Produkty procesów termicznych309-745-9100801-63-6J, M 218648-135-00-XAromatyczne oleje węglowodorowe zmieszane z polietylenem i poddane pirolizie, frakcja oleju lekkiego; Produkty procesów termicznych309-748-5100801-65-8J, M 219648-136-00-5Aromatyczne oleje węglowodorowe zmieszane z polistyrenem i poddane pirolizie, frakcja oleju lekkiego; Produkty procesów termicznych309-749-0100801-66-9J, M 220648-137-00-0Pozostałości po ekstrakcji alkalicznej oleju smołowego (węgiel), pozostałości po destylacji naftalenu; Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego277-567-873665-18-6J, M 221648-138-00-6Olej kreozotowy, destylat niskowrzący; Olej płuczkowy274-566-470321-80-1J, M 222648-139-00-1Smółki kwaśne, sole sodowe krezoli, roztwory zasadowe; Ekstrakt alkaliczny272-361-468815-21-4J, M 223648-140-00-7Ekstrakty olejowe zasad smołowych (węgiel); Ekstrakt kwaśny266-020-965996-86-3J, M 224648-141-00-2Zasady smołowe, węgiel, surówka; Surowe zasady smołowe266-018-865996-84-1J, M 225648-142-00-8Pozostałości po ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem (węgiel)302-681-294114-46-2M 226648-143-00-3Ciecze węglowe, roztwory z ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem302-682-894114-47-3M 227648-144-00-9Ciecze węglowe po ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem302-683-394114-48-4M 228648-147-00-5Olej lekki pochodzenia koksowniczego (węgiel); Benzol surowy266-012-565996-78-3J 229648-148-00-0Destylaty (węgiel), ekstrakt podstawowy z ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem302-688-094114-52-0J 230648-149-00-6Destylaty (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt rozpuszczalnikowy302-689-694114-53-1J 231648-150-00-1Frakcja naftowa (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt rozpuszczalnikowy302-690-194114-54-2J 232648-151-00-7Benzyna, węgiel ekstrahowany rozpuszczalnikowo, frakcja naftowa hydrokrakowana302-691-794114-55-3J 233648-152-00-2Destylaty średnie (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt węglowy302-692-294114-56-4J 234648-153-00-8Destylaty średnie (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt węglowy, uwodorniony302-693-894114-57-5J 235648-156-00-4Olej lekki z procesu półkoksowania (węgiel); Olej świeży292-635-790641-11-5J 236649-001-00-3Ekstrakty rozpuszczalnikowe z lekkich destylatów naftenowych (ropa naftowa)265-102-164742-03-6 237649-002-00-9Ekstrakty rozpuszczalnikowe z ciężkich destylatów parafinowych (ropa naftowa)265-103-764742-04-7 238649-003-00-4Ekstrakty rozpuszczalnikowe z lekkich destylatów parafinowych (ropa naftowa)265-104-264742-05-8 239649-004-00-XEkstrakty rozpuszczalnikowe z ciężkich destylatów naftenowych (ropa naftowa)265-111-064742-11-6 240649-005-00-5Ekstrakty rozpuszczalnikowe z próżniowej frakcji lekkich olejów gazowych (ropa naftowa)295-341-791995-78-7 241649-006-00-0Węglowodory C26-55, z dużą zawartością węglowodorów aromatycznych307-753-797722-04-8 242649-008-00-1Pozostałości z kolumny atmosferycznej (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-045-264741-45-3 243649-009-00-7Frakcje próżniowe ciężkie (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-058-364741-57-7 244649-010-00-2Destylaty ciężkie z krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-063-064741-61-3 245649-011-00-8Oleje sklarowane z krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-064-664741-62-4 246649-012-00-3Pozostałości z hydrokrakingu (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-076-164741-75-9 247649-013-00-9Pozostałości z krakingu termicznego (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-081-964741-80-6 248649-014-00-4Destylaty ciężkie z krakingu termicznego (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-082-464741-81-7 249649-015-00-XFrakcje próżniowe traktowane wodorem (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-162-964742-59-2 250649-016-00-5Pozostałości z kolumny atmosferycznej, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-181-264742-78-5 251649-017-00-0Frakcje próżniowe ciężkie, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-189-664742-86-5 252649-018-00-6Pozostałości z olefin (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-193-864742-90-1 253649-019-00-1Pozostałości po destylacji atmosferycznej (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki269-777-368333-22-2 254649-020-00-7Oleje sklarowane z krakingu katalitycznego, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki269-782-068333-26-6 255649-021-00-2Destylaty średnie z krakingu katalitycznego, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki269-783-668333-27-7 256649-022-00-8Destylaty ciężkie z krakingu katalitycznego, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki269-784-168333-28-8 257649-023-00-3Olej opałowy, pozostałości po destylacji zachowawczej frakcji próżniowych o wysokiej zawartości siarki; Olej opałowy ciężki270-674-068476-32-4 258649-024-00-9Olej opałowy, pozostałościowy; Olej opałowy ciężki270-675-668476-33-5 259649-025-00-4Pozostałości po destylacji produktów z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki270-792-268478-13-7 260649-026-00-XPozostałości po destylacji ciężkiego oleju gazowego z koksowania i frakcji próżniowych z DRW (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki270-796-468478-17-1 261649-027-00-5Pozostałości po destylacji ciężkiego oleju gazowego z koksowania i lekkich frakcji próżniowych z DRW; Olej opałowy ciężki270-983-068512-61-8 262649-028-00-0Pozostałości (ropa naftowa), lekki olej próżniowy; Olej opałowy ciężki270-984-668512-62-9 263649-029-00-6Pozostałości, lekki kraking parowy (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki271-013-968513-69-9 264649-030-00-1Olej opałowy nr 6; Olej opałowy ciężki271-384-768553-00-4 265649-031-00-7Pozostałości po usunięciu lekkich składników, o niskiej zawartości siarki (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki271-763-768607-30-7 266649-032-00-2Oleje gazowe ciężkie z kolumny atmosferycznej (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki272-184-268783-08-4 267649-033-00-8Pozostałości z płuczek z koksowania o dużej zawartości skondensowanych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki272-187-968783-13-1 268649-034-00-3Destylaty (ropa naftowa), naftowa pozostałość próżniowa; Olej opałowy ciężki273-263-468955-27-1 269649-035-00-9Pozostałości, kraking parowy, żywice (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki273-272-368955-36-2 270649-036-00-4Destylaty średnie próżniowe (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki274-683-070592-76-6 271649-037-00-XDestylaty lekkie próżniowe (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki274-684-670592-77-7 272649-038-00-5Destylaty próżniowe (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki274-685-170592-78-8 273649-039-00-0Frakcje próżniowe ciężkie pochodzące z koksowania, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki285-555-985117-03-9 274649-040-00-6Pozostałości z destylacji (ropa naftowa), kraking parowy, destylaty; Olej opałowy ciężki292-657-790669-75-3 275649-041-00-1Pozostałości lekkie próżniowe (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki292-658-290669-76-4 276649-042-00-7Olej opałowy ciężki, zasiarczony; Olej opałowy ciężki295-396-792045-14-2 277649-043-00-2Pozostałości z krakingu katalitycznego; Olej opałowy ciężki295-511-092061-97-7 278649-044-00-8Destylaty średnie z krakingu katalitycznego, degradowane termicznie (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki295-990-692201-59-7 279649-045-00-3Oleje pozostałościowe (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki298-754-093821-66-0 280649-046-00-9Pozostałości poddawane krakingowi parowemu, obrabiane termicznie; Olej opałowy ciężki308-733-098219-64-8 281649-047-00-4Destylaty średnie o szerokim zakresie wrzenia, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki309-863-0101316-57-8 282649-048-00-XPozostałości z frakcjonowania na reformingu katalitycznym (ropa naftowa); Olej opałowy ciężki265-069-364741-67-9 283649-049-00-5Ropa naftowa; Olej skalny232-298-58002-05-9 284649-062-00-6Gazy ze szczytu depropanizera na krakingu katalitycznym, bogate w węglowodory C3, wolne od kwasów (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-755-068477-73-6K 285649-063-00-1Gazy z krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-756-668477-74-7K 286649-064-00-7Gazy z krakingu katalitycznego, bogate w węglowodory C1-5 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-757-168477-75-8K 287649-065-00-2Gazy z węzła stabilizacyjnego ciężkiej benzyny z katalizowanej polimeryzacji, bogate w węglowodory C2-4 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-758-768477-76-9K 288649-066-00-8Gazy z reformingu katalitycznego, bogate w węglowodory C1-4 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-760-868477-79-2K 289649-067-00-3Gazy (ropa naftowa), wsad na alkilację, mieszanina węglowodorów nasyconych i nienasyconych C3-5; Gaz z ropy naftowej270-765-568477-83-8K 290649-068-00-9Gazy bogate w węglowodory C4 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-767-668477-85-0K 291649-069-00-4Gazy ze szczytu deetanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-768-168477-86-1K 292649-070-00-XGazy ze szczytu deizobutanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-769-768477-87-2K 293649-071-00-5Gazy (ropa naftowa), gaz suchy z depropanizera bogaty w propen (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-772-368477-90-7K 294649-072-00-0Gazy ze szczytu depropanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-773-968477-91-8K 295649-073-00-6Gazy ze szczytu depropanizera na instalacji odzysku gazu (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-777-068477-94-1K 296649-074-00-1Gazy (ropa naftowa), wsad na instalację Girbotol; Gaz z ropy naftowej270-778-668477-95-2K 297649-075-00-7Gazy (ropa naftowa), frakcja naftowa poddana izomeryzacji, bogata w węglowodory C4, wolna od siarkowodoru; Gaz z ropy naftowej270-782-868477-99-6K 298649-076-00-2Gazy odlotowe z oleju sklarowanego z krakingu katalitycznego i z pozostałości próżniowej z krakingu termicznego, wsad na refluks (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-802-568478-21-7K 299649-077-00-8Gazy odlotowe ze stabilizacji benzyny krakingowej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-803-068478-22-8K 300649-078-00-3Gazy odlotowe z procesów katalitycznych: krakingu, reformingu i hydroodsiarczania (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-804-668478-24-0K 301649-079-00-9Gazy odlotowe ze stabilizacji frakcji naftowej z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-806-768478-26-2K 302649-080-00-4Gazy odlotowe z różnych instalacji, nasycone, bogate w węglowodory C4 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-813-568478-32-0K 303649-081-00-XGazy odlotowe z instalacji odzysku gazów nasyconych, bogate w węglowodory C1-2 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-814-068478-33-1K 304649-082-00-5Gazy odlotowe z krakingu termicznego pozostałości próżniowej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-815-668478-34-2K 305649-083-00-0Węglowodory z destylacji ropy naftowej, bogate w węglowodory C3-4; Gaz z ropy naftowej270-990-968512-91-4K 306649-084-00-6Gazy po deheksanizacji benzyny z destylacji zachowawczej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-000-868513-15-5K 307649-085-00-1Gazy po depentanizacji produktów hydrokrakingu, bogate w węglowodory (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-001-368513-16-6K 308649-086-00-7Gazy po stabilizacji benzyny lekkiej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-002-968513-17-7K 309649-087-00-2Pozostałości z rozdzielania gazów po alkilacji, bogate w węglowodory C4 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-010-268513-66-6K 310649-089-00-3Węglowodory C1-4, odsiarczone; Gaz z ropy naftowej271-038-568514-36-3K 311649-090-00-9Węglowodory C1-3; Gaz z ropy naftowej271-259-768527-16-2K 312649-091-00-4Węglowodory C1-4, frakcja z debutanizera; Gaz z ropy naftowej271-261-868527-19-5K 313649-092-00-XGazy mokre C1-5 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-624-068602-83-5K 314649-093-00-5Węglowodory C2-4; Gaz z ropy naftowej271-734-968606-25-7K 315649-094-00-0Węglowodory C3; Gaz z ropy naftowej271-735-468606-26-8K 316649-095-00-6Gazy (ropa naftowa), wsad na alkilację; Gaz z ropy naftowej271-737-568606-27-9K 317649-096-00-1Gazy z dna depropanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej271-742-268606-34-8K 318649-097-00-7Mieszanina gazów rafineryjnych (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-183-768783-07-3K 319649-098-00-2Gazy z procesów krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-203-468783-64-2K 320649-099-00-8Gazy (ropa naftowa), węglowodory C2-4, odsiarczone; Gaz z ropy naftowej272-205-568783-65-3K 321649-100-00-1Gazy z destylacji frakcyjnej ropy naftowej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-871-768918-99-0K 322649-101-00-7Gazy po deheksanizacji (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-872-268919-00-6K 323649-102-00-2Gazy po stabilizacji benzyny lekkiej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-878-568919-05-1K 324649-103-00-8Gazy po odsiarczeniu frakcji naftowej ze strippera (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-879-068919-06-2K 325649-104-00-3Gazy z katalitycznego reformowania benzyny (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-882-768919-09-5K 326649-105-00-9Gazy pochodzące z rozdzielania produktów krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-893-768919-20-0K 327649-106-00-4Gazy po stabilizacji surowej benzyny (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej272-883-268919-10-8K 328649-107-00-XGazy z debutanizera na krakingu katalitycznym (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej273-169-368952-76-1K 329649-108-00-5Gazy odlotowe ze stabilizacji benzyny krakingowej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej273-170-968952-77-2K 330649-109-00-0Gazy odlotowe, destylaty z krakingu termicznego, z adsorberów oleju gazowego i ciężkiej benzyny (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej273-175-668952-81-8K 331649-110-00-6Gazy odlotowe, z węzła stabilizacji krakingu termicznego i z procesu koksowania (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej273-176-168952-82-9K 332649-111-00-1Gazy (ropa naftowa), lekka frakcja z krakingu, koncentrat butadienowy; Gaz z ropy naftowej273-265-568955-28-2K 333649-112-00-7Gazy ze stabilizacji benzyny z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej273-270-268955-34-0K 334649-113-00-2Węglowodory C4; Gaz z ropy naftowej289-339-587741-01-3K 335649-114-00-8Alkany C1-4, bogate w C3; Gaz z ropy naftowej292-456-490622-55-2K 336649-115-00-3Gazy z krakingu parowego bogate w węglowodory C3 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej295-404-992045-22-2K 337649-116-00-9Węglowodory C4, destylaty z krakingu z parą wodną; Gaz z ropy naftowej295-405-492045-23-3K 338649-117-00-4Gazy z ropy naftowej, frakcja węglowodorów C4, skroplona, odsiarczona; Gaz z ropy naftowej295-463-092045-80-2K 339649-118-00-XWęglowodory C4 wolne od buta-1,3-dienu i izobutanu; Gaz z ropy naftowej306-004-195465-89-7K 340649-119-00-5Rafinaty (ropa naftowa), frakcja węglowodorów C4 z krakingu parowego ekstrahowana octanem amonu i miedzi(I), złożona z węglowodorów C3-5, wolna od butadienu; Gaz z ropy naftowej307-769-497722-19-5K 341649-120-00-0Gazy z węzła aminowania (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-746-168477-65-6K 342649-121-00-6Gazy z instalacji benzenu, z hydroodsiarczania (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-747-768477-66-7K 343649-122-00-1Gazy recyrkulacyjne z instalacji benzenu, bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-748-268477-67-8K 344649-123-00-7Gazy, mieszanki olejów, bogate w wodór i azot (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-749-868477-68-9K 345649-124-00-2Gazy ze stabilizacji ciężkiej benzyny z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-759-268477-77-0K 346649-125-00-8Gazy recyrkulacyjne z reformingu katalitycznego węglowodorów C6-8 (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-761-368477-80-5K 347649-126-00-3Gazy z reformingu katalitycznego węglowodorów C6-8 (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-762-968477-81-6K 348649-127-00-9Gazy recyrkulacyjne z reformingu katalitycznego węglowodorów C6-8, bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-763-468477-82-7K 349649-128-00-4Gazy (ropa naftowa), węglowodory C2, strumień zawracany; Gaz rafineryjny270-766-068477-84-9K 350649-129-00-XGazy suche, kwaśne, z instalacji sprężania gazów (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-774-468477-92-9K 351649-130-00-5Gazy z destylacji gazów reabsorbcyjnych na instalacji sprężania gazów (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-776-568477-93-0K 352649-131-00-0Gazy (ropa naftowa), wodór z absorbcji; Gaz rafineryjny270-779-168477-96-3K 353649-132-00-6Gazy z procesów schładzania, bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-780-768477-97-4K 354649-133-00-1Gazy recyrkulacyjne z procesu obróbki wodorem mieszaniny olejów, bogate w wodór i azot (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-781-268477-98-5K 355649-134-00-7Gazy recyrkulacyjne bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-783-368478-00-2K 356649-135-00-2Gazy wypełniające reaktor na reformingu, bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-784-968478-01-3K 357649-136-00-8Gazy reaktorowe z hydroreformingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-785-468478-02-4K 358649-137-00-3Gazy reaktorowe z hydroreformingu, bogate w wodór i metan (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-787-58478-03-5K 359649-138-00-9Gazy reformingowe z procesów wodorowych, bogate w wodór (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-788-068478-04-6K 360649-139-00-4Gazy z destylacji produktów krakingu termicznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-789-668478-05-7K 361649-140-00-XGazy odlotowe z rozdzielania na krakingu katalicznym, węzeł absorbcji (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-805-168478-25-1K 362649-141-00-5Gazy odlotowe z separatora na reformingu katalitycznym ciężkiej benzyny (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-807-268478-27-3K 363649-142-00-0Gazy odlotowe ze stabilizacji ciężkiej benzyny z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-808-868478-28-4K 364649-143-00-6Gazy odlotowe z rozdzielania destylatów krakingowych poddawanych obróbce wodorem (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-809-368478-29-5K 365649-144-00-1Gazy odlotowe z procesu hydroodsiarczania surowej benzyny (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-810-968478-30-8K 366649-145-00-7Gazy ze stabilizacji surowej benzyny ciężkiej z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny270-999-868513-14-4K 367649-146-00-2Gazy z wysokociśnieniowej obróbki odcieku z reaktora reformingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny271-003-468513-18-8K 368649-147-00-8Gazy z niskociśnieniowej obróbki odcieku z reaktora na reformingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny271-005-568513-19-9K 369649-148-00-3Gazy z destylacji gazów rafineryjnych (ropa naftowa); Gaz rafineryjny271-258-168527-15-1K 370649-149-00-9Gazy z depentanizera na instalacji uwodornienia benzenu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny271-623-568602-82-4K 371649-150-00-4Gazy z układu podwójnej absorbcji i destylacji frakcyjnej produktów z krakingu katalitycznego w fazie fluidalnej (ropa naftowa); Gaz rafineryjny271-625-668602-84-6K 372649-151-00-XProdukty ropy naftowej, gazy rafineryjne; Gaz rafineryjny271-750-668607-11-4K 373649-152-00-5Gazy z separatora niskociśnieniowego na hydrokrakingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-182-168783-06-2K 374649-153-00-0Gazy rafineryjne (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-338-968814-67-5K 375649-154-00-6Gazy z separatora na platformingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-343-668814-90-4K 376649-155-00-1Gazy z depentanizera na węźle stabilizacji kwaśnej frakcji naftowej, hydroodsiarczonej (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-775-568911-58-0K 377649-156-00-7Gazy z procesu separacji hydroodsiarczanej kwaśnej frakcji naftowej (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-776-068911-59-1K 378649-157-00-2Gazy z procesu odsiarczania "unifining" (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-873-868919-01-7K 379649-158-00-8Gazy z rozdzielania produktów fluidalnego krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-874-368919-02-8K 380649-159-00-3Gazy z przemywania gazów z fluidalnego krakingu katalitycznego, układ podwójnej absorbcji (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-875-968919-03-9K 381649-160-00-9Gazy z procesu odsiarczania ciężkich destylatów metodą hydrotreatingu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-876-468919-04-0K 382649-161-00-4Gazy z układu stabilizacji na platformingu, frakcja o niskim końcu destylacji (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-880-668919-07-3K 383649-162-00-XGazy z przedkolumny destylacji ropy naftowej (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-881-168919-08-4K 384649-163-00-5Gazy ze stripingu (przedmuchu) smoły (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-884-868919-11-9K 385649-164-00-0Gazy z rozdzielania na instalacji "unifining" (ropa naftowa); Gaz rafineryjny272-885-368919-12-0K 386649-165-00-6Gazy odlotowe z separatora procesu hydroodsiarczania frakcji naftowej (ropa naftowa); Gaz rafineryjny273-173-568952-79-4K 387649-166-00-1Gazy odlotowe z procesu hydroodsiarczania surowej benzyny (ropa naftowa); Gaz rafineryjny273-174-068952-80-7K 388649-167-00-7Gazy z absorbera gąbczastego z rozdzielania produktów z fluidalnego krakingu katalitycznego i z odsiarczania oleju gazowego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny273-269-768955-33-9K 389649-168-00-2Gazy z destylacji ropy naftowej i krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny273-563-568989-88-8K 390649-169-00-8Gazy z procesu odsiarczania oleju gazowego z dietanoloaminą (ropa naftowa); Gaz rafineryjny295-397-292045-15-3K 391649-170-00-3Gazy z wymywania hydroodsiarczonego oleju gazowego (ropa naftowa); Gaz rafineryjny295-398-892045-16-4K 392649-171-00-9Gazy z hydroodsiarczania oleju gazowego z przedmuchu (ropa naftowa); Gaz rafineryjny295-399-392045-17-5K 393649-172-00-4Gazy z przemywania odcieku z reakcji uwodornienia (ropa naftowa); Gaz rafineryjny295-400-792045-18-6K 394649-173-00-XGazy (ropa naftowa), wysokociśnieniowy kraking ciężkiej benzyny z parą wodną; Gaz rafineryjny295-401-292045-19-7K 395649-174-00-5Gazy (ropa naftowa), pozostałość z visbreakingu; Gaz rafineryjny295-402-892045-20-0K 396649-175-00-0Szlam olejowy oczyszczony kwasem (ropa naftowa); Szlam olejowy300-225-793924-31-3L 397649-176-00-6Szlam olejowy oczyszczony ziemią bielącą (ropa naftowa); Szlam olejowy300-226-293924-32-4L 398649-177-00-1Gazy (ropa naftowa), węglowodory C3-4; Gaz z ropy naftowej268-629-568131-75-9K 399649-178-00-7Gaz odlotowy z procesów destylacji produktów krakingu katalitycznego i adsorbera ze stabilizacji ciężkiej benzyny krakingowej (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-617-268307-98-2K 400649-179-00-2Gazy odlotowe z węzła stabilizacji ciężkiej benzyny z katalitycznej polimeryzacji (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-618-868307-99-3K 401649-180-00-8Gazy odlotowe z węzła stabilizacyjnego katalitycznie reformowanej frakcji naftowej, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-619-368308-00-9K 402649-181-00-3Gazy odlotowe z destylatów krakingu termicznego poddanych katalitycznym procesom wodorowym (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-620-968308-01-0K 403649-182-00-9Gazy odlotowe z hydroodsiarczania surowych destylatów, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-630-368308-10-1K 404649-183-00-4Gazy odlotowe z układu absorbcji oleju gazowego na krakingu katalitycznym (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-623-568308-03-2K 405649-184-00-XGazy odlotowe z instalacji odzysku gazów (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-624-068308-04-3K 406649-185-00-5Gazy odlotowe z deetanizera na instalacji odzysku gazów (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-625-668308-05-4K 407649-186-00-0Gazy odlotowe (ropa naftowa), destylaty hydroodsiarczone i hydroodsiarczona frakcja ciężkiej benzyny, wolne od zanieczyszczeń kwaśnych; Gaz z ropy naftowej269-626-168308-06-5K 408649-187-00-6Gazy odlotowe ze stripingu hydroodsiarczonego próżniowego oleju gazowego, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-627-768308-07-6K 409649-188-00-1Gazy odlotowe za stabilizacji surowej benzyny lekkiej, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-629-868308-09-8K 410649-189-00-7Gazy odlotowe z przygotowania propanowo-propylenowego wsadu na alkilację, z deetanizera (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-631-968308-11-2K 411649-190-00-2Gazy odlotowe z hydroodsiarczania próżniowego oleju gazowego, wolne od siarkowodoru (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-632-468308-12-3K 412649-191-00-8Gazy z destylacji produktów krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-071-268409-99-4K 413649-193-00-9Alkany C1-2; Gaz z ropy naftowej270-651-568475-57-0K 414649-194-00-4Alkany C2-3; Gaz z ropy naftowej270-652-068475-58-1K 415649-195-00-XAlkany C3-4; Gaz z ropy naftowej270-653-668475-59-2K 416649-196-00-5Alkany C4-5; Gaz z ropy naftowej270-654-168475-60-5K 417649-197-00-0Gazy opałowe; Gaz z ropy naftowej270-667-268476-26-6K 418649-198-00-6Gazy opałowe z destylacji ropy naftowej; Gaz z ropy naftowej270-670-968476-29-9K 419649-199-00-1Węglowodory C3-4; Gaz z ropy naftowej270-681-968476-40-4K 420649-200-00-5Węglowodory C4-5; Gaz z ropy naftowej270-682-468476-42-6K 421649-201-00-0Węglowodory C2-4, bogate w C3; Gaz z ropy naftowej270-689-268476-49-3K 422649-202-00-6Gazy z ropy naftowej, skroplone; Gaz z ropy naftowej270-704-268476-85-7K 423649-203-00-1Gazy z ropy naftowej, skroplone, odsiarczone; Gaz z ropy naftowej270-705-868476-86-8K 424649-204-00-7Gazy (ropa naftowa), węglowodory C3-4, bogate w izobutan; Gaz z ropy naftowej270-724-168477-33-8K 425649-205-00-2Destylaty (ropa naftowa), węglowodory C3-6, bogate w piperylen; Gaz z ropy naftowej270-726-268477-35-0K 426649-206-00-8Gazy z rozdzielania butanów (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-750-368477-69-0K 427649-207-00-3Gazy (ropa naftowa), węglowodory C2-3; Gaz z ropy naftowej270-751-968477-70-3K 428649-208-00-9Gazy z dołu kolumny depropanizera na krakingu katalitycznym, bogate w węglowodory C4, wolne od kwasów (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-752-468477-71-4K 429649-209-00-4Gazy z dołu kolumny debutanizera na krakingu katalitycznym, bogate w węglowodory C3-5 (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej270-754-568477-72-5K 430649-210-00-XGazy odlotowe ze stabilizacji benzyny z procesu izomeryzacji (ropa naftowa); Gaz z ropy naftowej269-628-268308-08-7K 431649-211-00-5Szlam olejowy oczyszczony węglem aktywnym (ropa naftowa); Szlam olejowy308-126-097862-76-5L 432649-212-00-0Destylaty średnie odsiarczone (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-088-764741-86-2N 433649-213-00-6Oleje gazowe z rafinacji rozpuszczalnikowej (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-092-964741-90-8N 434649-214-00-1Destylaty średnie rafinowane rozpuszczalnikami (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-093-464741-91-9N 435649-215-00-7Oleje gazowe rafinowane kwasem (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-112-664742-12-7N 436649-216-00-2Destylaty średnie rafinowane kwasem (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-113-164742-13-8N 437649-217-00-8Destylaty lekkie rafinowane kwasem (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-114-764742-14-9N 438649-218-00-3Oleje gazowe zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-129-964742-29-6N 439649-219-00-9Destylaty średnie zobojętniane chemicznie (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-130-464742-30-9N 440649-220-00-4Destylaty średnie oczyszczone ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-139-364742-38-7N 441649-221-00-XDestylaty średnie obrabiane wodorem (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-148-264742-46-7N 442649-222-00-5Oleje napędowe hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-182-864742-79-6N 443649-223-00-0Destylaty średnie hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany265-183-364742-80-9N 444649-228-00-8Destylaty wysokowrzące z rozdzielania pozostałości na reformingu katalitycznym (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany270-719-468477-29-2N 445649-229-00-3Destylaty średniowrzące z rozdzielania pozostałości na reformingu katalitycznym; Olej gazowy - niespecyfikowany270-721-568477-30-5N 446649-230-00-9Destalaty niskowrzące z rozdzielania pozostałości na reformingu katalitycznym (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany270-722-068477-31-6N 447649-231-00-4Destylaty średnie, wysokorafinowane (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany292-615-890640-93-0N 448649-232-00-XDestylaty z reformingu katalicznego o dużej zawartości związków aromatycznych (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany295-294-291995-34-5N 449649-233-00-5Oleje gazowe parafinowe; Olej gazowy - niespecyfikowany300-227-893924-33-5N 450649-234-00-0Frakcja naftowa ciężka oczyszczona rozpuszczalnikiem, hydroodsiarczona (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany307-035-397488-96-5N 451649-235-00-6Węglowodory C16-20, destylaty średnie obrabiane wodorem (hydrotreating), destylaty lekkie; Olej gazowy - niespecyfikowany307-659-697675-85-9N 452649-236-00-1Węglowodory parafinowe C12-20 obrabiane wodorem, destylaty lekkie; Olej gazowy - niespecyfikowany307-660-197675-86-0N 453649-237-00-7Węglowodory lekkie naftenowe C11-17 z ekstrakcji rozpuszczalnikowej; Olej gazowy - niespecyfikowany307-757-997722-08-2N 454649-238-00-2Oleje gazowe z obróbki wodorowej (hydrotreating); Olej gazowy - niespecyfikowany308-128-197862-78-7N 455649-239-00-8Destylaty lekkie parafinowe oczyszczone węglem aktywnym (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany309-667-5100683-97-4N 456649-240-00-3Destylaty średnie parafinowe oczyszczone węglem aktywnym (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany309-668-0100683-98-5N 457649-241-00-9Destylaty średnie parafinowe oczyszczone ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej gazowy - niespecyfikowany309-669-6100683-99-6N 458649-242-00-4Alkany C12-26, liniowe i rozgałęzione292-454-390622-53-0N 459649-243-00-XŚrodki smarowe; Smary278-011-774869-21-9N 460649-244-00-5Gacz parafinowy (ropa naftowa)265-165-564742-61-6N 461649-245-00-0Gacz parafinowy rafinowany kwasem (ropa naftowa); Gacz parafinowy292-659-890669-77-5N 462649-246-00-6Gacz parafinowy oczyszczony ziemią bielącą (ropa naftowa); Gacz parafinowy292-660-390669-78-6N 463649-247-00-1Gacz parafinowy obrabiany wodorem (ropa naftowa); Gacz parafinowy295-523-692062-09-4N 464649-248-00-7Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia (ropa naftowa); Gacz parafinowy295-524-192062-10-7N 465649-249-00-2Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia, obrabiany wodorem (ropa naftowa); Gacz parafinowy295-525-792062-11-8N 466649-250-00-8Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia, oczyszczony węglem aktywnym (ropa naftowa); Gacz parafinowy308-155-997863-04-2N 467649-251-00-3Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia, oczyszczony ziemią bielącą (ropa naftowa); Gacz parafinowy308-156-497863-05-3N 468649-252-00-9Gacz parafinowy o niskiej temperaturze topnienia, rafinowany kwasem krzemowym (ropa naftowa); Gacz parafinowy308-158-597863-06-4N 469649-253-00-4Gacz parafinowy oczyszczony węglem aktywnym (ropa naftowa); Gacz parafinowy309-723-9100684-49-9N 470649-254-00-XPetrolatum; Wazelina232-373-28009-03-8N 471649-255-00-5Wazelina utleniona (ropa naftowa); Wazelina265-206-764743-01-7N 472649-256-00-0Wazelina oczyszczona tlenkiem glinu (ropa naftowa); Wazelina285-098-585029-74-9N 473649-257-00-6Wazelina obrabiana wodorem (ropa naftowa); Wazelina295-459-992045-77-7N 474649-258-00-1Wazelina oczyszczona węglem aktywnym (ropa naftowa); Wazelina308-149-697862-97-0N 475649-259-00-7Wazelina rafinowana kwasem krzemowym (ropa naftowa); Wazelina308-150-197862-98-1N 476649-260-00-2Wazelina oczyszczona ziemią bielącą (ropa naftowa); Wazelina309-706-6100684-33-1N 477649-261-00-8Gazolina z gazu ziemnego; Niskowrząca frakcja benzynowa232-349-18006-61-9P 478649-262-00-3Eter naftowy; Niskowrząca frakcja benzynowa232-443-28030-30-6P 479649-263-00-9Ligroina; Niskowrząca frakcja benzynowa232-453-78032-32-4P 480649-264-00-4Benzyna; surowa benzyna ciężka (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja benzynowa265-041-064741-41-9P 481649-265-00-XBenzyna (ropa naftowa), pełny zakres destylacji pierwotnej; Niskowrząca frakcja benzynowa265-042-664741-42-0P 482649-266-00-5Benzyna lekka z destylacji pierwotnej (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja benzynowa265-046-864741-46-4P 483649-267-00-0Benzyna rozpuszczalnikowa (solwent nafta), lekka alifatyczna (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja benzynowa265-192-264742-89-8P 484649-268-00-6Destylaty lekkie z destylacji pierwotnej (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja benzynowa270-077-568410-05-9P 485649-269-00-1Benzyna z odzysku par; Niskowrząca frakcja benzynowa271-025-468514-15-8P 486649-270-00-7Benzyna z węzłów stabilizacji destylacji zachowawczej; Niskowrząca frakcja benzynowa271-727-068606-11-1P 487649-271-00-2Benzyna nieodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja benzynowa272-186-368783-12-0P 488649-272-00-8Destylaty ze stabilizacji benzyny lekkiej (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja benzynowa272-931-268921-08-4P 489649-273-00-3Benzyna (ropa naftowa), surowa benzyna ciężka, o dużej zawartości węglowodorów aromatycznych; Niskowrząca frakcja benzynowa309-945-6101631-20-3P 490649-274-00-9Benzyna (ropa naftowa), szeroki alkilat; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-066-764741-64-6P 491649-275-00-4Benzyna (ropa naftowa), alkilat ciężki; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-067-264741-65-7P 492649-276-00-XBenzyna (ropa naftowa), alkilat lekki; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-068-864741-66-8P 493649-277-00-5Benzyna po izomeryzacji (ropa naftowa); Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-073-564741-70-4P 494649-278-00-0Benzyna lekka, rafinowana rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-086-664741-84-0P 495649-279-00-6Benzyna ciężka, rafinowana rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa265-095-564741-92-0P 496649-280-00-1Rafinaty z przeciwprądowej ekstrakcji produktów reformingu katalitycznego wodnym roztworem glikolu etylenowego; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa270-088-568410-71-9P 497649-281-00-7Rafinaty z reformingu katalitycznego; separator instalacji Lurgi; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa270-349-368425-35-4P 498649-282-00-2Benzyna (ropa naftowa), szeroki alkilat o dużej zawartości butanu; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa271-267-068527-27-5P 499649-283-00-8Destylaty (ropa naftowa), rafinaty z destylatów lekkich pochodzących z instalacji olefin; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-315-591995-53-8P 500649-284-00-3Benzyna z alkilacji butanów, bogata w izooktan (ropa naftowa); Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-430-092045-49-3P 501649-285-00-9Węglowodory z destylacji lekkiej benzyny poddanej obróbce wodorem i rafinowanej rozpuszczalnikiem; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-436-392045-55-1P 502649-286-00-4Benzyna z procesu izomeryzacji zawierająca węglowodory C6 (ropa naftowa); Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-440-592045-58-4P 503649-287-00-XWęglowodory C6-7 rafinowane rozpuszczalnikiem, pochodzące z instalacji uwodornienia benzenu; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa295-446-892045-64-2P 504649-288-00-5Węglowodory rafinowane rozpuszczalnikiem z destylatów lekkich frakcji naftowej traktowanej wodorem, bogate w węglowodory C6; Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa309-871-4101316-67-0P 505649-289-00-0Benzyna (ropa naftowa), benzyna krakingowa ciężka; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego265-055-764741-54-4P 506649-290-00-6Benzyna (ropa naftowa), benzyna krakingowa lekka; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego265-056-264741-55-5P 507649-291-00-1Węglowodory C3-11, destylaty z krakingu katalitycznego; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego270-686-668476-46-0P 508649-292-00-7Benzyna (ropa naftowa), destylaty lekkie z krakingu katalitycznego; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego272-185-868783-09-5P 509649-293-00-2Destylaty węglowodorów aromatycznych lekkich (ropa naftowa), uwodornione pochodne z pirolizy benzyny; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego295-311-391995-50-5P 510649-294-00-8Benzyna ciężka krakingowa, odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego295-431-692045-50-6P 511649-295-00-3Benzyna lekka krakingowa, odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego295-441-092045-59-5P 512649-296-00-9Węglowodory C8-12 z krakingu katalitycznego, zobojętniane chemicznie (ługowane); Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego295-794-092128-94-4P 513649-297-00-4Węglowodory C8-12, destylaty z krakingu katalitycznego; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego309-974-4101794-97-2P 514649-298-00-XWęglowodory C8-12 z krakingu katalitycznego, zobojętniane chemicznie, odsiarczone; Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego309-987-5101896-28-0P 515649-299-00-5Benzyna lekka z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego265-065-164741-63-5P 516649-300-00-9Benzyna ciężka z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego265-070-964741-68-0P 517649-301-00-4Destylaty z depentanizera na reformingu katalitycznym (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego270-660-468475-79-6P 518649-302-00-XWęglowodory C2-6, katalitycznie reformowane węglowodory C6-8; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego270-687-168476-47-1P 519649-303-00-5Pozostałości po reformingu katalitycznym węglowodorów C6-8 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego270-794-368478-15-9P 520649-304-00-0Benzyna lekka z reformingu katalitycznego, wolna od węglowodorów aromatycznych (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego270-993-568513-03-1P 521649-305-00-6Destylaty (ropa naftowa), reformat z reformingu katalitycznego; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego271-008-168513-63-3P 522649-306-00-1Produkty z ropy naftowej, reformaty z procesu Hydrofining-Powerforming; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego271-058-468514-79-4P 523649-307-00-7Benzyna (ropa naftowa), wszystkie frakcje z reformingu; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego272-895-868919-37-9P 524649-308-00-2Benzyna z reformingu katalitycznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego273-271-868955-35-1P 525649-309-00-8Destylaty lekkie z reformingu katalitycznego traktowane wodorem, frakcja węglowodorów aromatycznych C8-12 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego285-509-885116-58-1P 526649-310-00-3Węglowodory aromatyczne C8, pochodne z reformingu katalitycznego; Niskowrząca frakcja naftowa z reformingu katalitycznego295-279-091995-18-5P 527649-311-00-9Węglowodory aromatyczne C7-12, bogate w C8; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego297-401-893571-75-6P 528649-312-00-4Gazolina zawierająca węglowodory C5-11, wysokooktanowa, stabilizowana; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego297-458-993572-29-3P 529649-313-00-XWęglowodory C7-12, frakcja ciężka z reformingu bogata w węglowodory aromatyczne C>9; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego297-465-793572-35-1P 530649-314-00-5Węglowodory C5-11, frakcja lekka z reformingu bogata w węglowodory niearomatyczne; Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego297-466-293572-36-2P 531649-315-00-0Szlam olejowy oczyszczony kwasem krzemowym (ropa naftowa); Szlam olejowy308-127-697862-77-6L 532649-316-00-6Benzyna lekka z krakingu termicznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego265-075-664741-74-8P 533649-317-00-1Benzyna ciężka z krakingu termicznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego265-085-064741-83-9P 534649-318-00-7Destylaty (ropa naftowa), węglowodory aromatyczne, ciężkie; Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego267-563-467891-79-6P 535649-319-00-2Destylaty (ropa naftowa), węglowodory aromatyczne, lekkie; Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego267-565-567891-80-9P 536649-320-00-8Destylaty (ropa naftowa), rafinowana benzyna z pirolizy, komponent do benzyn; Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego270-344-668425-29-6P 537649-321-00-3Węglowodory aromatyczne C6-8, rafinowana benzyna z pirolizy; Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego270-658-368475-70-7P 538649-322-00-9Destylaty benzyny i oleju gazowego z krakingu termicznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego271-631-968603-00-9P 539649-323-00-4Destylaty benzyny i oleju gazowego z krakingu termicznego zawierające dimery C5 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego271-632-468603-01-0P 540649-324-00-XProdukty z destylacji ekstrakcyjnej benzyny i oleju gazowego z krakingu termicznego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego271-634-568603-03-2P 541649-325-00-5Destylaty lekkie z krakingu termicznego, węglowodory aromatyczne z kolumny debutanizera; Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego273-266-068955-29-3P 542649-326-00-0Benzyna lekka z krakingu termicznego, odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego295-447-392045-65-3P 543649-327-00-6Benzyna ciężka obrabiana wodorem (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem265-150-364742-48-9P 544649-328-00-1Benzyna lekka obrabiana wodorem (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem265-151-964742-49-0P 545649-329-00-7Benzyna lekka hydroodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem265-178-664742-73-0P 546649-330-00-2Benzyna ciężka hydroodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem265-185-464742-82-1P 547649-331-00-8Destylaty średnie obrabiane wodorem (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-092-768410-96-8P 548649-332-00-3Destylaty lekkie obrabiane wodorem (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-093-268410-97-9P 549649-333-00-9Destylaty ciężkie obrabiane wodorem, produkty ze szczytu deizoheksanizera (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-094-868410-98-0P 550649-334-00-4Solwent nafta (ropa naftowa), węglowodory aromatyczne lekkie obrabiane wodorem; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem270-988-868512-78-7P 551649-335-00-XBenzyna lekka z krakingu termicznego, hydroodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem285-511-985116-60-5P 552649-336-00-5Benzyna lekka obrabiana wodorem, zawierająca cykloalkany (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem285-512-485116-61-6P 553649-337-00-0Benzyna (ropa naftowa), uwodornione produkty ciężkie z olefin; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-432-192045-51-7P 554649-338-00-6Benzyna hydroodsiarczona, w pełnym zakresie destylacji (ropa naftowa); Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-433-792045-52-8P 555649-339-00-1Benzyna (ropa naftowa), uwodornione produkty lekkie z olefin; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-438-492045-57-3P 556649-340-00-7Węglowodory C4-12, uwodornione produkty z olefin; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-443-192045-61-9P 557649-341-00-2Solwent nafta (ropa naftowa), węglowodory lekkie naftenowe obrabiane wodorem; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem295-529-992062-15-2P 558649-342-00-8Benzyna (ropa naftowa), uwodornione produkty lekkie z olefin; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem296-942-793165-55-0P 559649-343-00-3Węglowodory C6-11 obrabiane wodorem, odaromatyzowane; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem297-852-093763-33-8P 560649-344-00-9Węglowodory C9-12 obrabiane wodorem, odaromatyzowane; Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem297-853-693763-34-9P 561649-345-00-4Rozpuszczalnik Stoddarda; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana232-489-38052-41-3P 562649-346-00-XKondensaty gazu ziemnego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-047-364741-47-5P 563649-347-00-5Gaz ziemny (ropa naftowa), mieszanina skroplonych gazów; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-048-964741-48-6P 564649-348-00-0Benzyna lekka z hydrokrakingu (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-071-464741-69-1P 565649-349-00-6Benzyna ciężka z hydrokrakingu (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-079-864741-78-2P 566649-350-00-1Benzyna odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-089-264741-87-3P 567649-351-00-7Benzyna rafinowana kwasem (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-115-264742-15-0P 568649-352-00-2Benzyna ciężka neutralizowana chemicznie (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-122-064742-22-9P 569649-353-00-8Benzyna lekka zobojętniana chemicznie (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-123-664742-23-0P 570649-354-00-3Benzyna katalitycznie odparafinowana (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-170-264742-66-1P 571649-355-00-9Benzyna lekka z olefin (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-187-564742-83-2P 572649-356-00-4Solwent nafta (ropa naftowa), węglowodory lekkie aromatyczne; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana265-199-064742-95-6P 573649-357-00-XWęglowodory aromatyczne C6-10, rafinowane kwasem, zobojętniane; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana268-618-568131-49-7P 574649-358-00-5Destylaty (ropa naftowa), węglowodory C3-5 bogate w 2-metylolbut-2-en; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-725-768477-34-9P 575649-359-00-0Destylaty z produktów polimeryzacji olefin z krakingu parowego, frakcja węglowodorów C5-12 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-735-168477-50-9P 576649-360-00-6Destylaty z krakingu parowego frakcja węglowodorów C5-12 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-736-768477-53-2P 577649-361-00-1Destylaty z olefin, frakcja węglowodorów C5-10 zmieszana z frakcją lekką C5 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-738-868477-55-4P 578649-362-00-7Ekstrakty węglowodorów C4-6 otrzymane w wyniku rafinacji zimnym kwasem (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-741-468477-61-2P 579649-363-00-2Destylaty ze szczytu kolumny depentanizera (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-771-868477-89-4P 580649-364-00-8Pozostałości z dołu kolumny do rozdzielania butanu (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-791-768478-12-6P 581649-365-00-3Oleje pozostałościowe (ropa naftowa), kolumna deizobutanizera; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-795-968478-16-0P 582649-366-00-9Benzyna w pełnym zakresie wrzenia z koksowania fluidalnego (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-991-468513-02-0P 583649-367-00-4Benzyna (ropa naftowa), średnie aromaty z krakingu parowego; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-138-968516-20-1P 584649-368-00-XBenzyna oczyszczana ziemią bielącą w pełnym zakresie wrzenia z destylacji zachowawczej (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-262-368527-21-9P 585649-369-00-5Benzyna lekka surowa, oczyszczana ziemią bielącą (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-263-968527-22-0P 586649-370-00-0Benzyna lekka z krakingu parowego o dużej zawartości związków aromatycznych (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-264-468527-23-1P 587649-371-00-6Benzyna lekka z krakingu parowego odbenzenowana (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-266-568527-26-4P 588649-372-00-1Benzyna zawierająca węglowodory aromatyczne (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-635-068603-08-7P 589649-373-00-7Benzyna popirolityczna, frakcja z dna debutanizera; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana271-726-568606-10-0P 590649-374-00-2Benzyna lekka odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana272-206-068783-66-4P 591649-375-00-8Kondensaty gazu ziemnego; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana272-896-368919-39-1J 592649-376-00-3Destylaty z rozdzielania frakcji naftowej z procesu "Unifining" (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana272-932-868921-09-5P 593649-377-00-9Benzyna lekka z reformingu katalitycznego, wolna od węglowodorów aromatycznych; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana285-510-385116-59-2P 594649-378-00-4Benzyna; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana289-220-886290-81-5P 595649-379-00-XWęglowodory aromatyczne C7-8, produkty dealkilacji, pozostałości po destylacji; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana292-698-090989-42-7P 596649-380-00-5Węglowodory lekkie C4-6 z depentanizera z frakcji aromatycznej przed uwodornieniem; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-298-491995-38-9P 597649-381-00-0Destylaty wygrzewanej frakcji naftowej bogate w węglowodory C5 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-302-491995-41-4P 598649-382-00-6Ekstrakty rozpuszczalnikowe benzyny lekkiej katalitycznie reformowanej (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-331-291995-68-5P 599649-383-00-1Benzyna lekka hydroodsiarczona i odaromatyzowana (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-434-292045-53-9P 600649-384-00-7Benzyna lekka, bogata w węglowodory C5, odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-442-692045-60-8P 601649-385-00-2Węglowodory C8-11 z benzyny krakingowej, frakcja toluenowa; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-444-792045-62-0P 602649-386-00-8Węglowodory C4-11 z benzyny krakingowej, wolne od węglowodorów aromatycznych; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana295-445-292045-63-1P 603649-387-00-3Benzyna lekka z krakingu parowego, po procesie wygrzewania (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana296-028-892201-97-3P 604649-388-00-9Destylaty bogate w węglowodory C6 (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana296-903-493165-19-6P 605649-389-00-4Benzyna z pirolizy, uwodorniona; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana302-639-394114-03-1P 606649-390-00-XDestylaty lekkie, frakcja węglowodorów C8-12 (ropa naftowa), kraking parowy, polimeryzacja; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana305-750-595009-23-7P 607649-391-00-5Ekstrakty ciężkich rozpuszczalników naftowych rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana308-261-597926-43-7P 608649-392-00-0Benzyna lekka z krakingu parowego odbenzenowana, po obróbce termicznej (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana308-713-198219-46-6P 609649-393-00-6Benzyna lekka z krakingu parowego po obróbce termicznej (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana308-714-798219-47-7P 610649-394-00-1Destylaty (ropa naftowa), węglowodory C7-9 bogate w C8, hydroodsiarczone, odaromatyzowane; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana309-862-5101316-56-7P 611649-395-00-7Węglowodory C6-8, uwodornione i odaromatyzowane sorbcyjnie, rafinacja toluenowa; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana309-870-9101316-66-9P 612649-396-00-2Benzyna z koksowania o szerokim zakresie wrzenia, hydroodsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana309-879-8101316-76-1P 613649-397-00-8Benzyna lekka odsiarczona (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana309-976-5101795-01-1P 614649-398-00-3Węglowodory C3-6 bogate w C5, z krakingu benzyny z parą wodną; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana310-012-0102110-14-5P 615649-399-00-9Węglowodory bogate w C5, zawierające dicyklopentadien; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana310-013-6102110-15-6P 616649-400-00-2Pozostałości lekkie z krakingu parowego, zawierające głównie węglowodory aromatyczne (ropa naftowa); Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana310-057-6102110-55-4P 617649-401-00-8Węglowodory C≥5, bogate w C5-6; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-690-868476-50-6P 618649-402-00-3Węglowodory bogate w C5; Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana270-695-568476-55-1P 619649-403-00-9Węglowodory aromatyczne C8-10; Redestylaty oleju lekkiego, wysokowrzące - niespecyfikowane292-695-490989-39-2P 620649-435-00-3Destylaty lekkie z krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania265-060-464741-59-9 621649-436-00-9Destylaty średnie z krakingu katalitycznego (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania265-062-564741-60-2 622649-438-00-XDestylaty lekkie z krakingu termicznego (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania265-084-564741-82-8 623649-439-00-5Destylaty lekkie hydroodsiarczone z krakingu termicznego (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania269-781-568333-25-5 624649-440-00-0Destylaty (ropa naftowa), piroliza benzyny lekkiej; Olej gazowy z krakowania270-662-568475-80-9 625649-441-00-6Destylaty z krakowania z parą wodną (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania270-727-868477-38-3 626649-442-00-1Oleje napędowe z pirolizy (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania271-260-268527-18-4 627649-443-00-7Destylaty średnie z krakingu termicznego, hydroodsiarczone; Olej gazowy z krakowania285-505-685116-53-6 628649-444-00-2Oleje napędowe z krakingu termicznego, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania295-411-792045-29-9 629649-445-00-8Pozostałości z uwodornienia benzyny z krakingu z parą wodną (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania295-514-792062-00-5 630649-446-00-3Pozostałości z destylacji benzyny z krakingu z parą wodną (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania295-517-392062-04-9 631649-447-00-9Destylaty lekkie z krakingu katalitycznego, degradowane termicznie (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania295-991-192201-60-0 632649-448-00-4Pozostałości z obróbki termicznej frakcji benzynowej z krakingu parowego (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania297-905-893763-85-0 633649-450-00-5Oleje napędowe (ropa naftowa), frakcja lekka próżniowa z krakingu termicznego, hydroodsiarczona; Olej gazowy z krakowania308-278-897926-59-5 634649-451-00-0Destylaty średnie hydroodsiarczone, z procesu koksowania (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania309-865-1101316-59-0 635649-452-00-6Destylaty ciężkie z krakingu z parą wodną (ropa naftowa); Olej gazowy z krakowania309-939-3101631-14-5 636649-453-00-1Destylaty ciężkie z hydrokrakingu (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-077-764741-76-0L 637649-454-00-7Destylaty ciężkie parafinowe, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-090-864741-88-4L 638649-455-00-2Destylaty lekkie parafinowe, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-091-364741-89-5L 639649-456-00-8Pozostałości olejowe odasfaltowane rozpuszczalnikowo (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-096-064741-95-3L 640649-457-00-3Destylaty ciężkie naftenowe, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-097-664741-96-4L 641649-458-00-9Destylaty lekkie naftenowe, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-098-164741-97-5L 642649-459-00-4Pozostałości olejowe rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-101-664742-01-4L 643649-460-00-XDestylaty ciężkie parafinowe, oczyszczone ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-137-264742-36-5L 644649-461-00-5Destylaty lekkie parafinowe, oczyszczone ziemia bielącą (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-138-864742-37-6L 645649-462-00-0Pozostałości olejowe oczyszczone gliną (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-143-564742-41-2L 646649-463-00-6Destylaty ciężkie naftenowe, oczyszczone ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-146-164742-44-5L 647649-464-00-1Destylaty lekkie naftenowe, poddane obróbce ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-147-764742-45-6L 648649-465-00-7Destylaty ciężkie naftenowe, poddane obróbce wodorem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-155-064742-52-5L 649649-466-00-2Destylaty lekkie naftenowe, obrabiane wodorem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-156-664742-53-6L 650649-467-00-8Destylaty ciężkie parafinowe, obrabiane wodorem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-157-164742-54-7L 651649-468-00-3Destylaty lekkie parafinowe, obrabiane wodorem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-158-764742-55-8L 652649-469-00-9Destylaty lekkie parafinowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-159-264742-56-9L 653649-470-00-4Pozostałości olejowe obrabiane wodorem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-160-864742-57-0L 654649-471-00-XPozostałości olejowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-166-064742-62-7L 655649-472-00-5Destylaty ciężkie naftenowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-167-664742-63-8L 656649-473-00-0Destylaty lekkie naftenowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-168-164742-64-9L 657649-474-00-6Destylaty ciężkie parafinowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-169-764742-65-0L 658649-475-00-1Oleje naftenowe ciężkie, odparafinowane katalitycznie (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-172-364742-68-3L 659649-476-00-7Oleje naftenowe lekkie, odparafinowane katalitycznie (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-173-964742-69-4L 660649-477-00-2Oleje parafinowe ciężkie, odparafinowane katalitycznie (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-174-464742-70-7L 661649-478-00-8Oleje parafinowe lekkie, odparafinowane katalitycznie (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-176-564742-71-8L 662649-479-00-3Oleje naftenowe ciężkie z odparafinowania czynnikami kompleksującymi (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-179-164742-75-2L 663649-480-00-9Oleje naftenowe lekkie z odparafinowania czynnikami kompleksującymi (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany265-180-764742-76-3L 664649-481-00-4Oleje smarowe (ropa naftowa), hydrorafinowane węglowodory C20-50, obojętny olej bazowy o dużej lepkości; Olej bazowy - niespecyfikowany276-736-372623-85-9L 665649-482-00-XOleje smarowe (ropa naftowa), hydrorafinowane węglowodory C15-30, obojętny olej bazowy; Olej bazowy - niespecyfikowany276-737-972623-86-0L 666649-483-00-5Oleje smarowe (ropa naftowa), hydrorafinowane węglowodory C20-50, obojętny olej bazowy; Olej bazowy - niespecyfikowany276-738-472623-87-1L 667649-484-00-0Oleje smarowe; Olej bazowy - niespecyfikowany278-012-274869-22-0L 668649-485-00-6Destylaty parafinowe ciężkie z odparafinowania czynnikami kompleksującymi (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany292-613-790640-91-8L 669649-486-00-1Destylaty parafinowe lekkie z odparafinowania czynnikami kompleksującymi (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany292-614-290640-92-9L 670649-487-00-7Destylaty parafinowe ciężkie z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany292-616-390640-94-1L 671649-488-00-2Węglowodory ciężkie parafinowe C20-50 z odparafinowania rozpuszczalnikowego, hydrorafinowane; Olej bazowy - niespecyfikowany292-617-990640-95-2L 672649-489-00-8Destylaty lekkie parafinowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego, rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany292-618-490640-96-3L 673649-490-00-3Destylaty lekkie parafinowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego, hydrorafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany292-620-590640-97-4L 674649-491-00-9Pozostałości olejowe po hydrorafinacji z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany292-656-190669-74-2L 675649-492-00-4Pozostałości olejowe odparafinowane katalitycznie (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany294-843-391770-57-9L 676649-493-00-XDestylaty ciężkie parafinowe, odparafinowane, hydrorafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany295-300-391995-39-0L 677649-494-00-5Destylaty lekkie parafinowe, odparafinowane, hydrorafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany295-301-991995-40-3L 678649-495-00-0Destylaty z hydrokrakingu, rafinowane rozpuszczalnikiem, odparafinowane (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany295-306-691995-45-8L 679649-496-00-6Destylaty lekkie naftenowe, rafinowane rozpuszczalnikiem, hydrorafinowane; Olej bazowy - niespecyfikowany295-316-091995-54-9L 680649-497-00-1Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C17-35 ekstrahowane rozpuszczalnikiem, odparafinowane, hydrorafinowane; Olej bazowy - niespecyfikowany295-423-292045-42-6L 681649-498-00-7Oleje smarowe (ropa naftowa), odparafinowana rozpuszczalnikowo frakcja z hydrokrakingu niezawierająca związków aromatycznych; Olej bazowy - niespecyfikowany295-424-892045-43-7L 682649-499-00-2Oleje pozostałościowe z obróbki kwasem produktów z odparafinowania rozpuszczalnikowego (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany295-499-792061-86-4L 683649-500-00-6Oleje parafinowe ciężkie rafinowane rozpuszczalnikiem, deparafinaty (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany295-810-692129-09-4L 684649-501-00-1Oleje smarowe parafinowe (ropa naftowa), oleje bazowe; Olej bazowy - niespecyfikowany297-474-693572-43-1L 685649-502-00-7Węglowodory parafinowe z hydrokrakingu, odparafinowane rozpuszczalnikowo pozostałości po destylacji; Olej bazowy - niespecyfikowany297-857-893763-38-3L 686649-503-00-2Węglowodory C20-50, uwodornione pozostałości olejowe z destylacji próżniowej; Olej bazowy - niespecyfikowany300-257-193924-61-9L 687649-504-00-8Destylaty ciężkie rafinowane rozpuszczalnikiem, uwodornione (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany305-588-594733-08-1L 688649-505-00-3Destylaty lekkie z hydrokrakingu, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany305-589-094733-09-2L 689649-506-00-9Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C18-40, destylat bazowy z hydrokrakingu odparafinowany rozpuszczalnikowo; Olej bazowy - niespecyfikowany305-594-894733-15-0L 690649-507-00-4Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C18-40, rafinat bazowy odparafinowany rozpuszczalnikowo, uwodorniony; Olej bazowy - niespecyfikowany305-595-394733-16-1L 691649-508-00-XWęglowodory C13-30, bogate w węglowodory aromatyczne, destylat naftenowy ekstrahowany rozpuszczalnikiem; Olej bazowy - niespecyfikowany305-971-795371-04-3L 692649-509-00-5Węglowodory C16-32, bogate w węglowodory aromatyczne, destylat naftenowy ekstrahowany rozpuszczalnikiem; Olej bazowy - niespecyfikowany305-972-295371-05-4L 693649-510-00-0Węglowodory C37-68, odparafinowane, odasfaltowane i hydrorafinowane pozostałości z destylacji próżniowej; Olej bazowy - niespecyfikowany305-974-395371-07-6L 694649-511-00-6Węglowodory C37-65, odasfaltowane i hydrorafinowane pozostałości z destylacji próżniowej; Olej bazowy - niespecyfikowany305-975-995371-08-7L 695649-512-00-1Destylaty lekkie z hydrokrakingu, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany307-010-797488-73-8L 696649-513-00-7Destylaty ciężkie uwodornione, rafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany307-011-297488-74-9L 697649-514-00-2Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C18-27 z hydrokrakingu, odparafinowane rozpuszczalnikiem (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany307-034-897488-95-4L 698649-515-00-8Węglowodory C17-30, pozostałość po destylacji atmosferycznej odasfaltowana rozpuszczalnikowo i hydrorafinowana, destylaty lekkie; Olej bazowy - niespecyfikowany307-661-797675-87-1L 699649-516-00-3Węglowodory C17-40, pozostałość po destylacji odasfaltowana rozpuszczalnikowo i hydrorafinowana, destylaty lekkie próżniowe; Olej bazowy - niespecyfikowany307-755-897722-06-0L 700649-517-00-9Węglowodory C13-27, frakcja lekka naftenowa ekstrahowana rozpuszczalnikiem; Olej bazowy - niespecyfikowany307-758-497722-09-3L 701649-518-00-4Węglowodory C14-29, frakcja lekka naftenowa ekstrahowana rozpuszczalnikiem; Olej bazowy - niespecyfikowany307-760-597722-10-6L 702649-519-00-XWęglowodory C27-42, odaromatyzowane; Olej bazowy - niespecyfikowany308-131-897862-81-2L 703649-520-00-5Węglowodory C17-30, destylaty lekkie hydrorafinowane; Olej bazowy - niespecyfikowany308-132-397862-82-3L 704649-521-00-0Węglowodory naftenowe C27-45 z destylacji próżniowej; Olej bazowy - niespecyfikowany308-133-997862-83-4L 705649-522-00-6Węglowodory C27-45, odaromatyzowane; Olej bazowy - niespecyfikowany308-287-797926-68-6L 706649-523-00-1Węglowodory C20-58, hydrorafinowane; Olej bazowy - niespecyfikowany308-289-897926-70-0L 707649-524-00-7Węglowodory naftenowe C27-42; Olej bazowy - niespecyfikowany308-290-397926-71-1L 708649-525-00-2Pozostałości olejowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego, rafinowane węglem aktywnym (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany309-710-8100684-37-5L 709649-526-00-8Pozostałości olejowe z odparafinowania rozpuszczalnikowego, rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa); Olej bazowy - niespecyfikowany309-711-3100684-38-6L 710649-527-00-3Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory >C25, ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odasfaltowane, odparafinowane, uwodornione; Olej bazowy - niespecyfikowany309-874-0101316-69-2L 711649-528-00-9Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C17-32, ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odparafinowane, uwodornione; Olej bazowy - niespecyfikowany309-875-6101316-70-5L 712649-529-00-4Oleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C20-35, ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odparafinowane, uwodornione; Olej bazowy - niespecyfikowany309-876-1101316-71-6L 713649-530-00-XOleje smarowe (ropa naftowa), węglowodory C24-50, ekstrahowane rozpuszczalnikowo, odparafinowane, uwodornione; Olej bazowy - niespecyfikowany309-877-7101316-72-7L 714649-531-00-5Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich naftenowych o dużej zawartości węglowodorów aromatycznych (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)272-175-368783-00-6L 715649-532-00-0Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich parafinowych, rafinowane rozpuszczalnikiem; Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)272-180-068783-04-0L 716649-533-00-6Ekstrakty destylatów ciężkich parafinowych, odasfaltowane rozpuszczalnikowo (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)272-342-068814-89-1L 717649-534-00-1Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich naftenowych, traktowane wodorem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)292-631-590641-07-9L 718649-535-00-7Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich parafinowych, poddane obróbce wodorem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)292-632-090641-08-0L 719649-536-00-2Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich parafinowych, poddane obróbce wodorem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)292-633-690641-09-1L 720649-537-00-8Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów średnich parafinowych poddane obróbce wodorem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-335-491995-73-2L 721649-538-00-3Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich naftenowych, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-338-091995-75-4L 722649-539-00-9Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich parafinowych, rafinowane kwasem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-339-691995-76-5L 723649-540-00-4Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich parafinowych, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-340-191995-77-6L 724649-541-00-XEkstrakty rozpuszczalnikowe lekkiego oleju napędowego, poddane obróbce wodorem (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)295-342-291995-79-8L 725649-542-00-5Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich parafinowych, oczyszczane ziemią bielącą (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)296-437-192704-08-0L 726649-543-00-0Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich naftenowych, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)297-827-493763-10-1L 727649-544-00-6Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów ciężkich parafinowych, odparafinowanych rozpuszczalnikowo, hydroodsiarczone (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)297-829-593763-11-2L 728649-545-00-1Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich parafinowych, oczyszczone węglem aktywnym (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-672-2100684-02-4L 729649-546-00-7Ekstrakty rozpuszczalnikowe destylatów lekkich parafinowych, rafinowane ziemią bielącą (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-673-8100684-03-5L 730649-547-00-2Ekstrakty rozpuszczalnikowe lekkiego oleju napędowego, oczyszczone węglem aktywnym (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-674-3100684-04-6L 731649-548-00-8Ekstrakty rozpuszczalnikowe lekkiego oleju napędowego, oczyszczone ziemią bielącą (ropa naftowa); Ekstrakt aromatyczny (po obróbce)309-675-9100684-05-7L 732649-549-00-3Szlam olejowy (ropa naftowa)265-171-864742-67-2L 733649-550-00-9Szlam olejowy poddany obróbce wodorem (ropa naftowa); Szlam olejowy295-394-692045-12-0L 734650-017-00-8Ogniotrwałe włókna ceramiczne, do specjalnych celów, z wyjątkiem wymienionych w innym miejscu wykazu [syntetyczne włókna ceramiczne (krzemianowe) bez określonej orientacji z zawartością tlenków alkalicznych i metali ziem alkalicznych (Na2O+K2O+CaO+MgO+BaO) mniejszą lub równą 18 % wag.]--R Wykaz 2: substancje mutagenne kategorii 2 Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5) 123456 1015-106-00-2heksametylotriamid kwasu fosforowego(V); heksametylofosforotriamid211-653-8680-31-9 2016-027-00-6siarczan(VI) dietylu200-589-664-67-5 3024-002-00-6dichromian(VI) potasu231-906-67778-50-9 4024-003-00-1dichromian(VI) amonu232-143-17789-09-5 5024-004-00-7dichromian(VI) sodu234-190-310588-01-9 6024-004-01-4dichromian(VI) sodu - dihydrat234-190-37789-12-0 7024-005-00-2dichlorek ditlenek chromu; chlorek chromylu; dichlorek chromylu; tlenochlorek chromu239-056-814977-61-8 8024-006-00-8chromian(VI) potasu232-140-57789-00-6 9601-032-00-3benzo[a]piren; benzo[d,e,f]chryzen200-028-550-32-8 10602-021-00-61,2-dibromo-3-chloropropan202-479-396-12-8 11603-023-00-Xoksiran; epoksyetan; tlenek etylenu200-849-975-21-8 12607-190-00-X(akrylamido)metoksyoctan metylu (zawierający ≥ 0,1 % akrylamidu)401-890-777402-03-0 13607-210-00-7akrylamidoglikolan metylu (zawierający ≥ 0,1% akrylamidu)403-230-377402-05-2 14613-001-00-1azirydyna; etylenoimina205-793-9151-56-4 15615-021-00-61,3,5-tris(oksiranylometylo)-1,3,5-triazyno-2,4,6(1H,3H,5H)-trion; TGIC219-514-32451-62-9 16616-003-00-0akrylamid; prop-2-enoamid; amid kwasu akrylowego201-173-779-06-1 Wykaz 3A: substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5) 123456 1006-001-00-2tlenek węgla211-128-3630-08-0 2009-014-00-1heksafluorokrzemian ołowiu(II)247-278-125808-74-6 3082-001-00-6związki ołowiu, z wyjątkiem wymienionych w innych miejscach wykazu-- 4082-002-00-1ołowiu alkilowe pochodne, gdzie liczba atomów węgla (n) w grupie alkilowej CnH2n+1 wynosi od 1 do 5-- 5082-003-00-7azydek ołowiu(II); diazydek ołowiu; azydek ołowiawy236-542-113424-46-9 6082-004-00-2chromian(VI) ołowiu(II); chromian ołowiawy231-846-07758-97-6 7082-005-00-8octan ołowiu(II); dioctan ołowiu; octan ołowiawy206-104-4301-04-2 8082-006-00-3fosforan(V) ołowiu(II); fosforan ołowiawy; diortofosforan(V) triołowiu231-205-57446-27-7 9082-007-00-9octan wodorotlenek ołowiu(II); zasadowy octan ołowiawy215-630-31335-32-6 10082-008-00-4bis(metanosulfonian) ołowiu401-750-517570-76-2 11082-009-00-XC.I. Pigment Yellow 34; Pigment Żółty 34; żółty sulfochromian ołowiu [numer w Colour Index C.I. 77603]215-693-71344-37-2 12082-010-00-5C.I. Pigment Red 104; Pigment Czerwony 104; czerwony chromian molibdenian siarczan ołowiu [numer w Colour Index C.I. 77605]235-759-912656-85-8 13082-011-00-0wodoroarsenian(V) ołowiu(II)232-064-27784-40-9 14602-021-00-61,2-dibromo-3-chloropropan202-479-396-12-8 15607-056-00-0warfaryna (PN); 3-(1-fenylo-3-oksobutylo)-4-hydroksy-2-okso-2H-chromen; 3-(1-fenylo-3-oksobutylo)-4-hydroksykumaryna201-377-681-81-2 16609-019-00-42,4,6-trinitrorezorcynolan ołowiu(II); styfninian ołowiu(II)239-290-015245-44-0 Wykaz 3B: substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 2 Lp.Numer indeksowy1)Nazwa substancji2)Numer WE3)Numer CAS4)Noty5) 123456 1014-014-00-Xetacelasil (PN); 2-chloroetylotris(2-metoksyetoksy)silan; 6-(2-chloroetylo)-6-(2-metoksyetoksy)-2,5,7,10-tetraoksa-6-silaundekan253-704-737894-46-5 2028-001-00-1tetrakarbonylek niklu; tetrakarbonylonikiel236-669-213463-39-3 3601-032-00-3benzo[a]piren; benzo[d,e,f]chryzen200-028-550-32-8 4603-011-00-42-metoksyetanol; eter monometylowy glikolu etylenowego; cellosolw metylowy203-713-7109-86-4 5603-012-00-X2-etoksyetanol; eter monoetylowy glikolu etylenowego; cellosolw etylowy203-804-1110-80-5 6607-036-00-1octan 2-metoksyetylu; octan metyloglikolu; ester metoksyetylowy kwasu octowego203-772-9110-49-6 7607-037-00-7octan 2-etoksyetylu; octan etyloglikolu; ester etoksyetylowy kwasu octowego203-839-2111-15-9 8607-203-00-9{[(4-hydroksy-3,5-di-tert-butylofenylo)-metylo]sulfanylo}octan 2-etyloheksylu279-452-880387-97-9 9607-228-00-5ftalan bis(2-metoksyetylu)204-212-6117-82-8 10609-024-00-1binapakryl (PN); 3-metylobut-2-enian 2-sec-butylo-4,6-dinitrofenylu207-612-9485-31-4 11609-025-00-7dinoseb (PN); 2-sec-butylo-4,6-dinitrofenol201-861-788-85-7 12609-026-00-2sole i estry dinosebu (2-sec-butylo-4,6-dinitrofenolu), z wyjątkiem wymienionych w innym miejscu wykazu-- 13609-030-00-4dinoterb (PN); 2-tert-butylo-4,6-dinitrofenol215-813-81420-07-1 14609-031-00-Xsole i estry dinoterbu (2-tert-butylo-4,6-dinitrofenolu)-- 15609-040-00-9nitrofen (PN); eter 2,4-dichlorofenylowo-4-nitrofenylowy217-406-01836-75-5 16611-004-00-2octan 2-metylo-ONN-azoksymetylu209-765-7592-62-1 17613-039-00-9imidazolidyno-2-tion; 1,3-etylenotiomocznik202-506-996-45-7 18616-001-00-Xdimetyloformamid; DMF200-679-568-12-2 _____________ 1), 2), 3), 4), 5) Nazwy substancji, numery indeksowe, numery WE, numery CAS oraz Noty i treść Not zgodne z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 199, poz. 1948). ZAŁĄCZNIK Nr 2 Wykaz 1: aminy aromatyczne zawarte w barwnikach azowych Lp.Numer CASNumer indeksowyNumer WENazwa 12345 192-67-1612-072-00-6202-177-1bifenylo-4-amina 292-87-5612-042-00-2202-199-1benzydyna 395-69-2 202-441-64-chloro-o-toluidyna 491-59-8612-022-00-3202-080-42-naftyloamina 597-56-3611-006-00-3202-591-24-amino-2',3-dimetyloazobenzen; (4-amino-3-metylo)(2-tolilo)diazen; o-aminoazotoluen; AAT 699-55-8 202-765-85-nitro-o-toluidyna 7106-47-8612-137-00-9203-401-04-chloroanilina 8615-05-4 210-406-14-metoksy-m-fenylenodiamina 9101-77-9612-051-00-1202-974-44,4'-metylenodianilina; 4,4'-diaminodifenylometan 1091-94-1612-068-00-4202-109-03,3'-dichlorobenzydyna 11119-90-4612-036-00-X204-355-43,3'-dimetoksybenzydyna; o-dianizydyna 12119-93-7612-041-00-7204-358-03,3'-dimetylobenzydyna; o-tolidyna; 4,4'-bi-o-toluidyna 13838-88-0612-085-00-7212-658-84,4'-metylenobis(2-metyloanilina); 4,4'-metylenobis(o-toluidyna) 14120-71-8 204-419-16-metoksy-m-toluidyna; p-krezydyna 15101-14-4612-078-00-9202-918-92,2'-dichloro-4,4'metylenodianilina; 4,4'-metylenobis(2-chloroanilina); MOCA 16101-80-4 202-977-04,4'-oksydianilina 17139-65-1 205-370-94,4'-tiodianilina 1895-53-4612-091-00-X202-429-0o-metyloanilina; o-toluidyna; o-aminotoluen; 2-toliloamina 1995-80-7612-099-00-3202-453-14-metylo-1,3-fenylenodiamina; 4-metylo-m-fenylenodiamina; tolueno-2,4-diamina 20137-17-7 205-282-02,4,5-trimetyloanilina 2190-04-0612-035-00-4201-963-12-metoksyanilina; o-anizydyna 2260-09-3611-008-00-4200-453-64-aminazobenzen; (4-aminofenylo)fenylodiazen; 4-fenyloazoanilina Wykaz 2: barwniki azowe Lp.Wzór sumaryczny Numer CASNumer indeksowyNumer WENazwa 12345 1Nienadany611-070-00-2405-665-4Mieszanina: Składnik 1: chromianu (6-(4-anizydyno)-3- C39H23ClCrN7O12S x sulfono-2-(3,5-dinitro-2- 2Na hydroksyfenyloazo)-1- (CAS 118685-33-9) hydroksynaftaleno)(1-(5-chloro-2- hydroksyfenyloazo)-2- hydroksynaftaleno) disodowego; i Składnik 2: C46H30CrN10O20S2 x chromianu bis (6-(4-anizydyno)-3- 3Na sulfono-2-(3,5-dinitro-2- hydroksyfenyloazo)-1- hydroksynaftaleno) trisodowego 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 134, poz. 1428). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 76/769/EWG z dnia 27.07.1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 262 z dn. 27.09.1976 r.) zmienionej następującymi dyrektywami: - 79/663/EWG z dn. 24.07.1979 r. (Dz. Urz. WE L 197 z dn. 3.08.1979 r.), - 82/806/EWG z dn. 7.11.1982 r. (Dz. Urz. WE L 339 z dn. 1.12.1982 r.), - 83/264/EWG z dn. 16.05.1983 r. (Dz. Urz. WE L 147 z dn. 6.06.1983 r.), - 89/677/EWG z dn. 21.12.1989 r. (Dz. Urz. WE L 398 z dn. 30.12.1989 r.), - 89/678/EWG z dn. 21.12.1989 r. (Dz. Urz. WE L 398 z dn. 30.12.1989 r.), - 91/173/EWG z dn. 21.03.1991 r. (Dz. Urz. WE L 085 z dn. 5.04.1991 r.), - 91/338/EWG z dn. 18.06.1991 r. (Dz. Urz. WE L 186 z dn. 12.07.1991 r.), - 91/339/EWG z dn. 18.06.1991 r. (Dz. Urz. WE L 186 z dn. 12.07.1991 r.), - 94/27/WE z dn. 30.06.1994 r. (Dz. Urz. WE L 188 z dn. 22.07.1994 r.), - 94/48/WE z dn. 7.12.1994 r. (Dz. Urz. WE L 331 z dn. 21.12.1994 r.), - 94/60/WE z dn. 20.12.1994 r. (Dz. Urz. WE L 365 z dn. 31.12.1994 r.), - 96/55/WE z dn. 4.08.1996 r. (Dz. Urz. WE L 231 z dn. 12.09.1996 r.), - 97/10/WE z dn. 26.02.1997 r. (Dz. Urz. WE L 068 z dn. 8.03.1997 r.), - 97/16/WE z dn. 10.04.1997 r. (Dz. Urz. WE L 116 z dn. 6.05.1997 r.), - 97/56/WE z dn. 20.10.1997 r. (Dz. Urz. WE L 333 z dn. 4.12.1997 r.), - 97/64/WE z dn. 10.11.1997 r. (Dz. Urz. WE L 315 z dn. 19.11.1997 r.), - 1999/43/WE z dn. 25.05.1999 r. (Dz. Urz. WE L 166 z dn. 1.07.1999 r.), - 1999/51/WE z dn. 26.05.1999 r. (Dz. Urz. WE L 142 z dn. 5.06.1999 r.), - 2001/41/WE z dn. 19.06.2001 r. (Dz. Urz. WE L 283 z dn. 27.10.2001 r.), - 2001/90/WE z dn. 26.10.2001 r. (Dz. Urz. WE L 283 z dn. 27.10.2001 r.), - 2001/91/WE z dn. 29.10.2001 r. (Dz. Urz. WE L 286 z dn. 30.10.2001 r.), - 2002/45/WE z dn. 25.06.2002 r. (Dz. Urz. WE L 177 z dn. 6.07.2002 r.), - 2002/62/WE z dn. 9.07.2002 r. (Dz. Urz. WE L 183 z dn. 12.07.2002 r.), - 2003/2/WE z dn. 6.01.2003 r. (Dz. Urz. WE L 04 z dn. 9.01.2003 r.), - 2003/3/WE z dn. 6.01.2003 r. (Dz. Urz. WE L 04 z dn. 9.01.2003 r.), - 2003/11/WE z dn. 6.02.2003 r. (Dz. Urz. WE L 42 z dn. 12.02.2003 r.), - 2003/53/WE z dn. 18.06.2003 r. (Dz. Urz. WE L 178 z dn. 17.07.2003 r.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 121, poz. 1263. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o języku polskim (Dz. U. Nr 92, poz. 878) Art. 1. W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Przepisy ustawy dotyczą: 1) ochrony języka polskiego, 2) używania języka polskiego w realizacji zadań publicznych, 3) używania języka polskiego w obrocie oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 2) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują wszelkich czynności urzędowych oraz składają oświadczenia woli w języku polskim, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do oświadczeń woli, podań i innych pism składanych organom, o których mowa w art. 4."; 3) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli: 1) konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz 2) umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o których mowa w art. 4. 3. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów."; 4) po art. 7 dodaje się art. 7a i 7b w brzmieniu: "Art. 7a. 1. Obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa w art. 7, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3. Obowiązek używania języka polskiego w informacjach o właściwościach towarów i usług dotyczy też reklam. 2. Obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz obcojęzyczne oferty, ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów w zakresie, o którym mowa w art. 7, muszą być jednocześnie sporządzone w polskiej wersji językowej, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Nie wymagają opisu w języku polskim ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi oraz informacje o właściwościach towarów, jeżeli są wyrażone w powszechnie zrozumiałej formie graficznej; jeżeli formie graficznej towarzyszy opis, to opis ten powinien być sporządzony w języku polskim. Art. 7b. Kontrolę używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa w art. 7 i 7a, sprawuje, odpowiednio do zakresu swoich zadań, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Inspekcja Handlowa oraz powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów, jak również Państwowa Inspekcja Pracy."; 5) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Dokumenty w zakresie, o którym mowa w art. 7, w tym w szczególności umowy z udziałem konsumentów i umowy z zakresu prawa pracy, sporządza się w języku polskim, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, mogą być jednocześnie sporządzone w wersji lub wersjach obcojęzycznych. Jeżeli strony nie postanowiły inaczej, podstawą wykładni takich dokumentów jest ich wersja w języku polskim. 3. Umowa o pracę lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy, a także umowa, której stroną jest konsument, mogą być sporządzone w języku obcym na wniosek osoby świadczącej pracę lub konsumenta, będącego obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, pouczonych uprzednio o prawie do sporządzenia umowy w języku polskim. Umowa o pracę lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy mogą być sporządzone w języku obcym na wniosek osoby świadczącej pracę, niebędącej obywatelem polskim, także w wypadku gdy pracodawca ma obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub ma siedzibę w tym państwie. 4. Do umów z udziałem konsumentów zawartych w następstwie ich sporządzenia z naruszeniem ust. 1 stosuje się odpowiednio art. 74 § 1 zdanie pierwsze oraz art. 74 § 2 Kodeksu cywilnego. 5. Umowa o świadczenie usług drogą elektroniczną, określonych w ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204), sporządzona w języku obcym, zawarta z usługodawcą, który nie jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osobą prawną bądź jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może stanowić uprawdopodobnienie faktu dokonania czynności prawnej, o którym mowa w art. 74 § 2 Kodeksu cywilnego."; 6) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Przepisy art. 5-10 nie dotyczą: 1) nazw własnych, 2) obcojęzycznych dzienników, czasopism, książek oraz programów komputerowych, z wyjątkiem ich opisów i instrukcji, 3) działalności dydaktycznej i naukowej szkół wyższych, szkół i klas z obcym językiem wykładowym lub dwujęzycznych, nauczycielskich kolegiów języków obcych, a także nauczania innych przedmiotów, jeżeli jest to zgodne z przepisami szczególnymi, 4) twórczości naukowej i artystycznej, 5) zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej, 6) znaków towarowych, nazw handlowych oraz oznaczeń pochodzenia towarów i usług, 7) norm wprowadzanych w języku oryginału zgodnie z przepisami o normalizacji."; 7) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej, Prezesa Polskiej Akademii Nauk lub z własnej inicjatywy, wyraża, w drodze uchwały, opinie o używaniu języka polskiego w działalności publicznej oraz w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem konsumentów i przy wykonywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepisów z zakresu prawa pracy oraz ustala zasady ortografii i interpunkcji języka polskiego."; 8) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wbrew przepisom art. 7a, w obrocie z udziałem konsumentów stosuje wyłącznie obcojęzyczne nazewnictwo towarów lub usług albo sporządza wyłącznie w języku obcym oferty, ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi, informacje o właściwościach towarów lub usług, warunki gwarancji, faktury, rachunki lub pokwitowania, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wbrew przepisom art. 7 i art. 8, w obrocie lub przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy sporządza umowę lub inny dokument wyłącznie w języku obcym.". Art. 2. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy. 2. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 29, poz. 358, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 661. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 802--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie poddania kobiet obowiązkowi stawienia się do poboru 803--z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu udzielania kredytów i pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących lokali i budynków finansowanych przy udziale tych środków 804--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu i terminu powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz emerytalny o zawarciu umowy z członkiem oraz dokonywania wypłaty transferowej 805--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz środków krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 806--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych 807--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego 808--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie współpracy Głównego Lekarza Weterynarii z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisją Europejską w zakresie przestrzegania stosowania prawodawstwa weterynaryjnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 809--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu towarów, które podlegają granicznej kontroli sanitarnej 810--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie pobierania próbek żywności w celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz. U. Nr 81, poz. 744) Na podstawie art. 36 ust. 7 oraz art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór formularza administracyjnego dokumentu towarzyszącego stosowanego przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy; 2) wzór formularza uproszczonego dokumentu towarzyszącego stosowanego przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zapłaconą akcyzą; 3) sposób obiegu kart administracyjnego dokumentu towarzyszącego i uproszczonego dokumentu towarzyszącego oraz terminy zwrotu poszczególnych kart administracyjnego dokumentu towarzyszącego, sposób potwierdzenia ich odbioru oraz sposób postępowania w przypadku braku zwrotu administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 4) przypadki, w których urząd celny potwierdza nabycie wewnątrzwspólnotowe; 5) sposób prowadzenia ewidencji administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 6) sposób prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez prowadzącego skład podatkowy. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wysyłający - skład podatkowy dokonujący wysyłki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy; 2) odbiorca: a) w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego - skład podatkowy oraz zarejestrowanego lub niezarejestrowanego handlowca, którzy odbierają wyroby akcyzowe zharmonizowane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, b) w przypadku obrotu na terytorium kraju wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi - skład podatkowy lub podmiot upoważniony do nabywania wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, którzy odbierają wyroby akcyzowe zharmonizowane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Rozdział 2 Administracyjny dokument towarzyszący § 3. 1. Wzór administracyjnego dokumentu towarzyszącego stosowanego przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, wraz z wyjaśnieniami co do jego wypełnienia i przeznaczenia, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju w dokumencie, o którym mowa w ust. 1, nie wypełnia się rubryk 12, 13 i 14. 3. Dopuszcza się stosowanie administracyjnego dokumentu towarzyszącego uzyskanego elektronicznie przez prowadzącego skład podatkowy. Dokument powinien być zgodny z wzorem, o którym mowa w ust. 1. 4. W przypadku uzyskania administracyjnego dokumentu towarzyszącego w inny sposób niż elektroniczny, przepis § 4 ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 4. 1. Administracyjny dokument towarzyszący przed jego wypełnieniem powinien zostać zewidencjonowany i opieczętowany urzędowymi pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 2. W przypadku administracyjnego dokumentu towarzyszącego uzyskanego elektronicznie przez prowadzącego skład podatkowy, dopuszczalne jest wypełnienie tego dokumentu przed jego zewidencjonowaniem i opieczętowaniem urzędowymi pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zewidencjonowanie i opieczętowanie urzędowymi pieczęciami administracyjnego dokumentu towarzyszącego przez właściwego naczelnika urzędu celnego jest wymagane przed wysłaniem dokumentu z wyrobami. 4. Administracyjny dokument towarzyszący może być stosowany wyłącznie po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1 i 2. 5. Podmiotem uprawnionym do otrzymania i wypełnienia administracyjnego dokumentu towarzyszącego jest prowadzący skład podatkowy. 6. Naczelnik urzędu celnego prowadzi ewidencję wydanych administracyjnych dokumentów towarzyszących, która powinna zawierać: 1) kolejny numer rejestracyjny administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 2) dane podmiotu, któremu administracyjny dokument towarzyszący został wydany; 3) informacje o ewentualnym zniszczeniu, uszkodzeniu lub zaginięciu administracyjnego dokumentu towarzyszącego. 7. Błędnie wypełnione lub uszkodzone administracyjne dokumenty towarzyszące zwracane są do właściwego naczelnika urzędu celnego. Zwrot należy odnotować w ewidencji, o której mowa w ust. 6. 8. Zniszczenie lub zaginięcie zewidencjonowanego administracyjnego dokumentu towarzyszącego należy odnotować w prowadzonych ewidencjach, zarówno we właściwym urzędzie celnym, jak i u podatnika. § 5. 1. Prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencję administracyjnych dokumentów towarzyszących, na podstawie których wysyła wyroby akcyzowe zharmonizowane. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) numer administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 2) dane odbiorcy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) kod PKWiU oraz CN wyrobów i ich ilość; 4) środek transportu, którym wysłano wyroby; 5) datę zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy; 6) informacje o ewentualnym zniszczeniu, uszkodzeniu lub zaginięciu administracyjnego dokumentu towarzyszącego. 3. W przypadku wysyłania wyrobów do podmiotów upoważnionych do nabywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy, prowadzi się odrębną ewidencję; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 6. 1. Prowadzący skład podatkowy, zarejestrowany i niezarejestrowany handlowiec oraz podmioty upoważnione do nabywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, prowadzą ewidencję administracyjnych dokumentów towarzyszących, na podstawie których otrzymują wyroby akcyzowe zharmonizowane. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) numer administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 2) dane wysyłającego wyroby akcyzowe zharmonizowane; 3) kod PKWiU oraz CN wyrobów i ich ilość; 4) środek transportu, którym dostarczono wyroby; 5) datę otrzymania administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 6) informacje o ewentualnym zniszczeniu, uszkodzeniu lub zaginięciu administracyjnego dokumentu towarzyszącego. § 7. 1. Administracyjny dokument towarzyszący składa się z pięciu kart. 2. Przeznaczenie kart 1-4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego określone jest w notach wyjaśniających zamieszczonych na odwrocie karty 1 w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Karta 0 jest przeznaczona dla właściwego w stosunku do wysyłającego wyroby akcyzowe zharmonizowane naczelnika urzędu celnego. § 8. 1. W przypadku wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez prowadzącego skład podatkowy w procedurze zawieszenia poboru akcyzy: 1) karta 0 jest niezwłocznie, po wyprowadzeniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego, przesyłana faksem do właściwego naczelnika urzędu celnego, a następnie, w terminie 3 dni od dnia wyprowadzenia ze składu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, jej oryginał jest dostarczany właściwemu naczelnikowi urzędu celnego; 2) karty 2, 3 i 4 są załączane do przemieszczanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) karta 1 jest pozostawiana w składzie podatkowym dokonującym wysyłki i dołączana do prowadzonej ewidencji, o której mowa w § 5. 2. Karty 1 i 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego powinny być przechowywane przez wysyłającego przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wyprowadzone ze składu podatkowego. § 9. 1. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez odbiorcę w procedurze zawieszenia poboru akcyzy: 1) karta 2 administracyjnego dokumentu towarzyszącego jest pozostawiana u odbiorcy i dołączana do prowadzonej ewidencji, o której mowa w § 6; 2) karta 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, po potwierdzeniu prawidłowości odpowiednich wpisów przez odbiorcę i opieczętowaniu pieczęcią urzędową przez właściwego dla odbiorcy naczelnika urzędu celnego lub pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, jest przesyłana faksem niezwłocznie do wysyłającego; dodatkowo oryginał karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego jest przekazywany do wysyłającego najpóźniej w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono wyroby akcyzowe zharmonizowane; 3) karta 4 jest niezwłocznie przekazywana właściwemu dla odbiorcy naczelnikowi urzędu celnego. 2. W przypadku odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przemieszczanych ze składu podatkowego na terytorium kraju w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do odbiorcy na terytorium kraju: 1) do karty 2 i 4 przepisy ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio; 2) karta 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, po potwierdzeniu prawidłowości odpowiednich wpisów przez odbiorcę i opieczętowaniu pieczęcią urzędową przez właściwego dla odbiorcy naczelnika urzędu celnego lub pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, jest przesyłana faksem niezwłocznie do wysyłającego; dodatkowo oryginał karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego jest przekazywany do wysyłającego najpóźniej w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym dostarczono wyroby akcyzowe zharmonizowane. 3. Odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien być potwierdzony na kartach 2, 3 i 4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego przez właściwego naczelnika urzędu celnego lub pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, zgodnie z przepisami dotyczącymi szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W przypadku gdy odbiorcą jest podmiot upoważniony do nabywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, potwierdzenie odbioru wyrobów dokonywane jest bezpośrednio przez ten podmiot na kartach 2, 3 i 4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego. 5. Karta 2 administracyjnego dokumentu towarzyszącego powinna być przechowywana przez odbiorcę przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały odebrane. § 10. W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju i nieotrzymania przez wysyłającego potwierdzonej przez odbiorcę karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego w terminie jednego miesiąca od dnia wysłania tych wyrobów, wysyłający niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni po upływie tego terminu, zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego. § 11. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i nieotrzymania przez wysyłającego potwierdzonej przez odbiorcę karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego w terminie dwóch miesięcy od dnia wysłania tych wyrobów, wysyłający niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni po upływie tego terminu, zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego. § 12. W przypadku zaginięcia lub zniszczenia karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, potwierdzone karty 2 i 4 mogą być wykorzystane jako dowód potwierdzający zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy. § 13. W przypadku braku potwierdzenia zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy stosuje się przepisy dotyczące procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania. Rozdział 3 Uproszczony dokument towarzyszący § 14. Wzór uproszczonego dokumentu towarzyszącego stosowanego w procedurze przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, wraz z wyjaśnieniami co do jego wypełnienia i przeznaczenia, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 15. 1. Dokumenty handlowe mogą być wykorzystane jako uproszczony dokument towarzyszący, jeżeli zawierają te same dane jak wzór, o którym mowa w § 14, i dane te są opatrzone numerem odpowiadającym numerowi właściwej rubryki w uproszczonym dokumencie towarzyszącym. 2. Jeżeli dokumenty handlowe stosowane są jako uproszczone dokumenty towarzyszące, powinny zawierać w dobrze widocznym miejscu napis: "Uproszczony dokument towarzyszący (wyroby akcyzowe) dla celów kontroli". § 16. Uproszczonego dokumentu towarzyszącego nie stosuje się w przypadku przemieszczania na terytorium kraju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zapłaconą akcyzą. § 17. 1. Uproszczony dokument towarzyszący składa się z trzech kart. 2. Przeznaczenie kart 1-3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego określone jest w notach wyjaśniających zamieszczonych na odwrocie karty 1 w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 18. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego, przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą lub przez osobę fizyczną w celach handlowych, wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego, właściwy dla odbiorcy wyrobów urząd celny potwierdza ich nabycie na karcie 3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego. § 19. 1. Jeżeli wyroby akcyzowe zharmonizowane, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, są wysyłane: 1) karta 1 uproszczonego dokumentu towarzyszącego jest pozostawiana u dostawcy - podmiotu dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej; 2) karty 2 i 3 są załączane do wysyłanych wyrobów akcyzowych. 2. Karty 1 i 3 uproszczonego dokumentu towarzyszącego powinny być przechowywane przez wysyłającego przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wysłane. § 20. 1. Jeżeli wyroby akcyzowe zharmonizowane, od których akcyza została zapłacona, są odbierane: 1) karta 2 jest pozostawiana u odbiorcy; 2) karta 3, po potwierdzeniu prawidłowości odpowiednich wpisów w karcie 3 i opieczętowaniu pieczęcią urzędową przez naczelnika właściwego urzędu celnego, jest przekazywana do dostawcy. 2. Karta 2 uproszczonego dokumentu towarzyszącego powinna być przechowywana przez odbiorcę przez okres 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały otrzymane. Rozdział 4 Sposób prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez prowadzącego skład podatkowy § 21. 1. Prowadzący skład podatkowy obowiązany jest prowadzić ewidencję wyrobów akcyzowych zharmonizowanych: 1) wyprodukowanych lub przetworzonych w składzie podatkowym; 2) przyjętych do składu podatkowego; 3) wydanych ze składu podatkowego; 4) wykorzystanych na własny użytek. 2. Wpisów do ewidencji dokonuje się bezpośrednio po zakończeniu czynności podlegającej wpisaniu. 3. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona: 1) w formie książkowej; 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, jest prowadzona w sposób ciągły i umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, zwłaszcza czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami oraz stanów zapasów wyrobów. 5. Ostatniego dnia każdego miesiąca podmiot prowadzący ewidencję dokonuje jej zamknięcia i miesięcznego podsumowania. 6. Prowadzący skład podatkowy udostępnia ewidencję na każde żądanie właściwego naczelnika urzędu celnego. 7. Ewidencja wyrobów akcyzowych powinna być przechowywana przez prowadzącego skład podatkowy przez okres 5 lat od końca roku, którego dotyczą dokonane w niej zapisy. § 22. Ewidencja, o której mowa w § 21 ust. 1, zawiera: 1) nazwy wyrobów według kodów CN i PKWiU; 2) ilości w jednostkach miary; 3) datę przyjęcia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych do składu podatkowego; 4) dane identyfikacyjne dostawcy; 5) dane identyfikacyjne osoby składającej zgłoszenie celne w przypadku importowanych wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy; 6) datę produkcji lub przetworzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 7) dokładne określenie miejsca w składzie, w którym wyroby się znajdują, i informacje o ich przemieszczaniu wewnątrz składu; 8) dane, które są wymienione w administracyjnym dokumencie towarzyszącym; 9) wartość podatku akcyzowego naliczonego; 10) datę złożenia deklaracji podatkowej; 11) datę wydania wyrobów oraz dane identyfikacyjne odbiorcy. § 23. 1. W przypadku prowadzenia ewidencji w formie książkowej, przed rozpoczęciem jej wypełniania, karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony ponumerowane i opatrzone pieczęcią prowadzącego skład podatkowy. Właściwy naczelnik urzędu celnego opatruje przeszycie plombą, a na ostatniej stronie ewidencji wpisuje liczbę jej stron. 2. Wpisów do ewidencji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmian i poprawek w ewidencji dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem daty ich wprowadzenia, oraz w razie potrzeby należy je opisać w rubryce "uwagi". § 24. 1. Ewidencja prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych powinna zostać zatwierdzona przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 2. Naczelnik urzędu celnego zatwierdza ewidencję, o której mowa w ust. 1, jeżeli: 1) prowadzący skład podatkowy posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji; 2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów i pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym. 3. Prowadzący skład podatkowy, który prowadzi ewidencję z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, jest obowiązany do przechowywania kopii ewidencji zapisanej na nośnikach informacji lub w formie wydruku. Rozdział 5 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 744) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych 1) (Dz. U. Nr 91, poz. 871) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje zasady ustanawiania i wykonywania zabezpieczeń na środkach pieniężnych lub instrumentach finansowych (zabezpieczenia finansowe) wierzytelności pieniężnych lub wierzytelności, w których świadczenie polega na dostarczeniu instrumentów finansowych (wierzytelności finansowe), w tym wierzytelności przyszłych, zależnych od terminu lub warunku albo okresowych, a także zasady zaspokajania się z tych zabezpieczeń. Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się, jeżeli ustanawiającym lub przyjmującym zabezpieczenie finansowe jest: 1) Narodowy Bank Polski; 2) bank centralny innego państwa; 3) Europejski Bank Centralny, Europejski Bank Inwestycyjny, Bank Rozrachunków Międzynarodowych, Międzynarodowy Fundusz Walutowy; 4) Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowa Korporacja Finansowa, Międzyamerykański Bank Rozwoju, Azjatycki Bank Rozwoju, Afrykański Bank Rozwoju, Bank Rozwoju Rady Europy, Nordycki Bank Inwestycyjny, Karaibski Bank Rozwoju, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Europejski Fundusz Inwestycyjny, Międzyamerykańska Korporacja Inwestycyjna; 5) dom maklerski, zagraniczna osoba prawna prowadząca działalność maklerską oraz zagraniczna firma inwestycyjna w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)); 6) towarzystwo funduszy inwestycyjnych w zakresie zarządzania funduszami inwestycyjnymi otwartymi, fundusz inwestycyjny otwarty oraz spółka zarządzająca funduszem zagranicznym w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448, z późn. zm. 3)); 7) bank, instytucja kredytowa lub instytucja finansowa w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 4)); 8) towarzystwo emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 5)); 9) partner centralny, agent rozrachunkowy lub izba rozliczeniowa w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594); 10) agent rozliczeniowy w rozumieniu ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870); 11) zakład ubezpieczeń w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870); 12) organ władzy publicznej działający w imieniu Skarbu Państwa; 13) zagraniczny organ administracji publicznej państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego zadaniem jest w szczególności zarządzanie długiem publicznym, lub posiadający zezwolenie na prowadzenie rachunków dla klientów. 2. Dłużnikiem z wierzytelności finansowej może być inna osoba niż ustanawiający zabezpieczenie. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do umów ustanawiających zabezpieczenie, których stroną jest osoba fizyczna. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) środki pieniężne - środki pieniężne na rachunku oraz roszczenia o wypłatę środków pieniężnych, w tym z lokat na rynku pieniężnym; 2) instrumenty finansowe - papiery wartościowe w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także bankowe papiery wartościowe, udziały w spółkach i jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych; 3) klauzula kompensacyjna - klauzulę przewidującą w razie wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia natychmiastowe potrącenie lub kompensatę wierzytelności, oraz sposób ich dokonania i rozliczenia stron, zawartą w umowie o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, umowie ramowej związanej z tą umową lub w umowie szczegółowej zawartej w wykonaniu umowy ramowej; 4) podstawa realizacji zabezpieczenia - naruszenie warunków umowy lub inne zdarzenie, które uprawniają do zaspokojenia się z zabezpieczenia finansowego; 5) prawo użycia - prawo zastawnika do wykonywania praw do przedmiotu zabezpieczenia, w tym pobierania z niego pożytków oraz rozporządzania tym przedmiotem, w zakresie określonym w umowie; 6) odpowiedni przedmiot zastępczy - w odniesieniu do: a) środków pieniężnych - środki pieniężne w tej samej kwocie i w tej samej walucie, b) instrumentów finansowych - instrumenty finansowe wyemitowane przez tego samego emitenta, o tej samej wartości nominalnej oraz walucie, nieróżniące się między sobą w zakresie zasad przenoszenia praw z tych instrumentów, uprawnień i obowiązków z nich wynikających, terminów ustalenia praw do świadczeń z nich wynikających, wysokości i rodzaju tych świadczeń, a także terminów i trybu ich realizacji, a w szczególności instrumenty finansowe oznaczone tym samym kodem przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub inne instrumenty finansowe, których przeniesienie ma nastąpić po wystąpieniu wskazanego w umowie zdarzenia mającego wpływ na wartość instrumentów finansowych będących przedmiotem zabezpieczenia; 7) zabezpieczenie na zdematerializowanych papierach wartościowych - zabezpieczenie finansowe na papierach wartościowych niemających formy dokumentu, odnotowane na koncie depozytowym, rachunku papierów wartościowych lub w innej ewidencji takich papierów prowadzonej przez właściwe podmioty. Art. 4. 1. Wierzytelności stron wynikające z umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego lub będące jej przedmiotem mogą być przedmiotem kompensaty, jeżeli strony w umowie ustanowiły klauzulę kompensacyjną. 2. Kompensata jest dopuszczalna także wtedy, gdy wierzytelności nie są wymagalne. 3. Poprzez kompensatę: 1) kwota netto wynikająca z obliczenia wzajemnych wierzytelności stron jest płatna stronie, której wierzytelność lub suma wierzytelności jest wyższa; 2) wierzytelność o zapłatę kwoty, o której mowa w pkt 1, jest wymagalna, także wtedy, gdy wierzytelności będące przedmiotem kompensaty nie były wymagalne. Rozdział 2 Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego Art. 5. 1. Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego określa wierzytelności finansowe podlegające zabezpieczeniu oraz sposób zabezpieczenia, polegającego na: 1) przeniesieniu - także z zastrzeżeniem odkupu - przez ustanawiającego zabezpieczenie na przyjmującego zabezpieczenie prawa do środków pieniężnych lub instrumentów finansowych, albo 2) ustanowieniu przez ustanawiającego zabezpieczenie na rzecz przyjmującego zabezpieczenie zastawu na prawach do środków pieniężnych lub na instrumentach finansowych (zastaw finansowy), albo 3) ustanowieniu blokady na rachunku lub koncie depozytowym papierów wartościowych zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Umowa określa ponadto termin, do którego ustanawia się zabezpieczenie, podstawy realizacji zabezpieczenia oraz, z zastrzeżeniem art. 11, sposób wyceny przedmiotu zabezpieczenia i zasady rozliczenia stron. 3. Umowa może przewidywać odpowiedni przedmiot zastępczy, a w przypadku zastawu finansowego również ustanowienie prawa użycia lub zaspokojenie się zastawnika przez przejęcie przedmiotu zastawu finansowego. Umowa może przewidywać także zastępowanie środków pieniężnych lub instrumentów finansowych innymi środkami pieniężnymi lub instrumentami finansowymi. Art. 6. Do zabezpieczenia wierzytelności finansowych polegającego na ustanowieniu blokady na rachunku lub koncie depozytowym papierów wartościowych stosuje się odpowiednio przepisy o zastawie finansowym. Art. 7. 1. Ustanowienie zastawu finansowego nie wymaga zawarcia umowy z datą pewną ani umowy z podpisami notarialnie poświadczonymi. 2. Zabezpieczenie na środkach pieniężnych odnotowuje się na rachunku środków pieniężnych będących przedmiotem zabezpieczenia, zaś zabezpieczenie na instrumentach finansowych odnotowuje się na koncie depozytowym, rachunku papierów wartościowych lub w innej ewidencji takich papierów prowadzonej przez właściwe podmioty. Rozdział 3 Wykonywanie uprawnień i zaspokajanie się uprawnionego z zabezpieczenia finansowego Art. 8. 1. Zaspokojenie z zabezpieczenia finansowego, polegającego na przeniesieniu na przyjmującego zabezpieczenia prawa do środków pieniężnych lub instrumentów finansowych, następuje z chwilą wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia. Przyjmujący zabezpieczenie zawiadamia ustanawiającego zabezpieczenie o wygaśnięciu roszczenia o zwrot przedmiotu zabezpieczenia. 2. Wierzytelność związana z wynikającym z umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego zobowiązaniem przyjmującego zabezpieczenie do przeniesienia odpowiedniego przedmiotu zastępczego może być przedmiotem kompensaty, jeżeli zobowiązanie to nie zostało wykonane do chwili wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia. Art. 9. 1. W razie wykonania prawa użycia, polegającego na rozporządzeniu przedmiotem zabezpieczenia, zastawnik jest obowiązany do zastąpienia przedmiotu zabezpieczenia odpowiednim przedmiotem zastępczym najpóźniej w terminie wykonania zobowiązania podlegającego zabezpieczeniu, chyba że w terminie określonym w umowie o ustanowienie zabezpieczenia finansowego dokona rozliczenia wierzytelności stron. 2. Odpowiedni przedmiot zastępczy staje się przedmiotem zabezpieczenia pierwotnie ustanowionego. 3. W razie wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia wierzytelność wynikająca z zobowiązania polegającego na wykonaniu obowiązku wskazanego w ust. 1 może być przedmiotem kompensaty. Art. 10. 1. W razie wystąpienia podstawy realizacji zabezpieczenia zastawnik może, z zastrzeżeniem ust. 3, zaspokoić się przez sprzedaż przedmiotu zabezpieczenia, potrącenie lub kompensatę jego wartości z zabezpieczoną wierzytelnością finansową albo, jeżeli umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego tak stanowi, przez przejęcie przedmiotu zabezpieczenia. 2. Przejęcie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem złożenia zastawcy oświadczenia zastawnika o przejęciu przedmiotu zabezpieczenia. 3. W przypadku zabezpieczenia finansowego ustanowionego w formie zastawu finansowego na jednostkach uczestnictwa funduszu inwestycyjnego otwartego, zaspokojenie następuje w trybie określonym w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych. Art. 11. 1. Jeżeli umowa przewiduje zaspokojenie zastawnika w drodze przejęcia przedmiotu zastawu, a zastaw ten ustanowiono na papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu na rynku regulowanym, wartość przejętych papierów wartościowych ustala się po kursie z końca dnia przejęcia. Jeżeli w dniu przejęcia nie notowano tych papierów wartościowych, ich wartość ustala się po kursie z końca dnia ostatniego notowania tych papierów. 2. Wierzytelność finansowa ulega zaspokojeniu do wysokości wartości przedmiotu zastawu przejętego przez zastawnika. Jeżeli wartość przedmiotu zastawu przewyższa wysokość wierzytelności finansowej, zastawnik jest zobowiązany do zwrotu kwoty nadwyżki w terminie trzech dni od dnia przejęcia. Art. 12. Przepisu art. 333 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 6)) nie stosuje się. Zastawnik jest uprawniony do żądania spełnienia świadczenia na jego rzecz. Rozdział 4 Przepis kolizyjny Art. 13. Umowa o ustanowienie zabezpieczenia finansowego na zdematerializowanych papierach wartościowych, prawa wynikające z tego zabezpieczenia, pierwszeństwo praw, a także zaspokajanie się z takiego zabezpieczenia podlega wyłącznie prawu państwa, w którym jest prowadzone konto depozytowe, rachunek papierów wartościowych lub inna ewidencja takich papierów, w której zabezpieczenie to zostało odnotowane. Prawu temu podlega również nabycie w dobrej wierze zdematerializowanych papierów wartościowych. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepis końcowy Art. 14. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 7)) po art. 902 dodaje się art. 9021 w brzmieniu: "Art. 9021. Zajęcie wierzytelności nie narusza uprawnień wynikających z zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz. 871).". Art. 15. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 70b dodaje się art. 70c w brzmieniu: "Art. 70c. Zajęcie wierzytelności nie narusza uprawnień wynikających z zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz. 871)."; 2) art. 166b otrzymuje brzmienie: "Art. 166b. W postępowaniu zabezpieczającym stosuje się odpowiednio przepisy art. 31-34, art. 36, art. 38, art. 40, art. 45-54, art. 70c, art. 71 i art. 168d.". Art. 16. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 9)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 89: a) w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. j w brzmieniu: "j) zgodnie z umową o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, zawartą przez uprawnione podmioty na warunkach określonych w ustawie z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz. 871),", b) w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Papiery wartościowe obciążone zastawem, do chwili zaspokojenia zastawnika, nie mogą być przedmiotem obrotu, z wyjątkiem przypadku, gdy przeniesienie tych papierów wartościowych następuje w wykonaniu umowy o ustanowienie zabezpieczenia finansowego w rozumieniu ustawy, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. j).", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie jest wymagane w przypadku, gdy przeniesienie poza rynkiem regulowanym papierów wartościowych obciążonych zastawem, w celu zaspokojenia zastawnika, następuje zgodnie z umową zastawu ustanowionego przez uprawnione podmioty na warunkach określonych w ustawie wskazanej w ust. 1 pkt 1 lit. j)."; 2) w art. 93 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane w przypadku, gdy przeniesienie papierów wartościowych poza rynkiem regulowanym następuje zgodnie z umową o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, zawartą przez uprawnione podmioty na warunkach określonych w ustawie wskazanej w art. 89 ust. 1 pkt 1 lit. j)."; 3) w art. 149 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane w przypadku, gdy: 1) nabycie dotyczy akcji spółki publicznej znajdujących się wyłącznie w obrocie na nieurzędowym rynku pozagiełdowym, 2) nabycie akcji następuje zgodnie z umową o ustanowienie zabezpieczenia finansowego, zawartą przez uprawnione podmioty na warunkach określonych w ustawie wskazanej w art. 89 ust. 1 pkt 1 lit. j).". Art. 17. W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 77 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do ustanowienia zabezpieczenia finansowego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o niektórych zabezpieczeniach finansowych (Dz. U. Nr 91, poz. 871), jeżeli zawarcie umowy lub ustanowienie zabezpieczenia finansowego nastąpiło w dniu ogłoszenia upadłości, a uprawniony z zabezpieczenia wykaże, że nie wiedział i przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o wszczęciu postępowania upadłościowego."; 2) w art. 498 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do roszczeń wynikających z umowy, o której mowa w ustawie wskazanej w art. 77 ust. 4, jeżeli: 1) obowiązek ustanowienia zabezpieczenia finansowego, w tym zabezpieczenia uzupełniającego, w celu uwzględnienia wahań wartości przedmiotu zabezpieczenia lub wartości zabezpieczonych wierzytelności finansowych, albo 2) uprawnienie do wycofania środków pieniężnych lub instrumentów finansowych jako zabezpieczenia, w zamian za opłatę z tytułu zastąpienia lub zmiany takiego zabezpieczenia - ustanowione zostały w dniu wszczęcia postępowania naprawczego i zabezpieczone wierzytelności finansowe powstały przed dniem ustanowienia zabezpieczenia finansowego, w tym zabezpieczenia dodatkowego, uzupełniającego lub zastępczego. 5. Wszczęcie postępowania naprawczego nie narusza uprawnień wynikających z zamieszczonej w umowie klauzuli kompensacyjnej, o której mowa w ustawie wskazanej w art. 77 ust. 4.". Art. 18. Przepisów ustawy nie stosuje się do umów zawartych przed dniem jej wejścia w życie. Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę 2002/47/WE z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie ustanawiania zabezpieczeń finansowych (Dz. Urz. WE L 168 z 27.06.2002 r.). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101 i Nr 68, poz. 623. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne (Dz. U. Nr 32, poz. 276) Na podstawie art. 142 ust. 5 i art. 155 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Lokaty aktywów otwartego funduszu emerytalnego, zwanego dalej "funduszem", w poszczególnych kategoriach lokat nie mogą przekroczyć: 1) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w depozytach bankowych i bankowych papierach wartościowych, w walucie polskiej; 2) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w listach zastawnych, w tym nie więcej niż 15% w listach zastawnych niedopuszczonych do publicznego obrotu; 3) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje, prawach poboru spółek notowanych na regulowanym rynku giełdowym oraz akcjach narodowych funduszy inwestycyjnych, przy czym lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach poboru spółek notowanych na rynku równoległym i rynku wolnym nie mogą przekroczyć łącznie 10% wartości aktywów, a lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach poboru spółek notowanych na rynku wolnym nie mogą przekroczyć 5% wartości aktywów; 4) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach poboru spółek notowanych na regulowanym rynku pozagiełdowym oraz spółek nienotowanych na regulowanym rynku giełdowym i na regulowanym rynku pozagiełdowym, lecz dopuszczonych do publicznego obrotu; 5) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w kwitach depozytowych, w rozumieniu Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 6) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne zamknięte oraz fundusze inwestycyjne mieszane; 7) 15% wartości aktywów - w przypadku lokaty w jednostkach uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte oraz specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte; 8) 40% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu; 9) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które nie są dopuszczone do publicznego obrotu; 10) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych, w wysokości wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem, obligacjach emitowanych przez podmioty inne niż jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu; 11) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych, w wysokości wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem, obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez podmioty inne niż jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu; 12) 20% wartości aktywów - w przypadku lokaty w obligacjach przychodowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300, z 2002 r. Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2124); 13) 10% wartości aktywów - w przypadku lokaty w niezabezpieczonych obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez spółki publiczne; 14) 5% wartości aktywów - w przypadku lokaty w niezabezpieczonych obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych, których emitentem jest spółka niepubliczna, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu. § 2. Obligacje i inne dłużne papiery wartościowe, o których mowa w § 1 pkt 10 i 11, powinny być zabezpieczone co najmniej w jeden z następujących sposobów: 1) ustanowienie zastawu rejestrowego lub hipoteki na nieruchomości; 2) udzielenie nieodwołalnej gwarancji lub poręczenia przez bank krajowy, w rozumieniu ustawy - Prawo bankowe, posiadający kapitał własny w wysokości nie niższej niż równowartość 50.000.000 euro w walucie polskiej; 3) udzielenie gwarancji lub poręczenia przez Skarb Państwa; 4) udzielenie nieodwołalnej gwarancji lub poręczenia przez bank zagraniczny lub międzynarodową instytucję finansową, mające siedzibę w państwach będących członkami OECD, posiadające kapitał własny w wysokości nie niższej niż równowartość 50.000.000 euro; 5) udzielenie gwarancji lub poręczenia przez jednostki samorządu terytorialnego; 6) udzielenie nieodwołalnej gwarancji lub poręczenia przez podmiot posiadający ocenę na poziomie inwestycyjnym, nadaną przez wyspecjalizowaną agencję ratingową, uznaną na międzynarodowym rynku kapitałowym; 7) posiadanie przez emisję oceny, o której mowa w pkt 6. § 3. Lokaty aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt 3-7, mogą stanowić łącznie nie więcej niż 60% wartości aktywów tego funduszu. § 4. 1. W przypadku lokat aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt 3-5, lokaty funduszu nie mogą stanowić więcej niż 10% jednej emisji, a w przypadku lokat aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt 6, nie więcej niż 35% jednej emisji. 2. Jeżeli pomiędzy papierami wartościowymi różnych emisji, ale tego samego emitenta, nie występują żadne różnice w zakresie uprawnień przysługujących ich posiadaczom, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się łącznie do tych wszystkich emisji. 3. Łączna wartość lokat aktywów funduszu ulokowanych w listach zastawnych jednego emitenta albo dwóch lub większej liczby emitentów, będących podmiotami związanymi, nie może przekroczyć 10% wartości tych aktywów. 4. Koszty zakupu akcji nowej emisji, do których uprawniają prawa poboru, są uwzględniane przy stosowaniu ograniczeń, o których mowa w § 1 pkt 3 i 4. § 5. 1. Aktywa funduszu nie mogą być lokowane w banku, który jest: 1) akcjonariuszem towarzystwa zarządzającego funduszem; 2) podmiotem związanym w stosunku do towarzystwa; 3) podmiotem związanym w stosunku do akcjonariuszy towarzystwa. 2. Fundusz nie może zawierać z podmiotami, o których mowa w ust. 1, umów lub dokonywać innych czynności prawnych związanych z lokowaniem aktywów funduszu. 3. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczy lokat w depozytach bankowych o terminie zapadalności nie dłuższym niż 14 dni, o łącznej wartości nie większej niż 2% wartości aktywów funduszu. 4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy świadczenia usług w ramach działalności maklerskiej w rozumieniu Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 5. Fundusz nie może nabywać jednostek uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte lub certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne zamknięte lub fundusze inwestycyjne mieszane, zarządzane przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, którego akcjonariuszami są akcjonariusze powszechnego towarzystwa zarządzającego funduszem lub podmioty z nimi związane. 6. Fundusz nie może nabywać tytułów uczestnictwa emitowanych przez instytucję wspólnego inwestowania mającą siedzibę w państwach będących członkami OECD lub innych państwach, określonych w ogólnym zezwoleniu przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych, jeżeli akcjonariuszami (udziałowcami) tej instytucji są akcjonariusze powszechnego towarzystwa zarządzającego funduszem lub jednostki dominujące w stosunku do tych akcjonariuszy w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)). § 6. W celu obliczenia maksymalnej części aktywów funduszu w poszczególnych kategoriach lokat, dla celów ustalenia zgodności z obowiązującymi ograniczeniami, do wartości dłużnych papierów wartościowych zalicza się wartość naliczonych odsetek na dzień wyceny. § 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne (Dz. U. Nr 63, poz. 407, z 2001 r. Nr 67, poz. 682 oraz z 2002 r. Nr 17, poz. 155). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 marca 2004 r. o klasyfikacji drewna surowego nieobrobionego (Dz. U. Nr 93, poz. 886) Art. 1. Ustawa reguluje klasyfikację drewna surowego nieobrobionego przeznaczonego do obrotu handlowego jako "klasyfikowane EEC". Art. 2. Drewno surowe nieobrobione może być przedmiotem obrotu handlowego jako "klasyfikowane EEC", jeżeli zostało sklasyfikowane i oznakowane zgodnie z kryteriami i metodami określonymi w ustawie. Art. 3. Stosowanie przez dokonujących obrotu handlowego drewnem surowym nieobrobionym klasyfikacji, o której mowa w ustawie, jest dobrowolne. Przedmiotem obrotu handlowego może być również drewno surowe nieobrobione sklasyfikowane według innych kryteriów i metod. Art. 4. W rozumieniu ustawy drewno surowe nieobrobione oznacza drzewo ścięte, pozbawione wierzchołka i gałęzi, w korze lub bez kory, po przerzynce lub łupane. Art. 5. Drewno surowe nieobrobione klasyfikuje się, podając łącznie: 1) gatunek ściętego drzewa i jego przyjętą nazwę; 2) wymiary; 3) jakość. Art. 6. Przedmiotem klasyfikacji według wymiarów jest: 1) drewno surowe nieobrobione niezależnie od długości; 2) drewno długie - drewno surowe nieobrobione, które jest mierzone w sztukach pojedynczo i którego miąższość wyraża się w m3; 3) drewno długie w postaci żerdzi i słupów; 4) drewno w stosach. Art. 7. 1. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 1, klasyfikuje się przy zastosowaniu następującego stopniowania: 1) klasa L 0 - o średnicy do 10 cm; 2) klasa L 1 - o średnicy od 10 cm do 19 cm, w tym: a) podklasa L 1 A - o średnicy od 10 cm do 14 cm, b) podklasa L 1 B - o średnicy od 15 cm do 19 cm; 3) klasa L 2 - o średnicy od 20 cm do 29 cm, w tym: a) podklasa L 2 A - o średnicy od 20 cm do 24 cm, b) podklasa L 2 B - o średnicy od 25 cm do 29 cm; 4) klasa L 3 - o średnicy od 30 cm do 39 cm, w tym: a) podklasa L 3 A - o średnicy od 30 cm do 34 cm, b) podklasa L 3 B - o średnicy od 35 cm do 39 cm; 5) klasa L 4 - o średnicy od 40 cm do 49 cm; 6) klasa L 5 - o średnicy od 50 cm do 59 cm; 7) klasa L 6 - o średnicy co najmniej 60 cm. 2. Mogą być tworzone dodatkowe klasy powyżej klasy L 6 przy zachowaniu stopniowania, o którym mowa w ust. 1; podział na podklasy A i B może być rozszerzony na wszystkie klasy lub pominięty. Art. 8. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 2, klasyfikuje się następująco: 1) klasa H 1. - o minimalnej długości 8 m i minimalnej średnicy górnej 10 cm; 2) klasa H 2. - o minimalnej długości 10 m i minimalnej średnicy górnej 12 cm; 3) klasa H 3. - o minimalnej długości 14 m i minimalnej średnicy górnej 14 cm; 4) klasa H 4. - o minimalnej długości 16 m i minimalnej średnicy górnej 17 cm; 5) klasa H 5. - o minimalnej długości 18 m i minimalnej średnicy górnej 22 cm; 6) klasa H 6. - o minimalnej długości 18 m i minimalnej średnicy górnej 30 cm. Art. 9. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 3, klasyfikuje się następująco: 1) klasa P 1. - o średnicy do 6 cm; 2) klasa P 2. - o średnicy od 7 do 13 cm; 3) klasa P 3. - o średnicy co najmniej 14 cm. Art. 10. Drewno surowe nieobrobione, o którym mowa w art. 6 pkt 4, klasyfikuje się następująco: 1) klasa S 1. - wałki i kłody o średnicy od 3 do 6 cm; 2) klasa S 2. - wałki i kłody o średnicy od 7 do 13 cm; 3) klasa S 3. - wałki i kłody o średnicy co najmniej 14 cm oraz szczapy. Art. 11. 1. Klasyfikując drewno surowe nieobrobione według jakości, uwzględnia się następujące właściwości: 1) krzywiznę; 2) skręt włókien; 3) zbieżystość; 4) sęki otwarte: zdrowe (jasne) oraz zepsute (czarne); 5) sęki zarośnięte, guzy; 6) rdzeń mimośrodowy; 7) czy jest to drewno reakcyjne: a) drewno ciągliwe - w przypadku drzew liściastych, b) twardzica - w przypadku drzew iglastych; 8) nieregularny kształt (spłaszczenia); 9) pęknięcia okrężne, rdzeniowe, czołowo-boczne oraz pęknięcia mrozowe; 10) pochodzenie z posuszu oraz cechy z tym związane; 11) zabarwienie. 2. Poza właściwościami, o których mowa w ust. 1, klasyfikując drewno surowe nieobrobione według jakości uwzględnia się również wady spowodowane przez organizmy szkodliwe. Art. 12. 1. Drewno surowe nieobrobione, klasyfikowane według jakości, dzieli się następująco: 1) klasa A/EEC - do której zalicza się drewno zdrowe, posiadające najwyższe cechy jakościowe, wolne od wad lub posiadające wady mało istotne, nieograniczające jego wartości użytkowej; 2) klasa B/EEC - do której zalicza się drewno przeciętnej jakości, w tym drewno pochodzące z posuszu, posiadające jedną lub kilka spośród następujących wad: niewielka krzywizna i skręt włókien, niewielka zbieżystość, brak dużych sęków, nieliczne małe lub średnie zdrowe sęki, mała liczba sęków zepsutych o niewielkich rozmiarach, lekko mimośrodowy rdzeń, stosunkowo małe nieregularności kształtu lub inne pojedyncze wady równoważone dobrą jakością ogólną; 3) klasa C/EEC - do której zalicza się drewno, które ze względu na swoje wady nie może być zaliczone ani do klasy A/EEC ani do klasy B/EEC, ale posiada jakość pozwalającą na jego wykorzystanie do celów przemysłowych. 2. Drewno długie klasy jakości A/EEC i C/EEC powinno posiadać niedające się usunąć oznaczenie swojej klasy; umieszczenie oznaczenia klasy nie jest konieczne w przypadku drewna długiego klasy jakości B/EEC. 3. Oznaczenia klas, o których mowa w ust. 2, umieszcza dokonujący obrotu handlowego drewnem surowym nieobrobionym. Art. 13. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób dokonywania pomiarów średnicy i długości, o których mowa w art. 7- 10, 2) szczegółowy sposób dokonywania pomiarów właściwości drewna surowego nieobrobionego, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1-4 - mając na uwadze potrzebę ujednolicenia obrotu handlowego drewnem surowym nieobrobionym i prawidłowość stosowania klasyfikacji. Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 28--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu przekazywania informacji cenowych z postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopii oferty najkorzystniejszej 29--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych mających dwa lub trzy koła, niektórych pojazdów samochodowych mających cztery koła oraz motorowerów 30--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep 31--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji ciągników rolniczych 32--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie planu współdziałania operatora publicznego z wojskową pocztą polową 33--z dnia 8 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków korzystania z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej 34--z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 35--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie organów prowadzących ewidencję żołnierzy, którzy polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 36--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej niektórych półproduktów i produktów przemysłu cukrowniczego WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 37--z dnia 7 stycznia 2004 r. sygn. akt K 14/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) zasady identyfikacji i rejestracji zwierząt, w tym tryb nadawania numerów siedzib stad oraz numerów identyfikacyjnych zwierząt, a także wpisywania i skreślania podmiotów dostarczających kolczyki lub duplikaty kolczyków, zwanych dalej "dostawcami", z listy prowadzonej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; 2) zadania Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją", organów Inspekcji Weterynaryjnej oraz innych podmiotów w ramach utworzonego Systemu Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt, w tym sposób sprawowania nadzoru przez organy Inspekcji Weterynaryjnej oraz sposób sprawowania kontroli przez Agencję nad identyfikacją i rejestracją zwierząt gospodarskich. Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej w rozumieniu art. 23 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 2) gospodarstwo: a) w odniesieniu do koniowatych - gospodarstwo lub przedsiębiorstwo rolne, ośrodek treningowy, stajnię albo pomieszczenie lub obiekt, w których koniowate są zwyczajowo przetrzymywane lub hodowane, b) w odniesieniu do zwierząt innych niż koniowate - budynek, zagrodę lub, w przypadku hodowli prowadzonej na otwartej przestrzeni, miejsce, w których zwierzęta te przebywają, są hodowane lub trzymane; 3) koniowate - wolno żyjące lub udomowione zwierzęta z gatunków: konie, osły i zebry oraz potomstwo pochodzące z krzyżówek między tymi gatunkami; 4) miejsce gromadzenia zwierząt - miejsce gromadzenia zwierząt w rozumieniu przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt; 5) numer identyfikacyjny posiadacza zwierząt - numer nadany posiadaczowi zwierzęcia na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 6) państwo członkowskie - państwo będące członkiem Unii Europejskiej; 7) państwo przeznaczenia - państwo członkowskie, do którego zwierzęta są wysyłane z innego państwa członkowskiego; 8) państwo trzecie - państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej; 9) państwo wysyłki - państwo członkowskie, z którego zwierzęta są wysyłane do innego państwa członkowskiego; 10) podmiot prowadzący zakład utylizacyjny - podmiot zajmujący się utylizacją zwłok zwierzęcych; 11) posiadacz zwierzęcia - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, władającą zwierzęciem, nawet tymczasowo; 12) siedziba stada - wszelkie budynki, zagrody, pastwiska lub miejsca na otwartej przestrzeni, w której przebywa dane stado lub stada różnych gatunków; 13) stado - zwierzę lub grupę zwierząt tego samego gatunku, o tym samym statusie epizootycznym; 14) zwierzęta gospodarskie - bydło, w tym Bubalus bubalis oraz Bison bison, a także owce, kozy i świnie; 15) właściwy organ - organ centralny innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego, właściwy do przeprowadzenia kontroli weterynaryjnej, lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o zwierzętach bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć koniowate i zwierzęta gospodarskie. Art. 3. 1. Tworzy się System Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt, zwany dalej "Systemem", który składa się z: 1) rejestru: a) zwierząt gospodarskich oznakowanych i siedzib stad tych zwierząt, zwany dalej "rejestrem zwierząt gospodarskich oznakowanych", b) koniowatych; 2) znaków identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich; 3) paszportów bydła oraz paszportów koni i paszportów koniowatych innych niż koń gatunków; 4) ksiąg rejestracji lub ewidencji oraz dokumentacji dotyczącej zwierząt. 2. System jest wykorzystywany w szczególności do ustalania miejsc pobytu i przemieszczeń zwierząt. Art. 4. Agencja prowadzi rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych w systemie informatycznym. Art. 5. Rejestry koniowatych prowadzą: 1) w przypadku koniowatych hodowlanych - właściwy podmiot prowadzący księgę lub rejestr, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich; 2) w przypadku pozostałych koniowatych - właściwy podmiot prowadzący księgę koni rasy polski koń zimnokrwisty, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. Art. 6. Organem właściwym do występowania do Komisji Europejskiej w sprawach o: 1) wyłączenie z obowiązku oznakowania, prowadzenia księgi rejestracji i zgłaszania zwierząt gospodarskich do rejestru przez posiadaczy zwierząt utrzymujących nie więcej niż trzy sztuki owiec lub kóz lub jedną świnię, z przeznaczeniem na własne potrzeby, 2) upoważnienie do prowadzenia alternatywnego systemu rejestracji umożliwiającego indywidualną identyfikację poszczególnych zwierząt gospodarskich, jeżeli system taki zapewnia spełnienie wymogów dotyczących prowadzenia ksiąg rejestracji, o których mowa w art. 23 - w przypadku świń rasy czystej lub mieszańców, które są rejestrowane w księgach hodowlanych zgodnie z przepisami o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich - jest minister właściwy do spraw rolnictwa. Art. 7. 1. W przypadku wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zwierząt gospodarskich z innego państwa członkowskiego Agencja może zwrócić się do właściwych organów państwa pochodzenia o udzielenie informacji dotyczących zwierząt gospodarskich, siedzib stad pochodzenia zwierząt gospodarskich oraz wszelkich przewozów tych zwierząt. 2. W przypadku wysłania zwierząt gospodarskich z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innego państwa członkowskiego Agencja, na wniosek właściwego organu państwa przeznaczenia, udziela informacji, o których mowa w ust. 1. 3. W zakresie nieuregulowanym w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczących etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny, na wniosek Komisji Europejskiej lub właściwych organów państw członkowskich, Agencja udostępni wszelkie dane zawarte w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych. Rozdział 2 Rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych Art. 8. 1. W rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych gromadzi się dane dotyczące: 1) posiadaczy zwierząt gospodarskich; 2) zwierząt gospodarskich; 3) zwłok zwierząt gospodarskich; 4) siedzib stad; 5) miejsc utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich; 6) dostawców. 2. Dane dotyczące siedziby stada mogą być usunięte z rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych po upływie okresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2, nie wcześniej jednak niż po upływie 3 lat od dnia zaprzestania przetrzymywania zwierząt gospodarskich w danej siedzibie stada. 3. Dane dotyczące miejsc utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich mogą być usunięte z rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych po upływie okresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2, nie wcześniej jednak niż po upływie 3 lat od dnia zaprzestania przez te podmioty przetwarzania zwłok zwierząt gospodarskich. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych zamieszczanych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych, w zależności od gatunku, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania się zwierząt gospodarskich, ochronę zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 9. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego oraz podmiot prowadzący zakład utylizacyjny są obowiązani zgłosić kierownikowi biura powiatowego Agencji, zwanemu dalej "kierownikiem biura", siedzibę stada oraz miejsce utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich w celu nadania numeru siedziby stada lub numeru miejsca utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich: 1) nie później niż w dniu wprowadzenia pierwszego zwierzęcia gospodarskiego do siedziby stada; 2) nie później niż w dniu utylizacji zwłok zwierzęcia gospodarskiego. 2. Zgłoszenia dokonuje się na formularzu udostępnionym przez Agencję. 3. Numer siedziby stada oraz numer miejsca utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich składa się z: 1) liter "PL"; 2) dziewięciu cyfr oznaczających, nadawany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, numer identyfikacyjny posiadacza zwierzęcia gospodarskiego albo podmiotu prowadzącego zakład utylizacyjny; 3) trzech cyfr oznaczających kolejny numer siedziby stada albo numer miejsca utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich. 4. Kierownik biura wydaje posiadaczowi zwierzęcia gospodarskiego oraz podmiotowi prowadzącemu zakład utylizacyjny zaświadczenie o nadanym numerze w terminie 7 dni od dnia otrzymania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1. 5. Kierownik biura odmawia, w drodze decyzji, nadania numeru siedziby stada albo numeru miejsca utylizacji zwłok zwierzęcych, jeżeli nie został nadany numer, o którym mowa w ust. 3 pkt 2. 6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do posiadacza zwierząt gospodarskich władającego nimi tymczasowo w związku z prowadzonym zarobkowo przewozem zwierząt gospodarskich. Art. 10. Z rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych w każdym czasie udostępnia się następujące dane: 1) w przypadku bydła, owiec i kóz: a) numery identyfikacyjne wszystkich zwierząt gospodarskich znajdujących się w siedzibie stada, b) dla każdego zwierzęcia gospodarskiego wykaz wszystkich przemieszczeń, zaczynając od siedziby stada urodzenia albo siedziby stada, do którego dokonano przywozu, jeżeli zwierzę gospodarskie przywieziono z państwa trzeciego; 2) w przypadku świń: a) numery siedziby stada pochodzenia stada, b) numer ostatniej siedziby stada; 3) w przypadku zwierząt gospodarskich przywożonych z państw trzecich - numer siedziby stada, do której nastąpiło przemieszczenie. Art. 11. 1. Prezes Agencji zapewnia organom Inspekcji Weterynaryjnej dostęp do wszystkich informacji zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych, dotyczących przemieszczeń zwierząt, którym nie towarzyszy świadectwo zdrowia lub dokument przewozowy, o których mowa w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 2. Główny Lekarz Weterynarii ustali okres, przez który Prezes Agencji zapewnia organom Inspekcji Weterynaryjnej dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1. Art. 12. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie 7 dni - w przypadku bydła, oraz w terminie 30 dni - w przypadku owiec i kóz, każde zdarzenie powodujące zmiany liczebności stada, a w szczególności: 1) przemieszczenie zwierzęcia gospodarskiego pomiędzy stadami; 2) zbycie zwierzęcia gospodarskiego poza granice państwa; 3) padnięcie albo zabicie zwierzęcia gospodarskiego; 4) ubój zwierzęcia gospodarskiego. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku urodzenia się zwierzęcia gospodarskiego, jego przywozu z państw trzecich albo z państw członkowskich. 3. Posiadacz świń jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie 30 dni: 1) zwiększenie lub zmniejszenie liczebności stada, z wyjątkiem urodzenia, przywozu z państw trzecich albo państw członkowskich, 2) ubój zwierzęcia gospodarskiego - z podaniem liczby zwierząt, które przybyły lub ubyły ze stada, oraz miejsca pochodzenia lub przeznaczenia zwierzęcia. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do posiadaczy zwierząt gospodarskich władających nimi tymczasowo w związku z: 1) prowadzeniem zarobkowego przewozu zwierząt; 2) organizowaniem wystaw; 3) przetrzymywaniem zwierząt gospodarskich w miejscach gromadzenia zwierząt; 4) przetrzymywaniem zwierząt gospodarskich w miejscu letniego wypasu bydła na terenie górskim w terminie od dnia 1 maja do dnia 15 października. 5. Podmiot przetrzymujący bydło w miejscu, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, jest obowiązany bezzwłocznie poinformować posiadacza siedziby stada, u którego zwierzę gospodarskie jest zarejestrowane, o zdarzeniach, o których mowa w ust. 1. 6. Podmiot prowadzący zakład utylizacyjny jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura w terminie 7 dni utylizację zwłok zwierzęcia gospodarskiego. 7. Zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 i 3, dokonuje się na formularzach udostępnionych przez Agencję. Rozdział 3 Rejestr koniowatych Art. 13. 1. W rejestrze koniowatych gromadzi się dane dotyczące: 1) posiadaczy koniowatych; 2) koniowatych. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych zamieszczanych w rejestrze koniowatych, w zależności od gatunku, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania się koniowatych, ochronę zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 14. 1. Koniowate, z wyjątkiem koniowatych wolno żyjących, są zaopatrywane w paszport konia albo paszport koniowatego innego niż koń gatunku. 2. Posiadacz koniowatego jest obowiązany do zgłoszenia urodzenia się koniowatego podmiotom, o których mowa w art. 5. 3. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, z wyjątkiem zgłoszenia konia pełnej krwi angielskiej, konia czystej krwi arabskiej i konia rasy kłusak, należy dokonać w terminie 60 dni przed dniem opuszczenia przez koniowatego gospodarstwa, ale nie później niż 30 dni przed dniem odłączenia (odsadzenia) źrebięcia od matki. 4. W przypadku konia pełnej krwi angielskiej, konia czystej krwi arabskiej i konia rasy kłusak zgłoszenia należy dokonać w terminie 30 dni przed dniem opuszczenia przez konia gospodarstwa. 5. Po otrzymaniu zgłoszenia podmiot, o którym mowa w art. 5, nadaje koniowatemu numer identyfikacyjny i wydaje zgłaszającemu paszport konia albo paszport koniowatego innego niż koń gatunku w ciągu 60 dni od dnia otrzymania zgłoszenia. 6. Podstawą wystawienia paszportu konia jest: 1) dla koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej, koni rasy kłusak oraz kuców szetlandzkich - zidentyfikowanie konia oraz zaświadczenie o wpisie do księgi, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich; 2) dla pozostałych koni - zgłoszenie posiadacza konia zawierające numery identyfikacyjne rodziców konia. 7. Podstawą wystawienia paszportu koniowatego innego niż koń gatunku jest zgłoszenie posiadacza tego koniowatego zawierające numery identyfikacyjne rodziców koniowatego. Art. 15. 1. Za czynności związane z dokonywaniem opisu koniowatych, rejestrowaniem i wydawaniem paszportów konia i paszportów koniowatego innego niż koń gatunku i ich duplikatów oraz dokonywaniem zmian w tych rejestrach podmioty wymienione w art. 5 pobierają opłaty. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór paszportu konia, mając na względzie specyfikę poszczególnych ras koni hodowlanych, wymagania międzynarodowe i przepisy Unii Europejskiej dla tych paszportów oraz potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania koni; 2) wysokość opłat za: a) dokonanie opisu słownego i graficznego konia, a w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej, koni rasy kłusak oraz kuców szetlandzkich - zidentyfikowanie konia, b) zarejestrowanie konia, c) wydanie paszportu konia lub jego duplikatu, d) dokonanie zmian w rejestrze koniowatych - uwzględniając koszty ponoszone przez podmioty, o których mowa w art. 5. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia: 1) wzory paszportów koniowatych dla innych niż konie gatunków, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania tych koniowatych; 2) wysokość opłat za: a) dokonanie opisu słownego i graficznego koniowatego innego niż koń gatunku, b) zarejestrowanie koniowatego innego niż koń gatunku, c) wydanie paszportu koniowatego innego niż koń gatunku lub jego duplikatu, d) dokonanie zmian w rejestrze koniowatych - uwzględniając koszty ponoszone przez podmioty, o których mowa w art. 5. 4. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, wydawane są w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych. Art. 16. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, posiadacz koniowatego jest obowiązany zgłosić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, w terminie 7 dni, każde zdarzenie powodujące zmianę liczebności stada, z wyjątkiem urodzenia się koniowatego; obowiązek zgłoszenia dotyczy w szczególności: 1) padnięcia koniowatego; 2) zbycia koniowatego poza granice państwa; 3) uboju koniowatego; 4) zabicia koniowatego z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Posiadacz koniowatego przywiezionego z państwa trzeciego jest obowiązany zgłosić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, jego wwóz w terminie 30 dni od dnia przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej. 3. Posiadacz koniowatego przywiezionego z państwa członkowskiego jest obowiązany zgłosić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, jego wwóz w terminie 30 dni od dnia wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Dokonując zgłoszenia koniowatych przywiezionych z zagranicy, należy przedstawić podmiotowi, o którym mowa w art. 5, paszporty lub inne dokumenty tych koniowatych wystawione za granicą. 5. Koniowate przywiezione z zagranicy są zaopatrywane w paszporty, z wyjątkiem koniowatych, które: 1) są przeznaczone do uboju w terminie 30 dni od dnia przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej albo od dnia wwozu z państwa członkowskiego; 2) posiadają paszporty spełniające wymagania określone w przepisach niniejszej ustawy i przepisach wydanych na jej podstawie. 6. Posiadacz paszportu koniowatego jest obowiązany w terminie 7 dni do zwrotu paszportu podmiotowi, o którym mowa w art. 5, w przypadku padnięcia, zabicia albo uboju koniowatego. 7. W przypadku zmiany posiadacza koniowatego: 1) poprzedni i nowy posiadacz są obowiązani zawiadomić o tej zmianie, w terminie 7 dni, podmiot, o którym mowa w art. 5; 2) poprzedni posiadacz koniowatego jest obowiązany przekazać nowemu posiadaczowi wraz z tym zwierzęciem jego paszport; 3) nowy posiadacz jest obowiązany w terminie 7 dni od dnia otrzymania paszportu zwierzęcia przekazać ten dokument podmiotowi, o którym mowa w art. 5, celem aktualizacji danych w nim zawartych; 4) opłatę za zmiany w rejestrze, o którym mowa w art. 13 ust. 1, ponosi nowy posiadacz. 8. W przypadku utraty lub uszkodzenia paszportu konia albo paszportu koniowatego innego niż koń gatunku podmiot, o którym mowa w art. 5, wydaje duplikat tego paszportu. Rozdział 4 Identyfikacja zwierząt gospodarskich Art. 17. 1. Zwierzę gospodarskie podlega oznakowaniu. 2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na: 1) zakładaniu bydłu kolczyków z numerem identyfikacyjnym zwierzęcia gospodarskiego albo duplikatu kolczyka, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej ustanawiającymi system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącymi etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny; 2) wytatuowaniu owcy i kozie numeru identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego albo zakładaniu owcy i kozie na lewą małżowinę uszną kolczyka z numerem identyfikacyjnym zwierzęcia gospodarskiego albo duplikatu kolczyka; 3) wytatuowaniu świni numeru identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego albo zakładaniu na lewą małżowinę uszną kolczyka z numerem identyfikacyjnym zwierzęcia gospodarskiego albo duplikatu kolczyka. 3. Kolczyk zastępuje się duplikatem kolczyka w razie utraty lub uszkodzenia w sposób uniemożliwiający odczytanie umieszczonych na nim znaków. 4. Koszty związane z oznakowaniem zwierzęcia gospodarskiego ponosi jego posiadacz. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznakowania zwierząt gospodarskich, w tym wzory znaków identyfikacyjnych oraz wymagania i warunki techniczne kolczyków dla zwierząt gospodarskich, mając na względzie zdrowie zwierząt gospodarskich i trwałość informacji umieszczonych na kolczyku oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 18. 1. Numer identyfikacyjny zwierzęcia gospodarskiego: 1) jest niepowtarzalny w skali kraju - w przypadku owiec i kóz; 2) jest numerem siedziby stada, w której zwierzę gospodarskie się urodziło lub w której po raz pierwszy zostało zgłoszone do rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych - w przypadku świń; 3) umożliwia jednoznaczną identyfikację owiec i kóz wraz z ich miejscem urodzenia; 4) umożliwia określenie miejsca pochodzenia zwierząt gospodarskich - w przypadku świń; 5) jest przechowywany w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych oraz wpisywany do dokumentów związanych z identyfikacją i rejestracją zwierząt. 2. Na wniosek posiadacza bydła, owiec lub kóz kierownik biura przydziela pulę numerów identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich, którymi będą znakowane posiadane przez niego zwierzęta gospodarskie. 3. Kierownik biura przydziela pulę numerów w terminie 2 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. 4. Kierownik biura wydaje decyzję o odmowie przydzielenia puli numerów identyfikacyjnych zwierząt gospodarskich, jeżeli wniosek jest nieuzasadniony, a w szczególności, gdy liczba określona we wniosku znacznie przekracza liczbę posiadanych zwierząt gospodarskich. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składany jest na formularzu udostępnionym przez Agencję. Art. 19. 1. Posiadacz bydła jest obowiązany do jego oznakowania i zgłoszenia tego kierownikowi biura przed dniem opuszczenia przez zwierzę gospodarskie siedziby stada, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia urodzenia tego zwierzęcia. 2. Kierownik biura jest organem właściwym w sprawach związanych z wydawaniem paszportu bydła i jego duplikatu, przyjmowaniem zwrotu paszportu bydła oraz przyjmowaniem zwrotów tymczasowych dokumentów identyfikacyjnych określonych w przepisach Unii Europejskiej dotyczących kolczyków usznych, rejestrów hodowlanych i paszportów w ramach systemu identyfikacji i rejestracji bydła. 3. Do czasu otrzymania paszportu bydła posiadacz bydła, w przypadku przemieszczenia cielęcia do czwartego tygodnia życia, może posługiwać się wystawionym przez siebie, na formularzu udostępnionym przez Agencję, tymczasowym dokumentem identyfikacyjnym bydła. 4. W przypadku utraty lub uszkodzenia paszportu bydła Agencja wydaje duplikat tego paszportu. 5. Za wydanie paszportu bydła lub jego duplikatu pobiera się opłaty. 6. Agencja może zlecać innym podmiotom wykonywanie czynności związanych z wydrukowaniem i wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór paszportu bydła, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania tych zwierząt. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za czynności związane z wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów, uwzględniając koszty druku oraz wysyłki ponoszone przez Agencję. Art. 20. 1. Z zastrzeżeniem art. 23, posiadacz owcy, kozy lub świni jest obowiązany niezwłocznie oznakować zwierzę gospodarskie i zgłosić to kierownikowi biura, nie później jednak niż przed dniem opuszczenia przez zwierzę gospodarskie siedziby stada, z tym że w przypadku świń zgłoszenie powinno określać liczbę tych zwierząt. 2. Posiadacz owcy lub kozy przywiezionych z państwa wysyłki i oznakowanych numerem identyfikacyjnym tego zwierzęcia niebędącym numerem niepowtarzalnym w skali kraju jest obowiązany do dodatkowego oznakowania tego zwierzęcia tatuażem albo kolczykiem z numerem identyfikacyjnym zwierzęcia gospodarskiego nadanym przez Agencję i zgłoszenia jej tego w terminie 7 dni od dnia wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Kierownik biura nakazuje, w drodze decyzji, zmianę numeru identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego nadanego w państwie wysyłki oraz nakazuje założenie kolczyka z nowo nadanym numerem na koszt Agencji, w przypadku gdy numer identyfikacyjny tego zwierzęcia nadany w państwie wysyłki nie może być stosowany w Systemie. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zwierząt gospodarskich przeznaczonych na rzeź, które są przywożone zgodnie z art. 22 bez nadawania numeru identyfikacyjnego zwierzęcia gospodarskiego, o którym mowa w art. 18. Art. 21. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego nabywa kolczyki z numerami identyfikacyjnymi zwierząt gospodarskich od dostawcy znajdującego się na liście, o której mowa w art. 26, składając zamówienie na kolczyki bezpośrednio u dostawcy albo za pośrednictwem kierownika biura na formularzu udostępnionym przez Agencję. 2. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego składa zamówienie na duplikaty kolczyków za pośrednictwem kierownika biura na formularzu udostępnionym przez Agencję. 3. W zamówieniach, o których mowa w ust. 1 i 2, posiadacz wskazuje dostawcę, od którego nabywa kolczyk lub jego duplikat. Art. 22. 1. Zwierzę gospodarskie przywożone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państw trzecich, które pozostaje na terytorium Unii Europejskiej, podlega oznakowaniu i zgłoszeniu kierownikowi biura przed opuszczeniem przez to zwierzę gospodarstwa przeznaczenia, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej, chyba że miejscem jego przeznaczenia jest rzeźnia, a ubój tego zwierzęcia nastąpi w terminie 30 dni od dnia przeprowadzenia tej kontroli - w przypadku owiec, kóz i świń, albo 20 dni od dnia przeprowadzenia tej kontroli - w przypadku bydła. 2. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego przywiezionego z państwa członkowskiego jest obowiązany zgłosić kierownikowi biura wwóz tego zwierzęcia w terminie 7 dni od dnia wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że miejscem jego przeznaczenia jest rzeźnia, a ubój zwierzęcia nastąpi w terminie 30 dni od dnia wwozu - w przypadku owiec, kóz i świń, albo 20 dni - w przypadku bydła. 3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, posiadacz bydła dołącza dokument potwierdzający pochodzenie z państwa trzeciego. 4. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, posiadacz bydła dołącza paszport tego zwierzęcia wydany w państwie członkowskim. Art. 23. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego, z wyjątkiem podmiotu prowadzącego rzeźnię, zarobkowy przewóz zwierząt oraz przetrzymującego zwierzęta w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach, jest obowiązany prowadzić księgę rejestracji, w której podaje się numer siedziby stada oraz liczbę zwierząt gospodarskich w siedzibie stada. 2. Księgę rejestracji prowadzi się w formie książkowej lub przy zastosowaniu systemów informatycznych, odrębnie dla poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich w każdej siedzibie stada, w sposób zabezpieczający dane przed ich utratą. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podmiotu prowadzącego zarobkowy skup i sprzedaż zwierząt. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia księgi rejestracji, zakres danych umieszczanych w księdze rejestracji dla poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich, a także wzór księgi rejestracji prowadzonej w formie książkowej, biorąc pod uwagę możliwość ustalania wszelkich przemieszczeń zwierząt gospodarskich oraz ochronę zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 24. 1. Podmiot przetrzymujący zwierzęta w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach jest obowiązany do prowadzenia ewidencji zwierząt przywiezionych do tych miejsc, w formie książkowej lub przy zastosowaniu systemów informatycznych. 2. Posiadacz zwierzęcia, które ma być przewiezione do lub z miejsca gromadzenia zwierząt, na wystawę lub pastwisko, przedstawia podmiotowi prowadzącemu to miejsce świadectwo zdrowia zwierzęcia, jeżeli świadectwo to jest wymagane w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, a w przypadku bydła i koniowatych - również jego paszport. 3. Podmiot prowadzący zarobkowy przewóz zwierząt jest obowiązany do prowadzenia, odrębnie dla każdego pojazdu, ewidencji przewożonych zwierząt w formie książkowej lub przy zastosowaniu systemów informatycznych. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji, o których mowa w ust. 1 i 3, zakres danych zamieszczanych w tych ewidencjach, a także wzory tych ewidencji prowadzonych w formie książkowej, mając na względzie potrzebę zapewnienia kontroli przemieszczania się zwierząt, ochronę zdrowia ludzi oraz zwierząt, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 25. Podmiot prowadzący księgę rejestracji, o której mowa w art. 23, lub ewidencje, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 3, jest obowiązany przechowywać dane w nich zawarte przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia. Rozdział 5 Lista dostawców Art. 26. 1. Agencja prowadzi listę dostawców. 2. Wpis na listę dostawców, o której mowa w ust. 1, następuje po: 1) przedłożeniu przez wnioskodawcę dokumentu wydanego przez akredytowaną jednostkę certyfikującą zgodnie z przepisami o systemie oceny zgodności, zwanego dalej "certyfikatem", stwierdzającego, że dostarczany kolczyk będzie spełniał określone przepisami wymagania; 2) zawarciu umowy, o której mowa w art. 27. 3. Lista dostawców, o której mowa w ust. 1, jest podawana do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie. Art. 27. Umowa między Agencją a podmiotem zamierzającym dostarczać kolczyki lub duplikaty kolczyków zawiera w szczególności: 1) okres obowiązywania umowy oraz sposób rozwiązania umowy; 2) zobowiązanie do: a) terminowego dostarczania kolczyków i ich duplikatów zgodnie z przyjętymi zamówieniami składanymi przez Agencję lub posiadaczy zwierząt, b) składania Prezesowi Agencji miesięcznych raportów dotyczących dostarczonych kolczyków i duplikatów kolczyków. Art. 28. 1. W przypadku gdy certyfikat wydany dostawcy został cofnięty albo unieważniony, właściwa akredytowana jednostka certyfikująca niezwłocznie informuje o tym Agencję. 2. Prezes Agencji niezwłocznie rozwiązuje umowę z dostawcą i skreśla go z listy, o której mowa w art. 26, w przypadku gdy certyfikat wydany przez akredytowaną jednostkę certyfikującą został dostawcy cofnięty lub unieważniony lub gdy dostawca: 1) zaprzestał dostarczania kolczyków; 2) dostarcza kolczyki, które nie spełniają określonych przepisami wymagań; 3) nie składa do Agencji raportów, o których mowa w art. 27 pkt 2 lit. b. Rozdział 6 Nadzór oraz kontrola w zakresie identyfikacji i rejestracji zwierząt Art. 29. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej sprawują nadzór w zakresie identyfikacji i rejestracji zwierząt. 2. Sprawując nadzór, o którym mowa w ust. 1, organy Inspekcji Weterynaryjnej: 1) mają w szczególności prawo do bezpośredniego dostępu do danych zawartych w rejestrach, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz do wprowadzania korekt i uzupełnień w tych rejestrach; 2) przeprowadzają kontrole na miejscu w siedzibie stada dotyczące oznakowania i rejestracji zwierząt, w szczególności wypełniania obowiązku prowadzenia księgi rejestracji i wyposażenia bydła oraz koniowatych w paszporty. Art. 30. 1. Posiadacz zwierzęcia gospodarskiego jest obowiązany do udzielania Agencji informacji związanych z identyfikacją i rejestracją zwierząt gospodarskich w terminie wyznaczonym przez Agencję. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazywane są na formularzach dostarczonych przez Agencję i na jej koszt. 3. W przypadku stwierdzenia rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych a informacjami uzyskanymi od posiadaczy tych zwierząt Agencja może przeprowadzić kontrolę w siedzibie stada oraz w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach, pastwiskach, w miejscach utylizacji zwłok zwierząt i w rzeźniach. 4. W przypadku stwierdzenia rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w rejestrze koniowatych a informacjami uzyskanymi od posiadaczy tych zwierząt podmiot, o którym mowa w art. 5, może wystąpić do organów Inspekcji Weterynaryjnej z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli mającej na celu wyjaśnienie tych rozbieżności. Art. 31. 1. Czynności kontrolne mogą wykonywać osoby posiadające pisemne imienne upoważnienie wydane odpowiednio przez: 1) powiatowego lekarza weterynarii; 2) dyrektora oddziału regionalnego Agencji. 2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera miejsce i zakres kontroli oraz podstawę prawną do jej wykonywania. 3. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 1. 4. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu do siedziby stada, miejsc gromadzenia zwierząt, na pastwiska, na wystawy, do miejsc utylizacji zwłok zwierząt i rzeźni; 2) dostępu do zwierząt; 3) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 4) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów, kopii lub fotokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów, a także żądania wydruków z dokumentów prowadzonych przy zastosowaniu systemów informatycznych. 5. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 6. Protokół, o którym mowa w ust. 5, podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz kontrolowany. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie. 7. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole kontroli, o którym mowa w ust. 5, może w terminie 3 dni od dnia doręczenia protokołu zgłosić, na piśmie, odpowiednio powiatowemu lekarzowi weterynarii lub dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji, zastrzeżenia do ustaleń zawartych w tym protokole. 8. Powiatowy lekarz weterynarii i dyrektor oddziału regionalnego Agencji przekazują sobie nawzajem protokoły, o których mowa w ust. 5. 9. W przypadku, o którym mowa w art. 30 ust. 4, organy Inspekcji Weterynaryjnej informują podmiot, o którym mowa w art. 5, o wynikach przeprowadzonej kontroli. 10. Po przeprowadzeniu kontroli powiatowy lekarz weterynarii albo dyrektor oddziału regionalnego Agencji może wydać decyzję nakazującą usunięcie stwierdzonych uchybień w określonym terminie. Art. 32. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej, Agencja oraz podmioty, o których mowa w art. 5, są obowiązane do współpracy w zakresie zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Systemu. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób współpracy organów Inspekcji Weterynaryjnej, Agencji oraz podmiotów, o których mowa w art. 5, sposób i zakres dokonywania korekt i uzupełnień w rejestrach, mając na względzie zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Systemu. Rozdział 7 Przepisy karne Art. 33. 1. Kto: 1) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego lub podmiotem prowadzącym zakład utylizacyjny, nie zgłasza kierownikowi biura siedziby stada, miejsca utylizacji zwłok zwierzęcych w celu nadania numeru siedziby stada lub numeru miejsca utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich, 2) prowadząc zakład utylizacji, nie zgłasza kierownikowi biura w terminie 7 dni utylizacji zwłok zwierząt gospodarskich, 3) będąc posiadaczem paszportu koniowatego, nie zwraca w terminie 7 dni paszportu koniowatego podmiotowi, o którym mowa w art. 5, w przypadku padnięcia albo uboju koniowatego, 4) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego, nie dokonuje jego oznakowania zgodnie z przepisami ustawy, 5) będąc posiadaczem koniowatego, nie zaopatruje go w odpowiedni paszport, 6) będąc posiadaczem zwierzęcia przywiezionego z państwa członkowskiego albo państwa trzeciego, nie zgłasza kierownikowi biura albo podmiotowi, o którym mowa w art. 5, wwozu zwierzęcia zgodnie z przepisami ustawy, 7) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego, z wyjątkiem podmiotu prowadzącego rzeźnie, zarobkowy przewóz zwierząt oraz przetrzymującego zwierzęta w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach, nie prowadzi księgi rejestracji lub będąc podmiotem przetrzymującym zwierzęta w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach lub pastwiskach albo prowadząc zarobkowy przewóz zwierząt, nie prowadzi ewidencji zwierząt przywiezionych do tych miejsc, 8) będąc posiadaczem zwierzęcia gospodarskiego, nie zgłasza Agencji informacji związanych z identyfikacją i rejestracją zwierząt gospodarskich lub uniemożliwia Agencji przeprowadzanie kontroli w siedzibie stada oraz w miejscach gromadzenia zwierząt, na wystawach, pastwiskach, w miejscach utylizacji zwłok zwierząt i rzeźniach - podlega karze grzywny albo karze nagany. 2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 34. 1. Do czasu wyczerpania zapasu kolczyków dla bydła Agencja wydaje kolczyki nieodpłatnie posiadaczom bydła nieoznakowanego, według kolejności zgłoszeń. 2. Do dnia 31 grudnia 2004 r. Agencja wydaje nieodpłatnie: 1) księgi rejestracji oraz dodatkowe kartki wsadowe do tych ksiąg - posiadaczom bydła; 2) księgi rejestracji oraz dodatkowe kartki wsadowe do tych ksiąg - posiadaczom owiec, kóz i świń. 3. Do czasu wyczerpania zapasu druków paszporty koni mogą być wydawane według wzoru określonego w dotychczasowych przepisach. Art. 35. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 36. 1. Zwierzęta gospodarskie oznakowane na podstawie dotychczasowych przepisów uznaje się za oznakowane w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy. 2. Bydło i konie zaopatrzone w paszport wydany na podstawie dotychczasowych przepisów uznaje się za zaopatrzone w paszport w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy. 3. Księgi rejestracji dla bydła, owiec i kóz wydane i prowadzone na podstawie dotychczasowych przepisów uznaje się za wydane i prowadzone w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy. Art. 37. 1. Owce i kozy oznakowane przed dniem wejścia w życie ustawy oraz nie poźniej niż 14 dni od tego dnia, za pomocą znaku identyfikacyjnego pozwalającego na odczytanie numeru identyfikacyjnego nadanego przez podmiot prowadzący księgę lub rejestr w zakresie owiec i kóz, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, nie podlegają powtórnemu oznakowaniu na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Nie później niż 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy podmiot prowadzący księgę lub rejestr w zakresie owiec i kóz, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, udostępni nieodpłatnie Agencji dane zawarte w tych księgach lub rejestrach, niezbędne do prowadzenia przez Agencję rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych. Art. 38. Dane pozyskane do dnia wejścia w życie ustawy przez: 1) Agencję w celu prowadzenia rejestru zwierząt oznakowanych lub zaopatrzonych w paszporty, 2) podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 1)), w celu prowadzenia ksiąg i rejestru koni, 3) organy Inspekcji Weterynaryjnej w celu prowadzenia rejestru podmiotów, o którym mowa w art. 5 i art. 31 ustawy wymienionej w pkt 2 - wykorzystuje się przy tworzeniu Systemu. Art. 39. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o rejestrze zwierząt oznakowanych lub zaopatrzonych w paszporty, rozumie się przez to rejestr zwierząt gospodarskich oznakowanych. Art. 40. Dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 7 ust. 27 pkt 1, pkt 3-5 ustawy wymienionej w art. 38 pkt 2, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie art. 8 ust. 4, art. 13 ust. 2, art. 15 ust. 2 i 3, art. 17 ust. 5, art. 19 ust. 7, art. 23 ust. 4 oraz art. 24 ust. 4 niniejszej ustawy. Art. 41. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 34, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 14 ust. 6 pkt 2 i ust. 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 168, poz. 1763) Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w celu rolniczego wykorzystania ścieków; 2) miejsce i częstotliwość pobierania próbek ścieków, metodyki referencyjne analizy i sposób oceny, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom; 3) substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane (wykaz I), oraz substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego, powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być ograniczane (wykaz II). § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o wartości wskaźnika w próbce średniej: 1) dobowej - rozumie się przez to wartość zmierzoną w próbce powstałej ze zmieszanych próbek pobieranych w okresie doby, ręcznie lub automatycznie w odstępach co najwyżej dwugodzinnych, proporcjonalnych do przepływu; 2) miesięcznej - rozumie się przez to wartość obliczoną jako średnia arytmetyczna z wszystkich wartości zmierzonych w próbkach średnich dobowych pobranych w danym miesiącu; 3) rocznej - rozumie się przez to wartość obliczoną jako średnia arytmetyczna z wszystkich wartości zmierzonych w próbkach średnich dobowych pobranych w danym roku. § 3. Ścieki wprowadzane do wód nie powinny wywoływać w wodach takich zmian fizycznych, chemicznych i biologicznych, które uniemożliwiałyby prawidłowe funkcjonowanie ekosystemów wodnych i spełnienie przez wody określonych dla nich wymagań jakościowych, związanych z ich użytkowaniem wynikającym z warunków korzystania z wód regionu wodnego. § 4. 1. Ścieki komunalne będące ściekami bytowymi wprowadzane do wód nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, lub powinny spełniać minimalny procent redukcji zanieczyszczeń określony w tym załączniku. 2. Ścieki komunalne inne niż ścieki bytowe wprowadzane do wód nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia lub powinny spełniać minimalny procent redukcji zanieczyszczeń określony w tym załączniku, a pozostałe substancje zanieczyszczające nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, ocenia się na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków. 4. Obciążenie oczyszczalni ścieków wyrażone równoważną liczbą mieszkańców, zwaną dalej "RLM", od którego zależą wymagania dotyczące oczyszczania ścieków, oblicza się na podstawie maksymalnego średniego tygodniowego ładunku zanieczyszczenia wyrażonego wskaźnikiem BZT5 (pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania na tlen) dopływającego do oczyszczalni w ciągu roku, z wyłączeniem sytuacji nietypowych, w szczególności wynikających z intensywnych opadów; obciążenie oczyszczalni ścieków nowo budowanej lub modernizowanej przyjmuje się na podstawie założeń projektowych. 5. Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego oraz rolnego, wprowadzane do wód, nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla oczyszczalni ścieków komunalnych o RLM poniżej 2.000. § 5. 1. Próbki ścieków, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2, dopływających i odpływających z oczyszczalni ścieków, należy pobierać: 1) w regularnych odstępach czasu w ciągu roku; 2) stale w tym samym miejscu. 2. Liczba pobieranych średnich dobowych próbek ścieków, dopływających i odpływających z oczyszczalni, w zakresie wskaźników, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, nie może być mniejsza niż: 1) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM poniżej 2.000 - po 4 próbki w pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego, a jeżeli zostanie wykazane, że ścieki spełniają wymagane warunki - po 2 próbki w następnych latach; jeżeli jedna próbka z dwóch nie spełni tego warunku, w następnym roku pobiera się ponownie po 4 próbki; 2) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM od 2.000 do 14.999 - po 12 próbek w pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego, a jeżeli zostanie wykazane, że ścieki spełniają wymagane warunki - po 4 próbki w następnych latach; jeżeli jedna próbka z czterech nie spełni tego warunku, w następnym roku pobiera się ponownie po 12 próbek; 3) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM od 15.000 do 49.999 - po 12 próbek w ciągu roku; 4) w przypadku ścieków z oczyszczalni o RLM większej niż 50.000 - po 24 próbki w ciągu roku. 3. Pobór średnich dobowych próbek ścieków oraz pomiary ich ilości i jakości powinny być dokonywane w regularnych odstępach czasu, w miejscu, w którym ścieki są wprowadzane do wód, a jeżeli to konieczne - w innym miejscu reprezentatywnym dla ilości i jakości tych ścieków: 1) w zakresie pozostałych substancji zanieczyszczających określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I - codziennie; 2) w zakresie pozostałych substancji zanieczyszczających określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II - z częstotliwością nie mniejszą niż raz na dwa miesiące. § 6. 1. Ścieki przemysłowe, w tym wody odciekowe ze składowisk odpadów, wprowadzane do wód nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Ścieki przemysłowe, wprowadzane do wód, z sektorów przemysłowych, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia, zwane dalej "ściekami biologicznie rozkładalnymi", nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II. 3. Ścieki inne niż ścieki przemysłowe i ścieki biologicznie rozkładalne, wprowadzane do wód, nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I i dla pozostałych ścieków przemysłowych w tabeli II. 4. Ścieki z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów, wprowadzane do wód, nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 5. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1-4, potwierdza się oceną przeprowadzoną na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków. 6. Jeżeli ścieki przemysłowe zawierające substancje szczególnie szkodliwe, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, podlegają rozcieńczeniu innymi ściekami, najwyższe dopuszczalne wartości tych substancji w ściekach, wyrażone w mg/l, należy podzielić przez wielokrotność rozcieńczenia. § 7. 1. Pobór próbek ścieków, o których mowa w § 6 ust. 1-3, wprowadzanych do wód oraz pomiary ich ilości i jakości powinny być dokonywane w regularnych odstępach czasu, z częstotliwością nie mniejszą niż raz na dwa miesiące w miejscu, w którym ścieki są wprowadzane do wód, a jeżeli to konieczne - w innym miejscu reprezentatywnym dla ilości i jakości tych ścieków. 2. Pobór próbek ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, oraz pomiary stężeń tych substancji, a także pomiary ilości ścieków, powinny być wykonywane codziennie, w miejscu reprezentatywnym dla wszystkich ścieków odprowadzanych z zakładu, które mogą być zanieczyszczone substancjami szczególnie szkodliwymi. 3. Jeżeli ścieki zawierające substancje szczególnie szkodliwe, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, są oczyszczane poza zakładem przemysłowym w zakładzie oczyszczania przeznaczonym do usuwania tych substancji, dopuszcza się pobieranie próbek w miejscu, w którym ścieki zawierające substancje szczególnie szkodliwe opuszczają zakład oczyszczania. § 8. 1. Ścieki, o których mowa w § 6 ust. 1-3, wprowadzane do wód, odpowiadają wymaganym warunkom, jeżeli: 1) średnie dobowe i średnie miesięczne wartości wskaźników zanieczyszczeń nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I; 2) średnie roczne wartości azotu ogólnego i fosforu ogólnego nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II; 3) we wszystkich próbkach średnich dobowych zmierzone wartości temperatury oraz odczynu pH nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II; 4) co najmniej w czterech z sześciu kolejnych średnich dobowych próbek ścieków zmierzone wartości pozostałych wskaźników zanieczyszczeń obecnych w ściekach nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II; 5) w średniej dobowej próbce ścieków biologicznie rozkładalnych niespełniającej wymagań najwyższe dopuszczalne wartości są przekraczane nie więcej niż o 100 % dla wskaźników zanieczyszczeń określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II w lp. 3, 5, 6, 8, 14, 25, 30, 40, 45, 54, 55, 58; 6) w średniej dobowej próbce pozostałych ścieków, niespełniającej wymagań, najwyższe dopuszczalne wartości są przekroczone nie więcej niż o 100 % dla wskaźników zanieczyszczeń określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II w lp. 3-10 i 13-18 i 59 oraz nie więcej niż o 50 % dla wskaźników zanieczyszczeń w lp. 19-58; 7) nie przekraczają dopuszczalnych mas substancji przypadających na jednostkę masy wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu, o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne. 2. Dla oceny, czy ścieki spełniają warunek najwyższej dopuszczalnej średniej miesięcznej masy odprowadzanej substancji szczególnie szkodliwej, określonej w przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 7, dodaje się masy tej substancji odprowadzane każdego dnia danego miesiąca i dzieli się otrzymaną sumę odpowiednio przez masę substancji wykorzystanej w tym miesiącu lub przez zainstalowaną zdolność produkcyjną. 3. Jeżeli ustalenie masy substancji szczególnie szkodliwej wykorzystanej w okresie miesiąca nie jest możliwe w sposób, o którym mowa w ust. 2, masę tę ustala się na podstawie masy tej substancji zużywanej zgodnie ze zdolnością produkcyjną. 4. Ścieki, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2, odpowiadają wymaganym warunkom, jeżeli: 1) liczba pobranych w ciągu roku średnich dobowych próbek ścieków, które nie spełniły warunków dotyczących najwyższych dopuszczalnych wartości lub procentu redukcji zanieczyszczeń określonych wskaźnikami BZT5, ChZT (chemicznego zapotrzebowania na tlen) i zawiesin ogólnych, nie jest większa od liczby tych próbek, która jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 2) próbki niespełniające warunku, o którym mowa w pkt 1, nie wykazują odchyleń od najwyższych dopuszczalnych wartości lub procentu redukcji zanieczyszczeń większych niż o 100 % dla BZT5 i ChZT oraz odchyleń od najwyższej dopuszczalnej wartości lub procentu redukcji zawiesin ogólnych większych niż o 150 %; 3) średnie roczne wartości azotu ogólnego i fosforu ogólnego nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości lub spełniają minimalny procent redukcji zanieczyszczeń, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 5. Ścieki, o których mowa w § 4 ust. 2, odpowiadają wymaganym warunkom w zakresie pozostałych substancji zanieczyszczających określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, jeżeli spełniają odpowiednio wymagane warunki, o których mowa w ust. 1. 6. W ocenie, czy ścieki odpowiadają wymaganym warunkom, nie uwzględnia się przekroczeń najwyższych dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń, jeżeli są one następstwem intensywnych opadów wywołujących co najmniej dwukrotny wzrost maksymalnego odpływu ścieków z oczyszczalni, określonego dla okresu bezopadowego. § 9. 1. Spełnienie warunków, o których mowa w § 6 ust. 4, ocenia się na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków. 2. Pomiarów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się: 1) w sposób ciągły - dla odczynu pH, temperatury i przepływu; 2) raz na dobę - dla zawiesin ogólnych; 3) co najmniej raz na miesiąc dla - rtęci, kadmu, talu, arsenu, ołowiu, chromu, miedzi, niklu, cynku i ich związków; 4) co najmniej raz na sześć miesięcy - dla dioksyn i furanów, z tym że w ciągu pierwszych 12 miesięcy eksploatacji instalacji - co najmniej raz na trzy miesiące. 3. Pobór próbek ścieków z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów wprowadzanych do wód oraz pomiary ich ilości i jakości powinny być wykonywane w miejscu, w którym ścieki są wprowadzane do wód, a jeżeli to konieczne - w innym miejscu reprezentatywnym dla ilości i jakości tych ścieków. 4. Jeżeli ścieki z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów są oczyszczane razem ze ściekami z innych źródeł miejscowych, aby sprawdzić zgodność z najwyższymi dopuszczalnymi wartościami wskaźników zanieczyszczeń określonymi w załączniku nr 5 do rozporządzenia, należy, na podstawie pomiarów, przeprowadzić obliczenia bilansu masy w celu wyznaczenia we wprowadzanych ściekach oczyszczonych wartości wskaźników zanieczyszczeń, jakie mogą zostać przypisane ściekom powstającym z oczyszczania gazów odlotowych. § 10. Ścieki z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów, wprowadzane do wód, odpowiadają wymaganym warunkom, jeżeli w ciągu roku: 1) 95 % i 100 % zmierzonych wartości zawiesin ogólnych nie przekracza odpowiednio najwyższych dopuszczalnych wartości tego wskaźnika, 2) nie więcej niż jeden wynik pomiaru zawartości metali ciężkich przekracza najwyższe dopuszczalne wartości tych wskaźników, 3) wyniki dwukrotnych pomiarów dioksyn i furanów nie przekraczają najwyższych dopuszczalnych wartości tych wskaźników - określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 11. 1. Ścieki komunalne będące ściekami bytowymi, ścieki komunalne inne niż ścieki bytowe, ścieki pochodzące ze stacji uzdatniania wody, ścieki biologicznie rozkładalne, wody z odwodnienia zakładów górniczych oraz ścieki oczyszczane w procesie odwróconej osmozy mogą być wprowadzane do ziemi, jeżeli: 1) nie będą stanowiły zagrożenia dla jakości wód podziemnych, w szczególności nie spowodują zanieczyszczenia tych wód substancjami szczególnie szkodliwymi; 2) nie zostały przekroczone najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń, określone dla: a) ścieków komunalnych będących bytowymi z oczyszczalni: - o RLM poniżej lub równej 9.999 - w załączniku nr 1 do rozporządzenia dla oczyszczalni o RLM od 2.000 do 9.999, - o RLM od 10.000 - odpowiednio w załączniku nr 1 do rozporządzenia, b) ścieków komunalnych innych niż ścieki bytowe z oczyszczalni: - o RLM poniżej lub równej 9.999 - w załączniku nr 1 do rozporządzenia dla oczyszczalni o RLM od 2.000 do 9.999, a dla pozostałych wskaźników zanieczyszczeń w załączniku nr 3 do rozporządzenia, - o RLM od 10.000 - odpowiednio w załączniku nr 1 do rozporządzenia, a dla pozostałych wskaźników zanieczyszczeń w załączniku nr 3 do rozporządzenia, c) ścieków biologicznie rozkładalnych, ścieków pochodzących ze stacji uzdatniania wody oraz ścieków oczyszczanych w procesie odwróconej osmozy - odpowiednio w załączniku nr 3 do rozporządzenia, d) wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych - w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 3) dla ścieków pochodzących ze stacji uzdatniania wody oraz ścieków oczyszczanych w procesie odwróconej osmozy - miejsce wprowadzania ścieków lub dno urządzeń wodnych oddzielone jest warstwą gruntu o miąższości co najmniej 1,5 m od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód podziemnych; 4) dla pozostałych ścieków - miejsce wprowadzania ścieków lub dno urządzeń wodnych oddzielone jest warstwą gruntu o miąższości co najmniej 3 m od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód podziemnych; 2. Wprowadzanie ścieków, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, do ziemi z oczyszczalni o RLM od 10.000 dopuszcza się jedynie w sytuacjach szczególnych uwarunkowań lokalizacyjnych oraz braku możliwości zastosowania innego rozwiązania technicznego. 3. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ocenia się na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków, stosując odpowiednio przepisy § 5, 7 i 8. 4. Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego lub rolnego mogą być wprowadzane do ziemi, w granicach gruntu stanowiącego własność wprowadzającego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki: 1) ilość ścieków nie przekracza 5,0 m3 na dobę; 2) BZT5 ścieków dopływających jest redukowane co najmniej o 20 %, a zawartość zawiesin ogólnych co najmniej o 50 %; 3) miejsce wprowadzania ścieków oddzielone jest warstwą gruntu o miąższości co najmniej 1,5 m od najwyższego użytkowego poziomu wodonośnego wód podziemnych. 5. Ścieki pochodzące z własnego gospodarstwa domowego lub rolnego mogą być wprowadzane do urządzeń wodnych, w granicach gruntu stanowiącego własność wprowadzającego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki: 1) ilość ścieków nie przekracza 5,0 m3 na dobę; 2) ścieki odpowiadają wymaganiom dla oczyszczalni o RLM od 2.000 do 9.999 określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 3) najwyższy użytkowy poziom wodonośny wód podziemnych znajduje się co najmniej 1,5 m pod dnem tych urządzeń. 6. Przepisów ust. 1, 3 i 4 nie stosuje się do ścieków oczyszczanych w gruncie i odprowadzanych systemem drenażowym do śródlądowych wód powierzchniowych płynących oraz do ścieków wykorzystywanych rolniczo. § 12. 1. Ścieki mogą być przeznaczone do rolniczego wykorzystania, jeżeli BZT5 ścieków dopływających jest redukowane co najmniej o 20 %, a zawartość zawiesin ogólnych co najmniej o 50 %. 2. Ścieki, o których mowa w ust. 1: 1) powinny odpowiadać warunkom sanitarnym, które są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia; 2) nie powinny stanowić zagrożenia dla jakości wód podziemnych i powierzchniowych, a w szczególności nie powinny spowodować zanieczyszczenia tych wód substancjami szczególnie szkodliwymi; 3) nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych wartości wskaźników zanieczyszczeń obecnych w ściekach: a) o lp. 1-2 określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli I, b) o lp. 2 i 21-58 określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II dla wskaźników i substancji szczególnie szkodliwych dla zdrowia ludzi oraz utrudniających samooczyszczanie się wód i gleby. § 13. 1. Dopuszczalne zawartości metali ciężkich w glebach przeznaczonych do rolniczego wykorzystania ścieków nie mogą przekraczać wartości, które są określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia. 2. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1 oraz w § 12, ocenia się na podstawie badań ścieków i gleby. 3. Badania mikrobiologiczne i parazytologiczne oraz badania stanu i składu ścieków przeznaczonych do rolniczego wykorzystania wykonuje się co najmniej raz na dwa miesiące. 4. Badania zawartości metali ciężkich w glebach przeznaczonych do rolniczego wykorzystania ścieków przeprowadza się raz na rok. § 14. 1. Rolnicze wykorzystanie ścieków może być stosowane poza obszarami płytkiego występowania skał szczelinowych nieodizolowanych od powierzchni warstwą nieprzepuszczalną. 2. Położenie gruntów przewidzianych do rolniczego wykorzystania ścieków oraz urządzeń i instalacji przeznaczonych do magazynowania i przygotowania ścieków powinno odpowiadać warunkom, które są określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia. § 15. Dawki ścieków przeznaczonych do rolniczego wykorzystania powinny uwzględniać: 1) dawki azotu wprowadzane do gleby z nawozami naturalnymi i organicznymi; 2) potrzeby pokarmowe roślin, żyzność gleby, warunki klimatyczne, nawadnianie, zagospodarowanie gruntów i systemy płodozmianu. § 16. 1. Wody wykorzystane na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych organizmów wodnych, wprowadzane do wód lub do ziemi, nie powinny przekraczać najwyższych dopuszczalnych przyrostów substancji zanieczyszczających wyrażonych wskaźnikami, które są określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia. 2. Do odbiornika ścieków mogą być wprowadzane wody wykorzystane na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych organizmów wodnych, zawierające wyłącznie zanieczyszczenia, które powstały w efekcie procesów metabolicznych u ryb, a ilość tych wód nie przekracza 75 % SNQ (średni niski przepływ) w miejscu poboru wody. 3. Liczba pobieranych średnich dobowych próbek wód dopływających i wykorzystanych na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych organizmów wodnych nie może być mniejsza niż po 4 próbki w pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego i po 2 próbki w następnych latach, jeżeli zostanie wykazane, że wody wykorzystane spełniają wymagane warunki. 4. Wody wykorzystane na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych oraz innych organizmów wodnych odpowiadają wymaganym warunkom, jeżeli: 1) w pierwszym roku obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego na 4 pobrane średnie dobowe próbki jedna nie spełnia najwyższych dopuszczalnych przyrostów substancji zanieczyszczających; 2) w następnych latach na 2 pobrane średnie dobowe próbki jedna nie spełnia najwyższych dopuszczalnych przyrostów substancji zanieczyszczających. 5. Jakość wód wykorzystanych na potrzeby chowu lub hodowli ryb łososiowatych, oraz innych organizmów wodnych, ocenia się, nie uwzględniając przekroczeń najwyższych dopuszczalnych przyrostów ilości substancji określonych w załączniku nr 9 do rozporządzenia, jeżeli są one następstwem wyjątkowych warunków pogodowych, w szczególności intensywnych opadów atmosferycznych, topnienia śniegu, wysokiej temperatury powietrza, suszy. § 17. 1. Ścieki przemysłowe o zawartości sumy chlorków i siarczanów powyżej 1.500 mg/l, z wyłączeniem wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II w lp. 16 i 17 oraz wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych niezależnie od zawartości sumy chlorków i siarczanów, z wyłączeniem wskaźników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w tabeli II w lp. 16 i 17, mogą być wprowadzane: 1) do wód morza terytorialnego i morskich wód wewnętrznych - bez ograniczeń; 2) do śródlądowych wód powierzchniowych płynących - jeżeli nie narusza to warunków określonych w § 3, a sumaryczna zawartość chlorków i siarczanów w tych wodach, wyliczona przy założeniu pełnego wymieszania, nie przekroczy 1 g/l w ciągu 328 dni w roku. 2. Ścieki, o których mowa w ust. 1, nie powinny zawierać substancji zanieczyszczających w ilościach przekraczających najwyższe dopuszczalne wartości pozostałych wskaźników zanieczyszczeń określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Jeżeli nie można dotrzymać warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a zastosowanie odpowiedniego rozwiązania technicznego jest niemożliwe lub ekonomicznie nieuzasadnione, na krótkich odcinkach poniżej miejsca wprowadzania ścieków i wód, o których mowa w ust. 1, można dopuścić sumaryczną zawartość chlorków i siarczanów większą niż 1 g/l, jeżeli nie spowoduje to szkód w środowisku wodnym i nie utrudni korzystania z wód przez innych użytkowników. 4. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, potwierdza się oceną przeprowadzoną na podstawie pomiarów ilości i jakości ścieków, stosując odpowiednio przepisy § 7 i 8. § 18. 1. Wody chłodnicze z otwartych układów chłodzenia oraz z zamkniętych obiegów chłodzących mogą być wprowadzane do wód lub do ziemi pod warunkiem, że ich temperatura nie jest wyższa niż 35 °C. 2. Warunek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wprowadzania wód chłodniczych do wód morza terytorialnego. § 19. 1. Wody opadowe i roztopowe ujęte w szczelne, otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne wprowadzane do wód lub do ziemi: 1) z powierzchni szczelnej terenów przemysłowych, składowych, baz transportowych, portów, lotnisk, centrów miast, budowli kolejowych, dróg zaliczanych do kategorii krajowych i wojewódzkich oraz powiatowych klasy G, a także parkingów o powierzchni powyżej 0,1 ha, powinny być oczyszczone w ilości, jaka powstaje z opadów o natężeniu co najmniej 15 l na sekundę na 1 ha, 2) z powierzchni szczelnej obiektów magazynowania i dystrybucji paliw, powinny być oczyszczone, w ilości, jaka powstaje z opadów o częstości występowania jeden raz w roku i czasie trwania 15 minut, lecz w ilości nie mniejszej niż powstająca z opadów o natężeniu 77 l na sekundę na 1 ha - w taki sposób, aby w odpływie do odbiornika zawartość zawiesin ogólnych była nie większa niż 100 mg/l, a substancji ropopochodnych - nie większa niż 15 mg/l. 2. Wody opadowe lub roztopowe pochodzące z dachów oraz powierzchni innych niż powierzchnie, o których mowa w ust. 1, mogą być wprowadzane do wód lub do ziemi bez oczyszczania. 3. Odpływ wód opadowych i roztopowych w ilościach przekraczających wartości, o których mowa w ust. 1, może być wprowadzany do odbiornika bez oczyszczania, a urządzenie oczyszczające powinno być zabezpieczone przed dopływem o natężeniu większym niż jego przepustowość nominalna. 4. Dopuszcza się wprowadzanie wód opadowych z istniejących przelewów kanalizacji deszczowej do jezior i ich dopływów oraz do innych zbiorników wodnych o ciągłym dopływie lub odpływie wód powierzchniowych, a także do wód znajdujących się w sztucznych zbiornikach wodnych usytuowanych na wodach płynących, jeżeli średnia roczna liczba zrzutów z poszczególnych przelewów nie jest większa niż 5. § 20. 1. Ścieki z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej mogą być wprowadzane do śródlądowych wód powierzchniowych płynących oraz wód przybrzeżnych, jeżeli średnia roczna liczba zrzutów z poszczególnych przelewów nie jest większa niż 10. 2. Średnią roczną liczbę zrzutów ustala się na podstawie obserwacji opadów z okresu co najmniej 10 lat, wyników obserwacji działania istniejących przelewów burzowych lub zweryfikowanych modeli symulacyjnych. 3. W przypadku braku danych, o których mowa w ust. 2, ścieki z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej mogą być wprowadzane do wód, jeżeli: 1) kanalizacja doprowadza ścieki do oczyszczalni o RLM poniżej 100.000; 2) natężenie przepływu w kanalizacji przed przelewem burzowym, wywołane przez zjawiska opadowe, jest co najmniej trzykrotnie większe od średniego natężenia przepływu w tej kanalizacji, w okresach pogody bezopadowej, określonego dla doby o średniej ilości ścieków dopływających w ciągu roku do oczyszczalni ścieków. 4. Jeżeli na podstawie bezpośrednich analiz wód odbiornika zostanie stwierdzone, że odprowadzane do niego zrzuty z przelewów burzowych komunalnej kanalizacji ogólnospławnej powodują zmianę jakości wód uniemożliwiającą korzystanie z nich zgodnie z ich przeznaczeniem, można zmniejszyć średnią roczną liczbę zrzutów, o której mowa w ust. 1. § 21. 1. Spełnienie warunków, o których mowa w § 19 ust. 1, ocenia się na podstawie przeprowadzanych przez zakład, co najmniej 2 razy do roku, przeglądów eksploatacyjnych urządzeń oczyszczających; eksploatacja powinna być zgodna z zaleceniami zawartymi w instrukcji obsługi i konserwacji urządzeń oczyszczających, a czynności z nią związane odnotowane w zeszycie eksploatacji. 2. Spełnienie warunków, o których mowa w § 19 ust. 1, w stosunku do wód opadowych i roztopowych wprowadzanych do wód lub do ziemi z urządzeń oczyszczających o przepustowości nominalnej większej niż 300 l/s ocenia się zgodnie z ust. 1 oraz na podstawie badań, w zakresie normowanych wskaźników zanieczyszczeń, wykonanych w czasie trwania opadu, co najmniej dwa razy w roku, w okresie wiosny i jesieni; próbkę do badań należy uzyskać przez zmieszanie trzech próbek o jednakowej objętości pobranych w odstępach czasu nie krótszych niż 30 minut. 3. Oceny spełnienia warunków, o których mowa w § 19 ust. 4 i § 20 ust. 1, dokonuje się na podstawie średniej rocznej liczby zrzutów z poszczególnych przelewów. § 22. W badaniach próbek ścieków oraz próbek wód, do których ścieki są wprowadzane, stosuje się metodyki referencyjne analizy, które są określone w załączniku nr 10 do rozporządzenia. § 23. Pomiaru natężenia przepływu ścieków, o których mowa w § 4 ust. 1 i 2, dokonuje się z dokładnością: 1) dla oczyszczalni ścieków o RLM poniżej 2.000 - 15 %; 2) dla oczyszczalni ścieków o RLM od 2.000 - 14.999 - 10 %; 3) dla oczyszczalni ścieków o RLM od 15.000 - 5 %. § 24. Substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być eliminowane (wykaz I), oraz substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego powodujące zanieczyszczenie wód, które powinno być ograniczane (wykaz II), są określone w załączniku nr 11 do rozporządzenia. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ LUB MINIMALNE PROCENTY REDUKCJI ZANIECZYSZCZEŃ DLA OCZYSZCZONYCH ŚCIEKÓW KOMUNALNYCH WPROWADZANYCH DO WÓD I DO ZIEMI 1) Najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników lub minimalne procenty redukcji zanieczyszczeń przy RLM 2): L.p.Nazwa wskaźnika 3)Jednostkaponiżej 2.000od 2.000 do 9.999od 10.000 do 14.999od 15.000 do 99.999100.000 i powyżej 1.Pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT5), oznaczane z dodatkiem inhibitora nitryfikacjimg O2/l min. % redukcji40 -25 lub 70 - 9025 lub 70 - 9015 lub 9015 lub 90 2.Chemiczne zapotrzebowanie tlenu (ChZTCr), oznaczane metodą dwuchromianowąmg O2/l min. % redukcji150 -125 lub 75125 lub 75125 lub 75125 lub 75 3.Zawiesiny ogólnemg/l min. % redukcji50 -35 lub 9035 lub 9035 lub 9035 lub 90 4.Azot ogólny (suma azotu Kjeldahla (NNorg + NNH4 ), azotu azotynowego i azotu azotanowego )mg N/l min. % redukcji304) -154) -154) 355)15 lub 8010 lub 85 5.Fosfor ogólnymg P/l min. % redukcji54) -24) -24) 405)2 lub 851 lub 90 Objaśnienia: 1) Określone w załączniku najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników i minimalne procenty redukcji zanieczyszczeń: - pięciodniowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5), chemicznego zapotrzebowania tlenu oznaczanego metodą dwuchromianową (ChZTCr) oraz zawiesin ogólnych - dotyczą wartości tych wskaźników w próbkach średnich dobowych; z tym że w przypadku oczyszczalni ścieków komunalnych o RLM poniżej 2.000 oraz o okresowym w ciągu doby odprowadzaniu ścieków dopuszcza się uproszczony sposób pobierania próbek ścieków, jeżeli można wykazać, że wyniki oznaczeń będą reprezentatywne dla ilości odprowadzanych zanieczyszczeń; - azotu ogólnego - dotyczą średniej rocznej wartości tego wskaźnika w ściekach, obliczonej dla próbek średnich dobowych pobranych w danym roku przy temperaturze ścieków w komorze biologicznej oczyszczalni nie niższej niż 12°C; - fosforu ogólnego - dotyczą średniej rocznej wartości tego wskaźnika w ściekach; - minimalne procenty redukcji zanieczyszczeń określane są w stosunku do ładunku zanieczyszczeń w ściekach dopływających do oczyszczalni. 2) W czasie rozruchu oczyszczalni nowo wybudowanych lub zmodernizowanych oraz w przypadku awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia wodnoprawnego najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się maksymalnie do 50 %, a wymaganą redukcję zanieczyszczeń obniża się nie więcej niż do 50 % w stosunku do wartości podanych w załączniku. 3) Analizy wykonuje się z próbek homogenizowanych, niezdekantowanych i nieprzefiltrowanych, z wyjątkiem odpływów ze stawów biologicznych, w których oznaczenia BZT5, ChZTCr, azotu ogólnego oraz fosforu ogólnego należy wykonać z próbek przefiltrowanych. Próbki pobrane z odpływu ze stawów biologicznych należy uprzednio przefiltrować, jednakże zawartość zawiesiny ogólnej w próbkach niefiltrowanych nie powinna przekraczać 150 mg/l niezależnie od wielkości oczyszczalni. 4) Wartości wymagane wyłącznie w ściekach wprowadzanych do jezior i ich dopływów oraz bezpośrednio do sztucznych zbiorników wodnych usytuowanych na wodach płynących. 5) Minimalnego procentu redukcji nie stosuje się do ścieków wprowadzanych do jezior i ich dopływów oraz bezpośrednio do sztucznych zbiorników wodnych usytuowanych na wodach płynących. ZAŁĄCZNIK Nr 2 LICZBA ŚREDNICH DOBOWYCH PRÓBEK OCZYSZCZONYCH ŚCIEKÓW KOMUNALNYCH, KTÓRE MOGĄ NIE SPEŁNIAĆ WYMAGANYCH WARUNKÓW L.p.Liczba próbek średnich dobowych pobranych w ciągu rokuLiczba próbek , które mogą nie spełniać wymaganych warunków 1.1 - 30 2.4 - 71 3.8 - 162 4.17 - 283 5.29 - 404 6.41 - 535 7.54 - 676 8.68 - 817 9.82 - 958 10.96 - 1109 11.111 - 12510 12.126 - 14011 13.141 - 15512 14.156 - 17113 15.172 - 18714 16.188 - 20315 17.204 - 21916 18.220 - 23517 19.236 - 25118 20.252 - 26819 21.269 - 28420 22.285 - 30021 23.301 - 31722 24.318 - 33423 25.335 - 35024 26.351 - 36525 ZAŁĄCZNIK Nr 3 NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ DLA OCZYSZCZONYCH ŚCIEKÓW PRZEMYSŁOWYCH *) TABELA I NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ DLA NIEKTÓRYCH SUBSTANCJI SZCZEGÓLNIE SZKODLIWYCH DLA ŚRODOWISKA WODNEGO1) Lp. Rodzaj substancji Rodzaj produkcji Jednostka miaryNajwyższe dopuszczalne wartości (obowiązują do 31.12.2007 r.)Najwyższe dopuszczalne wartości (obowiązują od 1.01.2008 r.) średnia dobowaśrednia miesięcznaśrednia dobowaśrednia miesięczna 1.Rtęć ( Hg )Elektroliza chlorków metali alkalicznych za pomocą elektrolizerów rtęciowych.mg Hg/l ścieków2)0,20,050,20,05 Zakłady przemysłu chemicznego stosujące katalizatory rtęciowe: a) w produkcji chlorku winylu; mg Hg/l ścieków 0,1 0,05 0,1 0,05 b) w innych procesach.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 Produkcja katalizatorów rtęciowych stosowanych w produkcji chlorku winylu.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 Produkcja organicznych i nieorganicznych związków rtęci, z wyjątkiem katalizatorów rtęciowych stosowanych w produkcji chlorku winylu.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 Produkcja baterii galwanicznych zawierających rtęć.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 Przemysł metali nieżelaznych: a) zakłady odzysku rtęci;mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 b) wydobycie i rafinacja metali nieżelaznych.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 Zakłady oczyszczania toksycznych odpadów zawierających rtęć.mg Hg/l ścieków0,10,050,10,05 Inne zakłady.mg Hg/l ścieków0,060,030,060,03 2.Kadm ( Cd )Wydobycie cynku, rafinacja ołowiu i cynku, przemysł metalowy (związany z kadmem) i metali nieżelaznych.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Produkcja związków kadmu.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Produkcja barwników.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Produkcja stabilizatorów.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Produkcja baterii galwanicznych i akumulatorów.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Powlekanie elektrolityczne.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Przemysł szklarski.mg Cd/l ścieków0,1 0,1 Przemysł ciepłowniczy.mg Cd/l ścieków0,05 0,05 Przemysł ceramiczny.mg Cd/l ścieków0,07 0,07 Produkcja kwasu fosforowego i/lub nawozów fosforowych z fosforytów.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 Inne zakłady.mg Cd/l ścieków0,40,20,40,2 3.Heksachlorocykloheksan (HCH)**)Zakłady produkcji heksachlorocykloheksanu.mg HCH/l ścieków0000 Zakłady ekstrakcji lindanu.mg HCH/l ścieków0000 Zakłady produkcji heksachlorocykloheksanu i ekstrakcji lindanu.mg HCH/l ścieków0000 Inne zakłady.mg HCH/l ścieków0000 4.Tetrachlorometan (czterochlorek węgla) (CCl4)Produkcja tetrachlorometanu przez nadchlorowanie w procesie obejmującym pranie.mg CCl4/l ścieków4,52,253,01,5 Produkcja tetrachlorometanu przez nadchlorowanie w procesie nieobejmującym prania.mg CCl4/l ścieków4,52,253,01,5 Produkcja chlorometanów przez chlorowanie metanu ( łącznie z wysokociśnieniowym elektrolitycznym wytwarzaniem chloru) i z metanolu.mg CCl4/l ścieków4,52,253,01,5 Inne zakłady.mg CCl4/l ścieków4,52,253,01,5 5.Pentachlorofenol (PCP) 2,3,4,5,6-pięciochloro-1-Produkcja pentachlorofenolanu sodu przez hydrolizę heksachlorobenzenu.mg PCP/l ścieków3,01,52,01,0 hydroksybenzen i jego soleInne zakłady.mg PCP/l ścieków3,01,52,01,0 6.Aldryna **) (C12H8Cl6O) Dieldryna **) (C12H8Cl16O)Produkcja aldryny i/lub dieldryny i/lub endryny łącznie z konfekcjonowaniem tych substancji w tym samym zakładzie.mg/l ścieków0000 Endryna **) (C12H8Cl6O) Izodryna **) (C12H8Cl6)Inne zakłady.mg/l ścieków0000 7.Heksachlorobenzen (HCB)Produkcja i przetwórstwo heksachlorobenzenu (HCB).mg HCB/l ścieków3,01,52,01,0 Produkcja nadchloroetylenu ( PER ) i tetrachloroetanu (CCl4) przez nadchlorowanie.mg HCB/l ścieków4,52,253,01,5 Przemysł metali nieżelaznych.mg HCB/l ścieków0,0045 0,003 Produkcja trichloroetylenu (TRI) i/lub nadchloroetylenu (PER) za pomocą innych procesów.mg HCB/l ścieków3,01,52,01,0 Inne zakłady.mg HCB/l ścieków3,01,52,01,0 8.Heksachlorobutadien (HCBD)Produkcja nadchloroetylenu ( PER ) i tetrachlorometanu (CCl4) przez nadchlorowanie.mg HCBD/l ścieków4,51,53,01,0 Inne zakłady.mg HCBD/l ścieków4,51,53,01,0 9.Trichlorometan (chloroform) ( CHCl3)Produkcja chlorometanów z metanolu lub z kombinacji metanolu i metanu ( tj. przez hydrochlorowanie metanolu, a następnie chlorowanie chlorku metylu ).mg CHCl3 /l ścieków 3)3,01,52,01,0 Produkcja chlorometanów przez chlorowanie metanu.mg CHCl3 /l ścieków3)3,01,52,01,0 Inne zakłady.mg CHCl3/l ścieków3)3,01,52,01,0 10.1,2-dichloroetan ( EDC )Produkcja 1,2-dichloroetanu bez przetwarzania i wykorzystania w tym samym zakładzie.mg EDC/l ścieków przy 2 m3 /t zdolności produkcyjnej oczyszczonego EDC3,751,8752,51,25 Produkcja 1,2-dichloroetanu i przetwarzanie lub wykorzystanie w tym samym zakładzie4).mg EDC/l ścieków przy 2,5 m3/t zdolności produkcyjnej oczyszczonego EDC7,53,755,02,5 Przetwarzanie 1,2-dichloroetanu w substancje inne niż chlorek winylu, w szczególności produkcja etylenodwuaminy, etylenopoliaminy, 1,1,1-trichloroetanu, trichloroetylenu i nadchloroetylenu.mg EDC/l ścieków przy 2,5 m3/t zdolności przetwarzania EDC3,01,52,01,0 Stosowanie EDC do odtłuszczania metali poza zakładem produkującym EDC 5).mg EDC/l ścieków0,30,150,20,1 Inne zakłady 5).mg EDC/l ścieków0,30,150,20,1 11.Trichloroetylen ( TRI )Produkcja trichloroetylenu ( TRI ) i nadchloroetylenu ( PER ).mg TRI/l ścieków1,50,751,00,5 Stosowanie TRI do odtłuszczania metali6).mg TRI/l ścieków0,30,150,20,1 Inne zakłady.mg TRI/l ścieków0,30,150,20,1 12.Nadchloroetylen ( PER )Produkcja trichloroetylenu (TRI ) i nadchloroetylenu ( PER ); proces TRI-PER.mg PER/l ścieków przy 5 m3/t produkcji TRI+PER1,50,751,00,5 Produkcja tetrachlorometanu i nadchloroetylenu ( PER ); proces TETRA-PER.mg PER/l ścieków przy 2 m3/t produkcji TETRA+PER3,751,8752,51,25 Inne zakłady.mg PER/l ścieków1,50,751,00,5 13.Trichlorobenzen (TCB) jako suma trzech izomerów (1,2,3,-TCB + 1,2,4-TCB + 1,2,5-TCB )Produkcja trichlorobenzenu przez odchlorowodorowanie heksachlorocykloheksanu (HCH) i/lub przetwarzanie trichlorobenzenu.mg TCB/l ścieków przy 10 m3/t produkcji TCB3,01,52,01,0 Produkcja i/lub przetwarzanie chlorobenzenu przez chlorowanie benzenu.mg TCB/l ścieków przy 10 m3/t produkcji lub przetworzenia jedno- lub dwuchlorobenzenu0,150,0750,10,05 Inne zakłady.mg TCB/l ścieków0,150,0750,10,05 Objaśnienia: *) Nie dotyczy ścieków z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów. **) Substancja ta zawarta jest w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie substancji stwarzających szczególne zagrożenie dla środowiska (Dz. U. Nr 217, poz. 2141) i jej wprowadzanie do obrotu lub ponowne wykorzystanie jest zabronione zgodnie z art. 160 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.). Ponadto w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania (Dz. U. Nr 24, poz. 250, z późn. zm.) wprowadzono jednoznaczny zakaz stosowania 63 substancji biologicznie czynnych wchodzących w skład środków ochrony roślin, w tym heksachlorocykloheksanu, lindanu, aldryny, dieldryny, endryny i izodryny. Środki zawierające te substancje nie są dopuszczone do obrotu i stosowania w Polsce. 1) Określone w tabeli I najwyższe dopuszczalne wartości substancji szczególnie szkodliwych w ściekach przemysłowych, wyrażone w mg/l, dotyczą wartości tych wskaźników w próbkach: - średniej dobowej; z tym że dopuszcza się pobieranie próbek do oznaczania wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach w sposób uproszczony, jeżeli można wykazać, że wyniki oznaczeń będą reprezentatywne dla ilości odprowadzanych zanieczyszczeń; W przypadku galwanizerni pobieranie próbek w sposób uproszczony w celu pomiaru stężenia kadmu może być stosowane tylko wtedy, gdy łączna objętość wanien elektrolitycznych jest mniejsza niż 1,5 m3. Uproszczony sposób pobierania próbek nie dotyczy zakładów, które odprowadzają w ciągu roku substancje szczególnie szkodliwe w ilości większej niż: a) 7,5 kg rtęci (Hg); b) 10 kg kadmu (Cd); c) 30 kg tetrachlorometanu (czterochlorek węgla) (CCl4); d) 3 kg pentachlorofenolu (PCP); e) 1 kg heksachlorobenzenu (HCB); f) 1 kg heksachlorobutadienu (HCBD); g) 30 kg trichlorometanu (chloroformu) (CHCl3); h) 30 kg 1,2-dichloroetanu (EDC); i) 30 kg trichloroetylenu (TRI); j) 30 kg nadchloroetylenu (PER). - średniej miesięcznej; z tym że dopuszcza się pobieranie próbek do oznaczania wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach w sposób uproszczony, jeżeli można wykazać, że wyniki oznaczeń będą reprezentatywne dla ilości netto odprowadzanych zanieczyszczeń. 2) Wartości dopuszczalne stosują się do całkowitej ilości rtęci obecnej we wszystkich zawierających rtęć ściekach odprowadzanych z terenu zakładu. 3) Jeżeli to możliwe, wartość średnia dobowa nie powinna przekraczać dwukrotnej wartości średniej miesięcznej. 4) Jeżeli zdolność przetwarzania i wykorzystania 1,2-dichloroetanu jest większa od zdolności produkcyjnej, wartości dopuszczalne odnoszą się do całkowitej zdolności przetwarzania i wykorzystania. 5) Wartości dopuszczalne stosują się do zrzutów przekraczających 30 kg EDC na rok. 6) Wartości dopuszczalne stosują się do zrzutów przekraczających 30 kg TRI na rok. Tabela II NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI DLA POZOSTAŁYCH WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ 1): Zakres stosowania Lp.Nazwa wskaźnika 2)Jednostka miaryNajwyższa dopuszczalna wartośćdla ścieków biologicznie rozkładalnych, z sektorów wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia 3)dla pozostałych ścieków przemysłowych 3) 1.Temperatura°C35Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 2.pH 6,5-9Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 6,5 - 12,5Nie dotyczyDotyczy przemysłu sodowego 3.Zawiesiny ogólne4)mg/l30Nie dotyczyDotyczy produkcji cementu azbestowego 35Pozostałe sektoryDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 50Nie dotyczyDotyczy przemysłu celulozowo-papierniczego i sodowego 70Dotyczy sektorów lp. 7 i 11Dotyczy przemysłu koksowniczego. 4.Zawiesiny łatwo opadającemgl0,5Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 5.Pięciodobowe biochemicznemg O2/l25Pozostałe sektoryDotyczy pozostałych rodzajów ścieków Zapotrzebowanie tlenu (BZT5) 5) 30Nie dotyczyDotyczy przemysłu celulozowo-papierniczego 50Dotyczy sektorów lp. 7, 8, 11 i 12Nie dotyczy 6.Chemiczne zapotrzebowanie tlenumg O2/l125Pozostałe sektoryDotyczy pozostałych rodzajów ścieków (ChZTCr)6) 250Dotyczy sektorów lp. 7, 8, 11 i 12Dotyczy przemysłu celulozowo-papierniczego i koksowniczego 7.Ogólny węgiel organiczny (OWO)mg C/l30Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 8.Azot amonowy 7)mg10Pozostałe sektoryNie dotyczy NNH4/l20Dotyczy sektorów lp. 5, 7, 11 i 12 9.Azot azotanowymg NNO3/l30Dotyczy wszystkich sektorówNie dotyczy 10.Azot azotynowymg NNO2 /l1Dotyczy wszystkich sektorówNie dotyczy 11.Azot ogólny 8)mg N/l309)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 12.Fosfor ogólnymg P/l10Nie dotyczyDotyczy przemysłu nawozów sztucznych 3Dotyczy sektorów lp. 2, 5, 7 i 9Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków 2Dotyczy pozostałych sektorówNie dotyczy 13.Chlorkimg Cl/l1.000 10)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 14.Siarczynymg S03/l1Dotyczy sektorów lp. 4 i 7 (tylko ścieki z destylacji alkoholu z win i produkcji win owocowych)Nie dotyczy 15.Siarczanymg SO4/l500 11)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 16.Sódmg Na/l800 12)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 17.Potasmg K/l80 13)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 18.Żelazo ogólnemg Fe/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 19.Glinmg Al/l3Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 20.Antymonmg Sb/l0,3Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 21.Arsenmg As/l0,1Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 0,3 Dotyczy przemysłu szklarskiego 22.Barmg Ba/l3Nie dotyczyDotyczy przemysłu szklarskiego 2 Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków 23.Berylmg Be/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 24.Bormg B/l1 14)Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 25.Cynkmg Zn/l2Dotyczy sektora lp. 6Dotyczy wszystkich rodzajów ścieków 26.Cynamg Sn/l2Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 1 Dotyczy ścieków z produkcji farb powłokowych i żywic lakierniczych 27.Chrom+6mg Cr/l0,5Nie dotyczyDotyczy przemysłu ciepłowniczego 0,1 Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków 0,05 Dotyczy ścieków z przemysłu garbarskiego 28.Chrom ogólnymg Cr/l1Nie dotyczyDotyczy ścieków z przemysłu garbarskiego 0,5 Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków 29.Kobaltmg Co/l1Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 0,1 Dotyczy przemysłu ceramicznego 30.Miedźmg Cu/l0,5Dotyczy sektorów lp. 3, 6 i 7Dotyczy pozostałych rodzajów ścieków 0,1Nie dotyczyDotyczy przemysłu ceramicznego 31.Molibdenmg Mo/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 32.Nikielmg Ni/l0,5Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 0,1 Dotyczy przemysłu ceramicznego 33.Ołówmg Pb/l0,5Nie dotyczyDotyczy pozostałych rodzajów ścieków 0,1 Dotyczy przemysłu ciepłowniczego 34.Selenmg Se/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 35.Srebromg Ag/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 36.Talmg Tl/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 37.Tytanmg Ti/l1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 38.Wanadmg V/l2Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 39.Chlor wolnymg Cl2/l0,2Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 40.Chlor całkowitymg Cl2/l0,4Dotyczy sektorów lp. 1, 2, 3, 5, 6, 11 i 13Dotyczy wszystkich rodzajów ścieków 41.Cyjanki wolnemg CN/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 42.Cyjanki związanemg CN/l5Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 43.Fluorkimg F/l25Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 44.Rodankimg CNS/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 45.Siarczkimg S/l0,2Dotyczy sektorów lp. 3 i 7Dotyczy wszystkich rodzajów ścieków 46.Aldehyd mrówkowymg/l2Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 47.Akrylonitrylmg/l20Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 48.Fenole lotne ( indeks fenolowy )mg/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 49.Insektycydy z grupy węglowodorów chlorowanychμg/l0,5Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 50.Insektycydy fosforoorganiczne i karbaminianoweμg/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 51.Kaprolaktammg/l10Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 52.Substancje powierzchniowo czynne - detergenty anionowemg/l5Nie dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 53.Substancje powierzchniowo czynne - detergenty niejonowemg/l10Nie dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 54.Suma detergentów anionowych i niejonowychmg/l1Dotyczy sektora lp. 3Nie dotyczy 55.Substancje mg/l50Nie dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków ekstrahujące się eterem naftowym 20Dotyczy sektorów lp. 1, 2, 4, 5, 9, 11 i 12Nie dotyczy 56.Substancjemg/l15Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy pozostałych rodzajów ścieków ropopochodne 5Nie dotyczyDotyczy rafinerii ropy naftowej 57.Lotne węglowodory aromatyczne - BTX (Benzen,Toluen,Ksylen)mg/l0,1Dotyczy wszystkich sektorówDotyczy wszystkich rodzajów ścieków 58.Adsorbowalne związkimg Cl/l10Nie dotyczyDotyczy wszystkich rodzajów ścieków chloroorganiczne -AOX 0,5Dotyczy sektorów lp. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 (tylko ścieki z gorzelni ) i 11Nie dotyczy 59.Suma chlorków i siarczanówmg (Cl+SO4)/l1.500Nie dotyczyDotyczy przemysłu celulozowo-papierniczego i energetycznego Objaśnienia: 1) Określone w tabeli II załącznika najwyższe dopuszczalne wartości: - azotu ogólnego i fosforu ogólnego - dotyczą średnich rocznych wartości tych wskaźników w ściekach. W przypadku biologicznego usuwania azotu ze ścieków przemysłowych najwyższe dopuszczalne wartości dotyczą średniej rocznej wartości tego wskaźnika w ściekach, obliczonej dla próbek średnich dobowych pobranych w danym roku przy temperaturze ścieków w komorze biologicznej oczyszczalni nie niższej niż 12 °C; - pozostałych wskaźników zanieczyszczeń - dotyczą wartości tych wskaźników w próbkach średnich dobowych. 2) Analizy wykonywane z próbek homogenizowanych, niezdekantowanych i nieprzefiltrowanych; nie dotyczy odpływów ze stawów biologicznych, w których oznaczenia zanieczyszczeń, z wyjątkiem zawiesin ogólnych, należy wykonać z próbek przefiltrowanych. 3) W czasie rozruchu nowo wybudowanych lub zmodernizowanych oczyszczalni stosujących biologiczne metody oczyszczania ścieków najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się w stosunku do wartości podanych w załączniku maksymalnie o 30 %. W przypadku awarii w tych oczyszczalniach urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia wodnoprawnego najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się w stosunku do wartości podanych w załączniku maksymalnie do 50 %, przez czas nie dłuższy niż 48 godzin. Najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń podwyższa się w stosunku do wartości podanych w załączniku maksymalnie o 30 % także w przypadku awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia wodnoprawnego w oczyszczalniach stosujących inne niż biologiczne metody oczyszczania ścieków przemysłowych. 4) W niefiltrowanej próbce odpływu ze stawów biologicznych wartość zawiesiny ogólnej nie może przekraczać 150 mg/l. 5) Oznaczane z dodatkiem inhibitora nitryfikacji. 6) Oznaczane metodą dwuchromianową. 7) Dotyczy ścieków oczyszczanych przy temperaturze ścieków w komorze biologicznej oczyszczalni nie niższej 12 °C. 8) Suma azotów: organicznego, amonowego, azotynowego i azotanowego. 9) Nie dotyczy zakładów i instalacji ubiegających się o pozwolenie zintegrowane. Dla takich zakładów najwyższa dopuszczalna wartość wskaźnika będzie uzależniona od stosowanej technologii oraz lokalizacji zakładu. 10) Nie dotyczy chlorków zawartych w wodach i ściekach, o których mowa w § 17 rozporządzenia. 11) Nie dotyczy siarczanów zawartych w wodach i ściekach, o których mowa w § 17 rozporządzenia. 12) Nie dotyczy sodu w związkach chemicznych z chlorkami i siarczanami występujących w wodach i ściekach, o których mowa w § 17 rozporządzenia. 13) Nie dotyczy potasu w związkach chemicznych z chlorkami i siarczanami występujących w wodach i ściekach, o których mowa w § 17 rozporządzenia. 14) Nie dotyczy ścieków oczyszczonych pochodzących z instalacji oczyszczania spalin metodą mokrą wapienną oraz ścieków z mokrych technologii odprowadzania odpadów paleniskowych w elektrowniach. Najwyższa dopuszczalna wartość dla boru będzie ustalona indywidualnie przez organ właściwy do wydania pozwolenia. ZAŁĄCZNIK Nr 4 SEKTORY PRZEMYSŁOWE, Z KTÓRYCH ODPROWADZANE SĄ ŚCIEKI BIOLOGICZNIE ROZKŁADALNE Lp.Sektory przemysłowe 1.Przetwórstwo mleka 2.Produkcja i przetwórstwo owoców i warzyw 1) 3.Produkcja i butelkowanie napojów bezalkoholowych 4.Przetwórstwo zbóż i ziemniaków 5.Chów, hodowla i przetwórstwo zwierząt gospodarskich 6.Browary 7.Produkcja alkoholu i napojów alkoholowych 8.Produkcja pasz zwierzęcych z surowców roślinnych 9.Produkcja żelatyny i klejów ze skór i kości zwierzęcych 10.Słodownie i drożdżownie 11.Przetwórstwo rybne 12.Produkcja tłuszczów roślinnych i zwierzęcych 13.Cukrownie Objaśnienie: 1) Dotyczy też grzybów. ZAŁĄCZNIK Nr 5 NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW ZANIECZYSZCZEŃ DLA ŚCIEKÓW Z OCZYSZCZANIA GAZÓW ODLOTOWYCH, Z PROCESU TERMICZNEGO PRZEKSZTAŁCANIA ODPADÓW 1) Lp.Nazwa wskaźnika lub rodzaj substancjiJednostka miaryNajwyższa dopuszczalna wartość 2) 1.Temperatura°C35 2.OdczynpH6,5-8,5 3.Zawiesiny ogólnemg/l30 3) 45 4) 4.Rtęć i jej związki w przeliczeniu na rtęć (Hg)mg/l0,03 5.Kadm i jego związki w przeliczeniu na kadm (Cd)mg/l0,05 6.Tal i jego związki w przeliczeniu na tal (Tl)mg/l0,05 7.Arsen i jego związki w przeliczeniu na aresen (As)mg/l0,15 8.Ołów i jego związki w przeliczeniu na ołów (Pb)mg/l0,2 9.Chrom i jego związki w przeliczeniu na chrom (Cr)mg/l0,5 10.Miedź i jej związki w przeliczeniu na miedź (Cu)mg/l0,5 11.Nikiel i jego związki w przeliczeniu na nikiel (Ni)mg/l0,5 12.Cynk i jego związki w przeliczeniu na cynk (Zn)mg/l1,5 13.Dioksyny i furany, określone jako suma indywidualnych dioksyn i furanówng/l0,3 Objaśnienia: 1) Najwyższe dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń dla ścieków z oczyszczania gazów odlotowych z procesu termicznego przekształcania odpadów stosuje się od dnia 28 grudnia 2005 r. 2) Analizy wykonuje się z próbek niefiltrowanych. 3) Dotyczy 95 % próbek ścieków. 4) Dotyczy 100 % próbek ścieków. ZAŁĄCZNIK Nr 6 WARUNKI SANITARNE DLA ŚCIEKÓW PRZEZNACZONYCH DO ROLNICZEGO WYKORZYSTANIA L.p.WskaźnikWielkość dopuszczalna 1.Bakterie chorobotwórcze z rodzaju Salmonellaniewykrywalne w 1 l 2.Obecność żywych jaj pasożytów (Ascaris sp., Trichuris, Toxocara sp.)do 10 w litrze ZAŁĄCZNIK Nr 7 DOPUSZCZALNA ZAWARTOŚĆ METALI CIĘŻKICH W GLEBACH PierwiastekJednostkaZawartość w glebach lekkichśrednichciężkich Ołów (Pb)mg/kg suchej masy406080 Kadm (Cd)mg/kg suchej masy123 Rtęć (Hg)mg/kg suchej masy0,81,21,5 Nikiel (Ni)mg/kg suchej masy203550 Cynk (Zn)mg/kg suchej masy80120180 Miedź (Cu)mg/kg suchej masy255075 Chrom (Cr)mg/kg suchej masy5075100 ZAŁĄCZNIK Nr 8 WARUNKI POŁOŻENIA GRUNTÓW PRZEWIDZIANYCH DO ROLNICZEGO WYKORZYSTANIA ŚCIEKÓW ORAZ URZĄDZEŃ I INSTALACJI PRZEZNACZONYCH DO MAGAZYNOWANIA I PRZYGOTOWANIA ŚCIEKÓW DO ROLNICZEGO WYKORZYSTANIA1) APołożenie gruntówMin. odległość Odległość gruntów, na których stosuje się rolnicze wykorzystanie ścieków: 1. Od obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi, przy rozprowadzaniu ścieków: a) grawitacyjnym;100 m b) za pomocą deszczowni.200 m 2. Od dróg publicznych i linii kolejowych przy rozprowadzaniu ścieków: a) grawitacyjnym;20 m b) za pomocą deszczowni.70 m 3. Od linii brzegu wód płynących, przy spadku terenu: a) do 2 %;30 m b) od 2 do 10 %;50 m c) ponad 10 %.70 m 4. Od zbiorników wodnych, stawów rybnych nie przeznaczonych do zasilania ściekami, od linii brzegu jezior, przy spadku terenu: a) do 2 %;50 m b) od 2 do 10 %;80 m c) ponad 10 %. '100 m 5. Od studni stanowiącej: a) indywidualne źródło zaopatrzenia w wodę do spożycia;250 m 2) b) źródło zbiorowego zaopatrzenia w wodę do spożycia.250 m 2) BPołożenie urządzeń i instalacjiMin. odległość Odległość urządzeń i instalacji przeznaczonych do magazynowania i przygotowania ścieków do rolniczego wykorzystania: 1. Od obiektów przeznaczonych na pobyt ludzi, przy ilości ścieków: a) do 5.000 m3/dobę;300 m b) ponad 5.000 m3/dobę.500 m 2. Od linii brzegu wód płynących, przy spadku terenu: a) do 2 %;50 m b) ponad 2 %.80 m 3. Od zbiorników wodnych, stawów rybnych nieprzeznaczonych do zasilania ściekami, od linii brzegu jezior, przy spadku terenu: a) do 2 %;100 m b) ponad 2 %.150 m 4. Od studni stanowiącej: a) indywidualne źródło zaopatrzenia w wodę do spożycia;250 m 2) b) źródło zbiorowego zaopatrzenia w wodę do spożycia.100 m 2) Objaśnienia: 1) W uzasadnionych przypadkach potwierdzonych opinią państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może ustalić odległości mniejsze niż określone w załączniku. 2) Jeżeli zasięg terenu ochrony bezpośredniej studni przekracza wymagane min. odległości położenia gruntów, urządzeń i instalacji, należy przyjmować odległości większe niż zasięg strefy ochrony bezpośredniej. ZAŁĄCZNIK Nr 9 NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE PRZYROSTY SUBSTANCJI W WODACH WYKORZYSTANYCH NA POTRZEBY CHOWU LUB HODOWLI RYB ŁOSOSIOWATYCH ORAZ INNYCH ORGANIZMÓW WODNYCH Lp. Nazwa wskaźnika Jednostka miaryNajwyższy dopuszczalny przyrost ilości substancji 1.Pięciodobowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT5)mg O2/l3 2.Chemiczne zapotrzebowanie tlenu(ChZTCr)mg O2/l7 3.Zawiesiny ogólnemg/l6 4.Azot ogólnymg N/l1 5.Fosfor ogólnymg P/l0,1 ZAŁĄCZNIK Nr 10 METODYKI REFERENCYJNE ANALIZY PRÓBEK ŚCIEKÓW ORAZ PRÓBEK WÓD, DO KTÓRYCH ŚCIEKI SĄ WPROWADZANE 1) L.p.Nazwa wskaźnikaMetody analiz i pomiarówWykrywalność, dokładność i precyzja2) 1.Aldryna, dieldryna, endryna i izodryna- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 400 ng/l dla każdej substancji, zależnie od zawartości obcych substancji w próbce dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 2.Akrylonitryl- chromatografia gazowa z detekcją płomieniowo- jonizacyjną (GC-FID) - metoda miareczkowa merkaptoetanolowa 3.Aldehyd mrówkowy- spektrometria UV-VIS 4.Antymon- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES)spektrometria 5.Arsen- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 6.Azot azotanowy- spektrometria UV/VIS - chromatografia jonowa (IC-HPLC) 7.Azot azotynowy- spektrometria UV/VIS - chromatografia jonowa (IC-HPLC) 8.Azot Kjeldahla (Norg+NNH4)- metoda Kjeldahla 9.Bar- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 10.Beryl- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 11.Biochemiczne zapotrzebowanie tlenu BZT5- pomiar tlenu po 5 dniach przed i po inkubacji w 20 °C ± 1 °C w całkowitej ciemności z dodatkiem inhibitora nitryfikacji, metodą Winklera lub elektrochemiczną 12.Bor- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 13.Chemiczne zapotrzebowanie tlenu ChZTCr- metoda miareczkowa z dwuchromianem potasu 14.Chlor całkowity- metoda miareczkowa - spektrometria UV/VIS 15.Chlor wolny- metoda miareczkowa - spektrometria UV/VIS 16.Chlorki- metoda miareczkowa - chromatografia jonowa (IC-HPLC) - spektrometria UV/VIS 17.Chrom, w tym chrom sześciowartościowy- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) - spektrometria UV/VIS 18.Cyjanki wolne- spektrometria UV/VIS 19.Cyjanki związane- spektrometria UV/VIS 20.Cyna- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 21.Cynk- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 22.DDT- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 1 μg/l dla każdego izomeru z osobna dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 23.1,2-dichloroetan (EDC)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 10 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 24.Fenol (indeks fenolowy)- spektrometria UV/VIS 25.Fluorki- elektroda jonoselektywna - chromatografia jonowa (IC-HPLC) - spektrometria UV/VIS 26.Fosfor ogólny- spektrometria UV/VIS 27.Glin- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 28.Heksachlorobenzen (HCB)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 0,5 - 1 μg/l w zależności od zawartości obcych substancji w próbce dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 29.Heksachlorobutadien (HCBD)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 0,5 - 1 μg/l w zależności od zawartości obcych substancji w próbce dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 30.Heksachlorocykloheksan (HCH)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 0,1 stężenia dopuszczalnego w miejscu pobierania próbki dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 31.Insektycydy z grupy węglowodorów chlorowanych- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD) 32.Insektycydy fosforoorganiczne i karbaminianowe- chromatografia gazowa z detektorem azotowo- fosforowym (NPD) 33.Jaja pasożytów jelitowych (Ascaris sp., Trichuris sp., Toxocara sp.)- wyizolowanie z próbki przez wstrząsanie lub mieszanie, płukanie z zastosowaniem wirowania oraz flotację, a następnie badanie mikroskopowe 34.Kadm- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES)wykrywalność 0,1 stężenia dopuszczalnego w miejscu pobierania próbek dokładność i precyzja ± 30 % przy stężeniu równym wykrywalności 35.Kaprolaktam- chromatografia gazowa z detekcją spektrometrii mas (GC-MS) 36.Kobalt- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 37.Miedź- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 38.Molibden- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 39.Nadchloroetylen (PER)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 10 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 40.Nikiel- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 41.Obecność bakterii chorobotwórczych z rodzaju Salmonella- hodowla na podłożach namnażających i różnicująco-selektywnych oraz potwierdzenie wyników badaniem biochemicznym 42.Odczyn pH- metoda elektrometryczna 43.Ogólny węgiel organiczny (OWO)- spektrofotometria IR po katalitycznym spaleniu do CO2 44.Ołów- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 45.Pentachlorofenol (PCP)- wysokosprawna chromatografia cieczowa HPLC - chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 2 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 46.Polichlorowane dibenzodioksyny (PCDDs)- chromatografia gazowa z detekcją mas (GC-MS) 47.Polichlorowane dibenzofurany (PCDFs)- chromatografia gazowa z detekcją mas (GC-MS) 48.Potas- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 49.Rodanki- metoda kolorymetrycznego miareczkowania z solami żelazowymi 50.Rtęć- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA)wykrywalność 0,1 stężenia dopuszczalnego w miejscu pobierania próbek dokładność i precyzja ± 30 % przy stężeniu równym wykrywalności 51.Selen- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 52.Siarczany- metoda wagowa - chromatografia jonowa (IC-HPLC) - spektrometria UV/VIS 53.Siarczki- metoda z kwasem o-hydroksyrtęciowobenzoesowym 54.Siarczyny- chromatografia jonowa (IC-HPLC) - spektrometria UV/VIS 55.Sód- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 56.Srebro- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 57.Substancje ekstrahujące się eterem naftowym- metoda wagowa 58.Substancje powierzchniowo czynne- spektrometria UV/VIS 59.Substancje ropopochodne- spektrofotometria IR 60.Tal- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) 61.Temperatura- termometria, pomiar in situ podczas pobierania próbki 62.Tetrachlorometan (czterochlorek węgla) (CCl4)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 0,1 μg/l przy stężeniach niższych od 0,5 mg/l (należy użyć czułego detektora) i 0,1 mg/l przy stężeniach wyższych od 0,5 mg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 63.Trichlorobenzen (TCB)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 1 μg/l dla każdego izomeru z osobna dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 64.Trichloroetylen (TRI)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 10 μg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 65.Trichlorometan (chloroform) (CHCl3)- chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu (GC-ECD)wykrywalność 0,1 μg/l przy stężeniach niższych od 0,5 mg/l (należy użyć czułego detektora) i 0,1 mg/l przy stężeniach wyższych od 0,5 mg/l dokładność i precyzja ± 50 % przy stężeniu równym dwukrotnej wartości wykrywalności 66.Tytan- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 67.Wanad- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) 68.Węglowodory aromatyczne lotne BTX- chromatografia gazowa z detekcją płomieniowo- jonizacyjną (FID) 69.Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA)- wysokosprawna chromatografia cieczowa z detekcją fluorescencyjną lub detekcją UV - HPLC/Fluorescence lub PHLC/UV 70.Zawiesiny łatwo opadające- pomiar w leju Imhoffa 71.Zawiesiny ogólne- filtracja przez sączki z włókna szklanego - filtracja przez membranę 0,45 μm, suszenie w temp. 105 °C i ważenie - dotyczy produkcji cementu azbestowego- precyzja ± 5 %, dokładność ± 10 % 72.Związki chloroorganiczne adsorbowalne AOX- adsorpcja na węglu aktywnym i pomiar kulometryczny 73.Związki chloroorganiczne lotne VOX- adsorpcja na węglu aktywnym i pomiar kulometryczny 74.Żelazo- atomowa spektrometria absorpcyjna (ASA) - atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-AES) Objaśnienia: 1) Metoda referencyjna powinna być dobrana (zgodnie z podanymi w rozporządzeniu technikami) spośród metodyk znormalizowanych, a zakres oznaczania określony w normie musi odpowiadać zakresowi stężeń występujących w badanym ścieku. 2) Stosując metodyki referencyjne analizy, uwzględnia się: - "wykrywalność" rozumianą jako takie stężenie analitu, jakie można wykryć w badanej próbce daną metodą pomiarową, które odpowiada sygnałowi obliczonemu z wartości ślepej próby plus trzykrotność odchylenia standardowego. Wyznacza się ją jako średnią po odrzuceniu wyników odbiegających, stosując test Dixona, z oznaczeń minimum 10 próbek ślepych; - "precyzję" rozumianą jako stopień zgodności wyników wielokrotnych analiz tej samej próbki w określonych warunkach. Miarą precyzji jest odchylenie standardowe (SD) lub względne odchylenie standardowe (RSD); - "dokładność" rozumianą jako stopień zgodności między średnim wynikiem uzyskanym w szeregu powtórzeniach a wartością prawdziwą mierzonej wartości. ZAŁĄCZNIK Nr 11 SUBSTANCJE SZCZEGÓLNIE SZKODLIWE POWODUJĄCE ZANIECZYSZCZENIE WÓD, KTÓRE NALEŻY ELIMINOWAĆ (WYKAZ I), ORAZ SUBSTANCJE SZCZEGÓLNIE SZKODLIWE POWODUJĄCE ZANIECZYSZCZENIE WÓD, KTÓRE NALEŻY OGRANICZAĆ (WYKAZ II) WYKAZ I Substancje szczególnie szkodliwe powodujące zanieczyszczenie wód, które należy eliminować (wykaz I), stanowią poszczególne substancje - z wyjątkiem tych, które charakteryzują się niewielką toksycznością, trwałością i bioakumulacją, i z tego powodu są biologicznie nieszkodliwe lub są szybko przekształcane w wodzie w substancje biologicznie nieszkodliwe - należące do następujących rodzin i grup substancji: 1. związki fluoroorganiczne lub substancje, które mogą tworzyć takie związki w środowisku wodnym, 2. związki fosforoorganiczne, 3. związki cynoorganiczne, 4. substancje, które mają własności rakotwórcze, mutagenne lub teratogenne w środowisku wodnym lub przez to środowisko, 5. rtęć i jej związki, 6. kadm i jego związki, 7. trwałe oleje mineralne i węglowodory1), 8. trwałe syntetyczne substancje, które mogą pływać, pozostawać w zawieszeniu lub tonąć i które mogą kolidować z jakimikolwiek sposobami wykorzystania wód powierzchniowych, 9. cyjanki. Dla 16 substancji z wykazu I zostały ustalone najwyższe dopuszczalne wartości i określone są w tabeli I w załączniku nr 3 do rozporządzenia. WYKAZ II Substancje szczególnie szkodliwe powodujące zanieczyszczenie wód, które należy ograniczać (wykaz II), stanowią: 1. substancje należące do rodzin i grup substancji z wykazu I, nieujęte w tabeli I załącznika nr 3 do rozporządzenia; 2. niektóre substancje lub kategorie substancji należące do rodzin i grup substancji wymienionych niżej, które mają szkodliwy wpływ na środowisko wodne na określonym obszarze: a) następujące niemetale i metale oraz ich związki: cynk, miedź, nikiel, chrom, ołów, selen, arsen, antymon, molibden, tytan, cyna, bar, beryl, bor, uran, wanad, kobalt, tal, tellur, srebro, b) biocydy i ich pochodne nieujęte w wykazie I, c) substancje, które mają szkodliwy wpływ na smak lub zapach pochodzących ze środowiska wodnego produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz związki, które mogą spowodować powstanie takich substancji w wodzie, co spowodowałoby, że wody te nie nadawałyby się do spożycia przez ludzi, d) toksyczne lub trwałe związki organiczne krzemu oraz substancje, które mogą spowodować powstanie takich związków w wodzie, z wyjątkiem tych, które są biologicznie nieszkodliwe lub są szybko przekształcane w wodzie w substancje nieszkodliwe, e) nieorganiczne związki fosforu i fosfor niezwiązany, f) nietrwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne2), g) fluorki, h) substancje, które ujemnie wpływają na bilans tlenu w wodzie, szczególnie amoniak i azotyny. Dla wybranych substancji z wykazu II zostały ustalone najwyższe dopuszczalne wartości i określone są w tabeli II w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Jeżeli pewne substancje z wykazu II są rakotwórcze, mutagenne lub teratogenne, zostają włączone do kategorii 4 wykazu I. Objaśnienia: 1) Trwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne są substancjami ciekłymi pochodzącymi z ropy naftowej lub przeróbki chemicznej węgla, a także sama ropa naftowa, charakteryzujące się trudną rozpuszczalnością w wodzie, niską i bardzo niską prężnością par, a przez to pozostające przez długi okres w środowisku wodnym przy praktycznym braku emisji ich składników do atmosfery. 2) Nietrwałe oleje mineralne i węglowodory ropopochodne są substancjami gazowymi lub ciekłymi o niskich temperaturach wrzenia (charakteryzujące się wysoką prężnością par i trudno emulgujące się w wodzie), które w normalnych warunkach łatwo odparowują, przemieszczając się tym samym ze środowiska wodnego do powietrza atmosferycznego. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 134, poz. 1438). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 212, poz. 1799), które zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne (Dz. U. Nr 228, poz. 2259) obowiązywało do dnia 30 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 15 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 43/03 (Dz. U. Nr 145, poz. 1545) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Stępień - przewodniczący, Marian Grzybowski, Marek Mazurkiewicz, Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca, Marian Zdyb, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 15 czerwca 2004 r., skargi konstytucyjnej spółki Novomatic AG o zbadanie zgodności art. 339 § 2 i § 3 pkt 2 w zw. z art. 55 § 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: Art. 339 § 2 i § 3 pkt 2 w związku z art. 55 § 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626 i Nr 93, poz. 889) jest zgodny z art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji (Dz. U. Nr 91, poz. 874) Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. 1. Ustawę stosuje się do nadawców ustanowionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Nadawcę uważa się za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on co najmniej jeden z warunków: 1) ma swoją siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz: a) decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub b) istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub c) istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa zarówno na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, 2) decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a nadawca ma swoją siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, 3) rozpoczął rozpowszechnianie programu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na podstawie prawa Rzeczypospolitej Polskiej i utrzymuje stabilne i efektywne związki gospodarcze z Rzecząpospolitą Polską, chyba że: a) zarówno siedziba nadawcy znajduje się w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jak i decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane w innym państwie członkowskim Unii Europejskie lub b) istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym nadawca ma swoją siedzibę lub decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 3. Za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się także nadawcę, jeżeli istotna część osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej przy działalności nadawcy działa na jej terytorium oraz nadawca: 1) ma swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej albo 2) ma swoją siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, a decyzje o strukturze i zawartości programu są podejmowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się także nadawcę, który: 1) dysponuje lub wykorzystuje częstotliwość na podstawie decyzji wydanej przez polski organ administracji publicznej albo 2) korzysta z satelity wykorzystującego rezerwację zasobów orbitalnych dokonaną przez polski organ administracji publicznej, jeżeli nie dysponuje lub nie wykorzystuje częstotliwości na podstawie decyzji wydanej przez właściwy organ władzy publicznej państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo 3) korzysta ze stacji dosyłowej do satelity zlokalizowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nie korzysta z satelity wykorzystującego rezerwację zasobów orbitalnych dokonaną przez właściwy organ władzy publicznej państwa członkowskiego Unii Europejskiej - pomimo że nie odpowiada on warunkom określonym w ust. 1-3 i nie został uznany za nadawcę ustanowionego w państwie członkowskim Unii Europejskiej na podstawie przepisów prawa tego państwa odpowiadających warunkom określonym w ust. 1-3."; 2) w art. 4: a) po pkt 1a dodaje się pkt 1b i 1c w brzmieniu: "1b) osobą zagraniczną jest osoba zagraniczna w rozumieniu art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)), 1c) zespołem twórczym jest zespół osób tworzących audycje, do którego zalicza się w szczególności: reżysera, autora scenariusza, scenografa, operatora, odtwórców głównych ról i kompozytora,", b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) programem wyspecjalizowanym jest program, w którym nie mniej niż 70 % czasu nadawania programu w ciągu miesiąca, w godzinach 6-23, stanowią audycje i inne przekazy realizujące przyjętą specjalizację programu,", c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) audycją wytworzoną pierwotnie w języku polskim jest audycja spełniająca wymogi audycji europejskiej w rozumieniu niniejszej ustawy i powstała na podstawie scenariusza wytworzonego pierwotnie w języku polskim, której pierwotna rejestracja dokonana została w języku polskim,", d) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) sponsorowaniem jest bezpośrednie lub pośrednie finansowanie albo współfinansowanie tworzenia lub rozpowszechniania audycji lub innych przekazów, przez podmiot niebędący nadawcą lub producentem audycji, dla upowszechnienia, utrwalenia lub podniesienia renomy nazwy, firmy, towaru lub usługi, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego sponsora lub jego działalność,"; e) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) reklamą ukrytą jest przedstawianie w audycjach towarów, usług, nazwy, firmy, znaku towarowego lub działalności przedsiębiorcy będącego producentem towaru lub świadczącego usługi, jeżeli zamiarem nadawcy, w szczególności związanym z wynagrodzeniem lub uzyskaniem innej korzyści, jest osiągnięcie skutku reklamowego oraz jeżeli możliwe jest wprowadzenie publiczności w błąd co do charakteru przekazu,", f) dodaje się pkt 12-14 w brzmieniu: "12) producentem jest osoba fizyczna lub osoba prawna, lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji utworu audiowizualnego, 13) producentem niezależnym wobec danego nadawcy jest producent niepozostający w stosunku pracy z danym nadawcą, niebędący sam nadawcą i nieposiadający udziałów w organizacji nadawcy oraz w którym nadawca ani żaden podmiot od niego zależny bądź należący do tej samej grupy kapitałowej nie posiada żadnych udziałów, a w zarządach nie zasiadają żadne osoby pozostające w stosunku pracy z danym nadawcą lub będące nadawcami, 14) przedsiębiorcą jest przedsiębiorca w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej."; 3) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracodawca zatrudniający członka Krajowej Rady udzieli mu, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji. Okres urlopu wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia wynikające ze stosunku pracy."; 4) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33 % kwartalnego czasu nadawania programu na audycje wytworzone pierwotnie w języku polskim, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. 2. Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33 % kwartalnego czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych na utwory, które są wykonywane w języku polskim. 3. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają ponad 50 % kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. 4. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, niższy udział w programie radiowym lub telewizyjnym audycji, o których mowa w ust. 1 i 3, dla: 1) nadawców w pierwszym roku rozpowszechniania przez nich programu, 2) programów wyspecjalizowanych, dla których brak jest wystarczającej liczby audycji, o których mowa w ust. 1 i 3, 3) programów rozpowszechnianych wyłącznie w sposób satelitarny lub kablowy dostępnych w całości za opłatą, z wyłączeniem opłat określonych w rozdziale 7 i podstawowych opłat pobieranych przez operatorów satelitarnych lub operatorów sieci kablowych - uwzględniając konieczność zachowania proporcji audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim i audycji europejskich."; 5) art. 15a otrzymuje brzmienie: "Art. 15a. 1. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 10 % kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie wytworzone przez producentów niezależnych, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów. W czasie przeznaczonym na audycje europejskie wytworzone przez producentów niezależnych, audycje wytworzone w okresie 5 lat przed rozpowszechnieniem w programie powinny stanowić co najmniej 50 %. 2. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, w odniesieniu do audycji, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 3 oraz w ust. 1: 1) sposób prowadzenia przez nadawcę ewidencji czasu nadawania, 2) czas przechowywania ewidencji, nie krótszy niż 1 rok, 3) zakres informacji zawartych w ewidencji, w tym dane o terminie rozpowszechniania audycji, rzeczywisty czas trwania audycji, tytuł i producenta audycji - uwzględniając możliwość prowadzenia ewidencji w formie elektronicznej, konieczność zapewnienia przejrzystości oraz jawności informacji znajdujących się w ewidencji oraz nieobciążania nadawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami w związku z prowadzeniem ewidencji."; 6) art. 15b otrzymuje brzmienie: "Art. 15b. 1. Audycją europejską jest audycja, która pochodzi z: 1) państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub 2) państwa będącego stroną Europejskiej konwencji o telewizji ponad-granicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 32, poz. 160), niestosującego środków dyskryminacyjnych w stosunku do audycji pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, lub 3) innego europejskiego państwa trzeciego niestosującego środków dyskryminacyjnych w stosunku do audycji pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, o ile spełnia ona wymagania określone w ust. 3. 2. Audycja pochodzi z państw, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jeżeli większość członków zespołu twórczego stale zamieszkuje na terytorium jednego z tych państw oraz spełniony jest co najmniej jeden z warunków: 1) audycja jest wyprodukowana przez producenta mającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, 2) produkcja audycji jest nadzorowana i kontrolowana przez osobę fizyczną mającą stałe miejsce zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, lub przez osobę prawną albo podmiot nie-posiadający osobowości prawnej, których siedziba znajduje się w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, 3) udział współproducentów, mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w łącznych kosztach produkcji audycji jest większościowy i współprodukcja nie podlega kontroli współproducentów niemających siedziby lub stałego miejsca zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2. 3. Za audycję europejską uważa się również audycję, której większość członków zespołu twórczego stale zamieszkuje na terytorium państwa europejskiego oraz która została wyprodukowana samodzielnie lub w koprodukcji z producentem mającym siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej przez producenta mającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w państwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli państwo to zawarło ze Wspólnotą Europejską umowę w sprawach audiowizualnych. 4. Audycją europejską jest także audycja, która została wyprodukowana w ramach dwustronnych umów o koprodukcji zawartych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej i państwami trzecimi, a udział współproducentów, mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w łącznych kosztach produkcji audycji jest większościowy oraz współprodukcja nie podlega kontroli współproducentów niemających siedziby lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium państwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. 5. Audycją europejską, w stosunku odpowiadającym proporcji udziału współproducentów mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w państwie członkowskim Unii Europejskiej w łącznych kosztach produkcji, jest również audycja niespełniająca wymagań określonych w ust. 1-4, jeżeli większość członków zespołu twórczego stale zamieszkuje w państwie członkowskim Unii Europejskiej."; 7) w art. 16a: a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Filmy fabularne i filmy telewizyjne, z wyłączeniem serii, seriali i audycji dokumentalnych, trwające ponad 45 minut, mogą być przerwane, w celu nadania reklam lub telesprzedaży, wyłącznie jeden raz podczas każdego okresu pełnych 45 minut. Kolejne przerwy w celu nadania reklam lub telesprzedaży są dopuszczalne, jeżeli film trwa co najmniej 20 minut dłużej niż dwa lub więcej okresów pełnych 45 minut. 5. Audycje inne niż określone w ust. 3 i 4 mogą być przerywane w celu nadania reklam lub telesprzedaży, jeżeli okres pomiędzy kolejnymi przerwami w danej audycji wynosi w programie telewizyjnym co najmniej 20 minut, a w programie radiowym co najmniej 10 minut.", b) w ust. 6: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) audycji publicystycznych i dokumentalnych o czasie krótszym niż 30 minut; jeżeli czas ich emisji wynosi co najmniej 30 minut, stosuje się przepisy ust. 2-5,", - dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) audycji przeznaczonych dla dzieci."; 8) w art. 16b: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakazane jest nadawanie reklamy: 1) wyrobów tytoniowych, rekwizytów tytoniowych, produktów imitujących wyroby tytoniowe lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli związanych z używaniem tytoniu, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm. 3)), 2) napojów alkoholowych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm. 4)), 3) usług medycznych, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 5)), świadczonych wyłącznie na podstawie skierowania lekarza, 4) produktów leczniczych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 i Nr 69, poz. 625), 5) wideoloterii, gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych, gier na automatach, w zakresie regulowanym ustawą z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27).", b) w ust. 2: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Zakazane jest nadawanie reklam:", - pkt 1-4 otrzymują brzmienie: "1) nawołujących bezpośrednio małoletnich do nabywania produktów lub usług, 2) zachęcających małoletnich do wywierania presji na rodziców lub inne osoby w celu skłonienia ich do zakupu reklamowanych produktów lub usług, 3) wykorzystujących zaufanie małoletnich, jakie pokładają oni w rodzicach, nauczycielach i innych osobach, 4) w nieuzasadniony sposób ukazujących małoletnich w niebezpiecznych sytuacjach,", c) w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich,"; 9) art. 16c otrzymuje brzmienie: "Art. 16c. Zakazane jest nadawanie reklamy ukrytej."; 10) w art. 17 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Sponsorowane audycje lub inne przekazy są oznaczane przez wskazanie sponsora na ich początku lub na końcu. Wskazanie sponsora może zawierać tylko jego nazwę, firmę, znak towarowy lub inne oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorcę lub jego działalność, widok jednego towaru lub usługi. 2. Wskazanie sponsora nie może zawierać nazwy, firmy, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę lub jego działalność, widoku towaru albo usługi, których reklama jest zakazana w art. 16b ust. 1."; 11) w art. 18: a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Zabronione jest rozpowszechnianie audycji lub innych przekazów zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności zawierających treści pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujących przemoc. 5. Audycje lub inne przekazy, zawierające sceny lub treści mogące mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich, inne niż te, o których mowa w ust. 4, mogą być rozpowszechniane wyłącznie w godzinach od 23 do 6.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu: "5a. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5, odpowiednim symbolem graficznym przez cały czas ich emisji telewizyjnej lub zapowiedzią słowną, informującą o zagrożeniach wynikających z treści emisji radiowej. 5b. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji i innych przekazów, innych niż te, o których mowa w ust. 5, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych i przekazów tekstowych, odpowiednim symbolem graficznym przez cały czas ich emisji telewizyjnej, uwzględniając stopień szkodliwości danej audycji lub przekazu dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia: 1) cechy oraz szczegółowe warunki kwalifikowania, rozpowszechniania i sposób zapowiadania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5, 2) podział małoletnich na kategorie wiekowe oraz szczegółowe warunki kwalifikowania i rozpowszechniania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5b, z uwzględnieniem godzin nadawania audycji lub innych przekazów przeznaczonych dla danej kategorii wiekowej, 3) wzory symboli graficznych i formuł zapowiedzi, o których mowa w ust. 5a i 5b, oraz sposób ich prezentacji - uwzględniając stopień szkodliwości audycji dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych."; 12) w art. 21: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Publiczna radiofonia i telewizja realizuje misję publiczną, oferując, na zasadach określonych w ustawie, całemu społeczeństwu i poszczególnym jego częściom, zróżnicowane programy i inne usługi w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujące się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością przekazu.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Do zadań publicznej radiofonii i telewizji, wynikających z realizacji misji, o której mowa w ust. 1, należy w szczególności: 1) tworzenie i rozpowszechnianie programów ogólnokrajowych, programów regionalnych, programów dla odbiorców za granicą w języku polskim i innych językach oraz innych programów realizujących demokratyczne, społeczne i kulturalne potrzeby społeczności lokalnych, 2) tworzenie i rozpowszechnianie programów wyspecjalizowanych, na których rozpowszechnianie uzyskano koncesję, 3) budowa i eksploatacja nadawczych i przekaźnikowych stacji radiowych i telewizyjnych, 4) rozpowszechnianie przekazów tekstowych, 5) prowadzenie prac nad nowymi technikami tworzenia i rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, 6) prowadzenie działalności produkcyjnej, usługowej i handlowej związanej z twórczością audiowizualną, w tym eksportu i importu, 7) popieranie twórczości artystycznej, literackiej, naukowej oraz działalności oświatowej, 8) upowszechnianie wiedzy o języku polskim, 9) tworzenie i udostępnianie programów edukacyjnych na użytek środowisk polonijnych oraz Polaków zamieszkałych za granicą."; 13) w art. 24: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiotom uczestniczącym w wyborach do Sejmu, Senatu, samorządu terytorialnego oraz Parlamentu Europejskiego zapewnia się możliwość rozpowszechniania audycji wyborczych w programach publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych odrębnymi przepisami.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Podmiotom uprawnionym do udziału w kampanii referendalnej w programach radiowych i telewizyjnych w rozumieniu art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. Nr 57, poz. 507 i Nr 85, poz. 782) zapewnia się możliwość rozpowszechniania audycji referendalnych w programach publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych odrębnymi przepisami."; 14) w art. 26 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Terenowe oddziały spółki "Telewizja Polska - Spółka Akcyjna" mają swoje siedziby w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gorzowie Wielkopolskim, Gdańsku, Katowicach, Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Opolu, Olsztynie, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu."; 15) po art. 31 dodaje się art. 31a i 31b w brzmieniu: "Art. 31a. 1. Spółki, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, są obowiązane do określenia w dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 6)), zasad rachunkowości, w tym zakładowego planu kont, w sposób zapewniający ujęcie w księgach rachunkowych przychodów i związanych z nimi kosztów odrębnie w odniesieniu do działalności, o której mowa w art. 21 ust. 1, oraz pozostałej działalności, a także metod przypisywania kosztów i przychodów do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie narusza obowiązków w zakresie rachunkowości i sprawozdawczości wynikających z odrębnych przepisów. 3. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1, oraz sposób sporządzania sprawozdań, o których mowa w art. 31b pkt 1-3, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia przestrzegania zasad jawności i przejrzystości wykorzystania środków przeznaczonych na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, w sposób niezakłócający konkurencji na rynku. Art. 31 b. Zarządy spółek, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3, są obowiązane do składania Krajowej Radzie: 1) rocznego sprawozdania ze sposobu wykorzystania środków, o których mowa w art. 31 ust. 1 i 2, do dnia 15 lutego, za poprzedni rok kalendarzowy, 2) kwartalnych sprawozdań dotyczących sposobu wykorzystania środków przyznawanych zgodnie z art. 31 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, do 25. dnia miesiąca następującego po upływie każdego kwartału danego roku kalendarzowego, 3) kwartalnych sprawozdań dotyczących kosztów poniesionych na działalność, o której mowa w art. 21 ust. 1, wraz z określeniem źródeł ich finansowania, do 25. dnia miesiąca następującego po upływie każdego kwartału danego roku kalendarzowego, 4) założeń programowo-finansowych w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, na rok następny, do dnia 30 kwietnia danego roku."; 16) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. Koncesja może być udzielona osobie fizycznej, posiadającej obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce, lub osobie prawnej, która ma siedzibę w Polsce. 2. Koncesja dla spółki z udziałem osób zagranicznych może być udzielona, jeżeli: 1) udział osób zagranicznych w kapitale zakładowym spółki nie przekracza 49 %, 2) umowa lub statut spółki przewidują, że: a) członkami zarządu spółki będą w większości osoby posiadające obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce, b) w zgromadzeniu wspólników lub w walnym zgromadzeniu udział głosów osób zagranicznych i spółek zależnych, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, od osób zagranicznych nie może przekroczyć 49 %, c) członkami rady nadzorczej spółki będą w większości osoby posiadające obywatelstwo polskie i stałe miejsce zamieszkania w Polsce. 3. Koncesja może być również udzielona: 1) osobie zagranicznej lub 2) spółce zależnej, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, od osoby zagranicznej - których siedziba lub stałe miejsce zamieszkania znajduje się w państwie członkowskim Europejskiego Obszaru Gospodarczego - bez stosowania ograniczeń zawartych w ust. 2."; 17) w art. 36 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przewidywany udział audycji, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 3, w programie telewizyjnym albo utworów, o których mowa w art. 15 ust. 2, w programie radiowym lub telewizyjnym,"; 18) art. 40a otrzymuje brzmienie: "Art. 40a. 1. Nabycie lub objęcie udziałów albo akcji, bądź nabycie prawa z udziałów lub akcji przez osobę zagraniczną w spółce, która posiada koncesję na rozpowszechnianie programu, wymaga zezwolenia Przewodniczącego Krajowej Rady, do którego stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 3, art. 35 ust. 2, art. 36 ust. 2 oraz art. 38. 2. Czynność, o której mowa w ust. 1, dokonaną przez podmiot, w stosunku do którego osoba zagraniczna jest podmiotem dominującym, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, uważa się za czynność dokonaną przez podmiot dominujący. 3. Przewodniczący Krajowej Rady wydaje i cofa zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, na podstawie uchwały Krajowej Rady. 4. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonane bez zezwolenia są nieważne. 5. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób zagranicznych lub spółek zależnych, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, do osób zagranicznych, których siedziby lub miejsce zamieszkania znajdują się w państwach będących członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego."; 19) w art. 45: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organ rejestracyjny odmówi rejestracji programu, jeżeli: 1) wnioskodawca nie ma uprawnień do używania urządzeń radiowych i sieci telekomunikacyjnych, 2) w rozpowszechnianym programie, w okresie ostatnich 12 miesięcy, co najmniej dwukrotnie zamieszczone zostały treści naruszające przepisy art. 18.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w rozprowadzanym programie, w okresie ostatnich 12 miesięcy, co najmniej dwukrotnie zamieszczone zostały treści podżegające do nienawiści ze względu na rasę, płeć, narodowość lub religię lub naruszające przepisy art. 18 ust. 4 i 5,"; 20) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. 1. Wpływy, o których mowa w art. 48 ust. 1 i w art. 49 ust. 2 i 4, z wyłączeniem potrąceń przewidzianych w art. 49 ust. 5 i art. 51 ust. 5, są przeznaczane wyłącznie na realizację przez nadawców publicznej radiofonii i telewizji zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej wydatków ponoszonych w związku z realizacją tych zadań. 2. Krajowa Rada ustala corocznie, po analizie założeń programowo-finansowych, o których mowa w art. 31b pkt 4, oraz sprawozdań, o których mowa w art. 31b pkt 3, za poprzedni rok kalendarzowy i analizie określonych w nich kosztów, nie później niż do dnia 30 czerwca, sposób podziału wpływów między jednostki publicznej radiofonii i telewizji w następnym roku kalendarzowym, w tym minimalny udział terenowych oddziałów spółek. 3. Przewodniczący Krajowej Rady przekazuje zaliczkowo jednostkom publicznej radiofonii i telewizji środki na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, na podstawie sposobu podziału wpływów, o którym mowa w ust. 2. 4. Jeżeli na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 31b pkt 3, zostanie wykazane, że wpływy, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, przekraczają wartość wydatków na realizację zadań, o których mowa w art. 21 ust. 1, nadwyżka podlega zaliczeniu na poczet wydatków na realizację tych zadań w następnym kwartale."; 21) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli nadawca narusza obowiązek wynikający z przepisów art. 15 ust. 1-3, art. 15a ust. 1, art. 16 ust. 1-3, art. 16a ust. 1-6, art. 16b, art. 16c, art. 17 ust. 1-7, art. 18 ust. 1-5b, art. 20 ust. 1, art. 20b ust. 1 i 6 lub z przepisów wydanych na podstawie art. 15 ust. 4, art. 15a ust. 2, art. 16 ust. 4, art. 17 ust. 8 i art. 18 ust. 6, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję nakładającą na nadawcę karę pieniężną w wysokości do 50 % rocznej opłaty za używanie częstotliwości przeznaczonej do nadawania programu, a w przypadku gdy nadawca nie uiszcza opłaty za częstotliwość, karę pieniężną w wysokości do 10 % przychodu nadawcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.". Art. 2. 1. W 2004 r. Krajowa Rada ustala sposób podziału wpływów między jednostki publicznej radiofonii i telewizji, w tym minimalny udział terenowych oddziałów spółek, na dotychczasowych zasadach. 2. Spółki, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w art. 1, są obowiązane do prowadzenia dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276), za 2004 r.: 1) za okres do 30 czerwca - na dotychczasowych zasadach; 2) za okres od 1 lipca - na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 3. Zarządy spółek, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w art. 1, są zobowiązane do złożenia Krajowej Radzie sprawozdań za 2004 r.: 1) za okres do 30 czerwca - na dotychczasowych zasadach; 2) za okres od 1 lipca - na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przy czym sprawozdanie, o którym mowa w art. 31b pkt 1 tej ustawy, będzie sprawozdaniem półrocznym. Art. 3. Spółki regionalne radiofonii publicznej, które tworzą i rozpowszechniają programy regionalne i inne wymienione w art. 21 ust. 1a pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, i w tym celu korzystają w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy z częstotliwości przydzielonych im decyzjami Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, zachowują uprawnienia nabyte na podstawie tych decyzji. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 31a, art. 31b i art. 50 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2004 r.; 2) art. 26 ust. 2a ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 96, poz. 1107 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2274. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 91, poz. 876) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89, poz. 991) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa reguluje sprawy: 1) wprowadzania do obrotu nawozów w zakresie nieuregulowanym w przepisach Unii Europejskiej, 2) zadań i właściwości organów i jednostek organizacyjnych w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów 1), 3) stosowania nawozów, 4) zapobiegania zagrożeniom dla ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, które mogą powstać w wyniku przewozu, przechowywania i stosowania nawozów, 5) agrochemicznej obsługi rolnictwa."; 2) w art. 2: a) pkt 1-4 otrzymują brzmienie: "1) nawozy - produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych, 2) nawozy mineralne - nawozy nieorganiczne produkowane w drodze przemian chemicznych lub przerobu surowców mineralnych, w tym wapno nawozowe, także zawierające magnez, 3) nawozy naturalne: a) obornik, gnojówkę i gnojowicę, b) odchody zwierząt gospodarskich w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem odchodów pszczół i zwierząt futerkowych, bez dodatków innych substancji, c) guano - przeznaczone do rolniczego wykorzystania, 4) nawozy organiczne - nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub z mieszanin substancji organicznych, w tym komposty, także wyprodukowane przy udziale dżdżownic,", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wymagania jakościowe - zawartość składników pokarmowych w nawozie oraz jego parametry chemiczne, fizyczne i fizykochemiczne,", c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) wprowadzenie do obrotu - oferowanie w celu zbycia, sprzedaż oraz inną odpłatną albo nieodpłatną formę zbycia nawozu wyprodukowanego w kraju albo przywiezionego z innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub z państw trzecich."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Do obrotu można wprowadzać nawozy: 1) powstałe ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE", o których mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów, 2) odpowiadające typom wapna nawozowego, w których zanieczyszczenia nie przekraczają dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 10c pkt 3, 3) naturalne, z wyłączeniem gnojowicy, spełniające wymagania weterynaryjne określone w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi 2). 2. Nawozy organiczne, organiczno-mineralne oraz mineralne nieoznaczone znakiem "NAWÓZ WE" mogą być wprowadzone do obrotu na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. Nieprzetworzone nawozy naturalne, w tym gnojowica, mogą być zbywane do bezpośredniego rolniczego wykorzystania wyłącznie na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej, pod rygorem nieważności. 4. Umowę, o której mowa w ust. 3, strony przechowują co najmniej przez okres 8 lat od dnia jej zawarcia. 5. Z państw trzecich mogą być przywożone nawozy: 1) które można wprowadzać do obrotu, 2) których okres przydatności do stosowania, licząc od dnia przywozu, wynosi co najmniej 6 miesięcy, 3) zaopatrzone w informacje, o których mowa w art. 8 ust. 2-6. 6. Przepisy ust. 5: 1) nie dotyczą nawozów przeznaczonych wyłącznie do celów naukowo-badawczych, 2) pkt 2 i 3 nie dotyczą nawozów naturalnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3. 7. Nawozy zawierające azotan amonowy w ilości powyżej 28 % w przeliczeniu na azot całkowity, przywożone z państw trzecich, powinny posiadać ważny certyfikat potwierdzający ich odporność na detonację, wydany przez jednostkę akredytowaną w tym zakresie na terytorium Wspólnoty."; 4) w art. 4 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Do wniosku dołącza się: 1) wyniki badań nawozu, 2) opinie, o których mowa w ust. 3, 3) projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu, 4) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej również umowę tej spółki. 3. Zezwolenie na wprowadzenie nawozu do obrotu wydaje się po uzyskaniu: 1) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych, wydanych na podstawie przeprowadzonych badań mających na celu stwierdzenie, że nawóz: a) jest przydatny do nawożenia roślin lub gleb lub rekultywacji gleb, a w szczególności: - dostarcza roślinom składników pokarmowych, wpływając istotnie na wzrost plonu lub stan odżywienia roślin bądź pozytywnie na jakość plonu lub cechy użytkowe roślin, lub - zwiększa żyzność gleb lub stawów rybnych, b) po zastosowaniu, zgodnym z instrukcją stosowania, nie wykazuje szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzi i zwierząt oraz na środowisko, c) spełnia minimalne wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 oraz wymagania jakościowe deklarowane przez producenta, d) nie zawiera zanieczyszczeń w ilości przekraczającej dopuszczalne wartości zanieczyszczeń określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9, 2) opinii upoważnionych jednostek organizacyjnych o spełnianiu wymagań weterynaryjnych, określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, przez nawóz organiczny i organiczno-mineralny, wytworzony z surowców będących ubocznymi produktami zwierzęcymi lub z produktów uzyskanych z ubocznych produktów zwierzęcych albo zawierający w swoim składzie uboczne produkty zwierzęce."; 5) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. 1. Do obrotu można wprowadzać także nawozy dopuszczone do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Turcji, które zostały wyprodukowane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Turcji lub w państwie będącym członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) oraz stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w stosunku do których wydane zostało zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na ich wprowadzenie do obrotu. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu nawozu, o którym mowa w ust. 1, składa do ministra właściwego do spraw rolnictwa producent lub inna osoba zamierzająca wprowadzić nawóz do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Do wniosku dołącza się przetłumaczone na język polski dokumenty potwierdzające wyprodukowanie i wprowadzenie do obrotu nawozu w jednym z państw, o których mowa w ust. 1, oraz instrukcję stosowania i przechowywania tego nawozu. 4. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, nie wydaje się w przypadku, gdy: 1) nie zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, lub 2) właściwości nawozu lub przepisy prawa państwa, o którym mowa w ust. 1, na podstawie których nawóz został dopuszczony do obrotu, nie zapewniają ochrony zdrowia oraz życia ludzi i zwierząt, środowiska naturalnego, interesu konsumentów w stopniu odpowiadającym przepisom niniejszej ustawy. 5. Do nawozów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 3 ust. 2-4 i art. 4."; 6) w art. 8: a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Na każdym opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu wprowadzanego do obrotu, a w przypadku nawozów luzem - w dokumentach towarzyszących, zamieszcza się: 1) informacje dotyczące identyfikacji nawozu, obejmujące: a) napis: "nawóz powstały ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE"", z wyszczególnieniem tych typów, w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, b) typ wapna nawozowego, w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, c) numer zezwolenia w przypadku nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 2, d) dane o deklarowanej zawartości składników pokarmowych, e) dane dotyczące formy lub rozpuszczalności składników pokarmowych, f) nazwę handlową nawozu, w przypadku jej nadania, g) imię, nazwisko albo nazwę oraz miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres producenta lub importera nawozu, 2) informację o masie nawozu netto, 3) instrukcję stosowania i przechowywania nawozu, 4) informację o okresie przydatności nawozu do stosowania. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, sporządza się w języku polskim oraz umieszcza w widocznym miejscu, w sposób zapewniający ich trwałość i czytelność, przy czym informacje określone w ust. 2 pkt 1 lit. f) i g), oraz instrukcję stosowania i przechowywania nawozu należy wyraźnie wyodrębnić od innych informacji wymienionych w ust. 2. 4. Etykiety dołączone do nawozu mocuje się w taki sposób, aby pozostały w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania; jeżeli w systemie zamykania wykorzystuje się plombę, podaje się na niej nazwę lub znak osoby, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. g).", b) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Nawozy w postaci płynnej mogą być wprowadzone do obrotu tylko wtedy, gdy są do nich dołączone informacje dotyczące temperatury przechowywania nawozu oraz sposobu postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania. 7. Przepisów ust. 2-6 nie stosuje się do nawozów naturalnych."; 7) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: zdrowia, środowiska oraz gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi: 1) jednostki organizacyjne upoważnione do przeprowadzania badań lub wydawania opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, 2) szczegółowy zakres badań nawozów oraz wymagania dotyczące opinii, o których mowa w art. 4 ust. 3, umożliwiających stwierdzenie spełnienia warunków niezbędnych do wydania zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, 3) szczegółowy zakres dokumentacji dotyczącej nawozów, niezbędnej do przeprowadzenia badań i wydania opinii, 4) wymagania dotyczące treści instrukcji stosowania i przechowywania nawozów, niezbędnej do bezpiecznego ich stosowania, 5) dopuszczalne rodzaje zanieczyszczeń i ich wartości, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska, 6) minimalne wymagania jakościowe dla nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 2 - uwzględniając zaplecze badawcze jednostek organizacyjnych, procedury badawcze, kwalifikacje i doświadczenie kadry naukowo-badawczej oraz potrzebę zapewnienia skuteczności działania nawozów."; 8) po art. 10 dodaje się art. 10a-10d w brzmieniu: "Art. 10a. 1. Producent ubiegający się o oznaczenie nowego typu nawozu znakiem "NAWÓZ WE" na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie nawozów, mający siedzibę albo miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składa wniosek do ministra właściwego do spraw gospodarki o wystąpienie do Komisji Europejskiej w tej sprawie. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Komisji Europejskiej i pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej kopię wniosku, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy nawóz spełnia wymagania dla nowego typu nawozu określone w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia, w drodze decyzji, przekazania Komisji Europejskiej i pozostałym państwom członkowskim Unii Europejskiej, kopii wniosku, w przypadku gdy nawóz nie spełnia wymagań dla nowego typu nawozu określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów. Art. 10b. Koszty postępowania związane z wnioskiem o oznaczenie nowego typu nawozu znakiem "NAWÓZ WE" ponosi producent ubiegający się o takie oznaczenie. Art. 10c. Minister właściwy do spraw gospodarki: 1) ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", listę akredytowanych laboratoriów upoważnionych do wykonywania badań zgodności nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE" z wymaganiami określonymi dla tych nawozów w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów, 2) informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o akredytowanych laboratoriach upoważnionych do wykonywania badań, o których mowa w pkt 1, 3) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, typy wapna nawozowego oraz szczegółowe wymagania jakościowe dla tych typów, mając na względzie ochronę zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochronę środowiska. Art. 10d. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w przypadku uzasadnionej obawy, że nawóz oznaczony znakiem "NAWÓZ WE" stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin albo zagrożenie dla środowiska, może, w drodze rozporządzenia: 1) zakazać czasowo wprowadzania do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nawozu oznaczonego znakiem "NAWÓZ WE", 2) uzależnić wprowadzenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nawozu oznaczonego znakiem "NAWÓZ WE" od spełnienia określonych warunków. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje Komisję Europejską i pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej o ograniczeniach we wprowadzaniu nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE" do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w ust. 1, podając powody wprowadzenia tych ograniczeń."; 9) po art. 11 dodaje się art. 11a i 11b w brzmieniu: "Art. 11a. 1. Podmiot, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40.000 stanowisk, lub chów lub hodowlę świń powyżej 2.000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior, jest obowiązany: 1) opracować plan nawożenia zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 3)) i zasadami dobrej praktyki rolniczej, 2) zagospodarować na użytkach rolnych będących w jego posiadaniu co najmniej 70 % gnojówki i gnojowicy, a pozostałe 30 % może zbyć zgodnie z art. 3 ust. 3. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 3, nabywca nieprzetworzonego nawozu naturalnego opracowuje, w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy, plan nawożenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Plan nawożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, opiniuje okręgowa stacja chemiczno-rolnicza. 4. Za wydanie opinii, o której mowa w ust. 3, okręgowa stacja chemiczno-rolnicza pobiera opłatę. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób uiszczania oraz wysokość opłaty za opiniowanie planu nawożenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, mając na względzie koszty ponoszone przez okręgową stację chemiczno-rolniczą przy wydawaniu opinii. Art. 11b. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 11a ust. 1, przechowuje gnojówkę i gnojowicę w szczelnych, zamkniętych zbiornikach. 2. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki dotyczące zbiorników, o których mowa w ust. 1, oraz przechowywania gnojówki i gnojowicy, mając na względzie ochronę środowiska."; 10) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Zabrania się stosowania nawozów: 1) na glebach zalanych wodą oraz przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm, 2) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych - na glebach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10 %, 3) naturalnych w postaci płynnej - podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi, 4) organicznych i organiczno-mineralnych otrzymanych z ubocznych produktów zwierzęcych lub zawierających takie produkty - na pastwiskach. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy stosowania nawozów w stawach wykorzystywanych do chowu lub hodowli ryb."; 11) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Zadania związane z agrochemiczną obsługą rolnictwa realizuje Krajowa Stacja Chemiczno-Rolnicza, zwana dalej "Stacją", podległa ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, oraz podległe jej okręgowe stacje chemiczno-rolnicze, zwane dalej "okręgowymi stacjami". 2. Stacja oraz okręgowe stacje są państwowymi jednostkami budżetowymi. 3. Stacją kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. Okręgowymi stacjami kierują dyrektorzy powoływani i odwoływani przez ministra właściwego do spraw rolnictwa na wniosek dyrektora Stacji. 5. Dyrektor Stacji nadzoruje i koordynuje działalność okręgowych stacji, w tym również w zakresie gospodarowania środkami publicznymi oraz w zakresie realizacji planów finansowych przez te stacje."; 12) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. Do zadań Stacji należy: 1) określanie sposobu prowadzenia badań agrochemicznych, w tym dobór metod badawczych, 2) ustalanie zakresu zadań wykonywanych przez okręgowe stacje, 3) kontrola działalności okręgowych stacji, w tym stosowania metod badawczych i terminowości wykonywania badań przez te stacje, 4) podejmowanie działań w zakresie udziału laboratoriów okręgowych stacji w badaniach dokładności wykonywania analiz chemicznych, 5) organizacja szkoleń dla pracowników okręgowych stacji, 6) tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm pod powierzchnią terenu, 7) prowadzenie obsługi finansowej okręgowych stacji, a w szczególności: a) opracowywanie planów dochodów i wydatków budżetowych dla poszczególnych okręgowych stacji, b) przekazywanie środków finansowych na działalność bieżącą okręgowych stacji, 8) wykonywanie innych zadań powierzonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa."; 13) po art. 20 dodaje się art. 20a i 20b w brzmieniu: "Art. 20a. Do zadań okręgowych stacji należy: 1) wykonywanie analiz gleb, roślin, płodów rolnych i leśnych, 2) doradztwo w sprawach nawożenia, 3) wykonywanie badań jakości nawozów, 4) wykonywanie ekspertyz i wydawanie opinii dotyczących zasobności gleb, składu chemicznego roślin i nawozów oraz prawidłowego stosowania nawozów, 5) prowadzenie działalności szkoleniowej i informacyjnej w zakresie, o którym mowa w pkt 1-4, 6) tworzenie i prowadzenie bazy danych dotyczących zasobności gleb w azot i fosfor oraz zanieczyszczenia azotanami wód w profilu glebowym do 90 cm pod powierzchnią terenu, 7) wykonywanie innych zadań powierzonych przez Stację. Art. 20b. 1. Stacja prowadzi miesięczną, kwartalną, półroczną i roczną łączną sprawozdawczość budżetową Stacji i okręgowych stacji oraz sporządza bilans roczny, na podstawie jednostkowych sprawozdań okręgowych stacji. 2. Stacja oraz okręgowe stacje, w zakresie nieuregulowanym w przepisach ustawy, prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych."; 14) po rozdziale 5 dodaje się rozdział 5a w brzmieniu: "Rozdział 5a Nadzór i kontrola w zakresie nawozów i nawożenia Art. 20c. 1. Nadzór nad wprowadzaniem do obrotu nawozów sprawuje Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwana dalej "Inspekcją". 2. W ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w ust. 1, organy Inspekcji oraz upoważnieni pracownicy Inspekcji są uprawnieni do: 1) wstępu na grunty, 2) dokonywania inwentaryzacji nawozów, 3) przeprowadzania kontroli w zakresie spełniania przez nawozy wymagań jakościowych, dokonywanej na podstawie badań ich parametrów chemicznych, fizycznych i fizykochemicznych, 4) wstępu do magazynów i innych miejsc, w których są przechowywane nawozy, 5) przeprowadzania kontroli w zakresie spełniania przez nawozy oznaczone znakiem "NAWÓZ WE" wymagań jakościowych określonych dla ich typów w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów, 6) przeprowadzania kontroli w zakresie zgodności nawozów z typami nawozów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, oraz kontroli w zakresie spełniania przez te nawozy szczegółowych wymagań jakościowych określonych dla tych typów nawozów, na podstawie badań ich parametrów chemicznych, fizycznych i fizykochemicznych. Art. 20d. Do kontroli, o której mowa w art. 20c, stosuje się odpowiednio przepisy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Art. 20e. 1. Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwany dalej "inspektorem", w drodze decyzji, może: 1) zakazać wprowadzenia do obrotu nawozów niespełniających wymagań jakościowych, 2) nakazać wycofanie z obrotu nawozu niespełniającego wymagań jakościowych, 3) w przypadku nieprzydatności nawozu do stosowania w rolnictwie, nakazać zniszczenie tego nawozu na koszt posiadacza. 2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 20f. 1. Kontrolę stosowania i przechowywania nawozów wykonuje Inspekcja Ochrony Środowiska. 2. Sposób wykonywania kontroli, o którym mowa w ust. 1, określają przepisy o Inspekcji Ochrony Środowiska. Art. 20g. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji, wstrzymuje prowadzenie chowu lub hodowli, o których mowa w art. 11a ust. 1, w przypadku gdy podmiot prowadzący chów lub hodowlę nie posiada pozytywnie zaopiniowanego planu nawożenia. 2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 20h. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze decyzji, wstrzymać prowadzenie chowu lub hodowli, o których mowa w art. 11a ust. 1, w przypadku stosowania nawozów naturalnych niezgodnie z planem nawożenia."; 15) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Kto wprowadza do obrotu nawozy: 1) oznaczone znakiem "NAWÓZ WE", niespełniające wymagań jakościowych określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów dla tego typu nawozów, 2) niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3 - jest obowiązany do wycofania ich z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania wprowadzającego nawóz do obrotu, opłaty sankcyjnej stanowiącej 100 % kwoty należnej za sprzedane nawozy. 2. Inspektor właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania wprowadzającego nawóz do obrotu stwierdza, w drodze decyzji, wprowadzenie do obrotu nawozu oznaczonego znakiem "NAWÓZ WE" niespełniającego wymagań jakościowych określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów dla tego typu nawozów lub niezgodnie z warunkami określonymi w art. 3, oraz określa termin jego wycofania z obrotu, ilość sprzedanego nawozu oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1."; 16) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. Inspektor przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego decyzję, o której mowa w art. 21 ust. 2, która stała się ostateczna. 2. W razie niespełnienia obowiązku wniesienia opłaty sankcyjnej wynikającego z decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 2, właściwy naczelnik urzędu skarbowego zawiadamia inspektora, który wystawia tytuł wykonawczy stanowiący podstawę do przymusowego ściągnięcia tej opłaty w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 17) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Kto wprowadzając do obrotu nawozy oznaczone znakiem "NAWÓZ WE": 1) deklaruje na opakowaniu lub etykiecie albo w dokumentach towarzyszących zawartość składników pokarmowych głównych, drugorzędnych i mikroelementów niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej w sprawie nawozów, 2) nie mocuje etykiet dołączonych do nawozów w taki sposób, aby pozostawały one w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania, 3) w przypadku zastosowania w systemie zamykania plomby nie podaje na niej nazwy lub znaku osoby pakującej nawóz, 4) nie umieszcza na opakowaniu lub etykiecie dołączonej do nawozu albo w dokumentach towarzyszących, w języku polskim, następujących informacji: a) napisanego wielkimi literami znaku "NAWÓZ WE", b) o typie nawozu, c) wyrazu "mieszanka" - w przypadku nawozów powstałych ze zmieszania typów nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE", d) o składnikach pokarmowych i odpowiadających im symboli chemicznych, e) nazwy mikroelementu poprzedzonej jednym z następujących określeń: "schelatowany przez (z podaniem przy tym nazwy czynnika chelatującego lub jego skrót)" albo "skompleksowany przez (z podaniem przy tym nazwy czynnika kompleksującego)" - w przypadku gdy nawóz zawiera mikroelementy, f) instrukcji stosowania nawozu, g) o masie nawozów płynnych wyrażonej w kilogramach, h) o masie nawozu netto lub brutto oraz wadze opakowania w przypadku masy nawozu brutto, i) nazwy nawozu oraz imienia, nazwiska albo firmy oraz informacji o miejscu zamieszkania i adresie albo siedzibie i adresie producenta lub importera nawozu mającego siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej, j) o temperaturze przechowywania nawozów płynnych oraz o sposobie postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania, 5) nie wyodrębnia informacji dotyczących nazwy handlowej nawozu, w przypadku jej nadania, imienia, nazwiska albo nazwy oraz miejsca zamieszkania i adresu albo siedziby i adresu producenta lub importera nawozu mającego siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz instrukcji stosowania i przechowywania nawozu od innych informacji zawartych na etykiecie lub opakowaniu albo w dokumentach towarzyszących, 6) nie przechowuje dokumentacji dotyczącej pochodzenia nawozu, w tym nawozu o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu, i nie udostępnia tej dokumentacji do kontroli przez okres, w którym nawozy znajdują się w obrocie, oraz przez okres 2 lat, licząc od dnia zakończenia ich produkcji, 7) nie poddaje nawozu o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu testowi odporności na detonację, 8) podaje zawartość składników pokarmowych głównych, drugorzędnych i mikroelementów niezgodnie z tolerancjami określonymi w przepisach Unii Europejskiej w sprawie nawozów, 9) wprowadza do obrotu: a) nawozy w opakowaniach lub z zastosowaniem systemu zamykania tego opakowania niezapewniających ich nieodwracalnego zniszczenia w przypadku otwarcia opakowania, b) nieopakowane nawozy o wysokiej zawartości azotu na bazie azotanu amonu - podlega karze grzywny. 2. Kto wprowadzając do obrotu nawozy nieoznaczone znakiem "NAWÓZ WE": 1) konfekcjonuje je bez zgody producenta lub importera i nie uzgadnia z nim rodzaju opakowań, 2) nie zamieszcza na opakowaniu nawozu lub na etykiecie, a w przypadku nawozów luzem - w dokumentach towarzyszących, w widocznym miejscu, sporządzonych w języku polskim, w sposób zapewniający trwałość i czytelność, informacji dotyczących identyfikacji nawozu, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1, oraz instrukcji stosowania i przechowywania tego nawozu, a także informacji o masie nawozu netto i okresie jego przydatności do stosowania, 3) nie mocuje etykiet dołączonych do nawozu w taki sposób, aby pozostały one w miejscu zamocowania niezależnie od stosowanego systemu zamykania opakowania, 4) nie dołącza do nawozów w postaci płynnej informacji o temperaturze przechowywania nawozu oraz o sposobie postępowania mającego na celu zapobieganie wypadkom w trakcie ich przechowywania - podlega karze grzywny."; 18) po art. 24 dodaje się art. 24a i 24b w brzmieniu: "Art. 24a. Kto: 1) wprowadza do obrotu nawozy nieoznaczone znakiem "NAWÓZ WE": a) niespełniające wymagań jakościowych, b) w których zanieczyszczenia przekraczają dopuszczalne wartości zanieczyszczeń, 2) stosuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi warunkami i zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska, 3) wykonuje prace polegające na świadczeniu usług w zakresie stosowania nawozów, nie posiadając uprawnień w tym zakresie, 4) przewozi lub przechowuje nawozy w sposób niezgodny z obowiązującymi w tym zakresie zasadami, powodując zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska, 5) nie wycofa nawozu wprowadzonego do obrotu wbrew obowiązkowi określonemu w art. 6 ust. 3, art. 21 ust. 1 i art. 29 ust. 2 i 3, 6) stosuje na pastwiskach nawozy organiczne i organiczno-mineralne otrzymane z ubocznych produktów zwierzęcych lub zawierające uboczne produkty zwierzęce, 7) będąc nabywcą nieprzetworzonego nawozu naturalnego nie posiada pozytywnie zaopiniowanego planu nawożenia lub stosuje nieprzetworzone nawozy naturalne niezgodnie z tym planem, 8) przechowuje gnojówkę i gnojowicę w sposób niezgodny z art. 11b - podlega karze grzywny. Art. 24b. Orzekanie w sprawach określonych w art. 24 i art. 24a następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.". Art. 2. 1. Stacja Chemiczno-Rolnicza działająca na podstawie dotychczasowych przepisów, zwana dalej "Stacją Chemiczno-Rolniczą", ulega likwidacji z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa utworzy Stację i okręgowe stacje. 3. Tworząc Stację i okręgowe stacje, minister właściwy do spraw rolnictwa wyposaży je w mienie będące uprzednio w zarządzie Stacji Chemiczno-Rolniczej, z tym że nieruchomości będące w trwałym zarządzie Stacji Chemiczno-Rolniczej przechodzą w trwały zarząd okręgowych stacji. 4. Przejście trwałego zarządu, o którym mowa w ust. 3, stwierdza, w drodze decyzji, właściwy starosta na wniosek zainteresowanej okręgowej stacji. 5. Pracownicy Stacji Chemiczno-Rolniczej oraz jej oddziałów stają się odpowiednio pracownikami Stacji oraz okręgowych stacji, z zachowaniem wymogów, o których mowa w art. 231 Kodeksu pracy. Art. 3. 1. Tracą ważność zezwolenia na wprowadzenie nawozów do obrotu wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli wymagania jakościowe nawozów określone w tych zezwoleniach nie odpowiadają minimalnym wymaganiom jakościowym określonym na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 1. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji, stwierdza utratę ważności zezwoleń, o których mowa w ust. 1. 3. Nawozy niespełniające wymagań jakościowych, wprowadzone do obrotu na podstawie zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa wydanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą pozostawać w obrocie przez okres roku od dnia jej wejścia w życie. 4. Producent lub importer nawozu występujący o wydanie zezwolenia na wprowadzenie nawozu do obrotu, w stosunku do którego utraciło ważność zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza: 1) wyniki badań fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych; 2) opinię o spełnianiu przez nawóz wymagań jakościowych, wydaną przez upoważnione jednostki organizacyjne na podstawie badań, o których mowa w pkt 1; 3) projekt instrukcji stosowania i przechowywania nawozu zaakceptowany przez upoważnioną jednostkę organizacyjną, która wydała opinię o przydatności nawozu do nawożenia roślin lub gleb lub rekultywacji gleb. Art. 4. 1. Producenci lub importerzy nawozów organicznych i organiczno-mineralnych wytworzonych z surowców będących ubocznymi produktami zwierzęcymi lub z produktów uzyskanych z ubocznych produktów zwierzęcych albo zawierające w swoim składzie uboczne produkty zwierzęce, którym zostało wydane zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na ich wprowadzenie do obrotu przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, powinni dostarczyć do ministra właściwego do spraw rolnictwa opinię o spełnianiu przez te nawozy wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających przepisy sanitarne dotyczące produktów do spożycia przez ludzi, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Producenci lub importerzy nawozów, o których mowa w ust. 1, którzy nie dostarczyli opinii o spełnianiu wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 1, są obowiązani do wycofania tych nawozów z obrotu w terminie 4 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie wprowadzania do obrotu nawozów stosuje się przepisy niniejszej ustawy. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. Art. 6. Oznakowanie opakowań, etykiety i dokumenty towarzyszące, dołączone do nawozu, spełniające wymagania przepisów dotychczasowych, mogą być stosowane przez okres roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 9 w zakresie art. 11a, art. 1 pkt 14 w zakresie art. 20g i 20h oraz art. 1 pkt 18 w zakresie art. 24a pkt 7, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 9 w zakresie art. 11b oraz art. 1 pkt 18 w zakresie art. 24a pkt 8, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Rozporządzenie (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów. 2) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 91, poz. 877) Art. 1. W ustawie z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) zasady wytwarzania i stosowania środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych oraz obrotu nimi, 2) zasady sprawowania nadzoru przez Inspekcję Weterynaryjną w zakresie, o którym mowa w pkt 1,"; 2) w art. 2: a) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) pasze lecznicze - mieszaninę jednego lub kilku premiksów leczniczych weterynaryjnych z jedną lub kilkoma paszami, przeznaczoną, ze względu na swoje właściwości profilaktyczne lub lecznicze, do podawania zwierzętom w formie niezmienionej,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) materiały paszowe - produkty pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego występujące w stanie naturalnym, świeże lub konserwowane albo przetworzone, oraz inne substancje organiczne, a także substancje nieorganiczne, zawierające dodatki paszowe albo niezawierające tych dodatków, przeznaczone do żywienia zwierząt, w formie nieprzetworzonej lub przetworzonej, albo do sporządzania mieszanek paszowych, albo jako nośniki premiksów,", c) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) dawka dzienna - całkowitą ilość pasz obliczoną w odniesieniu do pasz zawierających wodę w ilości 12 %, niezbędną do zaspokojenia dziennych potrzeb żywieniowych zwierząt danego gatunku, o określonym wieku i kierunku użytkowania,", d) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) mieszanki paszowe - mieszaniny materiałów paszowych zawierające dodatki paszowe lub premiksy albo niezawierające tych dodatków lub premiksów, przeznaczone do stosowania w żywieniu zwierząt, w formie mieszanki paszowej pełnoporcjowej albo mieszanki paszowej uzupełniającej,", e) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) mieszanka paszowa uzupełniająca - mieszankę paszową charakteryzującą się wysoką zawartością niektórych substancji, która ze względu na swój skład jest wystarczająca dla zapewnienia dawki dziennej, wyłącznie w przypadku gdy jest stosowana z innymi paszami,", f) pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) zwierzęta domowe - zwierzęta, z wyjątkiem zwierząt futerkowych, utrzymywane i karmione przez ludzi w celu innym niż pozyskanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego,", g) w pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 20-22 w brzmieniu: "20) zakład - przedsiębiorstwo wytwarzające, magazynujące lub wprowadzające do obrotu środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze, 21) przesyłka - określoną ilość środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, objętą tym samym dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie kontroli przesyłki, przewożoną jednym środkiem transportu oraz pochodzącą z jednego państwa trzeciego lub jego części, 22) osoba odpowiedzialna za przesyłkę - osobę odpowiedzialną za przesyłkę w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej."; 3) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej oraz przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu."; 4) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Środki żywienia zwierząt powinny być właściwej jakości, dostosowane do potrzeb żywieniowych zwierząt, dla których są przeznaczone, i nie mogą szkodliwie wpływać na zdrowie ludzi lub zwierząt, jakość środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz na środowisko."; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych powinna być prowadzona w specjalnie do tego celu przystosowanych pomieszczeniach."; 6) w art. 6: a) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) pasz leczniczych,", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania pasz leczniczych wytwórca pasz leczniczych prowadzi: 1) dokumentację wytwarzania pasz leczniczych, zwaną dalej "raportem wytwarzania", 2) dokumentację obrotu paszami leczniczymi, zwaną dalej "raportem obrotu".", c) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki techniczne i organizacyjne, jakie powinien spełniać zakład wytwarzający pasze lecznicze, oraz sposób ich produkcji, 2) warunki, sposób przechowywania i wprowadzania do obrotu pasz leczniczych oraz wzór zlecenia na wprowadzenie ich do obrotu, 3) sposób prowadzenia raportu wytwarzania i raportu obrotu, 4) sposób znakowania i transportu pasz leczniczych oraz sposób dokumentowania użycia do produkcji oraz przechowywania premiksów leczniczych zakupionych przez zakład wytwarzający pasze lecznicze, 5) warunki i sposób pobierania próbek pasz leczniczych - mając na względzie zapewnienie właściwej jakości pasz leczniczych, bezpieczeństwo tych pasz dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich skuteczność w leczeniu zwierząt. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania z odpadami powstałymi w procesie wytwarzania pasz leczniczych oraz w wyniku ich wykorzystywania, mając na względzie bezpieczne usunięcie tych odpadów oraz eliminację zagrożeń, które mogą być stwarzane przez te odpady dla ludzi, zwierząt i środowiska."; 7) w art. 7 w pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w zakresie wytwarzania pasz leczniczych procesem produkcji powinna kierować osoba, która ukończyła studia wyższe na jednym z kierunków: biologia, chemia, farmacja, rolnictwo, zootechnika lub weterynaria."; 8) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. Spis wytwarzanych środków żywienia zwierząt, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 7, oraz raporty wytwarzania i raporty obrotu przechowuje się przez okres 3 lat od dnia dokonania ostatniego wpisu."; 9) w art. 12 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania pasz leczniczych wymaga zezwolenia wydanego, w drodze decyzji administracyjnej, przez właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii. 4. Zezwolenie na wytwarzanie pasz leczniczych uprawnia do wprowadzania pasz leczniczych do obrotu, z zastrzeżeniem art. 38a ust. 1 i 2."; 10) art. 13 i 14 otrzymują brzmienie: "Art. 13. Zezwolenia, o których mowa w art. 12, wydaje się po stwierdzeniu, że wnioskodawca spełnia wymagania techniczne i organizacyjne obowiązujące w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych. Art. 14. Wnioskodawca w celu uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i 2, składa wniosek do właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności powiatowego lekarza weterynarii, a w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 3 - do wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności."; 11) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy, 2) określenie zakresu wykonywanej działalności gospodarczej z podaniem rodzajów wytwarzanych środków żywienia zwierząt, 3) wskazanie miejsca wytwarzania środków żywienia zwierząt."; 12) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu: "Art. 16a. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 3, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy, 2) określenie zakresu wykonywanej działalności gospodarczej, 3) wskazanie miejsca wytwarzania pasz leczniczych."; 13) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Powiatowy lekarz weterynarii, a w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 3, wojewódzki lekarz weterynarii, odmawia wydania zezwolenia, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 13."; 14) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Zezwolenia, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2, mogą być cofnięte przez powiatowego lekarza weterynarii, a w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 12 ust. 3 - przez wojewódzkiego lekarza weterynarii, jeżeli wytwarzanie środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych odbywa się niezgodnie z przepisami prawa."; 15) w art. 19: a) uchyla się ust. 5, b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Do zgłoszeń, o których mowa w ust. 6 i 7, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 3."; 16) w art. 34 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepis ust. 1 nie dotyczy przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1, oraz przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 34a ust. 1."; 17) po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu: "Art. 34a. 1. Przedsiębiorca zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie oferowania do sprzedaży lub sprzedaży środków żywienia zwierząt, który nie wytwarza i nie przechowuje tych środków, zgłasza zamiar prowadzenia tej działalności do powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy. 2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany prowadzić spis oferowanych do sprzedaży lub sprzedawanych środków żywienia zwierząt. Przepisy art. 8 stosuje się odpowiednio. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wnioskodawcy, 2) określenie zakresu wykonywanej działalności gospodarczej z podaniem rodzaju oferowanych do sprzedaży lub sprzedawanych środków żywienia zwierząt, 3) oświadczenie wnioskodawcy o prowadzeniu spisu, o którym mowa w ust. 2."; 18) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Główny Lekarz Weterynarii prowadzi ewidencję przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych oraz obrotu nimi, a także podmiotów wytwarzających mieszanki paszowe, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 1 i art. 19 ust. 6. Ewidencja jest jawna."; 19) po art. 38 dodaje się art. 38a i 38b w brzmieniu: "Art. 38a. 1. Wytwórca pasz leczniczych wprowadza je do obrotu na podstawie zlecenia na wprowadzenie do obrotu paszy leczniczej wystawionego przez lekarza weterynarii świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej. 2. Paszę leczniczą wprowadza się do obrotu wyłącznie przez jej bezpośrednie dostarczenie do odbiorcy wskazanego w zleceniu, o którym mowa w ust. 1. 3. Pasze lecznicze wytwarza się z premiksów leczniczych dopuszczonych do obrotu na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego. 4. W przypadku braku dopuszczonego do obrotu premiksu leczniczego właściwego dla danego gatunku zwierząt lub leczonej jednostki chorobowej lekarz weterynarii, o którym mowa w ust. 1, może zlecić wytwórcy paszy leczniczej wytworzenie jej z innych dopuszczonych do obrotu premiksów leczniczych, podając w zleceniu: 1) dokładny skład paszy leczniczej, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu dawkowania premiksu leczniczego, 2) okres karencji paszy leczniczej. 5. Jeżeli zachodzą wyjątkowe okoliczności, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, paszę leczniczą może wytworzyć, na własną odpowiedzialność, lekarz weterynarii świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej. 6. Dopuszcza się wytwarzanie paszy leczniczej z produktów pośrednich, którymi są mieszanki dopuszczonego do obrotu premiksu leczniczego z paszą, które mogą być wprowadzone do obrotu z przeznaczeniem dla innego zakładu wytwarzającego paszę leczniczą. 7. Mieszankę, o której mowa w ust. 6, wytwarza i wprowadza do obrotu wytwórca pasz leczniczych posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 12 ust. 3. 8. Wprowadzane do obrotu pasze lecznicze powinny być zabezpieczone i oznakowane zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 6 ust. 4. Art. 38b. 1. Materiały paszowe inne niż wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 3, które nie spełniają wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 5 pkt 1 na skutek braku możliwości przeprowadzenia odpowiednich badań w państwie dostawcy, mogą być przywożone z państw trzecich, pod warunkiem że: 1) importer dostarczy wstępne informacje dotyczące składu materiału paszowego, wymagające potwierdzenia w drodze badania laboratoryjnego, 2) materiał paszowy nie był dotychczas stosowany w żywieniu zwierząt i z takim przeznaczeniem jest wprowadzany po raz pierwszy, 3) importer powiadomi właściwego powiatowego lekarza weterynarii o przewidywanej dostawie takiego materiału paszowego na co najmniej 7 dni przed przewidywanym terminem dostawy, 4) ostateczne informacje dotyczące zawartości składników pokarmowych w tym materiale paszowym zostaną przekazane jego nabywcy oraz właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii w terminie 10 dni roboczych od dnia dostarczenia tego materiału, 5) w oznakowaniu takiego materiału paszowego, w odniesieniu do zawartości składników pokarmowych, jest zamieszczony wytłuszczonym drukiem napis: "dane tymczasowe, wymagające potwierdzenia przez ....... (nazwa i adres laboratorium, któremu zlecono przeprowadzenie analiz), dotyczące .... (numer referencyjny próbki przekazanej do analizy), przed ....... (data)". 2. Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje Głównemu Lekarzowi Weterynarii informacje o każdej przesyłce materiału paszowego, o którym mowa w ust. 1, oraz o podjętych działaniach w tym zakresie. 3. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o wszelkich okolicznościach związanych z dopuszczeniem przesyłki materiału paszowego do obrotu oraz o działaniach podjętych przez powiatowego lekarza weterynarii w tym zakresie."; 20) uchyla się art. 39; 21) art. 44 otrzymuje brzmienie: "Art. 44. 1. Nadzór nad wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt oraz pasz leczniczych, a także nad obrotem nimi, z zastrzeżeniem ust. 2, sprawuje Inspekcja Weterynaryjna. 2. Nadzór w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt przeznaczonymi dla zwierząt domowych, z wyłączeniem zakładów leczniczych dla zwierząt, sprawuje Inspekcja Handlowa, zgodnie z przepisami o Inspekcji Handlowej. 3. Powiatowy lekarz weterynarii w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza kontrolę środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, zwaną dalej "kontrolą urzędową". 4. Kontrolę urzędową przeprowadza się w celu ustalenia, czy w zakresie określonym w ust. 1 zostały spełnione wymagania określone w ustawie. 5. Kontrola urzędowa obejmuje w szczególności badania: 1) dodatków paszowych i ich zawartości w środkach żywienia zwierząt oraz w paszach leczniczych, 2) zawartości niepożądanych substancji w środkach żywienia zwierząt i w paszach leczniczych, 3) substancji, których stosowanie w żywieniu zwierząt jest zabronione, 4) materiałów paszowych i mieszanek paszowych, w zakresie ich przydatności w żywieniu zwierząt, 5) w zakresie zawartości pozostałości środków ochrony roślin w materiałach paszowych, 6) obecności, oznaczania zawartości i identyfikacji gatunkowej przetworzonego białka zwierzęcego, 7) obecności substancji o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i betaagonistycznym, 8) homogenności środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych, 9) zawartości substancji czynnej w 1 gramie paszy leczniczej. 6. Kontrolę urzędową przeprowadza się: 1) w przypadku podejrzenia, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza nie spełniają wymagań określonych w ustawie, 2) w regularnych odstępach czasu, bez powiadomienia o zamiarze jej przeprowadzenia. 7. Kontrolę urzędową przeprowadza się na podstawie rocznego planu kontroli urzędowej sporządzanego przez Głównego Lekarza Weterynarii. 8. Plan kontroli urzędowej, o którym mowa w ust. 7, sporządza się na podstawie analizy ryzyka oraz wyników dotychczasowych kontroli urzędowych, uwzględniając konieczność objęcia kontrolą każdego etapu wytwarzania, obrotu oraz stosowania środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych. 9. Kontrola urzędowa obejmuje środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze niezależnie od ich przeznaczenia do obrotu w kraju, do wywozu do innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub do państw trzecich. 10. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i sposób pobierania próbek do badań oraz postępowania z pobranymi próbkami w ramach kontroli urzędowej, mając na względzie reprezentatywność pobranych próbek, 2) metodykę postępowania analitycznego w zakresie określania zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych w materiałach paszowych, premiksach, mieszankach paszowych i paszach leczniczych, mając na względzie przeprowadzenie analizy według metodyki zatwierdzonej przez Unię Europejską, 3) wykaz laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań w ramach kontroli urzędowej, mając na względzie zachowanie rzetelności i obiektywności przeprowadzanych badań."; 22) w art. 44a: a) uchyla się ust. 2, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W zakresie nadzoru nad wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych oraz obrotem nimi sprawowanego przez Inspekcję Weterynaryjną działają laboratoria referencyjne określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 oraz laboratoria referencyjne utworzone na podstawie przepisów o Inspekcji Weterynaryjnej."; 23) po art. 44a dodaje się art. 44b-44n w brzmieniu: "Art. 44b. Do kontroli urzędowej przeprowadzanej przez pracowników Inspekcji Weterynaryjnej stosuje się odpowiednio przepisy o Inspekcji Weterynaryjnej. Art. 44c. 1. Podmiot prowadzący obrót środkami żywienia zwierząt przywożonymi z innych państw członkowskich Unii Europejskiej informuje powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia środków żywienia zwierząt, w formie pisemnej, o rodzaju i ilości przywiezionych środków żywienia zwierząt niezwłocznie po ich dostarczeniu do miejsca przeznaczenia w kraju. 2. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza wyrywkowe kontrole urzędowe środków żywienia zwierząt, o których mowa w ust. 1, w sposób niedyskryminujący. 3. W razie podejrzenia, że środek żywienia zwierząt nie spełnia wymagań określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę urzędową środków żywienia zwierząt transportowanych przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 44d. 1. W razie stwierdzenia, że środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze wytworzone w kraju lub na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie spełniają wymagań określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej: 1) zakazuje wprowadzania środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nakazuje wycofanie ich z obrotu lub 2) nakazuje przeprowadzenie w wyznaczonym terminie określonych działań, w wyniku których środek żywienia zwierząt będzie spełniał wymagania, w szczególności jego uzdatnienie lub przetworzenie, lub 3) określa inne przeznaczenie środka żywienia zwierząt niż zastosowanie w żywieniu zwierząt, lub 4) nakazuje wywóz środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej do państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którego zostały przywiezione, po uprzednim poinformowaniu, za pośrednictwem Głównego Lekarza Weterynarii, właściwego w zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi organu tego państwa, 5) nakazuje zniszczenie środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej. 2. W razie stwierdzenia, że środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze pochodzące z państwa trzeciego nie spełniają wymagań określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej: 1) zakazuje wprowadzania środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej do obrotu lub nakazuje wycofanie ich z obrotu w kraju oraz nakazuje ich wywóz poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub 2) nakazuje przeprowadzenie w wyznaczonym terminie określonych działań, w wyniku których środek żywienia zwierząt będzie spełniał wymagania, w szczególności jego uzdatnienie lub przetworzenie, lub 3) określa inne przeznaczenie środka żywienia zwierząt niż zastosowanie w żywieniu zwierząt, lub 4) nakazuje zniszczenie środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej. 3. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 5 oraz ust. 2 pkt 1 i 4, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 4. Działania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 5 oraz ust. 2 pkt 2-4, przeprowadza się w sposób niezagrażający zdrowiu ludzi lub zwierząt oraz środowisku. 5. Koszty działań podjętych w związku z wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, ponosi posiadacz środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych. 6. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii informuje niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii, który powiadamia o tym fakcie oraz o przyczynach wydania decyzji Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. 7. O podjętych decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, powiatowy lekarz weterynarii powiadamia podpunkt krajowego punktu kontaktowego w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (RASFF). Art. 44e. 1. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w art. 44d ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii przekazuje niezwłocznie ich kopie Głównemu Lekarzowi Weterynarii. 2. Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie po otrzymaniu kopii decyzji, o których mowa w art. 44d ust. 1, informuje o tych decyzjach i o przyczynach ich wydania właściwy w zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którego został przywieziony środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza. 3. Główny Lekarz Weterynarii w przypadku otrzymania od organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej właściwego w zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi informacji o podjętych działaniach w zakresie, o którym mowa w art. 44d ust. 1, dotyczących środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych przywiezionych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nakazuje przeprowadzenie kontroli urzędowej mającej na celu ustalenie przyczyn nieprawidłowości stwierdzonych w miejscu przeznaczenia środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych. 4. Główny Lekarz Weterynarii informuje organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej właściwy w zakresie sprawowania nadzoru nad środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi o wynikach kontroli urzędowej przeprowadzonej w związku z informacją, o której mowa w ust. 3, oraz o działaniach podjętych w jej wyniku. 5. W razie powtarzających się przypadków podejmowania działań w zakresie, o którym mowa w art. 44d ust. 1, przez organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w ust. 3, Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 44f. 1. Wprowadzane na obszar celny Unii Europejskiej środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze podlegają kontroli granicznej przeprowadzanej przez granicznego lekarza weterynarii. 2. Kontrola graniczna obejmuje: 1) kontrolę dokumentów towarzyszących każdej przesyłce wprowadzanej na obszar celny Unii Europejskiej oraz wyrywkowe kontrole tożsamości w celu sprawdzenia: a) rodzaju środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, b) pochodzenia środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, c) przeznaczenia środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, 2) wyrywkową kontrolę fizyczną środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych, w celu potwierdzenia ich zgodności z wymaganiami określonymi w ustawie. 3. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę informuje pisemnie, w formie papierowej lub elektronicznej, granicznego lekarza weterynarii o przewidywanym czasie przywozu, rodzaju i ilości przesyłki, z wyprzedzeniem co najmniej jednego dnia roboczego. 4. W przypadku gdy kontrola graniczna wykaże, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza nie spełniają wymagań określonych w ustawie, graniczny lekarz weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej, zakazuje wprowadzenia przesyłki na obszar celny Unii Europejskiej i nakazuje odesłanie jej do państwa, z którego została przywieziona, albo stosuje inne środki wymienione w art. 44d ust. 2. Przepis art. 44d ust. 4 stosuje się odpowiednio. 5. Właściwe organy celne nadają przeznaczenie celne przesyłce zgodnie z warunkami ustalonymi w decyzji, o której mowa w ust. 4. 6. Koszty działań podjętych w wyniku wydania decyzji, o której mowa w ust. 4, ponosi osoba odpowiedzialna za przesyłkę. 7. Decyzji, o której mowa w ust. 4, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 8. O wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 4, graniczny lekarz weterynarii informuje niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii, który powiadamia o tym fakcie oraz o przyczynach wydania decyzji Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 44g. 1. Graniczny lekarz weterynarii po przeprowadzeniu kontroli granicznej: 1) określa zakres przeprowadzonej kontroli oraz poświadcza jej wyniki w dokumencie potwierdzającym przeprowadzenie kontroli przesyłki - jeżeli miejsce przeznaczenia przesyłki jest położone na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 2) podejmuje działania, o których mowa w pkt 1, oraz informuje o tych działaniach powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia przesyłki - jeżeli miejsce wprowadzenia do obrotu przesyłki jest położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) wpisuje numer dokumentu potwierdzającego przeprowadzenie granicznej kontroli przesyłki do dokumentów towarzyszących przesyłce, o których mowa w art. 44f ust. 2 pkt 1. 2. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, towarzyszy przesyłce do pierwszego miejsca jej przeznaczenia. Jeżeli przesyłka jest podzielona na części, dokument towarzyszy każdej części tej przesyłki. 3. W przypadku gdy kontrola graniczna przesyłki, której miejsce przeznaczenia jest położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, została dokonana w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, osoba odpowiedzialna za przesyłkę przedstawia dokument potwierdzający przeprowadzenie kontroli przesyłki oraz jego tłumaczenie na język polski powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce przeznaczenia przesyłki niezwłocznie po dotarciu przesyłki na to miejsce. 4. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wystawia się również, jeżeli przesyłka niepochodząca z państwa członkowskiego Unii Europejskiej opuszcza skład celny, skład wolnocłowy lub magazyn znajdujący się w wolnym obszarze celnym i jest przeznaczona do wprowadzenia na obszar celny Unii Europejskiej. 5. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kontroli przesyłek stosuje się odpowiednio przepisy o weterynaryjnej kontroli granicznej. Art. 44h. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu potwierdzającego przeprowadzenie kontroli przesyłki, o którym mowa w art. 44g ust. 1, oraz sposób jego wystawiania i wypełniania, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia wzoru tego dokumentu oraz sposobu jego wystawiania i wypełniania z zasadami obowiązującymi w tym zakresie w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz przejść granicznych, na których może być dokonywana kontrola graniczna środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych, oraz rodzaje środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych, które mogą być poddawane kontroli granicznej na poszczególnych przejściach granicznych, mając na uwadze podział na przejścia graniczne, w których dokonuje się wyłącznie kontroli środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych niezawierających materiałów pochodzących z tkanek zwierząt, oraz na przejścia graniczne, w których dokonuje się kontroli wszystkich środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych. Art. 44i. 1. W przypadku gdy środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska, wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii może, w drodze rozporządzenia: 1) ograniczyć albo zakazać wytwarzania, obrotu lub stosowania w żywieniu zwierząt tych środków lub pasz, 2) nakazać badanie kliniczne zwierząt oraz badanie prób laboratoryjnych pobranych od zwierzęcia lub ze zwłok zwierzęcych, jak również przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych, 3) nakazać leczenie zwierząt lub wykonanie innych zabiegów na zwierzętach. 2. W przypadku gdy środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, zarządzić środki, o których mowa w ust. 1, mając na względzie ochronę zdrowia ludzi lub zwierząt oraz środowiska. Art. 44j. 1. Główny Lekarz Weterynarii opracowuje operacyjny plan gotowości na wypadek wystąpienia zagrożeń związanych z wytwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych oraz ich stosowaniem w żywieniu zwierząt, zwany dalej "planem gotowości", na podstawie analizy ryzyka wystąpienia tych zagrożeń dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska. 2. Projekt planu gotowości Główny Lekarz Weterynarii uzgadnia z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw środowiska oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia. 3. Plan gotowości określa: 1) potencjalne źródła i rodzaje zagrożeń oraz środki, które powinny być zastosowane na wypadek ich wystąpienia, 2) zakres współpracy z innymi organami administracji publicznej związanej z usuwaniem zagrożeń i skutków ich wystąpienia, 3) zakres i sposób przekazywania informacji w ramach realizacji planu, 4) źródła finansowania zadań określonych w planie. 4. Plan gotowości podlega zatwierdzeniu przez Radę Ministrów. 5. Zatwierdzony przez Radę Ministrów plan gotowości Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany planu gotowości. Art. 44k. 1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wytwarzania lub obrotu środkami żywienia zwierząt lub paszami leczniczymi, który wprowadził taki środek lub paszę do obrotu, a także osoba odpowiedzialna za przesyłkę w przypadku środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej przywożonych z państwa trzeciego, w przypadku posiadania dowodów, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza nie spełniają wymagań określonych w ustawie i stwarzają przez to poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska, powiadamiają o tym powiatowego lekarza weterynarii. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje: 1) o środku żywienia zwierząt lub paszy leczniczej umożliwiające ich identyfikację, 2) umożliwiające ustalenie aktualnego miejsca położenia środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej, 3) o przypuszczalnych zagrożeniach stwarzanych przez środek żywienia zwierząt lub paszę leczniczą, 4) o działaniach podjętych w celu zapobieżenia przypuszczalnemu zagrożeniu stwarzanemu przez środek żywienia zwierząt lub paszę leczniczą. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób kierujących laboratoriami przeprowadzającymi analizy środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych. 4. Po otrzymaniu informacji, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza nie spełniają wymagań określonych w ustawie, powiatowy lekarz weterynarii podejmuje działania uniemożliwiające wykorzystanie w żywieniu zwierząt takiego środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej i niezwłocznie przystępuje do oceny ryzyka polegającej na przeprowadzeniu badań mających na celu określenie: 1) charakteru zagrożenia, a w przypadku gdy jest to niezbędne - zawartości substancji niepożądanych, 2) źródła zagrożenia lub źródła pochodzenia substancji niepożądanych. 5. Powiatowy lekarz weterynarii może objąć oceną ryzyka, o której mowa w ust. 4, także inne przesyłki tego samego środka żywienia zwierząt lub paszy leczniczej, które mogą zawierać substancje niepożądane w ilości przekraczającej ich dopuszczalną zawartość lub stwarzać zagrożenie wynikające z niespełniania przez te środki lub pasze wymagań określonych w ustawie. 6. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza, o których mowa w ust. 1, stwarzają poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska: 1) wydaje decyzje, o których mowa w art. 44d, lub 2) informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii o konieczności wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 44i ust. 1, informując o tym Głównego Lekarza Weterynarii, lub 3) przeprowadza kontrolę urzędową w celu zapobieżenia przeniesieniu zagrożenia na inne środki żywienia zwierząt lub pasze lecznicze. Art. 44l. 1. W przypadku stwierdzenia, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza niespełniające wymagań określonych w ustawie stwarzają poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska, powiatowy lekarz weterynarii informuje o tym niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii. 2. W informacji, o której mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii podaje informacje, o których mowa w art. 44g ust. 1, oraz informacje pozwalające zidentyfikować zwierzęta, które były karmione danym środkiem żywienia zwierząt lub paszą leczniczą. 3. Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie przekazuje informację, o której mowa w ust. 1, Komisji Europejskiej, wskazując podjęte albo przewidywane działania w tym zakresie. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do środków żywienia zwierząt oraz pasz leczniczych pochodzących z państw trzecich, które zostały przywiezione na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej w celu wprowadzenia ich do obrotu. 5. W przypadku ustania zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 44m. 1. W przypadku poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska może, w drodze rozporządzenia: 1) wprowadzić czasowy zakaz przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przewozu przez jej terytorium środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych z państw, w których to zagrożenie występuje, 2) określić specjalne wymagania dla środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw - mając na względzie zdrowie ludzi, zwierząt i bezpieczeństwo środowiska oraz opinię Komisji Europejskiej w zakresie zastosowania wymienionych zakazów lub ograniczeń. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się po uprzednim powiadomieniu Komisji Europejskiej o zamiarze wprowadzenia zakazów lub ograniczeń, w przypadku braku niezwłocznych działań Komisji Europejskiej w tym zakresie. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o wprowadzonych zakazach lub ograniczeniach. Art. 44n. 1. Główny Lekarz Weterynarii corocznie, w terminie do dnia 31 stycznia, przedkłada ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa sprawozdanie dotyczące wdrażania rocznego planu kontroli urzędowej, o którym mowa w art. 44 ust. 7. 2. Sprawozdanie, o którym mowa ust. 1, zawiera w szczególności informacje dotyczące: 1) liczby i rodzajów przeprowadzonych kontroli urzędowych, 2) wyników kontroli urzędowych, w tym liczby i rodzaju stwierdzonych naruszeń przepisów ustawy, 3) działań podjętych w związku ze stwierdzonymi naruszeniami przepisów ustawy. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa: 1) przekazuje Komisji Europejskiej wykaz: a) organów właściwych do przeprowadzania kontroli urzędowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wraz z określeniem ich właściwości rzeczowej, b) laboratoriów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 44 ust. 10 pkt 3, 2) corocznie, w terminie do dnia 1 kwietnia, przedkłada Komisji Europejskiej sprawozdanie dotyczące wdrażania rocznego planu kontroli urzędowej."; 24) uchyla się art. 45; 25) w art. 46 w ust. 1: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) dopuszcza, aby procesem produkcji pasz, dodatków paszowych lub premiksów wymienionych w art. 6 ust. 1 oraz pasz leczniczych kierowała osoba niemająca kwalifikacji, o których mowa w art. 7,", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) nie prowadzi spisu, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 7, oraz dokumentacji, o której mowa w art. 6 ust. 2a, lub prowadzi je niezgodnie z przepisami ustawy,", c) po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu: "13a) wytwarza, przechowuje, wprowadza do obrotu, znakuje lub transportuje pasze lecznicze niezgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 4, 13b) postępuje z odpadami powstałymi w procesie wytwarzania pasz leczniczych oraz w wyniku ich wykorzystania w sposób niezgodny z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 5,", d) po pkt 17 dodaje się pkt 18 i 19 w brzmieniu: "18) nie informuje powiatowego lekarza weterynarii o rodzaju i ilości środków żywienia zwierząt lub pasz leczniczych przywiezionych z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 19) nie informuje powiatowego lekarza weterynarii o tym, że środek żywienia zwierząt lub pasza lecznicza niespełniające wymagań określonych w ustawie mogą stwarzać poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska,". Art. 2. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 i Nr 69, poz. 625) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 uchyla się pkt 23; 2) uchyla się art. 45; 3) w art. 69 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Lekarz weterynarii prowadzący obrót detaliczny produktami leczniczymi weterynaryjnymi jest obowiązany do: 1) prowadzenia dokumentacji obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi; 2) przeprowadzania, przynajmniej raz w roku, spisu kontrolnego stanu magazynowego produktów leczniczych weterynaryjnych oraz ich dostaw, wraz z odnotowaniem wszelkich stwierdzonych niezgodności.". Art. 3. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287) w art. 30 w ust. 1 w pkt 5 w lit. l średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. m oraz n w brzmieniu: "m) wytwarzaniem środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych przeznaczonych do obrotu oraz warunkami ich przechowywania lub sprzedaży, n) wytwarzaniem środków żywienia zwierząt nieprzeznaczonych do obrotu, zawierających dodatki paszowe z grup: antybiotyków, kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych i stymulatorów wzrostu oraz warunkami ich przechowywania;". Art. 4. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, dokona przeniesienia planowanych dochodów i wydatków budżetowych, w tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia przeznaczonych na finansowanie kontroli jakości handlowej środków żywienia zwierząt z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do Inspekcji Weterynaryjnej: 1) z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rynków rolnych, z której finansowana jest Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, do części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa, z której finansowany jest Główny Inspektorat Weterynarii, 2) w ramach budżetów wojewodów - z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do wojewódzkich i powiatowych inspektoratów weterynarii - z uwzględnieniem zadań przejętych przez te jednostki. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne oraz ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 79/373/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie obrotu mieszankami paszowymi (Dz. Urz. WE L 86 z 6.04.1979 r., z późn. zm.), 2) dyrektywy 90/167/EWG z dnia 26 marca 1990 r. ustanawiającej warunki przygotowania, wprowadzania do obrotu i użycia pasz leczniczych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 92 z 7.4.1990 r., z późn. zm.), 3) dyrektywy 95/53/WE z dnia 25 października 1995 r. ustalającej zasady dotyczące organizacji urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt (Dz. Urz. WE L 265 z 8.11.1995 r., z późn. zm.), 4) dyrektywy 95/69/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. ustanawiającej warunki i środki dla zatwierdzania i rejestracji określonych zakładów i pośredników prowadzących działalność w sektorze pasz zwierzęcych i zmieniającej dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 79/373/EWG i 82/471/EWG (Dz. Urz. WE L 332 z 30.12.1995 r., z późn. zm.), 5) dyrektywy 96/25/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie obrotu materiałami paszowymi, zmieniającej dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 82/471/EWG i 93/74/EWG oraz uchylającej dyrektywę 77/101/EWG (Dz. Urz. WE L 125 z 23.05.1996 r., z późn. zm.), 6) dyrektywy 98/68/WE z dnia 10 września 1998 r. ustanawiającej dokument wzorcowy określony w art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 95/53/WE i niektóre reguły kontroli przy wprowadzaniu do Wspólnoty pasz z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 261 z 24.09.1998 r.), 7) dyrektywy 2001/82/WE z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz. Urz. WE L 311 z 28.11. 2001 r., z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców 1) (Dz. U. Nr 92, poz. 879) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy; 2) obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych; 3) zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku, określonych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3820/85/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego 2) oraz Umową europejską dotyczącą pracy załóg wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzoną w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087), zwaną dalej "Umową AETR". Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) transport drogowy - transport drogowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 3)); 2) przewóz drogowy - przewóz drogowy w rozumieniu rozporządzenia nr 3820/85/EWG; 3) przewóz regularny - przewóz regularny w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym; 4) stanowisko pracy kierowcy: a) siedzibę pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obowiązki, oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę, w szczególności filie, przedstawicielstwa i oddziały, b) pojazd, który kierowca prowadzi, c) każde inne miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane z wykonywanymi przewozami drogowymi; 5) tydzień - okres pomiędzy godziną 0000 w poniedziałek i godziną 2400 w niedzielę. Art. 3. Przepisy ustawy nie naruszają postanowień zawartych w rozporządzeniu nr 3820/85/EWG i Umowie AETR. Art. 4. W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 4)). Rozdział 2 Czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy Art. 5. Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej. Art. 6. 1. Czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, w szczególności: 1) prowadzenie pojazdu; 2) załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem; 3) nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym; 4) czynności spedycyjne; 5) obsługę codzienną pojazdów i przyczep; 6) inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy; 7) niezbędne formalności administracyjne; 8) utrzymanie pojazdu w czystości. 2. Czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu. 3. Do czasu pracy kierowcy wlicza się przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin. Art. 7. Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się: 1) czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy; 2) nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu; 3) dobowego nieprzerwanego odpoczynku; 4) przerwy w pracy, o której mowa w art. 16 ust. 1. Art. 8. Dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych, przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Art. 9. 1. Czasem dyżuru jest czas, w którym kierowca pozostaje poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. 2. Do czasu dyżuru zalicza się przerwy przeznaczone na odpoczynek, o których mowa w art. 13 i 28. 3. W przypadku gdy pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców, czas nieprzeznaczony na kierowanie pojazdem jest czasem dyżuru. 4. Czas dyżuru nie może być wliczany do przysługującego kierowcy dobowego nieprzerwanego odpoczynku. Wykorzystywanie dobowego odpoczynku w pojeździe w sposób określony w art. 14 ust. 1 nie może być traktowane jako czas dyżuru. 5. Za czas dyżuru, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu, kierowcy przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60 % wynagrodzenia. 6. Za czas dyżuru, o którym mowa w ust. 2 i 3, kierowcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach o wynagradzaniu obowiązujących u danego pracodawcy, nie niższe jednak niż w wysokości połowy wynagrodzenia określonego w ust. 5. Art. 10. 1. Okresy pozostawania do dyspozycji oznaczają okresy, inne niż przerwy i czas odpoczynku, podczas których kierowca nie jest obowiązany pozostawać na stanowisku pracy kierowcy, będąc jednocześnie w gotowości do rozpoczęcia albo kontynuowania prowadzenia pojazdu albo wykonywania innej pracy. Okresy pozostawania do dyspozycji obejmują w szczególności czas, w którym kierowca towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem, czas oczekiwania na przejściach granicznych oraz w związku z ograniczeniami w ruchu drogowym. 2. Okresy pozostawania do dyspozycji poza rozkładem czasu pracy zalicza się do czasu dyżuru. 3. W przypadku gdy kierowca, do którego stosuje się zadaniowy czas pracy, nie wypracował dobowego wymiaru czasu pracy, okresy, o których mowa w ust. 1, zalicza się do czasu pracy w wymiarze 8 godzin, a w pozostałym zakresie do czasu dyżuru. Art. 11. 1. Czas pracy kierowcy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 1 i 3-5. 2. Rozkłady czasu pracy kierowcy są ustalane na okresy nie krótsze niż 2 tygodnie, z zastrzeżeniem art. 19. Art. 12. 1. Tygodniowy czas pracy kierowcy, łącznie z godzinami nadliczbowymi, nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. 2. Tygodniowy czas pracy, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 60 godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. 3. Wymiar czasu pracy określony w ust. 1 i 2 obowiązuje także kierowcę zatrudnionego u więcej niż jednego pracodawcy. Art. 13. 1. Po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin, oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. 2. Przerwy określone w ust. 1 oraz art. 28 ulegają skróceniu o przerwę, o której mowa w art. 6 ust. 3. Art. 14. 1. W każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Dobowy odpoczynek może być wykorzystany w pojeździe, jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania. 2. W każdym tygodniu kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje odpoczynek dobowy, o którym mowa w ust. 1, przypadający w dniu, w którym kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy. Art. 15. 1. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do 10 godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w ramach systemu równoważnego czasu pracy. 2. W systemie równoważnego czasu pracy wymiar czasu pracy przedłużony w poszczególnych dniach jest równoważony skróconym czasem pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy. 3. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż 1 miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 3 miesięcy. 5. Przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 4 miesięcy. Art. 16. 1. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. W przypadku gdy kierowca wykonuje przewozy regularne, przerwa może trwać nie dłużej niż 6 godzin, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin. 2. Za czas przerwy, o której mowa w ust. 1, kierowcy przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia, o którym mowa w art. 9 ust. 5; podczas przerwy kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem. 3. Przy ustalaniu rozkładu czasu pracy w systemie przerywanego czasu pracy stosuje się przepisy dotyczące przerw przeznaczonych na odpoczynek, chyba że przerwa przewidziana w ustalonym rozkładzie czasu pracy następuje nie później niż po upływie okresu, po którym kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek. 4. System przerywanego czasu pracy może być stosowany również w przypadku wykonywania niezarobkowego przewozu drogowego - przewozu na potrzeby własne w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Art. 17. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w przypadkach uzasadnionych rodzajem wykonywanych przewozów lub ich szczególną organizacją, zadaniowy czas pracy, w którym zadania przewozowe ustala pracodawca w takim wymiarze, aby mogły być wykonane w ramach czasu pracy określonego w art. 11 oraz z uwzględnieniem przepisów dotyczących przerw przeznaczonych na odpoczynek i okresów odpoczynku. Rozkład czasu pracy w okresie wykonywania danego zadania przewozowego ustala kierowca. Art. 18. 1. Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. 2. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, a także pracodawca, u którego zakładowa organizacja związkowa nie wyraża zgody na ustalenie lub zmianę systemów i rozkładów czasu pracy oraz okresów rozliczeniowych czasu pracy, może stosować okresy rozliczeniowe określone w art. 15 ust. 3-5 - po uprzednim zawiadomieniu właściwego inspektora pracy. 3. System przerywanego czasu pracy, o którym mowa w art. 16, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, a u pracodawcy, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa - w umowie o pracę. Art. 19. W uzasadnionych przypadkach w ramach systemu równoważnego czasu pracy, o którym mowa w art. 15, dopuszcza się stosowanie przerywanego czasu pracy określonego w art. 16, według z góry ustalonego rozkładu czasu pracy oraz z uwzględnieniem przepisów o obowiązkowym dobowym odpoczynku; rozkład czasu pracy powinien obejmować okres co najmniej miesiąca. Art. 20. 1. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad dobowy przedłużony wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego kierowcę systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych. 2. Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie: 1) sytuacji i zdarzeń wymagających od kierowcy podjęcia działań dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia albo usunięcia awarii; 2) szczególnych potrzeb pracodawcy. 3. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych przez kierowcę w związku z okolicznościami określonymi w ust. 2 pkt 2 nie może przekroczyć 260 godzin w roku kalendarzowym. 4. W układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, można ustalić inną liczbę godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym niż określona w ust. 3, z zastrzeżeniem art. 12. Art. 21. W przypadku gdy praca jest wykonywana w porze nocnej przez co najmniej 4 godziny, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie. Art. 22. Przepisy art. 12 ust. 2 i 3, art. 13, art. 21 oraz art. 24 pkt 2 nie mają zastosowania do kierowców prowadzących pojazdy wymienione w art. 29 ustawy oraz w art. 4 rozporządzenia nr 3820/85/EWG. Art. 23. W zakresie norm określających czas pracy, obowiązkowe przerwy przeznaczone na odpoczynek w czasie dnia pracy oraz odpoczynek dobowy i tygodniowy, układy zbiorowe pracy mogą przewidywać wyższe normy minimalne oraz niższe normy maksymalne, niż przewiduje to ustawa. Rozdział 3 Obowiązki pracodawcy Art. 24. Pracodawca jest obowiązany: 1) poinformować kierowców o obowiązujących ich przepisach z zakresu czasu pracy, w sposób przyjęty u danego pracodawcy oraz 2) uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie o wymiarze zatrudnienia albo o niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy. Art. 25. 1. Ewidencję czasu pracy, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 2981 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, pracodawca prowadzi dla kierowców, niezależnie od stosowanego systemu czasu pracy i sposobu wynagradzania za godziny nadliczbowe i za pracę w porze nocnej, w rozliczeniu dobowym, tygodniowym i przyjętym okresie rozliczeniowym. 2. Ewidencję czasu pracy, o której mowa w ust. 1, pracodawca udostępnia kierowcy na jego wniosek. Art. 26. Warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie wpłynęłoby na pogorszenie bezpieczeństwa jazdy. Rozdział 4 Zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku określonych rozporządzeniem nr 3820/85/EWG oraz Umową AETR Art. 27. 1. Okresy przerw w prowadzeniu pojazdu, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 7 ust. 1 i 2 Umowy AETR, zalicza się do czasu dyżuru, o którym mowa w art. 9. 2. Okresy odpoczynku, o których mowa w art. 8 ust. 1, 2 i 7 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 8 ust. 1, 2 i 7 Umowy AETR, nie mogą być traktowane jak czas dyżuru, o którym mowa w art. 9. 3. Okresy przerw w prowadzeniu pojazdu, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 7 ust. 1 i 2 Umowy AETR, w części obejmującej 15 minut, wlicza się do czasu pracy kierowcy na warunkach określonych w art. 6 ust. 3. 4. Do kierowców, którzy wykorzystali przerwy w prowadzeniu pojazdu przeznaczone na odpoczynek, zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i art. 7 ust. 1 i 2 Umowy AETR, nie stosuje się przerwy, o której mowa w art. 13 ust. 1. 5. Do kierowców, którzy wykorzystali okres odpoczynku, o którym mowa w art. 8 ust. 1-3 rozporządzenia nr 8320/85/EWG i w art. 8 ust. 1-3 Umowy AETR, nie stosuje się odpoczynku, o którym mowa w art. 14. Art. 28. Stosownie do art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 3820/85/EWG, w przewozach regularnych może być stosowana przerwa trwająca nie krócej niż 30 minut po okresie prowadzenia pojazdu nieprzekraczającym 4 godzin, jeżeli przerwa trwająca powyżej 30 minut zakłócałaby miejski ruch uliczny, a kierowca nie ma możliwości wykorzystania pozostałych 15 minut w ciągu czterech i pół godziny prowadzenia pojazdu przed przerwą 30-minutową. Art. 29. Stosownie do art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 3820/85/EWG i art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 3821/85/EWG 5) wyłącza się ze stosowania wymienionych rozporządzeń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kategorie pojazdów, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. b-k rozporządzenia nr 3820/85/EWG. Art. 30. 1. Stosownie do art. 13 ust. 2 rozporządzenia nr 3820/85/EWG, minister właściwy do spraw transportu może udzielić: 1) po upoważnieniu przez Komisję Europejską, zwolnienia od stosowania postanowień rozporządzenia w przypadku operacji transportowych wykonywanych w wyjątkowych okolicznościach; 2) w nagłych przypadkach czasowego zwolnienia od stosowania postanowień rozporządzenia na okres nieprzekraczający 30 dni; o udzielonym zwolnieniu minister właściwy do spraw transportu niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską. 2. Minister właściwy do spraw transportu informuje o udzielonym zwolnieniu w drodze obwieszczenia, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 31. 1. Kierowca, który w określonych dniach nie prowadził pojazdu albo prowadził pojazd, do którego nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia nr 3820/85/EWG, na żądanie osoby uprawnionej do przeprowadzenia kontroli przedstawia zaświadczenie, które powinno zawierać w szczególności następujące dane: imię i nazwisko kierowcy, okres, którego dotyczy, wskazanie przyczyny nieposiadania wykresówek, o których mowa w art. 15 ust. 7 rozporządzenia nr 3821/85/EWG, miejsce i data wystawienia, podpis pracodawcy. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, pracodawca wystawia i wręcza kierowcy przed rozpoczęciem przez kierowcę przewozu drogowego. W przypadku gdy kierowca w określonych dniach nie prowadził pojazdu w trakcie wykonywania danego zadania przewozowego, pracodawca niezwłocznie wystawia i przekazuje zaświadczenie na żądanie osoby uprawnionej do przeprowadzenia kontroli. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy osobiście wykonującego przewozy drogowe, z tym że przedsiębiorca przedkłada stosowne oświadczenie. Rozdział 5 Przepisy końcowe Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 123, poz. 1354, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452). Art. 33. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego (Dz. Urz. WE L 80 z 23.03.2002). 2) (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 5) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 382/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31.12.1985). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa cele, zasady i formy ochrony przyrody żywej i nieożywionej oraz krajobrazu. Art. 2. 1. Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody: 1) dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów; 2) roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową; 3) zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia; 4) siedlisk przyrodniczych; 5) siedlisk zagrożonych wyginięciem, rzadkich i chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów; 6) tworów przyrody żywej i nieożywionej oraz kopalnych szczątków roślin i zwierząt; 7) krajobrazu; 8) zieleni w miastach i wsiach; 9) zadrzewień. 2. Celem ochrony przyrody jest: 1) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów; 2) zachowanie różnorodności biologicznej; 3) zachowanie dziedzictwa geologicznego i paleontologicznego; 4) zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z ich siedliskami, przez ich utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony; 5) ochrona walorów krajobrazowych, zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień; 6) utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych, a także pozostałych zasobów, tworów i składników przyrody; 7) kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody przez edukację, informowanie i promocję w dziedzinie ochrony przyrody. Art. 3. Cele ochrony przyrody są realizowane przez: 1) uwzględnianie wymagań ochrony przyrody w polityce ekologicznej państwa, programach ochrony środowiska przyjmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego, koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategiach rozwoju województw, planach zagospodarowania przestrzennego województw, strategiach rozwoju gmin, studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego i planach zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz w działalności gospodarczej i inwestycyjnej; 2) obejmowanie zasobów, tworów i składników przyrody formami ochrony przyrody; 3) opracowywanie i realizację ustaleń planów ochrony dla obszarów podlegających ochronie prawnej, programów ochrony gatunków, siedlisk i szlaków migracji gatunków chronionych; 4) realizację krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej wraz z programem działań; 5) prowadzenie działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w dziedzinie ochrony przyrody; 6) prowadzenie badań naukowych nad problemami związanymi z ochroną przyrody. Art. 4. 1. Obowiązkiem organów administracji publicznej, osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych jest dbałość o przyrodę będącą dziedzictwem i bogactwem narodowym. 2. Organy administracji publicznej są obowiązane do zapewnienia warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych dla ochrony przyrody. 3. Obowiązkiem organów administracji publicznej, instytucji naukowych i oświatowych, a także publicznych środków masowego przekazu jest prowadzenie działalności edukacyjnej, informacyjnej i promocyjnej w dziedzinie ochrony przyrody. Art. 5. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) gatunek - zarówno gatunek w znaczeniu biologicznym, jak i każdą niższą od gatunku biologicznego jednostkę systematyczną, populację, a także mieszańce tego gatunku w pierwszym lub drugim pokoleniu, z wyjątkiem form, ras i odmian udomowionych, hodowlanych lub uprawnych; 2) korytarz ekologiczny - obszar umożliwiający migrację roślin, zwierząt lub grzybów; 3) obszar specjalnej ochrony ptaków - obszar wyznaczony, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej, do ochrony populacji dziko występujących ptaków jednego lub wielu gatunków, w którego granicach ptaki mają korzystne warunki bytowania w ciągu całego życia, w dowolnym jego okresie albo stadium rozwoju; 4) ochrona częściowa - ochronę gatunków roślin, zwierząt i grzybów dopuszczającą możliwość redukcji liczebności populacji oraz pozyskiwania osobników tych gatunków lub ich części; 5) ochrona czynna - stosowanie, w razie potrzeby, zabiegów ochronnych w celu przywrócenia naturalnego stanu ekosystemów i składników przyrody lub zachowania siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin, zwierząt lub grzybów; 6) ochrona ex situ - ochronę gatunków roślin, zwierząt i grzybów poza miejscem ich naturalnego występowania oraz ochronę skał, skamieniałości i minerałów w miejscach ich przechowywania; 7) ochrona in situ - ochronę gatunków roślin, zwierząt i grzybów, a także elementów przyrody nieożywionej, w miejscach ich naturalnego występowania; 8) ochrona krajobrazowa - zachowanie cech charakterystycznych danego krajobrazu; 9) ochrona ścisła - całkowite i trwałe zaniechanie bezpośredniej ingerencji człowieka w stan ekosystemów, tworów i składników przyrody oraz w przebieg procesów przyrodniczych na obszarach objętych ochroną, a w przypadku gatunków - całoroczną ochronę należących do nich osobników i stadiów ich rozwoju; 10) ogród botaniczny - urządzony i zagospodarowany teren wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nim związanymi, będący miejscem ochrony ex situ, uprawy roślin różnych stref klimatycznych i siedlisk, uprawy roślin określonego gatunku oraz prowadzenia badań naukowych i edukacji; 11) ogród zoologiczny - urządzony i zagospodarowany teren wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nim związanymi, gdzie zwierzęta gatunków dziko występujących są hodowane i utrzymywane w celu ochrony ex situ, prowadzenia badań naukowych i edukacji oraz w celu ich publicznej ekspozycji nie mniej niż 7 dni w roku; 12) ostoja - miejsce o warunkach sprzyjających egzystencji roślin, zwierząt lub grzybów zagrożonych wyginięciem lub rzadkich gatunków; 13) ośrodek rehabilitacji zwierząt - miejsce, w którym jest prowadzone leczenie i rehabilitacja zwierząt dziko występujących, wymagających okresowej opieki człowieka w celu przywrócenia ich do środowiska przyrodniczego; 14) otulina - strefę ochronną graniczącą z formą ochrony przyrody i wyznaczoną indywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka; 15) pozyskiwanie: a) zbiór roślin lub grzybów gatunków chronionych lub ich części ze stanowisk naturalnych do celów gospodarczych, b) chwytanie, łowienie lub zbieranie zwierząt gatunków chronionych lub ich części i produktów pochodnych do celów gospodarczych, c) eksploatację lub wydobywanie skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin lub zwierząt; 16) różnorodność biologiczna - zróżnicowanie żywych organizmów występujących w ekosystemach, w obrębie gatunku i między gatunkami, oraz zróżnicowanie ekosystemów; 17) siedlisko przyrodnicze - obszar lądowy lub wodny, naturalny, półnaturalny lub antropogeniczny, wyodrębniony w oparciu o cechy geograficzne, abiotyczne i biotyczne; 18) siedlisko roślin, siedlisko zwierząt lub siedlisko grzybów - obszar występowania roślin, zwierząt lub grzybów w ciągu całego życia lub dowolnym stadium ich rozwoju; 19) specjalny obszar ochrony siedlisk - obszar wyznaczony, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej, w celu trwałej ochrony siedlisk przyrodniczych lub populacji zagrożonych wyginięciem gatunków roślin lub zwierząt lub w celu odtworzenia właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych lub właściwego stanu ochrony tych gatunków; 20) środowisko przyrodnicze - krajobraz wraz z tworami przyrody nieożywionej oraz naturalnymi i przekształconymi siedliskami przyrodniczymi z występującymi na nich roślinami, zwierzętami i grzybami; 21) tereny zieleni - tereny wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nimi związanymi, pokryte roślinnością, znajdujące się w granicach wsi o zwartej zabudowie lub miast, pełniące funkcje estetyczne, rekreacyjne, zdrowotne lub osłonowe, a w szczególności parki, zieleńce, promenady, bulwary, ogrody botaniczne, zoologiczne, jordanowskie i zabytkowe oraz cmentarze, a także zieleń towarzyszącą ulicom, placom, zabytkowym fortyfikacjom, budynkom, składowiskom, lotniskom oraz obiektom kolejowym i przemysłowym; 22) udostępnianie - umożliwianie fotografowania lub filmowania w celach zarobkowych oraz korzystania z zasobów, tworów i składników przyrody w celach naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych i sportowych; 23) walory krajobrazowe - wartości ekologiczne, estetyczne lub kulturowe obszaru oraz związane z nim rzeźbę terenu, twory i składniki przyrody, ukształtowane przez siły przyrody lub działalność człowieka; 24) właściwy stan ochrony gatunku - stan, w którym dane o dynamice liczebności populacji tego gatunku wskazują, że gatunek jest trwałym składnikiem właściwego dla niego siedliska, naturalny zasięg gatunku nie zmniejsza się ani nie ulegnie zmniejszeniu w dającej się przewidzieć przyszłości oraz odpowiednio duże siedlisko dla utrzymania się populacji tego gatunku istnieje i prawdopodobnie nadal będzie istniało; 25) właściwy stan ochrony siedliska przyrodniczego - stan, w którym naturalny zasięg siedliska przyrodniczego i obszary zajęte przez to siedlisko w obrębie jego zasięgu nie zmieniają się lub zwiększają się, struktura i funkcje, które są konieczne do długotrwałego utrzymania się siedliska, istnieją i prawdopodobnie nadal będą istniały oraz typowe dla tego siedliska gatunki znajdują się we właściwym stanie ochrony; 26) wstęp do parku narodowego albo rezerwatu przyrody - wejście lub wjazd na obszar objęty ochroną ścisłą lub czynną w celu naukowym, edukacyjnym, turystycznym lub rekreacyjnym; 27) zadrzewienie - drzewa i krzewy w granicach pasa drogowego, pojedyncze drzewa lub krzewy albo ich skupiska niebędące lasem w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 1)), wraz z terenem, na którym występują, i pozostałymi składnikami szaty roślinnej tego terenu, spełniające cele ochronne, produkcyjne lub społeczno-kulturowe; 28) zagrożenie wewnętrzne - czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka w granicach obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej; 29) zagrożenie zewnętrzne - czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka, mający swoje źródło poza granicami obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej. Rozdział 2 Formy ochrony przyrody Art. 6. 1. Formami ochrony przyrody są: 1) parki narodowe; 2) rezerwaty przyrody; 3) parki krajobrazowe; 4) obszary chronionego krajobrazu; 5) obszary Natura 2000; 6) pomniki przyrody; 7) stanowiska dokumentacyjne; 8) użytki ekologiczne; 9) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe; 10) ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów. 2. W drodze porozumienia z sąsiednimi państwami mogą być wyznaczane przygraniczne obszary cenne pod względem przyrodniczym w celu ich wspólnej ochrony. Art. 7. 1. Utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody jest celem publicznym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)). 2. Utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody obejmujące obszary, które stanowią nieruchomości niebędące własnością Skarbu Państwa, następuje za zgodą właściciela, a w razie braku jego zgody - w trybie wywłaszczenia określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Art. 8. 1. Park narodowy obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1.000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. 2. Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów. 3. Park narodowy jest państwową jednostką budżetową w rozumieniu przepisów o finansach publicznych. 4. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze zarządzenia, nadaje parkowi narodowemu statut określający jego strukturę organizacyjną. Art. 9. 1. Nadzór nad parkami narodowymi sprawuje minister właściwy do spraw środowiska. 2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, obejmuje: 1) zatwierdzanie planów finansowych oraz sporządzanie sprawozdań zbiorczych z działalności parków narodowych; 2) zatwierdzanie rocznych zadań rzeczowych wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych; 3) koordynowanie działalności naukowej i edukacyjnej; 4) kontrolę funkcjonowania parków narodowych; 5) funkcjonowanie Służb Parków Narodowych. Art. 10. 1. Utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, które określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy, otulinę i nieruchomości Skarbu Państwa nieprzechodzące w trwały zarząd parku narodowego. Rada Ministrów, wydając rozporządzenie, kieruje się rzeczywistym stanem wartości przyrodniczych obszaru. Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku narodowego następuje wyłącznie w razie bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych i kulturowych jego obszaru. 2. Utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja może nastąpić po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami uchwałodawczymi jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze działania planuje się powyższe zmiany, oraz po zaopiniowaniu, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia tych zmian, przez zainteresowane organizacje pozarządowe. Niezłożenie opinii w przewidzianym terminie uznaje się za brak uwag. 3. Nieruchomości Skarbu Państwa położone w granicach parku narodowego i służące realizacji jego celów zostają oddane w trwały zarząd parku narodowego, na zasadach określonych w rozdziale 5 działu II ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. 4. Administrowanie obszarami morskimi położonymi w granicach parku narodowego odbywa się na podstawie działu III ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm. 3)). 5. Parkowi narodowemu przysługuje prawo pierwokupu nieruchomości położonej w granicach parku narodowego na rzecz Skarbu Państwa. 6. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej w części dotyczącej parku narodowego i jego otuliny wymagają uzgodnienia z dyrektorem parku narodowego w zakresie ustaleń tych planów, mogących mieć negatywny wpływ na ochronę przyrody parku narodowego. Art. 11. 1. Na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę parku narodowego. 2. W otulinie może być utworzona strefa ochronna zwierząt łownych ze względu na potrzebę ochrony zwierząt w parku narodowym. 3. Strefa ochronna zwierząt łownych nie podlega włączeniu w granice obwodów łowieckich. 4. Minister właściwy do spraw środowiska ustanawia, w drodze rozporządzenia, strefę ochronną zwierząt łownych, określając obszary wchodzące w jej skład oraz kryteria i sposoby utrzymania właściwej liczebności i struktury populacji poszczególnych gatunków zwierząt łownych, kierując się potrzebą: 1) ochrony gatunków zwierząt łownych w parkach narodowych; 2) tworzenia strefy bezpieczeństwa dla gatunków zwierząt łownych wychodzących na żerowiska poza obszar parku narodowego; 3) utrzymywania właściwej liczebności i struktury populacji poszczególnych gatunków zwierząt łownych na obszarze parku narodowego w celu zachowania równowagi przyrodniczej. 5. Ochrona zwierząt łownych w strefie ochronnej zwierząt łownych należy do zadań dyrektora parku narodowego. Art. 12. 1. Obszar parku narodowego jest udostępniany w celach naukowych, edukacyjnych, kulturowych, turystycznych, rekreacyjnych i sportowych w sposób, który nie wpłynie negatywnie na przyrodę w parku narodowym. 2. W planie ochrony parku narodowego, a do czasu jego sporządzenia - w zadaniach ochronnych ustala się miejsca, które mogą być udostępniane, oraz maksymalną liczbę osób mogących przebywać jednocześnie w tych miejscach. 3. Za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary oraz za udostępnianie parku narodowego lub niektórych jego obszarów mogą być pobierane opłaty. 4. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 3, ustala dyrektor parku narodowego. 5. Opłata za jednorazowy wstęp do parku nie może przekraczać kwoty 6 zł waloryzowanej o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej. 6. Opłaty, o których mowa w ust. 3, uiszcza się w formie wykupu biletu wstępu jednorazowego lub wstępu wielokrotnego w miejscach pobierania opłat lub wnosi się na rachunek bankowy parku narodowego. 7. Opłat za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary nie pobiera się od: 1) dzieci w wieku do 7 lat; 2) osób, które posiadają zezwolenie dyrektora parku narodowego na prowadzenie badań naukowych w zakresie ochrony przyrody; 3) uczniów szkół i studentów odbywających zajęcia dydaktyczne w parku narodowym w zakresie uzgodnionym z dyrektorem parku narodowego; 4) mieszkańców gmin położonych w granicach parku narodowego i gmin graniczących z parkiem narodowym; 5) osób udających się do wyznaczonych w parku narodowym plaż; 6) osób udających się do miejsc kultu religijnego. 8. Opłatę za wstęp do parku narodowego lub na niektóre jego obszary w wysokości 50 % stawki opłaty ustalonej przez dyrektora parku narodowego pobiera się od: 1) uczniów szkół i studentów; 2) emerytów i rencistów; 3) osób niepełnosprawnych; 4) żołnierzy służby czynnej. 9. Opłaty, o których mowa w ust. 3, są przychodami gospodarstw pomocniczych przy parkach narodowych w rozumieniu art. 20 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 4)) i są przeznaczone na tworzenie i utrzymanie infrastruktury turystycznej i edukacyjnej parku narodowego oraz na ochronę przyrody. Opłaty pobierane za wstęp do parku narodowego, w wysokości 15 % wpływów za każdy kwartał, przeznacza się na dofinansowanie działalności ratowniczej specjalistycznych organizacji ratowniczych - Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, działających na terenie danego parku narodowego. 10. Minister właściwy do spraw środowiska, uwzględniając zróżnicowanie walorów przyrodniczych i krajobrazowych parków narodowych, nasilenie ruchu turystycznego i jego oddziaływanie na przyrodę parków narodowych, określi, w drodze rozporządzenia, parki narodowe lub niektóre ich obszary, gdzie za wstęp pobiera się opłaty. Art. 13. 1. Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi. 2. Na obszarach graniczących z rezerwatem przyrody może być wyznaczona otulina. 3. Uznanie za rezerwat przyrody obszarów, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, położenie lub przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, cele ochrony oraz rodzaj, typ i podtyp rezerwatu przyrody, a także sprawującego nadzór nad rezerwatem. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, za zgodą ministra właściwego do spraw środowiska i po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady ochrony przyrody, może zmniejszyć lub zwiększyć obszar rezerwatu przyrody, zmienić cele ochrony, a w razie bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, dla których rezerwat został powołany - zlikwidować rezerwat przyrody. 4. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić opłaty za wstęp na obszar rezerwatu przyrody, kierując się potrzebą ochrony przyrody. 5. Wojewoda ustala stawki opłat, o których mowa w ust. 4, przy czym opłata za jednorazowy wstęp do rezerwatu nie może przekraczać kwoty 6 zł waloryzowanej o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej. 6. Opłaty, o których mowa w ust. 4, są przeznaczane na ochronę przyrody. Art. 14. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje, typy i podtypy rezerwatów przyrody, kierując się potrzebą zapewnienia na obszarach cennych przyrodniczo, zróżnicowanych pod względem wartości przyrodniczych, ochrony rezerwatowej oraz wytypowania reprezentatywnej liczby rezerwatów przyrody ze względu na dominujący przedmiot ochrony i główny typ ekosystemu. Art. 15. 1. W parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody zabrania się: 1) budowy lub rozbudowy obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, z wyjątkiem obiektów i urządzeń służących celom parku narodowego albo rezerwatu przyrody; 2) rybactwa, z wyjątkiem obszarów ustalonych w planie ochrony albo w zadaniach ochronnych; 3) chwytania lub zabijania dziko występujących zwierząt, zbierania lub niszczenia jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych zwierząt, umyślnego płoszenia zwierząt kręgowych, zbierania poroży, niszczenia nor, gniazd, legowisk i innych schronień zwierząt oraz ich miejsc rozrodu; 4) polowania, z wyjątkiem obszarów wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych ustanowionych dla rezerwatu przyrody; 5) pozyskiwania, niszczenia lub umyślnego uszkadzania roślin oraz grzybów; 6) użytkowania, niszczenia, umyślnego uszkadzania, zanieczyszczania i dokonywania zmian obiektów przyrodniczych, obszarów oraz zasobów, tworów i składników przyrody; 7) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody; 8) pozyskiwania skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, minerałów i bursztynu; 9) niszczenia gleby lub zmiany przeznaczenia i użytkowania gruntów; 10) palenia ognisk i wyrobów tytoniowych oraz używania źródeł światła o otwartym płomieniu, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 11) prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej i rolniczej, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych w planie ochrony; 12) stosowania chemicznych i biologicznych środków ochrony roślin i nawozów; 13) zbioru dziko występujących roślin i grzybów oraz ich części, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 14) amatorskiego połowu ryb, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych; 15) ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem, z wyjątkiem szlaków i tras narciarskich wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 16) wprowadzania psów na obszary objęte ochroną ścisłą i czynną, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych w planie ochrony oraz psów pasterskich wprowadzanych na obszary objęte ochroną czynną, na których plan ochrony albo zadania ochronne dopuszczają wypas; 17) wspinaczki, eksploracji jaskiń lub zbiorników wodnych, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 18) ruchu pojazdów poza drogami publicznymi oraz poza drogami położonymi na nieruchomościach będących w trwałym zarządzie parku narodowego, wskazanymi przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 19) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną przyrody, udostępnianiem parku albo rezerwatu przyrody, edukacją ekologiczną, z wyjątkiem znaków drogowych i innych znaków związanych z ochroną bezpieczeństwa i porządku powszechnego; 20) zakłócania ciszy; 21) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego, uprawiania sportów wodnych i motorowych, pływania i żeglowania, z wyjątkiem akwenów lub szlaków wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 22) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu; 23) biwakowania, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych przez dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody - przez organ uznający obszar za rezerwat przyrody; 24) prowadzenia badań naukowych - w parku narodowym bez zgody dyrektora parku, a w rezerwacie przyrody - bez zgody organu uznającego obszar za rezerwat przyrody; 25) wprowadzania gatunków roślin, zwierząt lub grzybów, bez zgody ministra właściwego do spraw środowiska; 26) wprowadzania organizmów genetycznie zmodyfikowanych; 27) organizacji imprez rekreacyjno-sportowych - w parku narodowym bez zgody dyrektora parku narodowego, a w rezerwacie przyrody bez zgody organu uznającego obszar za rezerwat przyrody. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) wykonywania zadań wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych; 2) likwidacji nagłych zagrożeń oraz wykonywania czynności nieujętych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych, za zgodą organu ustanawiającego plan ochrony lub zadania ochronne; 3) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 4) wykonywania zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa; 5) obszarów objętych ochroną krajobrazową w trakcie ich gospodarczego wykorzystywania przez jednostki organizacyjne, osoby prawne lub fizyczne oraz wykonywania prawa własności, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. 3. Minister właściwy do spraw środowiska może zezwolić na odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ochrony przyrody, wykonywaniem badań naukowych, celami edukacyjnymi, kulturowymi, turystycznymi, rekreacyjnymi i sportowymi, celami kultu religijnego lub realizacją inwestycji liniowych celu publicznego w przypadku braku rozwiązań alternatywnych, pod warunkiem przeprowadzenia przez inwestora działań kompensujących utratę wartości przyrodniczych danego obszaru. Art. 16. 1. Park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. 2. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina. 3. Utworzenie parku krajobrazowego lub powiększenie jego obszaru następuje w drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, szczególne cele ochrony oraz zakazy właściwe dla danego parku krajobrazowego lub jego części wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 17 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub zmniejszenie obszaru parku krajobrazowego następuje w drodze rozporządzenia wojewody, po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo radami gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, historycznych i kulturowych oraz walorów krajobrazowych na obszarach projektowanych do wyłączenia spod ochrony. 4. Projekt rozporządzenia w sprawie utworzenia, zmiany granic lub likwidacji parku krajobrazowego wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy. 5. Statut parku krajobrazowego lub zespołu parków krajobrazowych określający strukturę organizacyjną parku lub zespołu parków nadaje wojewoda, w drodze zarządzenia. 6. Grunty rolne i leśne oraz inne nieruchomości znajdujące się w granicach parku krajobrazowego pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu. 7. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej w części dotyczącej parku krajobrazowego i jego otuliny wymagają uzgodnienia z właściwym miejscowo wojewodą. Art. 17. 1. W parku krajobrazowym mogą być wprowadzone następujące zakazy: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 5)); 2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej; 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej; 7) budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od krawędzi brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego; 9) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych; 10) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych; 11) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową; 12) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych; 13) organizowania rajdów motorowych i samochodowych; 14) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) wykonywania zadań wynikających z planu ochrony; 2) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 3) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 4) realizacji inwestycji celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), zwanej dalej "inwestycją celu publicznego". 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko nie jest obowiązkowe i przeprowadzona procedura oceny oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę parku krajobrazowego. 4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 14, nie dotyczy statków jednostek ratowniczych, jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach, inspektorów żeglugi śródlądowej, Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej, promów w ciągu dróg publicznych, prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej oraz wykonywania zadań z zakresu ochrony przyrody przez Służbę Parku Krajobrazowego. Art. 18. 1. Dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych sporządza się i realizuje plan ochrony. 2. Plan ochrony, o którym mowa w ust. 1, ustanawia się w terminie 5 lat od dnia utworzenia parku narodowego, uznania obszaru za rezerwat przyrody albo utworzenia parku krajobrazowego. Art. 19. 1. Projekt planu ochrony sporządza dla: 1) parku narodowego - dyrektor parku narodowego; 2) rezerwatu przyrody - organ, który uznał dany obszar za rezerwat przyrody lub po uzgodnieniu z tym organem - zarządzający rezerwatem albo sprawujący nadzór nad rezerwatem; 3) parku krajobrazowego - dyrektor parku krajobrazowego lub dyrektor zespołu parków krajobrazowych. 2. Projekt planu ochrony, o którym mowa w ust. 1, wymaga: 1) zaopiniowania przez właściwe miejscowo rady gmin, z zastrzeżeniem pkt. 2; 2) uzgodnienia z właściwymi miejscowo radami gmin ustaleń dotyczących infrastruktury technicznej, zagospodarowania turystycznego, sposobu użytkowania gruntów, eliminacji lub ograniczania zagrożeń zewnętrznych oraz ustaleń do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, w odniesieniu do nieruchomości niebędących własnością Skarbu Państwa. 3. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku dokonywania zmiany planu ochrony. 4. Projekt planu ochrony dla rezerwatu przyrody wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw środowiska. 5. Minister właściwy do spraw środowiska ustanawia, w drodze rozporządzenia, plan ochrony dla parku narodowego w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania projektu planu lub odmawia jego ustanowienia, jeżeli projekt planu jest niezgodny z celami ochrony przyrody, uwzględniając konieczność dostosowania działań ochronnych do celów ochrony parku narodowego. Plan ochrony może być zmieniony, jeżeli wynika to z potrzeb ochrony przyrody. 6. Wojewoda ustanawia, w drodze rozporządzenia, plan ochrony dla rezerwatu przyrody i parku krajobrazowego w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania projektu planu lub odmawia jego ustanowienia, jeżeli projekt planu jest niezgodny z celami ochrony przyrody. Plan ochrony może być zmieniony, jeżeli wynika to z potrzeb ochrony przyrody. 7. Plan ochrony dla rezerwatu przyrody położonego na terenie kilku województw ustanawia wojewoda, na którego terenie znajduje się największa powierzchnia tego rezerwatu, w porozumieniu z pozostałymi wojewodami. 8. Plan ochrony dla parku krajobrazowego położonego na terenie kilku województw ustanawia wojewoda właściwy ze względu na siedzibę dyrekcji parku, w porozumieniu z pozostałymi wojewodami. Art. 20. 1. Plan ochrony dla parku narodowego, rezerwatu przyrody oraz parku krajobrazowego sporządza się na okres 20 lat, z uwzględnieniem: 1) charakterystyki i oceny stanu przyrody; 2) identyfikacji i oceny istniejących oraz potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych; 3) charakterystyki i oceny uwarunkowań społecznych i gospodarczych; 4) analizy skuteczności dotychczasowych sposobów ochrony; 5) charakterystyki i oceny stanu zagospodarowania przestrzennego. 2. Prace przy sporządzaniu planów ochrony, o których mowa w ust. 1, polegają na: 1) ocenie stanu zasobów, tworów i składników przyrody, walorów krajobrazowych, wartości kulturowych oraz istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych, która może być wykonana w formie szczegółowych opisów; 2) opracowaniu koncepcji ochrony zasobów, tworów i składników przyrody oraz wartości kulturowych, a także eliminacji lub ograniczania istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych; 3) wskazaniu zadań ochronnych, z podaniem rodzaju, zakresu i lokalizacji. 3. Plan ochrony dla parku narodowego oraz rezerwatu przyrody zawiera: 1) cele ochrony przyrody oraz wskazanie przyrodniczych i społecznych uwarunkowań ich realizacji; 2) identyfikację oraz określenie sposobów eliminacji lub ograniczania istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz ich skutków; 3) wskazanie obszarów ochrony ścisłej, czynnej i krajobrazowej; 4) określenie działań ochronnych na obszarach ochrony ścisłej, czynnej i krajobrazowej, z podaniem rodzaju, zakresu i lokalizacji tych działań; 5) wskazanie obszarów i miejsc udostępnianych dla celów naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych, sportowych, amatorskiego połowu ryb i rybactwa oraz określenie sposobów ich udostępniania; 6) wskazanie miejsc, w których może być prowadzona działalność wytwórcza, handlowa i rolnicza; 7) ustalenia do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych. 4. Plan ochrony dla parku krajobrazowego zawiera: 1) cele ochrony przyrody oraz przyrodnicze, społeczne i gospodarcze uwarunkowania ich realizacji; 2) identyfikację oraz określenie sposobów eliminacji lub ograniczania istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz ich skutków; 3) wskazanie obszarów realizacji działań ochronnych; 4) określenie zakresu prac związanych z ochroną przyrody i kształtowaniem krajobrazu; 5) wskazanie obszarów udostępnianych dla celów naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych, amatorskiego połowu ryb i dla innych form gospodarowania oraz określenie sposobów korzystania z tych obszarów; 6) ustalenia do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów zagospodarowania przestrzennego województw oraz planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych. Art. 21. Minister właściwy do spraw środowiska określi dla parku narodowego, rezerwatu przyrody, parku krajobrazowego, w drodze rozporządzenia: 1) tryb sporządzania projektu planu ochrony, 2) zakres prac na potrzeby sporządzenia projektu planu ochrony, 3) tryb dokonywania zmian w planie ochrony, 4) zakres i sposoby ochrony zasobów, tworów i składników przyrody - kierując się potrzebą ochrony zasobów, tworów i składników przyrody żywej i nieożywionej w parkach narodowych, rezerwatach przyrody oraz parkach krajobrazowych, z uwzględnieniem możliwości technicznych, organizacyjnych i finansowych oraz poziomu wiedzy i nauki w zakresie ochrony przyrody. Art. 22. 1. Dla parku narodowego lub rezerwatu przyrody, do czasu ustanowienia planu ochrony, sprawujący nadzór sporządza projekt zadań ochronnych. 2. Zadania ochronne, o których mowa w ust. 1, ustanawia, w drodze zarządzenia: 1) minister właściwy do spraw środowiska - dla parku narodowego; 2) wojewoda, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska - dla rezerwatu przyrody. 3. Zadania ochronne, o których mowa w ust. 1, uwzględniają: 1) identyfikację i ocenę istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby eliminacji lub ograniczania tych zagrożeń i ich skutków; 2) opis sposobów ochrony czynnej ekosystemów, z podaniem rodzaju, rozmiaru i lokalizacji poszczególnych zadań; 3) opis sposobów czynnej ochrony gatunków roślin, zwierząt lub grzybów; 4) wskazanie obszarów objętych ochroną ścisłą, czynną oraz krajobrazową. 4. Zadania ochronne, o których mowa w ust. 1, mogą być ustanawiane na rok lub równocześnie na kolejne lata, nie dłużej jednak niż na 5 lat. Art. 23. 1. Obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych. 2. Wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze rozporządzenia wojewody, które określa jego nazwę, położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub jego części wybrane spośród zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub zmiana granic obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze rozporządzenia wojewody, po zaopiniowaniu przez wojewódzką radę ochrony przyrody oraz właściwe miejscowo rady gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wyróżniającego się krajobrazu o zróżnicowanych ekosystemach i możliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem. 3. Projekt rozporządzenia w sprawie wyznaczenia lub powiększenia obszaru chronionego krajobrazu wymaga uzgodnienia z właściwą miejscowo radą gminy. 4. Jeżeli wojewoda nie wyznaczył obszaru chronionego krajobrazu, obszar ten może być wyznaczony przez radę gminy, w drodze uchwały, która określa jego nazwę, położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub jego części wybrane spośród zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub zmiana granic obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze uchwały rady gminy. 5. Projekty studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, planów zagospodarowania przestrzennego województw i planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, w części dotyczącej obszaru chronionego krajobrazu, wymagają uzgodnienia z właściwym wojewodą. Art. 24. 1. Na obszarze chronionego krajobrazu mogą być wprowadzone następujące zakazy: 1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska; 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli służą innym celom niż ochrona przyrody lub zrównoważone wykorzystanie użytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka; 7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych; 8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej; 9) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m od linii brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu morskiego. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) wykonywania zadań na rzecz obronności kraju i bezpieczeństwa państwa; 2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym; 3) realizacji inwestycji celu publicznego. Art. 25. 1. Sieć obszarów Natura 2000 obejmuje: 1) obszary specjalnej ochrony ptaków; 2) specjalne obszary ochrony siedlisk. 2. Obszar Natura 2000 może obejmować część lub całość obszarów i obiektów objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4 i 6-9. Art. 26. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, typy siedlisk przyrodniczych oraz gatunki roślin i zwierząt, ze wskazaniem typów siedlisk przyrodniczych i gatunków o znaczeniu priorytetowym, wymagające ochrony w formie wyznaczenia obszarów Natura 2000, a także kryteria i sposoby wyboru reprezentatywnej liczby i powierzchni siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin i siedlisk zwierząt do ochrony w formie obszarów Natura 2000, mając na uwadze zachowanie szczególnie cennych i zagrożonych składników różnorodności biologicznej. Art. 27. 1. Minister właściwy do spraw środowiska opracowuje projekt listy obszarów Natura 2000, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej. 2. Projekt, o którym mowa w ust. 1, wymaga zasięgnięcia opinii właściwych miejscowo rad gmin. Niezłożenie opinii w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu uznaje się za brak uwag. 3. Minister właściwy do spraw środowiska, po uzyskaniu zgody Rady Ministrów, przekazuje Komisji Europejskiej: 1) projekt listy specjalnych obszarów ochrony siedlisk; 2) szacunek dotyczący współfinansowania przez Wspólnotę Europejską ochrony obszarów wyznaczonych ze względu na typy siedlisk przyrodniczych oraz gatunki roślin i zwierząt o znaczeniu priorytetowym. Art. 28. 1. Wyznaczenie obszaru Natura 2000, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi i z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw środowiska, które określa nazwę, położenie administracyjne, obszar i mapę obszaru, cel i przedmiot ochrony oraz sprawującego nadzór nad obszarem. Minister właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenie, kieruje się rzeczywistym stanem siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt. 2. Po wyznaczeniu obszarów specjalnej ochrony ptaków minister właściwy do spraw środowiska przekazuje listę tych obszarów Komisji Europejskiej. 3. Specjalne obszary ochrony siedlisk minister właściwy do spraw środowiska wyznacza po uzgodnieniu z Komisją Europejską. Art. 29. 1. Dla obszaru Natura 2000 minister właściwy do spraw środowiska ustanawia, w drodze rozporządzenia, plan ochrony na okres 20 lat, uwzględniający ekologiczne właściwości siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony obszar ten został wyznaczony, wykorzystując, obejmujące obszar Natura 2000, plany ochrony ustanowione dla parku narodowego, rezerwatu przyrody i parku krajobrazowego oraz plany urządzenia lasu. Plan ochrony może być zmieniony, jeżeli wynika to z potrzeb ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt. 2. Projekt planu ochrony obszaru Natura 2000 sporządza sprawujący nadzór nad obszarem w terminie 5 lat od dnia wyznaczenia tego obszaru, w uzgodnieniu z właściwymi miescowo radami gmin. 3. Plan ochrony obszaru Natura 2000 zawiera: 1) opis i ocenę istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz określenie sposobów eliminacji lub ograniczania tych zagrożeń i ich skutków; 2) opis warunków zachowania lub przywrócenia właściwego stanu ochrony siedlisk i gatunków, o których mowa w ust. 1; 3) wykaz zadań ochronnych, z określeniem sposobu ich wykonywania, rodzaju, zakresu i lokalizacji, na okres stosowny do potrzeb; 4) określenie zakresu monitoringu przyrodniczego; 5) opis przebiegu granic obszaru Natura 2000. Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, tryb i zakres opracowania projektu planu ochrony, o którym mowa w art. 29 ust. 1, w tym sposoby ochrony siedlisk przyrodniczych i gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony wyznacza się obszary Natura 2000, kierując się potrzebą ochrony tych obszarów. 2. Plan ochrony ustanowiony dla parku narodowego, rezerwatu przyrody, parku krajobrazowego oraz plan urządzenia lasu powinny być zgodne z planem ochrony ustanowionym dla obszaru Natura 2000, jeżeli obszar ten obejmuje teren parku narodowego, rezerwatu przyrody, parku krajobrazowego lub obszar objęty planem urządzenia lasów. Art. 31. Sprawujący nadzór nad obszarem Natura 2000 sporządza i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska, co 6 lat w odniesieniu do specjalnego obszaru ochrony siedlisk oraz co 3 lata w odniesieniu do obszaru specjalnej ochrony ptaków, ocenę realizacji ochrony tego obszaru, zawierającą informacje dotyczące podejmowanych działań ochronnych oraz wpływu tych działań na stan ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, a także wyniki monitorowania i nadzoru tych działań. Art. 32. 1. Minister właściwy do spraw środowiska nadzoruje funkcjonowanie obszarów Natura 2000, prowadząc ewidencję danych niezbędnych do podejmowania działań w zakresie ich ochrony. 2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega na: 1) wydawaniu zaleceń i wytycznych w zakresie ochrony i funkcjonowania obszarów Natura 2000; 2) określaniu zakresu i żądaniu informacji dotyczących ochrony i funkcjonowania obszarów Natura 2000; 3) kontroli realizacji ustaleń planów ochrony obszarów Natura 2000. 3. Wojewoda koordynuje funkcjonowanie obszarów Natura 2000 na obszarze swojego działania. 4. Na terenie zarządzanym przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe znajdującym się na obszarze Natura 2000 zadania w zakresie ochrony przyrody wykonuje samodzielnie miejscowy nadleśniczy, zgodnie z ustaleniami planu ochrony obszaru Natura 2000 uwzględnionym w planie urządzenia lasu. Art. 33. 1. Zabrania się podejmowania działań mogących w istotny sposób pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt, a także w istotny sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do projektowanych obszarów Natura 2000, znajdujących się na liście, o której mowa w art. 27 ust. 1, do czasu zatwierdzenia tej listy przez Komisję Europejską albo odmowy jej zatwierdzenia. 3. Plan lub projekt przedsięwzięcia o potencjalnym bezpośrednim lub pośrednim wpływie na stan obszaru Natura 2000 podlega ocenie dokonywanej na podstawie tytułu I działu VI ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska pod względem ewentualnych skutków planu lub przedsięwzięcia w odniesieniu do siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Plan lub projekt przedsięwzięcia związany bezpośrednio z ochroną obszaru Natura 2000 lub wynikający z tej ochrony nie podlega ocenie, o której mowa w ust. 3. 5. Koszt wykonania oceny, o której mowa w ust. 3, ponosi podmiot zamierzający zrealizować plan lub projekt przedsięwzięcia. 6. Na podstawie oceny, o której mowa w ust. 3, właściwy miejscowo wojewoda, a na obszarach morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego, zezwala na realizację planu lub projektu przedsięwzięcia w razie stwierdzenia braku negatywnego wpływu tego planu lub przedsięwzięcia na siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, oraz po uzyskaniu opinii właściwych miejscowo rad gmin. Niezłożenie opinii w terminie 30 dni uznaje się za brak uwag. Art. 34. 1. Jeżeli przemawiają za tym konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym, i wobec braku rozwiązań alternatywnych, właściwy miejscowo wojewoda, a na obszarach morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego, może zezwolić na realizację planu lub przedsięwzięcia, które mogą mieć negatywny wpływ na siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, zapewniając wykonanie kompensacji przyrodniczej niezbędnej do zapewnienia spójności i właściwego funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli na obszarze Natura 2000 występuje siedlisko lub gatunek o znaczeniu priorytetowym, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać udzielone wyłącznie w celu: 1) ochrony zdrowia i życia ludzi; 2) zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego; 3) uzyskania korzystnych następstw o pierwszorzędnym znaczeniu dla środowiska przyrodniczego; 4) wynikającym z koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, po uzyskaniu opinii Komisji Europejskiej. Art. 35. 1. Wydając zezwolenie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego ustala zakres, miejsce, termin i sposób wykonania kompensacji przyrodniczej. 2. Koszty kompensacji przyrodniczej ponosi podmiot realizujący plan lub przedsięwzięcie. 3. Wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego nadzoruje wykonanie kompensacji przyrodniczej. 4. Wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego informuje ministra właściwego do spraw środowiska o zezwoleniach, o których mowa w art. 34, o ich wykorzystaniu oraz o skutkach realizacji planu lub przedsięwzięcia i wykonanej kompensacji przyrodniczej. Art. 36. 1. Na obszarach Natura 2000, z zastrzeżeniem ust. 2, nie podlega ograniczeniu działalność związana z utrzymaniem urządzeń i obiektów służących bezpieczeństwu przeciwpowodziowemu oraz działalność gospodarcza, rolna, leśna, łowiecka i rybacka, a także amatorski połów ryb, jeżeli nie zagrażają one zachowaniu siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk roślin lub zwierząt ani nie wpływają w sposób istotny negatywnie na gatunki roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000. 2. Prowadzenie działalności, o której mowa w ust. 1, na obszarach Natura 2000 wchodzących w skład parków narodowych i rezerwatów przyrody, jest dozwolone wyłącznie w zakresie, w jakim nie narusza to zakazów obowiązujących na tych obszarach. 3. Jeżeli działalność gospodarcza, rolna, leśna, łowiecka lub rybacka wymaga dostosowania do wymogów ochrony obszaru Natura 2000, na którym nie mają zastosowania programy wsparcia z tytułu obniżenia dochodowości, wojewoda może zawrzeć umowę z właścicielem lub posiadaczem obszaru, z wyjątkiem zarządców nieruchomości Skarbu Państwa, która zawiera wykaz niezbędnych działań, sposoby i terminy ich wykonania oraz warunki i terminy rozliczenia należności za wykonane czynności, a także wartość rekompensaty za utracone dochody wynikające z wprowadzonych ograniczeń. Art. 37. Jeżeli działania na obszarze Natura 2000 zostały podjęte bez zezwolenia, o którym mowa w art. 33 ust. 6, lub bez przeprowadzenia oceny, o której mowa w art. 33 ust. 3, wojewoda nakazuje ich natychmiastowe wstrzymanie i podjęcie w wyznaczonym terminie niezbędnych czynności w celu przywrócenia poprzedniego stanu danego obszaru, jego części lub chronionych na nim gatunków. Art. 38. Minister właściwy do spraw środowiska składa do Komisji Europejskiej raporty i notyfikacje dotyczące obszarów Natura 2000 oraz występuje o opinie w sprawie tych obszarów. Art. 39. Koszty związane z wdrożeniem i funkcjonowaniem sieci obszarów Natura 2000 w zakresie nieobjętym finansowaniem przez Wspólnotę Europejską są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw środowiska, oraz z funduszy celowych. Art. 40. 1. Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie. 2. Na terenach niezabudowanych, jeżeli nie stanowi to zagrożenia dla ludzi lub mienia, drzewa stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie aż do ich samoistnego, całkowitego rozpadu. 3. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, kryteria uznawania tworów przyrody żywej i nieożywionej za pomniki przyrody, kierując się potrzebą ochrony drzew i krzewów ze względu na ich wielkość, wiek, pokrój i znaczenie historyczne, a odnośnie tworów przyrody nieożywionej - ze względu na ich znaczenie naukowe, estetyczne i krajobrazowe. Art. 41. 1. Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych. 2. Stanowiskami dokumentacyjnymi mogą być także miejsca występowania kopalnych szczątków roślin lub zwierząt. Art. 42. Użytkami ekologicznymi są zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej - naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania. Art. 43. Zespołami przyrodniczo-krajobrazowymi są fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe lub estetyczne. Art. 44. 1. Ustanowienie pomnika przyrody, stanowiska dokumentacyjnego, użytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczo-krajobrazowego następuje w drodze rozporządzenia wojewody albo uchwały rady gminy, jeżeli wojewoda nie ustanowił tych form ochrony przyrody. 2. Rozporządzenie wojewody lub uchwała rady gminy, o których mowa w ust. 1, określają nazwę danego obiektu lub obszaru, jego położenie, sprawującego nadzór, szczególne cele ochrony, w razie potrzeby ustalenia dotyczące jego czynnej ochrony oraz zakazy właściwe dla tego obiektu, obszaru lub jego części, wybrane spośród zakazów wymienionych w art. 45 ust. 1. 3. Zniesienia formy ochrony przyrody, o której mowa w ust. 1, dokonuje organ, który ustanowił daną formę ochrony przyrody; wojewoda - w drodze rozporządzenia, rada gminy - w drodze uchwały. 4. Zniesienie formy ochrony przyrody, o której mowa w ust. 1, następuje w razie utraty wartości przyrodniczych, ze względu na które ustanowiono formę ochrony przyrody, lub w razie konieczności realizacji inwestycji celu publicznego lub zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego. Art. 45. 1. W stosunku do pomnika przyrody, stanowiska dokumentacyjnego, użytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczo-krajobrazowego mogą być wprowadzone następujące zakazy: 1) niszczenia, uszkadzania lub przekształcania obiektu lub obszaru; 2) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym lub przeciwpowodziowym albo budową, odbudową, utrzymywaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych; 3) uszkadzania i zanieczyszczania gleby; 4) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody albo racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej; 5) likwidowania, zasypywania i przekształcania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych; 6) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia użytkowanych gruntów rolnych; 7) zmiany sposobu użytkowania ziemi; 8) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu; 9) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia nor, legowisk zwierzęcych oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką; 10) zbioru, niszczenia, uszkadzania roślin i grzybów na obszarach użytków ekologicznych, utworzonych w celu ochrony stanowisk, siedlisk lub ostoi roślin i grzybów chronionych; 11) umieszczania tablic reklamowych. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą: 1) prac wykonywanych na potrzeby ochrony przyrody po uzgodnieniu z organem ustanawiającym daną formę ochrony przyrody; 2) realizacji inwestycji celu publicznego po uzgodnieniu z organem ustanawiającym daną formę ochrony przyrody; 3) zadań z zakresu obronności kraju w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa; 4) likwidowania nagłych zagrożeń bezpieczeństwa powszechnego i prowadzenia akcji ratowniczych. Art. 46. 1. Ochrona gatunkowa ma na celu zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów oraz ich siedlisk, gatunków rzadko występujących, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej. 2. W celu ochrony ostoi i stanowisk roślin lub grzybów objętych ochroną gatunkową lub ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być ustalane strefy ochrony. Art. 47. 1. Rośliny, zwierzęta i grzyby gatunków zagrożonych wyginięciem w środowisku przyrodniczym podlegają ochronie ex situ w ogrodach zoologicznych, ogrodach botanicznych lub bankach genów. 2. Ochrona ex situ gatunków, o których mowa w ust. 1, powinna zmierzać do przywrócenia osobników tych gatunków do środowiska przyrodniczego. Art. 48. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) gatunki dziko występujących roślin: a) objętych ochroną ścisłą, z wyszczególnieniem gatunków wymagających ochrony czynnej, b) objętych ochroną częściową, c) objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich pozyskiwania, d) wymagających ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk, 2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków roślin, wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 51 ust. 1, i odstępstwa od zakazów, wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 51 ust. 2, 3) sposoby ochrony gatunków, w tym wielkość stref ochrony - kierując się potrzebą ochrony dziko występujących roślin, ich siedlisk, ostoi lub stanowisk oraz wymaganiami ekologicznymi, naukowymi i kulturowymi, a także biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej. Art. 49. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) gatunki dziko występujących: a) zwierząt objętych ochroną ścisłą, z wyszczególnieniem gatunków wymagających ochrony czynnej, b) zwierząt objętych ochroną częściową, c) zwierząt objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich pozyskiwania, d) ptaków, które mogą być sprzedawane, transportowane i przetrzymywane w celach handlowych, jeżeli zostały legalnie upolowane, e) zwierząt wymagających ustalenia stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub regularnego przebywania, 2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków zwierząt, wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 52 ust. 1, i odstępstwa od zakazów, wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 52 ust. 2, 3) sposoby ochrony gatunków, w tym wielkość stref ochrony - kierując się potrzebą ochrony dziko występujących zwierząt, ich siedlisk, ostoi lub stanowisk oraz wymaganiami ekologicznymi, naukowymi i kulturowymi, a także biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej. Art. 50. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) gatunki dziko występujących grzybów: a) objętych ochroną ścisłą, b) objętych ochroną częściową, c) objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich pozyskiwania, d) wymagających ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk, 2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków grzybów, wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 51 ust. 1, i odstępstwa od zakazów, wybrane spośród odstępstw, o których mowa w art. 51 ust. 2, 3) sposoby ochrony gatunków, w tym wielkość stref ochrony - kierując się potrzebą ochrony dziko występujących grzybów, ich siedlisk, ostoi lub stanowisk oraz wymaganiami ekologicznymi, naukowymi i kulturowymi, a także biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej. Art. 51. 1. W stosunku do dziko występujących roślin i grzybów objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone następujące zakazy: 1) zrywania, niszczenia i uszkadzania; 2) niszczenia ich siedlisk i ostoi; 3) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych, niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach; 4) pozyskiwania, zbioru, przetrzymywania, posiadania, preparowania i przetwarzania całych roślin oraz grzybów i ich części; 5) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny roślin i grzybów żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych; 6) wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa roślin i grzybów żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych. 2. W stosunku do dziko występujących roślin i grzybów objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, dotyczące: 1) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej, jeżeli technologia prac uniemożliwia przestrzeganie zakazów; 2) usuwania roślin oraz grzybów niszczących materiały lub obiekty budowlane; 3) pozyskiwania gatunków roślin, o których mowa w art. 48 pkt 1 lit. c, oraz grzybów, o których mowa w art. 50 pkt 1 lit. c, lub ich części i produktów pochodnych przez podmioty, które uzyskały zezwolenie wojewody na ich pozyskiwanie; 4) przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany, darowizny, a także wywożenia poza granicę państwa żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych roślin, o których mowa w pkt 3, oraz ich części i produktów pochodnych. Art. 52. 1. W stosunku do dziko występujących zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone następujące zakazy: 1) zabijania, okaleczania, chwytania, transportu, pozyskiwania, przetrzymywania, a także posiadania żywych zwierząt; 2) zbierania, przetrzymywania i posiadania zwierząt martwych, w tym spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych; 3) niszczenia ich jaj, postaci młodocianych i form rozwojowych; 4) niszczenia ich siedlisk i ostoi; 5) niszczenia ich gniazd, mrowisk, nor, legowisk, żeremi, tam, tarlisk, zimowisk i innych schronień; 6) wybierania, posiadania i przechowywania ich jaj; 7) wyrabiania, posiadania i przechowywania wydmuszek; 8) preparowania martwych zwierząt lub ich części, w tym znalezionych; 9) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny zwierząt żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych; 10) wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa zwierząt żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych; 11) umyślnego płoszenia i niepokojenia; 12) fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować ich płoszenie lub niepokojenie; 13) przemieszczania z miejsc regularnego przebywania na inne miejsca; 14) przemieszczania urodzonych i hodowanych w niewoli do stanowisk naturalnych. 2. W stosunku do dziko występujących zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być wprowadzone odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1, dotyczące: 1) usuwania od dnia 16 października do końca lutego gniazd z budek dla ptaków i ssaków; 2) usuwania od dnia 16 października do końca lutego gniazd ptasich z obiektów budowlanych i terenów zieleni, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa lub sanitarne; 3) chwytania na terenach zabudowanych przez podmioty upoważnione przez wojewodę zabłąkanych zwierząt i przemieszczania ich do miejsc regularnego przebywania; 4) chwytania zwierząt rannych i osłabionych w celu udzielenia im pomocy weterynaryjnej i przemieszczania do ośrodków rehabilitacji zwierząt oraz przetrzymywania w tych ośrodkach na czas odzyskania zdolności samodzielnego życia i przywrócenia ich do środowiska przyrodniczego; 5) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej, jeżeli technologia prac uniemożliwia przestrzeganie zakazów; 6) pozyskiwania gatunków zwierząt, o których mowa w art. 49 pkt 1 lit. c, lub ich części i produktów pochodnych przez podmioty, które uzyskały zezwolenie wojewody na to pozyskiwanie; 7) przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany, darowizny, a także wywożenia poza granicę państwa żywych, martwych i spreparowanych zwierząt, o których mowa w pkt 6, oraz ich części i produktów pochodnych. Art. 53. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na terenie województwa, na czas określony, ochronę gatunków roślin, zwierząt lub grzybów nieobjętych ochroną określoną w przepisach, o których mowa w art. 48-50, a także właściwe dla nich zakazy wybrane spośród zakazów, o których mowa w art. 51 ust. 1 oraz art. 52 ust. 1, a także odstępstwa od zakazów, o których mowa w art. 51 ust. 2 oraz art. 52 ust. 2. Art. 54. Chwytanie lub zabijanie dziko występujących zwierząt, o których mowa w art. 49 pkt 1 lit. b, nie może być wykonywane przy użyciu: 1) oślepionych lub okaleczonych zwierząt jako wabików; 2) urządzeń odtwarzających nagrania głosów zwierząt; 3) urządzeń elektrycznych lub elektronicznych, mogących zabijać lub ogłuszać; 4) sztucznych źródeł światła; 5) luster i innych urządzeń oślepiających; 6) urządzeń wizyjnych ułatwiających strzelanie w nocy, w tym powiększających lub przetwarzających obraz oraz oświetlających cel; 7) materiałów wybuchowych; 8) sieci działających niewybiórczo; 9) pułapek działających niewybiórczo; 10) kusz; 11) trucizn lub przynęt zatrutych albo zawierających środki usypiające; 12) gazów i dymów stosowanych do wypłaszania; 13) automatycznej lub półautomatycznej broni z magazynkiem mieszczącym więcej niż 2 naboje; 14) statków powietrznych; 15) pojazdów silnikowych w ruchu; 16) sideł, lepów i haków; 17) łodzi prowadzonych z prędkością większą niż 5 kilometrów na godzinę. Art. 55. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposoby obrączkowania ptaków, wzory obrączek oraz materiały, z jakich mogą być wykonane obrączki, kierując się potrzebą ochrony ptaków przed niekontrolowanym i niewłaściwym obrączkowaniem. Art. 56. 1. Minister właściwy do spraw środowiska może zezwolić na zbiór roślin i grzybów objętych ochroną gatunkową, chwytanie, odławianie lub zabijanie zwierząt objętych ochroną gatunkową oraz na inne czynności podlegające zakazom lub ograniczeniom w stosunku do gatunków: 1) objętych ochroną ścisłą; 2) objętych ochroną częściową, jeżeli zezwolenie dotyczy obszaru wykraczającego poza granice jednego województwa lub jeżeli ma to związek z działaniami podejmowanymi przez ministra właściwego do spraw środowiska, w tym dotyczącymi realizacji krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej, programów ochrony gatunków zagrożonych wyginięciem lub realizacji umów międzynarodowych. 2. Wojewoda na obszarze swojego działania może zezwolić: 1) w stosunku do gatunków objętych ochroną częściową - na pozyskiwanie lub zbiór roślin lub grzybów, ich części i produktów pochodnych oraz pozyskiwanie, chwytanie lub zabijanie zwierząt, a także na inne czynności podlegające zakazom lub ograniczeniom; 2) w stosunku do gatunków objętych ochroną ścisłą - na zbieranie, przetrzymywanie i posiadanie martwych, w tym spreparowanych zwierząt, ich części i produktów pochodnych, a także na fotografowanie i filmowanie mogące powodować niepokojenie lub płoszenie. 3. Zezwolenia na pozyskiwanie roślin, zwierząt i grzybów w lasach wydaje się w porozumieniu z właścicielem lub zarządcą lasu. 4. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 5, mogą być wydane w przypadku braku rozwiązań alternatywnych i jeżeli nie spowoduje to zagrożenia dla dziko występujących populacji chronionych gatunków roślin, zwierząt lub grzybów oraz: 1) wynikają z potrzeby ochrony innych dziko występujących gatunków roślin, zwierząt, grzybów oraz ochrony siedlisk przyrodniczych lub 2) wynikają z konieczności ograniczenia poważnych szkód w gospodarce, w szczególności rolnej, leśnej lub rybackiej, lub 3) leżą w interesie zdrowia i bezpieczeństwa powszechnego, lub 4) wynikają z innych koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, w tym wymogów o charakterze społecznym lub gospodarczym lub wymogów związanych z korzystnymi skutkami o podstawowym znaczeniu dla środowiska, lub 5) są niezbędne w realizacji badań naukowych i programów edukacyjnych lub w realizacji celów związanych z odbudową populacji, reintrodukcją gatunków roślin, zwierząt lub grzybów, albo do celów działań reprodukcyjnych, w tym do sztucznego rozmnażania roślin, lub 6) umożliwiają, w ściśle kontrolowanych warunkach, selektywnie i w ograniczonym stopniu, zbiór lub przetrzymywanie roślin i grzybów oraz chwytanie lub przetrzymywanie zwierząt gatunków objętych ochroną ścisłą w liczbie określonej przez wydającego zezwolenie. 5. Zezwolenia na pozyskiwanie roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową mogą być wydane, jeżeli nie spowodują zagrożenia dla dziko występujących populacji chronionych gatunków roślin, zwierząt lub grzybów. 6. Zezwolenie może być wydane na wniosek, który zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) cel wykonania wnioskowanych czynności; 3) opis czynności, na którą może być wydane zezwolenie; 4) nazwę gatunku lub gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 5) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy wniosek; 6) sposób, miejsce i czas wykonania czynności; 7) wskazanie podmiotu, który będzie uśmiercał zwierzęta. 7. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, zawierają: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) nazwę gatunku lub gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 3) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy zezwolenie; 4) opis czynności, na które wydaje się zezwolenie; 5) wskazanie dozwolonych środków i sposobów chwytania, odławiania lub zabijania zwierząt albo sposobów zbioru roślin i grzybów lub sposobów wykonania innych czynności, na które wydaje się zezwolenie; 6) określenie czasu i miejsca wykonania czynności, których dotyczy zezwolenie; 7) wskazanie podmiotu, który będzie uśmiercał zwierzęta; 8) określenie terminu złożenia informacji o wykorzystaniu zezwolenia. 8. Wojewoda do dnia 31 stycznia każdego roku składa ministrowi właściwemu do spraw środowiska raport o wydanych zezwoleniach w roku poprzednim, zawierający informacje, o których mowa w ust. 7 pkt 2-7, oraz informację o wykorzystaniu zezwoleń. 9. Minister właściwy do spraw środowiska przygotowuje i przedstawia Komisji Europejskiej raporty dotyczące ochrony gatunkowej, których obowiązek sporządzania wynika z przepisów prawa Unii Europejskiej. Art. 57. 1. Minister właściwy do spraw środowiska opracowuje programy ochrony zagrożonych wyginięciem gatunków roślin, zwierząt i grzybów. 2. Programy, o których mowa w ust. 1, zawierają: 1) opis sposobów prowadzenia działań ochronnych zmierzających do odbudowy populacji zagrożonych wyginięciem gatunków; 2) określenie czasu i miejsca wykonania działań ochronnych; 3) wskazanie odpowiedzialnego za wykonanie działań ochronnych; 4) informacje o kosztach i źródłach finansowania. Art. 58. 1. Wojewoda, do dnia 31 marca każdego roku, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację za rok poprzedni w sprawie przypadkowego schwytania lub zabicia zwierząt gatunków objętych ochroną ścisłą. 2. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw środowiska może podjąć badania lub działania ochronne, zapobiegające przypadkowemu chwytaniu lub zabijaniu zwierząt. Art. 59. Organy ochrony przyrody są obowiązane do inicjowania i wspierania badań naukowych w zakresie: 1) ochrony siedlisk przyrodniczych; 2) ochrony siedlisk roślin i siedlisk zwierząt objętych ochroną gatunkową; 3) ochrony zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia oraz ich siedlisk położonych na trasach wędrówek, a także miejsc ich zimowania lub gniazdowania; 4) ustalania zmienności liczebności populacji gatunków roślin i zwierząt; 5) opracowania i doskonalenia sposobów zapobiegania szkodom powodowanym przez zwierzęta objęte ochroną gatunkową; 6) opracowania i doskonalenia sposobów zapobiegania przypadkowemu chwytaniu lub zabijaniu zwierząt objętych ochroną gatunkową. 7) określania wpływu niekorzystnych skutków zanieczyszczania chemicznego na liczebność populacji roślin i zwierząt objętych ochroną gatunkową. Art. 60. 1. Organy ochrony przyrody podejmują działania w celu ratowania zagrożonych wyginięciem gatunków roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową, polegające na przenoszeniu tych gatunków do innych miejsc, eliminowaniu przyczyn ich zagrożenia, podejmowaniu ochrony ex situ oraz tworzeniu warunków do ich rozmnażania. 2. Jeżeli stwierdzone lub przewidywane zmiany w środowisku zagrażają lub mogą zagrażać roślinom, zwierzętom lub grzybom objętych ochroną gatunkową, wojewoda, a na obszarach morskich minister właściwy do spraw środowiska, jest obowiązany, po zasięgnięciu opinii właściwej wojewódzkiej rady ochrony przyrody oraz zarządcy lub właściciela terenu, podjąć działania w celu zapewnienia trwałego zachowania gatunku, jego siedliska lub ostoi, eliminowania przyczyn powstawania zagrożeń oraz poprawy stanu ochrony jego siedliska lub ostoi. 3. Wojewoda może ustalać i likwidować, w drodze decyzji administracyjnej: 1) strefy ochrony ostoi oraz stanowisk roślin objętych ochroną gatunkową, o których mowa w art. 48 pkt 1 lit. d; 2) strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt objętych ochroną gatunkową, o których mowa w art. 49 pkt 1 lit. e; 3) strefy ochrony ostoi oraz stanowisk grzybów objętych ochroną gatunkową, o których mowa w art. 50 pkt 1 lit. d. 4. Granice stref ochrony, o których mowa w ust. 3, oznacza się tablicami z napisem, odpowiednio: "ostoja roślin", "ostoja zwierząt" albo "ostoja grzybów" i informacją: "osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony". 5. Wojewoda prowadzi rejestr stref ochrony, o których mowa w ust. 3. 6. W strefach ochrony, o których mowa w ust. 3, zabrania się: 1) przebywania osób, z wyjątkiem właściciela nieruchomości objętej strefą ochrony oraz osób sprawujących zarząd i nadzór nad obszarami objętymi strefą ochronną; 2) wycinania drzew lub krzewów bez zezwolenia wojewody; 3) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą ochrony poszczególnych gatunków; 4) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji. Art. 61. 1. Przewożenie przez granicę państwa roślin i zwierząt należących do gatunków, podlegających ograniczeniom na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej, a także ich rozpoznawalnych części i produktów pochodnych, wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wywóz żywych roślin należących do gatunków, o których mowa w ust. 1, pochodzących z uprawy jest dozwolony na podstawie świadectw fitosanitarnych. 3. Do wniosku o wydanie zezwolenia na import żywych zwierząt lub jaj gatunków, o których mowa w ust. 1, dołącza się opinię lub orzeczenie lekarsko-weterynaryjne powiatowego lekarza weterynarii stwierdzające spełnienie przez importera warunków przetrzymywania tych gatunków, odpowiadających ich potrzebom biologicznym. 4. Do wniosku o wydanie zezwolenia na eksport gatunków, o których mowa w ust. 1, dołącza się: 1) zezwolenie na pozyskiwanie ze środowiska gatunków wymienionych we wniosku albo 2) wypis z dokumentacji hodowlanej lub orzeczenie lekarsko-weterynaryjne powiatowego lekarza weterynarii potwierdzające urodzenie w hodowli okazów i ich rodziców - w przypadku zwierząt, albo 3) oświadczenie wnioskodawcy o pochodzeniu roślin z uprawy. 5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane na wniosek, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody, w przypadkach określonych przepisami prawa Unii Europejskiej. 6. Opinię, o której mowa w ust. 5, Państwowa Rada Ochrony Przyrody wyraża w ciągu 14 dni od dnia wystąpienia o opinię. 7. Minister właściwy do spraw środowiska może odmówić wydania zezwolenia, jeżeli importer, eksporter lub reeksporter, podany we wniosku o wydanie zezwolenia, był skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo mające związek z przewożeniem przez granicę państwa roślin lub zwierząt gatunków, o których mowa w ust. 1, w okresie 3 lat od dnia uprawomocnienia się wyroku. 8. Minister właściwy do spraw środowiska cofa zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jeżeli: 1) po wydaniu zezwolenia zostaną ujawnione okoliczności, o których mowa w ust. 7, uzasadniające odmowę wydania zezwolenia; 2) zezwolenie zostało użyte niezgodnie z warunkami w nim zawartymi. Art. 62. 1. Koszty transportu oraz utrzymywania roślin lub zwierząt, o których mowa w art. 61 ust. 1, przewożonych przez granicę państwa bez zezwolenia i zatrzymanych przez organy celne, ponosi Skarb Państwa, a ich rozliczenia dokonuje wojewoda właściwy ze względu na położenie podmiotu, któremu zostały przekazane zatrzymane rośliny lub zwierzęta. 2. Zatrzymane żywe rośliny lub zwierzęta mogą być przekazywane do ogrodów botanicznych, ogrodów zoologicznych lub ośrodków rehabilitacji zwierząt. 3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania z żywymi roślinami lub zwierzętami, o których mowa w ust. 1, oraz rozliczania kosztów, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia właściwych warunków przetrzymania roślin i zwierząt. Art. 63. 1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi rejestr instytucji naukowych uprawnionych do przewożenia w celach naukowych przez granicę państwa bez zezwolenia, o którym mowa w art. 61 ust. 1, okazów zielnikowych lub okazów muzealnych zakonserwowanych, zasuszonych albo w inny sposób utrwalonych lub żywego materiału roślinnego, w celu nieodpłatnej wymiany, użyczenia lub darowizny. 2. Instytucja naukowa ubiegająca się o wpis do rejestru powinna spełniać następujące warunki: 1) okazy, o których mowa w ust. 1, są gromadzone w kolekcje; 2) kolekcja jest wykorzystywana jedynie w celach naukowych i dydaktycznych; 3) kolekcję stanowią jedynie okazy, których pozyskiwanie nastąpiło zgodnie z przepisami ustawy; 4) kolekcja jest przechowywana pod opieką osoby wyznaczonej przez kierownika instytucji naukowej w warunkach uniemożliwiających jej zniszczenie; 5) okazy w kolekcji są oznakowane w sposób umożliwiający ich identyfikację; 6) posiadają katalog przetrzymywanych w kolekcji okazów, z wyszczególnieniem okazów, które mogą być udostępniane w drodze nieodpłatnej wymiany, użyczenia lub darowizny; 7) katalog, o którym mowa w pkt 6, jest udostępniany zainteresowanym instytucjom naukowym. 3. Wpisanie do rejestru, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek zainteresowanej instytucji naukowej. Do wniosku dołącza się kopię katalogu okazów, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, oraz oświadczenia: o zgodności kopii katalogu okazów z oryginałem oraz o spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 2. 4. Minister właściwy do spraw środowiska, po wpisaniu instytucji naukowej do rejestru, o którym mowa w ust. 1, wydaje zaświadczenie. 5. Instytucja naukowa wpisana do rejestru, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązana do: 1) aktualizacji katalogu okazów, o których mowa w ust. 1: a) stanowiących kolekcję, b) przekazanych innym, uprawnionym na podstawie umów międzynarodowych, instytucjom naukowym; 2) składania ministrowi właściwemu do spraw środowiska, do dnia 31 stycznia każdego roku, raportu za rok ubiegły z działalności w zakresie nieodpłatnej wymiany, użyczenia lub darowizny okazów, o których mowa w ust. 1, oraz informacji o celu wykorzystania otrzymanych okazów. 6. Wykreślenie instytucji naukowej z rejestru może nastąpić, jeżeli instytucja naukowa przestała spełniać warunki, o których mowa w ust. 2, lub nie aktualizuje katalogu. 7. Przewożenie przez granicę państwa okazów, o których mowa w ust. 1, wymaga oznakowania etykietą opakowania, w którym okazy są przewożone, zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej. 8. Wojewoda właściwy ze względu na miejsce siedziby instytucji naukowej dokonuje kontroli aktualizacji katalogu oraz spełnienia warunków, o których mowa w ust. 2. 9. O wynikach kontroli wojewoda powiadamia ministra właściwego do spraw środowiska w terminie 30 dni od dnia zakończenia kontroli. Art. 64. 1. Posiadacz zwierząt, o których mowa w art. 61 ust. 1, zaliczonych do płazów, gadów, ptaków lub ssaków, a także prowadzący ich hodowlę, jest obowiązany do pisemnego zgłoszenia ich do rejestru. 2. Obowiązek zgłoszenia do rejestru, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy: 1) ogrodów zoologicznych; 2) podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu zwierzętami, o których mowa w art. 61 ust. 1; 3) czasowego przetrzymywania zwierząt w celu leczenia i rehabilitacji. 3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzi starosta właściwy ze względu na miejsce przetrzymywania zwierząt lub prowadzenia ich hodowli. 4. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać następujące dane: 1) datę: a) dokonania wpisu, b) dokonania zmiany danych wpisanych do rejestru, c) wykreślenia z rejestru; 2) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę posiadacza lub prowadzącego hodowlę; 3) adres miejsca przetrzymywania zwierząt lub prowadzenia hodowli; 4) liczbę zwierząt posiadanych lub hodowanych; 5) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 6) datę, miejsce urodzenia lub wyklucia zwierzęcia; 7) datę wejścia w posiadanie zwierzęcia oraz źródło jego pochodzenia; 8) płeć zwierzęcia, jeżeli jest możliwa do ustalenia; 9) opis trwałego oznakowania zwierzęcia, jeżeli jest oznakowane; 10) cel przetrzymywania lub prowadzenia hodowli zwierzęcia; 11) numer i datę wydania: a) zezwolenia na import zwierzęcia do kraju albo b) zezwolenia na schwytanie zwierzęcia w środowisku, albo c) dokumentu wydanego przez powiatowego lekarza weterynarii, potwierdzającego urodzenie zwierzęcia w hodowli, albo d) innego dokumentu stwierdzającego legalność pochodzenia zwierzęcia. 5. Obowiązek zgłoszenia do rejestru lub wykreślenia z rejestru powstaje z dniem nabycia lub zbycia, wwozu do kraju lub wywozu za granicę państwa, wejścia w posiadanie zwierzęcia, jego utraty lub śmierci. Wniosek o dokonanie wpisu lub wykreślenia z rejestru powinien być złożony właściwemu staroście w terminie 14 dni od dnia powstania tego obowiązku. 6. Do wniosku o dokonanie wpisu do rejestru załącza się kopię dokumentu, o którym mowa w ust. 4 pkt 11. 7. W razie zmiany danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2-11, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. 8. Wpisanie do rejestru starosta potwierdza wydaniem zaświadczenia. 9. Podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są obowiązane do posiadania i przekazania wraz ze sprzedawanym zwierzęciem oryginału lub kopii dokumentu, o którym mowa w ust. 4 pkt 11. Kopia ta powinna być, przez podmiot sprzedający zwierzę, zaopatrzona w numer nadawany według numeracji ciągłej, datę wystawienia, pieczęć i podpis osoby sprzedającej, informację o liczbie zwierząt, dla których została wystawiona, a jeżeli kopiowany dokument dotyczy więcej niż jednego gatunku, także o ich przynależności gatunkowej. 10. Koszty związane ze znakowaniem, zgodnym z przepisami prawa Unii Europejskiej, zwierząt, o których mowa w ust. 1, pokrywa posiadacz zwierzęcia lub prowadzący hodowlę. Rozdział 3 Ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne oraz ośrodki rehabilitacji zwierząt Art. 65. 1. Ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne oraz tereny przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na rozbudowę istniejących lub budowę nowych ogrodów podlegają ochronie w celu zapewnienia ich prawidłowej działalności i rozwoju. 2. Ochrona, o której mowa w ust. 1, polega na zakazie: 1) wznoszenia na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego obiektów budowlanych i urządzeń niezwiązanych z ich działalnością; 2) zmniejszenia obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego na rzecz działalności niezwiązanej z ich rolą i przeznaczeniem; 3) zmiany na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego lub w ich sąsiedztwie stosunków wodnych, w tym obniżenia poziomu wód gruntowych; 4) zanieczyszczania na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego lub w ich sąsiedztwie powierzchni ziemi, wód i powietrza; 5) wznoszenia w sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego obiektów budowlanych lub urządzeń przeznaczonych do prowadzenia działalności produkcyjnej lub usługowej, wpływających szkodliwie na warunki przyrodnicze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ogrodów. 3. Sposoby korzystania z ogrodu botanicznego lub zoologicznego ustala w regulaminie zarządzający ogrodem. Art. 66. 1. W studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się potrzeby funkcjonowania i rozwoju istniejących lub projektowanych ogrodów botanicznych lub zoologicznych. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przed wydaniem decyzji w sprawie ustalenia warunków zabudowy lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego w sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego informuje o planowanej inwestycji zarządzającego ogrodem, który w terminie 30 dni może zgłosić zastrzeżenia i wnioski. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio przy rozpatrywaniu wniosku o wyrażenie zgody na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego znajdującego się w sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego, jeżeli zmiana ta mogłaby mieć niekorzystny wpływ na funkcjonowanie ogrodu. Art. 67. 1. Utworzenie i prowadzenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska. 2. Zezwolenie wydaje się po zasięgnięciu opinii wojewody właściwego ze względu na miejsce położenia ogrodu botanicznego lub zoologicznego, a także opinii organizacji zrzeszającej przedstawicieli ogrodów botanicznych lub zoologicznych. 3. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) wskazanie podmiotu zarządzającego ogrodem botanicznym lub zoologicznym, odpowiedzialnego za jego funkcjonowanie; 3) projekt zagospodarowania terenu ogrodu botanicznego lub zoologicznego; 4) wskazanie położenia i obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego; 5) opis zakresu działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć: 1) wyrys z mapy ewidencji gruntów, na których ma być utworzony ogród botaniczny lub zoologiczny; 2) wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub informację na temat warunków zabudowy terenu projektowanej lokalizacji ogrodu botanicznego lub zoologicznego. 5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) wskazanie położenia i obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego; 3) opis zakresu działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego; 4) warunki prowadzenia działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego oraz termin, w którym mają one być spełnione. 6. Zezwolenie wydaje się na czas nieokreślony. Sprawdzenie warunków, o których mowa w ust. 5 pkt 4, następuje po upływie wyznaczonego terminu. Art. 68. 1. Minister właściwy do spraw środowiska może cofnąć lub zmienić zezwolenie, o którym mowa w art. 67 ust. 1, jeżeli podmiot, który uzyskał to zezwolenie: 1) nie spełnia warunków prowadzenia działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego; 2) nie przestrzega zakresu działalności ogrodu botanicznego lub zoologicznego; 3) nie spełnia obowiązków, o których mowa w art. 69 ust. 1; 4) nie zapewnia warunków określonych w przepisach, o których mowa w art. 70; 5) nie usunie w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 2 lata, nieprawidłowości stwierdzonych w wyniku kontroli przeprowadzonej przez wojewodę i inne organy uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. 2. Jeżeli zezwolenie, o którym mowa w art. 67 ust. 1, zostanie cofnięte, ogród botaniczny lub zoologiczny podlega likwidacji. 3. W razie likwidacji ogrodu zoologicznego podmiot zarządzający tym ogrodem jest obowiązany zapewnić utrzymywanym zwierzętom warunki odpowiadające ich potrzebom biologicznym. 4. W decyzji o cofnięciu zezwolenia podaje się termin jej wykonania oraz wskazuje organ nadzorujący likwidację ogrodu botanicznego lub zoologicznego. Art. 69. 1. Do obowiązków podmiotów, które uzyskały zezwolenie, o którym mowa w art. 67 ust. 1, należy: 1) uczestnictwo w badaniach naukowych, które mają na celu ochronę gatunków zagrożonych wyginięciem w stanie wolnym; 2) edukacja w zakresie ochrony gatunkowej roślin, zwierząt i grzybów, z uwzględnieniem ochrony różnorodności biologicznej; 3) prowadzenie upraw roślin oraz hodowli zwierząt gatunków zagrożonych wyginięciem, w celu ich ochrony ex situ, a następnie wprowadzenie do środowiska przyrodniczego w ramach programów ochrony tych gatunków; 4) przetrzymywanie roślin lub zwierząt w warunkach odpowiadających ich potrzebom biologicznym; 5) prowadzenie dokumentacji hodowlanej. 2. Dokumentacja hodowlana, o której mowa w ust. 1 pkt 5, powinna zawierać następujące dane: 1) datę: a) dokonania wpisu, b) dokonania zmiany danych, c) wykreślenia z dokumentacji hodowlanej; 2) liczbę posiadanych zwierząt; 3) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 4) datę i miejsce urodzenia lub wyklucia zwierzęcia; 5) datę wejścia w posiadanie zwierzęcia oraz źródło jego pochodzenia; 6) płeć zwierzęcia, jeżeli jest możliwa do ustalenia; 7) opis trwałego oznakowania zwierzęcia, jeżeli jest oznakowane; 8) numer i datę wydania zezwolenia na import zwierzęcia do kraju lub zezwolenia na jego pozyskanie albo innego dokumentu stwierdzającego legalność jego pochodzenia. Art. 70. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki hodowli i utrzymywania poszczególnych grup gatunków zwierząt w ogrodzie zoologicznym, w tym: 1) niezbędne pomieszczenia i wyposażenie w urządzenia techniczne miejsc przebywania zwierząt poszczególnych gatunków lub grup gatunków, 2) minimalne warunki przestrzenne dla hodowli i utrzymywania zwierząt poszczególnych gatunków lub grup gatunków, 3) niezbędne warunki do prowadzenia reprodukcji zwierząt poszczególnych gatunków lub grup gatunków - kierując się potrzebą zapewnienia zwierzętom hodowanym i utrzymywanym w ogrodach zoologicznych warunków odpowiadających potrzebom biologicznym poszczególnych gatunków lub grup gatunków. Art. 71. W ogrodach zoologicznych hoduje się i utrzymuje zwierzęta: 1) urodzone i wychowane poza środowiskiem przyrodniczym; 2) które poza ogrodem nie mają szansy przeżycia; 3) jeżeli wymaga tego ochrona populacji lub gatunku albo realizacja celów naukowych. Art. 72. 1. Do ogrodów zoologicznych sprowadza się tylko te zwierzęta, którym w ogrodzie można zapewnić warunki odpowiadające potrzebom biologicznym danego gatunku. 2. Zwierzęta w ogrodach zoologicznych nie mogą być rozmnażane, jeżeli ich potomstwu nie zapewni się właściwych warunków hodowli i utrzymywania. Art. 73. 1. Zabrania się hodowli i utrzymywania, poza ogrodami zoologicznymi i placówkami naukowymi prowadzącymi badania nad zwierzętami, a także cyrkami, zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w tym drapieżnych i jadowitych. 2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, gatunki lub grupy gatunków zwierząt, o których mowa w ust. 1, wskazując kategorie zwierząt według stopnia zagrożenia dla człowieka, kierując się potrzebą przeciwdziałania sprowadzaniu, oferowaniu, nabywaniu i przetrzymywaniu zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w celu ochrony ludzi przed tymi zwierzętami. Art. 74. 1. Przeniesienie z ogrodu botanicznego lub ogrodu zoologicznego do środowiska przyrodniczego roślin lub zwierząt gatunków zagrożonych wyginięciem następuje po uzyskaniu zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek, który zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 3) sposób realizacji i oceny planowanego przedsięwzięcia; 4) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy wniosek; 5) termin, miejsce i sposób przeniesienia roślin lub zwierząt do środowiska przyrodniczego. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko, adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 3) liczbę lub ilość osobników, których dotyczy zezwolenie; 4) termin, miejsce i sposób przeniesienia roślin lub zwierząt do środowiska przyrodniczego; 5) termin złożenia informacji o wykorzystaniu zezwolenia. Art. 75. 1. Utworzenie i prowadzenie ośrodka rehabilitacji zwierząt, zwanego dalej "ośrodkiem", wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek, który zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) wskazanie położenia ośrodka; 3) opis pomieszczeń do leczenia i rehabilitacji zwierząt; 4) wykaz gatunków lub grup gatunków zwierząt, które mogą być leczone i rehabilitowane w ośrodku, zawierający nazwę gatunków lub wyższych jednostek systematycznych grup gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 5) wskazanie osoby odpowiedzialnej za prowadzenie ośrodka; 6) informację o możliwości zapewnienia opieki lekarsko-weterynaryjnej; 7) opinię właściwej miejscowo rady gminy. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę wnioskodawcy; 2) wskazanie położenia ośrodka; 3) wykaz gatunków lub grup gatunków zwierząt, które mogą być leczone i rehabilitowane w ośrodku, zawierający nazwę gatunków lub wyższych jednostek systematycznych grup gatunków w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje. 4. Minister właściwy do spraw środowiska odmawia wydania zezwolenia, jeżeli wnioskodawca nie spełnia warunków leczenia i rehabilitacji zwierząt odpowiadających potrzebom biologicznym danego gatunku. 5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być cofnięte przez ministra właściwego do spraw środowiska w przypadku niespełnienia warunków leczenia i rehabilitacji zwierząt odpowiadających potrzebom biologicznym danego gatunku albo nieusunięcia, w wyznaczonym przez ministra właściwego do spraw środowiska terminie, nieprawidłowości stwierdzonych w wyniku kontroli przeprowadzonej przez wojewodę. 6. Jeżeli zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, zostanie cofnięte, ośrodek podlega likwidacji. 7. W razie likwidacji ośrodka osoba odpowiedzialna za prowadzenie ośrodka jest obowiązana zapewnić leczonym i rehabilitowanym tam zwierzętom warunki odpowiadające ich potrzebom biologicznym. Art. 76. 1. Zwierzęta objęte leczeniem i rehabilitacją w ośrodku nie mogą być sprzedawane. 2. Warunki przebywania zwierząt w ośrodku powinny odpowiadać potrzebom biologicznym zwierząt w okresie ich leczenia i rehabilitacji. 3. Wojewoda może dofinansowywać z własnych środków budżetowych leczenie i rehabilitację zwierząt w ośrodkach. Art. 77. 1. Wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka przeprowadza kontrole ogrodów botanicznych, ogrodów zoologicznych i ośrodków w zakresie ich działalności. 2. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie rzadziej niż raz na 3 lata, dokonuje wojewoda z własnej inicjatywy lub na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska. 3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez wojewodę. 4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności, wskazanie ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka, który ma być kontrolowany, zakresu kontroli oraz podstawy prawnej do jej wykonywania. 5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 3. 6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na teren ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów. 7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot kontrolowany. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany. 10. Protokół, o którym mowa w ust. 7, wraz z zaleceniami pokontrolnymi, wojewoda przekazuje podmiotowi kontrolowanemu oraz ministrowi właściwemu do spraw środowiska w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli. 11. Podmiotowi kontrolowanemu przysługuje prawo do wniesienia umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w wynikach kontroli oraz zaleceniach pokontrolnych do ministra właściwego do spraw środowiska. 12. Umotywowane zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie w terminie 14 dni od dnia otrzymania wyników kontroli i zaleceń pokontrolnych. 13. Minister właściwy do spraw środowiska, w terminie 14 dni od dnia otrzymania umotywowanych zastrzeżeń, uwzględnia je albo odmawia ich uwzględnienia. Rozdział 4 Ochrona terenów zieleni i zadrzewień Art. 78. Rada gminy jest obowiązana zakładać i utrzymywać w należytym stanie tereny zieleni i zadrzewienia. Art. 79. Zadrzewienia mogą być zakładane poza obszarami o zwartej zabudowie za zgodą właściciela gruntu. Art. 80. 1. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczno-przyrodnicze zakładania zadrzewień, sposoby ich ochrony oraz dobór gatunków i odmian drzew i krzewów dla poszczególnych rodzajów gleb, a także określi wskaźniki powierzchniowe tych zadrzewień, kierując się potrzebą zapewnienia ochrony krajobrazu, różnorodności biologicznej, tworzenia korytarzy ekologicznych oraz potrzebą zapewnienia racjonalnej gospodarki rolnej. 2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczno-przyrodnicze zakładania zadrzewień w granicach pasa drogowego, sposoby ich ochrony oraz dobór gatunków drzew i krzewów, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego, ochrony krajobrazu i różnorodności biologicznej oraz odpowiednich warunków utrzymania dróg i bezpieczeństwa korzystania z dróg. Art. 81. Teren położony poza obrębem miast i wsi o zwartej zabudowie, pokryty drzewostanem i nieobjęty ochroną na podstawie ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568), rada gminy może uznać za park gminny, jeżeli stanowi własność gminy, a jeżeli stanowi własność innego podmiotu - za zgodą właściciela. Art. 82. 1. Prace ziemne oraz inne prace związane z wykorzystaniem sprzętu mechanicznego lub urządzeń technicznych, prowadzone w obrębie bryły korzeniowej drzew lub krzewów na terenach zieleni lub zadrzewieniach powinny być wykonywane w sposób najmniej szkodzący drzewom lub krzewom. 2. Na drogach publicznych oraz ulicach i placach środki chemiczne powinny być stosowane w sposób najmniej szkodzący terenom zieleni oraz zadrzewieniom. 3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje środków, jakie mogą być używane w miejscach, o których mowa w ust. 2, a także warunki ich stosowania, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego, ochrony krajobrazu i różnorodności biologicznej oraz odpowiednich warunków utrzymania dróg i bezpieczeństwa korzystania z dróg. Art. 83. 1. Usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, z zastrzeżeniem ust. 2, po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości. Jeżeli posiadacz nieruchomości nie jest właścicielem - do wniosku dołącza się zgodę jej właściciela. 2. Zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków wydaje wojewódzki konserwator zabytków. 3. Wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być uzależnione od przesadzenia drzew lub krzewów w miejsce wskazane przez wydającego zezwolenie albo zastąpienia ich innymi drzewami lub krzewami, w liczbie nie mniejszej niż liczba usuwanych drzew lub krzewów. 4. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać: 1) imię, nazwisko i adres albo nazwę i siedzibę posiadacza i właściciela nieruchomości; 2) tytuł prawny władania nieruchomością; 3) nazwę gatunku drzewa lub krzewu; 4) obwód pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm; 5) przeznaczenia terenu, na którym rośnie drzewo lub krzew; 6) przyczynę i termin zamierzonego usunięcia drzewa lub krzewu; 7) wielkość powierzchni, z której zostaną usunięte krzewy. 5. Wydanie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów na obszarach objętych ochroną krajobrazową w granicach parku narodowego albo rezerwatu przyrody wymaga uzyskania zgody odpowiednio dyrektora parku narodowego albo organu uznającego obszar za rezerwat przyrody. 6. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do drzew lub krzewów: 1) w lasach; 2) owocowych, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz w granicach parku narodowego lub rezerwatu przyrody - na obszarach nieobjętych ochroną krajobrazową; 3) na plantacjach drzew i krzewów; 4) których wiek nie przekracza 5 lat; 5) usuwanych w związku z funkcjonowaniem ogrodów botanicznych lub zoologicznych; 6) niszczących nawierzchnię i infrastrukturę drogową, ograniczających widoczność na łukach i skrzyżowaniach, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków; 7) usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu z wałów przeciwpowodziowych i terenów w odległości mniejszej niż 3 m od stopy wału; 8) które utrudniają widoczność sygnalizatorów i pociągów, a także utrudniają eksploatację urządzeń kolejowych albo powodują tworzenie na torowiskach zasp śnieżnych, usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu; 9) stanowiących przeszkody lotnicze, usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu. Art. 84. 1. Posiadacz nieruchomości ponosi opłaty za usunięcie drzew lub krzewów. 2. Opłaty nalicza i pobiera organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów. 3. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustala się w wydanym zezwoleniu. 4. Organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów odracza, na okres 3 lat od dnia wydania zezwolenia, termin uiszczenia opłaty za ich usunięcie, jeżeli zezwolenie przewiduje przesadzenie ich w inne miejsce lub zastąpienie innymi drzewami lub krzewami. 5. Jeżeli przesadzone albo posadzone w zamian drzewa lub krzewy zachowały żywotność po upływie 3 lat od dnia ich przesadzenia albo posadzenia lub nie zachowały żywotności z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości, należność z tytułu ustalonej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów podlega umorzeniu przez organ właściwy do naliczania i pobierania opłat. 6. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów, związane z budową dróg publicznych, pomniejsza się o koszty poniesione na tworzenie zadrzewień w miejsce usuniętych drzew lub krzewów, w granicach pasa drogowego. Art. 85. 1. Opłatę za usunięcie drzew ustala się na podstawie stawki zależnej od obwodu pnia oraz rodzaju i gatunku drzewa. 2. Stawki opłat za usuwanie drzew nie mogą przekraczać za jeden centymetr obwodu pnia mierzonego na wysokości 130 cm: 1) 270 zł - przy obwodzie do 25 cm; 2) 410 zł - przy obwodzie od 26 do 50 cm; 3) 640 zł - przy obwodzie od 51 do 100 cm; 4) 1.000 zł - przy obwodzie od 101 do 200 cm; 5) 1.500 zł - przy obwodzie od 201 do 300 cm; 6) 2.100 zł - przy obwodzie od 301 do 500 cm; 7) 2.700 zł - przy obwodzie od 501 do 700 cm; 8) 3.500 zł - przy obwodzie powyżej 700 cm. 3. Jeżeli drzewo rozwidla się na wysokości poniżej 130 cm, każdy pień traktuje się jako odrębne drzewo. 4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia: 1) stawki dla poszczególnych rodzajów i gatunków drzew, 2) współczynniki różnicujące stawki w zależności od obwodu pnia - kierując się zróżnicowanymi kosztami produkcji poszczególnych rodzajów i gatunków drzew oraz wielkościami przyrostu obwodu pni drzew. 5. Stawkę za usunięcie jednego metra kwadratowego powierzchni pokrytej krzewami ustala się w wysokości 200 zł. 6. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów z terenu uzdrowisk, obszaru ochrony uzdrowiskowej, terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz terenów zieleni są o 100 % wyższe od opłat ustalonych na podstawie stawek, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 5. 7. Stawki, o których mowa w ust. 2, ust. 4 pkt 1 i ust. 5, podlegają z dniem 1 stycznia każdego roku waloryzacji o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej. 8. Minister właściwy do spraw środowiska, w terminie do dnia 31 października każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wysokość stawek, o których mowa w ust. 7 i art. 89 ust. 8. Art. 86. 1. Nie pobiera się opłat za usunięcie drzew: 1) na których usunięcie nie jest wymagane zezwolenie; 2) na których usunięcie osoba fizyczna uzyskała zezwolenie na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej; 3) jeżeli usunięcie jest związane z odnową i pielęgnacją drzew rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków; 4) które zagrażają bezpieczeństwu ludzi lub mienia w istniejących obiektach budowlanych; 5) które zagrażają bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz kolejowego albo bezpieczeństwu żeglugi; 6) w związku z przebudową dróg publicznych i linii kolejowych; 7) które posadzono lub wyrosły na nieruchomości po zakwalifikowaniu jej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele budowlane; 8) z terenów zieleni komunalnej, z parków gminnych, z ogrodów działkowych i z zadrzewień, w związku z zabiegami pielęgnacyjnymi drzew i krzewów; 9) które obumarły lub nie rokują szansy na przeżycie, z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości; 10) topoli o obwodzie pnia powyżej 100 cm, mierzonego na wysokości 130 cm, nienależących do gatunków rodzimych, jeżeli zostaną zastąpione w najbliższym sezonie wegetacyjnym drzewami innych gatunków; 11) jeżeli usunięcie wynika z potrzeb ochrony roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową lub ochrony siedlisk przyrodniczych; 12) z grobli stawów rybnych; 13) jeżeli usunięcie było związane z wykonywaniem i utrzymaniem urządzeń wodnych służących kształtowaniu stosunków wodnych oraz ochronie przeciwpowodziowej w zakresie niezbędnym do wykonania i utrzymania tych urządzeń. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1-9 i 11-13 stosuje się odpowiednio do usuwania krzewów. Art. 87. 1. Obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w art. 84 ust. 1, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin uiszczenia opłaty. 2. Nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty, jeżeli od końca roku, w którym usunięto drzewa lub krzewy, upłynęło 5 lat. 3. Uiszczenie opłaty następuje w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna. 4. W razie nieterminowego uiszczenia opłaty pobiera się odsetki za zwłokę w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych. 5. Opłaty nieuiszczone w terminie, o którym mowa w ust. 3, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 6. Na wniosek, złożony w ciągu 14 dni od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 2, stała się ostateczna, opłatę można rozłożyć na raty lub przesunąć termin jej płatności, na okres nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli przemawia za tym sytuacja materialna wnioskodawcy. 7. Decyzje w sprawach rozłożenia opłaty na raty lub przesunięcia terminu płatności podejmuje organ wydający zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów. 8. Jeżeli zaległości płatności rat wyniosą równowartość trzech kolejnych rat, uiszczenie opłaty staje się wymagane w całości. Art. 88. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za: 1) zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów spowodowane niewłaściwym wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy dla roślinności; 2) usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia; 3) zniszczenie spowodowane niewłaściwą pielęgnacją terenów zieleni, zadrzewień, drzew lub krzewów. 2. Uiszczenie kary następuje w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość kary stała się ostateczna. 3. Termin płatności kar wymierzonych na podstawie ust. 1 odracza się na okres 3 lat, jeżeli stopień uszkodzenia drzew lub krzewów nie wyklucza zachowania ich żywotności oraz możliwości odtworzenia korony drzewa i jeżeli posiadacz nieruchomości podjął działania w celu zachowania żywotności tych drzew lub krzewów. 4. Kara jest umarzana po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o odroczeniu kary i po stwierdzeniu zachowania żywotności drzewa lub krzewu albo odtworzeniu korony drzewa. 5. W razie stwierdzenia braku żywotności drzewa lub krzewu albo nieodtworzenia korony drzewa karę uiszcza się w pełnej wysokości, chyba że drzewa lub krzewy nie zachowały żywotności z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości. 6. Karę nałożoną za zniszczenie terenów zieleni umarza się w całości, jeżeli posiadacz nieruchomości odtworzył w najbliższym sezonie wegetacyjnym zniszczony teren zieleni. 7. Na wniosek, złożony w ciągu 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna, karę można rozłożyć na raty na okres nie dłuższy niż 5 lat. 8. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 3-7, podejmuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Art. 89. 1. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 88 ust. 1, ustala się, z zastrzeżeniem ust. 5, w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4 pkt 1, ust. 5 i 6. 2. Jeżeli ustalenie obwodu lub gatunku zniszczonego lub usuniętego bez zezwolenia drzewa jest niemożliwe, z powodu wykarczowania pnia i braku kłody, dane do wyliczenia administracyjnej kary pieniężnej ustala się na podstawie informacji zebranych w toku postępowania administracyjnego, powiększając ją o 50 %. 3. Jeżeli ustalenie obwodu zniszczonego lub usuniętego bez zezwolenia drzewa jest niemożliwe, z powodu braku kłody, obwód do wyliczenia administracyjnej kary pieniężnej ustala się, przyjmując najmniejszy promień pnia i pomniejszając wyliczony obwód o 10 %. 4. Jeżeli ustalenie wielkości powierzchni zniszczonych lub usuniętych bez zezwolenia krzewów nie jest możliwe, z powodu usunięcia gałęzi i korzeni, wielkość tę przyjmuje się na podstawie informacji zebranych w toku postępowania administracyjnego. 5. Stawki kar za zniszczenie jednego metra kwadratowego terenu zieleni wynoszą: 1) dla trawników - 46 zł; 2) dla kwietników - 395 zł. 6. Kary ustalone, nieuiszczone w wyznaczonym terminie, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 7. Kary nie uiszcza się po upływie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin jej wniesienia. 8. Stawki kar, o których mowa w ust. 5, podlegają z dniem 1 stycznia każdego roku waloryzacji o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej. 9. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, tryb nakładania administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 88 ust. 1, kierując się potrzebą przeciwdziałania niszczeniu terenów zieleni, drzew i krzewów oraz usuwaniu drzew i krzewów bez wymaganego zezwolenia. Art. 90. Czynności, o których mowa w art. 83-89, w zakresie, w jakim wykonywane są one przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, w odniesieniu do nieruchomości będących własnością gminy, wykonuje starosta. Rozdział 5 Organy ochrony przyrody Art. 91. Organami w zakresie ochrony przyrody są: 1) minister właściwy do spraw środowiska; 2) wojewoda; 3) starosta; 4) wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Art. 92. 1. Minister właściwy do spraw środowiska wykonuje zadania organu administracji rządowej w zakresie ochrony przyrody przy pomocy Głównego Konserwatora Przyrody, będącego sekretarzem lub podsekretarzem stanu w urzędzie obsługującym tego ministra. 2. Głównego Konserwatora Przyrody powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska. Art. 93. Wojewoda wykonuje zadania organu administracji rządowej w zakresie ochrony przyrody przy pomocy wojewódzkiego konserwatora przyrody. Art. 94. Zadania wojewody w zakresie ochrony przyrody na terenie parku narodowego wykonuje dyrektor tego parku. Art. 95. Organami opiniodawczo-doradczymi w zakresie ochrony przyrody są: 1) Państwowa Rada Ochrony Przyrody, działająca przy ministrze właściwym do spraw środowiska; 2) wojewódzka rada ochrony przyrody, działająca przy wojewodzie; 3) rada naukowa parku narodowego, działająca przy dyrektorze parku narodowego; 4) rada parku krajobrazowego lub rada zespołu parków krajobrazowych, działająca przy dyrektorze parku krajobrazowego lub dyrektorze zespołu parków krajobrazowych. Art. 96. 1. Członków Państwowej Rady Ochrony Przyrody w liczbie 40 na kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, minister właściwy do spraw środowiska spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki i organizacji ekologicznych. 2. Państwowa Rada Ochrony Przyrody wybiera ze swojego grona przewodniczącego i zastępców oraz uchwala regulamin działania. 3. Do zadań Państwowej Rady Ochrony Przyrody należy w szczególności: 1) ocena realizacji ustawy; 2) opiniowanie strategii, planów i programów dotyczących ochrony przyrody; 3) ocena realizacji krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej; 4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących ochrony przyrody; 5) przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody; 6) popularyzowanie ochrony przyrody. 4. Wydatki związane z działalnością Państwowej Rady Ochrony Przyrody są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw środowiska. Art. 97. 1. Członków wojewódzkiej rady ochrony przyrody w liczbie od 20 do 30 na kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, wojewoda spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki, organizacji ekologicznych i Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz sejmiku województwa. 2. Wojewódzka rada ochrony przyrody wybiera ze swojego grona przewodniczącego i zastępców oraz uchwala regulamin działania. 3. Do zadań wojewódzkiej rady ochrony przyrody należy w szczególności: 1) ocena realizacji zadań w zakresie ochrony przyrody; 2) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie ochrony przyrody wydawanych przez wojewodę; 3) przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody; 4) opiniowanie planów rozwoju i strategii wojewódzkich w zakresie ochrony przyrody. 4. Wydatki związane z działalnością wojewódzkiej rady ochrony przyrody są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest wojewoda. Art. 98. 1. Członków rady naukowej parku narodowego w liczbie od 10 do 20 na kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, minister właściwy do spraw środowiska spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki i organizacji ekologicznych oraz właściwych miejscowo samorządów wojewódzkich i samorządów gminnych. 2. Rada naukowa parku narodowego wybiera ze swojego grona przewodniczącego i zastępcę oraz uchwala regulamin działania. 3. Do zadań rady naukowej parku narodowego należy w szczególności: 1) ocena stanu zasobów, tworów i składników przyrody; 2) opiniowanie projektu planu ochrony i zadań ochronnych; 3) ocena realizacji ustaleń planu ochrony, rocznych zadań ochronnych i skuteczności zabiegów ochronnych; 4) opiniowanie programów badawczych i naukowych w zakresie ochrony przyrody; 5) przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody i funkcjonowania parku narodowego. 4. Wydatki związane z działalnością rady naukowej parku narodowego są pokrywane z budżetu państwa, z części przeznaczonej na działalność parków narodowych. Art. 99. 1. Członków rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków krajobrazowych w liczbie od 10 do 20 na kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, wojewoda spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki i organizacji ekologicznych oraz przedstawicieli właściwych miejscowo samorządów wojewódzkich, samorządów gminnych i organizacji gospodarczych. 2. Członków rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków krajobrazowych położonych na terenie kilku województw powołuje wojewoda tego województwa, na którego obszarze znajduje się największa część parku lub zespołu parków, w porozumieniu z pozostałymi wojewodami. 3. Rada parku krajobrazowego lub rada zespołu parków krajobrazowych wybiera ze swojego grona przewodniczącego i zastępców oraz uchwala regulamin działania. 4. Do zadań rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków krajobrazowych należy w szczególności: 1) ocena stanu zasobów, tworów i składników przyrody, wartości kulturowych oraz ustaleń programów ochrony przyrody; 2) opiniowanie projektu planu ochrony; 3) ocena realizacji ustaleń planu ochrony i innych zadań z zakresu ochrony przyrody; 4) opiniowanie i ocena realizacji projektów i programów działalności parku krajobrazowego lub zespołu parków krajobrazowych w zakresie ochrony przyrody, edukacji, turystyki i rekreacji. 5. Wydatki związane z działalnością rady parku krajobrazowego lub rady zespołu parków krajobrazowych są pokrywane z budżetu państwa, z części której dysponentem jest właściwy wojewoda. Art. 100. Członkom organów opiniodawczo-doradczych, o których mowa w art. 95, zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach dotyczących wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. Rozdział 6 Służby ochrony przyrody Art. 101. 1. Parkiem narodowym zarządza dyrektor parku narodowego. 2. Minister właściwy do spraw środowiska powołuje dyrektora parku narodowego na okres 5 lat spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu. 3. Do konkursu mogą przystąpić wyłącznie osoby posiadające: 1) dyplom ukończenia studiów wyższych na jednym z następujących kierunków: a) biologia, b) geografia, c) geologia, d) leśnictwo, e) ochrona środowiska, f) rolnictwo; 2) co najmniej dziesięcioletni staż pracy w zawodzie zgodnym z kierunkiem studiów, o których mowa w pkt 1, w tym trzyletni staż pracy na stanowisku kierowniczym. 4. W celu przeprowadzenia konkursu minister właściwy do spraw środowiska powołuje komisję konkursową w składzie: 1) dwóch pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska; 2) dwóch przedstawicieli Państwowej Rady Ochrony Przyrody; 3) przedstawiciel marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę dyrekcji parku narodowego. 5. W toku konkursu sprawdzeniu podlegają wiedza i predyspozycje niezbędne do wykonywania zadań dyrektora parku narodowego oraz umiejętności kierownicze. 6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób ogłaszania, organizację i tryb przeprowadzania konkursu oraz zadania komisji konkursowej, uwzględniając w szczególności potrzebę sprawnego przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnej oceny kwalifikacji kandydatów. Art. 102. 1. Dyrektor parku narodowego reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych w zakresie zarządzanego mienia parku narodowego. 2. Dyrektor parku narodowego realizuje ustalenia planu ochrony oraz wydaje zarządzenia określające sposoby korzystania z obszarów parku narodowego w celach naukowych, edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych i sportowych. 3. Dyrektor parku narodowego ma prawo prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach przed sądami powszechnymi w charakterze oskarżyciela publicznego i wnoszenia odwołań od postanowień i orzeczeń tych sądów w sprawach o wykroczenia z zakresu ochrony przyrody. 4. Do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 3, dyrektor parku narodowego może upoważnić funkcjonariusza Straży Parku. 5. Do dyrektora parku narodowego należą odpowiednio zadania i kompetencje określone w art. 5 ust. 2-4, art. 9 ust. 1 i 2, art. 10, art. 13 ust. 1 pkt 1-3, art. 13a, art. 14a ust. 1 i 2, art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach. 6. Dyrektor parku narodowego współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych. Art. 103. 1. Zadania związane z ochroną przyrody, badaniami naukowymi i działalnością edukacyjną, a także ochroną mienia parku narodowego oraz zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie ochrony przyrody na terenie parku narodowego wykonuje Służba Parku Narodowego. 2. Do zadań Służby Parku Narodowego należy: 1) realizacja ustaleń planów ochrony i zadań ochronnych; 2) informowanie i promocja w zakresie ochrony przyrody, w tym prowadzenie muzeum przyrodniczego, ośrodków informacji i edukacji oraz publikowanie materiałów informacyjnych i promocyjnych; 3) prowadzenie badań naukowych w celu określenia metod i sposobów ochrony przyrody, skuteczności działań ochronnych oraz rozpoznawania różnorodności biologicznej; 4) utrzymywanie w należytym stanie infrastruktury technicznej zarządzanej przez park narodowy; 5) udostępnianie parku narodowego do celów naukowych, edukacyjnych, rekreacyjnych, turystycznych i sportowych. 3. Minister właściwy do spraw środowiska może powierzyć, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektorowi parku narodowego wykonywanie zadań poza granicami parku narodowego w zakresie związanym z funkcjonowaniem i ochroną obszarów Natura 2000, w szczególności w zakresie ochrony siedlisk przyrodniczych, gatunków roślin i zwierząt oraz realizacji ustaleń planu ochrony. 4. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą doboru w Służbach Parków Narodowych osób o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska oraz wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać pracownicy zatrudnieni na poszczególnych stanowiskach w Służbach Parków Narodowych, z uwzględnieniem wykształcenia i stażu pracy. Art. 104. 1. Pracownikom Służby Parku Narodowego przysługuje: 1) bezpłatne umundurowanie, które noszą przy wykonywaniu czynności służbowych; 2) bezpłatne mieszkanie, jeżeli stanowisko oraz charakter pracy są związane z koniecznością zamieszkania w miejscu jej wykonywania. 2. Pracownicy Służby Parku Narodowego przy wykonywaniu czynności służbowych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej w przepisach prawa karnego dla funkcjonariuszy publicznych. 3. Bezpłatne mieszkanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przysługuje pracownikom zatrudnionym na stanowiskach: 1) dyrektora parku; 2) zastępcy dyrektora parku; 3) głównego księgowego; 4) głównego specjalisty do spraw ochrony przyrody; 5) kierownika pracowni naukowo-edukacyjnej; 6) głównego specjalisty do spraw udostępniania parku; 7) nadleśniczego; 8) konserwatora obrębu ochronnego; 9) leśniczego; 10) konserwatora obwodu ochronnego; 11) podleśniczego; 12) starszego strażnika; 13) strażnika; 14) kierownika ośrodka hodowli zwierząt; 15) kierownika szkółki leśnej; 16) komendanta Straży Parku; 17) zastępcy komendanta Straży Parku; 18) dowódcy grupy terenowej Straży Parku; 19) starszego strażnika Straży Parku; 20) strażnika Straży Parku. 4. Przez bezpłatne mieszkanie należy rozumieć przydzielony pracownikowi lokal mieszkalny w budynku wielorodzinnym lub jednorodzinnym, za którego używanie pracownik nie wnosi opłat. 5. Członkami rodziny pracownika, których uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego, są pozostający z pracownikiem we wspólnym gospodarstwie domowym: 1) małżonek; 2) dzieci (własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej) pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat; 3) rodzice pracownika i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo, albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające. 6. Bezpłatne mieszkanie przydziela się pracownikowi Służby Parku Narodowego na jego wniosek, który zawiera: 1) imię, nazwisko i adres wnioskodawcy; 2) datę i miejsce zatrudnienia; 3) liczbę i stopień pokrewieństwa osób, o których mowa w ust. 5. 7. Bezpłatne mieszkanie przydziela się z zasobów mieszkaniowych parku narodowego. 8. Bezpłatne mieszkanie przydziela się na czas zatrudnienia na stanowisku, o którym mowa w ust. 3. 9. Bezpłatne mieszkanie przydziela się na podstawie umowy zawieranej: 1) z dyrektorem parku narodowego - przez ministra właściwego do spraw środowiska; 2) z pracownikiem Służby Parku Narodowego - przez dyrektora parku narodowego. 10. W umowie, o której mowa w ust. 9, ustala się: 1) szczegółowe warunki korzystania z bezpłatnego mieszkania; 2) termin zwolnienia bezpłatnego mieszkania, nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia ustania zatrudnienia na stanowisku uprawniającym do bezpłatnego mieszkania; 3) sposób zwalniania bezpłatnego mieszkania przez pracownika Służby Parku Narodowego przechodzącego na emeryturę lub rentę oraz możliwość przydzielenia lokalu zamiennego. 11. Pracownik Służby Parku Narodowego zwalnia bezpłatne mieszkanie wraz ze wszystkimi osobami pozostającymi z nim we wspólnym gospodarstwie domowym. 12. W razie braku możliwości przydziału bezpłatnego mieszkania lub zamieszkiwania, za zgodą dyrektora parku narodowego albo ministra właściwego do spraw środowiska, przez pracownika Służby Parku Narodowego w mieszkaniu stanowiącym własność tego pracownika, przysługuje pracownikowi ekwiwalent za niewykorzystywanie bezpłatnego mieszkania. 13. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12, przyznaje się uprawnionemu pracownikowi Służby Parku Narodowego na jego wniosek, do którego załącza oświadczenie o liczbie i stopniu pokrewieństwa osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. 14. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12, pracownikowi Służby Parku Narodowego oblicza dyrektor parku narodowego, a dyrektorowi parku narodowego - minister właściwy do spraw środowiska, przyjmując iloczyn średniej stawki czynszu w stosunkach najmu w danej miejscowości i wielkości normatywnej powierzchni użytkowej przysługującej pracownikowi. 15. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12, jest wypłacany każdego miesiąca łącznie z wynagrodzeniem. 16. Na potrzeby obliczenia i wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystywanie bezpłatnego mieszkania ustala się następujące wielkości normatywnej powierzchni użytkowej w przeliczeniu na liczbę osób pozostających z pracownikiem Służby Parku Narodowego we wspólnym gospodarstwie domowym: 1) 35 m2 - dla 1 osoby; 2) 40 m2 - dla 2 osób; 3) 45 m2 - dla 3 osób; 4) 55 m2 - dla 4 osób; 5) 65 m2 - dla 5 osób; 6) 70 m2 - dla 6 lub więcej osób. 17. Wielkość normatywnej powierzchni użytkowej podwyższa się o 10 m2, jeżeli w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna, wymagająca do poruszania się wózka inwalidzkiego. 18. W przypadku gdy uprawnienia do bezpłatnego mieszkania przysługują dwu lub więcej osobom pozostającym we wspólnym gospodarstwie domowym, przydziela się jedno bezpłatne mieszkanie, o którym mowa w ust. 3, albo przyznaje się jeden ekwiwalent, o którym mowa w ust. 12. 19. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, dla pracowników Służb Parków Narodowych wzór legitymacji służbowej, wzory umundurowania oraz oznak służbowych dla poszczególnych stanowisk, w tym odpowiedni wzór umundurowania wyjściowego i polowego na pory roku, kolor i wzór przedmiotów uzupełniających mundury, wzór orła umieszczanego na czapkach, a także okresy użytkowania części umundurowania, kierując się potrzebą zapewnienia pracownikom Służb Parków Narodowych odpowiednich warunków do wykonywania zadań wymagających przebywania w terenie w różnych porach roku oraz potrzebą rozróżnienia cech umundurowania pracowników zatrudnionych na poszczególnych stanowiskach. Art. 105. 1. Parkiem krajobrazowym kieruje dyrektor parku krajobrazowego. 2. Dyrektora parku krajobrazowego powołuje wojewoda, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady ochrony przyrody. 3. Dyrektora parku krajobrazowego położonego na terenie kilku województw powołuje wojewoda właściwy ze względu na siedzibę parku, w porozumieniu z pozostałymi wojewodami. 4. Do zadań dyrektora parku krajobrazowego należy: 1) ochrona przyrody, walorów krajobrazowych oraz wartości historycznych i kulturowych; 2) organizacja działalności edukacyjnej, turystycznej oraz rekreacyjnej; 3) wydawanie, z upoważnienia wojewody, decyzji administracyjnych w zakresie ochrony przyrody; 4) współdziałanie w zakresie ochrony przyrody z jednostkami organizacyjnymi oraz osobami prawnymi i fizycznymi; 5) składanie wniosków do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dotyczących zagospodarowania przestrzennego obszarów wchodzących w skład parku krajobrazowego. 5. Na terenie zarządzanym przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, znajdującym się w granicach parku krajobrazowego, zadania w zakresie ochrony przyrody wykonuje samodzielnie miejscowy nadleśniczy, zgodnie z ustaleniami planu ochrony parku krajobrazowego, uwzględnionym w planie urządzenia lasu. Art. 106. 1. W celu kierowania parkami krajobrazowymi mogą być tworzone zespoły parków krajobrazowych, jako jednostki budżetowe w rozumieniu przepisów o finansach publicznych. 2. Do dyrektora zespołu parków krajobrazowych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dyrektora parku krajobrazowego. Art. 107. 1. Zadania z zakresu ochrony przyrody, walorów krajobrazowych, wartości historycznych i kulturowych oraz działalności edukacyjnej na terenie parku krajobrazowego wykonuje Służba Parku Krajobrazowego. 2. Do zadań Służby Parku Krajobrazowego należy: 1) inwentaryzacja siedlisk przyrodniczych, stanowisk roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową oraz ich siedlisk, a także zasługujących na ochronę tworów i składników przyrody nieożywionej; 2) identyfikacja i ocena istniejących i potencjalnych zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych parku krajobrazowego oraz wnioskowanie o podejmowanie działań mających na celu eliminowanie lub ograniczanie tych zagrożeń i ich skutków, a także innych działań w celu poprawy funkcjonowania i ochrony parku krajobrazowego; 3) gromadzenie dokumentacji dotyczącej przyrody oraz wartości historycznych, kulturowych i etnograficznych; 4) realizacja zadań związanych z ochroną innych form ochrony przyrody w granicach parku krajobrazowego; 5) informowanie o przepisach o ochronie przyrody osób przebywających na obszarach podlegających ochronie oraz w miejscach, w których znajdują się twory i składniki przyrody objęte formami ochrony przyrody; 6) prowadzenie edukacji przyrodniczej w szkołach i wśród miejscowego społeczeństwa, a także promowanie wartości przyrodniczych, historycznych, kulturowych i turystycznych parku krajobrazowego; 7) współpraca z samorządami, zarządcami obszarów parku krajobrazowego, organizacjami ekologicznymi i z innymi podmiotami, mającymi związek z ochroną parku krajobrazowego. 3. Wojewoda może powierzyć, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektorowi parku krajobrazowego wykonywanie zadań poza granicami parku krajobrazowego w zakresie związanym z funkcjonowaniem i ochroną obszarów Natura 2000, w zakresie ochrony siedlisk przyrodniczych, gatunków roślin i zwierząt oraz realizacji ustaleń planu ochrony. 4. Pracownik Służby Parku Krajobrazowego ma prawo do legitymowania osób naruszających przepisy o ochronie przyrody, a w razie odmowy okazania dokumentu pozwalającego na ustalenie tożsamości - zwracania się do Policji lub innych właściwych organów o ustalenie tożsamości. 5. Pracownik Służby Parku Krajobrazowego otrzymuje bezpłatne umundurowanie, które obowiązkowo nosi przy wykonywaniu czynności służbowych. 6. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą doboru w Służbach Parków Krajobrazowych pracowników o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska oraz wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać pracownicy zatrudnieni na poszczególnych stanowiskach w Służbach Parków Krajobrazowych, z uwzględnieniem wykształcenia i stażu pracy. 7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, dla pracowników Służb Parków Krajobrazowych wzór legitymacji służbowej, wzory umundurowania oraz oznak służbowych dla poszczególnych stanowisk, w tym odpowiedni wzór umundurowania wyjściowego i polowego na pory roku, kolor i wzór przedmiotów uzupełniających mundury, wzór orła umieszczanego na czapce, a także okresy użytkowania części umundurowania, kierując się potrzebą zapewnienia pracownikom Służb Parków Krajobrazowych odpowiednich warunków do wykonywania zadań, wymagających przebywania w terenie w różnych porach roku, oraz potrzebą rozróżnienia cech umundurowania pracowników zatrudnionych na poszczególnych stanowiskach. Rozdział 7 Zwalczanie przestępstw i wykroczeń na obszarach chronionych Art. 108. 1. W parkach narodowych zadania związane z ochroną mienia oraz zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie ochrony przyrody wykonują funkcjonariusze Straży Parku zaliczani do Służby Parku Narodowego. 2. Funkcjonariuszem Straży Parku może być osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie; 2) ukończyła 21 lat; 3) ma pełną zdolność do czynności prawnych; 4) nie została pozbawiona praw publicznych; 5) posiada co najmniej wykształcenie średnie; 6) posiada nienaganną opinię właściwego miejscowo komendanta Policji; 7) posiada odpowiedni stan zdrowia potwierdzony orzeczeniem lekarskim i orzeczeniem psychologicznym; 8) nie była karana za przestępstwa. 3. Koszty orzeczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 7, ponosi osoba kandydująca na funkcjonariusza Straży Parku. 4. Funkcjonariusz Straży Parku podlega co 5 lat okresowym badaniom lekarskim i psychologicznym, potwierdzonym orzeczeniem. 5. Funkcjonariusz Straży Parku przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 1, ma prawo do: 1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia oraz świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich tożsamości; 2) kontroli dowodów wniesienia opłat, o których mowa w art. 12 ust. 3; 3) zatrzymywania i przekazywania Policji lub innym właściwym organom osób w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia; 4) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu w celu sprawdzenia ich ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia; 5) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia; 6) zabezpieczenia jako dowodów rzeczowych, za pokwitowaniem, przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia, a także narzędzi i środków służących do ich popełnienia; 7) kontroli i zatrzymania, za pokwitowaniem, dokumentów w zakresie legalności posiadania tworów lub składników przyrody i obrotu nimi, pochodzących z obszaru parku narodowego; 8) kontroli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze parku narodowego w zakresie przestrzegania przepisów ustawy. 6. Uprawnienia, o których mowa w ust. 5, przysługują dyrektorowi parku narodowego, jego zastępcy, nadleśniczemu, konserwatorowi obrębu ochronnego, leśniczemu, konserwatorowi obwodu ochronnego, podleśniczemu, starszemu strażnikowi i strażnikowi. 7. Czynności, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 3-8, funkcjonariusz Straży Parku ma prawo wykonywać w granicach parku lub poza jego granicami w razie uzasadnionego podejrzenia, że przestępstwo lub wykroczenie zostało popełnione na szkodę parku narodowego. 8. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 5 pkt 3-6, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego lub przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. 9. Rada Ministrów, kierując się potrzebą ustalenia jednolitych sposobów legitymowania i kontroli osób popełniających wykroczenia i przestępstwa przeciwko ochronie przyrody, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wykonywania następujących czynności: 1) dla Straży Parku: a) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia oraz świadków przestępstwa lub wykroczenia w celu ustalenia ich tożsamości, b) zatrzymywania osób w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, c) kontroli i zatrzymania, za pokwitowaniem, dokumentów dotyczących legalności posiadania tworów lub składników przyrody pochodzących z obszaru parku narodowego i obrotu nimi, d) kontroli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na obszarze parku narodowego w zakresie przestrzegania przepisów ustawy; 2) dla Służby Parku Krajobrazowego - legitymowania osób naruszających przepisy o ochronie przyrody, a w razie odmowy okazania dokumentu pozwalającego na ustalenie tożsamości - zwracania się do Policji lub innych właściwych organów o ustalenie ich tożsamości. 10. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb współpracy Straży Parku z Policją oraz zakres działań Straży Parku podlegających kontroli Policji i sposób sprawowania tej kontroli, kierując się potrzebą podejmowania wspólnych działań Straży Parku z Policją na obszarze parku narodowego w zakresie zwalczania przestępstw i wykroczeń. Art. 109. 1. Funkcjonariusz Straży Parku może stosować wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych w ustawie następujące środki przymusu bezpośredniego: 1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku; 2) kajdanki; 3) pałkę służbową; 4) ręczny miotacz gazu; 5) paralizator elektryczny. 2. Zastosowanie przez funkcjonariusza Straży Parku środka przymusu bezpośredniego powinno odpowiadać potrzebom wynikającym z zaistniałej sytuacji i zmierzać do podporządkowania się osoby poleceniom wydanym przez funkcjonariusza. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, oraz przydziału, przechowywania i ewidencji środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, kierując się potrzebą określenia warunków użycia środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy Straży Parku podczas realizacji zadań związanych z ochroną przyrody i mienia parku narodowego. Art. 110. 1. Funkcjonariusz Straży Parku może być wyposażony w broń bojową oraz broń myśliwską, a pracownik Służby Parku w broń myśliwską. 2. Funkcjonariusz Straży Parku może być dopuszczony do pracy z bronią, jeżeli: 1) odbył szkolenie podstawowe dla funkcjonariuszy Straży Parku i zdał egzamin przed komisją egzaminacyjną; 2) zdał egzamin ze znajomości przepisów dotyczących posiadania, używania i umiejętności posługiwania się bronią przed komisją, o której mowa w art. 16 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525); 3) posiada orzeczenie lekarskie i psychologiczne stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy z bronią. 3. Broń bojową i broń myśliwską dyrektor parku narodowego nabywa na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji, na wniosek dyrektora parku narodowego, zgodnie z ustawą z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. 4. Dyrektor parku narodowego może przydzielić broń bojową lub broń myśliwską wraz z amunicją funkcjonariuszowi Straży Parku. 5. Decyzję o wyposażeniu funkcjonariusza Straży Parku w broń bojową lub broń myśliwską na czas pełnienia służby podejmuje każdorazowo Komendant Straży Parku. 6. Broń, o której mowa w ust. 4, przydziela się wraz ze świadectwem broni. 7. Broń bojową, o której mowa w ust. 4, funkcjonariusz Straży Parku ma prawo użyć w następujących przypadkach: 1) w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie własne lub innej osoby; 2) przeciwko osobie, która, wezwana do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, nie zastosuje się do tego wezwania, a jej zachowanie wskazuje na bezpośredni zamiar ich użycia przeciwko funkcjonariuszowi Straży Parku lub innej osobie; 3) przeciwko osobie, która usiłuje przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi Straży Parku. 8. Broń myśliwską, o której mowa w ust. 4, funkcjonariusz Straży Parku ma prawo użyć w następujących przypadkach: 1) w celu eliminacji lub odstraszania w granicach parku narodowego zwierząt stwarzających rzeczywiste i bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi; 2) w razie konieczności odstrzału, za zgodą dyrektora parku narodowego, zwierzęcia, które nie ma szans na przeżycie. 9. Użycie broni bojowej powinno następować w sposób wyrządzający najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób. 10. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zakres szkolenia podstawowego oraz tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, o których mowa w ust. 2 pkt 1, kierując się potrzebą posiadania przez funkcjonariuszy Straży Parku wiedzy niezbędnej do wykonywania zadań. 11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby i tryb postępowania przy użyciu broni bojowej przez funkcjonariusza Straży Parku, kierując się potrzebą wykonywania zadań w zakresie ochrony przyrody i mienia parku narodowego przez Straż Parku. 12. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ewidencjonowania i przechowywania broni bojowej oraz broni myśliwskiej wraz z amunicją, kierując się potrzebą zabezpieczenia broni bojowej oraz broni myśliwskiej wraz z amunicją, będącej w dyspozycji Straży Parku. 13. Przepisy dotyczące dopuszczania, przydzielania i wyposażania w broń myśliwską stosuje się odpowiednio do pracowników Służby Parku, o których mowa w ust. 1. Rozdział 8 Wykonywanie ochrony przyrody Art. 111. 1. Minister właściwy do spraw środowiska sporządza projekt krajowej strategii ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej wraz z projektem programu działań. 2. Krajową strategię ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej, wraz z programem działań, zatwierdza, w drodze uchwały, Rada Ministrów. Art. 112. 1. W ramach państwowego monitoringu środowiska prowadzi się monitoring przyrodniczy różnorodności biologicznej i krajobrazowej. 2. Monitoring przyrodniczy polega na obserwacji i ocenie stanu oraz zachodzących zmian w składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej na wybranych obszarach, a także na ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody, w tym na obserwacji siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000. Art. 113. 1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi centralny rejestr form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-9. 2. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i w art. 114 ust. 2, zawierają: 1) datę utworzenia lub ustanowienia formy ochrony przyrody; 2) nazwę, jeżeli istnieje, i określenie formy ochrony przyrody, rodzaju, typu i podtypu rezerwatu przyrody oraz rodzaju użytku ekologicznego; 3) określenie położenia geograficznego i administracyjnego formy ochrony przyrody (obręb ewidencyjny, gmina, powiat, województwo); 4) wskazanie powierzchni, jeżeli można ją określić, z wyszczególnieniem formy własności i rodzajów gruntów; 5) powołanie oznaczenia mapy obrazującej przebieg granicy formy ochrony przyrody i jej otuliny; 6) opis formy ochrony przyrody; 7) oznaczenie dziennika urzędowego, w którym został ogłoszony akt o utworzeniu lub uznaniu formy ochrony przyrody; 8) informację, czy dany obszar lub obiekt albo ich część podlega ochronie zgodnie z prawem międzynarodowym; 9) informację o planie ochrony oraz oznaczenie dziennika urzędowego, w którym został ogłoszony akt o ustanowieniu tego planu. 3. Wyszczególnienie form własności i rodzaju gruntów, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, nie dotyczy parków krajobrazowych, obszarów chronionego krajobrazu i zespołów przyrodniczo-krajobrazowych. 4. Organ, który utworzył lub ustanowił formę ochrony przyrody, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-4 i 6-9, przesyła ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie 30 dni od dnia jej utworzenia lub ustanowienia, kopię aktu o utworzeniu lub ustanowieniu danej formy ochrony przyrody oraz informacje, o których mowa w ust. 2. Art. 114. 1. Wojewoda gromadzi dokumentację dotyczącą zasobów, tworów i składników przyrody, a w szczególności cennych ze względów naukowych tworów przyrody, stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, a także ich siedlisk oraz siedlisk przyrodniczych. 2. Wojewoda prowadzi rejestr form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-4 i 6-9, położonych w całości lub w części na obszarze jego działania. 3. Organ, który ustanowił formę ochrony przyrody, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6-9, przesyła wojewodzie, w terminie 30 dni od dnia jej ustanowienia, kopię aktu o utworzeniu lub ustanowieniu danej formy ochrony przyrody oraz informacje, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1-8. Art. 115. 1. Na obrzeżach lub w pobliżu form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 oraz 7 i 8, umieszcza się tablice informujące o nazwie form ochrony przyrody oraz o zakazach obowiązujących na obszarach lub w stosunku do tych form, a na obrzeżach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-6 i pkt 9, umieszcza się tablice informujące o nazwie formy ochrony przyrody. 2. Na obrzeżach parku narodowego tablice, o których mowa w ust. 1, umieszcza dyrektor parku narodowego, a na obrzeżach lub w pobliżu form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-9 - organ sprawujący nadzór nad daną formą ochrony przyrody. 3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory tablic, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia tablic, określając ich kształt i rozmiary, materiał, z jakiego zostaną wykonane, tło tablic, wielkość i kolor liter w napisach. Art. 116. W przypadku przebiegu drogi publicznej przez park narodowy lub rezerwat przyrody wyznaczenie miejsc parkingowych następuje po uzyskaniu zgody - odpowiednio - dyrektora parku narodowego lub organu uznającego obszar za rezerwat przyrody. Rozdział 9 Gospodarowanie zasobami i składnikami przyrody Art. 117. 1. Gospodarowanie zasobami dziko występujących roślin, zwierząt i grzybów oraz zasobami genetycznymi roślin, zwierząt i grzybów użytkowanymi przez człowieka powinno zapewniać ich trwałość, optymalną liczebność i ochronę różnorodności genetycznej, w szczególności przez: 1) ochronę, utrzymanie lub racjonalne zagospodarowanie naturalnych i półnaturalnych ekosystemów, w tym lasów, torfowisk, bagien, muraw, solnisk, klifów nadmorskich i wydm, linii brzegów wód, dolin rzecznych, źródeł i źródlisk, a także rzek, jezior i obszarów morskich oraz siedlisk i ostoi roślin, zwierząt lub grzybów; 2) stworzenie warunków do rozmnażania i rozprzestrzeniania zagrożonych wyginięciem roślin, zwierząt i grzybów oraz ochronę i odtwarzanie ich siedlisk i ostoi, a także ochronę tras migracyjnych zwierząt. 2. Na gruntach użytkowanych gospodarczo w parkach narodowych lub rezerwatach przyrody stosuje się ochronę krajobrazową. Art. 118. 1. Prowadzenie robót polegających na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także robót melioracyjnych, odwodnień budowlanych, oraz innych robót ziemnych zmieniających stosunki wodne - na terenach o szczególnych wartościach przyrodniczych, zwłaszcza na terenach, na których znajdują się skupienia roślinności o szczególnej wartości z punktu widzenia przyrodniczego, terenach o walorach krajobrazowych i ekologicznych, terenach masowych lęgów ptactwa, występowania skupień gatunków chronionych oraz tarlisk, zimowisk, przepławek i miejsc masowej migracji ryb i innych organizmów wodnych, następuje na podstawie decyzji wojewody, który ustala warunki prowadzenia robót. 2. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, następuje przed uzyskaniem pozwolenia na budowę na podstawie rozdziału 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41). Art. 119. Zabrania się wznoszenia w pobliżu morza, jezior i innych zbiorników wodnych, rzek i kanałów obiektów budowlanych uniemożliwiających lub utrudniających ludziom i dziko występującym zwierzętom dostęp do wody, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej oraz związanych z bezpieczeństwem powszechnym i obronnością kraju. Art. 120. 1. Zabrania się wprowadzania do środowiska przyrodniczego oraz przemieszczania w tym środowisku roślin, zwierząt lub grzybów gatunków obcych, a także ich form rozwojowych. 2. Sprowadzanie do kraju roślin, zwierząt lub grzybów gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do gatunków ryb, na których wprowadzanie jest wymagane zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa, wydawane na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 6)) albo art. 26 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514). 4. Zakazów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do wprowadzania i przemieszczania roślin: 1) przy zakładaniu i utrzymywaniu terenów zieleni oraz zakładaniu i utrzymywaniu zadrzewień poza lasami i obszarami objętymi formami ochrony przyrody; 2) wykorzystywanych w ramach racjonalnej gospodarki leśnej i rolnej. Art. 121. 1. Gospodarowanie zasobami przyrody nieożywionej powinno być prowadzone w sposób zapewniający ochronę innych zasobów, tworów i składników przyrody, oszczędne użytkowanie przestrzeni oraz zachowanie szczególnie cennych tworów i składników przyrody nieożywionej, w tym profili geologicznych i glebowych, jaskiń, turni, skałek, głazów narzutowych, naturalnych zbiorników i cieków wodnych, źródeł i wodospadów, elementów dna morza, wydm i glebowych powierzchni wzorcowych, a także miejsc występowania kopalnych szczątków roślin i zwierząt. 2. Wywóz za granicę meteorytów i kopalnych szczątków roślin i zwierząt wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska. Art. 122. 1. Kto dokona odkrycia kopalnych szczątków roślin lub zwierząt, jest obowiązany powiadomić o tym niezwłocznie wojewodę, a jeżeli nie jest to możliwe - właściwego wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest obowiązany przekazać niezwłocznie wojewodzie zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1. 3. Jeżeli wojewoda ustali, że odkryte kopalne szczątki roślin lub zwierząt są cenne dla nauki, przekazuje je do muzeum lub placówki naukowej. Art. 123. 1. Wojewoda dokonuje kontroli przestrzegania przepisów o ochronie przyrody w trakcie gospodarczego wykorzystania zasobów i składników przyrody przez jednostki organizacyjne oraz osoby prawne i fizyczne. 2. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez wojewodę. 3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności, miejsca i zakresu kontroli oraz podstawy prawnej do jej wykonywania. 4. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 2. 5. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na teren należący do podmiotu kontrolowanego; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów. 6. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 7. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot kontrolowany. 8. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany. 9. Wstęp oraz wykonywanie czynności kontrolnych następują w obecności właściciela lub posiadacza nieruchomości. Art. 124. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów. Art. 125. Rośliny, zwierzęta lub grzyby, a także ich siedliska, nieobjęte formami ochrony przyrody mogą być niszczone lub zabijane jedynie w związku z: 1) realizacją zadań uzasadnionych potrzebami ochrony przyrody; 2) prowadzeniem badań naukowych lub edukacją; 3) racjonalną gospodarką; 4) amatorskim połowem ryb; 5) zbiorem na własne potrzeby; 6) prowadzeniem akcji ratowniczej; 7) bezpieczeństwem powszechnym; 8) bezpieczeństwem sanitarnym i weterynaryjnym; 9) ochroną życia i zdrowia ludzi; 10) zapobieganiem skutkom klęski żywiołowej lub ich usuwaniem. Rozdział 10 Skutki prawne objęcia ochroną Art. 126. 1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez: 1) żubry - w uprawach, płodach rolnych lub w gospodarstwie leśnym; 2) wilki - w pogłowiu zwierząt gospodarskich; 3) rysie - w pogłowiu zwierząt gospodarskich; 4) niedźwiedzie - w pasiekach, w pogłowiu zwierząt gospodarskich oraz w uprawach rolnych; 5) bobry - w gospodarstwie rolnym, leśnym lub rybackim. 2. Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje utraconych korzyści. 3. Oględzin i szacowania szkód, o których mowa w ust. 1, a także ustalania wysokości odszkodowania i jego wypłaty, dokonuje wojewoda, a na obszarze parku narodowego dyrektor tego parku. 4. Właściciele lub użytkownicy gospodarstw rolnych i leśnych mogą współdziałać z wojewodą, a na obszarze parku narodowego - z dyrektorem tego parku, w zakresie sposobów zabezpieczania upraw i płodów rolnych, lasów oraz zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta, o których mowa w ust. 1. 5. Współdziałanie, o którym mowa w ust. 4, może obejmować budowę urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom, finansowane z budżetu właściwego miejscowo dyrektora parku narodowego lub wojewody, w ramach zawartych umów cywilnoprawnych. 6. Odszkodowanie nie przysługuje: 1) osobom, którym przydzielono grunty stanowiące własność Skarbu Państwa; 2) jeżeli poszkodowany: a) nie dokonał sprzętu upraw lub płodów rolnych w ciągu 14 dni od zakończenia zbiorów tego gatunku roślin w danym regionie, b) nie wyraził zgody na budowę przez wojewodę lub dyrektora parku narodowego urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom; 3) za szkody: a) powstałe w mieniu Skarbu Państwa, z wyłączeniem mienia oddanego do gospodarczego korzystania na podstawie Kodeksu cywilnego, b) nieprzekraczające w ciągu roku wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na jeden hektar uprawy, c) w uprawach rolnych założonych z naruszeniem powszechnie stosowanych wymogów agrotechnicznych, d) wyrządzone przez wilki, niedźwiedzie lub rysie w pogłowiu zwierząt gospodarskich pozostawionych, w okresie od zachodu do wschodu słońca, bez bezpośredniej opieki. 7. Szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne, występujące w parkach narodowych, strefach ochronnych zwierząt łownych oraz w rezerwatach przyrody szacuje się oraz dokonuje wypłaty odszkodowań według zasad określonych w rozdziale 9 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984). 8. Szacowanie szkód wyrządzonych przez zwierzęta łowne w strefie ochronnej zwierząt łownych należy do zadań Służby Parku Narodowego, a w rezerwatach przyrody - do sprawującego nadzór nad rezerwatem. 9. Odszkodowania za szkody spowodowane przez zwierzęta łowne w strefie ochronnej zwierząt łownych są pokrywane ze środków parku narodowego, a za szkody spowodowane w rezerwatach przyrody - ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest wojewoda. 10. W sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzęta, o których mowa w ust. 1, orzekają sądy powszechne. 11. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy szacowaniu szkód oraz sposób wypłaty odszkodowań za szkody, o których mowa w ust. 1, a także wzory dokumentów dotyczących szacowania szkód i wyliczania odszkodowań oraz terminy zgłoszenia i szacowania szkody, kierując się potrzebą dokonywania oceny rzeczywistej szkody oraz przyjęcia wysokości wyceny szkody według cen rynkowych. 12. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w ust. 1 gatunki zwierząt chronionych wyrządzających szkody, za które odpowiada Skarb Państwa, kierując się potrzebą utrzymania ochrony gatunkowej zwierząt zagrożonych wyginięciem i wyrządzających szkody w gospodarce człowieka. Rozdział 11 Przepisy karne Art. 127. Kto umyślnie: 1) narusza zakazy obowiązujące w: a) parkach narodowych, b) rezerwatach przyrody, c) parkach krajobrazowych, d) obszarach chronionego krajobrazu, e) obszarach Natura 2000, 2) narusza zakazy obowiązujące w stosunku do: a) pomników przyrody, b) stanowisk dokumentacyjnych, c) użytków ekologicznych, d) zespołów przyrodniczo-krajobrazowych, e) roślin, zwierząt lub grzybów objętych ochroną gatunkową, 3) nie zgłasza do rejestru, o którym mowa w art. 64 ust. 1, posiadanych lub hodowanych zwierząt - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 128. Kto: 1) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom albo bez świadectwa fitosanitarnego przewozi przez granicę państwa rośliny lub zwierzęta, o których mowa w art. 61 ust. 1, a także ich rozpoznawalne części i produkty pochodne, 2) narusza przepisy prawa Unii Europejskiej dotyczące ochrony gatunków dziko żyjących zwierząt i roślin w zakresie regulacji obrotu nimi poprzez: a) nieprzedkładanie zgłoszenia importowego, b) używanie okazów określonych gatunków w innym celu niż wskazany w zezwoleniu importowym, c) korzystanie w sposób nieuprawniony ze zwolnień od nakazów przy dokonywaniu obrotu sztucznie rozmnożonymi roślinami, d) oferowanie zbycia lub nabycia, nabywanie lub pozyskiwanie, używanie lub wystawianie publicznie w celach zarobkowych, zbywanie, przetrzymywanie lub przewożenie w celu zbycia okazów określonych gatunków roślin lub zwierząt, e) używanie zezwolenia albo świadectwa dla okazu innego niż ten, dla którego było ono wydane, f) składanie wniosku o wydanie zezwolenia importowego, eksportowego, reeksportowego, lub świadectwa bez poinformowania o wcześniejszym odrzuceniu wniosku - podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 129. W razie ukarania za wykroczenie określone w art. 127 lub skazania za przestępstwo określone w art. 128, sąd może orzec: 1) przepadek przedmiotów służących do popełnienia wykroczenia lub przestępstwa oraz przedmiotów, roślin, zwierząt lub grzybów pochodzących z wykroczenia lub przestępstwa, chociażby nie stanowiły własności sprawcy; 2) obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego, a jeśli obowiązek taki nie byłby wykonalny - nawiązkę do wysokości 10.000 złotych na rzecz organizacji społecznej działającej w zakresie ochrony przyrody lub właściwego, ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia lub przestępstwa, wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Art. 130. 1. Sąd doręcza odpis wydanego prawomocnego orzeczenia o przepadku roślin, zwierząt lub grzybów, ich rozpoznawalnych części oraz produktów pochodnych wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia lub przestępstwa. 2. Rośliny, zwierzęta lub grzyby, ich rozpoznawalne części oraz produkty pochodne, o których mowa w ust. 1, podlegają przekazaniu podmiotom uprawnionym do ich utrzymywania, wyznaczanym przez: 1) wojewodę - w stosunku do gatunków rodzimych; 2) ministra właściwego do spraw środowiska - w stosunku do gatunków obcych lub objętych ochroną na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej. 3. Organy, o których mowa w ust. 2, mogą zarządzić, na koszt skazanego, odesłanie roślin lub zwierząt oraz produktów pochodnych, wobec których orzeczono przepadek, do państwa z którego dokonano ich eksportu. Art. 131. Kto: 1) prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu zwierzętami, o których mowa w art. 61 ust. 1, nie posiada lub nie przekazuje odpowiedniej dokumentacji stwierdzającej legalność pochodzenia zwierzęcia, 2) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom utworzy lub prowadzi ogród botaniczny, ogród zoologiczny lub ośrodek, 3) przeprowadzając likwidację ogrodu zoologicznego lub ośrodka nie zapewni przebywającym tam zwierzętom warunków odpowiadających ich potrzebom biologicznym, 4) poza ogrodami zoologicznymi, placówkami naukowymi prowadzącymi badania nad zwierzętami lub cyrkami utrzymuje lub prowadzi hodowlę zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w tym drapieżnych i jadowitych, 5) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom przenosi z ogrodu botanicznego lub ogrodu zoologicznego do środowiska przyrodniczego rośliny lub zwierzęta gatunków zagrożonych wyginięciem, 6) wykonuje prace ziemne oraz inne prace związane z wykorzystaniem sprzętu mechanicznego lub urządzeń technicznych w obrębie bryły korzeniowej drzew lub krzewów na terenach zieleni lub zadrzewieniach w sposób znacząco szkodzący drzewom lub krzewom, 7) stosuje środki chemiczne na drogach publicznych oraz ulicach i placach w sposób znacząco szkodzący terenom zieleni lub zadrzewieniem, 8) bez decyzji wojewody lub wbrew ustalonym w niej warunkom prowadzi na terenach o szczególnych wartościach przyrodniczych roboty polegające na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także roboty melioracyjne, odwodnienia budowlane oraz inne roboty ziemne zmieniające stosunki wodne, 9) wprowadza do środowiska przyrodniczego lub przemieszcza w tym środowisku rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, a także ich formy rozwojowe, 10) bez zezwolenia lub wbrew jego warunkom sprowadza do kraju rośliny, zwierzęta lub grzyby gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym, 11) nie powiadamia wojewody lub wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o odkryciu kopalnych szczątków roślin lub zwierząt, 12) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary, 13) wbrew przepisom art. 125 zabija zwierzęta, niszczy rośliny lub grzyby lub niszczy siedliska roślin, zwierząt lub grzybów - podlega karze aresztu albo grzywny. Art. 132. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 127 i 131, następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 133. W ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 w ust. 1: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) przez wytwarzanie w wodzie pola elektrycznego charakterystycznego dla prądu zmiennego,", b) w pkt 13 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) ryb łososiowatych i węgorzy,"; 2) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zabrania się: 1) przechowywania, przewożenia, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu ikry i ryb złowionych lub pozyskanych z naruszeniem przepisów art. 8 i 9; 2) wprowadzania do obrotu ryb pochodzących z amatorskiego połowu ryb."; 3) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Publiczne śródlądowe wody powierzchniowe płynące dzieli się na obwody rybackie, z wyjątkiem wód znajdujących się w granicach parków narodowych i w granicach rezerwatów przyrody, w których zabronione jest rybactwo."; 4) w art. 20 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rybackie narzędzia i urządzenia połowowe może posiadać wyłącznie uprawniony do rybactwa oraz dyrektor parku narodowego i uprawnione przez niego osoby, w celu wykonywania ochrony ryb na wodach parku narodowego, z wyjątkiem osób prowadzących działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obrotu tymi narzędziami i urządzeniami."; 5) w art. 23a w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Straży Parku Narodowego - w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie przyrody,". Art. 134. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966) w art. 7: 1) w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody - w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody,"; 2) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Z tytułu zwolnień z podatków i opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 8, jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot utraconych dochodów. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zasady i tryb zwrotu utraconych dochodów, o których mowa w ust. 4, kierując się potrzebą zabezpieczenia budżetów gmin przed utratą dochodów z tytułu ulg w opłatach i podatkach w parkach narodowych, parkach krajobrazowych oraz rezerwatach przyrody.". Art. 135. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) dodaje się art. 5a w brzmieniu: "Art. 5a. Minister właściwy do spraw środowiska może powierzyć, w drodze decyzji administracyjnej, dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych wykonywanie zadań poza terenami jego działania w zakresie związanym z funkcjonowaniem i ochroną obszarów Natura 2000."; 2) w art. 45 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia,"; 3) w art. 54 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) opracowanie planów ochrony dla rezerwatów przyrody znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, ich realizację, ochronę gatunkową roślin i zwierząt oraz sprawowanie nadzoru nad obszarami wchodzącymi w skład sieci Natura 2000,". Art. 136. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, z późn. zm. 9)) w art. 35: 1) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Nie pobiera się opłat z tytułu zarządu nieruchomościami znajdującymi się pod drogami publicznymi i między wałami przeciwpowodziowymi a korytem rzeki."; 2) dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Nie pobiera się opłat z tytułu zarządu nieruchomościami objętymi formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880).". Art. 137. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) parki narodowe i rezerwaty przyrody, z wyjątkiem obszarów wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych ustanowionych dla rezerwatu przyrody,"; 2) w art. 50: a) uchyla się ust. 1a; b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za szkody, o których mowa w ust. 1, wyrządzane na obszarach: 1) obwodów łowieckich leśnych odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe ze środków budżetu państwa; 2) obwodów łowieckich polnych i obszarach niewchodzących w skład obwodów łowieckich odszkodowania wypłaca wojewoda ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest wojewoda.". Art. 138. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się rozdział 5; 2) w art. 33: a) w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody.", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Jeżeli minister właściwy do spraw środowiska lub wojewoda wydał zezwolenie na zabicie zwierząt objętych ochroną gatunkową, mogą one być uśmiercone przy użyciu broni myśliwskiej przez osoby uprawnione do posiadania tej broni."; 3) uchyla się art. 36; 4) w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto narusza nakazy albo zakazy określone w art. 9, art. 12 ust. 1-6, art. 13 ust. 1, art. 14, art. 15 ust. 1-5, art. 16, art. 17 ust. 1-7, art. 18, art. 22 ust. 1, art. 22a, art. 24 ust. 1-3, art. 25, art. 27, art. 28 ust. 1, 5 i 8-9, art. 29 ust. 1 i art. 30, podlega karze aresztu lub grzywny.". Art. 139. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 10)) w art. 83 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nie pobiera się opłat rocznych za nieruchomości oddane w trwały zarząd pod drogi publiczne, parki, zieleńce, ogrody botaniczne, ogrody zoologiczne, parki narodowe oraz rezerwaty przyrody.". Art. 140. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 11)) w załączniku Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki oraz zwolnienia: 1) w części II Czynności urzędowe po ust. 14 dodaje się ust. 14a w brzmieniu: "14a. Od dokonania wpisu do rejestru zwierząt - 20 zł."; 2) w części IV Zezwolenia: a) w ust. 41 w kolumnie 4 dodaje się pkt 1 w brzmieniu: "1) zezwolenia na przewożenie przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej roślin lub zwierząt, wydawane ogrodom botanicznym lub zoologicznym.", b) po ust. 41 dodaje się ust. 41a i 41b w brzmieniu: "41a. Od zezwoleń na utworzenie ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka rehabilitacji zwierząt - 70 zł. 41b. Od zezwoleń wydanych na usunięcie drzew lub krzewów osobom fizycznym na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej - 20 zł.", c) w ust. 44 w kolumnie 4 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) zezwolenia na działania związane z ochroną przyrody, wydawane organizacjom ekologicznym i jednostkom naukowym działającym na rzecz ochrony przyrody,". Art. 141. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 19 w ust. 2 pkt 24 otrzymuje brzmienie: "24) z zakresu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880): a) zezwolenia na prowadzenie ogrodu botanicznego, ogrodu zoologicznego lub ośrodka rehabilitacji zwierząt, b) wnioski o wydanie zezwolenia oraz zezwolenia na pozyskiwanie roślin i zwierząt gatunków objętych ochroną częściową, c) wnioski o wydanie zezwolenia oraz zezwolenia na zbiór roślin i grzybów chronionych, chwytanie, odławianie lub zabijanie zwierząt chronionych oraz wnioski o wydanie zezwolenia i zezwolenia na inne czynności podlegające zakazom lub ograniczeniom w stosunku do gatunków objętych ochroną, d) zezwolenia na przewożenie przez granicę państwa roślin i zwierząt należących do gatunków podlegających ograniczeniom na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej, a także ich rozpoznawalnych części i produktów pochodnych, e) wnioski o wydanie zezwolenia oraz zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów, f) decyzje o wymiarze administracyjnych kar pieniężnych za: - zniszczenie terenów zieleni albo drzew lub krzewów spowodowane niewłaściwym wykonywaniem robót ziemnych lub wykorzystaniem sprzętu mechanicznego albo urządzeń technicznych oraz zastosowaniem środków chemicznych w sposób szkodliwy dla roślinności, - usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia, - zniszczenie spowodowane niewłaściwą pielęgnacją terenów zieleni, zadrzewień, drzew lub krzewów,"; 2) w art. 413 w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przewodniczący wojewódzkiej rady ochrony przyrody,". Art. 142. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 13)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 39 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami wynikającymi z utworzenia form ochrony przyrody, stref ochronnych zwierząt łownych lub ostoi na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880),"; 2) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu: "Art. 85a. Decyzje, o których mowa w art. 83 ust. 2 pkt 3 i art. 85 ust. 4, wymagają uzgodnienia z wojewodą."; 3) w art. 132 w ust. 2 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) informację o formach ochrony przyrody utworzonych lub ustanowionych na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, występujących w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych.". Rozdział 13 Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe Art. 143. Obrączki użyte do obrączkowania ptaków przed dniem wejścia w życie ustawy nie podlegają wymianie na obrączki sporządzone zgodnie ze wzorem określonym w przepisach, o których mowa w art. 55. Art. 144. Dyrektor parku narodowego powołany przed dniem wejścia w życie ustawy pozostaje na stanowisku do czasu powołania dyrektora parku na podstawie art. 101 ust. 2, nie dłużej jednak niż jeden rok od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 145. 1. Wojewódzcy konserwatorzy przyrody powołani przed dniem wejścia w życie ustawy pozostają na dotychczas zajmowanych stanowiskach. 2. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowe stosunki pracy z wojewódzkimi konserwatorami przyrody nawiązane na podstawie powołania przekształcają się w stosunki pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na warunkach pracy i płacy określonych w powołaniu. Art. 146. Przepis art. 108 ust. 2 pkt 5 nie ma zastosowania do funkcjonariuszy Straży Parku zatrudnionych w parku narodowym przed dniem wejścia w życie ustawy, przez okres nie krótszy niż 10 lat. Art. 147. Umundurowanie oraz przedmioty uzupełniające mundury pracowników Służb Parków Narodowych i Służb Parków Krajobrazowych mogą być używane według dotychczas obowiązujących wzorów do czasu wyczerpania zapasów. Art. 148. 1. Ogrody botaniczne i ośrodki istniejące przed dniem wejścia w życie ustawy mogą prowadzić dotychczasową działalność bez zezwolenia, o którym mowa w art. 67 ust. 1 lub art. 75 ust. 1, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r. 2. Ogrody botaniczne oraz ośrodki, które w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie uzyskają zezwolenia na prowadzenie działalności, podlegają likwidacji. Art. 149. Zwierzęta, o których mowa w art. 61 ust. 1, na które nie ma dokumentu stwierdzającego legalność pochodzenia lub zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska, podlegają rejestracji, zgodnie z art. 64 ust. 1, w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 150. Posiadacze spreparowanych zwierząt lub ich części są obowiązani do uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 56 ust. 1 lub 2, w okresie jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 151. Straż Parku, Służba Parku Narodowego i Służba Parku Krajobrazowego działające przed dniem wejścia w życie ustawy stają się odpowiednio Strażą Parku, Służbą Parku Narodowego i Służbą Parku Krajobrazowego w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 152. 1. Zadania Państwowej Rady Ochrony Przyrody, wojewódzkich rad ochrony przyrody, rad naukowych parków narodowych, rad parków krajobrazowych lub rad zespołów parków krajobrazowych, do czasu powołania członków tych organów, wykonują odpowiednio Państwowa Rada Ochrony Przyrody, wojewódzkie komisje ochrony przyrody, rady parków narodowych i rady parków. 2. Powołanie członków Państwowej Rady Ochrony Przyrody, wojewódzkich rad ochrony przyrody, rad naukowych parków narodowych, rad parków krajobrazowych lub rad zespołów parków krajobrazowych nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 153. Formy ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-4 i 6-10, utworzone lub wprowadzone przed dniem wejścia w życie ustawy stają się formami ochrony przyrody w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 154. 1. Plany ochrony dla parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych ustanowione w okresie od dnia 2 lutego 2001 r. do dnia wejścia w życie ustawy stają się planami ochrony w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Dla parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych utworzonych przed dniem wejścia w życie ustawy, nieposiadających planu ochrony, sporządza się plan ochrony w terminie do 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dla parków krajobrazowych, które miały zatwierdzone rozporządzeniem plany ochrony do dnia 2 lutego 2001 r., sporządza się, z ich wykorzystaniem, plany ochrony w rozumieniu niniejszej ustawy, w terminie do 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 155. Parki gminne utworzone przed dniem wejścia w życie ustawy stają się parkami gminnymi w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 156. Strefy ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt gatunków chronionych, ustalone przed dniem wejścia w życie ustawy, stają się strefami ochrony ostoi, miejscami rozrodu i regularnego przebywania zwierząt gatunków chronionych w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 157. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 161, zachowują moc do czasu wejścia w życie aktów wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy. Art. 158. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a niezakończonych decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 159. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy Krajowy Zarząd Parków Narodowych przechodzi w stan likwidacji. Aktywa i pasywa Krajowego Zarządu Parków Narodowych przejmuje minister właściwy do spraw środowiska. 2. Likwidację Krajowego Zarządu Parków Narodowych prowadzi się pod jego dotychczasową nazwą z dodatkiem "w likwidacji". 3. Pracownicy Krajowego Zarządu Parków Narodowych z dniem wejścia w życie ustawy stają się pracownikami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska, z zastrzeżeniem art. 160. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia, dokona przeniesienia planowanych dochodów i wydatków budżetowych w ramach części 41 - środowisko między działami i rozdziałami budżetu państwa w zakresie dotyczącym zadań przejętych przez Ministerstwo Środowiska z Krajowego Zarządu Parków Narodowych oraz określi limity zatrudnienia i kwoty wynagrodzeń w podziale na działy i rozdziały budżetu państwa, z zachowaniem przeznaczenia środków publicznych wynikającego z ustawy budżetowej. 5. Do przeniesień, o których mowa w ust. 4, nie stosuje się ograniczeń wynikających z art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Art. 160. 1. Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w art. 159 ust. 3, wygasają po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy: 1) jeżeli przed upływem 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy i płacy na dalszy okres zatrudnienia albo 2) w razie odmowy przyjęcia nowych warunków pracy i płacy, o których mowa w pkt 1, w terminie nie późniejszym niż 2 tygodnie przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Pracodawca jest obowiązany powiadomić, w formie pisemnej, pracownika o terminie wygaśnięcia stosunku pracy i o skutkach nieprzyjęcia nowych warunków pracy i płacy. 3. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić za wypowiedzeniem. 4. Pracownicy, o których mowa w art. 159 ust. 3, zachowują uprawnienia pracownicze wynikające z aktów, na podstawie których powstał ich stosunek pracy przed dniem wejścia w życie ustawy, do dnia: 1) wymienionego w ust. 1 pkt 2 - jeżeli przyjęli proponowane warunki pracy i płacy na dalszy okres zatrudnienia, albo 2) wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1, albo 3) wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 3. 5. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1, lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 3, pracownikom przysługuje odprawa, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2217). Art. 161. Traci moc ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966). Art. 162. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 39 i 134 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120 , poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i poz. 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 229, poz. 2273. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz. 177. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464 i Nr 70, poz. 631. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 27, poz. 298, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007, z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 80, poz. 718 i Nr 199, poz. 1939. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 229, poz. 2273. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287, z 2003 r. Nr 6, poz. 64, Nr 49, poz. 408, Nr 64, poz. 592, Nr 80, poz. 721 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624. 10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz. 177. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466, Nr 54, poz. 535, Nr 62, poz. 574, Nr 70, poz. 632 i Nr 91, poz. 870. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464 i Nr 70, poz. 631. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych 1) (Dz. U. Nr 92, poz. 881) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych, zasady kontroli wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz zasady działania organów administracji publicznej w tej dziedzinie. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) wyrobie budowlanym - należy przez to rozumieć rzecz ruchomą, bez względu na stopień jej przetworzenia, przeznaczoną do obrotu, wytworzoną w celu zastosowania w sposób trwały w obiekcie budowlanym, wprowadzaną do obrotu jako wyrób pojedynczy lub jako zestaw wyrobów do stosowania we wzajemnym połączeniu stanowiącym integralną całość użytkową i mającą wpływ na spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41); 2) aprobacie technicznej - należy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania, uzależnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób budowlany jest stosowany; 3) europejskiej aprobacie technicznej - należy przez to rozumieć pozytywną ocenę techniczną przydatności wyrobu budowlanego do zamierzonego stosowania, uzależnioną od spełnienia wymagań podstawowych przez obiekty budowlane, w których wyrób jest stosowany, wydaną zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej; 4) krajowej deklaracji zgodności - należy przez to rozumieć oświadczenie producenta stwierdzające, na jego wyłączną odpowiedzialność, że wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną; 5) znaku budowlanym - należy przez to rozumieć zastrzeżony znak wskazujący zapewnienie odpowiedniego stopnia zaufania, to znaczy, że dany wyrób budowlany jest zgodny z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną; 6) producencie - należy przez to rozumieć także upoważnionego przedstawiciela producenta; 7) sprzedawcy - należy przez to rozumieć podmiot przekazujący innemu podmiotowi wyrób budowlany wprowadzony do obrotu, w celu jego dalszego przekazania bądź zastosowania w obiekcie budowlanym; 8) właściwym organie - należy przez to rozumieć organy nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, określonej w art. 11, 13 i 14. Art. 3. 1. Organem opiniodawczo-doradczym Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawach wyrobów budowlanych jest Rada Wyrobów Budowlanych, zwana dalej "Radą". 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego powołuje i odwołuje członków Rady spośród osób rekomendowanych przez organizacje producentów branży budowlanej oraz organizacje konsumenckie. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może powoływać do Rady i odwoływać z niej również inne osoby dysponujące szczególną wiedzą techniczną, ekonomiczną lub prawną w sprawach wyrobów budowlanych. 3. Rada uchwala regulamin określający organizację i tryb jej działania. 4. Członkom Rady nie przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach i posiedzeniach Rady, a także zwrot kosztów przejazdu i noclegów. Rozdział 2 Wprowadzenie do obrotu wyrobów budowlanych Art. 4. Wyrób budowlany może być wprowadzony do obrotu, jeżeli nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, w zakresie odpowiadającym jego właściwościom użytkowym i przeznaczeniu, to jest ma właściwości użytkowe umożliwiające prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym, w których ma być zastosowany w sposób trwały, spełnienie wymagań podstawowych. Art. 5. 1. Wyrób budowlany nadaje się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, jeżeli jest: 1) oznakowany CE, co oznacza, że dokonano oceny jego zgodności z normą zharmonizowaną albo europejską aprobatą techniczną bądź krajową specyfikacją techniczną państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uznaną przez Komisję Europejską za zgodną z wymaganiami podstawowymi, albo 2) umieszczony w określonym przez Komisję Europejską wykazie wyrobów mających niewielkie znaczenie dla zdrowia i bezpieczeństwa, dla których producent wydał deklarację zgodności z uznanymi regułami sztuki budowlanej, albo 3) oznakowany, z zastrzeżeniem ust. 4, znakiem budowlanym, którego wzór określa załącznik nr 1 do niniejszej ustawy. 2. Oznakowanie CE wyrobu budowlanego, który nie stwarza szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa oraz nie odpowiada lub odpowiada częściowo specyfikacjom technicznym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest także dopuszczalne, wyłącznie po dokonaniu stosownej oceny zgodności. 3. Wzór oznakowania CE określa załącznik nr 2 do niniejszej ustawy. 4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz norm zharmonizowanych i wytycznych do europejskich aprobat technicznych Europejskiej Organizacji do spraw Aprobat Technicznych (EOTA), zwanych dalej "wytycznymi do europejskich aprobat technicznych", których zakres przedmiotowy obejmuje wyroby budowlane, podlegające obowiązkowi oznakowania CE. 5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, należy określić normy zharmonizowane i wytyczne do europejskich aprobat technicznych, których zakres przedmiotowy obejmuje wyroby budowlane mogące stwarzać szczególne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa, mając na uwadze odpowiednie ustalenia Komisji Europejskiej w tym zakresie. Art. 6. Oznakowanie CE wyrobu budowlanego wprowadzonego do obrotu na podstawie niniejszej ustawy, do którego mają zastosowanie przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631), przewidujące takie oznakowanie, wskazuje, że wyrób budowlany spełnia wymagania zasadnicze, określone w tych przepisach. Art. 7. 1. Przy dokonywaniu oceny zgodności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, można stosować następujące metody: 1) wstępne badanie reprezentatywnego wzorca wyrobu (badanie typu) prowadzone przez producenta lub notyfikowaną jednostkę; 2) badanie próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, prowadzone przez producenta lub notyfikowaną jednostkę, zgodnie z ustalonym planem badań; 3) badanie sondażowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, w obrocie handlowym lub na budowie, prowadzone przez producenta lub notyfikowaną jednostkę; 4) badanie przez producenta lub notyfikowaną jednostkę próbek z partii przygotowanej do wysłania albo dostarczonej odbiorcy; 5) wewnętrzną (zakładową) kontrolę produkcji; 6) wstępną inspekcję zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji przez notyfikowaną jednostkę; 7) dozorowanie, ocenę i akceptację zakładowej kontroli produkcji przez notyfikowaną jednostkę. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) systemy oceny zgodności, z zastosowaniem metod, o których mowa w ust. 1, wymagania, jakie powinny spełniać notyfikowane jednostki uczestniczące w ocenie zgodności, oraz sposób oznaczania wyrobów oznakowaniem CE, uwzględniając odpowiednie wymagania Unii Europejskiej; 2) polskie jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania europejskich aprobat technicznych, zakres i formę aprobat, tryb ich udzielania, uchylania lub zmiany oraz sposób ustalania odpłatności, mając na uwadze, że jednostki wydające europejskie aprobaty techniczne powinny: a) uzależniać pozytywną ocenę przydatności wyrobu do zamierzonego zastosowania w budownictwie od spełnienia przez obiekt budowlany, w którym stosuje się ten wyrób, wymagań podstawowych, b) dokonywać oceny przydatności wyrobu w oparciu o podstawy naukowe i wiedzę praktyczną, c) zapewniać podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć, d) dokonywać analiz danych w sposób zapewniający uzyskanie wyważonej oceny. 3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykaz: 1) mandatów udzielonych przez Komisję Europejską na opracowanie: europejskich norm zharmonizowanych oraz wytycznych do europejskich aprobat technicznych, wraz z zakresem przedmiotowym tych mandatów; 2) jednostek organizacyjnych państw członkowskich Unii Europejskiej upoważnionych do wydawania europejskich aprobat technicznych; 3) wytycznych do europejskich aprobat technicznych, mając na uwadze stosowne ustalenia w tym zakresie Komisji Europejskiej, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich oraz publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 4) wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2. Art. 8. 1. Oznakowanie wyrobu budowlanego znakiem budowlanym jest dopuszczalne, z zastrzeżeniem ust. 2-4, jeżeli producent, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonał oceny zgodności i wydał, na swoją wyłączną odpowiedzialność, krajową deklarację zgodności z Polską Normą wyrobu albo aprobatą techniczną. Ocena zgodności obejmuje właściwości użytkowe wyrobu budowlanego, odpowiednio do jego przeznaczenia, mające wpływ na spełnienie przez obiekt budowlany wymagań podstawowych. 2. Wyrób budowlany wytwarzany tradycyjnie, na określonym terenie przy użyciu metod sprawdzonych w wieloletniej praktyce, przeznaczony do lokalnego stosowania, zwany dalej "regionalnym wyrobem budowlanym", może być oznakowany znakiem budowlanym, na wyłączną odpowiedzialność producenta. 3. O uznaniu, że dany wyrób budowlany jest regionalnym wyrobem budowlanym, orzeka, w drodze decyzji, na wniosek producenta, właściwy wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego. 4. Oznakowanie znakiem budowlanym regionalnego wyrobu budowlanego jest dopuszczalne wyłącznie po uzyskaniu decyzji, o której mowa w ust. 3, oraz wydaniu, przez producenta, na jego wyłączną odpowiedzialność, oświadczenia, że wyrób budowlany został wytworzony w sposób, o którym mowa w ust. 2, i nadaje się do stosowania zgodnie z przeznaczeniem. 5. Producent jest obowiązany do przechowywania krajowej deklaracji zgodności i innych dokumentów związanych z wprowadzaniem do obrotu wyrobu budowlanego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposoby: 1) deklarowania zgodności wyrobów budowlanych; 2) znakowania wyrobów budowlanych znakiem budowlanym. 7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, określa się w szczególności: 1) tryb deklarowania zgodności oraz wymagane systemy oceny zgodności dla poszczególnych grup wyrobów, mając na uwadze metody, o których mowa w art. 7 ust. 1; 2) zawartość i wzór krajowej deklaracji zgodności; 3) zakres informacji dołączanej do wyrobu budowlanego znakowanego znakiem budowlanym. Art. 9. 1. Aprobaty technicznej udziela się dla wyrobu budowlanego, dla którego nie ustanowiono Polskiej Normy wyrobu, albo wyrobu budowlanego, którego właściwości użytkowe, odnoszące się do wymagań podstawowych, różnią się istotnie od właściwości określonej w Polskiej Normie wyrobu, objętego: 1) mandatem udzielonym przez Komisję Europejską na opracowanie norm zharmonizowanych lub wytycznych do europejskich aprobat technicznych; 2) wykazem, o którym mowa w ust. 7. 2. Aprobaty technicznej udziela się odpłatnie, na koszt wnioskodawcy, na czas określony dla wyrobu budowlanego, dla którego nie ustanowiono Polskiej Normy wyrobu, albo wyrobu budowlanego, którego właściwości użytkowe, odnoszące się do wymagań podstawowych, różnią się od właściwości określonych w Polskiej Normie wyrobu. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do zmiany lub przedłużenia ważności aprobaty technicznej. 4. Aprobata techniczna jest udzielana na podstawie oceny właściwości użytkowych i przewidywanej trwałości należycie zidentyfikowanego wyrobu budowlanego, potwierdzonych, w zależności od potrzeb, badaniami, obliczeniami, oględzinami, opiniami ekspertów i innymi dokumentami, z zastosowaniem przepisów szczególnych, w tym techniczno-budowlanych i Polskich Norm wyrobów. 5. Jednostki organizacyjne udzielające aprobat technicznych są obowiązane przekazywać bezzwłocznie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego informację o udzielonej aprobacie, która powinna zawierać: 1) numer aprobaty technicznej; 2) nazwę wyrobu budowlanego; 3) określenie wnioskodawcy; 4) określenie rodzaju wyrobu budowlanego, jego typu i przeznaczenie; 5) wskazanie okresu ważności aprobaty technicznej. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób udzielania, zmiany i uchylania aprobat technicznych; 2) jednostki organizacyjne upoważnione do ich wydawania; 3) wysokość odpłatności z tytułu weryfikacji wniosku o udzielenie aprobaty technicznej; 4) sposób ustalania odpłatności za przeprowadzone czynności związane z udzielaniem, zmianą lub przedłużeniem ważności aprobaty technicznej. 7. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz wyrobów budowlanych, nieobjętych mandatami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dla których możliwe jest ustanowienie aprobaty technicznej, na wniosek jednostki organizacyjnej upoważnionej do wydawania aprobat technicznych. 8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, należy uwzględnić, że postępowanie aprobacyjne powinno być prowadzone w sposób najmniej uciążliwy dla wnioskodawców i zapewnić podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć, a ustalone opłaty za przeprowadzone czynności związane z udzielaniem, zmianą lub przedłużeniem ważności aprobaty technicznej powinny odpowiadać rzeczywistym kosztom tych czynności. Art. 10. 1. Dopuszczone do jednostkowego zastosowania w obiekcie budowlanym są wyroby budowlane wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej, sporządzonej przez projektanta obiektu lub z nim uzgodnionej, dla których producent wydał oświadczenie, że zapewniono zgodność wyrobu budowlanego z tą dokumentacją oraz z przepisami. 2. Indywidualna dokumentacja techniczna, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać opis rozwiązania konstrukcyjnego, charakterystykę materiałową i informację dotyczącą projektowanych właściwości użytkowych wyrobu budowlanego oraz określać warunki jego zastosowania w danym obiekcie budowlanym, a także, w miarę potrzeb, instrukcję obsługi i eksploatacji. 3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) nazwę i adres wydającego oświadczenie; 2) nazwę wyrobu budowlanego i miejsce jego wytworzenia; 3) identyfikację dokumentacji technicznej; 4) stwierdzenie zgodności wyrobu budowlanego z dokumentacją techniczną oraz przepisami; 5) adres obiektu budowlanego (budowy), w którym wyrób budowlany ma być zastosowany; 6) miejsce i datę wydania oraz podpis wydającego oświadczenie. Rozdział 3 Organy właściwe w zakresie kontroli i postępowania administracyjnego w sprawie wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu oraz obowiązki tych organów Art. 11. Organami właściwymi w sprawach wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu, w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie, oraz organami wyspecjalizowanymi, w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, są: 1) wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego; 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego. Art. 12. Do podstawowych obowiązków właściwych organów należy kontrola wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, prowadzenie postępowań administracyjnych w tym zakresie oraz wykonywanie zadań, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 1-4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. Art. 13. 1. Do obowiązków wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego należy: 1) prowadzenie kontroli planowych i doraźnych; 2) prowadzenie postępowań administracyjnych w I instancji; 3) udział w kontrolach prowadzonych przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego - na jego wezwanie; 4) zlecanie badań pobranych w toku kontroli próbek wyrobów budowlanych; 5) bezzwłoczne przekazywanie do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego postanowień i decyzji; 6) wydawanie dla organów celnych opinii o wyrobach budowlanych. 2. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego sporządza wojewódzki roczny plan kontroli i przedkłada go do zatwierdzenia Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, do dnia 15 listopada roku poprzedzającego rok objęty planem. 3. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wprowadza do planu, o którym mowa w ust. 2, zadania wskazane przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. 4. Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego sporządza sprawozdanie z wykonania planu, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając kontrole doraźne, i przekazuje je do końca marca roku następnego Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego. W sprawozdaniu należy zawrzeć informacje sprawozdawcze przekazywane Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanemu dalej "Prezesem UOKiK". Art. 14. 1. Do obowiązków Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego należy: 1) prowadzenie Krajowego Wykazu Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych; 2) zatwierdzanie wojewódzkich rocznych planów kontroli; 3) przedstawianie Prezesowi UOKiK do zaopiniowania okresowych planów kontroli wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1; 4) sporządzanie i przekazywanie Prezesowi UOKiK rocznych sprawozdań z przeprowadzonych kontroli wprowadzonych do obrotu wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może: 1) sporządzać roczne plany kontroli; 2) prowadzić kontrole planowe i doraźne; 3) zlecać badania pobranych, w toku kontroli, próbek wyrobów budowlanych. 3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może wezwać wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego do: 1) udziału w prowadzonej kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 2; 2) przeprowadzenia doraźnej kontroli w określonym zakresie; 3) wprowadzenia do wojewódzkiego rocznego planu kontroli określonych zadań. Art. 15. 1. W Krajowym Wykazie Zakwestionowanych Wyrobów Budowlanych, zwanym dalej "Wykazem", są gromadzone dane i informacje dotyczące wyrobów budowlanych podlegających oznakowaniu znakiem budowlanym, niezgodnych z wymaganiami określonymi w niniejszej ustawie, a w szczególności: 1) dane umożliwiające identyfikację zakwestionowanego wyrobu budowlanego; 2) informacje o: a) rodzaju i zakresie niezgodności zakwestionowanego wyrobu budowlanego, b) środkach, jakie zastosowano w odniesieniu do zakwestionowanego wyrobu budowlanego, c) zagrożeniach, jakie może spowodować zakwestionowany wyrób budowlany, wraz z określeniem tych zagrożeń. 2. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonuje wpisów do Wykazu w przypadku wydania decyzji, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2. 3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, na wniosek wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego lub z urzędu, usuwa wpis w Wykazie, nie wcześniej niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzje, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, stały się ostateczne, w przypadku gdy: 1) producent udowodni, że wycofał z obrotu wszystkie egzemplarze zakwestionowanego wyrobu budowlanego; 2) niezgodności zakwestionowanego wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi w niniejszej ustawie zostały usunięte. 4. Wykaz jest publicznie dostępny. 5. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego może, w każdym czasie, podać do publicznej wiadomości informacje zawarte w Wykazie. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia Wykazu. 7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno określać w szczególności: 1) wzór Wykazu; 2) sposób dokonywania i usuwania wpisów w tym Wykazie; 3) niezbędne informacje o decyzjach, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2. Rozdział 4 Kontrola wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu Art. 16. 1. Właściwy organ wszczyna kontrolę z urzędu, a w przypadku wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, również na wniosek Prezesa UOKiK. 2. Właściwy organ lub osoba działająca z jego upoważnienia, zwane dalej "kontrolującym", mają prawo wstępu na teren, na którym jest prowadzona działalność gospodarcza polegająca na obrocie wyrobami budowlanymi. 3. W kontroli prowadzonej przez właściwy organ, a dotyczącej wyrobów budowlanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, może uczestniczyć, za zgodą tego organu, pracownik Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, upoważniony przez Prezesa UOKiK. Art. 17. 1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu wykonywania jego działalności, w czasie jej wykonywania oraz w obecności kontrolowanego. 2. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w siedzibie właściwego organu, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia okoliczności sprawy. 3. Kontrola może dotyczyć wyrobu budowlanego, prawidłowości jego oznakowania lub dokumentacji technicznej dotyczącej tego wyrobu. 4. Kontrolowany oraz inne podmioty posiadające dowody lub informacje niezbędne do ustalenia, czy wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą, są obowiązani do przekazania tych dowodów i udzielenia informacji na żądanie organu prowadzącego kontrolę. 5. Żądanie, o którym mowa w ust. 4, powinno zawierać: 1) określenie rodzaju dowodów oraz rodzaju i zakresu informacji, którego dotyczy; 2) wskazanie celu żądania; 3) określenie terminu udostępnienia dowodów lub udzielenia informacji; 4) pouczenie o skutkach nieudostępnienia żądanych dowodów lub informacji albo udostępnienia dowodów lub informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd. Art. 18. 1. W trakcie kontroli kontrolujący może żądać od kontrolowanego producenta przedstawienia, w wyznaczonym terminie, w szczególności: 1) deklaracji zgodności wyrobu budowlanego; 2) nazwy i adresu producenta, jeżeli kontrolowanym jest jego upoważniony przedstawiciel; 3) wykazu uwzględnionych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lub ust. 2, uwzględnionych Polskich Norm wyrobu albo aprobat technicznych; 4) ogólnego opisu wyrobu budowlanego, schematów oraz instrukcji obsługi tego wyrobu. 2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do zgodności wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi w niniejszej ustawie, kontrolujący może dodatkowo zażądać od producenta przedstawienia, w wyznaczonym terminie, dokumentów związanych z oceną zgodności, a w szczególności: 1) sprawozdania z przeprowadzonych badań; 2) informacji o wewnętrznej (zakładowej) kontroli produkcji. 3. W przypadku gdy kontrolowany wyrób budowlany stwarza zagrożenie dla życia, zdrowia, mienia lub środowiska, kontrolujący może zażądać od producenta przedstawienia, w wyznaczonym terminie, pełnej dokumentacji technicznej. 4. W trakcie kontroli kontrolujący może żądać od kontrolowanego sprzedawcy, w szczególności: 1) wskazania nazwy i adresu producenta; 2) ogólnego opisu wyrobu budowlanego, schematów oraz instrukcji obsługi tego wyrobu. 5. W trakcie kontroli kontrolujący może ponadto w szczególności: 1) badać dokumenty w zakresie objętym kontrolą oraz żądać od producenta sporządzenia ich kopii oraz tłumaczeń na język polski, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia kontroli; 2) dokonywać oględzin wyrobów budowlanych w zakresie objętym kontrolą; 3) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli; 4) żądać od kontrolowanego udzielenia w wyznaczonym terminie pisemnych i ustnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli; 5) przesłuchiwać osoby w charakterze strony, świadka lub biegłego, jeżeli jest to niezbędne do wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy; 6) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli; 7) zabezpieczać dowody, wyroby budowlane, pomieszczenia lub środki przewozowe; 8) pobierać nieodpłatnie próbki wyrobów budowlanych do badań. 6. Kontrolowany jest obowiązany: 1) umożliwić kontrolującemu dokonanie czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 5; 2) potwierdzić zgodność kopii dokumentów z oryginałami. Art. 19. 1. Informacje uzyskane przez właściwy organ w trakcie kontroli lub postępowania administracyjnego nie podlegają ujawnieniu, jeżeli przekazujący je wskaże przyczynę, z powodu której wnioskuje o ich nieujawnienie. 2. Informacje uzyskane w trakcie kontroli lub postępowania administracyjnego, objęte tajemnicą producenta lub sprzedawcy, rozumiane jako nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne oraz organizacyjne producenta lub sprzedawcy bądź inne informacje, co do których producent lub sprzedawca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności, mogą być wykorzystane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone. 3. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji, o których mowa w ust. 1 lub 2, oraz dowodów uzyskanych w trakcie kontroli lub postępowania administracyjnego, właściwy organ lub Prezes UOKiK - w przypadku wyrobów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ujawni je w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia podjętych rozstrzygnięć. Art. 20. 1. Kontrolujący jest uprawniony, za okazaniem legitymacji służbowej, do wstępu na teren jednostki kontrolowanej, poruszania się po tym terenie oraz znajdujących się tam obiektach i pomieszczeniach. 2. Do kontrolującego stosuje się przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujące w jednostce kontrolowanej. Art. 21. 1. Kontrolujący dokumentuje ustalenia kontroli w protokole kontroli, który przedstawia kontrolowanemu do podpisu. 2. Kontrolowany może zgłosić uwagi bezpośrednio do protokołu kontroli lub wnieść je na piśmie, w terminie 7 dni od dnia przedstawienia protokołu do podpisu. 3. Właściwy organ jest obowiązany ustosunkować się do uwag zgłoszonych do protokołu kontroli niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. Art. 22. 1. Właściwy organ może, w drodze postanowienia, dokonać zabezpieczenia dowodów na czas niezbędny do realizacji zadań kontroli. Na postanowienie przysługuje zażalenie. 2. Zabezpieczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają w szczególności dokumenty, informacje oraz wyroby budowlane, jeżeli stanowią lub mogą stanowić dowód nieprawidłowości stwierdzonych w toku kontroli. 3. Właściwy organ, który wydał w I instancji postanowienie, o którym mowa w ust. 1, stwierdza jego wygaśnięcie, jeżeli ustały przyczyny powodujące konieczność zabezpieczenia dowodów. Art. 23. 1. W związku z wykonywaniem czynności kontrolnych kontrolujący korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. 2. Właściwy miejscowo komendant Policji jest obowiązany, na wniosek właściwego organu, do zapewnienia kontrolującemu pomocy Policji w trakcie wykonywania kontroli. Art. 24. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób przygotowania i prowadzenia kontroli przez właściwe organy. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności: 1) sposób zabezpieczania dowodów, pomieszczeń i środków przewozowych; 2) wzór upoważnienia do przeprowadzania kontroli; 3) wzory protokołów kontroli. Art. 25. 1. W przypadku gdy producent nie przedstawi kontrolującemu dokumentów związanych z oceną zgodności wyrobu budowlanego bądź z przedstawionych dokumentów nie wynika, że wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą, właściwy organ może poddać wyrób budowlany badaniom lub zlecić ich przeprowadzenie. 2. W celu ustalenia, czy wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą, można pobierać próbki wyrobu budowlanego, w ilościach niezbędnych do przeprowadzenia badań. 3. Pobranie próbki wyrobu budowlanego stwierdza się przez sporządzenie protokołu. 4. Równocześnie z pobraniem próbki wyrobu budowlanego należy, z zastrzeżeniem ust. 6, pobrać i zabezpieczyć dodatkową próbkę kontrolną wyrobu budowlanego z tej samej partii w ilości odpowiadającej ilości pobranej do badań. 5. Próbka kontrolna jest przechowywana przez kontrolowanego, do czasu jej zwolnienia przez właściwy organ, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych wyrobu budowlanego. 6. Próbki kontrolnej nie pobiera się, jeżeli: 1) pobranie próbki byłoby utrudnione z uwagi na wartość, rodzaj lub niewielką ilość wyrobu budowlanego; 2) przechowanie próbki w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych wyrobu budowlanego jest niemożliwe. Art. 26. 1. Właściwy organ może zlecić badanie pobranych próbek wyrobu budowlanego lub próbek kontrolnych akredytowanemu laboratorium. 2. Po przeprowadzeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań, które dołącza się do protokołu kontroli. 3. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych niniejszą ustawą, producent jest obowiązany do uiszczenia opłaty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań. Do kosztów tych zalicza się koszty badań przeprowadzonych przez laboratoria, o których mowa w ust. 1, oraz koszty transportu i przechowywania próbki. 4. Opłatę, o której mowa w ust. 3, właściwy organ ustala, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Opłatę uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia. W przypadku nieuiszczenia jej w terminie podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 5. Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi dochód budżetu państwa. 6. W przypadku gdy przeprowadzone badania wykazały, że wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą, koszty przeprowadzonych badań ponosi Skarb Państwa. Art. 27. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób pobierania oraz badania próbki wyrobu budowlanego; 2) wzór protokołu pobrania próbki wyrobu budowlanego lub próbki kontrolnej; 3) sposób zabezpieczenia próbek wyrobu budowlanego i próbek kontrolnych; 4) wzór sprawozdania z badań; 5) sposób postępowania z pozostałościami po próbkach; 6) sposób ustalania, uiszczania i zwrotu opłaty, o której mowa w art. 26 ust. 3. 2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić, że sposób pobierania próbki nie może stanowić nadmiernego utrudnienia dla kontrolowanego, sposób zabezpieczenia próbki powinien zapewnić jej ochronę przed zniszczeniem lub uszkodzeniem, a koszty badań powinny odpowiadać rzeczywistym kosztom pobrania, badania, transportu i przechowywania próbki. Rozdział 5 Postępowanie administracyjne w sprawach wyrobów budowlanych wprowadzonych do obrotu Art. 28. Postępowanie w sprawie wyrobów budowlanych niespełniających wymagań określonych w niniejszej ustawie wszczyna się z urzędu, na podstawie ustaleń kontroli. Art. 29. 1. W razie konieczności przeprowadzenia badań w celu stwierdzenia, czy wyrób budowlany spełnia wymagania określone w niniejszej ustawie, właściwy organ może wydać postanowienie o zabezpieczeniu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii. Na postanowienie przysługuje zażalenie. 2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, traci ważność po upływie 2 miesięcy od dnia doręczenia. 3. Zabezpieczenia wyrobu budowlanego albo jego określonej partii dokonuje się przez jego opieczętowanie oraz sporządzenie inwentaryzacji w formie protokołu. Art. 30. 1. Właściwy organ, w wyniku kontroli dotyczącej sprzedawcy, w przypadku stwierdzenia, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych w niniejszej ustawie, orzeka, w drodze decyzji: 1) zakaz dalszego przekazywania określonej partii wyrobu budowlanego, nakładając na producenta obowiązek zapewnienia usunięcia w wyznaczonym terminie określonych nieprawidłowości, albo 2) nakaz wycofania z obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii. 2. W przypadku niewykonania obowiązku nałożonego w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, właściwy organ, w drodze decyzji, zakazuje obrotu określoną partią wyrobu budowlanego. 3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu. 4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lub w ust. 2, właściwy organ jest obowiązany do przeprowadzenia niezwłocznie kontroli dotyczącej producenta. 5. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i w ust. 2, przekazuje się niezwłocznie właściwemu organowi ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania producenta wyrobu budowlanego, stanowiącego przedmiot tych decyzji. Art. 31. 1. Właściwy organ, w wyniku kontroli dotyczącej producenta, w przypadku stwierdzenia, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych w niniejszej ustawie, nakazuje, w drodze decyzji: 1) wstrzymanie wprowadzania do obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii, nakładając obowiązek usunięcia w wyznaczonym terminie określonych nieprawidłowości, albo 2) wycofanie z obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii lub 3) ograniczenie dalszego przekazywania wyrobu budowlanego użytkownikowi, konsumentowi i sprzedawcy. 2. W przypadku niewykonania obowiązku nałożonego w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, wycofanie z obrotu wyrobu budowlanego albo jego określonej partii. 3. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, właściwy organ nakazuje także powiadomienie przez stronę postępowania konsumentów lub użytkowników wyrobu budowlanego o stwierdzonych niezgodnościach z wymaganiami określonymi niniejszą ustawą, określając termin i sposób ich powiadomienia. 4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu. 5. W decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2, właściwy organ może także nakazać producentowi odkupienie wyrobu na żądanie osób, które faktycznie nim władają. 6. W przypadku wydania decyzji stwierdzającej, że wyrób budowlany nie spełnia wymagań określonych niniejszą ustawą, właściwy organ może nakazać zniszczenie wyrobu budowlanego, na koszt producenta, jeżeli w inny sposób nie może usunąć zagrożeń spowodowanych przez ten wyrób. 7. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 6, wydaje się w zależności od rodzaju stwierdzonych niezgodności wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi niniejszą ustawą oraz od stopnia zagrożenia powodowanego przez wyrób budowlany, mając na celu wyłącznie odwrócenie grożącego niebezpieczeństwa lub usunięcie już istniejącego oraz zapewnienie bezpieczeństwa, zdrowia i życia konsumentów. Art. 32. Właściwy organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli: 1) stwierdzi, że wyrób budowlany spełnia wymagania określone niniejszą ustawą; 2) niezgodność wyrobu budowlanego z wymaganiami określonymi niniejszą ustawą została usunięta albo wyrób ten został wycofany z obrotu; 3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Art. 33. 1. Stronami w postępowaniu administracyjnym są: producent lub sprzedawca określonej partii wyrobu budowlanego. 2. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia do udziału w postępowaniu administracyjnym tylko w przypadku, gdy strona postępowania jest członkiem tej organizacji. Przepisów art. 31 § 1, 4 i 5 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się w postępowaniach prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 34. Kto: 1) wprowadza do obrotu wyrób budowlany nienadający się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych, 2) umieszcza znak budowlany na wyrobie budowlanym, który nie spełnia wymagań określonych w niniejszej ustawie, 3) umieszcza na wyrobie budowlanym znak podobny do znaku budowlanego, mogący wprowadzić w błąd nabywcę lub użytkownika tego wyrobu, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 35. Kto utrudnia lub udaremnia wykonywanie czynności kontrolnych właściwego organu, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Art. 36. Orzekanie w sprawach określonych w art. 34 i w art. 35 następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 7 Przepisy zmieniające, przepisy przejściowe i końcowe Art. 37. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 uchyla się pkt 16 i 18; 2) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Wyroby wytworzone w celu zastosowania w obiekcie budowlanym w sposób trwały, o właściwościach użytkowych, umożliwiających prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, można stosować przy wykonywaniu robót budowlanych wyłącznie, jeżeli wyroby te zostały wprowadzone do obrotu zgodnie z przepisami odrębnymi."; 3) uchyla się art. 10a; 4) w art. 20 w ust. 1 pkt 3a otrzymuje brzmienie: "3a) sporządzanie lub uzgadnianie indywidualnej dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881);"; 5) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. Kierownik budowy (rozbiórki), a jeżeli jego ustanowienie nie jest wymagane - inwestor, jest obowiązany przez okres wykonywania robót budowlanych przechowywać dokumenty stanowiące podstawę ich wykonania, a także oświadczenie dotyczące wyrobów budowlanych jednostkowo zastosowanych w obiekcie budowlanym, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych, oraz udostępniać te dokumenty przedstawicielom uprawnionych organów."; 6) w art. 81a w ust. 1 w pkt 2 uchyla się lit. c; 7) w art. 93 pkt 1a otrzymuje brzmienie: "1a) przy wykonywaniu robót budowlanych stosuje wyroby, naruszając przepis art. 10,". Art. 38. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów art. 7, art. 13 ust. 1 i 2, art. 40, art. 40b-40k, art. 41-41c, art. 42 oraz art. 45 nie stosuje się do wyrobów budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881). Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o zasadniczych wymaganiach, w przypadku wyrobów budowlanych należy przez to rozumieć wymagania podstawowe, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 92, poz. 881)."; 2) w art. 6 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) szczegółowymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 10 ust. 1 albo"; 3) w art. 39a: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes UOKiK dokonuje wpisów do rejestru w przypadku wydania decyzji, o których mowa: 1) w art. 41c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3; 2) w art. 30 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, art. 31 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 6 oraz art. 32 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do wyrobów budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych, z tym że terminy usunięcia wpisu liczy się od dnia, w których stały się ostateczne decyzje, o których mowa w ust. 3 pkt 2.". Art. 39. Jednostki organizacyjne udzielające aprobat technicznych są obowiązane, w terminie do dnia 1 lipca 2004 r., przekazać do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego informacje, o których mowa w art. 9 ust. 5, dotyczące udzielonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy aprobat technicznych. Art. 40. Wyroby budowlane dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie na podstawie przepisów dotychczasowych i na zasadach w tych przepisach określonych nadają się do stosowania, w rozumieniu niniejszej ustawy, przy wykonywaniu robót budowlanych. Art. 41. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10 ust. 4 i 7 ustawy, o której mowa w art. 37, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 6 i art. 9 ust. 6 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 42. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (poz. 881) Załącznik nr 1 Ilustracja 1. Znak jest zbudowany na proporcjach zbliżonych do kwadratu z przesuniętym lewym bokiem. 2. W kwadrat jest wpisana litera B wykreślona w perspektywie równoległej. 3. Wysokość znaku budowlanego (wymiar a) nie może być mniejsza niż 10 mm. 4. Przy zmniejszaniu lub powiększaniu wzoru znaku budowlanego należy zachować jego proporcje. 5. Ramka z nazwą "WYRÓB REGIONALNY WOJEWÓDZTWO .........." stosowana wyłącznie w przypadku oznakowania wyrobu budowlanego, o którym mowa w art. 8 ust. 2. W miejsce kropek należy wpisać nazwę województwa, w którym wyrób budowlany został wytworzony. Załącznik nr 2 Ilustracja Objaśnienia: 1. Oznakowanie ma postać symbolu w postaci stylizowanych liter "CE". 2. W przypadku zmniejszania lub powiększania oznakowania należy zachować proporcje przyjęte na podanym wyżej rysunku. 3. Poszczególne elementy oznakowania CE powinny mieć taki sam wymiar pionowy; wymiar ten nie może być mniejszy niż 5 mm. 1) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia dyrektywy 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustaw i aktów wykonawczych Państw Członkowskich dotyczących wyrobów budowlanych. Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o transporcie kolejowym 1) (Dz. U. Nr 92, poz. 883) Art. 1. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) warunki zapewnienia interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;"; 2) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) metra, z wyjątkiem rozdziałów 2, 4a-8, 10 i 12 oraz art. 13 ust. 1;"; 3) w art. 4: a) pkt 21 otrzymuje brzmienie: "21) "pasażerskie przewozy kwalifikowane" - przewozy wykonywane w połączeniach międzywojewódzkich pociągami krajowymi oraz pociągami międzynarodowymi;", b) w pkt 25 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 26-37 w brzmieniu: "26) "system kolei" - wyróżniona cechami funkcjonalnymi i technicznymi sieć kolejowa i pojazdy kolejowe przeznaczone do ruchu po tej sieci; 27) "transeuropejski system kolei dużych prędkości" - sieć kolejowa określona w Decyzji nr 1692/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej (Dz. Urz. WE L 228, z 9.09.1996 r.), w skład której wchodzą: a) linie kolejowe specjalnie wybudowane dla ruchu odbywającego się z prędkością równą lub większą niż 250 km/h, b) linie kolejowe zmodernizowane dla ruchu odbywającego się z prędkością większą niż 200 km/h, c) linie kolejowe stanowiące połączenia pomiędzy liniami, o których mowa w lit. a i b, oraz stacjami kolejowymi w centrach miast, d) pojazdy kolejowe przeznaczone do ruchu odbywającego się po liniach, o których mowa w lit. a-c; 28) "transeuropejski system kolei konwencjonalnej" - sieć kolejowa określona w Decyzji nr 1692/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej (Dz. Urz. WE L 228, z 9.09.1996 r.), w skład której wchodzą: a) linie kolejowe przeznaczone do ruchu pociągów poruszających się z prędkością nie większą niż 200 km/h, do przewozu osób lub rzeczy, b) budowle, budynki i urządzenia przeznaczone do obsługi przewozu osób lub rzeczy, w tym terminale transportu kombinowanego przeznaczone do obsługi przewozu rzeczy, c) linie kolejowe stanowiące połączenia pomiędzy liniami, o których mowa w lit. a, oraz infrastrukturą kolejową, o której mowa w lit. b, d) pojazdy kolejowe przeznaczone do ruchu na liniach, o których mowa w lit. a i c, obejmujące elektryczne i spalinowe pociągi zespolone, elektryczne i spalinowe pojazdy trakcyjne, wagony pasażerskie i wagony towarowe, w tym wagony przeznaczone do przewozu samochodów ciężarowych; 29) "interoperacyjność kolei" - zdolność transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej do bezpiecznego i niezakłóconego ruchu pociągów na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, polegająca na spełnieniu zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei; 30) "składnik interoperacyjności" - podstawowe składniki, grupy składników, podzespoły lub zespoły, które są włączone lub które mają być włączone do podsystemu, od którego pośrednio lub bezpośrednio zależy interoperacyjność kolei; składnikiem interoperacyjności jest również oprogramowanie; 31) "podsystem" - grupa składników interoperacyjności wyróżniona pod względem strukturalnym lub funkcjonalnym; 32) "zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei" - wymagania określone w dyrektywach w sprawie interoperacyjności kolei, dotyczące składników interoperacyjności, podsystemów i ich powiązań, które powinny być spełnione w transeuropejskim systemie kolei dużych prędkości i w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej - dla zapewnienia interoperacyjności kolei; 33) "techniczne specyfikacje interoperacyjności" - szczegółowe wymagania techniczne i funkcjonalne, procedury i metody oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei, warunki eksploatacji i utrzymania dotyczące składników interoperacyjności i podsystemów transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej, określane i ogłaszane przez Komisję Europejską; 34) "certyfikat zgodności podsystemu" - dokument wydany przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą potwierdzający, że podsystem jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei; 35) "deklaracja weryfikacji zgodności podsystemu" - oświadczenie producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, importera, inwestora, zarządcy infrastruktury albo przewoźnika kolejowego stwierdzające na jego wyłączną odpowiedzialność, że podsystem jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei; 36) "oddanie do eksploatacji" - przekazanie podsystemu lub składnika interoperacyjności po raz pierwszy do użytkowania w transeuropejskim systemie kolei dużych prędkości lub w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej odpowiednio przewoźnikowi kolejowemu albo zarządcy infrastruktury przez inwestora, importera, producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, a w przypadku gdy zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy pełni jednocześnie funkcję inwestora, producenta lub importera - rozpoczęcie użytkowania podsystemu lub składnika interoperacyjności; 37) "środki publiczne" - środki publiczne w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177)."; 4) po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu: "Rozdział 4a Warunki zapewnienia interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Art. 25a. 1. Transeuropejski system kolei dużych prędkości dzieli się na podsystemy o nazwach: 1) strukturalne: a) infrastruktura, b) energia, c) sterowanie, d) tabor; 2) funkcjonalne: a) utrzymanie, b) środowisko, c) ruch kolejowy, d) użytkownicy. 2. Transeuropejski system kolei konwencjonalnej dzieli się na podsystemy o nazwach: 1) strukturalne: a) infrastruktura, b) energia, c) sterowanie, d) ruch kolejowy, e) tabor; 2) funkcjonalne: a) utrzymanie, b) telematyka. 3. Szczegółowy zakres podsystemów, o których mowa w ust. 1 i 2, określają techniczne specyfikacje interoperacyjności zwane dalej "TSI". Art. 25b. 1. W przypadku gdy niniejsza ustawa nie stanowi inaczej do oceny zgodności podsystemów, akredytacji, autoryzacji i notyfikacji w tym zakresie oraz kontroli spełniania przez podsystemy zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei i postępowania w sprawie podsystemów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei stosuje się odpowiednio przepisy: art. 5 pkt 4-9, 11-13 i 16, art. 14-18, art. 19 ust. 1 i 2, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4-7, art. 21 ust. 3 i 4, art. 23, 26, 38-40, 40b-40f, 40h-40i, 41, 41b i 41c oraz art. 42-44 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631 i Nr 92. poz. 881), z tym że ilekroć w tych przepisach jest mowa o "wprowadzeniu do obrotu" lub "wycofaniu z obrotu", rozumie się przez to "oddanie do eksploatacji" lub "wycofanie z eksploatacji". 2. W przypadku gdy niniejsza ustawa nie stanowi inaczej do oceny zgodności składników interoperacyjności, akredytacji, autoryzacji i notyfikacji w tym zakresie oraz kontroli spełniania przez składniki interoperacyjności zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei i postępowania w sprawie składników interoperacyjności niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei stosuje się przepisy: art. 4, art. 5 pkt 1-13 i 16, art. 12, 13a, 14-18, art. 19 ust. 1 i 2, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4-7, art. 21 ust. 3 i 4, art. 23, 26 oraz art. 37-45 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, z tym że ilekroć w tych przepisach jest mowa o "wprowadzeniu do obrotu" lub "wycofaniu z obrotu", rozumie się przez to "oddanie do eksploatacji" lub "wycofanie z eksploatacji". Art. 25c. 1. Podsystemy i składniki interoperacyjności podlegają ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25t. 2. Oceny zgodności podsystemu strukturalnego z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei dokonuje się na podstawie odpowiedniej TSI, w zależności od rodzaju podsystemu. 3. Oceny zgodności składnika interoperacyjności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei dokonuje się na podstawie TSI odpowiadającej podsystemowi, do którego należy składnik. 4. Dokonanie oceny zgodności, o której mowa w ust. 1, jest obowiązkowe przed oddaniem podsystemu lub składnika interoperacyjności do eksploatacji w transeuropejskim systemie kolei dużych prędkości i w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej. 5. Podczas dokonywania oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei podsystemy i składniki interoperacyjności poddaje się: 1) certyfikacji - przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą; 2) badaniom - przez notyfikowane laboratorium; 3) sprawdzeniu zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei - przez notyfikowaną jednostkę kontrolującą. 6. Po dokonaniu pozytywnej oceny zgodności podsystemu lub składnika interoperacyjności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei, przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą, jednostka ta wydaje odpowiednio certyfikat zgodności podsystemu lub certyfikat zgodności składnika interoperacyjności producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi, importerowi, inwestorowi, zarządcy infrastruktury albo przewoźnikowi kolejowemu. 7. Producent podsystemu albo jego upoważniony przedstawiciel, importer, inwestor, zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy, który poddał podsystem lub składnik interoperacyjności ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei i otrzymał odpowiedni certyfikat, wystawia: 1) deklarację weryfikacji zgodności podsystemu - dla podsystemu; 2) deklarację zgodności składnika interoperacyjności - dla składnika interoperacyjności. 8. Domniemywa się, że podsystemy lub składniki interoperacyjności, dla których sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnienie zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska, są zgodne z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei określonymi w obowiązujących przepisach, jeżeli ocena zgodności została dokonana na podstawie TSI. 9. Oznakowanie CE umieszcza się na składniku interoperacyjności, dla którego, po uzyskaniu certyfikatu zgodności, została wystawiona odpowiednia deklaracja zgodności, tylko wtedy, gdy obowiązek oznakowania określony jest przez inne przepisy, których wymagania spełnia składnik interoperacyjności. 10. Podmioty, o których mowa w ust. 7, są obowiązane przechowywać dokumentację dotyczącą podsystemów i składników interoperacyjności oraz przebiegu i wyników dokonanej oceny zgodności. Art. 25d. 1. W przypadku gdy TSI nie zostały ogłoszone przez Komisję Europejską, Prezes UTK ustala listę właściwych krajowych specyfikacji technicznych i dokumentów normalizacyjnych, których zastosowanie umożliwi spełnienie zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei. 2. Listę, o której mowa w ust. 1, ogłasza się, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu. 3. Prezes UTK przekazuje listę, o której mowa w ust. 1, Komisji Europejskiej i właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej. Art. 25e. 1. Podsystem strukturalny może być oddany do eksploatacji w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej i transeuropejskim systemie kolei dużych prędkości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) jest zbudowany i zainstalowany w taki sposób, że spełnia zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei oraz jest zapewniona jego zgodność z istniejącym systemem kolei, w skład którego wchodzi; 2) składniki interoperacyjności, z których jest zbudowany, są właściwie zainstalowane i wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem. 2. Zgoda lub odmowa na oddanie podsystemu strukturalnego do eksploatacji następuje w drodze decyzji Prezesa UTK, wydawanej na wniosek zainteresowanego przewoźnika kolejowego lub zarządcy infrastruktury. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się deklarację weryfikacji zgodności podsystemu, certyfikat zgodności podsystemu i dokumentację przebiegu oceny zgodności. 4. Do sprawdzania warunków, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentacji, o której mowa w ust. 3, Prezes UTK może upoważnić notyfikowaną jednostkę kontrolującą. Art. 25f. 1. Dla podsystemów i składników interoperacyjności nie stosuje się odpowiednich TSI: 1) w zakresie transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości w przypadku: a) modernizacji istniejącej linii kolejowej dużych prędkości, gdy: - zastosowanie TSI podważyłoby zasadność ekonomiczną projektu, - skrajnia budowli, prześwit toru, odstęp między osiami torów są inne od stosowanych w większości państw Unii Europejskiej, a linia kolejowa nie stanowi bezpośredniego połączenia z siecią kolei dużych prędkości innego państwa Unii Europejskiej, wchodzącą w skład transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości, b) wejścia w życie nowych TSI w czasie zaawansowanego stadium przygotowania lub realizacji budowy nowej linii kolejowej dużych prędkości lub modernizacji istniejącej linii, c) projektów nowych linii kolejowych lub modernizacji istniejących linii kolejowych - gdy istniejąca sieć kolejowa nie jest powiązana z siecią kolei dużych prędkości krajów członkowskich Unii Europejskiej lub jest oddzielona obszarem morskim od tej sieci; 2) w zakresie transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej w przypadku: a) wejścia w życie nowych TSI w czasie: - zaawansowanego stadium przygotowania lub realizacji budowy nowej linii kolejowej, modernizacji lub odtwarzania istniejącej linii kolejowej, - oddawania do eksploatacji linii kolejowej, - eksploatacji linii kolejowej - gdy TSI dotyczą warunków eksploatacji lub utrzymania, b) projektów dotyczących odtworzenia lub modernizacji istniejącej linii kolejowej - gdy skrajnia budowli, prześwit toru, odstęp między osiami torów lub system zasilania elektrotrakcyjnego tej linii nie są zgodne z TSI, c) projektów dotyczących odtworzenia, rozbudowy lub modernizacji istniejącej linii - gdy zastosowanie TSI podważyłoby zasadność ekonomiczną projektu lub spójność sieci kolejowej Rzeczypospolitej Polskiej, d) konieczności szybkiego przywrócenia spójności sieci kolei konwencjonalnej w następstwie wypadku kolejowego, katastrofy kolejowej lub klęski żywiołowej - gdy z przyczyn ekonomicznych lub technicznych nie jest możliwe częściowe lub pełne zastosowanie TSI, e) wagonów jadących do lub z państw nienależących do Unii Europejskiej, w których prześwit toru różni się od tego, który jest stosowany na głównej sieci kolejowej Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zainteresowany producent lub jego upoważniony przedstawiciel, inwestor, zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy może zwrócić się do Prezesa UTK z wnioskiem o potwierdzenie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty wskazujące na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, i informacje określające TSI lub ich części, które nie będą stosowane, a także informacje określające właściwe krajowe specyfikacje techniczne i dokumenty normalizacyjne, które będą stosowane zamiast tych TSI. 4. Prezes UTK potwierdza lub odmawia potwierdzenia wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 4, Prezes UTK przekazuje Komisji Europejskiej wniosek i dokumentację, o których mowa w ust. 2 i 3, w celu uzyskania jej opinii w przedmiocie wniosku. 6. Prezes UTK zawiesza postępowanie w sprawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, do czasu wydania opinii, o której mowa w ust. 5. 7. Przepisów ust. 5-6 nie stosuje się do przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, w odniesieniu do skrajni budowli lub prześwitu toru. Art. 25g. 1. Zarządca infrastruktury jest obowiązany prowadzić rejestr infrastruktury obejmujący zarządzaną przez niego infrastrukturę kolejową, wchodzącą w skład transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej. 2. Przewoźnik kolejowy oraz inny podmiot eksploatujący pojazdy kolejowe w transeuropejskim systemie kolei konwencjonalnej jest obowiązany prowadzić rejestr taboru interoperacyjnych pojazdów kolejowych obejmujący: elektryczne i spalinowe pociągi zespolone, elektryczne i spalinowe pojazdy trakcyjne, wagony pasażerskie i wagony towarowe, w tym wagony przeznaczone do przewozu samochodów ciężarowych. 3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być corocznie uaktualniane i przekazywane, do dnia 31 marca, Prezesowi UTK. 4. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, Prezes UTK ogłasza, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu oraz przekazuje właściwym organom. 5. Minister właściwy do spraw transportu może określić, w drodze rozporządzenia, zakres informacji umieszczanych i wykreślanych z rejestrów, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz terminy ich aktualizacji, mając na celu ułatwienie użytkownikom korzystania z transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej. Art. 25h. 1. Prezes UTK, w drodze decyzji, dokonuje autoryzacji. 2. Prezes UTK może, w drodze decyzji, ograniczyć zakres autoryzacji lub cofnąć autoryzację w przypadku stwierdzenia naruszenia warunków autoryzacji, o których mowa w art. 19 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, w zależności od charakteru i znaczenia naruszenia. Prezes UTK niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw gospodarki o podjętej decyzji. 3. Prezes UTK informuje Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o ograniczeniu lub cofnięciu autoryzacji. Art. 25i. 1. Prezes UTK zgłasza ministrowi właściwemu do spraw gospodarki autoryzowane jednostki certyfikujące i jednostki kontrolujące oraz autoryzowane laboratoria w celu ich notyfikowania Komisji Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej. 2. Zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają również akredytowane jednostki certyfikujące i jednostki kontrolujące oraz akredytowane laboratoria, o których mowa w art. 19 ust. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. Art. 25j. Prezes UTK sprawuje nadzór nad notyfikowanymi jednostkami certyfikującymi i jednostkami kontrolującymi oraz notyfikowanymi laboratoriami w zakresie określonym w art. 19 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. Art. 25k. 1. Prezes UTK, biorąc pod uwagę uwarunkowania techniczne, okresowo sprawdza podsystem oddany do eksploatacji w zakresie warunków wymienionych w art. 25e ust. 1 i zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei odnoszących się do eksploatacji i utrzymania podsystemu. 2. W przypadku planowanego odtworzenia lub modernizacji podsystemu strukturalnego objętego zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei dla transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej zarządca infrastruktury lub przewoźnik kolejowy przekazuje Prezesowi UTK dokumentację projektu. 3. Na podstawie dokumentacji, o której mowa w ust. 2, Prezes UTK stwierdza, czy w związku z planowanym zakresem prac występują przesłanki do wydania lub zmiany decyzji o oddaniu podsystemu strukturalnego do eksploatacji po modernizacji lub odtworzeniu. 4. Prezes UTK wydaje decyzję o oddaniu podsystemu strukturalnego do eksploatacji, gdy przewidywane prace mogą mieć wpływ na poziom bezpieczeństwa transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej. Art. 25l. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli, że podsystem lub składnik interoperacyjności nie spełnia zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei, opłaty związane z badaniami ponosi podmiot, w stosunku do którego wydano decyzję o oddaniu podsystemu lub składnika interoperacyjności do eksploatacji. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, Prezes UTK ustala na podstawie uzasadnionych kosztów badań, z uwzględnieniem rodzaju badanego podsystemu lub składnika interoperacyjności oraz stopnia skomplikowania i zakresu przeprowadzonych badań. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 4. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli, że podsystem lub składnik interoperacyjności spełnia zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei, opłaty związane z badaniami ponosi budżet państwa. 5. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 25m. 1. W przypadku gdy w wyniku kontroli Prezes UTK stwierdzi, że składnik interoperacyjności lub podsystem nie spełnia zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei, może, w drodze decyzji, na okres nie dłuższy niż 2 miesiące zakazać eksploatowania podsystemu. 2. W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie eksploatacji podsystemu lub składnika interoperacyjności niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei Prezes UTK może, w drodze decyzji, przedłużyć zakaz, o którym mowa w ust. 1, do czasu zakończenia postępowania. 3. W przypadku gdy Prezes UTK stwierdzi, że składnik interoperacyjności lub podsystem spełnia zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei, uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1. Art. 25n. 1. Stroną postępowania jest podmiot, który podjął eksploatację składnika interoperacyjności lub podsystemu bez uzyskania zgody Prezesa UTK lub w stosunku do którego wydano decyzję o oddaniu do eksploatacji podsystemu lub składnika interoperacyjności niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei i w stosunku do którego postępowanie zostało wszczęte. 2. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu, tylko w przypadku gdy podmiot będący stroną postępowania jest członkiem tej organizacji. Art. 25o. 1. Prezes UTK jest uprawniony do kontroli notyfikowanych jednostek certyfikujących i jednostek kontrolujących oraz notyfikowanych laboratoriów. 2. Czynności kontrolne przeprowadza się na podstawie upoważnienia Prezesa UTK, które zawiera: 1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli; 2) nazwę kontrolowanej notyfikowanej jednostki certyfikującej lub kontrolującej albo notyfikowanego laboratorium; 3) zakres kontroli. 3. Osoby upoważnione przez Prezesa UTK do dokonania kontroli są uprawnione do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu i lokalu notyfikowanej jednostki certyfikującej i jednostki kontrolującej oraz notyfikowanego laboratorium w dniach i godzinach ich pracy; 2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz okazania dokumentów związanych z działalnością objętą notyfikacją; 3) żądania udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli. 4. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej. 5. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół i przedstawia organom kontrolowanej notyfikowanej jednostki certyfikującej i jednostki kontrolującej oraz notyfikowanemu laboratorium. 6. Prezes UTK może upoważnić do dokonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, inny organ wyspecjalizowany w przeprowadzaniu kontroli działalności objętej notyfikacją. Art. 25p. 1. Za czynności Prezesa UTK związane z: 1) autoryzacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów, 2) rozpatrywaniem wniosków związanych z niestosowaniem TSI, o których mowa w art. 25f ust. 2, 3) obowiązkowymi okresowymi sprawdzeniami, o których mowa w art. 25k ust. 1, 4) rozpatrywaniem spraw, o których mowa w art. 25k ust. 3, - pobiera się opłaty. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 - zarządca infrastruktury albo przewoźnik kolejowy. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych kosztów przeprowadzenia tych czynności. 5. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalne wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych kosztów. Art. 25r. Producenci i ich upoważnieni przedstawiciele, inwestorzy, importerzy, sprzedawcy, przewoźnicy kolejowi, zarządcy infrastruktury oraz notyfikowane jednostki certyfikujące, kontrolujące i laboratoria są obowiązane współdziałać, z należytą starannością, z Prezesem UTK w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy składnik interoperacyjności lub podsystem spełnia zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei. Art. 25s. Notyfikowane jednostki certyfikujące w zakresie składników interoperacyjności i podsystemów są obowiązane do przekazywania informacji, wraz z uzasadnieniem, o zawieszonych lub cofniętych certyfikatach zgodności Prezesowi UTK oraz Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a także innym notyfikowanym jednostkom. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów informuje Komisję Europejską o zawieszonych oraz cofniętych certyfikatach. Do informacji dołącza się uzasadnienie. Art. 25t. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzeń, dla transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej: 1) wykaz składników interoperacyjności podsystemów, 2) zasadnicze wymagania dotyczące interoperacyjności kolei dla podsystemów i składników interoperacyjności, 3) procedury oceny zgodności podsystemów oraz treść deklaracji weryfikacji zgodności podsystemów, 4) procedury oceny zgodności składników interoperacyjności oraz treść deklaracji zgodności składników interoperacyjności - biorąc pod uwagę wymagania niezbędne dla zapewnienia bezpiecznego i niezakłóconego ruchu pociągów odpowiednio dla transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości i transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej."; 5) w art. 38 po ust. 5 dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu: "6. Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane wydatki w zakresie zakupu i modernizacji pojazdów kolejowych przeznaczonych do wykonywania przewozów pasażerskich. 7. Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane inwestycje kolejowe, wynikające z programów rozwoju infrastruktury transportowej, oraz zakup pojazdów kolejowych przeznaczonych do przewozu rzeczy na podstawie jednej umowy o przewóz przy użyciu co najmniej dwóch różnych gałęzi transportu (transport intermodalny). 8. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb, sposób i warunki finansowania, współfinansowania inwestycji, o których mowa w ust. 6 i 7, kierując się zasadami uczciwej konkurencji, zrównoważonego rozwoju transportu i efektywności ekonomicznej."; 6) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Ze środków publicznych mogą być finansowane lub współfinansowane inwestycje w zakresie rozwoju przewozów kolejowych, jeżeli wynika to z narodowych programów aktywizacji gospodarczej miast bądź regionów lub z Narodowego Planu Rozwoju. 2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb, sposób i warunki finansowania lub współfinansowania inwestycji, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę w szczególności kryterium efektywności ekonomicznej."; 7) w art. 59 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zarządca lub kilku zarządców wspólnie w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu wydaną w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych tworzą straż ochrony kolei, działającą na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, oraz powołują komendanta straży ochrony kolei."; 8) w art. 60 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zatrzymywania i kontroli pojazdu drogowego poruszającego się na obszarze kolejowym i przyległym pasie gruntu w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przy użyciu tego pojazdu;"; 9) w art. 76 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze: 1) wydane na podstawie art. 13 ust. 4, art. 14 ust. 4, art. 19, art. 22 ust. 11, art. 41b ust. 3, art. 46, art. 48 ust. 4 i 5 oraz art. 51 ust. 2-4 ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 4 pkt 1, art. 24 ust. 5, art. 27 ust. 5, art. 28 ust. 3, art. 40 ust. 7, art. 54, art. 59 ust. 6 pkt 1 i 3 oraz art. 62 ust. 2, 3, 5 i 6 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) wydane na podstawie art. 5 ust. 2, art. 7 ust. 3 i 4, art. 13 ust. 5, art. 16, art. 17 ust. 4 oraz art. 48 ust. 6 ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 6 ust. 2, art. 17 ust. 7, art. 20, art. 23 ust. 4 pkt 2, art. 25 oraz art. 59 ust. 8 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 9, który wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: - dyrektywy 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (Dz. Urz. WE L 235, z 17.09.1996 r.); - dyrektywy 2001/16/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej (Dz. Urz. WE L 110, z 20.04.2001 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych 1) (Dz. U. Nr 92, poz. 884) Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2), 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 36 otrzymuje brzmienie: "36) "pojazd specjalny" - pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji;", b) po pkt 42 dodaje się pkt 42a w brzmieniu: "42a) "ciągnik samochodowy" - pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie wyłącznie do ciągnięcia przyczepy; określenie to obejmuje ciągnik siodłowy i ciągnik balastowy;", c) w pkt 57 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 58 w brzmieniu: "58) "VIN" - numer identyfikacyjny pojazdu nadany i umieszczony przez producenta."; 2) w art. 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w godzinach 5.00-23.00 wynosi 50 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym w godzinach 23.00-5.00 wynosi 60 km/h, z zastrzeżeniem ust. 2."; 3) w art. 33 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów jest dozwolony z prędkością większą niż 50 km/h, wynosi co najmniej 2 m i brakuje wydzielonej drogi dla rowerów."; 4) w art. 59 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, uważa się za spełniony, jeżeli na tablicy rejestracyjnej jest umieszczony znak określający państwo, w którym pojazd został zarejestrowany."; 5) w art. 66 ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Autobus, samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t i ciągnik samochodowy, dla którego określono dopuszczalną masę całkowitą zespołu pojazdów powyżej 3,5 t, powinny być wyposażone w homologowany ogranicznik prędkości montowany przez producenta lub jednostkę przez niego upoważnioną, ograniczający maksymalną prędkość autobusu do 100 km/h, a samochodu ciężarowego i ciągnika samochodowego do 90 km/h."; 6) art. 68 otrzymuje brzmienie: "Art. 68. 1. Producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu tych pojazdów, przedmiotu ich wyposażenia i części świadectwo homologacji wydane przez ministra właściwego do spraw transportu. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producenta lub importera samochodu osobowego z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i motoroweru, który uzyskał w odniesieniu do poszczególnych tych pojazdów świadectwo homologacji wydane zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producenta lub importera przedmiotów wyposażenia lub części pojazdu, który uzyskał dla tych przedmiotów wyposażenia lub części świadectwo homologacji wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 4. Producent lub importer, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany przekazać ministrowi właściwemu do spraw transportu informację o uzyskanym świadectwie homologacji typu pojazdu wraz z opisem technicznym oraz dane i informacje o pojeździe, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 1-4 i ust. 1a pkt 1, jeżeli opis techniczny ich nie zawiera. 5. Za producenta, o którym mowa w ust. 1, uważa się również podmiot dokonujący montażu lub zabudowy pojazdów. 6. Przepis ust. 1 dotyczy również instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem oraz sposobu jej montażu przez różne podmioty. 7. Świadectwo homologacji wydaje się za opłatą na podstawie wyników badań homologacyjnych polegających na sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część odpowiadają warunkom określonym w: 1) przepisach art. 66 oraz ust. 19; 2) regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135 i 1136), przyjętych do stosowania przez Rzeczpospolitą Polską wraz ze zmianami obowiązującymi od daty wejścia ich w życie. 8. Minister właściwy do spraw transportu lub jednostka przez niego upoważniona może przeprowadzać kontrolę produkcji pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części, objętych homologacją typu, co do ich zgodności z warunkami określonymi w świadectwie homologacji. 9. Koszty badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji, zbieranie i przetwarzanie informacji, o których mowa w ust. 4, pokrywa producent, importer lub podmiot dokonujący montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem. 10. W przypadku produkcji danego typu pojazdu przez różne podmioty badania homologacyjne przeprowadza się odrębnie dla każdej wersji typu pojazdu. 11. W razie zmiany warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego świadectwa homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części. 12. W razie wprowadzenia zmian w typie pojazdu, przedmiocie wyposażenia lub części wpływających na zmianę warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego świadectwa homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części. 13. Zmianę świadectwa homologacji wydaje się za opłatą po sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część odpowiadają warunkom określonym w przepisach art. 66 oraz ust. 19, a także w regulaminach, o których mowa w ust. 7 pkt 2. 14. Świadectwo homologacji typu pojazdu wygasa, jeżeli: 1) producent lub importer pojazdu, w przypadkach, o których mowa w ust. 11 i 12, nie uzyska zmiany do tego świadectwa; 2) producent podejmie decyzję o ostatecznym zakończeniu produkcji danego typu pojazdu. 15. Producent lub importer pojazdu jest obowiązany przekazać ministrowi właściwemu do spraw transportu, na 60 dni przed terminem wygaśnięcia świadectwa homologacji, informację o wygaśnięciu świadectwa homologacji typu pojazdu, ze wskazaniem powodu i daty wygaśnięcia oraz numeru identyfikacyjnego VIN ostatniego pojazdu danego typu, zgodnego z wygasającym świadectwem homologacji. 16. Minister właściwy do spraw transportu cofa świadectwo homologacji w razie stwierdzenia, że pojazd, przedmiot wyposażenia lub część nie odpowiadają warunkom określonym w świadectwie homologacji i producent lub importer nie usunął stwierdzonych niezgodności w terminie 90 dni od ich stwierdzenia. 17. Przepisy ust. 1-16 nie dotyczą pojazdu: 1) zabytkowego; 2) zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji własnej, którego markę określa się jako "SAM"; 3) specjalnego lub używanego do celów specjalnych Sił Zbrojnych, Policji, Straży Granicznej, kontroli skarbowej, Służby Celnej, Służby Więziennej oraz Straży Pożarnej; 4) wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki rocznie; nie dotyczy to tramwajów i trolejbusów. 18. Pojazdy, o których mowa w ust. 17 pkt 1 i 2, podlegają badaniu co do zgodności z warunkami technicznymi, które przeprowadza się na koszt wnioskodawcy. 19. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i tryb wydawania, zmiany i cofania świadectw homologacji, zakres wymagań obowiązujących w procesie homologacji, zakres i sposób przeprowadzania badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji, wzory dokumentów związanych z homologacją oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania badań homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji, 2) wysokość opłat za wydanie i zmianę świadectwa homologacji nie wyższych niż równowartość średniego kursu 1.000 euro, przeliczanego na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok wydania rozporządzenia - uwzględniając w szczególności przepisy prawa Unii Europejskiej i porozumienia międzynarodowe dotyczące badań homologacyjnych oraz koszty wydania i zmiany świadectw homologacji w zależności od zakresu świadectwa. 20. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przekazywania i przetwarzania danych i informacji o pojeździe, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 1-4 i ust. 1a pkt 1, a także wysokość opłat z tym związanych, nie wyższych niż równowartość średniego kursu 100 euro, przeliczanego na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok wydania rozporządzenia, za jedno świadectwo homologacji typu pojazdu lub jego zmianę oraz wzory dokumentów stosowanych w tym zakresie, mając na uwadze sprawność funkcjonowania procesu rejestracji i ewidencji pojazdów, możliwość prawidłowej identyfikacji pojazdów uzyskujących świadectwa homologacji typu pojazdu wydane przez właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz koszty przygotowania informacji o tych pojazdach na potrzeby rejestracji i ewidencji pojazdów. 21. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpiecznego korzystania z pojazdów, o których mowa w ust. 17 pkt 1 i 2, oraz zakres warunków technicznych tych pojazdów podlegających badaniu, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzania badań zgodności tych pojazdów z warunkami technicznymi, wzory dokumentów związanych z tymi badaniami oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania tych badań."; 7) po art. 68 dodaje się art. 68a w brzmieniu: "Art. 68a. 1. Minister właściwy do spraw transportu przesyła, w terminie 30 dni od dnia wydania świadectwa homologacji zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji, do właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej kopie tych świadectw wraz z opisem technicznym, wystawionych dla każdego typu pojazdu, w zakresie wydania, zmiany lub cofnięcia świadectwa homologacji typu pojazdu. 2. Minister właściwy do spraw transportu, co najmniej na 30 dni przed terminem wygaśnięcia świadectwa homologacji wydanego zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji, przesyła do właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej informację o wygaśnięciu świadectwa homologacji typu pojazdu, ze wskazaniem powodu i daty wygaśnięcia oraz numeru identyfikacyjnego VIN ostatniego pojazdu danego typu zgodnego z wygasającym świadectwem homologacji. 3. Minister właściwy do spraw transportu przesyła raz w miesiącu do właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej listę świadectw homologacji typu przedmiotów wyposażenia i części, w zakresie wydania, zmiany lub cofnięcia świadectwa homologacji. 4. Minister właściwy do spraw transportu w terminie 30 dni od dnia udzielenia zwolnienia od obowiązku, o którym mowa w art. 68 ust. 1, przesyła informację o udzielonych zwolnieniach do właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej. 5. Minister właściwy do spraw transportu przekazuje Komisji Europejskiej i właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej nazwy i adresy. 1) organu wydającego homologację typu pojazdu oraz typu przedmiotów jego wyposażenia lub części; 2) upoważnionych jednostek badawczych, z podaniem zakresu upoważnienia. 6. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze rozporządzenia, jednostkę organizacyjną sobie podległą do wykonywania niektórych czynności, o których mowa w art. 68 oraz ust. 1-4, mając na uwadze usprawnienie procedury w tym zakresie. 7. Jednostka, o której mowa w ust. 6, otrzymuje prowizję w wysokości nie wyższej niż 30 % od opłat pobranych z tytułu niektórych czynności, o których mowa w art. 68 oraz ust. 1-4."; 8) w art. 71: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Pojazd zarejestrowany za granicą dopuszcza się do ruchu, jeżeli odpowiada wymaganym warunkom technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z numerem rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 2 i 3, a kierujący pojazdem ma przy sobie dokument stwierdzający dokonanie rejestracji.", b) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Pojazd sprowadzony z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, po dokonaniu ostatecznej odprawy celnej przywozowej, dopuszcza się do ruchu na okres 30 dni. 7. Właściciel pojazdu sprowadzonego z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest obowiązany zarejestrować pojazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od dnia jego sprowadzenia."; 9) w art. 72 w ust. 2: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pojazdu sprowadzonego z zagranicy - w zakresie ust. 1 pkt 5; w tym przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego dopuszcza się przedstawienie innego dokumentu stwierdzającego rejestrację pojazdu za granicą, wydanego przez organ właściwy do rejestracji pojazdów za granicą;", b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) pojazdu wycofanego czasowo z ruchu - w zakresie ust. 1 pkt 5; w tym przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego wymaga się przedstawienia decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu."; 10) w art. 77 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kartę pojazdu dla pojazdu samochodowego, innego niż określony w ust. 1, wydaje, za opłatą i po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, właściwy w sprawach rejestracji starosta przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem pojazdów zabytkowych i pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 4."; 11) w art. 78 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W razie przeniesienia na inną osobę własności pojazdu czasowo wycofanego z ruchu dotychczasowy właściciel przekazuje nowemu właścicielowi decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu i kartę pojazdu, jeżeli była wydana."; 12) po art. 78 dodaje się art. 78a w brzmieniu: "Art. 78a. 1. Czasowego wycofania pojazdu z ruchu dokonuje, na wniosek właściciela pojazdu lub podmiotu, któremu powierzono pojazd w trybie przepisu art. 73 ust. 5, starosta właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, wydając decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu. 2. Wycofaniu czasowemu, na wniosek podmiotów, o których mowa w ust. 1, podlegają zarejestrowane: 1) samochody ciężarowe i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 t; 2) ciągniki samochodowe; 3) pojazdy specjalne; 4) autobusy. 3. Decyzję o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu wydaje za opłatą organ, o którym mowa w ust. 1, po złożeniu przez właściciela pojazdu lub podmiot, któremu powierzono pojazd w trybie przepisu art. 73 ust. 5, do depozytu w tym organie dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych. 4. Pojazd może być czasowo wycofany z ruchu na okres od 2 do 6 miesięcy. Okres ten może być jednorazowo przedłużony, jednak łączny okres wycofania pojazdu z ruchu nie może przekraczać 9 miesięcy w roku, licząc od dnia jego wycofania z ruchu. 5. Właściciel pojazdu lub podmiot, któremu powierzono pojazd w trybie przepisu art. 73 ust. 5, jest obowiązany zapewnić wycofanemu z ruchu pojazdowi postój poza drogą publiczną i strefą zamieszkania. Przepisy art. 46 ust. 5 stosuje się odpowiednio. 6. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki czasowego wycofania pojazdów z ruchu, wysokość opłat w zależności od okresu wycofania z ruchu, w wysokości nie wyższej niż 150 zł, oraz wzory dokumentów stosowanych w tym zakresie, mając na względzie konieczność przeciwdziałania używaniu pojazdów czasowo wycofanych z ruchu oraz koszty ponoszone przez organy administracji publicznej."; 13) w art. 79a: a) w ust. 1 uchyla się pkt 1, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu wpisuje na listę rzeczoznawców samochodowych osobę, która spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 2-6, i potwierdza wpis, wydając zaświadczenie.", c) w ust. 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) niespełniającego wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 2-6;"; 14) w art. 80b w ust. 1a w pkt 2 dodaje się lit. i w brzmieniu: "i) czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu i jego ponownym dopuszczeniu do ruchu po tym wycofaniu;"; 15) w art. 81: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Okresowe badanie techniczne samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, motocykla lub przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji, następnie przed upływem 2 lat od dnia przeprowadzenia badania, a potem corocznie. Nie dotyczy to pojazdu przewożącego towary niebezpieczne, taksówki osobowej, pojazdu samochodowego konstrukcyjnie przeznaczonego do przewozu osób w liczbie od 5 do 9, wykorzystywanego do zarobkowego transportu drogowego osób, pojazdu marki "SAM", pojazdu zasilanego gazem, pojazdu uprzywilejowanego oraz pojazdu używanego do nauki jazdy lub egzaminu państwowego, które podlegają corocznym badaniom technicznym.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Okresowe badanie techniczne autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 łącznie z miejscem kierowcy przeprowadza się przed upływem roku od dnia pierwszej rejestracji i następnie co 6 miesięcy.", c) w ust. 8: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę w razie uzasadnionego przypuszczenia, że: a) zagraża bezpieczeństwu ruchu, b) narusza wymagania ochrony środowiska, c) uczestniczył w wypadku drogowym, w którym zostały uszkodzone zasadnicze elementy nośne konstrukcji nadwozia, podwozia lub ramy, z zastrzeżeniem pkt 4;", - po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) skierowany przez starostę w celu ustalenia danych pojazdu niezbędnych do jego rejestracji;", - dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) sprowadzony z zagranicy i noszący ślady uszkodzeń lub którego stan techniczny wskazuje na naruszenie elementów nośnych konstrukcji pojazdu, mogących stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego."; 16) w art. 110 w ust. 1 uchyla się pkt 1; 17) w art. 111 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wojewoda dokonuje wpisu osoby do ewidencji egzaminatorów, jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 110 ust. 1 pkt 2-9."; 18) w art. 113 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nie spełnia warunków określonych w art. 110 ust. 1 pkt 2-9;"; 19) w art. 132 w ust. 1 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) zagraża bezpieczeństwu w szczególności po wypadku drogowym, w którym zostały uszkodzone zasadnicze elementy nośne konstrukcji nadwozia, podwozia lub ramy,". Art. 2. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, powstaje także od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu."; 2) art. 12b otrzymuje brzmienie: "Art. 12b. 1. Stawki określone w załącznikach nr 1-3 do ustawy, począwszy od 2004 r., ulegają przeliczeniu na następny rok podatkowy zgodnie z procentowym wskaźnikiem kursu euro na pierwszy dzień roboczy października danego roku w stosunku do kursu euro w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. 2. Do przeliczenia stawek określonych w załącznikach nr 1-3 stosuje się kurs wymiany euro i walut krajowych opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych oblicza corocznie wskaźnik, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli wskaźnik jest niższy niż 5%, stawki określone w załącznikach nr 1-3 nie ulegają zmianie w następnym roku podatkowym. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" stawki, o których mowa w ust. 1, obowiązujące w następnym roku podatkowym, przeliczone zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-3, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.". Art. 3. 1. Przepis art. 66 ust. 1a ustawy, o której mowa w art. 1, w stosunku do: 1) autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 10 t, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 t i ciągnika samochodowego, dla którego dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów wynosi powyżej 12 t, nie dotyczy: a) pojazdów zarejestrowanych przed dniem 1 stycznia 1988 r., b) pojazdów wykorzystywanych w krajowym transporcie drogowym, niezarobkowym krajowym przewozie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie drogowym i niezarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej - do dnia 1 stycznia 2008 r.; 2) autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 10 t, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, ale nie przekraczającej 12 t, i ciągnika samochodowego, dla którego dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów wynosi powyżej 3,5 t, ale nie przekraczającą 12 t, nie dotyczy: a) pojazdów zarejestrowanych przed dniem 1 października 2001 r., b) pojazdów zarejestrowanych w okresie od dnia 1 października 2001 r. do dnia 1 stycznia 2005 r. - do dnia 1 stycznia 2006 r., c) pojazdów wykorzystywanych w krajowym transporcie drogowym, niezarobkowym krajowym przewozie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie drogowym i niezarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej - do dnia 1 stycznia 2007 r.; 3) autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 5 t, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, ale nie przekraczającej 7,5 t, i ciągnika samochodowego, dla którego dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów wynosi powyżej 3,5 t, ale nieprzekraczającą 7,5 t, nie dotyczy pojazdów wykorzystywanych w krajowym transporcie drogowym, niezarobkowym krajowym przewozie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie drogowym i niezarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym na terytorium państw niebędących członkami Unii Europejskiej - do dnia 1 stycznia 2008 r. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. c i pkt 3 nie stosuje się do pojazdów przewożących towary niebezpieczne. Art. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 68 ust. 13 i 14 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 68 ust. 19 i 21 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 5. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy wszczętych, a niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 9 lit. b, pkt 11, 12 i 14 oraz art. 2 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: - dyrektywę 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 42 z 23.02.1970, z późn. zm.), - dyrektywę 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych (Dz. Urz. WE L 84 z 28.03.1974, z późn. zm.), - dyrektywę 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 57 z 02.03.1992, z późn. zm.), - dyrektywę 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997, z późn. zm.), - dyrektywę 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniająca dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 28.08.1997, z późn. zm.), - dyrektywę 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1990 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999), - dyrektywę 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylająca dyrektywę 92/61/EWG (Dz. Urz. WE L 124 z 09.05.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 3) Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: - dyrektywę 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 42 z 23.02.1970, z późn. zm.), - dyrektywę 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych (Dz. Urz. WE L 84 z 28.03.1974, z późn. zm.), - dyrektywę 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (Dz. Urz. WE L 237 z 24.08.1991, z późn. zm.), - dyrektywę 91/671/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach poniżej 3,5 tony (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991, z późn. zm.), - dyrektywę 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 57 z 02.03.1992, z późn. zm.), - dyrektywę 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającą dla niektórych pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996, z późn. zm.), - dyrektywę 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997, z późn. zm.), - dyrektywę 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniającą dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 28.08.1997, z późn. zm.), - dyrektywę 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, z późn. zm.), - dyrektywę 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999), - dyrektywę 2000/30/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 203 z 10.08.2000, z późn. zm.), - dyrektywę 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylająca dyrektywę 92/61/EWG (Dz. Urz. WE L 124 z 09.05.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 92, poz. 885) Art. 1. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 77/452/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 176 z 15.07.1977, z późn. zm.), 2) dyrektywy 77/453/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotyczącej koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie działalności pielęgniarek odpowiedzialnych za opiekę ogólną (Dz. Urz. WE L 176 z 15.07.1977, z późn. zm.), 3) dyrektywy 80/154/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierającej środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 033 z 11.02.1980, z późn. zm.), 4) dyrektywy 80/155/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotyczącej koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i wykonywania działalności przez położne (Dz. Urz. WE L 33 z 11.02.1980, z późn. zm.), 5) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i 93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z 31.07.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwie członkowskim Unii Europejskiej", należy przez to rozumieć również "państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską"."; 3) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Studia, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. b i w ust. 3 pkt 3 lit. b, trwają co najmniej 6 semestrów i obejmują co najmniej 4.600 godzin kształcenia zawodowego, w tym zajęcia praktyczne stanowią co najmniej jedną drugą, a zajęcia teoretyczne co najmniej jedną trzecią wymiaru kształcenia."; 4) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiedniego tytułu zawodowego wymienionego w ust. 1 i 2, jeżeli posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument nadany przez to państwo, potwierdzający kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej."; 5) dodaje się art. 10a w brzmieniu: "Art. 10a. 1. Pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2, posługiwać się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie uzyskanym w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub jego skrótem, jeżeli ten tytuł lub jego skrót nie jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego pielęgniarka, położna nie jest uprawniona. 2. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych może wymagać, aby tytuł określający wykształcenie uzyskany przez pielęgniarkę, położną był używany wraz ze wskazaniem nazwy i siedziby instytucji, która ten tytuł przyznała. 3. Jeżeli tytuł określający wykształcenie uzyskany przez pielęgniarkę, położną będącą obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie jest tożsamy i może być mylony z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego pielęgniarka, położna nie jest uprawniona, w szczególności, gdy jego uzyskanie wymaga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dodatkowego wykształcenia, którego pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie posiada, może posługiwać się oryginalnym tytułem używanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa, w języku oryginalnym w formie określonej przez okręgową radę pielęgniarek i położnych."; 6) w art.10x: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli zakres programu kształcenia odbytego w państwach członkowskich Unii Europejskiej nie odpowiada zakresowi programu kształcenia wymaganemu do uzyskania tytułu specjalisty w danej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, minister właściwy do spraw zdrowia może uznać tytuł specjalisty uzyskany w państwach członkowskich Unii Europejskiej za równoważny tytułowi specjalisty w danej dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864).", b) uchyla się ust. 3-7; 7) w art. 11 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej, uwzględniając zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 4 i 5 oraz biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa Unii Europejskiej."; 8) po art. 11 dodaje się art. 11a-11h w brzmieniu: "Art. 11a. Pielęgniarce będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej przysługuje prawo wykonywania zawodu pielęgniarki, jeżeli: 1) posiada jeden z tytułów zawodowych wymienionych w załączniku nr 1, 2) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 5) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że nie została pozbawiona prawa wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu, 6) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu pielęgniarki. Art. 11b. Położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej przysługuje prawo wykonywania zawodu położnej, jeżeli: 1) posiada jeden z tytułów zawodowych wymienionych w załączniku nr 2, 2) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej wydany przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie w zakresie położnictwa spełnia jeden z następujących warunków: a) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej trzy lata, a rozpoczęcie kształcenia było uzależnione od posiadania dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu uprawniającego do podjęcia nauki w szkole wyższej, natomiast w przypadku braku takiego dokumentu rozpoczęcie kształcenia było uzależnione od dokumentu stwierdzającego równoważny poziom wiedzy albo nastąpiła po nim praktyka zawodowa potwierdzona zaświadczeniem stwierdzającym, że położna, po uzyskaniu kwalifikacji do wykonywania czynności położnej, pracowała jako położna w szpitalu lub uprawnionej w tym zakresie placówce służby zdrowia przez okres co najmniej dwóch lat, b) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej dwa lata lub 3.600 godzin i było przeznaczone dla osób posiadających dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, c) odbyło się w pełnym wymiarze i trwało co najmniej 18 miesięcy lub 3.000 godzin i było przeznaczone dla osób posiadających dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, po którym nastąpiła praktyka zawodowa potwierdzona zaświadczeniem stwierdzającym, że położna, po uzyskaniu kwalifikacji do wykonywania czynności położnej, pracowała jako położna w szpitalu lub uprawnionej w tym zakresie placówce służby zdrowia przez okres co najmniej roku, 3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 5) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że nie została pozbawiona prawa wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu, 6) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu położnej. Art. 11c. 1. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4, uważa się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem: 1) 29 czerwca 1977 r. w Królestwie Belgii, Republice Włoskiej, Republice Federalnej Niemiec, Republice Francuskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga i Królestwie Niderlandów, 2) 29 czerwca 1979 r. w Królestwie Danii, w Republice Irlandii i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, 3) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej, 4) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii i Królestwie Hiszpanii, 5) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w przypadku Republiki Litewskiej, 6) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej pod warunkiem, że dokument poświadczający formalne kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną uprawnia do wykonywania zawodu pielęgniarki na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki Federalnej Niemiec, 7) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Słowenii, 8) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w przypadku Republiki Estońskiej, 9) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w przypadku Republiki Łotewskiej, 10) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji, 11) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Królestwie Norwegii, Republice Islandii, 12) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, 13) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, 14) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej - oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że osoba posługująca się tymi dokumentami, wykonywała zawód pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia. 2. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu położnej, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4, uważa się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem: 1) 23 stycznia 1983 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice Federalnej Niemiec, Republice Greckiej, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Republice Włoskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga, Królestwie Niderlandów i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, 2) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii i Republice Portugalii, 3) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w przypadku Republiki Litewskiej, 4) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej pod warunkiem, że dokument poświadczający formalne kwalifikacje położnej uprawnia do wykonywania zawodu położnej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze lub organizacje Republiki Federalnej Niemiec, 5) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii, w przypadku Republiki Słowenii, 6) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w przypadku Republiki Estońskiej, 7) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w przypadku Republiki Łotewskiej, 8) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji, 9) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Królestwie Norwegii, Republice Islandii, 10) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, 11) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, 12) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej - oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadanie formalnych kwalifikacji zostało dołączone zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że osoba posługująca się tymi dokumentami wykonywała zawód położnej przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia. 3. W przypadku pielęgniarki, położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, której dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej nie odpowiada dokumentom, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4, kwalifikacje są uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzającego, że te kwalifikacje zostały uzyskane po odbyciu kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej. 4. W przypadku położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej posiadającej dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu położnej, której kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem 3 października 1990 r. na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej i odpowiada wszystkim minimalnym wymogom kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej, ale jest uznawane tylko pod warunkiem uzupełnienia go praktyką zawodową, kwalifikacje są uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że wykonywał zawód położnej w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez co najmniej dwa lata w okresie pięciu lat bezpośrednio poprzedzających datę wystawienia zaświadczenia. Art. 11d. 1. Pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej czasowo przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może czasowo wykonywać zawód pielęgniarki, położnej bez konieczności uzyskania prawa wykonywania zawodu pielęgniarki albo prawa wykonywania zawodu położnej, jeżeli każdorazowo przed rozpoczęciem wykonywania zawodu złoży w okręgowej izbie pielęgniarek i położnych właściwej ze względu na miejsce wykonywania zawodu: 1) pisemne oświadczenie o zamiarze wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej, ze wskazaniem miejsca i czasu wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 2) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że wykonuje zawód pielęgniarki, położnej w tym państwie, oraz 3) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że posiada jeden z dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej. 2. Jeżeli zaistniała nagła potrzeba udzielenia świadczenia przez pielęgniarkę, położną, o której mowa w ust. 1, dokumenty, o których mowa w ust. 1, mogą być złożone niezwłocznie po udzieleniu świadczenia. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, zachowują ważność przez okres 12 miesięcy od dnia ich wydania. 4. Jeżeli pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej mająca miejsce zamieszkania lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostanie pozbawiona w całości albo w części prawa wykonywania zawodu, zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu oraz inne dokumenty świadczące o posiadaniu tego prawa tracą swoją ważność z dniem pozbawienia jej w całości albo w części prawa wykonywania zawodu. Art. 11e. 1. Jeżeli Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych lub okręgowe rady pielęgniarek i położnych posiadają informacje dotyczące ważnego zdarzenia, które wystąpiło przed podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez pielęgniarkę, położną będącą obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i które może mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, informują o tym zdarzeniu państwo członkowskie Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa pielęgniarka, położna i występują z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o działaniach, które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem. 2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych lub okręgowe rady pielęgniarek i położnych mają obowiązek: 1) dokonania na wniosek odpowiednich władz lub organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej weryfikacji informacji, które mogą mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej na terytorium tego państwa niezwłocznie, nie później jednak niż w okresie trzech miesięcy od dnia przedstawienia informacji, 2) informowania o wynikach weryfikacji, o której mowa w pkt 1, odpowiednie władze lub organizacje wnioskującego państwa. 3. Informacje uzyskane w ramach weryfikacji, o których mowa w ust. 1 i 2, Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych oraz okręgowe rady pielęgniarek i położnych są obowiązane zachować w tajemnicy. 4. Dokumenty przekazane w ramach weryfikacji zachowują ważność przez okres trzech miesięcy od dnia ich wydania. Art. 11f. Jeżeli pielęgniarka, położna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej inny niż dokumenty, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4, uznaje się go za równoważny z tymi dokumentami, jeżeli przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że ten dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji został uzyskany po ukończeniu kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej i jest traktowany przez te władze lub organizacje za równoważny z dokumentami, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4. Art. 11g. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych, rozpatrując wniosek o przyznanie prawa wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej bierze pod uwagę: 1) dyplomy, świadectwa oraz inne dokumenty potwierdzające posiadanie formalnych kwalifikacji pielęgniarki, położnej, uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, 2) odbyte kształcenie oraz doświadczenie zawodowe, porównując je z kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Stwierdzenie prawa wykonywania zawodu w sytuacji, o której mowa w ust. 1, powinno być dokonane w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez pielęgniarkę, położną wraz z pełną dokumentacją. Art. 11h. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych, na wniosek pielęgniarki lub położnej będącej członkiem tej izby, wydaje: 1) zaświadczenie stwierdzające, że pielęgniarka lub położna posiada kwalifikacje zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz że posiadany dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym formalne kwalifikacje pielęgniarki lub położnej wynikające z przepisów prawa Unii Europejskiej, 2) zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej, 3) inne zaświadczenia wymagane przez odpowiednie władze lub organizacje państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej."; 9) w art. 12 po ust. 2a dodaje się ust. 2b i 2c w brzmieniu: "2b. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2a, ulega zawieszeniu w przypadku, gdy Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych lub okręgowa rada pielęgniarek i położnych skieruje wniosek, o którym mowa w art. 11e ust. 1, do czasu otrzymania weryfikacji informacji, nie dłużej jednak niż na 3 miesiące. 2c. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów wydanych przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, okręgowa rada pielęgniarek i położnych zwraca się do odpowiednich władz lub organizacji tego państwa o potwierdzenie autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów wydanych przez to państwo oraz o poświadczenie, że pielęgniarka, położna zamierzająca wykonywać zawód w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskała wykształcenie zgodne z przepisami obowiązującymi w określonym państwie członkowskim Unii Europejskiej."; 10) dodaje się załączniki nr 1 i 2 w brzmieniu: "Załączniki do ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej Załącznik nr 1 Wykaz tytułów zawodowych pielęgniarek 1) "Krankenschwester" lub "Krankenpfleger" w Republice Federalnej Niemiec, 2) "hospitalier(ere)/verpleegassistente(e)" lub "infirmier(ere) hospitalier(ere)/ ziekenhuisverpleger (-verpleegster)" w Królestwie Belgii, 3) "sygeplejerske" w Królestwie Danii, 4) "infirmier(ere)" w Republice Francuskiej, 5) "Registered General Nurse" w Republice Irlandii, 6) "infermiere professionale" w Republice Włoskiej, 7) "infirmier" w Wielkim Księstwie Luksemburga, 8) "verpleegkundige" w Królestwie Niderlandów, 9) "State Registered Nurse" lub "Registered General Nurse" w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, 10) Διπλωματονχος ή πτνχιονχος μοσοκόμος w Republice Greckiej, 11) "Enfermero/a diplomado/a" w Królestwie Hiszpanii, 12) "enfermeiro" w Republice Portugalii, 13) "Diplomierte Krankenschwester/Diplomierter Krankenpfleger" w Republice Austrii, 14) "sairaanhoitaja - sjukskötare" w Republice Finlandii, 15) "sjuksköterska" w Królestwie Szwecji, 16) "všeobecná sestra/všeobecný ošetrovatel" w Republice Czeskiej, 17) "ode" w Republice Estońskiej, 18) Εγγεγραμμένος Νοσηλενεντης w Republice Cypryjskiej, 19) "masa" w Republice Łotewskiej, 20) "Bendrosios praktikos slaugytojas" w Republice Litewskiej, 21) "ápoló" w Republice Węgierskiej, 22) "Infermier Registrat tal-Ewwel Livell" w Republice Malty, 23) "diplomirana medicinska sestra / diplomirani zdravstvenik" w Republice Słowenii, 24) "sestra" w Republice Słowackiej, 25) "hjukrunarfrcdingur" w Republice Islandii, 26) "Krankenschwester - Krankenpfleger" w Księstwie Liechtensteinu, 27) "offentlig godkjent sykepleier" w Królestwie Norwegii, 28) "infirmiere", "infirmier", "Krankenschwester", "Krankenpfleger", "infermiera" lub "infermiere" w Konfederacji Szwajcarskiej. Załącznik nr 2 Wykaz tytułów zawodowych położnych 1) "Hebamme" lub "Entbindungspfleger" w Republice Federalnej Niemiec, 2) "accoucheuse/vroedvrouw" w Królestwie Belgii, 3) "jordemoder" w Królestwie Danii, 4) "sage-femme" w Republice Francuskiej, 5) "midwife" w Republice Irlandii, 6) "ostetrica" w Republice Włoskiej, 7) "sage-femme" w Wielkim Księstwie Luksemburga, 8) "verloskundige" w Królestwie Niderlandów, 9) "midwife" w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, 10) "μαια" lub "μαιεντης" w Republice Greckiej, 11) "matrona" lub "asistente obstetrico" w Królestwie Hiszpanii, 12) "enfermeiro especialista Em enfermagem de saúde materna e obstétrica" w Republice Portugalii, 13) "Hebamme" w Republice Austrii, 14) "kätilö - barnmorska" w Republice Finlandii, 15) "barnmorska" w Królestwie Szwecji, 16) "porodní asistentka/porodní asistent" w Republice Czeskiej, 17) "ämmaemand" w Republice Estońskiej, 18) "Εγγεγραμμένη Μαγα" Republice Cypryjskiej, 19) "vecmate" w Republice Łotewskiej, 20) "akušeris" w Republice Litewskiej, 21) "szülésznő" w Republice Węgierskiej, 22) "qabla" w Republice Malty, 23) "diplomirana babica / Diplomirani babičar" w Republice Słowenii, 24) "pôrodná asistentka" w Republice Słowackiej, 25) "ljósmódir" w Republice Islandii, 26) "Hebamme" w Księstwie Liechtensteinu, 27) "jordmor" w Królestwie Norwegii, 28) "sage-femme", "Hebamme" lub "levatrice" w Konfederacji Szwajcarskiej.". Art. 2. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 78/686/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji osób wykonujących zawód lekarza dentysty, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 233 z 24.08.1978, z późn. zm.), 2) dyrektywy 93/16/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. mającej na celu ułatwienie swobodnego przepływu lekarzy i wzajemnego uznawania ich dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji (Dz. Urz. WE L 165 z 07.07.1993, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Tworzy się samorząd lekarzy i lekarzy dentystów, zwany dalej "samorządem lekarzy"."; 3) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie członkowskim Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską."; 4) w art. 4 w ust. 2 w pkt 11 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu: "12) uznawanie kwalifikacji lekarzy, będących obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, zamierzających wykonywać zawód lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 5) art. 61a otrzymuje brzmienie: "Art. 61a. 1. W przypadku gdy Naczelna Rada Lekarska lub okręgowe rady lekarskie posiadają informacje dotyczące spraw, które mogą mieć wpływ na wykonywanie zawodu lekarza, a w szczególności dotyczące postępowania dyscyplinarnego lub karnego wobec osoby, która zamierza wykonywać lub wykonuje zawód lekarza w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, przekazuje takie informacje odpowiednim władzom lub organizacjom tego państwa. 2. W przypadku gdy Naczelna Rada Lekarska lub okręgowa rada lekarska otrzyma informacje od odpowiednich władz lub organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej o zdarzeniu, które może mieć wpływ na wykonywanie przez daną osobę zawodu lekarza, podejmuje odpowiednie działania dla sprawdzenia prawdziwości tych informacji oraz w zależności od ustaleń podejmie postępowanie, o którym mowa w art. 41-57. Właściwa rada informuje odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, od których pochodzi informacja, o podjętych środkach w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania informacji. 3. Naczelna Rada Lekarska oraz okręgowe rady lekarskie są obowiązane zachować w tajemnicy informacje, o których mowa w ust. 1 i 2.". Art. 3. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 41, poz. 178, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 77/452/EWG z dnia 27 czerwca 1977 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 176 z 15.07.1977, z późn. zm.), 2) dyrektywy 80/154/EWG z dnia 21 stycznia 1980 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie położnictwa i zawierającej środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 033 z 11.02.1980, z późn. zm.), 3) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i 93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z 31.07.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwie członkowskim Unii Europejskiej", należy przez to rozumieć również "państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską"."; 3) w art. 4 w ust.1 w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16) uznawanie kwalifikacji pielęgniarek i położnych będących obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, zamierzających wykonywać zawód pielęgniarki lub położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 4) po rozdziale 2 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu: "Rozdział 2a Rejestry pielęgniarek i położnych Art. 11a. 1. Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych prowadzi Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest prowadzony w formie elektronicznej, w sposób uniemożliwiający jego uszkodzenie, zniszczenie lub dostęp osób nieupoważnionych. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu państwa, których jest dysponentem, dofinansować koszty związane z prowadzeniem rejestru, o którym mowa w ust. 1. Art. 11b. Rejestr, o którym mowa w art. 11a ust. 1, zawiera następujące dane: 1) imię (imiona) i nazwisko, 2) nazwisko rodowe, 3) imiona rodziców, 4) płeć, 5) miejsce i datę urodzenia, 6) numer ewidencyjny PESEL, a w przypadku gdy pielęgniarce lub położnej nie nadano tego numeru - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na podstawie którego możliwe jest ustalenie danych, 7) numer NIP - w odniesieniu do pielęgniarki, położnej, posiadającej taki numer, 8) obywatelstwo (obywatelstwa), 9) adres zamieszkania, 10) tytuł zawodowy, 11) numer zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu albo ograniczonego prawa wykonywania zawodu oraz numery poprzednich zaświadczeń o prawie wykonywania zawodu z określeniem organu wydającego zaświadczenie i daty wydania, 12) informację o posiadaniu prawa wykonywania zawodu w innym państwie niż Rzeczpospolita Polska, 13) informację o ograniczeniach w wykonywaniu zawodu, 14) nazwę ukończonej szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych, numer dyplomu i datę jego wydania oraz rok ukończenia tej szkoły, 15) datę rozpoczęcia wykonywania zawodu, 16) datę i miejsce rozpoczęcia i ukończenia stażu podyplomowego, 17) datę i rodzaj ukończonego kształcenia podyplomowego, nazwę organizatora kształcenia wydającego zaświadczenie oraz w przypadku szkolenia specjalizacyjnego numer dyplomu oraz datę jego wystawienia, 18) stopień naukowy, datę jego uzyskania oraz nazwę organu nadającego stopień, 19) tytuł naukowy, datę jego uzyskania oraz nazwę organu nadającego tytuł, 20) nazwę pracodawcy oraz datę zatrudnienia i stanowisko, poczynając od daty rozpoczęcia wykonywania zawodu, 21) informację o prowadzeniu indywidualnej, indywidualnej specjalistycznej lub grupowej praktyki pielęgniarek, położnych wraz z numerem wpisu do właściwego rejestru, 22) informację o zaprzestaniu wykonywania zawodu, 23) informację o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu, 24) informację o zrzeczeniu się prawa wykonywania zawodu, 25) stosunek do służby wojskowej w odniesieniu do obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, 26) informację o skreśleniu z rejestru pielęgniarek i rejestru położnych prowadzonego przez właściwą okręgową radę pielęgniarek i położnych. Art. 11c. 1. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek osoby wpisanej do rejestru dokonuje wypisów z rejestru, o którym mowa w art. 11a ust. 1, w zakresie dotyczącym tej osoby. 2. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych na wniosek odpowiednich władz lub organizacji państwa członkowskiego Unii Europejskiej udostępnia z rejestru, o którym mowa w art. 11a ust. 1, niezbędne do uznania kwalifikacji informacje, o które wnoszą odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a które mogą mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej na terytorium tego państwa. 3. Na wniosek upoważnionych organów udostępnia się informacje zawarte w rejestrze dla celów statystycznych. Art. 11d. Pielęgniarka, położna wpisana do rejestru, o którym mowa w art. 11a ust. 1, jest obowiązana do niezwłocznego zawiadomienia właściwej okręgowej rady pielęgniarek i położnych o wszelkich zmianach danych, o których mowa w art. 11b, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia ich powstania. Art. 11e. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych jest obowiązana do przekazywania Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych danych z prowadzonego przez siebie rejestru pielęgniarek i rejestru położnych, nie później niż w terminie 7 dni od daty dokonania wpisu do odpowiedniego rejestru. Art. 11f. Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych jest obowiązana przekazywać do dnia 23 grudnia każdego roku ministrowi właściwemu do spraw zdrowia informacje o aktualnej liczbie i strukturze zatrudnienia pielęgniarek i położnych wykonujących zawód na terenie działania poszczególnych okręgowych rad pielęgniarek i położnych. Art. 11g. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia Centralnego Rejestru Pielęgniarek i Położnych, w tym sposób aktualizacji danych zawartych w tym rejestrze oraz sposób udostępniania danych wpisanych do tego rejestru, kierując się koniecznością zapewnienia wiarygodności oraz ochrony danych. Art. 11h. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych prowadzi rejestr pielęgniarek i rejestr położnych. 2. Rejestry, o których mowa w ust. 1, zawierają dane, o których mowa w art. 11b pkt 1-25. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru pielęgniarek i rejestru położnych oraz sposób udostępniania danych wpisanych do rejestru, kierując się koniecznością zapewnienia wiarygodności oraz ochrony danych."; 5) w art. 24 uchyla się ust. 5; 6) w art. 33 w ust. 1 w pkt 8 kropkę zastępuje się przecinkiem dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) prowadzi Centralny Rejestr Pielęgniarek i Położnych.". Art. 4. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2003 r. Nr 9, poz. 108) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 85/432/EWG z dnia 16 września 1985 r. dotyczącej koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie niektórych rodzajów działalności w dziedzinie farmacji (Dz. Urz. WE L 253 z 24.09.1985, z późn. zm.); 2) dyrektywy 85/433/EWG z dnia 16 września 1985 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji w zakresie farmacji, zawierającej środki mające na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości odnoszącego się do niektórych działalności z dziedziny farmacji (Dz. Urz. WE L 253 z 24.09.1985, z późn. zm.); 3) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i 93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z 31.07.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o "państwie członkowskim Unii Europejskiej", należy przez to rozumieć również "państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską"."; 3) art. 2b otrzymuje brzmienie: "Art. 2b. 1. Farmaceutą jest osoba, która spełnia jeden z następujących warunków: 1) ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej obejmujące co najmniej sześciomiesięczny staż w aptece i uzyskała tytuł zawodowy magistra; 2) ukończyła w Rzeczypospolitej Polskiej czteroletnie lub pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej i uzyskała tytuł zawodowy magistra; 3) posiada dyplom wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów na kierunku farmacja w szkole wyższej obejmujących co najmniej sześciomiesięczny staż w aptece, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z odrębnymi przepisami, za równoważny z dyplomem i tytułem zawodowym magistra uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej; 4) posiada kwalifikacje potwierdzone dokumentem, o którym mowa w ust. 3. 2. Naczelna Rada Aptekarska, na wniosek farmaceuty, wydaje: 1) zaświadczenie stwierdzające, że farmaceuta posiada kwalifikacje zgodne z wymaganiami wynikającymi z przepisów prawa Unii Europejskiej oraz, że posiadany dyplom ukończenia studiów wyższych odpowiada dokumentom poświadczającym posiadanie formalnych kwalifikacji farmaceuty wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej; 2) zaświadczenie o przebiegu pracy zawodowej; 3) inne zaświadczenia wymagane przez odpowiednie władze lub organizacje państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów wydanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, uwzględniając w szczególności nazwy dyplomów, świadectw i innych dokumentów oraz oznaczenie podmiotów wydających te dokumenty. 4. Za równoważne z dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem potwierdzającym posiadanie formalnych kwalifikacji, uprawniającym do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu farmaceuty, o którym mowa w ust. 3, uważa się dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli kształcenie zostało rozpoczęte przed dniem: 1) 1 października 1987 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice Federalnej Niemiec, Republice Greckiej, Królestwie Hiszpanii, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Republice Portugalii i Królestwie Niderlandów; 2) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej; 3) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej; 4) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii; 5) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej; 6) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej; 7) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji; 8) 1 listopada 1993 r. w Republice Włoskiej; 9) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Królestwie Norwegii i Republice Islandii; 10) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu; 11) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej; 12) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej - oraz do dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu dołączone zostało zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że osoba posługująca się tymi dokumentami, wykonywała zawód farmaceuty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia. 5. W przypadku farmaceuty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego dyplom, świadectwo lub inne dokumenty potwierdzające posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty nie odpowiadają dokumentom, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 3, kwalifikacje są uznawane po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, stwierdzającego, że kwalifikacje zostały uzyskane po odbyciu kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej. 6. Naczelna Rada Aptekarska, rozpatrując wniosek o przyznanie prawa wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej bierze po uwagę: 1) dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej; 2) odbyte kształcenie oraz doświadczenie zawodowe, porównując je z kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania zawodu farmaceuty w Rzeczypospolitej Polskiej."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty stwierdza okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na miejsce wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego, który: 1) spełnia wymagania określone w art. 2b ust. 1; 2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu potwierdzony orzeczeniem lekarskim; 3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych."; 5) uchyla się art. 4a; 6) art. 4b-4e otrzymują brzmienie: "Art. 4b. 1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdza Naczelna Rada Aptekarska, jeżeli osoba ta: 1) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji uprawniających do wykonywania zawodu farmaceuty, wydany przez państwo członkowskie Unii Europejskiej; 2) spełnia wymagania określone w art. 4 pkt 2 i 3; 3) złoży oświadczenie, że posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty. 2. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów, świadectw lub innych dokumentów potwierdzających posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu farmaceuty, wydanych przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, lub dokumentów, o których mowa w art. 2b ust. 4 i 5, Naczelna Rada Aptekarska zwraca się do odpowiednich władz lub organizacji tego państwa, o potwierdzenie ich autentyczności. Art. 4c. 1. W celu uzyskania dokumentu potwierdzającego prawo wykonywania zawodu farmaceuty należy przedstawić okręgowej radzie aptekarskiej, na obszarze której zamierza się wykonywać zawód, dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w art. 2b ust. 1 i art. 4 pkt 2, oraz oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych. 2. Farmaceuta, będący obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w celu uzyskania dokumentu potwierdzającego prawo wykonywania zawodu farmaceuty przedstawia Naczelnej Radzie Aptekarskiej dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w art. 4 pkt 2 i 4b ust. 1 pkt 1, oraz oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych oraz oświadczenie, o którym mowa w art. 4b ust. 1 pkt 3. 3. W stosunku do farmaceuty będącego obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej za wystarczające w zakresie spełniania wymagań, o których mowa w art. 4 pkt 2, uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia, wymagane do wykonywania zawodu farmaceuty w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego farmaceuta jest obywatelem lub z którego przybywa. Jeżeli w państwie tym dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie odpowiadające dokumentom wydawanym w Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, mogą być przedstawiane przez okres 3 miesięcy od dnia ich wystawienia. Art. 4d. 1. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w art. 4c, okręgowa rada aptekarska lub Naczelna Rada Aptekarska podejmuje uchwałę w sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu i wydaje dokument "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty". 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 1, obejmujący w szczególności niezbędne dane dotyczące farmaceuty oraz posiadanych przez niego kwalifikacji oraz adnotacje odnoszące się do wykonywania zawodu, kierując się przydatnością danych zawartych w tym dokumencie. Art. 4e. 1. Stwierdzenie prawa wykonywania zawodu farmaceuty lub odmowa stwierdzenia powinna być dokonana przez okręgową radę aptekarską lub Naczelną Radę Aptekarską niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy, licząc od dnia złożenia wszystkich niezbędnych dokumentów. 2. Jeżeli Naczelna Rada Aptekarska lub okręgowe rady aptekarskie posiadają informacje dotyczące ważnego zdarzenia, które wystąpiło przed podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez farmaceutę będącego obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i które może mieć wpływ na stwierdzenie prawa wykonywania zawodu farmaceuty, informują o tym zdarzeniu państwo członkowskie Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa farmaceuta i występują z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o działaniach, które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem. 3. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu w przypadku, gdy Naczelna Rada Aptekarska lub okręgowa rada aptekarska złoży wniosek, o którym mowa w ust. 2 oraz art. 4b ust. 2, do czasu otrzymania odpowiedzi, nie dłużej jednak niż na 3 miesiące. 4. Naczelna Rada Aptekarska lub okręgowe rady aptekarskie mają obowiązek: 1) dokonania weryfikacji informacji, o które wnosi odpowiednia władza lub organizacje innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które mogą mieć wpływ na stwierdzenie prawa wykonywania zawodu farmaceuty w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 2) informowania o wynikach weryfikacji, o której mowa w pkt 1, odpowiednie władze lub organizacje wnioskującego państwa innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 5. Weryfikacja informacji, o których mowa w ust. 4, musi zostać zakończona niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy, licząc od dnia przedstawienia przez farmaceutę pełnej dokumentacji. 6. Naczelna Rada Aptekarska oraz okręgowe izby aptekarskie są obowiązane zachować w tajemnicy informacje, o których mowa w ust. 2 i 4. 7. Dokumenty przekazane w ramach weryfikacji zachowują ważność przez okres 3 miesięcy od dnia ich wydania."; 7) w art. 4f: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do cudzoziemca okręgowa rada aptekarska może stwierdzić, jeżeli spełnia on warunki określone w art. 4 oraz wykazuje wystarczającą znajomość języka polskiego w mowie i piśmie, potwierdzoną egzaminem zorganizowanym i przeprowadzonym przez Naczelną Radę Aptekarską.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do cudzoziemca posiadającego dyplom, świadectwo lub inny dokument, o którym mowa w art. 2b ust. 3, okręgowa rada aptekarska może stwierdzić pod warunkiem, że dany dokument został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej."; 8) art. 4g otrzymuje brzmienie: "Art. 4g. 1. Farmaceuta będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo posługiwać się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie, uzyskanym w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub jego skrótem, w przypadku gdy ten tytuł lub jego skrót nie jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego farmaceuta jest uprawniony. 2. Jeżeli tytuł, o którym mowa w ust.1, określający wykształcenie lub jego skrót może być mylony z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dla którego uzyskania wymagane jest dodatkowe szkolenie, którego farmaceuta nie posiada, może on posługiwać się oryginalnym tytułem używanym w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem lub z którego przybywa, w języku oryginalnym w formie określonej przez Naczelną Radę Aptekarską."; 9) uchyla się art. 5a; 10) w art. 15 ust. 4a otrzymuje brzmienie: "4a. Obywatel innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej zawód farmaceuty jest wpisywany do rejestru farmaceutów oraz na listę członków wskazanej przez siebie okręgowej izby aptekarskiej, na podstawie przekazanej przez Naczelną Radę Aptekarską uchwały, o której mowa w art. 4d ust. 1, oraz dokumentów, o których mowa w art. 4c ust. 1, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wszystkich niezbędnych dokumentów."; 11) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Farmaceuta, który nie wykonuje zawodu farmaceuty w aptece przez okres dłuższy niż 5 lat w ciągu ostatnich 6 lat, a zamierza podjąć jego wykonywanie w aptece, ma obowiązek zawiadomić o tym właściwą okręgową radę aptekarską i odbyć przeszkolenie uzupełniające trwające nie dłużej niż 6 miesięcy. 2. Nie stanowi przerwy w wykonywaniu zawodu farmaceuty wykonywanie: 1) funkcji z wyboru w organach izb aptekarskich, z wyłączeniem organów, o których mowa w art. 24 pkt 1 i art. 34 pkt 1; 2) pracy w charakterze nauczyciela akademickiego na wydziałach albo w innych jednostkach organizacyjnych szkół wyższych, które prowadzą studia na kierunku farmacja; 3) pracy w inspekcji farmaceutycznej; 4) pracy w ramach merytorycznej działalności redakcyjnej naukowo-zawodowych czasopism farmaceutycznych. 3. Program, czas trwania oraz sposób przeszkolenia uzupełniającego ustala Naczelna Rada Aptekarska, uwzględniając okres niewykonywania zawodu w aptece. 4. Koszt przeszkolenia uzupełniającego ponosi farmaceuta odbywający to przeszkolenie. 5. Szczegółowe warunki odbywania przeszkolenia uzupełniającego określa umowa zawarta przez farmaceutę z podmiotem prowadzącym przeszkolenie uzupełniające, wskazanym przez okręgową radę aptekarską, której członkiem jest farmaceuta zamierzający podjąć wykonywanie zawodu w aptece. 6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do obywateli innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy zamierzają podjąć wykonywanie zawodu farmaceuty w Rzeczypospolitej Polskiej po raz pierwszy."; 12) w art. 18: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do obywateli innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy zamierzają podjąć wykonywanie zawodu farmaceuty w Rzeczypospolitej Polskiej po raz pierwszy.", b) uchyla się ust. 8-10; 13) art. 18a otrzymuje brzmienie: "Art. 18a. Farmaceuta traci prawo wykonywania zawodu w razie: 1) ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego; 2) utraty praw publicznych; 3) pozbawienia prawa wykonywania zawodu."; 14) w art. 19 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Od uchwał okręgowych rad aptekarskich w sprawach, o których mowa w art. 4, 4f ust. 1, art. 18 ust. 3 i art. 18a, przysługuje odwołanie do Naczelnej Rady Aptekarskiej, która podejmuje w tej sprawie uchwałę."; 15) w art. 60 ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. Informacji o ukaraniu okręgowa rada aptekarska jest obowiązana udzielić na wniosek odpowiednich władz lub organizacji innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.". Art. 5. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: "Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty1)"; 2) dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 78/686/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji osób wykonujących zawód lekarza dentysty, łącznie ze środkami mającymi na celu ułatwienie skutecznego wykonywania prawa przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 233 z 24.08.1978, z późn. zm.); 2) dyrektywy 78/687/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. dotyczącej koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych w zakresie działalności lekarza dentysty (Dz. Urz. WE L 233 z 24.08.1978, z późn. zm.); 3) dyrektywy 93/16/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. mającej na celu ułatwienie swobodnego przepływu lekarzy i wzajemnego uznawania ich dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji (Dz. Urz. WE L 165 z 07.07.1993, z późn. zm.); 4) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i 93/16/EWG dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE nr L 206 z 31.07.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawnych prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 3) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wykonywanie zawodu lekarza dentysty polega na udzielaniu przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń określonych w ust. 1, w zakresie chorób zębów, jamy ustnej, części twarzowej czaszki oraz okolic przyległych."; 4) w art. 3 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwie członkowskim Unii Europejskiej, należy przez to rozumieć również państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz Konfederację Szwajcarską."; 5) w art. 5 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że posiada na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty, które nie zostało zawieszone ani którego nie został pozbawiony, oraz że nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie pozbawienia albo zawieszenia prawa do wykonywania zawodu," ; 6) art. 5a otrzymuje brzmienie: "Art. 5a. 1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, niespełniającej wymagań określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2, ale: 1) posiadającej dokument poświadczający formalne kwalifikacje lekarza, świadczący o rozpoczęciu kształcenia przed dniem: a) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Republice Islandii i Królestwie Norwegii, b) 3 kwietnia 1992 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec, c) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii lub Republice Portugalii, d) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej, e) 28 stycznia 1980 r. w Republice Włoskiej, f) 20 grudnia 1976 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Republice Francuskiej, Królestwie Niderlandów, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, g) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, h) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, i) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej, j) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji, k) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej, l) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej, m) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej, n) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii - oraz zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo 2) posiadającej dokument poświadczający formalne kwalifikacje lekarza dentysty świadczący o rozpoczęciu kształcenia przed dniem: a) 28 stycznia 1980 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Królestwie Niderlandów, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, b) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej, c) 28 lipca 1984 r. w Republice Włoskiej, d) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii, e) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza dentysty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec, f) 1 stycznia 1991 r. w Królestwie Hiszpanii, g) 1 stycznia 1994 r. w Królestwie Szwecji, Republice Finlandii, Republice Islandii i Królestwie Norwegii, h) 1 stycznia 1999 r. w Republice Austrii, i) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, j) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, k) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty, Republice Cypryjskiej lub byłej Czechosłowacji, l) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej, m) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej, n) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej, o) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii - oraz zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz dentysta wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo 3) posiadającej zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że posiadany przez nią dokument poświadczający formalne kwalifikacje został wydany po uzyskaniu odpowiedniego wykształcenia niezbędnego do wykonywania zawodu i jest w tym państwie uznawany za odpowiadający dokumentom poświadczającym kwalifikacje wymienionym w wykazie, o którym mowa w art. 6b. 2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, mogą być przedstawiane w ciągu 12 miesięcy od daty ich wydania."; 7) w art. 5b ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która nabyła kwalifikacje lekarza w Republice Włoskiej, posiadającej zaświadczenie wydane przez odpowiednie włoskie władze stwierdzające, że osoba ta: 1) zdała egzamin specjalizacyjny przed odpowiednimi włoskimi władzami, w celu ustalenia, że posiadana przez nią wiedza i umiejętności odpowiadają kwalifikacjom potwierdzonym w dokumentach wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 6b; 2) wykonywała zawód lekarza dentysty zgodnie z prawem przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia; 3) jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na takich samych zasadach jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 6b. 2. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która posiada dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza nabyte w Republice Włoskiej, świadczące o rozpoczęciu kształcenia w okresie między dniem 28 stycznia 1980 r. a dniem 31 grudnia 1984 r., jeżeli osoba ta przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze, że wykonywała zawód lekarza dentysty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia oraz że jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na takich samych zasadach, jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 6b. 3. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która posiada dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza nabyte w Królestwie Hiszpanii, świadczące o rozpoczęciu kształcenia przed dniem 1 stycznia 1986 r., jeżeli osoba ta przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze, że wykonywała zawód lekarza dentysty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia oraz że jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na takich samych zasadach, jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 6b. 4. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty osobie będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która posiada dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza nabyte w Republice Austrii, świadczące o rozpoczęciu kształcenia przed dniem 1 stycznia 1994 r., jeżeli osoba ta przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze, że wykonywała zawód lekarza dentysty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia oraz że jest uprawniona do wykonywania zawodu lekarza dentysty na takich samych zasadach, jak posiadacze dyplomów lub dokumentów wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 6b."; 8) art. 5c otrzymuje brzmienie: "Art. 5c. Okręgowa rada lekarska uznaje dyplomy lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty posiadane przez obywatela innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, inne niż dyplomy lub dokumenty wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 6b, jeżeli osoba ta posiada zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzające, że dyplom lub dokument poświadczający formalne kwalifikacje został uzyskany w wyniku ukończenia kształcenia zgodnego z przepisami prawa Unii Europejskiej i jest traktowany przez te władze jako równoważny dyplomom lub dokumentom wymienionym w wykazie, o którym mowa w art. 6b."; 9) art. 5e otrzymuje brzmienie: "Art. 5e. Okręgowa rada lekarska rozpatrując wniosek o przyznanie prawa wykonywania zawodu obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej bierze pod uwagę: 1) dyplomy lub dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej; 2) odbyte kształcenie oraz doświadczenie zawodowe, porównując je z kwalifikacjami wymaganymi do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w Rzeczypospolitej Polskiej."; 10) w art. 6 w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 - uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia wymagane do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego obywatelem jest lekarz, lekarz dentysta, lub w państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którego lekarz, lekarz dentysta przybywa; w przypadku gdy dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie odnoszące się do stanu zdrowia,"; 11) w art. 6a: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli okręgowa rada lekarska posiada informacje dotyczące ważnego zdarzenia, które wystąpiło przed podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i które może mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu lekarza, informuje o tym zdarzeniu państwo członkowskie Unii Europejskiej, którego obywatelstwo cudzoziemiec posiada lub z którego przybywa, i występuje z wnioskiem o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o działaniach, które zostały podjęte w związku z tym zdarzeniem.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów lub dokumentów wydanych przez władze lub organizacje państw członkowskich Unii Europejskiej, okręgowa rada lekarska zwraca się do odpowiednich władz lub organizacji tego państwa o potwierdzenie autentyczności dyplomów lub innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje, w tym dotyczące specjalizacji, wydanych w tym państwie, a także o poświadczenie, że lekarz zamierzający wykonywać zawód w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskał pełne wykształcenie zgodne z przepisami obowiązującymi w określonym państwie członkowskim Unii Europejskiej."; 12) art. 6b otrzymuje brzmienie: "Art. 6b. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej."; 13) w art. 7 ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej."; 14) w art. 9: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Lekarz będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej czasowo przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może czasowo wykonywać zawód lekarza, lekarza dentysty bez konieczności uzyskania prawa wykonywania zawodu lekarza albo prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty, jeżeli każdorazowo przed rozpoczęciem wykonywania zawodu złoży w okręgowej izbie lekarskiej, właściwej ze względu na miejsce wykonywania zawodu: 1) pisemne oświadczenie o zamiarze wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty z podaniem miejsca i czasu jego wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz 2) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzające, że wykonuje zawód lekarza, lekarza dentysty w tym państwie, oraz 3) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że posiada jeden z dyplomów lub innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty.", b) uchyla się ust. 3; 15) w art. 15 ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Staż podyplomowy i egzamin kończący staż podyplomowy albo staż podyplomowy, o ile nie jest wymagany egzamin kończący staż podyplomowy, odbyty w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez lekarza będącego obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, minister właściwy do spraw zdrowia uznaje za równoważny ze stażem podyplomowym i egzaminem kończącym staż podyplomowy lub stażem podyplomowym odbytym w Rzeczypospolitej Polskiej."; 16) art. 16a otrzymuje brzmienie: "Art. 16a. 1. Dokument poświadczający formalne kwalifikacje w zakresie specjalizacji medycznych lekarza będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wydany przez odpowiednie władze lub organizacje innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, określony w przepisach wydanych na podstawie ust. 3, jest równoważny z dokumentem poświadczającym tytuł specjalisty. 2. Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzinie medycyny uważa się również kwalifikacje potwierdzone: 1) dokumentem poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności medycznej, świadczącym o rozpoczęciu kształcenia przed dniem: a) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii, Republice Finlandii, Królestwie Szwecji, Republice Islandii i Królestwie Norwegii, b) 3 kwietnia 1992 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, który upoważnia do wykonywania zawodu lekarza specjalisty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec i określony w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 3, c) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii i Republice Portugalii, d) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej, e) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, f) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, g) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty lub Republice Cypryjskiej, h) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowacji, i) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej, j) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej, k) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej, l) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii, m) 20 grudnia 1976 r. w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej - oraz zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo 2) dokumentem poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności lekarsko-dentystycznej, świadczącym o rozpoczęciu kształcenia przed dniem: a) 28 stycznia 1980 r. w Królestwie Belgii, Królestwie Danii, Królestwie Niderlandów, Republice Francuskiej, Republice Irlandii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Republice Federalnej Niemiec i Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, b) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej, c) 28 lipca 1984 r. w Republice Włoskiej, d) 1 stycznia 1986 r. w Republice Portugalii, e) 3 października 1990 r. w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, pod warunkiem że dokument uprawnia do wykonywania zawodu lekarza dentysty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument poświadczający tego rodzaju kwalifikacje przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec, f) 1 stycznia 1991 r. w Królestwie Hiszpanii, g) 1 stycznia 1994 r. w Królestwie Szwecji, Republice Finlandii, Republice Islandii i Królestwie Norwegii, h) 1 stycznia 1999 r. w Republice Austrii, i) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechtensteinu, j) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwajcarskiej, k) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Estońskiej, Republice Węgierskiej, Republice Malty, Republice Cypryjskiej lub byłej Czechosłowacji, l) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Estońskiej, m) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Łotewskiej, n) 11 marca 1990 r. w byłym Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w przypadku Republiki Litewskiej, o) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii w przypadku Republiki Słowenii - oraz zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej potwierdzające, że ten lekarz dentysta wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia albo 3) zaświadczeniem wydanym przez odpowiednie władze lub organizacje innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej stwierdzającym, że dokument poświadczający formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności medycznej został wydany po odbyciu odpowiedniego szkolenia, a kwalifikacje te są uważane za równoważne z kwalifikacjami poświadczonymi dokumentami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów poświadczających formalne kwalifikacje w zakresie specjalizacji medycznych lekarza i lekarza dentysty, będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 4. Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzinie medycyny uważa się również kwalifikacje potwierdzone dyplomem, świadectwem lub innym dokumentem, wydanym przez odpowiednie władze hiszpańskie, poświadczającym formalne kwalifikacje w zakresie danej specjalności medycznej, świadczącym o odbyciu specjalistycznego kształcenia przed dniem 1 stycznia 1995 r. w Królestwie Hiszpanii oraz zaświadczeniem o zdaniu egzaminu specjalizacyjnego, odpowiadające kwalifikacjom w zakresie danej specjalności, o których mowa w ust. 3."; 17) w art. 20a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz specjalności lekarskich uzyskiwanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, które odpowiadają specjalnościom uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej."; 18) art. 20b otrzymuje brzmienie: "Art. 20b. 1. Lekarz, lekarz dentysta będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2, posługiwać się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oryginalnym tytułem określającym wykształcenie uzyskanym w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub jego skrótem, w przypadku gdy tytuł ten lub jego skrót nie jest tożsamy z posiadanym przez tego lekarza, lekarza dentystę tytułem zawodowym. 2. Okręgowa rada lekarska może wymagać, aby tytuł określający wykształcenie lekarza, lekarza dentysty, był używany wraz ze wskazaniem nazwy i siedziby instytucji, która ten tytuł przyznała. 3. Jeżeli tytuł określający wykształcenie lekarza, lekarza dentysty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest tożsamy z tytułem, do którego używania jest wymagane w Rzeczypospolitej Polskiej odbycie dodatkowego szkolenia, którego lekarz ten nie posiada, okręgowa rada lekarska może określić brzmienie tego tytułu, którym lekarz może się posługiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 19) w art. 57a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Lekarzowi będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej zamierzającemu wykonywać zawód lekarza lub wykonującemu zawód lekarza na stałe lub czasowo na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, niezbędnych informacji w zakresie ogólnych zasad wykonywania zawodu lekarza, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ochrony zdrowia udziela podmiot upoważniony przez ministra właściwego do spraw zdrowia.". Art. 6. W ustawie z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 16, poz.169 oraz z 2003 r. Nr 109, poz.1029) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) uchyla się pkt 2 w zakresie dotyczącym art. 8 ust. 3, b) uchyla się pkt 5 i 6; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 3 w zakresie dotyczącym art. 8c, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., oraz art. 1 pkt 7 i 9, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.". Art. 7. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawy zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 109, poz. 1029) uchyla się art. 3. Art. 8. W terminie do dnia 1 stycznia 2006 r. okręgowe rady pielęgniarek i położnych są obowiązane przekazać Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych dane zebrane do dnia 1 stycznia 2005 r. w prowadzonych przez siebie rejestrach pielęgniarek i rejestrach położnych. Art. 9. Samorząd lekarzy, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich, staje się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy samorządem lekarzy i lekarzy dentystów, o którym mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 10. Farmaceuta, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, który rozpoczął przeszkolenie uzupełniające przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, odbywa je na dotychczasowych zasadach. Art. 11. 1. Szkoła wyższa może prowadzić studia zawodowe na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo, przeznaczone dla pielęgniarek, położnych, które posiadają świadectwo dojrzałości i ukończyły liceum medyczne lub szkołę policealną albo szkołę pomaturalną, kształcącą w zawodzie pielęgniarki, położnej. 2. Studia, o których mowa w ust. 1, mogą trwać krócej niż 6 semestrów, jeżeli po ich ukończeniu pielęgniarka, położna uzyska wiedzę, kwalifikacje i umiejętności odpowiadające wiedzy, kwalifikacjom i umiejętnościom uzyskiwanym po ukończeniu studiów, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1 ustawy niniejszej. 3. Studia, o których mowa w ust. 1, są prowadzone w systemie dziennym, zaocznym lub wieczorowym. Treści programowe studiów realizowanych w systemie dziennym, zaocznym i wieczorowym są takie same, przy czym czas trwania studiów prowadzonych w systemie zaocznym lub wieczorowym nie może być krótszy niż czas trwania studiów prowadzonych w systemie dziennym. 4. Absolwent studiów, o których mowa w ust. 1, na kierunku pielęgniarstwo uzyskuje tytuł zawodowy licencjata pielęgniarstwa, a studiów na kierunku położnictwo - tytuł zawodowy licencjata położnictwa. 5. Ostatnia rekrutacja na studia, o których mowa w ust. 1, zostanie przeprowadzona na rok akademicki 2010/2011. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki prowadzenia studiów, o których mowa w ust. 1, w tym w szczególności: 1) świadectwa i dyplomy uzyskane przez pielęgniarki i położne uprawniające do podjęcia studiów, 2) minimalną długość kształcenia uzależnioną od ukończonej szkoły, 3) warunki i sposób ustalania programu nauczania, w tym wymiaru zajęć teoretycznych i praktycznych, w oparciu o porównanie standardów nauczania dla kierunków studiów pielęgniarstwo i położnictwo, określonych w odrębnych przepisach, z programem kształcenia zrealizowanym w ukończonej szkole, 4) warunki i sposób zaliczania zajęć praktycznych i praktyki zawodowej, w oparciu o doświadczenie zawodowe, 5) sposób i tryb przeprowadzania teoretycznego i praktycznego egzaminu kończącego studia - biorąc pod uwagę zapewnienie realizacji wszystkich treści kształcenia zawartych w standardach nauczania, a także zapewnienie właściwej jakości i dostępności kształcenia. Art. 12. Do dnia 31 grudnia 2004 r. szkoły wyższe, które przed dniem wejścia w życie ustawy rozpoczęły kształcenie na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo przeznaczone dla pielęgniarek lub położnych, które posiadają świadectwo dojrzałości i ukończyły liceum medyczne lub szkołę policealną albo szkołę pomaturalną, kształcącą w zawodzie pielęgniarki i położnej, dostosują to kształcenie do warunków określonych w art. 11. Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 6 i 7, które wchodzą w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r., oraz art. 3 pkt 4-6 i art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa zmienia także: ustawę z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich, ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych, ustawę z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, ustawę z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza, ustawę z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawy zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki i położnej. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 969, z 2003 r. Nr 109, poz.1029 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 91, poz. 410, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 62, poz. 559, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. Nr 93, poz. 887) Art. 1. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dowód osobisty jest dokumentem: 1) stwierdzającym tożsamość osoby, 2) poświadczającym obywatelstwo polskie, 3) uprawniającym obywateli polskich do przekraczania granic między państwami członkowskimi Unii Europejskiej."; 2) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące."; 3) w art. 9 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące należy przedstawić potwierdzenie pobytu w lokalu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu, oraz, do wglądu, dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu tego podmiotu. Dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być umowa cywilno-prawna, wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna, orzeczenie sądu lub inny dokument poświadczający tytuł prawny do lokalu. 2b. Zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu."; 4) w art. 9b ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Adres określa się przez podanie: 1) w gminach, które uzyskały status miasta - nazwy miasta (dzielnicy), ulicy, numeru domu i lokalu, nazwy województwa oraz kodu pocztowego, 2) w innych gminach - nazwy miejscowości, numeru domu i lokalu, nazwy gminy, nazwy województwa, kodu pocztowego oraz nazwy ulicy, jeżeli w miejscowości występuje podział na ulice."; 5) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Dane dotyczące zmiany stanu cywilnego, imienia lub nazwiska oraz innych zmian w aktach stanu cywilnego urząd stanu cywilnego przekazuje niezwłocznie do organu gminy właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego osoby, której dane dotyczą, a w przypadku braku miejsca pobytu stałego osoby - do organu właściwego ze względu na ostatnie miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 2 miesiące. 2. Zgłoszenie urodzenia dziecka dokonane we właściwym urzędzie stanu cywilnego zastępuje zameldowanie. Datą zameldowania dziecka jest data sporządzenia aktu urodzenia. Zameldowania dokonuje organ gminy właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego matki dziecka lub tego z rodziców, u którego dziecko faktycznie przebywa. 3. Zgłoszenia o zmianie imienia lub nazwiska dokonuje starosta, który wydał decyzję o zmianie. Starosta, który wydał decyzję o zmianie imienia lub nazwiska, zawiadamia o zmianie organ gminy właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego wnioskodawcy. 4. Zgłoszenia zmian w obywatelstwie dokonuje właściwy wojewoda. Dane o nabyciu lub utracie obywatelstwa polskiego wojewoda przekazuje niezwłocznie do organu gminy właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego osoby, której zmiana dotyczy."; 6) w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 2 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się."; 7) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. 1. Cudzoziemiec, dokonując zameldowania się na pobyt stały, zgłasza wymagane dane do zameldowania oraz przedstawia kartę pobytu wydaną w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej albo zezwolenie na osiedlenie się lub decyzję o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonujący zameldowania się na pobyt stały, zgłaszają wymagane dane do zameldowania, przy czym obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej przedstawia kartę pobytu obywatela Unii Europejskiej albo zezwolenie na pobyt, a członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej - dokument pobytu albo zezwolenie na pobyt. 3. Cudzoziemiec, dokonując zameldowania się na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące, zgłasza wymagane dane do zameldowania oraz przedstawia wizę, a w przypadku gdy wjazd cudzoziemca nastąpił na podstawie umowy przewidującej zniesienie lub ograniczenie obowiązku posiadania wizy - dokument podróży, tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, kartę pobytu albo zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się bądź decyzję o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany lub o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonujący zameldowania się na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące, zgłaszają wymagane dane do zameldowania, przy czym obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej przedstawia kartę pobytu obywatela Unii Europejskiej albo zezwolenie na pobyt lub zezwolenie na pobyt czasowy, a członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej - dokument pobytu albo zezwolenie na pobyt lub zezwolenie na pobyt czasowy. 5. Przepisy ust. 2 i 4 stosuje się do obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz innych państw, które nie należą do Unii Europejskiej, ale na podstawie umów zawartych z Unią Europejską korzystają ze swobody przepływu osób, oraz do członków ich rodzin."; 8) tytuł rozdziału 7 otrzymuje brzmienie: "Obowiązki właścicieli domów i lokali oraz innych podmiotów dysponujących tytułem prawnym do lokalu, a także dozorców i administratorów domów, sołtysów oraz zakładów pracy"; 9) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściciel lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu jest obowiązany potwierdzić fakt pobytu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące w tym lokalu. Potwierdzenia faktu pobytu osoby w lokalu dokonuje się na formularzu meldunkowym w formie czytelnego podpisu z oznaczeniem daty jego złożenia."; 10) w art. 31a ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Numer PESEL nadaje się: 1) obywatelom polskim zameldowanym na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące, a także osobom ubiegającym się o wydanie dowodu osobistego, 2) cudzoziemcom zameldowanym na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące na podstawie art. 26 ustawy, 3) obywatelom polskim i cudzoziemcom, którzy podlegają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu, z wyłączeniem osób, którym nadano ten numer na podstawie pkt 1 i 2, 4) obywatelom polskim zamieszkałym za granicą, ubiegającym się o wydanie paszportu. 4. Nadanie numeru PESEL następuje, w przypadku osób: 1) o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 - na wniosek właściwego organu gminy, 2) o których mowa w ust. 3 pkt 3 - na wniosek płatnika składek ubezpieczeniowych, 3) o których mowa w ust. 3 pkt 4 - na wniosek polskiego konsula."; 11) w art. 31b: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osoby, o których mowa w ust. 1, składają umotywowany pisemny wniosek o nadanie numeru PESEL bezpośrednio do ministra właściwego do spraw administracji publicznej, wraz z odpisem skróconym aktu urodzenia, a w przypadku osób, które wstąpiły w związek małżeński - wraz z odpisem skróconym aktu małżeństwa opatrzonym adnotacją o aktualnie używanym nazwisku.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Numer PESEL podlega zmianie w przypadku: 1) sprostowania daty urodzenia osoby, dla której był nadany, 2) sprostowania oznaczenia lub zmiany płci osoby, dla której był nadany, 3) sporządzenia nowego aktu urodzenia stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. Nr 36, poz. 180, z późn. zm. 2)), 4) stwierdzenia faktu wprowadzenia w błąd organu co do tożsamości osoby, dla której był nadany. 6. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do zmiany numeru PESEL."; 12) w art. 34 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Na uzasadniony wniosek rodziców lub opiekunów dowód osobisty może być wydany osobie, która nie ukończyła 13 roku życia."; 13) w art. 44a: a) w ust. 1 w pkt 1 lit. c i d otrzymują brzmienie: "c) zbioru danych obywateli polskich zameldowanych na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące oraz cudzoziemców zameldowanych na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące posiadających karty pobytu, d) zbioru danych osób zameldowanych na pobyt czasowy trwający do 2 miesięcy oraz cudzoziemców zameldowanych na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące nieposiadających karty pobytu,", b) w ust. 2: - pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie: "10) obywatelstwo (data nabycia obywatelstwa polskiego, data utraty obywatelstwa polskiego), 11) imię i nazwisko rodowe małżonka oraz jego numer PESEL,", - pkt 18 i 19 otrzymują brzmienie: "18) serie i numery poprzednich dowodów osobistych, daty ich wydania i daty ważności oraz oznaczenie organów wydających, 19) seria i numer karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,", - po pkt 19 dodaje się pkt 20 i 21 w brzmieniu: "20) seria i numer karty pobytu obywatela Unii Europejskiej wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał, 21) seria i numer dokumentu pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej wydanego w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, data jego wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który go wydał.", c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. W zbiorze danych osób, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c), gromadzone są: 1) dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1-6, 9-11, 13, 15 i 17-21, 2) seria i numer karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zgody na pobyt tolerowany, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał, 3) seria i numer karty pobytu obywatela Unii Europejskiej wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał, 4) seria i numer dokumentu pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej wydanego w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, data jego wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który go wydał, 5) seria i numer tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, data jego wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który je wydał. 5. W zbiorze danych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d), gromadzone są: 1) dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 5, 13, 18, 19-21 i w ust. 4 pkt 2-5, 2) adres pobytu czasowego oraz zamierzony czas jego trwania.", d) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. W zbiorze PESEL gromadzone są dane, o których mowa w ust. 2, ust. 3 pkt 3 i ust. 4 pkt 2-5."; 14) w art. 44e w ust. 3 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) kolor oczu,"; 15) w art. 44h: a) w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) państwowym i komunalnym jednostkom organizacyjnym oraz innym podmiotom - w zakresie niezbędnym do realizacji zadań publicznych określonych w odrębnych przepisach, 5) Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi - w zakresie danych osób poszukiwanych.", b) w ust. 2 uchyla się pkt 1, c) w ust. 7 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Podmiotom, o których mowa w ust. 1, dane można udostępniać za pomocą urządzeń teletransmisji danych, bez konieczności składania pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 3, jeżeli spełnią łącznie następujące warunki:". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 716 i Nr 183, poz. 1522 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1176 i Nr 130, poz. 1190. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1998 r. Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2001 r. Nr 43, poz. 476 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i 1189. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 889) Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. § 1. Przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu lub popełnia przestępstwo działając w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa oraz wobec sprawcy przestępstwa o charakterze terrorystycznym. § 2. Do sprawcy przestępstwa z art. 258 mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące sprawcy określonego w art. 64 § 2, z wyjątkiem przewidzianego w tym przepisie zaostrzenia kary."; 2) art. 110 otrzymuje brzmienie: "Art. 110. § 1. Ustawę karną polską stosuje się do cudzoziemca, który popełnił za granicą czyn zabroniony skierowany przeciwko interesom Rzeczypospolitej Polskiej, obywatela polskiego, polskiej osoby prawnej lub polskiej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz do cudzoziemca, który popełnił za granicą przestępstwo o charakterze terrorystycznym. § 2. Ustawę karną polską stosuje się w razie popełnienia przez cudzoziemca za granicą czynu zabronionego innego niż wymieniony w § 1, jeżeli czyn zabroniony jest w ustawie karnej polskiej zagrożony karą przekraczającą 2 lata pozbawienia wolności, a sprawca przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie postanowiono go wydać."; 3) w art. 115 dodaje się § 20 w brzmieniu: "§ 20. Przestępstwem o charakterze terrorystycznym jest czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 5 lat, popełniony w celu: 1) poważnego zastraszenia wielu osób, 2) zmuszenia organu władzy publicznej Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa albo organu organizacji międzynarodowej do podjęcia lub zaniechania określonych czynności, 3) wywołania poważnych zakłóceń w ustroju lub gospodarce Rzeczypospolitej Polskiej, innego państwa lub organizacji międzynarodowej - a także groźba popełnienia takiego czynu."; 4) art. 258 otrzymuje brzmienie: "Art. 258 § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Jeżeli grupa albo związek określone w § 1 mają charakter zbrojny albo mają na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 3. Kto grupę albo związek określone w § 1 w tym mające charakter zbrojny zakłada lub taką grupą albo związkiem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 4. Kto grupę albo związek mające na celu popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym zakłada lub taką grupą lub związkiem kieruje, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3."; 5) w art. 264 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Kto organizuje innym osobom przekraczanie wbrew przepisom granicy Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8."; 6) po art. 264 dodaje się art. 264a w brzmieniu: "Art. 264a. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, umożliwia lub ułatwia innej osobie pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wbrew przepisom, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. W wyjątkowych wypadkach, gdy sprawca nie osiągnął korzyści majątkowej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.". Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 253 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje."; 2) w rozdziale 62 po art. 589a dodaje się art. 589b-589f w brzmieniu: "Art. 589b. § 1. Pomoc prawna w postępowaniu przygotowawczym między polskimi organami uprawnionymi do prowadzenia tego postępowania oraz właściwymi organami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa, jeżeli pozwala na to umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, albo na zasadach wzajemności, może także polegać na wykonywaniu czynności śledztwa w ramach wspólnego zespołu śledczego, zwanego dalej "zespołem". § 2. Zespół powołują, w drodze porozumienia, Prokurator Generalny oraz właściwy organ państwa, o którym mowa w § 1, zwanego dalej "państwem współpracującym", na potrzeby określonego postępowania przygotowawczego, na czas oznaczony. § 3. Porozumienie o powołaniu zespołu powinno określać: 1) przedmiot, cel, miejsce i okres współpracy, 2) skład zespołu, ze wskazaniem osoby kierującej, 3) zadania poszczególnych członków zespołu. § 4. W porozumieniu o powołaniu zespołu można zastrzec możliwość dopuszczenia do prac w zespole, w określonych warunkach, przedstawiciela instytucji międzynarodowej powołanej do zwalczania przestępczości. § 5. Okres współpracy w ramach zespołu, wskazany w porozumieniu o powołaniu zespołu, może być przedłużony na dalszy czas oznaczony, niezbędny do osiągnięcia celu tej współpracy; przedłużenie wymaga zgody wszystkich stron porozumienia. Art. 589c. § 1. Zespół, w ramach którego współpraca odbywa się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "zespołem polskim", można powołać w szczególności, gdy: 1) w toku prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowania przygotowawczego w sprawie o przestępstwo o charakterze terrorystycznym, handlu ludźmi, obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub ich prekursorami albo o inne ciężkie przestępstwo ujawniono, że sprawca działał lub następstwa jego czynu wystąpiły na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium tego państwa lub z udziałem jego organu, 2) prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie przygotowawcze pozostaje w związku przedmiotowym lub podmiotowym z postępowaniem przygotowawczym o przestępstwo wymienione w pkt 1, prowadzonym na terytorium innego państwa i zachodzi potrzeba wykonania większości czynności śledztwa w obu postępowaniach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Pracami zespołu polskiego kieruje polski prokurator. § 3. W skład zespołu polskiego mogą wchodzić inni polscy prokuratorzy i przedstawiciele innych organów uprawnionych do prowadzenia śledztwa oraz funkcjonariusze właściwych organów państwa współpracującego, zwani dalej "funkcjonariuszami delegowanymi". § 4. Do czynności w postępowaniu przygotowawczym wykonywanych w ramach zespołu polskiego stosuje się przepisy prawa krajowego, z zastrzeżeniem § 5-8 oraz art. 589e. § 5. Funkcjonariusze delegowani mogą być obecni przy wszystkich czynnościach procesowych wykonywanych w ramach zespołu polskiego, chyba że w szczególnym wypadku, uzasadnionym potrzebą ochrony ważnego interesu Rzeczypospolitej Polskiej lub praw jednostki, osoba kierująca tym zespołem zarządzi inaczej. § 6. Za zgodą stron porozumienia o utworzeniu zespołu polskiego osoba kierująca tym zespołem może powierzyć funkcjonariuszowi delegowanemu wykonanie określonej czynności śledztwa, z wyłączeniem wydawania postanowień przewidzianych w niniejszym kodeksie. W takim wypadku w czynności uczestniczy polski członek zespołu i sporządza z niej protokół. § 7. Jeżeli zachodzi potrzeba wykonania czynności śledztwa na terytorium państwa współpracującego, z wnioskiem o pomoc prawną zwraca się do właściwej instytucji lub organu funkcjonariusz delegowany przez to państwo. Do sporządzonych w wykonaniu tego wniosku protokołów stosuje się odpowiednio przepis art. 587. § 8. W granicach określonych w porozumieniu o powołaniu zespołu polskiego przedstawicielowi instytucji międzynarodowej, o którym mowa w art. 589b § 4, przysługują uprawnienia określone w § 5. Art. 589d. § 1. Prokurator lub przedstawiciel innego organu uprawnionego do prowadzenia śledztwa może być delegowany do zespołu na terytorium innego państwa współpracującego w wypadkach określonych przepisami państwa, na którego terytorium odbywa się współpraca zespołu. O delegowaniu decyduje odpowiednio Prokurator Generalny albo inny właściwy organ. § 2. Członkowi zespołu, o którym mowa w § 1, będącemu polskim prokuratorem przysługują uprawnienia prokuratora państwa obcego określone w art. 588 § 1. Przepisu art. 613 § 1 nie stosuje się. § 3. Instytucje i organy Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż prokurator, o którym mowa w § 2, udzielają niezbędnej pomocy polskiemu członkowi zespołu, o którym mowa w § 1, w granicach i z zastosowaniem przepisów prawa krajowego. Art. 589e. § 1. Informacje uzyskane przez członka zespołu w związku z udziałem w pracach zespołu, niedostępne w innym trybie dla państwa, które go delegowało, mogą być wykorzystane przez właściwy organ tego państwa także w celu: 1) przeprowadzenia postępowania karnego we własnym zakresie - za zgodą państwa współpracującego, którego instytucja lub organ udzieliły informacji, 2) zapobiegnięcia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu dla bezpieczeństwa publicznego, 3) innym niż wymienione w pkt 1 i 2, jeżeli tak stanowi porozumienie o powołaniu zespołu. § 2. Zgoda, o której mowa w § 1 pkt 1, może być cofnięta wyłącznie wtedy, gdy wykorzystanie informacji mogłoby zagrażać dobru postępowania przygotowawczego prowadzonego w państwie współpracującym, którego instytucja lub organ udzieliły informacji, oraz w wypadku, w którym państwo to mogłoby odmówić wzajemnej pomocy. Art. 589f. § 1. Za szkodę wyrządzoną przez członka zespołu w związku z wykonywanymi czynnościami odpowiada państwo, które go delegowało, na zasadach określonych w przepisach państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca zespołu. § 2. Jeżeli szkoda wyrządzona innej osobie jest następstwem działania lub zaniechania członka zespołu delegowanego przez inne państwo współpracujące, kwotę pieniężną stanowiącą równowartość odszkodowania tymczasowo wypłaca poszkodowanemu właściwy organ państwa, na którego terytorium odbywała się współpraca zespołu. § 3. W wypadku określonym w § 2 wypłacona kwota pieniężna podlega zwrotowi organowi, który ją tymczasowo wypłacił, na jego wniosek.". Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego - z datą jego uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia. Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego orzeczenie wraz z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone i nie zawiera informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, oraz dane zawierające imię, nazwisko i adres pokrzywdzonego."; 2) w rozdziale X dodaje się Oddział 13 w brzmieniu: "Oddział 13 Informowanie pokrzywdzonego o opuszczeniu przez skazanego zakładu karnego Art. 168a. § 1. Na wniosek pokrzywdzonego, odpowiednio, sędzia penitencjarny lub dyrektor zakładu karnego niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o zwolnieniu skazanego z zakładu karnego po odbyciu kary, o ucieczce skazanego z zakładu karnego, a także o wydaniu decyzji o udzieleniu skazanemu: 1) przepustki, o której mowa w art. 91 pkt 7 i w art. 92 pkt 9, 2) czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru lub bez konwoju funkcjonariusza Służby Więziennej albo asysty innej osoby godnej zaufania, o którym mowa w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8, art. 141a § 1 oraz art. 165 § 2, 3) przerwy w wykonaniu kary, 4) warunkowego zwolnienia. § 2. O prawie do złożenia wniosku, o którym mowa w § 1, poucza pokrzywdzonego sąd, kierując orzeczenie do wykonania.". Art. 4. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 197, poz. 1661) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 12 w brzmieniu: "12) o charakterze terrorystycznym."; 2) w art. 17 po wyrazach "o którym mowa w art. 16 w ust. 1 w pkt 1- 3" dodaje się wyrazy "i 12". Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego, ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy i ustawę z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 69, poz. 626. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514 i Nr 69, poz. 626. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 93, poz. 890) Art. 1. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu: "12) zasady i tryb gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej."; 2) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dochody, wydatki publiczne, przychody, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4, oraz środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, klasyfikuje się, z zastrzeżeniem ust. 1a, według: 1) działów i rozdziałów - określających rodzaj działalności; 2) paragrafów - określających rodzaj dochodu, przychodu lub wydatku oraz środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wydatki publiczne klasyfikuje się również według dodatkowej klasyfikacji dotyczącej obszarów, kategorii i podkategorii wydatków strukturalnych.", c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Minister Finansów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółową klasyfikację dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, z uwzględnieniem Polskiej Klasyfikacji Działalności; 2) szczegółową klasyfikację wydatków strukturalnych, o których mowa w ust. 1a, uwzględniając potrzebę identyfikacji wydatków o charakterze strukturalnym, ponoszonych przez jednostki sektora finansów publicznych. 4. Minister Finansów może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, klasyfikację wydatków o większej szczegółowości niż określona w ust. 1 dla zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego."; 3) w art. 30c ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Nadzorujący programy lub projekty realizowane ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, sprawują kontrolę nad wykorzystaniem tych środków i dokonują oceny ich wykorzystania. 2. Przedmiotem oceny, o której mowa w ust. 1, jest w szczególności: 1) zakres zrealizowanych zadań; 2) terminowość wykorzystania środków; 3) prawidłowość wykorzystania środków pod względem zgodności z planowanym przeznaczeniem oraz procedurami."; 4) uchyla się art. 30f; 5) dodaje się art. 30g-30l w brzmieniu: "Art. 30g. 1. Jednostki sektora finansów publicznych realizujące programy i projekty finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, mogą otrzymać z budżetu państwa środki na prefinansowanie tych programów i projektów. 2. Agencje płatnicze realizujące zadania Wspólnej Polityki Rolnej, mogą otrzymać z budżetu państwa środki na prefinansowanie tych zadań. 3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie powinna spełniać jednostka sektora finansów publicznych, aby otrzymać środki, o których mowa w ust. 1, uwzględniając zróżnicowanie form organizacyjno-prawnych i sytuację finansową tych jednostek, możliwości budżetu państwa a ponadto, w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego, kwotę dochodów na jednego mieszkańca i stan ich wyposażenia w obiekty infrastrukturalne. 4. Środki na prefinansowanie udostępniane są w formie oprocentowanych pożyczek, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Pożyczki, o których mowa w ust. 4, udzielane państwowym jednostkom budżetowym, samorządom województw na zadania z zakresu zwalczania bezrobocia realizowane przez wojewódzkie urzędy pracy oraz agencjom płatniczym nie są oprocentowane. Art. 30h. 1. Jednostka sektora finansów publicznych, która otrzyma z budżetu państwa środki na prefinansowanie, jest obowiązana do otwarcia w Banku Gospodarstwa Krajowego rachunku bankowego do obsługi finansowej realizowanego projektu, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Państwowa jednostka budżetowa oraz państwowa osoba prawna działająca w formie agencji, która otrzyma z budżetu państwa środki na prefinansowanie, może otworzyć w Narodowym Banku Polskim rachunek bankowy do obsługi finansowej realizowanego projektu. 3. Jednostka samorządu terytorialnego, która otrzyma z budżetu państwa środki na prefinansowanie, może otworzyć odrębny rachunek bankowy do obsługi finansowej realizowanego projektu w banku prowadzącym obsługę budżetu tej jednostki. 4. Agencja płatnicza, które otrzyma z budżetu państwa środki na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej, jest obowiązana do otwarcia w Narodowym Banku Polskim rachunku bankowego do obsługi finansowej tych zadań. Art. 30i. 1. Zwrot pożyczki udzielonej na prefinansowanie następuje po otrzymaniu środków z budżetu Unii Europejskiej. 2. W przypadku niewpłynięcia środków z budżetu Unii Europejskiej, z przyczyn zależnych od jednostki sektora finansów publicznych, zwrot pożyczki następuje ze środków własnych jednostki sektora finansów publicznych. 3. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem odpowiedzialnym za zarządzanie programem lub projektem finansowanym z udziałem środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, zwanym dalej "właściwym ministrem" określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania środków z budżetu państwa na prefinansowanie oraz tryb i terminy zwrotu pożyczek do budżetu państwa, a w szczególności: 1) dokumenty niezbędne do przekazania pożyczki, 2) sposób ustalania transz pożyczki i warunki przekazywania środków, 3) tryb i termin rozliczenia pożyczki, 4) sposób zwrotu pożyczki, 5) tryb i terminy zwrotu pożyczki, w przypadku o którym mowa w ust. 2, 6) wysokość prowizji bankowych, 7) wysokość oprocentowania, nie wyższą niż rentowność 52-tygodniowych bonów skarbowych - uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego wydatkowania środków z budżetu państwa. Art. 30j. 1. Przepisów art. 30i nie stosuje się do agencji płatniczej. 2. Rozliczenie pożyczki udzielonej agencji płatniczej następuje po wpłynięciu środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, na rachunek bankowy do obsługi tych środków. Art. 30k. 1. Umowę pożyczki z jednostką sektora finansów publicznych zawiera właściwy minister, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. Właściwy minister może zlecić Bankowi Gospodarstwa Krajowego zawieranie umów, o których mowa w ust. 1. 3. Minister Finansów może, na wniosek właściwego ministra, otworzyć w Banku Gospodarstwa Krajowego rachunek bankowy do obsługi pożyczek, o których mowa w ust. 2. 4. Rachunek bankowy, o którym mowa w ust. 3, jest oprocentowany. Oprocentowanie rachunku ustalone zostanie w umowie rachunku bankowego. 5. Umowę pożyczki z państwową jednostką budżetową, państwową osobą prawną działającą w formie agencji lub agencją płatniczą zawiera Minister Finansów. Art. 30l. 1. Pożyczka wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem podlega zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych w terminie 7 dni od dnia stwierdzenia nieprawidłowego wykorzystania pożyczki. 2. Zwrotowi podlega ta część pożyczki udzielonej na prefinansowanie, która została nieprawidłowo wykorzystana. 3. W przypadku niedokonania zwrotu w terminie, o którym mowa w ust. 1, Minister Finansów może: 1) potrącić pożyczkę wraz z odsetkami z należnej jednostce samorządu terytorialnego subwencji lub udziałów w podatkach; 2) dokonać blokady wydatków, w trybie art. 100, przewidzianych na dotacje lub inne dofinansowanie wydatków jednostki sektora finansów, jeżeli jednostka takie finansowanie z budżetu państwa otrzymuje. 4. Wykorzystanie pożyczki niezgodnie z przeznaczeniem wyklucza prawo do otrzymania środków na współfinansowanie programów i projektów oraz prefinansowanie przez okres 3 lat, licząc od dnia stwierdzenia nieprawidłowego wykorzystania pożyczki. 5. Przepisy ust. 1-4 nie dotyczą agencji płatniczych."; 6) w art. 61 w ust. 4: a) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2a i ust. 3 pkt 1; 5) zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, w podziale na poszczególne okresy realizacji i źródła pochodzenia środków na ich realizację; w odniesieniu do programów zestawienie sporządza się według kategorii interwencji funduszy strukturalnych;", b) dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4; 7) wykaz wieloletnich limitów zobowiązań w kolejnych latach realizacji Narodowego Planu Rozwoju oraz wykaz wieloletnich limitów wydatków w kolejnych latach realizacji Narodowego Planu Rozwoju."; 7) w art. 64 w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Deficyt budżetu państwa oraz inne pożyczkowe potrzeby budżetu państwa mogą być pokryte przychodami pochodzącymi z:"; 8) w art. 80a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisów art. 80 nie stosuje się do wieloletnich programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, 3 i 4."; 9) w art. 86 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ustawa budżetowa zawiera, w formie załączników, zestawienia, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 4-6."; 10) w art. 87 w pkt 5 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) zestawień programów i projektów, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 4-6;"; 11) w art. 91: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów kieruje wykonywaniem budżetu państwa i w tym celu może, w drodze rozporządzenia, wydawać wytyczne.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów określa: 1) organy administracji rządowej uprawnione do dokonywania określonych wydatków; 2) szczegółowy sposób dokonywania wydatków, o których mowa w pkt 1; 3) szczegółowy sposób i terminy sporządzania informacji z wykonania wydatków, o których mowa w pkt 1, oraz jednostki obowiązane do ich sporządzania; 4) jednostki sektora finansów publicznych, w których przeprowadza się audyt zewnętrzny. 1b. Rada Ministrów wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1a, uwzględnia właściwość podmiotów realizujących zadania oraz zakres podmiotowy tych zadań."; 12) w art. 92 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wydatki na współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, mogą być dokonywane po podpisaniu umów finansowych z dawcą środków, a dla projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, pochodzących z Funduszu Spójności - od dnia otrzymania przez Komisję Europejską wniosku o dofinansowanie projektu spełniającego wymogi określone w odrębnych przepisach."; 13) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu: "Art. 92a. 1. Wpłaty środków własnych Unii Europejskiej do jej budżetu dokonywane są w terminach i wysokości wynikającej z umowy międzynarodowej, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku, gdy w trakcie roku budżetowego - w wyniku zmian wprowadzonych w budżecie ogólnym Unii Europejskiej - wpłata środków własnych, o których mowa w ust. 1, ulegnie zwiększeniu, Rada Ministrów przedstawia sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu propozycje źródeł sfinansowania zwiększonego wydatku. 3. W pierwszej kolejności na cel, o którym mowa w ust. 2, przeznacza się: 1) wydatki zablokowane na podstawie art. 100; 2) niepodzielone rezerwy celowe. 4. Pozytywna opinia sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu o proponowanych źródłach sfinansowania zwiększonych wpłat środków własnych Unii Europejskiej oznacza: 1) upoważnienie dla Ministra Finansów do przeniesienia wydatków między częściami i działami w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1; 2) zgodę komisji na zmianę przeznaczenia rezerw celowych bez stosowania trybu określonego w art. 90 w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2; 3) upoważnienie dla Rady Ministrów do dokonania przeniesienia planowanych wydatków pomiędzy częściami i działami budżetu państwa - w przypadku innych wydatków."; 14) art. 93 otrzymuje brzmienie: "Art. 93. 1. Dotacje udzielone z budżetu państwa: 1) wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem, 2) pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości - podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w terminie do dnia 28 lutego roku następującego po roku, w którym udzielono dotacji. 2. Wykorzystanie dotacji następuje, w szczególności przez zapłatę za zrealizowane zadania, na które dotacja była udzielona albo w przypadku gdy przepisy odrębne stanowią o sposobie udzielenia i rozliczenia dotacji, wykorzystanie następuje przez realizację celów wskazanych w tych przepisach. 3. Dotacjami pobranymi w nadmiernej wysokości są dotacje otrzymane z budżetu w wysokości wyższej niż: 1) określona w odrębnych przepisach lub umowie; 2) niezbędna na dofinansowanie lub finansowanie dotowanego zadania. 4. Dotacjami nienależnymi są dotacje udzielone bez podstawy prawnej. 5. Zwrotowi do budżetu państwa podlega ta część dotacji, która została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, nienależnie udzielona lub nadmiernie pobrana. 6. Odsetki od dotacji podlegających zwrotowi do budżetu państwa nalicza się począwszy od dnia: 1) przekazania z budżetu państwa dotacji wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem; 2) stwierdzenia nieprawidłowego naliczenia lub nienależnego pobrania dotacji. 7. Wykorzystanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem wyklucza prawo otrzymania dotacji przez kolejne 3 lata, licząc od dnia stwierdzenia nieprawidłowego wykorzystania dotacji, z wyłączeniem dotacji przedmiotowych oraz dotacji celowych przyznawanych jednostkom samorządu terytorialnego na realizację zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami."; 15) dodaje się art. 93a w brzmieniu: "Art. 93a. 1. W przypadku niedokonania zwrotu dotacji w terminie, o którym mowa w art. 93 ust. 1, organ lub inny dysponent części budżetowej, który udzielił dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki. 2. Organem odwoławczym od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez wojewodę jest Minister Finansów. 3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z wyjątkiem art. 57 tej ustawy. 4. Kompetencje organu podatkowego określone w dziale III ustawy - Ordynacja podatkowa, wykonuje organ, o którym mowa w ust. 1."; 16) w art. 113 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Ograniczeń określonych w ust. 1 nie stosuje się do kredytów i pożyczek zaciągniętych w związku ze środkami określonymi w umowie zawartej z podmiotem dysponującym funduszami strukturalnymi lub Funduszem Spójności Unii Europejskiej, a także emitowanych w tym celu papierów wartościowych."; 17) art. 114 otrzymuje brzmienie: "Art. 114. 1. Łączna kwota długu jednostki samorządu terytorialnego na koniec roku budżetowego nie może przekraczać 60 % wykonanych dochodów ogółem tej jednostki w tym roku budżetowym. 2. W trakcie roku budżetowego łączna kwota długu jednostki samorządu terytorialnego na koniec kwartału nie może przekraczać 60 % planowanych w danym roku budżetowym dochodów tej jednostki. 3. Ograniczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do emitowanych papierów wartościowych, kredytów i pożyczek zaciąganych w związku ze środkami określonymi w umowie zawartej z podmiotem dysponującym funduszami strukturalnymi lub Funduszem Spójności Unii Europejskiej. 4. W przypadku, gdy określone w umowie środki z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności Unii Europejskiej nie zostaną przekazane lub po ich przekazaniu orzeczony zostanie ich zwrot, jednostka samorządu terytorialnego nie może emitować papierów wartościowych, zaciągać kredytów, pożyczek i udzielać poręczeń do czasu spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 113 ust. 1 i 2."; 18) w art. 124 w ust. 1 pkt 4a otrzymuje brzmienie: "4a) wydatki na programy i projekty realizowane ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2;"; 19) po art. 129 dodaje się art. 129a w brzmieniu: "Art. 129a. Przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do dotacji udzielonych z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Decyzję w sprawie zwrotu dotacji wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa. Organem odwoławczym od decyzji jest właściwe miejscowo samorządowe kolegium odwoławcze.". Art. 2. W ustawie z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) w art. 13: 1) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w art. 3: a) w ust. 1 pkt 2 i 2a otrzymują brzmienie: "2) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej; 2a) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się: 1) środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych; 2) środki pochodzące z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności; 3) środki Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnych "Sekcja Gwarancji"; 4) inne środki."; 2) uchyla się pkt 2-5; 3) pkt 6-9 otrzymują brzmienie: "6) art. 30a otrzymuje brzmienie: "Art. 30a. Przy wydatkowaniu środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2a i ust. 3 pkt 1, 2 i 4, a także środków przeznaczonych na współfinansowanie programów i projektów realizowanych z tych środków stosuje się odpowiednio zasady rozliczania określone dla dotacji z budżetu państwa."; 7) art. 30b otrzymuje brzmienie: "Art. 30b. 1. Szczegółowe warunki wykorzystania i rozliczania przyznanych środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, określa umowa zawarta z beneficjentem pomocy udzielanej z tych środków. Do rozliczenia środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, stosuje się odrębne przepisy. 2. Minister Finansów sprawuje nadzór finansowy w zakresie środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, w szczególności nad podmiotami: 1) nadzorującymi programy lub projekty realizowane z tych środków; 2) dysponującymi tymi środkami. 3. Sposób zarządzania środkami, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, służącymi do realizacji określonych programów lub projektów określają porozumienia między Ministrem Finansów a podmiotami określonymi w ust. 2."; 8) art. 30d otrzymuje brzmienie: "Art. 30d. 1. Środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych, prowadzonych w euro, i mogą być wydatkowane do wysokości kwot zgromadzonych na tych rachunkach. 2. Obsługę bankową rachunków, o których mowa w ust. 1, prowadzi Narodowy Bank Polski na podstawie umów rachunku bankowego. 3. W ramach obsługi, o której mowa w ust. 2, Narodowy Bank Polski jest obowiązany do dokonywania wypłat w złotych lub w euro na podstawie dyspozycji właściciela rachunku lub jego pełnomocników."; 4. W przypadku wykorzystania środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4: 1) niezgodnie z przeznaczeniem, 2) bez zachowania procedur, o których mowa w art. 30 pkt 2, 3) pobrania ich w sposób nienależny albo w nadmiernej wysokości - podlegają one zwrotowi przez beneficjenta pomocy udzielonej z tych środków wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych na rachunek, na którym są gromadzone lub z którego zostały wypłacone. 5. Wykorzystanie środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, w sposób określony w ust. 4 wyklucza prawo otrzymania tych środków przez kolejne 3 lata licząc od dnia stwierdzenia nieprawidłowego wykorzystania tych środków, chyba że obowiązek ich przyznania danemu podmiotowi lub grupie podmiotów wynika z umowy zawartej z dawcą środków, wskazującej bezpośrednio ten podmiot. 6. Do zwrotu środków, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3, stosuje się odrębne przepisy."; 9) w art. 30e: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki i tryb dysponowania środkami, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1, w szczególności:", b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia, sposób, warunki i tryb dysponowania środkami, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 2, w szczególności:", c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Finansów w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi oraz ministrem właściwym do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania i rozliczania pożyczek na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej, przekazywania na rachunek bieżący agencji płatniczych, o których mowa w odrębnych przepisach, zwanych dalej "agencjami płatniczymi", środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i środków krajowych przeznaczonych na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej oraz sposób rozliczania tych środków, mając na względzie zachowanie przez agencje płatnicze terminów i warunków dokonywanych płatności, a także konieczność kontroli środków będących w dyspozycji agencji płatniczych.";"; 4) w pkt 12 uchyla się lit. a; 5) w pkt 16 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przeznaczone na współfinansowanie zadań, programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a.","; 6) uchyla się pkt 17; 7) pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) w art. 138 w ust. 1 dodaje się pkt 19 w brzmieniu: "19) przyznaniu lub przekazaniu środków na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej bez zachowania procedur obowiązujących przy uruchamianiu tych środków.".". Art. 3. Wszczęte przed dniem ogłoszenia ustawy sprawy dotyczące zwrotu dotacji, rozpatrywane przez naczelnika urzędu skarbowego, inspektora kontroli skarbowej oraz przez organy odwoławcze, prowadzą w dalszym ciągu te organy aż do zakończenia postępowania. Właściwość organu odwoławczego określają odrębne przepisy. Art. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 30g, 93 i 93a ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 962--z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych 963--z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą 964--z dnia 16 kwietnia 2004 r. o nadmiernych zapasach produktów rolnych i produktów cukrowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 965--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego oraz przeprowadzania testu umiejętności stanowiących podstawę uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego 966--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego 967--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego 968--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie ograniczenia wartości i ilości zwolnionych od należności przywozowych towarów, przywożonych w bagażu osobistym podróżnego 969--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub powietrzną 970--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług 971--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług 972--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów towarów, których objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od spełnienia dodatkowych warunków, oraz towarów wyłączonych spod tej procedury ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 973--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać kolby metalowe II rzędu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 974--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej olejów, tłuszczów i ich mieszanin przeznaczonych do spożycia oraz środków spożywczych, w których składzie znajdują się te oleje, tłuszcze lub ich mieszaniny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 975--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie podmiotów upoważnionych do przeprowadzania testów i oceny leśnego materiału podstawowego oraz badań leśnego materiału rozmnożeniowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 976--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych 977--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania medycznych zawodów regulowanych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 891) Art. 1. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) w pkt 3 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) członkowie jego zarządu lub rady nadzorczej stanowią więcej niż połowę członków zarządu innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), lub", b) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) "konsumencie" - rozumie się przez to konsumenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2)),", c) pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) "organizacjach konsumenckich" - rozumie się przez to niezależne od przedsiębiorców i ich związków organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów; organizacje konsumenckie mogą prowadzić działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, o ile dochód z działalności służy wyłącznie realizacji celów statutowych;", d) pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) "grupie kapitałowej" - rozumie się przez to wszystkich przedsiębiorców, którzy są kontrolowani w sposób bezpośredni lub pośredni przez jednego przedsiębiorcę, w tym również tego przedsiębiorcę;", e) w pkt 16 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 17-19 w brzmieniu: "17) "tajemnicy przedsiębiorstwa" - rozumie się przez to tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503); 18) "rozporządzeniu nr 1/2003/WE" - rozumie się przez to rozporządzenie Rady nr 1/2003/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie przepisów o konkurencji ustanowionych w art. 81 i art. 82 Traktatu (Dz. Urz. WE L 1 z 4.01.2003); 19) "rozporządzeniu nr 139/2004/WE" - rozumie się przez to rozporządzenie nr 139/2004/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorców (Dz. Urz. UE L 024 z 29.01.2004, str. 1 i n.)."; 2) w art. 5 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) uzgadnianiu przez przedsiębiorców przystępujących do przetargu lub przez tych przedsiębiorców i przedsiębiorcę będącego organizatorem przetargu warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny."; 3) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wyłączeń, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do przypadków określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 7."; 4) w art. 8 w ust. 2 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych."; 5) w art. 11 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 2, spoczywa na przedsiębiorcy lub związku przedsiębiorców."; 6) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. 1. Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie uprawdopodobnione - na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych we wniosku lub będących podstawą wszczęcia postępowania z urzędu - że został naruszony zakaz, o którym mowa w art. 5 lub art. 8, a przedsiębiorca lub związek przedsiębiorców, któremu jest zarzucane naruszenie tego zakazu, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia tym naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, zobowiązać przedsiębiorcę lub związek przedsiębiorców do wykonania tych zobowiązań. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań. 3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę lub związek przedsiębiorców obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań. 4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 9-11 oraz art. 101 ust. 1 pkt 1 i pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 7. 5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy: 1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty; 2) przedsiębiorca lub związek przedsiębiorców nie wykonuje zobowiązań i obowiązków nałożonych w decyzji, o której mowa w ust. 1-3. 6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy lub związku przedsiębiorców, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności mających istotny wpływ na wydanie decyzji. 7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy."; 7) w art. 13: a) uchyla się pkt 2, b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) następującej w toku postępowania upadłościowego, z wyłączeniem przypadków, gdy zamierzający przejąć kontrolę jest konkurentem albo należy do grupy kapitałowej, do której należą konkurenci przedsiębiorcy przejmowanego;"; 8) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. Przepisu art. 13 pkt 1 nie stosuje się w przypadku koncentracji, w wyniku których powstanie lub umocni się pozycja dominująca na rynku, na którym następuje koncentracja."; 9) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje zgodę na dokonanie koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku nie zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku."; 10) w art. 18: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje zgodę na dokonanie koncentracji, gdy - po spełnieniu przez przedsiębiorców zamierzających dokonać koncentracji warunków określonych w ust. 2 - konkurencja na rynku nie zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyzbycia się kontroli nad określonym przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami, w szczególności przez zbycie określonego pakietu akcji lub udziałów, lub odwołania z funkcji członka organu zarządzającego lub kontrolnego jednego lub kilku przedsiębiorców,"; 11) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Prezes Urzędu zakazuje, w drodze decyzji, dokonania koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku. 2. Prezes Urzędu wydaje, w drodze decyzji, zgodę na dokonanie koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku, w przypadku gdy odstąpienie od zakazu koncentracji jest uzasadnione, a w szczególności: 1) przyczyni się ona do rozwoju ekonomicznego lub postępu technicznego; 2) może ona wywrzeć pozytywny wpływ na gospodarkę narodową."; 12) w art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisy ust. 2 i ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku niezgłoszenia Prezesowi Urzędu zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 12 ust. 1, oraz w przypadku niewykonania decyzji o zakazie koncentracji."; 13) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Decyzje, o których mowa w art. 17 i art. 18 ust. 1 lub art. 19 ust. 2, wygasają, jeżeli w terminie 2 lat od dnia ich wydania koncentracja nie została dokonana. 2. Prezes Urzędu może, na wniosek przedsiębiorcy uczestniczącego w koncentracji, przedłużyć, w drodze postanowienia, termin, o którym mowa w ust. 1, o rok, jeżeli przedsiębiorca wykaże, że nie nastąpiła zmiana okoliczności, w wyniku której koncentracja może spowodować istotne ograniczenie konkurencji na rynku. 3. Przed wydaniem postanowienia o przedłużeniu terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może przeprowadzić postępowanie wyjaśniające. 4. Na postanowienie w sprawie odmowy przedłużenia terminu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie. 5. W przypadku wydania postanowienia o odmowie przedłużenia terminu, o którym mowa w ust. 1, dokonanie koncentracji po upływie tego terminu wymaga zgłoszenia zamiaru koncentracji Prezesowi Urzędu i uzyskania zgody na jej dokonanie na zasadach i w trybie określonym w ustawie."; 14) po art. 23d dodaje się art. 23e i art. 23f w brzmieniu: "Art. 23e. 1. Nie wydaje się decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i nakazującej zaniechanie jej stosowania, jeżeli przedsiębiorca zaprzestał stosowania praktyki, o której mowa w art. 23a. 2. W przypadku określonym w ust. 1 Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów i stwierdzającą zaniechanie jej stosowania. 3. Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy. Art. 23f. 1. Jeżeli w toku postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów zostanie uprawdopodobnione - na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych we wniosku lub będących podstawą wszczęcia postępowania z urzędu - że przedsiębiorca stosuje praktykę, o której mowa w art. 23a, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tego przepisu, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia tym naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek wykonania tych zobowiązań. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań. 3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań. 4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, art. 23c-23e nie stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 7. 5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy: 1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty; 2) przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań i obowiązków nałożonych w decyzji, o której mowa w ust. 1-3. 6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności, mających istotny wpływ na wydanie decyzji. 7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy."; 15) w art. 24 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prezes Urzędu jest organem wykonującym zadania nałożone na władze państw członkowskich Unii Europejskiej na podstawie art. 84 i art. 85 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002), zwanego dalej "Traktatem WE". W szczególności Prezes Urzędu jest właściwym organem ochrony konkurencji w rozumieniu art. 35 rozporządzenia nr 1/2003/WE."; 16) w art. 26: a) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) współpraca z innymi organami, do których zakresu działania należy ochrona konkurencji i konsumentów;", b) po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) wykonywanie zadań i kompetencji organu ochrony konkurencji państwa członkowskiego Unii Europejskiej, określonych w rozporządzeniu nr 1/2003/WE oraz w rozporządzeniu nr 139/2004/WE;", c) pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) podejmowanie czynności wynikających z przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz przepisów dotyczących niedozwolonych postanowień umownych;"; 17) po art. 29 dodaje się art. 29a-29c w brzmieniu: "Art. 29a. 1. Tworzy się Radę do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych jako organ opiniodawczo-doradczy Prezesa Urzędu. 2. Do zadań Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych należy w szczególności: 1) przedstawianie propozycji i opinii dotyczących zmian w przepisach z zakresu ochrony konkurencji i konsumentów; 2) przygotowywanie opracowań na temat stanu ochrony konkurencji i konsumentów w poszczególnych sektorach gospodarki; 3) propagowanie polubownego rozwiązywania sporów konsumenckich, w szczególności sądownictwa polubownego i mediacji; 4) wyrażanie opinii dotyczących zasad dobrych praktyk gospodarczych. Art. 29b. 1. W skład Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych wchodzi 15 członków powoływanych spośród: 1) osób reprezentujących organizacje i środowiska konsumenckie - w liczbie 5 członków; 2) osób reprezentujących organizacje i środowiska przedsiębiorców - w liczbie 5 członków; 3) osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem w zakresie ochrony konkurencji i konsumentów - w liczbie 5 członków. 2. Członków Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych powołuje i odwołuje Prezes Urzędu. 3. Pracami Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych kieruje Prezes Urzędu. 4. Tryb prac Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych określa regulamin ustalony przez Prezesa Urzędu. Art. 29c. 1. Obsługę administracyjną i finansową Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych zapewnia Urząd. 2. Członkom Rady do spraw Dobrych Praktyk Gospodarczych przysługuje wyłącznie zwrot kosztów przejazdów oraz dojazdów środkami komunikacji miejscowej na obszarze kraju na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 3))."; 18) w art. 39 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) prowadzenia nieodpłatnego poradnictwa konsumenckiego oraz udzielania nieodpłatnej pomocy konsumentom w dochodzeniu ich roszczeń, chyba że statut organizacji stanowi, że działalność ta jest wykonywana odpłatnie;"; 19) w art. 42 uchyla się ust. 3; 20) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. 1. Prezes Urzędu może wszcząć z urzędu, w drodze postanowienia, postępowanie wyjaśniające, jeżeli okoliczności wskazują na możliwość naruszenia przepisów ustawy, w sprawach dotyczących określonej gałęzi gospodarki, w sprawach dotyczących ochrony interesów konsumentów oraz w innych przypadkach, gdy ustawa tak stanowi. 2. Postępowanie wyjaśniające może mieć na celu w szczególności: 1) wstępne ustalenie, czy nastąpiło naruszenie przepisów ustawy uzasadniające wszczęcie postępowania antymonopolowego, w tym, czy sprawa ma charakter antymonopolowy; 2) wstępne ustalenie, czy nastąpiło naruszenie uzasadniające wszczęcie postępowania w sprawie zakazu stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów; 3) badanie rynku, w tym określenie jego struktury i stopnia koncentracji; 4) wstępne ustalenie istnienia obowiązku zgłoszenia zamiaru koncentracji; 5) ustalenie, czy miało miejsce naruszenie chronionych prawem interesów konsumentów uzasadniające podjęcie działań określonych w odrębnych ustawach. 3. Zakończenie postępowania wyjaśniającego następuje w drodze postanowienia. 4. Postępowanie wyjaśniające nie powinno trwać dłużej niż 30 dni, a w sprawach szczególnie skomplikowanych - nie dłużej niż 60 dni od dnia jego wszczęcia. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, przepisu ust. 4 oraz art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się."; 21) w art. 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Postępowanie w sprawach nakładania kar pieniężnych, określonych w dziale VI, wszczyna się z urzędu."; 22) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorcy i związki przedsiębiorców są obowiązani do przekazywania wszelkich koniecznych informacji i dokumentów na żądanie Prezesa Urzędu."; 23) po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu: "Art. 45a. Każdy ma prawo składania na piśmie - z własnej inicjatywy lub na prośbę Prezesa Urzędu - wyjaśnień dotyczących istotnych okoliczności sprawy."; 24) w art. 57: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prezes Urzędu może upoważnić do udziału w kontroli: 1) pracownika organu ochrony konkurencji państwa członkowskiego Unii Europejskiej w przypadku, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia nr 1/2003/WE; 2) osoby posiadające wiadomości specjalne, jeżeli do przeprowadzenia kontroli niezbędne są tego rodzaju wiadomości.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli powinno zawierać: 1) wskazanie podstawy prawnej; 2) datę i miejsce wystawienia; 3) imię, nazwisko i stanowisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji służbowej, a w przypadku upoważnienia do udziału w kontroli osób, o których mowa w ust. 1a - imiona i nazwiska tych osób oraz: a) numer paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość - w przypadku osób, o których mowa w ust. 1a pkt 1, lub b) numer dowodu osobistego - w przypadku osób, o których mowa w ust. 1a pkt 2; 4) oznaczenie kontrolowanego; 5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli; 6) określenie daty rozpoczęcia kontroli i przewidywanej daty jej zakończenia; 7) podpis osoby udzielającej upoważnienia, z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji; 8) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Kontrolujący jest obowiązany okazać osobie reprezentującej kontrolowanego upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz legitymację służbową, a osoby upoważnione do udziału w kontroli, o których mowa w ust. 1a, dowód osobisty, paszport lub inny dokument potwierdzający tożsamość. W przypadku nieobecności osoby upoważnionej do reprezentowania kontrolowanego, upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz legitymacja służbowa, dowód osobisty, paszport lub inny dokument potwierdzający tożsamość są okazywane pracownikowi kontrolowanego lub osobie czynnej w miejscu wszczęcia kontroli. Kopię upoważnienia do przeprowadzenia kontroli pozostawia się kontrolowanemu.", d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Osobie upoważnionej do udziału w kontroli, na podstawie ust. 1a, przysługują uprawnienia kontrolującego w zakresie wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu kontrolowanego oraz dostępu do akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju dokumentów i nośników informacji związanych z przedmiotem kontroli oraz ich odpisów i wyciągów, a także do sporządzania z nich notatek oraz uprawnienie do udziału wraz z kontrolującym w przeszukaniu, o którym mowa w art. 58 i w art. 91."; 25) w art. 58: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie poważnego naruszenia przepisów ustawy, w przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie dowodów, z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może wystąpić przed wszczęciem postępowania antymonopolowego.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W sprawach nieuregulowanych w ustawie przepisy Kodeksu postępowania karnego o przeszukaniu stosuje się odpowiednio."; 26) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. 1. Kontrolowany lub osoba uprawniona do jego reprezentowania oraz posiadacz lokalu mieszkalnego, pomieszczenia, nieruchomości lub środka transportu, o których mowa w art. 91 ust. 1, są obowiązani do: 1) udzielenia żądanych informacji; 2) umożliwienia wstępu na grunt oraz do budynków, lokali lub innych pomieszczeń oraz środków transportu; 3) udostępnienia akt, ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów lub innych nośników informacji. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może odmówić udzielenia informacji lub współdziałania w toku kontroli tylko wtedy, gdy naraziłoby to ją lub jej małżonka, wstępnych, zstępnych, rodzeństwo oraz jej powinowatych w tej samej linii lub stopniu, jak również osoby pozostające z nią w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli, a także osobę pozostającą z nią we wspólnym pożyciu, na odpowiedzialność karną. Prawo odmowy udzielenia informacji lub współdziałania w toku kontroli trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli."; 27) w art. 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Urzędu w toku kontroli, o której mowa w art. 57 ust. 1, może wydać postanowienie o zajęciu, w celu zabezpieczenia, akt, ksiąg, wszelkiego rodzaju dokumentów lub innych nośników informacji oraz innych przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie, na czas niezbędny do przeprowadzenia kontroli, jednakże nie dłuższy niż 7 dni."; 28) w art. 61 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zatrzymane przedmioty należy zwrócić niezwłocznie po stwierdzeniu, że są zbędne dla prowadzonego postępowania albo po uchyleniu przez sąd ochrony konkurencji i konsumentów postanowienia o zajęciu przedmiotów, jednak nie później, niż po upływie terminu, o którym mowa w art. 60 ust. 1."; 29) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu: "Art. 61a. Bez wszczynania odrębnego postępowania Prezes Urzędu może przeprowadzić kontrolę, w tym dokonać przeszukania na podstawie art. 58 lub art. 91: 1) na wniosek Komisji Europejskiej, jeżeli przedsiębiorca lub osoba uprawniona do jego reprezentowania albo posiadacz lokalu mieszkalnego, pomieszczenia, nieruchomości lub środka transportu, o których mowa w art. 91 ust. 1, sprzeciwiają się przeprowadzeniu przez Komisję Europejską kontroli w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów rozporządzenia nr 1/2003/WE lub rozporządzenia nr 139/2004/WE; 2) na wniosek Komisji Europejskiej lub organu ochrony konkurencji innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w przypadku, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia nr 1/2003/WE oraz art. 12 rozporządzenia nr 139/2004/WE."; 30) w art. 62: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Urzędu, na wniosek lub z urzędu, może, w drodze postanowienia, w niezbędnym zakresie ograniczyć prawo wglądu do materiału dowodowego załączonego do akt sprawy, jeżeli: 1) udostępnienie tego materiału groziłoby ujawnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również innych tajemnic podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów; 2) wymaga tego interes publiczny.", b) ust. 4 i ust. 5 otrzymują brzmienie: "4. Składający wniosek o ograniczenie prawa wglądu do materiału dowodowego przedkłada Prezesowi Urzędu również wersję dokumentu niezawierającą informacji objętych ograniczeniem, o którym mowa w ust. 1, ze stosowną adnotacją. 5. Stronom i podmiotom zainteresowanym udostępnia się wersję dokumentu niezawierającą informacji objętych ograniczeniem, o którym mowa w ust. 1, ze stosowną adnotacją."; 31) art. 63 otrzymuje brzmienie: "Art. 63. 1. Pracownicy Urzędu są obowiązani do ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również innych informacji, podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów, o których powzięli wiadomość w toku postępowania. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do informacji powszechnie dostępnych, informacji o wszczęciu postępowania, z wyjątkiem postępowania w sprawach dotyczących koncentracji z udziałem spółek publicznych w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi, oraz informacji o wydaniu decyzji kończących postępowanie i ich ustaleniach. 3. Przepisy ust. 1 i ust. 2 stosuje się również do pracowników Inspekcji Handlowej oraz innych osób biorących udział w kontroli, o których mowa w art. 57 ust. 1 i ust. 1a."; 32) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. 1. Informacje uzyskane w toku postępowania nie mogą być wykorzystane w innych postępowaniach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy: 1) postępowania karnego prowadzonego w trybie publicznoskargowym; 2) innych postępowań prowadzonych przez Prezesa Urzędu oraz 3) wymiany informacji z Komisją Europejską i organami ochrony konkurencji państw członkowskich Unii Europejskiej na podstawie rozporządzenia nr 1/2003/WE. 3. Informacje uzyskane w toku postępowania od organu ochrony konkurencji państwa członkowskiego Unii Europejskiej mogą być wykorzystane w toku tego postępowania na warunkach, na jakich zostały przekazane przez ten organ, włączając w to niewykorzystanie informacji do nałożenia sankcji na określone osoby. 4. Prezes Urzędu zawiadamia strony o zaliczeniu w poczet dowodów informacji uzyskanych w trakcie innego prowadzonego przez niego postępowania."; 33) art. 67 otrzymuje brzmienie: "Art. 67. 1. Prezes Urzędu umarza postępowanie, w drodze postanowienia, w przypadku: 1) wycofania wniosku o nakazanie zaniechania praktyk ograniczających konkurencję; 2) wycofania wniosku o nakazanie zaniechania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów; 3) wycofania zgłoszenia zamiaru koncentracji przedsiębiorców; 4) bezczynności wnioskodawcy uniemożliwiającej prowadzenie postępowania w sprawach praktyk ograniczających konkurencję; 5) nienałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 101 ust. 2, art. 102 i art. 103; 6) przejęcia sprawy przez Komisję Europejską na podstawie przepisów prawa wspólnotowego. 2. Prezes Urzędu może, w drodze postanowienia, umorzyć postępowanie w przypadku rozstrzygnięcia sprawy przez właściwy organ ochrony konkurencji państwa członkowskiego Unii Europejskiej."; 34) w art. 79 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do postanowień Prezesa Urzędu."; 35) w art. 84: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku gdy wniosek nie spełnia warunków określonych w ust. 2, Prezes Urzędu wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia w wyznaczonym terminie.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Urzędu wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania antymonopolowego i zawiadamia o tym strony."; 36) w art. 85 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Prezes Urzędu może odmówić wszczęcia postępowania antymonopolowego, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, w przypadku nieuzupełnienia przez wnioskodawcę wniosku w wyznaczonym terminie."; 37) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu: "Art. 85a. 1. Prezes Urzędu, zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia nr 1/2003/WE, odmawia, w drodze postanowienia, wszczęcia postępowania antymonopolowego w przypadku gdy: 1) Komisja Europejska prowadzi postępowanie w tej samej sprawie; 2) sprawa została rozstrzygnięta przez Komisję Europejską. 2. Prezes Urzędu, zgodnie z art. 13 rozporządzenia nr 1/2003/WE, może odmówić, w drodze postanowienia, wszczęcia postępowania antymonopolowego w przypadku gdy: 1) właściwy organ ochrony konkurencji innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej prowadzi postępowanie w tej samej sprawie; 2) sprawa została rozstrzygnięta przez właściwy organ ochrony konkurencji innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, Prezes Urzędu wszczął postępowanie antymonopolowe w sprawie, może, w drodze postanowienia, zawiesić postępowanie."; 38) art. 87 otrzymuje brzmienie: "Art. 87. 1. Prezes Urzędu może dopuścić do udziału w postępowaniu w charakterze podmiotu zainteresowanego: 1) przedsiębiorcę, który uprawdopodobni, że został poszkodowany na skutek działań stanowiących naruszenie przepisów ustawy; 2) stronę umowy, której dotyczy postępowanie; 3) inny podmiot, który wystąpi z wnioskiem i wykaże swój interes prawny lub którego dopuszczenie do udziału w postępowaniu przyczyni się do wyjaśnienia sprawy. 2. Dopuszczenie lub odmowa dopuszczenia do udziału w postępowaniu w charakterze podmiotu zainteresowanego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. 3. Podmiot zainteresowany ma prawo składania dokumentów i wyjaśnień co do okoliczności sprawy. 4. Podmiot zainteresowany ma prawo wglądu do akt w zakresie, w jakim jest to konieczne do ochrony jego praw, i jeśli nie naruszy to tajemnicy przedsiębiorstwa, jak również innych tajemnic podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów. 5. Prezes Urzędu informuje podmiot zainteresowany o sposobie załatwienia sprawy. Podmiotowi temu nie przysługuje prawo do wniesienia odwołania lub zażalenia. 6. Prezes Urzędu zawiadamia stronę o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu podmiotu zainteresowanego."; 39) art. 88 otrzymuje brzmienie: "Art. 88. 1. Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie uprawdopodobnione, że dalsze stosowanie zarzucanej praktyki może spowodować poważne i trudne do usunięcia zagrożenia dla konkurencji, Prezes Urzędu przed zakończeniem postępowania antymonopolowego może, w drodze decyzji, zobowiązać przedsiębiorcę lub związek przedsiębiorców, którym jest zarzucane stosowanie praktyki, do zaniechania określonych działań w celu zapobieżenia tym zagrożeniom. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji. Przed wydaniem decyzji stronie nie przysługuje prawo do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, o którym mowa w art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu określa czas jej obowiązywania. Decyzja ta obowiązuje nie dłużej niż do czasu wydania decyzji kończącej postępowanie w sprawie. 3. Prezes Urzędu może przedłużyć, w drodze decyzji, czas obowiązywania decyzji, o której mowa w ust. 2. Przepis ust. 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 101 ust. 1 pkt 1 i pkt 2."; 40) uchyla się art. 89; 41) w art. 91: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do przypuszczenia, że w lokalu mieszkalnym lub w jakimkolwiek innym pomieszczeniu, nieruchomości lub środku transportu są przechowywane przedmioty, akta, księgi, dokumenty i inne nośniki informacji mogące mieć wpływ na ustalenie stanu faktycznego istotnego dla prowadzonego postępowania, sąd ochrony konkurencji i konsumentów może, na wniosek Prezesa Urzędu, udzielić zgody na przeprowadzenie przeszukania, w tym na dokonanie zajęcia przedmiotów mogących stanowić dowód w sprawie, przez funkcjonariuszy Policji z jednostki właściwej ze względu na położenie tego lokalu, pomieszczenia lub nieruchomości albo miejsce pobytu posiadacza środka transportu.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie poważnego naruszenia przepisów ustawy, w przypadkach niecierpiących zwłoki, w szczególności wtedy, gdy mogłoby to spowodować zatarcie dowodów, z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może wystąpić przed wszczęciem postępowania antymonopolowego."; 42) art. 92 otrzymuje brzmienie: "Art. 92. Postępowanie antymonopolowe w sprawach praktyk ograniczających konkurencję powinno być zakończone nie później niż w terminie 5 miesięcy od dnia jego wszczęcia. Przepisy art. 35-38 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio."; 43) w art. 94 uchyla się ust. 4; 44) art. 95 otrzymuje brzmienie: "Art. 95. 1. Prezes Urzędu może, w drodze postanowienia, dopuścić do udziału w postępowaniu w charakterze podmiotu zainteresowanego: 1) przedsiębiorcę, nad którym inny przedsiębiorca przejmuje kontrolę; 2) podmiot zbywający akcje lub udziały; 3) podmiot zbywający majątek; 4) konkurenta przedsiębiorcy zaangażowanego w koncentrację; 5) inny podmiot, który wystąpi z wnioskiem i wykaże swój interes prawny. 2. Podmioty zainteresowane mają prawo składać wyjaśnienia i dokumenty mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. 3. Przepis art. 87 ust. 5 stosuje się odpowiednio."; 45) w art. 97: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2", b) ust. 2 i ust. 3 otrzymują brzmienie: "2. W przypadku przedstawienia przez przedsiębiorcę warunków określonych w art. 18 ust. 2 termin, o którym mowa w ust. 1, ulega przedłużeniu o 14 dni. 3. Do terminów określonych w ust. 1 i ust. 2 nie wlicza się okresów oczekiwania na dokonanie zgłoszenia przez pozostałych uczestników koncentracji, a także okresów na usunięcie braków lub uzupełnienie informacji, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 2, lub ustosunkowanie się do przedstawionych przez Prezesa Urzędu warunków, o których mowa w art. 18 ust. 2, oraz okresów oczekiwania na uiszczenie opłaty, o której mowa w art. 77 ust. 2."; 46) w art. 100a ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy art. 84 ust. 2-3 stosuje się odpowiednio."; 47) art. 101 otrzymuje brzmienie: "Art. 101. 1. Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie: 1) dopuścił się naruszenia zakazu określonego w art. 5, w zakresie niewyłączonym na podstawie art. 6 i art. 7, lub naruszenia zakazu określonego w art. 8; 2) dopuścił się naruszenia art. 81 lub art. 82 Traktatu WE; 3) dokonał koncentracji bez uzyskania zgody Prezesa Urzędu. 2. Prezes Urzędu może również nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość od 1.000 do 50.000.000 euro, jeżeli przedsiębiorca ten choćby nieumyślnie: 1) we wniosku, o którym mowa w art. 22, lub w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 94 ust. 2, podał nieprawdziwe dane; 2) nie udzielił informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 11a ust. 3, art. 18 ust. 3 lub art. 45, bądź udzielił nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji; 3) nie współdziała w toku kontroli prowadzonej w ramach postępowania na podstawie art. 57, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 2; 4) nie wypełnił obowiązku przewidzianego w art. 82. 3. W przypadku gdy przedsiębiorca powstał w wyniku połączenia lub przekształcenia innych przedsiębiorców, obliczając wysokość jego przychodu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się przychód osiągnięty przez tych przedsiębiorców w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary. 4. W przypadku gdy przedsiębiorca nie osiągnął przychodu w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, Prezes Urzędu może ustalić karę pieniężną w wysokości do stukrotności przeciętnego wynagrodzenia. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do związków przedsiębiorców."; 48) w art. 102 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Urzędu może nałożyć na przedsiębiorców, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości stanowiącej równowartość od 500 do 10.000 euro za każdy dzień zwłoki w wykonaniu decyzji wydanych na podstawie art. 9, art. 11a ust. 1, art. 18 ust. 1, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 2 i ust. 4 i art. 23c oraz art. 88 ust. 1 i ust. 3, postanowień wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 lub wyroków sądowych w sprawach z zakresu praktyk ograniczających konkurencję, praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów oraz koncentracji; karę pieniężną nakłada się, licząc od daty wskazanej w decyzji."; 49) w art. 103 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nałożyć na osobę pełniącą funkcję kierowniczą lub wchodzącą w skład organu zarządzającego przedsiębiorcy lub związku przedsiębiorców karę pieniężną w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia, jeżeli osoba ta umyślnie albo nieumyślnie: 1) nie wykonała decyzji, postanowień lub wyroków, o których mowa w art. 102; 2) nie zgłosiła zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 12; 3) nie udzieliła informacji lub udzieliła nierzetelnych lub wprowadzających w błąd informacji żądanych przez Prezesa Urzędu na podstawie art. 45."; 50) po art. 103 dodaje się art. 103a-103b w brzmieniu: "Art. 103a. 1. Prezes Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 4, odstępuje od nałożenia kary, o której mowa w art. 101 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2, na przedsiębiorcę biorącego udział w porozumieniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lub art. 81 Traktatu WE, jeżeli przedsiębiorca ten spełnia łącznie następujące warunki: 1) jako pierwszy z uczestników porozumienia: a) dostarczy Prezesowi Urzędu informację o istnieniu zakazanego porozumienia, wystarczającą do wszczęcia postępowania antymonopolowego lub b) przedstawi Prezesowi Urzędu, z własnej inicjatywy, dowód umożliwiający wydanie decyzji, o której mowa w art. 9 lub art. 10 - jeżeli Prezes Urzędu nie posiadał w tym czasie informacji i dowodów wystarczających do wszczęcia postępowania antymonopolowego lub wydania decyzji, o której mowa w art. 9 lub art. 10; 2) współpracuje z Prezesem Urzędu w toku postępowania w pełnym zakresie, dostarczając niezwłocznie wszelkie dowody, którymi dysponuje, albo którymi może dysponować i udzielając niezwłocznie wszelkich informacji związanych ze sprawą, z własnej inicjatywy lub na żądanie Prezesa Urzędu; 3) zaprzestał uczestnictwa w porozumieniu nie później, niż w dniu poinformowania Prezesa Urzędu o istnieniu porozumienia lub przedstawienia dowodu, o którym mowa w pkt 1 lit. b; 4) nie był inicjatorem zawarcia porozumienia i nie nakłaniał innych przedsiębiorców do uczestnictwa w porozumieniu. 2. Jeżeli przedsiębiorca uczestniczący w porozumieniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 lub art. 81 Traktatu WE, nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 1, Prezes Urzędu obniża karę, o której mowa w art. 101 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2, nakładaną na tego przedsiębiorcę, jeżeli spełnia on łącznie następujące warunki: 1) przedstawi Prezesowi Urzędu, z własnej inicjatywy, dowód, który w istotny sposób przyczyni się do wydania decyzji, o której mowa w art. 9 lub art. 10; 2) zaprzestał uczestnictwa w porozumieniu nie później, niż w momencie przedstawienia dowodu, o którym mowa w pkt 1. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, Prezes Urzędu, z zastrzeżeniem art. 103b, nakłada karę: 1) w wysokości nie większej niż 5 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary - na przedsiębiorcę, który jako pierwszy spełnił warunki, o których mowa w ust. 2; 2) w wysokości nie większej niż 7 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary - na przedsiębiorcę, który jako drugi spełnił warunki, o których mowa w ust. 2; 3) w wysokości nie większej niż 8 % przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary - na pozostałych przedsiębiorców, którzy spełnili warunki, o których mowa w ust. 2. 4. W przypadku gdy przedsiębiorca spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2-4, Prezes Urzędu nakłada karę w wysokości określonej w ust. 3 pkt 1, w przypadku gdy inny przedsiębiorca biorący udział w porozumieniu spełnił wcześniej warunki określone w ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2-4. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w przypadku wystąpienia przedsiębiorców o odstąpienie od wymierzenia kary lub jej obniżenie, w tym w szczególności: 1) sposób przyjmowania oraz rozpatrywania wniosków przedsiębiorców o odstąpienie od wymierzenia kary lub jej obniżenie; 2) sposób zawiadamiania przedsiębiorców o stanowisku Prezesa Urzędu - mając na uwadze konieczność zapewnienia możliwości dokonania rzetelnej oceny spełnienia przez przedsiębiorców warunków, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, oraz właściwego zakwalifikowania wniosków. Art. 103b. 1. W przypadku gdy przedsiębiorca powstał w wyniku połączenia lub przekształcenia innych przedsiębiorców, obliczając wysokość jego przychodu, o którym mowa w art. 103a ust. 3, uwzględnia się przychód osiągnięty przez tych przedsiębiorców w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary. 2. W przypadku gdy przedsiębiorca nie osiągnął przychodu w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, Prezes Urzędu nakłada karę: 1) w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia - na przedsiębiorcę, który jako pierwszy spełnił warunki, o których mowa w art. 103a ust. 2; 2) w wysokości do siedemdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia - na przedsiębiorcę, który jako drugi spełnił warunki, o których mowa w art. 103a ust. 2; 3) w wysokości do osiemdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia - na pozostałych przedsiębiorców, którzy spełnili warunki, o których mowa w art. 103a ust. 2."; 51) po dziale VI dodaje się dział VIa w brzmieniu: "Dział VIa. Przepis karny Art. 106a. 1. Kto, wbrew przepisowi art. 37 ust. 4, narusza obowiązek udzielenia rzecznikowi konsumentów wyjaśnień i informacji będących przedmiotem wystąpienia rzecznika lub obowiązek ustosunkowania się do uwag i opinii rzecznika, podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.". Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 4)) po art. 4796 dodaje się art. 4796a w brzmieniu: "Art. 4796a. § 1. Jeżeli przepisy odrębne przyznają określonym podmiotom, które nie uczestniczą w sprawie, uprawnienie do przedstawiania sądowi istotnego dla sprawy poglądu, do podmiotów tych stosuje się odpowiednio art. 63. Jednak na wniosek podmiotu uprawnionego sąd może zezwolić, aby pogląd został przedstawiony także ustnie na rozprawie. § 2. Na wniosek podmiotu uprawnionego sąd udostępnia akta sprawy w zakresie niezbędnym do przedstawienia poglądu.". Art. 3. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm. 5)) w art. 138c § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Tej samej karze podlega, kto w ofertach i reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego zawierających jakiekolwiek dane dotyczące kosztu kredytu konsumenckiego, nie podaje rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania.". Art. 4. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153 i Nr 170, poz. 1651) w art. 9 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów albo wyznaczony przez niego przedstawiciel.". Art. 5. Do decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydanych na podstawie art. 17 i art. 18 ust. 1 oraz art. 19 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się art. 21 ustawy, o której mowa w art. 1, w dotychczasowym brzmieniu. Art. 6. Do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa zmienia również: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, ustawę z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń oraz ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz o Rzeczniku Ubezpieczonych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 871. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 95, Nr 62, poz. 576 i Nr 69, poz. 626. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz o zmianie ustawy o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 93, poz. 892) Art. 1. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) podstawy instytucjonalno-proceduralne do stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z 5.07.1971, str. 2 i n.) i rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 74 z 27.03.1972, str. 1 i n.) oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r. rozszerzającego przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo (Dz. Urz. WE L 124 z 20.05.2003, str. 1 i n.);"; 2) w art. 5: a) po pkt 18 dodaje się pkt 18a w brzmieniu: "18a) "osobie uprawnionej do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji" - rozumie się przez to osobę, która nie jest ubezpieczona w Funduszu i posiada prawo do świadczeń zdrowotnych na podstawie ustawodawstwa innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a której przysługują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia zdrowotne z ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie przepisów o koordynacji;", b) po pkt 23 dodaje się pkt 23a w brzmieniu: "23a) "przepisach o koordynacji" - rozumie się przez to przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w zakresie udzielania rzeczowych świadczeń zdrowotnych, określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie i rozporządzeniu Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie oraz rozporządzeniu Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r. rozszerzającym przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo;"; 3) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Ubezpieczonymi w Funduszu są: 1) osoby posiadające obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zamieszkujące na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 2) osoby nieposiadające obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu wykonywania pracy, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany lub posiadające status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystające z ochrony czasowej na jej terytorium, 3) osoby nieposiadające obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym legalnie zamieszkujące na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - jeżeli podlegają zgodnie z art. 9 obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego albo ubezpieczają się dobrowolnie na zasadach określonych w art. 11. 2. Ubezpieczonymi w Funduszu są także osoby posiadające obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym niezamieszkujące na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i są objęte: 1) ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym na podstawie przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych; 2) ubezpieczeniem społecznym rolników."; 4) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Ubezpieczonymi w Funduszu są również: 1) studenci i uczestnicy studiów doktoranckich, którzy studiują w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz absolwenci, którzy odbywają w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowy staż, nieposiadający obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i niebędący osobami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, 2) członkowie zakonów oraz alumni wyższych seminariów duchownych i teologicznych, postulanci, nowicjusze i junioryści zakonów i ich odpowiednich nieposiadający obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i niebędący osobami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, a przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, 3) odbywający staż adaptacyjny - jeżeli ubezpieczają się dobrowolnie. 2. Za ubezpieczonych uznaje się także: 1) członków rodzin osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3, zamieszkujących na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli nie są osobami podlegającymi obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, o których mowa w art. 9 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 2, ani nie są osobami uprawnionymi do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji; 2) zamieszkujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej członków rodzin osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, jeżeli nie są osobami podlegającymi obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, o których mowa w art. 9 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 2."; 5) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoba niewymieniona w art. 9 ust. 1 może ubezpieczyć się dobrowolnie na podstawie pisemnego wniosku złożonego w Funduszu, jeżeli ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 9 rozporządzenia nr 1408/71."; 6) w art. 19 w ust. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wskazanie oddziału wojewódzkiego Funduszu, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazanie oddziału wojewódzkiego Funduszu wybranego przez osobę zgłaszaną do ubezpieczenia zdrowotnego;", b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) wskazanie Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego Funduszu w przypadku osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 15, jeżeli osoby te nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;"; 7) po art. 19 dodaje się art. 19a i 19b w brzmieniu: "Art. 19a. 1. W celu potwierdzenia prawa do świadczeń zdrowotnych przysługujących ubezpieczonemu, zgodnie z przepisami o koordynacji, na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Fundusz wydaje zaświadczenie o prawie do tych świadczeń. 2. Zaświadczenie wydaje się na zasadach i w zakresie określonym w przepisach o koordynacji. Art. 19b. 1. Osobie uprawnionej do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji, w celu korzystania ze świadczeń zdrowotnych z ubezpieczenia zdrowotnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Fundusz wydaje dokument potwierdzający prawo do świadczeń zdrowotnych, zwany dalej "poświadczeniem", z zastrzeżeniem art. 71a ust. 2. 2. Poświadczenie zawiera następujące dane: 1) imiona i nazwisko; 2) datę urodzenia; 3) numer PESEL, a w przypadku gdy ubezpieczonemu nie nadano tego numeru - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na podstawie którego możliwe jest ustalenie danych osobowych; 4) adres miejsca zamieszkania; 5) nazwę instytucji zagranicznej, na koszt której będą udzielane świadczenia zdrowotne; 6) adres miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 7) zakres świadczeń zdrowotnych przysługujących uprawnionemu w rozumieniu przepisów o koordynacji; 8) okres przysługiwania świadczeń zdrowotnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 9) numer poświadczenia. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu, określi, w drodze rozporządzenia, sposób wydawania poświadczenia oraz jego wzór, uwzględniając dane, o których mowa w ust. 2, oraz dokumenty, na podstawie których są wydawane poświadczenia, kierując się koniecznością zapewnienia dostępu do świadczeń zdrowotnych i rzetelnego potwierdzania prawa do tych świadczeń."; 8) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Fundusz prowadzi Centralny Wykaz Ubezpieczonych w celu: 1) potwierdzenia prawa do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego; 2) gromadzenia danych o osobach ubezpieczonych w Funduszu; 3) gromadzenia danych o osobach uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji; 4) wydawania poświadczeń i zaświadczeń, o których mowa w art. 19a; 5) rozliczania kosztów świadczeń zdrowotnych, w tym udzielanych na podstawie przepisów o koordynacji."; 9) w art. 29: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przekazują do centrali Funduszu dane o ubezpieczonych, o których mowa w art. 141 ust. 2 pkt 1, 2 i 8-10, przekazane w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1, oraz przekazanych za nich składkach na ubezpieczenie zdrowotne i odsetkach za zwłokę, nie później niż w ciągu 15 dni roboczych od dnia wpływu składek i odsetek oraz dokumentów umożliwiających ustalenie ich wysokości i rozdzielenie ich na ubezpieczonych.", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przekazują do centrali Funduszu dane wymienione w art. 141 ust. 2 pkt 1-4 i 8-11 przekazane w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1, po przeprowadzeniu ich weryfikacji, polegającej na stwierdzeniu ich zgodności z danymi objętymi ewidencją PESEL, jeżeli taki numer został nadany ubezpieczonemu."; 10) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Fundusz nie finansuje kosztów leczenia ubezpieczonego lub badań diagnostycznych poza granicami kraju, z wyjątkiem kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych ubezpieczonemu zgodnie z przepisami o koordynacji. 2. Prezes Funduszu, na wniosek uprawnionego podmiotu, wydaje ubezpieczonemu zgodę na przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych w przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 2 rozporządzenia nr 1408/71. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu oraz Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb składania i rozpatrywania wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju, o którym mowa w ust. 2, w tym podmiot uprawniony do złożenia wniosku, 2) wzór wniosku, o którym mowa w pkt 1 - mając na względzie szybkość postępowania, dobro ubezpieczonego oraz zasadność i skuteczność takiego leczenia lub badania diagnostycznego poza granicami kraju. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia może, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu i Naczelnej Rady Lekarskiej, określić, w drodze rozporządzenia, sposób i kryteria ustalania dopuszczalnego czasu oczekiwania na wybrane świadczenia zdrowotne, uwzględniając aktualną, opartą na dowodach naukowych wiedzę i praktykę medyczną oraz kierując się potrzebą właściwej realizacji przepisu art. 22 ust. 2 rozporządzenia nr 1408/71."; 11) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu: "Art. 48a. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, na wniosek uprawnionego podmiotu, skierować ubezpieczonego do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 22 ust. 2 rozporządzenia nr 1408/71, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego, biorąc pod uwagę opinię konsultanta krajowego właściwego w danej dziedzinie medycyny. 2. Koszty leczenia lub badań diagnostycznych ubezpieczonego poza granicami kraju: 1) wynikające z umów międzynarodowych zawartych z państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej lub państwami członkowskimi Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 2) powstałe na podstawie skierowania, o którym mowa w ust. 1, wraz z kosztami transportu ubezpieczonego za granicę i do kraju - są finansowane z budżetu państwa. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb składania i rozpatrywania wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju, o którym mowa w ust. 1, w tym podmiot uprawniony do złożenia wniosku, 2) wzór wniosku, o którym mowa w pkt 1, 3) tryb pokrywania kosztów, o których mowa w ust. 2 - mając na względzie szybkość postępowania, dobro pacjenta oraz zasadność i skuteczność takiego leczenia lub badania diagnostycznego poza granicami kraju."; 12) po art. 71 dodaje się art. 71a w brzmieniu: "Art. 71a. 1. Osoba uprawniona do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji, ubiegająca się o świadczenie z ubezpieczenia zdrowotnego, jest obowiązana przedstawić poświadczenie. 2. Osoba uprawniona do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji, ubiegająca się o świadczenie z ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 22 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 1408/71, jest obowiązana do przedstawienia dokumentu potwierdzającego prawo do tych świadczeń, wystawionego przez zagraniczną instytucję właściwą. 3. Jeżeli poświadczenie albo dokument, o którym mowa w ust. 2, nie zostaną przedstawione w przypadku: 1) nagłego zachorowania, wypadku, urazu lub zatrucia, 2) stanu zagrożenia życia, 3) porodu - przepisy art. 71 ust. 2-4, 6, 8 i 9 stosuje się odpowiednio."; 13) art. 76 otrzymuje brzmienie: "Art. 76. Do zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych."; 14) w art. 78 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ogłoszenie zawiera w szczególności nazwę (firmę) i adres (siedzibę) zamawiającego, określenie wartości i przedmiotu zamówienia."; 15) po art. 78 dodaje się art. 78a i 78b w brzmieniu: "Art. 78a. 1. Przedmiot zamówienia opisuje się w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając wszystkie wymagania i okoliczności mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. 2. Przedmiotu zamówienia nie można opisywać: 1) w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję; 2) przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia, chyba że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu zamówienia lub zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych określeń, a wskazaniu takiemu towarzyszą wyrazy "lub równoważne" "lub inne równoznaczne wyrazy". Art. 78b. 1. Fundusz opisuje przedmiot zamówienia za pomocą cech technicznych i jakościowych, z uwzględnieniem Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane. 2. W przypadku braku Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane uwzględnia się: 1) europejskie aprobaty techniczne; 2) wspólne specyfikacje techniczne; 3) Polskie Normy przenoszące normy europejskie; 4) normy państw członkowskich Unii Europejskiej przenoszące europejskie normy zharmonizowane; 5) Polskie Normy wprowadzające normy międzynarodowe; 6) Polskie Normy; 7) polskie aprobaty techniczne. 3. Fundusz może odstąpić od opisywania przedmiotu zamówienia z uwzględnieniem Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane, europejskich aprobat technicznych lub wspólnych specyfikacji technicznych, jeżeli: 1) nie zawierają one żadnych wymagań dotyczących zapewnienia zgodności z wymaganiami zasadniczymi; 2) ich stosowanie nakładałoby na zamawiającego obowiązek używania wyrobów niewspółdziałających z już stosowanymi urządzeniami, lub 3) ich stosowanie nie byłoby właściwe ze względu na innowacyjny charakter przedmiotu zamówienia. 4. Do opisu przedmiotu zamówienia stosuje się nazwy i kody określone we Wspólnym Słowniku Zamówień, określonym w rozporządzeniu nr 2195/2002 z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie Wspólnego Słownika Zamówień (Dz. Urz. WE L 340 z 16.12.2002, str. 1 i n.)."; 16) w art. 92: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Ogłoszenie o wyniku rozstrzygniętego postępowania dyrektor oddziału wojewódzkiego Funduszu przekazuje Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, jeżeli wartość przedmiotu umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro.", b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu, określi, w drodze rozporządzenia, wzór ogłoszenia, o którym mowa w ust. 6, uwzględniając prawidłowość przekazywania danych o wyniku rozstrzygnięcia postępowania."; 17) w art. 132 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) koszty świadczeń zdrowotnych dla ubezpieczonych oraz osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji;"; 18) w art. 141: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Fundusz jest uprawniony do uzyskiwania i przetwarzania danych osobowych osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji w celu: 1) potwierdzenia uprawnień do świadczeń zdrowotnych; 2) rozliczania kosztów świadczeń zdrowotnych udzielonych osobom uprawnionym na podstawie przepisów o koordynacji; 3) rozliczania z innymi instytucjami lub osobami w zakresie ponoszonych przez świadczeniodawców i Fundusz kosztów świadczeń zdrowotnych; 4) kontroli rodzaju, zakresu i przyczyny udzielanych świadczeń; 5) kontroli przestrzegania zasad legalności, gospodarności, rzetelności i celowości finansowania udzielanych świadczeń zdrowotnych. 1b. Minister właściwy do spraw zdrowia jest uprawniony do uzyskiwania i przetwarzania danych osobowych: 1) osób ubezpieczonych w celu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4-8; 2) osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji w celu określonym w ust. 1a pkt 2 i 3.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-1b, minister właściwy do spraw zdrowia i Fundusz mają prawo do przetwarzania następujących danych: 1) nazwisko i imię (imiona); 2) nazwisko rodowe; 3) data urodzenia; 4) płeć; 5) obywatelstwo; 6) narodowość; 7) stan cywilny; 8) numer identyfikacyjny PESEL; 9) numer NIP - w przypadku osób, którym nadano ten numer; 10) seria i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość - w przypadku osób, które nie mają nadanego numeru PESEL lub numeru NIP; 11) adres zamieszkania; 12) adres czasowego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli dana osoba nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania; 13) numer ubezpieczenia; 14) stopień pokrewieństwa z opłacającym składkę; 15) stopień niepełnosprawności - w przypadku członka rodziny; 16) rodzaj uprawnień oraz numer i termin ważności dokumentu potwierdzającego uprawnienia osób, o których mowa w art. 65 ust. 1 i art. 66 ust. 1, a także osób posiadających na podstawie odrębnych przepisów szersze uprawnienia do świadczeń zdrowotnych lub produktów leczniczych niż wynikające z ustawy; 17) dotyczące udzielonych świadczeń zdrowotnych, w zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 143 ust. 1 pkt 1; 18) przyczyny udzielonych świadczeń zdrowotnych; 19) nazwa instytucji właściwej osoby uprawnionej do świadczeń zdrowotnych na podstawie przepisów o koordynacji."; 19) w art. 213 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przekazują do oddziałów wojewódzkich Funduszu dane określone w art. 141 ust. 2 pkt 1-4, 8-11 i 14 przekazane w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 19 ust. 3, po przeprowadzeniu ich weryfikacji polegającej na stwierdzeniu ich zgodności z danymi objętymi ewidencją PESEL, jeżeli taki numer został nadany ubezpieczonemu."; 20) uchyla się art. 214; 21) uchyla się art. 223. Art. 2. W ustawie z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864) w art. 7 uchyla się pkt 2. Art. 3. Rozporządzenie wydane na podstawie art. 48 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowuje moc do czasu wydania rozporządzenia na podstawie art. 48a ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 4. Ustawa obowiązuje do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 20 i 21 oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych (Dz. U. Nr 150, poz. 1579) Na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa tryb i sposób wydawania pozwoleń, w tym szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać wniosek i pozwolenie na prowadzenie: 1) przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków: a) prac konserwatorskich, b) prac restauratorskich, c) robót budowlanych, d) badań konserwatorskich, e) badań architektonicznych, f) innych działań określonych w art. 36 ust. 1 pkt 6-11 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami; 2) robót budowlanych w otoczeniu zabytku; 3) badań archeologicznych; 4) poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych w zabytkach wpisanych do rejestru zabytków przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania, zwanych dalej "poszukiwaniami ukrytych lub porzuconych zabytków". 2. Rozporządzenie określa ponadto: 1) wymagane kwalifikacje, jakie powinny posiadać osoby uprawnione do prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, badań konserwatorskich, badań architektonicznych lub badań archeologicznych; 2) dodatkowe wymagania, jakie powinny spełniać osoby kierujące robotami budowlanymi; 3) sposób potwierdzania posiadanych kwalifikacji i dodatkowych wymagań; 4) standardy dotyczące dokumentacji prowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich przy zabytku ruchomym wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych. § 2. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w § 1 ust. 1, składa się do wojewódzkiego konserwatora zabytków, właściwego dla miejsca położenia lub przechowywania zabytku. 2. Wniosek o wydanie pozwolenia na prowadzenie badań archeologicznych albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków na polskich obszarach morskich składa się do dyrektora urzędu morskiego, właściwego dla miejsca prowadzenia tych badań lub poszukiwań. § 3. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w § 1 ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres lub nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy; 2) wskazanie zabytku, z uwzględnieniem miejsca jego położenia lub przechowywania albo miejsca planowanych robót budowlanych w otoczeniu zabytku, miejsca badań archeologicznych, z określeniem współrzędnych geodezyjnych, albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków; 3) program planowanych prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, robót budowlanych w otoczeniu zabytku, badań konserwatorskich, badań architektonicznych, badań archeologicznych, innych działań albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków; 4) wskazanie przewidywanego terminu rozpoczęcia i zakończenia prac, robót, badań, innych działań lub poszukiwań, o których mowa w pkt 3; 5) uzasadnienie wniosku. 2. Wniosek, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a-e oraz pkt 2-4, zawiera ponadto: imię, nazwisko i adres osoby prowadzącej prace konserwatorskie, prace restauratorskie, badania konserwatorskie, badania architektoniczne, badania archeologiczne albo poszukiwania ukrytych lub porzuconych zabytków albo kierującej robotami budowlanymi lub robotami budowlanymi w otoczeniu zabytku. 3. Do wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych lub badań archeologicznych dołącza się dokumenty potwierdzające posiadanie, przez osobę prowadzącą te prace lub badania, kwalifikacji i praktyki zawodowej, o których mowa w § 7, § 8 ust. 3 i 4, § 9 oraz § 10 ust. 1, albo spełnianie przez osobę kierującą tymi robotami dodatkowych wymagań i posiadanie praktyki zawodowej, o których mowa w § 8 ust. 1 i 2. 4. Do wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie badań archeologicznych dołącza się ponadto: 1) mapę w skali 1:10.000 lub mniejszej umożliwiającej lokalizację nieruchomego zabytku archeologicznego z zaznaczonym terenem planowanych badań; 2) plan w skali 1:100 terenu badań w nawiązaniu do punktów państwowej osnowy poziomej III klasy i punktów państwowej osnowy pionowej IV klasy z naniesionymi miejscami dotychczasowych i planowanych badań; 3) dokument potwierdzający gotowość muzeum lub innej jednostki organizacyjnej do przyjęcia zabytków archeologicznych odkrytych w trakcie prowadzenia badań archeologicznych; 4) oświadczenie osoby prowadzącej badania archeologiczne o posiadaniu środków finansowych na przeprowadzenie badań archeologicznych w zakresie określonym w programie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3; 5) oświadczenie osoby prowadzącej badania archeologiczne, że wywiązała się z nałożonych obowiązków przy prowadzeniu poprzednich badań archeologicznych; 6) opis sposobu uporządkowania terenu po zakończeniu badań. 5. Jeżeli z wnioskiem o wydanie pozwolenia na prowadzenie badań konserwatorskich i architektonicznych albo badań archeologicznych lub poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków występuje osoba fizyczna albo jednostka organizacyjna zamierzająca prowadzić te badania lub poszukiwania, dołącza ona do wniosku zgodę właściciela lub posiadacza nieruchomości na przeprowadzenie tych badań lub poszukiwań, chyba że takiej zgody nie uzyskano. 6. Prowadzenie badań archeologicznych albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków na terenie parku narodowego albo rezerwatu przyrody wymaga uzyskania zgody właściwego organu ochrony przyrody. § 4. 1. Wojewódzki konserwator zabytków może uzależnić rozpatrzenie wniosku o udzielenie pozwolenia od przedłożenia przez wnioskodawcę dodatkowej dokumentacji: historycznej, konserwatorskiej, fotograficznej lub dokumentacji powykonawczej poprzednio prowadzonych robót budowlanych, a także decyzji, uzgodnień lub opinii innych organów, wymaganych na podstawie odrębnych przepisów, niezbędnych dla prawidłowego przeprowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, robót budowlanych w otoczeniu zabytku, badań konserwatorskich, badań architektonicznych, badań archeologicznych, innych działań albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków, objętych wnioskiem. 2. Na podstawie przedłożonej przez wnioskodawcę dodatkowej dokumentacji wojewódzki konserwator zabytków może nakazać wnioskodawcy wprowadzenie odpowiednich zmian w programie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3. 3. Wnioskodawca składa wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków dla celów archiwalnych jeden egzemplarz dokumentacji, o której mowa w ust. 1. § 5. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres lub nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy; 2) wskazanie zabytku, z uwzględnieniem miejsca jego położenia lub przechowywania albo miejsca planowanych robót budowlanych w otoczeniu zabytku, miejsca badań archeologicznych, z określeniem współrzędnych geodezyjnych, albo poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków; 3) zakres i sposób prowadzenia wskazanych w pozwoleniu prac, robót, badań, innych działań lub poszukiwań; 4) informację, że pozwolenie może być cofnięte lub zmienione w razie ujawnienia, po jego wydaniu, nowych okoliczności, które mogą mieć wpływ na zakres prowadzenia wskazanych w pozwoleniu prac, robót, badań, innych działań lub poszukiwań; 5) wskazanie przewidywanego terminu rozpoczęcia i zakończenia objętych pozwoleniem prac, robót, badań, innych działań lub poszukiwań. 2. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a-e oraz pkt 2-4, zawiera ponadto: imię, nazwisko i adres osoby prowadzącej prace konserwatorskie, prace restauratorskie, badania konserwatorskie, badania architektoniczne, badania archeologiczne albo poszukiwania ukrytych lub porzuconych zabytków albo kierującej robotami budowlanymi lub robotami budowlanymi w otoczeniu zabytku. 3. Pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich, prac restauratorskich oraz badań konserwatorskich może określać warunki, polegające na obowiązku: 1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu prac lub badań; 2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia wskazanych w pozwoleniu prac lub badań; 3) prowadzenia dokumentacji przebiegu prac konserwatorskich, prac restauratorskich lub badań konserwatorskich oraz opracowania wyników tych badań w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację i dokładną lokalizację przestrzenną wszystkich czynności, użytych materiałów oraz dokonanych odkryć i przekazania jej wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 miesięcy od dnia zakończenia tych prac lub badań; 4) opracowania sposobu postępowania z zabytkiem po zakończeniu wskazanych w pozwoleniu prac lub badań i przekazania tego opracowania wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 miesięcy od dnia zakończenia tych prac lub badań. 4. Pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych może określać warunki, polegające na obowiązku: 1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu robót budowlanych; 2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia robót budowlanych; 3) opracowania sposobu postępowania z zabytkiem po zakończeniu wskazanych w pozwoleniu robót budowlanych. 5. Pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych w otoczeniu zabytku, badań architektonicznych lub innych działań może określać warunki, polegające na obowiązku: 1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu robót, badań lub innych działań; 2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia wskazanych w pozwoleniu robót, badań lub innych działań. 6. Pozwolenie na prowadzenie badań archeologicznych może określać warunki, polegające na obowiązku: 1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu morskiego o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu badań archeologicznych; 2) dokonania szczegółowego rozpoznania terenowego i sporządzenia planu sytuacyjno-wysokościowego dla zabytku archeologicznego, zwłaszcza gdy ten zabytek posiada własną formę krajobrazową; 3) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu morskiego o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia wskazanych w pozwoleniu badań archeologicznych; 4) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu morskiego o przerwach we wskazanych w pozwoleniu badaniach archeologicznych, które mogą wpłynąć na zmianę programu tych badań; 5) prowadzenia dokumentacji przebiegu badań archeologicznych oraz opracowania wyników tych badań w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację i dokładną przestrzenną lokalizację wszystkich czynności oraz dokonanych odkryć i przekazania jej wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 6 miesięcy od dnia zakończenia tych prac lub badań; 6) prowadzenia doraźnej konserwacji pozyskanych zabytków i przekazania ich wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 lat od dnia zakończenia badań archeologicznych; 7) prowadzenia inwentaryzacji polowej pozyskanych zabytków i ich dokumentacji i przekazania jej wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 6 miesięcy od dnia zakończenia badań archeologicznych; 8) sporządzenia sprawozdania z przeprowadzonych badań archeologicznych i przekazania tego sprawozdania wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 tygodni od dnia ich zakończenia; 9) opracowania sposobu postępowania z zabytkiem po zakończeniu badań archeologicznych i przekazania go w terminie do 3 miesięcy od dnia zakończenia tych badań; 10) opracowania wyników badań archeologicznych i przekazania ich wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w terminie do 3 lat od dnia ich zakończenia; 11) uporządkowania terenu po zakończeniu badań archeologicznych. 7. Pozwolenie na prowadzenie poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków może określać warunki, polegające na obowiązku: 1) zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu morskiego o terminie rozpoczęcia i zakończenia wskazanych w pozwoleniu poszukiwań; 2) niezwłocznego zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków albo dyrektora urzędu morskiego o wszelkich zagrożeniach lub nowych okolicznościach ujawnionych w trakcie prowadzenia wskazanych w pozwoleniu poszukiwań. 8. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, może ponadto określać warunek polegający na obowiązku zawiadomienia wojewódzkiego konserwatora zabytków o terminie podjęcia określonych czynności związanych z wydanym pozwoleniem, przynajmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych czynności. 9. Pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych lub badań archeologicznych może także określać warunek polegający na obowiązku dokonywania odbioru częściowego i końcowego wykonanych prac, robót lub badań z udziałem wojewódzkiego konserwatora zabytków. 10. Pozwolenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, może również określać inne warunki, które zapobiegną uszkodzeniu lub zniszczeniu zabytku. § 6. W przypadkach, o których mowa w § 5 ust. 3 pkt 2, ust. 4 pkt 2, ust. 5 pkt 2, ust. 6 pkt 3 i ust. 7 pkt 2, odpowiednio wojewódzki konserwator zabytków albo dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany wydać odpowiednie zalecenia lub wznowić postępowanie w sprawie wydanego pozwolenia, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia. § 7. 1. Prace konserwatorskie, prace restauratorskie lub badania konserwatorskie mogą prowadzić osoby, które posiadają tytuł zawodowy magistra uzyskany po ukończeniu wyższych studiów na kierunku konserwacja i restauracja dzieł sztuki lub wyższych studiów w specjalności w zakresie konserwacji zabytków oraz odbyły po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową w zakresie konserwacji i badania zabytków. 2. W dziedzinach nieobjętych programem wyższych studiów, o których mowa w ust. 1, prace konserwatorskie, prace restauratorskie i badania konserwatorskie mogą prowadzić osoby, które posiadają przynajmniej średnie wykształcenie w danej dziedzinie oraz odbyły co najmniej 5-letnią praktykę zawodową w zakresie konserwacji i badania zabytków. § 8. 1. Robotami budowlanymi przy zabytkach nieruchomych mogą kierować osoby, które posiadają odpowiednie uprawnienia budowlane określone przepisami Prawa budowlanego oraz odbyły co najmniej 2-letnią praktykę zawodową na budowie przy zabytkach nieruchomych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do wykonywania nadzoru inwestorskiego. 3. Pracami konserwatorskimi lub pracami restauratorskimi polegającymi na zabezpieczeniu, uzupełnieniu, rekonstrukcji lub konserwacji parków zabytkowych albo innego rodzaju zorganizowanej zieleni zabytkowej mogą kierować osoby, które posiadają tytuł zawodowy magistra uzyskany po ukończeniu wyższych studiów, obejmujących wiadomości w tym zakresie, oraz odbyły po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową przy konserwacji i pielęgnacji tego rodzaju zabytków. 4. Prace o charakterze technicznym w zakresie, o którym mowa w ust. 3, mogą być prowadzone przez osoby, które posiadają średnie wykształcenie w zakresie pielęgnacji zieleni albo odbyły co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową przy pielęgnacji tego rodzaju zabytków. § 9. Badania architektoniczne mogą prowadzić osoby, które posiadają tytuł zawodowy magistra inżyniera uzyskany po ukończeniu wyższych studiów na kierunku architektura oraz odbyły po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową w zakresie tych badań. § 10. 1. Badania archeologiczne mogą być prowadzone przez osoby, które posiadają tytuł zawodowy magistra uzyskany po ukończeniu wyższych studiów na kierunku archeologia oraz odbyły po ukończeniu tych studiów co najmniej 12-miesięczną praktykę zawodową w zakresie tych badań. 2. Przy ustalaniu czasu trwania praktyki, o której mowa w ust. 1, nie uwzględnia się uczestnictwa w badaniach archeologicznych prowadzonych metodą powierzchniową, nadzorów archeologicznych i rozpoznawania obiektów archeologicznych przy pomocy odwiertów oraz udziału w opracowywaniu zabytków ruchomych odkrytych w trakcie badań archeologicznych. § 11. Wymagane standardy dokumentacji prowadzonych prac konserwatorskich i prac restauratorskich przy zabytkach ruchomych oraz dokumentacji badań archeologicznych określa załącznik do rozporządzenia. § 12. Do spraw wszczętych, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a niezakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 13. Osoby, które uzyskały zaświadczenie o kwalifikacjach na podstawie § 19 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 sierpnia 1964 r. w sprawie zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich przy zabytkach i archeologicznych prac wykopaliskowych (Dz. U. Nr 31, poz. 197) oraz § 17-19 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 11 stycznia 1994 r. o zasadach i trybie udzielania zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich przy zabytkach oraz prac archeologicznych i wykopaliskowych, warunkach ich prowadzenia i kwalifikacjach osób, które mają prawo prowadzenia tej działalności (Dz. U. Nr 16, poz. 55), zachowują uprawnienia wskazane w tym zaświadczeniu w dotychczasowym zakresie w odniesieniu do prac konserwatorskich i robót budowlanych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) ZAŁĄCZNIK I. STANDARDY DOKUMENTACJI PROWADZONYCH PRAC KONSERWATORSKICH I RESTAURATORSKICH PRZY ZABYTKACH RUCHOMYCH Dokumentacja z przeprowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich przy zabytku ruchomym powinna zawierać: 1) określenie zabytku; 2) miejsce jego położenia lub przechowywania; 3) wskazanie właściciela lub posiadacza zabytku; 4) wskazanie autora, czasu powstania i stylu zabytku; 5) wymiary zabytku, w tym wymiary jego części składowych; 6) fotografie zabytku wykonane w miejscu jego stałego przechowywania, z uwzględnieniem jego bezpośredniego otoczenia; 7) opis inwentaryzacyjny; 8) opracowanie historyczne zawierające informacje o dotychczas przeprowadzonych pracach konserwatorskich i restauratorskich oraz dokonanych przekształceniach zabytku; 9) analizę materiałów i technik wykonania zabytku, w tym stratygrafii warstw technologicznych; 10) opis i analizę stanu zachowania zabytku przed podjęciem prac konserwatorskich lub prac restauratorskich, z określeniem przyczyn uszkodzeń i zniszczeń; 11) dokumentację fotograficzną zabytku przed rozpoczęciem prac konserwatorskich lub prac restauratorskich; 12) program prac konserwatorskich lub prac restauratorskich zawierający: a) uzasadnienie koncepcji wyglądu zabytku po przeprowadzeniu prac konserwatorskich lub prac restauratorskich, uwzględniające uwarunkowania estetyczne, historyczne i funkcjonalne, b) wykaz planowanych czynności i zabiegów konserwatorskich z podaniem metod, materiałów i technik; 13) opis, fotografie i rysunki dokumentujące poszczególne etapy prac konserwatorskich i prac restauratorskich z uwzględnieniem zastosowanych metod, materiałów i technik; 14) ustalenia naukowe wynikające z przeprowadzonych prac konserwatorskich i prac restauratorskich; 15) fotografie zabytku po zakończeniu prac konserwatorskich i prac restauratorskich; 16) zalecenia konserwatorskie dla właściciela lub posiadacza zabytku określające sposoby i metody sprawowania opieki nad zabytkiem. II. STANDARD DOKUMENTACJI BADAŃ ARCHEOLOGICZNYCH Dokumentacja z przeprowadzonych badań archeologicznych powinna zawierać: 1) kartę zabytku archeologicznego, na której powinny się znaleźć: a) miejsce usytuowania zabytku archeologicznego, z podaniem nazwy miejscowości, gminy, powiatu i województwa, numeru obszaru w wojewódzkiej ewidencji zabytków, numeru zabytku na tym obszarze, numeru stanowiska w miejscowości oraz współrzędnych geograficznych, b) opis fizjograficzny, c) określenie powierzchni przeprowadzonych badań archeologicznych, d) wykaz faz zasiedlenia z podaniem liczby obiektów oraz zabytków datujących te fazy, e) nazwisko kierownika badań archeologicznych, termin ich przeprowadzenia; 2) karty odkrytych zabytków (obiektów), w których powinny się znaleźć: a) miejsce usytuowania zabytku archeologicznego, z podaniem nazwy miejscowości, gminy, powiatu i województwa, numeru obszaru w wojewódzkiej ewidencji zabytków, numeru zabytku na tym obszarze, numeru stanowiska w miejscowości oraz współrzędnych geograficznych, b) numer zabytku i jego lokalizację w systemie podziału przestrzeni badawczej, c) określenie funkcji zabytku, d) wstępne datowanie zabytku, e) przekrój poziomy i pionowy zabytku, f) wymiary zabytku, g) opis eksploracji zabytku, h) relacja stratygraficzna; 3) karty (kartę) nawarstwień kulturowych zabytku archeologicznego, w których powinny się znaleźć: a) miejsce usytuowania zabytku archeologicznego, z podaniem nazwy miejscowości, gminy, powiatu i województwa, numeru obszaru w wojewódzkiej ewidencji zabytków, numeru zabytku na tym obszarze, numeru stanowiska w miejscowości oraz współrzędnych geograficznych, b) numer warstwy i jej lokalizacja w systemie podziału przestrzeni badawczej, c) określenie funkcji warstwy, d) wstępne datowanie warstwy, e) zasięg i głębokości warstwy, f) opis eksploracji warstwy, g) relacja stratygraficzna; 4) rejestr odkrytych zabytków; 5) rejestr warstw; 6) inwentarz: a) zabytków wydzielonych, b) zabytków masowych, c) próbek, d) dokumentacji rysunkowej, e) dokumentacji fotograficznej; 7) dokumentację rysunkową; 8) dokumentację fotograficzną; 9) sprawozdanie z badań; 10) opracowanie wyników badań; 11) mapę lokalizacji zabytku archeologicznego w skali 1:10.000 z zaznaczonym jego hipotetycznym zasięgiem; 12) graficzne przedstawienie rozplanowania odkrytych zabytków i warstw kulturowych z zaznaczoną siatką i oznaczeniem ich chronologii; 13) plan warstwicowy zabytku archeologicznego z naniesioną siatką arową nawiązaną do państwowej sieci osnowy geodezyjnej i planem wykopów; 14) w przypadku zabytku badanego wcześniej odnoszącą się do niego bibliografię oraz zestawienie informacji o miejscu przechowywania dokumentacji przeprowadzonych badań. 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 106, poz. 1122) 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 18 października 2000 r. w sprawie zasad i trybu udzielania i cofania zezwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich, archeologicznych i wykopaliskowych oraz warunków ich prowadzenia i kwalifikacji osób uprawnionych do wykonywania tych prac (Dz. U. Nr 93, poz. 1033), które utraciło moc na podstawie art. 148 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach stosowanych w medycynie weterynaryjnej 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 893) Art. 1. Ustawa określa: 1) wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej; 2) nadzór nad wprowadzaniem do obrotu i do używania wyrobów medycznych przeznaczonych do stosowania w medycynie weterynaryjnej; 3) nadzór nad wyrobami stosowanymi w medycynie weterynaryjnej wprowadzonymi do obrotu i do używania; 4) sposób prowadzenia Rejestru wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, zwanego dalej "Rejestrem". Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) dystrybutorze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej; 2) importerze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej pochodzący spoza terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 3) przewidzianym zastosowaniu - należy przez to rozumieć przeznaczenie wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej określone przez wytwórcę na oznakowaniach, w instrukcjach używania lub materiałach promocyjnych; 4) wnioskodawcy - należy przez to rozumieć wytwórcę lub osobę przez niego upoważnioną; 5) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie, nieodpłatnie albo za opłatą, po raz pierwszy wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 6) wprowadzeniu do używania - należy przez to rozumieć pierwsze udostępnienie użytkownikowi, nieodpłatnie albo za opłatą, wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej w celu użycia zgodnie z przewidzianym zastosowaniem na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 7) wyposażeniu wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej - należy przez to rozumieć przedmioty, które nie będąc wyrobami stosowanymi w medycynie weterynaryjnej, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę; 8) wyrobie do diagnostyki in vitro stosowanym w medycynie weterynaryjnej - należy przez to rozumieć: a) wyrób medyczny będący odczynnikiem, kalibratorem, materiałem kontrolnym, testem, zestawem, przyrządem, aparatem, sprzętem lub systemem stosowanym osobno lub w połączeniu, przeznaczonym przez wytwórcę do stosowania in vitro, w celu badania próbek pobranych z organizmu zwierzęcego, w tym próbek krwi lub tkanek, wyłącznie lub głównie w celu dostarczenia informacji: - o stanie fizjologicznym lub patologicznym organizmu, - umożliwiających nadzorowanie działań terapeutycznych, b) pojemniki na próbki typu próżniowego i inne przeznaczone przez wytwórcę do bezpośredniego przechowywania oraz konserwacji próbek pochodzących od zwierząt do badania diagnostycznego in vitro, c) sprzęt laboratoryjny ogólnego stosowania, jeżeli ze względu na jego właściwości jest on specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do badań diagnostycznych in vitro; 9) wyrobie do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania - należy przez to rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro oraz wyrób do diagnostyki in vitro stosowany w medycynie weterynaryjnej, używany przez właściciela zwierzęcia lub osobę odpowiedzialną za zwierzę; 10) wyrobie medycznym przeznaczonym do stosowania w medycynie weterynaryjnej - należy przez to rozumieć wyrób medyczny w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896), przeznaczony przez wytwórcę do używania w medycynie weterynaryjnej; 11) wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej - należy przez to rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał i inny przedmiot stosowany osobno lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem niezbędnym do właściwej jego obsługi, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u zwierząt w celu: a) diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu chorób, b) diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów, c) prowadzenia badań, korygowania lub zmian budowy anatomicznej albo procesu fizjologicznego, d) regulacji rui - który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na powierzchni ciała zwierzęcia środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz może być przez niego wspomagany; 12) wytwórcy - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną odpowiedzialną za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej przed wprowadzeniem go do obrotu niezależnie od tego, czy powyższe czynności wykonuje ona sama czy w jej imieniu osoba trzecia. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć sprzęt elektromedyczny, instrumenty i sprzęt weterynaryjny, wyrób medyczny przeznaczony do stosowania w medycynie weterynaryjnej i wyrób do diagnostyki in vitro stosowany w medycynie weterynaryjnej oraz wyposażenie wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej. Art. 3. 1. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby stosowane w medycynie weterynaryjnej spełniające wymagania określone w ustawie. 2. Podmiotem uprawnionym do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej, zwanym dalej "podmiotem uprawnionym", jest wytwórca, importer i dystrybutor. 3. Wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej wprowadzony do obrotu i do używania powinien być właściwie dostarczony i prawidłowo zainstalowany, zgodnie z przewidzianym przez wytwórcę zastosowaniem. 4. Użytkownicy wyrobów medycznych przeznaczonych do stosowania w medycynie weterynaryjnej są obowiązani do zachowania należytej staranności w zakresie doboru, instalowania, uruchamiania oraz przeprowadzania przeglądów i konserwacji, a w szczególności są obowiązani do przestrzegania instrukcji używania dostarczonej przez wytwórcę. 5. Podmiot uprawniony, który wprowadza wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany dostarczyć użytkownikowi informacje w języku polskim. Jeżeli wyrób ma być stosowany przez profesjonalistów, to po uzyskaniu pisemnej zgody użytkownika można dostarczyć mu wymagane informacje w innym języku niż język polski. Art. 4. 1. Wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, z wyłączeniem wyrobu do diagnostyki in vitro stosowanego w medycynie weterynaryjnej, wprowadzany do obrotu i do używania musi spełniać określone dla niego wymagania techniczne i wymagania związane z bezpieczeństwem jego stosowania. 2. Wyrób medyczny przeznaczony do stosowania w medycynie weterynaryjnej, dopuszczony do obrotu i do używania u ludzi, musi spełniać odpowiednie wymagania związane z bezpieczeństwem i skutecznością, zróżnicowane w zależności od stosowania tych wyrobów u zwierząt i u ludzi. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i wymagania związane z bezpieczeństwem stosowania dla sprzętu elektromedycznego, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo jego stosowania. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i wymagania związane z bezpieczeństwem stosowania dla instrumentów i sprzętu weterynaryjnego, uwzględniając ocenę ryzyka. Art. 5. 1. Wytwórca sprzętu elektromedycznego stosowanego w medycynie weterynaryjnej spełniającego wymagania, o których mowa w art. 4 ust. 1, oznacza wyrób znakiem zgodności i sporządza deklarację o spełnieniu tych wymagań. 2. Wytwórca instrumentów i sprzętu weterynaryjnego oraz wyrobów medycznych przeznaczonych do stosowania w medycynie weterynaryjnej po spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, sporządza oświadczenie o spełnieniu tych wymagań. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, grupy według rodzaju przeznaczenia dla sprzętu elektromedycznego wykorzystywanego w medycynie weterynaryjnej, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo jego stosowania. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku zgodności oraz wzór deklaracji o spełnieniu wymagań dla sprzętu elektromedycznego wykorzystywanego w medycynie weterynaryjnej, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo jego stosowania. Art. 6. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane, po uzyskaniu pozytywnej opinii o wyrobie: 1) wyroby do diagnostyki in vitro stosowane w medycynie weterynaryjnej w zakresie chorób zakaźnych zwierząt, w tym zoonoz, oraz pozostałości substancji niepożądanych w tkankach zwierząt; 2) narzędzia i przyrządy do badania mięsa zwierząt rzeźnych; 3) wyroby do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania w medycynie weterynaryjnej; 4) wyroby medyczne przeznaczone do stosowania w medycynie weterynaryjnej, w których wykorzystano pozbawione życia tkanki zwierzęce lub ich pochodne, w tym przeznaczone do kontaktowania się z uszkodzoną skórą. Art. 7. 1. Pozytywna opinia o wyrobie będąca podstawą wpisu do Rejestru oraz opinia o przedłużeniu ważności wpisu do Rejestru i zmiany w opinii dotyczące zmiany parametrów wyrobu są wydawane na podstawie weryfikacji dokumentacji wyrobu, o którym mowa w art. 6, lub wyników badań, w tym badań laboratoryjnych, przeprowadzonych dla tego wyrobu. 2. Opinie, o których mowa w ust. 1, są wydawane przez Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, zwany dalej "jednostką uprawnioną". 3. Wydanie opinii, o których mowa w ust. 1, powinno nastąpić nie później niż 120 dni od dnia złożenia wymaganej dokumentacji i egzemplarza wyrobu, o którym mowa w art. 6. 4. Opinie, o których mowa w ust. 1, wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat. 5. Za wydanie opinii, o których mowa w ust. 1, i przeprowadzenie badań wyrobu są pobierane opłaty. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wydanie opinii, o których mowa w ust. 1, oraz przeprowadzenie badań, uwzględniając zakres badań, jakie powinny być wykonane dla wydania opinii. Art. 8. 1. Jednostka uprawniona dokonuje weryfikacji dokumentacji wyrobu, o którym mowa w art. 6. 2. Badania wyrobu przeprowadza jednostka uprawniona. 3. Jednostka uprawniona może zażądać od wnioskodawcy uzupełnienia dokumentacji i wszelkich niezbędnych wyjaśnień. 4. W przypadku gdy jednostka uprawniona nie może przeprowadzić badań wyrobu, wyznacza, w porozumieniu z wnioskodawcą, wyspecjalizowaną jednostkę do przeprowadzenia badań tego wyrobu. Art. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa, może, w drodze decyzji, dopuścić do używania, w wyjątkowych przypadkach, bez konieczności spełnienia wymagań, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, jeżeli jego zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia zwierząt. Art. 10. 1. Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwany dalej "Prezesem Urzędu", prowadzi Rejestr wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8, 9 i 11. 2. Rejestr zawiera: 1) imię i nazwisko lub nazwę wytwórcy, jego adres lub siedzibę; 2) imię i nazwisko lub nazwę importera lub dystrybutora, jego adres lub siedzibę; 3) nazwę handlową wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nazwy handlowe, pod którymi wyrób jest sprzedawany na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 4) nazwę techniczno-medyczną wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej; 5) przeznaczenie oraz ograniczenia w używaniu wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej; 6) termin ważności wpisu do Rejestru. 3. Podmiot uprawniony, który wprowadza do obrotu lub do używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, z wyłączeniem wyrobu medycznego przeznaczonego do stosowania w medycynie weterynaryjnej, dokonuje zgłoszenia Prezesowi Urzędu, przed wprowadzeniem do obrotu lub do używania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej. 4. Podmiot uprawniony z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym innego niż Rzeczpospolita Polska, który wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej, może dokonać zgłoszenia tego wyrobu także po wprowadzeniu go do obrotu i do używania, w terminie 30 dni od tego dnia. 5. Zgłoszenie do Rejestru zawiera: 1) imię i nazwisko lub nazwę wytwórcy, jego adres lub siedzibę; 2) imię i nazwisko lub nazwę importera lub dystrybutora, jego adres lub siedzibę; 3) nazwę handlową wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nazwy handlowe, pod którymi wyrób jest sprzedawany na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 4) nazwę techniczno-medyczną wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej; 5) opis wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej i przewidziane przeznaczenie oraz ograniczenia w używaniu tego wyrobu; 6) pozytywną opinię o wyrobie. 6. Zgłoszeniu do Rejestru podlegają zmiany danych objętych Rejestrem. 7. Prezes Urzędu udostępnia Rejestr organom, o których mowa w art. 11 ust. 2, oraz zainteresowanym, na ich wniosek. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza zgłoszeniowego do Rejestru, biorąc pod uwagę zakres danych objętych Rejestrem. 9. Za zgłoszenie do Rejestru oraz za zmianę danych zawartych w Rejestrze są pobierane opłaty, które stanowią dochód budżetu państwa. 10. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat rejestrowych, uwzględniając wysokość odpłatności w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej o zbliżonym dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca. Art. 11. 1. Nadzór nad wyrobami stosowanymi w medycynie weterynaryjnej wprowadzonymi do obrotu i do używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje Prezes Urzędu. 2. Prezes Urzędu przy wykonywaniu swoich zadań współpracuje z: 1) Głównym Inspektorem Farmaceutycznym, 2) Głównym Inspektorem Sanitarnym, 3) Głównym Lekarzem Weterynarii, 4) Głównym Inspektorem Inspekcji Handlowej, 5) Szefem Służby Celnej, 6) Prezesem Urzędu Dozoru Technicznego, 7) Głównym Inspektorem Pracy, 8) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki - w zakresie właściwości tych organów. 3. Organy, o których mowa w ust. 2, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej powiadamiają Prezesa Urzędu. Art. 12. Nadzór, o którym mowa w art. 11 ust. 1, obejmuje przeprowadzanie kontroli w zakresie wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 13. 1. Kontrola prowadzona przez Prezesa Urzędu jest wykonywana przez osoby przez niego upoważnione. 2. Kontrola jest prowadzona w godzinach pracy podmiotu kontrolowanego oraz w obecności upoważnionej przez niego osoby. 3. W ramach prowadzonej kontroli osoba kontrolująca w szczególności może zapoznać się z dokumentacją dotyczącą wymagań technicznych wyrobu i wymagań związanych z bezpieczeństwem stosowania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej dla sprzętu elektromedycznego. Art. 14. 1. Z przeprowadzonej kontroli jest sporządzany protokół, który może zawierać zalecenia pokontrolne oraz uwagi upoważnionego przedstawiciela podmiotu kontrolowanego. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisuje osoba kontrolująca i upoważniony przedstawiciel podmiotu kontrolowanego. 3. Kontrolowany jest obowiązany, w terminie określonym w protokole, do realizacji zaleceń pokontrolnych. Art. 15. 1. W przypadku otrzymania informacji, że wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej nie spełnia określonych dla niego wymagań, Prezes Urzędu może: 1) zażądać od wytwórcy, dystrybutora lub importera udostępnienia próbek wyrobu niezbędnych do przeprowadzenia badań i weryfikacji tego wyrobu; 2) zlecić badania próbek, o których mowa w pkt 1, jednostce uprawnionej lub jednostce, o której mowa w art. 8 ust. 4. 2. W przypadku gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w ust. 1, potwierdzą, że wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej nie spełnia określonych dla niego wymagań, koszty tych badań i weryfikacji pokrywa odpowiednio wytwórca, dystrybutor lub importer. Art. 16. 1. W przypadkach gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w art. 15 ust. 1, lub wyniki kontroli, o której mowa w art. 13, potwierdzą, że wyrób stosowany w medycynie weterynaryjnej nie spełnia określonych dla niego wymagań albo nie wykonano zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 14 ust. 1, Prezes Urzędu wydaje odpowiednią decyzję w sprawie: 1) wstrzymania wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej; 2) wycofania z obrotu i z używania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej. 2. Decyzja określona w ust. 1 pkt 1 jest wpisana do Rejestru, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje wykreślenie wyrobu z Rejestru. Art. 17. 1. Powiadomienia o wstrzymaniu wprowadzania do obrotu i do używania lub wycofaniu z obrotu i z używania wyrobu stosowanego w medycynie weterynaryjnej dokonuje Prezes Urzędu. 2. Koszty powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, ponosi podmiot powiadamiający. Art. 18. Kto nie dokonuje zgłoszenia do Rejestru, o którym mowa w art. 10 ust. 3 lub 4, albo nie zgłasza do niego zmian - podlega grzywnie. Art. 19. Atesty i opinie wydane przez Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach dla wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej, o których mowa w art. 6, stają się opiniami o wyrobie w rozumieniu ustawy i zachowują ważność przez 5 lat od dnia wydania, nie krócej jednak niż do dnia 30 października 2004 r. Art. 20. Podmiot uprawniony, który uzyskał pozytywną opinię o wyrobie wydaną przez Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w Puławach do dnia 30 kwietnia 2004 r. obowiązany jest do dokonania zgłoszenia do Rejestru danych, o których mowa w art. 10, do dnia 30 czerwca 2005 r. Art. 21. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 84/539/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do sprzętu elektromedycznego stosowanego w medycynie lub weterynarii (Dz. Urz. WE L 300 z 19.11.1984, str. 179 i n.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 894) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1: a) pkt 20 otrzymuje brzmienie: "20) część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej, w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, z zastrzeżeniem ust. 15,", b) po pkt 23 dodaje się pkt 23a i 23b w brzmieniu: "23a) część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu: a) stypendiów - w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium, b) ryczałtów na koszty utrzymania i zakwaterowania wypłacanych z budżetu państwa w związku ze skierowaniem do pracy dydaktycznej w szkołach i ośrodkach akademickich za granicą, przyznanych na podstawie odrębnych przepisów, 23b) zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio,", c) po pkt 46 dodaje się pkt 46a w brzmieniu: "46a) dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056, z 4.03.1968 r., z późn. zm.),"; 2) w art. 27 po ust. 9a dodaje się ust. 9b i 9c w brzmieniu: "9b. Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga przychody (dochody) określone w art. 42c ust. 5 ze źródeł przychodów położonych: 1) w Republice Austrii, Królestwie Belgii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San Marino i Konfederacji Szwajcarskiej lub 2) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych - to podatek od tych przychodów (dochodów) zapłacony w państwach, o których mowa w pkt 1, oraz terytoriach, o których mowa w pkt 2, podlega odliczeniu od kwoty podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, z uwzględnieniem ust. 8-9a. 9c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz terytoriów, o których mowa w ust. 9b pkt 2."; 3) w art. 37 w ust. 4 zdanie czwarte otrzymuje brzmienie: "Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy dla płatnika naczelnik urzędu skarbowego, łącznie z zaliczkami za te miesiące."; 4) w art. 42 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Informacji, o których mowa w ust. 2, nie sporządza się w przypadku sporządzenia imiennej informacji o przychodach (dochodach), o której mowa w art. 42c ust. 1."; 5) po art. 42b dodaje się art. 42c i 42d w brzmieniu: "Art. 42c. 1. W terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego podmiotu wypłacającego przychody (dochody), o których mowa w ust. 5, podmiot ten jest obowiązany przesłać, sporządzone według ustalonego wzoru, imienne informacje o tych przychodach (dochodach): 1) faktycznemu albo pośredniemu odbiorcy, któremu wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody) i który ze względu na miejsce zamieszkania podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów: a) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San Marino i Konfederacji Szwajcarskiej, lub b) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych, 2) urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. 2. Podmiotem wypłacającym, o którym mowa w ust. 1, jest: 1) osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody), o których mowa w ust. 5, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, na rzecz faktycznego lub pośredniego odbiorcy, 2) pośredni odbiorca, mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody), o których mowa w ust. 5, na rzecz faktycznego odbiorcy. 3. Faktycznym odbiorcą, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest osoba fizyczna, która osiąga przychody (dochody), o których mowa w ust. 5. 4. Pośrednim odbiorcą, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2, jest podmiot, któremu są wypłacane lub stawiane do dyspozycji przychody (dochody), o których mowa w ust. 5, osiągane przez faktycznego odbiorcę, chyba że udokumentuje podmiotowi wypłacającemu, że: 1) jest osobą prawną inną niż spółki jawne i komandytowe utworzone według prawa Królestwa Szwecji (handelsbolag (HB) i kommanditbolag (KB) i Republiki Fińskiej (avoin yhtiö (Ay) i kommandiittiyhtiö (Ky)/öppet bolag i kommanditbolag) lub 2) jego dochody podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, lub 3) jest funduszem inwestycyjnym, lub 4) na podstawie wydanego przez właściwy organ zaświadczenia, jest traktowany jako fundusz inwestycyjny. 5. Imienne informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują przychody (dochody): 1) z odsetek wypłacanych lub stawianych do dyspozycji, związanych z wierzytelnościami wszelkiego rodzaju, zarówno zabezpieczonymi jak i niezabezpieczonymi hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochód ze skarbowych papierów wartościowych, z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi papierami, obligacjami i skryptami dłużnymi, z wyjątkiem opłat karnych za opóźnione płatności, 2) z odsetek naliczonych lub skapitalizowanych w momencie sprzedaży, zwrotu lub umorzenia wierzytelności, o których mowa w pkt 1, 3) uzyskane z odsetek, bezpośrednio lub za pośrednictwem pośredniego odbiorcy, wypłacane przez: a) podmioty, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4, b) przedsiębiorstwa wspólnego inwestowania ustanowione poza terytorium Unii Europejskiej, 4) uzyskane w związku ze sprzedażą, zwrotem lub umorzeniem akcji, udziałów lub jednostek w: a) podmiotach, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4, b) przedsiębiorstwach wspólnego inwestowania ustanowionych poza terytorium Unii Europejskiej - jeżeli zainwestowały one bezpośrednio lub pośrednio przez inne podmioty lub przedsiębiorstwa, ponad 40 % swoich aktywów w wierzytelności, o których mowa w pkt 1, w zakresie, w jakim przychód (dochód) ten odpowiada zyskom osiąganym bezpośrednio lub pośrednio z odsetek w rozumieniu pkt 1 i 2. 6. W przypadku, gdy podmiot wypłacający nie posiada imiennych informacji dotyczących: 1) przychodu (dochodu) uzyskanego z odsetek, o którym mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, za przychód z odsetek uznaje się całość wypłaconej lub postawionej do dyspozycji kwoty, 2) udziału aktywów zainwestowanych w wierzytelności, akcje, udziały lub jednostki, o których mowa w ust. 5 pkt 4, uznaje się, że udział aktywów wynosi ponad 40 %; jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie określić kwoty przychodu uzyskanego przez faktycznego odbiorcę, uznaje się, że przychód odpowiada zyskom ze sprzedaży, zwrotu lub umorzenia akcji, udziałów lub jednostek. 7. Udział procentowy, określony w ust. 5 pkt 4 oraz ust. 6 pkt 2, od dnia 1 stycznia 2011 r. wynosi 25 %. 8. Przepisy art. 42 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór imiennych informacji o przychodach (dochodach), o których mowa w ust. 1, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania, w szczególności w celu umożliwienia podmiotowi wypłacającemu wskazania faktycznego lub pośredniego odbiorcy, oraz wysokości wypłacanych lub stawianych do dyspozycji przychodów (dochodów). Art. 42d. 1. W celu sporządzenia imiennych informacji, o których mowa w art. 42c ust. 1, podmiot wypłacający: 1) ustala tożsamość faktycznego odbiorcy na podstawie przedstawionego przez niego dokumentu stwierdzającego tożsamość, 2) przyjmuje, że państwem (terytorium), w którym faktyczny odbiorca podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów, jest wskazane w przedstawionym przez niego dokumencie stwierdzającym tożsamość państwo (terytorium) miejsca stałego zamieszkania, chyba że faktyczny odbiorca wykaże, że podlega takiemu opodatkowaniu w innym państwie (terytorium). 2. Jeżeli podmiot wypłacający ma uzasadnione wątpliwości, czy osoba fizyczna, której wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody), o których mowa w art. 42c ust. 5, jest faktycznym odbiorcą, podejmuje czynności w celu ustalenia tożsamości faktycznego odbiorcy zgodnie z ust. 1. Jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie ustalić tożsamości faktycznego odbiorcy, traktuje tę osobę fizyczną jako faktycznego odbiorcę. 3. Jeżeli przychody (dochody), o których mowa w art. 42c ust. 5, są wypłacane lub stawiane do dyspozycji osobie fizycznej działającej w imieniu faktycznego lub pośredniego odbiorcy, to podmiot wypłacający jest obowiązany uzyskać od takiej osoby imię i nazwisko albo nazwę oraz adres odpowiednio faktycznego albo pośredniego odbiorcy. Jeżeli podmiot wypłacający nie jest w stanie ustalić tożsamości faktycznego odbiorcy, traktuje tę osobę fizyczną jako faktycznego odbiorcę. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania tożsamości i miejsca stałego zamieszkania faktycznych odbiorców, w celu umożliwienia podmiotom wypłacającym dokonywania identyfikacji faktycznych odbiorców przychodów (dochodów), o których mowa w art. 42c ust. 5.". Art. 2. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d pkt 3."; 2) w art. 12: a) w ust. 3d zdanie końcowe otrzymuje brzmienie: "- za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, za datę powstania przychodu uważa się dzień, w którym faktura powinna być wystawiona.", b) po ust. 4c dodaje się ust. 4d w brzmieniu: "4d. W przypadku podatników dokonujących zbycia udziałów (akcji) jednej spółki kapitałowej innej spółce kapitałowej, jeżeli: 1) spółka nabywająca oraz spółka zbywająca (obejmująca), podlegają w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz 2) w wyniku nabycia udziałów (akcji) spółka nabywająca uzyska bezwzględną większość praw głosu w spółce, której udziały (akcje) są zbywane, oraz 3) w zamian za zbywane udziały (akcje) spółka zbywająca otrzyma udziały (akcje) spółki nabywającej albo otrzyma udziały (akcje) spółki nabywającej wraz z zapłatą w gotówce w wysokości nie wyższej niż 10 % wartości bilansowej otrzymanych udziałów (akcji) - do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych udziałów (akcji) w spółce zbywającej i w spółce nabywającej."; 3) w art. 16 w ust. 1 po pkt 8c dodaje się pkt 8d w brzmieniu: "8d) wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) przekazywanych innej spółce w sposób, o którym mowa w art. 12 ust. 4d; wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia otrzymanych za nie udziałów (akcji), ustalony zgodnie z pkt 8 i art. 15 ust. 1k,"; 4) w art. 21 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu: "3. Zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki: 1) wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest: a) spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo b) położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, 3) spółka: a) o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) w spółce, o której mowa w pkt 2, nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 2 lata lub b) o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) w spółce, o której mowa w pkt 1, nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 2 lata, lub c) podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - zarówno w spółce, o której mowa w pkt 1, jak i w spółce, o której mowa w pkt 2 - nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 2 lata, 4) odbiorcą należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest: a) spółka, o której mowa w pkt 2, albo b) zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym zagraniczny zakład jest położony. 4. Użyte w ust. 3 pojęcie "zagraniczny zakład" oznacza zakład w rozumieniu danej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której stroną jest Rzeczpospolita Polska. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, nie ma zastosowania do przychodów, które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną uznane za przychody: 1) z podziału zysków lub spłaty kapitału spółki wypłacającej należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2) z tytułu wierzytelności przenoszącej prawo do udziału w zyskach dłużnika, 3) z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika, 4) z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od powstania wierzytelności. 6. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1, między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w wyniku czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań. Przepisy art. 11 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio."; 5) w art. 26 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu: "1c. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1, korzystających ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3, stosują to zwolnienie wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2: 1) jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), lub 2) istnienia zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 21 ust. 4, zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.". Art. 3. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 4)) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. Pracownikom Służby Leśnej, w tym również strażnikom leśnym, używającym własnych pojazdów, do celów służbowych, w jazdach lokalnych, może być przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tych pojazdów - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego lub do wysokości nieprzekraczającej stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.". Art. 4. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego obowiązani są dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) oraz w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623)."; 2) w art. 11: a) w ust. 4 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) podmiotów określonych w art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894).", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Faktyczny odbiorca określony w art. 42c ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, mający numer identyfikacji podatkowej nadany w państwie miejsca zamieszkania innym niż Rzeczpospolita Polska, jest obowiązany podawać ten numer podmiotowi wypłacającemu określonemu w art. 42c ust. 2 tej ustawy. Podmiot wypłacający jest obowiązany żądać podania numeru identyfikacji podatkowej i przekazywać go naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla opodatkowania osób zagranicznych.". Art. 5. W ustawie z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska" (Dz. U. Nr 106, poz. 675, z późn. zm. 6)) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Listonoszom używającym własnych pojazdów, do celów służbowych, w jazdach lokalnych, może być przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tych pojazdów - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego lub do wysokości nieprzekraczającej stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.". Art. 6. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 305m dodaje się rozdział 3 w brzmieniu: "Rozdział 3 Szczegółowe zasady wymiany informacji o przychodach (dochodach) z oszczędności Art. 305n. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje z urzędu informacje dotyczące przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych, których wypłacanie wymaga, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych, składania imiennej informacji o przychodach (dochodach), uzyskanych przez osoby, które ze względu na miejsce zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu od wszystkich swoich dochodów: 1) w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San Marino i Konfederacji Szwajcarskiej lub 2) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowę w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych - właściwym władzom tych państw i terytoriów. § 2. Informacje przekazuje się przynajmniej raz w roku w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku podatkowego podmiotu wypłacającego przychody (dochody). § 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia współpracy, może zawierać z właściwymi władzami państw i terytoriów, o których mowa w § 1, porozumienia dwustronne lub wielostronne w zakresie szczegółowych zasad i trybu wymiany informacji. Art. 305o. Do informacji określonych w art. 305n § 1 dotyczących podatników, na których ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy w Rzeczypospolitej Polskiej, otrzymanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych od właściwych władz innych państw lub terytoriów zależnych lub stowarzyszonych przepisy art. 297a stosuje się odpowiednio."; 2) w art. 306a: a) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Zaświadczenie powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia, z zastrzeżeniem § 6.", b) dodaje się § 6 w brzmieniu: "§ 6. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 306m § 1, powinno być wydane bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wydanie zaświadczenia."; 3) art. 306k otrzymuje brzmienie: "Art. 306k. W sprawach nieuregulowanych w art. 306a-306i oraz 306l i 306m stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 1-6, 8-12, 14, 16 oraz 23 działu IV."; 4) po art. 306k dodaje się art. 306l-306n w brzmieniu: "Art. 306l. Organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (certyfikat rezydencji). Art. 306m. § 1. Organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby fizycznej osiągającej przychody (dochody), o których mowa w art. 305n § 1, ze źródeł przychodów położonych: 1) w Republice Austrii, Królestwie Belgii, Wielkim Księstwie Luksemburga, Księstwie Andory, Księstwie Liechtensteinu, Księstwie Monako, Republice San Marino i Konfederacji Szwajcarskiej lub 2) na terytoriach zależnych lub terytoriach stowarzyszonych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych. § 2. W zaświadczeniu, o którym mowa w § 1, podaje się również zgłoszone organowi podatkowemu przez wnioskodawcę: 1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres podmiotu, który wypłaca lub stawia do dyspozycji przychody (dochody), 2) numer rachunku wnioskodawcy, a w przypadku jego braku - tytuł prawny, z którego wynika wierzytelność stanowiąca podstawę wypłaty lub postawienia do dyspozycji przychodów (dochodów). Art. 306n. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory zaświadczeń, o których mowa w art. 306l i art. 306m § 1, uwzględniając zakres danych wykazywanych w zaświadczeniach oraz dane identyfikujące wnioskodawcę i organ wydający zaświadczenie.". Art. 7. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 53 po § 30a dodaje się § 30b w brzmieniu: "§ 30b. Użyte w rozdziale 6 kodeksu określenie "pośredni odbiorca" ma znaczenie nadane w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894)."; 2) w art. 80 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Płatnik, podmiot, o którym mowa w art. 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, niepełniący funkcji płatnika lub pośredni odbiorca, który wbrew obowiązkowi nie składa w terminie podatnikowi lub właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej lub informacji, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 lub art. 42c ust. 1 powołanej ustawy, podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych.". Art. 8. Podatnicy, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2005 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy art. 12 ust. 3d ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 9. Ustawa ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, z wyjątkiem przepisów art. 21 ust. 1 pkt 20 i 23a ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004 r. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 27 ust. 9b i 9c, art. 42 ust. 7, art. 42c i art. 42d ustawy wymienionej w art. 1, art. 2 pkt 2 lit. a, art. 4 pkt 2 oraz art. 6 i art. 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.; 2) art. 2 pkt 4 i 5, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2012 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa dokonuje: 1. wdrożenia Dyrektywy 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz. Urz. WE L 157, z 26.06.2003 r.), Dyrektywy 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE L 157, z 26.06.2003 r.) oraz częściowego wdrożenia Dyrektywy 90/434/EWG w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów, dotyczących spółek różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE L 225, z 20.08.1990 r.). 2. zmiany ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawy z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska", ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r., Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 229, poz. 2273. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 126, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 217, poz. 2125. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 868). 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 895) Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2278 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji transpozycji następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych przepisów i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odnośnych działań Administracji Morskiej (Dz. Urz. WE L 319 z 12.12.1994 r., z późn. zm.), 2) dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu) (Dz. Urz. WE L 157 z 07.07.1995 r., z późn. zm.), 3) dyrektywę 95/64/WE z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu rzeczy i osób drogą morską (Dz. Urz. L 320 z 30.12.95 r., z późn. zm.), 4) dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 46 z 17.02.1997 r., z późn. zm.), 5) dyrektywy 97/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającej zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 metrów i większej (Dz. Urz. WE L 34 z 09.02.1998 r., z późn. zm.), 6) dyrektywy 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 144 z 15.05.1998 r., z późn. zm.), 7) dyrektywy 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów państw członkowskich Wspólnoty lub z portów państw członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 02.07.1998 r., z późn. zm.), 8) dyrektywy 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu obowiązkowych przeglądów dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999 r., z późn. zm.), 9) dyrektywy 2001/25/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (Dz. Urz. WE L 136 z 18.05.2001 r., z późn. zm.), 10) dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylającej dyrektywę 93/75/WE (Dz. Urz. WE L 208 z 05.08.2002 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Ustawę stosuje się z zachowaniem postanowień umów międzynarodowych, o których mowa w art. 6, art. 18 ust. 1 pkt 1, art. 33 ust. 1 i art. 40, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, ogłoszonymi w trybie określonym odrębnymi przepisami."; 3) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) statku - należy przez to rozumieć urządzenie pływające używane w środowisku morskim, w tym również: wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i platformy wiertnicze, chyba że powołane w ustawie umowy międzynarodowe stanowią inaczej, 2) państwie trzecim - należy przez to rozumieć państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej."; 4) w art. 6: a) w ust. 1 w pkt 1 po lit. c dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienionej Protokołem uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101), zwanej dalej "Konwencją MARPOL 1973/78",", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W celu zwiększenia bezpieczeństwa morskiego w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia, minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić do stosowania wymagania międzynarodowe, ustanawiane przez organizacje międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem."; 5) w art. 7 uchyla się ust. 3; 6) w art. 13 uchyla się ust. 6; 7) w art. 15 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) sposób uznawania i upoważniania instytucji klasyfikacyjnej do wykonywania zadań administracji morskiej, a także rodzaje i zakres przeglądów statku, dokonywanych przez instytucję klasyfikacyjną."; 8) po art. 16 dodaje się art. 16a i 16b w brzmieniu: "Art. 16a. 1. Statek powinien być wyposażony w System Automatycznej Identyfikacji statków (AIS), spełniający wymagania ustanowione przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO), z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Statek wyposażony w system AIS powinien utrzymywać ten system w działaniu ciągłym z wyjątkiem przypadków, w których porozumienia międzynarodowe, przepisy lub wymagania Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) stanowią o ochronie informacji nawigacyjnej. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, harmonogram wyposażania statków w system AIS, w zależności od ich rodzaju i roku budowy oraz kategorie statków zwolnionych z obowiązku wyposażenia w system AIS, uwzględniając postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002 r.). Art. 16b. 1. Statek powinien być wyposażony w rejestrator danych z podróży (VDR) spełniający wymagania, w tym standardy techniczne Międzynarodowej Komisji Elektrotechniki (Standard Nr 61996 IEC) ustanowione przez Międzynarodową Organizację Morską (Rezolucja IMO A.861(20)), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, harmonogram wyposażania statków w rejestratory danych z podróży (VDR), w zależności od ich rodzaju i roku budowy, oraz kategorie statków zwolnionych z obowiązku wyposażenia w VDR, uwzględniając postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002 r.). 3. Właściwy organ administracji morskiej przekazuje informacje zebrane z rejestratorów danych z podróży (VDR) właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej, na ich wniosek, w razie wypadku, który nastąpił na obszarze podlegającym jurysdykcji tego państwa."; 9) w art. 19: a) w ust. 1 po pkt 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) zezwolenie, 4) potwierdzenie uznania.", b) ust. 3-6 otrzymują brzmienie: "3. Odbycie dodatkowych przeszkoleń wymaganych Konwencją STCW niezbędnych do zajmowania niektórych stanowisk potwierdza się świadectwem przeszkolenia. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, wydają dyrektorzy urzędów morskich po złożeniu przez ubiegających się o uzyskanie tych dokumentów: 1) egzaminu z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności, 2) przedstawieniu przez nich zaświadczeń o odbyciu szkoleń i praktyk pływania - jeżeli są wymagane dla danego dokumentu. 5. Świadectwa, o których mowa w ust. 3, wydają dyrektorzy urzędów morskich po przedstawieniu przez ubiegających się o uzyskanie tych świadectw pisemnych potwierdzeń o odbyciu wymaganych szkoleń i praktyk w ośrodkach, o których mowa w ust. 6. 6. Szkolenia, o których mowa w ust. 4 i 5, są prowadzone przez wyższe szkoły morskie uznane i nadzorowane przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej w zakresie spraw objętych postanowieniami Konwencji STCW lub przez ośrodki uznane, w drodze decyzji, i nadzorowane przez właściwego dyrektora urzędu morskiego, w tym ośrodki prowadzące działalność w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach trzecich. Za czynności kontrolne związane z uznaniem wyższych szkół morskich lub ośrodków szkoleniowych pobiera się opłaty w wysokościach określonych w załączniku do ustawy.", c) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Uznanie wyższych szkół morskich i ośrodków, o których mowa w ust. 6, potwierdza się co 5 lat.", d) po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: "8a. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, regulamin pracy komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 8, oraz kryteria, którym powinni odpowiadać kandydaci na przewodniczących i członków tych komisji, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego przeprowadzania egzaminu przez osoby posiadające odpowiednie wykształcenie i kwalifikacje.", e) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, kryteria, warunki i sposób uznawania, potwierdzania uznania oraz nadzorowanie wyższych szkół morskich i ośrodków, w zakresie spraw określonych w ust. 6, biorąc pod uwagę wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe w tym zakresie.", f) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu: "10a. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, programy szkoleń, o których mowa w ust. 4 i 5, i wymagania egzaminacyjne w tym zakresie, uwzględniając konieczność rzetelnego przygotowania do wykonywania obowiązków na statku."; 10) w art. 24: a) w ust. 2 i 3 wyraz "zaświadczenia" zastępuje się wyrazami "świadectwa przeszkolenia", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W razie nieusunięcia uchybień, o których mowa w ust. 3, jeżeli brak dyplomu, zezwolenia lub świadectwa przeszkolenia dotyczy kapitana statku, starszego mechanika, oficerów pełniących wachty oraz radiooperatora, organ inspekcyjny podejmuje decyzję o zatrzymaniu statku. W stosunku do statku o przynależności do państwa - strony Konwencji STCW stosuje się postanowienia tej konwencji dotyczące zatrzymania statku."; 11) w art. 25: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do zajmowania stanowisk na statkach morskich, w tym również na statkach nieobjętych umowami, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, warunki przyznawania i odnawiania dokumentów, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 3, wzory tych dokumentów i sposób ich ewidencji, a także sposób zaliczania praktyki pływania na statkach,", b) w pkt 3 skreśla się wyrazy "stopnie i"; 12) po art. 25 dodaje się art. 25a-25c w brzmieniu: "Art. 25a. 1. Jednostki prowadzące szkolenie, egzaminowanie i wydawanie dokumentów, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 3, oraz odpowiedzialne za potwierdzanie kwalifikacji zawodowych są obowiązane do stosowania systemów oceny jakości. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje kontrolę nad przeprowadzaniem - w okresach nie dłuższych niż 5 lat - niezależnej oceny systemu, o którym mowa w ust. 1, w celu sprawdzenia czy wszystkie wewnętrzne środki zarządzania i nadzorowania są zgodne z odpowiednimi procedurami oraz odpowiednio udokumentowane, a także czy działania korygujące są podejmowane w odpowiednim czasie. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Sekretarzowi Generalnemu Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz Komisji Europejskiej sprawozdanie dotyczące niezależnej oceny, o której mowa w ust. 2, nie później niż przed upływem 6 miesięcy po zakończeniu tej oceny. Art. 25b. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej informuje Sekretarza Generalnego Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz Komisję Europejską o przyjętych do polskiego porządku prawnego przepisach w zakresie spraw objętych niniejszym rozdziałem. Art. 25c. 1. Organy administracji morskiej mogą zawierać porozumienia z właściwymi organami administracji morskiej państwa trzeciego dotyczące uznawania dyplomów i świadectw wydanych przez to państwo, jeżeli administracja morska państwa trzeciego: 1) przekaże teksty niezbędnych aktów prawnych oraz inne dokumenty potwierdzające, że wymagania standardów kompetencji, wydawania, potwierdzania i ewidencjonowania dyplomów i świadectw oraz prowadzone systemy jakości są zgodne z postanowieniami Konwencji STCW, 2) udokumentuje, że programy i kursy szkolenia marynarzy są zgodne z postanowieniami Konwencji STCW, 3) zobowiąże się do informowania o każdej zmianie przepisów krajowych, dotyczących szkolenia marynarzy i wydawania dokumentów. 2. Podpisanie porozumienia, o którym mowa w ust. 1, może zostać uzależnione od wyników przeprowadzonej oceny warunków i procedur stosowanych w państwie trzecim w zakresie, o którym mowa w ust. 1."; 13) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. 1. Kapitan statku znajdującego się w polskich obszarach morskich informuje brzegowe stacje radiowe o: 1) wszystkich przypadkach mających wpływ na bezpieczeństwo statku, takich jak kolizje, wejście na mieliznę, uszkodzenia lub wadliwe działanie urządzeń statku, zalanie lub przesunięcie ładunku, uszkodzenia kadłuba lub elementów konstrukcyjnych statku, 2) wszystkich przypadkach, które zagrażają bezpieczeństwu morskiemu, takich jak uszkodzenia urządzeń, które mogą wpłynąć na zdolności manewrowe lub zdatność do żeglugi statku, w tym wpływające na system napędowy, urządzenia sterowe, system wytwarzania prądu, wyposażenie nawigacyjne lub środki łączności. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) identyfikację statku, 2) jego pozycję, 3) port wyjścia, 4) port przeznaczenia, 5) adres, pod którym dostępna jest informacja o towarach niebezpiecznych lub zanieczyszczających jeżeli są przewożone na statku, 6) ilość osób na pokładzie, 7) szczegóły zdarzenia oraz inne informacje niezbędne do prowadzenia akcji ratowniczych, zgodnie z wymaganiami ustanowionymi przez Międzynarodową Organizację Morską (Rezolucja IMO Nr A.851(20)). 3. W przypadku gdy statek może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa żeglugi, życia lub środowiska morskiego, Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne powiadamia odpowiednie zagraniczne ratownicze ośrodki koordynacyjne o potencjalnym zagrożeniu, a dyrektor urzędu morskiego dokonuje inspekcji statku lub sprawdza informacje o tym statku. O podjętych działaniach dyrektor urzędu morskiego informuje państwo bandery, którą statek podnosi oraz państwo, do którego statek się udaje. 4. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1, kapitan statku lub brzegowa stacja radiowa nie może skontaktować się z armatorem statku, dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany powiadomić o zaistniałej sytuacji organ państwa, które wydało certyfikat zgodności lub certyfikat zarządzania bezpieczeństwem. W przypadku statku o polskiej przynależności dyrektor urzędu morskiego może cofnąć te dokumenty."; 14) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu: "Art. 28a. 1. Kapitan statku zmierzającego do portu polskiego obowiązany jest przekazać kapitanowi portu informację dotyczącą identyfikacji statku, portu przeznaczenia, przewidywanego czasu przybycia do portu przeznaczenia i przewidywanego czasu wyjścia z portu oraz liczby wszystkich osób na pokładzie: 1) przynajmniej na 24 godziny przed przybyciem lub 2) najpóźniej w momencie, gdy statek opuszcza poprzedni port - jeśli podróż trwa krócej niż 24 godziny, lub 3) jeśli port przeznaczenia nie jest znany lub zmienia się podczas podróży - niezwłocznie. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, stosuje się również do kapitana statku o polskiej przynależności zmierzającego do portu państwa członkowskiego Unii Europejskiej."; 15) po art. 29 dodaje się art. 29a i 29b w brzmieniu: "Art. 29a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, plan udzielenia statkom znajdującym się w niebezpieczeństwie schronienia na polskich obszarach morskich. 2. Plan, o którym mowa w ust. 1, powinien określać niezbędną organizację i procedury w celu zapewnienia, aby statki znajdujące się w niebezpieczeństwie mogły bezzwłocznie znaleźć miejsce schronienia. Plan ten powinien określać również rodzaje działań dla zapewnienia bezpieczeństwa statku i środowiska morskiego, mając na względzie uwarunkowania danego miejsca schronienia. Art. 29b. Jeżeli w przypadku szczególnie złej pogody lub stanu morza istnieje poważne zagrożenie zanieczyszczenia obszarów morskich, bądź zagrożone jest bezpieczeństwo życia ludzkiego, dyrektor właściwego urzędu morskiego, po uzyskaniu informacji właściwych służb meteorologicznych: 1) powiadamia, jeśli jest to możliwe, kapitana statku znajdującego się w danym rejonie portu oraz zamierzającego wejść lub wyjść z tego portu o stanie morza i warunkach pogodowych, 2) nie naruszając obowiązku niesienia pomocy statkom w niebezpieczeństwie oraz zgodnie z planem, o którym mowa w art. 29a, może podjąć inne środki, łącznie z zaleceniem bądź zakazem wejścia do lub wyjścia z portu, do czasu gdy zostanie ustalone, że nie istnieje już ryzyko dla życia ludzkiego lub zagrożenie zanieczyszczenia środowiska, 3) może podjąć niezbędne środki w celu ograniczenia bunkrowania statków lub wprowadzić zakaz bunkrowania na wodach terytorialnych."; 16) w art. 34 uchyla się ust. 2; 17) po art. 35 dodaje się art. 35a-35d w brzmieniu: "Art. 35a. 1. W celu zwiększenia bezpieczeństwa oraz skuteczności ratowania pasażerów i członków załogi oraz w celu ułatwienia prowadzenia operacji poszukiwawczych i ratowniczych armator obowiązany jest do: 1) liczenia i rejestracji osób odbywających podróż morską na statkach pasażerskich kursujących na trasach dłuższych niż 20 mil morskich od portu wyjścia, 2) liczenia osób odbywających podróż morską na pozostałych statkach pasażerskich. 2. Armator statku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obowiązany jest zbierać informacje o osobach znajdujących się na pokładzie dotyczące: 1) nazwisk, 2) imion lub ich pierwszych liter, 3) płci, 4) wieku, 5) szczególnych wymagań w zakresie opieki lub pomocy w nagłych wypadkach - na wniosek pasażera. 3. Rejestrację, o której mowa w ust. 1, prowadzi się w taki sposób, aby wszystkie osoby znajdujące się na statku pasażerskim zostały policzone przed wyruszeniem statku w podróż. 4. Przed wyruszeniem statku w podróż informacja o liczbie osób znajdujących się na statku przekazywana jest kapitanowi oraz odpowiedzialnej za prowadzenie systemu rejestracji osobie wyznaczonej przez armatora. 5. Dyrektor urzędu morskiego, mając na względzie bezpieczeństwo żeglugi i pasażerów, może zwolnić armatora z obowiązku, o którym mowa w ust. 1. Art. 35b. 1. Armator statku, o którym mowa w art. 35a ust. 1 pkt 1, obowiązany jest do: 1) prowadzenia systemu rejestracji informacji dotyczących pasażerów, 2) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za prowadzenie systemu rejestracji pasażerów, przechowywanie oraz przekazywanie tych informacji w razie konieczności. 2. Armator zapewnia niezwłoczne przekazywanie informacji, o których mowa w art. 35a ust. 2, organom prowadzącym akcje poszukiwawcze i ratownicze. 3. Armator zapewnia zarejestrowanie i przekazanie kapitanowi, przed wyruszeniem statku w podróż, informacji o osobach, które wymagają szczególnej pomocy w nagłych wypadkach. 4. System rejestracji informacji, o którym mowa w ust. 1, podlega zatwierdzeniu i kontroli przez dyrektora urzędu morskiego, właściwego ze względu na rejon uprawiania żeglugi. Zatwierdzeniu podlegają też zmiany w systemie rejestracji pasażerów. Art. 35c. W przypadku gdy armator nie jest przewoźnikiem, przepisy art. 35a i 35b stosuje się odpowiednio do przewoźnika. Art. 35d. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób liczenia i system rejestracji osób odbywających podróż morską na statkach pasażerskich. 2) kryteria, jakim powinien odpowiadać system rejestracji, 3) sposób przechowywania i przekazywania informacji o osobach znajdujących się na pokładzie w razie zagrożenia bezpieczeństwa pasażerów lub w razie wypadku, 4) treść wniosku o zatwierdzenie systemu rejestracji, 5) warunki i sposób zatwierdzania oraz kontrolowania systemu rejestracji, 6) warunki udzielania zwolnień od obowiązku liczenia lub rejestrowania pasażerów - uwzględniając postanowienia dyrektywy 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 2.07.1998 r., z późn. zm.)."; 18) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. 1. Kapitan statku lub jego przedstawiciel składa kapitanowi portu formularz ewidencyjny zawierający informacje o ładunku i pasażerach znajdujących się na pokładzie. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza ewidencyjnego, o którym mowa w ust. 1, oraz sposób postępowania ze złożonymi formularzami, uwzględniając postanowienia dyrektywy 95/64/WE z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu rzeczy i osób drogą morską (Dz. Urz. WE L 320 z 30.12.95 r., z późn. zm.)."; 19) w art. 52 po pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) nie dopełnia obowiązku liczenia lub rejestrowania osób odbywających podróż morską statkiem pasażerskim, 5) nie przekazuje, na żądanie właściwych organów, informacji w przypadkach, o których mowa w art. 27a."; 20) w załączniku do ustawy wprowadza się następujące zmiany: a) treść części I zastępuje się treścią, określoną w załączniku do ustawy, b) w części II w pkt 3 skreśla się wyrazy "i karty żeglarskie" oraz pkt 3.1 i 3.3, c) w części III: - pkt 9., 9.1 i 9.2 otrzymują brzmienie: "9. Opłaty za czynności związane z uznaniem wyższych szkół morskich w zakresie objętym postanowieniami Konwencji STCW oraz uznaniem ośrodka szkoleniowego: 9.1 Opłata za kontrolę wyższej szkoły morskiej w zakresie objętym postanowieniami Konwencji STCW lub kontrolę ośrodka szkoleniowego na certyfikat uznania - 1.350 j.t. 9.2 Opłata za kontrolę ośrodka na rozszerzenie działalności - 800 j.t.", - dodaje się pkt 9.3 w brzmieniu: "9.3 Opłata za kontrolę ośrodka lub wyższej szkoły morskiej na potwierdzenie certyfikatu uznania - 800 j.t.". Art. 2. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 39 w ust. 5 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) Służba Kontroli Ruchu Statków (Służba VTS) - przy pomocy której dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie monitorowania ruchu statków i przekazywania informacji;"; 2) w art. 56 po pkt 19 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 20 w brzmieniu: "20) podejmuje się przewozu pasażerów z naruszeniem obowiązku posiadania dokumentu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stosownie do art. 182 § 1 Kodeksu morskiego.". Art. 3. W ustawie z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156, z 2001 r. Nr 111, poz. 1197 i Nr 125, poz. 1368 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1361) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 uchyla się ust. 4; 2) w art. 10a dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu: "3. Dyrektor urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku może zwolnić statki odbywające regularne rejsy na tej samej trasie pomiędzy portami leżącymi w polskich obszarach morskich z obowiązków określonych w ust. 1 jeśli armator statku: 1) przekazuje dyrektorowi urzędu morskiego uaktualnioną listę statków oraz 2) ustanowił system umożliwiający bezzwłoczny dostęp do tych informacji organom administracji morskiej i Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa na ich żądanie, przez całą dobę. 4. Dyrektor urzędu morskiego, na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wydaje zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, dla statków podnoszących banderę tego państwa. 5. Dyrektor urzędu morskiego, który wydał zezwolenie, cofa je w przypadku gdy przestaje być spełniony którykolwiek z warunków, o których mowa w ust. 3."; 3) po art. 10a dodaje się art. 10b w brzmieniu: "Art. 10b. 1. Zabrania się załadowcy podstawiania towarów niebezpiecznych lub zanieczyszczających do ładowania na statek celem przewozu bez dostarczenia kapitanowi deklaracji o tych towarach. 2. Załadowca obowiązany jest dostarczyć kapitanowi statku deklarację, o której mowa w ust. 1, wraz z oświadczeniem, że podstawiony do przewozu towar odpowiada informacjom zawartym w deklaracji. Kapitan, przed wyruszeniem w podróż, przekazuje deklarację armatorowi. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, którą powinna zawierać deklaracja, o której mowa w ust. 1, uwzględniając postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002 r.)."; 4) w art. 11 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Obowiązki, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się do kapitana i armatora statku o obcej przynależności znajdującego się w polskich obszarach morskich."; 5) dodaje się art. 36b w brzmieniu: "Art. 36b. Załadowca, który nie dopełnia obowiązku określonego w art. 10b, podlega karze pieniężnej do wysokości 50.000 SDR.". Art. 4. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 211, poz. 2049 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) w art. 18: 1) w ust. 1 wyrazy "ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "ust. 2-4"; 2) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do rejestru, o którym mowa w ust. 1, może być wpisany statek stanowiący własność osoby lub osób fizycznych, mających obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, lub osoby prawnej, mającej siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, po przedstawieniu dokumentu stwierdzającego prawo własności do statku oraz innych dokumentów, o których mowa w ust. 3.". Art. 5. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2277) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) statek niestanowiący polskiej własności, który uzyskał polską przynależność zgodnie z rozporządzeniem nr 613/91 (EWG) z dnia 4 marca 1991 r. w sprawie transferu statków z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 68 z 15.03.1991 r., z późn. zm.)."; 2) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. § 1. Statek niestanowiący polskiej własności ani nieuważany za stanowiący polską własność wpisuje się do rejestru okrętowego na wniosek armatora, po spełnieniu wymagań określonych w art. 13 § 1, z zastrzeżeniem § 2. § 2. Do rejestrów, o których mowa w art. 23, może być wpisany statek będący własnością obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub osoby prawnej mającej siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 73a. § 3. Rejestr okrętowy statków, o których mowa w § 1, prowadzi izba morska właściwa dla portu polskiego wskazanego przez armatora jako port macierzysty statku."; 3) po art. 73 dodaje się art. 73a w brzmieniu: "Art. 73a. Za statek, o którym mowa w art. 24 § 2, uważa się również statek: 1) będący co najmniej w połowie własnością obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub osoby prawnej mającej siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli armator tego statku ma w państwie członkowskim Unii Europejskiej miejsce zamieszkania albo siedzibę swojego zakładu głównego lub oddziału, a statek, na wniosek wszystkich współwłaścicieli, został wpisany do polskiego rejestru okrętowego w księdze rejestru stałego, 2) będący własnością spółki kapitałowej mającej siedzibę za granicą, w której obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub osoba prawna mająca siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej ma udział kapitałowy, jeżeli armator tego statku ma w państwie członkowskim Unii Europejskiej miejsce zamieszkania albo siedzibę swojego zakładu głównego lub oddziału, a statek, na wniosek właściciela, został wpisany do polskiego rejestru okrętowego w księdze rejestru stałego."; 4) w art. 255 po § 1 dodaje się § 1a-1c w brzmieniu: "§ 1a. Dyspasza może być świadczona tylko przez dyspaszera wpisanego na listę dyspaszerów. Listę dyspaszerów prowadzi Prezes Krajowej Izby Gospodarczej. § 1b. Na listę dyspaszerów wpisuje się dyspaszera, jeżeli spełnia wymagania kwalifikacyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 255 § 4. § 1c. Prezes Krajowej Izby Gospodarczej skreśla dyspaszera z listy dyspaszerów: 1) na wniosek dyspaszera, 2) w przypadku utraty wymagań kwalifikacyjnych, 3) w przypadku stwierdzenia zawinionego, nienależytego wykonywania czynności dyspaszerskich, naruszenia prawa oraz naruszenia zasad etyki zawodowej, 4) w przypadku śmierci dyspaszera."; 5) w art. 329 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Mimo zapłaty pełnej sumy ubezpieczenia ubezpieczyciel obowiązany jest zwrócić ponadto przypadające na niego stosownie do art. 327 wydatki, jakie ubezpieczający poniósł lub zobowiązał się ponieść do chwili otrzymania zawiadomienia od ubezpieczyciela, że korzysta z uprawnienia przewidzianego w § 1.". Art. 6. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 10 pkt 1-3 oraz art. 25 pkt 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 8a, 10 i 10a oraz art. 25 pkt 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. 2. Przepis wykonawczy, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, powinien zostać wydany do dnia 31 grudnia 2009 r. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski "ZAŁĄCZNIK - Część I I. OPŁATY ZA PRZEPROWADZENIE INSPEKCJI I WYSTAWIENIE DOKUMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA ŻEGLUGI 1. Za certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego: 1.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 1.200 j.t. 1.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 1.600 j.t. 1.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.400 j.t. 1.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.200 j.t. 1.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo - 800 j.t. 2. Za certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego: 2.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 2.000 j.t. 2.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 3.000 j.t. 2.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 4.000 j.t. 2.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 5.000 j.t. 2.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo - 1.000 j.t. 3. Za wystawienie certyfikatu bezpieczeństwa oraz pozwolenia na eksploatacje jednostki szybkiej (łącznie): 3.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 2.000 j.t. 3.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 2.700 j.t. 3.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 4.000 j.t. 3.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 5.300 j.t. 3.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo - 1.300 j.t. 4. Za certyfikat konstrukcji i wyposażenia oraz pozwolenie na eksploatacje jednostki dynamicznie unoszonej (łącznie): 4.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 1.200 j.t. 4.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 1.600 j.t. 4.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.400 j.t. 4.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.200 j.t. 4.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo - 800 j.t. 5. Za certyfikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego z wyposażeniem radiotelefonicznym dla statków o pojemności brutto do 500 z wyposażeniem GMDSS - 600 j.t. 6. Za certyfikat bezpieczeństwa statku specjalistycznego - 500 j.t. 7. Za certyfikat zarządzania bezpieczeństwem lub za tymczasowy certyfikat zarządzania bezpieczeństwem: 7.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 1.500 j.t. 7.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 2.000 j.t. 7.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.500 j.t. 7.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.500 j.t. 7.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo - 1.000 j.t. 8. Za dokument zgodności lub tymczasowy dokument zgodności - 1.200 j.t. 9. Za wykazy wyposażenia do certyfikatu bezpieczeństwa lub karty bezpieczeństwa - 150 j.t. 10. Za certyfikat zwolnienia lub zwolnienie od wymagań przepisów krajowych opłata wynosi 50 % stawki opłaty podstawowej za dokument, którego zwolnienie dotyczy. 11. Za certyfikat bezpiecznej obsługi - 500 j.t. 12. Za certyfikat zdolności do przewozu stałych ładunków masowych - 1.000 j.t. 13. Za certyfikat zdolności dla statku przewożącego materiały niebezpieczne - 1.200 j.t. 14. Za kartę bezpieczeństwa, kartę bezpieczeństwa statku rybackiego i kartę bezpieczeństwa typu "Ł": 14.1 Statki o pojemności brutto do 20 lub do 15 m długości - 100 j.t. 14.2 Statki o pojemności brutto powyżej 20 do 100 lub powyżej 15 m do 25 m długości - 200 j.t. 14.3 Statki o pojemności brutto powyżej 100 do 300 - 400 j.t. 14.4 Statki o pojemności brutto powyżej 300 do 500 - 600 j.t. 14.5 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 1.000 j.t. 14.6 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 2.000 j.t. 14.7 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 3.000 j.t. 14.8 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 - za każde następne 20.000 dodatkowo - 1.000 j.t. 14.9 Jeżeli parametry statku określone w pkt 14.1 i 14.2 wskazują na możliwość zastosowania dwóch stawek, stosuje się stawkę wg pojemności brutto 15. Za kartę bezpieczeństwa dla statku sportowego i rekreacyjnego: 15.1 Statki o długości do 6 m - 50 j.t. 15.2 Statki o długości powyżej 6 m do 9 m - 75 j.t. 15.3 Statki o długości powyżej 9 m do 12 m - 100 j.t. 15.4 Statki o długości powyżej 12 m do 15 m - 150 j.t. 15.5 Statki o długości powyżej 15 m do 24 m - 300 j.t. 15.6 Statki o długości powyżej 24 m - 500 j.t. 16. Zwyżki i zniżki opłat: 16.1. Za kartę bezpieczeństwa na jednorazową podróż pobiera się opłaty w wysokości 50 % opłat wymienionych w pkt 14.1-14.8 oraz 15.1-15.6 16.2 Opłata za potwierdzenie ważności dokumentów bezpieczeństwa wynosi 50 % wartości stawki określonej do wydania dokumentu bezpieczeństwa, na którym dokonano potwierdzenia ważności. 16.3 Jeżeli właścicielem jednostki sportowej lub rekreacyjnej jest: emeryt, rencista, uczeń lub student, opłatę za wydanie dokumentu bezpieczeństwa obniża się o 50 %. 16.4 Opłaty określone w pkt 14.1-14.8 ulegają obniżeniu o: - 50 % dla statku bez własnego napędu mechanicznego, - 20 % dla statku bez własnego napędu mechanicznego wyposażonego w mechanizmy pomocnicze. 16.5 Za wystawienie dokumentu bezpieczeństwa dla statku morskiego po przeprowadzeniu inspekcji wstępnej - opłata wynosi 110 % opłaty podstawowej dla danego dokumentu. 16.6 W przypadku gdy inspekcję pozytywną poprzedziła inspekcja negatywna, opłata za wystawienie dokumentu bezpieczeństwa wynosi 200 % opłaty podstawowej dla danego dokumentu. 16.7 W przypadku gdy inspekcja poprzedzająca wydanie lub potwierdzenie dokumentu bezpieczeństwa statku - z powodów niezależnych od urzędu morskiego - zostanie w całości lub w części dokonana poza godzinami pracy urzędu morskiego, opłata za wydanie dokumentu bezpieczeństwa wynosi 130 % opłaty podstawowej za dany dokument. 17. Inne opłaty: 17.1 Za reinspekcję statku obcej bandery zatrzymanego przez PSC - 4.000 j.t. 17.2 Za wymianę dokumentu bezpieczeństwa na wniosek armatora bez konieczności przeprowadzania inspekcji - 50 j.t. 17.3 Za wydanie duplikatu lub odpisu dokumentu bezpieczeństwa - 50 j.t. 17.4 Za przywrócenie ważności dokumentu bezpieczeństwa (w szczególności po awarii, zmianach konstrukcyjnych, po unieważnieniu na skutek inspekcji negatywnej) pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłaty podstawowej pobieranej przy wystawianiu tego dokumentu 17.5 Za przedłużenie ważności dokumentu bezpieczeństwa na okres do 1 miesiąca bez inspekcji - pobiera się za każdy dokument opłatę w wysokości - 50 j.t. 17.6 Za przedłużenie ważności dokumentu bezpieczeństwa na okres do 3 miesięcy - pobiera się opłatę w wysokości 30 % opłaty podstawowej. 17.7 Za wystawienie nowego dokumentu bezpieczeństwa na okres powyżej 3 miesięcy do 6 miesięcy - pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłaty podstawowej. 17.8 Opłata za przeprowadzenie kontroli dla stacji atestacji: środków ratunkowych, urządzeń p.poż., urządzeń radiowych 17.8.1 Wydanie dokumentu uznania - 1.350 j.t. 17.8.2 Potwierdzenie dokumentu uznania - 650 j.t. 17.8.3 Rozszerzenie działalności, za każdą dodatkową usługę atestacji - 550 j.t. 17.9 Wynagrodzenie dla zespołu kontrolującego stacje atestacji: 17.9.1 Przewodniczący zespołu kontrolującego - 300 j.t. 17.9.2 Członek zespołu kontrolującego - 250 j.t. 17.10 Opłaty za zatwierdzenie planu ochrony pożarowej statków morskich oraz rozkładów alarmowych statków pasażerskich 17.10.1 Statki o pojemności brutto do 500 - 200 j.t. 17.10.2 Statki o pojemności brutto powyżej 500 do 2.000 - 400 j.t. 17.10.3 Statki o pojemności brutto powyżej 2.000 do 10.000 - 800 j.t. 17.10.4 Statki o pojemności brutto powyżej 10.000 do 30.000 - 1.200 j.t. 17.10.5 Statki o pojemności brutto powyżej 30.000 opłata jak w pkt 17.10.4 i dodatkowo za każde następne 20.000 - 400 j.t. 17.11 Za zatwierdzenie planu rozmieszczenia środków ratunkowych pobiera się 50 % opłaty podstawowej jak za zatwierdzenie planu obrony pożarowej według stawek określonych w pkt. 17.10.1-17.10.5 17.12 Opłata za uznanie instytucji klasyfikacyjnej Za przeprowadzenie: 17.12.1 Audytu wstępnego - 50.000 j.t. 17.12.2 Audytu odnowieniowego - 40.000 j.t. 17.12.3 Audytu okresowego - 20.000 j.t. 17.12.4 Audytu dodatkowego - 20.000 j.t. 17.12.5 Za wydanie dokumentu świadectwa uznania instytucji klasyfikacyjnej - 500 j.t. 17.13 Za wydanie zaświadczenia o przedłużeniu ważności tratw lub zwalniaków hydrostatycznych (bez względu na ilość środków ratunkowych) - 300 j.t. 17.14 Za zatwierdzenie dokumentu, planu, poradnika nieujętego w niniejszym cenniku pobiera się opłatę w wysokości - 300 j.t. 17.15 Koszty przejazdów oraz pobytu inspektorów/audytorów poza miastami - siedzibami urzędów morskich, związane z przeprowadzaniem inspekcji lub audytu ponosi zleceniodawca. W przypadku gdy opłata netto wynosi poniżej 10 j.t., odstępuje się od jej pobrania. 17.16 Za świadectwo wolnej burty - 350 j.t. Opłata za wydanie świadectwa wolnej burty nie obejmuje opłaty za przeprowadzenie przeglądu 17.17 Za zatwierdzenie instrukcji bezpiecznej obsługi przeładunku materiałów niebezpiecznych - 400 j.t. 17.18 Za wydanie jednorazowego zwolnienia statku z asysty holowniczej - dotyczy jednorazowych manewrów (za każde: wejście, wyjście, przeholowanie) - 250 j.t. 17.19 Za wydanie zezwolenia na manewrowanie w porcie statkiem ze zmniejszoną ilością holowników lub bez asysty holowniczej (zezwolenie jest wydawane na okres 12 miesięcy) - 4.000 j.t. 17.20 Za wydanie zezwolenia jednorazowego na manewrowanie w porcie statkiem ze zmniejszoną ilością holowników lub bez asysty holowniczej (dotyczy wszystkich rodzajów manewrów) - w czasie jednej wizyty w porcie - 600 j.t. 17.21 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku morskiego żeglugi międzynarodowej na manewrowanie statkiem bez pilota, na obszarze określonego w zezwoleniu portu lub jego rejonie - 250 j.t. 17.22 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku morskiego żeglugi krajowej na manewrowanie statkiem na wodach morskich bez pilota - 150 j.t. 17.23 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku na jednorazowe manewrowanie statkiem bez pilota - 400 j.t. 17.24 Za wydanie zezwolenia dla kapitana statku żeglugi śródlądowej na samodzielne pilotowanie dowodzonego przez siebie statku na obszarze, określonego w zezwoleniu, portu lub jego rejonie - 150 j.t. 17.25 Za każdorazowe określenie warunków przeładunku materiałów niebezpiecznych w miejscach, dla których nie zatwierdzono instrukcji, o której mowa w pkt 17.17 - 100 j.t. 17.26 Za wydanie zezwolenia i określenie warunków wprowadzania/wyprowadzania do/z portu statków ponadgabarytowych - 200 j.t. 17.27 Za wydanie zezwolenia i określenie warunków żeglugi na obszarze portu dla trudnych w manewrowaniu zespołów holowniczych, w których skład wchodzą doki pływające, duże pontony o długości powyżej 50 m, wraki - 150 j.t. 17.28 Za wydanie zezwolenia i określenie warunków na przeładunek, bunkrowanie na redzie - 50 j.t. 17.29 Za zalegalizowanie dziennika okrętowego lub innego dokumentu (książki) podlegającego legalizacji - 10 j.t. 18. Objaśnienia uzupełniające: 18.1 Dla statków z nieudokumentowaną pojemnością brutto opłaty nalicza się według wzoru: V = 0,25 x L x B x H, gdzie: B - szerokość maksymalna, H - wysokość boczna, L - długość całkowita. Uwaga: dla doków pływających H oznacza wysokość boczną łącznie z basztami. 18.2 Opłata za wystawienie lub potwierdzenie każdego dokumentu bezpieczeństwa zawiera opłatę za przeprowadzenie odpowiedniej inspekcji i sporządzenie dokmentu. 18.3 Opłaty za wystawienie, potwierdzenie, przedłużanie czy przywrócenie ważności wszystkich dokumentów bezpieczeństwa statku ponosi armator lub właściciel statku. 18.4 Wszystkie procenty wymienione w tekście należy liczyć od opłat podstawowych. 18.5 Ilekroć opłaty przewidziane taryfą są uzależnione od długości, należy przez to rozumieć długość całkowitą statku.". 1) Niniejszą ustawą zmienia się następujące ustawy: ustawę z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, ustawę z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej oraz ustawę z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski. Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw: - dyrektywę 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002 r.), - dyrektywę 2001/25/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (Dz. Urz. WE L 136 z 18.05.2001 r., z późn. zm.), - dyrektywę 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 2.07.1998 r., z późn. zm.), - dyrektywę 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 046 z 17.02.1997 r., z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 896) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobów medycznych; 2) ocenę kliniczną wyrobów medycznych; 3) warunki używania wyrobów medycznych; 4) nadzór nad wytwarzaniem, wprowadzaniem do obrotu i do używania wyrobów medycznych; 5) nadzór nad wyrobami medycznymi wprowadzonymi do obrotu i do używania; 6) zgłaszanie incydentów medycznych z wyrobami medycznymi oraz dalsze postępowanie po ich zgłoszeniu; 7) sposób prowadzenia Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania; 8) zasady i tryb autoryzowania, notyfikowania, nadzorowania, ograniczania i cofania autoryzacji jednostek notyfikowanych w zakresie wyrobów medycznych oraz organy właściwe w tych sprawach; 9) klasyfikację i kwalifikację wyrobów medycznych; 10) ocenę zgodności wyrobów medycznych; 11) wymagania zasadnicze wyrobów medycznych. 2. W zakresie spraw nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 2. Ustawy nie stosuje się do: 1) produktów leczniczych; 2) produktów biobójczych; 3) kosmetyków; 4) środków ochrony indywidualnej; 5) implantów tkanek i komórek pochodzenia ludzkiego oraz wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia zawierających takie tkanki lub komórki bądź otrzymanych z tkanek lub komórek, poza wyrobami medycznymi do różnego przeznaczenia zawierającymi produkty krwiopochodne; 6) implantów tkanek i komórek pochodzenia zwierzęcego oraz wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia zawierających takie tkanki lub komórki, chyba że w wyrobie medycznym do różnego przeznaczenia stosuje się tkanki lub komórki uznane za niezdolne do życia lub niezdolne do życia produkty z nich otrzymane; 7) wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro wytwarzanych na własny użytek przez zakłady opieki zdrowotnej lub do używania w pomieszczeniach znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu, pod warunkiem że nie zostaną one przekazane innemu zakładowi opieki zdrowotnej; 8) wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro przeznaczonych wyłącznie do badań naukowych prowadzonych dla celów innych niż medyczne; 9) materiałów referencyjnych posiadających międzynarodowe certyfikaty i materiałów używanych do celów projektu zewnętrznej oceny jakości. Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) aktywnym wyrobie medycznym do implantacji - należy przez to rozumieć wyrób medyczny, którego prawidłowe funkcjonowanie zależy od źródła energii elektrycznej lub jakiegokolwiek źródła zasilania innego niż energia generowana bezpośrednio przez organizm ludzki lub przez siłę ciężkości, przeznaczony do umieszczania w ciele ludzkim częściowo lub w całości, za pomocą zabiegu chirurgicznego lub medycznego, lub w naturalnych otworach ciała za pomocą zabiegu medycznego, celem pozostawienia go w tym ciele; 2) autoryzowanym przedstawicielu - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wyznaczoną przez wytwórcę do działania w jego imieniu, oraz do której mogą zwracać się, zamiast do wytwórcy, władze i organy państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w sprawach obowiązków wytwórcy określonych ustawą; 3) badaczu - należy przez to rozumieć osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje zawodowe upoważniające do badań klinicznych, z uwzględnieniem podstaw naukowych i doświadczenia w pracy z pacjentami koniecznego do takich badań, jeżeli badanie jest prowadzone przez zespół osób, kierownikiem odpowiedzialnym jest lekarz lub lekarz stomatolog; 4) ciężkim niepożądanym zdarzeniu - należy przez to rozumieć każde zdarzenie niepożądane, które powoduje zgon, konieczność hospitalizacji lub jej przedłużenie z powodu zagrożenia życia lub pogorszenia stanu zdrowia lub konieczność podjęcia interwencji medycznej, trwały lub znaczny uszczerbek na zdrowiu, śmierć płodu, wadę wrodzoną, uszkodzenie okołoporodowe lub zmianę nowotworową, lub które w ocenie badacza zostanie uznane za ważne z medycznego punktu widzenia; 5) dystrybutorze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób medyczny pochodzący z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i niebędącą jego użytkownikiem; 6) importerze - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wprowadzającą w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wyrób medyczny pochodzący spoza terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 7) incydencie medycznym z wyrobem medycznym - należy przez to rozumieć: a) każde wadliwe działanie, pogorszenie cech lub działania wyrobu medycznego, jak również każdą nieprawidłowość w oznakowaniach lub instrukcjach używania, które mogą lub mogły bezpośrednio lub pośrednio doprowadzić do śmierci lub poważnego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta, użytkownika lub osoby trzeciej, b) techniczną lub medyczną nieprawidłowość związaną z właściwościami lub działaniem wyrobu medycznego prowadzącą z przyczyn określonych w lit. a do systematycznego wycofywania wyrobów tego samego typu przez wytwórcę; 8) inwazyjnym wyrobie medycznym - należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, który jest wprowadzany w części lub całości do organizmu ludzkiego przez otwory ciała lub przez jego powierzchnię; 9) niepożądanym zdarzeniu - należy przez to rozumieć każde niepożądane zjawisko kliniczne występujące u uczestnika badania, bez względu na to, czy uważa się je za związane z wyrobem medycznym czy nie, oraz nieprawidłowych wyników badań laboratoryjnych; 10) podmiocie odpowiedzialnym za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym odpowiedzialną za wprowadzenie wyrobu medycznego do obrotu, wyznaczoną przez wytwórcę z siedzibą poza terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który to wytwórca nie ustanowił autoryzowanego przedstawiciela; 11) przewidzianym zastosowaniu - należy przez to rozumieć przeznaczenie wyrobu medycznego według danych zamieszczonych przez wytwórcę w oznakowaniach, instrukcjach używania lub materiałach promocyjnych; 12) sponsorze - należy przez to rozumieć wytwórcę lub jego autoryzowanego przedstawiciela odpowiedzialnego za podjęcie, prowadzenie i finansowanie badania klinicznego; 13) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie, nieodpłatnie albo za opłatą, po raz pierwszy wyrobu medycznego nowego lub odtworzonego i innego niż wyrób medyczny przeznaczony do badań klinicznych i wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony do oceny działania, w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 14) wprowadzeniu do używania - należy przez to rozumieć pierwsze udostępnienie użytkownikowi wyrobu medycznego gotowego do używania w celu użycia zgodnie z przewidzianym zastosowaniem na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 15) wyposażeniu wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia - należy przez to rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego; 16) wyposażeniu wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro - należy przez to rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem przez wytwórcę wyrobu medycznego, z wyjątkiem inwazyjnych wyrobów medycznych do pobierania próbek oraz wyrobów medycznych bezpośrednio stosowanych na ludzkim ciele w celu pobrania próbek; 17) wyrobie medycznym - należy przez to rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu: a) diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu chorób, b) diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów lub upośledzeń, c) badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub prowadzenia procesu fizjologicznego, d) regulacji poczęć - który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być przez nie wspomagane; 18) wyrobie medycznym do diagnostyki in vitro - należy przez to rozumieć: a) wyrób medyczny będący odczynnikiem, produktem z odczynnikiem, kalibratorem, materiałem kontrolnym, zestawem, przyrządem, aparatem, sprzętem lub systemem stosowanym samodzielnie lub w połączeniu, przeznaczonym przez wytwórcę do stosowania in vitro, w celu badania próbek pobranych z organizmu ludzkiego, w tym próbek krwi lub tkanek dawcy, wyłącznie lub głównie celem dostarczenia informacji: - o stanie fizjologicznym lub patologicznym, - odnoszących się do wad wrodzonych, - do ustalenia bezpieczeństwa i zgodności z potencjalnym biorcą, - umożliwiających nadzorowanie działań terapeutycznych, b) pojemniki typu próżniowego na próbki i inne przeznaczone przez wytwórcę do bezpośredniego przechowywania oraz konserwacji próbek pochodzących z ciała ludzkiego do badania diagnostycznego in vitro, c) sprzęt laboratoryjny ogólnego stosowania, jeżeli ze względu na jego właściwości jest on specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do badań diagnostycznych in vitro; 19) wyrobie medycznym do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania - należy przez to rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony przez wytwórcę do użytku przez nieprofesjonalistę w warunkach domowych; 20) wyrobie medycznym do diagnostyki in vitro przeznaczonym do oceny działania - należy przez to rozumieć wyrób medyczny do diagnostyki in vitro przeznaczony do jednego lub większej liczby badań oceniających jego działanie, wykonywanych w laboratoriach analityki medycznej lub w innych odpowiednich miejscach poza przedsiębiorstwem wytwórcy; 21) wyrobie medycznym przeznaczonym do badań klinicznych - należy przez to rozumieć wyrób medyczny, wyłączając wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, przeznaczony przez wytwórcę do zastosowania przez badacza, w celu przeprowadzenia badań klinicznych określonych w ustawie; 22) wyrobie medycznym wykonywanym na zamówienie - należy przez to rozumieć wyrób medyczny wykonywany zgodnie z pisemną instrukcją wskazującą jego właściwości i zastosowanie, sporządzoną przez lekarza lub inne osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje zawodowe, i na ich odpowiedzialność, przeznaczony do używania przez określonego pacjenta z wyjątkiem wyrobu medycznego wykonywanego metodami produkcji seryjnej, wymagającego odpowiedniego przystosowania do specyficznych potrzeb lekarza lub innego użytkownika; 23) wyrobie nowym - należy przez to rozumieć wyrób do diagnostyki in vitro, który nie był dostępny w ciągu ostatnich trzech lat na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w zastosowaniu do danego analitu lub innego parametru lub gdy zastosowana procedura opiera się na technice analitycznej nieużywanej w ciągu ostatnich trzech lat na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w zastosowaniu do danego analitu lub innego parametru; 24) wytwórcy - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobę prawną odpowiedzialną za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie, oznakowanie, montowanie, przetwarzanie, przeprowadzenie remontu odtworzeniowego wyrobu medycznego i nadawanie przewidzianego zastosowania wyrobowi medycznemu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy powyższe czynności wykonuje on sam, czy na jego rzecz osoba trzecia, z wyjątkiem podmiotów, które montują lub dostosowują wyroby medyczne już wprowadzone do obrotu w celu używania przez określonego pacjenta zgodnie z przewidzianym zastosowaniem. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym do różnego przeznaczenia bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć wyrób medyczny inny niż aktywny wyrób medyczny do implantacji i inny niż wyrób medyczny do diagnostyki in vitro. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro. Rozdział 2 Wprowadzanie wyrobów medycznych do obrotu i do używania Art. 4. 1. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne spełniające wymagania określone w ustawie. 2. Wyrób medyczny wprowadzony do obrotu i do używania powinien być właściwie dostarczony, prawidłowo zainstalowany i konserwowany oraz używany zgodnie z przewidzianym przez wytwórcę zastosowaniem. Wyrób ten nie może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pacjentów, użytkowników i osób trzecich. 3. Podmiotami uprawnionymi do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych, zwanymi dalej "podmiotem uprawnionym", są wytwórca, jego autoryzowany przedstawiciel, importer, dystrybutor i podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego. 4. Użytkownicy wyrobów medycznych są obowiązani do zachowania należytej staranności w zakresie doboru, instalowania, uruchamiania oraz przeprowadzania przeglądów i konserwacji, a w szczególności do przestrzegania instrukcji używania dostarczonej przez wytwórcę. 5. Podmiot uprawniony, który wprowadza wyrób medyczny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany oznakować wyrób medyczny w języku polskim oraz dostarczyć użytkownikowi instrukcje używania i etykiety tego wyrobu w języku polskim. 6. Jeżeli wyrób medyczny ma być stosowany przez profesjonalistów, to po uzyskaniu zgody użytkownika, można dostarczyć mu wymagane informacje w innym języku niż język polski. Art. 5. 1. Do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne oznakowane znakiem CE. 2. Znak CE umieszcza się na wyrobie medycznym po przeprowadzeniu odpowiednich dla niego procedur oceny zgodności z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w rozdziale 4. 3. Znakiem CE nie oznacza się wyrobu medycznego wykonanego na zamówienie, przeznaczonego do badań klinicznych oraz wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro przeznaczonego do oceny działania. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór oznakowania znakiem CE, biorąc pod uwagę zgodność tego oznakowania z przepisami Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych. Art. 6. 1. Znak CE jest umieszczany w instrukcji używania, na opakowaniu handlowym i, jeżeli to możliwe, na wyrobie medycznym lub jego opakowaniu gwarantującym sterylność, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny. 2. Jeżeli ocena zgodności była przeprowadzana pod nadzorem jednostki notyfikowanej w obszarze wyrobów medycznych, zwanej dalej "jednostką notyfikowaną", obok znaku CE jest umieszczany numer identyfikacyjny właściwej jednostki notyfikowanej. 3. Zabronione jest umieszczanie na wyrobie medycznym, jego opakowaniu oraz instrukcji używania oznaczeń lub napisów, które mogłyby wprowadzić w błąd co do oznaczenia znakiem CE oraz co do oznaczenia numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej. Art. 7. Jeżeli wytwórca oznaczy znakiem CE wyrób niebędący wyrobem medycznym, powołując się na przepisy ustawy, jest obowiązany do usunięcia tego znaku z wyrobu. Art. 8. 1. Zestawienie różnych wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia oznaczonych znakiem CE zgodnie z przewidzianym zastosowaniem i ograniczeniami podanymi przez wytwórcę, w celu wprowadzenia ich do obrotu jako systemu lub zestawu zabiegowego, wymaga sporządzenia przez osobę dokonującą tych czynności oświadczenia, w którym potwierdza, że: 1) sprawdzono wzajemną zgodność poszczególnych wyrobów medycznych według instrukcji wytwórców i przeprowadzono wskazane w nich czynności; 2) system lub zestaw zabiegowy opakowano i dołączono do niego odpowiednią instrukcję używania wraz z instrukcjami wyrobów medycznych wchodzących w skład tego systemu lub zestawu; 3) czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, poddano wewnętrznej kontroli. 2. W przypadku gdy nie są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, a w szczególności gdy w skład systemu lub zestawu zabiegowego wchodzi wyrób medyczny nieoznaczony znakiem CE lub gdy w skład systemu lub zestawu włączono wyrób medyczny niezgodnie z jego przewidzianym zastosowaniem, system lub zestaw podlega procedurze oceny zgodności. 3. Dokonanie sterylizacji systemu lub zestawu zabiegowego lub innego wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia oznaczonego znakiem CE, przeznaczonego przez wytwórcę do sterylizacji przed użyciem, w celu wprowadzenia do obrotu, wymaga: 1) przeprowadzenia przez dokonującego sterylizacji pod nadzorem jednostki notyfikowanej procedury oceny zgodności ograniczonej do zagadnień związanych ze sterylnością; 2) przeprowadzenia sterylizacji zgodnie z instrukcjami wytwórcy. 4. Dokonujący sterylizacji sporządza oświadczenie, że sterylizacja została przeprowadzona zgodnie z instrukcjami wytwórcy. 5. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1 i 4, przechowuje się przez pięć lat od dnia ich sporządzenia. 6. Systemu, zestawu zabiegowego, wyrobu medycznego oznaczonego znakiem CE, przeznaczonego przez wytwórcę do sterylizacji przed użyciem, o której mowa w ust. 3, nie oznacza się ponownie znakiem CE. Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w wyjątkowych przypadkach, w drodze decyzji, dopuścić do używania bez konieczności przeprowadzenia procedur oceny zgodności, o których mowa w rozdziale 4, pojedyncze egzemplarze wyrobów medycznych, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Podstawą dopuszczenia do używania wyrobu medycznego, o którym mowa w ust. 1, jest zapotrzebowanie zakładu opieki zdrowotnej albo lekarza prowadzącego leczenie poza zakładem opieki zdrowotnej. 3. Dopuszczenie do używania, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć wyrobu medycznego, który został wycofany z obrotu i używania ze względu na niespełnienie wymagań w zakresie bezpieczeństwa lub skuteczności jego działania. Art. 10. 1. Wyrób medyczny niespełniający wymagań ustawy może być wystawiany, w szczególności na targach, wystawach lub pokazach, pod warunkiem umieszczenia oznakowania wyraźnie wskazującego, że dany wyrób medyczny nie może być wprowadzany do obrotu i do używania przed przeprowadzeniem procedury oceny zgodności. 2. Wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, o którym mowa w ust. 1, nie może być wykorzystywany do badań próbek pobranych od ludzi podczas targów, wystaw lub pokazów. Art. 11. Do obrotu i do używania nie mogą być wprowadzane wyroby medyczne, których oznakowanie lub instrukcja używania może wprowadzać w błąd co do właściwości i działania wyrobu medycznego, w szczególności: 1) przypisując wyrobowi medycznemu właściwości, funkcje i działanie, których nie posiada; 2) nie informując o ryzyku związanym z używaniem wyrobu medycznego; 3) sugerując przewidziane zastosowanie inne niż deklarowane przy wykonaniu oceny zgodności. Art. 12. Jeżeli dla wyrobu medycznego został określony przez wytwórcę termin ważności, zabronione jest wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobu, dla którego termin ten upłynął. Rozdział 3 Klasyfikacja i kwalifikacja wyrobów medycznych Art. 13. 1. Wyroby medyczne do różnego przeznaczenia podlegają klasyfikacji na klasy I, IIa, IIb i III, w zależności od potencjalnego ryzyka związanego ze stosowaniem tych wyrobów. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób klasyfikacji wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia, biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych i ryzyko oraz przewidziane zastosowanie danego wyrobu medycznego. Art. 14. Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro kwalifikuje się, w zależności od potencjalnego ryzyka związanego ze stosowaniem tych wyrobów, na grupy: zamieszczone w wykazie A, zamieszczone w wykazie B, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania oraz pozostałe wyroby medyczne do diagnostyki in vitro. Art. 15. Klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca. Rozbieżności co do klasyfikacji i kwalifikacji wyrobu medycznego między wytwórcą a jednostką notyfikowaną autoryzowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia rozstrzyga Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwany dalej "Prezesem Urzędu". Rozdział 4 Wymagania zasadnicze i ocena zgodności wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi Art. 16. 1. Wyrób medyczny wprowadzany do obrotu i do używania musi spełniać określone dla niego wymagania zasadnicze. 2. Wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel, przed wprowadzeniem wyrobu medycznego do obrotu i do używania, jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności z określonymi dla tego wyrobu wymaganiami zasadniczymi. Art. 17. Przyjmuje się domniemanie zgodności wyrobu medycznego z wymaganiami zasadniczymi, jeżeli stwierdzono jego zgodność z: 1) krajowymi normami przyjętymi na podstawie zharmonizowanych norm europejskich dotyczącymi aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro i wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia; 2) monografiami Farmakopei Europejskiej dotyczącymi nici chirurgicznych oraz materiałów przeznaczonych do przechowywania produktów leczniczych dla wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia; 3) wspólnymi specyfikacjami technicznymi dotyczącymi wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro. Art. 18. Wytwórca lub jego autoryzowany przedstawiciel, importer lub podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego jest obowiązany do przechowywania dokumentacji oceny zgodności wyrobu medycznego przez okres 5 lat od dnia zakończenia jego produkcji. Art. 19. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dla wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia: 1) wymagania zasadnicze, 2) procedury oceny zgodności, 3) szczegółowe specyfikacje techniczne dotyczące wyrobów medycznych produkowanych z wykorzystaniem tkanek zwierzęcych, 4) wykaz procedur oceny zgodności, które mogą być prowadzone przez autoryzowanego przedstawiciela - uwzględniając klasyfikację i przeznaczenie wyrobu, system jakości wytwórcy oraz bezpieczeństwo, a także ochronę życia i zdrowia pacjentów. Art. 20. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dla wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro: 1) wymagania zasadnicze, 2) wykaz A i wykaz B, 3) procedury oceny zgodności, 4) wykaz procedur oceny zgodności, które mogą być prowadzone przez autoryzowanego przedstawiciela - uwzględniając kwalifikację i przeznaczenie wyrobu, system jakości wytwórcy oraz bezpieczeństwo, a także ochronę życia i zdrowia pacjentów. Art. 21. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dla aktywnych wyrobów medycznych do implantacji: 1) wymagania zasadnicze, 2) procedury oceny zgodności, 3) wykaz procedur oceny zgodności, które mogą być prowadzone przez autoryzowanego przedstawiciela - uwzględniając przeznaczenie wyrobu, system jakości wytwórcy oraz bezpieczeństwo, a także ochronę życia i zdrowia pacjentów. Art. 22. Procedurę oceny zgodności wyrobów medycznych: 1) klasy I z funkcją pomiarową, 2) klasy I sterylnych, 3) sterylnych zestawów i systemów zabiegowych, 4) klasy IIa, 5) klasy IIb, 6) klasy III, 7) aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, 8) wyrobów do diagnostyki in vitro z wykazu A, 9) wyrobów do diagnostyki in vitro z wykazu B, 10) wyrobów do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania - wytwórca przeprowadza przy współudziale jednostki notyfikowanej właściwej ze względu na zakres notyfikacji na podstawie zawartej umowy. Art. 23. 1. Dokumentację wyrobu medycznego dotyczącą procedur oceny zgodności dokonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i korespondencję wytwórcy lub jego autoryzowanego przedstawiciela z jednostką notyfikowaną autoryzowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia prowadzi się w języku polskim. 2. Jeżeli jednostka notyfikowana wyrazi na to zgodę, dokumentacja i korespondencja z zakresu procedur oceny zgodności dokonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być przedstawiana tej jednostce w innym języku niż język polski. Art. 24. 1. Jednostka notyfikowana może żądać udostępnienia przez wytwórcę lub jego autoryzowanego przedstawiciela dokumentacji technicznej i informacji koniecznych do dokonania czynności objętych prowadzonym postępowaniem z zakresu oceny zgodności wyrobu medycznego z wymaganiami zasadniczymi. 2. Jednostka notyfikowana oraz podwykonawca, działający na zlecenie tej jednostki, uczestniczący w ocenie zgodności wyrobów medycznych są obowiązani do zachowania w tajemnicy informacji otrzymanych w toku prowadzonych w tym zakresie postępowań. Art. 25. W procedurze oceny zgodności wyrobu medycznego wytwórca, autoryzowany przedstawiciel lub jednostka notyfikowana uwzględnia wyniki oceny i weryfikacji wyrobu medycznego otrzymane w fazie produkcji. Art. 26. 1. Po przeprowadzeniu oceny zgodności w zakresie określonym w umowie jednostka notyfikowana autoryzowana przez ministra właściwego do spraw zdrowia wydaje na okres 5 lat certyfikaty potwierdzające spełnienie wymagań albo odmawia wydania takich certyfikatów. 2. W przypadku odmowy wydania certyfikatów, o których mowa w ust. 1, jednostka sporządza uzasadnienie, które przekazuje wytwórcy albo autoryzowanemu przedstawicielowi. 3. W przypadku gdy jednostka notyfikowana autoryzowana przez ministra właściwego do spraw zdrowia stwierdzi, że wytwórca przestał spełniać wymagania stanowiące podstawę wydania certyfikatu unieważnia, zawiesza albo ogranicza zakres certyfikacji, odpowiednio do stopnia zagrożenia wynikającego z niespełnienia wymagań. 4. W przypadku zawieszenia albo ograniczenia zakresu certyfikacji jednostka notyfikowana określa warunki cofnięcia ograniczenia albo zawieszenia certyfikatu, do czasu gdy wytwórca zapewni spełnienie tych wymagań poprzez podjęcie właściwych działań korygujących. 5. Jednostka notyfikowana, o której mowa w ust. 1, informuje: 1) ministra właściwego do spraw zdrowia o: a) zawieszeniu, wycofaniu albo ograniczeniu zakresu certyfikacji, b) wydanych certyfikatach albo o wydanych odmowach - na jego żądanie, c) innych okolicznościach, jeżeli wymagają one interwencji organu kompetentnego; 2) inne jednostki notyfikowane o: a) zawieszeniu, wycofaniu albo ograniczeniu zakresu certyfikacji, b) wydanych certyfikatach albo o wydanych odmowach - na ich żądanie. 6. Jednostka notyfikowana udostępnia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia lub innym jednostkom notyfikowanym na ich wniosek wszelkie dodatkowe informacje dotyczące certyfikatów albo odmowy wydania certyfikatu. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia informuje o zawieszeniu, wycofaniu albo ograniczeniu zakresu certyfikacji pozostałe organy kompetentne państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwe w sprawach wyrobów medycznych i Komisję Europejską. Rozdział 5 Jednostki notyfikowane Art. 27. 1. Jednostką notyfikowaną jest jednostka, która uzyskała numer identyfikacyjny nadany przez Komisję Europejską i została umieszczona w wykazie jednostek publikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 2. Jednostka celem uzyskania notyfikacji w zakresie wyrobów medycznych musi uzyskać autoryzację organu kompetentnego. 3. Organem kompetentnym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie autoryzacji jest minister właściwy do spraw zdrowia. 4. Autoryzacji udziela minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, na wniosek jednostki, jeżeli spełnia ona wymagania określone w ust. 6. 5. W decyzji w sprawie autoryzacji minister właściwy do spraw zdrowia określa zakres autoryzacji jednostki notyfikowanej dla określonych wyrobów medycznych. 6. Jednostka może ubiegać się o autoryzację, jeżeli spełnia następujące wymagania: 1) posiada personel o odpowiedniej wiedzy w zakresie wyrobów medycznych i procedur oceny zgodności dla danego wyrobu medycznego; 2) jest niezależną i bezstronną w stosunku do podmiotów bezpośrednio lub pośrednio związanych z procesem wytwarzania wyrobów medycznych; 3) zapewnia przestrzeganie przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych; 4) jest ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w wysokości odpowiedniej do ryzyka związanego z prowadzoną działalnością. 7. Wniosek o udzielenie autoryzacji zawiera: 1) nazwę i adres siedziby jednostki ubiegającej się o autoryzację; 2) określenie zakresu autoryzacji. 8. Do wniosku o udzielenie autoryzacji dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 6. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, cofa autoryzację albo ogranicza zakres autoryzacji w przypadku stwierdzenia naruszenia wymagań autoryzacji, o których mowa w ust. 6. 10. Ograniczenie zakresu autoryzacji następuje w części, w której jednostka notyfikowana utraciła zdolność wykonywania zadań określonych w zakresie autoryzacji. 11. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania jakie powinny spełniać jednostki ubiegające się o autoryzację celem notyfikacji w obszarze wyrobów medycznych, biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych. Art. 28. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia zgłasza ministrowi właściwemu do spraw gospodarki jednostki autoryzowane w celu ich notyfikacji Komisji Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej lub państwom członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronom umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 2. W przypadku ograniczenia albo cofnięcia autoryzacji przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zgłasza on to ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, który informuje o podjętych decyzjach Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej lub państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" informacje o notyfikowanych jednostkach autoryzowanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia w obszarze wyrobów medycznych, a także o zmianie zakresu autoryzacji i jej cofnięciu. Art. 29. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia sprawuje nadzór nad jednostkami notyfikowanymi w zakresie spełniania wymagań określonych w art. 27. 2. Czynności kontrolne w zakresie nadzoru, o którym mowa w ust. 1, są przeprowadzane na podstawie pisemnego upoważnienia wydanego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, które zawiera: 1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli; 2) nazwę kontrolowanej jednostki notyfikowanej; 3) zakres kontroli i przewidywany czas jej trwania. 3. Osoby upoważnione przez ministra właściwego do spraw zdrowia do przeprowadzenia kontroli są uprawnione do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu i lokalu jednostki notyfikowanej w dniach i godzinach ich pracy; 2) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień oraz okazania dokumentów związanych z działalnością objętą zakresem notyfikacji; 3) żądania udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli. 4. Czynności kontrolne są dokonywane w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej. 5. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół i przedstawia kontrolowanej jednostce notyfikowanej. Rozdział 6 Ocena kliniczna wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia i aktywnych wyrobów medycznych do implantacji Art. 30. 1. Wytwórca lub jego autoryzowany przedstawiciel dokonuje oceny klinicznej wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i aktywnego wyrobu medycznego do implantacji, w celu potwierdzenia, w normalnych warunkach używania wyrobu, że spełnia on odnoszące się do niego wymagania zasadnicze oraz w celu oceny niepożądanych działań ubocznych. 2. Ocena kliniczna wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i aktywnego wyrobu medycznego do implantacji jest wykonywana na podstawie: 1) zestawionych danych uzyskanych z właściwego, aktualnie dostępnego piśmiennictwa naukowego, dotyczącego przewidzianego wykorzystania wyrobu i zastosowanych technik lub 2) pisemnego opracowania zawierającego krytyczną ocenę tych zestawionych danych lub 3) wyników badań klinicznych wykonywanych zgodnie z przepisami ustawy. 3. Badania kliniczne przeprowadza się dla wyrobów medycznych różnego przeznaczenia i aktywnych wyrobów medycznych do implantacji jeżeli dane, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie są wystarczające do dokonywania oceny klinicznej. 4. Badanie kliniczne wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i aktywnego wyrobu medycznego do implantacji jest eksperymentem medycznym z użyciem wyrobu medycznego przeprowadzanym na ludziach w rozumieniu przepisów rozdziału 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza. Art. 31. Badanie kliniczne wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia lub aktywnego wyrobu medycznego do implantacji, zwane dalej "badaniem klinicznym" przeprowadza się w celu: 1) sprawdzenia, że w normalnych warunkach użytkowania parametry działania wyrobu medycznego przewidziane przez wytwórcę są zgodne z wymaganiami zasadniczymi; 2) ustalenia w normalnych warunkach użytkowania wszelkiego niepożądanego działania wyrobu i oceny czy spodziewany efekt działania wyrobu przeważa nad ryzykiem związanym z tym działaniem. Art. 32. Warunkiem rozpoczęcia badania klinicznego jest uzyskanie pozytywnej opinii komisji bioetycznej, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)), oraz pozwolenia Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem art. 38. Art. 33. 1. Badanie kliniczne powinno: 1) być prowadzone w taki sposób, aby potwierdzić lub zanegować właściwości wyrobu zadeklarowane przez wytwórcę; 2) zawierać odpowiednią liczbę obserwacji, gwarantujących naukową istotność wyników; 3) być przeprowadzone w warunkach podobnych do normalnych warunków stosowania wyrobu; 4) dotyczyć wszystkich odpowiednich właściwości, w tym związanych z bezpieczeństwem i funkcjonowaniem wyrobu, oraz jego oddziaływaniem na uczestników badania; 5) zapewnić, aby procedury użyte do przeprowadzania badania klinicznego były odpowiednio dobrane dla wyrobu medycznego poddanego tym badaniom; 6) umożliwić badaczowi dostęp do danych technicznych i klinicznych dotyczących wyrobu; 7) być poprzedzone wykonaniem właściwej procedury oceny zgodności dotyczącej wyrobów medycznych przekazanych do badań klinicznych. 2. Sposób planowania, prowadzenia, monitorowania, dokumentowania i raportowania wyników badań klinicznych oraz obowiązki stron uczestniczących w badaniu lub ubiegających się o przeprowadzenie badania klinicznego powinny być zgodne z europejskimi normami zharmonizowanymi, o których mowa w art. 17, lub normami krajowymi przenoszącymi te europejskie normy zharmonizowane. Art. 34. Do badań klinicznych w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza. Art. 35. 1. W celu uzyskania pozwolenia, o którym mowa w art. 32, sponsor przedkłada Prezesowi Urzędu wniosek o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego. 2. Rozpatrzenie wniosku o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego podlega opłacie. 3. Uznaje się, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, został złożony w dniu jego doręczenia. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności: 1) dane dotyczące wyrobu medycznego przeznaczonego do badania klinicznego; 2) protokół badania klinicznego, który jest dokumentem opisującym cele, plan, metodologię, zagadnienia statystyczne i organizację badania klinicznego; 3) informacje dla pacjenta i formularz świadomej zgody; 4) zasady ubezpieczenia badania klinicznego; 5) kartę obserwacji klinicznej; 6) dane dotyczące badaczy i ośrodków uczestniczących w badaniu klinicznym; 7) pozytywną opinię komisji bioetycznej; 8) oświadczenie o zgodności wyrobu medycznego przeznaczonego do badania klinicznego z wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa, potwierdzające, że wyrób odpowiada wymaganiom zasadniczym poza zagadnieniami objętymi zakresem badania klinicznego; 9) potwierdzenie uiszczenia opłaty za rozpatrzenie wniosku. 5. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje pozwolenie na rozpoczęcie badania klinicznego, którego działanie opiera się na nowych zjawiskach fizycznych lub chemicznych, po zasięgnięciu opinii Komisji do Spraw Wyrobów Medycznych, o której mowa w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1397 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1263). 6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego i wykaz dokumentów, które należy do niego dołączyć, 2) wzór oświadczenia o zgodności wyrobu medycznego przeznaczonego do badania klinicznego z wymaganiami w zakresie bezpieczeństwa, 3) wysokość opłaty za rozpatrzenie wniosku, o którym mowa w pkt 1, 4) dane, które powinno zawierać sprawozdanie końcowe z wykonania badania klinicznego - biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych i wysokość odpłatności w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej o zbliżonym dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca, a także nakład pracy związany z wykonaniem danej czynności i poziom kosztów ponoszonych przez Prezesa Urzędu. Art. 36. Jeżeli badanie kliniczne wyrobu medycznego nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 31-34, Prezes Urzędu wydaje decyzję o odmowie wydania pozwolenia na przeprowadzenie badania klinicznego. Art. 37. Prezes Urzędu dokonuje wpisu badania klinicznego, na rozpoczęcie którego wydał pozwolenie, a także badań klinicznych, wymienionych w art. 38, do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877 i Nr 92, poz. 822). Art. 38. 1. W przypadku wyrobów medycznych różnego przeznaczenia zaliczanych do klasy III, implantowanych wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia, inwazyjnych wyrobów medycznych zaliczanych do klas IIa i IIb, których czas ciągłego używania przekracza 30 dni i aktywnych wyrobów medycznych do implantacji brak odmowy wydania pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego w ciągu 60 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 35 ust. 1, jest równoznaczny z udzieleniem pozwolenia na rozpoczęcie badań klinicznych, pod warunkiem że komisja bioetyczna wydała pozytywną opinię o badaniu klinicznym. 2. W przypadku wyrobów medycznych innych niż wymienione w ust. 1, brak odmowy wydania pozwolenia na rozpoczęcie badań klinicznych w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 35 ust. 1, jest równoznaczny z udzieleniem pozwolenia, pod warunkiem że komisja bioetyczna wydała pozytywną opinię o badaniu klinicznym. Art. 39. 1. Badanie kliniczne jest prowadzone na podstawie umów zawieranych przez sponsora z podmiotami prowadzącymi badania kliniczne. 2. Podmioty prowadzące badania kliniczne są obowiązane umożliwić kontrolowanie badania klinicznego przez sponsora. 3. Kontroli badania dokonuje sponsor, na warunkach określonych w umowach, o których mowa w ust. 1. Art. 40. Badania klinicznego nie stanowią badania medyczne prowadzone za pomocą wyrobów medycznych, które zostały oznakowane znakiem CE na podstawie odpowiednich procedur oceny zgodności, o ile przedmiotem tych badań nie jest zastosowanie wyrobu medycznego inne niż przewidziane przez wytwórcę i przedstawione w procedurze oceny zgodności. Art. 41. 1. Komisja bioetyczna w terminie nie dłuższym niż 60 dni przedstawia swoją opinię wnioskodawcy. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia złożenia kompletnej dokumentacji i może zostać przedłużony nie więcej niż o 30 dni, w przypadku badania klinicznego wyrobu medycznego, którego działanie opiera się na nowych zjawiskach fizycznych lub chemicznych. 3. W okresie rozpatrywania wniosku komisja bioetyczna może wystąpić z jednorazowym żądaniem do wnioskodawcy o dostarczenie informacji uzupełniających do dostarczonej dokumentacji. Bieg terminu określonego w art. 38 ust. 1 zawiesza się do czasu otrzymania informacji uzupełniających. Art. 42. Od opinii komisji bioetycznej przysługuje odwołanie do Odwoławczej Komisji Bioetycznej, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza. Art. 43. 1. Po rozpoczęciu badania klinicznego sponsor może dokonywać zmian w protokole, a jeżeli zmiany te są znaczne i mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo uczestników badania, ma obowiązek uzyskać pozwolenie Prezesa Urzędu i opinię komisji bioetycznej, która uprzednio opiniowała badanie kliniczne. 2. Do pozwolenia Prezesa Urzędu i wyrażenia opinii przez komisję bioetyczną, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wydania opinii i pozwolenia na prowadzenie badania klinicznego, przy czym termin na wyrażenie opinii i wydanie pozwolenia wynosi 30 dni. Art. 44. 1. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek nowego zdarzenia, które mogłoby wpłynąć na bezpieczeństwo uczestników badania, sponsor lub badacz odstępują od prowadzenia badania klinicznego zgodnie z obowiązującym protokołem. W takim przypadku sponsor i badacz stosują odpowiednie środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa uczestnikom badania. 2. O zaistniałej sytuacji i o zastosowanych środkach sponsor niezwłocznie informuje Prezesa Urzędu i komisję bioetyczną, która opiniowała badania kliniczne. Art. 45. 1. Badacz jest odpowiedzialny za przeprowadzenie badania klinicznego w danym ośrodku, a także zapewnia opiekę medyczną uczestnikom badania klinicznego. 2. Badacz niezwłocznie zgłasza sponsorowi ciężkie zdarzenie niepożądane. 3. Zgłaszanie sponsorowi innych niż określone w ust. 2 zdarzeń niepożądanych odbywa się w sposób określony w protokole badania klinicznego. 4. Sponsor niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia wystąpienia ciężkiego zdarzenia niepożądanego przekazuje informację Prezesowi Urzędu i komisji bioetycznej, która opiniowała badanie kliniczne. 5. W przypadku zgłoszenia ciężkiego zdarzenia niepożądanego, badacz na wniosek sponsora, Prezesa Urzędu lub komisji bioetycznej przedstawia wszelkie dostępne informacje nieujęte we wcześniejszej informacji dotyczącej zdarzenia niepożądanego. 6. Sponsor przechowuje dokumentację zdarzeń, o których mowa w ust. 2 i 3, i udostępnia ją na wniosek Prezesa Urzędu. 7. Sponsor informuje o ciężkich zdarzeniach niepożądanych wszystkich badaczy prowadzących dane badanie kliniczne. 8. Prezes Urzędu gromadzi dane dotyczące zdarzeń niepożądanych, które wystąpiły w związku z prowadzeniem badań klinicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 46. 1. W terminie 90 dni od dnia zakończenia badania klinicznego sponsor jest obowiązany przesłać Prezesowi Urzędu i komisji bioetycznej, która opiniowała badanie kliniczne, sprawozdanie końcowe z wykonania badania klinicznego, zwane dalej "sprawozdaniem", które jest wszechstronnym opisem badania klinicznego wykonanym po jego zakończeniu. 2. Sprawozdanie powinno obejmować opis metodologii i projektu, analizę danych wraz z ich krytyczną oceną i ewentualną analizą statystyczną oraz ocenę kliniczną. 3. Sprawozdanie podpisują wszyscy badacze, a w przypadku odmowy podpisania, badacz jest obowiązany do podania przyczyn tej odmowy. 4. Sprawozdanie powinno uwzględniać wszystkie dane z każdego ośrodka i dotyczyć wszystkich pacjentów. 5. Sprawozdanie nie może umożliwiać identyfikacji danych osobowych uczestników badania. 6. W przypadku zakończenia badania przed upływem zadeklarowanego terminu, sponsor jest obowiązany w ciągu 15 dni poinformować o tym Prezesa Urzędu oraz komisję bioetyczną, która opiniowała badanie kliniczne, z podaniem przyczyny wcześniejszego zakończenia badania. 7. Prezes Urzędu, na wniosek sponsora, wydaje decyzję o wstrzymaniu badania klinicznego albo o przerwaniu badania klinicznego. Art. 47. 1. Wszelkie dane dotyczące uczestnika badania, zebrane w czasie badania klinicznego, oznacza się klauzulą "poufne". 2. Wszelkie dokumenty i zapisy dotyczące badania klinicznego: 1) przechowuje się co najmniej przez 20 lat od zakończenia badania klinicznego; 2) udostępnia do wglądu Prezesowi Urzędu lub właściwej komisji bioetycznej na ich żądanie. Art. 48. 1. W razie uzasadnionego podejrzenia, że warunki określone w pozwoleniu na prowadzenie badania klinicznego przestały być spełniane, lub po uzyskaniu informacji poddających w wątpliwość bezpieczeństwo lub naukową zasadność badania klinicznego, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, wstrzymać prowadzenie badania klinicznego, cofnąć pozwolenie na jego prowadzenie albo wskazać działania, jakie mają być podjęte, aby badanie kliniczne mogło być kontynuowane. 2. Jeżeli nie występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa uczestników badania klinicznego, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu zwraca się do sponsora i badacza o ustosunkowanie się, w ciągu 7 dni, do przedstawionych zarzutów. 3. O podjęciu decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu powiadamia sponsora, komisję bioetyczną, która opiniowała badanie kliniczne, oraz, jeżeli badanie było prowadzone także na terytorium innych państw, organy kompetentne tych państw. Art. 49. Przywóz spoza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wyrobów medycznych przeznaczonych do badań klinicznych wymaga uzyskania zaświadczenia, które Prezes Urzędu wydaje badaczowi w drodze decyzji, po uzyskaniu pozwolenia na prowadzenie badania klinicznego. Art. 50. 1. Kontrolę badań klinicznych przeprowadza Inspekcja Badań Klinicznych, o której mowa w ustawie - Prawo farmaceutyczne. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza osoba upoważniona przez Prezesa Urzędu, zwana dalej "przeprowadzającym kontrolę". 3. Przeprowadzający kontrolę może w szczególności: 1) kontrolować ośrodki przeprowadzające badanie kliniczne, siedzibę sponsora, siedzibę organizacji prowadzącej badanie kliniczne na zlecenie lub inne miejsca uznane za istotne z punktu widzenia prowadzenia badania klinicznego; 2) żądać przedstawienia dokumentacji związanej z prowadzonym badaniem; 3) żądać wyjaśnień dotyczących przeprowadzonego badania oraz złożonej dokumentacji. Rozdział 7 Rejestr wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania Art. 51. 1. Prezes Urzędu prowadzi Rejestr wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, zwany dalej "Rejestrem". 2. Rejestr jest prowadzony w formie elektronicznych nośników informacji i zabezpiecza się go przed dostępem osób nieupoważnionych. 3. Rejestr składa się z dwóch części: 1) części I - zawierającej nazwę i adres podmiotu uprawnionego do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych, numer identyfikacyjny zgłoszenia i numer identyfikacyjny nadany w Rejestrze podmiotowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składający się z symboli PL/CA01/ kolejny numer wpisu podmiotu uprawnionego do Rejestru; 2) części II - zawierającej: a) nazwę handlową, pod którą wyrób medyczny jest wprowadzony do obrotu lub do używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne nazwy handlowe, pod którymi wyrób medyczny jest sprzedawany na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz numer identyfikacyjny nadany w Rejestrze wyrobowi medycznemu, b) nazwę techniczno-medyczną wyrobu medycznego, c) klasę, rodzaj lub typ wyrobu medycznego, d) przeznaczenie wyrobu medycznego, e) numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która brała udział w przeprowadzeniu oceny zgodności wyrobu medycznego. Art. 52. 1. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer, podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, podmiot zestawiający wyroby medyczne lub podmiot dokonujący sterylizacji, o których mowa w art. 8, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje zgłoszenia do Rejestru wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia lub aktywnego wyrobu medycznego do implantacji przed pierwszym wprowadzeniem go do obrotu lub do używania. 2. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel lub importer mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje zgłoszenia do Rejestru wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro przed pierwszym wprowadzeniem go do obrotu lub do używania. Art. 53. Wytwórca wykonujący wyroby medyczne na zamówienie, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgłasza do Rejestru wyłącznie dane określone w części I, o której mowa w art. 51 ust. 3 pkt 1, oraz informacje o rodzaju wykonywanych wyrobów medycznych. Art. 54. 1. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer lub podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, który wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej aktywny wyrób medyczny do implantacji, wyrób medyczny klasy IIb lub klasy III, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro z wykazu A i z wykazu B lub wyrób medyczny do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania dokonuje zgłoszenia do Rejestru niezwłocznie po pierwszym wprowadzeniu do używania tego wyrobu medycznego. 2. Obowiązek zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu uprawnionego, który dokonał zgłoszenia do Rejestru na podstawie art. 52. Art. 55. 1. W przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro, zgłoszenie do Rejestru zawiera: 1) nazwę i adres podmiotu uprawnionego do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych; 2) opis wyrobu. 2. W przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro takiego, jak odczynniki, produkty z odczynnikiem, materiały kontrolne i kalibratory zgłoszenie do Rejestru zawiera dane, o których mowa w ust. 1, oraz odpowiedni kod wspólnej charakterystyki technologicznej lub nazwę analitu. 3. W przypadku wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro z wykazu A i z wykazu B oraz wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro do samodzielnego stosowania, zgłoszenie do Rejestru zawiera: 1) dane, o których mowa w ust. 1; 2) parametry analityczne i parametry diagnostyczne: a) czułość analityczna, b) czułość diagnostyczna, c) specyficzność analityczna, d) specyficzność diagnostyczna, e) dokładność, f) powtarzalność, g) odtwarzalność - włączając uwzględnienie znanych zakłóceń i granic wykrywalności metody; 3) wyniki oceny działania wyrobu medycznego; 4) numer jednostki notyfikowanej jeżeli brała udział w ocenie zgodności i kopię certyfikatu wydanego przez tę jednostkę; 5) wzór etykiety i instrukcje używania, z którymi wyrób medyczny będzie wprowadzany do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór etykiety i instrukcje używania przedstawione jednostce notyfikowanej. 4. W przypadku wyrobu nowego oraz wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro przeznaczonego do oceny działania zgłoszenie do Rejestru zawiera dane, o których mowa w ust. 1, oraz odpowiednio dane, o których mowa w ust. 2 albo 3. Art. 56. W przypadku wyrobu medycznego, innego niż wyrób medyczny do diagnostyki in vitro i innego niż wyrób medyczny wykonywany na zamówienie, zgłoszenie do Rejestru zawiera: 1) nazwę i adres podmiotu uprawnionego do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych; 2) opis i zastosowanie wyrobu medycznego; 3) numer jednostki notyfikowanej jeżeli brała udział w ocenie zgodności i kopię certyfikatu wydanego przez tę jednostkę; 4) wzór etykiety i instrukcje używania, z którymi wyrób medyczny wprowadzany będzie do obrotu i używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór etykiety i instrukcje używania przedstawione jednostce notyfikowanej. Art. 57. Podmioty, o których mowa w art. 52 i w art. 54, obowiązane są zgłosić Prezesowi Urzędu wszelkie zmiany danych objętych wpisem do Rejestru oraz fakt zaprzestania wprowadzania wyrobu medycznego do obrotu lub do używania. Art. 58. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeniowych do Rejestru oraz sposób przekazywania danych objętych formularzami zgłoszeniowymi, biorąc pod uwagę zakres danych, o których mowa w art. 55 i w art. 56, oraz przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych. Art. 59. 1. Za zgłoszenie do Rejestru oraz za zmianę danych zawartych w Rejestrze pobiera się opłaty. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za zgłoszenie do Rejestru oraz za zmianę danych zawartych w Rejestrze, uwzględniając rodzaj wyrobu medycznego objętego zgłoszeniem oraz wysokość odpłatności w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej o zbliżonym dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca, a także nakład pracy związany z wykonaniem danej czynności i poziom kosztów ponoszonych przez Prezesa Urzędu. Art. 60. Rejestr jest udostępniany na wniosek, z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych oraz tajemnicy przedsiębiorstwa. Rozdział 8 Incydenty medyczne Art. 61. 1. Incydent medyczny z wyrobami medycznymi, zwany dalej "incydentem medycznym", który miał miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgłasza się Prezesowi Urzędu i jeżeli to możliwe wytwórcy, autoryzowanemu przedstawicielowi, importerowi, dystrybutorowi albo podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego. 2. Prezes Urzędu prowadzi Rejestr Incydentów Medycznych. 3. Rejestr, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności: 1) datę i miejsce oraz opis incydentu medycznego; 2) nazwę, siedzibę i numer identyfikacyjny wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela; 3) nazwę handlową i techniczno-medyczną wyrobu medycznego, jego przeznaczenie, klasyfikację; 4) numer seryjny lub numer partii wyrobu medycznego; 5) numer jednostki notyfikowanej. Art. 62. 1. Obowiązek zgłaszania incydentów medycznych dotyczy wytwórców, autoryzowanych przedstawicieli, dystrybutorów, importerów, podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego, zakładów opieki zdrowotnej, personelu medycznego, organów inspekcji oraz ośrodków prowadzących systemy zewnętrznej kontroli jakości laboratoriów diagnostycznych, którzy podczas wykonywania swojej działalności stwierdzili zaistnienie incydentu medycznego. 2. Zgłoszenie incydentu medycznego zawiera dane, o których mowa w art. 61 ust. 3, oraz w szczególności rodzaj, rozmiar, skutki incydentu, imię, nazwisko i zawód osoby zgłaszającej incydent medyczny. 3. Incydent medyczny może być zgłoszony również przez każdego, kto powziął informację o incydencie medycznym. Art. 63. O zgłoszeniu incydentu medycznego Prezes Urzędu powiadamia wytwórcę lub autoryzowanego przedstawiciela, jeżeli nie byli oni podmiotami zgłaszającymi incydent. Art. 64. 1. Wytwórca albo autoryzowany przedstawiciel po uzyskaniu informacji o incydencie medycznym sporządza Raport Wstępny obejmujący w szczególności dane podmiotu zgłaszającego incydent medyczny, dane wytwórcy, informacje o wyrobie medycznym, opis incydentu medycznego, datę i miejsce jego zaistnienia oraz skutki, przewidziane działania korygujące i zapobiegawcze i ich harmonogram. 2. Raport Wstępny podlega weryfikacji przez Prezesa Urzędu. Art. 65. 1. Prezes Urzędu wspólnie z wytwórcą albo z autoryzowanym przedstawicielem, przeprowadza ocenę incydentu medycznego. 2. Prezes Urzędu dokonuje oceny podjętych przez wytwórcę albo autoryzowanego przedstawiciela działań. Jeżeli stwierdzi, że nie są one wystarczające podejmuje czynności mające na celu wyjaśnienie incydentu medycznego. 3. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, wstrzymać użytkowanie lub wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobu medycznego ze względu na istotne zagrożenie dla zdrowia lub życia pacjenta, użytkownika lub osoby trzeciej. Art. 66. 1. Po zakończeniu czynności mających na celu wyjaśnienie przyczyn incydentu medycznego wytwórca albo autoryzowany przedstawiciel opracowuje Raport Ostateczny wraz z dokumentacją wyjaśniającą przyczynę incydentu medycznego. 2. Jeżeli Raport Ostateczny nie został sporządzony przez wytwórcę albo autoryzowanego przedstawiciela Raport ten sporządza Prezes Urzędu uzasadniając szczegółowo przyczynę jego sporządzenia oraz przekazuje go wytwórcy. Art. 67. 1. Prezes Urzędu sporządza Raport Organu Kompetentnego w przypadku stwierdzenia, że wyrób medyczny stwarza zagrożenie dla zdrowia lub życia pacjenta, użytkownika lub osoby trzeciej. 2. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności informacje o: 1) wycofaniu z obrotu wyrobu medycznego; 2) wycofaniu z obrotu i z używania wyrobu medycznego; 3) wstrzymaniu wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego; 4) ograniczeniu w obrocie lub używaniu wyrobu medycznego. 3. Prezes Urzędu niezwłocznie powiadamia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o wydaniu decyzji, o których mowa w ust. 2, w celu udostępnienia informacji o ograniczeniu w obrocie i w używaniu określonymi wyrobami medycznymi w krajowym systemie informacji o produktach niebezpiecznych. 4. Raport, o którym mowa w ust. 2, sporządzany jest w języku polskim i angielskim. 5. Prezes Urzędu powiadamia organy kompetentne państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwych w sprawach wyrobów medycznych, o zaistnieniu incydentu medycznego, przesyłając Raport Organu Kompetentnego. Art. 68. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób zgłaszania incydentów medycznych przez podmioty obowiązane do ich zgłaszania, 2) szczegółowy tryb postępowania podmiotów prowadzących czynności mające na celu wyjaśnienie incydentu medycznego, 3) wzór formularza zgłoszenia incydentu medycznego, 4) wzór formularza Raportu Wstępnego, 5) wzór formularza Raportu Ostatecznego, 6) wzór formularza Raportu Organu Kompetentnego - biorąc pod uwagę zakres informacji określonych w art. 61 ust. 3 oraz przepisy Unii Europejskiej w sprawie wyrobów medycznych oraz przepisy Komisji Europejskiej w części dotyczącej incydentów medycznych. Rozdział 9 Nadzór nad wyrobami medycznymi wprowadzonymi do obrotu i do używania Art. 69. 1. Nadzór nad wyrobami medycznymi wytwarzanymi lub wprowadzonymi do obrotu i używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje Prezes Urzędu. 2. Prezes Urzędu przy wykonywaniu swoich zadań współpracuje z: 1) Głównym Inspektorem Farmaceutycznym, 2) Głównym Inspektorem Sanitarnym, 3) Głównym Lekarzem Weterynarii, 4) Głównym Inspektorem Inspekcji Handlowej, 5) Szefem Służby Celnej, 6) Prezesem Urzędu Dozoru Technicznego, 7) Głównym Inspektorem Pracy, 8) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki - w zakresie właściwym dla tych organów. 3. Organy, o których mowa w ust. 2, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wyrobów medycznych powiadamiają Prezesa Urzędu. 4. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, obejmuje przeprowadzanie kontroli w zakresie projektowania, wytwarzania, pakowania, oznakowywania, przechowywania, montażu, rozprowadzania, przetwarzania, przeprowadzania remontu odtworzeniowego, wystawiania wyrobów medycznych, nadawania im przewidzianego zastosowania, sterylizacji przed wprowadzeniem do obrotu i do używania, zestawiania wyrobów medycznych w systemy lub zestawy zabiegowe oraz wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 70. 1. Kontrola prowadzona przez Prezesa Urzędu wykonywana jest przez osoby przez niego upoważnione. 2. Kontrola prowadzona jest w godzinach pracy podmiotu kontrolowanego oraz w obecności upoważnionej przez niego osoby. 3. W ramach prowadzonej kontroli osoba kontrolująca w szczególności może: 1) zapoznać się z dokumentacją dotyczącą oceny zgodności wyrobu medycznego; 2) badać czynności dotyczące wyrobu medycznego, w tym projektowania, wytwarzania, pakowania, znakowania, kontroli i badań końcowych, przechowywania i dystrybucji. Art. 71. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządzany jest protokół, który może zawierać zalecenia pokontrolne oraz uwagi upoważnionego przedstawiciela podmiotu kontrolowanego. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisuje osoba kontrolująca i upoważniony przedstawiciel podmiotu kontrolowanego. 3. Kontrolowany jest obowiązany w terminie określonym w protokole do realizacji zaleceń pokontrolnych. Art. 72. 1. W przypadku otrzymania informacji, że wyrób medyczny nie spełnia określonych dla niego wymagań, Prezes Urzędu może: 1) zażądać od wytwórcy, autoryzowanego przedstawiciela, dystrybutora lub importera udostępnienia próbek wyrobu medycznego niezbędnych do przeprowadzenia badań i weryfikacji tego wyrobu; 2) zlecić badania próbek, o których mowa w pkt 1, jednostkom badawczo-rozwojowym, instytutom naukowym, szkołom wyższym, jednostkom certyfikującym wyroby lub laboratoriom. 2. W przypadku gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w ust. 1, potwierdzą, że wyrób medyczny nie spełnia określonych dla niego wymagań, koszty tych badań i weryfikacji pokrywa wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, dystrybutor, importer lub podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie tego wyrobu do obrotu. Art. 73. W przypadkach gdy wyniki badań i weryfikacji, o których mowa w art. 72 ust. 1, lub wyniki kontroli, o której mowa w art. 70, potwierdzą, że wyrób medyczny nie spełnia określonych dla niego wymagań, albo nie wykonano zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 71 ust. 1, Prezes Urzędu, biorąc pod uwagę potencjalne ryzyko zagrożenia życia i zdrowia pacjentów, użytkowników i osób trzecich, wydaje odpowiednią decyzję w sprawie: 1) zobowiązania podmiotu uprawnionego do wydania notatki doradczej, zawierającej ostrzeżenie wydane w celu dostarczenia informacji lub zaleceń o tym, jakie działania powinny zostać podjęte podczas użytkowania, modyfikacji, zniszczenia albo zwrotu wyrobu medycznego; 2) wstrzymania wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego; 3) ograniczenia w obrocie lub w używaniu wyrobu medycznego; 4) wycofania z obrotu wyrobu medycznego; 5) wycofania z obrotu i z używania wyrobu medycznego. Art. 74. 1. W przypadku zaistnienia uzasadnionego podejrzenia, że wyrób medyczny, po prawidłowym zainstalowaniu, podczas prawidłowej obsługi lub zgodnego z przeznaczeniem używania, stwarza zagrożenie dla życia, zdrowia lub bezpieczeństwa pacjentów, użytkowników lub osób trzecich, Prezes Urzędu bezzwłocznie podejmuje działania mające na celu ustalenie: 1) przyczyn powstałego zagrożenia życia lub zdrowia; 2) osób odpowiedzialnych za powstałe nieprawidłowości. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu wydaje decyzję w sprawie: 1) wstrzymania wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego; 2) ograniczenia w obrocie lub w używaniu wyrobu medycznego. 3. W przypadku ustalenia, że wyrób medyczny po prawidłowym zainstalowaniu, podczas prawidłowej obsługi lub zgodnego z przeznaczeniem używania stwarza zagrożenie dla życia, zdrowia lub bezpieczeństwa pacjentów, użytkowników lub osób trzecich, Prezes Urzędu wydaje decyzję w sprawie: 1) zobowiązania podmiotu uprawnionego do wydania notatki doradczej, zawierającej ostrzeżenie wydane w celu dostarczenia informacji lub zaleceń o tym, jakie działania powinny zostać podjęte podczas użytkowania, modyfikacji, zniszczenia albo zwrotu wyrobu medycznego; 2) wycofania z obrotu i z używania wyrobu medycznego. 4. Wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel mają prawo przedstawić stosowne wyjaśnienia Prezesowi Urzędu, które bierze się pod uwagę przed podjęciem decyzji, o której mowa w ust. 2, chyba że uniemożliwia to pilna konieczność podjęcia stosownych działań z uwagi na zagrożenie zdrowia lub życia pacjentów, użytkowników lub osób trzecich. Art. 75. 1. Powiadomienia o wstrzymaniu wprowadzenia do obrotu i do używania, wycofaniu z obrotu i z używania oraz o ograniczeniu używania wyrobu medycznego dokonuje Prezes Urzędu lub wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, dystrybutor, importer, podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego. 2. Koszty powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, ponosi podmiot powiadamiający. Art. 76. Czynności związane z wycofaniem wyrobu medycznego z obrotu i z używania oraz z ograniczeniem w obrocie i w używaniu wyrobu medycznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje i ponosi koszty tych czynności wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, importer lub dystrybutor posiadający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 77. O podjęciu decyzji, o których mowa w art. 73 i w art. 74, Prezes Urzędu powiadamia Komisję Europejską i organy kompetentne innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwe w sprawach wyrobów medycznych, wskazując w powiadomieniu uzasadnienie decyzji, w szczególności dotyczące: 1) niespełnienia wymagań zasadniczych; 2) nieprawidłowego stosowania norm zharmonizowanych; 3) błędów w normach zharmonizowanych. Rozdział 10 Przepisy karne Art. 78. Kto wprowadza do obrotu lub do używania wyrób medyczny bez przeprowadzenia oceny jego zgodności, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2. Art. 79. Kto wbrew warunkom określonym w ustawie wprowadza do obrotu lub do używania systemy i zestawy zabiegowe, albo sterylizuje takie systemy i zestawy zabiegowe lub inne wyroby medyczne do różnego przeznaczenia oznaczone znakiem CE, podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Art. 80. Kto bez wymaganego pozwolenia lub wbrew warunkom określonym w ustawie prowadzi badanie kliniczne wyrobu medycznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2. Art. 81. Kto wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób medyczny bez oznakowania, instrukcji używania lub etykiety w języku polskim, o których mowa w art. 4 ust. 5, podlega grzywnie. Art. 82. 1. Kto wbrew warunkom określonym w ustawie stosuje oznaczenie wyrobu znakiem CE lub oznaczenie wyrobu numerem identyfikacyjnym jednostki notyfikowanej, podlega grzywnie. 2. Tej samej karze podlega, kto stosuje oznaczenia lub napisy, które mogą wprowadzić w błąd co do oznaczenia znakiem CE lub oznaczenia numerem identyfikacyjnym jednostki notyfikowanej. Art. 83. 1. Kto wprowadza do obrotu lub do używania wyrób medyczny, którego termin ważności upłynął, podlega grzywnie. 2. Tej samej karze podlega, kto wprowadza do obrotu lub do używania wyrób medyczny, którego oznakowanie lub instrukcja używania może wprowadzać w błąd co do właściwości lub działania wyrobu medycznego. Art. 84. Kto nie dokonuje zgłoszenia do Rejestru albo nie zgłasza zmian, o których mowa w art. 57, podlega grzywnie. Art. 85. Kto nie dokonuje zgłoszenia incydentu z wyrobem medycznym, o którym mowa w art. 62, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 1 roku. Art. 86. Kto uniemożliwia lub utrudnia osobie upoważnionej przez Prezesa Urzędu przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 70, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 2. Rozdział 11 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i przepisy końcowe Art. 87. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 3)) w art. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów będących wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896).". Art. 88. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1379 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1263) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 uchyla się pkt 2; 2) po art. 5 dodaje się art. 5a i 5b w brzmieniu: "Art. 5a. 1. Prezes Urzędu wydaje decyzje w sprawach dotyczących wyrobów medycznych określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896). 2. Organem wyższego stopnia w sprawach, w których decyzje wydaje Prezes Urzędu jako organ pierwszej instancji, jest minister właściwy do spraw zdrowia. 3. Prezes Urzędu wykonuje zadania z zakresu wyrobów medycznych przy pomocy Urzędu. Art. 5b. Do zakresu działania Prezesa Urzędu w zakresie wyrobów medycznych należy, w szczególności: 1) prowadzenie Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, 2) prowadzenie Rejestru Incydentów Medycznych, 3) dokonywanie wpisu badania klinicznego do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych, 4) sprawowanie nadzoru nad wyrobami medycznymi wytwarzanymi lub wprowadzonymi do obrotu i używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 5) prowadzenie kontroli badań klinicznych, 6) przeprowadzanie oceny incydentów medycznych, 7) powiadamianie o decyzjach w sprawie zawieszenia użytkowania lub wprowadzania do obrotu i do używania wyrobu medycznego stwarzającego zagrożenie bezpieczeństwa stosowania Komisji Europejskiej oraz organów kompetentnych innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwych w sprawach wyrobów medycznych, 8) powiadamianie o wycofaniu z obrotu i z używania wyrobu medycznego Komisji Europejskiej i organów kompetentnych innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym właściwych w sprawach wyrobów medycznych."; 3) w art. 6 w ust. 1 uchyla się pkt 2. Art. 89. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877 i Nr 92, poz. 882) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 67 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Produkty lecznicze, o których mowa w ust. 1, podlegają zniszczeniu, z zastrzeżeniem art. 122 ust. 1 pkt 2."; 2) w art. 70 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W zakresie przechowywania i prowadzenia dokumentacji zakupywanych i sprzedawanych produktów leczniczych oraz sposobu i trybu przeprowadzania kontroli przyjmowania produktów leczniczych oraz warunków i trybu przekazywania informacji o obrocie i stanie posiadania określonych produktów leczniczych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące aptek."; 3) w art. 78 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup produktów leczniczych wyłącznie od przedsiębiorcy zajmującego się wytwarzaniem lub prowadzącego obrót hurtowy;"; 4) w art. 88 w ust. 5 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zakup produktów leczniczych, wyłącznie od podmiotów posiadających zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej oraz ich wydawanie zgodnie z art. 96;"; 5) w art. 108 w ust. 4: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania w zakładach opieki zdrowotnej produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany produkt nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce; 2) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania w zakładach opieki zdrowotnej produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany produkt nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym;", b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) udzielenia, zmiany, cofnięcia lub odmowy udzielenia zezwolenia: a) na prowadzenie apteki, b) na wytwarzanie produktów leczniczych, c) na obrót hurtowy produktami leczniczymi, 5) skierowania produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do badań jakościowych.", c) uchyla się pkt 6; 6) w art. 109 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) sprawowanie nadzoru nad jakością produktów leczniczych będących przedmiotem obrotu; 3) kontrolowanie aptek i innych jednostek prowadzących obrót detaliczny i hurtowy produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi, o których mowa w art. 108 ust. 1;"; 7) w art. 121 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W razie uzasadnionego podejrzenia, że produkt leczniczy nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom, wojewódzki inspektor farmaceutyczny wydaje decyzję o wstrzymaniu na terenie swojego działania obrotu określonych serii produktu leczniczego. O podjętej decyzji wojewódzki inspektor farmaceutyczny powiadamia niezwłocznie Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 2. Decyzję o wstrzymaniu obrotu produktem na obszarze całego kraju podejmuje Główny Inspektor Farmaceutyczny. 3. W razie uzasadnionego podejrzenia, że wyrób medyczny nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom, wojewódzki inspektor farmaceutyczny niezwłocznie powiadamia o tym Prezesa Urzędu i Głównego Inspektora Farmaceutycznego oraz dokonuje zabezpieczenia wyrobu medycznego przed dalszym wprowadzaniem do obrotu i do używania na zasadach określonych dla produktów leczniczych.". Art. 90. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 4)) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów będących wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896).". Art. 91. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 pkt 29 otrzymuje brzmienie: "29) wyrobach medycznych - rozumie się przez to wyroby, o których mowa w przepisach o wyrobach medycznych;"; 2) w art. 57: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Leki podstawowe, leki uzupełniające, leki recepturowe i wyroby medyczne są wydawane ubezpieczonemu na podstawie recepty w aptekach ogólnodostępnych lub aptekach zakładowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych: 1) za odpłatnością ryczałtową - za leki i wyroby medyczne podstawowe i recepturowe; 2) za odpłatnością w wysokości 30 % albo 50 % ceny leku - za leki i wyroby medyczne uzupełniające. 2. Opłata ryczałtowa oraz częściowa odpłatność dotyczy jednostkowego opakowania leku lub wyrobu medycznego określonego w wykazach, o których mowa w ust. 5 pkt 1. 3. Opłata ryczałtowa nie może przekraczać 0,5 % najniższego wynagrodzenia w przypadku leku lub wyrobu medycznego podstawowego oraz 1,5 % najniższego wynagrodzenia w przypadku leku recepturowego.", b) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu, Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej, określa, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz leków i wyrobów medycznych podstawowych i uzupełniających, 2) wysokość opłaty ryczałtowej za leki i wyroby medyczne podstawowe i recepturowe, 3) wysokość odpłatności za leki i wyroby medyczne uzupełniające, 4) wykaz leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne przy sporządzaniu leków recepturowych, 5) ilość leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposób obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego - uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia ochrony zdrowia społeczeństwa, dostępność do leków oraz bezpieczeństwo ich stosowania, a także możliwości płatnicze Funduszu. 6. Wykazy leków i wyrobów medycznych podstawowych i uzupełniających, o których mowa w ust. 5 pkt 1, aktualizowane są co najmniej dwa razy w roku."; 3) w art. 62: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiot odpowiedzialny lub wytwórca, zwany dalej "wnioskodawcą", może składać do ministra właściwego do spraw zdrowia wnioski o ich umieszczenie w wykazach, o których mowa w art. 57 ust. 5 pkt 1 i art. 58 ust. 2 pkt 2.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wytwórca, autoryzowany przedstawiciel, dystrybutor lub importer wyrobów medycznych, zwany dalej "wnioskodawcą", może składać do ministra właściwego do spraw zdrowia wnioski o ich umieszczenie w wykazach, o których mowa w art. 57 ust. 5 pkt 1 i art. 58 ust. 2 pkt 2.". Art. 92. Świadectwa jakości, świadectwa rejestracji, świadectwa dopuszczenia do obrotu, świadectwa dopuszczenia do stosowania oraz pozytywne opinie o wyrobie medycznym wydane przed dniem 1 października 2002 r. zachowują ważność w terminach w nich określonych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r. Art. 93. Zezwala się na wprowadzanie do używania wyrobów pochodzących z rezerw państwowych, w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386), niespełniających wymagań ustawy na zasadach określonych w art. 92. Art. 94. Do dnia 30 czerwca 2004 r. zezwala się na wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobów medycznych, których model został zatwierdzony Dyrektywą 76/764/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. o zbliżeniu przepisów prawnych Państw Członkowskich w zakresie klinicznych termometrów rtęciowych o maksymalnym odczycie. Art. 95. Do dnia 30 września 2004 r. zezwala się na wprowadzanie do obrotu i do używania wyrobów medycznych produkowanych z tkanek zwierzęcych lub z produktów z nich otrzymanych, które nie posiadają certyfikatu oceny projektu WE lub certyfikatu oceny typu WE. Art. 96. Do dnia 7 grudnia 2005 r. zezwala się na wprowadzanie do używania wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro niespełniających wymagań zasadniczych i nieoznakowanych znakiem CE. Art. 97. 1. Do dnia 13 grudnia 2005 r. zezwala się na wprowadzanie do obrotu wyrobów medycznych zawierających stabilne produkty krwiopochodne niespełniających wymagań ustawy. 2. Do dnia 13 grudnia 2007 r. zezwala się na wprowadzanie do używania wyrobów, o których mowa w ust. 1. Art. 98. 1. Rejestr Wytwórców i Wyrobów Medycznych prowadzony na podstawie dotychczasowych przepisów staje się Rejestrem wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania. 2. Kto na mocy ustawy jest obowiązany do zgłoszenia wyrobu do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania i posiada wpis tego wyrobu na podstawie dotychczasowych przepisów do Rejestru Wytwórców i Wyrobów Medycznych dokona uzupełnienia tego zgłoszenia w terminie do dnia 30 czerwca 2005 r. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie podlega opłacie. Art. 99. Jeżeli wyrób wprowadzony do obrotu przed dniem wejścia w życie ustawy nie spełnia wymagań zasadniczych, o których mowa w rozdziale 4, i jest oznaczony znakiem CE na podstawie innych przepisów, wytwórca jest obowiązany w dokumentacji dołączonej do tego wyrobu wskazać te przepisy. Art. 100. Nie oznacza się znakiem CE wyrobów medycznych niespełniających wymagań określonych w ustawie i produkowanych z przeznaczeniem na eksport poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Wyroby te należy oznakować w taki sposób, aby odróżniały się od wyrobów przeznaczonych na rynek państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Art. 101. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 102. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 12 ust. 2, art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 126, poz. 1380 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1264) zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 19-21, art. 58 i art. 68 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 103. Ilekroć w obowiązujących aktach prawnych jest mowa o sprzęcie medycznym, aparaturze medycznej, materiale medycznym, wyrobie medycznym rozumie się przez to wyroby medyczne w rozumieniu ustawy. Art. 104. Traci moc ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 126, poz. 1380 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1264) oraz art. 4, art. 4a, 4b i art. 24a ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801, z 2002 r. Nr 32, poz. 300 i Nr 152, poz. 1266 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 77). Art. 105. Do dnia powstania Europejskiej Bazy Danych wytwórca, wprowadzający do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, powiadamia Prezesa Urzędu o wprowadzeniu do obrotu tego wyrobu. Art. 106. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Przepisy ustawy wdrażają postanowienia dyrektyw: - Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów medycznych aktywnego osadzania; - Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca wyrobów medycznych; - Parlamentu Europejskiego i Rady 98/79/WE z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wyrobów medycznych używanych do diagnozy in vitro; - Komisji 2003/12/WE z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie ponownej klasyfikacji protez piersi w ramach dyrektywy 93/42/EWG dotyczącej wyrobów medycznych; - Komisji 2003/32/WE z dnia 23 kwietnia 2003 r. wprowadzająca szczegółowe specyfikacje w zakresie wymagań ustanowionych w dyrektywie Rady 93/42/EWG, odnoszących się do wyrobów medycznych produkowanych z tkanek pochodzenia zwierzęcego. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631 i Nr 92, poz. 881. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 93, poz. 892. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 897) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) zadania i właściwość jednostek organizacyjnych oraz organów w zakresie organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych określonej przepisami Unii Europejskiej wymienionymi w załączniku; 2) organizację i kompetencje Komisji Porozumiewawczej do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych; 3) zasady działania Funduszu Promocji Mleczarstwa. Art. 2. Do działalności prowadzonej przez Agencję Rynku Rolnego, zwaną dalej "Agencją", w zakresie zadań określonych w przepisach wymienionych w załączniku nie stosuje się przepisów o ochronie konsumentów i konkurencji oraz przepisów o zamówieniach publicznych, z wyłączeniem dysponowania przez Prezesa Agencji środkami Funduszu Promocji Mleczarstwa. Art. 3. Do postępowania w sprawach indywidualnych związanych z kwotowaniem produkcji mleka, rozstrzyganych przez Prezesa Agencji oraz dyrektora oddziału terenowego Agencji, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Rozdział 2 Kwotowanie produkcji mleka Art. 4. 1. Warunkiem wykonywania działalności w zakresie skupu mleka przez podmiot skupujący jest wpisanie tego podmiotu, na jego wniosek, do prowadzonego przez Prezesa Agencji rejestru podmiotów skupujących mleko, zwanego dalej "rejestrem podmiotów". 2. Wpisu do rejestru podmiotów dokonuje się po stwierdzeniu, że wnioskodawca: 1) dysponuje systemem informatycznym zapewniającym prawidłowe prowadzenie ewidencji i przekazywanie informacji, o których mowa w art. 10, albo posiada dostęp do takiego systemu; 2) wykonuje badania zawartości tłuszczu w mleku w laboratoriach, o których mowa w art. 21 ust. 1; 3) sprzedaje mleko wyłącznie podmiotowi skupującemu wpisanemu do rejestru podmiotów - w przypadku sprzedaży mleka do innego podmiotu skupującego. 3. Wniosek o wpis do rejestru podmiotów zawiera: 1) imię i nazwisko, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany, oraz siedzibę i adres podmiotu skupującego; 2) wskazanie województwa lub województw, na których obszarze podmiot skupujący będzie wykonywać działalność w zakresie skupu mleka; 3) nazwę systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, oraz nazwę producenta oprogramowania tego systemu; 4) wskazanie metod: a) pobierania próbek mleka do badania zawartości tłuszczu w mleku, b) badania zawartości tłuszczu w mleku; 5) weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu skupującego; 6) numer rachunku bankowego podmiotu skupującego; 7) imiona i nazwiska osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu skupującego. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się: 1) zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów umieszczających na rynku produkty pochodzenia zwierzęcego, prowadzonego przez powiatowego lekarza weterynarii na podstawie przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego; 2) zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej albo odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 3) oświadczenie, w którym zobowiązuje się do wykonywania badania zawartości tłuszczu w mleku, uwzględnianej przy rozliczaniu indywidualnych ilości referencyjnych, w laboratorium, o którym mowa w art. 21 ust. 1; 4) oświadczenie, w którym zobowiązuje się do sprzedaży mleka do podmiotu skupującego wpisanego do rejestru podmiotów. 6. Podmioty skupujące wpisane do rejestru podmiotów uważa się za zatwierdzone w rozumieniu rozporządzenia, o którym mowa w pkt 1 załącznika. Art. 5. Prezes Agencji odmawia, w drodze decyzji, wpisania do rejestru podmiotów, jeżeli wnioskodawca nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 4 ust. 2-5. Art. 6. Prezes Agencji wykreśla, w drodze decyzji, podmiot skupujący z rejestru podmiotów, jeżeli podmiot ten: 1) przestał spełniać wymagania określone w art. 4 ust. 2 lub 2) nie spełnia obowiązków określonych w art. 10 ust. 1 i art. 34 ust. 1. Art. 7. Od decyzji, o których mowa w art. 5 i 6, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. Art. 8. Podmiot skupujący informuje, w formie pisemnej, Prezesa Agencji o zaprzestaniu wykonywania działalności w zakresie skupu mleka, w terminie 3 dni od dnia jej zaprzestania. Art. 9. 1. Rejestr podmiotów prowadzi się w formie papierowej i elektronicznej w systemie teleinformatycznym Agencji. Rejestr podmiotów zawiera dane, o których mowa w art. 4 ust. 3. 2. Podmiot skupujący informuje, w formie pisemnej, Prezesa Agencji o zmianie danych, o których mowa w art. 4 ust. 3, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmiany. Art. 10. 1. Podmiot skupujący jest obowiązany do: 1) prowadzenia ewidencji producentów dostarczających mleko podmiotom skupującym, zwanych dalej "dostawcami hurtowymi", dostarczających mleko do tego podmiotu, zawierającej: a) imię i nazwisko albo nazwę oraz miejsce zamieszkania i adres albo siedzibę i adres dostawcy hurtowego, b) miejsce położenia gospodarstwa dostawcy hurtowego, c) informacje o: - przysługujących dostawcom hurtowym indywidualnych ilościach referencyjnych, z uwzględnieniem zmian tych ilości związanych ze zbyciem, dzierżawą, konwersją, dziedziczeniem lub zwiększeniem tych ilości w związku z przyznaniem indywidualnych ilości referencyjnych z krajowej rezerwy krajowej ilości referencyjnej, zwanych dalej "indywidualnymi ilościami referencyjnymi przysługującymi na dany dzień roku", - ilości mleka dostarczonego przez poszczególnych dostawców hurtowych, z podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, wyrażonej w gramach na kilogram mleka, oraz ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, - procentowym wykorzystaniu indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku przez poszczególnych dostawców hurtowych, wyrażonym jako iloraz ilości mleka dostarczonego przez dostawców hurtowych od początku każdego dwunastomiesięcznego okresu począwszy od dnia 1 kwietnia, zwanego dalej "rokiem kwotowym", przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu i posiadanych przez tych dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, - terminie rozpoczęcia albo zaprzestania przez dostawcę hurtowego dostaw mleka do podmiotu skupującego, - pobranych od poszczególnych dostawców hurtowych i przekazanych na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zaliczkach na poczet opłaty, o których mowa w art. 33, - rozliczeniach z tytułu opłat, o których mowa w art. 33; 2) przekazywania do dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji, w terminie do 25 dnia każdego miesiąca, informacji, o których mowa w pkt 1 lit. c tiret pierwsze - tiret piąte, za poprzedni miesiąc; 3) przekazywania dostawcy hurtowemu, w terminie do 25 dnia każdego miesiąca, informacji za poprzedni miesiąc o: a) wielkości indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień danego miesiąca, b) referencyjnej zawartości tłuszczu w mleku objętym indywidualną ilością referencyjną przysługującą na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień danego miesiąca, c) ilości mleka dostarczonego podmiotowi skupującemu w danym miesiącu przez dostawcę hurtowego, d) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym podmiotowi skupującemu w danym miesiącu przez dostawcę hurtowego, e) ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu dostarczonego podmiotowi skupującemu w danym miesiącu przez dostawcę hurtowego, f) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym podmiotowi skupującemu przez dostawcę hurtowego od początku roku kwotowego, g) ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu dostarczonego podmiotowi skupującemu przez dostawcę hurtowego od początku danego roku kwotowego, h) ilości mleka o referencyjnej zawartości tłuszczu pozostałej do wykorzystania do końca danego roku kwotowego przez dostawcę hurtowego w ramach indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku; 4) przekazywania do dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji, w terminie do dnia 15 maja, informacji za poprzedni rok kwotowy dotyczących: a) ilości mleka dostarczonego w danym roku kwotowym przez poszczególnych dostawców hurtowych, b) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym w danym roku kwotowym przez poszczególnych dostawców hurtowych, c) ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, dostarczonego w danym roku kwotowym przez poszczególnych dostawców hurtowych, d) pobranych i przekazanych na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zaliczkach na poczet opłaty, o których mowa w art. 33; 5) przekazywania dostawcy hurtowemu, w terminie do dnia 15 maja, informacji za poprzedni rok kwotowy dotyczących: a) ilości mleka dostarczonego w danym roku kwotowym przez dostawcę hurtowego, b) średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym w danym roku kwotowym przez dostawcę hurtowego, c) łącznej ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, dostarczonego w danym roku kwotowym przez dostawcę hurtowego, d) pobranych i przekazanych na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zaliczkach na poczet opłaty, o których mowa w art. 33. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, mając na uwadze potrzebę zapewnienia prawidłowego przekazywania informacji o stopniu wykorzystania przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku. Art. 11. 1. Producenci wprowadzający do obrotu mleko lub przetwory mleczne przeznaczone do bezpośredniego spożycia, zwani dalej "dostawcami bezpośrednimi", prowadzą miesięczny rejestr mleka i przetworów mlecznych. 2. Rejestr poza informacjami określonymi w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1 załącznika, zawiera informacje dotyczące: 1) ilości mleka: a) wyprodukowanego w gospodarstwie, b) zużytego w gospodarstwie na własne potrzeby, c) wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych wprowadzonych do obrotu, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia; 2) wielkości indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku oraz stopnia ich wykorzystania. 3. Dostawca bezpośredni jest obowiązany do przekazywania do dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji, w terminie do dnia 15 maja, informacji, o których mowa w ust. 2, za poprzedni rok kwotowy oraz informacji dotyczących ilości mleka wprowadzonego do obrotu i wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych wprowadzonych do obrotu, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, w ilości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego. 4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór rejestru, o którym mowa w ust. 1, sposób jego prowadzenia oraz wzór formularza do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 3, mając na uwadze potrzebę zapewnienia prawidłowego przekazywania informacji o stopniu wykorzystania przez dostawców bezpośrednich indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego. Art. 12. 1. W przypadku niespełnienia przez dostawcę bezpośredniego obowiązków, o których mowa w art. 11 ust. 1-3, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji cofa, w drodze decyzji, przyznaną indywidualną ilość referencyjną. 2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. Art. 13. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji prowadzi rejestr producentów. 2. Rejestr producentów zawiera: 1) imiona i nazwiska, numery identyfikacji podatkowej (NIP), numery ewidencyjne powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innych dokumentów potwierdzających tożsamość oraz miejsca zamieszkania i adresy albo nazwy, numery identyfikacji podatkowej (NIP), numery Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile zostały nadane, oraz siedziby i adresy producentów; 2) numery identyfikacyjne z krajowego systemu ewidencji producentów nadane na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, przekazywane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; 3) miejsca położenia gospodarstw producentów; 4) numery siedzib stad krów mlecznych danego producenta w rozumieniu przepisów o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt; 5) wielkości indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku poszczególnym producentom; 6) numery decyzji oraz informacje o tytule prawnym do przyznanych producentom indywidualnych ilości referencyjnych oraz ich wielkości; 7) deklarowane wielkości dostaw mleka do poszczególnych podmiotów skupujących. 3. Rejestr prowadzi się w formie elektronicznej w systemie teleinformatycznym Agencji. 4. Dyrektor oddziału terenowego Agencji gromadzi dokumenty: 1) stanowiące podstawę wpisu do rejestru producentów; 2) o których mowa w art. 23 ust. 1, art. 27 ust. 2 i art. 28 ust. 3; 3) inne składane przez producentów. 5. Producent informuje, w formie pisemnej, dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji o zmianie danych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, 6 i 7, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmiany. 6. W przypadku zmiany podmiotu skupującego dostawca hurtowy jest obowiązany niezwłocznie powiadomić dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji o wyborze podmiotu skupującego oraz o ilości mleka, jaką zamierza sprzedać temu podmiotowi. 7. Dostawca hurtowy, w terminie 3 dni od dnia rozpoczęcia sprzedaży mleka nowemu podmiotowi skupującemu, jest obowiązany przedłożyć temu podmiotowi zaświadczenie, wydane przez dotychczasowy podmiot skupujący, o ilości mleka skupionego od tego dostawcy hurtowego w danym roku kwotowym, przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu. 8. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 7, podmiot skupujący jest obowiązany wydać dostawcy hurtowemu, na jego wniosek, w terminie 3 dni od dnia zaprzestania sprzedaży mleka temu podmiotowi. Art. 14. 1. Tworzy się krajową rezerwę krajowej ilości referencyjnej, zwaną dalej "krajową rezerwą". 2. Krajowa rezerwa może być przeznaczona na: 1) zwiększenie indywidualnych ilości referencyjnych posiadanych przez producentów rozwijających produkcję mleka; 2) przyznanie indywidualnych ilości referencyjnych producentom rozpoczynającym produkcję mleka; 3) zwiększenie indywidualnych ilości referencyjnych w przypadku uwzględnienia odwołań od decyzji w sprawie przyznania indywidualnych ilości referencyjnych; 4) zabezpieczenie ewentualnego przekroczenia krajowej ilości referencyjnej. Art. 15. 1. Decyzję w sprawie przyznania indywidualnej ilości referencyjnej z krajowej rezerwy wydaje, na wniosek producenta, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji. 2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. 3. Wniosek o przyznanie indywidualnej ilości referencyjnej z krajowej rezerwy zawiera: 1) imię i nazwisko, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany, oraz siedzibę i adres wnioskodawcy; 2) status prawny gospodarstwa wnioskodawcy; 3) miejsce położenia gospodarstwa wnioskodawcy; 4) wielkość powierzchni użytków rolnych; 5) wielkość indywidualnej ilości referencyjnej będącej przedmiotem wniosku; 6) ilość mleka, jaką producent zamierza dostarczać do poszczególnych podmiotów skupujących; 7) wielkość wzrostu sprzedaży mleka lub przetworów mlecznych w stosunku do posiadanej indywidualnej ilości referencyjnej; 8) wskazanie przeznaczenia indywidualnej ilości referencyjnej zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 i 2. 4. Wniosek składa się na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję. 5. Dostawca hurtowy lub bezpośredni, który otrzymał indywidualną ilość referencyjną przyznaną z krajowej rezerwy w okresie 2 lat od dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie może dokonać zbycia części lub całości indywidualnej ilości referencyjnej. 6. W przypadku zbycia części lub całości indywidualnej ilości referencyjnej w okresie, o którym mowa w ust. 5, ilość pochodząca z krajowej rezerwy wraca do krajowej rezerwy. Art. 16. 1. Producentowi rozpoczynającemu produkcję mleka, który będzie dostarczał mleko do podmiotów skupujących, w decyzji, o której mowa w art. 15 ust. 1, nie określa się referencyjnej zawartości tłuszczu. 2. Producentowi, o którym mowa w ust. 1, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji przyznaje, w drodze decyzji, referencyjną zawartość tłuszczu na podstawie średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym przez producenta podczas pierwszych 12 miesięcy dostaw, według stanu na ostatni dzień 12 miesiąca dostaw. Decyzję tę wydaje się z urzędu w terminie 14 dni od ostatniego dnia 12 miesiąca dostaw. 3. W przypadku gdy zakończenie roku kwotowego następuje przed dniem wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, w celu rozliczenia wykorzystania indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego, oraz ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 33, uwzględnia się wyłącznie ilość dostarczonego mleka w danym roku kwotowym. 4. Przeliczanie ilości mleka dostarczanego podmiotom skupującym przez producenta, o którym mowa w ust. 1, na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, stosuje się począwszy od 1 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja, o której mowa w ust. 2. Art. 17. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określa corocznie, w drodze rozporządzenia, na dany rok kwotowy, wysokość krajowej rezerwy z podziałem na krajową rezerwę dla dostawców hurtowych i krajową rezerwę dla dostawców bezpośrednich, mając na względzie właściwe wykorzystanie krajowej ilości referencyjnej oraz restrukturyzację sektora mleczarskiego. Art. 18. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określa corocznie, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb rozdysponowania krajowej rezerwy, mając na względzie restrukturyzację sektora mleczarskiego, produkcję mleka w poszczególnych regionach kraju oraz wysokość krajowej rezerwy dla dostawców hurtowych i krajowej rezerwy dla dostawców bezpośrednich. Art. 19. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 2 załącznika, minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem właściwym do przekazywania Komisji Europejskiej informacji dotyczących zasad rozdysponowania krajowej rezerwy. Art. 20. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1 załącznika, Prezes Agencji jest organem właściwym do przekazywania Komisji Europejskiej: 1) informacji dotyczących: a) zasad wdrożenia systemu kwotowania produkcji mleka w Rzeczypospolitej Polskiej, b) dokonanych konwersji indywidualnych ilości referencyjnych; 2) rocznego kwestionariusza dotyczącego wykorzystania krajowej ilości referencyjnej. Art. 21. 1. Badania zawartości tłuszczu w mleku uwzględnianej przy rozliczeniu wykorzystania indywidualnej ilości referencyjnej wykonują laboratoria, które: 1) uczestniczą w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych prowadzonych przez jednostkę organizacyjną określoną przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych, zwaną dalej "laboratorium referencyjnym"; 2) stosują do sprawdzania metod badawczych próby wzorcowe przygotowane przez laboratorium referencyjne. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, laboratorium referencyjne do badań zawartości tłuszczu w mleku, mając na względzie zapewnienie uzyskiwania wiarygodnych wyników badań. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, metody pobierania próbek mleka do badań zawartości tłuszczu w mleku oraz metody oznaczania zawartości tłuszczu w mleku, biorąc pod uwagę ich ujednolicenie i uzyskiwanie wiarygodnych wyników. Art. 22. 1. Prawo do indywidualnej ilości referencyjnej lub jego część może być zbywane lub wydzierżawiane wyłącznie producentowi, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, która dla swojej ważności wymaga zarejestrowania przez dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji przez dokonanie wpisu do rejestru producentów. 2. Umowa zbycia, o której mowa w ust. 1, jest zawierana do końca lutego danego roku kwotowego między producentami posiadającymi gospodarstwa na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji. 3. Umowa dzierżawy na dany rok kwotowy jest zawierana do dnia 31 stycznia danego roku kwotowego między: 1) dostawcami hurtowymi sprzedającymi mleko temu samemu podmiotowi skupującemu i posiadającymi gospodarstwa na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji albo 2) dostawcami bezpośrednimi posiadającymi gospodarstwa na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji. 4. Prawo do indywidualnej ilości referencyjnej może być wydzierżawiane nie dłużej niż przez trzy kolejne lata kwotowe. 5. W przypadku zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1,5 % indywidualnej ilości referencyjnej stanowiącej przedmiot umowy przechodzi do krajowej rezerwy. Art. 23. 1. Umowę, o której mowa w art. 22 ust. 1, nabywca lub dzierżawca przedkłada dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji w terminie 5 dni roboczych od dnia zawarcia umowy. 2. Na podstawie umowy, o której mowa w art. 22 ust. 1, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji stwierdza, w drodze decyzji, wielkość indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej każdej ze stron umowy. 3. W przypadku gdy warunki określone w art. 22 ust. 1-4 nie zostały spełnione, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji odmawia, w drodze decyzji, stwierdzenia wielkości indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej każdej ze stron umowy. 4. Od decyzji, o których mowa w ust. 2 i 3, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. 5. Dostawca hurtowy jest obowiązany powiadomić, w terminie 3 dni od dnia zawarcia umowy, podmiot skupujący o zbyciu lub wydzierżawieniu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej. 6. Zbywca prawa do indywidualnej ilości referencyjnej nie może otrzymać indywidualnej ilości referencyjnej z krajowej rezerwy przed upływem 5 lat od dnia zbycia tego prawa. Art. 24. 1. Indywidualna ilość referencyjna może ulegać konwersji stałej lub tymczasowej, częściowo lub w całości, z dostaw na sprzedaż bezpośrednią oraz ze sprzedaży bezpośredniej na dostawy. 2. Konwersji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się na wniosek właściciela indywidualnej ilości referencyjnej, składany do dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji po upływie co najmniej roku kwotowego od dnia uzyskania prawa do indywidualnej ilości referencyjnej będącej przedmiotem konwersji. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) imię i nazwisko, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, numer identyfikacji podatkowej (NIP), numer Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany, oraz siedzibę i adres producenta; 2) numer identyfikacyjny z krajowego systemu ewidencji producentów nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 3) miejsce położenia gospodarstwa producenta; 4) numer siedziby stada krów mlecznych danego producenta w rozumieniu przepisów o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt; 5) numery decyzji oraz informacje o tytule prawnym do przyznananej producentowi indywidualnej ilości referencyjnej oraz jej wielkości; 6) stopień wykorzystania indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na dzień składania wniosku o konwersję; 7) wielkość indywidualnej ilości referencyjnej będącej przedmiotem wniosku o konwersję; 8) wskazanie przez wnioskodawcę podmiotu skupującego, do którego będzie dostarczał mleko w ilości objętej wnioskiem o konwersję - w przypadku konwersji sprzedaży bezpośredniej na dostawy. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, składa się: 1) w przypadku konwersji stałej - do dnia 31 stycznia roku kwotowego poprzedzającego rok kwotowy, od którego konwersja zostanie zastosowana; 2) w przypadku konwersji tymczasowej - do dnia 31 stycznia danego roku kwotowego. 6. Na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 2, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję odpowiednio o przyznaniu indywidualnej ilości referencyjnej lub o zmianie wielkości indywidualnej ilości referencyjnej oraz dokonuje, w terminie 14 dni, wpisu o konwersji w rejestrze producentów. 7. W przypadku konwersji sprzedaży bezpośredniej na dostawy referencyjna zawartość tłuszczu dla mleka objętego dostawami po dokonaniu konwersji pozostaje bez zmian w stosunku do referencyjnej zawartości tłuszczu dla mleka objętego dostawami przed dokonaniem konwersji, jeżeli producent przedłoży dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji dokument dotyczący oceny użytkowości krów mlecznych, za okres 12 miesięcy poprzedzających termin złożenia wniosku, potwierdzający wyższą niż 38 g/kg zawartość tłuszczu w mleku objętym sprzedażą bezpośrednią, wydany przez Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt. Art. 25. 1. Producent jest obowiązany poinformować pisemnie dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji o zmianie miejsca produkcji mleka, podając wielkość tej produkcji. 2. Na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji dokonuje wpisu do rejestru producentów. Art. 26. Prawo do indywidualnej ilości referencyjnej jest dziedziczne, z tym że dziedziczy je osoba lub osoby, które odziedziczyły gospodarstwo i które będą kontynuowały produkcję mleka. Jeżeli spadek przypada Skarbowi Państwa indywidualna ilość referencyjna przechodzi do krajowej rezerwy. Art. 27. 1. Spadkobierca, który dziedziczy gospodarstwo i który będzie kontynuować produkcję mleka, przesyła niezwłocznie kopię wniosku o stwierdzenie nabycia spadku dyrektorowi oddziału terenowego Agencji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania spadkobiercy. 2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, na podstawie kopii wniosku o stwierdzenie nabycia spadku dokonuje tymczasowego wpisu spadkobiercy do rejestru producentów i informuje dyrektora oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania spadkodawcy o dokonaniu tymczasowego wpisu. 3. W terminie 14 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku spadkobierca przesyła kopię tego postanowienia dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1. 4. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, na podstawie kopii postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, dokonuje wpisu do rejestru producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na spadkobiercę. Art. 28. 1. W przypadku gdy gospodarstwo dziedziczy więcej niż jedna osoba, w okresie od dnia otwarcia spadku do dnia złożenia dyrektorowi oddziału terenowego Agencji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania spadkobiercy, kopii umowy o dziale spadku albo kopii postanowienia sądu o dziale spadku, uprawnienia spadkobierców do indywidualnej ilości referencyjnej, z wyłączeniem możliwości zbycia, dzierżawy lub konwersji, wykonuje upoważniony przez nich spadkobierca. 2. Upoważniony spadkobierca przedstawia niezwłocznie pisemne upoważnienie do wykonywania uprawnień, o których mowa w ust. 1, dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1. 3. Na podstawie pisemnego upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, dokonuje tymczasowego wpisu upoważnionego spadkobiercy do rejestru producentów i informuje dyrektora oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania spadkodawcy o dokonaniu tymczasowego wpisu. 4. Do czasu wejścia w życie umowy o dziale spadku albo uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku, spadkobiercy, o których mowa w ust. 1, ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania związane z wykonywaniem prawa do indywidualnej ilości referencyjnej. 5. W terminie 14 dni od dnia wejścia w życie umowy o dziale spadku albo uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku spadkobierca lub spadkobiercy przesyłają kopię umowy albo kopię postanowienia dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1. 6. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1, na podstawie kopii umowy o dziale spadku albo kopii postanowienia sądu o dziale spadku, dokonuje wpisu do rejestru producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na spadkobiercę lub spadkobierców. Art. 29. 1. Następca prawny osoby prawnej będącej producentem informuje dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji o nabyciu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej i przesyła kopię dokumentu potwierdzającego nabycie w terminie miesiąca od dnia nabycia tego prawa. 2. Dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji na podstawie kopii dokumentu, o której mowa w ust. 1, dokonuje wpisu do rejestru producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na następcę prawnego, o którym mowa w ust. 1. Art. 30. 1. W przypadku zbycia gospodarstwa producenta przyznane mu prawo do indywidualnej ilości referencyjnej przechodzi na nabywcę gospodarstwa. 2. W przypadku dzierżawy lub innego posiadania zależnego gospodarstwa, dzierżawca lub inny posiadacz zależny uzyskuje prawo do indywidualnej ilości referencyjnej przyznane dotychczasowemu producentowi na czas trwania umowy dzierżawy lub innej umowy przenoszącej tytuł prawny. 3. Nabywca albo dzierżawca lub inny posiadacz zależny gospodarstwa przesyła dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji wypis aktu notarialnego albo kopię zawartej umowy, w terminie miesiąca od dnia zawarcia umowy. 4. Dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji na podstawie wypisu aktu notarialnego albo kopii zawartej umowy, dokonuje wpisu do rejestru producentów o przejściu prawa do indywidualnej ilości referencyjnej na nabywcę, dzierżawcę lub innego posiadacza zależnego gospodarstwa. Art. 31. 1. W przypadku wygaśnięcia umowy dzierżawy lub innej umowy, z którą wiąże się powstanie posiadania zależnego gospodarstwa i którego posiadanie stanowiło podstawę do uzyskania przez posiadacza zależnego prawa do indywidualnej ilości referencyjnej, indywidualna ilość referencyjna przechodzi do krajowej rezerwy, chyba że dzierżawca lub inny posiadacz zależny posiada inne gospodarstwo lub najpóźniej do dnia 1 kwietnia następnego roku kwotowego wejdzie w posiadanie takiego gospodarstwa, na podstawie umowy przenoszącej tytuł prawny do gospodarstwa, w którym będzie prowadzić produkcję mleka. 2. Dzierżawca lub inny posiadacz zależny, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do dnia 31 marca roku kwotowego, w którym nastąpiło wygaśnięcie umowy dzierżawy lub innej umowy, z którą wiąże się powstanie posiadania zależnego, poinformować pisemnie dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji o wygaśnięciu umowy, wskazać miejsce kontynuowania działalności w zakresie produkcji mleka oraz dołączyć dokumenty potwierdzające własność lub inny tytuł prawny do gospodarstwa, w którym ta działalność będzie kontynuowana. 3. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 2, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji dokonuje wpisu do rejestru producentów. 4. W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji cofa, w drodze decyzji, przyznaną indywidualną ilość referencyjną oraz wykreśla producenta z rejestru producentów. Art. 32. 1. W przypadku wprowadzenia przez producenta do obrotu w roku kwotowym mleka lub przetworów mlecznych w ilości mniejszej niż 70 % przyznanej mu indywidualnej ilości referencyjnej, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zmniejsza, w drodze decyzji, indywidualną ilość referencyjną o jej niewykorzystaną część, chyba że: 1) niewykorzystanie indywidualnej ilości referencyjnej spowodowane było działaniem siły wyższej lub innymi przyczynami niezależnymi od producenta albo 2) producent zbył prawo do indywidualnej ilości referencyjnej. 2. W przypadku gdy producent nie wprowadził do obrotu w roku kwotowym mleka lub przetworów mlecznych w ramach przyznanej indywidualnej ilości referencyjnej, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji cofa, w drodze decyzji, przyznaną indywidualną ilość referencyjną. 3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. 4. Indywidualne ilości referencyjne określone w decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, przechodzą do krajowej rezerwy. 5. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, producent nie może ubiegać się o zwiększenie lub przyznanie indywidualnej ilości referencyjnej z krajowej rezerwy w okresie dwóch lat od dnia wydania decyzji. Art. 33. 1. W przypadku przekroczenia krajowej ilości referencyjnej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich producent, który w roku kwotowym wprowadził do obrotu mleko lub przetwory mleczne w ilości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego, jest obowiązany do wniesienia na wyodrębniony rachunek bankowy Agencji opłaty określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 2 załącznika, zwanej dalej "opłatą". 2. Nabywca prawa do indywidualnej ilości referencyjnej nie ponosi opłaty, jeżeli do końca roku kwotowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa, wykorzysta indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku w wysokości nie wyższej niż niewykorzystana przez poprzedniego posiadacza. 3. Zbywca prawa do indywidualnej ilości referencyjnej, który wprowadził do obrotu mleko lub przetwory mleczne w wysokości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku, jest obowiązany do wniesienia opłaty. 4. Na poczet opłaty dostawca hurtowy jest obowiązany do wnoszenia zaliczki w wysokości 20 groszy za każdy kilogram mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, wprowadzony do obrotu w ilości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku, zadeklarowaną w celu dostarczenia podmiotowi skupującemu. 5. Zaliczkę, o której mowa w ust. 4, podmiot skupujący oblicza za okres od dnia stwierdzenia przez podmiot skupujący przekroczenia przez dostawcę indywidualnej ilości referencyjnej przysługującej na dany dzień roku zadeklarowanej w celu dostarczenia podmiotowi skupującemu oraz potrąca przy zapłacie należności za mleko dostarczone przez dostawcę hurtowego. 6. Podmioty skupujące przekazują kwoty pobranych zaliczek na poczet opłaty, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na wyodrębniony rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji. Art. 34. 1. W terminie określonym w art. 33 ust. 6 podmioty skupujące są obowiązane przesłać: 1) dostawcom hurtowym - informacje o: a) ilości mleka dostarczonego przez dostawców, przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, w ilości przekraczającej indywidualną ilość referencyjną przysługującą na dany dzień roku, b) łącznej kwocie potrąconych zaliczek; 2) dyrektorowi właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji - zbiorcze zestawienia, które zawierają dane o: a) łącznej ilości mleka przeliczonego na mleko o referencyjnej zawartości tłuszczu, dostarczonego przez poszczególnych dostawców hurtowych w ilości przekraczającej indywidualne ilości referencyjne przysługujące na dany dzień roku, b) łącznej kwocie potrąconych zaliczek. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz wzory zbiorczych zestawień, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mając na uwadze potrzebę zapewnienia prawidłowego przekazywania informacji o stopniu wykorzystania przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego. Art. 35. 1. Prezes Agencji na podstawie informacji, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 oraz art. 11 ust. 3, do dnia 15 czerwca ustala stopień wykorzystania w poprzednim roku kwotowym krajowej ilości referencyjnej przeznaczonej dla dostawców hurtowych oraz dla dostawców bezpośrednich. 2. W przypadku przekroczenia krajowej ilości referencyjnej przeznaczonej dla dostawców hurtowych lub dla dostawców bezpośrednich Prezes Agencji ustala: 1) krajowy współczynnik realokacji dla dostawców hurtowych stanowiący iloraz: a) sumy niewykorzystanych przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego, i pozostającej do dyspozycji części krajowej rezerwy przeznaczonej dla dostawców hurtowych, b) sumy przekroczonych przez dostawców hurtowych indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego; 2) krajowy współczynnik realokacji dla dostawców bezpośrednich stanowiący iloraz: a) sumy niewykorzystanych przez dostawców bezpośrednich indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego, i pozostającej do dyspozycji części krajowej rezerwy przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich, b) sumy przekroczonych przez dostawców bezpośrednich indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego. 3. Prezes Agencji informuje niezwłocznie o wysokości krajowych współczynników, o których mowa w ust. 2, dyrektorów oddziałów terenowych Agencji, którzy niezwłocznie przekazują te informacje podmiotom skupującym. Art. 36. 1. Podmioty skupujące dokonują rozliczenia: 1) wykorzystania indywidualnych ilości referencyjnych przysługujących na dany dzień roku, według stanu na ostatni dzień roku kwotowego, 2) zaliczek na poczet opłaty oraz oszacowania wysokości należnej opłaty, pobieranej od dostawców hurtowych po uwzględnieniu krajowego współczynnika realokacji, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 1 - i w terminie do dnia 1 lipca przesyłają dyrektorom właściwych miejscowo oddziałów terenowych Agencji informacje o dokonanych rozliczeniach. 2. Dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji zatwierdza, w drodze decyzji, wysokość należnych opłat. 3. Na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 2, dostawca hurtowy: 1) otrzymuje zwrot wpłaconych zaliczek, jeżeli krajowa ilość referencyjna nie została przekroczona; 2) otrzymuje zwrot części wpłaconych zaliczek, jeżeli należna opłata jest niższa od sumy wpłaconych zaliczek; 3) jest obowiązany do wniesienia podmiotowi skupującemu, do dnia 31 sierpnia, dopłaty stanowiącej różnicę między wysokością należnej opłaty a sumą wpłaconych zaliczek. 4. Kwotę z tytułu zwrotu zaliczek, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub ich części, o której mowa w ust. 3 pkt 2: 1) dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji przekazuje na rachunek bankowy podmiotu skupującego w terminie do dnia 1 sierpnia; 2) podmiot skupujący przekazuje dostawcy hurtowemu w terminie do dnia 1 września. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, podmiot skupujący w imieniu dostawcy hurtowego jest obowiązany wnieść dopłatę na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji w terminie do dnia 31 sierpnia. 6. Podmiot skupujący może rozłożyć dopłatę, o której mowa w ust. 3 pkt 3, na raty, z tym że jest on obowiązany do wpłacenia całości należności w terminie, o którym mowa w ust. 5. Art. 37. 1. W odniesieniu do dostawców bezpośrednich rozliczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, dokonuje dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji w terminie do dnia 1 lipca, i ustala, w drodze decyzji, wysokość należnej opłaty, po uwzględnieniu krajowego współczynnika realokacji, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 2. 2. Dostawca bezpośredni jest obowiązany wpłacić należną opłatę na rachunek bankowy właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji w terminie do dnia 1 września. Art. 38. Od decyzji, o których mowa w art. 36 ust. 2 i art. 37 ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. Art. 39. Prezes Agencji przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych informację dotyczącą stopnia wykorzystania krajowej ilości referencyjnej, o którym mowa w art. 35 ust. 1, w terminie do dnia 1 lipca. Art. 40. 1. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do opłaty i zaliczek na poczet opłaty stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), z wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności oraz rozkładania płatności na raty. 2. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 1, przysługują: 1) dyrektorowi oddziału terenowego Agencji - jako organowi pierwszej instancji; 2) Prezesowi Agencji - jako organowi odwoławczemu od decyzji dyrektora oddziału terenowego Agencji. 3. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 41. Wpływy z tytułu opłat wynikające z rozliczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 i art. 37 ust. 1, Agencja przekazuje niezwłocznie na rachunek dochodów budżetu państwa. Rozdział 3 Zakup interwencyjny i sprzedaż interwencyjna oraz dopłaty do przechowywania, przetwórstwa i konsumpcji przetworów mlecznych Art. 42. Agencja realizuje zadania określone w rozporządzeniach, o których mowa w pkt 3-13 załącznika, w zakresie: 1) zakupu interwencyjnego i sprzedaży interwencyjnej masła i odtłuszczonego mleka w proszku, 2) dopłat do: a) przechowywania masła, śmietanki, odtłuszczonego mleka w proszku i serów, b) przetwórstwa masła, masła skoncentrowanego i śmietanki, c) masła skoncentrowanego przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji. d) odtłuszczonego mleka przeznaczonego do produkcji kazeiny i kazeinianów, e) odtłuszczonego mleka w proszku i maślanki w proszku przeznaczonych do produkcji pasz, f) zakupu masła przez żłobki, przedszkola, szkoły, domy pomocy społecznej, placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, nieuzyskujące dochodów z prowadzonej działalności, g) spożycia mleka i przetworów mlecznych w żłobkach, przedszkolach i szkołach, z wyłączeniem szkół wyższych - udzielanych przez Prezesa Agencji. Art. 43. 1. W zakresie określonym w rozporządzeniach, o których mowa w pkt 3-11 załącznika, Prezes Agencji: 1) realizując zadania, o których mowa w art. 42 pkt 1 i pkt 2 lit. a-e, wydaje świadectwa autoryzacji: a) zakładów produkcyjnych, b) chłodni, c) magazynów, d) zakładów konfekcjonujących; 2) realizując dopłaty do zakupu masła, prowadzi rejestr dostawców masła oraz podmiotów wymienionych w art. 42 pkt 2 lit. f. 2. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 13 załącznika, dyrektor właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji realizując zadania, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, prowadzi rejestr podmiotów ubiegających się o dopłaty. 3. Wnioski o wydanie świadectwa autoryzacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz o wpis do rejestrów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, składa się odpowiednio do Prezesa Agencji lub dyrektora właściwego miejscowo oddziału terenowego Agencji. 4. Wnioski, o których mowa w ust. 3, zawierają: 1) nazwę albo imię i nazwisko wnioskodawcy; 2) adres wnioskodawcy; 3) adres zakładu produkcyjnego, chłodni, magazynu lub zakładu konfekcjonującego; 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy oraz numer Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), o ile został nadany; 5) w przypadku osób fizycznych numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; 6) imiona i nazwiska osób uprawnionych do reprezentowania wnioskodawcy; 7) numery linii produkcyjnych, w przypadku gdy wniosek dotyczy wydania świadectwa autoryzacji zakładów produkcyjnych; 8) weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, w przypadku gdy wniosek dotyczy wydania świadectwa autoryzacji zakładów produkcyjnych występujących o dopłaty, o których mowa w art. 42 pkt 1 i pkt 2 lit. a; 9) przedmiot działania wnioskodawcy, w przypadku gdy wniosek dotyczy wpisu do rejestru podmiotów występujących o dopłaty, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g. 5. Wnioski, o których mowa w ust. 3, składa się na formularzach opracowanych i udostępnianych przez Agencję. Art. 44. 1. W zakresie określonym w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 12 załącznika, Prezes Agencji w ramach dopłat do zakupu masła wydaje podmiotom wymienionym w art. 42 pkt 2 lit. f bony uprawniające do zakupu określonej ilości masła od dostawców wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. 2. Dopłaty do zakupu masła są udzielane na podstawie złożonych przez dostawców masła bonów, o których mowa w ust. 1. Art. 45. W zakresie określonym w rozporządzeniach, o których mowa w pkt 7-9 i 11 załącznika, Prezes Agencji wydaje i poświadcza formularz kontrolny (formularz T5) w zakresie przemieszczania przetworów mlecznych wykorzystywanych w ramach dopłat, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. b, c oraz e. Art. 46. 1. Poza dopłatami, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, pochodzącymi ze środków Unii Europejskiej, na spożycie mleka i przetworów mlecznych w żłobkach, przedszkolach i szkołach, z wyłączeniem szkół wyższych, przeznacza się środki finansowe pochodzące z Funduszu Promocji Mleczarstwa, przewidziane w planie finansowym tego Funduszu. 2. Rada Ministrów określa corocznie, do dnia 15 czerwca na kolejny rok szkolny, w drodze rozporządzenia, maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w ramach dopłat, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, mając na uwadze krajowe ceny mleka i przetworów mlecznych oraz wysokość dopłat określonych przez Komisję Europejską. Art. 47. Minister właściwy do spraw rynków rolnych składa corocznie wniosek do Komisji Europejskiej o objęcie dopłatami przechowywania serów, w którym określa ilość i rodzaj serów nadających się do długotrwałego składowania. Art. 48. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, minimalną ilość masła, której może dotyczyć wniosek o dopłatę do zakupu masła przez podmioty wymienione w art. 42 pkt 2 lit. f, mając na względzie potrzebę zapewnienia właściwej realizacji zapotrzebowania na masło zakupywane przez żłobki, przedszkola, szkoły, domy pomocy społecznej, placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, nieuzyskujące dochodów z prowadzonej działalności. Rozdział 4 Czynności sprawdzające Art. 49. Do przeprowadzania przez Agencję czynności sprawdzających dostawców hurtowych, dostawców bezpośrednich i podmiotów skupujących oraz podmiotów wymienionych w art. 43 w zakresie wykonywania przez te podmioty obowiązków związanych z kwotowaniem produkcji mleka, zakupem interwencyjnym i sprzedażą interwencyjną oraz dopłatami do przechowywania, przetwórstwa i konsumpcji przetworów mlecznych, w ramach realizacji zadań określonych ustawą, stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 i 21 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386). Rozdział 5 Komisja Porozumiewawcza do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych Art. 50. 1. Członków Komisji Porozumiewawczej do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych, zwanej dalej "Komisją", powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rynków rolnych. 2. Komisja składa się z 18 członków, w tym: 1) 8 członków reprezentujących dostawców hurtowych lub bezpośrednich, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe branżowe organizacje zrzeszające dostawców hurtowych lub bezpośrednich; 2) 8 członków reprezentujących podmioty skupujące i zakłady przetwórcze niebędące podmiotami skupującymi, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe branżowe organizacje zrzeszające zakłady przetwórcze oraz podmioty skupujące niebędące zakładami przetwórczymi; 3) 2 członków reprezentujących samorząd rolniczy, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez krajową reprezentację izb rolniczych. 3. Członek Komisji może zostać odwołany na wniosek organizacji, która zgłosiła jego kandydaturę. 4. Kadencja Komisji trwa 4 lata, licząc od dnia pierwszego posiedzenia Komisji. Pierwsze posiedzenie zwołuje minister właściwy do spraw rynków rolnych w terminie 14 dni od dnia powołania Komisji. 5. Komisja działa na podstawie regulaminu określającego w szczególności tryb powoływania i odwoływania członków Komisji, częstotliwość posiedzeń oraz tryb podejmowania uchwał. 6. Jeżeli Komisja nie uchwali regulaminu w ciągu miesiąca od dnia pierwszego posiedzenia, o którym mowa w ust. 4, regulamin zostanie nadany, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych, z uwzględnieniem ust. 5. 7. Koszty działania Komisji pokrywają organizacje, których kandydaci zostali powołani do Komisji, przy czym koszty obsługi techniczno-biurowej oraz koszty obsługi prawnej dotyczącej Funduszu Promocji Mleczarstwa ponosi Agencja. Art. 51. 1. Do zadań Komisji należy: 1) reprezentowanie interesów producentów, podmiotów skupujących i zakładów przetwórczych wobec ministra właściwego do spraw rynków rolnych lub innych organów administracji rządowej oraz Prezesa Agencji; 2) ustalenie szczegółowych zasad gospodarowania Funduszem Promocji Mleczarstwa, ustalenie trybu rozdysponowania środków Funduszu oraz coroczne ustalanie planu finansowego tego Funduszu. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych zatwierdza szczegółowe zasady ustalone przez Komisję, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 52. 1. Celem Funduszu Promocji Mleczarstwa jest: 1) promocja i dofinansowanie spożycia mleka lub przetworów mlecznych, w szczególności przez dzieci i młodzież; 2) dofinansowanie organizacji akcji promocyjnych i informacyjnych dotyczących mleka lub przetworów mlecznych w kraju i za granicą; 3) dofinansowanie organizacji wystaw i targów albo udziału w wystawach i targach związanych z hodowlą bydła mlecznego, produkcją lub przetwórstwem mleka w kraju i za granicą; 4) wspieranie prac badawczo-rozwojowych mających na celu poprawę jakości przetworów mlecznych oraz wzrost ich spożycia; 5) wsparcie działalności krajowych mleczarskich organizacji branżowych biorących udział w pracach specjalistycznych stałych i roboczych komitetów organizacji międzynarodowych, międzyrządowych i unijnych zajmujących się problemami mleczarstwa; 6) dofinansowanie szkoleń dostawców oraz podmiotów skupujących. 2. Uprawnionymi do ubiegania się o środki z Funduszu Promocji Mleczarstwa są osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Podmioty skupujące są obowiązane do wpłat na Fundusz Promocji Mleczarstwa w wysokości 0,1 grosza od każdego skupionego przez nie kilograma mleka. Wpłaty są naliczane za okresy kwartalne i przekazywane na konto Funduszu Promocji Mleczarstwa w terminie miesiąca po upływie danego kwartału. 4. Źródłami finansowania Funduszu Promocji Mleczarstwa są: 1) wpłaty przekazywane przez podmioty skupujące, o których mowa w ust. 3; 2) darowizny, zapisy, dotacje. 5. W przypadku podmiotów skupujących, które dokonują wpłat na Fundusz Promocji Mleczarstwa, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 6. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 5, przysługują: 1) Prezesowi Agencji jako organowi pierwszej instancji; 2) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych jako organowi odwoławczemu od decyzji Prezesa Agencji. 7. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 8. Środkami Funduszu Promocji Mleczarstwa, gromadzonymi na wyodrębnionym rachunku Agencji, dysponuje Prezes Agencji zgodnie ze szczegółowymi zasadami gospodarowania Funduszem, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2, oraz w zakresie określanym corocznie przez Komisję w planie finansowym tego Funduszu. 9. Prezes Agencji przedstawia ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych oraz Komisji roczne sprawozdanie z wykorzystania Funduszu Promocji Mleczarstwa. Rozdział 6 Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy Art. 53. 1. Kto dostarcza mleko podmiotowi skupującemu niewpisanemu do rejestru podmiotów podlega karze grzywny. 2. W sprawie o czyn, o którym mowa w ust. 1, orzeka się na podstawie Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Art. 54. 1. Kto: 1) wykonuje działalność, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez uzyskania wpisu do rejestru podmiotów, podlega karze pieniężnej w wysokości stanowiącej iloczyn wyrażonej w kilogramach ilości mleka skupionego w okresie wykonywania tej działalności oraz wysokości opłaty, o której mowa w art. 33 ust. 1, obowiązującej w dniu wydania decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej; 2) podaje w informacjach, o których mowa w art. 11 ust. 3, ilość mleka lub przetworów mlecznych niższą niż ilość, która została przez niego faktycznie wprowadzona do obrotu, podlega karze pieniężnej stanowiącej iloczyn wysokości opłaty, o której mowa w art. 33 ust. 1, obowiązującej w dniu wydania decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej oraz różnicy wyrażonej w kilogramach ilości mleka lub przetworów mlecznych faktycznie wprowadzonych do obrotu i ilości mleka lub przetworów mlecznych podanych w informacji; 3) nie przesyła lub przesyła po wyznaczonym terminie informacje, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i art. 11 ust. 3, podlega karze pieniężnej w wysokości określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1 załącznika. 2. Karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw rynków rolnych. 3. Kary pieniężnej nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu lub wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary upłynęło 5 lat. Art. 55. 1. Od nieuiszczonej w terminie kary pieniężnej, o której mowa w art. 54 ust. 1, pobiera się odsetki za zwłokę na zasadach i w wysokości przewidzianych dla zaległości podatkowych. 2. Do egzekucji kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 56. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, na okres od dnia 1 maja do dnia 25 czerwca 2004 r., maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w ramach dopłat, o których mowa w art. 42 pkt 2 lit. g, mając na uwadze krajowe ceny mleka i przetworów mlecznych oraz wysokość dopłat określonych przez Komisję Europejską. Art. 57. Kadencja Komisji Porozumiewawczej do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych utworzonej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446, z późn. zm. 3)) upływa z dniem 1 lutego 2006 r. Art. 58. Pierwszym rokiem kwotowym jest rok kwotowy określony w art. 41 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych. Art. 59. 1. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o Funduszu Promocji Mleczarstwa należy przez to rozumieć Fundusz Promocji Mleczarstwa, o którym mowa w niniejszej ustawie. 2. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o indywidualnej kwocie mlecznej należy przez to rozumieć indywidualną ilość referencyjną, o której mowa w niniejszej ustawie. 3. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o krajowej kwocie mlecznej należy przez to rozumieć krajową ilość referencyjną, o której mowa w niniejszej ustawie. Art. 60. Rejestry prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się rejestrami w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 61. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 4, art. 7 ust. 10, art. 7a ust. 2, art. 18 ust. 6 i art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 10 ust. 2, art. 11 ust. 4, art. 17 oraz art. 21 ust. 2 i 3 niniejszej ustawy. Art. 62. 1. Szczegółowe zasady rozdysponowania krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej ustalone przez Komisję Porozumiewawczą do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 18 niniejszej ustawy. 2. Szczegółowe zasady gospodarowania Funduszem Promocji Mleczarstwa ustalone przez Komisję Porozumiewawczą do Spraw Mleka i Przetworów Mlecznych na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych tracą moc z dniem 1 lutego 2006 r. Art. 63. Postępowania w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych wydawanych na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpatruje się zgodnie z dotychczasowymi przepisami. Art. 64. Traci moc ustawa z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446, z późn. zm. 4)). Art. 65. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 43 i art. 56, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 33, art. 34 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b, art. 36 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-6, art. 37, art. 38, art. 40 oraz art. 41, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 897) PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ W ZAKRESIE ORGANIZACJI RYNKU MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH 1) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1392/2001 z dnia 9 lipca 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3950/92 ustanawiającego opłatę dodatkową w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz. Urz. L 270, 21.10.2003 r.); 2) rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz. Urz. L 187, 10.07.2001 r.); 3) rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. Urz. L 160, 20.06.1999 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Rady (WE) nr 1040/2000 z dnia 16 maja 2000 r. (Dz. Urz. WE L 118, 19.05.2000 r.), b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1526/2000 z dnia 13 lipca 2000 r. (Dz. Urz. WE L 175, 14.07.2000 r.), c) rozporządzenie Rady (WE) nr 1670/2000 z dnia 20 lipca 2000 r. (Dz. Urz. WE L 193, 29.07.2000 r.), d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 509/2002 z dnia 21 marca 2002 r. (Dz. Urz. WE L 079, 22.03.2002 r.), e) rozporządzenie Rady (WE) nr 806/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz. Urz. WE L 122, 16.05.2003 r.), f) rozporządzenie Rady (WE) nr 1787/2003 z dnia 29 września 2003 r. (Dz. Urz. WE L 270, 21.10.2003 r.); 4) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2771/99 z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (Dz. Urz. L 333, 24.12.1999 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1560/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. (Dz. Urz. WE L 179 18.07.2000 r.), b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2099/2000 z dnia 3 października 2000 r. (Dz. Urz. WE L 179 04.10.2000 r.), c) rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 z dnia 9 stycznia 2001 r. (Dz. Urz. WE L 037 07.02.2001 r.), d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1614/2001 z dnia 7 sierpnia 2001 r. (Dz. Urz. WE L 214 08.08.2001 r.), e) rozporządzenie Komisji (WE) nr 359/2003 z dnia 27 lutego 2003 r. (Dz. Urz. WE L 053 28.02.2003 r.); 5) rozporządzenie Komisji (WE) nr 214/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w sprawie interwencji na rynku odtłuszczonego mleka w proszku (Dz. Urz. L 37, 07.02.2001 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1534/2002 z dnia 28 sierpnia 2002 r. (Dz. Urz. WE L 231, 29.08.2002 r.), b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2131/2003 z dnia 4 grudnia 2003 r. (Dz. Urz. WE L 032, 05.12.2003 r.); 6) rozporządzenie Komisji (WE) nr 824/2003 z dnia 13 maja 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (w zakresie pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania niektórych serów w roku gospodarczym 2003/2004) (Dz. Urz. L 118, 14.05.2003 r.); 7) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2571/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie sprzedaży masła po obniżonych cenach oraz przyznawania pomocy do śmietany, masła i koncentratu masła, przeznaczonych do wykorzystania w produkcji ciast, lodów i innych środków spożywczych (Dz. Urz. L 350, 20.12.1997 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1061/98 z dnia 25 maja 1998 r. (Dz. Urz. WE L 152, 26.05.1998 r.), b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1550/98 z dnia 17 lipca 1998 r. (Dz. Urz. WE L 202, 18.07.1998 r.), c) rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/1999 z dnia 20 stycznia 1999 r. (Dz. Urz. WE L 016, 21.01.1999 r.), d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 494/1999 z dnia 5 marca 1999 r. (Dz. Urz. WE L 059, 06.03.1999 r.), e) rozporządzenie Komisji (WE) nr 635/2000 z dnia 24 marca 2000 r. (Dz. Urz. WE L 076, 28.03.2000 r.), f) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1851/2001 z dnia 20 września 2001 r. (Dz. Urz. WE L 253, 21.09.2001 r.); 8) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 429/90 z dnia 20 lutego 1990 r. w sprawie przyznawania w formie przetargu pomocy na koncentrat masła przeznaczony do bezpośredniego spożycia we Wspólnocie (Dz. Urz. L 45, 21.02.1990 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1265/90 z dnia 14 maja 1990 r. (Dz. Urz. WE L 124, 15.05.1990 r.), b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2617/90 z dnia 11 września 1990 r. (Dz. Urz. WE L 249, 12.09.1990 r.), c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3301/90 z dnia 15 listopada 1990 r. (Dz. Urz. WE L 317, 16.11.1990 r.), d) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1264/92 z dnia 18 maja 1992 r. (Dz. Urz. WE L 135, 19.05.1992 r.), e) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3774/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. (Dz. Urz. WE L 383, 29.12.1992 r.), f) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz. WE L 161, 02.07.1993 r.), g) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1802/95 z dnia 25 lipca 1995 r. (Dz. Urz. WE L 174, 26.07.1995 r.), h) rozporządzenie Komisji (WE) nr 417/98 z dnia 20 lutego 1998 r. (Dz. Urz. WE L 052, 21.02.1998 r.), i) rozporządzenie Komisji (WE) nr 101/1999 z dnia 15 stycznia 1999 r. (Dz. Urz. WE L 011, 16.01.1999 r.), j) rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/1999 z dnia 20 stycznia 1999 r. (Dz. Urz. WE L 016, 21.01.1999 r.); 9) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3143/85 z dnia 11 listopada 1985 r. w sprawie sprzedaży po obniżonych cenach masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego przeznaczonego do bezpośredniego spożycia w postaci koncentratu masła (Dz. Urz. L 298, 12.11.1985 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3562/85 z dnia 17 grudnia 1985 r. (Dz. Urz. WE L 339 18.12.1985 r.), b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3812/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz. Urz. WE L 368 31.12.1985 r.), c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 713/86 z dnia 6 marca 1986 r. (Dz. Urz. WE L 065 07.03.1986 r.), d) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 715/86 z dnia 6 marca 1986 r. (Dz. Urz. WE L 065 07.03.1986 r.), e) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1325/86 z dnia 5 maja 1986 r. (Dz. Urz. WE L 117 06.05.1986 r.), f) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2889/86 z dnia 18 września 1986 r. (Dz. Urz. WE L 267 19.09.1986 r.), g) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3157/86 z dnia 16 października 1986 r. (Dz. Urz. WE L 294 17.10.1986 r.), h) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 569/87 z dnia 26 lutego 1987 r. (Dz. Urz. WE L 057 27.02.1987 r.), i) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1096/87 z dnia 21 kwietnia 1987 r. (Dz. Urz. WE L 106 22.04.1987 r.), j) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1807/87 z dnia 29 czerwca 1987 r. (Dz. Urz. WE L 170 30.06.1987 r.), k) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 775/88 z dnia 24 marca 1988 r. (Dz. Urz. WE L 080 25.03.1988 r.), l) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3036/88 z dnia 30 września 1988 r. (Dz. Urz. WE L 271 01.10.1988 r.), m) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 231/89 z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz. Urz. WE L 029 31.01.1989 r.), n) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1953/89 z dnia 30 czerwca 1989 r. (Dz. Urz. WE L 187 01.07.1989 r.), o) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2690/89 z dnia 6 września 1989 r. (Dz. Urz. WE L 261 07.09.1989 r.), p) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3060/91 z dnia 18 października 1991 r. (Dz. Urz. WE L 289 19.10.1991 r.), r) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1264/92 z dnia 18 maja 1992 r. (Dz. Urz. WE L 135 19.05.1992 r.), s) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3774/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. (Dz. Urz. WE L 383 29.12.1992 r.), t) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz. WE L 161 02.07.1993 r.), u) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1802/95 z dnia 25 lipca 1995 r. (Dz. Urz. WE L 174 26.07.1995 r.), w) rozporządzenie Komisji (WE) nr 101/1999 z dnia 15 stycznia 1999 r. (Dz. Urz. WE L 011 16.01.1999 r.); 10) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2921/90 z dnia 10 października 1990 r. w sprawie pomocy na produkcję kazeiny i kazeinianów z mleka odtłuszczonego (Dz. Urz. L 279, 11.10.1990 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1768/91 z dnia 21 czerwca 1991 r. (Dz. Urz. WE L 158, 22.06.1991 r.), b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1939/92 z dnia 14 lipca 1992 r. (Dz. Urz. WE L 196, 15.07.1992 r.), c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz. WE L 161, 02.07.1993 r.), d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1368/95 z dnia 16 czerwca 1995 r. (Dz. Urz. WE L 133, 17.06.1995 r.), e) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2654/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. (Dz. Urz. WE L 325, 17.12.1999 r.), f) rozporządzenie Komisji (WE) nr 785/2003 z dnia 8 maja 2003 r. (Dz. Urz. WE L 115, 09.05.2003 r.), g) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2208/2003 z dnia 17 grudnia 2003 r. (Dz. Urz. WE L 330, 18.12.2003 r.); 11) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2799/99 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do przyznawania pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego i mleka odtłuszczonego w proszku przeznaczonych na paszę oraz sprzedaży mleka odtłuszczonego w proszku o takim przeznaczeniu (Dz. Urz. L 340, 31.12.1999 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2348/2000 z dnia 23 października 2000 r. (Dz. Urz. WE L 271, 24.10.2000 r.), b) rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 z dnia 9 stycznia 2001 r. (Dz. Urz. WE L 037, 07.02.2001 r.), c) rozporządzenie Komisji (WE) nr 778/2002 z dnia 7 maja 2002 r. (Dz. Urz. WE L 123, 09.05.2002 r.), d) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2132/2003 z dnia 4 grudnia 2003 r. (Dz. Urz. WE L 320, 05.12.2003 r.); 12) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2191/81 z dnia 31 lipca 1981 r. w sprawie przyznawania pomocy w odniesieniu do zakupu masła przez instytucje i organizacje niedochodowe (Dz. Urz. L 213, 01.08.1981 r.), wraz z następującymi zmianami: a) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2429/81 z dnia 21 sierpnia 1981 r. (Dz. Urz. WE L 242 25.08.1981 r.), b) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 269/83 z dnia 1 lutego 1983 r. (Dz. Urz. WE L 031 02.02.1983 r.), c) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3514/83 z dnia 13 grudnia 1983 r. (Dz. Urz. WE L 351 14.12.1983 r.), d) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1365/85 z dnia 24 maja 1985 r. (Dz. Urz. WE L 139 27.05.1985 r.), e) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3812/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. (Dz. Urz. WE L 368 31.12.1985 r.), f) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 442/88 z dnia 17 lutego 1988 r. (Dz. Urz. WE L 045 18.02.1988 r.), g) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1497/91 z dnia 3 czerwca 1991 r. (Dz. Urz. WE L 140 04.06.1991 r.), h) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1756/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. (Dz. Urz. WE L 161 02.07.1993 r.), i) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2029/94 z dnia 8 sierpnia 1994 r. (Dz. Urz. WE L 206 09.08.1994 r.), j) rozporządzenie Komisji (WE) nr 455/95 z dnia 28 lutego 1995 r. (Dz. Urz. WE L 046 01.03.1995 r.), k) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2196/95 z dnia 18 września 1995 r. (Dz. Urz. WE L 221 19.09.1995 r.), l) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1207/98 z dnia 10 czerwca 1998 r. (Dz. Urz. WE L 166 11.06.1998 r.), m) rozporządzenie Komisji (WE) nr 1565/2001 z dnia 31 lipca 2001 r. (Dz. Urz. WE L 208 01.08.2001 r.); 13) rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2707/2000 z dnia 11 grudnia 2000 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do pomocy wspólnotowej do dostarczania mleka i niektórych przetworów mlecznych dla uczniów w instytucjach edukacyjnych (Dz. Urz. L 351, 23.12.1997 r.). 1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o rolnictwie ekologicznym 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 898) Art. 1. Ustawa określa zadania i właściwość organów i jednostek organizacyjnych w zakresie rolnictwa ekologicznego określonym w: 1) rozporządzeniu Rady nr 2092/91/EWG z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 198, 22.07.1991 r., z późn. zm.); 2) rozporządzeniu Komisji nr 94/92/EWG z dnia 14 stycznia 1992 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie uzgodnień dotyczących przywozu z państw trzecich przewidzianych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 011, 17.01.1992 r., z późn. zm.); 3) rozporządzeniu Komisji nr 1788/2001/WE z dnia 7 września 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania przepisów dotyczących świadectwa kontroli w odniesieniu do przywozu z państw trzecich, na podstawie art. 11 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 243, 13.09.2001 r., z późn. zm.); 4) rozporządzeniu Komisji nr 1452/2003/WE z dnia 14 sierpnia 2003 r. utrzymującym odstępstwo przewidziane w art. 6 ust. 3 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 w odniesieniu do niektórych gatunków nasion i roślinnego materiału rozmnożeniowego oraz ustanawiającym zasady proceduralne i kryteria dotyczące tego odstępstwa (Dz. Urz. WE L 206, 15.08.2003 r.). Art. 2. Użyte w ustawie określenie "producent" oznacza "podmiot gospodarczy" w rozumieniu art. 4 pkt 5 rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1. Art. 3. Organami i jednostkami organizacyjnymi właściwymi w sprawach kontroli i certyfikacji w rolnictwie ekologicznym są: 1) minister właściwy do spraw rolnictwa - upoważniający jednostki certyfikujące, akredytowane w zakresie rolnictwa ekologicznego, zgodnie z Polską Normą PN-EN 45011 "Wymagania ogólne dotyczące działania jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów", zwane dalej "jednostkami certyfikującymi", do przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów potwierdzających, że płody rolne nieprzetworzone oraz produkty z nich powstałe, w tym także zwierzęta oraz produkty i przetwory pochodzenia zwierzęcego, zostały wyprodukowane lub przetworzone zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w art. 1 pkt 1, zwanych dalej "certyfikatami zgodności"; 2) Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwana dalej "Inspekcją": a) sprawująca nadzór nad upoważnionymi przez ministra właściwego do spraw rolnictwa jednostkami certyfikującymi, zwanymi dalej "upoważnionymi jednostkami certyfikującymi", b) przyjmująca zgłoszenia producentów podejmujących działalność w rolnictwie ekologicznym, c) upoważniająca, na zasadach określonych w rozporządzeniach, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 3, producentów do przywozu produktów rolnictwa ekologicznego z krajów trzecich niewymienionych na liście Komisji Europejskiej stanowiącej załącznik do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 2, sporządzonej na podstawie art. 11 rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1, d) dokonująca kontroli produktów rolnictwa ekologicznego pochodzących z krajów trzecich, o których mowa w lit. c, w tym kontroli granicznej, e) gromadząca i przechowująca informacje o producentach oraz udostępniająca je podmiotom zainteresowanym, na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1; 3) upoważnione jednostki certyfikujące przeprowadzające kontrole oraz wydające i cofające certyfikaty zgodności. Art. 4. 1. Jednostka certyfikująca, w celu upoważnienia jej do przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów zgodności występuje z wnioskiem do ministra właściwego do spraw rolnictwa. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) certyfikat akredytacji w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 1; 2) inne dokumenty lub informacje niezbędne do stwierdzenia spełniania wymagań określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji, upoważnia jednostkę certyfikującą do przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów zgodności, jeżeli spełnia ona wymagania określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1. 4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw rolnictwa nadaje upoważnionej jednostce certyfikującej numer identyfikacyjny, który umieszcza się na etykiecie produktu ekologicznego obok nazwy upoważnionej jednostki certyfikującej. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwanego dalej "Głównym Inspektorem", cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do przeprowadzania kontroli oraz wydawania i cofania certyfikatów zgodności w przypadkach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1, oraz w przypadku nieprzekazywania wykazu producentów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1. Art. 5. 1. W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 3 pkt 2 lit. a, Główny Inspektor: 1) przeprowadza analizy danych dostarczanych przez upoważnione jednostki certyfikujące; 2) dokonuje kontroli upoważnionych jednostek certyfikujących w zakresie stosowania przez nie procedur kontrolnych, posiadanych środków technicznych i kwalifikacji pracowników oraz dokonuje sprawdzenia dokumentów dotyczących kontroli producentów; 3) przekazuje upoważnionym jednostkom certyfikującym wnioski pokontrolne. 2. Dla zapewnienia skuteczności nadzoru Główny Inspektor może: 1) żądać od upoważnionych jednostek certyfikujących wszelkich dodatkowych informacji i danych związanych z wykonywanym nadzorem; 2) dokonywać sprawdzenia u producentów prawidłowości kontroli wykonanych przez upoważnione jednostki certyfikujące. 3. Do postępowania kontrolnego prowadzonego w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Art. 6. 1. Producent zamierzający podjąć działalność w zakresie rolnictwa ekologicznego zgłasza zamiar prowadzenia takiej działalności wybranej upoważnionej jednostce certyfikującej i wojewódzkiemu inspektorowi jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, z zastrzeżeniem art. 7. 2. Zgłoszenia dokonuje się na formularzu opracowanym przez Głównego Inspektora, zawierającym informacje określone w załączniku IV do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1. 3. Wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych przekazuje niezwłocznie kopię zgłoszenia Głównemu Inspektorowi. Art. 7. 1. Producent zamierzający dokonywać przywozu produktów rolnictwa ekologicznego, o których mowa w art. 3 pkt 2 lit. c, zgłasza zamiar prowadzenia takiej działalności Głównemu Inspektorowi i wybranej upoważnionej jednostce certyfikującej. 2. Główny Inspektor upoważnia, w drodze decyzji, do przywozu produktów rolnictwa ekologicznego, o których mowa w art. 3 pkt 2 lit. c. Art. 8. Do kontroli, o której mowa w art. 3 pkt 2 lit. d, stosuje się odpowiednio przepisy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Art. 9. 1. Upoważniona jednostka certyfikująca przekazuje: 1) do dnia 31 października każdego roku ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa - wykaz producentów w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, którzy spełnili wymagania dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1; 2) do dnia 31 stycznia każdego roku ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa i Głównemu Inspektorowi - wykaz producentów podlegających jej kontroli, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego; 3) do dnia 31 stycznia każdego roku Głównemu Inspektorowi - sprawozdanie ze swojej działalności za rok poprzedni. 2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1: 1) w pkt 1 - sporządza się na formularzu udostępnianym przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; 2) w pkt 2 - sporządza się na formularzu udostępnianym upoważnionym jednostkom certyfikującym przez Głównego Inspektora. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy, o których mowa w ust. 2, mając na względzie uzyskanie istotnych informacji dotyczących producentów poddanych kontroli lub spełniających wymagania dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym. Art. 10. 1. Środek ochrony roślin może zostać zakwalifikowany do stosowania w rolnictwie ekologicznym, jeżeli: 1) znajduje się w rejestrze środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu na podstawie przepisów o ochronie roślin; 2) zawiera w swoim składzie wyłącznie substancje biologicznie czynne, mikroorganizmy i żywe organizmy wymienione w załączniku II B do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1. 2. Nawóz może zostać zakwalifikowany do stosowania w rolnictwie ekologicznym, jeżeli: 1) został wprowadzony do obrotu na podstawie przepisów o nawozach i nawożeniu; 2) zawiera w swoim składzie wyłącznie substancje wymienione w załączniku II A do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1. 3. Środek poprawiający właściwości gleby może zostać zakwalifikowany do stosowania w rolnictwie ekologicznym, jeżeli zawiera wyłącznie składniki wymienione w załączniku II A do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1. Art. 11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, jednostkę organizacyjną kwalifikującą: 1) środki ochrony roślin do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą wykaz tych środków, 2) nawozy lub środki poprawiające właściwości gleby do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą wykaz tych nawozów i środków - mając na względzie potencjał naukowo-badawczy danej jednostki. Art. 12. 1. Jednostką organizacyjną prowadzącą wykazy: 1) dostawców określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 4, 2) nasion, materiału siewnego i wegetatywnego materiału rozmnożeniowego wyprodukowanego metodami ekologicznymi, zwanych dalej "materiałem" - jest Główny Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektoratem". 2. Wykazy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zawierają w szczególności gatunki, odmiany i ilości materiału. 3. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa wydaje, w drodze decyzji, pozwolenie na zastosowanie w rolnictwie ekologicznym materiału niespełniającego wymogów przewidzianych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1, na zasadach określonych w tych przepisach. 4. Dostawcy określeni w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 4, przekazują do Głównego Inspektoratu informacje określone w tych przepisach do końca każdego kwartału. Informacje przekazuje się na formularzach opracowanych i udostępnianych przez Główny Inspektorat. Art. 13. 1. Na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych, z budżetu państwa można: 1) dofinansować prowadzenie badań dotyczących rolnictwa ekologicznego, w tym wykonywanie analiz na zawartość substancji niedozwolonych do stosowania w rolnictwie ekologicznym; 2) udzielać dotacji na dofinansowanie kosztów kontroli gospodarstw rolnych, w których prowadzona jest produkcja metodami ekologicznymi. 2. Z budżetu państwa mogą być dofinansowywane działania promocyjne w rolnictwie ekologicznym, w tym udział w targach krajowych i międzynarodowych, na podstawie umów zawartych w trybie przepisów o finansach publicznych. Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informacje oraz sprawozdania Komisji Europejskiej i innym państwom członkowskim Unii Europejskiej w zakresie wymaganym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 1 pkt 1. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, określić szczegółowe warunki dotyczące produkcji w rolnictwie ekologicznym, mając na względzie uwarunkowania lokalne oraz dopuszczone odstępstwa w zakresie produkcji ekologicznej określone w rozporządzeniach, o których mowa w art. 1 pkt 1 i 4. Art. 15. 1. Kto: 1) wprowadza do obrotu jako produkty rolnictwa ekologicznego produkty, które zostały wyprodukowane, wyhodowane, pozyskane lub przetworzone niezgodnie z warunkami wymaganymi w produkcji metodami ekologicznymi, 2) zamieszcza na etykiecie lub opakowaniu środka spożywczego, który nie został wyprodukowany, wyhodowany, pozyskany lub przetworzony zgodnie z warunkami wymaganymi w produkcji metodami ekologicznymi, napisy sugerujące, że środek ten jest produktem rolnictwa ekologicznego, 3) pakuje, transportuje lub znakuje produkty rolnictwa ekologicznego niezgodnie z art. 10 ust. 1 lit. d i ust. 2 oraz z załącznikiem III do rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1 - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Art. 16. 1. Producenci, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wytwarzają produkty rolnictwa ekologicznego i posiadają ważny certyfikat zgodności wydany przez upoważnione jednostki certyfikujące na podstawie przepisów dotychczasowych, mogą wprowadzać te produkty do obrotu jako produkty rolnictwa ekologicznego do dnia upływu ważności tego certyfikatu. 2. Produkt wprowadzony do obrotu przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, oznakowany jako produkt rolnictwa ekologicznego na podstawie przepisów dotychczasowych, może znajdować się w obrocie do dnia upływu terminu jego ważności. 3. Do okresu przestawiania gospodarstwa rolnego na produkcję metodami ekologicznymi zalicza się udokumentowany okres przestawiania gospodarstwa rolnego na produkcję metodami ekologicznymi rozpoczęty przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Upoważnienia wydane jednostkom certyfikującym oraz nadane im numery identyfikacyjne na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 17. Traci moc ustawa z dnia 16 marca 2001 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. Nr 38, poz. 452 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220). Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim 1) (Dz. U. Nr 93, poz. 899) Art. 1. 1. Ustawa określa szczegółowe zasady: 1) funkcjonowania systemu oceny zgodności z wymaganiami dotyczącymi wyposażenia morskiego; 2) działania systemu kontroli wyposażenia morskiego. 2. Celem ustawy jest: 1) eliminowanie zagrożeń stwarzanych przez wyposażenie morskie dla życia lub zdrowia użytkowników oraz mienia, a także zagrożeń dla środowiska; 2) podniesienie standardów bezpieczeństwa na morzu oraz zapobieganie zanieczyszczaniu morza; 3) znoszenie barier technicznych w handlu i ułatwianie międzynarodowego obrotu wyposażeniem morskim; 4) stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyposażenia morskiego i procesów jego wytwarzania przez kompetentne i niezależne podmioty. Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do wyposażenia morskiego wprowadzonego do obrotu oraz używanego na statkach wspólnotowych, dla których dokumenty bezpieczeństwa są wydawane lub przedłużane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2278 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895). 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do jednostek pływających Marynarki Wojennej. Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) konwencjach międzynarodowych - należy przez to rozumieć: a) Międzynarodową konwencję o liniach ładunkowych, sporządzoną w Londynie dnia 5 kwietnia 1966 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 33, poz. 282), zwaną dalej "Konwencją o liniach ładunkowych", b) Konwencję w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1972 r., sporządzoną w Londynie dnia 20 października 1972 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 15, poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. Nr 23, poz. 106), zwaną dalej "Konwencją o zapobieganiu zderzeniom", c) Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, sporządzoną w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienioną Protokołem uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101), zwaną dalej "Konwencją MARPOL 1973/78", d) Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319) wraz z Protokołem dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177), zwaną dalej "Konwencją SOLAS" - wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, ogłoszonymi w trybie określonym odrębnymi przepisami; 2) normach dotyczących badań - należy przez to rozumieć normy dla wyposażenia morskiego określone zgodnie z odpowiednimi konwencjami międzynarodowymi, rezolucjami i cyrkularzami Międzynarodowej Organizacji Morskiej, w celu określenia metod badań i wyników badań, w szczególności przez: a) Międzynarodową Organizację Morską (IMO), b) Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), c) Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC), d) Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), e) Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki (CENELEC), f) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI); 3) wyposażeniu morskim - należy przez to rozumieć wyroby, które zgodnie z przepisami międzynarodowymi są przeznaczone do umieszczenia na statku; 4) wyposażeniu radiokomunikacyjnym - należy przez to rozumieć wyposażenie morskie określone w Rozdziale IV Konwencji SOLAS oraz radiotelefon VHF do łączności dwukierunkowej określony w Prawidle III/6.2.1 tej konwencji; 5) przepisach międzynarodowych - należy przez to rozumieć odpowiednie konwencje międzynarodowe, rezolucje i cyrkularze Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz odpowiednie normy dotyczące badań; 6) znaku zgodności - należy przez to rozumieć oznakowanie potwierdzające zgodność wyposażenia morskiego lub procesu jego wytwarzania z wymaganiami; 7) dokumentach bezpieczeństwa - należy przez to rozumieć dokumenty wydawane przez lub z upoważnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zgodnie z konwencjami międzynarodowymi; 8) statku - należy przez to rozumieć urządzenie pływające używane w środowisku morskim, w tym również: wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i platformy wiertnicze, podlegające konwencjom międzynarodowym; 9) statku wspólnotowym - należy przez to rozumieć statek, dla którego są wydawane dokumenty bezpieczeństwa przez lub z upoważnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zgodnie z konwencjami międzynarodowymi. Nie dotyczy to wydawania przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej dokumentu dla statku, na wniosek administracji państwa trzeciego; 10) państwie trzecim - należy przez to rozumieć państwo niebędące państwem członkowskim Unii Europejskiej. Art. 4. W przypadku gdy ustawa nie stanowi inaczej do oceny zgodności wyposażenia morskiego, akredytacji, autoryzacji oraz notyfikacji, kontroli spełniania przez wyposażenie morskie wymagań i postępowania w zakresie wyposażenia morskiego niezgodnego z wymaganiami stosuje się odpowiednio przepisy art. 4, art. 5 pkt 1, 2, 4-13 i 15-17, art. 6 ust. 3, art. 15-36 i art. 38-44 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą o systemie oceny zgodności", z tym że: 1) "wymagania dla wyposażenia morskiego", określone w przepisach międzynarodowych stanowią "zasadnicze wymagania" w rozumieniu ustawy o systemie oceny zgodności; 2) "zainstalowanie lub umieszczenie na statku wyposażenia morskiego" stanowi również "wprowadzenie do obrotu" w rozumieniu ustawy o systemie oceny zgodności. Art. 5. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu, umieszczeniem lub zainstalowaniem na statku, wyposażenie morskie podlega ocenie zgodności z wymaganiami określonymi w przepisach międzynarodowych. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz przepisów międzynarodowych zawierających wymagania, 2) rodzaj wyposażenia morskiego podlegającego procedurom oceny zgodności, 3) procedury oceny zgodności dla wyposażenia morskiego, 4) metody badań wyposażenia morskiego, 5) wzór znaku zgodności i sposób jego umieszczania na wyposażeniu morskim - uwzględniając postanowienia dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 046, z 17.02.1997 r., z późn. zm.). Art. 6. 1. Podczas dokonywania oceny zgodności z wymaganiami wyposażenie morskie może być poddawane: 1) badaniom przez: a) producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, jeżeli nie jest wymagane przeprowadzenie badań przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy, b) notyfikowane laboratorium, jeżeli jest wymagane przeprowadzenie badań przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy; 2) sprawdzeniu zgodności z wymaganiami - przez notyfikowaną jednostkę kontrolującą; 3) certyfikacji - przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą. 2. Pozytywny wynik oceny zgodności z wymaganiami dokonywanej przez notyfikowaną jednostką certyfikującą stanowi podstawę do wydania producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi certyfikatu zgodności. 3. Jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące oraz laboratoria, o których mowa w ust. 1, oprócz kryteriów określonych w art. 19 ustawy o systemie oceny zgodności powinny również spełniać wymagania odpowiednich Polskich Norm 3) lub odpowiadających im norm państw członkowskich Unii Europejskiej oraz powinny mieć siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, co najmniej raz na dwa lata, przeprowadza kontrolę jednostek notyfikowanych w zakresie spełniania przez nie wymaganych kryteriów, o których mowa w ust. 3, oraz sposobu wykonywania obowiązków, które jednostki wykonują w zakresie udzielonej autoryzacji. Art. 7. Domniemywa się, że wyposażenie morskie, na którym umieszczono znak zgodności lub dla którego sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnianie wymagań w innych krajach Unii Europejskiej, jest zgodne z wymaganiami określonymi w ustawie. Art. 8. 1. Za czynności związane z: 1) obowiązkową oceną zgodności wyposażenia morskiego, 2) badaniami na potrzeby oceny zgodności wyposażenia morskiego, 3) certyfikacją, 4) sprawdzaniem zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami, dokonywanym przez notyfikowane jednostki kontrolujące, 5) akredytacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów - pobiera się opłaty. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem okoliczności, że stawki tych opłat powinny zapewnić pokrycie kosztów ich przeprowadzenia. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, maksymalne wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych kosztów. Art. 9. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał wyposażenie morskie lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z wymaganiami i potwierdził jego zgodność, wystawia deklarację zgodności oraz umieszcza znak zgodności. 2. Zabrania się umieszczania na wyposażeniu morskim, które nie spełnia wymagań oraz dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności - znaku zgodności lub znaku podobnego do znaku zgodności mogącego wprowadzać w błąd nabywcę lub użytkownika tego wyposażenia. 3. Zabrania się wprowadzania do obrotu wyposażenia morskiego nieposiadającego znaku zgodności, z zastrzeżeniem art. 11-13. Art. 10. 1. Dyrektorzy urzędów morskich są organami wyspecjalizowanymi w rozumieniu ustawy o systemie oceny zgodności, w zakresie wyposażenia morskiego. 2. Dyrektorzy urzędów morskich prowadzą kontrolę wyposażenia morskiego z urzędu lub na wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 3. Kontrola może być również wszczęta w przypadku, gdy przepisy międzynarodowe wymagają przeprowadzenia eksploatacyjnych prób działania na statku dla celów bezpieczeństwa lub zapobiegania zanieczyszczeniom. Art. 11. 1. Dyrektor urzędu morskiego, w wyjątkowych okolicznościach, uzasadnionych zastosowaniem nowych technologii, może pozwolić na umieszczenie na statku wyposażenia morskiego, które nie jest zgodne z wymaganiami, jeżeli zostanie potwierdzone, w szczególności po przeprowadzeniu prób, że wyposażenie to jest co najmniej tak samo skuteczne, jak wyposażenie, które spełnia wymagania. 2. Przy wydawaniu pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, dyrektor urzędu morskiego powinien zapewnić jednakowe traktowanie wyposażenia wyprodukowanego w różnych krajach oraz wykluczać faworyzowanie wyposażenia produkowanego w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Pozwolenie powinno określać ograniczenia i warunki stosowania tego wyposażenia oraz powinno być przez cały czas przechowywane na statku. 4. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać zasad dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie telekomunikacyjnym. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej informuje Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o udzieleniu pozwolenia, o którym mowa w ust. 1. Informacja powinna także zawierać sprawozdania ze wszystkich prób, ocen i dokonanych procedur oceny zgodności. Art. 12. 1. Dyrektor urzędu morskiego może pozwolić na umieszczenie na statku wyposażenia morskiego, które nie spełnia wymagań, w celu przeprowadzenia prób lub ocen tego wyposażenia. 2. Pozwolenie powinno określać ograniczenia i warunki stosowania wyposażenia oraz powinno być przez cały czas przechowywane na statku. 3. Pozwolenie wydaje się na czas określony, nie dłuższy niż sześć miesięcy. 4. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, nie może zastępować wyposażenia, które spełnia wymagania i które musi pozostawać na pokładzie statku gotowe do natychmiastowego użycia. 5. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać zasad dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie telekomunikacyjnym. Art. 13. 1. Gdy zachodzi uzasadniona konieczność wymiany wyposażenia morskiego na statku w porcie państwa trzeciego oraz gdy ze względu na czas i koszty nie jest możliwe umieszczenie wyposażenia spełniającego wymagania, na statku może być umieszczone inne wyposażenie, dla którego została wydana dokumentacja techniczna przez organizację uznaną za równoważną jednostce notyfikowanej, na podstawie porozumienia o wzajemnym uznawaniu takich organizacji między Unią Europejską a państwem trzecim. 2. Jeżeli spełnienie wymagań w sposób, o którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe, na statku może być umieszczone wyposażenie, dla którego została wydana dokumentacja techniczna przez właściwy organ państwa członkowskiego Międzynarodowej Organizacji Morskiej. Dokumentacja powinna potwierdzać zgodność wyposażenia z odpowiednimi wymaganiami Międzynarodowej Organizacji Morskiej. 3. Armator obowiązany jest niezwłocznie poinformować dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku o rodzaju i właściwościach technicznych takiego wyposażenia. 4. Jeżeli na podstawie dokumentacji technicznej dyrektor urzędu morskiego stwierdzi, że wyposażenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie spełnia wymagań, nakazuje usunięcie tego wyposażenia ze statku. 5. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać zasad dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie telekomunikacyjnym. Art. 14. Jeżeli zostanie stwierdzone, że wyposażenie morskie, niezależnie od faktu posiadania znaku zgodności i spełniania wymagań określonych ustawą, prawidłowo zainstalowane, utrzymywane i używane zgodnie z zamierzonym przeznaczeniem - może stanowić zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa załogi, pasażerów statku lub innych osób lub może niekorzystnie oddziaływać na środowisko morskie, dyrektor urzędu morskiego może, niezależnie od środków przewidzianych w art. 41c ust. 3 ustawy o systemie oceny zgodności, nakazać usunięcie tego wyposażenia ze statku lub określić warunki dalszego używania takiego wyposażenia. Art. 15. Kto wprowadza do obrotu wyposażenie morskie niezgodne z wymaganiami, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 16. Kto umieszcza znak zgodności na wyposażeniu morskim, które nie spełnia wymagań albo dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 17. Kto umieszcza na wyposażeniu morskim znak podobny do znaku zgodności, mogący wprowadzić w błąd nabywcę lub użytkownika tego wyposażenia, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 18. Kto wprowadza do obrotu wyposażenie morskie podlegające obowiązkowi oznakowania znakiem zgodności bez oznakowania go w taki sposób, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 19. Orzekanie w sprawach określonych w art. 15-18 następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Art. 20. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2278 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim (Dz. U. Nr 93, poz. 899), zwanej dalej "ustawą o wyposażeniu morskim","; 2) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. W przypadku statku zbudowanego po dniu 17 lutego 1997 r., który był uprzednio wpisany do rejestru okrętowego państwa trzeciego, inspekcja wstępna ma na celu dodatkowo sprawdzenie, czy wyposażenie statku: 1) odpowiada dokumentom bezpieczeństwa statku w zakresie wymagań określonych w ustawie o wyposażeniu morskim, 2) posiada znak zgodności lub 3) może być uznane za równoważne z wyposażeniem spełniającym wymagania w rozumieniu ustawy o wyposażeniu morskim. 2. Organ inspekcyjny, po przedstawieniu przez armatora dokumentów potwierdzających, że wyposażenie spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, na jego wniosek, wydaje certyfikat uznania wyposażenia za równoważne. Certyfikat ten powinien określać warunki i ograniczenia stosowania tego wyposażenia i powinien być przechowywany na statku. 3. Dla potwierdzenia, że wyposażenie może zostać uznane za równoważne, dyrektor urzędu morskiego może podjąć działania określone w art. 40f ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896). 4. Koszty uzyskania dokumentów i certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, ponosi armator. 5. Za wydanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 2, organ inspekcyjny pobiera opłatę w wysokości określonej w załączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód budżetu państwa."; 3) w art. 13 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wydanie lub potwierdzenie przedłużenia ważności dokumentu, o którym mowa w ust. 1, wymaga uprzedniego stwierdzenia zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami, o których mowa w przepisach o wyposażeniu morskim."; 4) w części I załącznika do ustawy po pkt 17.29 dodaje się pkt 17.30 w brzmieniu: "17.30. Za certyfikat uznania wyposażenia statku za równoważne - 500 j.t.". Art. 21. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)) w art. 1 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do oceny zgodności wyrobów będących wyposażeniem morskim w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim (Dz. U. Nr 93, poz. 899), akredytacji, autoryzacji oraz notyfikacji, kontroli spełniania przez wyposażenie morskie wymagań i postępowania w zakresie wyposażenia morskiego niezgodnego z wymaganiami stosuje się odpowiednio przepisy art. 4, art. 5 pkt 1, 2, 4-13 i 15-17, art. 6 ust. 3, art. 15-36 i art. 38-44 ustawy, z zastrzeżeniem zmian wynikających z ustawy o wyposażeniu morskim.". Art. 22. Przepisów w zakresie spełnienia wymagań określonych w ustawie nie stosuje się do wyposażenia morskiego, które do dnia wejścia w życie ustawy zostało umieszczone lub zainstalowane na statku. Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim oraz ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. Niniejsza ustawa wdraża postanowienia dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 046, z 17.02.1997 r., z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896. 3) Normy te zostały wprowadzone do systemu norm krajowych przez: - PN-EN 45004:1998, z późn. zm. Ogólne kryteria działania różnych rodzajów jednostek kontrolujących; - PN-EN 45011:2000, z późn. zm. Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów; - PN-EN 45012:2000, z późn. zm. Wymagania ogólne dotyczącej jednostek prowadzących ocenę oraz certyfikację/rejestrację systemów jakości lub - PN-EN ISO/IEC 17025:2001, z późn. zm. Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Świebodzice w województwie dolnośląskim (Dz. U. Nr 94, poz. 901) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Świebodzice. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 30 maja 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 901) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Świebodzice do 5 maja 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie miejskiej komisji wyborczej do 7 maja 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej komisji wyborczej do 14 maja 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na burmistrza do 18 maja 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 19 maja 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 21 maja 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 24 maja 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 26 maja 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców 28 maja 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 29 maja 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 30 maja 2004 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu przekazywania, przechowywania i udostępniania dokumentów z wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 150, poz. 1580) Na podstawie art. 169 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dokumentach z wyborów, należy przez to rozumieć: 1) spisy wyborców; 2) karty do głosowania (wykorzystane i niewykorzystane); 3) postanowienia dotyczące zawiadomień partii politycznych o zamiarze zgłaszania kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego oraz powołania pełnomocników, a także dotyczące przyjęcia zawiadomień o utworzeniu koalicyjnych komitetów wyborczych i zawiadomień o utworzeniu komitetów wyborczych wyborców; 4) protokoły rejestracji okręgowych list kandydatów na posłów (wraz ze zgłoszeniami list do rejestracji i dokumentami dołączonymi do zgłoszeń) oraz wezwania w sprawie usunięcia wad zgłoszenia list okręgowych do rejestracji; 5) postanowienia o odmowie rejestracji listy okręgowej kandydatów na posłów, skreśleniu z zarejestrowanej listy nazwiska kandydata albo o unieważnieniu rejestracji listy kandydatów wraz z dokumentami będącymi podstawą do podjęcia tych postanowień; 6) obwieszczenia o zarejestrowanych listach okręgowych; 7) dokumenty dotyczące losowania numerów list; 8) protokoły głosowania w obwodzie; 9) protokoły wyników głosowania w rejonie; 10) protokoły wyników głosowania w okręgu wyborczym; 11) protokół wyników głosowania w skali kraju wraz z zestawieniem, o którym mowa w art. 126 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego; 12) protokół wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego wraz z zestawieniem, o którym mowa w art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego; 13) obwieszczenie o wynikach głosowania i wynikach wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego; 14) protokoły posiedzeń, uchwały, urzędowe obwieszczenia, komunikaty i inne dokumenty komisji wyborczych; 15) sprawozdania finansowe komitetów wyborczych, ekspertyzy, opinie i raporty biegłych rewidentów oraz uchwały Państwowej Komisji Wyborczej w sprawach sprawozdań finansowych komitetów wyborczych, z wyłączeniem dokumentów dołączonych do sprawozdań finansowych. § 2. 1. Obwodowe komisje wyborcze po wykonaniu swoich zadań przekazują dokumenty z głosowania, o których mowa w § 1 pkt 1, 2, 8 i 14, jako depozyt, odpowiednio wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta), konsulowi lub kapitanowi polskiego statku morskiego. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, są udostępniane Sądowi Najwyższemu w związku z postępowaniami w sprawach protestów wyborczych oraz na żądanie sądów, prokuratury lub policji, prowadzących postępowanie karne. § 3. 1. Po upływie 30 dni od podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały w sprawach nieważności wyborów lub nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 1, i drugie egzemplarze spisów wyborców, z wyłączeniem dokumentów stanowiących dowody w toczących się postępowaniach karnych oraz dokumentów, o których mowa w § 1 pkt 8 i 14, podlegają zniszczeniu. 2. Zniszczenia dokumentów dokonuje dyrektor właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego, w sposób uzgodniony z dyrektorem właściwego archiwum państwowego. 3. Dokumenty, o których mowa w § 1 pkt 8 i 14, są przekazywane dyrektorowi właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego. § 4. 1. Dokumenty z wyborów znajdujące się w okręgowych i rejonowych komisjach wyborczych oraz dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 3, są przechowywane przez dyrektorów właściwych miejscowo delegatur Krajowego Biura Wyborczego, przez 3 miesiące od dnia wyborów, a jeżeli toczą się postępowania w sprawach protestów wyborczych lub postępowania karne, do czasu zakończenia tych postępowań. 2. Dyrektorzy delegatur Krajowego Biura Wyborczego przekazują dokumenty, o których mowa w ust. 1, właściwym miejscowo archiwom państwowym, po upływie określonego w ust. 1 terminu lub zakończeniu postępowania. § 5. 1. Dokumenty z wyborów przekazane przez okręgowe komisje wyborcze Państwowej Komisji Wyborczej oraz inne dokumenty z wyborów, będące w posiadaniu Państwowej Komisji Wyborczej, są przekazywane Kierownikowi Krajowego Biura Wyborczego. Dokumenty te, z wyłączeniem dokumentów dołączonych do sprawozdań finansowych, stanowią zasób archiwalny i są przechowywane w Krajowym Biurze Wyborczym do końca kadencji wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego. Po tym terminie podlegają przekazaniu właściwemu archiwum państwowemu na zasadach określonych w przepisach odrębnych. 2. Dokumenty dołączone do sprawozdań finansowych komitetów wyborczych podlegają zniszczeniu po upływie okresów przechowywania wynikających z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)). 3. Wykazy obywateli popierających utworzenie komitetu wyborczego wyborców oraz wykazy podpisów osób popierających listę okręgową są udostępniane na żądanie Sądu Najwyższego oraz sądów, prokuratury i policji prowadzących postępowanie karne. Wykazy te podlegają zniszczeniu w terminie i w sposób określonych w § 3 ust. 1 i 2. § 6. 1. Dokumenty z wyborów udostępnia się do wglądu osobie zainteresowanej w obecności i pod nadzorem upoważnionego pracownika jednostki organizacyjnej Krajowego Biura Wyborczego, w której dokumenty są przechowywane, w siedzibie tej jednostki. 2. Sporządzenie urzędowego odpisu, kserokopii lub udostępnienie w innej formie danych z dokumentów z wyborów następuje, w zależności od miejsca przechowywania dokumentów, za zgodą Kierownika Krajowego Biura Wyborczego bądź dyrektora właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego. § 7. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu, dotyczących w szczególności gromadzenia, ewidencjonowania, kwalifikowania i udostępniania dokumentów z wyborów, stosuje się przepisy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 134, poz. 1430). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535 i Nr 146, poz. 1546. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902) Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: Dział I Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, w tym dokonywane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego; 2) dokumenty, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego; 3) dokumenty dołączane do zgłoszenia celnego. § 2. 1. Przy ocenie, czy limit, o którym mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 lit. a, § 8, § 9 i § 21 ust. 2, wyrażony w euro, nie został przekroczony, należy porównywać kwotę limitu euro, wyrażoną w złotych polskich, z sumą wartości wszystkich pozycji zgłoszenia celnego, wyrażoną w złotych polskich. 2. Przy przeliczaniu limitu euro i wartości w walucie na złote polskie należy stosować zasady określone w art. 18 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Wspólnotowym Kodeksem Celnym". 3. Dla ustalania wartości celnej i wartości statystycznej towarów w przywozie i w wywozie należy stosować kurs wymiany, o którym mowa w Rozdziale 6 Tytułu V Części I rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem Wykonawczym", wyznaczony w rozporządzeniu Ministra Finansów wydanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, zwanej dalej "Prawem celnym". Dział II Formy dokonywania zgłoszenia celnego Rozdział 1 Zgłoszenie celne w formie pisemnej Oddział 1 Jednolity Dokument Administracyjny (SAD) § 3. Zgłoszenia celnego towarów w formie pisemnej należy dokonać na formularzu Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD), zwanego dalej "dokumentem SAD", według wzoru określonego w załącznikach nr 31-34 do Rozporządzenia Wykonawczego, w brzmieniu określonym w załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003), zwanego dalej "rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003". § 4. Sposób wykonania formularzy dokumentu SAD określa art. 215 Rozporządzenia Wykonawczego oraz załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. Dokument SAD wypełnia się i stosuje zgodnie z załącznikiem nr 37 i nr 38 do Rozporządzenia Wykonawczego w brzmieniu określonym w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003. § 6. Na dokumencie SAD należy wypełnić poniższe pola: 1) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a i 18 (tylko w części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33 (z wyjątkiem drugiej części pola), 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku wywozu/wysyłki i nadawania towarom przeznaczeń celnych oznaczonych kodami 10, 11 i 23, zgodnie z wykazem kodów procedur wpisywanych w polu 37 dokumentu SAD określonym w części II załącznika nr 38 do Rozporządzenia Wykonawczego w brzmieniu określonym w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003, zwanym dalej "wykazem kodów procedur"; 2) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 8, 14, 15a, 17a, 19, 25, 26, 29, 30, 31, 32 i 33 (z wyjątkiem drugiej części pola), 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 47 (tylko w zakresie podania podstawy opłaty), 49 i 54 w przypadku składowania w składzie celnym towarów objętych systemem prefinansowania i przeznaczonych do wywozu - kody 76 i 77 w wykazie kodów procedur; 3) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a, 18 (tylko w części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie kraju), 22, 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32 i 33 (tylko pierwsza i piąta część pola), 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku nadawania towarom przeznaczenia powrotnego wywozu po zakończeniu gospodarczych procedur celnych, z wyłączeniem procedury składu celnego - kod 31 w wykazie kodów procedur; 4) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a, 19, 25, 26, 29, 30, 31, 32 i 33 (tylko pierwsza i piąta część pola), 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 49 i 54 w przypadku nadawania towarom przeznaczenia powrotnego wywozu po zakończeniu procedury składu celnego - kod 31 w wykazie kodów procedur; 5) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 14, 15a, 17a, 18 (tylko w części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie kraju), 22, 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32 i 33 (tylko pierwsza i piąta część pola), 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą uszlachetniania biernego - kody 21 i 22 w wykazie kodów procedur; 6) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 4, 5, 6, 8, 15, 15a, 17, 17a, 18, 19, 21, 25, 26, 30, 31, 32 i 33 (pierwsza część pola), 35, 38, 40, 44, 50, 51, 52, 53, 55 i 56 w przypadku obejmowania towarów procedurą tranzytu; 7) 1 (trzecia część pola), 2, 3, 4, 5, 14, 31, 32, 33 (pierwsza część pola), 35, 38, 40, 44 i 54 w przypadku potwierdzania wspólnotowego statusu towarów; 8) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 12, 14, 15a i 18 (tylko w części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie przynależności państwowej), 22 (tylko w zakresie waluty), 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33, 34a, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą dopuszczenia do obrotu - kody 01, 02, 07, 40, 41, 42, 43, 45, 48, 49, 61, 63 i 68 w wykazie kodów procedur; 9) 1 (pierwsza i druga część pola), 2, 3, 5, 6, 8, 12, 14, 15a i 18 (tylko w części dotyczącej oznaczenia), 19, 20, 21 (tylko w zakresie przynależności państwowej), 22 (tylko w zakresie waluty), 23, 24, 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33, 34a, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 46, 47, 48, 49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, odprawy czasowej, przetwarzania pod kontrolą celną - kody 51, 53, 54, 91 i 92 w wykazie kodów procedur; 10) 1 (pierwsza i druga część pola), 3, 5, 8, 14, 15a, 19, 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 44, 46 i 47 (tylko w zakresie podstawy opłaty), 49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą składu celnego typu A, B, C, E i F oraz wprowadzania towarów do wolnego obszaru celnego o II typie kontroli - kody 71 i 78 w wykazie kodów procedur; 11) 1 (pierwsza i druga część pola), 3, 5, 8, 14, 15a, 19, 20 i 22 (tylko w zakresie waluty), 25, 26, 29, 30, 31, 32, 33, 34a, 35, 37, 38, 40, 41, 42, 43, 44, 46 i 47 (tylko w zakresie rodzaju i podstawy opłaty), 49 i 54 w przypadku obejmowania towarów procedurą składu celnego typu D - kody 71 i 78 w wykazie kodów procedur. § 7. 1. Towary klasyfikowane według różnych kodów taryfy celnej mogą być zgłaszane jako jedna pozycja towarowa: 1) do procedury wywozu, odpowiednio - zgodnie z klasyfikacją towaru o najwyższej wartości w przesyłce albo zgodnie z klasyfikacją towaru podlegającego najwyższym należnościom celnym wywozowym i podatkowym, jeżeli: a) ich łączna wartość w jednej przesyłce nie przekracza równowartości 1.000 euro, lub b) zgłoszeniem celnym objęte są towary, o których mowa w art. 2-26, art. 65, art. 79-85, art. 108, art. 109 i art. 117 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych", oraz w art. 38 Prawa celnego; 2) do procedury dopuszczenia do obrotu, zgodnie z klasyfikacją towaru podlegającego najwyższym należnościom celnym przywozowym i podatkowym, jeżeli: a) są przeznaczone do działalności gospodarczej, a ich łączna wartość w jednej przesyłce nie przekracza równowartości 1.000 euro, lub b) zgłoszeniem celnym objęte są towary zwolnione od należności celnych przywozowych na podstawie art. 2-26, art. 65 ust. 1 lit. a, art. 79-85, art. 108, art. 109 i art. 117 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych oraz art. 38 Prawa celnego. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. b nie stosuje się do pojazdów samochodowych, skuterów śnieżnych, skuterów wodnych, samolotów, helikopterów, szybowców, łodzi z silnikiem lub bez silnika o masie ponad 100 kg, motocykli, przyczep samochodowych, lotni lub motolotni. 3. W przypadku dokonywania zgłoszeń celnych towarów, o których mowa w art. 2, art. 11, art. 16, art. 20 i art. 25 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, do zgłoszenia celnego należy dołączyć spis przywożonych rzeczy w zestawieniu ilościowym i wartościowym, sporządzony w dwóch egzemplarzach. § 8. Zgłoszenie celne o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu paczek przewożonych przez operatorów pocztowych innych niż operator publiczny, zawierających towary zwolnione od należności celnych przywozowych na podstawie art. 27-28, art. 29-31, art. 79 ust. 1, art. 91-99 i art. 107-109 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych i zwolnione od podatku w trybie przepisów odrębnych, których łączna wartość w jednej paczce nie przekracza równowartości 70 euro, może być dokonane zbiorczo na jednym dokumencie SAD. § 9. Zgłoszenie celne o objęcie procedurą wywozu paczek przewożonych przez operatorów pocztowych innych niż operator publiczny, zawierających towary niepodlegające należnościom celnym wywozowym, których łączna wartość w jednej przesyłce nie przekracza równowartości 1.000 euro, może być dokonane zbiorczo na jednym dokumencie SAD. § 10. 1. Towary wspólnotowe przeznaczone na zaopatrzenie statków znajdujących się w polskim porcie i wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym do krajów trzecich: 1) zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i pływających pod polską banderą lub 2) zarejestrowanych za granicą i pływających pod obcą banderą - należy zgłosić do procedury wywozu na dokumencie SAD. 2. Przy wprowadzeniu na statek towarów, o których mowa w ust. 1, należy przedstawić organowi celnemu specyfikację towarów lub inny dokument umożliwiający ich identyfikację. 3. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek zgłaszającego, organ celny może wyrazić zgodę, aby zgłoszenie celne do procedury wywozu obejmowało towary wywiezione w danym miesiącu kalendarzowym. 4. Zgłoszenie celne, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć w terminie do 3. dnia miesiąca następującego po miesiącu kalendarzowym, w którym nastąpił wywóz towarów. Zgłoszenie celne powinno zawierać elementy kalkulacyjne z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego. § 11. Przepis § 10 stosuje się odpowiednio do towarów wspólnotowych przeznaczonych na zaopatrzenie statków powietrznych znajdujących się w polskim porcie lotniczym, wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym do krajów trzecich. § 12. 1. Jeżeli zgłoszenie celne do procedury wywozu dotyczy towarów w stanie rozmontowanym lub niezmontowanym, objętych jedną fakturą, ale załadowanych na kilka środków transportu, należy: 1) sporządzić oddzielne zgłoszenia celne wywozowe dla towarów przewożonych na poszczególnych środkach transportu, podając kod towarów zgodnie z klasyfikacją wyrobu w stanie zmontowanym; 2) dołączyć do każdego zgłoszenia celnego wywozowego fakturę, sporządzoną zgodnie z wymogami określonymi w art. 181 Rozporządzenia Wykonawczego; 3) do każdego zgłoszenia celnego wywozowego dołączyć specyfikację towarów objętych tym zgłoszeniem. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w poszczególnych zgłoszeniach celnych wywozowych należy podawać wartość towarów objętych tym zgłoszeniem. Suma wartości towarów ze wszystkich zgłoszeń celnych wywozowych powinna być równa wartości towarów określonej w fakturze. § 13. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu lub procedurą wywozu czasopism i książek można dokonać na dokumencie SAD w miesięcznych okresach rozliczeniowych, w terminie do 3. dnia miesiąca następnego za miesiąc poprzedni, na podstawie wykazów rejestracyjnych, prowadzonych w uzgodnieniu z naczelnikiem urzędu celnego. Zgłoszenie celne powinno zawierać elementy kalkulacyjne z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego. § 14. Zgoda organu celnego, o której mowa w art. 201 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego, na to, aby zgłoszenie celne zostało złożone przed przedstawieniem towarów, nie może dotyczyć zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 76 ust. 1 lit. a i b Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Oddział 2 Inne dokumenty wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego § 15. 1. Towary, o których mowa w art. 41 pkt 1 Prawa celnego, powinny zostać zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu na formularzu zaświadczenia, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Towary, o których mowa w art. 41 pkt 2-4 Prawa celnego, powinny zostać zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu na formularzu zaświadczenia, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Przed dokonaniem zgłoszenia celnego Ministerstwo Spraw Zagranicznych poświadcza dane zawarte w formularzach zaświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2. § 16. 1. Pojazdy służbowe będące w dyspozycji sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego i innych państw uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju oraz ich personelu cywilnego, wprowadzane na czas określony na obszar celny Wspólnoty Europejskiej, zwanej dalej "Wspólnotą", lub powrotnie wywożone poza ten obszar, powinny zostać zgłoszone na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Przed dokonaniem zgłoszenia celnego osoba upoważniona przez państwo wysyłające poświadcza informacje zawarte w formularzu, o którym mowa w ust. 1. § 17. 1. Wyposażenie wprowadzane na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzane poza ten obszar na użytek sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego i innych państw uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju oraz uzasadnione ilości żywności, zaopatrzenia i innych towarów przeznaczonych do wyłącznego użytku tych sił powinny być zgłaszane na formularzu 302, którego wzór stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Do formularza 302, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć zgodę właściwego organu na pobyt wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wydaną na podstawie art. 3 ustawy z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium (Dz. U. Nr 93, poz. 1063 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 536 i Nr 210, poz. 2036). 3. Przepis § 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział 2 Zgłoszenie celne dokonywane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego § 18. 1. Zgłoszenie celne z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, zwane dalej "zgłoszeniem elektronicznym", może być dokonane tylko w przypadkach przewidzianych dla zgłoszenia celnego w formie pisemnej na dokumencie SAD. 2. Zgłoszenie elektroniczne powinno zostać sporządzone zgodnie ze specyfikacją XML publikowaną na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz powinno zawierać kod identyfikacyjny zgłaszającego. 3. Kod identyfikacyjny zgłaszającego, ustalony przez naczelnika urzędu celnego, powinien identyfikować zgłaszającego uprawnionego do dokonywania zgłoszenia elektronicznego oraz osobę fizyczną, która faktycznie dokonuje tego zgłoszenia w imieniu zgłaszającego. § 19. 1. Zgłoszenie elektroniczne może być dokonane, jeżeli: 1) jest opracowana szczegółowa pisemna instrukcja obsługi programu komputerowego; 2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów. 2. Zgłoszenie elektroniczne może być dokonane tylko na warunkach uprzednio uzgodnionych z naczelnikiem urzędu celnego, dotyczących stosowania tej formy zgłoszenia celnego, a w szczególności: 1) sposobu dokonywania zgłoszenia elektronicznego i powiadamiania o jego przyjęciu; 2) sposobu przetwarzania przez organ celny danych wynikających ze zgłoszenia elektronicznego; 3) trybu postępowania przy sprostowaniu i unieważnieniu zgłoszenia elektronicznego; 4) trybu weryfikacji zgłoszenia elektronicznego; 5) trybu i formy powiadamiania dłużnika o kwocie wynikającej z długu celnego oraz innych należności pobieranych przez organ celny; 6) sposobu zwalniania towarów objętych zgłoszeniem elektronicznym; 7) formy i sposobu wydruku zgłoszeń; 8) zgody organu celnego, o której mowa w art. 201 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego, dotyczącej złożenia zgłoszenia celnego, zanim zgłaszający lub jego przedstawiciel będzie mógł przedstawić towar objęty zgłoszeniem; 9) zgody organu celnego, o której mowa w art. 77 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, dotyczącej nieprzedstawiania wraz ze zgłoszeniem elektronicznym dokumentów wymaganych do objęcia towarów procedurą celną albo terminu przedstawienia tych dokumentów; 10) zgody organu celnego, o której mowa w art. 224 Rozporządzenia Wykonawczego, dotyczącej sporządzania i przekazywania z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego dokumentów wymaganych do objęcia towarów procedurą celną. 3. Osoba uprawniona do dokonywania zgłoszenia elektronicznego jest obowiązana do przechowywania kopii zgłoszeń, zapisanych na nośnikach informacji lub w formie wydruku. § 20. 1. Dokumenty stanowiące załączniki do zgłoszenia elektronicznego są składane w urzędzie celnym jako załączniki do zgłoszenia SAD lub wydruku zgłoszenia. 2. Jeżeli organ celny w uzgodnieniu warunków stosowania zgłoszenia elektronicznego, o którym mowa w § 19, wyrazi zgodę na to, aby dokumenty wymagane do objęcia towarów procedurą celną nie były przedstawiane wraz ze zgłoszeniem elektronicznym, a zgłoszenia dokonuje upoważniony przedstawiciel, w takim przypadku dokumenty, które nie są przedstawiane wraz ze zgłoszeniem, przechowuje przedstawiciel do chwili zwolnienia towarów. Po zwolnieniu towarów dokumenty te powinny być przechowywane do dyspozycji organów celnych przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury celnej. 3. Zgoda organu celnego, o której mowa w § 19 ust. 2 pkt 9, nie może dotyczyć pozwoleń, zezwoleń oraz innych dokumentów, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych w związku z przywozem lub wywozem towarów, oraz dokumentów, których przedstawienie jest niezbędne, w szczególności ze względu na obowiązek dokonywania na nich adnotacji bądź uwierzytelniania lub stemplowania tych dokumentów. Rozdział 3 Zgłoszenie celne w formie ustnej § 21. 1. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego w przypadkach, o których mowa w art. 225 lit. a tiret pierwsze i drugie oraz lit. b-d Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu dotyczy towarów, o których mowa w art. 86-90, art. 110-116, art. 118 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych oraz w art. 37 i art. 39 Prawa celnego. 2. Zgłoszenie celne może być dokonane w formie ustnej w przypadku, o którym mowa w art. 225 lit. b Rozporządzenia Wykonawczego, jeżeli całkowita wartość jednej przesyłki nie przekracza równowartości 1.000 euro. § 22. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do procedury wywozu może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego w przypadkach, o których mowa w art. 226 lit. a-c Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do procedury wywozu dotyczy towarów, takich jak: 1) kontenery; 2) palety; 3) części zamienne, akcesoria i wyposażenie towarzyszące kontenerom, przeznaczone do celów, o których mowa w art. 577 Rozporządzenia Wykonawczego; 4) opakowania wielokrotnego użytku; 5) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu; 6) zwierzęta wywożone do wykonywania określonych zadań, w szczególności psy lub konie policyjne, psy do poszukiwań lub psy przewodnicy; 7) sprzęt lub zwierzęta wywożone w celu przeprowadzania akcji ratunkowych; 8) zwierzęta wyprowadzane w celu wypasu, podkuwania lub ważenia; 9) zwierzęta wierzchowe lub pociągowe oraz ich zaprzęgi; 10) sprzęt i zwierzęta wywożone z terytorium kraju ze strefy nadgranicznej w rozumieniu przepisów o ochronie granicy państwowej przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tej strefie do obszaru przygranicznego przylegającego do terytorium kraju w celu wykonywania pracy na gruntach rolnych położonych w tej strefie; 11) towary, o których mowa w art. 229 ust. 1 lit. a tiret trzecie Rozporządzenia Wykonawczego; 12) wyposażenie medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne, o którym mowa w art. 566 Rozporządzenia Wykonawczego; 13) towary, o których mowa w art. 117 i 118 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych; 14) rzeczy osobistego użytku używane przez marynarzy na statku żeglugi międzynarodowej; 15) towary, w stosunku do których podróżny posiada dokumenty uprawniające do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów odrębnych; 16) towary, o których mowa w art. 565 Rozporządzenia Wykonawczego. § 23. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub powrotnego wywozu może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego w przypadkach, o których mowa w art. 229 ust. 1 lit. a-b oraz ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub powrotnego wywozu dotyczy towarów, takich jak: 1) zwierzęta domowe towarzyszące podróżnemu; 2) wyposażenie medyczne, chirurgiczne lub laboratoryjne, o którym mowa w art. 566 Rozporządzenia Wykonawczego, inne niż towary określone w art. 229 ust. 1 lit. a tiret czwarte Rozporządzenia Wykonawczego; 3) materiały do pomocy w sytuacjach klęski żywiołowej, o których mowa w art. 565 Rozporządzenia Wykonawczego. § 24. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego w formie ustnej należy przedstawić dokumenty, które są wymagane na podstawie przepisów odrębnych. § 25. W przypadku, o którym mowa w art. 228 Rozporządzenia Wykonawczego, funkcjonariusz celny wystawia Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia Celnego, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. Rozdział 4 Zgłoszenie celne w innej formie niż forma pisemna lub ustna § 26. Z zastrzeżeniem art. 235 Rozporządzenia Wykonawczego, zgłoszenie celne do procedury wywozu może być dokonane w sposób określony w art. 233 ust. 1 lit. b Rozporządzenia Wykonawczego w przypadkach, o których mowa w art. 231 lit. a-c Rozporządzenia Wykonawczego, oraz gdy zgłoszenie celne do procedury wywozu dotyczy towarów, takich jak: 1) kontenery; 2) części zamienne, akcesoria i wyposażenie towarzyszące kontenerom, przeznaczone do celów, o których mowa w art. 577 Rozporządzenia Wykonawczego; 3) zwierzęta wierzchowe lub pociągowe i ich zaprzęgi. § 27. Przy dokonywaniu zgłoszenia celnego w innej formie niż forma ustna lub pisemna należy przedstawić dokumenty, które są wymagane na podstawie przepisów odrębnych. Dział III Dokumenty dołączane do zgłoszenia celnego § 28. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, poza dokumentami, o których mowa w art. 218 Rozporządzenia Wykonawczego, należy dołączyć w szczególności: 1) specyfikację towarów lub listę towarową, jeżeli faktura nie spełnia roli specyfikacji; 2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z przywozem towarów; 3) upoważnienie do zgłoszenia towarów, jeżeli zgłoszenie celne jest dokonywane przez przedstawiciela, lub jego urzędowo poświadczony odpis; 4) zaświadczenie o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP - do wglądu, jeżeli zgłaszającym jest osoba krajowa lub osoba zagraniczna zarejestrowana dla celów podatkowych i przepis odrębny nie stanowi inaczej; 5) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON - do wglądu, jeżeli zgłaszającym jest osoba krajowa i przepis odrębny nie stanowi inaczej; 6) dokument potwierdzający złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego, jeżeli zabezpieczenie zostało złożone albo konieczność złożenia zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego wynika z przepisów szczególnych; 7) dokumenty, na podstawie których można określić podstawę opodatkowania towarów, jeżeli faktura lub inny dokument służący do ustalenia wartości celnej towarów nie zawiera niezbędnych danych do ustalenia tej podstawy; 8) certyfikat wystawiony przez producenta lub uprawnioną do tego placówkę badawczą, zawierający skład chemiczny i surowcowy towaru (do 100%) oraz informacje wymagane uwagami do poszczególnych działów Taryfy celnej, jeżeli dokument taki jest niezbędny dla ustalenia klasyfikacji taryfowej towaru; 9) inne dokumenty, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych. 2. Dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, nie dołącza się każdorazowo do zgłoszenia celnego, jeżeli zostały wcześniej złożone organowi celnemu, który przyjmuje zgłoszenie celne, i dane w nich zawarte są aktualne. W takim przypadku zgłaszający w polu 44 dokumentu SAD jest obowiązany do wskazania numeru pozycji wykazu W 05. § 29. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów objętych obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy należy dołączyć, z uwzględnieniem § 28, oryginał: 1) zaświadczenia urzędu celnego o wydaniu podatkowych znaków akcyzy, z podaniem rodzaju, serii, numeru ewidencyjnego, daty wytworzenia, daty wydania podatkowych znaków akcyzy, ilości i wartości podatkowych znaków akcyzy, na przywożone towary objęte obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy; 2) zaświadczenia o wpłaceniu kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy oraz kwoty stanowiącej 80% kosztów wytworzenia podatkowych znaków akcyzy. § 30. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu lub powrotnym wywozem należy dołączyć w szczególności, z uwzględnieniem art. 221 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego: 1) fakturę lub w wypadku braku faktury fakturę prowizoryczną lub fakturę pro forma, sporządzone zgodnie z wymogami art. 181 Rozporządzenia Wykonawczego, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z wywozem towarów; 3) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 1, 3, 4, 5 i 9. 2. W przypadku braku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, za dokument służący do ustalenia wartości uznaje się: 1) umowę sprzedaży; 2) akt darowizny; 3) orzeczenie sądu lub innego właściwego organu o nabyciu praw spadkowych. 3. Jeżeli zgłaszający przewiduje, że towary wyprowadzane poza obszar celny Wspólnoty zostaną powrotnie wprowadzone na ten obszar, do zgłoszenia wywozowego może dołączyć blankiet informacyjny, o którym mowa w art. 850 Rozporządzenia Wykonawczego. 4. Przepis § 28 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 31. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu podatkowych znaków akcyzy należy przedłożyć, z uwzględnieniem § 30, oryginał: 1) zaświadczenia urzędu celnego o wydaniu podatkowych znaków akcyzy, z podaniem rodzaju, serii, numeru ewidencyjnego, daty wytworzenia, daty wydania podatkowych znaków akcyzy, ilości i wartości podatkowych znaków akcyzy na przywożone towary objęte obowiązkiem oznaczania znakami akcyzy; 2) zaświadczenia o wpłaceniu kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy oraz kwoty stanowiącej 80% kosztów wytworzenia podatkowych znaków akcyzy. § 32. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą tranzytu wspólnotowego, poza dokumentami, o których mowa w art. 219 Rozporządzenia Wykonawczego, należy dołączyć w szczególności: 1) poświadczenie gwarancji lub poświadczenie zwolnienia ze składania gwarancji lub gwarancję pojedynczą; 2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z tranzytem towarów; 3) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 3 i 9. 2. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą TIR należy dołączyć w szczególności: 1) dokument przewozowy - do wglądu; 2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z tranzytem towarów; 3) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 9. § 33. 1. Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów gospodarczą procedurą celną, poza dokumentami, o których mowa w art. 220 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Wykonawczego, należy dołączyć odpowiednio: 1) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z przywozem towarów; 2) pozwolenie, zezwolenie lub inne dokumenty, jeżeli są wymagane w związku z wywozem towarów; 3) dokument potwierdzający złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego, jeżeli złożenie zabezpieczenia jest wymagane; 4) dokumenty, o których mowa w § 28 ust. 1 pkt 1, 3, 4, 5 i 9. 2. Dokumentów, o których mowa w art. 220 ust. 3 Rozporządzenia Wykonawczego, nie dołącza się każdorazowo do zgłoszenia celnego, jeśli zostały wcześniej złożone organowi celnemu, który przyjmuje zgłoszenie celne, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim przypadku zgłaszający w polu 44 dokumentu SAD jest obowiązany do wskazania numeru pozycji wykazu W 05. 3. Przepis § 28 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 34. Z zastrzeżeniem postanowień umów międzynarodowych, zasady przedkładania dowodów pochodzenia towarów określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 35. Faktura powinna zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres kontrahenta; 2) nazwę i adres nabywcy; 3) numer; 4) miejsce i datę wystawienia; 5) rodzaj i ilość towarów oraz ich wartość wyrażoną w walucie wymienialnej, walucie polskiej albo walucie obcej niebędącej walutą wymienialną; 6) warunki dostawy (np. wg Międzynarodowych Reguł Wykładni Terminów Handlowych Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu INCOTERMS 2000). W wypadku braku informacji o warunkach dostawy na fakturze lub innym dokumencie służącym do ustalenia wartości celnej, należy przyjąć warunki dostawy podane w kontrakcie. Jeżeli brak tej informacji również w kontrakcie, do wyliczenia wartości celnej należy przyjąć, że dostawa była realizowana na warunkach EXW (Z zakładu /......./ oznaczone miejsce) według INCOTERMS 2000; 7) inne dane, jeżeli są wymagane na podstawie przepisów odrębnych. Dział IV Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne o objęcie procedurą celną towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty i wyprowadzanych poza ten obszar transportem przesyłowym § 36. 1. Użyte w niniejszym dziale określenie "transport przesyłowy" oznacza transport towarów rurociągami, gazociągami i liniami energetycznymi. 2. Zasady stosowania procedury tranzytu wspólnotowego dla towarów przesyłanych rurociągami i gazociągami określają przepisy art. 450 Rozporządzenia Wykonawczego. § 37. 1. Zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu lub wywozu towarów przewożonych transportem przesyłowym należy dokonać na dokumencie SAD, w miesięcznych okresach rozliczeniowych, w terminie do 3. dnia miesiąca następnego za miesiąc poprzedni. 2. W wypadku wymiany energii elektrycznej wynikającej z naturalnych przepływów w połączonych systemach elektroenergetycznych krajów sąsiadujących, zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu lub wywozu energii elektrycznej dokonuje się na podstawie salda wymiany w okresach rozliczeniowych nie dłuższych niż miesiąc, w terminie 3 dni od dnia uzgodnienia sald. 3. Przy wprowadzaniu lub wyprowadzaniu energii elektrycznej na zaopatrzenie miejscowości w strefie przygranicznej dokonywanych na podstawie protokołów wskazań urządzeń pomiarowych sporządzanych przez przedsiębiorstwa energetyczne, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 38. 1. Podstawą ustalenia przez urząd celny ilości gazu w jednostkach zawartych w kontrakcie są miesięczne protokoły zdawczo-odbiorcze lub wstępne akty zdawczo-odbiorcze wskazań urządzeń pomiarowych, sporządzone na podstawie protokołu podziału strumienia gazu. 2. Podstawą ustalenia przez urząd celny ilości energii elektrycznej jest: 1) przy wprowadzaniu na obszar celny Wspólnoty i dopuszczaniu do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - faktura dostawcy z wykazem poboru mocy przez poszczególnych polskich odbiorców; 2) przy wywozie poza obszar celny Wspólnoty - faktura wystawiona na podstawie uzgodnionych grafików wymiany mocy oraz wskazań urządzeń pomiarowych, zainstalowanych na liniach wymiany zagranicznej, będących własnością operatora sieci przesyłowej lub operatora sieci rozdzielczej oraz przedsiębiorstw sieciowych sąsiadujących państw trzecich. 3. Podstawą do ustalenia przez urząd celny masy ropy naftowej przywożonej spoza obszaru celnego Wspólnoty są: 1) w wypadku wprowadzania na obszar celny Wspólnoty ropy naftowej z krajów Wspólnoty Niepodległych Państw - protokoły zdawczo-odbiorcze sporządzone przez Przedsiębiorstwo Eksploatacji Rurociągów Naftowych "Przyjaźń" w Płocku, Odcinek Wschodni w Adamowie-Zastawie; 2) w wypadku wprowadzania na obszar celny Wspólnoty ropy naftowej przez Port Północny w Gdańsku - konosament. 4. Podstawą do ustalenia masy ropy naftowej przy obejmowaniu procedurą tranzytu wspólnotowego są: 1) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - protokoły wymienione w ust. 3 pkt 1; 2) na trasie Port Północny w Gdańsku - Schwedt (Niemcy) - konosament. 5. Objęcia procedurą tranzytu wspólnotowego ropy naftowej dokonuje: 1) na trasie Port Północny w Gdańsku - Schwedt (Niemcy) - Naczelnik Urzędu Celnego w Gdańsku; 2) na trasach Adamowo - Port Północny i Adamowo - Schwedt (Niemcy) - Naczelnik Urzędu Celnego w Białymstoku. § 39. 1. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu zakupionego przez Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. w Warszawie dla zasilania sieci ogólnokrajowych dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie. 2. W przypadku wymiany przygranicznej, realizowanej przez jednostki terenowe Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. i inne uprawnione podmioty, objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu dokonują naczelnicy urzędów celnych właściwych dla siedziby korzystającego z procedury. 3. W przypadkach innych, niż określone w ust. 1 i 2, objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu przesyłanego gazociągami dokonują naczelnicy urzędów celnych granicznych właściwych ze względu na lokalizację gazociągu. 4. Objęcia procedurą tranzytu wspólnotowego gazu wprowadzanego na obszar celny Wspólnoty i przesyłanego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej systemem gazociągów tranzytowych dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie, na wniosek przedsiębiorstwa EuRoPol GAZ S.A. lub Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. 5. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu gazu zakupionego przez przedsiębiorstwo EuRoPol GAZ S.A. na potrzeby własne, związane z realizacją tranzytu, dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie. 6. Objęcia procedurą celną energii elektrycznej przesyłanej przez Polskie Sieci Elektroenergetyczne dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie, a w innych przypadkach naczelnicy urzędów celnych właściwych miejscowo dla osób dokonujących wywozu lub przywozu. 7. Objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu ropy naftowej dokonują naczelnicy urzędów celnych właściwych miejscowo ze względu na siedzibę osoby korzystającej z procedury celnej. § 40. 1. Po objęciu procedurą celną ropy naftowej urzędy celne, o których mowa w § 39 ust. 7, przesyłają do Urzędu Celnego w Białymstoku lub Urzędu Celnego w Gdańsku - w zależności od tego, przez który urząd celny nastąpiło wprowadzenie tego towaru na obszar celny Wspólnoty - kserokopię zgłoszenia celnego z wymienionymi numerami protokołów zdawczo-odbiorczych lub kserokopią konosamentu. 2. Urząd Celny w Białymstoku i Urząd Celny w Gdańsku, każdy we własnym zakresie, dokonują okresowo, przynajmniej raz na kwartał, porównania zapisów dotyczących objęcia ropy naftowej procedurą celną z dokumentami znajdującymi się u odbiorców. 3. Urzędy celne dokonują kontrolnego sprawdzenia prawidłowości stosowanych odczytów urządzeń pomiarowych gazu, energii elektrycznej i ropy naftowej. § 41. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty transportem przesyłowym należy dołączyć w szczególności: 1) protokoły zdawczo-odbiorcze wskazań urządzeń pomiarowych w przypadku zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu gazu lub ropy naftowej lub fakturę dostawcy, potwierdzoną przez odbiorcę w wypadku zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu energii elektrycznej; 2) inne dokumenty określone w § 28. § 42. W przypadku zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu energii elektrycznej i gazu przepisy § 30 i § 41 pkt 1 stosuje się odpowiednio. Dział V Wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych, co do których złożony został wniosek o refundację § 43. 1. Z uwzględnieniem § 30, do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych, co do których jest składany wniosek o refundację wywozową i które mają zostać wyprowadzone z obszaru celnego Wspólnoty przez urząd celny wyprowadzenia znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy dołączyć oryginał karty kontrolnej T5 i trzy kopie tej karty lub zestaw, zwany dalej "zestawem T5", składający się z oryginału karty kontrolnej T5 oraz kart T5 bis albo list towarowych T5 i trzy kopie tego zestawu. 2. Kartę kontrolną T5, karty T5 bis oraz listy towarowe T5 należy sporządzić na formularzu zgodnym ze wzorami określonymi w załącznikach nr 63-65 do Rozporządzenia Wykonawczego. 3. Kartę kontrolną T5, karty T5 bis oraz listy towarowe T5 wypełnia się i stosuje zgodnie z instrukcją określoną w załączniku nr 66 do Rozporządzenia Wykonawczego. § 44. 1. Funkcjonariusz celny urzędu celnego wywozu po przyjęciu zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych, co do których złożony został wniosek o refundację, dokonuje wpisów przewidzianych przepisami wspólnotowymi na karcie kontrolnej T5 i kopiach tej karty lub na zestawie T5 i jego kopiach. W polu A "Urząd celny wysyłki/eksportu" umieszcza datę wystawienia karty kontrolnej T5, która jest jednocześnie datą przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą wywozu, a w polu B "Odesłać do" umieszcza następujący wpis: "Agencja Rynku Rolnego za pośrednictwem: Ministerstwo Finansów, Departament Kontroli Celnej, Wydział ds. WPR, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa, POLAND". 2. Jedna kopia karty T5 lub zestawu T5 pozostaje w urzędzie celnym wywozu jako załącznik do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych. Oryginał karty T5 i pozostałe kopie lub oryginał zestawu T5 i jego pozostałe kopie są wydawane zgłaszającemu, który potwierdza ich odbiór w polu 110 kopii karty T5 lub zestawu T5 pozostających w urzędzie celnym wywozu. Oryginał karty T5 i pozostałe kopie lub oryginał zestawu T5 i jego pozostałe kopie są dostarczane wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia. 3. Funkcjonariusz celny urzędu celnego wyprowadzenia po dokonaniu formalności przewidzianych przepisami wspólnotowymi potwierdza wyprowadzenie towarów rolnych poza obszar celny Wspólnoty na karcie T5 i jej kopiach lub na zestawie T5 i jego kopiach. Oryginał T5 lub oryginał zestawu T5 funkcjonariusz celny tego urzędu przesyła w terminie 5 dni od dnia wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty na adres podany w polu B "Odesłać do". Druga kopia karty T5 lub zestawu T5 wydawana jest zgłaszającemu. Trzecia kopia karty T5 lub zestawu T5 pozostaje w urzędzie celnym wyprowadzenia i stanowi załącznik do rejestru przedstawionych kart T5. § 45. Przepisy art. 912a-912c oraz 912e i 912f Rozporządzenia Wykonawczego stosuje się odpowiednio. § 46. W przypadku gdy zgłoszenie celne o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych, o których mowa w § 43 ust. 1, dokonywane jest w urzędzie celnym wywozu będącym jednocześnie urzędem celnym wyprowadzenia i towary są bezpośrednio wywożone poza obszar celny Wspólnoty, karty kontrolnej T5 lub zestawu składającego się z oryginału karty kontrolnej T5 oraz kart T5 bis albo list towarowych T5 nie dołącza się do zgłoszenia celnego. § 47. W przypadku stosowania procedury, o której mowa w art. 37 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 102 z dnia 17.04.1999), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2010/2003 z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 800/1999 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. UE L 297 z dnia 15.11.2003), zgłoszenia celnego o objęcie procedurą wywozu towarów rolnych należy dokonać na dokumencie SAD, w miesięcznych okresach rozliczeniowych, w terminie do 3. dnia miesiąca następnego za miesiąc poprzedni. Do zgłoszenia celnego należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 30, oraz świadectwa dostaw. Dział VI Przepisy przejściowe i końcowe § 48. Formularze SAD i SAD-BIS, których wzory zostały określone przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250, z późn. zm. 2)), z wyjątkiem kart 1A oraz 1A BIS mogą być stosowane do dnia 31 grudnia 2006 r. § 49. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 902) Załącznik nr 1 SPOSÓB WYKONANIA FORMULARZY SAD I FORMULARZY UZUPEŁNIAJĄCYCH SAD-BIS 1. W lewym dolnym rogu formularze (zestaw pełny - 8 kart) muszą posiadać następujące oznaczenia w kolorze czarnym: 1) formularz SAD, stanowiący załącznik nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0101 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + procedura tranzytu wspólnotowego + przywóz/import) (rok produkcji)"; 2) formularz uzupełniający SAD-BIS, stanowiący załącznik nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0102 Formularz uzupełniający do dokumentu 0101 (rok produkcji)"; 3) formularz SAD, stanowiący załącznik nr 32 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0121 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + procedura tranzytu wspólnotowego + przywóz/import) (rok produkcji)"; 4) formularz uzupełniający SAD-BIS, stanowiący załącznik nr 34 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0122 Formularz uzupełniający do dokumentu 0121 (rok produkcji)". 2. W lewym dolnym rogu formularze (zestaw częściowy - zestaw kart dokumentu SAD stosowany w celu objęcia towarów określoną procedurą celną) muszą posiadać następujące oznaczenia w kolorze czarnym: 1) formularz SAD, przeznaczony dla eksportu, składający się z kart 1, 2 i 3, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0103 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport) (rok produkcji)"; 2) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 2 i 3, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0104 Formularz uzupełniający do dokumentu 0103 (rok produkcji)"; 3) formularz SAD, przeznaczony dla tranzytu wspólnotowego, składający się z kart 1, 4 i 5, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0105 Jednolity Dokument Administracyjny (procedura tranzytu wspólnotowego) (rok produkcji)"; 4) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 4 i 5, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0106 Formularz uzupełniający do dokumentu 0105 (rok produkcji)"; 5) formularz SAD, przeznaczony dla wywozu i tranzytu wspólnotowego, składający się z kart 1, 2, 3, 4 i 5, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0107 Jednolity Dokument Administracyjny (wysyłka/eksport + procedura tranzytu wspólnotowego) (rok produkcji)"; 6) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 1, 2, 3, 4 i 5, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0108 Formularz uzupełniający do dokumentu 0107 (rok produkcji)"; 7) formularz SAD przeznaczony dla przywozu, składający się z kart 6, 7 i 8, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 31 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0111 Jednolity Dokument Administracyjny (przywóz/import) (rok produkcji)"; 8) formularz uzupełniający SAD-BIS, składający się z kart 6, 7 i 8, zgodnie z wzorem kart podanym w załączniku nr 33 do Rozporządzenia Wykonawczego: "0112 Formularz uzupełniający do dokumentu 0111 (rok produkcji)". 3. Zasady kopiowania kart: 1) numery pól formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS 8-kartowego, w których wpisane dane mają być skopiowane na innych kartach, określone zostały w załączniku nr 35 do Rozporządzenia Wykonawczego; 2) numery pól formularza SAD i formularza uzupełniającego SAD-BIS 4-kartowego, w których wpisywane dane mają być skopiowane na pozostałych kartach, określone zostały w załączniku nr 36 do Rozporządzenia Wykonawczego. 4. W kolorze czarnym należy wydrukować następujące teksty: 1) oznakowanie zestawów pełnych i częściowych nazwą i adresem producenta; 2) w polu D, J lub D/J zapis: "Z up. nacz. U.C.:"; 3) w polu 54 kart 1, 2 i 3 zapis: "Kartę 3 otrzymałem, zostałem powiadomiony o kwocie należności wynikającej z długu celnego"; 4) w polu 54 kart 6, 7 i 8 zapis: "Kartę 8 otrzymałem, zostałem powiadomiony o kwocie należności wynikającej z długu celnego"; 5) adres na karcie 5 i 4/5 SAD: "Centralne Biuro Tranzytu ul. Karolewska 41 90-560 Łódź"; 6) na odwrocie kart 1, 3, 6 i 8 lub 1/6 i 3/8 pouczenie i zapis o treści: "W wypadku niewpłacenia w obowiązującym terminie kwoty należności wynikającej z długu celnego, opłat przewidzianych przepisami prawa celnego oraz podatków wykazanych w niniejszym zgłoszeniu celnym lub wpłacenia ich w niepełnej wysokości, niniejsze zgłoszenie celne stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zgodnie z art. 3a § 1 pkt 2 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 1)). Własnoręczny podpis zgłaszającego lub jego przedstawiciela potwierdzający fakt zapoznania się z treścią powyższego pouczenia:". Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA POSŁUGIWANIA SIĘ DOKUMENTEM POTWIERDZAJĄCYM DOKONANIE ZGŁOSZENIA CELNEGO 1. Dokument Potwierdzający Dokonanie Zgłoszenia Celnego, zwany dalej "potwierdzeniem", wystawia funkcjonariusz celny w dwóch egzemplarzach w dniu przyjęcia ustnego zgłoszenia celnego, wypełniając poszczególne pola dokumentu następująco: Pole A - Urząd Celny - Funkcjonariusz celny w prawej części pola umieszcza stempel SAD oraz wpisuje numer rejestru/ewidencji, w lewej części umieszcza pieczęć "Polska Cło"; Pole B - Zgłaszający - Funkcjonariusz celny wpisuje imię, nazwisko (lub nazwę) oraz adres zamieszkania, numer paszportu lub dowodu osobistego zgłaszającego (albo jego siedzibę); Pole D - Opis towaru i obliczanie należności - należy wypełnić zgodnie z załącznikiem nr 37 do Rozporządzenia Wykonawczego w brzmieniu określonym w załączniku IV do rozporządzenia nr 2286/2003/WE. Poszczególne rubryki Pola D odpowiadają: Rubryka "Towar" - polu 31 SAD; Rubryka "Ilość" - należy wpisać ilość towaru wyrażoną w jednostce miary umieszczonej w taryfie celnej przy danej pozycji towarowej; Rubryka "Kod towaru" - polu 33 SAD; Rubryka "Wartość" - polu 47 SAD kolumna "Podstawa opłaty"; Rubryka "Stawka celna" - polu 47 SAD kolumna "Stawka"; Rubryki "Kwota należności celnych" oraz "Kwota podatku" - wypełnia się w sposób określony dla pola 47 SAD; Rubryka "Suma" - należy wpisać sumę z rubryki "Kwota należności celnych" oraz "Kwota podatku"; Rubryka "Razem" - należy podać kolejno sumę wykazanych dla poszczególnych pozycji całkowitych kwot należności. 2. Zgłaszający składa następnie swój podpis i wpisuje datę w rubryce zaopatrzonej w klauzulę: "Zostałem powiadomiony o kwocie wynikającej z długu celnego". 3. Wszystkie egzemplarze potwierdzenia pozostają w urzędzie celnym do dnia uiszczenia należności celnych i podatkowych, tj. do momentu wypełnienia Pola C przez funkcjonariusza celnego. Pole C - Pokwitowanie pobrania należności funkcjonariusz celny wypełnia podczas pobierania należności, wpisując tytuł (nazwę) pobieranych należności, ich wysokość oraz umieszczając w polu swój podpis. 4. Od momentu dokonania zgłoszenia ustnego do momentu udokumentowania uiszczenia należności celnych i podatkowych (pole C zaświadczenia) towary będące przedmiotem zgłoszenia pozostają pod dozorem celnym, w miejscu wskazanym przez organ celny. 5. Jeżeli pobór należności dokonywany jest przez innego funkcjonariusza celnego niż wystawiający potwierdzenie, funkcjonariusz celny wystawiający potwierdzenie wypełnia pola A, B, D i po wypełnieniu przez zgłaszającego rubryki "Zostałem powiadomiony o kwocie wynikającej z długu celnego" - przekazuje mu dokument potwierdzenia w celu dostarczenia dokumentu do kasy i uiszczenia należności oraz wypełnienia Pola C przez funkcjonariusza przyjmującego wpłatę. Jeżeli wystawienia potwierdzenia i poboru należności dokonuje ten sam funkcjonariusz celny, wypełnia on wszystkie pola potwierdzenia, zgodnie z przedmiotową instrukcją. 6. Towary zostają zwolnione do procedury na podstawie całkowicie wypełnionego potwierdzenia. W momencie zwolnienia towarów następuje podział kart: 1) karta 1 zostaje przekazana zgłaszającemu po potwierdzeniu jej odbioru przez zgłaszającego na odwrocie karty 2; potwierdzenie powinno zawierać datę i podpis zgłaszającego; 2) karta 2 pozostaje w urzędzie celnym. Załącznik nr 7 DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POCHODZENIE TOWARÓW 1. Jeżeli warunkiem dopuszczenia towaru do obrotu lub zastosowania preferencji taryfowych jest udokumentowanie pochodzenia towaru, odpowiedni dowód pochodzenia powinien być przedstawiony w oryginale. 2. Z zastrzeżeniem pkt 4, dokument potwierdzający pochodzenie powinien dotyczyć towarów objętych jednym zgłoszeniem celnym, z wyjątkiem dowodu pochodzenia potwierdzającego pochodzenie towarów objętych sekcjami XVI i XVII lub pozycjami 7308 i 9406 taryfy celnej, przywożonych partiami oraz przypadków uregulowanych w art. 90b ust. 4 i art. 118 ust. 4 Rozporządzenia Wykonawczego. 3. Gdy przedmiotem przywozu są towary objęte jednym dowodem pochodzenia, które są rozdzielane i zgłaszane do tych samych lub różnych procedur celnych, należy zwrócić się do urzędu celnego z wnioskiem o wystawienie świadectw pochodzenia na poszczególne wyodrębnione części towarów. 4. Jeżeli dokument potwierdzający pochodzenie towaru nie jest dołączony do zgłoszenia celnego, może on być dostarczony urzędowi celnemu nie później niż w ciągu 3 lat od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego, z zachowaniem terminu jego ważności, określonego w przepisach odrębnych. Jednakże deklaracja na fakturze, stanowiąca dowód pochodzenia, musi być przedłożona nie później niż dwa lata od dnia przywozu towarów, do których się odnosi. Dokument potwierdzający pochodzenie, wystawiony retrospektywnie, może dotyczyć towarów objętych wieloma zgłoszeniami celnymi. 5. Opis towaru na dokumencie potwierdzającym pochodzenie powinien umożliwiać jego identyfikację. Stwierdzenie drobnych niezgodności nie czyni dokumentu nieważnym, jeżeli zostało w pełni dowiedzione, że odpowiada on przedstawionym towarom. 6. Dowód pochodzenia towaru powinien być wystawiony w kraju, z którego następuje jego wywóz. 7. W przypadku towarów wyprowadzanych partiami ze składu celnego lub wolnego obszaru celnego/składu wolnocłowego, zlokalizowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na obszar celny Wspólnoty, urząd celny może przyjąć, jako dowód potwierdzający pochodzenie, dokument dotyczący całej dostawy uprzednio objętej procedurą składu celnego lub wprowadzonej do wolnego obszaru celnego/składu wolnocłowego. Dokument ten zachowuje ważność do czasu wyprowadzenia całej dostawy towaru, której dotyczy. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 152, poz. 1726, z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928 oraz z 2004 r. Nr 22, poz. 200 i Nr 53, poz. 529. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250 i Nr 152, poz. 1726, z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928 oraz z 2004 r. Nr 22, poz. 200 i Nr 53, poz. 529), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622). 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu przeprowadzania kontroli podmiotów, których działalność podlega nadzorowi Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (Dz. U. Nr 94, poz. 903) Na podstawie art. 19d ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób wykonywania czynności związanych z: 1) przeprowadzaniem przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd kontroli podmiotów wymienionych w art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz 2) wydawaniem podmiotom, o których mowa w pkt 1, zaleceń na podstawie wyników kontroli. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi; 2) Komisji - należy przez to rozumieć Komisję Papierów Wartościowych i Giełd; 3) zarządzającym kontrolę - należy przez to rozumieć dyrektora lub zastępcę dyrektora komórki organizacyjnej urzędu Komisji, do zadań której należy przeprowadzanie kontroli danego podmiotu, wymienionego w art. 19a ust. 1 ustawy; 4) kontrolerze - należy przez to rozumieć pracownika urzędu Komisji lub inną osobę w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 2 ustawy, upoważnioną do przeprowadzenia kontroli; 5) zespole kontrolującym - należy przez to rozumieć dwóch lub więcej kontrolerów przeprowadzających wspólnie kontrolę; 6) kontrolowanym - należy przez to rozumieć podmiot wymieniony w art. 19a ust. 1 ustawy, podlegający kontroli; 7) czynnościach kontrolnych - należy przez to rozumieć czynności podejmowane przez kontrolerów w trakcie przeprowadzania kontroli. § 3. Czynności kontrolne powinny być wykonywane w sposób: 1) zapewniający obiektywne ustalenie stanu faktycznego oraz rzetelne jego udokumentowanie, pozwalające na ocenę sposobu działania kontrolowanego, a w razie stwierdzenia nieprawidłowości - ustalenie ich zakresu i przyczyn oraz osób odpowiedzialnych za ich powstanie; 2) niezakłócający w istotnym stopniu działalności gospodarczej prowadzonej przez kontrolowanego, w szczególności realizacji jego zobowiązań wobec osób trzecich. § 4. 1. Kontrolerzy przeprowadzają kontrolę na podstawie upoważnienia, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, zawierającego: 1) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli; 2) imiona, nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolerów; 3) firmę (nazwę) kontrolowanego; 4) wskazanie miejsca przeprowadzenia kontroli; 5) przedmiot oraz zakres kontroli; 6) datę rozpoczęcia kontroli oraz przewidywany czas trwania kontroli. 2. W przypadku gdy w trakcie przeprowadzania kontroli zajdzie konieczność wydłużenia czasu trwania kontroli, zmiany jej przedmiotu lub zakresu albo miejsca jej przeprowadzenia, zarządzający kontrolę niezwłocznie informuje o tym kontrolowanego. 3. Zmiany, o których mowa w ust. 2, wymagają odpowiedniej zmiany upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, z wyjątkiem zmiany miejsca przeprowadzenia kontroli w przypadku, o którym mowa w § 9 ust. 3. § 5. 1. Kontroler podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli ustalenia kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub obowiązki jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. 2. Powody wyłączenia kontrolera trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli. 3. Kontroler może być wyłączony również w razie stwierdzenia innej przyczyny, która mogłyby wywołać wątpliwość co do jego bezstronności. 4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 3, ujawnią się w toku kontroli, kontroler powstrzymuje się od dalszych czynności i zawiadamia o tym niezwłocznie zarządzającego kontrolę. 5. Wyłączony kontroler podejmuje jedynie czynności niecierpiące zwłoki, ze względu na interes publiczny lub ważny interes kontrolowanego. 6. Wyłączenie od udziału w kontroli zarządza Przewodniczący Komisji z urzędu albo na wniosek kontrolowanego lub na wniosek kontrolera. 7. Przewodniczący Komisji, zarządzając wyłączenie kontrolera, uzupełnia skład osobowy zespołu kontrolującego, a także zmienia odpowiednio upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Zarządzający kontrolę niezwłocznie pisemnie informuje kontrolowanego o dokonanej zmianie. 8. Z ważnych przyczyn skład osobowy zespołu kontrolującego może ulec zmianie także w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 3. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio. § 6. W przypadkach uzasadnionych charakterem kontroli zarządzający kontrolę może, nie wcześniej niż na 3 dni przed planowanym rozpoczęciem kontroli, pisemnie powiadomić o tym kontrolowanego, wskazując przedmiot i zakres kontroli, celem umożliwienia kontrolowanemu sprawnego zgromadzenia lub przygotowania dokumentów i zebrania innych danych i informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, jak również zapewnienia obecności w trakcie przeprowadzania kontroli osób upoważnionych do reprezentowania kontrolowanego. § 7. 1. Kontrola rozpoczyna się od dnia, w którym nastąpiło okazanie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, zgodnie z art. 19a ust. 4 ustawy, nie wcześniej jednak niż w dacie, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 6. 2. Za dzień zakończenia kontroli uważa się dzień, w którym dokonana została ostatnia czynność kontrolna, poprzedzająca sporządzenie protokołu kontroli. O zakończeniu kontroli informuje się kontrolowanego. § 8. 1. Przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych, upoważnienie do przeprowadzenia kontroli wręcza się osobie, o której mowa w art. 19a ust. 4 ustawy, niezwłocznie po okazaniu jej upoważnienia. Osoba ta potwierdza na piśmie wręczenie upoważnienia. 2. Jeżeli osoba, której okazano upoważnienie, uchyla się od odebrania upoważnienia lub odmawia potwierdzenia jego wręczenia, kontroler osobiście stwierdza datę wręczenia oraz przyczynę braku potwierdzenia. 3. Po okazaniu upoważnienia, a przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych, kontroler informuje osobę, której wręczono upoważnienie, o prawach i obowiązkach kontrolowanego, poprzez pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli, prawie odmowy podpisania protokołu, oraz o obowiązkach wynikających z art. 19a ust. 5-9 ustawy. § 9. 1. Kontrola jest przeprowadzana w miejscu prowadzenia działalności przez kontrolowanego, w szczególności w lokalu jego centrali, oddziału lub przedstawicielstwa, w dniach i godzinach pracy kontrolowanego. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zagrożenia bezpieczeństwa obrotu lub interesów inwestorów, czynności kontrolne niecierpiące zwłoki mogą być podejmowane w dniach wolnych od pracy lub poza godzinami pracy kontrolowanego, po uprzednim poinformowaniu osoby uprawnionej do reprezentowania kontrolowanego. 3. Poszczególne czynności kontrolne mogą być podejmowane również poza miejscem określonym w ust. 1, w szczególności w lokalu urzędu Komisji, jeżeli jest uzasadnione charakterem tych czynności oraz może przyczynić się do szybszego i skuteczniejszego przeprowadzenia kontroli. 4. Kontrolowany, w miarę możliwości, udostępnia kontrolerom posiadane urządzenia techniczne służące usprawnieniu wykonywania czynności kontrolnych oraz, z zastrzeżeniem § 11, oddzielne pomieszczenie z odpowiednim wyposażeniem. § 10. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów. 2. Do dowodów zalicza się: 1) dokumenty; 2) informacje zawarte w wyjaśnieniach udzielonych przez osoby, o których mowa w art. 19a ust. 7 ustawy; 3) dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych kontrolowanego; 4) oświadczenia osób trzecich; 5) inne materiały, które mogą przyczynić się do stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą. § 11. 1. Dowody zebrane w toku kontroli mogą być zabezpieczane przed utratą lub zniekształceniem poprzez przechowywanie ich w lokalu kontrolowanego w pozostawionej do wyłącznej dyspozycji zespołu kontrolującego zamkniętej i opieczętowanej szafie lub sejfie, a gdy jest to uzasadnione ilością dowodów - w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu. 2. O zwolnieniu dowodów spod zabezpieczenia decyduje kontroler. 3. W przypadku zajęcia, o którym mowa w art. 19b ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, z tym że zajęte dokumenty lub inne nośniki informacji mogą być również zabrane z lokalu kontrolowanego, za pokwitowaniem. Kopię protokołu zajęcia, o którym mowa w art. 19b ust. 4 ustawy, otrzymuje osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego. § 12. 1. Informacje pisemne sporządzane przez kontrolowanego na potrzeby przeprowadzanej kontroli powinny być podpisane przez osoby upoważnione do ich sporządzania. W przypadku odmowy podpisania kontroler sporządza stosowną adnotację. 2. Zgodność z oryginałem kopii dokumentów potwierdza osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego. 3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać klauzulę "za zgodność z oryginałem" oraz podpis osoby upoważnionej. Zgodność z oryginałem kopii danych umieszczonych w systemach informatycznych lub kopie danych utrwalonych na nośnikach informacji innych niż dokumenty potwierdza się na piśmie. § 13. 1. Kopie dokumentów i innych nośników informacji podlegających badaniu w trakcie przeprowadzania kontroli kontrolerzy mogą sporządzać samodzielnie, przy użyciu urządzeń, o których mowa w § 9 ust. 4, albo zlecać ich sporządzenie pracownikom kontrolowanego. Kontrolerzy mogą również zlecać sporządzenie zestawień określonych danych i informacji lub obliczeń na podstawie tych dokumentów i nośników. 2. Z przekazania materiałów, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany. Kontroler oraz osoba przekazująca te materiały podpisują protokół oraz parafują każdą stronę protokołu. 3. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę przekazująca materiały, o których mowa w ust. 1, wzmiankę o tym umieszcza się w protokole, z podaniem przyczyn odmowy. § 14. 1. Wyjaśnienia udzielane ustnie przez osoby, o których mowa w art. 19a ust. 7 ustawy, mogą być utrwalane przy wykorzystaniu urządzenia rejestrującego, po uprzednim poinformowaniu osoby składającej wyjaśnienia. W czynności ma prawo uczestniczyć osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego. 2. Z odebrania ustnych wyjaśnień sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany. Kontroler oraz osoba składająca ustne wyjaśnienia podpisują protokół oraz parafują każdą stronę protokołu. 3. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę składającą ustne wyjaśnienia, wzmiankę o tym umieszcza się w protokole, z podaniem przyczyn odmowy. 4. W przypadku określonym w ust. 1, do protokołu dołącza się egzemplarz nośnika, na którym ustne wyjaśnienia zostały utrwalone. § 15. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół. Protokół kontroli zawiera w szczególności: 1) firmę (nazwę) i adres kontrolowanego; 2) wskazanie jednostek organizacyjnych kontrolowanego, objętych kontrolą; 3) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolerów; 4) numer i datę upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz wzmiankę o jego zmianach; 5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli; 6) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli; 7) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia oraz udzielających informacji i wyjaśnień w toku kontroli; 8) wzmiankę o dokonaniu pouczenia, o którym mowa w § 8 ust. 3; 9) opis dokonanych czynności kontrolnych oraz ustalenia stanu faktycznego, ze wskazaniem dowodów, na jakich ustalenia te zostały oparte, jak również opis stwierdzonych nieprawidłowości, ich zakres i przyczyny; 10) wykaz załączników z podaniem nazwy każdego załącznika; 11) miejsce i datę sporządzenia protokołu kontroli. 2. Wykaz załączników, o których mowa w ust. 1 pkt 10, obejmuje: 1) protokoły sporządzone w toku kontroli; 2) pisemne oświadczenia i wyjaśnienia; 3) zarządzenia Przewodniczącego Komisji wydane w toku kontroli; 3. W przypadku gdy w wyniku kontroli stwierdzone zostały nieprawidłowości, do protokołu załącza się, z zastrzeżeniem art. 19c ust. 5 ustawy, pismo zawierające zalecenia Przewodniczącego Komisji dotyczące usunięcia tych nieprawidłowości. § 16. 1. Po sporządzeniu protokołu kontroli w dwóch egzemplarzach kontroler podpisuje protokół oraz parafuje każdą stronę protokołu. Zarządzający kontrolę potwierdza prawidłowość sporządzenia protokołu, umieszczając pisemne oświadczenie na protokole. 2. Jeden egzemplarz protokołu oraz, dodatkowo, kopię protokołu doręcza się kontrolowanemu, bezpośrednio lub przesyłką za potwierdzeniem odbioru. 3. Osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego podpisuje protokół kontroli i kopię protokołu, jak również parafuje każdą ich stronę, a następnie przekazuje podpisaną kopię do Komisji, w terminie 14 dni od doręczenia protokołu, z zastrzeżeniem § 17 ust. 1. 4. W przypadku zgłoszenia przez kontrolowanego zastrzeżeń do protokołu kontroli, o których mowa w art. 19c ust. 6 ustawy, bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, rozpoczyna się po dniu otrzymania przez kontrolowanego stanowiska, o którym mowa w art. 19c ust. 7 ustawy. § 17. 1. Osoba uprawniona do reprezentowania kontrolowanego może odmówić podpisania protokołu kontroli, wyjaśniając na piśmie przyczyny odmowy. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w § 16 ust. 3, odmowę podpisania protokołu kontroli uważa się za dokonaną z upływem ostatniego dnia tego terminu. 2. Kontroler umieszcza na egzemplarzu protokołu kontroli, który pozostaje w Komisji, wzmiankę o odmowie podpisania protokołu kontroli, załączając do niego wyjaśnienia, o których mowa w ust. 1. 3. Odmowa podpisania protokołu kontroli nie zwalnia kontrolowanego z realizacji zaleceń, o których mowa w art. 19c ust. 4 i 5 ustawy, o czym kontroler informuje kontrolowanego. § 18. 1. Zalecenia, o których mowa w art. 19c ust. 4 i 5 ustawy, doręcza się kontrolowanemu, w sposób określony w § 16 ust. 2. 2. Bieg terminu do usunięcia przez kontrolowanego nieprawidłowości wskazanych w zaleceniach, o których mowa w art. 19c ust. 4 i 5 ustawy, rozpoczyna się po dniu doręczenia tych zaleceń. 3. Kontrolowany, niezwłocznie, nie później niż w dniu następnym po upływie terminu do usunięcia nieprawidłowości wskazanych w zaleceniach, o których mowa w art. 19c ust. 4 ustawy, przekazuje Komisji informację o uwzględnieniu tych zaleceń, wskazując szczegółowy sposób usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. § 19. 1. Po doręczeniu protokołu kontroli nie dokonuje się w protokole żadnych poprawek i dopisków, z wyjątkiem dotyczących odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego. 2. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe prostuje kontroler, parafując sprostowania. O sprostowaniu omyłki zarządzający kontrolę niezwłocznie pisemnie informuje kontrolowanego. § 20. Do dokumentacji dotyczącej przeprowadzonej kontroli włącza się: 1) treść zaleceń, o których mowa w art. 19c ust. 5; 2) treść zastrzeżeń, jak również pismo zawierające stanowisko Przewodniczącego Komisji, o którym mowa w art. 19c ust. 7 ustawy - w przypadku zgłoszenia przez kontrolowanego zastrzeżeń do protokołu kontroli. § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu tytułów uprawniających do ubiegania się o wpis na listę doradców inwestycyjnych (Dz. U. Nr 94, poz. 904) Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wykaz nadawanych przez zagraniczne instytucje tytułów uprawniających do ubiegania się o wpis na listę doradców inwestycyjnych bez konieczności składania egzaminu. § 2. Wykaz tytułów, o których mowa w § 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 904) WYKAZ NADAWANYCH PRZEZ ZAGRANICZNE INSTYTUCJE TYTUŁÓW UPRAWNIAJĄCYCH DO UBIEGANIA SIĘ O WPIS NA LISTĘ DORADCÓW INWESTYCYJNYCH BEZ KONIECZNOŚCI SKŁADANIA EGZAMINU Certyfikowany Międzynarodowy Analityk Inwestycyjny (Certified International Investment Analyst - CIIA) nadawany przez Stowarzyszenie Certyfikowanych Międzynarodowych Analityków Inwestycyjnych (Association of Certified International Investment Analysts - ACIIA). 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wpis na listę maklerów giełd towarowych (Dz. U. Nr 94, poz. 905) Na podstawie art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór wniosku o wpis na listę maklerów giełd towarowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 sierpnia 2001 r. w sprawie wzoru wniosku o wpis na listę maklerów giełd towarowych (Dz. U. Nr 92, poz. 1022). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 905) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać wnioski domów maklerskich o wydanie zezwolenia na niektóre czynności w ramach prowadzonej działalności maklerskiej (Dz. U. Nr 94, poz. 906) Na podstawie art. 59c ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymogi, jakim powinny odpowiadać wnioski na: 1) spłatę przez dom maklerski zobowiązań: a) z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności, b) z tytułu pożyczki lub kredytu, w wyniku których powstały zobowiązania podporządkowane - wcześniejszą niż w dniu określonym w umowie; 2) zaliczenie zobowiązań z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności do kapitałów domu maklerskiego; 3) stosowanie przez dom maklerski innego niż ustalony przez rynek regulowany modelu obliczania stosunku zmiany wartości opcji do zmiany wartości instrumentu bazowego będącego przedmiotem tej opcji; 4) obliczanie wymogów kapitałowych na pokrycie poszczególnych rodzajów ryzyka za pomocą stosowania własnych wewnętrznych modeli zarządzania ryzykiem przez dom maklerski. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) wartości zagrożonej - rozumie się przez to przewidywaną stratę na utrzymywanych pozycjach w instrumentach bazowych z tytułu zmian parametrów cenowych, obliczoną za pomocą modelu o parametrach szacowanych na podstawie obserwacji zmian tych parametrów, której przekroczenie w ustalonym okresie prognozy może wystąpić z prawdopodobieństwem równym założonemu poziomowi istotności; 2) rozporządzeniu o środkach własnych domu maklerskiego - rozumie się przez to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia wielkości środków własnych domu maklerskiego w zależności od rozmiarów wykonywanej działalności oraz maksymalnej wysokości kredytów, pożyczek i wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych w stosunku do środków własnych (Dz. U. Nr 109, poz. 1032); 3) zobowiązaniach podporządkowanych - rozumie się przez to zobowiązania określone w § 8 rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego; 4) pozycji pierwotnej - rozumie się przez to saldo, o którym mowa w § 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego; 5) parametrach cenowych - rozumie się przez to cenę lub inny niż cena wskaźnik wartości danego instrumentu bazowego, w tym w szczególności stopę procentową oraz kurs waluty i indeks giełdowy. § 3. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, zawiera: 1) charakterystykę papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności lub innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności, które mają podlegać wcześniejszej spłacie; 2) warunki dokonywania wcześniejszej spłaty zobowiązań; 3) informację o możliwości odroczenia spłaty odsetek od papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1; 4) informację o wysokości wcześniejszej spłaty zobowiązań uwzględnianych w kapitale uzupełniającym II kategorii, określonym w § 3 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego; 5) informację o prognozowanej wysokości nadzorowanych kapitałów określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, po spłacie zobowiązań z tytułu papierów wartościowych oraz innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1; 6) informację o prognozowanej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego, określonego w § 4 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, po dokonaniu spłaty zobowiązań z tytułu papierów wartościowych oraz innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1. § 4. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. b, zawiera: 1) charakterystykę zaciągniętych zobowiązań podporządkowanych, które mają podlegać wcześniejszej spłacie; 2) informację o prognozowanej wysokości nadzorowanych kapitałów, określonych w załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, po spłacie zobowiązań podporządkowanych; 3) informację o wysokości wpłaconych środków pieniężnych pochodzących z kredytu lub pożyczki; 4) informację o prognozowanej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego, określonego w § 4 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, po dokonaniu spłaty zobowiązań podporządkowanych; 5) warunki wcześniejszej spłaty zobowiązań podporządkowanych. § 5. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 2, zawiera: 1) charakterystykę papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności lub innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności; 2) warunki dokonywania spłaty zobowiązań; 3) zasady zwrotu środków w przypadku upadłości lub likwidacji domu maklerskiego; 4) warunki emisji lub obrotu papierów wartościowych dotyczące możliwości pokrywania strat kwotą zobowiązania wraz z niespłaconymi odsetkami od papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1; 5) informację o możliwości odroczenia spłaty odsetek od papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1; 6) wskazanie wielkości uwzględnianych w kapitale uzupełniającym II kategorii, określonym w § 3 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, zobowiązań z tytułu papierów wartościowych oraz innych instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1; 7) wskazanie wielkości opłaconej części papierów wartościowych, o których mowa w pkt 1. § 6. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 3, zawiera: 1) opis modelu obliczania stosunku zmiany wartości opcji do zmiany wartości instrumentu bazowego będącego przedmiotem tej opcji; 2) opis założeń przyjętych w konstrukcji modelu; 3) przykładowe wyliczenia współczynnika delta; 4) charakterystykę opcji; 5) opis metod szacowania parametru zmienności opcji. § 7. 1. Wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 4, zawiera: 1) opis wybranego modelu zarządzania ryzykiem i zakresu jego stosowania do obliczania wymogów kapitałowych, uzupełniony o informacje wskazujące, że: a) zasady zarządzania ryzykiem są wewnętrznie spójne, a dom maklerski posiada wdrożoną procedurę zapewniającą zgodność modelu z zasadami zarządzania ryzykiem oraz z procedurami kontroli wewnętrznej w zakresie ryzyka, b) dom maklerski posiada pełną dokumentację budowy modelu, c) dom maklerski zatrudnia co najmniej jedną osobę posiadającą kwalifikacje w posługiwaniu się modelem, d) zadanie zarządzania ryzykiem jest wykonywane przez jednostkę organizacyjną, która jest niezależna od jednostek dokonujących operacji obciążonych tym ryzykiem, zarówno organizacyjnie, jak i w zakresie wpływu wyników na operacjach obciążonych ryzykiem na składniki wynagrodzeń jej pracowników, e) zarząd i kierownictwo wyższego szczebla domu maklerskiego aktywnie uczestniczą w procesie kontrolowania ryzyka, f) model jest zintegrowany z codziennym procesem zarządzania ryzykiem w domu maklerskim oraz używany w połączeniu z wewnętrznymi limitami działalności obciążonej ryzykiem, g) konstrukcja limitów w zakresie ryzyka uwzględnia wyniki testów skrajnie niekorzystnych warunków, o których mowa w § 8 pkt 3, h) w ramach procesu kontroli wewnętrznej w domu maklerskim przeprowadza się niezależną weryfikację modelu, i) przynajmniej raz w roku w ramach kontroli wewnętrznej dom maklerski dokonuje przeglądu całego procesu zarządzania ryzykiem w szczególności w zakresie: - dokumentacji procesu zarządzania ryzykiem, - organizacji jednostki kontroli ryzyka, - zintegrowania modelu z codziennym procesem zarządzania ryzykiem, - procesu wewnętrznego zatwierdzania modelu, - procesu zatwierdzania wszelkich znaczących zmian w modelu, - rodzajów ryzyka ujmowanych przez model, - integralności systemu informacji zarządczej, - dokładności i kompletności danych stosowanych w modelu, - weryfikacji spójności, terminowości i solidności źródeł danych używanych w modelu, włącznie z niezależnością takich źródeł danych, - poprawności założeń dotyczących zmienności oraz korelacji, - dokładności wyceny sald bilansowych i pozabilansowych stanowiących podstawę dla określenia ryzyka i wyników modelu, - weryfikacji dokładności modelu przez dokonywanie przeglądu wyników weryfikacji historycznej i rewaluacyjnej, o których mowa w § 8 pkt 1 i 2, - liczby dni nieprzewyższających 10 spośród ostatnich 250 dni roboczych, w których dzienna strata rynkowa na pozycjach pierwotnych objętych modelem przekroczyła wartość zagrożoną wyznaczoną na dany dzień roboczy; 2) opis procedur zarządzania ryzykiem; 3) opis metody obliczania wartości zagrożonej, z zastrzeżeniem ust. 2, uzupełniony o informacje dotyczące: a) przyjętego poziomu istotności, b) założonego okresu utrzymywania stałej wielkości i struktury pozycji pierwotnych zarówno w celu obliczania wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka, jak i w celu weryfikacji modelu, c) szacowania parametrów modelu, w szczególności zmienności i współczynników korelacji, na podstawie wiarygodnych danych historycznych za okres obejmujący co najmniej 250 ostatnich dni roboczych, d) częstotliwości dokonywanych aktualizacji szacowania parametrów modelu; 4) opis procedur wewnętrznej kontroli zachowania wymogów kapitałowych; 5) specyfikację i weryfikację założeń modelu; 6) opis źródeł i metod aktualizacji danych wykorzystywanych w modelu; 7) wskazanie parametrów modelu i sposób ich szacowania, w tym schemat ważenia danych; 8) opis specyfiki sytuacji domu maklerskiego w zakresie podejmowanego ryzyka, uwzględniający w szczególności wymogi ust. 2; 9) założenia i opis przyjętych zasad weryfikacji modelu, o których mowa w § 8, w tym szczegółowych zasad wyznaczania poniesionych strat rynkowych i strat potencjalnych; 10) określenie warunków zaniechania stosowania modelu do obliczania wymogów kapitałowych na pokrycie poszczególnych rodzajów ryzyk; 11) analizę zastosowania modelu do obliczania wymogów kapitałowych za okres roku poprzedzającego datę przedłożenia wniosku, wraz z analizą wypełnienia tego wymogu. 2. W przypadku domów maklerskich zawierających transakcje terminowe opcyjne lub transakcje terminowe złożone, określone w § 5 i 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych domu maklerskiego, opis metody obliczania wartości zagrożonej powinien dodatkowo uwzględniać: 1) nieliniowość zmian wartości opcji względem zmian bieżących parametrów cenowych; 2) wpływ innych niż zmiany bieżących parametrów cenowych czynników wpływających na wartość opcji. 3. W przypadku, o którym mowa ust. 2, opis metody obliczania wartości zagrożonej powinien także wskazywać sposób uwzględnienia w modelu tych wymogów. § 8. Założenia i opis przyjętych zasad weryfikacji modelu powinny wskazywać: 1) częstotliwość porównywania wartości zagrożonych obliczonych dla kolejnych dni z rzeczywistymi dziennymi stratami rynkowymi na pozycjach pierwotnych objętych modelem uwzględniającymi rzeczywiste zmiany parametrów cenowych, wielkości i strukturę pozycji pierwotnych (weryfikacja historyczna); 2) częstotliwość porównywania wartości zagrożonych obliczonych dla kolejnych dni, z rynkowymi stratami na pozycjach pierwotnych objętych modelem, z tytułu rzeczywistych zmian parametrów cenowych, obliczonymi przy założeniu utrzymywania przez 24 godziny stałej wielkości i struktury pozycji pierwotnych (weryfikacja rewaluacyjna); 3) częstotliwości dokonywania serii symulacji wpływu skrajnie niekorzystnych warunków na wynik zrealizowany na pozycjach pierwotnych objętych modelem oraz na poziom wartości zagrożonej, uwzględniających między innymi skrajne zakłócenia: a) parametrów cenowych, b) poziomu płynności rynków, c) związków korelacyjnych zmian parametrów cenowych, d) zmienności parametrów cenowych, e) struktury i wielkości pozycji pierwotnych i innych specyficznych uwarunkowań domów maklerskich w zakresie ryzyka; 4) zasady działania w zakresie przechowywania pełnej dokumentacji przeprowadzonych obliczeń wartości zagrożonej, wyników weryfikacji i testów skrajnych warunków, o których mowa w pkt 1-3. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie środków i warunków technicznych służących do przekazywania informacji na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 94, poz. 907) Na podstawie art. 81 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa środki i warunki techniczne służące do przekazywania informacji, o których mowa w art. 81 ust. 1 i ust. 4c ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, zwanej dalej "ustawą", oraz innych informacji w ramach wykonywania obowiązków informacyjnych, publikacyjnych lub sprawozdawczych określonych w tej ustawie lub przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, zwanych dalej "informacjami". § 2. 1. Przekazanie informacji następuje: 1) na nośniku CD-ROM w standardzie ISO 9660, zwanym dalej "CD-ROM", albo 2) za pośrednictwem teletransmisji. 2. W przypadku awarii lub innych zdarzeń uniemożliwiających wykorzystanie środków przekazu, o których mowa w ust. 1, przekazanie informacji może nastąpić, po uprzednim uzgodnieniu z odbiorcą, przy użyciu innych nośników informacji. § 3. Czynności związane z przekazaniem informacji wykonują upoważnieni pracownicy podmiotu obowiązanego do wypełniania obowiązków informacyjnych, zwani dalej "operatorami". O udzieleniu upoważnienia podmiot zobowiązany do przekazania informacji zawiadamia uprawnionych odbiorców tych informacji. § 4. 1. Przekazanie informacji na nośniku CD-ROM możliwe jest wyłącznie w przypadku, gdy informacja ta w całości mieści się na tym nośniku. 2. Jeden CD-ROM może zawierać tylko jedną informację. 3. Etykieta CD-ROM powinna, w sposób czytelny, zawierać: 1) pełną nazwę podmiotu przekazującego informację; 2) określenie rodzaju przekazywanej informacji oraz nazw plików wchodzących w jej skład; 3) imię i nazwisko oraz podpis operatora. 4. Przekazanie informacji na CD-ROM następuje: 1) bezpośrednio przez pracownika podmiotu zobowiązanego do przekazania informacji; 2) za pośrednictwem: a) przedsiębiorcy posiadającego koncesję na prowadzenie działalności w zakresie ochrony osób i mienia, wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 3)), b) państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska", c) podmiotu posiadającego zezwolenie na wykonywanie działalności pocztowej w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek z korespondencją w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627). 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2 lit. a, osoba przekazująca przekazuje informację za pokwitowaniem odbioru. 6. Informacje przekazywane za pośrednictwem podmiotów, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. b i c, mogą być nadawane wyłącznie przesyłką rejestrowaną za potwierdzeniem odbioru, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe. Przesyłka powinna być opatrzona klauzulą "Poufne w rozumieniu ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi.". § 5. 1. Przekazanie informacji w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, następuje za pośrednictwem sieci Internet, z wykorzystaniem protokołu komunikacyjnego HTTP opisywanego przez standard RFC 2616. Transmisja informacji powinna być zabezpieczona protokołem TLS opisywanym przez standard RFC 2246. Sposób zabezpieczenia powinien być zgodny z opisem zawartym w standardzie RFC 2818. 2. Przed przekazaniem informacja podlega kompresji GZIP według opisu zawartego w standardzie RFC 1952. 3. Operator przekazujący informację potwierdza posiadanie uprawnień do przekazywania informacji poprzez podanie swojego identyfikatora i hasła. 4. Treść przekazywanej informacji powinna być potwierdzona przez odbiorcę. Potwierdzenie powinno zawierać co najmniej: datę i godzinę odbioru, identyfikator operatora, pieczęć elektroniczną SHA-1 wyliczaną zgodnie ze standardem FIPS-180-1. 5. Potwierdzenie powinno być archiwizowane i przechowywane przez 5 lat. § 6. 1. Przekazanie informacji do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd za pośrednictwem teletransmisji następuje, spełniającym warunki, o których mowa w § 5 ust. 1-4, Elektronicznym Systemem Przekazywania Informacji, zwanym dalej "ESPI". 2. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd tworzy, administruje i sprawuje nadzór nad prawidłowym funkcjonowaniem ESPI. 3. Nadzór, o którym mowa w ust. 2, obejmuje: 1) przydzielanie dostępu do ESPI; 2) określenie standardów technicznych; 3) określenie standardów formularzy elektronicznych; 4) konfigurowanie parametrów ESPI; 5) zabezpieczenie informacji przed ich utratą oraz dostępem osób nieuprawnionych; 6) zapewnienie ciągłości pracy ESPI; 7) kontrolę prawidłowości wykorzystania ESPI przez podmioty przekazujące informacje za jego pośrednictwem; 8) prowadzenie ewidencji podmiotów przekazujących informacje za pośrednictwem ESPI. § 7. 1. Przekazana informacja powinna zostać utrwalona w formie dokumentu podpisanego przez osoby upoważnione do reprezentowania podmiotu wypełniającego obowiązek przekazania informacji, a w odniesieniu do opinii i raportu podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych oraz raportu z przeglądu - dodatkowo opatrzona klauzulą "za zgodność z oryginałem". 2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, jest archiwizowany i przechowywany przez 5 lat. § 8. W przypadku gdy przekazana informacja zawiera błędy, ponowne przekazanie informacji poprawionej następuje niezwłocznie po ich ujawnieniu, przy wykorzystaniu tego samego nośnika informacji, który został użyty przy pierwszym przekazaniu, z zachowaniem zasad określonych w rozporządzeniu. § 9. 1. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd może żądać ponownego przekazania informacji w przypadku stwierdzenia, że przesyłka zawierająca CD-ROM jest uszkodzona, informacja nie nadaje się do odczytu lub gdy została przekazana z naruszeniem przepisów rozporządzenia. Ponowne przekazanie informacji powinno nastąpić niezwłocznie po doręczeniu żądania, z zachowaniem zasad określonych w rozporządzeniu. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot przekazuje informacje w oddzielnej przesyłce na nośniku opatrzonym klauzulą "przesyłka powtórna". § 10. Podmioty, które wypełniają w dniu wejścia w życie rozporządzenia obowiązki informacyjne za pośrednictwem systemu informatycznego, mogą wypełniać te obowiązki na dotychczasowych zasadach do dnia 31 grudnia 2004 r. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania i udostępniania informacji, o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, oraz zasad sporządzania i prowadzenia listy osób posiadających dostęp do określonej informacji poufnej (Dz. U. Nr 94, poz. 908) Na podstawie art. 161g ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb i termin przekazywania informacji, o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, zwanej dalej "ustawą", oraz zakres tych informacji, tryb i terminy ich udostępniania przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, zwaną dalej "Komisją", a także określa dane, jakie powinna zawierać lista osób posiadających dostęp do określonej informacji poufnej, o której mowa w art. 161e ust. 1 ustawy, zwana dalej "listą", sposób jej aktualizacji oraz okres przechowywania. § 2. 1. Lista powinna zawierać: 1) imię, nazwisko, serię i numer dokumentu tożsamości oraz aktualny adres zamieszkania osoby posiadającej dostęp do określonej informacji poufnej; 2) wskazanie więzi prawnej łączącej osobę wpisywaną na listę z emitentem; 3) datę, w której osoba uzyskała dostęp do określonej informacji poufnej; 4) wzmiankę o pouczeniu osoby posiadającej dostęp do określonej informacji poufnej o karnych i administracyjnych konsekwencjach związanych z bezprawnym ujawnieniem lub wykorzystaniem informacji poufnych, jak również nieodpowiednim zabezpieczeniem takich informacji; 5) datę sporządzenia listy oraz daty jej kolejnych aktualizacji. 2. Aktualizacja listy powinna być dokonana, w każdym przypadku zaistnienia zmiany danych określonych w ust. 1, niezwłocznie po uzyskaniu przez emitenta informacji o zmianie tych danych. Aktualizacja polega również na wpisaniu na listę kolejnej osoby mającej dostęp do określonej informacji poufnej. 3. W przypadku utraty przez osobę wpisaną na listę dostępu do określonej informacji poufnej, powinna być o tym fakcie uczyniona wzmianka, ze wskazaniem daty, w której osoba ta utraciła dostęp do tej informacji poufnej. 4. Lista może być prowadzona w formie zapisu elektronicznego. 5. Lista powinna być przechowywana przez okres co najmniej 5 lat od daty sporządzenia listy, a w przypadku jej aktualizacji, przez okres co najmniej 5 lat od daty ostatniej aktualizacji, chyba że odrębne przepisy wymagają jej dłuższego przechowywania. § 3. 1. Informacje przekazywane do Komisji, o których mowa w art. 161f ustawy, powinny zawierać następujące dane: 1) imię i nazwisko osoby obowiązanej do przekazania informacji, a w przypadku gdy przekazywana informacja dotyczy transakcji nabycia lub zbycia dokonanych przez osoby im bliskie, podmioty bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez te osoby, podmioty, w których osoby te wchodzą w skład organów zarządzających lub nadzorczych lub w których sprawują funkcje kierownicze i posiadają stały dostęp do informacji poufnych oraz kompetencje w zakresie podejmowania decyzji dotyczących rozwoju i perspektyw gospodarczych emitenta, lub podmioty, z działalności których czerpią zyski albo których interesy są równoważne z interesami tych osób - również imię i nazwisko osoby bliskiej lub firmę (nazwę) tego podmiotu; 2) wskazanie podstawy prawnej przekazania informacji; 3) wskazanie więzi prawnej łączącej osobę obowiązaną do przekazania informacji z emitentem; 4) wskazanie instrumentu finansowego oraz emitenta, których dotyczy informacja; 5) rodzaj transakcji (kupno lub sprzedaż) i tryb jej zawarcia; 6) datę i miejsce transakcji; 7) cenę i wolumen transakcji; 8) datę i miejsce sporządzenia informacji oraz podpis osoby przekazującej informację. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna być przekazana do Komisji w formie pisemnej, w sposób zapewniający zachowanie jej poufności, w terminie 5 dni roboczych od daty zawarcia transakcji. 3. Informacja, o której mowa w ust. 1, może być przekazana w terminie późniejszym niż wskazany w ust. 2 w przypadku, gdy całkowita wartość transakcji zbycia lub nabycia, o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy, nie osiągnęła lub nie przekroczyła wartości 5.000 euro, przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu zawarcia transakcji. W takim przypadku informacja powinna być przekazana najpóźniej w dniu, w którym całkowita wartość dotychczasowych transakcji zbycia lub nabycia, o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy, będzie równa lub przekroczy wartość 5.000 euro przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu zawarcia transakcji. 4. Jeżeli wartość dokonanych transakcji, o których mowa w art. 161f ust. 1 ustawy, nie przekracza w danym roku kalendarzowym kwoty 5.000 euro, przeliczanej w sposób określony w ust. 3, przekazanie informacji, o której mowa w ust. 1, powinno być dokonane najpóźniej do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, w którym transakcje zostały zawarte. 5. Całkowitą wartość transakcji, o której mowa w ust. 3, oblicza się poprzez dodanie do wartości transakcji nabycia lub zbycia, o których mowa w art. 161f ustawy, dokonanych przez osoby obowiązane do przekazania informacji na podstawie art. 161f ustawy, wartości transakcji nabycia lub zbycia dokonanych przez osoby im bliskie, podmioty bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez osoby obowiązane do przekazania informacji na podstawie art. 161f ustawy, podmioty, w których osoby te wchodzą w skład organów zarządzających lub nadzorczych lub w których sprawują funkcje kierownicze i posiadają stały dostęp do informacji poufnych oraz kompetencje w zakresie podejmowania decyzji dotyczących rozwoju i perspektyw gospodarczych emitenta, lub podmioty, z działalności których czerpią zyski albo których interesy są równoważne z interesami tych osób. 6. W przypadku gdy emitent instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu albo dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma swoją siedzibę na terytorium państwa innego niż Rzeczpospolita Polska, będącego członkiem Unii Europejskiej, przekazanie do Komisji informacji na podstawie art. 161f ustawy następuje w trybie i na zasadach określonych przepisami prawa tego państwa. § 4. Komisja, za pośrednictwem agencji informacyjnej, przekazuje do publicznej wiadomości informacje otrzymane na podstawie art. 161f ustawy, niezwłocznie po ich uzyskaniu od osoby obowiązanej do ich przekazania, z tym że dane określone w § 3 ust. 1 pkt 1 są przekazywane nie wcześniej niż po uzyskaniu zgody osoby, której dotyczą, o ile z innych przepisów prawa nie wynika obowiązek przekazania ich do publicznej wiadomości bez takiej zgody. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby eksploatującej urządzenie jądrowe (Dz. U. Nr 94, poz. 909) Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby eksploatującej urządzenie jądrowe za szkodę jądrową wyrządzoną w związku z eksploatacją urządzenia jądrowego, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna osoby eksploatującej urządzenie jądrowe za szkody jądrowe wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, wynikłe w związku z eksploatacją przez tę osobę urządzenia jądrowego. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia eksploatacji urządzenia jądrowego. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi dla: 1) reaktora jądrowego, z wyjątkiem reaktora wykorzystywanego w środkach transportu morskiego lub lotniczego jako źródło mocy bądź napędu bądź w innym celu: a) reaktora badawczego, doświadczalnego i innego reaktora jądrowego o mocy do 30 megawatów (MW) - równowartość w złotych 400.000 SDR, b) pozostałych reaktorów jądrowych - równowartość w złotych 150.000.000 SDR; 2) zakładu używającego paliwa jądrowego do produkcji materiału jądrowego lub zakładu przetwarzania materiału jądrowego, łącznie z zakładem przerobu wypalonego paliwa jądrowego - równowartość w złotych 150.000.000 SDR; 3) urządzenia, w którym jest przechowywany lub składowany materiał jądrowy, z wyjątkiem przechowywania związanego z przewozem tego materiału w przypadku: a) przechowalników wypalonego paliwa jądrowego - równowartość w złotych 45.000 SDR, b) przechowalników i składowisk odpadów promieniotwórczych, zawierających materiały jądrowe - równowartość w złotych 20.000 SDR. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, są ustalane przy zastosowaniu kursu średniego SDR ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawieranych od dnia 1 maja 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie nabywania przez poborowych kwalifikacji przydatnych w wojsku (Dz. U. Nr 150, poz. 1581) Na podstawie art. 132c ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) kwalifikacje przydatne w wojsku, które mogą nabywać poborowi przed powołaniem ich do odbycia zasadniczej służby wojskowej; 2) wzory umów, o których mowa w art. 132a ust. 3 i art. 132b ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą"; 3) tryb naliczania i wypłacania ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 132a ust. 1 ustawy. § 2. Kwalifikacjami przydatnymi w wojsku, o których mowa w art. 132a ust. 1 i art. 132b ust. 1 ustawy, są kwalifikacje: 1) kierowcy o uprawnieniach do prowadzenia pojazdów - prawo jazdy kat. "C"; 2) kierowcy o uprawnieniach do prowadzenia pojazdów - prawo jazdy kat. "C+E"; 3) operatora sprzętu do robót ziemnych i urządzeń pokrewnych; 4) operatora maszyn i urządzeń dźwigowo-transportowych; 5) nurka; 6) płetwonurka; 7) skoczka spadochronowego; 8) sanitariusza; 9) kucharza. § 3. 1. Umowy, o których mowa w art. 132a ust. 3 i art. 132b ust. 3 ustawy, powinny zawierać w szczególności: 1) datę zawarcia; 2) umawiające się strony z określeniem skrótów; 3) zobowiązania stron oraz ich podpisy. 2. Wzory umów, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w § 1 pkt 3, nalicza się na podstawie przedstawionych przez poborowego rachunków, w wysokości bezpośrednich kosztów poniesionych na uzyskanie kwalifikacji przydatnych w wojsku, jednak nie wyższej niż kwota ustalona w umowie, o której mowa w art. 132a ust. 3 ustawy. 2. Ekwiwalent pieniężny rewaloryzuje się w oparciu o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, obowiązujący w dniu zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej. § 5. Zrewaloryzowany ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w § 4 ust. 1, wypłaca wojskowy komendant uzupełnień z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 132a ust. 2 ustawy, bezpośrednio żołnierzowi lub przelewa na wskazane przez niego konto bankowe. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie dodatkowego umundurowania, ubioru, uzbrojenia i wyposażenia żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych (Dz. U. Nr 150, poz. 1582) Na podstawie art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dodatkowe umundurowanie, ubiór, uzbrojenie i wyposażenie przysługujące żołnierzowi Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "WSI", w związku z wykonywaniem przez niego zadań służbowych, wynikających z zakresu działania WSI. § 2. Żołnierz WSI w zależności od specyfiki i wymogów zajmowanego stanowiska służbowego oraz zakresu wykonywanych zadań służbowych otrzymuje dodatkowe: 1) przedmioty zaopatrzenia mundurowego wzorów innych niż wzory umundurowania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 2) przedmioty ubioru cywilnego inne niż przewidziane w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 3) uzbrojenie: a) broń palną wzorów innych niż będące na wyposażeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wraz z odpowiednią amunicją i oprzyrządowaniem, b) broń gazową i ręczny miotacz gazu wraz z odpowiednimi pociskami lub ładunkami gazowymi i oprzyrządowaniem, c) paralizator elektryczny; 4) wyposażenie: a) sprzęt służący do przeprowadzania i dokumentowania czynności operacyjno-rozpoznawczych, b) kajdanki, c) sprzęt ochrony specjalnej w postaci kamizelki kuloodpornej i ochronników słuchu. § 3. Szef WSI ustala wzory, normy oraz typy przedmiotów zaopatrzenia mundurowego, przedmiotów ubioru cywilnego, uzbrojenia i wyposażenia, o których mowa w § 2. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zezwolenia ogólnego na uznawanie za środki stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych aktywów znajdujących się poza granicami państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 94, poz. 910) Na podstawie art. 154 ust. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870) zarządza się, co następuje: § 1. Zezwala się na uznawanie za środki stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, tworzonych na pokrycie ryzyk umiejscowionych na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, aktywów znajdujących się poza granicami państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli aktywa te spełniają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu. § 2. Aktywa, o których mowa w § 1, mogą znajdować się w państwach: 1) należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju lub 2) z którymi Rzeczpospolita Polska jest związana umowami o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, lub 3) którym wyspecjalizowana agencja oceniająca ryzyko inwestycyjne związane z określonym papierem wartościowym lub zdolnością emitenta do terminowej spłaty zaciągniętych zobowiązań, zwana dalej "agencją ratingową", nadała ocenę na poziomie inwestycyjnym. § 3. 1. Aktywami, o których mowa w § 1, mogą być wyłącznie: 1) dłużne papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez rządy i banki centralne oraz organizacje międzynarodowe, których Polska jest członkiem lub których członkiem jest przynajmniej jedno z państw wymienionych w § 2; 2) obligacje; 3) akcje; 4) jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne w instytucjach wspólnego inwestowania; 5) depozyty bankowe; 6) należności od reasekuratorów; 7) listy zastawne; 8) pożyczki pod zastaw praw wynikających z umów ubezpieczenia na życie; 9) należności depozytowe od cedentów. 2. Papiery wartościowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 7, uznaje się za aktywa, jeżeli długoterminowe lub krótkoterminowe papiery wartościowe zostały wyemitowane przez podmiot, któremu agencja ratingowa nadała ocenę na poziomie inwestycyjnym. 3. Aktywa określone w ust. 1 pkt 5 uznaje się za aktywa, o których mowa w §1, jeżeli zostały dokonane w bankach posiadających fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co najmniej 300 mln euro i współczynnik wypłacalności na poziomie co najmniej 10 %. 4. Aktywa, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, powinny być dopuszczone do publicznego obrotu na rynku regulowanym, w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)). § 4. Ocena, o której mowa w § 2 pkt 3 oraz w § 3 ust. 2, powinna być dokonana przez agencję ratingową uznaną na międzynarodowym rynku kapitałowym. § 5. 1. Łączna wartość aktywów, o których mowa w § 1 nominowanych w jednej walucie obcej, nie może przekraczać 5 % wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Łączna wartość aktywów, o których mowa w § 1, nie może przekraczać 10 % wartości rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. 3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczą aktywów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 6. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie zezwolenia ogólnego na uznawanie za aktywa stanowiące pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych aktywów znajdujących się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 121, poz. 1294), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie właściwości miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 94, poz. 911) Na podstawie art. 71 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Właściwość miejscową organów celnych do prowadzenia postępowania w sprawach celnych określa załącznik do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 2. § 2. Właściwość miejscową organów celnych ustala się w sprawach dotyczących: 1) złożenia wniosku o wydanie upoważnienia do stosowania uproszczonego sposobu dokumentowania pochodzenia towaru - według miejsca zamieszkania lub siedziby wnioskodawcy; 2) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej - według lokalizacji miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, lub ze względu na urząd celny (lub urzędy celne), w którym towary obejmowane będą procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej; 3) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie składu celnego - według proponowanej lokalizacji składu celnego lub miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego; 4) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego - według lokalizacji składu celnego, w którym towary mają być objęte procedurą składu celnego; 5) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 12.12.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem Wykonawczym", o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego - według miejsca, w którym mogą być prowadzone lub przechowywane księgi handlowe, lub miejsca, gdzie będzie dokonywany proces uszlachetniania; 6) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną - według miejsca, w którym będą prowadzone lub przechowywane księgi handlowe, lub miejsca, gdzie będzie dokonywany proces przetwarzania; 7) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej - według miejsca, w którym towar będzie wykorzystywany; 8) złożenia wniosku, o którym mowa w art. 497 ust. 1 i ust. 3 lit. d tiret pierwsze Rozporządzenia Wykonawczego, o wydanie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego - według siedziby organu celnego właściwego dla procedury wywozu; 9) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na zniszczenie towaru - według miejsca, gdzie planowane jest zniszczenie towaru; 10) wyrażenia zgody na zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa - według siedziby organu celnego, w dyspozycji którego znajduje się towar; 11) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia generalnego - według siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy albo ze względu na miejsce objęcia towarów procedurą celną; 12) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na odroczenie terminu płatności należności - według siedziby organu celnego, który zaksięgował należności, albo organu celnego, w którym będą zaksięgowane należności; 13) złożenia wniosku o wydanie upoważnienia do stosowania procedury księgowego rozróżniania - według miejsca wytwarzania produktów; 14) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na rozładowanie lub przeładowanie towarów ze środka transportu, na którym się znajdują - według miejsca, gdzie znajduje się środek transportu; 15) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na uprzywilejowane traktowanie taryfowe towarów albo na stosowanie preferencyjnych środków taryfowych wobec towarów, ze względu na ich przeznaczenie - według miejsca, w którym znajduje się główna księgowość wnioskodawcy i gdzie realizowana jest przynajmniej część czynności, które mają być objęte pozwoleniem lub towary osiągają swoje przeznaczenie; 16) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na uproszczone obliczenie niektórych elementów wliczanych bądź niewliczanych do wartości celnej towarów, o którym mowa w art. 156 a Rozporządzenia Wykonawczego - według miejsca zamieszkania lub siedziby wnioskodawcy; 17) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie gwarancji generalnej lub zwolnienie ze składania gwarancji w tranzycie wspólnotowym/wspólnym - według siedziby wnioskodawcy; 18) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie specjalnych list towarowych - według siedziby wnioskodawcy; 19) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na zwolnienie z obowiązku przewozu wyznaczoną trasą - według siedziby wnioskodawcy; 20) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu wspólnotowego/wspólnego - według miejsca, w którym następuje objęcie towarów procedurą tranzytu; 21) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu procedury tranzytu wspólnotowego/wspólnego - według miejsca zakończenia procedury tranzytu; 22) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedur uproszczonych właściwych dla przewozu towarów transportem lotniczym we wspólnotowej/wspólnej procedurze tranzytu - według siedziby wnioskodawcy; 23) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu procedury TIR - według miejsca zakończenia procedury TIR ; 24) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na potwierdzanie wspólnotowego statusu towarów przez upoważnionego nadawcę - według siedziby wnioskodawcy; 25) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy obejmowaniu towarów procedurą tranzytu w transporcie kolejowym - według miejsca, w którym następuje objęcie towarów procedurą tranzytu; 26) złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przy zakończeniu procedury tranzytu w transporcie kolejowym - według miejsca zakończenia procedury tranzytu; 27) złożenia wniosku o wystawienie świadectwa informacyjnego INF 4, o którym mowa w art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie procedur ułatwiających wystawianie świadectw przewozowych EUR 1, sporządzanie deklaracji na fakturze i formularzy EUR 2 i wydawanie zezwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami, oraz uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 3351/83 (Dz. Urz. L 165) - według siedziby wnioskodawcy. § 3. Postępowania w sprawach wszczętych i niezakończonych przez organy celne, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przejmują organy celne właściwe w tych sprawach po dniu wejścia w życie rozporządzenia, przy czym wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2002 r. w sprawie właściwości miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 43, poz. 391 i Nr 194, poz. 1631 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1255 i Nr 184, poz. 1799). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 911) L.p.Dyrektor Izby CelnejWłaściwość miejscowa Naczelnik Urzędu Celnego 123 I.Dyrektor Izby Celnej w Białej Podlaskiejobszar województwa lubelskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Białej Podlaskiejpowiaty: bialski, łukowski, parczewski, radzyński oraz miasto Biała Podlaska 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Lubliniepowiaty: biłgorajski, janowski, kraśnicki, lubartowski, lubelski, łęczyński, opolski, puławski, rycki, świdnicki oraz miasto Lublin 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Zamościupowiaty: chełmski, hrubieszowski, krasnostawski, tomaszowski, włodawski, zamojski oraz miasta Chełm i Zamość II.Dyrektor Izby Celnej w Białymstokuobszar województwa podlaskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Białymstokupowiaty: białostocki, bielski, hajnowski, moniecki, siemiatycki, sokólski oraz miasto Białystok 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Łomżypowiaty: grajewski, kolneński, łomżyński, wysokomazowiecki, zambrowski oraz miasto Łomża 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Suwałkachpowiaty: augustowski, sejneński, suwalski oraz miasto Suwałki III.Dyrektor Izby Celnej w Gdyniobszar województwa pomorskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Gdynipowiaty: kartuski, kościerski, pucki, wejherowski oraz miasta Gdynia i Sopot 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Gdańskupowiaty: gdański, kwidzyński, malborski, nowodworski, starogardzki, sztumski, tczewski oraz miasto Gdańsk 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Słupskupowiaty: bytowski, chojnicki, człuchowski, lęborski, słupski oraz miasto Słupsk IV.Dyrektor Izby Celnej w Katowicachobszar województwa śląskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Katowicachpowiaty: będziński, bieruńsko-lędziński, gmina Ożarowice z powiatu tarnogórskiego oraz miasta: Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Tychy 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Gliwicachpowiaty: gliwicki, mikołowski, rybnicki, tarnogórski z wyłączeniem gminy Ożarowice oraz miasta: Bytom, Gliwice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Świętochłowice, Zabrze, Żory 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Częstochowiepowiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski, zawierciański oraz miasto Częstochowa 4.Naczelnik Urzędu Celnego w Cieszyniepowiaty: cieszyński, raciborski, wodzisławski, gmina Pawłowice z powiatu pszczyńskiego oraz miasta Cieszyn i Jastrzębie-Zdrój 5.Naczelnik Urzędu Celnego w Bielsku-Białejpowiaty: bielski, pszczyński z wyłączeniem gminy Pawłowice, żywiecki oraz miasto Bielsko-Biała V.Dyrektor Izby Celnej w Krakowieobszar województwa małopolskiego oraz województwa świętokrzyskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Krakowiepowiaty: bocheński, brzeski, chrzanowski, dąbrowski, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski, oświęcimski, proszowicki, tarnowski, wielicki oraz miasta Kraków i Tarnów 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Targupowiaty: nowotarski, suski, tatrzański, wadowicki oraz gminy: Mszana Dolna i Niedźwiedź z powiatu limanowskiego 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Sączupowiaty: gorlicki, limanowski z wyłączeniem gmin: Mszana Dolna i Niedźwiedź, nowosądecki oraz miasto Nowy Sącz 4.Naczelnik Urzędu Celnego w Kielcachobszar województwa świętokrzyskiego VI.Dyrektor Izby Celnej w Łodziobszar województwa łódzkiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego I w Łodzipowiaty: brzeziński, łaski, łowicki, łódzki wschodni, pabianicki, rawski, sieradzki, skierniewicki, wieluński, wieruszowski, zduńskowolski, dzielnice miasta Łódź: Górna, Polesie i Widzew oraz miasto Skierniewice 2.Naczelnik Urzędu Celnego II w Łodzipowiaty: kutnowski, łęczycki, poddębicki, zgierski oraz dzielnice miasta Łódź: Bałuty i Śródmieście 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Piotrkowie Trybunalskimpowiaty: bełchatowski, opoczyński, pajęczański, piotrkowski, radomszczański, tomaszowski oraz miasto Piotrków Trybunalski VII.Dyrektor Izby Celnej w Olsztynieobszar województwa warmińsko-mazurskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Olsztyniepowiaty: bartoszycki, kętrzyński, lidzbarski, mrągowski, nidzicki, olsztyński, szczycieński oraz miasto Olsztyn 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Elblągupowiaty: braniewski, działdowski, elbląski, iławski, nowomiejski, ostródzki oraz miasto Elbląg 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Ełkupowiaty: ełcki, giżycki, gołdapski, olecki, piski, węgorzewski VIII.Dyrektor Izby Celnej w Poznaniuobszar województwa wielkopolskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Poznaniupowiaty: gnieźnieński, obornicki, poznański, średzki, szamotulski, wrzesiński oraz miasto Poznań 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Pilepowiaty: chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, pilski, wągrowiecki, złotowski 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Leszniepowiaty: gostyński, grodziski, kościański, leszczyński, międzychodzki, nowotomyski, rawicki, śremski, wolsztyński oraz miasto Leszno 4.Naczelnik Urzędu Celnego w Kaliszupowiaty: jarociński, kaliski, kępiński, kolski, koniński, krotoszyński, ostrowski, ostrzeszowski, pleszewski, słupecki, turecki oraz miasta Kalisz i Konin IX.Dyrektor Izby Celnej w Przemyśluobszar województwa podkarpackiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Przemyślupowiaty: jarosławski, lubaczowski, przemyski, przeworski oraz miasto Przemyśl 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Rzeszowiepowiaty: dębicki, kolbuszowski, leżajski, łańcucki, rzeszowski, ropczycko-sędziszowski, strzyżowski oraz miasto Rzeszów 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Stalowej Wolipowiaty: mielecki, niżański, stalowowolski, tarnobrzeski oraz miasto Tarnobrzeg 4.Naczelnik Urzędu Celnego w Krośniepowiaty: bieszczadzki, brzozowski, jasielski, krośnieński, leski, sanocki oraz miasto Krosno X.Dyrektor Izby Celnej w Rzepinieobszar województwa lubuskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Zielonej Górzepowiaty: nowosolski, wschowski, żagański, żarski, zielonogórski oraz miasto Zielona Góra 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Gorzowie Wielkopolskimpowiaty: gorzowski, międzyrzecki, strzelecko-drezdenecki oraz miasto Gorzów Wielkopolski 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Świeckupowiaty: krośnieński, słubicki, sulęciński, świebodziński XI.Dyrektor Izby Celnej w Szczecinieobszar województwa zachodniopomorskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Szczeciniepowiaty: policki, choszczeński, goleniowski, gryfiński, kamieński, myśliborski, pyrzycki, stargardzki oraz miasta Szczecin i Świnoujście 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Koszaliniepowiaty: białogardzki, drawski, gryficki, kołobrzeski, koszaliński, łobeski, sławieński, szczecinecki, świdwiński, wałecki oraz miasto Koszalin XII.Dyrektor Izby Celnej w Toruniuobszar województwa kujawsko-pomorskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego w Bydgoszczypowiaty: bydgoski, inowrocławski, mogileński, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski, żniński oraz miasto Bydgoszcz 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Toruniupowiaty: aleksandrowski, brodnicki, chełmiński, golubsko-dobrzyński, grudziądzki, lipnowski, radziejowski, rypiński, toruński, wąbrzeski, włocławski oraz miasta: Grudziądz, Toruń i Włocławek XIII.Dyrektor Izby Celnej w Warszawieobszar województwa mazowieckiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawiepowiaty: piaseczyński oraz dzielnice m.st. Warszawy: Bemowo, Bielany, Mokotów, Ochota, Śródmieście, Ursus, Ursynów, Wilanów, Wola, Włochy, Żoliborz 2.Naczelnik Urzędu Celnego II w Warszawiepowiaty: legionowski, nowodworski, otwocki, wołomiński, gminy: Dębe Wielkie, Halinów i Sulejówek z powiatu mińskiego oraz dzielnice m.st. Warszawy: Białołęka, Praga-Południe, Praga-Północ, Rembertów, Targówek, Wawer, Wesoła 3.Naczelnik Urzędu Celnego III "Port Lotniczy" w Warszawieteren Portu Lotniczego Warszawa-Okęcie 4.Naczelnik Urzędu Celnego w Radomiupowiaty: białobrzeski, grójecki, kozienicki, lipski, przysuski, radomski, szydłowiecki, zwoleński oraz miasto Radom 5.Naczelnik Urzędu Celnego w Pruszkowiepowiaty: gostyniński, grodziski, płocki, pruszkowski, sierpecki, sochaczewski, warszawski zachodni, żyrardowski oraz miasto Płock 6.Naczelnik Urzędu Celnego w Siedlcachpowiaty: garwoliński, łosicki, siedlecki, sokołowski, węgrowski, miński z wyłączeniem gmin: Dębe Wielkie, Halinów i Sulejówek oraz miasto Siedlce 7.Naczelnik Urzędu Celnego w Ciechanowiepowiaty: ciechanowski, makowski, mławski, ostrołęcki, ostrowski, płoński, przasnyski, pułtuski, wyszkowski, żuromiński oraz miasto Ostrołęka XIV.Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiuobszar województwa dolnośląskiego oraz województwa opolskiego 1.Naczelnik Urzędu Celnego we Wrocławiupowiaty: górowski, milicki, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski oraz miasto Wrocław 2.Naczelnik Urzędu Celnego w Legnicypowiaty: głogowski, jaworski, legnicki, lubiński, polkowicki, złotoryjski oraz miasto Legnica 3.Naczelnik Urzędu Celnego w Zgorzelcupowiaty: bolesławiecki, jeleniogórski, lubański, lwówecki, zgorzelecki oraz miasto Jelenia Góra 4.Naczelnik Urzędu Celnego w Wałbrzychupowiaty: dzierżoniowski, kamiennogórski, kłodzki, świdnicki, wałbrzyski, ząbkowicki oraz miasto Wałbrzych 5.Naczelnik Urzędu Celnego w Opolupowiaty: głubczycki, kędzierzyńsko-kozielski, kluczborski, krapkowicki, namysłowski, oleski, opolski, strzelecki oraz miasto Opole 6.Naczelnik Urzędu Celnego w Nysiepowiaty: brzeski, nyski, prudnicki 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wyznaczenia dróg celnych oraz sposobu poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach (Dz. U. Nr 94, poz. 912) Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wyznacza się kolejowe drogi celne prowadzące odcinkami linii kolejowych od otwartych kolejowych przejść granicznych do najbliżej położonych urzędów celnych w miejscowościach: 1) Bartoszyce; 2) Braniewo; 3) Czeremcha; 4) Dorohusk; 5) Hrebenne; 6) Hrubieszów; 7) Korsze; 8) Kowalewo; 9) Krościenko; 10) Kuźnica Białostocka; 11) Małaszewicze; 12) Medyka-Żurawica; 13) Przemyśl; 14) Siemianówka; 15) Terespol; 16) Werchrata. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, ze względu na potrzeby gospodarcze, dyrektor izby celnej może wyznaczyć dodatkowo inne kolejowe drogi celne. § 2. Wyznacza się morskie drogi celne prowadzące trasą przepływu od miejsca przekroczenia morskiej granicy państwowej do najbliżej położonych urzędów celnych albo innych miejsc wyznaczonych lub uznanych przez organy celne w miejscowościach: 1) Darłowo; 2) Dziwnów; 3) Elbląg; 4) Frombork; 5) Gdańsk; 6) Gdańsk-Górki Zachodnie; 7) Gdynia; 8) Hel; 9) Jastarnia; 10) Jarosławiec; 11) Krynica Morska; 12) Kołobrzeg; 13) Łeba; 14) Mrzeżyno; 15) Nowe Warpno; 16) Police; 17) Rowy; 18) Stepnica; 19) Szczecin; 20) Świnoujście; 21) Trzebież; 22) Ustka; 23) Władysławowo. § 3. Wyznacza się powietrzne drogi celne prowadzące od miejsca przekroczenia powietrznej granicy państwowej drogami lotniczymi wyznaczonymi przez przepisy odrębne do najbliżej położonych urzędów celnych w miejscowościach: 1) Bydgoszcz; 2) Gdańsk-Rębiechowo; 3) Katowice-Pyrzowice; 4) Kielce-Masłowa; 5) Kraków-Balice; 6) Łódź-Lublinek; 7) Poznań-Ławica; 8) Rzeszów-Jasionka; 9) Szczecin-Goleniów; 10) Warszawa-Okęcie; 11) Wrocław-Strachowice. § 4. Drogi powietrzne wyznaczone przez przepisy odrębne, prowadzące bez międzylądowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do i z dodatkowych lotniczych przejść granicznych ustalonych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, stają się, z chwilą przekroczenia granicy państwowej przez statek powietrzny, drogami celnymi w rozumieniu art. 38 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeksy Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003). § 5. Drogi celne dla towarów przewożonych transportem drogowym wyznaczają organy celne na podstawie art. 38 ust. 1 rozporządzenia, o którym mowa w § 4. § 6. 1. Środki transportu poruszające się drogą celną nie mogą, bez zgody organu celnego, zmieniać trasy przejazdu ani zatrzymywać się, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie może zostać wykonany, osoba zobowiązana do jego wykonania lub inna osoba działająca w jej imieniu powinna bezzwłocznie poinformować organ celny o tej sytuacji. § 7. Przeładunek towarów przemieszczanych po drogach celnych może nastąpić wyłącznie za zgodą organu celnego i w obecności funkcjonariusza celnego. § 8. Organ celny może nałożyć na towary przemieszczane drogą celną zamknięcia celne, zarządzić ich konwojowanie lub strzeżenie, a także podjąć inne działania uniemożliwiające usunięcie towarów spod dozoru celnego i zapewniające przedstawienie towaru w nienaruszonym stanie. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 września 1999 r. w sprawie wyznaczenia dróg celnych oraz określenia zasad poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach (Dz. U. Nr 77, poz. 870), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie ryczałtowych stawek opłat za badania lub analizy przeprowadzane przez laboratoria celne (Dz. U. Nr 94, poz. 913) Na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się ryczałtowe stawki opłat za badania lub analizy przeprowadzane przez laboratoria celne, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 913) RYCZAŁTOWE STAWKI OPŁAT ZA BADANIA LUB ANALIZY PRZEPROWADZANE PRZEZ LABORATORIA CELNE Lp.Rodzaj badaniaStawka w zł 123 Badania fizykochemiczne 1.Analiza mikroskopowa70,00 2.Analiza sitowa35,00 3.Analiza sitowa substancji mineralnych40,00 4.Analiza termograwimetryczna (do 1.000° C)600,00 5.Analiza termograwimetryczna z identyfikacją produktów rozpadu techniką IR1.000,00 6.Badania amylograficzne35,00 7.Badania makroskopowe35,00 8.Barwa cukru70,00 9.Destylacja35,00 10.Destylacja z parą wodną65,00 11.Ekstrakcja40,00 12.Ilościowe oznaczenie pierwiastków metodą ICP (na 1 pierwiastek)250,00 13.Jakościowe oznaczanie pierwiastków metodą ED XRF (na 1 pierwiastek) z wyłączeniem produktów petrochemicznych70,00 14.Jakościowe oznaczenie pierwiastków metodą ICP (na 1 pierwiastek)120,00 15.Kwasowość miareczkowa40,00 16.Kwasowość ogólna40,00 17.Liczba formolowa55,00 18.Masa właściwa (gęstość) ciała stałego metodą piknometryczną70,00 19.Masa właściwa (gęstość) cieczy metodą oscylacyjną20,00 20.Mielenie młynem kulowym30,00 21.Mineralizacja mikrofalowa100,00 22.Mineralizacja na mokro (metoda klasyczna)75,00 23.Określenie zawartości towaru w opakowaniu jednostkowym (określenie objętości) - 1 opakowanie30,00 24.Określenie zawartości towaru w opakowaniu jednostkowym (określenie masy) - 1 opakowanie30,00 25.Oznaczanie pH30,00 26.Oznaczenie kwasowości lotnej w winie120,00 27.Oznaczenie substancji krystalicznych metodą dyfrakcji rtg (na 1 związek)150,00 28.Oznaczenie zawartości hydroxyproliny150,00 29.Pomiar konduktometryczny30,00 30.Pomiar lepkości z wykorzystaniem lepkościomierza rotacyjnego (1 temperatura)80,00 31.Pomiar napięcia powierzchniowego40,00 32.Pomiar temperatury kroplenia wosków organicznych40,00 33.Pomiar temperatury mięknięcia40,00 34.Pomiar temperatury topnienia60,00 35.Rejestracja widma absorpcyjnego w podczerwieni próbki oraz porównanie z widmem wzorcowym (promieniowanie odbite lub przechodzące)100,00 36.Rejestracja widma absorpcyjnego w podczerwieni z wykorzystaniem technik mikroskopowych oraz porównanie z widmem wzorcowym200,00 37.Równoważnik glukozowy w syropie ziemniaczanym35,00 38.Różnicowa kalorymetria skaningowa (zakres temperatur -90° do 500° C) - charakterystyka dla jednego parametru600,00 39.Suszenie30,00 40.Wilgotność przez suszenie40,00 41.Zawartość alkoholu etylowego w piwie albo w winie50,00 42.Zawartość azotu/białka metodą Duma100,00 43.Zawartość azotu/białka metodą Kjeldahla85,00 44.Zawartość chlorków metodą Mohra35,00 45.Zawartość cukrów po inwersji90,00 46.Zawartość cukrów redukujących55,00 47.Zawartość cukru (glukoza, fruktoza, sacharoza) metodą enzymatyczną165,00 48.Zawartość ekstraktu bezcukrowego z wyliczenia20,00 49.Zawartość ekstraktu brzeczki podstawowej (PLATO)75,00 50.Zawartość ekstraktu refraktometrycznego/wartość współczynnika załamania światła20,00 51.Zawartość glutenu45,00 52.Zawartość jonów fluorkowych z wykorzystaniem elektrody jonoselektywnej80,00 53.Zawartość popiołu nierozpuszczalnego w HCl110,00 54.Zawartość popiołu siarczanowego55,00 55.Zawartość popiołu, popiołu całkowitego, popiołu ogólnego40,00 56.Zawartość sacharozy metodą polarymetryczną70,00 57.Zawartość skrobi metodą Eversa70,00 58.Zawartość suchej masy40,00 59.Zawartość suchej pozostałości po odparowaniu50,00 60.Zawartość tłuszczu metodą Gerbera40,00 61.Zawartość tłuszczu metodą Soxhleta bez hydrolizy55,00 62.Zawartość tłuszczu metodą Soxhleta z hydrolizą90,00 63.Zawartość węglowodanów ogółem135,00 64.Zawartość wody metodą Karla Fischera100,00 Analizy chromatograficzne Chromatografia cienkowarstwowa 65.Chromatografia jednokierunkowa320,00 66.Chromatografia wielokierunkowa475,00 Chromatografia gazowa 67.Analiza ilościowo-jakościowa węglowodorów (14 składników) próbki gazu płynnego LPG520,00 68.Identyfikacja związków organicznych z wykorzystaniem spektrometrii mas350,00 69.Zawartość alkoholu etylowego40,00 70.Zawartość alkoholu metylowego40,00 71.Zawartość fuzli90,00 72.Zawartość kumaryny110,00 73.Zawartość kwasów benzoesowego, sorbowego250,00 74.Zawartość kwasów tłuszczowych220,00 75.Zawartość kwasu erukowego180,00 76.Zawartość kwasu masłowego150,00 77.Zawartość steroli250,00 78.Zawartość waniliny150,00 Wysokosprawna chromatografia cieczowa 79.Analiza produktów enzymatycznego rozpadu skrobi260,00 80.Zawartość beta-karotenu150,00 81.Zawartość cukrów (glukoza, fruktoza, sacharoza)180,00 82.Zawartość estrów hydroksykwasów, kwasu benzoesowego, sorbowego260,00 83.Zawartość kakao120,00 84.Zawartość karotenoidów i beta-karotenu200,00 85.Zawartość kofeiny120,00 86.Zawartość kwasu cytrynowego120,00 87.Zawartość laktozy230,00 88.Zawartość maltozy230,00 89.Zawartość sorbitolu lub słodzików180,00 90.Zawartość witamin (za jedną witaminę)250,00 Analizy produktów petrochemicznych 91.Destylacja symulowana produktów naftowych350,00 92.Gęstość produktów naftowych wg ASTM D 405240,00 93.Identyfikacja lekkich składników produktów naftowych350,00 94.Kolor naturalny i (rozcieńczony koloru C) produktów naftowych wg ASTM D 150040,00 95.Lepkość kinematyczna produktów naftowych wg ASTM D 445100,00 96.Liczba oktanowa LOB i LOM metodą spektrofotometrii w średnim zakresie podczerwieni200,00 97.Liczba zmydlenia przetworów naftowych wg ISO 6293-2150,00 98.Określenie składu grupowego produktów naftowych i innych200,00 99.Oznaczenie estru metylowego rzepakowego w średnich (właściwych) destylatach (oleju napędowego) metodą spektroskopii w podczerwieni wg NFM 07150,00 100.Pomiar penetracji wosków petrochemicznych i materiałów bitumicznych wg ASTM D 5, ASTM D 217 i ASTM D 93780,00 101.Skład frakcyjny produktów naftowych wg ASTM D 86175,00 102.Skład pierwiastkowy150,00 103.Temperatura krzepnięcia wosków petrochemicznych wg ASTM D 93880,00 104.Temperatura zapłonu paliw płynnych wg ISO 13736 (Abel)100,00 105.Temperatura zapłonu paliw płynnych wg ISO 2719 (Pensky-Martens)80,00 106.Temperatury mętnienia produktów naftowych wg ASTM D 2500200,00 107.Temperatury płynięcia produktów naftowych wg ASTM D 97200,00 108.Zawartość oleju w woskach petrochemicznych wg ASTM D 721300,00 109.Zawartość ołowiu w benzynach metodą rentgenowskiej spektrometrii fluorescencyjnej (XRF)150,00 110.Zawartość popiołu siarczanowego ASTM D 874200,00 111.Zawartość siarki w benzynach, olejach napędowych i opałowych wg PN-ISO 8754150,00 112.Zawartość siarki w ciekłych produktach ropopochodnych metodą spalania z detekcją fluorescencyjną w nadfiolecie wg ASTM D 5453250,00 113.Zawartość w benzynach: związków nasyconych, olefin, aromatów (w tym: benzen, toluen, ksyleny), związków tlenowych (MTBE,DIPE,ETBE, TAME, TBA, etanol, metanol) oraz tlenu całkowitego metodą spektrofotometrii w średnim zakresie podczerwieni200,00 114.Zawartość znacznika Solvent Yellow 124 w olejach napędowych metodą spektrofotometrii UV-VIS150,00 Analizy produktów włókienniczych 115.Badanie identyfikacyjne 1 składnika metodami zespolonymi150,00 116.Badanie identyfikacyjne mikroskopowe70,00 117.Określenie masy powierzchniowej50,00 118.Określenie masy liniowej włókien70,00 119.Określenie średniej grubości włókien odtłuszczonych metodą mikroskopową100,00 Analizy tytoni 120.Analiza ilościowa zawartości cukrów w tytoniu metodą Luffa-Schoorla160,00 121.Analiza półilościowo-jakościowa próbki tytoniu metodą chromatografii gazowej z detekcją mas GC-MS w zakresie podstawowym (humektanty oraz cukry: glukoza, fruktoza i sacharoza)250,00 122.Analiza półilościowo-jakościowa próbki tytoniu metodą chromatografii gazowej z detekcją mas GC-MS w zakresie poszerzonym (humektanty; cukry: glukoza, fruktoza i sacharoza; nikotyna; składniki mieszanin sosujących, profilowanie typu tytoniu)350,00 123.Badania makro- i mikroskopowe tytoniu80,00 124.Oznaczanie jakościowe humektantów w tytoniu i wyrobach tytoniowych metodą chromatografii gazowej w zakresie podstawowym (gliceryny, glikolu propylenowego)80,00 125.Oznaczanie jakościowe humektantów w tytoniu i wyrobach tytoniowych metodą chromatografii gazowej w zakresie poszerzonym (gliceryny, glikolu propylenowego i innych glikoli)120,00 126.Rozdział mieszanki tytoniowej i określenie zawartości procentowej jej składników60,00 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu i sposobu przeprowadzania kontroli przez pracowników administracji probierczej (Dz. U. Nr 94, poz. 914) Na podstawie art. 15b ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb i sposób przeprowadzania kontroli przez pracowników administracji probierczej; 2) wzory upoważnień do kontroli, legitymacji służbowej i protokołu przeprowadzenia kontroli. § 2. 1. Kontrole przeprowadza zespół kontrolujący składający się z co najmniej dwóch pracowników administracji probierczej. 2. Zespoły kontrolujące wyznacza organ administracji probierczej, ustalając ich skład i wskazując przewodniczącego. § 3. Organ administracji probierczej wyznaczając zespół kontrolujący, powinien uwzględnić, aby jego skład zapewniał bezstronne i obiektywne przeprowadzenie kontroli. § 4. 1. Organy administracji probierczej i jednostki administracji publicznej, o których mowa w art. 15a ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze, oraz Policja mogą na podstawie porozumienia organizować wspólne kontrole oraz udzielać sobie doraźnej pomocy merytorycznej w toku kontroli. 2. Organy, o których mowa w ust. 1, mogą wzajemnie informować się o naruszeniach prawa ujawnionych w wyniku kontroli lub uzyskanych w inny sposób. § 5. 1. Kontrole przeprowadzane są w miejscach prowadzenia przetwórstwa, naprawy lub obrotu wyrobami z metali szlachetnych. 2. Czynności kontrolne wykonywane są przez pracowników organów administracji probierczej po okazaniu legitymacji służbowej, upoważniającej do wykonywania takich czynności, oraz po doręczeniu pisemnego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. 3. Członkowie zespołu kontrolującego są uprawnieni do wstępu oraz poruszania się w obiektach i pomieszczeniach na terenie kontrolowanego bez obowiązku uzyskiwania przepustki przewidzianej regulaminami wewnętrznymi oraz nie podlegają rewizji osobistej. 4. Wzór legitymacji służbowej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 5. Wzór pisemnego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Kontrole przeprowadza się w dniach i godzinach pracy kontrolowanego. 2. Dopuszcza się wykonywanie czynności kontrolnych poza godzinami pracy kontrolowanego, za jego zgodą. § 7. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej, po zapoznaniu kontrolowanego z jego prawami i obowiązkami. § 8. Zespół kontrolujący dokonuje ustaleń na podstawie zebranych w trakcie kontroli informacji i wyjaśnień uzyskanych od kontrolowanego i jego pracowników oraz zgromadzonych dowodów, w szczególności dokumentów i zabezpieczonych wyrobów z metali szlachetnych. § 9. 1. Z przebiegu kontroli sporządza się protokół kontroli, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany. 3. Protokół kontroli podpisują członkowie zespołu kontrolującego i kontrolowany. 4. Jeżeli w czynnościach kontrolnych uczestniczą przedstawiciele innych jednostek administracji publicznej lub Policji, sporządza się dodatkowy egzemplarz protokołu kontroli, przeznaczony dla tych organów. 5. W razie odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego zespół kontrolujący sporządza w protokole adnotację w tej sprawie. 6. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kontrolowanego nie wstrzymuje realizacji ustaleń kontroli. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy I Polityki Społecznej z dnia 16 kwietnia 2004 r. (poz. 914) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1664. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać mierniki poziomu dźwięku (Dz. U. Nr 94, poz. 915) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) miernik - przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru poziomu dźwięku i poziomu ciśnienia akustycznego dźwięków wywołujących u człowieka wrażenie słuchowe; 2) miernik konwencjonalny - miernik, w którym wielkością mierzoną jest poziom dźwięku wyznaczany metodą uśredniania wykładniczego; 3) miernik całkująco-uśredniający - miernik, w którym wielkością mierzoną jest równoważny poziom dźwięku; 4) miernik całkujący - miernik, w którym wielkością mierzoną jest poziom ekspozycji na dźwięk; 5) poziom ciśnienia akustycznego - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną według wzoru: gdzie: p - wartość skuteczna ciśnienia akustycznego wyrażona w paskalach, po - wartość odniesienia ciśnienia akustycznego równa 2 x 10-5 Pa; 6) poziom dźwięku - poziom ciśnienia akustycznego skorygowany według jednej z trzech częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych: A, C lub Z oraz uśredniony według jednej z dwóch wykładniczych charakterystyk czasowych: F lub S, oznaczany odpowiednio symbolami: LAF, LCF, LZF, LAS, LCS, LZS; 7) maksymalny poziom dźwięku - największą wartość poziomu dźwięku występującą podczas obserwacji, oznaczaną odpowiednio symbolami: LAFmax, LCFmax, LZFmax, LASmax, LCSmax, LZSmax; 8) szczytowy poziom dźwięku C - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną według wzoru: gdzie pC(t) - chwilowe ciśnienie akustyczne skorygowane według charakterystyki częstotliwościowej C, wyrażone w paskalach; 9) równoważny poziom dźwięku A - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną według wzoru: gdzie: T - czas pomiaru wyrażony w sekundach, t - zmienna całkowania reprezentująca czas, pA(t) - chwilowe ciśnienie akustyczne skorygowane według charakterystyki częstotliwościowej A, wyrażone w paskalach; 10) ekspozycja na dźwięk skorygowana według charakterystyki częstotliwościowej A - wielkość wyrażoną w paskalach do kwadratu razy sekunda, wyznaczaną według wzoru: 11) poziom A ekspozycji na dźwięk - wielkość wyrażoną w decybelach, wyznaczaną według wzoru: gdzie T0 - czas odniesienia równy 1 s; 12) płaska charakterystyka częstotliwościowa (FLAT) - charakterystykę częstotliwościową, której wartości względne są równe 0 dB co najmniej w zakresie częstotliwości od 31,5 Hz do 8 kHz, która może być dostępna w mierniku; 13) punkt odniesienia mikrofonu - punkt wybrany na mikrofonie lub w jego pobliżu, który określa położenie mikrofonu w przestrzeni; 14) kierunek odniesienia - kierunek określony do wyznaczania charakterystyk metrologicznych miernika w polu akustycznym, w szczególności częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych oraz charakterystyk kierunkowości; 15) kąt padania fali akustycznej - kąt zawarty między kierunkiem odniesienia a prostą łączącą środek akustyczny źródła dźwięku z punktem odniesienia mikrofonu miernika; 16) zakres pomiarowy - zakres wartości poziomu dźwięku A sygnału sinusoidalnego, wyrażonych w decybelach, które mogą być zmierzone za pomocą miernika w granicach błędów dopuszczalnych liniowości bez uaktywniania sygnalizacji przesterowania lub sygnalizacji zbyt małego wysterowania; 17) zakres poziomu - zakres nominalnych wartości poziomu dźwięku, wyrażonych w decybelach, które mogą być zmierzone przy określonym ustawieniu przełączników miernika; 18) poziom ciśnienia akustycznego odniesienia - wartość poziomu ciśnienia akustycznego wskazana w celu sprawdzania charakterystyk metrologicznych miernika; 19) zakres odniesienia - zakres poziomu obejmujący poziom ciśnienia akustycznego odniesienia, wskazany w celu sprawdzania charakterystyk metrologicznych miernika; 20) częstotliwość wzorcowania - wartość nominalną częstotliwości z zakresu od 160 Hz do 1.250 Hz sinusoidalnego sygnału akustycznego wytwarzanego przez kalibrator akustyczny stosowany do sprawdzania i regulacji miernika; 21) błąd liniowości - różnicę między wskazywanym poziomem sygnału a oczekiwanym poziomem sygnału, określoną przy danej częstotliwości; 22) zakres liniowości - zakres wartości poziomu dźwięku, określony dla danego zakresu poziomu i przy danej częstotliwości, dla których błąd liniowości mieści się w dopuszczalnych granicach; 23) impuls tonowy - sygnał składający się z jednego lub większej całkowitej liczby okresów przebiegu sinusoidalnego o określonej częstotliwości, który rozpoczyna się i kończy w momencie przejścia tego przebiegu przez wartość zerową; 24) odpowiedź na impuls tonowy - różnicę między: a) maksymalnym poziomem dźwięku wskazywanym przez miernik konwencjonalny, b) równoważnym poziomem dźwięku wskazywanym przez miernik całkująco-uśredniający albo c) poziomem ekspozycji na dźwięk wskazywanym przez miernik całkujący - dla elektrycznego sygnału wejściowego w postaci impulsu tonowego, a poziomem wskazywanym przez miernik dla ustalonego elektrycznego sinusoidalnego sygnału wejściowego, z którego wydzielono impuls tonowy; 25) akustyczne pole swobodne - pole akustyczne w ośrodku jednorodnym i izotropowym, w którym wpływ ograniczających go powierzchni na fale akustyczne jest pomijalny; 26) klasa dokładności - klasę mierników spełniających określone wymagania metrologiczne, których błędy charakterystyk metrologicznych są zawarte w wyznaczonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania mierników § 2. Rozróżnia się dwie klasy dokładności mierników: klasę dokładności 1 i klasę dokładności 2. § 3. 1. Miernik powinien mierzyć co najmniej jedną z następujących wielkości: 1) poziom dźwięku A uśredniony wykładniczo według charakterystyki czasowej F; 2) równoważny poziom dźwięku A; 3) poziom A ekspozycji na dźwięk. 2. Miernik klasy dokładności 1 powinien być wyposażony w układ częstotliwościowej charakterystyki korekcyjnej C. 3. Miernik umożliwiający pomiar szczytowego poziomu dźwięku C sygnałów nieustalonych powinien również mierzyć poziom dźwięku C sygnałów ustalonych. § 4. W skład miernika wchodzą w szczególności: 1) mikrofon pomiarowy elektrostatyczny; 2) przedwzmacniacz mikrofonowy; 3) analogowy, cyfrowy lub analogowo-cyfrowy procesor sygnałowy realizujący funkcje wzmacniania sygnału, kształtowania charakterystyki częstotliwościowej układu pomiarowego, wyznaczania kwadratu chwilowego ciśnienia akustycznego oraz uśredniania lub całkowania sygnału względem czasu; 4) urządzenie wskazujące; 5) układ sygnalizacji przesterowania; 6) układ zasilania z układem sygnalizacji stanu zasilania. § 5. 1. Konstrukcja miernika powinna umożliwiać doprowadzenie elektrycznego sygnału pomiarowego do wejścia części elektrycznej miernika. 2. Układ elektryczny przeznaczony do doprowadzenia elektrycznego sygnału pomiarowego powinien być dołączany do miernika w miejscu dołączenia mikrofonu, po odłączeniu mikrofonu od części elektrycznej miernika. § 6. Miernik konwencjonalny powinien być wyposażony w układ zapewniający wykładnicze uśrednianie sygnału według charakterystyki czasowej F. § 7. 1. Miernik może mieć więcej niż jeden zakres poziomu. 2. Jeżeli miernik ma więcej niż jeden zakres poziomu, powinien być wyposażony w przełącznik zakresów. § 8. Urządzenie wskazujące miernika powinno wskazywać wyniki pomiaru z rozdzielczością co najmniej 0,1 dB, w zakresie co najmniej 60 dB przy dowolnym wybranym zakresie poziomu. § 9. 1. Miernik może wskazywać wartość co najmniej jednej z następujących wielkości mierzonych: 1) poziomu dźwięku wyznaczanego metodą uśredniania wykładniczego; 2) równoważnego poziomu dźwięku; 3) poziomu ekspozycji na dźwięk. 2. W mierniku mogącym wskazywać wartości więcej niż jednej wielkości należy zapewnić możliwość identyfikowania wskazywanych wielkości. 3. Mierzona wielkość akustyczna powinna być jednoznacznie wskazywana przez odpowiednią informację prezentowaną przez urządzenie wskazujące lub przez ustawienie przełączników miernika. § 10. Miernik całkująco-uśredniający klasy dokładności 1 oraz miernik całkujący klasy dokładności 1 powinien być wyposażony w urządzenie do wskazywania: 1) czasu, który upłynął od rozpoczęcia pomiaru do końca okresu całkowania, albo 2) przedziału czasu, w którym jest wykonywane całkowanie. § 11. Miernik umożliwiający pomiar maksymalnego poziomu dźwięku przy określonej charakterystyce czasowej oraz szczytowego poziomu dźwięku C powinien być wyposażony w układ podtrzymywania wskazania. § 12. Miernik przeznaczony do pomiaru równoważnego poziomu dźwięku A, poziomu ekspozycji na dźwięk, maksymalnego poziomu dźwięku i szczytowego poziomu dźwięku C powinien być wyposażony w urządzenie do kasowania zawartości układu pamięciowego i inicjowania nowego pomiaru, przy czym używanie tego urządzenia nie powinno powodować niepożądanych zmian wskazań miernika oraz zniekształcania danych zapamiętanych wcześniej. § 13. Miernik z urządzeniem wskazującym cyfrowym powinien być wyposażony w układ sygnalizacji zbyt małego wysterowania. § 14. Jeżeli konstrukcja miernika umożliwia dołączanie do niego urządzeń zewnętrznych, takich jak filtry pasmowe lub rejestrator, to zmiany charakterystyk metrologicznych miernika spowodowane dołączeniem tych urządzeń nie powinny przekraczać wartości granicznych określonych przez producenta. § 15. 1. W mierniku, który jest wyposażony w analogowe elektryczne wyjście sygnałowe, dołączenie do tego wyjścia dowolnego biernego układu elektrycznego bez zmagazynowanej energii elektrycznej, łącznie z układem zwierającym to wyjście, nie powinno zmieniać wyniku wykonywanego pomiaru o więcej niż 0,2 dB. 2. Zmiany poziomu sygnału wskazywane przez urządzenie wskazujące miernika i odpowiadające im zmiany poziomu sygnału na wyjściu analogowym lub cyfrowym miernika powinny być równe, przy czym wartość bezwzględna różnicy między tymi zmianami nie powinna przekraczać 0,1 dB. § 16. Na obudowie miernika powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny: 1) nazwa lub znak producenta; 2) oznaczenie typu i numer fabryczny miernika; 3) klasa dokładności miernika. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne mierników § 17. 1. Wymagania dotyczące charakterystyk metrologicznych miernika powinny być spełnione po upływie określonego czasu, licząc od chwili włączenia zasilania miernika, przy czym czas ten nie powinien być dłuższy niż 120 s. 2. Przed włączeniem zasilania miernika należy umożliwić osiągnięcie przez miernik stanu równowagi klimatycznej w istniejących warunkach użytkowania. § 18. 1. Wartość bezwzględna maksymalnej różnicy między wartościami poziomu dźwięku zmierzonymi dla dowolnych dwóch kątów padania fali akustycznej zawartych w danym przedziale kątów określonym względem kierunku odniesienia nie powinna przekraczać wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Wymagania, określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, odnoszą się do warunków pola swobodnie biegnących fal akustycznych dochodzących do miernika pod dowolnym kątem z podanych przedziałów, łącznie z kątem odpowiadającym kierunkowi odniesienia. § 19. 1. Wartości względne częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych A, C i Z miernika oraz ich błędy dopuszczalne, uwzględniające rozszerzoną niepewność pomiaru, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Wartości, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, odnoszą się do wszystkich zakresów poziomu miernika i dotyczą sygnału w postaci płaskich, swobodnie biegnących fal akustycznych dochodzących do mikrofonu miernika z kierunku odniesienia. 3. Jeżeli w mierniku jest dostępna płaska charakterystyka częstotliwościowa (FLAT), to jej błędy dopuszczalne nie powinny być większe niż wartości określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 4. Jeżeli do wejścia części elektrycznej miernika doprowadza się ustalony elektryczny sygnał sinusoidalny o częstotliwości 1 kHz i takiej wartości, by wskazanie miernika przy wybranym zakresie odniesienia i włączonej charakterystyce korekcyjnej A było równe poziomowi ciśnienia akustycznego odniesienia, to zmiana wskazania miernika po włączeniu charakterystyki korekcyjnej C lub Z albo płaskiej charakterystyki częstotliwościowej (FLAT), powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać ±0,4 dB. 5. Wymaganie, o którym mowa w ust. 4, nie dotyczy wskazań szczytowego poziomu dźwięku C. § 20. Różnice między zmierzonymi wartościami poprawek uwzględniających wpływy charakterystyki częstotliwościowej mikrofonu oraz odbicia i ugięcia fal akustycznych a wartościami nominalnymi poprawek określonymi przez producenta, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinny przekraczać dwóch trzecich wartości błędów dopuszczalnych określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 21. 1. Miernik, w którym do wejścia części elektrycznej jest doprowadzony sygnał elektryczny za pomocą układu, o którym mowa w § 5 ust. 2, powinien spełniać następujące wymagania: 1) dla zakresu odniesienia miernika przy częstotliwości 1 kHz zakres liniowości powinien być równy co najmniej 60 dB; 2) błąd liniowości miernika, powiększony o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinien przekraczać: a) ±1,1 dB - dla mierników klasy dokładności 1, b) ±1,4 dB - dla mierników klasy dokładności 2; 3) dowolna zmiana poziomu sygnału wejściowego z zakresu od 1 dB do 10 dB powinna wywoływać taką samą zmianę wskazania miernika, przy czym błąd zmiany wskazania, powiększony o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinien przekraczać: a) ±0,6 dB - dla mierników klasy dokładności 1, b) ±0,8 dB - dla mierników klasy dokładności 2. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, powinny być spełnione w całym zakresie pomiarowym przy dowolnej częstotliwości z pasma przenoszenia miernika, dla każdej charakterystyki częstotliwościowej miernika. 3. W przypadku miernika konwencjonalnego zakresy liniowości odpowiadające sąsiadującym zakresom poziomu przy częstotliwości 1 kHz powinny zachodzić na siebie w przedziale nie mniejszym niż 30 dB. 4. Przedział, o którym mowa w ust. 3, w przypadku miernika całkująco-uśredniającego i miernika całkującego nie powinien być mniejszy niż 40 dB. § 22. 1. Poziom szumów własnych miernika, określony jako wskazanie miernika po zastąpieniu mikrofonu układem, o którym mowa w § 5 ust. 2, i zamknięciu jego wejścia nie powinien być większy niż odpowiadająca tym warunkom wartość określona przez producenta. 2. Jeżeli miernik z jednym z mikrofonów, określonym przez producenta, jest umieszczony w miejscu, w którym poziom ciśnienia akustycznego dźwięków dochodzących do mikrofonu jest co najmniej o 6 dB mniejszy niż wskazanie, o którym mowa w ust. 1, to wskazanie przyrządu nie powinno być większe niż odpowiadająca tym warunkom wartość określona przez producenta. 3. Wymagania, o których mowa w ust. 1 i 2, dotyczą warunków odniesienia określonych w § 38 oraz wszystkich charakterystyk częstotliwościowych miernika. § 23. 1. W mierniku konwencjonalnym charakterystyce czasowej F odpowiada stała czasowa układu uśredniającego o wartości 125 ms, natomiast charakterystyce czasowej S - stała czasowa o wartości 1 s. 2. Szybkość zmniejszania się wskazania miernika po natychmiastowym wyłączeniu ustalonego sinusoidalnego sygnału elektrycznego o częstotliwości 4 kHz powinna mieć wartość: 1) nie mniejszą niż 25 dB/s - dla charakterystyki czasowej F; 2) z zakresu od 3,4 dB/s do 5,3 dB/s - dla charakterystyki czasowej S. 3. Zmiana wskazania miernika spowodowana zmianą charakterystyki czasowej z F na S podczas pomiaru ustalonego sinusoidalnego sygnału elektrycznego o częstotliwości 1 kHz, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna przekraczać ±0,3 dB. § 24. 1. Wartości odniesienia odpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A, C i Z dotyczące: 1) miernika konwencjonalnego oraz: a) charakterystyki czasowej F - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, b) charakterystyki czasowej S - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; 2) miernika całkującego i miernika całkująco-uśredniającego niewskazującego poziomu ekspozycji na dźwięk - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Poziom ekspozycji na dźwięk dla impulsu tonowego dla miernika całkująco-uśredniającego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oblicza się na podstawie wyniku pomiaru równoważnego poziomu dźwięku Leq,T według wzoru: LE = Leq,T + 10 log (T/T0) gdzie: T - czas pomiaru wyrażony w sekundach, T0 - czas odniesienia równy 1 s. 3. Wymagania, określone w załącznikach nr 3-5 do rozporządzenia, powinny być spełnione dla zakresu odniesienia miernika oraz dla ustalonego elektrycznego sinusoidalnego sygnału wejściowego, z którego wydzielono impuls tonowy, mającego poziom zawarty w przedziale od powiększonej o 10 dB wartości odpowiadającej dolnej granicy zakresu liniowości do pomniejszonej o 3 dB wartości odpowiadającej górnej granicy zakresu liniowości. § 25. 1. Jeżeli do wejścia części elektrycznej miernika całkująco-uśredniającego doprowadza się sygnał w postaci dowolnego ciągu impulsów tonowych o częstotliwości 4 kHz mających: 1) jednakową amplitudę, 2) jednakowy czas trwania z zakresu od 0,25 ms do 1 s - to różnica między wartością równoważnego poziomu dźwięku zmierzoną dla sygnału impulsowego a wartością tej samej wielkości zmierzoną dla sygnału ustalonego o tej samej amplitudzie powinna być równa różnicy δref obliczonej według wzoru: δref = 10 log (NTimp/T) gdzie: N - liczba impulsów tonowych zawartych w danym ciągu, Timp - czas trwania każdego impulsu tonowego, wyrażony w sekundach, T - całkowity czas pomiaru, wyrażony w sekundach. 2. Dopuszczalne błędy różnicy wartości zmierzonych w zależności od czasu trwania impulsu tonowego powinny być równe błędom granicznym dopuszczalnym określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 3. Wymagania określone w ust. 1 i 2 powinny być spełnione dla zakresu odniesienia miernika, dla dostępnych częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych oraz dla sygnału ustalonego mającego poziom zawarty w przedziale, o którym mowa w § 24 ust. 3. § 26. 1. Układ sygnalizacji przesterowania miernika powinien działać, gdy poziom sygnału doprowadzonego do wejścia części elektrycznej miernika przekracza górną granicę zakresu liniowości, zanim błąd liniowości przekroczy wartość dopuszczalną. 2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, powinno być spełnione dla wszystkich zakresów poziomu miernika oraz dla każdej częstotliwości z zakresu: 1) od 31,5 Hz do 12,5 kHz - dla miernika klasy dokładności 1; 2) od 31,5 Hz do 8 kHz - dla miernika klasy dokładności 2. 3. Jeżeli do wejścia części elektrycznej miernika doprowadza się kolejno sygnały w postaci dodatnich, a następnie ujemnych półokresów przebiegu sinusoidalnego, które rozpoczynają się i kończą w chwili przejścia tego przebiegu przez wartość zerową i mają amplitudy o wartości najmniejszej spośród tych, które powodują zadziałanie układu sygnalizacji przesterowania, to wartość bezwzględna różnicy między poziomem sygnału zmierzonym dla półokresów dodatnich a poziomem sygnału zmierzonym dla półokresów ujemnych, powiększona o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinna być większa niż 1,8 dB. 4. W mierniku konwencjonalnym podczas pomiarów przy charakterystyce czasowej F lub S układ sygnalizacji przesterowania powinien działać przez cały czas trwania warunków przesterowania, jednak nie krócej niż 1 s. 5. W mierniku całkująco-uśredniającym lub całkującym sygnalizacja przesterowania powinna: 1) działać przez cały czas trwania warunków przesterowania; 2) być podtrzymywana do chwili skasowania wyniku pomiaru. 6. Wymagania, o których mowa w ust. 5, powinny być spełnione również w przypadku pomiaru maksymalnego poziomu dźwięku, szczytowego poziomu dźwięku C oraz innych wielkości obliczanych podczas trwania pomiaru lub wskazywanych po zakończeniu pomiaru. § 27. 1. Układ sygnalizacji zbyt małego wysterowania powinien działać: 1) gdy wskazanie miernika jest mniejsze niż odpowiednia dolna granica określona przez producenta, zanim błąd liniowości w tych warunkach przekroczy wartość dopuszczalną; 2) co najmniej przez czas trwania warunków zbyt małego wysterowania, jednak nie krócej niż 1 s. 2. Działanie układu sygnalizacji zbyt małego wysterowania nie jest wymagane, jeżeli dla zakresów poziomu obejmujących najmniejsze mierzone wartości poziomu sygnału błąd liniowości jest powodowany przez szumy własne miernika. § 28. 1. Jeżeli miernik może wskazywać wartości szczytowego poziomu dźwięku C, to zakres wskazań tej wielkości, przynajmniej na zakresie odniesienia, nie powinien być mniejszy niż 40 dB. 2. Wartości różnicy między wskazaniem szczytowego poziomu dźwięku C (LCpeak) dla sygnału nieustalonego a wskazaniem poziomu dźwięku C (LC) dla sygnału ustalonego o tej samej amplitudzie, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, oraz błędy dopuszczalne tej różnicy, w przypadku, gdy do wejścia części elektrycznej miernika wskazującego szczytowy poziom dźwięku C doprowadza się sygnały nieustalone w postaci pojedynczych okresów, a także kolejno pojedynczych dodatnich i ujemnych półokresów przebiegu sinusoidalnego wydzielonych z sygnału ustalonego, zaczynających się i kończących w momencie przejścia tego przebiegu przez wartość zerową, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 29. Poziom natężenia pola elektromagnetycznego o częstotliwości radiowej emitowanego z któregokolwiek miejsca na obudowie miernika, określony względem wartości 1 µ/m, mierzony w odległości 10 m za pomocą odbiornika pomiarowego spełniającego wymagania określone w normie PN-CISPR 16-1:1997 rozdział 2, nie powinien przekraczać 30 dB dla częstotliwości z zakresu od 30 MHz do 230 MHz oraz 37 dB dla częstotliwości z zakresu od 230 MHz do 1 GHz. § 30. Jeżeli do wejścia elektrycznego jednego z kanałów miernika wielokanałowego doprowadza się sygnał elektryczny, któremu odpowiada wskazanie miernika w tym kanale równe górnej granicy zakresu liniowości, to w każdym z pozostałych kanałów, po odłączeniu od nich mikrofonów i zamknięciu wejść elektrycznych w sposób określony przez producenta, zmierzony poziom sygnału powinien być mniejszy od tego wskazania o co najmniej 70 dB. § 31. 1. W zakresie ciśnienia statycznego od 85 kPa do 108 kPa odchylenie wskazania miernika od wartości wskazywanej przy ciśnieniu statycznym odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać: 1) ±0,7 dB - dla mierników klasy dokładności 1; 2) ±1,0 dB - dla mierników klasy dokładności 2. 2. W zakresie ciśnienia statycznego od 65 kPa do mniej niż 85 kPa odchylenie wskazania miernika od wartości wskazywanej przy ciśnieniu statycznym odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać: 1) ±1,2 dB - dla mierników klasy dokładności 1; 2) ±1,9 dB - dla mierników klasy dokładności 2. § 34. 1. W zakresie temperatury powietrza od -10 °C do +50 °C odchylenie wskazania miernika klasy dokładności 1 od wartości wskazywanej przy temperaturze odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać ±0,8 dB. 2. W zakresie temperatury powietrza od 0 °C do +40 °C odchylenie wskazania miernika klasy dokładności 2 od wartości wskazywanej przy temperaturze odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać ±1,3 dB. 3. Jeżeli w skład miernika wchodzą urządzenia przeznaczone do pracy w otoczeniu o kontrolowanych warunkach środowiskowych, zakres temperatury powietrza, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być ograniczony do przedziału od +5 °C do +35 °C. 4. W zakresach temperatury powietrza, o których mowa w ust. 1-3, przy wilgotności względnej z zakresu od 30% do 70%, błąd liniowości na zakresie odniesienia przy częstotliwości 1 kHz w zakresie liniowości ustalonym przez producenta powinien mieścić się w granicach określonych w § 21 ust. 1 pkt 2 i 3. § 35. 1. W zakresie wilgotności względnej od 25% do 90% odchylenie wskazania miernika od wartości wskazywanej przy wilgotności względnej odniesienia, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać: 1) ±0,8 dB - dla mierników klasy dokładności 1; 2) ±1,3 dB - dla mierników klasy dokładności 2. 2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, powinno być spełnione przy dowolnej wartości temperatury powietrza z zakresów, o których mowa w § 34 ust. 1-3, odpowiednio do klasy miernika, jednak z wyłączeniem tych kombinacji temperatury powietrza i wilgotności względnej, z których wynika temperatura punktu rosy większa niż +39 °C lub mniejsza niż -15 °C. § 36. 1. Oddziałujące na miernik elektrostatyczne wyładowania stykowe przy różnicy potencjałów z zakresu do ±4 kV względem potencjału ziemi oraz elektrostatyczne wyładowania powietrzne przy różnicy potencjałów z zakresu do ±8 kV względem potencjału ziemi nie powinny powodować trwałego pogorszenia charakterystyki metrologicznej lub utraty funkcji miernika. 2. Pogorszenie charakterystyki metrologicznej lub utrata funkcji miernika wskutek oddziaływania wyładowań, o których mowa w ust. 1, może mieć jedynie charakter czasowy, jednak nie powinno ono powodować zmian: 1) stanu pracy miernika; 2) konfiguracji miernika; 3) informacji zarejestrowanych w pamięci miernika. § 37. 1. Ze względu na wymagania dotyczące emisji pól elektromagnetycznych o częstotliwościach radiowych oraz wrażliwości na oddziaływanie takich pól, rozróżnia się następujące rodzaje mierników: 1) mierniki grupy X, będące przyrządami samodzielnymi o zasilaniu bateryjnym, które nie wymagają zewnętrznych połączeń z innymi przyrządami w celu pomiaru poziomu dźwięku; 2) mierniki grupy Y, będące przyrządami samodzielnymi o zasilaniu sieciowym, które nie wymagają zewnętrznych połączeń z innymi przyrządami w celu pomiaru poziomu dźwięku; 3) mierniki grupy Z, będące przyrządami składającymi się z dwóch lub większej liczby urządzeń wymagających połączenia w celu zapewnienia normalnego funkcjonowania miernika, przy czym poszczególne urządzenia składowe traktowane oddzielnie mogą być o zasilaniu bateryjnym lub sieciowym. 2. Oddziałujące na miernik: 1) jednorodne pole magnetyczne o częstotliwości sieci zasilającej i wartości skutecznej natężenia 80 A/m, 2) pole elektromagnetyczne o częstotliwościach z zakresu od 26 MHz do 1 GHz i wartości skutecznej natężenia 10 V/m modulowane amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o częstotliwości 1 kHz przy głębokości modulacji 80% - nie powinny powodować w mierniku zmian, o których mowa w § 36 ust. 2. 3. Jeżeli do mikrofonu miernika doprowadza się sinusoidalny sygnał akustyczny o częstotliwości 925 Hz wywołujący wskazanie poziomu dźwięku A lub równoważnego poziomu dźwięku A równe 74 dB ±1 dB, to odchylenie od tej wartości spowodowane włączeniem pola magnetycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, lub pola elektromagnetycznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, nie powinno przekraczać: 1) ±1,3 dB - dla mierników klasy dokładności 1; 2) ±2,3 dB - dla mierników klasy dokładności 2. 4. Mierniki należące do grupy Y lub grupy Z, mające przyłącze wejściowe lub przyłącze wyjściowe zasilania prądem przemiennym, powinny być odporne na: 1) zakłócenia niesymetryczne o częstotliwościach radiowych z zakresu od 0,15 MHz do 80 MHz, mające postać napięcia o wartości skutecznej określonej bez modulacji jako równej 10 V, zmodulowanego amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o częstotliwości 1 kHz przy głębokości modulacji 80%, wytwarzanego przez źródło o impedancji wyjściowej 150 Ω; 2) szybkie elektryczne stany przejściowe w systemie publicznej sieci zasilającej, mające postać napięcia o wartości szczytowej 2 kV i częstotliwości powtarzania 5 kHz; 3) zapady napięcia zasilania, przerwy napięcia zasilania i udary napięciowe, zgodnie z tablicą nr 4 normy PN-EN 61000-6-2:2003. 5. Mierniki należące do grupy Z, mające przyłącza sygnałowe lub przyłącza sterowania, powinny być odporne na: 1) zakłócenia niesymetryczne o częstotliwościach radiowych z zakresu od 0,15 MHz do 80 MHz mające postać napięcia o wartości skutecznej określonej bez modulacji jako równej 10 V, zmodulowanego amplitudowo sygnałem sinusoidalnym o częstotliwości 1 kHz przy głębokości modulacji 80%; 2) szybkie elektryczne stany przejściowe w systemie publicznej sieci zasilającej mające postać napięcia o wartości szczytowej 2 kV i częstotliwości powtarzania 5 kHz, zgodnie z tablicą nr 2 normy PN-EN 61000-6-2:2003. 6. Wymaganie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, powinno być spełnione, gdy długość każdego kabla łączącego poszczególne części miernika przekracza 3 m. § 38. Ustala się następujące warunki odniesienia dla mierników: 1) temperaturę powietrza: 23 °C; 2) ciśnienie statyczne: 101,325 kPa; 3) wilgotność względną: 50%. Rozdział 4 Przepis końcowy § 39. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 915) Załącznik nr 1 Wartość bezwzględna maksymalnej różnicy między wartościami poziomu dźwięku zmierzonymi dla dowolnych dwóch kątów padania fali akustycznej zawartych w danym przedziale kątów określonym względem kierunku odniesienia Zakres częstotliwości, w kHzWartość bezwzględna maksymalnej różnicy, w dB, między wartościami poziomu dźwięku zmierzonymi dla dowolnych dwóch kątów padania fali akustycznej zawartych w danym przedziale kątów określonym względem kierunku odniesienia Klasa 1Klasa 2 Przedział kątów ± 30°Przedział kątów ± 90°Przedział kątów ± 150°Przedział kątów ± 30°Przedział kątów ± 90°Przedział kątów ± 150° od 0,25 do 11,31,82,32,33,35,3 powyżej 1 do 21,52,54,52,54,57,5 powyżej 2 do 42,04,56,54,57,512,5 powyżej 4 do 83,58,011,07,013,017,0 powyżej 8 do 12,55,511,515,5nie dotyczy Załącznik nr 2 Wartości względne częstotliwościowych charakterystyk korekcyjnych A, C i Z miernika oraz ich błędy dopuszczalne Częstotliwość w Hz według PN-EN ISO 266:2000Wartość względna częstotliwościowej charakterystyki korekcyjnej, w dBBłędy dopuszczalne, w dB Wartość obliczonaWartość zalecana (nominalna)ACZKlasa 1Klasa 2 10,00010,0-70,4-14,30,0+3,5; -∞+5,5 -∞ 12,58912,5-63,4-11,20,0+3,0; -∞+5,5; -∞ 15,84916,0-56,7-8,50,0+2,5; -4,5+5,5; -∞ 19,95320,0-50,5-6,20,0± 2,5± 3,5 25,11925,0-44,7-4,40,0+2,5; -2,0± 3,5 31,62331,5-39,4-3,00,0± 2,0± 3,5 39,81140,0-34,6-2,00,0± 1,5± 2,5 50,11950,0-30,2-1,30,0± 1,5± 2,5 63,09663,0-26,2-0,80,0± 1,5± 2,5 79,43380,0-22,5-0,50,0± 1,5± 2,5 100,00100-19,1-0,30,0± 1,5± 2,0 125,89125-16,1-0,20,0± 1,5± 2,0 158,49160-13,4-0,10,0± 1,5± 2,0 199,53200-10,90,00,0± 1,5± 2,0 251,19250-8,60,00,0± 1,4± 1,9 316,23315-6,60,00,0± 1,4± 1,9 398,11400-4,80,00,0± 1,4± 1,9 501,19500-3,20,00,0± 1,4± 1,9 630,96630-1,90,00,0± 1,4± 1,9 794,33800-0,80,00,0± 1,4± 1,9 1.000,01.000000± 1,1± 1,4 1.258,91.250+0,60,00,0± 1,4± 1,9 1.584,91.600+1,0-0,10,0± 1,6± 2,6 1.995,32.000+1,2-0,20,0± 1,6± 2,6 2.511,92.500+1,3-0,30,0± 1,6± 3,1 3.162,33.150+1,2-0,50,0± 1,6± 3,1 3.981,14.000+1,0-0,80,0± 1,6± 3,6 5.011,95.000+0,5-1,30,0± 2,1± 4,1 6.309,66.300-0,1-2,00,0+2,1; -2,6± 5,1 7.943,38.000-1,1-3,00,0+2,1; -3,1± 5,6 10.00010.000-2,5-4,40,0+2,6; -3,6+5,6; -∞ 12.58912.500-4,3-6,20,0+3,0; -6,0+6,0; -∞ 15.84916.000-6,6-8,50,0+3,5; -17,0+6,0; -∞ 19.95320.000-9,3-11,20,0+4,0; -∞+6,0; -∞ Załącznik nr 3 Wartości odniesienia odpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A,C, Z dotyczące miernika konwencjonalnego oraz charakterystyki czasowej F Czas trwania impulsu tonowego, w msOdpowiedź na impuls tonowy, w dBBłędy dopuszczalne, w dB Klasa 1Klasa 2 1.0000,0± 0,8± 1,3 500-0,1± 0,8± 1,3 200-1,0± 0,8± 1,3 100-2,6± 1,3± 1,3 50-4,8± 1,3+1,3; -1,8 20-8,3± 1,3+1,3; -2,3 10-11,1± 1,3+1,3; -2,3 5-14,1± 1,3+1,3; -2,8 2-18,0+1,3; -1,8+1,3; -2,8 1-21,0+1,3; -2,3+1,3; -3,3 0,5-24,0+1,3; -2,8+1,3; -4,3 0,25-27,0+1,3; -3,3+1,8; -5,3 Załącznik nr 4 Wartości odniesienia odpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A, C, Z dotyczące miernika konwencjonalnego oraz charakterystyki czasowej S Czas trwania impulsu tonowego, w msOdpowiedź na impuls tonowy, w dBBłędy dopuszczalne, w dB Klasa 1Klasa 2 1.000-2,0± 0,8± 1,3 500-4,1± 0,8± 1,3 200-7,4± 0,8± 1,3 100-10,2± 1,3± 1,3 50-13,1± 1,3+1,3; -1,8 20-17,0+1,3; -1,8+1,3; -2,3 10-20,0+1,3; -2,3+1,3; -3,3 5-23,0+1,3; -2,8+1,3; -4,3 2-27,0+1,3; -3,3+1,3; -5,3 Załącznik nr 5 Wartości odniesienia dpowiedzi miernika na impuls tonowy o częstotliwości 4 kHz i błędy graniczne dopuszczalne dla charakterystyk częstotliwościowych A, C, Z dotyczące miernika całkującego i całkująco-uśredniającego, niewskazującego ekspozycji na dźwięk Czas trwania impulsu tonowego, w msOdpowiedź na impuls tonowy, w dBBłędy dopuszczalne, w dB Klasa 1Klasa 2 1.0000,0± 0,8± 1,3 500-3,0± 0,8± 1,3 200-7,0± 0,8± 1,3 100-10,0± 1,3± 1,3 50-13,0± 1,3+1,3; -1,8 20-17,0± 1,3+1,3; -2,3 10-20,0± 1,3+1,3; -2,3 5-23,0± 1,3+1,3; -2,8 2-27,0+1,3; -1,8+1,3; -2,8 1-30,0+1,3; -2,3+1,3; -3,3 0,5-33,0+1,3; -2,8+1,3; -4,3 0,25-36,0+1,3; -3,3+1,8; -5,3 Załącznik nr 6 Wartości różnicy między wskazaniem szczytowego poziomu dźwięku C (LCpeak) dla sygnału nieustalonego a wskazaniem poziomu dźwięku C (LC) dla sygnału ustalonego o tej samej amplitudzie, powiększone o rozszerzoną niepewność pomiaru, oraz błędy dopuszczalne tej różnicy Liczba okresów nieustalonego sygnału pomiarowegoCzęstotliwość sygnału pomiarowego, w HzRóżnica LCpeak - LC, w dBBłędy dopuszczalne, w dB Klasa 1Klasa 2 131,52,5± 2,4± 3,4 15003,5± 1,4± 2,4 18.0003,4± 2,4± 3,4 1/2 (jeden półokres dodatni)5002,4± 1,4± 2,4 1/2 (jeden półokres ujemny)5002,4± 1,4± 2,4 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania lotów międzynarodowych przez obce cywilne statki powietrzne oraz stałego pobytu polskich cywilnych statków powietrznych za granicą i obcych cywilnych statków powietrznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 94, poz. 916) Na podstawie art. 153 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Warunkiem wykonywania lotów międzynarodowych przez obce cywilne statki powietrzne jest: 1) złożenie planu lotu do państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym w trybie określonym w przepisach w sprawie podziału i szczegółowych zasad korzystania z polskiej przestrzeni powietrznej; 2) potwierdzenie przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym możliwości wykonywania lotu międzynarodowego; 3) dokonanie odprawy paszportowej i celnej na lotnisku przylotowym i odlotowym - zgodnie z odrębnymi przepisami; 4) uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 146 ust. 1, art. 148 ust. 2 i art. 193 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą". 2. Do planu lotu należy dołączyć odpowiednie dokumenty potwierdzające ubezpieczenie, jeżeli są one wymagane - zgodnie z przepisami odrębnymi. § 2. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, niezależnie od wymogów określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie podziału i szczegółowych zasad korzystania z polskiej przestrzeni powietrznej oraz sposobów współdziałania państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 413), może żądać od przewoźnika składającego plan lotu dodatkowych informacji dotyczących charakteru lotu, liczby miejsc siedzących, maksymalnej masy startowej statku powietrznego, rodzaju i specyfikacji ładunku, niezbędnych do ustalenia okoliczności, które wymagają wydania odpowiedniego zezwolenia Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". § 3. Wykonywanie lotów międzynarodowych, o których mowa w art. 145 i art.193 ust. 2 ustawy, wymaga uzyskania potwierdzenia możliwości ich wykonania przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym poprzez akceptację planu lotu, jeżeli przewoźnik lub użytkownik statku powietrznego korzysta z polskich lotnisk międzynarodowych. § 4. 1. Jeżeli przewoźnik lotniczy zamierza wykonać lot tranzytowy w celu przewozu materiałów niebezpiecznych, we wniosku o udzielenie zezwolenia należy określić specyfikację przedmiotów i materiałów niebezpiecznych (rodzaj, ilość) zgodnie z normami międzynarodowymi. 2. Do wniosku należy dołączyć następujące dokumenty: 1) certyfikat przewoźnika lotniczego, określający uprawnienia do wykonywania przewozu materiałów niebezpiecznych; 2) polisę ubezpieczeniową potwierdzającą ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z eksploatacją statków powietrznych, przewozem lotniczym pasażerów, bagażu, towarów i poczty oraz w stosunku do osób trzecich. § 5. Szczegółowe warunki wydawania zezwoleń na wykonywanie międzynarodowych lotów handlowych określają przepisy w sprawie zezwoleń na wykonywanie przewozów lotniczych. § 6. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 146 ust. 1 ustawy, na wykonywanie międzynarodowych lotów niehandlowych przez obce cywilne statki powietrzne użytkownik statku powietrznego składa pisemnie lub w formie elektronicznej. 2. Wniosek powinien zawierać następujące informacje: 1) państwo rejestracji statku powietrznego; 2) liczbę i typ statku powietrznego; 3) znaki rejestracyjne i wywoławcze; 4) nazwisko dowódcy statku powietrznego; 5) liczbę członków załogi, ich nazwiska i tytuły urzędowe (stopnie wojskowe); 6) liczbę miejsc siedzących; 7) cel lotu; 8) lotnisko wylotu i lotnisko docelowe; 9) datę, czas (UTC) i miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej - wlot w polską przestrzeń powietrzną; 10) lotnisko i czas lądowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ; 11) czas startu do następnego lotu; 12) obliczony czas i miejsce przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej - wylot z polskiej przestrzeni powietrznej; 13) rodzaj i ilość ładunku; 14) oświadczenie, że na pokładzie statku powietrznego nie znajduje się ładunek niebezpieczny oraz aparatura rozpoznawcza; 15) oświadczenie, że aparatura rozpoznawcza jest nieaktywna, w przypadku umieszczenia takiej aparatury na pokładzie statku powietrznego. 3. W celu oznaczenia miejsca przekroczenia granicy państwowej podaje się nazwy miejscowości, dróg lotniczych lub współrzędne geograficzne. 4. Do wniosku o udzielenie zezwolenia należy dołączyć dokumenty potwierdzające ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej użytkownika statku powietrznego. 5. Do zgłoszenia, o którym mowa w art. 148 ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2. § 7. Zezwolenie na wykonanie lotu międzynarodowego niehandlowego, które nie zostało zrealizowane w terminie określonym w zezwoleniu, zachowuje ważność: 1) przez następne 72 godziny - w przypadku lotów, o których mowa w art. 148 ust. 1 ustawy; 2) przez następne 48 godzin - w przypadku pozostałych lotów. § 8. 1. Zezwolenie na wykonanie międzynarodowego lotu niehandlowego może być w każdym czasie cofnięte lub zmienione przez organ, który je wydał, jeżeli: 1) wymaga tego bezpieczeństwo ruchu lotniczego; 2) lot jest wykonywany niezgodnie z warunkami zezwolenia lub przyjętego planu lotu albo z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa lub postanowień umowy międzynarodowej; 3) jest to konieczne dla przestrzegania zakazów lub ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 119 ust. 2 ustawy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do potwierdzenia, o którym mowa w § 3. § 9. 1. Użytkownik statku powietrznego, zgodnie z art. 151 ustawy, zgłasza Prezesowi Urzędu stały pobyt polskiego statku powietrznego za granicą, jeżeli stały pobyt polskiego statku powietrznego za granicą jest dłuższy niż 6 miesięcy. 2. W zgłoszeniu zamieszcza się informacje określające: 1) imię, nazwisko i adres lub nazwę i siedzibę właściciela i użytkownika polskiego statku powietrznego; 2) typ i znak rejestracyjny statku powietrznego; 3) państwo zamierzonego stałego pobytu statku powietrznego; 4) lotnisko stałego pobytu polskiego statku powietrznego za granicą i okres stałego pobytu; 5) cel stałego pobytu statku powietrznego za granicą. § 10. 1. Użytkownik statku powietrznego, zgodnie z art. 151 ustawy, zgłasza Prezesowi Urzędu stały pobyt obcego statku powietrznego w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli okres stałego pobytu obcego statku powietrznego w Rzeczypospolitej Polskiej jest dłuższy niż 3 miesiące. 2. W zgłoszeniu zamieszcza się informacje określające: 1) imię, nazwisko, adres lub nazwę i siedzibę oraz obywatelstwo albo przynależność państwową właściciela i użytkownika obcego statku powietrznego; 2) typ i znak rejestracyjny statku powietrznego; 3) lotnisko stałego pobytu obcego statku powietrznego w Rzeczypospolitej Polskiej i okres stałego pobytu; 4) cel stałego pobytu statku powietrznego w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Do zgłoszenia należy dołączyć: 1) dokumenty potwierdzające obywatelstwo albo przynależność państwową właściciela i użytkownika statku powietrznego; 2) świadectwo rejestracji i świadectwo zdatności do lotu statku powietrznego, wydane przez właściwy organ państwa rejestracji tego statku; 3) dokumenty potwierdzające ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z eksploatacją statku powietrznego; 4) koncesje, jeżeli statek powietrzny ma być używany do przewozu lotniczego lub wykonywania innych usług lotniczych. 4. Jeżeli właścicielem lub użytkownikiem statku powietrznego jest osoba prawna, w zgłoszeniu, oprócz nazwy i siedziby tej osoby, należy wymienić imiona, nazwiska, miejsce zamieszkania lub pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz obywatelstwo osób działających w imieniu danej osoby. 5. Właściciel lub użytkownik obcego cywilnego statku powietrznego jest obowiązany zawiadomić Prezesa Urzędu o każdej zmianie lotniska stałego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz o wyprowadzeniu statku powietrznego za granicę na stałe. 6. Zawiadomienie powinno być dokonane nie później niż na 14 dni przed zmianą lotniska stałego pobytu lub przed zaprzestaniem stałego pobytu obcego statku powietrznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 28 stycznia 1994 r. w sprawie wykonywania lotów międzynarodowych oraz stałego pobytu polskich statków powietrznych za granicą i obcych statków powietrznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 14, poz. 49). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia organów odpowiadających za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych (Dz. U. Nr 94, poz. 917) Na podstawie art. 385 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organy odpowiadające za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych; 2) zakres odpowiedzialności jednostek podległych i nadzorowanych za przestrzeganie przepisów o ochronie środowiska; 3) kompetencje organów odpowiadających za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych; 4) formę, zakres, układ, techniki i terminy przedstawiania przez jednostki wojskowe i inne jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane informacji o istotnym znaczeniu dla zapewnienia przestrzegania przepisów o ochronie środowiska. § 2. Za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych są odpowiedzialni: 1) Sekretarz Stanu - I Zastępca Ministra Obrony Narodowej; 2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 3) Zastępca Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 4) Szef Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 5) Szef Generalnego Zarządu Zasobów Osobowych - P1; 6) Szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego - P2; 7) Szef Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności - P6; 8) Szef Generalnego Zarządu Wsparcia - P7; 9) Dyrektor Departamentu Infrastruktury; 10) Dyrektor Departamentu Wychowania i Promocji Obronności; 11) Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej; 12) Dyrektor Departamentu Zaopatrywania Sił Zbrojnych; 13) Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego; 14) Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych i Rekonwersji; 15) Szef Wojskowego Nadzoru Metrologicznego; 16) dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Dowódca Garnizonu Warszawa; 17) Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej; 18) Szef Wojskowych Służb Informacyjnych; 19) Komendant Akademii Obrony Narodowej; 20) Dowódca Jednostki Wojskowej Nr 2305; 21) Komendant Wojskowej Akademii Technicznej; 22) Prezes Agencji Mienia Wojskowego; 23) Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. § 3. Sekretarz Stanu - I Zastępca Ministra Obrony Narodowej kieruje działalnością w zakresie ochrony środowiska w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz w jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, zwanych dalej "resortem Obrony Narodowej", oraz: 1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach organizacyjnie podporządkowanych; 2) opracowuje i przedstawia do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej projekt "Polityki resortu Obrony Narodowej w zakresie ochrony środowiska" oraz nadzoruje jej realizację; 3) akceptuje ramowe, czteroletnie programy ochrony środowiska, o których mowa w § 7 pkt 3, oraz plany przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska, o których mowa w § 12 pkt 2, i przedstawia je do zatwierdzania Ministrowi Obrony Narodowej; 4) zarządza kontrole i określa sposób ich przeprowadzania w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie środowiska w resorcie Obrony Narodowej; 5) corocznie przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej "Informację o stanie środowiska i działalności proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych". § 4. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego: 1) uwzględnia zagadnienia ochrony środowiska w planowaniu zadań dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 2) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych. § 5. Szef Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego: 1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych; 2) planuje potrzeby i wydatki w zakresie gromadzenia i unieszkodliwiania odpadów medycznych i weterynaryjnych, środków farmaceutycznych, leków i związków chemicznych stosowanych w służbie zdrowia lub weterynarii, pochodzących z rotacji zapasów wojennych w wojskowych zakładach opieki zdrowotnej, jednostkach wojskowych oraz Wojskowym Ośrodku Farmacji i Techniki Medycznej; 3) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowuje i niezwłocznie przedstawia Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek. § 6. Szef Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 koordynuje funkcjonowanie systemu wykrywania skażeń w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zapewnia oraz nadzoruje realizację wykonywania przez Centralny Ośrodek Analizy Skażeń czynności na potrzeby ochrony środowiska przez: 1) prowadzenie pomiarów skażeń promieniotwórczych w ramach funkcjonującej w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej zautomatyzowanej sieci pomiarów skażeń promieniotwórczych powietrza oraz wydzielanie w przypadkach szczególnych odpowiednich sił i środków do realizacji doraźnych pomiarów skażeń biologicznych, chemicznych i promieniotwórczych; 2) prowadzenie Centralnej Bazy Danych Niebezpiecznych Substancji Chemicznych, zwanej dalej "Centralną Bazą Danych", na podstawie "Zasad tworzenia bazy danych niebezpiecznych substancji chemicznych"; 3) udostępnianie, na wniosek dowódców, szefów (kierowników) jednostek organizacyjnych, informacji zawartych w Centralnej Bazie Danych. § 7. Dyrektor Departamentu Infrastruktury: 1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych; 2) w ramach koordynowania i realizacji zadań związanych z ochroną środowiska w resorcie Obrony Narodowej monitoruje efekty ich wykonywania; 3) na podstawie "Polityki resortu Obrony Narodowej w zakresie ochrony środowiska" sporządza ramowe, czteroletnie programy ochrony środowiska, które po uzgodnieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej przedstawia do akceptacji Sekretarzowi Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej; 4) inicjuje prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe związane z ochroną środowiska w resorcie Obrony Narodowej, planuje przedsięwzięcia z tego zakresu oraz występuje do właściwych jednostek i komórek organizacyjnych o przydział środków finansowych na ich realizację; 5) nadzoruje przedsięwzięcia związane z przywracaniem do właściwego stanu elementów środowiska zanieczyszczonych, uszkodzonych lub zniszczonych w wyniku działalności jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych; 6) organizuje, we współdziałaniu z Dyrektorem Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego oraz dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, szkolenia specjalistyczne z zakresu ochrony środowiska; 7) uzgadnia z Dyrektorem Departamentu Wychowania i Promocji Obronności propozycje tematów edukacji ekologicznej w ramach kształcenia obywatelskiego oraz współdziała w organizacji innych przedsięwzięć mających na celu edukację ekologiczną w ramach działalności kulturalno-oświatowej; 8) monitoruje dostarczanie do Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych informacji o niebezpiecznych substancjach chemicznych, wykorzystywanych przez jednostki organizacyjne bezpośrednio podległe lub nadzorowane; 9) organizuje we współpracy z: a) Szefem Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 pomiary skażeń chemicznych i promieniotwórczych w zakresie wynikającym z przepisów o ochronie środowiska, b) Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego pomiary skażeń biologicznych w zakresie wynikającym z przepisów o ochronie środowiska; 10) współdziała z właściwymi instytucjami i organizacjami krajowymi oraz międzynarodowymi w zakresie ochrony środowiska; 11) opracowuje w porozumieniu z Szefem Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 i Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego "Zasady tworzenia bazy danych niebezpiecznych substancji chemicznych"; 12) opracowuje zbiorcze zestawienia danych z jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych : a) wielkości emisji gazów i pyłów do powietrza, wielkości poboru wody i ilości ścieków wprowadzanych do wód i ziemi oraz ilości wytwarzanych, poddawanych odzyskowi i unieszkodliwianych odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych, b) opłat wnoszonych za korzystanie ze środowiska i dokonywanie w nim zmian oraz kar za nieprzestrzeganie przepisów o ochronie środowiska; 13) corocznie: a) w terminie do dnia 30 kwietnia, na podstawie sprawozdań, o których mowa w § 5 pkt 3, § 9 pkt 4, § 12 pkt 6, § 13 pkt 1 i § 14 pkt 8 oraz zbiorczych informacji zgromadzonych w Centralnej Bazie Danych - opracowuje i przedstawia Sekretarzowi Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej "Informację o stanie środowiska i działalności proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych", b) w terminie do dnia 15 grudnia uaktualnia, w porozumieniu z Szefem Generalnego Zarządu Wsparcia - P7 oraz Szefem Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, "Zasady tworzenia bazy danych niebezpiecznych substancji chemicznych". § 8. Dyrektor Departamentu Wychowania i Promocji Obronności: 1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów ochrony środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych; 2) uwzględnia, w porozumieniu z Dyrektorem Departamentu Infrastruktury, problematykę edukacji ekologicznej, poprzez propozycje tematyczne do kształcenia obywatelskiego, nadzoruje ich realizację i zapewnia, we współpracy z Dyrektorem Departamentu Infrastruktury Ministerstwa Obrony Narodowej, materiały dydaktyczne do tego kształcenia; 3) uwzględnia w działalności kulturalno-oświatowej problematykę ochrony środowiska przez propagowanie jej zasad i celów. § 9. Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej: 1) prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych; 2) uwzględnia w nadzorowanych, koordynowanych lub wdrażanych pracach badawczo-rozwojowych przepisy o ochronie środowiska; 3) monitoruje dostarczanie do Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych informacji o niebezpiecznych substancjach chemicznych, wykorzystywanych przez jednostki organizacyjne podporządkowane lub nadzorowane; 4) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane, opracowuje i niezwłocznie przedstawia Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek. § 10. Dyrektor Departamentu Zaopatrywania Sił Zbrojnych prowadzi nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizuje przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych. § 11. Dyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego: 1) w porozumieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej: a) określa potrzeby dotyczące szkolenia specjalistycznego z zakresu ochrony środowiska, b) zapewnia uwzględnianie problematyki ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju w założeniach systemu kształcenia w akademiach i szkołach wojskowych; 2) w porozumieniu z dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Dyrektorem Deparlamentu Infrastruktury planuje i koordynuje szkolenia specjalistyczne z zakresu ochrony środowiska. § 12. Dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dowódca Garnizonu Warszawa, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Akademii Obrony Narodowej i Dowódca Jednostki Wojskowej Nr 2305: 1) odpowiadają za stosowanie przepisów o ochronie środowiska i nadzorują ich przestrzeganie w jednostkach podległych, bezpośrednio podporządkowanych lub nadzorowanych, a w szczególności: a) w działalności szkoleniowej wojsk, b) przy zabezpieczaniu logistycznym działań, w tym na polskim morzu terytorialnym i morskich wodach wewnętrznych oraz w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej, a także na morzach i w portach innych państw, w czasie prowadzenia ćwiczeń i szkoleń lub odbywania wizyt poza polskimi obszarami morskimi, c) podczas ćwiczeń z wojskami stron Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego lub w ramach Partnerstwa dla Pokoju, przy uwzględnieniu statusu tych wojsk, wynikającego z postanowień umów i porozumień międzynarodowych; 2) opracowują, na podstawie programu, o którym mowa w §7 pkt 3, oraz potrzeb wojsk, czteroletnie plany przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska, które po uzgodnieniu z Dyrektorem Departamentu Infrastruktury przedstawiają do akceptacji Sekretarzowi Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej; 3) uwzględniają problematykę ochrony środowiska w procesie kształcenia i szkolenia w podległych jednostkach; 4) inicjują prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe, związane z ochroną środowiska oraz planują środki finansowe na ich realizację; 5) w miarę potrzeb wynikających z bieżącej działalności jednostek podległych organizują przedsięwzięcia z zakresu ochrony środowiska w tych jednostkach oraz planują na ten cel środki finansowe; 6) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowują i niezwłocznie przedstawiają Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek; 7) prowadzą ewidencję niebezpiecznych substancji chemicznych, wykorzystywanych przez podległe jednostki, a informacje w tym zakresie przekazują do Centralnej Bazy Danych; 8) prowadzą pomiary skażeń promieniotwórczych oraz inne pomiary w ramach systemu wykrywania skażeń w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 9) sprawują działalność kontrolną w zakresie ochrony środowiska w jednostkach podległych; 10) określają wymogi ochrony środowiska w zamówieniach publicznych dotyczących zakupu uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz innych materiałów. § 13. Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych i Rekonwersji, Zastępca Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Szef Generalnego Zarządu Zasobów Osobowych - P1, Szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego - P2, Szef Generalnego Zarządu Dowodzenia i Łączności - P6, Szef Wojskowego Nadzoru Metrologicznego, Komendant Wojskowej Akademii Technicznej, Prezes Agencji Mienia Wojskowego oraz Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej prowadzą nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska i organizują przedsięwzięcia z tego zakresu w jednostkach bezpośrednio podległych lub nadzorowanych, ponadto: 1) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowują i niezwłocznie przedstawiają Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek; 2) monitorują dostarczanie do Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych informacji o niebezpiecznych substancjach chemicznych, wykorzystywanych przez bezpośrednio podległe, nadzorowane lub podporządkowane jednostki organizacyjne. § 14. Dowódcy, szefowie, komendanci, kierownicy jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych wykonujący funkcje zarządców nieruchomości wynikające z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych: 1) ponoszą odpowiedzialność za spełnianie wymagań przepisów o ochronie środowiska oraz koordynują działalność w tym zakresie w stosunku do nieruchomości pozostających w ich trwałym zarządzie lub będących na ewidencji na podstawie innych tytułów prawnych; 2) kontrolują działalność z zakresu ochrony środowiska na obszarze swojej odpowiedzialności, w razie stwierdzenia usterek i nieprawidłowości wnioskują o ich usunięcie; 3) podejmują działania racjonalizujące koszty utrzymania nieruchomości wojskowych w zakresie korzystania ze środowiska; 4) na wniosek kierowników (dowódców) jednostek organizacyjnych prowadzą, z zastrzeżeniem §15 pkt 4, sprawy związane z uzyskiwaniem decyzji i pozwoleń administracyjnych, dotyczących korzystania ze środowiska i dokonywania w nim zmian, oraz inne sprawy związane z przestrzeganiem wymogów przepisów o ochronie środowiska; 5) prowadzą ewidencję emisji gazów i pyłów do powietrza, ilości poboru wody i odprowadzania ścieków do wód i ziemi oraz inne ewidencje określone przez przepisy o ochronie środowiska; 6) opracowują zbiorcze zestawienia informacji o wielkości emisji zanieczyszczeń, wymagane przez przepisy o ochronie środowiska i przekazują je do właściwych organów administracji publicznej; 7) naliczają i wnoszą opłaty za korzystanie ze środowiska i dokonywanie w nim zmian, wynikające z przepisów o ochronie środowiska; 8) w terminie do dnia 15 marca każdego roku na podstawie informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej przekazywanych przez jednostki organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane opracowują i niezwłocznie przedstawiają Dyrektorowi Departamentu Infrastruktury sprawozdanie o stanie środowiska i działalności proekologicznej na terenach tych jednostek; 9) organizują szkolenia z zakresu ochrony środowiska; 10) prowadzą przedsięwzięcia związane z przywracaniem do właściwego stanu elementów środowiska zanieczyszczonych, uszkodzonych lub zniszczonych na obszarze swojego działania; 11) zapewniają udział przedstawicieli zarządców nieruchomości w kontrolach organizowanych przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska w jednostkach organizacyjnych na obszarze swojego działania; 12) prowadzą przed organami administracji publicznej i sądami powszechnymi oraz administracyjnymi sprawy związane z funkcjonowaniem jednostek administracyjnych w zakresie ochrony środowiska. § 15. Dowódcy, szefowie, komendanci, kierownicy jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych niewykonujący funkcji zarządców nieruchomości wynikających z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych: 1) odpowiadają za stosowanie przepisów o ochronie środowiska oraz właściwe użytkowanie infrastruktury technicznej służącej ochronie środowiska występującej w nieruchomościach zajmowanych przez jednostki organizacyjne podległe, bezpośrednio podporządkowane lub nadzorowane; 2) prowadzą ewidencję danych potrzebnych do naliczenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz inne ewidencje określone przez przepisy o ochronie środowiska oraz przekazują do wykonującego funkcję zarządcy nieruchomości wynikającą z prawa trwałego zarządu: a) meldunki kwartalne - do 5. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, b) meldunki roczne - do dnia 10 stycznia każdego roku; 3) w sprawach związanych z uzyskiwaniem decyzji i pozwoleń administracyjnych, dotyczących korzystania ze środowiska i dokonywania w nim zmian, występują, z zastrzeżeniem pkt 4, do zarządców nieruchomości, powiadamiając odpowiednio dowódców okręgów wojskowych, dowódców rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub Dowódcę Garnizonu Warszawa; 4) prowadzą działania w celu uzyskania odpowiednich pozwoleń lub decyzji na wytwarzanie, gromadzenie, magazynowanie lub pozbywanie się odpadów; 5) informują zarządców nieruchomości o wszelkich przeprowadzanych zmianach mających wpływ na ochronę środowiska; 6) prowadzą ewidencję wykorzystywanych niebezpiecznych substancji chemicznych, a informacje w tym zakresie przekazują do bazy danych Ośrodków Analizy Skażeń Okręgów Wojskowych. § 16. 1. Wydatki związane z realizacją zadań ochrony środowiska planują poszczególni dysponenci części budżetu, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, w ramach przydzielonego limitu wydatków na dany rok, na podstawie naliczeń wykonanych przez wykonujących funkcję zarządców nieruchomości wynikającą z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych. 2. Wykonujący funkcje zarządców nieruchomości do końca stycznia roku następnego przedkładają rozliczenie środków finansowych poszczególnym dysponentom drugiego stopnia za rok poprzedni, a zestawienie zbiorcze przesyłają do przełożonych. § 17. 1. Zakres informacji o stanie środowiska i działalności proekologicznej, o której mowa w § 5 pkt 3, § 9 pkt 4, § 12 pkt 6, § 13 pkt 1 i § 14 pkt 8, określa załącznik do rozporządzenia. 2. Informacje, o których mowa w ust.1, jednostki organizacyjne podległe, podporządkowane lub nadzorowane przekazują do dnia 30 stycznia każdego roku w formie pisemnej oraz elektronicznej na informatycznym nośniku danych - według wzorów określonych przez Dyrektora Departamentu Infrastruktury. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 917) ZAKRES INFORMACJI O STANIE ŚRODOWISKA I DZIAŁALNOŚCI PROEKOLOGICZNEJ W JEDNOSTKACH WOJSKOWYCH I INNYCH JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH PODPORZĄDKOWANYCH MINISTROWI OBRONY NARODOWEJ LUB PRZEZ NIEGO NADZOROWANYCH I. Zagadnienia objęte "Informacją o stanie środowiska i działalności proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych" opracowywaną dla dowódców rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Dowódcy Garnizonu Warszawa, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendanta Akademii Obrony Narodowej i Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305: 1. Ogólna charakterystyka użytkowanych miejsc i obiektów. 2. Charakterystyka źródeł zagrożeń ekologicznych. 3. Charakterystyka istniejących baz MPS i stacji paliw. 4. Inicjatywy w zakresie zadań proekologicznych. 5. Ocena stanu środowiska w użytkowanych miejscach i obiektach. 6. Inne dane - według uznania sprawozdawcy. II. Zagadnienia objęte "Informacją o stanie środowiska i działalności proekologicznej w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych" opracowywaną przez wykonujących funkcję zarządców nieruchomości wynikającą z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych: 1. Charakterystyka przestrzenna kompleksów wojskowych. 2. Stopień wyeksploatowania elementów uzbrojenia terenu. 3. Charakterystyka występujących źródeł zagrożeń ekologicznych. 4. Zagrożenia i uciążliwości związane z infrastrukturą wojskową. 5. Spełnianie wymogów ochrony środowiska przez jednostki organizacyjne w świetle kontroli Inspekcji Ochrony Środowiska. 6. Ocena stanu środowiska w użytkowanych miejscach i obiektach. 7. Środki finansowe uzyskane na działania proekologiczne spoza części budżetu, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej. 8. Stan formalno-prawny (wymagane pozwolenia i decyzje). 9. Inne dane - według uznania sprawozdawcy. III. Zagadnienia objęte informacjami opracowywanymi przez dowódców, szefów, komendantów, kierowników jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych niewykonujących funkcji zarządców nieruchomości wynikającej z prawa trwałego zarządu lub innych tytułów prawnych: 1. Ilości, rodzaje, parametry zużytych paliw stałych, ciekłych i gazowych do energetycznego spalania. 2. Ilości benzyn silnikowych przeładowanych na stacjach MPS. 3. Ilości paliw płynnych zużytych w procesach spalania w silnikach spalinowych. 4. Ilości, rodzaje i parametry surowców zużytych w warsztatach. 5. Ilości i jakości wody z ujęć własnych. 6. Ilości i jakości odprowadzanych ścieków do środowiska. 7. Rodzaju i ilości wytwarzanych odpadów. 8. Ilość umów zawartych na odbiór i unieszkodliwianie odpadów. 9. Wysokość opłat (z podziałem na opłaty i opłaty podwyższone) za odpady. 10. Ilość i rodzaj decyzji wymierzających kary pieniężne oraz ich wysokości. 11. Inne dane określone przez wykonujących funkcję zarządcy nieruchomości wynikającą z prawa trwałego zarządu. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865, Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 49, poz. 464. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szkoleń oraz egzaminów związanych z udzielaniem upoważnień lub akredytacji w zakresie oceny polowej lub pobierania próbek materiału siewnego, oraz przeprowadzania kontroli czynności akredytowanych kwalifikatorów i akredytowanych próbobiorców (Dz. U. Nr 94, poz. 918) Na podstawie art. 45 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres szkoleń dotyczących udzielania upoważnień lub akredytacji w zakresie oceny polowej lub pobierania próbek materiału siewnego; 2) sposób przeprowadzenia egzaminu w zakresie udzielania upoważnień lub akredytacji, o której mowa w pkt 1, zwanego dalej "egzaminem"; 3) sposób i zakres przeprowadzania kontroli czynności akredytowanych kwalifikatorów i akredytowanych próbobiorców w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących oceny lub pobierania próbek materiału siewnego. § 2. 1. Szkolenia, o których mowa w § 1 pkt 1, w zakresie oceny materiału siewnego dotyczą: 1) roślin zbożowych; 2) roślin pastewnych - strączkowych, motylkowatych drobnonasiennych oraz traw gazonowych i pastewnych; 3) roślin oleistych i włóknistych; 4) buraka cukrowego i pastewnego oraz roślin pastewnych - innych roślin rolniczych; 5) materiału szkółkarskiego; 6) roślin warzywnych; 7) ziemniaka. 2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, przeznaczone są wyłącznie dla osób zainteresowanych uzyskaniem upoważnienia do dokonywania oceny polowej. 3. Zakres szkoleń, o których mowa w ust. 1, obejmuje: 1) wiadomości z zakresu agrotechniki i nasiennictwa danej grupy roślin; 2) dokonywanie oceny polowej materiału siewnego; 3) odmianoznawstwo w obrębie danej grupy roślin; 4) przepisy dotyczące nasiennictwa. § 3. 1. Szkolenia przeznaczone dla osób zainteresowanych otrzymaniem upoważnień dotyczących pobierania próbek materiału siewnego są organizowane w zakresie pobierania próbek: 1) materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych; 2) materiału siewnego roślin sadowniczych. 2. Szkolenia przeznaczone dla osób zainteresowanych otrzymaniem akredytacji dotyczących pobierania próbek materiału siewnego są organizowane w zakresie pobierania próbek: 1) materiału siewnego roślin rolniczych; 2) materiału siewnego roślin sadowniczych. 3. Zakres szkoleń, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmuje: 1) wiadomości z zakresu pobierania próbek i podstaw statystyki; 2) metodykę pobierania próbek; 3) podstawy nasionoznawstwa; 4) przepisy dotyczące nasiennictwa. § 4. 1. Egzamin obejmuje część teoretyczną i praktyczną. 2. Część teoretyczną egzaminu, mającą postać testu, zalicza się po udzieleniu przez osobę zainteresowaną otrzymaniem upoważnienia lub akredytacji nie mniej niż 75 % poprawnych odpowiedzi. 3. Część praktyczna egzaminu polega na: 1) samodzielnym dokonaniu oceny polowej materiału siewnego przez osoby zainteresowane otrzymaniem upoważnienia lub akredytacji w zakresie oceny materiału siewnego; 2) samodzielnym pobraniu próbek i rozpoznaniu materiału siewnego danego gatunku przez osoby zainteresowane otrzymaniem upoważnienia lub akredytacji w zakresie pobierania próbek materiału siewnego. 4. Cześć praktyczną egzaminu zalicza się po poprawnym dokonaniu czynności, o których mowa w ust. 3. § 5. 1. Wojewódzki inspektor dokonuje kontroli czynności: 1) akredytowanych kwalifikatorów przez: a) kontrolną ocenę polową nie mniej niż 10 % plantacji roślin samopylnych lub roślin sadowniczych, b) kontrolną ocenę polową nie mniej niż 20 % plantacji roślin obcopylnych lub c) pobranie do oceny tożsamości odmianowej próbek materiału siewnego pochodzącego z nie mniej niż 10 % plantacji ocenionej przez akredytowanego kwalifikatora; 2) akredytowanych próbobiorców przez: a) kontrolne pobranie nie mniej niż 10 % próbek z partii materiału siewnego, b) ocenę nie mniej niż 10 % duplikatów próbek materiału siewnego pobranych przez akredytowanego próbobiorcę. 2. Wojewódzki inspektor zmniejsza zakres kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, do: 1) 5 % - w przypadku plantacji roślin samopylnych, 2) 15 % - w przypadku plantacji roślin obcopylnych - jeżeli może sprawdzić czystość i tożsamość odmianową metodami biochemicznymi w laboratorium urzędowym. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru protokołu pobrania próbek materiału siewnego (Dz. U. Nr 94, poz. 919) Na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór protokołu pobrania próbek materiału siewnego do oceny, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 919) Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie przeniesienia części poborowych do rezerwy (Dz. U. Nr 150, poz. 1583) Na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wojskowi komendanci uzupełnień przeniosą do rezerwy do dnia 31 stycznia 2005 r. przeznaczonych do odbycia zasadniczej służby wojskowej, służby w obronie cywilnej lub przeszkolenia wojskowego poborowych: 1) posiadających na wyłącznym utrzymaniu żonę, dzieci, rodziców lub osoby, względem których poborowego obciąża obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem obowiązku wynikającego z umowy, jeżeli łączny przeciętny miesięczny dochód osób będących na wyłącznym utrzymaniu poborowego uzyskany w 2004 r. w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających złożenie wniosku jest niższy od minimalnego wynagrodzenia określonego w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2004 r. (Dz. U. Nr 167, poz. 1623); 2) którzy nie ukończyli szkoły podstawowej, posiadają tylko wykształcenie podstawowe zdobyte z dwuletnim lub większym opóźnieniem albo ukończyli szkołę specjalną; 3) którzy zostali prawomocnie skazani za przestępstwo i wymierzono wobec nich karę pozbawienia wolności powyżej 1 roku; 4) których ojciec, matka, ojczym, macocha, brat lub siostra w czasie odbywania czynnej służby wojskowej, o której mowa w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zmarli lub zostali uznani za inwalidów wojskowych, o których mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm. 2)); 5) będących absolwentami szkół wyższych przeznaczonymi do odbycia przeszkolenia wojskowego, którzy stali się absolwentami w 2004 r. lub wcześniej. § 2. Poborowych, o których mowa w § 1: 1) w pkt 1 i 4, przenosi się do rezerwy po złożeniu przez nich do dnia 31 grudnia 2004 r. udokumentowanego wniosku w tej sprawie; 2) korzystających z odroczenia zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego - przenosi się do rezerwy po złożeniu przez nich do dnia 31 grudnia 2004 r. wniosku w sprawie przeniesienia do rezerwy; 3) niekorzystających z odroczenia zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego - przenosi się do rezerwy, o ile w ciągu 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia nie złożą pisemnego wniosku o nieprzenoszenie ich do rezerwy; 4) przenosi się do rezerwy również w przypadku, jeżeli orzeczeniem właściwej komisji lekarskiej zostali uznani za czasowo niezdolnych do służby wojskowej. § 3. Przepisu § 1 nie stosuje się do poborowych, którzy złożyli wnioski o przeznaczenie do służby zastępczej lub służba ta została im przyznana. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 181, poz. 1515, z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 121, poz. 1264. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie powiadamiania o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi notyfikacji w Unii Europejskiej 2) (Dz. U. Nr 94, poz. 920) Na podstawie art. 51 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz chorób zakaźnych podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposób i tryb powiadamiania o chorobach zakaźnych, o których mowa w załączniku nr 1. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) przypadek - stwierdzenie przez powiatowego lekarza weterynarii wystąpienia u zwierzęcia zakażenia lub zachorowania na jedną z chorób wymienionych w załączniku nr 1; 2) pierwotne ognisko choroby - ognisko choroby zakaźnej w powiecie niepowiązane epizootycznie z wcześniejszym ogniskiem tej choroby w tym powiecie lub pierwsze wyznaczone ognisko choroby w innym powiecie. § 3. 1. Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie powiadamia wojewódzkiego lekarza weterynarii oraz powiatowych lekarzy weterynarii sąsiednich powiatów o: 1) wyznaczeniu pierwotnego ogniska choroby; 2) zniesieniu środków mających na celu zwalczanie jednej z chorób zakaźnych wymienionych w załączniku nr 1. 2. Laboratorium wykonujące badania w zakresie diagnostyki laboratoryjnej chorób zakaźnych zwierząt, wymienionych w załączniku nr 1, niezwłocznie informuje o: 1) dodatnim lub wątpliwym wyniku badań laboratoryjnych - powiatowego i wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwych ze względu na miejsce, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, oraz Głównego Lekarza Weterynarii; 2) negatywnym wyniku badań laboratoryjnych - powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby. 3. Wojewódzki lekarz weterynarii, po uzyskaniu informacji, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 1, niezwłocznie przekazuje je Głównemu Lekarzowi Weterynarii. 4. Główny Lekarz Weterynarii, nie później niż przed upływem 24 godzin od wyznaczenia pierwotnego ogniska choroby lub zniesienia środków podjętych w celu zwalczania jednej z chorób zakaźnych wymienionych w załączniku nr 1, powiadamia o tym Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej. 5. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, 3 i 4: 1) zawierają informacje, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 2) są wysyłane drogą elektroniczną. § 4. 1. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku wyznaczenia wtórnego ogniska choroby, nie później niż do godziny 1000 pierwszego roboczego dnia tygodnia, wysyła wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii powiadomienie, zawierające informacje opracowane na podstawie danych zebranych z tygodnia poprzedzającego dzień wysłania powiadomienia. 2. Wojewódzki lekarz weterynarii po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 1, nie później niż do godziny 1200 pierwszego roboczego dnia tygodnia, wysyła Głównemu Lekarzowi Weterynarii powiadomienie zawierające informacje opracowane na podstawie danych zebranych z tygodnia poprzedzającego dzień wysłania powiadomienia. 3. Główny Lekarz Weterynarii po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 2, nie później niż do godziny 1600 pierwszego roboczego dnia tygodnia, wysyła Komisji Europejskiej powiadomienie o wyznaczeniu wtórnego ogniska choroby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawierające informacje opracowane na podstawie danych zebranych z tygodnia poprzedzającego dzień wysłania powiadomienia. 4. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1-3: 1) zawierają informacje, które są określone w załączniku nr 2; 2) są wysyłane drogą elektroniczną. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 920) Załącznik nr 1 WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT, KTÓRYCH WYSTĄPIENIE PODLEGA OBOWIĄZKOWI NOTYFIKACJI W UNII EUROPEJSKIEJ 1) pryszczyca (Foot and mouth disease - FMD); 2) księgosusz (Rinderpest); 3) zaraza płucna bydła (Contagious bovine pleuropneumonia - CBPP); 4) choroba niebieskiego języka (Bluetongue); 5) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease - SVD); 6) klasyczny pomór świń (Classical swine fever - CSF, Hog cholera); 7) afrykański pomór świń (African swine fever - ASF); 8) enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia świń d. choroba cieszyńska i talfańska (Porcine enteroviral encephalomyelitis); 9) grypa ptaków (Avian influenza); 10) rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease - ND); 11) afrykański pomór koni (African horse sickness); 12) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis); 13) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants - PPR); 14) gorączka doliny Rift (Rift valley fever); 15) choroba guzowatej skóry bydła (Lumpy skin disease - LSD); 16) ospa owiec i ospa kóz (Sheep pox and goat pox); 17) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (Infectious haematopoietic necrosis - IHN); 18) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy - BSE); 19) zakaźna anemia łososia - (Infectious salmon anaemia - ISA); 20) wirusowa posocznica krwotoczna - (Viral haemorrhagic septicaemia - VHS); 21) inwazja małego chrząszcza ulowego (Small hive beetle (Aethina tumida)); 22) inwazja roztocza Tropilaelaps clareae; 23) zaraza stadnicza (Dourine); 24) wirusowe zapalenia mózgu i rdzenia koni (Equine encephalomyelitis) - wszystkie typy zapaleń łącznie z wenezuelskim zapaleniem mózgu i rdzenia koni (Venezuelan equine encephalomyelitis); 25) niedokrwistość zakaźna koni (Equine infectious anaemia); 26) nosacizna (Glanders). Załącznik nr 2 INFORMACJE, KTÓRE UMIESZCZA SIĘ W POWIADOMIENIU O WYZNACZENIU PIERWOTNEGO LUB WTÓRNEGO OGNISKA CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT 1) data przekazania informacji; 2) godzina przekazania informacji; 3) państwo pochodzenia; 4) nazwa choroby lub rodzaj wirusa - jeżeli dotyczy; 5) numer porządkowy ogniska choroby; 6) rodzaj ogniska choroby (pierwotne/wtórne); 7) numer przypisany ognisku choroby wynikający z łańcucha epizootycznego; 8) powiat i położenie geograficzne gospodarstwa; 9) inny powiat objęty ograniczeniami; 10) data stwierdzenia choroby; 11) data zgłoszenia podejrzenia wystąpienia choroby; 12) przypuszczalna data pierwszego zakażenia; 13) miejsce pochodzenia źródła zakażenia; 14) działania podjęte w celu zwalczenia choroby zakaźnej; 15) liczba zwierząt z gatunków wrażliwych w gospodarstwie: a) bydło, b) świnie, c) owce, d) kozy, e) drób, f) koniowate, g) ryby, h) gatunki dzikich zwierząt, i) w przypadku chorób pszczół - liczba narażonych na zarażenie rodzin pszczelich; 16) liczba przypadków choroby w gospodarstwie: a) bydło, b) świnie, c) owce, d) kozy, e) drób, f) koniowate, g) ryby, h) gatunki dzikich zwierząt, i) w przypadku chorób pszczół - liczba rodzin pszczelich, u których stwierdzono obecność pasożytów; 17) liczba zwierząt, które padły w gospodarstwie: a) bydło, b) świnie, c) owce, d) kozy, e) drób, f) koniowate, g) ryby, h) gatunki dzikich zwierząt; 18) liczba sztuk zabitych lub ubitych: a) bydło, b) świnie, c) owce, d) kozy, e) drób, f) koniowate, g) ryby, h) gatunki dzikich zwierząt; 19) liczba zniszczonych zwłok zwierząt: a) bydło, b) świnie, c) owce, d) kozy, e) drób, f) koniowate, g) ryby, h) gatunki dzikich zwierząt, i) w przypadku chorób pszczół - liczba zniszczonych rodzin pszczelich; 20) przewidywana data zakończenia zabijania lub ubijania zwierząt; 21) przewidywana data zakończenia niszczenia zwłok zwierząt. Dodatkowe informacje, które umieszcza się w powiadomieniu o wyznaczeniu pierwotnego lub wtórnego ogniska klasycznego lub afrykańskiego pomoru świń: 1) odległość od najbliższego gospodarstwa, w którym znajdują się świnie; 2) liczba i przeznaczenie hodowlane świń znajdujących się w ognisku choroby - do rozrodu, tuczu oraz prosięta do 3. miesiąca życia; 3) liczba i przeznaczenie hodowlane chorych świń w ognisku choroby - do rozrodu, tuczu oraz prosięta do 3. miesiąca życia; 4) metody diagnozowania choroby; 5) w przypadku gdy choroba nie została stwierdzona w gospodarstwie, wskazuje się miejsce stwierdzenia choroby - w transporcie albo w rzeźni; 6) stwierdzenie pierwotnych przypadków wystąpienia klasycznego lub afrykańskiego pomoru świń u dzików. W przypadku gdy choroba ryb zostanie stwierdzona w gospodarstwie lub w strefie zatwierdzonej lub wolnej, zgłasza się ją jako pierwotne ognisko choroby. W powiadomieniu, w wolnej części tekstu, wpisuje się dane dotyczące gospodarstwa lub strefy, gdzie stwierdzono chorobę. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 378 z 31.12.1982). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zawiadomienia o zakwestionowanych roślinach, produktach roślinnych lub przedmiotach, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie o ochronie roślin 2) (Dz. U. Nr 94, poz. 921) Na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór zawiadomienia o zakwestionowanych roślinach, produktach roślinnych lub przedmiotach, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, przekazywanego do Komisji Europejskiej lub do organizacji ochrony roślin państwa, z którego pochodzą lub są przywożone zakwestionowane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 921) Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 94/3 z dnia 21 stycznia 1994 r. ustanawiającej procedurę notyfikowania o przechwyconych przesyłkach lub organizmach szkodliwych pochodzących z państw trzecich i stwarzających zagrożenie fitosanitarne (Dz. Urz. WE Nr L 32, z 5.02.1994). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie należności pieniężnych przysługujących członkom komisji wyborczych i osobom powołanym w skład inspekcji w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz trybu udzielania im dni wolnych od pracy (Dz. U. Nr 94, poz. 922) Na podstawie art. 28 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety, zwrot kosztów podróży i noclegów oraz tryb udzielania dni wolnych od pracy członkom Państwowej Komisji Wyborczej oraz okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych, zwanych dalej "komisjami"; 2) wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety, zwrot kosztów podróży i noclegów oraz tryb udzielania dni wolnych od pracy osobom powołanym w skład inspekcji, o których mowa w art. 13 ust. 6 oraz art. 21 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego, zwanych dalej "inspekcjami". § 2. 1. Członkom komisji przysługują, w związku z udziałem w pracach tych komisji, diety i zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1951), z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia. 2. Dieta dla członków komisji wynosi półtorej diety ustalonej na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1. 3. Dieta, której wysokość określono w ust. 2, nie przysługuje, w związku z udziałem w pracach tych komisji, za czas związany z przeprowadzeniem głosowania i ustaleniem wyników głosowania. § 3. 1. Członkom komisji przysługuje, w związku z udziałem w pracach tych komisji, zwrot kosztów przejazdu publicznymi środkami komunikacji. 2. W uzasadnionych przypadkach, związanych w szczególności z brakiem możliwości dojazdu publicznymi środkami komunikacji, członkom komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdu innymi środkami transportu zbiorowego lub, za zgodą przewodniczącego komisji, własnym pojazdem samochodowym według stawek określonych w przepisach, o których mowa w § 2 ust. 1. § 4. Członkom komisji w obwodach głosowania utworzonych za granicą przysługują diety i zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1951). § 5. Należności, o których mowa w § 2-4, są wypłacane na podstawie rachunków, oświadczeń i poleceń wyjazdu służbowego akceptowanych przez przewodniczącego albo, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji. § 6. 1. Członkowie obwodowych komisji wyborczych, w razie zamiaru skorzystania ze zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego, są obowiązani, na co najmniej 3 dni przed przewidywanym terminem nieobecności w pracy, uprzedzić, w formie pisemnej, pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, a następnie nie później niż następnego dnia po ustaniu zwolnienia od pracy dostarczyć pracodawcy zaświadczenie usprawiedliwiające nieobecność w pracy wykonywaniem zadań w obwodowej komisji wyborczej. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię i nazwisko osoby wchodzącej w skład obwodowej komisji wyborczej; 2) wskazanie podstawy prawnej zwolnienia od pracy; 3) przyczynę i czas nieobecności w pracy. 3. Zaświadczenie opatrzone pieczęcią obwodowej komisji wyborczej podpisuje przewodniczący obwodowej komisji wyborczej, a dla przewodniczącego obwodowej komisji wyborczej podpisuje jego zastępca. 4. Zaświadczenie jest sporządzane w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz otrzymuje osoba zainteresowana, drugi pozostaje w obwodowej komisji wyborczej. § 7. 1. Członkom okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych za czas związany z wykonywaniem zadań członka komisji - w przypadku członków okręgowych i rejonowych komisji wyborczych oraz za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania - w przypadku obwodowych komisji wyborczych, przysługuje zryczałtowana dieta, w następującej wysokości: 1) dla członków okręgowych komisji wyborczych - 380 zł; 2) dla członków rejonowych komisji wyborczych - 210 zł; 3) dla członków obwodowych komisji wyborczych - 140 zł. 2. Zryczałtowana dieta nie przysługuje, jeżeli członek okręgowej, rejonowej albo obwodowej komisji wyborczej nie uczestniczył w czynnościach, o których mowa w ust. 1. 3. W przypadku gdy członek okręgowej albo rejonowej komisji wyborczej z przyczyn losowych nie uczestniczył w wykonywaniu części zadań danej komisji, a w szczególności nie uczestniczył w posiedzeniu lub posiedzeniach danej komisji, wysokość zryczałtowanej diety jest obniżana proporcjonalnie do liczby odbytych posiedzeń komisji. 4. Zryczałtowana dieta jest wypłacana na podstawie pisemnego potwierdzenia udziału w czynnościach, o których mowa w ust.1, przez przewodniczącego albo, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego właściwej komisji. § 8. 1. Osobom powołanym w skład inspekcji przysługują: 1) diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów - w wysokości i na zasadach określonych w § 2-5; 2) zryczałtowane diety za czas wykonywania zadań w inspekcji - w wysokości 231 zł. 2. Przy realizacji świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy § 7 ust. 2 i 4 stosuje się odpowiednio. § 9. Osobom powołanym w skład inspekcji udziela się dni wolnych od pracy w trybie przepisów § 6. § 10. 1. Należności, o których mowa w § 2-4 oraz § 7 i 8, wypłacają: 1) członkom Państwowej Komisji Wyborczej oraz osobom powołanym w skład inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej - dyrektor Zespołu Prezydialnego Krajowego Biura Wyborczego; 2) członkom okręgowych komisji wyborczych - dyrektor właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego; 3) członkom rejonowych komisji wyborczych oraz osobom powołanym w skład inspekcji rejonowej komisji wyborczej - dyrektor właściwej miejscowo delegatury Krajowego Biura Wyborczego; 4) członkom obwodowych komisji wyborczych - właściwy wójt (burmistrz, prezydent miasta) albo konsul, z zastrzeżeniem pkt 5; 5) członkom obwodowych komisji wyborczych na polskich statkach morskich - dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby armatora statku, za pośrednictwem armatora. 2. Członkom obwodowych komisji wyborczych, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, należności są wypłacane po przyjęciu protokołów głosowania w obwodach przez właściwą okręgową komisję. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej inspektora Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (Dz. U. Nr 94, poz. 923) Na podstawie art. 22a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej inspektora Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, zwanego dalej "inspektorem". § 2. Wzór imiennego upoważnienia inspektora do wykonywania czynności, o których mowa w art. 12 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Wzór legitymacji służbowej inspektora określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 kwietnia 2004 r. Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie pozbawiania broni palnej cech użytkowych (Dz. U. Nr 94, poz. 924) Na podstawie art. 6a ust. 7 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb potwierdzania pozbawienia broni palnej cech użytkowych i sposób znakowania broni pozbawionej cech użytkowych oraz zakres informacji umieszczanych w ewidencji tej broni; 2) jednostki uprawnione do wydawania specyfikacji technicznych; 3) jednostki uprawnione do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych i zatwierdzania specyfikacji technicznej; 4) sposób postępowania z bronią palną przekazaną do pozbawienia cech użytkowych, opracowania specyfikacji technicznej oraz potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych przez jednostki uprawnione do: a) wydawania specyfikacji technicznych, b) pozbawiania cech użytkowych, c) potwierdzania pozbawienia cech użytkowych; 5) stawki odpłatności za wydanie specyfikacji technicznej i dokonanie oceny zgodności pozbawienia broni palnej cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną. § 2. 1. Jednostkami uprawnionymi do wydania specyfikacji technicznej są podmioty posiadające na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) uprawnienia do wytwarzania broni palnej lub wymienione w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9 ust. 4 tej ustawy jako instytucje uprawnione do wydawania opinii w zakresie wytwarzania i obrotu bronią i amunicją. 2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, wydają specyfikacje techniczne w odniesieniu do tych rodzajów broni palnej, które wytwarzają. 3. W odniesieniu do rodzajów broni palnej niewytwarzanych przez jednostki, o których mowa w ust. 1, specyfikacje techniczne mogą wydawać: Instytut Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie, Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia oraz Wojskowy Instytut Techniki Inżynieryjnej. § 3. 1. Jednostką uprawnioną do zatwierdzania specyfikacji technicznej oraz do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych broni palnej wszelkiego rodzaju, typu i modelu i nanoszenia na niej stosownych oznaczeń jest Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Głównej Policji, zwane dalej "CLK KGP". 2. CLK KGP zatwierdza jedną specyfikację techniczną dla danego modelu broni palnej. 3. W razie przedstawienia CLK KGP do zatwierdzenia więcej niż jednej specyfikacji technicznej na dany model broni palnej lub innej niż aktualnie obowiązująca, CLK KGP zatwierdza tę specyfikację, która zapewnia bardziej efektywny sposób pozbawiania broni palnej cech użytkowych. W tym przypadku CLK KGP anuluje zatwierdzoną wcześniej specyfikację techniczną, o czym zawiadamia podmiot, który ją uzyskał. § 4. 1. Posiadacz broni palnej, przekazując broń do jednostki uprawnionej do pozbawienia cech użytkowych, okazuje pozwolenie na broń. 2. Przyjęcie broni palnej do pozbawienia cech użytkowych potwierdza się na piśmie. § 5. Podmiot uprawniony do pozbawienia broni palnej cech użytkowych: 1) może powierzać czynności związane z pozbawianiem broni palnej cech użytkowych wyłącznie pracownikom, którzy spełniają wymagania określone w art. 22 ustawy, o której mowa w § 2 ust.1; 2) prowadzi ewidencję broni palnej przekazanej w celu pozbawienia cech użytkowych. Do prowadzenia ewidencji stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy, o której mowa w § 2 ust.1; 3) przechowuje broń palną przekazaną w celu pozbawienia cech użytkowych w pomieszczeniach magazynowych spełniających warunki określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy, o której mowa w § 2 ust. 1. § 6. 1. Broń palną przekazaną w celu pozbawienia cech użytkowych poddaje się następującym zmianom polegającym na: 1) uniemożliwieniu właściwej współpracy każdej istotnej części broni palnej pozbawionej cech użytkowych z odpowiednimi istotnymi częściami broni palnej takiego samego rodzaju, typu i modelu niepozbawionej cech użytkowych; 2) uniemożliwieniu właściwego zadziałania układu uderzeniowego, odpalającego ładunek miotający naboju zarówno po uruchomieniu mechanizmu spustowego, jak i w inny sposób; 3) uniemożliwieniu załadowania naboju dowolnej konstrukcji i kalibru do komory nabojowej w lufie lub komór nabojowych w bębnie nabojowym; 4) uniemożliwieniu przemieszczania się pocisku wzdłuż całej długości lufy lub elementu ją zastępującego; 5) wykonaniu w tylnej części przewodu lufy przelotowych otworów o przekroju co najmniej dwa razy większym niż przekrój wewnętrzny lufy. 2. Przy wykonywaniu wymaganych zmian należy: 1) stosować technologie napawania materiałem twardszym niż stosowany do wykonania zasadniczego elementu istotnej części broni; 2) w przypadku konieczności wiercenia otworów pod kołki zaślepiające, należy wiercić je mimośrodowo w stosunku do zaślepianych otworów roboczych; jeżeli jest to technicznie możliwe, otwory pod kołki powinny być nieprzelotowe; 3) stosować stalowe kołki zaślepiające o większej twardości niż materiał, z którego wykonano zasadnicze elementy istotnej części broni; 4) stosowane połączenia na wcisk powinny wymagać do ich rozłączenia możliwie największych sił. § 7. Podmiot uprawniony do pozbawienia broni palnej cech użytkowych przekazuje egzemplarz broni palnej do potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych i naniesienia właściwego oznakowania wraz z dokumentem, w którym stwierdza, że broń palna została pozbawiona cech użytkowych zgodnie z właściwą specyfikacją techniczną, dołączając dowód dokonania opłaty za dokonanie oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych broni palnej. § 8. CLK KGP dokonuje oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych broni palnej w terminie nieprzekraczającym 30 dni od daty przekazania broni wraz z dokumentem i dowodem, o których mowa w § 7. § 9. 1. W przypadku potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej CLK KGP nanosi w sposób trwały na powierzchniach zewnętrznych wszystkich istotnych części broni oznaczenia, których wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. Miejsce i technika naniesienia oznaczenia zależna jest od konstrukcji i materiału, z którego jest wykonana dana część broni palnej. 2. O potwierdzeniu pozbawienia cech użytkowych broni palnej CLK KGP zawiadamia podmiot, który zlecił dokonanie potwierdzenia prawidłowości pozbawienia broni palnej cech użytkowych, informując o możliwości odebrania broni palnej w terminie 30 dni. Do broni palnej dołącza się dokument potwierdzający pozbawienie cech użytkowych. 3. Wyciąg z dokonanego zapisu w ewidencji broni palnej pozbawionej cech użytkowych przesyła się do organu, w którym broń palna była zarejestrowana dotychczas, celem wykreślenia danej jednostki broni palnej z ewidencji broni palnej. § 10. 1. W przypadku niepotwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej przedstawionej do oceny, CLK KGP zawiadamia o tym podmiot zlecający dokonanie potwierdzenia pozbawienia broni palnej cech użytkowych. 2. Odmowę potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej uzasadnia się. W uzasadnieniu, jeżeli jest to możliwe, powinien być wskazany zakres dodatkowych prac niezbędnych do uznania, iż dany egzemplarz broni palnej został pozbawiony cech użytkowych. 3. Kolejne zgłoszenie do potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych tej samej jednostki broni palnej jest traktowane jako nowe zgłoszenie. § 11. Ewidencja broni palnej pozbawionej cech użytkowych prowadzona w CLK KGP zawiera następujące informacje: 1) numer ewidencyjny broni palnej pozbawionej cech użytkowych; 2) rodzaj, typ, model, kaliber oraz indywidualne oznaczenie identyfikacyjne broni palnej; 3) dane identyfikacyjne właściciela broni palnej, który zdecydował o pozbawieniu jej cech użytkowych: a) w przypadku osób fizycznych - imię i nazwisko, numer PESEL i adres zamieszkania, b) w przypadku osób prawnych - nazwę firmy, numer identyfikacyjny REGON i adres siedziby; 4) datę potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych broni palnej i naniesienia na jej istotne elementy wymaganych oznaczeń; 5) nazwę, numer identyfikacyjny REGON i adres jednostki wykonującej czynności związane z pozbawieniem cech użytkowych broni palnej; 6) dane organu, w którym była zarejestrowana dana jednostka broni palnej przed pozbawieniem jej cech użytkowych. § 12. 1. Opłata za wydanie specyfikacji technicznej wynosi 32 zł. Podmiot, który wydał specyfikację, może pobrać opłatę w wysokości niższej. 2. Opłata za dokonanie oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych wynosi 40 zł. § 13. Do czasu dokonania pierwszej rejestracji broni palnej pozbawionej cech użytkowych i potwierdzenia tego faktu w karcie rejestracyjnej broni należy ją traktować jako broń palną, na którą wydano pozwolenie. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 924) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych informacji oraz rodzajów dokumentów, jakie jest obowiązany przedstawić cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości (Dz. U. Nr 94, poz. 925) Na podstawie art. 3f ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe informacje, dotyczące okoliczności wskazanych we wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 1a ust. 3 oraz w art. 3e ust. 5 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, zwanej dalej "ustawą"; 2) rodzaje dokumentów, jakie cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia jest obowiązany dołączyć do wniosku o wydanie zezwolenia; 3) wzory oświadczeń składanych przez cudzoziemców w związku z prowadzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych postępowaniem w sprawie wydania zezwolenia oraz wykazów dołączanych do tych oświadczeń. § 2. Wniosek o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące: 1) oznaczenia wnioskodawcy: a) w przypadku osoby fizycznej - obywatelstwo oraz adres zamieszkania, b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - adres jej siedziby, przedmiot działalności, imiona i nazwiska członków zarządu, a także informacje dotyczące wspólników, udziałowców lub akcjonariuszy, z podaniem: - w przypadku osoby fizycznej - imienia i nazwiska, obywatelstwa oraz adresu zamieszkania, - w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - adresu jej siedziby, oraz procentowej ilości głosów posiadanych na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu przez poszczególnych udziałowców lub akcjonariuszy; 2) oznaczenia nabywanej nieruchomości: a) w przypadku nieruchomości gruntowej - ulica, miejscowość, gmina i województwo, numer działki ewidencyjnej, powierzchnia w hektarach, numer księgi wieczystej oraz cechy zabudowy, b) w przypadku nieruchomości budynkowej - numer budynku, ulica, miejscowość, gmina i województwo, c) w przypadku lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności - numer budynku i lokalu, ulica, miejscowość, gmina i województwo, powierzchnia użytkowa lokalu w metrach kwadratowych oraz udział w nieruchomości wspólnej, na której usytuowany jest lokal; 3) oznaczenia zbywcy: a) w przypadku osoby fizycznej - adres zamieszkania, b) w przypadku osoby prawnej - adres siedziby, wraz z przysługującym tytułem prawnym do zbywanej nieruchomości; 4) określenia rodzaju czynności prawnej nabycia nieruchomości; 5) uzasadnienia wskazującego, na jakie cele nieruchomość będzie wykorzystywana. § 3. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2-4 ustawy, we wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości powinien oprócz informacji, o których mowa w § 2, określić: 1) rodzaj inwestycji lub działalności gospodarczej, jaka ma być wykonywana na nabywanej nieruchomości; 2) pochodzenie środków finansowych na zakup nieruchomości. § 4. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w § 2, następujące dokumenty: 1) określające jego status prawny: a) w przypadku osoby fizycznej - odpis lub kopię dokumentu potwierdzającego tożsamość ze wskazaniem obywatelstwa, miejsca urodzenia oraz adresu zamieszkania, a jeżeli osoba ta prowadzi działalność gospodarczą - także wyciąg z odpowiedniego rejestru lub ewidencji, b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - odpis lub wyciąg z odpowiedniego rejestru; 2) określające nieruchomość: a) odpis księgi wieczystej lub zaświadczenie ze zbioru dokumentów, b) wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, c) w przypadku gdy nabywana nieruchomość powstała w wyniku scalenia lub podziału - wykaz zmian gruntowych lub decyzja zatwierdzająca podział bądź scalenie nieruchomości, d) wypis z aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku - z opracowanego studium; 3) oświadczenie zbywcy wyrażające wolę zbycia nieruchomości na rzecz cudzoziemca, a w przypadku nabywania nieruchomości w wyniku procesu łączenia (podziału) spółek - uzgodniony plan połączenia (podziału) wraz z projektami uchwał o połączeniu (podziale) i projektem umowy lub statutu spółki przejmującej, wydzielonej lub nowo zawiązanej. 2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości rolnej jest obowiązany dodatkowo przedłożyć oświadczenie Agencji Nieruchomości Rolnych, iż nie skorzystała lub nie zamierza skorzystać z przysługujących jej uprawnień wynikających z ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592) związanych z prawem pierwokupu przedmiotowej nieruchomości. 3. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności nie ma obowiązku dołączenia do wniosku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b-d. § 5. 1. Jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości cudzoziemiec wskazał okoliczności określone w art. 1a ust. 2 pkt 4 ustawy, jest on obowiązany dołączyć do niego następujące dokumenty: 1) odpis lub wyciąg z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dla przedsiębiorcy, w którym cudzoziemiec pełni funkcję członka organu zarządzającego, lub zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej; 2) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, że nabywca nie zalega z wpłatami należności budżetowych; 3) zaświadczenie z właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzające, że nabywca nie zalega ze składkami na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych. 2. Jeżeli we wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości cudzoziemiec wskazał okoliczności określone w art. 1a ust. 2 pkt 5 ustawy, jest on obowiązany dołączyć dokumenty potwierdzające wykonywanie działalności gospodarczej lub rolniczej, w szczególności odpisy uzyskanych koncesji i zezwoleń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 6. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 2-4 ustawy, ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości niezależnie od dokumentów, o których mowa w § 5, obowiązany jest także przedstawić dokumenty wskazujące na posiadanie środków finansowych na zakup nieruchomości oraz możliwości finansowania działalności: 1) zaświadczenie banku, w którym prowadzony jest podstawowy rachunek bieżący nabywcy, bądź jego udziałowców lub akcjonariuszy, określające wielkość posiadanych środków finansowych oraz jego zdolność kredytową i płatniczą; 2) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego stwierdzające, że nabywca nie zalega z wpłatami należności budżetowych; 3) zaświadczenie z właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzające, że nabywca nie zalega ze składkami na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych. § 7. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3e ustawy, powinien zawierać szczegółowe informacje dotyczące: 1) oznaczenia nabywcy udziałów lub akcji, obejmującego udziały lub akcje lub strony innej czynności prawnej dotyczącej udziałów lub akcji: a) w przypadku osoby fizycznej - imię i nazwisko, obywatelstwo oraz adres zamieszkania, b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - adres jej siedziby, przedmiot działalności, imiona i nazwiska członków zarządu, a także informacje dotyczące wspólników, udziałowców lub akcjonariuszy, z podaniem: - w przypadku osoby fizycznej - imienia i nazwiska, obywatelstwa oraz adresu zamieszkania, - w przypadku osoby prawnej - adresu jej siedziby, oraz procentowej ilości głosów posiadanych na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu przez poszczególnych udziałowców lub akcjonariuszy; 2) oznaczenia spółki, której udziały lub akcje są nabywane, obejmowane albo są przedmiotem innej czynności prawnej, ze wskazaniem adresu jej siedziby, przedmiotu działalności, wielkości kapitału zakładowego, członków zarządu, udziałowców lub akcjonariuszy, z podaniem: - w przypadku osoby fizycznej - imienia i nazwiska, obywatelstwa oraz adresu zamieszkania, - w przypadku osoby prawnej - adresu jej siedziby oraz procentowej ilości głosów posiadanych na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu przez poszczególnych udziałowców lub akcjonariuszy; 3) oznaczenia spółki z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która w wyniku nabycia, objęcia udziałów lub akcji albo innej czynności prawnej dotyczącej udziałów lub akcji innej spółki handlowej stanie się spółką kontrolowaną w rozumieniu ustawy, niezależnie od informacji, o których mowa w pkt 2; 4) określenia nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu wieczystym spółki z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały lub akcje są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców, ze wskazaniem miejsca jej położenia : a) w przypadku nieruchomości gruntowej - ulicy, miejscowości, gminy i województwa, numeru ewidencyjnego działki, powierzchni w hektarach, numeru księgi wieczystej oraz cech jej zabudowy, b) w przypadku nieruchomości budynkowej - numeru budynku, ulicy, miejscowości, gminy i województwa, c) w przypadku lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności - numeru budynku i lokalu, ulicy, miejscowości, gminy i województwa, powierzchni użytkowej lokalu w metrach kwadratowych, udziału w nieruchomości wspólnej, na której usytuowany jest lokal; 5) oznaczenia zbywcy, ze wskazaniem adresu zamieszkania w przypadku osoby fizycznej lub adresu siedziby w przypadku osoby prawnej; 6) określenia: a) sposobu nabycia lub objęcia udziałów lub akcji, ze wskazaniem ich ilości oraz procentowym podaniem, jakiej ilości głosów na zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu będzie odpowiadała ilość nabywanych lub obejmowanych udziałów lub akcji, b) innej czynności prawnej dotyczącej udziałów lub akcji w spółce, na skutek której spółka handlowa z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będąca właścicielem bądź użytkowaniem wieczystym nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanie się spółką kontrolowaną. § 8. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3e ustawy, jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w § 7, następujące dokumenty: 1) określające jego status prawny: a) w przypadku osoby fizycznej - odpis lub kopię dokumentu potwierdzającego tożsamość ze wskazaniem obywatelstwa oraz adresu zamieszkania, a jeśli osoba ta prowadzi działalność gospodarczą - także wyciąg z odpowiedniego rejestru lub ewidencji, b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - odpis lub wyciąg z odpowiedniego rejestru; 2) określające status prawny spółki, której udziałów lub akcji dotyczy wniosek: a) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, b) umowa lub statut spółki ze wszystkimi zmianami lub tekst jednolity, c) aktualny odpis z księgi udziałów lub księgi akcyjnej; 3) określające status prawny zbywcy udziałów lub akcji: a) w przypadku osoby fizycznej - dokument potwierdzający tożsamość ze wskazaniem obywatelstwa, miejsca urodzenia oraz adresu zamieszkania, b) w przypadku osoby prawnej i spółki nieposiadającej osobowości prawnej - odpis lub wyciąg z odpowiedniego rejestru przedsiębiorców; 4) określające nieruchomości stanowiące własność bądź będące w użytkowaniu wieczystym spółki, która stanie się spółką kontrolowaną lub której udziały lub akcje są nabywane lub obejmowane przez cudzoziemców: a) odpis z księgi wieczystej, b) wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, c) w przypadku gdy nabywana nieruchomość powstała w wyniku scalenia lub podziału - wykaz zmian gruntowych lub decyzja zatwierdzająca podział bądź scalenie nieruchomości, d) wypis z aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku - z opracowanego studium; 5) oświadczenie zbywcy udziałów lub akcji wyrażające wolę ich zbycia na rzecz nabywcy, ze wskazaniem formy zbycia oraz ilości zbywanych udziałów lub akcji wraz z procentowym podaniem odpowiadającej im ilości głosów na zgromadzeniu wspólników, a w przypadku nabywania lub obejmowania udziałów lub akcji w procesie łączenia albo podziału spółek - uzgodniony plan połączenia albo podziału wraz z projektami uchwał o połączeniu albo podziale i projektem umowy lub statutu spółki przejmującej, wydzielonej lub nowo zawiązanej. 2. Cudzoziemiec ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji spółki będącej właścicielem lokalu stanowiącego odrębny przedmiot własności nie ma obowiązku dołączenia do wniosku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. b-d. § 9. W przypadku gdy nabywca bądź zbywca udziałów lub akcji jest cudzoziemcem w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 2-4 ustawy, niezależnie od dokumentów określonych w § 10 obowiązany jest także przedłożyć oświadczenie nabywcy bądź zbywcy, sporządzone zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 10. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia na nabycie nie mniej niż piętnastu nieruchomości składa oświadczenie wraz z wykazem nabywanych nieruchomości, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, zamiast dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2. 2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3e ustawy, w przypadku gdy spółka, której udziały lub akcje są nabywane lub obejmowane lub która stanie się spółką kontrolowaną, jest właścicielem bądź użytkownikiem wieczystym nie mniej niż piętnastu nieruchomości, składa oświadczenie wraz z wykazem nieruchomości stanowiących własność bądź będących w użytkowaniu wieczystym spółki, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, zamiast dokumentów, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 4. § 11. 1. Kopie dokumentów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, dołącza się do wniosku o wydanie zezwolenia na nabycie nieruchomości poświadczone za zgodność z oryginałem. 2. Dokumenty w języku obcym powinny być złożone wraz z tłumaczeniem na język polski poświadczonym przez tłumacza przysięgłego. 3. Dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. b, w § 5 ust. 1, w § 6, w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. a i pkt 3 lit. b powinny być wystawione nie później niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku. 4. Dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 oraz w § 8 ust. 1 pkt 4, powinny być wystawione nie później niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 925) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 128, poz. 1175 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie geologii (Dz. U. Nr 94, poz. 926) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz.1198 i z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 3) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw środowiska lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624 i Nr 91, poz. 873); 4) zawód w dziedzinie geologii - kwalifikacje wymagane od osób wykonujących, dozorujących i kierujących określoną kategorią prac geologicznych, wymienioną w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie kategorii prac geologicznych, kwalifikacji do wykonywania, dozorowania i kierowania tymi pracami oraz sposobu postępowania w sprawach stwierdzania kwalifikacji (Dz. U. Nr 153, poz. 1776). § 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się dla poszczególnych zawodów w dziedzinie geologii. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji zawodowych dla więcej niż jednego rodzaju zawodu w dziedzinie geologii, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się osobno dla każdego zawodu. § 4. 1. Wnioskodawca składa wniosek o odbycie stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności do organu prowadzącego postępowanie. 2. Organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie w sprawie odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności. 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z postanowieniem wydanym w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. 4. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 2, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. 5. Wzór wniosku jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw środowiska. § 5. Minister właściwy do spraw środowiska, na stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw środowiska, upowszechnia informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla poszczególnych zawodów w dziedzinie geologii, wykazy literatury pomocnej przy uzupełnianiu wiedzy niezbędnej dla spełnienia tych wymogów, a także przykłady testów umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 6. 1. Staż adaptacyjny może być odbywany u przedsiębiorców w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)), w jednostkach organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, których przedmiot działania obejmuje prowadzenie prac geologicznych, a także w urzędach organów administracji geologicznej, zwanych dalej "jednostkami". 2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego składa formularz zgłoszeniowy. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje jednostkę prowadzącą prace geologiczne, do wykonywania których niezbędne są kwalifikacje, o uznanie których występuje wnioskodawca, gotową do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbywania przez niego stażu adaptacyjnego. 3. Wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie formularz zgłoszeniowy wraz z dokumentem zawierającym zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 4. W dokumencie, o którym mowa w ust. 3, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) czas, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy, 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. § 7. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce wskazanej w formularzu zgłoszeniowym, o którym mowa w § 6 ust. 2, wnioskodawca jest zatrudniany w ramach stosunku pracy lub odbywa staż na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką. § 8. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym jest geolog posiadający kwalifikacje, o uznanie których występuje wnioskodawca. 2. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki, w której odbywa się staż adaptacyjny. 3. Opiekun stażu adaptacyjnego nie może być zmieniony w trakcie odbywania stażu. 4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić w przypadku: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru nad wnioskodawcą; 2) umotywowanego wniosku, złożonego przez wnioskodawcę nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu, złożonej nie później niż trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. Zmiany opiekuna stażu dokonuje kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany. 5. Opiekun sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu wnioskodawcy, w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w okresie stażu; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. § 9. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem stażu adaptacyjnego, ustalanym przez organ prowadzący postępowanie. § 10. 1. Program stażu adaptacyjnego określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Program stażu adaptacyjnego ustala się na podstawie: 1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy; 3) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy, w tym dotyczących niezbędnej znajomości prawa polskiego. 3. Program stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 9, jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie kwalifikacji wynikających z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania w sprawie kwalifikacji oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla zawodów regulowanych w dziedzinie geologii. 4. Wyliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego dokonuje jednostka, w której staż adaptacyjny ma być odbywany, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez jednostkę, ustalonych z uwzględnieniem programu i czasu trwania stażu adaptacyjnego, wynagrodzenia opiekuna stażu oraz wydatków organizacyjno-technicznych związanych ze stażem. 5. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 4, jednorazowo albo w równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10. dnia każdego miesiąca, za dany okres rozliczeniowy, na rachunek bankowy podany przez kierownika jednostki. § 11. 1. Długość stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. W uzasadnionych przypadkach, w tym w przypadku niezaliczenia stażu adaptacyjnego, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony. 3. Do przedłużonego stażu przepisy § 6-11 stosuje się odpowiednio. 4. Organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią o dotychczasowym jego przebiegu, sporządzoną przez kierownika jednostki, w której odbywa się staż adaptacyjny. § 12. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki, w której odbywa się staż. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 13. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, nie później niż w terminie czternastu dni od dnia zakończenia stażu. 2. Przy dokonywaniu oceny stażu adaptacyjnego uwzględnia się poprawność merytoryczną wykonania powierzonych obowiązków, w szczególności w zakresie dozoru prac geologicznych, sporządzania projektów prac geologicznych i dokumentacji geologicznych. 3. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, i potwierdza się ją podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. 4. Ocena stażu adaptacyjnego powinna zawierać uzasadnione stwierdzenie o przysposobieniu lub nieprzysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu. § 14. Kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje ocenę stażu adaptacyjnego wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie siedmiu dni od jej sporządzenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 15. Test umiejętności przeprowadza Główna Geologiczna Komisja Egzaminacyjna, zwana dalej "komisją egzaminacyjną", składająca się co najmniej z trzech osób, powołana w trybie rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 4. § 16. O terminie i miejscu testu umiejętności zawiadamia się wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności. § 17. 1. Koszty związane z przeprowadzeniem testu umiejętności ustala organ, przy którym działa komisja egzaminacyjna, o której mowa w § 15, nie później niż 14 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez organ z tytułu przeprowadzania testu umiejętności, z uwzględnieniem wydatków związanych z wynagrodzeniem członków zespołu egzaminacyjnego oraz wydatków organizacyjno-technicznych testu. 2. Wnioskodawca uiszcza właściwą kwotę z tytułu kosztów, o których mowa w ust.1, na rachunek bankowy lub w kasie urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska, po otrzymaniu zawiadomienia o terminie egzaminu, o którym mowa w § 16. 3. Przystępując do testu umiejętności, wnioskodawca okazuje dokument potwierdzający wniesienie kosztów, o których mowa w ust. 2. 4. Nieuiszczenie kosztów, o których mowa w ust. 2, powoduje niedopuszczenie wnioskodawcy do odbycia testu umiejętności. 5. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności, koszty, o których mowa w ust. 2, nie podlegają zwrotowi. 6. Na wniosek osoby, która z ważnych, odpowiednio udokumentowanych przyczyn losowych, nie przystąpiła do testu umiejętności, koszty, o których mowa w ust. 2, podlegają zwrotowi. § 18. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 19. 1. Test umiejętności opracowuje komisja egzaminacyjna. 2. Test umiejętności składa się co najmniej z sześćdziesięciu pytań, umożliwiających sprawdzenie znajomości przepisów prawa w dziedzinie prawa geologicznego i górniczego, prawa wodnego, prawa budowlanego, prawa ochrony środowiska - w zakresie niezbędnym do wykonywania danego zawodu w dziedzinie geologii, a także wykazanie umiejętności zastosowania wiedzy zawodowej. 3. Zakres przedmiotowy testu umiejętności dostosowuje się indywidualnie dla każdego wnioskodawcy do danego zawodu w dziedzinie geologii, w którym ma nastąpić uznanie kwalifikacji. 4. Test umiejętności składa się z dwóch etapów: pisemnego, przeprowadzonego w formie testu, oraz ustnego. 5. Test umiejętności trwa nie dłużej niż 120 minut. 6. Do etapu ustnego dopuszcza się osoby, które w etapie pisemnym odpowiedziały poprawnie na co najmniej 75 % pytań. 7. Etap ustny obejmuje trzy pytania, sprawdzające znajomość przepisów i umiejętności, o których mowa w ust. 2 i trwa nie dłużej niż 45 minut. Zaliczenie etapu ustnego następuje po udzieleniu prawidłowych opisowych odpowiedzi na co najmniej dwa pytania. 8. Wynik testu umiejętności określa się jako "pozytywny" albo "negatywny". 9. O wyniku testu umiejętności komisja egzaminacyjna rozstrzyga większością głosów. W razie równej liczby głosów o wyniku testu rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 10. Z przeprowadzonego testu umiejętności sporządza się protokół, w którym podaje się imiona i nazwiska członków komisji egzaminacyjnej nadzorujących przebieg testu, czas rozpoczęcia i zakończenia testu oraz ważniejsze okoliczności, jakie nastąpiły w jego trakcie. Do protokółu dołącza się testy, listę osób przystępujących do testu oraz końcowe wyniki. § 20. Wynik przeprowadzonego testu umiejętności przewodniczący zespołu egzaminacyjnego przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie trzech dni od ustalenia wyniku. § 21. 1. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne przystąpienie do testu w najbliższym terminie. 2. Do powtórnego przystąpienia do testu przepisy § 15-20 stosuje się odpowiednio. § 22. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności. 2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności lub do jego etapu ustnego z uzasadnionej przyczyny, przepis § 19 stosuje się odpowiednio. 4. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący zespołu egzaminacyjnego, kierując się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. Rozdział 4 Przepis końcowy § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz.1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie geologii (Dz. U. Nr 80, poz. 732), utrzymanym w mocy na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz.1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzorów oznakowania opakowań (Dz. U. Nr 94, poz. 927) Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 97) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wzory oznakowania opakowań określające rodzaj materiałów wykorzystanych do produkcji opakowania zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wzór oznakowania opakowań określający możliwość wielokrotnego użytku opakowania zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Wzór oznakowania opakowań określający przydatność opakowania do recyklingu zawiera załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 927) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania testów leśnego materiału podstawowego (Dz. U. Nr 94, poz. 928) Na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób przeprowadzania testów potwierdzających spełnienie wymagań niezbędnych do rejestracji leśnego materiału podstawowego w części IV Krajowego Rejestru Leśnego Materiału Podstawowego, zwanych dalej "testami". § 2. 1. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o standardzie, należy przez to rozumieć drzewostan lub drzewo, którego cechy stanowią wzorzec dla cech testowanego leśnego materiału podstawowego, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 2. Standardy powinny spełniać odpowiednio wymagania niezbędne do rejestracji leśnego materiału podstawowego w części II albo III Krajowego Rejestru Leśnego Materiału Podstawowego. 3. Testy przeprowadza się, z zastrzeżeniem ust. 4-6, w odniesieniu do następujących rodzajów standardów: 1) lokalnego - odzwierciedlającego cechy leśnego materiału podstawowego optymalne dla warunków panujących w miejscu, w którym są przeprowadzane testy; 2) regionalnego - odzwierciedlającego cechy leśnego materiału podstawowego optymalne dla średnich warunków panujących w regionie pochodzenia, w którym są przeprowadzane testy; 3) ogólnopolskiego - odzwierciedlającego cechy leśnego materiału podstawowego optymalne dla średnich warunków panujących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Ze względu na statystykę wyników testów, jeżeli jest to możliwe: 1) testy przeprowadza się w odniesieniu do nie mniej niż dwóch standardów; 2) doświadczenia w ramach testów przeprowadza się w odniesieniu do tych samych standardów. 5. Jeżeli testowaniu podlegają sztuczne hybrydy drzew matecznych, za standardy przyjmuje się, o ile to możliwe, osobniki obu gatunków drzew rodzicielskich. 6. Jeżeli testowaniu podlegają drzewa mateczne, o ile jest niemożliwy wybór standardu zgodnie z § 2 ust. 1, za standard przyjmuje się średnią cech osobników testowanego leśnego materiału podstawowego. § 3. 1. Testy przeprowadza się zgodnie z powszechnie dostępnymi i uznanymi metodami. 2. Metodyka testów powinna umożliwiać weryfikację wyników testów przy pomocy powszechnie dostępnych metod statystycznych oraz dokonanie osobnej oceny w stosunku do każdej z badanych cech. § 4. 1. W czasie przeprowadzania testów sporządza się dokumentację testów, obejmującą następujące dane: 1) lokalizację leśnego materiału podstawowego; 2) cechy leśnego materiału podstawowego podlegające testowaniu; 3) plan rozmieszczenia poszczególnych osobników leśnego materiału podstawowego w terenie; 4) opis warunków glebowych i klimatycznych w miejscu, w którym są przeprowadzane testy; 5) informacje o wcześniejszym zagospodarowaniu terenu, na którym są przeprowadzane testy; 6) sposób przygotowania gleby do przeprowadzenia testów; 7) opis zabiegów pielęgnacyjnych; 8) opis uszkodzeń biotycznych i abiotycznych; 9) wiek leśnego materiału podstawowego; 10) w przypadku leśnego materiału podstawowego w postaci plantacji nasiennej, drzewa matecznego, klonu lub mieszanki klonów: a) wzór krzyżowania, przy zastosowaniu krzyżowania kontrolowanego; b) sposób oznaczenia osobników umożliwiający ich identyfikację, chyba że oznaczenie takie nie jest wymagane; c) pochodzenie pierwotne; d) opis krzyżowania osobników, z których zostały wyhodowane osobniki leśnego materiału podstawowego (rodowód leśnego materiału podstawowego). 2. Dokumentacja testów stanowi załącznik do wyniku testów, o którym mowa w § 8 ust. 1. § 5. 1. W ramach prowadzonych testów standardy i leśny materiał podstawowy, który jest testowany przez pochodzący od niego leśny materiał rozmnożeniowy, powinny być jednakowo traktowane. 2. Testy przeprowadza się na osobnikach leśnego materiału rozmnożeniowego nasadzonego w trzech różnych lokalizacjach, w co najmniej trzech blokach rozmieszczonych losowo (układ bloków losowych). 3. Jeżeli testowaniu podlegają drzewa mateczne, klon lub mieszanka klonów, doświadczenia przeprowadza się w układzie poletek jednodrzewowych (na osobnikach nasadzonych pojedynczo) w nie mniej niż dwóch różnych lokalizacjach, z czego jedna z nich powinna znajdować się w regionie pochodzenia, w którym leśny materiał rozmnożeniowy będzie przeznaczony do nasadzenia. 4. W czasie trwania testów testowany leśny materiał rozmnożeniowy reprezentowany jest przez co najmniej: 1) 25 osobników w każdym bloku i w każdej z lokalizacji - w przypadku, o którym mowa w ust. 2; 2) 25 osobników - w przypadku, o którym mowa w ust. 3. § 6. 1. Testy przeprowadza się przez okres nie krótszy niż 10 lat, z zastrzeżeniem ust. 6. 2. Po pierwszym i drugim roku przeprowadzania testów ocenia się stopień przeżywalności leśnego materiału rozmnożeniowego. 3. Po piątym i w dziesiątym roku przeprowadzania testów ocenia się następujące cechy osobników leśnego materiału rozmnożeniowego: 1) przeżywalność; 2) średnicę pnia mierzoną z dokładnością do 1 mm, na wysokości 1,25-1,35 m nad powierzchnią gruntu; 3) prostość pnia; 4) szerokość korony; 5) grubość gałęzi w połowie wysokości korony; 6) podatność na choroby grzybowe; 7) podatność na szkody wyrządzane przez owady; 8) wrażliwość na przymrozki. 4. Testów na danej powierzchni nie przeprowadza się, jeżeli udatność uprawy jest po pierwszym roku jej prowadzenia niższa niż 50 %. 5. Jeżeli udatność testowanej uprawy po pierwszym roku jej prowadzenia nie jest niższa niż 50 %, dopuszcza się uzupełnienie tej uprawy osobnikami tego samego gatunku, wyhodowanymi w ten sam sposób i w tym samym czasie co osobniki testowane dotychczasowo. Informację o takim uzupełnieniu zamieszcza się w planie, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3. 6. Dopuszcza się możliwość warunkowej rejestracji leśnego materiału podstawowego będącego w trakcie testowania przed upływem 10 lat, o ile wstępne wyniki testów wskazują na cechy świadczące o przewadze testowanego materiału nad standardami. Materiał ten poddaje się ponownej ocenie w terminie nie dłuższym niż 10 lat od warunkowej rejestracji. § 7. 1. Testy na leśnym materiale rozmnożeniowym przeprowadza się, jeżeli materiał ten spełnia łącznie następujące warunki: 1) w produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego uczestniczyło co najmniej 50 % osobników leśnego materiału podstawowego; 2) jest zdrowy i prawidłowo wykształcony; 3) został pozyskany ze zdrowych drzew wchodzących w skład drzewostanów, oznaczonych w terenie, wybranych losowo; 4) w przypadku jednostek nasiennych - został pozyskany w ilości zapewniającej założenie powierzchni testującej ten materiał. 2. Przepisów ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli leśny materiał rozmnożeniowy został pozyskany w drodze rozmnażania bezpłciowego. 3. Leśny materiał rozmnożeniowy pozyskany z poszczególnych testowanych drzewostanów lub drzew przechowuje się oddzielnie. § 8. 1. Wynik testów przedstawia się poprzez porównanie cech reprezentowanych przez standard z cechami testowanego leśnego materiału podstawowego oraz produkowanego z niego leśnego materiału rozmnożeniowego. 2. W wyniku testów wykazuje się: 1) stopień przystosowania leśnego materiału rozmnożeniowego wyprodukowanego z testowanego leśnego materiału podstawowego do warunków panujących w danym regionie pochodzenia oraz jego zdolności do wzrostu w tym regionie; 2) wartość genetyczną leśnego materiału rozmnożeniowego; 3) regiony pochodzenia, w których może być wykorzystany leśny materiał rozmnożeniowy; 4) warunki ograniczające wykorzystanie i przydatność materiału testowanego; 5) brak cechy leśnego materiału rozmnożeniowego, której wartość ekonomiczna jest wyższa niż wartość ekonomiczna odpowiedniej cechy reprezentowanej przez standard na poziomie istotności co najmniej 95 %. 3. W wyniku testów zamieszcza się informacje o panujących w miejscu ich przeprowadzania: 1) czynnikach biotycznych i abiotycznych; 2) warunkach ekologicznych; 3) innych czynnikach istotnych z punktu widzenia przeznaczenia leśnego materiału rozmnożeniowego produkowanego z testowanego leśnego materiału podstawowego. 4. Wyniki testów przedstawia się osobno dla każdej z badanych cech lub zestawu cech leśnego materiału rozmnożeniowego. 5. Wynik testów przedstawia się w formie numerycznej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych oraz wzorów dokumentów, formy, częstotliwości i terminów przekazywania informacji z rejestru wojewódzkiego do rejestru krajowego (Dz. U. Nr 94, poz. 930) Na podstawie art. 3 ust. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych; 2) wzory dokumentów, formę, częstotliwość i terminy przekazywania informacji z rejestru wojewódzkiego do rejestru krajowego. § 2. Określa się wzór wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Do rejestru krajowego przekazuje się następujące informacje: 1) listę organizacji aktualnie zarejestrowanych w systemie ekorządzenia i audytu, mających siedzibę na obszarze województwa, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku - do 31 stycznia roku następnego; 2) listę organizacji, mających siedzibę na obszarze województwa, których rejestracja w systemie ekorządzenia i audytu została zawieszona, z informacją o przyczynach zawieszenia, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku - do dnia 31 stycznia roku następnego; 3) listę organizacji, mających siedzibę na obszarze danego województwa, które wykreślono z systemu ekorządzenia i audytu, z informacją o przyczynach wykreślenia, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku - do dnia 31 stycznia roku następnego; 4) informacje o zmianach bieżących w rejestrze wojewódzkim - niezwłocznie po ich wprowadzeniu, jednak nie później niż w terminie 7 dni od daty nowego wpisu, dokonania zawieszenia albo dokonania wykreślenia. § 4. Listy, o których mowa w § 3 pkt 1-3, i informacje, o których mowa w § 3 pkt 4, przekazuje się w formie pisemnej oraz elektronicznej. § 5. Określa się wzory dokumentów służących do przekazania list i informacji, o których mowa w § 3, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 930) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń 2) (Dz. U. Nr 94, poz. 934) Na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń (Dz. U. z 2003 r. Nr 59, poz. 530), w załączniku nr 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w części II w pkt II pn. "Szczegółowe kryteria czystości barwników" poz. 46 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 2) część III pn. "Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji dodatkowych innych niż substancje słodzące i barwniki oraz substancji pomagających w przetwarzaniu" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 81/712/EWG z dnia 28 lipca 1981 r. ustanawiającej wspólnotowe metody analiz w celu kontroli spełniania kryteriów czystości przez niektóre dodatki stosowane w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 10.09.1981), 2) dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użytku w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989), 3) dyrektywy 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiającej szczegółowe kryteria czystości dotyczące substancji słodzących mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 178 z 28.07.1995), 4) dyrektywy 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla barwników mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 226 z 22.09.1995), 5) dyrektywy 96/77/WE z dnia 2 grudnia 1996 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 339 z 30.12.1996), 6) dyrektywy 98/66/WE z dnia 4 września 1998 r. zmieniającej dyrektywę nr 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 19.09.1998), 7) dyrektywy 98/86/WE z dnia 11 listopada 1998 r. zmieniającej dyrektywę Komisji 96/77/WE określającą szczegółowe kryteria czystości dla substancji dodatkowych do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 334 z 09.12.1998), 8) dyrektywy 1999/75/WE z dnia 22 lipca 1999 r. zmieniającej dyrektywę Komisji 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 206 z 05.08.1999), 9) dyrektywy 2000/51/WE z dnia 26 lipca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 198 z 04.08.2000), 10) dyrektywy 2000/63/WE z dnia 5 października 2000 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 277 z 30.10.2000), 11) dyrektywy 2001/30/WE z dnia 2 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 146 z 31.05.2001), 12) dyrektywy 2001/50/WE z dnia 3 lipca 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001), 13) dyrektywy 2001/52/WE zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001), 14) dyrektywy 2002/82/WE z dnia 15 października 2002 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 292 z 28.10.2002), 15) dyrektywy 2003/95/WE z dnia 27 października 2003 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/EC określającej szczegółowe kryteria czystości dla dodatków do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 283 z 31.10.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 73, poz. 657) Na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb udzielania, wstrzymywania, zwracania i zmniejszania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), zwaną dalej "płatnością ONW", objętej planem rozwoju obszarów wiejskich, zwanym dalej "Planem", a także przestrzenny zasięg wdrażania tego działania. 2. Płatność ONW jest przyznawana na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania do wysokości limitu stanowiącego równowartość w złotych kwoty w euro określonej w Planie. § 2. 1. Płatność ONW udziela się producentowi rolnemu: 1) który zobowiąże się do przestrzegania wymagań, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 3 rozporządzenia 1257/1999/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR), nowelizującego i uchylającego niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. WE L 160, z 26.06.1999, z późn. zm.) 1), oraz 2) jeżeli łączna powierzchnia działek rolnych, na których jest prowadzona działalność rolnicza, wynosi co najmniej hektar. 2. Za działalność rolniczą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego i reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych i grzybów uprawnych, sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału zarodowego ssaków, ptaków i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb. § 3. Działalność rolnicza jest prowadzona zgodnie z zasadami zwykłej dobrej praktyki rolniczej, o której mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia 1257/1999/WE, jeżeli w gospodarstwie rolnym są przestrzegane wymagania w zakresie: 1) stosowania nawozów i ich przechowywania, 2) rolniczego wykorzystania ścieków na terenie gospodarstwa rolnego, 3) rolniczego wykorzystania komunalnych osadów ściekowych, 4) stosowania i przechowywania środków ochrony roślin, 5) gospodarki na użytkach zielonych, 6) utrzymywania czystości i porządku w gospodarstwie rolnym, 7) ochrony siedlisk przyrodniczych, 8) ochrony gleb, 9) gospodarki wodnej - określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Wysokość płatności ONW, w danym roku kalendarzowym, ustala się jako iloczyn stawek płatności na hektar gruntu rolnego i deklarowanej przez producenta rolnego powierzchni działek rolnych w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. 2. Płatność ONW jest udzielana producentowi rolnemu do położonych na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, zwanych dalej "obszarami ONW", działek rolnych użytkowanych jako grunty orne, sady, łąki trwałe oraz pastwiska trwałe, w wysokości równowartości w złotych: 1) 38 euro na 1 ha - na obszarze nizinnym w strefie nizinnej I, 2) 56 euro na 1 ha - na obszarze nizinnym w strefie nizinnej II, 3) 56 euro na 1 ha - na obszarze ze specyficznymi utrudnieniami, 4) 68 euro na 1 ha - na obszarze górskim - stanowiących stawki podstawowe. 3. Płatność ONW do powierzchni działek rolnych przekraczającej 50 ha jest udzielana w wysokości: 1) 50% stawki podstawowej - za powierzchnię od 50,01 ha do 100 ha; 2) 25% stawki podstawowej - za powierzchnię od 100,01 ha do 300 ha. 4. Do powierzchni działek rolnych wynoszącej powyżej 300 ha, płatność ONW nie przysługuje. 5. Wykaz obszarów ONW, z wyszczególnieniem gmin wiejskich i części wiejskiej gmin miejsko-wiejskich oraz obrębów geodezyjnych, zaliczonych do poszczególnych stref w ramach obszarów ONW, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Przy obliczaniu wysokości płatności ONW bierze się pod uwagę kolejno te działki rolne położone na obszarach ONW, dla których obowiązują stawki podstawowe - od najwyższej do najniższej. 2. W przypadku gdy działka rolna jest położona na obszarach ONW, dla których obowiązują różne stawki podstawowe, wówczas stosuje się stawkę podstawową, określoną dla obszaru ONW, na którym jest położona największa część działki rolnej. 3. W przypadku gdy działka rolna jest położona w równych częściach na obszarach ONW, dla których obowiązują różne stawki podstawowe, stosuje się wyższą stawkę podstawową. § 6. 1. Płatność ONW przyznaje, w drodze decyzji administracyjnej, kierownik biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją," właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę producenta rolnego. 2. Płatność ONW jest udzielana na wniosek producenta rolnego o przyznanie płatności ONW, zwany dalej "wnioskiem". 3. Wniosek składa się corocznie, na formularzu udostępnionym przez Agencję, w terminie od dnia 15 marca do dnia 15 maja danego roku. 4. Wniosek może być wycofany przez producenta rolnego przed dniem, w którym Agencja poinformowała tego producenta o stwierdzeniu nieprawidłowości w złożonym wniosku lub o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu. 5. Decyzje administracyjne w sprawie przyznania płatności ONW wydaje się w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku. 6. Płatność ONW wypłaca się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o przyznaniu płatności ONW stała się ostateczna. § 7. 1. W przypadku gdy w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia wydania decyzji administracyjnej w sprawie płatności ONW nastąpi przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta rolnego w wyniku umowy sprzedaży, dzierżawy lub innej umowy, płatność ONW przysługuje temu producentowi rolnemu, jeżeli w terminie 35 dni od dnia przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego złoży on wniosek do kierownika biura powiatowego Agencji i zobowiąże się do kontynuowania działalności rolniczej do końca okresu objętego zobowiązaniem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, złożonym przez poprzedniego posiadacza gospodarstwa rolnego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego nastąpiło po dniu wydania decyzji administracyjnej w sprawie płatności ONW, przy czym producent rolny, na którego zostało przeniesione posiadanie gospodarstwa rolnego, składa wniosek w terminie, o którym mowa w § 6 ust. 3. § 8. 1. Jeżeli w wyniku pierwszej kontroli na miejscu zostanie stwierdzone, że zasady zwykłej dobrej praktyki rolniczej nie są przestrzegane, uchybienia te są odnotowywane w protokole kontroli, a producent rolny jest pouczany o konsekwencjach dalszego nieprzestrzegania tych zasad; wzmianka o pouczeniu jest odnotowywana w protokole kontroli. 2. Jeżeli w wyniku następnej kontroli na miejscu zostanie stwierdzone dalsze nieprzestrzeganie zasad zwykłej dobrej praktyki rolniczej, płatność ONW należna za dany rok podlega: 1) zmniejszeniu o 7% za każde uchybienie inne niż stwierdzone podczas poprzedniej kontroli; 2) wstrzymaniu - w przypadku wystąpienia uchybienia, które zostało już stwierdzone podczas poprzedniej kontroli. § 9. 1. Zmniejszenie albo wstrzymanie płatności ONW następuje na podstawie decyzji administracyjnej kierownika biura powiatowego Agencji. 2. W przypadku zaniechania działalności rolniczej na działkach rolnych położonych na obszarze ONW w okresie objętym zobowiązaniem, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, producent rolny zwraca płatność ONW wraz z odsetkami ustawowymi za cały okres jej pobierania. 3. Tryb ustalania kwot nienależnie lub nadmiernie pobranych środków z tytułu płatności ONW określają przepisy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. § 10. Producent rolny, któremu przyznano płatność ONW, przechowuje przez okres 5 lat: 1) dowody zakupu nawozów i środków ochrony roślin; 2) plan nawożenia i kopię pozwolenia wodnoprawnego w przypadku rolniczego wykorzystania ścieków i komunalnych osadów ściekowych; 3) atest dla opryskiwacza ciągnikowego oraz dokumenty potwierdzające: a) ukończenie szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony roślin w produkcji roślinnej, b) prowadzenie ewidencji zabiegów wykonywanych przy użyciu środków ochrony roślin. § 11. 1. Decyzje administracyjne w sprawie przyznania płatności ONW za 2004 r. kierownik biura powiatowego Agencji wydaje po zatwierdzeniu przez Komisję Europejską Planu zawierającego wykaz obszarów ONW określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. W przypadku gdy Komisja Europejska, zatwierdzając Plan, nie zatwierdzi danego obszaru ONW ujętego w wykazie, określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, postępowanie administracyjne w sprawie przyznania płatności ONW, wszczęte na podstawie wniosku dotyczącego tego obszaru, podlega umorzeniu. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 657) Załącznik nr 1 WYMAGANIA PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI ROLNICZEJ ZGODNIE Z ZASADAMI ZWYKŁEJ DOBREJ PRAKTYKI ROLNICZEJ Wymagania w zakresie stosowania nawozów i ich przechowywania W gospodarstwie rolnym można stosować tylko nawozy naturalne oraz nawozy dopuszczone do obrotu. Dawka nawozu naturalnego, zastosowana w ciągu roku, nie może zawierać więcej niż 170 kg azotu (N) w czystym składniku na 1ha użytków rolnych. Nawozy naturalne w postaci stałej powinny być przechowywane w pomieszczeniach inwentarskich lub na nieprzepuszczalnych płytach zaopatrzonych w instalacje odprowadzające wycieki do szczelnych zbiorników na gnojówkę i wodę gnojową*. Nawozy naturalne w postaci płynnej (gnojowica, gnojówka) powinny być przechowywane w szczelnych zbiornikach*. Pojemność płyty gnojowej i zbiornika na gnojowice powinna zapewnić możliwość gromadzenie nawozów naturalnych przez okres co najmniej 4 miesięcy, z wyjątkiem obszarów szczególnie narażonych w rozumieniu przepisów w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych, dla których okres ten wynosi 6 miesięcy. Nawozy mineralne i organiczne w postaci stałej należy przechowywać w oryginalnych opakowaniach, zgodnie z instrukcją stosowania i przechowywania. Nawozy dostarczane luzem powinny być przechowywane w magazynach lub pod zadaszeniem, przy czym: 1) dopuszcza się składowanie tych nawozów w pryzmach formowanych na utwardzonym i nieprzepuszczalnym podłożu, pod przykryciem z materiału wodoszczelnego; pryzma nie może być zakładana na spadkach terenu oraz w strefach ochrony pośredniej i w strefach wrażliwych wód; 2) nie dopuszcza się składowania w pryzmach saletry amonowej i nawozów zawierających azotan amonowy w ilości, która odpowiada zawartości azotu całkowitego powyżej 28%. Nawozy naturalne i organiczne w postaci stałej oraz płynnej mogą być stosowane tylko w okresie od dnia 1 marca do dnia 30 listopada, z wyjątkiem nawozów stosowanych na uprawy pod osłonami. Nawozy naturalne i organiczne, stosowane na gruntach ornych, powinny być przykryte lub wymieszane z glebą nie później niż następnego dnia po wywiezieniu. Zabrania się stosowania nawozów naturalnych i mineralnych na glebach zalanych wodą, przykrytych śniegiem lub zamarzniętych do głębokości 30 cm. Zabrania się stosowania nawozów: 1) naturalnych w postaci płynnej oraz azotowych na glebach bez okrywy roślinnej, położonych na stokach o nachyleniu większym niż 10%; 2) naturalnych w postaci płynnej podczas wegetacji roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi. Nawozy naturalne mogą być stosowane w odległości większej niż 20 m od strefy ochronnej źródeł wody, ujęć wody, brzegu zbiorników oraz cieków wodnych, kąpielisk zlokalizowanych na wodach powierzchniowych oraz obszarów morskiego pasa nadbrzeżnego. Wymagania w zakresie rolniczego wykorzystania ścieków na terenie gospodarstwa rolnego Wykorzystywanie ścieków wiąże się z obowiązkiem posiadania planu nawożenia uwzględniającego ilość składników odżywczych znajdujących się w dawkach ścieków przeznaczonych do zastosowania w rolnictwie. Ścieki przeznaczone do wykorzystania w rolnictwie muszą być wstępnie oczyszczone, spełniać normy sanitarne i nie mogą zawierać zanieczyszczeń w ilościach przekraczających wartości określone w przepisach w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego. Ścieki wykorzystywane do celów rolniczych mogą pochodzić wyłącznie z zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne na ich rolnicze wykorzystanie. Stosowanie ścieków jest zabronione na gruntach wykorzystywanych do uprawy roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi i zwierzęta. Wymagania w zakresie rolniczego wykorzystania komunalnych osadów ściekowych Wykorzystywanie osadów ściekowych wiąże się z obowiązkiem posiadania planu nawożenia, uwzględniającego ilość składników odżywczych (biogenów) znajdujących się w dawkach osadów ściekowych przeznaczonych do zastosowania w rolnictwie, jak również wyników analizy gleby wykonanej bezpośrednio przed zastosowaniem osadu ściekowego. Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na gruntach, których odczyn jest nie mniejszy niż pH 5,6 a zawartość w osadzie metali ciężkich nie powinna przekraczać ilości określonych w przepisach w sprawie komunalnych osadów ściekowych. Stosowanie osadów ściekowych jest zabronione na gruntach wykorzystywanych do uprawy roślin przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi. Wymagania w zakresie stosowania i przechowywania środków ochrony roślin Dopuszcza się stosowanie wyłącznie środków ochrony roślin oraz materiału siewnego zawierającego środki ochrony roślin, dopuszczone do obrotu i stosowania zgodnie z przepisami o ochronie roślin lub przepisami o rolnictwie ekologicznym. Środki ochrony roślin należy stosować wyłącznie do celów wskazanych na etykiecie-instrukcji stosowania i ściśle według podanych w niej zaleceń. Prowadzenie ewidencji zabiegów wykonywanych przy użyciu środków ochrony roślin. Zabiegi chemicznej ochrony roślin powinny być wykonywane sprzętem sprawnym technicznie, przez osoby posiadające aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w tym zakresie (w przypadku środków ochrony roślin zaliczonych do bardzo toksycznych i toksycznych) lub sprzętem ręcznym. Środki ochrony roślin na terenie otwartym można stosować, jeżeli prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s i miejsce stosowania środka ochrony roślin jest oddalone o co najmniej 5 m od dróg publicznych i o co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony strefy pośredniej źródeł i ujęć wód. Zabrania się zakładania w odległości mniejszej niż 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, upraw zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony strefy pośredniej źródeł i ujęć wód, upraw wymagających intensywnego stosowania środków ochrony roślin. Przestrzeganie okresów karencji i prewencji podczas stosowania środków ochrony roślin. Zabrania się stosowania środków ochrony roślin niezgodnie z okresami prewencji dla pszczół. Wymagania w zakresie gospodarki na użytkach zielonych. Przestrzeganie zakazu wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin. Gospodarowanie na użytkach zielonych nie powinno powodować zanieczyszczenia wód związkami azotu oraz trwałego uszkodzenia darni przez nadmierny wypas. Wymagania w zakresie utrzymywania czystości i porządku w gospodarstwie rolnym Utrzymanie czystości i porządku na terenie gospodarstwa rolnego oraz posiadanie urządzenia do gromadzenia odpadów komunalnych wytworzonych na terenie gospodarstwa rolnego. Wymagania w zakresie ochrony siedlisk przyrodniczych Przestrzeganie wymogów obowiązujących na obszarach objętych ochroną prawną zgodnie z przepisami o ochronie przyrody. Wymagania w zakresie ochrony gleb Utrzymywanie w stanie sprawności technicznej urządzeń przeciwerozyjnych oraz urządzeń melioracji szczegółowych, jeżeli na gruntach takie urządzenia się znajdują. Przestrzeganie zakazu wypalania ściernisk, słomy oraz resztek pożniwnych. Wymagania w zakresie gospodarki wodnej Ścieki bytowe nie mogą być odprowadzane bezpośrednio do wód powierzchniowych lub do ziemi. ________ * Stosuje się od dnia 25 października 2008 r. Załącznik nr 2 WYKAZ OBSZARÓW ONW Część A. Gminy zaliczone do poszczególnych stref w ramach obszarów ONW Nazwa gminykod statystyczny GUS ONW nizinne strefa I* Województwo dolnośląskie gm. w. Gromadka**0201032 gm. w. Osiecznica0201052 w. Bolków***0205025 gm. w. Stara Kamienica0206092 w. Lubawka0207035 w. Bystrzyca Kłodzka0208065 w. Międzylesie0208105 w. Szczytna0208145 w. Gryfów Śląski0212015 w. Lubomirze0212025 w. Wleń0212055 w. Złoty Stok0224075 w. Pieńsk0225045 w. Węgliniec0225065 w. Świerzawa0226045 gm. w. Kotla0203042 w. Góra0204015 gm. w. Jemielno0204022 gm. w. Niechlów0204032 w. Wąsosz0204045 gm. w. Rudna0211032 w. Chocianów0216015 w. Polkowice0216045 w. Przemków0216055 gm. w. Radwanice0216062 gm. w. Wińsko0222022 w. Wołów0222035 gm. w. Cieszków0213012 gm. w. Krośnice0213022 w. Milicz0213035 w. Międzybórz0214055 w. Twardogóra0214085 w. Żmigród0220065 Województwo kujawsko-pomorskie gm. w. Dąbrowa Chełmińska0403022 gm. w. Osielsko0403062 w. Solec Kujawski0403085 gm. w. Rojewo0407082 gm. w. Jeziora Wielkie0409022 w. Kcynia0410015 w. Mrocza0410025 w. Szubin0410055 w. Kamień Krajeński0413015 w. Sępólno Krajeńskie0413025 gm. w. Sośno0413032 w. Więcbork0413045 gm. w. Bukowiec0414012 gm. w. Drzycim0414032 gm. w. Jeżewo0414042 gm. w. Lniano0414052 gm. w. Świekatowo0414102 gm. w. Warlubie0414112 gm. w. Kęsowo0416032 gm. w. Lubiewo0416042 w. Tuchola0416065 w. Barcin0419015 w. Łabiszyn0419045 gm. w. Rogowo0419052 gm. w. Koneck0401062 gm. w. Brzozie0402042 w. Górzno0402055 gm. w. Grążawy0402062 gm. w. Świedziebnia0402092 gm. w. Zbiczno0402102 gm. w. Golub-Dobrzyń0405032 gm. w. Grudziądz0406012 gm. w. Chrostkowo0408032 gm. w. Lipno0408062 gm. w. Wielgie0408092 w. Piotrków Kujawski0411055 gm. w. Topólka0411072 gm. w. Obrowo0415072 gm. w. Wielka Nieszawka0415082 gm. w. Zławieś Wielka0415092 gm. w. Baruchowo0418022 w. Chodecz0418065 w. Izbica Kujawska0418085 gm. w. Kowal0418092 gm. w. Włocławek0418132 Województwo lubelskie gm. w. Biała Podlaska0601032 gm. w. Drelów0601042 gm. w. Janów Podlaski0601052 gm. w. Kodeń0601062 gm. w. Konstantynów0601072 gm. w. Leśna Podlaska0601082 gm. w. Łomazy0601092 gm. w. Międzyrzec Podlaski0601102 gm. w. Piszczac0601112 gm. w. Rokitno0601122 gm. w. Rossosz0601132 gm. w. Sławatycze0601142 gm. w. Sosnówka0601152 gm. w. Terespol0601162 gm. w. Tuczna0601172 gm. w. Wisznice0601182 gm. w. Zalesie0601192 gm. w. Dębowa Kłoda0613012 gm. w. Jabłoń0613022 w. Parczew0613045 gm. w. Podedwórze0613052 gm. w. Siemień0613062 gm. w. Borki0615022 gm. w. Komarówka Podlaska0615052 gm. w. Ulan-Majorat0615072 gm. w. Hanna0619022 gm. w. Włodawa0619062 gm. w. Wola Uhruska0619072 gm. w. Wyryki0619082 gm. w. Aleksandrów0602022 gm. w. Biłgoraj0602032 gm. w. Biszcza0602042 w. Józefów0602075 gm. w. Łukowa0602092 gm. w. Potok Górny0602112 gm. w. Tereszpol0602132 gm. w. Dorohusk0603042 gm. w. Dubienka0603052 gm. w. Rejowiec Fabryczny0603082 gm. w. Ruda-Huta0603092 gm. w. Sawin0603102 gm. w. Wierzbica0603122 gm. w. Żmudź0603142 gm. w. Susiec0618082 w. Krasnobród0620045 w. Zwierzyniec0620155 w. Janów Lubelski0605055 gm. w. Firlej0608032 gm. w. Jeziorzany0608042 gm. w. Kamionka0608052 w. Kock0608065 gm. w. Michów0608082 w. Ostrów Lubelski0608105 gm. w. Ostrówek0608112 gm. w. Uścimów0608132 gm. w. Cyców0610012 gm. w. Ludwin0610022 gm. w. Adamów0611032 gm. w. Łuków0611052 gm. w. Serokomla0611062 gm. w. Stanin0611072 gm. w. Stoczek Łukowski0611082 gm. w. Trzebieszów0611092 gm. w. Wola Mysłowska0611112 gm. w. Baranów0614022 gm. w. Janowiec0614032 gm. w. Kłoczew0616022 gm. w. Stężyca0616052 gm. w. Ułęż0616062 Województwo lubuskie gm. w. Bogdaniec0801022 gm. w. Deszczno0801032 gm. w. Kłodawa0801042 gm. w. Lubiszyn0801052 gm. w. Santok0801062 w. Witnica0801075 gm. w. Bledzew0803012 w. Międzyrzecz0803025 gm. w. Przytoczna0803032 w. Skwierzyna0803055 w. Trzciel0803065 w. Cybinka0805015 gm. w. Górzyca0805022 w. Ośno Lubuskie0805035 w. Rzepin0805045 w. Słubice0805055 w. Dobiegniew0806015 w. Drezdenko0806025 gm. w. Stare Kurowo0806032 gm. w. Zwierzyn0806052 gm. w. Krzeszyce0807012 w. Lubniewice0807025 gm. w. Słońsk0807032 w. Sulęcin0807045 w. Torzym0807055 gm. w. Bobrowice0802022 gm. w. Dąbie0802042 gm. w. Gubin0802052 w. Krosno Odrzańskie0802065 gm. w. Maszewo0802072 w. Bytom Odrzański0804025 w. Kożuchów0804045 gm. w. Nowa Sól0804052 gm. w. Lubrza0808012 gm. w. Łagów0808022 gm. w. Skępe0808032 w. Świebodzin0808055 w. Zbąszynek0808065 w. Babimost0809015 gm. w. Bojadła0809022 w. Czerwieńsk0809035 w. Kargowa0809045 w. Nowogród Bobrzański0809055 w. Sulechów0809065 gm. w. Świdnica0809072 gm. w. Zabór0809092 gm. w. Brzeźnica0810032 w. Małomice0810055 gm. w. Niegosławice0810062 gm. w. Wymiarki0810082 gm. w. Żagań0810092 gm. w. Brody0811032 w. Jasień0811045 gm. w. Lipinki Łużyckie0811052 w. Lubsko0811065 gm. w. Przewóz0811072 gm. w. Trzebiel0811082 gm. w. Tuplice0811092 gm. w. Żary0811102 w. Sława0812015 w. Szlichtyngowa0812025 w. Wschowa0812035 Województwo łódzkie gm. w. Buczek1003012 gm. w. Sędziejowice1003032 gm. w. Widawa1003042 gm. w. Wodzierady1003052 gm. w. Świnice Warckie1004072 w. Koluszki1006075 gm. w. Nowosolna1006082 w. Tuszyn1006115 gm. w. Dłutów1008032 gm. w. Dobroń1008042 gm. w. Ksawerów1008052 gm. w. Dalików1011012 gm. w. Pęczniew1011022 w. Poddębice1011035 w. Uniejów1011045 gm. w. Wartkowice1011052 gm. w. Zadzim1011062 gm. w. Brzeźnio1014042 gm. w. Burzenin1014052 gm. w. Goszczanów1014062 gm. w. Sieradz1014082 w. Złoczew1014115 gm. w. Konopnica1017032 gm. w. Ostrówek1017062 gm. w. Pątnów1017072 gm. w. Wierzchlas1017102 gm. w. Czastary1018022 gm. w. Lututów1018042 gm. w. Zapolice1019032 w. Aleksandrów Łódzki1020045 gm. w. Głowno1020052 gm. w. Parzęczew1020072 w. Stryków1020085 gm. w. Zgierz1020092 gm. w. Brzeziny1021022 gm. w. Dmosin1021032 gm. w. Jeżów1021042 gm. w. Bełchatów1001022 gm. w. Drużbice1001032 gm. w. Kleszczów1001042 gm. w. Rusiec1001062 w. Zelów1001085 gm. w. Domaniewice1005042 gm. w. Łowicz1005072 gm. w. Białaczów1007012 w. Drzewica1007025 gm. w. Mniszków1007032 gm. w. Paradyż1007052 gm. w. Sławno1007072 gm. w. Żarnów1007082 gm. w. Nowa Brzeźnica1009032 w. Pajęczno1009045 gm. w. Rząśnia1009052 gm. w. Siemkowice1009062 gm. w. Sulmierzyce1009082 gm. w. Czarnocin1010022 gm. w. Łęki Szlacheckie1010052 gm. w. Ręczno1010072 w. Sulejów1010095 gm. w. Dobryszyce1012022 w. Kamieńsk1012055 gm. w. Kobiele Wielkie1012062 gm. w. Kodrąb1012072 gm. w. Ładzice1012092 gm. w. Masłowice1012102 gm. w. Wielgomłyny1012132 gm. w. Żytno1012142 gm. w. Cielądz1013032 gm. w. Regnów1013052 gm. w. Bolimów1015012 gm. w. Głuchów1015022 gm. w. Kowiesy1015042 gm. w. Nowy Kawęczyn1015072 gm. w. Skierniewice1015082 gm. w. Lubochnia1016062 gm. w. Rzeczyca1016082 Województwo małopolskie w. Libiąż1203045 gm. w. Bolesław1212032 gm. w. Wiśniowa1209092 gm. w. Zembrzyce1215092 Województwo mazowieckie gm. w. Ciechanów1402022 gm. w. Sońsk1402092 gm. w. Gostynin1404022 gm. w. Szczawin Kościelny1404052 gm. w. Dzierzgowo1413022 gm. w. Stupsk1413062 gm. w. Szydłowo1413082 gm. w. Wiśniewo1413102 gm. w. Brudzeń Duży1419032 w. Gąbin1419065 gm. w. Słubice1419112 gm. w. Baboszewo1420032 gm. w. Dzierzążnia1420052 gm. w. Joniec1420062 gm. w. Płońsk1420092 gm. w. Raciąż1420102 gm. w. Gozdowo1427022 gm. w. Mochowo1427032 gm. w. Sierpc1427052 gm. w. Zawidz1427072 gm. w. Kuczbork-Osada1437022 gm. w. Lutocin1437042 w. Żuromin1437065 gm. w. Huszlew1410012 gm. w. Olszanka1410032 gm. w. Sarnaki1410052 gm. w. Płoniawy-Bramura1411062 gm. w. Sypniewo1411092 gm. w. Szelków1411102 gm. w. Goworowo1415042 gm. w. Boguty-Pianki1416032 gm. w. Nur1416062 gm. w. Szulborze Wielkie1416092 gm. w. Zaręby Kościelne1416112 gm. w. Krasne1422052 gm. w. Przasnysz1422072 gm. w. Gzy1424012 gm. w. Pokrzywnica1424032 gm. w. Świercze1424052 gm. w. Winnica1424062 gm. w. Domanice1426012 gm. w. Korczew1426022 gm. w. Kotuń1426032 w. Mordy1426055 gm. w. Paprotnia1426062 gm. w. Przesmyki1426072 gm. w. Skórzec1426092 gm. w. Suchożebry1426102 gm. w. Wiśniew1426112 gm. w. Wodynie1426122 gm. w. Zbuczyn1426132 gm. w. Bielany1429022 gm. w. Ceranów1429032 gm. w. Jabłonna Lacka1429042 w. Kosów Lacki1429055 gm. w. Repki1429062 gm. w. Sabnie1429072 gm. w. Sterdyń1429092 gm. w. Grębków1433022 gm. w. Korytnica1433032 gm. w. Miedzna1433062 gm. w. Wierzbno1433092 gm. w. Rząśnik1435032 gm. w. Somianka1435042 gm. w. Żabia Wola1405062 w. Nowe Miasto nad Pilicą1406085 gm. w. Pniewy1406092 gm. w. Dobre1412062 gm. w. Jakubów1412082 w. Kałuszyn1412095 gm. w. Latowicz1412102 gm. w. Mrozy1412122 gm. w. Stanisławów1412142 gm. w. Czosnów1414022 w. Nasielsk1414045 w. Zakroczym1414065 gm. w. Prażmów1418052 gm. w. Brochów1428022 gm. w. Młodzieszyn1428042 gm. w. Kampinos1432032 w. Mszczonów1438025 gm. w. Puszcza Mariańska1438032 w. Białobrzegi1401015 gm. w. Promna1401022 gm. w. Radzanów1401032 gm. w. Stara Błotnica1401042 w. Wyśmierzyce1401065 gm. w. Łaskarzew1403062 gm. w. Maciejowice1403072 gm. w. Parysów1403092 w. Pilawa1403105 gm. w. Sobolew1403112 gm. w. Trojanów1403122 gm. w. Wilga1403132 w. Żelechów1403145 gm. w. Gniewoszów1407032 w. Kozienice1407055 gm. w. Magnuszew1407062 gm. w. Chotcza1409012 gm. w. Ciepielów1409022 gm. w. Borkowice1423012 gm. w. Klwów1423032 gm. w. Potworów1423052 w. Przysucha1423065 gm. w. Rusinów1423072 gm. w. Wieniawa1423082 w. Iłża1425035 gm. w. Przytyk1425092 gm. w. Chlewiska1430012 gm. w. Mirów1430032 w. Szydłowiec1430055 gm. w. Kazanów1436012 gm. w. Policzna1436022 gm. w. Przyłęk1436032 w. Zwoleń1436055 Województwo opolskie gm. w. Lasowice Wielkie1604032 gm. w. Pokój1606032 w. Dobrodzień1608015 w. Olesno1608035 gm. w. Radłów1608052 gm. w. Rudniki1608062 gm. w. Zębowice1608072 gm. w. Murów1609062 gm. w. Tułowie1609122 gm. w. Turawa1609132 gm. w. Jemielnica1611022 w. Zawadzkie1611035 w. Kolonowskie1611075 Województwo podkarpackie gm. w. Cmolas1806012 gm. w. Majdan Królewski1806032 gm. w. Niwiska1806042 gm. w. Raniżów1806052 gm. w. Dzikowiec1806062 gm. w. Kuryłówka1808032 gm. w. Rakszawa1810062 gm. w. Ostrów1815022 gm. w. Bojanów1818022 gm. w. Radomyśl nad Sanem1818042 gm. w. Zaklików1818052 gm. w. Grębów1820032 w. Nowa Dęba1820045 gm. w. Wiązownica1804112 w. Cieszanów1809025 gm. w. Horyniec-Zdrój1809032 w. Narol1809055 gm. w. Stary Dzików1809072 gm. w. Wielkie Oczy1809082 gm. w. Bircza1813012 gm. w. Adamówka1814022 w. Sieniawa1814075 gm. w. Bukowsko1817032 gm. w. Tyrawa Wołoska1817062 w. Zagórz1817075 w. Lesko1821035 Województwo podlaskie gm. w. Augustów2001022 gm. w. Bargłów Kościelny2001032 w. Lipsk2001045 w. Choroszcz2002015 gm. w. Dobrzyniewo Duże2002032 w. Łapy2002065 gm. w. Poświętne2002082 w. Suraż2002105 gm. w. Turośń Kościelna2002112 w. Tykocin2002125 w. Zabłudów2002145 gm. w. Zawady2002152 gm. w. Bielsk Podlaski2003032 gm. w. Boćki2003042 gm. w. Brańsk2003052 gm. w. Orla2003062 gm. w. Rudka2003072 gm. w. Wyszki2003082 gm. w. Białowieża2005022 gm. w. Czyże2005042 gm. w. Hajnówka2005062 gm. w. Jaświły2008032 gm. w. Krypno2008052 w. Mońki2008065 w. Drohiczyn2010025 gm. w. Dziadkowice2010032 gm. w. Grodzisk2010042 gm. w. Perlejewo2010082 gm. w. Siemiatycze2010092 w. Dąbrowa Białostocka2011015 gm. w. Janów2011022 gm. w. Korycin2011032 gm. w. Nowy Dwór2011062 gm. w. Sidra2011072 w. Suchowola2011095 gm. w. Szudziałowo2011102 gm. w. Bakałarzewo2012012 gm. w. Przerośl2012042 gm. w. Raczki2012052 w. Rajgród2004045 w. Szczuczyn2004055 gm. w. Kolno2006032 w. Jedwabne2007015 gm. w. Łomża2007022 w. Nowogród2007045 gm. w. Piątnica2007052 gm. w. Przytuły2007062 gm. w. Śniadowo2007072 gm. w. Wizna2007082 w. Ciechanowiec2013025 gm. w. Klukowo2013042 gm. w. Kobylin-Borzymy2013052 gm. w. Kulesze Kościelne2013062 gm. w. Nowe Piekuty2013072 gm. w. Sokoły2013082 gm. w. Wysokie Mazowieckie2013102 gm. w. Kołaki Kościelne2014022 gm. w. Rutki2014032 gm. w. Szumowo2014042 gm. w. Zambrów2014052 Województwo pomorskie gm. w. Borzytuchom2201012 gm. w. Czarna Dąbrówka2201032 gm. w. Kołczygłowy2201042 gm. w. Trzebielino2201092 gm. w. Chojnice2202032 w. Czarne2203025 gm. w. Człuchów2203032 w. Debrzno2203045 gm. w. Przechlewo2203062 gm. w. Wicko2208052 gm. w. Dębnica Kaszubska2212032 gm. w. Główczyce2212042 w. Kępice2212055 gm. w. Kobylnica2212062 gm. w. Potęgowo2212072 gm. w. Smołdzino2212092 gm. w. Ustka2212102 gm. w. Liniewo2206052 gm. w. Stara Kiszewa2206082 w. Prabuty2207045 gm. w. Krokowa2211062 gm. w. Lubichowo2213062 w. Skarszewy2213095 gm. w. Choczewo2215042 gm. w. Gniewino2215052 gm. w. Luzino2215072 gm. w. Łęczyce2215082 gm. w. Wejherowo2215102 Województwo śląskie gm. w. Dąbrowa Zielona2404022 gm. w. Kamienica Polska2404042 gm. w. Kruszyna2404082 gm. w. Przyrów2404142 gm. w. Starcza2404162 gm. w. Panki2406062 gm. w. Przystajń2406082 gm. w. Wręczyca Wielka2406092 gm. w. Poraj2409042 gm. w. Wielowieś2405082 gm. w. Boronów2407022 gm. w. Ciasna2407032 gm. w. Herby2407042 gm. w. Chełm Śląski2414052 w. Łazy2416055 w. Pilica2416075 w. Szczekociny2416085 Województwo świętokrzyskie gm. w. Gnojno2601022 gm. w. Tuczępy2601072 w. Małogoszcz2602035 gm. w. Nagłowice2602042 gm. w. Oksa2602052 gm. w. Sobków2602082 gm .w. Bieliny2604012 w. Chmielnik2604045 gm. Górno2604062 gm. w. Masłów2604092 gm. w. Pierzchnica2604152 gm. w. Gowarczów2605022 gm. w. Tarłów2606072 gm. w. Bałtów2607022 gm. w. Kije2608022 w. Wąchock2611055 w. Osiek2612045 w. Połaniec2612055 gm. w. Rytwiany2612062 w. Staszów2612075 gm. w. Szydłów2612082 gm. w. Moskorzew2613032 gm. w. Radków2613042 gm. w. Secemin2613052 w. Włoszczowa2613065 Województwo warmińsko-mazurskie gm. w. Działdowo2803022 gm. w. Płośnica2803052 gm. w. Iława2807032 w. Kisielice2807045 gm. w. Lubawa2807052 w. Susz2807065 w. Zalewo2807075 gm. w. Biskupiec2812022 gm. w. Grodziczno2812032 gm. w. Kurzętnik2812042 gm. w. Nowe Miasto Lubawskie2812052 gm. w. Dąbrówno2815022 gm. w. Grunwald2815032 gm. w. Łukta2815042 w. Miłakowo2815065 w. Miłomłyn2815075 w. Morąg2815085 gm. w. Ostróda2815092 gm. w. Górowo Iławeckie2801052 w. Reszel2808055 gm. w. Lidzbark Warmiński2809032 w. Orneta2809055 w. Mikołajki2810025 gm. w. Mrągowo2810032 gm. w. Piecki2810042 gm. w. Sorkwity2810052 gm. w. Janowiec Kościelny2811012 gm. w. Kozłowo2811032 w. Nidzica2811045 w. Barczewo2814015 w. Biskupiec2814025 w. Dobre Miasto2814035 gm. w. Dywity2814042 gm. w. Gietrzwałd2814052 gm. w. Jonkowo2814072 w. Olsztynek2814095 gm. w. Purda2814102 gm. w. Stawiguda2814112 gm. w. Dźwierzuty2817022 gm. w. Jedwabno2817032 w. Pasym2817045 gm. w. Ełk2805022 gm. w. Kalinowo2805032 gm. w. Prostki2805042 gm. w. Stare Juchy2805052 gm. w. Giżycko2806042 gm. w. Kruklanki2806052 gm. w. Miłki2806062 w. Ryn2806085 gm. w. Wydminy2806102 gm. w. Kowale Oleckie2813032 w. Olecko2813045 gm. w. Świętajno2813052 gm. w. Wieliczki2813062 w. Biała Piska2816015 w. Orzysz2816025 w. Ruciane-Nida2816045 gm. w. Banie Mazurskie2818012 gm. w. Dubeninki2818022 w. Gołdap2818035 gm. w. Budry2819012 gm. w. Pozezdrze2819022 w. Węgorzewo2819035 Województwo wielkopolskie gm. w. Budzyń3001022 gm. w. Chodzież3001032 w. Margonin3001045 w. Szamocin3001055 gm. w. Czarnków3002022 gm. w. Lubasz3002052 gm. w. Połajewo3002062 gm. w. Kaczory3019032 w. Łobżenica3019045 gm. w. Miasteczko-Krajeńskie3019052 gm. w. Szydłowo3019062 w. Ujście3019075 w. Gołańcz3028035 gm. w. Mieścisko3028042 w. Skoki3028055 gm. w. Wągrowiec3028072 w. Jastrowie3031025 w. Krajenka3031035 gm. w. Lipka3031042 w. Okonek3031055 gm. w. Tarnówka3031062 gm. w. Zakrzewo3031072 gm. w. Złotów3031082 gm. w. Gniezno3003032 gm. w. Kiszkowo3003042 w. Trzemeszno3003095 w. Witkowo3003105 w. Grodzisk Wielkopolski3005025 w. Rakoniewice3005045 w. Wielichowo3005055 w. Krzywiń3011045 w. Osieczna3013035 gm. w. Święciechowa3013052 gm. w. Wijewo3013062 gm. w. Chrzypsko Wielkie3014012 gm. w. Kwilcz3014022 w. Międzychód3014035 w. Sieraków3014045 w. Lwówek3015025 w. Rogoźno3016025 gm. w. Ryczywół3016032 gm. w. Czerwonak3021042 w. Murowana Goślina3021115 w. Pobiedziska3021125 w. Ostroróg3024055 w. Pniewy3024065 w. Wronki3024085 gm. w. Zaniemyśl3025052 w. Dolsk3026025 w. Książ Wielkopolski3026035 gm. w. Przemęt3029012 gm. w. Siedlec3029022 w. Wolsztyn3029035 w. Nekla3030035 gm. w. Ceków-Kolonia3007032 gm. w. Koźminek3007052 gm. w. Mycielin3007072 gm. w. Opatówek3007082 gm. w. Bralin3008022 w. Kępno3008035 gm. w. Perzów3008052 gm. w. Rychtal3008062 w. Zduny3012065 gm. w. Przygodzice3017052 gm. w. Czermin3020022 w. Jutrosin3022025 gm. w. Pakosław3022042 w. Dąbie3009045 w. Przedecz3009115 w. Golina3010015 w. Rychwał3010075 gm. w. Rzgów3010082 gm. w. Skulsk3010092 w. Sompolno3010105 gm. w. Wierzbinek3010132 gm. w. Lądek3023022 gm. w. Ostrowite3023042 gm. w. Powidz3023052 gm. w. Kawęczyn3027042 Województwo zachodniopomorskie gm. w. Bierzwnik3202012 w. Choszczno3202025 w. Drawno3202035 w. Recz3202065 w. Goleniów3204025 w. Maszewo3204035 w. Nowogard3204045 gm. w. Osina3204052 gm. w. Przybiernów3204062 gm. w. Stepnica3204072 w. Gryfice3205025 gm. w. Karnice3205032 w. Płoty3205045 w. Trzebiatów3205085 w. Golczewo3207025 w. Kamień Pomorski3207035 gm. w. Świerzno3207052 w. Wolin3207065 w. Dębno3210035 gm. w. Nowogródek Pomorski3210052 w. Police3211045 w. Chociwel3214025 w. Dobrzany3214035 w. Ińsko3214055 gm. w. Kobylanka3214062 gm. w. Marianowo3214082 gm. w. Stara Dąbrowa3214092 w. Dobra3218015 w. Łobez3218025 gm. w. Radowo Małe3218032 w. Resko3218045 w. Węgorzyno3218055 gm. w. Białogard3201022 gm. w. Tychowo3201042 w. Czaplinek3203015 w. Drawsko Pomorskie3203025 w. Kalisz Pomorski3203035 gm. w. Ostrowice3203042 gm. w. Wierzchowo3203052 w. Złocieniec3203065 gm. w. Kołobrzeg3208042 gm. w. Rymań3208052 gm. w. Siemyśl3208062 w. Bobolice3209035 gm. w. Manowo3209042 w. Polanów3209065 w. Sianów3209075 gm. w. Świeszyno3209082 gm. w. Darłowo3213032 gm. w. Malechowo3213042 gm. w. Postomino3213052 gm. w. Sławno3213062 w. Barwice3215025 w. Borne Sulinowo3215045 gm. w. Grzmiąca3215052 gm. w. Szczecinek3215062 gm. w. Brzeżno3216022 w. Połczyn-Zdrój3216035 gm. w. Rąbino3216042 gm. w. Sławoborze3216052 gm. w. Świdwin3216062 w. Człopa3217025 w. Mirosławiec3217035 w. Tuczno3217045 gm. w. Wałcz3217052 ONW nizinne strefa II Województwo dolnośląskie gm. w. Stare Bogaczowice0221072 gm. Janowice Wielkie0206052 Województwo kujawsko-pomorskie gm. w. Białe Błota0403012 gm. w. Nowa Wieś Wielka0403052 gm. w. Osie0414072 gm. w. Cekcyn0416012 gm. w. Śliwice0416052 gm. w. Bobrowniki0408022 w. Skąpe0408075 gm. w. Tłuchowo0408082 gm. w. Rogowo0412032 gm. w. Skrwilno0412052 Województwo lubelskie gm. w. Sosnowica0613072 gm. w. Hańsk0619032 gm. w. Stary Brus0619042 gm. w. Urszuli0619052 gm. w. Krzywda0611042 Województwo lubuskie gm. w. Pszczew0803042 gm. w. Bytnica0802032 gm. w. Kolsko0804032 w. Iłowa0810045 Województwo łódzkie gm. w. Rzgów1006102 gm. w. Brąszewice1014032 gm. w. Klonowa1014072 gm. w. Osjaków1017052 gm. w. Galewice1018032 w. Wieruszów1018075 gm. w. Kluki1001052 gm. w. Szczerców1001072 gm. w. Poświętne1007062 w. Działoszyn1009015 gm. w. Kiełczygłów1009022 gm. w. Aleksandrów1010012 gm. w. Gidle1012032 gm. w. Gomunice1012042 w. Przedbórz1012115 gm. w. Rawa Mazowiecka1013042 gm. w. Budziszewice1016032 gm. w. Czerniewice1016042 gm. w. Inowłódz1016052 gm. w. Żelechlinek1016112 Województwo małopolskie gm. w. Klucze1212042 w. Olkusz1212055 gm. w. Laskowa1207062 gm. w. Limanowa1207072 gm. w. Łukowica1207082 gm. w. Pcim1209042 gm. w. Łącko1210092 gm. w. Nawojowa1210122 gm. w. Budzów1215032 Województwo mazowieckie w. Glinojeck1402035 gm. w. Ojrzeń1402062 gm. w. Lipowiec Kościelny1413032 gm. w. Radzanów1413042 gm. w. Strzegowo1413052 gm. w. Szreńsk1413072 gm. w. Wieczfnia Kościelna1413092 gm. w. Łąck1419072 gm. w. Nowy Duninów1419092 gm. w. Nowe Miasto1420082 gm. w. Sochocin1420112 gm. w. Rościszewo1427042 gm. w. Szczutowo1427062 w. Bieżuń1437015 gm. w. Lubowidz1437032 gm. w. Siemiątkowo1437052 gm. w. Czerwonka1411022 gm. w. Krasnosielc1411042 gm. w. Młynarze1411052 w. Różan1411075 gm. w. Rzewnie1411082 gm. w. Baranowo1415012 gm. w. Czarnia1415022 gm. w. Czerwin1415032 gm. w. Kadzidło1415052 gm. w. Lelis1415062 gm. w. Łyse1415072 w. Myszyniec1415085 gm. w. Olszewo-Borki1415092 gm. w. Rzekuń1415102 gm. w. Troszyn1415112 w. Brok1416045 gm. w. Małkinia Górna1416052 gm. w. Ostrów Mazowiecka1416072 gm. w. Stary Lubotyń1416082 gm. w. Wąsewo1416102 w. Chorzele1422025 gm. w. Jednorożec1422042 gm. w. Krzynowłoga Mała1422062 gm. w. Obryte1424022 gm. w. Zatory1424072 w. Łochów1433055 gm. w. Sadowne1433072 gm. w. Stoczek1433082 gm. w. Brańszczyk1435012 gm. w. Długosiodło1435022 w. Wyszków1435055 gm. w. Zabrodzie1435062 gm. w. Jaktorów1405052 gm. w. Jabłonna1408022 gm. w. Nieporęt1408032 w. Serock1408045 gm. w. Wieliszew1408052 w. Halinów1412075 gm. w. Leoncin1414032 gm. w. Celestynów1417032 gm. w. Osieck1417062 gm. w. Wiązowna1417082 gm. w. Dąbrówka1434052 gm. w. Jadów1434062 gm. w. Klembów1434072 gm. w. Poświętne1434082 w. Radzymin1434095 gm. w. Strachówka1434102 w. Tłuszcz1434115 w. Wołomin1434125 gm. w. Radziejowice1438042 gm. w. Stromiec1401052 gm. w. Garbatka-Letnisko1407012 gm. w. Głowaczów1407022 gm. w. Grabów nad Pilicą1407042 gm. w. Gielniów1423022 gm. w. Odrzywół1423042 gm. w. Pionki1425082 gm. w. Jastrząb1430022 Województwo podkarpackie gm. w. Harasiuki1812012 gm. w. Jarocin1812022 gm. w. Krempna1805062 Województwo podlaskie gm. w. Nowinka2001052 gm. w. Płaska2001062 gm. w. Sztabin2001072 w. Czarna Białostocka2002025 gm. w. Gródek2002042 gm. w. Michałowo2002072 w. Supraśl2002095 w. Wasilków2002135 gm. w. Czeremcha2005032 gm. w. Dubicze Cerkiewne2005052 w. Kleszczele2005075 gm. w. Narew2005082 gm. w. Narewka2005092 w. Goniądz2008015 gm. w. Jasionówka2008022 w. Knyszyn2008045 gm. w. Trzcianne2008072 gm. w. Giby2009022 gm. w. Krasnopol2009032 gm. w. Puńsk2009042 gm. w. Sejny2009052 gm. w. Mielnik2010052 gm. w. Milejczyce2010062 gm. w. Nurzec-Stacja2010072 gm. w. Krynki2011042 gm. w. Kuźnica2011052 w. Sokółka2011085 gm. w. Filipów2012022 gm. w. Jeleniewo2012032 gm. w. Rutka-Tartak2012062 gm. w. Suwałki2012072 gm. w. Szypliszki2012082 gm. w. Wiżajny2012092 gm. w. Grajewo2004022 gm. w. Radziłów2004032 gm. w. Wąsosz2004062 gm. w. Grabowo2006022 gm. w. Mały Płock2006042 w. Stawiski2006055 gm. w. Turośl2006062 gm. w. Miastkowo2007032 gm. w. Zbójna2007092 Województwo pomorskie w. Bytów2201025 gm. w. Lipnica2201052 w. Miastko2201065 gm. w. Parchowo2201072 gm. w. Studzienice2201082 gm. w. Tuchomie2201102 w. Brusy2202025 w. Czersk2202045 gm. w. Konarzyny2202052 gm. w. Koczała2203052 gm. w. Rzeczenica2203072 gm. w. Cewice2208032 gm. w. Przywidz2204052 gm. w. Chmielno2205012 w. Kartuzy2205025 gm. w. Przodkowo2205032 gm. w. Sierakowice2205042 gm. w. Somonino2205052 gm. w. Stężyca2205062 gm. w. Sulęczyno2205072 gm. w. Dziemiany2206022 gm. w. Karsin2206032 gm. w. Kościerzyna2206042 gm. w. Lipusz2206062 gm. w. Nowa Karczma2206072 gm. w. Kaliska2213052 gm. w. Osieczna2213072 gm. w. Osiek2213082 gm. w. Linia2215062 gm. w. Szemud2215092 Województwo śląskie w. Blachownia2404015 gm. w. Janów2404032 w. Koniecpol2404065 gm. w. Konopiska2404072 gm. w. Olsztyn2404122 gm. w. Miedźno2406042 gm. w. Popów2406072 w. Żarki2409055 gm. w. Świnna2417132 gm. w. Ożarowice2413062 gm. w. Kroczyce2416042 w. Ogrodzieniec2416065 gm. w. Włodowice2416092 Województwo świętokrzyskie w. Chęciny2604035 gm. w. Daleszyce2604052 gm. w. Łopuszno2604082 gm. w. Miedziana Góra2604102 gm. w. Mniów2604112 gm. w. Morawica2604122 gm. w. Piekoszów2604142 gm. w. Raków2604162 gm. w. Sitkówka-Nowiny2604172 gm. w Strawczyn2604182 gm. w. Zagnańsk2604192 gm. w. Fałków2605012 w. Końskie2605035 gm. w. Radoszyce2605042 gm. w. Ruda Maleniecka2605052 gm. w. Słupia (Konecka)2605062 gm. w. Smyków2605072 w. Stąporków2605085 gm. w. Bliżyn2610022 gm. w. Łączna2610032 gm. w. Skarżysko-kościelne2610042 w. Suchedniów2610055 gm. w. Brody2611022 gm. w. Kluczewsko2613012 gm. w. Krasocin2613022 Województwo warmińsko-mazurskie w. Lidzbark2803045 gm. w. Rybno2803062 gm. w. Janowo2811022 gm. w. Rozogi2817052 gm. w. Szczytno2817062 gm. w. Świętajno2817072 gm. w. Wielbark2817082 w. Pisz2816035 Województwo wielkopolskie gm. w. Drawsko3002032 w. Krzyż Wielkopolski3002045 w. Trzcianka3002075 w. Wieleń3002085 gm. w. Miedzichowo3015032 w. Nowy Tomyśl3015045 w. Zbąszyń3015065 w. Mosina3021105 gm. w. Krzykosy3025022 w. Pyzdry3030045 gm. w. Brzeziny3007022 gm. w. Godziesze Wielkie3007042 gm. w. Lisków3007062 w. Odolanów3017035 gm. w. Sieroszewice3017072 gm. w. Sośnie3017082 gm. w. Czajków3018012 gm. w. Doruchów3018022 w. Grabów nad Prosną3018035 gm. w. Kobyla Góra3018042 gm. w. Kraszewice3018052 w. Mikstat3018065 w. Ostrzeszów3018075 gm. w. Chocz3020012 gm. w. Gizałki3020042 gm. w. Kościelec3009082 gm. w. Grodziec3010022 gm. w. Kramsk3010052 gm. w. Krzymów3010062 gm. w. Stare Miasto3010112 w. Zagórów3023085 gm. w. Brudzew3027022 w. Dobra3027035 gm. w. Malanów3027052 gm. w. Przykona3027062 w. Tuliszków3027075 gm. w. Turek3027082 gm. w. Władysławów3027092 Województwo zachodniopomorskie w. Międzyzdroje3207045 w. Nowe Warpno3211035 w. Biały Bór3215035 ONW o specyficznych utrudnieniach Województwo dolnośląskie gm. w. Jeżów Sudecki0206062 gm. w. Marciszów0207042 w. Lądek-Zdrój0208085 gm. w. Nowa Ruda0208112 gm. w. Walim0221082 Województwo małopolskie gm. w. Ropa1205082 gm. w. Sękowa1205092 gm. w. Jodłownik1207042 gm. w. Tymbark1207122 gm. w. Kamionka Wielka1210052 gm. w. Rytro1210152 w. Maków Podhalański1215065 gm. w. Wieprz1218102 Województwo podkarpackie w. Ustrzyki Dolne1801085 w. Dukla1807025 gm. w. Baligród1821012 gm. w. Olszanica1821042 gm. w. Solina1821052 Województwo śląskie gm. w. Brenna2403042 gm. w. Czernichów2417022 gm. w. Gilowice2417032 gm. w. Łękawica2417072 gm. w. Radziechowy-Wieprz2417102 ONW górskie Województwo dolnośląskie gm. w. Kamienna Góra0207022 gm. w. Lewin Kłodzki0208092 w. Stronie Śląskie0208135 gm. w. Czarny Bór0221042 w. Głuszyca0221055 w. Mieroszów0221065 Województwo małopolskie gm. w. Uście Gorlickie1205102 gm. w. Dobra1207032 gm. w. Kamienica1207052 gm. w. Mszana Dolna1207092 gm. w. Niedźwiedź1207102 gm. w. Słopnice1207112 gm. w. Lubień1209022 gm. w. Tokarnia1209082 w. Krynica-Zdrój1210075 gm. w. Łabowa1210082 w. Muszyna1210115 w. Piwniczna-Zdrój1210135 gm. w. Czarny Dunajec1211032 gm. w. Czorsztyn1211042 gm. w. Jabłonka1211052 gm. w. Krościenko nad Dunajcem1211062 gm. w. Lipnica Wielka1211072 gm. w. Łapsze Niżne1211082 gm. w. Nowy Targ1211092 gm. w. Ochotnica Dolna1211102 gm. w. Raba Wyżna1211112 w. Rabka-Zdrój1211125 gm. w. Spytkowice1211132 gm. w. Szaflary1211142 gm. w. Bystra-Sidzina1215042 gm. w. Jordanów1215052 gm. w. Stryszawa1215072 gm. w. Zawoja1215082 gm. w. Biały Dunajec1217022 gm. w. Bukowina Tatrzańska1217032 gm. w. Kościelisko1217042 gm. w. Poronin1217052 Województwo podkarpackie gm. w. Czarna1801032 gm. w. Lutowiska1801052 gm. w. Komańcza1817042 gm. w. Cisna1821022 Województwo śląskie gm. w. Istebna2403092 gm. w. Jeleśnia2417042 gm. w. Koszarawa2417052 gm. w. Milówka2417092 gm. w. Rajcza2417112 gm. w. Ślemień2417122 gm. w. Ujsoły2417142 gm. w. Węgierska Górka2417152 ___________ * z wyjątkiem obrębów geodezyjnych należących do strefy II ONW nizinnego oraz ONW o specyficznych utrudnieniach, zawartych w części B załącznika ** gm. w. - oznacza gminę wiejską *** w. - oznacza wiejską część gminy miejsko-wiejskiej Część B. Obręby geodezyjne zaliczone do poszczególnych stref w ramach obszarów ONW Nazwa gminyKod statystyczny GUSNazwa obrębu geodezyjnego ONW nizinne strefa I Województwo dolnoślaskie Bolesławiec0201022Lipiany Nowogrodziec0201045Parzyce Jerzmanowa0203032Gaiki-Potoczek Chojnów0209022Biskupin Chojnów0209022Jaroszówka Dobroszyce0214032Białe Błoto Dobroszyce0214032Moidary Jelcz-Laskowice0215035Dębina Województwo kujawsko-pomorskie Dąbrowa Biskupia0407022Pieczyska Mogilno0409035Dębno Mogilno0409035Palędzie Dolne Mogilno0409035Stawiska Nakło n. Notecią0410035Gorzeń Nakło n. Notecią0410035Występ Sadki0410042Łodzia Sadki0410042Ostrówiec Nowe0414065Pastwiska I Piaski Świecie0414095Kozłowo Świecie0414095Sulnówko Świecie0419095Święte Gąsawa0419022Chomiążą Szlachecka Aleksandrów Kujawski0401042Stawki Aleksandrów Kujawski0401042Wilkostowo Waganiec0401082Szpitalka Waganiec0401082Włoszyca Waganiec0401082Wólne Zakrzewo0401092Gęsin Zakrzewo0401092Gosławice Chełmno0404022Małe Łunawy Chełmno0404022Nowawieś Chełmińska Unisław0404072Bruki II Bytoń0411022Czarnocice Bytoń0411022Ludwikowo Bytoń0411022Oszczywilk Bytoń0411022Witowo Góry Czernikowo0415032Witowąż Lubicz0415042Krobia Lubicz0415042Młyniec Pierwszy Boniewo0418032Arciszewo Boniewo0418032Bierzyn Brześć Kujawski0418045Kąty Kolonia Brześć Kujawski0418045Machnacz Brześć Kujawski0418045Wieniec Zalesie Lubień Kujawski0418115Kobyla Łąka Lubień Kujawski0418115Krzewie I Lubień Kujawski0418115Krzewie II Lubień Kujawski0418115Narty Województwo lubelskie Frampol0602055Karolówka Frampol0602055Pulczynów Annopol0607025Borów Annopol0607025Dąbrowa Annopol0607025Jakubowice Annopol0607025Natalin Gościeradów0607042Mniszek Lubartów0608072Brzeziny Lubartów0608072Chlewiska Lubartów0608072Lisów Lubartów0608072Nowodwór Piaski Lubartów0608072Rokitno Lubartów0608072Wólka Rokicka Niedźwiada0608092Brzeźnica Książęca Kolonia Serniki0608122Czerniejów Serniki0608122Serniki Kol. Garbów0609042Meszno Wojcieszków0611102Nowinki Wojcieszków0611102Otylin Chodel0612012Chodel Chodel0612012Majdan Borowski Chodel0612012Zosinek Opole Lubelskie0612055Franciszków Nowy Opole Lubelskie0612055Franciszków Stary Opole Lubelskie0612055Jankowa Opole Lubelskie0612055Kazimierzów Opole Lubelskie0612055Majdan Trzebieski Opole Lubelskie0612055Trzebiesza Opole Lubelskie0612055Wola Rudzka Opole Lubelskie0612055Zagrody Opole Lubelskie0612055Zajączków Kazimierz Dolny0614045Mięćmierz Okale Markuszów0614072Bobowiska Puławy0614092Skoki Żyrzyn0614112Cezaryn Żyrzyn0614112Kośmin Żyrzyn0614112Wilczanka Województwo lubuskie Zielona Góra0809102Jarogniewice Szprotawa0810075Nowa Kopernia Województwo łódzkie Bedlno1002022Trawin Łask1003025Borszewice Łask1003025Okup Mały Łask1003025Sięganów Łask1003025Stryje Paskowe Łask1003025Wrzeszczewice Skrejnia Łask1003025Zielęcice Łęczyca1004052Karkosy Łęczyca1004052Leżnica Mała Piątek1004062Mchowice Pabianice1008072Bychlew Pabianice1008072Jadwinin Pabianice1008072Janowice Pabianice1008072Rydzyny Błaszki1014025Żelisław Warta1014095Jeziorsko Warta1014095Kolonia Glinno II Warta1014095Mogino Warta1014095Rożdżały Warta1014095Włyń Warta1014095Zielęcin Wróblew1014102Drzązna Biała1017012Młynisko Pierwsze Wieluń1017095Jodłowiec Sokolniki1018062Nowy Ochędzyn Sokolniki1018062Pichlice Szadek1019025Dziadkowice Szadek1019025Szadkowice Ogrodzim Opoczno1007045Janów Karwicki Opoczno1007045Kruszewiec Opoczno1007045Kruszewiec Kol. Opoczno1007045Libiszów Opoczno1007045Libiszów Kol. Opoczno1007045Ostrów Opoczno1007045Różanna Opoczno1007045Sielec Opoczno1007045Wólka Karwicka Opoczno1007045Ziębów Strzelce Wielkie1009072Dębowiec Wielki Strzelce Wielkie1009072Pomiary Strzelce Wielkie1009072Wola Wiewiecka Grabica1010042Cisowa Rozprza1010082Bagno Rozprza1010082Cekanów Rozprza1010082Gieski Rozprza1010082Ignaców Rozprza1010082Mierzyn Wola Krzysztoporska1010102Mąkolice Wola Krzysztoporska1010102Miłaków Wola Krzysztoporska1010102Parzniewice Duże Wola Krzysztoporska1010102Pawłów Dolny Wolbórz1010112Lenów Wolbórz1010112Lubiaszów Stary Wolbórz1010112Młoszów Wolbórz1010112Studzianki Radomsko1012122Grzebień Biała Rawska1013025Gołyń Biała Rawska1013025Jelitów Biała Rawska1013025Ossa Biała Rawska1013025Rosławowice Biała Rawska1013025Stara Wieś Biała Rawska1013025Żurawia Biała Rawska1013025Żurawka Sadkowice1013062Nowa Żelazna Sadkowice1013062Studzianki Sadkowice1013062Zabłocie Lipce Reymontowskie1015052Wola Drzewiecka Maków1015062Słomków Maków1015062Święte Laski Słupia1015092Podłęcze Słupia1015092Wólka Nazdroje Słupia1015092Zagórze Województwo małopolskie Brzesko1202025Mokrzyska Iwkowa1202062Grabie Szczurowa1202072Rajsko Szczurowa1202072Rudy Rysie Chrzanów1203035Luszowice Lisia Góra1216032Stare Żukowice Zakliczyn1216142Borowa Zakliczyn1216142Ruda Kameralna Województwo mazowieckie Regimin1402082Jarluty Duże Regimin1402082Jarluty Małe Platerów1410042Mężenin Platerów1410042Mężenin - Kolonia Platerów1410042Zaborze Andrzejewo1416022Przeździecko Jachy Liw1433042Borzychy Liw1433042Krypy Liw1433042Kucyk Liw1433042Ludwinów Mogielnica1406075Miechowice Mogielnica1406075Stryków Mogielnica1406075Tomczyce Dębe Wielkie1412052Ostrów Kania Dębe Wielkie1412052Rysie Siennica1412132Dzielnik Siennica1412132Grzebowilk Siennica1412132Kośminy Siennica1412132Krzywica Siennica1412132Nowy Starogród Pomiechówek1414052Błędowo Pomiechówek1414052Błędówko Pomiechówek1414052Czarnowo Pomiechówek1414052Pomiechówek Pomiechówek1414052Stanisławowo Pomiechówek1414052Szczypiorno Pomiechówek1414052Wola Błędowska Pomiechówek1414052Wójtostwo Pomiechówek1414052Wymysły Iłów1428032Arciechów Iłów1428032Bieniew Iłów1428032Henryków Leszno1432042Grądy Stare Babice1432072Borzęcin Mały Stare Babice1432072Klaudyn Stare Babice1432072Zalesie Wiskitki1438052Feliksów Wiskitki1438052Hipolitów Wiskitki1438052Nowa Wieś Wiskitki1438052Wiskitki Lipsko1409035Borowo Lipsko1409035Poręba Jastrzębia1425042Jastrzębia Jastrzębia1425042Kozłów Jastrzębia1425042Olszowa Jedlińsk1425052Kamińsk Jedlińsk1425052Ludwików Jedlińsk1425052Obózek Jedlińsk1425052Urbanów Zakrzew1425132Zdziechów Orońsko1430042Dobrut Orońsko1430042Helenów Orońsko1430042Orońsko Województwo opolskie Bierawa1603022Goszyce Krapkowice1605025Pietna Krapkowice1605025Steblów Świerczów1606042Bielice Świerczów1606042Miejsce Gorzów Śląski1608025Jastrzygowice Gorzów Śląski1608025Kobyla Góra Gorzów Śląski1608025Skrońsko Praszka1608045Gana Praszka1608045Kowale - Parcela Praszka1608045Prosna Praszka1608045Sołtysy Praszka1608045Wygiełdów Chrząstowice1609012Daniec Chrząstowice1609012Dąbrowice Chrząstowice1609012Falmirowice Chrząstowice1609012Suchy Bór Popielów1609092Karłowice Popielów1609092Lubienie Popielów1609092Nowe Siołkowice Prószków1609102Przysiecz Tarnów Opolski1609112Kosorowice Tarnów Opolski1609112Tarnów Opolski Ujazd1611065Balcarzowice Ujazd1611065Niezdrowice Ujazd1611065Sieroniowice Województwo podkarpackie Dębica1803042Podgrodzie Kolbuszowa1806025Nowa Wieś Kolbuszowa1806025Poręby Kupieńskie Kolbuszowa1806025Przedbórz Kolbuszowa1806025Widełka Przecław1811072Biały Bór Przecław1811072Dobrynin Radomyśl Wielki1811085Dąbrówka Wisłocka Radomyśl Wielki1811085Dulcza Mała Radomyśl Wielki1811085Partynia Radomyśl Wielki1811085Żarówka Tuszów Narodowy1811092Józefów Wadowice Górne1811102Wola Wadowska Jeżowe1812032Cholewiana Góra Jeżowe1812032Jata Jeżowe1812032Jeżowe Jeżowe1812032Krzywdy Jeżowe1812032Zalesie Ulanów1812075Dąbrówka Ulanów1812075Kurzyna Mała Ulanów1812075Kurzyna Średnia Ulanów1812075Kurzyna Wielka Ulanów1812075Wólka Bielińska Sędziszów Małopolski1815045Krzywa Kamień1816082Łowisko Sokołów Małopolski1816115Górno Sokołów Małopolski1816115Trzebuska Sokołów Małopolski1816115Wólka Sokołowska Baranów Sandomierski1820015Knapy Dydnia1802032Temeszów Jasienica Rosielna1802052Wola Jasienicka Dębowiec1805032Dobrynia Szerzyny1805102Żurowa Wojaszówka1807092Pietrusza Wola Lubaczów1809042Krowica Sama Lubaczów1809042Szczutków Oleszyce1809065Nowa Grobla Jawornik Polski1814042Hadle Szklarskie Województwo podlaskie Juchnowiec Kościelny2002052Bogdanki Juchnowiec Kościelny2002052Czerewki Juchnowiec Kościelny2002052Hryniewicze Juchnowiec Kościelny2002052Janowicze Juchnowiec Kościelny2002052Janowicze Kolonia Juchnowiec Kościelny2002052Juchnowiec Kościelny Juchnowiec Kościelny2002052Księżyno Kolonia Szepietowo2013092Dąbrowa Moczydły Województwo pomorskie Trąbki Wielkie2204082Błotnia Trąbki Wielkie2204082Czerniewo Trąbki Wielkie2204082Graniczna Wieś Trąbki Wielkie2204082Postołowo Żukowo2205085Banino Żukowo2205085Chwaszczyno Żukowo2205085Czaple Żukowo2205085Glincz Żukowo2205085Łapino Kartuskie Żukowo2205085Miszewko Żukowo2205085Żukowo Wieś Kwidzyn2207032Brokowo Tychnowieckie Kwidzyn2207032Dankowo Ryjewo2207052Borowy Młyn Ryjewo2207052Ryjewo Sadlinki2207062Karpiny Starogard Gdański2213122Brzeźno Wielkie Starogard Gdański2213122Janin Starogard Gdański2213122Okole Zblewo2213132Białachowo Zblewo2213132Borzechowo Zblewo2213132Pałubinek Zblewo2213132Pinczyn Zblewo2213132Zblewo Województwo śląskie Mykanów2404112Broniszew Nowy Mykanów2404112Kocin Nowy Mykanów2404112Łochynia Mykanów2404112Rybna Mykanów2404112Wola Kiedrzyńska-Antoniów Kłobuck2406015Gruszewnia Kłobuck2406015Kopiec Kłobuck2406015Łobodno Kłobuck2406015Zagórze Lipie2406032Brzózki Lipie2406032Julianów Lipie2406032Kleśniska Lipie2406032Napoleon Lipie2406032Rębielice Szlacheckie Lipie2406032Zbrojewsko Lipie2406032Zimnowoda Niegowa2409032Gorzków Stary Niegowa2409032Niegowa Niegowa2409032Niegówka Mierzęcice2401052Mierzęcice Mierzęcice2401052Najdziszów Mierzęcice2401052Nowa Wieś Mierzęcice2401052Sadowie Siewierz2401075Nowa Wioska Tworóg2413082Świniowice Województwo świętokrzyskie Busko-Zdrój2601015Kameduły Busko-Zdrój2601015Kołaczkowice Nowy Korczyn2601032Ucisków Solec-Zdrój2601052Zagajów Jędrzejów2602025Borki Jędrzejów2602025Lścin Jędrzejów2602025Ludwinów Jędrzejów2602025Przysów Jędrzejów2602025Wólka Słupia (Jędrzejowska)2602072Jasieniec Bodzentyn2604025Celiny-Podgórze Łagów2604072Duraczów Łagów2604072Lechówek Łagów2604072Płucki Łagów2604072Winna Łagów2604072Złotawoda Nowa Słupia2604132Sosnówka Ożarów2606055Lasocin Ożarów2606055Nowe Ćmielów2607045Boria Ćmielów2607045Ruda Kościelna Ćmielów2607045Stoki Małe Ćmielów2607045Stoki Stare Kunów2607055Rudka Pińczów2608045Bogucice Drugie Pińczów2608045Borków Pińczów2608045Skowronno Dolne Mirzec2611032Jagodne Mirzec2611032Mirzec II Mirzec2611032Osiny Łubnice2612022Grabowa Łubnice2612022Łyczba Oleśnica2612032Bydłowa Oleśnica2612032Sufczyce Województwo warmińsko-mazurskie Pieniężno2802055Jeziorko Pieniężno2802055Lubianka Pieniężno2802055Łoźnik Pieniężno2802055Pajtuny Iłowo-Osada2803032Białuty Iłowo-Osada2803032Brodowo Iłowo-Osada2803032Janowo-Pruski Bartoszyce2801032Czerwona Górka Sępolpol2801065Rygarby Województwo wielkopolskie Czerniejewo3003025Pawłowo Czerniejewo3003025Rakowo Kamieniec3005032Kotusz Kamieniec3005032Puszczykowo Śmigiel3011055Brońsko Włoszakowice3013072Boguszyn Włoszakowice3013072Grotniki Włoszakowice3013072Jezierzyce Kościelne Włoszakowice3013072Włoszakowice Oborniki3016015Nowołoskoniec Kórnik3021095Bnin Kórnik3021095Borówiec Kórnik3021095Koninko Kórnik3021095Szczytniki Szamotuły3024075Koźle Śrem3026045Mechlin Kołaczkowo3030012Cieśle Wielkie Kołaczkowo3030012Gałęzewice Kołaczkowo3030012Łagiewki Kołaczkowo3030012Szamarzewo Miłosław3030025Chlebowo Miłosław3030025Orzechowo Września3030055Chociczka Września3030055Osowo Września3030055Przyborki Września3030055Strzyżewo Żerków3006045Lubinia Mała Żerków3006045Ludwinów Żerków3006045Prusinów -Miniszew Blizanów3007012Lipe Trzecie Stawiszyn3007095Kiączyn Nowy Stawiszyn3007095Zbiersk Kolonia Szczytniki3007102Joanka Baranów3008012Żurawiniec Trzcinica3008072Pomiany Kobylin3012025Długołęka Kobylin3012025Rzemiechów Ostrów Wielkopolski3017042Radziwiłłów Ostrów Wielkopolski3017042Sadowie Ostrów Wielkopolski3017042Słaborowice Ostrów Wielkopolski3017042Wysockowielkie Raszków3017065Radłów Pleszew3020065Grodzisko Pleszew3020065Pacanowice Pleszew3020065Piekarzew Pleszew3020065Rokutów Pleszew3020065Turowy Rawicz3022055Dębno Polskie Rawicz3022055Iźbice Rawicz3022055Kąty Babiak3009022Dębno Poproboszczowskie Babiak3009022Janowice Babiak3009022Lichenek Babiak3009022Morzyce Stare Grzegorzew3009052Kiełczewek Kłodawa3009065Janczewy Kłodawa3009065Zbójno Koło3009072Lubiny Koło3009072Ochle Koło3009072Podlsie Koło3009072Powiercie Kolonia Koło3009072Wandynów Osiek Mały3009102Lipiny-Szczerkowo Kazimierz Biskupi3010032Daninów Kazimierz Biskupi3010032Dobrosołowo Kazimierz Biskupi3010032Kamienica Kazimierz Biskupi3010032Tokarki Wilczyn3010142Ościsłowo Wilczyn3010142Zygmuntowo Orchowo3023032Mlecze Słupca3023062Marcewo Słupca3023062Perze Strzałkowo3023072Graboszewo Strzałkowo3023072Krępkowo Strzałkowo3023072Ostrowo Kościelne Województwo zachodniopomorskie Gryfino3206045Bartkowo Gryfino3206045Krzypnica Gryfino3206045Mielenko Gryfino3206045Steklinko Gryfino3206045Żabnica Mieszkowice3206055Gozdowice Mieszkowice3206055Kłosów Mieszkowice3206055Stare Łysogórki Widuchowa3206092Rynica Widuchowa3206092Widuchowa 1 Widuchowa3206092Widuchowa 2 Barlinek3210015Łubianka Barlinek3210015Okunie Barlinek3210015Płonno Myślibórz3210045Chłopowo Będzino3209012Smolne ONW nizinne strefa II Województwo dolnośląskie Bolesławiec0201022Dobra Stoszowice0224042Srebrna Góra Jerzmanowa0203032Bądzów Chojnów0209022Rokitki Chojnów0209022Zamienice Lubin0211022Karczowiska Lubin0211022Raszowa Mała Dobroszyce0214032Bartków Dobroszyce0214032Malerzów Oleśnica0214062Brzezinka Oleśnica0214062Ostrowina Syców0214075Wioska Województwo kujawsko-pomorskie Koronowo0403045Popielewo Koronowo0403045Samociążek Koronowo0403045Sokole - Kuźnica Dąbrowa Biskupia0407022Dąbrowa Biskupia Dąbrowa Biskupia0407022Nowy Dwór Dąbrowa Biskupia0407022Parchanki Dąbrowa Biskupia0407022Rejna Gniewkowo0407035Godzięba Gniewkowo0407035Kępa Kujawska Gniewkowo0407035Zajezierze Inowrocław0407042Bachorze Łęgi Inowrocław0407042Ostrowo Krzyckie Inowrocław0407042Słońsko Mogilno0409035Huta Palędzka Mogilno0409035Józefowo Mogilno0409035Mielenko Mogilno0409035Przyjma Nakło n. Notecią0410035Paterek Nakło n. Notecią0410035Polichno Nakło n. Notecią0410035Rozwarzyn Sadki0410042Jadwiżyn Nowe0414065Gajewo Nowe0414065Gajewo Zabudownia Nowe0414065Głodowo Nowe0414065Osiny Nowe0414065Zdrojewo Gąsawa0419022Annowo - Wiktorowo Gąsawa0419022Laski Wielkie -Małe Gąsawa0419022Rozalinowo -Piastowo Aleksandrów Kujawski0401042Białe Błota Aleksandrów Kujawski0401042Chrusty Aleksandrów Kujawski0401042Konradowo Aleksandrów Kujawski0401042Kuczek Aleksandrów Kujawski0401042Nowy Ciechocinek Aleksandrów Kujawski0401042Odolion Aleksandrów Kujawski0401042Podgaj Aleksandrów Kujawski0401042Rożno-Parcele Aleksandrów Kujawski0401042Wygoda Aleksandrów Kujawski0401042Zgoda Waganiec0401082Michalin Waganiec0401082Wiktoryn Brodnica0402032Kominy Brodnica0402032Nowy Dwór Chełmno0404022Klamry Radomin0405052Płonko Radomin0405052Rodzone Dobrzyń nad Wisłą0408045Kolonia Chalin Bytoń0411022Budzisław Bytoń0411022Wandynowo Rypin0412042Dębiany Rypin0412042Jasin Rypin0412042Kwiatkowo Rypin0412042Nowe Sadłowo Rypin0412042Puszcza Miejska Rypin0412042Puszcza Rządowa Rypin0412042Sadłowo Rumunki Rypin0412042Sikory Rypin0412042Zakrocz Wąpielsk0412062Kupno Wąpielsk0412062Lamkowizna Wąpielsk0412062Łapinóż Rumunki Czernikowo0415032Kiełpiny Czernikowo0415032Pokrzywno Czernikowo0415032Skwirynowo Czernikowo0415032Zimny Zdrój Lubicz0415042Grabowiec Lubicz0415042Józefowo Lubicz0415042Kopanino Lubicz0415042Lubicz Dolny Lubicz0415042Lubicz Górny Lubicz0415042Mierzynek Lubicz0415042Młyniec Drugi Lubicz0415042Nowa Wieś Lubicz0415042Złotoria Boniewo0418032Lubomin Rządowy Fabianki0418072Cyprianka Fabianki0418072Lisek Fabianki0418072Łęg Witoszyn Fabianki0418072Osiek Fabianki0418072Wilczeniec Bogucki Fabianki0418072Wilczeniec Fabianki Fabianki0418072Witoszyn Nowy Fabianki0418072Witoszyn Stary Lubień Kujawski0418115Nowa Wieś Województwo lubelskie Frampol0602055Kolonia Kąty Frampol0602055Korytków Mały Księżpol0602082Korchów Łęgi Księżpol0602082Króle Księżpol0602082Lipowiec Duży Księżpol0602082Lipowiec Mały Księżpol0602082Majdan Nowy Księżpol0602082Majdan Stary Księżpol0602082Markowicze Księżpol0602082Rogale Księżpol0602082Zanie Księżpol0602082Zynie Tomaszów Lubelski0618112Kolonia Łaszczówka Tomaszów Lubelski0618112Pasieki Tomaszów Lubelski0618112Ruda Żelazna Annopol0607025Huta Annopol0607025Kopiec Annopol0607025Rachów Stary Gościeradów0607042Łany Gościeradów0607042Szczecyn Gościeradów0607042Wólka Szczecka Lubartów0608072Mieczysławka Lubartów0608072Trójna Lubartów0608072Wola Lisowska Lubartów0608072Wola Mieczysławska Lubartów0608072Wólka Rokicka Kol. Niedźwiada0608092Górka Lubartowska Niedźwiada0608092Klementynów Wojcieszków0611102Helenów Wojcieszków0611102Oszczepalin Drugi Wojcieszków0611102Oszczepalin Pierwszy Chodel0612012Grądy Chodel0612012Lipiny Chodel0612012Siewalka Opole Lubelskie0612055Darowane Opole Lubelskie0612055Dębiny Opole Lubelskie0612055Emilcin Opole Lubelskie0612055Grabówka Opole Lubelskie0612055Ożarów II Opole Lubelskie0612055Rozalin Opole Lubelskie0612055Ruda Godowska Opole Lubelskie0612055Sewerynówka Opole Lubelskie0612055Wólka Komaszycka Opole Lubelskie0612055Zosin Markuszów0614072Wólka Kątna Puławy0614092Góra Puławska Kolonia Puławy0614092Kochanów Puławy0614092Niebrzegów Puławy0614092Nieciecz Puławy0614092Tomaszów Puławy0614092Wólka Gołębska Żyrzyn0614112Jaworów Województwo lubuskie Otyń0804072Czasław Otyń0804072Konradowo Otyń0804072Ługi Otyń0804072Zakęcie Zielona Góra0809102Barcikowice Zielona Góra0809102Jeleniów Zielona Góra0809102Kiełpin Zielona Góra0809102Łężyca Zielona Góra0809102Ługowo Zielona Góra0809102Ochla Zielona Góra0809102Przylep Zielona Góra0809102Sucha Zielona Góra0809102Zatonie Szprotawa0810075Biernatów Szprotawa0810075Buczek Województwo łódzkie Krzyżanów1002052Łęki Łąki Łask1003025Aleksandrówek Łask1003025Anielin Łask1003025Bałucz Łask1003025Budy Stryjewskie Łask1003025Kolonia Bilew Łask1003025Krzucz Łask1003025Rembów Łask1003025Rokitnica Łask1003025Stryje Księże Łask1003025Teodory Łask1003025Wrzeszczewice Nowe Łęczyca1004052Borek Łęczyca1004052Borów Łęczyca1004052Bronno Łęczyca1004052Liszki Łęczyca1004052Prusinowice Piątek1004062Błonie Piątek1004062Boguszyce Piątek1004062Konarzew Piątek1004062Mysłówka Piątek1004062Rsp Gieczno Piątek1004062Sypin-Borowiec Brójce1006032Bukowiec Brójce1006032Karpin Brójce1006032Kotliny Brójce1006032Kurowice Kościelne Brójce1006032Pałczew Brójce1006032Wola Rakowa Brójce1006032Wygoda Pabianice1008072Hermanów Pabianice1008072Pawlikowice Pabianice1008072Piątkowisko Pabianice1008072Wysieradz Błaszki1014025Jasionna Błaszki1014025Kije-Pęczek Błaszki1014025Łubna Jakusy Błaszki1014025Marianów Błaszki1014025Niedoń Błaszki1014025Romanów Błaszki1014025Stok Nowy Błaszki1014025Stok Polski Błaszki1014025Sudoły Błaszki1014025Włocin Kolonia Warta1014095Chorążka Warta1014095Dzierzązna Warta1014095Glinno Warta1014095Józefów-Wiktorów Warta1014095Kolonia Glinno I Warta1014095Miedze-Lasek Warta1014095Miedźno Warta1014095Ostrów Warcki Warta1014095Pierzchnia Góra Warta1014095Proboszczowice Warta1014095Raszelki Warta1014095Zaspy Miłkowskie Wróblew1014102Gęsówka Wróblew1014102Gęsówka Nowa Wróblew1014102Izabela Buczek Wróblew1014102Józefów Wróblew1014102Orzeł Biały Wróblew1014102Rowy Wróblew1014102Sadokrzyce Las Wróblew1014102Tworkowizna Wróblew1014102Tworkowizna Lit.A Biała1017012Młynisko Wieś Biała1017012Rososz Biała1017012Śmiecheń Biała1017012Zabłocie, Góry Świątkowskie Mokrsko1017042Jasna Góra Mokrsko1017042Motyl-Żelazna Wieluń1017095Borowiec Wieluń1017095Piaski Wieluń1017095Srebrnica Sokolniki1018062Kopaniny Sokolniki1018062Stary Ochędzyn Sokolniki1018062Zdzierczyzna Opoczno1007045Antoniów Opoczno1007045Dzielna Opoczno1007045Międzybórz Opoczno1007045Modrzewek Opoczno1007045Mroczków Duży Opoczno1007045Stużno Strzelce Wielkie1009072Antonina Strzelce Wielkie1009072Górki Gorzkowice1010032Borzęcin Gorzkowice1010032Bujniczki Gorzkowice1010032Grabostów Gorzkowice1010032Kobyliniec-Szczukocice Gorzkowice1010032Krosno Gorzkowice1010032Marianek Gorzkowice1010032Wola Kotkowska Grabica1010042Kolonia Majdany Grabica1010042Majdany Grabica1010042Maleniec Grabica1010042Niwy Jutroszewskie Rozprza1010082Biała Róża Rozprza1010082Budy Porajskie Wola Krzysztoporska1010102Moników Wola Krzysztoporska1010102Parzniewiczki Wola Krzysztoporska1010102Pawłów Górny Wola Krzysztoporska1010102Poraj Wolbórz1010112Adamów Wolbórz1010112Bronisławów Wolbórz1010112Janów Lgota Wielka1012082Kolonia Krępa Lgota Wielka1012082Krępa Radomsko1012122Bobry Radomsko1012122Dąbrówka Radomsko1012122Płoszów Radomsko1012122Szczepocice Prywatne Radomsko1012122Szczepocice Rządowe Biała Rawska1013025Julianów Lesiewski Biała Rawska1013025Lesiew Biała Rawska1013025Marchaty Biała Rawska1013025Rokszyce Nowe Biała Rawska1013025Teodozjów Biała Rawska1013025Wólka Lesiewska Sadkowice1013062Gacpary Sadkowice1013062Lewin Sadkowice1013062Rokitnica-Kąty Maków1015062Święte Nowaki Słupia1015092Winna Góra Województwo małopolskie Żegocina1201092Rozdziele Borzęcin1202012Waryś Brzesko1202025Szczepanów Gromnik1216022Polichty Lisia Góra1216032Nowe Żukowice Skrzyszów1216082Pogórska Wola Zakliczyn1216142Dzierżaniny Myślenice1209035Bysina Myślenice1209035Poręba Myślenice1209035Trzemeśnia Myślenice1209035Zasań Gródek nad Dunajcem1210032Bujne Mucharz1218052Jaszczurowa Wadowice1218095Kaczyna Wadowice1218095Kaczyna - Pankówka Wadowice1218095Ponikiew Województwo mazowieckie Regimin1402082Pniewo Wielkie Sanniki1404042Barcik Sanniki1404042Mocarzewo Sanniki1404042Wólka Mała Wieś1419082Podgórze Parcele Mała Wieś1419082Podgórze Wieś Mała Wieś1419082Zakrzewo Słupno1419122Bielino Słupno1419122Borowiczki Pieńki Słupno1419122Kępa Ośnicka Słupno1419122Liszyno Pułtusk1424045Grabówiec Pułtusk1424045Pawłówek Pułtusk1424045Ponikiew Pułtusk1424045Szygówek Liw1433042Starawieś Mogielnica1406075Ulaski Gostomskie Dębe Wielkie1412052Bykowizna Dębe Wielkie1412052Cezarów Dębe Wielkie1412052Choszczówka Stojecka Dębe Wielkie1412052Cięciwa Dębe Wielkie1412052Górki Dębe Wielkie1412052Kąty Goździejewskie Dębe Wielkie1412052Ruda Dębe Wielkie1412052Teresław Siennica1412132Borówek Siennica1412132Julianów Siennica1412132Kulki Siennica1412132Nowa Pogorzel Siennica1412132Nowodzielnik Siennica1412132Pogorzel Siennica1412132Ptaki Siennica1412132Strugi Krzywickie Siennica1412132Wojciechówka Pomiechówek1414052Brody Pomiechówek1414052Brody-Parcele Pomiechówek1414052Bronisławka Pomiechówek1414052Goławice Drugie Pomiechówek1414052Nowe Orzechowo Pomiechówek1414052Pomiechowo Pomiechówek1414052Stare Orzechowo Pomiechówek1414052Śniadówko Pomiechówek1414052Zapiecki Iłów1428032Arciechówek Iłów1428032Budy Iłowskie Iłów1428032Gilówka Dolna Iłów1428032Gilówka Górna Iłów1428032Jękiny Iłów1428032Lubatka Iłów1428032Łady Iłów1428032Łaziska Iłów1428032Łąki Iłów1428032Miękinki Iłów1428032Obory Iłów1428032Olszowiec Iłów1428032Pieczyska Iłowskie Iłów1428032Pieczyska Łowickie Iłów1428032Rokicina Iłowska Iłów1428032Rzepki Iłów1428032Uderz Iłów1428032Władysławów Iłów1428032Wola Ładowska Leszno1432042Grabina Leszno1432042Julinek Leszno1432042Kępiaste Leszno1432042Korfowe Leszno1432042Ławy Leszno1432042Łubiec Leszno1432042Marianów Leszno1432042Powązki Leszno1432042Roztoka Leszno1432042Szymanówek Leszno1432042Wiktorów Leszno1432042Wólka Leszno1432042Zaborów Stare Babice1432072Buda Stare Babice1432072Janów Stare Babice1432072Koczargi Stare Stare Babice1432072Kwirynów Stare Babice1432072Lipków Stare Babice1432072Mariew Stare Babice1432072Stanisławów Wiskitki1438052Antoniew Wiskitki1438052Działki Wiskitki1438052Franciszków Wiskitki1438052Jesionka Wiskitki1438052Józefów Wiskitki1438052Łubno Wiskitki1438052Nowe Kozłowice Wiskitki1438052Popielarnia Wiskitki1438052Prościeniec Wiskitki1438052Smolarnia Wiskitki1438052Sokule Wiskitki1438052Tomaszew Lipsko1409035Gołębiów Lipsko1409035Huta Lipsko1409035Jakubówka Lipsko1409035Leszczyny Lipsko1409035Maziarze Lipsko1409035Szymanów Lipsko1409035Wólka Krępska Jastrzębia1425042Brody Jastrzębia1425042Dąbrowa Jastrzębska Jastrzębia1425042Dąbrowa Kozłowska Jastrzębia1425042Goryń Jastrzębia1425042Lewaszówka Jastrzębia1425042Mąkosy Nowe Jastrzębia1425042Mąkosy Stare Jedlińsk1425052Boża Wola Jedlińsk1425052Marcelów Jedlińsk1425052Nowa Wola Zakrzew1425132Gózdek Zakrzew1425132Koziawola Zakrzew1425132Zakrzewskawola Orońsko1430042Śniadków Orońsko1430042Wałsnów Orońsko1430042Zaborowie Województwo opolskie Bierawa1603022Grabówka Bierawa1603022Kotlarnia Bierawa1603022Otrowice Bierawa1603022Solarnia Bierawa1603022Stara Kuźnia Praszka1608045Aleksandrów Praszka1608045Kiczmachów Praszka1608045Kik Praszka1608045Kozioł Praszka1608045Marki - Lachowskie Praszka1608045Przedmość Praszka1608045Rozterk Praszka1608045Szyszków Chrząstowice1609012Niwki Łubniany1609052Kępa Łubniany1609052Kolanowice Popielów1609092Kaniów Tarnów Opolski1609112Miedziana Tarnów Opolski1609112Walidrogi Izbicko1611012Ligota Czamborowa Izbicko1611012Otmice Izbicko1611012Poznowice Izbicko1611012Siedlec Województwo podkarpackie Brzostek1803022Wola Brzostecka Dębica1803042Paszczyna Kochanówka Pilzno1803065Jaworze Dolne Pilzno1803065Machowa Pilzno1803065Podlesie Machowskie Pilzno1803065Połomia Kolbuszowa1806025Bukowiec Kolbuszowa1806025Domatków Kolbuszowa1806025Huta Przedborska Kolbuszowa1806025Świerczów Kolbuszowa1806025Zarębki Mielec1811052Rydzów Mielec1811052Szydłowiec Mielec1811052Wola Chorzelowska Przecław1811072Wylów Radomyśl Wielki1811085Dąbie Tuszów Narodowy1811092Czajkowa Tuszów Narodowy1811092Dębiaki Tuszów Narodowy1811092Sarnów Wadowice Górne1811102Grzybów Wadowice Górne1811102Piątkowiec Ulanów1812075Dąbrowica Sędziszów Małopolski1815045Boreczek Sędziszów Małopolski1815045Cierpisz Sędziszów Małopolski1815045Czarna Sędziszowska Sędziszów Małopolski1815045Ruda Sokołów Małopolski1816115Markowizna Pysznica1818032Studzieniec Baranów Sandomierski1820015Durdy Baranów Sandomierski1820015Kaczaki Baranów Sandomierski1820015Ślęzaki Laszki1804052Czerniawka Radymno1804082Budzyń Dębowiec1805032Folusz Dębowiec1805032Wola Cieklnska Nowy Żmigród1805072Brzezowa Nowy Żmigród1805072Desznica Nowy Żmigród1805072Jaworze Nowy Żmigród1805072Kąty Nowy Żmigród1805072Skalnik Korczyna1807052Czarnorzeki Korczyna1807052Krasna Korczyna1807052Wola Komborska Wojaszówka1807092Rzepnik Sanok1817052Liszna Sanok1817052Raczkowa Sanok1817052Wujskie Województwo podlaskie Juchnowiec Kościelny2002052Bronczany Juchnowiec Kościelny2002052Hermanówka Juchnowiec Kościelny2002052Hołówki Duże Juchnowiec Kościelny2002052Horodniany Juchnowiec Kościelny2002052Ignatki Juchnowiec Kościelny2002052Izabelin Juchnowiec Kościelny2002052Kleosin Juchnowiec Kościelny2002052Koplany Juchnowiec Kościelny2002052Koplany Folwark Juchnowiec Kościelny2002052Lewickie Juchnowiec Kościelny2002052Lewickie Kolonia Juchnowiec Kościelny2002052Niewodnica Nargilewska Kolonia Juchnowiec Kościelny2002052Olmonty Juchnowiec Kościelny2002052Stanisławowo Województwo pomorskie Żukowo2205085Borkowo Żukowo2205085Niestępowo Żukowo2205085Rębiechowo Żukowo2205085Skrzeszewo Żukowiskie Żukowo2205085Sulmin Kwidzyn2207032Kamionka Starogard Gdański2213122Barchnowy Starogard Gdański2213122Kolincz Starogard Gdański2213122Lipinki Szlacheckie Starogard Gdański2213122Trzcińsk Zblewo2213132Bytonia Zblewo2213132Cis Zblewo2213132Mały Bukowiec Województwo śląskie Mykanów2404112Broniszew Stary Mykanów2404112Jamno Mykanów2404112Lubojenka Mykanów2404112Wierzchowisko Kłobuck2406015Lgota Kłobuck2406015Rybno Lipie2406032Grabarze Lipie2406032Łyźniaki - Obręb Lipie2406032Wapiennik Niegowa2409032Bobolice Niegowa2409032Gorzków Nowy Niegowa2409032Ludwinów Niegowa2409032Łutowiec Niegowa2409032Mirów Niegowa2409032Moczydło Niegowa2409032Ogorzeklnik Niegowa2409032Trzebniów Mierzęcice2401052Boguchwałowice Siewierz2401075Czekanka Siewierz2401075Surma Tworóg2413082Boruszowice Tworóg2413082Brynek Tworóg2413082Hanusek Tworóg2413082Koty Tworóg2413082Nowa Wieś Tworoska Tworóg2413082Tworóg Żarnowiec2416102Brzeziny Żarnowiec2416102Otola Mała Żarnowiec2416102Zabrodzie Kuźnia Raciborska2411055Budziska Kuźnia Raciborska2411055Jankowice Kuźnia Raciborska2411055Ruda Kozielska Kuźnia Raciborska2411055Rudy Województwo świętokrzyskie Busko-Zdrój2601015Młyny Busko-Zdrój2601015Służów Busko-Zdrój2601015Zwierzyniec Nowy Korczyn2601032Rzegocin Sędziszów2602065Bugaj Sędziszów2602065Czepiec Sędziszów2602065Przełaj Czepiecki Sędziszów2602065Wydanka Słupia (Jędrzejowska)2602072Dąbrowica Bodzentyn2604025Święta Katarzyna Bodzentyn2604025Wilków Łagów2604072Małacentów Łagów2604072Melonek Nowa Słupia2604132Bartoszowiny Ożarów2606055Czachów Ożarów2606055Janów Ożarów2606055Karsy Ożarów2606055Stróża Ożarów2606055Szymanówka Ożarów2606055Wlonice B Ożarów2606055Wojciechówka Bodzechów2607032Nowa Dębowa Wola Bodzechów2607032Przyborów Bodzechów2607032Sarnówek Duży Bodzechów2607032Sarnówek Mały Bodzechów2607032Stara Dębowa Wola Bodzechów2607032Sudół Bodzechów2607032Wólka Bodzechowska Ćmielów2607045Czarna Glina Ćmielów2607045Podgórze Ćmielów2607045Stoki Duże Ćmielów2607045Wiktoryn Kunów2607055Boksycka Kunów2607055Janik Kunów2607055Kolonia Inwalidzka Kunów2607055Kolonia Piaski Kunów2607055Kurzacze Kunów2607055Miłkowska Karczma Kunów2607055Wymysłów Pińczów2608045Grochowiska Pińczów2608045Skowronno Górne Pińczów2608045Skrzypiów Pińczów2608045Zakrzów Mirzec2611032Trębowiec Oleśnica2612032Brody Województwo warmińsko-mazurskie Pieniężno2802055Wopy Iłowo-Osada2803032Dźwierznia Iłowo-Osada2803032Mławka Iłowo-Osada2803032Purgałki Iłowo-Osada2803032Sochy Bartoszyce2801032Wardomy Województwo wielkopolskie Czerniejewo3003025Czerniejewo Las Czerniejewo3003025Graby Łubowo3003062Chwałkówko Łubowo3003062Imielenko Łubowo3003062Imielno Łubowo3003062Leśniewo Łubowo3003062Przyborowo Łubowo3003062Wierzyce Mieleszyn3003072Kowalewo Kamieniec3005032Puszczykówiec Śmigiel3011055Bielawy Śmigiel3011055Żegrówko Włoszakowice3013072Boszkowo Włoszakowice3013072Charbielin Włoszakowice3013072Dominice Włoszakowice3013072Sądzia Kuślin3015012Dąbrowa Kuślin3015012Dąbrowa Nowa Opalenica3015055Kopanki Opalenica3015055Terespotockie Oborniki3016015Bębnikąt Oborniki3016015Kiszewko Oborniki3016015Kiszewo Oborniki3016015Kowanówko Oborniki3016015Podlesie Oborniki3016015Słonawy Oborniki3016015Stobnica Oborniki3016015Uścikowiec Kórnik3021095Czmoniec Kórnik3021095Gądki Szamotuły3024075Piaskowo Nowe Miasto n. Wartą3025032Boguszynek Nowe Miasto n. Wartą3025032Rogusko Śrem3026045Bystrzek Śrem3026045Dąbrowa Śrem3026045Niesłabin Śrem3026045Olsza Śrem3026045Orkowo Śrem3026045Zbrudzewo Kołaczkowo3030012Cieśle Małe Kołaczkowo3030012Spławie Miłosław3030025Czeszewo Miłosław3030025Szczodrzejewo Września3030055Noskowo Września3030055Psary Małe Września3030055Psary Wielkie Blizanów3007012Dębniałki Blizanów3007012Jarantów Kolonia Blizanów3007012Korab Blizanów3007012Piskory Blizanów3007012Rosocha Stawiszyn3007095Długa Wieś Trzecia Szczytniki3007102Borek Książęcy Szczytniki3007102Kuczewola Szczytniki3007102Pośrednik Szczytniki3007102Sobiesęki I Szczytniki3007102Sobiesęki II Szczytniki3007102Sobiesęki III Baranów3008012Jankowy Baranów3008012Mroczeń Łęka Opatowska3008042Biadaszki Łęka Opatowska3008042Kuźnica Słupska Łęka Opatowska3008042Piaski Łęka Opatowska3008042Szalonka Łęka Opatowska3008042Trzebień Łęka Opatowska3008042Zmyślona Słupska Trzcinica3008072Piotrówka Trzcinica3008072Smardze Ostrów Wielkopolski3017042Kamienicenowe Ostrów Wielkopolski3017042Wtórek Raszków3017065Grudzielec Nowy Raszków3017065Koryta Pleszew3020065Dobra Nadzieja Pleszew3020065Zawady Pleszew3020065Zawidowice Rawicz3022055Folwark Rawicz3022055Łąkta Rawicz3022055Masłowo Rawicz3022055Sarnowa Rawicz3022055Sikorzyn Rawicz3022055Stwolno Rawicz3022055Ugoda Rawicz3022055Wydawy Rawicz3022055Załęcze Rawicz3022055Zawady Rawicz3022055Zielonawieś Rawicz3022055Żylice Babiak3009022Babiak Babiak3009022Bogusławice Nowiny Babiak3009022Korzecznik Podlesie Babiak3009022Korzecznik Szatanowo Babiak3009022Lipie Góry Babiak3009022Łaziska Babiak3009022Maliniec Babiak3009022Mostki Kolonia Babiak3009022Nowiny Brdowskie Babiak3009022Osówie Babiak3009022Ozorzyn Gryglaki Babiak3009022Stypin Babiak3009022Żurawieniec Grzegorzew3009052Barłogi Grzegorzew3009052Bylice Wieś Grzegorzew3009052Ladorudzek Grzegorzew3009052Zabłocie Kłodawa3009065Dzióbin Kłodawa3009065Kęcerzyn Kłodawa3009065Korzecznik Kłodawa3009065Rysiny Koło3009072Borki Koło3009072Dzierawy Koło3009072Przybyłów Koło3009072Skobielice Osiek Mały3009102Budki Nowe Osiek Mały3009102Budki Stare Osiek Mały3009102Budzisław Nowy Osiek Mały3009102Budzisław Stary Osiek Mały3009102Drzewce Osiek Mały3009102Grądy Osiek Mały3009102Łuczywno Osiek Mały3009102Maciejewo Osiek Mały3009102Młynek Osiek Mały3009102Nowa Wieś Osiek Mały3009102Smólniki Osieckie Osiek Mały3009102Smólniki Racięckie Osiek Mały3009102Szarłatów Osiek Mały3009102Witowo Osiek Mały3009102Zielenie Kazimierz Biskupi3010032Radwaniec Kazimierz Biskupi3010032Wieruszew Kazimierz Biskupi3010032Władzimirów Kleczew3010045Adamowo Kleczew3010045Genowefa Kleczew3010045Tręby Wilczyn3010142Cegielnia Wilczyn3010142Świętne Wilczyn3010142Wilczyn Orchowo3023032Szydłówiec Słupca3023062Benignowo Słupca3023062Borki Słupca3023062Drążna Słupca3023062Józefowo Słupca3023062Kochowo Słupca3023062Korwin Słupca3023062Marcewek Słupca3023062Niezgoda Słupca3023062Piotrowice Strzałkowo3023072Babin Olędry Strzałkowo3023072Brudzewo Strzałkowo3023072Katarzynowo Strzałkowo3023072Rudy Strzałkowo3023072Skąpe Województwo zachodniopomorskie Gryfino3206045Daleszewo Międzyodrze Gryfino3206045Krajnik Gryfino3206045Nowe Czarnowo Gryfino3206045Pniewo Gryfino3206045Żórawki Mieszkowice3206055Siegniew Mieszkowice3206055Stary Błeszyn Widuchowa3206092Ognica Widuchowa3206092Widuchowa-Miedzyodrze Barlinek3210015Krzynka Barlinek3210015Moczydło Boleszkowice3210022Chlewice Boleszkowice3210022Kaleńsko Boleszkowice3210022Namyślin Boleszkowice3210022Reczyce Myślibórz3210045Pszczelnik ONW o specyficznych utrudnieniach Województwo dolnośląskie gm. w. Dzierżoniów0202052Ostroszowice gm. w. Dzierżoniów0202052Owiesno w. Bolków0205025Gorzanowice w. Bolków0205025Grudno w. Bolków0205025Kaczorów w. Bolków0205025Lipa w. Bolków0205025Mysłow w. Bolków0205025Nowe Rochwice w. Bolków0205025Płonina w. Bolków0205025Półwsie w. Bolków0205025Sady Górne w. Bolków0205025Stare Rochowice w. Bolków0205025Świny w. Bolków0205025Wierzchosławice w. Bolków0205025Wierzchosławiczki gm. w. Męcinka0205032Kondratów gm. w. Męcinka0205032Muchów gm. w. Męcinka0205032Myślinów gm. w. Męcinka0205032Pomocne gm. w. Męcinka0205032Stanisławów gm. w. Paszowice0205052Jakuszowo gm. w. Paszowice0205052Nowa Wieś Wielka gm. w. Jeżów Sudecki0206062Chrośnica gm. w. Jeżów Sudecki0206062Czernica gm. w. Jeżów Sudecki0206062Dziwiszów gm. w. Jeżów Sudecki0206062Janówek gm. w. Jeżów Sudecki0206062Jeżów Sudecki gm. w. Jeżów Sudecki0206062Płoszczyna gm. w. Jeżów Sudecki0206062Siedlęcin gm. w. Jeżów Sudecki0206062Wrzeszczyn gm. w. Mysłakowice0206072Bobrów gm. w. Mysłakowice0206072Bukowiec gm. w. Mysłakowice0206072Dąbrowica gm. w. Mysłakowice0206072Gruszków gm. w. Mysłakowice0206072Karpniki gm. w. Mysłakowice0206072Kostrzyca gm. w. Mysłakowice0206072Krogulec gm. w. Mysłakowice0206072Łomnica gm. w. Mysłakowice0206072Mysłakowice gm. w. Mysłakowice0206072Strużnica gm. w. Mysłakowice0206072Wojanów gm. w. Podgórzyn0206082Borowice gm. w. Podgórzyn0206082Głębock gm. w. Podgórzyn0206082Marczyce gm. w. Podgórzyn0206082Miłków gm. w. Podgórzyn0206082Podgórzyn gm. w. Podgórzyn0206082Przesieka gm. w. Podgórzyn0206082Sosnówka gm. w. Podgórzyn0206082Staniszów gm. w. Podgórzyn0206082Ściegne gm. w. Podgórzyn0206082Zachełmie gm. w. Stara Kamienica0206092Antoniów gm. w. Stara Kamienica0206092Barcinek gm. w. Stara Kamienica0206092Chromiec gm. w. Stara Kamienica0206092Kopaniec gm. w. Stara Kamienica0206092Kromnów gm. w. Stara Kamienica0206092Mała Kamienica gm. w. Stara Kamienica0206092Nowa Kamienica gm. w. Stara Kamienica0206092Rybnica gm. w. Stara Kamienica0206092Stara Kamienica gm. w. Stara Kamienica0206092Wojcieszyca gm. w. Kamienna Góra0207022Czadrów gm. w. Kamienna Góra0207022Czarnów gm. w. Kamienna Góra0207022Dębrznik gm. w. Kamienna Góra0207022Dobromyśl gm. w. Kamienna Góra0207022Gorzeszów gm. w. Kamienna Góra0207022Janiszów gm. w. Kamienna Góra0207022Jawiszów gm. w. Kamienna Góra0207022Kochanów gm. w. Kamienna Góra0207022Krzeszów gm. w. Kamienna Góra0207022Krzeszówek gm. w. Kamienna Góra0207022Leszczyniec gm. w. Kamienna Góra0207022Lipienica gm. w. Kamienna Góra0207022Nowa Białka gm. w. Kamienna Góra0207022Ogorzelec gm. w. Kamienna Góra0207022Olszyny gm. w. Kamienna Góra0207022Pisarzowice gm. w. Kamienna Góra0207022Przedwojów gm. w. Kamienna Góra0207022Ptaszków gm. w. Kamienna Góra0207022Raszów gm. w. Kamienna Góra0207022Rędziny gm. w. Kamienna Góra0207022Szarocin w. Lubawka0207035Błażejów w. Lubawka0207035Błażkowa w. Lubawka0207035Bukówka w. Lubawka0207035Chełmsko w. Lubawka0207035Jarkowice w. Lubawka0207035Miszkowice w. Lubawka0207035Niedamirów w. Lubawka0207035Okrzeszyn w. Lubawka0207035Opawa w. Lubawka0207035Paczyn w. Lubawka0207035Paprotki w. Lubawka0207035Stara Białka w. Lubawka0207035Szczepanów w. Lubawka0207035Uniemyśl gm. w. Marciszów0207042Ciechanowice gm. w. Marciszów0207042Domanów gm. w. Marciszów0207042Marciszów gm. w. Marciszów0207042Nagórnik gm. w. Marciszów0207042Pastewnik gm. w. Marciszów0207042Pustelnik gm. w. Marciszów0207042Sędzisław gm. w. Marciszów0207042Świdnik gm. w. Marciszów0207042Wieściszowice w. Bystrzyca Kłodzka0208065Biała Woda w. Bystrzyca Kłodzka0208065Długopole Dolne w. Bystrzyca Kłodzka0208065Długopole Zdrój w. Bystrzyca Kłodzka0208065Gorzanów w. Bystrzyca Kłodzka0208065Idzików w. Bystrzyca Kłodzka0208065Kamienna w. Bystrzyca Kłodzka0208065Lasówka w. Bystrzyca Kłodzka0208065Marcinków w. Bystrzyca Kłodzka0208065Marianówka w. Bystrzyca Kłodzka0208065Mielnik w. Bystrzyca Kłodzka0208065Międzygórze w. Bystrzyca Kłodzka0208065Młoty w. Bystrzyca Kłodzka0208065Mostowice w. Bystrzyca Kłodzka0208065Nowa Łomnica w. Bystrzyca Kłodzka0208065Nowa Bystrzyca w. Bystrzyca Kłodzka0208065Nowy Waliszów w. Bystrzyca Kłodzka0208065Paszków w. Bystrzyca Kłodzka0208065Piaskowice w. Bystrzyca Kłodzka0208065Piotrowice w. Bystrzyca Kłodzka0208065Pławnica w. Bystrzyca Kłodzka0208065Pokrzywno w. Bystrzyca Kłodzka0208065Poniatów w. Bystrzyca Kłodzka0208065Ponikwa w. Bystrzyca Kłodzka0208065Poręba w. Bystrzyca Kłodzka0208065Poręba Lasy w. Bystrzyca Kłodzka0208065Rudawa w. Bystrzyca Kłodzka0208065Spalona w. Bystrzyca Kłodzka0208065Stara Bystrzyca w. Bystrzyca Kłodzka0208065Stara Łomnica w. Bystrzyca Kłodzka0208065Starkówek w. Bystrzyca Kłodzka0208065Stary Waliszów w. Bystrzyca Kłodzka0208065Szczawina w. Bystrzyca Kłodzka0208065Szklarka w. Bystrzyca Kłodzka0208065Szklary w. Bystrzyca Kłodzka0208065Topolice w. Bystrzyca Kłodzka0208065Wilkanów w. Bystrzyca Kłodzka0208065Wojtowice w. Bystrzyca Kłodzka0208065Wyszki w. Bystrzyca Kłodzka0208065Zabłocie w. Bystrzyca Kłodzka0208065Zalesie gm. w. Kłodzko0208072Boguszyn gm. w. Kłodzko0208072Droszków gm. w. Kłodzko0208072Jaszkowa Górna gm. w. Kłodzko0208072Jaszkówka gm. w. Kłodzko0208072Kamieniec gm. w. Kłodzko0208072Łączna gm. w. Kłodzko0208072Marcinów gm. w. Kłodzko0208072Ołdrzychowice Kłodzkie gm. w. Kłodzko0208072Podzamek gm. w. Kłodzko0208072Rogówek gm. w. Kłodzko0208072Romanowo gm. w. Kłodzko0208072Roszyce gm. w. Kłodzko0208072Ruszowice gm. w. Kłodzko0208072Starków gm. w. Kłodzko0208072Stary Wielisław gm. w. Kłodzko0208072Szalejów Dolny gm. w. Kłodzko0208072Szalejów Górny gm. w. Kłodzko0208072Wilcza gm. w. Kłodzko0208072Wojbóż gm. w. Kłodzko0208072Wojciechowice w. Lądek-Zdrój0208085Karpno w. Lądek-Zdrój0208085Kąty Bystrzyckie w. Lądek-Zdrój0208085Konradów w. Lądek-Zdrój0208085Lutynia w. Lądek-Zdrój0208085Orłowiec w. Lądek-Zdrój0208085Radochów w. Lądek-Zdrój0208085Skrzynka w. Lądek-Zdrój0208085Stójków w. Lądek-Zdrój0208085Trzebieszowice w. Lądek-Zdrój0208085Wójtówka w. Lądek-Zdrój0208085Wrzosówka gm. w. Lewin Kłodzki0208092Dańczów gm. w. Lewin Kłodzki0208092Darnków gm. w. Lewin Kłodzki0208092Gołaczów gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jarków gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jawornica gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jeleniów gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jerzykowice Małe gm. w. Lewin Kłodzki0208092Jerzykowice Wielkie gm. w. Lewin Kłodzki0208092Kocioł gm. w. Lewin Kłodzki0208092Krzyżanów gm. w. Lewin Kłodzki0208092Kulin gm. w. Lewin Kłodzki0208092Leśna gm. w. Lewin Kłodzki0208092Lewin Kłodzki gm. w. Lewin Kłodzki0208092Taszów gm. w. Lewin Kłodzki0208092Witów gm. w. Lewin Kłodzki0208092Zielone Ludowe gm. w. Lewin Kłodzki0208092Zimne Wody w. Międzylesie0208105Boboszów w. Międzylesie0208105Długopole Górne w. Międzylesie0208105Dolnik w. Międzylesie0208105Domaszków w. Międzylesie0208105Gajnik w. Międzylesie0208105Gniewoszów w. Międzylesie0208105Goworów w. Międzylesie0208105Jaworek w. Międzylesie0208105Jodłów w. Międzylesie0208105Kamieńczyk w. Międzylesie0208105Lesica w. Międzylesie0208105Michałowice w. Międzylesie0208105Nagodzice w. Międzylesie0208105Nowa Wieś w. Międzylesie0208105Nowojów w. Międzylesie0208105Pisary w. Międzylesie0208105Potoczek w. Międzylesie0208105Roztoki w. Międzylesie0208105Różnka w. Międzylesie0208105Smreczyna w. Międzylesie0208105Szklarnia gm. w. Nowa Ruda0208112Bartnica gm. w. Nowa Ruda0208112Bieganów gm. w. Nowa Ruda0208112Bożków gm. w. Nowa Ruda0208112Czerwieńczyca gm. w. Nowa Ruda0208112Dworki gm. w. Nowa Ruda0208112Dzikowiec gm. w. Nowa Ruda0208112Jugów gm. w. Nowa Ruda0208112Krajanów gm. w. Nowa Ruda0208112Ludwikowice Kłodzkie gm. w. Nowa Ruda0208112Nowa Wieś gm. w. Nowa Ruda0208112Przygórze gm. w. Nowa Ruda0208112Sokolec gm. w. Nowa Ruda0208112Sokolica gm. w. Nowa Ruda0208112Świerki gm. w. Nowa Ruda0208112Włodowice gm. w. Nowa Ruda0208112Wolibórz w. Radków0208125Gajów w. Radków0208125Karłów w. Radków0208125Pasterka w. Radków0208125Raszków w. Radków0208125Ratno Dolne w. Radków0208125Ratno Górne w. Radków0208125Suszyna w. Radków0208125Ścianawka Górna w. Radków0208125Ścianawka Średnia w. Radków0208125Tłumaczów w. Radków0208125Wambierzyce w. Stronie Śląskie0208135Bielice w. Stronie Śląskie0208135Bolesławów w. Stronie Śląskie0208135Goszów w. Stronie Śląskie0208135Janowa Góra w. Stronie Śląskie0208135Kamienica w. Stronie Śląskie0208135Kletno w. Stronie Śląskie0208135Młynowice w. Stronie Śląskie0208135Nowa Morawa w. Stronie Śląskie0208135Nowy Gierałtów w. Stronie Śląskie0208135Rogóżka w. Stronie Śląskie0208135Sienna w. Stronie Śląskie0208135Stara Morawa w. Stronie Śląskie0208135Steary Gierłatów w. Stronie Śląskie0208135Strachocin w. Stronie Śląskie0208135Stronie Lasy w. Stronie Śląskie0208135Stronie Wieś w. Szczytna0208145Chocieszów w. Szczytna0208145Dolina w. Szczytna0208145Łężyce w. Szczytna0208145Niwa w. Szczytna0208145Słoszów w. Szczytna0208145Studzienno w. Szczytna0208145Wolany w. Szczytna0208145Złotno w. Leśna0210035Bartoszówka w. Leśna0210035Grabiszyce Górne w. Leśna0210035Grabiszyce Średnie w. Leśna0210035Pobiedna w. Leśna0210035Stankowice w. Leśna0210035Świecie w. Leśna0210035Wolimierz w. Leśna0210035Zacisze w. Leśna0210035Złotniki w. Leśna0210035Złoty Potok gm. w. Olszyna0210052Kałużna gm. w. Platerówka0210062Zalipie w. Gryfów Śląski0212015Krzewie Wielkie w. Gryfów Śląski0212015Młyńsko w. Gryfów Śląski0212015Proszówka w. Gryfów Śląski0212015Rząsiny w. Gryfów Śląski0212015Wieża w. Lubomierz0212025Chmieleń w. Lubomierz0212025Golejów w. Lubomierz0212025Janice w. Lubomierz0212025Maciejowiec w. Lubomierz0212025Milęcice w. Lubomierz0212025Oleszno Podgórska w. Lubomierz0212025Pasiecznik w. Lubomierz0212025Pławna Górna w. Lubomierz0212025Pokrzywnik w. Lubomierz0212025Popielówek w. Lubomierz0212025Radoniów w. Lubomierz0212025Wojciechów w. Lwówek Śląski0212035Nagórze w. Mirsk0212045Brzeziniec w. Mirsk0212045Gajówka w. Mirsk0212045Giebułtów w. Mirsk0212045Gierczyn w. Mirsk0212045Grudza w. Mirsk0212045Kamień w. Mirsk0212045Karłowiec w. Mirsk0212045Kłopotnica w. Mirsk0212045Kotlina w. Mirsk0212045Krobica w. Mirsk0212045Kwieciszowice w. Mirsk0212045Mlądz w. Mirsk0212045Mroczkowice w. Mirsk0212045Orłowice w. Mirsk0212045Proszowa w. Mirsk0212045Przecznica w. Mirsk0212045Rębiszów w. Wleń0212055Bełczyna w. Wleń0212055Bystrzyca w. Wleń0212055Klecza w. Wleń0212055Modrzewie w. Wleń0212055Radomice w. Wleń0212055Tarczyn gm. w. Dobromierz0219032Jaskulin gm. w. Dobromierz0219032Pietrzyków gm. w. Czarny Bór0221042Borówno gm. w. Czarny Bór0221042Czarny Bór gm. w. Czarny Bór0221042Grzędy gm. w. Czarny Bór0221042Grzędy Górne gm. w. Czarny Bór0221042Jaczków gm. w. Czarny Bór0221042Witków w. Głuszyca0221055Głuszyca Górna w. Głuszyca0221055Grzmiąca w. Głuszyca0221055Kolce w. Głuszyca0221055Łomnica w. Głuszyca0221055Sierpce w. Mieroszów0221065Golińsk w. Mieroszów0221065Kowalowa w. Mieroszów0221065Łączna w. Mieroszów0221065Nowe Siodło w. Mieroszów0221065Różana w. Mieroszów0221065Rybnica Leśna w. Mieroszów0221065Sokołowsko w. Mieroszów0221065Unisław Śląski gm. w. Stare Bogaczowice0221072Chwaliszów gm. w. Stare Bogaczowice0221072Cieszów gm. w. Stare Bogaczowice0221072Gostków gm. w. Stare Bogaczowice0221072Jabłow gm. w. Stare Bogaczowice0221072Lubomin gm. w. Stare Bogaczowice0221072Nowe Bogaczowice gm. w. Stare Bogaczowice0221072Stare Bogaczowice gm. w. Stare Bogaczowice0221072Struga gm. w. Walim0221082Dziećmorowice gm. w. Walim0221082Glinno gm. w. Walim0221082Jugowice gm. w. Walim0221082Michałkowa gm. w. Walim0221082Niedźwiedzice gm. w. Walim0221082Olszyniec gm. w. Walim0221082Rusinowa gm. w. Walim0221082Rzeczka gm. w. Walim0221082Walim gm. w. Walim0221082Zagórze Śląskie w. Bardo0224015Dębowina w. Bardo0224015Janowiec w. Bardo0224015Laskówka w. Bardo0224015Opolnica gm. w. Stoszowice0224042Grodziszcze gm. w. Stoszowice0224042Jemna gm. w. Stoszowice0224042Mikołajów gm. w. Stoszowice0224042Przedborowa gm. w. Stoszowice0224042Różana gm. w. Stoszowice0224042Żdanów w. Ząbkowice Śląskie0224055Kluczowa w. Złoty Stok0224075Chwalisław w. Złoty Stok0224075Laski w. Złoty Stok0224075Mąkolno w. Bogatynia0225035Jasna Góra w. Świerzawa0226045Dobków w. Świerzawa0226045Gozdno w. Świerzawa0226045Lubiechowa w. Świerzawa0226045Podgórki w. Świerzawa0226045Rząśnik Województwo lubuskie gm. w. Świdnica0809072Bystrzyca Górna gm. w. Świdnica0809072Lubachów gm. w. Świdnica0809072Lutomia Górna gm. w. Świdnica0809072Modliszów gm. w. Świdnica0809072Pogorzała gm. w. Świdnica0809072Witoszów Górny Województwo małopolskie w. Lipnica Murowana1201042Rajbrot w. Nowy Wiśnicz1201065Połom Duży gm. w. Trzciana1201082Kamionna gm. w. Żegocina1201092Bełdno gm. w. Żegocina1201092Bytomsko gm. w. Żegocina1201092Żegocina gm. w. Iwkowa1202062Dobrociesz w. Chrzanów1203035Płaza w. Chrzanów1203035Pogorzyce w. Trzebinia1203055Czyżówka w. Trzebinia1203055Karniowice w. Trzebinia1203055Lgota w. Trzebinia1203055Młoszowa w. Trzebinia1203055Myślachowice w. Trzebinia1203055Płoki w. Trzebinia1203055Psary gm. w. Iwanowice1206032Krasieniec Stary gm. w. Iwanowice1206032Krasieniec Zakupny gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Czubrowice gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Gotkowice gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Jerzmanowice gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Łazy gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Przeginia gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Racławice gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Sąspów gm. w. Jerzmanowice-Przeginia1206042Szklary w. Krzeszowice1206065Czerna w. Krzeszowice1206065Dębnik w. Krzeszowice1206065Miękinia w. Krzeszowice1206065Nowa Góra w. Krzeszowice1206065Ostrężnica w. Krzeszowice1206065Paczółtowice w. Krzeszowice1206065Żary w. Skała1206105Barbarka w. Skała1206105Cianowice w. Skała1206105Gołyszyn w. Skała1206105Maszyce w. Skała1206105Minoga w. Skała1206105Niebyła w. Skała1206105Nowa Wieś w. Skała1206105Ojców w. Skała1206105Przybysławice w. Skała1206105Rzeplin w. Skała1206105Smardzowice w. Skała1206105Sobiesęki w. Skała1206105Stoki w. Skała1206105Szodrkowice gm. w. Sułoszowa1206132Sułoszowa I gm. w. Sułoszowa1206132Sułoszowa II gm. w. Sułoszowa1206132Sułoszowa III gm. w. Sułoszowa1206132Wielmoża gm. w. Sułoszowa1206132Wola Kalinowska w. Świątniki Górne1206145Ochojno gm. w. Wielka Wieś1206152Bębło gm. w. Wielka Wieś1206152Będkowice gm. w. Wielka Wieś1206152Biały Kościół gm. w. Wielka Wieś1206152Czajowice gm. w. Wielka Wieś1206152Wierzchowie gm. w. Zabierzów1206162Kobylany gm. w. Zabierzów1206162Wola gm. w. Zabierzów1206162Zelków gm. w. Charsznica1208012Podlesice I gm. w. Gołcza1208022Buk gm. w. Gołcza1208022Chobędza gm. w. Gołcza1208022Czaple Małe gm. w. Gołcza1208022Kamienica gm. w. Gołcza1208022Mostek gm. w. Gołcza1208022Trzebienice gm. w. Gołcza1208022Ulina Mała gm. w. Gołcza1208022Ulina Wielka gm. w. Gołcza1208022Wielkanoc gm. w. Gołcza1208022Zawadka gm. w. Gołcza1208022Żaronowice gm. w. Książ Wielki1208042Łazy w. Miechów1208055Strzeżów I w. Miechów1208055Widnica gm. w. Racławice1208062Góry Miechowskie gm. w. Trzyciąż1212062Glanów gm. w. Trzyciąż1212062Imbramowice gm. w. Trzyciąż1212062Jangrot gm. w. Trzyciąż1212062Małyszyce gm. w. Trzyciąż1212062Michałówka gm. w. Trzyciąż1212062Milonki gm. w. Trzyciąż1212062Podchybie gm. w. Trzyciąż1212062Porąbka gm. w. Trzyciąż1212062Sucha gm. w. Trzyciąż1212062Tarnawa gm. w. Trzyciąż1212062Tryciąż gm. w. Trzyciąż1212062Zadroże gm. w. Trzyciąż1212062Zagórowa w. Wolbrom1212075Boża Wola w. Wolbrom1212075Brzozówka w. Wolbrom1212075Budzyń w. Wolbrom1212075Chełm w. Wolbrom1212075Chrząstowice w. Wolbrom1212075Dimaniewice w. Wolbrom1212075Dłużec w. Wolbrom1212075Gołaczewy w. Wolbrom1212075Jeżówka w. Wolbrom1212075Kaliś w. Wolbrom1212075Kapiele Wielkie w. Wolbrom1212075Kąpiołki w. Wolbrom1212075Lgota Wielka w. Wolbrom1212075Lgota Wolbromska w. Wolbrom1212075Łobzów w. Wolbrom1212075Miechówka w. Wolbrom1212075Podlesice II w. Wolbrom1212075Poręba Górna w. Wolbrom1212075Poręba-Dzierżna w. Wolbrom1212075Strzegowa w. Wolbrom1212075Strzegowa Kolonia w. Wolbrom1212075Sulisławice w. Wolbrom1212075Wierzchowisko w. Wolbrom1212075Zabagnie w. Wolbrom1212075Załęże w. Wolbrom1212075Zarzecze w. Wolbrom1212075Zasępiec w. Ciężkowice1216015Bruśnik w. Ciężkowice1216015Falkowa w. Ciężkowice1216015Siekierczyna gm. w. Pleśna1216042Dąbrówka Szczepanowska gm. w. Pleśna1216042Lichwin gm. w. Pleśna1216042Lubinka gm. w. Pleśna1216042Rychwałd gm. w. Rzepiennik Strzyżewski1216072Rzepiennik Suchy gm. w. Rzepiennik Strzyżewski1216072Turza gm. w. Zakliczyn1216142Jamna gm. w. Biskupice1219012Sułów w. Wieliczka1219055Chorągwica w. Wieliczka1219055Gorzków w. Wieliczka1219055Mietniów w. Wieliczka1219055Rożnowa gm. w. Bobowa1205032Brzana gm. w. Bobowa1205032Jankowa gm. w. Gorlice1205042Bielanka gm. w. Gorlice1205042Bystra gm. w. Gorlice1205042Kwiatonowice gm. w. Gorlice1205042Szymbark gm. w. Lipinki1205052Bednarka gm. w. Lipinki1205052Rozdziele gm. w. Łużna1205062Szalowa gm. w. Łużna1205062Wola Łużańska gm. w. Moszczenica1205072Staszówka w. Dobczyce1209015Brzezowa w. Dobczyce1209015Kornatka w. Myślenice1209035Borzęta w. Myślenice1209035Jasienica w. Myślenice1209035Jawornik w. Myślenice1209035Łęki gm. w. Raciechowice1209052Krzesławice gm. w. Raciechowice1209052Poznachowice Górne w. Sułkowice1209075Harbutowice w. Sułkowice1209075Rudnik gm. w. Tokarnia1209082Bogdanówka gm. w. Tokarnia1209082Krzczonów gm. w. Tokarnia1209082Skomielna Czarna gm. w. Tokarnia1209082Tokarnia gm. w. Tokarnia1209082Więciórka gm. w. Tokarnia1209082Zawadka gm. w. Wiśniowa1209092Glichów gm. w. Wiśniowa1209092Kobielnik gm. w. Wiśniowa1209092Lipnik gm. w. Wiśniowa1209092Poznachowice Dolne gm. w. Wiśniowa1209092Węglówka gm. w. Wiśniowa1209092Wierzbanowa gm. w. Wiśniowa1209092Wiśniowa gm. w. Chełmiec1210022Biczyce Górne gm. w. Chełmiec1210022Chamranice gm. w. Chełmiec1210022Januszowa gm. w. Chełmiec1210022Klęczany gm. w. Chełmiec1210022Klimkówka gm. w. Chełmiec1210022Krasne Potockie gm. w. Chełmiec1210022Kurów gm. w. Chełmiec1210022Librantowa gm. w. Chełmiec1210022Naściszowa gm. w. Chełmiec1210022Paszyn gm. w. Chełmiec1210022Piątkowa gm. w. Chełmiec1210022Trzetrzewina gm. w. Chełmiec1210022Wielogłowy gm. w. Chełmiec1210022Wola Knurowska gm. w. Chełmiec1210022Wola Marcinkowska gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Bartkowa -Posadowa gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Jelna gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Lipie gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Podole - Górowa gm. w. Gródek nad Dunajcem1210032Przydonica gm. w. Grybów1210042Binczarowa gm. w. Grybów1210042Cieniawa gm. w. Grybów1210042Florynka gm. w. Grybów1210042Gródek gm. w. Grybów1210042Kąclowa gm. w. Grybów1210042Krużlowa Niżna gm. w. Grybów1210042Krużlowa Wyżna gm. w. Grybów1210042Polna gm. w. Grybów1210042Ptaszkowa gm. w. Grybów1210042Siołkowa gm. w. Grybów1210042Stara Wieś gm. w. Grybów1210042Wawrzka gm. w. Grybów1210042Wyskitna gm. w. Korzenna1210062Bukowiec gm. w. Korzenna1210062Janczowa gm. w. Korzenna1210062Jasienna gm. w. Korzenna1210062Koniuszowa gm. w. Korzenna1210062Korzenna gm. w. Korzenna1210062Lipnica Wielka gm. w. Korzenna1210062Łęka gm. w. Korzenna1210062Łyczana gm. w. Korzenna1210062Miłkowa gm. w. Korzenna1210062Mogilno gm. w. Korzenna1210062Niecew gm. w. Korzenna1210062Posadowa gm. w. Korzenna1210062Siedlce gm. w. Korzenna1210062Słowikowa gm. w. Korzenna1210062Trzycierz gm. w. Łososina Dolna1210102Białawoda gm. w. Łososina Dolna1210102Łyczanka gm. w. Łososina Dolna1210102Rąbkowa gm. w. Łososina Dolna1210102Skrzętla - Rojówka gm. w. Łososina Dolna1210102Stanikowa gm. w. Łososina Dolna1210102Tabaszowa gm. w. Łososina Dolna1210102Zawadka gm. w. Podegrodzie1210142Brzezna gm. w. Podegrodzie1210142Chochorowice gm. w. Podegrodzie1210142Długołęka -Świerkla gm. w. Podegrodzie1210142Gostwica gm. w. Podegrodzie1210142Juraszowa gm. w. Podegrodzie1210142Mokra Wieś gm. w. Podegrodzie1210142Naszczowice gm. w. Podegrodzie1210142Olszana gm. w. Podegrodzie1210142Olszanka gm. w. Podegrodzie1210142Rogi w. Stary Sącz1210165Barcice Górne w. Stary Sącz1210165Gaboń w. Stary Sącz1210165Łazy Biegnickie w. Stary Sącz1210165Moszczenica Niżna w. Stary Sącz1210165Moszczenica Wyżna w. Stary Sącz1210165Myślec w. Stary Sącz1210165Popowice w. Stary Sącz1210165Przysietnica w. Stary Sącz1210165Skrudzina w. Stary Sącz1210165Wola Krogulecka gm. w. Zembrzyce1215092Marcówka gm. w. Zembrzyce1215092Śleszowice gm. w. Zembrzyce1215092Tarnawa Dolna gm. w. Zembrzyce1215092Tarnawa Górna w. Andrychów1218015Brzezinka w. Andrychów1218015Roczyny w. Andrychów1218015Rzyki w. Andrychów1218015Sułkowice w. Andrychów1218015Targanice w. Andrychów1218015Zagórnik w. Kalwaria Zebrzydowska1218035Bugaj gm. w. Lanckorona1218042Lanckorona gm. w. Lanckorona1218042Skawniki gm. w. Mucharz1218052Kozieniec gm. w. Stryszów1218072Leśnica gm. w. Stryszów1218072Łękawica gm. w. Stryszów1218072Stronie gm. w. Stryszów1218072Stryszów gm. w. Stryszów1218072Zakrzów w. Wadowice1218095Wysoka Województwo opolskie w. Głubczyce1602035Braciszów w. Głubczyce1602035Chomiąże w. Głubczyce1602035Chróstno w. Głubczyce1602035Ciermięcice w. Głubczyce1602035Krasne Pole w. Głubczyce1602035Lenarcice w. Głubczyce1602035Mokre w. Głubczyce1602035Opawica w. Głubczyce1602035Pielgrzymów w. Głubczyce1602035Pietrowice w. Głubczyce1602035Radynia w. Głuchołazy1607015Jarnołtówek w. Głuchołazy1607015Konradów w. Głuchołazy1607015Podlasie w. Głuchołazy1607015Pokrzywna Województwo podkarpackie gm. w. Dębica1803042Głobikowa gm. w. Dębica1803042Stasiówka w. Pilzno1803065Gębiczyna gm. w. Łańcut1810042Handzlówka w. Ropczyce1815035Łączki Kucharskie w. Ropczyce1815035Mała w. Sędziszów Małopolski1815045Szkodna gm. w. Wielopole Skrzyńskie1815052Broniszów gm. w. Wielopole Skrzyńskie1815052Brzęziny gm. w. Wielopole Skrzyńskie1815052Nawsie w. Błażowa1816025Białka w. Błażowa1816025Błażowa Dolna w. Błażowa1816025Błażowa Górna w. Błażowa1816025Futoma w. Błażowa1816025Kąkolówka w. Błażowa1816025Lecka w. Błażowa1816025Piątkowa gm. w. Chmielnik1816042Błędowa Tyczyńska gm. w. Chmielnik1816042Wola Rafałowska gm. w. Chmielnik1816042Zabratówka gm. w. Dynów1816052Dylągowa gm. w. Dynów1816052Łubno-Wyręby gm. w. Dynów1816052Ulanica gm. w. Hyżne1816072Brzezówka gm. w. Hyżne1816072Dylągówka gm. w. Hyżne1816072Grzegorzówka gm. w. Hyżne1816072Hyżne gm. w. Hyżne1816072Szklary gm. w. Hyżne1816072Wólka Hyżnieńska gm. w. Lubenia1816102Lubenia gm. w. Lubenia1816102Sołonka gm. w. Lubenia1816102Straszydle gm. w. Czarna1801032Bystre gm. w. Czarna1801032Chrewt gm. w. Czarna1801032Czarna gm. w. Czarna1801032Czarna Dolna gm. w. Czarna1801032Lipie gm. w. Czarna1801032Michniowiac gm. w. Czarna1801032Paniszczew gm. w. Czarna1801032Polana gm. w. Czarna1801032Rabe gm. w. Czarna1801032Rosochate gm. w. Czarna1801032Rosolin gm. w. Czarna1801032Serednie Małe gm. w. Czarna1801032Tworylne gm. w. Czarna1801032Wola Skołowa gm. w. Czarna1801032Wydrne gm. w. Czarna1801032Żłobek gm. w. Lutowiska1801052Beniowa gm. w. Lutowiska1801052Brzegi Górne gm. w. Lutowiska1801052Bukowiec gm. w. Lutowiska1801052Caryńskie gm. w. Lutowiska1801052Chmiel gm. w. Lutowiska1801052Dwernik gm. w. Lutowiska1801052Dydiowa gm. w. Lutowiska1801052Dźwiniacz Górny gm. w. Lutowiska1801052Hulskie gm. w. Lutowiska1801052Krzywe gm. w. Lutowiska1801052Lutowiska gm. w. Lutowiska1801052Łokieć gm. w. Lutowiska1801052Nasiczne gm. w. Lutowiska1801052Procisne gm. w. Lutowiska1801052Sianki gm. w. Lutowiska1801052Skorodne gm. w. Lutowiska1801052Smolnik gm. w. Lutowiska1801052Sokoliki gm. w. Lutowiska1801052Stuposiany gm. w. Lutowiska1801052Tarnawa Niżna gm. w. Lutowiska1801052Tarnawa Wyżna gm. w. Lutowiska1801052Ustrzyki Górne gm. w. Lutowiska1801052Wołosate gm. w. Lutowiska1801052Zatwarnica gm. w. Lutowiska1801052Żurawin w. Ustrzyki Dolne1801085Arłamów w. Ustrzyki Dolne1801085Bandrów Narodowy w. Ustrzyki Dolne1801085Brzegi Dolne w. Ustrzyki Dolne1801085Daszówka w. Ustrzyki Dolne1801085Dźwiniacz Dolny w. Ustrzyki Dolne1801085Grąziowa w. Ustrzyki Dolne1801085Hoszowszczyk w. Ustrzyki Dolne1801085Hoszów w. Ustrzyki Dolne1801085Jałowe w. Ustrzyki Dolne1801085Jamna Dolna w. Ustrzyki Dolne1801085Jamna Górna w. Ustrzyki Dolne1801085Jasień w. Ustrzyki Dolne1801085Jureczkowa w. Ustrzyki Dolne1801085Krościenko w. Ustrzyki Dolne1801085Kwaszenine w. Ustrzyki Dolne1801085Liskowate w. Ustrzyki Dolne1801085Łobodzew Dolny w. Ustrzyki Dolne1801085Łobodzew Górny w. Ustrzyki Dolne1801085Łodyna w. Ustrzyki Dolne1801085Moczary w. Ustrzyki Dolne1801085Nowosielce Kozickie w. Ustrzyki Dolne1801085Równia w. Ustrzyki Dolne1801085Sokole w. Ustrzyki Dolne1801085Strwiążyk w. Ustrzyki Dolne1801085Teleśnica Oszwarowa w. Ustrzyki Dolne1801085Teleśnica Sanna w. Ustrzyki Dolne1801085Trójnica w. Ustrzyki Dolne1801085Trzęcianiec w. Ustrzyki Dolne1801085Ustianowa Dolna w. Ustrzyki Dolne1801085Ustianowa Górna w. Ustrzyki Dolne1801085Wojtkowa w. Ustrzyki Dolne1801085Wojtkówka w. Ustrzyki Dolne1801085Zadwórze gm. w. Domaradz1802022Barycz gm. w. Domaradz1802022Golcowa gm. w. Dydnia1802032Grabówka gm. w. Dydnia1802032Jabłonka gm. w. Dydnia1802032Końskie gm. w. Dydnia1802032Krzywe gm. w. Dydnia1802032Niebocko gm. w. Dydnia1802032Obarzym gm. w. Dydnia1802032Wydrna gm. w. Haczów1802042Malinówka gm. w. Nozdrzec1802062Izdebki gm. w. Nozdrzec1802062Wesoła gm. w. Krempna1805062Ciechania gm. w. Krempna1805062Grab gm. w. Krempna1805062Huta Połańska gm. w. Krempna1805062Kotań gm. w. Krempna1805062Krempna gm. w. Krempna1805062Myscowa gm. w. Krempna1805062Ożenna gm. w. Krempna1805062Polany gm. w. Krempna1805062Rozstajne gm. w. Krempna1805062Świątkowa Mała gm. w. Krempna1805062Świątkowa Wielka gm. w. Krempna1805062Świerzowa Ruska gm. w. Krempna1805062Wyszowatka gm. w. Krempna1805062Żydowskie gm. w. Nowy Żmigród1805072Hołbów gm. w. Nowy Żmigród1805072Łysa Góra gm. w. Nowy Żmigród1805072Makowiska gm. w. Osiek Jasielski1805082Mrukowa gm. w. Chorkówka1807012Draganowa w. Dukla1807025Barwinek w. Dukla1807025Cergowa w. Dukla1807025Chyrowa w. Dukla1807025Czeremcha w. Dukla1807025Daliowa w. Dukla1807025Głojsce w. Dukla1807025Iwla w. Dukla1807025Jasionka w. Dukla1807025Jaśliska w. Dukla1807025Kamionka w. Dukla1807025Lipowica w. Dukla1807025Lipowiec w. Dukla1807025Łęki Dukielskie w. Dukla1807025Mszana w. Dukla1807025Nadole w. Dukla1807025Nowa Wieś w. Dukla1807025Olchowiec w. Dukla1807025Posada Jaśliska w. Dukla1807025Ropianka w. Dukla1807025Równe w. Dukla1807025Smereczna w. Dukla1807025Szklary w. Dukla1807025Teodorówka w. Dukla1807025Trzciana w. Dukla1807025Tylawa w. Dukla1807025Wietrzno w. Dukla1807025Wilsznia w. Dukla1807025Wola Niżna w. Dukla1807025Wola Wyżna w. Dukla1807025Zawadka Rymanowska w. Dukla1807025Zyndranowa w. Iwonicz-Zdrój1807035Lubatowa w. Iwonicz-Zdrój1807035Lubatówka w. Rymanów1807085Bałucianka w. Rymanów1807085Deszno w. Rymanów1807085Głębokie w. Rymanów1807085Klimkówka w. Rymanów1807085Królik Polski w. Rymanów1807085Królik Wołoski w. Rymanów1807085Łazy w. Rymanów1807085Posada Górna w. Rymanów1807085Puławy w. Rymanów1807085Rudawka Rymanowska w. Rymanów1807085Tarnawka w. Rymanów1807085Wisłoczek w. Rymanów1807085Wołtuszowa w. Rymanów1807085Wólka w. Rymanów1807085Zawoja gm. w. Bircza1813012Boguszówka gm. w. Bircza1813012Borownica gm. w. Bircza1813012Brzezawa gm. w. Bircza1813012Dobrzanka gm. w. Bircza1813012Huta Brzuska gm. w. Bircza1813012Jawornik Ruski gm. w. Bircza1813012Korzeniec gm. w. Bircza1813012Kotów gm. w. Bircza1813012Krajna gm. w. Bircza1813012Kuźmina gm. w. Bircza1813012Leszczawa Dolna gm. w. Bircza1813012Leszczawa Górna gm. w. Bircza1813012Leszczawka gm. w. Bircza1813012Lipa gm. w. Bircza1813012Łodzinka Dolna gm. w. Bircza1813012Łodzinka Górna gm. w. Bircza1813012Łomna gm. w. Bircza1813012Roztoka gm. w. Bircza1813012Wola Korzeniecka gm. w. Bircza1813012Żohatyn gm. w. Dubiecko1813022Hucisko Nienadowskie gm. w. Dubiecko1813022Piątkowa gm. w. Fredropol1813032Borysławka gm. w. Fredropol1813032Gruszowa gm. w. Fredropol1813032Kalwaria Pacławska gm. w. Fredropol1813032Koniusza gm. w. Fredropol1813032Kopysno gm. w. Fredropol1813032Leszczyny gm. w. Fredropol1813032Paportno gm. w. Fredropol1813032Posada Rybotycka gm. w. Fredropol1813032Sopotnik gm. w. Fredropol1813032Rybotycze gm. w. Krasiczyn1813042Cisowa gm. w. Krasiczyn1813042Zalesie gm. w. Jawornik Polski1814042Hucisko Jawornickie gm. w. Jawornik Polski1814042Jawornik Przedmieście w. Kańczuga1814055Wola Rzeplińska gm. w. Komańcza1817042Balnica gm. w. Komańcza1817042Czystogarb gm. w. Komańcza1817042Darów gm. w. Komańcza1817042Dołżyca gm. w. Komańcza1817042Duszatyń gm. w. Komańcza1817042Jasiel gm. w. Komańcza1817042Jawornik gm. w. Komańcza1817042Komańcza gm. w. Komańcza1817042Kulaszne gm. w. Komańcza1817042Łupków gm. w. Komańcza1817042Maniów gm. w. Komańcza1817042Mików gm. w. Komańcza1817042Moszczaniec gm. w. Komańcza1817042Osławica gm. w. Komańcza1817042Polany Surowiczne gm. w. Komańcza1817042Prełuki gm. w. Komańcza1817042Radoszyce gm. w. Komańcza1817042Rudawka Jaśliska gm. w. Komańcza1817042Rzepedź gm. w. Komańcza1817042Smolnik gm. w. Komańcza1817042Surowica gm. w. Komańcza1817042Szczawne gm. w. Komańcza1817042Szczerbanówka gm. w. Komańcza1817042Turzańsk gm. w. Komańcza1817042Wisłok Wielki gm. w. Komańcza1817042Wola Michowa gm. w. Komańcza1817042Wysoczany gm. w. Komańcza1817042Żubeńsko gm. w. Sanok1817052Falejówka gm. w. Sanok1817052Niebieszczany gm. w. Sanok1817052Stróże Małe gm. w. Sanok1817052Stróże Wielkie gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Hołuczków gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Kreców gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Lachawa gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Rakowa gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Rozpucie gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Tyrawa Wołoska gm. w. Tyrawa Wołoska1817062Wola Kracowa w. Zagórz1817075Brzozowiec w. Zagórz1817075Chotań w. Zagórz1817075Czaszyn w. Zagórz1817075kalnica w. Zagórz1817075Kamionki w. Zagórz1817075Łukowe w. Zagórz1817075Mokre w. Zagórz1817075Morochów w. Zagórz1817075Olchowa w. Zagórz1817075Poraż w. Zagórz1817075Sukowate w. Zagórz1817075Średnie Wielkie w. Zagórz1817075Tarnowa Dolna w. Zagórz1817075Tarnowa Górna gm. w. Zarszyn1817082Odrzechowa gm. w. Zarszyn1817082Pielnia w. Zagórz1817089Zawadka Morochowska gm. w. Czudec1819012Babica gm. w. Czudec1819012Nowa Wieś gm. w. Czudec1819012Przedmieście Czudeckie gm. w. Czudec1819012Pstrągowa gm. w. Czudec1819012Wyżne gm. w. Czudec1819012Zaborów gm. w. Frysztak1819022Cieszyna gm. w. Frysztak1819022Glinik Dolny gm. w. Frysztak1819022Glinik Górny gm. w. Frysztak1819022Glinik Średni gm. w. Frysztak1819022Gogołów gm. w. Frysztak1819022Huta Gogołowska gm. w. Frysztak1819022Kobyle gm. w. Frysztak1819022Stępina gm. w. Frysztak1819022Widacz gm. w. Niebylec1819032Baryczka gm. w. Niebylec1819032Blizianka gm. w. Niebylec1819032Gwoździanka gm. w. Niebylec1819032Gwoźnica Dolna gm. w. Niebylec1819032Gwoźnica Górna gm. w. Niebylec1819032Jawornik gm. w. Niebylec1819032Konieczkowa gm. w. Niebylec1819032Lutcza gm. w. Niebylec1819032Małówka gm. w. Niebylec1819032Niebylec gm. w. Niebylec1819032Połomia w. Strzyżów1819045Bonarówka w. Strzyżów1819045Brzeżanka w. Strzyżów1819045Gbiska w. Strzyżów1819045Glinik Charzewski w. Strzyżów1819045Glinik Zaborowski w. Strzyżów1819045Godowa w. Strzyżów1819045Grodzisko w. Strzyżów1819045Łętownia gm. w. Wiśniowa1819052Jaszczurowa gm. w. Wiśniowa1819052Niewodna gm. w. Wiśniowa1819052Pstrągówka gm. w. Wiśniowa1819052Różanka gm. w. Wiśniowa1819052Szufranowa gm. w. Wiśniowa1819052Tułkowice gm. w. Cisna1821022Buk gm. w. Cisna1821022Cisna gm. w. Cisna1821022Dołżyca gm. w. Cisna1821022Habkowce gm. w. Cisna1821022Jaworzec gm. w. Cisna1821022Kalnica gm. w. Cisna1821022Krzywe gm. w. Cisna1821022Liszna gm. w. Cisna1821022Łopienka gm. w. Cisna1821022Ług gm. w. Cisna1821022Przysłup gm. w. Cisna1821022Smerek gm. w. Cisna1821022Solinka gm. w. Cisna1821022Strzebowiska gm. w. Cisna1821022Wetlina gm. w. Cisna1821022Zawój gm. w. Cisna1821022Żubracze w. Lesko1821035Bachlawa w. Lesko1821035Bezmiechowa Dolna w. Lesko1821035Bezmiechowa Górna w. Lesko1821035Dziurdziów w. Lesko1821035Glinne w. Lesko1821035Hoczew w. Lesko1821035Huzele w. Lesko1821035Jankowce w. Lesko1821035Monasterzec w. Lesko1821035Średnia Wieś w. Lesko1821035Weremień gm. w. Olszanica1821042Brelików gm. w. Olszanica1821042Leszczowate gm. w. Olszanica1821042Olszanica gm. w. Olszanica1821042Orelec gm. w. Olszanica1821042Paszowa gm. w. Olszanica1821042Ropienka gm. w. Olszanica1821042Rudenka gm. w. Olszanica1821042Serednica gm. w. Olszanica1821042Stańkowa gm. w. Olszanica1821042Stefkowa gm. w. Olszanica1821042Uherce Mineralne gm. w. Olszanica1821042Wańkowa gm. w. Olszanica1821042Wola Maćkowa gm. w. Olszanica1821042Wola Romanowa gm. w. Olszanica1821042Zawadka gm. w. Olszanica1821042Zwierzyń gm. w. Solina1821052Berezka gm. w. Solina1821052Bereźnica Niżna gm. w. Solina1821052Bereźnica Wyżna gm. w. Solina1821052Bóbrka gm. w. Solina1821052Bukowiec gm. w. Solina1821052Górzanka gm. w. Solina1821052Horodek gm. w. Solina1821052Myczkowice gm. w. Solina1821052Myczków gm. w. Solina1821052Polanki gm. w. Solina1821052Polańczyk gm. w. Solina1821052Radziejowa gm. w. Solina1821052Rajskie gm. w. Solina1821052Salowczyk gm. w. Solina1821052Solina gm. w. Solina1821052Studenne gm. w. Solina1821052Terka gm. w. Solina1821052Tyskowa gm. w. Solina1821052Werlas gm. w. Solina1821052Wola Górzańska gm. w. Solina1821052Wola Matiaszowa gm. w. Solina1821052Wołkowyja gm. w. Solina1821052Zabrodzie gm. w. Solina1821052Zawóz Województwo świętokrzyskie gm. w. Bieliny2604012Huta Podłysica gm. w. Bieliny2604012Kakonin gm. w. Bieliny2604012Stara Huta gm. w. Bieliny2604012Stara Huta Koszary gm. w. Bieliny2604012Szklana Huta w. Bodzentyn2604025Wzdół Kolonia w. Bodzentyn2604025Orzechówka w. Bodzentyn2604025Celiny Podgórze w. Bodzentyn2604025Psary Kąty w. Bodzentyn2604025Podmielowiec w. Bodzentyn2604025Ścięgnia w. Bodzentyn2604025Wzdół Rządowy gm. w. Górno2604062Krajno Pierwsze gm. w. Łagów2604072Sędek gm. w. Łagów2604072Wola Zamkowa gm. w. Masłów2604092Mąchocice Kapitulne gm. w. Mniów2604112Mniów gm. w. Nowa Słupia2604132Trzcianka gm. w. Strawczyn2604182Widoma gm. w. Zagnańsk2604192Belno gm. w. Zagnańsk2604192Zagańsk gm. w. Zagnańsk2604192Jaworze gm. w. Zagnańsk2604192Kajetanów gm. w. Zagnańsk2604192Jaworze gm. w. Zagnańsk2604192Kajetanów 1) Dane dotyczące ogłoszenia rozporządzenia Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji podatkowej nieruchomości (Dz. U. Nr 107, poz. 1138) Na podstawie art. 7a ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady prowadzenia ewidencji podatkowej nieruchomości, zwanej dalej "ewidencją", w systemie informatycznym przez organy podatkowe, w tym zakres informacji objętych tą ewidencją. § 2. 1. System informatyczny powinien spełniać warunki określone w przepisach o warunkach technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych. 2. System informatyczny powinien umożliwiać: 1) tworzenie raportów i zbiorczych zestawień według kryteriów definiowanych przez użytkownika; 2) eksport danych zawartych w ewidencji do pliku w formacie rozszerzalnego języka znaczników (XML), w celu ich porównywania z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej na podstawie przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego, zwanej dalej "ewidencją gruntów i budynków". 3. Strukturę i zasady budowy pliku w formacie XML określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Ewidencja obejmuje dane niezbędne do wymiaru i poboru podatku od nieruchomości, podatku rolnego lub podatku leśnego, w tym: 1) dane dotyczące podatników podatku od nieruchomości, podatku rolnego lub podatku leśnego, zwanych dalej "podatnikami"; 2) dane dotyczące gruntów, budynków lub ich części, a także budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, oraz gruntów podlegających opodatkowaniu podatkiem rolnym lub podatkiem leśnym, zwanych dalej "przedmiotami opodatkowania". § 4. 1. W ewidencji wykazuje się dane dotyczące podatników, w tym: 1) w odniesieniu do osób fizycznych: a) nazwisko, b) pierwsze imię, c) drugie imię, d) adres zamieszkania, e) numer identyfikacji podatkowej (NIP), f) numer ewidencyjny PESEL, g) numer identyfikacyjny REGON, o ile został nadany; 2) w odniesieniu do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej: a) nazwę pełną lub nazwę skróconą (firma), b) adres siedziby, c) numer identyfikacji podatkowej (NIP), d) numer identyfikacyjny REGON. 2. W przypadku gdy osobie fizycznej nie nadano numeru ewidencyjnego PESEL, w ewidencji wykazuje się datę urodzenia oraz imiona rodziców podatnika. 3. W ewidencji wykazuje się także, czy podatnik jest właścicielem, posiadaczem samoistnym, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem zależnym przedmiotów opodatkowania. § 5. 1. W ewidencji wykazuje się dane dotyczące przedmiotów opodatkowania, w tym: 1) w odniesieniu do gruntów: a) powierzchnię, określoną z dokładnością do 1 m2, b) identyfikatory działek ewidencyjnych, c) numer księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz nazwę sądu, w którym jest prowadzona księga wieczysta lub zbiór dokumentów; 2) w odniesieniu do budynków lub ich części: a) powierzchnię użytkową, określoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, b) identyfikatory budynków, c) numer księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz nazwę sądu, w którym jest prowadzona księga wieczysta lub zbiór dokumentów, jeżeli budynek stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności; 3) w odniesieniu do budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - wartość stanowiącą podstawę opodatkowania budowli, określoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. 2. Jeżeli grunty są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako: 1) użytki rolne albo jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych i podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym - w ewidencji wykazuje się oznaczenie użytków gruntowych, a także klas gleboznawczych, jeżeli grunty stanowią gospodarstwo rolne lub podlegają zwolnieniu albo uldze od podatku rolnego ze względu na oznaczenie klasy gleboznawczej gruntu; 2) lasy i podlegają opodatkowaniu podatkiem leśnym - w ewidencji wykazuje się powierzchnię odrębnie dla: lasów, lasów ochronnych, lasów wchodzących w skład rezerwatów przyrody i lasów wchodzących w skład parków narodowych. 3. Jeżeli w budynku znajdują się wydzielone samodzielne lokale mieszkalne lub lokale o innym przeznaczeniu, w rozumieniu przepisów o własności lokali - w ewidencji wykazuje się identyfikator lokalu oraz numer księgi wieczystej i nazwę sądu, w którym jest prowadzona księga wieczysta dla lokalu będącego przedmiotem odrębnej własności. 4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c, pkt 2 lit. b i c oraz ust. 3, wykazuje się w ewidencji odrębnie dla każdej nieruchomości. Dla każdej nieruchomości wykazuje się również informacje o położeniu nieruchomości, w tym adres nieruchomości. 5. Jeżeli grunty, budynki lub ich części albo budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej: 1) podlegają zwolnieniu albo uldze od podatku od nieruchomości, podatku rolnego lub podatku leśnego - w ewidencji, oprócz danych, o których mowa w ust. 1-4, wykazuje się również podstawę prawną zastosowania zwolnienia albo ulgi; 2) znajdują się na terenach zamkniętych w rozumieniu przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego - w ewidencji wykazuje się jedynie dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a i pkt 3; 3) są przedmiotem współwłasności lub znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów - w ewidencji wykazuje się tego rodzaju informację. § 6. W ewidencji mogą być wykazywane, oprócz danych wymienionych w § 4 i 5, inne dane niezbędne do wymiaru i poboru podatku od nieruchomości, podatku rolnego lub podatku leśnego. § 7. 1. Eksport danych, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, powinien zostać zapewniony do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mogą być udostępniane w formacie wymiany danych ewidencyjnych określonym w przepisach prawa geodezyjnego i kartograficznego. 2. Dane, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i c, pkt 2 lit. b i c oraz ust. 3, wykazuje się w ewidencji nie później niż w terminie określonym w ust. 1. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 1138) STRUKTURA I ZASADY BUDOWY PLIKU W FORMACIE XML Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja B. Tabela typów powierzchni gruntów SymbolTyp powierzchniRodzaj nieruchomości w ewidencji podatkowej RGrunty orneGrunty orne ŁPsŁąki i pastwiskaŁąki i pastwiska SSadySady BUżytki rolne zabudowaneUżytki rolne zabudowane B-R, B-Ł itp WsrGrunty pod stawamiGrunty pod stawami WRowyRowy LsLasyLasy NNieużytkiNieużytki EUżytki ekologiczneUżytki ekologiczne LzGrunty zadrzewione i zakrzewioneGrunty zadrzewione i zakrzewione IGInne gruntyZwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej Pod jeziorami, zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych Pozostałe Grunty podlegające zwolnieniu (uldze) podatkowemu niewykazane w wymienionych powyżej kategoriach C. Tabela typów powierzchni budynków i ich części SymbolTyp powierzchniRodzaj nieruchomości w ewidencji podatkowej BMBudynki mieszkalne i ich częściBudynki mieszkalne i ich części Budynki mieszkalne i ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej Budynki mieszkalne i ich części podlegające zwolnieniu (uldze) podatkowemu BNBudynki niemieszkalne i ich częściBudynki i ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Budynki i ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym Budynki i ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych Pozostałe budynki i ich części Budynki niemieszkalne lub ich części podlegające zwolnieniu (uldze) podatkowemu 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i 884 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie mianowania na stopnie wojskowe (Dz. U. Nr 150, poz. 1584) Na podstawie art. 76 ust. 14 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb i sposób mianowania oraz stopnie wojskowe, na które mogą mianować organy wojskowe wskazane w art. 76 ust. 3 i 7 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą". § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) żołnierzy: a) zasadniczej służby wojskowej, b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, c) odbywających przeszkolenie wojskowe, d) odbywających okresową służbę wojskową, e) rezerwy, f) pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 2) studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe; 3) osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 ustawy. § 3. 1. Warunkiem mianowania na wyższy stopień wojskowy jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji wojskowych oraz pozytywnej opinii służbowej. 2. W przypadku ujawnienia okoliczności powodujących niezasadność mianowania na wyższy stopień wojskowy, organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie, powiadamia o tym niezwłocznie przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy. § 4. 1. Żołnierzowi i osobie mianowanej na wyższy stopień wojskowy wręcza się akt mianowania. W przypadku śmierci tego żołnierza lub osoby akt ten wręcza się najbliższemu członkowi jego rodziny. 2. Akt mianowania sporządza organ, który mianował żołnierza, lub na jego polecenie (zgodnie z podległością służbową) organ, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza. 3. W przypadku mianowania żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w § 2 pkt 3, przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub Ministra Obrony Narodowej akty mianowania sporządza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, a w szczególnych sytuacjach akt mianowania sporządza dyrektor (szef) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr. 4. Akt mianowania wręcza żołnierzowi wojskowy komendant uzupełnień, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ uprawniony do mianowania lub attaché wojskowy, o którym mowa w § 34 ust. 1 pkt 3. 5. Wręczenie aktu mianowania przeprowadza się zgodnie z ceremoniałem wojskowym. Rozdział 2 Mianowanie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową § 5. 1. W czasie odbywania zasadniczej służby wojskowej żołnierz może być mianowany do stopnia starszego szeregowego. 2. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który: 1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi"; 2) w czasie służby wojskowej osiągnął co najmniej dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej. § 6. 1. Z wnioskiem o mianowanie na stopień starszego szeregowego występuje przełożony żołnierza, od szczebla co najmniej dowódcy kompanii. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania. § 7. 1. Do mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego jest uprawniony dowódca jednostki wojskowej, której ewidencją żołnierz jest objęty, od szczebla co najmniej dowódcy pułku (równorzędnego). 2. W przypadku gdy dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, nie posiada uprawnień do mianowania - właściwym do mianowania jest przełożony tego dowódcy. § 8. Na stopień starszego szeregowego mianuje się szeregowego z dniem zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy. Rozdział 3 Mianowanie żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową § 9. 1. W czasie odbywania nadterminowej zasadniczej służby wojskowej żołnierz może być mianowany do stopnia starszego szeregowego. 2. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który: 1) posiada wykształcenie co najmniej gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych; 2) w czasie służby wojskowej osiągnął bardzo dobre lub dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej. 3. Żołnierza, o którym mowa w ust. 2, posiadającego stopień starszego szeregowego można mianować do stopnia wojskowego kaprala, jeżeli żołnierz ten posiada świadectwo dojrzałości i zdał egzamin na podoficera. § 10. Na stopień kaprala mianuje się starszego szeregowego z dniem zwolnienia z nadterminowej zasadniczej służby wojskowej. § 11. Przepisy § 6 i 7 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Mianowanie żołnierzy odbywających przeszkolenie wojskowe § 12. 1. Na stopień starszego szeregowego może być mianowany żołnierz, który osiągnął bardzo dobre wyniki w wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej i zdał egzamin kończący pierwsze sześć tygodni długotrwałego przeszkolenia wojskowego. 2. Na stopień kaprala mianuje się żołnierza, który zdał egzamin końcowy długotrwałego lub krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego, z dniem ukończenia tego przeszkolenia. 3. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występuje przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy. 5. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy. § 13. Do mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego i kaprala jest uprawniony dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa przeszkolenie wojskowe, od szczebla co najmniej dowódcy pułku (równorzędnego) lub jego przełożeni posiadający takie uprawnienia. Rozdział 5 Mianowanie żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową § 14. 1. Żołnierz odbywający okresową służbę wojskową może być w czasie odbywania tej służby mianowany na kolejny wyższy stopień wojskowy. 2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie wcześniej niż po odbyciu trzech miesięcy okresowej służby wojskowej. § 15. Organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego szeregowego i w korpusie podoficerskim są: 1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych; 2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej. § 16. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który: 1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych; 2) w czasie odbywania okresowej służby wojskowej osiąga bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej. § 17. Na kolejny wyższy stopień wojskowy może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 10 ustawy oraz gdy od jego poprzedniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok. Mianowanie to może nastąpić na stopień nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska służbowego. § 18. 1. Z wnioskiem o mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy występują: 1) na stopień starszego szeregowego i stopnie wojskowe w korpusie podoficerskim - przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii; 2) na stopnie wojskowe w korpusie oficerskim - dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa okresową służbę wojskową. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy. 3. Mianowanie na kolejny wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem (decyzją) przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy. Rozdział 6 Mianowanie żołnierzy rezerwy § 19. 1. Żołnierz rezerwy może być mianowany na kolejny wyższy stopień wojskowy: 1) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych; 2) po odbyciu ćwiczeń wojskowych lub służby okresowej; 3) w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, na kolejny wyższy stopień wojskowy można mianować: 1) oficera rezerwy - w korpusach osobowych: lotnictwa, marynarki wojennej, sprawiedliwości i obsługi prawnej, medycznym lub duszpasterstwa, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia kapitana włącznie, jednak nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska; 2) podoficera rezerwy - w korpusie osobowym medycznym, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata, do stopnia nie wyższego niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska. § 20. Na stopień starszego szeregowego można mianować szeregowego, który: 1) posiada co najmniej wykształcenie gimnazjalne i przygotowanie zawodowe lub kwalifikacje (uprawnienia) niezbędne dla potrzeb Sił Zbrojnych; 2) w czasie odbywania ćwiczeń wojskowych osiągał bardzo dobre wyniki w szkoleniu i wykonywaniu zadań służbowych oraz dyscyplinie wojskowej. § 21. 1. Na pierwszy stopień w korpusie podoficerów mianuje się żołnierza, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 1 ustawy i posiada świadectwo dojrzałości. 2. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów mianuje się szeregowego i starszego szeregowego, z dniem złożenia egzaminu na podoficera. § 22. Na wyższy stopień wojskowy w korpusie podoficerów może być mianowany podoficer, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 11 ustawy, a ponadto: 1) w posiadanym stopniu wojskowym odbył jednorazowo ćwiczenia wojskowe w wymiarze co najmniej dziesięciu dni lub 2) łączny czas odbytych przez niego ćwiczeń wojskowych w posiadanym stopniu wojskowym wynosi co najmniej czternaście dni. § 23. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy, oraz: 1) posiada tytuł magistra (równorzędny); 2) odbył kurs oficerski. § 24. 1. Na wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany żołnierz, który spełnia warunki określone w art. 76 ust. 11 ustawy oraz w posiadanym stopniu wojskowym pełnił okresową służbę wojskową lub odbył ćwiczenia wojskowe w łącznym wymiarze co najmniej 30 dni. 2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na stopień nie wyższy niż stopień etatowy stanowiska służbowego, na które żołnierz rezerwy posiada przydział mobilizacyjny lub przewiduje się nadanie mu takiego przydziału. § 25. Egzaminy, o których mowa w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy i § 21 ust. 2, organizują dowódcy jednostek wojskowych, w których żołnierze odbywają kursy prowadzone w ramach ćwiczeń wojskowych. § 26. 1. Z wnioskiem o mianowanie występują: 1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów - przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii lub wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa miesiące; 2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów: a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił okresową służbę wojskową lub ostatnio odbywał ćwiczenia wojskowe, b) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział mobilizacyjny, c) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa miesiące. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień, który przedstawia je, drogą służbową, przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy. 4. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy. § 27. Organami właściwymi do mianowania na stopnie wojskowe starszego szeregowego i w korpusie podoficerskim są: 1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego; 2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy, trwającego ponad dwa miesiące. Rozdział 7 Mianowanie żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny § 28. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny organami właściwymi do mianowania na wyższy stopień wojskowy żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową są organy, o których mowa w art. 76 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy, oraz: 1) Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych - na kolejne stopnie oficerskie do stopnia pułkownika (komandora) włącznie; 2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, dowódca dywizji, flotylli lub brygady niewchodzącej w skład dywizji, komendant wyższej szkoły oficerskiej oraz dowódca zajmujący równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe - do stopnia starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) włącznie w podległych jednostkach wojskowych oraz szef wojewódzkiego sztabu wojskowego; 3) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe - do stopnia starszego sierżanta (starszego bosmana) włącznie w podległej jednostce wojskowej oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza rezerwy trwającego ponad dwa miesiące, z zastrzeżeniem pkt 4; 4) dowódca jednostki wojskowej, oddziału lub pododdziału - do stopnia kaprala (mata) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oddziale lub pododdziale. § 29. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje: 1) na stopień starszego szeregowego oraz stopnie w korpusie podoficerów - przełożony żołnierza zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad dwa miesiące; 2) na stopień wojskowy w korpusie oficerów: a) dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową, b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza, trwającego ponad dwa miesiące. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się drogą służbową przełożonemu uprawnionemu do mianowania na dany stopień wojskowy. 3. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy następuje rozkazem przełożonego uprawnionego do mianowania na dany stopień wojskowy. § 30. 1. Warunkiem mianowania żołnierza na pierwszy stopień wojskowy w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny jest: 1) w korpusie podoficerów - posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera; 2) w korpusie oficerskim - posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i zdanie egzaminu na oficera. 2. Mianowanie na kolejny stopień wojskowy może nastąpić w przypadku, gdy żołnierz spełnia łącznie następujące warunki: 1) otrzymał pozytywną opinię służbową; 2) jest zdyscyplinowany; 3) posiada kwalifikacje wojskowe wymagane na danym stanowisku; 4) pełni czynną służbę wojskową przez okres co najmniej sześciu miesięcy, a od ostatniego mianowania upłynął co najmniej jeden rok. 3. Mianowanie może nastąpić na stopień wojskowy nie wyższy niż stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego. Rozdział 8 Mianowanie studentów wyższych szkół morskich odbywających zajęcia wojskowe § 31. Student wyższej szkoły morskiej odbywający zajęcia wojskowe może być mianowany na wyższy stopień wojskowy do stopnia mata włącznie. § 32. 1. Studenta, o którym mowa w § 31, kierownik studium wojskowego mianuje: 1) na stopień starszego marynarza - po ukończeniu pierwszego semestru zajęć wojskowych, jeżeli w tym okresie wyróżnił się bardzo dobrymi wynikami w szkoleniu oraz złożył przysięgę wojskową; 2) na stopień mata - po ukończeniu zajęć wojskowych i zdaniu egzaminu na oficera. 2. O mianowaniu kierownik studium wojskowego zawiadamia niezwłocznie wojskowego komendanta uzupełnień. Rozdział 9 Mianowanie osób za zasługi z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa lub misjach pokojowych § 33. 1. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w art. 76 ust. 8 ustawy, może nastąpić tylko jeden raz. 2. Przy mianowaniu osób, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się kryteriów wymaganych do mianowania na dany stopień wojskowy. § 34. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występują: 1) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego osoby, trwającego ponad dwa miesiące; 2) władze naczelne organizacji kombatanckich, z uwzględnieniem trybu określonego w ust. 3; 3) attaché wojskowi polskich przedstawicielstw dyplomatycznych w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie, stale zamieszkujących za granicą, którzy przesyłają wniosek o mianowanie do Wojskowego Komendanta Uzupełnień Warszawa Śródmieście. 2. Wniosek o mianowanie przedstawia się drogą służbową organowi uprawnionemu do mianowania. 3. Władze naczelne organizacji kombatanckich, w stosunku do osób wymienionych w art. 76 ust. 8 ustawy, wnioski o mianowanie na wyższe stopnie wojskowe składają (przesyłają) do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, który - po ich opracowaniu - przesyła je do dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr. 4. Władze naczelne organizacji i stowarzyszeń skupiających osoby niebędące żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, które brały udział w misjach pokojowych, oraz osoby niezrzeszone wymienione w art. 76 ust. 8 ustawy, wnioski o mianowanie na wyższe stopnie wojskowe składają do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego tych osób, trwającego ponad dwa miesiące. Wnioski te, po ich opracowaniu, przesyła się drogą służbową do dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr. 5. Dyrektor (szef) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej projekty stosownych decyzji o mianowanie na wyższy stopień wojskowy osób, o których mowa w § 33 ust. 1, za zasługi z tytułu ich udziału w ramach czynnej służby wojskowej w walkach o niepodległość państwa lub misjach pokojowych oraz prowadzi centralną ewidencję tych osób. Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe § 35. Żołnierz rezerwy, który ukończył przeszkolenie wojskowe przed dniem 1 stycznia 2004 r., może być mianowany na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów, jeśli spełnił warunki określone w art. 76 ust. 9 pkt 2 ustawy oraz odbył ćwiczenia wojskowe o łącznym wymiarze co najmniej 10 dni. § 36. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 lipca 1992 r. w sprawie zasad, warunków i trybu mianowania na stopnie wojskowe (Dz. U. Nr 59, poz. 300 oraz z 1995 r. Nr 78, poz. 394), które utraci moc z dniem 1 lipca 2004 r. na podstawie art. 17 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu, zakresu i terminów przekazywania przez podmioty uczestniczące w rozliczeniach pieniężnych i rozrachunkach międzybankowych danych niezbędnych do dokonywania przez Narodowy Bank Polski oceny funkcjonowania rozliczeń pieniężnych i rozrachunków międzybankowych (Dz. U. Nr 107, poz. 1139) Na podstawie art. 23 ust. 2b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do następujących podmiotów uczestniczących w rozliczeniach pieniężnych i rozrachunkach międzybankowych: 1) banki, oddziały banków zagranicznych oraz oddziały instytucji kredytowych utworzonych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego; 2) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa; 3) izby rozliczeniowe w rozumieniu art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 3)); 4) przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wykonywania i pośrednictwa w realizowaniu przekazów pieniężnych w obrocie krajowym i z zagranicą; 5) przedsiębiorstwo państwowe użyteczności publicznej Poczta Polska; 6) przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą polegającą na pośredniczeniu w przyjmowaniu wpłat na rachunki bankowe, inni niż wymienieni w pkt 1-5. § 2. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 1, przekazują do Narodowego Banku Polskiego, zwanego dalej "NBP", dane o liczbie i wartości transakcji dokonywanych w ramach danego podmiotu przez jego klientów przy użyciu: 1) poleceń przelewu i wpłat gotówkowych na rachunki bankowe; 2) poleceń zapłaty; 3) czeków rozrachunkowych; 4) innych form rozliczeń bezgotówkowych. § 3. 1. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 2, przekazują do NBP dane o: 1) liczbie prowadzonych rachunków; 2) liczbie i wartości transakcji dokonywanych przy użyciu: a) poleceń przelewu i wpłat gotówkowych na rachunki prowadzone przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, b) innych form rozliczeń bezgotówkowych; 3) liczbie i wartości transakcji mających na celu naruszenie bądź obejście przepisów prawa. 2. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe przekazują do NBP dane, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej. § 4. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 3, przekazują do NBP dane o transakcjach rozliczonych w swoich systemach w podziale na: 1) polecenia przelewu i wpłaty gotówkowe; 2) polecenia zapłaty; 3) czeki; 4) inne formy rozliczeń pieniężnych. § 5. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 4, przekazują do NBP dane o: 1) liczbie i wartości przekazów pieniężnych w podziale na zrealizowane w obrocie krajowym i z zagranicą; 2) liczbie i wartości transakcji mających na celu naruszenie lub obejście przepisów prawa. § 6. Podmiot, o którym mowa w § 1 pkt 5, przekazuje do NBP dane o liczbie i wartości: 1) przekazów pocztowych w podziale na zrealizowane w obrocie krajowym i z zagranicą; 2) wpłat na rachunki bankowe. § 7. Podmioty, o których mowa w § 1 pkt 6, przekazują do NBP dane o: 1) liczbie punktów handlowych lub usługowych, w których można dokonywać wpłat na rachunki bankowe; 2) liczbie i wartości przyjętych wpłat na rachunki bankowe; 3) liczbie i wartości transakcji mających na celu naruszenie lub obejście przepisów prawa związanych z realizowaniem wpłat na rachunki bankowe. § 8. Dane, o których mowa w § 4, są przekazywane na żądanie NBP kwartalnie, za okres kwartału, w terminie do końca ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. § 9. Dane, o których mowa w § 2, 3 i 5-7, są przekazywane na żądanie NBP co pół roku, według stanu za okres półrocza, w terminie do końca ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po upływie półrocza, którego dotyczą. § 10. 1. Dane, o których mowa w § 2-7 są, przekazywane pisemnie lub za pomocą poczty elektronicznej. 2. Przekazywane dane opatrzone są imieniem i nazwiskiem oraz, jeżeli są składane pisemnie, podpisem osoby je sporządzającej. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303, Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 108, poz. 1140) Na podstawie art. 215 ust. 1 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) w związku z postanowieniem Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu senatora Jerzego Cieślaka stanowi się, co następuje: § 1. Zarządzam wybory uzupełniające w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 1 obejmującym obszary powiatów: bolesławiecki, głogowski, jaworski, jeleniogórski, kamiennogórski, legnicki, lubański, lubiński, lwówecki, polkowicki, zgorzelecki i złotoryjski oraz miast na prawach powiatu: Jelenia Góra i Legnica, z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej w Legnicy - do mandatu, którego wygaśnięcie stwierdził Marszałek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 11 lipca 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do niniejszego postanowienia. § 4. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 maja 2004 r. (poz. 1140) KALENDARZ WYBORCZY dla wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 11 lipca 2004 r. w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 1 z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej w Legnicy Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności wyborczych 12 do dnia 20 maja 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o okręgu wyborczym nr 1 do dnia 22 maja 2004 r.- zawiadomienie Państwowej Komisji Wyborczej: - przez organ partii politycznej o zamiarze zgłoszenia kandydata na senatora, - przez pełnomocnika wyborczego o utworzeniu koalicyjnego komitetu wyborczego lub o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców do dnia 24 maja 2004 r.- powołanie Okręgowej Komisji Wyborczej do dnia 1 czerwca 2004 r. do godz. 2400- zgłaszanie kandydatów na senatora w celu zarejestrowania do dnia 11 czerwca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji wyborczych, - zgłaszanie kandydatów do obwodowych komisji wyborczych przez pełnomocników wyborczych do dnia 20 czerwca 2004 r.- powołanie przez wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) obwodowych komisji wyborczych od dnia 20 czerwca 2004 r. do dnia 27 czerwca 2004 r.- składanie przez żołnierzy pełniących zasadniczą lub okresową służbę wojskową oraz pełniących służbę w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych lub odbywających ćwiczenia i przeszkolenie wojskowe, a także ratowników odbywających zasadniczą służbę wojskową w obronie cywilnej poza miejscem stałego zamieszkania oraz policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym, wniosków o dopisanie do spisu wyborców dla miejscowości, w której odbywają służbę od dnia 26 czerwca 2004 r. do dnia 9 lipca 2004 r. do godz. 2400- nieodpłatne rozpowszechnianie audycji wyborczych w regionalnych programach publicznych nadawców radiowych i telewizyjnych, przygotowanych przez komitety wyborcze do dnia 27 czerwca 2004 r.- sporządzenie spisów wyborców przez gminy do dnia 1 lipca 2004 r.- składanie wniosków przez wyborców przebywających czasowo na obszarze gminy lub wyborców nigdzie niezamieszkałych o dopisanie do spisu wyborców, - składanie wniosków przez wyborców niepełnosprawnych o dopisanie ich do spisu w wybranym obwodzie głosowania na obszarze gminy właściwej ze względu na miejsce stałego zamieszkania, - podanie przez Okręgową Komisję Wyborczą, w formie obwieszczenia, informacji o zarejestrowanych kandydatach na senatora w dniu 9 lipca 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej w dniu 11 lipca 2004 r. godz. 600- 2000- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia (Dz. U. Nr 108, poz. 1141) Na podstawie art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia za czasowe pełnienie obowiązków służbowych oraz za wykonywanie czynności powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające z zajmowanych stanowisk służbowych, a także stawki i terminy jego wypłacania. § 2. 1. Miesięczna wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", wynosi: 1) 70 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla szeregowego zawodowego albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie niższe niż średnie; 2) 140 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla podoficera albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie średnie; 3) 210 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera młodszego albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie wyższe zawodowe; 4) 280 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera starszego albo obowiązków pracownika wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie wyższe niż określone w pkt 3. 2. Powierzenie żołnierzowi zawodowemu czasowego pełnienia obowiązków służbowych na określonym stanowisku służbowym oraz dzień objęcia i zwolnienia z tych obowiązków, a także wysokość dodatkowego wynagrodzenia określa, w rozkazie dziennym lub decyzji, dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w art. 104 ustawy, zwany dalej "dowódcą". 3. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu, nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające jego przyznanie, z tym że pierwszej wypłaty wynagrodzenia dokonuje się po dwóch miesiącach wykonywania obowiązków. 4. W przypadku wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1, przez część miesiąca kalendarzowego, żołnierzowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości proporcjonalnej do czasu ich wykonywania. W celu obliczenia dodatkowego wynagrodzenia za część miesiąca kalendarzowego, określoną na podstawie ust. 1, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni, w których żołnierz wykonywał czasowo powierzone obowiązki. § 3. Do czynności powierzonych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierzy, za które przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zwanych dalej "czynnościami", zalicza się: 1) prowadzenie przewodu doktorskiego oraz opracowywanie recenzji w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym albo w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego profesora, a także opracowywanie opinii na wniosek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów; 2) dyżury medyczne pełnione w utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej zakładach opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowego udzielania świadczeń zdrowotnych; 3) pozostawanie poza zakładem opieki zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych; 4) zajęcia dydaktyczne organizowane w ramach szkolenia i doskonalenia zawodowego; 5) wykonywanie lotów próbnych samolotem lub śmigłowcem oraz wykonywanie prac przygotowawczych do tych lotów; 6) wykonywanie doświadczalnych lub próbnych skoków ze spadochronem, wykonywanie skoków z katapultowaniem oraz prób sprzętu wysokościowego w powietrzu; 7) wykonywanie w wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych, przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac podwodnych; 8) uczestniczenie w próbach morskich okrętów albo innych jednostek pływających nawodnych lub podwodnych; 9) wykonywanie innych niż wymienione w pkt 1-8 czynności o charakterze stałym związanych z zabezpieczeniem funkcjonowania jednostki wojskowej, jeżeli wykonywanie tych czynności wynika z realizacji postanowień innych przepisów, w których nie określono prawa do wynagrodzenia. § 4. 1. Uprawniony do powierzania czynności, o których mowa w § 3, jest dowódca, z zastrzeżeniem § 6 i 7. 2. Dodatkowe wynagrodzenie jest finansowane ze środków pozostających w dyspozycji dowódcy powierzającego czynności. § 5. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności określonych w § 3 pkt 1 przysługuje wojskowym nauczycielom akademickim, w wysokości i na warunkach określonych w przepisach w sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora, wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595). § 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu-lekarzowi oraz innemu żołnierzowi zawodowemu posiadającemu wyższe wykształcenie i wykonującemu zawód medyczny, któremu kierownik zakładu opieki zdrowotnej powierzył czynności polegające na pełnieniu dyżuru medycznego, za każdą pełną godzinę takiego dyżuru pełnionego poza normalnymi godzinami służby przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 6, dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 0,5% stawki uposażenia zasadniczego należnego temu żołnierzowi. 2. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, może być podwyższona przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, nie więcej niż o 0,2% stawki określonej w ust. 1. 3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, obliczoną zgodnie z ust. 1 i 2, zwiększa się o: 1) 25% - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego pomiędzy godzinami 2200 a 600; 2) 50% - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego w niedziele i święta oraz w dni dodatkowo wolne od służby, bez względu na porę pełnienia dyżuru. 4. W razie zbiegu zwiększeń wysokości dodatkowego wynagrodzenia z tytułów, o których mowa w ust. 3, żołnierzowi zawodowemu przysługuje jedno, wyższe dodatkowe wynagrodzenie. 5. Liczba dyżurów medycznych pełnionych przez żołnierza, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać dwóch tygodniowo i ośmiu miesięcznie. 6. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje żołnierzom zawodowym-lekarzom stażystom. § 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 6 ust. 1, zobowiązanemu przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej do pozostawania poza zakładem opieki zdrowotnej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych, przysługuje za każdą godzinę pozostawania w tej gotowości dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 50% stawki określonej w § 6 ust. 1. 2. W przypadku wezwania do zakładu opieki zdrowotnej żołnierzowi zawodowemu przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, jak za pełnienie dyżuru medycznego, za cały czas pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych w danym dniu. § 8. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na przeprowadzeniu zajęć dydaktycznych w ramach: 1) prowadzonego przez jednostki wojskowe dla żołnierzy i pracowników szkolenia lub doskonalenia zawodowego w formach pozaszkolnych oraz szkolenia wewnętrznego, 2) szkolenia organizowanego przez wojskowe instytucje kultury i placówki oświatowe, 3) prowadzonej przez szkoły wojskowe oraz etatowe ośrodki szkolenia działalności dydaktycznej - przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 5, dodatkowe wynagrodzenie. 2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1, 2 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia mogą być podwyższone, nie więcej niż o: 1) 25% - za zajęcia dydaktyczne przeprowadzone w dniu ustawowo wolnym od pracy; 2) 50% - za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych w całości w języku obcym, z wyjątkiem zajęć z języka obcego. 4. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia podlegają obniżeniu o 50% w razie: 1) powtórzenia tematu zajęć dydaktycznych u tego samego powierzającego; 2) przeprowadzenia zajęć dydaktycznych na podstawie materiału przygotowanego przez inną osobę; 3) nieprzeprowadzenia zajęć dydaktycznych z przyczyn niezależnych od prowadzącego te zajęcia. 5. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za zajęcia dydaktyczne przeprowadzone: 1) w szkołach wojskowych oraz etatowych ośrodkach szkolenia przez wojskowych nauczycieli akademickich; 2) w ramach odpraw i szkoleń organizowanych przez jednostki wojskowe, przez żołnierzy pełniących służbę w tych jednostkach wojskowych albo w jednostkach nadrzędnych lub zaopatrujących. § 9. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu lotu próbnego samolotem lub śmigłowcem albo na wykonaniu prac przygotowawczych do takiego lotu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. 2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotów próbnych albo prac przygotowawczych do tych lotów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. W razie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, o szczególnym stopniu trudności lub niebezpieczeństwa, stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia mogą być podwyższone przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 4. Dodatkowe wynagrodzenie w pełnej wysokości przysługuje za wykonanie wszystkich czynności przewidzianych w programie lotu próbnego albo pełnego zakresu prac przygotowawczych do takiego lotu. W razie niepełnego wykonania tych czynności lub prac z przyczyn niezależnych od żołnierza, wysokość dodatkowego wynagrodzenia jest proporcjonalna do zakresu ich wykonania. 5. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotu próbnego wynosi dla: 1) pierwszego pilota (dowódcy załogi) - 100%, 2) innego członka załogi - 75%, 3) pozostałych żołnierzy wykonujących w czasie lotu próbnego na statku powietrznym czynności przewidziane w programie tego lotu - 50% - stawki obliczonej zgodnie z przepisami ust. 2 i 3. § 10. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu doświadczalnego lub próbnego skoku ze spadochronem lub skoku z katapultowaniem albo próby sprzętu wysokościowego w powietrzu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 280 zł za każdy wykonany skok lub wykonaną próbę. § 11. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonywaniu w wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac podwodnych, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 28 zł za każdą minutę przebywania pod wodą albo w podwyższonym ciśnieniu. § 12. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonanie czynności polegających na przeprowadzeniu próby morskiej okrętu albo innej jednostki pływającej nawodnej lub podwodnej, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 42 zł za każdą rozpoczętą dobę wykonywania próby. 2. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, zwiększa się o 20% za każdą drugą i następną rozpoczętą dobę próby, jeżeli zgodnie z programem trwa ona przez okres dłuższy niż jedna doba i odbywa się bez zawijania do portu. 3. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie programu próby, obliczoną zgodnie z przepisami ust. 1 i 2, zwiększa się o: 1) 20% - dla żołnierzy odpowiedzialnych za techniczne wyniki próby lub bezpieczeństwo jednostki pływającej; 2) 15% - za każde pełne 12 godzin skrócenia planowanego czasu próby. § 13. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, za każdy miesiąc ich wykonywania przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości od 25 do 75 zł. 2. W przypadku powierzenia żołnierzowi zawodowemu wykonywania więcej niż jednej czynności, o której mowa w § 3 pkt 9, przyznaje się jedno dodatkowe wynagrodzenie. 3. Powierzanie czynności za dodatkowym wynagrodzeniem może być dokonywane w przypadku, gdy wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, nie zostało ujęte w żadnym z opisów stanowisk służbowych występujących w etacie jednostki wojskowej. § 14. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie czynności, o których mowa w § 5-13, ustala, w ramach posiadanych na ten cel środków finansowych, dowódca albo kierownik zakładu opieki zdrowotnej. 2. W zależności od rodzaju i charakteru czynności, przy określaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia uwzględnia się: 1) pracochłonność oraz stopień wykorzystania czasu poza normalnymi godzinami służby, niezbędnego do wykonania czynności; 2) stopień trudności i złożoności wykonania czynności; 3) stopień odpowiedzialności i ryzyka związanych z wykonaniem czynności; 4) kwalifikacje i doświadczenie żołnierza. § 15. 1. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czynności, o których mowa w § 5-12, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu w terminie do 14 dni od dnia, w którym żołnierz wykonał powierzoną czynność. 2. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności, o których mowa w § 13, wypłaca się miesięcznie z dołu. Przepisy § 2 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 1141) Załącznik nr 1 STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA PRZEPROWADZENIE ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH Lp.Określenie czynności powierzonejJednostka miaryStawka dodatkowego wynagrodzenia w złotych 1Przeprowadzenie wykładów lub ćwiczeń przez żołnierza:godzina zajęć - 45 minut 1) posiadającego co najmniej stopień naukowy doktora;od 5 do 35 2) posiadającego wyższe wykształcenie oraz co najmniej trzyletni staż pracy w specjalności odpowiadającej tematyce zajęć;od 5 do 30 3) nieposiadającego kwalifikacji określonych w pkt 1 i 2od 5 do 15 2Przeprowadzenie egzaminów przez komisję egzaminacyjną - wszyscy członkowie komisji łączniejeden egzaminowanyod 5 do 15 3Ocena prac:jedna praca a/ ocena pracy kontrolnej,od 3 do 10 b/ ocena pracy końcowejod 3 do 15 4Wygłoszenie prelekcji (odczytu), przez:prelekcja (odczyt) - 1,5 godziny łącznie z dyskusją 1) żołnierza zawodowego posiadającego: a/ tytuł naukowy profesora albo stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub wyższy,od 30 do 140 b/ stopień naukowy doktora habilitowanego (docenta),od 30 do 125 c/ stopień naukowy doktora,od 30 do 110 d/ wyższe wykształcenie;od 30 do 100 2) pozostałych żołnierzyod 30 do 70 Załącznik nr 2 STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA WYKONANIE LOTÓW PRÓBNYCH ALBO PRAC PRZYGOTOWAWCZYCH DO TYCH LOTÓW Lp.Rodzaj lotów próbnych albo prac przygotowawczychJednostka obliczeniowaStawka dodatkowego wynagrodzenia - w złotych samolotyśmigłowce tłokoweturbośmigłoweodrzutowe poddźwiękowenaddźwiękowe 12345678 1Loty doświadczalne1 godz. lotu100140170220140 2Obloty:1 godz. lotu80125140210125 - po uruchomieniu produkcji, remoncie lub modyfikacji statków powietrznych, silników, agregatów, zespołów instalacji i urządzeń - w ramach okresowych (dodatkowych) prób kontrolnych produkowanych, remontowanych lub modyfikowanych statków powietrznych 3Seryjne obloty: - kontrolno-odbiorcze wykonywane przez przedstawicielstwa wojskoweza wykonanie programu oblotu170210240540210 - po remoncie głównym, średnim lub modyfikacji220350370940280 4Obloty po obsługach okresowych po wymianie silnika lub jego podzespołów i po zamontowaniu statku powietrznegoza wykonanie programu oblotu708010019080 5Próby łopat wirników nośnych śmigłowców na drgania typu flatter oraz ich torowanie1 godz. próby----70 6Przygotowanie statku powietrznego do lotu próbnego:1 roboczo-godzina - przygotowanie statku, na którym dokonano modyfikacji w ramach prowadzonych badań albo wykonanie czynności obsługowych na nowo wprowadzanych lub modyfikowanych urządzeniach będących obiektem badań20 - wykonanie czynności obsługowych zgodnie ze zmodyfikowaną technologią15 Załącznik nr 3 MNOŻNIKI STOPNIA TRUDNOŚCI (NIEBEZPIECZEŃSTWA) LOTÓW PRÓBNYCH ALBO PRAC PRZYGOTOWAWCZYCH Lp.Rodzaj lotu próbnegoMnożnik (od - do) Loty doświadczalne (dotyczy lp. 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia) 1Wyłączanie i uruchamianie w locie silników tłokowych1,5 - 3 2Wyłączanie i uruchamianie w locie silników odrzutowych i turbinowych1,5 - 5 3Przeciągnięcia1,5 - 6 4Korkociągi3 - 8 5Nurkowania i wyrywania (próby przeciążeniowe)4 - 8 6Drgania statków powietrznych, trzepotanie usterzeń5 - 10 7Próby z nowo zabudowanym silnikiem (niestosowanym dotychczas na danym typie statku powietrznego)1,5 - 6 8Drgania flatter5 - 10 9Nadobroty zespołów napędowych5 - 10 10Odpalanie (zrzut, strzelanie) środków bojowych5 - 10 11Pierwszy lot na prototypie i po modyfikacji5 - 10 12Próby autorotacyjne śmigłowców (z lądowaniem)3 - 6 13Inne loty próbne w zależności od potrzeb określonych programem lotu, nieujęte w tabeli1,5 - 5 Obloty (dotyczy lp. 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia) 1Pierwszy lot po uruchomieniu produkcji seryjnej, remoncie głównym lub modyfikacji4 - 8 2Odpalenie (zrzut, strzelanie) środków bojowych5 - 10 3Próby jakości wykonanych napraw węzłów, podwieszeń itp. (bez zmian konstrukcyjnych)4 - 8 4Próby nowo zabudowanych przyrządów pilotażowo-nawigacyjnych, urządzeń fotograficznych i urządzeń radioelektrycznych2 - 5 5Sprawdzenie charakterystyk aerodynamicznych i właściwości pilotażowych statków powietrznych2 - 5 6Próby związane ze zmianami technologii produkcji lub remontu statku powietrznego oraz jego wyposażenia1,5 - 6 7Inne loty próbne określone programem oblotu nieujęte w tabeli1,5 - 3 Przygotowanie statku powietrznego do lotu próbnego (dotyczy lp. 6 załącznika nr 2 do rozporządzenia) Wykonywanie czynności związanych z obsługą lotniczych środków bojowych, środków pirotechnicznych, przyspieszaczy startowych oraz innych materiałów i urządzeń niebezpiecznych4 - 8 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu wypłaty wynagrodzenia za wykonywanie czynności zleconych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1004) oraz, w części dotyczącej § 31 ust. 3-5, rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55), które tracą moc, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz organizacji Wojskowego Dozoru Technicznego (Dz. U. Nr 108, poz. 1142) Na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz organizacji Wojskowego Dozoru Technicznego (Dz. U. Nr 189, poz. 1584 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 975) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Etat dla Biura WDT i dla delegatur WDT nadaje Minister Obrony Narodowej."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1142) TERYTORIALNY OBSZAR DZIAŁANIA DELEGATUR WOJSKOWEGO DOZORU TECHNICZNEGO 1. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Gdyni obejmuje obszar województw: pomorskiego i zachodniopomorskiego. 2. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Krakowie obejmuje obszar województw: małopolskiego, opolskiego, podkarpackiego, śląskiego i świętokrzyskiego. 3. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Olsztynie obejmuje obszar województw: kujawsko-pomorskiego, podlaskiego i warmińsko-mazurskiego. 4. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura w Warszawie obejmuje obszar województw: lubelskiego, łódzkiego i mazowieckiego. 5. Wojskowy Dozór Techniczny - Delegatura we Wrocławiu obejmuje obszar województw: dolnośląskiego, lubuskiego i wielkopolskiego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom niezawodowym (Dz. U. Nr 108, poz. 1143) Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom niezawodowym, a także właściwość przełożonych w tych sprawach. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o żołnierzu niezawodowym, należy przez to rozumieć żołnierzy: 1) odbywających: a) zasadniczą służbę wojskową, b) nadterminową zasadniczą służbę wojskową, c) przeszkolenie wojskowe, d) ćwiczenia wojskowe, e) okresową służbę wojskową; 2) pełniących służbę: a) wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, b) kandydacką. § 2. 1. Warunkiem przyznania żołnierzowi niezawodowemu nagrody jest uzyskiwanie wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych. 2. Żołnierzowi niezawodowemu można również przyznać nagrodę za wykonywanie zadań służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe. § 3. 1. Nagrody przyznaje dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe dowódcy batalionu lub równorzędne albo wyższe - w stosunku do wszystkich żołnierzy niezawodowych odbywających służbę w podległej jednostce wojskowej. 2. Dowódca, o którym mowa w ust. 1, może również przyznawać nagrody żołnierzom niezawodowym odbywającym służbę w podległej mu jednostce wojskowej niższego szczebla oraz żołnierzom skierowanym do wykonywania zadań służbowych w podległej mu jednostce wojskowej. 3. Podstawę do wypłaty nagrody stanowi decyzja lub rozkaz dzienny przełożonego, który przyznał nagrodę. § 4. 1. Nagrody są przyznawane z inicjatywy dowódcy, o którym mowa w § 3 ust. 1, albo na wniosek przełożonego żołnierza niezawodowego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przesyła się drogą służbową. § 5. Warunkiem przyznania żołnierzowi niezawodowemu zapomogi jest konieczność poniesienia przez niego dodatkowych wydatków pieniężnych spowodowana zdarzeniem określonym w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych. Przy przyznawaniu zapomogi uwzględnia się wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza i jego rodziny. § 6. Do przyznawania zapomóg, o których mowa w § 5, stosuje się odpowiednio przepisy § 3 i 4, z tym że zapomoga może być przyznana również na uzasadniony wniosek zainteresowanego żołnierza lub członka jego rodziny. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie nagród rocznych, nagród pieniężnych w formie wyróżnienia oraz zapomóg dla żołnierzy (Dz. U. Nr 65, poz. 770 oraz z 2002 r. Nr 134, poz. 1131), które traci moc, w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. Nr 108, poz. 1144) Na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk, w tym zasady i tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem na stanowiska; 2) inne niż wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", stanowiska służbowe, na które wyznacza i z których zwalnia Minister Obrony Narodowej; 3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej; 4) tryb przenoszenia żołnierzy do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań służbowych oraz rozliczania z ich wykonania, oraz limit żołnierzy, pozostających w rezerwie kadrowej, dla poszczególnych organów wymienionych w art. 20 ust. 3 ustawy, w ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 217, poz. 2127). § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o dowódcy jednostki wojskowej, należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, a w przypadku żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji - organ, który przeniósł tego żołnierza do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji. § 3. Żołnierza wyznacza się tylko na jedno stanowisko służbowe, o którym mowa w art. 36 ust. 1 ustawy, w ramach korpusu kadry, w którym pełni zawodową służbę wojskową. § 4. 1. Absolwenta wyższej szkoły wojskowej, kształcącej kandydatów na oficerów, a także absolwenta, który ukończył szkolenie wojskowe, o którym mowa w art. 10 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe główne lub szczególne, zaszeregowane do stopnia etatowego podporucznika (podporucznika marynarki). 2. Oficera rezerwy, o którym mowa w art. 10 pkt 1 lit. b ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza. 3. Absolwenta szkoły podoficerskiej, kształcącej kandydatów na żołnierzy zawodowych, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego kaprala (mata). 4. Podoficera rezerwy, o którym mowa w art. 10 pkt 2 lit. b ustawy, powołanego do zawodowej służby wojskowej, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez tego żołnierza. 5. Żołnierza, o którym mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, i osobę, o której mowa w art. 11 ustawy, powołanych do zawodowej służby wojskowej, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia starszego szeregowego (starszego marynarza). § 5. Organ właściwy do wyznaczania żołnierza na pierwsze stanowisko służbowe w korpusie kadry zawodowej sporządza dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu na to stanowisko, a następnie w kontrakcie zamieszcza nazwę tego stanowiska. § 6. 1. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe przeprowadza weryfikację prognozy zawartej w opinii okresowej tego żołnierza, wykonując w tym celu analizę: 1) formalnej zgodności prognozy z modelem przebiegu służby; 2) spełniania przez żołnierza minimalnych wymagań kwalifikacyjnych do wyznaczenia na stanowisko służbowe, określonych w art. 36 ust. 1 ustawy; 3) potrzeb Sił Zbrojnych w zakresie wyznaczeń na stanowiska służbowe; 4) treści, ocen i prognoz zawartych w opiniach okresowych żołnierzy, dla których określono w prognozie bliższej równorzędne stanowiska. 2. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe określone w prognozie bliższej, na podstawie przeprowadzonej analizy: 1) może zaakceptować zaproponowaną prognozę bliższą i wskazać stanowisko służbowe, na które żołnierz po zakończeniu kadencji zostanie wyznaczony; 2) może zmienić zaproponowaną prognozę bliższą i wskazać inne stanowisko służbowe, na które żołnierz po zakończeniu kadencji zostanie wyznaczony; 3) w przypadku braku możliwości, o których mowa w pkt 1 i 2, występuje do organu wojskowego posiadającego wyższe kompetencje o wyznaczenie na inne stanowisko służbowe. § 7. 1. Organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe określone w prognozie bliższej kieruje żołnierza na kurs specjalistyczny, jeśli jest wymagany przed objęciem tego stanowiska służbowego. 2. Po ukończeniu przez żołnierza kursu specjalistycznego wyznacza się go na stanowisko zgodnie z przyjętą prognozą, wydając w tym celu decyzję personalną. § 8. 1. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem żołnierzy na stanowiska służbowe o stopniu etatowym porucznika, kapitana i podpułkownika organizowane są w wyższych szkołach wojskowych. 2. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem podoficerów na stanowiska służbowe organizowane są w szkołach podoficerskich. 3. Kursy na stanowiska służbowe w korpusie osobowym medycznym i Wojskowych Służb Informacyjnych mogą być prowadzone odpowiednio w Centrum Szkolenia Wojskowych Służb Medycznych i w ośrodkach szkolenia podległych szefowi Wojskowych Służb Informacyjnych. § 9. 1. Oficera zawodowego skierowanego na studia podyplomowe, studium operacyjno-strategiczne, studium polityki obronnej i inne formy kształcenia trwające dłużej niż trzy miesiące organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, na wniosek organu właściwego do wyznaczania na kolejne stanowisko służbowe przenosi do rezerwy kadrowej. 2. Żołnierze odbywają kursy specjalistyczne wymagane przed objęciem stanowisk służbowych, trwające nie dłużej niż trzy miesiące, w trakcie służby na zajmowanym stanowisku służbowym przed zakończeniem kadencji. § 10. 1. Okres kadencji dla oficerów zawodowych na stanowiskach głównych wynosi trzy lata, a na pozostałych stanowiskach od roku do trzech lat. 2. Żołnierz, któremu do osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 111 pkt 5 ustawy, pozostało mniej niż trzy lata, może być na ten okres wyznaczony na stanowisko główne. 3. W decyzji personalnej o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe określa się datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji służby na tym stanowisku. § 11. 1. W przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy, decyzję o zakwalifikowaniu zainteresowanego żołnierza na egzamin na podoficera podejmuje Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego na wniosek dowódcy jednostki wojskowej. 2. Egzamin na podoficera żołnierz zdaje po ukończeniu szkoły podoficerskiej. § 12. 1. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za niezdolnego do pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym, zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, po zasięgnięciu opinii lekarza, występuje do właściwego organu z wnioskiem o wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe odpowiadające jego stanowi zdrowia i kwalifikacjom. § 13. Decyzja o zwolnieniu żołnierza z zajmowanego stanowiska służbowego w przypadkach, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 2 ustawy, określa również stanowisko służbowe, na które żołnierz został wyznaczony, lub może określić stwierdzenie o przeniesieniu tego żołnierza do rezerwy kadrowej. § 14. 1. W razie wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe poza dotychczasową jednostką wojskową, dowódca jednostki wojskowej rozlicza żołnierza i ogłasza w rozkazie dziennym datę jego odejścia z jednostki. 2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na nowe stanowisko służbowe, określając termin tak, aby mógł on stawić się w niej w dniu określonym w decyzji personalnej o wyznaczeniu na stanowisko służbowe. § 15. W przypadku wprowadzenia nowego etatu jednostki wojskowej lub zmian do etatu jednostki wojskowej, powodujących zmianę nazwy stanowisk służbowych, oznaczenia korpusów osobowych, grup osobowych albo oznaczenia w etacie stopni wojskowych lub grupy uposażenia, organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko może wyznaczyć żołnierzy na nowe lub zmienione stanowiska służbowe. Żołnierze pełnią służbę na nowych lub zmienionych stanowiskach, z uwzględnieniem upływu części kadencji na stanowiskach zajmowanych przed tym wyznaczeniem. § 16. 1. Minister Obrony Narodowej w przypadkach, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyznacza również: 1) w Jednostce Wojskowej 2305 na stanowiska służbowe: a) zastępcy dowódcy, b) szefa: sztabu, logistyki i szkolenia; 2) w wyższej szkole oficerskiej - na stanowiska profesorów zwyczajnego i nadzwyczajnego; 3) w Stałym Przedstawicielstwie Rzeczypospolitej Polskiej przy: a) Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego w Brukseli - na stanowiska starszego specjalisty i chorążego, b) Biurze Narodów Zjednoczonych i innych organizacjach międzynarodowych w Wiedniu - na stanowisko doradcy wojskowego, c) Narodach Zjednoczonych w Nowym Jorku - na stanowisko doradcy wojskowego; 4) na stanowiska służbowe: a) zastępcy komendanta szpitala wojskowego, b) przewodniczącego wojskowej komisji lekarskiej, c) wojskowego komendanta uzupełnień, d) adiutanta Ministra Obrony Narodowej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przy wyznaczaniu na stanowiska służbowe stosuje się przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy. § 17. Żołnierza można przenieść do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej, ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych, o których mowa w art. 34 ust. 2 pkt 2 ustawy, w szczególności w razie: 1) zniesienia korpusu osobowego lub grupy osobowej w tym korpusie, do których żołnierz był zaliczony, bądź zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu osobowego, w którym pełni służbę; 2) utworzenia nowego korpusu osobowego lub grupy osobowej w istniejącym korpusie osobowym bądź z uwagi na konieczność dokonania uzupełnienia stanu etatowego w istniejących korpusach osobowych lub grupach osobowych. § 18. 1. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia służby wojskowej do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej kieruje się uprzednio do odbycia kursu specjalistycznego. 2. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe w trybie, o którym mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem wymogów w zakresie wykształcenia, kwalifikacji i stanu zdrowia określonych w karcie opisu stanowiska służbowego, na które żołnierz ten ma być wyznaczony. 3. Przeniesienie żołnierza między korpusami osobowymi następuje w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. § 19. Przeniesienie żołnierza do innego korpusu osobowego lub grupy osobowej następuje decyzją personalną o wyznaczeniu na stanowisko służbowe. § 20. 1. Liczba stanowisk przeznaczonych na potrzeby tworzenia rezerwy kadrowej wynosi 1 % ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy. 2. Limit żołnierzy, którzy mogą pozostawać w rezerwie kadrowej, wynosi dla: 1) Ministra Obrony Narodowej - 10 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej; 2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - 70 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej; 3) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr - 20 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej. § 21. 1. Organ wojskowy określony w art. 20 ust. 3 ustawy przenosi żołnierza do rezerwy kadrowej w celu odbycia studiów, kursu lub nauki na wniosek organu wojskowego właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe po odbyciu studiów, nauki lub kursu. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, podaje się datę zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego, w celu określenia terminu rozpoczęcia okresu przebywania w rezerwie kadrowej. 3. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, z chwilą upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej i ukończenia z wynikiem pozytywnym studiów, kursu lub nauki wyznacza tego żołnierza na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko służbowe. § 22. 1. Przepisy § 21 ust. 1 i 2 stosuje się także do żołnierzy, których przewiduje się wyznaczyć na inne stanowisko, a którzy nie mogą z innych przyczyn objąć go bezpośrednio po zakończeniu kadencji. 2. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej określa zakres wykonywania przez niego zadań służbowych oraz sposób rozliczania z ich wykonania. 3. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, z chwilą upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej wyznacza go na kolejne stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko albo zwalnia go z zawodowej służby wojskowej lub występuje z wnioskiem o zwolnienie z tej służby. § 23. 1. W decyzji personalnej o przeniesieniu żołnierza do rezerwy kadrowej ustala się: 1) datę rozpoczęcia i zakończenia okresu przebywania w rezerwie kadrowej; 2) miejsce wykonywania przez tego żołnierza obowiązków służbowych; 3) miejsce zaopatrzenia logistycznego. 2. Organy wojskowe określone w art. 20 ust. 3 ustawy prowadzą ewidencję żołnierzy przeniesionych przez nie do rezerwy kadrowej. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które traci moc w części dotyczącej § 20-26 i § 39-64 na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie płatności uposażenia i innych należności pieniężnych oraz warunków pokrywania przez wojsko kosztów pogrzebu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. Nr 108, poz. 1145) Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) terminy płatności uposażenia i innych należności pieniężnych, 2) szczegółowe warunki i tryb pokrywania przez wojsko kosztów pogrzebu, 3) organy wojskowe właściwe do pokrywania kosztów pogrzebu, 4) maksymalną wysokość kosztów pogrzebu organizowanego na koszt wojska - żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe oraz pełniących służbę wojskową jako służbę kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami". § 2. 1. Uposażenie wypłaca się żołnierzowi, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz § 3, miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym miesiąca kalendarzowego, za który uposażenie to przysługuje. 2. W razie powołania żołnierza do czynnej służby wojskowej w trakcie miesiąca kalendarzowego pierwsze uposażenie wypłaca się niezwłocznie po powstaniu prawa do tego uposażenia. 3. Termin wypłaty uposażenia określony w ust. 1 może zostać przesunięty przez dowódcę jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, na jeden z pięciu ostatnich dni roboczych miesiąca poprzedzającego dzień wypłaty, w szczególności: 1) na pisemny umotywowany wniosek żołnierza; 2) jeżeli żołnierz ze względu na wykonywanie obowiązków służbowych nie może odebrać uposażenia w dniu wypłaty; 3) jeżeli przemawiają za tym ważne względy służbowe. 4. W przypadku gdy prawo do wyższego uposażenia zostało ustalone po sporządzeniu listy uposażenia, termin wypłaty wyrównania uposażenia może zostać przesunięty na następny miesiąc. § 3. Należne żołnierzowi-absolwentowi szkoły wojskowej wyrównanie uposażenia w związku z mianowaniem na stopień wojskowy podporucznika lub kaprala oraz uposażenie przysługujące za miesiąc następny, jeżeli termin wypłaty tego uposażenia przypada na czas urlopu wypoczynkowego, wypłaca się nie później niż przed dniem skierowania żołnierza na urlop wypoczynkowy. § 4. 1. Inne należności pieniężne, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym: 1) spełnione zostały warunki uzasadniające otrzymanie tych należności; 2) właściwy organ wojskowy podjął decyzję o wypłacie (przyznaniu) żołnierzowi tych należności - w przypadku gdy przyznanie prawa do należności lub określenie ich wysokości jest uzależnione od wydania takiej decyzji. 2. Inne należności pieniężne, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, przysługujące żołnierzowi zwalnianemu z czynnej służby wojskowej wypłaca się nie później niż w dniu zwolnienia z tej służby. § 5. 1. Pokrycia kosztów pogrzebu żołnierza dokonuje się, na wniosek rodziny zmarłego żołnierza, poprzez zorganizowanie pogrzebu przez wojsko albo zwrot kosztów pogrzebu. 2. Na koszty pogrzebu żołnierza składają się wydatki na: 1) zakup miejsca pochowania na cmentarzu, trumny lub urny albo kremację zwłok - w miejscowości wskazanej przez rodzinę, a jeżeli zmarły nie pozostawił rodziny, w miejscowości, w której zmarł, pełnił służbę lub zamieszkiwał; 2) zorganizowanie pogrzebu i przeprowadzenie pochówku zmarłego - stosownie do warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku; 3) zakup wieńców lub kwiatów; 4) ogłoszenie nekrologu w prasie. 3. Pogrzeb organizuje i jego koszty pokrywa dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywał ostatnio służbę wojskową, do wysokości 3-krotnej kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującej w dniu pochówku. 4. Niezależnie od wysokości kosztów pogrzebu, o których mowa w ust. 3, dodatkowo pokrywa się koszty związane z przewozem zwłok do miejscowości, w której zmarły żołnierz ma być pochowany. 5. Jeżeli koszty pogrzebu żołnierza są niższe od kwoty określonej w ust. 3, a rodzina zmarłego żołnierza podjęła się budowy nagrobka, dowódca wypłaca rodzinie zmarłego różnicę pomiędzy wymienionymi kwotami. 6. Jednostka wojskowa, w której żołnierz otrzymał ostatnie uposażenie, na wniosek o zwrot kosztów pogrzebu, wypłaca zwrot kosztów pogrzebu, w wysokości określonej w ust. 3. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 czerwca 2000 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 62, poz. 729, z 2001 r. Nr 30, poz. 347, z 2002 r. Nr 86, poz. 780 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 271), które traci moc, w zakresie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie przyznawania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego (Dz. U. Nr 108, poz. 1146) Na podstawie art. 83 ust. 6 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb przyznawania oraz terminy wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego. § 2. 1. Przyznanie dodatkowego uposażenia rocznego następuje w rozkazie albo decyzji organu, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", właściwego ze względu na ostatnie miejsce pełnienia przez żołnierza zawodowego zawodowej służby wojskowej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dodatkowe uposażenie roczne. 2. Odmowa przyznania dodatkowego uposażenia rocznego w przypadkach, o których mowa w art. 83 ust. 4 ustawy, następuje w formie decyzji organu, o którym mowa w ust. 1. § 3. 1. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego w ciągu roku kalendarzowego do pełnienia służby w innej jednostce wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił dotychczas służbę wojskową, jest obowiązany powiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz aktualnie pełni służbę, o liczbie dni nieobecności żołnierza w służbie, które nie zostały usprawiedliwione. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wyznaczenia żołnierza zawodowego do pełnienia służby w instytucji cywilnej albo przeniesienia żołnierza do dyspozycji lub rezerwy kadrowej. § 4. O przyznaniu żołnierzowi zawodowemu dodatkowego uposażenia rocznego organ, o którym mowa w § 2 ust. 1, niezwłocznie zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej właściwego ze względu na wypłatę tego uposażenia. § 5. 1. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się po wydaniu rozkazu albo decyzji, o których mowa w § 2 ust. 1, w terminie wypłaty uposażenia w okresie pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje dodatkowe uposażenie roczne. 2. Dodatkowe uposażenie roczne przysługujące żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej oraz żołnierzowi zawodowemu, który zmarł, został uznany za zmarłego albo zaginął, wypłaca się odpowiednio w dniu zwolnienia ze służby lub dniu wygaśnięcia stosunku służbowego. 3. W przypadkach, o których mowa w art. 92 ust. 2 ustawy, dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie nagród rocznych, nagród pieniężnych w formie wyróżnienia oraz zapomóg dla żołnierzy (Dz. U. Nr 65, poz. 770 oraz z 2002 r. Nr 134, poz. 1131), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w zakresie określenia szczegółowych warunków i trybu przyznawania żołnierzom zawodowym nagród rocznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1585) Na podstawie art. 108 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Postanowienia ogólne § 1. Rozporządzenie określa warunki organizacji i funkcjonowania, tryb wyboru i okresy kadencji oraz zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także formy ich współpracy z dowódcami jednostek wojskowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Rozdział 2 Warunki organizacji i funkcjonowania organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych § 3. Organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej są: 1) zebrania oficerów zawodowych, 2) zebrania podoficerów zawodowych, 3) zebrania szeregowych zawodowych - zwane dalej "zebraniami"; 4) przedstawicielstwa żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej; 5) zgromadzenia mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych - zwane dalej "zgromadzeniami"; 6) Konwent Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych - zwany dalej "Konwentem". § 4. 1. Zebrania są organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych poszczególnych korpusów kadry zawodowej w jednostce wojskowej. 2. Zgromadzenia są organami przedstawicielskimi korpusu oficerów zawodowych na szczeblu dowództw okręgów wojskowych, dowództw rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwa Obrony Narodowej. § 5. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych tworzą: 1) zebranie oficerów zawodowych - wszyscy żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu oficerów zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej; 2) zebranie podoficerów zawodowych - wszyscy żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu podoficerów zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej; 3) zebranie szeregowych zawodowych - wszyscy żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu szeregowych zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej; 4) przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej - mężowie zaufania wybrani po jednym przez zebrania w danej jednostce wojskowej; 5) zgromadzenie - mężowie zaufania wybrani po jednym przez zebrania oficerów zawodowych w jednostkach wojskowych; 6) Konwent - dziekani korpusu oficerów zawodowych wybrani po jednym przez zgromadzenia. § 6. Wykonywanie ustaleń organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych należy do: 1) w przypadku zebrań - mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych, korpusu podoficerów zawodowych i korpusu szeregowych zawodowych jednostki wojskowej, wybranych odpowiednio przez zebranie oficerów zawodowych, zebranie podoficerów zawodowych i zebranie szeregowych zawodowych spośród żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednie zebranie; 2) w przypadku zgromadzeń - dziekanów korpusu oficerów zawodowych, wybranych przez właściwe zgromadzenie spośród mężów zaufania tworzących to zgromadzenie; 3) w przypadku Konwentu - Przewodniczącego Konwentu, wybranego przez Konwent spośród dziekanów korpusu oficerów zawodowych tworzących ten Konwent. § 7. 1. Zebrania i zgromadzenia działają na podstawie niniejszego rozporządzenia i statutów. 2. Statut jest uchwalany przez zebranie i zgromadzenie, zwykłą większością głosów żołnierzy zawodowych uczestniczących odpowiednio w zebraniu lub zgromadzeniu. 3. Statut określa w szczególności: 1) zakres działania zebrania lub zgromadzenia; 2) zakres kompetencji zebrania lub zgromadzenia; 3) tryb powoływania i odwoływania męża zaufania lub dziekana; 4) inne sprawy uznane za właściwe przez zebranie lub zgromadzenie. 4. W przypadku określenia w statucie składek członkowskich zebrane fundusze są gromadzone na utworzonym w tym celu subkoncie organu finansowego obsługującego daną jednostkę wojskową. Rozdział 3 Tryb wyboru oraz okresy kadencji organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych § 8. 1. Zebrania w jednostkach wojskowych, odrębnie dla korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych, wybierają ze swego składu mężów zaufania i ich zastępców. 2. W jednostkach wojskowych liczących do pięciu żołnierzy zawodowych albo gdy jest to uzasadnione względami organizacyjnymi, można wybrać jednego męża zaufania wspólnego dla korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych. Decyzję w tej sprawie podejmują żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w tej jednostce zwykłą większością głosów podczas zebrania całej kadry zawodowej tej jednostki. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, w takiej jednostce wojskowej nie działa przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych określone w § 3 pkt 4. 4. Żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, w których występuje nie więcej niż pięć stanowisk służbowych przewidzianych dla żołnierzy zawodowych, mogą zgłosić przynależność do wybranego przez siebie zebrania korpusu kadry zawodowej odpowiedniego dla posiadanego stopnia wojskowego. § 9. 1. Kadencja męża zaufania i jego zastępcy korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych trwa trzy lata, z możliwością wielokrotnego powtarzania kadencji. 2. Zebranie żołnierzy zawodowych, w którym uczestniczy co najmniej 3/4 żołnierzy zawodowych tworzących to zebranie, może odwołać wybranego przez siebie męża zaufania lub jego zastępcę, jeżeli uchyla się on od wykonywania swych zadań lub sprzeniewierzył się im albo z innych względów utracił autorytet niezbędny do sprawowania tej funkcji. Z uzasadnionym wnioskiem w tej sprawie może zwrócić się do właściwego zebrania każdy żołnierz zawodowy tworzący to zebranie. O odwołaniu męża zaufania lub jego zastępcy rozstrzyga zebranie w trybie, w jakim dokonało jego wyboru. 3. Mandat męża zaufania lub jego zastępcy wygasa w razie: 1) upływu kadencji; 2) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub jej wygaśnięcia; 3) przeniesienia do innej jednostki wojskowej; 4) rozformowania jednostki wojskowej; 5) zrzeczenia się funkcji; 6) odwołania z funkcji. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3: 1) dowódca jednostki wojskowej lub mąż zaufania zwołuje zebranie w celu odwołania lub wyboru męża zaufania lub jego zastępcy w ciągu jednego miesiąca od dnia złożenia wniosku lub wygaśnięcia mandatu; 2) nowo wybrany mąż zaufania lub jego zastępca pełni funkcję do końca bieżącej kadencji. § 10. 1. Kadencja zgromadzenia trwa trzy lata. 2. Zgromadzenie wybiera ze swego składu dziekana korpusu oficerów zawodowych, zwanego dalej "dziekanem", i jego zastępcę. 3. Kadencja dziekana i jego zastępcy trwa trzy lata, z możliwością jednokrotnego powtórzenia kadencji. 4. Mandat dziekana i jego zastępcy wygasa w przypadkach, o których mowa w § 9 ust. 3. Przepis § 9 ust. 4 pkt 2 stosuje się odpowiednio. § 11. 1. Kadencja Konwentu trwa trzy lata. 2. Konwent wybiera ze swego składu przewodniczącego. Kadencja przewodniczącego kończy się z upływem kadencji Konwentu. 3. W zgromadzeniu, którego dziekan został wybrany przewodniczącym Konwentu, funkcję dziekana pełni do końca bieżącej kadencji jego zastępca. Jeżeli zastępca dziekana nie wyraził zgody na pełnienie funkcji dziekana, dokonuje się wyboru nowego dziekana, który pełni funkcję do końca bieżącej kadencji. 4. Jeśli w trakcie kadencji Konwentu zajdzie potrzeba wyboru przewodniczącego, jego kadencja kończy się z upływem kadencji Konwentu. § 12. Mężów zaufania, dziekanów korpusu oficerów zawodowych i przewodniczącego Konwentu oraz ich zastępców wybiera się w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej 3/4 żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednio zebranie, zgromadzenie lub Konwent. Rozdział 4 Zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych § 13. 1. Do zadań zebrania należy obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego, a w szczególności: 1) wybór męża zaufania i jego zastępcy; 2) wyrażanie stanowiska żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w sprawach bezpośrednio ich dotyczących, a w szczególności dotyczących warunków pełnienia służby oraz zabezpieczenia socjalnego; 3) przedstawianie bezpośrednim przełożonym spraw wpływających negatywnie na nastroje żołnierzy zawodowych, a w przypadkach braku możliwości ich uregulowania na szczeblu danej jednostki wojskowej - organowi przedstawicielskiemu wyższego szczebla; 4) zgłaszanie właściwym dowódcom uwag i propozycji dotyczących rozwiązań prawnych regulujących służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostki wojskowej; 5) inicjowanie przedsięwzięć zmierzających do: a) umacniania odpowiedzialności zawodowej oraz honoru i godności żołnierskiej, w tym etyki zawodowej żołnierzy zawodowych, b) umacniania więzi koleżeńskich oraz dobrych obyczajów żołnierzy zawodowych, c) kształtowania właściwych relacji społecznych wewnątrz korpusu oraz z żołnierzami zawodowymi pozostałych korpusów, d) kształtowania kultury dowodzenia, e) umacniania autorytetu żołnierza zawodowego w społeczności lokalnej; 6) inicjowanie i organizowanie pomocy dla kadry zawodowej i jej rodzin, znajdującej się w trudnej sytuacji życiowej; 7) rozpatrywanie indywidualnych spraw żołnierzy zawodowych zgłoszonych do męża zaufania; 8) rekomendowanie przełożonym żołnierzy zawodowych zasługujących na wyróżnienie lub wyrażenie uznania. 2. Do zadań zebrania podoficerów zawodowych należy również rekomendowanie kandydatów spośród podoficerów zawodowych na funkcję pełnomocnika dowódcy do spraw podoficerów zawodowych. 3. Zebranie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących zebranie. § 14. 1. Do zadań zgromadzenia należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych wobec właściwych dowódców, a w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej wobec Ministra Obrony Narodowej, a w szczególności: 1) wybór dziekana korpusu oficerów zawodowych i jego zastępcy; 2) rozpatrywanie spraw zgłaszanych przez zebrania; 3) informowanie właściwego dla zgromadzenia dowódcy albo Ministra Obrony Narodowej w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej o problemach żołnierzy zawodowych oraz przedstawianie im wniosków, propozycji i opinii żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w tym zakresie; 4) zgłaszanie Konwentowi problemów wymagających rozstrzygnięcia lub wyjaśnienia przez Ministra Obrony Narodowej; 5) współdziałanie z właściwym dla zgromadzenia dowódcą oraz Ministrem Obrony Narodowej w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej w rozwiązywaniu problemów żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 6) zgłaszanie uwag i propozycji dotyczących celowości i skuteczności rozwiązań prawnych regulujących służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostek wojskowych; 7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej zebraniom w wykonywaniu ich zadań; 8) ocenianie skuteczności działania zebrań i mężów zaufania. 2. Zgromadzenie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 mężów zaufania tworzących zgromadzenie. § 15. 1. Do zadań Konwentu należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych poprzez spełnianie funkcji opiniodawczo-doradczych wobec Ministra Obrony Narodowej, a w szczególności: 1) reprezentowanie żołnierzy zawodowych wobec Ministra Obrony Narodowej, innych organów władzy publicznej, organizacji pozarządowych i środków masowego przekazu; 2) ocenianie stanu przestrzegania praw żołnierzy zawodowych; 3) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej opinii wynikających z prowadzonej działalności; 4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 5) delegowanie swoich przedstawicieli do prac w zespołach przygotowujących projekty aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 6) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej informacji o sytuacji żołnierzy zawodowych oraz ich nastrojach i aktualnych problemach; 7) ocenianie skuteczności działania organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych w zakresie realizacji ich zadań oraz inicjowanie działań zmierzających do usprawnienia ich pracy; 8) reprezentowanie żołnierzy zawodowych w kontaktach międzynarodowych z organizacjami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii oraz podejmowanie decyzji o przynależności organów przedstawicielskich określonych w § 3 do Europejskiego Stowarzyszenia Organizacji Przedstawicielskich Żołnierzy Zawodowych, zwanego dalej "Euromilem", a także innych międzynarodowych organizacji przedstawicielskich żołnierzy zawodowych; 9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych; 10) współpraca z władzami organizacji innych służb mundurowych w sprawach dotyczących środowiska mundurowego; 11) reprezentowanie środowiska wojskowego podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 2. Konwent wykonuje zadania określone w ust. 1 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 3/5 dziekanów tworzących Konwent. 3. Podejmowanie uchwał, o których mowa w ust. 1 pkt 8, może nastąpić po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej. § 16. 1. Do zadań mężów zaufania należy: 1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zebraniom; 2) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im: a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych, b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych; 3) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zebranie; 4) prowadzenie ewidencji uchwał podjętych przez właściwe zebranie i sposobu ich wykonania; 5) przedstawianie właściwemu zebraniu raz w roku sprawozdania ze swojej działalności; 6) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy żołnierzy zawodowych środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi; 7) reprezentowanie swojego korpusu podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 2. Mężowie zaufania w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą zwracać się, z pominięciem drogi służbowej, bezpośrednio do dowódcy jednostki wojskowej. 3. Mężowie zaufania mogą zgłaszać propozycje, opinie i uwagi w sprawach socjalnych żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego bezpośrednio kierownikom właściwych garnizonowych jednostek organizacyjnych. § 17. 1. Do zadań dziekanów korpusu oficerów zawodowych należy: 1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zgromadzeniom; 2) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zgromadzenie; 3) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im: a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych, b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych; 4) reprezentowanie zgromadzenia w organach kolegialnych powoływanych na szczeblu odpowiedniego dowództwa lub Ministerstwa Obrony Narodowej; 5) reprezentowanie zgromadzenia w pracach Konwentu oraz bieżące informowanie przewodniczącego Konwentu o problemach nurtujących kadrę zawodową; 6) informowanie właściwego dowódcy lub kierownika właściwej komórki organizacyjnej o problemach żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz współdziałanie w ich rozwiązywaniu; 7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej mężom zaufania w wykonywaniu ich zadań; 8) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy żołnierzy zawodowych środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi; 9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych; 10) reprezentowanie zgromadzenia podczas uroczystości państwowych i wojskowych. 2. Dziekani korpusu oficerów zawodowych w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą zwracać się odpowiednio, z pominięciem drogi służbowej, bezpośrednio do właściwego dowódcy lub Ministra Obrony Narodowej. § 18. Do zadań przewodniczącego Konwentu należy: 1) zwoływanie posiedzeń i przewodniczenie Konwentowi; 2) wykonywanie uchwał przyjętych przez Konwent; 3) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów wobec Ministra Obrony Narodowej i innych przełożonych, a w szczególności przedstawianie im: a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych, b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych; 4) reprezentowanie Konwentu w organach kolegialnych Ministra Obrony Narodowej; 5) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Ministra Obrony Narodowej oraz właściwych dowódców i kierowników komórek organizacyjnych; 6) reprezentowanie Konwentu wobec organów władzy publicznej oraz organizacji pozarządowych i środków masowego przekazu; 7) reprezentowanie Konwentu w pracach zespołów opracowujących projekty aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 8) sygnalizowanie dowódcom jednostek wojskowych problemów i nieprawidłowości oraz przedstawianie wniosków w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 9) stwarzanie właściwych warunków pracy dla dziekanów korpusu oficerów zawodowych i mężów zaufania; 10) utrzymywanie bieżącej współpracy Konwentu z Euromilem oraz organizacjami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii; 11) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych; 12) reprezentowanie Konwentu podczas uroczystości państwowych i wojskowych. § 19. Konwent może z ważnych powodów zwołać zgromadzenie wszystkich mężów zaufania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dla przyjęcia stanowiska w sprawach o zasadniczym znaczeniu dla wszystkich żołnierzy zawodowych. Rozdział 5 Formy współpracy organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych z dowódcami jednostek wojskowych § 20. Dowódcy jednostek wojskowych są obowiązani: 1) wysłuchiwać opinii, wniosków i uwag mężów zaufania oraz powiadamiać ich o sposobie wykorzystania przedstawionych opinii, wniosków i uwag; 2) zapewnić mężom zaufania dostęp do informacji o zadaniach i zamierzeniach jednostki wojskowej w sprawach ważnych dla żołnierzy zawodowych; 3) zapewnić mężom zaufania udział w rozpatrywaniu spraw dotyczących żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 4) zapewnić mężom zaufania udział w opracowywaniu meldunków o nastrojach i dyscyplinie; 5) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu udział w pracach zespołów odpowiedniego szczebla dotyczących spraw istotnych dla żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego; 6) zasięgać opinii właściwych zgromadzeń i Konwentu o projektach aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych; 7) informować zebrania o węzłowych problemach jednostki wojskowej oraz podjętych decyzjach w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych; 8) zapewnić niezbędne warunki pracy organom przedstawicielskim żołnierzy zawodowych na wszystkich szczeblach poprzez: a) nieodpłatne udostępnianie pomieszczeń, sprzętu i materiałów do prowadzenia działalności na poziomie odpowiednim dla danej jednostki wojskowej, b) umożliwienie żołnierzom zawodowym, sprawującym funkcje w organach przedstawicielskich, wykonywania czynności związanych z tymi funkcjami w godzinach służby, w przypadku gdy nie będzie to kolidowało z zadaniami służbowymi; 9) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu uczestniczenie w uroczystościach państwowych i wojskowych odbywających się z udziałem żołnierzy zawodowych. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 21. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia stają się z tym dniem odpowiednimi organami przedstawicielskimi, o których mowa w § 3. § 22. 1. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w § 3 pkt 1-3, 5 i 6, dokonują wyboru: 1) mężów zaufania do dnia 15 października 2004 r.; 2) dziekanów korpusu oficerów zawodowych do dnia 15 listopada 2004 r.; 3) przewodniczącego Konwentu Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych do dnia 15 grudnia 2004 r. 2. Kadencja organów przedstawicielskich, o których mowa w ust. 1 oraz § 3 pkt 5 i 6, rozpoczyna się z dniem wyboru. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad dokonywania rozliczeń emerytur wojskowych i wojskowych rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania w trakcie roku kalendarzowego (Dz. U. Nr 108, poz. 1147) Na podstawie art. 40b ust. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady dokonywania rozliczenia rocznego lub rozliczenia miesięcznego kwot emerytur wojskowych lub wojskowych rent inwalidzkich wypłaconych osobie uprawnionej do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej w poprzednim roku kalendarzowym, 2) sposób zmniejszania emerytur wojskowych i wojskowych rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego - w razie osiągania przychodu, o którym mowa w art. 40 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, zwanej dalej "ustawą". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) świadczenie - emeryturę wojskową lub wojskową rentę inwalidzką; 2) niższa kwota graniczna przychodu - kwotę przychodu odpowiadającą 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w poprzednim roku kalendarzowym; 3) wyższa kwota graniczna przychodu - kwotę przychodu odpowiadającą 130 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w poprzednim roku kalendarzowym; 4) kwota maksymalnego zmniejszenia świadczenia - kwotę określoną w art. 104 ust. 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001). § 3. Przychody osiągnięte z dwóch lub więcej tytułów sumuje się. § 4. Jeżeli z zawiadomienia, o którym mowa w art. 40a ust. 1 ustawy, zwanego dalej "zawiadomieniem", wynika, iż zamiarem emeryta wojskowego lub rencisty wojskowego jest osiąganie przychodu nieprzekraczającego niższej kwoty granicznej, wojskowy organ emerytalny wypłaca świadczenie w pełnej przysługującej wysokości. § 5. Jeżeli z zawiadomienia wynika, iż zamiarem emeryta wojskowego lub rencisty wojskowego jest osiąganie przychodu przekraczającego niższą kwotę graniczną przychodu, ale nieprzekraczającego wyższej kwoty granicznej przychodu, wojskowy organ emerytalny zmniejsza wysokość świadczenia o kwotę tego przekroczenia, jednakże nie więcej niż: 1) o 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 104 ust. 8 pkt 1 i ust. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - w przypadku emerytury wojskowej i wojskowej renty inwalidzkiej I grupy; 2) o 18 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 104 ust. 8 pkt 2 i ust. 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - w przypadku wojskowej renty inwalidzkiej II i III grupy. § 6. Jeżeli z zawiadomienia wynika, iż zamiarem emeryta wojskowego lub rencisty wojskowego jest osiąganie przychodu przekraczającego wyższą kwotę graniczną przychodu, wojskowy organ emerytalny zmniejsza wysokość świadczenia o 25 % kwoty świadczenia. § 7. 1. Zmniejszenia świadczenia, o którym mowa w § 5 i 6, dokonuje się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja wojskowego organu emerytalnego o zmniejszeniu świadczenia. 2. Zmniejszenie świadczenia, o którym mowa w ust. 1, trwa do miesiąca, w którym zaistniały okoliczności powodujące ustanie zmniejszenia świadczenia lub zmianę wysokości tego zmniejszenia. § 8. Okres, z którego ustala się kwotę przychodu osiągniętego przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego oraz kwoty graniczne przychodu, odpowiada w roku kalendarzowym okresowi, w którym przysługiwało prawo do świadczenia. § 9. 1. Jeżeli przychód osiągnięty przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczył niższej kwoty granicznej przychodu, wojskowy organ emerytalny: 1) ustala kwotę należnego świadczenia, którą stanowi suma kwot świadczenia za rok poprzedni przed dokonaniem zmniejszeń świadczenia i potrąceń oraz egzekucji realizowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; 2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota należnego świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni. 2. Jeżeli przychód osiągnięty przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego w poprzednim roku kalendarzowym przekroczył niższą kwotę graniczną, a nie przekroczył wyższej kwoty granicznej przychodu, wojskowy organ emerytalny: 1) ustala kwotę należnego świadczenia, którą stanowi suma kwot świadczenia za rok poprzedni przed dokonaniem zmniejszeń świadczenia i potrąceń oraz egzekucji realizowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pomniejszona o kwotę przekroczenia niższej kwoty granicznej nie większą niż łączna kwota maksymalnego zmniejszenia; 2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota należnego świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni; 3) ustala kwotę nienależnie pobranego świadczenia jako różnicę między wypłaconą a należną kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota należnego świadczenia jest mniejsza od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni. 3. Jeżeli przychód osiągnięty przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego w poprzednim roku kalendarzowym przekroczył wyższą kwotę graniczną, wojskowy organ emerytalny: 1) ustala kwotę należnego świadczenia, którą stanowi suma kwot świadczenia za rok poprzedni przed dokonaniem zmniejszeń świadczenia i potrąceń oraz egzekucji realizowanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, pomniejszona o 25 % wysokości świadczenia; 2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni; 3) ustala kwotę nienależnie pobranego świadczenia jako różnicę między wypłaconą a należną kwotą świadczenia, jeżeli obliczona kwota należnego świadczenia jest mniejsza od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni. § 10. 1. W przypadku złożenia wniosku przez osobę uprawnioną do świadczenia o dokonanie rozliczenia miesięcznego wypłaconych w poprzednim roku świadczeń w związku z osiąganym w tym okresie przychodem, wojskowy organ emerytalny: 1) porównuje miesięczne kwoty osiągniętego przychodu z miesięcznymi kwotami stanowiącymi 70 % lub 130 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującymi w miesiącu, w którym emeryt wojskowy lub rencista wojskowy osiągnął przychód, i oblicza kwoty należnego świadczenia odrębnie dla każdego miesiąca; przepisy § 9 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio; 2) ustala podlegającą wypłacie emerytowi wojskowemu lub renciście wojskowemu kwotę różnicy między należną a wypłaconą kwotą świadczenia, jeżeli obliczona suma kwot należnego świadczenia jest większa od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni; 3) ustala kwotę nienależnie pobranego świadczenia jako różnicę między wypłaconą a należną kwotą świadczenia, jeżeli obliczona suma kwot należnego świadczenia jest mniejsza od sumy kwot świadczenia wypłaconych za rok poprzedni. 2. W razie złożenia przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego wniosku, o którym mowa w ust. 1, wojskowy organ emerytalny dodatkowo: 1) ustala odrębnie sumę miesięcznych kwot należnego świadczenia oraz sumę miesięcznych kwot wypłaconego świadczenia w roku poprzednim; 2) porównuje kwoty wynikające z rozliczenia, o którym mowa w § 9, oraz rozliczenia, o którym mowa w ust. 1; 3) dokonuje wyboru korzystniejszego rozliczenia. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 133, poz. 689, z 1995 r. Nr 130, poz. 633, z 2002 r. Nr 188, poz. 1581 oraz z 2004 r. Nr 67, poz. 618), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 108, poz. 1148) Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także organy wojskowe oraz zakres ich kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy zawodowych. § 2. 1. Dowódcy jednostek wojskowych ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach wojskowych. 2. Do dowódców jednostek wojskowych w zakresie zadań wynikających z ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracodawców. § 3. Do żołnierzy zawodowych kierujących komórką organizacyjną wchodzącą w skład jednostki wojskowej, w zakresie zadań wynikających z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące osób kierujących pracownikami. § 4. Do żołnierzy zawodowych, niewymienionych w § 2 i 3, w zakresie przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracowników. § 5. 1. Podczas wykonywania zadań służbowych, z użyciem uzbrojenia lub innego sprzętu wojskowego - szkolenia strzeleckie, ćwiczenia poligonowe, loty szkolne i bojowe, ćwiczenia morskie, eksploatacja sprzętu wojskowego, pełnienie służby wartowniczej - żołnierze zawodowi zobowiązani są do przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy określonych w Kodeksie pracy oraz wymogów w tym zakresie wynikających z postanowień regulaminów, instrukcji, wytycznych, dokumentacji techniczno-ruchowej sprzętu oraz rozkazów wydanych przez właściwe organy wojskowe, wynikających ze szczególnego charakteru służby wojskowej. 2. Przestrzeganie postanowień, o których mowa w ust. 1, nadzorują właściwi przełożeni. § 6. 1. Nadzór nad stanem bezpieczeństwa i higieny pracy oraz koordynację całokształtu działalności w tym zakresie w jednostkach wojskowych sprawuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. W odniesieniu do podległych jednostek wojskowych nadzór, o którym mowa w ust. 1, sprawują przełożeni dowódców tych jednostek. § 7. Osoby, o których mowa w § 6, są zobowiązane podejmować działania na rzecz kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, a w szczególności: 1) udzielać podległym jednostkom wojskowym pomocy przy wykonywaniu zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w podległych jednostkach wojskowych oraz określać kierunki poprawy tego stanu na podstawie analizy wypadków oraz chorób zawodowych. § 8. 1. Dyrektor departamentu, o którym mowa w § 6 ust. 1, uprawniony jest do przeprowadzania kontroli przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy we wszystkich jednostkach wojskowych. 2. Dowódcy jednostek wojskowych przeprowadzają kontrolę, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do podległych jednostek wojskowych. § 9. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kontroli oraz szefowie: Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowego Dozoru Technicznego, Wojskowej Inspekcji Gospodarki Energetycznej, Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej - nadzorują, w zakresie prowadzonej działalności, przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach wojskowych. § 10. W programach szkolenia żołnierzy zawodowych uwzględnia się zagadnienia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy zgodnie z wymogami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 285) oraz zagadnienia wynikające ze specyfiki i charakteru jednostek wojskowych. § 11. 1. Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia w jednostkach wojskowych przeprowadzają organy wojskowe właściwe w sprawach sanitarno-epidemiologicznych. 2. W razie braku możliwości wykonania określonych badań i pomiarów przez organy wojskowe, dowódca jednostki wojskowej zleca ich wykonanie innym uprawnionym placówkom, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 227 § 2 Kodeksu pracy. § 12. Dowódcy jednostek wojskowych zobowiązani są planować i realizować corocznie przedsięwzięcia zmierzające do poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem wniosków zgłaszanych w tym zakresie przez komisje, o których mowa w art. 23712 Kodeksu pracy. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się Pepino mosaic virus (Dz. U. Nr 108, poz. 1149) Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Niedopuszczalne jest wprowadzanie i przemieszczanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nasion pomidora (Lycopersicon lycopersicum L.) Karsten ex Farw., porażonych przez Pepino mosaic virus. § 2. 1. Nasiona pomidora pochodzące z państw trzecich mogą być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełniają wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571) i są zaopatrzone w świadectwo fitosanitarne potwierdzające, że nasiona te były poddane metodzie ekstrakcji kwasów oraz: 1) pochodzą z obszarów, na których nie stwierdzono występowania Pepino mosaic virus, lub 2) nie zaobserwowano żadnych objawów występowania Pepino mosaic virus na roślinach w miejscu produkcji w czasie ich pełnego cyklu wegetacyjnego, lub 3) reprezentatywna próba nasion została poddana urzędowemu badaniu2) na obecność Pepino mosaic virus i w wyniku tego badania nasiona zostały uznane za wolne od Pepino mosaic virus. 2. Nasiona pomidora pochodzące z państw trzecich, przed wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poddaje się w punkcie wwozu granicznej kontroli fitosanitarnej na obecność Pepino mosaic virus. § 3. 1. Nasiona pomidora pochodzące z państw członkowskich Unii Europejskiej mogą być przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały poddane metodzie ekstrakcji kwasów oraz: 1) pochodzą z obszarów, na których nie stwierdzono występowania Pepino mosaic virus, lub 2) nie zaobserwowano żadnych objawów występowania Pepino mosaic virus na roślinach w miejscu produkcji w czasie ich pełnego cyklu wegetacyjnego, lub 3) reprezentatywna próba nasion została poddana urzędowemu badaniu 2) na obecność Pepino mosaic virus i w wyniku tego badania nasiona zostały uznane za wolne od Pepino mosaic virus. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przemieszczania nasion pomidora przeznaczonych dla ostatecznego odbiorcy niezajmującego się zarobkowo produkcją roślinną; sposób opakowania nasion pomidora powinien wskazywać, że są one przeznaczone do sprzedaży dla takiego odbiorcy. § 4. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa przeprowadza urzędowe kontrole miejsc produkcji roślin i owoców pomidora na obecność występowania Pepino mosaic virus. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Badania przeprowadzane przez urzędową służbę ochrony roślin z zastosowaniem uznanych międzynarodowo metod. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych w zakresie handlu świeżym mięsem i produktami mięsnymi 2) (Dz. U. Nr 108, poz. 1150) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne w zakresie handlu: 1) świeżym mięsem pozyskanym z bydła domowego, świń, owiec i kóz oraz ze zwierząt nieparzystokopytnych; 2) produktami mięsnymi. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) świeże mięso - każdy rodzaj mięsa, które nie zostało poddane procesowi konserwacji, z wyjątkiem chłodzenia lub mrożenia; 2) produkty mięsne - produkty otrzymane w wyniku obróbki mięsa lub produkty zawierające mięso, niewykazujące na przekroju cech mięsa świeżego; nie uważa się za produkty mięsne produktów otrzymanych z mięsa poddanego jedynie obróbce na zimno, produktów otrzymanych z mięsa mielonego i wyrobów z mięsa surowego; 3) państwo wysyłki - państwo członkowskie, z którego świeże mięso lub produkty mięsne są wysyłane do innego państwa członkowskiego; 4) państwo przeznaczenia - państwo członkowskie, do którego świeże mięso lub produkty mięsne są wysyłane z innego państwa członkowskiego; 5) hermetycznie zamknięte opakowanie - opakowanie jednostkowe wykonane z materiałów nieprzepuszczających powietrza, zapewniające ochronę przechowywanych w nim produktów przed dostępem mikroorganizmów w czasie obróbki cieplnej oraz po jej zakończeniu. Rozdział 2 Wymagania weterynaryjne w zakresie handlu świeżym mięsem § 3. Przedmiotem handlu może być świeże mięso, które: 1) zostało pozyskane od zwierząt domowych, takich jak owce, kozy lub zwierzęta jednokopytne, które przebywały na terytorium państwa członkowskiego co najmniej przez 21 dni przed ich ubojem, a w przypadku zwierząt mających mniej niż 21 dni życia - od dnia ich urodzenia; 2) zostało pozyskane ze zwierząt pochodzących z gospodarstwa lub obszarów, które nie podlegają ograniczeniom na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt 3), z powodu wystąpienia pryszczycy, klasycznego pomoru świń, choroby pęcherzykowej świń lub enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia u świń (d. choroba cieszyńska i talfańska); 3) pochodzi z rzeźni, w których podczas uboju nie stwierdzono chorób wymienionych w pkt 2; 4) nie pochodzi od zwierząt, które są objęte działaniami w zakresie zwalczania klasycznego pomoru świń, określonymi w przepisach odrębnych 4); 5) nie jest podejrzane o zakażenie jedną z chorób wymienionych w pkt 2. § 4. 1. Przedmiotem handlu może być świeże mięso świń, owiec i kóz, uzyskane ze zwierząt, które pochodzą z gospodarstw w państwie wysyłki, niepodlegających ograniczeniom z powodu wystąpienia brucelozy świń, owiec i kóz. 2. Świeże mięso pochodzące z gospodarstw, o których mowa w ust. 1, może być przedmiotem handlu po upływie co najmniej 6 tygodni od stwierdzenia ostatniego ogniska choroby w gospodarstwie. § 5. 1. Świeżego mięsa, które nie spełnia wymagań określonych w § 3 i 4, nie znakuje się owalnym znakiem weterynaryjnym określonym w przepisach odrębnych 5), z wyłączeniem świeżego mięsa nieprzeznaczonego do handlu, które może zostać oznakowane owalnym znakiem weterynaryjnym, pod warunkiem że dodatkowo zostanie opatrzone znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do rozporządzenia. 2. Wymagania dotyczące przechowywania i używania narzędzi do znakowania mięsa, o którym mowa w ust. 1, i opakowań z tym mięsem są określone w przepisach odrębnych 6). § 6. Świeże mięso nieprzeznaczone do handlu pozyskuje się, poddaje rozbiorowi i transportuje oddzielnie lub w innym czasie niż mięso przeznaczone do handlu. § 7. 1. Dopuszcza się wwóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świeżego mięsa, które nie spełnia wymagania, o którym mowa w § 3 pkt 1, po uprzednim powiadomieniu Komisji Europejskiej i innych państw członkowskich 7). 2. Dopuszcza się przewóz przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świeżego mięsa, które nie spełnia wymagania, o którym mowa w § 3 pkt 1, zaopatrzonego w wydane przez właściwą władzę państwa przeznaczenia zezwolenie na wwóz mięsa do tego państwa. § 8. 1. Świeże mięso ze świń nie może być przedmiotem wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w czasie ostatnich 12 miesięcy przed wywozem na terytorium tym stwierdzono afrykański pomór świń. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co do których został zniesiony, na podstawie przepisów Unii Europejskiej 8), zakaz wywozu mięsa ze świń. § 9. 1. Świeże mięso ze świń nie może być przedmiotem wywozu z części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na którym wystąpił afrykański pomór świń, jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy na terenie kraju nie stwierdzono przypadków tej choroby. 2. Do czasu określenia przez Komisję Europejską 8) części terytorium, o którym mowa w ust.1, stosuje się środki przewidziane w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu. 3. Przepis ust. 1 stosuje się także w przypadku ponownego wystąpienia afrykańskiego pomoru świń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) pierwotne ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń zostały zlikwidowane w możliwie najkrótszym czasie; 2) nowe ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń nie mają związku epidemiologicznego z ogniskiem lub ogniskami pierwotnymi. 4. Przy określaniu części terytorium, o którym mowa w ust.1, bierze się pod uwagę: 1) metody użyte do zapobiegania i zwalczania afrykańskiego pomoru świń, w tym usuwanie świń z gospodarstw zakażonych lub podejrzanych o zakażenie; 2) powierzchnię terytoriów oraz ich administracyjne i geograficzne granice; 3) występowanie choroby i sposób jej szerzenia się; 4) środki stosowane w celu zapobiegania szerzeniu się choroby; 5) środki stosowane do kontroli przemieszczania na tym terytorium i poza nim. § 10. Dopuszcza się wwóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przewóz przez to terytorium świeżego mięsa świń, jeżeli zostało pozyskane od świń: 1) nieszczepionych, pochodzących z gospodarstw wolnych od pomoru świń, znajdujących się na części terytorium państwa członkowskiego wolnego od pomoru świń oraz poddanych ubojowi na tym terytorium; 2) nieszczepionych, pochodzących z gospodarstw wolnych od pomoru świń, znajdujących się na części terytorium państwa członkowskiego wolnego od pomoru świń oraz poddanych ubojowi w rzeźni, w której nie dokonywano uboju świń szczepionych w czasie ostatnich 12 miesięcy albo poddano je ubojowi w innym terminie, albo w innym pomieszczeniu niż ubój świń szczepionych, jeżeli mięso uzyskane od świń szczepionych jest przechowywane oddzielnie od mięsa świń nieszczepionych. Rozdział 3 Wymagania weterynaryjne dla handlu produktami mięsnymi § 11. 1. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne wytworzone ze świeżego mięsa bydła domowego, Bubalus bubalis i Bison bison, świń, owiec, kóz i zwierząt nieparzystokopytnych, które: 1) zostało pozyskane na terytorium państwa członkowskiego, zgodnie z przepisami odrębnymi 9) i spełnia wymagania określone w § 3 i 4; 2) spełnia, określone w przepisach odrębnych 10), wymagania dla mięsa przywożonego na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. 2. Produkty mięsne mogą być wytworzone również ze świeżego mięsa zapakowanego próżniowo lub w zmodyfikowanej atmosferze. § 12. 1. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, które w całości lub w części zostały przygotowane ze świeżego mięsa nieprzeznaczonego do handlu i oznakowanego znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do rozporządzenia, jeżeli zostały poddane obróbce cieplnej w hermetycznie zamkniętym opakowaniu przy wskaźniku sterylizacji Fo w wysokości co najmniej 3,00. 2. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, które zostały przygotowane ze świeżego mięsa nieprzeznaczonego do handlu i oznakowanego znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do rozporządzenia, pozyskane wyłącznie z mięsa ze świń lub z wykorzystaniem takiego mięsa, pochodzącego z gospodarstw, a w przypadku państw członkowskich, w których w czasie ostatnich 12 miesięcy wystąpił afrykański pomór świń, z terytoriów niepodlegających ograniczeniom z powodu stwierdzenia ogniska afrykańskiego pomoru świń. 3. Mięso, z którego wytwarza się produkty, o których mowa w ust. 2, powinno być: 1) odkostnione oraz pozbawione głównych węzłów chłonnych; 2) umieszczone w hermetycznie zamkniętym opakowaniu, w którym jest poddane obróbce cieplnej oraz w którym będzie dopuszczone do handlu. 4. Hermetycznie zamknięte opakowanie z mięsem poddaje się obróbce, w czasie której powinny być spełnione następujące warunki: 1) temperaturę wewnątrz produktu nie mniejszą niż 70 °C utrzymuje się co najmniej przez 30 minut, a w czasie dalszej obróbki temperaturę nie mniejszą niż 60 °C utrzymuje się co najmniej przez 4 godziny; 2) jest prowadzona stała rejestracja temperatury dla reprezentatywnej liczby próbek każdej partii produktów, przy użyciu automatycznego urządzenia pozwalającego na zapis temperatury wewnątrz produktów oraz wewnątrz urządzenia podgrzewającego. 5. Produkty mięsne wytwarzane z mięsa nieprzeznaczonego do handlu oraz produkty wytwarzane z mięsa przeznaczonego do handlu poddaje się obróbce w innym czasie oraz przewozi i przechowuje oddzielnie. 6. Po zakończeniu obróbki każde hermetycznie zamknięte opakowanie oznacza się znakiem weterynaryjnym, który jest określony w przepisach odrębnych 11). 7. Obróbkę, o której mowa w ust. 4, prowadzi się wyłącznie w zatwierdzonych zakładach wyposażonych w urządzenia wymagane do przeprowadzenia tego rodzaju obróbki. § 13. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, o których mowa w § 12 ust. 2, wytworzone ze świeżego mięsa pochodzącego z obszarów podlegających ograniczeniom z powodu stwierdzenia afrykańskiego pomoru świń, po wydaniu przez Komisję Europejską decyzji w tym zakresie 12). § 14. 1. Przedmiotem handlu mogą być produkty mięsne, które w całości lub w części zostały przygotowane ze świeżego mięsa niebędącego przedmiotem handlu i oznakowanego znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do rozporządzenia, pozyskanego ze zwierząt niepochodzących z gospodarstw podlegających ograniczeniom, określonym w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt 13), jeżeli zostały poddane: 1) obróbce cieplnej innej niż obróbka, o której mowa w § 12 ust. 4, podczas której osiągnięto temperaturę wewnątrz produktu nie mniejszą niż 70 °C; 2) obróbce obejmującej naturalną fermentację i dojrzewanie trwające nie krócej niż 9 miesięcy, w wyniku której produkt uzyskuje następujące parametry: a) wartość aktywności wody aw nie większą niż 0,93, b) wartość kwasowości pH nie większą niż 6 - w przypadku szynek z kością lub bez kości o wadze nie mniejszej niż 5,5 kg. 2. Nie stosuje się obróbki, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w przypadku wystąpienia choroby pęcherzykowej świń. 3. Dopuszcza się poddanie szynki z kością obróbce innej niż ta, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w przypadku wystąpienia pryszczycy. § 15. Produkty, o których mowa w § 12-14, przygotowuje się pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii i zabezpiecza przed zakażeniem lub zakażeniem wtórnym. § 16. Świeże mięso, o którym mowa w § 12-14: 1) przewozi się i przechowuje oddzielnie albo w innym czasie niż świeże mięso, o którym mowa w § 11; 2) nie wykorzystuje się w produktach mięsnych przeznaczonych do handlu, z wyłączeniem produktów wymienionych w § 12-14; 3) przeznaczone do obróbki, o której mowa w § 12 ust. 4, w przypadku wystąpienia afrykańskiego pomoru świń, znakuje się znakiem weterynaryjnym, który jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 17. Niedopuszczalne jest znakowanie znakiem weterynaryjnym, który jest określony w przepisach odrębnych 14), produktów mięsnych, które nie spełniają wymagań określonych w § 12-14. § 18. 1. Jeżeli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w czasie ostatnich 12 miesięcy stwierdzono afrykański pomór świń, to przedmiotem wywozu mogą być produkty mięsne pozyskane z mięsa świń, które poddano obróbce w hermetycznie zamkniętym opakowaniu, w sposób określony w § 12 ust. 1. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych części terytorium, co do których na podstawie przepisów Unii Europejskiej 12) został zniesiony zakaz wywozu produktów z mięsa świń. 3. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku ponownego wystąpienia afrykańskiego pomoru świń na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pomimo zniesienia przez Komisję Europejską zakazu wywozu świeżego mięsa świń z części terytorium kraju, jeżeli: 1) pierwotne ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń zostały zlikwidowane w możliwie najkrótszym czasie; 2) nowe ognisko lub ogniska afrykańskiego pomoru świń nie mają związku epidemiologicznego z ogniskiem lub ogniskami pierwotnymi. 4. Przy określaniu części terytorium, o którym mowa w ust. 3, bierze się pod uwagę: 1) metody użyte do zapobiegania i zwalczania afrykańskiego pomoru świń, w tym usuwanie świń z gospodarstw zakażonych lub podejrzanych o zakażenie; 2) powierzchnię terytoriów oraz ich administracyjne i geograficzne granice; 3) występowanie choroby i sposób jej szerzenia się; 4) środki stosowane w celu zapobiegania szerzeniu się choroby; 5) środki stosowane do kontroli przemieszczania świń na tym terytorium i poza nim. § 19. 1. Produkty mięsne, które nie zostały poddane obróbce zgodnie z § 12 ust. 4, nie mogą być przedmiotem wywozu z części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na którym wystąpił afrykański pomór świń, jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy na terenie kraju nie stwierdzono przypadków tej choroby. 2. Do czasu określenia przez Komisję Europejską 12) terytorium, o którym mowa w ust.1, stosuje się środki określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu. 3. Przy określaniu części terytorium, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę: 1) metody użyte do zapobiegania i zwalczania afrykańskiego pomoru świń, w tym usuwanie świń z gospodarstw zakażonych lub podejrzanych o zakażenie; 2) powierzchnię terytoriów oraz ich administracyjne i geograficzne granice; 3) występowanie choroby i sposób jej szerzenia się; 4) środki stosowane w celu zapobiegania szerzeniu się choroby; 5) środki stosowane do kontroli przemieszczania świń na tym terytorium i poza nim. Rozdział 4 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Oleszczuk Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1150) ZNAK WETERYNARYJNY DLA MIĘSA NIEPRZEZNACZONEGO DO HANDLU 1. Na świeżym mięsie nieprzeznaczonym do handlu, po oznakowaniu owalnym znakiem weterynaryjnym umieszczonym na podstawie odrębnych przepisów *), na etykiecie lub zawieszce dołączonej do tego mięsa, umieszcza się dwie linie proste, przecinające się pod kątem prostym, z punktem przecięcia usytuowanym w centralnej części pieczęci. Sposób umieszczenia linii nie powinien wpływać na czytelność znaku. 2. Mięso można oznakować również owalną pieczęcią o długości 6,5 cm i szerokości 4,5 cm. 3. Na pieczęci powinny zostać umieszczone informacje: 1) w górnej części, literami drukowanymi - POLSKA lub PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny rzeźni; 3) w dolnej części - EEC-CEE-EWG-EEG-EØF - (94/598) CE RESM - (Traktat Akcesyjny) ETY. 4. Pieczęć powinna być wykonana w taki sposób, aby dwie proste linie przecinające się pod kątem prostym w centralnej części pieczęci nie zakrywały informacji na niej zawartej. 5. Wysokość liter na pieczęci wynosi 0,8 cm, a cyfr - 1 cm. 6. Pieczęć, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać informacje pozwalające na identyfikację lekarza weterynarii, który dokonał badania mięsa. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972 r.); 2) dyrektywy 80/215/EEC z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 47 z 21.02.1980 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Art.19 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625), który wdraża postanowienia art. 3 ust. 2 lit. b dyrektywy 64/432 z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych w handlu wewnątrzwspólnotowym bydłem i świniami. (Dz. Urz. L 121, z 29.07.1964 r.). 4) Przepisy w sprawie zwalczania klasycznego pomoru świń, które wdrażają postanowienia dyrektywy 80/217/EEC z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie zwalczania klasycznego pomoru świń. 5) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, które wdrażają postanowienia rozdziału IX załącznika I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 6) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, które wdrażają punkt 39 rozdziału IX załącznika I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 7) Obowiązek powiadamiania Komisji Europejskiej i państw członkowskich wynika z art. 7 dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972 r., str 24). 8) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 9 dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972 r., str 24). 8) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 9 dyrektywy 72/461/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych mających wpływ na handel świeżym mięsem (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972 r., str 24). 9) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanych na rynku, które wdrażają art. 2 dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 10) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych dla przywozu mięsa i produktów mięsnych, wdrażające postanowienia dyrektywy 72/462/EEC z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie kontroli weterynaryjnej przy przywozie z krajów trzecich bydła, owiec, kóz i świń, świeżego mięsa lub produktów mięsnych, w części dotyczącej kontroli zdrowia publicznego odnoszącej się do mięsa i produktów mięsnych (Dz. Urz. WE L 302, z 31.12.1972, str. 28). 11) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego, które wdrażają pkt 31, 32, 33 rozdziału VII załącznika A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 12) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 8 dyrektywy 80/215/EEC. 13) Art. 19 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625), który wdraża art. 3 ust. 2 lit. b dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych w handlu wewnątrzwspólnotowym bydłem i świniami (Dz. Urz. L 121, z 29.07.1964 r.). 14) Znak weterynaryjny jest określony w przepisach w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku, które wdrażają aneks A Rozdział VII dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 12) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 8 dyrektywy 80/215/EEC. 12) Decyzja Komisji Europejskiej podjęta zgodnie z procedurą określoną w art. 8 dyrektywy 80/215/EEC. *) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanych na rynku, które wdrażają postanowienia załącznika I rozdziału IX dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia jednostki badawczo-rozwojowej realizującej program zbierania, gromadzenia i zarządzania danymi niezbędnymi do realizacji Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 108, poz. 1151) Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574) zarządza się, co następuje: § 1. Jednostką badawczo-rozwojową realizującą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej program zbierania, gromadzenia i zarządzania danymi niezbędnymi do realizacji Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej jest Morski Instytut Rybacki w Gdyni. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do zarodków bydła 2) (Dz. U. Nr 108, poz. 1152) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 18 pkt 1 lit. b, art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne: a) dla prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania, pozyskiwania, konserwacji, obróbki, przechowywania, prowadzenia obrotu lub wykorzystywania zarodków bydła, b) przy przywozie zarodków bydła, c) przy handlu zarodkami bydła; 2) szczegółowe wymagania dla świadectw zdrowia zarodków bydła w handlu, sposób ich wystawiania oraz wzór tych świadectw. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do zarodków otrzymanych drogą transferu jąder komórkowych. § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) zarodek - początkowe stadium rozwoju bydła, w którym można go przenieść do matki biorcy; 2) zespół pozyskiwania zarodków - grupę techników lub strukturę zatwierdzoną zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia, posiadającą odpowiednie upoważnienia i kwalifikacje do pozyskiwania, obróbki i przechowywania zarodków, nadzorowaną przez lekarza weterynarii zespołu; 3) lekarz weterynarii zespołu - lekarza weterynarii posiadającego specjalizację w zakresie rozrodu zwierząt lub ukończony specjalistyczny kurs w tym zakresie, odpowiedzialnego za nadzór nad zespołem pozyskiwania zarodków zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 4) przesyłka zarodków - ilość zarodków uzyskaną w jednym zabiegu od pojedynczego dawcy objętą jednym świadectwem zdrowia; 5) państwo pozyskania zarodków - państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo trzecie, w którym zarodki są pozyskiwane, poddawane obróbce, wytwarzane, a w razie konieczności przechowywane, i z którego są wysyłane do państw członkowskich Unii Europejskiej; 6) zespół produkcji zarodków - specjalistyczny zespół zatwierdzony zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia, zajmujący się wytwarzaniem i obróbką zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vitro lub z hodowli in vitro. § 4. Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla zespołu pozyskiwania zarodków i zespołu produkcji zarodków są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Zarodki będące przedmiotem handlu powinny: 1) spełniać wymagania określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu; 2) zostać uzyskane w drodze sztucznego zapłodnienia lub zapłodnienia in vitro z użyciem nasienia pozyskanego od dawcy znajdującego się w centrum pozyskiwania nasienia lub nasienia przywożonego z państw trzecich zgodnie z przepisami o nasieniu bydła; 3) być pozyskiwane, poddawane obróbce, przechowywane i transportowane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 4) pochodzić od bydła spełniającego wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 5) być zaopatrzone w oddzielne dla każdej przesyłki świadectwo zdrowia, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. W przypadku niektórych szczególnych ras lub odmian bydła dopuszczalny jest, za zgodą Komisji, handel zarodkami pozyskanymi w wyniku naturalnego krycia buhajem od zwierząt, których status zdrowotny odpowiada statusowi określonemu w ust. 1. 3. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce zarodków do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia zarodków; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 6. Wzory protokołów pozyskania, mrożenia oraz przeniesienia zarodków określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 7. 1. Zarodki przywożone z państw trzecich powinny: 1) spełniać wymagania określone w § 4 i § 5 ust. 1 i 2; 2) spełniać wymagania określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) pochodzić od zwierząt, które przez okres 6 miesięcy przed dniem pozyskania zarodków pozostawały na terytorium państwa trzeciego, z którego dokonywany jest przywóz, w nie więcej niż dwóch stadach urzędowo wolnych od gruźlicy i brucelozy lub wolnych od brucelozy i enzootycznej białaczki; 4) być pozyskiwane, przez zespół pozyskiwania zarodków, od zwierząt pochodzących z gospodarstw, w których żadne zwierzę w okresie 30 dni poprzedzających dzień pozyskania zarodków nie było szczepione przeciwko pryszczycy, i które nie były objęte zakazami ani kwarantanną, z zastrzeżeniem ust. 2; 5) być zaopatrzone w oddzielne dla każdej przesyłki świadectwo zdrowia, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego, którego wzór określa decyzja 92/471/EWG z dnia 2 września 1992 r. dotycząca warunków zdrowotnych zwierząt i świadectw weterynaryjnych przy przywozie zarodków bydlęcych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 270 z 15.09.1992 r., z późn. zm.). 2. Zarodki mogą być przywożone z państw trzecich: 1) w których stosowane są szczepienia przeciw pryszczycy, jeżeli były przechowywane w warunkach odpowiadających wymaganiom weterynaryjnym określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia przez okres co najmniej 30 dni przed wysyłką - w przypadku zarodków mrożonych; 2) które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską. 3. Listy państw trzecich, o których mowa w ust. 2 pkt 2, określa decyzja 91/270/EWG z dnia 14 maja 1991 r. ustalająca wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz zarodków bydła (Dz. Urz. WE L 134 z 29.05.1991 r., z późn. zm.). 4. Listy zespołów pozyskiwania zarodków, o których mowa w ust. 1 pkt 4, określa decyzja 92/452/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiająca wykazy zespołów pobierania zarodków zatwierdzonych w państwach trzecich do wywozu do Wspólnoty zarodków bydlęcych (Dz. Urz. WE L 250 z 29.08.1992 r., z późn. zm.). 5. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć pojedynczej przesyłce zarodków do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego Unii Europejskiej przeznaczenia zarodków i państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym przeprowadzana jest kontrola graniczna zarodków; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 8. 1. Dopuszcza się przechowywanie i umieszczanie na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarodków pozyskanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, jeżeli są one przechowywane w oddzielnym pomieszczeniu i będą użyte wyłącznie w celu kontynuacji programu hodowlanego określonego w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. 2. Ograniczenia w przechowywaniu i umieszczaniu na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarodków, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą zgromadzonych zarodków przywiezionych z państw członkowskich Unii Europejskiej, dopuszczonych do obrotu przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Oleszczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1152) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZATWIERDZENIA ZESPOŁU POZYSKIWANIA ZARODKÓW I ZESPOŁU PRODUKCJI ZARODKÓW 1. Zespół pozyskiwania zarodków i zespół produkcji zarodków powinien: 1) prowadzić działalność w specjalnie do tego celu przeznaczonym obiekcie, zabezpieczonym przed rozprzestrzenianiem się chorób zakaźnych zwierząt, w którym wydzielone są zamykane, łatwe do czyszczenia i odkażania pomieszczenia zatwierdzone do: a) przechowywania zarodków w odpowiednich temperaturach, b) dystrybucji zarodków, c) czyszczenia i sterylizacji narzędzi i sprzętu; 2) prowadzić rejestr, do którego wpisuje się: a) datę przyjęcia i wydania zarodków, b) nazwę i weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu, od którego zarodki zostały nabyte, c) miejsce docelowego przeznaczenia zarodków. 2. Zespół pozyskiwania zarodków powinien: 1) pozyskiwać, poddawać obróbce i przechowywać zarodki pod nadzorem lekarza weterynarii zespołu; 2) być pod stałym nadzorem urzędowego lekarza weterynarii; 3) posiadać do dyspozycji stałe lub ruchome laboratorium, o odpowiedniej przestrzeni roboczej, w której zarodki są badane, poddawane obróbce i pakowane, wyposażone co najmniej w mikroskop, urządzenia kriogeniczne oraz sprzęt służący do przetwarzania i pakowania zarodków. 3. Laboratorium stałe powinno posiadać: 1) pomieszczenie, w którym zarodki są poddawane obróbce; w przypadku gdy na zarodkach przeprowadzane są czynności o charakterze mikromanipulacyjnym obejmujące penetrację osłonki przejrzystej, powinno być wyposażone w urządzenia o przepływie laminarnym powietrza, dokładnie czyszczone i odkażane; 2) odrębne pomieszczenie, w którym wykonywane są czynności związane z pozyskiwaniem zarodków; 3) pomieszczenie wyposażone w urządzenia do czyszczenia, odkażania lub sterylizacji narzędzi i urządzeń służących do pozyskiwania i obróbki zarodków. 4. Laboratorium ruchome powinno dysponować specjalnie wyposażonym pojazdem, w którym wydzielone są dwie części: 1) czysta, przeznaczona do przeprowadzania badań oraz do obróbki zarodków; 2) przeznaczona do przechowywania sprzętu i materiałów mających kontakt z dawczyniami zarodków. 5. Laboratorium ruchome powinno zawsze pozostawać w łączności z laboratorium stałym w celu zapewnienia możliwości sterylizacji sprzętu używanego przez zespół, zabezpieczenia w płyny i inne produkty niezbędne do pozyskiwania oraz wykonywania czynności na zarodkach. 6. Zespół produkcji zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vitro lub z hodowli in vitro powinien ponadto: 1) zatrudniać pracowników przeszkolonych w zakresie: a) technik laboratoryjnych, b) techniki pracy w warunkach sterylnych, c) zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób; 2) posiadać stałe laboratorium przetwarzające wyposażone w: a) oddzielne pomieszczenie i sprzęt do pozyskiwania komórek jajowych z jajników, oddzielne pomieszczenie lub obszar służący do obróbki komórek jajowych i zarodków oraz oddzielne pomieszczenie do ich przechowywania, b) urządzenia o przepływie laminarnym powietrza, w których przetwarzane powinny być wszystkie komórki jajowe, nasienie i zarodki; odwirowywanie nasienia może być wykonywane również poza tym urządzeniem, o ile zachowane są wszelkie środki ostrożności z zakresu higieny; 3) dysponować odpowiednim sprzętem do pozyskiwania i transportowania komórek jajowych oraz innych tkanek do laboratorium stałego - w przypadku, gdy komórki jajowe oraz inne tkanki używane do produkcji zarodków pozyskiwane są w rzeźni. Załącznik nr 2 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA POZYSKIWANIA, OBRÓBKI, PRZECHOWYWANIA I TRANSPORTU ZARODKÓW, KTÓRE MOGĄ BYĆ PRZEDMIOTEM HANDLU 1. Zarodki powinny być: 1) pozyskiwane i poddawane obróbce przez zespół pozyskiwania zarodków w taki sposób, aby nie miały kontaktu z żadną inną partią zarodków, która nie spełnia wymagań weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu; 2) pozyskiwane w odizolowanym, łatwym do czyszczenia i odkażania pomieszczeniu, którego stan techniczny nie stwarza ryzyka wtórnego zakażenia zarodków; 3) poddawane obróbce w laboratorium stałym albo ruchomym, które nie jest zlokalizowane na obszarze, którego dotyczą zakazy lub kwarantanna. 2. Do zabiegów związanych z pozyskiwaniem i obróbką zarodków powinny być używane narzędzia jednorazowego użytku albo narzędzia każdorazowo odkażane lub wysterylizowane przed zabiegiem. 3. Produkty pochodzenia zwierzęcego stosowane podczas zabiegu pozyskiwania zarodków i w pojemnikach do ich transportu nie mogą powodować zagrożenia dla zdrowia zwierząt, a w razie potrzeby powinny być poddane procesom wykluczającym takie zagrożenie. 4. Zarodki poddawane obróbce: 1) powinny być oczyszczone za pomocą pożywek lub roztworów sterylizowanych przy zastosowaniu zatwierdzonych metod, zgodnie z wymaganiami Międzynarodowego Stowarzyszenia Transferu Embrionów (IETS); 2) mogą zawierać dodatek antybiotyków zgodnie z wymaganiami określonymi przez Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS). 5. Każdy zarodek powinien być płukany 10-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i konserwacji, która każdorazowo podlega wymianie, a pożywka użyta do każdego następnego płukania powinna stanowić 100-krotne rozcieńczenie składników poprzedniej. 6. W przypadku pozyskiwania zarodków przeznaczonych do mrożenia każdy zarodek powinien być płukany: 1) 10-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i konserwacji, która każdorazowo podlega wymianie; 2) 2-krotnie w roztworze trypsyny - w przypadku zarodków przeznaczonych do wprowadzenia na rynek. 7. W przypadku gdy jest to konieczne, zarodki poddaje się obróbce enzymatycznej za pomocą trypsyny, zgodnie z międzynarodowymi wymaganiami określonymi przez Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS). 8. Dopuszcza się płukanie w tej samej pożywce i przechowywanie w tym samym pojemniku zarodków pochodzących od tego samego zwierzęcia. 9. Do przenoszenia zarodków powinna być każdorazowo używana sterylna mikropipeta. 10. Po zakończeniu procesu ostatniego płukania zarodek podlega badaniu mikroskopowemu, co najmniej w 50-krotnym powiększeniu, w celu ustalenia nienaruszalności ciągłości osłonki przejrzystej (zona pellucida) oraz potwierdzenia usunięcia z niej wszystkich przywierających do niej ciał obcych; czynności mające charakter mikromanipulacji powinny być wykonywane jedynie na zarodkach mających nienaruszoną osłonkę przejrzystą (zona pellucida) w przeznaczonych do tego celu urządzeniach po ostatnim płukaniu i badaniu. 11. W przypadku hodowli zarodków czynności płukania i badania określone w ust. 5-10 powinny odbywać się po zakończeniu procesu hodowli. 12. Każda przesyłka zarodków, która przeszła pozytywnie badanie, o którym mowa w ust. 10, powinna zostać umieszczona w sterylnym pojemniku, oznaczonym zgodnie z ust. 15, natychmiast szczelnie zamknięta i przechowywana w miejscu znajdującym się pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii. 13. Zarodki przeznaczone do mrożenia powinny być niezwłocznie zamrożone i przechowywane w oddzielnych pojemnikach w przeznaczonych do tego celu zatwierdzonych pomieszczeniach znajdujących się pod kontrolą lekarza weterynarii zespołu, które podlegają stałej inspekcji urzędowego lekarza weterynarii. 14. Pojemniki do przechowywania i transportu zarodków powinny być oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane przed każdym ich napełnieniem, a w przypadku pojemników jednorazowego użytku zniszczone po użyciu; stosowany w nich środek chłodzący nie może być uprzednio używany do innych produktów pochodzenia zwierzęcego. 15. Każdy pojemnik, w którym są przechowywane lub transportowane zarodki, powinien być zaplombowany i wyraźnie oznakowany za pomocą kodu numeryczno-literowego, określającego: datę pozyskania zarodków, rasę dawczyni, cechy identyfikacyjne dawcy nasienia oraz dawczyni komórek jajowych lub zarodków i weterynaryjny numer identyfikacyjny zespołu. 16. Lekarz weterynarii zespołu pozyskiwania zarodków sporządza protokół z czynności dokonanych podczas pozyskiwania, mrożenia i przenoszenia zarodków. 17. Zespół pozyskiwania zarodków gromadzi do badań kontrolnych próbki wypłuczyn z macicy, próbki pożywki do krótkotrwałej hodowli i konserwacji po ostatnim płukaniu, zdegenerowane zarodki i niezapłodnione komórki jajowe i przesyła je okresowo do badań do Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach albo innego upoważnionego przez Głównego Lekarza Weterynarii zakładu higieny weterynaryjnej. 18. Próbki, o których mowa w ust. 17, po pozyskaniu powinny być zamrożone i przechowywane w ciekłym azocie. 19. Zespół pozyskiwania zarodków powinien prowadzić zapisy czynności wykonywanych w okresie 12 miesięcy przed i 12 miesięcy po pozyskaniu zarodków, w tym: 1) rasę, wiek, dane identyfikacyjne zwierząt dawców oraz określenie stada, z którego pochodzą; 2) datę i miejsce pozyskania, przetworzenia oraz przechowywania zarodków pozyskanych przez zespół pozyskiwania zarodków albo nabycia komórek jajowych lub zarodków; 3) dane identyfikacyjne zarodków, datę wysyłki i oznaczenie odbiorcy komórek jajowych i zarodków; 4) szczegółowe dane na temat technik mikromanipulacyjnych, które obejmują penetrację osłonki przejrzystej (zona pellucida), oraz na temat innych technik, w szczególności zapładniania in vitro lub hodowli in vitro, które zostały przeprowadzone na zarodkach; w przypadku zarodków uzyskanych w wyniku zapłodnienia in vitro identyfikacja może być dokonana na partii zarodków i powinna zawierać szczegółowe informacje dotyczące daty i miejsca pozyskania jajników lub komórek jajowych; powinna również istnieć możliwość identyfikacji stada pochodzenia zwierząt dawców. 20. Identyfikacja zarodków, które zostały uzyskane w drodze zapłodnienia in vitro, może zostać przeprowadzona na podstawie partii zarodków i powinna zawierać oznaczenie daty oraz miejsca pozyskania jajników lub komórek jajowych. 21. Wymagania, o których mowa w ust. 1-20, stosuje się również do pozyskiwania, obróbki, przechowywania i transportu jajników, komórek jajowych i innych tkanek wykorzystywanych do zapładniania in vitro lub do hodowli in vitro. 22. Rzeźnia, w której pozyskiwane są jajniki, komórki jajowe i inne tkanki, o których mowa w ust. 21, powinna być zatwierdzona przez urzędowego lekarza weterynarii i znajdować się pod jego nadzorem w zakresie warunków sanitarnych zarówno przed, jak i po uboju zwierząt dawców. 23. Materiały i sprzęt mające bezpośredni kontakt z jajnikami i innymi tkankami powinny być wysterylizowane przed każdym zabiegiem; do zabiegów związanych z pozyskiwaniem i obróbką komórek jajowych lub zarodków powinien być używany osobny sprzęt. 24. Materiał biologiczny pozyskany po uboju od zwierząt nie powinien być przenoszony do laboratorium przetwarzającego przed zakończeniem badania poubojowego; w przypadku gdy w wyniku badania wykryto chorobę zakaźną, materiał biologiczny podlega zniszczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami. 25. Urzędowy lekarz weterynarii może wydać zezwolenie na wspólne przechowywanie w pomieszczeniach zatwierdzonych do przechowywania zarodków nasienia spełniającego wymagania weterynaryjne określone w przepisach o nasieniu bydła i w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. Załącznik nr 3 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA BYDŁA 1. Bydło, od którego pozyskuje się zarodki, powinno: 1) w okresie 6 miesięcy poprzedzających dzień pozyskania zarodków lub komórek jajowych przebywać na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, w którym dokonany zostanie zabieg pozyskania; 2) w okresie 30 dni poprzedzających dzień pozyskania zarodków lub komórek jajowych przebywać w stadzie: a) urzędowo wolnym od gruźlicy i brucelozy lub wolnym od brucelozy i enzootycznej białaczki, b) w którym nie stwierdzono: - w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień pozyskania zarodków lub komórek jajowych przypadków zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła - IBR/IPV, - gąbczastej encefalopatii bydła; 3) w dniu pozyskiwania zarodków lub komórek jajowych: a) przebywać w gospodarstwie, którego nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, b) zostać zbadane klinicznie i uznane za zdrowe i wolne od chorób zakaźnych. 2. Wymagania określone w ust. 1 mają zastosowanie do żywych zwierząt przeznaczonych na dawców komórek jajowych poprzez pozyskanie komórek jajowych lub wycięcie jajników. 3. Bydło będące nosicielem wad wrodzonych nie może być wykorzystywane do pozyskiwania komórek jajowych lub zarodków. 4. Jajniki i tkanki pozyskiwane w rzeźni nie mogą pochodzić od bydła: 1) przeznaczonego do uboju w związku z programem zwalczania chorób; 2) pochodzącego z gospodarstw, których dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 5. Rzeźnia, o której mowa w ust. 4, nie może znajdować się na obszarze objętym zakazami weterynaryjnymi lub kwarantanną na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1989, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się plany gotowości ich zwalczania 2) (Dz. U. Nr 108, poz. 1153) Na podstawie art. 54 ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się plany gotowości ich zwalczania, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1153) WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT, DLA KTÓRYCH SPORZĄDZA SIĘ PLANY GOTOWOŚCI ICH ZWALCZANIA 1) pryszczyca (Foot and mouth disease - FMD); 2) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease - SVD); 3) afrykański pomór świń (African swine fever - ASF); 4) klasyczny pomór świń (Classical swine fever, Hog cholera - CSV); 5) wysoce zjadliwa grypa ptaków d. pomór drobiu (Highly pathogenic avian influenza - HPAI d. Fowl plague); 6) rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease - ND); 7) krwotoczna choroba zwierzyny płowej (Epizootic haemorrhagic disease of deer - EHD); 8) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy - BSE); 9) księgosusz (Rinderpest); 10) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants - PPR); 11) gorączka doliny Rift (Rift valley fever); 12) choroba guzowatej skóry bydła (Lumpy skin disease - LSD); 13) ospa owiec i ospa kóz (Sheep pox and goat pox); 14) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis); 15) choroba niebieskiego języka (Bluetongue); 16) afrykański pomór koni (African horse sickness); 17) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (Infectious haematopoietic necrosis - IHN); 18) wirusowa posocznica krwotoczna (Viral haemorrhagic septicaemia - VHS); 19) zakaźna anemia łososi (Infectious salmon anaemia - ISA). 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia: - dyrektywy 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie Wspólnotowych środków dotyczących klasycznego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 168, z 27.06.2002); - dyrektywy 90/423/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. zmieniającej dyrektywę 85/511/EWG wprowadzającą Wspólnotowe środki kontroli pryszczycy (Dz. Urz. EWG L 224, z 18.08.1990); - dyrektywy 64/432/EWG dotyczącej problemów związanych ze zdrowiem bydła i trzody chlewnej będących przedmiotem handlu wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. EWG P 121, z 29.07.1964); - dyrektywy 72/462/EWG dotyczącej problemów sanitarno-weterynaryjnych, jakie występują w następstwie importu z krajów trzecich bydła, trzody chlewnej oraz świeżego mięsa i jego przetworów (Dz. Urz. EWG L 302, z 31.12.1972); - decyzji 90/638/ EWG z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającej kryteria Wspólnoty dotyczące likwidacji oraz monitorowania pewnych chorób zwierzęcych (Dz. Urz. EWG L 347, z 12.12.1990); - decyzji 91/42/EWG z dnia 8 stycznia 1991 r. w sprawie kryteriów planów w gotowości przy zwalczaniu pryszczycy (Dz. Urz. EWG L 023, z 29.01.1991); - dyrektywy 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. określającej zasady kontroli oraz środki do walki z afrykańskim pomorem koni (Dz. Urz. EWG L 157, z 10.06.1992); - dyrektywy 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne środki Wspólnoty dla kontroli pewnych chorób zwierzęcych i specjalne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń (Dz. Urz. EWG L 062, z 15.03.1992); - dyrektywy 93/53/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. wprowadzającej minimalne środki wspólnotowe zwalczania niektórych chorób ryb (Dz. Urz. EWG L 175, z 19.07.1993); - decyzji 1999/246/EWG z dnia 30 marca 1999 r. w sprawie zatwierdzania planów gotowości do zwalczania pomoru klasycznego świń (Dz. Urz. EWG L 093, z 08.04.1999) ; - rozporządzenia nr 999/2001/WE z dnia 22 maja 2002 r. ustanawiającego przepisy w zakresie zapobiegania, zwalczania oraz likwidacji pewnych zakażeń encefalopatii gąbczastych (Dz. Urz. WE L 147, z 31.05.2001); - dyrektywy 92/66/EWG z dnia 14 lipca 1992 r. wprowadzającej środki kontroli dla rzekomego pomoru drobiu (Dz. Urz. EWG L 260, z 05.09.1992); - dyrektywy 92/40/EWG z dnia 19 maja 1992 r. wprowadzającej zarządzenia w celu zwalczania grypy ptaków (Dz. Urz. EWG L 161, z 22.06.1992); - dyrektywy 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącej warunków zdrowotnych decydujących o umieszczaniu na rynku zwierząt i produktów pochodzących z kultur wodnych (Dz. Urz. EWG L 046, z 19.02.1991); - dyrektywy 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej szczegółowe warunki kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. Urz. WE L 327, z 22.12.2000); - decyzji 2004/216/WE z dnia 1 marca 2004 r. zmieniającej dyrektywę Rady 82/894 w sprawie zgłaszania chorób zwierząt w państwach członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 067, z 05.03.2004); - dyrektywy 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. określającej specyficzne postanowienia w sprawie kontroli afrykańskiego pomoru świń oraz wprowadzającej zmiany do dyrektywy 92/119/EWG w odniesieniu do choroby cieszyńskiej oraz afrykańskiego pomoru świń (Dz. Urz. WE L 024, z 26.01.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Wiceprezesa Rady Ministrów, Ministra-członka Rady Ministrów Izabeli Jarugi-Nowackiej (Dz. U. Nr 109, poz. 1155) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Wiceprezes Rady Ministrów, Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej "Wiceprezesem", zapewnia koordynację prac Rady Ministrów w zakresie polityki społecznej, równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji. § 2. Wiceprezes wykonuje zadania powierzone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym zadania w zakresie: 1) zapewnienia koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz wykonywania zadań w zakresie pomocy społecznej, świadczeń socjalnych i świadczeń na rzecz rodziny, a także pomocy materialnej dzieciom i młodzieży; 2) inicjowania i prowadzenia dialogu społecznego w sprawach świadczeń społecznych oraz w innych sprawach z zakresu polityki społecznej i przeciwdziałania dyskryminacji; 3) monitorowania sytuacji społecznej i socjalnej; 4) współpracy z organizacjami pozarządowymi. § 3. Wiceprezes przygotuje projekt powołania Rady Społecznej przy Prezesie Rady Ministrów, z udziałem ekspertów oraz przedstawicieli organizacji pozarządowych i partnerów społecznych, jako pomocniczego organu opiniodawczo-doradczego w zakresie polityki społecznej. § 4. Do zakresu działania Wiceprezesa należy w szczególności: 1) realizowanie polityki Rady Ministrów w zakresie równego statusu kobiet i mężczyzn; 2) przygotowanie modelu instytucjonalnego w zakresie równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji; 3) przeciwdziałanie dyskryminacji, w szczególności z powodu rasy, pochodzenia etnicznego, religii i przekonań, wieku oraz orientacji seksualnej; 4) monitorowanie przestrzegania zasady równego statusu kobiet i mężczyzn we wszystkich dziedzinach i zakresach polityki realizowanej przez rząd; 5) prowadzenie analiz i dokonywanie ocen obowiązujących przepisów z punktu widzenia respektowania równego traktowania i równości szans kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji; 6) opracowywanie i opiniowanie projektów aktów prawnych i innych dokumentów rządowych oddziaływujących na sytuację w zakresie równego statusu kobiet i mężczyzn oraz poszanowania ich godności, a także mających związek z przeciwdziałaniem dyskryminacji; 7) promowanie, upowszechnianie i propagowanie problematyki równego traktowania i równości szans kobiet i mężczyzn oraz ochrony ich godności, a także prowadzenie działań informacyjno-edukacyjnych na rzecz podnoszenia świadomości społecznej w tym zakresie; 8) współpraca i wspieranie działalności organizacji pozarządowych na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji. § 5. Wiceprezes sprawuje nadzór, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady Ministrów, nad działalnością Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn. § 6. 1. W toku wykonywania zadań Wiceprezes współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego. 2. Organy administracji rządowej współdziałają i udzielają pomocy Wiceprezesowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji, sprawozdań i analiz. § 7. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Wiceprezesowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 109, poz. 1156) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 270), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 uchyla się ust. 3; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) zabudowie śródmiejskiej - należy przez to rozumieć zgrupowanie intensywnej zabudowy na obszarze funkcjonalnego śródmieścia, który to obszar stanowi faktyczne lub przewidywane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego centrum miasta lub dzielnicy miasta, 2) zabudowie jednorodzinnej - należy przez to rozumieć jeden budynek mieszkalny jednorodzinny lub zespół takich budynków, wraz z budynkami garażowymi i gospodarczymi, 3) zabudowie zagrodowej - należy przez to rozumieć w szczególności budynki mieszkalne, budynki gospodarcze lub inwentarskie w rodzinnych gospodarstwach rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych, 4) budynku mieszkalnym - należy przez to rozumieć: a) budynek mieszkalny wielorodzinny, b) budynek mieszkalny jednorodzinny, 5) budynku zamieszkania zbiorowego - należy przez to rozumieć budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny, 6) budynku użyteczności publicznej - należy przez to rozumieć budynek przeznaczony na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz inny ogólnodostępny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynek biurowy i socjalny, 7) budynku rekreacji indywidualnej - należy przez to rozumieć budynek przeznaczony do okresowego wypoczynku, 8) budynku gospodarczym - należy przez to rozumieć budynek przeznaczony do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia, a w zabudowie zagrodowej przeznaczony również do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych, 9) mieszkaniu - należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego, 10) pomieszczeniu mieszkalnym - należy przez to rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego, 11) pomieszczeniu pomocniczym - należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności, 12) pomieszczeniu technicznym - należy przez to rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, 13) pomieszczeniu gospodarczym - należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych, 14) lokalu użytkowym - należy przez to rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym, 15) poziomie terenu - należy przez to rozumieć poziom projektowanego lub urządzonego terenu przed wejściem głównym do budynku niebędącym wejściem wyłącznie do pomieszczeń gospodarczych lub pomieszczeń technicznych, 16) kondygnacji - należy przez to rozumieć poziomą nadziemną lub podziemną część budynku, zawartą między górną powierzchnią stropu lub warstwy wyrównawczej na gruncie a górną powierzchnią stropu lub stropodachu znajdującego się nad tą częścią, w tym poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą wysokość w świetle nie mniej niż 2,0 m, z wyjątkiem nadbudówek ponad dachem, takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub kotłownia gazowa, 17) kondygnacji nadziemnej - należy przez to rozumieć kondygnację, której górna powierzchnia stropu lub warstwy wyrównawczej podłogi na gruncie znajduje się w poziomie lub powyżej poziomu projektowanego lub urządzonego terenu, a także każdą sytuowaną nad nią kondygnację, 18) kondygnacji podziemnej - należy przez to rozumieć kondygnację, której więcej niż połowa wysokości w świetle, ze wszystkich stron budynku, znajduje się poniżej poziomu przylegającego do niego, projektowanego lub urządzonego terenu, a także każdą sytuowaną pod nią kondygnację, 19) antresoli - należy przez to rozumieć górną część kondygnacji lub pomieszczenia znajdującą się nad przedzielającym je stropem pośrednim o powierzchni mniejszej od powierzchni tej kondygnacji lub pomieszczenia, niezamkniętą przegrodami budowlanymi od strony wnętrza, z którego jest wydzielona, 20) suterenie - należy przez to rozumieć kondygnację budynku lub jej część zawierającą pomieszczenia, w której poziom podłogi w części lub całości znajduje się poniżej poziomu projektowanego lub urządzonego terenu, lecz co najmniej od strony jednej ściany z oknami poziom podłogi znajduje się nie więcej niż 0,9 m poniżej poziomu terenu przylegającego do tej strony budynku, 21) piwnicy - należy przez to rozumieć kondygnację podziemną lub najniższą nadziemną bądź ich część, w których poziom podłogi co najmniej z jednej strony budynku znajduje się poniżej poziomu terenu, 22) powierzchni terenu biologicznie czynnej - należy przez to rozumieć grunt rodzimy oraz wodę powierzchniową na terenie działki budowlanej, a także 50 % sumy powierzchni tarasów i stropodachów o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2 urządzonych jako stałe trawniki lub kwietniki na podłożu zapewniającym im naturalną wegetację, 23) powierzchni wewnętrznej budynku - należy przez to rozumieć sumę powierzchni wszystkich kondygnacji budynku, mierzoną po wewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych budynku w poziomie podłogi, bez pomniejszenia o powierzchnię przekroju poziomego konstrukcji i przegród wewnętrznych, jeżeli występują one na tych kondygnacjach, a także z powiększeniem o powierzchnię antresoli, 24) kubaturze brutto budynku - należy przez to rozumieć sumę kubatury brutto wszystkich kondygnacji, stanowiącą iloczyn powierzchni całkowitej, mierzonej po zewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych i wysokości kondygnacji brutto, albo między podłogą na stropie lub warstwą wyrównawczą na gruncie a górną powierzchnią podłogi bądź warstwy osłaniającej izolację cieplną stropu nad najwyższą kondygnacją, przy czym do kubatury brutto budynku: a) wlicza się kubaturę przejść, prześwitów i przejazdów bramowych, poddaszy nieużytkowych oraz przekrytych części zewnętrznych budynku, takich jak: loggie, podcienia, ganki, krużganki, werandy, a także kubaturę balkonów i tarasów, obliczaną do wysokości balustrady, b) nie wlicza się kubatury ław i stóp fundamentowych, kanałów i studzienek instalacyjnych, studzienek przy oknach piwnicznych, zewnętrznych schodów, ramp i pochylni, gzymsów, daszków i osłon oraz kominów i attyk ponad płaszczyzną dachu."; 3) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Wysokość budynku mierzy się od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku lub jego części pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku do górnej płaszczyzny stropu bądź najwyżej położonej krawędzi stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z grubością izolacji cieplnej i warstwy ją osłaniającej, albo do najwyżej położonej górnej powierzchni innego przekrycia."; 4) uchyla się § 7; 5) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. 1. Wymagane w rozporządzeniu wymiary w świetle należy rozumieć jako uzyskane po wykończeniu powierzchni elementów budynku, a w odniesieniu do wymiarów otworów okiennych i drzwiowych jako wymiary w świetle ościeżnicy. 2. Grubość skrzydła drzwi po otwarciu nie może pomniejszać wymiaru szerokości otworu w świetle ościeżnicy. 3. Określone w rozporządzeniu odległości między budynkami i terenowymi urządzeniami budowlanymi mierzy się w miejscu najmniejszego oddalenia, przy czym dopuszcza się przyjmowanie wymiarów bez uwzględnienia grubości tynków i okładzin zewnętrznych. 4. Wykaz Polskich Norm przywołanych w rozporządzeniu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia."; 6) uchyla się § 10; 7) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. Jeżeli z przepisów § 13, 60, 271 i 273 lub przepisów odrębnych nie wynikają inne wymagania, budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z sąsiednią działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż: 1) 4 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy, 2) 3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy. 2. Odległość od granicy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, mierzy się w poziomie od najbliższej krawędzi zewnętrznej otworu drzwiowego lub okiennego ściany lub w połaci dachowej budynku zwróconej w stronę tej granicy lub od najbliższej krawędzi otworu okiennego umieszczonego w dachu. 3. Sytuowanie ściany budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką budowlaną lub bezpośrednio przy granicy, jeżeli: 1) wynika to z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo 2) nie jest możliwe zachowanie odległości, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ze względu na rozmiary działki. 4. Jeżeli na sąsiedniej działce: 1) w odległości od 1,5 m do 3 m od granicy istnieje budynek ze ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych albo wydano decyzję o pozwoleniu na budowę tak usytuowanego budynku, dopuszcza się sytuowanie ściany budynku bez otworów okiennych lub drzwiowych w takiej samej odległości od tej granicy, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej, 2) bezpośrednio przy granicy istnieje budynek ze ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych albo wydano decyzję o pozwoleniu na budowę tak usytuowanego budynku, dopuszcza się sytuowanie ściany budynku bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy tej granicy, przylegającej do istniejącej ściany, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 5. Okapy i gzymsy nie mogą pomniejszać odległości od granicy działki budowlanej, o których mowa w ust. 1, o więcej niż 0,8 m, natomiast części budynku, takie jak balkony, galerie, tarasy, schody zewnętrzne, pochylnie i rampy - o więcej niż 1,3 m. 6. Odległości, o których mowa w ust. 1-5, nie odnoszą się do podziemnych części budynku znajdujących się całkowicie poniżej poziomu terenu. 7. Budynek inwentarski, budynek gospodarczy ze ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi nie mogą być sytuowane w odległości mniejszej niż 8 m od ściany istniejącego budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego albo budynku użyteczności publicznej, dla których wydano decyzję o pozwoleniu na budowę na sąsiedniej działce."; 8) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. 1. Odległość budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi od innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń - co uznaje się za spełnione, jeżeli: 1) między ramionami kąta 60°, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany na osi okna pomieszczenia przesłanianego, nie znajduje się przesłaniająca część tego samego budynku lub inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż: a) wysokość przesłaniania - dla obiektów przesłaniających o wysokości do 35 m, b) 35 m - dla obiektów przesłaniających o wysokości ponad 35 m, 2) zostały zachowane wymagania, o których mowa w § 57 i 60. 2. Wysokość przesłaniania, o której mowa w ust. 1 pkt 1, mierzy się od poziomu dolnej krawędzi najniżej położonych okien budynku przesłanianego do poziomu najwyższej zacieniającej krawędzi obiektu przesłaniającego lub jego przesłaniającej części. 3. Dopuszcza się sytuowanie obiektu przesłaniającego w odległości nie mniejszej niż 10 m od okna pomieszczenia przesłanianego, takiego jak maszt, komin, wieża lub inny obiekt budowlany, bez ograniczenia jego wysokości, lecz o szerokości przesłaniającej nie większej niż 3 m, mierząc ją równolegle do płaszczyzny okna. 4. Odległości, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być zmniejszone nie więcej niż o połowę w zabudowie śródmiejskiej."; 9) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Szerokość, promienie łuków dojazdów, nachylenie podłużne i poprzeczne oraz nośność nawierzchni należy dostosować do wymiarów gabarytowych, ciężaru całkowitego i warunków ruchu pojazdów, których dojazd do działki budowlanej i budynku jest konieczny ze względu na ich przeznaczenie, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach odrębnych."; 10) w § 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wymaganie dostępności osób niepełnosprawnych, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy budynków na terenach zamkniętych, a także budynków w zakładach karnych, aresztach śledczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich oraz budynków w zakładach pracy, niebędących zakładami pracy chronionej, z wyjątkiem budynków, o których mowa w § 3 pkt 6."; 11) uchyla się § 17; 12) § 19 otrzymuje brzmienie: "§ 19. 1. Odległość wydzielonych miejsc postojowych, w tym również zadaszonych, lub otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku mieszkalnym, budynku zamieszkania zbiorowego, z wyjątkiem hotelu, budynku opieki zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także od placu zabaw i boiska dla dzieci i młodzieży, nie może być mniejsza niż: 1) 7 m - w przypadku 4 stanowisk włącznie, 2) 10 m - w przypadku 5 do 60 stanowisk włącznie, 3) 20 m - w przypadku większej liczby stanowisk, z uwzględnieniem § 276 ust. 1. 2. Odległość wydzielonych miejsc postojowych lub otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych od granicy działki budowlanej nie może być mniejsza niż: 1) 3 m - w przypadku 4 stanowisk włącznie, 2) 6 m - w przypadku 5-60 stanowisk włącznie, 3) 16 m - w przypadku większej liczby stanowisk. 3. Odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się do sytuowania wjazdów do zamkniętego garażu w stosunku do okien budynku opieki zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także placów zabaw i boisk dla dzieci i młodzieży. 4. Zachowanie odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane przy sytuowaniu miejsc postojowych między liniami rozgraniczającymi ulicę."; 13) § 40 otrzymuje brzmienie: "§ 40. 1. W zespole budynków wielorodzinnych objętych jednym pozwoleniem na budowę należy, stosownie do potrzeb użytkowych, przewidzieć place zabaw dla dzieci i miejsca rekreacyjne dostępne dla osób niepełnosprawnych, przy czym co najmniej 30 % tej powierzchni powinno znajdować się na terenie biologicznie czynnym, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 2. Nasłonecznienie placu zabaw dla dzieci powinno wynosić co najmniej 4 godziny, liczone w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach 1000-1600. W zabudowie śródmiejskiej dopuszcza się nasłonecznienie nie krótsze niż 2 godziny. 3. Odległość placów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, od linii rozgraniczających ulicę, od okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz od miejsc gromadzenia odpadów powinna wynosić co najmniej 10 m."; 14) § 42 otrzymuje brzmienie: "§ 42. 1. Bramy i furtki w ogrodzeniu nie mogą otwierać się na zewnątrz działki. 2. Furtki w ogrodzeniu przy budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach użyteczności publicznej nie mogą utrudniać dostępu do nich osobom niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach inwalidzkich."; 15) § 54 otrzymuje brzmienie: "§ 54. 1. Budynek średniowysoki i wyższy - budynek użyteczności publicznej, budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego, z wyłączeniem budynku koszarowego, a także inny budynek, w którym co najmniej jedna kondygnacja nadziemna z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt więcej niż 50 osób znajduje się powyżej 12 m ponad poziomem terenu, oraz dwukondygnacyjny i wyższy budynek opieki zdrowotnej i opieki społecznej należy wyposażyć w dźwigi osobowe. 2. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym, budynku zamieszkania zbiorowego oraz budynku użyteczności publicznej, wyposażanym w dźwigi, należy zapewnić dojazd z poziomu terenu i dostęp na wszystkie kondygnacje użytkowe osobom niepełnosprawnym. 3. W przypadku wbudowywania lub przybudowywania szybu dźwigowego do istniejącego budynku dopuszcza się usytuowanie drzwi przystankowych na poziomie spocznika międzypiętrowego, jeżeli zostanie zapewniony dostęp do kondygnacji użytkowej osobom niepełnosprawnym."; 16) § 55 otrzymuje brzmienie: "§ 55. 1. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym niewyposażanym w dźwigi należy wykonać pochylnię lub zainstalować odpowiednie urządzenie techniczne, umożliwiające dostęp osobom niepełnosprawnym do mieszkań położonych na pierwszej kondygnacji nadziemnej oraz do kondygnacji podziemnej zawierającej miejsca postojowe dla samochodów osobowych. 2. W niskim budynku zamieszkania zbiorowego i budynku użyteczności publicznej, niewymagającym wyposażenia w dźwigi, o których mowa w § 54 ust. 1, należy zainstalować urządzenia techniczne zapewniające osobom niepełnosprawnym dostęp na kondygnacje z pomieszczeniami użytkowymi, z których mogą korzystać. Nie dotyczy to budynków koszarowych, zakwaterowania w zakładach karnych, aresztach śledczych oraz zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich. 3. Dopuszcza się niewyposażenie w dźwigi budynku mieszkalnego wielorodzinnego do 5. kondygnacji nadziemnej włącznie, jeżeli wszystkie pomieszczenia na ostatniej kondygnacji są częścią mieszkań dwupoziomowych. 4. W budynku niewyposażonym w dźwigi, na którego budowę została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę przed dniem 1 kwietnia 1995 r., na poddaszu usytuowanym bezpośrednio nad 4. kondygnacją dopuszcza się zmianę sposobu użytkowania pomieszczeń na mieszkania."; 17) w § 62 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W drzwiach, o których mowa w ust. 1, oraz w drzwiach do mieszkań i pomieszczeń mieszkalnych w budynku zamieszkania zbiorowego wysokość progów nie może przekraczać 0,02 m."; 18) uchyla się § 65; 19) w § 68 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Graniczne wymiary schodów stałych w budynkach o różnym przeznaczeniu określa tabela: Przeznaczenie budynkówMinimalna szerokość użytkowa (m)Maksymalna wysokość stopni (m) bieguspocznika 1234 Budynki mieszkalne w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz mieszkania dwupoziomowe0,80,80,19 Budynki mieszkalne wielorodzinne, budynki zamieszkania zbiorowego oraz budynki użyteczności publicznej*), z wyłączeniem budynków zakładów opieki zdrowotnej, a także budynki produkcyjne*), magazynowo-składowe oraz usługowe, w których zatrudnia się ponad 10 osób1,21,50,17 Przedszkola i żłobki1,21,30,15 Budynki opieki zdrowotnej*)1,41,50,15 Garaże wbudowane i wolno stojące (wielostanowiskowe) oraz budynki usługowe, w których zatrudnia się do 10 osób0,90,90,19 W budynkach schody do piwnic, pomieszczeń technicznych i poddaszy nieużytkowych oraz w budynkach inwentarskich dojścia do poddaszy służących do przechowywania pasz słomiastych0,80,80,2 *) W przypadku tych budynków szerokość użytkową biegu schodowego i spocznika należy przyjmować z uwzględnieniem wymagań określonych w ust. 2."; 20) w § 69 ust. 1, 2 i 5 otrzymują brzmienie: "1. Liczba stopni w jednym biegu schodów stałych powinna wynosić nie więcej niż: 1) 14 stopni - w budynku opieki zdrowotnej, 2) 17 stopni - w innych budynkach. 2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy budynków w zabudowie jednorodzinnej i w zabudowie zagrodowej oraz budynków rekreacji indywidualnej, mieszkań dwupoziomowych oraz dojść do urządzeń technicznych." "5. Szerokość stopni schodów zewnętrznych przy głównych wejściach do budynku powinna wynosić w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i budynkach użyteczności publicznej co najmniej 0,35 m."; 21) w § 71: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Powierzchnia spocznika przy pochylni dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich powinna mieć wymiary co najmniej 1,5 x 1,5 m poza polem otwierania skrzydła drzwi wejściowych do budynku." b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Krawędzie stopni schodów w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych i użyteczności publicznej powinny wyróżniać się kolorem kontrastującym z kolorem posadzki."; 22) w § 81 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Kabina natryskowa zamknięta, z urządzeniami przystosowanymi do korzystania przez osoby niepełnosprawne poruszające się na wózkach inwalidzkich, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być wyposażona w urządzenia wspomagające, umożliwiające korzystanie z kabiny zgodnie z przeznaczeniem. 4. Bezpośrednio przy kabinach natryskowych i umywalniach zbiorowych powinna znajdować się kabina ustępowa."; 23) w § 85 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W ustępach ogólnodostępnych należy stosować: 1) przedsionki, oddzielone ścianami pełnymi na całą wysokość pomieszczenia, w których mogą być instalowane tylko umywalki, 2) drzwi o szerokości co najmniej 0,9 m, 3) drzwi wewnętrzne i drzwi do kabin ustępowych, otwierane na zewnątrz, 4) przegrody dzielące ustęp damski od męskiego, wykonane jako ściany pełne na całą wysokość pomieszczenia, 5) miski ustępowe umieszczone w oddzielnych kabinach o szerokości co najmniej 1 m i długości 1,10 m, ze ściankami i drzwiami o wysokości co najmniej 2 m z prześwitem nad podłogą 0,15 m; oddzielenia nie wymagają ustępy dla dzieci w żłobkach i przedszkolach, 6) wpusty kanalizacyjne podłogowe z syfonem oraz armaturę czerpalną ze złączką do węża w pomieszczeniach z pisuarem lub mających więcej niż 4 kabiny ustępowe, 7) wentylację grawitacyjną lub mechaniczną - w ustępach z oknem i jedną kabiną, a w innych - mechaniczną o działaniu ciągłym lub włączaną automatycznie."; 24) w § 105: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, należy sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach dostępnych dla tych osób z pochylni, z uwzględnieniem warunków, o których mowa w § 70." b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W garażu wielopoziomowym lub stanowiącym kondygnację w budynku mieszkalnym wielorodzinnym oraz budynku użyteczności publicznej należy zainstalować urządzenia dźwigowe lub inne urządzenia podnośne umożliwiające transport pionowy osobom niepełnosprawnym poruszającym się na wózkach inwalidzkich na inne kondygnacje, które wymagają dostępności dla tych osób."; 25) w § 113 uchyla się ust. 1-3; 26) w § 125 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wprowadzanie przewodów wentylujących piony kanalizacyjne do przewodów dymowych i spalinowych oraz do przewodów wentylacyjnych pomieszczeń jest zabronione."; 27) w § 158 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Instalacja gazowa przyłączona do sieci gazowej wykonanej z rur metalowych powinna być zabezpieczona przed wpływem prądów błądzących oraz objęta systemem elektrycznych połączeń wyrównawczych, o których mowa w § 183 ust. 1 pkt 7."; 28) w § 192 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Elementy instalacji telekomunikacyjnej, w tym radiowo-telewizyjnej, o której mowa w ust. 1, należy objąć elektrycznymi połączeniami wyrównawczymi, o których mowa w § 183 ust. 1 pkt 7, a elementy wyprowadzone ponad dach połączyć z instalacją piorunochronną, o której mowa w § 184 ust. 3."; 29) w § 193 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Kabina dźwigu osobowego dostępna dla osób niepełnosprawnych powinna mieć szerokość co najmniej 1,1 m i długość 1,4 m, poręcze na wysokości 0,9 m oraz tablicę przyzywową na wysokości od 0,8 m do 1,2 m w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od naroża kabiny z dodatkowym oznakowaniem dla osób niewidomych i informacją głosową."; 30) w § 194 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Różnica poziomów podłogi kabiny dźwigu, zatrzymującego się na kondygnacji użytkowej, i posadzki tej kondygnacji przy wyjściu z dźwigu nie powinna być większa niż 0,02 m."; 31) w § 198 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Elementy szybów i maszynowni dźwigów wykonane z metalu należy objąć elektrycznymi połączeniami wyrównawczymi, o których mowa w § 183 ust. 1 pkt 7."; 32) w § 299 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Okna w pomieszczeniach przewidzianych do korzystania przez osoby niepełnosprawne powinny mieć urządzenia przeznaczone do ich otwierania, usytuowane nie wyżej niż 1,2 m nad poziomem podłogi."; 33) w § 329 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego wymagania określone w § 328 uznaje się za spełnione, jeżeli wartość wskaźnika E, określającego obliczeniowe zapotrzebowanie na energię końcową (ciepło) do ogrzewania budynku w sezonie grzewczym, wyrażone ilością energii przypadającej w ciągu roku na 1 m3 kubatury ogrzewanej części budynku, jest mniejsza od wartości granicznej E0, a także jeżeli przegrody budowlane odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej oraz innym wymaganiom określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia."; 34) dodaje się załącznik nr 1 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 35) załącznik do rozporządzenia oznacza się jako załącznik nr 2. § 2. Przepisów rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, nie stosuje się, jeżeli przed dniem jego wejścia w życie: 1) został złożony wniosek o pozwolenie na budowę lub odrębny wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i wnioski te zostały opracowane na podstawie dotychczasowych przepisów; 2) zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonania robót budowlanych w przypadku, gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 1156) WYKAZ POLSKICH NORM PRZYWOŁANYCH W ROZPORZĄDZENIU Lp.Miejsce przywołania normyNumer normyTytuł normyZakres przywołania 12345 1§ 53 ust. 2PN-86/E-05003.01Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólnerozdz. 2 2§ 56BN-84/8984-10Zakładowe sieci telekomunikacyjne przewodowe. Instalacje wewnętrzne. Ogólne wymaganiacałość normy BN-89/8984-17/03Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Linie kablowe. Ogólne wymagania i badaniacałość normy 3§ 59 ust. 1PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznymcałość normy 4§ 96 ust. 1PN-87/B-02151.02Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniachcałość normy PN-85/B-02170Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na budynkicałość normy PN-88/B-02171Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkachcałość normy 5§ 97 ust. 5PN-76/E-05125Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowacałość normy 6§ 98 ust. 2PN-IEC 364-4-481:1994Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w zależności od wpływów zewnętrznych. Wybór środków ochrony przeciwporażeniowej w zależności od wpływów zewnętrznychcałość normy PN-IEC 60364-1:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Zakres, przedmiot i wymagania podstawowecałość normy PN-IEC 60364-3:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ustalenie ogólnych charakterystykcałość normy PN-IEC 60364-441:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowacałość normy PN-IEC 60364-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed skutkami oddziaływania cieplnegocałość normy PN-IEC 60364-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed prądem przetężeniowymcałość normy PN-IEC 60364-4-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami. Ochrona instalacji niskiego napięcia przed przejściowymi przepięciami i uszkodzeniami przy doziemieniach w sieciach wysokiego napięciacałość normy PN-IEC 60364-4-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami. Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowymicałość normy PN-IEC 60364-4-444:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami. Ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi (EMI) w instalacjach obiektów budowlanychcałość normy PN-IEC 60364-4-45:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed obniżeniem napięciacałość normy PN-IEC 60364-4-46:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Odłączanie izolacyjne i łączeniecałość normy PN-IEC 60364-4-47:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony zapewniających bezpieczeństwo. Postanowienia ogólne. Środki ochrony przed porażeniem prądem elektrycznymcałość normy PN-IEC 60364-4-473:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony zapewniających bezpieczeństwo. Środki ochrony przed prądem przetężeniowymcałość normy PN-IEC 60364-4-482:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w zależności od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpożarowacałość normy PN-IEC 60364-5-51:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Postanowienia ogólnecałość normy PN-IEC 60364-5-52:2002Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowaniecałość normy PN-IEC 60364-5-523:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Obciążalność prądowa długotrwała przewodówcałość normy PN-IEC 60364-5-53:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i sterowniczacałość normy PN-IEC 60364-5-534:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Urządzenia do ochrony przed przepięciamicałość normy PN-IEC 60364-5-537:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i sterownicza. Urządzenia do odłączenia izolacyjnego i łączeniacałość normy PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i przewody ochronnecałość normy PN-IEC 60364-5-548:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Układy uziemiające i połączenia wyrównawcze instalacji informatycznychcałość normy PN-IEC 60364-5-551:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Inne wyposażenie. Niskonapięciowe zespoły prądotwórczecałość normy PN-IEC 60364-5-56:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwacałość normy PN-IEC 60364-6-61:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Sprawdzenie. Sprawdzanie odbiorczecałość normy PN-IEC 60445:2002Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, oznaczanie i identyfikacja. Oznaczenia identyfikacyjne zacisków urządzeń i zakończeń żył przewodów oraz ogólne zasady systemu alfanumerycznegocałość normy PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznymcałość normy 7§ 113 ust. 4PN-92/B-01706Instalacje wodociągowe. Wymagania w projektowaniu - wraz ze zmianą PN-B-01706:1992/Az1:1999pkt: 2.1; 2.3; 2.4.1; 2.4.3-2.4.5;3.1.1-3.1.3; 3.1.5; 3.1.7; 3.2.2; 3.2.3; 3.3; 4.1; 4.2; 4.4-4.6 8§ 113 ust. 5PN-82/B-02857Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne. Wymagania ogólnecałość normy PN-B-02861:1994Ochrona przeciwpożarowa budynków. Suche pionycałość normy PN-M-51540:1997Ochrona przeciwpożarowa. Urządzenia tryskaczowe. Zasady projektowania i instalowania oraz odbioru i eksploatacjipkt 4; 5; 6.1; 6.3-6.5; 7-18 9§ 113 ust. 7PN-92/B-01706Instalacje wodociągowe. Wymagania w projektowaniu - wraz ze zmianą PN-B-01706:1992/Az1:1999całość normy 10§ 115 ust. 1PN-ISO 7858-2:1997Pomiar objętości wody przepływającej w przewodach. Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wodomierze sprężone. Wymagania instalacyjnerozdziały 5-7 PN-ISO 4064-2+Ad1:1997Pomiar objętości wody w przewodach. Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wymagania instalacyjnepkt 2 - 5; w dodatku: 3 - 6 PN-B-10720:1998Wodociągi. Zabudowa zestawów wodomierzowych w instalacjach wodociągowych. Wymagania i badania przy odbiorzepkt 2.1; 2.3; 2.4 i 2.6 11§ 116 ust. 3PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych - Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i przewody ochronnepkt 547.1.3 12§ 120 ust. 4PN-76/B-02440Zabezpieczenie urządzeń ciepłej wody użytkowej. Wymaganiapkt 2; 3.1.1; 3.1.2; 3.2.1-3.2.13 13§ 121 ust. 2PN-ISO 4064-2+Ad1:1997Pomiar objętości wody w przewodach. Wodomierze do wody pitnej zimnej. Wymagania instalacyjnerozdziały 2-5; w dodatku: 3-6 PN-B-10720:1998Wodociągi. Zabudowa zestawów wodomierzowych w instalacjach wodociągowych. Wymagania i badania przy odbiorzepkt 2.1; 2.3; 2.4 i 2.6 14§ 122 ust. 2PN-EN 12056-1:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku. Część 1: Postanowienia ogólne i wymaganiapkt 4 i 5 PN-EN 12056-2:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku. Część 2: Kanalizacja sanitarna. Projektowanie układu i obliczeniapkt 4-6 PN-EN 12056-3:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku. Część 3: Przewody deszczowe. Projektowanie układu i obliczeniapkt 4-7 PN-EN 12056-4:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku. Część 4: Przepompownie ścieków. Projektowanie układu i obliczeniapkt 4-6 PN-EN 12056-5:2002Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynku. Część 5: Montaż i badania, instrukcje działania, użytkowania i eksploatacjipkt 5-9 PN-EN 12109:2003Wewnętrzne systemy kanalizacji podciśnieniowejpkt 5, 7 i 8 15§ 131PN-91/B-94340Zsyp na odpadycałość normy 16§ 133 ust. 3PN-91/B-02413Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu otwartego. Wymaganiacałość normy PN-B-02414:1999Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi przeponowymi. Wymaganiacałość normy PN-91/B-02415Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie wodnych zamkniętych systemów ciepłowniczych. Wymaganiacałość normy PN-91/B-02416Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego przyłączonych do sieci cieplnych. Wymaganiacałość normy 17§ 133 ust. 4PN-93/C-04607Woda w instalacjach ogrzewania. Wymagania i badania jakości wodycałość normy 18§ 133 ust. 6PN-91/B-02420Ogrzewnictwo. Odpowietrzanie instalacji ogrzewań wodnych. Wymaganiapkt 2.2; 2.4 i 2.5 19§ 133 ust. 8PN-B-02414:1999Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Zabezpieczenie instalacji ogrzewań wodnych systemu zamkniętego z naczyniami wzbiorczymi przeponowymi. Wymaganiacałość normy PN-93/C-04607Woda w instalacjach ogrzewania. Wymagania i badania jakości wodycałość normy 20§ 134 ust. 1PN-EN ISO 6946:1999Komponenty budowlane i elementy budynku. Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczaniacałość normy PN-EN ISO 10077-1:2002Właściwości cieplne okien, drzwi i żaluzji. Obliczanie współczynnika przenikania ciepła. Część 1: Metoda uproszczonacałość normy PN-EN ISO 10211-1:1998Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i temperatura powierzchni. Ogólne metody obliczaniacałość normy PN-EN ISO 10211-2:2002Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i temperatura powierzchni. Część 2: Liniowe mostki cieplnecałość normy PN-EN ISO 13370:2001Właściwości cieplne budynków. Wymiana ciepła przez grunt. Metody obliczaniacałość normy PN-EN ISO 13789:2001Właściwości cieplne budynków. Współczynnik strat przez przenikanie. Metoda obliczaniacałość normy PN-EN ISO 14683:2000Mostki cieplne w budynkach. Liniowy współczynnik przenikania ciepła. Metody uproszczone i wartości orientacyjnecałość normy PN-B-03406:1994Ogrzewnictwo. Obliczanie zapotrzebowania na ciepło pomieszczeń o kubaturze do 600 m3całość normy 21§ 134 ust. 2PN-82/B-02403Ogrzewnictwo. Temperatury obliczeniowe zewnętrznecałość normy 22§ 135 ust. 4PN-B-02421:1999Ogrzewnictwo i ciepłownictwo. Izolacja cieplna przewodów, armatury i urządzeń. Wymagania i badania przy odbiorzepkt 2.1; 2.2; 2.3.1; 2.4.1-2.4.4; 2.5.1-2.5.6 23§ 136 ust. 1PN-87/B-02411Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwo stałe. Wymaganiapkt 2.1.3-2.1.6; 2.1.8-2.1.10; 2.2.2-2.2.8; 2.2.10-2.2.16 24§ 137 ust. 9PN-E-05204:1994Ochrona przed elektrycznością statyczną. Ochrona obiektów, instalacji i urządzeń. Wymaganiacałość normy 25§ 140 ust. 1PN-89/B-10425Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorzepkt 3.3 26§ 142 ust. 2PN-89/B-10425Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorzepkt 3.3.2 27§ 143 ust. 1PN-77/B-02011Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie wiatrempkt 3.3 28§ 147 ust. 1PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000całość normy, z wyjątkiem pkt 5.2.1 i 5.2.3 29§ 147 ust. 3PN-78/B-03421Wentylacja i klimatyzacja. Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego w pomieszczeniach przeznaczonych do stałego przebywania ludzicałość normy 30§ 149 ust. 1PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000pkt 2.1.2; 2.1.3; 2.1.4; 3.1 i 4.1 31§ 149 ust. 4PN-78/B-03421Wentylacja i klimatyzacja. Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego w pomieszczeniach przeznaczonych do stałego przebywania ludzicałość normy 32§ 154 ust. 6PN-EN 779+AC:1998Przeciwpyłowe filtry powietrza do wentylacji ogólnej. Wymagania, badania, oznaczanierozdział 4 33§ 155 ust. 4PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze zmianą PN-83/B-03430/Az3:2000pkt 2.1.5 34§ 157 ust. 2PN-C-04753:2002Gaz ziemny. Jakość gazu dostarczanego odbiorcom z sieci rozdzielczejrozdział 2 PN-C-96008:1998Gazy węglowodorowe. Gazy skroplone C3 i C4rozdział 3 35§ 163 ust. 2PN-EN 10208-1:2000Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań Acałość normy PN-80/H-74219Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego zastosowaniacałość normy PN-79/H-74244Rury stalowe ze szwem przewodowecałość normy 36§ 164 ust. 2PN-EN 1057:1999Rury miedziane okrągłe bez szwu do wody i gazu stosowane w instalacjach sanitarnych i ogrzewaniacałość normy PN-EN 10208-1:2000Rury stalowe przewodowe dla mediów palnych. Rury o klasie wymagań Acałość normy PN-80/H-74219Rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco ogólnego zastosowaniacałość normy PN-79/H-74244Rury stalowe ze szwem przewodowecałość normy 37§ 170 ust. 1PN-83/B-03430Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania - wraz ze zmianą PN-83/B--03430/Az3:2000całość normy, z wyjątkiem pkt 5.2.1 i 5.2.3 38§ 174 ust. 1PN-EN 297:2002Kotły centralnego ogrzewania opalane gazem. Kotły typu B11 i B11BS z palnikami atmosferycznymi o nominalnym obciążeniu cieplnym nieprzekraczającym 70 kWpkt 2.1.7 PN-93/M-35350Kotły grzewcze niskotemperaturowe i średniotemperaturowe. Wymagania i badaniapkt 3.4.6 i 3.4.7 PN-87/M-40307Ogrzewacze pomieszczeń gazowe konwekcyjne. Wymagania i badaniapkt 3.2.2, 3.2.3, 3.3.1 i 3.3.4 PN-87/M-40301Gazowe grzejniki wody przepływowej. Wymagania i badaniapkt 3.3.3 i 3.4.5; 3.4.6 i 3.4.8 39§ 174 ust. 6PN-EN 297:2002Kotły centralnego ogrzewania opalane gazem. Kotły typu B11 i B11BS, z palnikami atmosferycznymi o nominalnym obciążeniu cieplnym nieprzekraczającym 70 kWpkt 2.1.7 i 2.2.10 PN-93/M-35350Kotły grzewcze wodne niskotemperaturowe i średniotemperaturowe. Wymagania i badaniapkt 3.4.6; 3.4.7, 3.4.8, 3.4.9 i 3.9 40§ 176 ust. 1PN-B-02431-1:1999Ogrzewnictwo. Kotłownie wbudowane na paliwa gazowe o gęstości względnej mniejszej niż 1. Wymaganiapkt 2.2 z wyłączeniem 2.2.1.4, 2.2.1.8, 2.2.2.4 i 2.2.2.5; 2.3 z wyłączeniem 2.3.8.1, 2.3.8.2, 2.3.9 i 2.3.14 41§ 180PN-EN 50310:2002Stosowanie połączeń wyrównawczych i uziemiających w budynkach z zainstalowanym sprzętem informatycznymcałość normy PN-IEC 60364-1:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Zakres, przedmiot i wymagania podstawowecałość normy PN-IEC 60364-3:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ustalenie ogólnych charakterystykcałość normy PN-IEC 60364-441:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowacałość normy PN-IEC 60364-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed skutkami oddziaływania cieplnegocałość normy PN-IEC 60364-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed prądem przetężeniowymcałość normy PN-IEC 60364-4-442:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami. Ochrona instalacji niskiego napięcia przed przejściowymi przepięciami i uszkodzeniami przy doziemieniach w sieciach wysokiego napięciacałość normy PN-IEC 60364-4-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami. Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowymicałość normy PN-IEC 60364-4-444:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przepięciami. Ochrona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi (EMI) w instalacjach obiektów budowlanychcałość normy PN-IEC 60364-4-45:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed obniżeniem napięciacałość normy PN-IEC 60364-4-46:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Odłączanie izolacyjne i łączeniecałość normy PN-IEC 60364-4-47:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony zapewniających bezpieczeństwo. Postanowienia ogólne. Środki ochrony przed porażeniem prądem elektrycznymcałość normy PN-IEC 60364-4-473:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Stosowanie środków ochrony zapewniających bezpieczeństwo. Środki ochrony przed prądem przetężeniowymcałość normy PN-IEC 60364-4-482:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony w zależności od wpływów zewnętrznych. Ochrona przeciwpożarowacałość normy PN-IEC 60364-5-51:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Postanowienia ogólnecałość normy PN-IEC 60364-5-52:2002Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Oprzewodowaniecałość normy PN-IEC 60364-5-523:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Obciążalność prądowa długotrwała przewodówcałość normy PN-IEC 60364-5-53:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i sterowniczacałość normy PN-IEC 60364-5-534:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Urządzenia do ochrony przed przepięciamicałość normy PN-IEC 60364-5-537:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Aparatura rozdzielcza i sterownicza. Urządzenia do odłączenia izolacyjnego i łączeniacałość normy PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i przewody ochronnecałość normy PN-IEC 60364-5-548:2001Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Układy uziemiające i połączenia wyrównawcze instalacji informatycznychcałość normy PN-IEC 60364-5-551:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Inne wyposażenie. Niskonapięciowe zespoły prądotwórczecałość normy PN-IEC 60364-5-559:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Inne wyposażenie. Oprawy oświetleniowe i instalacje oświetleniowecałość normy PN-IEC 60364-5-56:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwacałość normy PN-IEC 60364-6-61:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Sprawdzenie. Sprawdzanie odbiorczecałość normy PN-IEC 60364-7-701:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Pomieszczenia wyposażone w wannę lub/i basen natryskowycałość normy PN-IEC 60364-7-702:1999+Ap1:2002Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Baseny pływackie i innecałość normy PN-IEC 364-703:1993Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji i lokalizacji. Pomieszczenia wyposażone w ogrzewacze do saunycałość normy PN-IEC 60364-7-704:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje na terenie budowy i rozbiórkicałość normy PN-IEC 60364-7-705:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje elektryczne w gospodarstwach rolniczych i ogrodniczychcałość normy PN-IEC 60364-7-706:2000Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Przestrzenie ograniczone powierzchniami przewodzącymicałość normy PN-IEC 60364-7-707:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Wymagania dotyczące uziemień instalacji urządzeń przetwarzania danychcałość normy PN-IEC 60364-7-714:2003Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Wymagania dotyczące specjalnych instalacji lub lokalizacji. Instalacje oświetlenia zewnętrznegocałość normy PN-IEC 60445:2002Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, oznaczanie i identyfikacja. Oznaczenia identyfikacyjne zacisków urządzeń i zakończeń żył przewodów ogólne systemu alfanumerycznegocałość normy PN-EN 60529:2003Stopnie ochrony zapewnianej przez obudowy (kod IP)całość normy PN-IEC 61239:2000Znakowanie urządzeń elektrycznych danymi znamionowymi dotyczącymi zasilania elektrycznego. Wymagania bezpieczeństwacałość normy PN-84/E-02033Oświetlenie wnętrz światłem elektrycznymcałość normy PN-E-04115:2002Instalacje elektroenergetyczne prądu przemiennego o napięciu wyższym od 1 kVcałość normy PN-91/E-05010Zakresy napięciowe instalacji elektrycznych w obiektach budowlanychcałość normy PN-88/E-08501Urządzenia elektryczne. Tablice i znaki bezpieczeństwacałość normy PN-92/N-01256-02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy 42§ 181 ust. 4 i 7PN-IEC 60364-5-56:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Instalacje bezpieczeństwacałość normy PN-88/E-08501Urządzenia elektryczne. Tablice i znaki bezpieczeństwacałość normy PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy 43§ 184 ust. 2PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemienia i przewody ochronnepkt 542.2.5 44§ 184 ust. 3PN-IEC 60364-4-443:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przed przecięciami. Ochrona przed przepięciami atmosferycznymi i łączeniowymicałość normy PN-IEC 61024-1:2001/Ap1:2002Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólnecałość normy PN-IEC 61024-1-1:2001/Ap1:2002Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne. Wybór poziomów ochrony dla urządzeń piorunochronnychcałość normy PN-IEC 61024-1-2:2002Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne. Przewodnik B - Projektowanie, montaż, konserwacja i sprawdzaniecałość normy PN-IEC 61312-1:2001Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym. Zasady ogólnecałość normy PN-IEC 61312-2:2003Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym. Część 2: Ekranowanie obiektów, połączenia wewnątrz obiektów i uziemieniacałość normy PN-86/E-05003.01Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólnecałość normy PN-89/E-05003.03Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona obostrzonacałość normy PN-92/E-05003.04Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona specjalnacałość normy 45§ 186 ust. 2PN-IEC 60364-5-54:1999Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego. Uziemiania i przewody ochronnecałość normy 46§ 204 ust. 4PN-82/B-02000Obciążenia budowli. Zasady ustalania wartościcałość normy PN-82/B-02001Obciążenia budowli. Obciążenia stałecałość normy PN-82/B-02003Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne. Podstawowe obciążenia technologiczne i montażowecałość normy PN-82/B-02004Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne. Obciążenia pojazdamicałość normy PN-86/B-02005Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi, wciągarkami i wciągnikamicałość normy PN-80/B-02010Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie śniegiemcałość normy PN-77/B-02011Obciążenia w obliczeniach statycznych. Obciążenie wiatremcałość normy PN-87/B-02013Obciążenie budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe. Obciążenia oblodzeniemcałość normy PN-88/B-02014Obciążenia budowli. Obciążenie gruntemcałość normy PN-86/B-02015Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne środowiskowe. Obciążenie temperaturącałość normy PN-76/B-03001Konstrukcje i podłoża budowli. Ogólne zasady obliczeńcałość normy PN-B-03002:1999Konstrukcje murowe niezbrojone. Projektowanie i obliczanie - wraz z poprawką PN-B-03002:1999/Ap1:2001 oraz ze zmianą PN-B-03002:1999/Az1:2001 i PN-B-03002:1999/Az2:2002całość normy PN-81/B-03020Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy PN-B-03150:2000Konstrukcje drewniane. Obliczenia statyczne i projektowanie - wraz ze zmianą PN-B-03150:2000/Az1:2001całość normy PN-90/B-03200Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy PN-B-03215:1998Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami. Projektowanie i wykonaniecałość normy PN-84/B-03230Lekkie ściany osłonowe i przekrycia dachowe z płyt warstwowych i żebrowych. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy PN-B-03263:2000Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone z kruszywowych betonów lekkich. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy PN-B-03264:2002Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowaniecałość normy PN-82/B-03300Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. Belki zespolone krępecałość normy PN-86/B-03301Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. Belki zespolone smukłecałość normy PN-91/B-03302Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. Słupy zespolonecałość normy PN-B-03340:1999Konstrukcje murowe zbrojone. Projektowanie i obliczaniecałość normy 47§ 208 ust. 2 pkt 2 lit. aPN-B-02852:2001Ochrona przeciwpożarowa budynków. Obliczanie gęstości obciążenia ogniowego oraz wyznaczanie względnego czasu trwania pożarupkt 2 j.w. lit. bPN-B-02851-1:1997Ochrona przeciwpożarowa budynków. Badania odporności ogniowej elementów budynków. Wymagania ogólnecałość normy j.w. lit. cPN-90/B-02867Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia przez ściany - wraz ze zmianą PN-90/B-02867/Az1:2001całość normy PN-B-02872:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania odporności dachów na ogień zewnętrznycałość normy PN-B-02873:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia rozprzestrzeniania ognia po instalacjach rurowych i przewodach wentylacyjnychcałość normy j.w. lit. dPN-93/B-02862Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania niepalności materiałów budowlanych - wraz ze zmianą PN-93/B-02862/Az1:1999całość normy j.w. lit. ePN-B-02874:1996Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania stopnia palności materiałów budowlanych - wraz ze zmianą PN-B-02874/Az1:1999całość normy j.w. lit. fPN-89/B-02856Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania właściwości dymotwórczych materiałówcałość normy j.w. lit. gPN-88/B-02855Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałówcałość normy 48§ 261 pkt 1PN-88/B-02855Ochrona przeciwpożarowa budynków. Metoda badania wydzielania toksycznych produktów rozkładu i spalania materiałówcałość normy 49§ 266 ust. 2PN-93/B-02870Badania ogniowe. Małe kominy. Badania w podwyższonych temperaturachcałość normy 50§ 287 pkt 4PN-92/N-01255Barwy bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwacałość normy PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy PN-N-01256-5:1998Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowychcałość normy 51§ 287 pkt 6Patrz Polskie Normy przywołane w § 180 (lp. 41) 52§ 288 pkt 5PN-92/N-01255Barwy bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwacałość normy PN-92/N-01256.02Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacjacałość normy PN-N-01256-5:1998Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowychcałość normy 53§ 288 pkt 7Patrz Polskie Normy przywołane w § 180 (lp. 41) 54§ 298 ust. 1PN-82/B-02003Obciążenia budowli. Obciążenia zmienne technologiczne. Podstawowe obciążenia technologiczne i montażowepkt 3.6 55§ 305 ust. 2PN-E-05204-1994Ochrona przed elektrycznością statyczną. Ochrona obiektów, instalacji i urządzeń. Wymaganiacałość normy 56§ 326 ust. 1 i 2PN-85/B-02170Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na budynkicałość normy PN-88/B-02171Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkachcałość normy PN-87/B-02151.02Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniachcałość normy PN-B-02151-3:1999Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowlanych. Wymaganiacałość normy 57§ 329 ust. 5PN-B-02025:2001Obliczanie sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowegocałość normy 58Załącznik nr 2 do rozporządzenia pkt 1.1PN-EN ISO 6946:1999Komponenty budowlane i elementy budynku. Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła. Metoda obliczaniacałość normy PN-EN ISO 10211-1:1998Mostki cieplne w budynkach. Obliczanie strumieni cieplnych i temperatury powierzchni. Ogólne metody obliczaniacałość normy PN-EN ISO 10211-2:2002Mostki cieplne w budynkach. Strumień cieplny i temperatura powierzchni. Część 2: Liniowe mostki cieplnecałość normy PN-EN ISO 13789:2001Właściwości cieplne budynków. Współczynnik strat przez przenikanie. Metoda obliczaniacałość normy PN-EN ISO 14683:2000Mostki cieplne w budynkach. Liniowy współczynnik przenikania ciepła. Metody uproszczone i wartości orientacyjnecałość normy 59Załącznik nr 2 do rozporządzenia pkt 1.4PN-EN ISO 13370:2001Cieplne właściwości użytkowe budynków. Wymiana ciepła przez grunt. Metoda obliczaniacałość normy 60Załącznik nr 2 do rozporządzenia pkt 2.2.1PN-78/B-03421Wentylacja i klimatyzacja. Parametry obliczeniowe powietrza wewnętrznego w pomieszczeniach przeznaczonych do stałego przebywania ludzicałość normy 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959 . Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 16 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu artykułów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy oraz ich minimalnych ilości podlegających kontroli jakości handlowej (Dz. U. Nr 150, poz. 1586) Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu artykułów rolno-spożywczych przywożonych z zagranicy oraz ich minimalnych ilości podlegających kontroli jakości handlowej (Dz. U. Nr 230, poz. 1933) załącznik otrzymuje brzmienie, które jest określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK WYKAZ ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY ORAZ ICH MINIMALNE ILOŚCI PODLEGAJĄCE KONTROLI JAKOŚCI HANDLOWEJ Lp. Kod CN Nazwa towaruMinimalna ilość podlegająca kontroli jakości handlowej 1234 10201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone0,3 t 20202Mięso z bydła, zamrożone0,3 t 30203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone0,3 t 4ex 0206 10 91Wątroby z bydła świeże lub schłodzone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t 5ex 0206 21 00Ozory z bydła zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t 6ex 0206 22 00Wątroby z bydła, zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t 7ex 0206 29 99Pozostałe podroby z bydła, zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t 8ex 0206 30 00Wątroby ze świń domowych, świeże lub schłodzone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t 9ex 0206 41 00Wątroby ze świń domowych, zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych0,3 t 10ex 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone, z wyłączeniem podpozycji: 0207 34 - wątróbki otłuszczone, świeże lub schłodzone; 0207 36 81 - wątróbki gęsie, otłuszczone; 0207 36 85 - wątróbki kacze, otłuszczone0,3 t 11ex 0302Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304, z wyłączeniem podpozycji: 0302 70 00 - wątróbki, ikry i mlecze0,5 t 12ex 0303Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304, z wyłączeniem podpozycji: 0303 80 - wątróbki, ikry i mlecze0,5 t 130304Filety rybne i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże, schłodzone lub zamrożone0,5 t 14ex 0305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone niezależnie od tego, czy są poddane obróbce cieplnej podczas lub przed procesem wędzenia; mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi, z wyłączeniem podpozycji:0,5 t 0305 10 00 - mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi; 0305 20 00 - wątróbki, ikra i mlecz, z ryb, suszone, wędzone, solone lub w solance 15ex 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, z wyłączeniem podpozycji:0,5 t 0402 21 - mleko i śmietana w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego (w odniesieniu do mleka dla niemowląt); 0402 29 11 - mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy 16ex 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, z wyłączeniem podpozycji: 0403 10 51 - jogurt aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub innej stałej postaci o zawartości tłuszczu mlecznego nieprzekraczającej 1,5% masy;0,5 t 0403 10 53 - jogurt aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub innej stałej postaci o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy; 0403 10 59 - jogurt aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub innej stałej postaci o zawartości tłuszczu mlecznego przekraczającej 27% masy; 0403 90 11 - maślanka, mleko siadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy; 0403 90 13 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy; 0403 90 19 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy; 0403 90 31 - pozostała maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy; 0403 90 33 - pozostała maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy; 0403 90 39 - pozostała maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy; 0403 90 71 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy; 0403 90 73 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy; 0403 90 79 - maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao, w proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego o zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy 170405 10Masło0,2 t 180405 20Produkty mleczarskie do smarowania0,2 t 190406Sery i twarogi0,5 t 20ex 0407 00 30Jaja z drobiu w skorupkach, świeże (wyłącznie do spożycia przez ludzi)10 tys. szt. 21ex 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego, z wyłączeniem podpozycji: 0408 11 20 - żółtka jaj suszone, nienadające się do spożycia przez ludzi; 0408 19 20 - pozostałe żółtka jaj nienadające się do spożycia przez ludzi;1 t 0408 91 20 - jaja ptasie suszone, nienadające się do spożycia przez ludzi; 0408 99 20 - pozostałe jaja ptasie 220409 00 00Miód naturalny1 t 23ex 0504 00 00Żołądki (w tym przedżołądki) z bydła, całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone0,5 t 240602 90 91Rośliny kwiatowe z pączkami lub kwiatami, rosnące w pomieszczeniach, z wyłączeniem kaktusów500 szt. 250602 90 99Pozostałe rośliny rosnące w pomieszczeniach500 szt. 260603 10Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże1.000 szt. 270701 90Pozostałe ziemniaki, świeże lub schłodzone5 t 280709 59Pozostałe grzyby świeże lub schłodzone0,3 t 29ex 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone, z wyłączeniem podpozycji: 0710 10 00 - ziemniaki; 0710 80 10 - oliwki; 0710 80 59 - pozostałe owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta; 0710 80 80 - karczochy; 0710 80 85 - szparagi1 t 30ex 0711 51 00Grzyby z rodzaju Agaricus, w solance1 t 31ex 0711 59 00Pozostałe grzyby, w solance1 t 32ex 0712 31 00Grzyby z rodzaju Agaricus, suszone50 kg 33ex 0712 39 00Pozostałe grzyby suszone50 kg 340713 33 90Fasola włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris), suszona, inna niż do siewu1 t 350713 50 00Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor), suszone1 t 36ex 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane, z wyłączeniem podpozycji: 0802 11 10 - gorzkie migdały w łupinach; 0802 12 10 - gorzkie migdały bez łupin; 0802 21 00 - orzechy laskowe (Corylus spp.) w łupinach; 0802 22 00 - orzechy laskowe (Corylus spp.) bez łupin; 0802 31 00 - orzechy włoskie w łupinach; 0802 32 00 - orzechy włoskie bez łupin; 0802 90 - pozostałe1 t 370804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone1 t 38ex 0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone, z wyłączeniem podpozycji: 0805 10 - pomarańcze; 0805 20 - mandarynki (włącznie z tangerinami i satsumas); klementynki, wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe; 0805 50 10 - cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)1 t 39ex 0806Winogrona, świeże lub suszone, z wyłączeniem podpozycji: 0806 10 10 - winogrona stołowe1 t 400810 20 10Maliny, świeże1 t 410810 30Porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest, świeże1 t 420810 40Żurawiny, borówki czarne i pozostałe owoce z rodzaju Vaccinium, świeże0,5 t 430811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego1 t 440812Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia1 t 450813 10 00Morele suszone0,5 t 460813 20 00Śliwki suszone0,5 t 470813 30 00Jabłka suszone0,5 t 480901 11 00Kawa, niepalona, niepozbawiona kofeiny0,5 t 490901 21 00Kawa, palona, niepozbawiona kofeiny0,5 t 500902 30 00Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo fermentowana, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości nieprzekraczającej 3 kg0,5 t 510902 40 00Pozostała herbata czarna (fermentowana) i pozostała herbata częściowo fermentowana0,5 t 520904Pieprz z rodzaju Piper, owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, suszone lub rozgniatane, lub mielone0,5 t 530905 00 00Wanilia0,5 t 540906Cynamon i kwiaty cynamonowca0,5 t 550908 10 00Gałka muszkatołowa0,5 t 56ex 0909 10 00Nasiona anyżku0,5 t 570909 20 00Nasiona kolendry0,5 t 580909 40 00Nasiona kminku0,5 t 590909 50 00Nasiona kopru; jagody jałowca0,5 t 600910 10 00Imbir0,5 t 610910 20Szafran0,5 t 620910 30 00Kurkuma0,5 t 630910 40Tymianek; liście laurowe0,5 t 64ex 1001Pszenica i meslin, z wyłączeniem materiału siewnego15 t 65ex 1002 00 00Żyto, z wyłączeniem materiału siewnego15 t 661003 00 90Jęczmień inny niż do siewu15 t 67ex 1004 00 00Owies, z wyłączeniem materiału siewnego15 t 681005 90 00Kukurydza inna niż do siewu15 t 691006 20Ryż łuskany (brązowy)1 t 701006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, nawet polerowany lub glazurowany1 t 711006 40 00Ryż łamany1 t 72ex 1008 10 00Gryka, z wyłączeniem materiału siewnego1 t 73ex 1008 20 00Proso, z wyłączeniem materiału siewnego1 t 741101 00 11Mąka pszenna z pszenicy durum1 t 75ex 1101 00 15Mąka pszenna z pszenicy zwyczajnej1 t 761102 10 00Mąka żytnia1 t 771102 20Mąka kukurydziana1 t 781103 13Kasze, mączki i granulki, z kukurydzy1 t 79ex 1104 22 90Ziarno z owsa obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t 80ex 1104 23 90Ziarno z kukurydzy obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t 81ex 1104 29 07Ziarno z jęczmienia obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t 82ex 1104 29 51Ziarno z pszenicy obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t 83ex 1104 29 55Ziarno z żyta obrobione wyłącznie przez śrutowanie1 t 841105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane1 t 851107 10 99Słód niepalony, inny niż z pszenicy, inny niż w postaci mąki5 t 861107 20 00Słód palony5 t 87ex 1108Skrobie; inulina (wyłącznie do celów spożywczych)1 t 881201 00 90Nasiona soi, nawet łamane, inne niż do siewu1 t 89ex 1202Orzeszki ziemne, niepalone ani nieprzygotowane inaczej, nawet łuskane lub łamane, z wyłączeniem podpozycji: 1202 10 10 - orzeszki ziemne do siewu1 t 901205 10 90Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego, inne niż do siewu5 t 911205 90 00Pozostałe nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane, inne niż do siewu5 t 92ex 1206 00Nasiona słonecznika, nawet łamane, z wyłączeniem podpozycji: 1206 00 10 - nasiona słonecznika do siewu1 t 931207 50 90Pozostałe nasiona gorczycy1 t 941207 91 90Pozostałe nasiona maku0,1 t 951210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina0,5 t 961211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane0,5 t 971302 13 00Soki i ekstrakty roślinne, z chmielu0,1 t 981501 00 19Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem), do celów spożywczych0,5 t 99ex 1507 90 90Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t 100ex 1508 90 90Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t 1011509Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie0,5 t 102ex 1510 00 90Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509, do celów spożywczych0,5 t 103ex 1512 19 90Olej słonecznikowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t 104ex 1514 19 90Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu erukowego, oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t 105ex 1514 99 90Olej gorczycowy i pozostały olej rzepakowy i rzepikowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t 106ex 1515 29 90Olej kukurydziany i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, do celów spożywczych, konfekcjonowane0,5 t 1071517 10Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej0,5 t 1081517 90 10Jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516, zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka0,5 t 1091601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów0,5 t 110ex 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane z wyłączeniem podpozycji: 1602 90 - pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt0,5 t 1111604Ryby przetworzone lub zakonserwowane; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej, z wyłączeniem podpozycji: 1604 30 - kawior i namiastki kawioru0,5 t 1121701 99 10Cukier biały5 t 1131702 90 60Miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym1 t 1141801 00 00Ziarna kakao, całe lub łamane, surowe lub palone1 t 1151805 00 00Proszek kakaowy, niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego0,5 t 116ex 2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym, z wyłączeniem podpozycji: 2001 90 10 - ostry sos z mango; 2001 90 20 - owoce z rodzaju Capsicum innych niż słodka papryka i pieprz angielski; 2001 90 30 - kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata); 2001 90 40 - ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5% masy skrobi lub więcej; 2001 90 60 - rdzenie palmowe; 2001 90 91 - owoce tropikalne i orzechy tropikalne1 t 1172002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym1 t 118ex 2003Grzyby przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, z wyłączeniem podpozycji: 2003 20 00 - trufle1 t 1192005 40 00Groch (Pisum sativum) przetworzony lub zakonserwowany inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożony1 t 1202005 59 00Pozostała fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.), przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożona1 t 1212005 60 00Szparagi przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone0,5 t 1222005 70 10Oliwki przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 5 kg1 t 1232005 80 00Kukurydza slodka (Zea mays var. saccharata) przetworzona lub zakonserwowana inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożona1 t 1242005 90 75Kapusta kwaszona1 t 1252005 90 80Pozostałe warzywa, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone1 t 1262007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej1 t 1272008 20Ananasy inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1282008 30Owoce cytrusowe inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1292008 40Gruszki inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1302008 50Morele inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1312008 60Wiśnie i czereśnie inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1322008 70Brzoskwinie, włączając nektaryny inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1332008 80Truskawki i poziomki inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone1 t 1342008 92 78Pozostałe mieszanki owocowe, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, włączając mieszanki inne niż objęte podpozycją 2008 19, w których każdy pojedynczy owoc przekracza 50% całkowitej masy owoców, niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg1 t 1352008 99 43Winogrona inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg1 t 1362008 99 45Śliwki inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg1 t 1372008 99 49Pozostałe owoce inaczej przetworzone, lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg1 t 1382008 99 67Pozostałe owoce inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg1 t 1392008 99 72Śliwki inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 5 kg lub większej1 t 1402008 99 78Śliwki inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto mniejszej niż 5 kg1 t 1412008 99 99Pozostałe owoce inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu, niezawierające dodatku cukru1 t 1422009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej1 t 1432101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty0,5 t 1442104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze, homogenizowane0,5 t 1452105 00Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne, nawet zawierające kakao0,5 t 1462202 90 10Pozostałe napoje bezalkoholowe z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją 2009, niezawierające produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami od 0401 do 040410 hl 1472203 00Piwo otrzymywane ze słodu10 hl 1482204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 200910 hl 1492208 60Wódka czysta1 hl 1502208 90 48Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów), destylowane z owoców, w pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej1 hl 1512208 90 56Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów), inne niż destylowane z owoców, w pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej1 hl 1522208 90 71Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów), destylowane z owoców, w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry1 hl 1532208 90 77Pozostałe wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry1 hl 1542208 90 91Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej1 hl 1552208 90 99Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości większej niż 2 litry1 hl 1562302 30Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki pszenicy, nawet granulowane5 t 1572302 40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki, z pozostałych zbóż, nawet granulowane5 t 1582402 20 90Pozostałe papierosy zawierające tytoń100 tys. szt. 1593501 10 90Kazeina do stosowania w przemyśle produkującym żywność lub pasze0,5 t 1603501 90 90Kazeiniany i pozostałe pochodne kazeiny0,5 t 1613502 11 90Pozostała albumina jaja, suszona, odpowiednia do spożycia przez ludzi1 t 162ex 3503 00 10Żelatyna i jej pochodne (wyłącznie do celów spożywczych)0,5 t 163ex 3505 10Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (wyłącznie do celów spożywczych)1 t 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłat pobieranych za przyjęcie protestu morskiego (Dz. U. Nr 109, poz. 1157) Na podstawie art. 64 § 6 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Za przyjęcie protestu morskiego izby morskie albo sądy rejonowe pobierają opłatę o równowartości 250 jednostek obliczeniowych. 2. Jednostką obliczeniową jest wartość złotowa 1 SDR - Specjalnego Prawa Ciągnienia (SDR), liczona według cen średniego kursu walutowego podanego w tabelach kursowych Narodowego Banku Polskiego. § 2. Za przyjęcie protestu morskiego polskie urzędy konsularne pobierają opłatę w wysokości określonej w Taryfie Opłat Podstawowych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie opłat konsularnych (Dz. U. Nr 156, poz. 1530). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 września 1996 r. w sprawie opłat pobieranych za przyjęcie protestu morskiego (Dz. U. Nr 109, poz. 525 oraz z 1998 r. Nr 6, poz. 19), które zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie powoływania dyspaszerów oraz postępowania dyspaszerskiego (Dz. U. Nr 109, poz. 1158) Na podstawie art. 255 § 4 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska dyspaszera; 2) sposób powoływania dyspaszera; 3) sposób wpisu i skreślenia z listy dyspaszerów; 4) tryb postępowania dyspaszerskiego. § 2. Na dyspaszera może być powołana osoba, która: 1) korzysta w pełni z praw publicznych; 2) ma pełną zdolność do czynności prawnych; 3) posiada nieskazitelną opinię i daje rękojmię należytego wykonywania obowiązków dyspaszera; 4) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub dyplom kapitana żeglugi wielkiej, biegłą znajomość języka angielskiego oraz praktyczną znajomość prawa morskiego i zwyczajów międzynarodowego obrotu morskiego; 5) wykaże się co najmniej 5-letnią praktyką w zakresie opracowywania spraw związanych z awariami morskimi; 6) złoży egzamin ze znajomości zagadnień praktyki dyspaszerskiej. § 3. 1. Dyspaszerów powołuje Prezes Krajowej Izby Gospodarczej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej na podstawie pozytywnego wyniku egzaminu złożonego przed komisją egzaminacyjną. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą przedstawiciele ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, ministra właściwego do spraw gospodarki i ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Krajowej Izby Gospodarczej oraz 2 dyspaszerów z listy dyspaszerów wyznaczonych przez Prezesa Krajowej Izby Gospodarczej. § 4. Osoba powołana na dyspaszera składa przed Prezesem Krajowej Izby Gospodarczej przyrzeczenie następującej treści: "Przyrzekam uroczyście wykonywać czynności dyspaszerskie według mojej najlepszej wiedzy i woli, uwzględniając w sposób bezstronny interesy wszystkich uczestników awarii wspólnej.". § 5. 1. Wpis na listę dyspaszerów prowadzoną przez Prezesa Krajowej Izby Gospodarczej następuje z urzędu na podstawie aktu powołania i po złożeniu przez dyspaszera przyrzeczenia, o którym mowa w § 4. 2. Skreślenia z listy dyspaszerów dokonuje Prezes Krajowej Izby Gospodarczej w przypadku, gdy dyspaszer przestanie spełniać jeden z warunków, o których mowa w § 2 pkt 1-3. § 6. 1. Uczestnicy awarii wspólnej powinni dostarczyć w wyznaczonym przez dyspaszera terminie dokumenty lub wyjaśnienia potrzebne do wykonywania czynności dyspaszerskich. 2. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu czynności dyspaszerskie mogą być dokonane na podstawie dokumentów i wyjaśnień posiadanych przez dyspaszera. § 7. 1. W razie ustalenia przez dyspaszera, że awaria wspólna nie zachodzi, dyspaszer odmawia sporządzenia dyspaszy. 2. Do odmowy sporządzenia dyspaszy dołącza się uzasadnienie. § 8. Dokumenty dyspaszerskie, a w szczególności dyspasza, wyciąg z dyspaszy i odmowa sporządzenia dyspaszy, powinny zawierać datę i miejsce wystawienia dokumentu, imię i nazwisko dyspaszera, który dokonał czynności dyspaszerskich, oraz podpis i pieczęć dyspaszera. § 9. 1. Dyspaszer zawiadamia, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, znanych uczestników awarii wspólnej o zakończeniu postępowania dyspaszerskiego, a jeżeli dyspasza została sporządzona - przesyła im dyspaszę lub wyciąg z dyspaszy. 2. Za datę zakończenia postępowania dyspaszerskiego uważa się dzień doręczenia dyspaszy lub wyciągu z dyspaszy bądź zawiadomienia o odmowie sporządzenia dyspaszy. § 10. Dyspaszerzy powołani i wpisani na listę dyspaszerów przed wejściem w życie rozporządzenia, spełniający warunki określone w § 2, zachowują dotychczasowe uprawnienia. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 lutego 1993 r. w sprawie powoływania dyspaszerów oraz postępowania dyspaszerskiego (Dz. U. Nr 27, poz. 124), które zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 20 kwietnia 2004 r. sygn. akt K 45/02 (Dz. U. Nr 109, poz. 1159) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Bohdan Zdziennicki - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca, Teresa Dębowska-Romanowska, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawców, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2004 r., wniosku Grupy posłów o zbadanie zgodności: 1) art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676) z art. 103 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 2) art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z art. 2, art. 30 i art. 31 Konstytucji, 3) art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z art. 2, art. 30, art. 47, art. 49 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, 4) art. 41 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z art. 92 ust. 1 Konstytucji, 5) art. 230 ust. 1 i 7 ustawy powołanej w punkcie pierwszym z: - art. 7, art. 32 i art. 60 Konstytucji, - art. 25 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167), orzeka: I 1. Art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609) w zakresie, w jakim nadaje rangę sekretarzy stanu Szefom ABW i AW, jest niezgodny z art. 103 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy powołanej w punkcie pierwszym jest niezgodny z art. 2, art. 30 i art. 31 Konstytucji. 3. Art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy powołanej w punkcie pierwszym jest niezgodny z art. 2, art. 30, art. 47, art. 49 i art. 51 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. 4. Art. 41 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie pierwszym jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji. 5. Art. 230 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie pierwszym w zakresie, w jakim przewiduje, na podstawie pkt 2 tego przepisu, możliwość wypowiedzenia funkcjonariuszowi stosunku służbowego, jest niezgodny z art. 7 i art. 60 Konstytucji. 6. Art. 230 ust. 7 ustawy powołanej w punkcie pierwszym w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie przepisów art. 60 ust. 4 oraz art. 63 tejże ustawy do funkcjonariusza, o którym mowa w art. 230 ust. 4 ustawy: a) jest niezgodny z art. 32 i art. 60 Konstytucji, b) jest niezgodny z art. 25 lit. c Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, otwartego do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167). II Przepisy wskazane w pkt 2, pkt 3 i pkt 4 tracą moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2004 r. Bohdan Zdziennicki (zdanie odrębne do pkt 1 i pkt 5), Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 21 kwietnia 2004 r. sygn. akt K 33/03 (Dz. U. Nr 109, poz. 1160) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Safjan - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Wiesław Johann - sprawozdawca, Ewa Łętowska, Janusz Niemcewicz, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności: 1) art. 12 ust. 1 i 6 oraz art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) z art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji, 2) art. 12 ust. 1 i 6 ustawy powołanej w punkcie 1) z art. 31 Konstytucji i 3) art. 14 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie 1) z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz z art. 76 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) jest niezgodny z art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz jest niezgodny z art. 31 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 14 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 i art. 76 Konstytucji. 3. Art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Marek Safjan, Teresa Dębowska-Romanowska, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, Janusz Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 26 kwietnia 2004 r. sygn. akt K 50/02 (Dz. U. Nr 109, poz. 1161) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Wiesław Johann - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski - sprawozdawca, Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu, Prezesa Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności: 1) art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, ze zm.) z art. 70 ust. 4 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 2) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1993 r. w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów (Dz. U. Nr 74, poz. 350, ze zm.) z art. 92 ust. 1 Konstytucji, orzeka: I 1. Art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966) jest niezgodny z art. 70 ust. 4 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1993 r. w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów (Dz. U. Nr 74, poz. 350, z 1997 r. Nr 51, poz. 326, z 1998 r. Nr 98, poz. 613 oraz z 2000 r. Nr 92, poz. 1016) jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji. II Art. 91 ust. 2 ustawy powołanej w punkcie I.1 oraz rozporządzenie powołane w punkcie I.2 tracą moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2004 r. Wiesław Johann, Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski, Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych (Dz. U. Nr 150, poz. 1587) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 42, poz. 386 i Nr 148, poz. 1551) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych (Dz. U. Nr 35, poz. 322) w załączniku w opisie technicznym pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) gramatura papieru - 220 g/m2.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 27 kwietnia 2004 r. sygn. akt K 24/03 (Dz. U. Nr 109, poz. 1162) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Ewa Łętowska - przewodniczący, Wiesław Johann, Marek Mazurkiewicz, Andrzej Mączyński - sprawozdawca, Janusz Niemcewicz, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu, Ministra Finansów i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności: 1) art. 32a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), dodanego przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 4 grudnia 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ustawę o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy oraz ustawę - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 213, poz. 1803), z art. 2 Konstytucji, 2) § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, ze zm.) z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 32a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 4 grudnia 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ustawę o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy oraz ustawę - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 213, poz. 1803), jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, Nr 46, poz. 438, Nr 155, poz. 1290 i Nr 216, poz. 1828 oraz z 2003 r. Nr 115, poz. 1079, Nr 152, poz. 1483, Nr 158, poz. 1534 i Nr 224, poz. 2229) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji. 3. Niezgodność z Konstytucją przepisów wskazanych w punktach 1 i 2 nie stanowi podstawy zwrotu podatku określonego w ostatecznej decyzji organów podatkowych lub uiszczonego w wyniku ich zastosowania. Ewa Łętowska, Wiesław Johann, Marek Mazurkiewicz, Andrzej Mączyński, Janusz Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 4 maja 2004 r. sygn. akt K 8/03 (Dz. U. Nr 109, poz. 1163) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Andrzej Mączyński - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Wiesław Johann, Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca, Marian Zdyb, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności: art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) w zakresie, w jakim określona w nim metoda preferencyjnego obliczania podatku od skumulowanych dochodów małżonków wyklucza jej stosowanie wobec: - podatników, których małżonkowie zmarli w ciągu roku podatkowego, - podatników, których małżonkowie zmarli po upływie roku podatkowego, lecz przed upływem terminu do złożenia zeznań (30 kwietnia każdego roku), i nie zdołali podpisać przed śmiercią zeznania podatkowego, z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej i wynikającą z niej zasadę zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, czyli art. 2 Konstytucji, oraz zasadą ochrony i opieki Rzeczypospolitej Polskiej nad małżeństwem i rodziną, czyli art. 18 i art. 71 ust. 1 Konstytucji, orzeka: Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535) w zakresie, w jakim pozbawia prawa do określenia wysokości podatku łącznie od sumy dochodów małżonków, między którymi istniała wspólność majątkowa: a) podatnika, który zawarł związek małżeński przed początkiem roku podatkowego, a którego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego, b) podatnika, który pozostawał w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, a którego małżonek zmarł po upływie roku podatkowego nie złożywszy wspólnego zeznania rocznego, jest niezgodny z art. 2, art. 18 i art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Andrzej Mączyński, Teresa Dębowska-Romanowska, Wiesław Johann, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie zmiany siedziby Instytutu Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie (Dz. U. Nr 150, poz. 1589) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 1 lipca 2004 r. siedzibą Instytutu Przemysłu Cukrowniczego w Warszawie (numer identyfikacyjny REGON 000051517, numer identyfikacji podatkowej NIP 525-000-82-58) 3) jest Leszno w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. 3) Instytut Przemysłu Cukrowniczego został utworzony uchwałą nr 532/54 Rady Ministrów z dnia 2 sierpnia 1954 r. w sprawie utworzenia Instytutu Przemysłu Cukrowniczego oraz nadania mu statutu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu prowadzenia przez dostawców dokumentacji w zakresie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 94, poz. 929) Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. Dostawcy prowadzą dokumentację w zakresie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym, zwaną dalej "dokumentacją", w sposób następujący: 1) dział I - dokumentacja czynności nabycia leśnego materiału rozmnożeniowego; 2) dział II - dokumentacja czynności oferowania zbycia lub zbywania leśnego materiału rozmnożeniowego; 3) dział III - dokumentacja czynności pośrednictwa w nabyciu oraz oferowaniu zbycia lub zbywaniu leśnego materiału rozmnożeniowego. § 2. W każdym z działów, o których mowa w § 1, dokumentacja gromadzona jest chronologicznie, z podziałem na kolejne lata kalendarzowe. § 3. Po zakończeniu kolejnego roku kalendarzowego dostawca sporządza zestawienie dokumentacji zgromadzonej w każdym z działów, o których mowa w § 1; zestawienie to może zostać sporządzone w formie pisemnej lub w formie elektronicznych nośników informacji. § 4. Dokumentacja może być prowadzona w formie elektronicznych nośników informacji, z zachowaniem jej oryginałów i jest przechowywana przez dostawców w sposób zapewniający zachowanie jej do kontroli organu administracji rządowej właściwego w sprawach obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowika: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 4 maja 2004 r. sygn. akt K 40/02 (Dz. U. Nr 109, poz. 1164) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Stępień - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 4 maja 2004 r., wniosku Rady Miasta Poznania o zbadanie zgodności: art. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 152, poz. 1267) z art. 2 i art. 16 ust. 2 Konstytucji RP oraz z art. 4 ust. 2 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607), orzeka: Art. 3 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1799 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1267) w zakresie, w jakim zakazuje wzrostu wielkości wynagrodzeń w 2002 r. w porównaniu z rokiem 2001, jeżeli wzrost ten nie powodował wzrostu planowanego deficytu budżetowego w roku 2002 w porównaniu z rokiem 2001, jest niezgodny z art. 2 i art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto postanawia: umorzyć postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) w zakresie badania zgodności art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3-9 w związku z ust. 2 i 3 ustawy, o której mowa w sentencji wyroku, ze względu na niedopuszczalność orzekania. Jerzy Stępień, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie pojazdów wykonujących pilotaż (Dz. U. Nr 110, poz. 1165) Na podstawie art. 64 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób pilotowania pojazdów, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanych dalej "pojazdami", oraz wyposażenie i oznakowanie pojazdów wykonujących pilotaż. 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) zezwolenie - zezwolenie na przejazd pojazdu; 2) pilotowanie - zespół czynności wykonywanych na drodze przez pilotów korzystających z pojazdów wykonujących pilotaż, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego podczas przejazdu pojazdu; 3) pilot - osobę upoważnioną do wydawania poleceń i sygnałów innym uczestnikom ruchu drogowego, bezpośrednio odpowiedzialną za zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz minimalizację utrudnień w ruchu drogowym w czasie przejazdu pojazdu; 4) pojazd wykonujący pilotaż - odpowiednio wyposażony i oznakowany pojazd samochodowy, przy którego użyciu zabezpiecza się przejazd pojazdu lub kolumny pojazdów. § 2. 1. Pojazd, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości: 1) długość pojazdu - 23,00 m, 2) szerokość - 3,20 m, 3) wysokość - 4,50 m - powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotaż. 2. Pojazd, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości: 1) długość pojazdu - 28,00 m, 2) szerokość - 3,60 m, 3) wysokość - 4,70 m, 4) masa całkowita - 60 t - powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotaż, poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu. 3. Pojazdy poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotaż, poruszających się na początku i końcu kolumny. § 3. 1. Pojazdem wykonującym pilotaż może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla. 2. Pojazd wykonujący pilotaż powinien być wyposażony w: 1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotaż z napisem PILOT i napisem określającym największą szerokość pojazdu pilotowanego, której wzór jest określony w załączniku do rozporządzenia; 2) dwa światła błyskowe barwy żółtej, widoczne ze wszystkich stron pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i niepowodujące oślepiania innych uczestników ruchu; 3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi; 4) urządzenia nagłaśniające. 3. Pojazd wykonujący pilotaż może być wyposażony w: 1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z czarnym napisem PILOT, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1; 2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł. 4. Światła, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powinny być umieszczone na dachu pojazdu wykonującego pilotaż, symetrycznie względem podłużnej osi symetrii pojazdu, w jednej linii z tablicą z napisem PILOT. § 4. 1. Pilotowanie powinno odbywać się w sposób zapewniający bezpieczeństwo oraz zminimalizowanie utrudnień w ruchu drogowym, które mogą się pojawić podczas pilotowania pojazdów. 2. Podczas pilotowania pilot: 1) zapewnia właściwą organizację przejazdu pojazdów zgodnie z warunkami zawartymi w zezwoleniu; 2) sprawuje bezpośredni nadzór nad przejazdem pojazdów w czasie przejazdu i postoju; 3) kieruje ruchem drogowym w niezbędnym zakresie określonym przepisami o kierowaniu ruchem drogowym; 4) podejmuje decyzję o wstrzymaniu pilotowania w razie powstania istotnego utrudnienia w ruchu drogowym lub zagrożenia jego bezpieczeństwa. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 1165) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości (Dz. U. Nr 107, poz. 677), które zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) utraciło moc z dniem 2 stycznia 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie urządzeń radiowych, objętych obowiązkiem zawiadomienia Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty o zamiarze wprowadzenia ich do obrotu (Dz. U. Nr 110, poz. 1166) Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Obowiązkowi zawiadomienia Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej "Prezesem URTiP", o zamiarze wprowadzenia do obrotu podlegają następujące rodzaje urządzeń radiowych: 1) nadawcze, 2) nadawczo-odbiorcze - zwane dalej "urządzeniami", dla których warunki wykorzystania częstotliwości na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i w krajach członkowskich Unii Europejskiej nie są zharmonizowane. § 2. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do urządzeń, do pracy których na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i w krajach członkowskich Unii Europejskiej wykorzystywane są jednakowe zakresy częstotliwości oraz obowiązują jednakowe wymagania dotyczące podstawowych parametrów technicznych urządzeń, takich jak: moc, częstotliwość, szerokość pasma, cykle pracy. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się także do urządzeń, które spełniają warunki, o których mowa w ust. 1, oraz których praca odbywa się w warunkach sterowania siecią telekomunikacyjną, co dotyczy w szczególności stacji ruchomych systemu GSM, TETRA, UMTS i TFTS. § 3. Ustala się wzór formularza zawiadomienia o zamiarze wprowadzenia do obrotu urządzenia radiowego, zwanego dalej "zawiadomieniem", stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. 1. Zawiadomienie składa się w formie pisemnej lub drogą elektroniczną. 2. Prezes URTiP, w terminie 21 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, informuje na piśmie składającego zawiadomienie o przyjęciu zawiadomienia z zastrzeżeniem, że urządzenie objęte zawiadomieniem może powodować zaburzenia elektromagnetyczne w pracy innych urządzeń w określonych zakresach częstotliwości. 3. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, zawiadomienie uważa się za przyjęte bez zastrzeżeń. § 5. 1. Prezes URTiP może zwrócić zawiadomienie w celu uzupełnienia lub poprawienia, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zawiadomienie uważa się za złożone od dnia otrzymania przez Prezesa URTiP uzupełnionego lub poprawionego zawiadomienia. Przepisy § 4 stosuje się odpowiednio. 3. Jeżeli w treści zawiadomienia nie wskazano adresu albo siedziby podmiotu wprowadzającego urządzenie radiowe do obrotu i osoby upoważnionej do kontaktów w imieniu podmiotu wprowadzającego urządzenie radiowe do obrotu i nie ma możliwości ustalenia tego adresu lub siedziby na podstawie posiadanych przez Prezesa URTiP danych, zawiadomienie pozostawia się bez rozpatrzenia. § 6. Dokonanie zmiany treści zawiadomienia wymaga złożenia nowego zawiadomienia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 1166) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu ustalania właściciela mienia wydobytego z morza (Dz. U. Nr 110, poz. 1167) Na podstawie art. 288 § 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb postępowania wyjaśniającego w sprawie ustalania właściciela mienia wydobytego z morza na polskich morskich wodach wewnętrznych lub polskim morzu terytorialnym, wyrzuconego na polski brzeg morski lub znalezionego bądź uratowanego na morzu, zwanego dalej "mieniem". § 2. 1. Jeżeli właściciel mienia jest nieznany, wydobywający, ratownik lub znalazca są obowiązani niezwłocznie przekazać mienie właściwemu urzędowi morskiemu. 2. Dyrektor urzędu morskiego, któremu przekazano mienie, jest obowiązany ustalić jego właściciela w możliwie najkrótszym czasie. 3. Jeżeli ustalenie właściciela jest utrudnione, w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od daty przekazania mienia, dyrektor urzędu morskiego jest obowiązany zamieścić ogłoszenie o poszukiwaniu właściciela mienia w lokalnej prasie właściwej dla siedziby urzędu morskiego oraz w gazecie o zasięgu ogólnokrajowym, a ponadto treść ogłoszenia podać do publicznej wiadomości przez wywieszenie go w siedzibie urzędu morskiego i podległych mu kapitanatach (bosmanatach) portów. 4. Dyrektor urzędu morskiego, któremu przekazano mienie, może przekazać treść ogłoszenia dyrektorom innych urzędów morskich, terenowym organom administracji rządowej i samorządowej lub podać treść ogłoszenia do publicznej wiadomości w inny sposób zwyczajowo przyjęty. § 3. 1. Ogłoszenie powinno zawierać: 1) oznaczenie mienia z podaniem - stosownie do okoliczności - jego rodzaju, wielkości, liczby przedmiotów, masy, stanu zewnętrznego ze wskazaniem znaków utrwalonych na mieniu; 2) oznaczenie osoby, adresu (siedziby) wydobywającego, ratującego lub znalazcy; 3) oznaczenie daty, miejsca i okoliczności wydobycia, uratowania lub znalezienia mienia; 4) wezwanie właściciela mienia, aby w wyznaczonym terminie zgłosił się do urzędu morskiego i wykazał swe prawa do mienia; 5) określenie siedziby urzędu morskiego podającego do wiadomości publicznej ogłoszenie. 2. Termin zgłoszenia się do urzędu i wykazania prawa własności, o którym mowa w ust. 1, może wynosić od 1 do 6 miesięcy, w zależności od wartości mienia, miejsca wydobycia lub uratowania i miejsca zamieszkania (siedziby) domniemanego właściciela. § 4. 1. Jeżeli domniemywa się, że właściciel mienia ma miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą, dyrektor urzędu morskiego może powiadomić o toczącym się postępowaniu właściwe placówki dyplomatyczne lub konsularne Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Jeżeli znane jest miejsce zamieszkania (siedziba) domniemanego właściciela mienia za granicą, dyrektor urzędu morskiego może przesłać temu właścicielowi ogłoszenie, o którym mowa w § 2, bezpośrednio albo za pośrednictwem właściwej placówki dyplomatycznej lub konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Jeżeli miejsce zamieszkania (siedziba) domniemanego właściciela mienia za granicą nie jest znane, a istnieje prawdopodobieństwo odnalezienia właściciela, dyrektor urzędu morskiego może zwrócić się do placówki dyplomatycznej lub konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej o podanie do wiadomości treści ogłoszenia, o którym mowa w § 2, w danym kraju, porcie lub miejscowości. § 5. 1. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w § 2 i 4, dyrektor urzędu morskiego wydaje decyzję w sprawie ustalenia właściciela mienia. 2. Jeżeli zgłosi się więcej niż jedna osoba, przedstawiając swe prawo własności do mienia, dyrektor urzędu morskiego zawiesza postępowanie, mające na celu ustalenie właściciela mienia, wyznaczając zainteresowanym termin wystąpienia do sądu o ustalenie prawa własności. Termin ten nie może być dłuższy niż 3 miesiące. 3. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, zainteresowani nie wystąpią na drogę sądową albo sąd prawomocnym wyrokiem oddalił ich roszczenia, dyrektor urzędu morskiego wydaje decyzję stwierdzającą, że właściciel mienia nie został ustalony. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Żeglugi z dnia 31 sierpnia 1962 r. w sprawie trybu ustalania właściciela mienia wydobytego z morza (Dz. U. Nr 55, poz. 279), które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej użytkowników statków powietrznych, przewoźników i innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą (Dz. U. Nr 110, poz. 1168) Na podstawie art. 209 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania dotyczące ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej: 1) użytkowników statków powietrznych za szkody wyrządzone w związku z ruchem tych statków, z wyłączeniem statków powietrznych nieobjętych obowiązkiem rejestracji lub ewidencji, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą", 2) przewoźników lotniczych za szkody wyrządzone w związku z przewozem lotniczym wykonywanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rozpoczynającym się lub kończącym na tym terytorium lub w związku z wykonywaniem lądowania handlowego na tym terytorium, 3) przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem działalności lotniczej - zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", a w szczególności zakres ubezpieczenia OC, termin powstania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. 2. Wymagania dotyczące ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej użytkowników i innych osób eksploatujących statki powietrzne, nieobjęte obowiązkiem rejestracji lub ewidencji, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy, określają te przepisy. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) bagaż - rejestrowane przedmioty i rzeczy osobiste pasażera, na których przewóz przewoźnik wystawił kwit bagażowy, oraz nierejestrowane, przewożone pod opieką pasażera w kabinie pasażerskiej lub za wiedzą i zgodą dowódcy statku powietrznego; 2) maksymalna masa - maksymalną masę startową statku powietrznego, będącą wartością podaną w świadectwie zdatności do lotu statku powietrznego lub w innym równorzędnym dokumencie; 3) osoba trzecia - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, niebędącą ubezpieczającym, pasażerem, osobą biorącą udział w locie i członkiem załogi; 4) SDR (Specjalne Prawa Ciągnienia) - międzynarodową jednostkę wymiany o charakterze pieniądza bezgotówkowego, określoną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy; 5) towar - artykuły przewożone statkiem powietrznym, z wyjątkiem poczty oraz bagażu przewożonego na podstawie biletu pasażerskiego i kwitu bagażowego. § 3. 1. Obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC uważa się za spełniony, jeżeli umowa została zawarta zgodnie z przepisami ustanawiającymi obowiązek ubezpieczenia lub ustanawiającymi limity odpowiedzialności, a suma gwarancyjna wynikająca z tej umowy jest nie niższa niż minimalna suma gwarancyjna dla danego rodzaju ubezpieczenia OC, określona w niniejszym rozporządzeniu i w przepisach ustanawiających obowiązek ubezpieczenia, i nie niższa niż limity odpowiedzialności wynikające z przepisów ustanawiających limity odpowiedzialności. 2. Użytkownicy statków powietrznych, przewoźnicy lotniczy oraz inni przedsiębiorcy prowadzący działalność lotniczą mogą ubezpieczyć się łącznie w ramach wspólnej sumy ubezpieczenia, jeżeli: 1) wykonują ten sam rodzaj działalności lotniczej oraz są zagrożeni tym samym rodzajem ryzyka; 2) wysokość sum ubezpieczenia odpowiada przynajmniej wysokościom zawartym w niniejszym rozporządzeniu. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, prowadzące więcej niż jedną działalność lotniczą, mogą w jednym ubezpieczeniu OC objąć wszystkie ryzyka, którymi są zagrożone, jeżeli suma gwarancyjna ubezpieczenia będzie nie niższa niż najwyższa suma gwarancyjna określona dla prowadzonych działalności. § 4. Równowartość w złotych kwot podanych w SDR ustala się przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody. Rozdział 2 Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego § 5. Ubezpieczeniem OC użytkownika statku powietrznego jest objęta odpowiedzialność cywilna osoby eksploatującej statek powietrzny, o której mowa w art. 207 ustawy, za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, powstałe w związku z ruchem statku powietrznego, w tym spowodowane jakąkolwiek osobą, zwierzęciem lub rzeczą z niego wypadającą. § 6. 1. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego obejmuje szkody polegające na: 1) uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci osoby trzeciej; 2) uszkodzeniu mienia na powierzchni ziemi, wody lub w powietrzu. 2. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego, z wyłączeniem: 1) państwowych statków powietrznych, 2) statków powietrznych wykonujących loty związane z akcjami poszukiwawczo-ratowniczymi, niesieniem pomocy medycznej albo pomocy w razie klęsk żywiołowych lub wypadków przemysłowych i komunikacyjnych, 3) statków powietrznych lotnictwa ogólnego, 4) prototypów statków powietrznych, 5) statków powietrznych, dla których nie wydano jeszcze świadectwa zdatności do lotu, dopuszczonych do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", o której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, 6) statków powietrznych nieposiadających ważnego świadectwa zdatności do lotu, dopuszczonych do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, 7) modeli o masie startowej poniżej 20 kg, lotni i paralotni, latawców i spadochronów - obejmuje również szkody, o których mowa w ust. 1, powstałe wskutek działań wojennych, inwazji, aktu nieprzyjaciela, wojny domowej, rewolucji, powstania, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC użytkownika statku powietrznego niebędącego przewoźnikiem lotniczym obejmuje również szkody polegające na uszkodzeniu ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci osoby biorącej udział w locie, niebędącej członkiem załogi, jeżeli tylko zdarzenie, które je spowodowało, miało miejsce na pokładzie statku powietrznego lub podczas wszelkich czynności związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem. § 7. Obowiązek ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego powstaje w dniu: 1) wpisu do rejestru cywilnych statków powietrznych lub 2) wystąpienia do Prezesa Urzędu o wydanie decyzji, o której mowa w art. 49 ust. 1, art. 50 ust. 1, art. 146 ust. 1, art. 160, art. 191 ust. 2 i art. 193 ust. 1 i 1a ustawy, lub 3) rozpoczęcia lotu wykonywanego w całości lub części w polskiej przestrzeni powietrznej. § 8. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego, o którym mowa w § 6 ust. 1, w zakresie szkód wyrządzonych osobom trzecim w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy. 2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego, o którym mowa w § 6 ust. 2, w zakresie szkód wyrządzonych osobom trzecim w odniesieniu do jednego zdarzenia, o którym mowa w tym przepisie, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy. § 9. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika prototypu statku powietrznego lub statku powietrznego, dla którego nie wydano jeszcze świadectwa zdatności do lotu, dopuszczonego do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy. § 10. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego, dopuszczonego do lotu na podstawie zgody Prezesa Urzędu, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot w SDR określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem maksymalnej masy. § 11. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika niebędącego przewoźnikiem lotniczym, w odniesieniu do każdej osoby biorącej udział w locie, niebędącej członkiem załogi, z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 20.000 SDR. Rozdział 3 Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego § 12. Ubezpieczeniem OC przewoźnika lotniczego jest objęta odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, powstałe w związku z wykonywaniem zawartej umowy przewozu oraz podczas przewozu bezpłatnego wykonywanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, rozpoczynającego się lub kończącego na tym terytorium albo w związku z wykonywaniem lądowania handlowego na tym terytorium. § 13. 1. Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego obejmuje szkody w przewozie pasażerów, bagażu i towarów objęte odpowiedzialnością przewoźnika lotniczego określoną w umowach międzynarodowych, o których mowa w art. 208 ustawy. 2. Ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego obejmuje również szkody, o których mowa w ust. 1, powstałe wskutek działań wojennych, inwazji, aktu nieprzyjaciela, wojny domowej, rewolucji, powstania, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek oraz aktów terroru. § 14. Obowiązek ubezpieczenia OC przewoźnika lotniczego powstaje w dniu: 1) wystąpienia do Prezesa Urzędu o wydanie decyzji, o której mowa w art. 49 ust. 1, art. 50 ust. 1, art. 146 ust. 1, art. 160, art. 191 ust. 2 i art. 193 ust. 1 i 1a ustawy, lub 2) rozpoczęcia przewozu lotniczego, o którym mowa w § 12. § 15. W przypadkach, o których mowa w § 13, ubezpieczenie OC przewoźnika lotniczego zapewnia wypłatę osobie uprawnionej zaliczki wymaganej od przewoźnika lotniczego. § 16. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przewoźnika lotniczego w odniesieniu do: 1) każdego pojedynczego pasażera, 2) bagażu rejestrowanego pojedynczego pasażera, 3) bagażu nierejestrowanego pojedynczego pasażera, 4) towarów - w ramach jednego lotu z tytułu jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwot limitów odpowiedzialności przewoźnika lotniczego, określonych w umowach międzynarodowych, o których mowa w art. 208 ustawy. Rozdział 4 Ubezpieczenie OC innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą § 17. Ubezpieczeniem OC innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą jest objęta odpowiedzialność cywilna tych przedsiębiorców za szkody wynikłe w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, powstałe w związku z wykonywaną działalnością, o której mowa w art. 160 ust. 3 ustawy, z wyjątkiem przewozu lotniczego. § 18. Obowiązek ubezpieczenia OC przedsiębiorców, o których mowa w § 17, powstaje: 1) przed dniem wydania przez Prezesa Urzędu certyfikatu, o którym mowa w art. 160 ustawy, lub 2) w dniu ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z uprzednio zawartej umowy ubezpieczenia OC. § 19. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie szkolenia lotniczego w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 20.000 SDR na jeden ośrodek szkoleniowy. 2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie szkolenia personelu lotniczego w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 50.000 SDR na jeden ośrodek szkoleniowy. § 20. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących przy użyciu statków powietrznych lotniczą działalność gospodarczą inną niż przewóz lotniczy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR. § 21. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie projektowania statków powietrznych w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy projektowanego statku powietrznego. 2. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie produkcji statków powietrznych w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy produkowanego statku powietrznego. 3. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi technicznej statków powietrznych w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty w SDR, określonej w załączniku nr 4 do rozporządzenia, z uwzględnieniem największej maksymalnej masy obsługiwanego za pomocą tego sprzętu statku powietrznego. § 22. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie zarządzania lotniskiem użytku publicznego w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR na każdy 1.000 obsłużonych pasażerów lub 1.000 kg obsłużonych towarów i poczty w roku poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia, w zależności od ruchu dominującego na danym lotnisku. 2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie zarządzania lotniskiem użytku niepublicznego uzależniona jest od kodu referencyjnego danego lotniska, określonego zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi dla lotnisk cywilnych i wynosi równowartość w złotych kwoty: 1) 10.000 SDR - w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym A; 2) 50.000 SDR - w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym B; 3) 100.000 SDR - w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym od C do F. 3. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie udostępniania do użytkowania lądowiska wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR. § 23. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi naziemnej, świadczących usługi określone w art. 176 pkt 3-5 i 7 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR na każdy 1.000 pasażerów lub 1.000 kg towarów i poczty obsłużonych w roku poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia w danym porcie lotniczym, w zależności od ruchu dominującego na danym lotnisku, nie więcej jednak niż równowartość w złotych kwoty 5.000.000 SDR. 2. Minimalna suma ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi naziemnej świadczących usługi określone w art. 176 pkt 1-2, 6 i 8-11 ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 10.000 SDR na każdy 1.000 pasażerów lub 1.000 kg towarów i poczty obsłużonych w roku poprzedzającym zawarcie umowy ubezpieczenia w danym porcie lotniczym, w zależności od ruchu dominującego na danym lotnisku, nie więcej jednak niż równowartość w złotych kwoty 1.500.000 SDR. § 24. Minimalna suma ubezpieczenia OC państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym, o którym mowa w rozdziale 2 działu VI ustawy, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych kwoty 30.000.000 SDR. Rozdział 5 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1168) Załącznik nr 1 MINIMALNE SUMY GWARANCYJNE UBEZPIECZENIA OC UŻYTKOWNIKA STATKU POWIETRZNEGO Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC użytkownika statku powietrznego 1Do 20 kg3.000 SDR 2Powyżej 20 kg do 495 kg100.000 SDR 3Powyżej 495 kg do 2.000 kg1.500.000 SDR 4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg4.500.000 SDR 5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg9.000.000 SDR 6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg12.000.000 SDR 7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg25.000.000 SDR 8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg50.000.000 SDR 9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg90.000.000 SDR 10Powyżej 200.000 kg250.000.000 SDR Załącznik nr 2 MINIMALNE SUMY GWARANCYJNE UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE PROJEKTOWANIA STATKÓW POWIETRZNYCH Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie projektowania statków powietrznych 1Do 20 kg500 SDR 2Powyżej 20 kg do 495 kg16.000 SDR 3Powyżej 495 kg do 2.000 kg250.000 SDR 4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg750.000 SDR 5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg1.500.000 SDR 6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg2.000.000 SDR 7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg4.100.000 SDR 8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg8.300.000 SDR 9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg15.000.000 SDR 10Powyżej 200.000 kg41.000.000 SDR Załącznik nr 3 MINIMALNA SUMA GWARANCYJNA UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE PRODUKCJI STATKÓW POWIETRZNYCH Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie produkcji statków powietrznych 1Do 20 kg1.000 SDR 2Powyżej 20 kg do 495 kg30.000 SDR 3Powyżej 495 kg do 2.000 kg500.000 SDR 4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg1.500.000 SDR 5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg3.000.000 SDR 6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg4.000.000 SDR 7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg8.300.000 SDR 8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg16.600.000 SDR 9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg30.000.000 SDR 10Powyżej 200.000 kg83.000.000 SDR Załącznik nr 4 MINIMALNA SUMA GWARANCYJNA UBEZPIECZENIA OC PRZEDSIĘBIORCÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ LOTNICZĄ W ZAKRESIE OBSŁUGI TECHNICZNEJ STATKÓW POWIETRZNYCH Lp.Maksymalna masa startowa statku powietrznegoMinimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą w zakresie obsługi technicznej statków powietrznych 1Do 20 kg2.500 SDR 2Powyżej 20 kg do 495 kg50.000 SDR 3Powyżej 495 kg do 2.000 kg750.000 SDR 4Powyżej 2.000 kg do 5.700 kg2.250.000 SDR 5Powyżej 5.700 kg do 14.000 kg4.500.000 SDR 6Powyżej 14.000 kg do 25.000 kg6.000.000 SDR 7Powyżej 25.000 kg do 50.000 kg12.500.000 SDR 8Powyżej 50.000 kg do 100.000 kg25.000.000 SDR 9Powyżej 100.000 kg do 200.000 kg45.000.000 SDR 10Powyżej 200.000 kg125.000.000 SDR 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 4 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 110, poz. 1169) Na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 i Nr 167, poz. 1379 oraz z 2003 r. Nr 161, poz. 1564) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkowstwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w § 1 w ust. 2: a) uchyla się pkt 4, b) dodaje się pkt 8-10 w brzmieniu: "8) dokumencie potwierdzającym zapłatę akcyzy - rozumie się przez to: a) dokument określony przepisami o podatku akcyzowym potwierdzający dokonanie zapłaty akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od samochodu osobowego nabytego w państwie członkowskim, b) w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu pojazdami, fakturę z wykazaną kwotą akcyzy, 9) państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo będące członkiem Unii Europejskiej, 10) państwie trzecim - rozumie się przez to państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej."; 3) w § 2: a) w ust. 1 uchyla się pkt 4, b) uchyla się ust. 7; 4) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy jego właściciel dołącza do wniosku o rejestrację, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące dokumenty: 1) dowód własności pojazdu, 2) dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany, 3) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa trzeciego, 4) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli samochód osobowy został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego, 5) zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające: a) uiszczenie podatku od towarów i usług, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego, lub b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a, 6) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu. 2. W przypadku powierzenia pojazdu przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną podmiotowi polskiemu, do wniosku o rejestrację, z zastrzeżeniem ust. 3, dołącza się: 1) dokument, na którego podstawie nastąpiło powierzenie pojazdu, 2) dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany, 3) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa trzeciego, 4) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli samochód osobowy został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego, 5) zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające: a) uiszczenie podatku od towarów i usług, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego, lub b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a, 6) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu. 3. W przypadkach określonych w przepisach o podatku od towarów i usług zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a i ust. 2 pkt 5 lit. a, może być zastąpione fakturą z wyszczególnioną kwotą podatku od towarów i usług. 4. Przepisy ust. 1 pkt 6 i ust. 2 pkt 6 nie dotyczą nowego: samochodu osobowego z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i motoroweru, dla którego właściciel pojazdu powinien dołączyć wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpis decyzji zwalniającej pojazd z homologacji potwierdzający, że w odniesieniu do poszczególnych typów pojazdów zostało wydane świadectwo homologacji typu pojazdu albo zwolnienie pojazdu z homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego. 5. W przypadku pojazdu sprowadzonego z zagranicy zamiast dowodu rejestracyjnego dopuszcza się przedstawienie innego dokumentu wydanego przez organ właściwy do rejestracji pojazdów za granicą, stwierdzającego rejestrację pojazdu za granicą."; 5) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. 1. W przypadku pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu sprowadzonego z państwa członkowskiego, organ rejestrujący w ciągu dwóch miesięcy informuje organ państwa członkowskiego, który wydał dowód rejestracyjny, o rejestracji tego pojazdu, jego cechach identyfikacyjnych i zatrzymaniu dowodu rejestracyjnego. 2. Jeżeli państwo członkowskie wymaga zwrotu dowodu rejestracyjnego, organ rejestrujący w ciągu sześciu miesięcy od dnia zarejestrowania pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przesyła ten dowód do organu, który go wydał."; 6) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do pojazdów sprowadzonych z zagranicy, o których mowa w § 3 ust. 1, w przypadku gdy: 1) przeniesienie prawa własności pojazdu nastąpiło za granicą, 2) zbywcą pojazdu zgłoszonego do pierwszej rejestracji jest przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie obrotu pojazdami, który sprowadził ten pojazd z zagranicy."; 7) w § 6 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Wzór dowodu rejestracyjnego oraz oznaczenia kodów zastosowanych w tym wzorze stanowią załącznik nr 3 do rozporządzenia. 6. Wzór pozwolenia czasowego oraz oznaczenia kodów zastosowanych w tym wzorze stanowią załącznik nr 4 do rozporządzenia."; 8) w § 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, organ rejestrujący, na wniosek właściciela pojazdu może wydać zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne (wtórnik) z zachowaniem dotychczasowego numeru rejestracyjnego, po przedstawieniu przez właściciela pojazdu: 1) dowodu rejestracyjnego, 2) karty pojazdu, jeżeli była wydana, 3) stosownego oświadczenia pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań."; 9) w § 14: a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) fakturę VAT albo rachunek za montaż instalacji, o której mowa w pkt 1.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W przypadku zgłoszenia przez właściciela pojazdu wniosku o zmianę danych technicznych pojazdu dotyczących mas i nacisków osi, zawartych w dowodzie rejestracyjnym, wynikającą ze zmiany właściwych, określonych w przepisach warunków technicznych, do wniosku dołącza się: 1) dowód rejestracyjny pojazdu, 2) oświadczenie wystawione przez producenta lub przedstawiciela producenta potwierdzające, że pojazd był homologowany zgodnie z wnioskowanymi danymi technicznymi."; 10) w § 15 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dowód rejestracyjny i kartę pojazdu, jeżeli była wydana, stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań oraz zaświadczenie wydane przez właściwy organ Policji potwierdzające zgłoszenie kradzieży pojazdu albo postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie kradzieży pojazdu wystawione przez właściwy organ w przypadku określonym w art. 79 ust. 1 pkt 2 ustawy,"; 11) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 12) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Dowody rejestracyjne wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują swoją ważność. 2. Pozwolenia czasowe wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują swoją ważność na okres, na który zostały wydane. 3. Dowody rejestracyjne mogą być wydawane na drukach dowodów rejestracyjnych zgodnych z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych do czasu wyczerpania druków tych dowodów, jednak nie dłużej niż do dnia 30 września 2004 r. 4. Pozwolenia czasowe mogą być wydawane na drukach pozwoleń czasowych zgodnych z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych do czasu wyczerpania druków tych pozwoleń, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 3. Przepisy § 3 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 4 i 5 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem nie dotyczą pojazdu sprowadzonego z zagranicy przed dniem 1 maja 2004 r., jeżeli właściciel dokonał ostatecznej odprawy celnej przywozowej tego pojazdu i dołączył do wniosku o jego rejestrację dowód odprawy celnej przywozowej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 1, 5, 7, 11 i 12, które wchodzą w życie z dniem 1 czerwca 2004 r., oraz § 1 pkt 3 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 1 marca 2005 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 maja 2004 r. (poz. 1169) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Oznaczenia kodów zastosowanych we wzorze dowodu rejestracyjnego A numer rejestracyjny pojazdu, B data pierwszej rejestracji pojazdu, C dane dotyczące posiadacza dowodu rejestracyjnego i właściciela pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i danych: C.1.1 nazwisko lub nazwa posiadacza dowodu rejestracyjnego*), C.1.2 numer PESEL lub REGON, C.1.3 adres posiadacza dowodu rejestracyjnego, C.2.1 nazwisko lub nazwa właściciela pojazdu, C.2.2 numer PESEL lub REGON, C.2.3 adres właściciela pojazdu, D dane dotyczące pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i danych: D.1 marka pojazdu, D.2 typ pojazdu: - wariant, jeżeli występuje, - wersja, jeżeli występuje, D.3 model pojazdu, E numer identyfikacyjny pojazdu (numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub ramy), F.1 maksymalna masa całkowita pojazdu**), wyłączając motocykle i motorowery (w kg), F.2 dopuszczalna masa całkowita pojazdu (w kg), F.3 dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów (w kg), G masa własna pojazdu; w przypadku pojazdu ciągnącego innego niż kategoria M1 masa własna pojazdu obejmuje urządzenie sprzęgające (w kg), H okres ważności dowodu, jeżeli występuje takie ograniczenie, I data wydania dowodu rejestracyjnego, J kategoria pojazdu, K numer świadectwa homologacji typu pojazdu, jeżeli występuje, L liczba osi, O.1 maksymalna masa całkowita przyczepy z hamulcem (w kg), O.2 maksymalna masa całkowita przyczepy bez hamulca (w kg), P.1 pojemność silnika (w cm3), P.2 maksymalna moc netto silnika (w kW), P.3 rodzaj paliwa, Q stosunek mocy do masy własnej (w kW/kg); dotyczy motocykli i motorowerów, S.1 liczba miejsc siedzących, włączając siedzenie kierowcy, S.2 liczba miejsc stojących, jeżeli występuje. Uwaga: *) Posiadacz dowodu rejestracyjnego - jest to podmiot, któremu organ rejestrujący wydał dowód rejestracyjny uprawniający ten podmiot do poruszania się pojazdem w ruchu, i jest to: a) właściciel pojazdu albo b) użytkownik pojazdu użytkowanego w drodze umowy leasingu. **) Maksymalna masa całkowita pojazdu jest największą technicznie dopuszczalną masą całkowitą pojazdu wynikającą z jego konstrukcji i wykonania, określoną przez producenta. Załącznik nr 2 Ilustracja Oznaczenia kodów zastosowanych we wzorze pozwolenia czasowego A numer rejestracyjny pojazdu, B data pierwszej rejestracji pojazdu, C dane dotyczące właściciela pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i danych: C.1.1 nazwisko lub nazwa posiadacza pozwolenia czasowego*), C.1.2 numer PESEL lub REGON, C.1.3 adres posiadacza pozwolenia czasowego, C.2.1 nazwisko lub nazwa właściciela pojazdu, C.2.2 numer PESEL lub REGON, C.2.3 adres właściciela pojazdu, D dane dotyczące pojazdu obejmują wydruk następujących kodów i danych: D.1 marka pojazdu, D.2 typ pojazdu: - wariant, jeżeli występuje, - wersja, jeżeli występuje, D.3 model pojazdu, E numer identyfikacyjny pojazdu (numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub ramy), F.1 maksymalna masa całkowita pojazdu**), wyłączając motocykle i motorowery (w kg), F.2 dopuszczalna masa całkowita pojazdu (w kg), F.3 dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów (w kg), G masa własna pojazdu; w przypadku pojazdu ciągnącego innego niż kategoria M1 masa własna pojazdu obejmuje urządzenie sprzęgające (w kg), H okres ważności pozwolenia czasowego, I data wydania pozwolenia czasowego, L liczba osi, O.1 maksymalna masa całkowita przyczepy z hamulcem (w kg), O.2 maksymalna masa całkowita przyczepy bez hamulca (w kg), P.1 pojemność silnika (w cm3), P.2 maksymalna moc netto silnika (w kW), P.3 rodzaj paliwa, S.1 liczba miejsc siedzących, włączając siedzenie kierowcy, S.2 liczba miejsc stojących, jeżeli występuje. Uwaga: *) Posiadacz pozwolenia czasowego - jest to podmiot, któremu organ rejestrujący wydał pozwolenie czasowe uprawniające ten podmiot do poruszania się pojazdem w ruchu, i jest to: a) właściciel pojazdu albo b) użytkownik pojazdu użytkowanego w drodze umowy leasingu. **) Maksymalna masa całkowita pojazdu jest największą technicznie dopuszczalną masą całkowitą pojazdu wynikającą z jego konstrukcji i wykonania, określoną przez producenta. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1244--z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie obowiązków sprawozdawczych w zakresie obrotu papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1245--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie certyfikatów potwierdzających spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu 1246--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie powierzenia zadań organu pomiarowego instytucji klasyfikacyjnej 1247--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie rejestru urządzeń naziemnych 1248--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie pomiaru statków morskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1249--z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wymagań, jakie powinno spełniać drewno opakowaniowe pochodzące z Kanady, Chińskiej Republiki Ludowej, Japonii i Stanów Zjednoczonych Ameryki ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1250--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań jakie powinny spełniać jednostki ubiegające się o autoryzację celem notyfikacji w obszarze wyrobów medycznych ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 1251--z dnia 20 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji wyborczych, zakresu rejestracji, sposobu przygotowania i emisji tych audycji w wyborach do Parlamentu Europejskiego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia studiów zawodowych na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo przeznaczonych dla pielęgniarek i położnych posiadających świadectwo dojrzałości i będących absolwentami liceów medycznych oraz medycznych szkół zawodowych kształcących w zawodzie pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 110, poz. 1170) Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 92, poz. 885) zarządza się, co następuje: § 1. Do podjęcia studiów, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw, zwanych dalej "studiami zawodowymi", uprawnia świadectwo lub dyplom: 1) w przypadku pielęgniarki: a) pięcioletniego liceum medycznego, b) dwuletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie pielęgniarki, c) dwuipółletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie pielęgniarki, d) trzyletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie pielęgniarki; 2) w przypadku położnej: a) dwuletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie położnej, b) dwuipółletniej medycznej szkoły zawodowej kształcącej w zawodzie położnej. § 2. Czas kształcenia na studiach zawodowych nie może być krótszy niż: 1) w stosunku do pielęgniarek: a) trzy semestry lub 1.633 godziny - dla absolwentów pięcioletnich liceów medycznych, którzy rozpoczęli naukę w roku szkolnym 1980/81 lub później, b) pięć semestrów lub 3.000 godzin - dla absolwentów pięcioletnich liceów medycznych, którzy rozpoczęli naukę wcześniej niż w roku szkolnym 1980/81, c) trzy semestry lub 2.410 godzin - dla absolwentów dwuletnich medycznych szkół zawodowych, d) dwa semestry lub 1.984 godziny - dla absolwentów dwuipółletnich medycznych szkół zawodowych, e) dwa semestry - dla absolwentów trzyletnich medycznych szkół zawodowych; 2) w stosunku do położnych: a) trzy semestry lub 1.479 godzin - dla absolwentów dwuletnich medycznych szkół zawodowych, b) dwa semestry lub 1.086 godzin - dla absolwentów dwuipółletnich medycznych szkół zawodowych. § 3. 1. Szkoła wyższa jest zobowiązana do zapewnienia takich warunków kształcenia, aby jakość i poziom studiów zawodowych prowadzonych w systemie zaocznym lub wieczorowym nie były niższe niż studiów zawodowych prowadzonych w systemie dziennym. 2. Program nauczania na studiach zawodowych, w tym wymiar zajęć teoretycznych, praktycznych i praktyk zawodowych, ustala uczelnia, uwzględniając różnice pomiędzy treściami programowymi określonymi w standardach nauczania dla kierunków pielęgniarstwo, położnictwo dla poziomu zawodowego określanymi w odrębnych przepisach oraz programami kształcenia realizowanymi odpowiednio w szkołach, o których mowa w § 1. 3. Program nauczania obejmuje część teoretyczną stanowiącą nie mniej niż 33 % całości programu i praktyczną stanowiącą nie mniej niż 50 % całości programu. 4. Przewidziane w programie nauczania zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe, nie więcej jednak niż 50 % wymiaru tych zajęć i praktyk, mogą zostać zaliczone na wniosek studenta przez kierownika jednostki organizacyjnej szkoły wyższej prowadzącej studia zawodowe na podstawie udokumentowanego doświadczenia zawodowego, w szczególności długości stażu pracy oraz zakresu wykonywanych czynności. 5. Zaliczenia zajęć praktycznych i praktyk zawodowych kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 4, dokonuje po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego. 6. W sprawach, o których mowa w ust. 4, przysługuje odwołanie do rektora. 7. Zajęcia zrealizowane w ramach programu kształcenia w szkołach, o których mowa w § 1, odnotowuje w indeksie kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 4. § 4. 1. Po zaliczeniu przewidzianych planem i programem studiów zawodowych zajęć teoretycznych i praktycznych oraz praktyk zawodowych student przystępuje do teoretycznego i praktycznego egzaminu kończącego studia zawodowe. 2. Terminy egzaminów oraz komisję egzaminacyjną wyznacza kierownik jednostki, o którym mowa w § 3 ust. 4. 3. O terminach i miejscach egzaminów kierownik jednostki, o którym mowa w § 3 ust. 4, zawiadamia studenta, o którym mowa w ust. 1, oraz komisję egzaminacyjną, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia egzaminu. 4. Egzamin teoretyczny i praktyczny, obejmujący treści programowe określone dla przedmiotów zawodowych, nie może być przeprowadzany w tym samym dniu. 5. Egzamin teoretyczny odbywa się pod nadzorem przewodniczącego komisji egzaminacyjnej oraz osób wyznaczonych przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej spośród pozostałych członków komisji. 6. Komisja egzaminacyjna ocenia łącznie wyniki egzaminu teoretycznego i praktycznego, podejmując, w głosowaniu tajnym, uchwałę większością głosów; w razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego komisji. 7. Ocenę łączną egzaminu kończącego studia zawodowe określa się łącznym stopniem: celujący, bardzo dobry, dobry, dostateczny, niedostateczny. 8. Z przebiegu i wyniku egzaminu kończącego studia zawodowe wyznaczony przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej członek komisji sporządza protokół, który podpisują wszyscy członkowie komisji egzaminacyjnej oraz jej przewodniczący. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: W. Rudnicki 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz. 1131). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH z dnia 26 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości wynagrodzenia członków zespołów Komitetu Badań Naukowych, członków zespołów opiniodawczo-doradczych i sekcji specjalistycznych oraz recenzentów i ekspertów powoływanych przez organy Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1171) Na podstawie art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych z dnia 30 stycznia 2001 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków zespołów Komitetu Badań Naukowych, członków zespołów opiniodawczo-doradczych i sekcji specjalistycznych oraz recenzentów i ekspertów powoływanych przez organy Komitetu Badań Naukowych (Dz. U. Nr 13, poz. 122) w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wynagrodzeniu bazowym - należy przez to rozumieć kwotę 146 zł, stanowiącą podstawę do obliczenia wynagrodzenia z tytułu opracowania przez recenzentów i ekspertów recenzji naukowych, o których mowa w § 4, lub dokonania przez ekspertów kontroli, o których mowa w § 5,". § 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do ustalania wynagrodzeń od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych: M. Kleiber Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 15 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej (Dz. U. Nr 150, poz. 1590) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej (Dz. U. Nr 152, poz. 1733 oraz z 2003 r. Nr 186, poz. 1822) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w pkt 2 uchyla się lit. b; 2) w pkt 3 uchyla się lit. b; 3) w pkt 5 uchyla się lit. b; 4) dodaje się pkt 12 w brzmieniu: "12) Nadwiślański Oddział Straży Granicznej z siedzibą w Warszawie, obejmujący województwa: kujawsko-pomorskie, łódzkie, świętokrzyskie, wielkopolskie i mazowieckie z wyłączeniem powiatu łosickiego oraz zasięgu terytorialnego stałego lotniczego przejścia granicznego Warszawa-Okęcie.". § 2. Komendant Główny Straży Granicznej zorganizuje Nadwiślański Oddział Straży Granicznej w ciągu 2 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru upoważnienia do wykonywania czynności sprawdzających (Dz. U. Nr 111, poz. 1172) Na podstawie art. 20 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97, poz. 964) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór upoważnienia do wykonywania czynności sprawdzających u przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1172) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków organizacyjnych, technicznych i kadrowych, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie czynności sprawdzających (Dz. U. Nr 111, poz. 1173) Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97, poz. 964) zarządza się, co następuje: § 1. Jednostki organizacyjne, którym może być powierzone przeprowadzanie czynności sprawdzających u przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej, zwane dalej "jednostkami organizacyjnymi", powinny spełniać następujące warunki organizacyjne: 1) być uprawnione do prowadzenia czynności sprawdzających, wykonywanych w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej; 2) mieć strukturę organizacyjną zapewniającą przeprowadzenie czynności sprawdzających u przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej; 3) posiadać co najmniej jedno akredytowane laboratorium, działające według zasad określonych w normie PN-EN ISO/IEC 17025: 2001, jeżeli czynności sprawdzające obejmują również wykonywanie analiz laboratoryjnych; 4) mieć opracowane i wdrożone procedury określające zasady i tryb postępowania przy wykonywaniu czynności sprawdzających, w tym także analiz laboratoryjnych; 5) nie mogą być organizacyjnie powiązane z przedsiębiorcami uczestniczącymi w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej. § 2. 1. Jednostki organizacyjne powinny spełniać następujące warunki techniczne: 1) dysponować pomieszczeniami i posiadać środki łączności oraz sprzęt poligraficzny, informatyczny i oprogramowanie zapewniające przetwarzanie danych dotyczących przeprowadzonych czynności sprawdzających; 2) dysponować sprzętem pomiarowym zapewniającym wykonanie pomiarów pomieszczeń magazynowych i produkcyjnych oraz pomiarów ilości składowanych produktów; 3) posiadać sprzęt do pobierania, pakowania i zabezpieczania próbek produktów. 2. W przypadku gdy czynności sprawdzające obejmują również wykonywanie analiz laboratoryjnych, laboratorium jednostki organizacyjnej powinno spełniać następujące warunki techniczne: 1) dysponować oddzielnymi pomieszczeniami do przyjmowania i przechowywania próbek oraz pomieszczeniami do wykonywania analiz laboratoryjnych; 2) dysponować urządzeniami i wyposażeniem niezbędnym do przeprowadzenia analiz laboratoryjnych zgodnie z metodyką określoną w przepisach Unii Europejskiej dla badanych produktów rolnych i żywnościowych oraz innych produktów zawierających w swoim składzie produkty rolne i żywnościowe; 3) posiadać środki łączności oraz sprzęt poligraficzny, informatyczny i oprogramowanie zapewniające przetwarzanie danych dotyczących wykonywanych analiz laboratoryjnych. § 3. Jednostki organizacyjne powinny spełniać następujące warunki kadrowe: 1) zatrudniać pracowników: a) posiadających wykształcenie wyższe z zakresu nauk rolniczych lub ekonomicznych, b) w liczbie zapewniającej samodzielne wykonywanie powierzonych czynności sprawdzających; 2) w laboratorium zatrudniać pracowników: a) posiadających wykształcenie średnie lub wyższe na kierunku rolnictwo, biologia lub chemia, jeżeli czynności sprawdzające obejmują wykonywanie analiz laboratoryjnych, b) w liczbie zapewniającej samodzielne wykonywanie analiz laboratoryjnych; 3) organizować szkolenia dla pracowników z zakresu mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej, zapewniające jednolity sposób przeprowadzania czynności sprawdzających. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania przetargów na wybór zakładów odkostniających i chłodni (Dz. U. Nr 111, poz. 1174) Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97, poz. 964) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób przeprowadzania przetargów na wybór zakładów odkostniających i chłodni, z którymi Agencja Rynku Rolnego zawiera umowy w zakresie odkostniania i przechowywania mięsa, zwanych dalej "wykonawcami". § 2. Przetarg na wybór wykonawców ogłasza Prezes Agencji Rynku Rolnego przez rozesłanie zaproszeń do składania oferty do wszystkich wykonawców posiadających świadectwa autoryzacji, wydane przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego. § 3. 1. W zaproszeniu do składania oferty określa się co najmniej: 1) przedmiot przetargu; 2) wymagania, jakie powinni spełniać wykonawcy; 3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta; 4) termin i miejsce składania oferty; 5) termin rozstrzygnięcia przetargu; 6) miejsce lub sposób pobrania formularza oferty; 7) miejsce lub sposób uzyskania dokumentacji określającej szczegółowe warunki przetargu. 2. Termin składania oferty nie może być krótszy niż 7 dni od dnia wysłania zaproszenia do składania oferty. § 4. 1. Warunki przetargu dotyczące sposobu i kryteriów wyboru oferty ustala Prezes Agencji Rynku Rolnego. 2. W warunkach przetargu określa się w szczególności: 1) dokumenty, jakie wykonawcy są obowiązani złożyć wraz z ofertą w celu potwierdzenia spełnienia wskazanych w tych warunkach wymagań; 2) wymagania dotyczące zabezpieczenia należytego wykonania umowy, a także szczegółowy sposób oraz formy jego wniesienia; 3) kryteria wyboru oferty; 4) istotne postanowienia umów zawieranych po rozstrzygnięciu przetargu. 3. Sposób i kryteria wyboru ofert nie podlegają zmianie w trakcie postępowania przetargowego. § 5. 1. Ocena ofert dokonywana jest przez komisję przetargową powołaną przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego. 2. Przed przystąpieniem do oceny ofert każdy z członków komisji składa oświadczenie, że nie pozostaje z wykonawcami, którzy złożyli oferty, w stosunku prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. 3. Komisja może zażądać od wykonawcy pisemnych wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty albo usunięcia w wyznaczonym terminie braków w dokumentach, jakie wykonawca był obowiązany złożyć wraz z ofertą. Treść wyjaśnień oraz uzupełnienia w dokumentach nie mogą prowadzić do zmiany złożonej oferty. § 6. Ofertę odrzuca się, jeżeli: 1) nie spełnia wymagań określonych w ogłoszeniu o przetargu lub w warunkach przetargu; 2) wykonawca nie usunął w wyznaczonym terminie braków w dokumentach. § 7. 1. Z przetargu sporządza się dokumentację przetargową. 2. Na dokumentację przetargową składa się: 1) kopia zaproszenia do składania oferty; 2) dokumenty określające warunki przetargu; 3) protokół z prac komisji przetargowej; 4) złożone oferty przetargowe. 3. Dokumentacja przetargowa jest jawna, z wyjątkiem informacji, których ujawnienie narusza tajemnicę handlową wykonawcy oraz zasady uczciwej konkurencji. § 8. Wykonawcy, których oferty zostały wybrane, są obowiązani do złożenia w Agencji Rynku Rolnego zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy, zgodnie z wymaganiami określonymi w warunkach przetargu. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wydawania zaświadczeń hodowlanych 2) (Dz. U. Nr 111, poz. 1175) Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) podmioty uprawnione do wydawania zaświadczeń hodowlanych dla zwierząt hodowlanych, nasienia, komórek jajowych, zarodków i jaj wylęgowych; 2) warunki i sposób wystawiania zaświadczeń, o których mowa w pkt 1; 3) zakres niezbędnych informacji, jakie powinny zawierać zaświadczenia. § 2. 1. Zaświadczenie hodowlane, zwane dalej "zaświadczeniem", wydaje się na wniosek hodowcy lub posiadacza wprowadzanych do obrotu zwierząt, nasienia, komórek jajowych, zarodków lub jaj wylęgowych. 2. Organem wydającym zaświadczenie jest podmiot prowadzący księgę zwierząt hodowlanych, zwaną dalej "księgą", albo rejestr zwierząt hodowlanych, zwany dalej "rejestrem", w którym jest wpisane zwierzę - dla: 1) zwierząt hodowlanych; 2) jaj wylęgowych; 3) nasienia, komórek jajowych lub zarodków zwierząt hodowlanych. 3. Podmioty upoważnione do pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania lub przechowywania i dostarczania nasienia oraz podmioty upoważnione do pobierania, konserwowania, przechowywania i dostarczania komórek jajowych i zarodków wystawiają zaświadczenia - dla: 1) nasienia; 2) komórek jajowych; 3) zarodków zwierząt hodowlanych. 4. Zaświadczenie wystawia się: 1) indywidualnie dla każdego zwierzęcia w przypadku bydła, owiec, kóz, zwierząt futerkowych oraz świń, z wyjątkiem mieszańców świń; 2) dla partii: a) mieszańców świń, w przypadku gdy mają to samo pochodzenie i są kierowane do tego samego miejsca przeznaczenia, b) drobiu, c) jaj wylęgowych, d) nasienia, w przypadku gdy pochodzi od jednego dawcy, e) komórek jajowych, w przypadku gdy pochodzą od tej samej dawczyni, f) zarodków, w przypadku gdy pochodzą od tych samych rodziców. § 3. 1. Zakres informacji, jakie powinny być zawarte w zaświadczeniach hodowlanych, oraz wzory tych zaświadczeń dla: 1) czystorasowego bydła, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków są określone w: a) decyzji 86/404/EWG z dnia 29 lipca 1986 r. ustanawiającej wzór i szczegółowe dane, jakie zawiera świadectwo rodowodowe zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła (Dz. Urz. WE L 237, z 23.08.1986 r.), b) decyzji 88/124/EWG z dnia 21 stycznia 1988 r. ustanawiającej wzory świadectw rodowodowych dla nasienia i zarodków zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunków bydła i szczegółowe dane zawarte w tych świadectwach (Dz. Urz. WE L 062, z 8.03.1988 r.), c) decyzji 96/80/WE z dnia 12 stycznia 1996 r. ustanawiającej wzory świadectw rodowodowych dla komórek jajowych zwierząt hodowlanych z gatunku bydła i szczegółowe dane, które mają być zawarte w tych świadectwach (Dz. Urz. WE L 019, z 25.01.1996 r.), d) decyzji 2002/08/EEC z dnia 28 grudnia 2001 r. ustanawiającej metody identyfikacji genetycznej zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła i zmieniającej decyzje 88/124/EWG i 96/80/WE (Dz. Urz. WE L 003, z 5.01.2002 r.); 2) czystorasowych świń, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków są określone w decyzji 89/503/EWG z dnia 18 lipca 1989 r. ustanawiającej świadectwo dla świń hodowlanych czystorasowych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków (Dz. Urz. WE L 247, z 23.08.1989 r.); 3) czystorasowych owiec i kóz, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków są określone w decyzji 90/258/EWG z dnia 10 maja 1990 r. ustanawiającej świadectwa zootechniczne dla owiec i kóz hodowlanych czystorasowych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków (Dz. Urz. WE L 145, z 8.06.1990 r.); 4) mieszańców świń są określone w decyzji 89/506/EWG z dnia 18 lipca 1989 r. ustanawiającej świadectwo dla świń hodowlanych mieszańców, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków (Dz. Urz. WE L 295, z 18.10.1986 r.); 5) nasienia, komórek jajowych i zarodków od zarejestrowanych koniowatych są określone w decyzji 96/79/WE z dnia 12 stycznia 1996 r. ustanawiającej świadectwa zootechniczne dotyczące nasienia, komórek jajowych i zarodków od rejestrowanych koniowatych (Dz. Urz. WE L 019, z 25.01.1996 r.). 2. Zaświadczenia dla ciężarnej samicy, w zależności od gatunku, oprócz informacji o dawcy nasienia, w zakresie określonym w ust. 1, powinny zawierać datę przeprowadzenia zabiegu sztucznego unasienniania albo datę pokrycia, a w przypadku: 1) bydła, owiec i kóz ras mlecznych - wynik badania grup i białek krwi lub badania markerów DNA dawcy nasienia; 2) koniowatych - informację, czy badanie grup i białek krwi lub badanie markerów DNA dawcy nasienia zostało wykonane. § 4. Zaświadczenie dla zwierząt futerkowych zawiera: 1) nazwę podmiotu prowadzącego księgę albo rejestr oraz nazwę księgi albo rejestru; 2) numer identyfikacyjny zwierzęcia, datę urodzenia, gatunek, odmianę barwną i płeć; 3) numery identyfikacyjne rodziców zwierzęcia, a w przypadku zwierzęcia czystorasowego - także jego dziadków; 4) wyniki oceny wartości użytkowej i hodowlanej stada, z którego zwierzę pochodzi; 5) nazwę hodowcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 6) nazwę posiadacza zwierzęcia, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 7) miejscowość i datę wystawienia zaświadczenia oraz podpis osoby upoważnionej do wystawienia zaświadczenia. § 5. Zaświadczenie dla drobiu zawiera: 1) nazwę podmiotu prowadzącego księgę albo rejestr oraz nazwę księgi albo rejestru; 2) nazwę gatunku drobiu, nazwę rodu drobiu w obrębie gatunku albo nazwę mieszańca i datę wylęgu; 3) informacje o stadzie, z którego pochodzą ptaki, w tym: a) nazwę hodowcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres, b) numery w księdze albo rejestrze rodziców samic i samców w stadzie, c) nazwę podmiotu, który prowadzi zakład wylęgowy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres - dla piskląt; 4) wyniki oceny wartości użytkowej i hodowlanej stada, z którego pochodzą ptaki, jeżeli została przeprowadzona; 5) informacje o liczbie ptaków, dla których jest wystawiane zaświadczenie, w tym liczbę samców i samic; 6) nazwę odbiorcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 7) miejscowość i datę wystawienia zaświadczenia oraz podpis osoby upoważnionej do wystawienia zaświadczenia. § 6. Zaświadczenie dla jaj wylęgowych zawiera: 1) nazwę podmiotu prowadzącego księgę albo rejestr dla drobiu, od którego pochodzą jaja, oraz nazwę księgi albo rejestru; 2) nazwę gatunku drobiu, nazwę rodu drobiu w obrębie gatunku albo nazwę mieszańca, od którego pochodzą jaja; 3) sposób oznakowania jaj; 4) datę zniesienia jaj; 5) informacje o stadzie, z którego pochodzą jaja, a w szczególności numery w księdze albo rejestrze samców i samic w stadzie; 6) informacje o poziomie reprodukcji stada; 7) nazwę hodowcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 8) nazwę odbiorcy, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej wykonywanej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 9) miejscowość i datę wystawienia zaświadczenia oraz podpis osoby upoważnionej do wystawienia zaświadczenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - decyzji Komisji z dnia 12 stycznia 1996 r. (96/79/WE) ustanawiającej świadectwa zootechniczne dla nasienia, komórek jajowych i embrionów pochodzących od rejestrowanych koniowatych; - decyzji Komisji z dnia 21 stycznia 1988 r. (88/124/EEC) dotyczącej wzorów danych w zaświadczeniu hodowlanym dla nasienia i zarodków czystorasowego bydła hodowlanego; - decyzji Komisji z dnia 18 lipca 1989 r. (89/503/EEC) w sprawie potwierdzenia hodowlanego dla rasowych świń hodowlanych, ich nasienia, komórek jajowych oraz zarodków; - decyzji Komisji z dnia 29 lipca 1986 r. (86/404/EEC) w sprawie ustalania wzoru oraz danych do potwierdzeń hodowlanych dla bydła hodowlanego czystej rasy; - decyzji Komisji z dnia 18 lipca 1989 r. (89/506/EEC) w sprawie potwierdzeń hodowlanych dla hybrydowych świń hodowlanych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków; - decyzji Komisji z dnia 10 maja 1990 r. (90/258/EEC) w sprawie zaświadczeń hodowlanych dla czystorasowych owiec i kóz oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków; - decyzji 96/80/WE z dnia 12 stycznia 1996 r. ustanawiającej wzory świadectw rodowodowych dla komórek jajowych zwierząt hodowlanych z gatunku bydła i szczegółowe dane, które mają być zawarte w tych świadectwach (Dz. Urz. WE L 019, z 25.01.1996 r.); - decyzji Komisji z dnia 28 grudnia 2001 r. (2002/08/EEC) ustanawiającej metody identyfikacji genetycznej zwierząt z gatunku bydło, hodowanych w czystości rasy i zarazem zmieniająca Decyzje Nr 88/124/EWG i 96/80/WE. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 sierpnia 2002 r. w sprawie zaświadczeń hodowlanych (Dz. U. Nr 150, poz. 1245), które na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie laboratoriów uprawnionych do przeprowadzania analiz grup i białek krwi lub markerów DNA (Dz. U. Nr 111, poz. 1176) Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje: § 1. Laboratoriami uprawnionymi do przeprowadzania analiz grup i białek krwi są: 1) Laboratorium Grup Krwi w Bydgoszczy Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt - dla bydła; 2) Laboratorium Badania Grup Krwi Koni w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Chorzelowie - dla koni; 3) Laboratorium Grup Krwi Świń w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym Pawłowice - dla świń; 4) Laboratorium Grup Krwi Świń w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki - Mełno Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - dla świń. § 2. Laboratoriami uprawnionymi do przeprowadzania analiz grup i białek krwi oraz markerów DNA są: 1) Zakład Immuno- i Cytogenetyki w Instytucie Zootechniki w Krakowie - dla bydła, świń, owiec, kóz i koni; 2) Zakład Immunogenetyki Zwierząt w Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu - dla świń i koni; 3) Laboratorium Badań Markerów Genetycznych u Koni w Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu - dla koni. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie laboratoriów uprawnionych do przeprowadzania analiz grup krwi (Dz. U. Nr 129, poz. 1109), które na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 111, poz. 1177) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki zootechniczne, jakie powinien spełniać materiał biologiczny; 2) wzory zaświadczeń o wykonaniu usługi w zakresie rozrodu zwierząt oraz obieg dokumentacji; 3) wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej. § 2. 1. Świeże nasienie ogiera, z wyłączeniem ogiera czystej krwi arabskiej, używane do unasienniania zawiera nie mniej niż: 1) 40 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 50 tysięcy plemników w 1 mm3; 3) 85 % plemników bez zmian morfologicznych. 2. Średnia zawartość plemników w nasieniu, o którym mowa w ust. 1, powinna wynosić nie mniej niż 150 tysięcy w 1 mm3 nasiennej frakcji ejakulatu. 3. Konserwowane w stanie płynnym lub mrożone nasienie ogiera powinno zawierać co najmniej 300 milionów plemników o ruchu prawidłowym w jednej dawce inseminacyjnej. § 3. 1. Świeże nasienie pochodzące od buhaja mającego nie więcej niż 18 miesięcy życia wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno zawierać nie mniej niż: 1) 60 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 80 % plemników bez zmian morfologicznych; 3) 500 tysięcy plemników w 1 mm3. 2. Świeże nasienie pochodzące od buhaja mającego powyżej 18 miesięcy życia wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno zawierać nie mniej niż: 1) 70 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 80 % plemników bez zmian morfologicznych; 3) 500 tysięcy plemników w 1 mm3. 3. Nasienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinno charakteryzować się ruchem falowym co najmniej na poziomie średnim. 4. Mrożone w słomce nasienie buhaja zawiera po rozmrożeniu nie mniej niż: 1) 50 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 6 milionów plemników o ruchu prawidłowym; 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych. 5. Dawka inseminacyjna mrożonych w słomce sortowanych plemników buhaja z chromosomem X (płeć żeńska) lub chromosomem Y (płeć męska) powinna zawierać po rozmrożeniu nie mniej niż: 1) 50 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 2 miliony plemników o ruchu prawidłowym; 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych. 6. Mrożone w kulce nasienie buhaja po rozmrożeniu powinno zawierać nie mniej niż: 1) 35 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 10 milionów plemników o ruchu prawidłowym; 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych. 7. Konserwowane w stanie płynnym w słomce nasienie buhaja powinno zawierać nie mniej niż: 1) 50 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 6 milionów plemników o ruchu prawidłowym; 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych. 8. Nasienie, o którym mowa w ust. 1 i 2 oraz 4-7, nie powinno zawierać więcej niż 15 % plemników z wadami dyskwalifikującymi jego wykorzystanie w sztucznym unasiennianiu, których wykaz jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Świeże nasienie knura wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno zawierać nie mniej niż: 1) 70 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 100 tysięcy plemników w 1 mm3; 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych. 2. Objętość jednej dawki inseminacyjnej nasienia knura powinna wynosić nie mniej niż 80 tysięcy mm3, a zawartość plemników o ruchu prawidłowym w dniu pobrania powinna wynosić nie mniej niż 70 %. 3. W dawce inseminacyjnej nasienia knura powinno znajdować się nie mniej niż 2 miliardy plemników. 4. Mrożone nasienie knura, niezależnie od metody konfekcjonowania, zawiera po rozmrożeniu nie mniej niż: 1) 40 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 80 % plemników bez zmian morfologicznych; 3) 50 % plemników z normalnym akrosomem. 5. Ogólna liczba plemników w jednej dawce inseminacyjnej mrożonego nasienia knura powinna wynosić po rozmrożeniu nie mniej niż 3 miliardy. § 5. 1. Świeże nasienie tryka i kozła wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu powinno zawierać nie mniej niż: 1) 70 % plemników o ruchu prawidłowym; 2) 1,5 miliona plemników w 1 mm3; 3) 80 % plemników bez zmian morfologicznych. 2. Nasienie, o którym mowa w ust. 1, powinno charakteryzować się silnym ruchem falowym. 3. Wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu, konserwowane w stanie płynnym, nasienie tryka i kozła powinno zawierać, w jednej dawce inseminacyjnej, nie mniej niż: 1) 100 milionów plemników o ruchu prawidłowym; 2) 60 % plemników o ruchu prawidłowym. 4. Wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu mrożone nasienie tryka powinno zawierać, po rozmrożeniu w jednej dawce inseminacyjnej, nie mniej niż: 1) 100 milionów plemników o ruchu prawidłowym; 2) 60 % plemników o ruchu prawidłowym. 5. Wykorzystywane w sztucznym unasiennianiu mrożone nasienie kozła powinno zawierać, po rozmrożeniu w jednej dawce inseminacyjnej, nie mniej niż: 1) 50 milionów plemników o ruchu prawidłowym; 2) 50 % plemników o ruchu prawidłowym. § 6. Objętość jednej dawki inseminacyjnej rozcieńczonego nasienia tryka lub kozła powinna wynosić 200 mm3. § 7. Wykorzystywana w rozrodzie komórka jajowa lub zarodek bydlęcy powinny pochodzić od zwierząt wpisanych do ksiąg zwierząt hodowlanych lub pochodzących od rodziców wpisanych do tych ksiąg. § 8. 1. Przeznaczone do sztucznego wylęgu jaja drobiu powinny pochodzić od rodów drobiu wpisanych do ksiąg zwierząt hodowlanych albo od mieszańców wpisanych do rejestrów. 2. Do sztucznego wylęgu nie przeznacza się jaj zdeformowanych, kulistych, wydłużonych, z wadami, z uszkodzoną, zanieczyszczoną lub mytą skorupą. 3. Przeznaczone do sztucznego wylęgu jaja powinny ponadto spełniać następujące warunki: 1) masa jaja wynosi: a) od 52 do 75 gramów - dla jaj kurzych (Gallus domesticus), b) od 75 do 100 gramów - dla jaj kaczych (Anas platyrhynchos), c) od 45 do 65 gramów - dla jaj kaczych (Cairina Moschata) i krzyżówek kaczek, d) od 120 do 200 gramów - dla jaj gęsich (Anser anser, Anser Cygnoides), e) od 70 do 100 gramów - dla jaj indyczych (Meleagris gallopavo), f) od 9 do 15 gramów - dla jaj przepiórczych (Coturnix coturnix japonica), g) od 39 do 46 gramów - dla jaj perliczych (Numida meleagris), h) od 1.200 do 1.800 gramów - dla jaj strusich (Struthio camelus); 2) nieruchoma komora powietrzna powinna znajdować się na tępym końcu jaja, a jej głębokość nie powinna przekraczać: a) 4 milimetrów - w jajach przepiórczych (Coturnix coturnix japonica), perliczych (Numida meleagris), b) 5 milimetrów - w jajach kurzych (Gallus domesticus), c) 6 milimetrów - w jajach kaczych (Cairina Moschata) i krzyżówek kaczek, d) 8 milimetrów - w jajach kaczych (Anas platyrhynchos), indyczych (Meleagris gallopavo) i gęsich (Anser anser, Anser Cygnoides), e) 15 milimetrów - w jajach strusich (Struthio camelus); 3) białko powinno być przezroczyste, bez ciał obcych i zmętnień; 4) kula żółtkowa powinna być mało ruchliwa, centralnie położona i nie zawierać krwistych plam. § 9. 1. Ustala się wzory zaświadczeń sztucznego unasienniania: 1) klaczy, z wyłączeniem klaczy czystej krwi arabskiej, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 2) klaczy czystej krwi arabskiej, który jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 3) krowy albo jałówki, który jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 4) lochy albo loszki, który jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 5) owcy albo kozy, który jest określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 2. Ustala się wzory świadectw pokrycia: 1) klaczy, z wyłączeniem klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej, który jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia; 2) klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej, który jest określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia; 3) buhajem, knurem, trykiem albo kozłem, który jest określony w załączniku nr 9 do rozporządzenia. 3. Ustala się wzór zaświadczenia o przeniesieniu zarodka, który jest określony w załączniku nr 10 do rozporządzenia. 4. Do oznaczania ras bydła w zaświadczeniach i świadectwach, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się kody literowe określone w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt. § 10. 1. Jedną część oryginału zaświadczenia sztucznego unasienniania klaczy, z wyjątkiem klaczy czystej krwi arabskiej, wystawianego bezpośrednio po zabiegu, otrzymuje posiadacz klaczy, a druga część oryginału jest przekazywana podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr koni hodowlanych, do którego wpisany jest ogier - dawca nasienia. 2. Jedna część kopii zaświadczenia (część przeznaczona dla posiadacza klaczy), o którym mowa w ust. 1, jest przekazywana podmiotowi posiadającemu zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia, zwane dalej "zezwoleniem", który dostarczył nasienie użyte do wykonania zabiegu sztucznego unasienniania, a druga część kopii zaświadczenia, przeznaczona dla prowadzącego księgę lub rejestr, pozostaje w dokumentacji wykonywanych usług, prowadzonej przez podmiot dokonujący zabiegu sztucznego unasienniania. § 11. Zaświadczenie unasienniania klaczy czystej krwi arabskiej jest wystawiane bezpośrednio po zabiegu przez wykonującego zabieg w czterech jednobrzmiących egzemplarzach: 1) właścicielowi klaczy - na egzemplarzu numer 1; 2) właścicielowi ogiera, którego nasienie zostało użyte do zabiegu - na egzemplarzu numer 2; 3) podmiotowi prowadzącemu księgę, do której jest wpisana unasienniona klacz - na egzemplarzu numer 3; 4) podmiotowi prowadzącemu księgę, do której jest wpisany ogier-dawca nasienia - na egzemplarzu numer 4. § 12. 1. Oryginał zaświadczenia sztucznego unasienniania krowy albo jałówki, lochy albo loszki oraz owcy albo kozy, wystawianego bezpośrednio po zabiegu, otrzymuje posiadacz samicy. 2. Jedna kopia zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, jest przekazywana podmiotowi posiadającemu zezwolenie, który dostarczył nasienie użyte do wykonania zabiegu sztucznego unasienniania, a druga kopia zaświadczenia pozostaje w dokumentacji wykonywanych usług prowadzonej przez podmiot prowadzący sztuczne unasiennianie. 3. W przypadku dokonywania sztucznego unasienniania przez podmiot, który dostarczył nasienie użyte do wykonania zabiegu sztucznego unasienniania, oryginał zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje posiadacz samicy, a kopia pozostaje w dokumentacji wykonywanych usług w zakresie sztucznego unasienniania, prowadzonej przez ten podmiot. 4. W przypadku dokonywania sztucznego unasienniania przez hodowcę w stadzie zwierząt będących w jego posiadaniu, kopię zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, hodowca przekazuje podmiotowi, który dostarczył nasienie użyte do wykonania zabiegu sztucznego unasienniania, a oryginał zaświadczenia pozostaje w prowadzonej przez niego dokumentacji. 5. W przypadku utraty zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, duplikat wydaje podmiot, który wykonał zabieg unasienniania, na podstawie kopii znajdującej się w dokumentacji wykonywanych usług, prowadzonej przez ten podmiot. § 13. 1. Świadectwo pokrycia klaczy wystawia podmiot prowadzący punkt kopulacyjny, w którym ta klacz została pokryta. 2. Jedną część oryginału świadectwa pokrycia klaczy, z wyłączeniem klaczy pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej, wystawianego bezpośrednio po pokryciu, otrzymuje posiadacz klaczy, a drugą część oryginału podmiot prowadzący punkt kopulacyjny przekazuje podmiotowi prowadzącemu księgę lub rejestr koni hodowlanych, do którego jest wpisany ogier użyty do krycia. 3. Jeżeli pierwsze pokrycie ogierem nie było skuteczne, daty kolejnych pokryć tym ogierem wpisuje się na obu częściach oryginału świadectwa pokrycia klaczy. 4. Świadectwo pokrycia klaczy pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej jest wystawiane w trzech jednobrzmiących egzemplarzach przez właściciela lub dzierżawcę ogiera bezpośrednio po pokryciu klaczy przez ogiera: 1) właścicielowi klaczy - na egzemplarzu A; 2) podmiotowi prowadzącemu księgę, do której jest wpisana klacz - na egzemplarzu B; 3) właścicielowi ogiera - na egzemplarzu C. 5. Jeżeli pierwsze pokrycie ogierem nie było skuteczne, daty kolejnych pokryć tym ogierem wpisuje się na wszystkich egzemplarzach świadectwa pokrycia klaczy. § 14. 1. Świadectwo pokrycia buhajem, knurem, trykiem lub kozłem wystawia podmiot prowadzący punkt kopulacyjny, w którym dokonano pokrycia. 2. Oryginał świadectwa, o którym mowa w ust. 1, wystawianego bezpośrednio po pokryciu, otrzymuje posiadacz pokrytej samicy, a kopia pozostaje w dokumentacji podmiotu prowadzącego punkt kopulacyjny. § 15. 1. Zaświadczenie o przeniesieniu zarodka wystawia podmiot dokonujący tego zabiegu. 2. Oryginał zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wystawianego bezpośrednio po zabiegu, otrzymuje właściciel biorczyni, przy czym jedną kopię zaświadczenia podmiot dokonujący zabiegu przekazuje podmiotowi posiadającemu zezwolenie, właściwemu terytorialnie ze względu na miejsce przeniesienia zarodka, a drugą kopię zaświadczenia pozostawia się w dokumentacji wykonywanych usług, prowadzonej przez ten podmiot. § 16. Ustala się wykaz materiału biologicznego będącego przedmiotem odprawy celnej, który jest określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia. § 17. Dotychczasowe wzory: 1) zaświadczeń unasienniania klaczy, 2) zaświadczeń unasienniania klaczy czystej krwi arabskiej, 3) zaświadczeń unasienniania krowy albo jałówki, 4) zaświadczeń sztucznego unasienniania lochy albo loszki, 5) zaświadczeń sztucznego unasienniania owcy albo kozy, 6) świadectwa pokrycia klaczy, 7) świadectwa pokrycia klaczy czystej krwi arabskiej i pełnej krwi angielskiej, 8) świadectwa pokrycia buhajem, knurem, trykiem albo kozłem, 9) zaświadczenia o przeniesieniu zarodka - mogą być stosowane do dnia 31 grudnia 2004 r. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1177) Załącznik Nr 1 WYKAZ WAD PLEMNIKÓW DYSKWALIFIKUJĄCYCH WYKORZYSTANIE NASIENIA BUHAJA W SZTUCZNYM UNASIENNIANIU 1) plemnik niedorozwinięty; 2) plemnik podwójny; 3) plemnik guzowaty; 4) plemnik bezgłowy; 5) plemnik z diademem główki; 6) plemnik z główką gruszkowatą; 7) plemnik z główką zwężoną u podstawy; 8) plemnik z główką o nieprawidłowym konturze; 9) plemnik z główką małą i nieprawidłową; 10) główka luźna i nieprawidłowa; 11) plemnik z wstawką o kształcie korkociągu; 12) plemnik z inną wadą wstawki (wstawka kikutowata); 13) plemnik z bliższą kroplą protoplazmy na wstawce; 14) plemnik z niby-kroplą protoplazmy na wstawce; 15) plemnik z silnie zapętloną witką; 16) odosiowa główka. Załącznik Nr 2 Ilustracja Załącznik Nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik Nr 4 Ilustracja Objaśnienie do wypełniania zaświadczenia sztucznego unasienniania krowy albo jałówki 1) Numer kartoteki jest to numer kolejnego wydawanego zaświadczenia unasienniania, który informuje o liczbie samic unasiennionych po raz pierwszy w danym roku przez dany punkt unasienniania zwierząt. 2) W zaświadczeniu unasienniania wystawionym po raz pierwszy w danym roku jest wpisywany numer kartoteki obowiązujący do czasu porodu lub poronienia rozpoczynającego laktację. 3) W przypadku unasienniania samicy w okresie powyżej 60 dni od ostatniego nieskutecznego zabiegu, który nie zakończył się porodem lub poronieniem, w zaświadczeniu wpisuje się dotychczasowy numer kartoteki z dopisaną literą "a". 4) W przypadku powtórnego zabiegu oraz reinseminacji w wystawionym nowym zaświadczeniu unasienniania wpisuje się numer kartoteki poprzedniego zabiegu. 5) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji Modernizacji Rolnictwa. 6) W przypadku, gdy zabieg unasienniania jest wykonywany w stadzie poddawanym ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej. 7) Znajdująca się na słomce sześciocyfrowa data produkcji nasienia składająca się z dwóch cyfr oznaczających rok produkcji nasienia i - po myślniku - trzech cyfr oznaczających kolejny dzień roku kalendarzowego, w którym wyprodukowano wykorzystane do zabiegu nasienie. Załącznik Nr 5 Ilustracja Objaśnienie do wypełniania zaświadczenia sztucznego unasienniania lochy albo loszki 1) Numer w rejestrze pokryć jest to numer kolejnego wydawanego zaświadczenia unasienniania, który informuje o liczbie samic unasiennionych po raz pierwszy w danym roku przez dany punkt unasienniania zwierząt. 2) W zaświadczeniu unasienniania wystawionym po raz pierwszy w danym roku wpisywany jest numer kartoteki obowiązujący do czasu porodu lub poronienia rozpoczynającego laktację. 3) W przypadku powtórnego zabiegu oraz reinseminacji w wystawionym nowym zaświadczeniu unasienniania wpisuje się numer kartoteki poprzedniego zabiegu. 4) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. 5) W przypadku gdy zabieg unasienniania jest wykonywany w stadzie poddawanym ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej. 6) Znajdujący się na opakowaniu nasienia numer oznaczający kolejny w danym roku kalendarzowym dobry ejakulat pobrany w stacji unasienniania loch. Załącznik Nr 6 Ilustracja Objaśnienie do wypełniania zaświadczenia sztucznego unasienniania owcy albo kozy 1) Numer kartoteki jest to numer kolejnego wydawanego zaświadczenia unasienniania, który informuje o liczbie samic unasiennionych po raz pierwszy w danym roku przez dany punkt unasienniania zwierząt. 2) W zaświadczeniu unasienniania wystawionym po raz pierwszy w danym roku jest wpisywany numer kartoteki obowiązujący do czasu porodu lub poronienia rozpoczynającego laktację. 3) W przypadku unasienniania samicy w okresie powyżej 60 dni od ostatniego nieskutecznego zabiegu, który nie zakończył się porodem lub poronieniem, w zaświadczeniu wpisuje się dotychczasowy numer kartoteki z dopisaną literą "a". 4) W przypadku powtórnego zabiegu oraz reinseminacji w wystawionym nowym zaświadczeniu unasienniania wpisuje się numer kartoteki poprzedniego zabiegu. 5) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. 6) W przypadku gdy zabieg unasienniania jest wykonywany w stadzie poddawanym ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej. 7) Znajdująca się na opakowaniu nasienia sześciocyfrowa data produkcji nasienia składająca się z dwóch cyfr oznaczających rok produkcji nasienia i - po myślniku - trzech cyfr oznaczających kolejny dzień roku kalendarzowego, w którym wyprodukowano wykorzystane do zabiegu nasienie. Załącznik Nr 7 IlustracjaIlustracja Załącznik Nr 8 Ilustracja Załącznik Nr 9 Ilustracja Objaśnienie do zaświadczenia pokrycia buhajem, knurem, trykiem, kozłem 1) Numer w rejestrze pokryć jest to kolejny numer wydawanego świadectwa pokrycia, który informuje o liczbie samic pokrytych po raz pierwszy w danym roku w danym punkcie kopulacyjnym. 2) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. 3) W przypadku gdy właściciel samicy poddaje stado, z którego pochodzi samica, ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej. Załącznik Nr 10 Ilustracja Objaśnienie: 1) Uzgodniony z powiatowym lekarzem weterynarii numer weterynaryjny zespołu ET, zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy prowadzeniu produkcji, pozyskiwaniu, konserwacji, obróbce, przechowywaniu, wprowadzaniu do obrotu lub wykorzystywaniu materiału biologicznego. 2) Należy wpisać numer siedziby stada nadany przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. 3) W przypadku gdy zabieg jest wykonywany w stadzie poddawanym ocenie wartości użytkowej, należy wpisać numer stada nadany przez podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej. Załącznik Nr 11 WYKAZ MATERIAŁU BIOLOGICZNEGO BĘDĄCEGO PRZEDMIOTEM ODPRAWY CELNEJ 1) nasienie, embriony i komórki jajowe zwierząt gospodarskich - kod CN: 0511; 2) jaja wylęgowe - kod CN: 0405. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 20 kwietnia 1999 r. w sprawie materiału biologicznego wykorzystywanego w rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 45, poz. 451, z 2002 r. Nr 233, poz. 1962 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 475), które na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu wydawania decyzji o nabyciu przez użytkowników lub współużytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub stanowiących nieruchomości rolne (Dz. U. Nr 111, poz. 1178) Na podstawie art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 2001 r. o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości (Dz. U. Nr 113, poz. 1209, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 24 i Nr 64, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Skarbu Państwa z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu wydawania decyzji o nabyciu przez użytkowników lub współużytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub stanowiących nieruchomości rolne (Dz. U. Nr 205, poz. 1991) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wykaz, niezwłocznie po sporządzeniu, wykłada się do publicznego wglądu odpowiednio w urzędzie gminy, starostwie powiatowym lub urzędzie marszałkowskim, na okres 30 dni.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. O wyłożeniu wykazu do publicznego wglądu właściwy organ informuje w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, w szczególności poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie organu informacji zawierającej miejsce i termin wyłożenia wykazu."; 2) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Wykaz nieruchomości, o którym mowa w § 2 ust. 1, sporządza się w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: Z. Kaniewski 1) Minister Skarbu Państwa kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 97, poz. 868). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 111, poz. 1179) Na podstawie art. 61 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 71, poz. 650 oraz z 2004 r. Nr 30, poz. 260) załącznik nr 12 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Uprawnienia do norm umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego określonych w załączniku nr 12, o którym mowa w § 1, przysługują strażakom od dnia 1 kwietnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1179) NORMY UMUNDUROWANIA, ODZIEŻY SPECJALNEJ I EKWIPUNKU OSOBISTEGO STRAŻAKA ORAZ OKRESY ICH UŻYWALNOŚCI Norma umundurowania nr 1 dla strażaka w służbie stałej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka wyjściowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz 2Czapka wyjściowa letniaszt.13dla kobiety kapelusz 3Czapka służbowa zimowaszt.13nie dotyczy kobiety 4Beretszt.13nie dotyczy kobiety 5Płaszcz sukiennyszt.14 6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13 7Płaszcz letni z podpinkąszt.14 8Mundur wyjściowy zimowykpl.14dla kobiety kurtka i spódnica 9Mundur wyjściowy letnikpl.14dla kobiety kurtka i spódnica 10Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica 11Sweter służbowyszt.12 12Spodnie letnieszt.12dla kobiety spódnica 13Peleryna przeciwdeszczowaszt.14 14Krawatszt.23 15Szalik zimowyszt.13 16Szalik letniszt.13 17Rękawiczki zimowepara13 18Rękawiczki letniepara13 19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.22 20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.22 21Koszula służbowa z długim rękawemszt.22 22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.22 23Skarpety zimowepara21dla kobiety rajstopy 24Skarpety letniepara21dla kobiety rajstopy 25Botki ocieplanepara13 26Półbuty służbowepara22 27Półbuty wyjściowepara12 28Sznur galowyszt.14 29Pasek do spodniszt.14nie dotyczy kobiety 30Teczka służbowaszt.14 31Walizka (torba podróżna)szt.15 32Pokrowiec na mundurszt.12 33Koszulka gimnastycznaszt.23 34Spodenki gimnastyczneszt.23 35Ubranie treningoweszt.13 36Obuwie sportowepara13 Uwagi: 1. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji lub zwrot kosztów ich wykonania, a w przypadku zmiany korpusu - dodatkowo sznur galowy i czapkę wyjściową. 2. Strażakowi mianowanemu na stałe wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne pranie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku. Norma umundurowania nr 2 dla nadbrygadiera i generała brygadiera (norma uzupełniająca do normy nr 1) Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Spodnie bryczesyszt.13 2Mundur wyjściowy zimowykpl.14 3Mundur wyjściowy letnikpl.14 4Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.12 5Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.12 6Skarpety zimowepara11 7Skarpety letniepara11 8Buty oficerskie z prawidłamipara14 9Półbuty wyjściowepara12 10Pas głównyszt.17 Norma umundurowania nr 3 dla strażaka w służbie przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka służbowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz 2Beretszt.13nie dotyczy kobiety 3Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13 4Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica 5Spodnie letnieszt.13dla kobiety spódnica 6Krawatszt.23 7Szalik zimowyszt.13 8Rękawiczki zimowepara13 9Koszula służbowa z długim rękawem*szt.23 10Koszula służbowa z krótkim rękawem*szt.23 11Skarpety zimowepara21dla kobiety rajstopy 12Skarpety letniepara21dla kobiety rajstopy 13Botki ocieplanepara13 14Półbuty służbowepara13 15Pasek do spodniszt.14nie dotyczy kobiety 16Koszulka gimnastycznaszt.23 17Spodenki gimnastyczneszt.23 18Ubranie treningoweszt.13 19Obuwie sportowepara13 * Przedmiot osobistego użytku. Uwagi: 1. Strażakowi w służbie przygotowawczej, uczącemu się w szkołach Państwowej Straży Pożarnej, można wydać przed promocją lub zakończeniem szkolenia komplet umundurowania wyjściowego na poczet przyszłych należności mundurowych, związanych z mianowaniem na stałe. 2. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się równoważnik na chemiczne pranie umundurowania w wysokości 1/3 równoważnika określonego dla strażaka w służbie stałej. 3. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji. Norma umundurowania nr 4 odzieży specjalnej dla strażaków w służbie stałej i przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Ubranie specjalnekpl.1do zużycia 2Rękawice specjalnepara1do zużycia 3Kominiarka niepalnaszt.1do zużycia 4Buty specjalnepara2do zużycia1 para gumowych, 1 para skórzanych 5Sztormiakszt.1do zużycia 6Ubranie koszarowekpl.23 7Koszulka letnia*szt.22 8Koszulka zimowa*szt.22 9Obuwie koszarowe*para12 * Przedmiot osobistego użytku. Uwagi: 1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych. Decyzje o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony do mianowania. 2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak: ratownictwo wodne, wysokościowe, chemiczne itp., wyposaża się w odzież specjalną i znaki identyfikacyjne stosownie do wykonywanych zadań określonych w instrukcjach i regulaminach działania. Norma umundurowania nr 5 ekwipunku osobistego dla strażaków w służbie stałej i przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Hełmszt.1wg normy producenta 2Pas bojowyszt.1wg normy producenta 3Pas głównyszt.17 4Zatrzaśnikszt.1do zużycia 5Toporek strażackiszt.1do zużycia 6Latarkaszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 7Nóższt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 8Gwizdekszt.1do zużycia 9Podpinka linkowaszt.1do zużycia 10Sygnalizator bezruchuszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 11Maska do aparatu oddechowegoszt.1wg normy producenta 12Ubranie robocze*kpl.14dla mechaników 2 kpl. 13Kurtka robocza ocieplana*szt.14 14Czapka robocza zimowaszt.14 15Czapka robocza letniaszt.14 16Buty filcowo-gumowe*para14tylko dla kierowców 17Kominiarka dziana*szt.14 18Rękawice*para1do zużycia 19Szalik*szt.1do zużycia 20Ręcznik*szt.21 21Mydło toaletowe*gram2.4001 22Pasta do rąk*gram2.0001oprócz systemu codziennego i stanowisk kierowania; dla kierowców i mechaników podwójna należność 23Pasta do obuwia*gram1601 24Mazak do pasty*szt.14 25Szczotka do butów*szt.14 26Szczotka do ubrania*szt.14 27Bielizna pościelowa (prześcieradło, poszwa, poszewka)kpl.13tylko dla systemu zmianowego * Przedmiot osobistego użytku. Uwagi: 1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych. Decyzję o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony do mianowania. 2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak: ratownictwo wodne, wysokościowe, chemiczne itp., wyposaża się w ekwipunek osobisty i znaki identyfikacyjne stosownie do wykonywanych zadań, określonych w instrukcjach i regulaminach działania. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2004-2005 (Dz. U. Nr 150, poz. 1591) Na podstawie art. 62 ust. 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)), art. 38d ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623), art. 48a ust. 3 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287, z późn. zm. 3)), art. 43 ust. 7 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323, z późn. zm. 4)) i art. 32 ust. 7 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251, z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2004-2005 (Dz. U. Nr 230, poz. 2311) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. 1. Wysokość wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych wynosi w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r., z zastrzeżeniem ust. 2, odpowiednio 80 % wynagrodzeń określonych w: 1) § 24 zarządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Katolickiego własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 5, poz. 39, z 1993 r. Nr 20, poz. 195 oraz z 1994 r. Nr 23, poz. 190); 2) § 24 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego przed Międzykościelną Komisją Regulacyjną (Dz. U. Nr 12, poz. 151); 3) § 23 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 maja 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania Komisji Regulacyjnej do Spraw Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 45, poz. 456); 4) § 24 zarządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 12 października 1994 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 55, poz. 461); 5) § 24 zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 października 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich (M. P. Nr 77, poz. 730). 2. W okresie od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. wysokość wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych, o którym mowa w ust. 1, wynosi odpowiednio 68 % wynagrodzeń określonych w przepisach wymienionych w ust. 1.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane przedmioty umundurowania (Dz. U. Nr 111, poz. 1180) Na podstawie art. 61 ust. 4a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane przedmioty umundurowania (Dz. U. Nr 71, poz. 651) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przy wypłacie równoważnika strażakowi mianowanemu na stałe potrąca się pełną wartość przedmiotów umundurowania, wydanych strażakowi w naturze w okresie do dnia 31 marca."; 2) w § 8 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4 Strażak mianowany na stałe, zwolniony ze służby na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 3-4 i 6 oraz ust. 3 pkt 2 i 4a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej przed upływem okresu, za który wypłacono równoważnik, zwraca część równoważnika, za okres niepozostawania w służbie, nie później niż w ostatnim dniu pełnienia służby."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia w zakresie wysokości i warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane przedmioty umundurowania stosuje się od dnia 1 kwietnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 maja 2004 r. (poz. 1180) Tabela nr 1 Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla strażaka - mężczyzny Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna 123456789 1Czapka wyjściowa zimowaszt.1386,4086,402,4028,80 2Czapka wyjściowa letniaszt.1379,2079,202,2026,40 3Czapka służbowa zimowaszt.1364,8064,801,8021,60 4Beretszt.1350,4050,401,4016,80 5Płaszcz sukiennyszt.14609,60609,6012,70152,40 6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60 7Płaszcz letni z podpinkąszt.14600,00600,0012,50150,00 8Mundur wyjściowy zimowykpl.14432,00432,009,00108,00 9Mundur wyjściowy letnikpl.14403,20403,208,40100,80 10Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20 11Sweter służbowyszt.12110,40110,404,6055,20 12Spodnie letniepara12144,00144,006,0072,00 13Peleryna przeciwdeszczowaszt.14100,80100,802,1025,20 14Krawatszt.2345,0090,002,5030,00 15Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60 16Szalik letniszt.1336,0036,001,0012,00 17Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00 18Rękawiczki letniepara1379,2079,202,2026,40 19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40 20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40 21Koszula służbowa z długim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00 22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00 23Skarpety zimowepara2112,6025,202,1025,20 24Skarpety letniepara217,8015,601,3015,60 25Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80 26Półbuty służbowepara22116,40232,809,70116,40 27Półbuty wyjściowepara12117,60117,604,9058,80 28Sznur galowyszt.1496,0096,002,0024,00 29Pasek do spodniszt.1448,0048,001,0012,00 30Teczka służbowaszt.1481,6081,601,7020,40 31Waliza (torba podróżna)szt.15180,00180,003,0036,00 32Pokrowiec na mundurszt.1245,6045,601,9022,80 33Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80 34Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40 35Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40 36Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00 37Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11339,60339,6028,30339,60 RAZEM 2.118,00 Tabela nr 2 Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla strażaka - kobiety Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna 123456789 1Kapelusz zimowyszt.1346,0846,081,2815,36 2Kapelusz letniszt.1346,0846,081,2815,36 3Płaszcz sukiennyszt.14609,60609,6012,70152,40 4Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60 5Płaszcz letni z podpinkąszt.14600,00600,0012,50150,00 6Mundur wyjściowy zimowykpl.14432,00432,009,00108,00 7Mundur wyjściowy letnikpl.14403,20403,208,40100,80 8Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20 9Sweter służbowyszt.12110,40110,404,6055,20 10Spódnica letniaszt.12102,00102,004,2551,00 11Peleryna przeciwdeszczowaszt.14100,80100,802,1025,20 12Krawatszt.2345,0090,002,5030,00 13Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60 14Szalik letniszt.1336,0036,001,0012,00 15Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00 16Rękawiczki letniepara1379,2079,202,2026,40 17Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40 18Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.2250,40100,804,2050,40 19Koszula służbowa z długim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00 20Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2260,00120,005,0060,00 21Rajstopy zimowepara2112,6025,202,1025,20 22Rajstopy letniepara217,8015,601,3015,60 23Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80 24Półbuty służbowepara22116,40232,809,70116,40 25Półbuty wyjściowepara12117,60117,604,9058,80 26Sznur galowyszt.1496,0096,002,0024,00 27Teczka służbowaszt.1481,6081,601,7020,40 28Waliza (torba podróżna)szt.15180,00180,003,0036,00 29Pokrowiec na mundurszt.1245,6045,601,9022,80 30Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80 31Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40 32Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40 33Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00 34Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11339,60339,6028,30339,60 RAZEM 2.022,00 Tabela nr 3 Dodatkowa tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla strażaka - nadbrygadiera i generała brygadiera Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna 123456789 1Spodnie bryczesyszt.13419,40419,4011,65139,80 2Mundur wyjściowy zimowykpl.14609,60609,6012,70152,40 3Mundur wyjściowy letnikpl.14535,20535,2011,15133,80 4Koszula wyjściowa biała z długim rękawemszt.1250,4050,402,1025,20 5Koszula wyjściowa biała z krótkim rękawemszt.1250,4050,402,1025,20 6Skarpety zimowepara1112,6012,601,0512,60 7Skarpety letniepara117,807,800,657,80 8Buty oficerskie z prawidłamipara141.106,881.106,8823,06276,72 9Półbuty wyjściowepara12190,80190,807,9595,40 10Pas głównyszt.1795,7695,761,1413,68 RAZEM 882,60 Tabela nr 4 Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla strażaka w służbie przygotowawczej - mężczyzny Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna 123456789 1Czapka służbowa zimowaszt.1364,8064,801,8021,60 2Beretszt.1350,4050,401,4016,80 3Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60 4Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20 5Spodnie letniepara13144,00144,004,0048,00 6Krawatszt.2345,0090,002,5030,00 7Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60 8Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00 9Koszula służbowa z długim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00 10Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00 11Skarpety zimowepara2112,6025,202,1025,20 12Skarpety letniepara217,8015,601,3015,60 13Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80 14Półbuty służbowepara13116,40116,403,2338,80 15Pasek do spodniszt.1448,0048,001,0012,00 16Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80 17Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40 18Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40 19Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00 20Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11113,20113,209,43113,20 RAZEM 802,00 Tabela nr 5 Tabela kalkulacyjna równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie dla strażaka w służbie przygotowawczej - kobiety Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowaNależność całkowitaNależność miesięcznaNależność roczna 123456789 1Kapelusz zimowyszt.1346,0846,081,2815,36 2Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13280,80280,807,8093,60 3Mundur służbowykpl.13345,60345,609,60115,20 4Spódnica letniaszt.13102,00102,002,8334,00 5Krawatszt.2345,0090,002,5030,00 6Szalik zimowyszt.1328,8028,800,809,60 7Rękawiczki zimowepara1390,0090,002,5030,00 8Koszula służbowa z długim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00 9Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.2360,00120,003,3340,00 10Rajstopy zimowepara2112,6025,202,1025,20 11Rajstopy letniepara217,8015,601,3015,60 12Botki ocieplanepara13176,40176,404,9058,80 13Półbuty służbowepara13116,40116,403,2338,80 14Koszulka gimnastycznaszt.2325,2050,401,4016,80 15Spodenki gimnastyczneszt.2321,6043,201,2014,40 16Ubranie treningowekpl.1397,2097,202,7032,40 17Obuwie sportowepara1390,0090,002,5030,00 18Czyszczenie chemiczne - ryczałt 11113,20113,209,43113,20 RAZEM 752,96 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 5 maja 2004 r. sygn. akt P 2/03 (Dz. U. Nr 111, poz. 1181) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Safjan - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Janusz Niemcewicz, Mirosław Wyrzykowski - sprawozdawca, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem sądu przedstawiającego pytanie prawne oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 5 maja 2004 r., pytania prawnego Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi o zbadanie zgodności: 1) art. 32 ust. 6 od pierwszego średnika do kropki ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, ze zm.) - "tekst sprostowania nie może być komentowany w tym samym numerze lub audycji; nie odnosi się to do odpowiedzi; nie wyklucza to jednak prostej zapowiedzi polemiki lub wyjaśnień" z art. 31 ust. 3 w związku z art. 54 ust. 1 Konstytucji, art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i art. 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz 2) art. 46 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 90, poz. 999, z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) w zakresie, w jakim zabrania komentowania tekstu sprostowania w tym samym numerze lub audycji, w której sprostowanie to zostało opublikowane, jest zgodny z art. 31 ust. 3 w związku z art. 54 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz z art. 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. 2. Art. 46 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 6 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim nie definiując pojęcia sprostowania i odpowiedzi, zakazuje pod groźbą kary komentowania tekstu sprostowania w tym samym numerze lub audycji, w której sprostowanie to zostało opublikowane, jest niezgodny z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji przez to, że nie zachowuje wymaganej precyzji określenia znamion czynu zagrożonego karą. Marek Safjan, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Janusz Niemcewicz, Mirosław Wyrzykowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 10 maja 2004 r. sygn. akt SK 39/03 (Dz. U. Nr 111, poz. 1182) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodniczący, Adam Jamróz, Ewa Łętowska - sprawozdawca, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 10 maja 2004 r., skargi konstytucyjnej Jacka Bąbki o zbadanie zgodności art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924, ze zm.) z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 w związku z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: Art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 33) jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Adam Jamróz, Ewa Łętowska, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej załącznikami I, II i III do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 112, poz. 1184) Podaje się niniejszym do wiadomości, że w dniu 14 listopada 2003 r. na wniosek Ministra Środowiska Rada Ministrów wyraziła zgodę na związanie Rzeczypospolitej Polskiej załącznikami I, II i III do Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 27, poz. 112 i 113), ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską w dniu 12 grudnia 1989 r. Załączniki I, II i III do konwencji weszły w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 14 listopada 2003 r. Następujące państwa są Stronami konwencji: 1. Islamskie Państwo Afganistanu 2. Republika Południowej Afryki 3. Republika Albanii 4. Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna 5. Antigua i Barbuda 6. Królestwo Arabii Saudyjskiej 7. Republika Argentyńska 8. Związek Australijski 9. Republika Austrii 10. Republika Azerbejdżańska 11. Wspólnota Bahamów 12. Ludowa Republika Bangladeszu 13. Barbados 14. Królestwo Belgii 15. Belize 16. Republika Beninu 17. Królestwo Bhutanu 18. Republika Białorusi 19. Republika Boliwii 20. Republika Botswany 21. Federacyjna Republika Brazylii 22. Brunei Darussalam 23. Republika Bułgarii 24. Burkina Faso 25. Republika Burundi 26. Republika Chile 27. Chińska Republika Ludowa 28. Federacja Saint Christopher i Nevis 29. Republika Chorwacji 30. Republika Cypryjska 31. Republika Czadu 32. Republika Czeska 33. Królestwo Danii 34. Dominika 35. Republika Dominikańska 36. Republika Dżibuti 37. Arabska Republika Egiptu 38. Republika Ekwadoru 39. Państwo Erytrea 40. Republika Estońska 41. Federalna Demokratyczna Republika Etiopii 42. Republika Fidżi 43. Republika Filipin 44. Republika Finlandii 45. Republika Francuska 46. Republika Gabońska 47. Republika Gambii 48. Republika Ghany 49. Republika Grecka 50. Grenada 51. Gruzja 52. Kooperacyjna Republika Gujany 53. Republika Gwatemali 54. Republika Gwinei 55. Republika Gwinei Bissau 56. Republika Gwinei Równikowej 57. Królestwo Hiszpanii 58. Republika Hondurasu 59. Republika Indii 60. Republika Indonezji 61. Islamska Republika Iranu 62. Irlandia 63. Republika Islandii 64. Państwo Izrael 65. Jamajka 66. Japonia 67. Republika Jemeńska 68. Jordańskie Królestwo Haszymidzkie 69. Serbia i Czarnogóra 70. Królestwo Kambodży 71. Republika Kamerunu 72. Kanada 73. Państwo Katar 74. Republika Kazachstanu 75. Republika Kenii 76. Republika Kolumbii 77. Związek Komorów 78. Demokratyczna Republika Konga 79. Republika Konga 80. Republika Korei 81. Republika Kostaryki 82. Republika Kuby 83. Państwo Kuwejt 84. Królestwo Lesotho 85. Republika Liberii 86. Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna 87. Księstwo Liechtensteinu 88. Republika Litewska 89. Wielkie Księstwo Luksemburga 90. Republika Łotewska 91. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 92. Republika Madagaskaru 93. Republika Malawi 94. Malezja 95. Republika Mali 96. Republika Malty 97. Królestwo Marokańskie 98. Islamska Republika Mauretanii 99. Republika Mauritiusa 100. Meksykańskie Stany Zjednoczone 101. Republika Mołdowy 102. Księstwo Monako 103. Mongolia 104. Republika Mozambiku 105. Związek Myanmar 106. Republika Namibii 107. Królestwo Nepalu 108. Królestwo Niderlandów 109. Republika Federalna Niemiec 110. Federalna Republika Nigerii 111. Republika Nigru 112. Republika Nikaragui 113. Królestwo Norwegii 114. Nowa Zelandia 115. Islamska Republika Pakistanu 116. Republika Panamy 117. Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei 118. Republika Paragwaju 119. Republika Peru 120. Republika Portugalska 121. Federacja Rosyjska 122. Republika Rwandy 123. Rumunia 124. Saint Lucia 125. Saint Vincent i Grenadyny 126. Republika Salwadoru 127. Republika Senegalu 128. Republika Seszeli 129. Republika Sierra Leone 130. Republika Singapuru 131. Republika Słowacka 132. Republika Słowenii 133. Republika Somalijska 134. Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki 135. Stany Zjednoczone Ameryki 136. Królestwo Suazi 137. Republika Sudanu 138. Republika Surinamu 139. Syryjska Republika Arabska 140. Konfederacja Szwajcarska 141. Królestwo Szwecji 142. Republika Środkowoafrykańska 143. Królestwo Tajlandii 144. Zjednoczona Republika Tanzanii 145. Republika Togijska 146. Republika Trynidadu i Tobago 147. Republika Tunezyjska 148. Republika Turcji 149. Republika Ugandy 150. Ukraina 151. Wschodnia Republika Urugwaju 152. Republika Uzbekistanu 153. Republika Vanuatu 154. Boliwariańska Republika Wenezueli 155. Republika Węgierska 156. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 157. Socjalistyczna Republika Wietnamu 158. Republika Włoska 159. Republika Wybrzeża Kości Słoniowej 160. Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej 161. Republika Zambii 162. Republika Zimbabwe 163. Zjednoczone Emiraty Arabskie Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Regulaminów Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1185) Podaje się niniejszym do powszechnej wiadomości, że Rzeczpospolita Polska jest związana Regulaminami Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, stanowiącymi załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135), których wykaz określa załącznik do niniejszego oświadczenia rządowego. Teksty Regulaminów, określonych w załączniku, podlegają ogłoszeniu w języku polskim, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Załącznik do oświadczenia rządowego z dnia 10 lutego 2004 r. (poz. 1185) WYKAZ REGULAMINÓW EUROPEJSKIEJ KOMISJI GOSPODARCZEJ ONZ, STANOWIĄCYCH ZAŁĄCZNIKI DO POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO PRZYJĘCIA JEDNOLITYCH WYMAGAŃ TECHNICZNYCH DLA POJAZDÓW KOŁOWYCH, WYPOSAŻENIA I CZĘŚCI, KTÓRE MOGĄ BYĆ STOSOWANE W TYCH POJAZDACH, ORAZ WZAJEMNEGO UZNAWANIA HOMOLOGACJI UDZIELONYCH NA PODSTAWIE TYCH WYMAGAŃ Lp.Nr regulaminuTytułData przystąpienia 1234 11Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi z żarówkami kategorii R2 i/lub HS101.08.1983 22Jednolite przepisy dotyczące homologacji żarówek do reflektorów z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi*)01.08.1983 33Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń odblaskowych pojazdów samochodowych i przyczep01.08.1983 44Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń do oświetlania tylnej tablicy rejestracyjnej pojazdów samochodowych (z wyjątkiem motocykli) i przyczep01.08.1983 55Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów typu "sealed beam" (SB) z europejskimi asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi01.12.2001 66Jednolite przepisy dotyczące homologacji kierunkowskazów pojazdów samochodowych i przyczep01.08.1983 77Jednolite przepisy dotyczące homologacji przednich i tylnych świateł pozycyjnych, hamowania oraz obrysowych pojazdów samochodowych (z wyjątkiem motocykli) i przyczep01.08.1983 88Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi z żarówkami halogenowymi (H1, H2, H3, HB3, HB4, H7, H8, H9, HIR1, HIR2 i/lub H11)13.11.1992 99Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L2, L4 oraz L5 w zakresie hałasu01.08.1983 1010Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie zgodności elektromagnetycznej13.11.1992 1111Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych w zakresie zamków i elementów mocowania drzwi13.11.1992 1212Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie zabezpieczenia kierowcy przed uderzeniem w elementy układu kierowniczego w przypadku zderzenia22.07.2000 1313Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii M, N oraz O w zakresie hamowania13.11.1992 1413-HJednolite przepisy dotyczące homologacji samochodów osobowych w zakresie hamowania11.05.1998 1514Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie punktów kotwiczenia pasów bezpieczeństwa03.06.1990 1616Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. pasów bezpieczeństwa i układów zabezpieczających osoby przebywające w pojeździe II. pojazdów wyposażonych w pasy bezpieczeństwa06.06.1992 1717Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie siedzeń, ich punktów kotwiczenia oraz zagłówków03.06.1990 1818Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych w zakresie ich zabezpieczenia przed nieuprawnionym użyciem01.12.2001 1919Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł przeciwmgłowych pojazdów samochodowych06.06.1992 2020Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi z żarówkami halogenowymi (żarówkami H4)06.06.1992 2121Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie wyposażenia wnętrza01.12.2001 2222Jednolite przepisy dotyczące homologacji hełmów ochronnych i osłon tych hełmów dla kierowców i pasażerów motocykli i motorowerów13.11.1992 2323Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł cofania pojazdów samochodowych i przyczep04.03.1988 2424Jednolite przepisy dotyczące: I. homologacji silników o zapłonie samoczynnym (ZS) w zakresie emisji zanieczyszczeń widzialnych przez pojazdy z silnikiem o zapłonie samoczynnym II. homologacji pojazdów w zakresie instalacji homologowanych silników o ZS III. homologacji pojazdów wyposażonych w silniki o ZS w zakresie emisji z silnika zanieczyszczeń widzialnych IV. pomiaru mocy silnika o ZS13.11.1992 2525Jednolite przepisy dotyczące homologacji zagłówków zamocowanych lub niezamocowanych do siedzeń pojazdów01.12.2001 2626Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie wystających części zewnętrznych01.12.2001 2727Jednolite przepisy dotyczące homologacji trójkątów ostrzegawczych13.11.1992 2828Jednolite przepisy dotyczące homologacji ostrzegawczych sygnałów dźwiękowych oraz pojazdów samochodowych w zakresie ostrzegawczych sygnałów dźwiękowych13.11.1992 2929Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie ochrony osób przebywających w kabinie samochodu ciężarowego03.06.1990 3030Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych pojazdów samochodowych i przyczep04.03.1988 3131Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów typu "sealed beam" (reflektor HSB) z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi01.12.2001 3232Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie zachowania się konstrukcji pojazdu podczas uderzenia w tył01.12.2001 3333Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie zachowania się konstrukcji pojazdu podczas zderzenia czołowego01.12.2001 3434Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego22.07.2000 3536Jednolite przepisy dotyczące homologacji dużych pojazdów pasażerskich w zakresie ich budowy30.03.2003 3637Jednolite przepisy dotyczące homologacji żarówek do stosowania w homologowanych reflektorach pojazdów samochodowych i przyczep01.08.1983 3738Jednolite przepisy dotyczące homologacji tylnych świateł przeciwmgłowych pojazdów samochodowych i przyczep04.03.1988 3839Jednolite przepisy dotyczące homologacji zespołu prędkościomierza oraz jego montażu01.12.2001 3940Jednolite przepisy dotyczące homologacji motocykli wyposażonych w silniki o zapłonie iskrowym w zakresie emisji z silnika zanieczyszczeń gazowych13.11.1992 4041Jednolite przepisy dotyczące homologacji motocykli w zakresie hałasu13.11.1992 4142Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie przednich i tylnych urządzeń ochronnych (zderzaków itp.)13.11.1992 4243Jednolite przepisy dotyczące homologacji materiałów bezpiecznego oszklenia13.11.1992 4344Jednolite przepisy dotyczące homologacji urządzeń przytrzymujących dzieci w pojazdach samochodowych ("układów przytrzymujących dzieci")22.07.2000 4446Jednolite przepisy dotyczące homologacji lusterek wstecznych oraz homologacji pojazdów samochodowych w zakresie rozmieszczenia lusterek wstecznych03.06.1990 4547Jednolite przepisy dotyczące homologacji motorowerów wyposażonych w silniki o zapłonie iskrowym w zakresie emisji z silnika zanieczyszczeń gazowych13.11.1992 4648Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej pojazdów13.11.1992 4749Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników o zapłonie samoczynnym (ZS) i silników zasilanych sprężonym gazem ziemnym (CNG) oraz silników o zapłonie iskrowym (ZI) zasilanych skroplonym gazem ropopochodnym (LPG), a także homologacji pojazdów wyposażonych w silniki o ZS i zasilanych CNG oraz silniki o ZI zasilanych LPG w zakresie emisji zanieczyszczeń z silnika13.11.1992 4850Jednolite przepisy dotyczące homologacji przednich i tylnych świateł pozycyjnych, świateł hamowania, świateł kierunku jazdy oraz oświetlenia tylnej tablicy rejestracyjnej dla motorowerów, motocykli i pojazdów traktowanych jako takie22.07.2000 4951Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych mających co najmniej cztery koła w zakresie hałasu13.11.1992 5052Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów pasażerskich kategorii M2 i M3 o małej pojemności w zakresie ich budowy30.03.2003 5153Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L3 w zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej13.11.1992 5254Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych do pojazdów ciężarowych i przyczep06.06.1992 5355Jednolite przepisy dotyczące homologacji mechanicznych części sprzęgających pojazdy06.06.1992 5458Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. tylnych urządzeń zabezpieczających (TUZ) II. pojazdów w zakresie położenia homologowanego TUZ III. pojazdów w zakresie tylnego zabezpieczenia (TZ)06.06.1992 5559Jednolite przepisy dotyczące homologacji zamiennych układów tłumienia13.11.1992 5661Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów ciężarowych w zakresie wystających części zewnętrznych znajdujących się przed tylną ścianą kabiny01.12.2001 5762Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów z kierownicami typu rowerowego w zakresie zabezpieczenia przed nieuprawnionym użyciem01.12.2001 5863Jednolite przepisy dotyczące homologacji motorowerów dwukołowych w zakresie hałasu13.11.1992 5965Jednolite przepisy dotyczące homologacji specjalnych świateł ostrzegawczych do pojazdów samochodowych30.03.2003 6066Jednolite przepisy dotyczące homologacji dużych pojazdów pasażerskich w zakresie wytrzymałości ich konstrukcji01.12.2001 6167Jednolite przepisy dotyczące: I. homologacji specjalnego wyposażenia pojazdów samochodowych wykorzystujących w układzie napędowym skroplony gaz ropopochodny (LPG) II. homologacji pojazdu wyposażonego w specjalny układ wykorzystujący w układach napędowych skroplony gaz ropopochodny w zakresie montażu tego wyposażenia13.11.1992 6268Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych, z uwzględnieniem pojazdów o napędzie wyłącznie elektrycznym w zakresie pomiaru prędkości maksymalnej22.07.2000 6369Jednolite przepisy dotyczące homologacji tylnych tablic wyróżniających pojazdów i przyczep o (konstrukcyjnie) ograniczonej prędkości maksymalnej22.07.2000 6470Jednolite przepisy dotyczące homologacji tylnych tablic wyróżniających pojazdy długie i ciężkie22.07.2000 6571Jednolite przepisy dotyczące homologacji ciągników rolniczych w zakresie pola widzenia kierowcy06.06.1992 6673Jednolite przepisy dotyczące homologacji samochodów ciężarowych, przyczep i naczep w zakresie ich bocznego zabezpieczenia22.07.2000 6774Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L1 w zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej22.07.2000 6875Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych do motocykli i motorowerów01.12.2001 6978Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii L w zakresie hamowania13.11.1992 7079Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie układów kierowniczych22.07.2000 7180Jednolite przepisy dotyczące homologacji siedzeń dużych pojazdów pasażerskich oraz tych pojazdów w zakresie wytrzymałości siedzeń i ich mocowania01.12.2001 7281Jednolite przepisy dotyczące homologacji lusterek wstecznych dwukołowych pojazdów samochodowych z wózkiem bocznym lub bez w zakresie mocowania lusterek wstecznych na kierownicach typu rowerowego22.07.2000 7383Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie emisji zanieczyszczeń w zależności od wymagań paliwowych silnika13.11.1992 7484Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów samochodowych wyposażonych w silniki wewnętrznego spalania w zakresie pomiaru zużycia paliwa13.11.1992 7585Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników wewnętrznego spalania lub elektrycznych układów napędowych do pojazdów kategorii M i N w zakresie pomiaru mocy netto oraz maksymalnej mocy 30-minutowej elektrycznych układów napędowych13.11.1992 7686Jednolite przepisy dotyczące homologacji ciągników rolniczych lub leśnych w zakresie rozmieszczenia urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej22.07.2000 7787Jednolite przepisy dotyczące homologacji świateł do jazdy dziennej pojazdów samochodowych13.11.1992 7889Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. pojazdów w zakresie ograniczania prędkości maksymalnej lub ich regulowanej funkcji ograniczania prędkości II. pojazdów w zakresie montażu homologowanego ogranicznika prędkości (OP) lub homologowanego urządzenia regulowanej funkcji ograniczania prędkości (ROP) III. ograniczników prędkości (OP) lub urządzeń regulowanej funkcji ograniczania prędkości (ROP)01.12.2001 7990Jednolite przepisy dotyczące homologacji zamiennych zespołów okładzin ciernych do hamulców oraz okładzin ciernych do hamulców bębnowych pojazdów samochodowych i przyczep01.12.2001 8091Jednolite przepisy dotyczące homologacji bocznych świateł pozycyjnych pojazdów samochodowych i przyczep22.07.2000 8193Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. przednich urządzeń zabezpieczających (PUZ) II. pojazdów w zakresie montażu homologowanego przedniego urządzenia zabezpieczającego (PUZ) III. pojazdów w zakresie zabezpieczenia przedniego (ZP)01.12.2001 8294Jednolite przepisy dotyczące homologacji zabezpieczenia ochrony osób przebywających w pojeździe w przypadku zderzenia czołowego30.03.2003 8395Jednolite przepisy dotyczące homologacji zabezpieczenia ochrony osób przebywających w pojeździe w przypadku zderzenia bocznego30.03.2003 8496Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników o zapłonie samoczynnym (ZS) do stosowania w ciągnikach rolniczych i leśnych oraz w maszynach przeznaczonych do poruszania się poza drogami publicznymi w zakresie emisji zanieczyszczeń z silnika30.03.2003 8597Jednolite przepisy dotyczące homologacji systemów alarmowych pojazdów oraz pojazdów w zakresie ich systemów alarmowych01.12.2001 86100Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów z napędem elektrycznym o zasilaniu akumulatorowym w zakresie szczególnych wymagań konstrukcyjnych, bezpieczeństwa użytkowania i emisji wodoru23.08.1996 87101Jednolite przepisy dotyczące homologacji samochodów osobowych wyposażonych w silnik spalania wewnętrznego w zakresie emisji dwutlenku węgla i zużycia paliwa oraz pojazdów kategorii M1 i N1 wyposażonych w elektryczny układ napędowy w zakresie pomiaru zużycia energii elektrycznej i zasięgu01.01.1997 88102Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. sprzęgów o zmiennej długości (SZD) II. pojazdów w zakresie wyposażenia w SZD homologowanego typu13.12.1996 89103Jednolite przepisy dotyczące homologacji zamiennych reaktorów katalitycznych do pojazdów samochodowych23.02.1997 90104Jednolite przepisy dotyczące homologacji oznakowania odblaskowego pojazdów długich i ciężkich oraz przyczep15.01.1998 91105Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów przeznaczonych do przewozu ładunków niebezpiecznych w zakresie ich szczególnych cech konstrukcyjnych07.05.1998 92106Jednolite przepisy dotyczące homologacji opon pneumatycznych do pojazdów i przyczep rolniczych07.05.1998 93107Jednolite przepisy dotyczące homologacji dużych pasażerskich pojazdów dwupokładowych w zakresie ich budowy18.06.1998 94108Jednolite przepisy dotyczące homologacji wytwarzania bieżnikowanych opon pneumatycznych do pojazdów samochodowych i przyczep23.06.1998 95109Jednolite przepisy dotyczące homologacji wytwarzania bieżnikowanych opon pneumatycznych do pojazdów ciężarowych i przyczep23.06.1998 96110Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. specjalnych elementów składowych pojazdów samochodowych wykorzystujących sprężony gaz naturalny (CNG) w swoim układzie napędowym II. pojazdów w zakresie montażu specjalnych elementów składowych pojazdów samochodowych wykorzystujących sprężony gaz naturalny (CNG) w swoim układzie napędowym28.12.2000 97111Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów-cystern kategorii N i O w zakresie ich stateczności28.12.2000 98112Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów samochodowych z asymetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi i wyposażonych w żarówki21.09.2001 99113Jednolite przepisy dotyczące homologacji reflektorów pojazdów samochodowych z symetrycznymi światłami mijania i/lub drogowymi i wyposażonych w żarówki21.09.2001 100114Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. zespołu poduszki bezpieczeństwa jako części zamiennej II. zamiennego koła kierownicy wyposażonego w zespół poduszki bezpieczeństwa homologowanego typu III. zespołu poduszki bezpieczeństwa jako części zamiennej innego niż zamontowany w kole kierownicy01.02.2003 101115Jednolite przepisy dotyczące: I. homologacji specjalnego wyposażenia pojazdów samochodowych w eksploatacji, wykorzystujących w układzie napędowym skroplony gaz ropopochodny (LPG) II. specjalnych elementów składowych pojazdów samochodowych w eksploatacji, wykorzystujących sprężony gaz naturalny (CNG) w swoim układzie napędowym30.10.2003 Objaśnienie: *) wymagania zawarte w Regulaminie Nr 2 zostały zastąpione przez wymagania podane w Regulaminie Nr 37; świadectwa homologacji wydane zgodnie z Regulaminem Nr 2 przed 09.03.1986 r. pozostają w mocy (E/ECE/324, E/ECE/TRANS/505/Add.1/Rev.4). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie maksymalnych cen mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół (Dz. U. Nr 112, poz. 1186) Na podstawie art. 56 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 93, poz. 897) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych od dnia 1 maja do dnia 25 czerwca 2004 r. do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w ramach dopłat do spożycia mleka i przetworów mlecznych przez uczniów, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 maja 2004 r. (poz. 1186) MAKSYMALNE CENY MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH DOSTARCZANYCH DO ŻŁOBKÓW, PRZEDSZKOLI I SZKÓŁ, Z WYŁĄCZENIEM SZKÓŁ WYŻSZYCH, W RAMACH DOPŁAT DO SPOŻYCIA MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH PRZEZ UCZNIÓW1) W opakowaniach o pojemności większej niż 0,25 lW opakowaniach o pojemności 0,25 lW opakowaniach o pojemności 0,20 lW opakowaniach o pojemności mniejszej niż 0,20 l Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce cieplnej0,521,441,55- Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce cieplnej, z dodatkami smakowymi, zawierające wagowo przynajmniej 90 % mleka-2,162,40- Jogurty z mleka o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu-3,203,203,20 ________ 1) Maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w ramach dopłat do spożycia mleka i przetworów mlecznych przez uczniów podaje się w złotych za litr. Do przeliczania litrów mleka lub przetworów mlecznych na kilogramy należy pomnożyć ilość litrów mleka lub przetworów mlecznych przez 1,030. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu danych, które zawiera rejestr wojewódzki, oraz wzoru wniosku o rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim (Dz. U. Nr 94, poz. 931) Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres danych, które zawiera wojewódzki rejestr organizacji zarejestrowanych w systemie ekozarządzania i audytu, zwany dalej "rejestrem wojewódzkim"; 2) wzór wniosku o rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim. § 2. Rejestr wojewódzki zawiera następujący zakres danych: 1) listę organizacji aktualnie zarejestrowanych w systemie ekozarządzania i audytu, mających siedzibę na obszarze województwa, obejmującą następujące informacje: a) nazwę, b) siedzibę i adres, c) datę rejestracji, d) datę ostatniej weryfikacji, e) numer w rejestrze wojewódzkim, f) informacje o miejscu/miejscach udostępnienia deklaracji środowiskowej; 2) listę organizacji, które po raz pierwszy złożyły wniosek o rejestrację i oczekują na wpis do rejestru wojewódzkiego; 3) listę organizacji, których rejestracja została zawieszona, zgodnie z zasadami funkcjonowania systemu ekozarządzania i audytu, z podaniem przyczyn, które powodują konieczność zawieszenia; 4) listę organizacji, które wykreślono z rejestru wojewódzkiego z podaniem powodów skreślenia. § 3. Określa się wzór wniosku o rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 931) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 maja 2004 r. w sprawie przeniesienia planowanych wydatków budżetowych oraz limitów zatrudnienia i kwot wynagrodzeń między częściami budżetu państwa określonych w ustawie budżetowej na rok 2004 (Dz. U. Nr 112, poz. 1187) Na podstawie art. 39 ust. 1b i 1c ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przeniesienia planowanych wydatków budżetowych między częściami budżetu państwa w zakresie dotyczącym Ministerstwa Polityki Społecznej oraz limity zatrudnienia i kwoty wynagrodzeń w podziale na części i działy budżetu państwa. § 2. 1. Przenosi się planowane wydatki budżetowe: 1) z części 20 - Gospodarka do części 44 - Zabezpieczenie społeczne w kwocie 207 tys. zł; 2) z części 31 - Praca do części 44 - Zabezpieczenie społeczne w kwocie 2.540 tys. zł, w tym związane z realizacją zadań: a) koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego - w kwocie 1.000 tys. zł, b) reintegracji społecznej - w kwocie 1.090 tys. zł; 3) z części 34 - Rozwój regionalny do części 44 - Zabezpieczenie społeczne w kwocie 53 tys. zł. 2. Szczegółowy podział planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Przenosi się limity zatrudnienia i kwoty wynagrodzeń z części 20 - Gospodarka, z części 31 - Praca oraz z części 34 - Rozwój regionalny do części 44 - Zabezpieczenie społeczne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 2004 r. (poz. 1187) Załącznik nr 1 PRZENIESIENIA PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH CzęśćDziałRozdział§/grupa §§WyszczególnieniePoz.Kwota w tys.zł. zmniejszeniezwiększenie 12345678 20 GOSPODARKA 750 Administracja publiczna 75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej 4010wynagrodzenia osobowe pracowników 172 4110składki na ubezpieczenia społeczne 30 4120składki na Fundusz Pracy 5 31 PRACA 150 Przetwórstwo przemysłowe 15011 Rozwój przedsiębiorczości 4302zakup usług pozostałych 1.790 4412podróże służbowe krajowe 20 4422podróże służbowe zagraniczne 100 6062wydatki na zakupy inwestycyjne jednostek budżetowych 180 750 Administracja publiczna 75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej 4010wynagrodzenia osobowe pracowników 176 4110składki na ubezpieczenia społeczne 31 4120składki na Fundusz Pracy 5 4300zakup usług pozostałych 78 6050wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych 160 34 ROZWÓJ REGIONALNY 750 Administracja publiczna 75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej 4010wynagrodzenia osobowe pracowników 43 4110składki na ubezpieczenia społeczne 8 4120składki na Fundusz Pracy 2 44 ZABEZPIECZENIE SPOŁECZNE 150 Przetwórstwo przemysłowe 15011 Rozwój przedsiębiorczości 4302zakup usług pozostałych 1.790 4412podróże służbowe krajowe 20 4422podróże służbowe zagraniczne 100 6062wydatki na zakupy inwestycyjne jednostek budżetowych 180 750 Administracja publiczna 75001 Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej 4010wynagrodzenia osobowe pracowników 391 4110składki na ubezpieczenia społeczne 69 4120składki na Fundusz Pracy 12 4300zakup usług pozostałych 78 6050wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych 160 Załącznik nr 2 PRZENIESIENIA LIMITÓW ZATRUDNIENIA I WYNAGRODZEŃ W ROKU 2004 CzęśćDziałRozdziałWyszczególnienieZmniejszeniaZwiększenia Limity zatrudnieniaWynagrodzenia osobowe (uposażenia) w tys.złLimity zatrudnieniaWynagrodzenia osobowe (uposażenia) w tys.zł 12345678 20 GOSPODARKA 750 Administracja publiczna 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe2172 31 PRACA 750 Administracja publiczna 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe1109 Osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń141 34 ROZWÓJ REGIONALNY 750 Administracja publiczna 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej Osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń143 44 ZABEZPIECZENIE SPOŁECZNE 750 Administracja publiczna 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej Osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe 3281 Osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń 284 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 113, poz. 1188) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 106, poz. 1127) w § 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister jest dysponentem części 15 i 37 budżetu państwa.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i terminów opracowania materiałów do projektu ustawy budżetowej na rok 2005 (Dz. U. Nr 113, poz. 1189) Na podstawie art. 82 ust. 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ministrowie, przewodniczący określonych w odrębnych ustawach komitetów wchodzących w skład Rady Ministrów, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inni dysponenci odrębnych części budżetowych, zwani dalej "dysponentami", opracowują plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych, projekty planów dochodów i wydatków poszczególnych części budżetowych, w terminach, trybie i na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu, o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej. § 2. Dysponenci opracowują projekty swoich budżetów w układzie klasyfikacji budżetowej, ustalonej: 1) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634, z późn. zm. 2)); 2) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 września 1999 r. w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 78, poz. 880, z późn. zm. 3)). § 3. 1. Materiały do projektu budżetu państwa dysponenci opracowują na podstawie: 1) założeń do projektu budżetu państwa rozpatrzonych przez Radę Ministrów, prognoz wskaźników makroekonomicznych, opracowanych przez Ministra Finansów przy współpracy ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego i innych ministrów właściwych w sprawach polityki społeczno-gospodarczej; 2) wstępnych kwot wydatków dla poszczególnych części budżetowych; 3) zadań realizowanych przez poszczególnych dysponentów ze szczególnym uwzględnieniem jednostek organizacyjnych dotowanych z budżetu państwa, a także państwowych jednostek organizacyjnych, nowych i likwidowanych w 2005 r. 2. Wstępne kwoty wydatków dla poszczególnych części budżetowych oraz prognozy wskaźników makroekonomicznych zostaną przekazane dysponentom przez Ministra Finansów. § 4. 1. Podział kwoty wydatków w zakresie bezpieczeństwa publicznego i ochrony przeciwpożarowej dokonywany przez wojewodów wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. 2. Podział kwoty wydatków w zakresie korpusu służby cywilnej dokonywany przez dysponentów wymaga uzgodnienia z Szefem Służby Cywilnej. 3. Podział kwoty wydatków w zakresie obrony narodowej, dokonywany przez innych dysponentów, wymaga uzgodnienia z Ministrem Obrony Narodowej. 4. Planowane przez dysponentów wydatki części budżetowych w ramach programów wieloletnich wymagają uprzedniego uzgodnienia z koordynatorami tych programów. 5. Podziału kwoty wydatków dla działu "Oświata i wychowanie" oraz dla działu "Edukacyjna opieka wychowawcza" pomiędzy wojewodów dokonuje minister właściwy do spraw oświaty i wychowania. Wydatki te nie mogą być planowane przez wojewodów w kwotach niższych bez uprzedniego uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania. 6. Podziału kwoty wydatków na realizację świadczeń rodzinnych pomiędzy poszczególnych dysponentów, w dziale "Pomoc społeczna", dokonuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego. 7. Podziału kwoty wydatków dla działu "Transport i łączność", rozdziału "Przejścia graniczne", pomiędzy wojewodów dokonuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. § 5. 1. W terminie do dnia 4 czerwca 2004 r. dysponenci opracują i przedłożą Ministrowi Finansów plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych, według formularzy oznaczonych symbolami: 1) RZ-1 - Świadczenia na rzecz osób fizycznych wypłacane z budżetu państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) RZ-2 - Nowe i likwidowane państwowe jednostki organizacyjne; wzór formularza stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) RZ-3 - Nowe zadania przewidziane do realizacji w 2005 r., zadania, których realizacja kończy się w 2004 r., oraz zadania wynikające z członkostwa w NATO i w Unii Europejskiej; wzór formularza stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) RZ-4 - Skutki finansowe uzyskania wyższego stopnia awansu zawodowego - zgodnie z ustawą z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, z późn. zm. 4)), nauczycieli zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej w roku 2005; wzór formularza stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) RZ-5 - Finansowanie zadań uzgodnionych z Komisją Europejską; wzór formularza stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) RZ-6 - Finansowanie zadań nieobjętych uzgodnieniami z Komisją Europejską; wzór formularza stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia; 7) RZ-7 - Finansowanie zadań, wynikających z członkostwa Polski w Unii Europejskiej, w części dotyczącej Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej; wzór formularza stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia; 8) RZ-8 - Współfinansowanie projektów z Funduszu Spójności; wzór formularza stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia; 9) RZ-9 - Prefinansowanie i współfinansowanie programów operacyjnych i inicjatyw wspólnotowych finansowanych z funduszy strukturalnych; wzór formularza stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia; 10) RZ-10 - Pomoc społeczna oraz pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej; wzór formularza stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia; 11) RZ-11 - Zasiłki z pomocy społecznej oraz świadczenia rodzinne; wzór formularza stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia; 12) RZ-12 - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie inwestycji; wzór formularza stanowi załącznik nr 12 do rozporządzenia; 13) RZ-13 - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie zakupów inwestycyjnych (niezwiązanych z budownictwem) realizowanych w działach: 750 - Administracja publiczna, 751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa i 755 - Wymiar sprawiedliwości; wzór formularza stanowi załącznik nr 13 do rozporządzenia; 14) RZ-14 - Dotacje na finansowanie zadań realizowanych przez przedsiębiorców; wzór formularza stanowi załącznik nr 14 do rozporządzenia; 15) RZ-15 - Składki na ubezpieczenie zdrowotne finansowane z budżetu państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 15 do rozporządzenia; 16) RZ-16 - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji rządowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 16 do rozporządzenia; 17) RZ-17 - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego oraz na dofinansowanie zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego (dotyczy wydatków osobowych funkcjonariuszy); wzór formularza stanowi załącznik nr 17 do rozporządzenia; 18) RZ-18 - Programy wieloletnie; wzór formularza stanowi załącznik nr 18 do rozporządzenia; 19) RZ-19 - Renty wynikające z wyroków i ugód sądowych zasądzone na rzecz pacjentów byłych państwowych jednostek budżetowych ochrony zdrowia; wzór formularza stanowi załącznik nr 19 do rozporządzenia; 20) RZ-20 - Renty strukturalne w rolnictwie finansowane z budżetu państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 20 do rozporządzenia; 21) RZ-21 - Wydatki na przejścia graniczne; wzór formularza stanowi załącznik nr 21 do rozporządzenia. 2. W formularzu RZ-1 ujmuje się wyłącznie: 1) ustawowo zagwarantowane świadczenia pieniężne na rzecz żołnierzy i funkcjonariuszy oraz świadczenia emerytalno-rentowe dla żołnierzy i funkcjonariuszy w podziale na działy, a w zakresie działu "Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa" także w podziale na rozdziały; 2) uposażenia sędziów i prokuratorów w stanie spoczynku oraz uposażenia rodzinne; 3) liczbę żołnierzy i funkcjonariuszy przewidzianych do zwolnienia z zawodowej służby, pełnionej jako służba stała, do rezerwy; 4) świadczenia dla byłych olimpijczyków wypłacane na podstawie art. 28a ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 5)). 3. Formularz RZ-4 właściwi ministrowie oraz wojewodowie, w terminie 5 dni przed terminem, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Oświata i wychowanie" oraz działu "Edukacyjna opieka wychowawcza", przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania dokona weryfikacji powyższego formularza i opracuje zestawienia zbiorcze w zakresie działów "Oświata i wychowanie" i "Edukacyjna opieka wychowawcza", które przedłoży Ministrowi Finansów w terminie, o którym mowa w ust. 1. 4. Formularze: RZ-1, RZ-2, RZ-3, RZ-12, RZ-16, RZ-17 i RZ-18 wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie bezpieczeństwa publicznego i ochrony przeciwpożarowej, przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 5. Formularze: RZ-10, RZ-11 i RZ-12 dysponenci i Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w zakresie działu "Pomoc społeczna" oraz działu "Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej", przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego i ministrowi właściwemu do spraw pracy. 6. Formularze: RZ-2, RZ-3, RZ-5, RZ-6, RZ-12, RZ-16 i RZ-18 ministrowie i wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego", przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 7. Formularz RZ-18 ministrowie i wojewodowie przedstawiają również koordynatorom programów wieloletnich w terminie 5 dni przed terminem, o którym mowa w ust. 1. 8. Formularze RZ-3 i RZ-12 właściwi ministrowie oraz wojewodowie w zakresie działu "Obrona narodowa" przedstawiają również Ministrowi Obrony Narodowej. 9. Formularz RZ-21 właściwi ministrowie i wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. § 6. 1. W terminie 21 dni kalendarzowych od dnia otrzymania pisma przekazującego wstępne kwoty wydatków na rok 2005, o których mowa w § 3 ust. 2, dysponenci przedłożą Ministrowi Finansów projekt budżetu w danej części budżetu państwa, według formularzy oznaczonych symbolami: 1) BD - Zestawienie dochodów; wzór formularza stanowi załącznik nr 22 do rozporządzenia; 2) BW - Zestawienie wydatków; wzór formularza stanowi załącznik nr 23 do rozporządzenia; 3) DPO - Wykaz jednostek, dla których zaplanowano dotacje podmiotowe; wzór formularza stanowi załącznik nr 24 do rozporządzenia; 4) DAF - Zestawienie dotacji dla państwowych agencji i fundacji z udziałem Skarbu Państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 25 do rozporządzenia; 5) BW-S - Wydatki budżetu państwa na składki na ubezpieczenie zdrowotne; wzór formularza stanowi załącznik nr 26 do rozporządzenia; 6) BW-PL - Plan finansowy placówek dyplomatycznych - wydatki budżetowe; wzór formularza stanowi załącznik nr 27 do rozporządzenia; 7) PZ-1 - Zatrudnienie i wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 28 do rozporządzenia; 8) PZ-2 - Zatrudnienie i uposażenia żołnierzy i funkcjonariuszy w państwowej sferze budżetowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 29 do rozporządzenia; 9) SUS - Zapotrzebowanie na środki z tytułu składek emerytalno-rentowych dla żołnierzy, funkcjonariuszy oraz na ubezpieczenie społeczne duchownych; wzór formularza stanowi załącznik nr 30 do rozporządzenia; 10) BW-I - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie inwestycji wraz z omówieniem; wzór formularza stanowi załącznik nr 31 do rozporządzenia; 11) IW - Wniosek o przyznanie środków budżetowych na finansowanie inwestycji wieloletnich; wzór formularza stanowi załącznik nr 32 do rozporządzenia; 12) BW-IA - Środki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie zakupów inwestycyjnych (niezwiązanych z budownictwem) realizowanych w działach: 750 - Administracja publiczna, 751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa i 755 - Wymiar sprawiedliwości; wzór formularza stanowi załącznik nr 33 do rozporządzenia; 13) SW-1 - Szkolnictwo wyższe; wzór formularza stanowi załącznik nr 34 do rozporządzenia; 14) SW-2 - Wybrane elementy planu finansowego szkół wyższych; wzór formularza stanowi załącznik nr 35 do rozporządzenia; 15) ŚR - Wydatki na świadczenia rodzinne; wzór formularza stanowi załącznik nr 36 do rozporządzenia; 16) BZS - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji rządowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 37 do rozporządzenia; 17) BZSA - Dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji rządowej (dotyczy wydatków osobowych funkcjonariuszy); wzór formularza stanowi załącznik nr 38 do rozporządzenia; 18) B-4Z - Plan finansowy zakładów budżetowych; wzór formularza stanowi załącznik nr 39 do rozporządzenia; 19) B-4S - Plan finansowy środków specjalnych; wzór formularza stanowi załącznik nr 40 do rozporządzenia; 20) B-7Z - Plan finansowy gospodarstw pomocniczych; wzór formularza stanowi załącznik nr 41 do rozporządzenia; 21) BZS-z - Zadania finansowane w ramach dotacji celowych na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego oraz na zadania bieżące realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji rządowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 42 do rozporządzenia; 22) PR - Programy wieloletnie; wzór formularza stanowi załącznik nr 43 do rozporządzenia; 23) IP - Wniosek o przyznanie środków budżetowych na finansowanie inwestycyjnego programu wieloletniego; wzór formularza stanowi załącznik nr 44 do rozporządzenia; 24) PP - Przychody z prywatyzacji i ich rozdysponowanie; wzór formularza stanowi załącznik nr 45 do rozporządzenia; 25) PE - Finansowanie zadań uzgodnionych z Komisją Europejską; wzór formularza stanowi załącznik nr 46 do rozporządzenia; 26) PB - Finansowanie zadań nieobjętych uzgodnieniami z Komisją Europejską; wzór formularza stanowi załącznik nr 47 do rozporządzenia; 27) PFC - Plan finansowy funduszu celowego; wzór formularza stanowi załącznik nr 48 do rozporządzenia; 28) F-SPO - Współfinansowanie projektów z Funduszu Spójności; wzór formularza stanowi załącznik nr 49 do rozporządzenia; 29) F-STR - Prefinansowanie i współfinansowanie programów operacyjnych i inicjatyw wspólnotowych finansowanych z funduszy strukturalnych; wzór formularza stanowi załącznik nr 50 do rozporządzenia; 30) WPRiR - Finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej; wzór formularza stanowi załącznik nr 51 do rozporządzenia; 31) SFP-FS - Wybrane elementy planu finansowego niektórych osób prawnych zaliczanych do sektora finansów publicznych; wzór formularza stanowi załącznik nr 52 do rozporządzenia; 32) SFP-ARM - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Rezerw Materiałowych; wzór formularza stanowi załącznik nr 53 do rozporządzenia; 33) SFP-GN - Wybrane elementy planu finansowego Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości; wzór formularza stanowi załącznik nr 54 do rozporządzenia; 34) SFP-FB - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Mienia Wojskowego, Wojskowej Agencji Mieszkaniowej; wzór formularza stanowi załącznik nr 55 do rozporządzenia; 35) SFP-ARR - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Rynku Rolnego; wzór formularza stanowi załącznik nr 56 do rozporządzenia; 36) SFP-ARiMR - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 57 do rozporządzenia; 37) SFP-ANR - Wybrane elementy planu finansowego Agencji Nieruchomości Rolnych; wzór formularza stanowi załącznik nr 58 do rozporządzenia; 38) SFP-ANRZ - Wybrane elementy planu finansowego Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa; wzór formularza stanowi załącznik nr 59 do rozporządzenia. 2. W formularzach wymienionych w ust. 1 dysponenci ujmują dane zbiorczo dla działu oraz odrębnie dla każdego rozdziału. 3. Formularze: BD, BW, PZ-1, BW-I, IW, BZS i B-4Z ministrowie i wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Oświata i wychowanie" oraz działu "Edukacyjna opieka wychowawcza", przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania. 4. Formularze: BD, BW, PZ-1, PZ-2, SUS, BW-I, BZS, BZSA, B-4Z i B-7Z wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie bezpieczeństwa publicznego i ochrony przeciwpożarowej, przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 5. Formularze: PZ-1 (w zakresie korpusu służby cywilnej), BW i BZS dysponenci, w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedstawiają również Szefowi Służby Cywilnej. 6. Formularze: BD, BW i PZ-2 w zakresie działu "Obrona narodowa" oraz formularz PP dysponenci, w terminie, o którym mowa w ust. 1, przedstawiają również Ministrowi Obrony Narodowej. 7. Formularze: BW, PZ-1, PZ-2, BW-I, IW, BZS, PR, PE, PB i SFP-FS ministrowie i wojewodowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego", przedstawiają również ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 8. Formularze: BW, PZ-1, PZ-2, BW-I, IW, SW-1, SW-2 i SFP-FS ministrowie, w terminie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie działu "Szkolnictwo wyższe", przedstawiają ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego. 9. Formularze PR oraz IP ministrowie i wojewodowie przedstawiają również koordynatorom programów wieloletnich w terminie 5 dni przed terminem, o którym mowa w ust. 1. § 7. 1. Dysponenci państwowych funduszy celowych nieposiadających osobowości prawnej, prezesi państwowych funduszy celowych posiadających osobowość prawną oraz Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego - przedstawiają Ministrowi Finansów w terminie, o którym mowa w § 6 ust. 1, projekty planów finansowych poszczególnych funduszy opracowane na formularzu PFC, którego wzór stanowi załącznik nr 48 do rozporządzenia. 2. Główny Geodeta Kraju przedstawia Ministrowi Finansów w terminie i na formularzu, o którym mowa w ust. 1, projekt planu finansowego Państwowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. § 8. Łącznie z formularzami, o których mowa w § 5-7, dysponenci przedstawiają uzasadnienie planowanych dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów. § 9. Szczegółowe zasady opracowywania materiałów do projektu ustawy budżetowej na rok 2005 określa załącznik nr 60 do rozporządzenia. § 10. Kwotę, o której mowa w art. 78 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, ustala się w wysokości 300 mln zł. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 maja 2004 r. (poz. 1189) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Załącznik nr 26 Ilustracja Załącznik nr 27 Ilustracja Załącznik nr 28 Ilustracja Załącznik nr 29 Ilustracja Załącznik nr 30 Ilustracja Załącznik nr 31 Ilustracja Załącznik nr 32 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 33 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 34 Ilustracja Załącznik nr 35 Ilustracja Załącznik nr 36 Ilustracja Załącznik nr 37 Ilustracja Załącznik nr 38 Ilustracja Załącznik nr 39 Ilustracja Załącznik nr 40 Ilustracja Załącznik nr 41 Ilustracja Załącznik nr 42 Ilustracja Załącznik nr 43 Ilustracja Załącznik nr 44 Ilustracja Załącznik nr 45 Ilustracja Załącznik nr 46 Ilustracja Załącznik nr 47 Ilustracja Załącznik nr 48 Ilustracja Załącznik nr 49 Ilustracja Załącznik nr 50 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 51 Ilustracja Załącznik nr 52 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 53 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 54 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 55 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 56 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 57 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 58 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 59 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 60 SZCZEGÓŁOWE ZASADY OPRACOWYWANIA MATERIAŁÓW DO PROJEKTU USTAWY BUDŻETOWEJ NA ROK 2005 Rozdział 1 Zasady ogólne 1. Dysponenci poszczególnych części budżetowych opracują materiały do projektu ustawy budżetowej na 2005 r. według formularzy, stanowiących załączniki nr 1-59 do rozporządzenia. 2. Uzasadnienie planowanych dochodów i wydatków, o którym mowa w § 8 rozporządzenia, sporządza się dla każdego działu klasyfikacji budżetowej. Wydatki bieżące i wydatki inwestycyjne należy uzasadnić odrębnie, omawiając szczegółowo przewidywane wykonanie i założenia planu z uwzględnieniem: 1) zmian wielkości poszczególnych elementów kalkulacyjnych; 2) czynników, które spowodowały ewentualną zmianę trendu wzrostu lub spadku; 3) dochodów i wydatków jednorazowych lub niewystępujących w budżecie w 2004 r.; 4) kwot planowanych wydatków w poszczególnych rozdziałach dla nowych zadań przewidzianych do realizacji w 2005 r. 3. W uzasadnieniach dotyczących planowanych dochodów i wydatków, w przypadku zmiany zakresu działania, wprowadzenia nowych źródeł dochodów lub zamieszczenia nowych upoważnień do dokonywania wydatków, powołuje się przepisy prawne, z których zmiany te wynikają. 4. Planowanie wydatków budżetowych na inwestycje powinno spełniać warunki określone w dziale III rozdziale 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. W wydatkach na cele inwestycyjne nie planuje się remontów, które finansowane są w ramach wydatków bieżących. 5. Materiały planistyczne dotyczące inwestycji należy przedkładać odrębnie. Wszystkie formularze oznaczone symbolami: RZ-12, RZ-13, BW-I, IW, BW-IA i IP należy przekazywać pocztą elektroniczną, a wydruki oraz materiały opisowe powinny być złożone w obowiązującym terminie bezpośrednio w Wydziale Inwestycji Departamentu Budżetu Państwa Ministerstwa Finansów. Rozdział 2 Plany rzeczowe zadań 6. Plany rzeczowe zadań realizowanych ze środków budżetowych dysponenci opracowują według formularzy oznaczonych symbolami RZ-1 do RZ-21, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia. 7. W formularzach oznaczonych symbolami RZ wszystkie kwoty odnoszące się do 2005 r. należy podać w cenach z 2004 r. 8. Formularz RZ-1 opracowują wyłącznie: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu, Ministerstwo Obrony Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministerstwo Sprawiedliwości dla części 37. Sprawiedliwość, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny i Trybunał Konstytucyjny, Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu oraz wojewodowie. W treści formularza RZ-1 oprócz świadczeń ustawowych należy podać dane, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia. W dziale "Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa" należy opracować formularz RZ-1 jako zestawienie zbiorcze, a także odrębnie w rozbiciu na rozdziały. Pojęcie "liczba świadczeniobiorców" interpretowane powinno być jako liczba osób, na które przysługuje świadczenie (np. członkowie rodziny). 9. Do formularza RZ-2 należy załączyć, dla kolumny 8 "ocena kosztów uruchomienia i działalności jednostki" oraz kolumny 9 "ocena kosztów likwidacji jednostki", szczegółowe uzasadnienie zawierające m.in. specyfikację jednorazowych tytułów i kosztów uruchomienia i likwidacji jednostki. Ministerstwo Obrony Narodowej wypełnia formularz RZ-2 zbiorczo za wszystkie jednostki wojskowe. 10. Dysponenci części budżetowych wykazują na formularzu RZ-3 wyłącznie te zadania, które powodować będą skutki finansowe dla budżetu państwa; do formularza RZ-3 należy dołączyć szczegółowy opis zadań, wraz z podaniem podstawy prawnej, kalkulację kosztów nowego lub kończącego się zadania bądź zadania, którego zakres ulegnie ograniczeniu w roku planowym. Należy także omówić skutki finansowe nowego przedsięwzięcia dla roku, w którym rozpocznie się jego realizacja, jak i skutki finansowe z tytułu realizacji tego zadania w latach następnych. W formularzu podaje się również informacje finansowe o zadaniach inwestycyjnych. Przez pojęcie "nowe zadania" rozumie się zadania budżetowe, wynikające z aktów prawnych, których realizacja rozpocznie się w 2005 r. Formularz RZ-3 daje możliwość zgłoszenia potrzeb w zakresie wzrostu zatrudnienia i wynagrodzeń w związku z realizacją zadań. 11. RZ-4 dotyczy skutków finansowych uzyskania wyższego stopnia awansu zawodowego nauczycieli - zgodnie z ustawą z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959), zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej w roku 2005. Formularz ten sporządzają w zakresie działów 801 i 854 właściwi ministrowie prowadzący szkoły i placówki oświatowe oraz zatrudniający w urzędach obsługujących ministra i jednostkach podległych pracowników na stanowiskach pedagogicznych i wojewodowie w zakresie pracowników zatrudnionych na stanowiskach pedagogicznych w kuratoriach oświaty wynagradzanych na podstawie art. 30 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela. W formularzu tym należy uwzględnić planowane w roku 2004 i 2005 zmiany z tytułu awansu zawodowego nauczycieli na poszczególne stopnie, obejmujące liczbę awansowanych nauczycieli oraz wysokość środków na ich sfinansowanie (wynagrodzenia, bez pochodnych i odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych), a także roczne skutki finansowe uzyskania awansu zawodowego w roku 2004. Do określenia powyższych skutków finansowych dotyczących wynagrodzeń należy stosować wysokość kwoty bazowej obowiązującej w roku 2004. 12. Formularz RZ-5 sporządzają dysponenci części budżetowych, realizujący programy uzgodnione z Komisją Europejską, które wymagają ustalonego w nich udziału środków budżetowych lub innych jako współfinansowania. Formularz powinien zawierać dane o wszystkich środkach związanych z realizacją programów (a także projektów) wynikających z podpisanych memorandów finansowych - PHARE, ISPA, SAPARD - z podziałem na potrzebne środki budżetu państwa, środki przyznane (przewidziane) na dany rok przez Komisję Europejską, inne środki, w tym np. kredyty z międzynarodowych instytucji finansowych służące współfinansowaniu tych programów. Formularz powinien zawierać również dane o wszystkich środkach związanych z realizacją projektów dotyczących dostosowania i budowy struktur i procedur polskiej administracji publicznej do wymogów UE w ramach programu Transition Facility oraz związanych z realizacją zadań dotyczących dostosowania do wymogów Układu Schengen. W kolumnie 2 podaje się nazwę programu (zadania), w kolumnie 6 w poz. 3 - źródło finansowania środków (np. Bank Światowy), w kolumnie 7 dla środków budżetowych dział i rozdział, dla środków z UE - symbol programu lub projektu (np. PLxxxx,..,..), dla innych środków - nazwę dawcy i oznaczenie umowy. Formularz wypełnia się dla programów wdrażanych według nowych zasad (Nowa Orientacja PHARE, ISPA, SAPARD). W formularzu wykazuje się zarówno zadania bieżące, jak i inwestycyjne. W formularzu nie uwzględnia się zadań, których realizacja zostanie zakończona w roku 2004 i nie wystąpi zapotrzebowanie na środki z budżetu państwa, poczynając od roku 2005. 13. Formularz RZ-6 sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy korzystają z kredytów zagranicznych lub z innych środków zagranicznych przy realizacji zadań nieobjętych uzgodnieniami z Komisją Europejską. Formularz powinien zawierać dane o wszystkich środkach zagranicznych i krajowych przeznaczonych na realizację programów (zadań) niezwiązanych z programami uzgodnionymi z Komisją Europejską, a więc środki ze źródeł zagranicznych (np. fundacji, państw, organizacji i instytucji międzynarodowych, banków) ze wskazanym celem i warunkami ich wykorzystania. Formularz powinien zawierać również dane o wszystkich środkach związanych z projektami realizowanymi w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Norweskiego Instrumentu Finansowego. W kolumnie 2 podaje się nazwę celu lub programu, w kolumnie 6 - jedno lub kilka (jeśli są) źródła zagraniczne, w kolumnie 7 - akt przyznający środki. W formularzu wykazuje się zarówno zadania bieżące, jak i inwestycyjne. W formularzu nie uwzględnia się zadań, których realizacja zostanie zakończona w roku 2004 i nie wystąpi zapotrzebowanie na środki z budżetu państwa, poczynając od roku 2005. 14. Formularz RZ-7 sporządzają dysponenci części budżetowych, odpowiedzialni za realizację zadań wynikających ze Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej, które wymagają udziału środków budżetowych. Formularz powinien zawierać dane o wszystkich środkach związanych z realizacją zadań, wynikających z członkostwa Polski w Unii Europejskiej, dotyczących Wspólnej Polityki Rolnej i Wspólnej Polityki Rybackiej - z podziałem na środki budżetu państwa i środki przyznane na dany rok przez Komisję Europejską. W kolumnie 3 należy podać nazwę jednostki realizującej (dysponenta budżetowego), w kolumnie 5 - odpowiednią klasyfikację budżetu krajowego, a w kolumnach od 6 do 13 kwoty dotacji. 15. Formularz RZ-8 - sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy pełnią funkcje Instytucji Pośredniczących w zarządzaniu (Sektorowe Instytucje Zarządzające) dla projektów współfinansowanych z Funduszu Spójności. 16. Formularz RZ-9 - sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy pełnią funkcję Instytucji Zarządzających dla programów współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych, w porozumieniu z innymi dysponentami części budżetowych biorących udział w realizacji zadań wynikających z funduszy strukturalnych. 17. Formularz RZ-10 - w informacjach rzeczowych dotyczących przewidywanego wykonania za rok 2004 i projektu planu na rok 2005 należy podać przeciętne miesięczne liczby: osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej, osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pozostałych pracodawców, osób skierowanych do odbycia służby zastępczej, wniosków o przeznaczenie do służby zastępczej rozpatrzonych przez komisję wojewódzką oraz posiedzeń komisji wojewódzkiej. Przeciętną miesięczną liczbę osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej w danym roku ustala się w sposób następujący: sumuje się liczby osób niepełnosprawnych w miesiącach od stycznia do grudnia, a następnie otrzymaną liczbę dzieli się przez 12. W sposób analogiczny ustala się przeciętne liczby pozostałych wyżej wymienionych informacji. Formularz dotyczy osób niepełnosprawnych zatrudnionych u pracodawców uprawnionych do otrzymania miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych na podstawie art. 26a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001). Formularz ten dotyczy również zadań realizowanych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217). 18. Formularz RZ-11 dotyczy: 1) zasiłków z pomocy społecznej przyznawanych i wypłacanych na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001); 2) świadczeń rodzinnych przyznawanych i wypłacanych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001), z uwzględnieniem okresów przejściowych i podmiotów wypłacających poszczególne świadczenia rodzinne, o których mowa w art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 1 ustawy. 19. Na formularzu RZ-12 wykazuje się inwestycje finansowane środkami budżetu państwa, niezależnie od ich wartości kosztorysowej, okresu realizacji i kategorii, także inwestycje kończone w 2004 r. oraz zakupy dokonane i przewidziane do zrealizowania, z wyjątkiem inwestycji jednostek samorządu terytorialnego, dla których dysponenci nie wypełniają kolumn dotyczących roku 2005 oraz zaangażowania. W materiałach planistycznych występuje grupowanie wykazów rzeczowych inwestycji w podziale na inwestycje wieloletnie i inwestycyjne programy wieloletnie oraz na pozostałe inwestycje, w których wyodrębnia się budownictwo inwestycyjne i zakupy inwestycyjne niezwiązane z budownictwem. Do budownictwa inwestycyjnego należy zaliczać, poza kosztami robót budowlano-montażowych, także np. koszty nabycia obiektu majątku trwałego, dokumentacji, badań geologicznych, ekspertyz, pozyskania terenu pod budowę i przygotowania go, pierwszego wyposażenia nowo budowanych lub rozbudowywanych obiektów, zaniechania inwestycji, zabezpieczenia i konserwacji inwestycji wstrzymanych. W formularzu wymienia się poszczególne tytuły inwestycji kolejno działami, w działach rozdziałami, w rozdziałach paragrafami (czterocyfrowymi). Inwestycje jednego rodzaju ujmowane pod jedną nazwą (np. w III części formularza - melioracje, w IV części formularza - zakup środków transportu, zakup sprzętu biurowego itp.) nie powinny być łączone i wykazywane jako jedna pozycja. Szczegółowe objaśnienia do formularza RZ-12 zawarte są w instrukcji wypełniania formularzy. Do formularza należy dołączyć pisemne omówienie poszczególnych pozycji wykazu. Dla inwestycji klasyfikowanych w paragrafie "Dotacje celowe z budżetu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych jednostek niezaliczanych do sektora finansów publicznych" należy podać podstawę prawną dotowania przez budżet państwa, a w przypadku finansowania inwestycji środkami pochodzącymi ze źródeł zagranicznych należy podać ich wysokość. 20. Na formularzu RZ-13 - wykazuje się szczegółowo, imiennie zakupy inwestycyjne finansowane środkami budżetu państwa realizowane w działach: 750 - Administracja publiczna, 751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa i 755 - Wymiar sprawiedliwości. Informacje w tym formularzu stanowią uszczegółowienie danych ujętych w formularzu RZ-12 w odpowiednim dziale. Z uwagi na konieczność przedstawienia Parlamentowi RP w jednolitej formie uzasadnienia planowanych wydatków, w formularzu poszczególne tytuły zakupów inwestycyjnych wymienia się uszeregowane kolejno działami i rozdziałami. 21. Formularz RZ-14 sporządzają dysponenci właściwych części budżetowych. W formularzu RZ-14 ujmuje się: 1) dotacje przedmiotowe wynikające z przepisów: a) art. 39 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962), b) art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 lipca 1999 r. w sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich (Dz. U. Nr 60, poz. 643), c) art. 33 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959), d) art. 7 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188), e) art. 72 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych; 2) dotacje podmiotowe: a) wynikające z postanowień: - art. 9 ust. 5 i 6, art. 38 ust. 1 i 4 ustawy wymienionej w pkt 1 lit. a, - art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037), - art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 83, poz. 932, z 2000 r. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 76, poz. 805 i Nr 100, poz. 1080, z 2002 r. Nr 240, poz. 2053 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177), - art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, b) przewidziane w zatwierdzonych przez Radę Ministrów programach restrukturyzacji poszczególnych sektorów w latach 1998-2005; 3) dotacje celowe wynikające z przepisów: a) ustawy wymienionej w pkt 1 lit. a, b) ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537), c) ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali (Dz. U. Nr 111, poz. 1196, z 2003 r. Nr 56, poz. 495, Nr 90, poz. 844 i Nr 139, poz. 1325 oraz z 2004 r. Nr 12, poz. 102); 4) dopłaty do oprocentowania kredytów na realizację zadań związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego wynikające z art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60 i Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746, z 2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 867); 5) dopłaty do oprocentowania kredytów na cele rolnicze oraz na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich wynikające z art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ppkt 4. W poz. I - "Dotacje przedmiotowe" Minister właściwy do spraw transportu przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie usług przewozowych realizowanych w oparciu o ustawowe uprawnienia pasażerów do ulgowych przejazdów w transporcie kolejowym. W objaśnieniach należy przedstawić szczegółową kalkulację wysokości utraty przychodów taryfowych wraz z omówieniem metody ich obliczenia w zakresie ulgowych przejazdów realizowanych na podstawie: - biletów jednorazowych z 37%, 49%, 78%, 95% i 100% ulgą, - imiennych biletów miesięcznych z 37%, 49% i 78% ulgą, odrębnie dla poszczególnych grup przejazdowych uprawnionych do tych ulg z podaniem liczby pasażerów i wielkości pracy przewozowej zarówno w przewidywanym wykonaniu 2004 r., jak i projektu planu na 2005 r. W każdym przypadku wartość sprzedanych biletów ulgowych należy wykazać odrębnie z podatkiem i bez podatku VAT. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz szkolnictwa wyższego przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie dotacji do specjalistycznych podręczników szkolnych i akademickich. Minister właściwy do spraw łączności przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie dotacji do usług pocztowych zwolnionych od opłat pocztowych, związanych z przesłaniem paczek z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych, oraz plany rzeczowe zadań w zakresie dotacji do przesyłek egzemplarzy obowiązkowych, zwolnionych od opłat pocztowych, wysyłanych do bibliotek uprawnionych do ich otrzymywania. Minister właściwy do spraw rolnictwa oraz minister właściwy do spraw rozwoju wsi przedłoży plany rzeczowe zadań w zakresie pomocy dla rolnictwa realizowanych w oparciu o ustawowe uprawnienia podmiotów do jej otrzymywania. W poz. II - "Dotacje podmiotowe" - należy wyodrębnić przedsiębiorców otrzymujących dotacje i cele przeznaczenia tych dotacji. W odniesieniu do planowanych nowych dotacji dofinansowujących przedsiębiorców lub zadania, które w roku ubiegłym nie były objęte dotowaniem z budżetu państwa, należy przedłożyć, wraz ze szczegółowym omówieniem zakresu rzeczowego zadań realizowanych w ramach poszczególnych pozycji dotacji, informacje ze wskazaniem zadań priorytetowych. W zakresie dotacji przewidzianych dla górnictwa węgla kamiennego należy szczegółowo omówić zakres finansowania kosztów: 1) likwidacji kopalń oraz zadań wykonywanych po zakończeniu likwidacji kopalń; 2) zadań związanych z: a) zabezpieczeniem kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalń, b) naprawianiem szkód wywołanych ruchem zakładów górniczych, w tym szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów, w tym zobowiązania zlikwidowanych zakładów górniczych przedsiębiorstw: Kopalni Węgla Kamiennego "Jan Kanty" S.A., Kopalni Węgla Kamiennego "Porąbka-Klimontów" S.A., Kopalni Węgla Kamiennego "Saturn" S.A., Kopalni Węgla Kamiennego "Sosnowiec" S.A., Kopalni Węgla Kamiennego "Żory" S.A., Wałbrzyskich Kopalń Węgla Kamiennego, Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda", c) ochroną zabytków techniki górniczej; 3) zadań związanych z tworzeniem nowych miejsc pracy; 4) zadań Górniczej Agencji Pracy; 5) restrukturyzacji zatrudnienia i roszczeń pracowniczych wynikających z ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 41 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 238, poz. 2020 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844); 6) restrukturyzacji zatrudnienia i roszczeń pracowniczych, w tym: a) instrumentów osłonowych i aktywizująco-adaptacyjnych przysługujących pracownikom oraz byłym pracownikom przedsiębiorstw górniczych, b) rent wyrównawczych przysługujących od kopalń całkowicie likwidowanych, c) deputatów węglowych dla emerytów i rencistów z kopalń całkowicie likwidowanych, d) Górniczego Pakietu Socjalnego poniesionych przez Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; 7) refundacji składek na ubezpieczenia społeczne, Funduszu Pracy i Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracodawcom spoza górnictwa, którzy zatrudniali byłych pracowników przedsiębiorstwa górniczego, również wypłacanych przez przedsiębiorstwa górnicze; 8) ekwiwalentów pieniężnych z tytułu prawa do bezpłatnego węgla przysługującego emerytom i rencistom z kopalń całkowicie likwidowanych, wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych; 9) obsługi wypłat ekwiwalentów pieniężnych z tytułu prawa do bezpłatnego węgla przysługującego emerytom i rencistom z kopalń całkowicie likwidowanych wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych; 10) monitoringu procesów restrukturyzacyjnych górnictwa węgla kamiennego oraz innych zleceń ministra właściwego do spraw gospodarki związanych z restrukturyzacją górnictwa węgla kamiennego; 11) dopłat do preferencyjnych kredytów na warunkach preferencyjnych dla gmin górniczych na finansowanie inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc pracy; 12) świadczeń, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006, oraz kosztów refundacji składek, o których mowa w art. 45 ust. 4 tej ustawy. W zakresie dotacji przewidzianych na sfinansowanie kosztów likwidacji nieczynnych linii kolejowych, minister właściwy do spraw transportu przedstawi uzgodniony z właściwym sejmikiem województwa i radą powiatu wykaz odcinków linii kolejowych przewidzianych do likwidacji z podaniem ich długości. Należy omówić także zakres i terminy robót likwidacyjnych wraz z oszacowaniem kosztów przewidzianych do realizacji w 2005 r. W zakresie dotacji przewidzianych na sfinansowanie kosztów inwestycji, remontów, eksploatacji i utrzymania linii kolejowych o znaczeniu wyłącznie obronnym wymienionych w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, minister właściwy do spraw transportu określi w uzgodnieniu z Ministerstwem Obrony Narodowej zakres i terminy prac utrzymaniowych na poszczególnych odcinkach oraz planowany jednostkowy koszt utrzymania 1 km tych linii i kwotę dotacji. W zakresie dotacji przewidzianych na sfinansowanie kosztów inwestycji, o których mowa w art. 38 ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy minister właściwy do spraw transportu określi kwotę dotacji. W poz. III i IV - "Dotacje celowe" W zakresie dotacji przewidzianych dla przedsiębiorcy albo przedsiębiorcy i gminy na realizację nowych inwestycji - minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia informacje dotyczące zapotrzebowania na te dotacje. W zakresie dotacji przewidzianych na restrukturyzację hutnictwa żelaza i stali należy szczegółowo omówić zakres finansowania kosztów poszczególnych świadczeń wymienionych w art. 15 ust. 1 oraz w art. 17d ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali. W poz. V - "Dopłaty do oprocentowania kredytów na realizację zadań związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego" Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia szczegółowe informacje dotyczące zapotrzebowania na dopłaty ze środków budżetu państwa do oprocentowania kredytów na realizację zadań związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego. W poz. VI - "Dopłaty do oprocentowania kredytów na cele rolnicze oraz na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich" Minister właściwy do spraw rolnictwa przedstawia szczegółowe informacje dotyczące zapotrzebowania na dopłaty do oprocentowania kredytów na cele rolnicze oraz na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich. 22. Formularz RZ-15 dotyczy składek na ubezpieczenie zdrowotne opłacanych z budżetu państwa za osoby wymienione w art. 28 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001). 23. Formularz RZ-16 dysponenci wypełniają w szczegółowości określonej w druku dla dotacji klasyfikowanych w paragrafach: 1) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez samorząd województwa"; 2) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań własnych samorządu województwa"; 3) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z zakresu administracji rządowej zleconych gminom (związkom gmin)"; 4) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację własnych zadań bieżących gmin (związków gmin)"; 5) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej wykonywane przez powiat"; 6) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań własnych powiatu"; 7) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez samorząd województwa na podstawie porozumień z organami administracji rządowej"; 8) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji rządowej"; 9) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji rządowej". 24. Na formularzu RZ-17 dysponenci wykazują dane dotyczące funkcjonariuszy w szczegółowości określonej w druku dla dotacji klasyfikowanych w paragrafach: 1) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z zakresu administracji rządowej zleconych gminom (związkom gmin)"; 2) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację własnych zadań bieżących gmin (związków gmin)"; 3) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej wykonywane przez powiat"; 4) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań własnych powiatu"; 5) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez samorząd województwa"; 6) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań własnych samorządu województwa". 25. Na formularzu RZ-18 ujmuje się zadania realizowane w ramach programów wieloletnich (również programy inwestycyjne), o których mowa w art. 80 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. 26. Formularz RZ-19 - dotyczy wydatków ponoszonych przez budżet państwa z tytułu stałych rent zasądzonych na rzecz pacjentów, którzy ponieśli szkody podczas leczenia przed 1 stycznia 1999 r. w byłych państwowych jednostkach budżetowych ochrony zdrowia. W formularzu tym nie należy ujmować wydatków na renty wynikające ze spraw sądowych będących w toku, tj. kiedy jeszcze nie zapadły prawomocne wyroki lub nie zostały zawarte ugody sądowe. 27. Formularz RZ-20 opracowuje wyłącznie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Formularz ten dotyczy rent strukturalnych oraz kosztów ich obsługi finansowanych przez budżet państwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539, z 2003 r. Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 873). Do formularza dołącza się szczegółową kalkulację kosztów związanych z wypłatą rent strukturalnych. 28. W formularzu RZ-21 dysponenci przedstawiają informacje w podziale na poszczególne przejścia graniczne (z podaniem nazwy i rodzaju przejścia, miejscowości, w której jest zlokalizowane, województwa). Rozdział 3 Planowanie dochodów budżetowych 29. Dochody podatkowe, dochody z wpłat z zysku przedsiębiorstw państwowych, z wpłat z zysku jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz dochody zagraniczne planuje Ministerstwo Finansów. 30. Dochody z ceł planuje Ministerstwo Finansów we współdziałaniu z Ministerstwem Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. 31. Dywidendy od spółek, w których Skarb Państwa posiada akcje lub udziały, planuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa. 32. Wpłaty do budżetu państwa środków finansowych, dokonywane przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze i środki specjalne, ujmuje się we właściwych działach i rozdziałach oraz zbiorczo dla części na formularzu BD. 33. Dochody realizowane przez jednostki budżetowe, a także dochody związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami ujmuje się we właściwych działach, rozdziałach i zbiorczo dla części na formularzu BD. 34. Szczegółową specyfikację tytułów i kwot należy dołączyć do dochodów ujmowanych w paragrafie "Wpływy z różnych dochodów" na formularzu BD. 35. W projekcie budżetu uwzględnia się zmiany w poziomie dochodów, wynikające z projektowanych zmian ich naliczania (np. ewentualne zmiany stawek celnych, opłat sądowych lub administracyjnych), podając w objaśnieniach szczegółowe uzasadnienie wraz z oszacowaną kwotą wpływu na dochody budżetu w 2005 r. 36. W objaśnieniach tekstowych do planowanych dochodów budżetowych z tytułu dywidend z zysku osiągniętego przez spółki, w których Skarb Państwa posiada akcje lub udziały, należy podać przesłanki, na podstawie których ten plan został opracowany. Rozdział 4 Planowanie wydatków budżetowych 37. Dysponenci części budżetowych planują wydatki zbiorczo dla części oraz odrębnie dla każdego działu i rozdziału w podziale na poszczególne jednostki i zadania. 38. Formularz BW 1) Dysponenci planują w swoich budżetach dotacje przedmiotowe i podmiotowe dla przedsiębiorców, wynikające z obowiązujących systemów finansowych; 2) Wydatki budżetowe na tworzenie rezerw państwowych i gospodarowanie nimi dysponenci części budżetowych ujmują odpowiednio w swoich projektach budżetu w ramach ustalonego limitu wydatków; 3) Dotacje dla zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych i funduszy celowych wykazuje się na formularzu BW, dołączając szczegółową kalkulację wraz z uzasadnieniem i podaniem podstawy prawnej udzielania dotacji. Kalkulacja obejmuje: a) wskaźniki rzeczowe, które są podstawą określenia dotacji, b) stawkę dotacji wraz ze szczegółową kalkulacją; 4) W ramach wydatków planowanych na pokrycie kosztów prywatyzacji nie mogą być ponoszone wydatki na zakupy inwestycyjne, jak również na zakup akcji (udziałów) w spółkach; 5) Wydatki związane z likwidacją przedsiębiorstwa państwowego prowadzoną na podstawie art. 19 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981 i Nr 240, poz. 2055) obciążają koszty likwidowanego przedsiębiorstwa państwowego albo środki specjalne pn. Fundusz Mienia Polikwidacyjnego i nie mogą być zaliczone do kosztów prywatyzacji, pokrywanych ze środków budżetowych; 6) W uzasadnieniu do wydatków jednostek sfery budżetowej z tytułu wpłaconych składek na rzecz organizacji międzynarodowych należy podać: a) nazwę organizacji, b) podstawę prawną przynależności, c) kalkulacje składek płaconych w 2004 r. i w 2005 r., w walucie płatności; 7) Wydatki jednostek sfery budżetowej ujmuje się na formularzu BW zbiorczo dla części oraz odrębnie dla każdego działu i rozdziału z wyszczególnieniem rodzajów jednostek budżetowych oraz zadań budżetowych. Jeśli w rozdziale występują jednostki i zadania lub kilka rodzajów jednostek lub zadań, to wydatki planuje się wówczas dla każdej z tych jednostek i dla każdego zadania odrębnie oraz zbiorczo dla całego rozdziału; 8) Wydatki z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne osób wymienionych w art. 28 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia planowane są na rok 2005 we właściwych częściach w dziale "Ochrona zdrowia", rozdziale "Składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz świadczenia dla osób nieobjętych obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego", z wyjątkiem wydatków na składki na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 5, 8, 9 i ust. 4 wyżej wymienionej ustawy oraz w art. 78 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 228, poz. 2255 i Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 873). Wydatki na składki na ubezpieczenie zdrowotne wojewodowie ujmują w paragrafach: a) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych gminom (związkom gmin) ustawami", b) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez powiat", c) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez samorząd województwa". Wydatki na składki na ubezpieczenie zdrowotne planowane są z uwzględnieniem przepisu art. 24 ust. 4 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, zgodnie z którym w przypadku zbiegu tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia składka finansowana z budżetu państwa jest opłacana tylko wtedy, gdy nie ma innej podstawy do objęcia obowiązkiem ubezpieczenia; 9) Wydatki na renty wynikające z wyroków i ugód sądowych za szkody popełnione podczas leczenia w byłych państwowych jednostkach budżetowych ochrony zdrowia planowane są w dziale "Ochrona zdrowia", w rozdziale "Pozostała działalność", w paragrafie "Różne wydatki na rzecz osób fizycznych"; 10) W ramach wydatków inwestycyjnych ujmowanych na formularzu BW w poz. 4.1. "Wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych" planowane są: a) wydatki na zakupy wynikające z programów technicznej modernizacji Sił Zbrojnych, realizowane przez Ministerstwo Obrony Narodowej, b) inne wydatki na inwestycje określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 79 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Wydatki budżetowe na zakupy określone w lit. a, ujmowane w ramach łącznej kwoty wydatków na inwestycje w poz. 4.1. formularza BW, należy dodatkowo wykazać w odrębnej kwocie pod zestawieniem wydatków w tym formularzu. W ramach wydatków inwestycyjnych planowane są zakupy środków trwałych niezaliczonych do pierwszego wyposażenia, których wartość początkowa jest wyższa od kwoty określonej w art. 16f ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894), a odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych nie są dokonywane jednorazowo lub gdy od nich nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych w wypadkach określonych w tej ustawie; 11) W dziale "Rolnictwo i łowiectwo", w rozdziale "Pozostała działalność" mogą być planowane wyłącznie wydatki na realizację zadań wynikających z odpowiednich ustaw, na które nie przewidziano odrębnego rozdziału. Dotacje planowane w druku BW w paragrafach "Dotacja przedmiotowa z budżetu dla zakładu budżetowego" lub "Dotacja przedmiotowa z budżetu dla gospodarstwa pomocniczego" powinny korespondować z kwotą dotacji na druku B-7Z i B-4Z. Wydatki powiatowych inspektoratów weterynarii (rozdział 01034) oraz granicznych inspektoratów weterynarii (rozdział 01035) ujmuje się zbiorczo dla całej części budżetowej. 39. Formularz DPO Na formularzu DPO dysponenci części budżetowych wykazują wydatki budżetu państwa przeznaczone na dofinansowanie działalności bieżącej ustawowo wskazanego podmiotu, zwane dotacjami podmiotowymi. W przypadku gdy z określonych w odrębnych przepisach zasad i trybu udzielania dotacji wynika, że w formularzu nie jest możliwe ujęcie jednostki otrzymującej dotację, należy wówczas wykazać grupę jednostek i łączną kwotę dotacji. 40. Formularz DAF Na formularzu DAF dysponenci części budżetowych wykazują dotacje z budżetu państwa dla państwowych agencji i fundacji z udziałem Skarbu Państwa, w tym dla Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, i dołączają kalkulacje dotyczące wykazanych kwot dotacji. 41. Formularz BW-S Wydatki wykazane w kolumnie 5 powinny być zgodne z kwotami na składki na ubezpieczenie zdrowotne, zaplanowanymi w formularzu BW we właściwych częściach, działach, rozdziałach i paragrafach klasyfikacji budżetowej. 42. Formularz BW-PL Wydatki budżetowe placówek zagranicznych ujmuje się na formularzu BW-PL zbiorczo dla części. W formularzu ujmowane są jedynie wydatki realizowane przez placówki za granicą. 43. Formularz PZ-1 1) Plan zatrudnienia i wynagrodzeń sporządza się na formularzu PZ-1 w podziale na część, dział i rozdział klasyfikacji dochodów i wydatków oraz formę organizacyjno-prawną (jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, środki specjalne, gospodarstwa pomocnicze, państwowe fundusze celowe oraz szkoły wyższe), wyodrębniając: a) osoby nieobjęte mnożnikowymi systemami wynagrodzeń, b) członków korpusu służby cywilnej, c) osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe, d) pracowników orzecznictwa (sędziów i prokuratorów), e) pracowników orzecznictwa (asesorów i aplikantów), f) sądowych kuratorów zawodowych, g) osadzonych, h) etatowych członków SKO, i) osoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), z tego: - członków korpusu służby cywilnej, - osoby niebędące członkami korpusu służby cywilnej, j) nauczycieli, k) pracowników objętych mnożnikowym systemem wynagrodzeń niezaliczonych do grup pracowników wymienionych w lit. a-j; 2) W środkach specjalnych zatrudnienie i wynagrodzenia mogą być planowane tylko wówczas, gdy wynika to z ustaw lub przepisów wydanych na ich podstawie; 3) Wynagrodzenia należy planować zgodnie z przepisami art. 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256), tj. łącznie z podwyżkami; 4) W objaśnieniach do projektu planu zatrudnienia i wynagrodzeń omawia się zmiany planu na rok 2004, podając na podstawie jakich decyzji dokonano zmian, oraz projekt planu na 2005 r.; 5) Wydatki z tytułu dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracowników państwowej sfery budżetowej planuje się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1939 i Nr 223, poz. 2217). 44. Formularz PZ-2 Plan zatrudnienia i uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy sporządza się na formularzu PZ-2, zbiorczo dla działu oraz odrębnie dla każdego rozdziału, wyodrębniając: 1) żołnierzy zawodowych i służby nadterminowej; 2) funkcjonariuszy; 3) funkcjonariuszy Służby Celnej. Wynagrodzenia należy planować zgodnie z przepisami art. 6 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw, tj. łącznie z podwyżkami. Formularz PZ-2 dotyczący żołnierzy zawodowych wykonujących zadania poza resortem obrony narodowej należy uzgodnić z Ministrem Obrony Narodowej. 45. Formularz SUS 46. Formularz BW-I 1) Formularz BW-I powinien zawierać pełną rzeczową informację o wszystkich inwestycjach, niezależnie od ich wartości kosztorysowej, okresu realizacji i kategorii. W odniesieniu do inwestycji własnych jednostek samorządu terytorialnego dysponenci nie wypełniają kolumn dotyczących projektu na 2005 r. oraz zaangażowania; 2) Przy wypełnianiu formularza BW-I stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-12; 3) Wszystkie wydatki wykazane w formularzu BW-I powinny być ujęte w formularzu BW, w takiej samej klasyfikacji; 4) Do formularza BW-I dołącza się pisemne uzasadnienie poszczególnych pozycji zaplanowanych wydatków. Dla inwestycji klasyfikowanych w paragrafie "Dotacje celowe z budżetu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych jednostek niezaliczanych do sektora finansów publicznych" należy podać podstawę prawną dotowania przez budżet państwa, a w przypadku finansowania inwestycji środkami pochodzącymi ze źródeł zagranicznych należy podać ich wysokość. 47. Formularz IW 1) Zakres inwestycji wieloletnich w 2005 r. ustala się następująco: a) w 2005 r. mogą być kontynuowane, jako inwestycje wieloletnie, z udziałem środków z budżetu państwa, te inwestycje, których termin zakończenia przyjęty w załączniku nr 6 do ustawy budżetowej na 2004 r. - określony został po roku 2004, b) dla inwestycji, o których mowa w lit. a, które będą kontynuowane z udziałem środków budżetowych, sporządza się imienne informacje na formularzu IW; planowanie kwot środków budżetowych powinno uwzględniać wielkości podane w załączniku nr 6 do ustawy budżetowej na 2004 r.; 2) Klasyfikacja budżetowa podana na formularzu - IW powinna być zgodna z klasyfikacją inwestycji i wydatków na formularzu BW-I i BW; 3) Jeśli wartość kosztorysowa nowej inwestycji przekracza kwotę, o której mowa w § 10 rozporządzenia, należy wypełnić formularz IW wraz ze szczegółowym uzasadnieniem podjęcia tej inwestycji; 4) Kopie formularzy IW, o których mowa w pkt 1 lit. b oraz w pkt 3, wojewodowie przekażą ministrom nadzorującym zadania w zakresie działów, do których zaliczane są poszczególne inwestycje wieloletnie; 5) Przy wypełnianiu formularzy IW należy stosować następujące wskazówki: a) w części A należy pozostawić jedno z określeń, zaliczających inwestora do właściwej kategorii (jednostka lub zakład budżetowy, inna jednostka organizacyjna, przedsiębiorca), skreślając pozostałe; podobnie należy oznaczyć, czy jest to inwestycja kontynuowana czy nowa. Bezwzględnie należy wypełnić pozycje: dział, rozdział i paragraf (czterocyfrowy) klasyfikacji budżetowej, b) w częściach B i C nakłady w pkt "a) poniesione w latach 19...-2004" podaje się łącznie z przewidywanym wykonaniem 2004 r., w tym przewidywane wykonanie 2004 r.; nakłady w pkt "b) planowane na lata 2005-20... - razem" podaje się łącznie z rokiem 2005, w tym w 2005 r. (a w części C - także dalsze lata), c) w części C, przy wypełnianiu rubryk 6, 7, 8 i 11 podaje się dane odrębnie dla każdego ze źródeł finansowania, wymieniając jego nazwę; w rubryce 10 podaje się kredyt poręczony (gwarantowany) przez Radę Ministrów lub Ministra Finansów, d) w części opisowej wniosku należy przedstawić w szczególności uzasadnienie celowości inwestycji oraz potrzeby finansowania jej z udziałem środków budżetowych w wysokości określonej we wniosku, ocenić udział własny inwestora w okresie realizacji inwestycji, z podaniem źródeł finansowania poza środkami budżetu państwa, charakterystykę efektów i efektywności inwestycji, przewidywane zatrudnienie pracowników, stan przygotowania inwestycji do realizacji i inne istotne informacje dotyczące inwestycji, np. opinię banku o możliwości uzyskania kredytu, przy czym w przypadku decyzji negatywnej należy dołączyć jej uzasadnienie; należy również dołączyć kopię dokumentu, w którym inwestor zobowiązuje się do wniesienia udziałów własnych środków, zgodnie ze wskazaniami formularza IW - część C, rubr. 4, e) jeżeli jako źródło finansowania inwestycji wykazano środki własne w części C, rubr. 4 formularza IW, należy do niego załączyć kopię dokumentu potwierdzającego zobowiązanie się inwestora do wniesienia środków, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w wymienionym wniosku. 48. Formularz BW-IA Przy wypełnianiu formularza BW-IA stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-13. Wszystkie wydatki wykazane w formularzu BW-IA powinny być ujęte w formularzu BW-I, a zatem odpowiednio również na formularzu BW, w takiej samej klasyfikacji. 49. Formularze SW-1 i SW-2 Dysponenci nadzorujący szkoły wyższe dołączają do planu dochodów i wydatków budżetowych dane rzeczowe z zakresu szkolnictwa wyższego na formularzu SW-1 oraz wybrane elementy planu finansowego szkół wyższych, opracowane na formularzu SW-2. Formularze SW-1 i SW-2 sporządzane są zbiorczo dla części. Dysponenci nadzorujący szkoły wyższe przekazują również formularze SW-1 i SW-2 ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego. 50. Formularz ŚR Wydatki na świadczenia rodzinne planuje się z uwzględnieniem okresu przejściowego zgodnie z przepisami art. 48 i 49 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001), z uwzględnieniem okresów przejściowych i podmiotów wypłacających poszczególne świadczenia rodzinne, o których mowa w art. 48 ust. 2 i art. 49 ust. 1 ustawy. 51. Formularz BZS i BZSA Na formularzu BZS ujmuje się dotacje celowe na zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, na dofinansowanie zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego oraz na zadania realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie porozumień z organami administracji rządowej, tzn. dotacje sklasyfikowane w paragrafach: 1) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez samorząd województwa"; 2) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań własnych samorządu województwa"; 3) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z zakresu administracji rządowej zleconych gminom (związkom gmin)"; 4) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację własnych zadań bieżących gmin (związków gmin)"; 5) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej wykonywane przez powiat"; 6) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na realizację bieżących zadań własnych powiatu"; 7) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez samorząd województwa na podstawie porozumień z organami administracji rządowej"; 8) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji rządowej"; 9) "Dotacje celowe przekazane z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji rządowej". Kwoty dotacji w poszczególnych paragrafach klasyfikacji budżetowej dla działów i rozdziałów wykazane w formularzu BZS w kolumnach 5 i 12 powinny być zgodne z kwotami wykazanymi na formularzu BW w odpowiednich pozycjach w kolumnach 5 i 6. Dla działu "Pomoc społeczna", dla rozdziału "Placówki opiekuńczo-wychowawcze" i rozdziału "Ośrodki adopcyjno-opiekuńcze" należy podać wynagrodzenia dla nauczycieli zatrudnionych w tych placówkach. Wydatki na wynagrodzenia powinny obejmować paragraf "Wynagrodzenia osobowe pracowników" wraz z dodatkami wynikającymi z ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela. Do formularza BZS należy dołączyć szczegółową kalkulację wyliczonych kwot dotacji w planie na rok 2005 dla poszczególnych zadań realizowanych w ramach tego działu. Formularz BZSA dotyczy funkcjonariuszy. 52. Formularze: B-4Z, B-4S i B-7Z Dysponenci opracowują projekty zbiorczych planów finansowych zakładów budżetowych na formularzu B-4Z, środków specjalnych na formularzu B-4S, a gospodarstw pomocniczych na formularzu B-7Z. Formularze: B-4Z, B-4S i B-7Z sporządza się zbiorczo dla części, działu oraz odrębnie dla każdego rozdziału grupującego zakłady budżetowe bądź gospodarstwa pomocnicze, czy też środki specjalne. Plany zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych sporządza się w układzie memoriałowym. Na formularzu B-4S sporządzanym dla środków specjalnych utworzonych na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27), dotacje celowe przekazywane z tych środków specjalnych, ujęte w łącznej kwocie Wydatków bieżących (poz. 4) oraz w poz. 4.8 - pozostałe wydatki, dodatkowo wykazać pod formularzem planu finansowego w podziale na: 1) wydatki na rozwój sportu dzieci i młodzieży; 2) wydatki na rozwój sportu osób niepełnosprawnych. Dla środków specjalnych utworzonych na podstawie tej ustawy oraz na podstawie art. 132 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 99, poz. 1001) dysponent środków specjalnych sporządza odrębny formularz B-4S. 53. Formularz BZS-z Formularz sporządzają wojewodowie w zakresie planowanych w dziale "Administracja publiczna": 1) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na realizację zadań bieżących z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych gminom (związkom gmin) ustawami"; 2) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez powiat"; 3) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami realizowane przez samorząd województwa"; 4) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez gminę na podstawie porozumień z organami administracji rządowej"; 5) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez powiat na podstawie porozumień z organami administracji rządowej"; 6) "Dotacji celowych przekazanych z budżetu państwa na zadania bieżące realizowane przez samorząd województwa na podstawie porozumień z organami administracji rządowej". Wykazane w kol. 6 kwoty ogółem w poszczególnych rozdziałach i paragrafach powinny być zgodne z kwotami wykazanymi na formularzu BW. 54. Formularz PR W formularzu PR nie uwzględnia się wieloletnich programów inwestycyjnych, ujętych w formularzu IP. Formularz PR sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy są koordynatorami programów wieloletnich w odniesieniu do swoich zadań wycinkowych, ponadto w odniesieniu do łącznej kwoty nakładów na dany program, po uzgodnieniu z dysponentami współrealizującymi programy. Dysponenci - współrealizatorzy sporządzają formularz PR w odniesieniu do swoich zadań wycinkowych. Formularz PR dysponenci sporządzają również dla państwowych instytutów badawczych, których zakres zadań, określonych w art. 12b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052), ustala Rada Ministrów w wieloletnich programach, ustanawianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. 55. Formularz IP Formularz IP sporządza dysponent części budżetowej właściwy dla realizacji wieloletniego programu inwestycyjnego, ustanowionego zgodnie z art. 80 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Jest on dysponentem koordynującym, jeśli realizacja programu finansowana jest także przez dysponentów innych części budżetowych. W takim przypadku formularz IP (jeden łączny) sporządza dysponent koordynujący program, po uzgodnieniu danych z pozostałymi współfinansującymi dysponentami, podając w nim środki budżetowe ogółem oraz w podziale na poszczególnych dysponentów z zaznaczeniem klasyfikacji budżetowej. Dysponenci wskazani w formularzu IP planują środki na finansowanie programu, wykazując je na formularzach BW-I oraz BW, a w omówieniu charakteryzują te wydatki (np. zakres rzeczowy, inne źródła finansowania, cykl realizacji, planowane efekty itp.). Wyjątek stanowią programy, na finansowanie których planuje się środki w rezerwie celowej - wówczas tylko dysponent koordynujący zgłasza kwotę dotacji do rezerwy. 56. Formularz PP Formularz PP sporządza minister właściwy do spraw Skarbu Państwa. 57. Formularz PE Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-5. Wszystkie wydatki wykazane w tym formularzu powinny być ujęte także w formularzu BW. 58. Formularz PB Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-6. Wszystkie wydatki wykazane w tym formularzu powinny być ujęte także w formularzu BW. 59. Formularz PFC Projekty planów finansowych państwowych funduszy celowych przedkładają dysponenci wszystkich funduszy, niezależnie od tego, czy w planie przewidziano dotację z budżetu państwa. Projekt planu Państwowego Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym składający się z funduszy: centralnego, wojewódzkich i powiatowych opracowuje Główny Geodeta Kraju. Projekty te, przed przekazaniem Ministerstwu Finansów, powinny być uzgodnione z ministrami nadzorującymi działalność danego funduszu. Plany sporządza się w układzie memoriałowym. Plany finansowe przedkładane są w formie ustalonej w ustawie budżetowej na 2004 r. z uwzględnieniem zmian wprowadzonych w ustawach powołujących fundusze. 60. Formularz F-SPO Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-8. 61. Formularz F-STR Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-9. 62. Formularz WPRiR Przy wypełnianiu formularza stosuje się odpowiednio objaśnienia podane do formularza RZ-7. Wszystkie wydatki wykazane w tym formularzu powinny być ujęte także w formularzu BW. 63. Formularz SFP-FS - sporządza się dla osób prawnych, o których mowa w art. 5 pkt 4-11 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Formularz SFP-FS: 1) w zakresie działu "Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego" sporządzany jest zbiorczo dla części oraz odrębnie dla każdego rozdziału i instytucji. Formularz sporządzają dysponenci części budżetowych, którzy są organizatorami państwowych instytucji kultury na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 96) oraz państwowych instytucji filmowych na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 513); 2) Dysponenci części budżetowych będący organami założycielskimi dla jednostek badawczo-rozwojowych sporządzają na podstawie planów jednostkowych tych jednostek zbiorczy formularz; 3) w zakresie Polskiej Akademii Nauk i tworzonych przez nią jednostek organizacyjnych sporządza dysponent części 67 Polska Akademia Nauk zbiorczo oraz odrębnie dla Polskiej Akademii Nauk jako części i oddzielnie dla jej jednostek organizacyjnych; 4) wypełnia się w układzie memoriałowym (część A i część B stanowią integralną całość); 5) w części C, do określenia wartości nominalnej zobowiązań stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wartości zobowiązań zaliczanych do państwowego długu publicznego, długu Skarbu Państwa, wartości zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji oraz kwoty przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji (Dz. U. Nr 109, poz. 1244). 64. Formularz SFP-ARM Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS w pkt 63 ppkt 4 i 5. 65. Formularz SFP-GN Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS w pkt 63 ppkt 4 i 5. 66. Formularz SFP-FB Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS w pkt 63 ppkt 4 i 5. 67. Formularz SFP-ARR Przy wypełnianiu formularza stosuje się objaśnienia podane do formularza SFP-FS w pkt 63 ppkt 4 i 5. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 93, poz. 890. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1307 i Nr 229, poz. 2284 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 290 i Nr 58, poz. 556. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 72, poz. 841 i Nr 93, poz. 1032, z 2002 r. Nr 32, poz. 307, Nr 93, poz. 835 i Nr 241, poz. 2081 oraz z 2003 r. Nr 108, poz. 1012 i Nr 137, poz. 1306. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 113, poz. 1190) Na podstawie art. 65 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 w poz. 1 w pkt 1 w lit. a w kolumnie 4 wyrazy "1.514,00 zł/1.000 l" zastępuje się wyrazami "1.464,00 zł/1.000 l"; 2) w załączniku nr 2 w poz. 1 w pkt 1 w lit. b w kolumnie 4 wyrazy "1.514,00 zł/1.000 l" zastępuje się wyrazami "1.464,00 zł/1.000 l". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 106, poz. 1119). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętej planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 114, poz. 1191) Na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb udzielania, wypłacania, zawieszania, zmniejszania i zwracania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych (wcześniejszych emerytur), o których mowa w art. 10-12 rozporządzenia 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniającego i uchylającego niektóre rozporządzenia (Dz. Urz. WE L 160 z 26.06.1999, z późn. zm. 1)) objętych Planem Rozwoju Obszarów Wiejskich, a także przestrzenny zasięg wdrażania tego działania. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego i reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych i grzybów uprawnych, sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału zarodowego ssaków, ptaków i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb; 2) najniższej emeryturze - rozumie się przez to kwotę najniższej emerytury określoną w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; 3) następcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, rozpoczynającą działalność rolniczą po raz pierwszy z dniem przejęcia gospodarstwa rolnego od producenta rolnego ubiegającego się o rentę strukturalną, która nie ukończyła 40. roku życia w dniu złożenia wniosku o rentę strukturalną. § 3. Renty strukturalne są przyznawane: 1) do wysokości limitu stanowiącego równowartość w złotych kwoty w euro określonej w Planie Rozwoju Obszarów Wiejskich na uzyskiwanie rent strukturalnych; 2) według kolejności otrzymania przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwaną dalej "Agencją", wniosków o przyznanie renty strukturalnej. § 4. Rentę strukturalną przyznaje się producentowi rolnemu będącemu osobą fizyczną prowadzącą na własny rachunek działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanemu dalej "rolnikiem", jeżeli łącznie spełnia on następujące warunki: 1) ma ukończone 55 lat, lecz nie osiągnął wieku emerytalnego i nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników; 2) prowadził nieprzerwanie działalność rolniczą w gospodarstwie rolnym w okresie co najmniej 10 lat poprzedzających złożenie wniosku o rentę strukturalną i w tym okresie podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, określonemu w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników, przez okres co najmniej 5 lat; 3) w dniu złożenia wniosku o rentę strukturalną podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu; 4) przekazał gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni użytków rolnych wynoszącej co najmniej 1 ha; 5) zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej; 6) wpisany został do ewidencji producentów, stanowiącej część krajowego systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 7) nie posiada zaległości z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników. § 5. 1. Jeżeli rolnik pozostaje w związku małżeńskim, a warunki do ubiegania się o przyznanie renty strukturalnej spełniają oboje małżonkowie, rentę strukturalną przyznaje się tylko jednemu z nich. 2. Jeżeli rolnik nie spełnia warunków do uzyskania renty strukturalnej lub nie ubiega się o nią, rentę strukturalną przyznaje się jego małżonkowi, jeżeli małżonek ten spełnia wszystkie warunki przewidziane dla rolnika określone w rozporządzeniu, z wyjątkiem warunku, o którym mowa w § 4 pkt 6. § 6. 1. Warunek przekazania gospodarstwa rolnego, o którym mowa w § 4 pkt 4, uważa się za spełniony, jeżeli: 1) zostały przekazane wszystkie użytki rolne wchodzące w skład tego gospodarstwa, będące zarówno przedmiotem odrębnej własności rolnika i jego małżonka, jak również przedmiotem ich współwłasności, z zastrzeżeniem § 9 pkt 1; 2) przekazanie nastąpiło: a) przez przeniesienie własności gospodarstwa rolnego w całości na rzecz następcy albo b) na powiększenie jednego lub kilku gospodarstw rolnych przez odpłatne lub nieodpłatne przeniesienie własności użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego lub c) na powiększenie jednego lub kilku gospodarstw rolnych przez przekazanie wchodzących w skład gospodarstwa rolnego użytków rolnych w dzierżawę, na podstawie zawartej na okres co najmniej 10 lat: - pisemnej umowy zgłoszonej do ewidencji gruntów i budynków albo - umowy w formie aktu notarialnego. 2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, nie może być dokonane na rzecz: 1) zstępnego lub pasierba przekazującego gospodarstwo rolne; 2) osoby pozostającej z przekazującym gospodarstwo rolne we wspólnym gospodarstwie domowym; 3) małżonka osoby wymienionej w pkt 1 lub 2. 3. Warunek przekazania gospodarstwa rolnego uważa się także za spełniony, jeżeli Agencja Nieruchomości Rolnych skorzystała, w zakresie użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa, z określonego w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592) prawa pierwokupu lub prawa, o którym mowa w art. 4 ust. 1 tej ustawy. § 7. 1. Umowa o przekazaniu gospodarstwa rolnego lub użytków rolnych wchodzących w jego skład może być zawarta: 1) z osobą fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki: a) jest rolnikiem młodszym niż rolnik przekazujący gospodarstwo rolne lub następcą, b) posiada kwalifikacje zawodowe przydatne do prowadzenia działalności rolniczej, c) nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników, d) zobowiąże się do prowadzenia działalności rolniczej na przejętych użytkach rolnych przez okres co najmniej 5 lat; 2) z osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej: a) jeżeli działalność rolnicza należy do zakresu jej działania lub b) na cele ochrony przyrody w rozumieniu przepisów o ochronie przyrody, a w szczególności na tworzenie lub powiększanie parków narodowych lub rezerwatów przyrody; 3) z osobą fizyczną, osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej z przeznaczeniem do zalesienia, jeżeli użytki te zostały przeznaczone do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. 2. Osoba fizyczna posiada kwalifikacje zawodowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, jeżeli ma: 1) wykształcenie rolnicze średnie lub wyższe; 2) wykształcenie rolnicze zasadnicze zawodowe lub tytuł kwalifikacyjny w zawodzie przydatnym do prowadzenia działalności rolniczej i co najmniej 3-letni okres pracy w gospodarstwie rolnym; 3) wykształcenie średnie lub wyższe na kierunku innym niż rolniczy i co najmniej 3-letni okres pracy w gospodarstwie rolnym; 4) wykształcenie wyższe na kierunku innym niż rolniczy i ukończone studia podyplomowe w zakresie związanym z rolnictwem; 5) wykształcenie podstawowe lub zasadnicze zawodowe inne niż rolnicze i co najmniej 5-letni okres pracy w gospodarstwie rolnym. § 8. Umowa o przekazaniu gospodarstwa rolnego lub użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa powinna również zawierać oświadczenia stron tej umowy o spełnieniu warunków określonych w § 6 i 7. § 9. Warunek zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej, o którym mowa w § 4 pkt 5, uważa się za spełniony, jeżeli po przekazaniu gospodarstwa rolnego zarówno uprawniony do renty strukturalnej, jak i jego małżonek: 1) nie jest posiadaczem (współposiadaczem) użytków rolnych o powierzchni przekraczającej 0,5 ha, z tym że działalność rolnicza prowadzona na tych użytkach może służyć wyłącznie zaspokajaniu potrzeb własnych uprawnionego oraz osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym; 2) nie prowadzi działu specjalnego produkcji rolnej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. § 10. 1. Małżonkowi uprawnionego do renty strukturalnej, w razie śmierci tego uprawnionego, przyznaje się rentę strukturalną, nie dłużej jednak niż do dnia, do którego tę rentę pobierałby uprawniony, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki: 1) przekazane gospodarstwo rolne stanowiło źródło utrzymania dla obojga małżonków; 2) małżonek uprawnionego do renty strukturalnej: a) ukończył 55 lat, lecz nie osiągnął wieku emerytalnego i nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników, b) nie prowadzi działalności rolniczej. 2. Rentę strukturalną w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się w wysokości, jaka przysługiwała uprawnionemu do renty strukturalnej, pomniejszonej o zwiększenie, o którym mowa w § 12 ust. 2 pkt 1, jeżeli takie zwiększenie przysługiwało temu uprawnionemu. § 11. Renta strukturalna nie przysługuje, jeżeli w skład gospodarstwa rolnego, o którym mowa w § 4 pkt 4, wchodzą użytki rolne przejęte w trybie określonym w przepisach o rentach strukturalnych w rolnictwie albo w trybie niniejszego rozporządzenia, chyba że rolnik prowadził działalność rolniczą na tych użytkach przez co najmniej 5 lat. § 12. 1. Wysokość renty strukturalnej stanowi 210 % kwoty najniższej emerytury. 2. Wysokość renty strukturalnej zwiększa się: 1) o 60 % kwoty najniższej emerytury, jeżeli wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim i spełnione są następujące warunki: a) przekazane gospodarstwo rolne stanowiło źródło utrzymania dla obojga małżonków, b) oboje małżonkowie w dniu przekazania gospodarstwa rolnego spełniają warunki określone w § 4, c) małżonek wnioskodawcy nie posiada własnych źródeł dochodu z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, z wyjątkiem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, i nie ma ustalonego prawa do emerytury albo renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego; 2) o 50 % kwoty najniższej emerytury za przekazanie gospodarstwa rolnego o powierzchni co najmniej 3 ha użytków rolnych, w przypadku przeniesienia własności użytków rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; 3) po 3 % kwoty najniższej emerytury za każdy przekazany na własność pełny hektar użytków rolnych przekazywanego gospodarstwa powyżej 3 ha użytków rolnych na powiększenie innego gospodarstwa rolnego i dodatkowo po 3 % kwoty najniższej emerytury za każdy tak przekazany pełny hektar użytków rolnych, jeżeli przekazanie nastąpiło na rzecz rolnika będącego w wieku poniżej 40 lat, ale nie więcej niż za 20 ha użytków rolnych powyżej 3 ha tych użytków. 3. Zwiększenia, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, nie dotyczą użytków rolnych wchodzących w skład przekazanego gospodarstwa rolnego, nabytych przez wnioskodawcę na podstawie umowy sprzedaży zawartej w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku o rentę strukturalną. 4. Zwiększenia, o których mowa w ust. 2, podlegają sumowaniu, z tym że łączna wysokość renty strukturalnej nie może wynosić więcej niż 440 % kwoty najniższej emerytury. 5. W przypadku zmiany wysokości najniższej emerytury rentę strukturalną wypłaca się w odpowiednio zmienionej wysokości, z uwzględnieniem terminów waloryzacji emerytur i rent przysługujących na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. § 13. 1. Rentę strukturalną wypłaca się co miesiąc, w terminie określonym w decyzji administracyjnej o przyznaniu renty strukturalnej, nie dłużej jednak niż przez 10 lat. 2. Rentę strukturalną wypłaca się od miesiąca, w którym zostały spełnione wszystkie warunki wymagane do jej przyznania. § 14. 1. W przypadku gdy uprawniony do renty strukturalnej w trakcie jej pobierania nabędzie prawo do emerytury z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników, rentę strukturalną zmniejsza się o kwotę tej emerytury. 2. W przypadku przyznania prawa do renty z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników w trakcie pobierania renty strukturalnej, uprawnionemu wypłaca się rentę strukturalną, jeżeli wycofa wniosek o rentę z ubezpieczenia społecznego lub zaopatrzenia emerytalnego, lub ubezpieczenia społecznego rolników w terminie określonym w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. § 15. 1. Wypłata renty strukturalnej ulega zawieszeniu, jeżeli: 1) uprawniony do renty strukturalnej podejmie zatrudnienie lub inną pracę zarobkową podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego; 2) uprawniony do renty strukturalnej lub jego małżonek podejmie prowadzenie działalności rolniczej, jako właściciel (współwłaściciel) lub posiadacz (współposiadacz) gospodarstwa rolnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku podjęcia działalności rolniczej na użytkach rolnych: 1) nabytych w drodze dziedziczenia lub 2) uprzednio wydzierżawionych zgodnie z przepisami rozporządzenia, jeżeli dzierżawa ustała wcześniej z przyczyn niezależnych od wydzierżawiającego, lub 3) odzyskanych w wyniku rozwiązania - z przyczyn niezależnych od uprawnionego do renty strukturalnej - umowy, na podstawie której uprzednio zbył on te grunty, albo w wyniku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej - wypłata renty strukturalnej ulega zawieszeniu po roku od dnia zaistnienia tego zdarzenia, jeżeli uprawniony do renty strukturalnej powiadomił o tym zdarzeniu kierownika biura powiatowego Agencji, w terminie 14 dni od dnia jego zaistnienia. 3. Wznowienie wypłaty zawieszonej renty strukturalnej następuje na wniosek uprawnionego do renty strukturalnej, poczynając od miesiąca przypadającego po miesiącu, w którym ustały okoliczności powodujące zawieszenie tej wypłaty, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym wpłynął wniosek. 4. Do przekazania użytków rolnych, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy § 6 i 7. § 16. Tryb ustalania kwot nienależnie lub nadmiernie pobranych środków z tytułu renty strukturalnej określają przepisy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. § 17. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji wydaje decyzje administracyjne w sprawach przyznania, zawieszania i zmniejszania rent strukturalnych. 2. Odwołanie od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje jej wykonania. § 18. 1. Postępowanie w sprawie przyznania renty strukturalnej wszczyna się na pisemny wniosek złożony przez: 1) rolnika ubiegającego się o rentę strukturalną; 2) małżonka uprawnionego do pobierania renty strukturalnej, w przypadku, o którym mowa w § 10. 2. Wniosek o przyznanie renty strukturalnej składa się osobiście do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy kierownika biura powiatowego Agencji. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się po ukończeniu przez wnioskodawcę 55 lat, jednak nie później niż na 6 miesięcy przed osiągnięciem wieku emerytalnego. 4. Wniosek o przyznanie renty strukturalnej składa się na formularzu udostępnionym przez Agencję. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie warunków do uzyskania renty strukturalnej, w tym potwierdzające: 1) łączną powierzchnię i stan prawny posiadanego gospodarstwa rolnego oraz zmiany, jakim podlegała powierzchnia i stan prawny tego gospodarstwa w ostatnich 5 latach przed złożeniem wniosku; 2) okres prowadzenia działalności rolniczej w ostatnich 10 latach przed złożeniem wniosku; 3) podleganie ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu oraz nieposiadanie zadłużenia w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne rolników; 4) kwalifikacje zawodowe przejmującego gospodarstwo rolne. 6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dołącza się odpis skrócony aktu zgonu uprawnionego do renty strukturalnej. § 19. 1. Dane wnioskodawcy: imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania, datę zawarcia związku małżeńskiego przez wnioskodawcę, jeżeli wnioskodawca ubiega się o zwiększenie renty strukturalnej, o którym mowa w § 12 ust. 2 pkt 1, zawarte we wniosku o przyznanie renty strukturalnej, kierownik biura powiatowego Agencji potwierdza na podstawie dowodu osobistego lub paszportu albo wyciągu z akt stanu cywilnego. 2. Dokumentami potwierdzającymi okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt 1, są: 1) akt notarialny; 2) prawomocne orzeczenie sądu; 3) ostateczna decyzja administracyjna; 4) wypis z księgi wieczystej; 5) wypis z ewidencji gruntów i budynków; 6) zaświadczenie właściwego wójta (burmistrza lub prezydenta miasta); 7) inne dokumenty, w tym oświadczenia, potwierdzające łączną powierzchnię i stan prawny posiadanego gospodarstwa rolnego. 3. Dokumentami potwierdzającymi okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt 2, są dokumenty wymienione w ust. 2 oraz: 1) zaświadczenie właściwej jednostki organizacyjnej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o okresach podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu w ostatnich 10 latach przed złożeniem wniosku o rentę strukturalną; 2) oświadczenie o prowadzeniu działalności rolniczej w okresach nieobjętych ubezpieczeniem, o którym mowa w pkt 1. 4. Dokumentem potwierdzającym okoliczności, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt 3, jest zaświadczenie właściwej jednostki organizacyjnej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. 5. Dokumentami potwierdzającymi posiadanie kwalifikacji zawodowych przydatnych do prowadzenia działalności rolniczej są dokumenty określone w załączniku do rozporządzenia. 6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 5, z wyjątkiem oświadczeń, na żądanie wnioskodawcy podlegają zwrotowi, po uprzednim wykonaniu ich kopii i potwierdzeniu za zgodność z oryginałem przez uprawnionego pracownika biura powiatowego Agencji. § 20. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji weryfikuje wniosek o przyznanie renty strukturalnej, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 1, w terminie 40 dni od dnia złożenia wniosku. 2. Weryfikując wniosek, kierownik biura powiatowego Agencji ustala: 1) spełnienie warunków określonych w § 4 pkt 1-3, 6 i 7; 2) łączną powierzchnię posiadanego gospodarstwa rolnego oraz zmiany, jakim podlegała ta powierzchnia w ostatnich 5 latach przed złożeniem wniosku; 3) stan prawny posiadanego gospodarstwa rolnego oraz zmiany, jakim podlegał stan prawny tego gospodarstwa w ostatnich 5 latach przed złożeniem wniosku; 4) spełnienie warunku posiadania kwalifikacji zawodowych przez osobę deklarowaną we wniosku jako przejmującą gospodarstwo rolne lub przejmującą użytki rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego. 3. Jeżeli w wyniku weryfikacji wniosku o przyznanie renty strukturalnej zostanie ustalone, że: 1) wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w § 4 pkt 1-3, 6 i 7 lub § 11 lub 2) wnioskodawca nie jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni co najmniej 1 ha, współwłaścicielem takiego gospodarstwa wraz z małżonkiem ani właścicielem takiego gospodarstwa nie jest małżonek rolnika - kierownik biura powiatowego Agencji, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia przyznania renty strukturalnej. 4. Jeżeli w wyniku weryfikacji wniosku zostanie ustalone, że wnioskodawca spełnia warunki określone w § 4 pkt 1-3, 6 i 7, § 11 i jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni co najmniej 1 ha, współwłaścicielem takiego gospodarstwa wraz z małżonkiem, właścicielem takiego gospodarstwa jest małżonek rolnika, kierownik biura powiatowego Agencji wydaje postanowienie o spełnieniu tych warunków, w terminie 40 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku. 5. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 4, nie przysługuje zażalenie. 6. Postanowienie, o którym mowa w ust. 4, powinno również zawierać: 1) pouczenie o warunkach dotyczących formy, sposobu i terminu przekazania gospodarstwa rolnego oraz zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej; 2) informację o ustaleniach dotyczących spełnienia warunku posiadania kwalifikacji zawodowych przez wskazanego we wniosku przejmującego. 7. W terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania postanowienia wnioskodawca powinien przekazać gospodarstwo rolne oraz zaprzestać prowadzenia działalności rolniczej, z zastrzeżeniem § 22. § 21. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji wydaje decyzję administracyjną w sprawie przyznania renty strukturalnej: 1) wnioskodawcy, który otrzymał postanowienie, o którym mowa w § 20 ust. 4, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia przez tego wnioskodawcę dowodów potwierdzających przekazanie gospodarstwa rolnego i zaprzestanie prowadzenia działalności rolniczej; 2) w przypadku, o którym mowa w § 10, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia kompletnego wniosku. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, zawiera pouczenie o: 1) okolicznościach powodujących zawieszenie wypłaty renty strukturalnej; 2) okolicznościach powodujących zmniejszenie wysokości renty strukturalnej. 3. Dowodem potwierdzającym przekazanie gospodarstwa rolnego jest akt notarialny, a w przypadku gdy przekazanie nastąpiło na podstawie umowy dzierżawy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 lit. c - umowa dzierżawy z adnotacją o zgłoszeniu umowy do ewidencji gruntów i budynków. 4. Dowodami zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej są w szczególności: 1) oświadczenie o spełnianiu warunku, o którym mowa w § 6 ust. 1; 2) zaświadczenie właściwego organu podatkowego o niepodleganiu wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej. 5. Dowody, o których mowa w ust. 4, powinny dotyczyć stanu prawnego po przekazaniu gospodarstwa rolnego. § 22. Jeżeli limit środków, o których mowa w § 3 pkt 1, na dany rok został wyczerpany, przekazanie gospodarstwa rolnego i zaprzestanie prowadzenia działalności rolniczej powinno nastąpić w terminie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca następnego roku. § 23. Uprawniony do pobierania renty strukturalnej informuje kierownika biura powiatowego Agencji o wszelkich zaistniałych okolicznościach mających wpływ na prawo do wypłaty i wysokości renty strukturalnej, w terminie 14 dni od dnia ich zaistnienia. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1191) DOKUMENTY POTWIERDZAJĄCE POSIADANIE KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH PRZYDATNYCH DO PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI ROLNICZEJ 1. Dokumentem potwierdzającym posiadanie wykształcenia rolniczego: 1) wyższego - jest dyplom ukończenia studiów wyższych zawodowych i uzyskanie tytułu licencjata lub inżyniera lub uzupełniających studiów magisterskich, lub studiów wyższych magisterskich na kierunku wymienionym w ust. 7; 2) średniego - jest świadectwo lub dyplom ukończenia szkoły z uzyskanym tytułem zawodowym albo dyplom uzyskania tytułu zawodowego lub dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie wymienionym w ust. 8; 3) zasadniczego zawodowego - jest świadectwo ukończenia szkoły z uzyskanym tytułem wykwalifikowanego robotnika lub dyplom ukończenia szkoły z uzyskanym tytułem wykwalifikowanego robotnika, w zawodzie wymienionym w ust. 9. 2. Dokumentem potwierdzającym posiadanie tytułu kwalifikacyjnego w zawodzie przydatnym do prowadzenia działalności rolniczej jest świadectwo z tytułem wykwalifikowanego robotnika lub dyplom z tytułem mistrza, w zawodzie wymienionym w ust. 10, wydane przez państwową komisję egzaminacyjną, lub świadectwo albo zaświadczenie ukończenia trzech stopni zespołu przysposobienia rolniczego, albo świadectwo ukończenia szkoły przysposobienia rolniczego. 3. Dokumentem potwierdzającym posiadanie wykształcenia innego niż rolnicze: 1) wyższego - jest dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku innym niż wymieniony w ust. 7; 2) średniego - jest świadectwo ukończenia szkoły średniej ogólnokształcącej lub ogólnozawodowej, lub z tytułem zawodowym w zawodzie innym niż wymieniony w ust. 8. 4. Za studia podyplomowe w zakresie związanym z rolnictwem uznaje się studia, których program obejmował przedmioty związane z ekonomiką rolnictwa, organizacją lub technologią produkcji rolniczej, marketingiem artykułów rolnych, rachunkowością rolniczą, agrobiznesem. Dokumentem potwierdzającym ukończenie studiów podyplomowych jest świadectwo ich ukończenia wraz z wykazem przedmiotów objętych programem studiów oraz ich wymiarem godzinowym. 5. Dokumentem potwierdzającym posiadanie wykształcenia: 1) podstawowego - jest świadectwo ukończenia szkoły podstawowej; 2) zasadniczego zawodowego - jest świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej lub szkoły zasadniczej z uzyskanym tytułem wykwalifikowanego robotnika albo dyplom uzyskania tytułu zawodowego w zawodach niewymienionych w ust. 9. 6. Dokumentem potwierdzającym okres pracy w gospodarstwie rolnym jest: 1) dokument stwierdzający okres podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników z tytułu prowadzenia działalności rolniczej lub pracy w gospodarstwie rolnym w charakterze domownika lub 2) oświadczenie osoby pracującej w gospodarstwie rolnym o okresie wykonywanej pracy w tym gospodarstwie, potwierdzone oświadczeniem posiadacza gospodarstwa rolnego, w którym była wykonywana praca, lub 3) dokument potwierdzający okres posiadania gospodarstwa rolnego, wraz z oświadczeniem o okresie prowadzenia działalności rolniczej w tym gospodarstwie rolnym. 7. Kierunkami studiów wyższych zawodowych zakończonych uzyskaniem tytułu licencjata lub inżyniera lub uzupełniających studiów magisterskich, lub studiów wyższych magisterskich, które uznaje się za przydatne do prowadzenia działalności rolniczej, są: 1) rolnictwo; 2) ekonomika rolnictwa lub ekonomia w wyższych szkołach rolniczych; 3) ogrodnictwo; 4) weterynaria; 5) melioracje wodne lub inżynieria środowiska w wyższych szkołach rolniczych; 6) technika rolnicza i leśna; 7) zootechnika; 8) architektura krajobrazu w wyższych szkołach rolniczych; 9) zarządzanie i marketing w wyższych szkołach rolniczych. W przypadku ukończenia studiów o kierunku innym niż wymienione w pkt 1-9, uznaje się za przydatne do prowadzenia działalności rolniczej kierunki studiów, na których w zakres nauki wchodziły przedmioty dotyczące technologii produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w wymiarze co najmniej 120 godzin. 8. Wykaz zawodów i specjalności wykształcenia średniego zawodowego: 1) technik rolnik; 2) technik ogrodnik; 3) technik architektury krajobrazu; 4) technik hodowca o specjalności: a) hodowla drobiu, b) hodowla zwierząt; 5) technik hodowca koni; 6) technik pszczelarz; 7) technik rybactwa śródlądowego - w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzona hodowla ryb; 8) technik weterynarii - w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzony chów zwierząt; 9) technik ekonomista o specjalności: a) ekonomika i rachunkowość przedsiębiorstw rolniczych, b) rachunkowość i rynek rolny; 10) technik towaroznawca o specjalności surowce rolne; 11) technik agrobiznesu; 12) technik mechanizacji rolnictwa. 9. Wykaz zawodów i specjalności wykształcenia zasadniczego zawodowego: 1) rolnik; 2) ogrodnik; 3) pszczelarz; 4) mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych; 5) rybak śródlądowy - w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzona hodowla ryb. 10. Wykaz tytułów kwalifikacyjnych w zawodach przydatnych do prowadzenia działalności rolniczej, uzyskiwanych w systemie pozaszkolnym: 1) rolnik: a) wykwalifikowany rolnik, b) mistrz rolnik; 2) rolnik upraw polowych: a) wykwalifikowany rolnik upraw polowych, b) mistrz - rolnik upraw polowych; 3) rolnik łąkarz: a) wykwalifikowany rolnik łąkarz, b) mistrz - rolnik łąkarz; 4) rolnik chmielarz: a) wykwalifikowany rolnik chmielarz, b) mistrz - rolnik chmielarz; 5) rolnik hodowca bydła: a) wykwalifikowany rolnik hodowca bydła, b) mistrz - rolnik hodowca bydła; 6) rolnik hodowca trzody chlewnej: a) wykwalifikowany rolnik hodowca trzody chlewnej, b) mistrz - rolnik hodowca trzody chlewnej; 7) rolnik hodowca owiec: a) wykwalifikowany rolnik hodowca owiec, b) mistrz - rolnik hodowca owiec; 8) rolnik hodowca koni: a) wykwalifikowany rolnik hodowca koni, b) mistrz - rolnik hodowca koni; 9) hodowca drobiu: a) wykwalifikowany hodowca drobiu, b) mistrz - hodowca drobiu; 10) hodowca zwierząt futerkowych: a) wykwalifikowany hodowca zwierząt futerkowych, b) mistrz - hodowca zwierząt futerkowych; 11) pszczelarz: a) wykwalifikowany pszczelarz, b) mistrz pszczelarz; 12) ogrodnik sadownik: a) wykwalifikowany ogrodnik sadownik, b) mistrz - ogrodnik sadownik; 13) ogrodnik szkółkarz: a) wykwalifikowany ogrodnik szkółkarz, b) mistrz - ogrodnik szkółkarz; 14) ogrodnik warzywnik: a) wykwalifikowany ogrodnik warzywnik, b) mistrz - ogrodnik warzywnik; 15) ogrodnik upraw kwiaciarskich: a) wykwalifikowany ogrodnik upraw kwiaciarskich, b) mistrz - ogrodnik upraw kwiaciarskich; 16) ogrodnik pieczarkarz: a) wykwalifikowany ogrodnik pieczarkarz, b) mistrz - ogrodnik pieczarkarz; 17) traktorzysta - wykwalifikowany traktorzysta; 18) traktorzysta kombajnista - wykwalifikowany traktorzysta kombajnista; 19) rolnik obsługi maszyn rolniczych - mistrz rolnik obsługi maszyn rolniczych; 20) mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych: a) wykwalifikowany mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych, b) mistrz - mechanik operator pojazdów i maszyn rolniczych; 21) rybak stawowy - tylko w przypadku, gdy w gospodarstwie jest prowadzona hodowla ryb: a) wykwalifikowany rybak stawowy, b) mistrz - rybak stawowy; 22) rybak jeziorowy - tylko w przypadku gdy w gospodarstwie jest prowadzona hodowla ryb: a) wykwalifikowany rybak jeziorowy, b) mistrz - rybak jeziorowy; 23) rybak rzeczny - tylko w przypadku, gdy w gospodarstwie jest prowadzona hodowla ryb: a) wykwalifikowany rybak rzeczny, b) mistrz - rybak rzeczny. 1) Dane dotyczące ogłoszenia rozporządzenia Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na prowadzenie działalności gospodarczej przez osoby niepełnosprawne (Dz. U. Nr 114, poz. 1192) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania osobom niepełnosprawnym będącym przedsiębiorcami w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 1)), pomocy, o której mowa w art. 13 i art. 25 ust. 3b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą", w ramach pomocy de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13. 01. 2001). § 2. Rozporządzenia nie stosuje się do pomocy: 1) udzielanej w sektorze transportu oraz w zakresie działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 2) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów udziału w targach handlowych i badaniach lub usług konsultingowych przeprowadzanych w celu wprowadzenia nowego bądź istniejącego produktu na nowy rynek; 3) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej. § 3. Osoba niepełnosprawna, o której mowa w § 1, może uzyskać pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis, otrzymanej przez nią w okresie 3 kolejnych lat poprzedzających dzień uzyskania planowanej pomocy, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 100 tys. euro. § 4. Podstawą zakwalifikowania pomocy jako pomocy de minimis jest zaświadczenie wydane przez podmioty upoważnione na podstawie odrębnych przepisów. § 5. Warunkiem udzielenia pomocy w formie, o której mowa w art. 13 ustawy, jest niekorzystanie z pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej lub rolniczej albo jej spłacenie lub umorzenie w całości. § 6. Warunkiem udzielenia pomocy w formie, o której mowa w art. 25 ust. 3b ustawy, jest podjęcie działalności gospodarczej po raz pierwszy. § 7. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się osoby niepełnosprawnej, o której mowa w § 1, do przechowywania dokumentów dotyczących pomocy otrzymanej na podstawie rozporządzenia przez okres 10 lat od dnia przyznania tej pomocy. § 8. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) ORAZ OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie przygotowania i przeprowadzenia poboru (Dz. U. Nr 150, poz. 1592) Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób wzywania do poboru, dokumenty, jakie poborowi powinni przedstawić przy poborze, wzór wpisu w wojskowym dokumencie osobistym i w ewidencji wojskowej w przypadku udzielenia odroczenia zasadniczej służby wojskowej, sposób przygotowania i przeprowadzenia poboru oraz czynności wojewodów, starostów, wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) i wojskowych komendantów uzupełnień w tym zakresie. § 2. 1. Wojewodowie wzywają do stawienia się do poboru osoby podlegające temu obowiązkowi za pomocą obwieszczeń o poborze. 2. W obwieszczeniu o poborze zamieszcza się: 1) podstawę prawną przeprowadzenia poboru; 2) kategorie osób podlegających obowiązkowi stawienia się do poboru; 3) miejsce i termin stawienia się do poboru; 4) dokumenty i fotografie, które powinny być przedstawione przez poborowych właściwym komisjom oraz dla potrzeb ewidencji wojskowej; 5) pouczenie o sposobie dopełnienia obowiązku stawienia się do poboru w razie zmiany miejsca zamieszkania; 6) informację o środkach egzekucji administracyjnej i sankcjach karnych za niedopełnienie obowiązku stawienia się do poboru lub nieprzedstawienia odpowiednich dokumentów oraz odmowę poddania się badaniom lekarskim. 3. Pobór ogłasza się nie później niż na 14 dni przed jego rozpoczęciem. Obwieszczenie o poborze wywiesza się w miejscach najbardziej uczęszczanych i widocznych. § 3. 1. Wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) wzywają poborowych do stawienia się do poboru również za pomocą wezwań imiennych. 2. Wzór wezwania imiennego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wezwanie imienne do poboru należy doręczyć poborowemu co najmniej na 7 dni przed wyznaczonym terminem stawienia się do poboru. 4. Nieotrzymanie wezwania imiennego nie zwalnia poborowego, podlegającego stawiennictwu do poboru, od obowiązku stawienia się w terminie i miejscu wskazanym w obwieszczeniu o poborze. § 4. Spełnienie obowiązku stawienia się do poboru oznacza zgłoszenie się poborowego w określonym terminie i miejscu przed powiatową komisja lekarską i powiatową komisją poborową. § 5. 1. Poborowy, który z ważnych przyczyn nie może stawić się do poboru w wyznaczonym terminie i miejscu, jest obowiązany zawiadomić o tym wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące, najpóźniej w dniu, w którym był obowiązany stawić się do poboru, dołączając jednocześnie dokumenty potwierdzające przyczyny niestawiennictwa. 2. Po ustaniu przyczyn niestawiennictwa poborowy powinien niezwłocznie zgłosić się do właściwego wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), który wyznacza mu termin i miejsce stawienia się do poboru. 3. Poborowi, o których mowa w art. 26 ust. 1c ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą", mogą spełnić obowiązek stawienia się do poboru za pośrednictwem upoważnionej osoby, która przedstawia komisji lekarskiej wypis z treści orzeczenia stwierdzającego niezdolność do pracy lub stopień niepełnosprawności tego poborowego. § 6. 1. Poborowy zgłaszający się do poboru: 1) po raz pierwszy - przedstawia powiatowej komisji lekarskiej: a) dowód osobisty, a w uzasadnionych przypadkach - inny dokument pozwalający na ustalenie tożsamości, b) posiadane dokumenty lekarskie dotyczące stanu zdrowia, w tym wyniki badań specjalistycznych przeprowadzonych w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień stawienia się do poboru, c) w przypadku małoletniego ochotnika - oświadczenie rodziców (opiekunów) o niezgłaszaniu sprzeciwu co do odbycia przez niego służby wojskowej; 2) przed komisję lekarską kolejny raz - przedstawia tej komisji dowód osobisty i książeczkę wojskową oraz dokumenty lekarskie dotyczące zmian w stanie zdrowia, w tym wyniki badań specjalistycznych przeprowadzonych w okresie od poprzedniego poboru; 3) przed powiatową komisję poborową - przedstawia tej komisji dowód osobisty i książeczkę wojskową. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do poborowych, o których mowa w art. 26 ust. 1c ustawy. § 7. Dla potrzeb ewidencji wojskowej poborowy zgłaszający się do poboru po raz pierwszy przedstawia: 1) aktualną fotografię o wymiarach 3 x 4 cm bez nakrycia głowy; 2) dokumenty stwierdzające wykształcenie lub pobieranie nauki; 3) potwierdzenie zgłoszenia się do rejestracji. § 8. 1. Pobór przeprowadza się według wojewódzkiego planu poboru, ustalonego przez wojewodę przy współudziale szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego na podstawie pisemnych wniosków wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) oraz wojskowych komendantów uzupełnień. 2. Wnioski wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) dotyczą liczby poborowych podlegających wezwaniu przed powiatową komisję lekarską, a wnioski wojskowych komendantów uzupełnień dotyczą liczby poborowych, którzy stawali już do poboru i ubiegają się o zmianę kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej lub o odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny. 3. Wnioski, o których mowa w ust. 2, są przekazywane wojewodzie za pośrednictwem starostów (prezydentów miast na prawach powiatu). 4. Plan, o którym mowa w ust. 1, obejmuje terminarz zgłaszania się poborowych z poszczególnych gmin województwa do powiatowych komisji lekarskich, zakładający wezwanie co najmniej 30 i nie więcej niż 45 poborowych dziennie, oraz terminarz posiedzeń powiatowych komisji poborowych uzasadniony liczbą wniesionych spraw indywidualnych. 5. Wyciągi z wojewódzkiego planu poboru przesyła się starostom oraz burmistrzom (prezydentom miast) właściwym ze względu na siedziby powiatowych komisji lekarskich i powiatowych komisji poborowych, a także pozostałym burmistrzom (prezydentom miast) oraz wójtom. § 9. 1. Listę poborowych podlegających obowiązkowi stawienia się do poboru przed powiatową komisją lekarską sporządza w 2 egzemplarzach wójt lub burmistrz (prezydent miasta) na podstawie rejestru przedpoborowych i wykazu osób o nieuregulowanym stosunku do obowiązku służby wojskowej oraz imiennego wykazu poborowych, otrzymanego od wojskowego komendanta uzupełnień - z wykorzystaniem danych osobowych z ewidencji ludności. 2. Wzór listy poborowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Na listę poborowych nie wpisuje się poborowych, którzy w okresie pomiędzy ujęciem ich do rejestru przedpoborowych a wpisaniem ich na listę poborowych wymeldowali się z pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące. 4. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje imienny wykaz poborowych podlegających wezwaniu do zgłoszenia się przed powiatową komisją lekarską wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) nie później niż na 14 dni przed ogłoszeniem poboru. 5. Listę poborowych sporządza się najpóźniej do dnia ogłoszenia poboru. Jeden egzemplarz listy wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje powiatowej komisji lekarskiej nie później niż na 7 dni przed rozpoczęciem poboru. 6. Na listę poborowych nie wpisuje się poborowych, którzy już stawali do poboru, lecz obecnie nie zamieszkują na danym terenie. Wykaz poborowych niewpisanych na listę wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje wojskowemu komendantowi uzupełnień, podając przyczyny niewpisania. 7. Lista poborowych w czasie trwania poboru może być uzupełniona na podstawie dodatkowego imiennego wykazu poborowych, przekazanego jednorazowo przez wojskowego komendanta uzupełnień przewodniczącemu powiatowej komisji lekarskiej oraz właściwemu wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) nie później niż na 14 dni przed zakończeniem pracy powiatowej komisji lekarskiej. 8. Listę poborowych utrzymuje się w stanie aktualnym do czasu zakończenia pracy powiatowej komisji lekarskiej. § 10. Dane zawarte w wojewódzkim planie poboru, listach poborowych oraz księgach orzeczeń lekarskich są informacjami niejawnymi stanowiącymi tajemnicę służbową. § 11. 1. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) imienny wykaz poborowych podlegających wezwaniu do stawienia się przed powiatową komisją poborową, którzy złożyli wnioski o odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, nie później niż na 14 dni przed ogłoszeniem poboru. 2. Wnioski poborowych o odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny wojskowy komendant uzupełnień przekazuje do rozpatrzenia powiatowej komisji poborowej, a gdy komisja ta nie urzęduje - przekazuje je odpowiednio staroście albo burmistrzowi (prezydentowi miasta), właściwemu ze względu na siedzibę tej komisji, w terminie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego. § 12. 1. W czasie poboru wojskowy komendant uzupełnień lub osoba przez niego upoważniona wprowadza dane dotyczące poborowych do ewidencji wojskowej oraz wydaje poborowym książeczki wojskowe. 2. Prace związane z wprowadzeniem danych do ewidencji wojskowej i wypełnianiem książeczek wojskowych są wykonywane przy pomocy osób zatrudnionych do tych prac przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu). § 13. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta): 1) ustala przyczyny niezgłoszenia się poborowych i miejsce ich pobytu, a wyniki ustaleń przekazuje przewodniczącemu powiatowej komisji lekarskiej lub powiatowej komisji poborowej; 2) wpisuje poborowych, którzy nie dopełnili obowiązku stawienia się do poboru w wyznaczonym terminie i miejscu, do wykazu osób o nieuregulowanym stosunku do obowiązku służby wojskowej; wykreślenie z wykazu następuje po stawieniu się poborowego do poboru albo po ukończeniu przez niego 24 lat życia; 3) przekazuje właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień: a) imienne zestawienia poborowych, którzy nie stawili się do poboru do końca roku kalendarzowego, w którym ukończyli 24 lata życia, b) wykaz poborowych, którzy już stawali do poboru, lecz nie zgłosili się na wezwanie do powiatowej komisji lekarskiej lub powiatowej komisji poborowej w czasie przeprowadzanego poboru. § 14. 1. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące zawiadamia w ciągu 3 dni wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego o zgłoszeniu się poborowego po raz pierwszy do poboru. 2. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 15. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) współdziała z właściwymi komisjami powiatowymi w zakresie spełniania przez poborowych obowiązku, o którym mowa w § 4. W tym celu deleguje pracownika urzędu gminy (urzędu miasta), który pełni dyżur w lokalu komisji w dniach przewidzianych w wojewódzkim planie poboru dla tej gminy (miasta) i prowadzi niezbędną dokumentację gminną. § 16. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu), na obszarze powiatu (miasta na prawach powiatu), w szczególności przedstawia wojewodzie: 1) propozycję planu przeprowadzenia poboru na obszarze powiatu (miasta na prawach powiatu); 2) kandydatów do powołania w skład powiatowej komisji lekarskiej i powiatowej komisji poborowej oraz do zastępczego pełnienia funkcji w tych komisjach; 3) wyniki wstępnych ustaleń co do możliwości oraz kosztów przeprowadzania badań specjalistycznych (w tym badań psychologicznych) lub obserwacji szpitalnej poborowych w zakładach opieki zdrowotnej położonych na obszarze powiatu (miasta na prawach powiatu). § 17. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu): 1) zapewnia lokal dla każdej powiatowej komisji lekarskiej oraz powiatowej komisji poborowej wraz z wyposażeniem oraz przedmioty niezbędne do pracy tych komisji, a także pomieszczenia wraz z wyposażeniem niezbędne przy wprowadzaniu danych do ewidencji wojskowej; 2) zatrudnia, na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy zlecenia, nie więcej niż cztery osoby do prac związanych z wprowadzaniem danych do ewidencji wojskowej i wypełnianiem książeczek wojskowych osób zgłaszających się do poboru oraz osobę do prowadzenia zajęć świetlicowych w lokalu komisji. § 18. Wojewoda zapewnia lokal dla wojewódzkiej komisji lekarskiej oraz wojewódzkiej komisji poborowej wraz z wyposażeniem oraz przedmioty niezbędne do pracy komisji. § 19. 1. Wojewoda zapewnia szkolenie osób wchodzących w skład komisji lekarskich i komisji poborowych, pracowników urzędów gmin i miast, prowadzących sprawy poboru, a także osób, o których mowa w § 17 pkt 2. 2. Szkolenie osób wymienionych w § 17 pkt 2, z zakresu przypisanych im obowiązków, prowadzi wojskowy komendant uzupełnień. § 20. Dokumentację poboru po jego zakończeniu przechowuje odpowiednio starosta, prezydent miasta albo burmistrz, właściwy ze względu na siedzibę komisji. § 21. 1. Ustala się wzór wpisu lub zamieszczenia danych w wojskowym dokumencie osobistym o odroczeniu zasadniczej służby wojskowej, udzielonego w trybie, o którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy, w brzmieniu: "Odroczono od dnia ......... do dnia .........". 2. Wpis, o którym mowa w ust. 1, uwierzytelnia się okrągłą pieczęcią wojskowej komendy uzupełnień oraz podpisem upoważnionej osoby. § 22. Ustala się wzór wpisu lub zamieszczenia danych w ewidencji wojskowej o odroczeniu zasadniczej służby wojskowej, udzielonego w trybie, o którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy, w brzmieniu: DataZ tytułuNa okresPodpis § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie poboru do służby wojskowej (Dz. U. Nr 97, poz. 878), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy przedsiębiorcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne (Dz. U. Nr 114, poz. 1194) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania przedsiębiorcom, w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 1)), zatrudniającym osoby niepełnosprawne, pomocy na podstawie art. 25 ust. 2, ust. 3 i ust. 3a, art. 26a ust. 1-5 oraz art. 26d ust. 1, w związku z art. 15, art. 17, art. 19, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)), zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. WE L 337 z 13. 12. 2002). § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pomocy: 1) udzielanej w sektorze górnictwa i budownictwa okrętowego; 2) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej; 3) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej. § 3. 1. Warunkiem udzielenia pomocy, o której mowa w § 1, jest ponoszenie podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych. 2. Przez podwyższone koszty zatrudniania osób niepełnosprawnych rozumie się: 1) obciążenia wynikające z niższej wydajności pracy: a) zwiększony czas wykonywania czynności pracy przez zatrudnione osoby niepełnosprawne, b) dodatkowy urlop wypoczynkowy i skrócony czas pracy, c) zwolnienia od pracy w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym, d) 15-minutowa przerwa w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek, e) zwolnienia od pracy w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy, f) zwiększona absencja chorobowa, g) zwiększone zużycie materiałów i surowców, 2) koszty zatrudniania pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym, 3) koszty adaptacji pomieszczeń - które są kosztami dodatkowymi względem kosztów, które przedsiębiorca poniósłby, jeżeli zatrudniałby pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi, przez każdy okres, przez który pracownik lub pracownicy niepełnosprawni są w rzeczywistości zatrudniani. 3. W przypadku pracodawcy, o którym mowa w § 1, prowadzącego zakład pracy chronionej, zatrudniającego co najmniej 50 % pracowników zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przez podwyższone koszty zatrudniania osób niepełnosprawnych rozumie się dodatkowo koszty: 1) budowy, instalacji lub rozbudowy danego zakładu, 2) administracyjne, 3) transportowe - które wynikają z zatrudnienia osób niepełnosprawnych. 4. Koszty, o których mowa w ust. 2 i 3, przedsiębiorca wylicza w odniesieniu do każdej zatrudnionej osoby niepełnosprawnej, której dotyczą podwyższone koszty. § 4. 1. Maksymalna intensywność pomocy wynosi: 1) 130 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, 2) 110 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, 3) 50 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności, oraz 100 % kwoty odpowiadającej należnej od pracodawcy składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe od wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, nie więcej jednak niż 100 % rzeczywistych podwyższonych kosztów zatrudniania osoby niepełnosprawnej, o których mowa w § 3 ust. 2 i 3. 2. W przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję oraz niewidomych, maksymalną intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, zwiększa się o 75 % najniższego wynagrodzenia. 3. Maksymalna intensywność pomocy nie może przekroczyć 100 % kosztów płacy zatrudnionej osoby niepełnosprawnej. 4. Przez najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. § 5. 1. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielana łącznie z każdą pomocą przeznaczoną na zatrudnienie osób niepełnosprawnych i nie może przekroczyć podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, o których mowa w § 3 ust. 2 i 3, oraz poniesionych przez przedsiębiorcę kosztów dostosowania lub zakupu urządzeń na użytek osób niepełnosprawnych, pod warunkiem że są to koszty dodatkowe w stosunku do tych, które przedsiębiorca poniósłby w przypadku zatrudnienia osób niebędących niepełnosprawnymi w okresie, na który osoba lub osoby niepełnosprawne są faktycznie zatrudnione. 2. Pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, może być udzielana łącznie z pomocą na zatrudnienie oraz inną pomocą w rozumieniu art. 87 (1) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jak i z innym wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, i nie może ona łącznie przekroczyć 100 % kosztów zatrudnienia w okresie, na jaki osoby niepełnosprawne zostały faktycznie zatrudnione. 3. Pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, może być udzielana przedsiębiorcy, jeżeli w okresie kolejnych 3 lat uzyskał on pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, nieprzekraczającą równowartości 15 mln euro brutto. § 6. 1. Pomoc, o której mowa w § 4, jest przekazywana w formie zaliczki na rekompensatę podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych. 2. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do rozliczenia przyznanej pomocy po przekazaniu, w terminie do dnia 15 lutego roku następującego po roku sprawozdawczym, organowi udzielającemu pomocy zbiorczej informacji, w formie oświadczenia, o wysokości faktycznie poniesionych przez przedsiębiorcę w okresie sprawozdawczym podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, wynikających z: 1) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. a, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującą w przedsiębiorstwie ustaloną dla pracownika nie będącego osobą niepełnosprawną minimalną produktywnością dla danej czynności lub zespołu czynności w określonej jednostce czasu a rzeczywistą produktywnością zatrudnionej osoby niepełnosprawnej wykonującej tę czynność lub te czynności w tej samej jednostce czasu; 2) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. b, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności; 3) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. c, obliczonych na podstawie liczby nieprzepracowanych dni w okresie sprawozdawczym proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy zatrudnionych osób niepełnosprawnych; 4) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. d i e, obliczonych jako ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy; 5) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. f, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między średnią w danym okresie sprawozdawczym absencją chorobową pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi a rzeczywistą absencją pracownika niepełnosprawnego w tym samym okresie sprawozdawczym; 6) obciążeń, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. g, obliczonych jako wyrażona w procentach różnica między obowiązującym w przedsiębiorstwie maksymalnym zużyciem surowców lub materiałów dla wykonania określonej czynności lub zespołu czynności a rzeczywistym zużyciem surowców lub materiałów przez zatrudnione osoby niepełnosprawne wykonujące tę czynność lub zespół czynności; 7) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2, stanowiących koszty zatrudnienia pracowników dotyczące czasu przeznaczonego wyłącznie na pomoc w pracy pracownikowi lub pracownikom niepełnosprawnym; 8) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 3, obliczonych jako różnica między poniesionymi kosztami adaptacji pomieszczeń stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zatrudnionych pracowników a kosztami adaptacji pomieszczeń, które byłyby poniesione w przypadku pracowników niebędących osobami niepełnosprawnymi; 9) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1 i 2, obliczonych jako różnica między kosztami poniesionymi w związku z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych a kosztami, które byłyby poniesione w przypadku, gdyby takie osoby nie były zatrudniane; 10) kosztów, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 3, stanowiących koszty dowożenia lub dojazdu pracowników niepełnosprawnych. 3. Warunkiem udzielenia pomocy jest zobowiązanie się przedsiębiorcy do przechowywania przez okres 10 lat dokumentacji pozwalającej na sprawdzenie zgodności przyznanej pomocy z przepisami rozporządzenia. 4. Wzór zbiorczej informacji, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik do rozporządzenia. 5. Jeżeli pomoc została wypłacona przedsiębiorcy w wysokości wyższej od należnej, przedsiębiorca informuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych o wysokości nienależnie pobranej kwoty pomocy oraz dokonuje zwrotu tej kwoty nie później niż do dnia 15 lutego roku następującego po roku, w którym pomoc ta została udzielona. § 7. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 2004 r. (poz. 1194) Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 151, poz. 1593) Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 1)) w art. 9: 1) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, dla których płatnikiem jest organ emerytalny lub rentowy, mogą dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego za pośrednictwem tego płatnika. Płatnik jest obowiązany przekazać zgłoszenie naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla podatnika w terminie 7 dni od dnia złożenia przez podatnika tego zgłoszenia."; 2) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nieprowadzący działalności gospodarczej, dla których obowiązek aktualizowania danych wynika z faktu otrzymania dowodu osobistego, mogą dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego za pośrednictwem organu wydającego dowód osobisty. Organ ten obowiązany jest do poinformowania podatnika o obowiązku złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego oraz do przekazania zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla podatnika w terminie 7 dni od dnia złożenia przez podatnika tego zgłoszenia.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 126, poz. 1067, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 894. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 8 maja 2004 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 114, poz. 1195) Na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się klasyfikację zawodów szkolnictwa zawodowego, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Na rok szkolny 2004/2005 prowadzi się ostatnią rekrutację kandydatów do klasy pierwszej (na semestr pierwszy) szkół prowadzących kształcenie w zawodach technik analityki medycznej, technik fizjoterapii, technik architekt i technolog robót wykończeniowych w budownictwie. Kształcenie w tych zawodach prowadzi się do zakończenia cyklu kształcenia. 2. Kształcenie w zawodzie instruktor higieny prowadzi się do zakończenia cyklu kształcenia. § 3. Do dotychczasowych szkół ponadpodstawowych rozpoczynających kształcenie zawodowe stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 63, poz. 571). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: M. Sawicki Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 maja 2004 r. (poz. 1195) KLASYFIKACJA ZAWODÓW SZKOLNICTWA ZAWODOWEGO Klasyfikacja zawodów szkolnictwa zawodowego, zwana dalej "klasyfikacją", obejmuje zawody, typy szkół ponadgimnazjalnych, w których może odbywać się kształcenie, oraz wskazuje ministrów, na których wniosek zawody zostały wprowadzone do klasyfikacji. Klasyfikacja wskazuje także okres kształcenia w zasadniczej szkole zawodowej i szkole policealnej, w tym skrócony okres kształcenia w szkole policealnej na podbudowie określonego profilu kształcenia ogólnozawodowego w liceum profilowanym. Zawody objęte klasyfikacją zostały ujęte w grupy wielkie, duże i średnie, zgodnie z podziałem zawodów ustalonym w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 222, poz. 1868). W klasyfikacji ujęto zawody w obszarach grup wielkich od 3 do 8. Symbol cyfrowy zawodu przyjęty w klasyfikacji jest zgodny z symbolem cyfrowym zawodu przyjętym w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy w zakresie pierwszych trzech cyfr. Pierwsza cyfra wskazuje, że zawód został sklasyfikowany w grupie wielkiej. Druga cyfra w połączeniu z pierwszą oznacza, że zawód występuje w grupie dużej. Trzecia cyfra w połączeniu z dwiema pierwszymi wskazuje, że zawód został sklasyfikowany w grupie średniej. Czwarta i piąta cyfra, stanowiące drugi człon symbolu cyfrowego zawodu, oznacza miejsce zawodu w grupie średniej, zgodnie z symbolem cyfrowym zawodu przyjętym w dotychczasowej klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. Dla uproszczenia w klasyfikacji przyjęto tradycyjne nazwy zawodów rodzaju męskiego, nazwy zaś rodzaju żeńskiego zastosowano tylko w niektórych zawodach, wyraźnie zdominowanych przez kobiety. Nie powinno to mieć wpływu na klasyfikowanie osób do określonych zawodów. Objaśnienia symboli G- gimnazjum LO- trzyletnie liceum ogólnokształcące LP- trzyletnie liceum profilowane LU- dwuletnie liceum uzupełniające SP- szkoła policealna T- czteroletnie technikum TU- trzyletnie technikum uzupełniające ZSZ- zasadnicza szkoła zawodowa *- zastrzeżenie wyłączności kształcenia w danym typie szkoły Dla oznaczenia typu szkoły, w którym może odbywać się kształcenie, przyjęto znak "x" w przypadku technikum i technikum uzupełniającego. W przypadku zasadniczej szkoły zawodowej i szkoły policealnej wskazano długość okresu kształcenia w latach, z tym że w przypadku szkoły policealnej o skróconym okresie kształcenia wskazano numer profilu kształcenia ogólnozawodowego i długość okresu kształcenia w latach. W klasyfikacji przyjęto następujące oznaczenia dla profili kształcenia ogólnozawodowego w liceach profilowanych Numer profiluNazwa profilu 1- chemiczne badanie środowiska 2- ekonomiczno-administracyjny 3- elektroniczny 4- elektrotechniczny 5- kreowanie ubiorów 6- kształtowanie środowiska 7- leśnictwo i technologia drewna 8- mechaniczne techniki wytwarzania 9- mechatroniczny 10- rolniczo-spożywczy 11- socjalny 12- transportowo-spedycyjny 13- usługowo-gospodarczy 14- zarządzanie informacją Struktura klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego Symbol cyfrowy i nazwa grupy wielkiej Symbole cyfrowe i nazwy grup wyodrębnionych w ramach grupy wielkiejLiczba zawodów ujętych w grupie średniej grupy dużegrupy średnie 1234 3. Technicy i inny średni personel31. Średni personel techniczny311. Technicy43 312. Techniczny personel obsługi komputerów i pokrewni2 313. Operatorzy sprzętu optycznego i elektronicznego5 314. Pracownicy transportu morskiego, żeglugi śródlądowej i lotnictwa6 315. Inspektorzy bezpieczeństwa i jakości2 32. Średni personel w zakresie nauk biologicznych i ochrony zdrowia321. Technicy nauk biologicznych i rolniczych 10 322. Średni personel ochrony zdrowia (z wyjątkiem pielęgniarek i położnych)14 34. Pracownicy pozostałych specjalności341. Pracownicy do spraw finansowych i handlowych6 342. Agenci biur pomagających w prowadzeniu działalności gospodarczej i pośrednicy handlowi4 343. Średni personel biurowy 1 346. Pracownicy pomocy społecznej i pracy socjalnej4 347. Pracownicy działalności artystycznej, rozrywki i sportu 6 348. Pracownicy archiwów, bibliotek i informacji naukowej 3 4. Pracownicy biurowi41. Pracownicy obsługi biurowej412. Pracownicy do spraw finansowo-statystycznych1 419. Pracownicy obsługi biurowej gdzie indziej niesklasyfikowani1 42. Pracownicy obrotu pieniężnego i obsługi klientów421. Pracownicy obrotu pieniężnego1 5. Pracownicy usług osobistych i sprzedawcy51. Pracownicy usług osobistych i ochrony512. Pracownicy usług domowych i gastronomicznych3 513. Pracownicy opieki osobistej i pokrewni1 514. Pozostali pracownicy usług osobistych3 515. Pracownicy usług ochrony1 52. Modelki, sprzedawcy i demonstratorzy522. Sprzedawcy i demonstratorzy2 6. Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy61. Rolnicy612. Hodowcy zwierząt i pokrewni1 613. Rolnicy produkcji roślinnej i zwierzęcej1 62. Ogrodnicy621. Ogrodnicy1 63. Leśnicy i rybacy632. Rybacy śródlądowi1 7. Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy71. Górnicy i robotnicy budowlani711. Górnicy i robotnicy obróbki kamienia3 712. Robotnicy budowlani robót stanu surowego i pokrewni8 713. Robotnicy budowlani robót wykończeniowych i pokrewni7 714. Malarze, pracownicy czyszczący konstrukcje budowlane i pokrewni3 72. Robotnicy obróbki metali i mechanicy maszyn i urządzeń721. Formierze odlewniczy, spawacze, blacharze, monterzy konstrukcji metalowych i pokrewni4 722. Kowale, ślusarze i pokrewni3 723. Mechanicy maszyn i urządzeń4 724. Elektrycy3 725. Monterzy elektronicy i pokrewni3 73. Robotnicy zawodów precyzyjnych, ceramicy, wytwórcy wyrobów galanteryjnych, robotnicy poligraficzni i pokrewni731. Robotnicy produkcji wyrobów precyzyjnych z metalu i materiałów pokrewnych6 734. Robotnicy poligraficzni i pokrewni1 74. Pozostali robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy741. Robotnicy w przetwórstwie spożywczym3 742. Robotnicy obróbki drewna, stolarze meblowi i pokrewni2 743. Robotnicy produkcji wyrobów włókienniczych, odzieży i pokrewni4 744. Robotnicy obróbki skóry3 8. Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń81. Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i przetwórczych811. Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i pokrewni1 812. Operatorzy maszyn i urządzeń hutniczych i pokrewni3 813. Operatorzy urządzeń do produkcji wyrobów szklanych, ceramicznych i pokrewni2 815. Operatorzy urządzeń przemysłu chemicznego1 82. Operatorzy i monterzy maszyn825. Operatorzy maszyn poligraficznych i papierniczo-przetwórczych1 826. Operatorzy maszyn w przemyśle włókienniczym1 827. Operatorzy maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego1 83. Kierowcy i operatorzy pojazdów833. Operatorzy pojazdów wolnobieżnych i pokrewni2 9. Pracownicy przy pracach prostych91. Pracownicy przy pracach prostych w handlu i usługach913. Pomoce domowe, sprzątaczki i praczki1 Razem193 KLASYFIKACJA WŁAŚCIWA Symbol cyfrowyNazwa grupy zawodów Nazwa zawoduMinister właściwy do spraw:Typy szkółUwagi TTUSP (okres kształcenia w latach)SP (numer profilu/ okres kształcenia w latach)ZSZ (okres kształcenia w latach) dla absolwentów GZSZLO, LP, T, LU, TULPG 123456789 3Technicy i inny średni personel 31Średni personel techniczny 311Technicy 311[01]Korektor i stroiciel instrumentów muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2--Podbudowa 6 klas szkoły muzycznej. 311[02]Technik analitykgospodarkix-21/1- 311[04]Technik budownictwabudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowejxx26/1,5- 311[05]Technik budownictwa okrętowegogospodarkixx2-- 311[06]Technik dróg i mostów kolejowychtransportuxx2-- 311[07]Technik elektronikgospodarkixx23/1 9/1- 311[08]Technik elektrykgospodarkixx24/1 9/1- 311[09]Technik garbarzgospodarkixx2-- 311[10]Technik geodetabudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowejx-2-- 311[11]Technik geofizykśrodowiska--2-- 311[12]Technik geologśrodowiskax-2-- 311[13]Technik górnictwa odkrywkowegogospodarkixx--- 311[14]Technik górnictwa otworowegogospodarkixx--- 311[15]Technik górnictwa podziemnegogospodarkixx--- 311[16]Technik hutnikgospodarkixx--- 311[17]Technik hydrologśrodowiskax-2-- 311[18]Technik instrumentów muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa narodowegoxx2-- 311[19]Technik inżynierii środowiska i melioracjirozwoju wsixx26/1- 311[20]Technik mechanikgospodarkixx28/1- 311[22]Technik mechanizacji rolnictwarolnictwa, rozwoju wsixx28/1- 311[23]Technik meteorologśrodowiskax-2-- 311[24]Technik ochrony środowiskaśrodowiskax-21/1 6/1- 311[25]Technik obuwnikgospodarkixx2-- 311[26]Technik odlewnikgospodarkixx--- 311[27]Technik papiernictwagospodarkix-2-- 311[28]Technik poligrafkultury i ochrony dziedzictwa narodowegoxx214/1,5- 311[30]Technik technologii ceramicznejgospodarkixx2-- 311[31]Technik technologii chemicznejgospodarkixx21/1- 311[32]Technik technologii drewnagospodarkixx27/1- 311[33]Technik technologii szkłagospodarkixx2-- 311[34]Technik technologii odzieżygospodarkixx25/1- 311[35]Technik technologii wyrobów skórzanychgospodarkixx25/1- 311[37]Technik telekomunikacjiłącznościxx23/1- 311[38]Technik transportu kolejowegotransportux-2-- 311[39]Technik urządzeń sanitarnychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowejxx2-- 311[40]Technik wiertnikśrodowiskax-2-- 311[41]Technik włókiennikgospodarkixx25/1- 311[42]Technik włókienniczych wyrobów dekoracyjnychgospodarkixx25/1- 311[45]Technik drogownictwatransportuxx2-- 311[46]Technik automatyk sterowania ruchem kolejowymtransportux-2--Dotychczasowa nazwa zawodu - technik automatyki sterowania ruchem kolejowym. 311[47]Technik elektroenergetyk transportu szynowegotransportux-2-- 311[49]Technik budownictwa wodnegogospodarki wodnej, budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowejxx2-- 311[50]Technik mechatronikgospodarkixx29/1- 312Techniczny personel obsługi komputerów i pokrewni 312[01]Technik informatykinformatyzacjix-214/1- 312[02]Technik teleinformatykłącznościx-2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 313Operatorzy sprzętu optycznego i elektronicznego 313[01]Fototechnikgospodarkixx2-- 313[04]Technik urządzeń audiowizualnychkultury i ochrony dziedzictwa narodowego-x23/1- 313[05]Fotografgospodarki----2 313[06]Asystent operatora dźwiękukultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2--Wymagane odpowiednie przygotowanie muzyczne. 313[07]Technik organizacji produkcji filmowej i telewizyjnejkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2-- 314Pracownicy transportu morskiego, żeglugi śródlądowej i lotnictwa 314[01]Technik nawigator morskigospodarki morskiejx-2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 314[02]Technik żeglugi śródlądowejtransportux-2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 314[03]Technik mechanik okrętowygospodarki morskiejx-2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 314[04]Technik rybołówstwa morskiegorolnictwa, gospodarki morskiejx-2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 314(05]Technik mechanik lotniczytransportux-2,5--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 314[06]Technik awioniktransportux-2,5--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 315Inspektorzy bezpieczeństwa i jakości 315[01]Technik bezpieczeństwa i higieny pracypracy--1,5-- 315[02]Technik pożarnictwawewnętrznych--2-- 32Średni personel w zakresie nauk biologicznych i ochrony zdrowia 321Technicy nauk biologicznych i rolniczych 321[01]Technik hodowca konirolnictwaxx2-- 321[02]Technik leśnikśrodowiskaxx2-- 321[03]Technik ogrodnikrolnictwaxx2-- 321[04]Technik pszczelarzrolnictwaxx2-- 321[05]Technik rolnikrolnictwaxx210/1,5- 321[06]Technik rybactwa śródlądowegorolnictwaxx2-- 321[07]Technik architektury krajobrazuśrodowiska, rozwoju wsixx26/1- 321[09]Technik technologii żywnościrynków rolnychxx210/1,5- 321[10]Technik żywienia i gospodarstwa domowegorozwoju wsixx210/1,5 13/1- 321[11]Dietetykzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 322Średni personel ochrony zdrowia (z wyjątkiem pielęgniarek położnych) 322[01]Asystentka stomatologicznazdrowia--1-- 322[03]Higienistka stomatologicznazdrowia--2-- 322[05]Ortoptystkazdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 322[06]Ratownik medycznyzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 322[09]Technik dentystycznyzdrowia--2,5--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 322[10]Technik farmaceutycznyzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 322[12]Technik masażystazdrowiax*-2--*Kształcenie wyłącznie dla niewidomych i słabo widzących. 322[13]Technik ortopedazdrowiax-2-- 322[14]Technik weterynariirolnictwax-2-- 322[15]Terapeuta zajęciowyzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 322[16]Technik optykgospodarki-x2-- 322[17]Protetyk słuchuzdrowia--2-- 322[18]Technik elektroniki medycznejzdrowia--23/1- 322[19]Technik elektroradiologzdrowia--2--Kształcenie w szkole dla młodzieży. 34Pracownicy pozostałych specjalności 341Pracownicy do spraw finansowych i handlowych 341[01]Technik agrobiznesurolnictwa, rynków rolnychxx22/1 10/1- 341[02]Technik ekonomistafinansów publicznychx-22/1- 341[03]Technik handlowiecgospodarkixx22/1- 341[04]Technik hotelarstwaturystykix-213/1- 341[05]Technik obsługi turystycznejturystyki--213/1- 341[07]Technik organizacji usług gastronomicznychgospodarkix-213/1- 342Agenci biur pomagających w prowadzeniu działalności gospodarczej i pośrednicy handlowi 342[01]Technik organizacji reklamygospodarki--22/1 14/1- 342[02]Technik spedytortransportux-212/1- 342[03]Technik eksploatacji portów i terminalitransportu, gospodarki morskiej--2--Dotychczasowa nazwa zawodu - eksploatator portu. 342[04]Technik logistyktransportux-2-- 343Średni personel biurowy 343[01]Technik administracjiadministracji publicznej--22/1- 346Pracownicy pomocy społecznej i pracy socjalnej 346[01]Pracownik socjalnyzabezpieczenia społecznego--2,5-- 346[02]Asystent osoby niepełnosprawnejzabezpieczenia społecznego--1-- 346[03]Opiekunka środowiskowazabezpieczenia społecznego--1-- 346[04]Opiekun w domu pomocy społecznejzabezpieczenia społecznego--2-- 347Pracownicy działalności artystycznej, rozrywki i sportu 347[01]Aktor cyrkowykultury i ochrony dziedzictwa narodowegox---- 347[02]Aktor scen muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2-- 347[03]Animator kulturykultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2-- 347[04]Muzykkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2--Wymagane odpowiednie przygotowanie muzyczne. 347[07]Plastykkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2-- 347[08]Tancerzkultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-2-- 348Pracownicy archiwów, bibliotek i informacji naukowej 348[01]Bibliotekarzkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--2-- 348[02]Technik archiwistakultury i ochrony dziedzictwa narodowego--22/1- 348[03]Technik informacji naukowejnauki--214/1- 4Pracownicy biurowi 41Pracownicy obsługi biurowej 412Pracownicy do spraw finansowo-statystycznych 412[01]Technik rachunkowościfinansów publicznych--22/1- 419Pracownicy obsługi biurowej gdzie indziej niesklasyfikowani 419[01]Technik prac biurowychadministracji publicznejx*-22/1-*Kształcenie wyłącznie dla niewidomych i słabo widzących. 42Pracownicy obrotu pieniężnego i obsługi klientów 421Pracownicy obrotu pieniężnego 421[01]Technik usług pocztowych i telekomunikacyjnychłącznościx-213/1- 5Pracownicy usług osobistych i sprzedawcy 51Pracownicy usług osobistych i ochrony 512Pracownicy usług domowych i gastronomicznych 512[01]Kelnergospodarkix-2-- 512[02]Kucharzgospodarkixx2-- 512[05]Kucharz małej gastronomiigospodarki----2 513Pracownicy opieki osobistej i pokrewni 513[01]Opiekunka dziecięcazdrowia--211/1- 514Pozostali pracownicy usług osobistych 514[01]Fryzjergospodarki----3 514[02]Technik usług fryzjerskichgospodarkixx213/1- 514[03]Technik usług kosmetycznychgospodarki--213/1- 515Pracownicy usług ochrony 515[01]Technik ochrony fizycznej osób i mieniawewnętrznych--2-- 52Modelki, sprzedawcy i demonstratorzy 522Sprzedawcy i demonstratorzy 522[01]Sprzedawcagospodarki--1-2 522[02]Technik księgarstwakultury i ochrony dziedzictwa narodowegox-213/1- 6Rolnicy, ogrodnicy, leśnicy i rybacy 61Rolnicy 612Hodowcy zwierząt i pokrewni 612[01]Pszczelarzrolnictwa--1-2 613Rolnicy produkcji roślinnej i zwierzęcej 613[01]Rolnikrolnictwa--1-3 62Ogrodnicy 621Ogrodnicy 621[01]Ogrodnikrolnictwa--1-2 63Leśnicy i rybacy 632Rybacy śródlądowi 632[01]Rybak śródlądowyrolnictwa--1-2 7Robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy 71Górnicy i robotnicy budowlani 711Górnicy i robotnicy obróbki kamienia 711[02]Górnik eksploatacji podziemnejgospodarki----3 711[03]Górnik odkrywkowej eksploatacji złóżgospodarki----3 711[04]Kamieniarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej----3 712Robotnicy budowlani robót stanu surowego i pokrewni 712[01]Betoniarz-zbrojarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-2 712[02]Cieślabudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 712[03]Monter budownictwa wodnegogospodarki wodnej----2 712[04]Monter konstrukcji budowlanychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 712[05]Monter nawierzchni kolejowejtransportu--1-2 712[06]Murarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 712[07]Renowator zabytków architekturykultury i ochrony dziedzictwa narodowego--1-- 712[08]Zdunbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 713Robotnicy budowlani robót wykończeniowych i pokrewni 713[01]Dekarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 713[02]Monter instalacji i urządzeń sanitarnychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 713[03]Monter sieci komunalnychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 713[04]Monter systemów rurociągowychgospodarki----2 713[05]Posadzkarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-2 713[07]Monter instalacji gazowychgospodarki----3 713[08]Monter izolacji budowlanychbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-3 714Malarze, pracownicy czyszczący konstrukcje budowlane i pokrewni 714[01]Malarz-tapeciarzbudownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej--1-2 714[02]Kominiarzgospodarki----2 714[03]Lakiernikgospodarki----2 72Robotnicy obróbki metali i mechanicy maszyn i urządzeń 721Formierze odlewniczy, spawacze, blacharze, monterzy konstrukcji metalowych i pokrewni 721[01]Blacharzgospodarki----2 721[02]Monter kadłubów okrętowychgospodarki----2 721[03]Blacharz samochodowygospodarki----3 721[04]Modelarz odlewniczygospodarki----2 722Kowale, ślusarze i pokrewni 722[02]Operator obrabiarek skrawającychgospodarki----3 722[03]Ślusarzgospodarki--1-3 722[04]Kowalgospodarki----2 723Mechanicy maszyn i urządzeń 723[02]Mechanik-monter maszyn i urządzeńgospodarki--1-3 723[03]Mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczychrolnictwa--1-3 723[04]Mechanik pojazdów samochodowychgospodarki--1-3 723[05]Monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskimrozwoju wsi--1-3 724Elektrycy 724[01]Elektrykgospodarki--1-3 724[02]Elektromechanik pojazdów samochodowychgospodarki--1-3 724[05]Elektromechanikgospodarki----3 725Monterzy elektronicy i pokrewni 725[01]Monter-elektronikgospodarki--1-3 725[02]Monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnychłączności--1-3 725[03]Monter mechatronikgospodarki----3 73Robotnicy zawodów precyzyjnych, ceramicy, wytwórcy wyrobów galanteryjnych, robotnicy poligraficzni i pokrewni 731Robotnicy produkcji wyrobów precyzyjnych z metalu i materiałów pokrewnych 731[01]Mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnychgospodarki----3 731[02]Monter instrumentów muzycznychkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--1-3 731[03]Mechanik precyzyjnygospodarki----3 731[04]Optyk-mechanikgospodarki----3 731[05]Zegarmistrzgospodarki----3 731[06]Złotnik-jubilergospodarki----3 734Robotnicy poligraficzni i pokrewni 734[02]Introligatorkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--1-3 74Pozostali robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy 741Robotnicy w przetwórstwie spożywczym 741[01]Cukiernikrynków rolnych--1-3 741[02]Piekarzrynków rolnych--1-3 741[03]Rzeźnik-wędliniarzrolnictwa, rynków rolnych--1-3 742Robotnicy obróbki drewna, stolarze meblowi i pokrewni 742[01]Stolarzgospodarki----3 742[02]Koszykarz-plecionkarzgospodarki----2 743Robotnicy produkcji wyrobów włókienniczych, odzieży i pokrewni 743[01]Krawiecgospodarki--1-3 743[02]Kuśnierzgospodarki----3 743[03]Tapicergospodarki----3 743[04]Rękodzielnik wyrobów włókienniczychgospodarki----3Dotychczasowa nazwa zawodu - tkacz. 744Robotnicy obróbki skóry 744[01]Kaletnikgospodarki----3 744[02]Obuwnikgospodarki--1-3 744[03]Garbarz skórgospodarki----3 8Operatorzy i monterzy maszyn i urządzeń 81Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i przetwórczych 811Operatorzy maszyn i urządzeń wydobywczych i pokrewni 811[01]Górnik eksploatacji otworowejgospodarki----3 812Operatorzy maszyn i urządzeń hutniczych i pokrewni 812[01]Operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznejgospodarki----3 812[02]Operator maszyn i urządzeń metalurgicznychgospodarki----3 812[03]Operator maszyn i urządzeń odlewniczychgospodarki----3 813Operatorzy urządzeń do produkcji wyrobów szklanych, ceramicznych i pokrewni 813[01]Operator urządzeń przemysłu ceramicznegogospodarki----2 813[02]Operator urządzeń przemysłu szklarskiegogospodarki----3 815Operatorzy urządzeń przemysłu chemicznego 815[01]Operator urządzeń przemysłu chemicznegogospodarki----2 82Operatorzy i monterzy maszyn 825Operatorzy maszyn poligraficznych i papierniczo-przetwórczych 825[01]Drukarzkultury i ochrony dziedzictwa narodowego--1-3 826Operatorzy maszyn w przemyśle włókienniczym 826[01]Operator maszyn w przemyśle włókienniczymgospodarki----3 827Operatorzy maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego 827[01]Operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczegorynków rolnych--1-3 83Kierowcy i operatorzy pojazdów 833Operatorzy pojazdów wolnobieżnych i pokrewni 833[01]Mechanik maszyn i urządzeń drogowychtransportu--1-2 833[02]Operator maszyn leśnychśrodowiska----2 9Pracownicy przy pracach prostych 91Pracownicy przy pracach prostych w handlu i usługach 913Pomoce domowe, sprzątaczki i praczki 913[01]Pracownik pomocniczy obsługi hotelowejgospodarki----3** Kształcenie wyłącznie dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 106, poz. 1118). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie certyfikatów stwierdzających zabezpieczenie finansowe odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami ze statku (Dz. U. Nr 114, poz. 1196) Na podstawie art. 277 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wydawania lub poświadczania certyfikatów stwierdzających zabezpieczenie finansowe odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami ze statku, zwanego dalej "certyfikatem"; 2) wzór certyfikatu; 3) wysokość pobieranych opłat za wystawienie lub poświadczenie certyfikatu. § 2. 1. Certyfikat stwierdza, że właściciel danego statku posiada zabezpieczenie finansowe odpowiedzialności cywilnej za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem olejami, w formie ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego w granicach określonych w Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, sporządzonej w Brukseli dnia 29 listopada 1969 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 32, poz. 184), zmienionej Protokołem, sporządzonym w Londynie dnia 27 listopada 1992 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 136, poz. 1526), zwanej dalej "Konwencją o odpowiedzialności cywilnej", wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób. 2. Certyfikat wydaje się dla statków o polskiej przynależności, a w przypadku przewidzianym w art. 276 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski - również dla statków obcych. § 3. 1. Wniosek o wystawienie certyfikatu powinien zawierać następujące dane: 1) nazwę statku, jego port macierzysty oraz oznaczenie organu prowadzącego rejestr; 2) oznaczenie właściciela statku i jego siedziby; 3) rodzaj zabezpieczenia finansowego; 4) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń lub innej osoby dającej zabezpieczenie finansowe, a także, gdy jest to uzasadnione, miejsce ustanowienia ubezpieczenia lub zabezpieczenia; 5) proponowany okres ważności certyfikatu. 2. Do wniosku należy dołączyć dokument ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego odpowiedzialności, wystawiony przez zakład ubezpieczeń lub bank mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, albo uwierzytelnioną kopię jednego z tych dokumentów. § 4. 1. Certyfikat powinien zawierać następujące dane: 1) nazwę statku i jego port macierzysty; 2) oznaczenie właściciela statku i jego siedziby; 3) rodzaj zabezpieczenia finansowego; 4) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń lub innej osoby dającej zabezpieczenie finansowe, a także - gdy jest to uzasadnione - miejsce ustanowienia ubezpieczenia lub zabezpieczenia finansowego; 5) okres ważności certyfikatu. 2. Certyfikat wystawia się w języku polskim i angielskim. 3. Wzór certyfikatu określa załącznik do rozporządzenia. 4. Kopię wydanego lub poświadczonego certyfikatu dyrektor urzędu morskiego przesyła organowi prowadzącemu rejestr statku, dla którego został on wydany. § 5. Poświadczeniu podlega certyfikat, jeżeli zawiera dane określone w § 4 ust. 1 i jest do niego dołączony dokument, o którym mowa w § 3 ust. 2. § 6. 1. Okres ważności certyfikatu powinien odpowiadać okresowi ważności ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego, na którego podstawie został wydany. 2. Jeżeli ubezpieczenie lub inne zabezpieczenie finansowe utraciło ważność przed upływem okresu określonego w certyfikacie, właściciel statku jest obowiązany zawiadomić o tym dyrektora urzędu morskiego. § 7. Dyrektor urzędu morskiego pobiera następujące opłaty: 1) za wydanie certyfikatu - w wysokości 0,1 jednostki taryfowej za każdą jednostkę tonażową statku, dla którego ma być wystawiony certyfikat, określoną zgodnie z art. V ust. 10 Konwencji o odpowiedzialności cywilnej; 2) za poświadczenie certyfikatu - jedną dziesiątą kwoty, o której mowa w pkt 1. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 1196) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 17 czerwca 1992 r. w sprawie warunków i trybu wydawania lub poświadczania certyfikatów ubezpieczenia albo innego zabezpieczenia finansowego odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, wzoru certyfikatu oraz wysokości pobieranych opłat (Dz. U. Nr 52, poz. 247), które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie minimalnej ilości masła, której może dotyczyć wniosek o dopłatę do zakupu masła (Dz. U. Nr 114, poz. 1197) Na podstawie art. 48 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 93, poz. 897) zarządza się, co następuje: § 1. Minimalna ilość masła, której może dotyczyć wniosek o dopłatę do zakupu masła przez żłobki, przedszkola, szkoły, domy pomocy społecznej, placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, nieuzyskujące dochodów z prowadzonej działalności, wynosi 500 kg. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. J. Pilarczyk 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie przydziałów mobilizacyjnych i pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych (Dz. U. Nr 115, poz. 1199) Na podstawie art. 59a ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb nadawania przydziałów mobilizacyjnych oraz pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych; 2) wzory kart mobilizacyjnych oraz ich przeznaczenie. § 2. 1. Przydziały mobilizacyjne nadaje się żołnierzom rezerwy, którzy spełniają łącznie następujące warunki: 1) posiadają odpowiednie wyszkolenie wojskowe lub kwalifikacje odpowiadające określonej specjalności wojskowej; 2) posiadają odpowiedni stan zdrowia; 3) nie zamieszkują stale za granicą; 4) zamieszkują możliwie blisko miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której mają być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. 2. Przydziały mobilizacyjne nadaje się w pierwszej kolejności żołnierzom rezerwy najmłodszym wiekiem, posiadającym najwyższe klasy kwalifikacyjne specjalistów wojskowych, zamieszkałym najbliżej miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której mają być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, oraz ochotnikom. 3. Żołnierzom rezerwy, którzy nie odbywali czynnej służby wojskowej, nadaje się przydziały mobilizacyjne po odbyciu przez nich co najmniej krótkotrwałych ćwiczeń wojskowych i złożeniu przysięgi wojskowej. 4. Nie nadaje się przydziałów mobilizacyjnych: 1) żołnierzom rezerwy, o których mowa w art. 87 ust. 2 pkt 3 i 7 oraz art. 100 ust. 2 pkt 2 i 3, 2) osobom, o których mowa w art. 116 ust. 1 - ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą". § 3. Pracownicze przydziały mobilizacyjne nadaje się osobom posiadającym kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowisk pracowniczych, określonych w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, jeżeli: 1) w przypadku żołnierzy rezerwy - nie przewiduje się ich powołania do czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 2) w przypadku pracowników - zajmują stanowiska, na których wymagane są kwalifikacje takie same lub podobne jak na stanowiskach pracowniczych określonych w etacie jednostki wojskowej na czas wojny; 3) w przypadku osób niebędących pracownikami - zamieszkują w pobliżu miejsca dyslokacji tej jednostki wojskowej. § 4. Fakt nadania przydziału mobilizacyjnego żołnierzowi rezerwy wojskowy komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej i książeczce wojskowej tego żołnierza, a dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej. § 5. Nadanie przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom rezerwy następuje po uprzednim: 1) przeprowadzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej analizy potrzeb mobilizacyjnych i złożeniu przez niego wojskowemu komendantowi uzupełnień informacji o potrzebach w zakresie uzupełnienia jednostki wojskowej żołnierzami rezerwy; 2) wytypowaniu przez wojskowego komendanta uzupełnień, w porozumieniu z zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, żołnierzy rezerwy spełniających wymagania do przeznaczenia na określone stanowiska służbowe lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych; 3) skierowaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, wytypowanych żołnierzy rezerwy na badania lekarskie do właściwej wojskowej komisji lekarskiej, w celu określenia zdolności do czynnej służby wojskowej; 4) uzyskaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, informacji o wytypowanych żołnierzach rezerwy na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym; 5) wezwaniu wytypowanych żołnierzy rezerwy lub powołaniu na ćwiczenia wojskowe do jednostki wojskowej, w celu sprawdzenia ich przydatności na określonych stanowiskach służbowych lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych oraz złożenia przysięgi wojskowej przez żołnierzy, którzy tej przysięgi nie składali. § 6. 1. Żołnierze rezerwy mogą mieć nadane przydziały mobilizacyjne przez łączny okres nie dłuższy niż: 1) dla podoficerów i szeregowych - 15 lat; 2) dla oficerów - 20 lat. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli wojskowy komendant uzupełnień nie ma możliwości nadania przydziałów mobilizacyjnych innym żołnierzom rezerwy. § 7. Czynności mające na celu ustalenie potrzeb jednostki wojskowej w zakresie przeznaczania osób na stanowiska pracownicze, określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, realizują dowódcy tych jednostek wojskowych. § 8. 1. Nadanie pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych następuje po uprzednim złożeniu przez dowódcę jednostki wojskowej, o którym mowa w § 7, zapotrzebowania w zakresie pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych, zwanego dalej "zapotrzebowaniem", do właściwego ze względu na siedzibę jednostki wojskowej wojskowego komendanta uzupełnień. 2. W zapotrzebowaniu ujmuje się: 1) wykaz stanowisk określonych w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, z uwzględnieniem kwalifikacji i umiejętności wymaganych do ich zajmowania; 2) wykaz pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej, którym proponuje się nadać pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska wymienione w wykazie, o którym mowa w pkt 1; 3) wykaz pozostałych pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej; 4) dane identyfikacyjne pracowników, o których mowa w pkt 2 i 3, a w szczególności imię (imiona), nazwisko i imię ojca, numer ewidencyjny PESEL, adres zamieszkania, zajmowane stanowisko, wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe i inne umiejętności. § 9. 1. Wojskowy komendant uzupełnień, po konsultacjach z zainteresowanymi dowódcami jednostek wojskowych, na podstawie zapotrzebowań, nadaje pracownikom, o których mowa w: 1) § 8 ust. 2 pkt 2, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, w której są zatrudnieni; 2) § 8 ust. 2 pkt 3, jeżeli zachodzi taka potrzeba, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny, innej niż jednostka wojskowej, w której są zatrudnieni. 2. Jeżeli zachodzi potrzeba nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych osobom innym niż wskazane w § 8 ust. 2 pkt 2 i 3, wojskowy komendant uzupełnień może zwrócić się do kierowników powiatowych urzędów pracy oraz pracodawców o wskazanie osób spełniających warunki do nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wojskowy komendant uzupełnień, w oparciu o uzyskane dane oraz dane zawarte w ewidencji wojskowej, po konsultacjach z zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, nadaje wytypowanym osobom pracownicze przydziały mobilizacyjne. 4. Fakt nadania pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej wojskowej komendy uzupełnień, a właściwy dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym podległej mu jednostki. § 10. 1. Doręczenie karty mobilizacyjnej następuje za potwierdzeniem odbioru, poprzez złożenie własnoręcznego podpisu przez osobę, której wydano tę kartę, na egzemplarzu karty mobilizacyjnej przeznaczonym dla wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Karty mobilizacyjne stanowią druk ścisłego zarachowania. 3. Doręczenie kart mobilizacyjnych żołnierzom rezerwy, odbywającym ćwiczenia wojskowe, oraz pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych, w miejscu pracy, może nastąpić za pośrednictwem właściwego dowódcy jednostki wojskowej. 4. W celu doręczenia kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3, wojskowy komendant uzupełnień przekazuje, za pokwitowaniem, dowódcy jednostki wojskowej po dwa egzemplarze wypełnionych kart mobilizacyjnych. 5. W pokwitowaniu, o którym mowa w ust. 4, ujmuje się liczbę kart mobilizacyjnych oraz ich serie i numery. 6. Po doręczeniu kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3, dowódca jednostki wojskowej zwraca egzemplarze kart mobilizacyjnych przeznaczone dla wojskowego komendanta uzupełnień, na których żołnierze rezerwy lub pracownicy potwierdzili ich odbiór. 7. Karty mobilizacyjne, które nie zostały doręczone w sposób określony w ust. 3-6, dowódca jednostki wojskowej zwraca niezwłocznie wojskowemu komendantowi uzupełnień. § 11. 1. Unieważnienia przydziałów mobilizacyjnych dokonuje się w przypadku: 1) osiągnięcia przez żołnierza górnej granicy wieku, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy; 2) upływu czasu, o którym mowa w § 6 ust. 1; przepis § 6 ust. 2 stosuje się odpowiednio; 3) zgonu żołnierza rezerwy; 4) utraty przez żołnierza rezerwy obywatelstwa polskiego; 5) uznania żołnierza rezerwy za trwale niezdolnego do czynnej służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 6) zwolnienia, w drodze reklamowania, żołnierza rezerwy od obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 7) powołania żołnierza rezerwy do zawodowej, kandydackiej lub okresowej służby wojskowej; 8) stwierdzenia nieprzydatności żołnierza rezerwy na określonym stanowisku służbowym lub do pełnienia określonej funkcji wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 9) skreślenia stanowiska służbowego lub funkcji wojskowej w etacie jednostki wojskowej na czas wojny; 10) wyjazdu żołnierza rezerwy na stałe za granicę; 11) zaistnienia możliwości uzupełnienia jednostki wojskowej żołnierzami rezerwy o wyższych kwalifikacjach lub predyspozycjach do zajmowania określonego stanowiska służbowego lub pełnienia określonej funkcji wojskowej. 2. Wojskowy komendant uzupełnień, z urzędu lub na wniosek dowódcy jednostki wojskowej albo żołnierza rezerwy, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, unieważnić przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej. § 12. 1. W przypadku unieważnienia przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień: 1) niezwłocznie zawiadamia o tym dowódcę jednostki wojskowej; 2) odbiera od żołnierza rezerwy, któremu unieważniono przydział mobilizacyjny, kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej. 2. Dowódca jednostki wojskowej, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej fakt unieważnienia przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej prowadzonej w tej jednostce. § 13. 1. Pracowniczy przydział mobilizacyjny podlega unieważnieniu, jeżeli osoba, której nadano ten przydział: 1) jest żołnierzem rezerwy i otrzymała przydział mobilizacyjny; 2) została powołana do czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem ćwiczeń wojskowych; 3) utraciła obywatelstwo polskie; 4) wyjechała na stałe za granicę; 5) spełnia przesłanki, o których mowa w art. 59a ust. 3 pkt 2 i pkt 4-8 ustawy; 6) odbywa karę pozbawienia wolności. 2. Wojskowy komendant uzupełnień, z urzędu lub na wniosek dowódcy jednostki wojskowej albo osoby, której nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, unieważnić pracowniczy przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej. 3. Unieważnienia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego dokonuje wojskowy komendant uzupełnień z urzędu lub na wniosek właściwego dowódcy jednostki wojskowej. 4. Po unieważnieniu pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień: 1) niezwłocznie zawiadamia właściwego dowódcę jednostki wojskowej; 2) odbiera od osoby, której unieważniono pracowniczy przydział mobilizacyjny, kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej. 5. Dowódca jednostki wojskowej po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej fakt unieważnienia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej prowadzonej w podległej mu jednostce. 6. Odebranie karty mobilizacyjnej następuje w trybie art. 52 ustawy. W przypadku żołnierzy rezerwy odbywających ćwiczenia wojskowe oraz pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych odebrania kart mobilizacyjnych może dokonać właściwy dowódca jednostki wojskowej, który przekazuje je niezwłocznie wojskowemu komendantowi uzupełnień. § 14. Ustala się wzór: 1) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, która jest dokumentem wydawanym w czasie pokoju, stwierdzającym przydział mobilizacyjny żołnierza rezerwy do określonej jednostki wojskowej, na podstawie której żołnierz rezerwy jest obowiązany stawić się do czynnej służby wojskowej w terminie w niej określonym, w razie ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny; 2) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, która jest dokumentem wydawanym w czasie pokoju, stwierdzającym przydział mobilizacyjny żołnierza rezerwy, polegający na przeznaczeniu tego żołnierza do powołania do czynnej służby wojskowej za pomocą karty powołania lub w drodze obwieszczenia w początkowym okresie po ogłoszeniu mobilizacji lub wybuchu wojny; 3) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia, która jest dokumentem stwierdzającym pracowniczy przydział mobilizacyjny, wydawanym w czasie pokoju pracownikowi lub osobie niebędącej pracownikiem, przeznaczonym do pracy w jednostce wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny. § 15. Obowiązujące dotychczas druki formularzy kart mobilizacyjnych wykorzystuje się do wyczerpania zapasów, jednak nie dłużej niż przez jeden rok od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1199) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie legitymacji żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych (Dz. U. Nr 115, poz. 1200) Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres danych zawartych w legitymacji żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "WSI"; 2) wzór legitymacji żołnierza WSI, zwanej dalej "legitymacją"; 3) organ właściwy do wydawania, wymiany i unieważniania legitymacji; 4) przypadki, w których legitymacja podlega wymianie, zwrotowi lub unieważnieniu; 5) tryb postępowania w razie utraty legitymacji; 6) sposób posługiwania się legitymacją. § 2. 1. W legitymacji umieszcza się fotografię żołnierza WSI w mundurze wyjściowym, bez nakrycia głowy, oraz wpisuje się jego stopień wojskowy, nazwisko i imię oraz numer legitymacji i datę jej ważności, a także informację o uprawnieniach przysługujących żołnierzowi WSI przy wykonywaniu czynności służbowych oraz obowiązkach podmiotów w zakresie udzielenia mu niezbędnej pomocy. 2. Wzór legitymacji określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Organem właściwym do wydawania, wymiany i unieważniania legitymacji jest Szef WSI. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, może dokonywać żołnierz WSI upoważniony przez Szefa WSI. § 4. Legitymacja podlega wymianie w przypadku: 1) zmiany danych w niej zawartych; 2) uszkodzenia lub zniszczenia; 3) upływu okresu jej ważności. § 5. 1. Żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie zwrócić legitymację w przypadku: 1) zawieszenia w czynnościach służbowych; 2) otrzymania urlopu bezpłatnego; 3) przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji; 4) zwolnienia ze służby w jednostce organizacyjnej WSI. 2. Żołnierz WSI zwraca legitymację Szefowi WSI albo żołnierzowi WSI, o którym mowa w § 3 ust. 2. § 6. Legitymacja podlega unieważnieniu w przypadku jej utraty albo zgonu żołnierza WSI. § 7. 1. W razie utraty legitymacji żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie złożyć drogą służbową pisemny meldunek Szefowi WSI, podając w nim datę i okoliczności utraty legitymacji. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Szef WSI zarządza przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. 3. W przypadku odzyskania utraconej legitymacji żołnierz WSI jest obowiązany niezwłocznie zwrócić ją Szefowi WSI i złożyć pisemny meldunek, podając w nim datę i okoliczności jej odzyskania. § 8. 1. Żołnierz WSI może posługiwać się legitymacją tylko podczas wykonywania czynności służbowych. 2. Żołnierz WSI okazując legitymację, jest obowiązany czynić to w sposób umożliwiający odczytanie umieszczonych w niej danych. § 9. Żołnierz WSI jest obowiązany dbać o należyty stan legitymacji, a w szczególności chronić ją przed utratą lub zniszczeniem. § 10. 1. Żołnierz WSI posługując się legitymacją nie może: 1) odstępować legitymacji innej osobie; 2) przesyłać legitymacji pocztą, z wyjątkiem dokonywania takiej czynności zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych; 3) wywozić legitymacji za granicę, chyba że żołnierz WSI uzyska na to zgodę Szefa WSI. 2. Żołnierz WSI wyjeżdżający za granicę, w razie nieuzyskania zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jest obowiązany na czas wyjazdu zdeponować legitymację w sposób określony przez szefa jednostki organizacyjnej WSI, w której pełni służbę. § 11. Legitymacje wydane żołnierzom WSI na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tracą ważność i podlegają zwrotowi Szefowi WSI. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 1200) WZÓR LEGITYMACJI ŻOŁNIERZA WOJSKOWYCH SŁUŻB INFORMACYJNYCH Legitymacja żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych wykonana jest techniką komputerową w formie karty plastikowej o wymiarach 54 mm x 86 mm. OKŁADKA LEGITYMACJI Ilustracja Okładka legitymacji wykonana jest z tworzywa sztucznego w kolorze ciemnozielonym ze srebrnymi tłoczeniami: 1. "RZECZPOSPOLITA POLSKA". 2. Wizerunek orła ustalonego dla godła Rzeczypospolitej Polskiej według wzoru określonego w przepisach o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej. 3. "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE". CZĘŚĆ WEWNĘTRZNA LEGITYMACJI AWERS Ilustracja 1. Tło giloszowe w kolorze ciemnozielonym. 2. Napisy w kolorze czarnym: 1) "WOJSKOWE SŁUŻBY INFORMACYJNE"; 2) "STOPIEŃ"; 3) "NAZWISKO"; 4) "IMIĘ"; 5) "Nr legitymacji"; 6) "WAŻNA DO: 31.12.2006 r."; 7) "Szef WSI". 3. W prawym dolnym rogu znak Wojskowych Służb Informacyjnych według wzoru określonego w odrębnych przepisach. 4. Z lewej strony miejsce na zdjęcie (25 mm x 35 mm). 5. Pokryty w całości folią zabezpieczającą, zawierającą zmienne optycznie napisy "RP", "MON", kontur Polski, znak orła wojsk lądowych według wzoru określonego w przepisach o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne elementy graficzne. REWERS Ilustracja 1. Tło giloszowe w kolorze zielonym z centralnie umieszczonym znakiem orła wojsk lądowych według wzoru określonego w przepisach o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Napisy w kolorze czarnym: "Instytucje państwowe, organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, dowódcy (szefowie) jednostek (instytucji) wojskowych oraz przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie użyteczności publicznej, w zakresie swojego działania, są prawnie obowiązani do nieodpłatnego udzielenia pomocy żołnierzowi WSI, który ma również prawo zwracania się o niezbędną pomoc do innych podmiotów, a w nagłych przypadkach także do każdej osoby." "(W przypadku znalezienia tej legitymacji należy niezwłocznie dostarczyć ją do najbliższej placówki Żandarmerii Wojskowej lub Policji. Nieuprawnione posługiwanie się legitymacją podlega odpowiedzialności karnej).". 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 1992 r. w sprawie legitymacji służbowej żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych (Dz. U. Nr 55, poz. 270). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów dotyczących wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 2) (Dz. U. Nr 115, poz. 1201) Na podstawie art. 29 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180, z 2003 r. Nr 128, poz. 1175 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór: 1) kart pobytu obywatela Unii Europejskiej, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) dokumentów pobytu, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wniosku o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pobyt lub na pobyt czasowy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) wniosku o wymianę karty pobytu obywatela Unii Europejskiej lub dokumentu pobytu, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) rejestru wniosków o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pobyt oraz wydanych w tych sprawach decyzji, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) rejestru wniosków o udzielenie lub przedłużenie zezwolenia na pobyt czasowy oraz wydanych w tych sprawach decyzji, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów w sprawach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin (Dz. U. Nr 38, poz. 332 oraz z 2004 r. Nr 67, poz. 620). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w z. A. Brachmański Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 1201) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają dyrektywę 68/360/EWG z dnia 15 października 1968 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przepływu i pobytu stałego pracowników państw członkowskich i ich rodzin na obszarze Wspólnoty (Dz. Urz. WE Nr L 257, z 19.10.1968 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 116, poz. 1202) Art. 1. W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn. zm. 2)) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) osób, o których mowa w: a) art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm. 3)), b) art. 2 pkt 1 lit. a)-c) i pkt 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806), 2) żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu.". Art. 2. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm. 4)) art. 3b otrzymuje brzmienie: "Art. 3b. Do osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe stosuje się odpowiednio przepisy art. 22, 23, 24 ust. 2, art. 26 i 28 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm. 5)).". Art. 3. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2199) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 34 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Naruszenie przez posła lub senatora przepisów ust. 1-3 powoduje odpowiedzialność regulaminową."; 2) w art. 35 ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Niezłożenie oświadczenia o stanie majątkowym powoduje odpowiedzialność regulaminową oraz utratę, do czasu złożenia oświadczenia, prawa do uposażenia."; 3) uchyla się art. 37. Art. 4. 1. Za 2004 r.: 1) dodatkowe wynagrodzenie roczne dla osób: a) o których mowa w art. 2 ustawy wymienionej w art. 2, b) o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a-c i pkt 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806), 2) uposażenie dodatkowe dla osób, o których mowa w art. 37 ustawy wymienionej w art. 3 - przysługuje w wysokości połowy dodatkowego wynagrodzenia rocznego albo uposażenia dodatkowego. 2. Dodatkowe wynagrodzenie roczne albo uposażenie dodatkowe, o którym mowa w ust. 1, wypłacane jest w terminach przewidzianych do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego albo uposażenia dodatkowego w pełnej wysokości. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r., z wyjątkiem art. 4, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe i ustawę z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1939 i Nr 223, poz. 2217. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z 2001 r. Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 285. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z 2001 r. Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 285. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 1, poz. 18, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 116, poz. 1203) Art. 1. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) lokalu mieszkalnym - należy przez to rozumieć samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903), będący w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, zwanej dalej "Agencją", 2) żołnierzu służby stałej - należy przez to rozumieć żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, 3) kwaterze - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny przeznaczony wyłącznie na zakwaterowanie żołnierzy służby stałej, 4) lokalu użytkowym - należy przez to rozumieć budynek lub jego część przeznaczone na inne cele niż mieszkalne, 5) zamieszkiwaniu - należy przez to rozumieć przebywanie i korzystanie z lokalu mieszkalnego na podstawie tytułu prawnego lub prawa zamieszkiwania, 6) miejscowości pobliskiej - należy przez to rozumieć miejscowość, której granice administracyjne znajdują się, w linii prostej, w odległości nie większej niż trzydzieści kilometrów od granic administracyjnych miejscowości, w której żołnierz służby stałej zajmuje stanowisko służbowe, 7) kwaterze zastępczej - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej podstawowej mniejszej od minimalnej normy tej powierzchni przysługującej żołnierzowi służby stałej, 8) kwaterze internatowej - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny pełniący funkcję internatu, przeznaczony do zamieszkiwania przez jednego żołnierza lub przez większą liczbę żołnierzy służby stałej, 9) internacie - należy przez to rozumieć budynek lub zespół pomieszczeń mieszkalnych stanowiących organizacyjną całość, przeznaczoną na zakwaterowanie tymczasowe, 10) zakwaterowaniu tymczasowym - należy przez to rozumieć zamieszkiwanie w internacie, kwaterze internatowej lub kwaterze zastępczej, 11) lokalu zamiennym - należy przez to rozumieć lokal mieszkalny znajdujący się w tej samej miejscowości lub w miejscowości pobliskiej, wyposażony w co najmniej takie urządzenia techniczne, w jakie był wyposażony lokal mieszkalny używany dotychczas, o powierzchni użytkowej podstawowej takiej, jak lokalu mieszkalnego dotychczas używanego; warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli na członka gospodarstwa domowego przypada 7-10 m2 powierzchni użytkowej podstawowej, a w przypadku gospodarstwa jednoosobowego 14-20 m2 tej powierzchni, 12) opłatach za używanie lokalu - należy przez to rozumieć świadczenie pieniężne za korzystanie z lokalu mieszkalnego, które obejmuje koszty administrowania, koszty konserwacji, koszty utrzymania technicznego nieruchomości, koszty utrzymania zieleni, koszty utrzymania pomieszczeń wspólnego użytkowania, w tym koszty związane z utrzymaniem czystości, koszty energii cieplnej, elektrycznej i wody na potrzeby części wspólnej, zwrot kosztów z tytułu podatku od nieruchomości, opłatę za antenę zbiorczą lub telewizję kablową, opłaty z tytułu legalizacji przyrządów pomiarowych zamontowanych na potrzeby lokalu mieszkalnego oraz opłaty z tytułu użytkowania dźwigu osobowego i konserwacji urządzeń domofonowych, 13) opłatach pośrednich - należy przez to rozumieć opłaty za energię cieplną, elektryczną, gaz, wodę oraz za odbiór nieczystości stałych i płynnych, 14) powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego - należy przez to rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w tym lokalu mieszkalnym, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, garderób, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących potrzebom mieszkalnym i gospodarczym, bez względu na sposób ich używania; za powierzchnię użytkową nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, 15) powierzchni użytkowej podstawowej - należy przez to rozumieć powierzchnię pokoi, 16) inwestycjach - należy przez to rozumieć środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 3))."; 2) w art. 2 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej lub inny organ właściwy na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 4)), na wniosek Ministra Obrony Narodowej, przekazuje mu bez pierwszej opłaty w trwały zarząd nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa. 2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1, następuje w razie, gdy jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej nie dysponują w określonej miejscowości dostateczną ilością nieruchomości gruntowych, budynków lub lokali, niezbędnych na cele obronności i bezpieczeństwa państwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami lub na cele mieszkaniowe żołnierzy służby stałej."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Nieruchomości lub ich części pozostające w trwałym zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, niewykorzystywane przez te jednostki do realizacji ich zadań, podlegają przekazaniu przez Ministra Obrony Narodowej na rzecz Agencji na zasadach i w trybie przepisów niniejszej ustawy. 2. Przepisy ustawy nie naruszają uprawnień i obowiązków Ministra Obrony Narodowej w zakresie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa wynikających z przepisów ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405, z późn. zm. 5)). 3. Przejęcie nieruchomości lub jej części, o której mowa w ust. 1, następuje nieodpłatnie, po wykonaniu na koszt jednostki organizacyjnej, podległej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej, następujących czynności: 1) oczyszczeniu przekazywanej nieruchomości lub jej części z niewybuchów i niewypałów, 2) rekultywacji gruntów, 3) rozbiórce obiektów budowlanych, które ze względów technicznych nie nadają się do dalszego użytkowania, 4) inwentaryzacji naniesień i uzbrojenia terenu, 5) geodezyjnym wydzieleniu przekazywanej nieruchomości, 6) uregulowaniu wszystkich wymaganych z jej tytułu należności na rzecz Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, osób prawnych i fizycznych. 4. Nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1, przekazane na rzecz Agencji przez Ministra Obrony Narodowej, mogą być przekazywane przez Agencję nieodpłatnie utworzonym przez nią towarzystwom budownictwa społecznego. 5. Do czynności notarialnych i opłat sądowych związanych z przekazaniem mienia, o którym mowa w ust. 4, stosuje się stawki wynagrodzenia notariusza oraz opłaty sądowe w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236, z 1997 r. Nr 6, poz. 32 oraz z 2000 r. Nr 39, poz. 442)."; 4) w art. 7: a) w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w korpusie szeregowych zawodowych oraz w korpusie podoficerów zawodowych na stanowiskach służbowych o stopniach etatowych kaprala (mata) i starszego kaprala (starszego mata) pełniących tę służbę na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku braku możliwości zakwaterowania żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 7, we wspólnej kwaterze stałej, przysługuje im prawo do zakwaterowania tymczasowego."; 5) w art. 8 w ust. 1 skreśla się wyrazy ", zwaną dalej "Agencją""; 6) w art. 9 ust. 1a i 2 otrzymują brzmienie: "1a. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, nadaje Agencji statut, który określa jej organizację wewnętrzną. 2. Statut Agencji reguluje w szczególności właściwość rzeczową i miejscową oddziałów regionalnych, uprawnienia i sposób tworzenia i znoszenia jednostek organizacyjnych Agencji, uprawnienia i tryb udzielania pełnomocnictw w zakresie zadań własnych i zleconych z zakresu administracji rządowej oraz system audytu i kontroli wewnętrznej."; 7) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Organami Agencji są: 1) Rada Nadzorcza, 2) Prezes, 3) dyrektorzy oddziałów regionalnych."; 8) w art. 11: a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ocenia wykorzystanie dotacji budżetowych, o których mowa w art. 19 ust. 4,", b) uchyla się ust. 4; 9) w art. 12 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) za zgodą Ministra Obrony Narodowej, ustalanie rocznego planu finansowego Agencji, kierunków rozdysponowania środków finansowych, a także występowania z wnioskami do Ministra Obrony Narodowej w sprawie wysokości dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4,"; 10) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Prezes Agencji działa przy pomocy Zastępców Prezesa, w liczbie do dwóch, Biura Prezesa oraz oddziałów regionalnych i innych jednostek organizacyjnych Agencji. 2. Zastępców Prezesa Agencji powołuje i odwołuje Minister Obrony Narodowej na wniosek Prezesa Agencji. 3. Oddziały regionalne Agencji tworzy się dla obszaru jednego lub kilku województw lub ich części, w zależności od wielkości zasobu Agencji występującego na obszarze poszczególnych województw. Inne jednostki organizacyjne Agencji tworzy się w celu wykonywania określonych zadań Agencji. 4. Oddziałami regionalnymi i innymi jednostkami organizacyjnymi Agencji kierują dyrektorzy, powoływani i odwoływani przez Prezesa Agencji. 5. Prezes Agencji oraz dyrektorzy oddziałów regionalnych i innych jednostek organizacyjnych Agencji wykonują zadania własne i zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. 6. W ramach wykonywania zadań z zakresu administracji rządowej Prezes Agencji i dyrektorzy oddziałów regionalnych Agencji wydają decyzje administracyjne w sprawach określonych w przepisach niniejszej ustawy, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 6)). 7. Prezes Agencji jest organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w stosunku do dyrektorów oddziałów regionalnych Agencji, a Minister Obrony Narodowej w stosunku do Prezesa Agencji."; 11) w art. 14: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie w jego imieniu i na jego rzecz prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do nieruchomości stanowiących jego własność: 1) wykorzystywanych na zakwaterowanie stałe i tymczasowe żołnierzy zawodowych, 2) zajętych pod budowle i urządzenia infrastruktury związane z nieruchomościami, o których mowa w pkt 1, 3) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego są lub mogą być przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, 4) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli opracowana przez Agencję propozycja wykorzystania tych nieruchomości uzasadnia ich przekazanie w celu realizacji zadań Agencji, 5) innych niż określone w pkt 1-4, przekazanych Agencji. 2. Agencja gospodaruje nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z wyjątkiem przepisów dotyczących wywłaszczania nieruchomości, oraz z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszej ustawy.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. zakresie gospodarowania nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, przysługują: 1) Prezesowi Agencji - uprawnienia wojewody, 2) dyrektorom oddziałów regionalnych Agencji - uprawnienia starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, z wyjątkiem uprawnień dotyczących wywłaszczania nieruchomości. 2b. Minister Obrony Narodowej może zawierać z Agencją umowy o zarządzanie nieruchomościami będącymi w trwałym zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Akcje i udziały w spółkach, o których mowa w art. 17 ust. 2, nabyte lub objęte przez Agencję za mienie Skarbu Państwa, podlegają przekazaniu ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa. Prywatyzacja tych podmiotów oraz zbywanie w nich akcji i udziałów następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm. 7)), na wniosek Prezesa Agencji, za zgodą Ministra Obrony Narodowej. 5. Należne Skarbowi Państwa: 1) dywidendy ze spółek, o których mowa w ust. 4, 2) przychody z prywatyzacji podmiotów, o których mowa w ust. 4, oraz zbycia w nich akcji i udziałów, z wyjątkiem środków przeznaczonych na cele, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji - przeznacza się na inwestycje związane z zakwaterowaniem żołnierzy zawodowych."; 12) w art. 15 uchyla się ust. 2; 13) art. 16 i 17 otrzymują brzmienie: "Art. 16. 1. Zadaniami własnymi Agencji są w szczególności: 1) gospodarowanie powierzonym mieniem Skarbu Państwa, w trybie określonym w art. 17, 2) obrót nieruchomościami, o których mowa w art. 14 ust. 1, w tym sprzedaż lokali mieszkalnych i innych nieruchomości oraz infrastruktury, 3) przejmowanie i nabywanie nieruchomości, 4) dokonywanie remontów budynków i lokali mieszkalnych oraz internatów i hoteli, a także związanej z nimi infrastruktury, 5) prowadzenie działalności gospodarczej. 2. Agencja wykonuje powierzone jej przez Ministra Obrony Narodowej zadania zlecone w zakresie gospodarki mieszkaniowej, internatowej i hotelowej oraz modernizacji zasobów mieszkaniowych, w szczególności dotyczące: 1) tworzenia warunków sprzyjających racjonalnemu wykorzystaniu zasobów mieszkaniowych, internatowych i hotelowych, 2) planowania i realizowania inwestycji, w tym modernizacji budynków i lokali mieszkalnych, internatów i hoteli, oraz związanej z nimi infrastruktury, w tym spłaty zobowiązań wraz z kosztami ich obsługi zaciągniętych na te cele, z dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4, 3) wypłacania osobom uprawnionym świadczeń pieniężnych, na które Agencja otrzymuje dotację budżetową, 4) wydawania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalach mieszkalnych będących w dyspozycji Agencji, pozyskanych w drodze: a) leasingu lub najmu od osób trzecich, na wynajem których Agencja otrzymuje dotacje budżetowe, b) przydziału lub umowy ze spółdzielnią, c) umowy z towarzystwem budownictwa społecznego utworzonym przez Agencję. 3. Agencja fundusz rezerwowy przeznacza na finansowanie strat z jej działalności, a po ich sfinansowaniu może z tego funduszu wspierać realizację zadań zleconych Agencji przez Ministra Obrony Narodowej w zakresie finansowania: 1) inwestycji i modernizacji zasobów mieszkaniowych, hotelowych i internatowych, 2) partycypacji w kosztach budowy lokali mieszkalnych w towarzystwie budownictwa społecznego utworzonym przez Agencję, 3) podniesienia kapitału zakładowego w towarzystwie budownictwa społecznego utworzonym przez Agencję. Art. 17. 1. Agencja gospodaruje mieniem w szczególności przez: 1) sprzedaż lokali mieszkalnych, na zasadach określonych w rozdziale 6, oraz sprzedaż niezasiedlonych lokali mieszkalnych, 2) sprzedaż nieruchomości, oddawanie ich w trwały zarząd, dzierżawę, najem, użyczenie albo ich zamianę oraz ustanawianie i nabywanie ustanowionych na nich ograniczonych praw rzeczowych, z wyjątkiem lokali mieszkalnych, 3) nieodpłatne przekazywanie jednostkom samorządu terytorialnego nieruchomości gruntowych, budynków i lokali oraz budowli i urządzeń infrastruktury, 4) nieodpłatne przejmowanie od Skarbu Państwa nieruchomości, które mogą być zagospodarowane lub przeznaczone do obrotu w celu realizacji zadań Agencji, 5) zlecanie osobom prawnym lub fizycznym zarządzania lub administrowania mieniem albo wykonywania innych czynności wynikających z zadań Agencji, na podstawie umowy, za wynagrodzeniem, przez czas oznaczony, 6) bezprzetargowe zlecanie utworzonym przez Agencję towarzystwom budownictwa społecznego zadań wynikających z zadań Agencji. 2. Agencja może nabywać nieruchomości, tworzyć spółki i towarzystwa budownictwa społecznego, wnosić mienie, w tym także jako wkład niepieniężny (aport), do tych spółek i towarzystw, a także nabywać i obejmować udziały lub akcje w spółkach i towarzystwach budownictwa społecznego. 3. Prawa i obowiązki wspólnika lub akcjonariusza, w podmiotach, o których mowa w ust. 2, wykonuje, w imieniu Skarbu Państwa, Prezes Agencji. 4. Agencja może przyjmować dotacje, subwencje, darowizny, spadki i zapisy. 5. Towarzystwa budownictwa społecznego utworzone przez Agencję mogą oddawać posiadany zasób mieszkaniowy w drodze umowy najmu do dyspozycji Agencji. Agencja przejmując oddany do jej dyspozycji zasób mieszkaniowy, ma prawo zasiedlić lokale mieszkalne w tych zasobach w formie wydania decyzji o prawie zamieszkiwania. 6. W umowie, na podstawie której następuje zlecenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, należy w szczególności określić zasady i terminy przekazywania przez Agencję środków finansowych koniecznych do wykonywania zleconych zadań oraz określić wysokość wynagrodzenia za ich wykonywanie. 7. Towarzystwa budownictwa społecznego utworzone przez Agencję mogą powierzyć Agencji wykonywanie określonych w ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 8)) czynności związanych z wynajmowaniem lokali mieszkalnych. W umowie, na podstawie której następuje powierzenie, należy w szczególności ustalić wykaz lokali mieszkalnych. 8. Do towarzystw budownictwa społecznego utworzonych przez Agencję nie stosuje się przepisów art. 25 ust. 2, art. 28 ust. 1 i art. 30 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego."; 14) w art. 18: a) ust. 2-5 otrzymują brzmienie: "2. Podstawą przekazania mienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jest plan ustalany przez Ministra Obrony Narodowej corocznie na rok następny, w terminie do dnia 15 kwietnia. 3. W celu przekazania mienia właściwy organ wydaje decyzję o wygaśnięciu trwałego zarządu ustanowionego na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej. 4. Przekazanie mienia następuje protokołem zdawczo-odbiorczym. 5. Protokół zdawczo-odbiorczy stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 7-9 w brzmieniu: "7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przekazywania Agencji mienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1. 8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, należy w szczególności określić elementy planu, sposób jego uzgadniania w toku opracowywania, ze wskazaniem terminów i organów właściwych w tym zakresie, sposób dokonywania korekt planu, elementy protokołu zdawczo-odbiorczego, a także organy właściwe do określania wartości mienia w protokole zdawczo-odbiorczym oraz sposób określania wartości tego mienia. 9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przekazywania przez Prezesa Agencji utworzonym przez nią towarzystwom budownictwa społecznego mienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, z uwzględnieniem sposobu określania wartości mienia."; 15) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową. 2. Agencja tworzy następujące fundusze: 1) fundusz zasobowy - tworzony w wartości mienia powierzonego Agencji przez Skarb Państwa, 2) fundusz rezerwowy - tworzony z zysku netto Agencji. 3. Przychodami Agencji są: 1) przychody z tytułu opłat za używanie lokali mieszkalnych, hoteli i internatów oraz za najem i dzierżawę lokali użytkowych i nieruchomości gruntowych, 2) przychody z tytułu zbywania składników majątkowych, 3) przychody z tytułu zbycia akcji lub udziałów oraz wypłat dywidend w spółkach, o których mowa w art. 14 ust. 5, 4) przychody z innej działalności gospodarczej, 5) dotacje, o których mowa w ust. 4, 6) inne przychody. 4. Na sfinansowanie realizacji zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, określonych w art. 16 ust. 2 pkt 2-4, art. 22 ust. 4, art. 23 ust. 1-3, art. 24 ust. 6 i 7, art. 32 ust. 2, art. 32a ust. 1, art. 34 ust. 2 i 3, art. 42 ust. 2, art. 53 ust. 3 pkt 3 i art. 87 ust. 5, oraz pokrycie kosztów związanych z obsługą tych zadań Minister Obrony Narodowej przekazuje dotacje ustalane corocznie w części budżetu państwa, której jest dysponentem. 5. Agencja może zaciągać kredyty, a po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej Agencja może zaciągać kredyty również na realizację zadań zleconych z zakresu administracji rządowej. 6. Agencja może udzielać poręczeń i gwarancji kredytowych dla towarzystwa budownictwa społecznego utworzonego przez Agencję do wysokości określonej w planie finansowym Agencji. 7. Agencja prowadzi rachunkowość według zasad określonych w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. 8. Sprawozdanie finansowe Agencji podlega badaniu przez biegłego rewidenta. 9. Sprawozdanie finansowe Agencji zatwierdza Minister Obrony Narodowej. 10. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki tworzenia funduszy Agencji i sposób prowadzenia gospodarki finansowej Agencji. Rozporządzenie powinno uwzględnić składniki wpływające na zwiększenie lub zmniejszenie funduszy oraz sposoby rozliczeń wewnętrznych."; 16) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu: "Art. 19a. 1. W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi, gospodarczymi lub finansowymi należności pieniężne Agencji mogą być umarzane, odraczane lub rozkładane na raty. 2. Organami Agencji właściwymi do umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych są Prezes Agencji oraz właściwi miejscowo dyrektorzy oddziałów regionalnych Agencji. 3. Umorzenie należności w całości lub w części następuje na podstawie decyzji właściwego organu Agencji. 4. Odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie płatności na raty następuje na podstawie umowy zawartej między dłużnikiem i właściwym organem Agencji. 5. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb umarzania, odraczania lub rozkładania na raty należności przysługujących Agencji. Rozporządzenie określi szczegółowe przypadki uzasadniające umorzenie, odroczenie lub rozłożenie na raty należności Agencji oraz wysokość kwot umarzania, odraczania lub rozkładania na raty, do których właściwe są poszczególne organy Agencji."; 17) art. 21-26 otrzymują brzmienie: "Art. 21. Żołnierzowi służby stałej od dnia wyznaczenia go na pierwsze stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej przysługuje prawo zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, będącym w dyspozycji Agencji, w tym również znajdującym się w zasobie: 1) towarzystwa budownictwa społecznego, w którym Skarb Państwa, reprezentowany przez Agencję, posiada akcje lub udziały albo partycypuje w kosztach budowy mieszkań w tych towarzystwach, 2) spółdzielni mieszkaniowej, 3) pozyskiwanym w drodze najmu lub leasingu. Art. 22. 1. Żołnierzowi służby stałej zajmującemu kierownicze stanowisko służbowe w Ministerstwie Obrony Narodowej, a także osobie zajmującej kierownicze stanowisko Ministerstwa Obrony Narodowej, można wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej na czas zajmowania tego stanowiska. 2. Do określenia wielkości powierzchni kwater funkcyjnych nie stosuje się maksymalnych norm powierzchni użytkowej podstawowej, o których mowa w art. 26. Pozostałe przepisy dotyczące zakwaterowania żołnierzy służby stałej stosuje się odpowiednio, z wyjątkiem art. 24 ust. 6-8 i art. 32a. 3. Decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze funkcyjnej wydaje dyrektor oddziału regionalnego Agencji na wniosek zainteresowanego. 4. Żołnierz służby stałej, któremu przydzielono kwaterę funkcyjną, nie ponosi opłat za jej używanie w odniesieniu do powierzchni przekraczającej maksymalną powierzchnię użytkową podstawową. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych, minimalną normę powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych oraz ich strukturę, sposób wnoszenia opłat za używanie lokalu przez osoby zajmujące te kwatery, terminy i tryb zasiedlania oraz zwalniania tych kwater. 6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić, aby: 1) wykaz stanowisk służbowych uprawniających do zajmowania kwater funkcyjnych obejmował stanowiska dowódcze i kierownicze, 2) minimalne normy powierzchni użytkowej podstawowej kwater funkcyjnych uwzględniały ich szczególny charakter, 3) zasiedlanie oraz zwalnianie kwater funkcyjnych zapewniało ich efektywne wykorzystanie. Art. 23. 1. Żołnierzowi służby stałej zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej, zamieszkałemu w kwaterze, przysługuje odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art. 47, albo prawo do lokalu zamiennego, jeżeli Agencja zaproponuje go żołnierzowi do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o ile nabył on prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy. 2. Żołnierzowi służby stałej, który do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie otrzymał decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 24 ust. 5 pkt 3, przysługuje odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art. 47, o ile nabył prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy. 3. W razie śmierci żołnierza służby stałej, który do dnia śmierci mieszkał w kwaterze, oraz żołnierza służby stałej, który do dnia śmierci nie otrzymał decyzji o prawie zamieszkiwania, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 24 ust. 5 pkt 3, wspólnie zamieszkałym z nim małżonkowi, zstępnym, wstępnym, osobom przysposobionym i osobom przysposabiającym przysługuje: 1) odprawa mieszkaniowa, o której mowa w art. 47: a) w wysokości obliczonej według ilości norm przysługujących zmarłemu żołnierzowi w dniu śmierci, o ile w dniu śmierci spełniał warunki do uzyskania emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, b) w wysokości 80 % wartości przysługującego lokalu mieszkalnego, obliczonej według zasad określonych w art. 47, o ile śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową, 2) lokal zamienny, jeżeli Agencja ma taki w swoich zasobach mieszkaniowych - za ich zgodą. 4. Prezes Agencji, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, zatwierdza wykazy kwater oraz wykaz kwater, które stały się zbędne na zakwaterowanie żołnierzy służby stałej, sporządzone przez dyrektorów oddziałów regionalnych. W wykazie kwater umieszcza się lokale mieszkalne, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 4, oraz kwatery funkcyjne i kwatery zastępcze. Art. 24. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji właściwy dla garnizonu, w którym żołnierza służby stałej wyznaczono na stanowisko służbowe lub w którym zajmuje takie stanowisko, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, wydaje decyzję o prawie zamieszkiwania na czas pełnienia obowiązków na tym stanowisku w lokalu mieszkalnym, w miejscowości, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe lub zajmuje takie stanowisko albo w miejscowości pobliskiej, bądź wydaje decyzję, o której mowa w ust. 6. Decyzja o prawie zamieszkiwania może obejmować zasób mieszkaniowy towarzystwa budownictwa społecznego oddanego Agencji do dyspozycji na podstawie umowy oraz zasób mieszkaniowy pozyskiwany przez Agencję na podstawie innych tytułów prawnych. 2. W przypadku braku możliwości zrealizowania wniosku dowódcy jednostki wojskowej o wydanie decyzji o prawie zamieszkiwania, dyrektor oddziału regionalnego Agencji przedstawia temu dowódcy propozycję zakwaterowania tymczasowego na warunkach określonych w art. 53 ust. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji jest obowiązany informować w każdym czasie dowódcę jednostki wojskowej o możliwości realizacji jego wniosku. 3. Odmowa zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym znajdującym się w miejscowości, w której żołnierz służby stałej zajmuje stanowisko służbowe, lub w miejscowości pobliskiej powoduje utratę uprawnień związanych z zakwaterowaniem, przez czas zajmowania danego stanowiska służbowego. 4. W przypadku zwolnienia żołnierza służby stałej ze stanowiska służbowego lub z zawodowej służby wojskowej albo zmiany przysługujących żołnierzowi uprawnień do powierzchni użytkowej podstawowej dowódca jednostki wojskowej jest obowiązany powiadomić o tym dyrektora oddziału regionalnego Agencji. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 5. Nie wydaje się decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym: 1) na pisemny wniosek żołnierza służby stałej, zgłoszony do dowódcy jednostki wojskowej nie później niż czternaście dni od dnia objęcia stanowiska służbowego w tej jednostce, 2) jednemu z małżonków, w przypadku gdy oboje małżonkowie są żołnierzami służby stałej, 3) żołnierzowi służby stałej, który skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 87, lub nie zwolnił osobnej kwatery stałej. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, dyrektor oddziału regionalnego Agencji wydaje decyzję w sprawie wypłacania zryczałtowanego ekwiwalentu za rezygnację z prawa do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym w wysokości 50 % maksymalnej stawki opłat za używanie lokalu, określonej w art. 36 ust. 1, za przysługującą mu maksymalną powierzchnię użytkową podstawową, o której mowa w art. 26. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, gdy małżonkowie pełnią zawodową służbę wojskową w różnych miejscowościach i nie są to miejscowości pobliskie, jednemu z nich przysługuje nieodpłatne zakwaterowanie tymczasowe. 8. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, żołnierzowi służby stałej, który zajmuje stanowisko służbowe w miejscowości innej niż miejscowość jego zamieszkania lub miejscowość pobliska, przysługuje zakwaterowanie tymczasowe za opłatą w pełnej wysokości. 9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, uprawnienia i obowiązki dowódców jednostek wojskowych w zakresie składania wniosków o przyznanie prawa do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, terminy składania wniosków przez dowódców jednostek wojskowych do dyrektorów oddziałów regionalnych Agencji oraz wzory dokumentów stosowanych w tych sprawach, uwzględniając, aby czas między objęciem stanowiska służbowego a wydaniem decyzji o prawie zamieszkiwania był jak najkrótszy, a wzory dokumentów były możliwie uproszczone. Art. 25. 1. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej przysługuje zakwaterowanie tymczasowe: 1) nieposiadającemu członków rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2 - miejsce w internacie, 2) posiadającemu członków rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2, pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym - miejsce w internacie lub kwatera zastępcza, o ile Agencja dysponuje takimi w miejscowości, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, lub w miejscowości pobliskiej. 2. Przepisy art. 24 ust. 1 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 26. 1. Przy ustalaniu powierzchni użytkowej podstawowej uwzględnia się zajmowane przez żołnierza służby stałej stanowisko służbowe oraz stan rodzinny. Norma powierzchni użytkowej podstawowej przysługującej żołnierzowi z jednego tytułu wynosi 7-10 m2. 2. Członkami rodziny żołnierza służby stałej, których uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni użytkowej podstawowej, są: 1) małżonek, 2) wspólnie zamieszkałe dzieci własne, przysposobione oraz przyjęte na wychowanie na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego, jak również dzieci małżonka, zwane dalej "dziećmi", do czasu zawarcia związku małżeńskiego, nie dłużej jednak niż do dnia ukończenia dwudziestu pięciu lat życia, chyba że przed tym dniem stały się niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji i nie zawarły związku małżeńskiego. 3. Żołnierzowi służby stałej, który zawarł związek małżeński, przyznaje się dodatkową powierzchnię użytkową podstawową w wysokości jednej normy, jeżeli on i małżonek nie posiadają dzieci. 4. Na wniosek żołnierza służby stałej lub za jego pisemną zgodą można wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej podstawowej mniejszej od przysługującej. 5. W przypadku gdy żołnierzami służby stałej są oboje małżonkowie, przy ustalaniu powierzchni, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się normę korzystniejszą. 6. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej podstawowej do 10 m2 większej niż wynikająca z przysługujących norm, o ile lokal nie jest niezbędny na zakwaterowanie żołnierza służby stałej o większej liczbie przysługujących norm. Prezes Agencji, na wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji, może wyrazić zgodę na wydanie decyzji o prawie do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym większym o ponad 10 m2 powierzchni użytkowej podstawowej niż wynikający z przysługujących norm, o ile lokal nie jest niezbędny na zakwaterowanie żołnierza służby stałej o większej ilości przysługujących norm. 7. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia: 1) określi ilość norm przysługujących żołnierzom służby stałej, z uwzględnieniem zajmowanego stanowiska służbowego i stanu rodzinnego żołnierza, 2) może podwyższyć górną granicę normy, o której mowa w ust. 1, uwzględniając wielkość zasobów Agencji."; 18) uchyla się art. 28; 19) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. W sytuacji wyjątkowej dyrektor oddziału regionalnego Agencji, za zgodą Ministra Obrony Narodowej, może wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, na czas oznaczony, innej osobie niż żołnierz służby stałej."; 20) uchyla się art. 30; 21) art. 31 i 32 otrzymują brzmienie: "Art. 31. 1. Lokal mieszkalny nie może być w całości lub części oddany w podnajem. 2. Lokal mieszkalny nie może być w całości lub części użyczony bez zgody dyrektora oddziału regionalnego Agencji. Art. 32. 1. Przekazanie i zdanie lokalu mieszkalnego następuje protokołem, sporządzonym przez przedstawiciela Agencji i osobę uprawnioną, w którym określa się stan techniczny elementów i wyposażenia lokalu mieszkalnego oraz znajdujących się w nich urządzeń technicznych. Protokół ten jest podstawą rozliczeń dokonywanych przy zwolnieniu lokalu mieszkalnego. 2. Osoba zamieszkująca lokal mieszkalny jest obowiązana używać go zgodnie z przeznaczeniem i z należytą starannością. Koszty wymiany lub remontu wyposażenia i urządzeń technicznych zużytych w procesie normalnej eksploatacji kwater pokrywane są z dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4. 3. Osoba zamieszkująca lokal mieszkalny nie może czynić zmian naruszających strukturę lub konstrukcję lokalu mieszkalnego lub budynku. 4. Osoba zamieszkująca lokal mieszkalny ponosi koszty: 1) naprawy powstałych w trakcie zamieszkiwania uszkodzeń elementów i wyposażenia lokalu mieszkalnego oraz znajdujących się w nich urządzeń technicznych, 2) wymiany uszkodzonych w trakcie zamieszkiwania elementów i wyposażenia lokalu mieszkalnego oraz znajdujących się w nich urządzeń technicznych, których naprawa jest niemożliwa ze względów technicznych lub ekonomicznie nieopłacalna."; 22) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. 1. Żołnierz służby stałej obejmujący lokal mieszkalny na podstawie decyzji o prawie zamieszkiwania przed jego zasiedleniem otrzymuje ryczałt remontowy. 2. Ryczałt remontowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje, o ile od dnia wybudowania lub remontu lokalu mieszkalnego upłynął więcej niż jeden rok i lokal był zamieszkiwany przez inną osobę. 3. Wysokość ryczałtu remontowego za każdy rok zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym przez poprzednią osobę, przy spełnieniu warunku, o którym mowa w ust. 2, jest iloczynem powierzchni użytkowej lokalu i 1/160 wartości lokalu, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 3. 4. Ryczałt remontowy wypłacany w pierwszych trzech latach od dnia wybudowania lub remontu lokalu mieszkalnego wypłaca się w wysokości należnej za jeden rok. 5. Maksymalna wysokość ryczałtu remontowego nie może być wyższa niż pięciokrotność rocznego ryczałtu remontowego, o którym mowa w ust. 3. 6. Żołnierzowi służby stałej obejmującemu lokal mieszkalny na podstawie decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym przed jego zasiedleniem Agencja wypłaca dodatkowo kwotę należną od poprzedniej osoby, stanowiącą równowartość kosztów, o których mowa w art. 32 ust. 4. 7. Ryczałt remontowy wypłacany jest z dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4, przekazywanej corocznie przez Ministra Obrony Narodowej. 8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb zasiedlenia lokali mieszkalnych, warunki i sposób wnoszenia opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich w okresie wykonywania prac remontowych, 2) normatywy zużycia wyposażenia oraz urządzeń technicznych w lokalach mieszkalnych, sposób i tryb obliczania ich wartości, warunki wymiany lub zwrotu kosztów w zamian za wymianę zużytych: wyposażenia i urządzeń. 9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, w szczególności powinno: 1) określić zakres czynności związanych z zasiedleniem, terminy przystąpienia uprawnionego do wykonania robót remontowych, formę i miejsce zgłoszenia zakończenia robót remontowych, warunki, jakie powinny spełniać osoby kontrolujące i odbierające roboty remontowe, oraz terminy usunięcia stwierdzonych usterek, 2) określając warunki i sposób ponoszenia opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich w okresie wykonywania prac remontowych, należy przyjąć zasadę, iż uprawnionemu żołnierzowi przysługuje ulga w opłatach za używanie lokalu w czasie wykonywania prac remontowych, która nie powinna być wyższa niż 50 % tych opłat oraz trwać nie dłużej niż dwa miesiące od dnia wydania decyzji o prawie zamieszkiwania."; 23) art. 33 i 34 otrzymują brzmienie: "Art. 33. 1. W razie konieczności natychmiastowego usunięcia awarii grożącej bezpośrednio powstaniem znacznych szkód w budynku, osoby zamieszkujące są obowiązane do bezzwłocznego udostępnienia zajmowanego lokalu mieszkalnego w celu usunięcia awarii. 2. Jeżeli zamieszkujący są nieobecni albo odmawiają udostępnienia lokalu mieszkalnego w celu usunięcia awarii, przedstawiciele Agencji mogą wejść do lokalu mieszkalnego w asyście Żandarmerii Wojskowej lub Policji. 3. W razie otwarcia lokalu mieszkalnego pod nieobecność pełnoletnich osób zamieszkujących w tym lokalu, przedstawiciel Agencji sporządza protokół przeprowadzonych czynności oraz zabezpiecza lokal mieszkalny i znajdujące się w nim mienie do czasu przybycia pełnoletniego mieszkańca. Art. 34. 1. Osoby zamieszkujące lokal mieszkalny są obowiązane udostępnić go Agencji, w uzgodnionym terminie, w celu dokonania przeglądu technicznego albo napraw obciążających Agencję lub jeżeli osoby zamieszkujące mimo uprzedniego wezwania nie dokonały napraw w wyznaczonym terminie. 2. Po zakończeniu przeglądu technicznego lub naprawy Agencja jest obowiązana doprowadzić lokal mieszkalny do stanu, w jakim znajdował się on w chwili udostępnienia. Nie dotyczy to przypadków, w których dokonanie naprawy obciążało osoby zamieszkujące w lokalu mieszkalnym, oraz zmian dokonanych bez zgody Agencji. 3. Jeżeli rodzaj naprawy tego wymaga, a konieczność naprawy nie powstała z winy osób zamieszkujących w lokalu mieszkalnym, osoby te są obowiązane opróżnić lokal mieszkalny i przenieść się na koszt Agencji do wskazanego im lokalu zamiennego, na oznaczony i podany do wiadomości czas trwania remontu, nie dłużej jednak niż jeden rok. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, dyrektor oddziału regionalnego Agencji może zaproponować i za zgodą osoby, której wydano decyzję o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, wydać decyzję o prawie zamieszkiwania w innym lokalu mieszkalnym, odpowiadającym uprawnieniom tej osoby. 5. Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w lokalu mieszkalnym obciążają osoby zamieszkujące w tym lokalu, jeżeli uszkodzenia powstały z ich winy. 6. Koszty naprawy uszkodzeń powstałych w urządzeniach służących do wspólnego użytku mieszkańców obciążają osobę, z której winy powstały te uszkodzenia. Jeżeli osoby takiej nie można ustalić, koszty naprawy ponoszą solidarnie osoby zamieszkałe w budynku. 7. Decyzje w sprawie kosztów naprawy wydaje dyrektor oddziału regionalnego Agencji."; 24) w art. 35 uchyla się ust. 2 i 3; 25) art. 36 i 37 otrzymują brzmienie: "Art. 36. 1. Osoby zamieszkujące w lokalach mieszkalnych od dnia wydania decyzji o prawie zamieszkiwania uiszczają opłaty za używanie lokalu w wysokości nie większej niż 3 % wartości odtworzeniowej w skali rocznej, określonej na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 3, oraz zaliczki na opłaty pośrednie w terminie do piętnastego dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Za datę wpłaty przyjmuje się dzień wpływu opłaty na rachunek bankowy Agencji lub wpłaty do kasy Agencji. 2. W budynkach wspólnot mieszkaniowych lub spółdzielni opłaty za używanie lokalu wynoszą 3 % wartości odtworzeniowej w skali rocznej, jednak nie mniej niż stanowi uchwała wspólnoty lub odpowiedniego organu spółdzielni. 3. W kwaterach koszty opłat za używanie lokalu i koszty energii cieplnej obliczonej na podstawie norm technicznych, potrzebnej do ogrzania mieszkań w budynku w przeliczeniu na powierzchnię użytkową mieszkania, nie mogą przekraczać 4,8 % wartości odtworzeniowej w skali rocznej. 4. Agencja ma prawo pobierać zaliczki na opłaty pośrednie. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób naliczania i rozliczania opłat za używanie lokali mieszkalnych i opłat pośrednich, uwzględniając w szczególności sposób obliczania zaliczek na opłaty pośrednie. Art. 37. 1. Opłaty za używanie lokalu i opłaty pośrednie z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji o prawie zamieszkiwania, nieuiszczone w ustalonym terminie płatności, podlegają, wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za zwłokę, przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego, w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 9)). 2. Za uiszczenie opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego odpowiadają solidarnie pełnoletnie osoby zamieszkujące w tym lokalu."; 26) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu: "Art. 37a. 1. Osoby zajmujące lokal mieszkalny bez tytułu prawnego są obowiązane do jego opróżnienia, uiszczenia opłaty za używanie lokalu i opłat pośrednich oraz zapłaty odszkodowania w wysokości 200 % wartości należnych opłat za używanie lokalu za każdy rozpoczęty miesiąc jego zajmowania. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor oddziału regionalnego Agencji wydaje decyzję w sprawie opróżnienia lokalu mieszkalnego oraz wysokości należnych opłat i odszkodowań."; 27) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. W przypadku żołnierzy służby stałej, którzy nie uiszczają pełnych opłat za używanie lokalu lub pełnych opłat pośrednich z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego przez łączny okres dłuższy niż trzy miesiące, dyrektor oddziału regionalnego Agencji wydaje decyzję o prawie zamieszkiwania w kwaterze zastępczej, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2, a w przypadku odmowy jej przyjęcia dyrektor oddziału regionalnego Agencji zarządza, w trybie art. 45, przymusowe przekwaterowanie do tej kwatery zastępczej, wraz ze wszystkimi wspólnie zamieszkującymi osobami. 2. W stosunku do osób niebędących żołnierzami służby stałej, które nie uiszczają pełnych opłat za używanie lokalu lub pełnych opłat pośrednich z tytułu zajmowanego lokalu mieszkalnego przez łączny okres dłuższy niż trzy miesiące, dyrektor oddziału regionalnego Agencji zarządza przymusowe wykwaterowanie w trybie art. 45."; 28) uchyla się art. 39 i 40; 29) art. 41 i 42 otrzymują brzmienie: "Art. 41. 1. Żołnierz służby stałej i osoby wspólnie z nim zamieszkujące są obowiązani przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny, jeżeli żołnierz: 1) otrzymał odprawę mieszkaniową, 2) skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 87, 3) otrzymał decyzję o prawie zamieszkiwania w kolejnym lokalu mieszkalnym lub skorzystał z uprawnienia, o którym mowa w art. 24 ust. 6, 4) i jego małżonek zamieszkują oddzielne lokale mieszkalne, z których jeden odpowiada co najmniej ich uprawnieniom; w takim przypadku przysługuje im prawo wyboru lokalu mieszkalnego. 2. Były żołnierz służby stałej, który nabył prawo do emerytury wojskowej lub do wojskowej renty inwalidzkiej albo został zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2, jest obowiązany przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny, jeżeli: 1) otrzymał odprawę mieszkaniową, 2) skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 87, 3) przyjął zaproponowany lokal zamienny, o którym mowa w art. 23 ust. 1, 4) został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, a lokal mieszkalny przydzielono mu na podstawie przepisów ustawy, obowiązujących do dnia 30 czerwca 2004 r., tylko na czas pełnienia służby w tej miejscowości, 5) zamieszkuje w lokalu mieszkalnym znajdującym się w budynku przeznaczonym do przebudowy i wskazano mu lokal zamienny, 6) zamieszkuje on i jego małżonek w oddzielnych lokalach mieszkalnych, z których jeden odpowiada co najmniej ich uprawnieniom; w takim przypadku przysługuje im prawo wyboru lokalu mieszkalnego. 3. Żołnierz służby stałej i osoby wspólnie z nim zamieszkujące są obowiązane przekazać do dyspozycji Agencji kwaterę, jeżeli żołnierz został zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej z innych przyczyn niż określone w art. 47 ust. 1 pkt 2 i nie nabył uprawnień do wojskowej renty inwalidzkiej lub zmarł przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej. 4. Osoby wspólnie zamieszkujące z żołnierzem służby stałej, który zmarł po nabyciu prawa do emerytury wojskowej lub którego śmierć pozostaje w związku ze służbą wojskową, są obowiązane przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny, jeżeli: 1) otrzymały odprawę mieszkaniową, 2) zaproponowano im lokal zamienny, 3) zamieszkują lokal mieszkalny znajdujący się w budynku przeznaczonym do przebudowy i zaproponowano im lokal zamienny. 5. Osoby, którym wydano decyzję o prawie zamieszkiwania w trybie art. 29, są obowiązane przekazać do dyspozycji Agencji lokal mieszkalny po upływie czasu, na który prawo to im przysługiwało. 6. W przypadku nieopuszczenia lokalu mieszkalnego przez osoby, o których mowa w ust. 1-5, wraz z osobami wspólnie zamieszkującymi, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia tym osobom wezwania wydanego przez dyrektora oddziału regionalnego Agencji do opuszczenia lokalu mieszkalnego, Agencji przysługuje, oprócz opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich, odszkodowanie w wysokości 200 % wartości opłat za używanie lokalu za każdy rozpoczęty miesiąc. 7. Zamieszkiwanie w lokalu mieszkalnym powyżej trzech miesięcy od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 6, jest podstawą przymusowego wykwaterowania przez dyrektora oddziału regionalnego Agencji w asyście Żandarmerii Wojskowej lub Policji osoby, o której mowa w ust. 1-5, wraz z osobami wspólnie zamieszkującymi. 8. W zakresie spraw, o których mowa w ust. 6 i 7, przepis art. 37a ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 42. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 41 i 44, dyrektor oddziału regionalnego Agencji wydaje decyzję o zwolnieniu lokalu mieszkalnego. 2. Koszty przymusowego przekwaterowania w przypadkach, o których mowa w art. 41 ust. 2 pkt 5 i ust. 4 pkt 3, ponosi Agencja. 3. Po uprawomocnieniu się decyzji, o której mowa w ust. 1, dyrektor oddziału regionalnego Agencji zarządza odpowiednio przymusowe wykwaterowanie lub przekwaterowanie."; 30) uchyla się art. 43; 31) art. 44 i 45 otrzymują brzmienie: "Art. 44. Osoby niebędące żołnierzami służby stałej zajmujące kwatery, które odmówiły skorzystania z uprawnień, o których mowa w art. 23 ust. 1 i 3, podlegają przymusowemu wykwaterowaniu. Art. 45. 1. Przymusowego przekwaterowania lub wykwaterowania z lokali mieszkalnych pozostających w zasobach Agencji dokonuje organ egzekucyjny, na wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji, w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 2. Egzekucja wydatków związanych z przekwaterowaniem, o którym mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 3. Do przymusowego wykwaterowania: 1) kobiety w ciąży, 2) małoletniego, 3) niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałego, 4) emeryta i rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej - nie stosuje się trybu, o którym mowa w ust. 1 i 2. W tym przypadku dyrektor oddziału regionalnego Agencji występuje do sądu z pozwem o nakazanie opróżnienia lokalu mieszkalnego, orzeczenie o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, o wezwanie do udziału w procesie gminy oraz określenie odszkodowania."; 32) uchyla się art. 46; 33) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. 1. Odprawa mieszkaniowa wynosi 3 % wartości przysługującego lokalu mieszkalnego za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której jest uzależniona wysokość dodatku za długoletnią służbę wojskową, i nie może być niższa niż 45 % oraz wyższa niż 80 % wartości przysługującego lokalu mieszkalnego. Odprawę oblicza się i wypłaca według następujących zasad: 1) żołnierzowi służby stałej, zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, przysługuje odprawa obliczona z uwzględnieniem okresu służby liczonego w pełnych latach, z tym że rozpoczęty rok przyjmuje się jako rok pełny, 2) żołnierzowi służby stałej, zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, jeżeli nie nabył prawa do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ wojskowy lub któremu przyznano wojskową rentę inwalidzką przed nabyciem prawa do emerytury wojskowej, przysługuje odprawa w wysokości 45 % wartości przysługującego lokalu mieszkalnego, 3) Prezes Agencji raz w roku, nie później niż do końca roku kalendarzowego, ogłasza w formie komunikatu obowiązującą w całej Agencji wartość odtworzeniową 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, będącą średnią arytmetyczną, wyliczoną na podstawie kosztu odtworzenia ustalanego przez wojewodów na podstawie odrębnych przepisów dla poszczególnych powiatów, za pierwsze półrocze, na rok następny, 4) wartość przysługującego lokalu mieszkalnego jest iloczynem maksymalnej powierzchni użytkowej podstawowej przypadającej na jedną normę, o której mowa w art. 26 ust. 1, ilości norm należnych żołnierzowi w dniu zawarcia umowy o wypłatę odprawy mieszkaniowej, wskaźnika 1,45 i wartości 1 m2 powierzchni użytkowej określonej w pkt 3. 2. Odprawę mieszkaniową wypłaca się na podstawie umowy zawartej między dyrektorem oddziału regionalnego Agencji a osobą uprawnioną zwalniającą kwaterę. Zawarcie umowy następuje po przedstawieniu przez osobę uprawnioną jednego z następujących dokumentów: 1) zaświadczenia o nabyciu uprawnień do emerytury wojskowej lub do wojskowej renty inwalidzkiej wydanego przez wojskowy organ emerytalny, 2) zaświadczenia o przyczynach zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wydanego przez dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz służby stałej pełnił zawodową służbę wojskową, jeżeli nie nabył prawa do emerytury wojskowej lub nie uzyskał uprawnień do wojskowej renty inwalidzkiej, 3) zaświadczenia o związku śmierci żołnierza służby stałej ze służbą wojskową wydanego przez właściwy organ wojskowy. 3. W przypadku śmierci żołnierza służby stałej odprawę mieszkaniową oblicza się, przyjmując wysługę lat, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustaloną na dzień jego śmierci, i wypłaca wspólnie zamieszkałym: małżonkowi, zstępnym, wstępnym, osobom przysposobionym i osobom przysposabiającym, w wysokości nie niższej niż 45 % wartości przysługującego lokalu mieszkalnego. 4. Odprawa mieszkaniowa może, na pisemny wniosek osoby uprawnionej, być zrealizowana w jednej z następujących form rzeczowych, przez: 1) nieodpłatne przeniesienie własności nieruchomości gruntowej z oferty Agencji, o wartości do 130 % należnej odprawy mieszkaniowej, 2) nieodpłatne przeniesienie własności lokalu mieszkalnego z oferty Agencji, niebędącego lokalem zamiennym. Koszty związane z zawarciem umowy notarialnej ponosi nabywca nieruchomości. 5. Odprawa mieszkaniowa po uprawomocnieniu się decyzji o wypowiedzeniu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej jest realizowana, na wniosek żołnierza, w jednej z następujących form: 1) wypłaty zaliczkowej 50 % należnej kwoty, 2) nieodpłatnego nabycia własności działki, na warunkach określonych w ust. 4 pkt 1, 3) lokalu zamiennego, 4) nieodpłatnego nabycia własności innego lokalu mieszkalnego, niebędącego lokalem zamiennym, jeżeli Agencja posiada taki lokal w swoich zasobach. 6. W przypadku realizacji odprawy mieszkaniowej w formie, o której mowa w: 1) ust. 5 pkt 1 - pozostałą część odprawy wypłaca się w terminie trzydziestu dni od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, 2) ust. 5 pkt 2 - żołnierz służby stałej ma obowiązek zwolnić zajmowaną kwaterę w ciągu dziewięciu miesięcy od dnia przeniesienia własności działki, nie później jednak niż w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, 3) ust. 5 pkt 3 i 4 - żołnierz służby stałej ma obowiązek zwolnić zajmowaną kwaterę w ciągu trzydziestu dni od dnia przyjęcia lub nabycia lokalu. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb wypłaty odprawy mieszkaniowej, z uwzględnieniem: 1) wypłacania i zabezpieczania zaliczek, o których mowa w ust. 5 pkt 1, 2) realizacji rzeczowych form odprawy mieszkaniowej, o których mowa w ust. 5 pkt 2-4."; 34) uchyla się art. 48; 35) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu: "Art. 48a. W razie samowolnego zajęcia lokalu mieszkalnego przedstawiciel Agencji, w asyście Żandarmerii Wojskowej lub Policji, dokonuje wykwaterowania osób, które zajęły lokal mieszkalny, na ich koszt, bez obowiązku dostarczenia innego lokalu."; 36) uchyla się art. 49; 37) art. 50-53 otrzymują brzmienie: "Art. 50. 1. Na zakwaterowanie tymczasowe są przeznaczone: 1) internaty i kwatery internatowe, 2) kwatery zastępcze. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach lokale mieszkalne o niskim standardzie technicznym i użytkowym mogą być przydzielane jako kwatery zastępcze, również w razie przekroczenia normy, o której mowa w art. 1a pkt 7. Art. 51. 1. Zakwaterowanie tymczasowe w internacie lub kwaterze internatowej, bez członków rodziny, przysługuje: 1) żołnierzowi służby stałej, 2) żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej, 3) żołnierzowi odbywającemu okresową służbę wojskową, 4) pracownikowi zatrudnionemu w jednostce organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej zamieszkałemu w miejscowości innej niż miejscowość, w której jest zatrudniony i niebędącej miejscowością pobliską, pod warunkiem zabezpieczenia potrzeb żołnierzy, o których mowa w pkt 1-3. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, lub jej małżonek zamieszkuje w lokalu mieszkalnym w miejscowości, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo pracownik jest zatrudniony, lub w miejscowości pobliskiej. 3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, zapewniono zakwaterowanie we wspólnej kwaterze stałej. 4. Uprawnienie do zakwaterowania w internacie lub kwaterze internatowej przysługuje przez czas pełnienia czynnej służby wojskowej w miejscowości, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe albo pracownik jest zatrudniony, nie dłużej jednak niż do trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym lub zwolnienia ze stanowiska w tej miejscowości. Przepisy art. 42 i 45 stosuje się odpowiednio. 5. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może zakwaterować w internacie lub kwaterze internatowej dziecko żołnierza lub pracownika, o którym mowa w ust. 1, pobierające naukę poza miejscowością zamieszkania, niebędącą miejscowością pobliską, pod warunkiem zabezpieczenia potrzeb żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3. Art. 52. 1. Żołnierza służby stałej uprawnionego do zakwaterowania w internacie lub kwaterze internatowej dyrektor oddziału regionalnego Agencji może, w miarę posiadanych możliwości, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, tymczasowo zakwaterować, wraz z członkami rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2, w kwaterze zastępczej lub kwaterze internatowej. 2. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może, w miarę posiadanych możliwości, zakwaterować żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej, posiadającego małżonka oraz dzieci, w internacie albo w kwaterze internatowej lub zastępczej, wraz z tymi osobami. Art. 53. 1. Zakwaterowanie w kwaterach zastępczych jest odpłatne na zasadach określonych w art. 36. 2. Zakwaterowanie w kwaterach internatowych jest odpłatne na zasadach określonych w art. 36, z tym że opłaty za używanie lokalu i opłaty pośrednie dzieli się proporcjonalnie na ilość osób zamieszkujących w tej kwaterze. 3. Do zakwaterowania żołnierzy, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3, w internacie stosuje się następujące zasady: 1) żołnierzowi przysługuje od 5 do 10 m2 powierzchni użytkowej podstawowej, 2) opłatę za korzystanie z internatu wnosi się za zajmowaną powierzchnię użytkową, w wysokości określonej na podstawie sporządzonej kalkulacji kosztów utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej, z uwzględnieniem procentu wykorzystania miejsc internatowych za rok ubiegły, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) w kosztach utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej nie uwzględnia się kosztów dostaw energii cieplnej, elektrycznej, gazu, wody oraz odbioru nieczystości stałych i płynnych, które pokrywa się z dotacji budżetowej, o której mowa w art. 19 ust. 4. 4. Na wniosek żołnierza, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3, można mu przydzielić miejsce w internacie o większej powierzchni użytkowej podstawowej niż powierzchnia maksymalna, o której mowa w ust. 3 pkt 1. Za powierzchnię użytkową podstawową większą niż 10 m2 żołnierz wnosi opłatę w pełnej wysokości. Opłatę wylicza się jako iloczyn powierzchni użytkowej podstawowej faktycznie zajmowanej ponad 10 m2, wskaźnika 1,66 oraz kosztów utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej bez ulg. 5. Inne osoby niż żołnierze, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3, zakwaterowane w internacie są zobowiązane uiszczać opłaty za korzystanie z internatu w pełnej wysokości za zajmowaną powierzchnię użytkową. 6. Jeżeli Agencja nie dysponuje wolnymi miejscami w internacie lub nie posiada internatu w miejscowości, w której żołnierz, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1-3, zajmuje stanowisko służbowe lub w miejscowości pobliskiej, do żołnierzy zajmujących kwatery internatowe stosuje się ust. 3. 7. Do osób zakwaterowanych w kwaterach zastępczych i kwaterach internatowych stosuje się odpowiednio przepis art. 37 ust. 2. 8. Agencja może świadczyć odpłatnie usługi dodatkowe na rzecz osób zakwaterowanych w internacie, a w szczególności wypożyczać i prać pościel oraz sprzątać. 9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki zakwaterowania tymczasowego, sposób ustalania i pobierania opłat za to zakwaterowanie, a także warunki i sposób przeznaczenia lokali mieszkalnych na zakwaterowanie tymczasowe. 10. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, w szczególności powinno uwzględniać sposób kalkulacji odpłatności za zakwaterowanie tymczasowe w internacie, terminy i sposób pobierania opłat, wyposażenie kwater internatowych i internatów, tryb i sposób przyjmowania i zdawania kwatery zastępczej, kwatery internatowej i pokoju w internacie."; 38) tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie: "Sprzedaż lokali mieszkalnych"; 39) art. 55-58 otrzymują brzmienie: "Art. 55. 1. Lokale mieszkalne, w stosunku do których Agencja wykonuje w imieniu Skarbu Państwa prawo własności lub inne prawa rzeczowe, mogą być zbywane pod rygorem nieważności, wyłącznie na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Nie mogą być zbywane lokale mieszkalne: 1) znajdujące się w budynkach oddanych do użytku po dniu 31 grudnia 2003 r., z zastrzeżeniem ust. 3, 2) stanowiące kwatery, 3) stanowiące kwatery funkcyjne, 4) stanowiące kwatery zastępcze. 3. W szczególnych przypadkach lokale mieszkalne położone w budynku oddanym do użytku po dniu 31 grudnia 2003 r. mogą być zbyte po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej. Art. 56. Prawo do nabycia lokalu mieszkalnego, innego niż kwatera, kwatera funkcyjna i kwatera zastępcza, przysługuje osobom posiadającym tytuł prawny do zamieszkiwania w tym lokalu mieszkalnym. Art. 57. 1. Sprzedaży lokali mieszkalnych dokonuje w drodze umowy dyrektor oddziału regionalnego Agencji na pisemny wniosek osoby uprawnionej, jeżeli lokal mieszkalny zamieszczony jest w rocznym planie sprzedaży. 2. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji ustala roczny plan sprzedaży lokali mieszkalnych na podstawie wykazu, o którym mowa w art. 23 ust. 4. Art. 58. 1. Sprzedaż lokalu mieszkalnego następuje na podstawie dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego wyceny wartości rynkowej lokalu mieszkalnego i wartości prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego, w przypadku posiadania przez Agencję takiego prawa do ułamkowej części gruntu przypadającego na ten lokal, z tym że przy wycenie lokalu mieszkalnego nie uwzględnia się wartości ulepszeń dokonanych przez nabywcę. 2. Od wartości rynkowej lokalu mieszkalnego dla osoby uprawnionej, o której mowa w art. 56, stosuje się pomniejszenia o: 1) 95 % - żołnierzom służby stałej, którzy nabyli prawo do emerytury wojskowej, żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej na skutek wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ wojskowy lub upływu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej, emerytom wojskowym, osobom uprawnionym do wojskowej renty inwalidzkiej oraz członkom rodziny, o których mowa w art. 26 ust. 2, wspólnie zamieszkującym z żołnierzem, emerytem wojskowym lub rencistą wojskowym w dniu jego śmierci, 2) 90 % - osobom niewymienionym w pkt 1 - z tym że pomniejszenie nie obejmuje przypadających na lokal mieszkalny nakładów poniesionych przez Agencję w ciągu ostatnich trzech lat przed dniem sprzedaży na modernizację budynku, w którym jest położony sprzedawany lokal mieszkalny. 3. Pomniejszeń, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się do sprzedaży prawa własności lub użytkowania wieczystego, w przypadku posiadania przez Agencję takiego prawa, ułamkowej części gruntu przypadającej na sprzedawany lokal mieszkalny. 4. Do sprzedaży lokali mieszkalnych nie stosuje się pomniejszeń określonych w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 658). 5. Na wniosek nabywcy lokalu mieszkalnego należność z tytułu sprzedaży może być rozłożona na raty. Pierwszą ratę w wysokości 10 % należności wnosi się przed zawarciem umowy notarialnej, pozostałe raty można rozłożyć na okres do pięciu lat, oprocentowane w wysokości 5 % w stosunku rocznym od kwoty pozostałej do spłaty. Wierzytelność Agencji w stosunku do nabywcy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym w szczególności zabezpieczeniu hipotecznemu na sprzedawanym lokalu mieszkalnym. 6. Osoba uprawniona, o której mowa w art. 56, wraz z wnioskiem o sprzedaż lokalu wnosi zryczałtowane koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży przypadające na zbywany lokal mieszkalny. Zryczałtowane koszty oblicza się na podstawie średnich kosztów poniesionych w Agencji za rok ubiegły na ten cel. 7. Koszty związane z zawarciem aktu notarialnego ponosi nabywca lokalu mieszkalnego. 8. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb sprzedaży lokali mieszkalnych, terminy wnoszenia rat z tytułu sprzedaży tych lokali oraz wzór wniosku o nabycie lokalu mieszkalnego. 9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, należy uwzględnić sposób spłaty należności w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką, a w odniesieniu do wniosku o nabycie lokalu mieszkalnego - aby zawierał jedynie informacje niezbędne do dokonania jego sprzedaży."; 40) uchyla się art. 59; 41) art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji może przekazać wspólnocie mieszkaniowej, w drodze umowy, nieodpłatnie, na jej własność urządzenia oraz pomieszczenia lub budynki wchodzące w skład infrastruktury technicznej związanej z budynkami mieszkalnymi, a także grunt niezbędny do właściwego ich funkcjonowania."; 42) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu: "Art. 60a. Art. 56-58 stosuje się odpowiednio do sprzedaży własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego."; 43) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu: "Art. 61a. W sprawach dotyczących sprzedaży lokali mieszkalnych, nieuregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali i ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 10))."; 44) w art. 83: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób i szczegółowe warunki: a) gospodarowania lokalami mieszkalnymi przez Agencję, b) wydawania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalach mieszkalnych, kwaterach zastępczych, kwaterach internatowych i internatach oraz ich zwalniania, c) wykonywania przeglądów technicznych, konserwacji i remontów lokali mieszkalnych, d) napraw lokali mieszkalnych w zakresie obciążającym Agencję, 2) szczegółowy tryb postępowania w sprawach przymusowego przekwaterowania lub wykwaterowania osób zamieszkujących w lokalach mieszkalnych oraz ustalania kosztów tych czynności, 3) wzory dokumentów stanowiących podstawę do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym, kwaterze zastępczej, kwaterze internatowej lub internacie oraz ich zwalniania i rozliczania.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności określić: 1) zasób mieszkaniowy będący w dyspozycji Agencji, z uwzględnieniem tytułów własności i sposobu gospodarowania nim, 2) możliwie uproszczone wzory dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 3) terminy obowiązujących Agencję przeglądów technicznych, konserwacji i remontów lokali mieszkalnych oraz pomieszczeń przeznaczonych do wspólnego użytku, z uwzględnieniem instalacji i urządzeń stanowiących ich wyposażenie."; 45) art. 84a otrzymuje brzmienie: "Art. 84a. 1. Zadania Agencji w stosunku do: 1) żołnierzy służby stałej, którzy w dniu 31 grudnia 2001 r. pełnili zawodową służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo pozostawali w dyspozycji tego ministra, 2) emerytów wojskowych i rencistów wojskowych, którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby wojskowej z jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, 3) członków rodziny osób, o których mowa w pkt 1 i 2 oraz wymienionych w art. 26 ust. 2, wspólnie zamieszkujących z żołnierzem służby stałej, emerytem wojskowym lub rencistą wojskowym w dniu jego śmierci, 4) osób innych niż wymienione w pkt 1 i 2, które zajmują lokal mieszkalny w zasobie ministra właściwego do spraw wewnętrznych, na podstawie decyzji o przydziale lub umowy najmu na czas nieoznaczony - wykonuje państwowa jednostka budżetowa - Zarząd Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2. W zakresie gospodarowania nieruchomościami uprawnienia przewidziane dla dyrektorów oddziałów regionalnych Agencji w art. 14 ust. 2a przysługują odpowiednio Dyrektorowi Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Lokale mieszkalne będące w trwałym zarządzie Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, po uprawomocnieniu się decyzji właściwego organu o wygaśnięciu trwałego zarządu, w imieniu Skarbu Państwa i na zasadach określonych w rozdziale 6, mogą być zbywane przez ten Zarząd na rzecz osób, o których mowa w ust. 1, oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej, o których mowa w art. 154 ust. 5 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 11)), i funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, o których mowa w art. 143 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 12)), posiadających decyzję o przydziale lub umowę najmu lokalu mieszkalnego na czas nieoznaczony. 4. Uprawnienia przewidziane dla Ministra Obrony Narodowej w art. 32a ust. 8 i 9, art. 36 ust. 5, art. 54 ust. 2, art. 58 ust. 8 i 9 oraz art. 83 ust. 1 i 1a przysługują odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych."; 46) uchyla się art. 85; 47) art. 86 i 87 otrzymują brzmienie: "Art. 86. 1. Jeżeli jednostka samorządu terytorialnego lub Skarb Państwa dokonuje sprzedaży lokalu mieszkalnego zajmowanego przez emeryta wojskowego lub rencistę wojskowego zwolnionego z zawodowej służby wojskowej z jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub członków jego rodziny uprawnionych do wojskowej renty rodzinnej, udziela tym osobom ulgi lub obniżki w cenie nabycia w wysokości nie niższej niż określona w art. 58 ust. 1-5. 2. Jeżeli ulgi lub obniżki w cenie nabycia lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, stosowane przez jednostkę samorządu terytorialnego w innych transakcjach są niższe od pomniejszenia określonego w art. 58 ust. 1-5, na wniosek jednostki samorządu terytorialnego, Zarząd Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przekazuje tej jednostce różnicę między stosowaną przez sprzedającego ceną nabycia lokalu mieszkalnego z przypadającym udziałem ułamkowym w gruncie a wartością lokalu mieszkalnego z przypadającym udziałem ułamkowym w gruncie, obliczoną zgodnie z art. 58 ust. 1-5. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do lokali mieszkalnych nieodpłatnie przekazanych jednostce samorządu terytorialnego z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa. Art. 87. 1. Odprawa mieszkaniowa nie przysługuje osobom, które: 1) otrzymały ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z osobnej kwatery stałej wypłacony na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 30 czerwca 2004 r., 2) nabyły mieszkania od Skarbu Państwa, Agencji lub jednostki samorządu terytorialnego, z bonifikatą lub z uwzględnieniem pomniejszenia w cenie nabycia, 3) otrzymały pomoc finansową wypłaconą w formie zaliczkowej lub bezzwrotnej do dnia 31 grudnia 1995 r., 4) nabyły od Agencji własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. 2. Osobie, która otrzymała pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe do dnia 31 grudnia 1995 r. i zajmuje lokal spółdzielczy o powierzchni użytkowej podstawowej mniejszej od przysługującej minimalnej normy, wypłaca się odprawę mieszkaniową w wysokości odpowiadającej różnicy między zajmowaną powierzchnią użytkową podstawową a powierzchnią przysługującą według zasad określonych w art. 26 i 47. Termin składania wniosków upływa z dniem 31 grudnia 2004 r. 3. Jeżeli pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego zostało wydane przed dniem 21 lutego 1994 r., zaliczkową pomoc finansową zamienia się na bezzwrotną według zasad i stawek, które obowiązywały w dotychczasowych przepisach na dzień upływu trzech lat od dnia otrzymania tego pozwolenia. Do osób, którym trzyletni okres od dnia otrzymania pozwolenia upłynął po dniu 31 grudnia 1995 r., stosuje się wartość odtworzeniową, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 3. Termin składania wniosków upływa z dniem 31 grudnia 2004 r. 4. Organem właściwym do zakończenia spraw, o których mowa w ust. 1-3, jest dyrektor oddziału regionalnego Agencji. 5. Wydatki na cele, o których mowa w ust. 1-3, pokrywane są ze środków finansowych przeznaczonych na odprawę mieszkaniową, o której mowa w art. 47."; 48) uchyla się art. 88 i 89; 49) w art. 93 uchyla się ust. 2 i 3. Art. 2. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 13)) w art. 19 § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę oraz ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego albo z ubezpieczenia społecznego, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich związanych z zajmowaniem lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.". Art. 3. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 14)) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. 1. Jednostki wojskowe i ich związki organizacyjne są rozmieszczone w garnizonach. 2. Minister Obrony Narodowej powierza pełnienie funkcji dowódcy garnizonu żołnierzowi zawodowemu zajmującemu stanowisko służbowe w tym garnizonie, a także zwalnia z tej funkcji. 3. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy, przekształca i znosi garnizony, określa zadania ich dowódców oraz siedziby i terytorialny zasięg właściwości, z uwzględnieniem w szczególności podziału terytorialnego państwa.". Art. 4. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 15)) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. Gmina ma obowiązek przejęcia przekazanych przez Wojskową Agencję Mieszkaniową zbędnych tej Agencji nieruchomości gruntowych, budynków i lokali oraz urządzeń infrastruktury.". Art. 5. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 16)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 pkt 49 otrzymuje brzmienie: "49) kwoty wypłacone osobom wymienionym w art. 23 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm. 17)) z tytułu odprawy mieszkaniowej,"; 2) po art. 52b dodaje się art. 52c w brzmieniu: "Art. 52c. 1. Zwalnia się z podatku dochodowego świadczenie finansowe wypłacane żołnierzowi na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1203). 2. Zwalnia się z podatku dochodowego ekwiwalent w zamian za rezygnację z osobnej kwatery stałej, o którym mowa w art. 19 ust. 3 i art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw.". Art. 6. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 18)) w art. 17 w ust. 1 w pkt 37 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 38 w brzmieniu: "38) dochody Wojskowej Agencji Mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i z innych źródeł - w części przeznaczonej na cele związane z budownictwem i gospodarką zasobami mieszkaniowymi oraz internatowo-hotelowymi.". Art. 7. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405, z późn. zm. 19)) w art. 25a ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi, nieruchomości lokalowe i nieruchomości, które są lub mogą być w planach zagospodarowania przestrzennego przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, Agencja może przekazać Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nieodpłatnie lub w zamian za przekazanie jej przez Wojskową Agencję Mieszkaniową środków finansowych w wysokości określonej w umowie przekazania, nie więcej jednak niż wartość przekazanych nieruchomości.". Art. 8. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 20)) w art. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) umowy sprzedaży lokali mieszkalnych, których stroną jest Wojskowa Agencja Mieszkaniowa,". Art. 9. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505, Nr 62, poz. 577 i Nr 96, poz. 959) w art. 5 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4, a także szczegółowe zasady przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących w czasie pełnienia służby w tej jednostce określa ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750).". Art. 10. W ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 168, poz. 1383 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1069) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Przepisów ustawy nie stosuje się do lokali będących w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.". Art. 11. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm. 21)) w art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Żandarmeria Wojskowa wykonuje również czynności na polecenie sądu wojskowego i prokuratora wojskowego oraz sądu powszechnego i prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, a także organów administracji rządowej, wojskowej i samorządu terytorialnego oraz Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w zakresie, w jakim obowiązek ten wynika z odrębnych przepisów.". Art. 12. W ustawie z dnia 5 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 2055) uchyla się art. 19. Art. 13. W ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) "przedsiębiorcy" - rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 22)), spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, wspólnotę mieszkaniową oraz spółdzielnię mieszkaniową w zakresie zaspokajania potrzeb mieszkaniowych jej członków, a także Wojskową Agencję Mieszkaniową w zakresie administrowania nieruchomościami;"; 2) w art. 7 w ust. 1 po pkt 13 dodaje się pkt 13a w brzmieniu: "13a) Wojskowa Agencja Mieszkaniowa;". Art. 14. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593) w art. 4 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) zapewnienia zorganizowanej opieki byłym żołnierzom zawodowym, którzy uzyskali uprawnienie do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, inwalidom wojennym i wojskowym oraz kombatantom;". Art. 15. W ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się art. 161; 2) w art. 165 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w art. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) pracownicy - rozumie się osoby zatrudnione w jednostkach, o których mowa w pkt 1, oraz żołnierzy zawodowych, żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową, żołnierzy odbywających okresową służbę wojskową, funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej - z wyjątkiem pełniących służbę kandydacką - oraz funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Więziennej i Służby Celnej, 3) wynagrodzenia - rozumie się wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy osób zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w pkt 1, oraz uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe uposażenia roczne, a także zapomogi przysługujące na podstawie odrębnych ustaw żołnierzom i funkcjonariuszom, o których mowa w pkt 2,"." Art. 16. W ustawie z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) w art. 29 po ust. 2 dodaje się ust. 3-8 w brzmieniu: "3. Badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne dla potrzeb orzekania przez wojskowe komisje lekarskie realizują placówki medyczne wybrane przez Ministra Obrony Narodowej. 4. Do zamówień na realizację świadczeń, o których mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177 i Nr 96, poz. 959). 5. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, skierowane na ich wniosek do wojskowej komisji lekarskiej, ponoszą koszty związane z przeprowadzeniem badań lekarskich. 6. Osobom, o których mowa w ust. 5, nie przysługują świadczenia przewidziane w ustawie z tytułu tego skierowania, jeżeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej nie zmieniło posiadanej przez nie dotychczasowej kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej. 7. Do orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przez wojskowe komisje lekarskie przepisy art. 26 ust. 1a-1c stosuje się odpowiednio. 8. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia: 1) tworzy, przekształca i znosi wojskowe komisje lekarskie oraz określa ich siedziby, zasięg działania, a także właściwość, z uwzględnieniem w szczególności podziału terytorialnego państwa, 2) określi tryb udzielania zamówień na badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne dla potrzeb orzekania przez wojskowe komisje lekarskie, uwzględniając równe traktowanie placówek medycznych.";"; 2) w art. 13 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) po art. 25 dodaje się art. 25a-25c w brzmieniu: "Art. 25a. 1. O znalezieniu wszelkiego rodzaju materiałów wybuchowych i niebezpiecznych zawiadamia się najbliższy urząd administracji rządowej lub samorządowej, jednostkę organizacyjną Policji lub Państwowej Straży Pożarnej. 2. Materiały wybuchowe i niebezpieczne zlokalizowane w morskich wodach wewnętrznych i w morzu terytorialnym podlegają zgłoszeniu właściwemu terytorialnie urzędowi morskiemu. 3. Wojewodowie, w porozumieniu z dowódcami właściwych okręgów wojskowych, wyznaczą miejsca przeznaczone do niszczenia znalezionych materiałów wybuchowych i niebezpiecznych. Art. 25b. Do oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego mogą być użyte Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 25c. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki oczyszczania terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych, a w szczególności tryb zgłaszania i zabezpieczenia tych materiałów, w tym sposób i zakres udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w realizacji czynności, o których mowa w art. 25b, oraz warunki wyznaczania miejsc przeznaczonych do niszczenia materiałów wybuchowych i niebezpiecznych."". Art. 17. 1. Świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego wypłacane na podstawie dotychczasowych przepisów przysługuje żołnierzowi do czasu, na jaki została wydana decyzja uprawniająca do zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego, której koszty są pokrywane tym świadczeniem, chyba że przed upływem tego terminu zostanie wydana decyzja o prawie zamieszkiwania na czas określony w lokalu mieszkalnym znajdującym się w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. 2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacane na zasadach określonych w art. 49 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2004 r. 3. Żołnierzom pobierającym świadczenie, o którym mowa w ust. 1, nie wypłaca się ekwiwalentu, o którym mowa w art. 24 ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 4. Na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa otrzymuje dotacje budżetowe, ustalane corocznie przez Ministra Obrony Narodowej. Art. 18. 1. Oddziały rejonowe Wojskowej Agencji Mieszkaniowej stają się oddziałami regionalnymi Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dniem wejścia w życie ustawy. 2. Sprawy dotychczas prowadzone przez oddziały terenowe Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, a niezakończone z dniem wejścia w życie ustawy, oraz ich właściwość rzeczową i miejscową przejmują właściwe miejscowo oddziały regionalne Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. 3. Likwidację oddziałów terenowych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przeprowadzą ich dyrektorzy w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r., przekazując mienie do właściwych miejscowo oddziałów regionalnych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. 4. Zobowiązania i wierzytelności zlikwidowanego oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej stają się z dniem wejścia w życie ustawy zobowiązaniami i wierzytelnościami właściwego miejscowo oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. 5. Z dniem wejścia w życie ustawy organem wyższego stopnia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego w stosunku do decyzji wydanych przez dyrektorów oddziałów terenowych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej jest Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Art. 19. 1. Do spraw wszczętych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, lecz niezakończonych ostatecznymi decyzjami lub umowami, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z wyjątkiem postępowań egzekucyjnych i z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Do spraw wszczętych na podstawie art. 42 ust. 2, art. 43 lub art. 44 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r., stosuje się przepisy tej ustawy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2004 r. 3. W sprawach wypłaty ekwiwalentu za rezygnację z kwatery dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej rozpatrując wniosek osoby uprawnionej o wypłatę ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery, złożony do dnia 30 czerwca 2004 r., a niezakończony zawarciem umowy, stosuje przepisy ustawy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2004 r., uwzględniając uprawnienia do powierzchni użytkowej podstawowej przysługujące wnioskodawcy w dniu wypłaty ekwiwalentu, przyjmując jako podstawę obliczenia ekwiwalentu średnią cenę metra kwadratowego tej powierzchni, ustaloną przez dyrektora oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. 4. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu czynną służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej przysługuje w terminie do dnia 30 września 2004 r. uprawnienie do wycofania wniosku, o którym mowa w ust. 3. W tym przypadku żołnierz składa oświadczenie o wycofaniu wniosku właściwemu miejscowo dyrektorowi oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej; od dnia złożenia oświadczenia do żołnierza stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 5. Postępowania w sprawach wniosków o przydział osobnej kwatery stałej dyrektorzy oddziałów regionalnych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej umarzają, a czas oczekiwania żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej na przydział tej kwatery wlicza się temu żołnierzowi do czasu oczekiwania na wydanie decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym znajdującym się w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. 6. Listy oczekujących na przydział osobnej kwatery stałej prowadzone do dnia 30 czerwca 2004 r. przez dyrektorów oddziałów terenowych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej przekazywane są dyrektorom właściwych oddziałów regionalnych Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w terminie do dnia 15 lipca 2004 r. i stają się wnioskami, o których mowa w art. 24 ustawy, o której mowa w art. 1, i realizowane są w pierwszej kolejności. Art. 20. 1. Osobie niebędącej żołnierzem zawodowym pełniącym zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, zamieszkującej na podstawie umowy najmu lub innego niż decyzja administracyjna tytułu prawnego, w lokalu mieszkalnym przeznaczonym na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, o ile nie posiada ona lub jej małżonek tytułu prawnego do innego lokalu mieszkalnego lub lokalu zamiennego, przysługuje prawo do zamieszkiwania w tym lokalu przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, umowa najmu lub inny niż decyzja administracyjna tytuł prawny wygasa z mocy prawa. 3. W terminie, o którym mowa w ust. 1, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa może zaproponować w zamian za wcześniejsze opuszczenie lokalu mieszkalnego lokal zamienny albo świadczenie w wysokości 40 % wartości rynkowej zajmowanego lokalu. 4. Osoby niebędące żołnierzami zawodowymi pełniącymi zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej zajmujące lokal mieszkalny przeznaczony na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, które nie zwolniły zajmowanego lokalu mieszkalnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, albo odmówiły skorzystania z uprawnień określonych w ust. 3, podlegają przymusowemu wykwaterowaniu. Art. 21. Osobne kwatery stałe przeznaczone do sprzedaży w dniu 30 czerwca 2004 r. stają się kwaterami zbędnymi na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, znajdującymi się w wykazie, o którym mowa w art. 23 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 22. 1. Osoby inne niż wymienione w art. 41 ust. 1-4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zajmujące lokale mieszkalne w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej są obowiązane przekazać zajmowany lokal do jej dyspozycji na zasadach określonych w art. 20 ust. 1 lub 3, w przypadku gdy lokale te są przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej. 2. Osoby, które nabyły prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, oraz członkowie rodzin, o których mowa w art. 26 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, zajmujące lokale mieszkalne w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, w przypadku gdy lokale te są przeznaczone wyłącznie na zakwaterowanie żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, w przypadku przekazania do dyspozycji Woskowej Agencji Mieszkaniowej zajmowanego lokalu mieszkalnego otrzymują ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację z osobnej kwatery stałej, na zasadach określonych w art. 19 ust. 3, a w przypadku niedokonania takiego przekazania podlegają z urzędu przekwaterowaniu do lokalu zamiennego. Art. 23. 1. Osoby, którym do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przydzielono osobną kwaterę stałą, zachowują nabyte do tego dnia uprawnienia na czas zajmowania tej kwatery. 2. Sprawy rozwiedzionych małżonków wszczęte na podstawie art. 28 ust. 2 lub 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r., niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, załatwia się w terminie do dnia 31 grudnia 2006 r. przez: 1) w stosunku do żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej, emeryta wojskowego i rencisty wojskowego - wydanie decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym będącym w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, o powierzchni użytkowej podstawowej określonej w art. 26 ustawy, o której mowa w art. 1, przysługującej w dniu wydania decyzji; 2) byłemu małżonkowi osoby określonej w pkt 1 - wypłatę świadczenia pieniężnego w wysokości odpowiadającej iloczynowi siedmiokrotności wartości odtworzeniowej 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, określonej na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1, obowiązującej w dniu 1 stycznia danego roku kalendarzowego oraz sumy osób, w skład której wchodzi były małżonek oraz dzieci, nad którymi rozwiedzionemu małżonkowi sąd w wyroku orzekającym rozwód powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej i orzekł o ich zamieszkaniu z tym rozwiedzionym małżonkiem, chyba że dzieci zostały uwzględnione w decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym wydanej na podstawie pkt 1. Art. 24. 1. Osoby zajmujące w dniu 30 czerwca 2004 r. lokale mieszkalne znajdujące się w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej uiszczają opłaty za ich zajmowanie w wysokości i na zasadach określonych w art. 36 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Opłaty za używanie lokalu i opłaty pośrednie, o których mowa w art. 1a pkt 12 i 13 ustawy, o której mowa w art. 1, z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na podstawie umowy najmu, nieuiszczone w ustalonym terminie płatności, podlegają, wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za zwłokę, przymusowemu ściągnięciu na podstawie tytułu wykonawczego, w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 23)). Art. 25. W stosunku do osób zajmujących lokal mieszkalny będący w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na podstawie umowy najmu, które wykraczają w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali, dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, za wypowiedzeniem, rozwiązuje umowę najmu, a w przypadku nieopuszczenia lokalu po okresie wypowiedzenia występuje do sądu o pozbawienie prawa zajmowania tego lokalu i eksmisję. Art. 26. 1. Osobom uprawnionym do równoważnika mieszkaniowego, o którym mowa w art. 39 ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r., oddział regionalny Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na ich wniosek złożony do dnia 31 sierpnia 2004 r., wypłaca ten równoważnik w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r. 2. Równoważnik mieszkaniowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobom uprawnionym zajmującym: 1) osobną kwaterę stałą; 2) kwaterę zastępczą lub inne pomieszczenie mieszkalne na zakwaterowanie tymczasowe z rodziną; 3) lokal mieszkalny niebędący w zasobach Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, za który jest uiszczany czynsz regulowany; 4) własnościowy lub spółdzielczy lokal mieszkalny uzyskany bez pomocy finansowej resortu obrony narodowej; 5) lokal mieszkalny wynajęty, za który żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej otrzymuje świadczenie finansowe umożliwiające pokrycie kosztów najmu tego lokalu na podstawie przepisu art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2004 r. 3. Stawka równoważnika mieszkaniowego, o którym mowa w ust. 1, wynosi za jeden miesiąc 1 zł za 1 m2 powierzchni użytkowej podstawowej. 4. Wysokość równoważnika mieszkaniowego, o którym mowa w ust. 1, oblicza się, mnożąc stawkę, o której mowa w ust. 3, przez maksymalną powierzchnię użytkową podstawową należną w dniu 1 stycznia 2004 r., a następnie przez ilość pełnych miesięcy przypadających w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2004 r., w ciągu których dana osoba była uprawniona do tego równoważnika. 5. Na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa otrzymuje dotację budżetową. Art. 27. 1. W stosunku do osób zajmujących w dniu 30 czerwca 2004 r. lokale mieszkalne znajdujące się w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w przypadkach, o których mowa w art. 41 i 44 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej wydaje decyzję o zwolnieniu lokalu mieszkalnego lub wypowiada umowę najmu. 2. Po uprawomocnieniu się decyzji lub upływie terminu wypowiedzenia, o których mowa w ust. 1, dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej zarządza odpowiednio przymusowe wykwaterowanie lub przekwaterowanie. Art. 28. Mienie stanowiące własność Wojskowej Agencji Mieszkaniowej staje się mieniem Skarbu Państwa z dniem wejścia w życie ustawy. Art. 29. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie upoważnień uchylonych lub zmienionych niniejszą ustawą pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich nowymi, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2005 r. Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 6, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) art. 5 i art. 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawę z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu, ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych, ustawę z dnia 5 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz niektórych innych ustaw, ustawę z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych, ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, ustawę z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz. 177, Nr 91, poz. 870 i Nr 92, poz. 880. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 1, poz. 15 i Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 16, poz. 167 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271, Nr 216, poz. 1824 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. 13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 15) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055. 16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001 i Nr 109, poz. 1163. 17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 116, poz. 1203. 18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894. 19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15 i Nr 180, poz. 1759. 20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 210, poz. 2037 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 42, Nr 42, poz. 386 i Nr 54, poz. 535. 21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070 i Nr 139, poz. 1326. 22) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 23) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871 i Nr 93, poz. 891. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 116, poz. 1204) Art. 1. W ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 22, poz. 271, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Posłużenie się środkami porozumiewania się na odległość w celu złożenia propozycji zawarcia umowy nie może odbywać się na koszt konsumenta."; 2) w art. 16 w ust. 1 uchyla się pkt 3-5 oraz pkt 7; 3) po art. 16 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu: "Rozdział 2a Szczególne przepisy o umowach zawieranych na odległość dotyczących usług finansowych Art. 16a. 1. Usługami finansowymi w rozumieniu ustawy są w szczególności: 1) czynności bankowe, 2) umowy kredytu konsumenckiego, 3) czynności ubezpieczeniowe, 4) umowy uczestnictwa w: funduszu inwestycyjnym otwartym, specjalistycznym funduszu inwestycyjnym otwartym, funduszu inwestycyjnym zamkniętym, specjalistycznym funduszu inwestycyjnym zamkniętym i funduszu inwestycyjnym mieszanym. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do usług polegających na gromadzeniu środków pieniężnych i ich lokowaniu, z przeznaczeniem na wypłatę członkom otwartego funduszu emerytalnego lub uczestnikom pracowniczego funduszu emerytalnego po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2)) i ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 141, poz. 1178). Art. 16b. 1. Konsument powinien być poinformowany, przy użyciu środka porozumiewania się na odległość, najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji zawarcia umowy, o: 1) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy, organie, który zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy, a także numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany, a w przypadku gdy działalność przedsiębiorcy wymaga uzyskania zezwolenia, danych dotyczących instytucji udzielającej zezwolenia, 2) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciela przedsiębiorcy, o ile taki występuje, 3) imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) podmiotu innego niż przedsiębiorca świadczący usługi finansowe na odległość, w tym operatora środków porozumiewania się na odległość, oraz charakterze, w jakim podmiot ten występuje wobec konsumenta, 4) istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu, 5) cenie lub wynagrodzeniu obejmujących wszystkie ich składniki, w tym opłaty i podatki, a w przypadku niemożności określenia dokładnej ceny, podstawie obliczenia ceny umożliwiającej konsumentowi dokonanie jej weryfikacji, 6) ryzyku związanym z usługą finansową, jeżeli wynika ono z jej szczególnych cech lub charakteru czynności, które mają być wykonane, lub jeżeli cena bądź wynagrodzenie zależą wyłącznie od ruchu cen na rynku finansowym, 7) zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia, 8) kosztach oraz terminie i sposobie świadczenia usługi, 9) prawie oraz sposobie odstąpienia od umowy, o którym mowa w art. 16c ust. 1 i ust. 2, albo wskazaniu, że prawo takie nie przysługuje, oraz wysokości ceny, którą konsument jest obowiązany zapłacić w przypadku, o którym mowa w art. 16c ust. 5, 10) dodatkowych kosztach ponoszonych przez konsumenta wynikających z korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli mogą one wystąpić, 11) terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie albo wynagrodzeniu mają charakter wiążący, 12) minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe, 13) miejscu i sposobie składania reklamacji, 14) możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów wynikających z umowy, 15) prawie wypowiedzenia umowy, o którym mowa w art. 8 ust. 3, 16) istnieniu funduszu gwarancyjnego lub innych systemów gwarancyjnych, jeżeli takie istnieją, 17) języku stosowanym w relacjach przedsiębiorcy z konsumentem, 18) prawie właściwym państwa, które stanowi podstawę stosunków przedsiębiorcy z konsumentem przed zawarciem umowy na odległość, oraz prawie właściwym do zawarcia i wykonania umowy. 2. W wypadku przekazywania konsumentowi informacji w formie głosowych komunikatów telefonicznych nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 6-8 oraz pkt 10-18. Przedsiębiorca jest obowiązany zamieścić w komunikacie informację o prawie konsumenta do żądania przedstawienia pozostałych informacji, o których mowa w ust. 1, oraz o sposobie uzyskania tych informacji. 3. Przed zawarciem umowy lub gdy umowa jest na życzenie konsumenta zawierana z zastosowaniem środka porozumiewania się na odległość, który nie pozwala na doręczenie warunków umowy, niezwłocznie po jej zawarciu, przedsiębiorca jest obowiązany do potwierdzenia konsumentowi na piśmie lub za pomocą innego statycznego nośnika informacji dostępnego dla konsumenta, w szczególności dyskietki, CD-ROM-u, DVD, informacji, o których mowa w ust. 1. 4. W czasie trwania umowy konsument ma prawo żądać doręczenia jej warunków na piśmie. Konsument ma także prawo żądać zmiany środka porozumiewania się na odległość, chyba że stosowanie takiego środka nie jest przewidziane umową lub nie odpowiada on charakterowi świadczonej usługi. 5. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy jednorazowych świadczeń, które same są spełniane przy użyciu środków porozumiewania się na odległość i za które rachunek wystawia osoba fizyczna lub prawna, która w ramach swojego przedsiębiorstwa udostępnia co najmniej jeden środek porozumiewania się na odległość, dostępny dla konsumenta i przedsiębiorcy (operator środków porozumiewania się), z wyjątkiem jednak informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1. Art. 16c. 1. Konsument, który zawarł na odległość umowę o usługi finansowe, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie, w terminie czternastu dni od dnia zawarcia umowy lub od dnia potwierdzenia informacji, o którym mowa w art. 16b ust. 3, jeżeli jest to termin późniejszy. 2. W wypadku umów, o których mowa w art. 16a ust. 1 pkt 3, termin, w którym konsument może odstąpić od umowy, wynosi trzydzieści dni od dnia poinformowania go o zawarciu umowy. 3. Nie jest dopuszczalne zastrzeżenie, że konsumentowi wolno odstąpić od umowy za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne). 4. W wypadku odstąpienia od umowy, umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu, w terminie trzydziestu dni: 1) od dnia odstąpienia od umowy - w przypadku świadczeń konsumenta albo 2) od dnia otrzymania oświadczenia o odstąpieniu od umowy - w przypadku świadczeń przedsiębiorcy. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty. 5. W wypadku rozpoczętego za zgodą konsumenta świadczenia usług przed upływem terminów, o których mowa w ust. 1 lub ust. 2, przedsiębiorca może żądać zapłaty ceny za usługę rzeczywiście wykonaną. 6. Przedsiębiorca nie może żądać zapłaty, o której mowa w ust. 5, jeżeli rozpoczął świadczenie usług bez zgody konsumenta, a także jeżeli nie wskazał, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 9, wysokości ceny, którą konsument jest obowiązany zapłacić w wypadku, o którym mowa w ust. 5. 7. Prawo do odstąpienia od umowy nie przysługuje konsumentowi w wypadkach: 1) umów całkowicie wykonanych na żądanie konsumenta, przed upływem terminów, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, 2) umów dotyczących instrumentów rynku pieniężnego, zbywalnych papierów wartościowych, tytułów uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, sprzedaży papierów wartościowych z zobowiązaniem do ich odkupu oraz terminowych operacji finansowych; przez terminowe operacje finansowe rozumie się operacje, w których ustalono cenę, kurs, stopę procentową lub indeks - a w szczególności nabywanie walut, papierów wartościowych, złota lub innych metali szlachetnych, towarów lub praw, w tym umowy obliczone tylko na różnicę cen, opcje i prawa pochodne - zawarte na umówioną datę lub umówiony termin, w obrocie rynkowym, 3) umów ubezpieczenia dotyczących podróży i bagażu lub innych podobnych, jeżeli zawarte zostały na okres krótszy niż trzydzieści dni. Art. 16d. Jeżeli przedsiębiorca nie dopełni obowiązków określonych w art. 16b ust. 1-3, konsument ma prawo odstąpić od umowy w każdym czasie bez konieczności ponoszenia kosztów należnych przedsiębiorcy. Art. 16e. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale do umów zawieranych na odległość dotyczących usług finansowych stosuje się przepisy rozdziału 2."; 4) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Nie można w drodze umowy wyłączyć lub ograniczyć praw konsumenta określonych w art. 1-16e, także w razie dokonania wyboru prawa obcego.". Art. 2. Do umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 144, poz. 1204, z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 188, poz. 1837 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach emerytalnych, zwanych dalej "IKE", oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych, wypłat i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) IKE - wyodrębniony zapis w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego, wyodrębniony rachunek papierów wartościowych i rachunek pieniężny służący do jego obsługi w podmiocie prowadzącym działalność maklerską lub wyodrębniony rachunek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym, wyodrębniony rachunek bankowy w banku, prowadzone na zasadach określonych ustawą, a w zakresie w niej nieuregulowanym - na zasadach określonych w przepisach właściwych dla tych rachunków i rejestrów; 2) gromadzenie oszczędności na IKE - dokonywanie wpłat, wypłat transferowych oraz przyjmowanie wypłat transferowych, a także inwestowanie środków znajdujących się na IKE; 3) oszczędzający - osobę fizyczną, która gromadzi środki na IKE; 4) wpłata - wpłatę środków pieniężnych dokonywaną przez oszczędzającego na IKE i przekazanie pożytków z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE oszczędzającego; 5) środki - środki pieniężne, jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, jednostki ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego oraz papiery wartościowe zapisane na IKE; 6) fundusz inwestycyjny - fundusz inwestycyjny otwarty lub specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151); 7) podmiot prowadzący działalność maklerską - dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)); 8) zakład ubezpieczeń - zakład ubezpieczeń na życie prowadzący działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń określonych w dziale I grupa 3 załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959); 9) bank - bank krajowy w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2)); 10) instytucja finansowa - fundusz inwestycyjny, podmiot prowadzący działalność maklerską, zakład ubezpieczeń, bank, prowadzące IKE; 11) program emerytalny - pracowniczy program emerytalny w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207); 12) osoby uprawnione - osoby wskazane przez oszczędzającego w umowie o IKE, które otrzymają środki z IKE w przypadku jego śmierci, osoby, o których mowa w art. 832 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 3)), oraz spadkobierców oszczędzającego; 13) wypłata - wypłatę środków zgromadzonych na IKE dokonywaną na rzecz: a) oszczędzającego, po spełnieniu warunków określonych w art. 34 ust. 1 pkt 1, albo b) osób uprawnionych, w przypadku śmierci oszczędzającego; 14) wypłata transferowa - przeniesienie środków zgromadzonych przez oszczędzającego na IKE do innej instytucji finansowej lub przeniesienie środków zgromadzonych na IKE z IKE zmarłego na IKE osoby uprawnionej lub do programu emerytalnego, do którego uprawniony przystąpił, lub jednoczesne odkupienie jednostek uczestnictwa w jednym funduszu inwestycyjnym i nabycie jednostek uczestnictwa w innym funduszu inwestycyjnym zarządzanym przez to samo towarzystwo za środki pieniężne uzyskane z odkupienia jednostek uczestnictwa (konwersja), pod warunkiem że jednostki odkupywane, jak i nabywane są rejestrowane na IKE oszczędzającego, lub przeniesienie środków zgromadzonych przez oszczędzającego na IKE do programu emerytalnego, do którego przystąpił oszczędzający, lub przeniesienie środków z programu emerytalnego na IKE, w przypadkach określonych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych; 15) zwrot - wycofanie środków zgromadzonych na IKE, jeżeli nie zachodzą przesłanki do wypłaty bądź wypłaty transferowej; 16) organ nadzoru - Komisję Papierów Wartościowych i Giełd w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych lub podmiotów prowadzących działalność maklerską oraz Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w odniesieniu do zakładów ubezpieczeń i Komisję Nadzoru Bankowego w odniesieniu do banków; 17) składka podstawowa - składkę wnoszoną przez pracodawcę do programu emerytalnego; 18) dane osobowe - pierwsze imię, nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer ewidencyjny PESEL lub numer paszportu bądź innego dokumentu potwierdzającego tożsamość w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego; 19) syndyk - syndyka, nadzorcę sądowego lub zarządcę w rozumieniu ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm. 4)). Art. 3. 1. Prawo do wpłat na IKE przysługuje osobie fizycznej mającej nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która ukończyła 16 lat. 2. Małoletni ma prawo do dokonywania wpłat na IKE tylko w roku kalendarzowym, w którym uzyskuje dochody z pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę. Art. 4. Oszczędzający ma prawo do zwolnienia podatkowego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych wówczas, gdy na podstawie pisemnej umowy o prowadzenie IKE jednocześnie gromadzi oszczędności tylko na jednym IKE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23. Art. 5. Na IKE może gromadzić oszczędności wyłącznie jeden oszczędzający. Art. 6. Osoba fizyczna, która dokonała w danym roku kalendarzowym wypłaty transferowej z IKE do programu emerytalnego, nie może w tym roku zawrzeć umowy o prowadzenie IKE. Art. 7. 1. Osoba fizyczna składa przed zawarciem umowy o prowadzenie IKE oświadczenie, że: 1) nie gromadzi środków na IKE prowadzonym przez inną instytucję finansową, z zastrzeżeniem art. 23, oraz że w danym roku kalendarzowym nie dokonała wypłaty transferowej z uprzednio posiadanego IKE do programu emerytalnego albo 2) posiada IKE prowadzone przez inną instytucję finansową, podając równocześnie nazwę tej instytucji i potwierdzając, że dokona ona wypłaty transferowej. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli osoba składająca oświadczenie osiągnęła wiek 55 lat, w oświadczeniu potwierdza również, że nie dokonała w przeszłości wypłaty środków zgromadzonych na IKE. 3. Przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, instytucja finansowa odbierająca takie oświadczenie jest obowiązana pouczyć oszczędzającego, że w przypadku podania nieprawdy lub zatajenia prawdy podlega on odpowiedzialności przewidzianej w art. 56 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 5)) oraz że w przypadku gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym IKE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23, opodatkowaniu, w trybie i na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają dochody uzyskane z tytułu gromadzenia oszczędności na wszystkich IKE. 4. W oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, oszczędzający potwierdza, że został pouczony o konsekwencjach: 1) gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym IKE oraz 2) podpisania umowy o prowadzenie IKE w roku kalendarzowym, w którym dokonano wypłaty transferowej z uprzednio posiadanego IKE do programu emerytalnego. Art. 8. 1. IKE jest prowadzone na podstawie pisemnej umowy zawartej przez oszczędzającego, zwanej dalej "umową o prowadzenie IKE": 1) z funduszem inwestycyjnym albo 2) z podmiotem prowadzącym działalność maklerską o świadczenie usług brokerskich i prowadzenie rachunku papierów wartościowych oraz rachunku pieniężnego służącego do jego obsługi, albo 3) z zakładem ubezpieczeń - ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, albo 4) z bankiem o prowadzenie rachunku bankowego. 2. Oszczędzający ma prawo do zmiany instytucji finansowej prowadzącej jego IKE, dokonując wypłaty transferowej. 3. Oszczędzający może gromadzić środki na IKE w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym gromadzonym w ramach umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, zawartej przed dniem podpisania umowy o prowadzenie IKE, pod warunkiem że środki gromadzone na IKE są odrębnie ewidencjonowane, a zakład ubezpieczeń gwarantuje możliwość dokonania wypłaty transferowej środków zgromadzonych na IKE do innej instytucji finansowej, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 29. 4. Oszczędzający może gromadzić środki na IKE w ramach umowy o świadczenie usług brokerskich i prowadzenie rachunku papierów wartościowych i rachunku pieniężnego, służącego do jego obsługi, zawartej przed dniem podpisania umowy o prowadzenie IKE, pod warunkiem że środki gromadzone na IKE są odrębnie ewidencjonowane. Art. 9. 1. Umowa o prowadzenie IKE określa w szczególności: 1) oznaczenie IKE umożliwiające jego identyfikację; 2) sposób oznaczenia dyspozycji dotyczących środków gromadzonych na IKE; 3) sposób postępowania instytucji finansowej w przypadku, gdy suma wpłat dokonanych przez oszczędzającego w danym roku kalendarzowym przekroczy maksymalną wysokość wpłat ustaloną zgodnie z art. 13; 4) zakres, częstotliwość i formę informowania oszczędzającego o środkach zgromadzonych na IKE; 5) koszty i opłaty obciążające oszczędzającego w związku z prowadzeniem IKE, w zakresie nieuregulowanym przepisami, o których mowa w art. 12; 6) okres wypowiedzenia umowy; 7) termin dokonania wypłaty, wypłaty transferowej oraz zwrotu; 8) sposób postępowania z pożytkami z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE oszczędzającego. 2. W przypadku podpisania umowy o prowadzenie IKE z zakładem ubezpieczeń, umowa ta zawiera ponadto: 1) określenie zasad, na jakich zakład ubezpieczeń wyodrębnia z płaconej składki część przeznaczoną na rachunek IKE w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym oraz wskazuje cel, na który przeznaczona jest pozostała część składki ubezpieczeniowej; 2) określenie, jaka część składki jest potrącana na cel, o którym mowa w pkt 1, i nie jest przekazywana na rachunek, o którym mowa w art. 19 pkt 3. Art. 10. 1. Instytucja finansowa przyjmująca oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, wydaje oszczędzającemu potwierdzenie zawarcia umowy o prowadzenie IKE, zwane dalej "potwierdzeniem zawarcia umowy". 2. Instytucja finansowa wydaje oszczędzającemu potwierdzenie zawarcia umowy także w przypadku zamiaru dokonania transferu środków zgromadzonych w programie emerytalnym na IKE oszczędzającego. 3. Potwierdzenie zawarcia umowy powinno zawierać dane osobowe oszczędzającego oraz nazwę instytucji finansowej, z którą oszczędzający zawarł umowę, i numer rachunku, na który należy dokonać wypłaty transferowej. 4. W przypadku dokonania wypłaty transferowej oszczędzający może dokonywać wpłat dopiero po wpływie środków będących przedmiotem wypłaty transferowej z dotychczasowej instytucji prowadzącej IKE, chyba że występuje sytuacja, o której mowa w art. 14 ust. 1, a oszczędzający podpisał umowę o prowadzenie IKE z inną instytucją finansową. Art. 11. 1. W umowie o prowadzenie IKE oszczędzający może wskazać jedną lub więcej osób, którym zostaną wypłacone środki zgromadzone na IKE w przypadku jego śmierci. 2. Dyspozycja, o której mowa w ust. 1, może być w każdym czasie zmieniona. 3. Jeżeli oszczędzający wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po jego śmierci, a nie oznaczył ich udziału w tych środkach lub suma oznaczonych udziałów nie jest równa 1, uważa się, że udziały tych osób są równe. 4. Wskazanie osoby uprawnionej do otrzymania środków po śmierci oszczędzającego staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią oszczędzającego. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłego, przypada w częściach równych pozostałym osobom wskazanym, chyba że oszczędzający zadysponuje tym udziałem w inny sposób. 5. W przypadku braku osób wskazanych przez oszczędzającego środki zgromadzone na IKE wchodzą do spadku, z wyjątkiem gdy umowa o prowadzenie IKE została zawarta z zakładem ubezpieczeń. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 831 i 832 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Art. 12. Zasady prowadzenia IKE, a także tryb oraz warunki zawarcia i rozwiązania umowy o prowadzenie IKE określa: 1) statut funduszu inwestycyjnego - w przypadku funduszu inwestycyjnego; 2) regulamin prowadzenia rachunku papierów wartościowych i rachunku pieniężnego - w przypadku podmiotu prowadzącego działalność maklerską; 3) ogólne warunki ubezpieczenia oraz regulaminy ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych - w przypadku zakładu ubezpieczeń; 4) umowa rachunku bankowego - w przypadku banku. Art. 13. 1. Wpłaty dokonywane na IKE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej półtorakrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok, określonego w ustawie budżetowej lub ustawie o prowizorium budżetowym. 2. W przypadku IKE prowadzonego w ramach umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy części składki ubezpieczeniowej stanowiącej wpłatę na IKE. 3. Jeżeli do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKE, brak jest podstaw, o których mowa w ust. 1, do ustalenia przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, jako podstawę do ustalenia kwoty, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się przeciętne miesięczne wynagrodzenie z trzeciego kwartału roku poprzedniego. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKE, w drodze obwieszczenia, wysokość kwoty, o której mowa w ust. 1. 5. Po przekroczeniu kwoty określonej w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 4, instytucja finansowa jest obowiązana do przekazania nadpłaconej kwoty w sposób określony w umowie o prowadzenie IKE. 6. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do przyjmowanych wypłat transferowych. 7. Wpłaty dokonywane przez małoletniego na IKE nie mogą przekroczyć dochodów uzyskanych przez niego w danym roku, z pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę, i nie mogą być wyższe od kwoty, o której mowa w ust. 1. Art. 14. 1. W przypadku: 1) otwarcia likwidacji instytucji finansowej, 2) ogłoszenia upadłości albo prawomocnego oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości lub umorzenia postępowania upadłościowego instytucji finansowej, jeżeli jej majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, 3) ostatecznej decyzji organu nadzoru o cofnięciu zezwolenia albo w przypadku wygaśnięcia zezwolenia, na prowadzenie działalności instytucji finansowej prowadzącej IKE - instytucja ta lub syndyk są obowiązane, w terminie 30 dni od dnia wystąpienia zdarzenia, powiadomić o tym oszczędzającego, z zastrzeżeniem art. 28. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno ponadto zawierać co najmniej informację o: 1) terminie, w którym oszczędzający jest obowiązany do dostarczenia potwierdzenia zawarcia umowy albo potwierdzenia przystąpienia do programu emerytalnego podmiotom wymienionym w ust. 3, w celu dokonania wypłaty transferowej, oraz 2) skutkach niedostarczenia potwierdzeń, o których mowa w pkt 1, w terminie 45 dni od dnia otrzymania powiadomienia. 3. W celu dokonania wypłaty transferowej oszczędzający, w terminie 45 dni od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do zawarcia umowy o prowadzenie IKE z inną instytucją finansową i do dostarczenia potwierdzenia zawarcia umowy lub w przypadku przystąpienia do programu emerytalnego do dostarczenia potwierdzenia przystąpienia do programu emerytalnego, odpowiednio instytucji dotychczas prowadzącej IKE oszczędzającego lub syndykowi. 4. W przypadku niedopełnienia któregokolwiek z obowiązków, o których mowa w ust. 3, przez oszczędzającego, jeżeli nie spełnia on warunków do wypłaty, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1 lub w art. 46, następuje zwrot środków przyznanych w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym na podstawie przepisów właściwych dla danych instytucji finansowych prowadzących IKE. 5. W przypadku spełnienia przez oszczędzającego warunków, o których mowa w ust. 3, odpowiednio instytucja finansowa, syndyk lub Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, o którym mowa w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 26, poz. 225 i Nr 96, poz. 959), w przypadku zaspokajania roszczeń z umów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3, lub Bankowy Fundusz Gwarancyjny, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 6)), w przypadku zaspokajania roszczeń z umów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 4, są obowiązani do dokonania wypłaty transferowej środków przyznanych oszczędzającemu w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym na IKE wskazane w potwierdzeniu zawarcia umowy. 6. Po dostarczeniu potwierdzenia zawarcia umowy albo potwierdzenia przystąpienia do programu emerytalnego odpowiednio instytucja dotychczas prowadząca IKE oszczędzającego lub syndyk przesyła, w ciągu 14 dni, liczonych od dnia dostarczenia potwierdzenia, do: 1) instytucji finansowej, z którą oszczędzający zawarł umowę o prowadzenie IKE, lub 2) zarządzającego programem emerytalnym, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych, do którego oszczędzający przystąpił, zwanego dalej "zarządzającym" - informację, o której mowa w art. 21 ust. 2. Art. 15. 1. Środki zgromadzone na IKE mogą być obciążone zastawem. Zaspokojenie wierzytelności zabezpieczonej zastawem z IKE jest traktowane jako zwrot. 2. Zaspokojenie wierzytelności zabezpieczonej zastawem ze środków zgromadzonych na IKE powoduje, że środki pozostałe na IKE są przekazywane oszczędzającemu w formie zwrotu. Art. 16. Nadzór nad prowadzeniem IKE przez instytucje finansowe sprawują określone w przepisach właściwych dla tych instytucji organy nadzoru. Art. 17. 1. Instytucje finansowe są obowiązane do przekazywania półrocznych i rocznych informacji o prowadzonych IKE właściwym organom nadzoru, w terminie do końca lipca za ostatnie półrocze i do końca stycznia za rok poprzedni. 2. Organy nadzoru obowiązane są do sporządzenia i przekazania ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego półrocznej i rocznej informacji zbiorczej o IKE prowadzonych przez nadzorowane przez nie instytucje finansowe, w terminie do dnia 15 sierpnia za ostatnie półrocze i do dnia 15 lutego za rok poprzedni. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz tryb ich przekazywania, kierując się koniecznością dostarczenia ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego informacji niezbędnych do wykonywania zadań związanych z rozwojem dobrowolnych form oszczędzania, uzupełniających dochody emerytalne z powszechnego systemu emerytalnego. Art. 18. Wyłącznie instytucje finansowe prowadzące IKE zgodnie z ustawą są uprawnione do określenia prowadzonej przez siebie działalności albo do używania w reklamie określenia "indywidualne konto emerytalne" oraz skrótu "IKE". Rozdział 2 Oznakowanie IKE i kontrola systemu Art. 19. Środki gromadzone przez oszczędzającego na IKE są rejestrowane na wyodrębnionym: 1) zapisie w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego; 2) rachunku papierów wartościowych i rachunku pieniężnym służącym do jego obsługi w podmiocie prowadzącym działalność maklerską; 3) rachunku w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym; 4) rachunku bankowym w banku. Art. 20. Wszystkie dyspozycje oszczędzającego dotyczące środków gromadzonych na IKE należy oznakować w sposób umożliwiający ich identyfikację. Art. 21. 1. Instytucja finansowa rejestruje wszystkie operacje na IKE, które zostały dokonane w okresie, w którym instytucja ta prowadziła IKE. 2. W razie złożenia przez oszczędzającego dyspozycji wypłaty transferowej do innej instytucji finansowej albo do programu emerytalnego, dotychczasowa instytucja finansowa przekazuje tej instytucji finansowej albo zarządzającemu, wraz z dokonaniem wypłaty transferowej, następujące informacje: 1) dane osobowe oszczędzającego; 2) o dacie pierwszej wpłaty albo o dacie przyjęcia pierwszej wypłaty transferowej, w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej; 3) o sumie wpłat w każdym roku kalendarzowym oraz nazwę instytucji finansowej przyjmującej wpłatę; 4) o wysokości i datach wypłat transferowych przyjętych na IKE oszczędzającego oraz o nazwie instytucji finansowej lub o danych zarządzającego i o danych pracodawcy prowadzącego program emerytalny, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych, dokonujących tych wypłat; 5) o wysokości i datach dokonywanych wypłat transferowych, a w przypadku transferu papierów wartościowych lub środków pieniężnych zgromadzonych w podmiocie prowadzącym działalność maklerską również o rodzaju i ilości tych papierów, oraz o nazwie instytucji finansowej albo o danych zarządzającego i o danych pracodawcy prowadzącego program emerytalny, do których dokonywana jest wypłata transferowa; 6) o sumie wpłaconych składek podstawowych, w przypadku gdy na IKE oszczędzającego dokonano wypłaty transferowej z programu emerytalnego. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, obejmują także dane przekazane przez wszystkie poprzednie instytucje finansowe prowadzące IKE oszczędzającego. 4. Instytucja finansowa, dokonując wypłaty transferowej środków zgromadzonych na IKE zmarłego na IKE osoby uprawnionej albo do programu emerytalnego, do którego uprawniony przystąpił, przekazuje odpowiednio instytucji finansowej prowadzącej IKE uprawnionego albo zarządzającemu informację określoną w ust. 2 pkt 5 wraz z podaniem tytułu transferu. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 2, a także termin oraz tryb jej przekazywania, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości przesyłanych danych o IKE oszczędzającego pomiędzy instytucjami finansowymi lub z instytucji finansowej do programu emerytalnego. Art. 22. 1. Instytucja finansowa lub syndyk, dokonując wypłaty, o której mowa w art. 34 ust. 1 pkt 1 albo w art. 46, jest zobowiązana do sporządzenia i przekazania informacji o dokonaniu wypłaty do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla oszczędzającego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła wypłata. 2. Oszczędzający, przed dokonaniem wypłaty, zobowiązany jest do poinformowania instytucji finansowej lub syndyka o właściwym dla podatku dochodowego od osób fizycznych oszczędzającego naczelniku urzędu skarbowego oraz do przedstawienia decyzji organu rentowego o przyznaniu prawa do emerytury, jeżeli oszczędzający nie ukończył 60 roku życia. 3. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) dane identyfikujące IKE; 2) dane osobowe oszczędzającego; 3) datę pierwszej wpłaty albo datę przyjęcia pierwszej wypłaty transferowej, w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpiło wcześniej; 4) sumę wpłat w każdym roku kalendarzowym; 5) wysokości i daty wypłat transferowych przyjętych na IKE oszczędzającego oraz informacje o nazwie instytucji finansowej lub o danych zarządzającego i o danych pracodawcy prowadzącego program emerytalny, dokonujących tych wypłat; 6) sumę wpłaconych składek podstawowych, w przypadku gdy na IKE oszczędzającego dokonano wypłaty transferowej z programu emerytalnego; 7) wysokość i datę wypłaty; 8) kopię decyzji organu rentowego o przyznaniu uprawnień emerytalnych, jeżeli oszczędzający nie ukończył 60 roku życia. 4. Niedopełnienie przez oszczędzającego obowiązku, o którym mowa w ust. 2, spowoduje, że instytucja finansowa nie dokona wypłaty. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 3, a także sposób jej przekazywania, uwzględniając konieczność zapewnienia możliwości weryfikacji uprawnień oszczędzającego do zwolnienia podatkowego. Rozdział 3 IKE w funduszach inwestycyjnych Art. 23. W przypadku określonym w art. 8 ust. 1 pkt 1 oszczędzający może zawierać umowy o prowadzenie IKE z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych, z zastrzeżeniem, że łączna suma wpłat do funduszy w roku kalendarzowym nie przekroczy kwot, o których mowa w art. 13. Art. 24. Oszczędzający może dokonać konwersji jednostek uczestnictwa funduszu na jednostki uczestnictwa innych funduszy inwestycyjnych prowadzących IKE zarządzanych przez to samo towarzystwo. Art. 25. 1. W przypadku połączenia funduszy inwestycyjnych, fundusz przejmujący fundusz inwestycyjny, w którym oszczędzający gromadził środki na IKE, powiadamia oszczędzającego, w formie określonej w umowie o prowadzenie IKE, w terminie 14 dni od dnia dokonania połączenia o zajściu tego zdarzenia oraz o liczbie jednostek uczestnictwa przydzielonych oszczędzającemu i o ich wartości. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje określone w art. 14 ust. 2 wyłącznie w przypadku, gdy fundusz inwestycyjny przejmujący IKE oszczędzającego nie prowadzi IKE. Art. 26. W przypadku gdy przejęcie zarządzania funduszem inwestycyjnym przez inne towarzystwo funduszy inwestycyjnych powoduje, że oszczędzający będzie posiadał jednostki uczestnictwa zapisane na IKE w funduszach inwestycyjnych zarządzanych przez różne towarzystwa funduszy inwestycyjnych, stosuje się odpowiednio art. 14. Rozdział 4 IKE w instytucjach prowadzących działalność maklerską Art. 27. 1. Umowy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, przewidują lokowanie środków w dopuszczone do publicznego obrotu papiery wartościowe, z wyłączeniem papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Umowy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, mogą dopuszczać możliwość składania zleceń mających za przedmiot papiery wartościowe, których cena zależy od ceny papierów wartościowych zapisanych na IKE oszczędzającego, wyłącznie w celu ograniczenia ryzyka inwestycyjnego i pod warunkiem że są one przedmiotem obrotu na rynku regulowanym. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, umowa powinna także określać sposób postępowania podmiotu prowadzącego działalność maklerską w sytuacji, gdy składane zlecenie jest niezgodne z celem wskazanym w ust. 2. Art. 28. 1. W przypadku wydania przez organ nadzoru decyzji nakazującej przeniesienie papierów wartościowych i środków pieniężnych oraz dokumentów związanych z prowadzeniem rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych do innego podmiotu prowadzącego działalność maklerską, w sytuacji wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, podmiot prowadzący działalność maklerską, do którego przenoszone są papiery wartościowe i środki pieniężne, jest obowiązany zachować identyfikację środków zgromadzonych na IKE. 2. Podmiot prowadzący działalność maklerską wraz z dokonaniem przeniesienia papierów wartościowych i środków pieniężnych zgromadzonych na IKE oszczędzającego w sytuacji, o której mowa w ust. 1, przekazuje podmiotowi prowadzącemu działalność maklerską wskazanemu przez organ nadzoru informacje, o których mowa w art. 21 ust. 2. 3. Podmiot prowadzący działalność maklerską, do którego zostały przeniesione papiery wartościowe i środki pieniężne, jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia ich przeniesienia, wezwać oszczędzającego do zawarcia umowy o prowadzenie IKE lub dokonania wypłaty transferowej. 4. Oszczędzający w przypadku, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany w terminie 45 dni od daty otrzymania wezwania zawrzeć umowę o prowadzenie IKE z podmiotem, do którego zostały przeniesione jego papiery wartościowe i środki pieniężne, albo dokonać wypłaty transferowej do innej instytucji finansowej lub do programu emerytalnego, do którego oszczędzający przystąpił. 5. W przypadku gdy podmiot prowadzący działalność maklerską, do którego zostały przeniesione papiery wartościowe i środki pieniężne oraz dokumenty związane z prowadzeniem rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych, nie prowadzi IKE, przeniesienie tych środków do innej instytucji finansowej traktuje się jak dokonanie wypłaty transferowej. 6. W przypadku niedotrzymania przez oszczędzającego terminu, o którym mowa w ust. 4, środki zgromadzone na IKE podlegają zwrotowi. Rozdział 5 IKE w zakładzie ubezpieczeń Art. 29. 1. Zakład ubezpieczeń nie może pokrywać kosztów ochrony ubezpieczeniowej z części składki ubezpieczeniowej, stanowiącej wpłatę na IKE. 2. Z aktywów ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego zakład ubezpieczeń pobiera wyłącznie koszty związane z realizacją nabywania lub zbywania aktywów funduszu, stanowiące równowartość opłat ponoszonych na rzecz osób trzecich, z których pośrednictwa zakład ubezpieczeń jest obowiązany korzystać na mocy odrębnych przepisów, i opłatę z tytułu zarządzania ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. 3. Po dokonaniu wypłaty transferowej strony umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, w ramach której było prowadzone IKE, mogą kontynuować tę umowę na zasadach w niej określonych. Dokonanie wypłaty transferowej nie może stanowić podstawy do wypowiedzenia przez zakład ubezpieczeń umowy ubezpieczenia na życie. Art. 30. W przypadku dokonania wypłaty transferowej do zakładu ubezpieczeń środki transferowane zasilają w całości rachunek oszczędzającego w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym. Art. 31. W przypadku gdy środki oszczędzającego na IKE są gromadzone w więcej niż jednym ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym, zakład ubezpieczeń ma obowiązek wyodrębniania informacji o łącznej wartości wszystkich jednostek uczestnictwa posiadanych w zakładzie ubezpieczeń, nabytych z tytułu wpłat na IKE. Rozdział 6 IKE w banku Art. 32. Bank zawiera umowę o prowadzenie IKE w formie rachunku oszczędnościowego, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Art. 33. W przypadku wypłaty transferowej albo zwrotu środków zgromadzonych na IKE bank przekazuje zgromadzone oszczędności wraz z należnym na dzień wypłaty transferowej albo zwrotu, oprocentowaniem naliczonym według zasad jakie obowiązywałyby w przypadku kontynuacji umowy o prowadzenie IKE. Rozdział 7 Wypłata, wypłata transferowa i zwrot środków zgromadzonych na IKE Art. 34. 1. Wypłata środków zgromadzonych na IKE następuje wyłącznie: 1) na wniosek oszczędzającego po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat lub nabyciu uprawnień emerytalnych i ukończeniu 55 roku życia oraz spełnieniu warunku: a) dokonywania wpłat na IKE co najmniej w 5 dowolnych latach kalendarzowych albo b) dokonania ponad połowy wartości wpłat nie później niż na 5 lat przed dniem złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty; 2) w przypadku śmierci oszczędzającego - na wniosek osoby uprawnionej. 2. Z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2, wypłata powinna być dokonana w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia: 1) złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty; 2) złożenia przez osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wniosku o dokonanie wypłaty oraz przedłożenia: a) aktu zgonu oszczędzającego i dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby uprawnionej albo b) prawomocnego postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku oraz zgodnego oświadczenia wszystkich spadkobierców o sposobie podziału środków zgromadzonych przez oszczędzającego bądź prawomocnego postanowienia sądu o dziale spadku oraz dokumentów stwierdzających tożsamość spadkobierców - chyba że osoby uprawnione zażądają wypłaty w terminie późniejszym. 3. W przypadku gdy fundusz inwestycyjny zawiesił odkupywanie jednostek uczestnictwa, a zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 2, wypłata następuje w terminie 14 dni od dnia wznowienia odkupywania jednostek uczestnictwa. 4. Oszczędzający, który dokonał wypłaty, nie może ponownie założyć IKE. Art. 35. 1. Wypłata transferowa jest dokonywana: 1) z instytucji finansowej prowadzącej IKE do innej instytucji finansowej, z którą oszczędzający zawarł umowę o prowadzenie IKE, albo 2) z instytucji finansowej prowadzącej IKE do programu emerytalnego, do którego przystąpił oszczędzający, albo 3) z programu emerytalnego, w przypadkach, o których mowa w przepisach o pracowniczych programach emerytalnych, do instytucji finansowej, z którą oszczędzający zawarł umowę o prowadzenie IKE, albo 4) z IKE zmarłego oszczędzającego na IKE osoby uprawnionej albo do programu emerytalnego, do którego uprawniony przystąpił. 2. Wypłata transferowa jest dokonywana na podstawie dyspozycji oszczędzającego albo osoby uprawnionej po uprzednim zawarciu umowy o prowadzenie IKE z inną instytucją finansową albo po przystąpieniu do programu emerytalnego i okazaniu instytucji dokonującej wypłaty transferowej odpowiednio potwierdzenia zawarcia umowy albo potwierdzenia przystąpienia do programu emerytalnego. 3. W przypadku wypłaty transferowej z IKE do programu emerytalnego wypłata transferowa dokonywana jest na rachunek programu emerytalnego. 4. Z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2, wypłata transferowa powinna być dokonana w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia: 1) złożenia dyspozycji wypłaty transferowej przez oszczędzającego albo 2) przedstawienia przez osoby uprawnione dokumentów wymienionych w art. 34 ust. 2 pkt 2 oraz złożenia dyspozycji wypłaty transferowej - pod warunkiem że nie zachodzą przesłanki do zawieszenia odkupywania jednostek uczestnictwa określonych w przepisach dotyczących funduszy inwestycyjnych. 5. Z chwilą przekazania środków, zgodnie z ust. 2, umowa o prowadzenie IKE zawarta z instytucją finansową dokonującą wypłaty transferowej ulega rozwiązaniu. Art. 36. 1. Przedmiotem wypłaty i wypłaty transferowej może być wyłącznie całość środków zgromadzonych na IKE, z wyłączeniem przypadku, gdy oszczędzający dokonuje wypłaty transferowej pomiędzy funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo, oraz przypadków, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2. 2. Każda z osób uprawnionych do środków zgromadzonych na IKE zmarłego może dokonać wypłaty transferowej na swoje IKE lub do programu emerytalnego, do którego przystąpiła, wyłącznie całości przysługujących jej środków. Art. 37. 1. Zwrot środków zgromadzonych na IKE następuje w razie wypowiedzenia umowy o prowadzenie IKE przez którąkolwiek ze stron, jeżeli nie zachodzą przesłanki do wypłaty lub wypłaty transferowej. 2. Na równi ze zwrotem, w tym także do celów podatkowych, traktuje się pozostawienie środków zgromadzonych na IKE na rachunku oszczędzającego, jeżeli umowa o prowadzenie IKE wygasła, a nie zachodzą przesłanki do wypłaty lub wypłaty transferowej. 3. W przypadku gdy na IKE oszczędzającego przyjęto wypłatę transferową z programu emerytalnego, instytucja finansowa przed dokonaniem zwrotu, w ciągu 7 dni, licząc od dnia złożenia przez oszczędzającego wypowiedzenia, przekazuje na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości 30 % sumy składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego. 4. Kwota, o której mowa w ust. 3, stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 5. Informacja o kwocie, o której mowa w ust. 3, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 7)), jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota ta została przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego zewidencjonowania danych na koncie ubezpieczonego, określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres danych, w tym w szczególności dotyczących instytucji finansowej i oszczędzającego, podawanych przez instytucję finansową na dokumencie płatniczym, za pomocą którego przekazywana jest kwota, o której mowa w ust. 3; 2) sposób i tryb przeliczania kwoty, o której mowa w ust. 3, na podstawę wymiaru świadczenia. 7. Instytucja finansowa, w przypadku wypowiedzenia umowy o prowadzenie IKE przez którąkolwiek ze stron, jest obowiązana pouczyć oszczędzającego, że zwrotowi podlegają środki zgromadzone na IKE pomniejszone o należny podatek, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3, również o kwotę stanowiącą 30 % sumy składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego. Ponadto instytucja finansowa dokonując wypowiedzenia umowy, informuje oszczędzającego o możliwości dokonania wypłaty transferowej. 8. W przypadku wypowiedzenia umowy o prowadzenie IKE przez oszczędzającego jest on obowiązany do złożenia oświadczenia o zapoznaniu się z konsekwencjami zwrotu, o których mowa w ust. 7. 9. Przedmiotem zwrotu może być wyłącznie całość środków zgromadzonych na IKE, a w przypadku gdy oszczędzający gromadzi środki na podstawie umów zawartych z różnymi funduszami inwestycyjnymi, zarządzanymi przez to samo towarzystwo, przedmiotem zwrotu jest całość środków zgromadzonych w tych funduszach. 10. Zwrot środków zgromadzonych na IKE powinien nastąpić przed upływem terminu wypowiedzenia umowy. Art. 38. 1. Wypłata, wypłata transferowa oraz zwrot środków zgromadzonych na IKE jest dokonywana w formie pieniężnej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zgromadzonych na IKE papierów wartościowych: 1) w przypadku wypłaty transferowej z jednego podmiotu prowadzącego działalność maklerską do innego podmiotu prowadzącego taką działalność; 2) obciążonych zastawem, w przypadku ich przeniesienia na wierzyciela uprawnionego do zaspokojenia w drodze przeniesienia własności rzeczy będących przedmiotem zastawu; 3) które przestały być przedmiotem notowań na rynku regulowanym lub notowania ich są zawieszone od co najmniej 30 dni. Art. 39. 1. Umowa zawarta z instytucją finansową może ustanawiać termin, nie dłuższy niż 12 miesięcy, licząc od dnia zawarcia umowy, w którym dokonanie wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu wiąże się z koniecznością poniesienia przez oszczędzającego dodatkowej opłaty, której wysokość instytucja finansowa określi w umowie. 2. W przypadku gdy oszczędzający dokonuje wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, instytucja finansowa ma prawo do potrącenia dodatkowej opłaty z wypłacanych, transferowanych lub zwracanych środków zgromadzonych na IKE. 3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, podmiot prowadzący działalność maklerską, dokonując wypłaty transferowej środków zgromadzonych na IKE, może pobrać opłatę z tytułu przeniesienia papierów wartościowych i środków pieniężnych, jednak nie wyższą niż opłata pobierana od tego podmiotu przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych Spółka Akcyjna, określona w regulaminie, o którym mowa w art. 127 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku konwersji. Rozdział 8 Przepisy karne Art. 40. 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa do określenia prowadzonej działalności lub reklamy określenia "indywidualne konto emerytalne" lub skrótu "IKE", podlega grzywnie do 1.000.000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub interesie innej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 41. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, z późn. zm. 8)) w art. 3 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 6 w brzmieniu: "6) nabycie w drodze spadku środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym.". Art. 42. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 9)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 po pkt 58 dodaje się pkt 58a w brzmieniu: "58a) dochody z tytułu oszczędzania na indywidualnym koncie emerytalnym, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, uzyskane w związku z: a) gromadzeniem i wypłatą środków przez oszczędzającego, b) wypłatą środków dokonaną na rzecz osób uprawnionych do tych środków po śmierci oszczędzającego, c) wypłatą transferową - z tym że zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy oszczędzający gromadził oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym, chyba że przepisy te przewidują taką możliwość,"; 2) w art. 30: a) w ust. 1 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) z tytułu gromadzenia oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych - w wysokości 75 % uzyskanego dochodu na każdym indywidualnym koncie emerytalnym,", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Dochodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 7a, jest różnica między kwotą stanowiącą wartość środków zgromadzonych na indywidualnym koncie emerytalnym a sumą wpłat na indywidualne konto emerytalne. Dochodu tego nie pomniejsza się o straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych poniesionych w roku podatkowym oraz w latach poprzednich."; 3) w art. 30a: a) w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 10 w brzmieniu: "10) od dochodu oszczędzającego na indywidualnym koncie emerytalnym z tytułu zwrotu, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, środków zgromadzonych na tym koncie.", b) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Do dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, stosuje się art. 30 ust. 3a.". Art. 43. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 31 w ust. 1 w pkt 9 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) podejmowanie czynności faktycznych i prawnych związanych z obsługą klubu inwestora, o którym mowa w art. 34b, na podstawie zawartej umowy."; 2) po art. 34a dodaje się art. 34b w brzmieniu: "Art. 34b. 1. Osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych mogą, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zrzeszać się w kluby inwestora. W jednym klubie inwestora może być zrzeszonych nie mniej niż 3 i nie więcej niż 20 osób. 2. W umowie, o której mowa w ust. 1, członkowie klubu inwestora zobowiązują się do: 1) wspólnego działania w celu zdobywania wiedzy o zasadach inwestowania na rynku papierów wartościowych, w szczególności poprzez wspólne inwestowanie w publicznym obrocie papierami wartościowymi, 2) nieuczestniczenia w innych klubach inwestora, 3) niezaciągania w związku z działalnością klubu inwestora zobowiązań o łącznej wartości przewyższającej wartość aktywów zgromadzonych na prowadzonych dla klubu inwestora rachunkach papierów wartościowych i rachunkach pieniężnych służących do ich obsługi. 3. Każdemu członkowi klubu inwestora przysługuje prawo wniesienia w ciągu 1 roku kalendarzowego, na rachunki pieniężne służące do obsługi rachunków papierów wartościowych prowadzonych dla tego klubu, środków pieniężnych w łącznej wysokości nie wyższej niż 20.000 zł. 4. Klub inwestora ani jego członkowie nie są przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 11)). 5. Do umowy, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 860-864, art. 865 § 1 i art. 866-875 Kodeksu cywilnego, o ile przepisy ust. 1-4 nie stanowią inaczej.". Art. 44. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 182 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przepisy § 1 stosuje się odpowiednio do zakładów ubezpieczeń, funduszy inwestycyjnych i banków prowadzących działalność maklerską, w zakresie prowadzonych indywidualnych kont emerytalnych, a także do domów maklerskich."; 2) w art. 275 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepis § 2 stosuje się również do zakładów ubezpieczeń i funduszy inwestycyjnych, w zakresie prowadzonych indywidualnych kont emerytalnych, oraz do domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską i towarzystw funduszy inwestycyjnych.". Art. 45. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 13)) w art. 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rezerwę obowiązkową banków stanowi wyrażona w złotych część środków pieniężnych w złotych i walutach obcych zgromadzonych na rachunkach bankowych, środków uzyskanych ze sprzedaży papierów wartościowych, z wyjątkiem papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie o okresie wykupu powyżej pięciu lat oraz listów zastawnych o okresie wykupu powyżej pięciu lat, oraz innych środków przyjętych przez bank podlegających zwrotowi, z wyjątkiem środków przyjętych od innego banku krajowego, a także środków przyjętych od banku zagranicznego na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy lub środków pozyskanych z zagranicy na co najmniej 2 lata oraz środków pozyskanych na podstawie umów o prowadzenie indywidualnych kont emerytalnych w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych.". Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 46. Wypłata środków zgromadzonych na IKE: 1) oszczędzającym urodzonym do dnia 31 grudnia 1945 r. następuje na wniosek oszczędzającego po spełnieniu warunku: a) dokonywania wpłat na IKE co najmniej w 3 dowolnych latach kalendarzowych albo b) dokonania ponad połowy wartości wpłat nie później niż na 3 lata przed dniem złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty; 2) oszczędzającym urodzonym w okresie między 1 stycznia 1946 r. a 31 grudnia 1948 r. następuje na wniosek oszczędzającego po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat bądź nabyciu wcześniejszych uprawnień emerytalnych oraz spełnieniu warunku: a) dokonywania wpłat na IKE co najmniej w 4 dowolnych latach kalendarzowych albo b) dokonania ponad połowy wartości wpłat nie później niż na 4 lata przed dniem złożenia przez oszczędzającego wniosku o dokonanie wypłaty. Art. 47. Przepis art. 37 ust. 3 stosuje się do składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207). Art. 48. Obwieszczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego wyda po raz pierwszy nie później niż 15 dni przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 49. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r., z wyjątkiem art. 13 ust. 4 i art. 48, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 91, poz. 871 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959. 4) Zmiany wmienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 68, poz. 623, Nr 93, poz. 894 i Nr 97, poz. 963. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932, z 2000 r. Nr 22, poz. 270 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, z 2002 r. Nr 200, poz. 1681 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163 i Nr 116, poz. 1203. 10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 91, poz. 871 i Nr 96, poz. 959. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303, Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju 1) (Dz. U. Nr 116, poz. 1206) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa sposób przygotowania i realizacji Narodowego Planu Rozwoju, w tym: 1) zasady koordynacji i współdziałania organów administracji rządowej, organów administracji samorządowej i partnerów społecznych i gospodarczych; 2) zasady współdziałania z instytucjami Wspólnot Europejskich oraz organizacjami międzynarodowymi; 3) instrumenty finansowe; 4) system instytucjonalny; 5) system programowania, monitorowania, sprawozdawczości, oceny i kontroli. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) beneficjent - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, korzystające z publicznych środków wspólnotowych i publicznych środków krajowych na podstawie umowy o dofinansowanie projektu albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7; 2) instytucja płatnicza - ministra właściwego do spraw finansów publicznych; 3) instytucja pośrednicząca - instytucję, do której instytucja zarządzająca deleguje część funkcji związanych z zarządzaniem, kontrolą i monitorowaniem programu operacyjnego albo strategii wykorzystania Funduszu Spójności, odnoszącą się do priorytetu operacyjnego, działania albo projektu; 4) instytucja wdrażająca - podmiot publiczny lub prywatny, odpowiedzialny za realizację działania w ramach programu operacyjnego na podstawie umowy z instytucją zarządzającą; 5) instytucja zarządzająca - właściwego ministra albo inny organ administracji publicznej, odpowiedzialnych za przygotowanie i nadzorowanie realizacji programu operacyjnego albo za przygotowanie i nadzorowanie realizacji strategii wykorzystania Funduszu Spójności, albo Podstaw Wsparcia Wspólnoty, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających Fundusz Spójności i ustanawiających przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych; 6) monitorowanie - proces systematycznego gromadzenia i analizowania informacji dotyczących realizacji projektów, programów operacyjnych, strategii wykorzystania Funduszu Spójności i Narodowego Planu Rozwoju oraz Podstaw Wsparcia Wspólnoty; 7) okres programowania - wieloletni okres planowania budżetów Wspólnot Europejskich; 8) partnerzy społeczni i gospodarczy - organizacje przedsiębiorców i pracodawców, związki zawodowe, samorządy zawodowe, organizacje pozarządowe oraz jednostki naukowe w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335), których działalność obejmuje zagadnienia związane z Narodowym Planem Rozwoju oraz programami operacyjnymi i strategią wykorzystania Funduszu Spójności; 9) projekt - przedsięwzięcie realizowane w ramach działania, będące przedmiotem umowy o dofinansowanie projektu między beneficjentem a instytucją zarządzającą, instytucją wdrażającą albo działającą w imieniu instytucji zarządzającej instytucją pośredniczącą, albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7, lub współfinansowane ze środków pochodzących z Funduszu Spójności; 10) publiczne środki krajowe - środki finansowe pochodzące z budżetu państwa oraz państwowych funduszy celowych, środki budżetów jednostek samorządu terytorialnego, środki innych jednostek sektora finansów publicznych, a także inne środki jednostek oraz form organizacyjno-prawnych sektora finansów publicznych; 11) publiczne środki wspólnotowe - środki finansowe pochodzące z budżetu Wspólnot Europejskich, a w szczególności z funduszy strukturalnych, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego, w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR) oraz zmieniających i uchylających niektóre rozporządzenia, rozporządzeniu w sprawie Instrumentu Finansowego Wspierania Rybołówstwa oraz rozporządzeniu ustanawiającym Fundusz Spójności, ujęte w załączniku do ustawy budżetowej, służące realizacji Narodowego Planu Rozwoju; 12) regionalny program operacyjny - dokument służący realizacji Narodowego Planu Rozwoju, składający się ze spójnego zestawienia priorytetów operacyjnych i działań, odnoszący się do województwa albo województw, przygotowany przez zarząd województwa albo zarządy województw działające w porozumieniu; 13) sektorowy program operacyjny - dokument służący realizacji Narodowego Planu Rozwoju, składający się ze spójnego zestawienia priorytetów operacyjnych i działań, odnoszący się do sektora gospodarki, przygotowany przez właściwego ministra; 14) strategia wykorzystania Funduszu Spójności - dokument określający kierunki wydatkowania środków z Funduszu Spójności, uzgodniony z Komisją Europejską, przygotowany przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego; 15) system realizacji - zasady i procedury obowiązujące instytucje uczestniczące we wdrażaniu Narodowego Planu Rozwoju, programów operacyjnych i strategii wykorzystania Funduszu Spójności, obejmujące monitorowanie, sprawozdawczość, kontrolę i ocenę; 16) wkład własny - określoną w umowie o dofinansowanie projektu albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7, część nakładów ponoszonych przez beneficjenta na jego realizację, niepodlegającą zwrotowi; 17) wspieranie rozwoju regionalnego - zespół działań Rady Ministrów na rzecz trwałego i zrównoważonego rozwoju województw, oparty na jednolitych zasadach dostępu województw do publicznych środków krajowych i publicznych środków wspólnotowych, których przeznaczenie określają priorytety rozwoju regionalnego ustalone w Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego. Art. 3. 1. Narodowy Planu Rozwoju, zwany dalej "Planem", jest dokumentem określającym cele rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, w tym wspierane cele rozwoju regionalnego, oraz sposoby ich osiągania w okresie określonym w tym Planie. 2. W odniesieniu do specyficznych problemów rozwojowych o charakterze społecznym, gospodarczym i przestrzennym, cele szczegółowe Planu mogą być realizowane na wyodrębnionym obszarze określonym w programach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, oraz w art. 8 ust. 1, finansowanych z publicznych środków krajowych. Art. 4. 1. Plan określa: 1) okres jego obowiązywania, zgodny z okresami programowania; 2) diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej kraju, w tym zróżnicowań regionalnych; 3) cel główny i cele szczegółowe rozwoju społeczno-gospodarczego kraju; 4) kierunki rozwoju, w ramach których określa się programy i strategię wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 8; 5) szacunkowy plan finansowy, w tym wieloletnie limity zobowiązań i wieloletnie limity wydatków, o których mowa w art. 25 ust. 2 i 3, w kolejnych latach realizacji Planu, uwzględniający publiczne środki krajowe, publiczne środki wspólnotowe oraz środki prywatne, w tym wkład międzynarodowych instytucji finansowych; 6) wieloletnie limity środków finansowych przeznaczonych na realizację kontraktów wojewódzkich, o których mowa w art. 32 ust. 1; 7) kryteria wyboru beneficjentów, którzy mogą uzyskać dofinansowanie wkładu własnego, o którym mowa w art. 30 ust. 1, uwzględniające możliwości wyrównywania poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego i zapewnienia spójności terytorialnej; 8) system zarządzania i realizacji Planu, z określeniem listy organów i instytucji, o których mowa w rozdziale 3. 2. Do Planu załącza się prognozę oddziaływania Planu na środowisko, ocenę przewidywanego efektu makroekonomicznego realizacji Planu, ocenę przewidywanego wpływu Planu na rynek pracy oraz ocenę przewidywanego wpływu Planu na konkurencyjność gospodarki, w tym innowacyjność przedsiębiorstw. Rozdział 2 Przygotowanie Narodowego Planu Rozwoju Art. 5. Przy opracowywaniu Planu uwzględnia się cele zawarte w: 1) narodowej strategii rozwoju regionalnego; 2) strategiach sektorowych; 3) strategiach rozwoju województw; 4) programach wieloletnich, o których mowa w art. 80 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 2)); 5) koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju; 6) założeniach polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa oraz założeniach polityki innowacyjnej państwa. Art. 6. 1. Długofalowa strategia rozwoju regionalnego kraju jest dokumentem planistycznym określającym cele i kierunki rozwoju regionalnego państwa na okres 25 lat. 2. Aktualizację długofalowej strategii rozwoju regionalnego kraju opracowuje się co 5 lat. Art. 7. 1. Narodowa strategia rozwoju regionalnego jest średniookresowym dokumentem planistycznym określającym uwarunkowania, cele i kierunki wspierania rozwoju regionalnego przez państwo oraz koordynacji polityki sektorowej w województwach. 2. Narodowa strategia rozwoju regionalnego obejmuje okres zgodny z okresem programowania. 3. Narodowa strategia rozwoju regionalnego określa: 1) diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej województw; 2) priorytety operacyjne rozwoju regionalnego; 3) okres obowiązywania strategii; 4) szacunkowe wydatki z publicznych środków krajowych, publicznych środków wspólnotowych i środków prywatnych; 5) system realizacji polityki regionalnej. 4. Narodowa strategia rozwoju regionalnego uwzględnia ustalenia zawarte w: 1) koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju; 2) długofalowej strategii rozwoju regionalnego kraju; 3) strategiach rozwoju województw; 4) planach zagospodarowania przestrzennego województw; 5) programach rządowych; 6) innych programach dotyczących spójności społeczno-gospodarczej. Art. 8. 1. W celu realizacji Planu tworzy się: 1) sektorowe programy operacyjne; 2) regionalne programy operacyjne; 3) inne programy operacyjne; 4) strategię wykorzystania Funduszu Spójności. 2. Programy, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, są finansowane z publicznych środków krajowych lub współfinansowane z publicznych środków wspólnotowych. 3. Strategia wykorzystania Funduszu Spójności jest współfinansowana z publicznych środków wspólnotowych. 4. Programy i strategia wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w ust. 1, mogą być również współfinansowane ze środków prywatnych. Art. 9. Programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowane z publicznych środków krajowych, obejmują okres realizacji Planu i zawierają: 1) diagnozę sytuacji społeczno-gospodarczej sektora bądź województwa, którego dotyczą, z uwzględnieniem zróżnicowań przestrzennych; 2) cel główny i cele szczegółowe zgodne z celami określonymi w Planie; 3) priorytety operacyjne i działania; 4) szacunkowy plan finansowy w podziale na priorytety operacyjne; 5) system realizacji. Art. 10. 1. Strategia wykorzystania Funduszu Spójności obejmuje okres realizacji Planu i zawiera: 1) diagnozę sytuacji dziedzin, których strategia dotyczy; 2) cel główny i cele szczegółowe; 3) szacunkowy plan finansowy uwzględniający publiczne środki krajowe i publiczne środki wspólnotowe oraz środki prywatne, w tym wkład międzynarodowych instytucji finansowych; 4) szczegółowe rozwiązania dotyczące jej realizacji; 5) prognozę jej oddziaływania na środowisko. 2. Cel główny i cele szczegółowe strategii wykorzystania Funduszu Spójności są zgodne z celami określonymi w Planie. 3. Do strategii wykorzystania Funduszu Spójności dołącza się wstępną listę projektów przewidzianych do finansowania w jej ramach. Art. 11. 1. Właściwy minister albo zarząd województwa, dla programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, przygotowują, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, uzupełnienie programu uszczegółowiające system realizacji programu. 2. Uzupełnienie programu, dla programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2, finansowanych z publicznych środków krajowych zawiera: 1) listę i opis działań; 2) wstępną ocenę działań wykazującą ich spójność z celami priorytetów operacyjnych; 3) wskaźniki monitorowania odnoszące się do programu, priorytetów operacyjnych i działań; 4) rodzaje potencjalnych beneficjentów; 5) szacunkowy plan finansowy odnoszący się do programu, priorytetów operacyjnych i działań; 6) szczegółowe zasady udzielania dofinansowania i jego maksymalną wysokość w ramach działań. 3. Właściwy minister albo zarząd województwa załącza, do uzupełnienia programu: 1) zasady kwalifikacji wydatków, określane w odniesieniu do terminów ich ponoszenia, podmiotu, który je ponosi, oraz kategorii wydatków związanych z realizacją projektu; 2) zasady wyboru projektów w ramach działań, uwzględniające skalę i trwałość korzyści społecznych, gospodarczych i przestrzennych oraz efektywność wykorzystania środków finansowych. 4. Właściwi ministrowie oraz zarządy województw przedkładają uzupełnienia programów do zatwierdzenia przez właściwy komitet monitorujący program, o którym mowa w art. 42. 5. Uzupełnienie programu jest przyjmowane w drodze rozporządzenia właściwego ministra albo w drodze uchwały zarządu województwa. 6. Na podstawie uzupełnienia programu dokonuje się wyboru projektów i zawiera umowy o dofinansowanie projektów z beneficjentami przez instytucję zarządzającą, instytucję wdrażającą lub działającą w imieniu instytucji zarządzającej instytucję pośredniczącą, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. W przypadku kiedy instytucja zarządzająca albo instytucja pośrednicząca jest jednocześnie beneficjentem, podstawą dofinansowania projektu jest decyzja podjęta odpowiednio przez właściwego ministra, jeśli pełni funkcję instytucji zarządzającej albo instytucji pośredniczącej, albo przez wojewodę, jeśli pełni funkcję instytucji pośredniczącej. Rozdział 3 Organy i instytucje odpowiedzialne za przygotowanie i realizację Planu Art. 12. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego: 1) przygotowuje Plan; 2) koordynuje przygotowania programów i strategii wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 8 ust. 1, oraz zapewnia ich spójność z Planem; 3) nadzoruje realizację Planu; 4) koordynuje realizację programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3; 5) zarządza Podstawami Wsparcia Wspólnoty; 6) zarządza strategią wykorzystania Funduszu Spójności; 7) formułuje propozycje zmian dotyczących Planu, wynikających z przebiegu jego realizacji; 8) zapewnia zgodność z Planem zmian wprowadzanych w programach oraz strategii wykorzystania Funduszu Spójności. Art. 13. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego opracowuje Plan w porozumieniu z właściwymi ministrami i innymi organami administracji rządowej. 2. Plan jest opiniowany przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz zarządy województw. 3. Plan jest konsultowany z jednostkami samorządu terytorialnego oraz partnerami społecznymi i gospodarczymi. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy: 1) konsultacji, o których mowa w ust. 3, 2) współdziałania, o którym mowa w art. 14 ust. 3, 3) współpracy i konsultacji programów oraz strategii wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 18 ust. 2 i 3 - kierując się zasadą partnerstwa. Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada Plan, wraz z opiniami, o których mowa w art. 13 ust. 2, oraz informacją dotyczącą przebiegu i wyników konsultacji, o których mowa w art. 13 ust. 3, do przyjęcia przez Radę Ministrów w drodze uchwały, w terminie do dnia 31 marca roku poprzedzającego pierwszy rok obowiązywania Planu. 2. Przyjęty przez Radę Ministrów Plan stanowi podstawę do rozpoczęcia, przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, negocjacji z Komisją Europejską w sprawie Podstaw Wsparcia Wspólnoty oraz rozpoczęcia rokowań z samorządami województw w sprawie zawarcia kontraktów wojewódzkich, o których mowa w art. 32 ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, prowadząc negocjacje oraz rokowania, o których mowa w ust. 2, współdziała z właściwymi ministrami oraz zarządami województw. 4. Rada Ministrów przyjmuje Plan w drodze rozporządzenia, po zakończeniu negocjacji z Komisją Europejską i zakończeniu rokowań z samorządami województw w sprawie zawarcia kontraktów wojewódzkich, o których mowa w art. 32 ust. 1, mając na uwadze ich ustalenia. Art. 15. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego opracowuje, na okres zgodny z okresem programowania, narodową strategię rozwoju regionalnego i przedkłada ją Radzie Ministrów w terminie do dnia 1 stycznia roku poprzedzającego pierwszy rok obowiązywania tej strategii. 2. Rada Ministrów przyjmuje narodową strategię rozwoju regionalnego w drodze uchwały. Art. 16. 1. Długofalową strategię rozwoju regionalnego kraju przekazuje się do konsultacji członkom Rady Ministrów, a także zarządom województw, którzy mogą zgłaszać pisemne uwagi w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu strategii. 2. Rada Ministrów przyjmuje długofalową strategię rozwoju regionalnego kraju w drodze uchwały. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i harmonogram prac nad długofalową strategią rozwoju regionalnego kraju oraz jej aktualizacją, mając w szczególności na uwadze konieczność uwzględnienia materiałów dotyczących rozwoju regionalnego oraz średniookresowych i długofalowych polityk w zakresie poszczególnych działów administracji rządowej. Art. 17. 1. W terminie do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego pierwszy rok obowiązywania Planu, w celu przyjęcia przez Radę Ministrów w drodze uchwały: 1) właściwi ministrowie, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, przedkładają projekty programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonych konsultacji, o których mowa w art. 18 ust. 2; 2) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada projekty programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, przekazane mu przez zarządy województw, wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonych konsultacji, o których mowa w art. 18 ust. 2; 3) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada projekt strategii wykorzystania Funduszu Spójności wraz ze sprawozdaniem z przeprowadzonych konsultacji, o których mowa w art. 18 ust. 3. 2. Właściwy minister prowadzi z Komisją Europejską negocjacje w sprawie programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, informując o postępach w negocjacjach i ich ustaleniach ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, właściwe organy administracji rządowej oraz właściwe zarządy województw. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego prowadzi z Komisją Europejską negocjacje w sprawie programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, oraz strategii wykorzystania Funduszu Spójności, informując o postępach w negocjacjach i ich ustaleniach właściwych ministrów, właściwe organy administracji rządowej oraz właściwe zarządy województw. 4. Organy administracji rządowej oraz zarządy województw, na podstawie informacji o postępach negocjacji, o których mowa w ust. 2 i 3, mogą zgłaszać w każdym czasie wnioski oraz opinie ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego lub właściwym ministrom. 5. Właściwy minister, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, przyjmuje, w drodze rozporządzenia, programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, współfinasowane z publicznych środków wspólnotowych, mając na uwadze ustalenia negocjacji z Komisją Europejską. 6. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, w porozumieniu z właściwymi ministrami ze względu na rodzaj działalności objętej strategią przyjmuje, w drodze rozporządzenia, strategię wykorzystania Funduszu Spójności, mając na uwadze ustalenia negocjacji z Komisją Europejską. Art. 18. 1. Za przygotowanie i nadzór nad realizacją programów i strategii wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 8 ust. 1, są odpowiedzialne właściwe instytucje zarządzające. 2. Instytucja zarządzająca współpracuje przy opracowywaniu programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, z właściwymi organami administracji rządowej i jednostkami samorządu terytorialnego oraz konsultuje je z partnerami społecznymi i gospodarczymi w trybie określonym w art. 13 ust. 4. 3. Instytucja zarządzająca, w porozumieniu z instytucjami pośredniczącymi, opracowuje strategię wykorzystania Funduszu Spójności, współpracując z właściwymi organami administracji rządowej i jednostkami samorządu terytorialnego oraz konsultuje ją z partnerami społecznymi i gospodarczymi w trybie określonym w art. 13 ust. 4. Art. 19. 1. Instytucja zarządzająca może przekazać, w drodze porozumienia, zarządzanie, monitorowanie i kontrolę poszczególnych priorytetów operacyjnych, działań lub projektów instytucjom pośredniczącym. 2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, określa szczegółowy zakres przekazanych instytucji pośredniczącej kompetencji w zarządzaniu, monitorowaniu i kontroli oraz prawa i obowiązki stron w tym zakresie. 3. Porozumienie może przewidywać możliwość przekazania elementów zarządzania innym instytucjom określonym w Planie. 4. W przypadku przekazania przez instytucję zarządzającą kompetencji, o których mowa w ust. 1, instytucja zarządzająca ponosi pełną odpowiedzialność za skuteczność i prawidłowość zarządzania programem. Art. 20. Prawa i obowiązki beneficjenta, związane z realizacją projektu, w zakresie zarządzania, monitorowania, sprawozdawczości i kontroli określa umowa o dofinansowanie projektu albo decyzja, o której mowa w art. 11 ust. 7. Art. 21. 1. Działania objęte programami, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, mogą być realizowane przez instytucje wdrażające ustanawiane dla poszczególnych działań. 2. Działania objęte programami, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, mogą być realizowane przez instytucje wdrażające ustanawiane dla poszczególnych działań przez zarząd województwa, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego. 3. Projekty współfinansowane ze środków pochodzących z Funduszu Spójności są realizowane przez beneficjentów Funduszu Spójności. 4. Instytucje wdrażające, o których mowa w ust. 1, określa właściwy minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego, jeżeli program tak stanowi. 5. Umowa zawarta z instytucją zarządzającą programem lub instytucją pośredniczącą określa szczegółowe zadania instytucji wdrażających, o których mowa ust. 1 i 2, zasady i warunki realizacji działań oraz uprawnienia i obowiązki stron w tym zakresie. Art. 22. 1. Właściwy minister albo zarząd województwa mogą dokonać wyboru instytucji wdrażających niebędących jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. 2. Do wyboru instytucji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177 i Nr 96, poz. 959). Art. 23. 1. Powołuje się komitety sterujące w celu opiniowania i rekomendowania: 1) instytucji zarządzającej, instytucji pośredniczącej albo zarządom województw wyboru projektów zgodnie z zasadami wyboru projektów, o których mowa w art. 11 ust. 3 pkt 2, albo 2) właściwym ministrom listy projektów. 2. Właściwy minister powołuje, w drodze zarządzenia, komitety sterujące dla programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, albo dla priorytetów operacyjnych albo działań w ramach tych programów, określając szczegółowy zakres ich zadań oraz tryb pracy. 3. Właściwy minister może powołać, w drodze zarządzenia, komitet sterujący dla priorytetu operacyjnego albo działania w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, określając szczegółowy zakres jego zadań, skład oraz tryb pracy. 4. W skład komitetu sterującego, o którym mowa w ust. 2 i 3, wchodzą przedstawiciele: 1) instytucji zarządzającej; 2) instytucji pośredniczącej; 3) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej programem; 4) właściwej jednostki monitorująco-kontrolnej, o której mowa w art. 43 ust. 1; 5) ogólnopolskich organizacji jednostek samorządu terytorialnego określonych w przepisach w sprawie powołania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego wydanych na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717), zwanych dalej "ogólnopolskimi organizacjami"; 6) partnerów społecznych i gospodarczych. 5. Właściwi ministrowie powołują, w drodze zarządzeń, komitety sterujące dla strategii wykorzystania Funduszu Spójności, określając szczegółowy zakres ich zadań oraz tryb pracy. 6. W skład komitetu sterującego, o którym mowa w ust. 5, wchodzą przedstawiciele: 1) podmiotów, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 2 i 5; 2) samorządów województw; 3) partnerów społecznych i gospodarczych. 7. Właściwy minister określi, w drodze rozporządzenia, tryb wyłaniania przedstawicieli partnerów społecznych i gospodarczych, o których mowa w ust. 4 pkt 6 i ust. 6 pkt 3, mając na uwadze zapewnienie sprawności działania i właściwej reprezentacji partnerów społecznych i gospodarczych. 8. Zarząd województwa powołuje, w drodze uchwały, regionalny komitet sterujący dla zapewnienia właściwej realizacji kontraktu wojewódzkiego, o którym mowa w art. 32 ust. 1, określając szczegółowy zakres jego zadań oraz tryb pracy. 9. W skład regionalnego komitetu sterującego wchodzą: 1) marszałek województwa albo jego przedstawiciel - jako przewodniczący; 2) wojewoda albo jego przedstawiciel; 3) przedstawiciele instytucji zarządzających programami objętymi kontraktem; 4) przedstawiciele ministrów właściwych ze względu na rodzaj działalności objętej programem, niebędących instytucjami zarządzającymi; 5) przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego reprezentujący gminy, powiaty i miasta będące siedzibami wojewodów z danego województwa; 6) przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych z danego województwa. 10. Organy powołujące komitety sterujące i regionalne komitety sterujące powinny zapewnić, aby przedstawiciele: 1) jednostek samorządu terytorialnego - stanowili 1/3 składu; 2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu. Rozdział 4 Finansowanie realizacji Planu Art. 24. 1. Realizacja Planu jest finansowana w szczególności z: 1) publicznych środków krajowych; 2) publicznych środków wspólnotowych; 3) środków publicznych pochodzących z Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz środków publicznych o charakterze bezzwrotnym pochodzących z innych międzynarodowych instytucji finansowych; 4) środków prywatnych. 2. Wydatki finansowane w ramach Planu, w celu zapewnienia jego sprawnego monitorowania, sprawozdawczości, kontroli i oceny, są identyfikowane według kategorii interwencji stosowanej dla publicznych środków wspólnotowych. Art. 25. 1. Plan jest uwzględniany przy opracowywaniu projektu budżetu państwa w kolejnych latach obowiązywania Planu. 2. Limity wieloletnich zobowiązań oraz wydatków w pierwszym roku i w kolejnych latach obowiązywania Planu są ujmowane w wykazie stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej. 3. Limit wydatków na rok budżetowy, stanowiący drugi lub każdy następny rok obowiązywania Planu, może być korygowany po uwzględnieniu: 1) analizy stopnia wykorzystania środków finansowych, o których mowa w art. 24 ust. 1; 2) wyników kontroli, o której mowa w przepisach rozdziału 9. Art. 26. 1. Ubiegający się o dofinansowanie ze środków, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2, projektów w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, składa wniosek do instytucji zarządzającej, instytucji wdrażającej albo zarządu województwa, zgodnie z systemem realizacji określonym w tych programach. 2. Dofinansowanie projektów zgłoszonych do realizacji w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, przyznaje instytucja zarządzająca albo działająca w jej imieniu instytucja wdrażająca, po uzyskaniu rekomendacji komitetu sterującego, o którym mowa w art. 23 ust. 2 i 3, jeżeli tak stanowi system realizacji danego programu. 3. Dofinansowanie projektów zgłoszonych do realizacji w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, przyznaje zgodnie z systemem realizacji danego programu instytucja zarządzająca albo instytucja pośrednicząca albo instytucja wdrażająca, po uzyskaniu rekomendacji regionalnego komitetu sterującego, o którym mowa w art. 23 ust. 8, jeżeli tak stanowi system realizacji danego programu. 4. Wnioski o dofinansowanie projektów, które rodzą skutki finansowe dla budżetu państwa, w części, której dysponentami są organy administracji rządowej, przed ich złożeniem wymagają uzyskania akceptacji tych organów. 5. Warunki dofinansowania, o którym mowa w ust. 1-3, określa umowa o dofinansowanie projektu, zawarta z beneficjentami przez instytucję zarządzającą programem, instytucję wdrażającą lub działającą w imieniu instytucji zarządzającej instytucję pośredniczącą, albo decyzja, o której mowa w art. 11 ust. 7. 6. Właściwi ministrowie dokonują wyboru projektów w ramach strategii wykorzystania Funduszu Spójności z list rekomendowanych przez komitety sterujące, o których mowa w art. 23 ust. 5, zgodnie z kierunkami i priorytetami Narodowego Planu Rozwoju, a następnie przekazują je ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego celem przedłożenia Komisji Europejskiej. Art. 27. 1. Dofinansowanie projektów z publicznych środków wspólnotowych polega na zwrocie określonej w umowie o dofinansowanie projektu albo decyzji, o której mowa w art. 11 ust. 7, części wydatków poniesionych przez beneficjenta lub wypłacie premii. 2. Programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, współfinansowane z publicznych środków wspólnotowych, określają początkową datę możliwości zwrotu wydatków poniesionych przez beneficjenta. 3. W odniesieniu do projektów, umowa o dofinansowanie projektu albo decyzja, o której mowa w art. 11 ust. 7, może określać późniejszą niż określona w ust. 2, początkową datę możliwości zwrotu wydatków poniesionych przez beneficjenta. Art. 28. Właściwy minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb składania i wzory wniosków o dofinansowanie realizacji projektu z funduszy strukturalnych, o których mowa w art. 26 ust. 1, 2) wzory umów o dofinansowanie projektów - mając na uwadze efektywne i skuteczne wykorzystanie środków służących realizacji programów. Art. 29. 1. Wysokość wkładu środków finansowych, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, na realizację projektów w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, może być zróżnicowana w zależności od: 1) skali i nasilenia problemów społecznych, gospodarczych i przestrzennych określonych w szczególności w oparciu o poziom produktu krajowego brutto, poziom i strukturę bezrobocia, poziom wykształcenia oraz strukturę zatrudnienia; 2) wpływu na możliwość realizacji celów i priorytetów operacyjnych Planu, mierzonego spójnością założeń projektu z celami i priorytetami operacyjnymi Planu; 3) możliwości realizacji projektu przez beneficjenta, określonych w oparciu o możliwości wniesienia wkładu własnego. 2. Wkład środków finansowych, o których mowa w art. 24 ust. 1, na realizację projektów w ramach działań określa uzupełnienie programu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 i 2. Art. 30. 1. W odniesieniu do projektów realizowanych w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych oraz projektów w ramach strategii wykorzystania Funduszu Spójności, beneficjent może uzyskać dofinansowanie wkładu własnego z budżetu państwa, jeżeli przewidują to odpowiednio programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, albo strategia wykorzystania Funduszu Spójności, w oparciu o kryteria, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7, albo wynika to z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780, z późn. zm. 3)), ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192, z późn. zm. 4)), ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 5)), ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 6)) lub ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Program dla Odry - 2006" (Dz. U. Nr 98, poz. 1067 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1827). 2. Przyznanie środków z budżetu państwa na uzupełnienie wkładu własnego jest dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Art. 31. 1. W zakresie, w którym finansowanie projektów w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, stanowi pomoc spełniającą przesłanki określone w art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, do tego finansowania mają zastosowanie szczegółowe warunki i tryb udzielania pomocy. 2. Podmiotami udzielającymi pomocy, o której mowa w ust. 1, są instytucje zarządzające, instytucje pośredniczące albo instytucje wdrażające. 3. Właściwy minister określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze w szczególności konieczność zapewnienia zgodności udzielanej pomocy z warunkami jej dopuszczalności. Rozdział 5 Kontrakt wojewódzki Art. 32. 1. Kontrakt wojewódzki, zwany dalej "kontraktem", określa zakres i tryb oraz warunki realizacji działań wynikających z programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2. 2. W zakresie nieuregulowanym w przepisach niniejszego rozdziału do kontraktu stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Stronami kontraktu są Rada Ministrów i samorząd województwa. 4. W trakcie rokowań związanych z zawarciem kontraktu oraz ze zmianą kontraktu Rada Ministrów jest reprezentowana przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, a samorząd województwa przez marszałka województwa. 5. Rokowania dotyczące kontraktu oraz jego zmian przeprowadza się przy uwzględnieniu limitów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6, przewidzianych w Planie zatwierdzonym przez Radę Ministrów oraz programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2. 6. Kontrakt jest podpisywany przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego oraz marszałka województwa, po uzyskaniu uprzedniej zgody na tę czynność odpowiednio Rady Ministrów oraz sejmiku województwa. Art. 33. Koszty rokowań kontraktu ponoszą solidarnie strony prowadzące rokowania, chyba że postanowią inaczej. Art. 34. 1. Kontrakt określa: 1) działania objęte kontraktem; 2) prawa i obowiązki stron; 3) tryb i harmonogram wykonania działań, a także zasady nadzoru nad ich wykonywaniem; 4) łączne nakłady na wykonanie działań objętych kontraktem w podziale na programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, działania, lata oraz źródła finansowania; 5) sposób i terminy rozliczeń finansowych; 6) zakres i tryb sprawozdawczości, w tym zakres sprawozdań, o których mowa w art. 49 ust. 1; 7) zasady oceny i sposób kontroli wykonania działań, w tym kontroli finansowej; 8) postępowanie w przypadku wykrycia nieprawidłowości w wykonaniu lub finansowaniu działań; 9) zasady i tryb rozwiązywania sporów oraz zaspokajania roszczeń stron kontraktu, w tym roszczeń finansowych. 2. Do kontraktu dołącza się informacje na temat uczestnictwa województwa w programach operacyjnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych. 3. Kontrakt zawiera się na okres zgodny z okresem obowiązywania Planu. 4. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego określi, w drodze rozporządzenia, wzór kontraktu wojewódzkiego oraz wzór wniosku zarządu województwa, o którym mowa w art. 35 ust. 1, mając na uwadze konieczność efektywnej realizacji kontraktu. Art. 35. 1. Zarząd województwa przedstawia ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego wniosek o przyznanie środków na realizację regionalnego programu operacyjnego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2. 2. Do wniosku zarząd województwa załącza: 1) programy operacyjne, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2; 2) informacje o przewidywanych wydatkach na programy, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 3; 3) informację o planowanych wydatkach na realizację inwestycji wieloletnich w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, na terenie województwa w okresie obowiązywania Planu; 4) strategię rozwoju województwa i odpowiednie programy wojewódzkie, o których mowa w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 7)); 5) ocenę, o której mowa w art. 59 ust. 3. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zarząd województwa składa po zatwierdzeniu Planu przez Radę Ministrów. 4. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego zawiadamia niezwłocznie marszałka województwa o możliwości podjęcia rokowań mających na celu zawarcie kontraktu, określając datę i miejsce pierwszego spotkania stron, oraz przedkłada projekt regulaminu negocjacji. Art. 36. 1. Kontrakt może zostać zmieniony: 1) na podstawie zgodnego oświadczenia stron; 2) na wezwanie jednej ze stron. 2. Podjęcie rokowań w sprawie zmiany kontraktu następuje nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Rokowania ulegają zakończeniu w terminie 30 dni od dnia ich podjęcia. 3. Na czas trwania rokowań, o których mowa w ust. 2, realizacja postanowień kontraktu ulega zawieszeniu. 4. Kontrakt może zostać rozwiązany: 1) na podstawie zgodnego oświadczenia stron; 2) z upływem okresu wypowiedzenia dokonanego przez jedną ze stron, o którym mowa w ust. 7; 3) w przypadku naruszenia przez jedną ze stron istotnych postanowień kontraktu. 5. Rada Ministrów może rozwiązać kontrakt, w drodze uchwały wypowiadającej jego warunki, podjętej na wniosek ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego. 6. Samorząd województwa może rozwiązać kontrakt, w drodze uchwały wypowiadającej jego warunki, podjętej przez sejmik województwa na wniosek zarządu województwa. 7. Jeżeli strony nie postanowią inaczej, okres wypowiedzenia kontraktu wynosi miesiąc, licząc od dnia: 1) podjęcia przez Radę Ministrów uchwały, o której mowa w ust. 5; 2) podjęcia przez sejmik województwa uchwały, o której mowa w ust. 6. 8. W przypadku rozwiązania kontraktu w trybie przewidzianym w ust. 5 albo ust. 6, zobowiązania stron kontraktu wobec beneficjentów, realizujących projekty zgodnie z postanowieniami kontraktu, uznaje się do wysokości określonych w umowach o dofinansowanie projektów albo decyzjach, o których mowa w art. 11 ust. 7. Rozdział 6 Szczególny tryb finansowania zadań z zakresu rozwoju regionalnego Art. 37. Działania z zakresu rozwoju regionalnego, nieujęte w kontrakcie, mogą być finansowane z dotacji celowych z budżetu państwa wyłącznie w przypadkach realizacji: 1) programów interwencyjnych tworzonych i realizowanych w razie klęsk żywiołowych, nagłych sytuacji kryzysowych, w szczególności na rynku pracy i w gospodarce; 2) programów pilotażowych testujących nowe rozwiązania i instrumenty rozwoju regionalnego; 3) programów doradczych i informacyjnych. Rozdział 7 Monitorowanie realizacji Planu Art. 38. 1. Przebieg, sposób i efekty realizacji Planu podlegają monitorowaniu. 2. Za monitorowanie przebiegu, sposobu i efektów realizacji Planu jest odpowiedzialny minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego. Art. 39. 1. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego powołuje, w drodze zarządzenia, Komitet Monitorujący Plan. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego albo jego przedstawiciel przewodniczy Komitetowi Monitorującemu Plan. 3. Komitet Monitorujący Plan: 1) wyraża opinie i wnioski w zakresie dostosowań i zmian w kierunkach i sposobach realizacji Planu; 2) rozpatruje i zatwierdza, przed przedłożeniem Radzie Ministrów, roczne sprawozdania i sprawozdanie końcowe, o których mowa w art. 49; 3) monitoruje przebieg oraz ocenia efektywność i skuteczność realizacji Planu; 4) zgłasza ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego propozycje zmian w ramach poszczególnych programów operacyjnych, które ułatwią osiągnięcie celów Planu lub usprawnią zarządzanie pomocą, w tym zarządzanie finansowe; 5) opiniuje zgłoszone przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego propozycje przesunięć środków między programami i priorytetami w ramach Planu; 6) zajmuje się innymi sprawami zgłoszonymi przez przewodniczącego albo członków Komitetu Monitorującego Plan. 4. W skład Komitetu Monitorującego Plan wchodzą: 1) ze strony rządowej - po jednym przedstawicielu: a) instytucji zarządzających, b) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej Planem, którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzających programami, c) instytucji płatniczej, d) Sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej, e) Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, f) krajowych jednostek monitorująco-kontrolnych fundusze strukturalne, o których mowa w art. 43; 2) ze strony samorządowej: a) marszałkowie województw albo ich przedstawiciele, b) przedstawiciele ogólnopolskich organizacji; 3) przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych: a) organizacji pracowników i organizacji pracodawców wyłonionych na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm. 8)), b) organizacji pozarządowych - wskazanych przez Radę Działalności Pożytku Publicznego, c) środowiska naukowego - wskazanych przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego. 5. Organ powołujący Komitet Monitorujący Plan powinien zapewnić, aby przedstawiciele: 1) strony samorządowej - stanowili 1/3 składu; 2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu. 6. W posiedzeniach Komitetu Monitorującego Plan mogą uczestniczyć w charakterze obserwatorów: 1) wojewodowie albo ich przedstawiciele; 2) przedstawiciel Prezesa Najwyższej Izby Kontroli; 3) przedstawiciel Krajowej Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych; 4) przedstawiciel kontroli skarbowej; 5) przedstawiciel Związku Banków Polskich; 6) przedstawiciel Komisji Europejskiej; 7) przedstawiciel Europejskiego Banku Inwestycyjnego. 7. Jeżeli zakres omawianych spraw tego wymaga, w obradach Komitetu Monitorującego Plan, na pisemne zaproszenie przewodniczącego, mogą uczestniczyć, bez prawa do głosowania, eksperci oraz przedstawiciele innych instytucji lub grup społecznych i zawodowych. 8. Komitet Monitorujący Plan jest powoływany na okres realizacji Planu. 9. Posiedzenie Komitetu Monitorującego Plan zwołuje przewodniczący nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy. 10. Tryb pracy Komitetu Monitorującego Plan określa regulamin, którego projekt przygotowuje Przewodniczący Komitetu Monitorującego Plan, przyjęty zwykłą większością głosów na pierwszym posiedzeniu przez Komitet Monitorujący Plan. 11. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego zapewnia obsługę administracyjną prac Komitetu Monitorującego Plan. Art. 40. 1. W ramach Komitetu Monitorującego Plan działają podkomitety monitorujące, określone w Planie. 2. Zakres prac, skład oraz tryb pracy podkomitetów monitorujących określa, w drodze uchwały, Komitet Monitorujący Plan. Art. 41. 1. Za monitorowanie przebiegu i sposobu realizacji programów i projektów w ramach strategii wykorzystania Funduszu Spójności, o których mowa w art. 8 ust. 1, odpowiadają instytucje zarządzające. 2. Monitorowanie realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, odbywa się z wykorzystaniem wskaźników rzeczowych i finansowych określonych w tych programach lub ich uzupełnieniach, z uwzględnieniem danych opublikowanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 3. Wskaźniki, o których mowa w ust. 2, odnoszą się do celów, priorytetów i działań. Art. 42. 1. Właściwy minister powołuje, w drodze zarządzenia, komitet monitorujący program, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3. 2. Właściwy minister albo jego przedstawiciel przewodniczy komitetowi monitorującemu program. 3. Komitet monitorujący program, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, finansowany z publicznych środków krajowych: 1) rozpatruje i zatwierdza kryteria wyboru projektów w ramach każdego działania; 2) rozpatruje i akceptuje uzupełnienie programu oraz propozycje jego zmian; 3) okresowo bada postęp w zakresie osiągnięcia szczegółowych celów, określonych w programie i uzupełnieniu programu; 4) bada rezultaty realizacji programu, w tym osiągnięcie celów programu wyznaczonych dla poszczególnych działań; 5) rozpatruje i zatwierdza przygotowane przez instytucję zarządzającą programem sprawozdania okresowe, sprawozdania roczne oraz sprawozdanie końcowe, o których mowa w art. 46 ust. 1; 6) rozpatruje i zatwierdza zmiany w programie; 7) zgłasza instytucji zarządzającej programem propozycje zmian w ramach programu; 8) rozpatruje i zatwierdza plan działań promocyjnych w ramach programu oraz proponuje jego zmiany. 4. W skład komitetu monitorującego program wchodzą: 1) ze strony rządowej - po jednym przedstawicielu: a) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, b) instytucji zarządzającej programem, c) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej programem, którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzającej albo instytucji pośredniczącej, d) instytucji pośredniczącej, jeżeli została wyznaczona, e) instytucji płatniczej, f) właściwej krajowej jednostki monitorująco-kontrolnej fundusz strukturalny, o której mowa w art. 43; 2) ze strony samorządowej przedstawiciele: a) konwentu marszałków, b) ogólnopolskich organizacji; 3) przedstawiciele partnerów społecznych i gospodarczych: a) organizacji pracowników i organizacji pracodawców wyłonionych na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego, b) organizacji pozarządowych - wskazanych przez Radę Działalności Pożytku Publicznego, c) środowiska naukowego - wskazanych przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego. 5. Organ powołujący komitet monitorujący program powinien zapewnić, aby przedstawiciele: 1) strony samorządowej - stanowili 1/3 składu; 2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu. 6. W posiedzeniach komitetu monitorującego program mogą uczestniczyć w charakterze obserwatorów: 1) wojewodowie albo ich przedstawiciele; 2) przedstawiciele beneficjentów; 3) przedstawiciele podmiotów, o których mowa w art. 39 ust. 6 pkt 2, 4-7. 7. Do posiedzeń komitetu monitorującego program stosuje się odpowiednio przepis art. 39 ust. 7. 8. Przewodniczący zwołuje posiedzenia komitetu monitorującego program nie rzadziej niż raz na trzy miesiące. 9. Komitet monitorujący program, w zależności od potrzeb, może tworzyć podkomitety oraz grupy robocze. 10. Tryb pracy komitetu monitorującego program, z uwzględnieniem trybu tworzenia podkomitetów oraz grup roboczych, określa regulamin, którego projekt przygotowuje właściwy minister, przyjęty zwykłą większością głosów na pierwszym posiedzeniu przez komitet monitorujący program. 11. Właściwy minister zapewnia obsługę administracyjną komitetu monitorującego program. Art. 43. 1. W celu monitorowania i kontroli wdrażania funduszy strukturalnych wyodrębnia się krajowe jednostki monitorująco-kontrolne w urzędzie obsługującym: 1) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego - Jednostka Monitorująco-Kontrolna Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego; 2) ministra właściwego do spraw pracy - Jednostka Monitorująco-Kontrolna Europejski Fundusz Społeczny; 3) ministra właściwego do spraw rolnictwa i rozwoju wsi - Jednostka Monitorująco-Kontrolna Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej sekcja Orientacji; 4) ministra właściwego do spraw rolnictwa i rozwoju wsi - Jednostka Monitorująco-Kontrolna Finansowy Instrument Wsparcia dla Rybołówstwa. 2. Do zadań krajowych jednostek monitorująco-kontrolnych należy: 1) monitorowanie i kontrola kwalifikowalności wydatków w ramach poszczególnych funduszy strukturalnych; 2) gromadzenie danych i monitorowanie wydatków w ramach poszczególnych funduszy strukturalnych; 3) kontrola przestrzegania ustanowionych zasad i systemów korzystania z funduszy strukturalnych; 4) współpraca, w zakresie planowania i realizacji wykonywanej przez kontrolę skarbową kontroli pogłębionej 5 % całkowitej kwoty uwzględnianych wydatków przed zamknięciem programów operacyjnych korzystających z dofinansowania funduszy strukturalnych. 3. Instytucja zarządzająca Podstawami Wsparcia Wspólnoty oraz instytucje zarządzające programami, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, współfinansowanymi z publicznych środków wspólnotowych, współpracują z krajowymi jednostkami monitorująco-kontrolnymi w zakresie, o którym mowa w ust. 2. Art. 44. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego powołuje, w drodze zarządzenia, Komitet Monitorujący strategię wykorzystania Funduszu Spójności, określając jego skład, szczegółowe zadania oraz tryb pracy. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego albo jego przedstawiciel przewodniczy pracom Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu Spójności. 3. W skład Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu Spójności wchodzą po jednym przedstawicielu: 1) instytucji zarządzającej strategią wykorzystania Funduszu Spójności; 2) instytucji płatniczej; 3) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej strategią wykorzystania Funduszu Spójności; 4) Komisji Europejskiej. 4. Jeżeli zakres omawianych spraw tego wymaga, w obradach Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu Spójności, na pisemne zaproszenie przewodniczącego, mogą uczestniczyć eksperci, przedstawiciele beneficjentów oraz innych instytucji, grup społecznych i zawodowych. 5. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego zapewnia obsługę administracyjną Komitetu Monitorującego strategię wykorzystania Funduszu Spójności. Art. 45. 1. Wojewoda, w celu zapewnienia sprawnej i efektywnej realizacji kontraktów, powołuje, w drodze zarządzenia, komitet monitorujący kontrakt wojewódzki. 2. Wojewoda przewodniczy komitetowi monitorującemu kontrakt wojewódzki. Zastępcą przewodniczącego jest marszałek województwa. 3. Komitet monitorujący kontrakt wojewódzki: 1) monitoruje przebieg oraz ocenia efektywność i skuteczność realizacji kontraktu i podejmowanych w jego ramach programów, działań i projektów; 2) w oparciu o informacje od instytucji zarządzającej Planem ocenia i formułuje opinie oraz wnioski mające na celu zapewnienie spójności działań i projektów realizowanych w ramach kontraktu z działaniami i projektami realizowanymi na terenie województwa w ramach programów operacyjnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, a także przez ministrów właściwych na podstawie odrębnych przepisów; 3) ocenia i wyraża opinie oraz wnioski dotyczące podejmowania działań w zakresie promocji i upowszechniania informacji o kontrakcie; 4) rozpatruje i zatwierdza sprawozdania, o których mowa w art. 46 ust. 1, przed ich przekazaniem ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego. 4. W skład komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki wchodzą przedstawiciele: 1) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego; 2) instytucji zarządzających programami objętymi kontraktem; 3) właściwych ministrów ze względu na rodzaj działalności objętej programem, którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzającej programem; 4) instytucji wdrażających w ramach programów objętych kontraktem; 5) wojewody; 6) zarządu województwa; 7) zainteresowanych współdziałaniem w efektywnej realizacji kontraktu, znajdujących się na obszarze województwa: a) jednostek samorządu terytorialnego reprezentujący gminy, powiaty i miasta będące siedzibami wojewódzkich władz samorządowych, b) partnerów społecznych i gospodarczych, w tym organizacji pozarządowych. 5. Przedstawiciele Regionalnej Izby Obrachunkowej i delegatury Najwyższej Izby Kontroli mogą uczestniczyć w pracach komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki w charakterze obserwatorów, bez prawa do głosowania. 6. Organ powołujący komitet monitorujący kontrakt wojewódzki powinien zapewnić, aby przedstawiciele: 1) jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 4 pkt 7 lit. a - stanowili 1/3 składu; 2) partnerów społecznych i gospodarczych - stanowili 1/3 składu. 7. Do posiedzeń komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki stosuje się odpowiednio przepisy art. 39 ust. 7 i 8 oraz art. 42 ust. 9. 8. Przewodniczący komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki zwołuje jego posiedzenie nie rzadziej niż raz na kwartał. 9. Tryb pracy komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki, z uwzględnieniem trybu tworzenia podkomitetów oraz grup roboczych, określa regulamin przygotowany przez wojewodę i przyjęty zwykłą większością głosów na pierwszym posiedzeniu przez komitet monitorujący kontrakt wojewódzki. 10. Wojewoda zapewnia obsługę administracyjną komitetu monitorującego kontrakt wojewódzki. Rozdział 8 Sprawozdawczość Art. 46. 1. W ramach realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, oraz kontraktów sporządza się następujące sprawozdania: 1) okresowe - nie częściej niż raz na 3 miesiące; 2) roczne; 3) końcowe. 2. W ramach realizacji Planu sporządza się sprawozdania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3. Art. 47. 1. Sprawozdania, o których mowa w art. 46 ust. 1, sporządza: 1) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego - w odniesieniu do Planu; 2) wojewoda - w odniesieniu do kontraktu; 3) instytucja zarządzająca - w odniesieniu do programu; 4) instytucja pośrednicząca - w odniesieniu do priorytetu albo działania; 5) instytucja wdrażająca - w odniesieniu do działania; 6) beneficjent - w odniesieniu do projektu, jeżeli tak stanowi system realizacji danego działania. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb, terminy i zakres sprawozdawczości dotyczącej realizacji Planu w odniesieniu do projektów, działań i programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, 2) tryb kontroli realizacji Planu, 3) tryb rozliczeń w odniesieniu do projektów, działań i programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 - mając na uwadze efektywne i skuteczne wykorzystanie środków służących realizacji Planu. 3. Właściwy minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory sprawozdań okresowych, rocznych i końcowych z realizacji projektów, działań i programów, mając na uwadze konieczność efektywnego monitorowania i kontroli wykorzystania środków służących realizacji Planu. Art. 48. Wojewoda przygotowuje i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku realizacji Planu, sprawozdanie roczne z realizacji kontraktu, sporządzone na podstawie sprawozdań okresowych z realizacji kontraktu, sporządzanych nie częściej niż raz na 3 miesiące, a po zakończeniu okresu wydatkowania środków określonych w ustawie budżetowej i objętych kontraktem - sprawozdanie końcowe z realizacji kontraktu. Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego corocznie, w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku realizacji Planu, na podstawie otrzymywanych od instytucji zarządzających sprawozdań rocznych z realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz sprawozdań rocznych z realizacji kontraktów, sporządza sprawozdanie roczne obejmujące: 1) analizę realizacji Planu; 2) analizę realizacji kontraktów; 3) informację o wynikach kontroli, o których mowa w rozdziale 9. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego przedkłada niezwłocznie sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, Komitetowi Monitorującemu Plan. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, na podstawie sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, przedkłada niezwłocznie Radzie Ministrów wnioski dotyczące realizacji lub zmiany kontraktu. 4. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego sporządza w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po zakończeniu realizacji Planu, na podstawie otrzymywanych od instytucji zarządzających sprawozdań końcowych z realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz kontraktów, sprawozdanie końcowe z realizacji Planu i przedkłada je Radzie Ministrów. Rada Ministrów przyjmuje sprawozdanie końcowe z realizacji Planu w drodze uchwały. 5. Prezes Rady Ministrów przedstawia corocznie Sejmowi sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w ciągu miesiąca od dnia przyjęcia tego sprawozdania przez Radę Ministrów, oraz po zakończeniu realizacji Planu - sprawozdanie, o którym mowa w ust. 4. Rozdział 9 Kontrola realizacji Planu Art. 50. 1. Kontrolę realizacji Planu wykonują: 1) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego; 2) instytucje zarządzające i instytucje pośredniczące w odniesieniu do programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3; 3) instytucja płatnicza - w odniesieniu do publicznych środków wspólnotowych w ramach programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3; 4) wojewoda albo minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego - w odniesieniu do kontraktów; 5) minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, właściwi ministrowie i minister właściwy do spraw finansów publicznych - w odniesieniu do strategii wykorzystania Funduszu Spójności; 6) jednostki monitorująco-kontrolne - w odniesieniu do publicznych środków wspólnotowych. 2. Przepisy ust. 1 nie naruszają uprawnień kontrolnych innych organów upoważnionych do tego na podstawie odrębnych przepisów. Art. 51. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, w ramach kontroli realizacji Planu: 1) dokonuje oceny prawidłowości stosowania procedur w systemie zarządzania przez jednostki podległe w ramach tego systemu; 2) przeprowadza, w sposób ciągły, analizę skuteczności i zgodności czynności podejmowanych przez instytucje zarządzające programami z przepisami prawa; 3) podejmuje czynności w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli Planu, w szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz wprowadzenia usprawnień. Art. 52. 1. Właściwa instytucja zarządzająca albo właściwa instytucja pośrednicząca w ramach kontroli realizacji programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3: 1) dokonuje oceny prawidłowości stosowania procedur w systemie zarządzania przez jednostki podległe w ramach tego systemu; 2) przeprowadza, w sposób ciągły, analizę skuteczności i zgodności z przepisami prawa czynności podejmowanych przez instytucje pośredniczące i instytucje wdrażające; 3) podejmuje czynności w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli programu, w szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz wprowadzenia usprawnień; 4) dokonuje oceny prawidłowości i skuteczności realizacji projektów przez beneficjentów. 2. Instytucja zarządzająca, w ramach kontroli programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, współfinansowanych z publicznych środków wspólnotowych, współpracuje z instytucją płatniczą i krajowymi jednostkami monitorująco-kontrolnymi, o których mowa w art. 43. Art. 53. 1. Wojewoda albo minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w ramach kontroli kontraktu: 1) dokonuje oceny prawidłowości stosowania procedur w systemie zarządzania przez jednostki podległe w ramach tego systemu; 2) przeprowadza, w sposób ciągły, analizę skuteczności i zgodności z przepisami prawa czynności podejmowanych przez instytucje pośredniczące i instytucje wdrażające; 3) podejmuje czynności w celu zapewnienia skutecznego systemu kontroli kontraktu, w szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz wprowadzenia usprawnień; 4) dokonuje oceny prawidłowości i skuteczności realizacji projektów przez beneficjentów. 2. Wojewoda, w ramach kontroli kontraktu, współpracuje z zarządem województwa, właściwą instytucją zarządzającą, instytucją płatniczą i krajowymi jednostkami monitorująco-kontrolnymi, o których mowa w art. 43. Art. 54. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego oraz właściwi ministrowie w odniesieniu do projektów realizowanych w ramach strategii wykorzystania Funduszu Spójności: 1) dokonują oceny prawidłowości, skuteczności i zgodności z przepisami prawa procedur w systemie zarządzania stosowanych przez instytucje pośredniczące albo beneficjentów; 2) podejmują działania w celu zapewnienia skutecznego systemu zarządzania i kontroli strategii wykorzystania Funduszu Spójności, w szczególności przez wskazanie sposobu usunięcia nieprawidłowości oraz wprowadzenia usprawnień. 2. Instytucja zarządzająca i instytucje pośredniczące w ramach kontroli strategii wykorzystania Funduszu Spójności współpracują z instytucją płatniczą. Art. 55. 1. W przypadku gdy instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca, na skutek przeprowadzonej kontroli lub na podstawie informacji uzyskanych od innego organu kontrolującego, stwierdzi nieprawidłowości polegające na wykorzystaniu przez beneficjenta przekazanych środków finansowych, o których mowa w art. 24 ust. 1, niezgodnie z ich przeznaczeniem lub umową o dofinansowanie projektu albo decyzją, o której mowa w art. 11 ust. 7, beneficjent niezwłocznie zwraca tę część środków finansowych, która została wykorzystana niezgodnie z ich przeznaczeniem, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczonej od dnia przekazania tej części środków. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca może wstrzymać dalsze finansowanie projektu. 3. Jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w ust. 1, lub na podstawie informacji uzyskanych od innego organu kontrolującego, zostanie stwierdzona niemożność dalszej realizacji projektu, instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca zaprzestaje dalszego finansowania projektu. Art. 56. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, o których mowa w art. 55, instytucja zarządzająca lub instytucja pośrednicząca niezwłocznie informuje o tym ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Rozdział 10 Ocena skuteczności i efektywności realizacji Planu Art. 57. 1. Efektywność i skuteczność realizacji Planu, programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków krajowych, oraz kontraktów podlegają ocenie: 1) szacunkowej - przed rozpoczęciem realizacji; 2) w połowie okresu realizacji; 3) pełnej - po zakończeniu realizacji. 2. Ocena, o której mowa w ust. 1, uwzględnia: 1) kompleksowe oddziaływanie realizacji Planu, programów oraz kontraktów na podnoszenie poziomu spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej z krajami i regionami Wspólnoty Europejskiej oraz osiąganie celów zdefiniowanych w Planie, programach i kontraktach; 2) skutki oddziaływania realizacji Planu, programów i kontraktów na sytuację społeczno-gospodarczą kraju, województw i sektorów gospodarki objętych programami operacyjnymi. 3. Komitet Monitorujący Plan, komitety monitorujące programy i komitety monitorujące kontrakty wojewódzkie mogą zdecydować o podjęciu uzupełniających ocen Planu, programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków krajowych, i kontraktów. 4. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, właściwi ministrowie oraz samorządy województw udostępniają wyniki oceny efektywności i skuteczności realizacji Planu przez ich zamieszczenie w powszechnie dostępnej sieci teleinformatycznej. Art. 58. 1. Obowiązki związane z oceną Planu, o której mowa w art. 57 ust. 1, wykonuje krajowa jednostka oceny, współpracując w tym zakresie z instytucjami zarządzającymi, instytucjami pośredniczącymi oraz zarządami województw. 2. Krajową jednostkę oceny wyodrębnia się w ministerstwie obsługującym ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego. Art. 59. 1. Ocena szacunkowa - przed rozpoczęciem realizacji Planu, programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków krajowych, i kontraktów obejmuje analizę mocnych i słabych stron państwa, regionu lub sektora, w tym w szczególności: 1) ocenę sytuacji społeczno-gospodarczej, sytuacji na krajowym rynku pracy z uwzględnieniem szans zawodowych kobiet i mężczyzn; 2) ocenę stanu środowiska naturalnego wraz z rozwiązaniami zapewniającymi zgodność z krajową i wspólnotową polityką w tym zakresie. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w przypadku Planu, a instytucje zarządzające programami w przypadku programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1, finansowanych z publicznych środków krajowych, zapewniają przeprowadzenie oceny szacunkowej przed rozpoczęciem ich realizacji. 3. Właściwy zarząd województwa zapewnia przeprowadzenie oceny szacunkowej przed rozpoczęciem realizacji kontraktu. Art. 60. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w przypadku Planu, a właściwi ministrowie w przypadku programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1, finansowanych z publicznych środków krajowych, zapewniają przeprowadzenie oceny w połowie okresu ich realizacji. 2. Właściwy zarząd województwa zapewnia przeprowadzenie oceny w połowie okresu realizacji kontraktu. 3. Ocena w połowie okresu realizacji kontraktu obejmuje badanie: 1) efektywności wykorzystania środków; 2) skuteczności w zakresie osiągania założonych celów; 3) oddziaływania na sytuację społeczno-gospodarczą, w tym na zatrudnienie; 4) funkcjonowania systemu realizacji. 4. Wyniki oceny są podstawą do proponowania zmian w Planie, programach, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, finansowanych z publicznych środków krajowych, i kontraktach przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, instytucję zarządzającą albo zarząd województwa. 5. Ocena w połowie realizacji Planu i programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, i kontraktów, jest przeprowadzona nie później niż w ciągu roku następującego po zakończeniu połowy okresu ich realizacji. Art. 61. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego w przypadku Planu, a instytucje zarządzające w przypadku programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, finansowanych z publicznych środków krajowych, zapewnią przeprowadzenie pełnej oceny po zakończeniu ich realizacji. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego we współpracy z zarządami województw zapewnia przeprowadzenie pełnej oceny po zakończeniu realizacji kontraktów z wykorzystaniem rezultatów ocen, o których mowa w art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 2. 3. Pełna ocena obejmuje w szczególności badanie, o którym mowa w art. 60 ust. 3. 4. Pełna ocena po zakończeniu realizacji Planu i programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, finansowanych z publicznych środków krajowych, oraz kontraktów, jest przeprowadzona nie później niż w ciągu roku następującego po zakończeniu ich realizacji. Rozdział 11 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 62. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1749) w art. 3 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Postępowanie scaleniowe lub wymienne przeprowadza starosta, jako zadanie z zakresu administracji rządowej ze środków budżetu państwa, z zastrzeżeniem ust. 5-7 oraz art. 4 ust. 2. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do starosty w sprawach z tego zakresu jest wojewoda."; 2) po ust. 3 dodaje się ust. 4-7 w brzmieniu: "4. Prace scaleniowo-wymienne koordynuje i wykonuje samorząd województwa przy pomocy jednostek organizacyjnych przekazanych mu na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, z późn. zm. 9)). 5. W finansowanie prac, o których mowa w ust. 4, oraz w finansowanie zagospodarowania poscaleniowego mogą być włączone publiczne środki wspólnotowe w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206). 6. W finansowanie zagospodarowania poscaleniowego mogą być włączone środki państwowych funduszy celowych oraz środki budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli jest to zgodne odpowiednio z ich regulaminami bądź właściwością. 7. W pokrywaniu kosztów przeprowadzania postępowania scaleniowego lub wymiennego oraz zagospodarowania poscaleniowego mogą uczestniczyć właściciele gruntów objętych postępowaniem na zasadach ustalonych przez starostę w projekcie, o którym mowa w art. 10 ust. 1.". Art. 63. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 10)) w art. 24 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dotacje na inwestycje budowlane uczelni, w tym realizowane z udziałem środków pochodzących z publicznych środków wspólnotowych w ramach kontraktów wojewódzkich, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206),". Art. 64. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 11)) w art. 23 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) finansowanie lub dofinansowanie inwestycji, w tym realizowanych z udziałem środków pochodzących z publicznych środków wspólnotowych w ramach kontraktów wojewódzkich, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206).". Art. 65. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 12)) w art. 23a wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się pkt 4; 2) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) kontraktów wojewódzkich zawieranych w trybie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206);"; 3) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) monitorowania i oceny przebiegów realizacji kontraktów wojewódzkich, o których mowa w pkt 5, oraz przedstawiania Radzie Ministrów analiz, sprawozdań i wniosków dotyczących ich wykonania;". Art. 66. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 13)) w art. 11 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Strategia rozwoju województwa opracowana przez samorząd województwa po przyjęciu jej w drodze uchwały przez sejmik województwa jest przedkładana do wiadomości ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego.". Art. 67. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 72 otrzymuje brzmienie: "Art. 72. 1. Urządzenia melioracji wodnych podstawowych stanowią własność Skarbu Państwa i są wykonywane na jego koszt, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wykonywanie urządzeń, o których mowa w ust. 1, może być współfinansowane z publicznych środków wspólnotowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206). 3. Rozstrzygnięcie w sprawie, o której mowa w ust. 2, podejmuje, w drodze decyzji, marszałek województwa, w uzgodnieniu z wojewodą."; 2) w art. 74 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Urządzenia melioracji wodnych szczegółowych mogą być wykonywane na koszt: 1) Skarbu Państwa za zwrotem, w formie opłaty melioracyjnej, części kosztów przez właścicieli gruntów, na które urządzenia te wywierają korzystny wpływ, zwanych dalej "zainteresowanymi właścicielami gruntów", jeżeli: a) teren cechuje duże rozdrobnienie gospodarstw rolnych lub b) urządzeniom melioracji wodnych szczegółowych grozi dekapitalizacja, lub c) warunkiem restrukturyzacji rolnictwa jest regulacja stosunków wodnych w glebie, 2) Skarbu Państwa przy współudziale publicznych środków wspólnotowych, za zwrotem przez zainteresowanych właścicieli gruntów części kosztów w formie opłaty inwestycyjnej. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 2, stanowią dochód budżetu państwa."; 3) w art. 74 uchyla się ust. 4-6; 4) po art. 74 dodaje się art. 74a-74c w brzmieniu: "Art. 74a. 1. Opłatę inwestycyjną, o której mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2, ustala się w wysokości 20 % kosztów wykonania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, które są określone w końcowym raporcie z realizacji inwestycji finansowych z udziałem publicznych środków wspólnotowych. 2. Opłatę inwestycyjną pobiera się w 15 równych rocznych ratach w terminie do dnia 30 października każdego roku, przy czym opłata inwestycyjna mniejsza od 1.000 zł pobierana jest w 3 równych rocznych ratach. 3. Pierwszą ratę opłaty inwestycyjnej pobiera się po upływie dwóch lat od dnia przekazania urządzeń do eksploatacji, a w przypadku zagospodarowania pomelioracyjnego łąk i pastwisk - po upływie roku. Art. 74b. 1. Rozstrzygnięcie w sprawach, o których mowa w art. 74 ust. 2, podejmuje, w drodze decyzji, marszałek województwa w uzgodnieniu z wojewodą na wniosek spółki wodnej lub zainteresowanych właścicieli gruntów. 2. W przypadku wykonywania urządzeń melioracji wodnych na zasadach, o których mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2, wymagany jest wniosek spółki wodnej lub wnioski zainteresowanych właścicieli gruntów stanowiących co najmniej 75 % powierzchni planowanych do zmeliorowania. 3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, ogłasza się w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie oraz poprzez umieszczenie jej, na co najmniej 14 dni, na tablicach ogłoszeń w urzędach gmin. 4. Marszałek województwa ustala dla każdego zainteresowanego właściciela gruntów, w drodze decyzji, wysokość opłaty melioracyjnej albo opłaty inwestycyjnej, proporcjonalną do powierzchni gruntów, na które korzystny wpływ wywierają urządzenia melioracji wodnych szczegółowych. 5. Właściciel gruntów, którego dotyczy decyzja, o której mowa w ust. 4, jest obowiązany umożliwić wejście na grunt oraz do obiektów budowlanych w celu zaprojektowania i wykonania urządzeń melioracji wodnych. Art. 74c. Po zakończeniu procesu inwestycyjnego i rozliczeniu wartości wykonanych robót marszałek województwa, w drodze decyzji, koryguje w czasie 9 miesięcy ustaloną wysokość opłaty melioracyjnej albo opłaty inwestycyjnej, odpowiednio do wysokości poniesionych kosztów inwestycyjnych oraz zmian w projekcie technicznym, dokonanych w trakcie realizacji inwestycji."; 5) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. 1. Programowanie, planowanie, nadzorowanie wykonywania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych, w trybie, o którym mowa w art. 74 ust. 2, urządzeń melioracji wodnych podstawowych oraz utrzymywanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych należy do marszałka województwa. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, art. 74b ust. 1 i 4 oraz art. 74c, marszałek województwa realizuje jako zadania z zakresu administracji rządowej."; 6) w art. 164 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Udzielenie spółce wodnej, wykonującej urządzenia melioracji wodnych, pomocy, o której mowa w ust. 5, może nastąpić wówczas, gdy obszar przewidziany do melioracji stanowi zwarty kompleks, zasięg oraz projekt techniczny melioracji zostały uzgodnione z wojewodą, a udział własny członków spółki odpowiada co najmniej kwocie wyliczonej zgodnie z art. 74b oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 78 ust. 1.". Art. 68. 1. Dla programu, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, współfinansowanego z publicznych środków wspólnotowych, realizowanego w ramach Planu na lata 2004-2006: 1) w skład komitetu monitorującego program, o którym mowa w art. 42 ust. 1, wchodzą przedstawiciele: a) ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, b) instytucji zarządzającej programem, c) jednostki monitorująco-kontrolnej Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, d) jednostki monitorująco-kontrolnej Europejski Fundusz Społeczny, e) instytucji płatniczej, f) Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn, g) ministrów właściwych ze względu na rodzaj działalności objętej programem, którzy nie pełnią funkcji instytucji zarządzającej programem, h) 16 wojewodów, i) 16 marszałków województw, j) ogólnopolskich organizacji, k) partnerów społecznych i gospodarczych; 2) w posiedzeniach komitetu monitorującego program, o którym mowa w art. 42 ust. 1, mogą uczestniczyć, w charakterze obserwatorów, przedstawiciele: a) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli; b) organów kontroli skarbowej; c) Komisji Europejskiej; d) Europejskiego Banku Inwestycyjnego. 2. Dla programu, o którym mowa w ust. 1, do końca 2004 r. zarząd województwa może powierzyć pełnienie roli instytucji wdrażającej, dla działań adresowanych do sektora małych i średnich przedsiębiorstw, regionalnym instytucjom finansującym wybranym przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości w trybie przepisów wydanych na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 216, poz. 1824). 3. Przekazanie kompetencji, o których mowa w ust. 2, następuje w drodze umowy określającej zakres powierzonych zadań i ich finansowanie. 4. Zarząd województwa zapewnia środki na realizację zadań powierzonych regionalnym instytucjom finansującym, o których mowa w ust. 2. 5. Regionalna instytucja finansująca, o której mowa w ust. 2, pełniąc rolę instytucji wdrażającej, jest obowiązana raz na dwa lata poddać się kontroli zleconej przez zarząd województwa. 6. Trybu i terminu konsultacji, o których mowa w art. 13 ust. 4, nie stosuje się do Planu oraz programów operacyjnych i strategii wykorzystania Funduszu Spójności sporządzonych na lata 2004-2006. 7. Do programów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3, realizowanych w ramach Planu na lata 2004-2006 nie stosuje się przepisu art. 40 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 15)). 8. Do Strategii Wykorzystania Funduszu Spójności realizowanych w ramach Planu na lata 2004-2006 nie stosuje się przepisów art. 10 ust. 1 pkt 5 i ust. 3. 9. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wniosek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 70, staje się wnioskiem w rozumieniu art. 35 ust. 1 niniejszej ustawy. 10. Przepisów art. 31 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 31 ust. 2, jeżeli są one, w dniu wejścia w życie ustawy, uprawnione do udzielania pomocy, o której mowa w art. 31 ust. 1, na podstawie odrębnych przepisów. 11. Oceny, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2, nie przeprowadza się w odniesieniu do Narodowego Planu Rozwoju na lata 2004-2006. Art. 69. Narodowa Strategia Rozwoju Regionalnego 2001-2006, uchwalona przez Radę Ministrów w dniu 28 grudnia 2000 r. na podstawie art. 11 ust. 7 ustawy wymienionej w art. 70, zachowuje moc do dnia 31 grudnia 2006 r. Art. 70. Traci moc ustawa z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921, z 2003 r. Nr 84, poz. 774 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386), z wyjątkiem art. 5 ust. 2, art. 13 ust. 3 pkt 1-9 oraz art. 16-23, które pozostają w mocy do dnia przyjęcia przez Radę Ministrów sprawozdania końcowego z wykonania programu wsparcia na rok 2004. Art. 71. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 32-36, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów, ustawę z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym, ustawę z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa i ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 93, poz. 890). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 150, poz. 983, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 240, poz. 2057 oraz z 2003 r. Nr 200, poz. 1953, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124). 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 139, poz. 1325, Nr 162, poz. 1568 i Nr 217, poz. 2124). 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962). 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959). 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055). 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1793 i 1800 oraz z 2002 r. Nr 10, poz. 89 i Nr 240, poz. 2056). 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 6, poz. 70, Nr 12, poz. 136, Nr 17, poz. 228, Nr 19, poz. 239, Nr 52, poz. 632, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1312 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1084, Nr 111, poz. 1194 i Nr 145, poz. 1623). 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959). 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959). 12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959). 13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055). 14) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959). 15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. (Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i działania pracowniczych programów emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty realizujące programy, oraz warunki uczestnictwa w tych programach. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) program - program zakładowy albo program międzyzakładowy; 2) pracownik - osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania, spółdzielczej umowy o pracę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy oraz osobę zatrudnioną na podstawie umowy zawartej w wyniku powołania lub wyboru do organu reprezentującego osobę prawną; 3) zakład ubezpieczeń - zakład ubezpieczeń na życie w formie spółki akcyjnej lub towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych na życie w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959); 4) fundusz inwestycyjny - fundusz inwestycyjny otwarty lub specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151); 5) towarzystwo emerytalne - pracownicze towarzystwo emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)); 6) fundusz emerytalny - pracowniczy fundusz emerytalny w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 7) instytucja finansowa - zakład ubezpieczeń lub fundusz inwestycyjny, zarządzający środkami gromadzonymi w programie na podstawie umowy z pracodawcą; 8) instytucja finansowa prowadząca IKE - instytucję finansową prowadzącą IKE uczestnika w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205); 9) zarządzający - instytucję finansową lub fundusz emerytalny; 10) konwersja - jednoczesne odkupienie jednostek uczestnictwa w jednym funduszu inwestycyjnym i nabycie jednostek uczestnictwa w innym funduszu inwestycyjnym zarządzanym przez to samo towarzystwo za środki pieniężne uzyskane z odkupienia jednostek uczestnictwa, pod warunkiem że jednostki odkupywane i nabywane są rejestrowane jako stanowiące środki uczestnika odpowiednio ze składki podstawowej lub dodatkowej; 11) uczestnik - pracownika lub inną osobę, która przystąpiła do programu; 12) osoba uprawniona - osobę wskazaną przez uczestnika w deklaracji, która otrzyma środki z programu w przypadku jego śmierci, osobę, o której mowa w art. 832 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2)), oraz spadkobiercę uczestnika; 13) środki - środki finansowe gromadzone w celu realizacji programu inwestowane w jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, jednostki ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego działającego na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i jednostki rozrachunkowe funduszy emerytalnych - na rachunku uczestnika prowadzonym przez zarządzającego lub środki pieniężne na rachunku uczestnika, prowadzonym na podstawie zakładowej umowy emerytalnej przez zakład ubezpieczeń, fundusz inwestycyjny albo fundusz emerytalny; 14) organ nadzoru - Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych; 15) wynagrodzenie - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe uczestnika w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 3)), bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy; 16) rachunek - zapis w rejestrze uczestników funduszu inwestycyjnego, rachunek, na który są wpłacane składki do funduszu emerytalnego, lub rachunek w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym prowadzony na zasadach określonych w ustawie, a w zakresie nieuregulowanym w ustawie - na zasadach określonych w przepisach właściwych dla tych rejestrów i rachunków; 17) IKE - indywidualne konto emerytalne w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych; 18) wypłata - dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie; 19) wypłata transferowa - przekazanie środków na warunkach określonych w ustawie do innego programu, na IKE uczestnika albo osoby uprawnionej lub z IKE uczestnika albo osoby uprawnionej do programu w przypadkach i na warunkach, o których mowa w przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych; 20) zwrot - wycofanie środków zgromadzonych w ramach programu w przypadku jego likwidacji, jeżeli nie zachodzą przesłanki do wypłaty bądź wypłaty transferowej; 21) dyspozycja - polecenie dokonania wypłaty albo wypłaty transferowej składane przez uczestnika zarządzającemu; 22) NIP - numer identyfikacji podatkowej w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 4)). Art. 3. Program jest tworzony w celu gromadzenia środków uczestnika przeznaczonych do wypłaty. Art. 4. Osoba zatrudniona u kilku pracodawców prowadzących programy może w tym samym czasie uczestniczyć w więcej niż jednym programie. Art. 5. 1. Prawo do uczestnictwa w programie przysługuje pracownikowi, który jest zatrudniony u danego pracodawcy, nie krócej niż 3 miesiące, chyba że umowa zakładowa stanowi inaczej. 2. W dniu złożenia wniosku o zarejestrowanie programu prawo, o którym mowa w ust. 1, musi przysługiwać co najmniej połowie pracowników zatrudnionych u pracodawcy, który tworzy program. 3. Jeżeli pracodawca zatrudnia więcej niż pięciuset pracowników, prawo, o którym mowa w ust. 1, musi przysługiwać co najmniej jednej trzeciej pracowników zatrudnionych u pracodawcy, który tworzy program. 4. Prawo do uczestnictwa w programie przysługuje również osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, wspólnikowi spółki cywilnej, jawnej, spółki partnerskiej oraz komandytowo-akcyjnej i komandytowej odpowiadającemu bez ograniczenia, który podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jeżeli te osoby lub spółki prowadzą program dla swoich pracowników. 5. Przepisy ustawy dotyczące pracowników stosuje się odpowiednio do osób, które są uczestnikami na podstawie ust. 4. 6. Umowa zakładowa nie może przewidywać dla uczestnictwa pracowników w programie żadnych innych warunków poza określonymi ustawą. Art. 6. 1. Programy mogą być prowadzone w jednej z następujących form: 1) funduszu emerytalnego; 2) umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego; 3) umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. 2. Umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być także zawierane przez pracodawcę z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych. W przypadku takiej umowy pracownik ma prawo do zmiany funduszu inwestycyjnego lub podziału środków znajdujących się w tych funduszach inwestycyjnych na warunkach określonych w umowie zakładowej. Konwersja między tymi funduszami nie stanowi wypłaty transferowej. 3. W przypadku otwarcia likwidacji jednego z funduszy, w którym są lokowane środki uczestnika na warunkach, o których mowa w ust. 2, zarządzający jest obowiązany niezwłocznie powiadomić pracodawcę o otwarciu likwidacji funduszu. Powiadomienie powinno zawierać informację o firmie i siedzibie likwidatora funduszu. 4. Pracodawca obowiązany jest powiadomić uczestnika o konieczności złożenia w terminie 14 dni oświadczenia woli w przedmiocie zadysponowania środkami pieniężnymi uzyskanymi w związku z likwidacją funduszu. 5. Uczestnik składa pracodawcy oświadczenie woli, o którym mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia powiadomienia, o którym mowa w ust. 4. 6. Złożone oświadczenie woli, o którym mowa w ust. 4, pracodawca niezwłocznie przekazuje likwidatorowi. 7. Likwidator obowiązany jest do przekazania środków pieniężnych uczestnika przyznanych w postępowaniu likwidacyjnym na nabycie jednostek uczestnictwa, zgodnie ze złożonym przez uczestnika oświadczeniem woli. 8. W przypadku niezłożenia przez uczestnika oświadczenia woli, o którym mowa w ust. 4, środki pieniężne przyznane uczestnikowi w postępowaniu likwidacyjnym przekazywane są przez likwidatora, w równych częściach, celem nabycia jednostek uczestnictwa pozostałych funduszy, w których mogą być lokowane środki uczestnika. 9. Jeżeli program jest prowadzony w formie umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń, o której mowa w ust. 1 pkt 3, umowa ta powinna przewidywać: 1) niepotrącanie kosztów ochrony ubezpieczeniowej ze środków zgromadzonych w ubezpieczeniowym funduszu kapitałowym w przypadku nieopłacenia składki ubezpieczenia na życie oraz związanego z ryzykiem chorobowym i wypadkowym; 2) przeznaczanie co najmniej 85 % każdorazowej składki podstawowej na ubezpieczeniowy fundusz kapitałowy; 3) pobieranie z aktywów funduszu, o którym mowa w pkt 2, opłat związanych wyłącznie z pokryciem kosztów transakcyjnych i opłat z tytułu zarządzania funduszem; 4) otrzymanie przez uczestnika ochrony ubezpieczeniowej w przypadku nieterminowego przekazania składki ubezpieczeniowej przez pracodawcę. 10. Utrzymanie ochrony ubezpieczeniowej, o której mowa w ust. 9 pkt 4, obowiązuje przez okres co najmniej 45 dni od dnia wymagalności składki. Po tym terminie ochrona ubezpieczeniowa może ulec zawieszeniu pod warunkiem, że zakład ubezpieczeń przed dniem ustania ochrony ubezpieczeniowej przekaże pracodawcy informację o fakcie jej zawieszenia. 11. Zawieszenie ochrony ubezpieczeniowej, o której mowa w ust. 10, obowiązywać może przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 12. 12. W przypadku gdy pomiędzy pracodawcą a reprezentacją pracowników zostanie zawarte porozumienie, o którym mowa w art. 38 ust. 4, okres zawieszenia ochrony ubezpieczeniowej, o którym mowa w ust. 10, może zostać przedłużony do końca okresu zawieszenia przekazywania składek określonego w tym porozumieniu. 13. Umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może przewidywać ubezpieczenie wypadkowe i chorobowe, jeżeli jest ona uzupełnieniem ubezpieczenia na życie. 14. Umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie może przewidywać przeznaczania środków ze składki dodatkowej na koszty ochrony ubezpieczeniowej. Art. 7. 1. Prowadzenie przez pracodawcę jednocześnie więcej niż jednego programu jest dopuszczalne w przypadku: 1) nabycia zakładu pracy w całości lub jego zorganizowanej części albo nabycia akcji towarzystwa emerytalnego lub 2) połączenia pracodawców prowadzących programy. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, w celu zaproponowania gromadzenia środków w jednym programie, w terminie 3 lat od dnia nabycia albo połączenia, pracodawca powinien zmienić umowę zakładową oraz: 1) wypowiedzieć lub zmienić umowę z instytucją finansową albo 2) z połączonych towarzystw emerytalnych utworzyć jedno towarzystwo i doprowadzić do przejęcia funduszu emerytalnego przez jedno z towarzystw oraz dokonać likwidacji drugiego lub sprzedać akcje towarzystwa emerytalnego. 3. Do zmiany umowy zakładowej w przypadkach określonych w ust. 2 stosuje się odpowiednio art. 41. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, nowy pracodawca wchodzi w prawa i obowiązki dotychczasowego pracodawcy wynikające z umowy zakładowej. Przepis ma zastosowanie odpowiednio, jeżeli program jest prowadzony przez jednego z łączących się pracodawców lub przez pracodawcę, którego zakład pracy lub jego zorganizowana część została nabyta. Art. 8. 1. Zarządzający ewidencjonuje wszystkie wpłacone składki, przyjęte i dokonane wypłaty transferowe, wypłatę oraz inne operacje na rachunku. Przed dokonaniem wypłaty transferowej zarządzający sporządza informację dotyczącą uczestnika programu, który złożył dyspozycję wypłaty transferowej. Informację tę zarządzający sporządza również w przypadku złożenia przez uczestnika dyspozycji wypłaty. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) numer wpisu programu do rejestru; 2) dane identyfikujące uczestnika: pierwsze imię, nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania, NIP i numer PESEL albo numer paszportu bądź innego dokumentu potwierdzającego tożsamość w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego; 3) dane identyfikujące pracodawcę: nazwę, numer REGON, NIP, adres siedziby i adres do korespondencji; 4) dane identyfikujące zarządzającego, który sporządza informację: nazwę, numer REGON, NIP, adres siedziby i adres do korespondencji; 5) wysokość wpłat w ciągu każdego roku kalendarzowego z podziałem na wpłaty z tytułu składki podstawowej i dodatkowej; 6) wysokość i daty wypłat transferowych przyjętych przez zarządzającego oraz dane identyfikujące zarządzającego lub nazwę instytucji finansowej prowadzącej IKE, dokonujących tych wypłat transferowych; 7) wysokość i datę dokonywanej wypłaty transferowej oraz dane identyfikujące zarządzającego lub nazwę instytucji finansowej prowadzącej IKE, do których dokonywana jest wypłata transferowa; 8) sumę wpłaconych składek podstawowych - w przypadku gdy wypłata transferowa jest dokonywana na IKE; 9) datę sporządzenia informacji oraz imię, nazwisko, funkcję i podpis osoby odpowiedzialnej za jej sporządzenie. 3. Informację, o której mowa w ust. 1, zarządzający sporządza w dwóch egzemplarzach. 4. Zarządzający w przypadku dokonywania wypłaty transferowej przekazuje wraz z dokonaniem wypłaty transferowej odpowiednio następnemu zarządzającemu albo instytucji finansowej prowadzącej IKE jeden egzemplarz informacji, o której mowa w ust. 1, i informacje uzyskane od wszystkich poprzednich zarządzających oraz od instytucji finansowych prowadzących IKE uczestnika. Drugi egzemplarz informacji, o której mowa w ust. 1, zarządzający przekazuje uczestnikowi. 5. W przypadku dokonywania wypłaty zarządzający przekazuje uczestnikowi informację, o której mowa w ust. 2 pkt 1-6 i 9, oraz informację o wysokości wypłaty. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania informacji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb jej przekazywania, mając na względzie konieczność zapewnienia sprawnego przekazywania informacji. Art. 9. Określenie "program emerytalny" może być używane wyłącznie do określenia programów uregulowanych w niniejszej ustawie. Rozdział 2 Tworzenie i prowadzenie programu Art. 10. 1. Program tworzy się: 1) przez zawarcie umowy zakładowej albo umowy międzyzakładowej; 2) następnie przez zawarcie umowy z instytucją finansową, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 3, albo utworzenie towarzystwa emerytalnego i funduszu emerytalnego albo nabycie przez pracodawcę akcji istniejącego towarzystwa emerytalnego; 3) następnie przez rejestrację programu przez organ nadzoru. 2. Umowy nie mogą zawierać warunków uczestnictwa pracownika w programie niezgodnych z przepisami ustawy. Art. 11. 1. Umowa zakładowa jest umową zawieraną przez pracodawcę z reprezentacją pracowników. 2. Reprezentację pracowników tworzą wszystkie zakładowe organizacje związkowe działające u danego pracodawcy. 3. Jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca zawiera umowę zakładową z reprezentacją pracowników wyłonioną w trybie przyjętym u danego pracodawcy. 4. Umocowanie reprezentacji pracowników wyłonionej w trybie, o którym mowa w ust. 3, do podejmowania czynności przewidzianych przez ustawę wygasa po upływie 24 miesięcy od dnia wyłonienia reprezentacji. 5. Umocowanie, o którym mowa w ust. 4, wygasa przed upływem 24 miesięcy od dnia wyłonienia reprezentacji w przypadku, gdy: 1) co najmniej połowa osób wchodzących w skład reprezentacji pracowników przestanie być pracownikami pracodawcy; 2) u pracodawcy rozpocznie działalność zakładowa organizacja związkowa. 6. W przypadku wygaśnięcia umocowania reprezentacji pracowników z przyczyn, o których mowa w ust. 4 i 5, dokonuje się wyboru nowej reprezentacji pracowników w trybie określonym w ust. 3. 7. Pracodawca przedstawia reprezentacji pracowników ofertę utworzenia programu, która zawiera: 1) projekt umowy zakładowej; 2) ustalone w umowie przedwstępnej warunki umowy z instytucją finansową lub statut towarzystwa emerytalnego i statut funduszu emerytalnego albo projekty tych statutów; 3) określenie okresu ważności oferty, nie krótszego niż 3 miesiące. 8. Jeżeli w okresie 2 miesięcy od dnia przedstawienia przez pracodawcę reprezentacji pracowników oferty utworzenia programu, o której mowa w ust. 7, nie dojdzie do zawarcia umowy zakładowej z powodu niemożności uzgodnienia przez strony jej treści, pracodawca może zawrzeć umowę zakładową z reprezentatywnymi organizacjami związkowymi w rozumieniu art. 24125a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 5)). Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio. Art. 12. Spory ze stosunków prawnych powstałe między stronami umowy zakładowej rozstrzygają sądy powszechne właściwe dla siedziby pracodawcy. Art. 13. 1. Umowa zakładowa określa w szczególności: 1) formę programu wraz ze wskazaniem zarządzającego, który będzie gromadził środki i zarządzał nimi na podstawie umowy z pracodawcą lub na podstawie postanowień statutu funduszu emerytalnego; 2) warunki i tryb przystępowania do programu i występowania z niego; 3) proponowane warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi; 4) warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi, w przypadku, o którym mowa w art. 17 ust. 3; 5) przypadki i warunki wypowiedzenia umowy między pracodawcą a instytucją finansową albo warunki zbycia przez pracodawcę wszystkich posiadanych przez niego akcji towarzystwa emerytalnego oraz warunki likwidacji tego towarzystwa; 6) warunki, terminy i sposób dokonania wypłaty, wypłaty transferowej oraz zwrotu; 7) termin wskazania przez uczestnika rachunku, na który zarządzający albo likwidator zarządzającego ma dokonać wypłaty transferowej w przypadku likwidacji programu, ustalony zgodnie z art. 41 ust. 5; 8) przypadki i warunki zmiany formy programu lub zarządzającego; 9) wysokość składki podstawowej; 10) minimalną wysokość możliwej do zadeklarowania składki dodatkowej, jeżeli umowa zakładowa nie zakazuje deklarowania składki dodatkowej; 11) sposób deklarowania składki dodatkowej przez uczestników oraz terminy naliczania i potrącania tych składek przez pracodawcę w celu przelewu na rachunek uczestnika; 12) terminy naliczania oraz przelewu składki podstawowej na rachunek uczestnika; 13) koszty i opłaty obciążające uczestnika i pracodawcę oraz warunki, na jakich mogą one zostać obniżone bez konieczności zmiany umowy zakładowej; 14) warunki zmiany i wypowiedzenia umowy zakładowej; 15) warunki jednostronnego zawieszenia odprowadzania składek podstawowych oraz czasowego ograniczenia wysokości składek podstawowych przez pracodawcę, o których mowa w art. 38; 16) okres wypowiedzenia umowy zakładowej przez pracodawcę, o którym mowa w art. 40 ust. 2 pkt 3; 17) okres wypowiedzenia umowy zakładowej przez pracodawcę, o którym mowa w art. 40 ust. 2 pkt 4. 2. Jeżeli program jest prowadzony w formie umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego, umowa zakładowa określa warunki konwersji w przypadku zmiany funduszu w ramach tego samego programu. Art. 14. 1. Pracodawcy w celu realizacji programu na jednakowych warunkach mogą utworzyć program międzyzakładowy. 2. Do utworzenia programu międzyzakładowego konieczne jest zawarcie umowy międzyzakładowej i umowy z instytucją finansową wspólnej dla pracodawców, o których mowa w ust. 1. 3. Do określenia treści umowy międzyzakładowej stosuje się odpowiednio art. 13 ust. 1. Art. 15. 1. Umowa międzyzakładowa jest zawierana między reprezentacją pracodawców a międzyzakładową reprezentacją pracowników. 2. Tryb wyłaniania oraz zmiany składu reprezentacji, o których mowa w ust. 1, określają w formie pisemnej pracodawcy i reprezentacje pracowników powołane w trybie art. 11. 3. Oferta zawarcia umowy międzyzakładowej jest przedstawiana przez reprezentację pracodawców międzyzakładowej reprezentacji pracowników. Art. 16. Reprezentacje, o których mowa w art. 15 ust. 1, mogą na wniosek nowego pracodawcy zgodzić się na jego przystąpienie do umowy międzyzakładowej. Art. 17. 1. Pracodawca zawiera umowę z instytucją finansową, która określa warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi. W przypadku programu w formie funduszu emerytalnego warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi określa statut funduszu. 2. W przypadku programu międzyzakładowego warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi określa umowa zawarta przez reprezentację pracodawców z instytucją finansową lub statut funduszu emerytalnego. 3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń jest jednocześnie pracodawcą tworzącym program i zarządzającym tym programem, nie zawiera się umowy, o której mowa w ust. 1; warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi określa umowa zakładowa. 4. W przypadku gdy towarzystwo funduszy inwestycyjnych jest jednocześnie pracodawcą tworzącym program i organem zarządzającego tym programem, nie zawiera się umowy, o której mowa w ust. 1; warunki gromadzenia środków i zarządzania nimi określa umowa zakładowa. 5. Umowa z instytucją finansową lub statut funduszu emerytalnego nie może przewidywać żadnych kosztów obciążających uczestnika w przypadku dokonania wypłaty, wypłaty transferowej, wpłaty środków z tytułu dokonywanej wypłaty transferowej lub zwrotu. Art. 18. 1. Przystąpienie pracownika do programu na warunkach określonych w umowie zakładowej następuje na podstawie pisemnej deklaracji o przystąpieniu do programu, zwanej dalej "deklaracją", po upływie jednego miesiąca od jej złożenia, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. Deklaracja zawiera oświadczenie pracownika, że otrzymał kopię umowy zakładowej i zapoznał się z jej treścią, akceptuje jej warunki, oraz może zawierać rozrządzenie na wypadek śmierci pracownika. 3. W przypadku gdy umowa zakładowa nie zakazuje wnoszenia składki dodatkowej, a uczestnik zadeklarował jej wnoszenie, deklaracja zawiera również wysokość deklarowanej składki dodatkowej oraz upoważnienie dla pracodawcy do jej naliczania i potrącania z wynagrodzenia oraz dokonania jej przelewu na rachunek uczestnika. 4. Pracodawca przyjmuje deklarację i pisemnie potwierdza uczestnikowi jej przyjęcie. 5. Jeżeli pracownikowi nie przysługuje prawo do uczestnictwa w programie, pracodawca zwraca deklarację wraz z pisemnym uzasadnieniem odmowy jej przyjęcia. Zwrócenie deklaracji powinno nastąpić nie później niż w terminie jednego miesiąca od dnia jej złożenia przez pracownika. 6. W przypadku zamiaru dokonania transferu środków zgromadzonych przez uczestnika na IKE do programu, pracodawca, na żądanie uczestnika, wydaje mu potwierdzenie przystąpienia do programu emerytalnego. 7. Potwierdzenie przystąpienia do programu powinno zawierać dane, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2, oraz nazwę pracodawcy prowadzącego program, nazwę zarządzającego programem oraz numer rachunku, na który należy dokonać wypłaty transferowej. 8. W sprawach odmowy przyjęcia deklaracji i roszczeń między uczestnikiem programu a pracodawcą orzekają sądy pracy właściwe dla siedziby pracodawcy. Art. 19. 1. Umowa zakładowa może przewidywać dobrowolne wnoszenie do funduszu emerytalnego przez uczestnika akcji uzyskanych przez członka tego funduszu emerytalnego, nieodpłatnie lub na warunkach preferencyjnych, w następstwie prywatyzacji pracodawcy. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, umowa zakładowa określa terminy i warunki wnoszenia akcji na rachunek ilościowy w funduszu emerytalnym oraz warunki prowadzenia tych rachunków. Uczestnik określa w deklaracji, wynikającą z umowy zakładowej, liczbę akcji pracodawcy, którą wniesie na swój rachunek. Art. 20. 1. W sprawach dotyczących programu uczestnik składa pisemne oświadczenie woli pracodawcy lub za jego pośrednictwem. 2. Uczestnik jest obowiązany informować pracodawcę o każdorazowej zmianie adresu do korespondencji oraz danych, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio po ustaniu zatrudnienia. 4. W przypadku połączenia, podziału, zbycia zakładu pracy w całości albo jego zorganizowanej części, uczestnik składa oświadczenia woli za pośrednictwem nowego pracodawcy. 5. W przypadku likwidacji zakładu pracy uczestnik składa oświadczenia woli za pośrednictwem likwidatora, a po zakończeniu likwidacji bezpośrednio zarządzającemu. 6. W przypadku upadłości pracodawcy uczestnik składa oświadczenia woli bezpośrednio zarządzającemu. Syndyk masy upadłościowej jest obowiązany do powiadomienia uczestników programu o sposobie składania oświadczenia woli w sprawach dotyczących programu w związku z upadłością pracodawcy w terminie 45 dni od dnia ogłoszenia upadłości. 7. W sprawach dotyczących programu pracodawca nie może być pełnomocnikiem uczestnika. Art. 21. 1. Umowy tworzące program obowiązują od dnia rejestracji programu. 2. Zmiana umów następuje w trybie właściwym do zawarcia danej umowy. Art. 22. 1. Pracodawca jest obowiązany do informowania pracowników, w sposób zwyczajowo u niego przyjęty, o warunkach funkcjonowania programu. 2. Informacja powinna zawierać w szczególności: 1) formę programu wraz ze wskazaniem zarządzającego; 2) określenie wysokości składki podstawowej; 3) określenie maksymalnej wysokości składki dodatkowej, o której mowa w art. 25 ust. 3; 4) stwierdzenie, że zawiera jedynie omówienie warunków programu, a podstawą funkcjonowania programu jest umowa zakładowa; 5) minimalną i maksymalną wysokość możliwej do zadeklarowania miesięcznej składki dodatkowej oraz sposób jej deklarowania; 6) wskazanie właściwych przepisów podatkowych dotyczących gromadzonych środków; 7) omówienie: a) zasad wypłaty, wypłaty transferowej i zwrotu zgromadzonych na rachunku uczestnika środków, b) trybu zmiany deklaracji, konsekwencji, w tym finansowych, tych zmian i warunków odstąpienia uczestnika od programu, c) praw osoby uprawnionej w przypadku śmierci uczestnika, d) przypadków, w których następuje likwidacja programu, oraz konsekwencji z tego wynikających, e) możliwości zadysponowania przez uczestnika prawami do zgromadzonych środków. 3. Zarządzający jest obowiązany do niezwłocznego przekazywania pracodawcy informacji wskazującej przepisy prawa powszechnie obowiązującego zawierające zmiany w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 7. 4. Pracodawca jest obowiązany do aktualizowania informacji dotyczących zasad funkcjonowania programu, niezwłocznie po ich uzyskaniu. 5. Pracodawca jest obowiązany do wyróżnienia w informacji, o której mowa w ust. 2, zmian, jakie zaszły w zakresie objętym tą informacją w okresie 12 miesięcy poprzedzających datę dokonania aktualizacji. 6. Pracodawca jest dodatkowo obowiązany przekazać uczestnikowi pisemną informację o warunkach wypłaty środków gromadzonych w programie: 1) w pierwszym kwartale roku kalendarzowego, w którym uczestnik ten ukończy 60 lat, lub 2) w ciągu 30 dni od dnia ustania stosunku pracy z powodu uzyskania wcześniejszych uprawnień emerytalnych. Art. 23. 1. Pracodawca jest obowiązany do przekazywania organowi nadzoru rocznej informacji dotyczącej realizacji prowadzonego programu. 2. Roczna informacja, o której mowa w ust. 1, jest przekazywana do dnia 1 marca za rok poprzedni. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, zakres rocznej informacji dotyczącej realizacji prowadzonego programu oraz tryb jej przekazywania organowi nadzoru, mając na względzie potrzebę dysponowania koniecznymi danymi dotyczącymi realizacji programów przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego oraz organ nadzoru, a także właściwą ochronę praw uczestników tych programów. Art. 24. 1. Składkę podstawową finansuje pracodawca. 2. Kwota wpłacanej składki podstawowej nie może przekroczyć 7 % wynagrodzenia uczestnika. 3. Wysokość składki podstawowej ustala się: 1) procentowo od wynagrodzenia albo 2) w jednakowej kwocie dla wszystkich uczestników, albo 3) procentowo od wynagrodzenia, z określeniem maksymalnej kwotowej wysokości tej składki. 4. Pracodawca nalicza i odprowadza składkę podstawową: 1) w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy nie dłuższe niż miesiąc - w terminie wypłaty tych składników obowiązującym u pracodawcy, i odprowadza je w okresach miesięcznych; 2) w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy dłuższe niż miesiąc - w terminie wypłaty tych składników, i odprowadza je również w tym terminie. 5. Składka podstawowa nie jest wliczana do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne. 6. W przypadkach określonych w ust. 3 pkt 1 i 3 wysokość składki podstawowej jest ustalana od wynagrodzenia w jednakowym procencie dla wszystkich uczestników. Art. 25. 1. Uczestnik może zadeklarować składkę dodatkową, jeżeli umowa zakładowa tego nie zakazuje. 2. Wysokość składki dodatkowej uczestnik określa w deklaracji. 3. Uczestnik może zmienić wysokość składki dodatkowej lub zrezygnować z jej wnoszenia, ze skutkiem na przyszłość, w formie zmiany deklaracji. 4. Suma składek dodatkowych wniesionych przez uczestnika do jednego programu w ciągu roku kalendarzowego nie może przekroczyć trzykrotności kwoty odpowiadającej maksymalnej wysokości kwoty wpłaty na IKE, o której mowa w przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych. 5. Składka dodatkowa jest potrącana z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu. Art. 26. 1. Pracodawca jest obowiązany do terminowego i prawidłowego: 1) naliczania i odprowadzania składek podstawowych; 2) naliczania, potrącania i odprowadzania składek dodatkowych. 2. Składki są odprowadzane na rachunki prowadzone w celu realizacji programu. Art. 27. W przypadku gdy ustało zatrudnienie uczestnika u pracodawcy prowadzącego program lub nastąpiła likwidacja programu, środki pozostają na rachunku uczestnika do czasu wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu. Art. 28. W zakresie nieuregulowanym ustawą zasady zarządzania środkami zgromadzonymi na rachunkach: 1) w funduszu emerytalnym określają przepisy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 2) w funduszach inwestycyjnych określają przepisy o funduszach inwestycyjnych; 3) zakładów ubezpieczeń określają przepisy o działalności ubezpieczeniowej. Rozdział 3 Rejestracja programu Art. 29. 1. Program podlega rejestracji przez organ nadzoru. 2. Organ nadzoru prowadzi rejestr programów. Art. 30. 1. Wniosek pracodawcy o rejestrację programu zakładowego powinien zawierać dane pracodawcy i zarządzającego: nazwę (firmę), adres siedziby, numer REGON oraz adres do korespondencji. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) informację o umocowaniu reprezentacji pracowników do zawarcia umowy zakładowej; 2) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o braku zaległości w opłacaniu składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne wystawione nie później niż trzy miesiące przed dniem złożenia wniosku; 3) zaświadczenie urzędu skarbowego o braku zaległości podatkowych wystawione nie później niż trzy miesiące przed dniem złożenia wniosku; 4) umowę zakładową; 5) umowę z instytucją finansową albo statut funduszu emerytalnego; 6) wzór deklaracji o przystąpieniu do programu; 7) oświadczenie pracodawcy, że warunki uczestnictwa w programie nie naruszają przepisów art. 5 ust. 2 i 3; 8) dokumenty potwierdzające dane pracodawcy, o których mowa w ust. 1. Art. 31. 1. Wniosek reprezentacji pracodawców o rejestrację programu międzyzakładowego powinien zawierać dane dotyczące każdego pracodawcy, o których mowa w art. 30 ust. 1. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) umowę międzyzakładową; 2) dokument określający zasady wyłonienia reprezentacji pracodawców i międzyzakładowej reprezentacji pracowników; 3) dokumenty potwierdzające umocowanie reprezentacji pracodawców i międzyzakładowej reprezentacji pracowników, wybranych zgodnie z przewidzianym trybem, obejmujące dane tych osób: imię, nazwisko i numer PESEL lub, w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego - numer paszportu; 4) umowę zawartą przez reprezentację pracodawców z instytucją finansową lub statut funduszu emerytalnego; 5) dotyczące każdego pracodawcy informacje i dokumenty, o których mowa w art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 i 7; 6) wzór deklaracji o przystąpieniu do programu. 3. Umowa międzyzakładowa z dniem rejestracji programu międzyzakładowego staje się umową zakładową. Stronami tej umowy są pracodawca i reprezentacja pracowników, wyłoniona w trybie, o którym mowa w art. 11. 4. Umowa zawarta przez reprezentację pracodawców z instytucją finansową z dniem rejestracji programu międzyzakładowego staje się umową między reprezentowanym pracodawcą a instytucją finansową. Art. 32. 1. Przystępując do zarejestrowanego programu międzyzakładowego, pracodawca składa w organie nadzoru wniosek o wpis pracodawcy przystępującego do programu międzyzakładowego do rejestru, podając numer programu międzyzakładowego z rejestru programów oraz dane i informacje, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2 pkt 2 i 3, dotyczące przystępującego pracodawcy. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) umowę o przystąpieniu do umowy międzyzakładowej; 2) umowę o przystąpieniu pracodawcy do umowy zawartej przez reprezentację pracodawców z instytucją finansową; 3) oświadczenie pracodawcy, że warunki uczestnictwa w programie nie naruszają przepisów art. 5 ust. 2 i 3; 4) informacje o umocowaniu reprezentacji pracowników do zawarcia umowy międzyzakładowej. 3. Umowa o przystąpieniu pracodawcy do programu międzyzakładowego wchodzi w życie z dniem wpisu do rejestru zmiany w programie międzyzakładowym, o której mowa w ust. 1. 4. Stronami umowy, o której mowa w ust. 2 pkt 1, są: 1) przystępujący pracodawca i reprezentacja jego pracowników wyłoniona w trybie, o którym mowa w art. 11, oraz 2) reprezentacja pracodawców i międzyzakładowa reprezentacja pracowników. 5. Przepis art. 31 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 33. 1. W przypadku zmiany umowy zakładowej, o której mowa w art. 31 ust. 3, w trybie określonym w art. 11, pracodawca będący stroną tej umowy obowiązany jest złożyć do organu nadzoru wniosek o rejestrację programu zakładowego, zgodnie z art. 30. 2. Z chwilą wpisu programu zakładowego, o którym mowa w ust. 1, do rejestru, organ nadzoru wykreśla z rejestru adnotację o udziale pracodawcy w programie międzyzakładowym. Art. 34. 1. Wpis programu zakładowego do rejestru programów obejmuje: 1) zawarte we wniosku dane pracodawcy; 2) zawarte we wniosku dane zarządzającego; 3) warunki uczestnictwa w programie zawarte w umowie zakładowej albo w umowie międzyzakładowej; 4) formę programu; 5) numer w rejestrze programów. 2. Wpis programu międzyzakładowego do rejestru programów obejmuje dane wszystkich pracodawców tworzących ten program. 3. Pracodawca jest obowiązany zgłosić do rejestru programów wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w terminie 30 dni od zaistnienia tych zmian. 4. Pracodawca jest obowiązany zgłosić do rejestru programów wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie 30 dni od otrzymania od zarządzającego informacji o tych zmianach. 5. Organ nadzoru zawiadamia pracodawcę o dokonaniu rejestracji zmian, o których mowa w ust. 3 i 4, w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia. 6. Pracodawca składa do organu nadzoru wniosek o wpis zmian do rejestru w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3 i 4 w terminie 14 dni od dnia ich zaistnienia. Zmiana umowy zakładowej wchodzi w życie od dnia wpisu do rejestru. 7. Zmiana umowy zakładowej spowodowana zmianą statutu funduszu inwestycyjnego lub statutu funduszu emerytalnego obowiązuje z chwilą wpisu zmian do rejestru, nie wcześniej niż z chwilą wejścia w życie zmian statutu. Wniosek o dokonanie rejestracji takiej zmiany umowy zakładowej może być złożony przed wejściem w życie zmian statutu. 8. Jeżeli zmiany w rejestrze programów zostały dokonane w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3 i 4, pracodawca jest obowiązany do przekazania uczestnikom zmian w umowie zakładowej. Art. 35. 1. Jeżeli wniosek o rejestrację programu nie spełnia warunków wynikających z przepisów ustawy, organ nadzoru jest obowiązany w terminie 1 miesiąca wezwać pracodawcę albo reprezentację pracodawców, o której mowa w art. 15 ust. 1, do usunięcia nieprawidłowości, wyznaczając w tym celu odpowiedni termin, nie krótszy niż trzy tygodnie. 2. Organ nadzoru odmawia rejestracji programu w przypadku: 1) gdy w wyznaczonym przez niego terminie nie zostaną usunięte nieprawidłowości; 2) niezgodności programu z przepisami ustawy. Art. 36. 1. Organ nadzoru sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem programów w zakresie ich zgodności z prawem. 2. W przypadku uzyskania informacji uzasadniających podejrzenie zaistnienia nieprawidłowości w funkcjonowaniu programu organ nadzoru jest uprawniony do żądania od pracodawcy lub zarządzającego realizujących program wszelkich informacji, dokumentów i wyjaśnień z tym związanych. 3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w prowadzeniu programu organ nadzoru powiadamia o nich pracodawcę i wzywa do ich usunięcia w terminie określonym w wezwaniu, nie krótszym niż 14 dni. 4. W przypadku nieusunięcia przez pracodawcę nieprawidłowości w wyznaczonym w wezwaniu terminie organ nadzoru może nałożyć na pracodawcę prowadzącego program karę pieniężną w wysokości do 50.000 zł. 5. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru jest obowiązany uwzględnić rodzaj i wagę stwierdzonych nieprawidłowości. 6. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w realizacji programu przez zarządzającego, o którym mowa w: 1) art. 2 pkt 3 i 6, organ nadzoru podejmuje przewidziane prawem czynności nadzorcze; 2) art. 2 pkt 4, organ nadzoru powiadamia o nieprawidłowościach Komisję Papierów Wartościowych i Giełd. Art. 37. 1. Do postępowania przed organem nadzoru stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 6)). 2. Rejestracja programu, odmowa rejestracji, wpis zmian do rejestru programów z wyłączeniem art. 34 ust. 5, odmowa wpisu zmian do rejestru, wpis i odmowa wpisu do rejestru postanowień porozumień, o których mowa w art. 38 i 39, zezwolenie i odmowa zezwolenia na zawieszenie naliczania i odprowadzania składek podstawowych, nałożenie kary pieniężnej oraz wykreślenie programu z rejestru następuje w drodze decyzji administracyjnej. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru programów oraz terminy i tryb wydawania wypisów z tego rejestru, a także określi, jakie warunki uczestnictwa w programie zawarte w umowie zakładowej i umowie międzyzakładowej wpisywane powinny być do rejestru zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 3, mając na względzie potrzebę zapewnienia sprawności prowadzonego procesu rejestracyjnego. Rozdział 4 Zawieszanie odprowadzania składek podstawowych i likwidacja programu Art. 38. 1. Pracodawca może jednostronnie: 1) zawiesić odprowadzanie składek podstawowych lub 2) czasowo ograniczyć wysokość naliczanej składki podstawowej przez określenie obowiązującej w okresie tego ograniczenia zasady naliczania składki, zgodnie z art. 24 ust. 3. 2. W okresie obejmującym 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych łączny okres jednostronnego zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie może przekroczyć 3 miesięcy. 3. Jeżeli umowa zakładowa to przewiduje, łączny okres jednostronnego zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może wynosić do 6 miesięcy w okresie obejmującym 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych. 4. Po okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 2 lub 3, pracodawca może, jeżeli jest to uzasadnione sytuacją finansową, zawrzeć z reprezentacją pracowników porozumienie o: 1) zawieszeniu naliczania i odprowadzania składek podstawowych lub 2) czasowym ograniczeniu wysokości składek podstawowych przez określenie obowiązującej w okresie tego ograniczenia zasady naliczania składki podstawowej, zgodnie z art. 24 ust. 3. 5. Zawarcie porozumienia, o którym mowa w ust. 4, następuje, jeżeli strony porozumienia uznają, że jest to uzasadnione sytuacją finansową pracodawcy. 6. Do zawarcia porozumienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 dotyczące zawarcia umowy zakładowej. 7. Pracodawca przekazuje porozumienie organowi nadzoru niezwłocznie po jego zawarciu. 8. Organ nadzoru wpisuje do rejestru programów w terminie 7 dni od daty otrzymania zawartego porozumienia, o którym mowa w ust. 4: 1) datę zawarcia porozumienia; 2) dzień, od którego porozumienie zaczyna obowiązywać; 3) datę wygaśnięcia porozumienia; 4) wysokość składki podstawowej obowiązującej w okresie obowiązywania porozumienia - w przypadku określonym w ust. 4 pkt 2. 9. Porozumienie obowiązuje od dnia w nim określonego, lecz nie wcześniej niż od dnia wpisania jego postanowień do rejestru programów. 10. Organ nadzoru odmawia wpisu, jeżeli postanowienia porozumienia są sprzeczne z przepisami ustawy. 11. Pracodawca rozwiązuje porozumienie w przypadku ustania przyczyny będącej podstawą jego zawarcia. 12. Pracodawca informuje organ nadzoru o rozwiązaniu porozumienia, w terminie dwóch tygodni od dnia rozpoczęcia naliczania i odprowadzania składek podstawowych, na warunkach zawartych w umowie zakładowej. 13. Pracodawca jest obowiązany rozpocząć ponowne naliczanie i odprowadzanie składek podstawowych, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło rozwiązanie lub wygaśnięcie porozumienia. Art. 39. 1. W okresie obejmującym 48 kolejnych miesięcy kalendarzowych łączny okres obowiązywania porozumienia zawartego na zasadach określonych w art. 38 nie może przekroczyć 24 miesięcy. 2. Czas obowiązywania porozumienia może przekroczyć okres, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy dalsze naliczanie i odprowadzanie składek podstawowych spowodowałoby konieczność złożenia wniosku, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm. 7)). 3. W przypadku gdy porozumienie zostało zawarte na zasadach określonych w ust. 2, pracodawca, przekazując porozumienie organowi nadzoru, przedstawia dokumenty uzasadniające zaistnienie sytuacji, o której mowa w ust. 2. 4. Porozumienie na warunkach, o których mowa w ust. 2, może być zawarte na okres nie dłuższy niż 24 miesiące. Jeżeli jest to uzasadnione sytuacją finansową pracodawcy, może on ponownie zawrzeć porozumienie. Art. 40. 1. Likwidacja programu może nastąpić w przypadku: 1) otwarcia likwidacji zakładu ubezpieczeń, jeżeli nie nastąpi przelew praw (cesja) z umowy pracodawcy z zakładem na rzecz innego zakładu, 2) wystąpienia przesłanki do rozwiązania i w konsekwencji likwidacji wszystkich funduszy inwestycyjnych, w których były gromadzone składki w ramach programu, jeżeli nie nastąpi przejęcie któregokolwiek z tych funduszy przez inne towarzystwo funduszy inwestycyjnych, 3) otwarcia likwidacji funduszu emerytalnego, jeżeli nie nastąpi przejęcie tego funduszu przez inne towarzystwo emerytalne, 4) wymienionym w art. 7 ust. 1, 5) wypowiedzenia umowy przez instytucję finansową - jeżeli reprezentacja pracowników nie wyrazi zgody na zmianę umowy zakładowej w trybie art. 41. 2. Likwidacja programu może nastąpić również w przypadku: 1) likwidacji albo upadłości pracodawcy; 2) spadku wartości środków zgromadzonych w programie poniżej kwoty ustalonej w umowie zakładowej; 3) podjęcia przez pracodawcę decyzji o likwidacji programu, pod warunkiem zawarcia przez pracodawcę porozumienia w sprawie rozwiązania umowy zakładowej z reprezentacją pracowników; 4) podjęcia przez pracodawcę jednostronnej decyzji o rozwiązaniu umowy zakładowej, pod warunkiem zachowania co najmniej 12-miesięcznego okresu wypowiedzenia, jeżeli uprzednio przez okres co najmniej trzech miesięcy zostało zawieszone odprowadzanie składek podstawowych lub została ograniczona ich wysokość. 3. Likwidacja programu następuje, jeżeli u osoby, o której mowa w art. 5 ust. 3, nie pozostają w zatrudnieniu pracownicy będący uczestnikami programu. 4. Likwidacja programu skutkuje wykreśleniem programu z rejestru. 5. Wykreślenie programu z rejestru może również nastąpić z przyczyn, o których mowa w art. 7 lub art. 59. Art. 41. 1. W przypadku likwidacji programu z przyczyn, o których mowa w art. 40 ust. 1, pracodawca jest obowiązany przedstawić reprezentacji pracowników ofertę zawierającą projekt umowy z nową instytucją finansową lub statut funduszu emerytalnego, do którego zamierza przystąpić, oraz propozycję zmiany umowy zakładowej. 2. Jeżeli w okresie 2 miesięcy od przedstawienia przez pracodawcę reprezentacji pracowników oferty, o której mowa w ust. 1, nie zostanie wyrażona przez tę reprezentację zgoda na dokonanie zmiany umowy zakładowej, pracodawca, przedstawiając dokumenty potwierdzające złożenie propozycji zmiany umowy zakładowej, składa do organu nadzoru wniosek o wydanie decyzji o wykreśleniu programu z rejestru programów. 3. W przypadkach, o których mowa w art. 40 ust. 2, pracodawca lub likwidator pracodawcy jest obowiązany do złożenia do organu nadzoru wniosku o wydanie decyzji o wykreśleniu programu z rejestru programów, przedstawiając dokumenty potwierdzające zaistnienie przyczyn likwidacji programu. 4. Po uzyskaniu prawomocnej decyzji o wykreśleniu programu z rejestru programów odpowiednio pracodawca, syndyk masy upadłościowej pracodawcy lub likwidator pracodawcy przekazuje uczestnikom za potwierdzeniem lub listem poleconym informację o likwidacji programu, powiadamiając ich jednocześnie o terminie, od którego przestaje naliczać, pobierać i odprowadzać składki, oraz o przyczynach likwidacji programu i o czynnościach, które podjął zgodnie z przepisami prawa. 5. Informacja, o której mowa w ust. 4, zawiera ponadto wezwanie uczestnika do wskazania odpowiednio pracodawcy, likwidatorowi lub zarządzającemu rachunku, na który ma zostać dokonana wypłata transferowa, oraz pouczenie uczestnika, że w przypadku niepodania tego rachunku, w terminie określonym w umowie zakładowej, nastąpi zwrot, o którym mowa w art. 44 ust. 1, oraz o konsekwencjach finansowych tego zwrotu. 6. Termin wskazania przez uczestnika rachunku, o którym mowa w ust. 5, określony w umowie zakładowej, nie może być krótszy niż miesiąc od dnia otrzymania przez uczestnika informacji, o której mowa w ust. 4. 7. Obowiązek pracodawcy, syndyka masy upadłościowej pracodawcy lub likwidatora pracodawcy, o którym mowa w ust. 4, uważa się za zrealizowany także, jeżeli uczestnik dwukrotnie nie podejmie przesyłki poleconej. Rozdział 5 Zasady wypłat, wypłat transferowych i zwrotu z programu Art. 42. 1. Wypłata następuje: 1) na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat; 2) na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia; 3) w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków; 4) na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika. 2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli uczestnik jest pracownikiem pracodawcy prowadzącego ten program. W takim przypadku wypłata następuje po ustaniu stosunku pracy. 3. Wypłata może być, w zależności od wniosku uczestnika albo osoby uprawnionej, dokonywana jednorazowo albo ratalnie. Wypłata jednorazowa jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia złożenia wniosku, a w przypadku wypłaty ratalnej pierwsza rata jest płatna w terminie nie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia złożenia wniosku, chyba że uczestnik albo osoba uprawniona wystąpi z wnioskiem o wypłatę w terminie późniejszym. Art. 43. 1. Wypłata transferowa jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż miesiąc od dnia złożenia wniosku przez uczestnika. 2. Wypłata transferowa jest dokonywana: 1) do innego programu, którego uczestnikiem jest uczestnik programu; 2) na IKE uczestnika; 3) na IKE osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika; 4) z IKE uczestnika na jego rachunek w programie na warunkach określonych w ustawie o indywidualnych kontach emerytalnych. 3. Wniosek o wypłatę transferową jest równoznaczny z wypowiedzeniem udziału w programie. 4. Wypłata transferowa, o której mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, jest dokonywana na podstawie dyspozycji uczestnika albo osoby uprawnionej po okazaniu pracodawcy potwierdzenia zawarcia umowy, o którym mowa w przepisach o indywidualnych kontach emerytalnych. 5. Wypłata transferowa z programu nie może nastąpić w przypadku, gdy uczestnik pozostaje w stosunku pracy z pracodawcą prowadzącym ten program. 6. Przepis ust. 5 nie ma zastosowania, jeżeli wypłata transferowa następuje w przypadku likwidacji programu. Art. 44. 1. Zwrot następuje w przypadku, jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 41 ust. 6, nie zostanie wskazany rachunek do dokonania wypłaty transferowej. 2. Pracodawca, syndyk masy upadłościowej pracodawcy lub likwidator pracodawcy przekazuje zarządzającemu lub likwidatorowi zarządzającego informację o rachunku bankowym wskazanym przez uczestnika, na który należy dokonać zwrotu, oraz o rachunku, na który ma być przekazana kwota, o której mowa w art. 45. 3. Likwidator zarządzającego lub zarządzający może określić także inne niż przelew na rachunek bankowy uczestnika formy dokonania zwrotu. 4. Likwidator zarządzającego lub zarządzający na wniosek pracodawcy dokonuje zwrotu, po uprzednim przekazaniu kwoty naliczonego podatku od tych środków, na rachunek właściwego urzędu skarbowego. 5. W przypadku braku możliwości przekazania zwracanych środków, o których mowa w ust. 4, uczestnikowi, są one przekazywane do depozytu sądowego. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, środki przekazane do depozytu sądowego stają się własnością Skarbu Państwa, po upływie 20 lat od chwili przekazania ich do depozytu sądowego, chyba że uczestnik przed upływem tego terminu wyda dyspozycję przekazania tych środków na wskazany przez siebie rachunek bankowy. Przepis art. 187 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się odpowiednio. 7. Przepisy ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio w przypadku braku możliwości dokonania wypłaty, w przypadku określonym w art. 42 ust. 1 pkt 3. 8. Umowa zakładowa określa termin przekazania przez zarządzającego lub likwidatora zarządzającego środków uczestnika na rachunek, o którym mowa w ust. 2; termin ten nie może być dłuższy niż 3 miesiące od dnia otrzymania przez uczestnika informacji, o której mowa w art. 41 ust. 4. Art. 45. 1. W przypadku zwrotu zarządzający albo likwidator zarządzającego przekazuje, ze środków uczestnika, na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości 30 % sumy składek podstawowych wpłaconych do programu. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 3. Informacja o kwocie, o której mowa w ust. 1, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota ta została przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego zewidencjonowania danych na koncie ubezpieczonego, określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres danych, w tym w szczególności dotyczących zarządzającego i uczestnika, podawanych przez zarządzającego na dokumencie płatniczym, za pomocą którego przekazywana jest kwota, o której mowa w ust. 1; 2) sposób i tryb przeliczenia kwoty, o której mowa w ust. 1, na podstawę wymiaru świadczeń, jeżeli emerytura uczestnika lub osoby uprawnionej ma być obliczona od podstawy wymiaru. Art. 46. Wypłata, wypłata transferowa lub zwrot następuje w formie pieniężnej. Art. 47. 1. Uczestnik może dokonać w każdym czasie wypowiedzenia udziału w programie przez złożenie pracodawcy pisemnego oświadczenia woli, przy czym okres wypowiedzenia przewidziany umową zakładową nie może być krótszy niż 1 miesiąc i nie dłuższy niż 3 miesiące. Przepisy art. 43-45 stosuje się odpowiednio. 2. W przypadku wypowiedzenia uczestnictwa w programie środki dotychczas zgromadzone na rachunku pozostają na tym rachunku do czasu ich wypłaty, wypłaty transferowej lub zwrotu. Art. 48. 1. W deklaracji uczestnik może dokonać rozrządzenia środkami zgromadzonymi na jego rachunku w ramach programu przez wskazanie osoby fizycznej uprawnionej do odbioru środków na wypadek jego śmierci. 2. Uczestnik może w każdej chwili zmienić lub odwołać rozrządzenie. 3. Jeżeli uczestnik wskazał kilka osób uprawnionych do otrzymania środków po jego śmierci, a nie oznaczył ich udziału w tych środkach, uważa się, że udziały tych osób są równe. 4. W przypadku braku rozrządzenia na wypadek śmierci uprawnieni są spadkobiercy na zasadach ogólnych, z zastrzeżeniem ust. 5. Wypłata na ich rzecz powinna nastąpić w terminie 1 miesiąca od dnia przedłożenia prawomocnego orzeczenia sądu o stwierdzeniu nabycia prawa do spadku oraz zgodnego oświadczenia wszystkich spadkobierców o sposobie podziału środków zgromadzonych przez uczestnika lub prawomocnego postanowienia sądu o dziale spadku. 5. Jeżeli program prowadzony jest w formie, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio art. 831 i 832 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. 6. Uprawnionym do wypłaty świadczenia nie może być pracodawca, chyba że jest on członkiem najbliższej rodziny uczestnika. Członkami najbliższej rodziny uczestnika są: małżonek, dzieci, rodzice oraz wnuki. Art. 49. Środki ze składki podstawowej nie podlegają egzekucji sądowej i administracyjnej, chyba że powstał obowiązek ich zwrotu albo wypłaty i wtedy podlegają egzekucji od dnia wymagalności. Ograniczenia te nie mają zastosowania do egzekucji mającej na celu zaspokojenie roszczeń z tytułu alimentów. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 50. 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa w firmie lub do określenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej albo w reklamie określenia "program emerytalny", podlega grzywnie do 1.000.000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu osoby prawnej. 3. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w trybie przepisów postępowania karnego. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 51. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1 pkt 58 otrzymuje brzmienie: "58) wypłaty: a) transferowe środków zgromadzonych w ramach pracowniczego programu emerytalnego do innego pracowniczego programu emerytalnego lub na indywidualne konto emerytalne w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, b) środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika,"; 2) w art. 30a: a) w ust. 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 11 w brzmieniu: "11) od dochodu uczestnika pracowniczego programu emerytalnego z tytułu zwrotu środków zgromadzonych w ramach programu, w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych.", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Do dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i 11, stosuje się art. 30 ust. 3a.". Art. 52. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177 i Nr 96, poz. 959) w art. 4 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) zawierania przez pracodawcę umów o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do pracowniczego programu emerytalnego;". Art. 53. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm. 9)) w art. 38 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu: "3b. Do akcji pracodawcy nabytych od Skarbu Państwa, wnoszonych do funduszu emerytalnego zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207), nie stosuje się ograniczeń wynikających z ust. 3.". Art. 54. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Pracownicze towarzystwo może zlecić w całości lub w części innym podmiotom, upoważnionym na podstawie odrębnych przepisów, wykonywanie obowiązków w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych pracowniczego funduszu."; 2) art. 146 otrzymuje brzmienie: "Art. 146. 1. Nie więcej niż 5 % wartości aktywów pracowniczego funduszu może być łącznie ulokowane w akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem. 2. Nie więcej niż 10 % wartości aktywów pracowniczego funduszu może być łącznie ulokowane w akcjach lub innych papierach wartościowych emitowanych przez podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do akcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. 3. Aktywa pracowniczego funduszu mogą być lokowane w papierach wartościowych emitowanych przez akcjonariuszy pracowniczego towarzystwa zarządzającego tym funduszem lub podmioty będące podmiotami związanymi w stosunku do tych akcjonariuszy, o ile zezwala na to statut tego funduszu."; 3) po art. 173 dodaje się art. 173a w brzmieniu: "Art. 173a. Pracowniczy fundusz może zlecić w całości lub części innym podmiotom wykonywanie obowiązków przewidzianych w niniejszym rozdziale."; 4) po art. 194 dodaje się art. 194a w brzmieniu: "Art. 194a. 1. Pracowniczy fundusz jest obowiązany do przygotowania deklaracji zasad polityki inwestycyjnej funduszu. 2. Deklaracja obejmuje co najmniej przedstawienie wdrożonych metod oceny ryzyka i procedur zarządzania ryzykiem oraz zasad alokacji środków w papiery wartościowe. 3. Pracowniczy fundusz przekazuje deklarację organowi nadzoru co trzy lata lub niezwłocznie po wprowadzeniu istotnych zmian w polityce inwestycyjnej funduszu. 4. Pracowniczy fundusz jest obowiązany, po raz pierwszy, do przekazania organowi nadzoru deklaracji w terminie 6 miesięcy od dnia wpłynięcia pierwszej składki do funduszu. 5. Pracowniczy fundusz przekazuje deklarację także na pisemne żądanie członka.". Art. 55. W ustawie z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm. 11)) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. Ograniczeń wynikających z ustawy nie stosuje się do składek podstawowych wnoszonych do pracowniczych programów emerytalnych.". Art. 56. 1. Pracodawcy, prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy grupowe ubezpieczenia na życie związane z funduszem inwestycyjnym lub inną formę grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne dla swoich pracowników, tracą prawo do odliczania poniesionych wydatków od podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne wynikające z odrębnych przepisów, jeżeli w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r. nie złożą wniosku o wpis programu do rejestru programów skutkującego wpisaniem tego programu do rejestru. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1: 1) środki zgromadzone przed przystąpieniem pracownika do programu są przekazywane do tego programu i traktowane jak środki pochodzące ze składki podstawowej w rozumieniu niniejszej ustawy; 2) pracodawca i zarządzający są obowiązani do przechowywania dokumentacji dotyczącej terminów i wysokości składek wniesionych na konto pracownika prowadzone w ramach grupowego gromadzenia środków wraz z dokumentacją programu; do dokumentacji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące informacji, o której mowa w art. 8. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli pracodawca i reprezentacja pracowników, tworząc program, dokonali zmiany zarządzającego środkami gromadzonymi w ramach grupowego ubezpieczenia na życie związanego z funduszem inwestycyjnym lub w ramach innej formy grupowego gromadzenia środków na cele emerytalne i dokonali wyboru innego zarządzającego programem albo nadali programowi inną formę niż dotychczasowa. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zakład ubezpieczeń lub fundusz inwestycyjny są obowiązane po skutecznym rozwiązaniu umowy, na podstawie dyspozycji pracownika, przekazać te środki na jego rachunek prowadzony w ramach programu oraz przekazać pracodawcy dokumentację dotyczącą terminów i wysokości składek wniesionych na konto pracownika prowadzone w ramach grupowego gromadzenia środków. 5. Organ nadzoru zawiadomi Zakład Ubezpieczeń Społecznych o każdym przypadku, w którym postępowanie administracyjne, wszczęte na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, zakończy się pozostawieniem wniosku bez rozpoznania, odmową wpisu do rejestru lub umorzeniem postępowania. Art. 57. Czynności pracodawcy związane z zawarciem i realizacją umowy zakładowej, naliczaniem i odprowadzaniem składek, wypłatą, wypłatą transferową i zwrotem nie stanowią czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej. Art. 58. Wnioski o rejestrację programów złożone przed dniem wejścia w życie ustawy są rozpatrywane na podstawie przepisów niniejszej ustawy. Art. 59. 1. Pracodawcy prowadzący program w dniu wejścia w życie ustawy są obowiązani dostosować program do przepisów ustawy do dnia 31 grudnia 2005 r., z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dostosowanie programu do art. 6 ust. 9 pkt 2 i 3 powinno nastąpić do dnia 31 grudnia 2008 r. 3. Składki na rzecz osób będących uczestnikami programów w związku z umową agencji lub umową zlecenia mogą być wnoszone nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2007 r. Art. 27 stosuje się odpowiednio. Art. 60. Fundusz emerytalny, do którego pierwsza składka wpłynęła przed dniem wejścia w życie ustawy, jest obowiązany do przekazania po raz pierwszy organowi nadzoru deklaracji zasad polityki inwestycyjnej funduszu, o której mowa w art. 194a ustawy wymienionej w art. 54, do dnia 30 września 2004 r. Art. 61. Traci moc ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 60, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 141, poz. 1178). Art. 62. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2004 r., z wyjątkiem art. 8 ust. 2 pkt 6, 7 i 8, art. 18 ust. 6, art. 25 ust. 4 i art. 43 ust. 2 pkt 2, 3 i 4, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 126, poz. 1067, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 894. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871 i Nr 96, poz. 959. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1163 i Nr 116, poz. 1203, 1205 i 1207. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 154, poz. 1799, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 60, poz. 535 i Nr 180, poz. 1759. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o odpadach (Dz. U. Nr 116, poz. 1208) Art. 1. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu: "Art. 43a. 1. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przy przyjmowaniu tych odpadów do wypełnienia formularza przyjęcia odpadów metali w dwóch egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla przekazującego i przyjmującego odpady. 2. Formularz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) określenie rodzaju odpadów, rodzaju produktu, z którego powstał odpad, oraz źródło pochodzenia, 2) imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby przekazującej odpady, a w przypadku gdy osoba ta działa w imieniu przedsiębiorcy również nazwę i adres siedziby tego przedsiębiorcy. 3. Osoba przekazująca odpady metali jest obowiązana do okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w celu potwierdzenia jej tożsamości. 4. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany odmówić przyjęcia odpadów metali w przypadku, gdy osoba przekazująca te odpady odmawia okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 5. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przechowywać wypełnione formularze przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je sporządzono. 6. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przedstawić przechowywane formularze na żądanie organów przeprowadzających kontrolę, Policji, straży miejskiej i służb ochrony kolei. 7. Przepisy ust. 1-6 nie dotyczą metalowych odpadów opakowaniowych po produktach żywnościowych. 8. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia tego dokumentu, zapewnienia właściwej kontroli obrotu odpadami metali oraz zapobiegania kradzieży i dewastacji w szczególności urządzeń telekomunikacyjnych, elektroenergetycznych, kolejowych i wodno-kanalizacyjnych."; 2) po art. 75 dodaje się art. 75a w brzmieniu: "Art. 75a. Kto, prowadząc punkt zbierania odpadów metali, przyjmuje odpady metali inne niż metalowe odpady opakowaniowe po produktach żywnościowych, bez potwierdzenia tożsamości osoby przekazującej te odpady lub bez wypełnienia formularza przyjęcia odpadów metali, podlega karze aresztu albo grzywny.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działania i właściwości (Dz. U. Nr 151, poz. 1594) Na podstawie art. 29 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie: 1) tworzy wojskowe komisje lekarskie; 2) ustala siedziby wojskowych komisji lekarskich; 3) określa terytorialny zasięg działania wojskowych komisji lekarskich; 4) określa właściwość wojskowych komisji lekarskich. § 2. Tworzy się następujące wojskowe komisje lekarskie i ustala się ich siedziby: 1) Centralną Wojskową Komisję Lekarską z siedzibą w Warszawie, 2) Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską z siedzibą w Warszawie, 3) Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych z siedzibą w Warszawie, 4) Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej z siedzibą w Gdańsku, 5) Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską z siedzibą w Dęblinie, 6) Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską z siedzibą w Warszawie, 7) Wojskową Komisję Morsko-Lekarską z siedzibą w Gdańsku, 8) rejonowe wojskowe komisje lekarskie z siedzibą w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie i Wrocławiu, 9) terenowe wojskowe komisje lekarskie z siedzibą w Bydgoszczy, Dęblinie, Ełku, Gdańsku, Gliwicach, Kołobrzegu, Krakowie, Legionowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu, Przemyślu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Żarach - zwane dalej "wojskowymi komisjami lekarskimi". § 3. 1. Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest komisją wyższego stopnia w stosunku do: 1) Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie; 2) Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie; 3) Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku; 4) rejonowych wojskowych komisji lekarskich w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie i Wrocławiu. 2. Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie jest komisją wyższego stopnia w stosunku do: 1) Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie; 2) Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie. 3. Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku jest komisją wyższego stopnia w stosunku do Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku. 4. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Bydgoszczy jest komisją wyższego stopnia w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Bydgoszczy, Gdańsku, Kołobrzegu i Szczecinie. 5. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Krakowie jest komisją wyższego stopnia w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Dęblinie, Gliwicach, Krakowie, Lublinie i Przemyślu. 6. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest komisją wyższego stopnia w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Ełku, Legionowie, Olsztynie i Warszawie. 7. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska we Wrocławiu jest komisją wyższego stopnia w stosunku do terenowych wojskowych komisji lekarskich w Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu i Żarach. § 4. 1. Terytorialne zasięgi działania Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie, Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie, Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku i Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku obejmują terytorium całego państwa. 2. Terytorialny zasięg działania Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie obejmuje obszar miasta stołecznego Warszawy. 3. Terytorialny zasięg działania Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie obejmuje obszar powiatu ryckiego w województwie lubelskim. 4. Terytorialny zasięg działania Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie obejmuje terytorium całego państwa, z wyjątkiem obszaru powiatu ryckiego w województwie lubelskim. 5. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Bydgoszczy obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych komisji lekarskich w Bydgoszczy, Gdańsku, Kołobrzegu i Szczecinie. 6. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Krakowie obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych komisji lekarskich w Dęblinie, Gliwicach, Krakowie, Lublinie i Przemyślu. 7. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych komisji lekarskich w Ełku, Legionowie, Olsztynie i Warszawie. 8. Terytorialny zasięg działania Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we Wrocławiu obejmuje obszar objęty zasięgiem działania terenowych wojskowych komisji lekarskich w Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu i Żarach. 9. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Bydgoszczy obejmuje: 1) obszar województwa kujawsko-pomorskiego; 2) w województwie pomorskim obszar powiatów chojnickiego i człuchowskiego; 3) w województwie wielkopolskim obszar powiatów pilskiego i złotowskiego. 10. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Dęblinie obejmuje: 1) w województwie lubelskim obszar powiatów opolskiego, puławskiego i ryckiego; 2) w województwie mazowieckim obszar powiatów kozienickiego, lipskiego, przysuskiego, radomskiego, szydłowieckiego i zwoleńskiego oraz miasta na prawach powiatu Radomia. 11. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ełku obejmuje: 1) obszar województwa podlaskiego; 2) w województwie warmińsko-mazurskim obszar powiatów ełckiego, giżyckiego, gołdapskiego, oleckiego, piskiego i węgorzewskiego. 12. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Gdańsku obejmuje: 1) w województwie pomorskim obszar powiatów bytowskiego, gdańskiego, kartuskiego, kościerskiego, kwidzyńskiego, lęborskiego, malborskiego, nowodworskiego, puckiego, starogardzkiego, sztumskiego, tczewskiego i wejherowskiego oraz miast na prawach powiatu Gdańska, Gdyni i Sopotu; 2) w województwie warmińsko-mazurskim obszar powiatów elbląskiego i miasta na prawach powiatu Elbląga. 13. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Gliwicach obejmuje: 1) w województwie opolskim obszar powiatów głubczyckiego, kędzierzyńsko-kozielskiego, krapkowickiego, nyskiego, oleskiego, opolskiego, prudnickiego i strzeleckiego oraz miasta na prawach powiatu Opola; 2) w województwie śląskim obszar powiatów będzińskiego, bieruńsko-lędzińskiego, częstochowskiego, gliwickiego, kłobuckiego, lublinieckiego, mikołowskiego, myszkowskiego, pszczyńskiego, raciborskiego, rybnickiego, tarnogórskiego, wodzisławskiego i zawierciańskiego oraz miast na prawach powiatu Bytomia, Chorzowa, Częstochowy, Dąbrowy Górniczej, Gliwic, Jastrzębia Zdroju, Jaworzna, Katowic, Mysłowic, Piekar Śląskich, Rudy Śląskiej, Rybnika, Siemianowic Śląskich, Sosnowca, Świętochłowic, Tych, Zabrza i Żor. 14. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Kołobrzegu obejmuje: 1) w województwie pomorskim obszar powiatu słupskiego i miasta na prawach powiatu Słupska; 2) w województwie zachodniopomorskim obszar powiatów białogardzkiego, kołobrzeskiego, koszalińskiego, sławieńskiego, szczecineckiego i świdwińskiego oraz miasta na prawach powiatu Koszalina. 15. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Krakowie obejmuje: 1) obszar województwa małopolskiego; 2) w województwie śląskim obszar powiatów bielskiego, cieszyńskiego i żywieckiego oraz miasta na prawach powiatu Bielsko-Biała; 3) w województwie świętokrzyskim obszar powiatów buskiego, jędrzejowskiego, kazimierskiego, kieleckiego, koneckiego, pińczowskiego, skarżyskiego, staszowskiego i włoszczowskiego oraz miasta na prawach powiatu Kielc. 16. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Legionowie obejmuje: 1) w województwie mazowieckim obszar powiatów ciechanowskiego, gostynińskiego, legionowskiego, makowskiego, mińskiego, mławskiego, nowodworskiego, ostrołęckiego, ostrowskiego, płockiego, płońskiego, przasnyskiego, pułtuskiego, sierpeckiego, węgrowskiego, wołomińskiego, wyszkowskiego i żuromińskiego oraz miast na prawach powiatu Ostrołęki i Płocka; 2) w mieście stołecznym Warszawie obszar dzielnic Białołęka, Praga Południe, Praga Północ, Rembertów, Targówek, Wawer i Wesoła. 17. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Lublinie obejmuje: 1) w województwie lubelskim obszar powiatów bialskiego, biłgorajskiego, chełmskiego, hrubieszowskiego, janowskiego, krasnostawskiego, kraśnickiego, lubartowskiego, lubelskiego, łęczyńskiego, łukowskiego, parczewskiego, radzyńskiego, świdnickiego, tomaszowskiego, włodawskiego i zamojskiego oraz miast na prawach powiatu Białej Podlaskiej, Chełma, Lublina i Zamościa; 2) w województwie świętokrzyskim obszar powiatów opatowskiego, ostrowieckiego, sandomierskiego i starachowickiego. 18. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Łodzi obejmuje: 1) w województwie łódzkim obszar powiatów bełchatowskiego, brzezińskiego, kutnowskiego, łaskiego, łęczyckiego, łódzkiego wschodniego, opoczyńskiego, pabianickiego, pajęczańskiego, piotrkowskiego, poddębickiego, radomszczańskiego, sieradzkiego, tomaszowskiego, wieluńskiego, wieruszowskiego, zduńskowolskiego i zgierskiego oraz miast na prawach powiatu Łodzi i Piotrkowa Trybunalskiego; 2) w województwie wielkopolskim obszar powiatów kolskiego i tureckiego. 19. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Olsztynie obejmuje w województwie warmińsko-mazurskim obszar powiatów bartoszyckiego, braniewskiego, działdowskiego, iławskiego, kętrzyńskiego, lidzbarskiego, mrągowskiego, nidzickiego, nowomiejskiego, olsztyńskiego, ostródzkiego i szczycieńskiego oraz miasta na prawach powiatu Olsztyna. 20. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Poznaniu obejmuje w województwie wielkopolskim obszar powiatów chodzieskiego, czarnkowsko-trzcianeckiego, gnieźnieńskiego, gostyńskiego, grodziskiego, jarocińskiego, kaliskiego, konińskiego, kościańskiego, krotoszyńskiego, leszczyńskiego, międzychodzkiego, nowotomyskiego, obornickiego, pleszewskiego, poznańskiego, rawickiego, słupeckiego, szamotulskiego, średzkiego, śremskiego, wągrowieckiego, wolsztyńskiego i wrzesińskiego oraz miast na prawach powiatu Kalisza, Konina, Leszna i Poznania. 21. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Przemyślu obejmuje obszar województwa podkarpackiego. 22. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Szczecinie obejmuje: 1) w województwie lubuskim obszar powiatu strzelecko-drezdeneckiego; 2) w województwie zachodniopomorskim obszar powiatów choszczeńskiego, drawskiego, goleniowskiego, gryfickiego, gryfińskiego, kamieńskiego, łobeskiego, myśliborskiego, polickiego, pyrzyckiego, stargardzkiego i wałeckiego oraz miast na prawach powiatu Szczecina i Świnoujścia. 23. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie obejmuje: 1) w województwie łódzkim obszar powiatów łowickiego, rawskiego i skierniewickiego oraz miasta na prawach powiatu Skierniewic; 2) w województwie mazowieckim obszar powiatów białobrzeskiego, garwolińskiego, grodziskiego, grójeckiego, łosickiego, otwockiego, piaseczyńskiego, pruszkowskiego, siedleckiego, sochaczewskiego, sokołowskiego, warszawskiego zachodniego i żyrardowskiego oraz miasta na prawach powiatu Siedlec; 3) w mieście stołecznym Warszawie obszar dzielnic Bemowo, Bielany, Mokotów, Ochota, Śródmieście, Ursus, Ursynów, Wilanów, Włochy, Wola i Żoliborz. 24. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we Wrocławiu obejmuje: 1) w województwie dolnośląskim obszar powiatów dzierżoniowskiego, górowskiego, jaworskiego, jeleniogórskiego, kamiennogórskiego, kłodzkiego, legnickiego, lwóweckiego, milickiego, oleśnickiego, oławskiego, strzelińskiego, średzkiego, świdnickiego, trzebnickiego, wałbrzyskiego, wołowskiego, wrocławskiego, ząbkowickiego i złotoryjskiego oraz miast na prawach powiatu Jeleniej Góry, Legnicy i Wrocławia; 2) w województwie opolskim obszar powiatów brzeskiego, kluczborskiego i namysłowskiego; 3) w województwie wielkopolskim obszar powiatów kępińskiego, ostrowskiego i ostrzeszowskiego. 25. Terytorialny zasięg działania Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Żarach obejmuje: 1) w województwie dolnośląskim obszar powiatów bolesławieckiego, głogowskiego, lubańskiego, lubińskiego, polkowickiego i zgorzeleckiego; 2) w województwie lubuskim obszar powiatów gorzowskiego, krośnieńskiego, międzyrzeckiego, nowosolskiego, słubickiego, sulęcińskiego, świebodzińskiego, wschowskiego, zielonogórskiego, żagańskiego i żarskiego oraz miast na prawach powiatu Gorzowa Wielkopolskiego i Zielonej Góry. § 5. Wojskowe komisje lekarskie są właściwe wobec: 1) żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej lub kontraktu na pełnienie służby terminowej; 2) żołnierzy pełniących służbę kandydacką; 3) osób, które ubiegają się o powołanie do zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej; 4) żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe lub okresową służbę wojskową oraz pełniących czynną służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny; 5) poborowych, kiedy nie urzędują powiatowe komisje lekarskie, oraz poborowych odbywających zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej i poborowych odbywających służbę zastępczą, o której mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217); 6) żołnierzy rezerwy; 7) emerytów i rencistów wojskowych; 8) studentów odbywających zajęcia wojskowe w czasie trwania studiów; 9) małoletnich kształconych w szkołach lub orkiestrach wojskowych; 10) osób niebędących żołnierzami rezerwy, które pełniły albo odbyły służbę, o której mowa w pkt 1, 2 lub 4, oraz osób, które odbyły zajęcia wojskowe w czasie trwania studiów albo były kształcone w szkołach lub orkiestrach wojskowych, a także osób, o których mowa w art. 8 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm. 2)). § 6. Właściwość miejscową wojskowych komisji lekarskich ustala się: 1) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 1, 2 i 4 - ze względu na miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełnią czynną służbę wojskową; 2) w stosunku do osób, o których mowa w § 5 pkt 3 i 9 - ze względu na miejsce ich zamieszkania albo miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której mają zamiar pełnić zawodową służbę wojskową lub służbę kandydacką albo mają zamiar odbywać kształcenie lub kształcą się; 3) w stosunku do poborowych i żołnierzy rezerwy, o których mowa w § 5 pkt 5 i 6 - ze względu na miejsce ich pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, z zastrzeżeniem pkt 4; 4) poborowych odbywających zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej - ze względu na siedzibę organu, który utworzył jednostkę organizacyjną obrony cywilnej; 5) w stosunku do osób, o których mowa w § 5 pkt 7 i 10 - ze względu na miejsce ich zamieszkania; 6) w stosunku do osób, o których mowa w § 5 pkt 8 - ze względu na miejsce ich zamieszkania albo miejsce studiów. § 7. Wojskowe komisje lekarskie orzekają o: 1) zdolności fizycznej i psychicznej do czynnej służby wojskowej; 2) zdolności do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz rodzajach wojsk i służb, a także na poszczególnych stanowiskach służbowych i poza granicami państwa; 3) uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby; 4) związku choroby i ułomności ze szczególnymi właściwościami lub warunkami czynnej służby wojskowej lub zasadniczej służby w jednostkach organizacyjnych obrony cywilnej albo z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny; 5) związku śmierci z czynną służbą wojskową albo z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny; 6) inwalidztwie i niezdolności do samodzielnej egzystencji; 7) związku inwalidztwa z czynną służbą wojskową. § 8. 1. Do właściwości terenowych wojskowych komisji lekarskich należy orzekanie: 1) o zdolności do czynnej służby wojskowej i zaliczanie do kategorii zdolności do takiej służby: a) żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, b) poborowych, kiedy nie urzędują powiatowe komisje lekarskie; 2) o zdolności żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, oraz poborowych do odbywania czynnej służby wojskowej: a) poza granicami państwa, b) w jednostkach desantowo-szturmowych, c) w Żandarmerii Wojskowej i Wojskowych Służbach Informacyjnych, d) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, e) w charakterze nurków i płetwonurków, f) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego, g) w warunkach działania prądu elektrycznego; 3) o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego żołnierzom, o których mowa w § 5 pkt 4, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej; 4) o związku choroby lub ułomności oraz śmierci żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, z czynną służbą wojskową. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do poborowych i żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, którzy zostali przeznaczeni do odbycia, odbywają albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej lub Sił Powietrznych, z zastrzeżeniem § 11 ust. 2. § 9. Do właściwości rejonowych wojskowych komisji lekarskich należy: 1) zajmowanie stanowiska wobec sprzeciwów do projektów orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich, 2) zajmowanie stanowiska wobec określonych projektów orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich, 3) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez terenowe wojskowe komisje lekarskie - w sprawach, o których mowa w § 8 ust. 1. § 10. Do właściwości wojskowej komisji morsko-lekarskiej należy orzekanie: 1) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, oraz poborowych o zdolności do czynnej służby wojskowej i zaliczanie do kategorii zdolności do takiej służby, a także orzekanie o ich zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej; 2) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej, w stosunku do żołnierzy rezerwy, którzy zostali przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej, oraz w stosunku do poborowych o zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej: a) poza granicami państwa, b) w jednostkach desantowo-szturmowych, c) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, d) w charakterze nurków i płetwonurków, e) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego, f) w warunkach działania prądu elektrycznego; 3) o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego żołnierzom, o których mowa w § 5 pkt 4, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, odbywającym czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej; 4) o związku choroby lub ułomności oraz śmierci z czynną służbą wojskową w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej oraz żołnierzy rezerwy, którzy zostali przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach Marynarki Wojennej. § 11. 1. Do właściwości wojskowych komisji lotniczo-lekarskich należy orzekanie: 1) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4 i 6, o zdolności do czynnej służby wojskowej i zaliczanie do kategorii zdolności do takiej służby, a także orzekanie o ich zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej w składzie personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej; 2) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych oraz w stosunku do żołnierzy rezerwy, którzy zostali przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych, o zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej: a) poza granicami państwa, b) w jednostkach desantowo-szturmowych, c) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, d) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego, e) w warunkach działania prądu elektrycznego; 3) o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego żołnierzom, o których mowa w § 5 pkt 4, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, odbywającym czynną służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych; 4) o związku choroby lub ułomności oraz śmierci z czynną służbą wojskową w stosunku do żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, odbywających czynną służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych oraz żołnierzy rezerwy, którzy zostali przeznaczeni do odbycia albo odbyli czynną służbę wojskową w jednostkach Sił Powietrznych. 2. Przepisy ust. 1 dotyczące żołnierzy, o których mowa w § 5 pkt 4, stosuje się tylko do żołnierzy odbywających ćwiczenia wojskowe lub okresową służbę wojskową. § 12. Do właściwości Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej należy: 1) zajmowanie stanowiska wobec sprzeciwów do projektów orzeczeń wojskowej komisji morsko-lekarskiej, 2) zajmowanie stanowiska wobec określonych projektów orzeczeń wojskowej komisji morsko-lekarskiej, 3) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez wojskową komisję morsko-lekarską - w sprawach, o których mowa w § 10. § 13. Do właściwości Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych należy: 1) zajmowanie stanowiska wobec sprzeciwów do projektów orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, 2) zajmowanie stanowiska wobec określonych projektów orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, 3) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez wojskowe komisje lotniczo-lekarskie - w sprawach, o których mowa w § 11. § 14. 1. Właściwość Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej i Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej określają przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203). 2. Do właściwości Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej należy również: 1) sprawowanie fachowego nadzoru nad działalnością pozostałych wojskowych komisji lekarskich, w tym rozstrzyganie kwestii budzących poważne wątpliwości lub rozbieżności w orzecznictwie oraz wydawanie w tym przedmiocie wiążących zaleceń; 2) analizowanie całokształtu orzecznictwa wojskowo-lekarskiego i działalności orzeczniczo-lekarskiej wojskowych komisji lekarskich; 3) współdziałanie z zakładami opieki zdrowotnej, w tym utworzonymi przez Ministra Obrony Narodowej, ambulatoriami, ambulatoriami z izbą chorych i lekarzami podstawowej opieki zdrowotnej w jednostkach wojskowych, wyższymi szkołami medycznymi lub prowadzącymi działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, jednostkami badawczo-rozwojowymi prowadzącymi działalność w dziedzinie nauk medycznych oraz organami i jednostkami organizacyjnymi wykonującymi czynności orzeczniczo-lekarskie; 4) współdziałanie z dowódcami i organami wojskowymi oraz Wojskową Izbą Lekarską; 5) inicjowanie i opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących działalności orzeczniczo-lekarskiej wojskowych komisji lekarskich. 3. Zalecenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie mogą dotyczyć sposobu rozstrzygnięcia konkretnej sprawy załatwianej w drodze orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej, z wyjątkiem przypadków określonych w odrębnych przepisach. § 15. Właściwość wojskowych komisji lekarskich określają w stosunku do: 1) żołnierzy i osób, o których mowa w § 5 pkt 1-3 - przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) żołnierzy i osób, o których mowa w § 5 pkt 1, 2, 4, 6 i 10, oraz zmarłych takich żołnierzy i osób, w sprawach orzekania o uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby oraz o związku śmierci wskutek wypadku lub choroby z czynną służbą wojskową - przepisy wydane na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750); 3) poborowych odbywających zasadniczą służbę w jednostce organizacyjnej obrony cywilnej - przepisy wydane na podstawie art. 162 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej; 4) osób, o których mowa w § 5 pkt 6, 7 i 10 - przepisy wydane na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz. 1264); 5) osób, o których mowa w § 5 pkt 4, 6 i 8-10 - przepisy ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin. § 16. 1. Wojskowe komisje lekarskie orzekają również o uprawnieniach do dodatkowej powierzchni mieszkalnej ze względu na stan zdrowia wobec emerytów i rencistów wojskowych, do stopnia kapitana włącznie, a także członków rodzin żołnierzy zawodowych oraz emerytów i rencistów wojskowych, o ile wynika to z ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1203). 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, przepis § 6 pkt 5 stosuje się odpowiednio. § 17. 1. Istniejące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia: 1) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie, 2) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie, 3) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie, 4) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku, 5) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie, 6) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Warszawie, 7) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska w Gdańsku, 8) rejonowe wojskowe komisje lekarskie w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie i Wrocławiu, 9) terenowe wojskowe komisje lekarskie w Bydgoszczy, Dęblinie, Ełku, Gdańsku, Gliwicach, Kołobrzegu, Krakowie, Legionowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Poznaniu, Przemyślu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Żarach - stają się odpowiednio wojskowymi komisjami lekarskimi, o których mowa w § 2. 2. Sprawy wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przed wojskowymi komisjami lekarskimi wyszczególnionymi w ust. 1 prowadzą w dalszym ciągu wojskowe komisje lekarskie dotychczas właściwe. 3. Żołnierze zawodowi i pracownicy pełniący służbę lub zatrudnieni w wojskowych komisjach lekarskich wyszczególnionych w ust. 1 nadal pełnią służbę lub są zatrudnieni w odpowiednich wojskowych komisjach lekarskich, o których mowa w § 2. 4. Mienie oraz zobowiązania i wierzytelności wojskowych komisji lekarskich wyszczególnionych w ust. 1 stają się mieniem oraz zobowiązaniami i wierzytelnościami odpowiednich wojskowych komisji lekarskich, o których mowa w § 2. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 181, poz. 1515, z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 121, poz. 1264. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 57, poz. 278, z 1994 r. Nr 31, poz. 113 oraz z 2000 r. Nr 97, poz. 1059), które w zakresie uregulowanym rozporządzeniem traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie zniesienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Systemu Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 116, poz. 1209) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Systemu Zabezpieczenia Społecznego. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Reformy Systemu Zabezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 58, poz. 554). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 151, poz. 1596) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1203) w art. 30 w pkt 2 zamiast wyrazów "art. 5 i art. 6" powinny być wyrazy "art. 6 i art. 7". 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 65, poz. 595 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1210) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych dotyczące: 1) wyposażenia bazy prac podwodnych, zwanej dalej "bazą", w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy; 2) czynników oddechowych; 3) przeglądów stanu wyposażenia bazy; 4) obowiązków kierownika prac podwodnych, zwanego dalej "kierownikiem"; 5) składu i liczby osób wykonujących prace podwodne, zwanych dalej "ekipą". 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do prac podwodnych wykonywanych przez jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych. § 2. Prace podwodne wykonuje się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936), zwanej dalej "ustawą". Rozdział 2 Wyposażenie bazy w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy § 3. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach bazę wyposaża się co najmniej w: 1) tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego, wyposażoną w aparaturę kontrolno-pomiarową parametrów fizycznych czynnika oddechowego oraz w środki łączności; 2) dwa zestawy sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 7 ust.1; 3) zapasy czynników oddechowych, o których mowa w § 13 ust. 1-3; 4) łączność telefoniczną lub bezprzewodową pomiędzy bazą i nurkiem; 5) urządzenia do oznakowania miejsca na powierzchni wody, w którym są wykonywane prace podwodne; 6) urządzenia do oświetlania miejsc pracy pod powierzchnią wody oraz stanowisk pracy bazy; 7) drabinę, trap lub inne urządzenie umożliwiające bezpieczne wejście i wyjście spod powierzchni wody; 8) linę opustową z ciężarkiem o masie co najmniej 30 kg oraz linę dystansową; 9) łódź, ponton lub inne urządzenie umożliwiające umieszczenie w nich osób asekurujących nurka pozostającego pod powierzchnią wody. 2. Bazy zainstalowanej na statku lub budowli hydrotechnicznej można nie wyposażać w środki, o których mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli nurek asekurujący pozostaje bezpośrednio nad miejscem wykonywania prac podwodnych. 3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach oraz przy pracach podwodnych, przy których czas przewidywanej dekompresji jest dłuższy niż 30 minut, bazę wyposaża się co najmniej w dekompresyjną komorę transportową lub jednoprzedziałową komorę dekompresyjną z przedsionkiem, o dopuszczalnym ciśnieniu nie mniejszym niż 5 bar (500 kPa), oraz urządzenie rejestrujące przebieg łączności. § 4. 1. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych bazę wyposaża się co najmniej w: 1) tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego, wyposażoną w aparaturę kontrolno-pomiarową parametrów fizycznych czynnika oddechowego oraz w środki łączności; 2) trzy zestawy sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 7 ust. 1; 3) dzwon nurkowy umożliwiający jednoczesne transportowanie dwóch nurków; 4) urządzenie do podnoszenia i opuszczania dzwonu nurkowego z zamontowanymi na linach amortyzatorami, ograniczającymi dynamiczne obciążenia wywołane falowaniem; 5) system awaryjnej ewakuacji nurków spod powierzchni wody; 6) zapasy czynników oddechowych, o których mowa w § 13 ust. 4; 7) system urządzeń do przygotowywania, filtrowania, sprężania, przetłaczania i składowania czynników oddechowych w butlach i zbiornikach; 8) system urządzeń doprowadzających wężami czynnik oddechowy do aparatu oddechowego nurka; 9) przyrządy pomiarowe i kontrolne do analizowania składu fizykochemicznego czynników oddechowych; 10) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej zapewniające łączność z dzwonem nurkowym i nurkiem, wyposażone w urządzenie do korekty mowy oraz głośniki i urządzenia transmitujące polecenia na wszystkie stanowiska pracy bazy; 11) urządzenie rejestrujące przebieg łączności; 12) komorę dekompresyjną o ciśnieniu nie mniejszym niż 7 bar (700 kPa), posiadającą dwa przedziały i mogącą jednorazowo pomieścić co najmniej trzy osoby; 13) urządzenia do oznakowania na powierzchni wody miejsca, w którym wykonuje się prace podwodne; 14) urządzenia do oświetlania miejsc pracy pod powierzchnią wody oraz stanowisk pracy bazy; 15) dwa niezależne źródła zasilania w energię elektryczną, z których każde będzie w stanie zapewnić pełne zapotrzebowanie na energię; 16) drabinę, trap, opuszczaną platformę lub inne urządzenie umożliwiające bezpieczne wejście i wyjście spod powierzchni wody; 17) linę opustową z ciężarkiem o masie co najmniej 30 kg oraz linę dystansową; 18) łódź, ponton lub inne urządzenie umożliwiające umieszczenie w nim osób asekurujących nurka pozostającego pod powierzchnią wody. 2. Na wodach śródlądowych dopuszcza się wykonywanie głębinowych prac podwodnych bez stosowania dzwonu nurkowego, pod warunkiem spełnienia wymagań, o których mowa w § 22 ust. 3 i 6. § 5. 1. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych bazę wyposaża się w urządzenia, o których mowa w § 4 ust. 1, z tym że komorę dekompresyjną zastępuje się komorą hiperbaryczną, umożliwiającą przebywanie w niej co najmniej trzech osób. Bazę wyposaża się także w dodatkowy niezależny system urządzeń do przygotowywania, filtrowania, sprężania, magazynowania oraz analizowania składu fizykochemicznego czynników oddechowych. 2. Komorę hiperbaryczną stosowaną przy wykonywaniu prac podwodnych wyposaża się co najmniej w: 1) instalację zasilania atmosfery wewnętrznej czynnikiem oddechowym, z automatycznym pomiarem składu fizykochemicznego atmosfery wewnętrznej; 2) stałe lub przenośne indywidualne aparaty oddechowe, dostosowane do zasilania tlenem; 3) system automatycznej sygnalizacji niebezpiecznego wzrostu zawartości tlenu w atmosferze wewnętrznej; 4) system wentylacji niepowodujący zmian ciśnienia atmosfery wewnętrznej i nadmiernego hałasu; 5) system urządzeń do napełniania czynnikami oddechowymi butli i zbiorników; 6) instalację ogrzewania i chłodzenia atmosfery wewnętrznej, z możliwością regulacji temperatury w przedziale od +18 °C do +35 °C; 7) hermetyczne przedziały, z których jeden powinien spełniać rolę śluzy; 8) przedział mieszkalny wyposażony co najmniej w 3 koje o wymiarach 2 m x 0,8 m oraz węzeł sanitarny z umywalką i prysznicem; 9) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej; 10) urządzenia do rejestracji obrazu i dźwięku; 11) system ochrony przeciwpożarowej; 12) iluminatory umożliwiające obserwację osób pozostających wewnątrz komory. § 6. 1. Statek, na którym zainstalowano bazę, wyposaża się w urządzenia kotwiczne albo inne urządzenia zapewniające utrzymanie statku nad dnem w miejscu wykonywania prac podwodnych oraz w światła i znaki przewidziane dla statków wykonujących prace podwodne, określone w przepisach odrębnych. 2. Statek, na którym zainstalowano bazę, wyposaża się również w: 1) pomieszczenie przeznaczone do kierowania pracami podwodnymi; 2) pomieszczenia higieniczno-sanitarne; 3) pomieszczenie do suszenia skafandrów i odzieży. 3. Przy prowadzeniu długotrwałych prac podwodnych statek wyposaża się w pomieszczenia mieszkalne dla ekipy wykonującej prace podwodne. § 7. 1. Zestaw sprzętu nurkowego, w którym nurek wykonuje prace podwodne, składa się co najmniej z: 1) aparatu oddechowego połączonego wężami doprowadzającymi czynnik oddechowy z tablicy rozdzielczej i wyposażonego w awaryjną butlę z 8-minutowym zapasem czynnika oddechowego albo z butlowego aparatu oddechowego (autonomicznego); 2) hełmu lub innego środka ochrony głowy; 3) maski wyposażonej w automat oddechowy; 4) skafandra; 5) środków łączności telefonicznej lub bezprzewodowej; 6) odzieży ochronnej i bielizny, charakteryzującej się dobrą izolacyjnością cieplną; 7) butów lub płetw; 8) kompensatora pływalności albo kamizelki ratunkowej, umożliwiającej awaryjne wynurzenie i utrzymanie nurka na powierzchni wody; 9) noża; 10) liny sygnałowej; 11) latarki - w przypadku wykonywania prac przy ograniczonej widoczności lub w porze nocnej. 2. Kierownik, w zależności od rodzaju wykonywanych prac podwodnych, określa typ wyposażenia wchodzący w zestaw sprzętu nurkowego oraz wyposażenie dodatkowe. 3. Sprzęt nurkowy, stanowiący środek ochrony indywidualnej, powinien spełniać wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 80, poz. 725). 4. Butlowy aparat oddechowy powinien dodatkowo posiadać: 1) wyraźne oznaczenie rodzaju stosowanego czynnika oddechowego; 2) oznaczenie dopuszczalnej głębokości zanurzenia i czasu działania aparatu; 3) wskaźnik ilości czynnika oddechowego pozostającego w butlach; 4) urządzenie alarmujące, przeznaczone do szybkiego ostrzegania o zbliżającym się braku czynnika oddechowego, włączające się, gdy pozostanie mniej niż 20 % początkowej ilości tego czynnika. § 8. Butle aparatów oddechowych oraz butle i zbiorniki, w których przechowuje się czynniki oddechowe, oznacza się odpowiednią barwą, zgodnie z wymaganiami norm dotyczących znakowania butli z gazami. Do zaworów odcinających przymocowuje się informację o rodzaju czynnika oddechowego i terminie jego przydatności do stosowania. § 9. Na linie sygnałowej, linie opustowej, wężach doprowadzających czynnik oddechowy z bazy do aparatu oddechowego, linach platformy i dzwonu nurkowego, w odstępach nie większych niż 5 m, nanosi się oznaczenia długości. § 10. 1. W przypadku stosowania trapu do zejścia pod powierzchnię wody, trap wyposaża się w jedną poręcz i konstruuje tak, aby pobocznica trapu była odchylona o 25° od burty statku lub konstrukcji budowli hydrotechnicznej, a dolny stopień trapu pozostawał zanurzony w wodzie co najmniej do głębokości 1,8 m. 2. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach, w przypadku gdy odległość do lustra wody jest mniejsza niż 1 m, nurkowie wyposażeni w butlowe aparaty oddechowe i płetwy mogą wchodzić pod powierzchnię wody bez stosowania drabin, trapu albo innych urządzeń umożliwiających bezpieczne wejście i wyjście spod powierzchni wody. Rozdział 3 Czynniki oddechowe § 11. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach do oddychania pod powierzchnią wody stosuje się sprężone powietrze atmosferyczne lub mieszaniny oddechowe, a przy wykonywaniu głębinowych i długotrwałych prac podwodnych stosuje się wyłącznie sprężone mieszaniny oddechowe. 2. W czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej lub w komorze hiperbarycznej dopuszcza się stosowanie sprężonego tlenu. 3. Skład fizykochemiczny sprężonego powietrza atmosferycznego oraz sprężonego tlenu dla nurków powinien spełniać wymagania określone w normach dotyczących odpowiednio powietrza lub tlenu do oddychania. 4. Skład fizykochemiczny sprężonej mieszaniny oddechowej określają procedury dekompresji i kompresji. 5. Czynniki oddechowe, w przypadku ich przechowywania przez okres dłuższy niż 3 tygodnie od daty sporządzenia, dopuszcza się do stosowania, pod warunkiem przeprowadzenia przez kierownika badań ich składu fizykochemicznego oraz badań organoleptycznych, w celu potwierdzenia ich dalszej przydatności. 6. Kierownik wpisuje do dziennika prac podwodnych datę przeprowadzenia badań składu fizykochemicznego czynników oddechowych i przechowuje wyniki tych badań przez okres 6 miesięcy. § 12. 1. W czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej albo komorze hiperbarycznej dopuszczalne ciśnienie cząstkowe tlenu w indywidualnych aparatach oddechowych zainstalowanych w tych urządzeniach nie może być wyższe niż 2,8 bar (280 kPa), a zawartość tlenu w atmosferze wewnętrznej tych urządzeń nie może przekroczyć 24 %. 2. Niedopuszczalne jest wydychanie tlenu lub mieszanin oddechowych zawierających więcej niż 24 % tlenu bezpośrednio do atmosfery wewnętrznej dzwonu nurkowego, komory dekompresyjnej albo komory hiperbarycznej. Wydychany tlen odprowadza się w sposób hermetyczny do odrębnego zbiornika albo do atmosfery zewnętrznej. 3. W czasie prowadzenia dekompresji pod powierzchnią wody dopuszczalne ciśnienie cząstkowe tlenu nie może być wyższe niż 1,6 bar (160 kPa), a w czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej albo komorze hiperbarycznej dopuszczalne ciśnienie cząstkowe tlenu nie może być wyższe niż 2,2 bar (220 kPa). § 13. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 3 godziny. 2. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 3 godziny oraz dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory dekompresyjnej do ciśnienia 5 bar (500 kPa). 3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach w butlowym aparacie oddechowym ilość czynnika oddechowego w butli lub butlach aparatu oddechowego powinna wystarczyć na cały czas planowanego pobytu nurka pod powierzchnią wody wraz z czasem dekompresji, jednak bez naruszenia 20 % początkowej ilości tego czynnika. 4. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody na głębokości 100 m przez 4 godziny i dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory dekompresyjnej do ciśnienia 7 bar (700 kPa). 5. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać trzem nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 8 godzin oraz dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory hiperbarycznej do ciśnienia 7 bar (700 kPa). 6. Minimalny zapas sprężonego tlenu w bazie przy prowadzeniu dekompresji, o której mowa w § 11 ust. 2, powinien wynosić co najmniej 6 m3 dla każdego nurka, a w przypadku prowadzenia długotrwałych prac podwodnych co najmniej 12 m3 dla każdego nurka podlegającego dekompresji. § 14. 1. W przypadku stosowania regeneracji czynników oddechowych w aparatach oddechowych, dzwonach nurkowych, komorach dekompresyjnych lub hiperbarycznych do oczyszczania czynnika oddechowego stosuje się pochłaniacze określone w instrukcjach ich użytkowania dostarczonych przez producentów tych urządzeń lub ich upoważnionych przedstawicieli. 2. Pochłaniacze wymienia się po upływie czasu ochronnego ich działania, określonego przez producenta pochłaniacza. 3. W przypadku gdy producent nie przewiduje stosowania wymiennych pochłaniaczy, regenerację czynnika oddechowego przeprowadza się w sposób określony w instrukcji ich użytkowania dostarczonej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. Rozdział 4 Przeglądy i dezynfekcja wyposażenia bazy § 15. 1. Urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy stanowiące wyposażenie bazy poddaje się bieżącym i rocznym przeglądom, a aparaty oddechowe i systemy oddechowe dzwonów nurkowych, komór dekompresyjnych i hiperbarycznych poddaje się także dezynfekcji. 2. Sposób przeprowadzania bieżących i rocznych przeglądów wyposażenia bazy określają instrukcje dostarczone przez producentów urządzeń technicznych i sprzętu nurkowego lub ich upoważnionych przedstawicieli. § 16. 1. Bieżący przegląd urządzeń technicznych i sprzętu nurkowego przeprowadza się, pod nadzorem kierownika, każdego dnia przed rozpoczęciem prac podwodnych. 2. Bieżący przegląd sprzętu nurkowego wykonuje nurek, który będzie w tym sprzęcie pracował. Nurek potwierdza podpisem w dzienniku prac podwodnych sprawność sprzętu nurkowego oraz wpisuje datę i godzinę przeprowadzenia przeglądu. § 17. 1. Roczny przegląd wyposażenia bazy przeprowadza się pod nadzorem kierownika. 2. W czasie rocznego przeglądu sprawdza się: 1) stan zapasów i jakość czynników oddechowych; 2) sprawność działania systemów zasilania i składowania czynników oddechowych; 3) prawidłowość działania przyrządów pomiarowych; 4) sprawność środków łączności; 5) sprawność układów automatyki i zasilania energią elektryczną; 6) sprawność działania systemu awaryjnej ewakuacji nurków oraz urządzeń i lin służących do podnoszenia dzwonu nurkowego; 7) sprawność systemu oświetlenia stanowisk pracy; 8) sprawność działania komory dekompresyjnej lub hiperbarycznej i zainstalowanego w nich systemu ochrony przeciwpożarowej. § 18. 1. Kierownik dokonuje wpisu w dzienniku prac podwodnych o przeprowadzonych bieżących i rocznych przeglądach wyposażenia bazy. Daty przeprowadzonych rocznych przeglądów poszczególnych urządzeń odnotowuje się w dokumentacji tych urządzeń. 2. Zauważone podczas przeglądów uszkodzenia wyposażenia bazy, które mogą być przyczyną utraty zdrowia lub życia, należy niezwłocznie usunąć. § 19. 1. Dezynfekcję systemu oddechowego dzwonu nurkowego oraz sprzętu nurkowego, a zwłaszcza maski, hełmu lub innego środka ochrony głowy i aparatu oddechowego oraz skafandra, przeprowadza się każdego dnia przed rozpoczęciem prac podwodnych, a w przypadku prowadzenia prac w wodach skażonych - także po ich zakończeniu. 2. Dezynfekcję systemu oddechowego dzwonu nurkowego, komory dekompresyjnej i komory hiperbarycznej przeprowadza się co najmniej raz na kwartał oraz po każdym ich użyciu. 3. Środki stosowane do dezynfekcji oraz sposób jej przeprowadzania określają instrukcje użytkowania urządzeń, o których mowa w ust. 1, dostarczone przez producentów lub ich upoważnionych przedstawicieli. 4. Dezynfekcję sprzętu nurkowego przeprowadza się także w przypadku zmiany użytkownika lub na polecenie lekarza. 5. Dezynfekcję systemu zasilania i składowania czynników oddechowych oraz węży doprowadzających czynnik oddechowy z bazy przeprowadza się raz na 6 miesięcy oraz po każdej naprawie lub wymianie. W przypadku wystąpienia u nurka objawów choroby dróg oddechowych jego aparat oddechowy podlega dezynfekcji. 6. W przypadku wystąpienia objawów choroby skóry, dezynfekcję aparatu oddechowego, maski, hełmu lub innego środka ochrony głowy, skafandra, odzieży ochronnej przeprowadza się w sposób określony przez lekarza. 7. Kierownik dokonuje wpisu w dzienniku prac podwodnych o przeprowadzonej bieżącej dezynfekcji sprzętu nurkowego i półrocznych dezynfekcjach systemu oddechowego dzwonu nurkowego, komory dekompresyjnej i komory hiperbarycznej. Rozdział 5 Wykonywanie prac podwodnych § 20. 1. Bezpośredni nadzór nad wykonywaniem prac podwodnych sprawuje kierownik. 2. Przebieg prac podwodnych planuje się w sposób ograniczający do minimum wysiłek i czas pobytu nurków pod powierzchnią wody. 3. Prace podwodne wykonuje się przy sile wiatru nie większej niż 5° w skali Beauforta, stanie morza nie wyższym niż 3° oraz prędkości prądu wody nie większej niż 0,5 m/s, z zastrzeżeniem § 36 ust. 1. 4. W przypadku nagłego pogorszenia warunków hydrometeorologicznych albo wystąpienia innego zagrożenia dla bezpieczeństwa ekipy kierownik jest obowiązany przerwać wykonywanie prac podwodnych i podjąć decyzję o wynurzeniu nurka na powierzchnię. 5. W przypadku konieczności ratowania życia ludzkiego kierownik może podjąć decyzję o rozpoczęciu lub kontynuowaniu prac podwodnych przy temperaturze powietrza niższej niż 10 °C poniżej zera, przy stanie morza wyższym niż 3°, wietrze o sile przekraczającej 5° w skali Beauforta, pod lodem lub przy dużym zalodzeniu powierzchni wody krą lodową. 6. Przy wykonywaniu prac podwodnych pod jednolitą pokrywą lodową bazę umieszcza się na budowli hydrotechnicznej lub na brzegu, albo na stałej pokrywie lodowej, pod warunkiem że jej grubość jest większa niż 0,25 m. 7. W stałej pokrywie lodowej wykonuje się co najmniej dwa otwory o kształcie trójkąta równobocznego, o wymiarach boków nie mniejszych niż 2 m i oddalonych od siebie co najmniej o 10 m, w których montuje się urządzenia do bezpiecznego wejścia i wyjścia. § 21. 1. Nurek ma prawo powstrzymania się od zejścia pod powierzchnię wody albo zażądania natychmiastowego ewakuowania na powierzchnię w przypadku wystąpienia objawów złego stanu psychofizycznego, stwierdzenia wadliwego działania sprzętu nurkowego, a zwłaszcza aparatu oddechowego, urządzeń doprowadzających czynnik oddechowy lub stwierdzenia niewłaściwej jakości czynnika oddechowego. 2. Kierownik w przypadku stwierdzenia u nurka objawów choroby podejmuje decyzję o niedopuszczeniu go do wykonywania prac podwodnych lub o przerwaniu pracy i wynurzeniu na powierzchnię. 3. Nurek jest obowiązany informować kierownika, w odstępach czasu ustalonych w procedurze prac podwodnych, o reakcji organizmu na zmiany ciśnienia i zmianach samopoczucia, a zwłaszcza wystąpieniu zawrotów głowy, zakłóceń w widzeniu lub trudności w oddychaniu. 4. Kierownik w dzienniku prac podwodnych dokonuje zapisów o przyczynach przerwania wykonywania prac podwodnych. § 22. 1. Prace podwodne wykonuje się z zastosowaniem asekuracji. 2. Asekurację prac podwodnych na małych i średnich głębokościach wykonywanych przez nurka lub grupę nurków wykonuje nurek asekurujący, pozostając na powierzchni jak najbliżej miejsca wykonywania prac podwodnych, w gotowości do zejścia pod powierzchnię wody w czasie nie dłuższym niż 2 minuty. 3. Przy wykonywaniu głębinowych i długotrwałych prac podwodnych, szczególnie niebezpiecznych prac podwodnych lub przy wchodzeniu do pomieszczeń wraku nurek asekurujący schodzi pod powierzchnię wody i utrzymuje bezpośredni kontakt wzrokowy z nurkiem lub grupą nurków wykonujących pracę. 4. Nurek asekurujący, o którym mowa w ust. 3, może przebywać w dzwonie nurkowym, jeżeli jest możliwość utrzymania kontaktu wzrokowego z nurkiem lub grupą nurków wykonujących pracę pod powierzchnią wody. 5. Na polecenie kierownika nurkowie, o których mowa w ust. 3, okresowo powinni zamieniać się funkcjami. 6. Nurków wykonujących głębinowe lub długotrwałe prace podwodne, prace podwodne polegające na penetrowaniu pomieszczeń wraku albo szczególnie niebezpieczne prace podwodne asekuruje na powierzchni dodatkowy nurek asekurujący, pozostający jak najbliżej miejsca wykonywania prac podwodnych, w gotowości do zejścia pod powierzchnię wody w czasie nie dłuższym niż 4 minuty. 7. Nurek asekurujący przebywający na powierzchni wody, po wykonaniu zanurzenia kontrolnego, o którym mowa w § 30 ust. 1-3, pozostaje w gotowości do zejścia pod powierzchnię wody, po zdjęciu aparatu oddechowego, maski, hełmu lub innego środka ochrony głowy, kompensatora pływalności, kombinezonu lub kamizelki ratunkowej oraz butów lub płetw. § 23. 1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach i stosowaniu butlowych aparatów oddechowych w skład ekipy wchodzi co najmniej kierownik, nurek i nurek asekurujący. 2. W przypadku stosowania przy wykonywaniu prac podwodnych aparatów oddechowych połączonych wężami doprowadzającymi czynnik oddechowy ekipę uzupełnia się o operatora obsługującego tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego. 3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach ekipę uzupełnia się o operatora obsługującego komorę dekompresyjną. § 24. 1. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych w skład ekipy wchodzą co najmniej: kierownik, lekarz, nurek i nurek asekurujący, dodatkowy nurek asekurujący pozostający na powierzchni oraz operatorzy obsługujący: 1) system urządzeń doprowadzających wężami czynnik oddechowy z tablicy rozdzielczej do aparatu oddechowego nurka; 2) urządzenie do podnoszenia i opuszczania dzwonu nurkowego; 3) komorę dekompresyjną lub hiperbaryczną. 2. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych skład ekipy uzupełnia się o operatorów prowadzących bieżące analizy składu fizykochemicznego czynnika oddechowego. § 25. 1. Kierownik przed rozpoczęciem prac podwodnych sporządza plan prac podwodnych. 2. W planie prac podwodnych określa się co najmniej: 1) rodzaj prac podwodnych i warunki ich wykonywania; 2) ryzyko zawodowe i środki, które należy podjąć w celu zmniejszenia ryzyka; 3) procedurę wykonywania prac podwodnych; 4) procedurę dekompresji; 5) imienny skład ekipy i jej zadania; 6) zestaw stosowanego sprzętu nurkowego i wyposażenia dodatkowego nurka; 7) wyposażenie bazy w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy; 8) zapasy czynników oddechowych; 9) zasady przekazywania poleceń i potwierdzania ich wykonania. 3. Przed rozpoczęciem prac kierownik: 1) zapoznaje ekipę z planem prac podwodnych; 2) przydziela zadania poszczególnym członkom ekipy; 3) udziela instruktażu o sposobie wykonania prac podwodnych; 4) ustala czas wykonania prac oraz czas pobytu nurków pod powierzchnią wody. § 26. 1. W procedurze wykonywania prac podwodnych, o której mowa w § 25 ust. 2 pkt 3, określa się zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności dotyczące: 1) bezpiecznego wykonywania prac pod powierzchnią wody; 2) bezpiecznej obsługi urządzeń technicznych i sprzętu nurkowego stanowiących wyposażenie bazy; 3) systemu asekuracji, łączności i awaryjnych sygnałów porozumiewania się pod powierzchnią wody; 4) zakresu przeprowadzania bieżących i rocznych przeglądów stanu urządzeń technicznych i sprzętu nurkowego; 5) sposobów postępowania w przypadku awarii sprzętu nurkowego lub urządzeń technicznych oraz konieczności ewakuowania nurków na powierzchnię; 6) posługiwania się środkami ochrony indywidualnej, środkami ratunkowymi i sprzętem przeciwpożarowym; 7) dezynfekcji i przechowywania sprzętu nurkowego. 2. Procedury wykonywania prac podwodnych aktualizuje się na bieżąco i udostępnia ekipie. § 27. 1. Przed skierowaniem do wykonywania głębinowych lub długotrwałych prac podwodnych nurka poddaje się treningowi ciśnieniowemu, jeżeli przez okres 45 dni nie uczestniczył w wykonywaniu tego rodzaju prac. 2. Trening ciśnieniowy może być przeprowadzony w komorze dekompresyjnej lub hiperbarycznej. 3. Warunki i czas trwania treningu ciśnieniowego ustala kierownik w porozumieniu z lekarzem. § 28. Komorę dekompresyjną w czasie wykonywania prac podwodnych na średnich głębokościach i głębinowych prac podwodnych należy utrzymywać w stanie gotowości do natychmiastowego użytku. § 29. Prace podwodne wykonywane z bazy zainstalowanej na statku prowadzi się po zakotwiczeniu statku lub włączeniu urządzeń zapewniających utrzymanie statku nad dnem w miejscu wykonywania prac podwodnych, unieruchomieniu mechanizmów mogących powodować przepływ prądu wody wokół kadłuba i splątanie się węży doprowadzających czynnik oddechowy, przewodów telefonicznych lub lin sprzętu nurkowego oraz po oznakowaniu miejsca wykonywania prac podwodnych w sposób określony w odrębnych przepisach. § 30. 1. Przed zejściem pod powierzchnię wody nurek i nurek asekurujący przeprowadzają zanurzenie kontrolne w miejscu zamierzonego wykonywania prac podwodnych. 2. Zanurzenie kontrolne przeprowadza się po spełnieniu wymagań, o których mowa w § 29, i uprzednim sprawdzeniu przez kierownika prawidłowości skompletowania i założenia zestawu sprzętu nurkowego. 3. Zanurzenie kontrolne przeprowadza się do głębokości 3 m. 4. Zanurzenie kontrolne dzwonu nurkowego przeprowadza się na pełną głębokość zanurzania, bez jego obsady. 5. Kierownik wydaje polecenie zejścia pod powierzchnię wody po przeprowadzeniu zanurzenia kontrolnego i otrzymaniu od każdego nurka potwierdzenia o prawidłowości działania sprzętu nurkowego, przekazanego systemem łączności telefonicznej albo bezprzewodowej. 6. Niedopuszczalne jest wydanie polecenia zejścia pod powierzchnię wody bez przeprowadzenia zanurzenia kontrolnego. 7. Kierownik odnotowuje w dzienniku prac podwodnych datę, czas i wynik przeprowadzonych zanurzeń kontrolnych. § 31. 1. Kierownik kontroluje szybkość zanurzania nurków i dzwonu nurkowego. 2. Kierownik odnotowuje w dzienniku prac podwodnych moment wejścia każdego nurka pod powierzchnię wody i kontroluje czas jego pobytu pod powierzchnią wody. 3. Kierownik nie dopuszcza do przekraczania czasu pobytu nurków pod powierzchnią wody ustalonego w planie prac podwodnych. § 32. 1. Z nurkiem pozostającym pod powierzchnią wody utrzymywana jest ciągła łączność głosowa za pomocą urządzeń łączności telefonicznej lub bezprzewodowej. 2. Nurek systematycznie informuje kierownika o wykonywanych czynnościach, działaniu sprzętu nurkowego i warunkach pracy. 3. Przez cały czas pobytu pod powierzchnią wody nurek jest obowiązany wykonywać polecenia kierownika. 4. Każde polecenie kierownika albo skierowane do ekipy żądanie nurka o wykonanie określonej czynności przed wykonaniem powinno zostać powtórzone. 5. Kierownik przechowuje przez okres 24 godzin zapisany przez urządzenia rejestrujące przebieg łączności z nurkiem pozostającym pod powierzchnią wody. § 33. 1. W przypadku awarii systemu łączności telefonicznej lub bezprzewodowej kierownik podejmuje decyzję o przerwaniu prac podwodnych i wynurzeniu nurka. 2. Do momentu wynurzenia nurka lub nurków na powierzchnię łączność pomiędzy nurkami oraz z bazą utrzymuje się za pomocą awaryjnych sygnałów porozumiewania się pod powierzchnią wody, określonych w załączniku do rozporządzenia. 3. Awaryjne sygnały pomiędzy bazą i nurkiem mogą być przekazywane za pomocą liny sygnałowej albo połączonych w wiązkę przewodów telefonicznych oraz węży doprowadzających czynnik oddechowy. § 34. 1. Nurek przez cały czas pobytu pod powierzchnią wody pozostaje połączony liną sygnałową z bazą lub z dzwonem nurkowym. 2. Sygnały liną sygnałową przekazuje się wyłącznie w przypadku awarii środków łączności telefonicznej lub bezprzewodowej. 3. Przy wykonywaniu prac pod powierzchnią wody lina sygnałowa powinna pozostawać zamocowana do skafandra nurka, także w przypadku konieczności zrzucenia pod powierzchnią wody części sprzętu nurkowego. 4. W przypadku stosowania aparatu oddechowego połączonego wiązką przewodów telefonicznych oraz węży doprowadzających czynnik oddechowy z bazy kierownik może podjąć decyzję o odłączeniu liny sygnałowej od skafandra nurka. 5. Przy wykonywaniu prac podwodnych w butlowym aparacie oddechowym, w warunkach dobrej widoczności i przezroczystości wody, kierownik może podjąć decyzję o odłączeniu liny sygnałowej od skafandra nurka, pod warunkiem wyposażenia nurka w bezprzewodowy środek łączności i zapewnienia z powierzchni ciągłej obserwacji jego pracy. § 35. 1. W czasie pobytu pod powierzchnią wody nurek nie może schodzić poniżej ustalonej głębokości oraz powinien zachować szczególną ostrożność w czasie przemieszczania się w pobliżu podwodnych przeszkód. 2. Podwodne przeszkody nurek powinien omijać, przechodząc nad nimi. 3. W przypadku gdy w miejscu wykonywania pracy pod powierzchnią wody głębokość do dna jest większa niż 10 m, w celu zabezpieczenia nurka przed upadkiem na dno albo niezamierzonym opuszczeniem się na większą głębokość skafander nurka łączy się liną z boją umieszczoną na powierzchni wody, zapewniającą siłę wyporu nie mniejszą niż 100 N, albo stosuje się inne skuteczne środki. § 36. 1. Dopuszcza się wykonywanie prac podwodnych w pobliżu mostów, jazów, śluz lub w miejscach, gdzie prędkość prądu wody jest większa niż 0,5 m/s, pod warunkiem osłony miejsca pracy nurka przegrodą i umocowania do niej liny albo zastosowania innych skutecznych środków zabezpieczających przed porwaniem przez prąd wody. 2. Prace, o których mowa w ust.1, nurek wykonuje w szelkach bezpieczeństwa z liną, której drugi koniec pozostaje umocowany nad powierzchnią wody. § 37. 1. Kierownik przez cały czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody przebywa na stanowisku kierowania pracami podwodnymi lub w miejscu umożliwiającym bieżące kontrolowanie ich przebiegu. 2. Kierownik, operator obsługujący system łączności, operator obsługujący tablicę rozdzielczą czynnika oddechowego oraz nurek asekurujący niepozostający pod powierzchnią wody nie mogą jednocześnie obsługiwać innych urządzeń lub wykonywać innych czynności. § 38. Narzędzia lub urządzenia podaje się pod powierzchnię wody w sposób niezagrażający bezpieczeństwu nurka. § 39. 1. Kierownik podejmuje decyzję o zakończeniu prac pod powierzchnią wody i rozpoczęciu wynurzania. 2. Na polecenie kierownika nurek obowiązany jest przerwać pracę i potwierdzić gotowość do wynurzania. Na żądanie nurka kierownik jest obowiązany podjąć czynności w celu jego wynurzenia na powierzchnię. 3. Kierownik wydaje polecenie rozpoczęcia wynurzania po uzyskaniu od nurka potwierdzenia gotowości do wynurzenia. 4. Wynurzanie prowadzi się zgodnie z procedurą dekompresji. 5. Po każdej zmianie głębokości o 10 m nurek oraz operator informują kierownika o przebiegu wynurzania. 6. Wynurzanie nurka następuje za pomocą liny opustowej lub platformy. 7. W czasie dekompresji prowadzonej pod powierzchnią wody zabezpiecza się nurka przed opadnięciem na większą głębokość lub upadkiem na dno, w sposób, o którym mowa w § 35 ust. 3, albo za pomocą platformy lub w inny skuteczny sposób. 8. W przypadku stosowania dekompresji po wynurzeniu na powierzchnię nurek powinien wejść do komory hiperbarycznej przed upływem czasu określonego procedurą dekompresji. § 40. W czasie pozostawania nurka pod powierzchnią wody nie można dopuszczać do tworzenia się nadmiernego luzu albo napięć na wężach doprowadzających czynnik oddechowy, przewodach telefonicznych, linie sygnałowej lub innych linach łączących go z bazą. § 41. 1. W przypadku utraty przytomności przez nurka lub braku jego reakcji na dwukrotne polecenie kierownika przekazane systemem łączności telefonicznej lub bezprzewodowej oraz braku odpowiedzi nurka na dwukrotnie nadany liną sygnałową awaryjny sygnał porozumiewania się pod powierzchnią wody, kierownik podejmuje decyzję o skierowaniu pod powierzchnię wody nurka asekurującego i rozpoczęciu awaryjnego wynurzania. 2. Awaryjne wynurzanie w przypadku, o którym mowa w ust. 1, lub w przypadku awarii urządzeń służących do podnoszenia nurka albo dzwonu nurkowego może odbywać się przy użyciu liny sygnałowej lub wiązki połączonych ze sobą przewodów telefonicznych i węży doprowadzających czynnik oddechowy albo innych lin i przewodów łączących nurka z bazą. § 42. 1. Prace podwodne polegające na spawaniu lub cięciu termicznym metali lub tworzyw termoplastycznych prowadzi się zgodnie z procedurą prac podwodnych wyłącznie za pomocą sprzętu spawalniczego skonstruowanego i przeznaczonego do wykonywania tych prac pod powierzchnią wody. 2. Prace, o których mowa w ust. 1, może wykonywać nurek posiadający odpowiednie uprawnienia określone w dyplomie nurka. § 43. 1. Prace podwodne z zastosowaniem materiałów wybuchowych mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby wchodzące w skład ekipy i posiadające zaświadczenia potwierdzające przygotowanie zawodowe do wykonywania prac związanych z dostępem do materiałów wybuchowych oraz spełniające wymagania określone w przepisach ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019). 2. Prace podwodne z zastosowaniem materiałów wybuchowych prowadzi się zgodnie z procedurą prac podwodnych. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 44. Wyposażenie baz w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy oraz procedury prac podwodnych stosowane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia powinny zostać do dnia 25 maja 2005 r. dostosowane do wymagań określonych w § 3 ust. 1 i 3, § 4 ust. 1, § 5, § 6 ust. 2 i 3, § 7 ust. 1 i 4, § 8, § 13 i § 26 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. § 45. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 maja 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: K. Opawski Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 maja 2004 r. (poz. 1210) AWARYJNE SYGNAŁY POROZUMIEWANIA SIĘ POD POWIERZCHNIĄ WODY 1. Sygnały przekazywane za pomocą liny sygnałowej lub połączonych w wiązkę przewodów telefonicznych i węży doprowadzających czynnik oddechowy Znaczenie sygnału Rodzaj sygnałuZapytanie lub polecenie przekazane z bazyOdpowiedź nurka Jedno szarpnięcie linąCzy wszystko w porządku ?Tak, wszystko w porządku Trzy szarpnięcia linąAlarm. Wynurzaj się na powierzchnięWynurzam się na powierzchnię Brak odpowiedzi nurka na nadany sygnał z bazy lub nieskoordynowane szarpnięciaAlarm . Nurek potrzebuje pomocyAlarm. Potrzebuję pomocy Dwa szarpnięcia linąIdź w prawoTak, idę w prawo Cztery szarpnięcia linąIdź w lewoTak idę w lewo Pięć szarpnięć linąUwaga. Koniec liny lub przewoduZrozumiałem. Koniec liny lub przewodu 2. Sygnały ręczne Znaczenie sygnałuOpis sygnałuIlustracja OK. Wszystko w porządku Czy wszystko w porządku?Ręka podniesiona pionowo, połączone ze sobą kciuk i palec wskazujący dłoni tworzą literę "O", a pozostałe trzy palce dłoni wyprostowane przylegają do siebieIlustracja WSZYSTKO W PORZĄDKU (Sygnał przekazywany latarką na małą odległość w warunkach złej widoczności)Oświetlony latarką przez nurka sygnał OK, wykonany jedną z dłoni w opisany powyżej sposóbIlustracja WSZYSTKO W PORZĄDKU (Sygnał przekazywany latarką na dalszą odległość w warunkach złej widoczności)Koła kilkakrotnie zataczane światłem latarki, wykonywane w prawą stronęIlustracja NIE ROZUMIEM, O CO CHODZIRęka podniesiona pionowo, palce kilkakrotnie otwierają i zamykają dłoń, tworząc z palców stożek przy zamykaniu dłoniIlustracja COŚ JEST NIE W PORZĄDKUDłoń wewnętrzną stroną skierowana do dołu, z szeroko rozwartymi palcami, wykonuje poziome ruchyIlustracja COŚ JEST NIE W PORZĄDKU (Sygnał przekazywany latarką w warunkach złej widoczności)Pionowe ruchy światłem latarkiIlustracja NIEBEZPIECZEŃSTWO Na pomocPodniesiona pionowo ręka wykonuje na przemian ruchy od powierzchni wody do pionuIlustracja PŁYŃ DO GÓRYZamknięta dłoń z podniesionym do góry kciukiem wskazuje kierunek ruchu do góryIlustracja PŁYŃ DO DOŁUZamknięta dłoń z opuszczonym do dołu kciukiem wskazuje kierunek ruchu do dołuIlustracja STOP Nakaz zatrzymania wykonywanej czynnościPrawa ręka skierowana do góry, z wewnętrzną stroną dłoni skierowaną do przoduIlustracja BRAK POWIETRZAPrawa ręka zgięta w łokciu i podniesiona na wysokość ust, wewnętrzną stroną otwartej dłoni wykonuje pionowe ruchyIlustracja ZUŻYŁEM POŁOWĘ ZAPASU POWIETRZADwie dłonie z wyprostowanymi palcami tworzące literę "T"Ilustracja MAM ZAWROTY GŁOWYPodniesiona dłoń, skierowana wewnętrzną stroną do przodu, z dwoma wyprostowanymi palcami i kciukiem zaciskającym pozostałe dwa palce, wykonuje na wysokości głowy powolne ruchy okrężneIlustracja WSKAZANIE KIERUNKUPrawa ręka wyprostowana i podniesiona na wysokość barku dłonią wskazuje kierunek, w przerwie jest zginana i dłoń jest podnoszona do góry, w kierunku głowyIlustracja WSKAZANIE OSOBY SYGNALIZUJĄCEGOPrawa ręka zgięta w łokciu, z dłonią zwróconą wewnętrzną stroną do sygnalizującego, palcem wskazującym wskazuje sygnalizującegoIlustracja WSKAZANIE INNEJ OSOBY ALBO PRZEDMIOTUPrawa ręka wyciągnięta poziomo, z dłonią zwróconą wewnętrzną stroną do dołu, palcem wskazującym wskazuje kierunekIlustracja NAKAZ ZBIÓRKIWyprostowane ramiona wykonują przemiennie ruchy z zewnątrz do wewnątrz i wskazującymi palcami dłoni wskazują miejsce zbiórki przed sygnalizującymIlustracja ZAWIĄŻ PrzymocujWyciągnięte poziomo przedramiona z dłońmi rąk zaciśniętymi w pięść wykonują kilkakrotnie ruchy od i do siebie, jednocześnie zataczając elipsę lub kołoIlustracja ZAPRZECZENIE NiePodniesione przedramię nurka na wysokości piersi wykonuje kilkakrotnie ruchy tworzące literę "V"Ilustracja NAKAZ PRZYSPIESZENIA WYKONYWANEJ CZYNNOŚCIPrawa ręka zgięta w łokciu, otwartą dłonią wykonuje szybko ruch okrężnyIlustracja NAKAZ SPOWOLNIENIA WYKONYWANEJ CZYNNOŚCIPrawa ręka zgięta w łokciu, wewnętrzną stroną otwartej dłoni wykonuje powolne ruchy w kierunku od i do siebieIlustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działami administracji rządowej: gospodarka morska i transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministrów Żeglugi, Zdrowia i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Komunikacji i Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej z dnia 25 stycznia 1965 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy nurków (Dz. U. Nr 6, poz. 25), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 13 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych oraz ramowego podziału czasu w programach ogólnokrajowych i regionalnych w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 116, poz. 1211) Na podstawie art. 78 ust. 7 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych oraz ramowego podziału czasu w programach ogólnokrajowych i regionalnych w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 104, poz. 1112) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Telewizja Polska rozpowszechnia audycje wyborcze: 1) w Programie 1 w dniach: 31 maja, 2 czerwca, 7 czerwca w godzinach 1805-1855, a ponadto w dniach 1 i 8 czerwca w godzinach 2200-2300 oraz w dniu 3 czerwca w godzinach 2200-2245 i w dniu 9 czerwca w godzinach 1805-1850; 2) w Programie 2 w dniach: 29 maja w godzinach 1700-1730, od 1 do 4 czerwca i od 7 do 9 czerwca w godzinach 1720-1750, a ponadto w dniach 5 i 11 czerwca w godzinach 1700-1800; 3) w TV Polonia w dniach 7 i 8 czerwca w odpowiednich pasmach czasowych; 4) w programach regionalnych w dniach od 31 maja do 4 czerwca i w dniach od 7 do 9 czerwca w godzinach 1900-2000, a ponadto w dniach 5 i 6 czerwca w godzinach 1100-1200.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 152, poz. 1597) Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231, z późn. zm. 1)) w art. 132 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1-5 otrzymują brzmienie: "1. Podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu opłatę w wysokości 10 % podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, sporządzają zbiorczą deklarację miesięczną według wzoru określonego na podstawie ust. 4 i przekazują ją w terminie do 20. dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym powstał obowiązek wystawienia faktury, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na wynagrodzenie lub jego część. 3. Deklaracje, o których mowa w ust. 2, składa się do tego samego urzędu skarbowego, do którego składa się deklarację dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie usługi, o której mowa w ust. 1. 4. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zbiorczej deklaracji miesięcznej dotyczącej opłaty, o której mowa w ust. 1, oraz szczegółowy zakres zawartych w niej danych, uwzględniając w szczególności imię i nazwisko lub nazwę (firmę) podmiotu zobowiązanego do wniesienia opłaty, jego adres zamieszkania lub siedziby, numer identyfikacji podatkowej oraz dane dotyczące faktur, które mają być podstawą do ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w ust. 1. 5. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się najpóźniej w ostatnim dniu miesiąca, w którym stosownie do ust. 2 powstał obowiązek złożenia zbiorczej deklaracji miesięcznej."; 2) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Wpływy z opłat, o których mowa w ust. 1, przeznacza się wyłącznie na dofinansowanie zajęć sportowo-rekreacyjnych dla uczniów, prowadzonych przez stowarzyszenia kultury fizycznej oraz inne organizacje pozarządowe, które w ramach swojej statutowej działalności realizują zadania z zakresu upowszechniania kultury fizycznej i sportu wśród dzieci i młodzieży, a także organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego."; 3) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania dofinansowania, o którym mowa w ust. 8, w tym: 1) tryb składania wniosków oraz dane, jakie powinien zawierać wniosek o przyznanie dofinansowania, uwzględniając zakres niezbędnych danych dotyczących podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie oraz podstawowych informacji o zajęciach sportowo-rekreacyjnych, których dotyczy wniosek, 2) tryb przekazywania środków i ich rozliczania, uwzględniając terminy, w jakich zostało zaplanowane przeprowadzenie zajęć sportowo-rekreacyjnych, 3) wysokość dofinansowania, biorąc pod uwagę, że maksymalna wysokość tego dofinansowania w przypadku zajęć prowadzonych przez stowarzyszenia kultury fizycznej oraz inne organizacje pozarządowe nie może przekroczyć 80 %, a w przypadku zajęć organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego - 50 % planowanych kosztów realizacji zajęć.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzona w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1212) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 5 grudnia 2002 r. została sporządzona w Zagrzebiu Umowa o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), w następującym brzmieniu: Przekład UMOWA o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu Preambuła Republika Bułgarii, Republika Czeska, Republika Węgierska, Rzeczpospolita Polska, Rumunia, Republika Słowacka oraz Republika Słowenii z jednej strony i Republika Chorwacji z drugiej strony (zwane dalej "Stronami"), potwierdzając swoje oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej podstawę ich stosunków, uwzględniając pozytywny rozwój wzajemnej współpracy gospodarczej między Stronami, wyrażając życzenie przyczynienia się do procesu integracji w Europie poprzez poszerzenie Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, mając na uwadze Deklarację Premierów, przyjętą w Bukareszcie dnia 16 listopada 2001 r., odwołując się do oficjalnego wniosku Republiki Chorwacji z dnia 20 lipca 2001 r. w sprawie akcesji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, mając na względzie Porozumienie Uzupełniające do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, podpisane w Brnie dnia 11 września 1995 r., działając w oparciu o postanowienia artykułu 39a Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Republika Chorwacji niniejszym przystępuje do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu CEFTA. Artykuł 2 Republika Chorwacji niniejszym akceptuje Środkowoeuropejską umowę o wolnym handlu ze wszystkimi jej uzupełnieniami i poprawkami, podpisanymi przed podpisaniem niniejszej umowy i będzie je w pełni stosować zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy. Artykuł 3 Odniesienia w Środkowoeuropejskiej umowie o wolnym handlu do jej Stron i tam, gdzie wszystkie Państwa są wymienione z nazwy, należy rozumieć jako odnoszące się również do Republiki Chorwacji. Artykuł 4 1. W celu realizacji postanowień ustępu 2 artykułu 3 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu niniejszym ustanawia się i dołącza do niniejszej umowy Protokoły 32, 33, 34, 35, 36 i 37 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. 2. Postanowienia dotyczące zniesienia ceł importowych między: - Republiką Bułgarii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 32, - Republiką Czeską i Republiką Słowacką z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 33, - Republiką Węgierską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 34, - Rzecząpospolitą Polską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 35, - Rumunią z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 36, - Republiką Słowenii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 37. Artykuł 5 1. W celu realizacji postanowień ustępu 1 artykułu 12 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu niniejszym ustanawia się i dołącza do niniejszej umowy Protokoły 38, 39, 40, 41, 42 i 43 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. 2. Postanowienia dotyczące udzielenia wzajemnych koncesji rolnych między: - Republiką Bułgarii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 38, - Republiką Czeską i Republiką Słowacką z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 39, - Republiką Węgierską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 40, - Rzecząpospolitą Polską z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 41, - Rumunią z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 42, - Republiką Słowenii z jednej strony a Republiką Chorwacji z drugiej strony zawarte są w Protokole 43. Artykuł 6 W nawiązaniu do artykułu 16 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu ustanawia się i dołącza do niniejszej umowy Protokół 7a dotyczący definicji pojęcia "produktów pochodzących" i metod współpracy administracyjnej. Protokół 7a stosuje się zamiast Protokołu 7 w odniesieniu do handlu pomiędzy Stronami, jeśli produkt zawiera materiały pochodzące z Chorwacji, a także w odniesieniu do handlu między Republiką Chorwacji i każdą inną Stroną. Artykuł 7 1. Odniesienia do współpracy administracji celnych wspomnianych w ustępie 2 artykułu 16 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu należy rozumieć w ten sposób, iż wzajemna pomoc organów administracyjnych w sprawach celnych Republiki Słowenii z jednej strony a Republiki Chorwacji z drugiej strony będzie odbywała się zgodnie z postanowieniami załącznika I do artykułu 7 niniejszej umowy. 2. Odniesienia do współpracy administracji celnych wspomnianych w ustępie 2 artykułu 16 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu należy rozumieć w ten sposób, iż wzajemna pomoc organów administracyjnych w sprawach celnych Republiki Bułgarii i Republiki Chorwacji będzie odbywała się zgodnie z postanowieniami załącznika II do artykułu 7 niniejszej umowy. Artykuł 8 Niniejsza umowa stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Artykuł 9 1. Niniejsza umowa wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia od dnia otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu i Republiki Chorwacji o wypełnieniu niezbędnych do tego celu procedur. 2. Depozytariusz notyfikuje niezwłocznie wszystkim Stronom o wypełnieniu procedur niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy. 3. Do czasu wejścia w życie niniejszej umowy, zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, będzie ona stosowana od dnia 1 marca 2003 r. pod warunkiem, że Rumunia powiadomi pozostałe Strony do dnia 1 lutego 2003 r., iż jej wewnętrzne wymogi prawne do wejścia w życie niniejszej umowy są spełnione i Rumunia będzie stosowała niniejszą umowę od dnia 1 marca 2003 r. 4. Od dnia wejścia w życie niniejszej umowy, umowy o wolnym handlu zawarte między: - Republiką Bułgarii a Republiką Chorwacji, podpisana w Sofii dnia 4 grudnia 2001 r., - Republiką Czeską a Republiką Chorwacji, podpisana w Pradze dnia 12 listopada 2001 r., - Republiką Węgierską a Republiką Chorwacji, podpisana w Zagrzebiu dnia 22 lutego 2001 r., - Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji, podpisana w Warszawie dnia 7 listopada 2001 r., - Republiką Słowacką a Republiką Chorwacji, podpisana w Bratysławie dnia 6 listopada 2001 r., - Republiką Słowenii a Republiką Chorwacji, podpisana w Zagrzebiu dnia 12 grudnia 1997 r., tracą moc lub nie wejdą w życie za wzajemną zgodą zainteresowanych Stron wyrażoną w niniejszej umowie. 5. Od dnia stosowania niniejszej umowy, umowy o wolnym handlu wymienione w ustępie 4 niniejszego artykułu nie będą stosowane między ich Umawiającymi się Stronami. NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc do tego odpowiednio upoważnieni, podpisali niniejszą umowę. SPORZĄDZONO w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie wszystkim Stronom. Z upoważnienia Republiki Bułgarii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Chorwacji (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Czeskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Węgierskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rumunii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowackiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowenii (podpis stanowi grafikę) (Załączniki I i II do Umowy o akcesji Republiki Chorwacji oraz dołączone do tej umowy Protokoły 32-43 i 7a do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA) stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru.) Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 16 czerwca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, sporządzonej w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 117, poz. 1213) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 16 czerwca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę o akcesji Republiki Chorwacji do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, sporządzoną w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. Umowa wejdzie w życie dnia 25 maja 2004 r., zgodnie z artykułem 9 ustęp 1 umowy. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, podpisana w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1214) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 29 lipca 2002 r. została podpisana w Starej Lubowni Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji niejawnych Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Słowackiej, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", mając na uwadze konieczność zagwarantowania wzajemnej ochrony wszystkich informacji niejawnych, które zostały w ten sposób zakwalifikowane zgodnie z prawem państwa jednej z Umawiających się Stron i przekazane państwu drugiej Umawiającej się Strony, kierując się zamiarem stworzenia regulacji w zakresie wzajemnej ochrony informacji niejawnych, która obowiązywać będzie w odniesieniu do wszystkich umów o współpracy i umów handlowych, zwanych dalej "umowami", związanych z wymianą informacji niejawnych, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Definicje W rozumieniu niniejszej umowy następujące określenia mają poniższe znaczenie: a) "informacje niejawne" - są to informacje, które niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania wymagają ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem, zgodnie z prawem wewnętrznym państwa każdej z Umawiających się Stron, b) "strona umowy niejawnej" - jest to osoba fizyczna lub osoba prawna upoważniona na podstawie prawa państwa każdej z Umawiających się Stron do zawierania i realizowania umów niejawnych, c) "umowa niejawna" - jest to umowa pomiędzy dwoma lub kilkoma stronami, w której regulowane są ich wzajemne prawa i obowiązki oraz która zawiera informacje niejawne lub takich dotyczy, d) "upoważnienie" - jest to upoważnienie do dostępu do informacji niejawnych wydane przez właściwe organy, zgodnie z prawem państwa każdej z Umawiających się Stron. Artykuł 2 Odpowiedniość klauzul Umawiające się Strony uzgadniają, że odpowiadające sobie są niżej wymienione klauzule tajności: Rzeczpospolita PolskaRepublika Słowacka ŚCIŚLE TAJNEPRISNE TAJNÉ TAJNETAJNÉ POUFNEDÔVERNÉ ZASTRZEŻONEVYHRADENÉ Artykuł 3 Właściwe organy Właściwymi organami w rozumieniu niniejszej umowy są: a) po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego - w sferze cywilnej i Szef Wojskowych Służb Informacyjnych - w sferze wojskowej, b) po stronie Republiki Słowackiej: Narodowy Urząd Bezpieczeństwa. Artykuł 4 Działania wewnątrzpaństwowe 1. Właściwe organy zgodnie z niniejszą umową oraz z prawem swoich państw podejmą działania w celu ochrony informacji niejawnych, które będą przekazywane lub powstaną w związku z realizacją umowy niejawnej. Właściwe organy zapewnią tym informacjom taką samą ochronę, jaka obowiązuje w stosunku do własnych informacji niejawnych objętych odpowiednią klauzulą tajności. 2. Otrzymane informacje niejawne będą wykorzystywane wyłącznie zgodnie z celem, w jakim zostały przekazane. 3. Strony umowy niejawnej nie będą udostępniać otrzymanych informacji niejawnych osobom trzecim bez uprzedniej pisemnej zgody właściwego organu. 4. Otrzymane informacje niejawne mogą być udostępniane tylko tym osobom, których zadania wymagają zapoznania się z nimi i które posiadają stosowne upoważnienie. Takie upoważnienie jest wydawane po przeprowadzeniu postępowania sprawdzającego wymaganego prawem państwa każdej z Umawiających się Stron. 5. Właściwe organy zapewnią niezbędną kontrolę ochrony informacji niejawnych. Artykuł 5 Przekazywanie informacji niejawnych 1. Informacje niejawne przekazywane będą przez kurierów dyplomatycznych z zastrzeżeniem ustępów 2 i 3. 2. Właściwe organy mogą w szczególnych przypadkach uzgodnić inny tryb przekazywania informacji niejawnych zapewniający ich ochronę. 3. Informacje niejawne mogą być przekazywane również chronionymi systemami i sieciami teleinformatycznymi posiadającymi certyfikat wydany zgodnie z prawem państwa każdej z Umawiających się Stron. Właściwe organy dokonają niezbędnych uzgodnień odnośnie do zapewnienia ochrony przekazywanym informacjom niejawnym w systemach i sieciach teleinformatycznych oraz warunków organizacyjno-technicznych. 4. Właściwy organ potwierdza odbiór informacji niejawnej. Artykuł 6 Oznaczanie informacji niejawnych 1. Otrzymywane informacje niejawne zostaną oznaczone przez stronę umowy niejawnej klauzulą tajności, stosownie do wymogów wyrażonych w artykule 2. W taki sam sposób będą oznaczane wszelkie informacje niejawne, które powstaną w związku z realizacją umowy niejawnej. 2. Strona umowy niejawnej znosi lub zmienia klauzulę tajności otrzymanej informacji niejawnej tylko na podstawie pisemnego doręczonego zawiadomienia drugiej strony umowy niejawnej. Artykuł 7 Wizyty 1. Wizyty związane z dostępem do informacji niejawnych będą realizowane na podstawie pisemnego zezwolenia. Zezwolenie wydaje właściwy organ państwa przyjmującego na pisemny wniosek właściwego organu państwa wysyłającego. 2. Osoby przybywające z wizytą będą stosować się do zaleceń dotyczących ochrony informacji niejawnych określonych przez właściwy organ państwa przyjmującego. 3. Lista osób regularnie przybywających z wizytą w związku z realizacją umowy niejawnej może być tworzona po wydaniu zezwolenia właściwych organów. Listy te będą ważne nie dłużej niż 12 miesięcy. Wizyty osób wpisanych na listę mogą być organizowane bezpośrednio pomiędzy odpowiednimi stronami umowy niejawnej. 4. Informacje niejawne udostępnione podczas wizyty będą chronione zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy. 5. Właściwy organ wysyłającego państwa zgłosi właściwemu organowi państwa przyjmującego każdą wizytę przynajmniej na 3 tygodnie przed jej planowanym rozpoczęciem. W sytuacjach wyjątkowych zgoda na przeprowadzenie wizyty może być udzielana bezzwłocznie po otrzymaniu wniosku. 6. Wnioski, o których mowa w ustępie 1, będą zawierały następujące informacje: a) imię i nazwisko osoby przybywającej z wizytą, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo i numer paszportu, b) funkcję osoby przybywającej z wizytą i nazwę strony umowy niejawnej, którą reprezentuje, c) upoważnienie wydane przez właściwy organ państwa wysyłającego, d) termin wizyty, e) cel wizyty, f) nazwę strony umowy niejawnej, która będzie odwiedzana. 7. Właściwe organy zapewniają ochronę danych osobowych, o których mowa w ustępie 6. Artykuł 8 Gwarancje bezpieczeństwa 1. Zamierzający zawrzeć umowę niejawną występuje za pośrednictwem właściwego organu do właściwego organu państwa drugiej Umawiającej się Strony o wydanie pisemnej gwarancji, że strona umowy niejawnej z państwa drugiej Umawiającej się Strony posiada stosowne upoważnienie. Udzielenie gwarancji oznacza, iż czynności niezbędne do wydania stosownego upoważnienia zostaną przeprowadzone zgodnie z prawem państwa Umawiającej się Strony. 2. O wyniku czynności, o których mowa w ustępie 1, będzie powiadamiany właściwy organ państwa drugiej Umawiającej się Strony. 3. W przypadku zaistnienia faktów podających w wątpliwość gwarancje, o których mowa w ustępie 1, właściwy organ informuje o tym właściwy organ państwa drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 9 Naruszenie regulacji dotyczących ochrony informacji niejawnych 1. W przypadku stwierdzenia przez właściwy organ, że doszło do bezprawnego ujawnienia otrzymanych informacji niejawnych, organ ten niezwłocznie powiadomi o tym fakcie właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony. 2. Naruszenia regulacji dotyczących ochrony informacji niejawnych będą wyjaśniane zgodnie z prawem państwa tej Umawiającej się Strony, na terytorium państwa której doszło do takiego naruszenia. 3. Właściwe organy niezwłocznie powiadomią się o wyniku czynności, o których mowa w ustępie 2. Artykuł 10 Koszty Koszty ponoszone przez jedną Umawiającą się Stronę na zapewnienie ochrony informacji niejawnych nie będą zwracane przez drugą Umawiającą się Stronę. Artykuł 11 Konsultacje 1. Właściwe organy wzajemnie poinformują się o prawie w zakresie ochrony informacji niejawnych obowiązującym na terytoriach ich państw i będą niezwłocznie informowały się o wszelkich jego zmianach i uzupełnieniach. 2. W celu zapewnienia współpracy przy realizacji postanowień niniejszej umowy właściwe organy konsultują się ze sobą na wniosek jednego z tych organów. 3. Każda z Umawiających się Stron umożliwi przedstawicielom drugiej Umawiającej się Strony, za obopólną zgodą, dokonywanie wizyt na terytorium swojego państwa, w celu omówienia oraz sprawdzenia procedur i środków służących ochronie informacji niejawnych, które zostały przekazane przez drugą Umawiającą się Stronę. 4. W przypadku, o którym mowa w ustępie 3, właściwy organ udzieli przedstawicielom drugiej Umawiającej się Strony pomocy przy sprawdzaniu, czy informacje te są wystarczająco chronione. Artykuł 12 Zmiany i uzupełnienia Niniejsza umowa może być zmieniana albo uzupełniana na podstawie wzajemnego uzgodnienia Umawiających się Stron. Wszystkie zmiany i uzupełnienia powinny być dokonywane w formie pisemnej. Artykuł 13 Rozstrzyganie sporów 1. Wszelkie spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze bezpośrednich konsultacji między właściwymi organami. 2. Jeżeli nie jest możliwe rozwiązanie sporu w sposób, o którym mowa w ustępie 1, będzie on rozstrzygany drogą dyplomatyczną. Artykuł 14 Postanowienia końcowe 1. Niniejsza umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem państwa każdej z Umawiających się Stron i wejdzie w życie 90. dnia po dniu otrzymania noty późniejszej informującej o przyjęciu tej umowy. 2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w formie pisemnej przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania noty informującej o wypowiedzeniu. 3. Informacje niejawne dotychczas wymieniane i chronione na podstawie umów dwustronnych z chwilą wejścia w życie niniejszej umowy będą chronione zgodnie z jej postanowieniami. 4. W przypadku wypowiedzenia niniejszej umowy, wszelkie informacje niejawne przekazane lub powstałe do dnia jej wypowiedzenia podlegają nadal ochronie zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, jeżeli właściwe organy nie postanowią inaczej. SPORZĄDZONO w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r. w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 8 kwietnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, podpisanej w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 117, poz. 1215) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 8 kwietnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, podpisaną w Starej Lubowni dnia 29 lipca 2002 r. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 umowy weszła ona w życie w dniu 28 października 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 12 podpisany w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1216) Przekład PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 12 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA) Przedstawiciele Republiki Bułgarii, Republiki Czeskiej, Republiki Węgierskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Rumunii, Republiki Słowackiej i Republiki Słowenii (zwanych dalej "Stronami"), potwierdzając swoje oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej podstawę ich stosunków, odwołując się do swych intencji stopniowego wyeliminowania przeszkód w ich całym wzajemnym handlu, zgodnie z postanowieniami artykułów 34, 35, 37 i 39 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, postanawiają, co następuje: Artykuł 1 Załącznik C i D do Protokołu 11 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu tracą moc i zostają zastąpione nowymi Załącznikami C i D do Protokołu 11, które stanowią integralną część niniejszego Protokołu dodatkowego. Artykuł 2 Niniejszy Protokół dodatkowy stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Artykuł 3 1. Niniejszy Protokół dodatkowy wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia od daty otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron o zakończeniu procedur koniecznych do tego celu. 2. Depozytariusz notyfikuje wszystkim Stronom zakończenie procedur koniecznych do wejścia w życie niniejszego Protokołu dodatkowego. 3. Jeśli niniejszy Protokół dodatkowy nie wejdzie w życie do dnia 1 stycznia 2003 r., to będzie on stosowany prowizorycznie między Republiką Czeską a Republiką Słowenii i między Republiką Słowacką a Republiką Słowenii od tej daty. NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszy Protokół dodatkowy. SPORZĄDZONO w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie niniejszego Protokołu dodatkowego wszystkim Stronom Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Z upoważnienia Republiki Bułgarii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Czeskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Węgierskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rumunii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowackiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowenii (podpis stanowi grafikę) ZAŁĄCZNIK C Do PROTOKOŁU 11 HS KODSTAWKA CELNA (%)KONTYNGENT REPUBLIKA CZESKAREPUBLIKA SŁOWACKA 0207.11.285050 0207.13.1028 0207.13.2028 0207.13.3028 0207.13.4028 0207.13.5028 0207.13.6028 0207.13.7028 0207.13.9110 0207.13.9928 0210.110200100 0210.190 0210.99.100 0301.93.00010.000100 0406.8150150 0407.00.110 0407.00.190 0407.00.3018 0407.00.9018 0410.10 0701.90.50 od 1 stycznia do 30 czerwca0 0701.90.90306.0003.000 0703.10.110 0709.59.100 0709.59.300 0709.60.910 0709.60.950 0709.90.400 0808.10.20 od 1 sierpnia do 31 marca53.0001.000 0808.10.50 od 1 sierpnia do 31 marca5 0808.10.90 od 1 sierpnia do 31 marca5 0811.90.700 0811.90.750 tylko CR 0811.90.850 1005.905 1105.205 1107.0 1205.10.900 ex 1205.90.00 *0 1206.00.910 1206.00.990 1212.91.200 1512.110 1512.19.100 1514.110 1514.910 1516.200 1601.0250200 1602.100250200 1602.200 1602.410 1602.420 1602.490 1602.500 1602.900 1702.500 1806.3110 1806.3210 1806.9010 1901.0 1902.2020 1902.3020 1904.100 1904.20.910 1904.20.950 1904.20.990 2001.90.100 2004.90.1015 2004.90.5015 2004.90.9115 2004.90.9815 2005.90.1010 tylko CR 2005.90.300 tylko CR 2005.90.500 tylko CR 2005.90.6010 tylko CR 2005.90.7010 tylko CR 2005.90.8010 tylko CR 2006.00.100 2006.00.3115 2006.00.3515 2006.00.3815 2006.00.9115 2006.00.9915 2007.1020 2007.910 2007.990 2009.5010500tylko CR 2009.800 2009.90.1110 2009.90.1910 2009.90.210 2009.90.290 2009.90.3110 2009.90.3910 2009.90.410 2009.90.490 2009.90.510 2009.90.590 2009.90.710 2009.90.730 2009.90.790 2009.90.920 2009.90.940 2009.90.950 2009.90.960 2009.90.970 2009.90.980 2102.200 2103.209 2103.30.105 2103.30.905 2103.90.100 2103.90.300 2103.90.905 2105.1550050 2106.90.5 2203.124.000 hl2.000 hl 2204.254.000 hl2.000 hl 2205.105.000 hltylko CR 2206.13 2208.20.10500 hl500 hl 2208.40.10 2208.50.10 2208.6020 2208.7020 2208.9020 2209.5250250 2402.9030100100 * Pozostałe, inne niż do siewu Strony uzgodniły, że żadne subsydia eksportowe nie będą stosowane dla dostaw realizowanych po 0% stawce celnej na warunkach określonych w niniejszym Załączniku (w ramach kontyngentu lub poza kontyngentem) ZAŁĄCZNIK D DO PROTOKOŁU 11 HS KODSTAWKA CELNA (%)KONTYNGENT REPUBLIKA CZESKAREPUBLIKA SŁOWACKA 0207.11.285050 0207.13.1028 0207.13.2028 0207.13.3028 0207.13.4028 0207.13.5028 0207.13.6028 0207.13.7028 0207.13.9110 0207.13.9928 0210.110200100 0210.190 0210.99.100 0301.93.00010.000100 0406.8TYLKO RS50 0407.00.110 0407.00.190 0407.00.3018 0407.00.9018 0410.10 0701.90.50 od 1 stycznia do 30 czerwca0 0701.90.9030TYLKO RS250 0703.10.110 0709.59.100 0709.59.300 0709.60.910 0709.60.950 0709.90.400 0808.10.1053.0002.000 0811.90.700 0811.90.750 TYLKO CR 0811.90.850 1005.905 1105.205 11070 1108.1102.0001.500 1108.120 1108.130 1205.10.900 ex 1205.90.00 *0 1206.00.910 1206.00.990 1212.91.200 1212.990 1512.110 1512.19.100 1514.110 1514.910 1514.19101.000TYLKO CR 1514.9910 1516.200 1601.0250200 1602.100250200 1602.200 1602.410 1602.420 1602.490 1602.500 1602.900 1702.500 1806.3110 1806.3210 1806.9010 19010 1902.2020 1902.3020 1904.100 1904.20.910 1904.20.950 1904.20.990 2001.90.100 2004.90.1015 2004.90.5015 2004.90.9115 2004.90.9815 2006.00.100 2006.00.3115 2006.00.3515 2006.00.3815 2006.00.9115 2006.00.9915 2007.1020 2007.910 2007.990 2009.5010500TYLKO CR 2009.800 2009.90.1110 2009.90.1910 2009.90.210 2009.90.290 2009.90.3110 2009.90.3910 2009.90.410 2009.90.490 2009.90.510 2009.90.590 2009.90.710 2009.90.730 2009.90.790 2009.90.920 2009.90.940 2009.90.950 2009.90.960 2009.90.970 2009.90.980 2102.200 2103.209 2103.30.105 2103.30.905 2103.90.100 2103.90.300 2103.90.905 2105.1550050 2106.90.5 2203104.000 hl2.000 hl 2204.25500 hl1.500 hl 2205.105.000 hlTYLKO CR 2208.20.10500 hl500 hl 2208.40.10 2208.50.10 2208.6020 2208.7020 2208.9020 2209.5250250 2402.9030100100 * Pozostałe, inne niż do siewu Strony uzgodniły, że żadne subsydia eksportowe nie będą stosowane dla dostaw realizowanych po 0% stawce celnej na warunkach określonych w niniejszym Załączniku (w ramach kontyngentu lub poza kontyngentem) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 31 maja 2004 r. sygn. akt K 15/04 (Dz. U. Nr 130, poz. 1400) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marian Zdyb - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca, Teresa Dębowska-Romanowska, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawców oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 31 maja 2004 r., wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności: 1) art. 8 oraz art. 9 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) w zakresie, w jakim przyznaje prawo wybieralności do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom Unii Europejskiej niebędącym obywatelami polskimi, 2) art. 174 ustawy powołanej w punkcie 1 - z art. 4 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: 1. Art. 8 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) w zakresie, w jakim przyznaje prawo wybierania posłów do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom Unii Europejskiej niebędącym obywatelami polskimi, oraz art. 9 powołanej ustawy, w zakresie, w jakim przyznaje prawo wybieralności do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom Unii Europejskiej niebędącym obywatelami polskimi, nie są niezgodne z art. 4 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 174 ustawy powołanej w punkcie 1 nie jest niezgodny z art. 4 ust. 1 Konstytucji. Marian Zdyb, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 1 czerwca 2004 r. sygn. akt U 2/03 (Dz. U. Nr 130, poz. 1401) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marian Zdyb - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Ewa Łętowska - sprawozdawca, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Rady Ministrów i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 1 czerwca 2004 r., wniosku Rady Gminy Czyżew-Osada o zbadanie zgodności rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustalenia granic oraz zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast (Dz. U. Nr 156, poz. 1819), w zakresie powodującym przesunięcie terminu przyłączenia wsi Brulino-Piwki, Brulino-Koski i Szulborze-Kozy do Gminy Czyżew-Osada z dnia 1 stycznia 2002 r. na dzień 1 stycznia 2004 r., z art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.), orzeka: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia granic oraz zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast (Dz. U. Nr 156, poz. 1819), w zakresie powodującym przesunięcie terminu przyłączenia wsi Brulino-Piwki, Brulino-Koski i Szulborze-Kozy do Gminy Czyżew-Osada z dnia 1 stycznia 2002 r. na dzień 1 stycznia 2004 r., jest zgodne z art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodne z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055). Marian Zdyb, Jerzy Ciemniewski, Ewa Łętowska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 131, poz. 1402) Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń na przywóz towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywóz towarów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku; 3) sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń; 4) wzory pozwoleń; 5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń. § 2. 1. Wzór wniosku o udzielenie pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą, zwanej dalej "ustawą", wzór wniosku o udzielenie pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Do wniosku o udzielenie pozwolenia albo pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów, z zastrzeżeniem ust. 4, należy dołączyć: 1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą; 2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej (NIP) albo potwierdzenie, że wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT; 3) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikatora statystycznego (REGON), jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, albo innego numeru identyfikacyjnego używanego wobec właściwych organów kraju siedziby; 4) jeżeli wnioskodawca nie jest obywatelem polskim lub nie ma siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej - poświadczoną urzędowo, notarialnie lub przez osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy kopię stron paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, na których są uwidocznione następujące dane: a) imię lub imiona, b) nazwisko, c) data urodzenia, d) numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, e) nazwa organu, który wydał ten dokument; 5) w przypadku ustanowienia kaucji, dokument potwierdzający dokonanie wpłaty gotówkowej lub poświadczający udzielenie gwarancji. 2. Do wniosku o udzielenie pozwolenia albo pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towaru w ramach kontyngentu, dla którego określono sposób rozdysponowania proporcjonalnie do ilości lub wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą, oprócz dokumentów wymienionych w ust. 1, należy dołączyć oświadczenie o wartości lub ilości towarów przywiezionych lub wywiezionych w okresie odniesienia. 3. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Jeżeli z wnioskiem o udzielenie pozwoleń cząstkowych występuje osoba, której udzielono pozwolenia, wymogu dołączenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się. 5. Wnioski o udzielenie pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów należy składać od dnia wejścia w życie przepisów ustanawiających środek administrowania obrotem towarami z zagranicą, chyba że przepisy te określają inne terminy. § 4. 1. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-3 i 5, powinny być dołączone w oryginale lub kopii poświadczonej urzędowo, notarialnie lub przez osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy. 2. Do dokumentów sporządzonych w języku obcym należy dołączyć tłumaczenie tych dokumentów na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego. § 5. 1. Pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowe są udzielane w oparciu o prawidłowo wypełniony i złożony wniosek wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami, zgodnie z postanowieniami § 3 i 4, z uwzględnieniem dodatkowych warunków udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowych dokumentów, które powinny być dołączone do wniosku, o ile zostaną one określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 4 lub art. 16 ust. 1 ustawy. 2. Kolejnego pozwolenia oraz kolejnych pozwoleń cząstkowych na ten sam towar udziela się po spełnieniu wymogów określonych w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli wnioskodawca ubiega się o kolejne pozwolenie albo o kolejne pozwolenia cząstkowe na ten sam towar w ramach tego samego kontyngentu lub automatycznej rejestracji, uprzednio udzielone pozwolenie albo wszystkie uprzednio udzielone pozwolenia cząstkowe, zawierające adnotację organu celnego o wykorzystaniu danego pozwolenia, powinny być złożone do organu udzielającego pozwoleń nie później niż w dniu: 1) złożenia wniosku o udzielenie kolejnego pozwolenia albo kolejnych pozwoleń cząstkowych - w przypadku kontyngentu; 2) udzielenia kolejnego pozwolenia lub kolejnych pozwoleń cząstkowych - w przypadku automatycznej rejestracji. § 6. 1. Pozwolenie oraz pozwolenia cząstkowe na przywóz lub wywóz towarów są sporządzane w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje wnioskodawca, a drugi jest przechowywany przez organ udzielający pozwoleń. 2. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na przywóz towarów określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na przywóz towarów, o których mowa w § 2 ust. 2, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 4. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na wywóz towarów określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 5. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na wywóz towarów, o których mowa w § 2 ust. 2, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 7. 1. Jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach przekracza kontyngent, organ właściwy do udzielenia pozwolenia, nie później niż na 3 dni przed upływem terminu rozpatrywania wniosków, ogłosi informację o zastosowanym współczynniku, pozwalającym ustalić wielkości, na jakie udzielono poszczególnych pozwoleń. 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się: 1) na stronach internetowych organu właściwego do udzielenia pozwolenia; 2) w siedzibie organu właściwego do udzielenia pozwolenia, a w przypadku Agencji Rynku Rolnego również w jej oddziałach terenowych; 3) w miarę możliwości - w środkach masowego przekazu. § 8. 1. Ewidencja udzielonych pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów jest prowadzona przez organ udzielający pozwoleń w formie księgi ewidencyjnej, oddzielnie dla każdego środka administrowania obrotem towarami z zagranicą. 2. Księgę ewidencyjną, o której mowa w ust. 1, można prowadzić w systemie elektronicznym, pod warunkiem że zawarte w niej dane znajdują potwierdzenie w dokumentach przechowywanych przez organ udzielający pozwoleń. 3. Wpis do księgi ewidencyjnej powinien być trwały i wyraźny, nie może być wymazywany ani w inny sposób usuwany. 4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) numer decyzji; 2) datę udzielenia pozwolenia lub pozwoleń cząstkowych; 3) kod CN i nazwę towaru; 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy albo numer, pod którym jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT; 5) numer identyfikatora statystycznego (REGON) wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, albo inny numer identyfikacyjny używany wobec właściwych organów kraju siedziby; 6) imię i nazwisko oraz adres wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej; 7) nazwę i adres wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą; 8) numer wniosku; 9) ilość lub wartość towarów, na jaką udzielono pozwolenia lub na jaką udzielono wszystkich pozwoleń cząstkowych. § 9. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 101, poz. 1042). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie kaucji ustanowionej w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 131, poz. 1403) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) formy, w jakich kaucja może być składana; 2) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym przypadki, w których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie powoduje przepadku kaucji; 3) kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera kaucji. § 2. Kaucja może być złożona w formie wpłaty gotówkowej lub gwarancji. § 3. Kaucja, składana w formie wpłaty gotówkowej, jest wpłacana w banku lub placówce pocztowej na rachunek organu właściwego do udzielenia pozwolenia. § 4. 1. Jeżeli kaucja jest składana w formie gwarancji, to gwarancja powinna zabezpieczać pokrycie w terminie kwoty kaucji określonej w rozporządzeniu o ustanowieniu środka administrowania obrotem towarami z zagranicą, przy czym termin ważności gwarancji powinien być dłuższy niż termin ważności pozwolenia co najmniej o 3 miesiące. 2. Gwarancja, o której mowa w ust. 1, jest udzielana przez gwarantów, których wykaz określony jest w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych (Dz. U. Nr 80, poz. 723 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 634). 3. Kaucję składa się nie później niż w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia. 4. Wnioskodawca może dokonać zmiany, w całości lub w części, formy złożonej kaucji, z wpłaty gotówkowej na gwarancję lub z gwarancji na wpłatę gotówkową. § 5. Kaucja jest pobierana w walucie polskiej i ustalana w oparciu o średni kurs waluty krajowej w stosunku do euro, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski i obowiązujący w dniu roboczym poprzedzającym dzień złożenia kaucji. § 6. Kwotę kaucji zaokrągla się w górę do pełnego złotego. § 7. Określa się kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera kaucji, w wysokości 100 euro. § 8. 1. Zwrot kaucji złożonej w formie wpłaty gotówkowej następuje przelewem na rachunek wskazany we wniosku. 2. Zwrot kaucji złożonej w formie gwarancji następuje poprzez zwrot dokumentu poświadczającego jej udzielenie. § 9. W przypadku udzielenia pozwolenia w wysokości niższej od wnioskowanej nadpłacona kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia udzielenia pozwolenia. § 10. 1. Nie powoduje przepadku kaucji wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów, jeżeli: 1) nastąpi ono do godziny 1600 dnia następującego po dniu złożenia wniosku; 2) z ogłoszenia, o którym mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 131, poz. 1402), wynika, że ilość lub wartość towarów, na jaką będzie udzielone pozwolenie, nie odpowiada wielkości wnioskowanej, o ile wycofanie wniosku nastąpi nie później niż do godziny 1200 ostatniego dnia terminu rozpatrywania wniosków. 2. W przypadku wycofania wniosku, o którym mowa w ust. 1, kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia wycofania wniosku. § 11. W przypadku odmowy udzielenia pozwolenia kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia tej odmowy. § 12. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie kaucji ustanowionej w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 101, poz. 1043). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr 131, poz. 1404) Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty na wywóz do Stanów Zjednoczonych Ameryki towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wielkościach określonych w tym załączniku. 2. Wielkości kontyngentów, określone w załączniku do rozporządzenia, ulegają pomniejszeniu o wielkości kontyngentów rozdysponowane na podstawie pozwoleń udzielonych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr 222, poz. 2211). § 2. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności otrzymania wniosków. § 3. Maksymalna ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, wynosi 120.000 sztuk lub 300.000 m2, w zależności od rodzaju wyrobów tekstylnych i odzieżowych objętych kontyngentami. § 4. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr 101, poz. 1040). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK WYKAZ WYROBÓW TEKSTYLNYCH I ODZIEŻOWYCH OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI NA WYWÓZ DO STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI Kod CNKategoriaNazwa wyrobuWielkość kontyngentów 6102 20 10, 6102 20 90, 6104 32 00, 6112 11 00, 6202 12 10, 6202 12 90, 6202 92 00, 6204 32 10, 6204 32 90335Okrycia (palta, kurtki, żakiety i inne) damskie lub dziewczęce, z bawełny4.413.576 szt. 6105 10 00, 6106 10 00, 6109 10 00, 6110 20 10338/339Koszulki męskie lub chłopięce, bluzki damskie lub dziewczęce, a także koszulki trykotowe, z dzianin, z bawełny47.531.148 szt. 5111 11 00, 5111 19 10, 5111 19 90, 5111 20 00, 5111 30 10, 5111 30 30, 5111 30 90, 5111 90 10, 5111 90 91, 5111 90 93, 5111 90 99, 5112 11 00, 5112 19 10, 5112 19 90, 5112 20 00, 5112 30 10, 5112 30 30, 5112 30 90, 5112 90 10, 5112 90 91, 5112 90 93, 5112 90 99410Tkaniny wełniane2.993.198 m2 6103 31 00, 6203 31 00433Marynarki męskie lub chłopięce, z wełny253.644 szt. 6101 10 10, 6101 10 90, 6201 11 00, 6201 91 00, 6211 31 00434Okrycia (palta, kurtki i inne) męskie lub chłopięce, z wełny138.348 szt. 6102 10 10, 6102 10 90, 6104 31 00, 6202 11 00, 6202 91 00, 6204 31 00, 6211 41 00435Okrycia (palta, kurtki, żakiety i inne) damskie lub dziewczęce, z wełny181.032 szt. 6103 11 00, 6203 11 00443Zestawy ubraniowe męskie lub chłopięce, z wełny251.429 szt. 5516 11 00, 5516 12 00, 5516 13 00, 5516 14 00611Tkaniny z włókien odcinkowych sztucznych, zawierające 85 % masy lub więcej włókien odcinkowych sztucznych11.321.188 m2 6110 30 10, 6110 30 91, 6110 30 99645/646Swetry męskie lub chłopięce oraz damskie lub dziewczęce, z włókien sztucznych6.959.928 szt. 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu rejestrowania tych towarów (Dz. U. Nr 131, poz. 1405) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją, sposób rejestrowania tych towarów, a także organy, którym te informacje są przekazywane. § 2. 1. Organy celne rejestrują fakt dokonania obrotu z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz przekazują informacje o tym obrocie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, co 7 dni, licząc od dnia wejścia w życie rozporządzenia o ustanowieniu automatycznej rejestracji, informacje o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją. 3. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą, informacja, o której mowa w ust. 2, jest przekazywana również do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 4. Informacja, o której mowa w ust. 2 i 3, powinna zawierać następujące dane: 1) numer i datę Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) lub powiadomienia, o którym mowa w art. 266 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 12.12.2003 r.) 2); 2) kod CN i nazwę towaru; 3) ilość przywożonego/wywożonego towaru, w jednostkach określonych dla danego towaru w taryfie celnej Wspólnoty; 4) wartość statystyczną przywożonego/wywożonego towaru; 5) kraj pochodzenia/przeznaczenia towaru; 6) kraj wysyłki/eksportu; 7) kod procedury celnej. § 3. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi rejestr towarów objętych automatyczną rejestracją, na podstawie danych, o których mowa w § 2 ust. 4, z tym że w zakresie towarów rolno-spożywczych rejestr taki prowadzi także minister właściwy do spraw rynków rolnych. 2. Rejestr jest prowadzony z zastosowaniem elektronicznego systemu przetwarzania danych lub w formie książkowej. 3. Rejestr może być prowadzony z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych pod warunkiem, że: 1) program komputerowy zapewnia wgląd do treści dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem oraz uniemożliwia usuwanie dokonywanych zapisów, a także pozwala na dokonywanie zapisów w sposób chronologiczny; 2) sposób prowadzenia rejestru z zastosowaniem takiego systemu umożliwia sporządzanie wydruków za każdy dzień; 3) osoba prowadząca rejestr przechowuje jego kopię zapisaną na nośnikach informacji lub w formie wydruku. 4. Rejestr prowadzony w formie książkowej powinien mieć zszyte i ponumerowane karty dzienne. 5. Rejestr należy prowadzić z zachowaniem kolejności pozycji. Karty rejestru należy numerować kolejno, rozpoczynając od numeru jeden. 6. Każda pozycja w rejestrze prowadzonym w formie książkowej, po dokonaniu wpisów, powinna zostać podkreślona poziomą linią. Dokonane poprawki powinny umożliwiać odczytanie poprawionego lub skreślonego zapisu. Dokonanie zmian potwierdza się podpisem osoby prowadzącej rejestr. § 4. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu rejestrowania tych towarów (Dz. U. Nr 101, poz. 1041). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120). 2) Dane dotyczące ogłoszenia wymienionych rozporządzeń, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie dopuszczenia do dnia 31 grudnia 2004 r. wyrobów zawierających włókna azbestowe do produkcji lub do wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 131, poz. 1406) Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20 i Nr 96, poz. 959 i Nr 120, poz. 1252) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wykaz wyrobów zawierających włókna azbestowe - chryzotyl (CAS nr 12001-29-5) dopuszczonych do dnia 31 grudnia 2004 r. do produkcji lub do wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spośród wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. 2. Wykaz wyrobów, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie dopuszczenia w 2004 r. wyrobów zawierających azbest do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny (Dz. U. Nr 10, poz. 83). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH WŁÓKNA AZBESTOWE - CHRYZOTYL (CAS NR 12001-29-5) DOPUSZCZONYCH DO DNIA 31 GRUDNIA 2004 R. DO PRODUKCJI LUB DO WPROWADZENIA NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Lp.Kod CNNazwa wyrobu 6812 Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu i węglanu magnezu; artykuły z takich mieszanin lub z azbestu (na przykład nici, tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), nawet wzmocnione, inne niż towary objęte pozycją 6811 lub 6813: 6812 70 00 - Materiał z prasowanych włókien azbestowych, w arkuszach lub rolkach 1ex 6812 70 00 Płyty azbestowo-kauczukowePłyty azbestowo-kauczukowe z przeznaczeniem na produkcję uszczelek stosowanych: 1) w instalacjach pracujących w kontakcie z takimi mediami, jak: - kwas siarkowy, oleum, kwas azotowy, kwas solny, - tlenki azotu o temperaturze 850 °C, - gazy poreakcyjne o temperaturze od 300 °C, - chlor mokry, przy parametrach pracy: temperatura 300-1.300 °C w połączeniu z wysokimi ciśnieniami od 30 barów, 2) w instalacjach parowych w energetyce i ciepłownictwie (jednocześnie wysokie temperatury od 200 °C i ciśnienie od 50 barów), 3) w napędach lotniczych 6812 90 80 - - - Pozostałe 2ex 6812 90 80 Uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowychUszczelki z płyt azbestowo-kauczukowych - z przeznaczeniem jak wyżej, - na wały do ciągnienia szkła 2524 00 Azbest: 2524 00 30 - Włókna, płatki lub proszek 3ex 2524 00 30 Azbest włóknistyAzbest włóknisty dla potrzeb: - przygotowania według specjalnej technologii diafragm elektrolizerów solanki 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie metody oznaczania procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego (Dz. U. Nr 131, poz. 1407) Na podstawie art. 12 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 240, poz. 2059 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń luźnych, trwałych i ogólnych krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego zieleńcowego, biologicznego i parowanego, w stanie luźnym oraz w postaci bel i taśmy, wykonuje się na pobranych z tych włókien próbkach. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) włókno lniane i włókno konopne zieleńcowe - włókno uzyskiwane w wyniku mechanicznego przerobu słomy lnianej lub konopnej surowej, niepoddanej w szczególności zabiegom roszenia i parowania; 2) włókno lniane i włókno konopne biologiczne - włókno uzyskiwane w wyniku przerobu mechanicznego słomy lnianej lub konopnej po uprzednim jej wyroszeniu metodą moczenia lub słania; 3) włókno lniane i włókno konopne parowane - włókno uzyskiwane w wyniku przerobu mechanicznego słomy lnianej lub konopnej po uprzednim poddaniu jej zabiegom parowania; 4) zanieczyszczenia włókna - ciała obce pochodzenia nieorganicznego, w tym ziemia, kamienie i druty, albo pochodzenia organicznego, w tym paździerze, szypułki, liście, części torebek nasiennych i resztki chwastów; 5) zanieczyszczenia luźne - paździerze, szypułki, liście, części torebek nasiennych oraz inne ciała obce, dające się oddzielić od włókna przez wytrząsanie; 6) zanieczyszczenia trwałe - paździerze (przyschłe), skórka, szypułki oraz resztki wierzchołków łodyg, które pozostają we włóknie po oddzieleniu zanieczyszczeń luźnych; 7) zanieczyszczenia ogólne - łączną masę zanieczyszczeń luźnych i trwałych, znajdującą się we włóknie; 8) aklimatyzacja włókna - doprowadzenie włókna do stałej temperatury i wilgotności poprzez jego przechowywanie przez 24 godziny w pomieszczeniu o wilgotności względnej powietrza 65 % i temperaturze 20 °C. § 3. Metoda oznaczania procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego jest określona w załączniku do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK METODA OZNACZANIA PROCENTOWEJ ZAWARTOŚCI ZANIECZYSZCZEŃ KRÓTKIEGO WŁÓKNA LNIANEGO LUB WŁÓKNA KONOPNEGO I. Sposób pobierania i przygotowywania próbek krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego 1. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego pobiera się równomiernie z badanej partii włókna przy zachowaniu ich jednakowej masy w taki sposób, aby łączna próbka osiągnęła masę 3 kg. 2. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w opakowaniach jednostkowych takich, jak bele, gary, nawoje pobiera się: 1) ze wszystkich opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z nie więcej niż 3 opakowań; 2) z 3 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 4-5 opakowań; 3) z 5 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 6-10 opakowań; 4) z 6 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 11-15 opakowań; 5) z 9 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 16-25 opakowań; 6) z 12 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 26-63 opakowań; 7) z 14 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z 64-160 opakowań; 8) z 15 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się ze 161-250 opakowań; 9) z 16 opakowań, jeżeli badana partia włókna składa się z więcej niż 250 opakowań. 3. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w postaci bel pobiera się z każdej beli, z warstw znajdujących się w odległości nie mniejszej niż 20 cm od powierzchni beli, proporcjonalnie z różnych jej miejsc, w taki sposób, aby łącznie włókno tworzyło próbkę o masie 3 kg. Przy pobieraniu włókno chwyta się dłonią i wyciąga z wnętrza beli. Próbkę umieszcza się w opakowaniu. Przed włożeniem próbki do opakowania obcina się nożycami wystające z dłoni końce włókien, a opakowanie zaopatruje się w etykietę. 4. Próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w garach lub nawojach pobiera się z każdego wybranego opakowania poprzez odcięcie odcinków taśmy o takiej długości, aby łącznie tworzyły próbkę o długości 20 m. Próbki pobiera się co najmniej z dwóch różnych miejsc. Pobraną próbkę wkłada się do opakowania, które zaopatruje się w etykietę. II. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego 1. Sprzęt używany przy oznaczaniu procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego stanowią: 1) waga laboratoryjna; 2) stół do klasyfikacji; 3) ciemna tablica o wymiarach 1,00 x 1,50 m; 4) nożyce; 5) płytka Petriego; 6) pinceta. 2. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń luźnych w próbce krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego wykonuje się przez: 1) podzielenie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego, pobranej w sposób określony w części I, na dwie równe części i przeznaczenie pierwszej części do oznaczenia zawartości zanieczyszczeń, a drugiej do ewentualnego powtórzenia tego oznaczenia; 2) rozłożenie pierwszej części próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego równomiernie na tablicy, a następnie rozciągnięcie i rozluźnienie występujących skupisk włókien; 3) uniesienie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego, zmiecenie zanieczyszczeń pozostałych na tablicy i ich rozsypanie równomiernie na całej powierzchni rozłożonego włókna; 4) podzielenie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego na cztery równe części i z każdej z nich, z różnych, losowo wybranych miejsc, wycięcie przez całą grubość warstwy kwadratowych skrawków, które po połączeniu powinny stanowić próbki o masie około 10 g każda i liczbie: a) 6 - jeżeli próbka została pobrana z krótkiego włókna lnianego gatunku 500 albo 333 lub z włókna konopnego gatunku 4.000 albo 3.000, b) 4 - jeżeli próbka została pobrana z krótkiego włókna lnianego gatunku 250/170 albo 120 lub z włókna konopnego gatunku 2.000 albo 1.000, c) 3 - jeżeli próbka została pobrana z krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego pozostałych gatunków; 5) umieszczenie każdej z próbek krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w oddzielnej płytce Petriego, przy czym zanieczyszczenia wysypane na tablicę w czasie wycinania zbiera się spod całej powierzchni skrawków i dodaje do próbek; 6) poddanie próbek krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego aklimatyzacji, a następnie oddzielne zważenie każdej próbki z dokładnością do 0,01 g; 7) usunięcie zanieczyszczeń luźnych z każdej próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego przez jej wytrząsanie nad arkuszem czystego papieru i po aklimatyzacji zanieczyszczeń, ich zważenie z dokładnością do 0,01 g; 8) obliczenie procentowej zawartości zanieczyszczeń luźnych w próbce (Pli) krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego według wzoru: zli Pli = ---- x 100 mi gdzie: zli - oznacza masę wydzielonych zanieczyszczeń luźnych w gramach, mi - oznacza masę próbki włókna lnianego lub konopnego w gramach; 9) obliczenie zawartości zanieczyszczeń luźnych w partii (P1) krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w procentach jako średniej arytmetycznej zawartości zanieczyszczeń luźnych we wszystkich próbkach i podanie wyniku tych obliczeń z dokładnością do 0,1 %. 3. Oznaczanie procentowej zawartości zanieczyszczeń trwałych w próbce krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego odbywa się przez: 1) połączenie i rozłożenie równomiernej warstwy próbek krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego, z których usunięte zostały zanieczyszczenia luźne, na tablicy; 2) podzielenie próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego na cztery równe części i pobranie z każdej z nich, z różnych, losowo wybranych miejsc, przez całą grubość warstwy włókna, próbek, w taki sposób, aby w wyniku tego otrzymać: a) 10 próbek o masie 1,00 g każda - jeżeli próbki pobiera się z krótkiego włókna lnianego gatunku 500, 333, 250/170 albo 120, b) 5 próbek o masie 1,00 g każda - jeżeli próbki pobiera się z krótkiego włókna lnianego pozostałych gatunków, c) 5 próbek o masie 3,00 g każda - jeżeli próbki pobiera się z włókna konopnego; 3) oddzielenie z każdej z próbek, za pomocą pincety, zanieczyszczeń trwałych, a następnie aklimatyzację próbek pozbawionych zanieczyszczeń i zanieczyszczeń oraz ich oddzielne zważenie z dokładnością do 0,01 g, przy czym suma wyników ważenia próbek bez zanieczyszczeń i zanieczyszczeń nie może się różnić o więcej niż 4 % od początkowej masy próbki; jeżeli różnica jest większa - badanie powtarza się, używając nowych próbek; 4) obliczenie procentowej zawartości zanieczyszczeń trwałych w próbce (Pti) krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego według wzoru: zti Pti = ----- x (100 - Pli) mi gdzie: zti - oznacza masę wydzielonych zanieczyszczeń trwałych w gramach, mi - oznacza masę próbki krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w gramach; 5) obliczenie zanieczyszczeń trwałych w partii (P1) krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w procentach jako średniej arytmetycznej zawartości zanieczyszczeń trwałych we wszystkich próbkach i podanie wyniku tych obliczeń z dokładnością do 0,1 %. 4. Zawartość zanieczyszczeń ogólnych (Po) w próbce krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego oblicza się w procentach według wzoru: Po = Pl + Pt gdzie: Pl - oznacza zawartość zanieczyszczeń luźnych w partii krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w %, Pt - oznacza zawartość zanieczyszczeń trwałych w partii krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego w %. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu zwalczania afrykańskiego pomoru koni 2) (Dz. U. Nr 131, poz. 1408) Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób i tryb postępowania: a) przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru koni, zwanego dalej "chorobą", b) przy stwierdzeniu choroby w gospodarstwie; 2) sposób i warunki określania obszaru zapowietrzonego i zagrożonego; 3) środki stosowane w celu zwalczania choroby. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o stwierdzeniu choroby, rozumie się przez to wykrycie przez powiatowego lekarza weterynarii przypadków zakażeń lub zachorowań, potwierdzonych wynikami badań laboratoryjnych, przy czym w przypadku wystąpienia epidemii powiatowy lekarz weterynarii może stwierdzić chorobę na podstawie wyników badań klinicznych lub epidemiologicznych. § 3. 1. Powiatowy lekarz weterynarii, po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu choroby w gospodarstwie, niezwłocznie obejmuje je nadzorem i podejmuje środki mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby oraz zapobieżenie szerzeniu się choroby, w tym: 1) przeprowadza dochodzenie epizootyczne, a zwłaszcza: a) przeprowadza badanie ogólne koniowatych, b) przeprowadza badanie szczegółowe koniowatych podejrzanych o zakażenie lub o chorobę, c) przeprowadza oględziny lub sekcję zwłok koniowatych, d) pobiera próbki i wysyła je do badań do laboratorium, które jest określone w załączniku do rozporządzenia; 2) sporządza spis koniowatych utrzymywanych w gospodarstwie, z podziałem na gatunki, określając liczbę koniowatych padłych, zakażonych i podejrzanych o zakażenie; dane w spisie uaktualnia, uwzględniając także koniowate, które urodziły się w okresie podejrzenia o chorobę; 3) sporządza spis miejsc, w których istnieją sprzyjające warunki do namnażania się i przetrwania wektorów, którymi są kuczmany z gatunku Culicoides imicola lub kuczmany z innych gatunków z rodzaju Culicoides, które mogą przenosić czynnik zakaźny wywołujący chorobę, określone w przepisach Unii Europejskiej 3), oraz nakazuje zastosowanie odpowiednich środków w celu ich zwalczenia; 4) nakazuje umieszczenie koniowatych w pomieszczeniach lub w innych miejscach zabezpieczonych przed wektorami; 5) nakazuje podjęcie czynności służących do zwalczania wektorów w pomieszczeniach lub w miejscach, w których przebywają koniowate, oraz wokół nich; 6) zakazuje wyprowadzania koniowatych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę, lub wprowadzania ich do tego gospodarstwa; 7) nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi w sposób określony w rozporządzeniu nr 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającym przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002); 8) przeprowadza regularne kontrole weterynaryjne w gospodarstwie. 2. Dochodzenie epizootyczne, oprócz ustaleń, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej "ustawą", ma na celu określenie: 1) dróg przemieszczania koniowatych oraz zwłok koniowatych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się chorobę, lub do tego gospodarstwa; 2) miejsc występowania wektorów. 3. Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki, o których mowa w ust. 1, w innych gospodarstwach, jeżeli jest to uzasadnione ich położeniem lub kontaktem z gospodarstwem, w którym podejrzewa się chorobę. 4. Przepisy ust. 1 oraz środki zwalczania choroby, określone w przepisach Unii Europejskiej 4), stosuje się odpowiednio w przypadku podejrzenia choroby u koniowatych wolno żyjących w rezerwatach przyrody. 5. Środki, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się do dnia wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii. § 4. 1. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia choroby w gospodarstwie wyznacza je jako ognisko choroby oraz: 1) utrzymuje środki, o których mowa w § 3 ust. 1; 2) nakazuje i nadzoruje niezwłoczne zabicie koniowatych zakażonych i chorych. 2. Powiatowy lekarz weterynarii, w gospodarstwach znajdujących się na obszarze o promieniu 20 km od ogniska choroby, niezwłocznie: 1) nakazuje i nadzoruje zastosowanie środków, o których mowa w § 3 ust. 1; 2) przeprowadza szczepienia, o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy, stosując szczepionkę dopuszczoną do obrotu, oraz trwale i wyraźnie znakuje zaszczepione koniowate. 3. Powiatowy lekarz weterynarii nie przeprowadza szczepień, jeżeli nie zezwalają na to warunki epizootyczne, meteorologiczne, geograficzne lub klimatyczne; o fakcie tym Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską. 4. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki, o których mowa w § 3 ust. 1, w gospodarstwach położonych poza obszarem określonym w ust. 2: 1) jeżeli wprowadzono do nich koniowate pochodzące z ogniska choroby; 2) jeżeli koniowate z tych gospodarstw zostały wprowadzone do ogniska choroby; 3) w przypadkach uzasadnionych warunkami geograficznymi, ekologicznymi lub meteorologicznymi. 5. Główny Lekarz Weterynarii o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 4, informuje Komisję Europejską. § 5. 1. Wojewoda albo minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku wyznaczenia ogniska choroby, określa obszar: 1) zapowietrzony o promieniu co najmniej 100 km; 2) zagrożony, na którym w czasie ostatnich 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobie, sięgający co najmniej 50 km poza obszar zapowietrzony. 2. Jeżeli obszar zapowietrzony, zagrożony lub obszar, o którym mowa w § 4 ust. 2, wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich w celu podjęcia współpracy w zakresie zwalczania choroby. 3. Główny Lekarz Weterynarii może wystąpić do Komisji Europejskiej o udzielenie zgody na zmianę granic obszarów 5), o których mowa w ust. 1. § 6. 1. W obszarze zapowietrzonym urzędowy lekarz weterynarii: 1) sporządza spis gospodarstw, w których przebywają koniowate; 2) poddaje gospodarstwa, o których mowa w pkt 1, okresowym kontrolom weterynaryjnym, w ramach których: a) przeprowadza badania ogólne koniowatych, b) pobiera próbki do badań laboratoryjnych, jeżeli jest to niezbędne, i przesyła je do laboratorium, które jest określone w załączniku do rozporządzenia. 2. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi dokumentację kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wraz z opisem ich wyników. 3. Koniowate mogą opuszczać gospodarstwa znajdujące się w obszarze zapowietrzonym wyłącznie za zgodą i pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii w celu niezwłocznego dokonania ich uboju w rzeźni znajdującej się w obszarze zapowietrzonym, a jeżeli na tym obszarze nie ma rzeźni - w rzeźni wyznaczonej przez powiatowego lekarza weterynarii, znajdującej się na obszarze zagrożonym. § 7. Środki, o których mowa w § 6, mogą być dodatkowo uzupełnione o szczepienia: 1) określone w przepisach Unii Europejskiej 6); 2) o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy. § 8. 1. W obszarze zagrożonym stosuje się środki, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2. 2. Koniowate mogą opuszczać gospodarstwa znajdujące się w obszarze zagrożonym wyłącznie za zgodą powiatowego lekarza weterynarii w celu niezwłocznego dokonania uboju w rzeźni znajdującej się na obszarze zagrożonym, a jeżeli na tym obszarze nie ma rzeźni - w rzeźni wyznaczonej przez powiatowego lekarza weterynarii, znajdującej się na obszarze zapowietrzonym. § 9. 1. Środki określone w § 4 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 4, § 6 i 8 stosuje się przez okres, którego długość określają przepisy Unii Europejskiej 7), z tym że w przypadku zastosowania w gospodarstwach szczepień, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2 i § 7, okres ten wynosi co najmniej 12 miesięcy. 2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na przemieszczanie koniowatych znajdujących się w obszarze zapowietrzonym albo w obszarze zagrożonym: 1) w obrębie tych samych obszarów, jeżeli: a) przeprowadził badanie kliniczne koniowatych znajdujących się w gospodarstwie i nie stwierdził objawów klinicznych choroby, b) koniowate zostały oznakowane zgodnie z przepisami o identyfikacji i rejestracji zwierząt, c) koniowate zostaną zaopatrzone w dokumenty określające ich pochodzenie i miejsce przeznaczenia; 2) do stacji kwarantanny, pod jego nadzorem i za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, właściwego ze względu na miejsce położenia stacji kwarantanny, jeżeli są spełnione wymagania weterynaryjne określone w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań przy przywozie i przemieszczaniu koniowatych. 3. Zaszczepione koniowate nie mogą opuścić gospodarstwa przez okres 60 dni od dnia szczepienia. 4. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o podjęciu środków, o których mowa w ust. 2. § 10. Powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki określone w przepisach Unii Europejskiej 8), jeżeli choroba ma wyjątkowo groźny przebieg i wymaga podjęcia dodatkowych środków w celu jej zwalczania. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK LABORATORIUM PROWADZĄCE BADANIA W KIERUNKU AFRYKAŃSKIEGO POMORU KONI Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego - Państwowego Instytutu Badawczego ul. Partyzantów 57 24-100 Puławy 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają postanowienia dyrektywy 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. ustanawiającej zasady kontroli i środki zwalczania afrykańskiego pomoru koni (Dz. Urz. Nr L 157 z 10.06.92). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Decyzja wydawana na podstawie art. 2 lit. b dyrektywy 92/35/EWG dotycząca określenia wektorów przy szerzeniu się afrykańskiego pomoru koni. 4) Decyzja wydawana na podstawie art. 4 ust. 5 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca podjęcia dodatkowych środków w rezerwatach przyrody przy podejrzeniu afrykańskiego pomoru koni. 5) Decyzja wydawana na podstawie art. 8 ust. 2 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca zmiany granic obszarów zapowietrzonego lub zagrożonego. 6) Decyzja wydawana na podstawie art. 9 ust. 2 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca przeprowadzenia szczepień przeciwko afrykańskiemu pomorowi koni w obszarze zapowietrzonym. 7) Decyzja wydawana na podstawie art. 11 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca okresu stosowania środków przewidzianych dla obszaru zapowietrzonego i zagrożonego. 8) Decyzja wydawana na podstawie art. 12 dyrektywy 92/35/EWG dotycząca podjęcia dodatkowych środków przy zwalczaniu afrykańskiego pomoru koni. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1320--z dnia 13 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1321--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu wysyłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do wysłania 1322--z dnia 5 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1323--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie homologacji systemów informatycznych stosowanych w urzędach administracji publicznej realizujących zadania w zakresie świadczeń rodzinnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1324--z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie wykonywania pracy zarobkowej przez żołnierzy zawodowych 1325--z dnia 11 maja 2004 r. w sprawie nagród jubileuszowych żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1326--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Sądu Okręgowego w Sieradzu i Sądów Rejonowych w Lidzbarku Warmińskim, Miastku, Obornikach, Olecku, Sejnach i Szydłowcu oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 1327--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 1328--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych sądów grodzkich oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia sądów grodzkich 1329--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste 1330--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych 1331--z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i sądów ubezpieczeń społecznych 1332--z dnia 10 maja 2004 r. w sprawie wynagrodzenia asystentów sędziów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1333--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie dodatkowych wymagań wobec podmiotów ubiegających się o otwarcie lub prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych 2) (Dz. U. Nr 131, poz. 1409) Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Podmiot ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie określonego rejestru zwierząt hodowlanych, zwanego dalej "rejestrem", powinien: 1) zapewnić: a) prowadzenie rejestru w formie papierowej - książki lub kartoteki lub w formie elektronicznej, b) zabezpieczenie i ochronę danych zawartych w rejestrze i innych dokumentach hodowlanych przed ich utratą, c) sporządzanie, co najmniej raz na 12 miesięcy, wydruków dokonywanych w danym roku wpisów, zmian i uzupełnień wpisów w rejestrze, w przypadku prowadzenia rejestru wyłącznie w formie elektronicznej, d) przechowywanie rejestru prowadzonego w formie papierowej lub wydruków z rejestru prowadzonego w formie elektronicznej przez okres co najmniej 10 lat, a w przypadku rejestru buhajów, koni pełnej krwi angielskiej, koni arabskich czystej krwi, koni huculskich lub koników polskich - wieczyście, e) przeprowadzanie badań i sprawdzanie informacji niezbędnych do wystawiania dokumentów hodowlanych, w szczególności dotyczących pochodzenia zwierząt, f) prowadzenie rejestru przez osobę posiadającą co najmniej średnie wykształcenie; 2) mieć: a) zdolność do czynności prawnych lub osobowość prawną, b) osobowość prawną, w przypadku ubiegania się o otwarcie lub prowadzenie rejestru świń, c) dostęp do informacji i danych o wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt w zakresie niezbędnym do realizacji programu hodowlanego prowadzonego na potrzeby rejestru; wymaganie to nie dotyczy podmiotu upoważnionego do prowadzenia oceny wartości użytkowej; 3) udostępniać podmiotom upoważnionym do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej informacje niezbędne do prowadzenia tej oceny; 4) zatrudniać co najmniej jednego specjalistę do spraw selekcji zwierząt, jeżeli regulamin prowadzenia rejestru przewiduje wpis zwierząt przez takiego specjalistę. 2. Specjalista, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien mieć wykształcenie wyższe na kierunku zootechnika, weterynaria lub rolnictwo. § 2. Podmiot ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie rejestru powinien przedstawić ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa: 1) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, w przypadku podmiotu posiadającego osobowość prawną; 2) statut lub umowę, na podstawie których działa dany podmiot, a których postanowienia zapewniają równe traktowanie członków organizacji i określają w szczególności: a) zasady przyjmowania członków, ich występowania oraz wykluczania, b) prawa i obowiązki członków, c) sankcje wobec członków, którzy nie wypełniali obowiązków; 3) oświadczenie, że programem hodowlanym prowadzonym na potrzeby rejestru będzie objęte dostatecznie duże pogłowie zwierząt, w przypadku ubiegania się o otwarcie lub prowadzenie rejestru drobiu. § 3. 1. Podmiot ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie rejestru powinien zapewnić, że programem hodowlanym prowadzonym na potrzeby rejestru będzie objęte pogłowie zwierząt o liczebności, w przypadku: 1) bydła - co najmniej 50 sztuk krów lub jałowic; 2) koni - co najmniej 50 sztuk klaczy; 3) świń - co najmniej 50 sztuk samic stada podstawowego; 4) owiec - co najmniej 15 sztuk samic stada podstawowego; 5) kóz - co najmniej 15 sztuk samic stada podstawowego; 6) pszczół - co najmniej 6 sztuk matek pszczelich pochodzących z trzech różnych linii hodowlanych; 7) zwierząt futerkowych - co najmniej 10 sztuk samic stada podstawowego dla każdego gatunku, rasy i odmiany barwnej. 2. Liczebność pogłowia zwierząt, o której mowa w ust. 1, powinna być potwierdzona, w formie zaświadczenia, przez podmiot upoważniony do prowadzenia oceny wartości użytkowej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia decyzji 89/504/EWG z dnia 18 lipca 1989 r. określającej kryteria udzielania zezwoleń i nadzorowania stowarzyszeń hodowców, organizacji hodowlanych i przedsiębiorstw prywatnych prowadzących lub zakładających rejestry dla mieszańców świń (Dz. Urz. WE L 247 z 23.08.1989). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie dodatkowych wymagań wobec związków hodowców lub innych podmiotów prowadzących księgi zwierząt hodowlanych lub ubiegających się o ich otwarcie lub prowadzenie oraz podmiotów ubiegających się o otwarcie lub prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych (Dz. U. Nr 41, poz. 356), które na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 91, poz. 866) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w zakresie dotyczącym dodatkowych wymagań wobec podmiotów ubiegających się o otwarcie lub prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie dodatkowych wymagań wobec związków hodowców lub innych podmiotów prowadzących księgi zwierząt hodowlanych lub ubiegających się o ich otwarcie lub prowadzenie 2) (Dz. U. Nr 131, poz. 1410) Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 866) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę zwierząt hodowlanych, zwaną dalej "księgą", lub ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie księgi powinien: 1) zapewnić: a) prowadzenie księgi w formie papierowej - książki lub kartoteki lub w formie elektronicznej, b) zabezpieczenie i ochronę danych zawartych w księdze i innych dokumentach hodowlanych przed ich utratą, c) sporządzanie, co najmniej raz na 12 miesięcy, wydruków dokonywanych w danym roku wpisów, zmian i uzupełnień wpisów w księdze, w przypadku prowadzenia księgi wyłącznie w formie elektronicznej, d) przechowywanie księgi prowadzonej w formie papierowej lub wydruków z księgi prowadzonej w formie elektronicznej przez okres co najmniej 10 lat, a w przypadku księgi buhajów, koni pełnej krwi angielskiej, koni arabskich czystej krwi, koni huculskich lub koników polskich - wieczyście, e) przeprowadzanie badań i sprawdzanie informacji niezbędnych do wystawiania dokumentów hodowlanych, w szczególności dotyczących pochodzenia zwierząt, f) prowadzenie księgi przez osobę posiadającą co najmniej średnie wykształcenie; 2) mieć: a) osobowość prawną, b) dostęp do informacji i danych o wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt w zakresie niezbędnym do realizacji programu hodowlanego doskonalenia rasy albo zachowania rasy; wymaganie to nie dotyczy podmiotu upoważnionego do prowadzenia oceny wartości użytkowej; 3) udostępniać podmiotom upoważnionym do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej informacje niezbędne do prowadzenia tej oceny; 4) zatrudniać co najmniej jednego specjalistę do spraw selekcji zwierząt, jeżeli regulamin wpisu do księgi przewiduje wpis zwierząt przez takiego specjalistę. 2. Specjalista, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien mieć wykształcenie wyższe na kierunku zootechnika, weterynaria lub rolnictwo. § 2. Związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę lub ubiegający się o otwarcie lub prowadzenie księgi powinien przedstawić ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa: 1) oświadczenie dotyczące wymagań, o których mowa w § 1 ust. 1; 2) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 3) statut lub umowę, na podstawie których działa dany podmiot, a których postanowienia zapewniają równe traktowanie członków organizacji i określają w szczególności: a) zasady przyjmowania członków, ich występowania oraz wykluczania, b) prawa i obowiązki członków, c) sankcje wobec członków, którzy nie wypełniali obowiązków; 4) oświadczenie o liczbie zwierząt znajdujących się w posiadaniu członków danego podmiotu; 5) zaświadczenie podmiotu upoważnionego do prowadzenia oceny wartości użytkowej o liczbie zwierząt poddanych tej ocenie; 6) opinię Instytutu Zootechniki w Krakowie, a w przypadku księgi pszczół - Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach, że liczba zwierząt, o której mowa w pkt 5, jest wystarczająca do realizacji krajowego programu hodowlanego. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie dodatkowych wymagań wobec związków hodowców lub innych podmiotów prowadzących księgi zwierząt hodowlanych lub ubiegających się o ich otwarcie lub prowadzenie oraz podmiotów ubiegających się o otwarcie lub prowadzenie rejestrów zwierząt hodowlanych (Dz. U. Nr 41, poz. 356). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: 1) decyzji 84/247/EWG z dnia 27 kwietnia 1984 r. ustanawiającej kryteria uznawania stowarzyszeń i organizacji hodowców, które prowadzą lub zakładają księgi zwierząt zarodowych dla zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła (Dz. Urz. WE L 125 z 12.05.1984); 2) decyzji 89/501/EWG z dnia 18 czerwca 1989 r. określającej kryteria wydawania zgody na działalność oraz prowadzenie nadzoru nad związkami hodowców oraz organizacjami hodowlanymi, które zakładają bądź prowadzą księgi dla świń czystej krwi (Dz. Urz. WE L 247 z 23.08.1989); 3) decyzji 92/353/EWG z dnia 11 czerwca 1992 r. ustalającej kryteria dla zatwierdzania lub uznawania organizacji i związków hodowców, które prowadzą bądź zakładają księgi stadne dla zarejestrowanych koni (Dz. Urz. WE L 192 z 11.07.1992); 4) decyzji 92/354/EWG z dnia 11 czerwca 1992 r. wprowadzającej niektóre przepisy służące zapewnieniu koordynacji działań podejmowanych przez organizacje i zrzeszenia, które prowadzą lub zakładają księgi stadne dla koniowatych (Dz. Urz. WE L 192 z 11.07.1992). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie wykazu laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań środków żywienia zwierząt oraz pasz leczniczych w ramach kontroli urzędowej (Dz. U. Nr 131, poz. 1411) Na podstawie art. 44 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350, z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 877) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań środków żywienia zwierząt oraz pasz leczniczych w ramach kontroli urzędowej jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) ZAŁĄCZNIK WYKAZ LABORATORIÓW UPOWAŻNIONYCH DO PROWADZENIA BADAŃ ŚRODKÓW ŻYWIENIA ZWIERZĄT ORAZ PASZ LECZNICZYCH W RAMACH KONTROLI URZĘDOWEJ 1. Laboratorium Zakładu Higieny Środków Żywienia Zwierząt Państwowego Instytutu Weterynaryjnego 24-100 Puławy Al. Partyzantów 57 2. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Białymstoku ul. Zwycięstwa 26 a 15-959 Białystok 3. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Bydgoszczy ul. Powstańców Wlkp. 10 85-090 Bydgoszcz 4. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Gdańsku ul. Kaprów 9 80-316 Gdańsk 5. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Gorzowie Wielkopolskim ul. Bohaterów Warszawy 4 66-400 Gorzów Wielkopolski 6. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Katowicach ul. Brynowska 25 a 40-585 Katowice 7. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Kielcach ul. Ściegiennego 205 25-900 Kielce 8. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Krakowie ul. Brodowicza 13 30-960 Kraków 9. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Krośnie ul. Ściegiennego 6 38-400 Krosno 10. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Lublinie ul. Słowicza 2 20-336 Lublin 11. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Łodzi ul. Proletariacka 2 93-569 Łódź 12. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Olsztynie ul. Warszawska 109 10-702 Olsztyn 13. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Opolu ul. Wrocławska 190 45-836 Opole 14. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Poznaniu ul. Grunwaldzka 250 60-166 Poznań 15. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Szczecinie ul. Ostrawicka 2 71-337 Szczecin 16. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Warszawie ul. Lechicka 21 02-156 Warszawa 17. Laboratorium Zakładu Higieny Weterynaryjnej we Wrocławiu ul. Pułaskiego 52 50-900 Wrocław 18. Instytut Zootechniki Krajowe Laboratorium Pasz ul. Chmielna 2 20-079 Lublin 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu laboratoriów upoważnionych do prowadzenia badań środków żywienia zwierząt w ramach nadzoru sprawowanego przez Inspekcję Weterynaryjną oraz Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (Dz. U. Nr 223, poz. 1876), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 91, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu współpracy organów Inspekcji Weterynaryjnej, Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz podmiotów prowadzących rejestry koniowatych (Dz. U. Nr 131, poz. 1412) Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób współpracy: a) Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją", b) podmiotów prowadzących rejestry koniowatych - z organami Inspekcji Weterynaryjnej, zwanymi dalej "Inspekcją"; 2) sposób i zakres dokonywania korekt i uzupełnień w rejestrach koniowatych i rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych. § 2. Główny Lekarz Weterynarii: 1) przekazuje Prezesowi Agencji oraz podmiotom prowadzącym rejestry koniowatych wykaz pracowników Inspekcji, którzy zostali upoważnieni do dostępu do rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych oraz do rejestrów koniowatych, zwanych dalej "upoważnionymi pracownikami Inspekcji"; 2) zwraca się do Prezesa Agencji oraz podmiotów prowadzących rejestry koniowatych o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych, zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych. § 3. 1. Agencja oraz podmioty prowadzące rejestry koniowatych zapewniają, zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych, upoważnionym pracownikom Inspekcji dostęp do rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych lub rejestrów koniowatych. 2. Agencja: 1) przydziela upoważnionym pracownikom Inspekcji identyfikatory i kody dostępu w zakresie wyszukiwania i przeglądania danych zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych; 2) szkoli upoważnionych pracowników Inspekcji w zakresie przeglądania danych zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych; 3) udostępnia upoważnionym pracownikom Inspekcji stanowiska pracy w Biurach Powiatowych Agencji w celu umożliwienia przeglądania danych zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych; 4) dokonuje korekty i uzupełnienia danych zawartych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych na wniosek upoważnionych pracowników Inspekcji. 3. Podmioty prowadzące rejestry koniowatych: 1) przydzielają upoważnionym pracownikom Inspekcji identyfikatory i kody dostępu w zakresie wyszukiwania i przeglądania rejestrów koniowatych; 2) dokonują, na wniosek upoważnionych pracowników Inspekcji, korekt i uzupełnień w rejestrach koniowatych. 4. Dostęp do danych zawartych w rejestrach koniowatych prowadzonych w systemie informatycznym zapewnia się poprzez: 1) udostępnienie elektronicznych nośników informacji albo 2) przekazanie Głównemu Lekarzowi Weterynarii kopii tych danych. 5. Podmioty prowadzące rejestry koniowatych aktualizują dane: 1) udostępnione przy użyciu elektronicznych nośników informacji - nie rzadziej niż raz dziennie; 2) przekazane Głównemu Lekarzowi Weterynarii - nie rzadziej niż co 7 dni. § 4. 1. Upoważniony pracownik Inspekcji może wnioskować o dokonanie korekt lub uzupełnień w: 1) rejestrach koniowatych w zakresie: a) danych poprzedniego posiadacza koniowatego, b) danych posiadacza koniowatego, c) daty zmiany posiadacza koniowatego, d) daty padnięcia, zabicia albo uboju koniowatego w rzeźni, e) daty kastracji - w przypadku ogiera; 2) rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych z gatunków bydło, owce i kozy w zakresie: a) danych poprzedniego posiadacza zwierzęcia, b) danych posiadacza zwierzęcia, c) adresu siedziby stada, d) numeru siedziby stada, w której zwierzę przebywa, e) poprzedniego numeru identyfikacyjnego zwierzęcia - w przypadku jego zmiany, f) płci i rasy zwierzęcia, g) oznaczenia mięsnego, mlecznego albo kombinowanego typu użytkowego zwierzęcia, h) oznaczenia państwa pochodzenia zwierzęcia, i) powodu przemieszczenia zwierzęcia, j) oznaczenia państwa, do którego jest przemieszczane zwierzę, k) daty przemieszczenia zwierzęcia z siedziby stada lub do siedziby stada oraz numerów tych siedzib stad, l) numeru miejsca utylizacji zwłok zwierząt, w przypadku gdy były one utylizowane, m) daty padnięcia, zabicia albo uboju zwierzęcia w rzeźni, n) daty przyjęcia zwierzęcia do rzeźni, o) numeru partii uboju zwierzęcia, p) numeru siedziby stada, z której zwierzę przyjęto do rzeźni, r) statusu epizootycznego siedziby stada, s) informacji o nakazach lub zakazach dotyczących zwierząt, wprowadzonych przez Inspekcję; 3) rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych z gatunku świnie w zakresie: a) danych poprzedniego posiadacza zwierzęcia, b) danych posiadacza zwierzęcia, c) numeru siedziby stada, w której zwierzę przebywa, d) poprzedniego numeru identyfikacyjnego zwierzęcia - w przypadku jego zmiany, e) liczby zwierząt w stadzie, f) daty przybycia zwierzęcia do stada, g) numeru siedziby stada, z której zwierzę przybyło, h) liczby zwierząt, które przybyły do stada, i) daty opuszczenia stada przez zwierzę, j) numeru siedziby stada, do której zwierzę zostało przemieszczone, k) liczby zwierząt, które opuściły stado, l) daty padnięcia, zabicia albo uboju zwierzęcia w rzeźni, m) daty przyjęcia zwierzęcia do rzeźni, n) numeru siedziby stada, z której zwierzę przyjęto do rzeźni, o) numeru partii uboju zwierzęcia, p) numeru miejsca utylizacji zwłok zwierząt, w przypadku gdy były one utylizowane, r) statusu epizootycznego siedziby stada, s) informacji o nakazach lub zakazach dotyczących zwierząt, wprowadzonych przez Inspekcję. 2. Upoważniony pracownik Inspekcji, po podaniu identyfikatora i kodu dostępu, przekazuje wniosek o dokonanie korekty lub uzupełnienia w zakresie stwierdzonych niezgodności w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych lub w rejestrach koniowatych: 1) do właściwego podmiotu prowadzącego rejestr koniowatych, w formie pisemnej albo przy użyciu elektronicznych nośników informacji - w przypadku rejestru koniowatych; 2) do Agencji na formularzu zgłoszeń zdarzeń albo w formie protokołu - w przypadku rejestru zwierząt gospodarskich oznakowanych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie bydła, świń, owiec i kóz oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia takich zwierząt 2) (Dz. U. Nr 131, poz. 1413) Na podstawie art. 18 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne przy przywozie bydła, świń, owiec i kóz; 2) wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia zwierząt, o których mowa w pkt 1, sposób ich wystawiania oraz wzory tych świadectw. § 2. Bydło i świnie przeznaczone do chowu, hodowli lub uboju oraz owce i kozy przeznaczone do chowu, hodowli, uboju lub na opas mogą być przywożone, jeżeli: 1) odpowiednio do zwierząt z gatunku wrażliwego pochodzą z państw trzecich wolnych od: a) księgosuszu, choroby niebieskiego języka, afrykańskiego pomoru świń, enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia świń (d. choroba cieszyńska i talfańska), pomoru małych przeżuwaczy, zarazy płucnej bydła, ospy owiec i ospy kóz, gorączki doliny Rift - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę, b) pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej (Vesicular stomatitis) - w okresie 6 miesięcy poprzedzających wysyłkę; 2) w państwach ich pochodzenia nie były wykonywane szczepienia przeciwko chorobom wymienionym w pkt 1, na które są wrażliwe gatunki zwierząt przywożonych - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę. § 3. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 2, mogą być przywożone, jeżeli pochodzą z państw trzecich, które: 1) były wolne od pryszczycy - w okresie co najmniej 2 lat poprzedzających wysyłkę; 2) nie przeprowadzały szczepień zwierząt przeciwko pryszczycy - w okresie co najmniej 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę; 3) nie dopuszczały na swoje terytorium przez okres co najmniej roku przed wysyłką zwierząt zaszczepionych przeciwko pryszczycy oraz udzieliły gwarancji, że zwierzęta nie były szczepione przeciw pryszczycy. 2. Zwierzęta pochodzące z państw trzecich, które były wolne od pryszczycy w okresie co najmniej 2 lat i w których są przeprowadzane szczepienia zwierząt przeciwko pryszczycy oraz które dopuszczają zwierzęta szczepione przeciwko pryszczycy na swoje terytorium, mogą być przywożone, jeżeli: 1) zwierzęta wysyłane nie były szczepione przeciwko pryszczycy; 2) bydło reagowało negatywnie na test obecności wirusa pryszczycy w wydzielinie pobranej z krtani zgłębnikiem przełykowym; 3) zwierzęta reagowały negatywnie na test serologiczny obecności przeciwciał pryszczycy; 4) zwierzęta zostały poddane w państwie wysyłki czternastodniowej kwarantannie w stacji kwarantanny pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii; 5) w stacji kwarantanny, o której mowa w pkt 4, żadne zwierzę w niej umieszczone nie zostało zaszczepione przeciwko pryszczycy w okresie 21 dni poprzedzających wysyłkę oraz żadne zwierzę poza przeznaczonymi do wysyłki nie zostało wprowadzone do stacji kwarantanny w tym samym okresie. 3. Zwierzęta, o których mowa w ust. 2, po przybyciu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają kwarantannie przez okres 21 dni. § 4. Zwierzęta, o których mowa w § 2, pochodzące z państw trzecich, które nie były wolne od pryszczycy w okresie co najmniej 2 lat poprzedzających wysyłkę, mogą być przywożone, jeżeli zostaną spełnione wymagania określone w § 3 ust. 2 i 3 oraz wymagania dodatkowe określone w przepisach Unii Europejskiej. 3) § 5. Państwo trzecie wolne od pryszczycy przez co najmniej 2 lata uważa się nadal za wolne od pryszczycy, jeżeli mimo zanotowania ograniczonej liczby przypadków wystąpienia tej choroby na ograniczonej części jego terytorium zwalczono ją w okresie krótszym niż 3 miesiące. § 6. Świnie, oprócz spełnienia wymagań określonych w § 2-5, mogą być przywożone, jeżeli pochodzą z terytorium państwa trzeciego, które: 1) było wolne od klasycznego pomoru świń w okresie co najmniej 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę; 2) nie zezwalało na szczepienie przeciwko klasycznemu pomorowi świń w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę; 3) nie dopuszcza na swoje terytorium świń, które były uprzednio szczepione przeciwko klasycznemu pomorowi świń w okresie krótszym niż 12 miesięcy. § 7. Świnie mogą być przywożone z części terytorium państwa trzeciego, które nie spełnia wymagań określonych w § 6, jeżeli: 1) szczepienia przeciwko klasycznemu pomorowi świń są zabronione na całym terytorium tego państwa; 2) część terytorium państwa trzeciego, z której wywożone są świnie, spełnia wymagania określone w § 6; 3) zezwalają na to przepisy Unii Europejskiej. 4) § 8. Państwo trzecie spełniające wymagania określone w § 6, w którym wystąpiło ognisko lub szereg epizootycznie powiązanych ze sobą ognisk klasycznego pomoru świń i ogniska te zostały zlikwidowane w okresie 3 miesięcy bez przeprowadzania szczepień przeciwko klasycznemu pomorowi świń, jest uznawane za wolne od tej choroby, jeżeli zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 5) okres 12 miesięcy, o którym mowa w § 6 pkt 1, zostanie skrócony do 6 miesięcy. § 9. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 6) wymagania dla przywozu zwierząt określone w § 2 pkt 1 mogą dotyczyć tylko części terytorium państwa trzeciego. § 10. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 6) oraz mimo niespełnienia wymagań określonych w § 2 pkt 2 zwierzęta mogą być przywożone z państw trzecich lub ich części, w których są przeprowadzane szczepienia przeciwko jednej lub większej liczbie chorób wymienionych w § 2 pkt 1. § 11. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 2, mogą być przywożone, jeżeli w dniu załadunku i do dnia załadunku w celu wysyłki do państwa przeznaczenia zwierzęta te stale pozostawały na terytorium państwa trzeciego lub jego części znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską, przez okres: 1) 6 miesięcy poprzedzających wysyłkę - w przypadku bydła lub świń przeznaczonych do hodowli lub chowu oraz owiec lub kóz przeznaczonych do chowu, hodowli lub na opas; 2) 3 miesięcy poprzedzających wysyłkę - w przypadku zwierząt przeznaczonych do uboju. 2. Zwierzęta wymienione w ust. 1, w wieku odpowiednio poniżej 6 lub 3 miesiąca życia, mogą być przywożone, jeżeli pozostawały od urodzenia na terytorium państwa wysyłki. § 12. Świadectwo zdrowia dla przywożonych zwierząt, oprócz wymagań określonych w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, powinno być wystawione: 1) w dniu załadunku zwierząt do wysyłki do państwa miejsca przeznaczenia; 2) na formularzu jednostronicowym; 3) dla jednej przesyłki. § 13. Wzory świadectw zdrowia dla przywożonych zwierząt są określone w przepisach Unii Europejskiej. 7) § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972, z późn. zm.) w części dotyczącej wymagań weterynaryjnych przy przywozie bydła, świń, owiec i kóz. 3) Przepisy wydane na podstawie art. 6 ust. 3 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302 z 31.12.1972, z późn. zm.). 4) Przepisy wydane na podstawie art. 6 ust. 5 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich. 5) Przepisy wydane na podstawie art. 6 ust. 6 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich. 6) Przepisy wydane na podstawie art. 7 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich. 7) Przepisy wydane na podstawie art. 11 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 14 maja 2004 r. w sprawie zwrotu funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby (Dz. U. Nr 131, poz. 1414) Na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, tryb i terminy zwrotu funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby z miejscowości oddalonej od tego miejsca nie więcej niż 100 kilometrów. § 2. 1. Zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby następuje na podstawie przedłożonego przez funkcjonariusza pisemnego oświadczenia o trasie dojazdu, zwanego dalej "oświadczeniem", i wykupionych za miesiąc poprzedni: 1) miesięcznego biletu imiennego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego lub miesięcznego biletu imiennego na przejazd autobusem albo 2) biletów jednorazowych na przejazd środkiem publicznego transportu zbiorowego, jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż biletów miesięcznych. 2. W przypadku gdy funkcjonariusz dojeżdża do miejsca pełnienia służby prywatnym pojazdem mechanicznym warunkiem zwrotu kosztów dojazdu jest złożenie przez funkcjonariusza oświadczenia oraz zaświadczenia określającego cenę biletu kolejowego na przejazd w klasie drugiej pociągu osobowego albo cenę biletu autobusowego przewidzianą dla najkrótszej odległości drogowej, którą funkcjonariusz dojeżdża do miejsca pełnienia służby. 3. Zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby nie obejmuje kosztów dojazdu od i do stacji (przystanku) w miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz w miejscowości, w której pełni służbę. § 3. Zwrot kosztów dojazdu nie przysługuje funkcjonariuszowi przebywającemu na urlopie wypoczynkowym, okolicznościowym, szkoleniowym lub zwolnieniu lekarskim, w okresie trwania urlopu lub zwolnienia. § 4. Funkcjonariusz, który ubiega się o zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby, składa oświadczenie wraz z wykupionymi za miesiąc poprzedni biletami, o których mowa w § 2 ust. 1, albo zaświadczeniem, o którym mowa w § 2 ust. 2, w komórce organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach mieszkaniowych w terminie do 10 dnia każdego miesiąca. § 5. Zwrotu kosztów dojazdu dokonuje komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach finansowych w najbliższym terminie wypłaty funkcjonariuszowi uposażenia, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia złożenia oświadczenia wraz z wykupionymi za miesiąc poprzedni biletami, o których mowa w § 2 ust. 1, albo zaświadczeniem, o którym mowa w § 2 ust. 2. § 6. Funkcjonariusz zawiadamia pisemnie Szefa Biura Ochrony Rządu o wystąpieniu okoliczności mających wpływ na uprawnienie do otrzymywania zwrotu kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru formularza zgłoszeniowego do Rejestru wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania (Dz. U. Nr 131, poz. 1415) Na podstawie art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach stosowanych w medycynie weterynaryjnej (Dz. U. Nr 93, poz. 893) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór formularza zgłoszeniowego do Rejestru wyrobów stosowanych w medycynie weterynaryjnej i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania, który stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1) z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wymaganych dokumentów, trybu i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich pracodawców w Republice Federalnej Niemiec (Dz. U. Nr 132, poz. 1416) Na podstawie art. 86 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz.1001) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Limit zatrudnienia pracowników polskich w Republice Federalnej Niemiec, w celu realizacji umów o dzieło przez polskich pracodawców, zwany dalej "limitem", jest określany według postanowień Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o oddelegowaniu pracowników polskich przedsiębiorstw do realizacji umów o dzieło, sporządzonej w Bonn w dniu 31 stycznia 1990 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 98, poz. 474, 475 i 476). 2. Limit jest rozdzielany na okres, który rozpoczyna się dnia 1 października, a kończy dnia 30 września roku następnego, zwany dalej "okresem obliczeniowym". 3. Limit jest liczony w osobomiesiącach. Osobomiesiąc oznacza zatrudnienie jednej osoby w ciągu jednego miesiąca. § 2. 1. Rozdziału limitu dokonuje minister właściwy do spraw gospodarki, w drodze decyzji, w której określa liczbę przyznanych osobomiesięcy, zwaną dalej "przydziałem", oraz okresy obliczeniowe, a następnie wydaje zezwolenia, w których określa przydział i okresy obliczeniowe. 2. Rozdział limitu w okresie obliczeniowym: 1) podstawowy - jest dokonywany do dnia 31 lipca każdego roku; 2) uzupełniający - jest dokonywany do dnia 28 lutego następnego roku, w przypadku gdy stopień wykorzystania limitu z rozdziału podstawowego wskazuje na możliwość takiego rozdziału; 3) dodatkowy - jest dokonywany poza terminami przewidzianymi dla rozdziału podstawowego lub uzupełniającego, w przypadku niskiego stopnia wykorzystania limitu, co wskazuje na możliwość niewykorzystania limitu przyznanego przez stronę niemiecką na dany okres obliczeniowy; minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza termin dodatkowego rozdziału limitu w formie komunikatu publikowanego trzykrotnie w ogólnopolskiej prasie codziennej. 3. Rozdziały limitu są dokonywane w następujący sposób: 1) 15 % limitu jest rozdzielane między grupę pracodawców, którzy przez dwa kolejne okresy obliczeniowe przed datą rozdziału limitu nie wykonywali w Republice Federalnej Niemiec umów o dzieło na podstawie uzyskanych zezwoleń, zwanych dalej "pracodawcami ubiegającymi się o przydział po raz pierwszy"; 2) 85 % limitu jest rozdzielane między grupę pozostałych pracodawców, którzy na terenie Republiki Federalnej Niemiec wykonywali umowy o dzieło na podstawie uzyskanych zezwoleń; 3) limit, który nie zostanie rozdzielony ze względu na brak pracodawców spełniających wymogi określone: a) w pkt 1 - zwiększa pulę przeznaczoną do rozdziału dla pracodawców wymienionych w pkt 2, b) w pkt 2 - zwiększa pulę przeznaczoną do rozdziału dla pracodawców wymienionych w pkt 1. 4. Maksymalny przydział, jaki może zostać przyznany pracodawcy, jest uzależniony od średniorocznej liczby zatrudnionych pracowników, określonej w zaświadczeniu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3. 5. Maksymalny przydział, jaki może być przyznany pracodawcy ubiegającemu się o przydział po raz pierwszy, jest obliczany według następującego wzoru: Lmax = A x 0,5 x 12 miesięcy gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące: Lmax - maksymalny przydział na okres obliczeniowy, A - średnioroczna liczba zatrudnionych pracowników, określona w wydanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaświadczeniu, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, 0,5 - współczynnik korygujący, z zastrzeżeniem § 7 ust. 1. 6. Maksymalny przydział, jaki może być przyznany pracodawcy, który na terenie Republiki Federalnej Niemiec wykonywał umowy o dzieło na podstawie uzyskanych zezwoleń, jest obliczany według następującego wzoru: Lmax = (A x 0,8 x 12 miesięcy - W) x Z x a gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące: Lmax - maksymalny przydział na okres obliczeniowy, A - średnioroczna liczba zatrudnionych pracowników, określona w wydanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaświadczeniu, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, W - suma osobomiesięcy, jaką pracodawca wykorzystał, przez zarejestrowanie we właściwej niemieckiej agenturze do spraw pracy, na realizację umów o dzieło, w rozpatrywanym okresie obliczeniowym, na podstawie poprzednio uzyskanych zezwoleń, Z - procentowy wskaźnik, równy wykorzystaniu przydziału w poprzednim okresie obliczeniowym; w rozdziale dodatkowym Z = 100 %; w rozdziale podstawowym i uzupełniającym minister właściwy do spraw gospodarki może odstąpić od zastosowania procentowego wskaźnika Z w przypadku niskiego stopnia wykorzystania limitu zatrudnienia przez pracodawców w poprzednim okresie obliczeniowym, a - współczynnik korygujący, którego wielkość ustala minister właściwy do spraw gospodarki, w przypadku gdy limit podlegający rozdziałowi w sposób ustalony w § 1 i 2 jest różny od sumy osobomiesięcy wynikającej z wniosków pracodawców, o których mowa w ust. 3 pkt 2. 7. Jeżeli maksymalny przydział, obliczony w sposób określony w ust. 5 i 6, jest wyższy od wnioskowanego przez pracodawcę, minister właściwy do spraw gospodarki przyznaje wnioskowany przydział. § 3. 1. Przydział jest przyznawany na wniosek pracodawcy, spełniający wymogi określone w § 4, składany do ministra właściwego do spraw gospodarki w następujących terminach: 1) od dnia 10 czerwca do dnia 30 czerwca każdego roku - w ramach rozdziału podstawowego; 2) od dnia 10 stycznia do dnia 31 stycznia roku następnego - w ramach rozdziału uzupełniającego; 3) wskazanych w komunikacie ministra właściwego do spraw gospodarki - w ramach rozdziału dodatkowego. 2. Wzór wniosku o przyznanie przydziału określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Do wniosku o przyznanie przydziału pracodawca załącza następujące dokumenty: 1) arkusz informacyjny, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) kserokopię odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego lub innego właściwego rejestru stwierdzającego status oraz przedmiot przedsiębiorstwa; 3) zaświadczenie właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzające aktualny stan zatrudnienia i średnioroczną liczbę osób zgłoszonych do ubezpieczenia społecznego w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku oraz o niezaleganiu z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne; 4) zaświadczenie właściwego urzędu skarbowego, że pracodawca nie zalega z zapłatą ciążących na nim obowiązków podatkowych; 5) oświadczenie o znajomości zasad i przepisów związanych z realizacją umów o dzieło w Republice Federalnej Niemiec, zawierające nazwę pracodawcy oraz imię i nazwisko osoby składającej to oświadczenie; 6) w rozdziale podstawowym oryginały poprzednio uzyskanych zezwoleń, o ile nie zostały one wcześniej złożone u ministra właściwego do spraw gospodarki lub - do czasu zwrotu zezwoleń z niemieckiej agentury do spraw pracy - sprawozdanie z wykorzystania przydziału przyznanego na podstawie poprzednio uzyskanych zezwoleń; 7) kserokopię decyzji właściwego urzędu skarbowego w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej NIP; 8) pisemną informację określającą rodzaj prac, które pracodawca zamierza realizować w ramach umów o dzieło w Republice Federalnej Niemiec. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, powinny być opatrzone podpisem i imienną pieczęcią wnioskodawcy oraz zawierać klauzulę "przedkładam jako załącznik do wniosku z dnia ...". 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, zachowują ważność przez okres 3 miesięcy od daty wydania, jeżeli z ich treści nie wynika inna data ważności. 4. W przypadku gdy złożony przez pracodawcę wniosek nie zawiera informacji określonych we wzorze, o którym mowa w § 3 ust. 2, jak również nie załączono do niego dokumentów określonych w ust. 1, z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 2 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki wzywa wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu wniosek pozostawia się bez rozpoznania. § 5. 1. Przydział i zezwolenie może być wydane, jeżeli pracodawca daje rękojmię należytego wykonywania umów o dzieło oraz spełnia łącznie następujące warunki: 1) prowadził na terenie kraju działalność gospodarczą tego rodzaju, jaką zamierza realizować w ramach umów o dzieło na terenie Republiki Federalnej Niemiec, przez okres co najmniej dwóch lat poprzedzających złożenie wniosku - w przypadku pracodawcy ubiegającego się o przydział po raz pierwszy lub co najmniej przez dwa lata w okresie pięciu lat poprzedzających złożenie wniosku - w przypadku pozostałych pracodawców; 2) nie posiada zaległości podatkowych i wywiązuje się z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. 2. Jeżeli niespełnienie warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest następstwem zmiany nazwy, przekształcenia formy prawnej, połączenia lub podziału pracodawcy, to warunek ten może być uznany za spełniony, gdy co najmniej jeden z poprzednio działających pracodawców spełniał warunek określony w ust. 1 pkt 1, a równocześnie nowo powstały pracodawca podjął działalność określoną w ust. 1 pkt 1 i prowadzi ją do dnia złożenia wniosku. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do pracodawców, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 2, jeżeli zmiana nazwy, przekształcenie formy prawnej, połączenie lub podział pracodawcy następuje w czasie wykonywania umów o dzieło na podstawie ważnego zezwolenia. 4. W przypadku gdy posiadane przez pracodawcę zaległości, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zostały przez właściwy urząd skarbowy lub właściwy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych prawomocną decyzją rozłożone na raty lub ich płatność odroczono, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełniony. § 6. 1. Spółka dominująca, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz.1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276), może uzyskać przydział, z uwzględnieniem łącznej średniorocznej liczby pracowników zatrudnionych w tej spółce oraz spółkach zależnych, wynikającej z zaświadczeń Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, wystawionych na tę spółkę oraz spółki zależne. 2. Przydział może uzyskać, zamiast spółki dominującej, jedna ze spółek zależnych, pod warunkiem że została wskazana przez spółkę dominującą. Uzyskanie przydziału przez jedną ze spółek zależnych wyklucza możliwość uzyskania takiego przydziału przez spółkę dominującą oraz pozostałe spółki zależne. 3. Przydział zostanie przyznany, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące warunki: 1) zarówno spółka dominująca, jak i spółki zależne indywidualnie spełniają wymogi określone w rozporządzeniu; 2) spółki zależne lub spółka dominująca, w przypadku gdy nie jest wnioskodawcą, złożą oświadczenia, że nie będą samodzielnie ubiegać się o przydział; 3) spółka dominująca dołączy do wniosku dokument potwierdzający istnienie stosunku dominacji wobec spółek zależnych. § 7. 1. W przypadku gdy limit podlegający rozdziałowi w sposób określony w § 1 i 2, jest mniejszy od sumy osobomiesięcy wynikającej z wniosków pracodawców, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 1, minister właściwy do spraw gospodarki zmniejsza przydział, jaki może być przyznany uprawnionym pracodawcom, przez obniżenie współczynnika korygującego, o którym mowa w § 2 ust. 5, i ustalenie go na jednakowym poziomie dla wszystkich uprawnionych pracodawców tej grupy. 2. W przypadku gdy limit podlegający rozdziałowi w sposób określony w § 1 i 2 jest różny od sumy osobomiesięcy wynikającej z wniosków pracodawców, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 2, minister właściwy do spraw gospodarki koryguje przydziały, jakie mogą być przyznane uprawnionym pracodawcom, przez ustalenie wielkości współczynnika korygującego "a", o którym mowa w § 2 ust. 6, na jednakowym poziomie dla wszystkich uprawnionych pracodawców tej grupy. § 8. Minister właściwy do spraw gospodarki może zasięgać opinii organizacji reprezentujących pracodawców ubiegających się o przydział w następujących sprawach: 1) analizy dotychczasowego wykorzystania limitu przez pracodawców przy realizacji umów o dzieło i wynikających stąd wniosków co do rozdziału limitu; 2) analizy sytuacji polskich pracodawców prowadzących działalność na terenie Republiki Federalnej Niemiec oraz analizy wykonania umowy, o której mowa w § 1 ust. 1; 3) ustalenia współczynników korygujących, o których mowa w § 7; 4) terminu rozdziału dodatkowego, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3. § 9. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w decyzji i zezwoleniu, o których mowa w § 2 ust. 1, przyznaje, na wniosek pracodawcy, przydział na dwa kolejne okresy obliczeniowe następujące po okresie obliczeniowym, którego dotyczy rozdział. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do rozdziału dodatkowego, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3. W ramach rozdziału dodatkowego minister właściwy do spraw gospodarki przyznaje przydział wyłącznie na okres obliczeniowy, którego dotyczy ten rozdział. 3. Suma przydziałów przyznanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na każdy z okresów obliczeniowych, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 75 % łącznego limitu przyznanego przez stronę niemiecką na okres obliczeniowy, którego dotyczy rozdział. 4. Przydział wykorzystany przez pracodawcę, przez zarejestrowanie we właściwej niemieckiej agenturze do spraw pracy, przyznany wcześniejszymi zezwoleniami na warunkach określonych w ust. 1, odlicza się przy dokonywaniu przydziału w kolejnych terminach rozdziału. § 10. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, na uzasadniony wniosek pracodawcy, wydaje zezwolenie na bieżący okres obliczeniowy na dokończenie umów o dzieło. Przydział na dokończenie umów o dzieło nie może wynosić więcej niż 20 % liczby osobomiesięcy przyznanej przez właściwą niemiecką agenturę do spraw pracy na daną umowę o dzieło i nie może przekroczyć łącznie liczby 50 osobomiesięcy. 2. Do wniosku pracodawca załącza następujące dokumenty: 1) oryginał poprzednio udzielonego zezwolenia; 2) kserokopię zgody niemieckiej agentury do spraw pracy na realizację umowy o dzieło będącej przedmiotem wniosku. 3. Niezgodny z wnioskiem sposób wykorzystania przydziału przyznanego na dokończenie umów o dzieło może być podstawą do odmowy udzielenia kolejnego zezwolenia, o którym mowa w ust. 1. § 11. 1. Zezwolenia wydane przez ministra właściwego do spraw gospodarki zachowują ważność do dnia 30 czerwca w danym okresie obliczeniowym. 2. Zezwolenia wydane przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie § 10 zachowują ważność przez okres trzech miesięcy od daty ich wydania. 3. Zezwolenia wydane przez ministra właściwego do spraw gospodarki w rozdziale dodatkowym, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3, zachowują ważność do końca okresu obliczeniowego, na który zostały wydane. 4. Pracodawcy, którzy otrzymali zezwolenia, składają ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oryginał zezwolenia, wraz ze sprawozdaniem z wykorzystania przyznanego przydziału, w terminie 14 dni od dnia upływu ważności zezwolenia. § 12. 1. W przypadku gdy zawarte przez pracodawcę umowy o dzieło nie zapewniają pełnego wykorzystania przyznanego zezwoleniem przydziału, pracodawca może, do dnia 31 stycznia każdego roku, wystąpić do ministra właściwego do spraw gospodarki z wnioskiem o zmianę zezwolenia i przyznanie przydziału w zmniejszonej ilości. W celu dokonania zmiany decyzji pracodawca zwraca ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oryginał zezwolenia. 2. Zwrócenie przez pracodawcę całości lub części przyznanego przydziału w terminie, o którym mowa w ust. 1, spowoduje, że współczynnik Z, o którym mowa w § 2 ust. 6, w odniesieniu do zwróconych wielkości przydziału, równy będzie 100 %. § 13. Lista pracodawców, którym przyznano przydział, z podaniem liczby przyznanych osobomiesięcy, jest podawana do publicznej wiadomości w terminie 14 dni od daty dokonania rozdziału limitu w gmachu będącym siedzibą ministra właściwego do spraw gospodarki oraz w komunikatach publikowanych w Internecie. § 14. Do wniosków, o których mowa w § 3 ust. 1, złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja 1) Minister Gospodarki i Pracy kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i kryteriów rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich w celu realizacji umów o dzieło przez polskich przedsiębiorców w Republice Federalnej Niemiec (Dz. U. Nr 60, poz. 547), zachowane w mocy na podstawie art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 8 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia obwodów głosowania na polskich statkach morskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 132, poz. 1417) Na podstawie art. 43 ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania na polskich statkach morskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 82, poz. 758 i Nr 129, poz. 1370) w załączniku "Wykaz obwodów głosowania na polskich statkach morskich" w pkt I. "Armator: Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Żegluga Morska, siedziba: pl. Rodła 8, Szczecin" skreśla się wyrazy "1.000" oraz "Pomorze Zachodnie". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów rybołówstwa 2) (Dz. U. Nr 132, poz. 1418) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla produktów rybołówstwa umieszczanych na rynku: 1) na statkach rybackich; 2) na statkach przetwórniach; 3) przy wyładunku produktów rybołówstwa i w miejscach, w których są one prezentowane w celu ich umieszczenia na rynku; 4) w zakładach przetwórczych zlokalizowanych na lądzie; 5) przy produkcji produktów rybołówstwa; 6) przy pakowaniu i znakowaniu produktów rybołówstwa oraz ich przetworów; 7) przy magazynowaniu i transporcie produktów rybołówstwa oraz ich przetworów. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) produktach rybołówstwa - rozumie się przez to wszystkie zwierzęta morskie i słodkowodne lub ich części, łącznie z ich ikrą, z wyłączeniem ssaków wodnych oraz żab; 2) produktach akwakultury - rozumie się przez to: a) produkty rybołówstwa uzyskane i chowane w warunkach kontrolowanych do czasu ich umieszczenia na rynku w celu spożycia przez ludzi, b) ryby morskie, słodkowodne lub skorupiaki, pozyskane w ich naturalnym środowisku jako formy młodociane i chowane do przekroczenia wymiarów ochronnych, umożliwiających przeznaczenie ich do spożycia przez ludzi; za produkty akwakultury nie uznaje się ryb i skorupiaków, przeznaczonych do umieszczenia na rynku, o wymiarach większych niż ochronne, pozyskanych z ich naturalnego środowiska i przetrzymywanych w stanie żywym bez zamiaru zwiększenia ich wymiaru lub masy; 3) schładzaniu - rozumie się przez to proces obniżania temperatury produktów rybołówstwa do temperatury zbliżonej do temperatury topnienia lodu; 4) produktach świeżych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, całe lub przetworzone, łącznie z produktami pakowanymi próżniowo albo w atmosferze modyfikowanej, które zostały poddane wyłącznie schłodzeniu w celu przedłużenia ich trwałości; 5) wstępnie przetworzonych produktach - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, które zostały poddane czynnościom naruszającym ich strukturę anatomiczną, w szczególności patroszeniu, odgławianiu, porcjowaniu, filetowaniu, rozdrabnianiu lub odskórzaniu; 6) produktach przetworzonych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa schłodzone lub mrożone lub połączone z innymi środkami spożywczymi, które zostały poddane procesowi chemicznemu lub fizycznemu, w tym co najmniej ogrzewaniu, wędzeniu, soleniu, suszeniu lub marynowaniu; 7) sterylizacji - rozumie się przez to proces, w którym produkty rybołówstwa w hermetycznie zamkniętych pojemnikach są poddane obróbce cieplnej powodującej zniszczenie lub inaktywację mikroorganizmów, uniemożliwiając ich rozwój niezależnie od temperatury, w której są magazynowane te produkty; 8) produktach mrożonych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, które poddano procesowi zamrażania do osiągnięcia wewnątrz tego produktu temperatury -18 °C lub niższej; 9) pakowaniu - rozumie się przez to czynność mającą na celu zapewnienie produktom rybołówstwa ochrony przez opakowanie, umieszczenie w pojemniku lub zabezpieczenie w inny sposób; 10) partii - rozumie się przez to ilość produktów rybołówstwa uzyskanych w identycznych warunkach; 11) przesyłce - rozumie się przez to produkty rybołówstwa transportowane do miejsca przeznaczenia jednym środkiem transportu; 12) czystej wodzie morskiej - rozumie się przez to wodę morską lub wodę słonawą wolną od skażenia mikrobiologicznego, substancji szkodliwych lub toksycznego planktonu morskiego w ilościach, które mogłyby wpływać na zdrowotną jakość produktów rybołówstwa; 13) statku przetwórni - rozumie się przez to statek, na którym produkty rybołówstwa przed pakowaniem są poddawane przetwarzaniu, w szczególności filetowaniu, porcjowaniu, odskórzaniu, rozdrabnianiu, zamrażaniu; za statek przetwórnię nie uważa się statku, na którym przeprowadza się tylko: a) gotowanie krewetek i mięczaków, b) mrożenie produktów rybołówstwa; 14) mięczakach - rozumie się przez to małże odżywiające się przez filtrowanie; 15) biotoksynie morskiej - rozumie się przez to substancję trującą odkładającą się w mięczakach żywiących się planktonem zawierającym toksyny; 16) przejściu - rozumie się przez to dokonywaną pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii czynność przeniesienia żywych mięczaków do obszaru przejściowego na czas niezbędny do usunięcia zanieczyszczenia; czynność ta nie obejmuje przenoszenia żywych mięczaków do obszarów o warunkach korzystniejszych dla ich dalszego wzrostu i zwiększania masy; 17) konfekcjonowaniu - rozumie się przez to przechowywanie żywych mięczaków, o jakości niewymagającej ich przejścia lub oczyszczenia w zakładzie oczyszczającym, w zbiornikach lub innych instalacjach zawierających czystą wodę morską, lub w obszarach przejściowych, lub w miejscach ich naturalnego występowania, w celu usunięcia piasku, błota lub szlamu; 18) dokonującym zbioru - rozumie się przez to osobę, która zbiera żywe mięczaki z obszarów produkcji w celu konfekcjonowania i umieszczenia na rynku; 19) obszarze produkcji - rozumie się przez to morze, ujście rzeki w obszarze przybrzeżnym lub lagunę, gdzie znajdują się naturalne pokłady żywych mięczaków lub miejsca ich hodowli, z których są zbierane; 20) obszarze przejściowym - rozumie się przez to morze, ujście rzeki w obszarze przybrzeżnym lub lagunę, z granicami wyraźnie oznaczonymi bojami, słupami lub innymi elementami stałymi, zatwierdzonym przez powiatowego lekarza weterynarii do naturalnego oczyszczania żywych mięczaków; 21) zakładzie wysyłkowym - rozumie się przez to instalację przybrzeżną lub nadbrzeżną, zatwierdzoną przez powiatowego lekarza weterynarii, przeznaczoną do przyjmowania, kondycjonowania, mycia, czyszczenia, sortowania i pakowania żywych mięczaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi; 22) zakładzie oczyszczającym - rozumie się przez to zatwierdzony przez powiatowego lekarza weterynarii zakład wyposażony w zbiorniki zasilane czystą wodą morską lub wodą morską oczyszczoną, przeznaczony do umieszczenia w nim żywych mięczaków na czas niezbędny do usunięcia zanieczyszczeń mikrobiologicznych, w celu uzyskania przez nie jakości żywych mięczaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi; 23) dostawie - rozumie się przez to ilość żywych mięczaków konfekcjonowaną w zakładzie wysyłkowym lub oczyszczaną w zakładzie oczyszczającym, a następnie przeznaczoną dla odbiorcy; 24) bakteriach z grupy coli - rozumie się przez to pałeczkowate gram-ujemne bakterie, mogące żyć w różnych warunkach otoczenia, nietworzące przetrwalników, niebarwiące się cytochromooksydazą, które fermentują laktozę wytwarzając gaz w obecności soli kwasów żółciowych lub innych substancji czynnych powierzchniowo o podobnych właściwościach, hamujących wzrost przy temperaturze 44 °C ± 0,2 °C w czasie 24 godzin; 25) E. coli - rozumie się przez to pałeczkowate gram-ujemne bakterie pochodzące z odchodów, wytwarzające indol z tryptofanu w temperaturze 44 °C ± 0,2 °C w czasie 24 godzin; 26) przywozie - rozumie się przez to wprowadzanie na terytorium Unii Europejskiej produktów rybołówstwa z państw trzecich; 27) zakładzie przetwórczym - rozumie się przez to pomieszczenia i miejsca, w których produkty rybołówstwa są wstępnie przetwarzane, przetwarzane, schładzane, zamrażane, pakowane lub magazynowane, z wyłączeniem miejsc, w których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu umieszczenia na rynku, w tym rynki hurtowe i aukcje. § 3. 1. Wymagania weterynaryjne na statkach rybackich są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Wymagania weterynaryjne na statkach przetwórniach są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Wymagania weterynaryjne przy wyładunku produktów rybołówstwa i w miejscach, w których są one prezentowane w celu ich umieszczenia na rynku, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 4. Wymagania weterynaryjne dla zakładów przetwórczych zlokalizowanych na lądzie są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 5. Wymagania weterynaryjne przy produkcji produktów rybołówstwa w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 6. Wymagania weterynaryjne przy przeprowadzaniu kontroli są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 7. Wymagania weterynaryjne przy pakowaniu i znakowaniu produktów rybołówstwa są określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia. 8. Wymagania weterynaryjne przy magazynowaniu i transporcie produktów rybołówstwa są określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia. § 4. 1. Wymagania weterynaryjne dla żywych mięczaków umieszczanych na rynku dla: 1) obszarów produkcji są określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia; 2) zbioru są określone w załączniku nr 10 do rozporządzenia; 3) przejścia są określone w załączniku nr 11 do rozporządzenia; 4) pomieszczeń i wyposażenia zakładów wysyłkowych i oczyszczających są określone w załączniku nr 12 do rozporządzenia; 5) żywych mięczaków przeznaczonych bezpośrednio do spożycia przez ludzi są określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia; 6) pakowania, konfekcjonowania, przetrzymywania i znakowania dostaw są określone w załączniku nr 14 do rozporządzenia; 7) transportu są określone w załączniku nr 15 do rozporządzenia; 8) urzędowego nadzoru nad etapami produkcji w zakresie kontroli zdrowia publicznego i monitorowania produkcji są określone w załączniku nr 16 do rozporządzenia. 2. Wymagania weterynaryjne, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do żywych mięczaków przeznaczonych do przetwarzania. 3. Mięczaki powinny być przetwarzane z zachowaniem wymagań, które są określone w załącznikach nr 4-8 do rozporządzenia. § 5. Produkty rybołówstwa, umieszczane na rynku w celu spożycia przez ludzi, nie powinny wykazywać objawów klinicznych chorób. § 6. Produkty rybołówstwa pozyskane ze środowiska naturalnego przed umieszczeniem na rynku, na pokładzie statku rybackiego, powinny być: 1) poddane wykrwawieniu, odgławianiu, patroszeniu, usuwaniu płetw, schładzaniu lub zamrażaniu - w przypadku gdy jest to konieczne; 2) produkowane z zachowaniem wymagań, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 7. Gotowanie skorupiaków i mięczaków na pokładzie statku rybackiego przeprowadza się z zachowaniem wymagań, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 8 oraz w załączniku nr 5 do rozporządzenia w rozdziale IV ust. 27. § 8. Niedopuszczalne jest umieszczanie na rynku ryb z rodziny Tetradonidae, Molidae, Diodonidae, Canthigasteridae oraz produktów rybołówstwa zawierających toksynę paraliżującą mięśnie lub toksynę ciguatera. § 9. Produkty rybołówstwa umieszczane na rynku w stanie żywym przetrzymuje się i transportuje w warunkach, które nie wpływają ujemnie na jakość tych produktów. § 10. Produkty akwakultury umieszczane na rynku: 1) nie powinny być zanieczyszczone, w szczególności ziemią, śluzem lub odchodami; 2) zabija się z zachowaniem zasad higieny; 3) nieprzetworzone po zabiciu przechowuje się w stanie schłodzonym; 4) powinny być produkowane z zachowaniem wymagań, które są określone w załącznikach nr 3-8 do rozporządzenia. § 11. 1. Zwierzęta akwakultury oraz produkty akwakulury przeznaczone do spożycia przez ludzi, umieszczane na rynku znajdującym się w strefie zatwierdzonej, pochodzą: 1) ze strefy zatwierdzonej lub 2) z gospodarstwa zatwierdzonego znajdującego się w strefie niezatwierdzonej, lub 3) ze strefy niezatwierdzonej. 2. Do umieszczanych na rynku zwierząt akwakultury oraz produktów akwakultury dołącza się dokument przewozowy określony w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt dotyczących wymagań weterynaryjnych dla umieszczanych na rynku zwierząt akwakultury i produktów akwakultury. 3. Ryby pochodzące ze strefy niezatwierdzonej umieszcza się na rynku znajdującym się w strefie zatwierdzonej, jeżeli zostały zabite i wypatroszone. 4. Żywe mięczaki i skorupiaki pochodzące ze strefy niezatwierdzonej umieszcza się na rynku znajdującym się w strefie zatwierdzonej, jeżeli są przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi lub do przetworzenia. § 12. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do przywożonych produktów rybołówstwa. 2. Statki oraz produkty rybołówstwa, o których mowa w ust. 1, podlegają kontroli zgodnie z procedurą kontroli określoną w rozporządzeniu 1093/94/EWG z dnia 6 maja 1994 r. określającym warunki, na jakich statki rybackie państwa trzeciego mogą bezpośrednio wyładowywać i wprowadzać na rynek swoje połowy w portach Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 12.05.1994). § 13. Wymagania, które są określone w załącznikach nr 9-16 do rozporządzenia, z wyłączeniem wymagań dotyczących oczyszczania, stosuje się odpowiednio do brzuchonogów morskich, szkarłupni i osłonic. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYMAGANIA WETERYNARYJNE NA STATKACH RYBACKICH I. Wymagania dla konstrukcji i wyposażenia A. Wymagania ogólne dla statków rybackich 1. Oddziały statków, ładownie, zbiorniki, pojemniki lub kontenery przeznaczone do magazynowania produktów rybołówstwa powinny być czyste, w szczególności wolne od zanieczyszczeń substancjami ropopochodnymi lub innymi pochodzącymi z instalacji na statku rybackim lub wodami zęzowymi oraz mieć konstrukcję umożliwiającą ich łatwe mycie, odkażanie i umożliwiającą odpływ wody z topniejącego lodu. 2. Niedopuszczalne jest magazynowanie w oddziałach statków, ładowniach, zbiornikach, pojemnikach lub kontenerach, o których mowa w ust. 1, przedmiotów lub produktów, które mogą pogorszyć jakość produktów rybołówstwa. 3. Wewnętrzna powierzchnia ładowni, pojemników, zbiorników lub kontenerów, o których mowa w ust. 1, powinna być wodoodporna, łatwa do mycia i odkażania, wykonana z gładkiego materiału lub pokryta farbą nieuwalniającą substancji szkodliwych dla zdrowia ludzkiego. 4. Narzędzia i sprzęt używany na statkach rybackich do produkcji produktów rybołówstwa, w szczególności do odgławiania, patroszenia i usuwania płetw, z wyłączeniem narzędzi połowowych, powinien być czysty, wykonany z materiału gładkiego, wodoodpornego, odpornego na gnicie, łatwego do mycia i odkażania lub pokryty takim materiałem. 5. W przypadku gdy na statku rybackim przeprowadza się wykrwawianie, odgławianie, patroszenie lub usuwanie płetw, czynności te wykonuje się w wydzielonych do tego celu miejscach. B. Wymagania szczegółowe dla statków, na których produkty rybołówstwa są schładzane, a następnie magazynowane dłużej niż 24 godziny, z wyłączeniem statków rybackich, na których pokładzie są przetrzymywane żywe produkty rybołówstwa 1. Ładownie powinny być oddzielone w sposób trwały od maszynowni i pomieszczeń mieszkalnych dla załogi, w celu uniemożliwienia zanieczyszczania magazynowanych w nich produktów rybołówstwa. 2. Statki rybackie wyposaża się w zbiorniki, kontenery lub komory chłodnicze do magazynowania schłodzonych produktów rybołówstwa. 3. Na statkach rybackich, na których produkty rybołówstwa są schładzane w zimnej wodzie morskiej ochładzanej lodem (CSW) albo schładzane mechanicznie (RSW), zbiorniki lub kontenery, tworzące system, wyposaża się w urządzenia: 1) doprowadzające i odprowadzające czystą wodę morską; 2) zapewniające osiągnięcie jednakowej temperatury w całych zbiornikach; 3) umożliwiające rejestrowanie temperatury, z czujnikami temperatury umieszczonymi w części zbiornika o najwyższej temperaturze. 4. System zbiorników lub kontenerów, o którym mowa w ust. 3, powinien zapewniać osiągnięcie przez magazynowane produkty rybołówstwa temperatury: 1) nie wyższej niż 3 °C - przy magazynowaniu do 6 godzin; 2) nie wyższej niż 0 °C - przy magazynowaniu do 16 godzin. 5. Datę dokonania pomiaru temperatury, wynik tego pomiaru oraz numer zbiornika, w którym pomiar był dokonany, zapisuje się w dokumentacji. 6. Po rozładowaniu produktów rybołówstwa zbiorniki, systemy obiegu wody oraz kontenery całkowicie opróżnia się i dokładnie myje przy użyciu wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej, a następnie, przed załadunkiem, ponownie napełnia czystą wodą morską. 7. Jeżeli na statkach rybackich są mrożone produkty rybołówstwa, statki te powinny spełniać wymagania weterynaryjne, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia w rozdziale II ust. 1, 2, 4 i 5. II. Wymagania dla postępowania z produktami rybołówstwa oraz ogólne wymagania higieny 1. Produkty rybołówstwa po złowieniu zabezpiecza się przed zanieczyszczeniem oraz wpływem słońca lub innych źródeł ciepła. 2. Do płukania produktów rybołówstwa używa się wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej. 3. W przypadku produktów rybołówstwa pozyskanych z powierzchniowych wód śródlądowych dopuszcza się płukanie wodą, z której je pozyskano. 4. Produkty rybołówstwa podczas transportu, wykrwawiania, odgławiania, patroszenia, usuwania płetw, przenoszenia lub magazynowania zabezpiecza się przed uszkodzeniem lub zanieczyszczeniem. 5. W przypadku przenoszenia ryb o większych rozmiarach lub ryb, które mogłyby zranić osobę zatrudnioną na statku rybackim, dopuszcza się używanie spiczastych narzędzi w sposób niepowodujący uszkodzenia ryb. 6. Produkty rybołówstwa po złowieniu, z wyłączeniem produktów rybołówstwa przetrzymywanych w stanie żywym, i produkty wstępnie przetworzone niezwłocznie schładza się. 7. W przypadku gdy schłodzenie nie jest możliwe, produkty rybołówstwa mogą być magazynowane na pokładzie statku rybackiego nie dłużej niż 8 godzin. 8. Lód używany do schładzania produktów rybołówstwa jest wytwarzany z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub z czystej wody morskiej, a następnie magazynowany w sposób uniemożliwiający jego zanieczyszczenie. 9. Po wyładunku produktów rybołówstwa oddziały statków, kontenery, zbiorniki oraz narzędzia i sprzęt, które miały bezpośredni kontakt z produktami rybołówstwa, z wyłączeniem narzędzi połowowych, myje się przy użyciu wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej. 10. Odgławianie lub patroszenie produktów rybołówstwa wykonuje się w sposób uniemożliwiający ich skażenie i zanieczyszczenie, a następnie niezwłocznie płucze się je wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodą morską. 11. Wnętrzności oraz produkty rybołówstwa, które nie nadają się do spożycia przez ludzi, oddziela się od produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi i magazynuje się w szczelnych pojemnikach; wątroby i mlecze przeznaczone do spożycia przez ludzi schładza się lub zamraża. 12. Oddziały statków, ładownie, zbiorniki, pojemniki lub kontenery po każdym użyciu myje się wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodą morską. 13. Na statkach rybackich, o których mowa w rozdziale I w części B, przeprowadza się odkażanie, deratyzację lub dezynsekcję, jeżeli jest to konieczne. 14. Środki używane do odkażania, deratyzacji, dezynsekcji oraz środki myjące powinny być: 1) dopuszczone do obrotu; 2) zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych; 3) przechowywane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów rybołówstwa; 4) stosowane w sposób uniemożliwiający skażenie produktów rybołówstwa. 15. Osoby zatrudnione na statkach rybackich, których rodzaj pracy wymaga kontaktu z produktami rybołówstwa lub opakowaniami, powinny używać czystej odzieży roboczej, obuwia roboczego, fartucha ochronnego i nakrycia głowy całkowicie zasłaniającego włosy. 16. Osoby, o których mowa w ust. 15: 1) powinny: a) myć ręce przed każdym podjęciem pracy oraz jeżeli jest to konieczne, b) zabezpieczyć rany na rękach wodoodpornym opatrunkiem; 2) nie powinny nosić biżuterii oraz zegarków. 17. Wymagania w zakresie stanu zdrowia osób, o których mowa w ust. 15, są określone w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 18. Pracodawca uniemożliwia osobie, której stan zdrowia może spowodować skażenie produktów rybołówstwa, podjęcie pracy przy przetwarzaniu tych produktów, do czasu udokumentowania spełniania wymagań, o których mowa w ust. 17. 19. Osoby, o których mowa w ust. 15, powinny posiadać kwalifikacje i przestrzegać zasad higieny, które są określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 20. Palenie tytoniu, żucie gumy, jedzenie lub picie jest dopuszczalne tylko w miejscach do tego wyznaczonych. ZAŁĄCZNIK Nr 2 WYMAGANIA WETERYNARYJNE NA STATKACH PRZETWÓRNIACH I. Wymagania dla konstrukcji i wyposażenia 1. Na statku przetwórni wyodrębnia się: 1) na jego pokładzie rejon: a) odbiorczy przeznaczony do przyjmowania produktów rybołówstwa, zaprojektowany i wykonany w sposób zabezpieczający produkty rybołówstwa przed działaniem słońca i innych źródeł ciepła oraz przed zanieczyszczeniem lub skażeniem, a także wyposażony w przegrody umożliwiające oddzielne przyjmowanie na pokład produktów rybołówstwa z kolejnych partii połowu, b) roboczy, na którym produkty rybołówstwa są wstępnie przetwarzane lub przetwarzane, zaprojektowany i wykonany w sposób zapewniający spełnienie wymagań higienicznych w czasie produkcji oraz zabezpieczający przed zanieczyszczeniem lub skażeniem produktów rybołówstwa; 2) system transportu produktów rybołówstwa z rejonu odbiorczego do rejonu roboczego, zaprojektowany i wykonany w sposób zapewniający spełnienie wymagań higienicznych i sanitarnych; 3) pomieszczenia do magazynowania gotowych produktów rybołówstwa, o konstrukcji umożliwiającej łatwe mycie lub odkażanie i o powierzchni dostosowanej do możliwości produkcyjnych statku, gdzie ściany, podłogi, sufity i ich elementy wykończenia są wykonane z materiału łatwego do mycia i odkażania; 4) pomieszczenie do magazynowania ubocznych produktów zwierzęcych przetwarzanych na pokładzie; 5) pomieszczenie do magazynowania opakowań; 6) przebieralnie i toalety w ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych na statku przetwórni; 7) miejsce do przetwarzania ubocznych produktów zwierzęcych, w przypadku gdy na pokładzie znajdują się urządzenia do ich przetwarzania. 2. Drzwi toalet, o których mowa w ust. 1 pkt 6, nie powinny otwierać się bezpośrednio do rejonu roboczego; odpływy z toalet nie powinny być zlokalizowane bezpośrednio w rejonie roboczym oraz w pomieszczeniach do magazynowania produktów rybołówstwa. 3. Statek przetwórnię wyposaża się w: 1) urządzenie do usuwania do wodoszczelnych kontenerów ubocznych produktów zwierzęcych; 2) urządzenie dostarczające wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodę morską pod ciśnieniem; ujęcie wody morskiej powinno być położone w miejscu zapewniającym, że pobierana woda nie będzie zanieczyszczana; 3) narzędzia i sprzęt używane do produkcji produktów rybołówstwa; 4) umywalki, w ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych na statku przetwórni, do których jest doprowadzona woda przeznaczona do spożycia przez ludzi 4) lub czysta woda morska o temperaturze 35-40 °C; umywalki powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk. 4. Przy umywalkach umieszcza się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki. 5. Rejon roboczy, o którym mowa ust. 1 pkt 1 lit. b, wyposaża się w: 1) system hydrauliczny, którego rozmieszczenie i zabezpieczenie powinno uniemożliwiać zanieczyszczenie produktów rybołówstwa substancjami w nim krążącymi; 2) wentylację lub instalację wyciągową dostosowaną do powierzchni i rodzaju czynności wykonywanych przy przetwarzaniu produktów rybołówstwa; 3) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujace zmiany kolorów oświetlanych obiektów; punkty oświetlenia sztucznego zabezpiecza się osłonami; 4) urządzenia do mycia i odkażania narzędzi i sprzętu; 5) umywalki do mycia i odkażania rąk; przepisy ust. 3 pkt 4 i ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Podłogi w pomieszczeniach rejonu roboczego powinny być wykonane z materiału łatwego do mycia i odkażania, ograniczającego zagrożenie poślizgnięciem się oraz skonstruowane w sposób umożliwiający odpływ wody i ścieków. 7. W podłodze, o której mowa w ust. 6, umieszcza się kratki ściekowe, które powinny zabezpieczać odpływy przed zatykaniem się, oraz urządzenia zapobiegające cofaniu się wody i ścieków oraz wydostawaniu się zapachów. 8. Ściany i sufity pomieszczeń rejonu roboczego powinny być wykonane z materiałów gładkich, łatwych do mycia i odkażania; wymagania w tym zakresie stosuje się do miejsc, w których są zainstalowane rury, łańcuchy lub kanały na przewody elektryczne. 9. Konstrukcja przegród rejonu roboczego powinna umożliwiać łatwe mycie i odkażanie. 10. Narzędzia i sprzęt, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinny być: 1) wykonane z materiałów wodoodpornych, odpornych na korozję oraz łatwych do mycia i odkażania; 2) utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych zabezpieczających produkty rybołówstwa przed zanieczyszczeniem lub skażeniem. 11. Statek przetwórnię dokonujący mrożenia produktów rybołówstwa wyposaża się w: 1) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających szybkie obniżenie temperatury do temperatury określonej dla produktów mrożonych; 2) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających utrzymanie temperatury produktu mrożonego w komorach składowych; 3) system rejestracji temperatury z czujnikami umieszczonymi w komorach chłodniczych w miejscach: a) w których temperatura jest najwyższa, b) w sposób umożliwiający łatwy odczyt pomiaru. II. Wymagania higieniczne przy postępowaniu z produktami rybołówstwa 1. Do rejonów i urządzeń na statkach przetwórniach stosuje się odpowiednio wymagania, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale II w części A. 2. Osoby zatrudnione na statkach przetwórniach powinny spełniać wymagania, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale II w części B. 3. Do odgławiania, patroszenia i filetowania stosuje się odpowiednio wymagania, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 3-6. 4. Do przetwarzania produktów rybołówstwa na statku przetwórni stosuje się odpowiednio wymagania, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 2 i 7, w rozdziale II ust. 3-5 oraz w rozdziałach IV i V. 5. Produkty rybołówstwa pakuje się, znakuje i magazynuje zgodnie z wymaganiami, które są określone w załącznikach nr 7 i 8 do rozporządzenia. ZAŁĄCZNIK Nr 3 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY WYŁADUNKU PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA I W MIEJSCACH, W KTÓRYCH SĄ ONE PREZENTOWANE W CELU ICH UMIESZCZENIA NA RYNKU 1. Urządzenia wyładunkowe wykonuje się z materiałów łatwych do mycia i odkażania i utrzymuje w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie produktów rybołówstwa. 2. Wyładunek przeprowadza się w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie, skażenie i uszkodzenie produktów rybołówstwa oraz zapewniający utrzymanie temperatury niezbędnej dla zachowania właściwej jakości produktów rybołówstwa. 3. Dopuszcza się przeładunek produktów rybołówstwa z pominięciem kontroli przeprowadzanej na nabrzeżu przez urzędowego lekarza weterynarii, w przypadku gdy produkty rybołówstwa są transportowane bezpośrednio do zakładów przetwórczych zlokalizowanych na lądzie lub na rynki hurtowe lub aukcje, gdzie zostanie przeprowadzona kontrola. 4. Miejsca, w których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu ich umieszczenia na rynku, w tym na rynkach hurtowych lub aukcjach, wyposaża się w: 1) ściany i sufity wykonane z materiałów łatwych do mycia lub odkażania; 2) podłogę wykonaną z materiałów wodoodpornych, łatwą do mycia lub odkażania, wykonaną w sposób umożliwiający odpływ ścieków do instalacji kanalizacyjnej; 3) toalety z umywalkami, do których doprowadza się wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) o temperaturze od 35-40 °C; przy umywalkach umieszcza się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki; umywalki powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk; drzwi toalet nie powinny otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń, w których znajdują się produkty rybołówstwa; 4) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujące zmiany kolorów oświetlanych obiektów; punkty oświetlenia sztucznego zabezpiecza się osłonami; 5) wodoszczelne i odporne na korozję zbiorniki przeznaczone na uboczne produkty zwierzęce; 6) instalację doprowadzającą wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodę morską pod ciśnieniem; 7) komory chłodnicze do magazynowania produktów rybołówstwa przed transportem. 5. Ściany, podłogi i kratki ściekowe w miejscach, o których mowa w ust. 4, myje się po zakończeniu dnia pracy, zaś narzędzia i sprzęt używany do produkcji produktów rybołówstwa myje się po każdym użyciu; odkażanie przeprowadza się, jeżeli jest to konieczne. 6. W miejscach, o których mowa w ust. 4, wydziela się: 1) miejsce, w którym urzędowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę produktów rybołówstwa, w których oświetlenie dostosowane jest do wykonywanych czynności kontrolnych; 2) pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii. 7. W przypadku gdy ilość prezentowanych produktów rybołówstwa nie wymaga stałej obecności urzędowego lekarza weterynarii, wydziela się miejsce, w którym lekarz ten przechowuje niezbędny do przeprowadzania kontroli sprzęt oraz dokumentację prowadzoną w tym zakresie. 8. Pomieszczenia w miejscach, o których mowa w ust. 4, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób umożliwiający ich zamknięcie, w przypadku wydania takiego zalecenia przez urzędowego lekarza weterynarii. 9. Pomieszczenia, narzędzia i sprzęt używany do produkcji produktów rybołówstwa w miejscach, o których mowa w ust. 4, utrzymuje się w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie produktów rybołówstwa. 10. W miejscach, o których mowa w ust. 4: 1) niedopuszczalne jest: a) poruszanie się pojazdów wydzielających spaliny, b) wprowadzanie, innych niż produkty rybołówstwa, zwierząt; 2) umieszcza się tablice informujące o zakazie palenia tytoniu, żucia gumy, spluwania, jedzenia i picia. 11. Miejsca, o których mowa w ust. 4, nie mogą być wykorzystywane do innych celów. 12. Po wyładunku albo po pierwszej sprzedaży produkty rybołówstwa powinny być niezwłocznie przetransportowane do miejsca ich przeznaczenia; transport powinien odbywać się zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 13. Produkty rybołówstwa przeznaczone do transportu, inne niż trzymane w stanie żywym, umieszcza się w komorach chłodniczych, dostosowanych do ilości magazynowanych tam produktów, spełniających odpowiednio wymagania określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 4 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 4 i 5, ust. 5 pkt 2 oraz ust. 7, do czasu rozpoczęcia tego transportu; produkty rybołówstwa magazynuje się w temperaturze zbliżonej do temperatury topnienia lodu. 14. Wymagania higieniczne określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale II w części A i B ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2-6 stosuje się do rynków hurtowych lub aukcji, na których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu umieszczenia na rynku lub magazynowane przed transportem. 15. Wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale I ust. 10, 14 pkt 6 i ust. 15 stosuje się do rynków hurtowych, na których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu umieszczenia na rynku lub są magazynowane przed transportem. 16. Wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w rozdziale II stosuje się do rynków hurtowych, na których produkty rybołówstwa są prezentowane w celu umieszczenia na rynku lub są magazynowane przed transportem. ZAŁĄCZNIK Nr 4 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZAKŁADÓW PRZETWÓRCZYCH ZLOKALIZOWANYCH NA LĄDZIE I. Warunki ogólne dla zabudowań i wyposażenia 1. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien posiadać powierzchnie robocze o wielkości zapewniającej utrzymanie warunków sanitarnych, dostosowanej do ilości przetwarzanych produktów rybołówstwa. 2. Układ pomieszczeń produkcyjnych, w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, powinien uniemożliwiać zanieczyszczenie lub skażenie produktów rybołówstwa oraz zapewniać oddzielenie stref o zróżnicowanym stopniu zanieczyszczenia fizycznego i mikrobiologicznego. 3. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien być położony na terenie ogrodzonym, wolnym od szkodliwych i uciążliwych zapachów, sadzy, dymów lub innych zanieczyszczeń; nawierzchnia dróg wewnętrznych zakładu powinna być równa i utwardzona. 4. W pomieszczeniach zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie, w którym produkty rybołówstwa są poddawane przetwarzaniu wstępnemu, a następnie przetwarzaniu: 1) podłogi powinny być wykonane z materiałów trwałych, nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, wodoodpornych, łatwych do mycia i odkażania oraz skonstruowane w sposób umożliwiający odpływ wody i ścieków z pomieszczeń do instalacji kanalizacyjnej; kratki lub kanały ściekowe zamontowane w podłodze powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające cofaniu się wody i ścieków oraz wydostawaniu się zapachów; 2) ściany powinny: a) być wykonane z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, nietoksycznych, łatwych do mycia i odkażania, b) mieć kolor jasny, z wyłączeniem koloru czerwonego i zielonego; 3) połączenia między ścianami i podłogami, z wyłączeniem komór chłodniczych, zamrażalni i tuneli zamrażalniczych, powinny być zaokrąglone; 4) sufity powinny mieć powierzchnię łatwą do mycia, a ich konstrukcja powinna uniemożliwiać lub utrudniać gromadzenie się brudu i pleśni; 5) drzwi, futryny drzwiowe i okienne powinny być wykonane z materiału nieulegającego korozji, nieprzepuszczalnego, nienasiąkliwego, odpornego na uszkodzenia oraz łatwego do mycia; drzwi drewniane obudowuje się materiałem nieulegającym korozji. 5. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 4, wyposaża się w: 1) urządzenia wentylacyjne i wyciągowe do pary wodnej, zapobiegające osadzaniu się skroplin; 2) oświetlenie naturalne lub sztuczne, niepowodujące zmiany kolorów oświetlanych obiektów; punkty oświetlenia sztucznego zabezpiecza się osłonami; 3) umywalki, w liczbie dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, z doprowadzoną bieżącą wodą o temperaturze 35-40 °C, spełniającą wymagania dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4); umywalki powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk; przy umywalkach umieszcza się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki; 4) urządzenia do utrzymania czystości oraz do mycia narzędzi i sprzętu. 6. Do komór chłodniczych, w których magazynuje się produkty rybołówstwa, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 4 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 4 i 5, ust. 5 pkt 2 oraz ust. 7. 7. W komorach chłodniczych instaluje się urządzenia chłodnicze pozwalające na utrzymanie temperatur niezbędnych dla zachowania właściwej jakości magazynowanych produktów rybołówstwa. 8. Narzędzia i sprzęt używany w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, w szczególności: 1) stoły do cięcia, 2) pojemniki i kontenery, 3) przenośniki taśmowe, 4) noże - powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwych do mycia i odkażania oraz utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie produktów rybołówstwa. 9. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien być wyposażony w szczelne, zamykane pojemniki i kontenery odporne na korozję, przeznaczone do przechowywania ubocznych produktów zwierzęcych; pojemniki z ubocznymi produktami zwierzęcymi, które nie są opróżnianie po zakończeniu dnia pracy, powinny być umieszczone w pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do ich magazynowania. 10. W zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, z wyłączeniem miejsc, w których znajdują się nieopakowane produkty rybołówstwa, umieszcza się dostosowane do rodzaju szkodników urządzenia do ich łapania, jeżeli jest to konieczne. 11. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie powinien być wyposażony w: 1) instalację doprowadzającą wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) albo czystą wodę morską pod ciśnieniem lub wodę morską z instalacji uzdatniającej, w ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w tym zakładzie i przetwarzanych produktów rybołówstwa; punkty czerpalne wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) powinny mieć zainstalowane zawory uniemożliwiające wsteczne zasysanie wody; 2) instalację doprowadzającą wodę nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi, której nie montuje się w pomieszczeniach produkcyjnych lub magazynowych - w przypadku zakładów wykorzystujących taką wodę; 3) urządzenia, w których jest używana woda, powinny być połączone bezpośrednio z instalacją kanalizacyjną; 4) system odprowadzania ścieków; 5) umywalki, w liczbie dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w tym zakładzie, z doprowadzoną bieżącą wodą spełniającą wymagania dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4), o temperaturze 35-40 °C; umywalki powinny być przystosowane do obsługi bez użycia rąk; przy umywalkach umieszcza się środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki. 12. Instalację doprowadzającą wodę, o której mowa w ust. 11 pkt 1 i 2, oznacza się w sposób widoczny opaskami, umieszczonymi na końcówkach, o szerokości 10 cm, przy czym: 1) przewód z wodą nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) - kolorem niebieskim; 2) przewód z ciepłą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) - kolorem czerwonym; 3) przewód z zimną wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) - kolorem zielonym. 13. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie, który przetrzymuje produkty akwakultury, wyposaża się w: 1) pojemniki i kontenery do przetrzymywania produktów akwakultury w stanie żywym; 2) urządzenia zapewniające warunki właściwe dla danego gatunku produktów akwakultury, zaopatrzone w wodę o jakości uniemożliwiającej przeniesienie szkodliwych organizmów albo substancji na te zwierzęta. 14. W zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie wyodrębnia się: 1) pomieszczenia przeznaczone do: a) przyjmowania i magazynowania surowców do przetwarzania oraz gotowych produktów rybołówstwa, b) przetwarzania innego niż przetwarzanie, o którym mowa w pkt 2, c) magazynowania opakowań, d) przetrzymywania pojemników i kontenerów do przechowywania ubocznych produktów zwierzęcych, które nie są opróżnianie po zakończeniu dnia pracy; 2) miejsca przeznaczone do odłuszczania, odgławiania, patroszenia, filetowania, odskórzania i rozdrabniania produktów rybołówstwa; 3) szatnie dla osób zatrudnionych w tym zakładzie, podzielone na część czystą i brudną, z nienasiąkliwymi i łatwymi do mycia podłogami oraz ścianami, między którymi jest umieszczona strefa sanitarna wyposażona w natryski, umywalki i ubikacje; 4) toalety, których drzwi nie powinny otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń produkcyjnych; 5) pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii; 6) myjnię środków transportu, zaprojektowaną i wykonaną w sposób umożliwiający mycie w temperaturze poniżej 0 °C. 15. Dopuszcza się korzystanie z myjni środków transportu znajdującej się poza zakładem przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, jeżeli spełnianie przez nią wymagań, o których mowa w ust. 14 pkt 6, zostało potwierdzone przez powiatowego lekarza weterynarii. 16. W przypadku gdy ilość przetwarzanych produktów rybołówstwa nie wymaga stałej obecności urzędowego lekarza weterynarii, wydziela się miejsce, w którym lekarz ten przechowuje sprzęt niezbędny do przeprowadzania kontroli oraz dokumentację prowadzoną w tym zakresie. II. Ogólne wymagania higieny A. Ogólne wymagania sanitarne dla pomieszczeń i wyposażenia 1. Podłogi, ściany i ściany działowe, sufity, narzędzia i sprzęt, używane przy produkcji produktów rybołówstwa, utrzymuje się w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie produktów rybołówstwa. 2. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie zabezpiecza się przed gryzoniami, owadami i innymi szkodnikami. 3. Środki używane do odkażania, deratyzacji, dezynsekcji oraz środki myjące powinny być: 1) dopuszczone do obrotu; 2) zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych; 3) przechowywane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów rybołówstwa; 4) stosowane w sposób uniemożliwiający skażenie produktów rybołówstwa. 4. Pomieszczenia, narzędzia i sprzęt przeznaczone do produkcji produktów rybołówstwa nie powinny być używane w tym samym lub innym czasie do produkcji innej żywności, chyba że powiatowy lekarz weterynarii wyrazi na to pisemną zgodę, a pomieszczenia, narzędzia i sprzęt po każdym cyklu produkcyjnym będą myte i odkażane. 5. Woda używana do produkcji produktów rybołówstwa oraz do utrzymania czystości w miejscach i w pomieszczeniach, gdzie są magazynowane produkty rybołówstwa, powinna być wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) albo czystą wodą morską. 6. Dopuszcza się wykorzystywanie wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi do: 1) wytwarzania pary, 2) celów przeciwpożarowych, 3) chłodzenia instalacji chłodniczej - jeżeli instalacja doprowadzająca tę wodę uniemożliwia użycie jej do innych celów oraz nie powoduje zagrożenia skażenia produktów rybołówstwa. B. Ogólne wymagania higieny dla osób zatrudnionych w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie 1. Osoby zatrudnione w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie, których rodzaj pracy wymaga kontaktu z produktami rybołówstwa lub opakowaniami: 1) powinny: a) używać czystej odzieży roboczej dostosowanej do wykonywanych czynności i nakryć głowy zakrywających włosy, b) myć ręce, co najmniej przed każdym podjęciem pracy; rany na rękach zabezpieczać wodoodpornym opatrunkiem; 2) nie powinny nosić biżuterii i zegarków. 2. Niedopuszczalne jest palenie tytoniu, żucie gumy, spluwanie, jedzenie i picie w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych. 3. Wymagania w zakresie stanu zdrowia osób, o których mowa w ust. 1, są określone w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 4. Pracodawca uniemożliwia osobie, której stan zdrowia może spowodować skażenie produktów rybołówstwa, pracę przy przetwarzaniu tych produktów, do czasu udokumentowania spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 3. 5. Osoby zatrudnione przy produkcji produktów rybołówstwa powinny posiadać orzeczenia lekarskie wydane w formie zaświadczenia lekarskiego, stwierdzające brak przeciwwskazań do ich zatrudnienia w zakładzie przetwórczym zlokalizowanym na lądzie. 6. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać kwalifikacje i przestrzegać zasad higieny określonych w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. ZAŁĄCZNIK Nr 5 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PRODUKCJI PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA W ZAKŁADZIE PRZETWÓRCZYM ZLOKALIZOWANYM NA LĄDZIE I. Wymagania dla świeżych produktów 1. W przypadku gdy po dostarczeniu do zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie świeże, nieopakowane produkty rybołówstwa nie są bezpośrednio przetwarzane lub wysyłane, magazynuje się je i schładza. 2. Lód używany do schładzania produktów rybołówstwa powinien być: 1) wyprodukowany z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej; 2) magazynowany w pojemnikach przeznaczonych do tego celu w sposób uniemożliwiający jego zanieczyszczenie lub skażenie, przy czym pojemniki te utrzymuje się w czystości i dobrym stanie technicznym. 3. Odgławianie i patroszenie produktów rybołówstwa wykonuje się niezwłocznie po ich wyłowieniu; w przypadku gdy czynności odgławiania i patroszenia nie zostały przeprowadzone na statku rybackim, wykonuje się je niezwłocznie po dostarczeniu produktów rybołówstwa do zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie; wstępnie przetworzone produkty rybołówstwa płucze się wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) lub czystą wodą morską. 4. Odskórzanie, filetowanie, cięcie na płaty, rozdrabnianie i porcjowanie produktów rybołówstwa odbywa się w sposób zapobiegający ich zanieczyszczeniu oraz zapewniający jak najkrótsze pozostawanie wstępnie przetworzonych produktów w miejscach przetwarzania. Po zakończeniu wstępnego przetwarzania produkty niepoddawane zamrożeniu niezwłocznie schładza się. 5. Czynności, o których mowa w ust. 4, przeprowadza się w innych miejscach niż miejsca przeznaczone do odgławiania i patroszenia produktów rybołówstwa. 6. Wnętrzności i części produktów rybołówstwa, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi, oddziela się niezwłocznie od produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi i usuwa w taki sposób, aby nie dopuścić do gromadzenia ich w pomieszczeniach produkcyjnych. 7. Pojemniki wykorzystywane do transportu lub magazynowania świeżych produktów rybołówstwa powinny być skonstruowane w sposób zapewniający odpływ wody powstałej z topniejącego lodu. 8. W przypadku gdy zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie nie ma urządzenia do ciągłego usuwania ubocznych produktów zwierzęcych, usuwa się je do szczelnych, zamykanych pojemników lub kontenerów, wykonanych z materiałów łatwych do mycia i odkażania. 9. Pojemniki lub kontenery z ubocznymi produktami zwierzęcymi po ich napełnieniu lub po zakończeniu dnia pracy usuwa się z pomieszczeń produkcyjnych, a następnie magazynuje się w oddzielnych pomieszczeniach do czasu ich usunięcia z zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie. 10. Pojemniki lub kontenery oraz pomieszczenia przeznaczone do magazynowania ubocznych produktów zwierzęcych po użyciu dokładnie myje się i, jeżeli jest to konieczne, odkaża; magazynowane uboczne produkty zwierzęce nie powinny stanowić źródła skażenia zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie lub zanieczyszczenia jego otoczenia. II. Wymagania dla mrożonych produktów rybołówstwa 1. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie wyposaża się w: 1) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających szybkie obniżenie temperatury, tak by wewnątrz produktu można było uzyskać temperaturę określoną dla produktów mrożonych; 2) urządzenia do zamrażania o parametrach technicznych umożliwiających utrzymanie produktów rybołówstwa w komorach składowych w temperaturze nieprzekraczającej temperatur określonych dla produktów mrożonych, bez względu na temperaturę otoczenia. 2. Całe ryby mrożone w solance przeznaczone do produkcji konserw zamraża się do temperatury nie wyższej niż -9 °C, przy czym solanka nie powinna być źródłem zanieczyszczenia tych produktów. 3. Świeże produkty rybołówstwa, przed poddaniem procesowi zamrażania, powinny spełniać wymagania, które są określone w rozdziale I. 4. Komory chłodnicze przeznaczone do magazynowania produktów rybołówstwa powinny być wyposażone w urządzenie do rejestrowania temperatury z czujnikami umieszczonymi w miejscach, w których temperatura jest najwyższa, w sposób umożliwiający łatwy odczyt pomiarów. 5. Datę dokonania pomiaru temperatury, wynik tego pomiaru oraz numer komory chłodniczej, w której pomiar był dokonany, zapisuje się w dokumentacji, którą przechowuje się nie krócej niż 2 lata od dnia dokonania ostatniego wpisu. III. Wymagania dla rozmrożonych produktów rybołówstwa 1. Rozmrażanie produktów rybołówstwa przeprowadza się w warunkach umożliwiających odpływ powstających przy rozmrażaniu płynów, w sposób uniemożliwiający skażenie rozmrażanego produktu. 2. Podczas rozmrażania produktów rybołówstwa ich temperatura nie powinna wzrosnąć do poziomu mogącego powodować obniżenie jakości tych produktów. 3. Produkty rybołówstwa po rozmrożeniu niezwłocznie przetwarza się lub umieszcza na rynku. 4. Jeżeli rozmrożone produkty rybołówstwa są bezpośrednio umieszczane na rynku, informację o ich rozmrożeniu umieszcza się na opakowaniach tych produktów. IV. Wymagania dla przetwarzanych produktów rybołówstwa 1. Świeże, mrożone i rozmrożone produkty rybołówstwa wykorzystywane do przetwarzania powinny spełniać wymagania określone w rozdziałach I, II lub III. 2. Jeżeli przetwarzanie produktów rybołówstwa ma na celu zahamowanie rozwoju patogennych mikroorganizmów albo przedłużenie okresu przydatności do spożycia przez ludzi tego produktu, proces ten powinien być przeprowadzony zgodnie z wymaganiami, które są określone w decyzji 03/774/WE z dnia 30 października 2003 r. zatwierdzającej pewne sposoby obróbki w celu powstrzymania rozwoju mikroorganizmów chorobotwórczych w małżach dwuskorupowych i ślimakach morskich (Dz. Urz. UE L 283, z 31.01.2003). 3. Na opakowaniach produktów rybołówstwa poddanych soleniu, wędzeniu, suszeniu lub marynowaniu wyraźnie zaznacza się warunki, w jakich te produkty powinny być przechowywane. 4. Na każdej partii sterylizowanych konserw wyprodukowanych z produktów rybołówstwa umieszcza się znak identyfikacyjny. 5. Przy produkcji sterylizowanych konserw z produktów rybołówstwa: 1) używa się wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4); 2) stosuje się proces obróbki cieplnej, której czas i temperatura jest ustalana w zależności od zawartości, stopnia napełnienia i wielkości opakowań; obróbka cieplna powinna gwarantować inaktywację lub unieszkodliwienie drobnoustrojów chorobotwórczych oraz ich przetrwalników. 6. Przebieg obróbki cieplnej z podaniem czasu, temperatury, zawartości, stopnia napełnienia i wielości opakowań powinien być opisany w dokumentacji prowadzonej w tym zakresie. 7. Zakłady produkujące sterylizowane konserwy z produktów rybołówstwa wyposaża się w: 1) urządzenia do przeprowadzania obróbki cieplej, zapewniające prowadzenie sterylizacji konserw z produktów rybołówstwa w kontrolowanych warunkach; 2) wytwornice pary wodnej lub zewnętrzne źródło zasilania parą wodną o ciśnieniu i wydajności zapewniających prowadzenie procesów sterylizacji; 3) urządzenia przeznaczone do mechanicznego mycia przed obróbką cieplną napełnionych i zamkniętych opakowań w gorącej wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4); 4) urządzenia do mycia konserw, jeżeli konieczne jest mycie konserw po sterylizacji. 8. W zakładach produkujących sterylizowane konserwy z produktów rybołówstwa: 1) zapewnia się czyste opakowania przeznaczone do napełniania produktami rybołówstwa; 2) wyodrębnia się: a) pomieszczenie lub wydzielone miejsce w pomieszczeniu produkcyjnym, w którym umieszcza się urządzenia służące do sterylizacji konserw, b) pomieszczenie lub wydzieloną część pomieszczeń produkcyjnych z wentylacją, przeznaczone do osuszania konserw po procesie sterylizacji lub po ich umyciu, c) pomieszczenie przeznaczone do znakowania, etykietowania oraz pakowania konserw w opakowania zbiorcze, d) pomieszczenie magazynowe przeznaczone do przechowywania konserw przed ich wysyłką, e) pomieszczenie termostatowe zaopatrzone w termometr rtęciowy, termograf oraz wentylator lub wydzieloną część pomieszczenia z cieplarką do prób termostatowych konserw, f) pomieszczenie lub wydzielone miejsce do badania szczelności i prawidłowości zamknięć konserw. 9. Urządzenia do sterylizacji konserw wyposaża się w: 1) manometr, którego działanie jest sprawdzane nie rzadziej niż co 12 miesięcy; 2) termometr rtęciowy z podziałką o dokładności do 0,5 °C, przy czym 1 cm podziałki nie powinien obejmować więcej niż 4 °C; prawidłowe działanie termometru sprawdza się nie rzadziej niż co 6 miesięcy; 3) urządzenie do automatycznej rejestracji temperatury i czasu trwania sterylizacji, którego prawidłowe działanie sprawdza się nie rzadziej niż co 12 miesięcy. 10. Prawidłowość przebiegu sterylizacji potwierdza się wykresem przebiegu temperatury w czasie tego procesu i uznaje się go za prawidłowy, jeżeli na wykresie zmian temperatury na etapie sterylizacji właściwej temperatura nie obniża się więcej niż o 0,5 °C w stosunku do wymaganej temperatury sterylizacji, a czas trwania etapu sterylizacji właściwej został zachowany. 11. Wskazania i zapisy urządzenia do automatycznej rejestracji temperatury nie powinny być niższe niż wskazania termometru rtęciowego. 12. Zakład produkujący sterylizowane konserwy przeprowadza badania potwierdzające, że: 1) zastosowany czas i temperatura procesu sterylizacji konserw, przeznaczonych do przechowywania w temperaturze otoczenia, są wystarczające do zniszczenia lub inaktywacji chorobotwórczych mikroorganizmów lub ich przetrwalników; 2) urządzenia zamykające opakowania zapewniają ich szczelność. 13. Badania, o których mowa w ust. 12, obejmują: 1) wizualne badanie konserw, w szczególności w celu wykrycia uszkodzonych opakowań oraz ich zamknięć; 2) badanie parametrów podwójnej zakładki w puszkach; 3) testy termostatowe konserw w temperaturze 37 °C, przeprowadzane przez 7 dni, lub w temperaturze 35 °C, przeprowadzane przez 10 dni; 4) badania mikrobiologiczne konserw. 14. Badania, o których mowa w ust. 13 pkt 1-3, przeprowadza się na próbkach pobranych z każdej partii sterylizowanych konserw. 15. Badania, o których mowa w ust. 13 pkt 4, przeprowadza się wyrywkowo, zgodnie z planem pobierania próbek ustalonym przez zakład produkujący sterylizowane konserwy. 16. Badania, o których mowa w ust. 13 pkt 4, przeprowadza się w zatwierdzonych laboratoriach. 17. W pomieszczeniu lub w wydzielonej części pomieszczenia produkcyjnego, w którym przeprowadza się sterylizację, umieszcza się zegar oraz tablicę informacyjną z parametrami sterylizacji. 18. Do chłodzenia konserw stosuje się wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4). 19. W przypadku stosowania do chłodzenia konserw wody chlorowanej czas kontaktu chloru z wodą nie powinien być krótszy niż 20 minut, a stężenie pozostałości wolnego chloru w wodzie po procesie chłodzenia nie powinno być niższe niż 0,5 ppm, przy czym stężenie to mierzy się co najmniej dwa razy w czasie trwania zmiany produkcyjnej; do sygnalizowania zbyt niskiego stężenia chloru w wodzie chłodzącej stosuje się automatyczne systemy alarmowe. 20. Woda, o której mowa w ust. 18, po zakończeniu chłodzenia może być powtórnie użyta do tego celu po poddaniu zabiegom uzdatniającym. 21. Produkty rybołówstwa wędzi się w oddzielnych pomieszczeniach albo w wyodrębnionych miejscach wyposażonych w instalację wentylacyjną, zapobiegającą przedostawaniu się dymu i ciepła do pozostałych części zakładu przetwórczego zlokalizowanego na lądzie. 22. Do wytwarzania dymu do wędzenia nie używa się materiałów pochodzących z drewna wcześniej pomalowanego, polakierowanego, klejonego lub poddanego obróbce chemicznej; materiały te nie powinny zanieczyszczać produktów rybołówstwa. 23. Materiały, o których mowa w ust. 22, przechowuje się w innym miejscu niż miejsce, w którym wędzi się produkty rybołówstwa, w warunkach uniemożliwiających ich zanieczyszczenie. 24. Po wędzeniu produkty rybołówstwa chłodzi się gwałtownie do temperatury niezbędnej dla zachowania właściwej jakości danego produktu rybołówstwa. 25. Solenie lub solankowanie produktów rybołówstwa przeprowadza się: 1) w pomieszczeniach przeznaczonych do tego celu lub wydzielonych miejscach zapewniających ochronę produktów rybołówstwa przed zanieczyszczeniem oraz niekorzystnym wpływem innych procesów przetwórczych przeprowadzanych w pobliżu tych miejsc; 2) przy użyciu soli czystej i magazynowanej w sposób uniemożliwiający jej skażenie, którą wykorzystuje się tylko jeden raz; 3) w zbiornikach, których konstrukcja uniemożliwia skażenie produktów rybołówstwa; 4) w zbiornikach lub na powierzchniach, które przed użyciem powinny być czyste. 26. Przepis ust. 25 pkt 1 stosuje się do marynowania produktów rybołówstwa. 27. Przy przetwarzaniu skorupiaków i mięczaków zachowuje się następujące wymagania: 1) po gotowaniu skorupiaki i mięczaki gwałtownie schładza się przy użyciu wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) lub czystej wody morskiej, jeżeli nie stosuje się innych procesów przetwórczych; 2) usuwanie skorup lub muszli przeprowadza się w odrębnych miejscach, w sposób uniemożliwiający skażenie produktu; skorupiaki i mięczaki niepodlegające zamrażaniu niezwłocznie schładza się oraz magazynuje w pomieszczeniach przeznaczonych do tego celu; 3) urządzenia i sprzęt używany do przetwarzania skorupiaków i mięczaków myje się nie rzadziej niż po zakończeniu cyklu produkcyjnego i odkaża na koniec dnia pracy; 4) gotowane skorupiaki i mięczaki powinny spełniać wymagania mikrobiologiczne, które są określone w decyzji 93/51/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. dotyczącej kryteriów mikrobiologicznych stosowanych do produkcji gotowanych skorupiaków i mięczaków (Dz. Urz. WE L 13, z 21.01.1993); badania przeprowadza się w sposób określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 28. Mechanicznego odzyskiwania mięsa ryb dokonuje się niezwłocznie po ich wypatroszeniu i wypłukaniu. 29. Mięso mechanicznie odzyskane niezwłocznie zamraża się lub używa do wytworzenia produktu, który poddaje się mrożeniu lub obróbce cieplnej. 30. Urządzenia używane do mechanicznego odzyskiwania mięsa ryb myje się nie rzadziej niż co dwie godziny. 31. W zakładach przetwórczych zlokalizowanych na lądzie prowadzi się dokumentację procesów przetwórczych. 32. Dokumentację przechowuje się nie krócej niż 2 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu. V. Sposób postępowania z rybami i produktami z ryb w celu wykrycia i usunięcia pasożytów 1. Ryby i produkty z ryb w czasie produkcji i przed ich umieszczeniem na rynku poddaje się kontroli wzrokowej w celu wykrycia i usunięcia widocznych pasożytów. 2. Ryby i produkty z ryb, w których stwierdzono obecność pasożytów: 1) nie powinny być przeznaczone do spożycia przez ludzi; 2) niezwłocznie oddziela się od pozostałych ryb i produktów z ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi. 3. Ryby i produkty z ryb w stanie surowym, w tym: 1) ryby spożywane w stanie surowym albo prawie surowym, 2) ryby z gatunków: a) śledź, b) makrela, c) szprot, d) łosoś atlantycki i pacyficzny, w przypadku gdy są poławiane - jeżeli przechodzą proces zimnego wędzenia, w którym wewnętrzna temperatura ryby jest niższa od 60 °C, 3) śledź marynowany lub solony, jeżeli przetwarzanie jest niewystarczające do zabicia larw nicieni - poddaje się zamrożeniu do temperatury -20 °C w każdej części produktu i magazynuje się w tej temperaturze nie krócej niż 24 godziny. 4. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa dołącza do ryb i produktów z ryb, o których mowa w ust. 3, umieszczanych na rynku informację o procesie, któremu je poddał. 5. Badanie wzrokowe ryb i produktów z ryb w celu wykrycia pasożytów przeprowadza się zgodnie z wymaganiami, które są określone w decyzji 93/140/EWG z dnia 19 stycznia 1993 r. określającej szczegółowe zasady odnoszące się do inspekcji wzrokowej w celu wykrycia pasożytów w produktach rybnych (Dz. Urz. WE L 56, z 09.03.1993). ZAŁĄCZNIK Nr 6 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PROWADZENIU KONTROLI I. Kontrola ogólna 1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę: 1) statków rybackich i statków przetwórni - podczas ich postoju w porcie; 2) warunków, w jakich są rozładowywane produkty rybołówstwa; 3) rynków hurtowych i aukcji; 4) zakładów przetwórczych zlokalizowanych na lądzie. 2. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 1, obejmuje sprawdzenie spełnienia wymagań: 1) niezbędnych do zatwierdzenia zakładu; 2) przy produkcji produktów rybołówstwa, w tym sposób postępowania z tymi produktami na każdym etapie produkcji; 3) w zakresie stanu sanitarnego i higienicznego pomieszczeń, sprzętu i urządzeń oraz higieny osób zatrudnionych w zakładzie; 4) przy znakowaniu produktów rybołówstwa oraz ich magazynowaniu i transporcie. 3. Partię produktów rybołówstwa podczas wyładunku lub przed pierwszą sprzedażą przedstawia się do badania organoleptycznego w celu stwierdzenia, czy produkty te spełniają wymagania dla produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi. 4. Produkty rybołówstwa umieszczane na rynku po pierwszej sprzedaży powinny spełniać co najmniej minimalne standardy świeżości, które są określone w rozporządzeniu 103/76/EWG z dnia 19 stycznia 1976 r. ustanawiającym wspólne normy dla niektórych ryb świeżych lub schłodzonych wprowadzanych na rynek (Dz. Urz. WE L 20, z 28.01.1976, z późn. zm.). 5. Badanie organoleptyczne produktów rybołówstwa powtarza się po pierwszej sprzedaży, jeżeli wymagania weterynaryjne dla tych produktów nie zostały spełnione lub urzędowy lekarz weterynarii uzna, że jest konieczne powtórzenie tego badania. 6. W przypadku gdy badanie organoleptyczne budzi uzasadnione podejrzenie co do świeżości produktów rybołówstwa, dopuszcza się przeprowadzenie badania chemicznego lub mikrobiologicznego 5); badania przeprowadza się w zatwierdzonym laboratorium. 7. W przypadku stwierdzenia w trakcie badania organoleptycznego, że produkty rybołówstwa nie nadają się do spożycia przez ludzi, produkty te wycofuje się z rynku i niszczy się je. II. Kontrola wewnętrzna w zakładach 1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa w celu zapewnienia właściwej jakości gotowych produktów: 1) przestrzega zasad dobrej praktyki produkcyjnej oraz dobrej praktyki higienicznej; 2) określa krytyczne punkty kontroli, na podstawie analizy zagrożeń, oraz ustala i wprowadza metody kontroli tych punktów - system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli - HACCP, który jest określony w decyzji 94/365/EWG z dnia 20 maja 1994 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 91/493/EWG dla własnej kontroli zdrowotnej produktów rybołówstwa (Dz. Urz. WE L 156, z 23.06.1994); 3) pobiera próbki do badań laboratoryjnych w celu sprawdzenia skuteczności zastosowanych metod mycia i odkażania; 4) pobiera próbki gotowych produktów do badań laboratoryjnych, w szczególności w celu określenia terminu ich przydatności do spożycia; 5) przechowuje, przez 2 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu, dokumentację dotyczącą w szczególności procesów przetwarzania, przeprowadzanych kontroli oraz badań laboratoryjnych. 2. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie przeprowadza badanie organoleptyczne produktów rybołówstwa dostarczonych do zakładu. 3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa, który poweźmie podejrzenie, że produkty rybołówstwa nie nadają się do spożycia przez ludzi, powiadamia o tym powiatowego lekarza weterynarii. 4. Zakład przetwórczy zlokalizowany na lądzie przeprowadza badania chemiczne, zgodnie z przyjętym przez ten zakład harmonogramem badań. 5. Badania, o których mowa w ust. 4, przeprowadza się w kierunku: 1) całkowitego lotnego azotu zasadowego (TVB-N) oraz azotu trimetyloaminowego (TMA-N) zgodnie z wymaganiami, które są określone w decyzji 95/149/EWG z dnia 8 marca 1995 r. ustalającej dopuszczalne wartości całkowitego azotu lotnych zasad amonowych (N-LZA) dla niektórych kategorii produktów rybołówstwa oraz określającej metody analizy (Dz. Urz. WE L 97, z 29.04.1995), które należy stosować przy ich badaniu; 2) histaminy. 6. Badaniu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, są poddawane ryby z rodziny makrelowatych, śledziowatych, sardelowatych i buławikowatych. 7. Poziom histaminy u ryb, o których mowa w ust. 6, poddanych procesowi dojrzewania w solance w obecności enzymów, nie może być wyższy niż dwukrotna dopuszczalna jego wartość; dopuszczalny poziom histaminy określają przepisy w zakresie maksymalnych poziomów zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych 5). ZAŁĄCZNIK Nr 7 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PAKOWANIU I ZNAKOWANIU PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA 1. Pakowanie przeprowadza się w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie lub skażenie pakowanych produktów rybołówstwa. 2. Materiały opakowaniowe oraz opakowania: 1) powinny spełniać wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością; 2) powinny być czyste i wytrzymałe; 3) magazynuje się w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniami, w szczególności kurzem; 4) w czasie magazynowania nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami lub podłogą. 3. Dopuszcza się ponowne użycie opakowań do pakowania produktów rybołówstwa, jeżeli są wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwych do mycia i odkażania, a przed użyciem zostały umyte oraz, jeżeli jest to konieczne, odkażone. 4. Opakowania, w których świeże produkty rybołówstwa są magazynowane w lodzie, powinny zapewniać odpływ wody z topniejącego lodu. 5. Gotowe produkty, bezpośrednio po ich wytworzeniu, znakuje się w sposób czytelny i trwały. 6. Na opakowaniach produktów rybołówstwa umieszcza się, w sposób trwały i czytelny znak weterynaryjny. 7. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 6, umieszcza się tak, aby był on widoczny z zewnątrz bez potrzeby otwierania opakowania. 8. Znak weterynaryjny umieszcza się w sposób uniemożliwiający ponowne jego użycie na: 1) opakowaniu jednostkowym w formie nadruku lub etykiecie umieszczonej na opakowaniu produktów rybołówstwa; 2) opakowaniu zbiorczym; 3) opakowaniu transportowym - w przypadku produktów rybołówstwa nieopakowanych w opakowania jednostkowe. 9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, dopuszcza się nieumieszczanie znaku weterynaryjnego na opakowaniu transportowym; do opakowania transportowego dołącza się dokument, w którym umieszcza się: 1) pełną nazwę państwa wysyłki lub litery PL; 2) weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu. 10. Znak weterynaryjny zawiera: 1) w górnej części - pełną nazwę państwa wysyłki lub litery PL; 2) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu; 3) w dolnej części - litery WE. 11. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach gotowych produktów rybołówstwa wyprodukowanych w zakładach uprawnionych do umieszczania tych produktów na rynku: 1) ma kształt owalny o wymiarach 2 cm x 1,5 cm; wysokość cyfr i liter w znaku wynosi 0,2 cm - w przypadku opakowań jednostkowych; 2) ma kształt owalny o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm; wysokość cyfr w znaku wynosi 1 cm, a liter - 0,8 cm - w przypadku opakowań zbiorczych. 12. Produkty rybołówstwa wyprodukowane w zakładach, które uzyskały odstępstwa w stosowaniu do niektórych organizacyjnych, technicznych i technologicznych wymagań weterynaryjnych wymaganych przy produkcji produktów rybołówstwa, znakuje się kwadratowym znakiem weterynaryjnym, zawierającym: 1) w górnej części - pełną nazwę państwa wysyłki lub litery PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 3) w dolnej części - napis NA RYNEK KRAJOWY. 13. Dopuszcza się nieumieszczanie znaku weterynaryjnego na produktach rybołówstwa przesyłanych do dalszego przetwarzania; zakład otrzymujący te produkty przechowuje dokumentację o pochodzeniu, rodzaju i ilości tych produktów przez 2 lata od dnia otrzymania tych produktów. ZAŁĄCZNIK Nr 8 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY MAGAZYNOWANIU I TRANSPORCIE PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA 1. Produkty rybołówstwa magazynuje się w temperaturze: 1) topniejącego lodu - w przypadku świeżych lub rozmrożonych produktów rybołówstwa oraz gotowanych i schłodzonych skorupiaków i mięczaków; 2) równej lub niższej od -18 °C w każdej części produktu - w przypadku mrożonych produktów rybołówstwa, z wyłączeniem produktów rybołówstwa mrożonych w solance, przeznaczonych do produkcji konserw; podczas transportu dopuszcza się wystąpienie krótkotrwałych wahań temperatury nieprzekraczających jej wzrostu o 3 °C; 3) podanej przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa, niezbędnej dla zachowania ich właściwej jakości - w przypadku przetworzonych produktów rybołówstwa. 2. Niedopuszczalne jest magazynowanie lub transportowanie produktów rybołówstwa z innymi produktami, które mogłyby: 1) je zanieczyścić lub skazić, 2) spowodować ich zmiany organoleptyczne - z wyłączeniem przypadków, gdy produkty te są opakowane w sposób zapewniający im właściwą ochronę. 3. Opakowane produkty rybołówstwa transportowane lub magazynowane nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami, podłogą i sufitem: 1) środka transportu; 2) pomieszczenia, w którym są magazynowane. 4. Środki transportu, którymi są transportowane produkty rybołówstwa, powinny: 1) zapewniać, w czasie trwania transportu, utrzymanie temperatur określonych w ust. 1; 2) posiadać konstrukcję zapewniającą odpływ wody z topniejącego lodu; 3) być: a) wykonane z materiałów: - niewpływających ujemnie na właściwości organoleptyczne tych produktów, - łatwych do mycia i odkażania, b) utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie tych produktów, c) czyste przed użyciem i odkażone w przypadku, gdy jest to konieczne. 5. W przypadku gdy mrożone produkty rybołówstwa są transportowane z chłodni do zatwierdzonego zakładu, w którym po rozmrożeniu zostaną poddane przetwarzaniu wstępnemu lub przetwarzaniu, dopuszcza się transport tych produktów na odległość do 50 km lub przez czas nieprzekraczający godziny bez zachowania wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 2. ZAŁĄCZNIK Nr 9 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA OBSZARÓW PRODUKCJI ŻYWYCH MIĘCZAKÓW 1. Powiatowy lekarz weterynarii, na podstawie wyników badań mikrobiologicznych i toksykologicznych, wyznacza lokalizację i granice obszarów produkcji, z których żywe mięczaki po zbiorze mogą być umieszczane na rynku: 1) do bezpośredniego spożycia przez ludzi - z obszaru A; 2) po oczyszczeniu w zakładzie oczyszczającym - z obszaru B lub 3) po oczyszczeniu w obszarze przejściowym - z obszaru C. 2. Żywe mięczaki mogą być zbierane z obszaru A, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, a następnie umieszczane na rynku, jeżeli spełniają wymagania określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 3. Żywe mięczaki mogą być zbierane z obszaru B, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a następnie umieszczane na rynku, jeżeli nie przekraczają limitu pięcioprobówkowego, trzykrotnie rozcieńczonego testu MPN w wysokości 6.000 bakterii z grupy coli na 100 g ciała lub 4.600 E. coli na 100 g ciała w 90 % próbek, a po oczyszczeniu w zakładzie oczyszczającym lub po przejściu spełniają wymagania określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 4. Żywe mięczaki mogą być zbierane z obszaru C, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a następnie umieszczane na rynku, jeżeli nie przekraczają limitu pięcioprobówkowego, trzykrotnie rozcieńczonego testu MPN w wysokości 60.000 bakterii z grupy coli na 100 g ciała, a po przejściu trwającym nie krócej niż 2 miesiące spełniają wymagania określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 5. Powiatowy lekarz weterynarii informuje podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków o zmianie lokalizacji obszarów produkcji oraz czasowym lub ostatecznym ich zamknięciu. ZAŁĄCZNIK Nr 10 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZBIORU ŻYWYCH MIĘCZAKÓW 1. Żywe mięczaki zbiera się w sposób niepowodujący uszkodzenia ich muszli lub tkanek. 2. Zebrane żywe mięczaki zabezpiecza się przed zgnieceniem, tarciem lub drganiami i magazynuje w temperaturze właściwej dla danego gatunku. 3. Sposób zbierania, wyładunku, transportu i konfekcjonowania żywych mięczaków nie powinien powodować dodatkowego ich zanieczyszczenia, obniżenia jakości oraz nie powinien wpływać na możliwość poddania ich oczyszczaniu, przetworzeniu lub przejściu. 4. Niedopuszczalne jest ponowne zanurzanie żywych mięczaków w wodzie, która mogłaby spowodować ich dodatkowe zanieczyszczenie, między zbiorem a wyładunkiem na ląd. 5. Do partii żywych mięczaków transportowanych z obszaru produkcji do zakładu wysyłkowego, zakładu oczyszczania, obszaru przejściowego lub zakładu przetwórczego dołącza się dokument pozwalający na identyfikację partii żywych mięczaków. 6. Dokument, o którym mowa w ust. 5, powiatowy lekarz weterynarii wystawia na wniosek dokonującego zbioru. 7. Dokument, o którym mowa w ust. 5, powinien zawierać następujące dane i informacje: 1) numer dokumentu; 2) datę zbioru partii; 3) gatunek i ilość żywych mięczaków; 4) lokalizację oraz opis stanu mikrobiologicznego i toksykologicznego obszaru produkcji, z którego dokonano zbioru; 5) weterynaryjny numer identyfikacyjny odbiorcy partii; 6) imię, nazwisko i podpis dokonującego zbioru. 8. Dokument, o którym mowa w ust. 5, nie jest wystawiany w przypadku czasowego zamknięcia obszaru produkcji lub obszaru przejściowego; wystawione dokumenty tracą swoją ważność. 9. Dzień dostarczenia partii żywych mięczaków do zakładu wysyłkowego, zakładu oczyszczania, obszaru przejściowego lub zakładu przetwórczego podmioty prowadzące działalność w tym zakresie potwierdzają umieszczając datę ich dostarczenia na dokumencie, o którym mowa w ust. 5; dokument przechowuje się przez 12 miesięcy. 10. Kopię dokumentu, o którym mowa w ust. 5, na którym umieszczono datę dostarczenia partii żywych mięczaków, podmiot prowadzący działalność w zakresie zbioru żywych mięczaków przechowuje przez 12 miesięcy. ZAŁĄCZNIK Nr 11 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA PRZEJŚCIA ŻYWYCH MIĘCZAKÓW 1. Transport żywych mięczaków z obszarów produkcji do obszarów przejściowych jest przeprowadzany zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 15 do rozporządzenia. 2. Techniki konfekcjonowania żywych mięczaków przeznaczonych do umieszczenia w obszarze przejściowym powinny umożliwiać, po zanurzeniu w wodzie, ponowne podjęcie przez nie odżywiania przez filtrowanie. 3. Niedopuszczalne jest przetrzymywanie żywych mięczaków w ilości uniemożliwiającej ich oczyszczenie. 4. Żywe mięczaki powinny być zanurzone, w obszarze przejściowym, w wodzie morskiej przez okres przekraczający czas redukcji poziomu bakterii do poziomu, który jest określony w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 5. Minimalna temperatura wody morskiej przy przejściu żywych mięczaków powinna być dostosowana do ich gatunku i warunków panujących w obszarze przejściowym. 6. Granice obszaru przejściowego powinny być oznaczone w sposób widoczny bojami, słupami lub innymi elementami stałymi. 7. Odległość pomiędzy poszczególnymi obszarami przejściowymi oraz między obszarem przejściowym a obszarem produkcji powinna wynosić więcej niż 300 m. 8. Obszar przejściowy powinien być zorganizowany w sposób uniemożliwiający: 1) mieszanie się poszczególnych partii żywych mięczaków; 2) wprowadzenie do tego samego obszaru kolejnej partii żywych mięczaków bez uprzedniego usunięcia partii dotychczas tam się znajdującej. 9. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji mięczaków w obszarze przejściowym umieszcza w dokumencie, o którym mowa w załączniku nr 10 do rozporządzenia ust. 5: 1) wskazanie obszaru przejścia; 2) określenia terminu, ilości i gatunku żywych mięczaków wprowadzonych do obszaru przejścia; 3) wskazanie czasu trwania przejścia; 4) określenie terminu wysyłki, ilości i gatunku żywych mięczaków opuszczających obszar przejściowy; 5) wskazanie miejsca przeznaczenia partii żywych mięczaków po przejściu z podaniem weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego lub imienia, nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby i adresu odbiorcy. 10. Do partii żywych mięczaków opuszczających obszar przejściowy dołącza się dokument zawierający dane i informacje, o których mowa w ust. 9; jego kopię podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków w obszarze przejściowym przechowuje przez 12 miesięcy. 11. W przypadku gdy przejścia dokonuje ten sam podmiot, który obsługuje zakład wysyłkowy, zakład oczyszczający lub zakład przetwórczy będący miejscem przeznaczenia, dokumentu, o którym mowa w ust. 9, nie dołącza się do partii żywych mięczaków. 12. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków sporządza dokumentację dotyczącą mięczaków znajdujących się w obszarze przejściowym zawierającą dane o: 1) miejscu pochodzenia żywych mięczaków wprowadzanych do tego obszaru; 2) wynikach badań mikrobiologicznych i toksykologicznych żywych mięczaków wykonanych przed i po przejściu oraz wynikach badań mikrobiologicznych wody używanej do oczyszczania; 3) terminie, ilości i gatunku żywych mięczaków wprowadzonych do tego obszaru; 4) czasie przejścia partii żywych mięczaków; 5) miejscu przeznaczenia żywych mięczaków. ZAŁĄCZNIK Nr 12 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA POMIESZCZEŃ I WYPOSAŻENIA ZAKŁADÓW WYSYŁKOWYCH I OCZYSZCZAJĄCYCH 1. Zakłady wysyłkowy i oczyszczający powinny: 1) być zlokalizowane na terenie wolnym od zanieczyszczeń, zwłaszcza dymu i pyłu; 2) być zabezpieczone przed zalaniem wskutek podniesienia się poziomu wód otaczających te zakłady; 3) posiadać powierzchnie robocze o wielkości zapewniającej utrzymanie warunków sanitarnych, dostosowaną do ilości przyjmowanych żywych mięczaków. 2. Zakład oczyszczający wyposaża się w: 1) zbiorniki przeznaczone do oczyszczania żywych mięczaków; 2) urządzenia do mycia i odkażania narzędzi, pojemników i sprzętu; 3) szczelne, zamykane pojemniki przeznaczone do magazynowania ubocznych produktów zwierzęcych; pojemniki z ubocznymi produktami zwierzęcymi, które nie są usuwane z zakładu po zakończeniu dnia pracy, powinny być umieszczane w oddzielnych pomieszczeniach, przeznaczonych do ich magazynowania, a następnie usuwane z terenu zakładu w regularnych odstępach czasu lub w przypadku, gdy jest to konieczne; 4) zbiorniki do magazynowania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4); 5) instalację doprowadzającą: a) wodę morską w ilości dostosowanej do ilości oczyszczanych żywych mięczaków, b) przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4), c) nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi - w przypadku zakładów wykorzystujących taką wodę. 3. Przepisy ust. 2 pkt 2-5 stosuje się odpowiednio do zakładów wysyłkowych. 4. Zakłady wysyłkowy i oczyszczający powinny być wyposażone w oświetlenie naturalne albo sztuczne, niepowodujące zmiany kolorów oświetlanych obiektów; punkty świetlne zabezpiecza się osłonami. 5. W zakładach wysyłkowych i oczyszczających wyodrębnia się: 1) pomieszczenia do konfekcjonowania i przetrzymywania żywych mięczaków; 2) pomieszczenie do przetrzymywania produktów gotowych; 3) szatnie i toalety z umywalkami w ilości dostosowanej do liczby osób zatrudnionych w tych zakładach; drzwi toalet nie powinny otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń, w których znajdują się żywe mięczaki; 4) pomieszczenie przeznaczone do magazynowania środków myjących i odkażających. 6. Do umywalek, o których mowa w ust. 5 pkt 3, doprowadza się wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) o temperaturze od 35-40 °C oraz wyposaża się je w środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki. 7. Dopuszcza się brak pomieszczenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, jeżeli środki myjące i odkażające są magazynowane w zamykanej szafie. 8. Podłogi w zakładach wysyłkowych i oczyszczających powinny: 1) mieć konstrukcję umożliwiającą odpływ wody i ścieków do instalacji kanalizacyjnej; 2) być wykonane z materiałów łatwych do mycia lub odkażania. 9. Instalację doprowadzającą wodę oznacza się umieszczonymi na końcach przewodów doprowadzających namalowanymi paskami albo opaskami, o szerokości 10 cm, w kolorze: 1) czerwonym - w przypadku ciepłej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4); 2) zielonym - w przypadku zimnej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4); 3) niebieskim - w przypadku wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi. 10. Niedopuszczalne jest używanie w zakładach wysyłkowych i oczyszczających wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi do: 1) oczyszczania lub mycia żywych mięczaków; 2) mycia narzędzi, sprzętu oraz powierzchni, które mają kontakt z żywymi mięczakami. 11. Pomieszczenia, w których są przetrzymywane żywe mięczaki, zabezpiecza się przed: 1) zanieczyszczeniami, zwłaszcza przed dymem lub pyłem; 2) dostępem zwierząt, w szczególności gryzoni i owadów. 12. Niedopuszczalne jest przetrzymywanie żywych mięczaków z innymi zwierzętami, w szczególności ze skorupiakami, rybami oraz innymi organizmami morskimi w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, oraz w zbiornikach przeznaczonych do oczyszczania żywych mięczaków. 13. Narzędzia, sprzęt i powierzchnie mające kontakt z żywymi mięczakami powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwych do mycia i odkażania oraz niemających ujemnego wpływu na właściwości organoleptyczne żywych mięczaków. 14. Ściany i podłogi pomieszczeń, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, oraz zbiorniki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, powinny być wykonane z materiałów trwałych, nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, gładkich oraz łatwych do mycia i odkażania. 15. Mycie lub odkażanie pomieszczeń, narzędzi i sprzętu powinno być wykonywane po zakończeniu dnia pracy oraz w przypadku, gdy jest to konieczne. 16. Pomieszczenia, narzędzia i sprzęt mające kontakt z żywymi mięczakami powinny być utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających ich zanieczyszczenie lub skażenie. 17. Niedopuszczalne jest wykorzystywanie pomieszczeń, narzędzi i sprzętu mającego kontakt z żywymi mięczakami do innych celów, z wyłączeniem przypadku, gdy powiatowy lekarz weterynarii wyrazi na to zgodę. 18. Osoby zatrudnione w zakładzie wysyłkowym i oczyszczającym, które mają bezpośredni kontakt z żywymi mięczakami oraz ich opakowaniami: 1) powinny: a) używać czystej odzieży roboczej, obuwia roboczego, fartucha ochronnego i nakrycia głowy, całkowicie zasłaniającego włosy oraz, jeżeli jest to konieczne, rękawic, b) myć ręce przed każdym podjęciem pracy oraz w przypadku, gdy jest to konieczne, c) zabezpieczyć rany na rękach wodoodpornym opatrunkiem; 2) nie powinny nosić biżuterii i zegarków. 19. Wymagania w zakresie stanu zdrowia osób, o których mowa w ust. 18, są określone w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 20. Osoby, o których mowa w ust. 18, powinny posiadać kwalifikacje i przestrzegać zasad higieny, które są określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 21. Gotowe produkty przetrzymuje się pod przykryciem w oddzielnych pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do tego celu. 22. Niedopuszczalne jest przetrzymywanie gotowych produktów w pomieszczeniach, w których są przetrzymywane inne zwierzęta, w szczególności skorupiaki. 23. Zakład wysyłkowy i oczyszczający powinny być zabezpieczone przed dostępem owadów, gryzoni i ptaków; urządzeń do łapania owadów lub gryzoni nie umieszcza się w pomieszczeniach lub w miejscach, w których znajdują się nieopakowane żywe mięczaki. 24. Palenie tytoniu, żucie gumy, jedzenie lub picie jest dopuszczalne tylko w miejscach do tego wyznaczonych. 25. W zbiornikach przeznaczonych do oczyszczania zapewnia się stały przepływ wody morskiej w ilości dostosowanej do zdolności produkcyjnych zakładu. 26. Podstawa zbiorników przeznaczonych do oczyszczania powinna być nachylona pod kątem zapewniającym odpływ z nich wody. 27. Oczyszczanie żywych mięczaków poprzedza się sprawdzeniem ich stanu mikrobiologicznego i toksykologicznego oraz mikrobiologicznego stanu wody używanej do oczyszczania. 28. Odległość między ujęciem wody morskiej wykorzystywanej do oczyszczania żywych mięczaków a ujściem kolektorów ściekowych powinna uniemożliwiać zanieczyszczenie pobieranej wody morskiej. 29. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje zgodę na lokalizację ujęć wody morskiej wykorzystywanej do oczyszczania żywych mięczaków oraz ujść kolektorów ściekowych. 30. Woda wykorzystywana do oczyszczania żywych mięczaków powinna być czystą wodą morską lub oczyszczoną wodą morską; oczyszczoną wodę morską wykorzystuje się po uzyskaniu zgody powiatowego lekarza weterynarii. 31. Żywe mięczaki, przed umieszczeniem w zbiornikach przeznaczonych do oczyszczania, myje się, w celu usunięcia mułu, w czystej wodzie morskiej lub w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem; dopuszcza się mycie żywych mięczaków bezpośrednio w zbiornikach przeznaczonych do oczyszczania, jeżeli urządzenia odprowadzające wodę ze zbiorników pozostaną otwarte do zakończenia procesu mycia i całkowitego spłukania zbiornika. 32. Niedopuszczalna jest recyrkulacja wody użytej do mycia żywych mięczaków. 33. W jednym zbiorniku powinna znajdować się taka ilość żywych mięczaków przeznaczonych do oczyszczania, która umożliwia otwieranie się ich muszli w czasie oczyszczania. 34. Dopuszcza się oczyszczanie w tym samym zbiorniku kilku partii żywych mięczaków tego samego gatunku, pochodzących z tego samego obszaru produkcji lub z obszarów o zbliżonych warunkach mikrobiologicznych i toksykologicznych. 35. Czasem oczyszczania partii żywych mięczaków jest czas między zalaniem ich wodą w zbiorniku przeznaczonym do oczyszczania a ich usunięciem z tego zbiornika. 36. Partie żywych mięczaków, o których mowa w ust. 34, umieszcza się w zbiorniku na czas oczyszczania, niezbędny do zmniejszenia w partii o największym poziomie zanieczyszczeń poziomu tych zanieczyszczeń, do poziomu, który jest określony w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 37. Oczyszczanie powinno: 1) zapewniać żywym mięczakom: a) podjęcie ponownego odżywiania przez filtrowanie, po zanurzeniu w wodzie, b) usunięcie zanieczyszczeń mikrobiologicznych i toksykologicznych, c) utrzymanie ich przy życiu; 2) być przeprowadzone w sposób uniemożliwiający ponowne zanieczyszczenie. 38. Po zakończeniu oczyszczania: 1) żywe mięczaki znajdujące się w zbiornikach myje się czystą wodą morską lub wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem; 2) sprawdza się stan mikrobiologiczny i toksykologiczny żywych mięczaków. 39. Na opakowaniu z oczyszczonymi żywymi mięczakami umieszcza się informację potwierdzającą, że zostały one poddane procesowi oczyszczania. 40. Do partii żywych mięczaków wprowadzanych do zakładu wysyłkowego lub oczyszczającego dołącza się dokument, o którym mowa w załączniku nr 10 do rozporządzenia ust. 5. 41. Podmiot prowadzący działalność w zakresie oczyszczania w zakładzie oczyszczającym umieszcza w dokumencie, o którym mowa w załączniku nr 10 do rozporządzenia ust. 5, dołączanym do partii żywych mięczaków opuszczającej ten zakład, dane i informacje dotyczące: 1) weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego zakładu oczyszczającego; 2) czasu oczyszczania partii żywych mięczaków; 3) terminu wprowadzenia i wyprowadzenia partii żywych mięczaków z zakładu oczyszczającego; 4) miejsca przeznaczenia mięczaków. 42. Podmiot prowadzący działalność w zakresie oczyszczania żywych mięczaków w zakładzie oczyszczającym sporządza i przechowuje dokumentację zawierającą: 1) wyniki badań mikrobiologicznych i toksykologicznych żywych mięczaków wykonanych przed i po oczyszczaniu oraz wyniki badań mikrobiologicznych wody używanej do oczyszczania; 2) termin, ilość i gatunek żywych mięczaków wprowadzonych do zakładu oczyszczającego; 3) czas oczyszczania partii żywych mięczaków; 4) termin wysyłki, ilość i gatunek żywych mięczaków wysyłanych z zakładu oczyszczającego; 5) miejsce przeznaczenia partii żywych mięczaków, z podaniem weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego zakładu wysyłkowego albo obszaru przejściowego; 6) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy. 43. Kopię dokumentu, o którym mowa w ust. 41, oraz pisemną informację, o której mowa w ust. 42, podmiot prowadzący działalność w zakresie oczyszczania żywych mięczaków w zakładzie oczyszczającym przechowuje przez 12 miesięcy. 44. Badania, o których mowa ust. 42 pkt 1, wykonywane w celu sprawdzenia skuteczności oczyszczenia żywych mięczaków przeprowadza się w zatwierdzonych laboratoriach. 45. Zakład wysyłkowy przeprowadza badania mikrobiologiczne i toksykologiczne w zatwierdzonych laboratoriach. 46. Kondycjonowanie powinno być przeprowadzone w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenia żywych mięczaków. 47. Urządzenia przeznaczone do kondycjonowania powinny: 1) być używane w sposób uzgodniony z powiatowym lekarzem weterynarii; w szczególności dotyczy to zapewnienia jakości mikrobiologicznej i chemicznej wody morskiej używanej w tych urządzeniach; 2) uniemożliwiać zanieczyszczenie żywych mięczaków. 48. Przepis ust. 47 pkt 2 stosuje się odpowiednio do narzędzi, sprzętu oraz pomieszczeń, które są używane do kondycjonowania. 49. Sposób, w jaki dokonuje się wzorcowania żywych mięczaków, nie powinien powodować ich zanieczyszczenia i wpływać na utrzymanie jakości opakowanych żywych mięczaków w czasie przechowywania lub transportowania. 50. Mycie lub czyszczenie żywych mięczaków w zakładzie wysyłkowym powinno odbywać się z użyciem czystej wody morskiej lub wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem. 51. Niedopuszczalna jest recyrkulacja wody, o której mowa w ust. 50. 52. Po wprowadzeniu żywych mięczaków do zakładu wysyłkowego sprawdza się ich stan mikrobiologiczny i toksykologiczny; dopuszcza się niesprawdzanie stanu mikrobiologicznego i toksykologicznego żywych mięczaków w przypadku, gdy pochodzą one bezpośrednio z zakładu oczyszczającego lub z obszaru przejściowego, w których przed wysyłką sprawdzono ich stan. 53. Badania mikrobiologiczne i toksykologiczne żywych mięczaków, na podstawie których sprawdza się stan, o którym mowa w ust. 52, przeprowadza się w zatwierdzonych laboratoriach. 54. Do mycia pomieszczeń, narzędzi i sprzętu używa się czystej wody morskiej lub wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4) pod ciśnieniem. 55. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków w zakładzie wysyłkowym sporządza i przechowuje przez 12 miesięcy dokumentację zawierającą: 1) weterynaryjny numer identyfikacyjny obszaru produkcji, obszaru przejściowego lub zakładu oczyszczającego; 2) wyniki badań mikrobiologicznych i toksykologicznych żywych mięczaków wprowadzanych do tego zakładu; 3) termin, ilość i gatunek żywych mięczaków wprowadzanych do tego zakładu; 4) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy. 56. Przepisy ust. 1, ust. 2 pkt 2-5, ust. 4-16, 18-24, 40 i 45-55 stosuje się do zakładów wysyłkowych zlokalizowanych na statkach rybackich. ZAŁĄCZNIK Nr 13 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ŻYWYCH MIĘCZAKÓW PRZEZNACZONYCH BEZPOŚREDNIO DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI 1. Żywe mięczaki przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi: 1) powinny: a) być żywe, mieć czyste muszle, odpowiednio reagować na ostukiwanie oraz posiadać właściwą dla danego gatunku ilość płynu międzyzastawkowego, b) zawierać mniej niż 300 bakterii z grupy coli lub mniej niż 230 E. coli na 100 g ciała żywego mięczaka; płyn międzyzastawkowy powinien wykazywać odpowiednie właściwości przy zastosowaniu pięciopróbkowego, potrójnie rozcieńczonego testu MPN lub innych badań mikrobiologicznych; 2) nie powinny zawierać: a) bakterii Salmonella w 25 g ciała żywego mięczaka, b) substancji oraz związków chemicznych występujących w środowisku naturalnym lub w wyniku jego zanieczyszczenia, których poziom przekracza obliczony dla danej substancji pobór dzienny (PDI) albo wpływa na właściwości organoleptyczne żywych mięczaków, określone w przepisach Prawa wodnego dotyczących wymagań, jakim powinny odpowiadać morskie wody wewnętrzne i wody przybrzeżne, będące środowiskiem życia skorupiaków i mięczaków 6). 2. Maksymalne poziomy zawartości radionuklidów nie powinny przekraczać wartości granicznych dla żywności, które są określone w rozporządzeniu 1609/2000/WE z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiającym wykaz produktów wyłączonych z zakresu zastosowania rozporządzenia 737/90/ EWG w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. UE L 185, z 25.07.2000). 3. Całkowita zawartość toksyny porażennej (PSP) w jadalnych częściach ciała mięczaka nie powinna przekraczać 80 mikrogramów (µg) na 100 g ciała mięczaka; zawartość tę określa się na podstawie biologicznej metody badania, a jeżeli jest to konieczne - w połączeniu z chemiczną metodą służącą do wykrywania saksytoksyny lub inną metodą dopuszczoną w art. 12 dyrektywy 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek żywych mięczaków dwuskorupowych (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991, z późn. zm.); w przypadku gdy uzyskane wyniki są wątpliwe, stosuje się, jako metodę porównawczą, metodę biologiczną. 4. Wyniki biologicznej metody badania jadalnych części mięczaków stosowanej do wykrywania toksyny zatrucia biegunkowego (DSP) nie powinny być dodatnie; dopuszczone metody badania toksyny zatrucia biegunkowego (DSP), a także maksymalne dopuszczalne poziomy toksyn wywołujących zespół zatrucia biegunkowego są określone w decyzji 02/225/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającej szczegółowe przepisy dotyczące dyrektywy 91/492/EWG odnośnie maksymalnych poziomów oraz metod analizowania niektórych toksyn pochodzenia morskiego u mięczaków dwuskorupowych, szkarłupni, osłonic i brzuchonogów morskich (Dz. Urz. UE L 75, z 16.03.2002). 5. Całkowita zawartość toksyny amnezyjnej (ASP) w jadalnych częściach ciała mięczaka, przy zastosowaniu wysokosprawnej metody chromatografii cieczowej (HPLC), nie powinna przekraczać 20 mikrogramów (µg) na 1 gram ciała mięczaka. 6. Postępowanie z niektórymi gatunkami mięczaków, u których został przekroczony poziom toksyn, o którym mowa w ust. 3 i 5, jest określone w decyzji 02/226/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającej szczegółowe przepisy dotyczące zbioru oraz przetwarzania niektórych mięczaków morskich przekraczających próg ASP ustalony w dyrektywie 91/492/EWG (Dz. Urz. UE L 75, z 16.03.2002) oraz w decyzji 96/77/EWG z dnia 18 stycznia 1996 r. określającej warunki zbierania i przetwarzania niektórych małży pozyskiwanych z obszarów, w których poziom toksyny porażennej przekracza limit przewidziany w dyrektywie 91/492/EWG (Dz. Urz. WE L 15, z 20.01.1996). 7. Jeżeli nie zostały określone normy wirusologiczne i metody badań na obecność wirusów, kontrolę stanu zdrowotnego mięczaków przeprowadza się, określając poziom bakterii z grupy coli. 8. Spełnianie wymagań zdrowotnych określonych dla żywych mięczaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi powinno być potwierdzone wynikami badań laboratoryjnych prowadzonych w tym zakresie. 9. Plany pobierania próbek, metody oraz tolerancje analityczne stosowane w badaniach, o których mowa ust. 1-7, powinny spełniać wymagania, które są określone w art. 12 dyrektywy 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek żywych mięczaków dwuskorupowych (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991, z późn. zm.). 10. W czasie produkcji żywych mięczaków dokonuje się stałej kontroli poziomu bakterii, toksyn i substancji, wymienionych ust. 1-6; badania prowadzi się zgodnie z metodami, które są określone w art. 12 dyrektywy 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek żywych mięczaków dwuskorupowych. ZAŁĄCZNIK Nr 14 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY PAKOWANIU, KONFEKCJONOWANIU, PRZETRZYMYWANIU I ZNAKOWANIU DOSTAW ŻYWYCH MIĘCZAKÓW 1. Żywe mięczaki pakuje się w sposób uniemożliwiający ich zanieczyszczenie lub skażenie. 2. Materiały na opakowanie lub opakowania powinny: 1) spełniać wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością; 2) być trwałe, wodoodporne, uniemożliwiać uszkodzenie i zanieczyszczenie żywych mięczaków. 3. Ostrygi w opakowaniu umieszcza się tak, aby wklęsła strona muszli była skierowana w dół. 4. Żywe mięczaki pakuje się w opakowania jednostkowe lub zbiorcze, na których w sposób widoczny, trwały i czytelny umieszcza się: 1) znak weterynaryjny; 2) informację o gatunku; 3) datę pakowania, z podaniem co najmniej dnia i miesiąca; 4) datę przydatności do spożycia lub oznaczenie "żywe mięczaki"; 5) informację o poddaniu żywych mięczaków oczyszczaniu. 5. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, zawiera: 1) w górnej części - pełną nazwę państwa lub litery PL; 2) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu wysyłkowego; 3) w dolnej części - litery WE. 6. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach żywych mięczaków wyprodukowanych w zakładach posiadających uprawnienia do umieszczania na rynku: 1) ma kształt owalny o wymiarach 2 cm x 1,5 cm; wysokość cyfr i liter w znaku wynosi 0,2 cm - w przypadku opakowań jednostkowych; 2) ma kształt owalny o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm; wysokość cyfr w znaku wynosi 1 cm, a liter - 0,8 cm - w przypadku opakowań zbiorczych. 7. Informacje, o których mowa w ust. 4, umieszcza się na opakowaniu albo na etykiecie, którą: 1) umieszcza się: a) wewnątrz opakowania, b) na opakowaniu, w sposób uniemożliwiający jej ponowne wykorzystanie; 2) dołącza się do opakowania, w sposób uniemożliwiający jej ponowne wykorzystanie. 8. W przypadku umieszczenia na rynku żywych mięczaków w opakowaniach zbiorczych informację umieszczoną na tych opakowaniach przechowuje się przez 60 dni od dnia rozpakowania tego opakowania. 9. Żywych mięczaków, uprzednio opakowanych, nie zanurza się w wodzie i nie spryskuje wodą po opuszczeniu przez nie zakładu wysyłkowego, z wyłączeniem sprzedaży bezpośredniej. 10. Opakowane i oznakowane żywe mięczaki: 1) przetrzymuje się w oddzielnych pomieszczeniach w zamykanych pojemnikach; 2) nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami, podłogą i sufitem pomieszczenia, w którym są przetrzymywane. 11. Temperatura, w której żywe mięczaki są konfekcjonowane lub przetrzymywane, nie powinna wpływać ujemnie na ich jakość. ZAŁĄCZNIK Nr 15 WYMAGANIA WETERYNARYJNE PRZY TRANSPORCIE ŻYWYCH MIĘCZAKÓW 1. Środki transportu powinny być wykonane z materiałów: 1) odpornych na korozję, łatwych do mycia i odkażania; 2) niewpływających ujemnie na właściwości organoleptyczne żywych mięczaków. 2. Środki transportu powinny być utrzymywane w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie lub skażenie transportowanych żywych mięczaków. 3. Środki transportu przeznaczone do transportu mięczaków powinny: 1) zapewniać ochronę przed: a) brudem, kurzem lub innymi zanieczyszczeniami, b) uszkodzeniami muszli w wyniku wstrząsów lub tarcia; 2) umożliwiać odpowiednie oczyszczenie i osuszenie transportowanych mięczaków. 4. Jeżeli żywe mięczaki są transportowane do zakładu wysyłkowego, zakładu oczyszczania, obszaru przejściowego lub zakładu przetwórczego na odległość lub przez czas, które mogłyby wpłynąć ujemnie na ich jakość, to środki transportu, którymi są transportowane, wyposaża się w urządzenia zapewniające warunki utrzymania ich w stanie żywym, w szczególności w urządzenia utrzymujące temperaturę właściwą dla danego gatunku żywych mięczaków. 5. Niedopuszczalne jest transportowanie żywych mięczaków z innymi produktami, które mogłyby je zanieczyścić, skazić lub wpłynąć na ich właściwości organoleptyczne. 6. Żywe mięczaki transportuje się w zamkniętych środkach transportu lub w pojemnikach utrzymujących je w temperaturze właściwej dla danego gatunku. 7. Opakowania z żywymi mięczakami nie powinny mieć bezpośredniego kontaktu ze ścianami, podłogą i sufitem środka transportu. 8. Lód używany do utrzymania temperatury właściwej dla danego gatunku żywych mięczaków w czasie transportu powinien być wyprodukowany z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi 4)` lub czystej wody morskiej. 9. Konstrukcja środków transportu i pojemników używanych do transportu żywych mięczaków powinna zapewniać odpływ wody powstałej z topniejącego lodu. ZAŁĄCZNIK Nr 16 KONTROLA ZDROWIA PUBLICZNEGO I MONITOROWANIE PRODUKCJI ŻYWYCH MIĘCZAKÓW 1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrole: 1) obszaru produkcji; 2) obszaru przejściowego; 3) zakładu oczyszczającego; 4) zakładu wysyłkowego. 2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności sprawdzenie: 1) spełniania wymagań niezbędnych dla prowadzenia działalności; 2) czystości pomieszczeń, narzędzi i sprzętu oraz higieny osób zatrudnionych; 3) sposobu postępowania z żywymi mięczakami; 4) sposobu, w jaki prowadzi się oczyszczanie i kondycjonowanie; 5) dokumentacji; 6) sposobu znakowania żywych mięczaków, 7) warunków, w jakich są przetrzymywane i transportowane żywe mięczaki. 3. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadzając kontrolę obszarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w szczególności sprawdza: 1) ich stan mikrobiologiczny - na podstawie wyników badań mikrobiologicznych mięczaków pobranych z tych obszarów; 2) poziom planktonu wytwarzającego biotoksyny morskie w wodzie pobranej z tych obszarów; 3) obecność lub poziom substancji i związków chemicznych, które są określone w przepisach Prawa wodnego dotyczących wymagań, jakim powinny odpowiadać morskie wody wewnętrzne i wody przybrzeżne, będące środowiskiem życia skorupiaków i mięczaków6). 4. Powiatowy lekarz weterynarii sporządza plan pobierania próbek do badań laboratoryjnych, biorąc pod uwagę poziom: 1) zanieczyszczenia odchodami obszaru produkcji i obszaru przejściowego; 2) planktonu zawierającego biotoksyny morskie w obszarze produkcji i obszarze przejściowym. 5. Próbki pobiera się: 1) podczas kontroli okresowej; 2) zgodnie z planem, o którym mowa w ust. 4, w obszarze produkcji i w obszarze przejściowym w celu wykrycia zmian w składzie planktonu zawierającego biotoksyny i ich geograficznego rozłożenia. 6. W przypadku gdy w wyniku badań próbek pobranych w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, stwierdzono nieprawidłowości, zwiększa się częstotliwość pobierania próbek oraz ilość miejsc, z których się je pobiera. 7. O wynikach przeprowadzonych badań laboratoryjnych mięczaków lub wody powiatowy lekarz weterynarii powiadamia kontrolowany podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych mięczaków. 8. Badania laboratoryjne powinny potwierdzić, że produkt gotowy spełnia wymagania, które są określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego: - dyrektywę 92/48/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. ustalającą minimalne zasady higieny stosowane do produktów rybnych na pokładach statków zgodnie z artykułem 3(1)(a)(i) dyrektywy 91/493/EWG (Dz. Urz. WE L 187, z 07.07.1992), - dyrektywę 91/493/EWG z dnia 22 lipca 1991 r. ustanawiającą warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek produktów rybnych (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991, z późn. zm.), - dyrektywę 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą warunki zdrowotne produkcji i wprowadzania na rynek żywych mięczaków dwuskorupowych (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991, z późn. zm.), - dyrektywę 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącą warunków zdrowotnych decydujących o umieszczaniu na rynku zwierząt i produktów pochodzących z kultur wodnych (Dz. Urz. WE L 46, z 19.02.1991, z późn. zm.), - rozporządzenie 1093/94/EWG z dnia 6 maja 1994 r. określające warunki, na jakich statki rybackie państwa trzeciego mogą bezpośrednio wyładowywać i wprowadzać na rynek swoje połowy w portach Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 12.05.1994), - decyzję 03/774/WE z dnia 30 października 2003 r. zatwierdzającą pewne sposoby obróbki w celu powstrzymania rozwoju mikroorganizmów chorobotwórczych w małżach dwuskorupowych i ślimakach morskich (Dz. Urz. UE L 283, z 31.01.2003), - decyzję 93/51/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. dotyczącą kryteriów mikrobiologicznych stosowanych do produkcji gotowanych skorupiaków i mięczaków (Dz. Urz. WE L 13, z 21.01.1993), - decyzję 93/140/EWG z dnia 19 stycznia 1993 r. określającą szczegółowe zasady odnoszące się do inspekcji wzrokowej w celu wykrycia pasożytów w produktach rybnych (Dz. Urz. WE L 56, z 09.03.1993), - rozporządzenie 103/76/EWG z dnia 19 stycznia 1976 r. ustanawiające wspólne normy dla niektórych ryb świeżych lub schłodzonych wprowadzanych na rynek (Dz. Urz. WE L 20, z 28.01.1976, z późn. zm.), - decyzję 94/365/EWG z dnia 20 maja 1994 r. ustanawiającą szczegółowe zasady stosowania dyrektywy 91/493/EWG dla własnej kontroli zdrowotnej produktów rybołówstwa (Dz. Urz. WE L 156, z 23.06.1994), - decyzję 95/149/EWG z dnia 8 marca 1995 r. ustalającą dopuszczalne wartości całkowitego azotu lotnych zasad amonowych (N-LZA) dla niektórych kategorii produktów rybołówstwa oraz określającej metody analizy, które należy stosować przy ich badaniu (Dz. Urz. WE L 97, z 29.04.1995), - rozporządzenie 1609/2000/WE z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiające wykaz produktów wyłączonych z zakresu zastosowania rozporządzenia 737/90/ EWG w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. UE L 185, z 25.07.2000), - decyzję 02/225/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającą szczegółowe przepisy dotyczące dyrektywy 91/492/EWG odnośnie maksymalnych poziomów oraz metod analizowania niektórych toksyn pochodzenia morskiego u mięczaków dwuskorupowych, szkarłupni, osłonic i brzuchonogów morskich (Dz. Urz. UE L 75, z 16.03.2002), - decyzję 02/226/WE z dnia 15 marca 2002 r. ustalającą szczegółowe przepisy dotyczące zbioru oraz przetwarzania niektórych mięczaków morskich przekraczających próg ASP ustalony dyrektywą 91/492/EWG (Dz. Urz. UE L 75, z 16.03.2002), - decyzję 96/77/EWG z dnia 18 stycznia 1996 r. określającą warunki zbierania i przetwarzania niektórych małży pozyskiwanych z obszarów, w których poziom toksyny porażennej przekracza limit przewidziany w dyrektywie 91/492/EWG (Dz. Urz. WE L 15, z 20.01.1996). Dane dotyczące ogłaszania aktów prawa Unii Europejskiej zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu ryb i skorupiaków oraz przetwórstwie, wprowadzaniu na rynek, sposobie znakowania ryb, skorupiaków, mięczaków i ich przetworów (Dz. U. Nr 189, poz. 1860) oraz rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu mięczaków oraz o sposobie ich znakowania (Dz. U. Nr 147, poz. 1434), które na podstawie art. 32 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 4) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. Nr 203, poz. 1718). 5) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie maksymalnych poziomów zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych, które mogą znajdować się w żywności, składnikach żywności, dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu albo na powierzchni żywności (Dz. U. Nr 120, poz. 1257). 6) Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 października 2002 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać morskie wody wewnętrzne i wody przybrzeżne, będące środowiskiem życia skorupiaków i mięczaków (Dz. U. Nr 176, poz. 1454). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych dla mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych 2) (Dz. U. Nr 132, poz. 1419) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne przy produkcji mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, umieszczanych na rynku. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, będących przedmiotem sprzedaży bezpośredniej; 2) mięsa odkostnionego mechanicznie, z którego po poddaniu obróbce cieplnej w zatwierdzonych zakładach przetwórstwa otrzymuje się produkty mięsne; 3) mięsa mielonego przeznaczonego do produkcji kiełbas, z których otrzymuje się produkty na bazie mięsa. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) mięso mielone - mięso, które zostało posiekane lub zmielone za pomocą maszynki do mielenia mięsa o spiralno-śrubowym trybie podającym; 2) surowe wyroby mięsne - mięso bydła, świń, owiec, kóz, drobiu i zwierząt łownych oraz mięso królików i zwierząt łownych na fermach, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych 3), zawierające dodatek środków spożywczych, przypraw lub poddane obróbce niezmieniającej jego wewnętrznej struktury komórkowej i niepowodującej utraty cech mięsa świeżego; 3) przyprawy - sól kuchenną, musztardę, przyprawy korzenne i ich ekstrakty, zioła aromatyczne i ich ekstrakty. Rozdział 2 Wymagania weterynaryjne dla mięsa mielonego § 3. 1. Mięso mielone umieszcza się na rynku, jeżeli: 1) zostało wyprodukowane z mięsa bydła, świń, owiec lub kóz, zawierającego mięśnie poprzecznie prążkowane, wyłączając mięsień sercowy; 2) spełnia wymagania dla mięsa, o którym mowa w pkt 1, określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów mięsnych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przeprowadzaniu badania mięsa na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu, w przepisach o dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu i warunkach ich stosowania oraz w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) zostało wyprodukowane w zakładzie: a) w którym są spełnione wymagania weterynaryjne określone w § 27-33, b) zatwierdzonym zgodnie z art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, c) poddawanym regularnym kontrolom weterynaryjnym zgodnie z § 25 i 26, 4) zostało oznakowane znakiem weterynaryjnym zgodnie z § 37-40; 5) zostało opakowane i było przechowywane zgodnie z § 41-44; 6) było transportowane zgodnie z § 45; 7) podczas transportu zostało zaopatrzone w: a) handlowy dokument identyfikacyjny, który: - w przypadku mięsa mielonego mrożonego zawiera dodatkowo wskazanie miesiąca i roku zamrożenia, - w przypadku mięsa mielonego przeznaczonego na rynek Finlandii i Szwecji zawiera jedną z informacji określonych w przepisach odrębnych 4), b) świadectwo zdrowia, jeżeli mięso mielone pochodzi z zakładu położonego na obszarze objętym ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt albo jeżeli mięso mielone ma zostać wysłane do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez terytorium państwa trzeciego w zaplombowanych środkach transportu. 2. Handlowy dokument identyfikacyjny jest przechowywany przez odbiorcę i okazywany na wezwanie urzędowego lekarza weterynarii. W przypadku gdy dane zostały zapisane na elektronicznym nośniku informacji, wydruk sporządza się na wezwanie urzędowego lekarza weterynarii. 3. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 lit. b, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 4. Jeżeli mięso mielone jest przeznaczone do wywozu, na wezwanie urzędowego lekarza weterynarii państwa przeznaczenia, mięso to zaopatruje się w świadectwo zdrowia, które jest zgodne z wzorem określonym przez właściwe władze państwa trzeciego. § 4. 1. Mięso mielone produkuje się z mięsa niepoddanego rozbiorowi, które zostało: 1) zamrożone w zatwierdzonej chłodni składowej spełniającej wymagania określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, a od dnia zamrożenia nie upłynęło: a) 18 miesięcy - w przypadku wołowiny i cielęciny, b) 12 miesięcy - w przypadku mięsa owiec, c) 6 miesięcy - w przypadku mięsa świń; 2) schłodzone, a od dnia uboju nie upłynęło 6 dni, w przypadku zaś wołowiny i cielęciny pakowanej próżniowo - 15 dni. 2. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku mięsa świń i owiec może wyrazić zgodę na oddzielenie mięsa od kości, bezpośrednio przed zmieleniem, jeżeli będzie to wykonywane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi. § 5. 1. Mięso mielone powinno zostać schłodzone przed upływem godziny od porcjowania i umieszczenia w opakowaniach jednostkowych. 2. Czas, o którym mowa w ust. 1, może być dłuższy, jeżeli w czasie produkcji zastosowano procesy, o których mowa w § 6. § 6. Opakowane mięso mielone, o którym mowa w § 4, umieszcza się na rynku schłodzone do temperatury wewnętrznej poniżej: 1) 2 °C - w jak najkrótszym czasie; 2) -18 °C (mrożone), zgodnie z przepisami o wymaganiach w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych - w jak najkrótszym czasie; 3) 2 °C, z dodatkiem ograniczonej ilości mięsa mrożonego, w celu przyspieszenia procesu schładzania, jeżeli informacja o dodaniu mięsa mrożonego zostanie umieszczona na opakowaniu jednostkowym, a czas, o którym mowa w § 5 ust. 1, został zachowany. § 7. Na rynku umieszcza się mięso mielone niepoddane promieniowaniu jonizującemu lub ultrafioletowemu. § 8. 1. Zawartość tłuszczu i kolagenu w mięsie mielonym i surowych wyrobach mięsnych jest określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia, w części A. 2. Informacja o zawartości tłuszczu i kolagenu oraz nazwa gatunku zwierzęcia, z którego pozyskano mięso, może być umieszczona na opakowaniach, jeżeli są spełnione wymagania określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części A. § 9. Dopuszcza się dodawanie do mięsa mielonego soli kuchennej, jeżeli stosunek wagowy ilości soli do ilości mięsa nie przekroczy 1 %. § 10. 1. Mięso mielone może być umieszczane na rynku krajowym, jeżeli spełnia co najmniej następujące wymagania: 1) zostało wyprodukowane: a) z mięsa bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych, królików, zwierząt łownych utrzymywanych na fermach i zwierząt łownych, b) w zakładzie zatwierdzonym lub w zakładzie zakwalifikowanym do produkcji na rynek krajowy, którego pomieszczenia spełniają wymagania określone w § 27 i 28, 2) zostało opakowane i było przechowywane zgodnie z § 41-44; 3) spełnia: a) wymagania określone w § 3 ust.1, z wyjątkiem pkt 6, b) kryteria dotyczące zawartości tłuszczu i kolagenu, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części A w pkt 1-3 - i jeżeli wynika to ze szczególnych zwyczajów konsumpcyjnych. 2. Na mięsie mielonym, o którym mowa w ust. 1, nie umieszcza się znaku weterynaryjnego oraz informacji określonych w § 37-40. 3. Mięso mielone, o którym mowa w ust. 1, może być umieszczane na rynku po zaakceptowaniu przez Komisję Europejską 5). § 11. Mrożone mięso mielone może być przywożone, jeżeli: 1) pochodzi z państw trzecich lub ich części nieobjętych ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt; 2) pochodzi z państw trzecich znajdujących się na liście sporządzonej przez Komisję Europejską 6); 3) spełnia wymagania określone w rozporządzeniu; 4) jest zaopatrzone w świadectwo zdrowia, którego wzór jest określony w przepisach Unii Europejskiej 7), wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego, potwierdzające spełnienie wymagań określonych w rozporządzeniu oraz zamrożenie w zakładzie; 5) spełnia wymagania dotyczące kontroli określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej. Rozdział 3 Wymagania weterynaryjne dla surowych wyrobów mięsnych § 12. Surowe wyroby mięsne umieszcza się na rynku, jeżeli zostały przygotowane: 1) ze świeżego mięsa bydła, świń, owiec, kóz, drobiu, królików, zwierząt łownych utrzymywanych na fermach i zwierząt łownych; 2) z mięsa spełniającego wymagania określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych utrzymywanych na fermach oraz w przepisach o dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu i warunkach ich stosowania; 3) w przypadku mięsa przywożonego - z mięsa spełniającego wymagania określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów mięsnych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych utrzymywanych na fermach, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji oraz dla niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku oraz w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przeprowadzaniu badania mięsa na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu; 4) z mięsa mrożonego, a od dnia uboju nie upłynęło: a) 18 miesięcy - w przypadku wołowiny i cielęciny, b) 12 miesięcy - w przypadku mięsa owiec, kóz, drobiu, królików i zwierząt łownych utrzymywanych na fermach, c) 6 miesięcy - w przypadku mięsa pochodzącego od innych gatunków zwierząt - przy czym powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku mięsa świń i owiec, może wyrazić zgodę na oddzielenie mięsa od kości, bezpośrednio przed zmieleniem, jeżeli będzie to wykonywane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi; 5) w zatwierdzonych zakładach spełniających wymagania określone w § 34-36. § 13. Na rynku umieszcza się surowe wyroby mięsne: 1) przygotowane w kontrolowanej temperaturze; 2) opakowane, przechowywane i transportowane, zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu; 3) zamrożone tylko raz i przeznaczone do sprzedaży przed upływem 18 miesięcy od zamrożenia; 4) po zakończeniu procesu produkcyjnego niezwłocznie umieszczone w opakowaniach jednostkowych zgodnie z § 41-43 i schłodzone zgodnie z § 14; 5) poddane kontroli weterynaryjnej zgodnie z § 25 i 26; 6) oznakowane znakiem weterynaryjnym i opatrzone etykietami zgodnie z § 37-40; 7) zaopatrzone w świadectwo zdrowia, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia; odbiorca przechowuje świadectwo zdrowia co najmniej przez rok. § 14. Opakowane surowe wyroby mięsne umieszcza się na rynku: 1) schłodzone do temperatury wewnętrznej poniżej: a) 2 °C - dla wyrobów przygotowanych z mięsa mielonego, b) 7 °C - dla wyrobów przygotowanych z mięsa świeżego, c) 4 °C - dla wyrobów przygotowanych z mięsa drobiowego, d) 3 °C - dla wyrobów zawierających podroby - w jak najkrótszym czasie; 2) zamrożone do temperatury wewnętrznej poniżej -18 °C, zgodnie z przepisami o wymaganiach w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych, w jak najkrótszym czasie. § 15. Surowe wyroby mięsne przygotowane z mięsa mielonego, z wyłączeniem surowych kiełbas i mięsa do produkcji kiełbas, umieszcza się na rynku, jeżeli mięso mielone użyte do ich produkcji spełnia wymagania określone w § 4-9. § 16. Na rynku umieszcza się surowe wyroby mięsne niepoddane promieniowaniu jonizującemu. § 17. 1. Surowe wyroby mięsne mogą być umieszczane na rynku krajowym, jeżeli spełniają co najmniej następujące wymagania: 1) zostały przygotowane: a) z mięsa bydła, świń, owiec, kóz, domowych zwierząt jednokopytnych, drobiu, królików, zwierząt łownych utrzymywanych na fermie lub zwierząt łownych, b) w zakładach zatwierdzonych lub zakwalifikowanych do produkcji na rynek krajowy i spełniających wymagania określone w § 34-35, c) w kontrolowanej temperaturze oraz zamrożone tylko jeden raz i przeznaczone do sprzedaży przed upływem 18 miesięcy, 2) po zakończeniu procesu produkcyjnego zostały niezwłocznie umieszczone w opakowaniach jednostkowych i schłodzone, 3) zostały opakowane i były przechowywane, zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, 4) zostały poddane kontroli weterynaryjnej - i jeżeli wynika to ze szczególnych zwyczajów konsumpcyjnych. 2. Na surowych wyrobach mięsnych, o których mowa w ust. 1, nie umieszcza się znaku weterynaryjnego oraz informacji określonych w § 37-40. 3. Surowe wyroby mięsne, o których mowa w ust. 1, mogą być umieszczane na rynku po zaakceptowaniu przez Komisję Europejską 8). § 18. Mrożone surowe wyroby mięsne mogą być przywożone, jeżeli spełniają wymagania określone w § 11. Rozdział 4 Przeprowadzanie kontroli w zakładach produkcji § 19. 1. Produkcja mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych może odbywać się w zatwierdzonych: 1) zakładach rozbioru; 2) zakładach przetwórstwa; 3) zakładach produkujących wyłącznie mięso mielone lub surowe wyroby mięsne z mięsa pochodzącego z zakładów zatwierdzonych. 2. Jeżeli w zakładzie są prowadzone różne rodzaje działalności, określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego, w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku oraz w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych, dopuszcza się wspólne korzystanie ze sprzętu i pomieszczeń, jeżeli nie występuje zagrożenie zanieczyszczenia surowców lub nieopakowanych produktów gotowych. § 20. 1. Podmiot prowadzący zakład powinien spełniać wymagania określone w przepisach odrębnych 9) oraz przeprowadzać regularne kontrole wewnętrzne przestrzegania wymagań weterynaryjnych, podczas których przeprowadza się badania laboratoryjne. 2. Kontrole wewnętrzne, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) kontrolę surowców przyjmowanych do zakładu w celu sprawdzenia, czy spełniają wymagania, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 2) kontrolę metod czyszczenia i odkażania; 3) pobieranie próbek do badań w zatwierdzonym laboratorium; 4) procedury przechowywania i stosowania znaków weterynaryjnych oraz etykiet zawierających znak weterynaryjny. 3. Wyniki badań, o których mowa w ust. 2 pkt 3, przechowuje się, w formie papierowej lub na elektronicznych nośnikach informacji, dwa lata, z wyłączeniem wyników badań produktu schłodzonego, które przechowuje się 6 miesięcy od daty przydatności do spożycia tego produktu. 4. Podmiot prowadzący zakład informuje powiatowego lekarza weterynarii o rodzaju, częstotliwości i wynikach kontroli, a także o zdarzeniach stanowiących zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. 5. Procedury dotyczące kontroli wewnętrznej opracowuje się w uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii, który uczestniczy w ich planowaniu i wdrażaniu. § 21. 1. W przypadku bezpośredniego zagrożenia zdrowia ludzi podmiot prowadzący zakład wycofuje z rynku produkty mogące stanowić zagrożenie oraz produkty wyprodukowane w zbliżonych warunkach technologicznych. 2. Wycofane produkty pozostają pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii do czasu ich zniszczenia, wykorzystania do innych celów niż spożycie przez ludzi lub przetworzenia w sposób, który zapewni bezpieczeństwo produktu. § 22. Podmiot prowadzący zakład: 1) zapewnia, aby produkty były opatrzone wyraźnym i czytelnym wskazaniem temperatury, w jakiej produkty te mają być przechowywane i transportowane, a także daty przydatności do spożycia lub dopuszczalnego okresu przechowywania - w przypadku produktów chłodzonych i mrożonych; 2) prowadzi rejestr, w którym umieszcza dane dotyczące ilości mięsa przyjmowanego do zakładu oraz ilości mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych wysyłanych z zakładu. § 23. Podmiot prowadzący zakład przygotowuje i przeprowadza, w uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii, program szkolenia pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny, dostosowany do rodzaju produkcji prowadzonej przez zakład. § 24. 1. Badania mikrobiologiczne przeprowadza się dla: 1) mięsa mielonego oraz surowych wyrobów mięsnych wyprodukowanych z mięsa mielonego, przeznaczonych do handlu - raz dziennie w dniu, w którym jest prowadzona produkcja; 2) mięsa mielonego oraz surowych wyrobów mięsnych innych niż wymienione w pkt 1 oraz surowych kiełbas i mięsa do produkcji kiełbas - raz w tygodniu. 2. Badania mikrobiologiczne przeprowadza się w laboratorium znajdującym się na terenie zatwierdzonego zakładu lub w zatwierdzonym laboratorium, po uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii. 3. W przypadku surowych wyrobów mięsnych próbkę jednostkową do badania pobiera się z głębokich warstw mięśni, po uprzednim opaleniu skóry lub powierzchni mięsa. 4. Do badań pobiera się pięć próbek jednostkowych z produktów wytworzonych w danym dniu produkcji; próbki te uważa się za reprezentatywne dla całej dziennej produkcji. 5. Wyniki badań mikrobiologicznych mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych przygotowanych z mięsa mielonego, z wyjątkiem surowych kiełbas i mięsa do ich produkcji, ocenia się zgodnie z kryteriami, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części B, zaś wyniki badań pozostałych surowych wyrobów mięsnych zgodnie z kryteriami, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części C. 6. W celu potwierdzenia spełniania wymagań, o których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części A, badania laboratoryjne przeprowadza się z częstotliwością określoną w procedurach dotyczących kontroli wewnętrznej zakładu. 7. Pobieranie próbek oraz badania bakteriologiczne przeprowadza się zgodnie z wymaganiami ustalonymi przez krajowe laboratorium referencyjne. § 25. 1. Nadzór nad spełnianiem przez zakład wymagań weterynaryjnych sprawuje powiatowy lekarz weterynarii. 2. Wykonując nadzór, o którym mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii regularnie sprawdza: 1) czystość pomieszczeń i wyposażenia; 2) higienę osób zatrudnionch w zakładzie; 3) skuteczność kontroli wewnętrznych poprzez porównanie wyników badań z kryteriami, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, i pobieranie próbek do badania w celu potwierdzenia wyników tych kontroli; 4) stan mikrobiologiczny i higieniczny mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych; 5) dokumentację dotyczącą mięsa użytego do produkcji mięsa mielonego lub surowych wyrobów mięsnych, pozwalającą ustalić jego miejsce pochodzenia oraz dokumentację dotyczącą kontroli wewnętrznych, o których mowa w pkt 3; w przypadku prowadzenia dokumentacji na elektronicznych nośnikach informacji wydruku dokonuje się na wezwanie powiatowego lekarza weterynarii; 6) oznakowanie mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych; 7) warunki przechowywania i transportu mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych; 8) rejestr, o którym mowa w § 22 pkt 2; 9) spełnianie innych wymagań, jeżeli to konieczne. § 26. 1. Powiatowy lekarz weterynarii kontroluje zakłady: 1) produkujące mięso mielone lub surowe wyroby mięsne, połączone z zakładem rozbioru - z taką samą częstotliwością, jaka jest określona dla zakładu rozbioru w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku; 2) zatwierdzone produkujące mięso mielone przeznaczone do handlu - co najmniej raz dziennie; 3) inne niż te, o których mowa w pkt 1 i 2 - w zależności od wielkości zakładu, rodzaju wytwarzanego produktu, sposobu czyszczenia i odkażania oraz oceny ryzyka. 2. Podczas kontroli powiatowy lekarz weterynarii analizuje wyniki badań według kryteriów określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, a wnioski i zalecenia pokontrolne przedstawia w formie protokołu podmiotowi prowadzącemu zakład. 3. W przypadku stwierdzenia niezgodności z wymaganiami, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, powiatowy lekarz weterynarii zwiększa częstotliwość kontroli w zakładzie, a w uzasadnionych przypadkach usuwa etykiety lub inne elementy zawierające znak weterynaryjny. 4. Podczas przeprowadzania kontroli, o której mowa w § 25 ust. 2, powiatowy lekarz weterynarii może korzystać z pomocy osób, których kwalifikacje są określone w przepisach o zakresie czynności wykonywanych przez osoby niebędące pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej oraz kwalifikacjach tych osób. Rozdział 5 Wymagania lokalizacyjne, techniczne i technologiczne dla zakładów produkujących mięso mielone § 27. 1. Zakład produkujący mięso mielone powinien: 1) spełniać wymagania określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku 10); 2) posiadać pomieszczenie do mielenia mięsa i umieszczania mięsa mielonego w opakowaniach jednostkowych, wyposażone w termograf lub teletermometr, oddzielone od pomieszczenia rozbioru mięsa; 3) posiadać pomieszczenie, w którym odbywa się umieszczanie tego mięsa w opakowaniach zbiorczych, z wyłączeniem przypadków, gdy: a) odbywa się to w pomieszczeniu rozbioru mięsa, którego powierzchnia i wyposażenie umożliwiają higieniczne przeprowadzenie tych czynności, b) opakowania jednostkowe i zbiorcze są umieszczone w zapieczętowanych opakowaniach ochronnych, zabezpieczonych przed uszkodzeniem podczas transportu i przechowywanych w oddzielnym pomieszczeniu, c) pomieszczenie do przechowywania opakowań jest wolne od kurzu i szkodników oraz oddzielone od pomieszczeń zawierających substancje mogące skazić mięso, d) opakowania nie są przechowywane na posadzce, e) opakowania przygotowuje się w sposób higieniczny przed ich wprowadzeniem do pomieszczenia, w którym odbywa się umieszczanie tego mięsa w opakowaniach zbiorczych, a po ich wprowadzeniu wykorzystuje się je bezzwłocznie, f) nie przekazuje się opakowań osobom zatrudnionym przy obróbce świeżego mięsa, g) po umieszczeniu w opakowaniach jednostkowych mięso mielone niezwłocznie umieszcza się w przeznaczonych do przechowywania pomieszczeniach; 4) posiadać pomieszczenie lub szafki do przechowywania soli; 5) posiadać urządzenia chłodnicze umożliwiające utrzymanie temperatur określonych w § 6. 2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na mielenie mięsa w pomieszczeniach rozbioru mięsa, jeżeli czynności te są wykonywane w wydzielonym miejscu. § 28. Zakłady produkujące mięso mielone, w których nie jest prowadzona działalność związana z rozbiorem lub przetwórstwem, powinny spełniać wymagania określone w § 27 oraz w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku 11) oraz posiadać pomieszczenia: 1) chłodnicze do oddzielnego przechowywania surowców i mięsa mielonego, przy czym surowce i mięso mielone opakowane przechowuje się oddzielnie od surowców i mięsa mielonego nieopakowanego; 2) do mielenia mięsa i umieszczania mięsa mielonego w opakowaniach jednostkowych, wyposażone w termograf lub teletermometr, oddzielone od pomieszczenia rozbioru mięsa; 3) lub szafki do przechowywania soli; 4) do umieszczania mięsa mielonego w opakowaniach zbiorczych, z wyłączeniem przypadków, gdy są spełnione wymagania określone w § 27 ust. 1 pkt 3; 5) do wysyłania produktów; 6) do czyszczenia sprzętu i narzędzi. § 29. 1. Wymagania dotyczące higieny pracowników, utrzymania stanu sanitarno-higienicznego pomieszczeń oraz wyposażenia określają przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku 12). 2. Osoby zatrudnione przy ręcznym przygotowywaniu mięsa mielonego powinny używać masek zakrywających usta i nos, a także gładkich, odpornych na działanie wilgoci rękawic jednorazowych lub - jeżeli są czyszczone i odkażane - wielorazowego użytku. § 30. Mięso przed zmieleniem poddaje się: 1) oględzinom, podczas których usuwa się zanieczyszczenia, odłamki kości i inne części nasuwające podejrzenie; 2) badaniom zgodnie z § 24. § 31. Nie produkuje się mięsa mielonego z: 1) mięsa niezdatnego do spożycia przez ludzi; 2) mięsa odkostnionego mechanicznie; 3) ubocznych produktów zwierzęcych i skrawków; 4) mięśni głowy, wyłączając mięśnie żwaczowe; 5) niemięśniowych części linii białej; 6) mięśni okolic nadgarstka i stępu; 7) mięśni przepony; 8) błon surowiczych. § 32. 1. Wszelkie czynności od czasu dostarczenia mięsa do mielenia do schłodzenia mięsa mielonego wykonuje się w czasie nie dłuższym niż godzina, przy czym temperatura wewnętrzna mięsa nie powinna przekraczać 7 °C, a temperatura pomieszczeń nie powinna przekraczać 12 °C. 2. Powiatowy lekarz weterynarii, w szczególnych przypadkach, może wyrazić zgodę na produkcję w czasie dłuższym niż określony w ust. 1, jeżeli z przyczyn technologicznie uzasadnionych została dodana sól kuchenna. Dodanie soli kuchennej nie może naruszać przepisów o najwyższych dopuszczalnych poziomach pozostałości zanieczyszczeń chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych w roślinach, u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego. 3. Jeżeli wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1, przekracza czas, o którym mowa w ust. 1 i 2, to mięso może być użyte dopiero po schłodzeniu do temperatury 4 °C. § 33. 1. Po wyprodukowaniu mięso mielone jest niezwłocznie pakowane, schładzane i przechowywane w temperaturze określonej w § 6. 2. Mięso mielone poddaje się mrożeniu tylko raz. Rozdział 6 Wymagania lokalizacyjne, techniczne i technologiczne dla zakładów produkujących surowe wyroby mięsne § 34. 1. Zakłady produkujące surowe wyroby mięsne powinny: 1) spełniać wymagania określone w przepisach odrębnych 13); 2) posiadać pomieszczenia: a) przeznaczone do przygotowania surowych wyrobów mięsnych, dodawania innych środków spożywczych i umieszczania w opakowaniach jednostkowych, zaopatrzone w termograf lub teletermometr i oddzielone od pomieszczeń rozbioru mięsa; b) do umieszczania surowych wyrobów mięsnych w opakowaniach zbiorczych, z wyłączeniem przypadków, gdy są spełnione wymagania określone w § 27 ust. 1 pkt 3; c) do przechowywania oczyszczonych i gotowych do użycia przypraw, d) chłodnicze do przechowywania surowców i surowych wyrobów mięsnych; 3) posiadać urządzenia chłodnicze umożliwiające utrzymanie temperatur określonych w rozporządzeniu. 2. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na: 1) produkcję surowych wyrobów mięsnych w pomieszczeniach rozbioru mięsa, 2) dodawanie przypraw do całych tuszek drobiowych w pomieszczeniu oddzielonym od pomieszczeń rzeźni - jeżeli odbywa się to w wydzielonym miejscu. § 35. 1. Zakłady produkujące surowe wyroby mięsne, które nie prowadzą działalności związanej z rozbiorem lub przetwórstwem, powinny spełniać wymagania określone w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku 14). 2. W zakładach o małej zdolności produkcyjnej, które nie prowadzą działalności związanej z rozbiorem lub przetwórstwem: 1) dopuszcza się: a) wykorzystywanie jako szatni dla osób zatrudnionych w zakładzie - pomieszczenia z szafkami, przy czym szafki na odzież roboczą powinny być oddzielone od szafek na odzież osobistą osób zatrudnionych w zakładzie, b) ręczne uruchamianie kranów w pomieszczeniu, o którym mowa w lit. a, oraz spłuczek w toaletach; 2) powinny znajdować się: a) pomieszczenie albo wydzielone miejsce do przechowywania mięsa, w przypadku przechowywania mięsa w zakładzie, b) pomieszczenie chłodnicze albo wydzielone miejsce do przechowywania surowych wyrobów mięsnych, w przypadku ich przechowywania w zakładzie. 3. Przepisów ust. 1 i § 27 nie stosuje się do zakładów, o których mowa w ust. 2. § 36. 1. Wymagania dotyczące higieny osób zatrudnionych w zakładzie, utrzymania stanu sanitarnohigienicznego pomieszczeń i wyposażenia są określone w przepisach odrębnych 15). 2. Osoby zatrudnione przy ręcznym przygotowywaniu surowych wyrobów mięsnych powinny spełniać wymagania określone w § 29 ust. 2. Rozdział 7 Znakowanie § 37. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne umieszczone w opakowaniach jednostkowych, przeznaczone do umieszczenia na rynku, zaopatruje się w znak weterynaryjny. § 38. 1. Stosuje się następujące znaki weterynaryjne: 1) dla mięsa mielonego - znak owalny o szerokości co najmniej 6,5 cm i wysokości co najmniej 4,5 cm lub mniejszy w zależności od wielkości produktu lub rodzaju opakowania, zawierający: a) w górnej części - litery PL, b) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny, c) w dolnej części - litery EWG - przy czym wysokość liter powinna wynosić co najmniej 0,8 cm, a cyfr - 1 cm; 2) dla surowych wyrobów mięsnych przygotowanych z: a) mięsa bydła, świń, owiec, kóz i grubej zwierzyny łownej utrzymywanej na fermach - znak odpowiadający znakowi określonemu w pkt 1, b) mięsa drobiowego, mięsa ptaków łownych utrzymywanych na fermach lub zwierząt futerkowych - znak owalny odpowiadający znakowi określonemu w pkt 1, przy czym wysokość liter i cyfr powinna wynosić 0,2 cm, c) mięsa zwierząt łownych - znak o kształcie pięciokąta, odpowiadający znakowi określonemu w pkt 1, przy czym wysokość liter i cyfr dla grubej zwierzyny łownej powinna wynosić 0,8 cm i 1 cm, a dla drobnej zwierzyny łownej - 0,2 cm. 2. Dopuszcza się umieszczanie na rynku mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych oznakowanych znakiem weterynaryjnym owalnym zawierającym informacje określone w przepisach Unii Europejskiej 16). 3. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne pochodzące z zakładów, które uzyskały odstępstwa w stosowaniu niektórych organizacyjnych, technicznych i technologicznych wymagań weterynaryjnych wymaganych przy produkcji mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, znakuje się znakiem weterynaryjnym kwadratowym, zawierającym: 1) w górnej części - litery PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 3) w dolnej części - napis NA RYNEK KRAJOWY. 4. W przypadkach, o których mowa w § 10 i 17, na mięsie mielonym i surowych wyrobach mięsnych umieszcza się znak weterynaryjny okrągły o średnicy 3 cm lub mniejszy, w zależności od wielkości produktu lub rodzaju opakowania, zawierający: 1) w górnej części - litery PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 3) w dolnej części - litery IW. § 39. Na opakowaniach jednostkowych surowych wyrobów mięsnych, oprócz znaku weterynaryjnego, umieszcza się, zgodnie z przepisami o znakowaniu środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych, widoczne i czytelne informacje dotyczące gatunku zwierzęcia, z mięsa którego przygotowano produkt, a w przypadku kilku gatunków - ich procentowy udział, a także, jeżeli produkt nie jest przeznaczony dla konsumenta ostatecznego - datę jego przygotowania. § 40. Na opakowaniach jednostkowych mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych, wyłączając surowe kiełbasy i mięso mielone do ich produkcji, umieszcza się informacje o: 1) procentowej zawartości tłuszczu; 2) stosunku zawartości kolagenu do zawartości białka w mięsie. Rozdział 8 Pakowanie, przechowywanie i transport § 41. 1. Opakowania jednostkowe mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych umieszcza się w opakowaniach zbiorczych, w tym w kartonach, skrzyniach i kontenerach. 2. Opakowania zbiorcze wymienione w ust. 1 powinny: 1) nie zmieniać właściwości organoleptycznych produktów; 2) chronić przed przenikaniem do ich wnętrza substancji szkodliwych dla zdrowia ludzi; 3) zapewniać skuteczną ochronę podczas transportowania. § 42. Dopuszcza się kilkakrotne użycie opakowań zbiorczych, jeżeli: 1) są wykonane z materiałów odpornych na korozję i łatwych do czyszczenia; 2) zostały oczyszczone i odkażone przed ponownym użyciem. § 43. W przypadku gdy opakowanie jednostkowe spełnia wymagania dla opakowania zbiorczego, o których mowa w § 41 ust. 2, może nie być: 1) przezroczyste i bezbarwne; 2) umieszczane w opakowaniu zbiorczym lub transportowym. § 44. 1. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne umieszczone w opakowaniach zbiorczych niezwłocznie schładza się, a następnie przechowuje w temperaturach określonych: 1) w § 6 - dla mięsa mielonego; 2) w § 14 - dla surowych wyrobów mięsnych. 2. Mrożenie mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych przeprowadza się wyłącznie w pomieszczeniach zakładu lub w zatwierdzonych chłodniach składowych. 3. Mięso mielone i surowe wyroby mięsne mogą być przechowywane w chłodniach składowych wraz z innymi środkami spożywczymi, jeżeli ich opakowania zapewniają ochronę przed wpływem szkodliwych dla zdrowia publicznego czynników. § 45. 1. Podczas transportu mięso mielone i surowe wyroby mięsne zabezpiecza się przed zanieczyszczeniami i wpływem szkodliwych dla zdrowia publicznego czynników, uwzględniając czas trwania i warunki transportu. 2. Środki transportu wyposaża się w urządzenia zapewniające utrzymanie temperatur, o których mowa w § 6 i 14, oraz w termometr rejestrujący zmiany temperatury panującej wewnątrz środka transportu. 3. Dopuszcza się transport surowych wyrobów mięsnych, przeznaczonych do umieszczenia na rynku, w temperaturze wyższej od temperatury określonej w § 14, nie więcej jednak niż o 2 °C, jeżeli czas transportu z zakładu do punktu sprzedaży detalicznej nie przekracza godziny. 4. W przypadku tranzytu przez państwo trzecie lub gdy zakład jest położony na obszarze objętym ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt, na środkach transportu umieszcza się plomby. § 46. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 ZAWARTOŚĆ TŁUSZCZU I KOLAGENU ORAZ POZIOM ZANIECZYSZCZENIA MIKROBIOLOGICZNEGO MIĘSA MIELONEGO I SUROWYCH WYROBÓW MIĘSNYCH Kryteria badańWymogi A. Zawartość tłuszczu w mięsie mielonym oraz kolagenu w białku mięsa mielonego Rodzaj mięsa mielonegoZawartość tłuszczu w % nie więcej niżStosunek zawartości kolagenu do zawartości białka w mięsie w % nie więcej niż 1) chude mięso mielone712 2) mięso mielone wołowe2015 3) mięso mielone wieprzowe lub z dodatkiem mięsa wieprzowego3018 4) mięso mielone innych gatunków2515 B. Kryteria badań mikrobiologicznych dla mięsa mielonego i surowych wyrobów mięsnych produkowanych z mięsa mielonego, z wyjątkiem świeżych kiełbas i mięsa do produkcji świeżych kiełbas Rodzaj drobnoustrojówM*m* bakterie tlenowe mezofilne n* = 5, c* = 25 x 106/g5 x 105/g Escherichia coli n = 5, c = 25 x 102/g50/g Salmonella n = 5, c = 0nieobecne w 10 gnieobecne w 10 g Staphylococcus aureus n = 5, c = 25 x 103/g102/g C. Kryteria badań mikrobiologicznych dla innych surowych wyrobów mięsnych Rodzaj drobnoustrojówMm Escherichia coli n = 5, c = 25 x 103/g5 x 102/g Salmonella n = 5, c = 0nieobecne w 1 gnieobecne w 1 g Staphylococcus aureus n = 5, c = 15 x 103/g5 x 102/g Objaśnienia: "M" - akceptowana wartość progowa, powyżej której wyniki są uznawane za niezadowalające. "m" - wartość równa lub poniżej której wszystkie wyniki są uznawane za zadowalające. "n" - liczba próbek jednostkowych badanych w partii towaru. "c" - liczba próbek jednostkowych z partii towaru dających wynik między "m" i "M". Wyniki badań mikrobiologicznych powinny być interpretowane w następujący sposób: I. Wyróżnia się trzy kategorie stopnia zanieczyszczenia mikrobiologicznego w odniesieniu do liczby bakterii tlenowych mezofilnych, Escherichia coli i Staphylococcus aureus: 1) do wartości "m" włącznie; 2) pomiędzy wartością "m" i wartością progową "M" włącznie; 3) powyżej wartości progowej "M". II. Biorąc pod uwagę otrzymane wartości liczbowe zanieczyszczenia partii bakteriami tlenowymi mezofilnymi, Escherichia coli i Staphylococcus aureus, należy przyjąć następującą ocenę jakościową: 1) zadowalającą, jeżeli wartości "m" dla wszystkich wymaganych parametrów mikrobiologicznych są mniejsze lub równe 3 - w przypadku użycia pożywki stałej albo 10 w przypadku użycia pożywki płynnej; 2) możliwą do przyjęcia (akceptowaną), jeżeli wszystkie otrzymane wartości znajdują się w przedziale pomiędzy: a) 3 "m" a 10 "m" (=M) w pożywce stałej, b) 10 "m" a 30 "m" (=M) w pożywce płynnej, c) oraz jeżeli przy n = 5 wartość "c" będzie równa lub mniejsza niż 2; 3) niezadowalającą, jeżeli przekroczona zostanie wartość "M" oraz jeżeli przy n = 5 wartość "c" będzie mniejsza niż 2 (c>2). Dla części B W stosunku do Salmonelli wyróżnia się dwie kategorie zanieczyszczenia, bez wyodrębniania kategorii "możliwa do przyjęcia", i partię pod względem mikrobiologicznym uznaje się za: 1) zadowalającą, jeżeli stwierdzono nieobecność w 10 g; 2) niezadowalającą, jeżeli stwierdzono obecność w 10 g. Dla części C W stosunku do Salmonelli wyróżnia się dwie kategorie zanieczyszczenia, bez wyodrębniania kategorii "możliwa do przyjęcia", i partię pod względem mikrobiologicznym uznaje się za: 1) zadowalającą, jeżeli stwierdzono nieobecność w 1 g; 2) niezadowalającą, jeżeli stwierdzono obecność w 1 g. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368 z 31.12.1994). Dane dotyczące ogłoszenia aktów Unii Europejskiej zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Przepisy wdrażające postanowienia art. 3, 6 i 8 dyrektywy 91/495/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. dotyczącej zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu mięsa króliczego oraz dziczyzny hodowlanej (Dz. Urz. WE L 268, z 24.09.1991). 4) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku wdrażające załącznik IV część IV tiret trzecie dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964). 5) Art. 4 dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994). 6) Lista państw trzecich, o której mowa w art. 13 dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych. 7) Decyzja Komisji 2000/572/EC z dnia 8 września 2000 r. ustanawiająca warunki dotyczące zdrowia zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwo weterynaryjne przy przywozie mięsa mielonego i wyrobów mięsnych z państw trzecich oraz uchylająca decyzję 97/29/WE (Dz. Urz. WE L 240, z 23.09.2000). 8) Art. 6 dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994). 9) Przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia wdrażające postanowienia artykułu 3 i 6 dyrektywy 93/43/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 175, z 19.07.1993). 10) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału I i III dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964). 11) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika A rozdziału I dyrektywy 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 026, z 31.01.1977). 12) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału V dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964). 13) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału I i III dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964), przepisy w sprawie wymagań przy produkcji mięsa drobiowego wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału I i III dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym (Dz. Urz. WE L 055, z 08.03.1971) lub przepisy w sprawie wymagań przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych wdrażające postanowienia dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych (Dz. Urz. WE L 268, z 14.09.1992). 14) Przepisy wdrażające postanowienia załącznika A rozdziału I i załącznika B rozdziału I dyrektywy 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 026, z 31.01.1977). 15) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanych na rynku wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału V dyrektywy 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem (Dz. Urz. WE P 121, z 29.07.1964) albo przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego wdrażające postanowienia załącznika I rozdziału V dyrektywy 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym (Dz. Urz. WE L 055, z 08.03.1971) albo przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych wdrażające postanowienia rozdziału II dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych (Dz. Urz. WE L 268, z 14.09.1992) 16) Rozdział VI załącznika I dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie warunków wstępnego uznawania grup producentów owoców i warzyw, uznawania organizacji producentów owoców i warzyw oraz warunków i wymagań, jakie powinny spełniać plany dochodzenia do uznania (Dz. U. Nr 132, poz. 1420) Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Podmiot zrzeszający producentów owoców i warzyw może uzyskać decyzję wojewody o wstępnym uznaniu za grupę producentów, jeżeli: 1) złoży wniosek o wydanie decyzji wraz z wymaganymi załącznikami; 2) jest utworzony co najmniej przez 5 producentów kategorii produktów określonych przepisami Unii Europejskiej, ze względu na które wnioskuje o wstępne uznanie; 3) wartość produktów wytworzonych przez producentów, o których mowa w pkt 2, i sprzedanych w roku poprzedzającym złożenie wniosku o wstępne uznanie grupy producentów wynosi co najmniej równowartość w walucie polskiej 50 tysięcy euro; 4) przedłoży oświadczenie, w którym zobowiązuje się, że w każdym roku realizacji planu dochodzenia do uznania co najmniej połowa przychodów ze sprzedaży produktów należących do kategorii, ze względu na które wnioskuje o wstępne uznanie, będzie pochodziła ze sprzedaży tych produktów wytworzonych przez producentów zrzeszonych w tym podmiocie; 5) statut albo umowa, oprócz wymagań określonych odrębnymi przepisami, zawiera w szczególności: a) wymóg przynależności tylko do jednej wstępnie uznanej grupy producentów lub uznanej organizacji producentów, dla kategorii produktów, ze względu na które podmiot wnioskuje o wstępne uznanie, b) zasady przyjmowania i występowania członków oraz minimalny okres członkostwa, c) zasady prowadzenia rachunkowości i opracowywania budżetu niezbędne dla funkcjonowania tego podmiotu, d) zasady i zakres dostarczania temu podmiotowi informacji dotyczących powierzchni upraw, plonów, wysokości zbiorów oraz sprzedaży bezpośredniej poszczególnych gatunków owoców i warzyw przez jego członków, e) procedury związane z określaniem i uchwalaniem zasad obowiązujących producentów owoców i warzyw zrzeszonych w tym podmiocie w odniesieniu do produkcji, marketingu, sprawozdawczości i ochrony środowiska, f) zasady i warunki sprzedaży owoców i warzyw wytworzonych przez członków tego podmiotu, g) zasady umożliwiające producentom owoców i warzyw zrzeszonym w tym podmiocie udział w demokratycznym podejmowaniu decyzji przez ten podmiot oraz kontrolę ich realizacji, h) zasady i sposoby finansowania działalności tego podmiotu przez producentów owoców i warzyw w nim zrzeszonych, i) sankcje wobec członka, który nie wypełnia nałożonych na niego obowiązków; 6) przedłoży oświadczenia producentów, o których mowa w pkt 2, o nieprzynależności: a) do innej wstępnie uznanej grupy producentów dla tej samej kategorii produktów lub b) do innej uznanej organizacji producentów dla tej samej kategorii produktów - wraz z numerem PESEL, numerem identyfikacji podatkowej (NIP), numerem identyfikacyjnym krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON) albo numerem paszportu w przypadku osoby nieposiadającej obywatelstwa polskiego. 2. W przypadku gdy członkiem podmiotu zrzeszającego producentów owoców i warzyw jest osoba prawna, oświadczenia, o których mowa w pkt 6, składają również producenci owoców i warzyw będący jej członkami. § 2. Plan dochodzenia do uznania jest opracowywany na okres nieprzekraczający 5 lat i określa w szczególności: 1) wykaz producentów owoców i warzyw wchodzących w skład podmiotu zrzeszającego producentów owoców i warzyw, a w przypadku gdy członkiem tego podmiotu jest osoba prawna, również wykaz producentów owoców i warzyw będących jej członkami - zawierający imię i nazwisko lub nazwę, adres zamieszkania lub siedzibę oraz numer PESEL, numer identyfikacyjny krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer paszportu w przypadku osoby nieposiadającej obywatelstwa polskiego; 2) informacje o powierzchni upraw poszczególnych gatunków owoców i warzyw, wielkości zbiorów, ilości i wartości sprzedanych owoców i warzyw dotyczące roku poprzedzającego rok złożenia wniosku o wstępne uznanie - na podstawie oświadczeń złożonych przez każdego z producentów owoców i warzyw wymienionego w wykazie, o którym mowa w pkt 1; 3) określenie liczby i opis maszyn, urządzeń służących do produkcji oraz zbioru owoców i warzyw, środków transportowych i innych środków technicznych, w szczególności umożliwiających przechowywanie, magazynowanie, sortowanie oraz pakowanie owoców i warzyw, w które wyposażony jest podmiot zrzeszający producentów owoców i warzyw lub w które wyposażeni są poszczególni producenci owoców i warzyw wymienieni w wykazie, o którym mowa w pkt 1; 4) określenie czasu trwania, sposobu realizacji, zakresu oraz harmonogramu działań, które zamierza realizować wstępnie uznana grupa producentów, a w szczególności dotyczące planowania produkcji, strategii sprzedaży, rozwoju kanałów marketingowych i promocji, podniesienia jakości produktów oraz przedsięwzięć inwestycyjnych realizowanych w poszczególnych latach, w celu spełnienia warunków uznania tej grupy producentów za organizację producentów; 5) prognozę powierzchni i wielkości produkcji poszczególnych gatunków owoców i warzyw oraz ilości i wartości sprzedanych owoców i warzyw - dla każdego roku realizacji planu dochodzenia do uznania; 6) przewidywaną liczbę i opis maszyn, urządzeń służących do produkcji oraz zbioru owoców i warzyw, środków transportowych i innych środków technicznych, w szczególności umożliwiających przechowywanie, magazynowanie, sortowanie oraz pakowanie owoców i warzyw, w które wyposażona będzie wstępnie uznana grupa producentów po zrealizowaniu planu dochodzenia do uznania; 7) wskazanie źródeł i struktury finansowania planu dochodzenia do uznania; 8) analizę końcowych wyników realizacji, przez wstępnie uznaną grupę producentów, planu dochodzenia do uznania w zakresie spełniania warunków uznania za organizację producentów. § 3. 1. Podmiot zrzeszający producentów owoców i warzyw może uzyskać decyzję wojewody o uznaniu za organizację producentów, jeżeli: 1) spełni warunki określone w § 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 i ust. 2; 2) wartość produktów wytworzonych przez producentów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, i sprzedanych w roku poprzedzającym złożenie wniosku o uznanie za organizację producentów wynosi co najmniej równowartość w walucie polskiej 100 tysięcy euro; 3) spełni pozostałe warunki określone w przepisach Unii Europejskiej w zakresie uznawania organizacji producentów. 2. Wstępnie uznana grupa producentów, w celu uzyskania uznania za organizację producentów, powinna spełniać warunki określone w ust. 1 pkt 2 i 3. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Żnina w województwie kujawsko-pomorskim (Dz. U. Nr 134, poz. 1423) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 102, poz. 1055) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów burmistrza Żnina. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 18 lipca 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Żnina do 18 czerwca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie miejskiej komisji wyborczej do 25 czerwca 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej komisji wyborczej do 1 lipca 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na burmistrza do 4 lipca 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 6 lipca 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, - podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 8 lipca 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 8 lipca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 13 lipca 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców do 16 lipca 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej do 17 lipca 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 18 lipca 2004 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Wiceprezesa Rady Ministrów, Ministra-członka Rady Ministrów Izabeli Jarugi-Nowackiej (Dz. U. Nr 134, poz. 1424) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Wiceprezes Rady Ministrów, Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej "Wiceprezesem", zapewnia koordynację prac Rady Ministrów w zakresie polityki społecznej, równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji. § 2. Wiceprezes wykonuje zadania powierzone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym zadania w zakresie: 1) zapewnienia koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz wykonywania zadań w zakresie pomocy społecznej, świadczeń socjalnych i świadczeń na rzecz rodziny, a także pomocy materialnej dzieciom i młodzieży; 2) inicjowania i prowadzenia dialogu społecznego w sprawach świadczeń społecznych oraz w innych sprawach z zakresu polityki społecznej i przeciwdziałania dyskryminacji; 3) monitorowania sytuacji społecznej i socjalnej; 4) współpracy z organizacjami pozarządowymi. § 3. Wiceprezes przygotuje projekt powołania Rady Społecznej przy Prezesie Rady Ministrów, z udziałem ekspertów oraz przedstawicieli organizacji pozarządowych i partnerów społecznych, jako pomocniczego organu opiniodawczo-doradczego w zakresie polityki społecznej. § 4. Do zakresu działania Wiceprezesa należy w szczególności: 1) realizowanie polityki Rady Ministrów w zakresie równego statusu kobiet i mężczyzn; 2) przygotowanie modelu instytucjonalnego w zakresie równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji; 3) przeciwdziałanie dyskryminacji, w szczególności z powodu rasy, pochodzenia etnicznego, religii i przekonań, wieku oraz orientacji seksualnej; 4) monitorowanie przestrzegania zasady równego statusu kobiet i mężczyzn we wszystkich dziedzinach i zakresach polityki realizowanej przez rząd; 5) prowadzenie analiz i dokonywanie ocen obowiązujących przepisów z punktu widzenia respektowania równego traktowania i równości szans kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji; 6) opracowywanie i opiniowanie projektów aktów prawnych i innych dokumentów rządowych oddziaływujących na sytuację w zakresie równego statusu kobiet i mężczyzn oraz poszanowania ich godności, a także mających związek z przeciwdziałaniem dyskryminacji; 7) promowanie, upowszechnianie i propagowanie problematyki równego traktowania i równości szans kobiet i mężczyzn oraz ochrony ich godności, a także prowadzenie działań informacyjno-edukacyjnych na rzecz podnoszenia świadomości społecznej w tym zakresie; 8) współpraca i wspieranie działalności organizacji pozarządowych na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn oraz przeciwdziałania dyskryminacji. § 5. Wiceprezes sprawuje nadzór, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady Ministrów, nad działalnością Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn. § 6. 1. W toku wykonywania zadań Wiceprezes współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego. 2. Organy administracji rządowej współdziałają i udzielają pomocy Wiceprezesowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu niezbędnych informacji, sprawozdań i analiz. § 7. Obsługę organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Wiceprezesowi Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 maja 2004 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o pożyczkach i kredytach studenckich oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 152, poz. 1598) Art. 1. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 24: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 1a i 2, przyznaje właściwy minister.", b) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego dokonuje podziału dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1a. 8. W nowo utworzonej uczelni podziału dotacji dokonuje na okres roku rektor."; 2) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. Uczelnia państwowa w ramach dotacji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1a, może dofinansować remonty domów i stołówek studenckich."; 3) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb występowania uczelni niepaństwowej o dotacje, o których mowa w art. 24, uwzględniając w szczególności liczbę jej własnej kadry dydaktycznej, liczbę kształconych studentów, zaangażowanie własnych środków w rozwój bazy materialnej uczelni oraz osiągnięcia uczelni w dotychczasowym kształceniu, a w przypadku dotacji na pomoc materialną - również liczbę studentów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej."; 4) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. 1. Uczelnia tworzy fundusz pomocy materialnej dla studentów. 2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzy się z: 1) dotacji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1a, z wyłączeniem środków na stypendia ministra, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 3 i 4, 2) opłat za korzystanie z domu studenckiego, 3) opłat za korzystanie ze stołówki studenckiej, 4) innych przychodów, w tym z opłat za wynajem pomieszczeń w domach i stołówkach studenckich. 3. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 1, przeznacza się na wypłaty stypendiów i zapomóg oraz na remonty domów i stołówek studenckich. 4. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 2-4, przeznacza się na pokrycie kosztów utrzymania domów i stołówek studenckich, a w przypadku uczelni państwowej także na wynagrodzenia pracowników uczelni zatrudnionych w tych domach i stołówkach oraz na odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, o którym mowa w art. 122, dla tych pracowników. 5. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 2-4, może być również przeznaczony na wypłatę stypendiów i zapomóg oraz remonty i modernizację domów i stołówek studenckich. 6. Niewykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu pomocy materialnej dla studentów pochodzące ze źródła, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, przechodzą na rok następny do wykorzystania na cele określone w ust. 3, a środki pochodzące ze źródeł określonych w ust. 2 pkt 2-4, na cele określone w ust. 4 i 5."; 5) art. 152 otrzymuje brzmienie: "Art. 152. 1. Student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie: 1) stypendium socjalnego, 2) stypendium za wyniki w nauce lub sporcie, 3) stypendium ministra za osiągnięcia w nauce, 4) stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe, 5) zapomogi. 2. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni i wyżywienie w stołówce studenckiej uczelni. 3. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni małżonka i dziecka."; 6) po art. 152 dodaje się art. 152a-152i w brzmieniu: "Art. 152a. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, są przyznawane na wniosek studenta przez dziekana, przy czym stypendium za wyniki w nauce może być także przyznane bez konieczności składania wniosku przez studenta. 2. Od decyzji dziekana studentowi przysługuje odwołanie do rektora. 3. Na wniosek uczelnianego organu samorządu studenckiego dziekan oraz rektor uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazują odpowiednio komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej. 4. Decyzje wydane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną podpisują przewodniczący tych komisji lub działający z ich upoważnienia wiceprzewodniczący. 5. Komisję stypendialną powołuje dziekan, a odwoławczą komisję stypendialną rektor, spośród studentów delegowanych przez odpowiednio wydziałowy lub uczelniany organ samorządu studenckiego i pracowników uczelni, przy czym studenci stanowią większość składu komisji. 6. Nadzór nad działalnością komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej sprawują odpowiednio dziekan albo rektor. 7. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 6, odpowiednio dziekan albo rektor mogą uchylić decyzję komisji stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej niezgodną z przepisami ustawy lub regulaminem, o którym mowa w art. 152h ust. 1. 8. Stypendium ministra za osiągnięcia w nauce lub za wybitne osiągnięcia sportowe przyznaje właściwy minister na wniosek rady wydziału, a w przypadku uczelni bezwydziałowej - na wniosek senatu uczelni przedstawiony przez rektora tej uczelni. Art. 152b. 1. W uczelni bezwydziałowej świadczenia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, są przyznawane na wniosek studenta przez rektora, przy czym stypendium za wyniki w nauce może być także przyznane bez konieczności składania wniosku przez studenta. 2. Od decyzji rektora studentowi przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. 3. Na wniosek uczelnianego organu samorządu studenckiego rektor przekazuje uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, komisji stypendialnej, a w zakresie prawa odwołania od decyzji tej komisji - odwoławczej komisji stypendialnej. 4. Decyzje wydane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną podpisują przewodniczący tych komisji lub działający z ich upoważnienia wiceprzewodniczący. 5. Komisje, o których mowa w ust. 3, powołuje rektor spośród studentów delegowanych przez uczelniany organ samorządu studenckiego i pracowników uczelni, przy czym studenci stanowią większość składu komisji. 6. Nadzór nad działalnością komisji, o których mowa w ust. 3, sprawuje rektor. 7. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 6, rektor może uchylić decyzję komisji stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej niezgodną z przepisami ustawy lub regulaminem, o którym mowa w art. 152h ust. 1. Art. 152c. 1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej. 2. Wysokość dochodu uprawniającego studenta do ubiegania się o stypendium socjalne ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego, z tym że miesięczna wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta nie może być większa niż suma kwot określonych w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001). 3. Miesięczną wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta uprawniającą do ubiegania się o stypendium socjalne ustala się na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem, że do dochodu nie wlicza się świadczeń, o których mowa w art. 152 ust. 1. 4. Kwota stypendium socjalnego może zostać zwiększona w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem właściwego organu, a w przypadku studentów studiów dziennych ponadto z tytułu: 1) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki, jeżeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie, 2) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki w przypadkach, o których mowa w pkt 1, niepracującego małżonka lub dziecka studenta. Art. 152d. 1. Pierwszeństwo w uzyskaniu zakwaterowania w domu studenckim uczelni państwowej przysługuje studentowi tej uczelni, któremu codzienny dojazd do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie i który znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. 2. Pierwszeństwo w korzystaniu z wyżywienia w stołówce studenckiej przysługuje studentowi, o którym mowa w ust. 1. Art. 152e. 1. Stypendium za wyniki w nauce lub sporcie może otrzymać student, który uzyskał za rok studiów wysoką średnią ocen lub osiągnął wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym. 2. Stypendium ministra za osiągnięcia w nauce może być przyznane studentowi szczególnie wyróżniającemu się w nauce oraz posiadającemu osiągnięcia naukowe, a stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe - studentowi, który osiągnął wysoki wynik sportowy we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym i zaliczył kolejny rok studiów. 3. O przyznanie stypendiów, o których mowa w ust. 1 i 2, student może ubiegać się nie wcześniej niż po zaliczeniu pierwszego roku studiów. 4. Student może otrzymywać stypendium za wyniki w sporcie, o którym mowa w art. 152 ust. 1 pkt 2, albo stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe, o którym mowa w art. 152 ust. 1 pkt 4, albo stypendium przyznawane na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 3)). Art. 152f. 1. Zapomoga może być przyznana studentowi, który z przyczyn losowych znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej. 2. Student może otrzymać zapomogę, o której mowa w ust. 1, dwa razy w roku akademickim. Art. 152g. 1. Student może otrzymywać stypendia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1-4, w danym roku akademickim przez okres do 10 miesięcy. 2. Stypendium socjalne przyznawane jest na semestr lub na rok akademicki, a stypendium za wyniki w nauce lub sporcie i stypendia ministra, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 3 i 4, na rok akademicki, z wyjątkiem przypadku gdy ostatni rok studiów, zgodnie z planem studiów, trwa jeden semestr. 3. Stypendia, o których mowa w ust. 2, wypłacane są co miesiąc. 4. Student studiujący równocześnie na kilku kierunkach studiów może otrzymać stypendia, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, pkt 2 w zakresie stypendium za wyniki w sporcie oraz pkt 3 i 4, na jednym z kierunków, według własnego wyboru, a stypendium za wyniki w nauce na każdym z kierunków. 5. Studentowi, który po ukończeniu jednego kierunku studiów kontynuuje naukę na drugim kierunku studiów, stypendium socjalne nie przysługuje, chyba że kontynuuje on studia po ukończeniu wyższych studiów zawodowych w celu uzyskania tytułu zawodowego magistra, jednakże nie dłużej niż przez okres 2,5 roku. 6. Łączna miesięczna wysokość stypendium socjalnego i stypendium za wyniki w nauce lub sporcie nie może być większa niż 90 % najniższego wynagrodzenia zasadniczego asystenta w poprzednim miesiącu, ustalonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich, z wyłączeniem zwiększenia kwoty stypendium socjalnego w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu niepełnosprawności, o którym mowa w art. 152c ust. 4. Art. 152h. 1. Szczegółowy regulamin ustalania wysokości, przyznawania i wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, w tym szczegółowe kryteria i tryb udzielania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, wzór wniosku o przyznanie stypendium socjalnego oraz sposób udokumentowania sytuacji materialnej, ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego. 2. W nowo utworzonej uczelni regulamin, o którym mowa w ust. 1, ustala na okres roku rektor. Art. 152i. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, tryb przyznawania i wypłacania stypendiów ministra, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 3 i 4, maksymalną wysokość tych stypendiów oraz wzór wniosku o przyznanie stypendium ministra, uwzględniając w szczególności: 1) minimalną średnią ocen uprawniającą do ubiegania się o stypendium ministra, uwzględniając oceny ze wszystkich lat studiów oraz zróżnicowanie skali ocen w uczelni, 2) rodzaje osiągnięć naukowych i aktywności naukowej, które brane są pod uwagę przy ubieganiu się o stypendium ministra, takich jak praca w kole naukowym, publikacje, opracowania, referaty, udział w konferencjach, praca naukowa, udział w pracach naukowo-badawczych, współpraca z innymi ośrodkami akademickimi lub naukowymi, nagrody i wyróżnienia, studia na drugim kierunku studiów, indywidualny program studiów, praktyki, staże, potwierdzona znajomość języków obcych, olimpiady, 3) rodzaje osiągnięć sportowych, które brane są pod uwagę przy ubieganiu się o stypendium ministra za wybitne osiągnięcia w sporcie, w tym udział w igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata, mistrzostwach Europy, uniwersjadach, akademickich mistrzostwach świata, akademickich mistrzostwach Europy, 4) terminy przekazywania wniosków, 5) sposób wypłacania stypendium ministra, w tym w przypadku wcześniejszego ukończenia studiów, a także podjęcia studiów w innej uczelni."; 7) art. 161 otrzymuje brzmienie: "Art. 161. 1. Do decyzji podjętych przez organ uczelni w indywidualnych sprawach studenckich, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego. Decyzje wydane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. 2. Przepis ust. 1 zdanie pierwsze stosuje się także do decyzji podjętych przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną, o których mowa w art. 152a ust. 3 i art. 152b ust. 3.". Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 23 dodaje się art. 23a i 23b w brzmieniu: "Art. 23a. Państwowa uczelnia zawodowa w ramach dotacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2, może dofinansować remonty domów i stołówek studenckich. Art. 23b. 1. Rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego dokonuje podziału dotacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2. 2. W nowo utworzonej uczelni zawodowej podziału dotacji dokonuje na okres roku rektor."; 2) w art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb występowania niepaństwowej uczelni zawodowej o dotacje, o których mowa w art. 23, uwzględniając w szczególności liczbę jej własnej kadry dydaktycznej, liczbę kształconych studentów, zaangażowanie własnych środków w rozwój bazy materialnej uczelni oraz osiągnięcia uczelni w dotychczasowym kształceniu, a w przypadku dotacji na pomoc materialną również liczbę studentów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej."; 3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Uczelnia tworzy fundusz pomocy materialnej dla studentów. 2. Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzy się z: 1) dotacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2, z wyłączeniem środków na stypendia ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4, 2) opłat za korzystanie z domu studenckiego, 3) opłat za korzystanie ze stołówki studenckiej, 4) innych przychodów, w tym z opłat za wynajem pomieszczeń w domach i stołówkach studenckich. 3. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 1, przeznacza się na wypłaty stypendiów i zapomóg oraz na remonty domów i stołówek studenckich. 4. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 2-4, przeznacza się na pokrycie kosztów utrzymania domów i stołówek studenckich, a w przypadku uczelni państwowej także na wynagrodzenia pracowników uczelni zatrudnionych w tych domach i stołówkach oraz na odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, o którym mowa w art. 67 pkt 5, dla tych pracowników. 5. Fundusz pomocy materialnej dla studentów w części, o której mowa w ust. 2 pkt 2-4, może być również przeznaczony na wypłatę stypendiów i zapomóg oraz remonty i modernizację domów i stołówek studenckich. 6. Niewykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu pomocy materialnej dla studentów pochodzące ze źródła, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, przechodzą na rok następny do wykorzystania na cele określone w ust. 3, a środki pochodzące ze źródeł określonych w ust. 2 pkt 2-4, na cele określone w ust. 4 i 5."; 4) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. 1. Student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie: 1) stypendium socjalnego, 2) stypendium za wyniki w nauce lub sporcie, 3) stypendium ministra za osiągnięcia w nauce, 4) stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe, 5) zapomogi. 2. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni i wyżywienie w stołówce studenckiej uczelni. 3. Student może ubiegać się o zakwaterowanie w domu studenckim uczelni małżonka i dziecka."; 5) po art. 75 dodaje się art. 75a-75h w brzmieniu: "Art. 75a. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, są przyznawane przez rektora. 2. Świadczenia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1 i 5, są przyznawane na wniosek studenta, a stypendium za wyniki w nauce lub sporcie na wniosek senatu lub innego organu wskazanego w statucie uczelni. 3. Od decyzji rektora studentowi przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. 4. Na wniosek uczelnianego organu samorządu studenckiego rektor przekazuje uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, komisji stypendialnej, a w zakresie prawa odwołania od decyzji tej komisji - odwoławczej komisji stypendialnej. 5. Decyzje wydane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną podpisują przewodniczący tych komisji lub działający z ich upoważnienia wiceprzewodniczący. 6. Komisję stypendialną powołuje dziekan, a odwoławczą komisję stypendialną rektor, spośród studentów delegowanych przez odpowiednio wydziałowy lub uczelniany organ samorządu studenckiego i pracowników uczelni, przy czym studenci stanowią większość składu komisji. W uczelni bezwydziałowej komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną powołuje rektor. 7. Nadzór nad działalnością komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej sprawują odpowiednio dziekan albo rektor. W uczelni bezwydziałowej nadzór nad działalnością komisji stypendialnej i odwoławczej komisji stypendialnej sprawuje rektor. 8. W ramach nadzoru dziekan albo rektor mogą uchylić decyzję odpowiednio komisji stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej niezgodną z przepisami ustawy lub regulaminem, o którym mowa w art. 75g. Art. 75b. 1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej. 2. Wysokość dochodu uprawniającego studenta do ubiegania się o stypendium socjalne ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego, z tym że miesięczna wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta nie może być większa niż suma kwot określonych w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001). 3. Miesięczną wysokość dochodu na osobę w rodzinie studenta, uprawniającą do ubiegania się o stypendium socjalne, ustala się na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem, że do dochodu nie wlicza się świadczeń, o których mowa w art. 75 ust. 1. 4. Kwota stypendium socjalnego może zostać zwiększona w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem właściwego organu, a w przypadku studentów studiów dziennych ponadto z tytułu: 1) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki, jeżeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie, 2) zakwaterowania w domu studenckim lub w obiekcie innym niż dom studencki w przypadkach, o których mowa w pkt 1, niepracującego małżonka lub dziecka studenta. Art. 75c. 1. Pierwszeństwo w uzyskaniu zakwaterowania w domu studenckim państwowej uczelni zawodowej przysługuje studentowi tej uczelni, któremu codzienny dojazd do uczelni uniemożliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie i który znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. 2. Pierwszeństwo w korzystaniu z wyżywienia w stołówce studenckiej przysługuje studentowi, o którym mowa w ust. 1. Art. 75d. 1. Stypendium za wyniki w nauce lub sporcie może otrzymać student, który uzyskał za rok studiów wysoką średnią ocen lub osiągnął wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym. 2. O przyznanie stypendium, o którym mowa w ust. 1, student może ubiegać się nie wcześniej niż po zaliczeniu pierwszego roku studiów. Art. 75e. 1. Zapomoga może być przyznana studentowi, który z przyczyn losowych znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej. 2. Student może otrzymać zapomogę, o której mowa w ust. 1, dwa razy w roku akademickim. Art. 75f. 1. Student może otrzymywać stypendia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1-4, w danym roku akademickim przez okres do 10 miesięcy. 2. Stypendium socjalne przyznawane jest na semestr lub rok akademicki, a stypendium za wyniki w nauce lub sporcie i stypendia ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4, na rok akademicki, z wyjątkiem przypadku, gdy ostatni rok studiów, zgodnie z planem studiów, trwa jeden semestr. 3. Świadczenia, o których mowa w ust. 2, wypłacane są co miesiąc. 4. Student studiujący równocześnie na kilku kierunkach studiów może otrzymać stypendia, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1, pkt 2 w zakresie stypendium za wyniki w sporcie oraz pkt 3 i 4, na jednym z kierunków, według własnego wyboru, a stypendium za wyniki w nauce na każdym z kierunków. 5. Studentowi, który po ukończeniu jednego kierunku studiów kontynuuje naukę na drugim kierunku studiów, stypendium socjalne nie przysługuje. 6. Łączna miesięczna wysokość stypendium socjalnego i stypendium za wyniki w nauce lub sporcie nie może być większa niż 90 % najniższego wynagrodzenia zasadniczego asystenta w poprzednim miesiącu, ustalonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich, z wyłączeniem zwiększenia kwoty stypendium socjalnego w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów z tytułu niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem właściwego organu, o którym mowa w art. 75b ust. 4. Art. 75g. 1. Szczegółowy regulamin ustalania wysokości, przyznawania i wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, w tym szczegółowe kryteria i tryb udzielania świadczeń pomocy materialnej dla studentów, wzór wniosku o przyznanie stypendium socjalnego oraz sposób udokumentowania sytuacji materialnej, ustala rektor w porozumieniu z uczelnianym organem samorządu studenckiego. 2. W nowo utworzonej uczelni zawodowej regulamin, o którym mowa w ust. 1, ustala na okres roku rektor. Art. 75h. 1. Stypendia ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4, przyznaje minister na wniosek senatu lub innego organu wskazanego w statucie uczelni przedstawiony przez rektora uczelni. 2. Do stypendiów ministra, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 i 4, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 152i tej ustawy. 3. Student może otrzymywać stypendium za wyniki w sporcie, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2, albo stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe, o którym mowa w art. 75 ust. 1 pkt 4, albo stypendium przyznawane na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 5))."; 6) art. 85 otrzymuje brzmienie: "Art. 85. 1. Do decyzji podjętych przez organ uczelni zawodowej w indywidualnych sprawach studenckich, a także w sprawach nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu studenckiego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego. Decyzje wydane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. 2. Przepis ust. 1 zdanie pierwsze stosuje się także do decyzji podjętych przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną, o których mowa w art. 75a ust. 4.". Art. 3. W ustawie z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich (Dz. U. Nr 108, poz. 685, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 oraz z 2004 r. Nr 146, poz. 1546) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prawo do otrzymania pożyczek i kredytów, zwanych dalej "pożyczkami studenckimi" i "kredytami studenckimi", na zasadach określonych w ustawie, mają: 1) studenci szkół wyższych, o których mowa w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 6)) oraz ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 7)), 2) słuchacze i studenci Akademii Obrony Narodowej, Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego, Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte, będący osobami cywilnymi, 3) słuchacze Szkoły Głównej Służby Pożarniczej będący osobami cywilnymi, 4) uczestnicy studiów doktoranckich, o których mowa w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595) - zwani dalej "studentami"."; 2) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pierwszeństwo w otrzymaniu pożyczki studenckiej lub kredytu studenckiego mają studenci o niskich dochodach na osobę w rodzinie."; 3) w art. 7: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pożyczki studenckie i kredyty studenckie udzielane są na okres nie dłuższy niż okres studiów, przy czym okres ten nie może przekroczyć łącznie 6 lat, z zastrzeżeniem ust. 2a.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Okres, na jaki udzielane są pożyczki studenckie i kredyty studenckie, o których mowa w ust. 2, może być w przypadku studentów studiów doktoranckich przedłużony o okres studiów doktoranckich, nie dłuższy niż 4 lata."; 4) w art. 8: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) całą kwotę odsetek należnych w okresie studiów, w tym również studiów doktoranckich, oraz w okresie ustalonym zgodnie z art. 9 ust. 1,", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Odsetki od udzielonej pożyczki studenckiej płacone są przez pożyczkobiorcę od momentu rozpoczęcia spłaty pożyczki, z wyjątkiem okresu odbywania przez pożyczkobiorcę służby wojskowej."; 5) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Spłata kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej przez kredytobiorcę lub pożyczkobiorcę rozpoczyna się nie później niż po upływie 2 lat od zakończenia studiów, w tym również studiów doktoranckich, i trwa nie krócej niż dwukrotność okresu, na jaki zostały udzielone, chyba że kredytobiorca lub pożyczkobiorca wnioskuje o krótszy termin spłaty."; 6) w art. 11 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej studia doktoranckie, o której mowa w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, innej niż jednostka organizacyjna szkoły wyższej, powołany spośród kandydatów zgłoszonych przez kierowników jednostek organizacyjnych prowadzących studia doktoranckie, innych niż jednostki organizacyjne szkoły wyższej,"; 7) w art. 15: a) w ust. 1 uchyla się pkt 5, b) w ust. 2: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) okres, na jaki może być udzielony kredyt studencki lub pożyczka studencka, nie dłuższy niż 6 lat, a w przypadku studentów studiów doktoranckich nie dłuższy niż łącznie 10 lat,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) rozpoczęcie spłaty kredytu studenckiego lub pożyczki studenckiej nie później niż 2 lata od daty ukończenia studiów,", - dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu: "7) warunki i tryb zawieszania spłaty pożyczki studenckiej i kredytu studenckiego, 8) wzory zaświadczeń szkół wyższych, a w przypadku studiów doktoranckich szkół wyższych lub innych jednostek organizacyjnych prowadzących studia doktoranckie, potwierdzające, że osoba ubiegająca się o pożyczkę studencką lub kredyt studencki jest studentem.". Art. 4. W ustawie z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 56, poz. 496) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tworzenie i prowadzenie kierunków studiów dotyczących innych nauk niż wojskowe oraz przyznawanie pomocy materialnej dla osób cywilnych kształcących się w Akademii odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 8))."; 2) w art. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Dotacje na pomoc materialną dla osób cywilnych, o których mowa w ust. 2, ustala i przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.". Art. 5. W ustawie z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte (Dz. U. Nr 60, poz. 533) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tworzenie i prowadzenie kierunków studiów dotyczących innych nauk niż wojskowe oraz przyznawanie pomocy materialnej dla osób cywilnych kształcących się w Akademii odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 9))."; 2) w art. 3 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Dotacje na pomoc materialną dla osób cywilnych, o których mowa w ust. 3, ustala i przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.". Art. 6. W ustawie z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego (Dz. U. Nr 60, poz. 534) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tworzenie i prowadzenie kierunków studiów dotyczących innych nauk niż wojskowe oraz przyznawanie pomocy materialnej dla osób cywilnych kształcących się w Akademii odbywa się na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 10))."; 2) w art. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Dotacje na pomoc materialną dla osób cywilnych, o których mowa w ust. 2, ustala i przyznaje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.". Art. 7. 1. Do dnia 30 września 2004 r. studenci lub słuchacze studiów wieczorowych, zaocznych i eksternistycznych: 1) uczelni, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 1, mogą otrzymywać świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 1, 2) uczelni, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 2, mogą otrzymywać świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 2, 3) uczelni, o których mowa w ustawach wymienionych w art. 4-6, będący osobami cywilnymi mogą otrzymywać świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 1 - z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Świadczenia pomocy materialnej przyznawane na podstawie ust. 1 nie obejmują dopłat do zakwaterowania, dopłat do posiłków oraz stypendium ministra za osiągnięcia w nauce. 3. Do dnia 30 września 2004 r. osoby cywilne będące studentami lub słuchaczami studiów dziennych w uczelniach, o których mowa w ustawach wymienionych w art. 4-6, mogą otrzymywać świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 1. Świadczenia pomocy materialnej nie obejmują stypendium ministra za osiągnięcia w nauce. 4. Do dnia 30 września 2004 r. studentom studiów dziennych uczelni niepaństwowych mogą być wypłacane dopłaty do zakwaterowania, dopłaty do posiłków, stypendia za wyniki w nauce oraz stypendia specjalne dla osób niepełnosprawnych. Art. 8. Do dnia 30 września 2004 r. do przyznawania, wypłacania i określania wysokości świadczeń pomocy materialnej, dla studentów, o których mowa: 1) w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 3 i 4, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 152 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1; 2) w art. 7 ust. 1 pkt 2, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 75 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 2. Art. 9. 1. Do dnia 30 września 2004 r. świadczenia pomocy materialnej dla studentów, przyznawane na wniosek osób uprawnionych, o których mowa w art. 7, mogą być wypłacane za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Do dnia 30 września 2004 r. świadczenia pomocy materialnej, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane na okres do 7 miesięcy. Art. 10. 1. W roku 2004 nie przyznaje się pożyczek studenckich, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 3. 2. Osobie uprawnionej do otrzymania kredytu studenckiego na podstawie ustawy wymienionej w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą kredyt ten wypłaca się w roku akademickim 2003/2004 za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. 3. Wysokość miesięcznej raty kredytu studenckiego, o której mowa w art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 3, w roku akademickim 2003/2004, od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 30 września 2004 r., wynosi 600 zł. Art. 11. 1. Do umów o kredyt studencki zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do kredytobiorców, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie rozpoczęli spłaty kredytu, stosuje się art. 9 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 12. 1. W 2004 r. uczelnia państwowa przeznacza w ramach dotacji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1a ustawy wymienionej w art. 1, środki na podwyższenie wysokości przeciętnych wynagrodzeń pracowników uczelni zatrudnionych w domach i stołówkach studenckich uczelni, o których mowa w art. 117a ust. 1 pkt 1 lit. c czwartym tiret ustawy wymienionej w art. 1. 2. W 2004 r. państwowa uczelnia zawodowa przeznacza w ramach dotacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 2, środki na podwyższenie wysokości przeciętnych wynagrodzeń pracowników uczelni zatrudnionych w domach i stołówkach studenckich uczelni, o których mowa w art. 66a ust. 1 pkt 1 lit. c trzecim tiret ustawy wymienionej w art. 2. 3. Decyzję w sprawie, o której mowa w ust. 1 i 2, podejmuje rektor. Art. 13. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie: 1) art. 25 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; 2) art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2 zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; 3) art. 15 ustawy wymienionej w art. 3 zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 15 ustawy wymienionej w art. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z wyjątkiem przepisów określających wysokość raty kredytu studenckiego. Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 2-4, pkt 5, w zakresie dotyczącym art. 152 ust. 1 pkt 1-3 i 5, oraz pkt 6 i 7 oraz art. 2 pkt 1-3, pkt 4, w zakresie dotyczącym art. 75 ust. 1 pkt 1-3 i 5, oraz pkt 5 i 6, które wchodzą w życie z dniem 1 października 2004 r.; 2) art. 1 pkt 5, w zakresie dotyczącym art. 152 ust. 1 pkt 4, oraz art. 2 pkt 4, w zakresie dotyczącym art. 75 ust. 1 pkt 4, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Obrony Narodowej, ustawę z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte, ustawę z dnia 27 lutego 2003 r. o utworzeniu Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752, z 2003 r. Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Sławomira Cytryckiego (Dz. U. Nr 134, poz. 1425) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym zadania wynikające z pełnienia funkcji Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określone w odrębnych przepisach. § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) kierowanie działalnością i nadzór nad realizacją zadań Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określonych w art. 29 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów; 2) nadzór nad zapewnieniem przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów obsługi ministrów powołanych do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji wspólnych oraz organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów; 3) nadzór nad wykonywaniem zarządzeń, decyzji, poleceń oraz innych dyspozycji Prezesa Rady Ministrów; 4) opracowywanie projektów planów pracy Rady Ministrów; 5) wykonywanie zadań z dziedziny polityki kadrowej, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady Ministrów; 6) określenie, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, szczegółowych zakresów zadań sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 7) nadawanie regulaminu organizacyjnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 8) wykonywanie innych zadań zleconych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. § 3. Obsługę Ministra zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 4. 1. W toku wykonywania zadań Minister współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich informacji i sprawozdań. 3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może: 1) powoływać zespoły do opracowywania określonych zagadnień; 2) zlecać sporządzanie ekspertyz oraz innych opracowań. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 134, poz. 1426) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) kultura fizyczna i sport; 2) oświata i wychowanie; 3) szkolnictwo wyższe. 3. Minister jest dysponentem części 25, 30 i 38 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Finansów, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) budżet; 2) finanse publiczne; 3) instytucje finansowe. 3. Minister jest dysponentem części 19 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Finansów. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Minister wykonuje zadania w zakresie obsługi środków finansowych pochodzących z Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. ZAŁĄCZNIK WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA FINANSÓW 1) Generalny Inspektor Informacji Finansowej; 2) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; 3) dyrektorzy izb skarbowych i naczelnicy urzędów skarbowych; 4) dyrektorzy izb celnych i naczelnicy urzędów celnych; 5) Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych; 6) Komisja Papierów Wartościowych i Giełd. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 134, poz. 1428) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Gospodarki i Pracy, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) gospodarka; 2) praca; 3) rozwój regionalny; 4) turystyka. 3. Minister jest dysponentem części 20, 31, 34 i 40 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Gospodarki i Pracy. 5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są: 1) Prezes Głównego Urzędu Miar; 2) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki; 3) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Infrastruktury, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa; 2) gospodarka morska; 3) łączność; 4) transport. 3. Minister jest dysponentem części 18, 21, 26 i 39 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Infrastruktury. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. ZAŁĄCZNIK WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) Główny Geodeta Kraju; 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego; 3) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad; 4) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego; 5) Główny Inspektor Transportu Drogowego; 6) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 7) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 134, poz. 1430) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Kultury, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego. 3. Minister jest dysponentem części 24 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Kultury. 5. Minister sprawuje nadzór nad Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Informatyzacji (Dz. U. Nr 134, poz. 1431) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Nauki i Informatyzacji, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) informatyzacja; 2) nauka. 3. Minister jest dysponentem części 27 i 28 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Nauki i Informatyzacji. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Polityki Społecznej, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne. 3. Minister jest dysponentem części 44 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Polityki Społecznej. 5. Ministrowi podlega: 1) Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych; 2) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie warunków i trybu planowania i finansowania zadań wykonywanych w ramach przygotowań obronnych państwa przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 152, poz. 1599) Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb planowania zadań wykonywanych w ramach przygotowań obronnych państwa, zwanych dalej "zadaniami obronnymi", przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego; 2) warunki i tryb finansowania zadań obronnych; 3) sposób nakładania zadań obronnych oraz właściwość organów w tych sprawach. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej; 2) Siłach Zbrojnych - należy przez to rozumieć Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej; 3) celach Sił Zbrojnych - należy przez to rozumieć Cele Sił Zbrojnych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i Wymagania Długoterminowe dla Rzeczypospolitej Polskiej, okresowo przyjmowane przez Radę Północnoatlantycką Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego; 4) zadaniach operacyjnych - należy przez to rozumieć tę część zadań obronnych, które są realizowane w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny; 5) zestawie zadań operacyjnych - należy przez to rozumieć usystematyzowane zadania operacyjne przewidziane do realizacji przez określonego ministra kierującego działem administracji rządowej, centralny organ administracji rządowej, wojewodę, kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, albo też określoną grupę tych podmiotów, przy pomocy podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych, a w przypadku wojewodów również przy pomocy marszałków województw, starostów, prezydentów miast, wójtów i burmistrzów oraz jednostek organizacyjnych utworzonych przez jednostki samorządu terytorialnego; 6) planowaniu obronnym - należy przez to rozumieć ustalanie sposobów wykonywania zadań obronnych przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego oraz wykorzystania w tym celu niezbędnych sił i środków, obejmujące planowanie operacyjne i programowanie obronne; 7) planowaniu operacyjnym - należy przez to rozumieć ustalanie czynności dotyczących przygotowania i działania organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, ujętych w formie zestawów zadań operacyjnych, a także ustalanie sił i środków niezbędnych do ich wykonania; 8) programowaniu obronnym - należy przez to rozumieć ustalanie zadań obronnych realizowanych w czasie pokoju, na sześcioletni okres planistyczny rozpoczynający się w roku nieparzystym, ujętych w formie przedsięwzięć rzeczowo-finansowych, w celu utrzymania i rozwoju potencjału obronnego państwa oraz przygotowania Sił Zbrojnych, organów administracji rządowej i organów samorządu terytorialnego do działania w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, a także projektowanie środków budżetowych przeznaczonych na ten cel; 9) planach operacyjnych - należy przez to rozumieć dokumenty planistyczne wykonywane w ramach planowania operacyjnego; 10) karcie realizacji zadania operacyjnego - należy przez to rozumieć część składową planu operacyjnego, określającą szczegółową procedurę postępowania osoby lub komórki organizacyjnej bezpośrednio realizującej zadanie operacyjne oraz podmioty współuczestniczące w realizacji tego zadania i niezbędne do tego dokumenty; 11) programach obronnych - należy przez to rozumieć dokumenty planistyczne wykonywane w ramach programowania obronnego; 12) przeglądach obronnych - należy przez to rozumieć analizy, ankiety, raporty, sprawozdania i inne dokumenty wykonywane okresowo przez właściwe organy administracji rządowej, zawierające ocenę stanu przygotowań obronnych oraz kierunki doskonalenia systemu obronnego państwa i poszczególnych jego elementów; 13) zadaniach wynikających z obowiązków państwa-gospodarza - należy przez to rozumieć cywilną i wojskową pomoc udzielaną przez Rzeczpospolitą Polską w czasie pokoju, kryzysu i wojny sojuszniczym siłom zbrojnym i organizacjom międzynarodowym, które są rozmieszczone, wykonują zadania lub przemieszczają się przez jej terytorium, realizowaną na zasadach określonych w odrębnych przepisach; 14) organie sporządzającym - należy przez to rozumieć organ administracji rządowej, kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, marszałka województwa, starostę, prezydenta miasta, wójta i burmistrza wykonującego, uzgadniającego i aktualizującego plan operacyjny, program obronny lub dokument sporządzany w ramach przeglądu obronnego. § 3. 1. Planowanie obronne obejmuje wykonywanie, uzgadnianie i aktualizowanie planów operacyjnych, programów obronnych i dokumentów sporządzanych w ramach przeglądów obronnych. 2. W planowaniu obronnym uwzględnia się wszystkie podmioty działające w sferach należących do właściwości organu sporządzającego. § 4. 1. Planowanie operacyjne odbywa się na podstawie ustaleń przyjętych w: 1) strategii bezpieczeństwa narodowego, o której mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy; 2) Polityczno-Strategicznej Dyrektywie Obronnej Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy. 2. W planowaniu operacyjnym uwzględnia się infrastrukturę państwa, możliwości organizacyjno-finansowe wykonawców zadań operacyjnych, regulacje prawne oraz zadania określone w programie mobilizacji gospodarki, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1571), według stanu na pierwszy dzień miesiąca, w którym plan operacyjny zostaje przedłożony do zatwierdzenia. § 5. 1. W ramach planowania operacyjnego sporządza się: 1) Plan Reagowania Obronnego Rzeczypospolitej Polskiej, który sporządza Minister Obrony Narodowej w uzgodnieniu z: a) ministrami kierującymi działami administracji rządowej, b) Szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, c) Szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, d) Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, e) Szefem Agencji Wywiadu - stosownie do ich właściwości; 2) plany operacyjne funkcjonowania działów administracji rządowej, które sporządzają ministrowie kierujący działami administracji rządowej w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej; 3) plany operacyjne funkcjonowania centralnych organów administracji rządowej i jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, które sporządzają te organy i kierownicy tych jednostek w uzgodnieniu z: a) Ministrem Obrony Narodowej - w przypadku planów sporządzanych przez centralne organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, b) właściwym ministrem kierującym działem administracji rządowej - w przypadku planów sporządzanych przez centralne organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez tego ministra; 4) plany operacyjne funkcjonowania województw, które sporządzają wojewodowie w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrami właściwymi do spraw administracji publicznej i spraw wewnętrznych; 5) plany operacyjne funkcjonowania urzędów marszałkowskich, które sporządzają marszałkowie województw w uzgodnieniu z właściwymi wojewodami; 6) plany operacyjne funkcjonowania powiatów i miast na prawach powiatów, które sporządzają starostowie i prezydenci miast w uzgodnieniu z właściwymi wojewodami; 7) Plan Operacyjny Funkcjonowania Miasta Stołecznego Warszawy, który sporządza Prezydent miasta stołecznego Warszawy w uzgodnieniu z Wojewodą Mazowieckim; 8) plany operacyjne funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta, które sporządzają wójtowie, burmistrzowie i prezydenci miast w uzgodnieniu z właściwymi wojewodami. 2. W ramach planowania operacyjnego sporządza się również plany operacyjne Sił Zbrojnych oraz plany szczególnej ochrony obiektów ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa, których zasady i tryb sporządzania określają odrębne przepisy. 3. Plany operacyjne sporządza się zgodnie z: 1) Planem Reagowania Obronnego Rzeczypospolitej Polskiej - w przypadku planów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pkt 3 lit. a i pkt 4; 2) odpowiednim planem operacyjnym funkcjonowania działu administracji rządowej - w przypadku planów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b; 3) odpowiednim planem operacyjnym funkcjonowania województwa - w przypadku planów, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, a w przypadku planów operacyjnych funkcjonowania gmin i gmin o statusie miasta - również z odpowiednim planem operacyjnym funkcjonowania powiatu. § 6. 1. W planach operacyjnych ujmuje się: 1) w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, pkt 3 lit. a i pkt 4: a) przekazane przez Ministra Obrony Narodowej wypisy z planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, zawierające: - ocenę zewnętrznych zagrożeń bezpieczeństwa państwa, - zamiar reagowania obronnego państwa, - zestaw lub zestawy zadań operacyjnych przeznaczonych do wykonania przez organ sporządzający, terminy realizacji poszczególnych zadań operacyjnych oraz podmioty wiodące i podmioty współuczestniczące w ich realizacji, - przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej państwa, - przedsięwzięcia i procedury związane z przygotowaniem i funkcjonowaniem systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, określone w odrębnych przepisach, b) ocenę zagrożeń w sferze właściwości organu sporządzającego, c) zamiar realizacji zadań operacyjnych organu sporządzającego, przeznaczonych do wykonania przez ten organ, a także zadań operacyjnych przeznaczonych do wykonania przez podległe i nadzorowane przez niego organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych, a w przypadku gdy organem sporządzającym jest wojewoda - również przez marszałków województw, starostów, prezydentów miast, wójtów i burmistrzów, d) przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej: - działu administracji rządowej - w przypadku planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, - centralnego organu administracji rządowej lub jednostki organizacyjnej, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów - w przypadku planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. a, - województwa - w przypadku planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 4, e) zasady współdziałania w realizacji zadań operacyjnych z innymi organami sporządzającymi oraz Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi i organizacjami międzynarodowymi, f) inne zagadnienia wynikające z właściwości organu sporządzającego, które organ ten uzna za niezbędne dla właściwej realizacji zadań operacyjnych; 2) w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b: a) przekazane przez właściwego ministra kierującego działem administracji rządowej wypisy z planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, zawierające: - ocenę zagrożeń w dziale administracji rządowej, - zamiar realizacji zadań operacyjnych właściwego ministra kierującego działem administracji rządowej, - zadania operacyjne przeznaczone do wykonania przez organ sporządzający, sposób i terminy realizacji poszczególnych zadań operacyjnych oraz siły i środki przewidziane do wykorzystania w tym celu, - przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej oraz kierowania działem administracji rządowej, - zasady współdziałania w realizacji zadań operacyjnych z innymi organami sporządzającymi oraz Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi i organizacjami międzynarodowymi, b) ocenę zagrożeń w sferze właściwości organu sporządzającego, c) zamiar realizacji zadań operacyjnych organu sporządzającego, przeznaczonych do wykonania przez ten organ, d) karty realizacji zadań operacyjnych, e) inne zagadnienia wynikające z właściwości organu sporządzającego, które organ ten uzna za niezbędne dla właściwej realizacji zadań operacyjnych; 3) w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 5-8: a) przekazane przez właściwego wojewodę wypisy z planu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 4, zawierające: - ocenę zagrożeń województwa, - zamiar realizacji zadań operacyjnych właściwego wojewody, - zadania operacyjne przeznaczone do wykonania przez organ sporządzający, sposób i terminy realizacji poszczególnych zadań operacyjnych oraz siły i środki przewidziane do wykorzystania w tym celu, - przedsięwzięcia i procedury dotyczące podwyższania gotowości obronnej oraz kierowania województwem, - zasady współdziałania w realizacji zadań operacyjnych z innymi organami sporządzającymi oraz Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi i organizacjami międzynarodowymi, b) ocenę zagrożeń na terenie objętym właściwością organu sporządzającego, c) zamiar realizacji zadań operacyjnych organu sporządzającego, przeznaczonych do wykonania przez ten organ, d) karty realizacji zadań operacyjnych, e) inne zagadnienia wynikające z właściwości organu sporządzającego, które organ ten uzna za niezbędne dla właściwej realizacji zadań operacyjnych. 2. W planach, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2-4 i 6-8, uwzględnia się zadania urzędu obsługującego organ sporządzający, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadku gdy minister kieruje kilkoma działami administracji rządowej, zadania obsługującego go urzędu ujmuje się w jednym z planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, sporządzanych przez tego ministra. 4. W przypadku gdy wykonanie zadania operacyjnego wymaga współdziałania: 1) co najmniej dwóch ministrów, centralnych organów administracji rządowej, wojewodów, kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, 2) ministrów, centralnych organów administracji rządowej, kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, z wojewodami, 3) ministrów, centralnych organów administracji rządowej, wojewodów, kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, z Siłami Zbrojnymi, sojuszniczymi siłami zbrojnymi lub organizacjami międzynarodowymi - podmiot wiodący i podmioty współuczestniczące w realizacji tego zadania określa plan, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1. 5. Podmiot wiodący uzgadnia procedury współdziałania z podmiotami współuczestniczącymi w realizacji określonego zadania operacyjnego. 6. Wzór karty realizacji zadania operacyjnego określa załącznik do rozporządzenia. § 7. Plany operacyjne zatwierdza: 1) Prezes Rady Ministrów - w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. a oraz pkt 4; 2) właściwy minister kierujący działem administracji rządowej - w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. b; 3) wojewoda - w przypadku planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 5-8. § 8. Programowanie obronne odbywa się na podstawie ustaleń przyjętych: 1) w strategii bezpieczeństwa narodowego, o której mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy; 2) przez Radę Ministrów w zakresie programowania przygotowań obronnych Rzeczypospolitej Polskiej na sześcioletni okres planistyczny, których projekt sporządza raz na dwa lata Minister Obrony Narodowej we współdziałaniu z innymi organami administracji rządowej na sześcioletni okres planistyczny rozpoczynający się w roku nieparzystym, z dwuletnim wyprzedzeniem w stosunku do początkowego roku ich obowiązywania, oraz przedkłada Radzie Ministrów do dnia 31 sierpnia w roku nieparzystym. § 9. 1. W ramach programowania obronnego, co dwa lata, na sześcioletni okres planistyczny rozpoczynający się w roku nieparzystym, sporządza się: 1) Program Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych Rzeczypospolitej Polskiej, który sporządza Minister Obrony Narodowej w uzgodnieniu z właściwymi ministrami, centralnymi organami administracji rządowej i kierownikami jednostek organizacyjnych, podległymi lub nadzorowanymi przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, będącymi dysponentami części budżetowych, oraz z wojewodami; 2) Program Doskonalenia Obrony Cywilnej, który sporządza Szef Obrony Cywilnej Kraju w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz z wojewodami; 3) programy pozamilitarnych przygotowań obronnych: a) działów administracji rządowej, które sporządzają właściwi ministrowie kierujący działami administracji rządowej w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, b) urzędów obsługujących centralne organy administracji rządowej i jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, które sporządzają te organy i kierownicy tych jednostek, będący dysponentami części budżetowych, w uzgodnieniu z: - Ministrem Obrony Narodowej - w przypadku programów sporządzanych przez centralne organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, - właściwym ministrem kierującym działem administracji rządowej - w przypadku programów sporządzanych przez centralne organy administracji rządowej i kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez tego ministra, c) województw, które sporządzają wojewodowie w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej; 4) programy doskonalenia obrony cywilnej województw, które sporządzają szefowie obrony cywilnej województw w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zaopiniowaniu przez Szefa Obrony Cywilnej Kraju. 2. W ramach programowania obronnego sporządza się również: 1) program rozwoju Sił Zbrojnych, o którym mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 76, poz. 804, z późn. zm. 2)), 2) program mobilizacji gospodarki, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców - których zasady i tryb opracowania określają odrębne przepisy. 3. Uzgodnienia programów obronnych przeprowadza się w terminie: 1) określonym przez organ sporządzający - w przypadku programów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2; 2) do dnia 28 lutego w roku nieparzystym - w przypadku programów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, lit. b tiret pierwsze i lit. c; 3) określonym przez organ, z którym program jest uzgadniany - w przypadku programów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b tiret drugie i pkt 4. 4. Programy obronne są sporządzane zgodnie z: 1) Programem Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych Rzeczypospolitej Polskiej - w przypadku programów, o których mowa w ust. 1 pkt 3; 2) Programem Doskonalenia Obrony Cywilnej - w przypadku programów, o których mowa w ust. 1 pkt 4. § 10. 1. W programach obronnych, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 1 i 3, ujmuje się: 1) wymagania wobec pozamilitarnych przygotowań obronnych na sześcioletni okres obowiązywania programu; 2) przedsięwzięcia rzeczowo-finansowe w zakresie utrzymywania i doskonalenia struktur pozamilitarnych systemu obronnego państwa, dotyczące: a) przygotowania stanowisk kierowania, określonych w odrębnych przepisach, b) realizacji celów Sił Zbrojnych przez ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów i kierowników jednostek organizacyjnych, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministrów, c) realizacji zadań wynikających z obowiązków państwa-gospodarza, d) przygotowania do objęcia militaryzacją jednostek organizacyjnych wykonujących zadania szczególnie ważne dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, e) gromadzenia i utrzymania sprzętu przeznaczonego na potrzeby jednostek zmilitaryzowanych, f) budowy i utrzymania infrastruktury transportowej o znaczeniu obronnym, g) przygotowania środków transportu na potrzeby Sił Zbrojnych oraz jednostek zmilitaryzowanych, h) przygotowania systemów łączności na potrzeby obronne, i) rozbudowy i utrzymania systemów alarmowania i powiadamiania, j) budowy i utrzymania ośrodków wykrywania i analizy skażeń oraz zakażeń, k) budowy i utrzymania awaryjnych ujęć wody pitnej, l) szczególnej ochrony obiektów ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa, m) ochrony zabytków szczególnie cennych dla dziedzictwa narodowego, n) szkolenia obronnego, o) kontroli wykonywania zadań obronnych; 3) projektowane nakłady na pozamilitarne przygotowania obronne w ciągu sześcioletniego okresu obowiązywania programu, według planowanych przedsięwzięć oraz według części, działów i rozdziałów budżetu państwa. 2. W programach obronnych uwzględnia się również rezerwy państwowe mobilizacyjne i stany zastrzeżone rezerw państwowych gospodarczych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386). 3. Zakres przedmiotowy programów obronnych, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2 i 4, określają odrębne przepisy. § 11. Programy obronne zatwierdza: 1) Prezes Rady Ministrów - w przypadku programów, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 - w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku parzystego; 2) organ sporządzający - w przypadku programów, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 3 i 4 - w terminie ustalonym przez te organy. § 12. 1. W ramach planowania obronnego przeprowadza się przeglądy obronne, które obejmują: 1) ocenę sytuacji międzynarodowej i jej wpływu na bezpieczeństwo państwa, którą sporządza minister właściwy do spraw zagranicznych we współpracy z Szefem Agencji Wywiadu, zawierającą analizę wpływu sytuacji międzynarodowej na bezpieczeństwo państwa oraz kierunków i rodzajów zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa, a także propozycje przedsięwzięć zapobiegawczych zmierzających do ich neutralizacji; 2) ocenę Sił Zbrojnych, którą sporządza Minister Obrony Narodowej, zawierającą analizę stanu Sił Zbrojnych oraz możliwości realizacji przez nie zadań; 3) Narodowe Kwestionariusze Pozamilitarnych Przygotowań Obronnych, które sporządzają dysponenci części budżetowych, zawierające dane liczbowe oraz oceny opisowe dotyczące stanu przygotowań obronnych działu administracji rządowej, centralnego organu administracji rządowej i jednostki organizacyjnej, podległych lub nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów albo ministra, województwa, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku; 4) ocenę pozamilitarnych przygotowań obronnych Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku, którą sporządza Minister Obrony Narodowej, stanowiącą syntezę informacji zawartych w kwestionariuszach, o których mowa w pkt 3; 5) ocenę stanu rezerw państwowych mobilizacyjnych i stanów zastrzeżonych rezerw państwowych gospodarczych, którą sporządzają właściwi ministrowie, centralne organy administracji rządowej i kierownicy jednostek organizacyjnych, podlegli lub nadzorowani przez Prezesa Rady Ministrów albo ministrów, oraz wojewodowie, zawierającą analizę wpływu stanu rzeczowego i ilościowego oraz rozmieszczenia tych rezerw na obronność i bezpieczeństwo państwa, a także propozycje kierunków ich rozwoju; 6) raport o stanie obronności Rzeczypospolitej Polskiej, który sporządza Minister Obrony Narodowej na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1, 2, 4 i 5, zawierający kompleksową analizę i ocenę stanu przygotowań obronnych państwa oraz propozycje kierunków dalszych działań na okres dwóch lat. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, organy sporządzające przedkładają: 1) Radzie Ministrów: a) do dnia 30 kwietnia każdego roku - w przypadku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, z zastrzeżeniem ust. 3, b) do dnia 30 czerwca każdego roku - w przypadku dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 6; 2) Ministrowi Obrony Narodowej do dnia 28 lutego każdego roku - w przypadku dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 3. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, przedkłada się Radzie Ministrów za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, sporządza się w latach nieparzystych. W latach parzystych sporządza się dokumenty uzupełniające do dokumentów sporządzanych w roku poprzednim. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 5, sporządza się z wykorzystaniem danych pochodzących z systemów informacyjnych o rezerwach państwowych oraz badań statystycznych prowadzonych przez Główny Urząd Statystyczny, o których mowa w art. 5 ust. 2 i przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw. 6. Raport o stanie obronności Rzeczypospolitej Polskiej i uzupełniający go dokument, o którym mowa w ust. 4 zdanie drugie, po ich zaakceptowaniu przez Radę Ministrów, Prezes Rady Ministrów przedkłada Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej. § 13. 1. Plany operacyjne i programy obronne podlegają aktualizacji w przypadku zmian w strategii bezpieczeństwa narodowego, Polityczno-Strategicznej Dyrektywie Obronnej Rzeczypospolitej Polskiej lub w innych uzasadnionych przypadkach. 2. Aktualizacji, o której mowa w ust. 1, dokonuje się w formie aneksu do istniejącego planu operacyjnego lub programu obronnego, jeżeli wprowadzone korekty nie spowodują zmiany struktury tego dokumentu lub trudności w korzystaniu z niego. 3. W razie braku możliwości aktualizacji w sposób określony w ust. 2, opracowuje się nowy dokument. 4. Aktualizację przeprowadza się w trybie i na zasadach określonych dla opracowywania planów operacyjnych i programów obronnych, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. W przypadku gdy aktualizacja planów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. a oraz pkt 4, wynika tylko ze zmiany stanu prawnego polegającej na zmianie właściwości organów sporządzających i jest przeprowadzana w trybie określonym w ust. 2, aneks wymaga uzgodnienia z Ministrem Obrony Narodowej, a przepisu § 7 pkt 1 nie stosuje się. § 14. 1. Przedsięwzięcia w zakresie planowania obronnego są finansowane z budżetu państwa oraz planowane w części budżetowej organu sporządzającego, w ramach zaplanowanych na dany rok wydatków budżetowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Finansowanie przedsięwzięć, o których mowa w ust. 1, realizowanych przez organy niebędące dysponentami części budżetowych, jest planowane w części budżetowej organu sprawującego nadzór nad organem sporządzającym. 3. Przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 2, mające charakter administracyjno-biurowy, są finansowane ze środków własnych organów sporządzających. § 15. 1. Zadania wykonywane w ramach przygotowań obronnych państwa, ujęte w planach operacyjnych i programach obronnych, są nakładane na ich wykonawców przez organy określone w odrębnych przepisach. 2. Sposób nakładania zadań, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK WZÓR KARTA REALIZACJI ZADANIA OPERACYJNEGO 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1731, z 2003 r. Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 107, poz. 1136. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie współczynników różnicujących wysokość opłaty rejestracyjnej w krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 94, poz. 932) Na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się następujące współczynniki różnicujące wysokość opłaty rejestracyjnej: 1) 0,005 stawki opłaty rejestracyjnej dla organizacji pożytku publicznego, placówek oświatowo-wychowawczych, jednostek sektora finansów publicznych; 2) 0,10 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających stale do 5 osób; 3) 0,15 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających stale od 6 do 20 osób; 4) 0,25 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających stale od 21 do 50 osób; 5) 0,35 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających stale od 51 do 250 osób; 6) 0,50 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających stale od 251 do 500 osób; 7) 1,00 stawki opłaty rejestracyjnej dla podmiotów gospodarczych zatrudniających stale powyżej 500 osób. 2. Za zatrudnienie, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się średnie zatrudnienie w ostatnim kwartale przed złożeniem wniosku o rejestrację. 3. W przypadku wniosku o rejestrację większej liczby jednostek wchodzących w skład wnioskującej organizacji, zlokalizowanych w oddzielnych zakładach, stawki opłaty rejestracyjnej podlegają sumowaniu, przy czym górna granica tej sumy nie może przekroczyć pięciokrotnej wysokości stawki opłaty rejestracyjnej, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) rolnictwo; 2) rozwój wsi; 3) rynki rolne. 3. Minister jest dysponentem części 32, 33 i 35 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Minister wykonuje zadania w zakresie bezpieczeństwa żywności. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. ZAŁĄCZNIK WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa; 2) Główny Lekarz Weterynarii; 3) Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych; 4) okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie wyodrębnienia akcji i udziałów stanowiących własność Skarbu Państwa do zasobu majątkowego przeznaczonego na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa (Dz. U. Nr 152, poz. 1600) Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291 i Nr 145, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wyodrębnia się do zasobu majątkowego Skarbu Państwa przeznaczonego na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa akcje i udziały następujących spółek: 1) Przedsiębiorstwo Usług Wodociągowych HKW Sp. z o.o. w Dąbrowie Górniczej - 20.086 udziałów o wartości nominalnej 1.000 zł każdy. Łączna wartość udziałów została ustalona na podstawie wartości księgowej według stanu na dzień 31 grudnia 2003 r. i wynosi 20.151.681,22 zł; 2) Lubinex Sp. z o.o. w Lubinie - 6.242 udziały o wartości nominalnej 100 zł każdy. Łączna wartość udziałów została ustalona na podstawie wartości księgowej według stanu na dzień 30 listopada 2003 r. i wynosi 1.595.829,72 zł; 3) Fabryka Maszyn Bumar - Koszalin S.A. w Koszalinie - 15.225 akcji zwykłych imiennych, seria A, numery od 004110001 do 004125225 o wartości nominalnej 1 zł każda. Łączna wartość akcji została ustalona na podstawie wartości księgowej według stanu na dzień 31 grudnia 2003 r. i wynosi 23.142,00 zł. 2. Łączna wartość księgowa akcji i udziałów, o których mowa w ust. 1, wynosi 21.770.652,94 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 134, poz. 1434) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Skarbu Państwa, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa. 3. Minister jest dysponentem części 36 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Skarbu Państwa. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 134, poz. 1435) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Sprawiedliwości, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - sprawiedliwość. 3. Minister jest dysponentem części 15 i 37 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Sprawiedliwości. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) administracja publiczna; 2) sprawy wewnętrzne; 3) wyznania religijne. 3. Minister jest dysponentem części 17, 42 i 43 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Minister, niezależnie od obowiązków przewidzianych w tym zakresie dla innych właściwych organów i podmiotów, podejmuje działania niezbędne dla: 1) usunięcia zagrożeń w niezakłóconym funkcjonowaniu urzędów naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji rządowej, w tym zapewnienia spokoju i porządku w budynkach i innych obiektach zajmowanych przez te organy; 2) zapobieżenia bezprawnym działaniom lub zaniechaniom, które mogłyby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku w ruchu drogowym lub kolejowym, ruch ten utrudnić albo zakłócić, a także w związku z tym ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny lub narazić kogokolwiek na szkodę; 3) inicjowania i koordynowania działań koniecznych do zapewnienia naprawienia szkód w mieniu Skarbu Państwa powstałych w wyniku zdarzeń, o których mowa w pkt 1 i 2. § 3. Minister wykonuje zadania w zakresie: 1) realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego; 2) zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej; 3) współpracy północno-wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz regionów Rzeczypospolitej Polskiej z regionem Sankt Petersburga. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. ZAŁĄCZNIK WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) Komendant Główny Policji; 2) Komendant Główny Straży Granicznej; 3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej; 4) Szef Obrony Cywilnej Kraju; 5) Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców; 6) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego; 7) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 134, poz. 1437) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw Zagranicznych, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne. 3. Minister jest dysponentem części 45 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Zagranicznych. § 2. 1. Minister wykonuje zadania w zakresie reprezentowania Rzeczypospolitej Polskiej przed międzynarodowymi organami kontroli przestrzegania praw człowieka. 2. Minister wykonuje zadania określone w przepisach o służbie zagranicznej oraz w przepisach o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Minister wykonuje zadania związane z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w powojennej przebudowie Iraku. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 134, poz. 1438) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Środowiska, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) gospodarka wodna; 2) środowisko. 3. Minister jest dysponentem części 22 i 41 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Środowiska. 5. Minister sprawuje nadzór nad: 1) Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska; 2) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki; 3) Prezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. 1) § 2. Minister wykonuje zadania związane z programem "Wisła-2020". § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. 1) Zgodnie z art. 218a ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206) zadania i kompetencje Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej czasowo wykonuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Zdrowia, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - zdrowie. 3. Minister jest dysponentem części 46 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Zdrowia. 5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są: 1) Główny Inspektor Sanitarny; 2) Główny Inspektor Farmaceutyczny; 3) Inspektor do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych. § 2. Minister koordynuje działania w zakresie: 1) zapewnienia bezpieczeństwa żywności; 2) zapobiegania wystąpieniu zagrożeń biologicznych, zwłaszcza spowodowanych działalnością o charakterze terrorystycznym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 11 czerwca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów wojskowych oraz aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 135, poz. 1440) Na podstawie art. 80 ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki otrzymywania dodatku wyrównawczego, zwanego dalej "dodatkiem", dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów wojskowych oraz aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i wynagrodzenia przyjmowanych przy obliczaniu tego dodatku, oraz sposób ustalania porównywanego wynagrodzenia aplikantów i asesorów, a także terminy wypłacania tego dodatku. § 2. W przypadku gdy należne miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego, pełniącego służbę na stanowisku: 1) sędziego: a) Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości, b) sądu wojskowego, 2) asesora sądu wojskowego, 3) aplikanta sądu wojskowego, 4) prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, 5) asesora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, 6) aplikanta wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury - jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym stanowisku sędziego delegowanego do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości, sędziego, asesora, aplikanta sądu powszechnego, prokuratora, asesora i aplikanta powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury, żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem § 4 ust. 5, miesięczny dodatek w wysokości różnicy pomiędzy tym wynagrodzeniem a należnym mu uposażeniem na zajmowanym stanowisku służbowym. § 3. Stanowiska równorzędne, o których mowa w § 2, określają odrębne przepisy. § 4. 1. Przy ustalaniu uprawnień do dodatku uwzględnia się miesięczną kwotę uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne żołnierzowi zawodowemu na stanowisku wojskowym, oraz kwotę wynagrodzenia miesięcznego, jaka przysługiwałaby na równorzędnym stanowisku cywilnym. 2. Wysokość porównywanego wynagrodzenia ustala się, przyjmując wynagrodzenie zasadnicze w stawce podstawowej, stawce pierwszej awansowej lub stawce drugiej awansowej, dodatek funkcyjny, dodatek za długoletnią pracę oraz dodatek specjalny, których zasady wypłacania i wysokość określają odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256). 3. Wysokość dodatku ustala decyzją: 1) aplikantowi, asesorowi, sędziemu wojskowego sądu garnizonowego - prezes wojskowego sądu garnizonowego; 2) sędziemu wojskowego sądu okręgowego, prezesowi wojskowego sądu garnizonowego i jego zastępcy - prezes wojskowego sądu okręgowego; 3) sędziom Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości, prezesowi wojskowego sądu okręgowego i jego zastępcy - dyrektor Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości; 4) dyrektorowi i wicedyrektorowi Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości - Minister Sprawiedliwości; 5) aplikantowi, asesorowi, prokuratorowi wojskowej prokuratury garnizonowej - wojskowy prokurator garnizonowy; 6) prokuratorowi wojskowej prokuratury okręgowej, wojskowemu prokuratorowi garnizonowemu i jego zastępcy - wojskowy prokurator okręgowy; 7) prokuratorowi Naczelnej Prokuratury Wojskowej, wojskowemu prokuratorowi okręgowemu i jego zastępcy - Naczelny Prokurator Wojskowy; 8) Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu i jego zastępcy - Minister Obrony Narodowej. 4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się wysokość składników porównywanego wynagrodzenia. 5. Kwotę porównywanego wynagrodzenia pomniejsza się o składki na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, jeżeli istnieje obowiązek ich uiszczania. § 5. Dodatek wypłaca się miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 304 i Nr 130, poz. 1376. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55), które traci moc, w zakresie § 29, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych cen mleka i przetworów mlecznych, dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół (Dz. U. Nr 135, poz. 1441) Na podstawie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 93, poz. 897) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół, z wyłączeniem szkół wyższych, w roku szkolnym 2004/2005, w ramach dopłat do spożycia mleka i przetworów mlecznych przez uczniów, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK MAKSYMALNE CENY MLEKA I PRZETWORÓW MLECZNYCH DOSTARCZANYCH DO ŻŁOBKÓW, PRZEDSZKOLI I SZKÓŁ1) W opakowaniach o pojemności większej niż 0,25 lW opakowaniach o pojemności 0,25 lW opakowaniach o pojemności 0,20 lW opakowaniach o pojemności mniejszej niż 0,20 l Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce cieplnej0,701,601,70- Mleko o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu poddane obróbce cieplnej, z dodatkami smakowymi, zawierające wagowo przynajmniej 90 % mleka-2,402,65- Jogurty z mleka o zawartości co najmniej 1 % tłuszczu-3,503,503,50 ________ 1) Maksymalne ceny mleka i przetworów mlecznych podaje się w złotych za litr. Do przeliczania litrów mleka lub przetworów mlecznych na kilogramy należy pomnożyć ilość litrów mleka lub przetworów mlecznych przez 1,030. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie sposobu i zakresu obsługi prac Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, wysokości wynagrodzenia jej członków oraz warunków zwrotu kosztów podróży jej członkom i recenzentom (Dz. U. Nr 135, poz. 1442) Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Obsługę administracyjną Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, zwanej dalej "Centralną Komisją", prowadzi Biuro Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, zwane dalej "Biurem". 2. Obsługa, o której mowa w ust. 1, jest realizowana w szczególności przez: 1) przyjmowanie i rejestrację dokumentacji spraw podlegających rozpatrzeniu przez Centralną Komisję; 2) zapewnienie obiegu dokumentów i korespondencji w postępowaniach prowadzonych przez Centralną Komisję; 3) zapewnienie warunków niezbędnych do funkcjonowania organów Centralnej Komisji. § 2. Obsługę finansową i gospodarczą Centralnej Komisji wykonują, stosownie do potrzeb, odpowiednie komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, w szczególności przez: 1) sporządzanie planu finansowego; 2) obsługę kancelaryjną w zakresie spraw finansowych; 3) dokonywanie zakupów materiałów i urządzeń niezbędnych do prowadzenia działalności Centralnej Komisji. § 3. 1. Przewodniczący Centralnej Komisji otrzymuje miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 127 % minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego profesora zwyczajnego, określonego w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich obowiązujących w dniu 31 grudnia roku poprzedniego, zwane dalej "stawką". 2. Członkowie Centralnej Komisji wykonujący obowiązki zastępcy przewodniczącego Centralnej Komisji otrzymują miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 85 % stawki. 3. Członek Centralnej Komisji wykonujący obowiązki sekretarza Komisji otrzymuje miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości 102 % stawki. 4. Pozostali członkowie Centralnej Komisji otrzymują za każdy dzień udziału w posiedzeniach organów Centralnej Komisji wynagrodzenie w wysokości 5,1 % stawki. Za udział w tym samym dniu w posiedzeniach więcej niż jednego organu Centralnej Komisji przysługuje jedno wynagrodzenie. § 4. 1. Członkom Centralnej Komisji uczestniczącym w jej pracach przysługują diety i inne należności za czas odbywanych podróży na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do recenzentów opracowujących opinie dla Centralnej Komisji. § 5. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 października 1993 r. w sprawie obsługi administracyjnej, wysokości środków finansowych niezbędnych do funkcjonowania Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych oraz wysokości wynagrodzenia jej członków (Dz. U. Nr 101, poz. 464). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie lotniczych urządzeń naziemnych 2) (Dz. U. Nr 135, poz. 1444) Na podstawie art. 92 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasady klasyfikacji lotniczych urządzeń naziemnych; 2) warunki techniczne, jakie powinny spełniać lotnicze urządzenia naziemne, oraz warunki ich eksploatacji. § 2. 1. W stosunku do urządzeń naziemnych wykorzystywanych przez lotnictwo wojskowe oraz lotnictwo wojskowe państw obcych nie stosuje się przepisów § 5, § 10, 11 ust. 1, § 12, ust. 1 i 3, § 14, 16, 17,18, 19, ust. 1 pkt 3, § 21, 33 ust. 1, 2 i 4, § 34, 46, 50, ust. 5, § 56 ust. 9 i 12, § 57 ust. 1 i 2, § 58, 59 ust. 6, § 60, 61, 62 ust. 1 pkt 6 i ust. 4 pkt 2, § 63 ust. 1, 2, 5-7, § 64, 66 ust. 5 i 7, § 67 ust. 1, § 68 ust. 4, § 69 ust. 3-5, § 70 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 2, § 73, 74 ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3, § 75 ust. 3, § 76 ust. 4, § 77 ust. 1 pkt 3 i 5 oraz ust. 2, 4 i 5, § 79 ust. 4, § 80 ust. 2, § 81 ust. 1, § 83 ust. 1, § 87 ust. 1, § 88, 89 ust. 2-4, § 91 ust. 1 i ust. 4-6, § 94 ust. 1, § 95 ust. 3. 2. W odniesieniu do urządzeń, o których mowa w ust. 1, kompetencje Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wykonują właściwe organy wojskowe. § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia i skróty oznaczają: 1) ACARS - (Aircraft Communications Addressing and Reporting System) - lotniczy system adresowania i przekazywania wiadomości; 2) ACP - (Azimuth Count Pulse) - impuls informacji azymutalnej; 3) AFTN - (Aeronautical Fixed Telecommunication Network) - stałą telekomunikacyjną sieć lotnicza; 4) AIP - (Aeronautical Information Publication) - zbiór informacji lotniczych; 5) AIRAC - (Aeronautical Information Regulation And Control) - regulację i kontrolę rozpowszechniania informacji lotniczej; 6) APW - (Area Proximity Warning) - ostrzeżenie o zbliżaniu się statku powietrznego do strefy; 7) ASR - (Approach Surveillance Radar) - radar pierwotny kontroli zbliżania; 8) ATC - (Air Traffic Control) - kontrolę ruchu lotniczego; 9) ATIS - (Automatic Terminal Information Service) - służbę automatycznej informacji lotniczej; 10) ATM System - (Air Traffic Management System) - system zarządzania ruchem lotniczym - określenie używane również dla systemu przetwarzania i zobrazowania danych o sytuacji powietrznej; 11) BITE - (Build-In Test Equipment) - wbudowane systemy testujące; 12) CAVOK - widzialność, chmury i pogoda w chwili obserwacji są lepsze niż zalecane wartości lub warunki; 13) CVOR - (Conventional Very High Frequency Omnidirectional Radio Range) - konwencjonalną radiolatarnię ogólnokierunkową VHF; 14) D8PSK (Differentional Eight Phase Shift Keying) - różnicowe kluczowanie fazy; 15) DME - (Distance Measuring Equipment) - urządzenie do pomiaru odległości (radioodległościomierz); 16) DME/N - radioodległościomierz wykorzystywany w nawigacji trasowej lub nawigacji w TMA; 17) DSB-AM - Double Sideband Amplitude Modulation) - emisję dwuwstęgową z modulacją amplitudy; 18) DVOR - (Doppler Very High Frequency Omnidirectional Radio Range) - dopplerowską radiolatarnię ogólnokierunkową VHF; 19) ECAC - (European Civil Aviation Conference) - Europejską Konferencję Lotnictwa Cywilnego; 20) EUROCONTROL - europejską organizację do spraw bezpieczeństwa żeglugi powietrznej; 21) FAA - (Federal Aviation Administration) - federalne władze lotnictwa USA; 22) FMG - (Frequency Managment Group) - zespół zarządzania częstotliwościami; 23) GFSK - (Gaussian Frequency Shift Keying) - rodzaj modulacji; 24) ICAO - (International Civil Aviation Organization) - Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego; 25) ILS - (Instrument Landing System) - system lądowania według wskazań przyrządów; 26) ISLS - (Interrogator Side Lobe Suppression) - tłumienie zapytań listkami bocznymi w części nadawczej; 27) ITU - (International Telecommunication Union) - Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny; 28) MOC - minimalne przewyższenia nad przeszkodami; 29) MOR - (Meteorological Optical Range) - meteorologiczny zasięg optyczny; 30) MSAW - (Minimum Safe Altitude Warning) - ostrzeżenie o osiągnięciu minimalnej bezpiecznej wysokości; 31) MSK (Minimum Shift Keying) - kluczowanie minimalne; 32) MTBF - (Mean Time Between Failures) - średni czas pomiędzy usterkami; 33) MTBO - (Mean Time Between Outages) - średni czas pomiędzy wyłączeniami; 34) MTCA - (Medium-Term Conflict Alert) - średnioterminowy alert o możliwości konfliktu; 35) NDB - (Non Directional Beacon) - radiolatarnię bezkierunkową; 36) NOTAM - (Notice To Airmen) - wiadomość rozpowszechnianą za pomocą środków telekomunikacyjnych, zawierającą informacje o ustanowieniu, stanie lub zmianach urządzeń lotniczych, służbach, procedurach, a także o niebezpieczeństwie, których znajomość we właściwym czasie jest istotna dla personelu związanego z operacjami lotniczymi; 37) OLDI - (On-line Data Interchange) - wymianę danych w czasie rzeczywistym; 38) plot - symboliczne zobrazowanie pojedynczej pozycji obiektu, wykrytego przez pojedynczy radar (pierwotny lub wtórny); 39) PSR - (Position Serach Radar) - radar pierwotny; 40) QFE - (Atmospheric pressure at aerodrome elevation) - wartość ciśnienia, w stosunku do której wysokościomierz statku powietrznego jest ustawiony tak, że będzie wskazywał wysokość zero, kiedy statek powietrzny znajdzie się na ziemi w punkcie, gdzie jest mierzona oficjalna wysokość lotniska; 41) QNH - wartość ciśnienia, w stosunku do której wysokościomierz statku powietrznego jest ustawiony tak, że będzie wskazywać bezwzględną wysokość lotniska nad poziomem morza, kiedy statek powietrzny znajdzie się na ziemi na tym lotnisku; 42) RH - (relative humidity) - wilgotność względną; 43) RSLS - (Receiver Side Lobe Suppression) - tłumienie zapytań listkami bocznymi w części odbiorczej; 44) RVR - (Runway Visual Range) - widzialność wzdłuż drogi startowej; 45) Site Acceptance Test - dokumentację uzyskania świadectwa sprawności systemu oraz dokładności poszczególnych elementów; 46) SPI - (Special Position Identifier) - impuls specjalnego identyfikatora pozycji; 47) SSR - (Secondary Surveilance Radar) - radar wtórny dozorowania; 48) STC - (Sensitivity Time Control) - kontrolę czułości w funkcji czasu; 49) STCA - (Short-Term Conflict Alert) - krótkoterminowy alert o możliwości konfliktu; 50) TMA - (Terminal Control Area) - rejon kontrolowany lotniska lub węzła lotnisk; 51) trak - symboliczne zobrazowanie pojedynczej pozycji obiektu, uzyskane w wyniku systemowej obróbki informacji o pozycji tego obiektu, dostarczonych przez wszystkie radary danego systemu w czasie jednego odświeżenia zobrazowania; 52) ULC - Urząd Lotnictwa Cywilnego; 53) UPS - (Uninterruptible Power Supply) - bezprzerwowe źródło zasilania; 54) URTiP - Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 55) VDL - VHF Digital Link - łącze cyfrowe VHF; 56) VHF - (Very High Frequency) - bardzo wielką częstotliwość; 57) VOLMET - (Meteorological information for aircraft in flight) - informacje meteorologiczne dla statków powietrznych w locie; 58) WFS - współczynnik fali stojącej; 59) integralność systemu - cechę odnoszącą się do zaufania rzetelności informacji dostarczanej przez urządzenie; poziom integralności ILS - wyraża się jako prawdopodobieństwo niewypromieniowania fałszywego sygnału; 60) monitor wykonawczy - monitor, który po wykryciu alarmu podejmuje stosowne działanie, polegające w szczególności na: - przejściu na zestaw rezerwowy, - wyłączeniu urządzenia z pracy; 61) strefa krytyczna - strefę o określonych wymiarach wokół systemu antenowego radiolatarni kierunku i ścieżki schodzenia, w której zabroniony jest ruch pojazdom, w tym również powietrznym, w trakcie wykonywania operacji podejścia na ILS-a; 62) strefa wrażliwa - strefę rozciągającą się poza strefę krytyczną, w której parkowanie lub ruch pojazdów, w tym powietrznych, jest kontrolowany w celu zabezpieczenia sygnału ILS przed jego zakłóceniem w trakcie wykonywania operacji podejścia według ILS; 63) załącznik ICAO - odpowiedni przyjęty przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO) załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z późn. zm. 4)). § 4. Podmiot dokonujący zakupu systemu łączności, nawigacji i kontroli określa specyfikację techniczną tego sprzętu, korzystając z przepisów określonych przez organizację Eurocontrol. Rozdział 2 Zasady klasyfikacji urządzeń § 5. 1. Do urządzeń radiokomunikacyjnych zalicza się urządzenia przeznaczone do łączności organów kontroli ruchu lotniczego z załogami statków powietrznych, nadajniki służb informacji lotniczej i komunikatu operacyjnego. 2. Ze względu na rodzaj i charakterystykę urządzenia radiokomunikacyjne dzieli się na: 1) urządzenia głosowej radiokomunikacji lotniczej (radiostacje) - zaprojektowane do pracy w przedziale częstotliwości 117.975 MHz-137.000 MHz. Najniższą przydzieloną częstotliwością jest 118.000 MHz, zaś najwyższą 136.975 MHz. Do celu głosowej radiokomunikacji lotniczej wykorzystuje się emisję dwuwstęgową z modulacją amplitudy DSB-AM, oznaczone jako 6K80A3EJN dla odstępu międzykanałowego 25 kHz oraz 6K00A3EJN dla odstępu międzykanałowego 8.33 kHz; 2) urządzenia transmisji danych w radiokomunikacji lotniczej (radiostacje) - zaprojektowane do pracy w przedziale częstotliwości 117.975 MHz-137.000 MHz. Najniższą przydzieloną częstotliwością jest 118.000 MHz, zaś najwyższą 136.975 MHz. W celu transmisji danych w radiokomunikacji lotniczej wykorzystuje się następujące rodzaje emisji, oznaczone odpowiednio jako: a) 13K0A2DAN dla systemu ACARS wykorzystującego modulację MSK, b) 14K0G1D dla VDL Mode 2 wykorzystującego modulację D8PSK, c) 13K0F7D dla VDL Mode 4 wykorzystującego modulację GFSK. § 6. Do urządzeń radionawigacyjnych zalicza się urządzenia przeznaczone do prowadzenia statku powietrznego określoną trasą do punktu przeznaczenia. § 7. Do urządzeń radiolokacyjnych zalicza się urządzenia przeznaczone do określania pozycji statku powietrznego w przestrzeni powietrznej przy pomocy współrzędnych płaskich (odległości i azymutu). § 8. 1. Do wzrokowych pomocy nawigacyjnych zalicza się urządzenia: 1) systemów oświetlenia podejść do lądowania; 2) systemów oświetlenia dróg startowych i kołowania; 3) precyzyjne wskaźniki ścieżki schodzenia; 4) sterowania systemami oświetlenia nawigacyjnego. 2. Warunki techniczne dla wzrokowych pomocy nawigacyjnych określa załącznik nr 14 ICAO. 3. Warunki eksploatacyjne dla wzrokowych pomocy nawigacyjnych określają przepisy o warunkach eksploatacji lotnisk. § 9. Do automatycznych systemów pomiarowych parametrów meteorologicznych zalicza się urządzenia przeznaczone do pomiarów stanu atmosfery w celu określania danych i informacji meteorologicznych z lotniska dla użytkowników, a w szczególności służb ruchu lotniczego i załóg statków powietrznych. Rozdział 3 Warunki techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radiokomunikacyjnych § 10. Sprzęt i systemy naziemnych urządzeń radiokomunikacji głosowej w paśmie VHF oraz transmisji danych powinny być zgodne z wymaganiami opisanymi w załączniku nr 10 i załączniku nr 11 ICAO. § 11. 1. Parametry urządzeń nadawczych i odbiorczych określa Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwany dalej "Prezesem URTiP" poprzez wydanie świadectwa homologacji potwierdzającego dopuszczenie urządzenia do użytkowania, umożliwiającego otrzymanie pozwolenia na użytkowanie naziemnych stacji radiokomunikacyjnych. 2. Radiostacje powinny być eksploatowane zgodnie z ich przeznaczeniem. § 12. 1. Anteny odbiorcze stosowane w lotniczych radiostacjach naziemnych powinny zapewniać polaryzację pionową, posiadać dookolną charakterystykę promieniowania lub kierunkową w zastosowaniach specjalnych. 2. WFS w zakresie pracy 118.000-137.000 MHz nie może być gorszy niż 2:1. 3. Anteny powinny charakteryzować się możliwością wypromieniowania mocy nie mniejszej niż wpisana w pozwoleniu wydanym przez Prezesa URTiP. 4. Antena lub system antenowy powinien być zaprojektowany z uwzględnieniem ekstremalnych warunków pogodowych oraz być odporny na obciążenia wiatrem, o prędkości do 160 km/h. 5. Antena lub system antenowy powinien być zaprojektowany z uwzględnieniem obowiązujących przepisów odporności na wyładowania atmosferyczne. 6. Dopuszcza się wykorzystywanie jednej anteny przez kilka urządzeń radiokomunikacyjnych jednocześnie. 7. Warunki instalacji powinny być zgodne z zaleceniami producenta. § 13. Operator urządzeń radiokomunikacyjnych określa, na podstawie zaleceń producenta, częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. § 14. 1. Warunkiem eksploatacji urządzenia radiokomunikacyjnego jest uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na oddanie tego urządzenia do użytku operacyjnego. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek złożony do Prezesa ULC, do którego załącza się następujące dokumenty: 1) protokół w sprawie przekazania urządzenia do użytku; 2) pozwolenie radiowe na używanie naziemnej radiostacji lotniczej wydane przez Prezesa URTiP. § 15. Częstotliwości dla lotniczych urządzeń naziemnych powinny być planowane i wyznaczane oraz kryteria ich separacji przyjmowane zgodnie z załącznikiem nr 10 ICAO. Rozdział 4 Warunki techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radionawigacyjnych § 16. 1. W celu stwierdzenia właściwej eksploatacji urządzeń radionawigacyjnych przeprowadza się kontrole z powietrza. 2. Wyróżnia się następujące rodzaje kontroli z powietrza: 1) kontrola komisyjna - szczegółowa kontrola z powietrza mająca na celu potwierdzenie spełnienia przez sygnał w przestrzeni powietrznej norm przewidzianych dla danego urządzenia. Wyniki tej kontroli skorelowane z wynikami kontroli na ziemi stanowią podstawę do certyfikacji urządzenia; 2) kontrola kategoryzująca - ma za zadanie potwierdzić, że sygnał w przestrzeni powietrznej spełnia normy przewidziane dla wyższej kategorii; 3) kontrola okresowa - kontrola z powietrza, wykonywana w regularnych odstępach czasu, mająca na celu potwierdzenie, że sygnał w przestrzeni powietrznej spełnia normy przewidziane dla danej kategorii urządzenia; 4) kontrola doraźna - kontrola z powietrza, wykonywana po zaistniałym wypadku lotniczym lub na żądanie operatora z powodu niesprawności urządzenia oraz po wymianie podstawowych elementów systemu, w szczególności anteny i nadajnika. Sprawdzeniu podlegają parametry, które mają lub mogły mieć wpływ na pracę urządzenia. Jeżeli uzasadniają to względy ekonomiczne, zamiast kontroli doraźnej można wykonać kontrolę okresową. 3. W przypadku gdy poszczególne rodzaje kontroli mają być wykonywane w jednym czasie, w pierwszej kolejności wykonuje się kontrole doraźne. § 17. W wyniku przeprowadzonej kontroli inspektor pokładowy przydziela kontrolowanemu urządzeniu radionawigacyjnemu jedną z następujących klas: 1) BEZ OGRANICZEŃ - sygnał w przestrzeni powietrznej spełnia wszystkie normy zawarte w niniejszym rozporządzeniu; 2) Z OGRANICZENIAMI - sygnał w przestrzeni powietrznej nie spełnia ustalonych w niniejszym rozporządzeniu norm w sektorach pokrycia, ale w określonej strefie jest bezpieczny dla użytkownika. Obszary niespełniające norm powinny zostać opublikowane w AIP; 3) NIEUŻYTECZNE - sygnał w przestrzeni powietrznej nie spełnia żadnych norm zawartych w niniejszym rozporządzeniu lub jest niestabilny. Urządzenie nie nadaje się do wykorzystania operacyjnego. § 18. 1. Warunkiem eksploatacji urządzenia radionawigacyjnego jest uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na oddanie tego urządzenia do użytku operacyjnego. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek złożony do Prezesa ULC, do którego załącza się następujące dokumenty: 1) protokół w sprawie przekazania do użytku nowo oddawanego urządzenia; 2) protokoły z kontroli urządzenia z powietrza; 3) protokoły z kontroli nowo opracowanych procedur podejścia; 4) pozwolenie radiowe na używanie nowo oddanej naziemnej stacji lotniczej, wydane przez Prezesa URTiP. § 19. 1. System ILS zaliczany do urządzeń radionawigacyjnych składa się z następujących elementów: 1) radiolatarni kierunku pracującej w paśmie częstotliwości od 108 MHz do 112 MHz, o minimalnym zasięgu 46,3 km (25 NM), mierzonym od środka systemu antenowego; 2) radiolatarni ścieżki schodzenia pracującej w paśmie częstotliwości od 328 MHz do 336 MHz o minimalnym zasięgu 18,5 km (10 NM), mierzonym od miejsca posadowienia systemu antenowego; 3) radiolatarni znakujących pracujących na częstotliwości 75 MHz, dostarczających informacji o pozycji statku powietrznego znajdującego się w określonej odległości od progu drogi startowej. 2. Zamiast radiolatarni znakujących dopuszcza się stosowanie radioodległościomierza (DME), dostarczającego informacji o odległości w sposób ciągły. § 20. Pod względem dokładności, integralności i niezawodności ILS dzieli się na następujące kategorie: 1) kategoria I (najniższa), 2) kategoria II, 3) kategoria III (najwyższa) - o których mowa w załączniku nr 10 ICAO. § 21. 1. Na czas obsługi technicznej systemu ILS, w szczególności w trakcie przeglądów okresowych oraz na czas napraw i pomiarów tych urządzeń z powietrza, system powinien zostać wyłączony z pracy operacyjnej przez operatora systemu, a informacja o tym powinna być publikowana za pomocą NOTAM, odpowiednio w cyklu AIRAC lub cyklu zwykłym. 2. W okresie wyłączenia z pracy operacyjnej urządzenie radionawigacyjne pracuje w trybie "ON TEST", przy czym znak identyfikacyjny TST powinien być ustawiany przez operatora sprzętu. § 22. 1. W zależności od kategorii system ILS powinien spełniać następujące poziomy integralności: 1) poziom 2 - w przypadku kategorii I, 2) poziom 3 - w przypadku kategorii II, 3) poziom 4 - w przypadku kategorii III - o których mowa w załączniku nr 10 ICAO. 2. Operator systemu ILS oblicza jego integralność w celu określenia jej poziomu dla danej kategorii. § 23. Ciągłość pracy systemu ILS określa się na podstawie obliczonych współczynników MTBO i MTBF. § 24. 1. Konstrukcja i sposób działania systemu monitorów systemu ILS powinny pozwolić na wyłączenie urządzenia systemu ILS nawet w przypadku awarii samego systemu monitorów. 2. W celu uniknięcia wyłączenia urządzenia systemu ILS spowodowanego awarią monitora systemy kategorii II i III powinny posiadać co najmniej dwa monitory kontrolujące pracę jednego nadajnika. 3. Dla radiolatarni kierunku całkowity czas nadawania sygnału będącego poza tolerancją, o której mowa w § 33 ust. 1 i § 34, w tym również brak sygnału nadawanego, nie może przekroczyć: 1) dla kat. I - 10 s; 2) dla kat. II - 5 s; 3) dla kat. III - 2 s. 4. Dla radiolatarni ścieżki schodzenia całkowity czas nadawania sygnału będącego poza tolerancją, o której mowa w § 33 ust. 2 i § 34, w tym również brak sygnału nadawanego, nie może przekroczyć: 1) dla kat. I - 6 s; 2) dla kat. II i III - 2 s. 5. Radiolatarnia kierunku kategorii I powinna być wyposażona w co najmniej jeden monitor pola bliskiego. 6. Radiolatarnia ścieżki schodzenia kategorii I powinna być wyposażona w co najmniej jeden monitor pola bliskiego kontrolującego kąt ścieżki schodzenia. 7. Radiolatarnia kierunku kategorii III powinna być wyposażona w monitor pola dalekiego. 8. Monitor pola dalekiego nie może być monitorem wykonawczym. W celu zabezpieczenia przed fałszywymi alarmami spowodowanymi przez poruszające się statki powietrzne, należy wprowadzić do monitora odpowiednie opóźnienie. § 25. 1. W miejscu wyznaczonym przez zarządzającego lub zakładającego system ILS należy zainstalować wskaźnik zdalnej kontroli i stanu pracy urządzeń tego systemu. 2. Utrata łączności z urządzeniami systemu ILS musi spowodować natychmiastowy alarm na sygnalizatorze, nie powodując jednocześnie wyłączenia urządzenia tego systemu. 3. W przypadku utraty łączności z systemem ILS, statek powietrzny znajdujący się w końcowej fazie podejścia powinien dokończyć manewr, a po jego zakończeniu system ILS musi zostać wyłączony z pracy operacyjnej, o czym powiadamia się załogi innych statków powietrznych. 4. W celu zapewnienia ciągłości pracy urządzenia systemu ILS w przypadku utraty łączności ze zdalnym wskaźnikiem, należy natychmiast wysłać do urządzenia przeszkoloną osobę z obsługi wyposażoną w środki łączności z ATC, z tym że nie można wyłączać monitorów systemu, a o wszelkich zmianach w pracy sprzętu należy powiadomić kierownika ATC. § 26. 1. Urządzenia systemu kategorii III oprócz wskaźnika zdalnej kontroli i stanu wyposaża się we wskaźnik kategorii, który powinien posiadać ten sam wskaźnik integralności co ILS. 2. Wszelkie zmiany w kategorii systemu ILS urządzenia powinny powodować alarm dźwiękowy. 3. W przypadku obniżenia kategorii spowodowanej usterką urządzenia systemu ILS, przywrócenia kategorii wyższej, po usunięciu usterki, dokonuje ręcznie upoważniona osoba. 4. Urządzenia systemu ILS kategorii III wyposaża się w dwa zestawy nadajników. Nadajnik niepracujący operacyjnie powinien być podłączony do sztucznego obciążenia, a jego parametry powinny być monitorowane. § 27. 1. Jeżeli na tej samej drodze startowej zainstalowano na przeciwnych jej końcach systemy ILS, to powinny one być przełączane w taki sposób, aby w danej chwili pracował tylko jeden z systemów. 2. System przełączający powinien być tak skonstruowany, aby uniemożliwiał on włączenie urządzenia systemu ILS niepracującego operacyjnie za pomocą urządzenia zdalnego sterowania lub lokalnego sterowania. § 28. Kod identyfikacji powinien być włączony tylko wtedy, gdy urządzenie systemu ILS pracuje operacyjnie. § 29. 1. Systemy ILS kategorii I powinny posiadać bateryjne zasilanie awaryjne. 2. Systemy ILS kategorii II i III powinny posiadać bateryjne zasilanie awaryjne umożliwiające podtrzymanie pracy urządzeń systemu, przez co najmniej 20 minut, w przypadku awarii zasilania głównego. 3. Urządzenie zasilane awaryjnie musi być wyłączone z pracy operacyjnej. § 30. 1. Dla systemów ILS kategorii I, II i III operator określa strefę krytyczną, o której mowa w załączniku nr 10 ICAO. 2. Dla systemów ILS kategorii II i III operator określa, poza strefą krytyczną, również strefę wrażliwą, o której mowa w załączniku nr 10 ICAO. § 31. 1. Strefy krytyczne radiolatarni kierunku i ścieżki schodzenia powinny być oznaczone w sposób przejrzysty. Oznaczenie powinno być widziane w dzień oraz w nocy, tak aby zapobiegać naruszeniu tej strefy przez ludzi i pojazdy bez stosownego zezwolenia. 2. Jeżeli do oznaczenia strefy krytycznej użyto ogrodzenia, to nie może ono powodować zakłóceń promieniowanych sygnałów. § 32. 1. Dla urządzeń systemu ILS odstęp czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z powietrza wynosi 180 dni, o ile dla danego urządzenia nie zostanie przyznany inny odstęp czasu. 2. Kontrola z powietrza, która odbędzie się najwyżej na 7 dni przed końcem wyliczonego przedziału czasu, nie wpływa na datę kolejnej inspekcji. Jeżeli kontrola z powietrza zostanie dokonana wcześniej niż na 7 dni przed upływem końca wyliczonego przedziału czasu, to termin kolejnej kontroli liczy się od dnia zakończenia poprzedniej kontroli. 3. W wyjątkowych okolicznościach, polegających w szczególności na awarii samolotu lub aparatury pomiarowej, Prezes ULC może zezwolić na zwiększenie odstępu czasu, o którym mowa w ust. 1, o 20 dni, pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w ust. 4. 4. Zezwolenie na zwiększenie przedziału odstępu czasu, o którym mowa w ust. 3, może być wydane pod warunkiem: 1) odnotowania w protokołach z poprzednich kontroli wyników niewskazujących na niestabilność parametrów i niezbliżonych do limitów alarmowych; 2) stabilnych odczytów z monitorów od czasu ostatniej kontroli; 3) stabilnych pomiarów w punktach naziemnych od czasu ostatniej kontroli oraz niewpłynięcia raportów wskazujących na złą pracę urządzenia od ostatniej przeprowadzonej kontroli. 5. Jeżeli warunki atmosferyczne uniemożliwiają dokończenie już rozpoczętej kontroli, to system ILS może pracować przez kolejne 20 dni pod warunkiem, że w ramach rozpoczętej kontroli zdołano przeprowadzić kontrolę, która obejmuje kontrolę: 1) wyrazistości poza kursem ±35° w odległości około 6 NM oraz lot po osi dla obu nadajników - w przypadku radiolatarni kierunku; 2) lotu na stałej wysokości w odległości początkowej 10 NM oraz lot po wyznaczonym kącie ścieżki schodzenia dla obu nadajników - w przypadku radiolatarni ścieżki schodzenia. 6. Jeżeli rozpoczęta kontrola, o której mowa w ust. 5, nie zostanie zakończona w terminie 20 dni, to system ILS zostanie uznany za niezdolny do użytku operacyjnego. 7. Protokół z przeprowadzonej kontroli z powietrza, niezwłocznie po jej zakończeniu, przekazuje się do Prezesa ULC. § 33. 1. Parametry i tolerancje mierzone dla radiolatarni kierunku podczas kontroli z powietrza określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Parametry i tolerancje mierzone dla radiolatarni ścieżki schodzenia podczas kontroli z powietrza określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Przedział czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z powietrza radiolatarni znakujących i radioodległościomierzy (DME) wchodzących w skład systemu ILS jest taki sam jak dla całego systemu ILS. 4. W trakcie kontroli radiolatarni znakującej powinien być zmierzony czas, dla którego poziom sygnału utrzymuje się powyżej punktu odniesienia (korygowany do prędkości naziemnej równej 96 węzłom). Zmierzony czas powinien wynosić: 1) od 2 do 4 s - dla radiolatarni wewnętrznej; 2) od 4 do 8 s - dla radiolatarni środkowej; 3) od 8 do 16 s - dla radiolatarni zewnętrznej. 5. W trakcie kontroli radioodległościomierza powinny być zmierzone następujące parametry: 1) identyfikacja (kontrola komisyjna i okresowa); 2) dokładność nie więcej niż 75 m (kontrola komisyjna i okresowa); 3) pokrycie (poziom sygnału na wejściu odbiornika pokładowego nie może być niższy niż -89 dBW/m2 w całym obszarze pokrycia urządzenia ILS; dotyczy kontroli komisyjnej i okresowej). § 34. 1. Ustawienia limitów alarmowych monitorów dla radiolatarni kierunku ILS oraz dla radiolatarni ścieżki schodzenia ILS nie mogą przekroczyć wartości określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. W trakcie kontroli komisyjnej i kategoryzującej limity alarmowe monitorów powinny być sprawdzane dla nadajnika głównego i rezerwowego. 3. W trakcie kontroli okresowych limity alarmowe powinny być sprawdzane przemiennie dla nadajnika głównego i rezerwowego. § 35. Operator systemu ILS określa na podstawie zaleceń producenta częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. § 36. Naziemne punkty pomiarowe powinny być oznaczone w sposób wyraźny i trwały. Nie mogą one stanowić zagrożenia dla statków powietrznych i muszą być odporne na ewentualne uszkodzenia powstałe w wyniku czynności związanych z prowadzeniem prac naziemnych. § 37. W celu wykonywania naziemnych pomiarów kontrolnych operator systemu ILS powinien być wyposażony w zestaw urządzeń posiadających ważny certyfikat kalibracji. Zestaw powinien składać się co najmniej z: 1) przenośnego urządzenia mierzącego sygnał radiolatarni kierunku - w przypadku systemów kategorii I i II; 2) przenośnego urządzenia mierzącego sygnał radiolatarni kierunku oraz sprzętu umożliwiającego pomiar ugięć wzdłuż osi drogi startowej - w przypadku systemów ILS kategorii III. § 38. 1. Punkty pomiarowe powinny być wyznaczone na progu pasa w odległości 105 m, z każdej strony linii centralnej drogi startowej. 2. Jeżeli nie można uzyskać odległości, o której mowa w ust. 1, z powodu przeszkód naziemnych, to odległość tę zmniejsza się do 60 m. 3. Jeżeli wymagania dla punktów pomiarowych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą zostać spełnione, to pomiarów można dokonać w punktach położonych bliżej. Punkty te nie powinny jednak znajdować się w odległości mniejszej niż połowa długości drogi startowej mierzonej od systemu antenowego. 4. Pomiar kursu powinien być wykonywany na progu drogi startowej lub w odległości zapewniającej stabilny odczyt. 5. Urządzenia systemu ILS w kategorii III powinny mieć mierzoną strukturę kursu wzdłuż osi drogi startowej, od progu drogi startowej do punktu E, ustalonego w zależności od długości drogi startowej zgodnie z załącznikiem nr 10 ICAO. 6. W przypadku wykonania regulacji parametrów urządzenia, pomiary powinny być również wykonywane w możliwie najkrótszym czasie po kontroli z powietrza. § 39. Parametry ścieżki schodzenia: kąt ścieżki schodzenia, czułość przemieszczania oraz wyrazistość poniżej ścieżki schodzenia (dla systemów dwuczęstotliwościowych) można zmierzyć w punkcie monitorowania radiolatarni lub w odległości co najmniej 300 m od ścieżki schodzenia, przy czym w drugim przypadku należy zastosować maszt antenowy o wysokości co najmniej 22 m oraz zapewnić dokładność pomiaru ±5 cm. § 40. 1. Radiolatarnia ogólnokierunkowa typu DVOR powinna być wyposażona w dwa niezależne systemy monitorujące. 2. Każdy monitor powinien kontrolować wybrany azymut za pomocą zewnętrznej anteny kontrolnej. 3. Radiolatarnia, o której mowa w ust. 1, powinna być tak zaprojektowana, aby awaria jednej promieniującej anteny lub towarzyszącego jej obwodu powodowała uruchomienie alarmu, a konfiguracja systemu monitorującego nie może umożliwiać pracy urządzenia z jednym monitorem. § 41. 1. Radiolatarnia typu VOR wyposażona w dwa systemy monitorujące powinna być skonfigurowana w trybie "OR" podczas pracy nadajnika przyłączonego do anteny. 2. Jeżeli radiolatarnia typu VOR pracuje na nadajniku rezerwowym, system monitorowania powinien pracować w trybie "OR" lub "AND". 3. System monitorujący powinien wyłączyć radiolatarnię lub przełączyć na zestaw zapasowy w ciągu 5 sekund, jeżeli: 1) nie jest nadawany prawidłowy kod identyfikacji; 2) monitorowany azymut zmienił się o wartość większą niż 1°; 3) nastąpiła zmiana w 30 Hz sygnale modulowanym amplitudowo lub podnośnej 9.960 Hz o więcej niż 15%; 4) pojawiło się wycięcie (brak sygnału) w charakterystyce DVOR spowodowane awarią anten pracujących w parze; 5) pojawiła się usterka w systemie samokontrolującym. 4. Jeżeli usterki, o których mowa w ust. 3, pojawiły się podczas pracy nadajnika rezerwowego, system monitorujący powinien wyłączyć urządzenie. 5. Jeżeli radiolatarnia VOR będzie wykorzystywana w procedurach podejścia lub odlotu, powinna zostać wyposażona w odpowiedni wskaźnik stanu pracy urządzenia. 6. Radiolatarnia ogólnokierunkowa powinna być wyposażona w alternatywne źródło zasilania umożliwiające pracę urządzenia przez co najmniej 4 godziny w przypadku awarii zasilania głównego. § 42. 1. Radiolatarnia ogólnokierunkowa powinna nadawać na przyznanej częstotliwości w paśmie od 108 MHz do 117.975 MHz. 2. Stabilność częstotliwości powinna być utrzymywana z dokładnością ± 0.002 % od nominalnej wartości. 3. W rejonie operacyjnym radiolatarni należy utrzymywać natężenie pola co najmniej 90 μV/m. 4. Nadawany z radiolatarni ogólnokierunkowej sygnał powinien być spolaryzowany poziomo, natomiast składniki polaryzacji pionowej powinny zostać wytłumione do możliwie najniższego poziomu. 5. Dokładność horyzontalnie spolaryzowanego sygnału nadawanego z radiolatarni ogólnokierunkowej w odległości około: 1) czterech długości fali od CVOR, 2) 300 m od DVOR dla wszystkich kątów w płaszczyźnie pionowej pomiędzy 0° a 40°, mierzona od środka radiolatarni, powinna wynosić ±2°. 6. Odchylenia od kursu spowodowane ugięciami nie mogą przekroczyć 3,5° od obliczonego średniego ustawienia kursu i muszą pozostawać w przedziale 3,5° od prawidłowego azymutu magnetycznego. 7. Nierówności i cykliczne odchylenia od linii kursu, zwane falowaniem, oraz ich kombinacje nie mogą przekroczyć 3° od średniego kursu. 8. Ustawienie radiali musi zawierać się w ±2,5° od prawidłowego kursu magnetycznego, z wyjątkiem radialu odniesienia (jeśli został wybrany), którego ustawienie nie może przekroczyć ±1° od prawidłowego azymutu magnetycznego. § 43. 1. Sygnał częstotliwości podnośnej radiolatarni ogólnokierunkowej 9.960 Hz powinien mieć wartość nominalną z tolerancją ±1 % oraz: 1) stałą amplitudę; 2) być modulowany sygnałem 30 Hz ±1 % z głębokością 30 % ±2 %; 3) posiadać współczynnik dewiacji 16 ±1. 2. Poziomy, o których mowa w ust. 1, powinny być utrzymywane w kącie do 5° powyżej poziomu przeciwwagi. 3. Modulacja amplitudy podnośnej 9.960 Hz dla CVOR nie może przekraczać 5 %. 4. Modulacja amplitudy podnośnej 9.960 Hz dla DVOR nie może przekraczać 40 %, mierząc w punkcie oddalonym co najmniej 300 m od radiolatarni. 5. Częstotliwości modulacyjne sygnału zmiennego i odniesienia powinny wynosić 30 Hz ± 1 %, mierzone: 1) w odległości nie mniejszej niż cztery długości fali od CVOR; 2) za pomocą anteny monitorującej umieszczonej na krawędzi przeciwwagi lub w polu dalekim dla DVOR. 6. Z zastrzeżeniem ust. 7, każda radiolatarnia ogólnokierunkowa powinna posiadać indywidualny znak rozpoznawczy składający się z dwóch lub trzech liter alfabetu Morse'a, nadawanych z prędkością odpowiadającą około siedmiu słowom na minutę. Znak rozpoznawczy powinien być nadawany przynajmniej raz na 30 s. 7. Jeżeli radiolatarnia pracuje z radioodległościomierzem DME, sygnał rozpoznawczy powinien być nadawany w sposób następujący: trzy sygnały z VOR, jeden sygnał z DME. 8. Jeżeli radiolatarnia nie pracuje operacyjnie, znak rozpoznawczy powinien być usunięty lub ustawiony na nadawanie sygnału testowego, zwanego dalej "TST". 9. Częstotliwością modulacyjną znaku rozpoznawczego jest 1.020 Hz ±50 Hz. 10. Głębokość modulacji znaku rozpoznawczego nie może przekroczyć 20 %. § 44. Parametry, które powinny być zmierzone podczas różnych rodzajów kontroli z powietrza, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 45. Operator radiolatarni ogólnokierunkowych określa na podstawie zaleceń producenta częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. § 46. Pokrycie użyteczne powinno zostać określone podczas sprawdzenia komisyjnego radiolatarni i opublikowane w AIP. § 47. Dla radiolatarni VOR przedział czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z powietrza wynosi 12 miesięcy, o ile dla danego urządzenia nie został przyznany inny przedział czasu. § 48. 1. Jeżeli z radiolatarnią VOR współpracuje radioodległościomierz DME, to przedział czasu pomiędzy kolejnymi kontrolami z powietrza jest taki sam jak dla urządzenia VOR. 2. W trakcie kontroli radioodległościomierza muszą być zmierzone następujące parametry: 1) identyfikacja - dotyczy kontroli komisyjnej i okresowej; 2) dokładność (błąd nie większy niż 150 m) - dotyczy kontroli komisyjnej i okresowej; 3) pokrycie (poziom sygnału na wejściu odbiornika pokładowego nie może być niższy niż -89 dBW/m2 w całym obszarze pokrycia VOR) - dotyczy kontroli komisyjnej i okresowej. § 49. 1. W celu zapewnienia ciągłości pracy radiolatarnia bezkierunkowa NDB może być wyposażona w dwa zestawy nadajników. 2. Radiolatarnia bezkierunkowa NDB wykorzystywana w procedurach podejścia powinna być wyposażona w zdalny wskaźnik stanu umożliwiający ciągłe monitorowanie pracy urządzenia. 3. Radiolatarnia bezkierunkowa NDB wykorzystywana w procedurach podejścia powinna być wyposażona w alternatywne źródło zasilania, zapewniające pracę urządzenia przez co najmniej 30 minut od wystąpienia awarii zasilania głównego. § 50. 1. Radiolatarnia bezkierunkowa powinna nadawać na przyznanej częstotliwości w paśmie od 200 kHz do 600 kHz. 2. Moc wyjściowa radiolatarni bezkierunkowej powinna zapewnić minimalne natężenie pola wynoszące 70 μV/m na granicy nominalnego pokrycia i być utrzymywana w przedziale od plus 2 dB do minus 3 dB. 3. Radiolatarnia, o której mowa w ust. 1, powinna emitować nośną modulowaną znakiem rozpoznawczym o częstotliwości 1.020 Hz ±50 Hz lub 400 Hz ±25 Hz. 4. Radiolatarnia bezkierunkowa NDB musi posiadać indywidualny znak rozpoznawczy składający się z dwóch lub trzech liter alfabetu Morse'a, nadawanych z prędkością odpowiadającą około siedmiu słowom na minutę. Znak rozpoznawczy powinien być nadawany przynajmniej raz na 30 s. 5. Jeżeli radiolatarnia nie pracuje operacyjnie, to znak rozpoznawczy powinien być usunięty lub ustawiony na TST. 6. Głębokość modulacji sygnału nadawanego przez radiolatarnię powinna być utrzymywana możliwie najbliżej wartości 95 %, ale nie może spaść poniżej wartości 85 %. 7. Moc nośnej radiolatarni nie może obniżyć się więcej niż o 1,5 dB w czasie nadawania znaku rozpoznawczego. 8. Niepożądane modulacje sygnału nośnej, o której mowa w ust. 7, częstotliwościami akustycznymi nie mogą przekroczyć 5 % amplitudy sygnału nośnej. § 51. Operator radiolatarni bezkierunkowej określa, na podstawie zaleceń producenta, częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. § 52. 1. Radiolatarnie bezkierunkowe NDB rozmieszczone na drogach lotniczych sprawdza się z powietrza w następujących przypadkach: 1) po instalacji nowego urządzenia (sprawdzenie komisyjne); 2) po zmianach konstrukcyjnych anteny; 3) po wymianie nadajnika lub innego kluczowego elementu systemu; 4) po otrzymaniu raportu od użytkownika o nieprawidłowej pracy urządzenia; 5) na żądanie operatora. 2. Radiolatarnie bezkierunkowe NDB wykorzystywane w procedurach podejścia (lokatory) sprawdza się raz na 12 miesięcy, o ile dla danego urządzenia nie został przyznany inny przedział czasu. § 53. 1. Radioodległościomierz DME powinien nadawać na przyznanej częstotliwości w paśmie 960- 1.215 MHz. 2. Kształt wszystkich impulsów nadawanych przez radioodległościomierz DME/N musi spełnić następujące warunki: 1) czas narastania impulsu nie może przekroczyć 3 µs; 2) czas trwania impulsu powinien wynosić 3,5 µs ±0,5 µs; 3) czas opadania impulsu powinien wynosić nominalnie 2,5 µs, ale nie może przekroczyć 3,5 µs; 4) odstęp pomiędzy impulsami w parze impulsów powinien być zgodny z wybranym kanałem z tabeli A w rozdziale 3 załącznika nr 10 ICAO, z tolerancją ±0,25 µs. 3. Częstotliwość powtarzania nadajnika radioodległościomierza DME nie może być niższa niż 700 par impulsów na sekundę (wliczając w to przypadkowe impulsy i impulsy par odpowiedzi), z wyjątkiem okresów, kiedy nadawany jest kod rozpoznawczy. 4. Tolerancja częstotliwości dla nadajnika i odbiornika nie może przekraczać ±0,002 % od wyznaczonej częstotliwości. 5. Czułość transpondera DME/N powinna wynosić co najmniej -103 dBW/m2. 6. Czułość, o której mowa w ust. 5, powinna zapewnić skuteczność odpowiedzi przynajmniej 70 % dla DME/N. 7. Opóźnienie systemowe dla radioodległościomierza DME/N wynosi: 1) dla trybu X - 50 µs ±1 µs dla urządzeń trasowych i ±0,5 µs dla urządzeń współpracujących z pomocami do lądowania; 2) dla trybu Y - 56 µs ±1µs dla urządzeń trasowych i ±0,5 µs dla urządzeń współpracujących z pomocami do lądowania. 8. Radioodległościomierz powinien być wyposażony w urządzenie monitorujące pracę nadajnika będącego w użyciu. 9. W przypadku gdy parametr, o którym mowa w ust. 7, nie spełnia wymogów tolerancji, monitor radioodległościomierza powinien być tak zaprojektowany, aby: 1) przesłać odpowiednią informację do punktu kontrolnego; 2) wyłączyć nadajnik operacyjny; 3) przełączyć na nadajnik rezerwowy, jeżeli taki istnieje. § 54. Operator radioodległościomierza określa na podstawie zaleceń producenta częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. § 55. Przy określaniu częstotliwości oraz zakresu pomiarów stosuje się przepisy § 33 ust. 3 i 5 oraz § 48. Rozdział 5 Warunki techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń radiolokacyjnych § 56. 1. Urządzenia radiolokacyjne powinny być tak zaprojektowane, aby zapewniały kompletną, dokładną i wiarygodną informację o sytuacji powietrznej. 2. Parametry działania systemu radarowego powinny umożliwiać służbom kontroli ruchu lotniczego zapewnienie separacji horyzontalnej wynoszącej minimum 5 NM dla kontroli rejonu TMA i minimum 10 NM dla kontroli obszaru. 3. Dostęp do systemów radarowych i powiązanych z nimi urządzeń powinien być ograniczony do osób upoważnionych, w sposób uniemożliwiający przypadkowe lub celowe ograniczenie dostępności informacji radarowej dla służb zarządzania ruchem lotniczym. 4. W przypadku powstania interferencji elektromagnetycznych, pracujące operacyjnie urządzenia radarowe wykorzystywane dla celów kontroli ruchu lotniczego mają priorytet przed jakimikolwiek innymi urządzeniami operującymi w tym samym zakresie częstotliwości. 5. Zakładający urządzenie, o którym mowa w ust. 4, stosuje środki eliminujące interferencję elektromagnetyczną. 6. Urządzenia radarowe powinny być zainstalowane w pomieszczeniach spełniających wymagane warunki, określone przez producenta urządzenia. 7. Obiekty, w których zainstalowano urządzenia radiolokacyjne, powinny być wyposażone w dodatkowe urządzenia (UPS). 8. Wszystkie urządzenia powinny być zasilane z sieci elektrycznej 230V/400V (-20/+15 %), 50 Hz ±10 %. Wszystkie parametry przetwarzania powinny być utrzymywane bez dodatkowego strojenia, gdy napięcie zasilające zmienia się w założonej tolerancji. 9. Poszczególne elementy systemu radiolokacyjnego w szafach montażowych powinny być zainstalowane w sposób zapewniający łatwy dostęp. Maksymalny czas niezbędny do demontażu takiego zespołu lub podzespołu nie może przekraczać 20 minut. 10. W celu maksymalnego skrócenia czasu niesprawności urządzeń do pracy operacyjnej powinien być zapewniony zestaw części zapasowych obejmujący minimum podzespołów, zespołów i modułów występujących pojedynczo w urządzeniu z wyłączeniem części antenowej. 11. System napędowy anteny powinien być wyposażony w automatyczny wyłącznik bezpieczeństwa umożliwiający automatyczne wyłączenie napędu anteny i wysokiego napięcia nadajnika w przypadku wejścia obsługi na platformę antenową. 12. W celu zachowania ciągłości pracy systemy radiolokacyjne powinny być zbudowane ze zdublowaną częścią elektroniczną zawierającą układy automatycznego wykrywania błędów, z czasem przełączania nie dłuższym niż 2 sekundy. § 57. 1. Radar pierwotny kontroli zbliżania ASR powinien pracować w paśmie S w zakresie częstotliwości od 2.700 MHz do 2.900 MHz. 2. Prędkość obrotowa anteny radaru ASR powinna być nie mniejsza niż 12 obrotów na minutę. 3. Poziom tłumienia listków bocznych powinien być powyżej 25 dB. 4. Radar ASR powinien być tak zaprojektowany, aby: 1) zapewniał informację o obiektach w czasie pełnego obrotu anteny - 360° w azymucie; 2) zapewniał informację o obiektach w zakresie od 0.5 NM do 60 NM dla obiektów o skutecznej powierzchni odbicia równej 1 m2; 3) zawierał co najmniej jeden kanał pogodowy wydzielony lub zintegrowany z kanałem odbiorczym obiektów, umożliwiający odbiór i przetwarzanie informacji pogodowej. 5. Parametry przetwarzania informacji przez radar ASR powinny być takie, aby statek powietrzny poruszający się z prędkością kątową pomiędzy 25 i 800 węzłów został wykryty z ogólnym prawdopodobieństwem wykrycia, co najmniej 80 %. 6. Dokładność pozycyjna informacji radarowej ASR będąca wynikiem błędów losowych powinna wynosić co najmniej: 1) 100 m dla błędu w odległości bezpośredniej; 2) 0.15° dla błędu w azymucie. § 58. 1. Średnia ilość fałszywych depesz o obiektach w ciągu jednego obrotu anteny nie może przekraczać 20. 2. Jednorazowo czas wyłączenia radaru pierwotnego z pracy operacyjnej z powodu awarii nie powinien przekraczać 5 godzin. 3. Dane wyjściowe radaru pierwotnego ASR powinny zawierać potwierdzoną, zmierzoną (niewygładzoną) informację pozycyjną. 4. Skumulowany czas wyłączenia radaru pierwotnego z pracy operacyjnej z powodu awarii nie powinien przekraczać 10 godzin rocznie. 5. Do czasów wyłączenia, o których mowa w ust. 2 i 4, nie wliczają się czasy planowanych wyłączeń związanych z konserwacją urządzeń. § 59. 1. Nowo instalowane radary wtórne SSR powinny być typu monoimpulsowego. 2. Nowo instalowane systemy radiolokacji wtórnej powinny zapewniać możliwość ich rozbudowy w celu wykorzystania modu S, opisanego w załączniku nr 11 ICAO. 3. Częstotliwość robocza nadajnika radaru wtórnego powinna wynosić 1.090 MHz ±0,2 MHz. 4. Częstotliwość robocza odbiornika radaru wtórnego powinna wynosić 1.030 MHz. 5. Radar wtórny SSR powinien umożliwiać wysyłanie zapytań, co najmniej w modach 3/A i C, opisanych w załączniku nr 4 ICAO oraz zapewniać przeplot modów. 6. Parametry modów zapytania powinny odpowiadać charakterystyce przedstawionej w załączniku nr 10 ICAO tom 4. § 60. 1. Systemy radiolokacji wtórnej powinny posiadać następujące parametry: 1) prawdopodobieństwo wykrycia większe niż 97 %; 2) współczynnik występowania obiektów fałszywych mniejszy niż 0,1 %; 3) współczynnik wielokrotnych depesz o obiekcie mniejszy niż 0,3 %, w tym: a) z depesz pochodzących od odbić mniejszy niż 0,2 %, b) z depesz pochodzących od listków bocznych mniejszy niż 0,1 %, c) z depesz w wyniku rozszczepienia mniejszy niż 0,1 %; 4) prawdopodobieństwo wykrycia kodu modu 3/A większe niż 98 %; 5) prawdopodobieństwo wykrycia kodu modu C większe niż 96 %; 6) współczynnik występowania fałszywych kodów mniejszy niż 0,2 %. 2. Dokładność pozycyjna informacji radarowej SSR będąca wynikiem błędów losowych powinna wynosić co najmniej: 1) 100 m dla błędu w odległości; 2) 0,1° dla błędu w azymucie. 3. Maksymalny czas przetrzymywania depesz radarowych w pamięci nie powinien przekraczać czasu potrzebnego do wykonywania 25 % obrotu anteny. 4. Jednorazowo czas wyłączenia radaru wtórnego z pracy operacyjnej z powodu awarii nie powinien przekraczać 4 godzin. 5. Skumulowany czas wyłączenia radaru wtórnego z pracy operacyjnej z powodu awarii nie powinien przekraczać 10 godzin rocznie. 6. Do czasów wyłączenia systemów, o których mowa w ust. 4 i 5, nie wliczają się czasy planowych wyłączeń związanych z konserwacją urządzeń. § 61. 1. Wszystkie podstawowe podsystemy systemu radiolokacyjnego powinny być wyposażone w układy BITE. 2. Układy BITE powinny zapewniać ciągłą weryfikację w trakcie pracy statusu i poprawności funkcjonowania urządzeń. Informacja wyjściowa z układów monitorowania powinna być dostępna na stanowisku monitorowania i kontroli. 3. Funkcja monitorowania i kontroli powinna być dostępna lokalnie w miejscu instalacji radaru i w miejscu do tego wyznaczonym na szczeblu centralnym. 4. W przypadku gdy funkcja, o której mowa w ust. 3, jest dostępna, powinna mieć ona ten sam priorytet i dzielić dostęp do systemu, jednak w tym samym czasie tylko jedno stanowisko powinno mieć dostęp do funkcji kontroli. Funkcje monitorowania powinny być dostępne równolegle. 5. System monitorowania i kontroli powinien dostarczać następujących informacji: 1) wskazanie, że wszystkie główne parametry systemu radiolokacyjnego są w zakresie zdefiniowanych limitów wartości nominalnych; 2) w przypadku awarii - bezpośrednie wskazanie uszkodzonego zespołu (przynajmniej do poziomu wymienialnego modułu); 3) w przypadku systemów ze zdublowanymi elementami - wskazanie, że możliwa jest rekonfiguracja systemu. 6. System monitorowania i kontroli dostępny lokalnie powinien umożliwiać tworzenie wydruków parametrów i statusu systemu radiolokacyjnego. § 62. 1. Warunkiem rozpoczęcia eksploatacji urządzeń radiolokacyjnych jest: 1) dokonanie odbioru technicznego urządzeń w miejscu instalacji; 2) dokonanie analizy jakości danych przy wykorzystaniu komputerowych systemów analizy danych radarowych; 3) dokonanie analizy jakości danych radarowych w oparciu o wyniki kontroli z powietrza; 4) dokonanie pomiarów promieniowania elektromagnetycznego dla celów BHP i ochrony środowiska; 5) dokonanie analizy poprawnej pracy systemów transmisji danych radarowych; 6) uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na wykorzystanie operacyjne urządzenia w oparciu o czynności, o których mowa w pkt 1-5. 2. Odbiór techniczny w miejscu instalacji powinien być dokonywany na podstawie dokumentu opisującego procedurę odbioru technicznego. Procedura ta powinna być uzgodniona pomiędzy dostawcą urządzeń i ich użytkownikiem przed rozpoczęciem testów. 3. Procedura odbioru technicznego powinna umożliwić weryfikację parametrów technicznych urządzenia i wymogów funkcjonalnych. 4. Przeprowadzenie procedury odbioru technicznego powinno być udokumentowane w postaci: 1) dokumentacji procedury testów odbiorczych z wpisanymi wynikami testów urządzeń; 2) dokumentacji odbioru technicznego potwierdzającego spełnienie wszystkich wymagań technicznych i funkcjonalnych. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 4, powinny być parafowane i podpisane przez użytkownika lub upoważnione przez niego osoby. § 63. 1. Analiza jakości danych radarowych przy wykorzystaniu komputerowych systemów analizy danych radarowych powinna być wykonywana na podstawie minimum trzech 6-godzinnych nagrań sytuacji powietrznej przy średnim natężeniu ruchu lotniczego. 2. Do analizy jakości danych radarowych powinny być stosowane systemy będące w powszechnym zastosowaniu dla takich celów i rekomendowane przez ICAO, EUROCONTROL lub FAA. 3. Kontrola z powietrza oznacza oblot sprawdzający radaru z wykorzystaniem specjalnego samolotu realizującego lot według wcześniej ustalonej procedury oblotu. 4. Wykonanie kontroli z powietrza i analiza danych z takiej kontroli powinny stanowić potwierdzenie wyników analizy jakości danych radarowych wykonanych przy wykorzystaniu komputerowych systemów analizy danych radarowych. 5. Analiza łączy transmisyjnych powinna obejmować nie mniej niż trzy jednogodzinne okresy testów. Wynik analizy powinien dostarczyć informacji o stabilności pracy łącza i stopie błędu. 6. Wyniki analiz, o których mowa w ust. 1, 2, 4 i 5, powinny być wykonane w formie wydruku z ilustracją graficzną lub tabelaryczną i potwierdzone podpisem osoby upoważnionej przez użytkownika. 7. Odbiór techniczny i kontrola z powietrza powinny obejmować co najmniej testy i pomiary określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 64. 1. Dopuszcza się wykorzystywanie przez państwowy organ kontroli ruchu lotniczego danych pochodzących z urządzeń radarowych eksploatowanych przez organizacje zapewniające zarządzanie ruchem lotniczym w państwach należących do ECAC lub EUROCONTROL. 2. Warunkiem dopuszczenia do wykorzystywania danych radarowych z urządzeń, o których mowa w ust. 1, jest: 1) uzyskanie przez państwowy organ kontroli ruchu lotniczego kopii dokumentu odbioru technicznego urządzenia od jego użytkownika oraz kopii dokumentu dopuszczającego urządzenie do pracy operacyjnej wydanego przez właściwy organ innego państwa; 2) przeprowadzenie analizy jakości danych przy wykorzystaniu komputerowych systemów analizy danych radarowych; 3) przeprowadzenie analizy poprawnej pracy systemów transmisji danych radarowych; 4) uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na wykorzystanie operacyjne urządzenia w oparciu o dokumenty i czynności, o których mowa w pkt 1-3. 3. Do czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy § 62. § 65. Operator urządzenia radiolokacyjnego określa na podstawie zaleceń producenta częstotliwości i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. § 66. 1. System przetwarzania i zobrazowania danych radarowych powinien być tak zaprojektowany, aby zapewniać dokładność, dostępność i integralność danych wejściowych oraz ich prezentację w niezakłócony i czytelny sposób. 2. Urządzenia systemu powinny być zainstalowane w pomieszczeniach spełniających wymagane warunki określone przez producenta urządzenia. 3. Obiekty, w których zainstalowano urządzenia systemu, powinny być wyposażone w dodatkowe urządzenia UPS. Wszystkie urządzenia powinny być zasilane z sieci elektrycznej 230V/400V (-20/+15 %), 50 Hz ±10 %. 4. Wszystkie parametry przetwarzania powinny być utrzymane bez dodatkowych regulacji, gdy napięcie zasilające zmienia się w dopuszczalnej tolerancji. 5. Poszczególne elementy systemu przetwarzania zobrazowania danych w szafach montażowych powinny być zainstalowane w sposób zapewniający łatwy dostęp. Maksymalny czas niezbędny do demontażu takiego zespołu lub podzespołu nie powinien przekraczać 15 minut. 6. W celu maksymalnego skrócenia czasu niesprawności urządzeń do pracy operacyjnej powinien być zapewniony zestaw części zapasowych zawierający minimalną ilość podzespołów, zespołów i modułów występujących pojedynczo w urządzeniu. 7. W celu zachowania ciągłości pracy systemy ATM powinny posiadać zdublowaną część elektroniczną (z wyłączeniem indywidualnych stanowisk zobrazowania sytuacji powietrznej), z układem automatycznego wykrywania błędów i z czasem przełączania nie dłuższym niż 2 sekundy. § 67. 1. System przetwarzania i zobrazowania danych radarowych powinien zapewniać prezentację danych radarowych w formie plotów lub traków w jednym stale otwartym oknie na ekranie monitora. Sposób zobrazowania powinien umożliwiać identyfikację następujących kategorii danych: 1) plot PSR; 2) plot SSR; 3) plot łączny PSR i SSR; 4) trak PSR; 5) trak SSR; 6) trak łączny PSR i SSR; 7) impuls specjalny identyfikatora pozycji (SPI); 8) kody specjalnie alokowane. 2. Prezentacja plotów i traków powinna zawierać: 1) symbol pozycyjny; 2) historię plotu/traku; 3) wektor prędkości; 4) linię łączącą symbol pozycyjny z etykietą; 5) etykietę identyfikacyjną statku powietrznego. 3. System powinien przetwarzać i umożliwiać zobrazowanie danych w trybie śledzenia wieloradarowego i jednoradarowego. 4. Jeżeli system umożliwia filtrowanie danych, powinien on również zapewnić możliwość wyświetlenia parametrów takiego filtru. 5. System powinien zapewniać przyciągnięcie uwagi operatora (przez zmianę koloru opisu lub jego miganie, lub sygnał dźwiękowy), jeżeli wykryty zostanie jeden z niżej wymienionych kodów niebezpieczeństwa: 1) 7700: POMOC; 2) 7600: AWARIA RADIOSTACJI; 3) 7500: PORWANIE. 6. System powinien posiadać następujące funkcje: 1) wybór zasięgu zobrazowania; 2) wybór map; 3) przesunięcie zobrazowania względem środka jego układu; 4) możliwość określenia odległości obiektu w szczególności poprzez okręgi zasięgowe; 5) wybór długości linii łączącej symbol pozycyjny z etykietą; 6) możliwość zmiany położenia etykiety. § 68. 1. Na stanowisku zobrazowania sytuacji powietrznej powinna być zapewniona informacja techniczna o pracy źródeł informacji radarowej. 2. Dopuszcza się zastosowanie w systemach przetwarzania i zobrazowania danych radarowych narzędzi pozwalających na alarmowanie operatora w niebezpiecznych sytuacjach w ruchu lotniczym, w szczególności STCA, MTCA, APW, MSAW. 3. Dopuszcza się zastosowanie w systemach ATM podsystemu umożliwiającego przetwarzanie planów lotu i ich korelację z danymi radarowymi. 4. Źródłem informacji wejściowej do takiego podsystemu powinny być dane z sieci AFTN, wymiany depesz OLDI i dane wprowadzane manualnie przez operatora. § 69. 1. Systemy ATM powinny być wyposażone w podsystem umożliwiający rejestrację i odtwarzanie zarejestrowanej sytuacji powietrznej. Zarejestrowane dane powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych i archiwizowane przez okres co najmniej 30 dni od dnia ich wytworzenia. 2. Jeżeli system ATM posiada podsystem rejestracji i odtwarzania sytuacji powietrznej, to działanie tego podsystemu nie może pogarszać parametrów przetwarzania danych całego systemu. 3. Maksymalny jednorazowy czas wyłączenia systemu z pracy operacyjnej z powodu awarii nie powinien przekraczać 1 godziny. 4. Skumulowany czas wyłączenia systemu z pracy operacyjnej z powodu awarii nie powinien przekraczać 5 godzin w ciągu roku. 5. Do czasów wyłączenia, o których mowa w ust. 3 i 4, nie wlicza się czasu planowych wyłączeń technicznych związanych z konserwacją urządzeń. § 70. 1. Warunkiem rozpoczęcia eksploatacji urządzeń radiolokacyjnych jest: 1) dokonanie odbioru technicznego urządzeń w miejscu instalacji; 2) dokonanie analizy jakości zobrazowania w oparciu o wyniki kontroli z powietrza; 3) uzyskanie zezwolenia Prezesa ULC na wykorzystanie operacyjne urządzenia w oparciu o wyniki etapów, o których mowa w pkt 1 i 2. 2. Odbiór techniczny w miejscu instalacji powinien być dokonywany na podstawie dokumentu opisującego procedurę odbioru technicznego. Procedura ta powinna być uzgodniona pomiędzy dostawcą urządzeń i ich użytkownikiem przed rozpoczęciem testów. 3. Procedura, o której mowa w ust. 2, powinna umożliwić weryfikację parametrów technicznych urządzenia i wymogów funkcjonalnych. 4. Procedura odbioru technicznego powinna być udokumentowana w postaci: 1) dokumentu procedury testów odbiorczych z wpisanymi wynikami testów urządzeń; 2) dokumentacji odbioru technicznego potwierdzającego spełnienie wszystkich wymagań technicznych i funkcjonalnych. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 4, powinny być parafowane i podpisane przez użytkownika lub upoważnione przez niego osoby. § 71. 1. W celu potwierdzenia zachowania przez system przetwarzania i zobrazowania danych radarowych oraz poprawnego funkcjonowania mapy elektronicznej przeprowadza się kontrolę z powietrza według ustalonej wcześniej procedury oblotu. 2. Analiza danych z kontroli, o której mowa w ust. 1, jest podstawą oceny prawidłowości pracy systemu. § 72. Operator systemów przetwarzania i zobrazowania danych radarowych określa na podstawie zaleceń producenta częstotliwość i rodzaj wykonywanych pomiarów naziemnych. Rozdział 6 Warunki techniczne i eksploatacyjne, jakim powinny odpowiadać automatyczne systemy pomiarowe parametrów meteorologicznych § 73. Automatyczne systemy pomiarowe parametrów meteorologicznych, zwane dalej "automatycznymi systemami", powinny umożliwiać określenie poszczególnych mierzonych parametrów meteorologicznych w zakresie odpowiadającym warunkom ekstremalnym występującym w strefie klimatycznej właściwej dla położenia geograficznego Rzeczypospolitej Polskiej oraz z dokładnością określoną w załączniku nr 6 do rozporządzenia. § 74. 1. Automatyczne systemy pomiarowe powinny być tak zaprojektowane, aby informacje meteorologiczne dostarczane użytkownikom lotnisk były aktualne oraz podane w postaci wymagającej minimalnej interpretacji, zgodnej z załącznikiem nr 3 ICAO. 2. Automatyczne systemy należy tak zaprojektować, zlokalizować oraz użytkować, aby: 1) najbardziej wiarygodnie odzwierciedlały mierzone parametry meteorologiczne w określonych zakresach i z odpowiednią dokładnością; 2) umożliwiały wykrywanie błędów i generowały komunikaty o niesprawności poszczególnych elementów systemu; 3) spełniały warunki bezpieczeństwa w szczególności w odniesieniu do urządzeń emitujących promieniowanie elektromagnetyczne; 4) umożliwiały ręczne wprowadzanie i potwierdzanie niemierzalnych wielkości meteorologicznych do systemu lub korekcję i potwierdzanie wskazań generowanych przez system w przypadku, kiedy operator uzna to za konieczne. 3. Automatyczne systemy należy tak zaprojektować, aby posiadały możliwość archiwizacji danych i informacji meteorologicznych przez okres co najmniej 90 dni oraz umożliwiały ich podgląd oraz wydruk. § 75. 1. Automatyczne systemy należy poddawać, określonym przez producenta w instrukcji użytkowania, okresowym przeglądom, kalibracji i sprawdzeniu poprawności wskazań. W przypadku kiedy stwierdzono usterkę lub błędne wskazanie, a brak jest możliwości naprawy lub kalibracji, należy dokonać wymiany danego elementu systemu. 2. Jeśli na lotnisku wykorzystywany jest automatyczny system, to należy stosować odpowiednio zorganizowany sposób przekazywania informacji meteorologicznych do służb ruchu lotniczego, lotniskowej służby meteorologicznej oraz innych użytkowników. 3. Na lotniskach dopuszcza się wykorzystywanie automatycznych mierników pogody bieżącej określających widzialność, wielkość i rodzaj opadów oraz aktualną pogodę według norm Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO). 4. Informacje dotyczące pogody bieżącej powinny być reprezentatywne dla drogi startowej lub kompleksu dróg startowych, przy czym w przypadku rozbieżności pomiędzy wartościami wskazywanymi przez automatyczny miernik pogody bieżącej a oceną obserwatora ta ostatnia jest nadrzędna. § 76. 1. Dopuszcza się wykorzystywanie na lotniskach i lądowiskach jako systemy uzupełniające zintegrowanych automatycznych systemów oraz czujników mierzących wybrane parametry meteorologiczne, uwzględniając fakt, że powyższe systemy określają parametry meteorologiczne w miejscu ich lokalizacji. 2. Obsługę oraz konserwację systemu powinny wykonywać osoby posiadające stosowne uprawnienia, a urządzenia powinny być eksploatowane i konserwowane zgodnie z zaleceniami producenta. 3. Autoryzacja wyników pomiarów z automatycznych systemów, podawanych użytkownikowi, powinna być dokonywana przez upoważnioną osobę, będącą obserwatorem lotniskowej stacji meteorologicznej. 4. W przypadku kiedy na lotnisku lub lądowisku brak jest lotniskowej stacji meteorologicznej, autoryzacja wyników pomiaru powinna być dokonywana przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia. § 77. 1. Warunkiem dopuszczenia do operacyjnego użytkowania automatycznego systemu jest przedłożenie Prezesowi ULC następujących dokumentów: 1) krótkiej charakterystyki technicznej użytkowanego systemu, w tym wykazu elementów wraz z ich parametrami technicznymi, wykorzystywanych i dostępnych funkcji systemu, sposobu dystrybucji danych, archiwizacji; 2) mapy powykonawczej z lokalizacją poszczególnych elementów systemu wraz z podaniem odległości od drogi startowej; 3) dokumentacji Site Acceptance Test; 4) wymogów producenta i użytkownika dotyczących przeglądów technicznych oraz kontroli wskazań (z uwzględnieniem zakresu i okresu); 5) wyciągu z dziennika eksploatacji; 6) świadectwa okresowego sprawdzenia elementów systemu oraz użytkowanych zestawów do okresowej kalibracji według przyrządów wzorcowych z wyjątkiem przyrządów do pomiaru wysokości podstawy chmur i określania widzialności wzdłuż drogi startowej oraz miernika pogody bieżącej, dla których za wystarczające uznaje się dokonywanie okresowych przeglądów zgodnie z zaleceniami producenta. 2. Zezwolenie na wykorzystanie operacyjne systemu wydawane jest na okres dwóch lat, o ile dla danego czujnika nie został przyznany inny przedział czasu. W celu przedłużenia ważności zezwolenia konieczne jest przedstawienie: 1) wyciągu z dziennika eksploatacji systemu; 2) ważnego świadectwa okresowego sprawdzenia elementów systemu oraz użytkowanych zestawów do okresowej kalibracji. 3. Procedurę przedłużenia ważności zezwolenia rozpoczyna się nie później niż na miesiąc przed upływem ważności poprzedniego zezwolenia. 4. Na etapie projektowania systemu należy uwzględniać warunki lokalne oraz kategorię lotniska, dla którego projektuje się system. Przy lokalizacji elementów pomiarowych systemu należy uwzględniać obowiązujące w tym zakresie przepisy zawarte w załączniku nr 3 ICAO. 5. Wymogi, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się także w przypadku użytkowania zintegrowanych automatycznych systemów oraz czujników mierzących wybrane parametry meteorologiczne. § 78. 1. Czujniki wchodzące w skład automatycznych systemów służące do wykonywania pomiarów wiatru dolnego powinny dokonywać pomiarów w zakresie: 1) od 0.5 do 50 m/s (1-100 węzłów), przy progu zadziałania poniżej 0.5 m/s (poniżej 1 węzła), dokładności pomiaru 0.5 m/s (1 węzeł) dla prędkości 0-5 m/s (0-10 węzłów) oraz 10 % dla prędkości powyżej 5 m/s (10 węzłów) liniowości ±0.5 m/s (±1 węzeł), stałej dystansowej 2-5 m, rozdzielczości pomiaru 0.1 m/s - dla czujnika prędkości wiatru; 2) od 0 do 360° dla prędkości wiatru 0.5-5° m/s (1-100 węzłów), przy progu zadziałania poniżej 0.5 m/s, dokładności pomiaru 2-5°, liniowości 2-5°, współczynniku tłumienia 0.3-0.7, rozdzielczości 3°- dla wskaźnika kierunku wiatru. 2. Składowa poprzeczna i podłużna wektora prędkości wiatru określana w stosunku do osi drogi startowej powinna być podawana w zaokrągleniu do pełnych jednostek (±1 m/s lub ±2 węzłów). § 79. 1. Przy cyfrowym przetwarzaniu danych o wietrze w automatycznych systemach powinno stosować się procedurę próbkowania kierunku i prędkości wiatru z odstępem czasowym 1-5 s. 2. Okres uśredniania dla pomiarów wiatru dolnego w automatycznych systemach wykorzystywanych do osłony startów i lądowań powinien wynosić 2 minuty. Dla komunikatów meteorologicznych wysyłanych poza lotnisko okres uśrednienia powinien wynosić 10 minut. 3. Średnie 2-minutowe i 10-minutowe wartości prędkości i kierunku wiatru w automatycznych systemach powinny być obliczane metodą średniej kroczącej z czasem aktualizacji 10-60 s. Wartości ekstremalne prędkości i kierunku określa się w okresie uśredniania jako maksymalne z wartości uzyskanych w wyniku próbkowania. 4. Próbkowane wartości w automatycznych systemach powinny być zapamiętywane i dalej używane do określenia wartości ekstremalnych prędkości i kierunku wiatru w ciągu 2 lub 10 minut poprzedzających wprowadzenie nowej wartości średniej. § 80. 1. W automatycznych systemach kierunek wiatru podaje się w stosunku do północy geograficznej, a nie magnetycznej. 2. Pomiary parametrów wiatru dokonuje się w miejscach reprezentatywnych dla całej drogi startowej, a zwłaszcza w strefach przyziemienia i oderwania przy wykorzystaniu czujników umieszczonych na wysokości 6-10 metrów. § 81. 1. Pomiary wiatru dolnego wykonywane w automatycznych systemach, a przeznaczone do rozpowszechniania w komunikatach meteorologicznych poza lotnisko powinny być reprezentatywne dla warunków na tej samej wysokości na całej długości drogi startowej lub kompleksu dróg startowych. 2. Jeżeli jest to istotne dla ruchu lotniczego, oprócz pomiarów średnich parametrów wiatru dolnego wykonuje się i przekazuje odchylenia od wartości średnich. 3. Wartości kierunku wiatru w automatycznych systemach przekazuje się w zaokrągleniu do pełnych 10 stopni, a prędkość do jedności, jednocześnie podając stosowane jednostki. § 82. W przypadku określania parametrów wiatru dla więcej niż jednej drogi startowej stosuje się odrębne wskaźniki, przy czym poszczególne wskaźniki dokładnie opisuje się dla identyfikacji określonej drogi startowej i progu, przy którym wykonywany jest pomiar przez automatyczne systemy. § 83. 1. Dla potrzeb osłony meteorologicznej lotnictwa do wykonywania pomiarów ciśnienia na lotnisku należy wykorzystywać zintegrowane, wchodzące w skład automatycznych systemów, co najmniej dwa czujniki o dokładności ±0.5 hPa. 2. Pomiary ciśnienia wykonuje się w zakresie 850-1.100 hPa z dokładnością określoną w ust. 1 i rozdzielczością 0.1 hPa. 3. W przypadku systemów automatycznych pomiary ciśnienia należy wykonywać co najmniej jeden raz na minutę. 4. W automatycznej obróbce danych należy stosować okres uśrednienia rzędu jednej minuty. 5. Wartości pochodne ciśnienia należy wyliczać z dokładnością do dziesiętnych części hektopaskala z mierzonej wartości ciśnienia atmosferycznego. 6. Dla potrzeb służb ruchu lotniczego i komunikatów meteorologicznych wartości ciśnienia zaokrągla się w dół do najbliższego pełnego hektopaskala. § 84. 1. Wartości QNH i QFE oblicza się na podstawie ciśnienia zmierzonego na poziomie barometru zgodnie z ich definicjami. 2. Poziomem odniesienia dla wyliczeń QFE jest wzniesienie lotniska. Dla dróg startowych nieprecyzyjnego podejścia, których progi są co najmniej 2 m poniżej wzniesienia lotniska, oraz dla dróg precyzyjnego podejścia wartość QFE, jeśli jest to wymagane, należy odnosić do wzniesienia odpowiedniego progu. 3. Wartość QNH należy obliczać, wykorzystując wartość QFE i zależność zmiany ciśnienia od wysokości w atmosferze standardowej. 4. W przypadku określania wartości ciśnienia dla więcej niż jednej drogi startowej poszczególne wskaźniki przedstawiające wartości ciśnienia należy dokładnie opisać dla identyfikacji określonej drogi startowej. 5. Wysokość czujników do pomiaru ciśnienia wchodzących w skład automatycznych systemów należy określić metodami geodezyjnymi w metrach, w odniesieniu do średniego poziomu morza, przy czym wartość ta powinna być podana i zapisana w dokumentacji systemu z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. § 85. 1. Pomiary temperatury powietrza dokonywane przez automatyczne systemy powinny być reprezentatywne dla dróg startowych i w związku z tym powinny być realizowane przy pomocy czujników stosowanych w telemetrycznych systemach pomiarowych. Ze względu na właściwości pomiarowe takie jak stabilność długookresowa, powtarzalność, osiągalna dokładność i rozdzielczość, w systemach lotniskowych powinny być stosowane czujniki rezystancyjne typu PT100. 2. Czujniki wchodzące w skład automatycznych systemów służących do wykonywania pomiarów temperatury powietrza powinny dokonywać pomiaru w zakresie od 40 do 60 °C przy dokładności ±0.3 °C, rozdzielczości 0.1 °C, stałej czasowej (przy prędkości wiatru 5m/s) 30-60s, czasie uśredniania 60s. 3. Temperaturę powietrza dla celów lotnictwa podaje się w pełnych stopniach Celsjusza, zaokrąglając wartość zmierzoną do pełnych stopni, przy czym wartości 0.5 i wyższe zaokrągla się w górę. Wartość temperatury powinna być rejestrowana z rozdzielczością 0.1°C i okresem rejestracji równym jednej minucie. § 86. 1. Pomiary wilgotności względnej dokonywane przez automatyczne systemy powinny być reprezentatywne dla dróg startowych i w związku z tym powinny być realizowane przy pomocy czujników stosowanych w telemetrycznych systemach pomiarowych. 2. Czujniki wchodzące w skład automatycznych systemów pomiarowych parametrów meteorologicznych służące do pomiaru wilgotności względnej powinny dokonywać pomiaru w zakresie od 5 % do 100 % RH, przy dokładności ±3-5 % RH, rozdzielczości 1 % RH, stałej czasowej 40-60 s, czasie uśredniania 60 s. 3. Wilgotność względna powinna być rejestrowana z rozdzielczością 1 % RH i okresem rejestracji równym jednej minucie. § 87. 1. W automatycznych systemach temperatura punktu rosy określana jest jako wartość obliczana w oparciu o pomiary temperatury powietrza i innej charakterystyki wilgotności powietrza - najczęściej wilgotności względnej. 2. Obliczoną temperaturę punktu rosy dla celów lotnictwa podaje się w pełnych stopniach Celsjusza, zaokrąglając do pełnych stopni, przy czym wartości 0.5 i wyższe zaokrągla się w górę. Obliczona wartość temperatury punktu rosy powinna być rejestrowana z rozdzielczością 0.1°C i okresem rejestracji równym jednej minucie. 3. Pomiary temperatury powietrza oraz wilgotności względnej powinny być reprezentatywne dla drogi startowej lub kompleksu dróg startowych. 4. Czujniki temperatury powietrza i wilgotności względnej należy umieszczać na wysokości 2.0 m nad poziomem gruntu w specjalnej osłonie - klatce termometrycznej o konstrukcji żaluzjowej - mającej chronić czujnik przed wpływem promieniowania słonecznego, a jednocześnie zapewnić odpowiednią jego wentylację. 5. Czujniki temperatury i wilgotności względnej powinny być zainstalowane w tej samej osłonie z uwagi na to, że wartości temperatury i wilgotności względnej powietrza powinny być reprezentatywne dla tej samej objętości powietrza. § 88. 1. Do określania widzialności wzdłuż drogi startowej RVR w automatycznych systemach, należy stosować systemy instrumentalne oparte o metody pomiarowe umożliwiające osiągnięcie dokładności wskazań najbardziej zbliżonych do operacyjnie pożądanych, przy uwzględnieniu intensywności świateł używanych na drogach startowych oraz określonej jasności tła. 2. Widzialność wzdłuż drogi startowej RVR należy określać dla wszystkich dróg startowych, przeznaczonych do użycia w czasie ograniczonej widzialności, to jest widzialności poziomej lub zasięgu widzialności wzdłuż drogi startowej poniżej 1.500 m. 3. Dla dróg startowych precyzyjnego podejścia należy wykorzystywać zautomatyzowane systemy pomiarowe RVR, w szczególności na wszystkich drogach startowych przeznaczonych dla wykonywania operacji podejścia do lądowania i lądowania według przyrządów zgodnie z kategorią II i III, o których mowa w § 20. § 89. 1. Określenie RVR powinno być reprezentatywne dla strefy przyziemienia i w zależności od kategorii operacji lotniczych, dla których przeznaczana jest droga startowa, dla środkowej i końcowej części drogi startowej. 2. W celu uzyskania reprezentatywności pomiary powinny być wykonywane z boku drogi startowej, w odległości nie większej niż 120 m od jej osi. 3. Pomiary reprezentatywne dla strefy przyziemienia powinny być wykonywane z miejsca oddalonego o około 300 m od progu drogi startowej wzdłuż jej osi. 4. Pomiary reprezentatywne dla środkowej i końcowej części drogi startowej powinny być wykonywane w odległości od 1.000 do 1.500 m wzdłuż drogi od progu oraz w odległości około 300 m od przeciwnego końca drogi. Dokładne miejsce położenia, w którym dokonuje się pomiarów, oraz położenie dodatkowych wskaźników RVR powinno uwzględniać czynniki lotnicze, meteorologiczne i klimatyczne, takie jak długość drogi startowej, obszary tworzenia lub utrzymywania się mgły. § 90. 1. Dla określenia RVR stosowane systemy instrumentalne wchodzące w skład automatycznych systemów powinny wykorzystywać mierniki transmisji mierzące współczynnik przepuszczalności lub osłabienia powietrza pomiędzy dwoma punktami przestrzeni lub mierniki współczynnika rozproszenia światła. Dla zastosowań lotniczych za odpowiednie uważa się użycie mierników transmisji. 2. Jeżeli wartość RVR jest określana za pomocą przyrządów wchodzących w skład automatycznych systemów, muszą być spełnione łącznie następujące wymogi: 1) przy obliczaniu RVR intensywność świateł używanych do tych obliczeń powinna być równa intensywności świateł aktualnie używanych na drodze, o ile światła na danej drodze są włączone, lub optymalnej intensywności świateł, która byłaby odpowiednia dla użycia operacyjnego w normalnych warunkach, o ile światła na danej drodze są włączone (lub ustawione na najniższym poziomie w trakcie oczekiwania na ponowne podjęcie operacji). RVR nie powinna być określana dla intensywności światła wynoszącej 3 % lub mniej maksymalnej dostępnej intensywności na danej drodze startowej. W komunikatach przekazywanych poza lotnisko RVR należy określać przy intensywności świateł, które wykorzystuje się przy starcie i lądowaniu w momencie opracowywania informacji, nie uwzględniając różnych czasowych zmian intensywności drogi startowej. Dla obliczeń należy przyjąć, że kontrastowa czułość oka obserwatora wynosi 0.05; 2) pomiary powinny być wykonywane z częstotliwością co 15-60 s; 3) uaktualnianie danych wyjściowych powinno następować co najmniej co 60 s dla zapewnienia ciągłych, rzeczywistych i reprezentatywnych wartości. Okres uśredniania wartości RVR powinien wynosić 10 minut dla komunikatów przekazywanych poza lotnisko oraz 60 s dla lokalnych komunikatów regularnych i specjalnych oraz dla wskaźników RVR w organach służb ruchu lotniczego; 4) obliczenia powinny być przeprowadzane oddzielnie dla każdej drogi startowej; 5) elementy przyrządu powinny być instalowane w ten sposób, aby Słońce o dowolnej porze dnia nie znalazło się w optycznym polu detektora; 6) system oszacowania RVR powinien posiadać możliwość dokonywania ręcznej kalibracji. 3. W przypadku stosowania mierników transmisji pozioma wiązka światła powinna przebiegać na wysokości 2-3 m nad poziomem gruntu. 4. W zależności od długości linii bazowej czy zróżnicowania poziomu terenu i drogi startowej wysokość wiązki światła może wykraczać poza wysokość, o której mowa w ust. 3, jednak nie powinna być mniejsza niż 1,5 m nad poziom gruntu. § 91. 1. Dla celów lotniczych w miernikach transmisji stosowanych w automatycznych systemach wykorzystuje się linie bazowe w przedziałach od 10 do 200 m. 2. Wartości RVR powinny być podawane według skali w krotnościach wielkości pomiędzy 25 m dla RVR mniejszej niż 400 m, 50 m przy RVR od 400 do 800 m i 100 m przy RVR powyżej 800 m. Wartości obserwowane nieodpowiadające przyjętej skali notowania powinny być zaokrąglane w dół do pełnego stopnia skali. 3. Dolną granicą dla oszacowań RVR jest 50 m, a górną 1.500 m. Przy widzialności poniżej lub powyżej tych granic informacje powinny wskazywać, że RVR wynosi poniżej 50 m lub powyżej 1.500 m. 4. W przypadku określania wartości RVR dla więcej niż jednej drogi startowej poszczególne wskaźniki należy dokładnie opisać dla identyfikacji określonej drogi startowej lub jej części. 5. W przypadku instrumentalnego określania RVR, w zależności od kategorii podejścia do lądowania stosuje się: 1) jeden miernik w pobliżu punktu przyziemienia dla kategorii I; 2) dwa mierniki w przypadku długości drogi startowej poniżej 2.000 m albo co najmniej trzy mierniki w przypadku długości drogi startowej powyżej 2.000 m dla kategorii II; 2) trzy mierniki dla kategorii III; 4) cztery mierniki dla długości drogi startowej powyżej 3.500 m niezależnie od kategorii. 6. W przypadku występowania korzystnych warunków lokalnych dopuszcza się, aby na lotnisku posiadającym drogę startową o długości powyżej 3.500 m stosować trzy mierniki. § 92. 1. Instrumentalne oszacowanie widzialności poziomej mierzonej za pomocą automatycznych systemów opiera się na określeniu parametru pochodnego, jakim jest MOR, umożliwiającego osiągnięcie dokładności najbardziej zbliżonych do operacyjnie pożądanych. 2. Instrumentalne określenie widzialności poziomej powinno być traktowane jako uzupełniające, w stosunku do oceny widzialności przez upoważnionego pracownika lotniskowej służby meteorologicznej. Wyjątek stanowi sytuacja, w której brak jest możliwości wizualnego określenia widzialności poziomej. 3. Widzialność poziomą należy określać w miejscu reprezentatywnym dla drogi startowej lub kompleksu dróg startowych. 4. Dla określenia parametru MOR stosowane automatyczne systemy powinny wykorzystywać pomiar współczynnika osłabienia lub transmisji w długim cylindrze powietrza oraz pomiar światła rozproszonego w małej objętości powietrza, z uwzględnieniem relacji między współczynnikiem osłabienia i mierzonym współczynnikiem rozproszenia. 5. Dla potrzeb lotnictwa stosuje się przyrządy oparte na pomiarze współczynnika rozproszenia. 6. Elementy przyrządu powinny być instalowane w ten sposób, aby Słońce o dowolnej porze dnia nie znalazło się w optycznym polu detektora. 7. Automatyczny system powinien przewidywać możliwość wprowadzania ręcznej korekcji danych widzialności poziomej do odpowiednich wskaźników obrazujących te dane. § 93. 1. Wartości widzialności poziomej w automatycznych systemach należy: 1) podawać w wartościach podzielnych przez 50 przy widzialności poniżej 800 m; 2) podawać w wielkościach podzielnych przez 100 przy widzialności 800 m i większej, ale nie mniejszej niż 5 km; 3) podawać w kilometrach przy widzialności większej od 5 km, lecz nie mniejszej od 10 km; 4) podawać jako 10 km, z wyjątkiem sytuacji, w których stosuje się CAVOK. 2. Wartości obserwowane nieodpowiadające przyjętej skali notowania powinny być zaokrąglane w dół do pełnego stopnia skali. § 94. 1. Dla potrzeb lotnictwa do pomiaru podstawy chmur należy stosować automatyczne systemy oparte na metodach pomiarowych zapewniających osiągnięcie operacyjnie pożądanych dokładności wskazań. 2. W przypadku stosowania mierników laserowych pomiary podstawy chmur wykonuje się co 15-60 s dla chmur niskich i co 1 lub 2 minuty dla pozostałych chmur. 3. Dla celów lotniczych dolny zakres pomiarów powinien wynosić 10-30 m przy maksymalnej mierzonej wysokości 1.500-3.600 m. 4. Układ pomiarowy powinien być osłonięty od bezpośredniego oświetlenia światłem słonecznym, jak również chroniony przed wilgocią, opadami i niską temperaturą. § 95. 1. Wysokość podstawy chmur powinna być odniesiona do poziomu lotniska. 2. Gdy wykorzystywana jest droga startowa precyzyjnego podejścia, której próg znajduje się co najmniej 15 m poniżej poziomu lotniska, należy dokonać lokalnych ustaleń, by wysokość podstawy chmur przekazywana przybywającemu statkowi powietrznemu odnosiła się do poziomu progu drogi startowej. 3. Pomiary podstawy chmur powinny być reprezentatywne dla strefy podejścia lub, w przypadku lotnisk z drogami startowymi precyzyjnego podejścia, dla strefy środkowego markera systemu lądowania według wskazań przyrządów. 4. W przypadku określania wysokości podstawy chmur dla więcej niż jednej drogi startowej poszczególne wskaźniki dokładnie opisuje się w celu identyfikacji określonej drogi startowej. 5. Wartości obserwowane nieodpowiadające przyjętej skali notowania powinny być zaokrąglane w dół do pełnego stopnia skali. § 96. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 PARAMETRY I TOLERANCJE MIERZONE DLA RADIOLATARNI KIERUNKU PODCZAS KONTROLI Z POWIETRZA Rodzajkontroli Mierzony parametrTolerancjekomisyjna i kategoryzującaokresowa Dokładność ustawienia kursuKat. I ± 3 µA ± 0,003 DDM Kat. II ± 2 µA ± 0,002 DDM Kat. III ± 1 µA ± 0,001 DDMX Ustawienie kursuKat. I ± 10,5 m (35 ft) Kat. II ± 7,5 m (25 ft) Kat. III ± 3 m (10 ft) X Alarmy kursuKat. I ± 10,5 m (35 ft)15 µA Kat. II ± 7,5 m (25 ft) 11 µA Kat. III ± 6 m (20 ft) 9 µAXX Czułość przemieszczaniaKat. I ± 17% od wartości nominalnej Kat. II ± 17% od wartości nominalnej Kat. III ± 10% od wartości nominalnejXX Alarmy sektora kursuKat. I ± 17% od wartości nominalnej Kat. II ± 17% od wartości nominalnej Kat. III ± 17% od wartości nominalnejXX Struktura kursuDla wszystkich kategorii do punktu A 30 µA Od punktu A do punktu B: Kat. I liniowy spadek do 15µA Kat. II liniowy spadek do 5µA Kat. III liniowy spadek do 5µA Od punktu B: Kat. I 15µA do punktu C Kat. II 5µA do punktu odniesienia Kat. III 5µA do punktu D, a następnie liniowy wzrost do 10 µA w punkcie EXX Wyrazistość poza kursemZ każdej strony linii kursowej, liniowy wzrost do 175 µA, następnie do 10° utrzymanie 175 µA. Pomiędzy 10° a 35° co najmniej 150 µA. Jeśli jest wymagane pokrycie, powyżej ±35° co najmniej 150µA.XX PokrycieOd anteny radiolatarni do: 46,3 km (25 NM) ±10° od linii centralnej 31,5 km (17 NM) pomiędzy 10° a 35° od linii centralnej 18,5 km (10 NM) poza ±35°XX Sumacyjna głębokość modulacji40% ±4%XX PolaryzacjaKat. I 15µA na linii kursowej Kat. II 8µA na linii kursowej Kat. III 5µA w obrębie sektora ograniczonego prądem 20µA po każdej stronie linii kursowejX Głębokość modulacji ident.5% ÷ 15%XX ZAŁĄCZNIK Nr 2 PARAMETRY I TOLERANCJE MIERZONE DLA RADIOLATARNI ŚCIEŻKI SCHODZENIA PODCZAS KONTROLI Z POWIETRZA Rodzajkontroli Mierzony parametrTolerancjeKomisyjna i kategoryzującaOkresowa Dokładność ustawienia kąta ścieżki schodzeniaKat. I ± 1,5% od nominalnego kąta θ Kat. II ± 1% od nominalnego kąta θ Kat. III ± 1 % od nominalnego kąta θX Ustawienie kąta ścieżki schodzeniaKat. I ± 7,5% nominalnego kąta Kat. II ± 7,5% nominalnego kąta Kat. III ± 4 % nominalnego kąta X Alarmy kąta ścieżki schodzeniaKat. I ± 0,075 Θ Kat. II ± 0,075 Θ Kat. III ± 0,075 ΘXX Wysokość ścieżki schodzenia nad punktem odniesieniaKat. I 15 m (50 ft)+3 m (10 ft) Kat. II 15 m (50 ft)+3 m (10 ft) Kat. III 15 m (50 ft)+3 m (10 ft) ------------------------------------------------- (wartość musi być obliczona i umieszczona w protokole z kontroli) Dla lotnisk kodu 1 i 2: 12 m (40 ft) + 6 m (20 ft)X Czułość przemieszczaniaΘ - nominalna wartość kąta pomiędzy 2 ° a 4°; zaleca się 3° Kat. I 0,07 Θ - 0,14 Θ powyżej i poniżej kąta Kat. II 0,1 Θ - 0,14 Θ poniżej ścieżki 0,07 Θ - 0,14 Θ powyżej ścieżki Kat. III 0,1 Θ - 0,14 Θ poniżej i powyżej ścieżki ------------------------------------------------- (Szczegóły: Załącznik nr 10 ICAO, części I, ust. 3.1.5.6)XX Alarmy sektora ścieżki schodzeniaKat. I ± 0,0375 Θ Kat. II ± 25 % wartości nom. sektora Kat. III ± 25 % wartości nom. sektoraXX Wyrazistość poniżej ścieżkiNie mniej niż 190 µA dla kąta 0,3 θ. Jeśli 190 µA jest osiągalne przy kącie 0,45 θ, minimum 190 µA musi być utrzymane do kąta 0,45 θXX Wyrazistość powyżej ścieżkiMusi osiągnąć co najmniej 150 µA i nie może spaść poniżej tej wartości, dopóki kąt 1,75 θ nie zostanie osiągniętyXX Suma głębokości modulacji80% ±5%XX Struktura ścieżki schodzeniaKat. I: od granicy zasięgu do punktu C: 30 µA ------------------------------------------------- Kat. II od granicy zasięgu do punktu A: 30 µA od punktu A do punktu B: liniowy spadek od 30 µA do 20 µA od punktu B do punktu odniesienia: 20 µA ------------------------------------------------- Kat. III od granicy zasięgu do punktu A: 30 µA od punktu A do punktu B: liniowy spadek od 30 µA do 20 µA od punktu B do punktu odniesienia: 20 µAXX Wyrazistość nad przeszkodamiBezpieczne zabezpieczenie przy 180 µA podczas pracy normalnej lub przy 150 µA w czasie alarmu szerokiegoXX PokrycieOdpowiednie pokrycie w sektorze ±8° (od linii kursowej radiolatarni kierunku) do 18,5 km (10 NM) i 1,75 θ oraz w dół do 0,45 θ lub w dół do kąta dolnego 0,3 θ, jak jest wymagane, aby zabezpieczyć procedurę przechwycenia ścieżki schodzeniaXX ZAŁĄCZNIK Nr 3 WARTOŚCI USTAWIENIA LIMITÓW ALARMOWYCH MONITORÓW DLA RADIOLATARNI KIERUNKU ILS ORAZ RADIOLATARNI ŚCIEŻKI SCHODZENIA ILS Rodzaj kontroli ParametrKat. IKat. IIKat. IIIkomisyjna i kategoryzującaokresowa Kurs0,015 DDM 15 µA0,011 DDM 11 µA0,009 DDM 9 µAXX Czułość przemieszczania17% nom. wartości17% nom. wartości10% nom. wartościXX Rodzaj kontroli ParametrKat. IKat. IIKat. IIIkomisyjna i kategoryzującaokresowa Kąt ścieżki schodzenia0,030 DDM 25 µA0,030 DDM 25 µA0,030 DDM 25 µAXX Czułość przemieszczania25% nom. wartości20% nom. wartości15% nom. wartościXX ZAŁĄCZNIK Nr 4 PARAMETRY MIERZONE PODCZAS RÓŻNYCH RODZAJÓW KONTROLI Z POWIETRZA Rodzaj sprawdzeniaRodzaj kontroli komisyjnaokresowa Rotacja i zwrotXX PolaryzacjaX Orbita: ustawienieX rozkład błędów*XX ModulacjaXX IdentyfikacjaXX MonitorX Pokrycie: orbitaX radialXX Radiale trasowe*XX Radiale podejścioweXX * Jeśli wykonuje się pomiar okresowy na orbicie, to nie wykonuje się pomiaru okresowego na radialu i odwrotnie. ZAŁĄCZNIK Nr 5 TESTY I POMIARY, KTÓRE POWINNY BYĆ OBJĘTE ODBIOREM TECHNICZNYM I KONTROLĄ Z POWIETRZA Opis testu/pomiaruOdbiór technicznyKontrola z powietrzaUrządzenie 1234 Automatyczne przełączanie kanałów - BITEX ASR/SSR Czas przełączania kanałówXXASR/SSR Częstotliwość i spektrum sygnału wyjściowegoX ASR/SSR Diagramy wykrycia obiektówXXASR/SSR Dokładność danych o zasięgu i azymucie obiektuXXASR/SSR Funkcjonowanie sterowania anteny i wyłącznika bezpieczeństwa na platformie antenowejX ASR/SSR Funkcjonowanie wytłumiania sektorowego (nadajnik i odbiornik)X ASR/SSR Generalny test funkcjonowania BITEX ASR/SSR Kształt sygnału częstotliwości radiowej (ASR: krótki i długi impuls, SSR: P1, P2, P3 itd.)X ASR/SSR Maksymalna przetwarzana ilość depesz radarowychX ASR/SSR Manualne przełączanie kanałówXXASR/SSR Możliwość lokalnej i zdalnej kontroli stacji radarowejX ASR/SSR Parametry wykrycia i walidacji koduXXSSR Pomiar czasu obrotu antenyX ASR/SSR Pomiar ACPX ASR/SSR Pomiar mocy wyjściowejX ASR/SSR Pomiar ogólnego prawdopodobieństwa wykryciaXXASR/SSR Pomiar parametrów inicjacji i gubienia trakówXXASR/SSR Pomiar funkcjonowania STCX ASR/SSR Pomiar współczynnika fali stojącejX ASR/SSR Pomiar współczynnika szumów lub minimalnego wykrywalnego sygnału ASR/SSR Poprawność funkcjonowania komunikacji z systemem ATMX ASR/SSR Poprawność orientacji względem północyXXASR/SSR Prawidłowe funkcjonowanie wskaźnika technicznegoXXASR/SSR Prawidłowość funkcjonowania ISLSX SSR Prawidłowość funkcjonowania RSLSX SSR Przełączanie wiązki dolnej i górnej dla wszystkich kanałów odbiorczych ASR Przeplot modówXXSSR Reakcja na przekroczenie maksymalnej przetwarzanej ilości depesz radarowychX ASR/SSR Test stabilnej, bezprzerwowej pracyX ASR/SSR Weryfikacja poprawnego pomiaru mocy wyjściowej BITEX ASR/SSR Współczynnik korelacji danych radaru pierwotnego i wtórnego (w zakresie zasięgu radaru pierwotnego)X ASR/SSR Wykrycie kodów niebezpieczeństwa XSSR * X oznacza obowiązek wykonania testu lub pomiaru. ZAŁĄCZNIK Nr 6 DOKŁADNOŚCI POMIARÓW I OBSERWACJI PARAMETRÓW METEOROLOGICZNYCH Element obserwowanyOperacyjnie pożądane dokładności pomiarów lub obserwacji (*)Osiągalna (**) dokładność pomiarów lub obserwacji Średni wiatr przyziemnyKierunek ± 10° Prędkość±2km/h(1 kt)do 19km/h(do 10kt) ± 10% ponad 19 km/h (10kt)Kierunek ±5° Prędkość ± 2km/h (1 kt) do 37 km/h (20kt) ±5% ponad 37km/h (20 węzłów) Odchylenia od średniego wiatru przyziemnego±4km/h (2 kt) z uwzględnieniem składowych (podłużnych i bocznych)jak wyżej Widzialność±50m do 600m ±10% pomiędzy 600 a 1.500m ±20% powyżej 1.500m±50m do 500m ± 10% pomiędzy 500 a 2.000m ±20% powyżej 2.000m do 10km RVR±10m do 400m ±25m pomiędzy 400 a 800m ±10% powyżej 800m±25m do 150m ±50m pomiędzy 150 a 500m ±10% powyżej 500m do 2.000m Wielkość zachmurzenia±1/8W ciągu dnia obserwator może osiągnąć dokładność ±1/8 w punkcie obserwacji. W nocy i gdy zjawiska meteorologiczne ograniczają możliwości obserwacji niskich chmur, mogą być trudności w osiągnięciu tej dokładności. Wysokość podstawy chmur±10m(33ft)do100m (330ft) ±10% powyżej 100m(330ft)±15m (50ft) do 1.000m (3.300ft) ±30m(100ft) powyżej 1.000m (3.300ft) do 3.000m(10.000ft) Temperatura powietrza i punktu rosy±1°C±0.2°C Ciśnienie (QNH,QFE)±0,5 hPa±0,3 hPa (*) Operacyjnie pożądanych dokładności nie rozpatruje się jako wymagań operacyjnych; jedynie jest to rozumiane jako zamiar określony przez użytkowników. (**) Przedstawione dokładności odnoszą się do pomiarów instrumentalnych (z wyjątkiem wielkości zachmurzenia), zwykle nieosiągalnych przy pomiarach wykonywanych bez pomocy przyrządów. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 1993/65/EWG z dnia 19 lipca 1993 r. w sprawie definicji i korzystania ze zgodnych specyfikacji technicznych dla zamówień na sprzęt i systemy zarządzania ruchem powietrznym (Dz. Urz. WE L 187, z 29.07.1993, z późn. zm.) oraz dyrektywy 97/15/WE z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie przyjęcia norm Eurocontrol oraz zmieniającej dyrektywę Rady 93/65/EWG w sprawie definicji i korzystania ze zgodnych specyfikacji technicznych dla zamówień na sprzęt i systemy zarządzania ruchem powietrznym (Dz. Urz. WE L 95, z 10.04.1997). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. 4) Zmiany wymienionej umowy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do podmiotów prowadzących kursy początkowe i doskonalące oraz zakresu tych kursów 2) (Dz. U. Nr 135, poz. 1446) Na podstawie art. 40 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 962) zarządza się, co następuje: § 1. Kursy są prowadzone na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty i w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej przez podmioty, które spełniają następujące wymagania: 1) posiadają plan i program kursu; 2) zatrudniają wykładowców spełniających warunki określone w ustawie dotyczące wykształcenia i kwalifikacji, posiadających co najmniej ośmioletnią praktykę zawodową w dziedzinie objętej tematyką szkolenia lub praktykę czteroletnią i uprawnienia doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych; 3) zapewniają: a) sale wykładowe, b) pokój wykładowców, c) zaplecze sanitarne, d) archiwum; 4) prowadzą dzienniki zajęć oraz rejestr wydanych zaświadczeń o ukończeniu kursu, które są przechowywane przez okres pięciu lat od zakończenia roku, w którym zostały sporządzone. § 2. Kurs obejmuje co najmniej 36 godzin zajęć szkoleniowych, przyjmując jako jedną godzinę zajęć szkoleniowych 45 minut. § 3. Zakres kursu określa załącznik do rozporządzenia. § 4. Podmioty prowadzące kursy doskonalące, w programach tych kursów, uwzględniają zmiany przepisów tematycznie związane z przedmiotem danego kursu, jakie miały miejsce w okresie pięciu lat poprzedzających termin przeprowadzenia kursu. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) ZAŁĄCZNIK ZAKRES KURSU POCZĄTKOWEGO I DOSKONALĄCEGO DLA KANDYDATÓW NA DORADCÓW I DORADCÓW DO SPRAW BEZPIECZEŃSTWA PRZEWOZU KOLEJĄ TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH Lp. Przedmiot zajęćMinimalna ilość godzin zajęć 1Przepisy prawne i umowy międzynarodowe regulujące przewóz towarów niebezpiecznych koleją oraz innymi środkami transportu, w tym umiejętność posługiwania się przepisami3 2Zapewnianie bezpieczeństwa przewozu: 1) główne przyczyny wypadków związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych, 2) organizacja i zasady ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa, a w szczególności: - zasady zapobiegania wypadkom oraz zagrożeniom przy przewozie towarów niebezpiecznych, - następstwa wypadków związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych5 3Szczegółowa klasyfikacja towarów niebezpiecznych: 1) procedura klasyfikowania towarów niebezpiecznych, 2) zasady klasyfikacji i właściwości towarów niebezpiecznych5 4Wymagania w zakresie budowy i eksploatacji opakowań, wagonów cystern, kontenerów cystern przeznaczonych do przewozu towarów niebezpiecznych: 1) rodzaje i konstrukcja opakowań, 2) rodzaje i konstrukcja wagonów cystern, kontenerów cystern oraz ich okresowe kontrole7 5Zasady znakowania opakowań, wagonów i kontenerów z towarami niebezpiecznymi2 6Zagadnienia eksploatacyjne: 1) sposoby załadunku i rozmieszczenia ładunku w wagonie, 2) procedury stosowane przy załadunku, przeładunku i wyładunku, 3) zasady prowadzenia manewrów z wagonami zawierającymi towary niebezpieczne, 4) zasady stosowania wagonów ochronnych, odległość ochronna, 5) przewozy próżnych nieoczyszczonych po przewozie materiałów niebezpiecznych opakowań oraz próżnych, nieoczyszczonych wagonów i kontenerów5 7Szczególne warunki przewozu towarów niebezpiecznych: 1) przewozy towarów niebezpiecznych w małych ilościach, 2) przewozy materiałów promieniotwórczych, 3) materiały niebezpieczne wyłączone z przewozu koleją, 4) zasady udzielania odstępstw2 8Zasady wypełniania listów przewozowych i inna dokumentacja związana z przewozem towarów niebezpiecznych3 9Szkolenie pracowników uczestniczących w procesie przewozu towarów niebezpiecznych1 10Konsultacje3 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 96/35/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i śródlądowym towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 145, z 19.06.1996 r.) oraz dyrektywy 2000/18/WE z dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 118 z 19.05.2000 r.). 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych koleją oraz szkolenia i egzaminowania kandydatów na doradców (Dz. U. Nr 63, poz. 573), które zgodnie z art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966) utraciło moc obowiązującą z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie odbywania okresowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 135, poz. 1447) Na podstawie art. 108 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób odbywania okresowej służby wojskowej, a w szczególności sposób i tryb postępowania organów wojskowych w zakresie wcielania żołnierzy rezerwy do okresowej służby wojskowej, wyznaczania, zmiany i zwalniania żołnierzy okresowej służby wojskowej, zwanych dalej "żołnierzami", ze stanowisk służbowych, przenoszenia do innych jednostek wojskowych, delegowania i podróży służbowych, a także rodzaje i sposób opiniowania służbowego, z uwzględnieniem prawa żołnierzy do składania zażaleń w tych sprawach. § 2. W celu odbycia okresowej służby wojskowej żołnierza wciela się do jednostki wojskowej. § 3. Wcielenie żołnierza do jednostki wojskowej obejmuje: 1) stwierdzenie tożsamości żołnierza oraz przeprowadzenie z nim rozmowy; 2) ujęcie w ewidencji jednostki wojskowej; 3) dokonanie przeglądu lekarskiego oraz zabiegów sanitarno-higienicznych; 4) umundurowanie i wyekwipowanie; 5) przydzielenie do pododdziału; 6) wyznaczenie na stanowisko służbowe. § 4. 1. W celu przeprowadzenia wcielenia, o którym mowa w § 3, dowódca jednostki wojskowej: 1) powołuje komisję przyjęcia żołnierzy, zwaną dalej "komisją", w składzie: a) przewodniczący - szef sztabu jednostki wojskowej, b) członkowie: - oficer grupy osobowej administracji, - oficer korpusu osobowego logistyki, - lekarz, - oficer społeczno-wychowawczy, - psycholog lub konsultant dowódcy jednostki wojskowej do spraw psychoprofilaktyki, jeżeli jest zatrudniony w jednostce wojskowej; 2) określa szczegółowe obowiązki osób wchodzących w skład komisji; 3) organizuje punkt przyjęcia żołnierzy. 2. Jeżeli w strukturze organizacyjnej jednostki wojskowej nie występują osoby wymienione w ust. 1 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej powołuje do składu komisji osoby wykonujące podobne zadania. § 5. Stawienie się żołnierza do odbycia okresowej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym: 1) wskazując dzień, w którym żołnierz stawił się do odbycia okresowej służby wojskowej; 2) zamieszczając imię i nazwisko żołnierza, który stawił się do odbycia okresowej służby wojskowej; 3) wskazując przydział żołnierza, który stawił się do odbycia okresowej służby wojskowej, do określonego pododdziału jednostki wojskowej. § 6. Dzień, o którym mowa w § 5 pkt 1, jest dniem rozpoczęcia odbywania okresowej służby wojskowej. § 7. Dowódca jednostki wojskowej, z zastrzeżeniem § 9, wyznacza żołnierza na stanowisko służbowe określone w etacie tej jednostki wojskowej. § 8. Żołnierza wyznacza się na stanowisko służbowe i zwalnia z tego stanowiska rozkazem personalnym. § 9. Żołnierza, na stanowisko służbowe określone w etacie jednostki wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117), wyznacza Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. § 10. 1. Żołnierz odbywa okresową służbę wojskową na stanowisku służbowym, o którym mowa w § 7 lub 9. 2. Żołnierz posiadający stopień wojskowy podoficera może być wyznaczony na stanowisko służbowe przewidziane w etacie jednostki wojskowej dla podoficera zawodowego. 3. Żołnierz, przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe, może być skierowany na szkolenie w ośrodku szkolenia lub na kurs instruktorsko-metodyczny. § 11. 1. Żołnierz może być zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczony na inne stanowisko stosownie do posiadanych lub uzyskanych podczas służby kwalifikacji oraz potrzeb jednostki wojskowej: 1) z urzędu; 2) na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają. 2. Żołnierza zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznacza z urzędu na inne stanowisko w przypadku: 1) zmiany stanu zdrowia żołnierza stwierdzonego orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, uniemożliwiającego pełnienie służby na zajmowanym stanowisku służbowym; 2) utraty kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku służbowym; 3) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego; 4) potrzeb jednostki wojskowej. § 12. Dowódca, o którym mowa w § 7 i 9, zwalnia żołnierza z zajmowanego stanowiska służbowego. § 13. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, o której mowa w § 9, może nastąpić w każdym czasie i nie wymaga uzasadnienia. § 14. 1. Żołnierz może być czasowo oddelegowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do wykonywania zadań w innej jednostce wojskowej. Okres oddelegowania nie może jednorazowo przekraczać 3 miesięcy. 2. Żołnierz może być skierowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do wykonywania zadań poza macierzystą jednostką wojskową. § 15. Żołnierzowi, który odbywał podróż służbową w całości lub w części między godzinami 2200 a 600 albo którego czas przejazdu wyniósł nie mniej niż 8 godzin, przysługuje, bezpośrednio po zakończeniu podróży, co najmniej 8 godzin odpoczynku. § 16. Jeżeli żołnierz został skierowany na leczenie szpitalne, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, zawiadamia niezwłocznie o tym fakcie członka rodziny tego żołnierza albo inną wskazaną przez niego osobę, podając adres zakładu opieki zdrowotnej, w którym żołnierz przebywa. § 17. 1. Żołnierz może być przeniesiony do innej jednostki wojskowej: 1) z urzędu; 2) na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają. 2. Przeniesienie żołnierza z urzędu do innej jednostki wojskowej może nastąpić: 1) ze względów szkoleniowych; 2) w celu uzupełnienia potrzeb kadrowych innej jednostki wojskowej; 3) w razie rozformowania jednostki wojskowej; 4) w razie zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej; 5) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach. § 18. 1. Przeniesienie żołnierza do jednostki wojskowej podporządkowanej temu samemu dowódcy następuje na podstawie rozkazu tego dowódcy. 2. Przeniesienie żołnierza do jednostki wojskowej podporządkowanej dowódcy innego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej następuje na podstawie rozkazu: 1) szefa sztabu rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej właściwego dla wojskowego ośrodka szkolenia - w stosunku do żołnierza, który był szkolony w tym ośrodku dla potrzeb innego rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Żandarmerii Wojskowej, Dowództwa Garnizonu Warszawa, Wojskowych Służb Informacyjnych lub komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej albo jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej; 2) Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - w pozostałych przypadkach. § 19. 1. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej żołnierz wnosi drogą służbową do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę. 2. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej dowódca jednostki wojskowej, o ile nie jest właściwy do jego rozpatrzenia, przesyła drogą służbową do dowódcy, o którym mowa w § 18, wraz ze swoją opinią oraz odpisem karty ewidencyjnej, karty wyróżnień i karty ukarania żołnierza. § 20. 1. Opinię o żołnierzu, zwaną dalej "opinią", sporządza przełożony, któremu żołnierz bezpośrednio podlega, zwany dalej "przełożonym opiniującym", bez względu na czas, w jakim pełnił on obowiązki bezpośredniego przełożonego. 2. Opinię sporządza się w przypadku: 1) zakończenia kształcenia (szkolenia) żołnierza, jeżeli trwało ono przynajmniej jeden miesiąc - na 7 dni przed dniem jego zakończenia; 2) niewywiązywania się żołnierza z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym; 3) wniosku sądu, prokuratora, Żandarmerii Wojskowej, Wojskowych Służb Informacyjnych, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji, rzecznika dyscyplinarnego i rzecznika dyscypliny finansów publicznych - w związku z prowadzonym przeciwko żołnierzowi postępowaniem; 4) zwolnienia żołnierza z okresowej służby wojskowej - na 7 dni przed dniem zwolnienia. § 21. W opinii uwzględnia się, stosownie do okoliczności: 1) stan i rozwój kwalifikacji żołnierza, ze szczególnym uwzględnieniem przydatności do służby na stanowiskach dowódczych, i wykonywanie funkcji specjalistycznych; 2) ocenę cech osobowości żołnierza, w tym szczególnie odporności psychicznej i fizycznej oraz zdyscyplinowania; 3) stan zdrowia, doznane rany i kontuzje; 4) ocenę realizacji zadań służbowych oraz przydatność na zajmowanym stanowisku służbowym; 5) predyspozycje do zajmowania innych stanowisk służbowych; 6) ocenę ogólną. § 22. Opinię doręcza się: 1) opiniowanemu żołnierzowi, na jego wniosek; 2) organowi, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 3, jeżeli wystąpił o jej sporządzenie. § 23. W przypadku, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 4, opinię doręcza się żołnierzowi z urzędu. § 24. 1. Przełożony opiniujący zapoznaje żołnierza z treścią opinii w ciągu 3 dni od dnia jej sporządzenia. 2. Żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem zapoznanie się z opinią. W razie odmowy złożenia podpisu, na opinii sporządza się adnotację o tej odmowie. 3. Żołnierz może wnieść zażalenie na wydaną opinię do osoby będącej bezpośrednim przełożonym przełożonego opiniującego, drogą służbową, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z treścią opinii. 4. Żołnierz zwolniony z okresowej służby wojskowej wnosi zażalenie na wydaną opinię za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce jego pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące. § 25. 1. Przełożony, do którego wniesiono zażalenie wskazane w § 24 ust. 3 i 4, rozstrzyga ostatecznie o treści opinii przez: 1) utrzymanie jej w mocy; 2) zmianę jej treści w części lub w całości. 2. O sposobie załatwienia zażalenia zawiadamia się zainteresowanego żołnierza oraz jego przełożonego opiniującego. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz.1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, Nr 139, poz. 1326, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy niezawodowych za podróże służbowe (Dz. U. Nr 135, poz. 1448) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz tryb przyznawania należności za podróże służbowe żołnierzom niezawodowym. 2. W przypadku żołnierzy niezawodowych skierowanych do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa przepisy rozporządzenia stosuje się z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117). § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) żołnierz - żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe i okresową służbę wojskową oraz pełniącego służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, a także pełniącego służbę kandydacką; 2) krajowa podróż służbowa - wykonywanie przez żołnierza zadań służbowych poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz pełni służbę wojskową, zwaną dalej "stałym miejscem pełnienia służby", w terminie i miejscu na terenie kraju określonych w poleceniu wyjazdu służbowego; 3) zagraniczna podróż służbowa - wykonywanie przez żołnierza zadań służbowych poza granicami państwa w terminie i miejscu określonych w poleceniu odbycia zagranicznej podróży służbowej, wydanym przez właściwego przełożonego. § 3. 1. Polecenie odbycia krajowej podróży służbowej wydaje dowódca jednostki wojskowej lub upoważniony przez niego dowódca wydzielonego pododdziału - w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w podległej mu jednostce wojskowej lub wydzielonym pododdziale. 2. Czas krajowej podróży służbowej określony w poleceniu wyjazdu służbowego obejmuje czas pomiędzy wyjazdem ze stałego miejsca pełnienia służby i powrotem do tego miejsca. § 4. 1. Z tytułu krajowej podróży służbowej żołnierzowi przysługują: 1) diety; 2) zwrot kosztów: a) przejazdu na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej i z powrotem, b) noclegów lub ryczałt za nocleg, c) dojazdu środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu; 3) zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych w związku z podróżą służbową. 2. Należności, o których mowa w ust. 1, nie przysługują żołnierzowi odbywającemu podróż służbową w składzie załogi jednostki pływającej albo przebywającemu na tej jednostce - za czas wykonywania przez niego zadań służbowych w morzu i w portach. 3. Żołnierzowi, którego zwykłe obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim terytorium granice administracyjne kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej na obszarze tego garnizonu przysługuje jedynie zwrot kosztów przejazdów określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a. § 5. 1. Kwotę diety ustala się w wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)). 2. Jeżeli krajowa podróż służbowa trwa: 1) nie dłużej niż dobę i wynosi: a) mniej niż 8 godzin - dieta nie przysługuje, b) od 8 do 12 godzin - przysługuje 1/2 diety, c) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości; 2) dłużej niż jedną dobę - za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę: a) do 8 godzin - przysługuje 1/2 diety, b) ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości. 3. Dieta nie przysługuje: 1) w szczególności za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscu zamieszkania lub na leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej; 2) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie w naturze lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie. § 6. 1. Środek transportu odpowiedni do odbycia podróży służbowej, a także jego rodzaj i klasę, określa w poleceniu wyjazdu służbowego dowódca, o którym mowa w § 3 ust. 1, uwzględniając posiadane przez żołnierza uprawnienia do przejazdów bezpłatnych lub ulgowych, dogodność połączeń na danej trasie oraz termin i pilność załatwienia sprawy. 2. Żołnierz, który w czasie podróży służbowej na obszarze kraju towarzyszy przedstawicielom państw obcych przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zaproszenie organów państwowych lub wojskowych, odbywa przejazd tym samym środkiem transportu oraz tym samym jego rodzajem i w tej samej klasie, którym podróżują ci przedstawiciele. 3. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek żołnierza, dowódca jednostki wojskowej może wyrazić zgodę na przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem niepozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 7. 1. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu, z uwzględnieniem posiadanej przez żołnierza ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. 2. Żołnierzowi odbywającemu, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem, o którym mowa w § 6 ust. 3, przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, określoną na podstawie przepisów, o których mowa w § 5 ust. 1. 3. Wysokość stawki za jeden kilometr przebiegu ustala dowódca jednostki wojskowej w poleceniu wyjazdu służbowego. § 8. 1. Za każdą rozpoczętą dobę odbywania krajowej podróży służbowej żołnierzowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20 % diety. 2. Ryczałt nie przysługuje, jeżeli żołnierz odbywa podróż służbową pojazdem służbowym lub pojazdem, o którym mowa w § 6 ust. 3, albo gdy nie ponosi kosztów, na których pokrycie przeznaczony jest ten ryczałt. § 9. 1. Za nocleg żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów noclegu w wysokości potwierdzonej rachunkiem, jednak nie większej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność diety. 2. Żołnierzowi, któremu w czasie krajowej podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego noclegu lub zakwaterowania albo który nie przedłożył rachunku za pobyt w kwaterze prywatnej lub w hotelu, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150 % diety. 3. Ryczałt za nocleg przysługuje wówczas, gdy czas podróży służbowej obejmował co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 2100 a 700. 4. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługuje żołnierzowi: 1) za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały; 2) w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje dogodne połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego miejsca pełnienia służby; 3) w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej, o której mowa w ust. 3, z wyjątkiem przypadków, gdy zadania te wymagają korzystania z usług zakładów hotelarskich; 4) w przypadkach gdy żołnierz odbywa podróż służbową: a) w celu uczestniczenia w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych, b) w związku z czasową zmianą miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału. § 10. 1. Na wniosek żołnierza dowódca, który wydał polecenie odbycia krajowej podróży służbowej, przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży. W takim przypadku żołnierz jest obowiązany rozliczyć zaliczkę w terminie 7 dni od dnia zakończenia podróży. 2. Wypłaty należności z tytułu krajowej podróży służbowej dokonuje się na podstawie polecenia wyjazdu służbowego oraz załączonych przez żołnierza dokumentów (rachunki, bilety), potwierdzających wysokość poniesionych wydatków nieobjętych ryczałtami, a także oświadczenia o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów lub zwrotu innych kosztów podróży bądź na ich wysokość. 3. Koszty przejazdu środkami publicznego transportu autobusowego lub kolejowego, z wyjątkiem przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia, nie wymagają udokumentowania biletami. 4. Należności z tytułu krajowej podróży służbowej wypłaca się w terminie 14 dni od dnia przedłożenia przez żołnierza dokumentów, o których mowa w ust. 2. § 11. 1. Czas zagranicznej podróży służbowej liczy się w razie odbywania jej środkami komunikacji: 1) lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili przekroczenia jej w drodze powrotnej do kraju; 2) lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju; 3) morskiej - od chwili wyjścia statku z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia statku w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Jeżeli przekroczenie granicy państwowej odbywa się poza miejscowością stanowiącą miejsce zamieszkania lub stałe miejsce pełnienia służby żołnierza, za czas podróży od tej miejscowości do miejsca przekroczenia granicy i z powrotem żołnierzowi przysługują należności, o których mowa w § 4-10. 3. W przypadku żołnierzy odbywających podróże służbowe na jednostkach pływających Marynarki Wojennej czas zagranicznej podróży służbowej liczy się od chwili wejścia jednostki do portu zagranicznego do chwili wyjścia z tego portu. § 12. Z tytułu zagranicznej podróży służbowej żołnierzowi przysługują: 1) diety; 2) zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg; 3) zwrot kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu; 4) zwrot kosztów leczenia oraz innych niezbędnych wydatków określonych przez przełożonego, który wydał polecenie odbycia zagranicznej podróży służbowej. § 13. 1. Dieta, o której mowa w § 12 pkt 1, przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży służbowej. 2. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa: 1) nie dłużej niż dobę i wynosi: a) do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety, b) ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 1/2 diety, c) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości; 2) dłużej niż dobę: a) za każdą pełną dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, b) za niepełną, ale rozpoczętą dobę - przysługuje dieta w wysokości, o której mowa w pkt 1. 3. Kwotę diety zmniejsza się o koszt otrzymanego za granicą bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio: 1) śniadanie - 15 % diety; 2) obiad - 30 % diety; 3) kolacja - 30 % diety. 4. Za każdy dzień (dobę) pobytu w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym za granicą żołnierzowi przysługuje 25 % kwoty diety. § 14. 1. Za nocleg żołnierzowi przysługuje zwrot poniesionych kosztów w wysokości potwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach limitu ustalonego na ten cel. 2. W uzasadnionych przypadkach przełożony, który wydał polecenie odbycia zagranicznej podróży służbowej, może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1. 3. Żołnierzowi, który nie korzystał z noclegu w hotelu, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 25 % limitu, o którym mowa w ust. 1. 4. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługuje za czas przejazdu oraz gdy żołnierzowi zapewniono bezpłatny nocleg. § 15. Wysokość diet, o których mowa w § 13, oraz limitów na pokrycie kosztów noclegu, o których mowa w § 14, określają przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, wydane na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. § 16. Do przejazdów odbywanych w czasie zagranicznych podróży służbowych stosuje się odpowiednio przepisy § 6 i 7. § 17. 1. Żołnierzowi przysługuje ryczałt na pokrycie poniesionych kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości, w której żołnierz korzystał z noclegu, w wysokości jednej diety. 2. Żołnierzowi korzystającemu za granicą z dojazdów środkami komunikacji miejscowej przysługuje ryczałt na pokrycie ich kosztów w wysokości 10 % diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w zagranicznej podróży służbowej. § 18. Sumę należności pieniężnych przysługujących żołnierzowi z tytułu zagranicznej podróży służbowej zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych otrzymanych od strony zagranicznej na cele związane z finansowaniem kosztów tej podróży. § 19. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa ponad 30 dni lub gdy państwem docelowym jest państwo pozaeuropejskie, przełożony może wyrazić zgodę na zwrot kosztów przewozu samolotem bagażu osobistego o wadze do 30 kg, liczonej łącznie z wagą bagażu opłaconego w cenie biletu. § 20. 1. W razie choroby żołnierzowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz lekarstw. 2. Nie podlegają zwrotowi koszty lekarstw, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty leczenia z zakresu kosmetyki oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych i zakupu okularów. 3. Zwrot kosztów leczenia następuje ze środków finansowych pozostających w dyspozycji przełożonego, który zarządził odbycie zagranicznej podróży służbowej. § 21. 1. Żołnierz odbywający zagraniczną podróż służbową otrzymuje zaliczkę w walucie obcej na niezbędne koszty podróży i pobytu poza granicami kraju. Za zgodą żołnierza zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość zaliczki obliczonej w walucie obcej. 2. Rozliczenia kosztów zagranicznej podróży służbowej należy dokonać w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży. 3. Do rozliczenia należy załączyć dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, żołnierz jest obowiązany złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania. 4. Obsługę finansową zagranicznej podróży służbowej, w zakresie wynikającym z ust. 1 i 2, realizuje przełożony, który zarządził odbycie zagranicznej podróży służbowej. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 120, poz. 1252. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 kwietnia 2001 r. w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe (Dz. U. Nr 32, poz. 372), które traci moc, w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 135, poz. 1453) Na podstawie art. 78 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia. § 2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia, określone w załączniku do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) ZAŁĄCZNIK STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP UPOSAŻENIA Grupa uposażeniaMiesięcznie w złotych 2010.890,0 19 B10.190,0 19 A9.700,0 199.292,0 18 B8.660,0 18 A8.240,0 187.890,0 17 B7.330,0 17 A6.980,0 176.700,0 16 C6.210,0 16 B5.730,0 16 A5.310,0 164.960,0 15 C4.470,0 15 B4.220,0 15 A4.050,0 153.910,0 14 C3.700,0 14 B3.570,0 14 A3.490,0 143.420,0 13 B3.140,0 13 A3.060,0 132.990,0 12 A2.890,0 122.830,0 112.780,0 102.510,0 92.400,0 82.300,0 72.220,0 62.150,0 52.080,0 42.020,0 31.980,0 21.950,0 11.400,0 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniami Ministra Obrony Narodowej: a) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 246, z 2001 r. Nr 23, poz. 275, z 2002 r. Nr 73, poz. 671 i Nr 221, poz. 1861, z 2003 r. Nr 33, poz. 272 oraz z 2004 r. Nr 45, poz. 434), b) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 247, z 2001 r. Nr 23, poz. 276, z 2002 r. Nr 70, poz. 652, z 2003 r. Nr 33, poz. 273 oraz z 2004 r. Nr 38, poz. 350), c) z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 58, poz. 536, z 2003 r. Nr 33, poz. 274 oraz z 2004 r. Nr 38, poz. 351) - które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 25 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U. Nr 152, poz. 1601) Na podstawie art. 88b ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1999 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego (Dz. U. Nr 24, poz. 216, z 2001 r. Nr 50, poz. 517 oraz z 2002 r. Nr 231, poz. 1950) w załączniku w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład Głównego Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Departament Prezydialny, 2) Departament Prawny, 3) Departament Orzecznictwa, 4) Departament Infrastruktury i Rejestrów, 5) Departament do spraw Budownictwa na Terenach Zamkniętych, 6) Departament Kontroli Administracji Terenowej, 7) Departament Inspekcji Budowlanej, 8) Departament Wyrobów Budowlanych, 9) Biuro Budżetu i Finansów, 10) Biuro Obsługi Urzędu, 11) Wydział Ochrony Informacji Niejawnych, 12) Stanowisko do spraw Audytu Wewnętrznego.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie broni służbowej i umundurowania pracowników kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 136, poz. 1454) Na podstawie art. 11g ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65, Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 868) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) broń przysługującą pracownikom zatrudnionym w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli skarbowej, o których mowa w art. 11g ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, zwanym dalej "pracownikami"; 2) kryteria i tryb przydziału broni służbowej; 3) wzory umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony; 4) sposób noszenia umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony; 5) normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników; 6) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady jego przyznawania i użytkowania. § 2. Uprawnienie do broni służbowej i umundurowania powstaje z dniem zatrudnienia pracowników w komórkach organizacyjnych, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz wygasa z dniem rozwiązania stosunku pracy albo przeniesienia na inne stanowisko, na którym broń nie przysługuje. § 3. 1. W zależności od wykonywanych zadań służbowych pracownikowi może być przydzielona broń: 1) podstawowa, którą stanowią broń palna bojowa oraz amunicja; 2) dodatkowa, którą stanowią broń gładkolufowa i pistolety maszynowe. 2. Broń podstawowa i dodatkowa przysługuje pracownikowi bezpłatnie. § 4. 1. O przydzieleniu broni podstawowej pracownikowi zatrudnionemu w Ministerstwie Finansów decyzję podejmuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej albo osoba przez niego upoważniona, a pracownikowi zatrudnionemu w urzędzie kontroli skarbowej - dyrektor urzędu kontroli skarbowej. 2. Warunkiem przydzielenia broni podstawowej jest uprzednie odbycie szkolenia w zakresie przepisów dotyczących użycia broni i zasad bezpiecznego obchodzenia się z bronią, zaliczenie z wynikiem pozytywnym sprawdzianów w tym zakresie oraz odbycie i zaliczenie przez pracownika przeszkolenia w zakresie praktycznego posługiwania się bronią, potwierdzone wydaniem zaświadczenia o zdaniu egzaminu. 3. W celu utrzymania należytej sprawności strzeleckiej pracowników, którym została przydzielona broń podstawowa, organy, o których mowa w ust. 1, zobowiązane są do zapewnienia odbycia przez pracowników: 1) raz w roku strzelania sprawdzającego; 2) co najmniej raz na kwartał strzelania treningowego. 4. Niezaliczenie strzelania, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, skutkuje cofnięciem decyzji o przydzieleniu broni. 5. Osoby, o których mowa w ust. 1, zarządzają przeprowadzenie szkoleń i przeszkoleń oraz sprawdzianów i zaliczeń, o których mowa w ust. 2, a także zapewniają ich przeprowadzenie. § 5. 1. Broń dodatkowa może być przydzielona pracownikowi na czas realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 lub art. 2a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej. 2. Decyzję o przydzieleniu pracownikowi broni dodatkowej podejmuje kierownik komórki organizacyjnej kontroli skarbowej, o której mowa w art. 11g ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony. 3. Broń dodatkowa może być przydzielona pracownikowi, któremu przydzielono broń podstawową zgodnie z § 4. § 6. 1. Zasadniczymi składnikami umundurowania pracownika są: 1) kurtka letnia z podpinką - męska lub damska; 2) kurtka zimowa - męska lub damska; 3) sweter; 4) kurtka i spodnie typu specjalnego; 5) kombinezon letni; 6) kombinezon zimowy. 2. Wzory zasadniczych składników umundurowania pracowników określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Składnikami uzupełniającymi do umundurowania, o którym mowa w ust. 1, są: 1) nakrycia głowy - czapki letnia i zimowa typu kominiarka koloru czarnego; 2) obuwie typu wojskowego (treningowe) koloru czarnego; 3) obuwie specjalne koloru czarnego; 4) pas główny brezentowy koloru czarnego; 5) skarpety koloru czarnego; 6) rękawiczki skórzane bez ocieplenia koloru czarnego; 7) rękawiczki skórzane ocieplane koloru czarnego; 8) bielizna męska i damska z materiału antypotnego; 9) koszulki koloru czarnego; 10) kamizelka ostrzegawcza. § 7. 1. W skład umundurowania wchodzą nakrycia głowy z wizerunkiem orła, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z późn. zm. 2)). 2. Wzory nakryć głowy określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 8. 1. Kurtka męska i damska letnia jest w kolorze czarnym, z tkaniny nieprzemakalnej. Kurtka jest zapinana z przodu na zamek błyskawiczny przykryty listwą zapinaną na napy. Na piersiach kurtki naszyte są dwie kieszenie. Na plecach znajduje się napis "KONTROLA SKARBOWA" w kolorze białym. Dół kurtki zakończony jest ściągaczem, długość kurtki powinna sięgać do pasa. Rękawy są wykończone mankietami ze ściągacza, krawędź mankietu rękawa powinna sięgać do nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Kurtka noszona jest ze wszystkimi składnikami umundurowania, w zależności od potrzeb. 2. Kurtka męska i damska zimowa jest w kolorze czarnym, z tkaniny nieprzemakalnej z kamizelką. Kurtka jest zapinana z przodu na zamek błyskawiczny przykryty listwą zapinaną na napy. Kurtka ma dwie boczne kieszenie. Na plecach znajduje się napis "KONTROLA SKARBOWA" w kolorze białym. Dół kurtki puszczony jest luzem. Rękawy są wykończone mankietami ze ściągacza. Długość kurtki powinna sięgać do 3/4 uda, a krawędź mankietu rękawa - do nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Kurtka noszona jest ze wszystkimi składnikami umundurowania, w zależności od potrzeb. 3. Kurtka i spodnie typu specjalnego wykonane są z tkaniny drelichowej w kolorze czarnym. Kurtka ma zapięcie jednorzędowe kryte. Z tyłu kurtki w pasie jest zmarszczona guma. Na przodzie są naszyte cztery nakładane kieszenie, dwie na piersiach i dwie w części dolnej kurtki. W bokach poniżej pasa znajdują się dwie kieszenie zapinane na zamek błyskawiczny. Rękawy są zakończone mankietami. Spodnie na szelki mają dwie boczne kieszenie. Na nogawkach są nakładane po dwie kieszenie z przodu i z tyłu. Dół nogawek spodni jest zakończony ściągaczem gumowym. Kurtkę i spodnie typu specjalnego nosi się z kołnierzem i klapami wyłożonymi. Długość kurtki powinna być taka, aby w pozycji siedzącej dolna krawędź sięgała do płaszczyzny siedzenia, a krawędź rękawów do nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Pod kurtką typu specjalnego nosi się czarną koszulkę. 4. Sweter w kolorze czarnym jest wykonany z dzianiny, wzmocniony tkaniną w przedniej i tylnej części barków oraz na łokciach rękawów. Z tej samej tkaniny naszyte są nakładane kieszenie z patkami na lewej piersi i na lewym rękawie. Sweter nosi się jako ocieplacz pod kurtką i spodniami typu specjalnego oraz pod kombinezonem. 5. Kamizelka ostrzegawcza jest w kolorze czarnym, z dzianiny z elementami odblaskowymi w kolorze żółtym, zapinana z przodu na klamrę zaciskową. Na górnej części pleców naszyty jest duży odblaskowy napis "KONTROLA SKARBOWA", na prawym górnym przodzie - pas z taśmy odblaskowej. W dolnej części kamizelki na całym obwodzie są dwa pasy z taśmy odblaskowej. Kamizelkę ostrzegawczą nosi się na wszystkich składnikach umundurowania w trakcie wykonywania obowiązków służbowych w celu poprawiania widoczności pracownika i inspektora. 6. Nakrycia głowy: 1) czapka letnia wykonana jest z tkaniny w kolorze czarnym. Na czapce, nad daszkiem znajduje się wizerunek orła i napis: "KONTROLA SKARBOWA" w kolorze białym; 2) czapka zimowa wełniana typu kominiarka w kolorze czarnym. § 9. 1. Znaki identyfikujące jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony, noszone są na zasadniczych składnikach umundurowania w połowie długości górnej części lewego rękawa. 2. Wzory znaków identyfikujących, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 10. 1. Okres używalności składników umundurowania liczy się od dnia faktycznego wydania ich pracownikowi. 2. Składniki umundurowania pracownika po upływie okresu używalności nie podlegają zwrotowi. 3. Po upływie okresu używalności umundurowania pracownik nabywa prawo do nowych składników umundurowania. § 11. 1. Pracownicy są obowiązani do posiadania kompletu umundurowania zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych w każdych warunkach i w każdej porze roku. 2. Poszczególne składniki umundurowania pracownik nosi z uwzględnieniem pory roku. Rozróżnia się okres letni od dnia 1 maja do dnia 30 września i okres zimowy od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy. 3. Normy i rodzaj składników umundurowania oraz okres ich używalności określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 12. Pracownicy, którzy ze względu na budowę ciała nie mogą dopasować gotowych składników umundurowania, otrzymują odpowiednią ilość tkaniny, tzw. metraż, oraz zwrot poniesionych kosztów za szycie i dodatki krawieckie. § 13. 1. Umundurowanie pracownika powinno być utrzymane w należytym stanie, zapewniającym przepisowy i estetyczny wygląd zewnętrzny podczas wykonywania obowiązków służbowych. 2. Pracownikowi zabrania się: 1) użytkowania składników umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem lub w połączeniu z przedmiotami ubrania cywilnego; 2) noszenia przedmiotów umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność munduru. 3. Dopuszczalne jest noszenie przez pracownika: 1) symbolu żałoby w sposób zwyczajowo przyjęty; 2) okularów przeciwsłonecznych i zdrowotnych z przyciemnionymi szkłami. § 14. 1. W przypadku utraty albo zniszczenia składnika umundurowania przed upływem okresu jego używalności nie z winy pracownika przysługuje mu bezpłatnie nowy składnik umundurowania. 2. W razie utraty albo zniszczenia składnika umundurowania w przypadkach innych niż określone w ust. 1 pracownik otrzymuje nowy składnik umundurowania za zwrotem wartości utraconego lub zniszczonego składnika umundurowania, wyliczonej stosownie do okresu jego użytkowania według cen detalicznych obowiązujących w dniu wydania nowego składnika. 3. Jeżeli utrata albo zniszczenie składnika umundurowania nastąpiło w okolicznościach szczególnych, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej na wniosek pracownika zaopiniowany przez jego przełożonego może wyrazić zgodę na wydanie nieodpłatnie nowego składnika umundurowania. § 15. 1. Pracownik odchodzący na emeryturę lub rentę zatrzymuje składniki umundurowania na własność. 2. W razie rozwiązania stosunku pracy, przed upływem okresu używalności składników umundurowania pracownik może zatrzymać składniki umundurowania za zwrotem wartości, wyliczonej stosownie do okresu ich użytkowania. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, kwota podlegająca zwrotowi, liczona według aktualnych cen detalicznych składników umundurowania, powinna odpowiadać wartości tych składników od dnia rozwiązania stosunku pracy do upływu okresu używalności danego składnika. § 16. 1. Wyposażeniem niezbędnym do wykonywania czynności służbowych przez pracownika są: 1) sprzęt ochrony specjalnej; 2) sprzęt optyczny; 3) sprzęt pirotechniczny; 4) sprzęt specjalistyczny; 5) sprzęt alpinistyczny; 6) sprzęt płetwonurkowy; 7) sprzęt turystyczno-sportowy; 8) środki ochrony indywidualnej; 9) środki higieny osobistej. 2. Normy wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-8, przyznaje się pracownikowi w przypadku, gdy jest ono niezbędne do wykonywania przez niego zadań służbowych. 4. Do przyznawania wyposażenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-8, stosuje się odpowiednio § 4 ust. 1. 5. Wyposażenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być użytkowane zgodnie z przeznaczeniem. § 17. 1. Środki ochrony indywidualnej wydaje się pracownikowi wykonującemu zadania służbowe w warunkach narażających umundurowanie lub odzież cywilną na intensywne zabrudzenie lub zniszczenie albo gdy charakter wykonywanych zadań ze względów bezpieczeństwa i higieny pracy wymaga ich stosowania. 2. Środki higieny osobistej wydaje się pracownikowi wykonującemu zadania służbowe powodujące intensywne brudzenie lub też gdy charakter wykonywanych zadań ze względów higieniczno-sanitarnych wymaga ich przydzielenia. 3. Do zasad przydziału środków ochrony indywidualnej oraz środków higieny osobistej stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy. § 18. W przypadku rozwiązania stosunku pracy, zawieszenia w czynnościach służbowych, przeniesienia służbowego do innej miejscowości lub na polecenie przełożonego pracownik jest obowiązany do niezwłocznego rozliczenia się z uzbrojenia oraz wyposażenia, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt 1-8. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 4 NORMY UMUNDUROWANIA PRACOWNIKÓW I. Normy umundurowania ubioru służbowego pracowników mężczyzn Lp. Przedmiot (składniki i rodzaje)Jednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 1Kurtka męska letnia, z podpinkąszt.13 2Kurtka męska zimowaszt.13 3Czapka letniaszt.22 4Sweterszt.12 5Kurtka i spodnie typu specjalnegokpl.22 6Kombinezon letniszt.21 7Kombinezon zimowyszt.21 8Czapka zimowaszt.22 9Kamizelka ostrzegawczaszt.13 10Obuwie typu wojskowego, treningowepara22 11Obuwie specjalnepara12 12Pas główny, brezentowyszt.22 13Skarpetypara41ekwiwalent 14Rękawiczki skórzane bez ociepleniapara22 15Rękawiczki skórzane ocieplanepara12 16Bielizna osobista z materiału antypotnegokpl.31ekwiwalent 17Koszulki bawełnianeszt.41 II. Normy umundurowania ubioru służbowego pracowników kobiet Lp. Przedmiot (składniki i rodzaje)Jednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 123456 1Kurtka damska letnia z podpinkąszt.13 2Kurtka damska zimowaszt.13 3Czapka letniaszt.22 4Sweterszt.12 5Kurtka i spodnie typu specjalnegokpl.22 6Kombinezon letniszt.21 7Kombinezon zimowyszt.21 8Czapka zimowaszt.22 9Kamizelka ostrzegawczaszt.13 10Obuwie typu wojskowego, treningowepara22 11Obuwie specjalnepara12 12Pas główny, brezentowyszt.22 13Skarpetypara41ekwiwalent 14Rękawiczki skórzane bez ociepleniapara22 15Rękawiczki skórzane, ocieplanepara12 16Bielizna osobista z materiału antypotnegokpl.31ekwiwalent 17Koszulki bawełnianeszt.41 ZAŁĄCZNIK Nr 5 NORMY WYPOSAŻENIA NIEZBĘDNEGO DO WYKONYWANIA CZYNNOŚCI SŁUŻBOWYCH PRZEZ PRACOWNIKÓW 1. Sprzęt ochrony specjalnej Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 1hełm kuloodpornyszt.wg potrzebdz.w wyposażeniu indywidualnym 2kamizelka kuloodpornaszt.jw.dz.jw. 3maska przeciwgazowaszt.jw.dz.jw. 4ochronniki słuchuszt.jw.dz.jw. 5gogle strzeleckieszt.jw.dz.jw. 6okulary strzeleckieszt.jw.dz.jw. 7tarcza kuloodpornaszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 2. Sprzęt optyczny Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 123456 1celownik noktowizyjnyszt.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki 2celownik holograficznyszt.jw.dz.jw. 3celownik kolimatorowyszt.jw.dz.jw. 4gogle noktowizyjneszt.jw.dz.jw. 5lornetka pryzmatycznaszt.jw.dz.jw. 6noktowizorszt.jw.dz.jw. 3. Sprzęt pirotechniczny Lp. PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latach Uwagi 1koc antywybuchowyszt.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki 2walizka pirotechnicznaszt.jw.dz.jw. 3zestaw urządzeń pirotechnicznychszt.jw.dz.jw. 4. Sprzęt specjalistyczny Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 1zestaw reanimacyjnykpl.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki 2drabina rozsuwanaszt.jw.dz.jw. 3łom wielozadaniowyszt.jw.dz.jw. 4toporek wielozadaniowyszt.jw.dz.jw. 5kotwica z linkąszt.jw.dz.jw. 6taranszt.jw.dz.jw. 7młot ciężkiszt.jw.dz.jw. 8nożyce do cięcia metaluszt.jw.dz.jw. 9zestaw oświetleniowyszt.jw.dz.jw. 10latarkaszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym 11oświetlenie taktyczne do broniszt.jw.dz.jw. 12opatrunek osobistyszt.jw.dz.jw. 13wykrywacz metaluszt.jw.dz.jw. 14urządzenie hydrauliczne do wyważania drzwikpl.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 15pistolet ćwiczebny na farbęszt.jw.dz.jw. 5. Sprzęt alpinistyczny Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 123456 1lina alpinistyczna statycznam.b.wg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki 2lina alpinistyczna dynamicznam.b.jw.dz.jw. 3lina desantowa do śmigłowcakpl.jw.dz.jw. 4ochraniacze do linszt.jw.dz.jw. 5drabinka sznurowaszt.jw.dz.jw. 6pokrowce na liny alpinistyczneszt.jw.dz.jw. 7uprząż ewakuacyjnaszt.jw.dz.jw. 8uprząż alpinistycznaszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym 9karabinek alpinistycznyszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 10karabinek strażackiszt.jw.dz.jw. 11rolka Petzlaszt.jw.dz.jw. 12ósemka Fischeraszt.jw.dz.jw. 13krollszt.jw.dz.jw. 14drekslerszt.jw.dz.jw. 15płaniaszt.jw.dz.jw. 16schuntszt.jw.dz.jw. 17bloczek P50szt.jw.dz.jw. 18bloczek P05szt.jw.dz.jw. 19zestaw linek do oporządzenia alpinistycznegokpl.jw.dz.jw. 20repsznurm.b.jw.dz.jw. 21rurowa taśma alpinistycznam.b.jw.dz.jw. 22kask alpinistycznyszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym 23kausza do linszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 24pętla alpinistyczna (expres)szt.jw.dz.jw. 25torba transportowaszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym 26rękawice alpinistyczneparajw.dz.jw. 6. Sprzęt płetwonurkowy Lp. PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latach Uwagi 1maskaszt.wg potrzeb2w wyposażeniu indywidualnym 2fajkaszt.jw.2jw. 3płetwy kaloszoweparajw.2jw. 4kombinezon mokryszt.jw.dz. (3)w wyposażeniu jednostki 5kombinezon suchyszt.jw.dz. (3)jw. 6jacketszt.jw.dz.jw. 7aparaty oddechoweszt.jw.dz.jw. 8komputer nurkowyszt.jw.dz.jw. 9pas balastowykpl.jw.dz.jw. 10butleszt.jw.dz.jw. 11rękawiceparajw.dz.jw. 12butyparajw.dz.jw. 13kaptur (do suchego kombinezonu)szt.jw.dz.jw. 14nóż nurkowyszt.jw.dz.jw. 15płetwyparajw.dz.jw. 16ocieplacz (do suchego kombinezonu)szt.jw.dz.jw. 7. Sprzęt turystyczno-sportowy Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 123456 1rękawice bokserskieparawg potrzebdz.w wyposażeniu jednostki 2kask ochronnyszt.jw.dz.jw. 3ochraniaczekpl.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym 4łapa trenerszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 5manekinszt.jw.dz.jw. 6kimono z pasemkpl.jw.dz. (2)w wyposażeniu indywidualnym 7napięstnikiparajw.dz.jw. 8okulary pływackieszt.jw.1jw. 9spodenki kąpieloweszt.jw.1jw. 10czepek pływackiszt.jw.1jw. 11klapki kąpieloweparajw.1jw. 12stoper elektronicznyszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 13dres sportowykpl.jw.dz. (3)w wyposażeniu indywidualnym 14dres ortalionowykpl.jw.dz. (3)jw. 15komplet nieprzemakalnykpl.jw.dz. (4)jw. 16koszulka sportowaszt.jw.2jw. 17spodenki sportoweparajw.1jw. 18obuwie sportoweparajw.2jw. 19obuwie treningoweparajw.2jw. 20torba turystyczna (duża)szt.jw.3jw. 21torba turystyczna (mała)szt.jw.3jw. 22pontonszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 23silnik zaburtowyszt.jw.dz.jw. 24karimataszt.jw.dz.w wyposażeniu indywidualnym 25śpiwórszt.jw.dz.jw. 26namiot turystycznyszt.jw.dz.w wyposażeniu jednostki 27stolik składanyszt.jw.dz.jw. 28krzesło składaneszt.jw.dz.jw. 29kuchenka gazowa z butląkpl.jw.dz.jw. 30termosszt.jw.dz.jw. 31plecakszt.jw.dz.jw. 8. Środki ochrony indywidualnej Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 1kamizelka na oporządzenieszt.wg potrzebdz. (2)w wyposażeniu indywidualnym 2kabura udowaszt.jw.dz.jw. 3kabura operacyjnaszt.jw.dz.jw. 4rękawice z materiału niepalnegoparajw.dz. (2)jw. 5nałokietnikikpl.jw.dz.jw. 6nakolannikikpl.jw.dz.jw. 7zestaw przeciwko AIDSszt.jw.dz.jw. 8rękawice specjalistyczne odporne na przecięcieparajw.dz.jw. 9. Środki higieny osobistej Lp. PrzedmiotJednostka miary IlośćOkres używalności w latach Uwagi 1ręcznik frotté (kąpielowy)szt.wg potrzeb1w wyposażeniu indywidualnym 2ręcznik frotté (mały)szt.jw.2jw. 3mydłokgjw.1 miesiącjw. Uwaga: symbol dz. oznacza "do zużycia". 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 106, poz. 1119). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 467. 3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie broni służbowej i umundurowania inspektorów i pracowników kontroli skarbowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 20, poz. 174), które utraciło moc na podstawie art. 39 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich 2) (Dz. U. Nr 136, poz. 1455) Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Oznakowania każdej sztuki bydła dokonuje się poprzez założenie po jednym identycznym kolczyku na każde ucho zwierzęcia. 2. Oznakowania każdej sztuki owiec i kóz dokonuje się poprzez założenie kolczyka na lewą małżowinę uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych numeru identyfikacyjnego zwierzęcia nadanego przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwaną dalej "Agencją", z tym że w prawej małżowinie usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej - pozostałe znaki tego numeru. 3. Oznakowania świń dokonuje się poprzez założenie kolczyka na lewą małżowinę uszną zwierzęcia lub wytatuowanie w obu małżowinach usznych zwierzęcia albo na jego grzbiecie numeru siedziby stada nadanego przez Agencję, z tym że w prawej małżowinie usznej tatuuje się 7 pierwszych znaków tego numeru, a w lewej - pozostałe znaki tego numeru. 4. Numer siedziby stada, o którym mowa w ust. 3, składa się z 14 znaków o wysokości od 5 mm do 20 mm, z których: 1) dwa pierwsze - to litery "PL"; 2) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza zwierzęcia, w tym ostatnia cyfra kontrolna; 3) trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło. 5. Numer, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinien być wytatuowany w sposób czytelny i trwały. § 2. 1. Kolczyk składa się z dwóch części - części zakładanej po wewnętrznej stronie małżowiny usznej, zwanej dalej "częścią żeńską", i części zakładanej po zewnętrznej stronie małżowiny usznej, zwanej dalej "częścią męską". 2. Część żeńska ma: 1) nie mniej niż 45 mm i nie więcej niż 79 mm wysokości oraz nie mniej niż 55 mm i nie więcej niż 63 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla bydła; 2) nie mniej niż 38 mm i nie więcej niż 46 mm wysokości oraz nie mniej niż 38 mm i nie więcej niż 46 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla owiec oraz kóz; 3) nie mniej niż 30 mm i nie więcej niż 35 mm średnicy - w przypadku kolczyka dla świń. 3. Część męska ma: 1) nie mniej niż 45 mm i nie więcej niż 59 mm wysokości oraz nie mniej niż 55 mm i nie więcej niż 63 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla bydła; 2) nie mniej niż 38 mm i nie więcej niż 46 mm wysokości oraz nie mniej niż 38 mm i nie więcej niż 46 mm szerokości - w przypadku kolczyka dla owiec oraz kóz; 3) nie mniej niż 30 mm i nie więcej niż 35 mm średnicy - w przypadku kolczyka dla świń. § 3. 1. Na kolczyku dla bydła znajduje się umieszczony w sposób czytelny i trwały: 1) numer identyfikacyjny zwierzęcia składający się z 14 znaków o wysokości nie mniejszej niż 5 mm, z których: a) dwa pierwsze - to litery "PL", b) dwa następne - to cyfry oznaczające numer serii kolczyka, c) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer zwierzęcia, d) ostatni znak - to cyfra kontrolna; 2) znak graficzny Agencji. 2. Na części żeńskiej kolczyka dla bydła oprócz danych, o których mowa w ust. 1, umieszcza się kod kreskowy. 3. Na kolczyku dla owiec oraz kóz znajduje się umieszczony w sposób czytelny i trwały: 1) numer identyfikacyjny zwierzęcia składający się z 14 znaków o wysokości nie mniejszej niż 5 mm, z których: a) dwa pierwsze - to litery "PL", b) dwa następne - to cyfry oznaczające numer serii kolczyka, c) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer zwierzęcia, d) ostatni znak - to cyfra kontrolna; 2) znak graficzny Agencji. 4. Na kolczyku dla świń znajduje się umieszczony w sposób czytelny i trwały: 1) numer siedziby stada, składający się z 14 znaków o wysokości nie mniejszej niż 5 mm, z których: a) dwa pierwsze - to litery "PL", b) dziewięć następnych - to cyfry oznaczające numer identyfikacyjny posiadacza zwierząt, w tym ostatnia cyfra kontrolna, c) trzy ostatnie - to cyfry oznaczające numer siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło; 2) znak graficzny Agencji. 5. Kolczyk dla zwierząt gospodarskich: 1) jest wykonany z giętkiego lekkiego i nietoksycznego tworzywa oraz skonstruowany w sposób niepowodujący uszkodzeń ciała zwierzęcia; 2) zakłada się w sposób pozwalający na łatwe odczytanie numeru identyfikacyjnego zwierzęcia oraz uniemożliwiający ponowne użycie kolczyka w przypadku jego usunięcia. 6. Wymagania i warunki techniczne kolczyków i duplikatów kolczyków dla zwierząt gospodarskich są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 7. Wzory kolczyków i duplikatów kolczyków dla zwierząt gospodarskich są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Kolczyk dla zwierząt gospodarskich zastępuje się duplikatem w przypadku: 1) jego utraty lub 2) uszkodzenia tego kolczyka w sposób uniemożliwiający odczytanie umieszczonych na nim znaków. 2. Na duplikacie kolczyka dla zwierząt gospodarskich umieszcza się dane, które znajdowały się na utraconym lub uszkodzonym kolczyku, z tym że: 1) w przypadku duplikatu kolczyka dla bydła, owiec i kóz nad literami "PL" umieszcza się cyfrę rzymską oznaczającą kolejny numer duplikatu; 2) w przypadku duplikatu kolczyka dla świń przed literami "PL" umieszcza się cyfrę rzymską oznaczającą kolejny numer duplikatu. 3. W przypadku utraty lub uszkodzenia kolczyka dla zwierząt gospodarskich, którym było oznakowane zwierzę przywiezione z kraju będącego członkiem Unii Europejskiej, na duplikacie tego kolczyka umieszcza się numer identyfikacyjny zwierzęcia gospodarskiego nadany w tym kraju oraz cyfrę rzymską oznaczającą kolejny numer duplikatu wydanego w Rzeczypospolitej Polskiej, umieszczoną nad symbolem kraju, w którym zwierzę zostało oznakowane - w przypadku bydła, owiec i kóz, a w przypadku świń - przed tym symbolem. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYMAGANIA I WARUNKI TECHNICZNE KOLCZYKÓW I DUPLIKATÓW KOLCZYKÓW DLA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH 1. Kolczyk lub duplikat kolczyka powinien być łatwy do założenia. 2. Kolczyk lub duplikat kolczyka po założeniu na małżowinę uszną zwierzęcia powinien pozostać w stanie nienaruszonym przez okres co najmniej 5 lat. 3. Kolczyki lub duplikaty kolczyków nie powinny ranić zwierząt ani być szkodliwe dla ich zdrowia. 4. Kombinacja części męskiej i żeńskiej kolczyka lub duplikatu kolczyka dla zwierzęcia stanowi komplet jednorazowy i nie powinna być poddawana jakimkolwiek czynnościom. 5. Kolczyk lub duplikat kolczyka zabezpiecza się przed powtórnym użyciem poprzez zniszczenie połączenia pomiędzy częścią męską i żeńską przy ich rozdzielaniu. 6. Siła rozciągająca, przy której dochodzi do zniszczenia połączenia między częścią męską a żeńską kolczyka lub duplikatu kolczyka, powinna wynosić nie mniej niż 260 N. 7. Stała odległość zapobiegająca martwicy ucha między wewnętrznymi ściankami połączonych części męskiej i żeńskiej kolczyka lub duplikatu kolczyka powinna wynosić od 8 mm do 2 mm. 8. Męską część kolczyka lub duplikatu kolczyka wyposaża się w trzpień zakończony szpicem, przy czym szpic ten powinien być wykonany z metalu lub stopu antykorozyjnego. 9. Tworzywo i barwniki użyte do produkcji kolczyka lub duplikatu kolczyka, jak również barwniki użyte do wykonania nadruku na kolczyku lub jego duplikacie powinny być dopuszczone do kontaktu z żywnością i być odporne na działanie czynników atmosferycznych, w tym na duże zmiany temperatur (w przedziale od -30 °C do +40 °C). 10. Nadruk na kolczyku lub duplikacie kolczyka powinien być nieusuwalny i czytelny przez okres co najmniej 5 lat. ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 92/102/EWG z dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. Urz. WE L 355 z 05.12.1992 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 czerwca 2003 r. w sprawie oznakowania owiec, kóz oraz świń, paszportów koni, prowadzenia rejestrów i ksiąg rejestracji (Dz. U. Nr 112, poz. 1063) oraz rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania bydła, paszportów bydła, prowadzenia rejestru bydła i księgi rejestracji stada bydła (Dz. U. Nr 131, poz. 1114), które na podstawie art. 40 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 21 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie legitymacji służbowych funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 136, poz. 1456) Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 2002 r. w sprawie legitymacji służbowych funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 79, poz. 720) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. W legitymacji służbowej funkcjonariusza w służbie stałej i przygotowawczej wpisuje się numer legitymacji, imię i nazwisko funkcjonariusza, PESEL, stopień służbowy, zajmowane przez funkcjonariusza stanowisko służbowe, grupę krwi, typ i numer przydzielonej broni służbowej oraz termin ważności legitymacji, a także umieszcza się fotografię kolorową funkcjonariusza w ubiorze cywilnym. 2. W legitymacji służbowej funkcjonariusza w służbie kandydackiej wpisuje się imię i nazwisko funkcjonariusza, numer i termin ważności legitymacji oraz umieszcza się fotografię funkcjonariusza i odciska na niej pieczęć. 3. Wpisy stopnia służbowego, zajmowanego przez funkcjonariusza stanowiska służbowego, typu i numeru przydzielonej broni oraz terminu ważności w legitymacji, o której mowa w ust. 1, potwierdza się właściwymi pieczęciami urzędowymi."; 2) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Szef Biura Ochrony Rządu lub upoważniona przez niego osoba wydaje funkcjonariuszowi legitymację służbową i dokonuje w niej wpisów."; 3) w § 5 dodaje ust. 3 w brzmieniu: "3. Utraconą przez funkcjonariusza legitymację służbową unieważnia Szef Biura Ochrony Rządu."; 4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. ZAŁĄCZNIK WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ FUNKCJONARIUSZA BIURA OCHRONY RZĄDU W SŁUŻBIE STAŁEJ I PRZYGOTOWAWCZEJ OPRAWA LEGITYMACJI Legitymacja wykonana jest w formie książeczki. Składa się z wyklejki połączonej z okładką oraz 4 stron wkładu. Wkład szyty nićmi z wyklejką. Okładka legitymacji wykonana z tworzywa sztucznego w kolorze brązowym. CZĘŚĆ WEWNĘTRZNA LEGITYMACJI Legitymacja wykonana jest na papierze z wielotonalnym bieżącym znakiem wodnym, zawierającym włókna aktywne w UV oraz włókna widoczne w świetle dziennym rozmieszczone nieregularnie. Legitymacja zadrukowana jest giloszem z elementami mikrodruku koloru niebieskiego. Godło Rzeczypospolitej Polskiej i napisy wykonane są w kolorze granatowym. Wyklejka (strona z danymi osobowymi) zawiera: 1. Godło Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Napisy: 1) Rzeczpospolita Polska, 2) Biuro Ochrony Rządu, 3) Legitymacja służbowa. 3. Zdjęcie w ramce. 4. Siedmiocyfrowy numer. 5. Podpis (faksymile) Szefa BOR. 6. Imię. 7. Nazwisko. 8. PESEL. Wkład: 1. strona wkładu: stanowisko służbowe. 2. strona wkładu: grupa krwi oraz ważność legitymacji do dnia 31 grudnia danego roku. 3. strona wkładu: stopień służbowy. 4. strona wkładu: broń służbowa. NUMERACJA LEGITYMACJI Numeracja siedmiocyfrowa wykonana farbą koloru czarnego, numeracja ciągła, niepowtarzalna. FOLIA ZABEZPIECZAJĄCA Transparentna folia z logo Biura Ochrony Rządu naklejona jest na wyklejkę legitymacji, na której umieszczone są dane identyfikujące funkcjonariusza BOR. Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie wzorów tablic informacyjnych o strefie ochronnej ujęcia wody (Dz. U. Nr 136, poz. 1457) Na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory tablic informacyjnych o ustanowieniu strefy ochronnej ujęcia wody. § 2. 1. Określa się wzór tablicy oznaczającej granice terenu ochrony pośredniej ujęcia wody powierzchniowej. 2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Określa się wzór tablicy oznaczającej granice terenu ochrony pośredniej ujęcia wody podziemnej. 2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Określa się wzór tablicy informującej o ujęciu wody powierzchniowej i zakazie wstępu osób nieupoważnionych na teren ochrony bezpośredniej ujęcia wody. 2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Określa się wzór tablicy informującej o ujęciu wody podziemnej i zakazie wstępu osób nieupoważnionych na teren ochrony bezpośredniej ujęcia wody. 2. Wzór tablicy, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 4 Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 106, poz. 1130). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880, Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty" (Dz. U. Nr 136, poz. 1458) Na podstawie art. 4d ust. 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2003 r. Nr 9, poz. 108 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty" stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. dokument "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty" może być wydawany na drukach innych niż określone w załączniku do rozporządzenia, pod warunkiem uwzględnienia w nich wszystkich danych objętych wzorem dokumentu "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty". § 3. Dokument "Prawo wykonywania zawodu farmaceuty" wydany przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowuje ważność. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz. 1131). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera" (Dz. U. Nr 136, poz. 1459) Na podstawie art. 1a ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 531) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera" stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz. 1131). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ z dnia 15 czerwca 2004 r. o wynikach wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r. (Dz. U. Nr 137, poz. 1460) Na podstawie art. 132 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219), zwanej dalej "ustawą", Państwowa Komisja Wyborcza podaje do wiadomości publicznej wyniki wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r. A. ZBIORCZE WYNIKI GŁOSOWANIA W SKALI KRAJU I. Wybory przeprowadziły: Państwowa Komisja Wyborcza, 13 okręgowych komisji wyborczych, 39 rejonowych komisji wyborczych i 25.092 obwodowe komisje wyborcze. W skład obwodowych komisji wyborczych powołano 248.762 wyborców. Wybierano 54 posłów spośród 1.887 kandydatów zgłoszonych na 203 okręgowych listach kandydatów przez 21 komitetów wyborczych. II. Na podstawie protokołów wyników głosowania, otrzymanych od wszystkich okręgowych komisji wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza ustaliła następujące zbiorcze wyniki głosowania. 1. Liczba wyborców uprawnionych do głosowania wyniosła 29.986.109. 2. Liczba wyborców, którym wydano karty do głosowania wyniosła 6.265.062. 3. Liczba kart nieważnych wyniosła 3.145. 4. Liczba kart ważnych (osób, które wzięły udział w głosowaniu) wyniosła 6.258.550, czyli frekwencja wyborcza wyniosła 20.87%. 5. Liczba głosów nieważnych wyniosła 167.019, co stanowi 2.67% ogólnej liczby głosów. 6. Liczba głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy okręgowe wyniosła 6.091.531, co stanowi 97.33% ogólnej liczby głosów. III. Na listy okręgowe poszczególnych komitetów wyborczych oddano łącznie następującą liczbę głosów ważnych: 1) na listy nr 1, które zarejestrował Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej, oddano łącznie 1.467.775 głosów, to jest 24.10% głosów ważnych w skali kraju, 2) na listy nr 2, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polska Partia Pracy, oddano łącznie 32.807 głosów, to jest 0.54% głosów ważnych w skali kraju, 3) na listy nr 3, które zarejestrował Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej, oddano łącznie 656.782 głosy, to jest 10.78% głosów ważnych w skali kraju, 4) na listy nr 4, które zarejestrował Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy, oddano łącznie 569.311 głosów, to jest 9.35% głosów ważnych w skali kraju, 5) na listy nr 5, które zarejestrował Komitet Wyborczy Unii Polityki Realnej, oddano łącznie 113.675 głosów, to jest 1.87% głosów ważnych w skali kraju, 6) na listy nr 6, które zarejestrował Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców, oddano łącznie 94.867 głosów, to jest 1.56% głosów ważnych w skali kraju, 7) na listy nr 7, które zarejestrował Komitet Wyborczy Inicjatywa dla Polski, oddano łącznie 88.565 głosów, to jest 1.45% głosów ważnych w skali kraju, 8) na listy nr 8, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji Polskiej, oddano łącznie 324.707 głosów, to jest 5.33% głosów ważnych w skali kraju, 9) na listy nr 9, które zarejestrował Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość, oddano łącznie 771.858 głosów, to jest 12.67% głosów ważnych w skali kraju, 10) na listy nr 10, które zarejestrował Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin, oddano łącznie 969.689 głosów, to jest 15.92% głosów ważnych w skali kraju, 11) na listy nr 11, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców - Ogólnopolski Komitet Obywatelski "OKO", oddano łącznie 35.180 głosów, to jest 0.58% głosów ważnych w skali kraju, 12) na listy nr 12, które zarejestrował Komitet Wyborczy Unii Wolności, oddano łącznie 446.549 głosów, to jest 7.33% głosów ważnych w skali kraju, 13) na listy nr 13, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa Ludowego, oddano łącznie 386.340 głosów, to jest 6.34% głosów ważnych w skali kraju, 14) na listy nr 14, które zarejestrował Koalicyjny Komitet Wyborczy KPEiR-PLD, oddano łącznie 48.667 głosów, to jest 0.80% głosów ważnych w skali kraju, 15) na listy nr 15, które zarejestrował Komitet Wyborczy Antyklerykalnej Partii Postępu "Racja", oddano łącznie 18.068 głosów, to jest 0.30% głosów ważnych w skali kraju, 16) na listy nr 16, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polskiej Partii Narodowej, oddano łącznie 2.510 głosów, to jest 0.04% głosów ważnych w skali kraju, 17) na listy nr 17, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Konfederacja Ruch Obrony Bezrobotnych, oddano łącznie 36.937 głosów, to jest 0.61% głosów ważnych w skali kraju, 18) na listy nr 18, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Zieloni 2004, oddano łącznie 16.288 głosów, to jest 0.27% głosów ważnych w skali kraju, 19) na listy nr 19, które zarejestrował Komitet Wyborczy Narodowego Odrodzenia Polski, oddano łącznie 2.546 głosów, to jest 0.04% głosów ważnych w skali kraju, 20) na listę nr 20, którą zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców "Razem dla Przyszłości" w okręgu wyborczym nr 4 oddano łącznie 2.897 głosów, to jest 0.05% głosów ważnych w skali kraju, 21) na listę nr 20, którą zarejestrował Komitet Wyborczy Demokratycznej Partii Lewicy w okręgu wyborczym nr 13 oddano łącznie 5.513 głosów, to jest 0.09% głosów ważnych w skali kraju. B. OGÓLNY PODZIAŁ MANDATÓW I. Uprawnione do uczestniczenia w podziale mandatów były, zgodnie z art. 125 ust. 2 ustawy, następujące komitety wyborcze, na których listy okręgowe oddano co najmniej 5% głosów ważnych w skali kraju: 1) Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej, 2) Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej, 3) Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy, 4) Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji Polskiej, 5) Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość, 6) Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin, 7) Komitet Wyborczy Unii Wolności, 8) Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa Ludowego. II. Uprawnienia do uczestniczenia w podziale mandatów nie uzyskały następujące komitety wyborcze, albowiem ich listy okręgowe nie spełniły warunku określonego w art. 125 ust. 2 ustawy: 1) Komitet Wyborczy Polska Partia Pracy, 2) Komitet Wyborczy Unii Polityki Realnej, 3) Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców, 4) Komitet Wyborczy Inicjatywa dla Polski, 5) Komitet Wyborczy Wyborców - Ogólnopolski Komitet Obywatelski "OKO", 6) Koalicyjny Komitet Wyborczy KPEiR-PLD, 7) Komitet Wyborczy Antyklerykalnej Partii Postępu "Racja", 8) Komitet Wyborczy Polskiej Partii Narodowej, 9) Komitet Wyborczy Wyborców Konfederacja Ruch Obrony Bezrobotnych, 10) Komitet Wyborczy Wyborców Zieloni 2004, 11) Komitet Wyborczy Narodowego Odrodzenia Polski, 12) Komitet Wyborczy Wyborców "Razem dla Przyszłości", 13) Komitet Wyborczy Demokratycznej Partii Lewicy. III. Państwowa Komisja Wyborcza w trybie art. 127 ustawy dokonała podziału mandatów pomiędzy uprawnione komitety wyborcze. Poszczególnym uprawnionym komitetom wyborczym przypadły następujące liczby mandatów: 1) Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej, który zarejestrował listy nr 1 - 15 mandatów, 2) Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej, który zarejestrował listy nr 3 - 6 mandatów, 3) Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy, który zarejestrował listy nr 4 - 5 mandatów, 4) Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji Polskiej, który zarejestrował listy nr 8 - 3 mandaty, 5) Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość, który zarejestrował listy nr 9 - 7 mandatów, 6) Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin, który zarejestrował listy nr 10 - 10 mandatów, 7) Komitet Wyborczy Unii Wolności, który zarejestrował listy nr 12 - 4 mandaty, 8) Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa Ludowego, który zarejestrował listy nr 13 - 4 mandaty. C. WYNIKI WYBORÓW W OKRĘGACH WYBORCZYCH - ------------------------------------------------ Notka Wydawnictwa Prawniczego "LEX" Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do internetu. - ------------------------------------------------ D. WYNIKI WYBORÓW POSŁÓW DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO Państwowa Komisja Wyborcza stwierdziła, iż na posłów do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani: Z list nr 1, które zarejestrował Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej 1) BUZEK Jerzy, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11, 2) CHMIELEWSKI Zdzisław Kazimierz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 13, 3) HANDZLIK Małgorzata Maria, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 11, 4) JAŁOWIECKI Stanisław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12, 5) KACZMAREK Filip Andrzej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7, 6) KLICH Bogdan Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10, 7) KUDRYCKA Barbara, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 3, 8) LEWANDOWSKI Janusz Antoni, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 1, 9) OLBRYCHT Jan Marian, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11, 10) PISKORSKI Paweł Bartłomiej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4, 11) PROTASIEWICZ Jacek, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12, 12) SARYUSZ-WOLSKI Jacek Emil, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 6, 13) SONIK Bogusław Andrzej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10, 14) ZALESKI Zbigniew, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8, 15) ZWIEFKA Tadeusz Antoni, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 2. Z list nr 3, które zarejestrował Komitet Wyborczy Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej 1) CZARNECKI Marek, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 5, 2) CZARNECKI Ryszard, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12, 3) GOLIK Bogdan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 6, 4) KUC Wiesław Stefan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8, 5) MASIEL Jan Tadeusz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7, 6) RUTOWICZ Leopold Józef, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10. Z list nr 4, które zarejestrował Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy 1) GERINGER DE OEDENBERG Lidia, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 12, 2) GIEREK Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11, 3) LIBERADZKI Bogusław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 13, 4) SIWIEC Marek Maciej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7, 5) SZEJNA Andrzej Jan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10. Z list nr 8, które zarejestrował Komitet Wyborczy Wyborców Socjaldemokracji Polskiej 1) GRABOWSKA Genowefa, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 11, 2) PINIOR Józef, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12, 3) ROSATI Dariusz Kajetan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4. Z list nr 9, które zarejestrował Komitet Wyborczy Prawo i Sprawiedliwość 1) BIELAN Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10, 2) FOTYGA Anna Elżbieta, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 1, 3) JANOWSKI Mieczysław Edmund, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 9, 4) KAMIŃSKI Michał Tomasz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4, 5) LIBICKI Marcin, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7, 6) ROSZKOWSKI Wojciech, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11, 7) SZYMAŃSKI Konrad, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12. Z list nr 10, które zarejestrował Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin 1) ADWENT Filip, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 9, 2) CHRUSZCZ Sylwester, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 12, 3) GIERTYCH Maciej Marian, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 11, 4) GRABOWSKI Dariusz Maciej, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 5, 5) KRUPA Urszula, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 6, 6) PĘK Bogdan, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10, 7) PIOTROWSKI Mirosław Mariusz, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8, 8) ROGALSKI Bogusław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 3, 9) TOMCZAK Witold, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7, 10) WIERZEJSKI Wojciech, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4. Z list nr 12, które zarejestrował Komitet Wyborczy Unii Wolności 1) GEREMEK Bronisław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 4, 2) KUŁAKOWSKI Jan Jerzy, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 7, 3) ONYSZKIEWICZ Janusz Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10, 4) STANISZEWSKA Grażyna Ewa, zgłoszona w okręgu wyborczym nr 11. Z list nr 13, które zarejestrował Komitet Wyborczy Polskiego Stronnictwa Ludowego 1) KUŹMIUK Zbigniew Krzysztof, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 5, 2) PODKAŃSKI Zdzisław Zbigniew, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 8, 3) SIEKIERSKI Czesław Adam, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 10, 4) WOJCIECHOWSKI Janusz Czesław, zgłoszony w okręgu wyborczym nr 6. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 27 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 138, poz. 1461) Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 14, poz. 125) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Upoważnia się kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie do pobierania opłat za czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym z tytułu: 1) udzielenia licencji lub zmiany licencji, wydania wypisu z licencji, wydania wtórnika licencji; 2) przeniesienia uprawnień wynikających z licencji, wyrażenia zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji; 3) wydania zezwolenia zagranicznego; 4) wydania zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą; 5) wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika świadectwa kierowcy; 6) wydania formularza jazdy; 7) wydania zezwolenia lub zmiany zezwolenia, wydania wypisu z zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu wahadłowego lub przewozu okazjonalnego; 8) wydania zaświadczenia lub zmiany zaświadczenia, wydania wypisu z zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozów na potrzeby własne; 9) wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I INFORMATYZACJI 1) z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych do celu laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub chemicznych (Dz. U. Nr 138, poz. 1463) Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest nauczanie lub prowadzenie badań naukowych, uprawnionych, z zastrzeżeniem § 2, do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych do celu laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub chemicznych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych do celu laboratoryjnego są uprawnione te spośród instytucji, umieszczonych w wykazie, o którym mowa w § 1, które są uprawnione do przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach na podstawie art. 28 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959). § 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zgłoszeń celnych dokonanych przez instytucje, o których mowa w § 1 i 2, począwszy od dnia 1 maja 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK WYKAZ PRYWATNYCH INSTYTUCJI, KTÓRYCH PODSTAWOWĄ DZIAŁALNOŚCIĄ JEST NAUCZANIE LUB PROWADZENIE BADAŃ NAUKOWYCH, UPRAWNIONYCH DO KORZYSTANIA ZE ZWOLNIENIA OD NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWYCH ZWIERZĄT SPECJALNIE PRZYGOTOWANYCH DO CELU LABORATORYJNEGO ORAZ SUBSTANCJI BIOLOGICZNYCH LUB CHEMICZNYCH 1. Niepaństwowe szkoły wyższe działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206). 2. Niepaństwowe wyższe szkoły zawodowe działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 116, poz. 1206). 3. Szkoły wyższe i wyższe seminaria duchowne prowadzone przez Kościół Katolicki, inne kościoły i związki wyznaniowe na podstawie odrębnych przepisów. 4. Niepubliczne szkoły i placówki działające na podstawie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 109, poz. 1161). 5. Polska Akademia Umiejętności, będąca jednostką naukową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335). 6. Jednostki organizacyjne, którym nadano status jednostki badawczo-rozwojowej na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052). 7. Jednostki badawczo-rozwojowe utworzone na podstawie porozumień międzynarodowych działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych. 8. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich działający na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o fundacji - Zakład Narodowy imienia Ossolińskich (Dz. U. Nr 23, poz. 121 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271). 9. Zakłady Kórnickie działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 września 2001 r. o fundacji - Zakłady Kórnickie (Dz. U. Nr 130, poz. 1451). 1) Minister Nauki i Informatyzacji kieruje działem administracji rządowej - nauka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Informatyzacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1123). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie organizacji oraz zasad funkcjonowania Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (Dz. U. Nr 138, poz. 1464) Na podstawie art. 140 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Rozporządzenie określa organizację i szczegółowe zasady funkcjonowania Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, zwanej dalej "Komisją", liczbę jej członków, ich kwalifikacje oraz tryb powoływania i odwoływania, jak również szczegółowe zasady wynagradzania ekspertów powoływanych do zbadania zdarzenia lotniczego. Rozdział 2 Organizacja Komisji § 2. 1. W skład Komisji wchodzi przewodniczący, zastępca przewodniczącego, sekretarz i członkowie. 2. Przewodniczącego i członków Komisji powołuje i odwołuje Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. 3. W przypadku badania przez Komisję wypadków i poważnych incydentów lotniczych, zaistniałych z udziałem załóg lub statków powietrznych lotnictwa służb porządku publicznego, Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, włącza w skład Komisji przedstawicieli tego lotnictwa na prawach członków Komisji. 4. Liczba członków Komisji wynosi od 5 do 30 w zależności od rodzaju zdarzenia lotniczego, które podlega badaniu przez Komisję. 5. W ramach prac Komisji spośród jej członków, w zależności od potrzeb, tworzy się: 1) podkomisję lotniczą - w skład której wchodzą specjaliści z zakresu szkolenia lotniczego, ruchu lotniczego, ratownictwa lotniczego (SAR), łączności, nawigacji i meteorologii; 2) podkomisję techniczną - w skład której wchodzą specjaliści z zakresu eksploatacji statków powietrznych, awioniki oraz wyposażenia techniki lotniczej, logistyki i informatyki; 3) podkomisję medyczną - w skład której wchodzą eksperci z zakresu medycyny lotniczej, psychologii i patomorfologii. 6. O powołaniu podkomisji, o których mowa w ust. 5, decyduje przewodniczący Komisji. 7. Pracami podkomisji kierują przewodniczący podkomisji wyznaczani przez przewodniczącego Komisji spośród członków wybranych do danej podkomisji. § 3. 1. Członkiem Komisji może być osoba, która ukończyła wyższe studia w dziedzinie nauk: wojskowych, technicznych, matematycznych, fizycznych, chemicznych, ekonomicznych, humanistycznych, w zakresie dyscyplin naukowych: nauk o zarządzaniu, pedagogiki lub psychologii, prawnych lub medycznych i jest specjalistą w zakresie, o którym mowa w art. 17 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. 2. Członkiem Komisji może być także osoba, które posiada wykształcenie minimum średnie oraz doświadczenie udokumentowane co najmniej dziesięcioletnią praktyką w specjalności niezbędnej przy badaniu wypadku lub incydentu lotniczego. § 4. 1. Przewodniczącego albo członka Komisji można odwołać w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem, stwierdzenia utraty zdolności do czynności prawnych lub rezygnacji z funkcji przewodniczącego albo członka Komisji. 2. Przewodniczący może wystąpić do Ministra Obrony Narodowej o odwołanie członka Komisji w przypadku, gdy uzna, iż swoim zachowaniem naruszył on obowiązki, o których mowa w § 9. § 5. Z chwilą zatwierdzenia protokołu badania wypadku lub poważnego incydentu lotniczego przez Ministra Obrony Narodowej następuje rozwiązanie Komisji. Rozdział 3 Zasady funkcjonowania Komisji § 6. 1. Komisja prowadzi badania wypadków i poważnych incydentów lotniczych w lotnictwie państwowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w polskiej przestrzeni powietrznej. 2. Komisja może prowadzić badania wypadków i poważnych incydentów lotniczych zaistniałych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w których uczestniczyły statki powietrzne lotnictwa państwowego, jeżeli przewidują to umowy lub przepisy międzynarodowe albo jeżeli właściwy organ obcego państwa przekaże Komisji uprawnienia do przeprowadzenia badania albo sam nie podjął badania. 3. Badanie wypadków i poważnych incydentów lotniczych ma na celu ustalenie ich okoliczności i przyczyn oraz wydanie zaleceń i wniosków dla zapobieżenia podobnym wypadkom i incydentom w przyszłości. § 7. 1. Po podjęciu decyzji o badaniu zdarzenia lotniczego Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, powołuje Komisję. 2. W przypadku odstąpienia od badania incydentu lotniczego Komisja, poprzez Służbę Operacyjną Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, informuje użytkownika o przeprowadzeniu badań we własnym zakresie. § 8. 1. Przewodniczący Komisji w swych pracach jest niezależny i podlega bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej, a ponadto: 1) odpowiada za organizację i prowadzenie badań wypadku lotniczego oraz sprawuje nadzór nad jego przebiegiem i jest w tym zakresie przełożonym wszystkich członków Komisji i specjalistów podczas trwania badań; 2) reprezentuje Komisję na zewnątrz; 3) współpracuje z organami prokuratury wojskowej, Żandarmerii Wojskowej i Policji w celu uzyskania dodatkowych informacji o zdarzeniu lotniczym; 4) udziela zezwolenia, w porozumieniu z prokuratorem wojskowym, na zabranie zwłok ofiar wypadku oraz wraku statku powietrznego z miejsca zdarzenia; 5) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej wyniki badań. 2. W przypadkach szczególnych przewodniczący Komisji może zlecić sporządzenie ekspertyz uprawnionym instytucjom, niezależnym rzeczoznawcom lub biegłym. § 9. Członkowie Komisji są obowiązani do: 1) prowadzenia czynności badawczych w sposób rzetelny i obiektywny, z wykorzystaniem w pełni swojej wiedzy i doświadczenia zawodowego; 2) przestrzegania zasad prowadzenia badania zdarzeń lotniczych; 3) ochrony informacji zebranych w trakcie badania zgodnie z wymogami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 2)). § 10. Działalność Komisji w czasie badania wypadku lub poważnego incydentu lotniczego ma charakter niejawny. Do udzielania informacji o przebiegu i rezultatach prowadzonych badań jest upoważniony wyłącznie przewodniczący Komisji lub rzecznik prasowy Ministra Obrony Narodowej. § 11. Rezultatem badania zdarzenia lotniczego jest ustalenie przyczyn i okoliczności jego zaistnienia oraz opracowanie zaleceń profilaktycznych. § 12. Komisja nie orzeka co do winy i odpowiedzialności. § 13. 1. Protokół wraz z całością materiałów zebranych przez Komisję przewodniczący przedstawia do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej poprzez Szefa Sztabu Generalnego. 2. W przypadku zdarzenia lotniczego zaistniałego w lotnictwie służb porządku publicznego przewodniczący Komisji przed zatwierdzeniem protokołu przez Ministra Obrony Narodowej przedstawia go do zapoznania się ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. § 14. Minister Obrony Narodowej podejmuje decyzję o wznowieniu badania i ewentualnej zmianie orzeczenia w sytuacji, gdy: 1) wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody istotne dla sprawy; 2) dowody istniejące w dniu wydania orzeczenia nie były mu znane. Rozdział 4 Wynagradzanie ekspertów § 15. 1. Ekspertom niebędącym członkami Komisji, którym zlecono wykonanie ekspertyz w związku z badaniem wypadków i incydentów lotniczych zaistniałych w lotnictwie państwowym, przysługuje wynagrodzenie za wykonaną ekspertyzę. 2. Wysokość wynagrodzenia ekspertów Komisji, ustalonego w umowie, uzależnia się w szczególności od charakteru problemu będącego przedmiotem badania i jego złożoności. 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje należność za czynności przygotowawcze i badawcze oraz inne faktycznie poniesione koszty. Rozdział 5 Przepis końcowy § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 33/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 czerwca 1976 r. w sprawie badań wypadków lotniczych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON, poz. 76), które z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc w części dotyczącej rodzajów, trybu powoływania, składu i zakresu działania komisji badań wypadków lotniczych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 138, poz. 1465) Na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia albo posiadające szczególne właściwości, ze względu na zajmowanie których udziela się dodatkowego urlopu wypoczynkowego; 2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w tych sprawach; 3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopu wypoczynkowego, dodatkowego urlopu wypoczynkowego i urlopu okolicznościowego oraz ich wymiar; 4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego urlopu oraz zwracania kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich obliczania; 5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami", zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódcy jednostki - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, w przypadku żołnierza przeniesionego do dyspozycji - dowódcę jednostki wojskowej wykonującego rozkaz o zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej, a w odniesieniu do żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej organ, który przeniósł tego żołnierza do rezerwy kadrowej, lub dowódcę jednostki, do której żołnierz został skierowany do wykonywania zadań służbowych w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej. § 3. Żołnierz, oprócz urlopu wypoczynkowego określonego w art. 61 ustawy, otrzymuje: 1) dodatkowy urlop wypoczynkowy; 2) urlop okolicznościowy; 3) urlop szkoleniowy; 4) urlop zdrowotny. Rozdział 2 Urlop wypoczynkowy i dodatkowe urlopy wypoczynkowe § 4. Żołnierzom udzielają urlopów dowódcy jednostek. § 5. Żołnierzowi, w roku kalendarzowym, w którym został powołany do zawodowej służby wojskowej, udziela się urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostającego do końca danego roku kalendarzowego. § 6. Żołnierzowi, który ma być skierowany do akademii wojskowej, wyższej szkoły wojskowej lub na szkolenie trwające co najmniej sześć miesięcy, przypadających na drugą połowę roku kalendarzowego, udziela się urlopu wypoczynkowego należnego w danym roku kalendarzowym przed skierowaniem go do szkoły lub na szkolenie. § 7. 1. Żołnierzowi nie udziela się urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w okresie zwolnienia go od zajęć służbowych wskutek choroby, konieczności sprawowania opieki nad najbliższym członkiem rodziny albo w okresie przebywania na innym urlopie. 2. Urlopów, o których mowa w ust. 1, nie udziela się żołnierzowi uznanemu przez wojskową komisję lekarską za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej. 3. Jeżeli żołnierz nie może wykorzystać urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w całości lub w części w ustalonym terminie z powodu usprawiedliwionej nieobecności w służbie, a w szczególności z powodu choroby powodującej czasową niezdolność do zajęć służbowych, dowódca jednostki przesuwa urlop na termin późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy od ustania przyczyny uzasadniającej przesunięcie. § 8. 1. Jeżeli żołnierz zachorował w czasie przebywania na urlopie wypoczynkowym lub dodatkowym urlopie wypoczynkowym, dowódca jednostki przesuwa na wniosek tego żołnierza urlop o czas trwania choroby, na okres następujący bezpośrednio po wyzdrowieniu lub na okres późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy od wyzdrowienia. 2. Przesunięcie urlopu o czas trwania choroby następuje na podstawie przedłożonego przez żołnierza zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego chorobę i czas jej trwania. § 9. 1. Do dnia 10 grudnia każdego roku kalendarzowego w jednostce wojskowej sporządza się plan urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych na następny rok kalendarzowy. 2. Podstawą opracowania planu są wnioski składane przez żołnierzy do dnia 30 listopada każdego roku na rok następny. 3. Dowódca jednostki zatwierdza w końcu roku kalendarzowego plan urlopów wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych podległych mu żołnierzy na następny rok kalendarzowy. 4. Udzielenie żołnierzowi urlopu oraz dokonywanie zmian dotyczących udzielenia tego urlopu ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki, z podaniem rodzaju urlopu i czasu jego trwania. § 10. 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie służby jest szkodliwe dla zdrowia, są stanowiska, z opisu których wynika konieczność wykonywania obowiązków służbowych w następujących warunkach szkodliwych dla zdrowia zaliczonych do: 1) pierwszego stopnia szkodliwości: a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie, c) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C, d) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, w szczególności hartowanie, spawanie, e) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80 %, w wodzie lub błocie, f) praca w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy jasności oświetlenia w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych, g) narażenie na wibrację ogólną, h) praca w pomieszczeniach, w których ze względu na technologię produkcji lub magazynowania konieczne jest stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego, i) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych, radiolokacyjnych i radioliniowych, j) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii, k) narażenie na działanie promieniowania laserowego; 2) drugiego stopnia szkodliwości: a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie, c) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych, d) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi pneumatycznych, e) praca w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych, obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i oświetlenia elektrycznego, f) narażenie na hałas, g) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów, h) praca przy magazynowaniu i dystrybucji bojowych środków trujących, i) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu, j) praca w pracowniach i laboratoriach analitycznych bakteriologicznych, klinicznych i serologicznych oraz w stacjach lub punktach krwiodawstwa i organach Państwowej Inspekcji Sanitarnej poza stacjami sanitarno-epidemiologicznymi, k) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej; 3) trzeciego stopnia szkodliwości: a) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów wybuchowych, łatwo palnych i samozapalnych, b) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem, c) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN i bojowych środków trujących w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami, d) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi, e) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 230 V, wykonywana zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy w energetyce, f) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii kablowych w studzienkach i komorach kablowych, g) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni, h) praca pod ziemią lub pod wodą, i) praca przy neutralizacji bojowych środków trujących lub dezaktywacji bojowych substancji promieniotwórczych, j) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich, k) pełnienie stałych dyżurów przy obsłudze źródeł promieniowania elektromagnetycznego w zakresie częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w warunkach zmieniającego się natężenia na granicy strefy zagrożenia i strefy pośredniej, l) praca w bezpośrednim kontakcie lub styczności z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi i zwierzętami, m) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w znacznym stopniu, n) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m od poziomu terenu; 4) czwartego stopnia szkodliwości: a) narażenie na działanie substancji czynników rakotwórczych i prawdopodobnie rakotwórczych, których wykaz określają odrębne przepisy, b) narażenie na promieniowanie jonizujące, c) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w strefie zagrożenia, d) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowych w osłonie ołowianej. 2. Zaliczenia służby żołnierza do odpowiedniego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia uprawniających do uzyskania urlopu, o którym mowa w ust. 1, w wymiarze określonym w art. 62 ust. 2 ustawy dokonuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, na wniosek odpowiednio dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, dowódcy okręgu wojskowego, dowódcy korpusu, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Dowódcy Garnizonu Warszawa albo właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z szefem komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia. 3. Prace określone w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, pkt 2 lit. a, b i f oraz pkt 3 lit. j uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia - określone w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy lub przez normy higieniczno-sanitarne. § 11. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 3 ustawy, udziela się corocznie żołnierzom, w wymiarze: 1) dziesięciu dni roboczych: a) pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach, jeżeli wykonali co najmniej dziesięć skoków spadochronowych, b) zajmującym stanowiska nurków lub płetwonurków oraz stanowiska lekarzy lub instruktorów sanitarnych zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie nurkują lub przebywają w komorze dekompresyjnej, c) wchodzącym w skład etatowych załóg trałowców, ścigaczy okrętów podwodnych, kutrów rakietowych i zwalczania okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku; 2) piętnastu dni roboczych: a) zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego, b) wchodzącym w skład etatowych załóg okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku, c) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na stanowiskach, których zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej. § 12. 1. Żołnierzowi przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy z dniem nabycia uprawnień uzasadniających udzielenie tego urlopu. 2. Żołnierzowi, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał dodatkowy urlop wypoczynkowy, przysługujący za dany rok kalendarzowy, a następnie w tym samym roku nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający. 3. Żołnierzowi, który nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym i nie wykorzystał go przed przeniesieniem na inne stanowisko służbowe, na którym urlop ten nie przysługuje, udziela się tego urlopu w ciągu trzech miesięcy od dnia przeniesienia. Rozdział 3 Urlop okolicznościowy § 13. 1. Żołnierzowi udziela się urlopu okolicznościowego w razie: zawarcia związku małżeńskiego, urodzenia się dziecka, ślubu dziecka (własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej), a także w razie pogrzebu małżonka, dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów. 2. Urlopu okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi dla załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie. 3. Żołnierzowi wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest związane z tym przeniesienie się do innej miejscowości, udziela się urlopu okolicznościowego w wymiarze od trzech do pięciu dni roboczych w zależności od odległości miejscowości, w której żołnierz ten został wyznaczony na stanowisko służbowe, oraz warunków służbowych i osobistych. 4. Urlopu, o którym mowa w ust. 3, udziela dowódca jednostki, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe, po stawieniu się żołnierza w tej jednostce, chyba że względy służbowe lub osobiste żołnierza wymagają udzielenia tego urlopu w terminie późniejszym. Rozdział 4 Urlop szkoleniowy § 14. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi, który uzyskał pomoc na naukę od organów wojskowych, o której mowa w art. 52 ust. 4 ustawy. 2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych, przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną. § 15. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego, o którym mowa w art. 62 ust. 9 ustawy, wynosi: 1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej i jego złożenie oraz załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w szkole ponadgimnazjalnej lub wyższej - 14 dni; 2) w szkołach ponadgimnazjalnych - 14 dni w każdym roku szkolnym; 3) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie zaocznym - 28 dni, a w systemie wieczorowym - 21 dni; 4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie zaocznym i wieczorowym, niezależnie od urlopu określonego w pkt 3, oraz eksternistycznym - 28 dni; 5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na studiach podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez szkoły wyższe lub jednostki badawczo-rozwojowe - 21 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu końcowego; 6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego - 28 dni; 7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu na radcę prawnego lub egzaminu po zakończeniu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, adwokackiej albo notarialnej - 30 dni; 8) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji legislacyjnej - 14 dni. 2. Urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony na wniosek żołnierza przez dowódcę jednostki, jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba, a zwłaszcza jeżeli wymaga tego realizacja programu studiów. 3. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z powodu choroby albo z przyczyn uznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierzowi przysługuje ponownie prawo do urlopów szkoleniowych określonych w ust. 1 pkt 1-5. 4. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z przyczyn nieuznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierz może być zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas niezbędny do złożenia egzaminu lub kolokwium. § 16. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi jednorazowo albo w częściach w okresie danego roku szkolnego, w wymiarze proponowanym przez żołnierza lub szkołę. 2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy. Rozdział 5 Urlop zdrowotny oraz zwolnienie od zajęć służbowych § 17. 1. Urlopu zdrowotnego można udzielić żołnierzowi po leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej. 2. W uzasadnionych wypadkach urlopu zdrowotnego można także udzielić po leczeniu ambulatoryjnym. 3. Urlopu zdrowotnego udziela się w szczególności, gdy żołnierz nie wymaga już dalszego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, ale nie odzyskał jeszcze pełnej zdolności do wykonywania obowiązków służbowych. § 18. O potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego oraz o jego wymiarze orzekają wojskowe komisje lekarskie właściwe do orzekania o zdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej. § 19. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzom, jednorazowo na okres jednego lub dwóch miesięcy, po uprzednim wykorzystaniu trzech miesięcy zwolnień od wykonywania obowiązków służbowych. § 20. Urlopu zdrowotnego nie udziela się żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego lub w odniesieniu do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. § 21. 1. Dowódca jednostki może udzielić żołnierzowi, pełniącemu służbę w podległej mu jednostce wojskowej, zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania przez żołnierza osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 13 ustawy. 2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko wówczas, gdy z żołnierzem nie zamieszkują członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki dziecku - gdy żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub matka z powodu połogu nie może zaopiekować się dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny wspólnie zamieszkałych, którzy mogliby zapewnić opiekę dziecku. § 22. Przy udzielaniu urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, stosuje się zasady określone w § 21. § 23. Żołnierzowi może być udzielony urlop w drodze wyróżnienia na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej. Rozdział 6 Odwołanie z urlopu wypoczynkowego i zwrot kosztów § 24. 1. Odwołanie żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego z ważnych względów służbowych następuje, w szczególności, na podstawie przekazanego telegraficznie lub telefonicznie polecenia dowódcy jednostki. 2. Dowódca jednostki, który odwołał żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub wstrzymał mu udzielenie urlopu w całości lub w części, odnotowuje ten fakt w rozkazie, podając w nim przyczynę odwołania lub wstrzymania urlopu oraz datę odwołania lub wstrzymania urlopu. 3. Żołnierzowi, który poniósł koszty spowodowane odwołaniem go z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymaniem urlopu, przysługuje zwrot poniesionych kosztów. 4. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 3, odbywa się na pisemny wniosek żołnierza złożony do dowódcy jednostki. Do wniosku dołącza się dowody stwierdzające faktycznie poniesione koszty przez żołnierza. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc w zakresie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych 2) (Dz. U. Nr 138, poz. 1466) Na podstawie art. 13 ust. 6 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 2 w części B tabela B. Bakterie otrzymuje brzmienie: "B. Bakterie Organizmy szkodliweRośliny, produkty roślinne lub przedmiotyStrefy chronione 123 1. Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens (Hedges) Collins and JonesNasiona gatunku Phaseolus vulgaris L. oraz nasiona z rodzaju Dolichos Jacq.Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Portugalska 2. Erwinia amylovora (Burr.) Winsl et al.Części roślin, inne niż nasiona i owoce oraz rośliny przeznaczone do sadzenia6), włączając w to żywy pyłek kwiatowy przeznaczony do zapylania z rodzajów: Amelanchier Med., Chaenomeles Lindl., Cotoneaster Ehrh., Crataegus L., Cydonia Mill., Eriobotrya Lindl., Malus Mill., Mespilus L., gatunku Photinia davidiana (Dcne.) Cardot, i rodzajów Pyracanthra Roem., Pyrus L. i Sorbus L.Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska (Corsica), Irlandia, Republika Włoska (Abruzzi; Apulia; Basilicata; Calabria; Campania; Emilia-Romagna: prowincje Forlí-Cesena, Parma, Piacenza i Rimini; Friuli-Venezia Giulia; Lazio; Liguria; Lombardy; Marche; Molise; Piedmont; Sardinia; Sicily; Trentino-Alto Adige: prowincje autonomiczne Trento; Tuscany, Umbria; Valle d'Aosta; Veneto: oprócz w prowincji Rovigo obszaru Rovigo, Polesella, Villamarzana, Fratta Polsine, San Bellino, Badia Polesine, Trecenta, Ceneselli, Pontecchio Polesine, Arqua Polesine, Costa di Rovigo, Occhiobello, Lendinara, Canda, Ficarolo, Guarda Veneta, Frassinelle Polesine, Villanova del Ghebbo, Fiesso Umbertiano, Castelguglielmo, Bagnolo di Po, Giacciano con Baruchella, Bosaro, Canaro, Lusia, Pincara, Stienta, Gaiba, Salara i w prowincji Padova obszary Castelbaldo, Barbona, Piacenza d'Adige, Vescovana, S. Urbano, Boara Pisani, Masi i w prowincji Verona obszary Palu, Roverchiara, Legnago, Castagnaro, Ronco all'Adige, Villa Bartolomea, Oppeano, Terrazzo, Isola Rizza, Angiari), Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Austrii (Burgenland, Carintha, Lower Austria, Tirol (dystrykt administracyjny Lienz), Styria, Vienna), Republika Portugalska, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (terytorium Irlandii Północnej, Wyspa Man i Wyspy Normandzkie)" 2) w załączniku nr 4 w części B w tabeli 1: a) pkt 20.1, 20.2, 20.3 i 21 otrzymują brzmienie: 123 "20.1. Bulwy gatunku Solanum tuberosum L. przeznaczone do sadzenia9)Oprócz wymagań wymienionych w części A w dziale 1 w pkt 25.1, 25.2, 25.3, 25.4, 25.5 i 25.6 oraz w dziale 2 w pkt 18.1, 18.2, 18.3, 18.4, i 18.6, z zastrzeżeniem załącznika nr 3 do rozporządzenia cześć A pkt 10 i 11, urzędowe potwierdzenie1), że bulwy: a) rosły na obszarze, gdzie występowanie Beet necrotic yellow vein virus (BNYVV) nie zostało stwierdzone lub b) rosły w gruncie lub w podłożach uprawowych składających się z ziemi, o której wiadomo, że jest wolna od BNYVV lub została poddana urzędowemu badaniu6) i w wyniku tego badania uznana za wolną od BNYVV; lub c) zostały umyte.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna) 20.2. Bulwy Solanum tuberosum L., inne niż wymienione w pkt 20.1.a) przesyłka lub partia bulw nie powinna zawierać wagowo więcej niż 1 % ziemi lub b) bulwy są przeznaczone do przetwarzania w miejscach posiadających urzędowo zatwierdzone miejsca unieszkodliwiania odpadów, zapewniające nierozprzestrzenianie się BNYVV.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna) 20.3. Bulwy gatunku Solanum tuberosum L.Oprócz wymagań wymienionych w części A w dziale 2 w pkt 18.1, 18.2 i 18.5, urzędowe potwierdzenie1), że są spełnione wymagania Wspólnoty w zakresie zwalczania Globodera pallida (Stone) Behrens i Globodera rostochiensis (Wollenweber) Behrens, określone w przepisach Unii Europejskiej w zakresie zwalczania Globodera rostochiensis (Wollenweber) Behrens.Republika Finlandii, Republika Łotewska, Republika Słowenii, Republika Słowacka 21.11) Rośliny i żywy pyłek kwiatowy przeznaczony do zapylania roślin z rodzajów: Amelanchier Med., Chaenomeles Lindl., Cotoneaster Ehrh., Crataegus L., Cydonia Mill., Eriobotrya Lindl., Malus Mill., Mespilus L., Pyracantha Roem., Pyrus L. oraz Sorbus L. oraz gatunku Photinia davidiana (Dcne.) Cardot, przeznaczone do sadzenia9), inne niż nasiona i owoceZ zastrzeżeniem załącznika nr 3 do rozporządzenia część A w pkt 9, 9.1 i 18 i część B w pkt 1 i 2, urzędowe potwierdzenie1), że: a) rośliny pochodzą z państw trzecich uznanych za wolne od Erwinia amylovora (Burr.) Winsl. i in.5) lub b) rośliny pochodzą z obszaru uznanego w państwie trzecim za wolny od Erwinia amylovora (Burr.) Winsl. et al., zgodnie z Międzynarodowym Standardem w Zakresie Środków Fitosanitarnych2), lub c) rośliny pochodzą z jednego z kantonów Szwajcarii: Berne (oprócz obszarów: Signau i Trachselwald), Fribourg, Grisons, Ticino, Vaud, Valais, lub d) rośliny pochodzą ze stref chronionych wymienionych w tym punkcie, lub e) rośliny zostały wyprodukowane w strefie buforowej albo jeżeli były przemieszczone do strefy buforowej13) i przetrzymywane w niej przez co najmniej 7 miesięcy od ostatniego pełnego cyklu wegetacyjnego, wliczając w to okres od 1 kwietnia do 31 października w ostatnim cyklu wegetacyjnym, na polu: aa) które znajduje się wewnątrz strefy buforowej w odległości co najmniej 1 km od jej granicy oraz bb) które wraz ze strefą buforową, na terenie której znajduje się, zostało urzędowo zatwierdzone dla celów uprawy roślin zgodnie z wymogami określonymi w tym punkcie przed rozpoczęciem pełnego cyklu wegetacyjnego poprzedzającego ostatni pełny cykl wegetacyjny, oraz cc) które, wraz z otaczającym obszarem o promieniu co najmniej 500 m, zostało uznane za wolne od Erwinia amylovora (Burr.) Winsl. et al., na podstawie urzędowych kontroli, przeprowadzonych od rozpoczęcia ostatniego pełnego cyklu wegetacyjnego co najmniej: - dwukrotnie na polu, w terminach: czerwiec - sierpień oraz sierpień - listopad, oraz - raz w otaczającym je obszarze w terminie sierpień -listopad, oraz dd) z którego rośliny zostały poddane urzędowemu badaniu w celu stwierdzenia występowania formy latentnej Erwinia amylovora Winsl. et al. na pobranych urzędowo próbach w optymalnym terminie dla stwierdzenia tego organizmu.Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska (Corsica), Irlandia, Republika Włoska (Abruzzi; Apulia; Basilicata; Calabria; Campania; Emilia-Romagna: prowincje Forlí-Cesena, Parma, Piacenza i Rimini; Friuli-Venezia Giulia; Lazio; Liguria; Lombardy; Marche; Molise; Piedmont; Sardinia, Sicily; Tuscany; Trentino-Alto Adige: prowincje autonomiczne Trento; Umbria; Valle d'Aosta; Veneto: oprócz w prowincji Rovigo, obszaru Rovigo, Polesella, Villamarzana, Fratta Polsine, San Bellino, Badia Polesine Trecenta, Ceneselli, Pontecchio Polesine, Arqua Polesine, Costa di Rovigo, Occhiobello, Lendinara, Canda, Ficarolo, Guarda Veneta, Frassinelle Polesine, Villanova del Ghebbo, Fiesso Umbertiano, Castelguglielmo, Bagnolo di Po, Giacciano con Baruchella, Bosaro, Canaro, Lusia, Pincara, Stienta, Gaiba, Salara i w prowincji Padova obszary Castelbaldo, Barbona, Piacenza d'Adige, Vescovana, S. Urbano, Boara Pisani, Masi i w prowincji Verona obszary Palu, Roverchiara, Legnago, Castagnaro, Ronco all'Adige, Villa Bartolomea, Oppeano, Terrazzo, Isola Rizza, Angiari), Republika Austrii [Burgenland, Carinthia, Lower Austria, Tirol (dystrykt administracyjny Lienz), Styria, Vienna], Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Portugalska, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna, Wyspa Man i Wyspy Normandzkie)" b) pkt 22 i 23 otrzymują brzmienie: 123 "22. Rośliny gatunku Allium porrum L., rodzajów: Apium L., Beta L., inne niż wymienione w pkt 25 oraz rośliny przeznaczone na paszę dla zwierząt, gatunków: Brassica napus L., Brassica rapa L. i rodzaju Daucus L., inne niż rośliny przeznaczone do sadzenia9)a) przesyłka lub partia roślin nie powinna zawierać wagowo więcej niż 1 % ziemi lub b) rośliny są przeznaczone do przetwarzania w miejscach posiadających urzędowo zatwierdzone miejsca unieszkodliwiania odpadów, zapewniających nierozprzestrzenianie się BNYVV.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna) 23. Rośliny gatunku Beta vulgaris L., przeznaczone do sadzenia9), inne niż nasionaa) oprócz wymagań wymienionych w pkt 22, w części A w dziale 1 w pkt 35.1 i 35.2 oraz w dziale 2 w pkt 25, urzędowe potwierdzenie1), że rośliny: aa) zostały poddane urzędowym badaniom i uznane za wolne od BNYVV lub bb) były uprawiane z nasion spełniających wymagania wymienione w pkt 27.1 i 27.2 oraz - rosły na obszarze, na którym występowanie BNYVV nie zostało stwierdzone, lub - rosły w gruncie lub w podłożu uprawowym poddanym urzędowym badaniom i w wyniku tych badań uznanym za wolne od BNYVV oraz - zostały z nich pobrane próby, które poddano badaniom i w ich wyniku uznano je za wolne od BNYVV, b) jednostka posiadająca taki materiał powiadamia o tym fakcie służbę ochrony roślin.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna)" c) pkt 25, 26, 27.1 i 27.2 otrzymują brzmienie: 123 "25. Rośliny gatunku Beta vulgaris L. przeznaczone do przetwarzaniaUrzędowe potwierdzenie1), że: a) rośliny były przemieszczane w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie się BNYVV i są przeznaczone do przetwarzania w miejscach wyposażonych w urzędowo zatwierdzone urządzenia do unieszkodliwiania odpadów, zapewniające nierozprzestrzenianie się BNYVV lub b) rośliny były uprawiane na obszarze, na którym występowanie BNYVV nie zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna) 26. Ziemia osypowa oraz niesterylizowane odpady buraczane (Beta vulgaris L.)Urzędowe potwierdzenie1), że ziemia lub odpady: a) były poddane zabiegowi zwalczającemu BNYVV lub b) są przeznaczone do wysyłki do miejsc, w których będą składowane w urzędowo zatwierdzony sposób, lub c) pochodzą z roślin Beta vulgaris uprawianych na obszarze, na którym występowanie BNYVV nie zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna) 27.1. Nasiona oraz nasiona buraka pastewnego gatunku Beta vulgaris L.Oprócz wymagań w zakresie obrotu nasionami buraka, urzędowe potwierdzenie1), że: a) nasiona kategorii "nasiona bazowe" oraz "nasiona kwalifikowane" spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej lub b) w przypadku nasion "niezakwalifikowanych ostatecznie", nasiona te: - spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej w sprawie obrotu nasionami buraka oraz - są przeznaczone do przetwarzania zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach Unii Europejskiej w sprawie obrotu rynkowego nasionami buraków oraz zostaną dostarczone do zakładu przetwórczego wyposażonego w urzędowo zatwierdzone i kontrolowane urządzenia do unieszkodliwiania odpadów, zapewniające nierozprzestrzenianie się BNYVV, c) nasiona pochodzą z uprawy na obszarze, na którym występowanie BNYVV nie zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna) 27.2. Nasiona warzyw gatunku Beta vulgaris L.Oprócz wymagań w zakresie obrotu nasionami warzyw, urzędowe potwierdzenie1), że: a) zawartość zanieczyszczeń w przetworzonych nasionach nie przekracza wagowo 0,5 %; dla nasion otoczkowanych wymaganie to powinno być spełnione przed otoczkowaniem, lub b) w przypadku nasion nieprzetworzonych, nasiona: - są urzędowo pakowane w sposób zapobiegający rozprzestrzenianiu się BNYVV oraz - są przeznaczone do przetworzenia, przy zachowaniu wymagań, o których mowa w lit. a, oraz zostaną dostarczone do zakładu przetwórczego wyposażonego w urzędowo zatwierdzone i kontrolowane urządzenia do unieszkodliwiania odpadów, zapobiegające rozprzestrzenianiu się BNYVV, lub c) nasiona zostały zebrane z roślin uprawianych na obszarze, na którym występowanie BNYVV nie zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna)" d) pkt 30 otrzymuje brzmienie: 123 "30. Używane maszyny rolniczea) powinny być oczyszczone oraz wolne od ziemi i resztek roślinnych, w przypadku gdy są przemieszczane do miejsc produkcji, w których są uprawiane buraki, lub b) powinny pochodzić z obszarów, na których występowanie BNYVV nie zostało stwierdzone.Królestwo Danii, Republika Francuska (Britanny), Republika Finlandii, Irlandia, Republika Portugalska (Azores), Republika Litewska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Irlandia Północna)" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2004/70/WE z dnia 28 kwietnia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków przeciwko wprowadzaniu na obszar Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przeciwko ich rozprzestrzenianiu się na obszarze Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 127 z 29.04.2004). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 138, poz. 1467) Na podstawie art. 65 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszowi Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, podstawę obliczania równoważnika pieniężnego, przedmioty, za które równoważnik ten przysługuje, przypadki, w których równoważnik nie przysługuje lub w których wypłata równoważnika jest zawieszana, warunki zwrotu i termin wypłaty równoważnika oraz podmioty właściwe w tych sprawach. § 2. 1. Funkcjonariuszowi Straży Granicznej w służbie stałej lub przygotowawczej, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", przyznaje się równoważnik pieniężny w zamian za przedmioty umundurowania niewydane w naturze, zwany dalej "równoważnikiem pieniężnym". 2. Wysokość równoważnika pieniężnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Równoważnik pieniężny wypłaca się za okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego roku, zwany dalej "rokiem zaopatrzeniowym", w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia powstania uprawnienia do równoważnika pieniężnego. 2. Funkcjonariuszowi mianowanemu do służby w Straży Granicznej w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, któremu wydaje się z dniem mianowania przedmioty umundurowania w naturze, przyznaje się równoważnik pieniężny z dniem 1 kwietnia następnego roku kalendarzowego. § 4. Podstawę obliczania równoważnika pieniężnego stanowią normy umundurowania określone w przepisach w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Straży Granicznej, wartość pieniężna poszczególnych przedmiotów umundurowania i ryczałtu na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Równoważnik pieniężny może okresowo podlegać waloryzacji o wskaźnik określony w ustawie budżetowej. 2. Podstawę waloryzacji stanowi wysokość równoważnika pieniężnego obowiązująca w roku poprzedzającym rok, w którym następuje waloryzacja. § 6. Równoważnik pieniężny podwyższa się jednorazowo w przypadku: 1) mianowania funkcjonariusza po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów lub chorążych oraz na wyższy stopień w przypadku zmiany korpusu - o kwotę w wysokości określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 2) przedłużenia, o każdy zakończony rok zaopatrzeniowy, okresu używalności munduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką lub kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinką - o kwotę w wysokości określonej w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 3) braku możliwości wydania przedmiotów umundurowania wyjściowego i polowego, należnych w naturze w związku z mianowaniem funkcjonariusza do służby w Straży Granicznej - o kwotę stanowiącą wartość pieniężną niewydanych przedmiotów umundurowania, o której mowa w § 4; 4) zwolnienia funkcjonariusza ze służby stałej w Straży Granicznej, któremu nie wydano w naturze należnych: munduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką lub kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinką - o kwotę stanowiącą wartość pieniężną niewydanych przedmiotów umundurowania, o której mowa w § 4. § 7. Równoważnik pieniężny obniża się o kwotę stanowiącą wartość pieniężną przedmiotów umundurowania wydanych funkcjonariuszowi w poprzednim roku zaopatrzeniowym, obowiązującą w dniu ich wydania, z wyjątkiem przedmiotów umundurowania wydanych funkcjonariuszowi po raz pierwszy w związku z jego mianowaniem do służby w Straży Granicznej. § 8. Kwotę, o której mowa w § 6: 1) pkt 1 - wypłaca się w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia mianowania funkcjonariusza po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów lub chorążych oraz na wyższy stopień w przypadku zmiany korpusu; 2) pkt 2 - wypłaca się za każdy zakończony rok zaopatrzeniowy przedłużenia okresu używalności munduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką lub kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinką do końca roku zaopatrzeniowego, w którym powstała należność; 3) pkt 3 - wypłaca się do dnia zwolnienia funkcjonariusza ze służby w Straży Granicznej; 4) pkt 4 - wypłaca się do dnia zwolnienia funkcjonariusza ze służby stałej w Straży Granicznej. § 9. Funkcjonariuszowi w stopniu generała (admirała), który zajmuje stanowisko Komendanta Głównego Straży Granicznej albo zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej, wypłaca się równoważnik pieniężny w wysokości przewidzianej dla funkcjonariusza w stopniu generała (admirała). § 10. Funkcjonariuszowi, który nabył uprawnienie do umundurowania typu wojskowego innego rodzaju Sił Zbrojnych, wypłaca się równoważnik pieniężny w wysokości przewidzianej dla funkcjonariusza noszącego ten rodzaj umundurowania. § 11. 1. Równoważnik pieniężny oraz kwota, o której mowa w § 6 pkt 2, nie przysługuje funkcjonariuszowi w następujących przypadkach: 1) korzystania z urlopu wychowawczego - za okres tego urlopu; 2) korzystania z urlopu bezpłatnego - za okres tego urlopu. 2. Równoważnik pieniężny oraz kwota, o której mowa w § 6 pkt 2, nie przysługuje funkcjonariuszowi od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniał jeden z przypadków określonych w ust. 1. 3. W przypadku wypłaty równoważnika pieniężnego przed rozpoczęciem urlopu, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz zwraca część tego równoważnika liczoną w pełnych miesiącach za okres przebywania na urlopie wychowawczym lub bezpłatnym, w terminie miesiąca od dnia rozpoczęcia urlopu. § 12. 1. Wypłatę równoważnika pieniężnego oraz kwoty, o której mowa w § 6 pkt 2, zawiesza się funkcjonariuszowi w przypadkach: 1) zawieszenia w czynnościach służbowych; 2) tymczasowego aresztowania. 2. Wypłatę równoważnika pieniężnego oraz kwoty, o której mowa w § 6 pkt 2, zawiesza się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniał jeden z przypadków, o których mowa w ust. 1. 3. Wypłatę równoważnika pieniężnego oraz kwoty, o której mowa w § 6 pkt 2, a także jego części za okres zawieszenia, wznawia się w terminie miesiąca od dnia: 1) uchylenia lub ustania z mocy prawa zawieszenia w czynnościach służbowych albo 2) umorzenia postępowania karnego, choćby umorzenie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze służby w Straży Granicznej, albo 3) uniewinnienia prawomocnym orzeczeniem sądu, choćby uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze służby w Straży Granicznej. § 13. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby w Straży Granicznej na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej przed upływem okresu, za który wypłacono równoważnik pieniężny, zwraca część równoważnika pieniężnego liczoną w pełnych miesiącach za okres niepozostawania w służbie, nie później niż w ostatnim dniu pełnienia służby. 2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby przygotowawczej w Straży Granicznej, któremu wypłacono równoważnik pieniężny, zwraca część równoważnika pieniężnego liczoną w pełnych miesiącach za okres niepozostawania w służbie, nie później niż w ostatnim dniu pełnienia służby. 3. Funkcjonariusz zwolniony ze służby w Straży Granicznej przed wypłatą równoważnika pieniężnego zwraca kwotę stanowiącą wartość pieniężną wydanych mu przedmiotów umundurowania, o której mowa w § 4. § 14. Decyzje w sprawach, o których mowa w § 11, 12 i 13 ust. 1 i 2, wydają: 1) minister właściwy do spraw wewnętrznych - w stosunku do: a) Komendanta Głównego Straży Granicznej, b) zastępców Komendanta Głównego Straży Granicznej; 2) Komendant Główny Straży Granicznej - w stosunku do: a) kierowników jednostek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej, b) komendantów oddziałów Straży Granicznej, c) komendanta Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie, d) komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej, e) funkcjonariuszy pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej i Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej Warszawa-Okęcie, f) funkcjonariuszy oddelegowanych do pracy poza Strażą Graniczną; 3) komendanci oddziałów Straży Granicznej i Komendant Centralnego Ośrodka Szkolenia Straży Granicznej - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych; 4) Komendant Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Straży Granicznej po zasięgnięciu opinii Komendanta Centrum Szkolenia Straży Granicznej - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Centrum; 5) Komendant Łużyckiego Oddziału Straży Granicznej po zasięgnięciu opinii Komendanta Ośrodka Tresury Psów Służbowych Straży Granicznej - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Ośrodku; 6) Komendant Pomorskiego Oddziału Straży Granicznej po zasięgnięciu opinii kierownika Archiwum Straży Granicznej - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w tym Archiwum. § 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 marca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 31, poz. 298 oraz z 2003 r. Nr 55, poz. 492). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO W ZAMIAN ZA PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA NIEWYDANE W NATURZE FUNKCJONARIUSZOM STRAŻY GRANICZNEJ Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lądowychDla funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej(pełniących służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach pływających)Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej (z wyjątkiem pełniących służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach pływających)Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lotniczych Wyszczególnieniemężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobiety w służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczej Oficerowie w stopniu generała /admirała/4.772,714.772,714.825,214.825,214.691,294.691,294.743,794.743,79----4.772,714.772,714.825,214.825,21 Komendant Główny Straży Granicznej i zastępcy Komendanta Głównego Straży Granicznej2.630,492.630,492.675,492.675,49------------ Oficerowie starsi2.002,751.818,002.047,751.863,002.163,841.979,092.208,842.024,092.153,381.968,632.198,382.013,632.001,921.813,172.046,921.858,17 Oficerowie młodsi1.984,581.799,832.029,581.844,832.151,341.966,592.196,342.000,262.140,881.956,132.185,882.001,131.987,081.798,582.032,081.843,58 Chorążowie1.978,751.794,002.023,751.839,002.118,941.934,192.163,941.979,192.093,481.908,732.138,481.953,731.982,921.794,172.027,921.839,17 Podoficerowie1.976,251.791,502.021,251.836,502.090,911.906,162.135,911.951,162.057,951.873,202.102,951.918,201.980,421.791,672.025,421.836,67 Szeregowi1.940,921.756,171.985,921.801,172.054,121.869,372.099,121.914,372.003,171.818,422.048,171.863,421.946,751.760,751.991,751.805,75 ZAŁĄCZNIK Nr 2 TABELA NR 1. WARTOŚĆ PIENIĘŻNA POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA Lp.PrzedmiotJednostka miaryWartość w zł 1234 1Mundur wyjściowykpl.451,16 2Bluza olimpijkaszt.230,00 3Spodnie (spódnica) wyjścioweszt.135,00 4Mundur galowy generałakpl.1.350,00 5Mundur galowy admirałakpl.1.350,00 6Mundur letni oficerakpl.451,16 7Mundur letni generałakpl.1.350,00 8Mundur letni admirałakpl.1.350,00 9Mundur wyjściowy generałakpl.800,00 10Mundur wyjściowy admirałakpl.800,00 11Mundur wyjściowy ze spodniami do butów generała - bryczesamikpl.1.700,00 12Spodnie (spódnica) wyjściowe generałaszt.135,00 13Spodnie (spódnica) wyjściowe admirałaszt.135,00 14Spodnie (spódnica) letnie generałaszt.135,00 15Spodnie (spódnica) letnie admirałaszt.135,00 16Spodnie (spódnica) letnie oficeraszt.135,00 17Kurtka służbowa Straży Granicznej koloru khaki z podpinkąkpl.289,00 18Kurtka zimowa nieprzemakalna koloru czarnego z podpinkąkpl.289,00 19Płaszcz sukienny generałaszt.1.000,00 20Płaszcz sukienny admirałaszt.1.000,00 21Płaszcz letni oficera wojsk lądowychszt.392,00 22Płaszcz letni oficera marynarki wojennejszt.392,00 23Czapka garnizonowa letnia:szt. podoficera i chorążegoszt.65,00 oficera młodszegoszt.70,00 oficera starszegoszt.80,00 generałaszt.105,75 admirałaszt.105,75 24Czapka garnizonowa:szt. podoficera i chorążegoszt.65,00 oficera młodszegoszt.70,00 oficera starszegoszt.80,00 generałaszt.105,75 admirałaszt.105,75 25Czapka garnizonowa letnia Marynarki Wojennej:szt. podoficera i chorążegoszt.75,00 oficera młodszegoszt.95,00 oficera starszegoszt.95,00 26Czapka garnizonowa Marynarki Wojennej:szt. podoficera i chorążegoszt.75,00 oficera młodszegoszt.95,00 oficera starszegoszt.95,00 27Daszek do czapki garnizonowej Marynarki Wojennejszt.17,00 28Furażerka do umundurowania wyjściowegoszt.30,00 29Czapka futrzanaszt.40,00 30Krawatszt.15,00 31Pelerynaszt.270,00 32Szalik zimowyszt.35,00 33Rękawiczki zimowepara66,00 34Rękawiczki letniepara47,58 35Taśma otokowa do czapki garnizonowej ze stopniem:szt. szeregowegoszt.6,00 pozostaliszt.11,00 36Oznaki stopnia do czapki garnizonowej:szt. chorążegoszt.16,00 oficera młodszegoszt.17,00 oficera starszegoszt.17,00 kontradmirałaszt.6,00 37Oznaka stopnia do furażerkiszt.4,50 38Oznaka stopnia do czapki polowejszt.4,50 39Oznaki stopni do umundurowania wyjściowego (pochewki wykonane metodą haftu komputerowego):para korpusu szeregowychpara5,00 korpusu podoficerówpara16,00 korpusu chorążychpara16,00 korpusu oficerów młodszychpara15,00 korpusu oficerów starszychpara16,00 generałapara16,00 kontradmirałapara16,00 40Oznaki stopni do umundurowania wyjściowego generała - haftowane bajorkiempara111,01 41Oznaki stopni na rękawy do umundurowania wyjściowego Marynarki Wojennej:para korpusu szeregowychpara5,00 korpusu podoficerówpara16,00 korpusu chorążychpara45,00 korpusu oficerów młodszychpara75,00 korpusu oficerów starszychpara80,00 admirałapara630,00 42Oznaka stopnia do kurtki służbowej Straży Granicznej koloru khakiszt.12,00 43Oznaka stopnia do kurtki służbowej Straży Granicznej koloru khaki dla generałaszt.12,00 44Oznaka stopnia do kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego do umundurowania wyjściowegoszt.12,00 45Oznaka stopnia do kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego do umundurowania polowegoszt.7,00 46Oznaka stopnia do kurtki zimowej nieprzemakalnej koloru czarnego dla admirałaszt.12,00 47Emblemat "Straż Graniczna" do umundurowania wyjściowegoszt.9,00 48Baretki:kpl. dla podoficerakpl.23,00 dla chorążegokpl.28,00 dla oficera młodszegokpl.32,00 dla oficera starszegokpl.52,00 dla generałakpl.120,06 dla kontradmirałakpl.120,06 49Oznaka Straży Granicznejpara4,00 50Orzeł haftowany (na kołnierz)para70,00 51Koszula koloru białego z długimi rękawamiszt.40,00 52Koszula koloru khaki z długimi rękawamiszt.40,00 53Koszula koloru khaki z długimi rękawami i naramiennikamiszt.40,00 54Koszula koloru niebieskiego z długimi rękawami i naramiennikamiszt.40,00 55Koszula koloru granatowego z długimi rękawami i naramiennikamiszt.40,00 56Koszula koloru białego z krótkimi rękawamiszt.38,00 57Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i naramiennikamiszt.38,00 58Koszula koloru niebieskiego z krótkimi rękawami i naramiennikamiszt.38,00 59Koszula koloru granatowego z krótkimi rękawami i naramiennikamiszt.38,00 60Koszula koloru khaki z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzemszt.61,00 61Koszula koloru niebieskiego z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzemszt.61,00 62Koszula koloru granatowego z krótkimi rękawami i wykładanym kołnierzemszt.61,00 63Podkoszulek koloru czarnego z krótkimi rękawami i napisem "STRAŻ GRANICZNA"szt.35,00 64Podkoszulek z długimi rękawamiszt.15,00 65Slipyszt.7,62 66Figi damskieszt.10,00 67Kalesonyszt.25,00 68Biustonoszszt.10,00 69Skarpety letniepara3,00 70Rajstopy letnieszt.10,00 71Skarpety zimowepara9,00 72Rajstopy zimoweszt.15,00 73Botki zimowe koloru czarnegopara140,00 74Kozakipara150,00 75Półbuty galowepara120,00 76Półbuty letnie koloru czarnegopara110,00 77Czółenkapara108,00 78Buty generała z prawidłamikpl.1.270,00 79Pantofle gimnastycznepara80,00 80Półbuty ćwiczebnepara104,85 81Sznur galowy wojsk lądowych i lotniczych:szt. korpusu podoficerówszt.40,00 korpusu chorążychszt.40,00 oficerówszt.60,00 generałaszt.160,00 82Sznur galowy Marynarki Wojennej:szt. korpusu podoficerówszt.60,36 korpusu chorążychszt.64,00 oficerówszt.78,00 admirałaszt.180,56 83Pasek do spodniszt.30,00 84Bluza polowaszt.120,00 85Spodnie poloweszt.100,00 86Bluza ćwiczebnaszt.118,61 87Spodnie ćwiczebneszt.99,77 88Kurtka polowakpl.272,00 89Bluza od dresówszt.42,00 90Spodnie od dresówszt.48,00 91Koszula polowa z krótkimi rękawamiszt.45,00 92Czapka polowaszt.30,00 93Czapka polowa koloru granatowegoszt.30,00 94Furażerka do umundurowania polowegoszt.25,00 95Szalokominiarkaszt.20,00 96Rękawice polowepara15,00 97Rękawice ortalionowe pięciopalcowepara17,15 98Emblemat "Straż Graniczna" do umundurowania polowegoszt.8,00 99Oznaki stopni (pochewki)para10,00 100Oznaki stopni (naramienniki Marynarki Wojennej):para korpusu szeregowychpara8,00 korpusu podoficerówpara20,00 korpusu chorążychpara25,00 korpusu oficerów młodszychpara35,00 korpusu oficerów starszychpara35,00 101Trzewiki desantowcapara240,00 102Pas główny skórzany koloru czarnegoszt.50,00 103Ręcznik frottészt.15,84 104Worek na pościelszt.30,01 105Paski do worka na pościelszt.15,86 106Walizka zasobnikszt.186,00 107Wiatrówkaszt.37,34 108Szalik letniszt.13,10 109Nausznikiszt.7,59 110Mapnikszt.44,60 111Spinki do mankietówpara10,00 112Torba polowaszt.63,44 113Ubranie treningowekpl.120,00 114Beret Straży Granicznej koloru zielonegoszt.29,85 115Furażerka Straży Granicznejszt.40,00 116Sweterszt.97,60 117Oznaka stopnia do beretu Straży Granicznejszt.1,32 118Spodenki gimnastyczneszt.10,07 119Kalesony marynarskieszt.20,00 120Płaszcz sukienny oficeraszt.513,00 TABELA NR 2. WARTOŚĆ PIENIĘŻNA RYCZAŁTU NA PRANIE UMUNDUROWANIA ORAZ RENOWACJĘ OPORZĄDZENIA Lp.PrzedmiotWartość w zł 123 1Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla funkcjonariusza w służbie stałej noszącego umundurowanie wzoru wojsk lądowych i lotniczych250,00 2Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej noszącego umundurowanie wzoru wojsk lądowych i lotniczych200,00 3Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla funkcjonariusza w służbie stałej noszącego umundurowanie wzoru marynarki wojennej315,00 4Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej noszącego umundurowanie wzoru marynarki wojennej265,00 5Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla generała650,00 6Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla admirała650,00 7Ryczałt na pranie umundurowania oraz renowację oporządzenia dla Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz jego zastępcy350,00 ZAŁĄCZNIK Nr 3 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO PRZYSŁUGUJĄCEGO FUNKCJONARIUSZOM STRAŻY GRANICZNEJ MIANOWANYM NA WYŻSZY STOPIEŃ /w złotych/ Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lądowychDla funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej (pełniących służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach pływających)Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie marynarki wojennej (z wyjątkiem pełniących służbę w komendach dywizjonów SG lub na jednostkach pływających)Dla funkcjonariuszy noszących umundurowanie wojsk lotniczych Wyszczególnieniemężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobietymężczyźnikobiety w służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczejw służbie stałejw służbie przygotowawczej na kolejny stopień generała1.151,961.151,961.151,961.151,96--------1.151,961.151,961.151,961.151,96 pułkownik /komandor/ mianowany na stopień generała brygady /kontradmirała/8.964,638.964,638.964,638.964,636.275,166.275,166.275,166.275,16----8.964,638.964,638.964,638.964,63 na stopień majora / komandora podporucznika /308,50292,50308,50292,50248,00232,00248,00232,00333,50329,50333,50329,50217,50201,50217,50201,50 po raz pierwszy na stopień w korpusie oficerów młodszych343,50328,50343,50328,50321,00305,00321,00305,00406,50390,50406,50390,50262,50247,50262,50247,50 po raz pierwszy na stopień w korpusie chorążych318,50302,50318,50302,50209,00193,00209,00193,00264,50248,50264,50248,50242,50226,50242,50226,50 na stopień w korpusie podoficerów starszych/ z wyjątkiem szeregowych/278,50262,50278,50262,50176,36160,36176,36160,36216,86200,86216,86200,86202,50186,50202,50186,50 ze stopnia szeregowego na stopień w korpusie podoficerów starszych318,50302,50318,50302,50166,36150,36166,36150,36216,86280,86216,86280,86242,50226,50242,50226,50 po raz pierwszy na stopień w korpusie podoficerów młodszych40,0040,0040,0040,0060,3660,3660,3660,3660,3660,3660,3660,3640,0040,0040,0040,00 ZAŁĄCZNIK Nr 4 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO ZA PRZEDŁUŻENIE OKRESU UŻYWALNOŚCI PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA (w złotych) Lp.Wyszczególnieniemunduru wyjściowegokurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką/kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinkąmunduru wyjściowego i kurtki służbowej Straży Granicznej z podpinką/kurtki zimowej nieprzemakalnej z podpinką 1Funkcjonariusz noszący umundurowanie koloru khaki, który nie pobrał225,5896,33321,91 2Funkcjonariusz noszący umundurowanie wzoru marynarki wojennej, który nie pobrał225,5896,33321,91 3Funkcjonariusz noszący umundurowanie wojsk lotniczych, który nie pobrał225,5896,33321,91 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do wykonywania prac podwodnych, które uzyskały uprawnienia w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. Nr 138, poz. 1469) Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa kwalifikacje osób uprawnionych do wykonywania prac podwodnych, które uzyskały uprawnienia w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zwane dalej "kwalifikacjami służbowymi", odpowiadające kwalifikacjom do wykonywania zawodów, o których mowa w art. 19 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych. § 2. Kwalifikacje służbowe potwierdzone w Książce nurka, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wykonywania prac podwodnych w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. Nr 138, poz. 1468), dokumentują uzyskanie kwalifikacji młodszego nurka, nurka lub nurka instruktora i odbycie przeszkoleń we właściwej służbie podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz stanowią podstawę do uzyskania odpowiedniego dyplomu nurka lub kierownika prac podwodnych. § 3. 1. Kwalifikacje służbowe młodszego nurka odpowiadają kwalifikacjom wymaganym do wykonywania zawodu nurka III klasy w zakresie samodzielnego wykonywania prac podwodnych na małych głębokościach, a po odbyciu dodatkowych szkoleń w oparciu o programy uwzględniające pragmatykę służbową odpowiadają kwalifikacjom do wykonywania prac podwodnych na średnich głębokościach w asyście nurka II lub I klasy. 2. Kwalifikacje służbowe nurka odpowiadają kwalifikacjom wymaganym do wykonywania zawodu nurka III klasy w pełnym zakresie, a po odbyciu dodatkowych szkoleń w oparciu o programy uwzględniające pragmatykę służbową odpowiadają kwalifikacjom do wykonywania zawodu nurka II klasy. 3. Kwalifikacje służbowe nurka instruktora odpowiadają kwalifikacjom wymaganym do wykonywania zawodu nurka I klasy. § 4. Osoby posiadające kwalifikacje służbowe nurka i nurka instruktora oraz pełniące funkcję kierującego pracami podwodnymi w zakresie posiadanych uprawnień, potwierdzonych w Książce nurka, spełniają wymagania niezbędne do uzyskania kwalifikacji do wykonywania zawodu kierownika prac podwodnych II klasy. § 5. Osoba obsługująca urządzenia i wyposażenie techniczne wykorzystywane do prac podwodnych, posiadająca kwalifikacje służbowe potwierdzone zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia w tym zakresie, spełnia wymagania niezbędne do uzyskania kwalifikacji do wykonywania zawodu operatora systemów nurkowych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie przekazywania informacji dotyczących uczestników pracowniczych programów emerytalnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1611) Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Informację dotyczącą uczestnika pracowniczych programów emerytalnych sporządza zarządzający w formie kwestionariusza. 2. Wzór kwestionariusza stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Kwestionariusz przekazywany jest uczestnikowi pracowniczego programu emerytalnego oraz następnemu zarządzającemu albo instytucji finansowej prowadzącej indywidualne konto emerytalne (IKE) przesyłką poleconą. § 3. Rubryki nr 21-27 kwestionariusza wypełnia się od dnia 1 września 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK WZÓR INDYWIDUALNY KWESTIONARIUSZ INFORMACYJNY UCZESTNIKA PRACOWNICZEGO PROGRAMU EMERYTALNEGO Numer wpisu programu do rejestru1. Dane identyfikujące uczestnika pracowniczego programu emerytalnego pierwsze imię2. nazwisko3. data urodzenia4. adres zamieszkania5. numer NIP6. numer PESEL17. Dane identyfikujące pracodawcę prowadzącego pracowniczy program emerytalny nazwa8. numer REGON9. numer NIP10. adres siedziby11. adres do korespondencji12. Dane identyfikujące zarządzającego pracowniczym programem emerytalnym nazwa13. numer REGON14. numer NIP15. adres siedziby16. adres do korespondencji17. Wysokość wpłat w ciągu każdego roku kalendarzowego rokskładka podstawowaskładka dodatkowa 18. 19.20. suma składek podstawowych2 21. Informacja o przyjętych wypłatach transferowych data przyjętej wypłaty transferowejdane identyfikujące zarządzającego lub nazwa instytucji finansowej prowadzącej IKE, która dokonała wypłaty transferowejWysokość przyjętej wypłaty transferowej 22. 23.24. Informacja o dokonaniu wypłaty transferowej3 data dokonania wypłaty transferowejdane identyfikujące zarządzającego lub nazwa instytucji finansowej prowadzącej IKE, do których dokonywana jest wypłata transferowaWysokość dokonanej wypłaty 25.26.27. Data sporządzenia kwestionariusza oraz dane personalne osoby odpowiedzialnej za przygotowanie kwestionariusza data sporządzenia kwestionariusza28. imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za przygotowanie kwestionariusza29. funkcja30. podpis31. ________ 1 Numer paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego tożsamość uczestnika w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego wraz ze wskazaniem nazwy tego dokumentu. 2 Wypełnia się w przypadku, gdy wypłata transferowa jest dokonywana na IKE. 3 W przypadku złożenia przez uczestnika dyspozycji wypłaty podaje się dane o wypłacie a nie o wypłacie transferowej. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA Nr 178 przyjęta w Genewie dnia 22 października 1996 r. Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, (Dz. U. z 2004 r. Nr 139, poz. 1472) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 22 października 1996 r. w Genewie została przyjęta Konwencja nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA Nr 178 dotycząca inspekcji warunków pracy i życia marynarzy Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 8 października 1996 r. na osiemdziesiątej czwartej sesji, i odnotowując zmiany w charakterze przemysłu okrętowego i, w konsekwencji tego, zmiany warunków pracy i życia marynarzy, od czasu przyjęcia Zalecenia dotyczącego inspekcji pracy marynarzy, z 1926 r., i przypominając postanowienia Konwencji i Zalecenia dotyczącego inspekcji pracy, z 1947 r., Zalecenia dotyczącego inspekcji pracy w przedsiębiorstwach górniczych i transportowych, z 1947 r. i Konwencji dotyczącej minimalnych norm na statkach handlowych, z 1976 r., i przypominając wejście w życie w dniu 16 listopada 1994 r. Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, z 1982 r., i postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski w sprawie rewizji Zalecenia dotyczącego inspekcji pracy marynarzy, z 1926 r., która to sprawa stanowi pierwszy punkt porządku dziennego sesji, i postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, do realizacji jedynie przez państwo flagowe; przyjmuje dnia dwudziestego drugiego października tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego szóstego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca inspekcji pracy marynarzy, z 1996 r.: Część I Zakres stosowania i definicje Artykuł 1 1. Jeżeli niniejszy artykuł nie stanowi inaczej, konwencja ma zastosowanie do każdego statku morskiego, będącego własnością publiczną lub prywatną, zarejestrowanego na terytorium Członka, dla którego niniejsza konwencja jest w mocy, i używanego dla celów handlowych do transportu towarów lub pasażerów, albo do innych celów handlowych. Dla celów niniejszej konwencji statek, będący w rejestrze dwóch Członków, uważany jest za zarejestrowany na terytorium tego Członka, którego banderę nosi. 2. Ustawodawstwo lub przepisy krajowe określą, które statki mają być uznawane za statki morskie dla celów niniejszej konwencji. 3. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do holowników morskich. 4. Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do statków o wyporności mniejszej niż 500 ton brutto i nieużywanych do nawigacji, statków, takich jak pływające urządzenia wiertnicze i platformy wiertnicze. Decyzja, które statki są objęte niniejszym ustępem, będzie podjęta przez centralną władzę koordynującą po konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami armatorów i marynarzy. 5. W zakresie, w jakim centralna władza koordynująca uważa to za praktyczne, po konsultacji z reprezentatywnymi organizacjami armatorów statków rybackich i rybaków, postanowienia niniejszej konwencji będą stosowane do handlowych morskich statków rybackich. 6. W przypadku wątpliwości, czy dla celów niniejszej konwencji statki mają być uznawane za zaangażowane w handlowe operacje morskie albo handlowe rybołówstwo morskie, kwestia ta będzie określana przez centralną władzę koordynującą, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów, marynarzy i rybaków. 7. Dla celów niniejszej konwencji: a) określenie "centralna władza koordynująca" oznacza ministrów, ministerstwa lub inne władze publiczne mające uprawnienia do wydawania i kontrolowania realizacji przepisów, zarządzeń lub innych instrukcji mających moc prawną dotyczących inspekcji warunków pracy i życia marynarzy w odniesieniu do jakiegokolwiek statku zarejestrowanego na terytorium Członka; b) określenie "inspektor" oznacza każdego urzędnika państwowego lub innego urzędnika publicznego odpowiedzialnego za przeprowadzanie inspekcji wszelkich kwestii związanych z warunkami życia i pracy marynarzy, jak również każdą inną osobę posiadającą właściwe pełnomocnictwa dokonującą inspekcji dla instytucji lub organizacji upoważnionej przez centralną władzą koordynującą, zgodnie z artykułem 2 ustęp 3; c) określenie "przepisy prawne" obejmuje, oprócz ustawodawstwa i przepisów, orzeczenia arbitrażowe i układy zbiorowe mające moc prawną; d) określenie "marynarze" oznacza osoby zatrudnione w jakimkolwiek charakterze na statku morskim, do którego stosuje się niniejsza konwencja. W przypadku wątpliwości, czy pewne kategorie osób mają być uznane za marynarzy dla celów niniejszej konwencji, kwestia ta będzie określana przez centralną władzę koordynującą, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów i marynarzy; e) określenie "warunki pracy i życia marynarzy" oznacza warunki dotyczące standardów utrzymania i czystości dziedzin życia i pracy na statku, minimalnego wieku, umów najmu, żywności i zaopatrzenia, zakwaterowania załogi, rekrutacji, utrzymania stanu załogi, kwalifikacji, czasu pracy, badań lekarskich, zapobiegania wypadkom zawodowym, opieki lekarskiej, świadczeń chorobowych i wypadkowych, ochrony socjalnej i spraw z nią związanych, repatriacji, okresów i warunków zatrudnienia, które są przedmiotem ustawodawstwa i przepisów krajowych oraz wolności zrzeszania się określonej w Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych, z 1948 r. Część II Organizacja inspekcji Artykuł 2 1. Każdy Członek wykonujący postanowienia konwencji będzie utrzymywał system inspekcji warunków pracy i życia marynarzy. 2. Centrala władza koordynująca będzie koordynowała, całkowicie lub częściowo, inspekcje dotyczące warunków pracy i życia marynarzy oraz ustali zasady, jakie mają być przestrzegane. 3. Centralna władza koordynująca będzie we wszystkich przypadkach odpowiedzialna za inspekcje warunków pracy i życia marynarzy. Może ona upoważnić instytucje publiczne lub inne organizacje, które uznaje za kompetentne i niezależne do przeprowadzania inspekcji warunków pracy i życia marynarzy w jej imieniu. Będzie ona utrzymywała i udostępni publicznie listę takich instytucji lub organizacji. Artykuł 3 1. Każdy Członek zapewni przeprowadzanie inspekcji na wszystkich statkach zarejestrowanych na jego terytorium w okresie nieprzekraczającym trzech lat, a tam gdzie to praktycznie możliwe corocznie, w celu sprawdzenia, czy warunki pracy i życia marynarzy są zgodne z ustawodawstwem i przepisami krajowymi. 2. Jeżeli Członek otrzyma skargę lub uzyska dowód, że statek zarejestrowany na jego terytorium nie spełnia wymogów ustawodawstwa i przepisów krajowych dotyczących pracy i życia marynarzy, Członek ten podejmie działania w celu przeprowadzenia inspekcji statku, tak szybko jak to możliwe. 3. W przypadkach znaczących zmian w konstrukcji lub rozwiązań dotyczących zakwaterowania, inspekcja statku zostanie przeprowadzona w okresie trzech miesięcy od momentu dokonania tych zmian. Artykuł 4 Każdy Członek wyznaczy inspektorów wykwalifikowanych do wykonywania obowiązków i podejmie niezbędne kroki dla upewnienia się, że liczba inspektorów jest wystarczająca do spełniania wymogów niniejszej konwencji. Artykuł 5 1. Inspektorzy posiadają status i warunki pracy zapewniające im niezależność od zmian rządowych i niewłaściwych wpływów zewnętrznych. 2. Inspektorzy wyposażeni w odpowiednie pełnomocnictwa mają prawo do: a) wchodzenia na pokład statku zarejestrowanego na terytorium Członka i do innych miejsc niezbędnych do inspekcji; b) przeprowadzania badań, testów lub śledztwa, które mogą uznawać za niezbędne w celu upewnienia się, że przepisy prawne są ściśle przestrzegane; c) wymagania, aby nieprawidłowości zostały naprawione; i d) zakazu opuszczania portu przez statek do momentu podjęcia niezbędnych środków, jeśli mają podstawy sądzić, że nieprawidłowości stanowią znaczne zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa marynarzy, pod warunkiem zapewnienia praw do odwołania się do władz sądowniczych lub administracyjnych, statek nie może być zatrzymany lub opóźniony bez ważnego powodu. Artykuł 6 1. W czasie przeprowadzania inspekcji lub kiedy podejmowane są działania zgodne z niniejszą konwencją należy dołożyć wszelkich starań, aby uniknąć nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia statku. 2. Jeżeli statek jest bez wyraźnego powodu zatrzymany lub opóźniony, armator lub użytkownik statku będzie uprawniony do odszkodowania za każdą poniesioną stratę lub szkodę. W każdym przypadku zarzutu nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia, ciężar dowodu będzie spoczywał na armatorze lub użytkowniku statku. Część III Kary Artykuł 7 1. Stosowne kary, nakładane przez inspektorów za naruszanie przepisów prawnych i utrudnianie wypełniania ich obowiązków, będą przewidziane w ustawodawstwie krajowym lub regulacjach prawnych. 2. Inspektorzy mają, według swego uznania, prawo do udzielania upomnień i porad zamiast rozpoczynania lub zalecania wszczynania postępowania. Część IV Raporty Artykuł 8 1. Centralna władza koordynująca będzie utrzymywała wykazy inspekcji warunków pracy i życia marynarzy. 2. Będzie ona publikowała coroczny raport na temat działań inspekcyjnych, w tym listę instytucji i organizacji upoważnionych do przeprowadzania inspekcji w jej imieniu. Raport będzie publikowany w uzasadnionym czasie po zakończeniu roku, którego dotyczy, nie później jednak niż w ciągu sześciu miesięcy. Artykuł 9 1. Inspektorzy będą przedkładali centralnej władzy koordynującej raport z każdej inspekcji. Jedna kopia raportu w języku angielskim lub innym języku roboczym statku będzie przekazywana kapitanowi statku, a następna będzie wywieszana na tablicy informacyjnej statku, aby poinformować marynarzy lub przesłana do ich przedstawicieli. 2. W przypadku inspekcji przeprowadzonej w wyniku poważnego wypadku, raport będzie przedłożony tak szybko jak to tylko możliwe, ale nie później jednak niż miesiąc po sporządzeniu wniosków z inspekcji. Część V Postanowienie końcowe Artykuł 10 Niniejsza konwencja zastępuje Zalecenie dotyczące inspekcji pracy marynarzy, z 1926 r. Artykuł 11 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania. Artykuł 12 1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy. 2. Wejdzie ona w życie po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch Członków. 3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji. Artykuł 13 1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu roku po upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, nie skorzystał z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany przez kolejny okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 14 1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji. 2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji. Artykuł 15 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów. Artykuł 16 Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać na porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji. Artykuł 17 1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i o ile nowa konwencja nie stanowi inaczej: a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 13, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie; b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję, niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków. 2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję. Artykuł 18 Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne. Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej osiemdziesiątej czwartej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona zamkniętą w dniu 22 października 1996 r. NA DOWÓD CZEGO dnia dwudziestego drugiego października 1996 r. złożyli swe podpisy: Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 15 maja 2002 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia 22 października 1996 r. (Dz. U. Nr 139, poz. 1473) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 2001 r. o ratyfikacji Konwencji nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia 22 października 1996 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1365), w dniu 15 maja 2002 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Konwencję nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętą w Genewie dnia 22 października 1996 r. Dnia 9 sierpnia 2002 r. złożono Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacji. Zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 22 kwietnia 2000 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja, zgodnie z jej artykułem 12 ustęp 3, weszła w życie dnia 9 sierpnia 2003 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach: Republika Albanii 24 lipca 2002 r. Republika Finlandii 24 lutego 1999 r. Irlandia 22 kwietnia 1999 r. Królestwo Marokańskie 1 grudnia 2000 r. Królestwo Norwegii 11 czerwca 1999 r. Królestwo Szwecji 15 grudnia 2000 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 2 lipca 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ KONWENCJA Nr 182 przyjęta w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r. Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, (Dz. U. z 2004 r. Nr 139, poz. 1474) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 17 czerwca 1999 r. w Genewie została przyjęta Konwencja nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, w następującym brzmieniu: Przekład KONWENCJA Nr 182 dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 1 czerwca 1999 r. na 87. sesji, uznając potrzebę przyjęcia nowych instrumentów w sprawie zakazu i eliminowania najgorszych form pracy dzieci, jako główny priorytet działań krajowych i międzynarodowych, w tym współpracy i pomocy międzynarodowej, w celu uzupełnienia Konwencji i Zalecenia dotyczących najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia, z 1973 r., które pozostają fundamentalnymi instrumentami dotyczącymi pracy dzieci, uznając, że skuteczne eliminowanie najgorszych form pracy dzieci wymaga natychmiastowego i szerokiego działania, z uwzględnieniem znaczenia bezpłatnego podstawowego kształcenia i potrzeby odsunięcia zainteresowanych dzieci od każdej takiej pracy oraz zapewnienia im rehabilitacji i reintegracji społecznej, przy jednoczesnym zajmowaniu się potrzebami ich rodzin, przypominając rezolucję dotyczącą eliminowania pracy dzieci, przyjętą przez Międzynarodową Konferencję Pracy podczas 83. sesji w 1996 r., uznając, że pracę dzieci powoduje w największym stopniu ubóstwo, a długotrwałe rozwiązanie jest uzależnione od trwałego rozwoju gospodarczego prowadzącego do postępu społecznego, w szczególności łagodzenia ubóstwa i powszechnego nauczania, przypominając Konwencję Praw Dziecka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r., przypominając Deklarację MOP dotyczącą fundamentalnych zasad i praw w pracy oraz jej działania następcze, przyjętą przez Międzynarodową Konferencję Pracy podczas 86. sesji w 1998 r., przypominając, że niektóre najgorsze formy pracy dzieci są objęte innymi instrumentami międzynarodowymi, w szczególności Konwencją MOP dotyczącą pracy przymusowej, z 1930 r., i Uzupełniającą Konwencją Narodów Zjednoczonych dotyczącą zakazu niewolnictwa, handlu niewolnikami oraz instytucji i praktyk podobnych do niewolnictwa, z 1956 r., postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące pracy dzieci, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji, postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, przyjmuje dnia siedemnastego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego dziewiątego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca natychmiastowego zniesienia najgorszych form pracy dzieci, z 1999 r. Artykuł 1 Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, podejmie natychmiastowe i skuteczne środki w celu pilnego zapewnienia zakazu i eliminowania najgorszych form pracy dzieci. Artykuł 2 Dla celów niniejszej konwencji określenie "dziecko" będzie miało zastosowanie do wszystkich osób poniżej 18. roku życia. Artykuł 3 Dla celów niniejszej konwencji wyrażenie "najgorsze formy pracy dzieci" obejmuje: a) wszystkie formy niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa, takich jak sprzedaż i handel dziećmi, niewolnictwo za długi i pańszczyzna lub praca przymusowa albo obowiązkowa, w tym przymusowe lub obowiązkowe rekrutowanie dzieci do udziału w konflikcie zbrojnym, b) korzystanie, angażowanie lub proponowanie dziecka do prostytucji, produkcji pornografii lub przedstawień pornograficznych, c) korzystanie, angażowanie lub proponowanie dziecka do nielegalnych działalności, w szczególności do produkcji i handlu narkotyków, jak to określają stosowne traktaty międzynarodowe, d) pracę, która ze względu na swój charakter lub okoliczności, w których jest prowadzona, może zagrażać zdrowiu, bezpieczeństwu lub moralności dzieci. Artykuł 4 1. Rodzaje pracy, o której mowa w artykule 3d, będą określone w ustawodawstwie krajowym lub przepisach albo przez właściwą władzę, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, z uwzględnieniem stosownych standardów międzynarodowych, w szczególności ustępu 3 i 4 Zalecenia dotyczącego najgorszych form pracy dzieci, z 1999 r. 2. Właściwa władza, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, określi, gdzie występują rodzaje pracy w ten sposób zdefiniowane. 3. Lista rodzajów pracy określonych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu będzie okresowo badana i rewidowana, jeżeli to niezbędne, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników. Artykuł 5 Każdy Członek, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, ustanowi lub wyznaczy właściwe mechanizmy monitorowania realizowania postanowień wprowadzających w życie niniejszą konwencję. Artykuł 6 1. Każdy Członek opracuje i będzie realizował, jako priorytet, programy działania na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci. 2. Takie programy działania będą opracowane i realizowane w konsultacji ze stosownymi instytucjami rządowymi oraz organizacjami pracodawców i pracowników, z uwzględnieniem poglądów innych zainteresowanych grup, jeżeli to właściwe. Artykuł 7 1. Każdy Członek podejmie wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia skutecznej realizacji i stosowania postanowień wprowadzających w życie niniejszą konwencję, w tym zapewnienia stosowania sankcji karnych i, gdzie to właściwe, innych sankcji. 2. Każdy Członek podejmie, uwzględniając znaczenie kształcenia w eliminowaniu pracy dzieci, skuteczne i określone czasowo środki na rzecz: a) zapobiegania angażowaniu dzieci do najgorszych form pracy dzieci, b) zapewniania niezbędnej i właściwej bezpośredniej pomocy dla ich odsuwania od najgorszych form pracy dzieci, rehabilitacji i reintegracji społecznej, c) zapewniania wszystkim dzieciom odsuniętym od najgorszych form pracy dzieci dostępu do bezpłatnego kształcenia podstawowego, gdzie to możliwe i właściwe, szkolenia zawodowego, d) określania i docierania do dzieci szczególnie zagrożonych, oraz e) uwzględniania specyficznej sytuacji dziewcząt. 3. Każdy Członek wyznaczy właściwą władzę odpowiedzialną za realizowanie postanowień wprowadzających w życie niniejszą konwencję. Artykuł 8 Członkowie podejmą kroki w celu pomagania sobie wzajemnie przy wprowadzaniu w życie postanowień konwencji poprzez wzmożoną współpracę międzynarodową i/lub pomoc obejmującą wspieranie rozwoju społecznego i gospodarczego, programy likwidowania ubóstwa oraz powszechnego nauczania. Artykuł 9 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania. Artykuł 10 1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy. 2. Wejdzie ona w życie po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch Członków. 3. Następnie konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji. Artykuł 11 1. Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania. 2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w ciągu roku po upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, nie skorzystał z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej konwencji na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po upływie każdego okresu dziesięciu lat z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule. Artykuł 12 1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji. 2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji. Artykuł 13 Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów. Artykuł 14 Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać w porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji. Artykuł 15 1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji i o ile nowa konwencja nie stanowi inaczej: a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 11 powyżej, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie; b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję, niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków. 2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję. Artykuł 16 Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne. Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej osiemdziesiątej siódmej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona zamkniętą w dniu 17 czerwca 1999 r. NA DOWÓD CZEGO dnia osiemnastego czerwca 1999 r., złożyli swe podpisy: Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie, dnia 15 maja 2002 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r. (Dz. U. Nr 139, poz. 1475) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 2001 r. o ratyfikacji Konwencji nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1364), w dniu 15 maja 2002 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Konwencję nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętą w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r. Dnia 9 sierpnia 2002 r. złożono Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacji. Zgodnie z artykułem 10 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie dnia 9 listopada 2000 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja, zgodnie z jej artykułem 10 ustęp 3, weszła w życie dnia 9 sierpnia 2003 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach: Republika Południowej Afryki 7 czerwca 2000 r. Republika Albanii 2 sierpnia 2001 r. Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna 9 lutego 2001 r. Republika Angoli 13 czerwca 2001 r. Królestwo Arabii Saudyjskiej 8 października 2001 r. Antigua i Barbuda 16 września 2002 r. Republika Argentyńska 5 lutego 2001 r. Republika Austrii 4 kwietnia 2001 r. Wspólnota Bahamów 14 czerwca 2001 r. Królestwo Bahrajnu 23 marca 2001 r. Ludowa Republika Bangladeszu 12 marca 2001 r. Barbados 23 października 2000 r. Królestwo Belgii 8 maja 2002 r. Belize 6 marca 2000 r. Republika Beninu 6 listopada 2001 r. Republika Białorusi 31 października 2000 r. Republika Boliwii 6 czerwca 2003 r. Bośnia i Hercegowina 5 października 2001 r. Republika Botswany 3 stycznia 2000 r. Federacyjna Republika Brazylii 2 lutego 2000 r. Republika Bułgarii 28 lipca 2000 r. Burkina Faso 25 lipca 2001 r. Republika Burundi 11 czerwca 2002 r. Republika Chile 17 lipca 2000 r. Chińska Republika Ludowa 8 sierpnia 2002 r. Republika Chorwacji 17 lipca 2001 r. Republika Cypryjska 27 listopada 2000 r. Republika Czadu 6 listopada 2000 r. Republika Czeska 19 czerwca 2001 r. Królestwo Danii 14 sierpnia 2000 r. Dominika 4 stycznia 2001 r. Republika Dominikańska 15 listopada 2000 r. Arabska Republika Egiptu 6 maja 2002 r. Republika Ekwadoru 19 września 2000 r. Republika Estońska 24 września 2001 r. Federalna Demokratyczna Republika Etiopii 2 września 2003 r. Republika Wysp Fidżi 17 kwietnia 2002 r. Republika Filipin 28 listopada 2000 r. Republika Finlandii 17 stycznia 2000 r. Republika Francuska 11 września 2001 r. Republika Gabońska 28 marca 2001 r. Republika Gambii 3 lipca 2001 r. Republika Ghany 13 czerwca 2000 r. Republika Grecka 6 listopada 2001 r. Grenada 14 maja 2003 r. Gruzja 24 lipca 2002 r. Kooperacyjna Republika Gujany 15 stycznia 2001 r. Republika Gwatemali 11 października 2001 r. Republika Gwinei 6 czerwca 2003 r. Republika Gwinei Równikowej 13 sierpnia 2001 r. Królestwo Hiszpanii 2 kwietnia 2001 r. Republika Hondurasu 25 października 2001 r. Republika Indonezji 28 marca 2000 r. Republika Iraku 9 lipca 2001 r. Islamska Republika Iranu 8 maja 2002 r. Irlandia 20 grudnia 1999 r. Republika Islandii 29 maja 2000 r. Jamajka 13 października 2003 r. Japonia 18 czerwca 2001 r. Republika Jemeńska 15 czerwca 2000 r. Jordańskie Królestwo Haszymidzkie 20 kwietnia 2000 r. Serbia i Czarnogóra 10 lipca 2003 r. Republika Kamerunu 5 czerwca 2002 r. Kanada 6 czerwca 2000 r. Państwo Kataru 30 maja 2000 r. Republika Kazachstanu 26 lutego 2003 r. Republika Kenii 7 maja 2001 r. Demokratyczna Republika Konga 20 czerwca 2001 r. Republika Konga 23 sierpnia 2002 r. Republika Korei 29 marca 2001 r. Państwo Kuwejtu 15 sierpnia 2000 r. Królestwo Lesotho 14 czerwca 2001 r. Republika Libańska 11 września 2001 r. Republika Liberii 2 czerwca 2003 r. Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna 4 października 2000 r. Republika Litewska 29 września 2003 r. Wielkie Księstwo Luksemburga 21 marca 2001 r. Była Jugosławiańska Republika Macedonii 30 maja 2002 r. Republika Madagaskaru 4 października 2001 r. Republika Malawi 19 listopada 1999 r. Malezja 10 listopada 2000 r. Republika Mali 14 lipca 2000 r. Republika Malty 15 czerwca 2001 r. Królestwo Marokańskie 26 stycznia 2001 r. Islamska Republika Mauretanii 3 grudnia 2001 r. Republika Mauritiusa 8 czerwca 2000 r. Meksykańskie Stany Zjednoczone 30 czerwca 2000 r. Republika Mołdowy 14 czerwca 2002 r. Mongolia 26 lutego 2001 r. Republika Mozambiku 16 czerwca 2003 r. Republika Namibii 15 listopada 2000 r. Królestwo Nepalu 3 stycznia 2002 r. Królestwo Niderlandów 14 lutego 2002 r. Republika Federalna Niemiec 18 kwietnia 2002 r. Federalna Republika Nigerii 2 października 2002 r. Republika Nigru 23 października 2000 r. Republika Nikaragui 6 listopada 2000 r. Królestwo Norwegii 21 grudnia 2000 r. Nowa Zelandia 14 czerwca 2001 r. Sułtanat Omanu 11 czerwca 2001 r. Islamska Republika Pakistanu 11 października 2001 r. Republika Panamy 31 października 2000 r. Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei 2 czerwca 2000 r. Republika Paragwaju 7 marca 2001 r. Republika Peru 10 stycznia 2002 r. Republika Portugalska 15 czerwca 2000 r. Federacja Rosyjska 25 marca 2003 r. Republika Rwandy 23 maja 2000 r. Rumunia 13 grudnia 2000 r. Saint Kitts i Nevis 12 października 2000 r. Saint Lucia 6 grudnia 2000 r. Saint Vincent i Grenadyny 4 grudnia 2001 r. Republika Salwadoru 12 października 2000 r. Republika San Marino 15 marca 2000 r. Republika Senegalu 1 czerwca 2000 r. Republika Seszeli 28 września 1999 r. Republika Singapuru 14 czerwca 2001 r. Republika Słowacka 20 grudnia 1999 r. Republika Słowenii 8 maja 2001 r. Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki 1 marca 2001 r. Stany Zjednoczone Ameryki 2 grudnia 1999 r. Królestwo Suazi 23 października 2002 r. Republika Sudanu 7 marca 2002 r. Syryjska Republika Arabska 22 maja 2003 r. Konfederacja Szwajcarska 28 czerwca 2000 r. Królestwo Szwecji 13 czerwca 2001 r. Republika Środkowoafrykańska 28 czerwca 2000 r. Królestwo Tajlandii 16 lutego 2001 r. Zjednoczona Republika Tanzanii 12 września 2001 r. Republika Togijska 19 września 2000 r. Republika Trynidadu i Tobago 23 kwietnia 2003 r. Republika Tunezyjska 28 lutego 2000 r. Republika Turcji 2 sierpnia 2001 r. Republika Ugandy 21 czerwca 2001 r. Ukraina 14 grudnia 2000 r. Wschodnia Republika Urugwaju 3 sierpnia 2001 r. Republika Węgierska 20 kwietnia 2000 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 22 marca 2000 r. Socjalistyczna Republika Wietnamu 19 grudnia 2000 r. Republika Włoska 7 czerwca 2000 r. Republika Wybrzeża Kości Słoniowej 7 lutego 2003 r. Republika Zambii 10 grudnia 2001 r. Republika Zielonego Przylądka 23 października 2001 r. Republika Zimbabwe 11 grudnia 2000 r. Zjednoczone Emiraty Arabskie 28 czerwca 2001 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ DRUGI PROTOKÓŁ DODATKOWY sporządzony w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r. do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, (Dz. U. z 2004 r. Nr 139, poz. 1476) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 8 listopada 2001 r. w Strasburgu sporządzony został Drugi protokół dodatkowy do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, w następującym brzmieniu: Przekład DRUGI PROTOKÓŁ DODATKOWY do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych Państwa Członkowskie Rady Europy, sygnatariusze niniejszego Protokołu, Mając na uwadze swoje zobowiązania wynikające ze Statutu Rady Europy; Pragnąc przyczynić się do wzmocnienia ochrony praw człowieka, obrony Państwa prawa i zachowania demokratycznego charakteru społeczeństwa; Uznając, iż dla osiągnięcia tego celu jest pożądane wzmocnienie zdolności indywidualnej i zbiorowej do reagowania na przestępczość; Zdecydowane zmodyfikować i uzupełnić pod niektórymi względami Europejską konwencję o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzoną w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (zwaną dalej "Konwencją"), a także postanowienia Protokołu dodatkowego do Konwencji, sporządzonego w Strasburgu dnia 17 marca 1978 r.; Mając na względzie postanowienia Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., i Konwencji o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, sporządzonej w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r., uzgodniły, co następuje: Rozdział I Artykuł 1 Zakres stosowania Artykuł 1 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia: "1. Strony zobowiązują się do udzielania sobie, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji i w jak najkrótszym czasie, możliwie najszerszej pomocy prawnej w sprawach o przestępstwa, których ściganie należy, w chwili występowania z wnioskiem, do właściwych organów sądowych Strony wzywającej. 2. Postanowień niniejszej Konwencji nie stosuje się do wykonywania orzeczeń o aresztowaniu i orzeczeń skazujących ani do przestępstw wojskowych niebędących przestępstwami pospolitymi. 3. Pomocy prawnej można również udzielić w odniesieniu do czynów karalnych według prawa wewnętrznego Strony wzywającej lub Strony wezwanej, których ściganie należy do właściwości organów administracyjnych, jeżeli od decyzji takich organów istnieje możliwość odwołania się do sądu właściwego w sprawach karnych. 4. Udzielenia pomocy prawnej nie można odmówić wyłącznie na tej podstawie, że czyny, których dotyczy wniosek, mogą wiązać się w Stronie wzywającej z odpowiedzialnością osoby prawnej.". Artykuł 2 Udział organów Strony wzywającej Artykuł 4 Konwencji uzupełnia się w następujący sposób: pierwotny artykuł 4 Konwencji oznacza się jako ustęp 1, a poniższe postanowienia jako ustęp 2: "2. Wnioski o dopuszczenie udziału przedstawicieli tych organów lub zainteresowanych osób nie powinny zostać odrzucone, jeżeli udział odpowiada lepiej potrzebom Strony wzywającej, a w konsekwencji pozwala uniknąć występowania z wnioskami dodatkowymi.". Artykuł 3 Tymczasowe przekazanie na terytorium Strony wzywającej osób pozbawionych wolności Artykuł 11 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia: "1. Osobę pozbawioną wolności, o której osobiste stawiennictwo w celu przeprowadzenia czynności w ramach postępowania karnego, z wyłączeniem stawiennictwa w celu osądzenia, wnosi Strona wzywająca, przekazuje się czasowo na jej terytorium pod warunkiem zapewnienia jej powrotu w terminie wskazanym przez Stronę wezwaną i z zastrzeżeniem postanowień artykułu 12 niniejszej Konwencji, w zakresie w jakim mogą one znaleźć zastosowanie. Przekazania można odmówić: a) jeżeli osoba pozbawiona wolności nie wyraża na nie zgody; b) jeżeli jej obecność jest konieczna dla celów postępowania karnego toczącego się na terytorium Strony wezwanej; c) jeżeli przekazanie tej osoby mogłoby spowodować przedłużenie okresu pozbawienia jej wolności; d) jeżeli inne istotne przyczyny sprzeciwiają się jej przekazaniu na terytorium Strony wzywającej. 2. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 2 niniejszej Konwencji, w wypadku określonym w ustępie 1, zgoda na tranzyt osoby pozbawionej wolności przez terytorium Państwa trzeciego wyrażana jest na wniosek, do którego dołącza się wszelkie niezbędne dokumenty, kierowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej do udzielenia tranzytu. Każda z Umawiających się Stron może odmówić wyrażenia zgody na tranzyt własnych obywateli. 3. Osoba przekazana powinna pozostawać pozbawiona wolności na terytorium Strony wzywającej oraz, w stosownych wypadkach, na terytorium Strony wezwanej do udzielenia tranzytu, chyba że Strona wezwana zażąda jej zwolnienia.". Artykuł 4 Sposoby porozumiewania się Artykuł 15 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia: "1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej, jak również wszelkie informacje przekazywane z własnej inicjatywy będą kierowane w formie pisemnej przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w tej samej drodze. Jednakże mogą one być kierowane bezpośrednio przez organy sądowe Strony wzywającej do organów sądowych Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w tej samej drodze. 2. Wnioski określone w artykule 11 niniejszej Konwencji, jak również wnioski określone w artykule 13 Drugiego protokołu dodatkowego do niniejszej Konwencji będą kierowane w każdym wypadku przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w tej samej drodze. 3. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej dotyczące postępowań określonych w artykule 1 ustęp 3 niniejszej Konwencji mogą również być kierowane, w stosownych wypadkach, bezpośrednio przez organy administracyjne lub sądowe Strony wzywającej do organów administracyjnych lub sądowych Strony wezwanej i podlegać zwrotowi w tej samej drodze. 4. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej sporządzone na podstawie artykułów 18 lub 19 Drugiego protokołu dodatkowego do niniejszej Konwencji mogą również być kierowane bezpośrednio przez właściwe organy Strony wzywającej do właściwych organów Strony wezwanej. 5. Wnioski określone w artykule 13 ustęp 1 niniejszej Konwencji mogą być kierowane bezpośrednio przez właściwe organy sądowe do właściwych służb Strony wezwanej, a odpowiedzi mogą być przesyłane bezpośrednio przez te służby. Wnioski określone w artykule 13 ustęp 2 niniejszej Konwencji będą kierowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości Strony wzywającej do Ministerstwa Sprawiedliwości Strony wezwanej. 6. Wnioski o nadesłanie odpisów orzeczeń skazujących i informacji o zastosowanych środkach, o których mowa w artykule 4 Protokołu dodatkowego do niniejszej Konwencji, mogą być kierowane bezpośrednio do właściwych organów. Każde Umawiające się Państwo będzie mogło w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać organy, które będzie uważało za właściwe w rozumieniu niniejszego ustępu. 7. W pilnych wypadkach, i jeżeli przesyłanie bezpośrednie jest dopuszczone przez niniejszą Konwencję, może być ono dokonane za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol). 8. Każda Strona będzie mogła w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, zastrzec sobie prawo poddania wykonywania wniosków o udzielenie pomocy prawnej lub wykonywania niektórych spośród nich, jednemu lub kilku następującym warunkom: a) kopia wniosku powinna być skierowana do wyznaczonego organu centralnego; b) wniosek, z wyjątkiem wypadków kiedy jest pilny, powinien być skierowany do wyznaczonego organu centralnego; c) w wypadku przesyłania bezpośredniego ze względu na pilność, kopia powinna być przesłana w tym samym czasie do jej Ministerstwa Sprawiedliwości; d) niektóre lub wszystkie wnioski o udzielenie pomocy prawnej muszą być jej przesyłane inną drogą niż ta przewidziana w niniejszym artykule. 9. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej lub każda inna informacja przesyłana w oparciu o niniejszą Konwencję lub protokoły dodatkowe do niej mogą być przesyłane przy użyciu elektronicznych środków komunikacji lub każdą inną drogą telekomunikacyjną, pod warunkiem że Strona wzywająca, na wniosek, będzie w stanie w każdym czasie udokumentować na piśmie przesłanie wniosku, jak również przedstawić jego oryginał. Jednakże, każde Umawiające się Państwo może, w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać warunki, na których jest ono gotowe zaakceptować i wykonywać wnioski otrzymane drogą elektroniczną lub każdą inną drogą telekomunikacyjną. 10. Niniejszy artykuł nie narusza postanowień umów lub porozumień dwustronnych, obowiązujących między Stronami, na mocy których dopuszczalne jest bezpośrednie przekazywanie wniosków o udzielenie pomocy prawnej między organami Stron.". Artykuł 5 Koszty Artykuł 20 Konwencji zostaje zastąpiony przez następujące postanowienia: "1. Strony nie będą wysuwały wzajemnych roszczeń o zwrot kosztów wynikających ze stosowania Konwencji lub jej protokołów, z wyjątkiem: a) kosztów powstałych w związku z czynnościami biegłych wykonywanymi na terytorium Strony wezwanej; b) kosztów powstałych w związku z przekazaniem osób pozbawionych wolności, dokonanym w trybie artykułów 13 lub 14 Drugiego protokołu dodatkowego do niniejszej Konwencji lub w trybie artykułu 11 niniejszej Konwencji; c) kosztów znacznych lub nadzwyczajnych. 2. Jednakże koszty ustanowienia połączeń wideo lub telefonicznych, koszty związane z udostępnieniem połączeń wideo lub telefonicznych na terytorium Strony wezwanej, wynagrodzenie tłumaczy zapewnionych przez tę Stronę, diety wypłacone świadkom, a także koszty ich podróży na terytorium Strony wezwanej podlegają zwrotowi przez Stronę wzywającą Stronie wezwanej, chyba że Strony postanowią inaczej. 3. Strony porozumiewają się w celu określenia warunków zwrotu kosztów, które mogą być żądane w oparciu o postanowienia ustępu 1 lit. c) niniejszego artykułu. 4. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie bez naruszenia postanowień artykułu 10 ustęp 3 niniejszej Konwencji.". Artykuł 6 Organy sądowe Artykuł 24 Konwencji otrzymuje następujące brzmienie: "Każde Państwo, w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia wskaże, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, jakie organy uważa za organy sądowe w rozumieniu niniejszej Konwencji. Następnie będzie mogło w każdym czasie i w taki sam sposób zmienić treść oświadczenia.". Rozdział II Artykuł 7 Odroczenie wykonywania wniosków 1. Strona wezwana może odroczyć wykonanie wniosku, jeżeli jego wykonanie mogłoby mieć negatywny wpływ na prowadzone przez organy tej Strony śledztwo, dochodzenie, ściganie czy jakiekolwiek inne związane z nimi postępowania prowadzone przez te organy. 2. Strona wezwana, zanim odmówi lub odroczy wykonanie wniosku, zbada, w stosownych wypadkach, po porozumieniu się ze Stroną wzywającą, możliwość wykonania wniosku w części lub pod warunkami, jakie uzna za konieczne. 3. Każda decyzja o odroczeniu wykonania wniosku powinna być uzasadniona. Strona wezwana informuje również Stronę wzywającą o przyczynach uniemożliwiających wykonanie wniosku lub przyczynach znacznego opóźnienia wykonania. Artykuł 8 Postępowanie Niezależnie od postanowień artykułu 3 Konwencji, jeżeli wniosek przewiduje określone formalności lub postępowanie wymagane prawem Strony wzywającej, nawet jeżeli dana formalność czy postępowanie nie jest znane systemowi prawnemu Strony wezwanej, Strona wezwana wykonuje wniosek w takim zakresie, w jakim czynności nie są sprzeczne z podstawowymi zasadami jej porządku prawnego, chyba że postanowienia niniejszego Protokołu stanowią inaczej. Artykuł 9 Przesłuchanie w formie wideokonferencji 1. Jeżeli osoba znajdująca się na terytorium jednej ze Stron ma być przesłuchana w charakterze świadka lub biegłego przez organy sądowe innej Strony, ta ostatnia może wnosić, aby przesłuchanie odbyło się w formie wideokonferencji, zgodnie z zasadami określonymi w ustępach 2-7, jeżeli osobiste stawiennictwo osoby na terytorium Strony wzywającej jest niewskazane lub niemożliwe. 2. Strona wezwana wyraża zgodę na przesłuchanie w formie wideokonferencji, jeżeli zastosowanie tej metody nie jest sprzeczne z podstawowymi zasadami jej porządku prawnego i pod warunkiem, że dysponuje ona środkami technicznymi umożliwiającymi przeprowadzenie tego typu przesłuchania. Jeżeli Strona wezwana nie posiada środków technicznych pozwalających na przeprowadzenie wideokonferencji, Strona wzywająca może, za zgodą Strony wezwanej, takie środki udostępnić. 3. Wnioski o przesłuchanie w formie wideokonferencji powinny zawierać oprócz informacji, o których mowa w artykule 14 Konwencji, wskazanie przyczyny, dla której nie jest pożądane lub nie jest możliwe osobiste stawiennictwo świadka lub biegłego, oraz wskazanie nazwy organu sądowego i osób, które przeprowadzą przesłuchanie. 4. Organ sądowy Strony wezwanej kieruje wezwanie do osoby, której wniosek dotyczy, w sposób zgodny ze swoim prawem wewnętrznym. 5. Do przesłuchania w formie wideokonferencji zastosowanie mają następujące zasady: a) przesłuchanie odbywa się w obecności organu sądowego Strony wezwanej, w razie potrzeby z udziałem tłumacza; organ ten jest odpowiedzialny również za potwierdzenie tożsamości osoby przesłuchiwanej i przestrzeganie podstawowych zasad porządku prawnego Strony wezwanej. Jeżeli organ sądowy Strony wezwanej uzna, że w trakcie przesłuchania nie są przestrzegane podstawowe zasady porządku prawnego Strony wezwanej, podejmie natychmiast konieczne działania mające na celu zapewnienie, aby przesłuchanie odbywało się zgodnie z wyżej wymienionymi zasadami; b) właściwe organy sądowe Strony wzywającej i wezwanej uzgodnią, w stosownych wypadkach, jakie środki należy podjąć w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobie przesłuchiwanej; c) przesłuchanie jest prowadzone bezpośrednio przez organ sądowy Strony wzywającej lub pod jego kierunkiem, zgodnie z prawem wewnętrznym tej Strony; d) na wniosek Strony wzywającej lub osoby przesłuchiwanej, Strona wezwana zapewni, aby w razie potrzeby przesłuchiwanej osobie zapewniona została pomoc tłumacza; e) osoba przesłuchiwana może powoływać się na prawo do odmowy składania zeznań, które przysługiwałoby jej zgodnie z ustawodawstwem Strony wezwanej lub wzywającej. 6. Bez uszczerbku dla jakichkolwiek środków podjętych w celu zapewnienia ochrony osób, organ sądowy Strony wezwanej sporządza protokół z przesłuchania, zawierający oznaczenie daty i miejsca przesłuchania, wskazanie tożsamości osoby przesłuchiwanej, tożsamości i charakteru, w jakim występowały inne osoby uczestniczące w przesłuchaniu reprezentujące Stronę wezwaną, ewentualne informacje o zaprzysiężeniu i opis warunków technicznych, w jakich przesłuchanie się odbyło. Dokument ten zostaje przekazany przez właściwy organ Strony wezwanej właściwemu organowi Strony wzywającej. 7. Każda ze Stron podejmie konieczne środki, ażeby, w razie gdy świadkowie lub biegli przesłuchiwani na jej terytorium, zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, odmawiają złożenia zeznań, podczas gdy nie przysługuje im prawo do odmowy składania zeznań, lub składają fałszywe zeznania, prawo tej Strony stosowało się tak, jakby przesłuchanie odbywało się w ramach postępowania krajowego. 8. Strony mogą, jeżeli wyrażą takie życzenie, stosować również, za zgodą właściwych organów sądowych, postanowienia niniejszego artykułu do przesłuchań w formie wideokonferencji z udziałem oskarżonego lub podejrzanego. W tym wypadku decyzje o przeprowadzeniu wideokonferencji i sposobie jej przeprowadzenia powinny być przedmiotem porozumienia zawartego między zainteresowanymi Stronami i być zgodne z przepisami ich prawa wewnętrznego oraz z instrumentami międzynarodowymi obowiązującymi w tym zakresie. Przesłuchania z udziałem oskarżonego lub podejrzanego mogą mieć miejsce jedynie za ich zgodą. 9. Każde Umawiające się Państwo może w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, oświadczyć, że nie zamierza korzystać z możliwości, o których mowa w ustępie 8 niniejszego artykułu, jak również stosować postanowień niniejszego artykułu do przesłuchań w formie wideokonferencji z udziałem oskarżonego lub podejrzanego. Artykuł 10 Przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej 1. Jeżeli osoba znajdująca się na terytorium jednej ze Stron ma być przesłuchana w charakterze świadka lub biegłego przez organy sądowe innej Strony, ta ostatnia może wnosić, jeżeli możliwość taką przewiduje jej prawo wewnętrzne, o udzielenie przez pierwszą Stronę pomocy w postaci przeprowadzenia przesłuchania w formie konferencji telefonicznej, zgodnie z postanowieniami ustępów 2-6. 2. Przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej może odbyć się jedynie wtedy, gdy świadek lub biegły wyrażą zgodę na przeprowadzenie przesłuchania w tej formie. 3. Strona wezwana wyraża zgodę na przeprowadzenie przesłuchania w formie konferencji telefonicznej, jeżeli zastosowanie tej metody nie jest sprzeczne z podstawowymi zasadami jej porządku prawnego. 4. Wnioski o przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej powinny zawierać oprócz informacji, o których mowa w artykule 14 Konwencji, wskazanie nazwy organu sądowego i osób, które przeprowadzą przesłuchanie, a także informację, iż świadek lub biegły są skłonni do wzięcia udziału w przesłuchaniu w formie konferencji telefonicznej. 5. Praktyczne warunki przeprowadzenia przesłuchania są ustalane w porozumieniach zawieranych przez zainteresowane Strony. Akceptując te warunki, Strona wezwana zobowiązuje się do: a) powiadomienia świadka lub biegłego o godzinie i miejscu przesłuchania; b) zapewnienia potwierdzenia tożsamości świadka lub biegłego; c) sprawdzenia, że świadek lub biegły wyrażają zgodę na przesłuchanie w formie konferencji telefonicznej. 6. Strona wezwana może uzależnić wyrażenie zgody od stosowania w całości lub w części stosownych postanowień artykułu 9 ustęp 5 i 7. Artykuł 11 Przekazywanie informacji z własnej inicjatywy 1. Bez uszczerbku dla prowadzenia własnych czynności wykrywczych lub postępowań, właściwe organy jednej Strony mogą bez uprzedniego wniosku przekazać właściwym organom innej Strony informacje zebrane w ramach prowadzonego przez nie postępowania karnego, jeżeli uważają, że przekazanie takich informacji mogłoby pomóc Stronie, która je otrzyma, we wszczęciu lub prowadzeniu czynności wykrywczych lub postępowań, gdy uzyskanie takich informacji mogłoby prowadzić do złożenia przez tę Stronę wniosku w oparciu o Konwencję lub jej protokoły. 2. Strona, która przekazuje informacje, może, zgodnie ze swym prawem wewnętrznym, poddać pewnym warunkom ich wykorzystanie przez Stronę otrzymującą informację. 3. Strona otrzymująca informacje jest zobowiązana dotrzymać tych warunków. 4. Jednakże każde Umawiające się Państwo w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może oświadczyć, że zastrzega sobie prawo niepodporządkowywania się warunkom, o których mowa w ustępie 2, narzuconym przez Stronę, która dostarcza informacji, chyba że wcześniej Strona ta została zawiadomiona o rodzaju informacji, które mają jej być przekazane, i wyrazi zgodę na przekazanie jej tych informacji. Artykuł 12 Zwrot 1. Strona wezwana może na wniosek Strony wzywającej, bez naruszenia praw osób trzecich działających w dobrej wierze, oddać do dyspozycji Strony wzywającej przedmioty uzyskane w sposób niezgodny z prawem, w celu zwrócenia ich prawnemu właścicielowi. 2. W ramach stosowania postanowień artykułów 3 i 6 Konwencji, Strona wezwana może zarówno przed, jak i po przekazaniu przedmiotów Stronie wzywającej zrzec się ich odbioru, jeżeli ułatwi to zwrot tych przedmiotów ich właścicielowi. Prawa osób trzecich działających w dobrej wierze nie mogą zostać naruszone. 3. Jeżeli Strona wezwana zrzeka się odbioru przedmiotów przed ich wydaniem Stronie wzywającej, żadne prawo o charakterze zabezpieczenia ani inne roszczenie wynikające z prawa podatkowego czy celnego co do tych przedmiotów nie może być przez nią dochodzone. 4. Zrzeczenie się, zgodne z postanowieniami ustępu 2, nie ogranicza prawa Strony wezwanej do pobrania od prawnego właściciela podatków czy opłat celnych. Artykuł 13 Tymczasowe przekazanie na terytorium Strony wezwanej osoby pozbawionej wolności 1. W przypadku porozumienia pomiędzy właściwymi organami zainteresowanych Stron, Strona, która wnosi o przeprowadzenie czynności śledczej, wymagającej obecności osoby pozbawionej wolności na jej terytorium, może przekazać tymczasowo tę osobę na terytorium Strony, gdzie czynność ma być przeprowadzona. 2. Porozumienie określa warunki tymczasowego przekazania osoby i termin, w jakim osoba ta ma zostać odesłana na terytorium Strony wzywającej. 3. Jeśli zgoda osoby pozbawionej wolności na jej przekazanie jest wymagana, oświadczenie zawierające zgodę lub jego kopia zostaną dostarczone bez zbędnej zwłoki Stronie wezwanej. 4. Osoba przekazana powinna pozostawać pozbawiona wolności na terytorium Strony wezwanej oraz w określonych wypadkach na terytorium Strony udzielającej tranzytu, chyba że Strona wzywająca wnosi o jej zwolnienie. 5. Czas pozbawienia wolności na terytorium Strony wezwanej wlicza się do okresu, w jakim osoba ta jest lub ma być pozbawiona wolności na terytorium Strony wzywającej. 6. Artykuł 11 ustęp 2 i artykuł 12 Konwencji stosuje się odpowiednio. 7. Każde Umawiające się Państwo może, w dowolnym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, oświadczyć, że w celu realizacji porozumienia, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, będzie wymagana zgoda, o której mowa w ustępie 3 niniejszego artykułu, lub że będzie ona wymagana pod pewnymi warunkami wskazanymi w oświadczeniu. Artykuł 14 Osobiste stawiennictwo osób skazanych i które zostały przekazane Postanowienia artykułów 11 i 12 Konwencji stosuje się odpowiednio również do osób pozbawionych wolności na terytorium Strony wezwanej, gdzie zostały one przekazane w celu odbycia kary pozbawienia wolności orzeczonej na terytorium Strony wzywającej, w sytuacji kiedy Strona wzywająca wnosi o ich osobiste stawiennictwo w związku z postępowaniem odwoławczym od wyroku. Artykuł 15 Język doręczanych pism i orzeczeń sądowych 1. Postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie do każdego wniosku o doręczenie, sporządzonego zgodnie z artykułem 7 Konwencji lub artykułem 3 Protokołu dodatkowego do niej. 2. Pisma oraz orzeczenia sądowe zawsze są doręczane w języku lub językach, w którym lub w których zostały one sporządzone. 3. Niezależnie od postanowień artykułu 16 Konwencji, jeżeli organ, od którego pochodzą dokumenty, wie lub ma podstawy sądzić, że odbiorca zna jedynie inny język, do dokumentów tych lub co najmniej do najważniejszych fragmentów tych dokumentów powinno być załączone ich tłumaczenie. 4. Niezależnie od postanowień artykułu 16 Konwencji do pism i orzeczeń sądowych, na życzenie Strony wezwanej, powinno być załączone krótkie omówienie ich treści w języku lub jednym z języków tej Strony. Artykuł 16 Doręczanie pism i orzeczeń sądowych za pośrednictwem poczty 1. Właściwe organy sądowe każdej ze Stron mogą dokonywać doręczeń przez pocztę wszelkich pism procesowych i orzeczeń sądowych bezpośrednio osobom, które znajdują się na terytorium każdej innej Strony. 2. Do pism i orzeczeń sądowych załącza się pouczenie o tym, że odbiorca może uzyskać informacje na temat swoich praw i obowiązków związanych z przesyłaną korespondencją od organu wskazanego w pouczeniu. Postanowienia artykułu 15 ustęp 3 niniejszego Protokołu mają zastosowanie w odniesieniu do tego pouczenia. 3. Postanowienia artykułów 8, 9 i 12 Konwencji stosuje się odpowiednio do doręczeń przez pocztę. 4. Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 artykułu 15 niniejszego Protokołu stosuje się odpowiednio do doręczeń przez pocztę. Artykuł 17 Obserwacja transgraniczna 1. Funkcjonariusze jednej ze Stron, którzy w ramach postępowania karnego prowadzą na terytorium swojego kraju obserwację osoby, co do której istnieje przypuszczenie, że uczestniczyła w popełnieniu czynu karalnego, mogącego podlegać ekstradycji, lub osoby, co do której istnieją poważne podstawy, aby przypuszczać, że może ona doprowadzić do zidentyfikowania lub ustalenia miejsca pobytu osoby, o której mowa powyżej, są upoważnieni do kontynuowania tej obserwacji na terytorium innej Strony, jeżeli wyraziła ona zgodę na obserwację transgraniczną w oparciu o przedstawiony wcześniej wniosek o udzielenie pomocy prawnej. Zgoda może zostać udzielona pod pewnymi warunkami. Na wniosek, obserwacja zostanie powierzona funkcjonariuszom Strony, na której terytorium jest ona wykonywana. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej wskazany w ustępie 1 powinien być skierowany do organu właściwego do wydania lub przekazania zgody, wskazanego przez każdą ze Stron. 2. Jeżeli ze względu na wyjątkową pilność wcześniejsze wystąpienie o uzyskanie zgody Strony wezwanej nie jest możliwe, funkcjonariusze prowadzący obserwację w ramach prowadzonego postępowania karnego są upoważnieni do kontynuowania poza granicami, prowadzenia obserwacji osoby, co do której istnieje podejrzenie, że popełniła czyny karalne wymienione w ustępie 6, z zachowaniem następujących warunków: a) informacja o przekroczeniu granicy zostanie natychmiast przekazana, w trakcie obserwacji, wskazanemu zgodnie z ustępem 4 organowi Strony, na której terytorium obserwacja jest kontynuowana; b) wniosek o udzielenie pomocy prawnej przedstawiony zgodnie z postanowieniami ustępu 1 i zawierający informacje uzasadniające przekroczenie granicy bez uprzedniej zgody będzie przekazany niezwłocznie. Obserwacja zostanie przerwana w momencie, gdy Strona, na której terytorium obserwacja ma miejsce, tego zażąda, w wyniku powiadomienia, o którym mowa pod literą a), lub w wyniku wniosku, o którym mowa pod literą b), lub kiedy zgoda nie została uzyskana w ciągu 5 godzin od chwili przekroczenia granicy. 3. Obserwacja, o której mowa w ustępach 1 i 2, może być wykonywana tylko z zachowaniem następujących warunków ogólnych: a) Funkcjonariusze prowadzący obserwację powinni postępować zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu oraz prawem Strony, na której terytorium działają; powinni stosować się do nakazów właściwych organów lokalnych. b) Z zastrzeżeniem sytuacji przewidzianych w ustępie 2, funkcjonariusze będą posiadali w trakcie prowadzenia obserwacji dokument stwierdzający, że zgoda została wyrażona. c) Funkcjonariusze prowadzący obserwację powinni być w stanie udowodnić w każdym momencie, w jakim charakterze występują. d) Funkcjonariusze prowadzący obserwację mogą w jej trakcie posiadać broń służbową, chyba że Strona wezwana wyraźnie się temu sprzeciwi; jej użycie dozwolone jest jedynie w przypadku obrony koniecznej. e) Wejście do mieszkań oraz miejsc nieprzeznaczonych do użytku publicznego jest zabronione. f) Funkcjonariusze prowadzący obserwację nie mają prawa do przesłuchiwania ani zatrzymania osoby obserwowanej. g) Każda czynność będzie przedmiotem sprawozdania przedstawionego organom Strony, na której terytorium miała ona miejsce; funkcjonariusze dokonujący obserwacji mogą zostać wezwani do osobistego stawiennictwa. h) Organy Strony, której funkcjonariusze prowadzili obserwację, udzielają na życzenie organów Strony, na której terytorium obserwacja miała miejsce, pomocy w prowadzeniu postępowania wszczętego w następstwie przeprowadzonej obserwacji, w której uczestniczyli, a także w postępowaniu sądowym. 4. Każda ze Stron w chwili podpisywania, składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskaże, jakich funkcjonariuszy oraz jakie organy wyznacza do realizacji celów określonych w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu. Następnie każda Strona może w każdym momencie i w taki sam sposób zmienić oświadczenie. 5. Strony mogą w stosunkach dwustronnych rozszerzyć zakres stosowania niniejszego artykułu i przyjąć dodatkowe postanowienia w celu wykonania niniejszego artykułu. 6. Obserwacja, o której mowa w ustępie 2, może mieć miejsce w związku z jednym z następujących czynów karalnych: - zabójstwo; - morderstwo; - zgwałcenie; - podpalenie; - fałszowanie pieniędzy; - rozbój z użyciem broni i paserstwo; - wymuszenie rozbójnicze; - porwanie i przetrzymywanie zakładników; - handel ludźmi; - nielegalny handel narkotykami i substancjami psychotropowymi; - przestępstwa przeciwko regulacjom dotyczącym broni i materiałów wybuchowych; - spowodowanie zniszczeń przy użyciu materiałów wybuchowych; - nielegalny transport trujących i szkodliwych odpadów; - przemyt ludzi; - wykorzystywanie seksualne dzieci. Artykuł 18 Dostawa niejawnie nadzorowana 1. Każda ze Stron zobowiązuje się do wyrażenia zgody na prowadzenie na jej terytorium dostaw niejawnie nadzorowanych na wniosek innej Strony w ramach prowadzonego postępowania karnego dotyczącego przestępstw mogących podlegać ekstradycji. 2. Decyzja o prowadzeniu dostaw niejawnie nadzorowanych będzie podjęta w każdym indywidualnym przypadku przez właściwe organy Strony wezwanej, z poszanowaniem postanowień jej prawa wewnętrznego. 3. Dostawy niejawnie nadzorowane prowadzone są zgodnie z procedurami Strony wezwanej. Uprawnienie do działania, kierowania i kontrolowania operacji należy do właściwych organów Strony wezwanej. 4. Każda ze Stron w chwili podpisywania, składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskaże organy, które wyznaczy jako właściwe do wykonywania niniejszego artykułu. Następnie każda Strona może w każdym momencie i w taki sam sposób zmienić oświadczenie. Artykuł 19 Operacja pod przykryciem 1. Strona wzywająca i Strona wezwana mogą uzgodnić udzielanie sobie wzajemnej pomocy w prowadzeniu postępowań karnych przez funkcjonariuszy utajnionych lub działających pod fałszywą tożsamością (operacja pod przykryciem). 2. Właściwe organy Strony wezwanej w każdym wypadku decydują o treści udzielonej na wniosek odpowiedzi, biorąc pod uwagę przepisy materialne i proceduralne prawa wewnętrznego. Obie Strony uzgodnią z poszanowaniem ich prawa materialnego i procesowego czas trwania operacji pod przykryciem, szczegółowe warunki jej przeprowadzania oraz status prawny funkcjonariuszy ją prowadzących. 3. Operacje pod przykryciem są prowadzone zgodnie z prawem materialnym i procesowym Strony, na której terytorium są one prowadzone. Zainteresowane Strony współdziałają w celu zapewnienia przygotowania i prowadzenia operacji pod przykryciem oraz w celu podjęcia środków zapewniających bezpieczeństwo działającym w sposób utajniony lub pod fałszywą tożsamością funkcjonariuszom. 4. Każda ze Stron w chwili podpisywania, składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskaże organy, które wyznaczy jako właściwe w rozumieniu ustępu 2 niniejszego artykułu. Następnie każda Strona może w każdym czasie i w taki sam sposób zmienić oświadczenie. Artykuł 20 Wspólne zespoły dochodzeniowe 1. Właściwe organy, co najmniej dwóch Stron, mogą na podstawie porozumienia utworzyć wspólny zespół dochodzeniowy mający ściśle określone zadanie, powołany na czas ograniczony, z możliwością przedłużenia za zgodą wszystkich Stron w celu przeprowadzenia czynności w ramach postępowania karnego w jednym lub kilku Państwach ustanawiających taki zespół. Skład zespołu zostaje ustalony w porozumieniu. Wspólny zespół dochodzeniowy może zostać ustanowiony zwłaszcza gdy: a) w ramach postępowania karnego prowadzonego przez jedną ze Stron, zmierzającego do ujawnienia przestępstw, należy prowadzić trudne i wymagające dużych nakładów czynności, dotyczące również innych Stron; b) kilka Państw prowadzi postępowania karne dotyczące przestępstw, które, ze względu na czyny będące przedmiotem tych postępowań, wymagają skoordynowanych, uzgodnionych działań na terytorium zaangażowanych Stron. Wniosek o ustanowienie wspólnego zespołu dochodzeniowego może zostać złożony przez którąkolwiek z zainteresowanych Stron. Zespół zostanie ustanowiony na terytorium jednej ze Stron, gdzie będą prowadzone czynności wykrywcze. 2. Oprócz informacji wymienionych w odpowiednich postanowieniach artykułu 14 Konwencji, wnioski o ustanowienie wspólnego zespołu dochodzeniowego powinny zawierać propozycje składu takiego zespołu. 3. Wspólny zespół dochodzeniowy działa na terytorium Stron ustanawiających zespół na następujących warunkach ogólnych: a) zespołem kieruje, uczestniczący w czynnościach wykrywczych, przedstawiciel właściwego organu Strony, na której terytorium zespół prowadzi działania. Kierujący zespołem działa w granicach swoich kompetencji zgodnie z prawem wewnętrznym; b) zespół prowadzi swoje działania zgodnie z prawem Strony, na której terytorium działa. Członkowie zespołu i członkowie oddelegowani do zespołu wykonują swoje zadania pod kierunkiem osoby wymienionej pod literą a), z uwzględnieniem warunków określonych przez ich własne organy w porozumieniu o ustanowieniu zespołu; c) Strona, na której terytorium działa zespół, podejmuje niezbędne działania organizacyjne dla umożliwienia mu tego działania. 4. W rozumieniu niniejszego artykułu, członkowie wspólnego zespołu dochodzeniowego pochodzący ze Strony, na której terytorium zespół prowadzi działania, określani są jako "członkowie", podczas gdy członkowie pochodzący ze Stron innych niż Strona, na której terytorium zespół działa, określani są jako "członkowie oddelegowani" do zespołu. 5. Oddelegowani członkowie wspólnego zespołu dochodzeniowego są uprawnieni do asystowania przy prowadzonych czynnościach wykrywczych na terytorium Strony, w której działa zespół. Jednakże ze szczególnych powodów kierujący zespołem może postanowić inaczej, z poszanowaniem prawa Strony, na której terytorium działa zespół. 6. Kierujący zespołem, zgodnie z prawem Strony, na której terytorium działa zespół, może zlecić oddelegowanym członkom wspólnego zespołu dochodzeniowego podjęcie pewnych czynności wykrywczych, jeżeli zostało to zatwierdzone przez właściwe organy Strony, na której terytorium zespół działa, i Strony delegującej. 7. W sytuacji, gdy wymagane jest podjęcie przez wspólny zespół dochodzeniowy działań na terytorium jednej ze Stron ustanawiających zespół, wówczas członkowie zespołu oddelegowani przez tę Stronę mogą zwrócić się do swoich właściwych organów o podjęcie takich działań. Podjęcie takich działań zostanie rozważone przez tę Stronę na warunkach, jakie miałyby zastosowanie, gdyby wystąpiono o nie w ramach postępowania krajowego. 8. W sytuacji, gdy wspólny zespół dochodzeniowy potrzebuje pomocy jednej ze Stron, innej niż Strony, które ustanowiły zespół, lub od Państwa trzeciego, wniosek o udzielenie pomocy może zostać złożony przez właściwe organy Strony, na której terytorium zespół działa, odpowiednim organom tego drugiego Państwa, zgodnie z odpowiednimi instrumentami prawnymi lub uzgodnieniami. 9. Członek oddelegowany do wspólnego zespołu dochodzeniowego może, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym oraz w granicach swoich kompetencji, dostarczyć zespołowi informacji, jakimi dysponuje Strona, która go oddelegowała do prowadzenia czynności w ramach zespołu. 10. Informacje uzyskane zgodnie z prawem przez członka lub członka oddelegowanego w ramach udziału we wspólnym zespole dochodzeniowym i które nie mogą być uzyskane przez właściwe organy zainteresowanych Stron w inny sposób mogą zostać wykorzystane dla następujących celów: a) dla celów, dla jakich zespół został ustanowiony; b) w celu ujawniania, prowadzenia czynności wykrywczych i ścigania innych przestępstw, pod warunkiem wcześniejszego uzyskania zgody Strony, na której terytorium informację uzyskano. Udzielenia zgody można odmówić jedynie wówczas, kiedy takie wykorzystanie informacji stanowiłoby zagrożenie dla postępowania prowadzonego na terytorium zainteresowanej Strony lub w odniesieniu do których Strona ta mogłaby odmówić udzielenia pomocy; c) dla zapobiegnięcia bezpośredniemu i poważnemu zagrożeniu bezpieczeństwa publicznego bez uszczerbku dla postanowień określonych pod literą b), jeżeli w następstwie tego zostanie wszczęte postępowanie karne; d) dla innych celów w zakresie uzgodnionym przez Strony ustanawiające zespół. 11. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają innych istniejących postanowień czy uzgodnień dotyczących ustanawiania lub działania wspólnych zespołów dochodzeniowych. 12. W zakresie, w jakim dopuszcza to prawo zainteresowanych Stron lub postanowienia jakiegokolwiek instrumentu prawnego znajdującego pomiędzy nimi zastosowanie, można dokonywać uzgodnień przewidujących uczestnictwo w działaniach zespołu osób innych niż przedstawiciele właściwych organów Stron, które tworzą wspólny zespół dochodzeniowy. W odniesieniu do tych osób nie mają zastosowania uprawnienia przysługujące członkom i członkom oddelegowanym zespołu na mocy niniejszego artykułu, chyba że porozumienie w wyraźny sposób stanowi inaczej. Artykuł 21 Odpowiedzialność karna funkcjonariuszy W trakcie działań, o których mowa w artykułach 15, 16, 17 i 20, funkcjonariusze jednej ze Stron innej niż Strona, na której terytorium działania mają miejsce, zrównani są z funkcjonariuszami tej Strony w odniesieniu do przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich, chyba że zainteresowane Strony postanowią inaczej. Artykuł 22 Odpowiedzialność cywilna funkcjonariuszy 1. W sytuacji, gdy zgodnie z postanowieniami artykułów 17, 18, 19 i 20 funkcjonariusze jednej ze Stron wypełniają zadania na terytorium drugiej Strony, pierwsza ze Stron ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane przez funkcjonariuszy w trakcie działań, zgodnie z prawem Strony, na której terytorium te działania miały miejsce. 2. Strona, na której terytorium zostały spowodowane szkody, o których mowa w ustępie 1, naprawi tę szkodę na warunkach, jakie stosowałyby się do szkody spowodowanej przez funkcjonariuszy tej Strony. 3. Strona, której funkcjonariusze spowodowali komukolwiek szkodę na terytorium innej Strony, zwróci tej Stronie sumy, jakie wypłaciła ona ofiarom lub ich następcom prawnym. 4. Bez uszczerbku dla wykonywania swoich praw wobec osób trzecich i z wyjątkiem przewidzianym w ustępie 3, żadna ze Stron, w wypadku określonym w ustępie 1, nie będzie domagać się od drugiej Strony rekompensaty za szkodę, którą poniosła. 5. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się pod warunkiem, że Strony nie umówiły się inaczej. Artykuł 23 Ochrona świadków Jeżeli wystąpienie Strony z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej, na podstawie Konwencji lub protokołów do niej, dotyczy świadka, który może być narażony na zastraszanie lub który potrzebuje ochrony, właściwe organy Strony wzywającej i wezwanej dołożą wszelkich starań służących ochronie takiej osoby, zgodnie z ich prawem wewnętrznym. Artykuł 24 Środki tymczasowe 1. Na wniosek strony wzywającej, Strona wezwana, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, może zlecić zastosowanie środków tymczasowych w celu zabezpieczenia dowodów, utrzymania istniejącej sytuacji lub ochrony zagrożonych interesów prawnych. 2. Strona wezwana może wykonać wniosek częściowo lub pod pewnymi warunkami, w szczególności ograniczając czas stosowania środków. Artykuł 25 Poufność Strona wzywająca może zwrócić się do Strony wezwanej o zachowanie poufności wniosku oraz jego zawartości, wyłączając sytuacje, kiedy uniemożliwiałoby to wykonanie wniosku. Jeżeli Strona wezwana nie może zapewnić zachowania poufności, bezzwłocznie informuje o tym Stronę wzywającą. Artykuł 26 Ochrona danych 1. Dane o charakterze osobowym przekazane przez jedną ze Stron drugiej Stronie, w następstwie wykonania wniosku złożonego na podstawie Konwencji lub jednego z jej protokołów, mogą być używane przez Stronę, która je otrzymała, wyłącznie do: a) postępowań, do których stosuje się Konwencję lub jeden z jej protokołów; b) innych postępowań sądowych lub administracyjnych związanych bezpośrednio z postępowaniami, o których mowa pod literą a); c) zapobieżenia bezpośredniemu i poważnemu zagrożeniu bezpieczeństwa publicznego. 2. Dane takie mogą być jednakże użyte do każdego innego celu, po uprzednim wyrażeniu zgody albo przez Stronę, która dane takie przekazała, albo przez osobę zainteresowaną. 3. Każda ze Stron może odmówić przekazania danych otrzymanych w następstwie wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej w ramach Konwencji lub jednego z jej protokołów, gdy: - dane takie podlegają ochronie zgodnie z jej prawem wewnętrznym i kiedy - Strona, której dane miałyby zostać przekazane, nie jest związana Konwencją o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych o charakterze osobowym, sporządzoną w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r., chyba że ta ostatnia Strona zgodzi się przyznać tym danym taką samą ochronę, jaka jest im nadana przez pierwszą Stronę. 4. Każda ze Stron, która przekazuje dane otrzymane w następstwie wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej na podstawie Konwencji lub jednego z jej Protokołów dodatkowych, może wymagać od Strony, której dane są przesyłane, aby poinformowała ją o fakcie wykorzystania tych danych. 5. Każda Strona, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, może żądać, ażeby w ramach postępowań, w odniesieniu do których mogłaby odmówić lub ograniczyć przekazanie lub wykorzystanie danych o charakterze osobowym zgodnie z postanowieniami Konwencji albo jednego z jej protokołów, dane o charakterze osobowym, które przekazała ona innej Stronie, mogły być przez tę ostatnią wykorzystane dla celów, o których mowa w ustępie 1, jedynie za jej uprzednią zgodą. Artykuł 27 Władze administracyjne Każda Strona będzie mogła, w każdym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, wskazać, jakie organy będzie uważała za organy administracyjne w rozumieniu artykułu 1 ustęp 3 Konwencji. Artykuł 28 Stosunek do innych umów międzynarodowych Postanowienia niniejszego Protokołu nie stanowią przeszkody dla stosowania bardziej szczegółowych zasad porozumień dwustronnych i wielostronnych zawartych pomiędzy Stronami zgodnie z artykułem 26 ustęp 3 Konwencji. Artykuł 29 Rozstrzyganie polubowne Europejski Komitet Problematyki Przestępczości będzie informowany odnośnie do interpretowania i stosowania Konwencji oraz jej protokołów i ułatwi w razie potrzeby polubowne rozstrzygnięcie trudności w ich stosowaniu. Rozdział III Artykuł 30 Podpisanie i wejście w życie 1. Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu dla Państw członkowskich Rady Europy, które są Stronami Konwencji lub które ją podpisały. Podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Państwo, które podpisało niniejszy Protokół, nie może go ratyfikować, przyjąć lub zatwierdzić bez uprzedniego lub równoczesnego ratyfikowania, przyjęcia lub zatwierdzenia Konwencji. Dokumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy. 2. Niniejszy Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia. 3. Wobec każdego Państwa sygnatariusza, które złoży w terminie późniejszym dokument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia, Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu. Artykuł 31 Przystąpienie 1. Każde Państwo niebędące członkiem Rady Europy, które przystąpiło do Konwencji, będzie mogło przystąpić do niniejszego Protokołu po jego wejściu w życie. 2. Przystąpienie nastąpi poprzez złożenie dokumentu przystąpienia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy. 3. Wobec każdego Państwa przystępującego Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu przystąpienia. Artykuł 32 Terytorialny zakres stosowania 1. Każde Państwo będzie mogło w czasie podpisania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia określić terytorium lub terytoria, do których stosuje się niniejszy Protokół. 2. Każde Państwo może następnie w dowolnym czasie, w drodze oświadczenia skierowanego do Sekretarza Generalnego Rady Europy, rozciągnąć stosowanie niniejszego Protokołu na inne terytoria wymienione w oświadczeniu. W odniesieniu do tych terytoriów Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu trzech miesięcy od dnia otrzymania oświadczenia przez Sekretarza Generalnego. 3. Każde oświadczenie złożone na podstawie postanowień poprzednich ustępów może być wycofane w odniesieniu do terytoriów wymienionych w oświadczeniu w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Rady Europy. Cofnięcie wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Europy. Artykuł 33 Zastrzeżenia 1. Każde zastrzeżenie złożone przez Stronę do postanowień Konwencji lub jej Protokołu ma zastosowanie także do niniejszego Protokołu, chyba że Strona ta w chwili podpisywania lub składania swego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia złoży oświadczenie przeciwnej treści. Dotyczy to także oświadczeń składanych na podstawie postanowień Konwencji lub jej Protokołu. 2. Każde Państwo w chwili podpisywania lub składania swego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia może oświadczyć, że zastrzega sobie prawo nieuznawania w całości lub w części jednego lub kilku z artykułów 16, 17, 18, 19 i 20. Żadne inne zastrzeżenia nie są dopuszczalne. 3. Każde Państwo może wycofać wszystkie lub część zastrzeżeń, złożonych zgodnie z postanowieniami wcześniejszego ustępu, kierując w tym celu oświadczenie do Sekretarza Generalnego Rady Europy, które wywoła skutek od dnia jego otrzymania. 4. Każda Strona, która złożyła zastrzeżenie w odniesieniu do jednego z artykułów wskazanych w ustępie 2 niniejszego artykułu, nie może żądać stosowania postanowień tego artykułu przez inną Stronę. Jeżeli jednak zastrzeżenie jest częściowe lub warunkowe, może ona żądać stosowania tego artykułu w zakresie, w jakim sama go przyjęła. Artykuł 34 Wypowiedzenie 1. Każde z Umawiających się Państw, w zakresie, w jakim go to dotyczy, może wypowiedzieć niniejszy Protokół poprzez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Rady Europy. 2. Takie wypowiedzenie wywołuje skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego. 3. Wypowiedzenie Konwencji powoduje automatycznie wypowiedzenie niniejszego Protokołu. Artykuł 35 Notyfikacje Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia Państwa Członkowskie Rady Europy oraz Państwa, które przystąpiły do niniejszego Protokołu: a) o każdym podpisaniu; b) o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia; c) każdej dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu, zgodnie z artykułami 30 i 31; d) wszelkich innych aktach, oświadczeniach, notyfikacjach czy zawiadomieniach mających związek z niniejszym Protokołem. NA DOWÓD POWYŻSZEGO, niżej podpisani, będąc do tego należycie upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół. SPORZĄDZONO w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r., w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Rady Europy prześle uwierzytelnione odpisy wszystkim Państwom członkowskim Rady Europy, jak również każdemu Państwu nieczłonkowskiemu, które przystąpiło do Konwencji. Po zapoznaniu się z powyższym Protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony z uwzględnieniem zastrzeżenia do artykułu 17 Protokołu oraz oświadczeń dotyczących artykułu 4 ustęp 8 litera d), artykułu 9 ustęp 9, artykułu 13 ustęp 7, artykułu 18 ustęp 4 i artykułu 19 ustęp 4 powyższego Protokołu, - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 8 września 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1461--z dnia 27 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I INFORMATYZACJI 1462--z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych przyrządów i aparatury naukowej 1463--z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie wykazu prywatnych instytucji uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych zwierząt specjalnie przygotowanych do celu laboratoryjnego oraz substancji biologicznych lub chemicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1464--z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie organizacji oraz zasad funkcjonowania Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego 1465--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1466--z dnia 8 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1467--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie 1468--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wykonywania prac podwodnych w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych 1469--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do wykonywania prac podwodnych, które uzyskały uprawnienia w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych 1470--z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie dopłaty do wypoczynku przysługującej funkcjonariuszom Biura Ochrony Rządu oraz członkom ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1471--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie wzorów formularzy przekazania danych o kosmetyku i przypadkach zachorowań spowodowanych użyciem kosmetyku oraz sposobu gromadzenia ich w krajowym systemie informowania o kosmetykach wprowadzonych do obrotu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Drugiego protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonego w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r. (Dz. U. Nr 139, poz. 1477) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o ratyfikacji Drugiego Protokołu dodatkowego do Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1123), sporządzonego w Strasburgu dnia 8 listopada 2001 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 8 września 2003 r. wyżej wymieniony Protokół. Dnia 9 października 2003 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy dokument ratyfikacyjny. Zgodnie z artykułem 30 ust. 2 Protokołu wszedł on w życie dnia 1 lutego 2004 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższy Protokół, zgodnie z jego artykułem 30 ust. 2, wszedł w życie dnia 1 lutego 2004 r. Przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego złożono następujące zastrzeżenie i oświadczenia: Zastrzeżenie: "Na podstawie art. 33 ust. 2 Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo niewykonywania wniosków dotyczących obserwacji transgranicznej (art. 17)." Oświadczenia: "Zgodnie z art. 4 ust. 8 Rzeczpospolita Polska oświadcza, że zastrzega sobie prawo poddania wykonania wniosków o pomoc prawną następującym warunkom: Wnioski obce o pomoc prawną dotyczące przesłuchania świadków lub biegłych w formie wideokonferencji lub konferencji telefonicznej powinny być przesyłane za pośrednictwem polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości (art. 4 ust. 8 lit. d)." "Zgodnie z art. 9 ust. 9 Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż nie zamierza wykorzystywać możliwości przesłuchiwania podejrzanego lub oskarżonego w formie wideokonferencji (art. 9 ust. 8)." "Zgodnie z art. 13 ust. 7 Rzeczpospolita Polska składa następujące oświadczenie: Rzeczpospolita Polska może odmówić wykonania wniosku w przedmiocie tymczasowego przekazania, jeżeli osoba pozbawiona wolności w państwie wzywającym nie wyraża na nie zgody." "Zgodnie z art. 18 ust. 4 i art. 19 ust. 4 Rzeczpospolita Polska oświadcza, iż organem właściwym dla wykonania wniosków określonych w tych artykułach jest Komendant Główny Policji." Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Następujące państwa stały się stronami Konwencji w podanych niżej datach: Republika Albanii - 1 lutego 2004 r. Królestwo Danii - 1 lutego 2004 r. 2. W momencie podpisania Protokołu oraz przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego podane niżej państwa złożyły następujące oświadczenia i zastrzeżenia: KRÓLESTWO DANII Oświadczenia: "Zgodnie z art. 9 ust. 9 (w tekście Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że nie będzie stosowała postanowień tego artykułu w odniesieniu do przesłuchań w formie wideokonferencji z udziałem podejrzanego lub oskarżonego." "Zgodnie z art. 13 ust. 7 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że przed zawarciem porozumienia o tymczasowym przekazaniu osoby w myśl art. 13 ust. 1 wymagana będzie zgoda, o której mowa w art. 13 ust. 3." "Zgodnie z art. 15 ust. 8 (d) i 15 ust. 3 (Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, w brzmieniu nadanym przez Drugi Protokół dodatkowy), Dania oświadcza, że wnioski organów administracyjnych (o których mowa w art. 1 ust. 3 Konwencji) powinny być przesyłane za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości państwa wezwanego, nie mogą zatem być przesyłane bezpośrednio między organami sądowymi." "Zgodnie z art. 18 ust. 4 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że za organy właściwe dla wykonywania postanowień art. 18 będą uważane organy sądowe takie, jakie zostały określone w oświadczeniu do art. 24 Konwencji z 1959 r. (tzn. sądy i oskarżyciele publiczni, przez których zgodnie z duńskim kodeksem organizacji wymiaru sprawiedliwości i postępowania rozumie się Ministerstwo Sprawiedliwości, Prokuratora Generalnego, prokuratorów, Prefekta Policji dla Kopenhagi i Komisarzy Policji)." "Zgodnie z art. 32 ust. 1 (w treści Drugiego Protokołu dodatkowego), Dania oświadcza, że do odwołania Drugi Protokół nie stosuje się do Wysp Faeroe i Grenlandii." Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie odbywania zasadniczej służby wojskowej (Dz. U. Nr 153, poz. 1614) Na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób odbywania zasadniczej służby wojskowej, w tym sposób i tryb postępowania organów wojskowych w zakresie wcielania poborowych do zasadniczej służby wojskowej, wyznaczania, zmiany i zwalniania żołnierzy ze stanowisk służbowych, przenoszenia do innych jednostek wojskowych, delegowania i podróży służbowych oraz rodzaje i sposób opiniowania służbowego. § 2. 1. Poborowego, który stawił się do odbycia zasadniczej służby wojskowej, wciela się do jednostki wojskowej. 2. Wcielenie poborowego do jednostki wojskowej obejmuje: 1) potwierdzenie jego tożsamości oraz przeprowadzenie z nim rozmowy przez komisję przyjęcia poborowych; 2) ujęcie w ewidencji jednostki wojskowej jego danych osobowych; 3) dokonanie przeglądu lekarskiego oraz zabiegów sanitarnohigienicznych; 4) umundurowanie i wyekwipowanie osobiste; 5) określenie specjalności wojskowej; 6) przydzielenie do pododdziału; 7) wyznaczenie na stanowisko służbowe i powierzenie funkcji; 8) dopełnienie obowiązku meldunkowego. § 3. 1. W celu przeprowadzenia wcielenia dowódca jednostki wojskowej: 1) powołuje komisję przyjęcia poborowych, zwaną dalej "komisją", w składzie: a) przewodniczący - szef sztabu jednostki wojskowej, b) członkowie: - oficer grupy osobowej administracji, - oficer korpusu osobowego logistyki, - lekarz, - oficer społeczno-wychowawczy, - psycholog lub konsultant dowódcy jednostki wojskowej do spraw psychoprofilaktyki, jeżeli jest zatrudniony w jednostce wojskowej; 2) określa szczegółowe obowiązki osób wchodzących w skład komisji; 3) organizuje punkt przyjęcia poborowych. 2. W skład komisji mogą zostać włączone, jako jej członkowie, inne osoby w zależności od potrzeb i ustaleń dowódcy jednostki wojskowej. 3. Jeżeli w strukturze organizacyjnej jednostki wojskowej nie występują osoby wymienione w ust. 1 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej powołuje w skład komisji osoby wykonujące podobne zadania. § 4. Powołanie komisji, obowiązki osób wchodzących w jej skład oraz organizację punktu przyjęcia poborowych dowódca jednostki wojskowej określa w rozkazie dziennym. § 5. 1. Stawienie się poborowego do odbycia zasadniczej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym. W rozkazie tym podaje się: 1) dzień, w którym poborowy stawił się do odbycia zasadniczej służby wojskowej; 2) imiona i nazwisko, rok urodzenia oraz imię ojca i numer ewidencyjny PESEL poborowego; 3) adres zameldowania poborowego na pobyt stały lub czasowy trwający ponad dwa miesiące; 4) przynależność ewidencyjną do wojskowej komendy uzupełnień; 5) przydział poborowego do pododdziału oraz wyznaczenie go na stanowisko służbowe, powierzenie mu funkcji i określenie specjalności wojskowej występującej w etacie jednostki wojskowej. 2. Dzień stawienia się poborowego w jednostce wojskowej ogłoszony w rozkazie dziennym dowódcy tej jednostki jest dniem rozpoczęcia odbywania zasadniczej służby wojskowej. § 6. Żołnierz odbywa zasadniczą służbę wojskową na stanowisku służbowym, na które został wyznaczony, oraz pełni funkcję, która została mu powierzona. § 7. 1. Żołnierz w początkowym okresie zasadniczej służby wojskowej przechodzi szkolenie podstawowe w zakresie i wymiarze określonym programem tego szkolenia. 2. W końcowym okresie szkolenia podstawowego żołnierz składa przysięgę wojskową. § 8. 1. Po zakończeniu szkolenia podstawowego żołnierz jest szkolony w specjalności wojskowej odpowiadającej stanowisku służbowemu, na które został wyznaczony, oraz funkcji, która została mu powierzona. 2. W początkowym okresie szkolenia, o którym mowa w ust. 1, żołnierz może być szkolony w centrach i ośrodkach szkolenia rodzajów sił zbrojnych, wytypowanych jednostkach wojskowych oraz na kursach instruktorsko-metodycznych. § 9. Żołnierz może uzyskiwać klasy kwalifikacyjne, na zasadach i w trybie określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez żołnierzy czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 148, poz. 1555). § 10. 1. Żołnierz może być zwolniony z zajmowanego stanowiska i wyznaczony na inne stanowisko służbowe stosownie do posiadanych lub uzyskanych podczas służby kwalifikacji oraz stosownie do potrzeb etatowych jednostki wojskowej z urzędu, a także na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają. 2. Żołnierza, o którym mowa w ust. 1, wyznacza się z urzędu na inne stanowisko służbowe w przypadku: 1) pogorszenia stanu zdrowia stwierdzonego orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, uniemożliwiającego pełnienie służby na zajmowanym stanowisku służbowym; 2) utraty kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku; 3) likwidacji lub zmiany zajmowanego stanowiska; 4) potrzeb etatowych jednostki wojskowej. § 11. Jeżeli żołnierz zachorował lub uległ wypadkowi i został skierowany na leczenie szpitalne, dowódca jednostki wojskowej zawiadamia niezwłocznie o tym fakcie członka rodziny żołnierza albo inną osobę wskazaną przez żołnierza, podając równocześnie adres zakładu opieki zdrowotnej, w którym żołnierz przebywa na leczeniu. § 12. 1. Żołnierz może być czasowo delegowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, której ewidencją jest objęty, do wykonywania zadań w innej jednostce wojskowej. Okres delegowania nie może przekraczać jednorazowo trzech miesięcy. 2. Żołnierz może być kierowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, której ewidencją jest objęty, do wykonywania zadań poza macierzystą jednostką wojskową. 3. Żołnierzowi, który odbywał podróż służbową w godzinach nocnych, przysługuje bezpośrednio po zakończeniu podróży co najmniej sześć godzin odpoczynku. 4. Do kierowania żołnierza w podróż służbową poza granicami państwa właściwy jest dowódca jednostki wojskowej. 5. Podróż służbową poza granicami państwa żołnierz odbywa w obecności i pod nadzorem wyznaczonego żołnierza zawodowego. § 13. 1. Żołnierz może być przeniesiony do innej jednostki wojskowej z urzędu lub na wniosek żołnierza, jeżeli względy służbowe na to pozwalają. 2. Przeniesienie żołnierza z urzędu do innej jednostki wojskowej może nastąpić: 1) ze względów szkoleniowych; 2) w celu uzupełnienia potrzeb etatowych innych jednostek wojskowych; 3) w razie rozformowania jednostki wojskowej; 4) w razie zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej; 5) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach. § 14. 1. Przeniesienie żołnierza z jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do innej jednostki wojskowej, następuje na podstawie rozkazu dowódcy, któremu podlegają obie te jednostki. 2. Przeniesienie żołnierza z jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do jednostki wojskowej podporządkowanej dowódcy innego rodzaju sił zbrojnych (równorzędnego) następuje za zgodą szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach zarządzania zasobami osobowymi, na podstawie rozkazu dowódcy rodzaju sił zbrojnych (równorzędnego), któremu żołnierz podlega. 3. Przeniesienie żołnierza z centrum lub ośrodka szkolenia do innej jednostki wojskowej, w której będzie pełnił dalszą zasadniczą służbę wojskową po zakończeniu w nim szkolenia, niezależnie od podporządkowania tej jednostki, następuje na podstawie rozkazu szefa sztabu rodzaju sił zbrojnych (równorzędnego), któremu to centrum lub ośrodek podlega. § 15. 1. Wniosek o przeniesienie do innej jednostki wojskowej żołnierz wnosi drogą służbową do dowódcy jednostki wojskowej, której ewidencją jest objęty. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej przesyła drogą służbową do dowódcy uprawnionego do przeniesienia żołnierza, wraz ze swoją opinią. Do wniosku dołącza się odpis wtórnika karty ewidencyjnej oraz karty ukarań i karty wyróżnień żołnierza. § 16. 1. Żołnierzowi będącemu absolwentem centrum lub ośrodka szkolenia, który ukończył szkolenie w tym centrum lub ośrodku z pierwszą, drugą lub trzecią lokatą, przysługuje prawo wyboru jednostki wojskowej, w której będzie odbywał dalszą służbę w ramach okręgu wojskowego lub rodzaju sił zbrojnych, na potrzeby którego ośrodek ten szkoli żołnierzy, o ile w wybranej jednostce wojskowej jest wolne stanowisko lub funkcja w specjalności wojskowej uzyskanej przez żołnierza. 2. Uprawnienie określone w ust. 1 nie przysługuje żołnierzowi skierowanemu na szkolenie w centrum lub ośrodku szkolenia albo kurs instruktorsko-metodyczny, przygotowujący specjalistów na potrzeby jednostki wojskowej, której dowódca skierował go na to szkolenie lub kurs. § 17. 1. Do pełnienia służby poza granicami państwa żołnierza kieruje w drodze rozkazu: 1) w jednostce wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) - dowódca rodzaju sił zbrojnych (równorzędny), odpowiedzialny za przygotowanie tej jednostki do użycia poza granicami państwa lub wymianę jej stanu osobowego; 2) w jednostce wojskowej, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa - dowódca tej jednostki. 2. W przypadkach uzupełniania indywidualnych stanowisk w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, znajdującej się poza granicami państwa, do służby w tej jednostce kieruje, w drodze rozkazu, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, działając z urzędu lub na wniosek dowódcy rodzaju sił zbrojnych (równorzędnego), odpowiedzialnego za przygotowanie tej jednostki do użycia poza granicami państwa. 3. Dowódca jednostki wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, w drodze rozkazu, na podstawie skierowania żołnierza do służby poza granicami państwa, wyznacza tego żołnierza na stanowisko służbowe. 4. Niezależnie od skierowania żołnierza do służby poza granicami państwa i wyznaczenia go na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2, żołnierz ten pozostaje w ewidencji wojskowej macierzystej jednostki wojskowej na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. 5. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 1 lub 2, może nastąpić w każdym czasie i nie wymaga uzasadnienia. 6. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 5, dokonuje w drodze rozkazu: 1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - w przypadku żołnierzy pełniących służbę w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 2, działając z urzędu lub na wniosek dowódcy tej jednostki; 2) dowódca rodzaju sił zbrojnych (równorzędny) - w przypadku żołnierzy pełniących służbę w jednostce wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, działając z urzędu lub na wniosek dowódcy tej jednostki; 3) dowódca jednostki wojskowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2 - w przypadku żołnierzy pełniących służbę w tej jednostce. § 18. 1. Żołnierza zwolnionego z zasadniczej służby wojskowej po jej odbyciu przenosi się do rezerwy z dniem ustalonym w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej określającym szczegółowe terminy powoływania poborowych do odbycia zasadniczej służby wojskowej i zwolnień żołnierzy po jej odbyciu. 2. Przeniesienia do rezerwy dokonuje dowódca jednostki wojskowej, której ewidencją żołnierz ten jest objęty, dokonując stosownego wpisu do książeczki wojskowej żołnierza oraz adnotacji we wtórniku jego karty ewidencyjnej. 3. Tryb i sposób zwalniania żołnierza i przenoszenia do rezerwy w innych przypadkach regulują przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem i żołnierzy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej przed upływem okresu, na który zgłosili się do tej służby (Dz. U. Nr 153, poz. 1613). § 19. Żołnierz podlega opiniowaniu służbowemu w formie opinii służbowej lub oceny służbowej. § 20. 1. Opinię służbową sporządza się: 1) w razie zgłoszenia się żołnierza do nadterminowej zasadniczej służby wojskowej albo wniesienia wniosku o powołanie do służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego (służby kandydackiej); 2) na żądanie sądu, prokuratury, Żandarmerii Wojskowej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Wojskowych Służb Informacyjnych lub dowódcy jednostki wojskowej albo przełożonego tego dowódcy; 3) na wniosek rzecznika dyscyplinarnego na potrzeby toczącego się postępowania dyscyplinarnego; 4) na wniosek żołnierza; 5) w razie złożenia akcesu do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa. 2. Opinię służbową sporządza w formie pisemnej przełożony dyscyplinarny żołnierza. 3. Opinia służbowa o żołnierzu powinna zawierać ocenę przebiegu jego dotychczasowej zasadniczej służby wojskowej, w tym ocenę wykonywania zadań służbowych i przestrzegania dyscypliny wojskowej, a także określać cechy osobowe oraz predyspozycje i uzdolnienia. § 21. 1. Żołnierz zwolniony z zasadniczej służby wojskowej po jej odbyciu podlega ocenie służbowej. 2. W ocenie służbowej ujmuje się informacje przydatne przy określeniu możliwości dalszego wykorzystania żołnierza rezerwy w ramach powszechnego obowiązku obrony. Informacje te zamieszcza się we wtórniku karty ewidencyjnej. § 22. 1. Opinia służbowa i ocena służbowa powinny być rzetelne, obiektywne i sprawiedliwe. 2. Treść opinii służbowej jest dostępna wyłącznie dla żołnierza, którego dotyczy, jego przełożonych, a także dla uprawnionych organów. 3. Treści opinii służbowej i oceny służbowej żołnierza nie podaje się do wiadomości publicznej. 4. Żołnierzowi przysługuje prawo wniesienia zażalenia od wydanej o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z jej treścią. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego (Dz. U. Nr 56, poz. 277, z 1994 r. Nr 9, poz. 34, z 1995 r. Nr 42, poz. 218 i Nr 100, poz. 499, z 1998 r. Nr 67, poz. 438, z 1999 r. Nr 92, poz. 1055 oraz z 2002 r. Nr 208, poz. 1771), które traci moc, w zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu kontroli przeprowadzanej przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 140, poz. 1478) Na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, zwanego dalej "Ministrem", kontroli: 1) wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne, którym przysługuje prawo wykonywania takich uprawnień lub prawo do działania w imieniu Skarbu Państwa; 2) wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz państwowe osoby prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie przekształceń własnościowych. § 2. 1. Zakres kontroli, o której mowa w § 1 pkt 1, obejmuje zgodność wykonywania uprawnień majątkowych Skarbu Państwa z właściwymi przepisami oraz z interesem Skarbu Państwa. 2. Zakres kontroli, o której mowa w § 1 pkt 2, obejmuje ocenę: 1) wykonywania zadań w zakresie przekształceń własnościowych pod względem legalności, gospodarności i zapewnienia ochrony interesów Skarbu Państwa; 2) zgodności stosowanych procedur przekształceń własnościowych z właściwymi przepisami; 3) zgodności realizacji przekształceń własnościowych z udzielonym upoważnieniem lub zgodą Ministra, w przypadkach kiedy taka zgoda lub upoważnienie są wymagane. § 3. 1. Przeprowadzenie kontroli ma na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie przedmiotu kontroli w podmiotach określonych w § 1, zwanych dalej "jednostkami kontrolowanymi", jego udokumentowanie, dokonanie oceny kontrolowanej działalności pod względem legalności, gospodarności, celowości i rzetelności, wskazanie osób odpowiedzialnych za stwierdzone nieprawidłowości oraz sformułowanie wniosków i zaleceń pokontrolnych. 2. Kontrolę przeprowadza się na podstawie półrocznych planów kontroli, zatwierdzanych przez Ministra. 3. W razie potrzeby podejmuje się kontrole poza planem, o którym mowa w ust. 2. 4. Kontrolę zarządza Minister. 5. Bezpośredni nadzór i koordynację kontroli w zakresie, o którym mowa w § 2, sprawuje dyrektor komórki organizacyjnej właściwej do spraw kontroli w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, zwanej dalej "komórką do spraw kontroli". 6. Dyrektor komórki do spraw kontroli sporządza dla Ministra półroczne sprawozdanie z przeprowadzonych kontroli w terminie do końca drugiego miesiąca następującego po okresie objętym planem. 7. Kontrolę przeprowadza się zgodnie z programem kontroli zatwierdzonym przez dyrektora komórki do spraw kontroli. § 4. 1. Kontrolę przeprowadzają pracownicy komórki do spraw kontroli, a w razie potrzeby inni pracownicy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, zwani dalej "kontrolującymi", na podstawie dowodu osobistego i imiennego upoważnienia Ministra. 2. Upoważnienie do kontroli, o którym mowa w ust. 1, określa jednostkę kontrolowaną, imię, nazwisko i stanowisko kontrolującego, przedmiot, zakres i czas trwania kontroli. 3. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. 4. Przeprowadzanie kontroli spraw lub dokumentów zakwalifikowanych jako zastrzeżone, poufne, tajne lub ściśle tajne oraz wstęp i przebywanie kontrolującego na terenie obiektów lub w pomieszczeniach, w których są przechowywane lub archiwizowane dokumenty zawierające informacje niejawne, wymaga odrębnego upoważnienia Ministra i zezwolenia wydanego przez kierownika jednostki kontrolowanej, w której posiadaniu są te wiadomości, oraz posiadania przez kontrolującego stosownego poświadczenia bezpieczeństwa uprawniającego do dostępu do informacji niejawnych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 2)). § 5. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, na wniosek lub z urzędu, jeżeli wyniki kontroli mogą dotyczyć jego praw lub obowiązków albo praw lub obowiązków jego małżonka albo osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób z nim związanych z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. Powody wyłączenia kontrolującego trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli. 2. Minister, w przypadku stwierdzenia okoliczności określonych w ust. 1, upoważnia inną osobę do przeprowadzenia dalszych czynności kontrolnych. § 6. 1. Kontrolujący, przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, powiadamia kierownika jednostki kontrolowanej o przedmiocie, zakresie i czasie trwania kontroli. 2. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie jednostki kontrolowanej w dniach i godzinach pracy obowiązujących w tej jednostce, a w razie konieczności dokonania kontroli w dniach wolnych od pracy i poza godzinami pracy kierownik jednostki kontrolowanej wydaje niezbędne polecenia na wniosek kontrolującego. 3. Postępowanie kontrolne lub poszczególne jego czynności mogą być, w miarę potrzeb, przeprowadzane również w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa. § 7. 1. Kontrolujący jest upoważniony do swobodnego poruszania się na terenie siedziby jednostki kontrolowanej oraz w miejscach wykonywania jej zadań, bez obowiązku uzyskiwania przepustki. 2. Kontrolujący podlega przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz przepisom o postępowaniu z materiałami i dokumentami ustawowo chronionymi oraz innym przepisom szczególnym, obowiązującym w jednostce kontrolowanej. 3. W ramach udzielonego upoważnienia kontrolujący ma prawo do: 1) wglądu do wszelkich dokumentów związanych z zakresem kontroli w jednostce kontrolowanej i innych materiałów dowodowych, z zastrzeżeniem § 4 ust. 4; 2) przeprowadzania oględzin obiektów i składników majątkowych; 3) sprawdzania przebiegu określonych czynności; 4) żądania od kierownika i pracowników jednostki kontrolowanej ustnych i pisemnych wyjaśnień; 5) korzystania z pomocy biegłych i specjalistów; 6) zabezpieczania materiałów dowodowych. § 8. Kierownik jednostki kontrolowanej jest zobowiązany do: 1) przedstawiania na żądanie kontrolującego wszelkich dokumentów i materiałów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli; 2) zapewnienia terminowego udzielania wyjaśnień przez pracowników; 3) zapewnienia kontrolującemu warunków i środków niezbędnych do sprawnego przeprowadzania kontroli. § 9. 1. Kontrolujący dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w toku kontroli dowodów. 2. Dowodami są w szczególności: dokumenty, zabezpieczone przedmioty, opinie biegłych i specjalistów, wyniki oględzin, jak również pisemne wyjaśnienia i oświadczenia. 3. Zebrane w toku postępowania kontrolnego materiały dowodowe kontrolujący odpowiednio zabezpiecza, w miarę potrzeby, przez oddanie na przechowanie kierownikowi jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem lub przechowywanie w siedzibie jednostki kontrolowanej w oddzielnym zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu, zabranie z siedziby jednostki kontrolowanej za pokwitowaniem, po umożliwieniu sporządzenia ich kserokopii. O zwolnieniu materiałów dowodowych spod zabezpieczenia decyduje kontrolujący. 4. Z dokonanych czynności zabezpieczających dowody kontrolujący sporządza protokół dołączany do akt kontroli. 5. W przypadku sporządzania kserokopii odpisów i wyciągów, ich zgodność z oryginałami potwierdza kierownik jednostki kontrolowanej lub kierownik kontrolowanej komórki organizacyjnej, w której te dokumenty się znajdują. § 10. 1. Kontrolujący dokumentuje przebieg i wyniki czynności kontrolnych w aktach kontroli, które w szczególności obejmują dowody, o których mowa w § 9 ust. 2. 2. Akta kontroli prowadzi się zgodnie z tokiem dokonywanych czynności, numerując kolejno strony akt. 3. Akta kontroli sporządza się w jednym egzemplarzu i przechowuje w komórce do spraw kontroli. § 11. 1. W razie potrzeby ustalenia stanu obiektu, innych składników majątkowych albo przebiegu określonych czynności, kontrolujący może przeprowadzić oględziny. 2. Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika jednostki kontrolowanej lub wyznaczonego pracownika odpowiedzialnego za obiekt, składniki majątkowe lub czynności poddane oględzinom. 3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który podpisuje kontrolujący i osoba wymieniona w ust. 2. § 12. 1. Pracownicy jednostki kontrolowanej są zobowiązani udzielać, w wyznaczonym przez kontrolującego terminie, wyjaśnień ustnych lub pisemnych w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli. Z ustnych wyjaśnień kontrolujący sporządza protokół, który podpisują kontrolujący i osoba udzielająca wyjaśnień. 2. Odmowa udzielenia wyjaśnień przez pracowników jednostki kontrolowanej może nastąpić jedynie w przypadkach, gdy wyjaśnienia mogłyby dotyczyć faktów i okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną lub majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także jego małżonka lub osobę pozostającą z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osoby związane z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. Kontrolujący, przed przyjęciem wyjaśnień, jest obowiązany poinformować składającego wyjaśnienia o prawie do odmowy ich udzielenia. 3. Odmowę udzielenia wyjaśnień kontrolujący dokumentuje w aktach kontroli, wskazując przyczynę odmowy, o której mowa w ust. 2, albo potwierdza fakt odmowy bez podania przyczyny. § 13. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej, kierownik komórki organizacyjnej, obecny lub były pracownik może złożyć kontrolującemu ustne lub pisemne oświadczenie dotyczące przedmiotu kontroli. 2. Z przyjęcia ustnego oświadczenia kontrolujący sporządza protokół, który podpisują kontrolujący i składający oświadczenie. 3. Kontrolujący nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z przedmiotem kontroli. § 14. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach kontrolujący może wnioskować o zwołanie w toku kontroli narady z pracownikami jednostki kontrolowanej w celu omówienia kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą. 2. Naradę zarządza kierownik jednostki kontrolowanej. § 15. Kontrolujący, w toku kontroli, w miarę potrzeb, informuje kierownika jednostki kontrolowanej o ustaleniach wskazujących na ujawnione nieprawidłowości i uchybienia w działalności tej jednostki. § 16. W razie ujawnienia w toku kontroli okoliczności wskazujących na popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego albo ujawnienia czynu stanowiącego naruszenie dyscypliny finansów publicznych, kontrolujący niezwłocznie zawiadamia na piśmie dyrektora komórki do spraw kontroli, który powiadamia o tym fakcie Ministra. Minister zawiadamia na piśmie właściwy organ powołany do ścigania przestępstw lub wykroczeń, przestępstw skarbowych lub wykroczeń skarbowych albo właściwego rzecznika dyscypliny finansów publicznych. § 17. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawia w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli w zakresie przedmiotu kontroli dotyczącego jednostki kontrolowanej, w tym ustalonych nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych. 3. Ponadto protokół kontroli powinien zawierać: 1) zastrzeżenie, że służy wyłącznie do użytku służbowego; 2) nazwę kontrolowanego podmiotu w pełnym brzmieniu, adres, REGON, NIP oraz imię i nazwisko jego kierownika, a w miarę potrzeby także kierowników kontrolowanych komórek organizacyjnych oraz daty objęcia przez nich stanowisk; 3) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem dni przerw w kontroli; 4) imiona i nazwiska kontrolujących, ich stanowiska służbowe oraz numery i daty upoważnień do kontroli; 5) określenie przedmiotu kontroli i okresu objętego kontrolą; 6) wykaz załączników stanowiących część składową protokołu; 7) wzmiankę o doręczeniu protokołu kontroli kierownikowi jednostki kontrolowanej oraz o poinformowaniu kierownika jednostki kontrolowanej o prawie zgłaszania zastrzeżeń i składania wyjaśnień do protokołu, o których mowa w § 18, oraz o prawie odmowy podpisania protokołu, o którym mowa w § 19 ust. 1; 8) parafy kontrolującego i kierownika kontrolowanej jednostki na każdej stronie protokołu; 9) w przypadku gdy protokół kontroli zawiera informacje niejawne, protokół lub jego fragment oznacza się odpowiednią klauzulą tajności. § 18. 1. Protokół kontroli sporządzony w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach podpisują kontrolujący i kierownik jednostki kontrolowanej, a w razie jego nieobecności osoba pełniąca obowiązki tego kierownika. 2. Kierownik jednostki kontrolowanej może zgłosić, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowane zastrzeżenia dotyczące ustaleń zawartych w protokole. 3. Zastrzeżenia należy zgłosić na piśmie do dyrektora komórki do spraw kontroli w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli. 4. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, kontrolujący jest zobowiązany dokonać ich analizy i, w miarę potrzeby, podjąć dodatkowe czynności kontrolne, a w przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń zmienić lub uzupełnić odpowiednią część protokołu kontroli o tekst w brzmieniu: 1) "Ustalenia na str. ....... skreśla się."; 2) "Protokół kontroli na str. ...... uzupełnia się przez dopisanie ......"; 3) "Treść ustaleń na str. ..... otrzymuje brzmienie: ........". 5. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń, w całości lub w części, kontrolujący sporządza stanowisko na piśmie, które po zaakceptowaniu przez dyrektora komórki do spraw kontroli przekazuje zgłaszającemu zastrzeżenia. 6. Kierownik jednostki kontrolowanej może złożyć wyjaśnienia co do przyczyn i okoliczności powstania nieprawidłowości, opisanych w protokole kontroli, w terminie 7 dni od otrzymania protokołu. § 19. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając, w terminie 7 dni od daty jego otrzymania, wyjaśnienie przyczyn tej odmowy. 2. W przypadku złożenia zastrzeżeń do protokołu kontroli, termin odmowy podpisania protokołu wraz z podaniem jej przyczyn biegnie od dnia doręczenia kontrolowanemu stanowiska dyrektora komórki do spraw kontroli wobec tych zastrzeżeń. 3. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontrolujący czyni wzmiankę w protokole. 4. Odmowa podpisania protokołu przez osobę wymienioną w ust. 1 nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego i sporządzenia wystąpienia pokontrolnego. § 20. 1. Po zakończeniu postępowania kontrolnego, z uwzględnieniem terminu, o którym mowa w § 19 ust. 1, kontrolujący sporządza projekt wystąpienia pokontrolnego, który po akceptacji dyrektora komórki do spraw kontroli przekazuje Ministrowi do zatwierdzenia. Minister przekazuje wystąpienie pokontrolne kierownikowi jednostki kontrolowanej. 2. Wystąpienie pokontrolne zawiera ocenę przedmiotu kontroli wynikającą z ustaleń opisanych w protokole kontroli, opis przyczyn powstania, zakres i skutki stwierdzonych nieprawidłowości, osoby odpowiedzialne za ich powstanie, a także uwagi, wnioski i zalecenia pokontrolne w sprawie ich usunięcia. § 21. 1. Kierownik jednostki kontrolowanej, któremu przekazano wystąpienie pokontrolne, w terminie wyznaczonym w wystąpieniu informuje Ministra o sposobie wykorzystania uwag, wykonania wniosków i zaleceń, a także o podjętych działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań. 2. Kierownik jednostki kontrolowanej, w terminie 7 dni od daty otrzymania wystąpienia pokontrolnego, może złożyć do Ministra umotywowane zastrzeżenia do zawartych w nim ocen, uwag i wniosków. 3. Minister rozpatruje złożone zastrzeżenia i zajmuje stanowisko w terminie 14 dni od daty ich otrzymania. 4. Stanowisko Ministra jest ostateczne i wraz z uzasadnieniem jest doręczane kierownikowi jednostki kontrolowanej. § 22. 1. Minister może przeprowadzać kontrole przy zastosowaniu trybu uproszczonego. 2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy rozporządzenia, z wyjątkiem § 17-19. 3. Tryb uproszczony może być stosowany w szczególności w razie potrzeby: 1) sporządzenia odpowiedniej informacji dla Ministra; 2) zbadania określonych spraw wynikających ze skarg i wniosków oraz listów obywateli; 3) dokonania analizy dokumentów i innych materiałów otrzymanych od podmiotów podlegających kontroli. 4. Z kontroli, o której mowa w ust. 1, sporządza się sprawozdanie, które podpisuje kontrolujący. 5. Minister, w razie potrzeby, informuje na piśmie kierownika jednostki kontrolowanej o wynikach kontroli przeprowadzonej w trybie uproszczonym. 6. W razie ujawnienia w toku kontroli, o której mowa w ust. 1, okoliczności wskazujących na popełnienie przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, albo też naruszenia dyscypliny finansów publicznych lub okoliczności uzasadniających odpowiedzialność dyscyplinarną lub porządkową, sporządza się protokół kontroli z zastosowaniem § 17-19. § 23. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu kontroli przeprowadzanej przez Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 23, poz. 121). § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 106, poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 4, poz. 26, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2004 r. Nr 99, poz. 1001. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz. U. Nr 153, poz. 1615) Na podstawie art. 66 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze przedmiotów umundurowania, w tym ubiorów cywilnych i wyekwipowania, przyznaje się równoważnik pieniężny, zwany dalej "równoważnikiem". 2. Równoważnika nie wypłaca się żołnierzowi powołanemu w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, któremu z dniem powołania albo promocji wydano przedmioty zaopatrzenia mundurowego. 3. Żołnierzowi zawodowemu mianowanemu w danym roku kalendarzowym przysługuje: 1) pułkownikowi (komandorowi) na stopień generała brygady (kontradmirała) - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków za przedmioty szyte na miarę; 2) generałowi (admirałowi) i kapitanowi (kapitanowi marynarki) mianowanym na wyższe stopnie wojskowe, szeregowym mianowanym na stopień wojskowy w korpusie podoficerów - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków na uzupełnienie oznak (haftów). 4. Wysokość równoważnika oblicza się na podstawie norm przedmiotów umundurowania określonych w przepisach o warunkach i normach umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych. 5. Wysokość równoważników, o których mowa w ust. 1, w zamian za: 1) umundurowanie i wyekwipowanie określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) ubiory cywilne określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. 1. W przypadku niemożności dopasowania przedmiotów zaopatrzenia mundurowego należnych żołnierzowi zawodowemu w naturze, przysługuje zwrot kosztów wykonania odpowiednich poprawek krawieckich lub tkanina i równoważnik na uszycie munduru oraz za dodatki krawieckie, w wysokości faktycznie poniesionych kosztów szycia, obowiązujących w zakładach Wojskowych Przedsiębiorstw Handlowych. 2. Zwrot kosztów szycia i dodatków krawieckich następuje po przedstawieniu dowodu zapłaty za wykonaną usługę. § 3. 1. Żołnierzowi zawodowemu wypłaca się równoważnik za: 1) nieotrzymane w naturze przedmioty umundurowania i wyekwipowania określone w przepisach o warunkach i normach umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych, do których żołnierz nabył uprawnienia, lecz ich nie pobrał; 2) każdy zakończony rok przedłużenia okresu użytkowania przedmiotów umundurowania wydawanych w naturze. 2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a także rodzaje przedmiotów umundurowania, za które się go wypłaca, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. 1. Kobiecie - słuchaczce szkoły wojskowej za przedmioty umundurowania niewydane w naturze wypłaca się równoważnik. 2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się po wcieleniu do służby kandydackiej oraz na drugim i trzecim roku nauki. Wysokość równoważnika określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 5. 1. Słuchaczom szkół wojskowych za przybory i środki do utrzymania higieny osobistej oraz przybory do konserwacji obuwia niewydane w naturze wypłaca się równoważnik, co miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 2, począwszy od drugiego miesiąca kalendarzowego służby. 2. Za okres od 2 do 15 dni wypłaca się połowę równoważnika. 3. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 6. 1. Osoby uprawnione do otrzymania równoważnika są obowiązane wykorzystać go zgodnie z przeznaczeniem. 2. Dowódcy, szefowie, dyrektorzy lub komendanci wojskowych jednostek budżetowych i jednostek organizacyjnych mogą wstrzymać wypłatę części równoważnika w razie stwierdzenia u użytkowników cech widocznego zużycia przedmiotów mundurowych objętych zestawami ubiorczymi - do czasu usunięcia tych zaniedbań. 3. Równoważnik pomniejsza się o kwotę równą wartości przedmiotów umundurowania i wyekwipowania, objętych tym równoważnikiem, wydanych w naturze. 4. Organem właściwym w sprawach wypłacania równoważników pieniężnych jest wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje. § 7. Równoważnik, w określonej wysokości, przysługuje żołnierzom zawodowym za okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. § 8. Wypłata równoważnika następuje w terminie 60 dni od dnia powstania uprawnienia do otrzymania równoważnika. § 9. 1. Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego przysługuje równoważnik za dany rok kalendarzowy w wysokości określonej w rozporządzeniu. 2. Wypłata równoważnika, o którym mowa w ust. 1, następuje do dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO PRZYSŁUGUJĄCEGO ZA UMUNDUROWANIE I WYEKWIPOWANIE NIEWYDANE W NATURZE Wysokość równoważnika w złotych Lp.Wyszczególnieniew Wojskach Lądowychw Siłach Powietrznychw Marynarce Wojennej 12345 1oficerom w stopniu generała (admirała)4.231,004.291,004.985,00 2oficerom starszym2.084,002.103,002.271,00 3oficerom młodszym2.060,002.079,002.257,00 4podoficerom2.046,002.069,002.158,00 5żołnierzom zawodowym jednostek desantowo-szturmowych i obrony wybrzeża (za różnice w należnościach za czapki i berety w zestawach 1310 i 1311) kwoty w lp. 1-4 pomniejsza się o36,00 6żołnierzom mianowanym w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r.: 1) generałom (admirałom) na stopień wojskowy Marszałka Polski1.749,001.749,001.749,00 2) generałom broni - na stopień wojskowy generała1.749,001.749,00 3) admirałom floty - na stopień wojskowy admirała 5.747,00 4) generałom (admirałom), innym niż wymienionym w pkt 1, 2 i 3 - na wyższy stopień wojskowy632,00631,004.628,00 5) pułkownikom (komandorom) - na stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała)6.068,006.160,008.032,00 6) kapitanom - na stopień wojskowy majora (komandora podporucznika)474,00303,00750,00 7) szeregowym - na stopień wojskowy w korpusie podoficerów681,00506,00712,00 7kobietom powołanym do zawodowej służby wojskowej (z dniem powołania): 1) za niewydane przedmioty200,00200,00270,00 2) ryczałt na uszycie4.344,004.344,004.344,00 ZAŁĄCZNIK Nr 2 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO ZA UBIORY CYWILNE NIEWYDANE W NATURZE Lp. Nazwa Ilość j.m.Okres używalnościCena jednostkowa (w zł)Roczna stawka równoważnika (w zł) 1234567 1Czapka zimowa1szt.330,0010,00 2Kurtka ocieplana1szt.3400,00133,33 3Płaszcz letni1szt.3200,0066,67 4Garnitur2kpl.2950,00950,00 5Koszula męska2szt.150,00100,00 6Sweter1szt.2150,0075,00 7Krawat2szt.130,0060,00 8Buty zimowe1para2200,00100,00 9Półbuty1para1150,00150,00 10Szalik1szt.220,0010,00 11Rękawiczki zimowe1para380,0026,67 12Pasek do spodni1szt.620,003,33 13Skarpetki letnie4para15,0020,00 14Kombinezon narciarski1kpl.51.000,00200,00 RAZEM1.905,00 ZAŁĄCZNIK Nr 3 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO WYPŁACANEGO ZA KAŻDY ZAKOŃCZONY ROK PRZEDŁUŻENIA OKRESU UŻYTKOWANIA PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA WYDANYCH W NATURZE Cena (w zł)Stawka roczna (w zł) Lp.Przedmiotj.m. okres używalności detalicznazakupu4 lata5 lat 1234567 1Mundur wyjściowy oficerskikpl. - Wojsk Lądowych 482,76386,2196,55 - Sił Powietrznych 482,76386,2196,55 - Marynarki Wojennej 481,20384,9696,24 2Mundur letni oficerskikpl - Wojsk Lądowych 451,20360,9690,24 - Sił Powietrznych 451,20360,9690,24 - Marynarki Wojennej 448,44358,7589,69 3Płaszcz sukienny oficerskiszt. - Wojsk Lądowych 719,22575,38 115,08 - Sił Powietrznych 719,22575,38 115,08 - Marynarki Wojennej 719,22575,38 115,08 4Sukno płaszczowe oficerskie (Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych oraz Marynarki Wojennej)m.b. 87,00 5Tkanina mundurowa letnia (Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych oraz Marynarki Wojennej)m.b. 34,69 6Tkanina mundurowa (Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych oraz Marynarki Wojennej)m.b. 37,19 ZAŁĄCZNIK Nr 4 WYSOKOŚĆ RÓWNOWAŻNIKA PIENIĘŻNEGO WYPŁACANEGO KOBIECIE - SŁUCHACZCE SZKOŁY WOJSKOWEJ ZA PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA NIEWYDANE W NATURZE 1. Po wcieleniu do służby kandydackiej i na III roku nauki Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćCena detaliczna (w zł)Wartość (w zł) 1Skarpetki letniepara24,769,52 2Piżamakpl.256,91113,82 3Koszulka damskaszt.314,7044,10 4Koszulka damska z krótkimi rękawamiszt.218,0936,18 5Rajstopyszt.126,7881,36 6Figi damskieszt.89,0572,40 7Kostium kąpielowyszt.135,0035,00 8Biustonoszszt.333,93101,79 RAZEM 494,17 2. Na II i IV roku nauki wypłaca się należność za dwie pary skarpetek letnich - 9,52 zł. ZAŁĄCZNIK Nr 5 WYKAZ PRZYBORÓW I ŚRODKÓW DO UTRZYMANIA HIGIENY OSOBISTEJ ORAZ KONSERWACJI OBUWIA, ZA KTÓRE WYPŁACA SIĘ RÓWNOWAŻNIK PIENIĘŻNY Lp.WyszczególnienieWartość w zł wg cen detalicznych 1Równoważnik za przedmioty należne kandydatom na żołnierzy zawodowych: 1) krem do golenia1,20 2) mydło toaletowe3,70 3) maszynka jednorazowa do golenia4,00 4) pasta do zębów3,95 5) płyn po goleniu4,00 5) proszek do prania2,64 6) szczoteczka do zębów0,45 7) pasta do obuwia2,32 8) szampon do mycia włosów3,00 RAZEM25,26 2Równoważnik za przedmioty należne kandydatom na żołnierzy zawodowych - kobietom: 1) mydło toaletowe5,55 2) pasta do zębów3,95 3) proszek do prania5,28 4) szczoteczka do zębów0,45 5) pasta do obuwia2,32 6) podpaski6,00 7) szampon do mycia włosów4,50 RAZEM28,05 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 kwietnia 2000 r. w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 36, poz. 410, z 2001 r. Nr 28, poz. 315, z 2002 r. Nr 35, poz. 327, z 2003 r. Nr 19, poz. 167 oraz z 2004 r. Nr 43, poz. 399), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnień od należności celnych przywozowych (Dz. U. Nr 153, poz. 1616) Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje, o których mowa w art. 71 tiret drugie oraz art. 72 ust. 1 lit. a tiret drugie rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.04.1983), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.09.2003), aby mogły korzystać ze zwolnień od należności przywozowych 2). § 2. Ze zwolnień od należności przywozowych korzystają instytucje i organizacje pozarządowe w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593 i Nr 116, poz. 1203), kościelne osoby prawne oraz jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, a: 1) prowadzą działalność związaną z edukacją lub zapewniają pomoc osobom niewidomym - w zakresie zwolnienia określonego w art. 71 tiret drugie rozporządzenia wymienionego w § 1, lub 2) prowadzą działalność związaną z edukacją lub zapewniają pomoc osobom niepełnosprawnym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 3)) - w zakresie zwolnienia określonego w art. 72 ust. 1 lit. a tiret drugie rozporządzenia wymienionego w § 1. § 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się w przypadkach, w których zgłoszenie celne zostało dokonane od dnia 1 maja 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 106, poz. 1124). 2) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 140, poz. 1479) Na podstawie art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie reguluje: 1) przypadki, w których następuje wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa; 2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza granicami państwa, a także odwoływania do kraju z tej służby; 3) warunki pełnienia przez żołnierzy zawodowych służby poza granicami państwa, w tym zakres podległości organom, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy; 4) warunki przyznawania świadczeń żołnierzom zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń przysługujących żołnierzom w związku z wyznaczeniem ich lub skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa; 5) szczegółowe uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami kraju. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203). § 3. 1. Wyznaczenie żołnierza zawodowego, zwanego dalej "żołnierzem", do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach służbowych: 1) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy: a) organizacjach międzynarodowych, b) międzynarodowych strukturach wojskowych; 2) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych; 3) w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w etatach "Wykazy stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa", zwanych dalej "Wykazami", prowadzonych oddzielnie dla stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1. 3. Świadczenia określone w rozporządzeniu są wypłacane ze środków budżetowych dysponenta właściwego ze względu na podległość jednostki organizacyjnej, w której żołnierz pełni służbę poza granicami państwa. 4. Do żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa na stanowisku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepisy dotyczące świadczeń określonych w art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), przysługujących członkom służby zagranicznej, wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej. Do żołnierza tego nie mają zastosowania postanowienia § 13-21 i 23. § 4. 1. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby: 1) w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) albo 2) w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, albo 3) jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych. 2. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w przypadkach, o których mowa w ust. 1, żołnierz pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. § 5. 1. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w drodze decyzji. 2. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje w drodze indywidualnego lub zbiorowego rozkazu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa zajmującego stanowisko służbowe o stopniu etatowym nie niższym niż pułkownik (komandor) oraz którego skierowanie wynika z postanowień odrębnych ustaw, a także żołnierzy, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, następuje w drodze decyzji wydanej przez Ministra Obrony Narodowej. 4. Skierowanie żołnierza do służby w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych następuje na wniosek właściwego przełożonego, któremu podlega żołnierz, po uzyskaniu akceptacji Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Nie dotyczy to stanowisk, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 oraz § 4 ust. 1 pkt 3. § 6. 1. Wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa następuje po uzyskaniu orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do pełnienia tej służby. 2. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej, na stanowisku w jednostce organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej, następuje po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych. § 7. W przypadku gdy służba będzie się wiązać z dostępem do informacji uznanych za niejawne przez państwo, w którym działa polskie przedstawicielstwo, lub przez organizację międzynarodową, przy której takie przedstawicielstwo działa, a z tym państwem lub z taką organizacją została zawarta umowa o wzajemnej ochronie informacji niejawnych, kandydat jest obowiązany uzyskać poświadczenie bezpieczeństwa, zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych. § 8. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa żołnierz podlega Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Żołnierze zajmujący stanowiska służbowe, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 oraz § 4 ust. 1 pkt 3, podlegają Ministrowi Obrony Narodowej. 3. Podczas wykonywania zadań służbowych żołnierz, o którym mowa w § 4 ust. 1, w zależności od miejsca pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, podlega również przełożonemu kierującemu działalnością misji organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych. 4. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku w placówce zagranicznej podlega także kierownikowi tej placówki, w zakresie określonym przepisami ustawy, o której mowa w § 3 ust. 4, i przepisami wydanymi na jej podstawie. 5. Podczas wykonywania zadań służbowych żołnierz podlega również: 1) polskiemu przedstawicielowi wojskowemu - w przypadku pełnienia służby na stanowisku w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej; 2) przełożonym określonym przez organizację międzynarodową lub międzynarodową strukturę wojskową - w przypadku pełnienia służby na stanowisku bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych, a w sprawach narodowych starszemu oficerowi narodowemu. § 9. 1. Organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, uchyla decyzję o wyznaczeniu lub skierowaniu żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami kraju albo rozkaz o skierowaniu żołnierza do pełnienia tej służby przed dniem wyjazdu z kraju, w razie braku zgody na jego przyjęcie przez państwo lub organizację międzynarodową, a także w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub poświadczenia bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7. 2. Decyzje, o których mowa w § 5 ust. 1 i 3, oraz rozkaz, o którym mowa w § 5 ust. 2, mogą być uchylone przez organ, który wydał tę decyzję lub rozkaz, przed dniem wyjazdu z kraju: 1) w przypadku prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia postępowania karnego przeciwko żołnierzowi o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie, albo też zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych; 2) na wniosek żołnierza; 3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi". § 10. 1. Organ wyznaczający lub kierujący żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami kraju odwołuje żołnierza do kraju: 1) na wniosek organu państwa, w którym działa misja organizacji międzynarodowej, w której żołnierz pełni służbę, albo też państwa, na terytorium którego ma siedzibę polskie przedstawicielstwo wojskowe, albo organizacji międzynarodowej lub międzynarodowej struktury wojskowej, przy której działa przedstawicielstwo, albo też organu państwa, na którego terytorium mają one swoją siedzibę, a także dowódcy sił wielonarodowych; 2) na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych w stosunku do żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym lub na stanowisku w placówce zagranicznej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej; 3) w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub poświadczenia bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7. 2. Żołnierz może być odwołany do kraju w każdym czasie przez Ministra Obrony Narodowej lub Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w przypadku: 1) niewywiązywania się z zadań służbowych lub nienależytego ich wykonywania; 2) prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia przeciwko żołnierzowi postępowania karnego o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie albo też zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych oraz w razie uprawdopodobnionego podejrzenia popełnienia czynu, który jest zabroniony pod groźbą kary według prawa państwa pobytu; 3) wniosku żołnierza albo dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę poza granicami państwa, lub szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa w przypadku żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa; 4) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych. 3. Żołnierz może być w każdym czasie odwołany do kraju również w razie niewykonywania zadań służbowych przez czas dłuższy niż 15 dni. § 11. 1. Podczas pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, żołnierz występuje w ubiorze właściwym dla konkretnego przypadku użycia jednostki wojskowej lub indywidualnego wystąpienia służbowego. 2. Ubiór, o którym mowa w ust. 1, może składać się z części umundurowania żołnierzy Sił Zbrojnych i z części ustalonej przez państwo pobytu, organizację międzynarodową lub organy sił wielonarodowych. § 12. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa ma prawo przebywać w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi, zwanymi dalej "członkami rodziny". § 13. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą przydziela nieodpłatnie w państwie pełnienia służby lokal mieszkalny wraz z niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem, zgodnie ze standardami przyjętymi w kraju pełnienia służby oraz odpowiednio do zajmowanego stanowiska i liczby przenoszących się z nim członków rodziny oraz z uwzględnieniem norm, o których mowa w ust. 6, a w przypadku braku możliwości zabezpieczenia lokalu mieszkalnego żołnierzowi przysługuje równoważnik pieniężny na wynajęcie lokalu mieszkalnego. 2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, na kolejny rok kalendarzowy ogłasza corocznie Minister Obrony Narodowej, odrębnie dla państwa i miejscowości, w których żołnierze pełnią służbę. 3. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie przeciętnych kosztów najmu lokalu nieumeblowanego i bez wyposażenia, o którym mowa w ust. 1, w trzecim kwartale roku poprzedniego. 4. Żołnierzowi, któremu przyznano równoważnik, o którym mowa w ust. 1, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą przydziela nieodpłatnie niezbędne umeblowanie i wyposażenie, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. W przypadku braku umeblowania i wyposażenia, o którym mowa w ust. 4, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą państwa wypłaca żołnierzowi ryczałt w wysokości 15 % równoważnika, o którym mowa w ust. 1. 6. Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, wynosi: 1) dla żołnierza - do 75 m2; 2) dla żołnierza z 1 lub 2 członkami rodziny - do 90 m2; 3) dla żołnierza z więcej niż 2 członkami rodziny - dodatkowo do 20 m2 dla każdego następnego członka rodziny. 7. Do normatywnej powierzchni użytkowej nie wlicza się pomieszczeń reprezentacyjnych związanych z pełnioną funkcją. 8. W przypadku gdy żołnierzowi został przydzielony, na jego pisemny wniosek lub za jego zgodą, lokal mieszkalny o ponadnormatywnej powierzchni użytkowej, żołnierz zwraca jednostce organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą różnicę za powierzchnię najmowanego lokalu, większą niż powierzchnia, o której mowa w ust. 6. 9. W przypadku gdy szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą dysponuje wolnym lokalem mieszkalnym o powierzchni przekraczającej normatywy określone w ust. 6 lub jest to uzasadnione ekonomicznie, może on przydzielić nieodpłatnie żołnierzowi ten lokal, niezależnie od ograniczeń, o których mowa w ust. 6. 10. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa na stanowisku służbowym szefa polskiego przedstawicielstwa wojskowego, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, o stopniu etatowym nie niższym niż generał brygady, przysługuje prawo do dodatkowej powierzchni na cele reprezentacyjne o łącznej powierzchni do 50 m2. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem państwa, zwyczajem międzynarodowym lub zakresem wykonywanych zadań Minister Obrony Narodowej może, na wniosek szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa, przyznać dodatkową powierzchnię na cele reprezentacyjne żołnierzowi pełniącemu służbę w innym stopniu etatowym lub na innym stanowisku służbowym. 11. Żołnierz niezwłocznie powiadamia szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą o wszelkich zmianach mających wpływ na zakres uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 6. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio. 12. Koszty zawarcia umowy najmu oraz zastrzeżonego w umowie najmu lokalu mieszkalnego, wynajętego na potrzeby żołnierza, zabezpieczenia finansowego dla wynajmującego, są opłacane z budżetu jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą. 13. Przyjęcie i zwrot przez żołnierza przydzielonego lokalu mieszkalnego, wraz z umeblowaniem i wyposażeniem, następuje na podstawie protokołu przekazania. 14. Od dnia przyjęcia lokalu mieszkalnego żołnierz ponosi odpowiedzialność za szkody wynikłe z niewłaściwego użytkowania lokalu oraz jego umeblowania i wyposażenia na podstawie umowy o indywidualnej odpowiedzialności majątkowej za powierzone mienie. 15. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa jest uprawniony do otrzymania ryczałtu na pokrycie kosztów następujących świadczeń: 1) ogrzewania, klimatyzacji i wentylacji lokalu mieszkalnego; 2) zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę; 3) oświetlenia korytarzy, klatek schodowych oraz utrzymania urządzeń, pomieszczeń i otoczenia budynków, przeznaczonych do wspólnego użytkowania lokatorów, zbiorczych anten telewizyjnych i abonamentu telewizji kablowej znajdującej się w budynku mieszkalnym, korzystania z wind, wywozu śmieci, a także innych świadczeń i opłat wynikających z miejscowych warunków i zwyczajów - jeżeli jest obowiązany do ich ponoszenia; 4) ubezpieczenia lokali mieszkalnych w zakresie wynikającym z zawartej umowy najmu. 16. W zakresie wypłaty ryczałtu, o którym mowa w ust. 15, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 17. W celu pokrycia kosztów instalacji telefonu w lokalu mieszkalnym lub zakupu telefonu komórkowego oraz kosztów związanych z ich utrzymaniem, żołnierzom wypłaca się ryczałt w wysokości 30 euro miesięcznie lub równowartość tej kwoty w walucie stawki bazowej przyjętej do ustalenia wysokości należności zagranicznej. Uprawnienie to nie przysługuje żołnierzowi, któremu przydzielono służbowy telefon komórkowy lub zainstalowano telefon służbowy w lokalu mieszkalnym. § 14. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje zwrot opłat za naukę dzieci w szkole typu podstawowego, gimnazjalnego i średniego, z wyjątkiem studiów wyższych, wskazanej przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa. 2. Szkołę, o której mowa w ust. 1, wyznacza się, uwzględniając potrzebę zapewniania warunków nauczania porównywalnych z warunkami nauczania w kraju i w miarę możliwości porównywalnych z warunkami nauczania dzieci żołnierzy państw sojuszniczych oraz z uwzględnieniem wysokości opłat za naukę. 3. Zwrot opłat, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza. Zwrot opłat nie obejmuje wydatków na podręczniki i przybory szkolne, składki ubezpieczeniowe, odzież szkolną, wyżywienie i indywidualne dojazdy do szkoły, a także opłat za zajęcia ponadobowiązkowe i wycieczki oraz opłat za ponadobowiązkowe językowe kursy dokształcające, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów nauki języka, będącego językiem nauczania w bezpłatnej szkole publicznej lub innej szkole, w której za naukę dziecka żołnierz nie otrzymuje żadnego zwrotu kosztów, do wysokości 3.000 euro, poniesionych na każde dziecko podlegające obowiązkowi szkolnemu. Warunkiem otrzymania zwrotu kosztów jest uczęszczanie przez dziecko do tej szkoły w kraju pełnienia służby co najmniej przez okres jednego roku nauki. 5. W przypadku skierowania przez żołnierza dziecka do szkoły innej niż szkoła, o której mowa w ust. 1, żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów nauki dziecka do wysokości kosztów nauki w szkole, o której mowa w ust. 1. 6. W przypadku gdy odległość z miejscowości pełnienia służby do szkoły, o której mowa w ust. 1, lub szkoły polskiej określonej w przepisach o organizowaniu kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą, wspomaganiu nauczania historii, geografii i języka polskiego wśród Polonii oraz zakresie świadczeń przysługujących nauczycielom polskim skierowanym w tym celu do pracy za granicą przekracza 20 km, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą może pokryć koszty zorganizowanych grupowych dojazdów dzieci do tej szkoły. 7. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą pokrywa, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, jednorazowo, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, koszty przejazdu jego dziecka do kraju lub najbliższego państwa, w którym znajduje się szkoła przy polskiej placówce dyplomatycznej, i z powrotem, w celu złożenia egzaminu maturalnego, pod warunkiem, że wyjazd ten nie może się odbyć w ramach przejazdu do kraju, o którym mowa w § 20 ust. 1. § 15. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, zwraca niezbędne koszty leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni służbę, oraz koszty leczenia przebywających z nim członków rodziny, złożony nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia wystawienia rachunku za to leczenie. 2. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 1.000 euro, podlegają udokumentowane koszty porodów i leczenia w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym oraz porad i badań lekarskich albo zabiegów leczniczych i diagnostycznych z tym związanych, z wyjątkiem kosztów pobytu i leczenia w sanatoriach i placówkach lecznictwa uzdrowiskowego oraz porad i zabiegów z zakresu kosmetyki - w 100 %. 3. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 200 euro łącznie w ciągu miesiąca kalendarzowego, podlegają udokumentowane koszty: 1) badań dodatkowych zleconych przez lekarza, a zwłaszcza analiz laboratoryjnych, badań rentgenowskich i USG - w 100 %; 2) rehabilitacji zaleconej przez lekarza, w tym fizykoterapii, fizjoterapii, kinezyterapii, gimnastyki korekcyjnej u dzieci i młodzieży do 18 roku życia - w 50 %; 3) leczenia cukrzycy - w 100 %; 4) leczenia stomatologicznego, zachowawczego i profilaktycznego - w 50 %; 5) chirurgii stomatologicznej, ekstrakcji zębów, badania rentgenowskiego zębów - w 70 %; 6) porad z zakresu protetyki, protez dentystycznych, nie częściej niż jeden raz na 5 lat, aparatów ortodontycznych dla dzieci i młodzieży do 18 roku życia i środków pomocniczych - w 50 %; 7) zakupu leków na zlecenie lekarza - w 50 %; 8) zakupu strzykawek i igieł jednorazowych oraz materiałów opatrunkowych zaleconych przez lekarza - w 100 %; 9) zakupu szkieł okularowych (korekcyjnych, szkieł dwuogniskowych, standardowych soczewek kontaktowych) zleconych przez lekarza okulistę lub optyka, nie częściej jednak niż raz na 2 lata i tylko w przypadku zmiany ich mocy - w 50 % kosztów zwykłych szkieł korekcyjnych; w przypadku dzieci do 18 roku życia, w razie pogorszenia się wady wzroku, zwrot kosztów szkieł może nastąpić częściej, w zależności od wniosków lekarza. 4. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługuje zwrot kosztów obowiązkowych szczepień ochronnych i badań obowiązkowych zleconych przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) albo miejscową lub krajową służbę zdrowia - w 100 %. 5. Zwrot kosztów leczenia nie przysługuje, gdy żołnierz i członkowie rodziny: 1) są uprawnieni do bezpłatnego leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni służbę, w tym z tytułu wykupu ubezpieczenia zdrowotnego przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą; 2) korzystają bez uzasadnionej przyczyny z usług lekarzy i zakładów leczniczych innych niż te, które stosownie do zawartego porozumienia są zobowiązane do leczenia żołnierzy i członków ich rodzin; 3) korzystają bez uzasadnienia z drogich procedur medycznych, mimo dostępu do tańszych procedur medycznych. 6. Zwrot kosztów leczenia następuje w walucie, w jakiej zostały one poniesione. Na wniosek żołnierza zwrot może być dokonany w walucie polskiej. 7. Zlecenia badań i zabiegów oraz zakupów leków i materiałów wymienionych w ust. 3 pkt 1-3 i 7-9 powinny być udokumentowane pisemnie. § 16. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa i na członków jego rodziny przebywających z nim za granicą przysługuje, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, zwrot kosztów świadczeń, o których mowa w § 15 ust. 2, przekraczających równowartość 1.000 euro, oraz zwrot kosztów za świadczenia, o których mowa w § 15 ust. 3, przekraczających równowartość 200 euro w ciągu miesiąca kalendarzowego - za zgodą szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa - wydaną w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą. Nie dotyczy to przypadków, gdy ze względu na stan zdrowia żołnierza lub członka jego rodziny konieczna jest natychmiastowa interwencja lekarska w szpitalu. 2. W przypadku leczenia szpitalnego lub porodu za granicą zwraca się koszt pobytu i leczenia w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym o przeciętnym poziomie kosztów leczenia i standardzie w państwie przyjmującym. Osobiste wydatki chorego ponoszone podczas pobytu w szpitalu nie podlegają zwrotowi. 3. W przypadkach losowych, jeżeli żołnierz nie posiada środków finansowych wystarczających na pokrycie kosztów leczenia, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą może wypłacić zaliczkę do wysokości 50 % przewidywanych kosztów leczenia. 4. Zwrot kosztów leczenia następuje na podstawie dokumentów potwierdzających wydatkowane środki. 5. Zwrot kosztów, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w przypadkach, o których mowa w § 15 ust. 5. § 17. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa, w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby poza granicami państwa, może pokryć koszty przejazdu żołnierza i członków jego rodziny do kraju w celu leczenia szpitalnego. § 18. 1. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa przysługuje zwrot kosztów przejazdu z zagranicy do kraju i z powrotem w razie śmierci małżonka, rodzica, rodzeństwa, rodzica małżonka żołnierza, dziecka żołnierza, dziecka przysposobionego, pasierba oraz dziecka przyjętego na utrzymanie i wychowanie na podstawie orzeczenia sądu - na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również małżonkowi żołnierza. 3. W razie zgonu za granicą żołnierza wyznaczonego lub skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa lub członków jego rodziny, koszt przewozu zwłok do miejsca pochowania w kraju pokrywa się z budżetu państwa. § 19. 1. Żołnierz udający się poza granicę państwa w celu objęcia stanowiska służbowego, na które został wyznaczony lub przeniesiony na takie stanowisko za granicą i w związku z tym zmieniający państwo pobytu lub miejscowość w państwie pobytu albo powracający do kraju po zakończeniu tej służby jest uprawniony do otrzymania zwrotu kosztów: 1) podróży przesiedleniowej żołnierza i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, niezależnie od terminu ich faktycznego przesiedlenia, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe; 2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego, w granicach określonych w ust. 2. 2. Na pokrycie kosztów związanych z przewozem mienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, żołnierzowi wypłaca się ryczałt w wysokości wynikającej z pomnożenia stawek frachtu Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych (IATA), obowiązujących w dniu wypłacania, przez wagę bagażu. Wagę tę określa się, przyjmując 150 kg na żołnierza i 100 kg na każdego przenoszącego się z nim członka rodziny. Ryczałt nie przysługuje, jeżeli istnieje możliwość przewozu mienia transportem służbowym lub gdy przesiedlenie odbyło się samochodem prywatnym, za które żołnierz otrzymał zwrot kosztów według stawki za użycie samochodu prywatnego do celów służbowych, określonej w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. 3. Koszty, o których mowa w ust. 1, pokrywa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą. § 20. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa i członkom jego rodziny, przebywającym z nim za granicą, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą pokrywa, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, koszty przejazdu z miejsca pełnienia służby do miejsca stałego zamieszkania w kraju na urlop wypoczynkowy i z powrotem raz na 2 lata służby, nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy służby za granicą. Koszty przejazdu pokrywa się ponownie po każdych następnych 2 latach służby za granicą, jednak nie w roku, w którym następuje powrót żołnierza do kraju. Koszty przejazdu pokrywa się na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z zastrzeżeniem, że środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby. 2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1. § 21. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą pokrywa, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, w czasie jego służby za granicą, koszty przejazdu do miejsca pełnienia tej służby i z powrotem do kraju członków rodziny, nieprzebywających z nim za granicą - dwukrotnie, nie częściej niż raz na 2 lata - jeżeli członek rodziny żołnierza nie przesiedlał się za granicę do miejsca pełnienia służby żołnierza, na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z zastrzeżeniem, że środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą. 2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1. § 22. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych zwyczajem międzynarodowym, może wyrazić zgodę na pokrycie, ze środków jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą, kosztów przejazdu i noclegu małżonka towarzyszącego żołnierzowi w podróży służbowej. 2. Pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje na warunkach określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe. § 23. 1. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa, w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby za granicą, na pisemny wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, może przyznać ryczałt na używanie do celów służbowych samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru będącego w jego posiadaniu. 2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacany co miesiąc, w wysokości kosztów zakupu 100 l paliwa, w kraju pełnienia służby. 3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest przeznaczony na pokrycie kosztów przejazdów żołnierza w celach służbowych na terenie miejscowości, w której pełni on służbę, oraz podróży służbowych poza tą miejscowością w odległości do 100 km w obie strony łącznie. 4. Żołnierz otrzymujący ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie może korzystać z samochodów służbowych w celu załatwiania spraw służbowych, z wyjątkiem przejazdów przekraczających odległość, o której mowa w ust. 3. W przypadkach gdy używanie do celów służbowych samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru posiadanego przez żołnierza byłoby niezgodne ze zwyczajem międzynarodowym lub spowodowałoby niewykonanie zadań służbowych, przełożony narodowy może wyrazić zgodę na doraźne użycie samochodu służbowego. 5. Kwotę ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, zmniejsza się o jedną dwudziestą drugą za każdy dzień roboczy nieobecności żołnierza w miejscu pełnienia służby. § 24. Żołnierze skierowani do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa mają prawo do: 1) bezpłatnego zakwaterowania i wyżywienia; 2) umundurowania, wyekwipowania i uzbrojenia; 3) bezpłatnych badań lekarskich i psychologicznych; 4) bezpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz bezpłatnego zaopatrzenia w leki i artykuły sanitarne, a także szczepień ochronnych; 5) bezpłatnego przewozu: a) z kraju do rejonu działania i z powrotem, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa, z wyjątkiem powrotu związanego z wcześniejszym zakończeniem pełnienia służby z przyczyn, o których mowa w § 10 ust. 2 pkt 2 i 3, b) z rejonu działania do kraju i z powrotem w razie śmierci członków rodziny, o których mowa w § 18 ust. 1; 6) urlopu zdrowotnego po powrocie do kraju, po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa. § 25. Bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie dla żołnierzy, o których mowa w § 24, przysługują: 1) przed wyjazdem, w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej do służby poza granicami państwa, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "granicą"; 2) w czasie pełnienia służby, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej; 3) po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia granicy w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop zdrowotny, o którym mowa w § 24 pkt 6. § 26. Świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne przysługują żołnierzom, o których mowa w § 24, w obszarze działania jednostki wojskowej poza granicami państwa oraz w czasie przewozu tam i z powrotem, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej. § 27. 1. Urlop zdrowotny, o którym mowa w § 24 pkt 6, przysługuje w wymiarze jednego dnia, za każde rozpoczęte 10 dni pełnienia służby poza granicami państwa. Urlopu tego udziela się po powrocie do kraju w związku z zakończeniem pełnienia służby poza granicami państwa, bezpośrednio przed wyznaczonym terminem stawienia się w jednostce wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. 2. Wymiar urlopu zdrowotnego nie może przekroczyć 30 dni kalendarzowych. § 28. 1. Żołnierz skierowany do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 3, ma prawo do świadczeń wymienionych w § 24, z wyjątkiem świadczenia, o którym mowa w § 24 pkt 5 lit. b. 2. Świadczenia, o których mowa w § 24 pkt 1, przysługują żołnierzowi wymienionemu w ust. 1 w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej go do służby poza granicami państwa od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy oraz, po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop określony w § 24 pkt 6. 3. Do żołnierza, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 27 stosuje się odpowiednio. § 29. Żołnierzowi, z wyjątkiem pełniącego służbę na podstawie umowy zawartej między nim a organizacją międzynarodową, przysługują: 1) świadczenia odszkodowawcze, w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową poza granicami państwa, oraz odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750), 2) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz. 1264) - jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia służby poza granicami państwa. § 30. 1. Żołnierzowi: 1) skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, 2) uczestniczącemu w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i antyterrorystycznych, 3) skierowanemu na szkolenia i ćwiczenia wojskowe - przysługuje, na koszt Ministra Obrony Narodowej, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć żołnierza. 2. Zakres i sumę ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1, określa umowa ubezpieczenia zawarta między Ministrem Obrony Narodowej a zakładem ubezpieczeń, z tym że suma ubezpieczenia nie może być niższa niż świadczenie, o którym mowa w § 29 pkt 1. § 31. 1. W czasie pełnienia służby poza granicami państwa żołnierz zachowuje wszystkie uprawnienia i świadczenia, z zastrzeżeniem ust. 2, jakie przysługują na podstawie przepisów obowiązujących wobec żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w kraju, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ na te uprawnienia. 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę poza granicami państwa nie przysługują świadczenia określone w art. 68 ust. 1 i 3 ustawy. § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz. 1197, z 2001 r. Nr 5, poz. 51, z 2002 r. Nr 241, poz. 2078 oraz z 2003 r. Nr 204, poz. 1978 i Nr 223, poz. 2222), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wojskowego obowiązku meldunkowego, obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą (Dz. U. Nr 140, poz. 1480) Na podstawie art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb i zakres spełniania: a) wojskowego obowiązku meldunkowego, b) obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień, c) obowiązku uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą; 2) organy właściwe w sprawach, o których mowa w pkt 1. § 2. 1. Wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu podlegają: 1) mężczyźni - począwszy od dnia 1 stycznia, w którym kończą osiemnaście lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończą pięćdziesiąt lat życia, a posiadający stopień wojskowy oficerski - sześćdziesiąt lat życia; 2) kobiety przeniesione do rezerwy - począwszy od następnego dnia po dniu przeniesienia do rezerwy do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończą czterdzieści lat życia, a posiadające stopień wojskowy oficerski - pięćdziesiąt lat życia. 2. Wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu nie podlegają osoby wymienione w art. 58 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą". § 3. Wojskowy obowiązek meldunkowy obejmuje: 1) zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące; 2) zgłoszenie przedłużenia pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące; 3) wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące; 4) zgłoszenie zmiany imienia lub nazwiska; 5) zgłoszenie podwyższenia lub zdobycia dodatkowego wykształcenia; 6) zgłoszenie uzyskania kwalifikacji zawodowych lub zawodu innych niż uzyskane wraz z wykształceniem, o którym mowa w pkt 5, oraz utraty prawa do wykonywania zawodu. § 4. Osoby wskazane w § 2 ust. 1 zgłaszają dane, o których mowa: 1) w § 3 pkt 1-3, wójtom lub burmistrzom (prezydentom miast) łącznie ze spełnieniem obowiązku meldunkowego wynikającego z przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych; 2) w § 3 pkt 4-6, wojskowemu komendantowi uzupełnień właściwemu ze względu na miejsce ich pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, w terminie 30 dni od dnia powstania zmian, przedstawiając do wglądu dokument stwierdzający te zmiany. § 5. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta), któremu osoba podlegająca wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu zgłosiła dane określone w § 3 pkt 1-4: 1) odnotowuje w zbiorach meldunkowych dane dotyczące stosunku tej osoby do obowiązku czynnej służby wojskowej; 2) wysyła, w terminie trzech dni od dnia dopełnienia obowiązku meldunkowego, zawiadomienie meldunkowe w formie kopii formularza meldunkowego lub wydruku z aktualnego programu informatycznego w odniesieniu do: a) przedpoborowego oraz poborowego, który nie stawał do poboru - do wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego ze względu na nowe miejsce jego pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, b) pozostałych osób podlegających wojskowemu obowiązkowi meldunkowemu - do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na nowe miejsce ich pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące. § 6. 1. Żołnierze rezerwy, którym nadano przydział mobilizacyjny, oraz osoby, którym nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny, a także poborowi, którym wydano karty powołania, powiadamiają wojskowego komendanta uzupełnień o danych wskazanych: 1) w art. 53 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy - osobiście; 2) w art. 53 ust. 3a pkt 3 ustawy - osobiście lub przesyłką poleconą. 2. Powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się odpowiednio nie później niż: 1) w dniu zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad dwa miesiące; 2) w dniu wymeldowania się z miejsca pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące; 3) w dniu wyjazdu za granicę; 4) w ciągu 4 dni od dnia powrotu z pobytu za granicą. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1, dokonując powiadomienia wojskowego komendanta uzupełnień, obowiązane są przedstawić: 1) żołnierze rezerwy - książeczkę wojskową oraz kartę mobilizacyjną; 2) osoby, którym nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny - dokument potwierdzający tożsamość oraz kartę mobilizacyjną. § 7. 1. Osoba, o której mowa w art. 53 ust. 2 ustawy: 1) składa wniosek o uzyskanie zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce jej pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące; 2) we wniosku podaje następujące dane: imię i nazwisko, adres pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, numer ewidencyjny PESEL, planowany termin wyjazdu za granicę, kraj wyjazdu, przewidywany termin powrotu oraz przesłanki i okoliczności uzasadniające konieczność wyjazdu. 2. Od decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą, wydanej przez wojskowego komendanta uzupełnień, przysługuje odwołanie do szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego. 3. W sprawach wydawania zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą stosuje się przepisy o postępowaniu administracyjnym. 4. Egzemplarz decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą przesyła się wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące osoby, która złożyła wniosek o uzyskanie zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą, oraz Komendantowi Głównemu Straży Granicznej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 31 sierpnia 1992 r. w sprawie zasad, zakresu i trybu spełniania wojskowego obowiązku meldunkowego oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą, a także organów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 68, poz. 344), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1478--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie zakresu, szczegółowych zasad i trybu kontroli przeprowadzanej przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa 1479--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa 1480--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wojskowego obowiązku meldunkowego, obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień oraz uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą 1481--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego 1482--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1483--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu, warunków i trybu przekazywania Wojskowym Służbom Informacyjnym informacji o osobie uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe 1484--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1485--z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o utworzenie lub zmianę powierzchni wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego i trybu jego rozpatrzenia oraz dokumentów, które należy do niego dołączyć ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1486--z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1487--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe 1488--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1489--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pasz leczniczych 1490--z dnia 26 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla jednostek organizacyjnych prowadzących szkolenia w zakresie obrotu, konfekcjonowania lub stosowania środków ochrony roślin, programów tych szkoleń oraz wzoru zaświadczenia o ukończeniu szkolenia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1491--z dnia 25 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz. U. Nr 140, poz. 1481) Na podstawie art. 40 ust. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zajmujący pas drogowy przed planowanym zajęciem pasa składa wniosek do zarządcy drogi o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) imię i nazwisko oraz adres lub nazwę i siedzibę podmiotu występującego o zajęcie pasa drogowego; 2) cel zajęcia pasa drogowego; 3) lokalizację i powierzchnię zajętego pasa drogowego, a w przypadku reklam powierzchnię reklamy; 4) planowany okres zajęcia pasa drogowego. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy załączyć: 1) szczegółowy plan sytuacyjny w skali 1:1.000 lub 1:500, z zaznaczeniem granic i podaniem wymiarów planowanej powierzchni zajęcia pasa drogowego, a w przypadku umieszczenia reklamy - z podaniem jej wymiarów; 2) zatwierdzony projekt organizacji ruchu, jeżeli zajęcie pasa drogowego wpływa na ruch drogowy lub ogranicza widoczność na drodze albo powoduje wprowadzenie zmian w istniejącej organizacji ruchu pojazdów lub pieszych. 4. Projekt organizacji ruchu związany z robotami prowadzonymi w pasie drogowym powinien określać sposób zabezpieczenia tych robót zgodnie z wymogami bezpieczeństwa ruchu drogowego. 5. W przypadku zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia robót do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dodatkowo: 1) ogólny plan orientacyjny w skali 1:10.000 lub 1:25.000 z zaznaczeniem zajmowanego odcinka pasa drogowego oraz informację o sposobie zabezpieczenia robót, jeżeli nie jest wymagany projekt organizacji ruchu; 2) oświadczenie o posiadaniu ważnego pozwolenia na budowę obiektu umieszczanego w pasie drogowym lub o zgłoszeniu budowy lub prowadzonych robót właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej. 6. W przypadku zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia robót do wniosku, o którym mowa w ust. 1, zarządca drogi może zażądać dostarczenia dodatkowych dokumentów, a w szczególności: 1) projektu budowlanego obiektu umieszczanego w pasie drogowym; 2) harmonogramu robót prowadzonych w pasie drogowym, zwłaszcza w przypadkach etapowego prowadzenia robót. § 2. 1. Zezwolenie na zajęcie pasa drogowego powinno określać w szczególności: 1) imię i nazwisko oraz adres lub nazwę i siedzibę podmiotu występującego o zajęcie pasa drogowego; 2) cel zajęcia pasa drogowego; 3) powierzchnię zajmowanego pasa drogowego lub powierzchnię reklamy; 4) okres zajęcia pasa drogowego; 5) wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego oraz sposób jej uiszczenia. 2. W przypadku zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia robót zezwolenie na zajęcie pasa drogowego powinno określać dodatkowo: 1) sposób zabezpieczenia zajmowanego pasa drogowego, zgodnie z dokumentami, o których mowa w § 1 ust. 3 pkt 2 i ust. 5 pkt 1; 2) warunki przywrócenia pasa drogowego do poprzedniego stanu użyteczności. 3. W warunkach przywrócenia pasa drogowego, o których mowa w ust. 2 pkt 2, określa się: 1) zakres i technologię robót przywracających stan użyteczności; 2) sposób odbioru przedmiotowego odcinka pasa drogowego; 3) zasady usuwania usterek i wad technicznych, powstałych w ciągu 24 miesięcy od daty odbioru pasa drogowego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 200, poz. 1953 i Nr 217, poz. 2124. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc przepisy § 1-7, 9 i 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 48, poz. 239, z 1995 r. Nr 136, poz. 670, z 1997 r. Nr 101, poz. 631, z 1998 r. Nr 148, poz. 968, z 1999 r. Nr 59, poz. 623 oraz z 2002 r. Nr 150, poz. 1240) utrzymane w mocy na podstawie art. 9 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia regulaminu wyścigów konnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1617) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 2001 r. o wyścigach konnych (Dz. U. Nr 11, poz. 86 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 sierpnia 2001 r. w sprawie ustalenia regulaminu wyścigów konnych (Dz. U. Nr 90, poz. 1006 i Nr 128, poz. 1432 oraz z 2002 r. Nr 154, poz. 1281) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) kłusaki."; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Gonitwy przeprowadza się systemem: 1) grupowym lub handikapowym - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 1-3, 2) wynikowym lub handikapowym - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 4."; 3) w § 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. System handikapowy polega na przeprowadzaniu gonitw, w których szanse koni są wyrównywane przez: 1) zwiększenie albo zmniejszenie wagi noszonej przez konia - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 1-3, 2) zwiększenie dystansu, jaki konie mają do pokonania, nie więcej jednak niż o 80 metrów - w przypadku koni, o których mowa w § 2 pkt 4.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. System wynikowy polega na przeprowadzaniu gonitw, w których uczestniczą konie spełniające warunki określone przez organizatora wyścigów konnych dotyczące wyników koni."; 4) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Szczegółowy sposób ustalania grup i handikapów koni, o których mowa w § 2 pkt 1-3, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia."; 5) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. 1. Wyróżnia się następujące rodzaje gonitw: 1) ze względu na warunki techniczne: a) płaskie, b) z płotami, c) z przeszkodami, 2) ze względu na płeć konia: a) ogierów, b) klaczy, c) ogierów i klaczy, d) ogierów i wałachów, e) ogierów, klaczy i wałachów (koni), 3) ze względu na wiek konia: a) koni jednego wieku, b) koni różnego wieku, 4) ze względu na wagę noszoną przez konia: a) z wagą ustaloną według skali wag, o której mowa w § 50, b) z nadwagą lub ulgą wagi w stosunku do wagi określonej według skali wag, o której mowa w § 50, c) z wagą ustaloną w systemie handikapowym, 5) ze względu na miejsce trenowania koni: a) gonitwy międzynarodowe dla koni z wszystkich państw, b) gonitwy międzynarodowe z udziałem koni z innych państw, dopuszczonych do udziału w gonitwie na zasadzie wzajemności, c) gonitwy międzynarodowe z udziałem koni z innych państw, dopuszczonych do udziału w gonitwie na zasadach określanych przez organizacje międzynarodowe wyścigów konnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, d) gonitwy krajowe dla koni trenowanych w kraju, zgłoszonych do wyścigów w danym roku i trenowanych w kraju w okresie co najmniej miesiąca przed terminem zapisu konia do gonitwy, e) gonitwy krajowe dla koni trenowanych w kraju, wpisanych do polskich ksiąg hodowlanych i urodzonych przez klacze, które w momencie urodzenia źrebięcia były własnością podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju (gonitwy dla koni hodowli krajowej), 6) ze względu na zaliczenie koni do poszczególnych grup: a) gonitwy dla koni grupy I, b) gonitwy dla koni grupy II, c) gonitwy dla koni grupy III, d) gonitwy dla koni grupy IV, e) gonitwy pozagrupowe kategorii A i B dla wszystkich koni bez ograniczeń, f) gonitwy pozagrupowe kategorii A i B z ograniczeniami, w szczególności z tytułu płci, wieku lub przynależności do grup, 7) kwalifikacyjne dla kłusaków, 8) ze względu na dystans, jaki mają do pokonania kłusaki: a) gonitwy z jednakowym dystansem dla wszystkich kłusaków, b) gonitwy z dystansem ustalonym w systemie handikapowym, 9) ze względu na wyniki osiągnięte przez kłusaki w gonitwach, w tym ze względu na najlepszy czas osiągnięty przez kłusaka w gonitwie, ustalony w przeliczeniu na 1.000 m, zwany dalej "rekordem", lub ze względu na sumy nagród uzyskanych przez poszczególne kłusaki: a) gonitwy otwarte dla wszystkich kłusaków, bez względu na ich wyniki osiągnięte w gonitwach, b) gonitwy z ograniczeniami dla kłusaków o określonych przez organizatora wyścigów konnych wynikach osiągniętych w gonitwach, w tym o rekordach mieszczących się w określonym przedziale czasowym, lub ograniczone sumą nagród uzyskanych przez poszczególne kłusaki. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. b) i c), oraz pkt 4 i 6 nie dotyczą kłusaków."; 6) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. 1. Sposób przeliczania czasów osiąganych przez kłusaki w gonitwach na dystans 1.000 m określa się według wzoru: czas w sekundach x 1.000 dystans w metrach 2. W gonitwach z dystansem ustalonym w systemie handikapowym dla kłusaków zwiększa się dystans o: 1) 20 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 0-1,5 sek., 2) 40 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 1,6-3,0 sek., 3) 60 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 3,1-4,5 sek., 4) 80 metrów za rekord lepszy od przewidzianego w warunkach gonitwy, w granicach 4,6-6,0 sek."; 7) w § 8: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Konie ras półkrwi mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli ze względu na pochodzenie spełniają warunki wpisu do księgi zwierząt hodowlanych prowadzonej dla danej rasy w Rzeczypospolitej Polskiej lub do odpowiedniej księgi hodowlanej prowadzonej w innym państwie.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Konie kłusaki mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli zostały wpisane do Polskiej Księgi Hodowlanej Kłusaków lub do odpowiedniej księgi prowadzonej w innym państwie.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Konie wpisane do ksiąg, o których mowa w ust. 1, 2 i 3a, zgłoszone do wyścigów w danym roku, mogą uczestniczyć w gonitwach, jeżeli do Klubu zostaną przesłane dokumenty potwierdzające wpis do odpowiednich ksiąg prowadzonych w innym państwie dla tych koni."; 8) w § 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Gonitwy wyłącznie dla koni 2-letnich nie mogą odbywać się przed dniem 1 czerwca, a dla koni 2-letnich i starszych - przed dniem 1 września, z wyłączeniem kłusaków.", b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) 4-letnie i starsze - w przypadku koni pełnej krwi angielskiej,", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W gonitwach dla kłusaków mogą brać udział konie 2-letnie i starsze."; 9) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Gonitwy płaskie dla koni arabskich czystej krwi są przeprowadzane na dystansie nie krótszym niż 1.400 metrów."; 10) po § 12 dodaje się § 12a w brzmieniu: "§ 12a. 1. Gonitwy dla kłusaków są przeprowadzane na dystansie od 1.600 metrów do 4.200 metrów. 2. Konie 2-letnie mogą biegać w gonitwach dla kłusaków wyłącznie na dystansach do 2.140 metrów."; 11) w § 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Konie 3-letnie mogą biegać z końmi starszymi w gonitwach z płotami rozgrywanych od dnia 1 września, na dystansach do 3.200 metrów."; 12) w § 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Chorągiewki w kolorze żółtym wyznaczają profil zakrętu i należy je mijać z zewnętrznej strony. Chorągiewki białe i czerwone wyznaczają płoty (przeszkody), które należy pokonać, oraz odcinki trasy. Chorągiewka biała jest umieszczona z lewej strony płotów (przeszkód) oraz odcinków trasy, a czerwona - z prawej. Przejazd odbywa się między chorągiewkami."; 13) § 18 otrzymuje brzmienie: "§ 18. 1. Jeździec może używać w gonitwie bata z klapką, o długości do 75 cm, z wyjątkiem gonitw z udziałem 2-letnich koni pełnej krwi angielskiej oraz 3-letnich koni arabskich czystej krwi, w których można używać bata z klapką, o długości do 45 cm. 2. Powożący w gonitwach dla kłusaków może używać bata o długości do 125 cm, zakończonego rzemieniem o długości do 8 cm. 3. Uczniowie jeździeccy nie mogą dosiadać koni w gonitwach: 1) pozagrupowych, 2) dla dwuletnich koni pełnej krwi angielskiej, 3) dla trzyletnich koni arabskich czystej krwi, 4) płaskich z batem."; 14) w § 19 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Kłusak jest prezentowany przed gonitwą na bieżni toru wyścigowego w defiladzie, w której zaprzęgi jadą w szyku jeden za drugim, a następnie każdy z zaprzęgów wykonuje indywidualnie start próbny."; 15) § 20 otrzymuje brzmienie: "§ 20. Warunkiem przeprowadzenia gonitwy jest wystartowanie w niej przynajmniej dwóch koni należących do dwóch różnych właścicieli, trenowanych przez różnych trenerów, a ponadto w gonitwach: 1) płaskich grupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli, 2) płaskich pozagrupowych, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli, 3) z płotami i z przeszkodami, jeżeli zapisano do nich co najmniej 7 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli, 4) kłusaków, jeżeli zapisano do nich co najmniej 5 koni co najmniej dwóch różnych właścicieli."; 16) w § 21 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wysokości przewidzianych nagród, z wyjątkiem gonitw kwalifikacyjnych dla kłusaków."; 17) w § 23 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przedstawianie Klubowi aktualnego wykazu koni trenowanych w stajni wyścigowej z podaniem ich nazw, płci, wieku, maści, pochodzenia, imienia i nazwiska właściciela oraz kariery wyścigowej - w przypadku koni, które uczestniczyły w wyścigach organizowanych w innym państwie."; 18) § 24 otrzymuje brzmienie: "§ 24. 1. Do uprawnień trenerów należy: 1) zgłaszanie protestów, 2) składanie wniosków o przeprowadzenie kontroli antydopingowej jeźdźców (powożących) i koni, 3) wydawanie jeźdźcowi (powożącemu) szczegółowych dyspozycji dotyczących taktyki i zachowania się w trakcie gonitwy, z tym że w przypadku dyspozycji bezwarunkowej trener składa ją na piśmie jeźdźcowi i do komisji technicznej przed rozpoczęciem gonitwy. 2. Do obowiązków trenerów należy: 1) właściwe przygotowanie konia do udziału w gonitwie i zabezpieczenie przed podaniem niedozwolonych środków dopingujących, 2) dbanie o właściwą formę konia przygotowywanego do udziału w gonitwach, 3) dobór jeźdźca (powożącego) do określonego konia oraz uzyskanie zgody jeźdźca (powożącego) na dosiadanie konia (prowadzenia zaprzęgu) w danej gonitwie, 4) zapewnienie właściwego osiodłania konia do gonitwy albo właściwego przygotowania zaprzęgu do gonitwy, 5) zgłaszanie podejrzenia zachorowania konia przed i po gonitwie do dyżurnego lekarza weterynarii, 6) zgłoszenie do komisji technicznej zastępstwa, potwierdzonego na piśmie, w przypadku nieobecności w czasie rozgrywania gonitw. 3. Trener posiadający licencję jeździecką (powożącego) nie może w gonitwie dosiadać (powozić) konia przeciwko koniom przez siebie trenowanym, chyba że dosiada (powozi) jednego z trenowanych przez siebie koni."; 19) § 25 otrzymuje brzmienie: "§ 25. Do obowiązków pracowników obsługi stajni wyścigowych należy: 1) terminowe doprowadzanie konia, z wyjątkiem kłusaka, przed gonitwą na padok, bez kontaktu z osobami trzecimi, 2) wyprowadzanie konia wraz z jeźdźcem na bieżnię toru wyścigowego, 3) odprowadzanie konia do stajni po zakończeniu gonitwy, z wyjątkiem kłusaków, 4) poinformowanie dyżurnego lekarza weterynarii - w przypadku podejrzenia zachorowania konia."; 20) w § 26 w ust. 2 pkt 7-9 otrzymują brzmienie: "7) skontrolowanie osiodłania konia, 8) złożenie do Klubu, przed rozpoczęciem sezonu wyścigowego, pisemnego oświadczenia określającego, pod jaką najniższą wagą jeździec może dosiadać konie w tym sezonie, 9) wywiązywanie się z przyjętych zobowiązań w zakresie dosiadania (powożenia) koni."; 21) w § 27 w ust. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nadzór nad przestrzeganiem przepisów regulaminu wyścigów konnych, w tym nadzór nad prawidłowością przebiegu gonitwy, a w przypadku podejrzenia wystąpienia nieprawidłowości wszczęcie postępowania wyjaśniającego i ogłoszenie tego w sposób zwyczajowo przyjęty,", b) dodaje się pkt 15 w brzmieniu: "15) wnioskowanie do organizatora wyścigów o odwołanie gonitwy albo dnia wyścigowego w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych zdarzeń lub złych warunków atmosferycznych, mogących zagrażać bezpieczeństwu przeprowadzanej gonitwy."; 22) w § 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Odwołanie wnosi się w terminie 3 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem - za pośrednictwem komisji technicznej."; 23) w § 34: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kierownik stajni wyścigowej lub trener samodzielnie prowadzący stajnię wyścigową zgłaszają na piśmie stajnię do Klubu.", b) uchyla się ust. 3; 24) w § 35: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W gonitwach, z wyjątkiem gonitw międzynarodowych, mogą brać udział konie, które w terminie do dnia 31 stycznia zostały zgłoszone do wyścigów w danym roku, z zastrzeżeniem ust 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W gonitwach, z wyjątkiem gonitw międzynarodowych, mogą brać udział konie zgłoszone po dniu 31 stycznia, jeżeli: 1) przebywały w treningu w kraju co najmniej miesiąc przed dniem pierwszego startu oraz 2) została uiszczona opłata za ich zgłoszenie w wysokości stukrotności wysokości opłaty za zgłoszenie dokonane przed dniem 31 stycznia."; 25) w § 36: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Barwy wyścigowe rejestruje się w Klubie corocznie, na wniosek właściciela konia.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) opis barw wyścigowych, przy czym barwy mogą zawierać do 3 kolorów; logo reklamowe uważa się za jedną barwę."; 26) w § 38: a) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) stałej, przeznaczonej na opłacenie jeźdźca (powożącego) za dosiadanie (powożenie) konia oraz na opłacenie pracowników obsługi stajni wyścigowej za wykonywanie obowiązków, o których mowa w § 25 pkt 1-3, jeżeli wykonują te obowiązki,", b) w ust. 8 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) wagę, jaką koń ma nieść w gonitwie, albo określenie wielkości handikapu w gonitwie dla kłusaków, 6) w przypadku gonitw innych niż gonitwy kłusaków informacje dotyczące: a) ograniczenia pola widzenia u konia, b) udziału konia w gonitwie w okularach, c) dosiadania konia bez bata,"; 27) w § 40: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku zapisania do gonitwy krajowej większej liczby koni niż liczba, o której mowa w ust. 1, organizator wyścigów konnych kwalifikuje do gonitwy przede wszystkim konie zakwalifikowane do wyższej grupy, a w przypadku kłusaków - konie o najlepszych rekordach, a następnie bierze pod uwagę wyższe sumy nagród otrzymanych przez właściciela danego konia.", b) występujące w ust. 3 i 4 wyrazy "za granicą" zastępuje się wyrazami "w innym państwie"; 28) w § 52: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W każdej gonitwie, z wyjątkiem gonitw kwalifikacyjnych dla kłusaków, organizator wyścigów konnych ustala wysokość nagród pieniężnych, jakie otrzymują trenerzy, jeźdźcy (powożący) i właściciele koni, które w danej gonitwie zajęły kolejne trzy miejsca, licząc od pierwszego miejsca. Niezależnie od nagród pieniężnych mogą być przyznawane nagrody rzeczowe. 2. Organizator wyścigów konnych może ustanowić nagrody dla trenerów, jeźdźców (powożących) i właścicieli koni, które zajęły dalsze miejsca. 3. Nagrody są wypłacane w terminie 21 dni od dnia ogłoszenia wyników gonitwy, nie wcześniej niż po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia tych wyników, z wyjątkiem nagród za konie, które zostały poddane próbie dopingowej; późniejszy termin wypłaty nagród wymaga zgody uprawnionego do nagrody.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Dopuszcza się możliwość przyznawania dodatkowych nagród pieniężnych i rzeczowych dla właścicieli i hodowców koni polskiej hodowli, wpisanych do Polskiej Księgi Stadnej Koni Pełnej Krwi Angielskiej, Polskiej Księgi Stadnej Koni Arabskich Czystej Krwi albo Polskiej Księgi Hodowlanej dla Kłusaków."; 29) tytuł rozdziału 13 otrzymuje brzmienie: "Szczegółowe zasady rozgrywania gonitw galopem"; 30) w § 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli sędzia starter stwierdził, że start nastąpił: 1) w sposób naruszający zasadę równych szans, w szczególności w przypadku, o którym mowa w § 59 ust. 3 pkt 7, lub 2) w przypadku awarii maszyny startowej albo 3) niezgodnie z § 59 ust. 4 - uznaje taki start za nieważny i głosem oraz podniesieniem chorągiewki daje sygnał osobie wyznaczonej przez organizatora wyścigów (kontrstarterowi), znajdującej się w odległości 80 metrów od linii startu, do zawrócenia koni na miejsce startu."; 31) w § 63 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Koń, który był w dyspozycji sędziego startera i nie wystartował, nie może uczestniczyć w gonitwie dla koni, które nie biegały."; 32) w § 64: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) od momentu wystartowania do momentu minięcia celownika konie powinny biec galopem; w gonitwach z płotami i przeszkodami, w przypadku powrotu na trasę gonitwy, w szczególności w przypadku prób ponownego pokonania przeszkody po wyłamaniu, dopuszcza się zmianę galopu na inny chód,", b) dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) w gonitwie z płotami i przeszkodami, po ominięciu płotu lub przeszkody (po wyłamaniu) lub odmowie skoku, jeździec powinien podjąć ponowną próbę pokonania płotu lub przeszkody; jeździec nie kontynuuje gonitwy w przypadku dwukrotnej odmowy skoku oraz w przypadku, gdy jeździec spadnie z konia lub koń się przewróci."; 33) dodaje się rozdział 13a w brzmieniu: "Rozdział 13a Szczegółowe zasady rozgrywania gonitw dla kłusaków § 68a. 1. Gonitwy dla kłusaków odbywają się zaprzęgami (koń w sulce i powożący). 2. Konie biorące udział w gonitwie powinny być przyprowadzone na miejsce wskazane przez organizatora wyścigów nie później niż na 2 godziny przed rozpoczęciem gonitwy. § 68b. 1. Od chwili wjechania na bieżnię toru wyścigowego do chwili startu zaprzęgi pozostają w dyspozycji sędziego startera. 2. Przy starcie zabronione jest przeszkadzanie innemu zaprzęgowi lub dokonywanie czynności wpływających negatywnie na równe szanse wszystkich zaprzęgów. 3. Start zaprzęgów w gonitwie odbywa się za pomocą maszyny startowej (autostart) albo za pomocą chorągiewki (start wolny), z tym że start zaprzęgów w gonitwie przeprowadzanej w systemie handikapowym odbywa się tylko za pomocą chorągiewki. § 68c. 1. W gonitwach, w których używa się maszyny startowej: 1) zaprzęgi ustawia się za maszyną startową w kolejności numerów startowych od wewnętrznej strony bieżni toru wyścigowego, 2) zaprzęgi mogą startować maksymalnie w dwóch rzędach, przy czym zaprzęgi ustawia się w ten sposób, że w drugim rzędzie zaprzęgi zajmują co drugie pole, 3) maszyna startowa jest ustawiana w odległości do 350 metrów przed linią startu, 4) sędzia starter wydaje komendę "maszyna startowa jedzie do startu za 1 minutę", po której zaprzęgi powinny ustawić się w odległości około 150 metrów za maszyną startową, 5) sędzia starter wydaje następnie komendę "gotów do startu", po której maszyna startowa oraz ustawione za nią zaprzęgi rozpoczynają jazdę, 6) w odległości około 100 metrów przed linią startu zaprzęgi zajmują swoje pola startowe, z tym że zaprzęgi w drugim rzędzie ustawiają się bezpośrednio za pierwszym rzędem, 7) maszyna startowa podczas startu powinna osiągać prędkości: a) 200 metrów przed linią startu - 30 km/h, b) 100 metrów przed linią startu - 40 km/h, c) na linii startu - 52 km/h, 8) po przekroczeniu linii startu maszyna startowa zwiększa prędkość, aby oddalić się od zaprzęgów i bezkolizyjnie zjechać na bok. 2. W gonitwach, w których start odbywa się za pomocą chorągiewki: 1) zaprzęgi ustawia się w kolejności numerów startowych, 2) zaprzęgi mogą startować w kilku rzędach, przy czym w gonitwach przeprowadzanych w systemie handikapowym zaprzęgi o różnych dystansach do pokonania rozstawia się w odległości co 20 metrów od linii startu, 3) sędzia starter wydaje komendę "do startu", po której zaprzęgi jeden za drugim jadą najkrótszą drogą do miejsca startu, 4) sędzia starter wydaje następnie komendy: "start za pięć minut", "start za dwie minuty" oraz "start za jedną minutę", po wydaniu której zaprzęgi ustawiają się w jednej linii, zwrócone w kierunku linii startu, i rozpoczynają jazdę do linii startu, 5) start następuje po wydaniu komendy "trzy, dwa, jeden, start" i opuszczeniu czerwonej chorągiewki startowej, 6) za start równy uznaje się start, w którym pierwszy zaprzęg nie jest wysunięty w stosunku do pozostałych zaprzęgów w tym samym rzędzie o więcej niż połowę jego długości, 7) sędzia starter uznaje start za nieważny w przypadku, gdy po komendzie "start" zaprzęg stanie w poprzek toru, uniemożliwiając start innym zaprzęgom. § 68d. 1. Sędzia starter może zwolnić zaprzęg ze swojej dyspozycji: 1) jeżeli zachowanie konia podczas startu stwarza niebezpieczeństwo dla innych zaprzęgów, 2) w przypadku dwukrotnego uniemożliwienia wykonania startu innym zaprzęgom. 2. Do zwalniania zaprzęgu z dyspozycji sędziego startera przepisy § 60 i 61 stosuje się odpowiednio. § 68e. Jeżeli sędzia starter stwierdził, że start nastąpił w sposób naruszający zasadę równych szans, w szczególności w przypadku, o którym mowa w § 68c ust. 2 pkt 7, lub w przypadku awarii maszyny startowej, uznaje taki start za nieważny i głosem oraz podniesieniem czerwonej chorągiewki daje sygnał kontrstarterowi do zawrócenia zaprzęgów na miejsce startu. Przepisy § 62 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 68f. 1. W trakcie rozgrywania gonitwy dla kłusaków: 1) od chwili wystartowania do chwili minięcia celownika konie powinny biec czystym kłusem (poruszanie do przodu następuje w takcie na dwa, przy diagonalnej kolejności kopyt), 2) powożący stosują taktykę, która umożliwia maksymalne wykorzystanie możliwości prowadzonych przez nich koni, w szczególności powożący nie mogą w żadnej fazie gonitwy, bez uzasadnionej przyczyny, wycofać zaprzęgów oraz gwałtownie przyspieszać w początkowej i środkowej fazie gonitwy; przy przejściu konia do chodu innego niż określony w pkt 1 powożący powinien wyjechać na zewnątrz toru i zwalniając, przywrócić konia do właściwego kłusu, 3) powożący prowadzą zaprzęgi w taki sposób, aby: a) nie przeszkadzać innym zaprzęgom, w szczególności przez ich potrącanie, przepychanie, przyciskanie do bandy i zajeżdżanie drogi, b) po wyprzedzeniu prowadzącego zaprzęgu zjechać na wewnętrzną stronę bieżni (pierwszy tor), c) nie jechać środkiem bieżni, z wyjątkiem prostej finiszowej, 4) powożący nie mogą: a) płoszyć innego konia, b) uderzać konia batem w jednej gonitwie więcej niż pięć razy, c) uderzać konia w sposób, który może spowodować obrażenia, d) uderzać konia końcem lejców, e) uderzać konia rękojeścią bata. 2. Dopuszcza się jednokrotne przejście konia w galop w danej gonitwie, z wyjątkiem prostej finiszowej, przy czym w czasie galopu zaprzęg powinien tracić dystans w stosunku do innych zaprzęgów. 3. Jeżeli przejście konia w galop następuje na prostej finiszowej, zaprzęg powinien bez zwalniania dojechać galopem do celownika. § 68g. 1. Gonitwę wygrywa zaprzęg, którego koń jako pierwszy osiągnie celownik. 2. Po osiągnięciu celownika zaprzęg powinien stopniowo, na dystansie 150 metrów, zmniejszyć prędkość. 3. Do ustalania kolejności zaprzęgów oraz ogłaszania wyników gonitwy stosuje się odpowiednio przepisy § 66. § 68h. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, zaprzęg, który brał udział w gonitwie, należy zdyskwalifikować w przypadku, gdy: 1) koń z tego zaprzęgu: a) był trenowany przez osobę nieposiadającą licencji, b) przeszedł w danej gonitwie w galop na prostej finiszowej lub na innym odcinku, dłuższym niż 200 metrów, lub przeszedł w galop po raz drugi, c) poruszał się w gonitwie chodem innym niż czysty kłus na dystansie dłuższym niż 200 metrów, d) nie został zapisany do gonitwy albo zapis został uznany za nieważny, e) został z gonitwy wycofany, f) otrzymał niedozwolone środki dopingujące, 2) zaprzęg był prowadzony przez osobę nieposiadającą licencji, 3) zaprzęg uczestniczył w gonitwie, pomimo że został zwolniony z dyspozycji sędziego startera, 4) dystans zaprzęgu w gonitwie przeprowadzanej w systemie handikapowym był niezgodny z warunkami gonitwy, 5) zaprzęg lub koń z tego zaprzęgu nie spełniał warunków określonych dla danej gonitwy. 2. Dyskwalifikacji podlegają tylko te zaprzęgi, które osiągnęły celownik. 3. Od orzeczenia komisji technicznej w sprawie dyskwalifikacji zaprzęgu właścicielowi konia przysługuje prawo złożenia odwołania do komisji odwoławczej. § 68i. Do uznawania gonitwy za nieważną stosuje się odpowiednio przepisy § 68."; 34) w § 69: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) niedopełnienia warunków określonych w § 54, a w przypadku kłusaków w § 68a ust. 2,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Protest składa się w następujących terminach: 1) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1: a) najpóźniej na 30 minut przed rozpoczęciem gonitwy, jeżeli protest dotyczy pierwszej gonitwy określonej w oficjalnym programie wyścigów konnych na dany dzień, a w pozostałych przypadkach - najpóźniej do sygnału oznaczającego wyjeżdżanie jeźdźców na start do gonitwy, b) najpóźniej do chwili wyjechania zaprzęgów na bieżnię toru wyścigowego - w przypadku gonitw dla kłusaków, 2) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, najpóźniej do czasu, gdy jeździec, którego wagi protest dotyczy, nie zejdzie z wagi, 3) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 3-7, najpóźniej do sygnału oznaczającego zakończenie ważenia jeźdźców po gonitwie, a w przypadku gonitw dla kłusaków - do upływu 5 minut po minięciu celownika przez pierwszy zaprzęg, 4) w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 8-13, najpóźniej przed upływem 48 godzin po zakończeniu gonitwy."; 35) w § 70 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Uczestniczący w gonitwie jeździec (powożący) zapowiada protest sędziemu u celownika, wyjeżdżając z toru i podnosząc rękę, a następnie składa go ustnie sędziemu u wagi, a powożący - przewodniczącemu komisji technicznej. 3. Protest zgłoszony ustnie: 1) przez osoby inne niż jeździec (powożący), powinien być potwierdzony na piśmie najpóźniej przed upływem terminu do jego złożenia, 2) przez trenerów w sprawach określonych w § 69 ust. 1 pkt 3-7, powinien być potwierdzony na piśmie najpóźniej przed upływem godziny od chwili jego zgłoszenia."; 36) w § 75 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) podpisy: a) lekarza pobierającego krew, wydalinę lub wydzielinę oraz b) sędziego wyścigowego - członka komisji technicznej."; 37) w § 81 uchyla się ust. 3; 38) w § 83: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie zgłasza przypadku zachorowania konia przed lub po gonitwie,", b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) pomimo wezwania odmawia udzielenia wyjaśnień komisji technicznej"; 39) § 84 otrzymuje brzmienie: "§ 84. Jeździec (powożący), który: 1) nie dokłada wszelkich starań, aby wygrać gonitwę lub przynajmniej zająć jak najlepsze miejsce, 2) przez niedbalstwo przeszkadza innemu koniowi lub zaprzęgowi w gonitwie, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans tego konia lub zaprzęgu, 3) odmawia, bez ważnego powodu, dosiadania (powożenia) konia w gonitwie, 4) przez niedbalstwo opóźnia start, nie działając w zamiarze zmniejszenia szans konia lub zaprzęgu w gonitwie, 5) nie wykonuje poleceń sędziego startera, 6) wstrzymuje konia na starcie, 7) pozostaje na starcie albo bierze udział w gonitwie pomimo zwolnienia z dyspozycji startera dosiadanego przez niego konia lub prowadzonego zaprzęgu, 8) zmyli trasę w gonitwie, 9) nie rozsiodła konia po gonitwie lub nie zgłosi się do sędziego u wagi, lub oddali się z miejsca ważenia bez zezwolenia, 10) w gonitwie z płotami lub przeszkodami dokonuje skoków próbnych nienakazanych przez komisję techniczną - podlega karze pieniężnej albo karze zawieszenia licencji na dosiadanie (powożenie) koni."; 40) w § 89 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W zależności od pobierania wynagrodzenia ustala się następujące kategorie jeźdźców (powożących): 1) amator - jeździec (powożący) niepobierający wynagrodzenia, który nie dosiadał (nie powoził) koni jako zawodowiec w okresie ostatnich trzech lat, 2) zawodowiec - jeździec (powożący) pobierający wynagrodzenie."; 41) w § 29 w ust. 1 w pkt 3, w § 44 w ust. 1 i 3, w § 45 w pkt 3, w § 47 w ust. 1 i 4, w § 48 w ust. 1 w pkt 2 i w ust. 2, w § 49 w ust. 3, w § 54-57, w § 59 w ust. 3 w pkt 4 i w ust. 4, w § 61 w ust. 1 w pkt 1 i 2, w § 62 w ust. 2, w § 64 w pkt 3, 4, 6 i 7, w § 65 w ust. 1 i 2, w § 66 w ust. 5 i 7, w § 67 w ust. 1 w pkt 6 i 8, w § 69 w ust. 1 w pkt 2 i 4, w § 81 w ust. 1 oraz w § 89 w ust. 2 użyty w różnych przypadkach i liczbie wyraz "(powożący)" skreśla się; 42) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na sezon letni po dniu "Derby" dla koni pełnej krwi angielskiej.", b) w ust. 12 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w przypadku konia, który nie wygrał gonitwy, bierze się pod uwagę sumę wartości nagród za zajęte miejsca, jeżeli po przeliczeniu suma ta jest równa potrójnej wartości pierwszej nagrody przewidzianej dla gonitwy danej grupy,", c) występujące w ust. 9, 10, 12 i 13 wyrazy "za granicą" zastępuje się wyrazami "w innym państwie"; 43) w załączniku nr 2 do rozporządzenia w części I "Skala wag w gonitwach płaskich" ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W innych gonitwach obowiązuje waga podana w poniższej tabeli: DystansWiek koniMiesiące IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII do 1.4003-letnie505152535455565758596060 metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060 ponad 1.400 metrów3-letnie495051525354555657585960 i poniżej 2.000 metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060 od 2.000 metrów 3-letnie484950515253545556575859 do 2.400 metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060 ponad 2.400 3-letnie474849505152535455565758 metrów4-letnie i starsze606060606060606060606060" 44) w załączniku nr 3 do rozporządzenia ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za niedozwolone środki dopingujące dla koni uznaje się substancje wymienione w poniższej tabeli, jeżeli ich stężenie przekracza: Nazwa substancjiPróg dopuszczalnego stężenia poszczególnych substancji arszenik0,3 mikrograma arszeniku na mililitr moczu dwutlenek węgla37 milimoli przyswajalnego dwutlenku węgla na litr osocza krwi sulfotlenek metylu15 mikrogramów sulfotlenku metylu na mililitr moczu lub 1 mikrogram sulfotlenku metylu na mililitr osocza krwi estranediol u koni (poza wałachami)stosunek masy wolnego i związanego 5α-estrano-3β,17α-diolu do masy wolnego i związanego 5(10)-estrano-3β,17α-diolu w moczu koni (oprócz wałachów) równy 1:1 hydrokortyzon1 mikrogram hydrokortyzonu na mililitr moczu metoksytyramina4 mikrogramy wolnej i związanej 3-metoksytyraminy na mililitr moczu kwas salicylowy750 mikrogramów kwasu salicylowego na mililitr moczu lub 6,5 mikrogramów kwasu salicylowego na mililitr osocza krwi testosteron0,02 mikrograma wolnego i związanego testosteronu na mililitr moczu u wałachów lub 0,055 mikrograma wolnego i związanego testosteronu na mililitr moczu klaczy teobromina2 mikrogramy teobrominy na mililitr moczu" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 2 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie limitów przyjęć na studia medyczne (Dz. U. Nr 153, poz. 1618) Na podstawie art. 4 ust. 3a ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie limitów przyjęć na studia medyczne (Dz. U. Nr 99, poz. 917) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Limity, o których mowa w § 1, z podziałem na studia dzienne, zaoczne, wieczorowe i zaoczne zawodowe, określają załączniki nr 1-4 do rozporządzenia."; 2) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia; 3) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA DZIENNE 2004-2005 Uczelnia medycznaKierunekLimit 123 lekarski140 stomatologia70 farmacja55 analityka medyczna - magisterskie55 analityka medyczna - licencjat30 Akademia Medyczna w Białymstokuanalityka medyczna - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób fizjoterapia - licencjat60 fizjoterapia - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób położnictwo - licencjat30 pielęgniarstwo - licencjat90 położnictwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób zdrowie publiczne - licencjat60 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób lekarski125 farmacja - magisterskie80 analityka medyczna - magisterskie40 analityka medyczna - licencjat80 analityka medyczna - magisterskie uzupełniające40 fizjoterapia - magisterskie40 Akademia Medycznabiotechnologia - licencjat40 w Bydgoszczybiotechnologia - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób pielęgniarstwo - licencjat80 pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób zdrowie publiczne - licencjat60 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające60 lekarski200 stomatologia50 farmacja - magisterskie95 analityka medyczna - licencjat25 Akademia Medycznaanalityka medyczna - magisterskie30 w Gdańskupielęgniarstwo - licencjat25 położnictwo - licencjat25 pielęgniarstwo i położnictwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób fizjoterapia - licencjat30 zdrowie publiczne - licencjat85 lekarski330 stomatologia80 farmacja - magisterskie140 biotechnologia - magisterskie20 Śląska Akademiaanalityka medyczna - magisterskie40 Medycznaanalityka medyczna - licencjat40 w Katowicachfizjoterapia - magisterskie60 fizjoterapia - licencjat60 informatyka - licencjat40 zdrowie publiczne - licencjat180 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób pielęgniarstwo - licencjat120 położnictwo - licencjat90 pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób położnictwo - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób lekarski200 stomatologia60 farmacja - magisterskie110 fizjoterapia - magisterskie60 analityka medyczna - magisterskie35 Collegium Medicumanalityka medyczna - licencjat23 Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowieanalityka medyczna - magisterskie uzupełniające20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób pielęgniarstwo - licencjat170 pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające40 zdrowie publiczne - magisterskie60 lekarski180 stomatologia80 farmacja - magisterskie130 fizjoterapia - licencjat30 analityka medyczna - licencjat30 analityka medyczna - magisterskie uzupełniające25 Akademia Medycznaanalityka medyczna - magisterskie30 w Lubliniepołożnictwo - licencjat30 pielęgniarstwo - licencjat150 pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób położnictwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób zdrowie publiczne - licencjat90 lekarski (w tym wojskowo-lekarski)240 stomatologia60 farmacja - magisterskie100 pielęgniarstwo - licencjat100 położnictwo - licencjat20 Uniwersytet Medyczny w Łodzipielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające20 zdrowie publiczne - magisterskie50 zdrowie publiczne - licencjat50 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające30 fizjoterapia - magisterskie50 analityka medyczna - magisterskie40 lekarski180 stomatologia72 Akademia Medycznafarmacja - magisterskie130 w Poznaniuanalityka medyczna - magisterskie50 pielęgniarstwo - licencjat150 położnictwo - licencjat140 pielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób położnictwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób zdrowie publiczne - licencjat140 fizjoterapia - licencjat100 lekarski125 Pomorska Akademiastomatologia80 Medyczna wpielęgniarstwo - licencjat150 Szczeciniepielęgniarstwo - magisterskie20 % limitu przyjęć na studia licencjackie - nie mniej niż 15 osób położnictwo - licencjat60 zdrowie publiczne - licencjat15 lekarski300 stomatologia88 farmacja - magisterskie150 fizjoterapia - licencjat100 Akademia Medyczna w Warszawiefizjoterapia - magisterskie uzupełniające50 pielęgniarstwo - licencjat400 położnictwo - licencjat100 pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające80 położnictwo - magisterskie uzupełniające30 analityka medyczna - licencjat50 zdrowie publiczne - licencjat310 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające100 lekarski220 stomatologia80 farmacja - magisterskie110 analityka medyczna - licencjat60 fizjoterapia - licencjat30 Akademia Medyczna we Wrocławiufizjoterapia - magisterskie uzupełniające30 zdrowie publiczne - licencjat90 pielęgniarstwo - licencjat170 pielęgniarstwo - magisterskie30 pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające30 położnictwo - licencjat90 ZAŁĄCZNIK Nr 2 LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA ZAOCZNE 2004-2005 Uczelnia medycznaKierunekLimit 123 Akademia Medyczna w Białymstokupielęgniarstwo - magisterskie105 pielęgniarstwo - magisterskie60 fizjoterapia - magisterskie120 Akademia Medyczna im. Ludwikapielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające30 Rydygiera zdrowie publiczne - licencjat120 w Bydgoszczyzdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające100 analityka medyczna - magisterskie uzupełniające20 pielęgniarstwo - magisterskie75 pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające15 Akademia Medyczna w Gdańskupołożnictwo - magisterskie uzupełniające15 fizjoterapia - licencjat40 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające30 zdrowie publiczne - licencjat35 Śląska Akademia Medyczna w Katowicachpielęgniarstwo - magisterskie30 Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowiepielęgniarstwo - magisterskie80 Akademia Medycznafizjoterapia - licencjat45 im. Feliksa Skubiszewskiegopielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające60 w Lubliniepołożnictwo - magisterskie uzupełniające30 pielęgniarstwo - magisterskie50 pielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające30 Uniwersytet Medyczny w Łodzifizjoterapia - magisterskie uzupełniające50 zdrowie publiczne - licencjat150 zdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające200 pielęgniarstwo - magisterskie60 pielęgniarstwo - licencjat60 Akademia Medycznapołożnictwo - licencjat40 im. Karolapołożnictwo - magisterskie20 Marcinkowskiegozdrowie publiczne - licencjat60 w Poznaniuzdrowie publiczne - magisterskie uzupełniające80 fizjoterapia - licencjat40 fizjoterapia - magisterskie uzupełniające70 Pomorska Akademia Medyczna w Szczeciniepielęgniarstwo - magisterskie60 Akademia Medyczna w Warszawiepielęgniarstwo - licencjat250 Akademia Medycznapielęgniarstwo - magisterskie60 im. Powstańców Śląskichpielęgniarstwo - magisterskie uzupełniające50 we Wrocławiufizjoterapia - magisterskie uzupełniające60 ZAŁĄCZNIK Nr 3 LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA WIECZOROWE 2004-2005 Uczelnia medycznaKierunekLimit 123 Akademia Medyczna w Białymstokuwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczywszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Akademia Medyczna w Gdańskuwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Śląska Akademia Medyczna w Katowicachwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowiewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Akademia Medyczna im. prof. Feliksa Skubiszewskiego w Lubliniewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Uniwersytet Medyczny w Łodziwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniuwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Pomorska Akademia Medyczna w Szczeciniewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Akademia Medyczna w Warszawiewszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiuwszystkie kierunki20 % limitu przyjęć na studia magisterskie i licencjackie - nie mniej niż 15 osób ZAŁĄCZNIK Nr 4 LIMITY PRZYJĘĆ DO UCZELNI MEDYCZNYCH NA STUDIA ZAWODOWE ZAOCZNE 2004-2005 Uczelnia medycznaLimity 12 kierunek - pielęgniarstwo i położnictwo Akademia Medyczna w Białymstoku120 Akademia Medyczna im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy60 Akademia Medyczna w Gdańsku70 Śląska Akademia Medyczna w Katowicach80 Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie300 Akademia Medyczna im. prof. Feliksa Skubiszewskiego w Lublinie300 Uniwersytet Medyczny w Łodzi100 Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu450 Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie80 Akademia Medyczna w Warszawie500 Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu240 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 116, poz. 1206 i Nr 152, poz. 1598. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 140, poz. 1482) Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb przekazywania mienia, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "ustawą", Agencji Mienia Wojskowego, zwanej dalej "Agencją", z uwzględnieniem: 1) sposobu opracowywania i zatwierdzania planu przekazywania mienia Agencji; 2) sposobu dokonywania korekt planu przekazywania mienia i ich zatwierdzania; 3) sposobu ustalania w protokołach zdawczo-odbiorczych wartości przekazywanego mienia; 4) organu uprawnionego do zgłoszenia wniosku do właściwego sądu rejonowego o dokonanie wpisu Agencji jako podmiotu władającego nieruchomością stanowiącą własność Skarbu Państwa; 5) sposobu przekazywania Agencji mienia Skarbu Państwa w użyczenie na podstawie art. 22 ustawy. § 2. 1. Upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej organ wojskowy oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego organ opracowują plany przekazywania mienia Agencji, zwane dalej "planami", w terminie do dnia 31 maja roku poprzedzającego przekazanie. 2. Plan składa się z odrębnych części sporządzonych oddzielnie dla: 1) nieruchomości; 2) rzeczy ruchomych, na obrót których nie są wymagane zezwolenia i koncesje, w tym dla posiadających numery identyfikacyjne, nieposiadających numerów oraz stanowiących odpady; 3) rzeczy ruchomych, na obrót których wymagane są zezwolenia i koncesje, w tym dla posiadających numery identyfikacyjne, nieposiadających numerów oraz stanowiących odpady. 3. Plan zawiera w szczególności: 1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej lub osoby prawnej przekazującej mienie; 2) rodzaj, nazwę, indeks materiałowy, numer katalogowy, kategorię, ilość i miejsce przechowywania rzeczy ruchomych; 3) określenie nieruchomości z podaniem oznaczeń według księgi wieczystej lub zbioru dokumentów oraz ewidencji gruntów i budynków; 4) wartość mienia; 5) dotychczasowy sposób wykorzystania mienia, a w odniesieniu do nieruchomości ponadto stan jej zagospodarowania oraz określenie osób, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe; 6) okres, na który mogą być zawarte umowy określone w art. 22 ustawy; 7) termin przekazania mienia; 8) wysokość środków finansowych planowanych w roku zgłoszenia na utrzymanie mienia przewidywanego do przekazania w roku następnym; 9) identyfikację szkód ekologicznych, które wymagają przeprowadzenia prac rekultywacyjnych; 10) identyfikację mienia ruchomego skażonego środkami chemicznymi i promieniotwórczymi, które wymaga przeprowadzenia odkażania i dezaktywacji; 11) informacje o czynnościach określonych w art. 19 ust. 2 ustawy; 12) informacje o wymogach wynikających z art. 19 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)). 4. Plan sporządza się również w formie elektronicznej. § 3. 1. Organy, o których mowa w § 2 ust. 1, przedstawiają Prezesowi Agencji plany w celu uzgodnienia zawartych w nim terminów przekazywania mienia oraz wysokości środków finansowych planowanych w roku zgłoszenia na utrzymanie mienia, przewidywanego do przekazania w roku następnym. 2. Prezes Agencji przedstawia swoje stanowisko, w zakresie określonym w ust. 1, organom, o których mowa w § 2 ust. 1, w terminie 15 dni od dnia jego otrzymania. § 4. 1. Organy, o których mowa w § 2 ust. 1, uwzględniając stanowisko Prezesa Agencji, przedstawiają plany do zatwierdzenia właściwym ministrom w terminie do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego przekazanie. 2. Zatwierdzone, w terminie do dnia 15 lipca, plany stanowią podstawę do podjęcia prac zapewniających przygotowanie mienia do przekazania, zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy, oraz do opracowania rocznego planu finansowego Agencji. § 5. 1. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego organ może dokonać korekty planu, jeżeli przemawiają za tym interes państwowy związany z obronnością, bezpieczeństwem państwa lub inne ważne względy publiczne albo ekonomiczne. 2. Do korekty planu stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 2, § 3 i 4. § 6. Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego organ, zarządzając, na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy, przekazanie Agencji składników mienia ujętych w planie, określa w szczególności terminy sporządzenia protokołów zdawczo-odbiorczych, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, oraz wysokość dotacji, o których mowa w art. 27 ust. 2, 3 i 4 ustawy. § 7. 1. Protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, powinien zawierać w szczególności spis z natury przyjmowanego mienia, jego wartość oraz niezbędne informacje o jego stanie prawnym i techniczno-użytkowym, w tym informacje o rozmiarze szkód ekologicznych, szacunkowych kosztach rekultywacji środowiska, a także o kosztach odkażania i dezaktywacji skażonych rzeczy ruchomych. 2. Do protokołów zdawczo-odbiorczych przekazywanych nieruchomości i rzeczy ruchomych należy dołączyć posiadaną właściwą dokumentację techniczną, prawną i eksploatacyjną. § 8. 1. Wartość mienia w protokole, o którym mowa w § 7 ust. 1, określają: 1) właściwe organy wojskowe odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki mieniem będącym w trwałym zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz właściwe organy odpowiedzialne za prowadzenie gospodarki mieniem będącym w trwałym zarządzie lub użytkowaniu jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych; 2) likwidator lub syndyk likwidowanej osoby prawnej, dla której organem założycielskim lub organem nadzoru był Minister Obrony Narodowej lub minister właściwy do spraw wewnętrznych. 2. Określenie wartości przekazywanych rzeczy ruchomych odbywa się według wartości księgowej netto albo według ceny sprzedaży netto możliwej do uzyskania, zależnie od tego, która z nich jest niższa, z uwzględnieniem zużycia fizycznego lub ekonomicznego wynikającego z postępu techniczno-ekonomicznego. 3. Rzeczy ruchome po przekroczeniu obowiązujących norm eksploatacyjnych lub całkowicie zamortyzowane, przeznaczone do likwidacji lub wycofania z eksploatacji, wycenia się według szacunkowej wartości rynkowej netto. 4. Wartość przekazywanych nieruchomości przyjmuje się jako równą: 1) wartości ujętej w ewidencji ilościowo-wartościowej prowadzonej przez właściwe organy wojskowe oraz organy spraw wewnętrznych; 2) wartości ujętej w ewidencji państwowych osób prawnych, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy, jeżeli grunty te stanowiły ich własność; 3) wartości rynkowej, określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, o ile Agencja zakwestionuje wartość nieruchomości przyjmowaną zgodnie z zasadami, o których mowa w pkt 1 i 2. § 9. Po otrzymaniu decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy, Prezes Agencji występuje z wnioskiem do właściwego sądu rejonowego o dokonanie wpisu w dziale drugim księgi wieczystej przez wykreślenie wpisanego uprzednio organu reprezentującego Skarb Państwa i wpisanie w to miejsce Agencji. § 10. 1. Do przekazania mienia na podstawie umów, o których mowa w art. 22 ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy § 2-5 oraz 7 i 8. 2. W umowach, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności: 1) okres, na jaki przekazuje się mienie na przechowanie lub użycza Agencji; 2) termin sporządzenia protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy; 3) warunki związane z przechowaniem lub użyczeniem mienia; 4) wykaz załączników do umowy. 3. W wykazie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, umieszcza się protokół zdawczo-odbiorczy wymieniony w ust. 2 pkt 2 oraz, w miarę potrzeby, instrukcje dotyczące przechowywania mienia i zabiegów konserwacyjnych. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 80, poz. 509 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 1, poz. 15 i Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz. 177, Nr 91, poz. 870 i Nr 92, poz. 880. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu przekazywania mienia Skarbu Państwa Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 100, poz. 620), które utraciło moc wraz z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 września 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 180, poz. 1759), to jest z dniem 7 listopada 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu, warunków i trybu przekazywania Wojskowym Służbom Informacyjnym informacji o osobie uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1483) Na podstawie art. 33 ust. 8 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) podmioty uprawnione - organy, służby i instytucje państwowe uprawnione do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych; 2) WSI - Wojskowe Służby Informacyjne; 3) ustawa - ustawę z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych; 4) informacje - informacje o osobie, o których mowa w art. 33 ust. 1 i 2 ustawy. § 2. Podmioty uprawnione przekazują WSI informacje uzyskane w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań WSI określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. § 3. Podmiot uprawniony może odmówić przekazania WSI informacji lub ograniczyć ich zakres, jeżeli mogłoby to uniemożliwić wykonywanie jego zadań ustawowych lub spowodować ujawnienie danych o osobie udzielającej temu podmiotowi pomocy. § 4. 1. Podmiot uprawniony przekazuje WSI informacje niezwłocznie: 1) z urzędu, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 19 ust. 2 ustawy, albo 2) na pisemny wniosek WSI. 2. Informacje i wniosek, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazywane także przez systemy, sieci oraz urządzenia telekomunikacyjne i teleinformatyczne. § 5. 1. Szef WSI, a także szef jednostki organizacyjnej WSI lub komórki organizacyjnej Inspektoratu WSI uprawnionej do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych albo osoba przez nich upoważniona mogą wystąpić do kierownika właściwej jednostki lub komórki organizacyjnej podmiotu uprawnionego z wnioskiem o przekazanie WSI informacji. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa się cel uzyskania informacji i szczegółowy ich zakres, a także wskazuje się dane umożliwiające wyszukanie informacji w aktach prowadzonych spraw oraz zbiorach ewidencyjnych i archiwalnych podmiotu uprawnionego. 3. Przed wystąpieniem do podmiotu uprawnionego z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, WSI dokonują stosownych sprawdzeń we własnych zbiorach ewidencyjnych i archiwalnych. § 6. 1. Informacje przekazuje WSI kierownik jednostki lub komórki organizacyjnej podmiotu uprawnionego, uprawnionej do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, ewidencyjnych lub archiwalnych albo osoba przez niego upoważniona. 2. Przekazanie WSI informacji dokumentuje się odpowiednio w sposób właściwy dla podmiotu uprawnionego i dla WSI, zgodnie z obowiązującymi ich w tym zakresie zasadami i trybem postępowania. § 7. Do przekazywania WSI informacji przez podmioty uprawnione, w sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu, stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 140, poz. 1484) Na podstawie art. 260 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286) zarządza się, co następuje: § 1. Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej nadaje się statut stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 września 2001 r. w sprawie nadania statutu Urzędowi Patentowemu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 101, poz. 1092). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK STATUT URZĘDU PATENTOWEGO RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ § 1. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "Urzędem Patentowym", działa na podstawie ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286), zwanej dalej "ustawą", oraz niniejszego statutu. § 2. 1. Prezes Urzędu Patentowego kieruje Urzędem Patentowym przy pomocy zastępców Prezesa Urzędu Patentowego. 2. Prezes Urzędu Patentowego może powoływać organy doradcze i opiniodawcze oraz komisje i zespoły robocze, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres zadań i tryb działania. § 3. 1. W skład Urzędu Patentowego wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Gabinet Prezesa; 2) Departament Badań Patentowych; 3) Departament Badań Znaków Towarowych; 4) Departament Zgłoszeń; 5) Departament Rejestrów; 6) Departament Orzecznictwa; 7) Departament Informatyki; 8) Departament Zbiorów Literatury Patentowej; 9) Departament Wydawnictw; 10) Biuro Dyrektora Generalnego; 11) Biuro Administracyjno-Gospodarcze; 12) Biuro Finansowo-Księgowe; 13) Wydział ds. Ochrony Informacji Niejawnych; 14) Samodzielne Stanowisko ds. Audytu Wewnętrznego. 2. Prezes Urzędu Patentowego sprawuje bezpośredni nadzór nad działalnością komórek organizacyjnych określonych w ust. 1 pkt 1 i 13, a także innych komórek organizacyjnych w zakresie określonym art. 269 ust. 8 ustawy. 3. Komórkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 1 pkt 1-11, kierują dyrektorzy. 4. Prezes Urzędu Patentowego powierza jednemu z ekspertów, o których mowa w art. 264 ust. 1 ustawy, stanowisko dyrektora i kierowanie komórką organizacyjną określoną w ust. 1 pkt 2-6, w której orzekają eksperci. 5. Biurem Finansowo-Księgowym kieruje główny księgowy - Dyrektor Biura w Urzędzie Patentowym. § 4. 1. Podział zadań między Prezesa Urzędu Patentowego i zastępców Prezesa Urzędu Patentowego określa Prezes Urzędu Patentowego. 2. Zakres zadań z podziałem na ekspertów, urzędników służby cywilnej i innych pracowników oraz tryb pracy komórek organizacyjnych określa regulamin organizacyjny nadany przez Prezesa Urzędu Patentowego. § 5. Prezes Urzędu Patentowego może upoważniać dyrektora generalnego Urzędu Patentowego oraz osoby, o których mowa w § 2 ust. 1, a także w § 3 ust. 3, do podejmowania decyzji w jego imieniu w określonych sprawach. § 6. Przy Urzędzie Patentowym może działać gospodarstwo pomocnicze. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem 2) (Dz. U. Nr 140, poz. 1486) Na podstawie art. 119 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do cywilnych poddźwiękowych samolotów z napędem odrzutowym, posiadających maksymalną masę startową nie mniejszą niż 34.000 kg lub mieszczących, zgodnie z certyfikatem typu samolotu, więcej niż dziewiętnaście miejsc pasażerskich, z wyłączeniem miejsc przeznaczonych wyłącznie dla załogi, zwanych dalej "samolotami". § 2. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o Rozdziale 3, rozumie się przez to Rozdział 3, część II Tomu 1 Załącznika nr 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z późn. zm. 4)). § 3. 1. Zabrania się wykonywania operacji lotniczych na lotnisku położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez samoloty niespełniające wymagań określonych w Rozdziale 3. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samolotów zarejestrowanych w rejestrach statków powietrznych innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli samoloty te zostały dopuszczone do wykonywania operacji lotniczych na lotniskach, na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwe organy tych państw. § 4. 1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwany dalej "Prezesem Urzędu", może wydać zezwolenie na wykonywanie operacji lotniczych, o których mowa w § 3 ust. 1, przez samolot niespełniający wymagań Rozdziału 3, jeżeli wykazuje on wartość historyczną i jest zarejestrowany w polskim rejestrze statków powietrznych. 2. O wydaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu powiadamia właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską. § 5. 1. Prezes Urzędu może wydać zezwolenie na czasowe wykonywanie operacji lotniczych, o których mowa w § 3 ust. 1, przez samolot niespełniający wymagań Rozdziału 3, jeżeli: 1) operacje lotnicze wykonywane przy użyciu tego samolotu, ze względu na swój wyjątkowy charakter, nie uzasadniają objęcia tego samolotu zakazem wykonywania lotów; 2) samolot wykonuje loty o charakterze niezarobkowym, w celu jego przebudowy, naprawy lub obsługi. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samolotów zarejestrowanych po dniu 1 listopada 1990 r. w rejestrach statków powietrznych państw członkowskich Unii Europejskiej. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem (Dz. U. Nr 103, poz. 1089). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - dyrektywy nr 89/629/EWG z dnia 4 grudnia 1989 r. w sprawie ograniczenia emisji hałasu przez poddźwiękowe cywilne samoloty odrzutowe (Dz. Urz. WE L 363 z 13.12. 1989), - dyrektywy nr 92/14/EWG z dnia 2 marca 1992 r. w sprawie ograniczenia operacji samolotów objętych Rozdziałem 2, częścią II Tomu 1 Załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, druga edycja (1988) (Dz. Urz. WE L 76 z 23.03.1992). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. 4) Zmiany wymienionej umowy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, podpisana w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 154, poz. 1619) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 19 czerwca 2002 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Bułgarii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami": - zaniepokojone wzrostem przestępczości, a w szczególności zorganizowanej, - przekonane o istotnym znaczeniu współpracy organów ochrony bezpieczeństwa i porządku prawnego dla skutecznego zwalczania przestępczości, szczególnie międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, - dążąc do ustanowienia optymalnych zasad, form i sposobów zarówno pracy operacyjnej, jak i działań prewencyjnych tych organów, - biorąc pod uwagę potrzebę działań zgodnych z normami prawa międzynarodowego i prawa wewnętrznego swoich państw, zapewniających efektywną współpracę, - kierując się zasadami równości i wzajemności, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Umawiające się Strony zobowiązują się do zapewnienia współpracy między ich organami ochrony bezpieczeństwa i porządku prawnego, zwanymi dalej "właściwymi organami", w zakresie zwalczania przestępczości, jej zapobiegania oraz wykrywania sprawców następujących przestępstw: 1) przeciwko życiu, zdrowiu i wolności, 2) przeciwko mieniu, 3) przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu i porządkowi publicznemu, 4) kradzieży, nielegalnego przewozu i obrotu materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi, oraz ich niezgodnego z prawem użycia i grożenia takim użyciem w celu wyrządzenia szkody, 5) przeciwko środowisku, 6) nielegalnego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, towarami i technologiami podwójnego zastosowania, a także innymi niebezpiecznymi materiałami, jak również nielegalnego ich wytwarzania, 7) handlu ludźmi, w szczególności w celu wykorzystania seksualnego, 8) nielegalnego przekraczania granicy państwowej i jego organizowania, 9) kradzieży, przemytu i nielegalnego handlu dziełami sztuki i innymi przedmiotami o wartości historycznej i kulturalnej, 10) kradzieży, przemytu i nielegalnego handlu pojazdami mechanicznymi, 11) nielegalnej produkcji, podrabiania lub przerabiania środków płatniczych i papierów wartościowych oraz wprowadzania ich do obiegu, 12) fałszowania dokumentów i posługiwania się takimi dokumentami, 13) przemytu towarów objętych akcyzą i innych towarów, 14) prania dochodów pochodzących z przestępstwa, 15) korupcji, 16) nielegalnej uprawy roślin służących do wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych, wytwarzania tych środków i substancji oraz prekursorów, nielegalnego ich przetwarzania, przewożenia, przemytu oraz obrotu nimi, 17) komputerowych, 18) innych przestępstw, jeżeli ich zwalczanie wymaga współpracy właściwych organów. 2. Umawiające się Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie: 1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstw wymienionych w ustępie 1 lub osób uchylających się od odbycia kary za ich popełnienie, 2) poszukiwania osób zaginionych, a także podejmowania czynności w celu identyfikacji osób i zwłok o nieustalonej tożsamości, 3) poszukiwania przedmiotów związanych z przestępstwem. Artykuł 2 1. Kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej Umowy, będą odbywać się bezpośrednio między właściwymi organami w zakresie ich właściwości lub upoważnionymi przez nie przedstawicielami. Organami właściwymi do wykonywania niniejszej Umowy są: - po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: 1) minister właściwy do spraw wewnętrznych, 2) minister właściwy do spraw finansów publicznych, 3) minister właściwy do spraw instytucji finansowych, 4) Szef Urzędu Ochrony Państwa, 5) Komendant Główny Policji, 6) Komendant Główny Straży Granicznej; - po stronie Republiki Bułgarii: 1) Minister Spraw Wewnętrznych. 2. Umawiające się Strony mogą w razie potrzeby wymieniać oficerów łącznikowych. 3. Właściwe organy wymienione w ustępie 1 mogą: 1) uzgadniać szczegółowe formy i tryb współpracy, 2) odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej przedmiotem niniejszej Umowy. 4. Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie, w odpowiednim czasie, drogą dyplomatyczną o wszelkich zmianach w wykazie ich właściwych organów. Artykuł 3 1. Właściwe organy Umawiających się Stron zapewnią ochronę przekazywanych sobie wzajemnie informacji niejawnych. 2. Wszelkie tego rodzaju informacje lub sprzęt techniczny przekazane przez właściwy organ jednej Umawiającej się Strony właściwemu organowi drugiej Umawiającej się Strony mogą być udostępnione organom ochrony bezpieczeństwa i porządku prawnego państw trzecich wyłącznie za pisemną zgodą właściwego organu przekazującego te informacje lub sprzęt. 3. W przypadku narażenia na ujawnienie lub ujawnienia informacji niejawnych przekazanych przez właściwy organ jednej Umawiającej się Strony, właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu właściwy organ Umawiającej się Strony, który przekazał te informacje, poinformuje o okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń. Artykuł 4 W celu ochrony przekazywanych na podstawie niniejszej Umowy danych osobowych stosuje się następujące zasady postępowania: 1) dopuszcza się wykorzystywanie danych wyłącznie w celu oraz na warunkach określonych przez właściwy organ Umawiającej się Strony, który je przekazał, 2) na wniosek właściwego organu Umawiającej się Strony, który przekazał dane, informuje się go o sposobie ich wykorzystania oraz wyniku sprawy, 3) dane osobowe przekazuje się wyłącznie właściwym organom ochrony bezpieczeństwa i porządku prawnego; przekazywanie tych danych innym organom wymaga uzyskania pisemnej zgody właściwego organu Strony przekazującej, 4) właściwy organ Umawiającej się Strony, który przekazuje dane, zapewnia prawdziwość i ścisłość tych danych; jeżeli zostanie stwierdzone, że te dane są nieprawdziwe lub są to dane, których przekazanie było niedozwolone, należy niezwłocznie zawiadomić właściwy organ Umawiającej się Strony, który je otrzymał; w takim wypadku organ ten ma obowiązek sprostować nieprawdziwe dane lub zniszczyć dane, których przekazanie było niedozwolone, 5) właściwy organ Umawiającej się Strony przekazujący dane zawiadamia właściwy organ Umawiającej się Strony otrzymujący dane o terminie, z upływem którego dane powinny zostać usunięte lub zniszczone, zgodnie z jej prawem wewnętrznym; niezależnie od tego terminu wszystkie dane osobowe należy usunąć lub zniszczyć z chwilą, kiedy przestaną być potrzebne; właściwy organ, który przekazał dane jest zawiadamiany o takim usunięciu lub zniszczeniu danych, jak również o przyczynach ich usunięcia lub zniszczenia, 6) osoba, której dane mają zostać lub zostały już przekazane, ma prawo do uzyskania na swój wniosek informacji o przekazywanych danych, a także o ich zamierzonym wykorzystaniu, jeśli jest to dopuszczalne zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego Umawiającej się Strony, do której ta osoba zwróciła się z wnioskiem; właściwy organ Umawiającej się Strony, który otrzymał dane, może przekazać informacje dotyczące tych danych dopiero po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego organu Strony przekazującej, 7) właściwe organy Umawiających się Stron mają obowiązek rejestrowania wszystkich przypadków przekazania, otrzymania, usunięcia i zniszczenia danych osobowych, 8) właściwe organy Umawiających się Stron zapewniają skuteczną ochronę danych osobowych przed bezprawnym udostępnieniem oraz niezgodnymi z prawem zmianami i rozpowszechnianiem. Artykuł 5 1. Jeżeli właściwy organ Umawiającej się Strony stwierdzi, że przekazanie informacji na podstawie niniejszej Umowy lub realizacja wspólnego przedsięwzięcia mogłyby zagrozić suwerenności, bezpieczeństwu bądź innym istotnym interesom albo też naruszałyby porządek prawny jego państwa, może częściowo lub całkowicie odmówić współpracy bądź wskazać niezbędne warunki jej podjęcia. 2. Właściwe organy Umawiających się Stron są zobowiązane do niezwłocznego pisemnego powiadamiania się o częściowej lub całkowitej odmowie współpracy. Artykuł 6 W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej Umowy, właściwe organy Umawiających się Stron będą: 1) wymieniać dane osobowe sprawców przestępstw oraz informacje o: a) osobach, które inspirują, organizują lub kierują działalnością przestępczą, b) powiązaniach między sprawcami przestępstw, c) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach ich działania, d) typowych zachowaniach poszczególnych sprawców i grup sprawców przestępstw, e) istotnych okolicznościach danej sprawy dotyczących czasu, miejsca i sposobu popełnienia przestępstwa, przedmiotu przestępstwa i jego cech szczególnych, f) naruszonych przepisach prawa karnego, g) podjętych działaniach i ich wyniku, 2) na wniosek właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony podejmować będą niezbędne działania i bez zbędnej zwłoki wykonywać uzgodnione czynności, w szczególności w przypadkach prowadzenia obserwacji transgranicznej, zakupu kontrolowanego oraz przesyłki niejawnie nadzorowanej. Artykuł 7 Właściwe organy Umawiających się Stron będą wymieniać informacje i wyniki dotyczące rozpoznania planowanych lub popełnionych zamachów na porządek publiczny i bezpieczeństwo powszechne, dane o sposobie działania sprawców i o ugrupowaniach terrorystycznych planujących lub popełniających przestępstwa na szkodę istotnych interesów państwa jednej z Umawiających się Stron. Te organy będą także podejmować wspólnie inne działania, uzasadnione potrzebą przeciwdziałania terroryzmowi lub jego zwalczania. Artykuł 8 Właściwe organy Umawiających się Stron będą przekazywać sobie informacje potrzebne do zapobiegania i zwalczania nielegalnego przekraczania granicy państwowej, a w szczególności informacje dotyczące organizatorów tego rodzaju przestępstw, metod ich działania, wzorów dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej, pieczęci odciskanych na tych dokumentach oraz rodzajów wiz i ich symboli. Artykuł 9 Właściwe organy Umawiających się Stron, w zakresie przewidzianym w artykule 1 ustęp 1 punkt 16, niezależnie od informacji wymienionych w artykule 6 niniejszej Umowy, będą: 1) przekazywać sobie informacje o: a) nielegalnym obrocie środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich prekursorami, b) miejscach i metodach wytwarzania i przechowywania środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów oraz używanych środkach i sposobach transportu, c) miejscu przeznaczenia przewożonych środków odurzających, substancji psychotropowych i ich prekursorów, 2) udostępniać sobie próbki nowych środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów oraz innych niebezpiecznych substancji pochodzenia roślinnego i syntetycznego, 3) wymieniać doświadczenia w zakresie nadzoru nad legalnym obrotem środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich prekursorami, jak również surowcami i półproduktami służącymi do ich wytwarzania. Artykuł 10 W ramach współpracy naukowo-technicznej i szkoleniowej właściwe organy Umawiających się Stron będą wymieniać: 1) doświadczenia i informacje dotyczące metod zwalczania przestępczości i jej nowych form oraz stosowania i doskonalenia sprzętu specjalnego, 2) wyniki prac badawczych z dziedziny kryminologii i kryminalistyki oraz rozwiązań prawnych dotyczących zwalczania prania dochodów pochodzących z przestępstwa, nielegalnego obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i ich prekursorami i innych rodzajów przestępstw, 3) informacje o przedmiotach i środkach związanych z działalnością przestępczą, a także sprzęt techniczny służący do zwalczania przestępczości, 4) ekspertów w celu szkolenia i doskonalenia zawodowego, zwłaszcza w zakresie technik kryminalistycznych i operacyjnych metod zwalczania przestępczości, 5) literaturę fachową i inne publikacje dotyczące przedmiotu niniejszej Umowy. Artykuł 11 1. Umawiające się Strony ustanowią komisję mieszaną, której zadaniem będzie okresowa ocena wykonywania niniejszej Umowy. W skład komisji wejdą w równej liczbie przedstawiciele Umawiających się Stron. Umawiające się Strony zapewnią przekazanie w formie pisemnej informacji o swych przedstawicielach wyznaczonych do komisji mieszanej. 2. Komisja mieszana odbywa posiedzenia co najmniej raz na dwa lata. Komisja obraduje na przemian w Rzeczypospolitej Polskiej i Republice Bułgarii. Artykuł 12 1. Spory wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy będą rozstrzygane w drodze konsultacji i rokowań między właściwymi organami Umawiających się Stron w zakresie ich właściwości. 2. W wypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze konsultacji i rokowań, o których mowa w ustępie 1, spór będzie rozstrzygany drogą dyplomatyczną. Artykuł 13 Umawiające się Strony mogą dokonać zmiany lub uzupełnienia niniejszej Umowy. Zmiana lub uzupełnienie niniejszej Umowy wymaga zachowania trybu i formy przewidzianych do jej zawarcia. Artykuł 14 Niniejsza Umowa nie narusza praw i obowiązków Umawiających się Stron wynikających z wiążących je umów międzynarodowych. Artykuł 15 Umawiające się Strony w sprawach związanych z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy posługują się własnymi językami urzędowymi lub językiem angielskim. Artykuł 16 Koszty związane z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy ponosi ta Umawiająca się Strona, na terytorium której koszty te powstały, chyba że Umawiające się Strony postanowią inaczej. Artykuł 17 1. Niniejsza Umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem każdej z Umawiających się Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Umowa wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia otrzymania drugiej noty. 2. Niniejsza Umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może ona być wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron w drodze notyfikacji. W takim wypadku niniejsza Umowa utraci moc po upływie 90 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia. Artykuł 18 Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy traci moc Porozumienie o współpracy między Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Spraw Wewnętrznych Republiki Bułgarii w dziedzinie walki z przestępczością, podpisane w Sofii w dniu 22 kwietnia 1993 r. NINIEJSZĄ UMOWĘ sporządzono w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim, bułgarskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W razie rozbieżności interpretacyjnych tekst w języku angielskim będzie rozstrzygający. Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 14 października 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, podpisanej w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. (Dz. U. Nr 154, poz. 1620) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 14 października 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, podpisaną w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. Zgodnie z art. 17 ust. 1 Umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa weszła w życie dnia 28 listopada 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1502--z dnia 4 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1503--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie utworzenia Archiwum Państwowego Dokumentacji Osobowej i Płacowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1504--z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wydawania przedmiotów umundurowania i wyekwipowania wojskowego żołnierzom niepełniącym czynnej służby wojskowej 1505--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie ćwiczeń wojskowych żołnierzy rezerwy 1506--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie trybu postępowania dotyczącego ochotniczego zgłaszania się do odbycia zasadniczej służby wojskowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1507--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu oznaczania klasy jakości handlowej tusz wołowych 1508--z dnia 2 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych dotyczących wytwarzania środków żywienia zwierząt 1509--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie 1510--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie organizacji Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz legitymacji służbowej pracowników tej Inspekcji 1511--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych 1512--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych w handlu zwierzętami ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1513--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie trybu powoływania i organizacji oraz orzekania komisji orzekającej w przedmiocie niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej lub ograniczenia w wykonywaniu tych czynności OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1514--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, podpisana w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 154, poz. 1621) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 27 listopada 2000 r. została podpisana w Madrycie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości Rzeczpospolita Polska i Królestwo Hiszpanii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami": - zaniepokojone rozpowszechnianiem się przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, - powodowane pragnieniem rozwoju i utrwalania stosunków przyjaźni i wzajemnej współpracy między obydwoma państwami, - przekonane o istotnym znaczeniu współpracy organów ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego dla skutecznego zapobiegania oraz zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, - dążąc do wypracowania optymalnych zasad, form i sposobów pracy operacyjnej i działań prewencyjnych tych organów, - kierując się, z zastrzeżeniem poszanowania swojego prawa wewnętrznego, zasadami wzajemności i dwustronnych korzyści, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Umawiające się Strony zobowiązują się do współpracy między organami ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, a w szczególności: 1) przeciwko życiu i zdrowiu, 2) terroryzmu, 3) kradzieży materiałów jądrowych i promieniotwórczych, ich przewozu, nielegalnego nimi obrotu, niewłaściwego użycia lub grożenia niewłaściwym ich użyciem, 4) przeciwko chronionemu prawem środowisku naturalnemu oraz związanej z nielegalnym obrotem prawnie chronionymi gatunkami, 5) przeciwko wolności seksualnej, w szczególności pedofilii oraz związanej ze sporządzaniem, rozpowszechnianiem i udostępnianiem treści pornograficznych z udziałem małoletnich, 6) handlu ludźmi, 7) pozbawienia wolności, w szczególności porwania w celu wymuszenia określonego zachowania, 8) organizowania nielegalnej migracji, 9) nielegalnego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi i innymi niebezpiecznymi materiałami oraz nielegalnej ich produkcji, 10) przeciwko mieniu, a zwłaszcza kradzieży dzieł sztuki, dóbr kultury, pojazdów mechanicznych, nielegalnego obrotu tymi przedmiotami i ich przemytu, 11) fałszowania pieniędzy, kart kredytowych, czeków, papierów wartościowych oraz dokumentów urzędowych, w szczególności paszportów, dokumentów tożsamości, dokumentów podróży, a także wprowadzania ich do obiegu, 12) przeciwko obrotowi gospodarczemu, prania dochodów pochodzących z przestępstwa oraz korupcji funkcjonariuszy publicznych, 13) nielegalnej uprawy roślin służących do wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych, nielegalnej produkcji tych środków i substancji oraz prekursorów, nielegalnego ich przetwarzania, przewożenia, przemytu oraz obrotu nimi, a także nielegalnego obrotu substancjami wyjściowymi i półproduktami służącymi do ich produkcji. 2. Umawiające się Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie: 1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstw wymienionych w ustępie 1 lub uchylających się od odbycia orzeczonej kary za ich popełnienie, 2) poszukiwania osób zaginionych, a także podejmowania czynności związanych z potrzebą identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz nieznanych zwłok, 3) poszukiwania przedmiotów przywłaszczonych lub skradzionych. Artykuł 2 W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej Umowy, Umawiające się Strony będą: 1) przekazywać sobie wzajemnie, o ile będzie to konieczne dla zapobiegania przestępstwom i ich zwalczania, dane osobowe sprawców przestępstw oraz informacje o: a) inspiratorach i osobach kierujących działaniami przestępczymi, b) powiązaniach przestępczych między sprawcami, c) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach ich działania, d) typowych zachowaniach poszczególnych sprawców i grup sprawców, e) istotnych okolicznościach sprawy dotyczących czasu, miejsca, sposobu popełnienia czynu przestępczego, jego przedmiotu i cech szczególnych, f) naruszonych przepisach prawa karnego, g) podjętych już działaniach w sprawach, którymi są wspólnie zainteresowane oraz o ich wyniku, 2) na wniosek drugiej Umawiającej się Strony podejmować wspólnie uzgodnione działania policyjne, 3) wymieniać doświadczenia i informacje, w szczególności dotyczące metod zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak też nowych form przestępczego działania, 4) wymieniać wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii, 5) wymieniać informacje o przedmiotach związanych z popełnieniem przestępstwa, a także środki techniczne służące do zwalczania przestępczości, 6) organizować wymianę ekspertów w celu doskonalenia zawodowego, w szczególności w zakresie technik kryminalistycznych oraz metod zwalczania przestępstw, wymianę literatury fachowej i innych publikacji dotyczących przedmiotu Umowy. Artykuł 3 Umawiające się Strony będą wymieniać informacje dotyczące planowanych lub już popełnionych aktów terrorystycznych, metod ich dokonywania oraz dane dotyczące grup terrorystycznych popełniających przestępstwa na szkodę interesów jednej z Umawiających się Stron. Umawiające się Strony wymieniają również doświadczenia z zakresu walki z terroryzmem. Artykuł 4 W celu zwalczania nielegalnego wytwarzania i obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami Umawiające się Strony będą: 1) przekazywać sobie informacje o: a) obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz prekursorami, b) miejscach i metodach ich wytwarzania, przechowywania oraz używanych środkach transportu, c) miejscu przeznaczenia przewożonych środków odurzających, substancji psychotropowych oraz prekursorów, d) transakcjach finansowych oraz sposobach ukrywania i formach prania dochodów pochodzących z wytwarzania i obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, 2) udostępniać sobie próbki nowych środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów, zarówno pochodzenia roślinnego, jak i syntetycznego, 3) wymieniać doświadczenia w zakresie kontroli legalnego obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, jak też substancjami wyjściowymi i półproduktami koniecznymi do ich wytwarzania. Artykuł 5 W celu zwalczania organizowania nielegalnej migracji Umawiające się Strony będą przekazywać sobie informacje potrzebne do zapobiegania tego rodzaju przestępstwom i ich zwalczania, a zwłaszcza informacje dotyczące organizatorów nielegalnych migracji, wzorów dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej, pieczęci odciskanych na tych dokumentach oraz rodzajów wiz i symboli. Artykuł 6 Wszystkie kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej Umowy, będą odbywać się bezpośrednio między właściwymi organami państwowymi lub wyznaczonymi przez nie ekspertami. Organami tymi są: - po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: 1) minister właściwy do spraw wewnętrznych, 2) Szef Urzędu Ochrony Państwa, 3) Komendant Główny Policji, 4) Komendant Główny Straży Granicznej, 5) Generalny Inspektor Celny, 6) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, - po stronie Królestwa Hiszpanii: 1) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 2) Sekretariat Stanu do Spraw Bezpieczeństwa, 3) Dyrekcja Generalna Gwardii Cywilnej, 4) Dyrekcja Generalna Policji, 5) Departament Ceł i Podatków Specjalnych Głównego Urzędu Podatkowego, 6) Służby Wykonawcze Komisji do Spraw Zapobiegania Praniu Kapitałów oraz Przestępstwom Finansowym. Artykuł 7 Organy wymienione w artykule 6 mogą: 1) uzgadniać szczegółowe formy i tryb współpracy, 2) odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej przedmiotem niniejszej Umowy, 3) w razie potrzeby wymieniać oficerów łącznikowych. Artykuł 8 1. Umawiające się Strony, zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym, zapewniają ochronę przekazywanych sobie informacji niejawnych. 2. Wszelkie niejawne informacje lub środki techniczne przekazane przez jedną Umawiającą się Stronę drugiej Umawiającej się Stronie mogą być udostępnione organom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego państw trzecich wyłącznie za zgodą Strony przekazującej. 3. W wypadku narażenia na ujawnienie lub ujawnienia informacji niejawnych przekazanych przez jedną Umawiającą się Stronę, druga Umawiająca się Strona powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu Stronę przekazującą, poinformuje o okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń. 4. Umawiające się Strony zapewnią ochronę przekazywanych sobie danych osobowych, zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym oraz wiążącymi je umowami międzynarodowymi. Artykuł 9 1. Jeżeli jedna Umawiająca się Strona uzna, że przekazanie informacji, o których mowa w artykułach 2-5 niniejszej Umowy lub realizacja wspólnego przedsięwzięcia mogłaby naruszyć jej suwerenność, zagrażać jej bezpieczeństwu lub innym istotnym interesom albo też naruszałaby zasady jej porządku prawnego, może odmówić częściowo lub całkowicie współpracy lub uzależnić ją od spełnienia określonych warunków. 2. Umawiające się Strony przekazują sobie wzajemnie dane personalne osób mających uczestniczyć w wymianie ekspertów, w miarę możliwości najpóźniej na dwa tygodnie przed planowaną datą wymiany. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron uzna, że pobyt na jej terytorium osoby wyznaczonej przez drugą Stronę może zagrażać bezpieczeństwu tej Umawiającej się Strony lub innym jej istotnym interesom, mają odpowiednie zastosowanie postanowienia ustępu 1. Artykuł 10 Jeżeli Umawiające się Strony nie postanowią inaczej, każda ze Stron ponosi koszty czynności podjętych przez nią w celu realizacji niniejszej Umowy. Artykuł 11 W sprawach związanych z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy, Umawiające się Strony posługują się własnymi językami urzędowymi. Artykuł 12 1. Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy będą rozstrzygane w drodze bezpośrednich rokowań między organami wymienionymi w artykule 6, w zakresie ich właściwości. 2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze rokowań, o których mowa w ustępie 1, spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej i nie będzie przedkładany do rozstrzygnięcia żadnej Stronie trzeciej. Artykuł 13 Umowa niniejsza nie narusza przepisów o pomocy prawnej w sprawach karnych oraz innych zobowiązań Umawiających się Stron wynikających z międzynarodowych umów dwustronnych lub wielostronnych. Artykuł 14 1. Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem Umawiających się Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Umowa wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia otrzymania noty późniejszej. 2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron. W takim przypadku utraci moc po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania notyfikacji o wypowiedzeniu. UMOWĘ NINIEJSZĄ sporządzono w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 14 października 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, podpisanej w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. (Dz. U. Nr 154, poz. 1622) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 14 października 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, podpisaną w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 Umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa weszła w życie dnia 26 listopada 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA podpisana w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, (Dz. U. z 2004 r. Nr 154, poz. 1623) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 25 listopada 2002 r. została podpisana w Mieście Meksyku Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Meksykańskich Stanów Zjednoczonych, zwane dalej "Stronami": - dążąc do dalszego rozwoju stosunków w duchu przyjaźni i dobrej współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Meksykańskimi Stanami Zjednoczonymi, - zaniepokojone rozszerzaniem się przestępczości zorganizowanej, - przekonane o istotnym znaczeniu współpracy między Stronami dla skutecznego zwalczania przestępczości zorganizowanej, - dążąc do wypracowania optymalnych zasad, form i sposobów pracy operacyjnej i działań prewencyjnych właściwych organów Stron, - z zastrzeżeniem poszanowania norm prawa międzynarodowego, a w szczególności Jednolitej Konwencji o środkach odurzających z 1961 r., sporządzonej w Nowym Jorku dnia 30 marca 1961 r., Konwencji o substancjach psychotropowych, sporządzonej w Wiedniu dnia 21 lutego 1971 r., Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r. oraz prawa wewnętrznego swych państw, kierując się zasadami równości, wzajemności i obustronnych korzyści, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Strony zobowiązują się do zapewnienia współpracy, zgodnie z niniejszą Umową oraz zgodnie z prawem wewnętrznym swoich państw, w przedmiocie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, a w szczególności następujących przestępstw: 1) terroryzmu, 2) przemytu ludzi, 3) nielegalnego posiadania i obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi i innymi niebezpiecznymi materiałami oraz nielegalnej ich produkcji, 4) nielegalnej migracji, 5) kradzieży pojazdów mechanicznych oraz ich przemytu i nielegalnego nimi obrotu, 6) podrabiania i przerabiania pieniędzy oraz wprowadzania ich do obiegu, 7) prania dochodów pochodzących z nielegalnych źródeł, 8) nielegalnego wytwarzania, obrotu i przemytu środków odurzających i substancji psychotropowych oraz ich prekursorów. Zgodnie z niniejszą Umową prekursorami są substancje, które mogą zostać przetworzone w środki odurzające lub substancje psychotropowe lub mogą służyć do ich wytworzenia. 2. Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie: 1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstw wymienionych w ustępie 1 lub uchylających się od odbycia orzeczonej kary za ich popełnienie, 2) podejmowania czynności związanych z potrzebą identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz nieznanych zwłok związanych z przestępstwami, o których mowa w ustępie 1, 3) poszukiwania przedmiotów związanych z tymi przestępstwami. Artykuł 2 1. Wszystkie kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej Umowy, będą odbywać się bezpośrednio między właściwymi organami Stron w zakresie ich kompetencji lub między upoważnionymi przez te organy przedstawicielami. Organami tymi są: - po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: 1) minister właściwy do spraw wewnętrznych, 2) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 3) Komendant Główny Policji, 4) Komendant Główny Straży Granicznej, 5) minister właściwy do spraw instytucji finansowych, 6) Prokurator Generalny; - po stronie Meksykańskich Stanów Zjednoczonych: Prokuratura Generalna Republiki. 2. Organy, o których mowa w ustępie 1, w zakresie swojej właściwości mogą wymieniać ekspertów oraz, z zachowaniem procedur wewnętrznych, zawierać porozumienia określające szczegółowe formy i sposoby współpracy będącej przedmiotem niniejszej Umowy. 3. Właściwe organy Stron przekazują sobie wzajemnie nazwiska specjalistów i ekspertów mających uczestniczyć w realizacji zadania związanego z wykonywaniem niniejszej Umowy, co najmniej na dwa tygodnie przed jego realizacją. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że pobyt na terytorium jej państwa osoby wyznaczonej przez drugą Stronę może zagrażać bezpieczeństwu państwa tej Strony lub innym jego istotnym interesom, mają odpowiednie zastosowanie postanowienia artykułu 5 niniejszej Umowy. 4. Właściwe organy Stron będą udzielały zgodnie z prawem wewnętrznym swych państw, wszelkiej niezbędnej pomocy przy wjeździe, podczas pobytu i przy wyjeździe specjalistów i ekspertów, którzy uczestniczyć będą w realizacji zadań związanych z wykonywaniem niniejszej Umowy. Specjaliści i eksperci nie będą mogli prowadzić żadnej innej działalności niezwiązanej z ich zadaniami, bez uprzedniej zgody właściwych organów. Artykuł 3 1. Właściwe organy Stron zapewnią ochronę przekazywanych sobie wzajemnie informacji niejawnych. 2. Wszelkie informacje, o których mowa w ustępie 1, przekazane przez właściwy organ jednej Strony właściwemu organowi drugiej Strony, mogą być udostępnione organom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego państw trzecich wyłącznie za zgodą właściwego organu przekazującego. 3. W przypadku ujawnienia informacji niejawnych przekazywanych przez właściwy organ jednej Strony, właściwy organ drugiej Strony powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu właściwy organ Strony przekazującej, a także poinformuje o okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń. Artykuł 4 W celu ochrony przekazywanych danych osobowych stosuje się następujące zasady postępowania: 1) dopuszcza się wykorzystywanie danych wyłącznie w celu oraz na warunkach określonych przez organ przekazujący, 2) na wniosek organu przekazującego organ, który otrzymuje informację powiadamia organ przekazujący o sposobie wykorzystania tej informacji oraz o wyniku jej wykorzystania, 3) dane osobowe przekazuje się wyłącznie właściwym organom Stron. Przekazywanie tych danych innym organom może nastąpić tylko za zgodą organu przekazującego, 4) właściwy organ przekazujący jest odpowiedzialny za prawdziwość danych. Jeżeli okaże się, że dane te są nieprawdziwe lub są to dane, których przekazanie było niedopuszczalne, organ przekazujący dane informuje o tym fakcie organ otrzymujący. W takim przypadku organ otrzymujący dane ma obowiązek sprostować dane lub je zniszczyć. Artykuł 5 Jeżeli jedna ze Stron uzna, że przekazanie informacji, o których mowa w artykułach 6-9 niniejszej Umowy, lub realizacja wspólnego przedsięwzięcia mogłaby naruszyć suwerenność jej państwa, zagrażać jego porządkowi publicznemu lub bezpieczeństwu bądź innym istotnym interesom lub naruszyć zasady jej porządku prawnego, może odmówić całkowicie lub częściowo współpracy, bądź uzależnić ją od spełnienia określonych warunków. Artykuł 6 1. W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej Umowy, właściwe organy Stron będą przekazywać sobie wzajemnie, w uzasadnionych przypadkach, dane osobowe domniemanych sprawców przestępstw oraz informacje o: 1) inspiratorach i osobach niejawnie kierujących działaniami przestępczymi, 2) powiązaniach przestępczych między przypuszczalnymi sprawcami przestępstw oraz metodach ich działania, 3) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach i obszarze ich działania, 4) istotnych okolicznościach sprawy dotyczących czasu, miejsca, sposobu popełnienia czynu przestępczego, jego przedmiocie i cechach szczególnych, 5) naruszonych przepisach prawa karnego, 6) podjętych już działaniach i ich wyniku. 2. Na wniosek właściwego organu Strony, organy Stron będą mogły współpracować przy realizacji działań policyjnych w zakresie swojej właściwości. Artykuł 7 Właściwe organy Stron będą wymieniać informacje o wynikach rozpoznania o planowanych i popełnionych aktach terrorystycznych, dane o przypuszczalnych sprawcach i sposobach ich działania, o ugrupowaniach terrorystycznych planujących lub popełniających akty terrorystyczne na szkodę państwa jednej ze Stron oraz będą podejmować współpracę w celu zapobiegania i zwalczania terroryzmu. Artykuł 8 Właściwe organy Stron, w celu zwalczania nielegalnej migracji i przemytu ludzi pomiędzy państwami Stron, będą przekazywać sobie wzajemnie informacje potrzebne do zapobiegania tego rodzaju przestępstwom i ich zwalczania, a zwłaszcza informacje dotyczące osób organizujących nielegalne migracje, wzory dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej, pieczęci odciskanych na tych dokumentach oraz rodzajów wiz i ich symboli. Artykuł 9 Właściwe organy Stron, w zakresie przewidzianym w artykule 1 ustęp 1 punkt 8 niniejszej Umowy, niezależnie od informacji wymienionych w artykule 6, będą mogły: 1) przekazywać sobie wzajemnie informacje o: a) obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz prekursorami, b) miejscach i metodach wytwarzania oraz przechowywania środków i substancji, o których mowa w literze a niniejszego punktu, oraz sposobach ich transportu, c) miejscu przeznaczenia przewożonych środków i substancji, o których mowa w literze a niniejszego punktu, 2) wymieniać informacje o wynikach analiz chemicznych i metodach badań oraz informacje o nowych rodzajach środków odurzających i substancji psychotropowych oraz prekursorach, a także o innych niebezpiecznych substancjach, zarówno pochodzenia roślinnego, jak i syntetycznego, 3) wymieniać informacje o przepisach prawnych oraz doświadczeniach w przedmiocie nadzoru nad legalnym obrotem środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami. Artykuł 10 W zakresie współpracy naukowo-technicznej i szkoleniowej właściwe organy Stron będą wymieniać: 1) doświadczenia i informacje, zwłaszcza dotyczące metod i sprzętu służącego do zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak też nowych form przestępczego działania, 2) wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii oraz rozwiązań prawnych dotyczących prania dochodów pochodzących z przestępstw, o których mowa w artykule 1 niniejszej Umowy, 3) informacje o przedmiotach związanych z popełnieniem przestępstw; mogą także udostępniać sobie sprzęt techniczny służący do zwalczania przestępstw, o których mowa w artykule 1 niniejszej Umowy, 4) ekspertów, którzy będą zajmować się szkoleniem i doskonaleniem zawodowym personelu właściwych organów Stron, zwłaszcza w kwestiach technik kryminalistycznych i operacyjnych metod zwalczania przestępczości zorganizowanej, oraz fachowe publikacje dotyczące przedmiotu niniejszej Umowy. Artykuł 11 1. Spory, które wynikną z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy, będą rozstrzygane w drodze bezpośrednich negocjacji między właściwymi organami Stron w zakresie ich właściwości. 2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia przez właściwe organy Stron w drodze negocjacji, o których mowa w ustępie 1, spory będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej. Artykuł 12 Niniejsza Umowa nie narusza przepisów wynikających z dwustronnych i wielostronnych umów międzynarodowych wiążących Strony. Artykuł 13 Właściwe organy Stron w sprawach związanych z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy posługują się własnymi językami urzędowymi albo językiem angielskim, jeżeli zwróci się o to właściwy organ jednej ze Stron. Artykuł 14 Koszty związane z wykonywaniem postanowień niniejszej Umowy ponoszą organy tej Strony, na terytorium której koszty te powstały, chyba że w każdym konkretnym przypadku właściwe organy obu Stron postanowią inaczej. Artykuł 15 1. Niniejsza Umowa wejdzie w życie po upływie 30 (trzydziestu) dni od daty otrzymania późniejszej z not wymienionych między Stronami w drodze dyplomatycznej, w których Strony poinformują się w sposób pisemny o spełnieniu przewidzianych przez prawo wewnętrzne warunków niezbędnych do wejścia w życie niniejszej Umowy. 2. Niniejsza Umowa może zostać zmieniona, za obopólną zgodą Stron, na wniosek jednej ze Stron. Takie zmiany wejdą w życie w trybie określonym w ustępie 1. 3. Niniejsza Umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana w drodze pisemnej notyfikacji. W takim przypadku utraci moc po upływie 180 (stu osiemdziesięciu) dni od dnia otrzymania noty wypowiadającej. SPORZĄDZONO w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. w 2 (dwóch) egzemplarzach, każdy w językach polskim i hiszpańskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne. Po zaznajomieniu się z powyższą Umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 14 października 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisanej w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. (Dz. U. Nr 154, poz. 1624) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 14 października 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisaną w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. Zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa weszła w życie dnia 27 listopada 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1055--z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1056--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1057--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1058--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1059--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1060--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1061--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1062--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii 1063--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1064--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony przed promieniowaniem jonizującym pracowników zewnętrznych narażonych podczas pracy na terenie kontrolowanym 1065--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji wyprzedzającej dla ludności na wypadek zdarzenia radiacyjnego 1066--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiego Komitetu Doradczego 1067--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące dostosowaniu składowisk odpadów do wymagań ochrony środowiska 1068--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące poprawie jakości paliw i technologii silnikowych 1069--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące zastosowaniu technologii zapewniających czystszą i energooszczędną produkcję oraz oszczędzanie surowców 1070--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na zatrudnienie, których stosowanie zwalnia z obowiązku wystąpienia o wydanie opinii o projekcie umowy, która będzie stanowić podstawę udzielania pomocy państwa 1071--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wynagrodzenia prowizyjnego Banku Gospodarstwa Krajowego z tytułu prowadzenia Krajowego Funduszu Drogowego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1072--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie korzystania ze środków funduszu socjalnego przez emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1073--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ratownictwa górniczego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1074--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rejestracji statków morskich w urzędach morskich 1075--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opłat za przejazd autostradą 1076--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające 1077--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t) 1078--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie funkcjonowania inspekcji portu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1079--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów świadectw i informacji dotyczących oceny materiału siewnego oraz materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego winorośli 1080--z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1440--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów wojskowych oraz aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1441--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych cen mleka i przetworów mlecznych, dostarczanych do żłobków, przedszkoli i szkół ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1442--z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie sposobu i zakresu obsługi prac Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, wysokości wynagrodzenia jej członków oraz warunków zwrotu kosztów podróży jej członkom i recenzentom ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1443--z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie wzoru upoważnienia do prowadzenia czynności kontroli celnej wykonywanych poza urzędem celnym albo miejscem wyznaczonym lub uznanym przez organ celny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1444--z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie lotniczych urządzeń naziemnych 1445--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie wzoru świadectwa doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych 1446--z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do podmiotów prowadzących kursy początkowe i doskonalące oraz zakresu tych kursów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1447--z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie odbywania okresowej służby wojskowej 1448--z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy niezawodowych za podróże służbowe 1449--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania kontroli operacyjnej prowadzonej przez Wojskowe Służby Informacyjne oraz przechowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas prowadzenia tej kontroli 1450--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania i dokumentowania przez Wojskowe Służby Informacyjne czynności niejawnego nadzorowania wytwarzania, przemieszczania, przechowywania lub obrotu przedmiotami przestępstwa, a także sposobu przechowywania, przekazywania oraz niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją tych czynności 1451--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie kierowania i udzielania pomocy żołnierzom zawodowym w związku z pobieraniem przez nich nauki oraz ustalania równowartości kosztów poniesionych w związku z nauką 1452--z dnia 24 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych, małżonków i dzieci pozostających na ich utrzymaniu z bezpłatnych przejazdów oraz innych świadczeń socjalno-bytowych 1453--z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1492--z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1493--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo o miarach ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1494--z dnia 9 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania i organizacji Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1495--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania i dokumentowania przez Wojskowe Służby Informacyjne niektórych czynności operacyjno-rozpoznawczych, a także sposobu przechowywania, przekazywania oraz niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją tych czynności 1496--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby w Wojskowych Służbach Informacyjnych 1497--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1498--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących treści etykiety-instrukcji stosowania środka ochrony roślin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1499--z dnia 31 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk i szczegółowych zasad wynagradzania urzędników i innych pracowników sądów i prokuratury oraz odbywania stażu urzędniczego OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1500--z dnia 9 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1501--z dnia 7 czerwca 2004 r. sygn. akt P 4/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1515--z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystywania publicznej i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby obronne państwa oraz właściwości organów w tych sprawach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1516--z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych 1517--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez żołnierzy zawodowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1518--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu zadań objętych mecenatem państwa wykonywanych przez samorządowe instytucje filmowe i instytucje kultury oraz udzielania dotacji na te zadania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1519--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wzorów zezwoleń na wykonywanie krajowych i międzynarodowych przewozów drogowych osób oraz wypisów z zezwoleń ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1520--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie trybu udzielania zamówień na badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1521--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych oraz warunków organizacyjnych, technicznych i kadrowych, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym wojewoda może powierzyć przeprowadzenie kontroli 1522--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie warunków przystąpienia osób prawnych i osób fizycznych niebędących producentami owoców i warzyw do organizacji producentów 1523--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych oraz warunków, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzenie kontroli 1524--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych oraz warunków organizacyjnych, technicznych i kadrowych, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym Prezes Agencji Rynku Rolnego może powierzyć przeprowadzenie kontroli 1525--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie kryteriów kwalifikacji produkcji jako doświadczalnej 1526--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań dla roślin, produktów roślinnych i przedmiotów wprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przemieszczanych na jej terytorium w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się Phytophthora ramorum ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1527--z dnia 8 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1528--z dnia 7 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie powołania Komisji Heraldycznej OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1529--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o diagnostyce laboratoryjnej. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1530--z dnia 14 czerwca 2004 r. sygn. akt P 17/03 1531--z dnia 14 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 21/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1546--z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1547--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo o notariacie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1548--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie umundurowania i wyekwipowania oraz ubiorów cywilnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych 1549--z dnia 7 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych i byłych żołnierzy zawodowych z pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego lub pośrednictwa pracy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1550--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia 1551--z dnia 18 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz ustawy o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1552--z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1553--z dnia 14 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych przez organy podatkowe podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1554--z dnia 25 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1555--z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez żołnierzy czynnej służby wojskowej 1556--z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji wojskowej świadczeń na rzecz obrony 1557--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie badań lekarskich żołnierzy zawodowych skierowanych do służby poza granicami państwa oraz powracających do kraju po zakończeniu tej służby 1558--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie nadania statutu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1559--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa króliczego i z mięsa zwierząt łownych utrzymywanych na fermach umieszczanych na rynku ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1560--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste 1561--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 1562--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów grodzkich 1563--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 1564--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 1565--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu prowadzenia działalności reklamowej i telesprzedaży w programach radiowych i telewizyjnych 1566--z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie uzupełnienia opisu zasad prowadzenia dokumentacji związanej z polityką rachunkowości w spółkach radiofonii i telewizji publicznej oraz określenia sposobu sporządzenia sprawozdań kwartalnych i rocznych składanych Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji przez spółki radiofonii i telewizji publicznej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 656--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia środków przewidzianych przepisami o ogólnym bezpieczeństwie produktów w odniesieniu do produktów zawierających ftalany, które stwarzają poważne zagrożenie 657--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 658--z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 659--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie dokonywania oceny zgodności telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej i urządzeń radiowych z zasadniczymi wymaganiami oraz ich oznakowania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 660--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie przypadków, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 661--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać miejsca, w których przeprowadza się graniczną kontrolę fitosanitarną 662--z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej dżemów, konfitur, galaretek, marmolad, powideł śliwkowych oraz słodzonego przecieru z kasztanów jadalnych 663--z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie metody analizy zawartości kwasu erukowego w niektórych artykułach rolno-spożywczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 664--z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru europejskiego nakazu aresztowania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 665--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie spisu wyborców sporządzanego dla obwodów głosowania utworzonych za granicą w wyborach do Parlamentu Europejskiego 666--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego dla wyborców przebywających za granicą Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 537--z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 538--z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju 539--z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 540--z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz towarów wykorzystywanych przy rehabilitacji osób dotkniętych autyzmem ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 541--z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie określenia laboratorium referencyjnego do badań zawartości tłuszczu i białka w mleku Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA 737--o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie europejskim), sporządzona w Monachium dnia 5 października 1973 r., zmieniona aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 738--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o udzielaniu patentów europejskich, sporządzonej w Monachium w dniu 5 października 1973 r., zmienionej aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 95, poz. 935) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Agencja udziela pomocy finansowej na realizację przedsięwzięć związanych z przetwarzaniem surowców rolniczych na surowy spirytus rolniczy lub surowy olej rzepakowy przeznaczone do wytwarzania biokomponentów do produkcji biopaliw ciekłych i paliw ciekłych, polegających na modernizacji, budowie lub rozbudowie zakładów."; 2) w § 10: a) w ust. 1 w pkt 4 dodaje się lit. c w brzmieniu: "c) na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 3 - nie więcej jednak niż 8 milionów zł,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być udzielane temu samemu podmiotowi: 1) w przetwórstwie rolno-spożywczym i na działy specjalne produkcji rolnej lub na realizację w tych działach przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2 - do wysokości 8 milionów zł, 2) w przetwórstwie mięsa, mleka lub ziemniaków na skrobię - nie więcej niż 16 milionów zł na przedsięwzięcia w zakresie dostosowania prowadzonej działalności do wymogów sanitarnych i weterynaryjnych, obowiązujących w Unii Europejskiej, lub na wprowadzenie nowych technologii, 3) na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 3 - do wysokości 8 milionów zł."; 3) po § 23f dodaje się § 23g w brzmieniu: "§ 23g. 1. Agencja może udzielać dopłat do oprocentowania kredytów bankowych zaciągniętych w 2004 r. na: 1) zakup nawozów mineralnych, środków ochrony roślin oraz pasz, 2) zakup kwalifikowanego materiału siewnego zbóż, rzepaku, kukurydzy, lnu, roślin motylkowych grubonasiennych i drobnonasiennych, rzepiku ozimego, gorczycy, traw, buraków cukrowych i pastewnych, sadzeniaków ziemniaka, nasion warzyw oraz kwalifikowanego materiału szkółkarskiego do nowych nasadzeń i odnowień, 3) zakup hodowlanych jałówek, loszek, owiec-maciorek, kózek oraz rozpłodników buhajów, knurów, tryków, kozłów i ogierów, z wyłączeniem zakupu na eksport, 4) zakup pszczelich matek użytkowych i reprodukcyjnych, 5) zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji żywności metodami ekologicznymi i przystosowanie gospodarstw rolnych do tej produkcji, 6) zakup paliwa na cele rolnicze. 2. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane do kredytów zaciąganych przez krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są udzielane do kredytów zaciąganych przez krajowych producentów, prowadzących produkcję rolną metodami ekologicznymi i posiadających certyfikat lub zaświadczenie wydane przez upoważnioną jednostkę certyfikującą w rolnictwie ekologicznym. 4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, są udzielane do kredytów o oprocentowaniu w stosunku rocznym dla kredytobiorcy w wysokości nie większej niż 0,35 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski i nie mniejszej niż 2,0 %. 5. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ust. 1, w stosunku rocznym nie może wynosić więcej niż 1,25 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski. 6. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, są udzielane za okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy kredytowej. 7. Wysokość kredytów objętych dopłatami na cele, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć łącznie równowartości 10 q żyta na 1 ha użytków rolnych, według cen przyjętych do naliczenia podatku rolnego w roku, w którym zawarto umowy kredytowe. 8. Dopłaty na cele, o których mowa w ust. 1, są udzielane po spełnieniu następujących warunków: 1) udokumentowania, w terminie 2 miesięcy od dnia pobrania z banku środków finansowych, fakturami VAT, a w odniesieniu do zakupów, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, innymi dowodami kupna-sprzedaży, wykorzystania co najmniej 80 % wartości kredytu na zakupy dokonywane po dniu zawarcia umowy kredytowej lub w okresie 2 miesięcy przed dniem jej zawarcia, 2) przedstawienia nakazu płatniczego podatku rolnego określającego wielkość użytków rolnych w gospodarstwie lub zaświadczenia z urzędu gminy właściwego do pobierania podatku rolnego dokumentującego wielkość użytków rolnych w gospodarstwie oraz złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę, że użytki rolne wymienione w nakazie lub zaświadczeniu nie zostały i nie będą wydzierżawione w okresie, za który będzie udzielona dopłata, 3) przedstawienia umowy dzierżawy co najmniej na okres 10 miesięcy, w tym 8 miesięcy w okresie, za który będzie udzielona dopłata, w przypadku dzierżawy gruntu, a w przypadku użytkowania gruntu z nieuregulowanym stanem własności - odpowiedniego zaświadczenia z urzędu gminy, 4) złożenia oświadczenia przez kredytobiorcę o wysokości zaciągniętych w innych bankach kredytów objętych dopłatami na cele, o których mowa w ust. 1. 9. Wnioski o kredyty objęte dopłatami na cele, o których mowa w ust. 1, są składane przez krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą w bankach, które zawarły z Agencją umowy w sprawie dopłat. 10. W umowach Agencji z bankami ustala się w szczególności: 1) limity dopłat, 2) terminy przesyłania informacji o udzielonych kredytach w ramach limitów dopłat, o których mowa w pkt 1, 3) sposób przekazywania i rozliczania dopłat między Agencją a bankami.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 34, poz. 292 i Nr 42, poz. 386. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596, z 1997 r. Nr 34, poz. 204 i Nr 145, poz. 972, z 1999 r. Nr 21, poz. 183, z 2000 r. Nr 44, poz. 500, Nr 46, poz. 532, Nr 55, poz. 655 i Nr 86, poz. 961, z 2001 r. Nr 41, poz. 466, Nr 73, poz. 765, Nr 83, poz. 896, Nr 86, poz. 949, Nr 89, poz. 975 i Nr 138, poz. 1548, z 2002 r. Nr 21, poz. 203, Nr 46, poz. 427 i 429, Nr 150, poz. 1242 i Nr 231, poz. 1939 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1539 i Nr 204, poz. 1980. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 935--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji 936--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej 937--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" 938--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej 939--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej 940--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu 941--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej 942--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej 943--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej 944--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej 945--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzania do publicznego obrotu praw pochodnych oraz będących papierami wartościowymi od dnia dopuszczenia do publicznego obrotu praw majątkowych zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych 946--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzaju, zakresu, terminów oraz częstotliwości przekazywania informacji przez spółkę prowadzącą giełdę 947--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzaju informacji, które mogą naruszyć słuszny interes emitenta, oraz sposobu postępowania emitenta w związku z opóźnianiem przekazania do publicznej wiadomości informacji poufnych 948--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia urzędowego rynku giełdowego 949--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych lub ich emitentów 950--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązków informacyjnych funduszy emerytalnych 951--z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję 952--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie zasad współdziałania Ministra Obrony Narodowej z zarządcami i przewoźnikami kolejowymi w zakresie dostosowania infrastruktury kolejowej do wymogów obronności państwa 953--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie organizowania regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich 954--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców w zakresie niektórych ulg podatkowych 955--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na szkolenia w zakresie niektórych ulg podatkowych 956--z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na zatrudnienie w zakresie niektórych ulg podatkowych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 957--z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 958--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie współdziałania Wojskowych Służb Informacyjnych z odpowiednimi organami, służbami i instytucjami uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem transportu drogowego oraz za egzaminowanie i wydawanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 82, poz. 759) Na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za: 1) udzielenie licencji, zmianę licencji, wydanie wypisu z licencji, wydanie wtórnika licencji, przeniesienie uprawnień wynikających z licencji, wyrażenie zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji; 2) wydanie zezwolenia, zmianę zezwolenia, wydanie wypisu z zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu wahadłowego oraz przewozu okazjonalnego; 3) wydanie zezwolenia na przewóz kabotażowy; 4) wydanie zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego przewoźnika drogowego pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą; 5) wydanie zezwolenia zagranicznego; 6) wydanie świadectwa kierowcy, zmianę świadectwa kierowcy oraz wydanie wtórnika świadectwa kierowcy; 7) wydanie zaświadczenia, zmianę zaświadczenia, wydanie wypisu z zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej; 8) egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego. Rozdział 2 Opłaty za licencje § 2. 1. Za udzielenie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób pobiera się następujące opłaty: 1) za licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego taksówką: rodzaj pojazdu samochodowegoopłata w zł od każdego pojazdu taksówkaobszar gminyobszar gmin sąsiadującychobszar miasta stołecznego Warszawy okres ważności licencji w latach od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50 200250300280350400320380450 2) za licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób pojazdem samochodowym niebędącym taksówką: pojazd samochodowyopłata w zł okres ważności licencji w latach od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50 700800900 2. Za udzielenie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy pobiera się następujące opłaty: pojazd samochodowyopłata w zł okres ważności licencji w latach od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50 8009001.000 3. Za udzielenie licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób pobiera się następujące opłaty: pojazd samochodowyopłata w zł okres ważności licencji w latach od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50 8.00010.00012.000 4. Za udzielenie licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego rzeczy pobiera się następujące opłaty: pojazd samochodowyopłata w zł okres ważności licencji w latach od 2 do 15powyżej 15 do 30powyżej 30 do 50 9.00011.00013.000 § 3. W przypadku zgłoszenia we wniosku o udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego jednego lub więcej niż jednego pojazdu samochodowego, niebędącego taksówką, pobiera się jedną opłatę, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, odpowiednią dla okresu ważności licencji, powiększoną o 10 % tej opłaty za każdy pojazd. § 4. 1. Za wydanie wypisu z licencji na wykonywanie transportu drogowego na każdy pojazd samochodowy zgłoszony we wniosku o udzielenie licencji pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. 2. Za wydanie wypisu z licencji na każdy pojazd niezgłoszony we wniosku o udzielenie licencji pobiera się opłatę w wysokości 11 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. 3. Za wydanie wypisu z licencji w przypadku zmiany licencji pobiera się opłatę w wysokości 5 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. 4. Za wydanie wypisu z licencji w innych przypadkach niż określone w ust. 1-3 pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. 5. W przypadku utraty wypisu z licencji przedsiębiorca składa oświadczenie, że odnaleziony wypis z licencji zostanie niezwłocznie zwrócony organowi, który go wydał. 6. Przy obliczaniu opłaty, o której mowa w ust. 1-4, przyjmuje się okres ważności odpowiadający okresowi ważności posiadanej licencji. § 5. Za zmianę licencji pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. § 6. Za wydanie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, w przypadku zmiany danych dotyczących adresu lub siedziby przedsiębiorcy, a także zmiany obszaru w przypadku wykonywania krajowego transportu drogowego taksówką, w posiadanym uprawnieniu, powodujących zmianę właściwości organu - organ właściwy pobiera opłatę jak za zmianę licencji. Przepis § 4 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Za wydanie wtórnika licencji, w przypadku jej utraty na skutek okoliczności niezależnych od przedsiębiorcy, pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty, o której mowa w § 2, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. 2. W innych przypadkach utraty licencji, za wydanie wtórnika licencji, pobiera się opłatę w wysokości 25 % opłaty, o której mowa w § 2, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przedsiębiorca składa oświadczenie, że odnaleziona licencja zostanie niezwłocznie zwrócona organowi, który jej udzielił. § 8. Za przeniesienie uprawnień wynikających z licencji w razie: 1) śmierci osoby fizycznej posiadającej licencję i wstąpienia na jej miejsce spadkobiercy, w tym również osoby fizycznej będącej wspólnikiem, w szczególności spółki jawnej lub komandytowej, 2) połączenia, podziału lub przekształcenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, przedsiębiorcy posiadającego licencję - pobiera się opłatę w wysokości 5 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. § 9. W przypadku wyrażenia zgody przez organ, który udzielił licencji na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji przez osobę, która złożyła wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym przedsiębiorcy posiadającym licencję - pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2-4, stanowiącej podstawę dla obliczenia opłaty jak za udzielenie licencji. Rozdział 3 Opłaty za zezwolenia, świadectwo kierowcy oraz zaświadczenia § 10. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozu osób w krajowym transporcie drogowym pobiera się, z zastrzeżeniem § 23 ust. 1, następujące opłaty: 1) dla przewozu regularnego: okres ważności zezwoleniaopłata w zł obszar gminyobszar powiatuobszar wykraczający poza granice co najmniej jednego powiatu, jednakże niewykraczający poza obszar województwaobszar wykraczający poza granice co najmniej jednego województwa pojazd samochodowydo 1 roku100250350500 do 2 lat150300400550 do 3 lat200350450600 do 4 lat250450550650 do 5 lat300550600700 2) dla przewozu regularnego specjalnego opłata za wydanie zezwolenia wynosi 50 % odpowiedniej opłaty, o której mowa w pkt 1. § 11. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozu osób w międzynarodowym transporcie drogowym pobiera się następujące opłaty: 1) dla przewozu regularnego: okres ważności zezwoleniaopłata w zł obszar jednego kraju lub obszar więcej niż jednego kraju pojazd samochodowydo 6 miesięcy400 do 1 roku800 do 2 lat1.600 do 3 lat2.400 do 4 lat3.200 do 5 lat4.000 2) dla przewozu regularnego specjalnego opłata za wydanie zezwolenia wynosi 50 % odpowiedniej opłaty, o której mowa w pkt 1; 3) dla przewozu wahadłowego: okres ważności zezwoleniaopłata w zł obszar jednego kraju lub obszar więcej niż jednego kraju pojazd samochodowydo 6 miesięcy100 do 1 roku200 4) dla przewozu okazjonalnego opłata za wydanie zezwolenia wynosi 20 zł za każdy przejazd. § 12. Za zmianę zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty jak za wydanie zezwolenia. § 13. 1. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, dla każdego pojazdu zgłoszonego we wniosku o udzielenie zezwolenia, pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty jak za wydanie zezwolenia. 2. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, w przypadku zmiany zezwolenia, pobiera się opłatę w wysokości 5 % opłaty jak za wydanie zezwolenia. 3. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10 i § 11, w przypadku utraty albo zniszczenia wypisu pobiera się, z zastrzeżeniem § 23 ust. 3, opłatę w wysokości 1% opłaty jak za wydanie zezwolenia. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorca składa oświadczenie, że odnaleziony wypis z zezwolenia zostanie niezwłocznie zwrócony organowi, który go wydał. 5. Przy obliczaniu opłaty, o której mowa w ust. 1-3, przyjmuje się okres ważności i obszar odpowiadający okresowi ważności i obszarowi posiadanego zezwolenia. § 14. Za wydanie wypisu z zezwolenia, na każdy pojazd niezgłoszony we wniosku o udzielenie zezwolenia, jeżeli zgłoszenie kolejnego pojazdu nie wymaga wydania nowego lub zmiany zezwolenia, pobiera się, z zastrzeżeniem § 23 ust. 2, opłatę w wysokości 11 % opłaty jak za wydanie zezwolenia. § 15. Za wydanie zezwolenia przedsiębiorcy zagranicznemu na przewóz kabotażowy pobiera się opłatę w wysokości 3.000 zł. § 16. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego przewoźnika drogowego pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą pobiera się opłatę w wysokości 400 zł. § 17. 1. Za wydanie zezwolenia zagranicznego pobiera się następujące opłaty: 1) dla przewozu jednokrotnego: a) osób - 20 zł, b) rzeczy - 50 zł; 2) dla przewozu wielokrotnego z określoną liczbą przejazdów - opłatę stanowiącą iloczyn liczby przejazdów i opłaty określonej w pkt 1; 3) dla przewozu wielokrotnego bez limitowanej liczby przejazdów - 1.200 zł. 2. Za wydanie zezwolenia zagranicznego wydanego przez Europejską Konferencję Ministrów Transportu obowiązującego na obszarze tych państw pobiera się opłatę w wysokości 1.800 zł za okres jednego roku. 3. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i ust. 2, ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których zezwolenie może być wykorzystane, przyjmując rozpoczęty miesiąc za pełny. § 18. 1. Za wydanie świadectwa kierowcy pobiera się opłatę w wysokości: 1) 10 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 1 roku; 2) 15 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 2 lat; 3) 20 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 3 lat; 4) 30 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 4 lat; 5) 40 zł - gdy świadectwo wydawane jest na okres do 5 lat. 2. Za zmianę świadectwa kierowcy pobiera się opłatę w wysokości 10 zł. 3. Za wydanie wtórnika świadectwa kierowcy pobiera się opłatę w wysokości 10 zł. § 19. 1. Za wydanie zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej pobiera się opłatę w wysokości: 1) 100 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 1 roku; 2) 200 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 2 lat; 3) 300 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 3 lat; 4) 400 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 4 lat; 5) 500 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 5 lat. 2. Za zmianę zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, polegającą na zmianie danych w nim zawartych, o ile zmiana ta nie spowoduje zmiany formy prawnej prowadzonej działalności i terminu ważności zaświadczenia, oraz po zwróceniu dotychczasowych dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 3, pobiera się opłatę w wysokości 25 zł. 3. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, dla każdego pojazdu zgłoszonego we wniosku o wydanie zaświadczenia, pobiera się w opłatę w wysokości: 1) 20 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 1 roku; 2) 40 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 2 lat; 3) 60 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 3 lat; 4) 80 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 4 lat; 5) 100 zł - gdy wypis z zaświadczenia wydawany jest na okres do 5 lat. 4. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku zmiany tego zaświadczenia, pobiera się, z zastrzeżeniem ust. 5, opłatę w wysokości 10 zł. 5. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, w przypadku zgłoszenia przez przedsiębiorcę kolejnego pojazdu samochodowego niezgłoszonego we wniosku o wydanie tego zaświadczenia, pobiera się opłatę, o której mowa w ust. 3, w wysokości odpowiedniej do upływu okresu ważności posiadanego zaświadczenia. § 20. Opłaty, o których mowa w § 2-19, wnoszone są przed odbiorem odpowiednich decyzji i dokumentów. Rozdział 4 Opłaty za egzaminowanie oraz za wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych § 21. 1. Za sprawdzenie posiadanej wiedzy, niezbędnej do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego pobiera się, od osoby, następujące opłaty: 1) za egzamin w zakresie krajowego transportu drogowego osób lub rzeczy - 400 zł; 2) za egzamin w zakresie międzynarodowego transportu drogowego osób lub rzeczy - 500 zł; 3) za egzamin w postaci testu z wiedzy potwierdzającego kompetencje zawodowe osób legitymujących się co najmniej 5-letnią praktyką przedsiębiorcy w zakresie transportu drogowego - 300 zł. 2. Za wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych pobiera się następujące opłaty: 1) w krajowym transporcie drogowym: a) osób - 300 zł, b) rzeczy - 300 zł; 2) w międzynarodowym transporcie drogowym: a) osób - 300 zł, b) rzeczy - 300 zł. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 22. Za wydanie licencji na wykonywanie transportu drogowego, w przypadku zmiany obszaru przewozów określonych w posiadanej licencji, wydanej przed dniem 27 grudnia 2003 r. - pobiera się opłatę jak za zmianę licencji. § 23. 1. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, w przypadku zmiany w zakresie wykazu pojazdów samochodowych, objętych posiadanym zezwoleniem wydanym przed dniem 1 stycznia 2002 r., jeżeli zmiana ta nie powoduje konieczności zmiany w załączonym do tego zezwolenia rozkładzie jazdy - pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłaty, o której mowa w § 10 pkt 1. 2. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty, o której mowa w § 10 pkt 1. Przy obliczaniu opłaty przyjmuje się okres ważności i obszar odpowiadający okresowi ważności i obszarowi wydawanego zezwolenia. 3. Za wydanie zezwolenia oraz wypisu z zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, w przypadku utraty zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2002 r., pobiera się odpowiednio opłatę, o której mowa w ust. 1 i 2. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie określenia wysokości opłat za czynności administracyjne związane z udzielaniem i wydawaniem uprawnień na wykonywanie transportu drogowego osób i rzeczy oraz za egzaminowanie i wydawanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1685 oraz z 2003 r. Nr 206, poz. 2002), które na podstawie art. 8 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 211, poz. 2050) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1532--z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty 1533--z dnia 29 kwietnia 2004 r. o finansowym wsparciu tworzenia w latach 2004-2005 lokali socjalnych, noclegowni i domów dla bezdomnych 1534--z dnia 30 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania 1535--z dnia 30 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o rachunkowości 1536--z dnia 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Umowy wielostronnej w sprawie opłat trasowych, sporządzonej w Brukseli dnia 12 lutego 1981 r. 1537--z dnia 28 maja 2004 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości oraz niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1538--z dnia 9 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1539--z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie zawiadamiania wojskowych komendantów uzupełnień o osobach podlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej oraz wydawania przez pracodawców, szkoły i inne jednostki organizacyjne zaświadczeń w sprawach powszechnego obowiązku obrony ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1540--z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie dokonania przeniesienia wydatków oraz określenia limitów zatrudnienia i kwot wynagrodzeń w ramach części 41 - Środowisko określonych w ustawie budżetowej na rok 2004 1541--z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1542--z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie trybu dokonywania w dowodach rejestracyjnych pojazdów mechanicznych adnotacji o ustanowieniu zastawu rejestrowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1543--z dnia 2 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia organów uprawnionych obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organów uprawnionych do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakresu spraw zleconych tym organom ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1544--z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1545--z dnia 15 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 43/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku (Dz. U. Nr 17, poz. 168) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru 19 % zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą", od dochodu z tytułu odsetek od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych. § 2. Zwalnia się płatników, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy, z obowiązku poboru 19 % zryczałtowanego podatku od dochodu, o którym mowa w § 1. § 3. Przepis § 1 ma zastosowanie do dochodu uzyskanego od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 35, poz. 312) Na podstawie art. 31 ust. 3 oraz art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy sposób wydawania oraz cofania zezwoleń na: a) prowadzenie składu podatkowego, b) prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec, c) prowadzenie działalności jako niezarejestrowany handlowiec, d) wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego; 2) wzory wniosków o wydanie zezwoleń, o których mowa w pkt 1, a także rodzaje dokumentów, które powinny być dołączone do wniosków; 3) wymagane minimalne wysokości obrotu wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi, sposób ustalania wysokości składanego zabezpieczenia akcyzowego oraz sposób i minimalny okres magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych dla podmiotu prowadzącego działalność polegającą na magazynowaniu w składzie podatkowym wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wyprodukowanych lub przetworzonych przez inny podmiot. § 2. 1. Podmiot ubiegający się o wydanie zezwoleń, o których mowa w § 1 pkt 1, składa do właściwego naczelnika urzędu celnego wniosek o wydanie zezwolenia wraz z wymaganymi dokumentami. 2. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginale lub uwierzytelnionej kopii oraz zawierać dane aktualne w dniu składania wniosku o wydanie zezwolenia. Dokument, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 6 lit. a, nie może być sporządzony wcześniej niż 1 miesiąc przed dniem złożenia wniosku, natomiast dokument, o którym mowa w § 3 ust.1 pkt 6 lit. b, nie może być sporządzony wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku. Rozdział 2 Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego § 3. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego należy dołączyć: 1) dokument potwierdzający, iż wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT); 2) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do korzystania z miejsca, w którym ma być prowadzony skład podatkowy, zawierający adres i numer ewidencyjny działki, na której znajdować się ma skład podatkowy; 3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON; 4) decyzję o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP); 5) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego; 6) zaświadczenie wydane przez: a) właściwego naczelnika urzędu skarbowego i naczelnika urzędu celnego o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa oraz cłem, b) właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę z wpłatami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne; 7) informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności osób kierujących działalnością wnioskodawcy za przestępstwo przeciw wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo przeciw obrotowi gospodarczemu lub przestępstwo skarbowe; 8) oświadczenie wnioskodawcy, że w stosunku do niego nie jest prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, z wyłączeniem postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, ani likwidacyjne; 9) odpis z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej; 10) szacunkowe dane dotyczące ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które mają być produkowane, przetwarzane, magazynowane, przyjmowane i wysyłane w składzie podatkowym w okresie jednego miesiąca; 11) szacunkowe dane dotyczące rodzajów i ilości surowców zużywanych do produkcji i przetwarzania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 12) szacunkowe dane na temat ilości lub wartości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, będących przedmiotem dostawy lub nabycia wewnątrzwspólnotowego w okresie jednego miesiąca; 13) oświadczenie wnioskodawcy, że miejsce, w którym ma być prowadzony skład podatkowy, spełnia warunki do prowadzenia działalności gospodarczej, wymagane przez Państwową Inspekcję Sanitarną, Inspekcję Ochrony Środowiska, Państwową Straż Pożarną oraz Państwową Inspekcję Pracy; 14) inne dokumenty, wymagane na podstawie przepisów odrębnych, związane z działalnością wykonywaną w składzie podatkowym lub rodzajem wyrobów akcyzowych, w szczególności wymagane koncesje lub zezwolenia; 15) szczegółowy plan składu podatkowego wraz z określeniem powierzchni oraz opisem sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia miejsca magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w składzie podatkowym; 16) projekt regulaminu funkcjonowania składu podatkowego. 2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego podmiot posiadający już zezwolenie na prowadzenie innego składu podatkowego dołącza dokumenty określone w ust. 1 pkt 2, 5-8 i 10-16. § 4. Właściwy naczelnik urzędu celnego, w terminie do 7 dni od dnia złożenia wniosku, dokonuje w obecności wnioskodawcy lub osoby reprezentującej wnioskodawcę oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu podatkowego. Z czynności tej sporządza się protokół zawierający w szczególności ustalenia dotyczące lokalizacji, powierzchni, sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia miejsca magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w składzie podatkowym od innych powierzchni i terenów oraz opis wyposażenia systemu zabezpieczenia technicznego i biurowego. § 5. 1. Przed wydaniem zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego właściwy naczelnik urzędu celnego wzywa wnioskodawcę do złożenia zabezpieczenia akcyzowego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. 2. Jeżeli zabezpieczenie akcyzowe nie zostanie złożone w terminie, o którym mowa w ust. 1, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o odmowie wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego. 3. Zabezpieczenie akcyzowe z określonym terminem ważności, składane jako warunek wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, powinno być przedłużone najpóźniej na miesiąc przed upływem terminu jego ważności. Termin ważności nowego zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia uprzednio złożonego zabezpieczenia. 4. W przypadku upływu terminu ważności zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 3, wyroby akcyzowe zharmonizowane nie mogą być wprowadzane i wyprowadzane ze składu podatkowego. § 6. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, wydając zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, zatwierdza przedłożony przez wnioskodawcę regulamin funkcjonowania składu podatkowego. 2. Każda zmiana regulaminu funkcjonowania składu podatkowego wymaga zatwierdzenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego. § 7. 1. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane na czas oznaczony lub nieoznaczony, w terminie do 30 dni od dnia złożenia wniosku. 2. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego na czas oznaczony wydawane jest na 3 lata. Wniosek o wydanie zezwolenia na kolejny okres należy złożyć nie później niż 3 miesiące przed upływem ważności zezwolenia. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 6, 7 i 8. § 8. W zezwoleniu na prowadzenie składu podatkowego określa się tylko jedno miejsce prowadzenia składu podatkowego oraz wskazuje się ewentualne miejsca prowadzenia innych składów podatkowych. § 9. Nie wydaje się zezwolenia na prowadzenie w jednym miejscu lub pomieszczeniu więcej niż jednego składu podatkowego. § 10. W przypadku gdy zmiana danych zawartych we wniosku wpływa na zmianę treści udzielonego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego lub dotyczy warunków określonych w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję w sprawie zmiany zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego z zastrzeżeniem § 11. § 11. Zmiana miejsca składu podatkowego wymaga uzyskania nowego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego. § 12. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, przed podjęciem z urzędu decyzji o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, wzywa prowadzącego skład podatkowy do usunięcia stwierdzonych uchybień w określonym terminie. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego, przed wydaniem decyzji o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, przeprowadza kontrolę składu podatkowego w zakresie rozliczeń należności podatkowych oraz aktualnego stanu ilościowego i jakościowego wyrobów akcyzowych znajdujących się w składzie podatkowym. Rozdział 3 Szczegółowe warunki dla podmiotu magazynującego w składzie podatkowym wyroby akcyzowe zharmonizowane, wyprodukowane i przetworzone przez inny podmiot niż prowadzący skład podatkowy § 13. 1. W przypadku podmiotu prowadzącego działalność polegającą na magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wyprodukowanych lub przetworzonych przez inny podmiot, dodatkowym warunkiem wydania zezwolenia jest: 1) dla napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych - minimalna wysokość obrotu w roku poprzedzającym dany rok podatkowy wynosząca 700 mln zł; 2) dla paliw silnikowych, olejów opałowych - pojemność magazynowa co najmniej na poziomie 5.000 m3; 3) dla gazu - pojemność magazynowa co najmniej na poziomie 500 m3. 2. Wysokość obrotu, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powinna być wyliczona na podstawie ceny sprzedaży, pomniejszonej o podatek od towarów i usług. 3. W przypadku napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych podmiot, o którym mowa w ust. 1, rozpoczynający działalność złoży oświadczenie, w którym zadeklaruje osiągnięcie w danym roku minimalnej wysokości obrotu, w podziale na kolejne miesiące. Nieosiągnięcie deklarowanych obrotów w okresie trzech pierwszych miesięcy działalności powoduje cofnięcie zezwolenia. 4. Minimalny okres magazynowania przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, wyrobów akcyzowych zharmonizowanych wynosi 5 dni, licząc od daty przyjęcia wyrobów do składu. W przypadku składów magazynowych, w których magazynowane są paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, średnioroczny okres składowania w danym magazynie wynosi minimum 2 dni. 5. W przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 1, wyroby akcyzowe zharmonizowane, magazynowane w składzie podatkowym mogą być poddawane zwyczajowym czynnościom mającym na celu zapewnienie ich utrzymania w niezmienionym stanie oraz przygotowanie ich do dystrybucji lub odsprzedaży. 6. Szczegółowe warunki dotyczące magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, objętych szczególnym nadzorem podatkowym określają przepisy dotyczące szczególnego nadzoru podatkowego. § 14. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego w oparciu o oświadczenie podmiotu, o którym mowa w § 13 ust. 1, w sprawie wysokości zobowiązania podatkowego: 1) obliczonego - w przypadku, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy, lub 2) oszacowanego - w przypadku, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy. 2. Zabezpieczenie ustalone w sposób, o którym mowa w ust. 1, powiększa się o 30%. 3. Jeżeli zabezpieczenie określone w sposób, o którym mowa w ust. 2, nie zapewni pokrycia kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego na poziomie wyższym. 4. Wysokość zabezpieczenia akcyzowego powinna być aktualizowana co sześć miesięcy, począwszy od dnia złożenia wniosku. Rozdział 4 Zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany i niezarejestrowany handlowiec oraz na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego § 15. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec należy dołączyć: 1) dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 1-9, 12 i 14; 2) plan miejsca, w którym będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe zharmonizowane, wraz z określeniem powierzchni. § 16. Do sposobu wydawania oraz cofania zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 2, § 4, 5 i § 7-12. § 17. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności jako niezarejestrowany handlowiec należy dołączyć: 1) dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 1-9 i 14; 2) opis miejsca, w którym będą odbierane wyroby akcyzowe zharmonizowane, wraz z określeniem powierzchni. § 18. W przypadku niezarejestrowanego handlowca właściwy naczelnik urzędu celnego ustala jednorazowe zabezpieczenie w wysokości wynikającej ze zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, które powinno pokrywać w pełnej wysokości kwotę zawieszonego zobowiązania podatkowego. § 19. Do sposobu wydawania oraz cofania zezwolenia na prowadzenie działalności jako niezarejestrowany handlowiec stosuje się odpowiednio przepisy § 4, 8, 9 i 12. § 20. Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego należy dołączyć dokumenty określone w § 3 ust. 1 pkt 3-5 i 9 dotyczące podmiotu, wskazanego przez sprzedawcę, jako przedstawiciela podatkowego. § 21. Do sposobu wydawania oraz cofania zezwolenia na dokonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego stosuje się odpowiednio przepisy § 5, 7, 10 i 12. § 22. Przepisy § 17-21 stosuje się od dnia 1 maja 2004 r. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 312) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. Nr 80, poz. 742) Na podstawie art. 89 ust. 3, art. 92 ust. 1, art. 93 ust. 3, art. 95 ust. 5, art. 96 ust. 6, art. 99, art. 102 ust. 7, art. 103 ust. 4, art. 108, art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zwolnienia niektórych wyrobów akcyzowych z obowiązku oznaczania znakami akcyzy oraz tryb i warunki ich stosowania oraz terminy wprowadzenia obowiązku oznaczania znakami akcyzy dla poszczególnych grup wyrobów akcyzowych; 2) postacie wprowadzonych znaków akcyzy, umieszczanych na opakowaniach jednostkowych importowanych, nabywanych wewnątrzwspólnotowo i wytworzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "terytorium kraju", wyrobów tytoniowych, spirytusowych i winiarskich, ich wzory i elementy znaku akcyzy; 3) szczegółowe sposoby umieszczania znaków akcyzy na typowych dla wyrobów tytoniowych, spirytusowych i winiarskich opakowaniach jednostkowych; 4) istotne elementy sposobu nanoszenia znaków akcyzy oraz wzór wniosku o wskazanie sposobu nanoszenia tych znaków; 5) szczegółowe przypadki, w których znaki akcyzy mogą być zdjęte z wyrobu akcyzowego, tryb i warunki zdejmowania znaków akcyzy oraz wzór wniosku o zdjęcie tych znaków; 6) termin i sposób składania wstępnego zapotrzebowania na znaki akcyzy oraz wzór wstępnego zapotrzebowania na te znaki; 7) wysokość kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy, wysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia podatkowych znaków akcyzy oraz wysokość należności za sprzedaż legalizacyjnych znaków akcyzy; 8) wzór wniosku o wydanie oraz sprzedaż znaków akcyzy oraz o wydanie upoważnień do odbioru tych znaków oraz wzór tego upoważnienia; 9) szczegółowy wykaz i sposób składania dokumentów załączanych przez wnioskodawcę do wniosku o wydanie oraz sprzedaż znaków akcyzy; 10) zakres i sposób prowadzenia ewidencji znaków akcyzy, sposób ich przewozu i przechowywania oraz sposób sporządzania protokołu stwierdzającego utratę, zniszczenie, uszkodzenie, wydanie lub zwrot znaków akcyzy oraz wzór tego protokołu; 11) tryb i termin dokonywania rozliczeń znaków akcyzy pomiędzy importerem, podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawicielem podatkowym a podmiotem mającym siedzibę poza terytorium kraju; 12) sposób zwrotu znaków akcyzy; 13) normy dopuszczalnych strat znaków akcyzy powstałych w procesie oznaczania w stosunku do łącznej liczby znaków wykorzystanych w ciągu miesiąca kalendarzowego do oznaczania wyrobów akcyzowych; 14) zespół czynności składających się na proces oznaczania znakami akcyzy. § 2. Zwalnia się do dnia 31 grudnia 2005 r. z obowiązku oznaczania znakami akcyzy: 1) importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby akcyzowe inne niż określone w art. 88 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) wytworzone na terytorium kraju wyroby akcyzowe, wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, zwolnione od akcyzy. § 3. 1. Zwalnia się do dnia 31 grudnia 2005 r. z obowiązku oznaczania znakami akcyzy wyroby wytworzone poza terytorium kraju z przeznaczeniem do zużycia na wystawach, targach, salonach i imprezach o podobnym charakterze, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki: 1) są bezpłatnie otrzymywane; 2) są przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdania publiczności podczas imprezy; 3) mogą być używane wyłącznie w celu reklamy i mają niską wartość jednostkową; 4) nie mogą zostać wprowadzone do obrotu. 2. Organizator imprez, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany złożyć pisemne zawiadomienie o rodzaju i ilości wyrobów akcyzowych sprowadzanych na imprezy, właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, w terminie co najmniej 14 dni przed przywiezieniem tych wyrobów. § 4. 1. Wprowadza się do oznaczania wyrobów akcyzowych objętych obowiązkiem oznaczania: 1) podatkowe znaki akcyzy w postaci banderol podatkowych; 2) legalizacyjne znaki akcyzy w postaci banderol legalizacyjnych. 2. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o banderolach bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć banderole podatkowe i legalizacyjne. § 5. 1. Banderole zawierają w szczególności oznaczenie serii, numer ewidencyjny, dane o rodzaju i ilości wyrobu w opakowaniu jednostkowym oraz datę ich wytworzenia lub umieszczenia na wyrobie. 2. Wzory banderol podatkowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Wzory banderol legalizacyjnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. 1. Banderole są nanoszone na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych, w sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, z tym że banderole legalizacyjne są umieszczane na wyrobach akcyzowych w istniejącym stanie ich opakowań jednostkowych. 2. W przypadku stosowania nietypowych opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych, innych niż wymienione w załączniku nr 4 do rozporządzenia, właściwy w sprawach znaków akcyzy naczelnik urzędu celnego, wskazując sposób nanoszenia banderol, określa w szczególności rodzaj, nazwę i pochodzenie wyrobu akcyzowego, zawartość i rodzaj opakowania jednostkowego wyrobu akcyzowego, szczegółowy sposób naniesienia banderoli oraz czas, na jaki wydano zgodę. 3. Wzór wniosku o wskazanie sposobu nanoszenia banderol określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 7. 1. Banderole naniesione na wyroby akcyzowe mogą być z nich zdjęte, po uzyskaniu zgody właściwego w sprawach znaków akcyzy naczelnika urzędu celnego, w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, jeżeli zwrot tych wyrobów ma nastąpić do podmiotu zagranicznego, od którego zostały otrzymane, w związku z wadami fizycznymi wyrobów lub niewykonaniem zawartych umów sprzedaży tych wyrobów oraz w przypadku wyrobów przeznaczonych na eksport lub do obrotu wewnątrzwspólnotowego. 2. Zdjęcie banderol odbywa się pod warunkiem pisemnego zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego, wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju, o zamiarze zdjęcia znaków, w terminie co najmniej 3 dni przed planowanym wydaniem wyrobów przeznaczonych na eksport lub do obrotu wewnątrzwspólnotowego, w celu ich zwrotu do podmiotu zagranicznego, z podaniem rodzaju i ilości wyrobów akcyzowych oraz terminu zdjęcia banderol i wywozu wyrobów akcyzowych. Właściwy naczelnik urzędu celnego, wykonujący zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju, może zarządzić konwojowanie wyrobów do granicy Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Zdjęcie banderol z opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych potwierdza się protokołem sporządzonym przez dwie osoby reprezentujące wnioskodawcę albo przez jedną osobę, jeżeli zapewnienie reprezentacji dwuosobowej nie jest możliwe, oraz przez obecnego przy tych czynnościach pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 4. Banderole zdjęte z opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych są zwracane wraz z protokołem, o którym mowa w ust. 3, wytwórcy banderol lub właściwemu w sprawach znaków akcyzy naczelnikowi urzędu celnego. 5. Wzór wniosku o zdjęcie banderol określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 8. 1. Podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy składa do urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych wstępne zapotrzebowanie na banderole na rok następny w terminie do dnia 30 października roku poprzedzającego. Wzór wstępnego zapotrzebowania określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 2. W przypadku wystąpienia, w ciągu roku kalendarzowego, okoliczności uzasadniających złożenie, zmianę lub cofnięcie wstępnego zapotrzebowania na banderole, podmiot, którego to dotyczy, jest obowiązany, z chwilą powstania tych okoliczności, do niezwłocznego złożenia do urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych takiego zapotrzebowania, jego zmiany lub cofnięcia. 3. Niezłożenie zmiany wstępnego zapotrzebowania, w trybie określonym w ust. 2, powoduje, że wynikające z tego skutki braku banderol obciążają podmiot obowiązany do oznaczania, który nie dopełnił obowiązków w tym zakresie. § 9. 1. Wysokość kwot stanowiących wartość banderol podatkowych wpłacanych w celu otrzymania banderol podatkowych określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 2. Wysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol podatkowych określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. 3. Wysokość należności z tytułu sprzedaży banderol legalizacyjnych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 4. W przypadku gdy wysokość kwot stanowiących wartość banderol podatkowych jest równa wysokości podatku akcyzowego albo przewyższa wysokość podatku akcyzowego od wyrobu akcyzowego podlegającego oznaczaniu tą banderolą, wówczas wysokość kwoty stanowiącej wartość banderol podatkowych wynosi 80% wysokości podatku akcyzowego od tego wyrobu. § 10. 1. Wnioskodawca, składając wniosek o wydanie oraz sprzedaż banderol lub wydanie upoważnień do odbioru banderol do właściwego w sprawach znaków akcyzy naczelnika urzędu celnego, załącza odpowiednio: 1) zaświadczenie właściwego naczelnika urzędu skarbowego i właściwego naczelnika urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju o niezaleganiu w podatkach dochodowych, podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym; 2) kopię odpisu z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo kopię zgłoszenia do Ewidencji Działalności Gospodarczej; 3) kopię potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego; 4) kopię zezwolenia albo koncesji na produkcję, rozlewanie, pakowanie, import, nabycie wewnątrzwspólnotowe lub obrót wyrobami objętymi obowiązkiem uzyskania takiego zezwolenia albo koncesji na podstawie odrębnych przepisów; 5) kopię umowy zawartej przez importera lub podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego z podmiotem zagranicznym na import lub nabycie wyrobów akcyzowych; 6) kopię potwierdzenia złożenia zabezpieczenia należności podatkowych wymaganego na podstawie odrębnych przepisów; 7) kopię zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, działalności zarejestrowanego handlowca, działalności niezarejestrowanego handlowca, na dokonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego na terytorium kraju; 8) kopię spisu wyrobów, o którym mowa w art. 86 ust. 4 ustawy, potwierdzoną przez naczelnika urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-8, są okazywane w oryginale właściwemu w sprawach znaków akcyzy naczelnikowi urzędu celnego przy składaniu wniosku oraz powinny zawierać dane aktualne w dniu jego składania. Dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie może być sporządzony wcześniej niż jeden miesiąc przed dniem złożenia wniosku. 3. W przypadku gdy banderole będą odbierane przez inną osobę niż składający wniosek, do wniosku dołącza się pełnomocnictwo do ich odbioru, z podaniem imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania oraz rodzaju i numeru dokumentu potwierdzającego tożsamość osoby upoważnionej do odbioru banderol. 4. W przypadku gdy wnioskodawca składa kolejny wniosek, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od złożenia poprzedniego wniosku, nie stosuje się przepisów ust. 1 i 2, pod warunkiem że wnioskodawca złoży oświadczenie, iż informacje wynikające z uprzednio złożonych lub okazanych dokumentów oraz stany faktyczne lub prawne, których te dokumenty dotyczą, nie uległy zmianie. Nie dotyczy to informacji zawartych w dokumentach, których termin ważności upłynął zgodnie z przepisami regulującymi ich wydawanie. 5. Do wniosku złożonego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia poprzedniego wniosku stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2. 6. Wzór wniosku o wydanie oraz sprzedaż banderol lub wydanie upoważnień do odbioru banderol określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. 7. Wzór upoważnienia do odbioru banderol określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. § 11. 1. Podmioty obowiązane do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy prowadzą ewidencję wydanych, zużytych, uszkodzonych, utraconych, zwróconych oraz zniszczonych banderol. 2. Ewidencja banderol jest prowadzona odrębnie dla każdego rodzaju banderol. Każda strona ewidencji jest numerowana, parafowana przez podmiot obowiązany do prowadzenia ewidencji oraz jest opatrzona pieczęcią właściwego naczelnika urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju. 3. Podmiot obowiązany do prowadzenia ewidencji wykazuje na bieżąco wydane mu banderole oraz ich zużycie, utratę, zniszczenie i uszkodzenie. Przez bieżące wykazywanie rozumie się dokonywanie zapisów w dniu wystąpienia zdarzeń uzasadniających dokonanie stosownych wpisów do ewidencji lub najpóźniej w dniu ujawnienia tych zdarzeń. 4. Podmiot obowiązany do prowadzenia ewidencji co miesiąc dokonuje podsumowania wydanych, zużytych, uszkodzonych, zwróconych, utraconych i zniszczonych banderol, w rachunku narastającym. Stan na koniec roku podatkowego przenosi się do ewidencji na rok następny jako stan początkowy. 5. Wydaniem, zgodnie z ewidencją, jest także otrzymanie, na podstawie upoważnień właściwych w sprawach znaków akcyzy naczelników urzędów celnych, nowych banderol w zamian za banderole utracone, uszkodzone lub zniszczone w procesie oznaczania wyrobów akcyzowych w ramach dopuszczalnych norm strat banderol w stosunku do łącznej liczby banderol wykorzystanych w ciągu miesiąca kalendarzowego do oznaczania wyrobów akcyzowych. 6. Wzór ewidencji wydanych, zużytych, uszkodzonych, utraconych, zwróconych oraz zniszczonych banderol podatkowych i legalizacyjnych określa załącznik nr 13 do rozporządzenia. § 12. Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciel podatkowy jest obowiązany do otrzymania od podmiotu zagranicznego dokumentu rozliczeniowego z przekazanych mu banderol, z uwzględnieniem rodzaju, serii, roku wytworzenia, numeru ewidencyjnego i liczby banderol zużytych do oznaczania wyrobów, utraconych, zniszczonych lub uszkodzonych oraz niewykorzystanych, niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów, nie później jednak niż w terminie trzech miesięcy od wydania banderol podmiotowi zagranicznemu mającemu siedzibę poza terytorium kraju. Dokument ten stanowi podstawę dokonania odpowiednich wpisów do ewidencji. § 13. 1. Utrata, zniszczenie lub uszkodzenie banderol potwierdzane jest protokołem sporządzonym przez dwie osoby reprezentujące podmiot zobowiązany do oznaczania albo przez jedną osobę, jeżeli zapewnienie reprezentacji dwuosobowej nie jest możliwe, oraz przez obecnego przy tych zdarzeniach pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Wzór protokołu określa załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 14. 1. Z każdorazowego wydania lub zwrotu banderol - pomiędzy ich wytwórcą, właściwym w sprawach znaków akcyzy naczelnikiem urzędu celnego, podmiotem wskazanym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz podmiotem obowiązanym do oznaczania wyrobów akcyzowych - sporządza się protokół zdawczo-odbiorczy przez dwie osoby reprezentujące każdą ze stron dokonujących czynności objętych protokołem, a jeżeli zapewnienie przez strony reprezentacji dwuosobowej nie jest możliwe - przez jedną osobę z każdej strony. Protokół powinien określać miejsce, datę i czas czynności, rodzaj i liczbę banderol oraz oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego banderol, pozwalające na ich identyfikację, a także strony czynności i nazwiska osób w nich uczestniczących oraz ich podpisy. 2. Odpis protokołu, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych, we właściwym w sprawach znaków akcyzy urzędzie celnym, chyba że urząd ten wydał banderole lub przyjął ich zwrot. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wydawania oraz zwrotu banderol, wykorzystywanych w procesie oznaczania u producenta wyrobów akcyzowych podlegających temu obowiązkowi. § 15. 1. Przechowywanie oraz przewóz banderol polega na zapewnieniu odpowiednich środków transportu, pomieszczeń, miejsc przechowywania, zwłaszcza w postaci kas pancernych lub skarbców, oraz ochrony w sposób przyjęty przy przechowywaniu oraz transporcie pieniędzy. 2. Dostęp do pomieszczeń i miejsc przechowywania banderol mogą mieć wyłącznie imiennie upoważnione do tego osoby. 3. Środek transportu oraz miejsce przechowywania banderol są plombowane przez osoby upoważnione, niezależnie od stosowanych zabezpieczeń przed kradzieżą, uszkodzeniem, zniszczeniem oraz utratą banderol. 4. Zdjęcie plomby następuje każdorazowo w obecności co najmniej dwóch osób. W przypadku stwierdzenia naruszenia lub uszkodzenia stanu plomby sporządza się protokół oraz remanent banderol. § 16. 1. Dopuszczalne miesięczne straty banderol powstałe w procesie oznaczania nimi opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych lub wyrobów akcyzowych na terytorium kraju mogą wynosić najwyżej dla poszczególnych rodzajów wyrobów: 1) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów spirytusowych; 2) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów tytoniowych; 3) 0,5% - dla opakowań jednostkowych wyrobów winiarskich. 2. Oznaczanie wyrobów akcyzowych znakami akcyzy polega na naniesieniu, z użyciem odpowiedniego kleju, ważnej i nieuszkodzonej banderoli na opakowanie jednostkowe wyrobu akcyzowego podlegającego oznaczaniu tą banderolą, niezależnie od miejsca i metody oznaczania. W przypadku oznaczania wyrobów akcyzowych banderolami na zautomatyzowanej linii technologicznej do procesu oznaczania należy zaliczyć także czynności włożenia banderol do urządzenia banderolującego oraz następujące łącznie, bezpośrednio po oznaczaniu, zautomatyzowane czynności przemieszczenia opakowania wyrobu akcyzowego do końca linii technologicznej, zdjęcia opakowania jednostkowego wyrobu akcyzowego z tej linii i jednoczesnego włożenia go do opakowania zbiorczego. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 742) Załącznik nr 1 WYKAZ IMPORTOWANYCH, NABYTYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW AKCYZOWYCH ZWOLNIONYCH Z OBOWIĄZKU OZNACZANIA ZNAKAMI AKCYZY Poz.Symbol PKWiUNazwa wyrobu (grupy wyrobów)Kod CNNazwa wyrobu (grupy wyrobów) 12345 123.20Produkty rafinacji ropy naftowej2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe ex 2711 (z wyłączeniem 2711 11 00 i 2711 21 00)Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe z wyłączeniem gazu ziemnego ex 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione - wyłącznie: 2712 101) wazelina 2712 202) parafina zawierająca mniej niż 0,75% masy oleju 2712 903) pozostałe - do przeprowadzania procesu specyficznego 4) pozostałe - do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31 5) pozostałe - do innych celów 6) pozostałe 224.66.31-57Preparaty smarowe, o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70%, pozostałe3403 19Pozostałe 315.92.12Alkohol etylowy i inne alkohole, skażone, o dowolnej mocy2207 20 00Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone 4ex 15.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5% objętościex 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych 515.96.10-00Piwo otrzymywane ze słodu2203 00Piwo otrzymywane ze słodu 6bez względu na symbol PKWiUPozostałe wyroby o zawartości alkoholu powyżej 1,2% objętości, niebędące wyrobami mieszczącymi się w grupowaniu PKWiU: napoje alkoholowe destylowane (15.91.10); alkohol etylowy (15.92.11); wina gronowe (15.93.11); napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałe, mieszane napoje zawierające alkohol (15.94.10); wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi (15.95.10)bez względu na kod CNPozostałe wyroby o zawartości alkoholu powyżej 1,2% objętości, niebędące wyrobami oznaczonymi kodami CN: napoje alkoholowe destylowane (2208); alkohol etylowy (2207 10 00); wina gronowe (2204); napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałe, mieszane napoje zawierające alkohol (2206 00); wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi (2205) 716.00.11.30 16.00.11.70Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki z tytoniuex 2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki z tytoniu Objaśnienia: ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Objaśnienia: 1. Banderole podatkowe według wzorów określonych w poz. I-VIII stosują odpowiednio producenci, importerzy, przedstawiciele podatkowi i podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania. 2. Banderole podatkowe według wzorów określonych w poz. V-VIII stosują także odpowiednio podmioty dokonujące czynności pakowania, rozlania lub rozważenia wyrobów w opakowania jednostkowe, przepakowania, ponownego rozlania lub rozważenia wyrobów akcyzowych w inne opakowania jednostkowe. 3. Banderole podatkowe według wzorów określonych w poz. I-VIII stosuje się także do oznaczania innych opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych niż wymienione w załączniku nr 4 do rozporządzenia. OPIS WZORÓW BANDEROL PODATKOWYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH1), 3) PozycjaRysunekCechy graficzneWymiary w mm długośćszerokość 12345 IRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-IMP." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "PAPIEROSY IMP. - 2001" ("2001" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru granatowego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki"4), włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 IIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-IMP." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "TYTOŃ IMP. - 2003" ("2003" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru granatowego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 III.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru granatowego: w kształcie orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.5012 III.25-20Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie rozety koloru granatowego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po prawej stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016 IV.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także dwie rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli oraz drugą, znajdującą się po prawej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.11014 IV.25-16Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoniebieskie (na marginesach) i ciemniejsze niebieskie (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-IMP." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także trzy rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli, drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.16016 VRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-KRAJ." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "PAPIEROSY KRAJ. - 2001" ("2001" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą, oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki"4), włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 VIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-KRAJ." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "TYTOŃ KRAJ. - 2003" ("2003" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 VII.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru zielonego: w kształcie orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.5012 VII.25-20Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie rozety koloru zielonego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po prawej stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016 VIII.11-4Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także dwie rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli oraz drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.11014 VIII.25-16Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnozielone (na marginesach) i ciemniejsze zielone (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY PODAT.-KRAJ." oraz napisy w czterech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, zawartość procentową alkoholu w wyrobie, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także trzy rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli, drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.16016 Objaśnienia: 1) Wzory są przedstawione w skali 1:1 i zawierają przykładowy rok wytworzenia banderoli. 2) Banderola każdego poszczególnego rodzaju ma w ramach roku kalendarzowego kolejny numer ewidencyjny przedstawiony przykładowo w postaci wyzerowanej. Cyfry numeru ewidencyjnego dla wszystkich banderol mają wysokość 1,9 mm. 3) Zmiany innych właściwości wzorów banderol papierowych niż właściwości określone w tym załączniku oraz zmiany roku wytworzenia i numerów ewidencyjnych banderol nie stanowią zmiany wzorów banderol. 4) Dopuszcza się możliwość perforacji w procesie oznaczania banderol umieszczonych na twardych opakowaniach jednostkowych wyrobów tytoniowych (papierosów) w taki sposób, aby nacięcie powierzchni banderoli przebiegało po linii bocznej wieczka. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Objaśnienia: 1. Banderole legalizacyjne według wzorów określonych w poz. I-VIII stosują podmioty posiadające wyroby nieoznaczone, oznaczone nieprawidłowo, względnie nieodpowiednimi znakami akcyzy, lub wyroby z uszkodzonymi znakami. 2. Banderole legalizacyjne według wzorów określonych w poz. I-VIII stosuje się także do oznaczania innych opakowań jednostkowych wyrobów niż wymienione w załączniku nr 4 do rozporządzenia. OPIS WZORÓW BANDEROL LEGALIZACYJNYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH1), 3) PozycjaRysunekCechy graficzneWymiary w mm długośćszerokość 12345 IRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "PAPIEROSY IMP. - 2001" ("2001" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru granatowego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki"4), włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 IIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "TYTOŃ IMP. - 2003" ("2003" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru granatowego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 III.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru granatowego: w kształcie orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.5012 III.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie rozety koloru granatowego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po prawej stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016 IV.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także dwie rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli oraz drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.11014 IV.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-IMP." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także trzy rozety koloru granatowego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli, drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.16016 VRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "PAPIEROSY KRAJ. - 2001" ("2001" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki"4), włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 VIRys.Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ." oraz w dwóch równoległych wierszach biegnących wzdłuż lewego marginesu banderoli: "TYTOŃ KRAJ. - 2003" ("2003" stanowi przykład określenia roku wytworzenia banderoli), w dolnej części banderoli, pod rozetą oznaczenie serii i numeru ewidencyjnego2), rozetę koloru zielonego, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" okalający górną część rozety, zabezpieczenie w lewym dolnym rogu banderoli wykonane farbą termochromową - pod wpływem temperatury staje się widoczny jasny element w postaci "łezki", włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.4522 VII.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a pod rozetą numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonaną techniką wklęsłodrukową rozetę koloru zielonego: w kształcie orła i kłosa z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" prostopadły do dłuższego boku banderoli przy lewym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół dwóch boków prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.5012 VII.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a w centralnej części banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także wykonane techniką wklęsłodrukową dwie rozety koloru zielonego: w kształcie orła z dwoma kłosami umieszczoną po prawej stronie banderoli i rozetę prostokątną z dwoma kłosami, z widocznym efektem kątowym w postaci litery "S", umieszczoną po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" na liściach kłosów oraz mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF", prostopadły do dłuższego boku banderoli przy prawym marginesie banderoli, a także mikrotekst pozytywowy "POLSKA MF" wokół prostokątnej rozety, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.9016 VIII.11Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo równolegle do prawego marginesu banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także dwie rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli oraz drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.11014 VIII.22Banderola jest zadrukowana jednostronnie i ma wykonane techniką offsetową dwukolorowe tło: jasnoróżowe (na marginesach) i pomarańczowe (w centralnej części banderoli, nieobejmujące marginesów), napisy koloru czarnego umieszczone w czterech równoległych wierszach wzdłuż prawego marginesu banderoli: "MINISTERSTWO FINANSÓW RP ZNAK AKCYZY LEGAL.-KRAJ." oraz napisy w trzech równoległych wierszach, biegnące wzdłuż lewego marginesu banderoli, określające pojemność opakowania jednostkowego, serię oraz rok wytworzenia banderoli, dodatkowo po prawej stronie banderoli oznaczenie serii, a po lewej stronie banderoli numeru ewidencyjnego2). Banderola ma także trzy rozety koloru zielonego: jedną w kształcie orła z liśćmi i gronami winorośli umieszczoną w centralnej części banderoli, drugą znajdującą się po prawej stronie banderoli i trzecią po lewej stronie banderoli, powtarzający się mikrotekst negatywowo-pozytywowy "RZECZPOSPOLITA POLSKA MINISTERSTWO FINANSÓW" wokół orła i mikrotekst negatywowo-pozytywowy "POLSKA MF" na rozecie przy lewym marginesie banderoli, włókna zabezpieczające widoczne w kolorze bordowym, granatowym i zielonym.16016 Objaśnienia: 1) Wzory są przedstawione w skali 1:1 i zawierają przykładowy rok wytworzenia banderoli. 2) Banderola każdego poszczególnego rodzaju ma w ramach roku kalendarzowego kolejny numer ewidencyjny przedstawiony przykładowo w postaci wyzerowanej. Cyfry numeru ewidencyjnego dla wszystkich banderol mają wysokość 1,9 mm. 3) Zmiany innych właściwości wzorów banderol papierowych niż właściwości określone w tym załączniku oraz zmiany roku wytworzenia i numerów ewidencyjnych banderol nie stanowią zmiany wzorów banderol. 4) Dopuszcza się możliwość perforacji w procesie oznaczania banderol umieszczonych na twardych opakowaniach jednostkowych wyrobów tytoniowych (papierosów) w taki sposób, aby nacięcie powierzchni banderoli przebiegało po linii bocznej wieczka. Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 WYSOKOŚĆ KWOT STANOWIĄCYCH WARTOŚĆ BANDEROL PODATKOWYCH Tabela 1. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby tytoniowe (papierosy, tytoń) Lp.Rodzaj wyrobów tytoniowych w opakowaniu jednostkowymKwota stanowiąca wartość banderol podatkowych w zł 1.Papierosy importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju0,15 2.Tytoń importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo i wytworzony na terytorium kraju0,15 Tabela 2. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby spirytusowe Lp.Pojemność opakowania jednostkowego w litrachMoc alkoholu w opakowaniu jednostkowym w %Kwota stanowiąca wartość banderol podatkowych w zł 1.do 0,25 włączniedo 25 włącznie0,25 2.do 0,25 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie0,35 3.do 0,25 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie0,50 4.do 0,25 włączniepowyżej 750,65 5.powyżej 0,25 do 0,5 włączniedo 25 włącznie0,40 6.powyżej 0,25 do 0,5 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie0,50 7.powyżej 0,25 do 0,5 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie0,75 8.powyżej 0,25 do 0,5 włączniepowyżej 750,95 9.powyżej 0,5 do 1,0 włączniedo 25 włącznie0,65 10.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie0,95 11.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie1,50 12.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 752,25 13.powyżej 1,0 do 2,0 włączniedo 25 włącznie1,15 14.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 25 do 50 włącznie1,60 15.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 50 do 75 włącznie2,60 16.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 753,50 17.powyżej 2,0do 25 włącznie1,60 18.powyżej 2,0powyżej 25 do 50 włącznie2,85 19.powyżej 2,0powyżej 50 do 75 włącznie4,25 20.powyżej 2,0powyżej 755,15 Tabela 3. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby winiarskie Lp.Pojemność (zawartość) opakowania jednostkowego w litrachMoc alkoholu w opakowaniu jednostkowym w %Kwota stanowiąca wartość banderol podatkowych w zł 1.do 0,5 włączniedo 15 włącznie0,01 2.do 0,5 włączniepowyżej 15 do 18 włącznie0,01 3.do 0,5 włączniepowyżej 18 do 22 włącznie0,02 4.do 0,5 włączniepowyżej 220,30 5.powyżej 0,5 do 1,0 włączniedo 15 włącznie0,03 6.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 15 do 18 włącznie0,04 7.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 18 do 22 włącznie0,04 8.powyżej 0,5 do 1,0 włączniepowyżej 220,50 9.powyżej 1,0 do 2,0 włączniedo 15 włącznie0,08 10.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 15 do 18 włącznie0,08 11.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 18 do 22 włącznie0,10 12.powyżej 1,0 do 2,0 włączniepowyżej 221,10 13.powyżej 2,0do 15 włącznie0,15 14.powyżej 2,0powyżej 15 do 18 włącznie0,20 15.powyżej 2,0powyżej 18 do 22 włącznie0,40 16.powyżej 2,0powyżej 222,00 Załącznik nr 9 WYSOKOŚĆ KWOT WPŁACANYCH NA POKRYCIE KOSZTÓW WYTWORZENIA BANDEROL PODATKOWYCH Tabela 1. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby tytoniowe (papierosy, tytoń) Lp.Wymiar banderoli w mmWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol w arkuszach za 1.000 szt. w złWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol pokrojonych za 1.000 szt. w zł 1.45 x 2212,0014,00 Tabela 2. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby spirytusowe Lp.Wymiar banderoli w mmWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol w arkuszach za 1.000 szt. w złWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol pokrojonych za 1.000 szt. w zł 1.50 x 1214,0019,45 2.90 x 1623,8028,90 Tabela 3. Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby winiarskie Lp.Wymiar banderoli w mmWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol w arkuszach za 1.000 szt. w złWysokość kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia banderol pokrojonych za 1.000 szt. w zł 1.110 x 1414,1016,70 2.160 x 1617,6520,30 Załącznik nr 10 ZESTAWIENIE NALEŻNOŚCI Z TYTUŁU SPRZEDAŻY BANDEROL LEGALIZACYJNYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH Lp.Pochodzenie, rodzaj wyrobu w opakowaniu jednostkowym oraz rodzaj lub pojemność tego opakowaniaNależność za sprzedaż banderoli legalizacyjnej w zł 1.Papierosy importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju we wszystkich opakowaniach1) - niezależnie od liczby papierosów0,25 2.Tytoń importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo i wytworzony na terytorium kraju we wszystkich opakowaniach2) - niezależnie od gramatury0,25 3.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby spirytusowe w opakowaniu3) o pojemności (zawartości) do 0,25 l włącznie0,50 4.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby spirytusowe w opakowaniu3) o pojemności (zawartości) powyżej 0,25 l0,90 5.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby winiarskie w opakowaniu4) o pojemności (zawartości) do 0,5 l włącznie0,30 6.Importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo i wytworzone na terytorium kraju wyroby winiarskie w opakowaniu4) o pojemności (zawartości) powyżej 0,5 l0,50 Objaśnienia: 1) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 1 i 2) do rozporządzenia. 2) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 3) do rozporządzenia. 3) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 4) do rozporządzenia. 4) Banderola legalizacyjna dotyczy także wszystkich (nietypowych) opakowań jednostkowych, innych niż określone w załączniku nr 4 (rys. 5) do rozporządzenia. Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja OPIS WZORU UPOWAŻNIENIA DO ODBIORU BANDEROL PODATKOWYCH I LEGALIZACYJNYCH NA OPAKOWANIA JEDNOSTKOWE IMPORTOWANYCH, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I WYTWORZONYCH NA TERYTORIUM KRAJU WYROBÓW TYTONIOWYCH (PAPIEROSÓW, TYTONIU), SPIRYTUSOWYCH I WINIARSKICH1) RysunekCechy graficzneWymiary w mm wysokośćszerokość 1234 Rys.Upoważnienie jest drukowane dwustronnie: na papierze białym w odcieniu chamois jest widoczne wykonane techniką offsetową tło w kolorze beżowym - część centralna wydrukowana jednolicie jest otoczona ramką giloszową. Awers stanowi formularz upoważnienia; wszystkie napisy w kolorze czarnym, z wyjątkiem wydrukowanego techniką typograficzną w kolorze czerwonym 7-cyfrowego numeru upoważnienia2), na rewersie upoważnienia znajdują się objaśnienia wydrukowane kolorem czarnym określające sposób wypełnienia formularza. Na całej powierzchni upoważnienia jest widoczny regularnie rozmieszczony znak wodny w postaci tzw. róży wiatrów oraz włókna zabezpieczające w kolorach: bordowym, granatowym i zielonym.297210 Objaśnienia: 1) Wzór upoważnienia przedstawiony jest w skali 1:1. 2) Upoważnienie posiada numer ewidencyjny o ciągłej numeracji, przedstawiony przykładowo w postaci wyzerowanej. Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 145, poz. 1406). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz sposobu organizacji straży ochrony kolei (Dz. U. Nr 164, poz. 1718) Na podstawie art. 59 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W celu realizacji zadań określonych w art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym ustala się następujący zakres działania straży ochrony kolei: 1) opracowywanie i realizacja programów ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych oraz przedstawianie w tym zakresie wniosków do zarządcy infrastruktury; 2) ochrona obszaru kolejowego przed dostępem osób nieuprawnionych i nieupoważnionych; 3) kontrola wstępu na obszar kolejowy, do budynków, budowli i urządzeń kolejowych; 4) prowadzenie działalności profilaktycznej związanej z ochroną życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 5) gromadzenie i analiza danych o zjawiskach zagrożenia osób i mienia w celu przeciwdziałania tym zjawiskom; 6) wykonywanie poza obszarem kolejowym zadań określonych w przepisach odrębnych; 7) szkolenie zawodowe funkcjonariuszy straży ochrony kolei oraz hodowla i tresura psów służbowych. § 2. 1. Zarządca infrastruktury lub kilku zarządców infrastruktury wspólnie, w drodze porozumienia, tworzą straż ochrony kolei działającą na obszarze działania tych zarządców, zwani dalej "zarządcami". 2. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 1, ustala się w szczególności zasięg terytorialny działania straży ochrony kolei oraz wyznacza się zarządcę, któremu straż ochrony kolei podlega. Zarządca ten nadaje regulamin straży ochrony kolei. § 3. 1. Zarządcy tworzą komendę straży ochrony kolei, w skład której mogą wchodzić jednostki wykonawcze straży ochrony kolei. 2. Zarządcy zarządzający infrastrukturą usytuowaną na obszarze całego kraju zamiast komend, o których mowa w ust. 1, mogą utworzyć komendę główną straży ochrony kolei oraz komendy regionalne straży ochrony kolei. W skład komend regionalnych mogą wchodzić jednostki wykonawcze straży ochrony kolei. § 4. 1. Dla potrzeb straży ochrony kolei zarządcy mogą utworzyć ośrodek szkolenia zawodowego straży ochrony kolei oraz hodowli i tresury psów służbowych, zwany dalej "ośrodkiem", podległy komendzie straży ochrony kolei. 2. Ośrodek utworzony przez zarządców, o których mowa w § 3 ust. 2, podlega komendzie głównej straży ochrony kolei. § 5. 1. Siedziby komend straży ochrony kolei określają zarządcy po uzyskaniu opinii Komendanta Głównego Policji. 2. Zarządcy, o których mowa w § 3 ust. 2, określają obszar działania komend regionalnych straży ochrony kolei. § 6. Nadzór nad działalnością straży ochrony kolei sprawują zarządcy przez komendanta straży ochrony kolei, a zarządcy, o których mowa w § 3 ust. 2, przez komendanta głównego straży ochrony kolei. § 7. 1. Zadania straży ochrony kolei wykonują komendanci straży ochrony kolei przy pomocy podległych im komend straży ochrony kolei. 2. Komendant straży ochrony kolei może kierować strażą ochrony kolei przy pomocy zastępcy lub zastępców. 3. Zastępcę lub zastępców komendanta straży ochrony kolei powołują i odwołują zarządcy na wniosek komendanta straży ochrony kolei. § 8. Do zakresu działania komendanta straży ochrony kolei należy w szczególności: 1) prowadzenie działań związanych z ochroną życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, a także prowadzenie działań profilaktycznych w tym zakresie; 2) organizowanie działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze działania zarządców; 3) koordynacja działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze działania zarządców; 4) patrolowanie obszaru kolejowego i pociągów pasażerskich; 5) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 6) wystawianie posterunków ochronnych; 7) kontrolowanie stanu zabezpieczenia i ochrony budynków, budowli, urządzeń kolejowych, pociągów i innych pojazdów kolejowych; 8) dokonywanie kontroli stanu zabezpieczenia mienia; 9) konwojowanie: a) wyznaczonych przez zarządców pociągów i innych pojazdów kolejowych, b) wartości pieniężnych; 10) zabezpieczanie miejsca katastrofy kolejowej lub wypadku kolejowego, wszelkich śladów i dowodów oraz mienia do czasu przybycia właściwych organów dochodzeniowych i komisji powypadkowej lub usunięcia skutków wypadku; 11) opracowywanie planów działania straży ochrony kolei na obszarze działania zarządców; 12) określanie potrzeb w zakresie wyposażenia straży ochrony kolei w środki techniczne niezbędne do realizacji ich zadań; 13) dokonywanie analiz i kontroli w zakresie stanu ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 14) opracowywanie programów szkolenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy straży ochrony kolei oraz opiniowanie innych programów szkolenia w zakresie ochrony kolei; 15) sprawowanie nadzoru nad gospodarką i eksploatacją uzbrojenia oraz szkoleniem strzeleckim w straży ochrony kolei; 16) prowadzenie ewidencji nałożonych grzywien w drodze mandatu karnego; 17) sprawowanie nadzoru nad przydzielanymi straży ochrony kolei psami służbowymi oraz hodowlą i tresurą tych psów, a także prowadzeniem działań z użyciem psów służbowych; 18) współpraca z przewoźnikami kolejowymi w zakresie bezpiecznego przewozu osób i rzeczy; 19) współpraca ze strażami ochrony kolei innych zarządców; 20) nadzór nad działalnością ośrodka. § 9. Zadania określone w § 8 pkt 1, 4-10,12, 17 i 19 mogą być realizowane przez jednostki wykonawcze podległe komendzie straży ochrony kolei. § 10. Do zakresu działania komendanta głównego straży ochrony kolei należy w szczególności: 1) koordynowanie działań w zakresie współdziałania między komendami regionalnymi straży ochrony kolei; 2) zatwierdzanie planów działania komend regionalnych straży ochrony kolei; 3) opracowywanie planów działania straży ochrony kolei na obszarze działania zarządców; 4) kontrola realizacji zadań nałożonych na komendanta regionu straży ochrony kolei; 5) koordynacja działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom, prowadzonych przez straż ochrony kolei na obszarze działania zarządców; 6) doraźna kontrola stanu zabezpieczenia mienia, stanu ochrony życia i zdrowia ludzi na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 7) przeprowadzanie doraźnych analiz i ocen w zakresie stanu ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze działania zarządców, w pociągach i innych pojazdach kolejowych; 8) organizowanie doraźnych działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom; 9) ustalanie potrzeb straży ochrony kolei, w tym komend regionalnych, w zakresie wyposażenia w środki techniczne niezbędne do realizacji zadań na obszarze działania zarządców; 10) współpraca z zarządcami oraz przewoźnikami kolejowymi w zakresie bezpiecznego przewozu osób i rzeczy oraz nadzoru nad zabezpieczeniem mienia kolejowego; 11) współpraca ze strażami ochrony kolei innych zarządców; 12) zatwierdzanie i opracowywanie programów szkolenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy straży ochrony kolei oraz opiniowanie innych programów działania w zakresie ochrony kolei; 13) sprawowanie nadzoru nad gospodarką i eksploatacją uzbrojenia oraz szkoleniem strzeleckim w straży ochrony kolei; 14) sprawowanie nadzoru nad przydzielanymi straży ochrony kolei psami służbowymi oraz hodowlą i tresurą tych psów; 15) nadzór nad działalnością ośrodka. § 11. Do zakresu działania komendanta regionu straży ochrony kolei należy w szczególności: 1) organizowanie i prowadzenie działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze działania komendy; 2) patrolowanie obszaru kolejowego i pociągów pasażerskich; 3) wystawianie posterunków ochronnych; 4) kontrolowanie stanu zabezpieczenia i ochrony budynków, budowli, urządzeń kolejowych, pociągów i innych pojazdów kolejowych; 5) konwojowanie: a) wyznaczonych przez zarządców pociągów i innych pojazdów kolejowych, b) wartości pieniężnych; 6) zabezpieczanie w razie wypadku kolejowego lub katastrofy kolejowej wszelkich śladów i dowodów oraz mienia do czasu przybycia organów dochodzeniowych i komisji powypadkowej lub usunięcia skutków wypadku; 7) prowadzenie ewidencji nałożonych grzywien w drodze mandatu karnego; 8) kontrola i prowadzenie działań z użyciem psów służbowych i utrzymywanie tych psów; 9) opracowywanie planów działania komendy regionalnej straży ochrony kolei; 10) dokonywanie kontroli stanu zabezpieczenia mienia; 11) ustalanie potrzeb w zakresie wyposażenia komendy regionalnej straży ochrony kolei; 12) zamawianie i rozdzielanie sprzętu technicznego na potrzeby straży ochrony kolei oraz nadzór nad jego wykorzystaniem; 13) nadzór i gospodarka uzbrojeniem; 14) współdziałanie z innymi komendami regionalnymi straży ochrony kolei oraz komendami straży ochrony kolei innych zarządców; 15) zabezpieczanie i konserwacja oraz właściwa eksploatacja przydzielonego sprzętu technicznego. § 12. Zadania określone w § 11 pkt 1-6, 8, 10-11 i 15 mogą być realizowane przez jednostki wykonawcze podległe komendzie regionalnej straży ochrony kolei. § 13. Do zakresu działania ośrodka należy: 1) szkolenie i doskonalenie zawodowe funkcjonariuszy straży ochrony kolei; 2) prowadzenie działalności szkoleniowej i instruktorskiej przewodników psów służbowych; 3) prowadzenie hodowli i tresury psów służbowych. § 14. 1. Ośrodkiem kieruje komendant ośrodka powoływany i odwoływany przez zarządców na wniosek komendanta straży ochrony kolei. 2. W przypadku zarządców, o których mowa w § 3 ust. 2, ośrodkiem kieruje komendant ośrodka powoływany i odwoływany przez zarządców na wniosek komendanta głównego straży ochrony kolei. § 15. Zarządcy, którzy utworzyli straż ochrony kolei na podstawie przepisów dotychczasowych, dostosują do przepisów niniejszego rozporządzenia zakres działania i sposób organizacji straży ochrony kolei w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie tego rozporządzenia. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 9 września 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz sposobu organizacji straży ochrony kolei (Dz. U. Nr 121, poz. 799 oraz z 2000 r. Nr 59, poz. 691), które utraciło moc na podstawie art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie określenia jednostki organizacyjnej kwalifikującej środki ochrony roślin do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych środków (Dz. U. Nr 164, poz. 1719) Na podstawie art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. Nr 93, poz. 898) zarządza się, co następuje: § 1. Jednostką organizacyjną kwalifikującą środki ochrony roślin do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą wykaz tych środków jest Instytut Ochrony Roślin w Poznaniu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie określenia jednostki organizacyjnej kwalifikującej nawozy lub środki poprawiające właściwości gleby do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych nawozów i środków (Dz. U. Nr 164, poz. 1720) Na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. Nr 93, poz. 898) zarządza się, co następuje: § 1. Jednostką organizacyjną kwalifikującą nawozy lub środki poprawiające właściwości gleby do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącą wykaz tych nawozów i środków jest Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie określenia stawki opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za jego przekazanie do Komisji Europejskiej (Dz. U. Nr 164, poz. 1722) Na podstawie art. 13 ust. 11 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się stawkę opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za jego przekazanie do Komisji Europejskiej w wysokości 300 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie odstępstw od wymagań dla owoców cytrusowych pochodzących z państw trzecich (Dz. U. Nr 164, poz. 1726) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa odstępstwa od wymagań określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych (Dz. U. Nr 61, poz. 571 i Nr 138, poz. 1466), zwanym dalej "rozporządzeniem", w załączniku nr 4 w części A w dziale 1 dla owoców roślin z rodzaju Citrus L., Fortunella Swingle, Poncirus Raf. i ich mieszańców, zwanych dalej "owocami cytrusowymi", pochodzących z państw trzecich, jeżeli owoce te pochodzą z Republiki Argentyńskiej lub Federacyjnej Republiki Brazylii. § 2. 1. Do owoców cytrusowych, o których mowa w § 1, nie stosuje się wymagań określonych w rozporządzeniu w załączniku nr 4 w części A w dziale 1 w pkt 16.2 i 16.4. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oprócz wymagań specjalnych określonych w rozporządzeniu w załączniku nr 4 w części A w dziale 1 w pkt 16.1, 16.3 i 16.5: 1) owoce cytrusowe powinny być zaopatrzone w świadectwo fitosanitarne potwierdzające, że: a) owoce te pochodzą z obszarów uznanych za wolne 2) od wszystkich szczepów Xanthomonas campestris patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L. - z podaniem nazwy tych obszarów, lub b) w czasie przeprowadzonej urzędowej kontroli i badań: - objawy wszystkich szczepów Xanthomonas campestris patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L. nie były obserwowane w miejscu produkcji od początku ostatniego cyklu wegetacyjnego, - z wykorzystaniem testów laboratoryjnych, owoce zbierane w miejscu produkcji były wolne od wszystkich szczepów Xanthomonas campestris patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L., c) owoce cytrusowe poddano zabiegowi ortofenylofenolanem sodu - z podaniem informacji o przeprowadzonym zabiegu, d) podmioty zajmujące się produkcją, pakowaniem, eksportem i obrotem owocami cytrusowymi zostały wpisane do odpowiedniego urzędowego rejestru prowadzonego w Republice Argentyńskiej lub Federacyjnej Republice Brazylii; 2) owoce cytrusowe, inne niż owoce gatunku Citrus aurantium L., powinny być zaopatrzone w świadectwo fitosanitarne potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w pkt 1, oraz że: a) owoce te pochodzą z obszarów uznanych za wolne2) od wszystkich szczepów Guignardia citricarpa Kiely patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L. - z podaniem nazwy tych obszarów, lub b) objawy wszystkich szczepów Guignardia citricarpa Kiely patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L. nie były obserwowane w miejscu produkcji od początku ostatniego cyklu wegetacyjnego, c) w czasie urzędowej kontroli na owocach cytrusowych zbieranych w miejscu produkcji nie stwierdzono objawów występowania wszystkich szczepów Guignardia citricarpa Kiely patogenicznych dla roślin z rodzaju Citrus L., d) podmioty zajmujące się produkcją, pakowaniem, eksportem i obrotem tymi owocami zostały wpisane do odpowiedniego urzędowego rejestru prowadzonego w Republice Argentyńskiej lub Federacyjnej Republice Brazylii. § 3. Owoce cytrusowe pochodzące z Republiki Argentyńskiej lub Federacyjnej Republiki Brazylii mogą być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) ich przemieszczanie z miejsca produkcji do miejsca, z którego są wysyłane, odbywa się pod nadzorem urzędowej służby ochrony roślin Republiki Argentyńskiej lub Federacyjnej Republiki Brazylii; 2) są zaopatrzone w dokument wydany przez urzędową służbę, o której mowa w pkt 1, stanowiący część dokumentacji prowadzonej dla podmiotu określonego w § 2 ust. 2 pkt 1 lit. d i pkt 2 lit. d przez tę służbę i udostępnianej Komisji Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Wykaz obszarów uznanych za wolne od określonych organizmów szkodliwych znajduje się w obwieszczeniu wydanym na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 18 grudnia 2004 r. o ochronie roślin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 2004 167--z dnia 23 stycznia 2004 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 168--z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 285--z dnia 22 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych oraz ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe 286--z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej 287--z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej 288--z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 289--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 290--z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 739--z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przekazywania środków finansowych na wypłaty świadczeń rodzinnych oraz sposobu sporządzania sprawozdań rzeczowo-finansowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 740--z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie upoważnienia do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych 741--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego 742--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 103, poz. 1085) Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 300) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 2 w brzmieniu: "2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: - dyrektywy 92/21/EWG z dnia 31 marca 1992 r. w sprawie mas i wymiarów pojazdów silnikowych kategorii M1 (Dz. Urz. WE L 129 z 14.05.1992, z późn. zm.), - dyrektywy 93/93/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie mas i wymiarów dwu- i trzykołowych pojazdów silnikowych (Dz. Urz. WE L 311 z 14.12.1993), - dyrektywy 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996, z późn. zm.), - dyrektywy 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i wymiarów niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniającej dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z 25.08.1997, z późn. zm.)"; 2) w § 1 w ust. 3 po pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3-11 w brzmieniu: "3) ciężarze 1 tony - rozumie się przez to ciężar spowodowany obciążeniem masą jednej tony, który odpowiada 9,8 kiloniutona (kN); 4) maksymalnej masie całkowitej - rozumie się przez to największą masę pojazdu obciążonego określoną w zależności od jego konstrukcji przez producenta; 5) maksymalnym nacisku osi - rozumie się przez to największy nacisk kół na podłoże danej osi pojazdu obciążonego, określony przez producenta w zależności od konstrukcji pojazdu oraz konstrukcji tej osi; 6) masie ciągniętej - rozumie się przez to masę odpowiadającą naciskom osi pojazdu ciągniętego; 7) maksymalnej masie ciągniętej - rozumie się przez to największą masę ciągniętą określoną przez producenta pojazdu; 8) maksymalnym obciążeniu urządzenia sprzęgającego pojazdu samochodowego - rozumie się przez to masę odpowiadającą największemu statycznemu naciskowi pionowemu przenoszonemu przez urządzenie sprzęgające, określoną przez producenta w zależności od konstrukcji pojazdu oraz konstrukcji tego urządzenia; masa ta nie obejmuje masy urządzenia sprzęgającego pojazdu samochodowego; 9) maksymalnym obciążeniu urządzenia sprzęgającego naczepy i przyczepy z osią centralną - rozumie się przez to masę odpowiadającą największemu statycznemu naciskowi pionowemu przenoszonemu przez urządzenie sprzęgające, określoną przez producenta pojazdu; 10) masie pojazdu nieobciążonego - rozumie się przez to masę własną motocykla, motoroweru i pojazdu czterokołowego; 11) pojeździe czterokołowym - rozumie się przez to niektóre pojazdy samochodowe mające cztery koła, homologowane według kategorii L."; 3) § 2-5 otrzymują brzmienie: "§ 2. 1. Długość pojazdu nie może przekraczać w przypadku: 1) pojazdu samochodowego, z wyjątkiem autobusu - 12,00 m; 2) przyczepy, z wyjątkiem naczepy - 12,00 m; 3) pojazdu członowego - 16,50 m; 4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy - 18,75 m; 5) autobusu przegubowego - 18,75 m; 6) autobusu dwuosiowego - 13,50 m; 7) autobusu o liczbie osi większej niż dwie - 15,00 m; 8) zespołu złożonego z autobusu i przyczepy - 18,75 m; 9) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m; 10) motocykla, motoroweru lub roweru, pojazdu czterokołowego oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru, roweru lub pojazdu czterokołowego z przyczepą - 4,00 m. 2. Szerokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 12, § 45 ust. 3 pkt 1, § 54 ust. 3, nie może przekraczać 2,55 m i nie obejmuje ona lusterek zewnętrznych, świateł umieszczonych na bokach pojazdu oraz elementów elastycznych wykonanych z gumy lub tworzyw. Szerokość pojazdu ciężarowego z nadwoziem rodzaju furgon może wynosić do 2,6 m, jeżeli jego ściany są zaopatrzone w izolację termiczną, a grubość ściany bocznej wraz z izolacją termiczną jest nie mniejsza niż 45 mm. 3. Wymiary, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 5-7, nie obejmują bagażnika mocowanego do tylnej ściany autobusu oraz platformy samozaładowczej mocowanej z tyłu pojazdu samochodowego i przyczepy, przy czym nie mogą one powodować przekroczenia tych wymiarów o więcej niż 0,3 m. 4. Wysokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 11, nie może przekraczać 4,00 m. 5. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a tylnym obrysem naczepy nie może przekraczać 12,00 m. 6. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między najdalej wysuniętym do przodu punktem przestrzeni ładunkowej położonej za kabiną kierowcy a tylnym obrysem przyczepy, po odjęciu odległości między tylnym obrysem samochodu a przednim obrysem nadwozia przyczepy, nie może przekraczać 15,65 m. 7. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między najdalej wysuniętym do przodu punktem przestrzeni ładunkowej położonej za kabiną kierowcy a tylnym obrysem przyczepy, nie może przekraczać 16,40m. 8. Odległość między tylną osią pojazdu samochodowego a przednią osią przyczepy w zespole pojazdów nie może być mniejsza niż 3,00 m. 9. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a dowolnym punktem przedniej części naczepy nie może przekraczać 2,04 m. 10. Wymienne nadwozia i standaryzowane ładunki, w szczególności takie jak kontenery, powinny zawierać się w wymiarach maksymalnych określonych w ust. 1 pkt 1-9, ust. 2, 4-7 i 9. 11. Wysokość motocykla, motoroweru oraz niektórych pojazdów czterokołowych nie może przekraczać 2,50 m. 12. Szerokość motocykla i motoroweru oraz niektórych pojazdów czterokołowych nie może przekraczać 2,00 m, a jednośladowego motoroweru 1,00 m. 13. Przepisy ust. 6-8, 11 i 12 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r. 14. Przepisy ust. 9 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r. § 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2-13, nie może przekraczać w przypadku: 1) pojazdu składowego zespołu pojazdów: a) przyczepy dwuosiowe - 18 ton, b) przyczepy trzyosiowe - 24 tony; 2) zespołu pojazdów mających 5 lub 6 osi: a) dwuosiowy pojazd samochodowy i trzyosiowa przyczepa - 40 ton, b) trzyosiowy pojazd samochodowy i dwuosiowa przyczepa - 40 ton; 3) pojazdów członowych mających 5 lub 6 osi: a) dwuosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa - 40 ton, b) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa - 40 ton, c) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa przewożąca 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 tony; 4) zespołu pojazdów mających 4 osie, składających się z dwuosiowego pojazdu samochodowego i dwuosiowej przyczepy - 36 ton; 5) pojazdu członowego mającego 4 osie, składającego się z dwuosiowego ciągnika siodłowego i dwuosiowej naczepy, jeżeli odległość pomiędzy osiami naczepy: a) wynosi co najmniej 1,3 m, ale nie więcej niż 1,8 m - 36 ton, b) jest większa niż 1,8 m - 36 ton + 2 tony tolerancji, jeżeli oś napędowa jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o którym mowa w § 5c; 6) dwuosiowego pojazdu samochodowego - 18 ton; 7) trzyosiowego pojazdu samochodowego - 25 ton albo 26 ton, jeżeli oś napędowa jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o którym mowa w §5c, albo jeżeli każda z osi napędowych jest wyposażona w opony bliźniacze, a maksymalny nacisk każdej z tych osi nie przekracza 9,5 tony; 8) czteroosiowego pojazdu samochodowego z dwoma osiami kierowanymi - 32 tony, jeżeli oś napędowa jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o którym mowa w §5c, albo jeżeli każda z osi napędowych jest wyposażona w opony bliźniacze, a maksymalny nacisk każdej z tych osi nie przekracza 9,5 tony; 9) trzyosiowego autobusu przegubowego - 28 ton. 2. Udział masy na oś lub osie napędowe pojazdu lub zespołu pojazdów nie może być mniejszy niż 25% w przypadku ich maksymalnej masy całkowitej. 3. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia wymagań, o których mowa w ust 1 i 2, są wartości rzeczywiste wymienionych mas. 4. Dopuszczalna masa całkowita samochodu osobowego nie może przekroczyć maksymalnej masy całkowitej określonej przez producenta. Zasada ta dotyczy także nacisków osi, przy czym: 1) w przypadku pojazdów przeznaczonych do ciągnięcia przyczepy producent może określić inną, wyższą wartość maksymalnego nacisku osi tylnej stosowaną wyłącznie podczas ciągnięcia przyczepy; 2) w przypadku wyposażenia pojazdu w urządzenia sprzęgające producent podaje w jego pobliżu maksymalne statyczne obciążenia pionowe tego urządzenia; 3) suma maksymalnych nacisków osi nie może być mniejsza niż maksymalna masa całkowita pojazdu, a nacisk osi przedniej przy maksymalnym nacisku na oś tylną oraz maksymalnej masie całkowitej pojazdu nie może być mniejszy niż 30 % maksymalnej masy całkowitej; 4) dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przez pojazd samochodowy przyczepy z hamulcem nie może przekroczyć: a) wartości znamionowej urządzenia sprzęgającego, b) dopuszczalnej masy całkowitej tego pojazdu, c) maksymalnej masy ciągniętej określonej dla tego pojazdu przez producenta, d) 3.500 kg, z tym że w przypadku samochodu terenowego, zgodnie z definicją zawartą w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30), masa ta może ulec zwiększeniu do 150 % wartości wynikającej z wartości znamionowej urządzenia sprzęgającego przy zachowaniu pozostałych warunków. 5. Dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przez samochód osobowy przyczepy bez hamulca jest niższą wartością od: a) maksymalnej masy ciągniętej określonej dla tego pojazdu przez producenta lub połowy dopuszczalnej masy całkowitej tego pojazdu; należy zastosować mniejszą wartość; b) 750 kg. 6. Minimalne statyczne obciążenie pionowe urządzenia sprzęgającego nie może być mniejsze niż 25 kg, przy czym producent pojazdu podaje w instrukcji obsługi następujące dane: 1) maksymalne obciążenie urządzenia sprzęgającego; 2) miejsce mocowania tego urządzenia do konstrukcji pojazdu; 3) maksymalną odległość punktu sprzęgnięcia od osi tylnej pojazdu. 7. Zespół pojazdów składający się z samochodu osobowego i przyczepy, obciążonych do wartości maksymalnych mas, powinien ruszyć z miejsca co najmniej 5 razy w czasie 5 minut pod wzniesienie o nachyleniu 12 %. 8. Wymagania odnośnie mas motocykli, motorowerów, pojazdów czterokołowych oraz przyczep do tych pojazdów określa załącznik do dyrektywy 93/93/EWG 3), przy czym dopuszczalna masa całkowita motocykla jednośladowego nie może przekroczyć maksymalnej masy całkowitej określonej przez producenta, a maksymalna masa pojazdu nieobciążonego dla pojazdów trzy- i czterokołowych nie powinna przekraczać: 1) w przypadku pojazdów trójkołowych: a) motorowery - 270 kg, b) motocykle - 1.000 kg (bez uwzględniania masy akumulatorów przy napędzie elektrycznym); 2) w przypadku pojazdów czterokołowych: a) pojazdy czterokołowe lekkie - 350 kg, b) pojazdy czterokołowe inne niż lekkie do przewozu osób - 400 kg, c) pojazdy czterokołowe inne niż lekkie do przewozu rzeczy - 550 kg (bez uwzględniania masy akumulatorów przy napędzie elektrycznym). 9. Dopuszczalna masa całkowita pojazdów trzy- i czterokołowych nie może przekroczyć maksymalnej masy podanej przez producenta. 10. Dopuszczalna ładowność określona przez producenta dla pojazdów trzy- i czterokołowych nie może przekraczać w przypadku: 1) motoroweru trójkołowego - 300 kg; 2) pojazdu czterokołowego lekkiego - 200 kg; 3) motocykla trójkołowego: a) do przewozu rzeczy - 1.500 kg; b) do przewozu osób - 300 kg; 4) pojazdu czterokołowego innego niż lekki: a) do przewozu rzeczy - 1.000 kg; b) do przewozu osób - 200 kg. 11. Motocykle, motorowery i pojazdy czterokołowe mogą ciągnąć przyczepę o masie określonej przez producenta, ale nieprzekraczającej 50 % masy pojazdu nieobciążonego. 12. Dopuszczalna masa całkowita ciągnika rolniczego o kołach ogumionych nie może przekraczać 14 t, a jej udział na jedną z osi 10 ton. Udział obciążenia osi przedniej dla każdego stanu obciążenia ciągnika nie może być mniejszy niż 20% jego masy własnej. 13. Przepis ust. 2 i 5 pkt 1 lit. d stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 1998 r. § 4. 1. Przez oś pojedynczą rozumie się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 1,8 m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, a przez oś wielokrotną - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i nie większa niż 1,8 m. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do motocykli, motorowerów, samochodów osobowych i ciągników rolniczych. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, dla których przez oś pojedynczą rozumie się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2 m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, a przez oś wielokrotną - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i nie większa niż 2 m. § 5. 1. Nacisk osi nie może przekraczać w przypadku: 1) pojedynczej osi nienapędowej - 10 ton; 2) podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości (d) między osiami składowymi: a) mniej niż 1 m (d < 1,0) - 11 ton, b) pomiędzy 1,0 m a 1,3 m (1,0 ≤ d < 1,3) - 16 ton, c) pomiędzy 1,3 m a 1,8 m (1,3 ≤ d < 1,8) - 18 ton, d) 1,8 m lub więcej (1,8 ≤ d) - 20 ton; 3) potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości (d) między osiami składowymi: a) 1,3 m i mniej niż 1,3 m (d ≤ 1,3) - 21 ton, b) pomiędzy 1,3 m a 1,4 m (1,3 < d ≤ 1,4) - 24 tony; 4) pojedynczej osi napędowej: a) pojazdów, o których mowa w §3 ust. 1 pkt 2 i 3 - 11,5 tony, b) pojazdów, o których mowa w §3 ust. 1 pkt 4, 5, 6, 7, 8 i 9 - 11,5 tony; 5) podwójnej osi napędowej, przy odległości (d) między osiami składowymi: a) mniej niż 1 m (d < 1,0) - 11,5 tony, b) pomiędzy 1,0 m a 1,3 m (1,0 ≤ d < 1,3) - 16 ton, c) pomiędzy 1,3 m a 1,8 m (1,3 ≤ d < 1,8) - 18 ton albo 19 ton, jeżeli oś napędowa jest wyposażona w opony bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o którym mowa w §5c, albo jeżeli każda z osi napędowych jest wyposażona w opony bliźniacze, a maksymalny nacisk każdej z tych osi nie przekracza 9,5 tony. 2. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia wymagań, o których mowa w ust. 1, są wartości rzeczywiste."; 4) po § 5 dodaje się § 5a-5c w brzmieniu: "§ 5a. Wymagania w zakresie zwrotności pojazdów i zespołów pojazdów, z zastrzeżeniem §6 ust. 1, §7 ust. 1 i §8 ust. 1 określa pkt 7.6. załącznika nr 1 dyrektywy 97/27/WE 4). § 5b. Wymagania w zakresie maksymalnej dopuszczalnej masy ciągniętej określa pkt 2.2. załącznika nr IV dyrektywy 97/27/WE. § 5c. Warunki równoważności zawieszeń dla osi napędowej lub osi napędowych pojazdu określa załącznik nr II dyrektywy 96/53/WE 5)."; 5) w § 9: a) w ust. 1: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zadymienie spalin pojazdu z silnikiem o zapłonie samoczynnym, mierzone przy swobodnym przyspieszaniu silnika w zakresie od prędkości obrotowej biegu jałowego do maksymalnej prędkości obrotowej, wyrażone w postaci współczynnika pochłaniania światła, nie przekraczało: 2,5 m-1, a w odniesieniu do silnika z turbodoładowaniem 3,0 m-1, a w przypadku pojazdów wyprodukowanych po dniu 30 czerwca 2008 r. nie przekraczało 1,5 m-1;", - uchyla się pkt 4; b) uchyla się ust. 1a; 6) po §9 dodaje się § 9a w brzmieniu: "§ 9a. W samochodzie ciężarowym kategorii N1 o nadwoziu rodzaju AB, AC, AF lub BB, o których mowa w przepisach o homologacji pojazdów, mogą być wprowadzone zmiany konstrukcyjne polegające na zmianie ilości miejsc, jeżeli: 1) liczba miejsc nie przekracza osiem (bez kierowcy) i 2) P - ((M +75) + N x 68) ≤ N x 68, gdzie: P - dopuszczalna masa całkowita pojazdu w kg, M - masa własna pojazdu, N - liczba miejsc, nie licząc miejsca kierowcy."; 7) w § 57 ust. 1 i 3 otrzymują brzmienie: "1. Szerokość samochodu ciężarowego, ciągnika siodłowego i balastowego zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r. może wynosić do 2,7 m, jeżeli pojazdy te będą wyposażone w światła obrysowe, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 15." "3. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy, zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 13 marca 2003 r. może wynosić 42 tony."; 8) § 58 otrzymuje brzmienie: "§ 58. 1. Pojazdy zarejestrowane przed terminami określonymi w przepisach § 2 ust. 13 i 14, § 3 ust. 10, § 7 ust. 4 pkt 6, §11 ust. 1 pkt 18 i 19 oraz § 23 ust. 4 pkt 7 mogą spełniać wymagania zawarte w tych przepisach. 2. Przepisy §8 ust. 4 pkt 8 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 13 marca 2003 r."; 9) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1085) POZIOMY EMISJI ZANIECZYSZCZEŃ GAZOWYCH I WSPÓŁCZYNNIKA NADMIARU POWIETRZA λ LpPojazdPrędkość obrotowa silnikaZawartość CO w % objętości spalin, CH w ppm (cząstki na milion) oraz współczynnik λ dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy do dnia 30 września 1986 r.od dnia 1 października 1986 r. do dnia 30 czerwca 1995 r.od dnia 1 lipca 1995 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r.od dnia 1 maja 2004 r. 12345678910 COCOCOCHλCOλ 1MotocyklBieg jałowy5,54,54,5--4,5- 2Inny pojazd samochodowy1Bieg jałowy4,53,50,5100-0,3- 2.000 min-1 do 3.000 min-1--0,31000,97-1,030,20,97-1,03 ________ 1 Dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1996 r., wyposażonego w silnik o pojemności sokowej poniżej 700 cm3, dopuszcza się wartości określone w kolumnie 5; wartości podane w kolumnach 6, 7 i 8 nie dotyczą pojazdu, dla którego w świadectwie homologacji potwierdzono wartości wyższe, stanowiące dla tego pojazdu kryterium oceny. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884. 3) Dyrektywa 93/93/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie mas i wymiarów dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych (Dz. U. WE L 311 z 14.12.1993). 4) Dyrektywa 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnosząca się do mas i niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz zmieniająca dyrektywę 70/156/EWG (Dz. U. WE L 233 z 25.08.1997, z późn. zm.). 5) Dyrektywa 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych pojazdów kołowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz. U. WE L 235 z 19.09.1996, z późn. zm.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1081--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wynagrodzenia Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1082--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłat portowych 1083--z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opłat lotniskowych 1084--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania informacji przez załadowcę podstawiającego pod załadunek na statek towary niebezpieczne lub zanieczyszczające 1085--z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia 1086--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie harmonogramu wyposażania statków w System Automatycznej Identyfikacji 1087--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie harmonogramu wyposażania statków w rejestratory danych z podróży 1088--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie tworzenia i działania komitetów oraz współdziałania i konsultacji w porcie lotniczym 1089--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem 1090--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie świadectw dopuszczenia do eksploatacji typu budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz typu pojazdu kolejowego 1091--z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dla wyposażenia morskiego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1092--z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie terminów składania wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru, wzoru wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru oraz wzoru kwestionariusza technicznego 1093--z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie metod dokonywania oceny polowej, laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka, cech zewnętrznych materiału siewnego oraz metod oceny polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących grzybów objętych ochroną (Dz. U. Nr 168, poz. 1765) Na podstawie art. 50 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) gatunki dziko występujących grzybów: a) objętych ochroną ścisłą, b) objętych ochroną częściową, c) objętych ochroną częściową, które mogą być pozyskiwane, oraz sposoby ich pozyskiwania, d) wymagających ustalenia stref ochrony ich ostoi lub stanowisk oraz wielkość tych stref; 2) zakazy właściwe dla poszczególnych gatunków lub grup gatunków grzybów i odstępstwa od zakazów; 3) sposoby ochrony gatunków grzybów. § 2. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a, są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b, są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. c, oraz sposoby ich pozyskiwania, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 5. Gatunki, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. d, oraz wielkość stref ochrony ich ostoi lub stanowisk, są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 6. 1. W stosunku do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o których mowa w § 2, wprowadza się następujące zakazy: 1) zrywania, niszczenia i uszkadzania; 2) niszczenia ich siedlisk i ostoi; 3) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych, niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach; 4) pozyskiwania, zbioru, przetrzymywania, posiadania, preparowania i przetwarzania całych grzybów i ich części; 5) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany i darowizny grzybów żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych; 6) wwożenia z zagranicy i wywożenia poza granicę państwa grzybów żywych, martwych, przetworzonych i spreparowanych, a także ich części i produktów pochodnych. 2. W stosunku do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o których mowa w § 3 i 4, wprowadza się następujące zakazy: 1) zrywania, niszczenia i uszkadzania; 2) niszczenia ich siedlisk i ostoi; 3) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków chemicznych, niszczenia ściółki leśnej i gleby w ostojach; 4) pozyskiwania, zbioru. § 7. 1. Zakazy, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2 pkt 1-3, w stosunku do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o których mowa w § 2 i 3, z wyjątkiem gatunków oznaczonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia symbolem (1), nie dotyczą: 1) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej, jeżeli technologia prac uniemożliwia przestrzeganie zakazów; 2) usuwania grzybów niszczących materiały lub obiekty budowlane. 2. Zakazy, o których mowa w § 6 ust. 2, w stosunku do dziko występujących grzybów należących do gatunków, o których mowa w § 4, nie dotyczą pozyskiwania grzybów lub ich części i produktów pochodnych przez podmioty, które uzyskały zezwolenie wojewody na ich pozyskiwanie. § 8. Sposoby ochrony gatunków dziko występujących grzybów polegają w szczególności na: 1) zabezpieczaniu ostoi i stanowisk grzybów przed zagrożeniami zewnętrznymi; 2) zapewnianiu obecności i ochronie różnego rodzaju podłoża, na którym rozwijają się chronione gatunki grzybów, w szczególności: a) drzew w odpowiednim wieku i gatunku, b) rozkładającego się drewna, c) skał i głazów; 3) wykonywaniu zabiegów ochronnych utrzymujących właściwy stan siedliska grzybów, w szczególności: a) utrzymywaniu lub odtwarzaniu właściwych dla gatunku stosunków świetlnych, b) utrzymywaniu lub odtwarzaniu właściwego dla gatunku stanu gleby, c) utrzymywaniu lub odtwarzaniu właściwych dla gatunku stosunków wodnych, d) koszeniu siedliska, w sposób właściwy dla gatunku, e) wypasie zwierząt gospodarskich na obszarze siedliska, w sposób właściwy dla gatunku chronionego, f) regulowaniu liczebności roślin, grzybów i zwierząt mających wpływ na chronione gatunki; 4) obserwacji i dokumentowaniu (monitoring) stanowisk, ostoi i populacji gatunków; 5) zabezpieczaniu reprezentatywnej części populacji przez ochronę ex situ; 6) przywracaniu grzybów z hodowli ex situ do środowiska przyrodniczego; 7) przenoszeniu grzybów zagrożonych na nowe stanowiska; 8) edukacji w zakresie rozpoznawania gatunków chronionych i sposobów ich ochrony; 9) promowaniu technologii prac związanych z prowadzeniem racjonalnej gospodarki rolnej i leśnej, umożliwiających zachowanie ostoi i stanowisk gatunków chronionych. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW OBJĘTYCH OCHRONĄ ŚCISŁĄ* Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska GRZYBYFUNGI borowikowateBoletaceae 1borowik korzeniastyBoletus radicans 2borowik królewskiBoletus regius 3borowik (podgrzybek) pasożytniczyBoletus (Xerocomus) parasiticus 4poroblaszek żółtoczerwonyPhylloporus pelletieri 5szyszkowiec łuskowatyStrobilomyces strobilaceus czarkowateSarcoscyphaceae 6czareczka długotrzonkowaMicrostoma protracta 7czarka - wszystkie gatunkiSarcoscypha spp. flagowcowateMeripilaceae 8flagowiec olbrzymiMeripilus giganteus 9jamczatka białobrunatnaAntrodia albobrunnea 10żagwica listkowataGrifola frondosa gąskowateTricholomataceae 11dwupierścieniak cesarskiCatathelasma imperiale 12gąska olbrzymiaTricholoma colossus 13wilgotnica czapeczkowataHygrocybe calyptriformis gwiazdoszowateGeastraceae 14gwiazdosz - wszystkie gatunkiGeastrum spp. 15wieloporek gwiaździstyMyriostoma coliforme jodłownicowateBondarzewiaceae 16jodłownica górskaBondarzewia mesenterica kisielcowateExidiaceae 17płomykówka galaretowataTremiscus helvelloides kolcownicowateBankeraceae 18kolczakówka - wszystkie gatunkiHydnellum spp. 19sarniak - wszystkie gatunkiSarcodon spp. 20szaraczek łuseczkowatyBoletopsis grisea kustrzebkowatePezizaceae 21koronica ozdobnaSarcosphaera coronaria lakownicowateGanodermataceae 22lakownica lśniącaGanoderma lucidum maślakowateSuillaceae 23maślak (borowiec) dętySuillus (Boletinus) cavipes 24maślak trydenckiSuillus tridentinus 25maślak żółtawySuillus flavidus miękuszowateHapalopilaceae 26miękusz szafranowyHapalopilus croceus ozorkowateFistulinaceae 27ozorek dębowyFistulina hepatica pałeczkowateTulostomataceae 28pałeczka - wszystkie gatunkiTulostoma spp. pniarkowateFomitopsidaceae 29amylek lapońskiAmylocystis lapponica 30pniarek (modrzewnik) lekarski (1)Fomitopsis (Laricifomes) officinalis 31pniarek różowyFomitopsis rosea purchawkowateLycoperdaceae 32kurzawka bagiennaBovista paludosa 33purchawica olbrzymiaLangermannia gigantea siatkolistowateGomphaceae 34buławka obciętaClavariadelphus truncatus 35buławka pałeczkowataClavariadelphus pistillaris 36buławka spłaszczonaClavariadelphus ligula 37siatkolist maczugowatyGomphus clavatus smardzowateMorchellaceae 38krążkówka żyłkowanaDisciotis venosa 39naparstniczka czeskaVerpa bohemica 40naparstniczka stożkowataVerpa conica 41smardz jadalnyMorchella esculenta 42smardz półwolnyMorchella gigas 43smardz stożkowatyMorchella conica 44smardz wyniosłyMorchella elata soplówkowateHericiaceae 45soplówka - wszystkie gatunkiHericium spp. sromotnikowatePhallaceae 46mądziak psiMutinus caninus 47sromotnik fiołkowyPhallus hadriani szmaciakowateSparassidaceae 48szmaciak - wszystkie gatunkiSparassis spp. tęgoskórowateSclerodermataceae 49promieniak wilgociomierzAstraeus hygrometricus truflowateTuberaceae 50trufla wgłębionaTuber mesentericum żagwiowatePolyporaceae 51oranżowiec bladożółtyPycnoporellus alboluteus 52żagiew okółkowaPolyporus umbellatus POROSTYLICHENES chrobotkowateCladoniaceae 53chrobotek alpejskiCladonia stellaris 54chrobotek czarniawyCladonia stygia 55karlinka brodawkowataPycnothelia papillaria chróścikowateStereocaulaceae 56chróścik - wszystkie gatunkiStereocaulon spp. czasznikowateIcmadophilaceae 57czasznik modrozielonyIcmadophila ericetorum granicznikowateLobariaceae 58granicznik - wszystkie gatunki (1)Lobaria spp. 59podgranicznik - wszystkie gatunki (1)Sticta spp. 60tarczynka przygraniczna (1)Lobarina scrobiculata kruszownicowateUmbilicariaceae 61kruszownica - wszystkie gatunkiUmbilicaria spp. 62pęcherzyca nadobnaLasallia pustulata obrostowatePhysciaceae 63obrostnica - wszystkie gatunkiAnaptychia spp. 64turzynka okazała (1)Heterodermia speciosa odnożycowateRamalinaceae 65odnożyca rynienkowata (1)Ramalina calicaris 66odnożyca włosowata (1)Ramalina thrausta 67odnożyca - pozostałe gatunkiRamalina - pozostałe gatunki pawężnicowatePeltigeraceae 68dołczanka - wszystkie gatunkiSolorina spp. 69pawężnica - wszystkie gatunkiPeltigera spp. pawężniczkowateNephromataceae 70pawężniczka - wszystkie gatunkiNephroma spp. puchlinkowateThelotremaceae 71puchlinka ząbkowataThelotrema lepadinum tarczownicowateParmeliaceae 72biedronecznik - wszystkie gatunkiPunctelia spp. 73brunka DelisaNeofuscelia delisei 74czerniaczek alpejskiAllantoparmelia alpicola 75cienik - wszystkie gatunkiPseudephebe spp. 76kobiernik - wszystkie gatunki (1)Parmotrema spp. 77koralinka rozgałęzionaAllocetraria madreporiformis 78mąklik otrębiastyPseudevernia furfuracea 79nibypłucnik - wszystkie gatunkiCetrelia spp. 80oskrzelka rynienkowataFlavocetraria cucullata 81pawężnik Laurera (1)Tuckernaria laureri 82płaskotka reglowaParmeliopsis hyperopta 83płaskotka rozlanaParmeliopsis ambigua 84płucnica płotowaCetraria sepincola 85płucnica zielonawaCetraria chlorophylla 86płucniczka DelisaCetrariella delisei 87płucnik modryPlatismatia glauca 88popielak pylastyImshaugia aleurites 89przylepka - wszystkie gatunkiMelanelia spp. 90przystrumyczek pustułkowyHypotrachyna revoluta 91pustułka - wszystkie gatunki, z wyjątkiem pustułki pęcherzykowatejHypogymnia spp., z wyjątkiem Hypogymnia physodes 92szarzynka - wszystkie gatunkiParmelina spp. 93tapetka - wszystkie gatunkiArctoparmelia spp. 94tarczownica - wszystkie gatunki, z wyjątkiem tarczownicy bruzdkowanejParmelia spp., z wyjątkiem Parmelia sulcata 95tarczynka dziurkowanaMenegazzia terebrata 96wabnica kielichowataPleurosticta acetabulum 97zeżyca seledynowa (1)Flavopunctelia flaventior 98złotlinka jaskrawaVulpicida pinastri 99żełuczka - wszystkie gatunki, z wyjątkiem żełuczki izydiowejXanthoparmelia spp., z wyjątkiem Xanthoparmelia conspersa 100żółtlica chropowataFlavoparmelia caperata 101brodaczka - wszystkie gatunkiUsnea spp. 102mąkla odmiennaEvernia mesomorpha 103mąkla rozłożysta (1)Evernia divaricata 104rożynka posępnaCornicularia nomoerica 105włostka - wszystkie gatunkiBryoria spp. 106żyłecznik zwisającyAlectoria sarmentosa złociszkowateChrysotrichaceae 107złociszek jaskrawyChrysothrix candelaris złotorostowateTeloschistaceae 108błyskotka - wszystkie gatunkiFulgensia spp. 109jaskrawiec morskiCaloplaca marina Objaśnienia: * Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które wyróżniono następująco: - wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD, - małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin. Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą. (1) - gatunki, dla których nie stosuje się określonych w § 7 ust. 1 do rozporządzenia odstępstw od zakazów. ZAŁĄCZNIK Nr 2 GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW OBJĘTYCH OCHRONĄ CZĘŚCIOWĄ* Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska GRZYBYFUNGI szczecinkowcowateHymenochaetaceae 1włóknouszek ukośnyInonotus obliquus POROSTYLICHENES chrobotkowateCladoniaceae 2chrobotek leśny (w tym dawniej wyróżniany chrobotek łagodny)Cladonia arbuscula (incl. Cladonia mitis) 3chrobotek najeżonyCladonia portentosa 4chrobotek reniferowyCladonia rangiferina 5chrobotek smukłyCladonia ciliata tarczownicowateParmeliaceae 6mąkla tarniowaEvernia prunastri 7płucnica darenkowaCetraria muricata 8płucnica islandzkaCetraria islandica 9płucnica kędzierzawaCetraria ericetorum 10płucnica kolczastaCetraria aculeata Objaśnienia: * Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które wyróżniono następująco: - wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD, - małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin. Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą. ZAŁĄCZNIK Nr 3 GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW OBJĘTYCH OCHRONĄ CZĘŚCIOWĄ, KTÓRE MOGĄ BYĆ POZYSKIWANE, ORAZ SPOSOBY ICH POZYSKIWANIA* Lp.Nazwa polskaNazwa łacińskaSposób pozyskiwania GRZYBYFUNGI szczecinkowcowateHymenochaetaceae 1włóknouszek ukośnyInonotus obliquusręczny zbiór owocników POROSTYLICHENES tarczownicowateParmeliaceae 2płucnica islandzkaCetraria islandicaręczny zbiór plech Objaśnienia: * Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które wyróżniono następująco: - wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD, - małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin. Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą. ZAŁĄCZNIK Nr 4 GATUNKI DZIKO WYSTĘPUJĄCYCH GRZYBÓW WYMAGAJĄCYCH USTALENIA STREF OCHRONY ICH OSTOI LUB STANOWISK* Lp.Nazwa polskaNazwa łacińskaWielkość strefy ochrony POROSTYLICHENES granicznikowateLobariaceae 1granicznik płucnikLobaria pulmonariaw promieniu do 100 m od granic stanowiska tarczownicowateParmeliaceae 2brodaczka kędzierzawaUsnea subfloridanaw promieniu do 50 m od granic stanowiska 3brodaczka kępkowaUsnea hirtaw promieniu do 50 m od granic stanowiska 4brodaczka zwyczajnaUsnea filipendulaw promieniu do 50 m od granic stanowiska Objaśnienia: * Gatunki grzybów zostały pogrupowane w wyższe jednostki systematyczne, które wyróżniono następująco: - wielkimi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy GROMAD, - małymi literami, czcionką pogrubioną wyróżniono nazwy rodzin. Nazwy łacińskie gatunków, rodzin i gromad wyróżniono dodatkowo czcionką pochyłą. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 134, poz. 1438). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 743--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 744--z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 169, poz. 1766) Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) użytkowniku infrastruktury portowej - rozumie się przez to każdą osobę fizyczną lub prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej korzystającą z tej infrastruktury,"; 2) w art. 8: a) w ust. 2 uchyla się pkt 3, b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Opłaty portowe, z zastrzeżeniem ust. 4, pobiera od użytkowników infrastruktury portowej podmiot zarządzający portem, mając na względzie zasady równego traktowania i niedyskryminacji użytkowników infrastruktury portowej oraz racjonalnego gospodarowania. 4. Opłatę przystaniową i pasażerską za użytkowanie infrastruktury portowej, którą zarządza podmiot niebędący podmiotem zarządzającym portem, pobiera właściciel tej infrastruktury albo podmiot, który włada infrastrukturą portową na podstawie umów o odpłatne korzystanie.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Podmioty, o których mowa w ust. 3 i 4, pobierają opłaty portowe w wysokości uzależnionej od rodzaju tych opłat, typów i wielkości statków, czasu użytkowania infrastruktury portowej oraz rodzaju ruchu pasażerskiego. 4b. Podmioty, o których mowa w ust. 3 i 4, są obowiązane do określenia ich wysokości i podania do wiadomości publicznej informacji o wysokości tych opłat, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie.", d) uchyla się ust. 7; 3) dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską w trybie art. 23 ust. 1 obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości spoczywa na dyrektorze właściwego urzędu morskiego."; 4) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. Statuty spółek, o których mowa w art. 13 ust. 1-3, uchwala walne zgromadzenie wspólników po uzgodnieniu ich treści z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej."; 5) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską w trybie art. 23 ust. 1 zadania i uprawnienia podmiotu zarządzającego określone w: 1) art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 8 ust. 2 pkt 1 i ust. 3, 4a i 4b oraz art. 11a - wykonuje dyrektor właściwego urzędu morskiego, 2) art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 4-6, art. 8 ust. 2 pkt 2 i 4 oraz ust. 3, 4a i 4b - wykonuje gmina. 2. Wpływy z tytułu opłat portowych pobieranych przez dyrektora właściwego urzędu morskiego lub gminę, o których mowa w ust. 1, stanowią, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 4, odpowiednio dochód budżetu państwa lub gminy.". Art. 2. Dyrektorzy urzędów morskich, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, przekażą organom gminy dokumentację niezbędną do wykonywania przez gminę zadań i uprawnień określonych w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 3. Do czasu przejęcia przez gminę zadań i uprawnień, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, zadania i uprawnienia te należą do dyrektora właściwego urzędu morskiego. Art. 4. Opłaty portowe, wynikające z umów handlowych zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, pobiera się według stawek opłat wynikających z tych umów. Art. 5. Termin określony w art. 3 ustawy z dnia 18 czerwca 1999 r. o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich (Dz. U. Nr 62, poz. 685) ulega przedłużeniu do dnia 31 grudnia 2005 r. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5, stosuje się po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie ustalenia granic, zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowości statusu miasta (Dz. U. Nr 169, poz. 1767) Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 1 stycznia 2005 r. ustala się granice następujących gmin: 1) w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim - gminy o statusie miasta Kamienna Góra i gminy Kamienna Góra przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy o statusie miasta Kamienna Góra części obszaru wsi Ptaszków, stanowiącego część obrębu ewidencyjnego Ptaszków, to jest działek o numerach 136/11-136/13 o łącznej powierzchni 5,97 ha z gminy Kamienna Góra; 2) w województwie lubelskim, w powiecie opolskim - gminy Łaziska, i w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim - gminy Solec nad Wisłą przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Łaziska obszarów: wsi Kępa Gostecka, stanowiącej obręb ewidencyjny Kępa Gostecka o powierzchni 491,56 ha, i wsi Kępa Solecka, stanowiącej obręb ewidencyjny Kępa Solecka o powierzchni 214,55 ha z gminy Solec nad Wisłą; 3) w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim - gminy Olkusz i gminy Bolesław przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Olkusz części obszaru wsi Bolesław, stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Bolesław, to jest część działki numer 1641 o powierzchni 8,11 ha z gminy Bolesław. Granica zachodnia terenu przemieszczanego przebiega prostoliniowo od istniejącego punktu granicznego nr 1018 w kierunku południowo-zachodnim do projektowanego punktu granicznego nr 102. Od projektowanego punktu nr 102 granica przebiega prostoliniowo do projektowanego punktu granicznego nr 101, w którym ulega załamaniu, i dalej przebiega prostoliniowo w kierunku południowo-zachodnim do istniejącego punktu granicznego nr 13. Granica południowa terenu przebiega od istniejącego punktu granicznego nr 13 w kierunku wschodnim do punktu granicznego nr 9 i dalej do istniejącego punktu granicznego nr 1032, wzdłuż północnej krawędzi drogi. Granice północna i wschodnia przebiegają według dotychczasowego przebiegu granic ewidencyjnych obrębu Pomorzany ujawnionego w operacie ewidencji gruntów i budynków; 4) w województwie mazowieckim: a) w powiecie płońskim - gminy o statusie miasta Raciąż i gminy Raciąż przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy o statusie miasta Raciąż części obszarów obrębów ewidencyjnych: Folwark-Raciąż, to jest działek o numerach: 1653/1,1653/3, 1653/4, 1654, 1655/2, 1655/3, 1660/1, 1661/1, 1661/2, 1662/1, 1663/1, 1665/3, 1665/6, 1675/1, 1676/1 i 1677/1 o łącznej powierzchni 24,51 ha, Pólka-Raciąż, to jest działek o numerach: 491/4, 492/4, 493/4, 494/4, 495/4, 496/4, 497/6, 497/10, 498/4, 499/1, 499/6, 500/4, 502/6, 502/10, 504/4, 505/2-505/4, 507/4, 508, 509/4, 510/4, 511/4, 512/4, 513, 516/23, 551/2, 553/3, 554/3, 555/4, 556/4, 557/3, 557/4, 558/3, 559/3, 559/4, 560/3, 560/4, 561/3, 562/3, 562/4, 563/1, 563/2, 564/1, 573/3, 574/3, 575-579, 580/2-580/4, 581/2, 581/3, 581/4, 582/1, 582/2, 583/1, 583/3, 583/4, 584, 585, 599/2, 669/5, 669/6, 670/5, 670/6, 672/5, 672/6, 674/5, 674/6, 676/5, 676/6, 678/5, 678/6, 679/5, 679/6, 680/5, 680/6, 681/5, 681/6, 695/5, 695/7, 695/8, 695/13-695/17, 696/6, 697/5, 697/6, 698/5, 698/6, 699, 700/3, 700/5, 700/6, 701/5, 701/6, 702/5, 702/6, 703/1, 703/2, 704/1, 704/2, 705, 707, 709, 714/1-714/11, 716, 718, 720, 722, 724-728, 732, 733/1, 733/2, 734-737, 738/2-738/4, 739/1, 739/2, 740, 741, 744/1, 744/2, 745/1, 745/2, 746/1, 746/2, 747/1, 747/2, 748, 749/1, 749/2, 750, 751/1, 751/2, 752, 753/1-753/3, 754-758, 760-762, 763/2, 770/3, 771/3, 772/3, 772/4, 773/3, 773/4, 774/1, 774/2, 775/1, 775/2, 776-786, 787/2, 791/1, 792/2, 792/5, 792/6, 796/4, 796/7, 796/10, 796/11, 797/2, 798, 799/2, 800-804, 805/1, 805/2, 806-814, 815/1-815/4, 816-827, 828/1, 829-831, 832/1, 832/2, 833-845, 846/1, 847-862, 863/1, 863/2, 864-867, 868/1, 868/2, 869/1, 869/2, 870, 871/1-871/3, 1014-1024, 1025/1, 1025/2, 1026-1029, 1228-1236, 1238-1241, 1245/1, 1245/2, 1246/1, 1246/2, 1247, 1254 i 1272/1 o łącznej powierzchni 333,92 ha, Sierakowo, to jest działek o numerach: 1-5, 6/2-6/4, 7-11, 25/139-25/143, 25/147, 26/1, 56, 57/2-57/4, 58-61, 62/1, 63-68, 69/1, 70/1, 71/1, 74/1, 74/3, 76-82, 83/1 i 109/1 o łącznej powierzchni 74,08 ha, oraz Witkowo, to jest działek o numerach: 1/8, 1/10, 1/12, 2/2, 3/1, 4/1, 110/1 i 111/1 o łącznej powierzchni 1,13 ha z gminy Raciąż, b) w powiecie wołomińskim - gminy Wołomin i gminy Poświętne przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Wołomin obszaru sołectwa Cięciwa stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Ostrowik, to jest działek o numerach: 1/5-1/12, 2/1-2/4, 3/1-3/6, 4-12, 13/2-13/4, 14, 15/2-15/4, 16/1-16/5, 17/1, 17/2, 18/1, 18/2, 19-38, 39/1-39/3, 40/2-40/4, 41/1, 41/2, 42/2-42/7, 42/10-42/16, 43/1, 43/2, 44/1, 44/2, 45-49, 50/1, 50/2, 51, 52, 53/2-53/6, 54/1, 54/2, 54/4, 54/8, 54/9, 54/11-54/18, 55-60, 61/1, 61/2, 62/1, 62/2, 63/1, 63/2, 64-93, 94/1, 94/2, 95/1, 95/2, 96/1, 96/2, 97-121, 122/1, 122/2, 123, 124/1, 124/3-124/6, 125-141, 142/1, 142/2, 143/1, 143/2, 144/1, 144/2, 145-190, 191/1, 191/2, 192/1, 192/2, 193/1, 193/2, 194-211, 212/2-212/4, 213/2, 214/2, 214/4-214/6, 215, 217, 219/1-219/9, 221/1-221/3, 223/1-223/9, 225-235, 236/1, 236/2, 237-243, 259, 261, 480, 481, 483-487, 492, 493, 495-501 o łącznej powierzchni 201,07 ha z gminy Poświętne, c) w powiecie wyszkowskim: - gminy Somianka i gminy Wyszków przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Somianka części obszaru wsi Gulczewo, stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Gulczewo, to jest działek o numerach: 1070-1139, 1140/1, 1140/2, 1141/1, 1141/2, 1142-1242, 1244-1262, 1266-1283, 1284/1, 1284/2, 1285-1308, 1309/1, 1309/2, 1310/1, 1311, 1312/1, 1313/1, 1314-1319, 1320/1-1320/16, 1320/18-1320/29, 1321, 1322/1-1322/11, 1323-1325, 1326/1-1326/9, 1327-1334, 1335/1, 1335/2, 1365-1404 i 1513-1524 o łącznej powierzchni 99,55 ha z gminy Wyszków, - gminy Wyszków i gminy Somianka przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Wyszków części obszaru wsi Kręgi, stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Kręgi Stare, to jest działek o numerach: 473, 474/1-474/3, 1021/1, 1021/3, 1021/4, 1022-1027, 1028/1, 1028/2, 1029, 1030/1, 1030/2, 1031, 1033/1, 1033/2,1034-1039, 1202-1204, 1205/1, 1207/2, 1207/4, 1208/3, 1209/1, 1212/2, 1212/3, 1214, 1215, 1216/1, 1216/2, 1260-1279, 1310-1347, 1348/1, 1348/2 i 1349-1354 o łącznej powierzchni 85,97 ha z gminy Somianka, d) w powiecie żyrardowskim - gminy Mszczonów i gminy Radziejowice przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Mszczonów obszarów: wsi Olszówka, stanowiącej obręb ewidencyjny Olszówka o powierzchni 242,04 ha, wsi Nowy Dworek, stanowiącej obręb ewidencyjny Nowy Dworek o powierzchni 96,93 ha, i wsi Wręcza, stanowiącej dwa obręby ewidencyjne Wręcza i Wręcza A o łącznej powierzchni 366,33 ha z gminy Radziejowice; 5) w województwie podkarpackim, w powiecie leżajskim - gminy o statusie miasta Leżajsk i gminy Nowa Sarzyna przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy o statusie miasta Leżajsk części obszaru wsi Jelna, stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Jelna, to jest działek o numerach: 3179-3190, 3192-3216, 3217/1, 3217/2, 3218-3224, 3226-3247, 3248/1-3248/3, 3250/1-3250/5, 3250/7, 5491/3-5491/13, 5499, 5515 oraz część działki nr 3255 (droga gminna) i część działki nr 3253 (droga wojewódzka) - o łącznej powierzchni 31,63 ha z gminy Nowa Sarzyna; 6) w województwie pomorskim: a) w powiecie bytowskim - gminy Tuchomie i gminy Bytów przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Tuchomie części obszaru obrębu ewidencyjnego Płotowo, to jest działek o numerach 225/4-225/8 o łącznej powierzchni 4,62 ha z gminy Bytów, b) w powiecie chojnickim - gminy Konarzyny i gminy Chojnice przez włączenie do dotychczasowego obszaru gminy Konarzyny części obszaru obrębu ewidencyjnego Kopernica, to jest działek o numerach 149 i 150 o łącznej powierzchni 0,66 ha z gminy Chojnice; 7) w województwie wielkopolskim, miasta na prawach powiatu Poznań i w powiecie poznańskim - gminy Mosina przez włączenie do dotychczasowego obszaru miasta na prawach powiatu Poznań części obszaru wsi Daszewice, stanowiącego część obszaru obrębu ewidencyjnego Daszewice, to jest działek o numerach: 556-558, 559/1-559/3, 559/5, 559/6, 560-564, 565/1, 565/2, 566-573 o łącznej powierzchni 6,33 ha z gminy Mosina. § 2. Z dniem 1 stycznia 2005 r. nadaje się status miasta miejscowości Olszyna, w gminie Olszyna, w powiecie lubańskim, w województwie dolnośląskim. § 3. Z dniem 1 stycznia 2005 r. ustala się granice następujących miast: 1) w województwie dolnośląskim: a) w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna - miasta Olszyna obejmujące obszar wsi Olszyna, stanowiący obręb ewidencyjny Olszyna o powierzchni 2026,00 ha z gminy Olszyna, b) w powiecie polkowickim, w gminie Polkowice - miasta Polkowice przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Trzebcz, to jest działek o numerach: 136/1, 137/1, 155/2, 155/5-155/7, 156/1, 156/2, 157/2, 157/5-157/7, 158/1, 159-162, 163/1, 163/3, 164/1, 164/3, 165/1, 165/2, 179/9, 179/11-179/14, 179/16, 180/5, 180/7-180/10, 183/4-183/10, 183/13, 183/15, 183/22-183/32, 183/35-183/42, 184/7, 184/8, 185/1, 187/1, 187/11, 195/1, 195/4-195/7, 196/3-196/6, 241/328, 243/327, 270/331, 271/331, 344/333, 363/314, 378/1, 378/3, 378/4, 381/1, 381/2, 385/1-385/4, 386/1, 386/2, 389, 390, 393, 394, 397-402, 403/1, 403/2, 404/1, 404/2, 405, 406/1, 406/5, 406/8, 406/10, 406/11, 406/13, 406/15-406/30, 406/32, 406/33, 430/1, 430/2, 431, 432, 449, 450/1-450/3, 451/230, 452/230, 453, 454/314, 465/329, 466, 467/330, 468, 471, 472/332, 475/333, 476/333, 478/334, 483-485, 487-491, 493, 494/333, 496/332, 497/332, 505/327, 511/333, 512/333, oraz części obszaru obrębu ewidencyjnego Polkowice Dolne, to jest działek o numerach: 68, 69, 70/385, 71/394, 72-76, 77/2-77/7, 78/3-78/6, 78/8, 78/9, 78/11, 78/12, 78/15-78/18, 78/20-78/23, 78/27-78/30, 79/1, 79/2, 80, 81/1, 81/2, 82, 83/4-83/9, 83/11-83/16, 83/20-83/25, 83/27, 83/29, 83/30, 83/32, 83/33, 83/35-83/42, 84, 85, 86/1-86/3, 87, 88/3-88/6, 89-124, 126, 127, 128/3-128/5, 128/7-128/16, 129/1-129/3, 129/5-129/7, 134/1-134/3, 135-163, 164/1-164/3, 165, 166, 167/1, 167/2, 168-179, 182/1, 182/2, 183, 184, 185/2-185/5, 186-193, 194/1, 194/3-194/7, 195/1, 195/2, 196-202, 203/1, 203/2, 204-206, 207/1, 207/2, 207/4, 207/5, 208-216, 217/1, 217/2, 218, 219/1, 219/3, 220/1, 220/4-220/7, 220/9-220/11, 221/1, 221/2, 222/1-222/5, 222/7, 222/10-222/25, 223/2, 223/3, 223/6, 223/8, 223/9, 224-229, 230/2, 231/2, 232-248, 249/1, 249/2, 250/1-250/3, 251/1-251/5, 252-262, 263/1, 263/3, 263/4, 264/1, 264/2, 265/1-265/3, 266, 267/1-267/6, 268, 269/1, 269/4-269/7, 270/2-270/5, 271-275, 276/1-276/5, 277-279, 280/1, 280/2, 281, 282/2, 282/3, 282/5, 282/6, 282/8-282/15, 282/17, 282/18, 283-294, 295/1-295/3, 296, 297/1, 297/2, 298-304, 305/1, 305/2, 306/1, 306/2, 307-344, 345/1, 345/2, 346-349, 350/1-350/12, 351/1, 351/2, 352-358, 359/1-359/6, 360-362, 363/1, 363/2, 364-366, 367/1-367/6, 368-384, 385/3-385/8, 385/10-385/16, 386-394, 395/1, 395/2, 396-455, 456/1, 456/2, 457, 459/1-459/6, 460, 461/385, 462, 463, 464/385, 465-469, 470/1, 470/2, 471/1, 471/2, 472-480, 481/1-481/3, 482-517, 518/1-518/4, 518/6-518/9, 519-553, 554/1-554/3, 555, 556/2- 556/5, 559-564, 565/1-565/8, 565/10-565/12, 566-570, 571/385, 572/385, 573-575, 577-579, 580/1, 580/4-580/6, 580/8-580/11, 581, 582, 583/1-583/3, 584-592, 593/1-593/4, 593/6, 593/7, 594-596, 597/1-597/7, 598, 599, 600/1, 600/2, 601, 602, 603/3, 603/5, 603/7-603/13, 603/15-603/18, 603/20, 603/21, 604/1, 604/2, 604/4, 604/6, 604/7, 605, 606/1, 606/2, 607-615, 616/1-616/15, 617/1-617/4, 618/1, 618/2, 618/6-618/18, 619, 620/1-620/8, 621/2-621/10, 622/1, 622/3-622/6, 623/1-623/5, 624/1, 624/2, 624/5-624/10, 625/1-625/13, 626/1-626/3, 627-630, 631/3, 631/5-631/10, 632/1-632/4, 633-646, 647/1, 647/2, 648, 649/1, 649/2, 650-670, 671/1-671/4, 671/6-671/8, 672- 676, 677/2-677/11, 677/13-677/22, 678/1, 678/2, 679-683, 684/1-684/6, 685/1-685/7, 686-691, 692/1-692/12, 693, 694, 695/1-695/7, 696/1-696/10, 697/1-697/5, 698/1-698/3, 699/2-699/16, 700/1-700/3, 701/2-701/25, 702/1-702/3, 703/1-703/3, 704/1-704/3, 705/1, 705/2, 706-709, 713-717, 718/1, 718/2, 719, 720/1, 720/3-720/6, 721-730, 731/2-731/18, 731/20-731/35, 732, 733/1-733/6, 734/1-734/3, 735-745, 746/1-746/3, 747, 748, 749/1, 749/2, 750-806, 807/1, 807/3, 807/4, 808/274, 809/269, 810/268, 811/267, 812/266, 813-820, 821/1-821/9, 821/12-821/17, 822/277, 823, 824, 825/1-825/4, 826/1, 826/2, 826/4, 826/5, 827, 828/1, 828/2, 829/276, 830/275, 831-839, 840/1-840/3, 841, 842/1-842/4, 842/6-842/8, 843/1, 843/2, 844, 845/1, 845/3-845/7, 846-852 o łącznej powierzchni 1.496,33 ha z gminy Polkowice; 2) w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Opoczno - miasta Opoczno przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru sołectwa Januszewice, stanowiącego część obrębu ewidencyjnego Januszewice, to jest działek o numerach: 564, 595/2-595/16, 595/19-595/21, 595/23-595/29, 596/2-596/40, 597, 599, 603-605, 608/2, 608/4, 608/5, 608/7, 608/10-608/16, 608/20, 608/21, 608/23-608/26 i 625 o łącznej powierzchni 84,72 ha z gminy Opoczno; 3) w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz - miasta Olkusz przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru wsi Żurada, stanowiącego część obrębu ewidencyjnego Żurada, to jest działek o numerach: 72/8, 72/10-72/21, 72/38-72/44 i 72/47-72/56 o łącznej powierzchni 2,78 ha z gminy Olkusz; 4) w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Ropczyce - miasta Ropczyce przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Gnojnica, to jest działek o numerach: 13/1, 14/2-14/5, 61, 68/1, 68/2 o łącznej powierzchni 5,72 ha z gminy Ropczyce; 5) w województwie pomorskim: a) w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty - miasta Prabuty przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Julianowo, to jest działek o numerach: 465-468, 470, 471/1, 471/3-471/6, 472, 473/2-473/4, 474, 482, 483, 484/1, 484/2, 485, 486, 487/1, 487/2, 488/2-488/4, 489-494, 495/1, 495/2, 496, 497, 498/2-498/6, 499, 500/1-500/8, 500/10-500/12, 501, 502, 503/2-503/4, 503/6, 503/7, 503/9-503/12, 504-508, 509/1, 509/2, 510/1-510/5, 511, 512, 513/1, 513/2, 514, 515/2-515/4, 516, 517/2, 517/3, 519, 520, 523-526, 527/1, 527/2, 528-531 i 570-608 o łącznej powierzchni 138,36 ha z gminy Prabuty, b) w powiecie malborskim, w gminie Nowy Staw - miasta Nowy Staw przez włączenie do dotychczasowego obszaru części obszaru obrębu ewidencyjnego Stawiec, to jest działek o numerach: 29/3-29/7, 33, 34, 42/1, 44/2, 44/3, 44/5, 82, 136/17-136/23, 138/6, 138/7, 138/9-138/20 i 138/23 o łącznej powierzchni 17,37 ha z gminy Nowy Staw. § 4. 1. Z dniem 1 stycznia 2005 r. zmienia się: 1) w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim - nazwę gminy Grążawy z siedzibą władz w Grążawach na Bartniczka z siedzibą władz w Bartniczce; 2) w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim - siedzibę władz gminy Popów z Popowa na Zawady. 2. Z dniem 1 stycznia 2006 r. zmienia się w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim siedzibę władz gminy Lasowice Wielkie z Lasowic Małych na Lasowice Wielkie. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 lipca 2004 r. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203 i Nr 167, poz. 1759. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie przypadków, w których do szkoły dla dorosłych można przyjąć osobę, która ukończyła 16 albo 15 lat (Dz. U. Nr 169, poz. 1768) Na podstawie art. 22 ust. 2a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do szkoły podstawowej lub gimnazjum dla dorosłych można przyjąć osobę, która najpóźniej w dniu rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych ukończyła 16 lat, a w przypadku uczestników Ochotniczych Hufców Pracy - 15 lat, jeżeli osoba ta ma opóźnienie w cyklu kształcenia i nie rokuje ukończenia szkoły podstawowej lub gimnazjum dla dzieci i młodzieży. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 134, poz. 1426). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 109, poz. 1161, Nr 145, poz. 1532 i Nr 162, poz. 1690. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 1619--podpisana w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1620--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy w zwalczaniu przestępczości, podpisanej w Warszawie dnia 19 czerwca 2002 r. UMOWA 1621--podpisana w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1622--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i innej poważnej przestępczości, podpisanej w Madrycie dnia 27 listopada 2000 r. UMOWA 1623--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisana w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1624--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innego rodzaju przestępczości, podpisanej w Mieście Meksyku dnia 25 listopada 2002 r. UMOWA 1625--podpisana w Warszawie dnia 11 lipca 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i innych rodzajów przestępstw, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1626--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i innych rodzajów przestępstw, podpisanej w Warszawie dnia 11 lipca 2001 r. DOKUMENT WYPOWIEDZENIA 1627--Konwencji handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r. pomiędzy Polską a Szwajcarią OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1628--z dnia 4 czerwca 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r. pomiędzy Polską a Szwajcarią, w związku z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1629--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1630--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie ustalania jakości handlowej tusz wieprzowych 1631--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego przeprowadzenie kontroli granicznej przesyłki środków żywienia zwierząt oraz sposobu jego wystawiania i wypełniania 1632--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie konkursu ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce (Dz. U. Nr 169, poz. 1769) Na postawie art. 53 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce; 2) dokumenty uważane za równoważne z depozytem w gotówce, mające wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organy celne jako zabezpieczenie; 3) sposób potwierdzenia przez organ celny złożenia zabezpieczenia. § 2. Dłużnik lub osoba, o której mowa w art. 189 ust. 1 lub 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwani dalej "zobowiązanym", mogą złożyć zabezpieczenie co najmniej w jeden z następujących sposobów: 1) wpłacając kwotę zabezpieczenia gotówką w kasie jednostki organizacyjnej urzędu celnego lub na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej właściwej miejscowo dla tego urzędu w banku krajowym, w placówce pocztowej lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej; 2) udzielając bankowi krajowemu, prowadzącemu rachunek bankowy zobowiązanego, dyspozycji polecenia przelewu kwoty zabezpieczenia na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej; 3) składając w jednostce organizacyjnej urzędu celnego czek gotówkowy lub rozrachunkowy, wystawiony przez zobowiązanego na kwotę zabezpieczenia, potwierdzony do wysokości tej kwoty przez bank krajowy prowadzący rachunek bankowy zobowiązanego; 4) składając w urzędzie celnym dokumenty płatnicze, o których mowa w § 3, na kwotę równą wysokości zabezpieczenia, określoną według wartości nominalnej tych dokumentów. § 3. 1. Dokumentami płatniczymi, które mogą być przyjmowane przez organ celny jako zabezpieczenie, są papiery wartościowe na okaziciela o określonym terminie wykupu, wyemitowane przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski, bankowe papiery wartościowe i listy zastawne o określonym terminie wykupu, wyemitowane we własnym imieniu i na własny rachunek przez bank krajowy wymieniony w wykazie gwarantów, o którym mowa w art. 52 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne. 2. W przypadku papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, występujących w formie elektronicznego zapisu, organ celny przyjmuje świadectwo depozytowe albo inny dokument - wydane osobie uprawnionej do wykonywania praw oznaczonych w treści świadectwa albo innego dokumentu płatniczego - wraz z oświadczeniem podmiotu prowadzącego rachunek papierów wartościowych o ustanowieniu blokady odpowiedniej do kwoty zabezpieczenia liczby papierów wartościowych na tym rachunku. § 4. 1. Organ celny, przyjmując zabezpieczenie, wydaje zobowiązanemu potwierdzenie złożenia zabezpieczenia na formularzu, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Wydanie potwierdzenia złożenia zabezpieczenia może nastąpić po przedstawieniu przez zobowiązanego dowodu potwierdzającego dokonanie czynności, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, lub po dokonaniu czynności, o których mowa w § 2 pkt 3 i 4. § 5. 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 sierpnia 1999 r. w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce oraz określenia dokumentów mających wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organ celny (Dz. U. Nr 70, poz. 786 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 387). 2. Dotychczas stosowany formularz potwierdzenia złożenia zabezpieczenia, którego wzór jest określony w załączniku do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, może być nadal stosowany, jednakże nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 12 marca 2004 r. w sprawie trybu kontroli prowadzonej przez organy upoważnione do kontroli na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 437) Na podstawie art. 34 ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Kontrolę przeprowadza się na podstawie upoważnienia i polecenia przeprowadzenia kontroli, wydanych na piśmie przez organ upoważniony do kontroli. 2. Polecenie przeprowadzenia kontroli zawiera: 1) oznaczenie organu upoważnionego do kontroli; 2) imiona i nazwiska oraz numery legitymacji służbowych kontrolujących; 3) nazwę podmiotu kontrolowanego; 4) szczegółowy zakres kontroli; 5) miejsce i termin przeprowadzenia kontroli; 6) wskazanie wewnętrznych jednostek organizacyjnych objętych kontrolą; 7) termin ważności polecenia przeprowadzenia kontroli; 8) plan kontroli. § 2. Kontrola jest przeprowadzana zgodnie z planem kontroli przez dwóch kontrolujących. § 3. 1. Kontrola jest przeprowadzana w siedzibie podmiotu kontrolowanego lub w miejscu prowadzenia działalności przez podmiot kontrolowany, w dniach i godzinach jego pracy. 2. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach, na podstawie polecenia przeprowadzenia kontroli, kontrola może być przeprowadzona: 1) poza godzinami pracy podmiotu kontrolowanego lub w dni wolne od pracy; 2) w siedzibie organu upoważnionego do kontroli. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1, na wniosek organu upoważnionego do kontroli, podmiot kontrolowany umożliwia przeprowadzenie kontroli w terminie i miejscu wskazanych w poleceniu przeprowadzenia kontroli. § 4. Na 7 dni przed rozpoczęciem kontroli organ upoważniony do kontroli zawiadamia na piśmie podmiot kontrolowany o miejscu, zakresie i terminie kontroli. § 5. 1. Podmiot kontrolowany zapewnia kontrolującym warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w tym niezwłocznie przedstawia niezbędne dokumenty i materiały, terminowo udziela wyjaśnień oraz udostępnia urządzenia techniczne na koszt własny. 2. Podmiot kontrolowany może wyznaczyć pracownika do udziału w czynnościach kontrolnych. § 6. 1. Kontrolujący dokonują ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w toku kontroli dowodów. 2. Dowody zebrane w toku kontroli przechowuje się w sposób uniemożliwiający dostęp do nich bez zgody kontrolujących. § 7. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ upoważniony do kontroli na wniosek kontrolujących może zwrócić się do biegłego o wydanie opinii w sprawach z zakresu przeprowadzanej kontroli. 2. O powołaniu biegłego zawiadamia się podmiot kontrolowany. § 8. 1. W przypadku uzasadnionych wątpliwości kontrolujących co do treści przedstawionych im w toku kontroli dokumentów, zgodność odpisów i wyciągów oraz zestawień i obliczeń sporządzanych na potrzeby kontroli potwierdza kierownik podmiotu kontrolowanego lub inna upoważniona osoba. 2. W przypadku odmowy dokonania czynności, o której mowa w ust. 1, kontrolujący sporządzają adnotację w tym zakresie, którą zamieszczają w protokole kontroli. § 9. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontrolujący przedstawiają w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli, z zastrzeżeniem § 10, zawiera: 1) nazwę podmiotu kontrolowanego w pełnym brzmieniu, jego siedzibę lub adres oraz imię i nazwisko kierownika podmiotu kontrolowanego, a w miarę potrzeby także kierowników kontrolowanych komórek organizacyjnych oraz daty objęcia przez nich stanowisk; 2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli, z wymienieniem przerw w kontroli; 3) imiona i nazwiska kontrolujących; 4) określenie szczegółowego zakresu kontroli i okresu objętego kontrolą; 5) opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli, w tym opis ustalonych nieprawidłowości lub naruszeń prawa, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych nieprawidłowości lub naruszeń oraz osób za nie odpowiedzialnych; 6) opis załączników stanowiących część składową protokołu kontroli; 7) określenie stwierdzonych zagrożeń dla praw osób niepełnosprawnych oraz dla prawidłowej realizacji zadań, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą"; 8) informację o możliwości zgłaszania zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole kontroli i składania wyjaśnień do protokołu, o których mowa w § 11 i 12. 3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach - po jednym dla kierownika podmiotu kontrolowanego i dla kontrolujących. 4. Oczywiste omyłki pisarskie prostują kontrolujący, parafując sprostowania. § 10. W razie przeprowadzenia kontroli, w wyniku której nie stwierdzono nieprawidłowości lub naruszeń prawa, w protokole kontroli dokonuje się odpowiedniej wzmianki. Przepisów § 9 ust. 2 pkt 5 i 7 nie stosuje się. § 11. 1. Protokół kontroli podpisują kontrolujący i kierownik podmiotu kontrolowanego, a w razie jego nieobecności - osoba przez niego upoważniona. 2. Kierownik podmiotu kontrolowanego lub osoba przez niego upoważniona może zgłosić, przed podpisaniem protokołu kontroli, umotywowane zastrzeżenia co do ustaleń zawartych w protokole. 3. Zastrzeżenia zgłasza się na piśmie w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli. 4. W razie zgłoszenia zastrzeżeń kontrolujący dokonują ich analizy i w miarę potrzeby podejmują dodatkowe czynności kontrolne, a w przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń zmieniają lub uzupełniają odpowiednią część protokołu kontroli. 5. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części kontrolujący przekazują na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia. § 12. 1. Kierownik podmiotu kontrolowanego lub osoba przez niego upoważniona może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, wyjaśnienie tej odmowy. 2. O odmowie podpisania protokołu kontroli i złożeniu wyjaśnienia kontrolujący zamieszczają wzmiankę w protokole. 3. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez osobę wymienioną w ust. 1 nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolujących i realizacji ustaleń kontroli. § 13. 1. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli nieprawidłowości lub naruszeń prawa w zakresie, o którym mowa w art. 34 ust. 4 ustawy, organ upoważniony do kontroli, w terminie 21 dni od dnia sporządzenia protokołu kontroli, sporządza wystąpienie pokontrolne, które przekazuje kierownikowi podmiotu kontrolowanego. 2. Wystąpienie pokontrolne zawiera ocenę kontrolowanej działalności, wynikającą z ustaleń opisanych w protokole kontroli, a także uwagi i zalecenia pokontrolne zmierzające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości lub naruszeń prawa. 3. Jeżeli stwierdzone w wyniku kontroli nieprawidłowości lub naruszenia prawa wskazują na konieczność podjęcia działań przez właściwe organy państwowe lub samorządowe, organ upoważniony do kontroli przekazuje wystąpienie pokontrolne do tych organów oraz informuje o tym kierownika podmiotu kontrolowanego. 4. Kierownik podmiotu kontrolowanego, w terminie wyznaczonym w wystąpieniu pokontrolnym, zawiadamia organ upoważniony do kontroli o sposobie wykorzystania uwag i wykonania zaleceń pokontrolnych oraz o podjętych działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań. § 14. 1. Informacje dotyczące realizowanych zadań określonych w ustawie są przedstawiane każdorazowo na żądanie Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w terminie nieprzekraczającym 14 dni od otrzymania żądania. 2. Wzór informacji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 15. 1. Sprawozdania dotyczące realizowanych zadań określonych w ustawie są przedstawiane w terminach: 1) do dnia 20 sierpnia - za pierwsze półrocze; 2) do dnia 20 lutego - za drugie półrocze. 2. Wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 marca 2004 r. (poz. 437) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1633--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek 1634--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie przekazywania przez instytucje finansowe oraz organy nadzoru półrocznych i rocznych informacji o prowadzonych indywidualnych kontach emerytalnych 1635--z dnia 6 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 4 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną. (Dz. U. Nr 46, poz. 438) Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) szkole publicznej - należy przez to rozumieć przedszkole publiczne i szkołę publiczną, w tym szkołę filialną, z wyjątkiem publicznej szkoły artystycznej; 2) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną, z wyjątkiem jednostki samorządu terytorialnego, oraz osobę fizyczną ubiegającą się o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej; 3) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. 2. Szczegółowe zasady i warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną określają odrębne przepisy. § 2. Założyciel składa wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej do właściwej jednostki samorządu terytorialnego, której zadaniem jest prowadzenie szkół lub placówek publicznych danego typu lub rodzaju. § 3. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej zawiera: 1) oznaczenie założyciela szkoły lub placówki publicznej i jego siedziby, a w przypadku założyciela będącego osobą fizyczną - miejsca zamieszkania; 2) w przypadku osoby prawnej - wskazanie organu uprawnionego do prowadzenia w imieniu założyciela spraw szkoły lub placówki publicznej; 3) określenie typu szkoły lub rodzaju placówki publicznej, daty rozpoczęcia jej działalności, przewidywanej liczby uczniów (słuchaczy) oraz: a) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - zawodu lub zawodów, w jakich szkoła będzie kształcić, b) w przypadku liceum profilowanego - profilu lub profili kształcenia ogólnozawodowego, c) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaju niepełnosprawności uczniów, dla których tworzy się szkołę; 4) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki publicznej, wraz z informacją o jej warunkach lokalowych oraz wyposażeniu w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do realizacji zadań statutowych. 2. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej dołącza się: 1) aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego i kopię statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby prawnej, a w przypadku osoby fizycznej - wypis z dowodu osobistego potwierdzający imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania; 2) projekt aktu założycielskiego szkoły lub placówki publicznej; 3) projekt statutu szkoły lub placówki publicznej; 4) opinie właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej i państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o warunkach bezpieczeństwa i higieny w budynku, w którym będzie się mieścić szkoła lub placówka publiczna, i najbliższym jego otoczeniu; 5) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce publicznej, wraz z informacją o ich kwalifikacjach; 6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły lub placówki publicznej, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki, oraz zobowiązanie do przestrzegania przepisów dotyczących szkół i placówek publicznych. 3. Dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej mającej siedzibę za granicą, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, wymaga poświadczenia przez właściwą ze względu na siedzibę założyciela polską placówkę dyplomatyczną. Jeżeli dokument taki został sporządzony w języku obcym, należy go przedstawić wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. § 4. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej jest udzielane, jeżeli: 1) statut lub inny dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej będącej założycielem przewiduje prowadzenie przez nią działalności oświatowej; 2) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły lub placówki publicznej są zgodne z przepisami ustawy i aktów prawnych wydanych na jej podstawie; 3) warunki lokalowe oraz wyposażenie szkoły lub placówki publicznej w pomoce dydaktyczne i sprzęt zapewniają realizację statutowych zadań szkoły lub placówki publicznej, w tym bezpieczne i higieniczne warunki nauki, wychowania i opieki; 4) nauczyciele posiadają kwalifikacje wymagane do zatrudnienia w szkole lub placówce publicznej danego typu lub rodzaju; 5) utworzenie szkoły w miejscowości wskazanej przez założyciela stanowi korzystne uzupełnienie sieci szkół w tej miejscowości, gminie, powiecie, województwie lub regionie; 6) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - proponowany zawód lub zawody są zgodne z klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego, określoną w odrębnych przepisach; 7) w przypadku liceum profilowanego - proponowany profil lub profile kształcenia ogólnozawodowego są zgodne z profilami kształcenia ogólnozawodowego, określonymi w odrębnych przepisach. 2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej jest udzielane po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty, o której mowa w art. 58 ust. 3 ustawy. § 5. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej określa założyciela i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, typ szkoły lub rodzaj placówki, jej nazwę, adres i termin rozpoczęcia działalności oraz: 1) w przypadku szkoły podstawowej i gimnazjum - obwód szkolny, jeżeli założyciel wystąpił z wnioskiem o ustalenie obwodu; 2) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - zawód lub zawody, w jakich kształci szkoła; 3) w przypadku liceum profilowanego - profil lub profile kształcenia ogólnozawodowego; 4) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaj niepełnosprawności uczniów, dla których tworzy się szkołę. 2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej wydaje się na czas nieokreślony. § 6. 1. Udzielenie i odmowa udzielenia zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. 2. Jednostka samorządu terytorialnego prowadzi rejestr wydanych zezwoleń. § 7. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej cofa się w przypadku: 1) wykreślenia osoby prawnej będącej założycielem z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) wykreślenia postanowień przewidujących prowadzenie działalności oświatowej ze statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby prawnej będącej założycielem; 3) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie fizycznej lub osobie prawnej będącej założycielem. 2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej może być cofnięte w przypadku: 1) nierozpoczęcia działalności przez szkołę lub placówkę publiczną w ciągu dwóch tygodni od upływu terminu określonego w zezwoleniu; 2) przerwania działalności szkoły lub placówki publicznej na okres dłuższy niż dwa miesiące, niewynikający z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego; 3) określonym w art. 34 ust. 3 ustawy; 4) zmiany lub wprowadzenia nowego zawodu w szkole prowadzącej kształcenie zawodowe, z naruszeniem art. 39 ust. 5 ustawy; 5) zmiany lub wprowadzenia nowego profilu kształcenia ogólnozawodowego w liceum profilowanym, z naruszeniem art. 39 ust. 4a ustawy. 3. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. § 8. 1. Do wniosków o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. 2. Zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej, wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują swoją ważność. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną (Dz. U. Nr 116, poz. 1092), które utraciło moc z dniem 21 sierpnia 2003 r. na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 137, poz. 1304). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania kontroli działalności funduszy emerytalnych, towarzystw emerytalnych, depozytariuszy oraz osób trzecich, którym fundusz lub towarzystwo powierzyło wykonywanie niektórych czynności (Dz. U. Nr 46, poz. 440) Na podstawie art. 204a ust. 8 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb przeprowadzania, przez organ nadzoru, kontroli funduszy emerytalnych, towarzystw emerytalnych, depozytariuszy oraz osób trzecich, którym fundusz emerytalny lub towarzystwo emerytalne powierzyło wykonywanie niektórych czynności, a także sposób i tryb dokumentowania przebiegu kontroli. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 2) kontrolującym - należy przez to rozumieć wskazanego w upoważnieniu do przeprowadzenia kontroli pracownika organu nadzoru uprawnionego do przeprowadzania kontroli; 3) podmiocie kontrolowanym - należy przez to rozumieć fundusz emerytalny, towarzystwo emerytalne, depozytariusza oraz osobę trzecią, której fundusz emerytalny lub towarzystwo emerytalne powierzyło wykonywanie niektórych czynności. § 3. Organ nadzoru zapewnia właściwe przygotowanie kontroli oraz należyte, sprawne i bezstronne jej przeprowadzenie, uwzględniając możliwości organizacyjne i techniczne podmiotu kontrolowanego. § 4. 1. Kontrolę przeprowadza co najmniej dwóch kontrolujących. 2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawiera: 1) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli; 2) imiona i nazwiska kontrolujących oraz rodzaje i oznaczenie dokumentów potwierdzających tożsamość kontrolujących, a także wskazanie kontrolującego kierującego kontrolą; 3) termin dla dokonania czynności kontrolnych; 4) nazwę podmiotu kontrolowanego; 5) przedmiot i zakres kontroli. 3. W trakcie przeprowadzania kontroli organ nadzoru może uzupełnić przedmiot i zakres kontroli, a także zmienić termin dla dokonania czynności kontrolnych oraz kontrolujących, o czym niezwłocznie pisemnie informuje podmiot kontrolowany. § 5. 1. Kontrolujący podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli ustalenia kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub obowiązki jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia albo osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. 2. Powody wyłączenia kontrolującego trwają mimo ustania małżeństwa, wspólnego pożycia, przysposobienia, opieki lub kurateli. 3. Kontrolujący może być wyłączony również w razie stwierdzenia innych przyczyn, które mogłyby wywołać wątpliwości co do jego bezstronności. 4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 3, ujawnią się w toku kontroli, kontrolujący powstrzymuje się od dalszych czynności i zawiadamia o tym niezwłocznie organ nadzoru. 5. Wyłączony kontrolujący podejmuje jedynie czynności niecierpiące zwłoki ze względu na interes publiczny lub ważny interes podmiotu kontrolowanego. 6. O wyłączeniu od udziału w kontroli postanawia organ nadzoru z urzędu albo na wniosek podmiotu kontrolowanego lub na wniosek kontrolującego. 7. Organ nadzoru, postanawiając o wyłączeniu kontrolującego, uzupełnia skład kontrolujących, a także zmienia odpowiednio upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz niezwłocznie pisemnie informuje podmiot kontrolowany o dokonanej zmianie. § 6. 1. Kontrola jest prowadzona od dnia doręczenia podmiotowi kontrolowanemu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Dniem zakończenia kontroli jest dzień doręczenia podmiotowi kontrolowanemu informacji o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń, a w przypadku gdy zastrzeżenia nie zostały zgłoszone, dzień następujący po upływie terminu przewidzianego na ich zgłoszenie. 2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli kierujący kontrolą doręcza podmiotowi kontrolowanemu najpóźniej przed podjęciem przez kontrolujących pierwszych czynności kontrolnych. Podmiot kontrolowany potwierdza doręczenie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. 3. Jeżeli podmiot kontrolowany uchyla się od odebrania upoważnienia do przeprowadzenia kontroli doręczanego przez kierującego kontrolą lub odmawia potwierdzenia doręczenia, kierujący kontrolą sam stwierdza datę doręczenia oraz przyczynę braku potwierdzenia przez podmiot kontrolowany doręczenia upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. W takim przypadku doręczenie uważa się za dokonane z datą wskazaną przez kierującego kontrolą. 4. Przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych kontrolujący okazują podmiotowi kontrolowanemu dokumenty potwierdzające tożsamość kontrolujących. Kierujący kontrolą informuje także podmiot kontrolowany o prawach i obowiązkach związanych z przeprowadzaną kontrolą. § 7. 1. Kontrola przeprowadzana jest w miejscu prowadzenia działalności przez podmiot kontrolowany, w dniach i godzinach jego pracy. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zagrożenia interesów członków funduszu emerytalnego kontrola może być przeprowadzona również w dniach wolnych od pracy lub poza godzinami pracy podmiotu kontrolowanego. 3. Poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu nadzoru, jeżeli umożliwi to szybsze i skuteczniejsze przeprowadzenie kontroli. 4. Podmiot kontrolowany zapewnia kontrolującym warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, a w szczególności udostępnia urządzenia techniczne oraz, w miarę możliwości, oddzielne pomieszczenia z odpowiednim wyposażeniem. 5. Kierownik podmiotu kontrolowanego lub upoważniona przez niego osoba może uczestniczyć w czynnościach, o których mowa w art. 204a ust. 3 pkt 3 ustawy. 6. W okresie trwania kontroli podmiot kontrolowany wypełnia obowiązki, o których mowa w art. 204a ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy, w terminach i formach wskazanych przez kierującego kontrolą. § 8. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów. 2. Do dowodów zalicza się: 1) dokumenty; 2) dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych podmiotu kontrolowanego; 3) informacje udzielone przez osoby, o których mowa w art. 204a ust. 3 pkt 3 ustawy; 4) oświadczenia osób trzecich; 5) wyniki oględzin; 6) inne materiały, które mogą przyczynić się do stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą. 3. Informacje pisemne sporządzane przez podmiot kontrolowany na potrzeby przeprowadzanej kontroli powinny być podpisane przez osoby upoważnione do ich sporządzania. W przypadku odmowy podpisania kontrolujący sporządza stosowną adnotację. 4. Zgodność z oryginałem odpisów, kserokopii i wyciągów z dokumentów potwierdza osoba upoważniona do reprezentowania podmiotu kontrolowanego. § 9. 1. W razie niebezpieczeństwa utraty dowodów kierujący kontrolą może wskazać sposób zabezpieczenia dowodów przez przechowywanie ich w miejscu prowadzenia działalności przez podmiot kontrolowany w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu. 2. O zwolnieniu dowodów spod zabezpieczenia decyduje kierujący kontrolą. § 10. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który zawiera w szczególności: 1) nazwę i siedzibę podmiotu kontrolowanego; 2) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe kontrolujących; 3) numer i datę upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz jego zmiany; 4) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia oraz udzielających informacji w toku kontroli; 5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli; 6) opis dokonanych czynności oraz ustalenia stanu faktycznego; 7) wzmiankę o poinformowaniu podmiotu kontrolowanego o jego prawach i obowiązkach, przez pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli; 8) wykaz załączników z podaniem nazwy każdego załącznika; 9) datę i miejsce sporządzenia protokołu. § 11. 1. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden egzemplarz kierujący kontrolą, lub w jego zastępstwie inny kontrolujący, przekazuje podmiotowi kontrolowanemu. 2. Osoba upoważniona do reprezentowania podmiotu kontrolowanego potwierdza odbiór protokołu, umieszczając pisemne oświadczenie na protokole. 3. Kierujący kontrolą lub w jego zastępstwie inny kontrolujący oraz osoba upoważniona przez podmiot kontrolowany parafują każdą stronę protokołu. 4. Jeżeli podmiot kontrolowany odmawia lub uchyla się od odebrania protokołu kontroli, organ nadzoru wzywa pisemnie podmiot kontrolowany do złożenia oświadczenia o odbiorze protokołu, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni do dokonania tej czynności. W przypadku bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu protokół uważa się za odebrany z upływem ostatniego dnia tego terminu. § 12. 1. Po potwierdzeniu odbioru protokołu kontroli nie dokonuje się w protokole żadnych poprawek i dopisków. 2. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe prostuje kierujący kontrolą, parafując sprostowania. Organ nadzoru o sprostowaniu oczywistych omyłek informuje pisemnie podmiot kontrolowany. § 13. 1. W terminie 14 dni od dnia potwierdzenia odbioru protokołu kontroli podmiot kontrolowany może zgłosić organowi nadzoru pisemne umotywowane zastrzeżenia i uwagi do treści protokołu oraz stanowisko w sprawach objętych zakresem kontroli. 2. O sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń organ nadzoru informuje podmiot kontrolowany w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia. § 14. Przepisy rozporządzenia stosuje się do postępowań kontrolnych, które zostały rozpoczęte po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 lipca 2004 r. w sprawie wzoru i sposobu oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej (Dz. U. Nr 169, poz. 1770) Na podstawie art. 6x ust. 6 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pojazd służbowy Służby Celnej jest oznakowany pasem wyróżniającym barwy żółtej oraz umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "SŁUŻBA CELNA" barwy czarnej. 2. Pas wyróżniający o szerokości 200 mm jest umieszczony wokół pojazdu na wysokości przednich reflektorów. 3. Napis "SŁUŻBA CELNA" o wysokości 150 mm jest umieszczony symetrycznie na pasie wyróżniającym. 4. Po obu stronach pojazdu, na pasie wyróżniającym, na tylnym błotniku, jest umieszczony napis barwy czarnej o wysokości 150 mm, określający przynależność pojazdu do określonej jednostki organizacyjnej Służby Celnej, składający się z cyfr oznaczenia numerowego izby celnej oraz numeru kolejnego pojazdu. 5. Na dachu pojazdu jest umieszczona tablica podświetlana barwy białej z napisem "SŁUŻBA CELNA" barwy czarnej. 6. Po obu stronach tablicy podświetlanej są umieszczone światła błyskowe barwy niebieskiej. 7. Wzór oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 2) ZAŁĄCZNIK WZÓR OZNAKOWANIA POJAZDÓW SŁUŻBOWYCH SŁUŻBY CELNEJ 1. Wzór pasa wyróżniającego oraz rozmieszczenia na nim napisów: Ilustracja 2. Wzór tablicy podświetlanej oraz rozmieszczenia świateł błyskowych: Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wzoru i sposobu oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej (Dz. U. Nr 167, poz. 1624). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 lipca 2004 r. w sprawie depozytu urzędu celnego (Dz. U. Nr 169, poz. 1771) Na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki przyjmowania towarów do depozytu urzędu celnego, zwanego dalej "depozytem", oraz wydawania towarów z depozytu; 2) przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu; 3) terminy przechowywania towarów w depozycie. § 2. Dokonując przyjęcia towarów do przechowania w depozycie, organ celny określa wartość: 1) towarów niewspólnotowych - przyjmując ich wartość celną; 2) towarów wspólnotowych - przyjmując wartość rynkową towaru identycznego lub podobnego z dnia przyjęcia towaru do depozytu. § 3. 1. Przyjmując towary do przechowania w depozycie, organ celny może zobowiązać osobę składającą towary albo osobę, której zatrzymano lub zajęto towary, do złożenia towarów w opakowaniu gwarantującym ich właściwe przechowanie i zachowanie tożsamości. 2. W przypadku przyjmowania do przechowania w depozycie towarów zajętych lub zatrzymanych przez inne organy administracji państwowej na podstawie odrębnych przepisów nie stosuje się ust. 1. § 4. 1. Przyjęcie towarów do przechowania w depozycie organ celny potwierdza, wydając pokwitowanie, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Pokwitowanie, które jest drukiem ścisłego zarachowania, sporządza się w 3 egzemplarzach, przy czym: 1) oryginał pokwitowania - otrzymuje osoba składająca towary do depozytu albo której zatrzymano lub zajęto towar; 2) drugi egzemplarz - dołącza się do towaru; 3) trzeci egzemplarz - pozostaje w dokumentacji urzędu celnego w bloczku pokwitowań. 3. Odbiór pokwitowania powinien być potwierdzony na wszystkich egzemplarzach podpisem osoby, o której mowa w ust. 2 pkt 1. § 5. W przypadku gdy nie można ustalić osoby wprowadzającej towary na obszar celny Wspólnoty Europejskiej oraz osoby, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, organ celny dokonuje ich przyjęcia do depozytu na podstawie wypełnionego druku, o którym mowa w § 4, z adnotacją o braku osoby, której można wydać pokwitowanie. § 6. Przyjęcie do przechowania w depozycie towarów zatrzymanych lub zajętych przez inne organy administracji państwowej odbywa się na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego i nie wymaga sporządzenia pokwitowania. § 7. Organ celny może odmówić przyjęcia do przechowania w depozycie towarów, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, jeżeli: 1) potwierdzenie ich jakości i rodzaju wymaga wiedzy specjalistycznej lub uprzednich badań, a tożsamości towarów nie można ustalić dostępnymi urzędowi celnemu metodami; 2) nie ma możliwości zagwarantowania właściwych warunków przechowywania towarów. § 8. 1. Odbioru towarów przechowywanych czasowo w depozycie może dokonać osoba, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, lub osoba przez nią upoważniona, po zwrocie oryginału pokwitowania i uiszczeniu opłaty za przechowanie, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne. Upoważnienie do odbioru towarów powinno być sporządzone w formie pisemnej oraz poświadczone urzędowo lub notarialnie. 2. Wydanie towarów zajętych lub zatrzymanych do postępowania administracyjnego prowadzonego przed organami celnymi może nastąpić po wydaniu przez właściwy organ ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie. 3. W przypadku zagubienia lub utraty pokwitowania wydanie towarów może nastąpić po złożeniu przez osobę, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, oświadczenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wydanie towarów następuje w obecności dwóch świadków, którymi mogą być funkcjonariusze celni, z wyłączeniem funkcjonariusza odpowiedzialnego za przyjmowanie, przechowywanie i wydawanie towarów z depozytu. § 9. Towary mogą być odebrane wyłącznie w urzędzie celnym, w którym są przechowywane. § 10. 1. Termin przechowywania towarów w depozycie wynosi dwa miesiące. Termin ten może być przedłużony o cztery miesiące na wniosek osoby, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, lub osoby przez nią upoważnionej, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Okresy przechowywania towarów zajętych lub zatrzymanych są uzależnione od rozstrzygnięć wydanych przez właściwe organy. § 11. Stosowane dotychczas do potwierdzenia przyjęcia towarów do przechowania w depozycie druki, sporządzone według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków oraz sposobów i terminów przechowywania towarów w depozycie urzędu celnego (Dz. U. Nr 94, poz. 1092), mogą być nadal stosowane do wyczerpania ich nakładu, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków oraz sposobów i terminów przechowywania towarów w depozycie urzędu celnego (Dz. U. Nr 94, poz. 1092), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1636--z dnia 19 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego 1637--z dnia 21 czerwca 2004 r. w sprawie świadectw zdrowia bydła, świń, owiec i kóz będących przedmiotem handlu 1638--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia punktu kopulacyjnego 1639--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przetwórstwa Płodów Rolnych" w Pleszewie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1640--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie określenia rodzajów i zakresu informacji przekazywanych organom podatkowym przez sądy, komorników sądowych i notariuszy oraz terminu, formy, z uwzględnieniem formy wypisu aktu i sposobu ich przekazywania OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1641--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Służbie Celnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie sposobu ustalania opłat za czynności wykonywane przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego w zakresie interoperacyjności kolei (Dz. U. Nr 169, poz. 1772) Na podstawie art. 25p ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania opłat za czynności Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego związane z: 1) autoryzacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów; 2) rozpatrywaniem wniosków związanych z niestosowaniem technicznych specyfikacji interoperacyjności dla podsystemów i składników interoperacyjności; 3) obowiązkowym okresowym sprawdzeniem podsystemów oddanych do eksploatacji w zakresie spełniania warunków wymienionych w art. 25e ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym oraz zasadniczych wymagań dotyczących inteoperacyjności kolei odnoszących się do eksploatacji i utrzymania podsystemu; 4) analizą dokumentacji projektu planowanego odtworzenia lub modernizacji podsystemu strukturalnego objętego zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi interoperacyjności kolei dla transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej. § 2. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, określa Prezes Urzędu Transportu Kolejowego w cennikach ogłaszanych, w drodze obwieszczenia, w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw transportu. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, zawierają kwotę podatku od towarów i usług, jeżeli czynności, o których mowa w § 1, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. 3. Zmiany wysokości opłat określonych w cennikach, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane nie częściej niż raz na sześć miesięcy, zgodnie z przepisami § 3. § 3. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1 pkt 1, 3 i 4, różnicuje się odpowiednio do rodzaju i zakresu wykonywanych czynności. 2. Opłata za czynności, o których mowa w § 1 pkt 2, jest stała, a podstawę do określenia jej wysokości stanowi pracochłonność wykonywanych czynności. 3. Podstawę do określania wysokości opłat za czynności, o których mowa w § 1 pkt 1, stanowią w szczególności: 1) zakres autoryzacji; 2) pracochłonność wykonywanych czynności. 4. Podstawę do określania wysokości opłat za czynności, o których mowa w § 1 pkt 3 i 4, stanowią w szczególności: 1) rodzaj wykonywanych czynności, w tym stopień ich skomplikowania; 2) pracochłonność wykonywanych czynności. 5. Na sumę kosztów pracochłonności składają się w szczególności koszty: 1) wstępnego rozpatrzenia wniosku, przeprowadzenia analizy jego kompletności oraz rejestracji wniosku (opłata wstępna); 2) przeprowadzenia szczegółowej analizy dokumentacji; 3) podróży służbowych, jeżeli są one niezbędne dla przeprowadzenia kontroli warunków techniczno-organizacyjnych lub uczestniczenia w badaniach; 4) uzyskania ekspertyz lub przeprowadzenia badań dodatkowych, jeśli jest to niezbędne; 5) przygotowania protokołu z wykonanych czynności. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 169, poz. 1773) Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 300 i Nr 103, poz. 1085) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) pojazdów członowych mających 5 lub 6 osi: a) dwuosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa - 40 ton, b) trzyosiowy ciągnik siodłowy i dwu- lub trzyosiowa naczepa - 40 ton, c) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa przewożąca 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 tony;", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przez samochód osobowy przyczepy bez hamulca nie może przekroczyć: a) maksymalnej masy ciągniętej określonej dla tego pojazdu przez producenta lub połowy dopuszczalnej masy całkowitej tego pojazdu; należy zastosować mniejszą wartość, b) 750 kg.", c) ust. 13 otrzymuje brzmienie: "13. Przepisy ust. 2 i 4 pkt 3 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 1998 r."; 2) w § 9a pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) P - ((M +75) + N x 68) ≥ N x 68, gdzie: P - dopuszczalna masa całkowita pojazdu w kg, M - masa własna pojazdu, N - liczba miejsc, nie licząc miejsca kierowcy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 92, poz. 884 i Nr 121, poz. 1264. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia (Dz. U. Nr 169, poz. 1774) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia (Dz. U. Nr 138, poz. 1162) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. 1. Nie wymaga pozwolenia radiowego używanie następujących urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych: 1) końcowych, dołączanych do: a) ruchomych publicznych sieci telefonicznych, b) stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych, w tym sieci typu trankingowego, c) sieci wewnętrznych, d) systemów radiokomunikacji satelitarnej: - EUTELSAT (EUTELTRACKS), - INMARSAT, - THURAYA, - GLOBALSTAR, - IRIDIUM; 2) dyspozytorskich typu PRIVATE MOBILE RADIO - PMR 446; 3) Radia Obywatelskiego wyłącznie w zakresie częstotliwości 26,96-27,41 MHz: a) typu PUBLIC RADIO - PR 27 spełniających wymagania normy PN-ETS 300 135 pracujących z modulacją częstotliwości (FM) z mocą wyjściową nadajnika do 4 W, b) pracujących z modulacją częstotliwości lub amplitudy (FM/AM/SSB) z mocą wyjściową nadajnika do 4 W dla FM i AM, oraz z mocą 12 W (PEP) dla SSB; 4) bliskiego zasięgu, określonych w załączniku do rozporządzenia - wykorzystujących uzgodnione przez organizacje międzynarodowe zakresy częstotliwości. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie mogą powodować zaburzeń elektromagnetycznych w pracy innych urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych oraz nie podlegają ochronie przed zaburzeniami elektromagnetycznymi ze strony innych urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych."; 2) w załączniku do rozporządzenia: a) w ust. 2 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) "D" - antenę dołączaną - rozumie się przez to antenę przeznaczoną do stosowania z danym urządzeniem z możliwością jej odłączania, ale zaprojektowaną jako niezbędną część urządzenia, której użycie gwarantuje spełnianie parametrów technicznych przez urządzenie; 5) "Z" - antenę zewnętrzną - rozumie się przez to antenę dołączaną do urządzenia za pomocą złącza, w które wyposażone jest urządzenie, stosowaną do urządzeń, dla których badania przeprowadzane są bez anteny.", b) w aneksie nr 9 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1. pracujące w zakresie fal długich Lp.Zakres częstotliwościMoc promieniowania lub natężenie pola elektromagnetycznego w odległości 10 mRodzaj antenySzerokość kanału radiowegoAktywność nadajnika 19-59,750 kHz72dBμA/m w zakresie do 30 kHz, powyżej ze spadkiem 3dB/oktawęI, D, Z1)[ - ][ - ] 259,750-60,250 kHz42 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ] 360,250-70 kHz69 dBμA/m przy 60,250 kHz, ze spadkiem 3dB/oktawęI, D, Z1)[ - ][ - ] 470-119 kHz42 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ] 5119-135 kHz66 dBμA/m przy 119 kHz, ze spadkiem 3dB/oktawęI, D, Z1)[ - ][ - ] 6135-140 kHz42 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ] 7140-148,5 kHz37,7 dBμA/mI, D, Z1)[ - ][ - ] 1) W przypadku stosowania anteny zewnętrznej dopuszcza się wyłącznie anteny ramowe.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1644--z dnia 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o zmianie i uzupełnieniu Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Warszawie dnia 21 grudnia 1987 r. 1645--z dnia 14 maja 2004 r. o ratyfikacji Konwencji wyznaczającej państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o azyl złożonych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich, sporządzonej w Dublinie dnia 15 czerwca 1990 r. 1646--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 23 lipca 1996 r. sporządzonego na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, w sprawie wykładni, w trybie prejudycjalnym, przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, Konwencji o ustanowieniu Europejskiego Urzędu Policji 1647--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 19 czerwca 1997 r. sporządzonego na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz artykułu 41 ustęp 3 Konwencji o Europolu w sprawie przywilejów i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców dyrektora i pracowników Europolu 1648--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 30 listopada 2000 r. sporządzonego na podstawie artykułu 43 ustęp 1 Konwencji w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencji o Europolu) zmieniającego artykuł 2 oraz Załącznik do tej Konwencji 1649--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 28 listopada 2002 r. zmieniającego Konwencję w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencję o Europolu) oraz Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców dyrektora i pracowników Europolu 1650--z dnia 28 maja 2004 r. o ratyfikacji Protokołu z dnia 27 listopada 2003 r. zmieniającego Konwencję w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencję o Europolu), sporządzonego w oparciu o artykuł 43 ustęp 1 tej Konwencji POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1651--z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1652--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania objętej planem rozwoju obszarów wiejskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1653--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie trybu wydawania i anulowania książki inwalidy wojennego (wojskowego), dokumentów wymaganych do jej wydania oraz wzoru książki inwalidy wojennego (wojskowego) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1654--z dnia 17 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu pobierania próbek środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych do badań oraz postępowania z pobranymi próbkami w ramach kontroli urzędowej 1655--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji świeżego mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku 1656--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla umieszczania na rynku zwierząt i produktów akwakultury 1657--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk dla zwierząt 1658--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie zwalczania afrykańskiego pomoru świń 1659--z dnia 24 czerwca 2004 r. w sprawie sposobu i trybu zwalczania niektórych chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania 1660--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków organizacyjno-technicznych prowadzenia prac badawczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1661--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu instytucji i laboratoriów uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 lipca 2004 r. w sprawie rodzajów pozwoleń dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1775) Na podstawie art. 18 ust. 2a ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają, zgodnie z Regulaminem Radiokomunikacyjnym, stanowiącym dokument uzupełniający Konstytucję i Konwencję Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, sporządzone w Genewie dnia 22 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 35, poz. 196 oraz z 2003 r. Nr 10, poz. 111), a także z zaleceniami Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT): 1) rodzaje pozwoleń dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na używanie urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, zwanych dalej "pozwoleniami"; 2) wymagania niezbędne do uzyskania pozwolenia; 3) okresy ważności pozwoleń. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) radiostacja amatorska - urządzenie radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze wraz z systemem antenowym używane w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej; 2) radiostacja amatorska bezobsługowa - automatyczną radiostację amatorską; 3) świadectwo - odpowiedniej klasy świadectwo operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej wydane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Łączności z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz. U. Nr 57, poz. 599); 4) świadectwo równoważne - świadectwo zgodne z zaleceniem CEPT T/R 61-02 (HAREC) wydane przez uprawniony do tego organ zagraniczny. § 3. Ustala się następujące rodzaje pozwoleń: 1) pozwolenie kategorii 1 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich pracujących we wszystkich zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości: a) z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 150 W, b) z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 500 W; 2) pozwolenie kategorii 2 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 50 W w następujących zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, 35.00-3.800 kHz i powyżej 28 MHz; 3) pozwolenie kategorii 3 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 15 W w następujących zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, 3.550-3.750 kHz, 14.050-14.150 kHz, 21.050-21.200 kHz, 28.050-28.500 kHz, 50-52 MHz, 144-146 MHz i 430-440 MHz; 4) pozwolenie kategorii 4 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 15 W w następujących zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, 144-146 MHz i 430-440 MHz; 5) pozwolenie kategorii 5 - uprawniające do używania radiostacji amatorskich bezobsługowych pracujących w określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości zakresach przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: a) do 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 50 W, b) powyżej 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 10 W; 6) pozwolenie tymczasowe - uprawniające do używania radiostacji amatorskich pracujących we wszystkich zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, z maksymalną mocą wyjściową nadajnika powyżej 500 W, przy czym maksymalna moc wyjściowa nadajnika określana jest każdorazowo w pozwoleniu i nie może przekroczyć 1.500 W. § 4. 1. Pozwolenie kategorii 1 z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 150 W wydaje się osobie fizycznej, która posiada: 1) świadectwo klasy A lub świadectwo równoważne albo 2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny nadające jej co najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 1 lit. a - jeżeli osoba ubiegająca się o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT. 2. Pozwolenie kategorii 1 z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 500 W wydaje się osobie fizycznej, która posiada pozwolenie w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej co najmniej od 10 lat oraz posiada: 1) świadectwo klasy A lub świadectwo równoważne albo 2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny, nadające jej co najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 1 lit. b - jeżeli osoba ubiegająca się o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT. § 5. Pozwolenie kategorii 2 wydaje się osobie fizycznej, która posiada: 1) świadectwo klasy B lub świadectwo równoważne albo 2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny, nadające jej co najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 2 - jeżeli osoba ubiegająca się o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT. § 6. Pozwolenie kategorii 3 lub 4 wydaje się osobie fizycznej, która posiada świadectwo odpowiednio klasy C lub D. § 7. Pozwolenie kategorii 5 wydaje się osobie fizycznej, która: 1) posiada pozwolenie kategorii 1 lub 2, przy czym posiadanie pozwolenia kategorii 2 upoważnia do ubiegania się o pozwolenie uprawniające do używania radiostacji amatorskiej bezobsługowej wyłącznie w zakresach przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości, w zakresach powyżej 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 10 W; 2) ukończyła 18 lat. § 8. 1. Pozwolenie tymczasowe wydaje się osobie fizycznej, która posiada pozwolenie w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej co najmniej od 10 lat, dołączy do wniosku o wydanie pozwolenia sporządzoną na piśmie informację o czasie, miejscu i sposobie wykorzystania radiostacji amatorskiej oraz posiada: 1) świadectwo klasy A lub świadectwo równoważne albo 2) pozwolenie wydane przez właściwy do tego organ zagraniczny nadające jej co najmniej uprawnienia określone w § 3 pkt 1 lit. b - jeżeli osoba ubiegająca się o pozwolenie jest obywatelem państwa niebędącego członkiem CEPT. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się w celu przeprowadzenia eksperymentu technicznego, udziału w zawodach lub konkursach międzynarodowych. § 9. 1. Pozwolenie kategorii 1, 2 lub 5 wydaje się osobie prawnej, w tym terenowej jednostce organizacyjnej stowarzyszenia, a także stowarzyszeniu zwykłemu w rozumieniu ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055), która przedłoży pisemną zgodę właściciela lub zarządcy budynku lub innego obiektu, w którym ma być zainstalowana radiostacja, oraz zgodę osób odpowiedzialnych za pracę radiostacji: 1) dla pozwolenia kategorii 1 - zgodę trzech osób posiadających pozwolenia kategorii 1; 2) dla pozwolenia kategorii 2 - zgodę trzech osób posiadających pozwolenia kategorii 1 lub 2; 3) dla pozwolenia kategorii 5 - zgodę osoby posiadającej pozwolenie kategorii 1 lub 2. 2. Do wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć pisemną zgodę jednej z osób, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, na pełnienie funkcji kierownika radiostacji. 3. Pozwolenie tymczasowe wydaje się osobie prawnej, w tym terenowej jednostce organizacyjnej stowarzyszenia, a także stowarzyszeniu zwykłemu, określonemu w ust. 1, które posiada pozwolenie kategorii 1 z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 500 W oraz dołączy do wniosku o wydanie pozwolenia sporządzoną na piśmie informację o czasie, miejscu oraz sposobie wykorzystania radiostacji amatorskiej. 4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 3, wydaje się w celu przeprowadzenia eksperymentu technicznego, udziału w zawodach lub konkursach międzynarodowych. § 10. Pozwolenia wydaje się: 1) na okres 10 lat - w przypadku pozwoleń kategorii 1-4, z zastrzeżeniem pkt 2; 2) na okres 5 lat - w przypadku pozwoleń kategorii 5 oraz pozwoleń kategorii 1 i 2 dla osób prawnych, oraz pozwoleń o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 oraz § 5 pkt 2; 3) na okres nieprzekraczający 12 miesięcy - w przypadku pozwolenia tymczasowego. § 11. Uzyskanie pozwolenia przez osobę, która nie ukończyła 18 lat, wymaga uprzedniego wyrażenia pisemnej zgody przez jej przedstawiciela ustawowego. § 12. 1. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia zezwolenia upoważniające do używania urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej wydane na czas nieokreślony przed dniem 1 stycznia 2001 r. wymienia się na odpowiednie pozwolenia określone w rozporządzeniu. 2. Zezwolenia i pozwolenia upoważniające do używania urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej wydane na czas określony zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 lipca 2004 r. w sprawie oddelegowania żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych do wykonywania zadań służbowych poza Wojskowymi Służbami Informacyjnymi (Dz. U. Nr 169, poz. 1776) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb oddelegowania żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "WSI", do wykonywania zadań służbowych poza WSI; 2) wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu żołnierzowi WSI; 3) szczególne uprawnienia i obowiązki oddelegowanego żołnierza WSI. § 2. 1. Żołnierz WSI wyraża zgodę na oddelegowanie do wykonywania zadań służbowych poza WSI, zwane dalej "oddelegowaniem", na czas określony lub nieokreślony, poprzez złożenie pisemnego oświadczenia, załączanego do rozkazu, o którym mowa w § 4. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera określenie podmiotu, do którego nastąpi oddelegowanie, okresu oddelegowania i stanowiska służbowego, o którym mowa w § 5 ust. 1. § 3. 1. Oddelegowanie żołnierza WSI może nastąpić do podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub poza jej granicami. 2. Oddelegowanie następuje do niejawnego wykonywania zadań należących do zakresu działania WSI, niezależnie od zadań wykonywanych przez żołnierza WSI na rzecz podmiotu, do którego nastąpiło oddelegowanie. § 4. Oddelegowanie żołnierza WSI następuje na podstawie rozkazu Szefa WSI o oddelegowaniu, zawierającego: 1) dane identyfikujące oddelegowanego żołnierza WSI; 2) datę i okres oddelegowania; 3) nazwę podmiotu, do którego następuje oddelegowanie; 4) określenie stanowiska służbowego, o którym mowa w § 5 ust. 1, na które wyznacza się żołnierza WSI na okres oddelegowania. § 5. 1. Stanowisko służbowe, o którym mowa w § 4 pkt 4, ujmuje się w "Wykazie stanowisk służbowych przeznaczonych dla oddelegowanych żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych", prowadzonym przez Szefa WSI. 2. Stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1, nie wlicza się do limitu stanowisk etatowych żołnierzy WSI, a oddelegowanych żołnierzy WSI nie wlicza się do stanu osobowego żołnierzy jednostek organizacyjnych WSI. § 6. Oddelegowany żołnierz WSI w okresie oddelegowania podlega bezpośrednio Szefowi WSI. § 7. 1. Oddelegowany żołnierz WSI, w zależności od miejsca wykonywania zadań WSI, z zastrzeżeniem § 8 i 10, zachowuje w okresie oddelegowania wszystkie uprawnienia i świadczenia, które przysługują na podstawie obowiązujących przepisów żołnierzom WSI pełniącym służbę w kraju lub poza granicami państwa, z uwzględnieniem zmian zaistniałych w czasie oddelegowania, o ile korzystanie z tych uprawnień i świadczeń nie spowoduje zagrożenia ujawnienia tajemnicy państwowej. 2. Oddelegowany żołnierz WSI korzysta z uprawnień i świadczeń przysługujących pracownikom podmiotu, do którego nastąpiło oddelegowanie. W takim przypadku oddelegowany żołnierz WSI nie korzysta z odpowiednich uprawnień i świadczeń przysługujących mu z tytułu pełnienia służby w WSI. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do obowiązków spoczywających na żołnierzu WSI. § 8. 1. W okresie oddelegowania żołnierz WSI otrzymuje uposażenie i inne należności pieniężne w wysokości określonej w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, uzależnionej od stanowiska służbowego, o którym mowa w § 4 pkt 4, z uwzględnieniem zmian zaistniałych w tym okresie. 2. Oddelegowanemu żołnierzowi WSI nie wypłaca się uposażenia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy w podmiocie, do którego nastąpiło oddelegowanie, otrzymuje on wynagrodzenie równe lub wyższe od tego uposażenia. W innym przypadku oddelegowanemu żołnierzowi WSI wypłaca się uposażenie w wysokości różnicy między przysługującym uposażeniem a otrzymywanym wynagrodzeniem. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do innych należności pieniężnych przysługujących żołnierzowi WSI z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej. 4. Szef WSI może przyznać oddelegowanemu żołnierzowi WSI dodatkową należność pieniężną, w przypadku gdy jest to szczególnie uzasadnione miejscem lub charakterem i zakresem zadań wykonywanych przez oddelegowanego żołnierza WSI. § 9. Uposażenie i inne należności pieniężne, o których mowa w § 8, są wypłacane oddelegowanemu żołnierzowi WSI w sposób określony w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. § 10. 1. Oddelegowanemu żołnierzowi WSI, który nie może w pełni zrealizować uprawnienia do urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego, ze względu na zagrożenie ujawnienia tajemnicy państwowej, przysługuje ekwiwalent pieniężny za każdy niewykorzystany dzień urlopu, w wysokości 1/22 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego temu żołnierzowi w ostatnim dniu roku, w którym urlop taki przysługiwał. 2. Oddelegowany żołnierz WSI zawiadamia Szefa WSI o wymiarze urlopu oraz wysokości wynagrodzenia i innych świadczeń pieniężnych otrzymywanych przez niego w podmiocie, do którego nastąpiło oddelegowanie, oraz o wszystkich zmianach w tym zakresie. § 11. 1. Oddelegowany żołnierz WSI może być bez jego zgody odwołany z oddelegowania w każdym czasie przez Szefa WSI, ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo w razie zagrożenia ujawnienia tajemnicy państwowej. 2. Szef WSI odwołuje żołnierza WSI z oddelegowania na jego pisemny wniosek. 3. W przypadku odwołania z oddelegowania lub upływu okresu, na który nastąpiło oddelegowanie, oddelegowany żołnierz WSI jest obowiązany stawić się do służby w WSI. § 12. Żołnierz WSI, który w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wykonuje zadania służbowe poza WSI w warunkach odpowiadających oddelegowaniu, pełni dalszą służbę i wykonuje powierzone mu zadania zgodnie z przepisami rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie wysokości opłat związanych z identyfikacją i rejestracją konia oraz wydaniem paszportu konia lub jego duplikatu oraz opłat za czynności związane z wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów (Dz. U. Nr 169, poz. 1777) Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 2 oraz art. 19 ust. 8 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za: 1) dokonanie opisu słownego i graficznego konia; 2) zidentyfikowanie konia w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej, koni rasy kłusak oraz kuców szetlandzkich; 3) zarejestrowanie konia; 4) wydanie paszportu konia lub jego duplikatu; 5) dokonywanie zmian w rejestrze koniowatych; 6) czynności związane z wydawaniem paszportów bydła lub ich duplikatów. § 2. Wysokość opłat za czynności wymienione w § 1 jest określona w załączniku do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) ZAŁĄCZNIK WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA DOKONANIE OPISU SŁOWNEGO I GRAFICZNEGO KONIA, ZIDENTYFIKOWANIE KONIA W PRZYPADKU KONI PEŁNEJ KRWI ANGIELSKIEJ, KONI CZYSTEJ KRWI ARABSKIEJ, KONI RASY KŁUSAK I KUCÓW SZETLANDZKICH, ZAREJESTROWANIE KONIA, WYDANIE PASZPORTU KONIA LUB JEGO DUPLIKATU, DOKONYWANIE ZMIAN W REJESTRZE KONIOWATYCH, CZYNNOŚCI ZWIĄZANE Z WYDAWANIEM PASZPORTÓW BYDŁA LUB ICH DUPLIKATÓW Lp.Rodzaj czynnościWysokość opłaty w złotych 1dokonanie opisu słownego i graficznego konia23,69 2zidentyfikowanie konia rasy pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, konia rasy kłusak lub kuca szetlandzkiego23,69 3zarejestrowanie konia24,72 4wydanie paszportu konia2,58 5wydanie dodatkowej kartki paszportu konia0,52 6wydanie duplikatu paszportu konia77,25 7dokonanie zmian w rejestrze koniowatych5,15 8wydanie paszportu bydła1,33 9wydanie duplikatu paszportu bydła1,33 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 października 2003 r. w sprawie wysokości opłat za czynności związane z oznakowaniem zwierząt (Dz. U. Nr 194, poz. 1898), które na podstawie art. 40 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. Nr 91, poz. 872) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych umieszczanych na rynku 2) (Dz. U. Nr 169, poz. 1778) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla produktów z mięsa dzikich ssaków lądowych, łącznie z dzikimi ssakami żyjącymi na obszarze zamkniętym w warunkach zbliżonych do życia na wolności, oraz dzikich ptaków, z wyjątkiem kur, indyków, kaczek, gęsi, perliczek oraz przepiórek, gołębi, bażantów, kuropatw i bezgrzebieniowców (Ratitae) utrzymywanych na fermach, zwanych dalej "zwierzętami łownymi", umieszczanych na rynku. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do mięsa zwierząt łownych będących przedmiotem handlu. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) sprzedaży bezpośredniej prowadzonej przez myśliwego lub sprzedaży mięsa zwierząt łownych w punktach sprzedaży bezpośredniej; 2) handlu lub przywozu z państw trzecich trofeów myśliwskich lub odstrzelonych zwierząt łownych, jeżeli: a) dotyczą niewielkich ilości dzikich ssaków z rodziny Leporidae oraz dzikich ptaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi (drobna zwierzyna łowna) lub pojedynczych okazów dzikich ssaków kopytnych (gruba zwierzyna łowna), b) mięso tych zwierząt nie jest przeznaczone do handlu, c) zwierzęta nie pochodzą z państw lub ich części objętych zakazem handlu lub przywozu; 3) wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów z mięsa zwierząt łownych umieszczanych na rynku, pochodzących z obszarów objętych ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt. Rozdział 2 Wymagania dotyczące zdrowia zwierząt łownych, z których pozyskuje się mięso § 3. 1. Mięso pozyskuje się ze zwierząt łownych, które: 1) zostały odstrzelone w sposób określony w przepisach łowieckich; 2) nie pochodzą z obszarów objętych ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt; 3) niezwłocznie po odstrzale zostały przewiezione do: a) zatwierdzonego zakładu przetwórstwa mięsa zwierząt łownych, w którym ich mięso jest poddawane obróbce i badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii, zwanego dalej "zakładem", w okresie 12 godzin po odstrzale, lub b) punktu skupu, w którym odstrzelone zwierzęta łowne są przechowywane przed przewiezieniem do zakładu i gdzie zostały schłodzone, przy zachowaniu warunków higieny i temperatury właściwych dla danego rodzaju mięsa, a następnie, w okresie 12 godzin, przewiezione do zakładu - z tym że w przypadku zwierząt łownych odstrzelonych w dużej odległości od zakładu zwierzęta te mogą być przewiezione do zakładu w okresie dłuższym niż 12 godzin, jeżeli pozwalają na to warunki klimatyczne, przy czym po przewiezieniu powinny zostać niezwłocznie poddane badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii; 4) były poddane obróbce przy zachowaniu wymagań weterynaryjnych; 5) były poddane badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii lub osobę wykonującą czynności pomocnicze pod nadzorem tego lekarza, a w przypadku drobnej zwierzyny łownej niewypatroszonej - badaniu wykonanemu na reprezentatywnej próbce zwierząt pochodzących z tego samego miejsca; w przypadku stwierdzenia choroby zakaźnej lub innych wad przeprowadza się kontrolę dodatkowych tusz pochodzących z danej partii zwierząt; 6) nie wykazywały żadnych zmian chorobowych, z wyjątkiem urazów, które powstały w wyniku odstrzału, albo wad rozwojowych lub innych zmian, pod warunkiem że wykonane badania laboratoryjne potwierdzą, że te wady lub zmiany nie spowodowały, że mięso zwierząt łownych stało się niezdatne do spożycia przez ludzi lub stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego. 2. Mięso pozyskuje się ze zwierząt łownych poddanych oględzinom przez urzędowego lekarza weterynarii w celu: 1) wykrycia nieprawidłowości dotyczących w szczególności wyglądu i sposobu zachowania zwierzęcia przed odstrzałem; wynik oględzin może zostać ustalony na podstawie informacji uzyskanych od myśliwego; 2) sprawdzenia, czy śmierć zwierzęcia nie nastąpiła z przyczyn innych niż na skutek odstrzału; 3) dopuszczenia do obróbki umożliwiającej przeprowadzenie badania mięsa. 3. Jeżeli badanie na reprezentatywnej próbce zwierząt, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie dało jednoznacznych wyników: 1) badaniu poddaje się każdą tuszkę z danej partii zwierząt lub 2) mięso z całej partii zwierząt uznaje się za niezdatne do spożycia przez ludzi. 4. Mięso zwierząt łownych pozyskuje się i poddaje obróbce w zakładzie, który został uznany za zatwierdzony w zakresie spełniania wymagań określonych w: 1) art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego oraz w rozporządzeniu, 2) przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku - w przypadku grubej zwierzyny łownej, albo 3) przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dotyczących produkcji mięsa drobiowego - w przypadku drobnej zwierzyny łownej - zatwierdzonym do obróbki mięsa zwierząt łownych. 5. W zakładzie, o którym mowa w ust. 4: 1) zwierzęta łowne, z których pozyskano mięso, powinny zostać poddane obróbce w pomieszczeniach innych niż te, w których przechowuje się mięso, lub w oddzielnym cyklu produkcyjnym; 2) mięso powinno zostać oznakowane znakiem weterynaryjnym w sposób umożliwiający odróżnienie mięsa pozyskanego w sposób określony w rozporządzeniu od mięsa pozyskanego na zasadach określonych w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i domowych zwierząt jednokopytnych umieszczanego na rynku albo w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa drobiowego. § 4. 1. Urzędowy lekarz weterynarii uznaje za niezdatne do spożycia przez ludzi mięso zwierząt łownych w przypadku, gdy: 1) pochodzi od zwierząt, które wykazywały zaburzenia zachowania lub stanu ogólnego; 2) zostało pozyskane w sposób niezgodny z prawem łowieckim; 3) badanie wykazało: a) liczne zmiany nowotworowe lub ropnie, wpływające na stan narządów wewnętrznych lub mięśni, b) zapalenie stawów, jąder, zmiany w wątrobie i śledzionie, zapalenie jelit lub okolicy pępkowej, c) obecność ciał obcych w jamach ciała, zwłaszcza w żołądku i jelitach lub w pęcherzu moczowym, jeżeli występuje odbarwienie opłucnej lub otrzewnej, d) znaczne ilości gazu w przewodzie pokarmowym wraz z odbarwieniem narządów wewnętrznych, e) zmiany dotyczące barwy, zapachu, smaku lub konsystencji mięśni lub narządów wewnętrznych, f) złamania otwarte, jeżeli nie są bezpośrednio związane z odstrzałem, g) wychudzenie lub ogólny albo umiejscowiony obrzęk, h) zrośnięcie narządów wewnętrznych z opłucną lub otrzewną, i) inne zmiany, takie jak odbarwienia lub oznaki rozkładu gnilnego; 4) badania, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 5 i 6 i ust. 3, potwierdziły występowanie u zwierząt łownych zoonozy; 5) pozyskano je ze zwierząt otrzymujących produkty lecznicze lub inne substancje, które mogły spowodować, że ich mięso może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi; 6) mięso zostało: a) poddane jonizacji lub promieniowaniu ultrafioletowemu, b) poddane działaniu środków zmiękczających lub innych substancji, które mogły wpłynąć na właściwości organoleptyczne mięsa, c) oznakowane przy użyciu tuszu niespełniającego wymagań określonych w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 2. Przy ocenie mięsa zwierząt łownych bierze się pod uwagę informacje zawarte w oświadczeniu myśliwego. § 5. Oprócz przypadków określonych w § 4 urzędowy lekarz weterynarii uznaje za niezdatne do spożycia mięso zwierząt łownych: 1) które wykazuje zmiany chorobowe, z wyjątkiem urazów będących wynikiem odstrzału oraz ograniczonych wad rozwojowych i nieprawidłowości, jeżeli powodują, że mięso jest niezdatne do spożycia lub stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego; 2) które zostało pozyskane w inny sposób niż przez odstrzał zwierzęcia; 3) o którym mowa w § 3 ust. 3 - w przypadku drobnej zwierzyny łownej; 4) w którym stwierdzono obecność włośni. § 6. Mięso zwierząt łownych uznane za niezdatne do spożycia przez ludzi poddaje się unieszkodliwieniu w sposób określony w przepisach odrębnych 3). § 7. 1. Na rynku umieszcza się: 1) oskórowane i wypatroszone tusze grubej zwierzyny łownej lub świeże mięso tych zwierząt pozyskane, oznakowane, przechowywane i transportowane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi; 2) nieoskórowaną, nieodpierzoną i niewypatroszoną drobną zwierzynę łowną, niepoddaną mrożeniu i głębokiemu mrożeniu, spełniającą wymagania, o których mowa w § 3 ust. 5 pkt 2, przechowywaną w oddzielnych pomieszczeniach lub poddaną obróbce w cyklu produkcyjnym oddzielnym od cyklu przetwarzania mięsa świeżego, mięsa drobiowego oraz oskórowanego albo odpierzonego mięsa drobnej zwierzyny łownej; 3) nieoskórowaną grubą zwierzynę łowną spełniającą wymagania określone w § 3 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 oraz w ust. 2: a) której narządy wewnętrzne zostały poddane badaniu, b) której mięso zostało poddane oględzinom przez urzędowego lekarza weterynarii i zaopatrzone w świadectwo zdrowia potwierdzające przeprowadzenie tych oględzin, którego wzór jest określony w przepisach Unii Europejskiej 4), c) schłodzoną do temperatury: - od -1 °C do +7 °C i przetransportowaną w tej temperaturze do zakładu w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia wykonania oględzin lub - od -1 °C do +1 °C i przetransportowaną w tej temperaturze do zakładu w terminie nie dłuższym niż 15 dni od dnia wykonania oględzin. 2. Narządy wewnętrzne zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi mogą być umieszczone na rynku wyłącznie po poddaniu ich procesowi przetwarzania w sposób określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku. § 8. Mięso zwierząt łownych, pochodzące z państw trzecich, umieszcza się na rynku, jeżeli: 1) spełnia wymagania określone w rozporządzeniu; 2) spełnia wymagania w zakresie kontroli określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) pochodzi z państw trzecich lub ich części, nieobjętych ograniczeniami związanymi z podejrzeniem lub wystąpieniem chorób zakaźnych zwierząt; 4) pochodzi z państwa trzeciego znajdującego się na liście Komisji Europejskiej; 5) jest zaopatrzone w świadectwo zdrowia, wystawione podczas załadunku przez urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór jest określony w przepisach odrębnych4). Rozdział 3 Warunki, tryb i zakres przeprowadzania kontroli wewnętrznej w zakładzie § 9. 1. Podmiot prowadzący zakład przeprowadza regularne kontrole przestrzegania wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa zwierząt łownych. 2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, podmiot prowadzący zakład w szczególności przeprowadza: 1) badania laboratoryjne; 2) kontrolę urządzeń, sprzętu i instalacji używanych na wszystkich etapach produkcji mięsa zwierząt łownych; 3) kontrolę produktów uzyskanych z mięsa zwierząt łownych - jeżeli to konieczne. 3. Rodzaj kontroli, ich częstotliwość oraz metody pobierania próbek i metody badań mikrobiologicznych określają przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 4. O rodzaju, częstotliwości i wynikach kontroli, wraz z podaniem nazwy laboratorium wykonującego badania laboratoryjne, podmiot prowadzący zakład informuje powiatowego lekarza weterynarii. § 10. Podmiot prowadzący zakład opracowuje program szkolenia pracowników w zakresie wymagań weterynaryjnych dostosowanych do rodzaju produkcji prowadzonej przez zakład, w uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii. § 11. Podmiot prowadzący zakład prowadzi rejestr przyjmowanych do zakładu zwierząt łownych i wysyłanego z zakładu mięsa tych zwierząt. Rozdział 4 Sposób i zakres sprawowania urzędowego nadzoru § 12. Powiatowy lekarz weterynarii sprawując nadzór nad zakładem: 1) ma dostęp przez całą dobę do wszystkich pomieszczeń zakładu; 2) sprawdza dokumentację umożliwiającą ustalenie terenu, z którego pochodzą zwierzęta; 3) analizuje wyniki kontroli, o których mowa w § 9 ust. 1; 4) kontroluje: a) sposób przyjmowania odstrzelonych zwierząt łownych do zakładu i załadunek mięsa uzyskanego w wyniku obróbki na środki transportu, b) sposób przechowywania mięsa w zakładzie, c) mięso przed rozbiorem i po obróbce, a przed jego załadunkiem na środek transportu, d) wymagania weterynaryjne w pomieszczeniach zakładu oraz stan urządzeń, sprzętu i instalacji używanych do obróbki mięsa, e) higienę osób zatrudnionych przy obróbce mięsa; 5) przeprowadza inne czynności kontrolne, które uzna za konieczne. § 13. 1. Podmiot prowadzący zakład udziela urzędowemu lekarzowi weterynarii niezbędnej pomocy do przeprowadzania kontroli. 2. Wyniki kontroli i zalecenia pokontrolne zapisuje się w protokole kontroli, który przedstawia się podmiotowi prowadzącemu zakład. § 14. 1. Urzędowy lekarz weterynarii prowadzi dziennik badania mięsa, w którym odnotowuje informacje o przeprowadzonych badaniach oraz o stwierdzeniu wystąpienia chorób zakaźnych. 2. W przypadku stwierdzenia wystąpienia choroby zakaźnej urzędowy lekarz weterynarii przekazuje informację o miejscu pochodzenia chorego zwierzęcia powiatowemu lekarzowi weterynarii sprawującemu nadzór nad terenem, z którego pochodziło chore zwierzę. § 15. 1. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza ocenę stanu zdrowia zwierząt łownych dwa razy w roku. 2. Wyniki oceny, o której mowa w ust. 1, przesyła się Głównemu Lekarzowi Weterynarii za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii. 3. Główny Lekarz Weterynarii analizuje wyniki oceny w celu stwierdzenia: 1) wystąpienia choroby zakaźnej; 2) obecności substancji niedozwolonych lub przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń pozostałości produktów leczniczych. 4. W wyniku przeprowadzonej analizy, o której mowa w ust. 3, Główny Lekarz Weterynarii może zlecić przeprowadzenie szczegółowych badań zwierząt łownych. Rozdział 5 Wymagania lokalizacyjne, techniczne i technologiczne dla punktu skupu oraz zakładu, w którym odbywa się produkcja mięsa zwierząt łownych § 16. 1. Punkt skupu powinien: 1) znajdować się na terenie wolnym od zanieczyszczeń; 2) posiadać zabezpieczenia chroniące przed dostępem szkodników. 2. W punkcie skupu powinny znajdować się: 1) pomieszczenie lub wydzielone miejsce do przyjmowania odstrzelonych zwierząt łownych, mięsa zwierząt łownych i ich narządów wewnętrznych; 2) pomieszczenie do przechowywania odstrzelonych zwierząt łownych i ich mięsa, wyposażone w urządzenia chłodnicze zapewniające utrzymywanie wymaganego zakresu temperatur określonego w § 7 ust. 1 pkt 3 lit. c; 3) wydzielone miejsce do przechowywania środków myjących i odkażających; stosowanie tych środków nie może stwarzać zagrożenia dla przechowywanych odstrzelonych zwierząt łownych, mięsa zwierząt łownych i ich narządów wewnętrznych. 3. Punkt skupu powinien być zaopatrzony w: 1) zimną i ciepłą wodę; 2) umywalkę wyposażoną w środki do mycia rąk i ich suszenia. § 17. 1. Zakład zabezpiecza się przed dostępem zwierząt i szkodników. 2. W przypadku stwierdzenia występowania szkodników ich eliminację przeprowadza się zgodnie z procedurami ochrony przed szkodnikami. § 18. Zakład wyposaża się w: 1) system usuwania odpadów stałych i płynnych, uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa; 2) wodoszczelne, niepodlegające korozji pojemniki do przechowywania mięsa niezdatnego do spożycia, z pokrywami i zamknięciami uniemożliwiającymi osobom nieupoważnionym usuwanie z nich zawartości, lub w zamykane pomieszczenie do przetrzymywania takich surowców, jeżeli nie są one usuwane z zakładu codziennie; w przypadku gdy usuwanie surowców niezdatnych do spożycia odbywa się przez kanały zsypowe, powinny być one skonstruowane i zainstalowane w sposób zabezpieczający zakład przed skażeniem. § 19. Zakład powinien posiadać pomieszczenia: 1) chłodnicze przeznaczone do: a) odbioru odstrzelonych zwierząt łownych, b) przechowywania mięsa zwierząt łownych; 2) przeznaczone do: a) przeprowadzania badań, w tym badania na włośnie, b) patroszenia, skórowania i odpierzania, jeżeli czynności te są wykonywane w zakładzie, c) rozbioru mięsa, jego krojenia i innych rodzajów obróbki, wyposażone w urządzenia chłodnicze i przyrząd do pomiaru temperatury, d) pakowania i wysyłki produktów gotowych, jeżeli czynności te są wykonywane w zakładzie, albo oddzielne pomieszczenie do wysyłki. § 20. Pomieszczenia, w których dokonuje się obróbki, rozbioru i porcjowania mięsa, wyposaża się w: 1) posadzki o konstrukcji trwałej, nienasiąkliwej, nieprzepuszczalnej, łatwej do mycia i odkażania, nieulegającej rozkładowi, z odpowiednim spadkiem w kierunku urządzeń ściekowych; kratki lub kanały ściekowe zaopatruje się w urządzenia zapobiegające wydostawaniu się zapachów i cofaniu się ścieków, przy czym: a) w pomieszczeniach chłodniczych wystarczające jest urządzenie do usuwania wody, b) w magazynie oraz w miejscach, przez które jest transportowane mięso, wystarczająca jest wodoodporna i nieulegająca rozkładowi podłoga; 2) ściany z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, nietoksycznych, łatwych do mycia i odkażania, w jasnych kolorach i gładkich do wysokości co najmniej 2 m, a w przypadku pomieszczeń chłodniczych i magazynów - do wysokości składowania towaru; styki między ścianami oraz ścianami i posadzkami zaokrągla się, z wyjątkiem magazynów; 3) drzwi wykonane z materiału nieulegającego korozji, łatwo zmywalnego, nieprzepuszczalnego i nienasiąkliwego, odpornego na uszkodzenia; drzwi wykonane z drewna obudowuje się; 4) sufity o powierzchni łatwej do czyszczenia i konstrukcji uniemożliwiającej lub utrudniającej gromadzenie się brudu lub pleśni; 5) urządzenia wentylacyjne i urządzenia wyciągowe do pary, zapobiegające osadzaniu się skroplin; 6) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujące zmiany kolorów; punkty świetlne zabezpiecza się osłonami; 7) instalacje doprowadzające wodę przeznaczoną i nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi; rury z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi oznacza się w sposób pozwalający na ich odróżnienie od rur z wodą nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi i niepowodujący ryzyka skażenia mięsa; 8) umywalki z doprowadzoną bieżącą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, zimną i gorącą, albo wodą zmieszaną o temperaturze 35-40 °C, zaopatrzone w środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki; krany nie mogą być uruchamiane za pomocą dłoni lub przedramienia; 9) urządzenia do mycia sprzętu i urządzeń; 10) urządzenia umożliwiające obróbkę i ochronę odstrzelonych zwierząt łownych i ich mięsa podczas wyładunku i załadunku, włącznie z odpowiednio zaprojektowaną i wyposażoną powierzchnią odbioru i wysyłki; 11) urządzenia chłodnicze utrzymujące odpowiednią temperaturę surowców i produktów gotowych, posiadające system usuwania wody zabezpieczający przed skażeniem mięsa; 12) bezwonne i nieulegające rozkładowi materiały izolacyjne; 13) termometr rejestrujący pomiar temperatury. § 21. W zakładzie niedopuszczalne jest: 1) stosowanie drewna, z wyjątkiem pomieszczeń, w których przechowuje się opakowane produkty gotowe; 2) rozsypywanie trocin lub innych podobnych materiałów na posadzkę w pomieszczeniach. § 22. 1. Punkty czerpalne wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, do których przyłącza się węże przeznaczone do celów porządkowych oraz których końcówki znajdują się poniżej powierzchni wody, zaopatruje się w zawory przeciwdziałające wstecznemu zassaniu wody. 2. Do wytwarzania pary wodnej dla celów technicznych lub przeciwpożarowych oraz schładzania urządzeń chłodniczych, w wyjątkowych sytuacjach, dopuszcza się używanie wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi. § 23. 1. Pomieszczenia, urządzenia oraz sprzęt, mające kontakt z surowcami, półproduktami i produktami gotowymi, utrzymuje się w warunkach wykluczających ich zanieczyszczenie. 2. Pomieszczeń, urządzeń i sprzętu używa się wyłącznie do celów zgodnych z ich przeznaczeniem. 3. Surowiec, półprodukty, produkty gotowe oraz opakowania je zawierające nie mogą mieć kontaktu z posadzkami lub ścianami. 4. Krajalnice, pojemniki, taśmy transmisyjne, piły i noże, mające bezpośredni kontakt z surowcem, półproduktem lub produktami gotowymi, powinny być wykonane z materiałów niepowodujących zmian właściwości organoleptycznych mięsa, odpornych na korozję oraz łatwych do mycia i odkażania. Powierzchnie mające kontakt z mięsem, włącznie ze spoinami i złączami, powinny być gładkie. Niedopuszczalne jest pozostawianie narzędzi w mięsie oraz oczyszczanie zanieczyszczeń z mięsa płótnem lub innym materiałem oraz przez zdmuchiwanie powietrzem. 5. Czyszczenie i odkażanie narzędzi mających bezpośredni kontakt z surowcami, półproduktami lub produktami gotowymi przeprowadza się każdorazowo po ich zanieczyszczeniu oraz na koniec dnia pracy. Do odkażania narzędzi stosuje się urządzenia z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi o temperaturze nie niższej niż 82 °C. § 24. 1. W pomieszczeniach produkcyjnych nie używa się środków transportu o napędzie spalinowym. 2. W zależności od rodzaju prowadzonej produkcji, w zakładzie znajdują się pomieszczenia wyposażone w urządzenia do mycia i odkażania środków transportu, z wyjątkiem chłodni składowych otrzymujących i wysyłających mięso opakowane w warunkach higienicznych. § 25. W zakładzie znajdują się: 1) szatnie dla pracowników: a) o nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, łatwych do mycia posadzkach i ścianach, b) wyposażone w drzwi, które nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń produkcyjnych, c) podzielone na część czystą i brudną, przy czym część czystą od brudnej rozdziela się strefą sanitarną wyposażoną w prysznice, toalety i umywalki z doprowadzoną bieżącą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi - zimną i gorącą, albo wodą zmieszaną o temperaturze 35-40 °C, zaopatrzone w środki do mycia i odkażania rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki, d) wyposażone w umywalki i spłuczki, które nie mogą być uruchamiane za pomocą dłoni lub przedramienia; 2) zamykane pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii, wyposażone w sprzęt niezbędny do przeprowadzania badań. § 26. 1. Środki myjące, odkażające oraz środki chemiczne do zwalczania szkodników przechowuje się w zamykanym, wydzielonym pomieszczeniu. 2. Środki myjące i odkażające stosuje się w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa i produktów gotowych. Po użyciu tych środków maszyny, urządzenia i sprzęt opłukuje się dokładnie wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, z wyjątkiem przypadku, gdy zastosowano środki, które nie wymagają spłukania. § 27. 1. Osoby, których rodzaj pracy wymaga kontaktu z mięsem, półproduktami lub produktami gotowymi, używają czystej, w jasnym kolorze odzieży roboczej, a także obuwia roboczego, fartucha ochronnego i nakrycia głowy całkowicie zasłaniającego włosy. 2. Odzież roboczą zmienia się codziennie lub każdorazowo w przypadku jej zabrudzenia. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny myć ręce przed każdym przystąpieniem do pracy. 4. Osoby mające kontakt ze zwierzętami chorymi lub mięsem skażonym powinny niezwłocznie umyć oraz odkazić dłonie i przedramiona. 5. Palenie tytoniu, żucie tytoniu lub gumy, jedzenie i picie jest dopuszczalne tylko w miejscach do tego wyznaczonych. 6. Stan zdrowia osób, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach, a kwalifikacje tych osób w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji - przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Rozdział 6 Sposób przeprowadzania badania mięsa zwierząt łownych po ich odstrzale § 28. 1. Badaniu poddaje się wszystkie części tuszy zwierząt łownych w celu ustalenia, czy ich mięso jest zdatne do spożycia przez ludzi. 2. Badanie mięsa zwierząt łownych przeprowadza się w okresie 18 godzin od przyjęcia odstrzelonego zwierzęcia do zakładu. § 29. 1. Badanie mięsa zwierząt łownych przeprowadza się po otwarciu jam ciała zwierzęcia. 2. Urzędowy lekarz weterynarii może nakazać podłużne przecięcie tuszy wzdłuż kręgosłupa oraz głowy zwierzęcia. § 30. 1. Badanie mięsa zwierząt łownych obejmuje: 1) oględziny odstrzelonego zwierzęcia oraz jego narządów; jeżeli wyniki oględzin nie pozwalają na dokonanie oceny mięsa, przeprowadza się dodatkowe badania laboratoryjne; próbki do badań laboratoryjnych pobiera się z każdej partii mięsa zwierząt łownych, w ilości wystarczającej do przeprowadzenia jej oceny; 2) omacywanie narządów wewnętrznych; 3) badanie konsystencji, zabarwienia i zapachu tuszy oraz, w uzasadnionych przypadkach, smaku mięsa; 4) badania laboratoryjne pozostałości, zgodnie z krajowym planem badań kontrolnych. 2. Jeżeli uzasadnione jest przeprowadzenie dodatkowych badań laboratoryjnych, urzędowy lekarz weterynarii wstrzymuje oględziny odstrzelonych zwierząt pochodzących z tej samej partii do czasu otrzymania wyników badań. § 31. Urzędowy lekarz weterynarii może dokonać dodatkowych nacięć i przeprowadzić dodatkowe badania, jeżeli jest to niezbędne do ostatecznej oceny mięsa. § 32. 1. Mięso dzików lub innych gatunków wrażliwych na włośnicę bada się metodą: 1) wytrawiania, 2) trychinoskopową - zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przeprowadzaniu badania na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu. 2. W przypadku badania trychinoskopowego mięsa dzików próbki do badania pobiera się w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 33. 1. Po badaniu mięso zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi schładza się lub zamraża, przy czym: 1) temperatura schłodzenia wynosi: a) +4 °C - dla drobnej zwierzyny łownej, b) +7 °C - dla grubej zwierzyny łownej; 2) temperatura zamrożenia nie może być wyższa niż -12 °C. 2. Mięso, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się w zakładzie lub w zatwierdzonej chłodni składowej. Rozdział 7 Wymagania dotyczące obróbki, przechowywania i transportu mięsa zwierząt łownych § 34. Po odstrzale zwierzęta łowne poddaje się następującym czynnościom: 1) grubą zwierzynę łowną: a) patroszy się, b) po oddzieleniu od tuszy narządów wewnętrznych klatki piersiowej oraz wątroby i śledziony, myśliwy dostarcza je z tuszą do punktu skupu lub zakładu w celu poddania ich badaniu przez urzędowego lekarza weterynarii, c) narządy wewnętrzne, inne niż wymienione w lit. b, z wyjątkiem nerek, myśliwy usuwa i poddaje oględzinom na miejscu odstrzału, d) w przypadku samców można usunąć głowę zwierzęcia, jeżeli stanowi trofeum myśliwskie; 2) drobną zwierzynę łowną: a) patroszy się całkowicie lub częściowo w miejscu odstrzału lub b) przewozi się do zakładu, w temperaturze nieprzekraczającej +4 °C, w ciągu 12 godzin od odstrzału, i poddaje patroszeniu. § 35. 1. Zwierzęta łowne, które nie zostały poddane patroszeniu w miejscu odstrzału, patroszy się niezwłocznie po przewiezieniu do zakładu. 2. Przy patroszeniu zwierząt łownych płuca, serce, wątrobę, nerki, śledzionę i śródpiersie oddziela się od reszty tuszy, w sposób zapewniający ich identyfikację z tuszą, lub pozostawia się połączone z tuszą w sposób naturalny. 3. Obróbka mięsa zwierząt łownych odbywa się: 1) w zakładzie wyposażonym w urządzenia do obróbki mięsa zwierząt łownych; 2) zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi. § 36. 1. Przed zakończeniem badania tusze oraz narządy wewnętrzne, które nie zostały poddane badaniu, nie mogą mieć kontaktu z tuszami i narządami wewnętrznymi już zbadanymi. 2. Przed zakończeniem badania niedopuszczalne jest usuwanie, krojenie i dalsza obróbka tuszy. § 37. 1. Mięso zatrzymane przez urzędowego lekarza weterynarii w czasie przeprowadzania badania (mięso tymczasowe zajęte) lub mięso niezdatne do spożycia przez ludzi oraz żołądki, jelita i niejadalne produkty uboczne nie powinny mieć kontaktu z mięsem zdatnym do spożycia przez ludzi. 2. Mięso niezdatne do spożycia przez ludzi niezwłocznie po ocenie umieszcza się w wydzielonych pomieszczeniach lub pojemnikach skonstruowanych w sposób wykluczający zakażenie mięsa zdatnego do spożycia przez ludzi i usytuowanych w miejscach oddalonych od miejsc przechowywania takiego mięsa. § 38. 1. Temperatura mięsa podczas rozbioru, porcjowania i pakowania powinna być stała i wynosić: 1) +7 °C lub mniej - w przypadku grubej zwierzyny łownej; 2) +4 °C - w przypadku drobnej zwierzyny łownej. 2. Temperatura w pomieszczeniu, w którym dokonuje się rozbioru i porcjowania mięsa, nie powinna wynosić więcej niż +12 °C. § 39. 1. Rozbiór oraz obróbkę mięsa przeprowadza się w warunkach wykluczających jego zanieczyszczenie. 2. Skrzepy krwi i odłamki kości powstałe podczas rozbioru usuwa się. 3. Rozbiór mięsa ptaków łownych i mięsa innych zwierząt łownych odbywa się w oddzielnych cyklach produkcyjnych. Pomieszczenie, w którym odbywa się rozbiór, czyści się i odkaża po każdym cyklu produkcyjnym. § 40. Po zakończeniu obróbki mięso przechowuje się w pomieszczeniu w warunkach chłodniczych lub w urządzeniach chłodzących. § 41. Mięso poddane rozbiorowi, niezdatne do spożycia przez ludzi, gromadzi się w wodoszczelnych, odpornych na korozję pojemnikach z pokrywami i zamknięciami uniemożliwiającymi osobom nieupoważnionym usuwanie z nich zawartości lub w zamykanych pomieszczeniach przeznaczonych do przechowywania takiego mięsa. § 42. 1. Transport mięsa zwierząt łownych odbywa się: 1) w warunkach chłodniczych, z utrzymaniem temperatur określonych w § 33 ust. 1, 2) w sposób wykluczający jego zanieczyszczenie lub uszkodzenie. 2. Pojemniki i środki transportu, w których są przewożone tusze zwierząt łownych lub ich mięso, powinny być oczyszczone i odkażone każdorazowo przed użyciem. 3. Tusze lub półtusze, z wyłączeniem: 1) mięsa mrożonego umieszczonego w opakowaniach zbiorczych, 2) odstrzelonych, nieoskórowanych zwierząt łownych przewożonych do punktu skupu, 3) transportu lotniczego - przewozi się w pozycji wiszącej. 4. Inne elementy tuszy, które nie zostały umieszczone w opakowaniach zbiorczych, zawiesza się albo umieszcza w pojemnikach odpornych na korozję. 5. Sprzęt do zawieszania, opakowania i pojemniki: 1) powinny spełniać wymagania dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia; 2) mogą być użyte ponownie, jeżeli są wykonane z materiału odpornego na korozję, łatwego do mycia i odkażania. § 43. 1. Transportowane mięso zwierząt łownych, uznane za zdatne do spożycia przez ludzi i przeznaczone do umieszczenia na rynku, zaopatruje się w jeden z następujących dokumentów: 1) handlowy dokument identyfikacyjny poświadczony przez urzędowego lekarza weterynarii, zawierający weterynaryjny numer identyfikacyjny, a w przypadku mięsa mrożonego także miesiąc i rok jego zamrożenia; odbiorca mięsa przechowuje dokument przez co najmniej rok od dnia jego wystawienia i okazuje na każde wezwanie urzędowego lekarza weterynarii; 2) świadectwo zdrowia, jeżeli: a) mięso zwierząt łownych pochodzi z zakładu usytuowanego na obszarze objętym ograniczeniami ze względu na zdrowie zwierząt albo b) ma zostać wysłane do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez terytorium państwa trzeciego w zaplombowanych środkach transportu, albo c) na rynku umieszcza się całą tuszę zwierzęcia łownego. 2. Mięso zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi przewozi się przy zachowaniu wymagań weterynaryjnych. 3. Wzór świadectwa zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 44. Do partii mięsa zwierząt łownych dołącza się oryginał świadectwa zdrowia: 1) składający się z pojedynczego arkusza papieru; 2) wystawiony podczas załadunku przez urzędowego lekarza weterynarii; 3) sporządzony co najmniej w języku polskim i w języku lub w językach państwa miejsca przeznaczenia. Rozdział 8 Sposób znakowania i pakowania mięsa zwierząt łownych § 45. 1. Znakowanie mięsa zwierząt łownych przeprowadza się pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii. 2. Urzędowy lekarz weterynarii: 1) dysponuje narzędziami i przyrządami służącymi do znakowania mięsa i przekazuje je osobom wykonującym czynności pomocnicze w zakresie znakowania pod jego nadzorem tylko na czas niezbędny do wykonania znakowania; 2) nadzoruje sposób przechowywania etykiet oraz opakowań z umieszczonym na nich znakiem weterynaryjnym oraz pieczęci, o której mowa w § 46 ust. 3 pkt 1 lit. a. 3. Etykiety i opakowania, o których mowa w ust. 2 pkt 2, urzędowy lekarz weterynarii przekazuje osobom wykonującym czynności pomocnicze w zakresie znakowania, w ilości potrzebnej do znakowania lub pakowania mięsa. § 46. 1. Mięso zwierząt łownych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi znakuje się znakiem weterynaryjnym, a na etykiecie dołączonej do opakowania jednostkowego określa się gatunek zwierząt, od których pozyskano mięso, z zastrzeżeniem przepisów o znakowaniu środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych. 2. Na mięsie zwierząt łownych, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się: 1) znak weterynaryjny w kształcie pięciokąta, który zawiera następujące informacje: a) w górnej części - wyraz PL, b) na środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, c) w dolnej części - wyraz EWG - przy czym w przypadku grubej zwierzyny łownej litery i cyfry powinny mieć przynajmniej odpowiednio 0,8 cm i 1 cm wysokości, a w przypadku drobnej zwierzyny łownej litery i cyfry powinny mieć 0,2 cm, albo 2) znak weterynaryjny w kształcie pięciokąta, zawierający informacje określone w pkt 1, przy czym wielkość liter i cyfr może być większa. 3. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 2: 1) pkt 1 - umieszcza się na: a) nieopakowanych tuszach zwierząt łownych - przy użyciu pieczęci, b) na częściach tusz zwierząt łownych lub podrobów opakowanych w porcje - w widoczny sposób na opakowaniach jednostkowych lub bezpośrednio na mięsie lub podrobach; 2) pkt 2 - umieszcza się na dużych opakowaniach zbiorczych. 4. Na rynku może być umieszczane mięso zwierząt łownych oznakowane znakiem weterynaryjnym pięciokątnym, zawierającym informacje określone w przepisach odrębnych 5) lub symbole określające państwo trzecie, jeżeli jest ono państwem pochodzenia mięsa. § 47. Na mięsie zwierząt łownych przeznaczonym na potrzeby własne myśliwego umieszcza się znak weterynaryjny w kształcie prostokąta o wymiarach 3 cm x 5 cm, zawierający napis "MIĘSO DO WŁASNEGO UŻYTKU". § 48. 1. Mięso zwierząt łownych niezdatne do spożycia przez ludzi znakuje się w sposób wyraźnie odróżniający je od mięsa zdatnego do spożycia przez ludzi. 2. Na mięsie, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się znak weterynaryjny w kształcie trójkąta równobocznego, skierowanego wierzchołkiem do góry, o długości boku 5 cm, zawierający w górnej części wyraz PL, a w dolnej części wyraz IW. § 49. Mięso zwierząt łownych pochodzące z zakładów, które uzyskały zgodę na stosowanie odstępstw od niektórych wymagań organizacyjnych, technicznych i technologicznych przy produkcji mięsa zwierząt łownych, znakuje się znakiem kwadratowym, zawierającym następujące informacje: 1) w górnej części - wyraz PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 3) w dolnej części - napis "NA RYNEK KRAJOWY". § 50. Na mięsie zwierząt łownych, które poddano obróbce w zakładach niezatwierdzonych, umieszcza się znak weterynaryjny okrągły o średnicy 3 cm lub odpowiednio mniejszy, w zależności od wielkości mięsa i opakowania, zawierający następujące informacje: 1) w górnej części - wyraz PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 3) w dolnej części - wyraz IW. § 51. 1. Tusz używany do znakowania mięsa zwierząt łownych powinien spełniać wymagania określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 2. Informacje zawarte w znakach weterynaryjnych umieszcza się w sposób czytelny i trwały. § 52. 1. Mięsa pozyskanego ze zwierząt łownych, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 2 i 3, nie zaopatruje się w znak weterynaryjny, o którym mowa w § 46 ust. 2 pkt 1. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do mięsa zwierząt łownych, które, po oskórowaniu w zakładzie, zostało poddane przez urzędowego lekarza weterynarii badaniu i w jego wyniku zostało uznane za zdatne do spożycia przez ludzi. § 53. Mięso zwierząt łownych pakuje się niezwłocznie po rozbiorze, a następnie umieszcza w chłodni lub mroźni. § 54. Mięso opakowane i nieopakowane przechowuje się w oddzielnych pomieszczeniach. § 55. 1. Opakowania zbiorcze lub transportowe, w których umieszcza się mięso zwierząt łownych, powinny spełniać wymagania dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, a ponadto: 1) nie mogą powodować zmian organoleptycznych mięsa; 2) powinny chronić przed przenikaniem do ich wnętrza substancji szkodliwych dla zdrowia ludzi; 3) powinny zapewniać skuteczną ochronę przed uszkodzeniami mięsa podczas transportu. 2. Opakowania mogą być użyte powtórnie, jeżeli zostały uprzednio umyte i odkażone oraz jeżeli są wykonane z materiału odpornego na korozję, łatwego do mycia i odkażania. § 56. 1. Opakowania jednostkowe, w których umieszcza się mięso zwierząt łownych, powinny być bezbarwne i przezroczyste oraz spełniać wymagania określone w § 55 ust. 1 pkt 1 i 2. 2. W przypadku gdy opakowanie jednostkowe stanowi jednocześnie opakowanie przeznaczone do transportu: 1) powinno spełniać wymagania określone w § 55; 2) nie musi być przezroczyste i bezbarwne. § 57. Pakowanie mięsa zwierząt łownych może odbywać się w tym samym pomieszczeniu, w którym mięso jest poddawane rozbiorowi i porcjowaniu, pod warunkiem: 1) wydzielenia miejsc dla mięsa nieopakowanego, mięsa opakowanego i opakowań; 2) niekrzyżowania się dróg przemieszczania mięsa nieopakowanego, mięsa opakowanego i opakowań; 3) przechowywania opakowań w pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do tego celu, wolnych od szkodników i kurzu; pomieszczenia te nie mogą mieć bezpośredniego połączenia z pomieszczeniami, w których przetrzymuje się towary mogące zanieczyścić mięso; 4) przechowywania opakowań w sposób uniemożliwiający ich bezpośrednią styczność z posadzką i ścianami; 5) przenoszenia opakowań do pomieszczenia, w którym odbywa się pakowanie mięsa, przy zachowaniu warunków higieny i natychmiastowego ich użycia; 6) używania opakowań nieuszkodzonych i nienaruszonych; 7) formowania opakowań zbiorczych i transportowych w pomieszczeniu innym niż pomieszczenie rozbioru; 8) umieszczania opakowań jednostkowych mięsa w opakowaniach zbiorczych lub transportowych; 9) transportowania opakowań do zakładu w szczelnym opakowaniu, w którym są przechowywane od chwili ich wyprodukowania do chwili ich użycia, oraz pod warunkiem, że opakowania te przechowuje się w oddzielnym pomieszczeniu zakładu, w warunkach higienicznych; 10) zajmowania się rozbiorem mięsa przez osoby niebiorące udziału przy opakowywaniu mięsa w opakowania zbiorcze lub transportowe i niemające kontaktu z tymi opakowaniami; 11) przekazania mięsa do chłodni albo mroźni niezwłocznie po jego umieszczeniu w opakowaniach zbiorczych lub transportowych i po ich oznakowaniu. § 58. Nie umieszcza się w jednym opakowaniu mięsa zwierząt łownych różnych gatunków. Rozdział 9 Przepis końcowy § 59. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 SPOSÓB POBIERANIA PRÓBEK DO BADANIA TRYCHINOSKOPOWEGO MIĘSA DZIKÓW 1. W przypadku obecności dwóch filarów przepony pobiera się 1 próbkę z każdego filaru oraz z mięśni przedramienia kończyny przedniej. Z każdej próbki wycina się 28 skrawków i poddaje badaniu łącznie 84 skrawki. 2. W przypadku obecności tylko jednego filaru przepony pobiera się z niego 2 próbki oraz 1 próbkę z mięśni przedramienia kończyny przedniej. Z każdej próbki wycina się 28 skrawków i poddaje badaniu łącznie 84 skrawki. 3. W przypadku braku dwóch filarów przepony pobiera się po 1 próbce z części żebrowej przepony, mięśni żuchwowych, mięśni przedramienia kończyny przedniej, mięśni międzyżebrowych oraz mięśni języka. Z każdej próbki wycina się 28 skrawków i poddaje badaniu łącznie 140 skrawków. ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych (Dz. Urz. WE L 268 z 14.09.1992). 3) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2002). 4) Decyzja Komisji 2000/585/WE z dnia 7 września 2000 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwa weterynaryjne przy przywozie mięsa zwierząt łownych, mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka i mięsa króliczego z państw trzecich oraz uchylająca decyzje Komisji 97/217/WE, 97/218/WE, 97/219/WE i 97/220/WE (Dz. Urz. WE L 251 z 06.10.2000). 5) Rozdział VII załącznika I do dyrektywy 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu mięsa zwierząt łownych. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 20 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 169, poz. 1779) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 233, poz. 1959 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1657 i Nr 232, poz. 2336) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 grudnia 2004 r."; 2) w § 2 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. wyłącznie ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych instytutów badawczych uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1780) Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych instytutów badawczych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 63a ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z dnia 23 kwietnia 1983 r., str. 1 i n.), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z dnia 23 września 2003 r., str. 33 i n.): 1) zakłady opieki zdrowotnej, w szczególności: a) szpital, zakład opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, sanatorium, prewentorium, inny niewymieniony z nazwy zakład przeznaczony dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, b) przychodnia, ośrodek zdrowia, poradnia, c) pogotowie ratunkowe, d) medyczne laboratorium diagnostyczne, e) pracownia protetyki stomatologicznej i ortodoncji, f) zakład rehabilitacji leczniczej, g) żłobek, h) inny zakład, spełniający warunki określone w przepisach odrębnych; 2) medyczne instytuty badawcze będące jednostkami badawczo-rozwojowymi: a) Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie, b) Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie, c) Instytut Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, d) Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie, e) Instytut Matki i Dziecka w Warszawie, f) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie, g) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr Jerzego Nofera w Łodzi, h) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, i) Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, j) Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, k) Instytut Reumatologii im. prof. dr hab. Eleonory Reicher w Warszawie, l) Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie im. prof. dr hab. med. Aleksandra Szczygła, m) Państwowy Zakład Higieny w Warszawie Instytut Naukowo-Badawczy, n) Instytut "Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka" w Warszawie, o) Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, p) Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego w Warszawie, q) Wojskowy Instytut Higieny i Epidemiologii w Warszawie, r) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie, s) Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 stycznia 2002 r. w sprawie wykazu szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych instytutów badawczych, którym przekazane jako dary lub zakupione przez te jednostki towary są zwolnione od cła (Dz. U. Nr 8, poz. 83). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 lipca 2004 r. w sprawie rejestru zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 169, poz. 1781) Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dane objęte wpisem do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, wzór tego rejestru i tryb dokonywania w nim wpisów, zmian wpisów oraz wykreśleń. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej; 2) kod resortowy lub jego część - system resortowych kodów identyfikacyjnych lub jego część, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy; 3) zakład - zakład opieki zdrowotnej, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy; 4) jednostka organizacyjna - wyodrębnioną w statucie część zakładu; 5) komórka organizacyjna - wyodrębnioną w statucie lub regulaminie część jednostki organizacyjnej; 6) identyfikator terytorialny - identyfikator jednostki podziału terytorialnego, o którym mowa w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm. 3)); 7) system teleinformatyczny RZOZ - oprogramowanie oraz infrastrukturę techniczną służącą do: a) wprowadzania, gromadzenia i udostępniania danych z elektronicznej bazy danych rejestrowych, b) utrzymywania skrzynek poczty elektronicznej na potrzeby zakładów, organów rejestrowych oraz administratora centralnego; 8) bezpieczne połączenie internetowe - połączenie umożliwiające bezpieczną wymianę danych w sieci Internet; 9) administrator centralny - jednostkę wyznaczoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, odpowiedzialną za dostarczenie oraz utrzymanie systemu teleinformatycznego, nadzór nad jego funkcjonowaniem, gromadzenie i bezpieczeństwo elektronicznej bazy danych rejestrowych; 10) elektroniczna baza danych rejestrowych - zbiór danych w formie elektronicznej obejmujący dane związane z wpisem do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, wpisem zmian oraz wykreśleniem z rejestru zakładów opieki zdrowotnej; 11) profil medyczny zakładu - funkcję ochrony zdrowia realizowaną w stosunku do określonej dziedziny medycyny; 12) certyfikat jakości - certyfikat serii ISO lub certyfikat akredytacyjny. § 3. 1. Rejestr zakładów opieki zdrowotnej, zwany dalej "rejestrem", jest prowadzony w systemie teleinformatycznym RZOZ. 2. Rejestr składa się z ksiąg rejestrowych. 3. Księga rejestrowa składa się z trzech działów. 4. Numer księgi składa się z siedmiu cyfr, w tym: 1) dwie pierwsze to: a) dla rejestrów prowadzonych przez wojewodów - identyfikator terytorialny województwa, na którego obszarze znajduje się siedziba zakładu, b) dla rejestru prowadzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia - cyfry "99"; 2) pięć następnych stanowi niepowtarzalny numer zakładu, nadany przez organ rejestrowy, poprzedzony zerami, jeżeli jest zbudowany z mniej niż pięciu cyfr. 5. Księgi rejestrowe prowadzi się osobno dla każdego zakładu i oznacza numerem identyfikacyjnym, zwanym dalej "numerem księgi". § 4. 1. W dziale pierwszym księgi rejestrowej "Oznaczenie zakładu opieki zdrowotnej" wpisuje się następujące dane: 1) w rubryce pierwszej - część I kodu resortowego (7-znakowy numer księgi rejestrowej zakładu); 2) w rubryce drugiej - datę wpisu zakładu do rejestru; 3) w rubryce trzeciej - datę wykreślenia zakładu z rejestru; 4) w rubryce czwartej - część IV kodu resortowego (1-znakowy kod wskazujący formę gospodarki finansowej zakładu); 5) w rubryce piątej - pełną nazwę zakładu; 6) w rubryce szóstej - skróconą nazwę zakładu, jeżeli taką zakład posiada; 7) w rubryce siódmej - część II kodu resortowego (7-znakowy identyfikator terytorialny); 8) w rubryce ósmej - adres siedziby zakładu; 9) w rubryce dziewiątej - dane kontaktowe: a) w polu pierwszym - numer telefonu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem, b) w polu drugim - numer faksu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem, c) w polu trzecim - adres poczty elektronicznej zakładu, jeżeli zakład taką posiada; d) w polu czwartym - adres poczty elektronicznej zakładu, o którym mowa w § 13 ust. 6; 10) w rubryce dziesiątej - adres witryny internetowej zakładu, jeżeli zakład taką posiada; 11) w rubryce jedenastej - oznaczenie podmiotu, który utworzył zakład: a) w polu pierwszym - numer we właściwym rejestrze albo w ewidencji działalności gospodarczej, b) w polu drugim - część III kodu resortowego (2-znakowy kod podmiotu, który utworzył zakład), c) w polu trzecim - opis podmiotu tworzącego zakład, d) w polu czwartym - adres podmiotu tworzącego zakład, e) w polu piątym - numer REGON, f) w polu szóstym - numer NIP; 12) w rubryce dwunastej - imię i nazwisko kierownika zakładu; 13) w rubryce trzynastej - certyfikat jakości, jeśli zakład taki posiada: a) w polu pierwszym - typ certyfikatu, b) w polu drugim - datę przyznania certyfikatu, c) w polu trzecim - datę ważności certyfikatu, d) w polu czwartym - nazwę instytucji certyfikującej, e) w polu piątym - zakres certyfikacji; 14) w rubryce czternastej - termin rozpoczęcia działalności przez zakład; 15) w rubryce piętnastej - datę powołania rady społecznej zakładu; 16) w rubryce szesnastej - datę zaprzestania działalności zakładu; 17) w rubryce siedemnastej - przyczyny wykreślenia zakładu z rejestru; 18) w rubryce osiemnastej - imię i nazwisko likwidatora; 19) w rubryce dziewiętnastej - informację dotyczącą przechowywania archiwalnej dokumentacji medycznej zlikwidowanego zakładu: a) w polu pierwszym - nazwę podmiotu przechowującego dokumentację medyczną, b) w polu drugim - adres podmiotu, o którym mowa w lit. a; 20) w rubryce dwudziestej - uwagi. 2. W przypadku spółki cywilnej w rubryce jedenastej w polu pierwszym i trzecim należy wpisać dane dotyczące wszystkich wspólników. 3. Opisu zakresu certyfikacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 13 lit. e, dokonuje organ rejestrowy na podstawie przedłożonych przez zakład dokumentów potwierdzających przyznanie certyfikatu. 4. W przypadku zakładów, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, w polach, o których mowa w ust. 1 pkt 11 lit. a, e, f, wpisuje się dane zakładu. 5. Pole, o którym mowa w ust. 1 pkt 11 lit. a, pozostawia się niewypełnione w przypadku wydania decyzji, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 1, dotyczącej zakładów, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy. 6. Pola, o których mowa w ust. 1 pkt 11 lit. e oraz f, mogą pozostać niewypełnione w przypadku wydania decyzji, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 1. 7. W przypadku gdy zakład posiada więcej certyfikatów jakości, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 13, należy wymienić w ramach tej samej rubryki w kolejnych punktach. § 5. W dziale drugim księgi rejestrowej "Jednostki organizacyjne zakładu" wpisuje się następujące dane: 1) w rubryce pierwszej - nazwę jednostki organizacyjnej; 2) w rubryce drugiej - adres jednostki organizacyjnej; 3) w rubryce trzeciej - datę rozpoczęcia działalności przez jednostkę organizacyjną; 4) w rubryce czwartej - datę zakończenia działalności przez jednostkę organizacyjną; 5) w rubryce piątej - część V kodu resortowego (2- lub 3-znakowy kod identyfikujący jednostkę organizacyjną w strukturze organizacyjnej zakładu); 6) w rubryce szóstej - część VI kodu resortowego (kody określające rodzaj jednostki organizacyjnej); 7) w rubryce siódmej - 7-znakowy identyfikator terytorialny; 8) w rubryce ósmej - dane kontaktowe jednostki organizacyjnej: a) w polu pierwszym - numer telefonu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem, b) w polu drugim - numer faksu zakładu, złożony z numeru kierunkowego i właściwego numeru abonenta przedzielonych myślnikiem, c) w polu trzecim - adres poczty elektronicznej, jeżeli jednostka organizacyjna taki posiada; 9) w rubryce dziewiątej - uwagi. § 6. 1. W dziale trzecim księgi rejestrowej "Komórki organizacyjne zakładu i ich profile medyczne" wpisuje się następujące dane: 1) w rubryce pierwszej - nazwę komórki organizacyjnej; 2) w rubryce drugiej - adres komórki organizacyjnej, jeżeli jest inny niż adres jednostki organizacyjnej, w której ją utworzono; 3) w rubryce trzeciej - datę rozpoczęcia działalności przez komórkę organizacyjną; 4) w rubryce czwartej - datę zakończenia działalności komórki organizacyjnej; 5) w rubryce piątej - część VII kodu resortowego (3- lub 4-znakowy kod identyfikujący komórkę organizacyjną); 6) w rubryce szóstej - część VIII kodu resortowego (4-znakowy kod charakteryzujący specjalność komórki organizacyjnej); 7) w rubryce siódmej - profile medyczne komórki organizacyjnej: a) w polu pierwszym - numer kolejny profilu medycznego, b) w polu drugim - część IX kodu resortowego (kod resortowy funkcji ochrony zdrowia), c) w polu trzecim - część X kodu resortowego (2-znakowy kod resortowy dziedziny medycyny); 8) w rubryce ósmej - część V kodu resortowego (2- lub 3-znakowy kod identyfikujący jednostkę organizacyjną, w obrębie której działa komórka organizacyjna); 9) w rubryce dziewiątej - liczbę łóżek w komórce organizacyjnej: a) w polu pierwszym - liczbę łóżek ogółem, b) w polu drugim - liczbę łóżek intensywnej opieki medycznej, c) w polu trzecim - liczbę łóżek intensywnego nadzoru kardiologicznego; 10) w rubryce dziesiątej - liczbę miejsc dla noworodków: a) w polu pierwszym - liczbę łóżek dla noworodków, b) w polu drugim - inkubatory; 11) w rubryce jedenastej - liczbę stanowisk dializacyjnych; 12) w rubryce dwunastej - liczbę miejsc dziennych; 13) w rubryce trzynastej - datę dostosowania pomieszczeń i urządzeń komórki organizacyjnej do wymogów wynikających z właściwego aktu prawnego; 14) w rubryce czternastej - uwagi. 2. Komórek organizacyjnych, których działalność nie jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, nie wpisuje się do rejestru. 3. W przypadku gdy w komórce organizacyjnej realizowanych jest wiele profili medycznych, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 7, należy wymienić w ramach tej samej rubryki w kolejnych punktach. § 7. 1. Księgi rejestrowe stanowią zbiór danych objętych wpisem do rejestru. 2. Podstawę wydania decyzji administracyjnej o wpisie, odmowie lub skreśleniu z rejestru, z zastrzeżeniem art. 15 ustawy, stanowi wniosek o: 1) wpis zakładu do rejestru; 2) wpis zmian w rejestrze; 3) wykreślenie zakładu z rejestru. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Do wniosku dołącza się dokumenty stanowiące podstawę wpisu. 5. Wpis w rejestrze oznacza się numerem wynikającym z kolejności wpisów w obrębie księgi rejestrowej oraz zaopatruje w datę dokonania wpisu. 6. Dane wpisane w rejestrze nie mogą być z niego usunięte. § 8. 1. Dla każdej księgi rejestrowej prowadzone są odrębne akta rejestrowe, na które składają się wydruki księgi rejestrowej, wnioski, decyzje, załączniki do wniosków oraz inne dokumenty dotyczące postępowania rejestrowego. 2. Wydruk księgi rejestrowej wykonywany jest po dokonaniu wpisu do rejestru. 3. Wydruki, o których mowa w ust. 2, podpisuje osoba upoważniona przez organ prowadzący rejestr i dołącza do akt rejestrowych. § 9. 1. Wpis do rejestru polega na umieszczeniu za pomocą systemu teleinformatycznego RZOZ danych w elektronicznej bazie danych rejestrowych oraz ich prezentacji w sieci Internet na witrynie internetowej wskazanej przez administratora centralnego. 2. Umieszczenie danych w elektronicznej bazie danych rejestrowych odbywa się z wykorzystaniem bezpiecznego połączenia internetowego oraz wymaga dołączenia podpisu elektronicznego. 3. Administrator centralny zapewnia organom rejestrowym dostęp do systemu teleinformatycznego RZOZ na potrzeby wykonywania przez organy zadań związanych z prowadzeniem rejestru. § 10. 1. Wniosek o wpis zakładu do rejestru składa jego kierownik. 2. Do wniosku o wpis zakładu do rejestru dołącza się: 1) wykaz jednostek organizacyjnych zakładu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) wykaz komórek organizacyjnych zakładu, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) kopie dokumentów stwierdzających spełnianie przez zakład wymagań określonych w art. 9-11 ustawy, a w szczególności: a) akt o utworzeniu zakładu, b) wypis z właściwego rejestru albo ewidencji działalności gospodarczej, c) statut zakładu, d) dokument stwierdzający tytuł prawny do budynku lub lokalu, w którym prowadzona będzie działalność zakładu, e) postanowienie organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o spełnieniu wymagań fachowych i sanitarnych, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia zakładu, f) oświadczenie podmiotu tworzącego zakład, w którym wskazany jest kierownik zakładu, oraz jego oświadczenie o przyjęciu obowiązków, g) uchwałę lub zarządzenie o powołaniu rady społecznej, jeżeli ustawa nakłada obowiązek jej powołania; 4) kopie dokumentów potwierdzających przyznanie numeru REGON oraz NIP. § 11. 1. Wniosek o wpis zmian w rejestrze składa kierownik zakładu. 2. Do wniosku o wpis zmian w rejestrze dołącza się dokumenty stanowiące podstawę zmian. § 12. 1. Wniosek o wykreślenie zakładu z rejestru składa podmiot, który utworzył zakład. 2. Do wniosku o wykreślenie dołącza się dokumenty będące podstawą wykreślenia zakładu. § 13. 1. Wnioski, o których mowa w § 10-12, oraz załączniki, o których mowa w § 10 ust. 2, składane są w formie dokumentów pisemnych. 2. Dane objęte wpisem do rejestru na podstawie wniosków, o których mowa w § 11 i 12, składający wniosek przekazuje również drogą elektroniczną do elektronicznej bazy danych rejestrowych. 3. Przekazanie danych, o których mowa w ust. 2, odbywa się za pośrednictwem systemu teleinformatycznego RZOZ z wykorzystaniem bezpiecznego połączenia internetowego oraz podpisu elektronicznego. 4. Organ rejestrowy może zrezygnować z przyjmowania dokumentów w formie pisemnej w przypadku, gdy przekazanie danych, o którym mowa w ust. 3, odbywa się z wykorzystaniem bezpiecznego podpisu elektronicznego i znakowania czasem. 5. Administrator centralny zapewnia warunki techniczne umożliwiające: 1) wykorzystanie systemu teleinformatycznego RZOZ w sposób, o którym mowa w ust. 3; 2) nieodpłatne przydzielanie zakładom i utrzymanie skrzynki poczty elektronicznej do czasu wykreślenia z rejestru oraz wspomaganie procesu dystrybucji podpisów elektronicznych. 6. Adres skrzynki poczty elektronicznej, o której mowa w ust. 5, składa się z dwóch części: 1) pierwsza część stanowi siedem cyfr księgi rejestrowej zakładu; 2) druga część stanowi dopełnienie w brzmieniu: @zoz.org.pl. § 14. Zakład wpisany do rejestru na podstawie dotychczasowych przepisów jest obowiązany, w terminie do dnia 30 czerwca 2005 r., złożyć wniosek o wpis zmian w rejestrze w zakresie danych, zmienionych rozporządzeniem lub dotychczas nieobjętych wpisem do rejestru. § 15. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2000 r. w sprawie rejestru zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 74, poz. 864). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 2004 r., z wyjątkiem § 13 ust. 2-4 oraz ust. 5 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 grudnia 2005 r. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177, poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 20 lipca 2004 r. sygn. akt SK 11/02 (Dz. U. Nr 169, poz. 1782) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Ciemniewski - przewodniczący, Marian Grzybowski, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, Bohdan Zdziennicki - sprawozdawca, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 20 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej spółki BIMs Plus Spółka z o.o. o zbadanie zgodności art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872, ze zm.) z art. 21 ust. 2 Konstytucji, orzeka: Art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 6, poz. 70, Nr 12, poz. 136, Nr 17, poz. 228, Nr 19, poz. 239, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1312 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1084, Nr 111, poz. 1194 i Nr 145, poz. 1623) jest zgodny z art. 21 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 20 lipca 2004 r. sygn. akt SK 19/02 (Dz. U. Nr 169, poz. 1783) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodniczący, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 20 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Józefa Artymiaka o zbadanie zgodności art. 48 § 1 pkt 5 w zw. z art. 401 pkt 1 oraz art. 379 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji, orzeka: Art. 48 § 1 pkt 5 w związku z art. 401 pkt 1 i art. 379 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) w zakresie, w jakim ogranicza wyłączenie sędziego z mocy samej ustawy tylko do spraw, w których rozstrzyganiu brał udział w instancji bezpośrednio niższej, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 21 lipca 2004 r. sygn. akt K 16/03 (Dz. U. Nr 169, poz. 1784) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Adam Jamróz - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Bohdan Zdziennicki - sprawozdawca, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 12 lipca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734, ze zm.) w zakresie, w jakim przepis ten nakazuje wliczanie dodatków pielęgnacyjnych do dochodu przy ubieganiu się o dodatek mieszkaniowy, i art. 6 ust. 6 pkt 1 powołanej ustawy z art. 2 i art. 32 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 203, poz. 1966) jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 6 ust. 6 pkt 1 ustawy powołanej w pkt 1 jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 21 lipca 2004 r. sygn. akt SK 57/03 (Dz. U. Nr 169, poz. 1785) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Adam Jamróz - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski, Marek Safjan - sprawozdawca, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 21 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Janiny Kietlińskiej o zbadanie zgodności art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361, ze zm.) z art. 64 ust. 2 w zw. z art. 21 ust. 1 oraz z art. 77 ust. 2 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) nie jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 21 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 3 ustawy powołanej w pkt 1 nie jest niezgodny z art. 77 ust. 2 w związku z art. 64 ust. 2 Konstytucji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji oraz opłaty prowizyjnej od poręczenia i gwarancji (Dz. U. Nr 170, poz. 1786) Na podstawie art. 2c ust. 3 oraz art. 2f ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689 oraz z 2004 r. Nr 123, poz. 1291 i Nr 145, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy zakres danych zawartych we wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji oraz rodzaje dokumentów dołączanych do tego wniosku; 2) tryb udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji; 3) sposób naliczania i pobierania opłaty prowizyjnej od poręczenia i gwarancji oraz wysokość tej opłaty. § 2. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu zawiera, z zastrzeżeniem ust. 2: 1) informacje o przedmiocie, wysokości i terminie obowiązywania wnioskowanego poręczenia lub gwarancji oraz uzasadnienie ubiegania się o ich udzielenie, wraz z informacją o działaniach podjętych przez kredytobiorcę w celu pozyskania środków finansowych oraz ewentualnych trudnościach w ich pozyskaniu; 2) ogólne informacje o kredytobiorcy obejmujące jego nazwę, adres siedziby lub miejsca zamieszkania, datę rozpoczęcia działalności, formę organizacyjno-prawną wraz ze strukturą kapitałów (funduszy) własnych i informacją o udziałowcach bądź akcjonariuszach, informacje o doświadczeniu kadry zarządzającej, opis prowadzonej działalności i jej klasyfikację określoną zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 33, poz. 289 i Nr 165, poz. 1727), a także nazwy i adresy banków prowadzących rachunki bieżące kredytobiorcy. 2. Wniosek jednostki samorządu terytorialnego o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu zawiera: 1) ogólne informacje o jednostce samorządu terytorialnego obejmujące nazwę jednostki samorządu terytorialnego oraz siedzibę jej władz, a w przypadku uzyskania oceny wiarygodności (rating) - również tę ocenę oraz oznaczenie podmiotu przyznającego ocenę i datę jej przyznania; 2) dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 3. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji bankowi zagranicznemu lub międzynarodowej instytucji finansowej, które udzieliły poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu, wniosek dodatkowo zawiera informację o udzielonym poręczeniu lub gwarancji. § 3. 1. Do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu dołącza się, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4: 1) wyciąg z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych kredytobiorcy oraz informację dodatkową, obejmującą wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia, sporządzone w formie i treści zgodnej z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 1)), na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku, a także za ostatnie trzy lata obrotowe, a jeżeli działalność jest prowadzona krócej niż trzy lata - za wszystkie okresy sprawozdawcze, wraz z zestawieniami wartości podstawowych wskaźników finansowych: a) dochodowości, ryzyka działalności kredytowej, płynności, wypłacalności i ryzyka dewizowego - w przypadku banku, b) płynności finansowej, rotacji majątku, struktury kapitałowej i majątkowej, rentowności, rozwoju - w przypadku pozostałych przedsiębiorców - oraz z określeniem metodologii ich obliczania; 3) oświadczenie kredytobiorcy o aktualnym zadłużeniu, obciążeniach na majątku trwałym oraz o toczących się postępowaniach sądowych i administracyjnych, mogących mieć wpływ na sytuację finansową kredytobiorcy; 4) analizę wykonalności przedsięwzięcia (biznesplan), z którym jest związane wnioskowane poręczenie lub gwarancja, wraz z prognozą sytuacji ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy w okresie realizacji tego przedsięwzięcia oraz w okresie wykonywania zobowiązania objętego poręczeniem lub gwarancją obejmującą: prognozę bilansu, prognozę rachunku zysków i strat, prognozę rachunku przepływów pieniężnych, nakłady związane z realizacją przedsięwzięcia i źródła ich finansowania, a także plan kredytowania przedsięwzięcia; 5) opinię organu założycielskiego albo organu uprawnionego do reprezentowania Skarbu Państwa dotyczącą celowości realizacji przedsięwzięcia - w przypadku gdy kredytobiorca jest państwową osobą prawną lub spółką, w której Skarb Państwa posiada większość udziałów lub akcji; 6) zaświadczenia właściwych organów podatkowych dotyczące wywiązywania się przez kredytobiorcę z zobowiązań podatkowych; 7) zaświadczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dotyczące stanu płatności składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych i na Fundusz Pracy; 8) opinię banku-kredytodawcy dotyczącą sytuacji ekonomiczno-finansowej kredytobiorcy, oceny przedsięwzięcia, z którym ma być związane poręczenie lub gwarancja, oraz celowości udzielenia poręczenia lub gwarancji; 9) warunkową umowę kredytową, a w przypadku kredytu lub pożyczki udzielanych przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę będącego nierezydentem - projekt umowy kredytowej lub umowy pożyczki, wraz z określeniem wysokości oraz terminów spłaty poszczególnych rat kredytu lub pożyczki i odsetek; 10) oświadczenie kredytobiorcy o prawdziwości danych zawartych we wniosku. 2. Do wniosku jednostki samorządu terytorialnego o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu dołącza się, z zastrzeżeniem ust. 4: 1) sprawozdania z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego za ubiegły rok budżetowy; 2) sprawozdania kwartalne z wykonywania budżetu jednostki samorządu terytorialnego sporządzone w roku budżetowym, w którym jest składany wniosek; 3) skonsolidowany bilans jednostki samorządu terytorialnego za ostatni okres sprawozdawczy; 4) opinię wojewody dotyczącą celowości realizacji przedsięwzięcia; 5) opinię regionalnej izby obrachunkowej dotyczącą sytuacji finansowej jednostki samorządu terytorialnego; 6) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i 7-10. 3. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji bankowi zagranicznemu lub międzynarodowej instytucji finansowej, które udzieliły poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu, do wniosku dołącza się dodatkowo umowę poręczenia lub umowę gwarancji udzielonej przez bank zagraniczny lub międzynarodową instytucję finansową. 4. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu przeznaczonego na spłatę, objętego już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa, kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tym kredytem, do wniosku zamiast dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, dołącza się aktualizację analizy wykonalności przedsięwzięcia (biznesplanu) związanego z kredytem objętym już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa. § 4. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązania wynikającego z obligacji zawiera odpowiednio dane określone w § 2 ust. 1, a w przypadku wniosku jednostki samorządu terytorialnego - odpowiednio dane określone w § 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1. 2. Do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązania wynikającego z obligacji dołącza się, z zastrzeżeniem ust. 3 1) projekt prospektu emisyjnego lub warunków emisji; 2) opinię banku-reprezentanta dotyczącą sytuacji finansowej emitenta - w przypadku, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne, zwanej dalej "ustawą"; 3) informację emitenta obligacji o zaciągniętych i niespłaconych przez niego kredytach oraz pożyczkach, a także o wyemitowanych i niespłaconych dłużnych papierach wartościowych; 4) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-7 i 10, a w przypadku wniosku jednostki samorządu terytorialnego - odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, 4, 7 i 10 oraz ust. 2 pkt 1-5. 3. W przypadku wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązań wynikających z obligacji pod warunkiem przeznaczenia środków pochodzących z emisji obligacji na spłatę, objętego już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa, kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tym kredytem, do wniosku zamiast dokumentu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, dołącza się aktualizację analizy wykonalności przedsięwzięcia (biznesplanu) związanego z kredytem objętym już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa. § 5. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych ze spłatą kredytu lub emisją obligacji, objętych poręczeniem lub gwarancją, zawiera: 1) informacje o przedmiocie transakcji, w szczególności kwotach bazowych, terminach, walucie i sposobie rozliczenia, oraz informacje o wysokości i terminie obowiązywania wnioskowanego poręczenia lub gwarancji; 2) określenie przewidywanych korzyści związanych z udzieleniem poręczenia lub gwarancji. 2. Do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych ze spłatą kredytu lub emisją obligacji, objętych poręczeniem lub gwarancją, dołącza się: 1) projekt umowy transakcji zabezpieczającej przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym; 2) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 8, albo dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2; 3) odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, 3, 6, 7 i 10, a w przypadku wniosku jednostki samorządu terytorialnego - odpowiednio dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 7 i 10 oraz ust. 2 pkt 1-3. § 6. 1. Wniosek o udzielenie poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe zawiera: 1) ogólne informacje o organizatorze wystawy; 2) określenie miejsca i terminu organizowanej wystawy; 3) uzasadnienie celowości zorganizowania wystawy; 4) informację o przyczynach nieubezpieczenia eksponatów. 2. Do wniosku o udzielenie poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe dołącza się: 1) szczegółowy spis eksponatów wraz z określeniem ich wartości; 2) szczegółowy opis środków i warunków ochrony eksponatów podczas transportu oraz w miejscu wystawienia; 3) opinię Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych dotyczącą środków i warunków, o których mowa w pkt 2; 4) projekt umowy wypożyczenia eksponatów. § 7. 1. Wnioskodawca uzupełnia wniosek o udzielenie poręczenia lub gwarancji o dodatkowe dane lub dołącza do wniosku dodatkowe dokumenty w przypadku, gdy: 1) dokonanie pełnej analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy, w oparciu o dane i dokumenty wymienione w § 2-6, jest niemożliwe; 2) dodatkowe dane lub dokumenty są wymagane przez Komisję Europejską lub Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, a w przypadku poręczenia, o którym mowa w § 6, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, może, w uzasadnionych przypadkach, zwolnić wnioskodawcę od obowiązku przedstawiania niektórych danych lub dokumentów wymienionych w § 2-6. § 8. 1. W przypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, do wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji, z wyjątkiem poręczenia, o którym mowa w § 6, dołącza się opinię ministra właściwego do spraw gospodarki. 2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności ocenę ekonomiczną przedsięwzięcia objętego wnioskiem co do zgodności z aktualną polityką gospodarczą państwa. § 9. Wniosek o udzielenie: 1) poręczenia lub gwarancji, o których mowa w § 2-5, składa się do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, 2) poręczenia, o którym mowa w § 6, składa się do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego - zwanego dalej "organem rozpatrującym wniosek". § 10. 1. Rozpatrzenie kompletnego wniosku następuje niezwłocznie po jego złożeniu. 2. W razie stwierdzenia uchybień formalnych, innych wad wniosku lub konieczności uzupełnienia wniosku o dodatkowe dane lub dokumenty w przypadku, o którym mowa w § 7 ust. 1, organ rozpatrujący wniosek wzywa wnioskodawcę do usunięcia tych uchybień, wad lub do uzupełnienia wniosku w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni. 3. Wniosek niepoprawiony lub nieuzupełniony w wyznaczonym terminie pozostawia się bez rozpatrzenia. § 11. 1. Organ rozpatrujący wniosek dokonuje analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy, w oparciu o dane zawarte we wniosku oraz dołączone do niego dokumenty. 2. Analiza, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy, powinna obejmować w szczególności ocenę sytuacji ekonomiczno-finansowej wnioskodawcy oraz ocenę przedsięwzięcia, z którym jest związane wnioskowane poręczenie lub gwarancja, a w przypadku poręczenia, o którym mowa w § 6 - ocenę przewidzianych przez organizatora środków i warunków ochrony eksponatów podczas transportu oraz w miejscu ich wystawienia. § 12. W przypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, organ rozpatrujący wniosek występuje do Rady Ministrów o udzielenie poręczenia lub gwarancji, jeżeli wniosek, po dokonaniu analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1 ustawy, uzyskał jego pozytywną opinię. § 13. 1. W przypadku gdy poręczenia lub gwarancji udziela Rada Ministrów, umowę o udzielenie poręczenia lub gwarancji oraz umowę poręczenia lub gwarancji podpisuje, w imieniu Skarbu Państwa, z upoważnienia Rady Ministrów, minister właściwy do spraw finansów publicznych, a w przypadku umowy poręczenia, o którym mowa w § 6 - minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych. 2. W pozostałych przypadkach umowy, o których mowa w ust. 1, podpisuje, w imieniu Skarbu Państwa, minister właściwy do spraw finansów publicznych. § 14. 1. Opłata prowizyjna od poręczenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 i 2 oraz w § 4 ust. 1, jest naliczana od kwoty określonej w art. 2c ust. 2 ustawy, zwanej dalej "kwotą zobowiązania", i wynosi: 1) 0,4 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres do pięciu lat; 2) 0,8 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż pięć lat, lecz nie dłuższy niż dziesięć lat; 3) 1 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż dziesięć lat, lecz nie dłuższy niż piętnaście lat; 4) 1,3 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż piętnaście lat. 2. Opłata prowizyjna od gwarancji, o której mowa w § 2 ust. 1 i 2 oraz w § 4 ust. 1, jest naliczana od kwoty zobowiązania i wynosi: 1) 0,5 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres do pięciu lat; 2) 1 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż pięć lat, lecz nie dłuższy niż dziesięć lat; 3) 1,2 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż dziesięć lat, lecz nie dłuższy niż piętnaście lat; 4) 1,5 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż piętnaście lat. § 15. 1. Opłata prowizyjna od poręczenia, o którym mowa w § 2 ust. 3, jest naliczana od kwoty zobowiązania i wynosi: 1) 0,6 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres do dziesięciu lat; 2) 0,8 %, jeżeli poręczenie zostało udzielone na okres dłuższy niż dziesięć lat. 2. Opłata prowizyjna od gwarancji, o której mowa w § 2 ust. 3, jest naliczana od kwoty zobowiązania i wynosi: 1) 0,8 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres do dziesięciu lat; 2) 1 %, jeżeli gwarancja została udzielona na okres dłuższy niż dziesięć lat. § 16. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji, o których mowa w § 5, wynosi 5 % opłaty prowizyjnej naliczonej od poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu lub emisji obligacji, z którymi to poręczenie lub gwarancja są związane. § 17. Stawki opłaty prowizyjnej od poręczenia lub gwarancji udzielanych pod warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków z emisji obligacji na cele, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 3 ustawy, wynoszą 0,2 % kwoty zobowiązania w przypadku poręczenia i 0,3 % kwoty zobowiązania w przypadku gwarancji. § 18. Do sposobu naliczania i wysokości opłaty prowizyjnej od poręczenia lub gwarancji, których udzielenie nie stanowi pomocy publicznej, w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej, stosuje się § 14-17. § 19. 1. Opłata prowizyjna jest wnoszona, z zastrzeżeniem ust. 2, przed podpisaniem umowy poręczenia lub gwarancji na rachunek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy. 2. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji spłaty kredytu może być potrącona z pierwszej transzy kredytu i wniesiona na rachunek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy, przez bank udzielający kredytu będący: 1) rezydentem; 2) nierezydentem - za zgodą ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 3. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji wyrażonych w walutach obcych jest wnoszona w równowartości kwoty tej opłaty w złotych polskich, przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wniesienia opłaty. § 20. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji oraz opłaty prowizyjnej od poręczenia i gwarancji (Dz. U. Nr 41, poz. 348). § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535 i Nr 146, poz. 1546. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych przeznaczonych na finansowanie zadań związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego (Dz. U. Nr 170, poz. 1787) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 października 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych przeznaczonych na finansowanie zadań związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstw przemysłu lekkiego (Dz. U. Nr 128, poz. 1411) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ze środków budżetu państwa, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą być udzielane dopłaty do oprocentowania kredytów bankowych, zwane dalej "dopłatami", które mogą być przeznaczone na: 1) zakup maszyn i urządzeń, 2) modernizację maszyn i urządzeń, 3) zakup technologii, patentów, licencji, 4) zadania budowlano-montażowe związane: a) z zakupem, modernizacją maszyn i urządzeń, b) ze zmianami strukturalno-organizacyjnymi, 5) pokrycie kosztów związanych z: a) restrukturyzacją zatrudnienia, b) organizacją zbytu własnych wyrobów.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746, z 2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 867 i Nr 123, poz. 1291. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów, asesorów i aplikantów prokuratury oraz stawek dodatku funkcyjnego prokuratorów (Dz. U. Nr 170, poz. 1788) Na podstawie art. 62 ust. 2 w związku z art. 95 i art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego prokuratorów, asesorów i aplikantów prokuratury oraz stawek dodatku funkcyjnego prokuratorów (Dz. U. Nr 235, poz. 1982 oraz z 2003 r. Nr 141, poz. 1357) w § 2 lp. 5 otrzymuje brzmienie: Lp.StanowiskoWielokrotność kwoty bazowej "5Asesor prokuratury2,5" § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń asesorów prokuratury od dnia 1 kwietnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Zwalczania Nieprawidłowości Finansowych na Szkodę Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 170, poz. 1789) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2003 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Zwalczania Nieprawidłowości Finansowych na Szkodę Rzeczypospolitej Polskiej lub Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 119, poz. 1113) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pełnomocnikiem jest Sekretarz Stanu lub Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz. U. Nr 170, poz. 1790) Na podstawie art. 36 ust. 7 oraz art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz. U. Nr 81, poz. 744) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 20 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) karta 3, po potwierdzeniu odbioru, jest przekazywana przez odbiorcę do dostawcy."; 2) w § 21 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Zamknięcie i podsumowanie ewidencji, o której mowa w ust. 3 pkt 2, polega na akceptacji przez właściwego naczelnika urzędu celnego odpowiedniego raportu uzyskanego z tej ewidencji.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie wymagań dla lądowisk (Dz. U. Nr 170, poz. 1791) Na podstawie art. 93 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania, jakie powinny spełniać lądowiska ze względu na bezpieczeństwo ruchu lotniczego i ochronę środowiska, i wyłącza w tym zakresie stosowanie przepisów dotyczących lotnisk. § 2. Lądowiska powinny być utrzymywane w sposób zapewniający ich bezpieczne użytkowanie. § 3. Lądowiska powinny być usytuowane na odpowiednio zagęszczonym i przygotowanym podłożu gruntowym, odwodnionym stosownie do lokalnych warunków hydrogeologicznych i ukształtowanym powierzchniowo w przedziale dopuszczalnych nachyleń. § 4. Usytuowanie lądowisk powinno być takie, aby: 1) dłuższy bok pasa startowego był zgodny z kierunkiem przeważających wiatrów; 2) pas startowy zapewniał wykonywanie startów i lądowań z obydwu przeciwnych kierunków; 3) starty i lądowania statków powietrznych powodowały jak najmniejszą uciążliwość dla środowiska; 4) w jego otoczeniu nie występowały przeszkody lotnicze. § 5. 1. Długość pasa startowego na lądowiskach powinna być taka, aby statek powietrzny (lub zespół statków powietrznych w przypadku lotów holowanych) przy bezwietrznej pogodzie, po oderwaniu się na końcu pasa mógł przejść na wysokości co najmniej 15 m ponad szczytami istniejących obiektów stałych i tymczasowych, aż do osiągnięcia wysokości 100 m ponad wzniesieniem lądowiska. 2. Pasy startowe, na lądowiskach dla samolotów i szybowców, powinny mieć rozporządzalną długość rozbiegu co najmniej o 50 % większą od długości wymaganej dla statku powietrznego korzystającego z danego lądowiska, odpowiednio skorygowaną ze względu na rodzaj i spadek nawierzchni. § 6. 1. W przypadku lądowisk dla samolotów i szybowców szerokość pasa startowego nie powinna być mniejsza niż 50 m, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku lądowisk przeznaczonych wyłącznie dla samolotów ultralekkich (mikrolotów) szerokość pasa startowego powinna zostać określona w oparciu o parametry techniczne samolotu i może być mniejsza niż 50 m. § 7. W przypadku lądowisk dla śmigłowców długość i szerokość pola wzlotów nie powinna być mniejsza niż dwukrotna długość największego wymiaru śmigłowca używanego na danym lądowisku. § 8. Tereny znajdujące się poza czołowymi granicami pasa startowego, na lądowiskach dla samolotów i szybowców, powinny mieć powierzchnię uporządkowaną i wyrównaną, na szerokości i długości tego pasa nie mniejszej niż 50 m. § 9. Nachylenie powierzchni pasa startowego na lądowiskach nie powinno przekraczać: 1) w kierunku podłużnym - 3,0 %; 2) w kierunku poprzecznym - 2,0 %. § 10. 1. Schemat powierzchni określający dopuszczalną wysokość obiektów naturalnych i sztucznych w otoczeniu lądowisk dla samolotów i szybowców z obydwu kierunków pasa startowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, a w otoczeniu lądowisk dla śmigłowców z kierunków podejścia i wznoszenia - załącznik nr 2 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Nachylenia powierzchni wznoszenia (podejścia) lądowisk nie mogą być większe niż: 1) 1 : 20 (na długości 2.000 m) - na lądowiskach dla samolotów i szybowców; 2) 1 : 6 (na długości 600 m) - na lądowiskach dla śmigłowców. § 11. Lądowiska dla śmigłowców używane w nocy powinny być oznakowane światłami w sposób umożliwiający ich identyfikację, bezpieczny start i lądowanie. Schemat rozmieszczenia pomocy świetlnych na lądowisku dla śmigłowców określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 12. Na lądowiskach dla samolotów, używanych w nocy, pas startowy powinien być oznakowany światłami, tak aby wskazywały one: 1) w przypadku startu - miejsce rozpoczęcia i kierunek startu oraz granice rozporządzalnego pasa; 2) w przypadku lądowania - kierunek lądowania i miejsce przyziemienia oraz granice rozporządzalnego pasa. § 13. Lądowiska powinny być wyposażone we wskaźnik kierunku wiatru. § 14. Każde lądowisko powinno posiadać przynajmniej jedną drogę dojazdową łączącą je z siecią dróg publicznych, gwarantującą przez okres użytkowania lądowiska przejezdność dla pojazdów ze sprzętem przeciwpożarowym i pojazdów ratownictwa medycznego zgodnie z przepisami o ochronie przeciwpożarowej. § 15. 1. Każde lądowisko powinno posiadać plan ratowniczy lądowiska, uzgodniony z właściwym terenowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej. 2. Plan ratowniczy lądowiska powinien zawierać: 1) przeznaczenie lądowiska; 2) określenie typów statków powietrznych mogących korzystać z danego lądowiska; 3) przebieg planowanych tras w rejonie operacyjnym lądowiska (obszar wokół lądowiska o promieniu nie mniejszym niż 9,3 km od punktu odniesienia lądowiska) naniesionych na mapie lądowiska w skali 1 : 50.000 lub mniejszej; 4) opis systemu zabezpieczenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego i porządkowo-ochronnego; 5) wykaz służb i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego oraz porządkowo-ochronnego przewidzianego do akcji ratowniczej; 6) procedury alarmowania służb i wyposażenia ratowniczo-gaśniczego, medycznego oraz porządkowo-ochronnego przewidzianego do akcji ratowniczej. 3. Plan ratowniczy lądowiska powinien być aktualizowany nie rzadziej niż raz w roku oraz każdorazowo w przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 2. § 16. Zarządzający lądowiskami stałymi dostosują te lądowiska do wymagań określonych w rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2005 r. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 3 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 lipca 2004 r. w sprawie kosztów związanych z określeniem tras przejazdu (Dz. U. Nr 170, poz. 1792) Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania kosztów, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, oraz sposób ich pokrywania przez dokonującego przejazdu pojazdem nienormatywnym. § 2. Do kosztów związanych z określaniem tras przejazdu należą koszty uzyskiwania przez organ właściwy do wydawania zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego informacji o przejezdności dróg na planowanej trasie przejazdu i ustalania warunków realizacji przejazdu oraz koszty wystawienia zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego. § 3. Do kosztów związanych z przystosowaniem odcinków dróg do przejazdu pojazdu nienormatywnego należą koszty: 1) sprawowania przez zarządcę drogi nadzoru nad dostawami, robotami i usługami realizowanymi w pasie drogowym; 2) zlecania przez zarządcę drogi sprawowania przez inny podmiot niż zarządca drogi nadzoru nad robotami i usługami w pasie drogowym; 3) dostaw, usług i robót, które wskazuje organ wydający zezwolenie w zezwoleniu na przejazd pojazdem nienormatywnym i które wykonywane są przez dokonującego przejazdu pojazdem nienormatywnym lub na jego rzecz przez odpowiednie podmioty, w tym koszty: a) wykonania niezbędnych ekspertyz i badań odcinków dróg, drogowych obiektów inżynierskich oraz innych budowli w pasie drogowym, b) przygotowania niezbędnej dokumentacji projektowej i kosztorysowej, c) dozorowania przejazdu pojazdu nienormatywnego na całej trasie lub jej odcinkach, d) czasowego usunięcia ograniczeń skrajni drogowej, e) wykonania wzmocnienia odcinków dróg i drogowych obiektów inżynierskich, f) wykonania robót zabezpieczających na trasie przejazdu, g) dokonania geometrycznych korekt trasy lub występujących w jej ciągu skrzyżowań, h) budowy lub dostosowania lokalnych objazdów występujących na trasie, i) zamknięcia lub ograniczenia ruchu, j) wykonania wszelkich prac związanych z przywróceniem odcinków dróg do stanu poprzedniego lub stanu uzgodnionego z właściwym zarządcą drogi, k) dokonania wszelkich zmian w organizacji ruchu i przywrócenia jej stanu poprzedniego lub stanu uzgodnionego z właściwym zarządcą drogi. § 4. 1. Koszty, o których mowa w § 2, ustala się w wysokości 10 % opłaty za przejazd pojazdem nienormatywnym po drogach publicznych, ustalonej na podstawie przepisów o drogach publicznych oraz na podstawie danych zawartych we wniosku o wydanie zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, nie mniej jednak niż 50 zł. 2. Koszty, o których mowa w § 2, pokrywa dokonujący przejazdu pojazdem nienormatywnym przy uiszczaniu opłaty za przejazd po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym. § 5. 1. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 1, ustala się w wysokości 5 % wartości dostaw, usług i robót objętych nadzorem, nie mniej jednak niż 500 zł. Wartość dostaw, usług i robót ustala się na podstawie faktur lub umów. 2. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 1, pokrywa dokonujący przejazdu pojazdem nienormatywnym przed uzyskaniem zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, na podstawie rachunku, wystawionego przez właściwego zarządcę drogi. § 6. 1. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 2, ustala się na podstawie faktycznych kosztów sprawowania nadzoru nad robotami i usługami w pasie drogowym. 2. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 2, pokrywa dokonujący przejazdu pojazdem nienormatywnym przed uzyskaniem zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, na podstawie rachunku, wystawionego przez właściwego zarządcę drogi. § 7. Koszty, o których mowa w § 3 pkt 3, ustala się na podstawie faktycznych kosztów dostaw, usług i robót. § 8. W przypadku odstąpienia od dokonania przejazdu, nie później jednak niż przed pierwszym dniem terminu określonego w zezwoleniu na przejazd pojazdu nienormatywnego, ustala się jedynie koszty powstałe do dnia otrzymania przez organy lub jednostki ustalające koszty pisemnego zawiadomienia o rezygnacji z przejazdu oraz koszty wynikające z zobowiązań zaciągniętych przez te organy lub jednostki do dnia otrzymania zawiadomienia. § 9. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 134, poz. 1429). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 200, poz. 1953 i Nr 217, poz. 2124. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Komunikacji z dnia 28 czerwca 1986 r. w sprawie zasad, organów właściwych oraz trybu ustalania kosztów związanych z określeniem tras przejazdu i przystosowaniem odcinków dróg do przewozu ładunków o masie i gabarytach przekraczających dopuszczalne normy albo przejazdu pojazdów nienormatywnych (Dz. U. Nr 27, poz. 133), które zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie określenia gatunków roślin, dla których badanie OWT przeprowadza się według wytycznych UPOV lub metodyki CPVO 2) (Dz. U. Nr 170, poz. 1793) Na podstawie art. 12 ust. 12 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się gatunki roślin, dla których badanie OWT przeprowadza się według: 1) wytycznych UPOV określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) metodyk CPVO określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 GATUNKI ROŚLIN, DLA KTÓRYCH BADANIE OWT PRZEPROWADZA SIĘ WEDŁUG WYTYCZNYCH UPOV I. Rośliny rolnicze Burak pastewny, wytyczne TG/150/3 z 4.11.1994 Mietlica psia, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990 Mietlica biaława, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990 Mietlica rozłogowa, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990 Mietlica pospolita, wytyczne TG/30/6 z 12.10.1990 Stokłosa uniolowata, wytyczne TG/180/3 z 4.4.2001 Stokłosa aksamitna, wytyczne TG/180/3 z 4.4.2001 Kupkówka pospolita, wytyczne TG/31/8 z 17.4.2002 Kostrzewa trzcinowa, wytyczne TG/39/8 z 17.4.2002 Kostrzewa owcza, wytyczne TG/67/4 z 12.11.1980 Kostrzewa łąkowa, wytyczne TG/39/8 z 17.4.2002 Kostrzewa czerwona, wytyczne TG/67/3 z 12.11.1980 Życica wielokwiatowa, wytyczne TG/4/7 z 12.10.1990 (rajgras włoski i holenderski) Życica trwała, wytyczne TG/4/7 z 12.10.1990 (rajgras angielski) Życica mieszańcowa, wytyczne TG/4/7 z 12.10.1990 (rajgras oldenburski) Tymotka łąkowa kolankowata, wytyczne TG/34/6 z 7.11.1984 Wiechlina łąkowa, wytyczne TG/33/6 z 12.10.1990 Łubin biały, wytyczne TG/66/3 z 14.11.1979 Łubin wąskolistny, wytyczne TG/66/3 z 14.11.1979 Łubin żółty, wytyczne TG/66/3 z 14.11.1979 Lucerna siewna, wytyczne TG/6/4 z 21.10.1988 Lucerna mieszańcowa, wytyczne TG/6/4 z 21.10.1988 Groch siewny, wytyczne TG/7/9 z 4.11.1994 (i poprawka z 18.10.1996) Koniczyna łąkowa (czerwona), wytyczne TG/5/7 z 4.4.2001 Koniczyna biała, wytyczne TG/38/7 z 9.4.2003 Bobik, wytyczne TG/8/6 z 17.4.2002 Wyka siewna, wytyczne TG/32/6 z 21.10.1988 Brukiew pastewna, wytyczne TG/89/6 z 4.4.2001 Rzodkiew oleista, wytyczne TG/178/3 z 4.4.2001 Orzech ziemny, wytyczne TG/93/3 z 13.11.1985 Rzepik, wytyczne TG/185/3 z 17.4.2002 Rzepak, wytyczne TG/36/6 z 18.10.1996 (i poprawka z 17.4.2002) Krokosz barwierski, wytyczne TG/134/3 z 12.10.1990 Bawełna, wytyczne TG/88/6 z 4.4.2001 Len zwyczajny, wytyczne TG/57/6 z 20.10.1995 Mak, wytyczne TG/166/3 z 24.3.1999 Gorczyca biała, wytyczne TG/179/3 z 4.4.2001 Soja, wytyczne TG/80/6 z 1.4.1998 Owies, wytyczne TG/20/10 z 1.10.1994 Żyto, wytyczne TG/16/4 z 13.11.1985 Sorgo zwyczajne, wytyczne TG/122/3 z 6.10.1989 Pszenżyto, wytyczne TG/121/3 z 6.10.1989 II. Rośliny warzywne Cebula siedmiolatka (czosnek dęty), wytyczne TG/161/3 z 1.4.1998 Czosnek pospolity, wytyczne TG/162/4 z 4.4.2001 Seler naciowy, wytyczne TG/82/4 z 17.4.2002 Burak liściowy, wytyczne TG/106/3 z 7.10.1987 Burak ćwikłowy, wytyczne TG/60/6 z 18.10.1996 Jarmuż, wytyczne TG/90/6 z 17.4.2002 Kalarepa, wytyczne TG/65/4 z 17.4.2001 Kapusta pekińska, wytyczne TG/105/4 z 9.4.2003 Rzepa jadalna, wytyczne TG/37/10 z 4.4.2001 Cykoria liściowa, wytyczne TG/173/3 z 5.4.2000 Cykoria sałatowa, wytyczne TG/154/3 z 18.10.1996 Cykoria korzeniowa, wytyczne TG/172/3 z 4.4.2001 Kawon (arbuz), wytyczne TG/142/3 z 26.10.1993 Dynia olbrzymia, wytyczne TG/155/3 z 18.10.1996 Dynia zwyczajna, wytyczne TG/119/4 z 17.4.2002 Karczoch zwyczajny, wytyczne TG/184/3 z 4.4.2001 Karczoch hiszpański, wytyczne TG/184/3 z 4.4.2001 Koper włoski (fenkuł), wytyczne TG/183/3 z 4.4.2001 Pietruszka zwyczajna, wytyczne TG/136/4 z 18.10.1991 Fasola wielokwiatowa, wytyczne TG/9/5 z 9.4.2003 Groch siewny łuskowy i cukrowy, wytyczne TG/7/9 z 4.11.1994 (i poprawka z 18.10.1996) Rabarbar, wytyczne TG/62/6 z 24.3.1999 Skorzonera, wytyczne TG/116/3 z 21.10.1988 Oberżyna, wytyczne TG/117/4 z 17.4.2002 Bób, wytyczne TG/206/1 z 9.4.2003 ZAŁĄCZNIK Nr 2 GATUNKI ROŚLIN, DLA KTÓRYCH BADANIE OWT PRZEPROWADZA SIĘ WEDŁUG METODYK CPVO I. Rośliny rolnicze Słonecznik, metodyka TP-8 z 31.10.2002 Jęczmień, metodyka TP-19 z 27.3.2002 Żyto, metodyka TP-58 z 31.10.2002 Pszenica zwyczajna, metodyka TP-03/2 z 27.3.2002 Pszenica twarda, metodyka TP-120 z 27.3.2002 Kukurydza, metodyka TP-02 z 15.11.2001 Ziemniak, metodyka TP 23 z 27.3.2002 II. Rośliny warzywne Por, metodyka TP/85/1 z 15.11.2001 Szparag, metodyka TP/130/1 z 27.3.2002 Kalafior, metodyka TP/45/1 z 15.11.2001 Brokuł, metodyka TP/151/1 z 27.3.2002 Kapusta brukselska, metodyka TP/54/1 z 27.3.2002 Kapusta włoska, metodyka TP/48/1 z 15.11.2001 Kapusta głowiasta biała, metodyka TP/48/1 z 15.11.2001 Kapusta głowiasta czerwona, metodyka TP/48/1 z 15.11.2001 Papryka, metodyka TP/76/1 z 27.3.2002 Endywia, metodyka TP/118/1 z 27.3.2002 Melon, metodyka TP/104/1 z 27.3.2002 Ogórek, metodyka TP/61/1 z 27.3.2002 Marchew jadalna, metodyka TP/49/6 z 27.3.2002 Sałata siewna, metodyka TP/13/1 z 15.11.2001 Pomidor, metodyka TP/44/2 z 15.11.2001 Fasola zwykła, metodyka TP/12/1 z 15.11.2001 Rzodkiewka, metodyka TP/64/6 z 27.3.2002 Szpinak, metodyka TP/55/6 z 27.3.2002 Roszponka warzywna, metodyka TP/75/6 z 27.3.2002 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia następujących dyrektyw: 1) dyrektywy 2003/90/WE z dnia 6 października 2003 r. określającej środki wykonawcze do celów art. 7 dyrektywy Rady 2002/53/WE w odniesieniu do cech minimalnych objętych badaniem oraz minimalnych warunków badania niektórych odmian gatunków roślin uprawnych (Dz. Urz. WE L 254 z 29.09.2003); 2) dyrektywy 2003/91/WE z dnia 6 października 2003 r. określającej środki wykonawcze do celów art. 7 dyrektywy Rady 2002/55/WE w odniesieniu do cech minimalnych objętych badaniem oraz minimalnych warunków badania niektórych odmian gatunków warzyw (Dz. Urz. WE L 254 z 29.09.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie wzoru znaku jakości artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 170, poz. 1794) Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się znak jakości artykułów rolno-spożywczych, który składa się z dwóch zachodzących na siebie owali oraz znajdującego się poniżej napisu "Poznaj Dobrą Żywność" rozłożonego na okręgu. Wnętrze górnego owalu jest w kolorze białym, a jego obramowanie oraz dolny owal i napis "Poznaj Dobrą Żywność" są w kolorze czerwonym, składającym się w równych częściach z barwników MAGENTA i YELLOW. 2. Dopuszcza się: 1) stosowanie znaku na ciemnym tle z napisem w kolorze białym; 2) używanie znaku z napisem w języku angielskim - TRY FINE FOOD. 3. Wzór znaku jakości artykułów rolno-spożywczych jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 96 poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 14 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia rejestru statków powietrznych lotnictwa służb porządku publicznego (Dz. U. Nr 170, poz. 1795) Na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia rejestru statków powietrznych lotnictwa służb porządku publicznego (Dz. U. Nr 205, poz. 1739) w § 3 w ust. 1 w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) spadochrony ratownicze,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 23 lipca 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Apostolstwu Chorych (Dz. U. Nr 170, poz. 1796) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną jednostce organizacyjnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą "Apostolstwo Chorych" z siedzibą w Katowicach, erygowanej przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134, poz. 1436). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 lipca 2004 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania (Dz. U. Nr 170, poz. 1797) Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Resortowe kody identyfikacyjne, zwane dalej "kodami resortowymi", nadawane są na podstawie informacji zawartych w dokumentach będących podstawą dokonania wpisu do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, zwanego dalej "rejestrem". § 2. System resortowych kodów identyfikacyjnych, zwany dalej "systemem", składa się z dziesięciu części. § 3. Część I systemu stanowi składający się z 7 znaków numer księgi rejestrowej zakładu. § 4. Część II systemu stanowi 7-znakowy identyfikator z rejestru TERYT dla jednostki podziału terytorialnego, w której położony jest zakład, nadany zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm. 3)). § 5. 1. Część III systemu stanowi 2-znakowy kod resortowy podmiotu, który utworzył zakład. 2. Ustala się następujące kody resortowe podmiotów, które tworzą zakłady: 1) minister albo centralny organ administracji rządowej: a) minister właściwy do spraw zdrowia - kod 11, b) Minister Obrony Narodowej - kod 12, c) Minister Sprawiedliwości - kod 13, d) minister właściwy do spraw wewnętrznych - kod 14, e) inny minister albo centralny organ administracji rządowej - kod 19; 2) wojewoda - kod 20; 3) jednostka samorządu terytorialnego: a) województwo - kod 31, b) powiat - kod 32, c) gmina - kod 33, d) gmina miejska na prawach powiatu - kod 34; 4) kościół lub związek wyznaniowy - kod 40; 5) fundacja, związek zawodowy, samorząd zawodowy, stowarzyszenie - kod 50; 6) inna krajowa lub zagraniczna osoba prawna lub osoba fizyczna oraz spółka nieposiadająca osobowości prawnej: a) osoba fizyczna - kod 71, b) spółka cywilna - kod 72, c) spółka jawna - kod 73, d) spółka partnerska - kod 74, e) spółka komandytowa - kod 75, f) spółka komandytowo-akcyjna - kod 76, g) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - kod 77, h) spółka akcyjna - kod 78, i) spółdzielnia - kod 79; 7) państwowa uczelnia medyczna albo państwowa uczelnia prowadząca działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych - kod 80; 8) inne - kod 90. § 6. Część IV systemu stanowi 1-znakowy kod resortowy wskazujący formę gospodarki finansowej zakładu: 1) samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej - kod 1; 2) jednostka budżetowa - kod 2; 3) zakład budżetowy - kod 3; 4) inna - kod 4. § 7. 1. Część V systemu stanowi 2-znakowy niepowtarzalny kod resortowy, identyfikujący jednostkę organizacyjną w strukturze organizacyjnej zakładu. Kod zawiera się w przedziale od 01 do 99 i pozostaje niezmienny, niezależnie od zmian organizacyjnych w zakładzie. 2. Gdy nie jest możliwe zastosowanie kodu 2-znakowego, należy zastosować kod 3-znakowy. Kod powinien zawierać się w przedziale od 100 do 999. § 8. 1. Część VI systemu stanowi kod resortowy rodzaju jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 7. 2. Kody resortowe określające rodzaj jednostki organizacyjnej stanowią załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 9. 1. Część VII systemu stanowi 3-znakowy kod resortowy, identyfikujący komórkę organizacyjną wykonującą świadczenia zdrowotne w ramach zakładu. Kod zawiera się w przedziale od 001 do 999 i pozostaje niezmienny, niezależnie od zmian organizacyjnych w zakładzie. 2. Gdy nie jest możliwe zastosowanie kodu 3-znakowego, można zastosować kod 4-znakowy. Kod powinien zawierać się w przedziale od 1000 do 9999. § 10. 1. Część VIII systemu stanowi 4-znakowy kod resortowy, charakteryzujący specjalność komórki organizacyjnej, zgodnie z listą kodów resortowych określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Kod, o którym mowa w ust. 1, powinien odzwierciedlać rodzaj prowadzonej działalności, uwzględniając w szczególności: 1) choroby i problemy zdrowotne pacjentów; 2) specjalność medyczną kierownika komórki organizacyjnej; 3) rodzaj wyposażenia w sprzęt i aparaturę medyczną. 3. W przypadku nowo powstałych komórek organizacyjnych komórce należy nadać kod resortowy planowanej działalności. § 11. 1. Część IX systemu stanowi kod resortowy charakteryzujący funkcję ochrony zdrowia. 2. Kody resortowe określające funkcje ochrony zdrowia realizowane w komórce organizacyjnej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 12. 1. Część X systemu stanowi zestaw 2-znakowych kodów resortowych, charakteryzujących dziedziny medyczne, w których specjalizuje się komórka organizacyjna. 2. Kody resortowe określające dziedziny medyczne, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 13. 1. Do celów identyfikacyjnych zakładu wykorzystuje się numer księgi rejestrowej zakładu. 2. Do celów identyfikacyjnych jednostki organizacyjnej określonej w § 7 wykorzystuje się, oddzielone od siebie myślnikiem, numer księgi rejestrowej zakładu i część V systemu, o której mowa w § 7. 3. Do celów identyfikacyjnych komórki organizacyjnej określonej w § 9 wykorzystuje się, oddzielone od siebie myślnikiem, numer księgi rejestrowej zakładu i część VII systemu, o której mowa w § 9. § 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania (Dz. U. Nr 30, poz. 379 oraz z 2002 r. Nr 223, poz. 1880). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 2004 r. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 KODY RESORTOWE SPECJALNOŚCI KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH Uwaga: Komórki organizacyjne danej specjalności wykonujące usługi na rzecz dzieci należy oznaczyć kodem nieparzystym, o jeden wyższym niż właściwy kod dla komórki wykonującej usługi tej specjalności na rzecz pacjentów dorosłych (np. poradnia alergologii dziecięcej powinna posiadać kod 1011). 0. Podstawowa opieka zdrowotna 0010 Poradnia (gabinet) lekarza POZ 0012 Poradnia (gabinet) lekarza rodzinnego 0020 Punkt felczerski 0030 Poradnia (gabinet) pielęgniarki i położnej środowiskowej 0032 Poradnia (gabinet) pielęgniarki środowiskowej - rodzinnej 0034 Poradnia (gabinet) położnej środowiskowej - rodzinnej 0041 Gabinet medycyny szkolnej 0050 Punkt szczepień 0060 Gabinet zabiegowy 1. Poradnie specjalistyczne Komórki organizacyjne związane ze specjalizacją choroby wewnętrzne 1000 Poradnia chorób wewnętrznych 1008 Poradnia chorób metabolicznych 1010 Poradnia alergologiczna 1012 Poradnia alergii pokarmowych 1014 Poradnia alergii oddechowych 1016 Poradnia alergii skórnych 1020 Poradnia diabetologiczna 1030 Poradnia endokrynologiczna 1032 Poradnia endokrynologiczno-ginekologiczna 1034 Poradnia andrologiczna 1036 Poradnia leczenia niepłodności 1038 Poradnia schorzeń tarczycy 1040 Poradnia endokrynologiczna osteoporozy 1050 Poradnia gastroenterologiczna 1052 Poradnia gastrologiczna 1054 Poradnia chorób jelitowych 1056 Poradnia hepatologiczna 1060 Poradnia geriatryczna 1070 Poradnia hematologiczna 1072 Poradnia nowotworów krwi 1080 Poradnia immunologiczna 1100 Poradnia kardiologiczna 1102 Poradnia wad serca 1104 Poradnia nadciśnienia tętniczego 1120 Poradnia chorób naczyń 1130 Poradnia nefrologiczna 1140 Poradnia medycyny nuklearnej 1150 Poradnia toksykologiczna 1160 Poradnia medycyny pracy 1180 Poradnia medycyny paliatywnej Komórki organizacyjne innych specjalizacji zachowawczych 1200 Poradnia dermatologiczna 1202 Poradnia wenerologiczna 1210 Poradnia genetyczna 1220 Poradnia neurologiczna 1222 Poradnia leczenia bólu 1224 Poradnia chorób naczyniowych mózgu 1226 Poradnia padaczki 1228 Poradnia parkinsonizmu i chorób układu pozapiramidowego 1230 Poradnia stwardnienia rozsianego 1232 Poradnia chorób mięśni 1240 Poradnia onkologiczna 1242 Poradnia chemioterapii 1244 Poradnia radioterapii 1270 Poradnia gruźlicy i chorób płuc 1272 Poradnia pulmonologiczna 1274 Poradnia ftyzjatryczna 1276 Poradnia leczenia mukowiscydozy 1280 Poradnia reumatologiczna 1300 Poradnia rehabilitacyjna 1302 Poradnia rehabilitacji narządu ruchu 1304 Poradnia zaopatrzenia ortopedycznego 1306 Poradnia rehabilitacji neurologicznej 1308 Poradnia rehabilitacji kardiologicznej 1310 Dział (pracownia) fizjoterapii 1312 Dział (pracownia) fizykoterapii 1314 Dział (pracownia) kinezyterapii 1316 Dział (pracownia) hydroterapii 1318 Dział (pracownia) krioterapii 1320 Dział (pracownia) masażu leczniczego 1330 Dział (pracownia) balneoterapii 1340 Poradnia chorób zakaźnych 1342 Poradnia AIDS 1344 Poradnia WZW 1346 Poradnia chorób tropikalnych 1348 Poradnia chorób odzwierzęcych i pasożytniczych 1370 Poradnia medycyny sportowej 1380 Poradnia leczenia ran 1390 Poradnia leczenia obrzęku limfatycznego Komórki organizacyjne związane z opieką nad matką i dzieckiem 1401 Poradnia pediatryczna 1405 Poradnia zaburzeń i wad rozwojowych dzieci 1409 Poradnia pediatryczna szczepień dla dzieci z grup wysokiego ryzyka 1421 Poradnia neonatologiczna 1450 Poradnia ginekologiczno-położnicza 1452 Poradnia ginekologiczna 1453 Poradnia ginekologiczna dla dziewcząt 1454 Poradnia patologii ciąży 1456 Poradnia okresu przekwitania 1458 Poradnia profilaktyki chorób piersi 1470 Poradnia planowania rodziny i rozrodczości 1472 Szkoła rodzenia 1474 Poradnia laktacyjna Komórki organizacyjne specjalności zabiegowych 1500 Poradnia chirurgii ogólnej 1504 Poradnia chirurgii przewodu pokarmowego 1506 Poradnia proktologiczna 1508 Poradnia chirurgii endokrynologicznej 1520 Poradnia chirurgii klatki piersiowej 1530 Poradnia chirurgii naczyniowej 1540 Poradnia chirurgii onkologicznej 1550 Poradnia chirurgii plastycznej 1552 Poradnia chirurgii ręki 1554 Poradnia oparzeń 1560 Poradnia kardiochirurgiczna 1570 Poradnia neurochirurgiczna 1580 Poradnia chirurgii urazowo-ortopedycznej 1583 Poradnia wad postawy 1584 Poradnia osteoporozy 1587 Poradnia preluksacyjna 1600 Poradnia okulistyczna 1602 Poradnia leczenia jaskry 1604 Poradnia leczenia zeza 1610 Poradnia otolaryngologiczna 1612 Poradnia audiologiczna 1614 Poradnia foniatryczna 1616 Poradnia logopedyczna 1630 Poradnia chirurgii szczękowo-twarzowej 1640 Poradnia urologiczna 1650 Poradnia transplantologiczna 1652 Poradnia transplantacji nerek 1654 Poradnia transplantacji wątroby 1656 Poradnia transplantacji serca 1658 Poradnia transplantacji szpiku Komórki organizacyjne związane z psychologią, chorobami psychicznymi i uzależnieniami 1700 Poradnia zdrowia psychicznego 1701 Poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży 1703 Poradnia zdrowia psychicznego dla młodzieży 1704 Poradnia psychogeriatryczna 1705 Poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci, młodzieży i ich rodzin 1706 Poradnia leczenia nerwic 1707 Poradnia dla osób z autyzmem dziecięcym 1710 Poradnia psychosomatyczna 1740 Poradnia leczenia uzależnień 1742 Poradnia antynikotynowa 1743 Poradnia terapii uzależnień od alkoholu dla dzieci i młodzieży 1744 Poradnia terapii uzależnienia i współuzależnienia od alkoholu 1746 Poradnia terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych 1750 Poradnia promocji zdrowia 1780 Poradnia seksuologiczna i patologii współżycia 1790 Poradnia psychologiczna Komórki organizacyjne stomatologiczne 1800 Poradnia stomatologiczna 1810 Poradnia chorób błon śluzowych przyzębia 1820 Poradnia ortodontyczna 1830 Poradnia protetyki stomatologicznej 1840 Poradnia chirurgii stomatologicznej 2. Ośrodki (zespoły) opieki pozaszpitalnej 2130 Zespół domowej dializoterapii otrzewnowej 2140 Zespół długoterminowej opieki domowej 2142 Pielęgniarska opieka długoterminowa 2146 Zespół rehabilitacji domowej 2150 Zespół domowego leczenia tlenem 2180 Hospicja domowe 2182 Dzienny ośrodek opieki paliatywnej lub hospicyjnej 2200 Dzienny ośrodek opieki geriatrycznej 2202 Geriatryczny zespół opieki domowej 2204 Geriatryczny zespół konsultacyjny dla lecznictwa zamkniętego 2300 Ośrodek rehabilitacji dziennej Komórki organizacyjne związane z chorobami psychicznymi i uzależnieniami 2700 Oddział dzienny psychiatryczny (ogólny) 2701 Oddział dzienny psychiatryczny dla dzieci i młodzieży 2702 Oddział dzienny psychiatryczny rehabilitacyjny 2704 Oddział dzienny psychiatryczny geriatryczny 2706 Oddział dzienny zaburzeń nerwicowych 2707 Oddział dzienny zaburzeń nerwicowych dla dzieci i młodzieży 2709 Oddział dzienny dla osób z autyzmem dziecięcym 2710 Oddział/Ośrodek alzheimerowski 2711 Oddział dzienny terapii uzależnienia od alkoholu dla dzieci i młodzieży 2712 Oddział dzienny terapii uzależnienia od alkoholu 2713 Oddział dzienny terapii uzależnienia od środków psychoaktywnych dla dzieci i młodzieży 2714 Oddział dzienny terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych 2716 Oddział nocny psychiatryczny 2718 Oddział nocny psychiatryczny dla uzależnionych 2720 Hostel dla osób z zaburzeniami psychicznymi 2722 Hostel dla osób psychicznie chorych 2724 Hostel dla uzależnionych od alkoholu 2726 Hostel dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych 2730 Zespół leczenia środowiskowego (domowego) 2731 Zespół leczenia środowiskowego (domowego) dla dzieci i młodzieży 2732 Opieka domowa, rodzinna 2733 Zespół leczenia środowiskowego (domowego) dla osób z autyzmem 2740 Ośrodek leczenia uzależnień, bliżej niescharakteryzowanych 3. Opieka doraźna 3010 Ambulatorium ogólne 3011 Ambulatorium pediatryczne 3012 Ambulatorium chirurgiczne 3014 Ambulatorium kardiologiczne 3016 Ambulatorium okulistyczne 3040 Ambulatorium stomatologiczne 3110 Zespół wyjazdowy ogólny 3112 Zespół wyjazdowy wypadkowy W 3114 Zespół wyjazdowy reanimacyjny R 3116 Zespół wyjazdowy kardiologiczny K 3118 Zespół wyjazdowy neonatologiczny N 3150 Wodne Pogotowie Ratunkowe 3200 Zespół lotnictwa sanitarnego 3210 Lotnicze pogotowie ratunkowe 3220 Lotnicza grupa poszukiwawczo-ratownicza 3300 Szpitalny oddział ratunkowy 4. Oddziały szpitalne Komórki organizacyjne związane ze specjalizacją choroby wewnętrzne 4000 Oddział chorób wewnętrznych 4008 Oddział chorób metabolicznych 4010 Oddział alergologiczny 4020 Oddział diabetologiczny 4030 Oddział endokrynologiczny 4050 Oddział gastroenterologiczny 4052 Oddział gastrologiczny 4056 Oddział hepatologiczny 4060 Oddział geriatryczny 4070 Oddział hematologiczny 4072 Oddział nowotworów krwi 4080 Oddział immunologii klinicznej 4100 Oddział kardiologiczny 4106 Oddział intensywnego nadzoru kardiologicznego 4120 Oddział angiologiczny 4130 Oddział nefrologiczny 4132 Stacja dializ 4140 Oddział medycyny nuklearnej 4142 Oddział terapii jodem 4150 Oddział toksykologiczny 4170 Oddział dla przewlekle chorych 4180 Oddział medycyny paliatywnej Komórki organizacyjne innych specjalizacji zachowawczych 4200 Oddział dermatologiczny 4220 Oddział neurologiczny 4240 Oddział onkologiczny 4242 Oddział chemioterapii 4244 Oddział radioterapii 4246 Oddział onkologii ginekologicznej 4260 Oddział anestezjologii i intensywnej terapii 4264 Oddział intensywnej terapii 4266 Dział anestezjologii 4270 Oddział gruźlicy i chorób płuc 4272 Oddział pulmonologii 4274 Oddział gruźlicy 4280 Oddział reumatologiczny 4300 Oddział rehabilitacyjny 4302 Oddział rehabilitacji narządu ruchu 4304 Oddział paraplegii i tetraplegii 4306 Oddział rehabilitacji neurologicznej 4308 Oddział rehabilitacji kardiologicznej 4340 Oddział chorób zakaźnych 4342 Oddział AIDS 4344 Oddział WZW 4346 Oddział chorób tropikalnych 4348 Oddział obserwacyjno-zakaźny Komórki organizacyjne związane z opieką nad matką i dzieckiem 4401 Oddział pediatryczny 4403 Oddział niemowlęcy 4405 Oddział patologii noworodka 4421 Oddział neonatologiczny 4450 Oddział ginekologiczno-położniczy 4452 Oddział ginekologiczny 4454 Oddział patologii ciąży 4456 Oddział położniczy 4458 Oddział położniczy rooming-in Komórki organizacyjne specjalności zabiegowych 4500 Oddział chirurgiczny ogólny 4501 Oddział chirurgiczny dla dzieci 4503 Oddział chirurgii noworodka 4504 Oddział chirurgii przewodu pokarmowego 4508 Oddział chirurgii endokrynologicznej 4520 Oddział chirurgii klatki piersiowej 4530 Oddział chirurgii naczyniowej 4540 Oddział chirurgii onkologicznej 4550 Oddział chirurgii plastycznej 4552 Oddział chirurgii ręki 4554 Oddział oparzeń 4560 Oddział kardiochirurgiczny 4562 Oddział wszczepiania rozruszników 4570 Oddział neurochirurgiczny 4580 Oddział chirurgii urazowo-ortopedycznej 4600 Oddział okulistyczny 4610 Oddział otolaryngologiczny 4630 Oddział chirurgii szczękowo-twarzowej 4640 Oddział urologiczny 4650 Oddział transplantologiczny 4652 Oddział transplantacji nerek 4654 Oddział transplantacji wątroby 4656 Oddział transplantacji serca 4658 Oddział transplantacji szpiku Komórki organizacyjne związane z chorobami psychicznymi i uzależnieniami 4700 Oddział psychiatryczny (ogólny) 4701 Oddział psychiatryczny dla dzieci 4702 Oddział rehabilitacji psychiatrycznej 4703 Oddział psychiatryczny dla młodzieży 4704 Oddział leczenia zaburzeń nerwicowych 4705 Oddział psychiatryczny dla dzieci i młodzieży 4707 Oddział leczenia zaburzeń nerwicowych dla dzieci i młodzieży 4710 Oddział psychiatryczny dla chorych somatycznie 4712 Oddział psychogeriatryczny 4714 Oddział psychiatryczny dla chorych na gruźlicę 4716 Oddział psychiatryczny dla przewlekle chorych 4730 Oddział psychiatrii sądowej 4731 Oddział psychiatrii sądowej dla młodzieży 4732 Oddział psychiatrii sądowej o wzmocnionym zabezpieczeniu 4733 Oddział psychiatrii sądowej o wzmocnionym zabezpieczeniu dla młodzieży 4734 Oddział psychiatrii sądowej o maksymalnym zabezpieczeniu 4735 Oddział psychiatrii sądowej o maksymalnym zabezpieczeniu dla młodzieży 4736 Oddział odwykowy o wzmocnionym zabezpieczeniu 4737 Oddział odwykowy o wzmocnionym zabezpieczeniu dla młodzieży 4740 Oddział/Ośrodek leczenia uzależnień 4741 Oddział/Ośrodek leczenia uzależnień dla dzieci i młodzieży 4742 Oddział/Ośrodek leczenia alkoholowych zespołów abstynencyjnych (detoksykacji) 4744 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od alkoholu 4745 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od alkoholu dla dzieci i młodzieży 4746 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych 4747 Oddział/Ośrodek terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych dla dzieci i młodzieży 4748 Oddział/Ośrodek leczenia zespołów abstynencyjnych po substancjach psychoaktywnych (detoksykacji) 4750 Oddział/Ośrodek rehabilitacyjny dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych 4751 Oddział/Ośrodek rehabilitacyjny dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych dla dzieci i młodzieży 4752 Oddział/Ośrodek terapii dla uzależnionych od alkoholu ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi 4754 Oddział/Ośrodek terapii dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi 4756 Oddział/Ośrodek rehabilitacji dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi Komórki organizacyjne stomatologiczne 4840 Oddział chirurgii stomatologicznej Inne komórki organizacyjne w opiece szpitalnej 4880 Zakład/Oddział medycyny sądowej 4900 Izba przyjęć szpitala 4910 Blok operacyjny 4912 Sala porodowa 4920 Apteka zakładowa 4930 Sterylizatornia 4940 Prosektorium 5. Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze 5160 Zakład/Oddział pielęgnacyjno-opiekuńczy 5162 Zakład/Oddział pielęgnacyjno-opiekuńczy psychiatryczny 5163 Zakład/Oddział pielęgnacyjno-opiekuńczy psychiatryczny dla dzieci i młodzieży 5170 Zakład/Oddział opiekuńczo-leczniczy 5171 Zakład/Oddział opiekuńczo-leczniczy dla dzieci i młodzieży 5172 Zakład/Oddział opiekuńczo-leczniczy psychiatryczny 5180 Hospicja stacjonarne 5260 Zakład/Oddział dzienny pielęgnacyjno-opiekuńczy psychiatryczny 5272 Zakład/Oddział dzienny opiekuńczo-leczniczy psychiatryczny 5360 Zespół opieki domowej przy zakładzie/oddziale pielęgnacyjno-opiekuńczym lub opiekuńczo-leczniczym psychiatrycznym 6. Jednostki leczenia sanatoryjnego i uzdrowiskowego 6100 Szpital uzdrowiskowy 6101 Szpital uzdrowiskowy dla dzieci 6500 Sanatorium uzdrowiskowe 6501 Sanatorium uzdrowiskowe dla dzieci 7. Pracownie diagnostyczne 7000 Pracownia diagnostyczna 7100 Pracownia diagnostyki laboratoryjnej (laboratorium) 7110 Punkt pobrań materiałów do badań 7200 Pracownia diagnostyki obrazowej 7210 Pracownia USG 7220 Pracownia tomografii komputerowej 7230 Pracownia rentgenodiagnostyki zabiegowej 7240 Pracownia rentgenodiagnostyki ogólnej 7250 Pracownia rezonansu magnetycznego 7260 Pracownia scyntygrafii 7270 Pracownia angiografii 7900 Pracownie inne 7910 Pracownia endoskopii 7950 Zakład medycyny nuklearnej 8. Pracownie protetyczne, środków pomocniczych, krwi i tkanek 8100 Pracownia protetyki stomatologicznej 8200 Pracownia (punkt zaopatrzenia) środków pomocniczych 8210 Pracownia (punkt zaopatrzenia) w środki wspomagania słuchu 8220 Pracownia (punkt zaopatrzenia) w środki optyczne 8500 Bank krwi 8502 Punkt pobrań krwi 8510 Bank tkanek 8512 Punkt pobrań tkanek i szpiku kostnego 8520 Dział krwiodawstwa i krwiolecznictwa 9. Inne komórki działalności medycznej w zakładach opieki zdrowotnej 9000 Inna i nieokreślona komórka działalności medycznej 9010 Pracownia akupresury i akupunktury 9012 Pracownia ziołolecznictwa 9200 Dział higieny i epidemiologii 9202 Dział nadzoru radiologicznego 9204 Dział nadzoru sanitarnego 9206 Dział nadzoru zapobiegawczego 9210 Dział oświaty i promocji zdrowia 9220 Dział żywności, żywienia, przedmiotów użytku 9230 Dział orzecznictwa o stanie zdrowia 9240 Zespół transportu sanitarnego 9300 Oddział żłobkowy ZAŁĄCZNIK Nr 2 KODY RESORTOWE OKREŚLONYCH RODZAJÓW JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH ZAKŁADU HP.1. Szpitalnictwo HP.1.1. Szpitale wielospecjalistyczne HP.1.2. Szpitale psychiatryczne i odwykowe HP.1.2.1. Całodobowe ośrodki leczenia odwykowego i psychiatrycznego HP.1.3. Szpitale (jedno-)specjalistyczne (inne niż psychiatryczne i odwykowe) HP.1.4. Sanatoria i uzdrowiska (inne niż szpitale uzdrowiskowe) HP.2. Stacjonarne zakłady opieki pielęgnacyjnej i długoterminowej HP.2.1. Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze inne niż psychiatryczne HP.2.2. Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze psychiatryczne HP.2.3. Ośrodki opiekuńcze dla osób starszych HP.2.4. Hospicja stacjonarne HP.2.9. Pozostałe zakłady opiekuńcze HP.3. Dostawcy świadczeń z zakresu lecznictwa ambulatoryjnego HP.3.1. Przychodnia podstawowej opieki zdrowotnej HP.3.2. Przychodnia stomatologiczna HP.3.3. Pozostałe przychodnie jednospecjalistyczne HP.3.4. Przychodnia, centrum wielospecjalistycznej opieki ambulatoryjnej HP.3.4.1. Centrum planowania rodziny HP.3.4.2. Ośrodek zdrowia psychicznego i odwykowego HP.3.4.3. Ambulatoryjny ośrodek zabiegowy HP.3.4.4. Stacja dializ HP.3.4.5. Pozostałe ośrodki wielospecjalistycznej opieki ambulatoryjnej HP.3.5. Ośrodek diagnostyki HP.3.6. Świadczeniodawca w zakresie opieki domowej HP.3.7. Zakład Rehabilitacji Leczniczej HP.3.9. Pozostali świadczeniodawcy w zakresie opieki ambulatoryjnej HP.3.9.1. Stacja (podstacja) pogotowia ratunkowego, jednostka opieki doraźnej HP.3.9.2. Bank krwi i organów, centrum krwiodawstwa i krwiolecznictwa HP.3.9.3. Żłobek HP.3.9.4. Ośrodek opieki nad niepełnosprawnymi HP.3.9.9. Pozostali świadczeniodawcy opieki ambulatoryjnej HP.5. Jednostki prowadzące i administrujące programy zdrowia publicznego HP.5.1. Stacje sanitarno-epidemiologiczne ZAŁĄCZNIK Nr 3 KODY RESORTOWE FUNKCJI OCHRONY ZDROWIA HC.1. Usługi lecznicze HC.1.1. Leczenie stacjonarne HC.1.2. Leczenie "jednego dnia" HC.1.3. Leczenie ambulatoryjne HC.1.3.1. Leczenie w ramach podstawowej opieki zdrowotnej HC.1.3.2. Leczenie stomatologiczne HC.1.3.3. Leczenie ambulatoryjne specjalistyczne HC.1.3.4. Leczenie w trybie hostelowym HC.1.3.5. Leczenie w domu pacjenta HC.1.3.9. Pozostała opieka ambulatoryjna HC.2. Usługi rehabilitacyjne HC.2.1. Rehabilitacja stacjonarna HC.2.2. Rehabilitacja dzienna HC.2.3. Rehabilitacja ambulatoryjna HC.2.4. Rehabilitacja w domu pacjenta HC.2.5. Pozostała rehabilitacja ambulatoryjna HC.3. Długoterminowa opieka pielęgnacyjna HC.3.1. Stacjonarna długoterminowa opieka pielęgnacyjna HC.3.2. Długoterminowa dzienna opieka pielęgnacyjna HC.3.3. Długoterminowa opieka pielęgnacyjna świadczona w domu pacjenta HC.3.4. Długoterminowa opieka pielęgnacyjna świadczona w trybie hostelowym HC.4. Pomocnicze usługi opieki zdrowotnej HC.4.1. Badania laboratoryjne HC.4.2. Diagnostyka obrazowa HC.4.2.1. USG HC.4.2.2. tomografia komputerowa HC.4.2.3. rentgenodiagnostyka HC.4.2.4. rezonans magnetyczny HC.4.2.5. scyntygrafia HC.4.2.6. angiografia HC.4.2.7. endoskopia HC.4.2.8. inne HC.4.3. Pomoc doraźna HC.4.3.1. Wyjazdowa pomoc lekarska HC.4.3.1.1. Nocna pomoc lekarska H.C.4.3.1.2. Dzienna pomoc lekarska HC.4.3.2. Pomoc doraźna - świadczenia udzielane na miejscu w zakładzie HC.4.3.3. Pomoc doraźna - ratownicze zespoły wyjazdowe HC.4.3.4. Pomoc doraźna - ratownictwo lotnicze i śmigłowcowe HC.4.3.5. Pomoc doraźna - ratownictwo wodne HC.4.3.6. Pomoc doraźna - ratownictwo górskie HC.4.3.7. Pozostałe HC.4.4. Usługi w zakresie dializowania HC.4.5. Pobieranie oraz magazynowanie krwi, organów oraz szpiku kostnego HC.4.5.1. Pobieranie oraz magazynowanie krwi HC.4.5.2. Pobieranie oraz magazynowanie organów, tkanek oraz szpiku kostnego HC.4.6. Usługi pielęgnacyjne HC.4.7. Opieka nad osobami w starszym wieku HC.4.9. Pozostałe usługi pomocnicze HC.5. Dostarczanie produktów medycznych dla pacjentów ambulatoryjnych HC.5.1. Leki i materiały medyczne niebędące dobrami trwałego użytku HC.5.2. Sprzęt terapeutyczny i pozostałe dobra medyczne trwałego użytku HC.5.2.1. Okulary i pozostałe produkty optyczne HC.5.2.2. Przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze HC.5.2.3. Środki wspomagania słuchu HC.5.2.4. Techniczne urządzenia medyczne HC.5.2.5. Przedmioty protetyki stomatologicznej HC.5.2.9. Pozostałe medyczne dobra trwałego użytku HC.6. Profilaktyka i zdrowie publiczne HC.6.1. Opieka nad rodziną, matką i dzieckiem HC.6.1.1. Planowanie rodziny i poradnictwo rodzinne HC.6.1.2. Zdrowie matki i dziecka HC.6.1.3. Opieka nad zdrowym dzieckiem HC.6.1.4. Inna HC.6.2. Medycyna szkolna HC.6.3. Zapobieganie chorobom zakaźnym HC.6.3.1. Szczepienia HC.6.4. Zapobieganie chorobom niezakaźnym HC.6.5. Medycyna pracy HC.6.5.1. Badania kierowców HC.6.6. Medycyna sportowa HC.6.7. Oświata i promocja zdrowia HC.6.9. Pozostałe usługi w zakresie zdrowia publicznego HC. R. Funkcje powiązane z ochroną zdrowia HC.R.2. Kształcenie i szkolenie personelu medycznego HC.R.3. Badania i rozwój w ochronie zdrowia HC.R.4. Kontrola żywności, higieny i wody pitnej HC.R.5. Zdrowie środowiskowe HC.R.6. Nadzór radiologiczny HC.R.7. Nadzór i kontrola sanitarna HC.R.8. Nadzór epidemiologiczny ZAŁĄCZNIK Nr 4 KODY RESORTOWE DZIEDZIN MEDYCZNYCH Kody tworzą dwa znaki określające podstawowe i szczegółowe dziedziny medycyny, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 90, poz. 845 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 882 i 885): 01 Anestezjologia i intensywna terapia 02 Audiologia i foniatria 03 Chirurgia dziecięca 04 Chirurgia klatki piersiowej 05 Chirurgia ogólna 06 Chirurgia szczękowo-twarzowa 07 Choroby wewnętrzne 08 Choroby zakaźne 09 Dermatologia i wenerologia 10 Diagnostyka laboratoryjna 11 Genetyka 12 Kardiochirurgia 13 Medycyna nuklearna 14 Medycyna pracy 15 Medycyna ratunkowa 16 Medycyna rodzinna 17 Medycyna sądowa 18 Medycyna transportu 19 Mikrobiologia lekarska 20 Neonatologia 21 Neurochirurgia 22 Neurologia 23 Okulistyka 24 Onkologia 25 Ortopedia i traumatologia narządu ruchu 26 Otorynolaryngologia 27 Patomorfologia 28 Pediatria 29 Położnictwo i ginekologia 30 Psychiatria 31 Radiologia i diagnostyka obrazowa 32 Radioterapia onkologiczna 33 Rehabilitacja medyczna 34 Urologia 35 Zdrowie publiczne 36 Alergologia 37 Angiologia 38 Balneologia i medycyna fizykalna 39 Chirurgia naczyniowa 40 Chirurgia onkologiczna 41 Chirurgia plastyczna 42 Choroby płuc 43 Diabetologia 44 Endokrynologia 45 Epidemiologia 46 Farmakologia 47 Gastroenterologia 48 Geriatria 49 Ginekologia onkologiczna 50 Hematologia 51 Hipertensjologia 52 Immunologia 53 Kardiologia 54 Kardiologia dziecięca 55 Medycyna paliatywna 56 Medycyna sportowa 57 Nefrologia 58 Neurologia dziecięca 59 Neuropatologia 60 Onkologia i hematologia dziecięca 61 Otorynolaryngologia dziecięca 66 Psychiatria dzieci i młodzieży 67 Reumatologia 68 Seksuologia 69 Toksykologia 70 Transfuzjologia 71 Transplantologia 71 Urologia dziecięca 72 Chirurgia stomatologiczna 73 Chirurgia szczękowo-twarzowa 74 Ortodoncja 75 Periodontologia 76 Protetyka stomatologiczna 77 Stomatologia dziecięca 78 Stomatologia zachowawcza z endodoncją 79 Zdrowie publiczne 80 Epidemiologia 81 Medycyna szkolna 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 134, poz. 1439). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177, poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 26 lipca 2004 r. sygn. akt U 16/02 (Dz. U. Nr 170, poz. 1798) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Ewa Łętowska - przewodniczący, Marian Grzybowski - sprawozdawca, Marek Mazurkiewicz, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Prezesa Rady Ministrów, Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 lipca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie, że: 1) przepis § 6 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania konkursu dla kandydatów na aplikantów notarialnych w związku z pkt V wzoru ogłoszenia o konkursie, stanowiącego załącznik do rozporządzenia (Dz. U. Nr 67, poz. 629), jest niezgodny z art. 71 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369, ze zm.), a tym samym z art. 92 ust. 1 Konstytucji, 2) przepisy § 2 pkt 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 maja 2002 r. w sprawie przeprowadzenia konkursu o wpis na listę, organizacji szkolenia, wzoru listy i legitymacji aplikantów rzecznikowskich (Dz. U. Nr 56, poz. 505) są niezgodne z art. 39 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, ze zm.), a tym samym z art. 92 ust. 1 oraz z art. 65 ust. 1 Konstytucji, orzeka: I 1. § 6 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania konkursu dla kandydatów na aplikantów notarialnych w związku z pkt V wzoru ogłoszenia o konkursie, stanowiącego załącznik do rozporządzenia (Dz. U. Nr 67, poz. 629), jest niezgodny z art. 71 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2142 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577 i Nr 147, poz. 1547) oraz z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. § 2 pkt 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 maja 2002 r. w sprawie przeprowadzenia konkursu o wpis na listę, organizacji szkolenia, wzoru listy i legitymacji aplikantów rzecznikowskich (Dz. U. Nr 56, poz. 505) są niezgodne z art. 39 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) oraz z art. 92 ust. 1 i z art. 65 ust. 1 Konstytucji. II Przepis § 6 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia powołanego w pkt I.1 sentencji w związku z pkt V wzoru ogłoszenia o konkursie, stanowiącego załącznik do tego rozporządzenia, oraz przepisy § 2 pkt 4 i § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia powołanego w pkt I.2 sentencji tracą moc obowiązującą z dniem 30 czerwca 2005 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie sposobu i warunków okazywania bandery statku jednostkom pływającym Marynarki Wojennej i Straży Granicznej oraz oddawania honoru przez statki (Dz. U. Nr 46, poz. 441) Na podstawie art. 65 § 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2277) zarządza się, co następuje: § 1. Kapitan statku morskiego o polskiej przynależności, zwanego dalej "statkiem", od wschodu do zachodu słońca okazuje banderę statku jednostkom pływającym Marynarki Wojennej i Straży Granicznej, przechodząc w pobliżu tych jednostek lub na ich żądanie. § 2. 1. Banderę statku należy okazywać przez podniesienie jej na flagsztoku rufowym statku. 2. Jeżeli okazanie bandery statku w sposób, o którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe, dopuszcza się jej podniesienie w innym widocznym miejscu na statku. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, bandera statku powinna być podniesiona do czasu pozostawania jednostek, o których mowa w § 1, w polu widzenia statku. § 3. Statki oddają honory podczas mijania (zbliżania się): 1) jednostek pływających Marynarki Wojennej i Straży Granicznej; 2) innych statków morskich; 3) miejsc na lądzie lub na morzu, którym zwyczaj morski nakazuje oddanie honoru. § 4. 1. Oddawanie honoru polega na opuszczeniu bandery statku do połowy wysokości flagsztoka rufowego statku lub innego miejsca umocowania i przytrzymaniu bandery w tej pozycji: 1) do chwili oddania honoru przez statek pozdrawiany, a następnie podniesieniu jej do góry jednocześnie z banderą, której oddano honor; 2) do chwili minięcia miejsca, o którym mowa w § 3 pkt 3. 2. Przy krótkim flagsztoku rufowym statku wyjmuje się go z gniazda i w czasie oddawania honoru pochyla do pozycji poziomej za rufą statku. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 27 lipca 2004 r. sygn. akt SK 9/03 (Dz. U. Nr 170, poz. 1799) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski - sprawozdawca, Marian Grzybowski, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej oraz Ministra Finansów i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 27 lipca 2004 r., skargi konstytucyjnej Firmy Handlowej KORONA Janina i Mieczysław Słoma Spółka jawna o zbadanie zgodności § 54 ust. 5 pkt 1 i ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024, ze zm.) z art. 20, art. 21, art. 22, art. 64, art. 84 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: § 54 ust. 5 pkt 1 i ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 oraz z 1998 r. Nr 153, poz. 999) jest zgodny z art. 64 ust. 2 i 3 w związku z art. 21 ust. 1 oraz z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie jest niezgodny z art. 20, art. 22 oraz z art. 217 Konstytucji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne 1) (Dz. U. Nr 171, poz. 1800) DZIAŁ I Postanowienia ogólne Rozdział 1 Zakres ustawy Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) zasady wykonywania i kontroli działalności polegającej na świadczeniu usług telekomunikacyjnych, dostarczaniu sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień towarzyszących, zwanej dalej "działalnością telekomunikacyjną"; 2) prawa i obowiązki przedsiębiorców telekomunikacyjnych; 3) prawa i obowiązki użytkowników oraz użytkowników urządzeń radiowych; 4) warunki podejmowania i wykonywania działalności polegającej na dostarczaniu sieci i udogodnień towarzyszących oraz świadczeniu usług telekomunikacyjnych, w tym sieci i usług służących rozpowszechnianiu lub rozprowadzaniu programów radiofonicznych i telewizyjnych; 5) warunki regulowania rynków telekomunikacyjnych; 6) warunki świadczenia usługi powszechnej; 7) warunki ochrony użytkowników usług; 8) warunki gospodarowania częstotliwościami, zasobami orbitalnymi oraz numeracją; 9) warunki przetwarzania danych w telekomunikacji i ochrony tajemnicy telekomunikacyjnej; 10) zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie telekomunikacji; 11) wymagania, jakim powinny odpowiadać aparatura oraz urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe; 12) funkcjonowanie administracji łączności, jej współdziałanie z innymi organami krajowymi oraz instytucjami Unii Europejskiej w zakresie regulacji telekomunikacji. 2. Celem ustawy jest stworzenie warunków dla: 1) wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych; 2) rozwoju i wykorzystania nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej; 3) zapewnienia ładu w gospodarce numeracją, częstotliwościami oraz zasobami orbitalnymi; 4) zapewnienia użytkownikom maksymalnych korzyści w zakresie różnorodności, ceny i jakości usług telekomunikacyjnych; 5) zapewnienia neutralności technologicznej. 3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891 i Nr 96, poz. 959) oraz ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z późn. zm. 2)). Art. 2. Określenia użyte w ustawie oznaczają: 1) abonent - podmiot, który jest stroną umowy zawartej w formie pisemnej o świadczenie usług z dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; 2) aparat publiczny - publicznie dostępny telefon, w którym połączenie opłacane jest automatycznie, w szczególności za pomocą monety, żetonu, karty telefonicznej lub karty płatniczej; 3) aparatura - urządzenia elektryczne i elektroniczne oraz instalacje i systemy, które zawierają podzespoły elektryczne lub elektroniczne; 4) dostarczanie sieci telekomunikacyjnej - przygotowanie sieci telekomunikacyjnej w sposób umożliwiający świadczenie w niej usług, jej eksploatację, nadzór nad nią lub umożliwianie dostępu telekomunikacyjnego; 5) dostęp do lokalnej pętli abonenckiej - korzystanie z lokalnej pętli abonenckiej lub lokalnej podpętli abonenckiej pozwalające na korzystanie z pełnego pasma częstotliwości pętli abonenckiej (pełny dostęp do lokalnej pętli abonenckiej) lub niegłosowego pasma częstotliwości pętli abonenckiej przy zachowaniu możliwości korzystania z lokalnej pętli abonenckiej przez jej operatora do świadczenia usług telefonicznych (współdzielony dostęp do lokalnej pętli abonenckiej); 6) dostęp telekomunikacyjny - korzystanie z urządzeń telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub usług świadczonych przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, na określonych warunkach, celem świadczenia usług telekomunikacyjnych, polegające w szczególności na: a) łączeniu urządzeń telekomunikacyjnych, w tym na dostępie do lokalnej pętli abonenckiej oraz urządzeń i usług niezbędnych do świadczenia usług w lokalnej pętli abonenckiej, b) dostępie do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, c) dostępie do odpowiednich systemów oprogramowania, w tym do systemów wspomagających eksploatację, d) dostępie do translacji numerów lub systemów zapewniających analogiczne funkcje, e) dostępie do sieci telekomunikacyjnych, w tym na potrzeby roamingu, f) dostępie do systemów dostępu warunkowego, g) dostępie do usług sieci wirtualnych; 7) elektroniczny przewodnik po programach - środki lub rozwiązania techniczne umożliwiające wybór programów, stosowane w systemach telewizji cyfrowej, zawierające dodatkowe dane opisujące programy występujące w cyfrowym sygnale telewizyjnym; 8) infrastruktura telekomunikacyjna - urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji; 9) instrukcja - opracowaną przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego szczegółową instrukcję w zakresie prowadzonej przez niego rachunkowości regulacyjnej, zawierającą opis przyjętych w jego przedsiębiorstwie sposobów wyodrębnienia aktywów i pasywów, przychodów i kosztów na działalności w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym; 10) interfejs - układ elektryczny, elektroniczny lub optyczny, z oprogramowaniem lub bez oprogramowania, umożliwiający łączenie, współpracę i wymianę sygnałów o określonej postaci pomiędzy urządzeniami połączonymi za jego pośrednictwem zgodnie z odpowiednią specyfikacją techniczną; 11) interfejs programu aplikacyjnego - oprogramowanie umożliwiające łączenie, współpracę, wymianę informacji pomiędzy aplikacjami dostarczanymi przez nadawców lub dostawców usług a urządzeniami telewizji cyfrowej służącymi do przekazywania cyfrowych sygnałów umożliwiających świadczenie usług telewizyjnych lub radiowych; 12) interfejs radiowy - interfejs umożliwiający połączenie drogą radiową, współpracę i wymianę informacji pomiędzy urządzeniami radiowymi; 13) interoperacyjność usług - zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników do usług świadczonych w tych sieciach; 14) kalkulacja kosztów - wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kosztów związanych ze świadczeniem usług, odrębnie dla każdej z usług, dla której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów; 15) kolokacja - udostępnianie fizycznej przestrzeni lub urządzeń technicznych w celu umieszczenia i podłączenia niezbędnego sprzętu operatora podłączającego swoją sieć do sieci innego operatora lub korzystającego z dostępu do lokalnej pętli abonenckiej; 16) kompatybilność elektromagnetyczna - zdolność aparatury do zadowalającego działania w określonym środowisku elektromagnetycznym bez wprowadzania do tego środowiska niedopuszczalnych zaburzeń elektromagnetycznych; 17) komunikat - każdą informację wymienianą lub przekazywaną między określonymi użytkownikami za pośrednictwem publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; nie obejmuje on informacji przekazanej jako część transmisji radiowych lub telewizyjnych transmitowanych poprzez sieć telekomunikacyjną, z wyjątkiem informacji odnoszącej się do możliwego do zidentyfikowania abonenta lub użytkownika otrzymującego informację; 18) konsument - osobę fizyczną wnioskującą o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych lub korzystającą z takich usług dla celów niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub wykonywaniem zawodu; 19) lokalna pętla abonencka - obwód łączący zakończenie sieci bezpośrednio z punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności z przełącznicą główną lub równoważnym urządzeniem; 20) lokalna podpętla abonencka - obwód łączący zakończenie sieci z pośrednim punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej, w szczególności z koncentratorem lub innym urządzeniem dostępu pośredniego do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej; 21) numer alarmowy - numer ustalony w ustawie lub w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych udostępniany służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy; 22) numer geograficzny - numer ustalony w planie numeracji krajowej, w którym część ciągu cyfr zawiera wskaźnik obszaru geograficznego, wykorzystywany do kierowania połączeń do stałej lokalizacji zakończenia sieci; 23) numer niegeograficzny - numer ustalony w planie numeracji krajowej, który nie zawiera ciągu cyfr określającego wskaźnik obszaru geograficznego, w szczególności numer zakończenia ruchomej publicznej sieci telefonicznej, numer do którego połączenia są bezpłatne albo o podwyższonej opłacie; 24) odporność na zaburzenia elektromagnetyczne - zdolność aparatury do działania zgodnie z przeznaczeniem bez ograniczania wykonywanych funkcji w obecności zaburzeń elektromagnetycznych; 25) połączenie sieci - fizyczne i logiczne połączenie publicznych sieci telekomunikacyjnych użytkowanych przez tego samego lub różnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych, celem umożliwienia użytkownikom korzystającym z usług lub sieci jednego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego komunikowania się z użytkownikami korzystającymi z usług lub sieci tego samego lub innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego albo dostępu do usług dostarczanych przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego; połączenie sieci stanowi szczególny rodzaj dostępu telekomunikacyjnego realizowanego pomiędzy operatorami; 26) połączenie telefoniczne - połączenie ustanowione za pomocą publicznie dostępnej usługi telefonicznej, pozwalające na dwukierunkową łączność w czasie rzeczywistym; 27) przedsiębiorca telekomunikacyjny - przedsiębiorcę lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, który wykonuje działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu sieci telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub świadczeniu usług telekomunikacyjnych, przy czym przedsiębiorca telekomunikacyjny, uprawniony do: a) świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwany jest "dostawcą usług", b) dostarczania publicznych sieci telekomunikacyjnych lub udogodnień towarzyszących, zwany jest "operatorem"; 28) publiczna sieć telefoniczna - publiczną sieć telekomunikacyjną wykorzystywaną do świadczenia publicznie dostępnych usług telefonicznych, zapewniającą łączność głosową między zakończeniami sieci, a także inne formy łączności, w szczególności przesyłanie faksów i danych; 29) publiczna sieć telekomunikacyjna - sieć telekomunikacyjną wykorzystywaną głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; 30) publicznie dostępna usługa telefoniczna - usługę telekomunikacyjną dostępną dla ogółu użytkowników, w celu inicjowania i odbierania połączeń krajowych i międzynarodowych oraz uzyskania dostępu do służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, za pomocą numeru lub numerów ustalonych w krajowym lub międzynarodowym planie numeracji telefonicznej, która ponadto może obejmować: a) zapewnienie pomocy konsultanta dostawcy usług przy korzystaniu z usług telekomunikacyjnych, b) uzyskanie informacji o numerach telefonicznych, c) dostęp do spisów abonentów, d) dostęp do aparatów publicznych, e) korzystanie z usług na szczególnych warunkach, f) korzystanie ze specjalnych udogodnień przez osoby niepełnosprawne, g) korzystanie z połączeń z numerami niegeograficznymi; 31) publicznie dostępna usługa telekomunikacyjna - usługę telekomunikacyjną dostępną dla ogółu użytkowników; 32) rachunkowość regulacyjna - szczególny, w stosunku do rachunkowości prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 3)), rodzaj rachunkowości prowadzonej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w odniesieniu do jego działalności w zakresie świadczenia dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym, zgodnie z zatwierdzoną na dany rok obrotowy przez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej "Prezesem URTiP", instrukcją; 33) ruchoma publiczna sieć telefoniczna - publiczną sieć telefoniczną, w której zakończenia nie mają stałej lokalizacji; 34) rynek detaliczny - rynek wyrobów i usług w zakresie usług telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych; 35) sieć telekomunikacyjna - systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju; 36) służba radiokomunikacyjna - nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal radiowych dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych; 37) służba radiokomunikacyjna amatorska - służbę radiokomunikacyjną mającą na celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz indywidualne szkolenie wykonywane w celach niezarobkowych przez uprawnione osoby wyłącznie dla potrzeb własnych; 38) stacjonarna publiczna sieć telefoniczna - publiczną sieć telefoniczną, w której zakończenia sieci mają stałą lokalizację; 39) system dostępu warunkowego - środki lub rozwiązania techniczne, które powodują, że dostęp do zrozumiałej formy zabezpieczonych transmisji radiowych lub telewizyjnych jest uwarunkowany posiadaniem abonamentu lub uprzednio uzyskanego indywidualnego zezwolenia; 40) szkodliwe zaburzenie elektromagnetyczne - zaburzenie elektromagnetyczne, które: a) zagraża funkcjonowaniu służby radionawigacyjnej lub służby radiokomunikacyjnej używanej stale lub czasowo w celu zapewnienia ochrony życia ludzkiego lub mienia, lub b) w sposób poważny pogarsza, utrudnia lub w sposób powtarzający się przerywa wykonywanie służby radiokomunikacyjnej działającej zgodnie z przepisami prawa; 41) świadczenie usług telekomunikacyjnych - wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług; 42) telekomunikacja - nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną; 43) telekomunikacyjne urządzenie końcowe - urządzenie telekomunikacyjne przeznaczone do podłączenia bezpośrednio lub pośrednio do zakończeń sieci; 44) udogodnienia towarzyszące - dodatkowe możliwości funkcjonalne lub usługowe związane z siecią telekomunikacyjną, umożliwiające lub wspierające świadczenie w nich usług telekomunikacyjnych lub związane z usługą telekomunikacyjną, umożliwiające lub wspierające świadczenie tej usługi, w szczególności systemy dostępu warunkowego i elektroniczne przewodniki po programach; 45) urządzenie radiowe - urządzenie telekomunikacyjne umożliwiające komunikowanie się przy pomocy emisji lub odbioru fal radiowych; 46) urządzenie telekomunikacyjne - urządzenie elektryczne lub elektroniczne przeznaczone do zapewniania telekomunikacji; 47) usługa o wartości wzbogaconej - każdą usługę telekomunikacyjną wymagającą przetworzenia danych o lokalizacji; 48) usługa telekomunikacyjna - usługę polegającą głównie na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej; nie stanowi tej usługi usługa poczty elektronicznej; 49) użytkownik - podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi; 50) użytkownik końcowy - podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi, dla zaspokojenia własnych potrzeb; 51) zaburzenie elektromagnetyczne - dowolne zjawisko elektromagnetyczne, które może obniżyć jakość działania aparatury albo niekorzystnie wpłynąć na materię ożywioną i nieożywioną; 52) zakończenie sieci - fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do publicznej sieci telekomunikacyjnej; w przypadku sieci stosujących komutację lub przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą konkretnego adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub nazwy abonenta; 53) zasoby orbitalne - pozycje na orbicie geostacjonarnej lub orbity satelitarne, które są lub mogą być wykorzystywane do umieszczania sztucznych satelitów Ziemi przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji. Art. 3. 1. Do stosunków prawnych z zakresu telekomunikacji stosuje się przepisy Prawa telekomunikacyjnego, o ile wiążące Rzeczpospolitą Polską ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej. 2. Jeżeli wiążące Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe, w tym wiążące uchwały organizacji międzynarodowych ustanowionych tymi umowami, przewidują jednakowe traktowanie podmiotu polskiego i podmiotu obcego, minister właściwy do spraw łączności zapewni również w aktach wykonawczych do niniejszej ustawy jednakowe traktowanie tych podmiotów. 3. Dla zwiększenia efektywności telekomunikacji minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić do stosowania wymagania i zalecenia międzynarodowe o charakterze specjalistycznym, w tym dotyczące bezpieczeństwa i prawidłowości telekomunikacji, gospodarowania numeracją, częstotliwościami oraz zasobami orbitalnymi, ustanawiane w szczególności przez: 1) Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU); 2) Europejską Konferencję Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT); 3) Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki (CENELEC); 4) Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC); 5) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI). 4. Wymagania i zalecenia, o których mowa w ust. 3, zwane są dalej "przepisami międzynarodowymi". Art. 4. Przepisów art. 143 nie stosuje się do wykonywania działalności telekomunikacyjnej oraz używania urządzeń radiowych przez: 1) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane oraz organy i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - dla własnych potrzeb; 2) organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej; 3) jednostki sił zbrojnych obcych państw oraz jednostki organizacyjne innych zagranicznych organów państwowych, przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną - na czas pobytu; 4) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu - dla własnych potrzeb; 5) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych - dla własnych potrzeb; 6) przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wyłącznie w zakresie związanym z działalnością dyplomatyczną tych podmiotów; 7) jednostki organizacyjne Służby Więziennej - dla własnych potrzeb; 8) komórki organizacyjne przeprowadzające czynności wywiadu skarbowego, które wchodzą w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej nadzorowanych lub podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych - dla własnych potrzeb. Art. 5. 1. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, mogą w zakresie swojej właściwości określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 4 pkt 1 i 3, a także używania urządzeń radiowych przez podległe, nadzorowane i podporządkowane organy i jednostki organizacyjne oraz jednostki wymienione w art. 4 pkt 3, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te organy i jednostki. 2. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej, a także używania urządzeń radiowych przez jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te jednostki. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, a także używania urządzeń radiowych przez komórki organizacyjne przeprowadzające czynności wywiadu skarbowego, które wchodzą w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te komórki. 4. Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te organy i jednostki. Art. 6. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny lub podmiot, który uzyskał rezerwację częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydział numeracji, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4, jest obowiązany na wezwanie Prezesa URTiP do przekazania informacji o realizowaniu przez niego obowiązków nałożonych ustawą lub decyzją Prezesa URTiP. 2. Prezes URTiP może wezwać do udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli są one niezbędne w celu: 1) kontroli przestrzegania obowiązków odnoszących się do: a) współfinansowania usługi powszechnej, b) uiszczania opłat, o których mowa w dziale IX ustawy, c) zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, d) świadczenia systemów dostępu warunkowego, e) świadczenia usług na rynku detalicznym, f) zapewnienia minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, g) wyboru dostawcy usług; 2) kontroli realizowania obowiązków wynikających z ustawy w sytuacji, gdy uprzednio dokonana kontrola wykazała, że obowiązki te są realizowane, a Prezes URTiP uzyskał informacje, że sytuacja ta uległa zmianie, albo w sytuacji, gdy prowadzone jest postępowanie kontrolne wszczęte z urzędu; 3) zapewnienia prawidłowego przebiegu procedur związanych z uzyskaniem rezerwacji częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydziału numeracji; 4) publikowania zestawień porównawczych odnoszących się do jakości i cen świadczonych usług telekomunikacyjnych; 5) prowadzenia statystyk i analiz rynku związanych z zapewnieniem dostępu i obowiązkiem świadczenia usługi powszechnej. 3. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP obowiązany jest wskazać cel, w którym żądane informacje zostaną wykorzystane, oraz termin dostarczenia tych informacji. Art. 7. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, którego roczne przychody z tytułu wykonywania działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku obrotowym przekroczyły kwotę 4 milionów złotych, jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URTiP: 1) rocznego sprawozdania finansowego w terminie do dnia 30 czerwca; 2) danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych w terminie do dnia 31 marca. 2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, którego roczne przychody z tytułu wykonywania działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku obrotowym były równe lub mniejsze od kwoty 4 milionów złotych, jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URTiP, w terminie do dnia 31 marca, danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi URTiP danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, kierując się koniecznością zapewnienia Prezesowi URTiP informacji niezbędnych do właściwego realizowania jego obowiązków. Art. 8. Prezes URTiP zapewnia dostęp do informacji otrzymanych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych organom regulacyjnym innych państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanych dalej "państwami członkowskimi", i Komisji Europejskiej, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie. Art. 9. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny może zastrzec informacje, dokumenty lub ich części zawierające tajemnicę przedsiębiorstwa, dostarczane na żądanie Prezesa URTiP lub na podstawie przepisów ustawy. 2. Prezes URTiP może uchylić zastrzeżenie w drodze decyzji, jeżeli uzna, że dane te są niezbędne. 3. Zastrzeżenie uwzględnia się przy ogłaszaniu informacji lub dokumentów oraz zapewnianiu dostępu do informacji publicznej. 4. W przypadku ustawowego obowiązku przekazania informacji lub dokumentów otrzymanych od przedsiębiorców innym organom krajowym, zagranicznym organom regulacyjnym lub Komisji Europejskiej, informacje i dokumenty przekazuje się wraz z zastrzeżeniem i pod warunkiem jego przestrzegania. Rozdział 2 Wykonywanie gospodarczej działalności telekomunikacyjnej Art. 10. 1. Działalność telekomunikacyjna będąca działalnością gospodarczą jest działalnością regulowaną i podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, zwanego dalej "rejestrem". 2. Organem prowadzącym rejestr jest Prezes URTiP. 3. Organem prowadzącym rejestr w zakresie dostarczania systemów dostępu warunkowego, elektronicznych przewodników po programach i multipleksowania sygnałów cyfrowych jest Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, zwany dalej "Przewodniczącym KRRiT". 4. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie złożonego przez przedsiębiorcę lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów pisemnego wniosku zawierającego następujące dane: 1) firmę przedsiębiorcy lub nazwę innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, jego siedzibę i adres; 2) oznaczenie formy prawnej przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów; 3) numer identyfikacji podatkowej; 4) numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej lub innym właściwym rejestrze; 5) oznaczenie osoby, która jest upoważniona do kontaktowania się w imieniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, z Prezesem URTiP, jej siedzibę, adres lub numer telefonu; 6) imię, nazwisko, adres i numer telefonu osoby, która jest upoważniona do kontaktowania się w imieniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów w nagłym przypadku związanym z funkcjonowaniem sieci telekomunikacyjnej lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, której dotyczy wniosek; 7) ogólny opis sieci telekomunikacyjnej, usługi telekomunikacyjnej lub udogodnień towarzyszących, których dotyczy wniosek; 8) obszar, na którym będzie wykonywana działalność telekomunikacyjna; 9) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej. 5. Wraz z wnioskiem przedsiębiorca lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów składa oświadczenie następującej treści: "Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że: 1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych są zgodne z prawdą; 2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej, której dotyczy wniosek, wynikające z ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne.". 6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 5, powinno również zawierać: 1) firmę przedsiębiorcy lub nazwę innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, jego siedzibę i adres; 2) oznaczenie miejsca i daty złożenia oświadczenia; 3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji. 7. O dokonaniu zgłoszenia udogodnień towarzyszących, o których mowa w ust. 3, Przewodniczący KRRiT informuje Prezesa URTiP. 8. Organ, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru, dokona wpisu przedsiębiorcy lub innego podmiotu uprawnionego do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów do rejestru w terminie do 7 dni od dnia wpływu tego wniosku wraz z oświadczeniem, o którym mowa w ust. 5. 9. Jeżeli organ, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru, nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 8, a od dnia wpływu wniosku o wpis do rejestru upłynęło 14 dni, przedsiębiorca lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów może rozpocząć wykonywanie działalności telekomunikacyjnej po uprzednim zawiadomieniu na piśmie organu, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru. Nie dotyczy to przypadku, w którym organ, do którego złożono wniosek o wpis do rejestru, wezwał przedsiębiorcę lub inny podmiot uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów do uzupełnienia wniosku o wpis do rejestru przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 8. 10. Do wniosku o wpis do rejestru stosuje się odpowiednio art. 64 Kodeksu postępowania administracyjnego. 11. Prezes URTiP powiadamia Przewodniczącego KRRiT o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorcy wykonującego działalność w zakresie dostarczania systemów dostępu warunkowego lub elektronicznych przewodników po programach. 12. Wniosek o wpis do rejestru, załączniki dołączane do tego wniosku oraz wpis do rejestru nie podlegają opłacie skarbowej. 13. Rejestr obejmuje następujące dane: 1) kolejny numer wpisu, zwany dalej "numerem z rejestru"; 2) datę wpływu wniosku o wpis do rejestru oraz datę dokonania wpisu; 3) dane, o których mowa w ust. 4 pkt 1-8; 4) inne informacje wskazane w ustawie. 14. Rejestr może być prowadzony w systemie informatycznym. 15. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje działalności telekomunikacyjnej, o której mowa w ust. 1, zwolnionej z obowiązku dokonania wpisu do rejestru, mając na uwadze charakter, zakres i rodzaj takiej działalności. Art. 11. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, w terminie 7 dni od dnia dokonania wpisu, wydaje z urzędu zaświadczenie o wpisie do rejestru, zwane dalej "zaświadczeniem". 2. Zaświadczenie powinno zawierać: 1) numer z rejestru; 2) dane, o których mowa w art. 10 ust. 13 pkt 2 i 3; 3) informację o prawach przysługujących przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu na podstawie ustawy. 3. W przypadku gdy dane zawarte w zaświadczeniu różnią się od danych zawartych w rejestrze, przyjmuje się, że wiążący charakter mają dane zawarte w rejestrze. 4. Wydanie zaświadczenia nie podlega opłacie skarbowej. Art. 12. 1. Jeżeli nastąpiła zmiana danych, o których mowa w art. 10 ust. 4 pkt 1-8, przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany niezwłocznie złożyć pisemny wniosek do Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczącego KRRiT, o dokonanie zmiany wpisu w rejestrze. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać numer z rejestru oraz numer identyfikacji podatkowej. 3. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, na podstawie wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje zmiany wpisu w rejestrze i wystawia aktualne zaświadczenie. Przepisy art. 11 stosuje się odpowiednio. Art. 13. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wpis lub zmianę wpisu do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, kierując się dążeniem do uproszczenia i ułatwienia podejmowania działalności telekomunikacyjnej, a także koniecznością zapewnienia Prezesowi URTiP informacji potrzebnych do właściwego realizowania jego obowiązków. Art. 14. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 10 ust. 3, kierując się dążeniem do uproszczenia i ułatwienia podejmowania tej działalności, a także koniecznością zapewnienia informacji potrzebnych do właściwego realizowania obowiązków organu rejestrującego. Rozdział 3 Postępowanie konsultacyjne Art. 15. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, przed podjęciem rozstrzygnięcia w sprawach: 1) analizy rynku i wyznaczenia przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej lub uchylenia decyzji w tej sprawie, 2) nałożenia, zniesienia, utrzymania lub zmiany obowiązków regulacyjnych w stosunku do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji lub nieposiadającego takiej pozycji, 3) decyzji dotyczących dostępu telekomunikacyjnego, o których mowa w art. 28-30, 4) innych wskazanych w ustawie - przeprowadza postępowanie konsultacyjne, umożliwiając zainteresowanym podmiotom wyrażenie na piśmie w określonym terminie stanowiska do projektu rozstrzygnięcia. Art. 16. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, ogłasza rozpoczęcie postępowania konsultacyjnego, określając przedmiot i termin postępowania konsultacyjnego i udostępniając projekt rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem. Prezes URTiP lub Przewodniczący KRRiT informuje o wszczęciu postępowania konsultacyjnego Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanego dalej "Prezesem UOKiK". W sprawach dotyczących rynków transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, innych niż te określone w art. 10 ust. 3, Prezes URTiP informuje o wszczęciu postępowania konsultacyjnego również Przewodniczącego KRRiT. 2. O ile organ właściwy nie ustali dłuższego terminu, postępowanie konsultacyjne trwa 30 dni od dnia ogłoszenia rozpoczęcia tego postępowania. Wyniki tego postępowania, a także niezastrzeżone stanowiska uczestników postępowania konsultacyjnego ogłaszane są w siedzibie, w biuletynie i na stronie internetowej organu. Art. 17. W wyjątkowych przypadkach, wymagających pilnego działania ze względu na bezpośrednie i poważne zagrożenie konkurencyjności lub interesów użytkowników, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, może bez przeprowadzenia postępowania konsultacyjnego wydać decyzję w sprawach, o których mowa w art. 15, na okres nieprzekraczający 6 miesięcy. Wydanie kolejnej decyzji w tej samej sprawie poprzedza się postępowaniem konsultacyjnym. Rozdział 4 Postępowanie konsolidacyjne Art. 18. Jeżeli rozstrzygnięcia, o których mowa w art. 15, mogą mieć wpływ na stosunki handlowe między państwami członkowskimi, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, równocześnie z postępowaniem konsultacyjnym rozpoczyna postępowanie konsolidacyjne, przesyłając Komisji Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw członkowskich projekty rozstrzygnięć wraz z ich uzasadnieniem. Art. 19. 1. Jeżeli Komisja Europejska i organy regulacyjne innych państw członkowskich wyrażą w terminie, o którym mowa w art. 16 ust. 2, stanowisko do projektu rozstrzygnięcia, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, niezwłocznie uwzględnia to stanowisko w możliwie najszerszym zakresie. 2. Jeżeli w zakresie ustalenia znaczącej pozycji rynkowej oraz w zakresie zamiaru zdefiniowania rynku właściwego innego niż rynki określone w Zaleceniu Komisji Europejskiej przyjętego na podstawie art. 15 ust. 1 dyrektywy 2002/21/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002) Komisja Europejska stwierdzi, że proponowane rozstrzygnięcie może utrudnić rozwój jednolitego rynku lub mogłoby naruszyć prawo wspólnotowe, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, po upływie terminu, o którym mowa w art. 16 ust. 2, wstrzymuje wydanie decyzji na okres 2 miesięcy. W przypadku otrzymania w tym okresie wezwania Komisji Europejskiej do wycofania projektu decyzji, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, umarza postępowanie w sprawie. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, ma obowiązek uwzględnienia stanowiska Komisji Europejskiej uzasadniającego wezwanie do wycofania projektu decyzji w przedmiocie, o którym mowa w niniejszym przepisie. 3. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, uwzględnia przy stosowaniu ustawy w największym możliwie stopniu wytyczne Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej oraz zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie właściwych rynków produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej w ich aktualnym brzmieniu, a w przypadku odstąpienia od ich stosowania powiadamia Komisję Europejską, uzasadniając swe stanowisko. Art. 20. 1. Przepis art. 17 stosuje się odpowiednio do spraw objętych postępowaniem konsolidacyjnym. 2. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, powiadamia niezwłocznie Komisję Europejską i organy regulacyjne innych państw członkowskich o powzięciu decyzji, o której mowa w art. 17. DZIAŁ II Regulowanie rynku telekomunikacyjnego Rozdział 1 Analiza rynków właściwych, ustalanie i znoszenie obowiązków Art. 21. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, przeprowadza analizę rynków właściwych w zakresie wyrobów i usług telekomunikacyjnych. 2. Przez pojęcie rynku właściwego rozumie się rynek właściwy w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. 3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do udzielania informacji i dostarczania dokumentów na żądanie Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, w zakresie niezbędnym do dokonania badań rynków, o których mowa w ust. 1. 4. Żądanie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać: 1) wskazanie zakresu informacji i okresu, którego dotyczą; 2) wskazanie celu żądania; 3) wskazanie terminu udzielenia informacji i dostarczenia dokumentów; 4) pouczenie o karach, o których mowa w art. 209 ust. 1. 5. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, przeprowadza regularnie, nie rzadziej niż co 2 lata, analizę właściwych rynków określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 22 ust. 1, w celu: 1) utrzymania obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny, który został wyznaczony jako zajmujący znaczącą pozycję rynkową, nie utracił tej pozycji; 2) zmiany obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny, który został wyznaczony jako zajmujący znaczącą pozycję rynkową, nie utracił tej pozycji, ale zmiany na rynku właściwym uzasadniają zastosowanie nowych obowiązków; 3) zniesienia obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli analiza rynku właściwego wykazała, że występuje na nim skuteczna konkurencja lub przedsiębiorca telekomunikacyjny utracił znaczącą pozycję rynkową; 4) wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji rynkowej oraz nałożenia na nich obowiązków, o których mowa w art. 25 ust. 4, jeżeli rynek właściwy nie posiada bądź utracił cechy rynku, na którym występuje skuteczna konkurencja lub zmienił się przedsiębiorca telekomunikacyjny posiadający znaczącą pozycję rynkową. Art. 22. 1. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, rynki właściwe podlegające analizie przez Prezesa URTiP, mając na uwadze poziom rozwoju krajowego rynku produktów i usług telekomunikacyjnych oraz zalecenie Komisji Europejskiej w sprawie właściwych rynków produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej podlegających regulacji. 2. Zakres rynków transmisji radiofonicznych i telewizyjnych ustala się po zasięgnięciu opinii Przewodniczącego KRRiT. 3. W przypadku zastosowania w projekcie rozporządzenia postanowień odbiegających od treści zalecenia Komisji Europejskiej, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw łączności poddaje projekt rozporządzenia postępowaniu konsolidacyjnemu. 4. W postępowaniu konsolidacyjnym projekt rozporządzenia przekazuje się do Komisji Europejskiej i organów regulacyjnych innych państw członkowskich za pośrednictwem Prezesa URTiP. 5. Minister właściwy do spraw łączności stosuje odpowiednio art. 19 ust. 2 w przypadku zgłoszenia przez Komisję Europejską sprzeciwu do projektu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1. Art. 23. 1. Niezwłocznie po wydaniu lub zmianie rozporządzenia, o którym mowa w art. 22 ust. 1, jednak nie później niż w terminie 30 dni od wejścia w życie lub każdej zmiany rozporządzenia, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, w drodze postanowienia, wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia, czy na rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja. 2. Analiza rynków właściwych następuje z uwzględnieniem wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej. 3. Zamknięcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze postanowienia, w którym Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, stwierdza, czy na analizowanym rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja. 4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKiK. 5. Do projektu postanowienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym. 6. W przypadku rynku uznanego decyzją Komisji Europejskiej za rynek ponadnarodowy Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, przeprowadza jego analizę w porozumieniu z właściwymi krajowymi organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, przy uwzględnieniu wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej, i stwierdza wspólnie z nimi, czy jeden lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje na danym rynku znaczącą pozycję bądź czy występuje na nim skuteczna konkurencja. Art. 24. 1. Jeżeli Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, stwierdzi, że na rynku właściwym nie występuje skuteczna konkurencja, wszczyna postępowanie w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji na rynku właściwym oraz nałożenia obowiązków regulacyjnych przewidzianych w ustawie. 2. Znaczącą pozycję rynkową zajmuje przedsiębiorca telekomunikacyjny, który na rynku właściwym samodzielnie posiada pozycję ekonomiczną odpowiadającą dominacji w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego. 3. Kryteriami stosowanymi przez Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczącego KRRiT, przy ocenie pozycji znaczącej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego na rynku właściwym są, w szczególności: 1) udział przedsiębiorcy w rynku właściwym; 2) brak technicznej i ekonomicznej zasadności budowy alternatywnej infrastruktury telekomunikacyjnej; 3) istnienie przewagi technologicznej przedsiębiorcy; 4) brak albo niewielki poziom równoważącej siły nabywczej; 5) łatwy bądź uprzywilejowany dostęp przedsiębiorcy do rynków kapitałowych bądź zasobów finansowych; 6) ekonomie skali; 7) ekonomie zakresu; 8) pionowe zintegrowanie przedsiębiorcy; 9) poziom rozwoju sieci dystrybucji i sprzedaży przedsiębiorcy; 10) brak potencjalnej konkurencji; 11) istnienie barier dla dalszego rozwoju przedsiębiorcy oraz rynku właściwego; 12) istnienie barier wejścia na rynek właściwy. 4. Dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje kolektywną pozycję znaczącą, jeżeli nawet przy braku powiązań organizacyjnych lub innych związków między nimi posiadają na rynku właściwym pozycję ekonomiczną odpowiadającą dominacji w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego. 5. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, może uznać, że dwóch lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje kolektywną znaczącą pozycję na rynku właściwym, jeżeli, oceniając poziom koncentracji tego rynku i jego przejrzystość, stwierdzi w szczególności: 1) dojrzałość rynku; 2) zastój albo umiarkowany wzrost popytu; 3) niską elastyczność popytu; 4) jednorodność produktów; 5) podobne struktury kosztów przedsiębiorców; 6) podobne udziały w rynku; 7) brak innowacji technologicznych, dojrzałość technologii; 8) brak możliwości zwiększenia produkcji lub świadczenia usług; 9) wysokie bariery dostępu do rynku; 10) brak równoważącej siły nabywczej; 11) brak potencjalnej konkurencji; 12) różnego rodzaju nieformalne lub inne powiązania pomiędzy danymi przedsiębiorcami; 13) brak albo ograniczenie konkurencji cenowej; 14) możliwość stosowania mechanizmów odwetowych. 6. Uznanie przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych za posiadających znaczącą pozycję rynkową może nastąpić na podstawie wyników oceny kryteriów, o których mowa w ust. 3 lub 5, przy czym kryteria te nie muszą być spełnione łącznie. 7. Jeżeli przedsiębiorca telekomunikacyjny zajmuje znaczącą pozycję na rynku właściwym, można go uznać za przedsiębiorcę zajmującego znaczącą pozycję na rynku powiązanym, jeżeli powiązania pomiędzy obu rynkami są tego rodzaju, że siła rynkowa przedsiębiorcy jest przenoszona z rynku właściwego na rynek powiązany w taki sposób, że wzmacnia pozycję tego przedsiębiorcy na rynku powiązanym. Art. 25. 1. Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, po przeprowadzeniu postępowania w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji na rynku właściwym lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie, przygotowuje projekt decyzji. Do projektu decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu konsultacyjnym lub konsolidacyjnym. 2. Decyzje dotyczące wyznaczenia przedsiębiorcy lub przedsiębiorców o znaczącej pozycji na rynku właściwym lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie są wydawane przez Prezesa URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczącego KRRiT, w porozumieniu z Prezesem UOKiK. 3. Decyzje w sprawie wyznaczenia przedsiębiorcy o znaczącej pozycji na rynkach transmisji radiofonicznych lub telewizyjnych, innych niż sprawy określone w art. 10 ust. 3, lub nałożenia obowiązków regulacyjnych określonych w ustawie Prezes URTiP wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKiK i Przewodniczącym KRRiT. 4. W decyzjach, o których mowa w ust. 2 i 3, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, nakłada, utrzymuje, zmienia lub znosi jeden lub więcej obowiązków regulacyjnych, o których mowa w art. 34, art. 36-40, art. 42, art. 44-47 i art. 72 ust. 3, biorąc pod uwagę adekwatność danego obowiązku do zidentyfikowanego problemu, proporcjonalność oraz cele określone w art. 1 ust. 2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 3. Rozdział 2 Dostęp telekomunikacyjny Art. 26. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do prowadzenia negocjacji w sprawie zawarcia umowy o dostępie telekomunikacyjnym na wniosek innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego lub podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, w celu świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych oraz zapewnienia interoperacyjności usług. 2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni negocjując postanowienia umowy o dostępie telekomunikacyjnym, są obowiązani uwzględniać obowiązki na nich nałożone. 3. Informacje uzyskane w związku z negocjacjami mogą być wykorzystane wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem i podlegają obowiązkowi zachowania poufności, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 4. O ile ustawa nie stanowi inaczej, przepisy tego rozdziału odnoszące się do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie odpowiednio do podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8. 5. Operator państwa członkowskiego ubiegający się o dostęp telekomunikacyjny nie jest obowiązany dokonywać wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 10, jeżeli nie wykonuje działalności telekomunikacyjnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 27. 1. Prezes URTiP może, na pisemny wniosek każdej ze stron negocjacji o zawarcie umowy o dostępie telekomunikacyjnym albo z urzędu, w drodze postanowienia, określić termin zakończenia negocjacji o zawarcie tej umowy, nie dłuższy niż 90 dni, licząc od dnia wystąpienia z wnioskiem o zawarcie umowy o dostęp telekomunikacyjny. 2. W przypadku niepodjęcia negocjacji, odmowy dostępu telekomunikacyjnego przez podmiot do tego obowiązany lub niezawarcia umowy w terminie, o którym mowa w ust. 1, każda ze stron może zwrócić się do Prezesa URTiP z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie rozstrzygnięcia kwestii spornych lub określenia warunków współpracy. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać projekt umowy o dostępie telekomunikacyjnym, zawierający stanowiska stron w zakresie określonym ustawą, z zaznaczeniem tych części umowy, co do których strony nie doszły do porozumienia. 4. Strony są obowiązane do przedłożenia Prezesowi URTiP, na jego żądanie, w terminie 14 dni, swoich stanowisk wobec rozbieżności oraz dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku. Art. 28. 1. Prezes URTiP podejmuje decyzję o dostępie telekomunikacyjnym w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 27 ust. 2, biorąc pod uwagę następujące kryteria: 1) interes użytkowników sieci telekomunikacyjnych; 2) obowiązki nałożone na przedsiębiorców telekomunikacyjnych; 3) promocję nowoczesnych usług telekomunikacyjnych; 4) charakter zaistniałych kwestii spornych oraz praktyczną możliwość wdrożenia rozwiązań dotyczących technicznych i ekonomicznych aspektów dostępu telekomunikacyjnego, zarówno zaproponowanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych będących stronami negocjacji, jak też mogących stanowić rozwiązania alternatywne; 5) zapewnienie: a) integralności sieci oraz interoperacyjności usług, b) niedyskryminujących warunków dostępu telekomunikacyjnego, c) rozwoju konkurencyjnego rynku usług telekomunikacyjnych; 6) pozycje rynkowe przedsiębiorców telekomunikacyjnych, których sieci są łączone; 7) interes publiczny, w tym ochronę środowiska; 8) utrzymanie ciągłości świadczenia usługi powszechnej. 2. Prezes URTiP podejmuje decyzję o zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, dostępu telekomunikacyjnego w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 27 ust. 2, biorąc pod uwagę kryteria, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, pkt 5 lit. a i c oraz pkt 6-8, oraz potrzeby obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, a także specyficzny charakter zadań wykonywanych przez te podmioty. 3. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci może zawierać postanowienia, o których mowa w art. 31 ust. 2 i 3. 4. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym zastępuje umowę o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie objętym decyzją. 5. W przypadku zawarcia przez zainteresowane strony umowy o dostępie telekomunikacyjnym, decyzja o dostępie telekomunikacyjnym wygasa z mocy prawa w części objętej umową. 6. Decyzja o dostępie telekomunikacyjnym może zostać zmieniona przez Prezesa URTiP na wniosek każdej ze stron, której ona dotyczy, lub z urzędu, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników końcowych, skutecznej konkurencji lub interoperacyjności usług. 7. W sprawach dochodzenia roszczeń majątkowych, z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z decyzji o dostępie telekomunikacyjnym, właściwa jest droga postępowania sądowego. 8. Prezes URTiP wydaje decyzję o dostępie telekomunikacyjnym obejmującą wszystkie ustalenia niezbędne do zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, jeżeli jedną ze stron jest przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego został nałożony obowiązek na podstawie art. 34 i art. 45. Art. 29. Prezes URTiP może z urzędu, w drodze decyzji, zmienić treść umowy o dostępie telekomunikacyjnym lub zobowiązać strony umowy do jej zmiany, w przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia ochrony interesów użytkowników końcowych, skutecznej konkurencji lub interoperacyjności usług. Art. 30. Do zmian umów o dostępie telekomunikacyjnym stosuje się odpowiednio przepisy art. 26-28 i art. 33. Art. 31. 1. Warunki dostępu telekomunikacyjnego i związanej z tym współpracy przedsiębiorcy telekomunikacyjni ustalają w umowie o dostępie telekomunikacyjnym, zawartej na piśmie pod rygorem nieważności. 2. Umowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci, zwana dalej "umową o połączeniu sieci", powinna zawierać postanowienia dotyczące co najmniej: 1) umiejscowienia punktów połączenia sieci telekomunikacyjnych; 2) warunków technicznych połączenia sieci telekomunikacyjnych; 3) rozliczeń z tytułu: a) zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego oraz wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych, b) niewykonania lub nienależytego wykonania świadczonych wzajemnie usług telekomunikacyjnych; 4) sposobów wypełniania wymagań: a) w zakresie interoperacyjności usług, integralności sieci, postępowań w sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz awarii, zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej i ochrony danych w sieci, b) dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej; 5) procedur rozstrzygania sporów; 6) postępowania w przypadkach: a) zmian treści umowy, b) badań interoperacyjności usług świadczonych w połączonych sieciach telekomunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem badań jakości usług telekomunikacyjnych, c) przebudowy połączonych sieci telekomunikacyjnych, d) zmian oferty usług telekomunikacyjnych, e) zmian numeracji; 7) warunków rozwiązania umowy, dotyczących w szczególności zachowania ciągłości świadczenia usługi powszechnej, jeżeli jest świadczona w łączonych sieciach telekomunikacyjnych, ochrony interesów użytkowników, a także potrzeb obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego; 8) rodzajów wzajemnie świadczonych usług telekomunikacyjnych. 3. Umowa o połączeniu sieci może także zawierać, w zależności do rodzajów łączonych sieci, odpowiednie postanowienia dotyczące: 1) zapewnienia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku rozwiązania umowy; 2) warunków kolokacji na potrzeby połączenia sieci; 3) utrzymania jakości świadczonych usług telekomunikacyjnych; 4) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych; 5) współwykorzystywania zasobów numeracji, w tym zapewnienia: a) równego dostępu do usług polegających na udzielaniu informacji o numerach abonentów, do numerów alarmowych oraz innych numeracji uzgodnionych w skali międzynarodowej, z zastrzeżeniem wymagań podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, b) przenoszenia numerów; 6) świadczeń dodatkowych, a także usług pomocniczych i zaawansowanych, związanych z wzajemnym świadczeniem usług telekomunikacyjnych, a w szczególności: a) pomocy konsultanta operatora, b) krajowej i międzynarodowej informacji o numerach telefonicznych, c) usługi prezentacji identyfikacji linii wywołującej i wywoływanej, d) przekierowania połączeń telefonicznych, e) usług połączeń telefonicznych realizowanych za pomocą karty telefonicznej, f) realizacji bezpłatnych połączeń telefonicznych lub usług o podwyższonej opłacie, g) realizacji usług sporządzania wykazów wykonywanych usług telekomunikacyjnych, fakturowania lub windykacji. Art. 32. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania związane z połączeniem sieci telekomunikacyjnych, w zakresie dotyczącym: 1) wykonywania obowiązków związanych z połączeniem sieci telekomunikacyjnych dotyczących spełniania wymagań w zakresie interoperacyjności usług, integralności sieci, postępowań w sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz awarii, zapewnienia podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, dostępu telekomunikacyjnego do publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej i ochrony danych w sieci, 2) rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnej - w celu zapewnienia skutecznej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym i ochrony użytkowników końcowych. Art. 33. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany na podstawie art. 34 lub art. 45 oraz podmiot, o którym mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, będący stroną umowy o dostępie telekomunikacyjnym, przekazuje tekst tej umowy Prezesowi URTiP w terminie 14 dni od dnia jej podpisania. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3, umowy o dostępie telekomunikacyjnym, o których mowa w ust. 1, są jawne. Prezes URTiP udostępnia je nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom na ich wniosek. 3. Prezes URTiP, na wniosek strony umowy o dostępie telekomunikacyjnym, może wyrazić zgodę, aby niektóre postanowienia umowy były wyłączone z obowiązku jawności. Wyłączenie to nie może obejmować rozliczeń z tytułu dostępu telekomunikacyjnego. Art. 34. 1. Prezes URTiP, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, może, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek uwzględniania uzasadnionych wniosków przedsiębiorców telekomunikacyjnych o zapewnienie im dostępu telekomunikacyjnego, w tym użytkowania elementów sieci oraz udogodnień towarzyszących, w szczególności biorąc pod uwagę poziom konkurencyjności rynku detalicznego i interes użytkowników końcowych. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, może w szczególności polegać na: 1) zapewnieniu możliwości zarządzania obsługą użytkownika końcowego przez uprawnionego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego i podejmowania rozstrzygnięć dotyczących wykonywania usług na jego rzecz; 2) zapewnieniu określonych elementów sieci telekomunikacyjnej, w tym linii, łączy lub lokalnych pętli abonenckich; obowiązek udostępnienia lokalnych pętli abonenckich może dotyczyć pełnej pętli lub podpętli, w warunkach pełnego dostępu lub dostępu współdzielonego, wraz z kolokacją, dostępem do połączeń kablowych i odpowiednich systemów informacyjnych; 3) oferowaniu usług na warunkach hurtowych w celu ich dalszej sprzedaży przez innego przedsiębiorcę; 4) przyznawaniu dostępu do interfejsów, protokołów lub innych kluczowych technologii niezbędnych dla interoperacyjności usług, w tym usług sieci wirtualnych; 5) zapewnieniu infrastruktury telekomunikacyjnej, kolokacji oraz innych form wspólnego korzystania z budynków; 6) zapewnieniu funkcji sieci niezbędnych do zapewnienia pełnej introperacyjności usług, w tym świadczenia usług w sieciach inteligentnych; 7) zapewnieniu usług roamingu w sieciach ruchomych; 8) zapewnieniu systemów wspierania działalności operacyjnej lub innych systemów oprogramowania niezbędnych dla skutecznej konkurencji, w tym systemów taryfowych, systemów wystawiania faktur i pobierania należności; 9) zapewnieniu udogodnień towarzyszących w dziedzinie transmisji radiofonicznych lub telewizyjnych; 10) zapewnieniu połączenia sieci lub urządzeń telekomunikacyjnych oraz udogodnień z nimi związanych; 11) prowadzeniu negocjacji w sprawie dostępu telekomunikacyjnego w dobrej wierze oraz utrzymywaniu uprzednio ustanowionego dostępu telekomunikacyjnego do określonych sieci telekomunikacyjnych, urządzeń lub udogodnień towarzyszących; 12) świadczeniu usług telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych zgodnie z art. 176 ust. 2 pkt 6 i 7, art. 177 ust. 2 i art. 178 ust. 1 pkt 1. 3. Wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o zapewnienie mu dostępu telekomunikacyjnego uważa się za uzasadniony, jeżeli uwzględnia on zakres obowiązku ustalonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, oraz warunki, o których mowa w art. 35 ust. 1. Art. 35. 1. Prezes URTiP może określić w decyzji, o której mowa w art. 34 ust. 1, w zakresie niezbędnym dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania sieci telekomunikacyjnej, techniczne lub eksploatacyjne warunki, jakie przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewniający dostęp telekomunikacyjny lub przedsiębiorcy telekomunikacyjni korzystający z takiego dostępu będą musieli spełnić. 2. Przy ustalaniu zakresu obowiązku dostępu telekomunikacyjnego Prezes URTiP uwzględnia w szczególności: 1) techniczną i ekonomiczną zasadność budowy konkurencyjnej infrastruktury telekomunikacyjnej, z uwzględnieniem dostępności na rynku urządzeń telekomunikacyjnych, charakteru i rodzaju zastosowanego połączenia sieci i dostępu telekomunikacyjnego; 2) możliwość zapewnienia proponowanego dostępu telekomunikacyjnego z uwzględnieniem posiadanej pojemności sieci; 3) wstępne inwestycje dokonane przez właściciela urządzeń lub udogodnień towarzyszących, mając na uwadze ryzyko inwestycyjne; 4) konieczność zapewnienia konkurencji w dłuższym okresie; 5) odpowiednie prawa własności intelektualnej; 6) świadczenie usług obejmujących swoim zasięgiem kontynent europejski. Art. 36. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek równego traktowania przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie dostępu telekomunikacyjnego, w szczególności przez oferowanie jednakowych warunków w porównywalnych okolicznościach, a także oferowanie usług oraz udostępnianie informacji na warunkach nie gorszych od stosowanych w ramach własnego przedsiębiorstwa, lub w stosunkach z podmiotami zależnymi. Art. 37. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek ogłaszania lub udostępniania informacji w sprawach zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, dotyczących informacji księgowych, specyfikacji technicznych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, charakterystyki sieci, zasad i warunków świadczenia usług oraz korzystania z sieci, a także opłat. 2. Prezes URTiP określa w decyzji, o której mowa w ust. 1, stopień uszczegółowienia informacji oraz formę, miejsce i terminy ogłaszania lub udostępniania tych informacji. 3. Prezes URTiP może żądać od operatora o znaczącej pozycji rynkowej dostarczania dokumentów oraz udzielania informacji w celu weryfikacji obowiązków, o których mowa w ust. 1, w art. 36 i art. 42. 4. Informacje, o których mowa w ust. 3, są publikowane w Biuletynie Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej "Biuletynem URTiP", z uwzględnieniem interesu operatora dostarczającego informacje. Art. 38. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek prowadzenia rachunkowości regulacyjnej w sposób umożliwiający identyfikację przepływów transferów wewnętrznych związanych z działalnością w zakresie dostępu telekomunikacyjnego, zgodnie z przepisami art. 49-54. 2. Operator prowadzi rachunkowość regulacyjną zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa URTiP szczegółową instrukcją. Art. 39. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązki: 1) kalkulacji uzasadnionych kosztów świadczenia dostępu telekomunikacyjnego, wskazując sposoby kalkulacji kosztów, jakie operator powinien stosować na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 51, zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów; 2) stosowania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego, uwzględniających zwrot uzasadnionych kosztów operatora. 2. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia Prezesowi URTiP szczegółowe uzasadnienie wysokości opłat w oparciu o uzasadnione koszty. 3. W celu weryfikacji prawidłowości obliczonych przez operatora, na którego nałożono obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uzasadnionych kosztów, Prezes URTiP przeprowadza badanie, o którym mowa w art. 53 ust. 5, do którego może stosować inne metody kalkulacji kosztów niż stosowane przez operatora. 4. Jeżeli weryfikacja prawidłowości wysokości opłat wykazała rozbieżności w stosunku do wyniku kalkulacji przedstawionego przez operatora, Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania tych opłat. W decyzji określa się wysokość tych opłat albo ich maksymalny lub minimalny poziom. Art. 40. 1. Prezes URTiP może, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, nałożyć na operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek ustalania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego w oparciu o ponoszone koszty. 2. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia Prezesowi URTiP uzasadnienie wysokości opłat ustalonych w oparciu o ponoszone koszty. 3. W celu oceny prawidłowości wysokości opłat stosowanych przez operatora, o którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP może uwzględnić wysokości opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych. 4. W przypadku gdy ocena prawidłowości wysokości opłat wykazała rozbieżności w stosunku do opłat stosowanych przez operatora, Prezes URTiP może w drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania tych opłat. W decyzji określa się wysokość opłat albo ich maksymalny lub minimalny poziom, biorąc pod uwagę koszty ponoszone przez operatora, promocję efektywności i zrównoważonej konkurencji, zapewnienie maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych, uwzględniając przy tym wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych. Art. 41. 1. Opłaty za wzajemne korzystanie z połączonych sieci związane z realizacją przenoszenia numerów między sieciami powinny uwzględniać ponoszone koszty. 2. Opłaty za wzajemne korzystanie z połączonych sieci i za dostęp telekomunikacyjny związane z realizacją wyboru dostawcy usług powinny uwzględniać ponoszone koszty. Art. 42. 1. Prezes URTiP może nałożyć, zgodnie z przesłankami, o których mowa w art. 25 ust. 4, w drodze decyzji, na operatora o znaczącej pozycji rynkowej, na którego został nałożony obowiązek równego traktowania zgodnie z art. 36, lub wraz z tym obowiązkiem, obowiązek przygotowania i przedstawienia w określonym terminie projektu oferty ramowej o dostępie telekomunikacyjnym, której stopień szczegółowości określi w decyzji. 2. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym powinna określać warunki i zasady współpracy z operatorem, o którym mowa w ust. 1, oraz opłaty za usługi w zakresie dostępu telekomunikacyjnego. 3. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym powinna składać się z wyodrębnionych pakietów, które będą zawierać odpowiednie, ze względu na wykonywaną przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych działalność telekomunikacyjną, elementy dostępu telekomunikacyjnego. 4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, zakres oferty ramowej o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączeń sieci, łączy dzierżawionych oraz uwolnienia lokalnej pętli abonenckiej, biorąc pod uwagę potrzeby rynku, rozwój konkurencyjności oraz interoperacyjność usług. 5. Oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączeń sieci powinna zawierać przejrzystą i kompletną listę usług oraz technicznych i ekonomicznych warunków ich świadczenia, oferowanych przez operatora. 6. Jeżeli operator, oprócz obowiązku, o którym mowa w ust. 1, został obowiązany do zapewnienia dostępu do lokalnej pętli abonenckiej, oferta ramowa o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie dostępu do lokalnej pętli abonenckiej realizowanej za pomocą pary przewodów metalowych powinna zawierać co najmniej: 1) warunki zapewnienia dostępu do lokalnej pętli abonenckiej; 2) usługi kolokacyjne; 3) warunki dostępu do systemów informacyjnych; 4) warunki świadczenia usług. Art. 43. 1. Prezes URTiP zatwierdza projekt oferty ramowej, jeżeli odpowiada on przepisom prawa i potrzebom rynku wskazanym w decyzji nakładającej obowiązek przedłożenia oferty ramowej albo zmienia przedłożony projekt oferty ramowej i go zatwierdza, a w przypadku nieprzedstawienia oferty ramowej w terminie - samodzielnie ustala ofertę ramową. 2. W przypadku zmiany zapotrzebowania na usługi lub zmiany warunków rynkowych Prezes URTiP może z urzędu lub na uzasadniony wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego zobowiązać operatora do przygotowania zmiany oferty ramowej w całości lub w części. W przypadku nieprzedstawienia przez zobowiązanego operatora zmiany oferty ramowej w określonym terminie, Prezes URTiP samodzielnie ustala, zmiany oferty ramowej w całości lub w części. 3. Wniosek operatora o zatwierdzenie projektu oferty ramowej lub jej zmiany zawiera informacje i dokumenty wykazujące zgodność oferty ramowej z wymogami prawa i obowiązkami regulacyjnymi, o których mowa w art. 25 ust. 4. 4. Prezes URTiP publikuje na koszt operatora zatwierdzone oferty ramowe lub ich zmiany w Biuletynie URTiP. 5. W przypadku zniesienia obowiązku stosowania oferty ramowej, umowy zawarte na podstawie oferty ramowej na czas nieokreślony mogą być rozwiązane lub zmienione nie wcześniej niż po upływie 90 dni od dnia, w którym zniesiono ten obowiązek. 6. Operator, na którego został nałożony obowiązek, o którym mowa w art. 42 ust. 1, jest obowiązany do zawierania umów o dostępie telekomunikacyjnym na warunkach nie gorszych, dla pozostałych stron umowy, niż określone w zatwierdzonej ofercie, o której mowa w ust. 1, lub ustalonej decyzją Prezesa URTiP. Art. 44. W szczególnych przypadkach Prezes URTiP może, po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej w trybie art. 18 i art. 19, w drodze decyzji, nałożyć na operatorów o znaczącej pozycji rynkowej inne obowiązki w zakresie dostępu telekomunikacyjnego niż wymienione w art. 34-40 i art. 42. Art. 45. Prezes URTiP może, biorąc pod uwagę adekwatność danego obowiązku do zidentyfikowanego problemu, proporcjonalność oraz cele określone w art. 1 ust. 2, z uwzględnieniem art. 1 ust. 3, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kontrolującego dostęp do użytkowników końcowych obowiązki regulacyjne niezbędne do zapewnienia użytkownikom końcowym tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego komunikowania się z użytkownikami innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w tym obowiązek wzajemnego połączenia sieci. Rozdział 3 Regulowanie usług na rynku detalicznym Art. 46. 1. Jeżeli w wyniku analizy przeprowadzonej zgodnie z art. 23 Prezes URTiP stwierdzi, że: 1) dany rynek detaliczny nie jest skutecznie konkurencyjny, 2) obowiązki, o których mowa w art. 34-40, art. 42, art. 44 i art. 45 nie doprowadziłyby do osiągnięcia celów, o których mowa w art. 189 ust. 2, 3) realizacja uprawnienia abonenta, o którym mowa w art. 72 ust. 1, nie doprowadziłaby do osiągnięcia celu, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4, i nie spełnia celów, o których mowa w art. 189 ust. 2 - nakłada co najmniej jeden z obowiązków, o których mowa w ust. 2, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej na danym rynku detalicznym. 2. Prezes URTiP w celu ochrony użytkownika końcowego może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej na rynku usług detalicznych następujące obowiązki: 1) nieustalania zawyżonych cen usług; 2) nieutrudniania wejścia na rynek innym przedsiębiorcom; 3) nieograniczania konkurencji poprzez ustalanie cen usług zaniżonych w stosunku do kosztów ich świadczenia; 4) niestosowania nieuzasadnionych preferencji dla określonych użytkowników końcowych, z wyłączeniem przewidzianych w ustawie; 5) niezobowiązywania użytkownika końcowego do korzystania z usług, które są dla niego zbędne. 3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, Prezes URTiP może w szczególności: 1) określić maksymalne ceny usług albo 2) określić wymagany przedział cen usług ustalony na podstawie cen stosowanych na porównywalnych rynkach państw członkowskich, albo 3) nałożyć obowiązek: a) prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa URTiP instrukcją lub b) prowadzenia kalkulacji kosztów usług zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów, lub c) określania cen usług na podstawie kosztów ich świadczenia, lub 4) nałożyć obowiązek przedstawiania do zatwierdzenia cennika lub regulaminu świadczenia usług. 4. Prezes URTiP w decyzji nakładającej obowiązek, o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. b, określi sposoby kalkulacji kosztów usług świadczonych na danym rynku detalicznym, jakie powinien stosować przedsiębiorca telekomunikacyjny, na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 51. Art. 47. 1. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie zapewnienia części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych obowiązek ich zapewnienia na zasadach niedyskryminacji i przejrzystości. 2. Prezes URTiP może w decyzji, o której mowa w ust. 1, nałożyć obowiązek: 1) prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zgodnie z zatwierdzoną przez Prezesa URTiP instrukcją; 2) kalkulacji kosztów usług w zakresie zapewnienia części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów i określania ich cen w oparciu o uzasadnione koszty związane z ich świadczeniem. 3. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, określa sposoby kalkulacji kosztów usług świadczonych na danym rynku detalicznym, jakie powinien stosować operator, na podstawie przepisów rozporządzenia, o którym mowa w art. 51. 4. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, o którym mowa w ust. 1, nie może odmówić zapewnienia minimalnego zestawu łączy dzierżawionych z tytułu niespełniania wymagań technicznych przez urządzenia końcowe użytkownika, jeżeli urządzenia te spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 153 ust. 1 i 2. 5. Zaprzestanie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wymaga uprzedniej konsultacji z zainteresowanymi użytkownikami. 6. Jeżeli operator odmawia zawarcia umowy o świadczenie usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych, zaprzestaje jej świadczenia albo zmniejsza liczbę łączy dzierżawionych w stosunku do zawartej umowy, uzasadniając to nieprzestrzeganiem przez użytkownika warunków dzierżawy, użytkownik może zwrócić się do Prezesa URTiP z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu. Prezes URTiP podejmuje decyzję określającą zakres obowiązku świadczenia usługi po przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej. 7. Cena usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych powinna być niezależna od sposobu wykorzystania łączy przez użytkownika oraz dotyczyć wyłącznie: 1) łączy dzierżawionych znajdujących się pomiędzy punktami sieci, do których użytkownik ma dostęp; 2) należności za zestawienie łącza oraz okresowej należności za jego dzierżawę. 8. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać operatora do przedkładania cennika lub regulaminu świadczenia usług obejmujących zapewnienie części lub całości minimalnego zestawu łączy dzierżawionych w celu ich zatwierdzenia. 9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, zakres usługi obejmującej zapewnienie minimalnego zestawu łączy dzierżawionych oraz ich parametry techniczne, kierując się dążeniem do stworzenia warunków dla efektywnego świadczenia usługi. Art. 48. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono obowiązek, o którym mowa w art. 46 ust. 3 pkt 4 lub art. 47 ust. 8, przedkłada Prezesowi URTiP projekty cenników i regulaminów świadczenia usług wraz z uzasadnieniem, w terminie co najmniej 30 dni przed planowanym terminem wprowadzenia w życie cennika lub regulaminu świadczenia usług lub ich zmian. 2. Prezes URTiP, w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia przedłożenia projektu cennika, regulaminu świadczenia usług lub ich zmiany, może zgłosić sprzeciw, jeżeli projekt cennika lub regulaminu jest sprzeczny z decyzjami, o których mowa w art. 46 ust. 2 i art. 47 ust. 1, lub z przepisami niniejszej ustawy i zobowiązać przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do przedstawienia poprawionego cennika lub regulaminu, w części objętej sprzeciwem. 3. Prezes URTiP może zażądać od obowiązanego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego przedłożenia dodatkowych dokumentów lub udzielenia dodatkowych informacji. Do tego czasu termin, o którym mowa w ust. 2, zawiesza się. 4. Cennik i regulamin świadczenia usług lub ich zmiany objęte sprzeciwem Prezesa URTiP nie wchodzą w życie. 5. Cennik i regulamin świadczenia usług lub ich zmiany podlegają publikacji w Biuletynie URTiP, na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Rozdział 4 Rachunkowość regulacyjna i kalkulacja kosztów Art. 49. 1. Celem rachunkowości regulacyjnej jest wyodrębnienie i przypisanie aktywów, pasywów, przychodów i kosztów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego do działalności w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub działalności w zakresie usług na rynku detalicznym, tak jakby każdy rodzaj działalności był świadczony przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, a także ustalenie przychodów i związanych z nimi kosztów odrębnie dla każdej z usług objętych kalkulacją kosztów. 2. Rachunkowość regulacyjną prowadzi się w sposób umożliwiający identyfikację przepływów transferów wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi rodzajami działalności, o których mowa w ust. 1. Art. 50. 1. Rachunkowość regulacyjną prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono ten obowiązek na podstawie art. 38, art. 46 lub art. 47. 2. Kalkulację kosztów prowadzi przedsiębiorca telekomunikacyjny, na którego nałożono ten obowiązek na podstawie art. 39, art. 46, art. 47 lub art. 90. Art. 51. Minister właściwy do spraw łączności w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposoby przypisania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów do działalności lub usług, o których mowa w art. 49 ust. 1, 2) sposoby kalkulacji kosztów usług w zakresie dostępu telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym, 3) sposób i terminy dokonywania aktualizacji wyceny określonych rodzajów środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tych środków i wartości odpisów amortyzacyjnych, 4) tryb i terminy uzgadniania i zatwierdzania przez Prezesa URTiP opracowanej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego instrukcji oraz opisu kalkulacji kosztów, 5) zakres i terminy przekazywania Prezesowi URTiP: a) sprawozdań z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej, przyjmując zasadę, iż dane zawarte w sprawozdaniach są sprawdzalne w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, b) wyników kalkulacji kosztów - mając na celu promocję efektywności, zrównoważonej konkurencji oraz zapewnienia maksymalnej korzyści dla użytkowników końcowych, a także uwzględniając konieczność ochrony konsumentów i konkurentów przed nadużywaniem przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, na których nałożono obowiązek prowadzenia rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, ich pozycji rynkowej, konieczność stymulowania rozwoju rynku telekomunikacyjnego oraz konieczność umożliwienia działalności kontrolnej Prezesowi URTiP wobec działalności wykonywanej przez tych przedsiębiorców. Art. 52. Przedsiębiorca telekomunikacyjny przechowuje dokumentację związaną z prowadzeniem rachunkowości regulacyjnej lub kalkulacji kosztów, stosując odpowiednio przepisy rozdziału 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Art. 53. 1. Prezes URTiP określi, w drodze decyzji, dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, na którego nałożył obowiązek prowadzenia kalkulacji kosztów, wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału, który przedsiębiorca telekomunikacyjny stosuje w kalkulacji kosztów, uwzględniając udokumentowane koszty pozyskania kapitału, pozycję przedsiębiorcy na rynku kapitałowym, ryzyko związane z zaangażowaniem kapitału oraz koszty zaangażowania kapitału na porównywalnych rynkach. 2. Prezes URTiP, w drodze decyzji, zatwierdza instrukcję i opis kalkulacji kosztów w trybie i terminach, o których mowa w art. 51 pkt 4. 3. Prezes URTiP w decyzji, o której mowa w ust. 2, może dokonać zmian w przedłożonych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do zatwierdzenia projektach instrukcji lub opisu kalkulacji kosztów, jeżeli zmian tych nie dokona przedsiębiorca telekomunikacyjny na wezwanie Prezesa URTiP w trybie i terminach, o których mowa w art. 51 pkt 4. 4. Prezes URTiP może zasięgać opinii niezależnych biegłych rewidentów lub ekspertów w przypadku wątpliwości dotyczących opracowanej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego instrukcji i opisu kalkulacji kosztów oraz rzetelności i wiarygodności danych zawartych w sprawozdaniach z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej i wynikach kalkulacji kosztów. 5. Roczne sprawozdania z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej oraz wyniki kalkulacji kosztów podlegają badaniu zgodności z przepisami prawa oraz zatwierdzonymi przez Prezesa URTiP instrukcją i opisem kalkulacji kosztów, na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego, przez niezależnego od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego biegłego rewidenta. 6. Biegłego rewidenta do przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 5, powołuje Prezes URTiP. 7. Roczne sprawozdanie z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej, wyniki kalkulacji kosztów oraz opinia biegłego rewidenta z badania, o którym mowa w ust. 5, podlegają publikacji w Biuletynie URTiP w terminie 8 miesięcy od zakończenia roku obrotowego. Art. 54. 1. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego obowiązanego na podstawie art. 38, art. 46 lub art. 47 do prowadzenia rachunkowości regulacyjnej, obowiązek publikowania w Biuletynie URTiP zatwierdzonej instrukcji, tak aby zapewniona była prezentacja sposobów wyodrębniania i przypisywania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów. 2. Prezes URTiP nakłada, w drodze decyzji, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego obowiązanego na podstawie art. 39, art. 46, art. 47 lub art. 90 do prowadzenia kalkulacji kosztów, obowiązek publikowania w Biuletynie URTiP zatwierdzonego opisu kalkulacji kosztów, tak aby zapewniona była prezentacja głównych grup kosztów oraz sposobów ich przypisania na poszczególne rodzaje usług. 3. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek publikowania w Biuletynie URTiP cen stosowanych przez tego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego. 4. Prezes URTiP w decyzjach, o których mowa w ust. 1-3, określa, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, zakres publikacji instrukcji lub opisu kalkulacji kosztów lub cen stosowanych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, mając na celu zapobieganie nadużywaniu przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zobowiązanych na podstawie ust. 1-3 ich znaczącej pozycji w sprawach cen, a w szczególności nieuzasadnionemu zawyżaniu lub zaniżaniu cen, stosowaniu presji cenowej w stosunku do konkurentów poprzez zawężanie przedziału między cenami dostępu telekomunikacyjnego i cenami detalicznymi oraz stosowaniu nieuzasadnionych przywilejów cenowych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji. Art. 55. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny udostępniający publiczne sieci telekomunikacyjne lub świadczący publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, sporządzania rocznych sprawozdań finansowych, poddawania ich badaniu przez biegłego rewidenta i ogłaszaniu, bez względu na wielkość zatrudnienia, wysokość przychodów oraz sumę aktywów bilansu, a także formę organizacyjną tego przedsiębiorcy. 2. Do prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz sporządzania, badania i ogłaszania sprawozdań finansowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. DZIAŁ III Ochrona użytkowników końcowych i usługa powszechna Rozdział 1 Świadczenie usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym Art. 56. 1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. 2. Z zastrzeżeniem ust. 5, umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, zawiera się w formie pisemnej. 3. Umowa, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności: 1) nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług; 2) świadczone usługi, dane o ich jakości, w tym o czasie oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminie rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych; 3) zakres obsługi serwisowej; 4) dane szczegółowe dotyczące cen, w tym pakietów cenowych oraz sposoby uzyskania informacji o aktualnym cenniku; 5) czas trwania umowy oraz warunki przedłużenia i rozwiązania umowy; 6) wysokość kar umownych w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania usługi telekomunikacyjnej; 7) tryb postępowania reklamacyjnego; 8) informację o możliwości rozwiązania sporu w drodze mediacji lub poddania go pod rozstrzygnięcie sądu polubownego. 4. Umowa o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej poza elementami, o których mowa w ust. 3, powinna określać numer przydzielony abonentowi, a w przypadku przyłączenia do publicznej stacjonarnej sieci telefonicznej także adres zakończenia sieci. 5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawieranych poprzez dokonanie czynności faktycznych obejmujących w szczególności umowy o świadczenie usług telefonicznych za pomocą aparatu publicznego lub przez wybranie numeru dostępu do sieci dostawcy usług. Art. 57. 1. Dostawca usług nie może uzależniać zawarcia umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej od: 1) zawarcia przez użytkownika końcowego umowy o świadczenie innych usług lub nabycia urządzenia u określonego dostawcy; 2) niezawierania z innym dostawcą usług umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej; 3) udzielenia informacji lub danych, innych niż określone w art. 161 ust. 2, w przypadku użytkownika końcowego będącego osobą fizyczną. 2. Dostawca usług może uzależnić zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, od: 1) dostarczenia przez użytkownika końcowego dokumentów potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy usług wynikającego z umowy; 2) pozytywnej oceny wiarygodności płatniczej użytkownika końcowego wynikającej z danych będących w posiadaniu dostawcy usług lub udostępnionych mu przez biuro informacji gospodarczej w trybie określonym w ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623 i Nr 116, poz. 1203); dostawca usług powiadamia użytkownika końcowego o wystąpieniu takiego zastrzeżenia. 3. Dostawca usług może odmówić użytkownikowi końcowemu zawarcia umowy o zapewnienie przyłączenia do sieci lub o świadczenie usług telekomunikacyjnych lub zawrzeć umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci na warunkach mniej korzystnych dla użytkownika końcowego w wyniku negatywnej oceny wiarygodności płatniczej dokonanej na podstawie informacji udostępnionych przez biuro informacji gospodarczej, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w szczególności poprzez żądanie zabezpieczenia wierzytelności wynikających z tej umowy. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do umów, o których mowa w art. 56 ust. 5. 5. Warunki umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, nie mogą uniemożliwiać lub utrudniać abonentowi korzystania z prawa do zmiany dostawcy usług świadczącego publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne. 6. W przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, roszczenie z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie nie może przekroczyć określonej w umowie równowartości ulgi przyznanej abonentowi. Art. 58. 1. W przypadku posiadania przez użytkownika końcowego tytułu prawnego do nieruchomości innego niż prawo własności, prawo użytkowania wieczystego lub spółdzielcze prawo do lokalu, przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci wymaga przedstawienia przez niego pisemnej zgody odpowiednio właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej będącego osobą prawną. Art. 59. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do określenia zakresu i warunków wykonywania usług telekomunikacyjnych w regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych, podanym do publicznej wiadomości i dostarczanym nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, a także na każde jego żądanie. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powiadamia abonenta o każdej zmianie w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu rozliczeniowego przed wprowadzeniem tych zmian w życie. Jednocześnie abonent powinien zostać poinformowany o prawie wypowiedzenia umowy w przypadku braku akceptacji zmian, a także o tym, że w razie skorzystania z tego prawa dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze. 3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do przedłożenia regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, w terminie przez niego określonym oraz każdorazowo po dokonaniu w nim zmian. Art. 60. Regulamin świadczenia usług dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powinien określać w szczególności: 1) nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług; 2) zakres świadczonych publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową; 3) zasady wypłaty kar umownych; 4) zakres obsługi serwisowej; 5) standardowe warunki umowy, w tym wskazanie minimalnego czasu trwania umowy, jeżeli taki został określony; 6) tryb postępowania reklamacyjnego. Art. 61. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych ustala ceny usług telekomunikacyjnych, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 2. Ceny usług telekomunikacyjnych są ustalane na podstawie przejrzystych, obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów. 3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych określa w cenniku usług telekomunikacyjnych, zwanym dalej "cennikiem", ceny za przyłączenie do sieci, za usługi, za obsługę serwisową oraz szczegółowe informacje dotyczące stosowanych pakietów cenowych oraz opustów. 4. Cennik jest podawany przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych do publicznej wiadomości oraz jest dostarczany nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, a także na każde jego żądanie. 5. W razie podwyższenia cen usług telekomunikacyjnych dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany, z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu rozliczeniowego, do powiadomienia: 1) o tym abonentów na piśmie; 2) innych niż abonenci użytkowników poprzez podanie tego do publicznej wiadomości. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, abonent powinien zostać poinformowany także o prawie wypowiedzenia umowy z powodu braku akceptacji podwyższenia cen, a także o tym, że w razie skorzystania z tego prawa dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze, z zastrzeżeniem art. 57 ust. 6. 7. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do przedłożenia cennika Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, w terminie przez niego określonym oraz każdorazowo po dokonaniu zmian w cenniku. Art. 62. Prezes URTiP kierując się potrzebą zwiększenia dostępności informacji dotyczących zasad świadczenia usług telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych publikuje w Biuletynie URTiP oraz zamieszcza na stronach internetowych URTiP informacje dotyczące podstawowych praw i obowiązków abonentów publicznie dostępnych usług telefonicznych, w tym usługi powszechnej, standardowe warunki umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telefonicznych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telefonicznej, a także sposobów pozasądowego rozwiązywania sporów między konsumentami a przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi. Art. 63. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych publikuje aktualne informacje o jakości tych usług. 2. Prezes URTiP może zażądać przekazania informacji, o których mowa w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące jakości poszczególnych usług oraz treść, formę, terminy i sposób publikowania informacji, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do wyczerpujących i przejrzystych informacji. Art. 64. 1. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej obejmującej usługę telekomunikacyjną z dodatkowym świadczeniem, zwanej dalej "usługą o podwyższonej opłacie", jest obowiązany podawać wraz z numerem tej usługi podawanym do publicznej wiadomości cenę za jednostkę rozliczeniową połączenia ze wskazaniem ceny netto i brutto. 2. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie powinien zapewnić, aby użytkownik końcowy w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej był każdorazowo informowany, przed rozpoczęciem naliczania opłat, o cenie jednostki rozliczeniowej połączenia do numeru danej usługi. 3. Świadczenie usługi o podwyższonej opłacie odbywa się na podstawie umowy zawartej w sposób określony w art. 56 ust. 5. Art. 65. 1. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie przekazuje Prezesowi URTiP informacje o swojej nazwie, adresie, siedzibie, rodzaju i zakresie świadczonej usługi o podwyższonej opłacie oraz numerze lub numerach wykorzystywanych do świadczenia tej usługi, w terminie co najmniej 7 dni przed dniem rozpoczęcia świadczenia tej usługi. 2. Prezes URTiP prowadzi jawny rejestr numerów wykorzystywanych przez dostawców usług o podwyższonej opłacie zawierający informacje, o których mowa w ust. 1. 3. Prezes URTiP zamieszcza rejestr, o którym mowa w ust. 2, na stronach internetowych URTiP. Art. 66. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych w sieci stacjonarnej udostępnia swoim abonentom, po cenie uwzględniającej koszty, aktualny spis swoich abonentów z obszaru strefy numeracyjnej, w której znajduje się zakończenie sieci abonenta, nie rzadziej niż raz na 2 lata. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych świadczy swoim abonentom usługę informacji o numerach telefonicznych, obejmującą co najmniej jego abonentów. Art. 67. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych udostępnia niezbędne dane innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym prowadzącym spisy abonentów lub świadczącym usługę informacji o numerach telefonicznych, w tym usługę ogólnokrajowego spisu abonentów oraz usługę informacji o numerach obejmującej wszystkich abonentów publicznych sieci telefonicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej "ogólnokrajową informacją o numerach telefonicznych". 2. Udostępnienie danych następuje na podstawie umowy, do której stosuje się odpowiednio przepisy art. 27-31. W umowie określa się w szczególności formę udostępnienia danych. 3. Do usługi informacji o numerach telefonicznych oraz do sporządzania spisu abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje się odpowiednio przepisy art. 161 i art. 169. Art. 68. Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych zapewnia użytkownikom końcowym, w tym korzystającym z aparatów publicznych, możliwość uzyskania połączenia z konsultantem dostawcy usług. Art. 69. Abonent publicznej sieci telefonicznej może żądać zmiany przydzielonego numeru, jeżeli wykaże, że korzystanie z przydzielonego numeru jest uciążliwe. Art. 70. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca wykonywania działalności abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej operatora może żądać przeniesienia przydzielonego numeru w ramach istniejącej sieci tego samego operatora na obszarze: 1) strefy numeracyjnej - w przypadku numerów geograficznych; 2) całego kraju - w przypadku numerów niegeograficznych. Art. 71. 1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej operatora może żądać przy zmianie operatora przeniesienia przydzielonego numeru do istniejącej sieci innego operatora na obszarze: 1) strefy numeracyjnej - w przypadku numerów geograficznych; 2) całego kraju - w przypadku numerów niegeograficznych. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przenoszenia numerów pomiędzy stacjonarnymi i ruchomymi publicznymi sieciami telefonicznymi. 3. Za przeniesienie przydzielonego numeru przy zmianie operatora może być pobrana od abonenta przez dotychczasowego dostawcę usług jednorazowa opłata określona w jego cenniku, której wysokość nie powinna zniechęcać abonenta do korzystania z tego uprawnienia. Art. 72. 1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej operatora o znaczącej pozycji rynkowej może wybrać dowolnego dostawcę publicznie dostępnych usług telefonicznych, którego usługi są dostępne w połączonych sieciach. 2. Z tytułu dokonania wyboru dostawcy publicznie dostępnych usług telefonicznych, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje roszczenie w stosunku do abonenta. 3. Kierując się potrzebami abonentów w zakresie wyboru dostawcy usług, Prezes URTiP, po przeprowadzeniu zgodnie z art. 23 i art. 24 analizy rynku usług świadczonych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej, może w drodze decyzji, o której mowa w art. 25, nałożyć na wyznaczonego operatora o znaczącej pozycji na tym rynku obowiązek realizacji na rzecz abonentów przyłączonych do jego sieci uprawnienia, o którym mowa w ust. 1. Art. 73. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania przez abonentów z uprawnień, o których mowa w art. 69-72, uwzględniając dostępność usług telefonicznych, możliwości techniczne publicznych sieci telefonicznych oraz istniejące zasoby numeracji. Art. 74. 1. Dostawca usług zapewniający przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej i operator, do którego sieci został przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej, są obowiązani zapewnić możliwości do realizacji uprawnień abonenta, o których mowa w art. 69-72, polegające na stworzeniu odpowiednich warunków technicznych lub zawarciu umowy, o której mowa w art. 31 albo art. 128, a jeżeli możliwości takie istnieją - zapewnić ich realizację. 2. Na wniosek dostawcy albo operatora, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP może, w drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres realizacji określonego uprawnienia, o którym mowa w art. 69-72, jeżeli techniczne możliwości sieci wnioskodawcy nie pozwalają na realizację uprawnienia w całości lub części, określając harmonogram przystosowania tej sieci do realizacji uprawnienia objętego wnioskiem. 3. Prezes URTiP może nałożyć karę, o której mowa w art. 209 ust. 1 pkt 15-17, na dostawcę oraz na operatora, o których mowa w ust. 1, jeżeli: 1) nie zapewniają określonych w ust. 1 możliwości realizacji uprawnień abonenta; 2) nie realizują uprawnień abonentów, gdy istnieją możliwości ich realizacji; 3) realizują uprawnienia abonentów niezgodnie z przepisami ustawy lub rozporządzenia, o którym mowa w art. 73. Art. 75. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym możliwość wybierania wieloczęstotliwościowego (DTMF). Art. 76. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia przekazywanie danych i sygnałów w celu ułatwienia oferowania udogodnień prezentacji identyfikacji linii wywołującej i wybierania wieloczęstotliwościowego (DTMF), o których mowa w art. 75 i art. 171 ust. 1, pomiędzy sieciami operatorów państw członkowskich. Art. 77. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany zapewnić użytkownikom końcowym swojej sieci, w tym korzystającym z aparatów publicznych, bezpłatne połączenia z numerami alarmowymi. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany zapewnić kierowanie połączeń do numerów alarmowych właściwych terytorialnie jednostek służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy. Art. 78. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany, na każde żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, udostępniać, w miarę możliwości technicznych, w czasie rzeczywistym informacje dotyczące lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego "112" oraz innych numerów alarmowych, umożliwiające niezwłoczne podjęcie interwencji. 2. Do obowiązku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis art. 74 ust. 2. Art. 79. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym swojej sieci oraz użytkownikom końcowym z innych państw członkowskich możliwość, w przypadku gdy jest to technicznie i ekonomicznie wykonalne, zrealizowania połączenia do numeru niegeograficznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków, gdy wywoływany abonent ograniczył połączenia przychodzące od użytkowników końcowych zlokalizowanych w poszczególnych obszarach geograficznych. 2. Prezes URTiP, na wniosek operatora publicznej sieci telefonicznej, może, w drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ze względów technicznych lub ekonomicznych wnioskodawca nie ma możliwości realizacji tego obowiązku w całości lub części, określając harmonogram przystosowania sieci wnioskodawcy do realizacji obowiązku objętego wnioskiem. Art. 80. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza abonentowi nieodpłatnie z każdą fakturą podstawowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych zawierający informację o zrealizowanych płatnych połączeniach z podaniem, dla każdego typu połączeń, ilości jednostek rozliczeniowych odpowiadającej wartości zrealizowanych przez abonenta połączeń. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza na żądanie abonenta szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych, za który może być pobierana opłata w wysokości określonej w cenniku. 3. Szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych powinien zawierać informację o zrealizowanych płatnych połączeniach, z podaniem, dla każdego połączenia: numeru wywoływanego, daty oraz godziny rozpoczęcia połączenia, czasu jego trwania oraz wysokości opłaty za połączenie z wyszczególnieniem ceny brutto i netto. 4. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych począwszy od bieżącego okresu rozliczeniowego, w którym abonent złożył pisemne żądanie, do końca okresu rozliczeniowego, w czasie którego upływa uzgodniony z abonentem termin zaprzestania dostarczania tego wykazu. 5. Wykaz, o którym mowa w ust. 4, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza wraz z fakturą wystawioną za okres rozliczeniowy, którego dotyczy ten wykaz. 6. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych dostarcza, na żądanie abonenta, szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych za okresy rozliczeniowe poprzedzające nie więcej niż 12 miesięcy okres rozliczeniowy, w którym abonent zażądał tego świadczenia. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych dostarcza się w terminie 14 dni od dnia złożenia pisemnego żądania przez abonenta. Rozdział 2 Świadczenie usługi powszechnej Art. 81. 1. Zestaw usług telekomunikacyjnych, jakie powinny być dostępne dla wszystkich użytkowników końcowych stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, stanowi usługę powszechną. 2. Usługę, o której mowa w ust. 1, świadczy przedsiębiorca telekomunikacyjny wyznaczony, zgodnie z art. 82 albo art. 83, do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, zwany dalej "przedsiębiorcą wyznaczonym". 3. Do zestawu usług telekomunikacyjnych, o którym mowa w ust. 1, zalicza się: 1) przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta z wyłączeniem sieci cyfrowej z integracją usług, zwanej dalej "ISDN"; 2) utrzymanie łącza abonenckiego z zakończeniem sieci, o którym mowa w pkt 1, w gotowości do świadczenia usług telekomunikacyjnych; 3) połączenia telefoniczne krajowe i międzynarodowe, w tym do sieci ruchomych, obejmujące także zapewnienie transmisji dla faksu oraz transmisji danych, w tym połączenia do sieci Internet; 4) udzielanie informacji o numerach telefonicznych oraz udostępnianie spisów abonentów; 5) świadczenie udogodnień dla osób niepełnosprawnych; 6) świadczenie usług telefonicznych za pomocą aparatów publicznych. 4. Przez pojęcie głównej lokalizacji abonenta, o której mowa w ust. 3 pkt 1, rozumie się adres wskazany przez abonenta jako główny w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Wskazany może zostać adres, pod którym abonent posiada stałe zameldowanie lub adres nieruchomości, do której abonent posiada tytuł prawny, z wyłączeniem budynków rekreacji indywidualnej, to jest budynków przeznaczonych do okresowego wypoczynku rodzinnego. 5. W przypadku: 1) szkół publicznych, 2) szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, w których realizowany jest obowiązek szkolny lub obowiązek nauki, 3) zakładów kształcenia nauczycieli, 4) publicznych centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych i poradni psychologiczno-pedagogicznych, 5) publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i publicznych bibliotek pedagogicznych, 6) publicznych bibliotek, 7) szkół wyższych - zwanych dalej "jednostkami uprawnionymi", oprócz usługi powszechnej świadczona jest usługa przyłączenia do sieci w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu, z uwzględnieniem art. 100. 6. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące świadczenia usługi powszechnej oraz wymagania dotyczące świadczenia usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dla jednostek uprawnionych, w szczególności: 1) wskaźniki dostępności i jakości usługi powszechnej oraz usługi przyłączenia do sieci, w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu jednostek uprawnionych, 2) wymagania dotyczące udogodnień dla osób niepełnosprawnych, w tym rodzaje urządzeń końcowych, jakie powinny być oferowane osobom niepełnosprawnym przez przedsiębiorcę wyznaczonego oraz wymagania dotyczące przystosowania aparatów publicznych do używania przez osoby niepełnosprawne, 3) wymaganą przepływność łącza dla usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu jednostek uprawnionych - mając na uwadze poziom rozwoju telefonizacji, stymulowanie rozwoju telefonizacji oraz zwiększenie dostępności usług telekomunikacyjnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 82. 1. Prezes URTiP ogłasza w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym konkurs na przedsiębiorcę wyznaczonego na obszarze wskazanym przez Prezesa URTiP, do którego może przystąpić każdy przedsiębiorca telekomunikacyjny. 2. Konkurs ogłasza się w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy oraz każdorazowo w przypadku, gdy przedsiębiorca wyznaczony zaprzestaje świadczenia usługi powszechnej zgodnie z warunkami określonymi w art. 102 albo w decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w art. 85, albo w przypadku złożenia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego wniosku o przeprowadzenie konkursu. 3. W ogłoszeniu o konkursie zawiera się informacje dotyczące wymaganego poziomu jakości świadczenia usługi powszechnej oraz inne wymagane informacje zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie ust. 5. 4. Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, na podstawie najniższego kosztu świadczenia publicznie dostępnych usług telefonicznych oraz danych o jakości świadczenia tych usług zawartych w ofercie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, biorąc pod uwagę jego zdolność do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład. 5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres ogłoszenia o konkursie, zakres oferty na świadczenia usługi powszechnej i wymaganej dokumentacji oraz tryb postępowania konkursowego w sprawie wyłonienia przedsiębiorcy wyznaczonego, mając na uwadze potrzebę zachowania przejrzystości i obiektywności postępowania. Art. 83. 1. W przypadku braku ofert na świadczenie usługi powszechnej lub poszczególnych usług wchodzących w jej skład Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej posiadającego znaczącą pozycję na rynku detalicznym na obszarze wskazanym przez Prezesa URTiP, do świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład nieświadczonych jeszcze na tym obszarze. 2. Jeżeli na obszarze, o którym mowa w ust. 1, żaden dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej nie posiada znaczącej pozycji na rynku detalicznym, Prezes URTiP wyznacza dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obsługującego największą liczbę stacjonarnych telefonicznych łączy abonenckich na tym obszarze. Art. 84. Prezes URTiP sporządza listę przedsiębiorców wyznaczonych oraz publikuje ją w Biuletynie URTiP i zamieszcza na stronach internetowych URTiP, podając zakres świadczonych przez tych przedsiębiorców usług i obszar, na jakim mają obowiązek ich świadczenia. Art. 85. 1. Prezes URTiP, w drodze decyzji, określi w szczególności: 1) termin rozpoczęcia świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, 2) okres świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład, 3) wartości wskaźników dostępności i jakości świadczenia usługi powszechnej albo poszczególnych usług wchodzących w jej skład - jakie powinny być zachowane przez przedsiębiorcę wyznaczonego, kierując się stopniem rozwoju usług telekomunikacyjnych na danym obszarze, a w przypadku przedsiębiorcy wyznaczonego zgodnie z art. 82 także warunkami świadczenia usług zawartych w ofercie. 2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym. Art. 86. Przedsiębiorca wyznaczony nie może odmówić zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej, poszczególnych usług wchodzących w jej skład lub usługi, o której mowa w art. 81 ust. 5, jeżeli użytkownik końcowy spełni warunki wynikające z regulaminu świadczenia usługi powszechnej. Art. 87. Umowa o świadczenie usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 81 ust. 5, powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej zawarcie oraz określać w szczególności termin rozpoczęcia świadczenia usługi. Art. 88. 1. Prezes URTiP ustala, w drodze decyzji, dla każdego przedsiębiorcy wyznaczonego do świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej polegającej na świadczeniu usługi telefonicznej za pomocą aparatów publicznych, minimalną liczbę aparatów publicznych, w tym liczbę tych aparatów przystosowanych dla osób niepełnosprawnych, jakie powinny być instalowane na obszarze objętym działalnością danego przedsiębiorcy wyznaczonego, biorąc pod uwagę stan telefonizacji na tym obszarze oraz uzasadnione potrzeby mieszkańców. 2. Prezes URTiP może odstąpić od nakładania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, na części lub całości terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w postępowaniu konsultacyjnym z zainteresowanymi podmiotami stwierdzi, że liczba istniejących aparatów publicznych lub łączy abonenckich jest wystarczająca dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców. Art. 89. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonej przez siebie usługi powszechnej przez oferowanie: 1) urządzeń końcowych przystosowanych do używania przez osoby niepełnosprawne, jeżeli używanie takiego urządzenia jest niezbędne do zapewnienia im dostępu do usługi powszechnej; 2) udogodnień ułatwiających osobom niepełnosprawnym korzystanie z usługi powszechnej. Art. 90. Przedsiębiorca wyznaczony ustala cenę usługi powszechnej, poszczególnych usług wchodzących w jej skład lub usługi, o której mowa w art. 81 ust. 5, w oparciu o uzasadnione koszty jej świadczenia, obliczone w sposób określony w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 51, pod warunkiem że tak ustalona przez tego przedsiębiorcę cena spełnia warunki, o których mowa w art. 91 ust. 1. Art. 91. 1. Przedsiębiorca wyznaczony ustala cenę usługi powszechnej lub poszczególnych usług wchodzących w jej skład, tak aby uwzględniała ona możliwości ekonomiczne użytkowników końcowych lub odpowiadała ich potrzebom poprzez oferowanie różnych pakietów cenowych oraz sposoby korzystania z usług ze szczególnym uwzględnieniem konsumentów będących osobami niepełnosprawnymi. 2. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URTiP projektu cennika usługi powszechnej lub jego zmiany w terminie 30 dni przed dniem wprowadzenia w życie jego postanowień. 3. Prezes URTiP przeprowadza analizę projektu cennika i w przypadku, gdy w jej wyniku stwierdzi, że ceny usługi powszechnej nie spełniają warunków określonych w ust. 1, może nałożyć obowiązki, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 1 i 4 oraz ust. 3 pkt 1 i 2. Art. 92. 1. Przedsiębiorca wyznaczony jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URTiP cennika i regulaminu świadczenia usługi powszechnej w terminie 2 tygodni od wprowadzenia ich postanowień w życie i każdorazowo po dokonaniu w nich zmian. 2. Prezes URTiP zamieszcza cennik i regulamin, o którym mowa w ust. 1, na stronach internetowych URTiP. Art. 93. 1. Przedsiębiorca wyznaczony dostarczając udogodnienia i usługi dodatkowe w stosunku do usług wchodzących w skład usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 81 ust. 5, ustanawia warunki korzystania z nich w taki sposób, aby abonent nie był zobligowany do płacenia za udogodnienia lub usługi dodatkowe, które nie są konieczne do świadczenia zamówionej usługi. 2. Przedsiębiorca wyznaczony umożliwia rozłożenie na raty opłaty za przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta. 3. Przedsiębiorca wyznaczony zapewnia abonentom możliwość nieodpłatnego zablokowania połączeń wychodzących do określonych kategorii numeracji lub usług. 4. Przedsiębiorca wyznaczony zapewnia abonentom możliwość zablokowania połączeń wychodzących powyżej określonej wartości w okresie rozliczeniowym oraz możliwość korzystania z usług w granicach sumy przedpłaconej lub w granicach określonej przez abonenta górnej kwoty faktury. 5. Przedsiębiorca wyznaczony dostarcza na żądanie abonenta szczegółowy, bezpłatny wykaz wykonanych na jego rzecz usług telekomunikacyjnych w formie uniemożliwiającej osobom trzecim bezpośredni dostęp do informacji w nich zawartych, tak aby abonent mógł weryfikować i kontrolować opłaty ponoszone z tytułu korzystania ze stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej. Art. 94. 1. Przedsiębiorca wyznaczony publikuje w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz zamieszcza na swoich stronach internetowych aktualne informacje dotyczące jakości świadczenia przez niego usługi powszechnej w zakresie spełniania wskaźników dostępności i jakości usług określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 81 ust. 6, za każde półrocze oraz za każdy rok, dla całego obszaru działania oraz odrębnie dla każdej strefy numeracyjnej objętej jego działalnością. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca wyznaczony przekazuje Prezesowi URTiP w terminie 1 miesiąca od zakończenia okresów, o których mowa w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe wymagania dotyczące jakości usługi powszechnej świadczonej osobom niepełnosprawnym, kierując się potrzebą oceny działalności przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych tym osobom. 4. Prezes URTiP bada spełnianie przez przedsiębiorców wyznaczonych wartości wskaźników dostępności i jakości. 5. W przypadku niewywiązywania się przez przedsiębiorcę wyznaczonego z obowiązku świadczenia usługi powszechnej co najmniej zgodnie z określonymi wartościami wskaźników dostępności i jakości, Prezes URTiP podejmuje działania, o których mowa w art. 201. Art. 95. 1. Przedsiębiorcy wyznaczonemu zgodnie z art. 82 i art. 83 przysługuje dopłata do kosztów świadczonych przez niego usług wchodzących w skład usługi powszechnej, zwana dalej "dopłatą", w przypadku ich nierentowności. 2. Dopłatę ustala Prezes URTiP w wysokości kosztu netto świadczenia usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej. Koszt netto świadczenia usługi powszechnej dotyczy tylko kosztów, których przedsiębiorca wyznaczony nie poniósłby, gdyby nie miał obowiązku świadczenia usługi powszechnej. 3. Kalkulacja kosztu netto, o którym mowa w ust. 2, powinna uwzględniać: 1) koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem usługi powszechnej; 2) przychody ze świadczenia usługi powszechnej; 3) korzyści pośrednie związane ze świadczeniem usługi powszechnej. 4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania kosztu netto usługi wchodzącej w skład usługi powszechnej, kierując się obowiązującymi w tym zakresie przepisami Unii Europejskiej. Art. 96. 1. Przedsiębiorca wyznaczony może złożyć wniosek o dopłatę w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego, w którym, zdaniem tego przedsiębiorcy, wystąpił koszt netto. 2. Przedsiębiorca wyznaczony przedstawia Prezesowi URTiP wyliczoną wysokość kosztu netto, a także rachunki lub inne dokumenty zawierające dane lub informacje służące za podstawę obliczenia tego kosztu netto. Do przeprowadzenia analizy tej dokumentacji Prezes URTiP powołuje biegłego rewidenta. 3. Prezes URTiP, w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku, weryfikuje koszt netto i w zależności od wyników tej weryfikacji przyznaje, w drodze decyzji, ustaloną kwotę dopłaty bądź odmawia jej przyznania. 4. Prezes URTiP odmawia przyznania dopłaty, jeżeli stwierdzi, że zweryfikowany koszt netto nie stanowi uzasadnionego obciążenia przedsiębiorcy wyznaczonego. Art. 97. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, których przychód z działalności telekomunikacyjnej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dopłata do usługi powszechnej, przekroczył 4 miliony złotych, są obowiązani do udziału w pokryciu dopłaty. Art. 98. 1. Prezes URTiP, niezwłocznie po ustaleniu należnej dopłaty, rozpoczyna postępowanie w sprawie ustalenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do pokrycia dopłaty i wysokości ich udziału w dopłacie. 2. Prezes URTiP ustala jednolity wskaźnik procentowego udziału wszystkich przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty, biorąc pod uwagę wysokość dopłaty, która podlega pokryciu. Wysokość udziału danego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w pokryciu dopłaty, nie wyższa niż 1 % jego przychodów, ustalana jest proporcjonalnie do wysokości przychodów tego przedsiębiorcy w danym roku kalendarzowym, uzyskanych z tytułu wykonywania działalności telekomunikacyjnej. 3. Prezes URTiP ustala, w drodze decyzji, kwotę udziału w pokryciu dopłaty dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 4. Kwota dopłaty podlega administracyjnej egzekucji należności pieniężnych. 5. Jeżeli kwota dopłaty uzyskana została od przedsiębiorcy w drodze egzekucji, kwotę wydatków związanych z przekazaniem egzekwowanej należności przedsiębiorcy wyznaczonemu, uprawnionemu do otrzymania dopłaty oraz opłatę komorniczą pokrywa przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany do udziału w pokryciu dopłaty, przeciwko któremu toczyło się to postępowanie egzekucyjne. Art. 99. 1. Kwotę ustaloną w decyzji, o której mowa w art. 98 ust. 3, wpłaca się na wyodrębniony rachunek URTiP wykorzystywany do transferów pieniężnych od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, obowiązanego do udziału w pokryciu dopłaty, do przedsiębiorcy wyznaczonego, uprawnionego do otrzymania tej dopłaty, w terminie l miesiąca od dnia otrzymania tej decyzji. 2. Odsetki od środków zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 1, powiększają kwotę zgromadzonych środków. 3. Prezes URTiP po uzyskaniu wpłat na rachunek URTiP niezwłocznie przekazuje dopłatę przedsiębiorcy wyznaczonemu, uprawnionemu do jej otrzymania proporcjonalnie do uzyskanych wpłat. 4. Jeżeli ustalona kwota dopłaty przewyższa kwotę środków zgromadzonych na rachunku URTiP, obowiązek dopłaty w kolejnym roku kalendarzowym powiększa się o zaległą kwotę. 5. Prezes URTiP publikuje corocznie w Biuletynie URTiP oraz zamieszcza na stronach internetowych URTiP sprawozdanie obejmujące końcowe wyniki ustaleń dotyczące: 1) kosztów netto świadczenia usługi powszechnej; 2) badania dokumentacji; 3) udziałów przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do pokrycia dopłaty; 4) wysokości przekazanej dopłaty przedsiębiorcy wyznaczonemu; 5) wyceny korzyści niematerialnych dla przedsiębiorców wyznaczonych, wynikających ze świadczenia usługi powszechnej. Art. 100. 1. Wydatki związane ze świadczeniem usługi przyłączenia do sieci w celu zapewnienia korzystania z usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu przez jednostki uprawnione są finansowane z budżetu państwa. 2. Środki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się: 1) w odniesieniu do szkół, placówek i bibliotek publicznych, o których mowa w art. 81 ust. 5 pkt 1-6 - jednostkom samorządu terytorialnego w formie dotacji celowej, zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 3; 2) w odniesieniu do szkół, placówek i bibliotek publicznych prowadzonych przez właściwych ministrów poprzez zwiększenie planu wydatków w budżetach tych ministrów; 3) w odniesieniu do szkół wyższych poprzez zwiększenie planu wydatków ministrów właściwych nadzorujących szkoły wyższe. 3. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, warunki udzielania oraz sposób przekazywania i wykorzystania dotacji przeznaczonej dla jednostek uprawnionych, mając na względzie potrzebę zapewnienia edukacji w zakresie rozwoju społeczeństwa informacyjnego oraz wyrównywania szans edukacyjnych. Art. 101. 1. Przedsiębiorca wyznaczony może przerwać albo w istotnym zakresie ograniczyć świadczenie usługi powszechnej lub zmienić warunki świadczenia tej usługi, jeżeli zachodzą uzasadnione okoliczności uniemożliwiające spełnienie wymagań dotyczących: 1) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku awarii sieci telekomunikacyjnej lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia, 2) zachowania ochrony integralności sieci, 3) interoperacyjności usług, 4) zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej lub ochrony danych w sieci, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej - informując Prezesa URTiP o przyczynach, czasie trwania lub przewidywanym terminie, w którym świadczenie usługi powszechnej będzie przerwane, ograniczone lub zostaną zmienione warunki świadczenia tej usługi. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, abonentom sieci przedsiębiorcy wyznaczonego przysługuje w tej sprawie skarga do Prezesa URTiP, który rozpatruje ją w terminie 7 dni od dnia jej wniesienia. 3. Przedsiębiorca wyznaczony może: 1) ograniczyć świadczenie usług telekomunikacyjnych w pierwszej kolejności usług niewchodzących w skład usługi powszechnej, utrzymując świadczenie usług niepowiększających zadłużenia abonenta, w tym przekazywanie połączeń do abonenta lub połączeń bezpłatnych, jeżeli abonent pozostaje w opóźnieniu z płatnością należności za wykonanie usług telekomunikacyjnych przez okres dłuższy niż jeden okres rozliczeniowy; 2) ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług telekomunikacyjnych, jeżeli abonent uporczywie narusza warunki regulaminu świadczenia usług lub umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych albo podejmuje działania utrudniające, albo uniemożliwiające świadczenie lub korzystanie z usług telekomunikacyjnych. 4. Przedsiębiorca wyznaczony może jednostronnie rozwiązać umowę z abonentem, któremu ograniczył lub zawiesił świadczenie usług telekomunikacyjnych, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu abonenta do: 1) zapłaty należności w terminie nie krótszym niż 15 dni, w przypadku zwłoki w płatności za wykonane usługi telekomunikacyjne; 2) usunięcia przyczyn zawieszenia lub ograniczenia świadczenia usług w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2. 5. W przypadku sporu co do wysokości należności, odłączenie nie może nastąpić do czasu rozstrzygnięcia sporu, pod warunkiem zapłaty należności bieżących. Art. 102. 1. Przedsiębiorca wyznaczony, który z przyczyn nieleżących po jego stronie nie może dalej świadczyć usługi powszechnej, informuje Prezesa URTiP o zamiarze zaprzestania świadczenia tej usługi, a także o działaniach prowadzących do zachowania ciągłości jej świadczenia. 2. Przedsiębiorca wyznaczony nie może zaprzestać świadczenia usługi powszechnej do czasu przejęcia jej świadczenia przez innego przedsiębiorcę wyznaczonego. Art. 103. 1. Przedsiębiorca wyznaczony, który obsługuje największą liczbę łączy abonenckich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany do świadczenia wszystkim użytkownikom publicznych sieci telefonicznych, w tym użytkownikom aparatów publicznych, usługi ogólnokrajowego spisu abonentów i usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych. 2. Prezes URTiP wyznacza, w drodze decyzji, przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, o którym mowa w ust. 1, i określa szczegółowe warunki świadczenia usługi ogólnokrajowego spisu abonentów i usługi ogólnokrajowej informacji o numerach telefonicznych, w tym dane dotyczące formy oraz zakresu świadczenia tych usług, a także stopnia szczegółowości danych abonentów, które będą objęte spisem i usługą informacji o numerach telefonicznych. 3. Do usługi ogólnokrajowej informacji o numerach abonentów oraz do sporządzania ogólnokrajowego spisu abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje się przepisy art. 161 i art. 169. 4. Ogólnokrajowy spis abonentów oraz ogólnokrajowa informacja o numerach abonentów powinny być uaktualniane przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego nie rzadziej niż raz na rok. Rozdział 3 Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług telekomunikacyjnych Art. 104. 1. Do odpowiedzialności przedsiębiorców telekomunikacyjnych za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 107 ust. 1. 2. Przedsiębiorca wyznaczony odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi powszechnej jedynie w zakresie określonym ustawą. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi powszechnej było wynikiem winy umyślnej, rażącego niedbalstwa przedsiębiorcy wyznaczonego lub następstwem czynu niedozwolonego. 4. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługi międzynarodowe odpowiada za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie w zakresie i na zasadach ustalonych w umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. Art. 105. 1. Za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi powszechnej płatnej okresowo abonentowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 1/15 średniej opłaty miesięcznej liczonej według rachunków z ostatnich trzech okresów rozliczeniowych, jednak za okres nie dłuższy niż ostatnie 12 miesięcy. 2. Odszkodowanie nie przysługuje, jeżeli w okresie rozliczeniowym łączny czas przerw był krótszy od 36 godzin. 3. Niezależnie od odszkodowania, za każdy dzień, w którym nastąpiła przerwa w świadczeniu usługi telefonicznej płatnej okresowo trwająca dłużej niż 12 godzin, abonentowi przysługuje zwrot 1/30 miesięcznej opłaty abonamentowej. 4. Z tytułu niedotrzymania z winy przedsiębiorcy wyznaczonego: 1) terminu zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej lub 2) określonego w umowie o świadczenie usługi powszechnej terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług - za każdy dzień przekroczenia terminu przysługuje użytkownikowi końcowemu od przedsiębiorcy wyznaczonego odszkodowanie w wysokości 1/30 określonej w umowie miesięcznej opłaty abonamentowej, stosowanej przez tego przedsiębiorcę za świadczenie usługi powszechnej płatnej okresowo. Art. 106. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do rozpatrzenia reklamacji usługi telekomunikacyjnej. 2. Jeżeli reklamacja usługi telekomunikacyjnej nie zostanie rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, uważa się, że ta reklamacja została uwzględniona. 3. W przypadku uwzględnienia reklamacji usługi telekomunikacyjnej opłata, o której mowa w art. 80 ust. 2, podlega zwrotowi. 4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania reklamacyjnego oraz warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja usługi telekomunikacyjnej za: 1) niedotrzymanie z winy przedsiębiorcy wyznaczonego terminu zawarcia umowy o świadczenie usługi powszechnej lub usługi, o której mowa w art. 81 ust. 5, 2) niedotrzymanie z winy dostawcy usług określonego w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług, 3) niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej, 4) nieprawidłowe obliczenie należności z tytułu świadczenia usługi telekomunikacyjnej - mając na uwadze niezbędną ochronę interesu użytkownika końcowego. Art. 107. 1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym lub w postępowaniach, o których mowa w art. 109 i art. 110, roszczeń określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z przedsiębiorcami wyznaczonymi, przysługuje użytkownikowi końcowemu po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego. 2. Drogę postępowania reklamacyjnego w przypadku, o którym mowa w ust. 1, uważa się za wyczerpaną, jeżeli przedsiębiorca wyznaczony nie zapłacił dochodzonej należności w terminie 30 dni od dnia, w którym reklamacja usługi telekomunikacyjnej została uznana. Art. 108. 1. Roszczenia dochodzone na podstawie art. 105 przedawniają się z upływem 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w świadczeniu usługi telekomunikacyjnej, albo od dnia, w którym usługa została nienależycie wykonana lub miała być wykonana. 2. Bieg przedawnienia roszczeń zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji usługi telekomunikacyjnej do dnia udzielenia na nią odpowiedzi, nie dłużej jednak niż na okres przewidziany do rozpatrzenia reklamacji. Rozdział 4 Sposoby rozstrzygania sporów Art. 109. 1. Spór cywilnoprawny między konsumentem a dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może być zakończony polubownie w drodze postępowania mediacyjnego. 2. Postępowanie mediacyjne prowadzi Prezes URTiP na wniosek konsumenta lub z urzędu, jeżeli wymaga tego ochrona interesu konsumenta. 3. W toku postępowania mediacyjnego Prezes URTiP zapoznaje dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych z roszczeniem konsumenta, przedstawia stronom sporu przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie oraz ewentualne propozycje polubownego zakończenia sporu. 4. Prezes URTiP może wyznaczyć stronom termin do polubownego zakończenia sprawy. 5. Prezes URTiP odstępuje od postępowania mediacyjnego, jeżeli w wyznaczonym terminie sprawa nie została polubownie zakończona oraz w razie oświadczenia co najmniej jednej ze stron, że nie wyraża ona zgody na polubowne zakończenie sprawy. Art. 110. 1. Stałe polubowne sądy konsumenckie przy Prezesie URTiP, zwane dalej "sądami polubownymi", tworzone są na podstawie umów o zorganizowaniu takich sądów, zawartych przez Prezesa URTiP z organizacjami pozarządowymi reprezentującymi konsumentów, przedsiębiorców telekomunikacyjnych lub operatorów pocztowych. Koszty administracyjne funkcjonowania sądów polubownych pokrywa Prezes URTiP. 2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności zasady pokrywania kosztów wynagrodzenia arbitrów oraz zwrotu kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem czynności arbitra. 3. Sądy polubowne rozpatrują spory: 1) o prawa majątkowe wynikłe z umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, zawartych pomiędzy konsumentami i przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi; 2) o prawa majątkowe wynikłe z umów o świadczenie usług pocztowych. 4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin organizacji i działania sądów polubownych przy Prezesie URTiP, w tym: 1) wewnętrzną organizację sądów polubownych, 2) tryb funkcjonowania sądów polubownych, 3) czynności jurysdykcyjne i administracyjne sądów polubownych i ich organów, 4) wymagania dotyczące kwalifikacji i bezstronności arbitrów - mając na uwadze zasady niezawisłości, przejrzystości, kontradyktoryjności, skuteczności i reprezentacji oraz specyfikę spraw telekomunikacyjnych i pocztowych. 5. W postępowaniu przed sądami polubownymi w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. DZIAŁ IV Gospodarowanie częstotliwościami i numeracją Rozdział 1 Gospodarowanie częstotliwościami Art. 111. 1. Przeznaczenie dla poszczególnych służb radiokomunikacyjnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości, zwanych dalej "częstotliwościami", oraz ich użytkowanie określa się w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości. 2. Częstotliwości mogą być użytkowane jako: 1) cywilne; 2) rządowe; 3) cywilno-rządowe. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, Krajową Tablicę Przeznaczeń Częstotliwości, realizując politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych przepisów radiokomunikacyjnych, oraz wymagań dotyczących: 1) zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych oraz dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości, 2) wdrażania nowych, efektywnych technik radiokomunikacyjnych, 3) obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego - kierując się koniecznością zachowania jej aktualności. Art. 112. 1. Prezes URTiP, po zasięgnięciu opinii Rady Telekomunikacji, ustala plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów z własnej inicjatywy lub: 1) na wniosek organu, na rzecz którego jest dokonywana rezerwacja częstotliwości, przy współpracy z tym organem; 2) w miarę potrzeb i możliwości technicznych, w pozostałych zakresach częstotliwości. 2. W odniesieniu do częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych Prezes URTiP ustala plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT na jego wniosek lub z własnej inicjatywy. 3. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 2, dotyczy liczby i rodzaju planowanych częstotliwości i sieci oraz zasięgu i lokalizacji stacji nadawczych. 4. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany uwzględniają w szczególności: 1) politykę państwa w zakresie gospodarki częstotliwościami; 2) politykę państwa w zakresie radiofonii i telewizji oraz telekomunikacji; 3) spełnianie wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej; 4) spełnianie wymagań dotyczących obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego; 5) uzgodnione przeznaczenia częstotliwości w ramach Unii Europejskiej; 6) potrzebę efektywnego wykorzystania częstotliwości, a także założenia polityki wydawania uprawnień wymagających rezerwacji częstotliwości, zawarte we wniosku organu, o którym mowa w ust. 2. 5. Plany zagospodarowania częstotliwości oraz ich zmiany nie mogą naruszać dokonanych rezerwacji częstotliwości. 6. Prezes URTiP udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o możliwości wykorzystania częstotliwości. 7. Prezes URTiP publikuje w Biuletynie URTiP informację o przystąpieniu do opracowania planu zagospodarowania określonego zakresu częstotliwości lub do opracowania jego zmiany. Podmioty zainteresowane wykorzystaniem częstotliwości mogą zgłaszać propozycje do planu lub jego zmiany. Art. 113. 1. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania określonych służb radiokomunikacyjnych w przewidzianych dla nich zakresach częstotliwości, z uwzględnieniem wymagań stosowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości. 2. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykorzystywania zakresów częstotliwości przeznaczonych dla urządzeń używanych w przemyśle, medycynie lub nauce, z uwzględnieniem wymagań przyjmowanych przy określaniu Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości. Art. 114. 1. Rezerwacja częstotliwości lub zasobów orbitalnych, zwana dalej "rezerwacją częstotliwości", określa częstotliwości lub zasoby orbitalne, które w okresie rezerwacji pozostają w dyspozycji podmiotu, na rzecz którego dokonano rezerwacji, przeniesiono uprawnienia do częstotliwości lub uprawnienia do dysponowania częstotliwościami na cele związane z uzyskiwaniem pozwoleń radiowych. 2. Rezerwacji częstotliwości dokonuje, zmienia lub cofa: 1) Prezes URTiP; 2) Przewodniczący KRRiT, w uzgodnieniu z Prezesem URTiP - na cele rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych. 3. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się dla podmiotu, który spełnia wymagania określone ustawą oraz jeżeli częstotliwości objęte wnioskiem: 1) są dostępne; 2) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodnie z wnioskiem; 3) mogą być chronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi; 4) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną; 5) są zgodne z uzgodnionymi przeznaczeniami częstotliwości w ramach Unii Europejskiej; 6) nie powodują kolizji z udzielonymi rezerwacjami częstotliwości; 7) nie prowadzą do nieefektywnego wykorzystania częstotliwości. 4. Rezerwacji częstotliwości udziela, w drodze decyzji, Prezes URTiP, w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku przez podmiot ubiegający się o rezerwację częstotliwości, chyba że udzielenie tej rezerwacji wymaga przeprowadzenia postępowania przetargowego bądź konkursu albo uzgodnień międzynarodowych. 5. Rezerwacji częstotliwości dokonuje się na czas określony, z uwzględnieniem charakteru usług świadczonych przez podmiot wnioskujący o rezerwację częstotliwości. 6. Dopuszcza się dokonywanie rezerwacji częstotliwości na rzecz kilku użytkowników. 7. W przypadku częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe Prezes URTiP dokonuje rezerwacji częstotliwości w uzgodnieniu z zainteresowanymi podmiotami, o których mowa w art. 4. 8. Przepisów dotyczących rezerwacji częstotliwości nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 4, dysponujących częstotliwościami przeznaczonymi w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla użytkowania rządowego. Art. 115. 1. W rezerwacji częstotliwości określa się: 1) uprawniony podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości, oraz jego siedzibę i adres; 2) zakres częstotliwości lub pozycje orbitalne objęte rezerwacją; 3) obszar, zgodnie z administracyjnym podziałem kraju, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości; 4) rodzaje służby radiokomunikacyjnej, sieci telekomunikacyjnej lub usługi telekomunikacyjnej, w której częstotliwości objęte rezerwacją mogą być wykorzystywane; 5) termin rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości; 6) warunki do wydania pozwolenia radiowego uwzględniające warunki wynikające z umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną; 7) możliwość i warunki przenoszenia z inicjatywy dysponującego częstotliwością uprawnień do tej częstotliwości, z zachowaniem warunków ustawowych; 8) okresy wykorzystywania częstotliwości; 9) zobowiązania podmiotu podjęte w ramach postępowania przetargowego albo konkursu, o ile zostały podjęte. 2. W rezerwacji częstotliwości można określić w szczególności: 1) warunki wykorzystywania częstotliwości, o których mowa w art. 146; 2) wymagania dotyczące zapobiegania szkodliwym zaburzeniom elektromagnetycznym; 3) obowiązki ochronne w zakresie promieniowania elektromagnetycznego; 4) ustalenia będące wynikiem postępowania przetargowego albo konkursu. 3. W rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub rozsiewczą satelitarną dokonuje się ponadto: 1) określenia programów telewizyjnych lub radiofonicznych, tworzących zespolony sygnał cyfrowy rozpowszechniany lub rozprowadzany za pomocą rezerwowanej częstotliwości, zwany dalej "sygnałem multipleksu"; 2) uporządkowania w sygnale multipleksu programów, o których mowa w pkt 1, zwanych dalej "audiowizualnymi składnikami sygnału multipleksu"; 3) określenia propozycji udziału w sygnale multipleksu audiowizualnych składników tego sygnału; 4) określenia obszaru, na którym może być rozpowszechniany lub rozprowadzany sygnał multipleksu; 5) określenia wykorzystania pojemności systemów transmisyjnych. Art. 116. 1. Z zastrzeżeniem art. 117, w przypadku braku dostatecznych zasobów częstotliwości podmioty, dla których zostanie dokonana rezerwacja częstotliwości, są wyłaniane w drodze postępowania przetargowego. 2. Przeprowadzenie postępowania przetargowego poprzedzone jest postępowaniem konsultacyjnym. 3. Termin przeprowadzenia postępowania przetargowego nie może być dłuższy niż 8 miesięcy od dnia złożenia wniosku o dokonanie rezerwacji częstotliwości. 4. Postępowanie przetargowe przeprowadza Prezes URTiP. Ogłoszenie o przetargu publikuje się w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie URTiP, a jeżeli rezerwacja częstotliwości ma dotyczyć jedynie określonych obszarów - także w codziennej prasie lokalnej ukazującej się na obszarach, których przetarg dotyczy. 5. Decydującym kryterium oceny ofert jest zachowanie warunków konkurencji oraz wysokość kwoty zadeklarowanej przez podmiot wnioskujący o dokonanie rezerwacji częstotliwości. 6. W sprawie zachowania warunków konkurencji, o której mowa w ust. 5, Prezes URTiP zasięga opinii Prezesa UOKiK. 7. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zmian rezerwacji częstotliwości. 8. Przy ponownym udzielaniu rezerwacji częstotliwości postępowania przetargowego nie przeprowadza się. Art. 117. 1. Rezerwacji częstotliwości na cele rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych w sposób cyfrowy dokonuje się w drodze konkursu, który ogłaszany jest przez Przewodniczącego KRRiT w porozumieniu z Prezesem URTiP. 2. Termin przeprowadzenia konkursu nie może być dłuższy niż 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez podmiot ubiegający się o rezerwację częstotliwości. 3. Konkurs przeprowadza Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Ogłoszenie o konkursie publikuje się w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie URTiP, a jeżeli rezerwacja częstotliwości ma dotyczyć jedynie określonych obszarów - także w codziennej prasie lokalnej ukazującej się na obszarach, których konkurs dotyczy. 4. Decydującym kryterium oceny ofert w przypadku konkursu jest zachowanie warunków konkurencji. 5. W sprawie zachowania warunków konkurencji, o których mowa w ust. 4, Przewodniczący KRRiT zasięga opinii Prezesa UOKiK. 6. Przy ponownym udzielaniu rezerwacji częstotliwości konkursu nie przeprowadza się. Art. 118. 1. Postępowanie przetargowe albo konkurs, lub odstąpienie od niego, ogłasza się niezwłocznie po zakończeniu postępowania konsultacyjnego w tej sprawie. 2. W ogłoszeniu o postępowaniu przetargowym albo konkursie określa się przedmiot postępowania przetargowego albo konkursu, jego zakres, warunki uczestnictwa oraz kryteria wyboru. 3. Dokumentacja przetargowa albo konkursowa, zwana dalej "dokumentacją", może określać warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej wymagającej wykorzystania zasobów częstotliwości objętych postępowaniem przetargowym albo konkursem. 4. Prezes URTiP, z zastrzeżeniem ust. 5, określa w dokumentacji warunki uczestnictwa w postępowaniu przetargowym albo konkursie oraz wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta, a także kryteria oceny ofert. 5. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określa w dokumentacji dotyczącej konkursu, o którym mowa w art. 117, warunki uczestnictwa, wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta, oraz kryteria oceny ofert. 6. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określa warunki konkursu, o którym mowa w art. 117, uwzględniając dodatkowo obowiązki i zadania przedsiębiorcy w zakresie zawartości programowej, w tym warunki dotyczące transmisji obowiązkowej, dotyczące zawartości programowej, przy uwzględnieniu pozaekonomicznych interesów narodowych dotyczących kultury, języka i pluralizmu mediów. 7. Dokumentację udostępnia się za opłatą, która nie może przekroczyć kosztów wykonania dokumentacji. Opłata ta stanowi dochód budżetu państwa. 8. Organ właściwy, w drodze decyzji, unieważnia postępowanie przetargowe albo konkurs, jeżeli zostały rażąco naruszone przepisy prawa lub interesy uczestników postępowania przetargowego albo konkursu. 9. Organ właściwy uznaje, w drodze decyzji, postępowanie przetargowe albo konkurs za nierozstrzygnięty, jeżeli: 1) żaden z uczestników nie spełnił warunków uczestnictwa w postępowaniu przetargowym albo konkursie bądź nie osiągnął wskazanego w dokumentacji minimum kwalifikacyjnego; 2) w terminie wskazanym w dokumentacji do postępowania przetargowego albo konkursu nie przystąpił żaden podmiot; 3) liczba uczestników postępowania przetargowego albo konkursu jest mniejsza lub równa liczbie podmiotów uprawnionych do ubiegania się o rezerwację częstotliwości. 10. W przypadku, o którym mowa w ust. 9 pkt 3, przepisu art. 116 ust. 1 nie stosuje się. 11. Wyniki przetargu i konkursu ogłasza się w siedzibie i na stronach internetowych organu właściwego. Art. 119. 1. W ogłoszeniu o postępowaniu przetargowym określa się również wysokość wadium. 2. Wysokość wadium nie może być niższa niż 5 % jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 185 ust. 4, i wyższa niż 20 % tej opłaty, jednakże nie niższa niż 500 złotych. 3. Wycofanie oferty z postępowania przetargowego lub rezygnacja z uzyskania rezerwacji częstotliwości przez oferenta wyłonionego w postępowaniu przetargowym powoduje utratę wadium. 4. Wadium wniesione przez oferenta wyłonionego w postępowaniu przetargowym podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia uzyskania rezerwacji częstotliwości. Art. 120. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, tryb ogłaszania postępowania przetargowego, o którym mowa w art. 116, zapewniający właściwe poinformowanie podmiotów zainteresowanych uzyskaniem rezerwacji częstotliwości, a także: 1) szczegółowe wymagania co do treści ogłoszenia i zawartości dokumentacji, 2) warunki i tryb przeprowadzania postępowania przetargowego, w tym: a) powoływania i pracy komisji przetargowej, b) sposób wpłaty i zwrotu wadium - w przypadku postępowania przetargowego - kierując się potrzebą zapewnienia obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminujących żadnego uczestnika warunków postępowania przetargowego oraz przejrzystych warunków podejmowania rozstrzygnięć. Art. 121. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji określi, w drodze rozporządzenia, tryb ogłaszania konkursu, o którym mowa w art. 117, zapewniający właściwe poinformowanie podmiotów zainteresowanych uzyskaniem rezerwacji częstotliwości, a także szczegółowe wymagania co do treści ogłoszenia, zawartości dokumentacji, warunki i tryb organizowania przeprowadzania i zakończenia konkursu, kierując się potrzebą zapewnienia obiektywnych, przejrzystych i niedyskryminujących żadnego uczestnika warunków konkursu oraz przejrzyste warunki podejmowania rozstrzygnięć. Art. 122. 1. Z wyłączeniem rezerwacji częstotliwości, o której mowa w art. 114 ust. 2 pkt 2, Prezes URTiP może dokonać zmiany rezerwacji częstotliwości w zakresie, o którym mowa w art. 115 ust. 1 pkt 1 i 9, pod warunkiem zachowania przeznaczenia częstotliwości będącej przedmiotem tej rezerwacji, jeżeli: 1) podmiot posiadający tę rezerwację złoży wniosek o zmianę podmiotu na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości i w którym wskaże podmiot, który będzie uprawniony w wyniku zmiany tej rezerwacji; 2) podmiot, który będzie uprawniony w wyniku zmiany rezerwacji, wyrazi pisemną zgodę na przejęcie uprawnień i obowiązków wynikających ze zmiany tej rezerwacji; 3) podmiot wskazany we wniosku, o którym mowa w pkt 1, spełnia wymagania określone ustawą; 4) możliwość takiej zmiany rezerwacji została przewidziana w rezerwacji częstotliwości. 2. Dokonując zmiany rezerwacji częstotliwości w zakresie, o którym mowa w ust. 1, Prezes URTiP kieruje się koniecznością zachowania warunków konkurencji. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 4. 4. Zmiany rezerwacji częstotliwości dokonanej w drodze postępowania przetargowego Prezes URTiP dokonuje po zasięgnięciu opinii Prezesa UOKiK. Art. 123. 1. Rezerwacja częstotliwości może zostać zmieniona lub cofnięta, w drodze decyzji organu właściwego do jej dokonania, w przypadku: 1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z rezerwacją powoduje szkodliwe zaburzenia elektromagnetyczne; 2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości; 3) wystąpienia okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego; 4) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych rezerwacją częstotliwości w terminie 12 miesięcy od terminu, o którym mowa w art. 115 ust. 1 pkt 5, a w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych - w terminie 6 miesięcy; 5) zaprzestania wykorzystywania częstotliwości przez co najmniej 12 miesięcy, a w przypadku częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania i rozprowadzania programów radiofonicznych i telewizyjnych - przez co najmniej 6 miesięcy; 6) wystąpienia powtarzających się naruszeń warunków wykorzystania częstotliwości lub obowiązku wnoszenia opłat za częstotliwości. 2. Prezes URTiP może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości, jeżeli: 1) częstotliwości objęte rezerwacją są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub w sposób nieefektywny; 2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci telekomunikacyjne. 3. Zmiany warunków wykorzystania częstotliwości, o których mowa w ust. 2, przeznaczonych do rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych dokonuje Przewodniczący KRRiT w uzgodnieniu lub na wniosek Prezesa URTiP. 4. Decyzję o cofnięciu rezerwacji częstotliwości przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiowych lub telewizyjnych Przewodniczący KRRiT podejmuje niezwłocznie po otrzymaniu od Prezesa URTiP zawiadomienia o naruszeniu zasad wykorzystania tej częstotliwości wynikających z przepisów ustawy lub decyzji w sprawie rezerwacji. 5. Rezerwacja częstotliwości wygasa z mocy prawa w przypadku cofnięcia lub upływu terminu, na który została udzielona. 6. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości następuje w przypadku, gdy: 1) wnioskodawca nie jest w stanie wywiązać się z warunków związanych z wykorzystaniem częstotliwości lub zasobów orbitalnych; 2) zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3; 3) powodowałoby to naruszenie umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. 7. W okresie ważności rezerwacji częstotliwości można odmówić wydania lub cofnąć pozwolenie radiowe na używanie urządzenia radiowego wykorzystującego częstotliwości objęte rezerwacją z tytułu wystąpienia jednej z następujących okoliczności: 1) zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego; 2) naruszenia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną; 3) zakłócenia pracy urządzeń i sieci telekomunikacyjnych; 4) niespełniania warunków, o których mowa w art. 114 ust. 3 pkt 2, chyba że uległ zmianie stan prawny lub faktyczny przyjęty za podstawę dokonania rezerwacji. 8. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości, jej zmiana lub cofnięcie w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a także odmowa wydania pozwolenia radiowego lub jego cofnięcie z powodu tych okoliczności, następuje po zasięgnięciu opinii lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu, w zakresie ich właściwości. 9. Jeżeli uzasadnienie opinii lub wniosku organów, o których mowa w ust. 8, wskazujące na okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego zawiera informacje stanowiące tajemnicę państwową, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie takie zostało sporządzone. 10. Organy, o których mowa w ust. 8, zajmują stanowisko w terminie 30 dni od dnia wystąpienia o opinię lub dnia wystąpienia z wnioskiem, o których mowa w ust. 8. 11. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 8, nie zajmą stanowiska w terminie, o którym mowa w ust. 10, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska został spełniony. Art. 124. Podmiot, któremu cofnięto rezerwację częstotliwości z powodu niewywiązywania się z obowiązku, o którym mowa w art. 185, może wystąpić z wnioskiem o dokonanie rezerwacji na jego rzecz nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu rezerwacji. Art. 125. Do rezerwacji częstotliwości udzielonej na podstawie art. 114 ust. 7 stosuje się przepis art. 123 ust. 1 pkt 2. Rozdział 2 Gospodarowanie numeracją Art. 126. 1. Prezes URTiP przydziela numerację, zgodnie z planami numeracji krajowej dla sieci publicznych, w drodze decyzji, przedsiębiorcom telekomunikacyjnym i podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4 i 8, na ich wniosek. 2. Przydział numeracji o ustalonym przeznaczeniu następuje w terminie nie dłuższym niż 3 tygodnie od dnia złożenia wniosku. 3. Prezes URTiP przydziela numerację, o przydział której wpłynął więcej niż jeden wniosek: 1) po przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego, 2) w drodze postępowania przetargowego, jeżeli w postępowaniu konsultacyjnym stwierdzono konieczność przeprowadzenia takiego postępowania - w terminie nie dłuższym niż 6 tygodni od dnia złożenia pierwszego wniosku. 4. Postępowanie przetargowe przeprowadza Prezes URTiP. Ogłoszenie o przetargu publikuje w prasie codziennej o zasięgu ogólnokrajowym oraz w Biuletynie URTiP. 5. Do postępowania przetargowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 118 ust. 1, 2, 4, 8, 9 i 11. 6. Decydującym kryterium oceny ofert jest wysokość kwoty zadeklarowanej przez podmiot wnioskujący o dokonanie przydziału numeracji. 7. Przydział numeracji może określać warunki wykorzystywania lub udostępniania numeracji, w szczególności obowiązek niedyskryminującego dostępu do usług telekomunikacyjnych z wykorzystaniem numeracji przydzielonej innym przedsiębiorcom. 8. Prezes URTiP odmawia przydziału numeracji, jeżeli wnioskowane przeznaczenie numeracji nie jest zgodne z planem numeracji krajowej dla sieci publicznych. 9. Prezes URTiP może odmówić przydziału nowego zakresu numeracji w przypadku wykorzystania mniej niż 75 % wcześniej przydzielonych zakresów numeracji. 10. Prezes URTiP może cofnąć przydział numeracji albo zmienić jego zakres, jeżeli: 1) nastąpiły zmiany we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci publicznych; 2) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, nie wykorzystuje przydzielonego zakresu numeracji w sposób efektywny pod względem ilościowym, a w przypadku numerów dostępu i podobnych pojedynczych numerów nie uruchomił usługi określonej takim numerem w terminie 12 miesięcy od otrzymania decyzji o przydziale numeracji; 3) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, wykorzystuje przydzieloną numerację w sposób niezgodny z warunkami przydziału numeracji lub jej przeznaczeniem określonym we właściwym planie numeracji krajowej dla sieci publicznych; 4) podmiot, który uzyskał decyzję o przydziale numeracji, nie wnosi opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji. 11. Decyzja o cofnięciu przydziału numeracji albo o zmianie jego zakresu: 1) nie może powodować naruszenia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych przez podmiot, któremu udzielono przydziału; 2) może być podjęta po bezskutecznym wezwaniu podmiotu do usunięcia przyczyny nieprawidłowości w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 2 i 3. 12. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzeń: 1) plan numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych, określając w szczególności zakres planu oraz formaty numerów, 2) szczegółowe wymagania dotyczące gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych - uwzględniając obecne i prognozowane potrzeby przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz użytkowników, w tym służb, o których mowa w art. 129, ustalenia przepisów międzynarodowych, w szczególności dotyczące długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. 13. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzeń, plany numeracji krajowej dla sieci publicznych innych niż publiczne sieci telefoniczne, a także szczegółowe wymagania dotyczące zasad adresowania dla właściwego kierowania połączeń, numeracji punktów sygnalizacyjnych oraz tworzenia i udostępniania znaków identyfikujących abonenta, uwzględniając obecne i prognozowane potrzeby przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz użytkowników, ustalenia przepisów międzynarodowych, w szczególności dotyczące długoterminowych, ogólnoeuropejskich planów numeracji, a także postanowienia umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. Art. 127. 1. Prezes URTiP opracowuje zbiorcze zestawienia przydzielonych numeracji, w postaci Tablic Zagospodarowania Numeracji. 2. Prezes URTiP udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o dostępnej numeracji. Art. 128. 1. Podmiot, który uzyskał w drodze decyzji przydział numeracji, udostępnia przydzieloną numerację podmiotom współpracującym z jego siecią telekomunikacyjną oraz podmiotom dostarczającym usługi telekomunikacyjne, na ich wniosek, na podstawie pisemnej umowy o udostępnieniu numeracji albo umowy, o której mowa w art. 31. 2. Umowa o udostępnieniu numeracji może ustalać warunki wykorzystywania udostępnionej numeracji. 3. Odmawia się zawarcia umowy o udostępnieniu numeracji w przypadku braku numeracji lub gdy udostępnienie numeracji mogłoby utrudnić albo ograniczyć wykonywanie działalności przez podmiot, który uzyskał przydział numeracji. 4. Do umowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 27-31. Art. 129. Ustala się numer "112" jako wspólny numer alarmowy dla wszystkich służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy. Art. 130. Do przydziału, odmowy przydziału lub cofania przydziału znaków identyfikujących abonenta oraz do ich udostępniania lub odmowy udostępnienia stosuje się odpowiednio przepisy art. 126 i art. 128. Art. 131. 1. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji, może dokonać niezbędnej zmiany numeracji dla określonych obszarów swojej sieci publicznej lub zmiany indywidualnych numerów abonentów tej sieci, w przypadku zmiany przydziału zakresu numeracji albo przebudowy lub rozbudowy eksploatowanej sieci publicznej. 2. Planowane zmiany numeracji, dla określonych obszarów sieci telekomunikacyjnej, powinny być podane przez podmiot, który uzyskał przydział numeracji, do publicznej wiadomości co najmniej na 90 dni przed terminem wprowadzenia zmiany. 3. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji, jest obowiązany zawiadomić pisemnie abonentów o planowanej zmianie ich indywidualnych numerów oraz o ich nowych numerach, co najmniej na 90 dni przed terminem wprowadzenia zmiany. Skrócenie tego okresu wymaga zgody Prezesa URTiP. 4. Podmiot, który uzyskał przydział numeracji, jest obowiązany do zapewnienia bezpłatnej, automatycznej informacji słownej, o wprowadzonych zmianach numeracji, o których mowa w ust. 1-3, dostępnej pod poprzednimi numerami, przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. DZIAŁ V Cyfrowe transmisje radiofoniczne i telewizyjne Art. 132. 1. Publiczne sieci telekomunikacyjne używane do cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych oraz odbiorniki telewizyjne i inne urządzenia używane do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych powinny zapewniać interoperacyjność usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, w szczególności poprzez stosowanie otwartego interfejsu programu aplikacyjnego. 2. Publiczne sieci telekomunikacyjne używane do świadczenia usług telewizji cyfrowej powinny spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne umożliwiające świadczenie usług telewizji szerokoekranowej. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, którzy odbierają programy i usługi w formacie szerokiego ekranu rozpowszechniają je bez zmiany formatu szerokoekranowego na inny. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i eksploatacyjne dla urządzeń konsumenckich służących do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych, mając na uwadze zapewnienie interoperacyjności usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych przez nie odbieranych. Art. 133. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni dostarczający systemy dostępu warunkowego powinni oferować nadawcom na równych i niedyskryminujących warunkach usługi techniczne umożliwiające odbiór cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych za pomocą dekoderów zainstalowanych w sieciach lub u abonentów. 2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni dostarczający systemy dostępu warunkowego obowiązani są do prowadzenia oddzielnej rachunkowości dla tej działalności. 3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, może określić, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania techniczne i eksploatacyjne dla systemów dostępu warunkowego, mając na uwadze zapewnienie sprawowania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych pełnej kontroli nad cyfrowymi transmisjami radiofonicznymi i telewizyjnymi dokonywanymi z wykorzystaniem systemów dostępu warunkowego oraz kierując się dążeniem do stworzenia warunków dla efektywnego świadczenia usług z wykorzystaniem takich systemów; 2) szczegółowy zakres usług technicznych oferowanych nadawcom na warunkach, o których mowa w ust. 1, przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych dostarczających systemy dostępu warunkowego w celu umożliwienia odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych za pomocą dekoderów zainstalowanych w sieciach lub u abonentów. Art. 134. Po przeprowadzeniu analizy rynku zgodnie z art. 23 Przewodniczący KRRiT może, w drodze decyzji, znieść w stosunku do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego nieposiadającego znaczącej pozycji na rynku dostarczania systemów dostępu warunkowego obowiązek zapewnienia dostępu do tego udogodnienia na warunkach, o których mowa w art. 133 ust. 1, po przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego i konsolidacyjnego. Art. 135. 1. Posiadacze praw własności przemysłowej obejmujących systemy dostępu warunkowego oraz usługi świadczone za ich pomocą są obowiązani do zawierania umów licencyjnych z producentami urządzeń konsumenckich przeznaczonych do odbioru cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych na równych i niedyskryminujących warunkach. 2. Postanowienia umów licencyjnych, o których mowa w ust. 1, nie powinny zabraniać, ograniczać lub zniechęcać do umieszczenia w urządzeniach, o których mowa w ust. 1: 1) wspólnego interfejsu pozwalającego na połączenie z innymi systemami dostępu warunkowego, 2) elementów właściwych dla innych systemów dostępu warunkowego, jeżeli licencjobiorca przestrzega warunków gwarantujących bezpieczeństwo transakcji dokonywanych przez operatorów systemów dostępu warunkowego - z uwzględnieniem czynników technicznych i ekonomicznych. 3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do umów licencyjnych stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286). Art. 136. 1. Przewodniczący KRRiT może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązek zapewnienia dostępu do następujących udogodnień towarzyszących: 1) interfejsu programu aplikacyjnego, 2) elektronicznego przewodnika po programach - w celu zapewnienia użytkownikom końcowym dostępu do usług cyfrowych transmisji radiofonicznych i telewizyjnych. 2. Do decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym i konsolidacyjnym. 3. Prezes URTiP wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, kierując się zasadą równości i niedyskryminacji. DZIAŁ VI Infrastruktura, urządzenia telekomunikacyjne i urządzenia radiowe Rozdział 1 Infrastruktura telekomunikacyjna Art. 137. 1. Operatorzy są obowiązani przekazywać Prezesowi URTiP oraz udostępniać zainteresowanym podmiotom specyfikacje techniczne stosowanych zakończeń sieci, interfejsów radiowych i ich zmiany zanim usługi telekomunikacyjne, które mają być świadczone przez te zakończenia sieci lub interfejsy radiowe staną się dostępne dla użytkowników. 2. Specyfikacje techniczne, o których mowa w ust. 1, powinny być na tyle szczegółowe, aby umożliwiały zaprojektowanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych zdolnych do wykorzystywania wszystkich usług świadczonych przez dane zakończenie sieci lub interfejs radiowy, i zawierać w szczególności informacje pozwalające producentom przeprowadzanie odpowiednich testów umożliwiających stwierdzenie, czy telekomunikacyjne urządzenie końcowe spełnia odnoszące się do niego zasadnicze wymagania. Art. 138. 1. Prezes URTiP zbiera i analizuje informacje o charakterystykach technicznych interfejsów międzysieciowych stosowanych w publicznych sieciach telekomunikacyjnych. 2. Jeżeli z analizy informacji, o których mowa w ust. 1, wynika, że zagrożona jest interoperacyjność usług telekomunikacyjnych, Prezes URTiP przygotowuje propozycje rozwiązań technicznych, mających na celu usunięcie tych zagrożeń z uwzględnieniem możliwości wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 32 pkt 1, i przedkłada je ministrowi właściwemu do spraw łączności. 3. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne dla interfejsów, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę zapewnienia interoperacyjności usług telekomunikacyjnych oraz kierując się przepisami międzynarodowymi. 4. Do projektu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu konsolidacyjnym. Art. 139. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany umożliwić innym operatorom publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz podmiotom, o których mowa w art. 4, dostęp do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, a w szczególności zakładanie, eksploatację, nadzór i konserwację urządzeń telekomunikacyjnych, jeżeli wykonanie tych czynności bez uzyskania dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej jest niemożliwe lub niecelowe z punktu widzenia planowania przestrzennego, zdrowia ludzkiego lub ochrony środowiska bądź też brak jest technicznej lub ekonomicznej zasadności powielania istniejącej infrastruktury telekomunikacyjnej. 2. Warunki zapewnienia dostępu, w zakresie, o którym mowa w ust. 1, operatorzy ustalają w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia o jej zawarcie. 3. Warunki oraz sposób wykonywania umów o dostęp do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej nie mogą prowadzić do ograniczenia uprawnień do wykonywania działalności telekomunikacyjnej przysługujących operatorom wspólnie korzystającym z infrastruktury telekomunikacyjnej, z wyjątkiem obiektywnych przypadków związanych z brakiem możliwości technicznych. 4. Do zapewnienia dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej stosuje się przepisy art. 27-30, art. 31 ust. 1, art. 33, art. 36-40, art. 42 ust. 1-3 oraz art. 43-45, z zastrzeżeniem ust. 1-3. Art. 140. 1. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości jest obowiązany umożliwić operatorom oraz podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8, instalowanie na nieruchomości urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod, na albo nad nieruchomością oraz umieszczanie tabliczek informacyjnych o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to racjonalnego korzystania z nieruchomości. 2. Warunki korzystania z nieruchomości przez operatora ustala się w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora o jej zawarcie. 3. Korzystanie z nieruchomości, o której mowa w ust. 1, jest odpłatne, chyba że linia lub urządzenia telekomunikacyjne służą zapewnianiu telekomunikacji właścicielowi lub użytkownikowi nieruchomości, na ich wniosek. 4. Jeżeli strony nie zawrą umowy w terminie, stosuje się przepisy art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 4)). Prezes URTiP może występować w postępowaniu spornym na prawach strony. Do Prezesa URTiP stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora. 5. Jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu, przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. Art. 141. Do współkorzystania z infrastruktury telekomunikacyjnej przez operatorów, którzy nabyli uprawnienia do jej zakładania, używania lub konserwacji na cudzej nieruchomości, stosuje się odpowiednio przepisy art. 140. Art. 142. Organy administracji publicznej pełniące kontrolę nad operatorem lub posiadające pakiet kontrolny operatora zapewniają strukturalny rozdział funkcji związanych z wykonywaniem przez nie zadań i uprawnień właścicielskich wobec tego operatora. Rozdział 2 Używanie i obsługa urządzeń radiowych Art. 143. 1. Z zastrzeżeniem art. 144, używanie urządzenia radiowego wymaga posiadania pozwolenia radiowego, zwanego dalej "pozwoleniem". 2. Pozwolenie wydaje Prezes URTiP w drodze decyzji. 3. Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wszczyna się na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu. 4. Podmiot posiadający rezerwację częstotliwości może żądać wydania pozwolenia radiowego wykorzystującego zasób częstotliwości objęty rezerwacją częstotliwości w okresie jej obowiązywania. 5. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, wzór i tryb składania wniosku o wydanie pozwolenia oraz rodzaje dołączanych dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, uwzględniając specyfikę służb radiokomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych lub usług telekomunikacyjnych, w których będą wykorzystywane urządzenia radiowe. 6. W przypadku częstotliwości radiowych, których przeznaczenie określono w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości lub ustalono w planie zagospodarowania częstotliwości, decyzja powinna być podjęta w terminie 6 tygodni od dnia złożenia wniosku. 7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się w przypadkach wymagających uzgodnień międzynarodowych lub wynikających z umów międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską dotyczących użytkowania częstotliwości radiowych lub pozycji orbitalnych. Art. 144. 1. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzeń radiowych przeznaczonych wyłącznie do odbioru. 2. Nie wymaga pozwolenia używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego: 1) używanego dla potrzeb zagranicznej radiokomunikacji lotniczej lub morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi, jeżeli urządzenie zostało dopuszczone do używania przez właściwy organ krajowy lub zagraniczny; 2) używanego w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi na okres nieprzekraczający 90 dni; 3) końcowego, wykorzystującego międzynarodowo uzgodnione zakresy częstotliwości: a) dołączanego do zakończenia sieci telekomunikacyjnej operatora publicznego, b) służącego do utrzymywania łączności z przebywającym krótkookresowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub znajdującym się na nim w tranzycie, zagranicznym pojazdem, statkiem morskim lub statkiem żeglugi śródlądowej albo statkiem powietrznym, przytwierdzonego w sposób trwały do tego pojazdu lub statku, c) niewymagających rezerwacji częstotliwości. 3. Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia, rozszerzyć zakres urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia, kierując się zasadą zwiększania liczby rodzajów takich urządzeń. Art. 145. 1. Pozwolenie określa: 1) uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres; 2) rodzaj, wyróżnik typu oraz nazwę producenta urządzeń radiowych, których dotyczy pozwolenie; 3) warunki wykorzystywania częstotliwości; 4) warunki używania urządzenia, w szczególności rodzaj służby radiokomunikacyjnej lub sieci telekomunikacyjnej, w której urządzenie może być wykorzystywane; 5) okres ważności; 6) termin rozpoczęcia wykorzystania częstotliwości; 7) zobowiązania, jakie podmiot, któremu przydzielono prawo wykorzystania częstotliwości, przyjął na siebie podczas postępowania przetargowego albo konkursu, o których mowa w art. 116. 2. W pozwoleniu można określić warunki używania urządzenia i obowiązki użytkownika w sytuacjach szczególnych zagrożeń. 3. Pozwolenie może zawierać przydział sygnałów identyfikacyjnych lub znaków wywoławczych. 4. Pozwolenie uprawnia do wykorzystywania objętych pozwoleniem częstotliwości, sygnałów identyfikacyjnych oraz znaków wywoławczych. Art. 146. 1. Warunki wykorzystywania częstotliwości powinny określać w szczególności: 1) dla urządzenia radiowego naziemnego lub rezerwacji częstotliwości w celu świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą takich urządzeń: a) częstotliwość lub częstotliwości graniczne kanałów lub zakresów częstotliwości albo numery kanałów, b) lokalizację urządzenia albo obszar jego przemieszczania, c) moc promieniowaną lub moc wyjściową, d) polaryzację, wysokość zawieszenia i charakterystykę promieniowania anteny nadawczej, e) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania; 2) dla naziemnej stacji satelitarnej lub rezerwacji częstotliwości dla świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą nadawczo-odbiorczego urządzenia radiowego umieszczonego na sztucznym satelicie Ziemi: a) nazwę wykorzystywanego satelity i jego położenie, b) odpowiednio, lokalizację naziemnej stacji satelitarnej lub obszar jej przemieszczania, c) częstotliwość lub częstotliwości skrajne zakresów częstotliwości lub kanałów częstotliwości albo numery kanałów, wykorzystywane do transmisji sygnałów w kierunkach: kosmos - Ziemia i Ziemia - kosmos, d) rodzaj sygnału i parametry techniczne jego nadawania. 2. Warunki wykorzystywania częstotliwości mogą określać datę rozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości. Art. 147. 1. Do cofnięcia lub zmiany pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 122 i art. 123. 2. Do odmowy wydania pozwolenia stosuje się odpowiednio art. 124. 3. Prezes URTiP może także cofnąć pozwolenie lub zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości w przypadku: 1) stwierdzenia, że używanie urządzenia radiowego zgodnie z pozwoleniem zakłóca pracę innych urządzeń lub sieci telekomunikacyjnych; 2) zmiany w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości przeznaczenia częstotliwości objętych pozwoleniem; 3) nierozpoczęcia wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wydania pozwolenia lub dnia rozpoczęcia ich wykorzystywania wskazanego w pozwoleniu. 4. Prezes URTiP może zmienić warunki wykorzystywania częstotliwości również w przypadku, gdy: 1) częstotliwości objęte pozwoleniem są wykorzystywane w stopniu niewielkim lub w sposób nieefektywny; 2) praca urządzenia radiowego jest zakłócana przez inne urządzenia lub sieci telekomunikacyjne. 5. Pozwolenie wygasa z mocy prawa w przypadku wygaśnięcia rezerwacji częstotliwości. Art. 148. 1. Z zastrzeżeniem ust. 4, pozwolenie wydaje się podmiotowi, który spełnia wymagania określone ustawą, oraz jeżeli: 1) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 123 ust. 7 pkt 1-3; 2) częstotliwości objęte wnioskiem: a) są dostępne, b) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodne z wnioskiem, c) mogą być ochronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi, d) zostały międzynarodowo uzgodnione w zakresie i formie określonej w międzynarodowych przepisach radiokomunikacyjnych lub umowach, których Rzeczpospolita Polska jest stroną; 3) wnioskodawca przedłoży: a) potwierdzenie spełniania przez urządzenie zasadniczych wymagań, b) wymagane świadectwo operatora radiowego, w przypadku osoby fizycznej, c) zaświadczenie, o ile je posiada, d) rezerwację częstotliwości, jeżeli została dokonana. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, nie dotyczy urządzeń przeznaczonych do wyłącznego używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej. 3. Pozwolenia radiowe dla służb radiokomunikacyjnych innych niż służba radiokomunikacyjna amatorska są wydawane na okres nieprzekraczający 10 lat. 4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej: 1) rodzaje pozwoleń, 2) wymagania, niezbędne do uzyskania pozwolenia, 3) okres ważności pozwoleń - biorąc pod uwagę rodzaj posiadanego przez wnioskodawcę świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej. Art. 149. 1. Obsługiwanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, używanego w radiokomunikacji lotniczej, morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, wymaga posiadania świadectwa operatora urządzeń radiowych. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób wykonujących obowiązki w zakresie zadań komórek organizacyjnych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 3. Art. 150. 1. Prezes URTiP wydaje świadectwo operatora urządzeń radiowych na podstawie pozytywnego wyniku egzaminu z wiadomości i umiejętności osoby ubiegającej się o świadectwo operatora urządzeń radiowych oraz po udokumentowaniu przez nią wymaganej praktyki. 2. Egzaminy osób ubiegających się o świadectwo operatora urządzeń radiowych przeprowadza komisja powołana przez Prezesa URTiP. 3. Za przeprowadzenie egzaminu oraz za wydanie świadectwa operatora urządzeń radiowych pobiera się opłaty. Opłaty te stanowią dochód budżetu państwa. 4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu i ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje i wzory świadectw operatora urządzeń radiowych, zakres wymogów egzaminacyjnych, a także zakres, tryb i okres niezbędnych szkoleń oraz praktyki, 2) tryb przeprowadzania egzaminów, w tym egzaminów poprawkowych, sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, a także wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu i wydanie świadectwa, kierując się zasadą, że nie powinny one stanowić bariery dla osób zainteresowanych obsługą urządzeń radiowych - biorąc pod uwagę międzynarodowe przepisy radiokomunikacyjne oraz przepisy międzynarodowe. Art. 151. Osoby posiadające właściwe świadectwo operatora urządzeń radiowych, wydane przez Prezesa URTiP lub przez uprawniony do tego organ zagraniczny, mogą obsługiwać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urządzenia radiowe nadawcze lub nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane dla potrzeb zagranicznej radiokomunikacji lotniczej albo zagranicznej radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnie z międzynarodowymi przepisami radiokomunikacyjnymi. Rozdział 3 Wymagania dla aparatury oraz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych Art. 152. Do wymagań dla aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych w zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 5)). Art. 153. 1. Urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe wprowadzane do obrotu i używania powinny spełniać wymagania w zakresie: 1) ochrony zdrowia i bezpieczeństwa użytkownika, 2) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości lub zasobów orbitalnych w przypadku urządzeń radiowych, 3) kompatybilności elektromagnetycznej w zakresie wynikającym z ich przeznaczenia - zwane dalej "zasadniczymi wymaganiami". 2. Minister właściwy do spraw łączności może, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej, w drodze rozporządzeń, ustalić dodatkowe wymagania w zakresie: 1) zapewniania ochrony tajemnicy telekomunikacji, 2) zabezpieczenia przed nieuprawnionym używaniem urządzeń, 3) umożliwienia dostępu do urządzeń lub sieci służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy, 4) przystosowania do używania przez osoby niepełnosprawne, 5) zdolności do współpracy z innymi urządzeniami telekomunikacyjnymi używanymi w sieci telekomunikacyjnej lub do niej dołączonymi, w szczególności niepowodowania uszkodzeń sieci telekomunikacyjnej lub zakłócania jej funkcjonowania - które powinny być spełniane przez urządzenia niezależnie od zasadniczych wymagań, oraz określić termin, do którego mogą być używane urządzenia wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań ustalonych w rozporządzeniu, mając na uwadze prawidłowość funkcjonowania sieci telekomunikacyjnych i kierując się przepisami międzynarodowymi. 3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do: 1) urządzeń przeznaczonych do używania wyłącznie w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, niebędących przedmiotem oferty handlowej, w tym także zestawów części do montażu urządzeń oraz urządzeń zmodyfikowanych przez radioamatorów dla własnych potrzeb w celu używania w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej; 2) urządzeń przystosowanych wyłącznie do odbioru sygnałów radiofonicznych i telewizyjnych; 3) przewodów i kabli przeznaczonych do instalacji elektrycznych i telekomunikacyjnych; 4) urządzeń wyposażenia radiokomunikacyjnego objętych przepisami o wyposażeniu morskim; 5) urządzeń przeznaczonych do zastosowania w dziedzinie lotnictwa cywilnego; 6) urządzeń przeznaczonych do użytku w dziedzinie kontroli lotów i zarządzania ruchem lotniczym; 7) urządzeń przeznaczonych do użytku wyłącznie przez podmioty, o których mowa w art. 4. Art. 154. 1. Urządzenia radiowe, wobec których państwa członkowskie stosują ograniczenia w zakresie wprowadzania ich do obrotu ze względu na pracę urządzenia w zakresie częstotliwości, których wykorzystanie nie zostało zharmonizowane na terytorium tych państw, stanowią urządzenia klasy 2 i przed wprowadzeniem do obrotu powinny być oznakowane znakiem ostrzegawczym przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także do urządzeń radiowych, wobec których państwa członkowskie stosują ograniczenia w zakresie wprowadzania ich do obrotu ze względu na: 1) efektywność wykorzystania zakresów częstotliwości; 2) eliminowanie szkodliwych zaburzeń elektromagnetycznych; 3) ochronę zdrowia publicznego. 3. Telekomunikacyjne urządzenia końcowe i urządzenia radiowe, wobec których państwa członkowskie nie stosują ograniczeń w zakresie wprowadzania ich do obrotu, stanowią urządzenia klasy 1. 4. Prezes URTiP umieszcza na stronach internetowych URTiP przykładową listę urządzeń radiowych stanowiących urządzenia klasy 1. 5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, sposób i wzór oznakowania znakiem ostrzegawczym urządzeń radiowych stanowiących urządzenia klasy 2, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej 6). Art. 155. 1. Podmiot wprowadzający do obrotu aparaturę podlegającą obowiązkowej ocenie zgodności jest obowiązany udzielić Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, wyjaśnień dotyczących aparatury podlegającej obowiązkowej ocenie zgodności, jej przeznaczenia oraz właściwości technicznych i eksploatacyjnych, a także wskazać zakres jej zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podmiot wprowadzający do obrotu urządzenie radiowe jest obowiązany zawiadomić Prezesa URTiP, co najmniej na 28 dni przed planowanym terminem wprowadzenia tego urządzenia do obrotu, o zamiarze wprowadzenia tego urządzenia. Zawiadomienie powinno zawierać niezbędne informacje, dotyczące przeznaczenia, właściwości technicznych i eksploatacyjnych oraz zakresu zastosowania wprowadzanego do obrotu urządzenia radiowego. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje urządzeń radiowych objętych obowiązkiem określonym w ust. 2, biorąc pod uwagę zakresy częstotliwości wykorzystywane przez te urządzenia; 2) sposób, zakres i tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 2, w tym wzór formularza zgłoszenia takich informacji, biorąc pod uwagę, aby zakres udzielanych informacji był niezbędny do prowadzenia skutecznego nadzoru nad urządzeniami radiowymi wprowadzonymi do obrotu. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do urządzeń telekomunikacyjnych przekazywanych do używania przez podmioty, o których mowa w art. 4. Art. 156. Dopuszcza się eksponowanie na targach, wystawach i pokazach urządzeń telekomunikacyjnych podlegających obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami bez deklaracji zgodności i oznakowania znakiem zgodności w celu ich prezentacji, pod warunkiem uwidocznienia informacji, że wystawione urządzenie nie może być wprowadzone do obrotu ani użytkowane do czasu przeprowadzenia oceny zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami. Art. 157. 1. Aparatura powinna być konstruowana tak, aby: 1) nie wywoływała w swoim środowisku zaburzeń elektromagnetycznych o wartościach przekraczających odporność na te zaburzenia innej aparatury występującej w tym środowisku; 2) posiadała wymaganą odporność na zaburzenia elektromagnetyczne. 2. Obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 1, zwanymi dalej "zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej", podlega aparatura, która może wywołać zaburzenia elektromagnetyczne lub na działanie której takie zaburzenia mogą mieć wpływ. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do: 1) urządzeń, o których mowa w art. 153 ust. 4 pkt 1 i 7; 2) wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896); 3) pojazdów samochodowych, przyczep przeznaczonych do dołączania do pojazdów samochodowych oraz ciągników rolniczych w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 7)); 4) produktów, części i aparatury lotniczej w rozumieniu rozporządzenia 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. Urz. WE L 240 z 7.09.2002). 4. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do wag nieautomatycznych. Art. 158. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel wprowadzający do obrotu wyroby, o których mowa w art. 152, jest obowiązany udostępniać, do celów kontrolnych, dokumentację związaną z oceną zgodności aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych, przez okres co najmniej 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza aparatury. 2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel załącza do telekomunikacyjnego urządzenia końcowego lub urządzenia radiowego, podlegającego obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, deklarację zgodności oraz informacje o przeznaczeniu danego urządzenia telekomunikacyjnego. 3. W odniesieniu do urządzeń radiowych informacje, o których mowa w ust. 2, powinny umożliwiać identyfikację kraju lub obszaru geograficznego, na którym dane urządzenie może być wykorzystywane. 4. W odniesieniu do telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej, informacje, o których mowa w ust. 2, powinny umożliwiać ustalenie zakończeń sieci publicznej, do których dane urządzenie może być dołączane. DZIAŁ VII Tajemnica telekomunikacyjna i ochrona danych użytkowników końcowych Art. 159. 1. Tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych, zwana dalej "tajemnicą telekomunikacyjną", obejmuje: 1) dane dotyczące użytkownika; 2) treść indywidualnych komunikatów; 3) dane transmisyjne, które oznaczają dane przetwarzane dla celów przekazywania komunikatów w sieciach telekomunikacyjnych lub naliczania opłat za usługi telekomunikacyjne, w tym dane lokalizacyjne, które oznaczają wszelkie dane przetwarzane w sieci telekomunikacyjnej wskazujące położenie geograficzne urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; 4) dane o lokalizacji, które oznaczają dane lokalizacyjne wykraczające poza dane niezbędne do transmisji komunikatu lub wystawienia rachunku; 5) dane o próbach uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci telekomunikacyjnej. 2. Zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu, chyba że: 1) będzie to przedmiotem usługi lub będzie to niezbędne do jej wykonania; 2) nastąpi za zgodą nadawcy lub odbiorcy, których dane te dotyczą; 3) dokonanie tych czynności jest niezbędne w celu rejestrowania komunikatów i związanych z nimi danych transmisyjnych, stosowanego w zgodnej z prawem praktyce handlowej dla celów zapewnienia dowodów transakcji handlowej lub celów łączności w działalności handlowej; 4) będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi. 3. Z wyjątkiem przypadków określonych ustawą, ujawnianie lub przetwarzanie treści albo danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną narusza obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do komunikatów i danych ze swojej istoty jawnych, z przeznaczenia publicznych lub ujawnionych postanowieniem sądu, postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów. Art. 160. 1. Podmiot uczestniczący w wykonywaniu działalności telekomunikacyjnej w sieciach publicznych oraz podmioty z nim współpracujące są obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do zachowania należytej staranności, w zakresie uzasadnionym względami technicznymi lub ekonomicznymi, przy zabezpieczaniu urządzeń telekomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych oraz zbiorów danych przed ujawnieniem tajemnicy telekomunikacyjnej. 3. Osoba, która korzystając z urządzenia radiowego lub końcowego, zapoznała się z komunikatem dla niej nieprzeznaczonym, jest obowiązana do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. Przepisy art. 159 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 4. Nie stanowi naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej zarejestrowanie przez organ wykonujący kontrolę działalności telekomunikacyjnej komunikatu uzyskanego w sposób, o którym mowa w ust. 3, w celu udokumentowania faktu naruszenia przepisu niniejszej ustawy. Art. 161. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, treści lub dane objęte tajemnicą telekomunikacyjną mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane, zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te, zwane dalej "przetwarzaniem", dotyczą usługi świadczonej użytkownikowi albo są niezbędne do jej wykonania. Przetwarzanie w innych celach jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustawowych. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest uprawniony do przetwarzania następujących danych dotyczących użytkownika będącego osobą fizyczną: 1) nazwisk i imion; 2) imion rodziców; 3) miejsca i daty urodzenia; 4) adresu miejsca zameldowania na pobyt stały; 5) numeru ewidencyjnego PESEL - w przypadku obywatela Rzeczypospolitej Polskiej; 6) nazwy, serii i numeru dokumentów potwierdzających tożsamość, a w przypadku cudzoziemca, który jest obywatelem państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego - numeru paszportu lub karty pobytu; 7) zawartych w dokumentach potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych wynikającego z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. 3. Oprócz danych, o których mowa w ust. 2, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może, za zgodą użytkownika będącego osobą fizyczną, przetwarzać inne dane tego użytkownika w związku ze świadczoną usługą, w szczególności numer identyfikacji podatkowej NIP, numer konta bankowego lub karty płatniczej, adres korespondencyjny użytkownika, jeżeli jest on inny niż adres miejsca zameldowania na pobyt stały tego użytkownika, a także adres poczty elektronicznej oraz numery telefonów kontaktowych. Art. 162. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny ponosi odpowiedzialność za naruszenie tajemnicy telekomunikacyjnej przez podmioty działające w jego imieniu. 2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługę na rzecz użytkownika końcowego innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego ma prawo, w niezbędnym zakresie, otrzymywać, przekazywać i przetwarzać dane dotyczące tego użytkownika końcowego oraz dane o wykonanych na jego rzecz usługach telekomunikacyjnych. Art. 163. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do poinformowania abonenta, z którym zawiera umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a także pozostałych użytkowników końcowych, o zakresie i celu przetwarzania danych transmisyjnych oraz innych danych ich dotyczących, a także o możliwościach wpływu na zakres tego przetwarzania. Art. 164. Dane użytkowników końcowych mogą być przetwarzane w okresie obowiązywania umowy, a po jej zakończeniu w okresie dochodzenia roszczeń lub wykonywania innych zadań przewidzianych w ustawie lub przepisach odrębnych. Art. 165. 1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przetwarzający dane transmisyjne dotyczące abonentów i użytkowników końcowych jest obowiązany, z uwagi na realizację przez uprawnione organy zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, dane te przechowywać przez okres 12 miesięcy. Po upływie tego okresu dane transmisyjne są usuwane lub anonimizowane przez operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, którzy je przechowują. 2. Przetwarzanie danych transmisyjnych, niezbędnych dla celów naliczania opłat abonenta i opłat z tytułu rozliczeń operatorskich, jest dozwolone: 1) po uprzednim poinformowaniu abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych, które będą przetwarzane przez dostawcę publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, oraz o okresie tego przetwarzania; 2) tylko do końca okresu, o którym mowa w art. 108 ust. 2. 3. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany poinformować abonenta lub użytkownika końcowego o rodzaju danych transmisyjnych, które będą przetwarzane, oraz o okresie tego przetwarzania dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej. 4. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych może przetwarzać dane transmisyjne, o których mowa w ust. 3, w zakresie i przez czas niezbędny dla celów marketingu usług telekomunikacyjnych lub świadczenia usług o wartości wzbogaconej, jeżeli abonent lub użytkownik końcowy wyraził na to zgodę. 5. Do przetwarzania danych transmisyjnych, zgodnie z ust. 1-4, uprawnione są podmioty działające z upoważnienia operatorów publicznych sieci telekomunikacyjnych i dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, zajmujące się naliczaniem opłat, zarządzaniem ruchem w sieciach telekomunikacyjnych, obsługą klienta, systemem wykrywania nadużyć finansowych, marketingiem usług telekomunikacyjnych lub świadczeniem usług o wartości wzbogaconej. Podmioty te mogą przetwarzać dane transmisyjne wyłącznie dla celów niezbędnych przy wykonywaniu tych działań. Art. 166. 1. W celu wykorzystania danych o lokalizacji dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany: 1) uzyskać zgodę abonenta lub użytkownika końcowego na przetwarzanie danych o lokalizacji jego dotyczących, która, z zastrzeżeniem art. 174, może być wycofana okresowo lub w związku z konkretnym połączeniem, lub 2) dokonać anonimizacji tych danych. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany poinformować abonenta lub użytkownika końcowego przed uzyskaniem jego zgody o rodzaju danych o lokalizacji, które będą przetwarzane, o celach i okresie ich przetwarzania oraz o tym, czy dane zostaną przekazane innemu podmiotowi dla celów świadczenia usługi tworzącej wartość wzbogaconą. 3. Do przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, uprawnione są podmioty: 1) działające z upoważnienia operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej; 2) działające z upoważnienia dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych; 3) świadczące usługę o wartości wzbogaconej. 4. Dane o lokalizacji mogą być przetwarzane wyłącznie dla celów niezbędnych do świadczenia usług o wartości wzbogaconej. 5. Dane, o których mowa w ust. 1, udostępnia się na żądanie uprawnionych podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w przepisach odrębnych. Art. 167. Podmioty działające w imieniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego mogą włączyć się do trwającego połączenia, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia awarii, zakłóceń lub w innym celu związanym z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnej lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, pod warunkiem sygnalizacji tego faktu osobom uczestniczącym w połączeniu. Art. 168. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do rejestracji danych o wykonanych usługach telekomunikacyjnych, w zakresie umożliwiającym ustalenie należności za wykonanie tych usług oraz rozpatrzenie reklamacji. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych przechowuje dane, o których mowa w ust. 1, co najmniej przez okres 12 miesięcy, a w przypadku wniesienia reklamacji - przez okres niezbędny do rozstrzygnięcia sporu. Art. 169. 1. Dane osobowe zawarte w publicznie dostępnym spisie abonentów, zwanym dalej "spisem", wydawanym w formie książkowej lub elektronicznej, a także udostępniane za pośrednictwem służb informacyjnych przedsiębiorcy telekomunikacyjnego powinny być ograniczone do: 1) numeru abonenta lub znaku identyfikującego abonenta; 2) nazwiska i imion abonenta; 3) nazwy miejscowości oraz ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci, udostępnione abonentowi - w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej albo miejsca zameldowania abonenta na pobyt stały - w przypadku ruchomej publicznej sieci telefonicznej. 2. Abonenci, przed umieszczeniem ich danych w spisie, są informowani nieodpłatnie o celu spisu lub telefonicznej informacji o numerach, w których ich dane osobowe mogą się znajdować, a także o możliwości wykorzystywania spisu, za pomocą funkcji wyszukiwania dostępnych w jego elektronicznej formie. 3. Zamieszczenie w spisie danych identyfikujących abonenta będącego osobą fizyczną może nastąpić wyłącznie po uprzednim wyrażeniu przez niego zgody na dokonanie tych czynności. 4. Rozszerzenie zakresu danych, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody abonenta. 5. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany udostępnić, na żądanie służb ustawowo powołanych do obsługi wywołań kierowanych na numery alarmowe, informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, poszerzone o będące w jego posiadaniu dane lokalizacyjne abonenta wywołującego połączenie z numerem alarmowym, umożliwiające niezwłoczne podjęcie interwencji. 6. Udostępnianie w spisie lub za pośrednictwem służb informacyjnych danych identyfikujących abonentów innych niż wymienieni w ust. 3 nie może naruszać słusznych interesów tych podmiotów. 7. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany zabezpieczyć spisy wydawane w formie elektronicznej w sposób uniemożliwiający wykorzystanie zawartych w nich danych niezgodnie z przeznaczeniem. 8. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany informować abonenta o przekazaniu jego danych innym przedsiębiorcom, w celu publikacji spisu lub świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych. Art. 170. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest uprawniony do udzielania informacji o numerach abonentów lub powierzenia tej czynności innemu podmiotowi z zachowaniem wszystkich warunków i ograniczeń przewidzianych w przepisach niniejszego rozdziału. Art. 171. 1. Operator publicznej sieci telefonicznej zapewnia użytkownikom końcowym możliwość prezentacji identyfikacji zakończenia sieci, z którego inicjowane jest połączenie, zwanej dalej "prezentacją identyfikacji linii wywołującej", przed dokonaniem połączenia. 2. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej umożliwiającej prezentację identyfikacji linii wywołującej jest obowiązany zapewnić, za pomocą prostych środków: 1) użytkownikowi końcowemu wywołującemu - możliwość wyeliminowania prezentacji identyfikacji linii wywołującej u użytkownika końcowego wywoływanego podczas wywołania i połączenia; 2) abonentowi wywołującemu - możliwość wyeliminowania prezentacji identyfikacji linii wywołującej u użytkownika końcowego wywoływanego podczas wywołania i połączenia lub w sposób trwały u operatora, do którego sieci jest przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług; 3) abonentowi wywoływanemu - możliwość eliminacji dla połączeń przychodzących prezentacji identyfikacji linii wywołującej, o ile będzie to technicznie możliwe, a jeżeli taka prezentacja jest dostępna przed rozpoczęciem połączenia przychodzącego, także możliwość blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika końcowego stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii wywołującej. 3. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej zapewniającej prezentację identyfikacji zakończenia sieci, do której zostało przekierowane połączenie, zwaną dalej "prezentacją identyfikacji linii wywoływanej", jest obowiązany zapewnić abonentowi wywoływanemu możliwość eliminacji, za pomocą prostych środków, prezentacji identyfikacji linii wywoływanej u użytkownika końcowego wywołującego. 4. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej zapewniającej automatyczne przekazywanie wywołań jest obowiązany zapewnić abonentowi możliwość zablokowania, za pomocą prostych środków, automatycznego przekazywania przez osobę trzecią wywołań do urządzenia końcowego tego abonenta. 5. Dostawca usług świadczonych w publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany do poinformowania abonentów, że wykorzystywana przez niego sieć zapewnia prezentację identyfikacji linii wywołującej lub wywoływanej, a także o możliwościach, o których mowa w ust. 2-4. 6. Z tytułu korzystania przez abonenta z możliwości eliminacji lub blokowania, o których mowa w ust. 2-4, nie pobiera się opłat. 7. Eliminacja prezentacji identyfikacji linii wywołującej może być anulowana: 1) na żądanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy, a także uprawnionych podmiotów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach; 2) przez dostawcę usług zapewniającego przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej lub operatora, do którego sieci został przyłączony abonent będący stroną umowy z dostawcą usług zapewniającym przyłączenie do publicznej sieci telefonicznej, na wniosek abonenta, jeżeli wnioskujący uprawdopodobni, że do jego urządzenia końcowego są kierowane połączenia uciążliwe lub zawierające groźby, w celu identyfikacji numerów użytkowników końcowych wywołujących tego abonenta. 8. Operatorzy publicznej sieci telefonicznej są obowiązani do zapewnienia służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy dostępu do identyfikacji linii wywołującej oraz danych dotyczących lokalizacji, bez uprzedniej zgody zainteresowanych abonentów lub użytkowników końcowych, jeżeli jest to konieczne do umożliwienia tym służbom wykonywania ich zadań w możliwie najbardziej efektywny sposób. 9. Dane identyfikujące użytkowników wywołujących, w przypadkach, o których mowa w ust. 7, są rejestrowane przez operatora na żądanie: 1) służb i podmiotów, o których mowa w ust. 7 pkt 1; 2) abonenta, o którym mowa w ust. 7 pkt 2. 10. Dane, o których mowa w ust. 7, pozostają w dyspozycji operatora, który udostępnia je podmiotom, o których mowa w art. 179 ust. 2, wykonującym zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach. 11. Użytkownik końcowy ponoszący koszty połączeń przychodzących nie może otrzymywać danych umożliwiających pełną identyfikację numeru wywołującego. 12. Prezes URTiP na uzasadniony wniosek operatora może, w drodze decyzji, ustalić okres przejściowy na wprowadzenie usługi blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika, stosującego eliminację prezentacji identyfikacji linii wywołującej, o której mowa w ust. 2 pkt 3. O wprowadzeniu okresu przejściowego Prezes URTiP powiadamia Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw finansów publicznych, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu. Art. 172. 1. Zakazane jest używanie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę. 2. Przepis ust. 1 nie narusza zakazów i ograniczeń dotyczących przesyłania niezamówionej informacji handlowej wynikających z odrębnych ustaw. Art. 173. 1. Podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną mogą przechowywać dane informatyczne, a w szczególności pliki tekstowe, w urządzeniach końcowych abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonych do korzystania z tych usług, pod warunkiem że: 1) abonent lub użytkownik końcowy zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób łatwy i zrozumiały, o celu przechowywania danych oraz sposobach korzystania z ich zawartości; 2) abonent lub użytkownik końcowy zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób łatwy i zrozumiały, o sposobie wyrażenia sprzeciwu, który w przyszłości uniemożliwi przechowywanie danych usługodawcy w urządzeniu końcowym abonenta lub użytkownika końcowego; 3) przechowywane dane nie powodują zmian konfiguracyjnych w urządzeniu końcowym abonenta lub użytkownika końcowego lub oprogramowaniu zainstalowanym w tym urządzeniu. 2. Warunków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli: 1) przechowywanie oraz dostęp do danych, o których mowa w ust. 1, są konieczne do wykonania lub ułatwienia transmisji komunikatu za pośrednictwem publicznej sieci; 2) przechowywanie danych, o których mowa w ust. 1, jest niezbędne w celu dostarczania usługi świadczonej drogą elektroniczną, żądanej przez abonenta lub użytkownika końcowego. 3. Podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną mogą instalować oprogramowanie w urządzeniach końcowych abonenta lub użytkownika końcowego przeznaczonych do korzystania z tych usług lub korzystać z tego oprogramowania, pod warunkiem że abonent lub użytkownik końcowy: 1) przed instalacją oprogramowania zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób łatwy i zrozumiały, o celu, w jakim zostanie zainstalowane oprogramowanie, oraz sposobach korzystania przez podmiot świadczący usługi z tego oprogramowania; 2) zostanie poinformowany jednoznacznie, w sposób łatwy i zrozumiały, o sposobie usunięcia oprogramowania z urządzenia końcowego użytkownika lub abonenta; 3) przed instalacją oprogramowania wyrazi zgodę na jego instalację i używanie. Art. 174. Jeżeli przepisy ustawy wymagają wyrażenia zgody przez abonenta lub użytkownika końcowego, zgoda ta: 1) nie może być domniemana lub dorozumiana z oświadczenia woli o innej treści; 2) może być wyrażona drogą elektroniczną, pod warunkiem jej utrwalenia i potwierdzenia przez użytkownika; 3) może być wycofana w każdym czasie, w sposób prosty i wolny od opłat. Art. 175. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych lub operator publicznej sieci telekomunikacyjnej są obowiązani podjąć środki techniczne i organizacyjne w celu zapewnienia bezpieczeństwa przekazu komunikatów w związku ze świadczonymi przez nich usługami. 2. Dostawca usług jest obowiązany do informowania użytkowników, w szczególności w przypadku szczególnego ryzyka naruszenia bezpieczeństwa świadczonych usług, o tym, że stosowane przez niego środki techniczne nie gwarantują bezpieczeństwa przekazu komunikatów, a także o istniejących możliwościach zapewnienia takiego bezpieczeństwa i związanych z tym kosztach. DZIAŁ VIII Obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego Art. 176. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, w celu zapewnienia ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, są obowiązani uwzględniać przy planowaniu, budowie, rozbudowie, eksploatacji lub łączeniu sieci telekomunikacyjnych możliwość wystąpienia sytuacji szczególnych zagrożeń, a w szczególności wprowadzenia stanu nadzwyczajnego. 2. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 2, są obowiązani posiadać aktualny plan działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, zwany dalej "planem", dotyczący w szczególności: 1) wzajemnej współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych; 2) współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych z organami koordynującymi działania ratownicze, służbami ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz podmiotami, o których mowa w art. 177 ust. 1; 3) współpracy przedsiębiorców telekomunikacyjnych z zagranicznymi operatorami telekomunikacyjnymi, a w szczególności państw sąsiadujących; 4) przygotowania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa; 5) zabezpieczania publicznych sieci telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych przed zakłóceniami, skutkami katastrof i klęsk żywiołowych oraz nieuprawnionym dostępem; 6) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwłaszcza dla służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy; 7) zapewnienia połączeń telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych dla podmiotów, o których mowa w art. 177 ust. 1, według określonych priorytetów; 8) sposobu wykonywania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych i osoby eksploatujące urządzenia telekomunikacyjne świadczeń rzeczowych przewidzianych w ustawie; 9) ewidencji i gromadzenia rezerw. 3. Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nakazać przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu uzupełnienie planu lub dostosowanie stanu faktycznego do stanu zgodnego z planem. 4. Minister właściwy do spraw łączności, w drodze rozporządzenia: 1) określi tryb sporządzania, aktualizacji oraz zawartość planu, 2) może określić rodzaje przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi sporządzania planu - mając na uwadze zakres świadczonych usług telekomunikacyjnych, a także wymagania, o których mowa w ust. 2. Art. 177. 1. W sytuacjach szczególnych zagrożeń przedsiębiorcy telekomunikacyjni podejmują niezwłocznie działania określone w planie, utrzymując lub odtwarzając świadczenie usług telekomunikacyjnych, przede wszystkim organom koordynującym działania ratownicze i służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy oraz innym podmiotom realizującym zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, a w następnej kolejności pozostałym użytkownikom. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw łączności, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, określi, w drodze rozporządzenia, kategorie użytkowników oraz priorytety, o których mowa w art. 176 ust. 2 pkt 6 i 7, a także tryb i zasady ustalania kolejności odtwarzania świadczenia usług telekomunikacyjnych, mając na uwadze rodzaje możliwych zagrożeń oraz działań niezbędnych do przeciwdziałania ich skutkom. 3. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do nieodpłatnego udostępniania urządzeń telekomunikacyjnych niezbędnych do przeprowadzenia akcji ratowniczej innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, użytkownikom oraz organom, służbom i podmiotom, o których mowa w ust. 1, z zachowaniem zasady minimalizowania negatywnych skutków takiego udostępniania urządzeń dla ciągłości świadczenia usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się także wobec osób używających radiowych urządzeń nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, wykorzystywanych w służbach radiokomunikacyjnych. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio podczas działań ratunkowych lub łagodzenia skutków katastrof o zasięgu międzynarodowym, co najmniej w zakresie ustalonym umowami międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest stroną. Art. 178. 1. W sytuacji wystąpienia szczególnego zagrożenia Prezes URTiP może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązki dotyczące: 1) utrzymania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym realizacji połączeń telekomunikacyjnych na zasadach preferencyjnych, 2) ograniczenia niektórych, publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, 3) ograniczenia zakresu lub obszaru eksploatacji sieci telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych, używania urządzeń radiowych, z wyłączeniem urządzeń używanych przez podmioty, o których mowa w art. 4, 4) nakazu nieodpłatnego świadczenia, w określonym zakresie, publicznie dostępnych usług telefonicznych z aparatów publicznych - kierując się rozmiarem zagrożenia i potrzebą ograniczenia jego skutków, z zachowaniem zasady minimalizowania negatywnych skutków nałożonych obowiązków dla ciągłości świadczenia usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Decyzja Prezesa URTiP nakładająca na przedsiębiorców telekomunikacyjnych ograniczenia, o których mowa w ust. 1, wydawana jest z urzędu lub na wniosek prokuratora, Komendanta Głównego Policji, komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych lub Szefa Biura Ochrony Rządu. 3. W sytuacji wystąpienia szczególnego zagrożenia organy, o których mowa w ust. 2, mogą podjąć decyzję o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających wykonywanie na określonym obszarze połączeń telefonicznych za pośrednictwem ruchomej publicznej sieci telefonicznej, informując Prezesa URTiP o podjętych działaniach. Art. 179. 1. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni są obowiązani do wykonywania zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w niniejszej ustawie i w przepisach odrębnych. 2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wykonywania zadań i obowiązków w zakresie przygotowania i utrzymywania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, realizowanych na zasadach określonych w planach, decyzjach lub umowach zawartych między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi a uprawnionymi podmiotami. 3. Zadania i obowiązki, o których mowa w ust. 1, dotyczą zapewnienia na koszt przedsiębiorcy telekomunikacyjnego: 1) w szczególności technicznych i organizacyjnych warunków jednoczesnego i wzajemnie niezależnego: a) dostępu do wskazywanych treści przekazów telekomunikacyjnych i posiadanych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego danych, o których mowa w ust. 9, art. 159 ust. 1 i art. 161, danych związanych ze świadczoną usługą telekomunikacyjną, b) utrwalania treści i danych, o których mowa w lit. a - przez uprawnione jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane, uprawnione organy i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefowi Agencji Wywiadu; 2) utrwalania treści i danych, o których mowa w pkt 1 lit. a, na rzecz sądu lub prokuratora. 4. Dostęp, o którym mowa w ust. 3, może być realizowany także za pomocą interfejsów, na zasadach określonych w porozumieniach zawartych przez uprawnione podmioty z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi za zgodą: Ministra Sprawiedliwości, Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, zgodnie z ich właściwością. Porozumienie może określać także współudział stron w kosztach zastosowania interfejsów. 5. Przedsiębiorca telekomunikacyjny zapewnia wykonanie zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3, począwszy od dnia rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej. 6. Prezes URTiP w szczególnie uzasadnionych przypadkach może, na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, odroczyć termin wykonywania zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3. 7. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, który wykonuje działalność telekomunikacyjną za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, może zlecić temu przedsiębiorcy wykonywanie zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3. Zlecenie wykonywania zadań i obowiązków nie zwalnia zlecającego z odpowiedzialności za ich właściwą realizację. 8. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do wskazania Prezesowi URTiP w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy lub z dniem rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych: 1) jednostki organizacyjnej lub osoby mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spełniającej wymagania określone odrębnymi przepisami, uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3; 2) przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, który będzie w jego imieniu realizował zadania i obowiązki, o których mowa w ust. 3. 9. Przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący publicznie dostępne usługi telekomunikacyjne jest obowiązany prowadzić elektroniczny wykaz abonentów, użytkowników lub zakończeń sieci, uwzględniając w nim dane uzyskiwane przy zawarciu umowy. 10. Prezes URTiP przekazuje niezwłocznie informacje, o których mowa w ust. 8, Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefowi Agencji Wywiadu. 11. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do zapewnienia wykonywania zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 3, z chwilą rozpoczęcia świadczenia nowej usługi telekomunikacyjnej. Art. 180. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do niezwłocznego blokowania połączeń telekomunikacyjnych lub przekazów informacji, na żądanie uprawnionych podmiotów, jeżeli połączenia te mogą zagrażać obronności, bezpieczeństwu państwa oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, albo do umożliwienia dokonania takiej blokady przez te podmioty. 2. Operator ruchomej publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany do: 1) uniemożliwienia użytkowania w jego sieci skradzionych telekomunikacyjnych urządzeń końcowych; 2) przekazywania informacji identyfikujących skradzione telekomunikacyjne urządzenia końcowe innym operatorom ruchomych publicznych sieci telefonicznych w celu realizacji przez nich czynności, o których mowa w pkt 1. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2, dokonywane są przez operatora w terminie 1 dnia roboczego od dnia przedstawienia przez abonenta poświadczenia zgłoszenia kradzieży telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, numeru identyfikacyjnego tego urządzenia i dowodu jego nabycia lub innych danych jednoznacznie identyfikujących właściciela tego urządzenia. W przypadku uzyskania informacji identyfikujących skradzione urządzenia od innego operatora, termin 1 dnia roboczego liczy się od tej daty. Art. 181. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania i sposób wypełniania zadań i obowiązków, o których mowa w art. 179 ust. 3, z wyłączeniem spraw uregulowanych w art. 242 Kodeksu postępowania karnego, kierując się zasadą osiągania celu przy jak najniższych nakładach; 2) warunki, jakie muszą być spełnione dla udzielenia odroczenia, o którym mowa w art. 179 ust. 6, termin złożenia wniosku oraz maksymalny termin odroczenia, kierując się potrzebą wykonywania zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego; 3) rodzaje działalności telekomunikacyjnej lub rodzaje przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi wykonywania zadań, o których mowa w art. 179 ust. 3, kierując się zakresem i rodzajem wykonywanych usług telekomunikacyjnych lub wielkością sieci telekomunikacyjnych. Art. 182. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne i eksploatacyjne dla interfejsów umożliwiających wykonywanie zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, o których mowa w art. 179 ust. 3, kierując się wymaganiami europejskich organizacji normalizacyjnych, a w przypadku braku takich wymagań - wymaganiami innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem. DZIAŁ IX Opłaty telekomunikacyjne Art. 183. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza roczną opłatę telekomunikacyjną związaną z realizacją zadań w zakresie telekomunikacji przez organy administracji, o których mowa w art. 189, w tym z: 1) prowadzeniem rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych; 2) wydawaniem decyzji administracyjnych, z wyłączeniem decyzji, za które odrębne przepisy przewidują pobieranie opłat; 3) badaniem, weryfikacją i kontrolą rynków właściwych wyrobów i usług telekomunikacyjnych; 4) rozstrzyganiem sporów między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi; 5) współpracą z instytucjami wspólnotowymi i międzynarodowymi w zakresie wynikającym z przepisów obowiązującego prawa krajowego i wspólnotowego oraz zawartych umów międzynarodowych, a także pozostałymi zadaniami związanymi z funkcjonowaniem URTiP i ministra właściwego do spraw łączności, z wyłączeniem prowadzenia gospodarki zasobami numeracji i częstotliwości. 2. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 0,05 % rocznych przychodów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej, uzyskanych w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna. 3. Przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza opłatę, o której mowa w ust. 1, po upływie 2 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia tej działalności. 4. Opłatę, o której mowa w ust. 1, uiszcza przedsiębiorca telekomunikacyjny, którego przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej osiągnięte w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna, przekroczyły kwotę 4 milionów złotych. 5. Minister właściwy do spraw łączności przekazuje Prezesowi URTiP, w terminie 3 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, zestawienie kosztów związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, poniesionych w roku poprzednim. 6. Prezes URTiP publikuje corocznie w Biuletynie URTiP, w terminie 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, zestawienie kosztów związanych z wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, poniesionych w roku poprzednim oraz sumę wpływów z rocznej opłaty telekomunikacyjnej pobranej w roku poprzednim. 7. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, sposób ustalania, terminy i sposób uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1, kierując się: 1) wysokością wydatków Prezesa URTiP i ministra właściwego do spraw łączności, związanych z wykonywaniem ich zadań w zakresie telekomunikacji, o których mowa w ust. 1, przyjętych w ustawie budżetowej na rok poprzedzający rok, za który opłata ta jest należna; 2) wysokością przychodów przedsiębiorców telekomunikacyjnych z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej w roku poprzedzającym o 2 lata rok, za który opłata ta jest należna; 3) potrzebą wyrównania wysokości wpływów z tej opłaty w roku poprzednim i wysokości kosztów, o których mowa w ust. 6. Art. 184. 1. Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów numeracji w przydziale numeracji, uiszcza roczne opłaty za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż: 1) za numer abonencki - 0,35 złotego; 2) za wyróżnik AB sieci telekomunikacyjnej przyznany podmiotowi wykonującemu działalność telekomunikacyjną - 180.000 złotych; 3) za wyróżnik ruchomej publicznej sieci telefonicznej (PLMN) - 1.800.000 złotych; 4) za numer dostępu do sieci (NDS) - 60.000 złotych; 5) za numer 118CDU - 60.000 złotych; 6) za numer dostępu do sieci teleinformatycznej (NDSI) - 550 złotych; 7) za numer strefowy abonenckich usług specjalnych za każdą strefę numeracyjną, w której przysługuje prawo do wykorzystywania numeru - 1.600 zł; za numery alarmowe, z którymi połączenia są bezpłatne dla abonentów, opłata nie jest pobierana; 8) za krajowy numer sieci inteligentnej - 28 złotych; 9) za numer DNIC+PNIC w sieci transmisji danych z komutacją pakietów - 36.000 złotych; 10) za numer punktu sygnalizacyjnego - 12.000 złotych; 11) za numer zamkniętej grupy użytkowników (CUG) za każde osiem numerów CUG - 55 złotych; 12) za kod sieci ruchomej (MNC) - 1.200 złotych; 13) za kod sieci ATM - 1.200 złotych. 3. Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji ustaje nie później niż z upływem 30 dni od daty złożenia wniosku o cofnięcie przydziału tej numeracji. 4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze kwoty określone w ust. 2, warunki wykorzystania zasobów numeracji, kierując się kosztami prowadzenia gospodarki zasobami numeracji, a także potrzebą zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów numeracji. Art. 185. 1. Podmiot, który uzyskał prawo do dysponowania częstotliwością w rezerwacji częstotliwości, uiszcza roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością. 2. Opłata, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu świadczącego usługę innemu podmiotowi z wykorzystaniem częstotliwości będącej w dyspozycji tego podmiotu na podstawie rezerwacji częstotliwości, o której mowa w art. 114 ust. 2 pkt 2. 3. Podmiot nieposiadający rezerwacji częstotliwości, który uzyskał prawo do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu, uiszcza roczną opłatę, o której mowa w ust. 1. 4. Podmiot, na rzecz którego dokonano rezerwacji częstotliwości w drodze postępowania, o którym mowa w art. 116, uiszcza jednorazową opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości w kwocie zadeklarowanej w tym postępowaniu, nie niższej niż 50 % opłaty rocznej za prawo do dysponowania częstotliwością ustalonej zgodnie z warunkami podanymi w rezerwacji częstotliwości. 5. Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż: 1) w radiokomunikacji ruchomej lądowej: a) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w sieci telekomunikacyjnej - 24.000 złotych, b) za prawo do dysponowania jednym dupleksowym kanałem radiowym w publicznej sieci telefonii ruchomej o strukturze komórkowej - 3.000.000 złotych; 2) w radiokomunikacji stałej lądowej: a) w zakresie częstotliwości poniżej 30 MHz, za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym o szerokości 4 kHz - 8.000 złotych, b) dla systemów typu punkt - punkt (PP): - za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w jednym przęśle linii radiowej - 400.000 złotych, - za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w liniach radiowych przewoźnych, w przypadku linii służących do łączności awaryjnej lub tymczasowej - 100.000 złotych, i w pozostałych przypadkach - 300.000 złotych, c) dla systemów typu punkt - wiele punktów (PMP) za prawo do dysponowania częstotliwością na obszarze każdej gminy, za każdy 1 MHz wykorzystywanego widma częstotliwości - 250 złotych, d) dla systemów radiowych dostępu abonenckiego (SRDA): - za prawo do dysponowania częstotliwością w łączu RSŁA - 200 złotych, - za prawo do dysponowania częstotliwością dla każdej sieci w standardzie DECT lub CT2 - 1.200 złotych, - za prawo do dysponowania częstotliwością, na obszarze każdej gminy, dla pozostałych systemów radiowego dostępu abonenckiego za każdy 1 MHz pasma - 200 złotych, e) dla systemów według pozwoleń, o których mowa w art. 227 ust. 2 oraz według pozwoleń, które będą wydawane przez URTiP do dnia 31 grudnia 2004 r.: - za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową lub przekaźnikową w liniach radiowych typu punkt - wiele punktów (PMP), stosowanych w stacjonarnych sieciach o strukturze komórkowej, za każdy 1 MHz wykorzystywanego widma częstotliwości - 800 złotych, - za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową lub przekaźnikową pracującą w systemach radiowego dostępu abonenckiego z rozproszeniem widma (SS), za każdy 1 MHz wykorzystywanego pasma - 800 złotych; 3) w radiokomunikacji satelitarnej: a) za prawo do dysponowania częstotliwością przez każdą stałą naziemną stację satelitarną pracującą w służbie stałej satelitarnej - 14.500 złotych, b) za prawo do dysponowania częstotliwością w służbie stałej satelitarnej służącej do dosyłania sygnałów radiodyfuzyjnych w relacji Ziemia - satelita, wykonywanej za pomocą jednej stałej naziemnej stacji satelitarnej, za każde 10 kHz wykorzystywanego widma częstotliwości - 130 złotych, c) za prawo do dysponowania częstotliwością w służbie radiokomunikacyjnej satelitarnej, przez jedną naziemną stację satelitarną pracującą w sieci typu VSAT: - dla stacji centralnej zarządzającej siecią stacji końcowych oraz stacji końcowej pełniącej funkcje sterujące siecią, za każdy 1 kHz widma wykorzystywanych częstotliwości - 130 złotych, - dla stacji końcowej zwykłej - 130 złotych, d) za prawo do dysponowania częstotliwością przez jedną stałą naziemną stację satelitarną używaną przez jednostkę budżetową wyłącznie do celów szkoleniowych - 2.400 złotych; 4) w radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej oraz w służbie radiokomunikacji lotniczej: a) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w radiokomunikacji lotniczej w zakresie częstotliwości 117,975-137,000 MHz przez jedną stację lotniskową w relacji Ziemia - statek powietrzny - 1.000 złotych, b) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością w systemach radionawigacji i radiolokacji - 600 złotych, c) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym o szerokości 30,3 kHz przez naziemną stację pracującą w systemie telefonii publicznej dla pasażerów (TFTS) - 1.200 złotych, d) za prawo do dysponowania częstotliwością w radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej przez każdą stację nadbrzeżną w relacji brzeg - statek: - za jeden kanał w paśmie morskim ultrakrótkofalowym VHF - 1.000 złotych, - za jedno pasmo poza pasmem morskim ultrakrótkofalowym VHF - 6.000 złotych, e) za prawo do dysponowania jednym kanałem radiowym w radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej w paśmie ultrakrótkofalowym VHF przez każdą stację przewoźną lub przenośną w relacji brzeg - statek niepracującą na podstawie pozwolenia statkowego - 800 złotych; 5) w radiofonii: a) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację radiofoniczną w zakresie fal ultrakrótkich UKF FM (87,5-108 MHz) - 44.000 złotych, b) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację radiofoniczną w zakresie fal długich (30-300 kHz) - 20.000 złotych, c) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację radiofoniczną w zakresie fal średnich (300-3.000 kHz) - 4.000 złotych, d) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację radiofoniczną w zakresie fal krótkich (3-30 MHz) - 8.000 złotych, e) za prawo do dysponowania jedną częstotliwością przez jedną stację radiofoniczną pracującą zgodnie ze standardem naziemnej radiofonii cyfrowej T-DAB - 2.400 złotych; 6) w telewizji: a) za prawo do dysponowania jednym kanałem telewizyjnym przez jedną stację telewizyjną analogową - 99.000 złotych, b) za prawo do dysponowania jednym kanałem telewizyjnym przez jedną stację telewizyjną pracującą zgodnie ze standardem naziemnej telewizji cyfrowej DVB-T - 4.800 złotych. 6. Limity opłat, o których mowa w ust. 5, obniża się do 50 % w przypadku: 1) radiofonicznych i telewizyjnych stacji nadawczych, z wyjątkiem stacji o mocy promieniowania powyżej 0,1 kW, zlokalizowanych na obszarach administracyjnych miast liczących powyżej 100.000 mieszkańców lub na obszarach do 20 km od środka obszaru administracyjnego miast liczących ponad 100.000 mieszkańców; 2) nadawczych i nadawczo-odbiorczych stacji radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem zlokalizowanych na obszarach administracyjnych miast liczących powyżej 100.000 mieszkańców; 3) radiokomunikacji lądowej przeznaczonych wyłącznie do świadczenia doraźnej pomocy przy ratowaniu życia i zdrowia ludzkiego przez jednostki służby zdrowia; 4) prowadzenia akcji przez jednostki organizacyjne, których statutowym obowiązkiem jest planowanie, prowadzenie i uczestnictwo w akcjach zapobiegania i łagodzenia skutków klęsk żywiołowych i katastrof; 5) operatorów ogólnokrajowych sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej o jednolitej strukturze działania na obszarze kraju; 6) przeprowadzania badań, eksperymentów oraz dla zapewnienia okazjonalnego przekazu informacji. 7. Nie pobiera się opłat za prawo do dysponowania częstotliwością: 1) w służbie radiokomunikacyjnej morskiej w morskim paśmie VHF: a) w kanale 16 (156,800 MHz), b) w kanale 70 (156,525 MHz); 2) w służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej - przez jednostki pływające, w relacji łączności statek - brzeg i statek - statek; 3) w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej: a) za częstotliwości alarmowe: 121,5 MHz, 123,1 MHz, 243 MHz, b) przez statki powietrzne, w relacji łączności statek powietrzny - Ziemia i statek powietrzny - statek powietrzny; 4) w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej w zakresach częstotliwości przydzielonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości: a) dla służby amatorskiej, b) w paśmie obywatelskim CB - (26,960-27,410 MHz). 8. Podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8, wnoszą opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością. Opłata za prawo do dysponowania częstotliwością przez jednostki sił zbrojnych państw obcych, przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych przepisów, zawarta jest w opłacie ryczałtowej za prawo do dysponowania częstotliwością, wnoszonej przez Ministra Obrony Narodowej. 9. Obowiązek uiszczania opłat za prawo do dysponowania częstotliwością ustaje nie później niż z upływem 30 dni od dnia złożenia wniosku o rezygnację z prawa do wykorzystywania częstotliwości albo z prawa do dysponowania nią w rezerwacji. 10. W przypadku utraty prawa do dysponowania częstotliwością wskutek cofnięcia rezerwacji częstotliwości, uiszczone opłaty nie podlegają zwrotowi. 11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, oraz terminy i sposób ich uiszczania, mając na uwadze kwoty określone w ust. 5, warunki wykorzystywania częstotliwości, oraz koszty prowadzenia gospodarki częstotliwościami, a także potrzebę zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów częstotliwości. 12. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 8, z uwzględnieniem specyfiki wykorzystywania częstotliwości przez podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5, 7 i 8. Art. 186. Opłaty, o których mowa w art. 183-185, są pobierane przez URTiP i stanowią dochód budżetu państwa. Art. 187. Do opłat, o których mowa w art. 183-185, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym. Art. 188. W razie opóźnienia w uiszczaniu opłat, o których mowa w art. 183-185, naliczane są odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 8)). DZIAŁ X Administracja łączności i postępowanie kontrolne Rozdział 1 Organy administracji łączności Art. 189. 1. Organami administracji łączności są minister właściwy do spraw łączności i Prezes URTiP. 2. Organy administracji łączności prowadzą politykę regulacyjną, mając na celu w szczególności: 1) wspieranie konkurencji w zakresie dostarczania sieci telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym: a) zapewnienie użytkownikom, także użytkownikom niepełnosprawnym, osiągania maksymalnych korzyści w zakresie cen oraz różnorodności i jakości usług, b) zapobieganie zniekształcaniu lub ograniczaniu konkurencji (na rynku telekomunikacyjnym), c) efektywne inwestowanie w dziedzinie infrastruktury oraz promocję technologii innowacyjnych, d) wspieranie skutecznego wykorzystania oraz zarządzania częstotliwościami i numeracją; 2) wspieranie rozwoju rynku wewnętrznego, w tym: a) usuwanie istniejących barier rynkowych w zakresie działalności telekomunikacyjnej, b) wspieranie tworzenia i rozwoju transeuropejskich sieci oraz interoperacyjności usług ogólnoeuropejskich, c) zapewnienie równego traktowania (niedyskryminacji w traktowaniu) przedsiębiorców telekomunikacyjnych, d) współpracę z innymi organami regulacyjnymi państw członkowskich i Komisją Europejską, w celu spójnego wdrażania i stosowania przepisów; 3) promocję interesów obywateli Unii Europejskiej, w tym: a) zapewnienie wszystkim obywatelom dostępu do usługi powszechnej, b) zapewnienie ochrony konsumenta w ich relacjach z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, w szczególności ustanawiając proste i niedrogie procedury rozwiązywania sporów przed organem niezależnym od stron występujących w danym sporze, c) przyczynianie się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony danych osobowych, d) udostępnianie informacji dotyczących ustanawiania cen i warunków użytkowania publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, e) identyfikację potrzeb określonych grup społecznych, w szczególności użytkowników niepełnosprawnych, f) zapewnienie integralności i bezpieczeństwa publicznej sieci telekomunikacyjnej; 4) realizację polityki w zakresie promowania różnorodności kulturowej i językowej, jak również pluralizmu mediów; 5) zagwarantowanie neutralności technologicznej przyjmowanych norm prawnych. Art. 190. 1. Prezes URTiP jest organem regulacyjnym w dziedzinie rynku usług telekomunikacyjnych i pocztowych. 2. Prezes URTiP jest organem wyspecjalizowanym w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, w zakresie aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych. 3. Prezes URTiP jest centralnym organem administracji rządowej. 4. Prezesa URTiP powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw łączności. Prezesa URTiP odwołuje Prezes Rady Ministrów. Kadencja Prezesa URTiP trwa pięć lat. 5. Na Prezesa URTiP oraz jego zastępcę może być powołana osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie, stale zamieszkująca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadająca wykształcenie wyższe oraz doświadczenie w zakresie działalności telekomunikacyjnej lub pocztowej. 6. Prezes URTiP może być odwołany przed upływem okresu, na który został powołany, wyłącznie w przypadku: 1) rażącego naruszenia ustawy; 2) orzeczenia o zakazie zajmowania kierowniczych stanowisk lub pełnienia funkcji związanych ze szczególną odpowiedzialnością w organach państwa; 3) popełnienia przestępstwa z winy umyślnej ściganego z urzędu, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu; 4) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań; 5) złożenia rezygnacji. 7. W przypadku odwołania Prezesa URTiP przed upływem kadencji Prezes Rady Ministrów powołuje jego następcę na czas do końca kadencji. 8. Minister właściwy do spraw łączności, na wniosek Prezesa URTiP, powołuje zastępców Prezesa URTiP do spraw telekomunikacyjnych i pocztowych. Zastępcy Prezesa URTiP są odwoływani przez ministra właściwego do spraw łączności. 9. Prezes URTiP jest organem egzekucyjnym w zakresie administracyjnej egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym. Art. 191. 1. Prezes URTiP wydaje Dziennik Urzędowy Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. 2. W dzienniku urzędowym, o którym mowa w ust. 1, ogłasza się w szczególności: 1) zarządzenia; 2) uchwały i opinie Rady Telekomunikacji i Rady Usług Pocztowych; 3) przepisy międzynarodowe; 4) ogłoszenia, obwieszczenia i komunikaty. Art. 192. 1. Do zakresu działania Prezesa URTiP należy w szczególności: 1) wykonywanie, przewidzianych ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie, zadań z zakresu regulacji i kontroli rynków usług telekomunikacyjnych, gospodarki w zakresie zasobów częstotliwości, zasobów orbitalnych i zasobów numeracji oraz kontroli spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej; 2) wykonywanie zadań z zakresu regulacji działalności pocztowej, określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959); 3) opracowywanie wskazanych przez ministra właściwego do spraw łączności projektów aktów prawnych w zakresie łączności; 4) analiza i ocena funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych i pocztowych; 5) podejmowanie interwencji w sprawach dotyczących funkcjonowania rynku usług telekomunikacyjnych i pocztowych oraz rynku aparatury, w tym rynku urządzeń telekomunikacyjnych, z własnej inicjatywy lub wniesionych przez zainteresowane podmioty, w szczególności użytkowników i przedsiębiorców telekomunikacyjnych, w tym podejmowanie decyzji w tych sprawach w zakresie określonym niniejszą ustawą; 6) rozstrzyganie sporów między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi w zakresie właściwości Prezesa URTiP; 7) rozstrzyganie w sprawach uprawnień zawodowych w dziedzinie telekomunikacji, określonych w przepisach odrębnych; 8) tworzenie warunków dla rozwoju krajowych służb radiokomunikacyjnych przez zapewnianie Rzeczypospolitej Polskiej niezbędnych przydziałów częstotliwości oraz dostępu do zasobów orbitalnych; 9) wykonywanie obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego; 10) prowadzenie rejestrów w zakresie ujętym w ustawie; 11) koordynacja rezerwacji częstotliwości w zakresach częstotliwości przeznaczonych dla podmiotów, o których mowa w art. 4, w szczególności w zakresach częstotliwości przez nich zwalnianych lub dla nich nowo udostępnianych albo współwykorzystywanych z innymi użytkownikami; 12) inicjowanie oraz wspieranie badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych w zakresie łączności; 13) współpraca z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami telekomunikacyjnymi i pocztowymi oraz właściwymi organami innych państw, w zakresie jego właściwości; 14) współpraca z Prezesem UOKiK w sprawach dotyczących przestrzegania praw podmiotów korzystających z usług pocztowych i telekomunikacyjnych, przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję oraz antykonkurencyjnym koncentracjom operatorów pocztowych, przedsiębiorców telekomunikacyjnych i ich związków; 15) współpraca z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji w zakresie określonym ustawą i przepisami odrębnymi; 16) wykonywanie zadań w sprawach międzynarodowej i wspólnotowej polityki telekomunikacyjnej z upoważnienia ministra właściwego do spraw łączności; 17) współpraca z Komisją Europejską i instytucjami wspólnotowymi oraz organami regulacyjnymi innych państw członkowskich; 18) przedstawianie Komisji Europejskiej i organom regulacyjnym innych państw informacji z zakresu telekomunikacji, w tym wykonywanie obowiązków notyfikacyjnych, obejmujących przekazywanie treści postanowień, o których mowa w art. 23 ust. 3, oraz informacje o przedsiębiorcach telekomunikacyjnych, którzy zostali uznani za posiadających znaczącą pozycję rynkową, świadczących usługę powszechną i realizujących połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz nałożonych na nich obowiązkach; 19) przeprowadzanie konsultacji środowiskowych z zainteresowanymi podmiotami, w szczególności z operatorami, dostawcami usług, użytkownikami, konsumentami oraz producentami, w sprawach związanych z zasięgiem, dostępnością oraz jakością usług telekomunikacyjnych; 20) przedstawianie Komisji Europejskiej informacji z zakresu poczty, w tym danych dotyczących operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe, informacji o sposobie udostępniania korzystającym z powszechnych usług pocztowych szczegółowych i aktualnych informacji dotyczących charakteru oferowanych usług, warunków dostępu, cen i wskaźników terminowości doręczeń, informacji o systemie rachunku kosztów stosowanym przez operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe, a na żądanie Komisji Europejskiej - informacji o przyjętych wskaźnikach terminowości doręczeń dla powszechnych usług pocztowych w obrocie krajowym. 2. Prezes URTiP składa ministrowi właściwemu do spraw łączności coroczne, pisemne sprawozdanie ze swojej działalności za rok poprzedni, w terminie do dnia 30 kwietnia, oraz przekazuje informacje o swojej działalności na żądanie tego ministra. 3. Na podstawie informacji uzyskanych od przedsiębiorców telekomunikacyjnych Prezes URTiP w terminie do dnia 30 kwietnia ogłasza raport o stanie rynku telekomunikacyjnego za rok ubiegły, uwzględniający działania na rzecz ochrony interesów użytkowników telekomunikacyjnych, oraz przedstawia cele działalności regulacyjnej w danym roku. Raport publikuje się w Biuletynie URTiP i zamieszcza na stronach internetowych URTiP. Art. 193. 1. Prezes URTiP wykonuje zadania przy pomocy URTiP. 2. URTiP prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych dla jednostek budżetowych. 3. Minister właściwy do spraw łączności, w drodze zarządzenia, nadaje statut URTiP, określając jego komórki organizacyjne. Art. 194. 1. W skład URTiP wchodzą oddziały okręgowe URTiP. 2. Statut URTiP określa siedziby oddziałów okręgowych URTiP, ich właściwość rzeczową oraz miejscową, z uwzględnieniem zasadniczego podziału terytorialnego państwa. 3. Oddziałem okręgowym URTiP kieruje dyrektor oddziału okręgowego URTiP. 4. Dyrektorów oddziałów okręgowych URTiP powołuje i odwołuje Prezes URTiP. Art. 195. 1. Przy Prezesie URTiP działa Rada Telekomunikacji jako organ opiniodawczo-doradczy Prezesa URTiP w sprawach działalności telekomunikacyjnej, gospodarki częstotliwościowej oraz spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej. 2. Rada Telekomunikacji wyraża opinie w sprawach wniesionych przez ministra właściwego do spraw łączności oraz przez Prezesa URTiP. Rada może z własnej inicjatywy przedstawiać opinie w sprawach należących do zadań Prezesa URTiP, z wyłączeniem spraw dotyczących wykonywania przez Prezesa URTiP obowiązków na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego. 3. Prezes URTiP zasięga opinii Rady Telekomunikacji w sprawach związanych z: 1) zapewnianiem dostępu do usługi powszechnej; 2) jakością świadczenia usługi powszechnej; 3) określaniem zasad łączenia sieci telekomunikacyjnych oraz związanej z tym współpracy operatorów. 4. W skład Rady Telekomunikacji wchodzi 15 członków, których powołuje minister właściwy do spraw łączności, na wniosek Prezesa URTiP. Członkowie Rady Telekomunikacji są odwoływani przez ministra właściwego do spraw łączności. 5. Minister właściwy do spraw łączności powołuje w skład Rady Telekomunikacji: 1) swojego przedstawiciela oraz po jednym przedstawicielu Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Przewodniczącego KRRiT, Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Prezesa UOKiK, zgłoszonym przez te organy; 2) osoby wyróżniające się wiedzą i doświadczeniem w sprawach będących przedmiotem działalności Rady, w tym zgłoszone przez organizacje środowiskowe, placówki naukowe, jednostki badawcze, a także organizacje reprezentujące operatorów, użytkowników, podmioty udostępniające usługi telekomunikacyjne, producentów lub dostawców urządzeń telekomunikacyjnych oraz podmioty związane z budownictwem telekomunikacyjnym. 6. Przewodniczącego Rady Telekomunikacji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw łączności spośród członków Rady Telekomunikacji, na wniosek Prezesa URTiP. 7. Kadencja Rady Telekomunikacji upływa z upływem kadencji Prezesa URTiP. Art. 196. 1. Organizację i tryb pracy Rady Telekomunikacji określa regulamin pracy uchwalony przez Radę. 2. Obsługę Rady Telekomunikacji zapewnia Prezes URTiP. 3. Za udział w pracach Rady Telekomunikacji jej członkowie otrzymują wynagrodzenie, a także zwrot kosztów według zasad obowiązujących przy ustalaniu należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej. 4. Pracodawca jest obowiązany zwalniać pracownika od pracy do wykonywania zadań członka Rady Telekomunikacji. 5. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia za udział w pracach Rady Telekomunikacji, biorąc w szczególności pod uwagę zakres obowiązków członków Rady. Art. 197. 1. Przy Prezesie URTiP działa Rada Usług Pocztowych, zwana dalej "Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy Prezesa URTiP w sprawach usług pocztowych. 2. Rada wyraża opinie w sprawach wniesionych przez ministra właściwego do spraw łączności oraz przez Prezesa URTiP. Rada może z własnej inicjatywy przedstawiać opinie w sprawach należących do zadań Prezesa URTiP, z wyłączeniem spraw dotyczących wykonywania przez Prezesa URTiP obowiązków na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego. 3. W skład Rady wchodzi 9 członków, których powołuje minister właściwy do spraw łączności, na wniosek Prezesa URTiP. Członkowie Rady są odwoływani przez ministra właściwego do spraw łączności. 4. Minister właściwy do spraw łączności powołuje w skład Rady: 1) swojego przedstawiciela oraz po jednym przedstawicielu Prezesa UOKiK i operatora publicznego, przez nich zgłoszonym; 2) osoby wyróżniające się wiedzą i doświadczeniem w zakresie działalności pocztowej, spośród kandydatów zgłoszonych przez organizacje reprezentujące operatorów lub podmioty korzystające z usług pocztowych, organizacje środowiskowe, jednostki badawcze, placówki naukowe, a także inne organizacje związane z działalnością pocztową. 5. Minister właściwy do spraw łączności powołuje i odwołuje Przewodniczącego Rady. Powołanie następuje spośród członków Rady, na wniosek Prezesa URTiP. 6. Kadencja Rady upływa wraz z upływem kadencji Prezesa URTiP. 7. Do Rady stosuje się odpowiednio art. 196 ust. 1-4. 8. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia za udział w pracach Rady, biorąc w szczególności pod uwagę zakres obowiązków jej członków. Art. 198. 1. Prezes URTiP wydaje Biuletyn URTiP. 2. W Biuletynie URTiP zamieszcza wymagane ustawą informacje i rozstrzygnięcia, w tym: 1) zalecenia dotyczące stosowania norm lub wymagań technicznych; 2) roczne raporty o jakości usługi powszechnej świadczonej przez przedsiębiorców wyznaczonych; 3) roczne raporty o stanie rynku telekomunikacyjnego i ochronie interesów użytkowników telekomunikacji; 4) dane dotyczące wyników kalkulacji kosztów stosowanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, na których został nałożony taki obowiązek; 5) sprawozdania oraz wyniki kalkulacji kosztów, wraz z raportem określającym ich zgodność z określonymi zasadami przygotowanymi przez podmiot przeprowadzający badanie; 6) wykaz przedsiębiorców telekomunikacyjnych o znaczącej pozycji rynkowej oraz decyzje, w których zostały nałożone na nich obowiązki; 7) informacje dotyczące praw i obowiązków abonentów publicznie dostępnych usług telefonicznych, w tym usługi powszechnej; 8) informacje i ogłoszenia dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej i wykorzystania zasobów częstotliwości; 9) publikacje popularyzujące zagadnienia z zakresu łączności. Rozdział 2 Postępowanie kontrolne i pokontrolne Art. 199. 1. Prezes URTiP jest uprawniony do kontroli przestrzegania przepisów, decyzji oraz postanowień z zakresu telekomunikacji, gospodarki częstotliwościami lub spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej. 2. Prezes URTiP jest uprawniony do kontroli znajdującej się w obrocie aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej pracownika URTiP, kierując się koniecznością określenia zakresu danych zamieszczonych w legitymacji oraz okresu jej ważności. Art. 200. 1. Pracownikom URTiP przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia, prawo: 1) dostępu do materiałów, dokumentów oraz innych danych niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, a także sporządzania ich kopii; 2) wstępu do wszystkich obiektów i nieruchomości oraz pomieszczeń kontrolowanej jednostki; 3) prowadzenia oględzin kontrolowanych sieci telekomunikacyjnych i aparatury; 4) zabezpieczenia przed dalszym używaniem lub przyjęcia do depozytu urządzeń radiowych używanych bez wymaganego pozwolenia lub obsługiwanych przez nieuprawnioną osobę; 5) czasowego zajęcia aparatury w trybie, o którym mowa w art. 204, w celu przeprowadzenia badań prowadzących do ustalenia przyczyn zakłóceń; 6) nieodpłatnego pobierania próbek wprowadzonej do obrotu aparatury, w tym telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i urządzeń radiowych, w celu przeprowadzenia badań w zakresie spełniania przez tę aparaturę zasadniczych wymagań; 7) wykonywania czynności kontrolno-pomiarowych, badań sieci telekomunikacyjnych, urządzeń telekomunikacyjnych oraz innej aparatury, a także kontroli jakości świadczonych usług telekomunikacyjnych. 2. Kierownicy kontrolowanych jednostek są obowiązani udzielać pracownikom URTiP, o których mowa w ust. 1, wszelkich potrzebnych informacji oraz zapewnić im: 1) warunki sprawnego przeprowadzenia kontroli; 2) dostęp do materiałów, dokumentów, danych urządzeń, aparatury i sieci, o których mowa w ust. 1; 3) wstęp do obiektów, nieruchomości i pomieszczeń, o których mowa w ust. 1; 4) nieodpłatne udostępnienie podlegających kontroli sieci telekomunikacyjnych, urządzeń telekomunikacyjnych oraz innej aparatury, w celu przeprowadzenia badań. 3. Do kontrolowanych osób fizycznych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 pkt 1 i 2. 4. Do pobierania i badania próbek aparatury w zakresie spełniania przez nią zasadniczych wymagań stosuje się odpowiednio przepisy art. 27-31 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm. 9)). 5. Prezes URTiP może prowadzić kontrolę we współpracy z innymi państwowymi organami kontrolnymi. 6. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzone w sposób zdalny. Wyniki pomiarów wykonanych zdalnie powinny zawierać dane umożliwiające identyfikację urządzeń kontrolnych. Do kontroli wykonanej zdalnie przepisu ust. 8 nie stosuje się. 7. Z kontroli sporządza się protokół podpisany przez pracownika przeprowadzającego kontrolę. 8. Protokół, o którym mowa w ust. 7, podpisuje także kierownik kontrolowanej jednostki lub osoba przez niego upoważniona albo kontrolowana osoba fizyczna. 9. Do czynności kontrolnych oraz badań, o których mowa w ust. 1-5, stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych oraz o tajemnicy telekomunikacyjnej. Art. 201. 1. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w art. 199, stwierdzono, że przedsiębiorca telekomunikacyjny lub podmiot posiadający rezerwacje częstotliwości lub przydział numeracji, zwany dalej "podmiotem kontrolowanym", nie wypełnia odnoszących się do niego obowiązków wynikających z ustawy lub decyzji wydanej przez Prezesa URTiP, Prezes URTiP wydaje zalecenia pokontrolne, w których wzywa podmiot kontrolowany do usunięcia nieprawidłowości lub udzielenia wyjaśnień. Usunięcie nieprawidłowości lub udzielenie wyjaśnień powinno nastąpić w terminie 30 dni od dnia doręczenia zaleceń pokontrolnych przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu. 2. W zaleceniach pokontrolnych, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP może określić inny termin udzielenia wyjaśnień lub usunięcia nieprawidłowości. Termin określony w wezwaniu może być krótszy niż 30 dni jedynie w przypadku, gdy podmiot kontrolowany, do którego odnosi się wezwanie, wyraził na to zgodę lub naruszenia wskazane w zaleceniach pokontrolnych powtarzały się w przeszłości. 3. Jeżeli po upływie 30 dni od dnia doręczenia zaleceń pokontrolnych lub po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, podmiot kontrolowany nie usunie wskazanych nieprawidłowości lub udzielone wyjaśnienia okażą się niewystarczające, Prezes URTiP wydaje decyzję, w której nakazuje usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości oraz może: 1) wskazać środki, jakie powinien zastosować podmiot kontrolowany, w celu usunięcia nieprawidłowości; 2) określić termin, w którym ma nastąpić usunięcie nieprawidłowości; 3) nałożyć karę, o której mowa w art. 209. 4. Jeżeli nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1, występowały w przeszłości i mają poważny charakter, a podmiot kontrolowany nie zastosował się do decyzji, o której mowa w ust. 3, Prezes URTiP może, w drodze decyzji, zakazać podmiotowi kontrolowanemu wykonywania działalności telekomunikacyjnej, zmienić lub cofnąć rezerwację częstotliwości, zasobów orbitalnych lub przydział numeracji. Jeżeli decyzja odnosi się do działalności polegającej na dokonywaniu transmisji radiowych, telewizyjnych, dostarczaniu systemów dostępu warunkowego lub elektronicznych przewodników po programach, Prezes URTiP wydaje ją w porozumieniu z Przewodniczącym KRRiT. 5. Prezes URTiP może wydać decyzję, o której mowa w ust. 4, jeżeli działalność telekomunikacyjna mogłaby zagrozić obronności, bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. 6. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 5, Prezes URTiP zasięga opinii Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu, w zakresie ich właściwości. Jeżeli uzasadnienie do opinii tych organów zawiera informacje stanowiące tajemnicę państwową, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone. 7. Organy, o których mowa w ust. 6, są obowiązane w terminie 30 dni zająć stanowisko w zakresie niezbędnym do ustalenia, że działalność podmiotu kontrolowanego może prowadzić do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego. 8. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 6, nie zajmą stanowiska w terminie 30 dni, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska został spełniony. 9. Decyzjom, o których mowa w ust. 4 i 5, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzje te stanowią podstawę do wykreślenia podmiotu kontrolowanego z rejestru. Art. 202. 1. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w art. 199, Prezes URTiP stwierdzi, że podmiot kontrolowany narusza nałożone na niego obowiązki w ten sposób, że powoduje to: 1) bezpośrednie i poważne zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, 2) zagrożenie wywołania poważnej szkody w majątku użytkowników lub innych przedsiębiorców telekomunikacyjnych, 3) zagrożenie wywołania poważnych utrudnień w funkcjonowaniu sieci telekomunikacyjnych lub usług telekomunikacyjnych - Prezes URTiP podejmuje działania zmierzające do usunięcia zagrożeń. 2. Działania, o których mowa w ust. 1, mogą w szczególności obejmować wydanie decyzji nakazującej podmiotowi kontrolowanemu podjęcie działań zmierzających do usunięcia zagrożenia. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 3. Podmiot kontrolowany, do którego odnoszą się działania, o których mowa w ust. 1, może w każdym czasie przedstawiać Prezesowi URTiP swoje stanowisko oraz propozycje działań zmierzających do usunięcia naruszeń wynikających z niewykonania nałożonych na niego obowiązków, o których mowa w ust. 1, Podejmując działania zmierzające do usunięcia zagrożenia, Prezes URTiP uwzględnia stanowisko i propozycje zgłoszone przez podmiot kontrolowany. 4. Działania, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP może także podejmować na wniosek organów właściwych w sprawach obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Jeżeli uzasadnienia do wniosku tych organów zawierają informacje stanowiące tajemnicę państwową, zamiast uzasadnień doręcza się informację, że uzasadnienia takie zostały sporządzone. 5. Niezależnie od podjęcia działań, o których mowa w ust. 1, Prezes URTiP wszczyna procedurę, o której mowa w art. 201. Art. 203. 1. W przypadku stwierdzenia używania urządzenia radiowego bez wymaganego pozwolenia lub obsługiwania tego urządzenia przez osobę nieuprawnioną, Prezes URTiP wydaje użytkownikowi urządzenia decyzję nakazującą wstrzymanie używania lub zaprzestanie obsługiwania urządzenia radiowego przez osobę nieuprawnioną. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może zawierać postanowienie o zabezpieczeniu urządzenia radiowego przed dalszym używaniem lub obsługą albo o przejęciu urządzenia do depozytu. 3. Prezes URTiP uchyla postanowienie o zabezpieczeniu urządzenia radiowego wydane w związku z: 1) brakiem pozwolenia - z dniem wydania użytkownikowi pozwolenia, chyba że sąd orzekł przepadek urządzenia; 2) jego obsługą przez osobę nieuprawnioną - niezwłocznie po udokumentowaniu, że osoba obsługująca urządzenie radiowe posiada wymagane świadectwo operatora urządzeń radiowych. 4. Urządzenie radiowe przyjęte do depozytu z powodu: 1) braku pozwolenia - jest zwracane użytkownikowi po wydaniu mu pozwolenia, chyba że sąd orzekł przepadek urządzenia; 2) obsługi przez osobę nieuprawnioną - jest zwracane użytkownikowi niezwłocznie po udokumentowaniu, że osoba obsługująca urządzenie radiowe posiada wymagane świadectwo operatora urządzeń radiowych. Art. 204. 1. W przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne powoduje zakłócenie pracy innej aparatury, spełniającej zasadnicze wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej, Prezes URTiP może wydać decyzję i nakazać: 1) czasowe wstrzymanie używania aparatury wywołującej zakłócenia; 2) zmianę sposobu używania aparatury; 3) zastosowanie środków technicznych prowadzących do eliminacji zakłócenia, na koszt podmiotu, któremu wydano decyzję; 4) postanowić o czasowym zajęciu aparatury, w celu przeprowadzenia badań niezbędnych do ustalenia przyczyn zakłóceń. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Prezes URTiP może uzależnić wydanie zajętej aparatury od zgody jej użytkownika na usunięcie, na koszt użytkownika, przyczyn powodujących niezgodność aparatury z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej, w szczególności przyczyn zakłóceń. Art. 205. 1. Przepisów art. 200-204 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1-6 i 8, wykonujących we własnym zakresie zadania określone w przepisach odrębnych. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposoby postępowania w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne, używana przez podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1-6 i 8, powoduje zakłócenie pracy innej aparatury, spełniającej zasadnicze wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej, uwzględniając charakter zadań realizowanych przez te podmioty oraz słuszny interes użytkownika aparatury, której praca jest zakłócana. 3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, sposoby realizacji przepisów art. 200-204 wobec jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, uwzględniając charakter zadań realizowanych przez te jednostki oraz słuszny interes użytkowników aparatury, której praca jest zakłócana. Rozdział 3 Postępowanie przed Prezesem URTiP Art. 206. 1. Postępowanie przed Prezesem URTiP toczy się na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy. 2. Od decyzji w sprawach o ustalenie znaczącej pozycji rynkowej, nałożenie obowiązków regulacyjnych, nałożenia kar oraz od decyzji wydanych w sprawach spornych przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony konkurencji i konsumentów. 3. Postępowanie w sprawach odwołań, o których mowa w ust. 2, toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach gospodarczych. Art. 207. 1. W postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy Prezes URTiP, w drodze postanowienia, może ograniczyć pozostałym stronom prawo wglądu do materiału dowodowego, jeżeli udostępnienie tego materiału grozi ujawnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa lub innych tajemnic prawnie chronionych. 2. Strona wnioskująca o takie ograniczenie jest obowiązana przedłożyć wersję dokumentu niezawierającą informacji objętych ograniczeniem, która zostanie udostępniona stronom. DZIAŁ XI Przepisy karne i kary pieniężne Art. 208. 1. Kto bez wymaganego pozwolenia używa urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Sąd może orzec przepadek urządzeń przeznaczonych lub służących do popełnienia czynu określonego w ust. 1, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy. 3. Sąd orzeka przepadek urządzeń przeznaczonych lub służących do popełnienia czynu określonego w ust. 1, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy, jeżeli ich używanie zagraża życiu lub zdrowiu człowieka. Przepis art. 195 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się niezależnie od wartości przedmiotów, których przepadek orzeczono. Art. 209. 1. Kto: 1) nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą, 2) wykonuje działalność telekomunikacyjną w zakresie nieobjętym wnioskiem o wpis do rejestru, 3) udziela informacji określonej w pkt 1 w sposób nieprawdziwy lub niepełny, 4) narusza obowiązki informacyjne w stosunku do użytkowników końcowych, 5) nie wypełnia obowiązków lub wymagań dotyczących ofert określających ramowe warunki umów o dostępie, 6) nie wypełnia warunków zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego oraz rozliczeń z tego tytułu, określonych w decyzji lub w umowie, 7) nie wykonuje obowiązku świadczenia usługi powszechnej, 8) nie zachowuje określonych przez Prezesa URTiP wartości wskaźników dostępności i jakości świadczenia usługi powszechnej, 9) wykorzystuje częstotliwości, numerację lub zasoby orbitalne, nie posiadając do tego uprawnień lub niezgodnie z tymi uprawnieniami, 10) nie wypełnia lub nienależycie wypełnia obowiązki lub zadania na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w ustawie lub decyzjach wydanych na jej podstawie, 11) wprowadza do obrotu urządzenie radiowe bez wymaganego oznakowania znakiem ostrzegawczym, 12) nie wypełnia obowiązków lub wymagań dotyczących zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, o których mowa w art. 32, 13) nie wypełnia obowiązków regulacyjnych nałożonych na rynkach detalicznych, o których mowa w art. 46-48, 14) nie wypełnia wymagań dotyczących ustalania cen, o których mowa w art. 61 ust. 2, 15) uniemożliwia abonentom korzystanie z uprawnienia do zmiany przydzielonego numeru, o którym mowa w art. 69, 16) uniemożliwia abonentom korzystanie z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 70 i art. 71, 17) uniemożliwia abonentom korzystanie z uprawnienia do wyboru dostawcy usług, o którym mowa w art. 72, 18) nie wykonuje obowiązku zapewnienia bezpłatnych połączeń z numerami alarmowymi, o którym mowa w art. 77, 19) wykorzystuje numerację niezgodnie z przeznaczeniem, o którym mowa w art. 126, 20) nie wykonuje obowiązków związanych z udostępnianiem lub prowadzeniem oddzielnej rachunkowości, o których mowa w art. 133, 21) nie realizuje obowiązku zapewnienia dostępu do interfejsu programu aplikacyjnego lub elektronicznego przewodnika po programach, o którym mowa w art. 136, 22) nie wypełnia obowiązków lub nie stosuje warunków udostępnienia infrastruktury telekomunikacyjnej określonych w decyzji lub umowie, o których mowa w art. 139, 23) wprowadza do obrotu urządzenia telekomunikacyjne bez przekazania Prezesowi URTiP informacji w terminie i zakresie, o którym mowa w art. 155 ust. 2, 24) narusza obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej, o którym mowa w art. 159, 25) nie wypełnia obowiązków uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego, o których mowa w art. 161, art. 166, art. 169 i art. 172-174, 26) przetwarza dane objęte tajemnicą telekomunikacyjną, dane abonentów lub dane użytkowników końcowych w zakresie niezgodnym z art. 165, 27) niezgodnie z przepisami art. 173 przechowuje informacje w urządzeniach końcowych abonenta lub użytkownika końcowego lub korzysta z informacji zgromadzonych w tych urządzeniach - podlega karze pieniężnej. 2. Niezależnie od kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, Prezes URTiP może, w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1-8, 12-17, 19-22 i 24-27, nałożyć na kierującego przedsiębiorstwem telekomunikacyjnym karę pieniężną w wysokości do 300 % jego miesięcznego wynagrodzenia, naliczanego jak dla celów ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. 3. Kary pieniężne podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym. Art. 210. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 209 ust. 1, nakłada Prezes URTiP, w drodze decyzji, w wysokości do 3 % przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności. 2. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URTiP uwzględnia zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe. 3. Podmiot jest obowiązany do dostarczenia Prezesowi URTiP, na każde jego żądanie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania, danych niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej. W przypadku niedostarczenia danych, lub gdy dostarczone dane uniemożliwiają ustalenie podstawy wymiaru kary, Prezes URTiP może ustalić podstawę wymiaru kary pieniężnej w sposób szacunkowy, nie mniejszą jednak niż: 1) wysokość wynagrodzenia, o której mowa w art. 196 ust. 5 - w przypadku kary, o której mowa w art. 209 ust. 2; 2) kwota 500 tysięcy złotych - w pozostałych przypadkach. 4. W przypadku gdy okres działania podmiotu jest krótszy niż rok kalendarzowy, za podstawę wymiaru kary przyjmuje się kwotę 500 tysięcy złotych. 5. Kara stanowi dochód budżetu państwa. DZIAŁ XII Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 211. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm. 10)) w art. 63 wprowadza się następujące zmiany: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto bez złożenia pisemnego wniosku o dokonanie wpisu do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych wykonuje działalność telekomunikacyjną, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny." ; b) uchyla się § 2; c) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Kto wprowadza do obrotu urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe podlegające obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, nieposiadające wymaganego znaku zgodności, podlega karze grzywny." ; d) uchyla się § 4. Art. 212. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 19 w ust. 12 wyrazy "Operatorzy prowadzący działalność telekomunikacyjną w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną"; 2) w art. 20c: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaj wykonywanego połączenia, mogą być ujawnione Policji oraz przetwarzane przez Policję - wyłącznie w celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw.", b) w ust. 3 wyrazy "operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną", c) w ust. 4 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną", d) w ust. 8 wyrazy "operatora sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "podmiotu wykonującego działalność telekomunikacyjną". Art. 213. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9e w ust. 13 wyrazy "Przedsiębiorcy prowadzący działalność telekomunikacyjną w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną"; 2) w art. 10b: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaje wykonanego połączenia, mogą być ujawnione Straży Granicznej oraz przetwarzane przez Straż Graniczną wyłącznie w celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw.", b) w ust. 3 wyrazy "Przedsiębiorcy prowadzący działalność w dziedzinie telekomunikacji w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną". Art. 214. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65, Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 868) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 36b: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wywiad skarbowy może uzyskiwać oraz przetwarzać dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaje wykonanego połączenia.", b) w ust. 3 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną"; 2) w art. 36c w ust. 10 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną". Art. 215. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 13)) w art. 15 po ust. 1o dodaje się ust. 1p w brzmieniu: "1p. U przedsiębiorców telekomunikacyjnych kosztem uzyskania przychodów są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także: 1) kwota dopłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800), 2) kwota rocznej opłaty telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 183 ustawy wymienionej w pkt 1.". Art. 216. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przewodniczący Krajowej Rady w porozumieniu z Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty dokonuje, w drodze decyzji, rezerwacji częstotliwości niezbędnych do wykonywania ustawowych zadań przez spółki oraz określa warunki wykorzystania tych częstotliwości. Do dokonywania, wprowadzania zmian lub cofania rezerwacji częstotliwości, w zakresie określonym w art. 37 ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio przepisy art. 114 i art. 115 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800).", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Do rezerwacji częstotliwości przeznaczonych do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów w sposób cyfrowy, drogą rozsiewczą naziemną lub rozsiewczą satelitarną, stosuje się art. 115 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne."; 2) w art. 37 ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Jeżeli do rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych jest wymagana rezerwacja częstotliwości, dokonuje się jej wraz z koncesją. Do dokonywania, wprowadzania zmian lub cofania rezerwacji częstotliwości stosuje się przepisy art. 114 i 115 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne.". Art. 217. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm. 15)) w art. 30: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dane identyfikujące abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaje wykonanego połączenia, mogą być ujawnione Żandarmerii Wojskowej oraz przetwarzane przez Żandarmerię Wojskową wyłącznie w celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw."; b) w ust. 3 wyrazy "Przedsiębiorcy prowadzący działalność w dziedzinie telekomunikacji w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną". Art. 218. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 16)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 27 w ust. 12 wyrazy "Operatorzy prowadzący działalność telekomunikacyjną w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną"; 2) w art. 28: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) identyfikacyjnych abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego oraz dotyczących faktu, okoliczności i rodzaju połączenia lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci,", b) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "zakończeń sieci" dodaje się wyrazy "lub urządzeń telekomunikacyjnych", c) w ust. 2 wyrazy "operatora sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną", d) w ust. 3 wyrazy "operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną", e) w ust. 4 wyrazy "Operatorzy sieci telekomunikacyjnych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną". Art. 219. W ustawie z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26 w ust. 5 wyrazy "Operatorzy świadczący usługi telekomunikacyjne w sieciach publicznych" zastępuje się wyrazami "Podmioty wykonujące działalność telekomunikacyjną"; 2) w art. 27: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) identyfikacyjnych abonenta, zakończenia sieci lub urządzenia telekomunikacyjnego oraz dotyczących faktu, okoliczności i rodzaju połączenia lub próby uzyskania połączenia między określonymi urządzeniami telekomunikacyjnymi lub zakończeniami sieci;", b) w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "zakończeń sieci" dodaje się wyrazy "lub urządzeń telekomunikacyjnych", c) w ust. 2 wyrazy "operatora sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną", d) w ust. 3 wyrazy "Operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "Podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną", e) w ust. 4 wyrazy "Operator sieci telekomunikacyjnej" zastępuje się wyrazami "Podmiot wykonujący działalność telekomunikacyjną". Art. 220. W ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627 i Nr 96, poz. 959) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym, w postępowaniu, o którym mowa w art. 62a, lub w postępowaniu przed stałym konsumenckim sądem polubownym roszczeń określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z operatorem świadczącym powszechne usługi pocztowe w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych, przysługuje nadawcy albo adresatowi po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego."; 2) po art. 62 dodaje się art. 62a i art. 62b w brzmieniu: "Art. 62a. 1. Spór cywilnoprawny między konsumentem a operatorem świadczącym usługi pocztowe może być zakończony polubownie w drodze postępowania mediacyjnego. 2. Postępowanie mediacyjne prowadzi Prezes URTiP na wniosek konsumenta lub z urzędu, jeżeli wymaga tego ochrona interesu konsumenta. 3. W toku postępowania mediacyjnego Prezes URTiP zapoznaje operatora, o którym mowa w ust. 1, z roszczeniem konsumenta, przedstawia stronom sporu przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie oraz ewentualne propozycje polubownego zakończenia sporu. 4. Prezes URTiP może wyznaczyć stronom termin polubownego zakończenia sprawy. 5. Prezes URTiP odstępuje od postępowania mediacyjnego, jeżeli w wyznaczonym terminie sprawa nie została polubownie zakończona oraz w razie oświadczenia co najmniej jednej ze stron, że nie wyraża ona zgody na polubowne zakończenie sprawy. Art. 62b. Stałe polubowne sądy konsumenckie przy Prezesie URTiP działają na zasadach określonych w art. 110 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800).". Rozdział 2 Przepisy przejściowe Art. 221. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, który przed dniem wejścia w życie ustawy był operatorem o znaczącej pozycji rynkowej lub w stosunku do którego wydano decyzję ustalającą znaczącą pozycję rynkową, po uprawomocnieniu się tej decyzji, w zakresie: 1) świadczenia usług telefonicznych świadczonych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o których mowa w: a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci, b) art. 34 ust. 2 pkt 2 - w zakresie dostępu do lokalnej pętli abonenckiej lub podpętli abonenckiej, w warunkach pełnego dostępu lub dostępu współdzielonego wraz z kolokacją, dostępem do połączeń kablowych i odpowiednich systemów informacyjnych, c) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, przy czym opłaty z tytułu dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej powinny być ustalane na podstawie przejrzystych i obiektywnych kryteriów zapewniających równe traktowanie użytkowników, d) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym zakończeniem sieci, przy czym wniosek uważa się za uzasadniony, jeśli sieć przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa, e) art. 34 ust. 2 pkt 11, f) art. 36 - w zakresie połączenia sieci, g) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do przygotowania takiej umowy, h) art. 38 - w zakresie połączenia sieci, i) art. 39 - w zakresie połączenia sieci, a w przypadku braku możliwości ustalenia kosztów zgodnie z obowiązkiem nałożonym w art. 39 Prezes URTiP może w drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania opłat, uwzględniając wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych, j) art. 42 ust. 1 - w zakresie połączeń sieci, usługi dzierżawy łączy, dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej i dostępu do lokalnej pętli abonenckiej, k) art. 43 ust. 6 - w zakresie połączeń sieci, usługi dzierżawy łączy, dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej i dostępu do lokalnej pętli abonenckiej, l) art. 46 ust. 3 pkt 3 i 4, m) art. 72; 2) świadczenia usług telefonicznych świadczonych w ruchomych publicznych sieciach telefonicznych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o których mowa w: a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci, b) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, c) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym zakończeniem sieci, jeśli sieć przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa, przy czym opłaty z tego tytułu powinny być ustalane na podstawie przejrzystych i obiektywnych kryteriów zapewniających równe traktowanie użytkowników, d) art. 34 ust. 2 pkt 11, e) art. 36 - w zakresie połączenia sieci, f) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do przygotowania takiej umowy; 3) świadczenia usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o których mowa w: a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci, b) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, c) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym zakończeniem sieci, przy czym wniosek uważa się za uzasadniony, jeśli sieć przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa, d) art. 34 ust. 2 pkt 11, e) art. 36 - w zakresie połączenia sieci, f) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do przygotowania takiej umowy, g) art. 38 - w zakresie połączenia sieci, h) art. 39 - w zakresie połączenia sieci, a w przypadku braku możliwości ustalenia kosztów zgodnie z obowiązkiem nałożonym w art. 39 Prezes URTiP może w drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania opłat, uwzględniając wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych, i) art. 42 ust. 1 - w zakresie połączeń sieci, dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej i usługi dzierżawy łączy, j) art. 43 ust. 6 - w zakresie połączeń sieci, dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej i usługi dzierżawy łączy, k) art. 46 ust. 3 pkt 3 i 4, l) art. 47; 4) świadczenia usług na krajowym rynku połączeń międzyoperatorskich, w tym połączeń wewnątrzsieciowych - jest obowiązany do wykonywania obowiązków, o których mowa w: a) art. 33 - w zakresie połączenia sieci, b) art. 34 ust. 2 pkt 5 - w zakresie dostępu do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej, c) art. 34 ust. 2 pkt 10 - w zakresie spełniania wszystkich uzasadnionych żądań związanych z dostępem do jego sieci, włącznie z żądaniem zapewnienia dostępu do swojej sieci w każdym technicznie uzasadnionym jej punkcie niebędącym zakończeniem sieci, przy czym wniosek uważa się za uzasadniony, jeśli sieć przyłączana została wybudowana zgodnie z przepisami prawa, d) art. 34 ust. 2 pkt 11, e) art. 36 - w zakresie połączenia sieci, f) art. 37 ust. 1 - w zakresie udzielania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym zamierzającym zawrzeć z nim umowę o połączeniu sieci informacji niezbędnych do przygotowania takiej umowy, g) art. 38 - w zakresie połączenia sieci, h) art. 39 - w zakresie połączenia sieci, a w przypadku braku możliwości ustalenia kosztów zgodnie z obowiązkiem nałożonym w art. 39 Prezes URTiP może w drodze decyzji nałożyć obowiązek odpowiedniego dostosowania opłat, uwzględniając wysokość opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych, i) art. 46 ust. 3 pkt 3 i 4. 2. Nałożenie na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązków na podstawie ust. 1 traktuje się za równoważne nałożeniu tych obowiązków w drodze decyzji Prezesa URTiP w trybie określonym w ustawie. 3. Przepis ust. 1 stosuje się do dnia uprawomocnienia się odpowiednich decyzji, o których mowa w art. 25. 4. Do czasu wyłonienia przedsiębiorców telekomunikacyjnych wyznaczonych do świadczenia usługi powszechnej, obowiązek świadczenia tej usługi wykonuje przedsiębiorca, który na podstawie dotychczasowych przepisów został uznany za operatora publicznego o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług telefonicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych. 5. W okresie stosowania ust. 1 lub w okresie, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorcy telekomunikacyjni wykonują obowiązki wymienione w tych przepisach, stosując akty wykonawcze wydane na podstawie ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 17)). Art. 222. 1. Z zastrzeżeniem art. 226, do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Do spraw wszczętych na podstawie przepisów art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. 3. W zakresie spraw zakończonych w ramach postępowania administracyjnego, a niezakończonych w toku postępowania odwoławczego, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 223. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 224. 1. Przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który w dniu wejścia w życie ustawy posiada zezwolenie telekomunikacyjne lub zgłoszenie działalności telekomunikacyjnej, w rozumieniu przepisów dotychczasowych, Prezes URTiP wpisuje z urzędu do rejestru oraz wydaje zaświadczenie w terminie 8 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny wykonujący działalność telekomunikacyjną, która na podstawie dotychczasowych przepisów nie wymagała posiadania zezwolenia telekomunikacyjnego lub dokonania zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej, zobowiązany jest w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy do złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 10 ust. 4. 3. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, o którym mowa w ust. 1, może, na zasadach określonych w ustawie, wykonywać działalność telekomunikacyjną w zakresie określonym w posiadanym zezwoleniu telekomunikacyjnym lub wynikającym z dokonanego zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej. 4. Jeżeli informacje zawarte w zezwoleniu lub zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, nie zawierają wszystkich danych, o których mowa w art. 10 ust. 4, Prezes URTiP może wezwać przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do uzupełnienia wymaganych informacji w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. 5. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, Prezes URTiP wydaje decyzję o wykreśleniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego z rejestru. 6. Zezwolenia telekomunikacyjne oraz zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej zachowują moc do dnia dokonania wpisu, o którym mowa w ust. 1. 7. Przedsiębiorcy telekomunikacyjni, o których mowa w ust. 1, posiadający zobowiązania finansowe wobec Skarbu Państwa z tytułu opłat koncesyjnych, są obowiązani do ich wykonania na zasadach dotychczasowych. 8. Przepisy niniejszej ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o restrukturyzacji zobowiązań koncesyjnych operatorów stacjonarnych publicznych sieci telefonicznych (Dz. U. Nr 233, poz. 1956). Art. 225. Przedsiębiorcy lub inne podmioty uprawnione do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów, które przed dniem wejścia w życie ustawy eksploatowały sieć wewnętrzną lub świadczyły usługi w sieci wewnętrznej, w rozumieniu przepisów dotychczasowych, mogą prowadzić dotychczasową działalność pod warunkiem złożenia wniosku o wpis do rejestru przed upływem 8 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 226. Wnioski o wydanie zezwolenia telekomunikacyjnego, których rozpatrywanie nie zakończyło się wydaniem decyzji ostatecznej do dnia wejścia w życie ustawy oraz zgłoszenia działalności telekomunikacyjnej, od dnia złożenia których do dnia wejścia w życie ustawy nie upłynął termin uprawniający do podjęcia działalności nimi objętej, traktuje się jako wnioski o wpis do rejestru. Art. 227. 1. Rezerwacje częstotliwości oraz przydziały numeracji, w tym zawarte w zezwoleniach telekomunikacyjnych, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy, stają się odpowiednio rezerwacjami częstotliwości albo przydziałami numeracji w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Pozwolenia radiowe oraz świadectwa operatora urządzeń radiowych, w rozumieniu przepisów dotychczasowych, stają się odpowiednio pozwoleniami radiowymi albo świadectwami operatora urządzeń radiowych w rozumieniu niniejszej ustawy. 3. Przepisy art. 122 ust. 1 pkt 1 i 3, ust. 2 i 3 oraz art. 123 stosuje się odpowiednio do rezerwacji częstotliwości oraz pozwoleń radiowych wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 228. 1. Prezes URTiP powołany na podstawie przepisów dotychczasowych pełni funkcje do końca kadencji. 2. Pracownicy URTiP stają się z dniem wejścia w życie ustawy pracownikami URTiP w rozumieniu przepisów tej ustawy. 3. Oddziały okręgowe wchodzące w skład URTiP przed dniem wejścia w życie ustawy stają się oddziałami okręgowymi w rozumieniu tej ustawy. 4. Członkowie Rady Telekomunikacji i Rady Usług Pocztowych, powołani na podstawie przepisów dotychczasowych, pełnią funkcję do końca kadencji. Art. 229. Finansowanie URTiP do dnia 31 grudnia 2004 r. odbywa się z części budżetowej, przeznaczonej na funkcjonowanie URTiP. Art. 230. Operator publiczny posiadający zezwolenie telekomunikacyjne na eksploatację sieci przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, przed dniem wejścia w życie ustawy, jest obowiązany do uiszczenia za rok 2004 opłaty, o której mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne. Art. 231. Opłatę, o której mowa w art. 183, za rok 2005 uiszcza przedsiębiorca telekomunikacyjny, który wykonywał działalność telekomunikacyjną co najmniej przez 2 lata przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 232. Wymagań, o których mowa w art. 148 ust. 1 pkt 3 lit. a, nie stosuje się do urządzeń radiowych używanych przed dniem wejścia w życie ustawy na podstawie pozwoleń. Art. 233. Aparatura, w tym urządzenia radiowe i telekomunikacyjne urządzenia końcowe bez oznakowania znakiem zgodności, wprowadzone do obrotu lub używane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą być nadal używane, jeżeli nie powodują zakłóceń w pracy innej aparatury. Rozdział 3 Przepisy końcowe Art. 234. Traci moc ustawa z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 18)), z wyjątkiem art. 25 ust. 5, art. 27 ust. 3, art. 30-33, art. 112 ust. 5 i 6, które tracą moc z dniem 31 grudnia 2004 r. Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 81 ust. 5, art. 100, art. 118 ust. 7, art. 150 ust. 3, art. 180 ust. 2 i art. 183-185, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. 1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2002/21/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002); 2) dyrektywy 2002/20/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usługi łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002); 3) dyrektywy 2002/19/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz ich łączenia (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002); 4) dyrektywy 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i praw użytkowników odnoszących się do sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002); 5) dyrektywy 2002/58/WE z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 201 z 31.7.2002); 6) dyrektywy 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 249 z 17.9.2002); 7) dyrektywy 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999); 8) dyrektywy 89/336/EWG z dnia 3 maja 1989 r. o zbliżeniu praw państw członkowskich dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. Urz. L 139 z 23.05.89). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 874. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535 i Nr 146, poz. 1546. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 19, poz. 177, Nr 91, poz. 870, Nr 92, poz. 880 i Nr 141, poz. 1492. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 896 i 899 i Nr 96, poz. 959. 6) Dyrektywa 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiokomunikacyjnych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999, str. 10 i n.). 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 92, poz. 884 i Nr 121, poz. 1264. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868, Nr 93, poz. 894, Nr 116, poz. 1205, Nr 122, poz. 1288, Nr 123, poz. 1291, Nr 146, poz. 1546 i Nr 162, poz. 1692. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 135, poz. 1144 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 223, poz. 2220 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 293. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 95, Nr 62, poz. 576 i Nr 69, poz. 626 i Nr 93, poz. 891. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894, Nr 116, poz. 1203, Nr 121, poz. 1262, Nr 123, poz. 1291 i Nr 146, poz. 1546. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 874. 15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804, z 2003 r. Nr 113, poz. 1070 i Nr 139, poz. 1326 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 16) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609 oraz z 2004 r. Nr 109, poz. 1159. 17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 18) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i poz. 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 czerwca 2004 r. o ratyfikacji Poprawek do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, uchwalonych przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w dniu 13 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 172, poz. 1801) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Poprawek do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, uchwalonych przez Międzynarodową Organizację Morską w Londynie w dniu 13 grudnia 2002 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo łowieckie (Dz. U. Nr 172, poz. 1802) Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych"; 2) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiego Związku Łowieckiego, ustali, w drodze rozporządzenia, listę gatunków zwierząt łownych, uwzględniając podział na zwierzynę płową, grubą, drobną oraz drapieżniki."; 3) w art. 8: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie, w oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a-3e w brzmieniu: "3a. Roczne plany łowieckie sporządzane są przez dzierżawców obwodów łowieckich, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), i podlegają zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim. 3b. Roczne plany łowieckie w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia sporządzane są przez ich zarządców i podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. 3c. Roczne plany łowieckie dla: 1) obwodów łowieckich graniczących z parkami narodowymi opiniowane są dodatkowo przez dyrektora parku narodowego, 2) obwodów łowieckich, na terenie których znajdują się obręby hodowlane, opiniowane są dodatkowo, w zakresie pozyskania piżmaka i łyski przez uprawnionych do rybactwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 1995 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 1)). 3d. W przypadku odmowy zatwierdzenia lub uzgodnienia w całości lub części rocznego planu łowieckiego zainteresowanemu przysługuje odwołanie odpowiednio do dyrektora regionalnej dyrekcji lub Dyrektora Generalnego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. 3e. Wieloletnie łowieckie plany hodowlane sporządzają dyrektorzy regionalnych dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z wojewodami i Polskim Związkiem Łowieckim."; 4) w art. 9 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zakaz - poza polowaniami i odłowami, sprawdzianami pracy psów myśliwskich, a także szkoleniami ptaków łowczych, organizowanymi przez Polski Związek Łowiecki - płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i zabijania zwierzyny,"; 5) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą, po uzyskaniu zgody właściciela, posiadacza lub zarządcy gruntu, wyznaczać i oznakowywać zakazem wstępu obszary stanowiące ostoje zwierzyny oraz wznosić urządzenia związane z prowadzeniem gospodarki łowieckiej."; 6) w art. 15 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, podmioty właściwe do zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie pozyskanej zwierzyny, pobrania środków pochodzących ze sprzedaży tusz oraz należnego ekwiwalentu, uwzględniając sposób pozyskania zwierzyny, jej gatunek, wielokrotność wartości rynkowej tuszy, a w przypadku samców zwierzyny płowej także jej wartość trofealną."; 7) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o ciągłej powierzchni, zamkniętej jego granicami, nie mniejszy niż trzy tysiące hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa."; 8) w art. 26 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) parki narodowe i rezerwaty przyrody, z wyjątkiem rezerwatów lub ich części, w których na obszarach wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych nie zabroniono wykonywania polowania,"; 9) w art. 28: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim Polskiego Związku Łowieckiego, z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Obwody łowieckie podlegają wydzierżawieniu przez Polski Związek Łowiecki tylko wtedy, gdy żadne koło łowieckie nie jest zainteresowane ich dzierżawieniem i tylko do czasu złożenia oferty przez koło łowieckie.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, może, w drodze decyzji, wyłączyć obwody łowieckie z wydzierżawiania i przekazać je na czas nie krótszy niż 10 lat w zarząd z przeznaczeniem na ośrodki hodowli zwierzyny, w których - oprócz polowania - realizowane są cele związane w szczególności z: 1) prowadzeniem wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażaniem nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa, 2) prowadzeniem badań naukowych, 3) odtwarzaniem populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących, 4) hodowlą rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk, 5) hodowlą zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach leśnych, 6) prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa."; 10) w art. 29: a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu - starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu łowieckiego.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Zasada określona w ust. 4 obowiązuje także w przypadku wyłączenia obwodu łowieckiego z wydzierżawienia w trakcie trwania umowy dzierżawy. 6. W przypadku określonym w art. 28 ust. 1a i przekazaniu przez Polski Związek Łowiecki dzierżawionego obwodu łowieckiego kołu łowieckiemu, następuje rozliczenie między stronami obejmujące zwrot nadpłaconego czynszu dzierżawnego, nakładów poniesionych na zagospodarowanie obwodu za okres dzierżawy obwodu łowieckiego przez Polski Związek Łowiecki, nie dłuższy jednak niż 2 ostatnie lata."; 11) po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu: "Art. 29a. 1. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego w szczególności powinna zawierać: 1) numer i powierzchnię obwodu łowieckiego, 2) obszar gruntów leśnych i polnych wchodzących w skład obwodu łowieckiego, 3) kategorię obwodu łowieckiego, 4) wysokość czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego i termin jego płatności, 5) obowiązki stron umowy, 6) zasady zastosowania odstrzału zastępczego, 7) sposób i terminy rozliczeń między stronami umowy w przypadku jej rozwiązania. 2. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego ulega rozwiązaniu w przypadku: 1) wyłączenia obwodu łowieckiego z wydzierżawienia, 2) rozwiązania koła łowieckiego, 3) zgodnego oświadczenia stron. 3. W kwestiach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy."; 12) w art. 30 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego, przy czym udział ten przypada w całości właściwemu nadleśnictwu."; 13) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. 1. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. 2. Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną. 3. Polski Związek Łowiecki oraz koła łowieckie działają na podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. 4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego określa w szczególności: 1) teren działania i siedzibę Polskiego Związku Łowieckiego, 2) sposób nabywania i utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz kole łowieckim, zasady przynależności do kół łowieckich, przyczyny utraty członkostwa oraz prawa i obowiązki członków, 3) organy Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, ich kompetencje, tryb dokonywania ich wyboru, zmiany bądź uzupełnienia składu, 4) zadania koła łowieckiego i sposób ich realizacji oraz zasady reprezentowania koła łowieckiego, 5) fundusze i majątek Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, a także sposób ich tworzenia, nabywania i zbywania, 6) warunki ważności podejmowanych przez organy Polskiego Związku Łowieckiego bądź koła łowieckiego uchwał, 7) sposób ustanawiania składek członkowskich oraz wpisowego na rzecz Polskiego Związku Łowieckiego i koła łowieckiego, 8) zasady uchwalania i dokonywania zmian statutu, 9) zasady postępowania wewnątrzorganizacyjnego, 10) wzory deklaracji członkowskich w Polskim Związku Łowieckim oraz kole łowieckim, 11) sankcje dyscyplinarne za naruszenie obowiązków członkowskich, 12) warunki i sposób łączenia się, podziału, rozwiązywania oraz likwidacji koła łowieckiego. 5. Osoba fizyczna może zostać członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, jeżeli: 1) jest pełnoletnia, 2) korzysta z pełni praw publicznych, 3) nie była karana za przestępstwa wymienione w prawie łowieckim, 4) nabyła uprawnienia do wykonywania polowania, 5) złożyła deklarację i uiściła wpisowe. 6. Członkowie Polskiego Związku Łowieckiego podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków i od odpowiedzialności cywilnej w zakresie czynności związanych z gospodarką łowiecką i polowaniami."; 14) art. 32a otrzymuje brzmienie: "Art. 32a. 1. Organami Polskiego Związku Łowieckiego są: 1) Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego, jako najwyższa władza Polskiego Związku Łowieckiego, który tworzą, wyłonieni w wyborach pośrednich, przedstawiciele kół łowieckich i przedstawiciele członków niezrzeszonych w kołach łowieckich, 2) Naczelna Rada Łowiecka, do zadań której należy ustalanie kierunków i planów działalności Polskiego Związku Łowieckiego między Krajowymi Zjazdami Delegatów oraz realizacja innych zadań przewidzianych statutem, oraz Okręgowe Rady Łowieckie, 3) Zarząd Główny jako organ zarządzający. 2. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego reprezentuje Związek na zewnątrz. 3. Polski Związek Łowiecki zobowiązany jest posiadać organy kontroli wewnętrznej. 4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego może przewidywać powoływanie innych organów krajowych i okręgowych, które realizują - na terenie swego działania - zadania określone w art. 34."; 15) w art. 33: a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Osobowość prawną koła łowieckie nabywają i tracą z dniem nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim. 4. Wskazane statutem organy okręgowe, o których mowa w art. 32a ust. 4, koordynują i nadzorują działalność kół łowieckich oraz członków - osób fizycznych niezrzeszonych w kołach łowieckich.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Organy, o których mowa w ust. 4, uchylają, w ramach nadzoru, sprzeczne z prawem bądź statutem Polskiego Związku Łowieckiego uchwały kół łowieckich. 6. W sprawach nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz utraty członkostwa w kole łowieckim zainteresowany może - po wyczerpaniu postępowania wewnątrzorganizacyjnego - dochodzić swoich praw na drodze sądowej."; 16) po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu: "Art. 33a. 1. Koło łowieckie powinno liczyć co najmniej 10 osób fizycznych będących członkami Polskiego Związku Łowieckiego. 2. Założyciele koła podpisują i składają deklarację członkowską. 3. Założyciele koła, którzy podpisali i złożyli deklarację, stają się członkami koła z chwilą przyjęcia go do Polskiego Związku Łowieckiego."; 17) w art. 34: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych,", b) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych,"; 18) w art. 35 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej. 2. Dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego oraz kół łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między członków. Mienie Polskiego Związku Łowieckiego i kół łowieckich nie podlega podziałowi między członków."; 19) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu: "Art. 35a. 1. Nadzór nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego sprawuje minister właściwy do spraw środowiska. 2. Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 102, poz. 1055) regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego."; 20) w art. 36: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Tworzy się Państwową Straż Łowiecką jako umundurowaną, uzbrojoną i wyposażoną w terenowe, oznakowane środki transportu formację podległą wojewodzie.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Koordynację działań Państwowej Straży Łowieckiej na obszarze województwa w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 37 ust. 1, prowadzi komendant wojewódzki Państwowej Straży Łowieckiej powoływany przez wojewodę.", c) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mają obowiązek zatrudnić lub powołać co najmniej jednego strażnika, którego zadaniem jest ochrona zwierzyny i prowadzenie gospodarki łowieckiej. 3. Straż łowiecką stanowią: 1) Państwowa Straż Łowiecka, 2) strażnicy łowieccy powoływani lub zatrudniani przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich."; 21) w art. 38 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) cieszy się pozytywną opinią wydaną przez komendanta wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej,"; 22) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej przysługuje bezpłatne umundurowanie wraz z oznakami służbowymi i odznakami służbowymi, które zobowiązany jest nosić przy wykonywaniu czynności służbowych."; 23) w art. 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na terenach obwodów łowieckich ochroną zwierzyny oraz ochroną mienia dzierżawców i zarządców, zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa łowieckiego i szkodnictwa przyrodniczego, popełnianych w obwodach łowieckich polnych i leśnych, zajmują się strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.", b) w ust. 2: - pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu w obwodach łowieckich oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ich ładunku oraz przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, 4) przeszukania osób, pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego podejrzenia o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,", - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia oraz ich zabezpieczenia,", - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących skup, przerób i sprzedaż tusz zwierzyny lub ich części w zakresie sprawdzenia źródeł jej pochodzenia,", - po pkt 9 dodaje się pkt 9a i 9b w brzmieniu: "9a) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących obrót zwierzyną żywą oraz podmiotów prowadzących chów i hodowlę zwierząt łownych w zakresie sprawdzenia źródeł ich pochodzenia, 9b) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących sprzedaż usług obejmujących polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,", - pkt 10 i 11 otrzymują brzmienie: "10) noszenia broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, pałki wielofunkcyjnej i kajdanek oraz pocisków, w tym pocisków niepenetracyjnych, 11) noszenia miotacza gazu obezwładniającego,", c) w ust. 3: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) chemicznych środków obezwładniających w postaci miotacza gazu obezwładniającego,", - po pkt 2 dodaje się pkt 3-5 w brzmieniu: "3) pałki wielofunkcyjnej, 4) kajdanek, 5) pocisków niepenetracyjnych."; 24) w art. 40: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Strażnicy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2: 1) wykonując zadania, współdziałają z Państwową Strażą Łowiecką. Przy wykonywaniu czynności służbowych przysługują im uprawnienia oraz obowiązują zasady, o których mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 9 i 11, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4 oraz ust. 9-11, 2) mają prawo do noszenia i używania broni myśliwskiej w celach ochrony zwierzyny przed drapieżnikami znajdującymi się na liście zwierząt łownych, zgodnie z rocznym planem łowieckim, o ile są członkami Polskiego Związku Łowieckiego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Broń myśliwska, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być nabywana przez dzierżawców bądź zarządców obwodów łowieckich oraz używana, ewidencjonowana i przechowywana na zasadach określonych w przepisach o broni i amunicji."; 25) w art. 41: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi kwalifikacji zawodowych, wzory legitymacji, umundurowania, oznak służbowych oraz odznak służbowych strażników Państwowej Straży Łowieckiej, a także szczegółowe kwalifikacje zawodowe, wzór oznaki i legitymacji strażnika łowieckiego.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego w siedzibach straży.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe sposoby używania, ewidencjonowania i przechowywania w siedzibach Państwowej Straży Łowieckiej broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji i miotaczy gazu obezwładniającego. Rozporządzenie powinno określać szczegółowe wymogi dotyczące przechowywania, używania, ewidencjonowania w siedzibach Państwowej Straży Łowieckiej broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji do tej broni oraz miotaczy gazu obezwładniającego, a także wzory dokumentów niezbędnych do ewidencjonowania broni i amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego, jej wydawania i zdania, jak również warunki techniczne, jakim powinien odpowiadać magazyn broni."; 26) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Polowanie może być wykonywane przez członków Polskiego Związku Łowieckiego lub cudzoziemców, o których mowa w art. 42a ust. 1, za zgodą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. 2. Podczas polowania uprawniony do jego wykonywania zobowiązany jest posiadać: 1) legitymację członkowską Polskiego Związku Łowieckiego. Wymóg ten nie dotyczy cudzoziemców wymienionych w art. 42a ust. 1 i art. 43 ust. 1, 2) pozwolenie na posiadanie broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający do jej posiadania, jeżeli wykonuje polowanie za pomocą broni przeznaczonej do celów łowieckich, 3) zezwolenie na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaka łowczego, jeżeli wykonuje polowanie przy pomocy ptaków łowczych. 3. Wyróżnia się trzy rodzaje uprawnień do wykonywania polowania: 1) podstawowe - uprawniające do odstrzału zwierząt łownych, z wyjątkiem samców zwierzyny płowej, 2) selekcjonerskie - uprawniające do odstrzału wszystkich zwierząt łownych, 3) sokolnicze - uprawniające do łowienia zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych. 4. Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania, o których mowa w ust. 3 pkt 1, jest: 1) odbycie rocznego stażu w kole łowieckim lub ośrodku hodowli zwierzyny, 2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki, 3) złożenie, z wynikiem pozytywnym, egzaminu przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Polski Związek Łowiecki. 5. Z odbycia stażu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, zwolnieni są: 1) osoby posiadające wyższe lub średnie wykształcenie leśne, 2) osoby posiadające inne wyższe wykształcenie o specjalności łowieckiej, 3) strażnicy łowieccy pełniący swe funkcje przez okres nie krótszy niż 2 lata, 4) cudzoziemcy oraz obywatele polscy, którzy przebywają z zamiarem stałego pobytu za granicą, jeżeli posiadają aktualne uprawnienia do wykonywania polowania w innym państwie, 5) osoby, które uprzednio utraciły członkostwo w Polskim Związku Łowieckim. 6. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 2, jest: 1) posiadanie uprawnień podstawowych przez co najmniej 3 lata, 2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki, 3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Polski Związek Łowiecki. 7. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 3, jest: 1) posiadanie uprawnień podstawowych, 2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki, 3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Polski Związek Łowiecki. 8. Do wykonywania polowania indywidualnego jest wymagane, poza dokumentami określonymi w ust. 2, pisemne upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego. 9. Polski Związek Łowiecki ustala wysokość opłat za szkolenie i egzaminowanie, uwzględniając poniesione koszty. 10. Uprawnienia do wykonywania polowania wygasają, o ile zainteresowany w okresie 5 lat od ich nabycia nie uzyskał członkostwa Polskiego Związku Łowieckiego lub też po upływie 5 lat od ustania członkostwa w Polskim Związku Łowieckim. 11. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania zezwoleń na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaków łowczych, kierując się potrzebą podtrzymania polskich zwyczajów i tradycji sokolniczych."; 27) po art. 42 dodaje się art. 42a-42e w brzmieniu: "Art. 42a. 1. Uprawnienia do wykonywania polowania posiadają także obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli posiadają uprawnienia do wykonywania polowania w państwie członkowskim Unii Europejskiej i złożą egzamin uzupełniający w języku polskim przed komisją, o której mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, ust. 6 pkt 3 i ust. 7 pkt 3, z obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej przepisów dotyczących zasad i warunków wykonywania polowania, a także listy gatunków zwierząt łownych oraz okresów polowań na te zwierzęta, a w przypadku uprawnień selekcjonerskich także zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierzyny płowej. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 5 lat od dnia egzaminu. Art. 42b. 1. Termin rozpoczęcia i zakończenia polowania indywidualnego oraz ilość i gatunek pozyskanej zwierzyny podlega wpisowi w książce ewidencji pobytu na polowaniu indywidualnym, którą zobowiązani są posiadać dla każdego obwodu dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich. 2. W przypadku pozyskania zwierzyny na polowaniu indywidualnym myśliwy jest zobowiązany odnotować ten fakt w posiadanym upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego: 1) w odniesieniu do zwierzyny grubej - przed podjęciem czynności transportowych, 2) w odniesieniu do zwierzyny drobnej - niezwłocznie po zakończeniu polowania. 3. Za dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, odpowiedzialny jest myśliwy wykonujący polowanie. Art. 42c. Osoba prowadząca punkt skupu obowiązana jest oznakować tusze: łosi, jeleni, danieli, muflonów, saren i dzików bezpośrednio po dostarczeniu przez uprawnionego do wykonywania polowania pozyskanej zwierzyny. Art. 42d. Odstrzał samców łosi, jeleni, danieli, saren i muflonów podlega ocenie co do jego zgodności z zasadami selekcji osobniczej. Oceny w obwodach podlegających wydzierżawieniu dokonują komisje powołane przez Polski Związek Łowiecki, w skład których wchodzą przedstawiciele: Polskiego Związku Łowieckiego oraz Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, a w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia ich zarządcy przy udziale odpowiednio przedstawiciela: Polskiego Związku Łowieckiego albo Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe bądź obu z nich. Art. 42e. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich, uwzględniając kryteria wyceny Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny, a także sposób i formę ochrony trofeów rekordowych oraz wielkość trofeów, których wywóz za granicę jest zabroniony."; 28) w art. 43: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może polować wyłącznie w obecności przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego będącego członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, który wskazuje zwierzynę przeznaczoną do odstrzału i odpowiedzialny jest za dokonanie wpisu, o którym mowa w art. 42b ust. 1.", b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób powoływania komisji egzaminacyjnych oraz zakres i tryb przeprowadzania egzaminów, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, art. 42 ust. 6 pkt 3, art. 42 ust. 7 pkt 3 i art. 42a ust. 1, uwzględniając: a) konieczność zapewnienia w składzie komisji egzaminacyjnej przedstawicieli Polskiego Związku Łowieckiego, wojewody, Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i Policji, b) rodzaje uzyskiwanych uprawnień, c) dokumenty wymagane do złożenia przed egzaminem, d) sposób przeprowadzania i dokumentowania egzaminów, 2) wzory dokumentów potwierdzających uzyskanie uprawnień, o których mowa w art. 42 ust. 3 i art. 42a ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wykonywania polowania oraz znakowania, o którym mowa w art. 42c, wzór upoważnienia do wykonywania polowania indywidualnego, wzór książki ewidencji pobytu na polowaniu indywidualnym, uwzględniając istniejące polskie zwyczaje łowieckie oraz kierując się troską o bezpieczeństwo osób i mienia."; 29) w art. 44 uchyla się ust. 4; 30) w art. 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku nadmiernego zagęszczenia zwierzyny, zagrażającego trwałości lasów, nadleśniczy działający z upoważnienia dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego wydaje decyzję administracyjną, nakazującą dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego wykonanie odłowu lub odstrzału redukcyjnego zwierzyny."; 31) w art. 51 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wybiera jaja, pisklęta, niszczy gniazda ptaków łownych lub niszczy ich lęgowiska,", b) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) niszczy nory i legowiska zwierząt łownych, 5) niszczy urządzenia łowieckie, wybiera karmę lub sól z lizawek,", c) dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) poluje, nie posiadając przy sobie wymaganych dokumentów, 7) wbrew przepisom art. 42b ust. 2 nie dokonuje wymaganych wpisów w upoważnieniu do wykonywania polowania indywidualnego"; 32) w art. 52: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) gromadzi, posiada, wytwarza, przechowuje lub wprowadza do obrotu narzędzia i urządzenia przeznaczone do kłusownictwa,", b) po pkt 5 stawia się przecinek i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) pozyskuje zwierzynę innego gatunku, innej płci lub w większej liczbie, niż przewiduje upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego". Art. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 5, art. 15 ust. 4, art. 41 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz art. 43 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 5, art. 15 ust. 4, art. 41 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz art. 43 ust. 2 i 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2005 r. Art. 3. Umowy dzierżawy obwodów łowieckich zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują swą ważność przez okres, na jaki zostały zawarte. Art. 4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego oraz statuty kół łowieckich zachowują swą moc do czasu ich zastąpienia przez statut uchwalony w myśl art. 32 ust. 3 ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 27 w zakresie art. 42b ust. 2 oraz pkt 31 w zakresie art. 51 ust. 1 pkt 7, które wchodzą w życie z dniem 30 czerwca 2005 r. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 1 lipca 2004 r. o ratyfikacji Protokołu zmieniającego do Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r. (Dz. U. Nr 172, poz. 1803) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Protokołu zmieniającego do Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonego w Strasburgu dnia 15 maja 2003 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 172, poz. 1804) Art. 1. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 uchyla się § 1a; 2) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. W razie uzasadnionej potrzeby sąd może udzielić stronom i uczestnikom postępowania występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych."; 3) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. Organizacje społeczne, których zadanie statutowe nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej, mogą w wypadkach przewidzianych w ustawie dla ochrony praw obywateli spowodować wszczęcie postępowania, jak również brać udział w toczącym się postępowaniu."; 4) w art. 16, w art. 18 w § 1 i w § 2, w art. 114 w § 2, w art. 185 w § 1, w art. 193 w § 2, w art. 204 w § 2, w art. 205, w art. 311, w art. 447 w § 1, w art. 507, w art. 568 w § 1, w art. 569 w § 1, w art. 628, w art. 683, w art. 696 w § 1, w art. 701 w § 1, w art. 702 w § 2, w art. 704 w § 1, w art. 706 w § 2, w art. 758, w art. 781 w § 2, w art. 810, w art. 880, w art. 926 w § 1, w art. 1137 i w art. 1148 w § 1 użyte w różnej liczbie i przypadku wyrazy "sąd powiatowy" zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami "sąd rejonowy"; 5) w art. 16, w art. 17, w art. 18 w § 1 i w § 2, w art. 193 w § 2, w art. 204 w § 2, w art. 205, w art. 367 w § 2, w art. 379 w pkt 6, w art. 507, w art. 544 w § 1, w art. 6911 w § 2, w art. 926 w § 1, w art. 1148 w § 1, w art. 1151 w § 1 i w § 3 użyte w różnej liczbie i przypadku wyrazy "sąd wojewódzki" zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami "sąd okręgowy"; 6) w art. 17: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) o ochronę praw autorskich i pokrewnych, jak również dotyczących wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych oraz o ochronę innych praw na dobrach niematerialnych,", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania i o zniesienie wspólności majątkowej między małżonkami oraz spraw o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,", c) uchyla się pkt 5; 7) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Powództwo o roszczenie majątkowe przeciwko przedsiębiorcy można wytoczyć przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład główny lub oddział, jeżeli roszczenie pozostaje w związku z działalnością tego zakładu lub oddziału."; 8) po art. 37 dodaje się art. 371 w brzmieniu: "Art. 371. § 1. Powództwo przeciwko zobowiązanemu z weksla lub czeku można wytoczyć przed sąd miejsca płatności. § 2. Kilku zobowiązanych z weksla lub czeku można łącznie pozwać przed sąd miejsca płatności lub sąd właściwości ogólnej dla akceptanta albo wystawcy weksla własnego lub czeku."; 9) po art. 47 dodaje się art. 471 w brzmieniu: "Art. 471. Referendarz sądowy może wykonywać czynności w postępowaniu cywilnym w wypadkach wskazanych w ustawie. W zakresie powierzonych mu czynności referendarz sądowy ma kompetencje sądu, chyba że ustawa stanowi inaczej."; 10) po art. 53 dodaje się art. 531 w brzmieniu: "Art. 531. Ponowny wniosek o wyłączenie sędziego oparty na tych samych okolicznościach lub wniosek oczywiście bezzasadny podlega odrzuceniu bez składania wyjaśnień przez sędziego, którego dotyczy. O odrzuceniu orzeka sąd rozpoznający sprawę. Przepis art. 51 stosuje się odpowiednio. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym."; 11) art. 61 otrzymuje brzmienie: "Art. 61. § 1. W sprawach o roszczenia alimentacyjne oraz w sprawach o ochronę konsumentów organizacje społeczne, których zadanie statutowe nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej, mogą wytaczać powództwa na rzecz obywateli. § 2. W sprawach wymienionych w § 1 organizacja taka może wstąpić do postępowania w każdym jego stadium. § 3. Organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona środowiska, ochrona konsumentów albo ochrona praw własności przemysłowej, mogą w sprawach z tego zakresu wstąpić, za zgodą powoda, do postępowania w każdym jego stadium. § 4. Organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona równości oraz niedyskryminacji przez bezpodstawne bezpośrednie lub pośrednie zróżnicowanie praw i obowiązków obywateli, mogą w sprawach o roszczenia z tego zakresu wytaczać za zgodą obywateli powództwa na ich rzecz oraz, za zgodą powoda, wstępować do postępowania w każdym jego stadium."; 12) w art. 87 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pełnomocnikiem może być adwokat lub radca prawny, a w sprawach własności przemysłowej także rzecznik patentowy, a ponadto osoba sprawująca zarząd majątkiem lub interesami strony oraz osoba pozostająca ze stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy wchodzi w zakres tego zlecenia, współuczestnik sporu, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia."; 13) po art. 87 dodaje się art. 871 w brzmieniu: "Art. 871. § 1. W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy stroną, jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat lub radca prawny."; 14) art. 109 otrzymuje brzmienie: "Art. 109. Roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych. Jednakże o kosztach należnych stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego sąd orzeka z urzędu."; 15) w art. 126 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Gdy pismo procesowe jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sporu, pisma zaś dalsze - sygnaturę akt."; 16) w art. 130 dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. Pisma procesowe sporządzone z naruszeniem art. 871 podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia braków, chyba że ustawa stanowi inaczej."; 17) w art. 1301: a) dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Jeżeli pismo procesowe, które powinno być wniesione na urzędowym formularzu, nie zostało wniesione na takim formularzu lub nie może otrzymać prawidłowego biegu na skutek niezachowania innych warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego poprawienia lub uzupełnienia w terminie tygodniowym, przesyłając złożone pismo. Wezwanie powinno wskazywać wszystkie braki pisma oraz zawierać pouczenie o treści § 2.", b) § 2 i § 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. W razie bezskutecznego upływu terminu lub ponownego złożenia pisma dotkniętego brakami przewodniczący zarządza zwrot pisma. Sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty oraz sprzeciw od nakazu zapłaty sąd odrzuca. § 3. Przepisy § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio do pism, które powinny być wniesione na elektronicznych nośnikach informatycznych.", c) uchyla się § 4; 18) w art. 133 uchyla się § 2b; 19) w art. 137 w § 1, w art. 476 w § 2 w pkt 5 i w § 5 w pkt 2 w lit. d i w art. 765 w § 1 użyte w różnym przypadku wyrazy "Milicja Obywatelska" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "Policja"; 20) w art. 139 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Pisma dla osób prawnych, organizacji, osób fizycznych podlegających wpisowi do rejestru albo ewidencji na podstawie odrębnych przepisów - w razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających z uwagi na nieujawnienie w rejestrze zmiany adresu - pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba że nowy adres jest sądowi znany."; 21) w art. 144 w § 2 i w art. 945 w § 2 wyrazy "prezydium właściwej rady narodowej" zastępuje się wyrazami "wójta (burmistrza, prezydenta miasta)"; 22) art. 161 otrzymuje brzmienie: "Art. 161. W toku posiedzenia wnioski, oświadczenia, uzupełnienia i sprostowania wniosków i oświadczeń można zamieścić w załączniku do protokołu. Gdy stronę zastępuje adwokat, radca prawny lub rzecznik patentowy, przewodniczący może zażądać złożenia takiego załącznika w wyznaczonym terminie."; 23) w art. 174 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W wypadkach wymienionych w § 1 pkt 1 i 4 zawieszenie ma skutek od chwili zdarzeń, które je spowodowały. Zawieszając postępowanie, sąd z urzędu uchyla orzeczenia wydane po nastąpieniu tych zdarzeń, chyba że nastąpiły one po zamknięciu rozprawy."; 24) po art. 175 dodaje się art. 1751 w brzmieniu: "Art. 1751. Jeżeli zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych jest obowiązkowe, w razie śmierci adwokata lub radcy prawnego, skreślenia z listy adwokatów lub radców prawnych, utraty możliwości wykonywania zawodu albo utraty zdolności procesowej, sąd zawiesza postępowanie z urzędu, wyznaczając odpowiedni termin do wskazania innego adwokata lub radcy prawnego, i po upływie tego terminu podejmuje postępowanie. Przepis art. 175 stosuje się odpowiednio."; 25) w art. 177 w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od uprzedniej decyzji organu administracji publicznej,"; 26) w art. 182: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd umarza postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron lub na wniosek spadkobiercy, jak również z przyczyn wskazanych w art. 177 § 1 pkt 5 i pkt 6, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu lat trzech od daty postanowienia o zawieszeniu. Ponadto sąd umorzy postępowanie w razie stwierdzenia braku następcy prawnego strony, która utraciła zdolność sądową, a w każdym razie po upływie lat trzech od daty postanowienia o zawieszeniu z tej przyczyny. Sąd także umorzy postępowanie w razie śmierci strony po upływie lat dziesięciu od daty postanowienia o zawieszeniu postępowania z tej przyczyny.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Umorzenie zawieszonego postępowania przez sąd wyższej instancji powoduje uprawomocnienie się zaskarżonego orzeczenia, z wyjątkiem spraw o unieważnienie małżeństwa lub o rozwód oraz o ustalenie nieistnienia małżeństwa, w których postępowanie umarza się wówczas w całości."; 27) art. 184 otrzymuje brzmienie: "Art. 184. Sprawy cywilne, których charakter na to zezwala, mogą być uregulowane drogą ugody zawartej przed wniesieniem pozwu. Sąd uzna ugodę za niedopuszczalną, jeżeli jej treść jest niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa."; 28) w art. 207 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Stronę reprezentowaną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego przewodniczący może zobowiązać do złożenia w wyznaczonym terminie pisma przygotowawczego, w którym strona jest obowiązana do powołania wszystkich twierdzeń, zarzutów i dowodów pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku dalszego postępowania."; 29) art. 212 otrzymuje brzmienie: "Art. 212. Przewodniczący, jeżeli to możliwe, jeszcze przed wszczęciem postępowania dowodowego powinien przez zadawanie pytań stronom ustalić, jakie z istotnych okoliczności sprawy są między nimi sporne, i dążyć do ich wyjaśnienia. W razie uzasadnionej potrzeby może udzielić stronom niezbędnych pouczeń, a stosownie do okoliczności zwraca im uwagę na celowość ustanowienia pełnomocnika procesowego. W sprawach o alimenty i o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym przewodniczący poucza powoda występującego w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego faktów."; 30) art. 224 otrzymuje brzmienie: "Art. 224. § 1. Przewodniczący zamyka rozprawę po przeprowadzeniu dowodów i udzieleniu głosu stronom. § 2. Można zamknąć rozprawę również w wypadku, gdy ma być przeprowadzony jeszcze dowód przez sędziego wyznaczonego lub przez sąd wezwany albo gdy ma być przeprowadzony dowód z akt lub wyjaśnień organów administracji publicznej, a rozprawę co do tych dowodów sąd uzna za zbyteczną."; 31) art. 229 otrzymuje brzmienie: "Art. 229. Nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości."; 32) art. 244 otrzymuje brzmienie: "Art. 244. § 1. Dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organizacje społeczne w zakresie zleconych im przez ustawę spraw z dziedziny administracji publicznej."; 33) w art. 250 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli dokument znajduje się w aktach organu, o którym mowa w art. 244 § 1, wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg z dokumentu. Sąd zażąda udzielenia odpisu lub wyciągu, jeżeli strona sama uzyskać go nie może."; 34) w art. 315 uchyla się § 2; 35) w art. 317 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd może wydać wyrok częściowy, jeżeli nadaje się do rozstrzygnięcia tylko część żądania lub niektóre z żądań pozwu; to samo dotyczy powództwa wzajemnego."; 36) w art. 321 uchyla się § 2; 37) w art. 326 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Ogłoszenia wyroku dokonuje się przez odczytanie sentencji. Po ogłoszeniu sentencji przewodniczący lub sędzia sprawozdawca podaje ustnie zasadnicze powody rozstrzygnięcia, może jednak tego zaniechać, jeżeli sprawa była rozpoznawana przy drzwiach zamkniętych."; 38) art. 327 otrzymuje brzmienie: "Art. 327. § 1. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego, obecnej przy ogłoszeniu wyroku, przewodniczący udzieli wskazówek co do sposobu i terminów wniesienia środka zaskarżenia. Jeżeli zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych jest obowiązkowe, należy pouczyć stronę o treści przepisów o obowiązkowym zastępstwie oraz o skutkach niezastosowania się do tych przepisów. § 2. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego, która na skutek pozbawienia wolności była nieobecna przy ogłoszeniu wyroku, sąd z urzędu w ciągu tygodnia od dnia ogłoszenia wyroku doręcza odpis jego sentencji z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia."; 39) art. 329 otrzymuje brzmienie: "Art. 329. Uzasadnienie wyroku sporządza się w terminie tygodniowym od dnia złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a gdy wniosek taki nie był zgłoszony - od dnia zaskarżenia wyroku. W sprawie zawiłej, w razie niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć ten termin na czas oznaczony, nie dłuższy niż trzydzieści dni."; 40) w art. 339 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa."; 41) po art. 343 dodaje się art. 3431 w brzmieniu: "Art. 3431. Jeżeli po wydaniu wyroku zaocznego okaże się, że pozwany w chwili wniesienia pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu powołanego do jego reprezentowania, a braki te nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie zgodnie z przepisami kodeksu, sąd z urzędu uchyla wyrok zaoczny i wydaje odpowiednie postanowienie."; 42) w art. 351 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Strona może w ciągu dwóch tygodni od ogłoszenia wyroku, a gdy doręczenie wyroku następuje z urzędu - od jego doręczenia, zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości żądania, o natychmiastowej wykonalności albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu."; 43) w art. 357 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym sąd doręcza z urzędu obu stronom, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Gdy stronie przysługuje środek zaskarżenia, postanowienie należy doręczyć z uzasadnieniem; doręczając postanowienie, należy pouczyć stronę występującą w sprawie bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia."; 44) w art. 365 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby."; 45) po art. 370 dodaje się art. 3701 w brzmieniu: "Art. 3701. Apelację sporządzoną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, niespełniającą wymagań określonych w art. 368 § 1 pkt 1-3 i pkt 5, sąd pierwszej instancji odrzuca bez wzywania do usunięcia tych braków, zawiadamiając o tym właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik."; 46) w art. 387 § 1 i § 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Sąd drugiej instancji uzasadnia z urzędu wyrok oraz postanowienie kończące postępowanie w sprawie. W sprawach, w których apelację oddalono, uzasadnienie sporządza się tylko wówczas, gdy strona zażądała doręczenia jej wyroku z uzasadnieniem. § 2. Sporządzenie uzasadnienia powinno nastąpić w terminie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia sentencji orzeczenia. Jeżeli ogłoszenia nie było, termin ten liczy się od dnia wydania orzeczenia. W sprawach, w których apelację oddalono, uzasadnienie sporządza się w terminie dwóch tygodni od dnia zgłoszenia wniosku."; 47) w art. 391 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Gdy cofnięcie apelacji nastąpiło przed sądem pierwszej instancji, postępowanie umarza sąd pierwszej instancji."; 48) w art. 393 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. O odmowie przyjęcia kasacji do rozpoznania Sąd Najwyższy orzeka na posiedzeniu niejawnym."; 49) uchyla się art. 3932; 50) w art. 3933 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Ponadto kasacja powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a w sprawach o prawa majątkowe powinna zawierać oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia. Do kasacji dołącza się także dwa jej odpisy przeznaczone do akt Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego."; 51) art. 3935 otrzymuje brzmienie: "Art. 3935. § 1. Jeżeli kasacja nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 3933 § 2, przewodniczący w sądzie drugiej instancji wzywa stronę do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia kasacji. § 2. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym kasację wniesioną po upływie terminu, kasację niespełniającą wymagań określonych w art. 3933 § 1 pkt 1-4 oraz kasację, której braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. § 3. Sąd Najwyższy odrzuca kasację, która podlegała odrzuceniu przez sąd drugiej instancji, albo zwraca ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków. § 4. O odrzuceniu kasacji niespełniającej wymagań określonych w art. 3933 § 1 pkt 1-4 Sąd Najwyższy zawiadamia właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik."; 52) art. 3936 otrzymuje brzmienie: "Art. 3936. Strona przeciwna może wnieść do sądu drugiej instancji odpowiedź na kasację w terminie dwutygodniowym od doręczenia jej kasacji. Po upływie terminu na wniesienie odpowiedzi lub po zarządzeniu doręczenia odpowiedzi stronie skarżącej, sąd drugiej instancji niezwłocznie przedstawi kasację i odpowiedź wraz z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu. Do akt sprawy dołącza się dwa odpisy zaskarżonego orzeczenia z uzasadnieniem."; 53) art. 3937 otrzymuje brzmienie: "Art. 3937. § 1. W każdej sprawie Sąd Najwyższy może zwrócić się do Prokuratora Generalnego o zajęcie na piśmie stanowiska co do kasacji i odpowiedzi na kasację. Prokurator Generalny lub wyznaczony przez niego prokurator przedstawia stanowisko w terminie trzydziestu dni, a jeżeli wymaga tego ochrona praworządności, praw obywatelskich lub interesu publicznego, bierze udział w postępowaniu kasacyjnym. § 2. Odpis pisma, o którym mowa w § 1, doręcza się stronom, które mogą się do niego ustosunkować w terminie czternastu dni, nie później jednak niż na rozprawie kasacyjnej."; 54) w art. 3938 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w składzie trzech sędziów. W pozostałych wypadkach Sąd Najwyższy orzeka w składzie jednego sędziego."; 55) w art. 3939: a) uchyla się § 11, b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Jeżeli w rozprawie bierze udział Prokurator Generalny lub upoważniony przez niego prokurator, przewodniczący udziela mu głosu po wysłuchaniu stron."; 56) w art. 39318 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio art. 3938 § 1, art. 39312, art. 39313 § 1 zdanie pierwsze, art. 39314, art. 39315, art. 39319, art. 394 § 2 i § 3, art. 395 oraz art. 397 § 1."; 57) w art. 394 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie,"; 58) w art. 410 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie, czy jest dopuszczalna i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd skargę odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę."; 59) uchyla się art. 443; 60) art. 445 otrzymuje brzmienie: "Art. 445. § 1. W czasie trwania procesu o rozwód lub o separację nie może być wszczęta odrębna sprawa o zaspokojenie potrzeb rodziny i o alimenty pomiędzy małżonkami albo pomiędzy nimi a ich wspólnymi małoletnimi dziećmi co do świadczeń za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację. Pozew lub wniosek o zabezpieczenie w takiej sprawie sąd przekaże sądowi, w którym toczy się sprawa o rozwód lub o separację, w celu rozstrzygnięcia według przepisów o postępowaniu zabezpieczającym. § 2. Postępowanie w sprawie o zaspokojenie potrzeb rodziny lub o alimenty, wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację, ulega z urzędu zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację co do świadczeń za okres od jego wytoczenia. Z chwilą wydania w sprawie o rozwód lub o separację postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia wykonania obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny lub o alimenty wstrzymuje się także z mocy prawa wykonanie nieprawomocnych orzeczeń o obowiązku tych świadczeń, wydanych w poprzednio wszczętej sprawie, za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację. § 3. Po prawomocnym zakończeniu sprawy o rozwód lub o separację zawieszone postępowanie podejmuje się z mocy prawa, orzeczenia zaś, których wykonanie było wstrzymane, podlegają wykonaniu, jednak tylko co do okresu, za który w sprawie o rozwód lub o separację nie orzeczono o roszczeniach objętych zawieszonym postępowaniem. W pozostałym zakresie postępowanie ulega z mocy prawa umorzeniu."; 61) po art. 445 dodaje się art. 4451 w brzmieniu: "Art. 4451. § 1. Jeżeli sprawa o rozwód lub o separację jest w toku, nie może być wszczęte odrębne postępowanie dotyczące władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi stron. W razie potrzeby orzeczenia o władzy rodzicielskiej, stosuje się przepisy o postępowaniu zabezpieczającym. § 2. Postępowanie w sprawie dotyczącej władzy rodzicielskiej wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację ulega z urzędu zawieszeniu, a o władzy rodzicielskiej przez cały czas trwania sprawy o rozwód lub o separację sąd orzeka w postępowaniu zabezpieczającym. Sąd postanowi podjąć postępowanie dotyczące władzy rodzicielskiej, jeżeli w prawomocnym orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie o rozwód lub o separację nie orzeczono o władzy rodzicielskiej. W przeciwnym wypadku postępowanie ulega umorzeniu."; 62) w art. 460 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zdolność sądową i procesową ma także pracodawca, chociażby nie posiadał osobowości prawnej, a w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zdolność tę ma organ rentowy."; 63) w art. 465 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pełnomocnikiem pracownika lub ubezpieczonego może być również przedstawiciel związku zawodowego lub inspektor pracy albo pracownik zakładu pracy, w którym mocodawca jest lub był zatrudniony, a ubezpieczonego - także przedstawiciel organizacji zrzeszającej emerytów i rencistów."; 64) art. 466 otrzymuje brzmienie: "Art. 466. Pracownik lub ubezpieczony działający bez adwokata lub radcy prawnego może zgłosić w sądzie właściwym ustnie do protokołu powództwo oraz treść środków odwoławczych i innych pism procesowych."; 65) art. 477 otrzymuje brzmienie: "Art. 477. W postępowaniu wszczętym z powództwa pracownika wezwania do udziału w sprawie, o którym mowa w art. 194 § 1 i § 3, sąd może dokonać również z urzędu. Przewodniczący poucza pracownika o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego faktów."; 66) art. 4771 otrzymuje brzmienie: "Art. 4771. Jeżeli pracownik dokonał wyboru jednego z przysługujących mu alternatywnie roszczeń, a zgłoszone roszczenie okaże się nieuzasadnione, sąd może z urzędu uwzględnić inne roszczenie alternatywne."; 67) w art. 4793 w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza stu tysięcy złotych, w tym sprawy rozpoznawane w postępowaniu nakazowym i upominawczym,"; 68) art. 4798 otrzymuje brzmienie: "Art. 4798. Pełnomocnikiem zagranicznego przedsiębiorcy może być również pełnomocnik ustanowiony do reprezentowania tego przedsiębiorcy wobec polskich organów administracji publicznej, na podstawie przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, a także banki."; 69) w art. 4799 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W toku sprawy strona reprezentowana przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego jest obowiązana doręczyć odpisy pism procesowych z załącznikami bezpośrednio stronie przeciwnej. Do pisma procesowego wniesionego do sądu strona dołącza dowód doręczenia drugiej stronie odpisu pisma albo dowód wysłania go listem poleconym. Pisma, do których nie dołączono dowodu doręczenia albo dowodu wysłania listem poleconym, podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku."; 70) w art. 47912 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Niezłożenie odpisu wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania lub reklamacji może być usunięte w trybie art. 130."; 71) art. 47917 otrzymuje brzmienie: "Art. 47917. Sąd może wydać wyrok na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo."; 72) w art. 47928 § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu wnosi się za jego pośrednictwem do sądu ochrony konkurencji i konsumentów w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia decyzji. § 3. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także zawierać wniosek o uchylenie lub zmianę decyzji w całości lub w części."; 73) po art. 47931 dodaje się art. 47931a w brzmieniu: "Art. 47931a. § 1. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów oddala odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia. § 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania. § 3. W razie uwzględnienia odwołania, sąd ochrony konkurencji i konsumentów zaskarżoną decyzję albo uchyla, albo zmienia w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy."; 74) w art. 47932 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przepisy art. 47928 § 2 i § 3 oraz art. 47930 i art. 47931a stosuje się odpowiednio do zażaleń na postanowienia Prezesa Urzędu."; 75) w art. 47935: a) uchyla się § 1, b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia."; 76) w art. 47947 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania."; 77) uchyla się art. 47954; 78) w art. 47956: a) uchyla się § 1, b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia."; 79) w art. 47958 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania."; 80) uchyla się art. 47965; 81) w art. 47967: a) uchyla się § 1, b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia."; 82) w art. 47969 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania."; 83) uchyla się art. 47976; 84) w art. 47978: a) uchyla się § 1, b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Kasacja od orzeczenia sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia."; 85) uchyla się art. 488; 86) po art. 492 dodaje się art. 4921 w brzmieniu: "Art. 4921. § 1. Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić dlatego, że miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu nie mogło nastąpić w kraju, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący podejmuje odpowiednie czynności. § 2. Jeżeli po wydaniu nakazu zapłaty okaże się, że pozwany w chwili wniesienia pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu powołanego do jego reprezentowania, a braki te nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie zgodnie z przepisami kodeksu, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty i wydaje odpowiednie postanowienie."; 87) art. 496 otrzymuje brzmienie: "Art. 496. Po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza."; 88) w art. 499 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przytoczone okoliczności budzą wątpliwość;"; 89) w art. 5021 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić z przyczyn wskazanych w art. 499 pkt 4, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący podejmuje odpowiednie czynności."; 90) w art. 5051 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych, a w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty,"; 91) art. 5053 otrzymuje brzmienie: "Art. 5053. § 1. Jednym pozwem można dochodzić tylko jednego roszczenia. § 2. Połączenie kilku roszczeń w jednym pozwie jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wynikają z tej samej umowy lub umów tego samego rodzaju. W wypadku niedopuszczalnego połączenia w jednym pozwie kilku roszczeń przewodniczący zarządza zwrot pozwu, stosując art. 1301. § 3. Jeżeli powód dochodzi części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu przewidzianym w niniejszym rozdziale tylko wtedy, gdy postępowanie to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest z pominięciem przepisów niniejszego rozdziału."; 92) w art. 50513 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Przepis § 1 ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu toczącym się na skutek zażalenia."; 93) po art. 50513 dodaje się art. 50514 w brzmieniu: "Art. 50514. § 1. W postępowaniu uproszczonym w sprawach z zakresu prawa pracy przepisów art. 466, art. 467, art. 468, art. 470, art. 471, art. 477 i art. 4771 nie stosuje się. § 2. W postępowaniu uproszczonym w sprawach gospodarczych przepisów art. 47912 § 1, art. 47914 § 2 i art. 47918 § 3 nie stosuje się."; 94) w art. 510 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw dotyczy wynik postępowania, może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do zakończenia postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem. Na odmowę dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie."; 95) w art. 5181 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Na orzeczenie referendarza sądowego co do istoty sprawy, orzeczenia kończące postępowanie, a także orzeczenia, o których mowa w art. 394 § 1 pkt 1-11, przysługuje skarga do sądu rejonowego."; 96) w art. 526 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli wskutek tego samego zdarzenia zaginęła większa liczba osób, Sąd Najwyższy na wniosek Ministra Sprawiedliwości może wyznaczyć jeden sąd jako wyłącznie właściwy do rozpoznania spraw będących w związku z tym zdarzeniem. Postanowienie Sądu Najwyższego podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"."; 97) w art. 572 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Obowiązek wymieniony w § 1 ciąży przede wszystkim na urzędach stanu cywilnego, sądach, prokuratorach, notariuszach, komornikach, organach samorządu i administracji rządowej, organach Policji, placówkach oświatowych, opiekunach społecznych oraz organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi lub osobami psychicznie chorymi."; 98) po art. 578 dodaje się art. 5781 w brzmieniu: "Art. 5781. Podstawą wszczęcia postępowania wykonawczego jest postanowienie sądu ze stwierdzeniem z urzędu jego wykonalności. Do stwierdzenia wykonalności stosuje się odpowiednio art. 364."; 99) art. 711 otrzymuje brzmienie: "Art. 711. § 1. Od wyroku sądu polubownego nie przysługuje środek odwoławczy do sądu powszechnego. W zapisie na sąd polubowny strony mogą jednak przewidzieć powołanie sądu polubownego drugiej instancji. § 2. Wyrok sądu polubownego oraz ugoda przed nim zawarta, nienadające się do wykonania w drodze egzekucji, mają moc prawną na równi z wyrokiem sądu powszechnego lub ugodą zawartą przed takim sądem, po stwierdzeniu przez sąd powszechny ich skuteczności. § 3. Stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego oraz ugody przed tym sądem zawartej nadających się do wykonania w drodze egzekucji następuje w toku postępowania o nadanie klauzuli wykonalności. § 4. Sąd odmawia stwierdzenia skuteczności lub nadania klauzuli wykonalności, jeżeli ze złożonych akt sądu polubownego wynika, że wyrok lub ugoda treścią swą uchybia praworządności lub dobrym obyczajom. § 5. Na postanowienie sądu w przedmiocie stwierdzenia skuteczności lub nadania klauzuli wykonalności przysługuje zażalenie."; 100) w art. 712 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) rozstrzygnięcie o żądaniach stron jest niezrozumiałe, zawiera sprzeczności albo uchybia praworządności lub zasadom współżycia społecznego;"; 101) art. 714 otrzymuje brzmienie: "Art. 714. Sąd jest związany podstawami skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego, bierze jednak z urzędu pod rozwagę, czy wyrok nie uchybia praworządności lub dobrym obyczajom."; 102) art. 720 otrzymuje brzmienie: "Art. 720. Do odtworzenia akt sprawy zakończonej w państwowym biurze notarialnym właściwy jest sąd rejonowy, w którego okręgu znajdowało się to biuro."; 103) w art. 722 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Przewodniczący wzywa osoby, organy administracji publicznej lub instytucje wskazane we wniosku oraz znane sądowi urzędowo do złożenia w określonym terminie poświadczonych urzędowo odpisów dokumentów będących w ich posiadaniu albo do oświadczenia, że ich nie posiadają."; 104) w części drugiej: a) tytuł otrzymuje brzmienie: "Postępowanie zabezpieczające", b) uchyla się oznaczenie oraz tytuł księgi pierwszej, c) tytuły I-III otrzymują brzmienie: "Tytuł I Przepisy ogólne Art. 730. § 1. W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. § 2. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielenie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił. Art. 7301. § 1. Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. § 2. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. § 3. Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Art. 731. Zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 732. Zabezpieczenie udzielane jest na wniosek, a w wypadkach, w których postępowanie może być wszczęte z urzędu - także z urzędu. Art. 733. Udzielając zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania w sprawie, sąd wyznacza termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione pod rygorem upadku zabezpieczenia. Termin ten nie może przekraczać dwóch tygodni. Art. 734. Do udzielenia zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Wnioski o udzielenie zabezpieczenia zgłoszone w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w której postępowanie się toczy, z wyjątkiem wypadku, gdy sądem tym jest Sąd Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji. Art. 735. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 736. § 1. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać: 1) wskazanie sposobu zabezpieczenia, a w sprawach o roszczenie pieniężne także wskazanie sumy zabezpieczenia; 2) uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek. § 2. Jeżeli wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożono przed wszczęciem postępowania, należy nadto zwięźle przedstawić przedmiot sprawy. § 3. Wskazana w § 1 suma zabezpieczenia nie może być wyższa od dochodzonego roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować także przewidywane koszty postępowania. § 4. Jeżeli w ramach zabezpieczenia obowiązany składa sumę zabezpieczenia, sumę tę umieszcza się na rachunku depozytowym sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio. Art. 737. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu bezzwłocznie, nie później jednak niż w terminie tygodnia od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku. Art. 738. Sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach, biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie. W razie stwierdzenia, że wniosek nie odpowiada wymogom formalnym przewidzianym w art. 736, przewodniczący zwraca wniosek bez wzywania wnioskodawcy do jego uzupełnienia. Art. 739. § 1. Wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia sąd może uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych. § 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy uprawnionym jest Skarb Państwa oraz w wypadku zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, o rentę, a także należności pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika. Art. 740. § 1. Postanowienie, w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem do wykonania postanowienia. § 2. W wypadkach objętych § 1 obowiązanemu nie doręcza się również zażalenia uprawnionego ani postanowienia sądu drugiej instancji rozstrzygającego o tym zażaleniu. § 3. Jeżeli ustanowiono jako zabezpieczenie zarząd nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego, doręczenia obowiązanemu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia dokonuje zarządca ustanowiony przez sąd. Jeżeli obowiązany odmawia przyjęcia postanowienia albo gdy zarządca jest wprowadzony w zarząd przez komornika, doręczenia postanowienia o zabezpieczeniu dokonuje komornik. Art. 741. Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Art. 742. § 1. Obowiązany może w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia. Jeżeli obowiązany złoży na rachunek depozytowy sądu sumę zabezpieczenia żądaną przez uprawnionego we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zabezpieczenie upada. Przepis art. 7541 § 3 stosuje się odpowiednio. § 2. Postanowienie w przedmiocie uchylenia lub ograniczenia zabezpieczenia może zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy. § 3. Wniesienie zażalenia na postanowienie uchylające lub zmieniające postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wstrzymuje wykonanie postanowienia. § 4. Przepisów § 2 i § 3 nie stosuje się, gdy uchylenie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia nastąpiło na skutek złożenia przez obowiązanego na rachunek depozytowy sądu sumy wystarczającej do zabezpieczenia. § 5. Do sumy złożonej przez obowiązanego na rachunek depozytowy sądu przepis art. 752 stosuje się odpowiednio. Art. 743. § 1. Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak, że sąd nadaje postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. W razie zbiegu zabezpieczenia udzielonego przez sąd i organ administracyjny przepisy art. 773 i art. 774 nie mają zastosowania, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 751. § 2. Jeżeli z uwagi na swą treść postanowienie podlega wykonaniu w inny sposób, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące tego sposobu. Podstawą przeprowadzenia postępowania jest wtedy postanowienie zaopatrzone z urzędu przez przewodniczącego we wzmiankę o wykonalności. Art. 7431. § 1. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydane przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do podjęcia czynności związanych z wykonaniem zabezpieczenia na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego. § 2. W terminie tygodnia od dnia dokonania pierwszej czynności związanej z wykonaniem zabezpieczenia małżonek obowiązanego może sprzeciwić się wykonaniu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia, o czym organ wykonujący zabezpieczenie niezwłocznie zawiadamia uprawnionego. § 3. Sprzeciw małżonka obowiązanego, o którym mowa w § 2, nie wstrzymuje wykonania zabezpieczenia. Jeżeli jednak zabezpieczenie prowadzi do zaspokojenia uprawnionego, wstrzymuje się wypłatę pieniędzy uzyskanych w postępowaniu zabezpieczającym. § 4. W razie sprzeciwu, o którym mowa w § 2, uprawniony może w terminie dwóch tygodni od dnia zawiadomienia go, pod rygorem upadku zabezpieczenia w zakresie wykonania na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego, wystąpić do sądu o nadanie temu postanowieniu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi obowiązanego. Przepisy art. 787 stosuje się odpowiednio. Upadek, o którym mowa w zdaniu pierwszym, następuje również w razie oddalenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności. Art. 744. § 1. W razie prawomocnego zwrotu albo odrzucenia pozwu lub wniosku, oddalenia powództwa lub wniosku albo umorzenia postępowania, zabezpieczenie upada. § 2. Zabezpieczenie upada również, gdy zostało udzielone przed wszczęciem postępowania, jeżeli uprawniony nie wystąpił we wszczętym postępowaniu w sprawie o całość roszczenia lub też wystąpił o roszczenia inne niż to, które zostało zabezpieczone. § 3. W sprawach wymienionych w § 1 i § 2 przepis art. 7541 § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 745. § 1. O kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. § 2. Jeżeli postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego roszczenie. Art. 746 § 1. Jeżeli uprawniony nie wniósł pisma wszczynającego postępowanie w wyznaczonym terminie albo cofnął pozew lub wniosek, jak również gdy pozew zwrócono lub odrzucono albo powództwo bądź wniosek oddalono lub postępowanie umorzono, a także w przypadkach wskazanych w art. 744 § 2, obowiązanemu przysługuje przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia powstania szkody. § 2. Uprawnieni, którzy łącznie uzyskali zabezpieczenie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. § 3. Jeżeli w terminie miesiąca od dnia powstania roszczenia, o którym mowa w § 1, obowiązany nie wytoczył powództwa, sąd zwraca uprawnionemu, na jego wniosek, kaucję złożoną na zabezpieczenie tego roszczenia. Tytuł II Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych Art. 747. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez: 1) zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego; 2) obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową; 3) ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu; 4) obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską; 5) ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu; 6) ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego. Art. 748. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wydane na posiedzeniu niejawnym, w wypadkach, o których mowa w art. 747 pkt 2-6, doręcza się również obowiązanemu. Art. 749. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych przeciwko Skarbowi Państwa jest niedopuszczalne. Art. 750. Zabezpieczenie nie może obejmować rzeczy, wierzytelności i praw, z których egzekucja jest wyłączona. Art. 751. § 1. Rzeczy ulegające szybkiemu zepsuciu mogą stanowić przedmiot zabezpieczenia, gdy obowiązany nie ma innego mienia, które mogłoby zabezpieczyć roszczenia uprawnionego, istnieje zaś możliwość sprzedaży tych rzeczy niezwłocznie. § 2. Sprzedaż rzeczy wymienionych w § 1 powinna nastąpić niezwłocznie, według przepisów o sprzedaży w trybie egzekucji z ruchomości. § 3. Na wniosek obowiązanego sąd rejonowy może po wysłuchaniu uprawnionego polecić komornikowi sprzedaż każdej zajętej ruchomości, wierzytelności lub prawa. § 4. Cenę uzyskaną ze sprzedaży składa się na rachunek depozytowy sądu na zabezpieczenie roszczeń uprawnionego. Art. 752. § 1. Zajęte ruchomości nie mogą być oddane pod dozór uprawnionemu. Zajęte pieniądze składa się na rachunek depozytowy sądu, a zajęte papiery wartościowe sąd składa w banku. § 2. Sumę złożoną na rachunek depozytowy sąd umieszcza na wydzielonym, oprocentowanym rachunku bankowym w wysokości oprocentowania udzielonego przez bank dla wkładów wypłacanych na każde żądanie. Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że zabezpieczenie może trwać dłużej niż trzy miesiące, na wniosek obowiązanego, należy umieścić złożone do depozytu sumy w banku wskazanym przez obowiązanego na rachunku bankowym oprocentowanym jak dla lokat terminowych. § 3. W sprawach, w których zabezpieczenie może być udzielone z urzędu, orzeczenia, o których mowa w § 2, sąd wydaje z urzędu. Art. 7521. W razie udzielenia zabezpieczenia przez zajęcie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, obowiązany w terminie trzech miesięcy od dnia zajęcia może zlecić ich sprzedaż. Sumę uzyskaną ze sprzedaży umieszcza się na rachunku depozytowym sądu. Obowiązany może także zlecić, by znajdujące się na rachunku papierów wartościowych sumy pieniężne zostały wpłacone na rachunek depozytowy sądu. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio. Art. 7522. § 1. W razie zajęcia na zabezpieczenie rachunku bankowego przedsiębiorcy lub właściciela gospodarstwa rolnego sąd na wniosek obowiązanego złożony w terminie tygodniowym od dnia doręczenia mu postanowienia o zabezpieczeniu określa, jakie kwoty można pobierać na bieżące wypłaty wynagrodzeń za pracę wraz z podatkiem od wynagrodzenia i innymi ustawowymi ciężarami, a także na bieżące koszty prowadzonej działalności gospodarczej. § 2. Udzielając zabezpieczenia, sąd może określić korzystanie z zajętego rachunku bankowego w inny sposób. § 3. Zajęcie rachunku bankowego nie pozbawia obowiązanego prawa do polecenia przekazania zajętych kwot na rachunek depozytowy sądu w celu wpłacenia sumy zabezpieczenia. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio. § 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio, gdy w ramach zabezpieczenia zajęto inne wierzytelności i prawa majątkowe. Art. 7523. § 1. Postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia ustanawiające zakaz zbywania spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej ostrzeżenia o zakazie zbywania tych praw. Wpisu dokonuje się na wniosek uprawnionego. Postanowienie to doręcza się także spółdzielni mieszkaniowej. § 2. Spółdzielnia mieszkaniowa ponosi odpowiedzialność za szkodę spowodowaną czynnościami umożliwiającymi zbycie prawa, o którym mowa w § 1. Art. 7524. § 1. Zarząd przymusowy ustanowiony nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego lub nad zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo nad częścią gospodarstwa rolnego wykonuje się według przepisów o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości, z zastrzeżeniem, że zarządcę ustanawia sąd wydający postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia oraz że postanowienie o ustanowieniu zarządcy jest jednocześnie podstawą do wprowadzenia zarządcy w zarząd, w razie gdyby istniały przeszkody uniemożliwiające zarządcy objęcie zarządu. Zarządcą nie może być obowiązany. § 2. W toku sprawowania zarządu sąd może, za zgodą uprawnionego i obowiązanego, zezwolić na wykonywanie zarządu w inny sposób. § 3. Za zgodą obowiązanego sąd postanowi, że dochód uzyskiwany z zarządu przeznaczony będzie na zaspokojenie uprawnionego. Zgoda taka nie jest potrzebna w sprawach wymienionych w art. 753, art. 7531 i art. 754. Wydając postanowienie o przekazywaniu dochodu na zaspokojenie uprawnionego, sąd określi wysokość kwoty, do której wierzyciel winien być zaspokojony, jeżeli kwota ta nie została określona w postanowieniu o zabezpieczeniu. § 4. W razie wyrażenia zgody na zaspokojenie uprawnionego z dochodu uzyskanego przez zarząd, przepisy art. 7532 stosuje się odpowiednio. § 5. W sprawach, o których mowa w § 2-4, orzeka sąd wydający postanowienie o zabezpieczeniu. Art. 7525. Czynności prawne obowiązanego dotyczące majątku objętego zarządem przymusowym podjęte po ustanowieniu zarządu są nieważne. Dla określenia czasu powstania skutków ustanowienia zarządu przepisy art. 910 stosuje się odpowiednio. Art. 7526. § 1. W razie skierowania egzekucji do składników mienia objętego zarządem przymusowym dalsze postępowanie prowadzone będzie według przepisów o egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepisy art. 10644 i art. 106410 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli do przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego objętego zarządem ustanowionym w postępowaniu zabezpieczającym skierowano egzekucję przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, przepis art. 106414 stosuje się odpowiednio. Art. 753. § 1. W sprawach o alimenty zabezpieczenie może polegać na zobowiązaniu obowiązanego do zapłaty uprawnionemu jednorazowo albo okresowo określonej sumy pieniężnej. W sprawach tych podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia. § 2. W wypadkach wymienionych w § 1 sąd z urzędu doręcza stronom odpis postanowienia o zabezpieczeniu. Art. 7531. § 1. Przepis art. 753 stosuje się odpowiednio do zabezpieczenia roszczeń o: 1) rentę z tytułu odpowiedzialności za uszkodzenie ciała lub utratę życia żywiciela albo rozstrój zdrowia oraz o zmianę uprawnień objętych treścią dożywocia na dożywotnią rentę; 2) wynagrodzenie za pracę; 3) należności z tytułu rękojmi lub gwarancji jakości albo kary umownej, jak również należności z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej, przeciwko przedsiębiorcy do wysokości dwudziestu tysięcy złotych; 4) należności z tytułu najmu lub dzierżawy, a także należności z tytułu opłat obciążających najemcę lub dzierżawcę oraz opłat z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego lub użytkowego - do wysokości, o której mowa w pkt 3; 5) naprawienie szkody wynikającej z naruszenia przepisów o ochronie środowiska; 6) należności wynikające z naruszenia autorskich praw majątkowych, praw majątkowych do artystycznych wykonań, praw do fonogramów i wideogramów oraz należności wynikających z naruszenia autorskich praw osobistych; 7) należności wynikające z naruszenia praw z rejestracji znaku towarowego, patentu, wzoru użytkowego, wzoru zdobniczego, topografii układu scalonego i oznaczeń geograficznych; 8) wynagrodzenie przysługujące twórcy projektu wynalazczego. § 2. W sprawach wymienionych w § 1 sąd udziela zabezpieczenia po przeprowadzeniu rozprawy. Oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia może nastąpić na posiedzeniu niejawnym. Przepisu art. 749 nie stosuje się. Art. 7532. W sprawach, o których mowa w art. 753 i art. 7531, jeżeli osoba obowiązana do świadczeń uzna roszczenie, wyrok zasądzający świadczenie w zakresie niezaspokojonym może być wydany na posiedzeniu niejawnym. Art. 754. Sąd może jeszcze przed urodzeniem się dziecka zabezpieczyć przyszłe roszczenia alimentacyjne związane z ustaleniem ojcostwa, o których mowa w art. 141 i art. 142 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, przez zobowiązanie obowiązanego do wyłożenia odpowiedniej sumy na koszty utrzymania matki przez trzy miesiące w okresie porodu oraz na utrzymanie dziecka przez pierwsze trzy miesiące po urodzeniu. W sprawach tych termin do wytoczenia powództwa wynosi trzy miesiące od dnia urodzenia się dziecka. Postanowienie sąd wydaje po przeprowadzeniu rozprawy. Przepisy art. 733 i art. 7532 stosuje się odpowiednio. Art. 7541. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej albo jeżeli sąd inaczej nie postanowi, zabezpieczenie udzielone według przepisów niniejszego tytułu upada po upływie miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu. § 2. W sprawach, w których udzielono zabezpieczenia przy zastosowaniu art. 747 pkt 1 lub pkt 6, zabezpieczenie upada, jeżeli uprawniony w terminie dwóch tygodni od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie nie wniósł o dokonanie dalszych czynności egzekucyjnych. § 3. Na wniosek obowiązanego sąd wyda postanowienie stwierdzające upadek zabezpieczenia. Tytuł III Inne wypadki zabezpieczenia Art. 755. § 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może: 1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania; 2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem; 3) zawiesić egzekucję lub postępowanie wykonawcze; 4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi; 5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze. § 2. W sprawach przeciwko środkom społecznego przekazu o ochronę dóbr osobistych, sąd odmówi udzielenia zabezpieczenia polegającego na zakazie publikacji, jeżeli zabezpieczeniu sprzeciwia się ważny interes publiczny. § 3. Sąd doręcza obowiązanemu postanowienie wydane na posiedzeniu niejawnym, w którym zobowiązuje go do wykonania lub zaniechania czynności albo do nieprzeszkadzania czynnościom uprawnionego. Nie dotyczy to czynności polegających na świadczeniu rzeczy będących we władaniu obowiązanego. Art. 756. W sprawach o rozwód, o separację oraz o unieważnienie małżeństwa, sąd może również orzec o wydaniu małżonkowi, opuszczającemu mieszkanie zajmowane wspólnie przez małżonków, potrzebnych mu przedmiotów. Art. 757. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej albo sąd inaczej nie postanowi, zabezpieczenie udzielone według przepisów niniejszego tytułu upada po upływie miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu. Na wniosek obowiązanego sąd wydaje postanowienie stwierdzające upadek zabezpieczenia."; 105) w części drugiej w tytule księgi drugiej wyrazy "Księga druga" zastępuje się wyrazami "Część trzecia"; 106) po art. 760 dodaje się art. 7601 w brzmieniu: "Art. 7601. Na żądanie wierzyciela, którego roszczenie stwierdzone jest tytułem wykonawczym lub tytułem egzekucyjnym, organ egzekucyjny, który prowadzi egzekucję lub który jest właściwy do jej prowadzenia według przepisów kodeksu, udzieli mu informacji, czy przeciwko dłużnikowi prowadzone jest przez ten organ egzekucyjny postępowanie egzekucyjne, a jeżeli tak, powiadomi go o stosowanych sposobach egzekucji oraz o wysokości egzekwowanych roszczeń, a także o aktualnym stanie sprawy."; 107) w art. 761 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień oraz zasięgać od organów administracji publicznej, organów wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, organów podatkowych, organów rentowych, banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, przedsiębiorstw maklerskich, organów spółdzielni mieszkaniowych, zarządów wspólnot mieszkaniowych oraz innych podmiotów zarządzających mieszkaniami i lokalami użytkowymi, jak również innych instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji."; 108) art. 767 otrzymuje brzmienie: "Art. 767. § 1. Na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez komornika dokonania czynności. Do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad. § 2. Skargę może złożyć strona lub inna osoba, której prawa zostały przez czynności lub zaniechanie komornika naruszone bądź zagrożone. § 3. Skarga na czynność komornika powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano, jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem. § 4. Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od dnia czynności, gdy strona lub osoba, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie zawiadomiona, w innych wypadkach - od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności strony lub osoby, której prawo zostało przez czynności komornika naruszone bądź zagrożone, a w braku zawiadomienia - od dnia, w którym czynność powinna być dokonana. Odpis skargi sąd przesyła komornikowi, który w terminie trzech dni na piśmie sporządza uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania oraz przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, do którego skargę wniesiono, chyba że skargę w całości uwzględnia, o czym zawiadamia sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy."; 109) uchyla się art. 7671; 110) po art. 767 dodaje się art. 7672 - 7674 w brzmieniu: "Art. 7672. § 1. Sąd rozpoznaje skargę w terminie tygodniowym od dnia jej wpływu do sądu, a gdy skarga zawiera braki formalne, które podlegają uzupełnieniu, w terminie tygodniowym od jej uzupełnienia. § 2. Wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie czynności. Art. 7673. Jeżeli skargę wniesiono po terminie albo nie uzupełniono w terminie jej braków, sąd odrzuca skargę, chyba że uzna, iż zachodzi podstawa do podjęcia czynności na podstawie art. 759 § 2. Na postanowienie sądu o odrzuceniu skargi służy zażalenie. Art. 7674. § 1. Zażalenie na postanowienie sądu przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie. § 2. Na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia kasacja nie przysługuje."; 111) po art. 770 dodaje się art. 7701 w brzmieniu: "Art. 7701. Prawomocne postanowienie komornika w przedmiocie kosztów podlega wykonaniu po uprawomocnieniu się bez potrzeby zaopatrywania go w klauzulę wykonalności."; 112) art. 7731 otrzymuje brzmienie: "Art. 7731. § 1. W wypadku zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy, wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik właściwy według przepisów niniejszego kodeksu. § 2. Jeżeli żaden z komorników nie jest właściwy według przepisów niniejszego kodeksu, komornik, który później wszczął egzekucję, niezwłocznie przekazuje sprawę komornikowi, który pierwszy wszczął egzekucję, o czym zawiadamia wierzyciela. § 3. Przekazując sprawę, komornik obowiązany jest rozliczyć koszty egzekucji."; 113) art. 775 otrzymuje brzmienie: "Art. 775. Przepisów art. 773 i art. 774 nie stosuje się w razie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowego zabezpieczenia, jak również zbiegu zabezpieczenia administracyjnego z egzekucją sądową, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 751."; 114) art. 7751 otrzymuje brzmienie: "Art. 7751. Komornik, który przyjął wniosek o wszczęcie egzekucji, do prowadzenia której nie jest właściwy według przepisów niniejszego kodeksu, nie może odmówić przyjęcia innych wniosków o wszczęcie egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi, jeżeli następni wierzyciele wnoszą o przeprowadzenie egzekucji według tych samych sposobów co wcześniejsi wierzyciele."; 115) art. 776 otrzymuje brzmienie: "Art. 776. Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności."; 116) w art. 777: a) w § 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub uiszczenia rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie oznaczonych, albo też obowiązek wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, lokalu, nieruchomości lub statku wpisanego do rejestru gdy termin zapłaty, uiszczenia lub wydania jest w akcie wskazany;", - po pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) akt notarialny, w którym właściciel nieruchomości albo wierzyciel wierzytelności obciążonych hipoteką, niebędący dłużnikiem osobistym, poddał się egzekucji z obciążonej nieruchomości albo wierzytelności, w celu zaspokojenia wierzyciela hipotecznego, jeżeli wysokość wierzytelności podlegającej zaspokojeniu jest w akcie określona wprost albo oznaczona za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, i gdy akt określa warunki, które upoważniają wierzyciela do prowadzenia egzekucji o część lub całość roszczenia, jak również wskazany jest termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności.", b) dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Tytułem egzekucyjnym jest również akt notarialny, w którym niebędący dłużnikiem osobistym właściciel ruchomości lub prawa obciążonych zastawem rejestrowym albo zastawem, poddaje się egzekucji z obciążonych składników w celu zaspokojenia zastawnika. Przepis § 1 pkt 6 stosuje się odpowiednio."; 117) art. 7781 otrzymuje brzmienie: "Art. 7781. Tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko spółce jawnej, spółce partnerskiej, spółce komandytowej lub spółce komandytowo-akcyjnej sąd nadaje klauzulę wykonalności przeciwko wspólnikowi ponoszącemu odpowiedzialność bez ograniczenia całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, jak również wtedy, gdy jest oczywiste, że egzekucja ta będzie bezskuteczna."; 118) art. 783 otrzymuje brzmienie: "Art. 783. § 1. Klauzula wykonalności powinna zawierać stwierdzenie, że tytuł uprawnia do egzekucji, a w razie potrzeby oznaczać jej zakres. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, tytułom egzekucyjnym zasądzającym świadczenie w walutach obcych sąd nada klauzulę wykonalności ze zobowiązaniem komornika do przeliczenia zasądzonej kwoty na walutę polską według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym przekazanie należności wierzycielowi. § 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, brzmienie klauzuli wykonalności. § 3. Jeżeli tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądu, klauzulę umieszcza się na wypisie orzeczenia, czyniąc wzmiankę o jej wydaniu na oryginale orzeczenia. W innych wypadkach klauzulę umieszcza się na tytule egzekucyjnym przedstawionym przez strony."; 119) po art. 786 dodaje się art. 7861 i art. 7862 w brzmieniu: "Art. 7861. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, który określa warunki do prowadzenia egzekucji na podstawie takiego aktu, przepis art. 786 § 1 stosuje się odpowiednio. Nie dotyczy to wypadku, gdy warunkiem tym jest spełnienie przez dłużnika świadczenia w określonym terminie. Sąd nada wtedy klauzulę wykonalności po upływie tego terminu. Art. 7862. § 1. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, sąd bada, czy dłużnik poddał się egzekucji oraz czy roszczenie objęte tytułem wynika z czynności bankowej dokonanej bezpośrednio z bankiem lub z zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z tej czynności. § 2. Jeżeli wykonanie tytułu egzekucyjnego jest uzależnione od zdarzenia, które udowodnić powinien wierzyciel, sąd nada klauzulę wykonalności, po dostarczeniu dowodu tego zdarzenia w formie dokumentu."; 120) po art. 789 dodaje się art. 7891 i art. 7892 w brzmieniu: "Art. 7891. Jeżeli wierzyciel nie może uzyskać dokumentu stwierdzającego zbycie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego albo gdyby uzyskanie takiego dokumentu było nadmiernie utrudnione, sąd przed nadaniem klauzuli wykonalności wysłucha nabywcę stosownie do art. 760 § 2. Jeżeli nabywca zaprzecza istnieniu podstaw do nadania przeciwko niemu klauzuli wykonalności, sąd na wniosek wierzyciela, a w sprawach o alimenty lub o roszczenia z zakresu prawa pracy, także z urzędu, wzywa nabywcę do okazania dokumentów stwierdzających nabycie. Przepisy o wyjawieniu majątku stosuje się odpowiednio. W razie przyznania okoliczności nabycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego sąd nada klauzulę wykonalności bez okazywania dokumentu stwierdzającego nabycie. Art. 7892. § 1. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko zbywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest także podstawą egzekucji przeciwko nabywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie egzekucji w ciągu miesiąca od dnia nabycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, gdy przejęcie obowiązków nastąpiło w wyniku podziału, połączenia lub innego przekształcenia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego albo w wyniku wniesienia do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części dokonanego w trybie komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. § 3. Przepisy § 1 i § 2 nie uchybiają przepisom o ograniczeniu odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego za zobowiązania zbywcy."; 121) art. 791 otrzymuje brzmienie: "Art. 791. § 1. Tytuł wykonawczy zobowiązujący do wydania ruchomości indywidualnie oznaczonych, nieruchomości lub statku albo do opróżnienia pomieszczenia upoważnia do prowadzenia egzekucji nie tylko przeciwko dłużnikowi, lecz przeciwko każdemu, kto tymi rzeczami włada. Niniejszy przepis nie narusza uprawnień nabywcy w dobrej wierze. § 2. Jeżeli władający uprawdopodobni dokumentem, że władanie ruchomością indywidualnie oznaczoną, nieruchomością, pomieszczeniem lub statkiem uzyskał na podstawie tytułu prawnego niepochodzącego od dłużnika, komornik wstrzyma się z czynnościami egzekucyjnymi, pouczając władającego, że może w terminie tygodnia wystąpić do sądu o ustalenie, że tytuł wykonawczy nie może być w stosunku do niego wykonywany i o zabezpieczenie tego powództwa przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Przepisy art. 843 stosuje się odpowiednio. § 3. Wstrzymując się z czynnościami egzekucyjnymi, komornik dokona zajęcia ruchomości lub statku, pozostawiając te przedmioty pod dozorem władającego. § 4. W razie braku zabezpieczenia powództwa komornik podejmie po terminie miesiąca dalsze czynności egzekucyjne w stosunku do osoby władającej. Dalsza zmiana osoby władającej ruchomością, nieruchomością, statkiem lub pomieszczeniem nie będzie stanowiła przeszkody w realizacji tytułu wykonawczego."; 122) po art. 797 dodaje się art. 7971 w brzmieniu: "Art. 7971. Wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie za wynagrodzeniem majątku dłużnika."; 123) po art. 805 dodaje się art. 8051 w brzmieniu: "Art. 8051. § 1. Jeżeli w toku egzekucji zostanie ujawnione, że na zajętym przedmiocie, wierzytelności lub prawie ustanowiony został zastaw rejestrowy, komornik zawiadomi niezwłocznie o zajęciu zastawnika zastawu rejestrowego. § 2. Prowadząc egzekucję o świadczenie przekraczające dwadzieścia tysięcy złotych, komornik obowiązany jest uzyskać z centralnej informacji o zastawach rejestrowych dane o tym, czy dłużnik jest zastawcą zastawu rejestrowego oraz kto jest zastawnikiem. O wszczęciu egzekucji komornik niezwłocznie zawiadamia zastawnika zastawu rejestrowego. § 3. Jeżeli skierowano egzekucję do pojazdu mechanicznego, a dłużnik nie wydał dowodu rejestracyjnego zajętego pojazdu, komornik jest obowiązany uzyskać informację w centralnej informacji o zastawach rejestrowych, czy zajęty pojazd nie jest obciążony zastawem rejestrowym. W razie stwierdzenia, że zajęty pojazd mechaniczny jest obciążony zastawem rejestrowym, komornik niezwłocznie zawiadomi zastawnika zastawu rejestrowego o wszczęciu egzekucji. § 4. Sprzedaż ruchomości, wierzytelności i praw obciążonych zastawem rejestrowym może nastąpić nie wcześniej niż po upływie tygodnia od dnia zawiadomienia zastawnika."; 124) art. 808 otrzymuje brzmienie: "Art. 808. Jeżeli złożona w postępowaniu egzekucyjnym kwota pieniężna nie podlega natychmiastowemu wydaniu, powinna być złożona na rachunek depozytowy sądu. Przepisy art. 752 stosuje się odpowiednio."; 125) art. 813 otrzymuje brzmienie: "Art. 813. § 1. W wypadkach wymagających zasięgnięcia opinii biegłego, komornik zwróci się o wydanie opinii do jednego lub kilku stałych biegłych sądowych. Jeżeli wśród stałych biegłych sądowych nie ma biegłego wymaganej specjalności, komornik zwróci się do sądu o wyznaczenie biegłego i odebranie od niego przyrzeczenia. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, gdy wezwany przez komornika stały biegły sądowy został wyłączony lub nie przyjął nałożonego na niego obowiązku z przyczyn wskazanych w art. 280, a nie ma innego biegłego tej specjalności wśród stałych biegłych sądowych."; 126) art. 815 otrzymuje brzmienie: "Art. 815. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszelkich wpłat komornikowi można dokonać gotówką lub poleceniem przelewu na rachunek komornika, a za zgodą komornika także w inny sposób. § 2. Pokwitowanie komornika ma taki sam skutek jak pokwitowanie wierzyciela sporządzone w formie dokumentu urzędowego."; 127) art. 817 otrzymuje brzmienie: "Art. 817. W sprawach o naruszenie posiadania ukończona egzekucja może być podjęta na nowo na podstawie tego samego tytułu wykonawczego, jeżeli dłużnik ponownie dokonał zmiany sprzecznej z treścią tego tytułu, a żądanie w tym przedmiocie zostanie zgłoszone przed upływem sześciu miesięcy od ukończenia egzekucji."; 128) po art. 819 dodaje się art. 8191 w brzmieniu: "Art. 8191. § 1. Zbycie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego po wszczęciu postępowania egzekucyjnego nie ma wpływu na bieg tego postępowania. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie przekształcenia organizacyjnego dłużnika będącego osobą prawną, a także spółką handlową niemającą osobowości prawnej, jak również przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową."; 129) w art. 829 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) narzędzia i inne przedmioty niezbędne do osobistej pracy zarobkowej dłużnika oraz surowce niezbędne dla niego do produkcji na okres jednego tygodnia, z wyłączeniem jednak pojazdów mechanicznych;"; 130) w art. 831 w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) sumy przyznane przez Skarb Państwa na specjalne cele (w szczególności stypendia, wsparcia), chyba że wierzytelność egzekwowana powstała w związku z urzeczywistnieniem tych celów albo z tytułu obowiązku alimentacyjnego;"; 131) art. 840 otrzymuje brzmienie: "Art. 840. § 1. Dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli: 1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście; 2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie; 3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść. § 2. Jeżeli podstawą egzekucji jest tytuł pochodzący od organu administracyjnego, do stwierdzenia, że zobowiązanie wygasło lub nie może być egzekwowane, powołany jest organ, od którego tytuł pochodzi."; 132) po art. 8401 dodaje się art. 8402 w brzmieniu: "Art. 8402. Jeżeli egzekucja prowadzona jest na podstawie tytułu egzekucyjnego lub innego dokumentu, któremu nie nadaje się klauzuli wykonalności, do ochrony praw dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy art. 840 i art. 843."; 133) w art. 841 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych."; 134) w art. 843 uchyla się § 4; 135) po art. 844 dodaje się art. 8441 w brzmieniu: "Art. 8441. Przepisy dotyczące egzekucji z ruchomości stosuje się odpowiednio do egzekucji ze zwierząt, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami dotyczącymi ochrony zwierząt."; 136) w art. 852 w § 1, w art. 862 w § 1, w art. 1031, w art. 1033 w § 1 i w art. 1040 w § 2 wyrazy "do depozytu sądowego" zastępuje się wyrazami "na rachunek depozytowy sądu"; 137) w art. 852 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Złożenie na rachunek depozytowy sądu nastąpi również wówczas, gdy zgłoszono zarzut, że osobie trzeciej przysługuje do zajętych pieniędzy prawo stanowiące przeszkodę do wydania ich wierzycielowi. Sąd postanowi wydać pieniądze wierzycielowi, jeżeli w ciągu miesiąca od złożenia ich na rachunek depozytowy sądu nie będzie złożone orzeczenie właściwego sądu zwalniające od zajęcia lub wstrzymujące wydanie pieniędzy."; 138) art. 853 otrzymuje brzmienie: "Art. 853. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik oznacza wartość zajętych ruchomości i umieszcza ją w protokole zajęcia. § 2. Jeżeli komornik uzna, że w celu oszacowania należy wezwać biegłego, albo jeżeli wierzyciel lub dłużnik podnoszą w skardze zarzuty na oszacowanie, oszacowania dokonuje biegły przy samym zajęciu, a gdyby to nie było możliwe, w terminie późniejszym, aż do dnia licytacji. Skargę na oszacowanie komornika wnosi się do komornika przy zajęciu ruchomości, a gdyby to nie było możliwe - do dnia licytacji."; 139) po art. 864 dodaje się art. 8641 w brzmieniu: "Art. 8641. Komornik może sprzedać z wolnej ręki ruchomości niewymienione w art. 864 § 2, jeżeli dłużnik wyraził na to zgodę i określił minimalną cenę zbycia. Sprzedaż nie może nastąpić wcześniej niż po czternastu dniach od dnia oszacowania. Sprzedaż może nastąpić tylko wtedy, gdy wierzyciele wyrazili na to zgodę."; 140) w art. 865 uchyla się § 2 i § 3; 141) po art. 866 dodaje się art. 8661 i art. 8662 w brzmieniu: "Art. 8661. Zajęte ruchomości, których sprzedaż wymaga zezwolenia, komornik sprzeda za pośrednictwem przedsiębiorstwa posiadającego takie zezwolenie albo sprzeda je temu przedsiębiorstwu. Do wyceny ruchomości przepis art. 865 stosuje się odpowiednio. Art. 8662. § 1. Do oszacowania zajętych przedmiotów o wartości historycznej lub artystycznej komornik wzywa biegłego. Przedmioty te mogą być sprzedane za pośrednictwem przedsiębiorstwa zajmującego się ich obrotem albo państwowemu muzeum, bibliotece, archiwum lub ośrodkowi badań i dokumentacji. Przepis art. 8641 stosuje się odpowiednio. § 2. Do oszacowania wyrobów ze złota i platyny komornik powołuje biegłego. Wyroby ze złota i platyny, z wyjątkiem przedmiotów użytkowych, oraz przedmioty ze złota lub platyny niezdatne do użytku komornik sprzedaje przedsiębiorstwu jubilerskiemu lub innemu zajmującemu się obrotem lub przerobem metali szlachetnych. Przepis art. 865 stosuje się odpowiednio. § 3. Zajęte dewizy komornik sprzedaje bankowi lub innemu przedsiębiorcy zajmującemu się ich kupnem. Cena zbycia nie może być niższa od kursu kupna waluty obcej w złotych przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym datę sprzedaży."; 142) w art. 867 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zajęte ruchomości, niesprzedane według przepisów poprzedzających, komornik sprzedaje w drodze licytacji publicznej."; 143) w art. 881 w § 3 i w § 4, w art. 882, w art. 884 w § 3 i w § 4, w art. 886 w § 1, w § 3 i w § 4, w art. 887 w § 2 , w art. 1029 w § 2 i w art. 1081 w § 2 użyte w różnym przypadku wyrazy "zakład pracy" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "pracodawca"; 144) w art. 884 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W razie rozwiązania stosunku pracy z dłużnikiem dotychczasowy pracodawca czyni wzmiankę o zajęciu należności w wydanym dłużnikowi świadectwie pracy, a jeżeli nowy pracodawca dłużnika jest mu znany, przesyła temu pracodawcy zawiadomienie komornika i dokumenty dotyczące zajęcia wynagrodzenia oraz powiadamia o tym komornika i dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie egzekucyjne. Wzmianka w świadectwie pracy powinna zawierać oznaczenie komornika, który zajął należność, oraz numer sprawy egzekucyjnej, jak również wskazać wysokość potrąconych już kwot. Przesłanie zawiadomienia komornikowi ma skutki zajęcia należności dłużnika u nowego pracodawcy od chwili dojścia zawiadomienia do tego pracodawcy."; 145) w art 886 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli pracodawcą nie jest osoba fizyczna, grzywnie podlega pracownik lub wspólnik odpowiedzialny za wykonanie takiej czynności, a w razie niewyznaczenia takiego pracownika lub niemożności jego ustalenia - osoby uprawnione do reprezentowania pracodawcy. Jeżeli pracodawcą jest spółka cywilna, grzywnie podlega którykolwiek ze wspólników."; 146) w art. 889 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Jeżeli wierzytelność z rachunku bankowego, w tym z rachunku bankowego obejmującego wkład oszczędnościowy, zajęta została w dwu lub więcej postępowaniach egzekucyjnych, a znajdująca się na rachunku kwota nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich wierzycieli, bank wstrzymuje się z wypłatą zajętych kwot, powiadamiając o tym komorników prowadzących egzekucję. Zajęte wierzytelności bank wypłaca, po przekazaniu wszystkich spraw w trybie art. 7731, komornikowi, który prowadzi dalszą egzekucję.", 147) w art. 890 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli dłużnikiem jest przedsiębiorca, sąd może zezwolić na wypłatę z zajętego rachunku bankowego wynagrodzenia za pracę dla pracowników zatrudnionych u dłużnika wraz z podatkami i ustawowymi ciężarami. Zezwolenie sądu może być udzielone na okres do trzech miesięcy w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów."; 148) po art. 890 dodaje się art. 8901 w brzmieniu: "Art. 8901. Jeżeli zajęcie obejmuje wierzytelność wynikającą z rachunku bankowego zajętego uprzednio na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu ustanowionym w postępowaniu zabezpieczającym, uprawnienia obowiązanego do dokonania wypłat z rachunku bankowego ustają z dniem dokonania zajęcia w postępowaniu egzekucyjnym."; 149) po art. 891 dodaje się art. 8911 i art. 8912 w brzmieniu: "Art. 8911. § 1. Na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko dłużnikowi można zająć wierzytelność z rachunku wspólnego prowadzonego dla dłużnika i osób trzecich. Dalsze czynności egzekucyjne prowadzone będą do przypadającego dłużnikowi udziału w rachunku wspólnym stosownie do treści umowy regulującej prowadzenie rachunku, którą dłużnik obowiązany jest przedłożyć komornikowi w terminie tygodnia od daty zajęcia. Przepisy o wyjawieniu majątku stosuje się odpowiednio. Jeżeli umowa nie określa udziału w rachunku wspólnym albo gdy dłużnik nie przedłoży umowy, domniemywa się, że udziały są równe. Po ustaleniu udziału dłużnika zwalnia się pozostałe udziały od egzekucji. § 2. W razie zajęcia rachunku wspólnego dla wspólników spółki cywilnej, komornik zawiadamia pozostałych wspólników. Art. 8912. § 1. Na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko dłużnikowi pozostającemu w związku małżeńskim można prowadzić egzekucję z rachunku wspólnego dłużnika i jego małżonka. § 2. Przepis § 1 nie wyłącza możliwości obrony małżonka dłużnika w drodze powództwa o zwolnienie od egzekucji, jeżeli na rachunku wspólnym małżonków zgromadzono środki, które nie wchodzą do majątku osobistego dłużnika, albo też środki, które nie pochodzą z pobranego przez dłużnika wynagrodzenia za pracę, dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej, jak również z korzyści uzyskanych z jego praw autorskich i praw pokrewnych, praw własności przemysłowej oraz innych praw twórcy."; 150) w części trzeciej w tytule II tytuł działu IV otrzymuje brzmienie: "Egzekucja z innych wierzytelności"; 151) w art. 895 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Egzekucja prowadzona według przepisów działu niniejszego należy do komornika sądu właściwości ogólnej dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie egzekucyjne, a w braku podstaw do jej oznaczenia - do komornika sądu właściwości ogólnej osoby zobowiązanej względem dłużnika. Gdy osoby takiej nie ma, egzekucja należy do komornika tego sądu, w którego okręgu znajduje się przedmiot świadczenia lub prawa."; 152) w art. 897 uchyla się § 4; 153) art. 899 otrzymuje brzmienie: "Art. 899. Dokonując zajęcia wierzytelności zabezpieczonej poręczeniem, zastawem lub zastawem rejestrowym, komornik na wniosek wierzyciela zawiadamia także poręczyciela albo właściciela przedmiotu obciążonego prawem zastawu, iż świadczenia z wierzytelności zabezpieczonej nie wolno uiścić dłużnikowi. Przepis art. 882 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio."; 154) w art. 901: a) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Od dłużnika zajętej wierzytelności związanej z posiadaniem dokumentu komornik zażąda zapłaty poszukiwanej sumy, a jeżeli wierzytelność wymagalna jest po wypowiedzeniu, dokona jej wypowiedzenia. Na wniosek wierzyciela, dłużnika albo z urzędu, komornik dokona również czynności zachowawczych, jeżeli zajdzie tego potrzeba.", b) dodaje się § 4-6 w brzmieniu: "§ 4. Zajęte papiery wartościowe niedopuszczone do publicznego obrotu komornik może sprzedać za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską posiadającego zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd do podejmowania czynności związanych z obrotem takimi papierami. Sprzedaż w tym trybie może nastąpić w okresie miesiąca od dnia zajęcia. Za zgodą dłużnika sprzedaż może nastąpić także po tym terminie. Do ustalenia ceny sprzedaży należy powołać biegłego. Na wniosek dłużnika sprzedaż może nastąpić po cenie przez niego wskazanej. § 5. Jeżeli zobowiązany z weksla nie zapłaci poszukiwanej sumy, komornik sprzeda weksel. Dokonany przez komornika indos wywiera skutki indosu wpisanego przez zobowiązanego. Jeżeli na wekslu zostały umieszczone wyrazy "nie na zlecenie" lub inne zastrzeżone równoważnie, komornik może przenieść weksel na nabywcę tylko w formie i ze skutkiem przewidzianym w przepisach o przelewie wierzytelności. § 6. Do zbycia weksli przepisy art. 9041 stosuje się odpowiednio."; 155) po art. 904 dodaje się art. 9041 w brzmieniu: "Art. 9041. § 1. Na wniosek wierzyciela jego zaspokojenie nastąpi przez sprzedaż wierzytelności w drodze licytacji lub z wolnej ręki, o ile nie sprzeciwia się temu charakter zajętej wierzytelności. § 2. Sprzedaży wierzytelności dokonuje się w drodze licytacji prowadzonej według przepisów o egzekucji z ruchomości. Cena wywołania wynosi połowę sumy, na którą składa się wartość egzekwowanej wierzytelności oraz należne od niej odsetki liczone od dnia ich wymagalności do dnia licytacji. Nabycie nie może nastąpić poniżej ceny wywołania. § 3. Za zgodą dłużnika zajęta wierzytelność może zostać sprzedana z wolnej ręki, po cenie przez niego wskazanej, jeżeli sprzedaż za tę cenę nie narusza interesów wierzycieli. Dłużnik może też wskazać osobę nabywcy oraz inne warunki sprzedaży. Zgoda dłużnika na sprzedaż z wolnej ręki nie jest potrzebna, gdy wierzytelność była wymagalna przed dniem zajęcia. W takim jednak wypadku cena zbycia nie może być niższa od 60 % oszacowania wraz z odsetkami liczonymi do dnia sprzedaży."; 156) w art. 908 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli po zajęciu wierzytelności należyte wykonanie praw dłużnika lub wierzyciela tego wymaga, sąd na wniosek wierzyciela lub dłużnika, stosownie do okoliczności, ustanowi kuratora lub zarządcę albo nakaże sprzedaż prawa. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie."; 157) po art. 908 dodaje się dział IVa w brzmieniu: "Egzekucja z innych praw majątkowych"; 158) art. 909 i art. 910 otrzymują brzmienie: "Art. 909. Przepisy o egzekucji z wierzytelności stosuje się odpowiednio do egzekucji z innych praw majątkowych, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Art. 910. § 1. Do egzekucji z praw majątkowych komornik przystąpi przez zajęcie prawa. W tym celu komornik: 1) zawiadomi dłużnika, że nie wolno mu rozporządzać, obciążać ani realizować zajętego prawa, jak również nie wolno mu pobierać żadnego świadczenia przysługującego z zajętego prawa; 2) zawiadomi osobę, która z zajętego prawa jest obciążona obowiązkiem względem dłużnika, by obowiązku tego wobec dłużnika nie realizowała, a wynikające z prawa świadczenia pieniężne uiszczała komornikowi lub na rachunek depozytowy sądu, oraz wzywa tę osobę, by w terminie tygodnia złożyła oświadczenie, czy inne osoby roszczą sobie pretensje do zajęcia prawa, czy i w jakim sądzie lub przed jakim organem toczy się lub toczyła się sprawa o zajęte prawo, jak również czy oraz o jakie roszczenie skierowana jest egzekucja do zajętego prawa. § 2. Prawo jest zajęte z chwilą doręczenia zawiadomienia osobie, która z mocy zajętego prawa jest obciążona obowiązkiem wobec dłużnika. Jednakże jeżeli zawiadomienie o zajęciu zostało doręczone dłużnikowi wcześniej, skutki zajęcia powstają wobec dłużnika z chwilą doręczenia mu zawiadomienia o zajęciu. § 3. Jeżeli prawo majątkowe, które ma być zajęte, jest tego rodzaju, że nie ma oznaczonej osoby obciążonej obowiązkiem względem dłużnika, zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia zawiadomienia dłużnikowi. § 4. W stosunku do każdego, kto wiedział o wszczęciu egzekucji, skutki zajęcia powstają z chwilą, gdy o wszczęciu egzekucji powziął wiadomość, choćby zawiadomienie, o którym mowa w § 1, nie zostało jeszcze doręczone."; 159) po art. 910 dodaje się art. 9101-9104 w brzmieniu: "Art. 9101. Dokonując zajęcia prawa z patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru zdobniczego, prawa z rejestracji znaku towarowego, prawa z rejestracji topografii układu scalonego, komornik przesyła do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o wpis informacji o zajęciu prawa do właściwego rejestru. Art. 9102. § 1. Z mocy zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie uprawnienia majątkowe dłużnika wynikające z zajętego prawa, które są niezbędne do zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji, może również podejmować wszelkie działania, które są niezbędne do zachowania prawa. § 2. Jeżeli zachodzi potrzeba realizacji innych uprawnień wynikających z zajętego prawa niż wymienione w § 1, sąd na wniosek dłużnika lub wierzyciela albo z urzędu ustanowi zarządcę. Do zarządcy stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w egzekucji z nieruchomości. Art. 9103. Do egzekucji z prawa majątkowego wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków stosuje się odpowiednio przepisy art. 9231. Art. 9104. § 1. Do oszacowania zajętego prawa komornik powołuje biegłego. § 2. Wycena biegłego nie jest potrzebna, jeżeli strony zgodnie ustaliły wartość zajętego prawa albo jeżeli w okresie trzech miesięcy przed dokonaniem zajęcia zajęte prawo było oszacowane dla celów obrotu rynkowego lub w drodze umowy ustalono jego wartość dla potrzeb takiego obrotu. § 3. W przypadkach wskazanych w § 2 za wartość prawa przyjmuje się wartość prawa ustaloną zgodnie przez strony albo we wcześniejszej umowie lub oszacowaniu."; 160) po art. 911 dodaje się art. 9111-9118 w brzmieniu: "Art. 9111. W opisie komornik zamieści w szczególności: 1) rodzaj zajętego prawa; 2) oznaczenie osób uprawnionych oraz rodzaj przysługujących im uprawnień albo stwierdzenie o braku informacji o ich istnieniu; 3) oznaczenie osób zobowiązanych, jeżeli są, i rodzaj ciążących na nich obowiązków; 4) w razie istnienia sporu co do treści prawa lub rodzaju przysługujących uprawnień, rodzaj sporu, osoby dochodzące tych roszczeń oraz oznaczenie sądu lub innego organu, przed którym spór się toczy. Art. 9112. § 1. Zajęcie praw dłużnika przysługujących mu na wypadek wystąpienia ze spółki cywilnej lub jej rozwiązania dokonane jest z chwilą powiadomienia dłużnika o zajęciu. O zajęciu komornik powiadomi pozostałych wspólników, jeżeli ich adresy zostaną komornikowi podane przez którąkolwiek ze stron. § 2. Pozostali wspólnicy w terminie dwóch tygodni od dnia zajęcia są obowiązani przedstawić komornikowi wykaz przedmiotów, wierzytelności i praw, które przypadną dłużnikowi na wypadek wystąpienia ze spółki lub jej rozwiązania. Przepisy art. 886 stosuje się odpowiednio. Art. 9113. Zajmując udział wspólnika w spółce handlowej albo prawa wspólnika z tytułu udziału w takiej spółce, którymi wspólnikowi wolno rozporządzać, jak również prawa majątkowe akcjonariusza, komornik powiadomi o zajęciu spółkę oraz zgłosi ten fakt sądowi rejestrowemu. Art. 9114. Zajęcie prawa obejmuje również wszelkie wierzytelności i roszczenia przysługujące dłużnikowi z tytułu zajętego prawa, nawet jeżeli powstały po zajęciu. Art. 9115. Jeżeli z zajętego prawa wynika wymagalne roszczenie, komornik wezwie dłużnika zajętej wierzytelności, aby spełnił świadczenie wierzycielowi lub komornikowi. Przepisy art. 887 stosuje się odpowiednio. Art. 9116. § 1. Zaspokojenie wierzyciela z zajętego prawa następuje z dochodu, jeżeli zajęte prawo przynosi dochód, albo z realizacji lub sprzedaży prawa. § 2. Zaspokojenie z dochodu lub realizacji prawa, jeżeli nie nastąpi w trybie art. 9115, następuje w drodze egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepisy art. 10641-106411 stosuje się odpowiednio. § 3. Sprzedaży prawa dokonuje się w drodze licytacji prowadzonej według przepisów o egzekucji z ruchomości z zachowaniem przepisów poniższych. Art. 9117. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik może sprzedać zajęte prawo z wolnej ręki po cenie nie niższej niż 75 % ceny oszacowania. Sprzedaż ta nie może nastąpić wcześniej niż czternastego dnia od oszacowania. § 2. Na wniosek dłużnika, za zgodą wierzyciela, sprzedaż może nastąpić bez oszacowania prawa. Sprzedaż za wskazaną przez dłużnika cenę może nastąpić, gdy nie naruszyło to interesów wierzycieli. Dłużnik winien wówczas wskazać cenę minimalną, poniżej której sprzedaż nie może być dokonana. Dłużnik może wskazać osobę nabywcy albo też wskazać kilka osób uprawnionych do nabycia oraz kolejność, w jakiej prawo nabycia będzie im przysługiwało. § 3. Jeżeli sprzedaż nie dojdzie do skutku w terminie tygodnia od dnia, w którym wierzyciel wyraził zgodę na sprzedaż, komornik sprzedaje zajęte prawo w drodze licytacji, chyba że wierzyciel wyrazi zgodę na ponowną sprzedaż z wolnej ręki. Art. 9118. § 1. Do egzekucji z papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu komornik przystąpi przez ich zajęcie. W tym celu komornik: 1) zawiadamia dłużnika, że nie wolno mu odbierać żadnego świadczenia, jak również rozporządzać, z wyjątkiem zleceń, o których mowa w § 2, zajętymi papierami wartościowymi czy wartościami zebranymi na rachunku papierów wartościowych; 2) wezwie podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, w którym dłużnik ma rachunek papierów wartościowych, by nie wykonywał dyspozycji dłużnika, z wyjątkiem zleceń, o których mowa w § 2, ani też nie wypłacał dłużnikowi pieniędzy ulokowanych na jego rachunku papierów wartościowych, lecz zajęte sumy pieniężne do wysokości egzekwowanej należności wydał komornikowi lub złożył na rachunek depozytowy sądu. § 2. Jeżeli znajdujące się na rachunku papierów wartościowych dłużnika sumy pieniężne nie wystarczają na pokrycie egzekwowanego roszczenia, podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, w którym dłużnik ma rachunek, niezwłocznie wzywa dłużnika, aby w terminie trzech dni złożył zlecenie sprzedaży celem zaspokojenia wierzyciela przez okres miesiąca, wskazując, które ze zdeponowanych papierów wartościowych mają być przedmiotem zlecenia sprzedaży. Jeżeli zajęto papiery wartościowe, które wcześniej były zajęte na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu, dyspozycja dłużnika dotycząca zlecenia ich sprzedaży będzie wykonana po zajęciu dokonanym w egzekucji, jeżeli samo zlecenie sprzedaży dłużnik złożył w terminie określonym w art. 7521. § 3. Jeżeli dłużnik nie dokona czynności, o której mowa w § 2, albo pomimo wykonania czynności nie dojdzie do sprzedaży papierów, prowadzący rachunek papierów wartościowych w terminie trzech dni powiadamia wierzyciela, za pośrednictwem komornika, jakie papiery wartościowe umieszczone są na rachunku. Wierzyciel składa zlecenie dokonania sprzedaży wybranych papierów wartościowych. § 4. W razie niezłożenia przez wierzyciela w terminie dwóch tygodni zlecenia, o którym mowa w § 3, albo gdy sprzedaż na zlecenie wierzyciela nie doszła do skutku przez okres roku, egzekucję umarza się. § 5. Jeżeli zajęcia dokonano na rzecz dwu lub więcej wierzycieli, zlecenie, o którym mowa w § 3, składa kurator ustanowiony w trybie art. 908, chyba że wierzyciele złożą zgodny wniosek o sprzedaży zajętych papierów wartościowych. W razie ustanowienia kuratora termin dwutygodniowy liczy się od dnia powołania kuratora."; 161) w art. 913 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli zajęty w egzekucji majątek dłużnika nie rokuje zaspokojenia egzekwowanych należności lub jeżeli wierzyciel wykaże, że na skutek prowadzonej egzekucji nie uzyskał w pełni zaspokojenia swej należności, może on żądać zobowiązania dłużnika do złożenia wykazu majątku z wymienieniem rzeczy i miejsca, gdzie się znajdują, przypadających mu wierzytelności i innych praw majątkowych oraz do złożenia przyrzeczenia według roty: "Świadomy znaczenia mych słów i odpowiedzialności przed prawem zapewniam, że złożony przeze mnie wykaz majątku jest prawdziwy i zupełny."."; 162) w art. 914 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Do wniosku należy dołączyć odpis protokołu zajęcia lub inne dokumenty uzasadniające obowiązek wyjawienia majątku, a jeżeli wniosek złożono przed wszczęciem egzekucji, także tytuł wykonawczy."; 163) w art. 915 § 2 i § 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Wykaz i przyrzeczenie sąd odbierze niezwłocznie. W uzasadnionych wypadkach sąd może wyznaczyć dłużnikowi termin nie dłuższy niż tydzień. § 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie wyjawienia majątku przysługuje zażalenie. Wniesienie zażalenia nie tamuje wykonania postanowienia o wyjawieniu majątku. Sąd może postąpić stosownie do art. 396."; 164) art. 916 otrzymuje brzmienie: "Art. 916. Jeżeli dłużnik bez usprawiedliwionej przyczyny nie stawi się do sądu w celu złożenia wykazu lub przyrzeczenia albo stawiwszy się wykazu nie złoży lub odmówi odpowiedzi na zadane mu pytanie albo odmówi złożenia przyrzeczenia, sąd może skazać go na grzywnę lub nakazać przymusowe doprowadzenie oraz może zastosować areszt nieprzekraczający miesiąca, z uwzględnieniem art. 276 § 2. O skutkach tych dłużnik powinien być pouczony w wezwaniu na posiedzenie."; 165) po art. 918 dodaje się art. 9181 w brzmieniu: "Art. 9181. Dłużnik, który złożył przyrzeczenie lub do którego zastosowano środki przymusu, obowiązany jest do złożenia nowego wykazu i przyrzeczenia na żądanie tego samego lub innego wierzyciela, gdy od złożenia przyrzeczenia lub wyczerpania środków przymusu upłynął okres jednego roku."; 166) w art. 921 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona. Wierzyciel może dokonać wyboru komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona, nawet jeżeli nieruchomość nie jest położona w jego rewirze."; 167) po art. 923 dodaje się art. 9231 w brzmieniu: "Art. 9231. § 1. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego. Dalsze czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko obojgu małżonkom. § 2. Jeżeli małżonek dłużnika sprzeciwi się zajęciu, o sprzeciwie komornik niezwłocznie zawiadamia wierzyciela, który w terminie tygodniowym powinien wystąpić o nadanie przeciwko małżonkowi dłużnika klauzuli wykonalności pod rygorem umorzenia egzekucji z zajętej nieruchomości."; 168) w art. 929 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Komornik z urzędu zbada, czy ruchomości, wierzytelności lub prawa zajęte według przepisów § 1 i § 2 nie są obciążone zastawem rejestrowym. Przepisy art. 8051 § 1 i § 4 stosuje się odpowiednio."; 169) w art. 930 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Obciążenie przez dłużnika nieruchomości po jej zajęciu jest nieważne."; 170) uchyla się art. 932; 171) w art. 938 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zarządca odpowiada za szkodę wyrządzoną na skutek nienależytego wykonywania obowiązków."; 172) w art. 939 uchyla się § 3; 173) art. 941 otrzymuje brzmienie: "Art. 941. Nadwyżkę dochodów po pokryciu wydatków wymienionych w art. 940, za czas do dnia przejścia własności nieruchomości na nabywcę, zarządca składa na rachunek depozytowy sądu. Nadwyżkę dołącza się do ceny, która będzie uzyskana za nieruchomości. Jeżeli egzekucja ulega umorzeniu, nadwyżkę tę otrzymuje dłużnik."; 174) uchyla się art. 944; 175) w art. 947 po § 1 dodaje się § 11 w brzmieniu: "§ 11. Jeżeli na ruchomościach, wierzytelnościach lub prawach zajętych wspólnie z nieruchomością ustanowiony został zastaw rejestrowy, w opisie należy wymienić przedmiot obciążony zastawem rejestrowym oraz wierzytelność, którą zastaw ten zabezpiecza."; 176) w art. 948 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Oszacowania nieruchomości dokonuje powołany przez komornika biegły uprawniony do szacowania nieruchomości na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli jednak nieruchomość była w okresie sześciu miesięcy przed zajęciem oszacowana dla potrzeb obrotu rynkowego i oszacowanie to odpowiada wymogom oszacowania nieruchomości w egzekucji z nieruchomości, nowego oszacowania nie dokonuje się."; 177) art. 951 otrzymuje brzmienie: "Art. 951. Jeżeli w stanie nieruchomości pomiędzy sporządzeniem opisu i oszacowania a terminem licytacyjnym zajdą istotne zmiany, na wniosek wierzyciela lub dłużnika może nastąpić dodatkowy opis i oszacowanie."; 178) art. 952 otrzymuje brzmienie: "Art. 952. Zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytację publiczną. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie dwóch tygodni po uprawomocnieniu się opisu i oszacowania ani też przed uprawomocnieniem się wyroku, na podstawie którego wszczęto egzekucję."; 179) w art. 953 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wysokość rękojmi, którą licytant przystępujący do przetargu powinien złożyć, z zaznaczeniem, że rękojmia może być również złożona w książeczce oszczędnościowej zaopatrzonej w upoważnienie właściciela książeczki do wypłaty całego wkładu stosownie do prawomocnego postanowienia sądu o utracie rękojmi albo w inny wskazany przez komornika sposób;"; 180) w art. 955 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Obwieszczenie o licytacji należy co najmniej dwa tygodnie przed jej terminem ogłosić publicznie w budynku sądowym i w lokalu organu gminy oraz w dzienniku poczytnym w danej miejscowości."; 181) uchyla się art. 961; 182) w art. 962 uchyla się § 2; 183) art. 967 otrzymuje brzmienie: "Art. 967. Po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu sąd wzywa licytanta, który uzyskał przybicie (nabywcę), aby w ciągu dwóch tygodni od otrzymania wezwania złożył na rachunek depozytowy sądu cenę nabycia z potrąceniem rękojmi złożonej w gotówce. Na wniosek nabywcy sąd może oznaczyć dłuższy termin uiszczenia ceny nabycia, nieprzekraczający jednak miesiąca."; 184) w art. 1000 w § 2 uchyla się pkt 2; 185) w części trzeciej w tytule II po dziale VI dodaje się dział VIa w brzmieniu: "Dział VIa. Uproszczona egzekucja z nieruchomości Art. 10131. § 1. Przepisy niniejszego działu stosuje się do egzekucji z niezabudowanej nieruchomości gruntowej oraz nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym lub użytkowym, jeżeli w chwili złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji nie dokonano zawiadomienia o zakończeniu budowy. § 2. Przepisy działu niniejszego stosuje się także do części nieruchomości wydzielonych do sprzedaży w trybie art. 946, jeżeli część wydzielona jest nieruchomością wymienioną w § 1. § 3. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio przepisy działu poprzedzającego. Art. 10132. § 1. Komornik na wniosek wierzyciela niezwłocznie po zajęciu dokona opisu i oszacowania nieruchomości na podstawie wartości określonej przez biegłego. Przepis art. 948 § 1 stosuje się odpowiednio. § 2. Dokonując zajęcia, komornik, w miarę możności, zabezpieczy budynek lub lokal przed możliwością objęcia go we władanie przez dłużnika lub osoby trzecie. W razie potrzeby komornik ustanowi dozór nad budynkiem lub lokalem. Dozorcą może być także wierzyciel. Do dozoru stosuje się odpowiednio przepisy o dozorze ruchomości. § 3. Jeżeli w toku opisu okaże się, że nieruchomość nie odpowiada wymogom określonym w art. 10131, dalsze postępowanie egzekucyjne toczy się w trybie przepisów działu poprzedzającego. Art. 10133. § 1. Jeżeli zajęto niezabudowaną nieruchomość gruntową, która nie jest obciążona na rzecz osób trzecich, komornik zaoferuje ją do sprzedaży z wolnej ręki po cenie nie niższej niż wartość oszacowania. Jeżeli strony nie określiły trybu wyszukania nabywcy, tryb ten ustala sąd. § 2. Sprzedaż nastąpi po upływie dwóch tygodni od dnia opisu i oszacowania. O sprzedaży komornik zawiadamia uczestników stosownie do art. 954. § 3. Jeżeli sprzedaż z wolnej ręki nie nastąpi w terminie miesiąca od dnia zakończenia opisu i oszacowania, sprzedaż nieruchomości następuje w trybie art. 10136. Art. 10134. Przepis art. 10133 stosuje się odpowiednio do zbycia innych nieruchomości, do których stosuje się przepisy niniejszego działu, jeżeli oszacowanie nieruchomości nie zostało zaskarżone przez dłużnika. Za zgodą dłużnika sprzedaż z wolnej ręki może nastąpić także w pozostałych przypadkach; wtedy jednak dłużnik może określić cenę minimalną i wyznaczyć nabywcę. Art. 10135. § 1. Podejmując czynności związane ze sprzedażą, określone w przepisach poprzedzających, komornik sporządzi protokół, w którym wymieni nazwisko osoby przyjmującej ofertę nabycia nieruchomości, a także wpłaconą przez nią całą cenę nabycia; po czym niezwłocznie przedłoży protokół wraz z aktami sądowi. § 2. Na podstawie protokołu komornika, o którym mowa w § 1, a także na podstawie akt sprawy sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności, które przenosi własność na nabywcę. Na postanowienie o przysądzeniu służy zażalenie jedynie dłużnikowi i tylko wtedy, gdy naruszone zostały przepisy o cenie minimalnej. § 3. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów o oszacowaniu i cenie minimalnej sprzedaży, sąd odmawia przysądzenia własności i zwraca akta komornikowi, który ponownie przeprowadza postępowanie według przepisów niniejszego działu. § 4. W razie stwierdzenia, że nieruchomość nie podlega sprzedaży według przepisów niniejszego działu, sąd poleca komornikowi prowadzenie dalszej egzekucji według przepisów o egzekucji z nieruchomości. § 5. W razie wydania przez sąd postanowienia nakazującego ponowne przeprowadzenie sprzedaży lub podjęcie dalszych czynności według przepisów o egzekucji z nieruchomości, komornik niezwłocznie zwraca oferentowi kwotę wpłaconą przez niego na cenę nabycia. Art. 10136. § 1. Jeżeli sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w trybie sprzedaży z wolnej ręki, nieruchomość podlega sprzedaży w drodze licytacji, do której stosuje się przepisy o licytacji w egzekucji z ruchomości. O terminie licytacji komornik zawiadamia uczestników postępowania stosownie do art. 954. § 2. Po zapłaceniu przez nabywcę sumy sąd niezwłocznie wydaje postanowienie o przysądzeniu własności. Po uprawomocnieniu się tego postanowienia komornik sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji."; 186) art. 1022 otrzymuje brzmienie: "Art. 1022. § 1. Egzekucja ze statku zagranicznego znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odbywa się według przepisów działu niniejszego, jeśli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. § 2. We wniosku o wszczęcie egzekucji wierzyciel wskazuje rejestr, do którego statek jest wpisany, chyba że jest to niemożliwe lub nadmiernie utrudnione."; 187) po art. 1022 dodaje się art. 10221-10224 w brzmieniu: "Art. 10221. O dokonanym zajęciu statku komornik zawiadamia także zagraniczną władzę rejestrową. Art. 10222. Jeżeli wezwanie do zapłaty nie może być doręczone dłużnikowi, gdyż nie zamieszkuje on lub nie posiada siedziby pod adresem wskazanym w dokumentach statku zagranicznego, przepis art. 802 stosuje się odpowiednio. Art. 10223. W razie śmierci albo likwidacji dłużnika po wszczęciu postępowania egzekucyjnego sąd na wniosek wierzyciela ustanawia dla niego kuratora. Przepisu art. 819 nie stosuje się. Art. 10224. Opisu i oszacowania zajętego statku zagranicznego komornik bez wniosku wierzyciela dokonuje niezwłocznie po upływie terminu wyznaczonego dłużnikowi do zapłaty długu."; 188) w art. 1024 w § 1 w pkt 4, w art. 1032 w § 1, w art. 1038 i w art. 1040 w § 1 wyrazy "w depozycie sądowym" zastępuje się wyrazami "na rachunku depozytowym sądu"; 189) w art. 1029 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Na podstawie oświadczenia pracodawcy o wynagrodzeniu dłużnika oraz spisu wierzytelności i praw osób uczestniczących w podziale komornik sporządza plan podziału, ustalając, w jakim procencie przypada na każdego wierzyciela udział w sumach potrąconych każdorazowo przez pracodawcę z wynagrodzenia dłużnika i wpłaconych komornikowi. Jeżeli zaś komornik nie może sporządzić planu podziału na podstawie samego oświadczenia pracodawcy, sporządzi go niezwłocznie po złożeniu na rachunek depozytowy sądu sumy podlegającej podziałowi."; 190) art. 1030 otrzymuje brzmienie: "Art. 1030. W podziale sum uzyskanych w sposób przewidziany w art. 1029 oprócz wierzyciela egzekwującego uczestniczą: wierzyciele składający tytuł wykonawczy z dowodem doręczenia dłużnikowi wezwania do zapłaty, wierzyciele, którzy uzyskali zabezpieczenie powództwa, oraz wierzyciele, którym przysługuje umowne prawo zastawu i którzy udowodnili je dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym, jak również wierzyciele, którym przysługuje ustawowe prawo zastawu i którzy udowodnili je dokumentem, jeżeli zgłosili swe wierzytelności najpóźniej w dniu złożenia na rachunek depozytowy sądu sumy ulegającej podziałowi."; 191) art. 1034 otrzymuje brzmienie: "Art. 1034. Przepisy art. 1030 i art. 1032 stosuje się także w postępowaniu unormowanym w rozdziale niniejszym. W podziale sumy uzyskanej z egzekucji umieszcza się także wierzytelności zabezpieczone zastawem rejestrowym, jeżeli zastawnikowi przysługuje prawo zaspokojenia się z przedmiotu egzekucji oraz jeżeli prawa swe udowodnił dokumentem urzędowym najpóźniej w dniu złożenia na rachunek depozytowy sądu sumy ulegającej podziałowi."; 192) art. 1035 otrzymuje brzmienie: "Art. 1035. Niezwłocznie po złożeniu na rachunek depozytowy sądu sumy ulegającej podziałowi komornik sporządza projekt planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji i przedkłada go sądowi. W razie potrzeby sąd wprowadza do planu zmiany i uzupełnienia; w przeciwnym wypadku plan zatwierdza."; 193) po art. 1036 dodaje się art. 10361 w brzmieniu: "Art. 10361. Jeżeli egzekucja objęła również należności z umów ubezpieczenia lub przedmiotów, wierzytelności i praw, które według przepisów prawa stanowią przedmiot obciążenia hipoteką, w podziale uczestniczy również wierzyciel, którego wierzytelność została na tych ruchomościach, wierzytelnościach lub prawach zabezpieczona zastawem rejestrowym."; 194) w art. 1046: a) § 2 i § 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Prowadząc egzekucję na podstawie tytułu nakazującego dłużnikowi opróżnienie lokalu lub pomieszczenia, komornik usunie z niego także osoby zajmujące lokal wraz z dłużnikiem, chyba że osoby te wykażą dokumentem, iż zajmowanie wynika z tytułu prawnego niepochodzącego od dłużnika. § 3. Przepisów § 2 oraz art. 791 § 1 nie stosuje się do opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika.", b) dodaje się § 4-11 w brzmieniu: "§ 4. Wykonując obowiązek opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika na podstawie tytułu wykonawczego, z którego nie wynika prawo dłużnika do lokalu socjalnego lub zamiennego, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności do czasu, gdy gmina wskaże tymczasowe pomieszczenie lub gdy dłużnik znajdzie takie pomieszczenie. § 5. Komornik nie może wstrzymać się z dokonaniem czynności, jeżeli wierzyciel wskaże tymczasowe pomieszczenie, o którym mowa w § 4. § 6. Tymczasowe pomieszczenie powinno: 1) nadawać się do zamieszkania; 2) zapewniać co najmniej 5 m2 powierzchni mieszkalnej na jedną osobę; 3) znajdować się w tej samej miejscowości lub pobliskiej, jeżeli zamieszkanie w tej miejscowości nie pogorszy nadmiernie warunków życia osób przekwaterowywanych. § 7. Od wymagań, o których mowa w § 6 pkt 2 i pkt 3, można odstąpić za zgodą osoby przekwaterowywanej. § 8. Jeżeli egzekucja obowiązku opróżnienia lokalu służącego zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika dotyczy osób małoletnich lub ubezwłasnowolnionych, komornik wstrzyma się z dokonaniem czynności i zawiadomi sąd opiekuńczy. Dalsze czynności komornik podejmie stosownie do orzeczenia sądu opiekuńczego, określającego miejsce pobytu osób małoletnich lub ubezwłasnowolnionych. § 9. Przeprowadzając egzekucję, komornik usunie ruchomości niebędące przedmiotem egzekucji i odda je dłużnikowi, a w razie jego nieobecności pozostawi osobie dorosłej spośród jego domowników, gdyby zaś i to nie było możliwe, ustanowi dozorcę, pouczając go o obowiązkach i prawach dozorcy ustanowionego przy zajęciu ruchomości, i odda mu usunięte ruchomości na przechowanie na koszt dłużnika. § 10. Jeżeli na wezwanie dozorcy dłużnik w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni, nie odbierze ruchomości, sąd na wniosek dozorcy i po wysłuchaniu dłużnika nakaże ich sprzedaż, a jeżeli ruchomości nie przedstawiają wartości handlowej lub sprzedaż okaże się bezskuteczna, sąd wskaże inny sposób rozporządzenia rzeczą, nie wyłączając ich zniszczenia. § 11. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach o opróżnienie lokalu lub pomieszczenia albo o wydanie nieruchomości oraz szczegółowe warunki, w tym sanitarne, jakim powinno odpowiadać tymczasowe pomieszczenie, mając na względzie ochronę przed bezdomnością osób eksmitowanych, sprawne prowadzenie egzekucji oraz uwzględniając, że tymczasowe pomieszczenie musi nadawać się do zamieszkania, chociażby nie spełniało warunków technicznych wymaganych dla pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi."; 195) art. 1053 otrzymuje brzmienie: "Art. 1053. § 1. Wymierzając grzywnę, sąd orzeknie jednocześnie - na wypadek niezapłacenia - zamianę grzywny na areszt, licząc jeden dzień aresztu od pięciu złotych do stu pięćdziesięciu złotych grzywny. Ogólny czas trwania aresztu nie może w tej samej sprawie przekroczyć sześciu miesięcy. Przepis art. 762 § 4 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli dłużnikiem, do którego skierowane było wezwanie sądu, jest osoba prawna lub inna organizacja, środkom przymusu podlega jej pracownik odpowiedzialny za niezastosowanie się do wezwania, a gdyby ustalenie takiego pracownika było utrudnione, środkom przymusu podlegają osoby uprawnione do jej reprezentowania."; 196) w art. 1056 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Polecenie osadzenia dłużnika w areszcie sąd kieruje do komornika miejsca pobytu dłużnika. Jeżeli dłużnik nie przebywa w okręgu sądu, który wymierzył grzywnę z zamianą na areszt, sąd może zwrócić się o wykonanie aresztu do sądu rejonowego, w którego okręgu dłużnik przebywa."; 197) w części trzeciej w tytule III po tytule działu II dodaje się oznaczenie rozdziału 1 i tytuł tego rozdziału w brzmieniu: "Rozdział 1. Przepisy ogólne"; 198) uchyla się art. 1062; 199) po art. 1064 dodaje się rozdziały 2 i 3 w brzmieniu: "Rozdział 2 Egzekucja przez zarząd przymusowy Art. 10641. § 1. Przeciwko dłużnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą w formie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest dopuszczalna egzekucja z dochodów uzyskiwanych z tej działalności przez ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym. § 2. Do zarządu ustanowionego na podstawie § 1 stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości, z uwzględnieniem artykułów poniższych. Art. 10642. § 1. We wniosku o wszczęcie egzekucji przez zarząd przymusowy należy dokładnie określić przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne albo ich część. § 2. Do wniosku dołącza się informację komornika o wszystkich postępowaniach egzekucyjnych prowadzonych przeciwko dłużnikowi z mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. Art. 10643. § 1. Wniosek o wszczęcie egzekucji przez zarząd przymusowy sąd rozpoznaje na posiedzeniu niejawnym. § 2. Postanowienie w przedmiocie wniosku doręcza się również wskazanym we wniosku wierzycielom prowadzącym egzekucję z mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. § 3. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie stronom oraz wierzycielom, którzy prowadzą egzekucję z mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. § 4. Termin do wniesienia zażalenia przez wierzycieli, o których mowa w § 3, niewskazanych we wniosku, liczy się od dnia powzięcia przez nich wiadomości o wszczęciu egzekucji. Art. 10644. Do prowadzenia egzekucji przez zarząd przymusowy właściwy jest sąd, w którego okręgu znajduje się siedziba przedsiębiorstwa lub w którego okręgu jest położone gospodarstwo rolne. Jeżeli gospodarstwo rolne położone jest w okręgu kilku sądów, wybór należy do wierzyciela. Jeżeli egzekucja ograniczona jest do części przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, właściwy jest sąd, w którego okręgu część ta się znajduje. Art. 10645. Egzekucję przez zarząd przymusowy można ograniczyć do części przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli część ta jest gospodarczo wyodrębniona, a dochód uzyskany z przymusowego zarządu tej części majątku dłużnika wystarczy na zaspokojenie egzekwowanych roszczeń. Art. 10646. § 1. Prowadzenie egzekucji świadczeń pieniężnych, w tym również egzekucji administracyjnych ze składników mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika, nie stanowi przeszkody do wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy, jeżeli o to wnosi wierzyciel dotychczas prowadzący egzekucję albo, gdy w chwili wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy jest oczywiste, że wierzyciel prowadzący egzekucję zostanie w toku egzekucji przez zarząd przymusowy zaspokojony w okresie sześciu miesięcy od daty jej wszczęcia. § 2. W razie wszczęcia egzekucji przez zarząd przymusowy w sprawach określonych w § 1, wcześniej wszczęte egzekucje umarza się z dniem uprawomocnienia się postanowienia sądu o wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy, a dotychczasowi wierzyciele z mocy prawa wstępują do egzekucji prowadzonej według przepisów niniejszego działu. Art. 10647. Jeżeli przed wszczęciem egzekucji ustanowiono zarząd nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym dłużnika w ramach postępowania zabezpieczającego, po wszczęciu egzekucji zarząd będzie prowadzony według niniejszych przepisów. Art. 10648. Wydając postanowienie o wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy, sąd przesyła do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej dla nieruchomości wchodzącej w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego wniosek o dokonanie wpisu o ustanowienie zarządu przymusowego we właściwej księdze wieczystej lub o złożenie wniosku do zbioru dokumentów. Art. 10649. Czynności prawne dłużnika dotyczące mienia objętego zarządem dokonane po wszczęciu egzekucji są nieważne. Dla określenia daty powstania skutków prawnych wszczęcia egzekucji prowadzonej według niniejszego rozdziału przepisy art. 910 stosuje się odpowiednio. Art. 106410. § 1. Sąd powołuje na zarządcę osobę fizyczną lub prawną wskazaną przez strony spośród osób posiadających licencję do wykonywania obowiązków syndyka, nadzorcy lub zarządcy w postępowaniu upadłościowym i naprawczym. § 2. W wypadku braku porozumienia stron zarządcę wyznacza sąd spośród osób wskazanych w § 1. § 3. Przepisy § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio do odwołania lub zmiany zarządcy. Art. 106411. § 1. W szczególnie uzasadnionych wypadkach zarządca może sprzedać nieruchomości, ruchomości lub prawa wchodzące w skład zarządzanego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego w części przekraczającej zakres zwykłego zarządu oraz oddać je w najem lub dzierżawę wyłącznie za zgodą sądu. W razie zarządzenia sprzedaży sąd określa warunki sprzedaży. Do wyceny sprzedawanych składników majątkowych sąd może powołać biegłego. Przepis ten stosuje się również do rozwiązania umowy najmu lub dzierżawy oraz do obciążenia zarządzanego majątku hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym oraz przewłaszczeniem. § 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie czynności, o których mowa w § 1, stronom, zarządcy oraz osobom, których praw czynność dotyczy lub miała dotyczyć, przysługuje zażalenie. § 3. Nadwyżkę dochodów, po pokryciu wydatków wskazanych w art. 940, zarządca wypłaca wierzycielowi. W razie wielości wierzycieli wypłata następuje z zachowaniem stosowanych odpowiednio przepisów ogólnych o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisów o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości. Kwoty niewypłacone zarządca umieszcza na rachunku depozytowym sądu, do którego przepisy art. 752 stosuje się odpowiednio. Art. 106412. § 1. Po wszczęciu egzekucji przez zarząd przymusowy prowadzenie egzekucji świadczeń pieniężnych innymi sposobami z majątku dłużnika wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest niedopuszczalne. Inni wierzyciele mogą przyłączyć się do egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepis niniejszy stosuje się odpowiednio w razie późniejszego skierowania przeciwko dłużnikowi egzekucji administracyjnej. W takim wypadku art. 773 nie ma zastosowania. § 2. Jeżeli dochody uzyskane z egzekucji przez zarząd przymusowy wskazują, że niemożliwe jest zaspokojenie wszystkich wierzycieli w okresie sześciu miesięcy, licząc od dnia przyłączenia się do egzekucji ostatniego wierzyciela, wierzyciel, który w tym okresie nie będzie zaspokojony, może żądać wszczęcia egzekucji ze składników mienia wchodzącego w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego objętego zarządem przymusowym. W żądaniu należy oznaczyć mienie, z którego egzekucja ma być prowadzona. Na postanowienie sądu o dopuszczeniu egzekucji przysługuje zażalenie. § 3. Prowadzenie egzekucji przez zarząd przymusowy nie stanowi przeszkody do prowadzenia przeciwko dłużnikowi egzekucji świadczeń niepieniężnych oraz egzekucji w celu zniesienia współwłasności nieruchomości w drodze sprzedaży publicznej. Jeżeli w toku tych egzekucji dłużnik obowiązany jest do wydania ruchomości, statku lub nieruchomości albo do opróżnienia pomieszczeń, które znajdują się we władaniu zarządcy, obowiązki te ciążą na zarządcy. § 4. Wyłączenie mienia do osobnych egzekucji według przepisów § 1-3 nie tamuje dalszego prowadzenia egzekucji przez zarząd przymusowy, chyba że z uwagi na zakres wyłączeń dalsze jej prowadzenie jest bezcelowe. W takim wypadku sąd umarza egzekucję przez zarząd przymusowy. Wierzyciele, którzy prowadzili egzekucję przez zarząd przymusowy, mogą w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu tej egzekucji żądać skierowania egzekucji do mienia, które objęte było tą egzekucją, a które nie zostało wcześniej z niej wyłączone. Do tego czasu mienie to podlega z mocy prawa zajęciu. Art. 106413. § 1. Zarządca sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji. § 2. Na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji przysługuje skarga, do której stosuje się odpowiednio przepisy o skardze na czynności komornika. § 3. Przepisy ogólne o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Egzekucja przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego Art. 106414. § 1. Egzekucja przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego należy do sądu, w którego okręgu znajduje się siedziba przedsiębiorstwa dłużnika lub w którym dłużnik ma gospodarstwo rolne. § 2. Do egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 106415. § 1. Wydając postanowienie o wszczęciu egzekucji, sąd ustanawia zarząd przymusowy nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym podlegającym sprzedaży. Do zarządu tego stosuje się odpowiednio przepisy art. 10641-106411. § 2. Postanowienie o wszczęciu egzekucji sąd przesyła do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej dla nieruchomości wchodzącej w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. Sąd właściwy do prowadzenia księgi wieczystej z urzędu dokonuje wpisu o wszczęciu egzekucji albo składa postanowienie do zbioru dokumentów. W razie wszczęcia egzekucji przeciwko przedsiębiorcy podlegającemu wpisowi do właściwego rejestru, sąd przesyła postanowienie o wszczęciu egzekucji celem złożenia do akt rejestrowych. Ponadto sąd zarządzi ogłoszenie postanowienia o wszczęciu egzekucji w dzienniku ogólnopolskim oraz dzienniku poczytnym w siedzibie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego; może je również ogłosić w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Art. 106416. § 1. Prowadzenie egzekucji ze składników przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, w tym egzekucji administracyjnej, nie stanowi przeszkody do wszczęcia egzekucji przez sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli o to wnosi dłużnik lub wierzyciel prowadzący egzekucję, a także gdy jest oczywiste, że egzekucja przez sprzedaż doprowadzi do zaspokojenia wierzycieli, którzy wcześniej wszczęli egzekucję. Na postanowienie sądu służy zażalenie. § 2. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu wszczynającego egzekucję w trybie wskazanym w § 1, egzekucje wszczęte wcześniej umarza się, a dotychczasowi wierzyciele z mocy prawa przystępują do egzekucji prowadzonej według przepisów niniejszego rozdziału. Art. 106417. § 1. Zarządca niezwłocznie sporządzi bilans przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika. § 2. Jeżeli dłużnik i wszyscy wierzyciele nie ustalili ceny sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, wyceny przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dokonuje co najmniej dwóch biegłych. W razie rozbieżności w wycenie dokonanej przez biegłych, wartość przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego ustala sąd. Art. 106418. § 1. Na wniosek wierzyciela lub dłużnika sąd może postanowić, że sprzedaż przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego nastąpi z wolnej ręki przez zarządcę. Sprzedaż nie może nastąpić poniżej wartości szacunkowej, chyba że dłużnik i wszyscy wierzyciele wyrażą na to zgodę. § 2. Wydając postanowienie o sprzedaży z wolnej ręki, sąd wyznaczy termin, w którym sprzedaż ma być dokonana, oraz określi tryb wyszukania nabywcy, jeżeli strony tego nie uzgodniły. Termin dokonania sprzedaży nie może być krótszy niż miesiąc i dłuższy niż dwa miesiące. Bieg terminu rozpoczyna się od dnia zamieszczenia ogłoszenia w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Art. 106419. § 1. Sąd zarządzi ogłoszenie postanowienia, o którym mowa w art. 106416, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz w dzienniku poczytnym w siedzibie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, a także, jeżeli uzna to za celowe, w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. § 2. O wydaniu postanowienia nakazującego sprzedaż zarządca zawiadomi uczestników stosownie do art. 954. Art. 106420. § 1. Jeżeli pierwsza sprzedaż z wolnej ręki nie dojdzie do skutku, sąd wyda postanowienie nakazujące sprzedaż w drodze licytacji, chyba że wierzyciele zgodzą się na ponowną sprzedaż z wolnej ręki. § 2. Licytację prowadzi zarządca pod nadzorem sędziego. Sędzia niezwłocznie udziela przybicia osobie, która zaoferowała najwyższą cenę. § 3. Po zapłacie ceny zarządca w terminie nie dłuższym niż miesiąc zawiera z nabywcą umowę sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. W wypadku niezawarcia umowy z winy zarządcy, nabywca może żądać zwrotu wpłaconej ceny i uważa się, że licytacja nie doszła do skutku. § 4. Do licytacji stosuje się odpowiednio przepisy o licytacji z nieruchomości. Art. 106421. § 1. Sprzedaż dokonana w myśl przepisów niniejszego rozdziału nie narusza praw wynikających z hipotek, zastawów rejestrowych, zastawów i innych obciążeń rzeczowych ciążących na nieruchomościach, wierzytelnościach lub prawach wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego dłużnika. Ich wartość podlega zaliczeniu na poczet ceny nabycia. § 2. Sprzedaż dokonana według przepisów niniejszego rozdziału nie narusza również uprawnień zastawnika zastawu rejestrowego, jeżeli umowa zastawnicza przewiduje zakaz zbycia przedmiotu zastawu. Art. 106422. § 1. Nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego w egzekucji prowadzonej według przepisów niniejszego rozdziału jest odpowiedzialny solidarnie z dłużnikiem za ujawnione w toku egzekucji zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego według zasad określonych w art. 554 Kodeksu cywilnego. § 2. Jeżeli przed zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego nabywca spłacił lub przejął zobowiązania, o których mowa w § 1, wartość przejętych należności zalicza się na poczet ceny kupna. Jeżeli nabywca wcześniej wpłacił cenę niepomniejszoną o tę wartość, zarządca zwraca mu nadwyżkę w terminie tygodniowym od daty zawarcia umowy sprzedaży. Zaliczenie lub zwrot nadwyżki nastąpi na podstawie dokumentów urzędowych lub prywatnych z podpisem urzędowo poświadczonym, stwierdzających spłatę lub przejęcie zobowiązań wymienionych w § 1. Art. 106423. Do podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego stosuje się odpowiednio przepisy ogólne o podziale sumy uzyskanej z egzekucji oraz przepisy o podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości."; 200) w art. 1081 § 3 i § 4 otrzymują brzmienie: "§ 3. Jeżeli dłużnik odbywa karę pozbawienia wolności, wierzyciel może złożyć tytuł wykonawczy bezpośrednio dyrektorowi zakładu karnego, który obowiązany jest wypłacać wierzycielowi należności za pracę dłużnika lub jego pieniądze znajdujące się w depozycie zakładu karnego, w granicach określonych w art. 125 Kodeksu karnego wykonawczego. § 4. Przewidziana w § 3 wypłata nie może być dokonywana, jeżeli wnioski złożyło kilku wierzycieli, a należności za pracę dłużnika lub jego pieniądze znajdujące się w depozycie zakładu karnego nie wystarczają na zaspokojenie wszystkich należności tych wierzycieli lub jeżeli są zajęte przez organ egzekucyjny. W takim wypadku dyrektor zakładu karnego przekazuje wnioski do właściwego komornika."; 201) w art. 1086 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Komornik obowiązany jest z urzędu przeprowadzić dochodzenie w celu ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika oraz jego miejsca zamieszkania. Jeżeli środki te okażą się bezskuteczne, organy Policji przeprowadzą na wniosek komornika dochodzenie w celu ustalenia miejsca zamieszkania i miejsca pracy dłużnika. Gminne ośrodki pomocy społecznej przeprowadzą na wniosek komornika dochodzenie w celu ustalenia majątku i dochodów dłużnika."; 202) art. 1088 otrzymuje brzmienie: "Art. 1088. Do egzekucji świadczeń alimentacyjnych stosuje się również przepisy tytułu drugiego."; 203) oznaczenie "Część trzecia" zastępuje się oznaczeniem "Część czwarta"; 204) uchyla się art. 1136; 205) w art. 1151 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Sąd orzeka po przeprowadzeniu rozprawy. Na postanowienie sądu okręgowego w przedmiocie wykonalności przysługuje zażalenie, a od postanowienia sądu apelacyjnego - kasacja; można także żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym postanowieniem.". Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 3)) art. 244 otrzymuje brzmienie: "Art. 244. § 1. Ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka. § 2. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy.". Art. 3. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Roszczenie o usunięcie niezgodności może być ujawnione przez ostrzeżenie. Podstawą wpisu ostrzeżenia jest nieprawomocne orzeczenie sądu lub postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia. Do udzielenia zabezpieczenia nie jest potrzebne wykazanie, że powód ma interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.". Art. 4. W ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 162, poz. 1693) uchyla się art. 21. Art. 5. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z późn. zm. 4)) w art. 80: a) w ust. 1 uchyla się pkt 3, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczenie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, od złożenia stosownej kaucji.", c) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Zażalenie na postanowienie sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, sąd rozpoznaje w ciągu 7 dni.". Art. 6. W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Po upływie osiemnastu miesięcy od rozpoczęcia aplikacji rzecznik patentowy kierujący aplikacją (patron) może upoważnić swojego aplikanta do zastępowania go we wszystkich czynnościach.". Art. 7. Postępowania zabezpieczające i egzekucyjne wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych. Art. 8. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o zarządzeniu tymczasowym sądu, należy przez to rozumieć postanowienie sądu o udzieleniu zabezpieczenia. Art. 9. 1. Do postępowań w sprawach z zakresu ochrony konkurencji, regulacji energetyki, regulacji telekomunikacji i poczty, regulacji transportu kolejowego, wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Stronie, która na podstawie art. 387 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego zażądała doręczenia odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony konkurencji i konsumentów, wydanego przed dniem wejściem w życie ustawy, i do dnia wejścia w życie ustawy kasacji nie wniosła, a termin do jej wniesienia nie upłynął, przysługuje apelacja w terminie dwutygodniowym od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy termin przewidziany w art. 387 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego jeszcze nie upłynął, strona, która nie złożyła wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony konkurencji i konsumentów, może złożyć ten wniosek w terminie tygodniowym od dnia wejścia w życie ustawy, a następnie w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia wyroku z uzasadnieniem wnieść apelację. 4. Kasacje od wyroków Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony konkurencji i konsumentów wniesione przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają rozpoznaniu na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 10. Istniejące w dniu 14 stycznia 2003 r. własnościowe spółdzielcze prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawa do lokalu użytkowego, w tym garażu, oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej stają się spółdzielczymi własnościowymi prawami do lokalu, o których mowa w rozdziale 21 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 63, poz. 591). Art. 11. Ilekroć w dotychczasowych przepisach jest mowa o własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego, w tym garażu, oraz prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, należy przez to rozumieć spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Art. 12. 1. Dotychczas prowadzone księgi wieczyste dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego i prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej uważa się za księgi wieczyste prowadzone dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. 2. W razie zakładania po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy ksiąg wieczystych dla istniejącego w dniu 14 stycznia 2003 r. własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego i prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, zakłada się księgę wieczystą dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. 3. W razie zakładania ksiąg wieczystych dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu ustanowionego w okresie od dnia 15 stycznia 2003 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy o prowadzeniu ksiąg wieczystych dla ograniczonych praw rzeczowych. Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 47912, art. 47931a, art. 47932, art. 47935, art. 47947, art. 47954, art. 47956, art. 47958, art. 47965, art. 47967, art. 47969, art. 47976 i art. 47978 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 2, art. 9-12 niniejszej ustawy, wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, ustawę z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i ustawę z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871, Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz. 1264, Nr 162, poz. 1691 i Nr 169, poz. 1783. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959 i Nr 162, poz. 1692. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662, z 2003 r. Nr 166, poz. 1610 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 869 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 172, poz. 1805) Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Zadania Ministra Obrony Narodowej w zakresie ochrony granicy państwowej w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje Dowódca Sił Powietrznych we współdziałaniu z Dowódcą Marynarki Wojennej i Dowódcą Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej."; 2) art. 18 i 18a otrzymują brzmienie: "Art. 18. Warunki przekraczania granicy państwowej oraz wykonywania lotów w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej przez własne i obce cywilne statki powietrzne określają przepisy ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)) oraz umowy międzynarodowe, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana. Art. 18a. 1. Przekroczenie granicy państwowej i lot obcego wojskowego statku powietrznego w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej może nastąpić na podstawie zezwolenia wydanego przez Dowódcę Sił Powietrznych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, udzielonego na wniosek zainteresowanego podmiotu. 2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wymaga przekroczenie granicy państwowej i lot w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej obcych wojskowych statków powietrznych wykonujących zadania wojskowego nadzoru przestrzeni powietrznej w ramach Zintegrowanego Systemu Obrony Powietrznej Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane wobec obcego wojskowego statku powietrznego: 1) na którego pokładzie znajduje się przedstawiciel obcego państwa, składający oficjalną wizytę w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) stanowiącego honorową eskortę statku powietrznego, o którym mowa w pkt 1, 3) wykonującego lot w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej: a) związany z prowadzeniem akcji poszukiwawczo-ratowniczej w celu udzielenia pomocy ludziom albo statkowi powietrznemu lub statkowi morskiemu znajdującemu się w niebezpieczeństwie, b) związany z niesieniem pomocy medycznej lub technicznej albo pomocy w razie klęski żywiołowej lub zagrożenia środowiska, c) związany z wykonywaniem zadań wynikających z umów międzynarodowych, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, jeżeli obowiązek udostępnienia przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej wynika z tych umów, d) w przypadku gdy ten statek znajduje się w niebezpieczeństwie lub gdy wykonuje ten lot dla uniknięcia niebezpieczeństwa. 4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania z wnioskiem o zezwolenie na przekroczenie granicy państwowej i lot obcego wojskowego statku powietrznego w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej oraz wzór wniosku w tej sprawie, a także warunki wykonywania lotów przez taki statek w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej, mając na względzie zapewnienie sprawności postępowania w sprawach udzielania zezwoleń na wykonanie lotów w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej przez obce wojskowe statki powietrzne oraz bezpieczeństwo ruchu lotniczego w tej przestrzeni."; 3) po art. 18a dodaje się art. 18b w brzmieniu: "Art. 18b. 1. Obcy wojskowy statek powietrzny, który przekroczył granicę państwową albo wykonuje lot w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej bez zezwolenia, o którym mowa w art. 18a ust. 1, lub niezgodnie z warunkami tego zezwolenia, oraz obcy cywilny statek powietrzny, który przekroczył granicę państwową niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze lub umowami międzynarodowymi, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, może być wezwany przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do: 1) opuszczenia przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej, 2) odpowiedniej zmiany kierunku lub wysokości lotu, 3) lądowania na wskazanym przez ten organ lotnisku, 4) wykonania innych poleceń, mających na celu zaprzestanie naruszania przestrzeni powietrznej. 2. W przypadku niezastosowania się do któregokolwiek z wezwań i poleceń, o których mowa w ust. 1, obcy statek powietrzny może być: 1) przechwycony przez wojskowy statek powietrzny, zwany dalej "statkiem przechwytującym". Przechwycenie polega na identyfikacji statku powietrznego, nawiązaniu z nim łączności radiowej i kontaktu wzrokowego oraz naprowadzeniu go na właściwy kierunek lub wysokość lotu albo wymuszeniu lądowania na wskazanym lotnisku, 2) ostrzeżony strzałami ostrzegawczymi przez statek przechwytujący, a w przypadku dalszego niestosowania się do wezwania - zniszczony, 3) zniszczony bez dokonania czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, w sytuacji: a) dokonywania zbrojnej napaści lub agresji przeciwko celom położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) gdy nie posiada załogi na pokładzie, c) gdy wymagają tego względy bezpieczeństwa, a organ dowodzenia obroną powietrzną, uwzględniając w szczególności informacje przekazane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, stwierdzi, że obcy statek powietrzny jest użyty do działań sprzecznych z prawem, a w szczególności jako środek ataku terrorystycznego z powietrza. 3. Decyzję o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a) i b), podejmuje Dowódca Sił Powietrznych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a środka, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 lit. c) - Minister Obrony Narodowej. 4. Zmuszony do lądowania na lotnisku międzynarodowym obcy statek powietrzny, jego załogę i ładunek oraz pasażerów i ich bagaże, podmiot zarządzający lotniskiem przekazuje Straży Granicznej. 5. Obcy statek powietrzny zmuszony do lądowania na lotnisku innym niż lotnisko międzynarodowe lub na lądowisku, jego załogę i ładunek oraz pasażerów i ich bagaże, podmiot zarządzający lotniskiem lub użytkownik lądowiska przekazuje właściwym organom, powiadamiając o tym zdarzeniu organ Straży Granicznej. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania przy stosowaniu środków, o których mowa w ust. 2, oraz zakres i sposób współdziałania organu dowodzenia obroną powietrzną z państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym w tych sprawach, mając na względzie zapewnienie prawidłowego zastosowania środków, o których mowa w ust. 2, tylko w przypadku braku możliwości innego wymuszenia przestrzegania prawa polskiego, a także sprawność i skuteczność współdziałania organów chroniących przestrzeń powietrzną Rzeczypospolitej Polskiej.". Art. 2. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się rozdział 4; 2) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Zasady użycia środków przymusu w stosunku do statków powietrznych znajdujących się w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej określają przepisy ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 5)) oraz ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 3)).". Art. 3. W ustawie z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium (Dz. U. Nr 93, poz. 1063 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 536 i Nr 210, poz. 2036) w art. 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przemieszczanie się obcego wojskowego statku powietrznego odbywa się na zasadach i w trybie przepisów ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm.5)).". Art. 4. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 121 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia, sposób współdziałania organów zarządzania ruchem lotniczym z Siłami Powietrznymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, tak by zapewniona była szczególna rola systemu obrony powietrznej w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom bezpieczeństwa państwa z powietrza w czasie pokoju."; 2) w art. 122 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Użytkownik polskiej przestrzeni powietrznej jest obowiązany do niezwłocznego wykonywania poleceń państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym oraz cywilnych i wojskowych lotniskowych organów służb ruchu lotniczego, a także organów dowodzenia obroną powietrzną, jak również poleceń przekazanych mu przez wojskowe statki powietrzne. 2. Organy, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy cywilny statek powietrzny wykonuje lot wbrew zakazom lub ograniczeniom, o których mowa w art. 119 ust. 2, 4 lub 5, albo gdy istnieją uzasadnione obawy, aby sądzić, że cywilny statek powietrzny jest użyty do działań sprzecznych z prawem, mogą wezwać ten statek do: 1) odpowiedniej zmiany kierunku lub wysokości lotu, 2) lądowania na wskazanym przez ten organ lotnisku, 3) wykonania innych poleceń, mających na celu przywrócenie stanu zgodnego z prawem."; 3) po art. 122 dodaje się art. 122a w brzmieniu: "Art. 122a. Jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa państwa i organ dowodzenia obroną powietrzną, uwzględniając w szczególności informacje przekazane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, stwierdzi, że cywilny statek powietrzny jest użyty do działań sprzecznych z prawem, a w szczególności jako środek ataku terrorystycznego z powietrza, statek ten może być zniszczony na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm.5))."; 4) w art. 142 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) poleceń organów państwa, w którego przestrzeni powietrznej lot się odbywa, a także poleceń otrzymanych od jego państwowego statku powietrznego."; 5) w art. 150 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Międzynarodowe loty wojskowych statków powietrznych są wykonywane na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej oraz w umowach międzynarodowych, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 5.". Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium oraz z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 45, poz. 498 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1002 i Nr 172, poz. 1805. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 171, poz. 1800. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 45, poz. 498, z 2003 r. Nr 223, poz. 2220 oraz z 2004 r. Nr 172, poz. 1805. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie wymiarów i okresów ochronnych organizmów morskich oraz szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 172, poz. 1806) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymiary i okresy ochronne organizmów morskich; 2) szczegółowe warunki wykonywania rybołówstwa morskiego, w tym: a) rodzaj i ilość narzędzi połowowych oraz ich konstrukcję, b) sposób prowadzenia połowów, c) wielkości dopuszczalnego przyłowu, d) sposób oznakowania narzędzi połowowych używanych wyłącznie do połowów w strefie 3 Mm od linii brzegu - które nie są objęte Wspólną Polityką Rybacką Unii Europejskiej. § 2. 1. Na morzu terytorialnym ustanawia się wymiary ochronne dla następujących gatunków ryb: 1) certy (Vimba vimba L.) - 30 cm; 2) leszcza (Abramis brama L.) - 40 cm; 3) okonia (Perca fluviatilis L.) - 17 cm; 4) płoci (Rutilus rutilus L.) - 20 cm; 5) sandacza (Stizostedion lucioperca L.) - 45 cm; 6) siei (Coregonus lavaretus L.) - 40 cm; 7) szczupaka (Esox lucius L.) - 45 cm; 8) troci (Salmo trutta L.) - 50 cm; 9) pstrąga tęczowego (Oncorhynchus mykiss Walb.) - 40 cm. 2. Wymiar ochronny, o którym mowa w ust. 1, ustala się, mierząc długość ryby, w stanie świeżym, od początku zamkniętego pyska do końca najdłuższego promienia płetwy ogonowej. § 3. Ustanawia się okres ochronny dla sandacza w terminie od dnia: 1) 25 marca do dnia 10 maja na obszarze wód na zachód od południka 16°40'00'' długości geograficznej wschodniej; 2) 10 kwietnia do dnia 31 maja na obszarze wód pomiędzy południkami 16°40'00'' a 19°21'00'' długości geograficznej wschodniej; 3) 20 kwietnia do dnia 10 czerwca na obszarze wód na wschód od południka 19°21'00'' długości geograficznej wschodniej. § 4. 1. Z zastrzeżeniem art. 2 ust. 2 oraz art. 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 88/98/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającego niektóre środki techniczne dla zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund (Dz. Urz. WE L 9 z 15.01.1998) oraz pkt 2 załącznika nr IV do rozporządzenia nr 2287/2003/WE z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalającego wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (Dz. Urz. WE L 344 z 31.12.2003), przy prowadzeniu ukierunkowanych połowów ryb określonego gatunku, w rejsie połowowym, dopuszcza się przyłów tych gatunków ryb, do połowów których są używane narzędzia połowowe o wymiarze oczek mniejszym od wymiaru oczek narzędzi połowowych, przy użyciu których prowadzony jest ukierunkowany połów ryb w tym rejsie. 2. Przyłów gatunków ryb, o których mowa w ust. 1, w danej operacji połowowej, nie może przekroczyć łącznie 20 % masy ryb będących celem połowów ukierunkowanych. § 5. 1. Jeżeli po wybraniu narzędzia połowowego stwierdzi się, że ilość ryb gatunków niebędących celem połowów ukierunkowanych przekracza dopuszczalną wielkość przyłowu, należy natychmiast zaprzestać używania tego narzędzia połowowego lub zmienić łowisko. 2. W przypadku narzędzi ciągnionych przez zmianę łowiska rozumie się zmianę głębokości trałowania: 1) na zachód od południka 15°00'00'' długości geograficznej wschodniej - o 10 m; 2) na wschód od południka 15°00'00'' długości geograficznej wschodniej - o 20 m. § 6. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich dopuszcza się stosowanie następujących rodzajów narzędzi połowowych: 1) niewody, w tym: a) niewody duńskie, b) niewody dobrzeżne, c) przywłoki, d) cezy; 2) ciągnione, w tym: a) włoki, b) tuki, c) włoczki; 3) usidlające i oplątujące, w tym: a) wontony, b) mance, c) nety, d) pławnice, e) drygawice; 4) pułapkowe, w tym: a) niewody stawne, b) żaki, c) mieroże, d) alhamy; 5) zahaczające, w tym: a) wędy, b) sznury haczykowe, c) takle. § 7. Do prowadzenia połowów ryb niżej wymienionych gatunków na morzu terytorialnym ustanawia się następujące, najmniejsze długości boku oczka narzędzi połowowych w milimetrach: GatunekDługość boku oczka troć80 pstrąg tęczowy65 leszcz i sandacz60 sieja i szczupak55 płoć i okoń30 węgorz16 § 8. Długość boku oczka w wontonach służących do połowu okonia lub płoci nie może przekroczyć 35 mm. § 9. Połowy szprota mogą być prowadzone wyłącznie na cele konsumpcyjne. § 10. Na morzu terytorialnym największa dopuszczalna ilość wystawianych jednocześnie na łowisku wontonów, manc oraz netów przeznaczonych do połowów płastug wynosi: 1) 100 sztuk - dla statków rybackich o długości całkowitej do 12 m; 2) 200 sztuk - dla statków rybackich o długości całkowitej od 12 do 18 m; 3) 300 sztuk - dla statków rybackich o długości całkowitej powyżej 18 m. § 11. 1. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym długość zestawu sieci mierzona wzdłuż nadbory nie może przekroczyć dla: 1) wontonów - 500 m; 2) manc - 300 m. 2. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym długość pojedynczego wontonu lub mancy nie może przekroczyć 50 m. 3. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym długość pojedynczej nety służącej do połowów płastug nie może przekroczyć 75 m. § 12. 1. Przy prowadzeniu połowów długość niewodu stawnego śledziowego nie może przekroczyć 600 m. 2. Połowy przy użyciu niewodów stawnych śledziowych mogą być prowadzone w okresie od dnia 1 marca do dnia 20 czerwca. § 13. Na zachód od południka 15°23'14'' długości geograficznej wschodniej przy prowadzeniu połowów organizmów morskich: 1) w strefie 5 Mm od linii brzegu, w okresie od dnia 25 marca do dnia 10 maja, należy używać narzędzi połowowych przeznaczonych do połowu śledzia lub skarpia; 2) na morzu terytorialnym, w okresie od dnia 1 listopada do dnia 30 kwietnia, przy prowadzeniu połowów statkami rybackimi o długości całkowitej powyżej 12,5 m, należy używać narzędzi ciągnionych. § 14. Wystawione na morzu terytorialnym narzędzia usidlające, oplątujące, pułapkowe i zahaczające, z zastrzeżeniem pkt 1.2 załącznika nr IV do rozporządzenia nr 2287/2003/WE z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalającego wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (Dz. Urz. WE Nr L 344 z 31.12.2003), należy wybierać co najmniej raz na 48 godzin. § 15. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, niedozwolony jest połów organizmów morskich przy użyciu narzędzi ciągnionych oraz prowadzenie połowów przy użyciu statków rybackich o długości całkowitej powyżej 15 m: 1) na Ławicy Odrzanej - na głębokościach mniejszych niż 10 m; 2) od linii toru wodnego Gdynia - Hel od trawersu latarni morskiej w Jastarni od strony pełnego morza - na głębokościach mniejszych niż 20 m; 3) na pozostałych obszarach wód - w strefie 3 Mm od linii brzegu. 2. W okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia pomiędzy południkami 19°21'00'' a 19°26'30'' długości geograficznej wschodniej dopuszcza się prowadzenie ukierunkowanych połowów śledzia przy użyciu narzędzi ciągnionych oraz przy użyciu statków rybackich o długości całkowitej do 19 m poza strefą 2 Mm od linii brzegu. § 16. Przy prowadzeniu połowów organizmów morskich na morzu terytorialnym niedozwolone jest używanie: 1) narzędzi ciągnionych jednocześnie z narzędziami usidlającymi, oplątującymi, pułapkowymi lub zahaczającymi, z wyjątkiem sznurów haczykowych i włoczków; 2) stawnych niewodów śledziowych jednocześnie z mancami, wontonami lub netami. § 17. Niedozwolone jest dryfowanie pławnic lub takli w strefie 4 Mm od linii brzegu. § 18. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odległości boczne i frontalne pomiędzy zestawami narzędzi usidlających, oplątujących, pułapkowych lub zahaczających nie mogą być mniejsze niż 100 m. 2. Odległości boczne i frontalne pomiędzy zestawami pławnic lub takli nie mogą być mniejsze niż 500 m. 3. Na obszarze wód na zachód od południka 15°23'14'' długości geograficznej wschodniej odległości boczne i frontalne pomiędzy zestawami manc nie mogą być mniejsze niż 50 m. § 19. 1. Niedozwolone jest trałowanie w odległości mniejszej niż 150 m od narzędzi usidlających, oplątujących, pułapkowych lub zahaczających. 2. Niedozwolone jest wydawanie narzędzi ciągnionych przed innym statkiem, znajdującym się na tym samym kursie, w odległości mniejszej niż 1.000 m. 3. Pomiędzy statkami rybackimi trałującymi równolegle należy zachować taką odległość, aby jeden statek nie zaczepił narzędzi połowowych drugiego statku. 4. Niedozwolone jest przecinanie kursu trałującego statku rybackiego, za tym statkiem, w odległości mniejszej niż 1.000 m. § 20. W przypadku gdy na kursie statku rybackiego znajdują się pławnice lub takle, należy dołożyć wszelkich starań w celu ich ominięcia, a gdy nie jest to możliwe, należy podnieść je na dziobie statku rybackiego, przeciąć, a następnie zawiązać starannie za rufą. § 21. Niedozwolone jest pozostawianie na łowisku, po zakończeniu połowów w danym rejsie połowowym, elementów narzędzi połowowych lub elementów oznakowania narzędzi połowowych. § 22. Niewody używane do połowów w strefie 3 Mm od linii brzegu oznakowuje się w następujący sposób: 1) matnię niewodu: a) w porze dziennej - pływakiem koloru czerwonego o średnicy nie mniejszej niż 30 cm, b) przy złej widoczności oraz w porze nocnej - bojką świetlną ze światłem białym umieszczonym na wysokości co najmniej 30 cm nad powierzchnią wody; 2) skrzydła niewodu: a) w porze dziennej - pływakiem koloru czerwonego o średnicy nie mniejszej niż 30 cm, b) przy złej widoczności oraz w porze nocnej - bojką świetlną ze światłem białym umieszczonym na wysokości co najmniej 30 cm nad powierzchnią wody - umieszczonymi w połowie długości skrzydeł. § 23. 1. Narzędzia usidlające, oplątujące, pułapkowe oraz zahaczające używane do połowów w strefie 3 Mm od linii brzegu oznakowuje się w następujący sposób: 1) na końcu zestawu w sektorze zachodnim, licząc od południa poprzez zachód i obejmując północ, należy przymocować bojkę z tyczką zaopatrzoną w 2 chorągiewki oraz 2 pasy taśmy odblaskowej; 2) na końcu zestawu w sektorze wschodnim, licząc od północy poprzez wschód i obejmując południe, należy przymocować bojkę z tyczką zaopatrzoną w chorągiewkę oraz pas taśmy odblaskowej; 3) w przypadku zestawu wystawionego przy powierzchni wody, na tyczce bojki należy dodatkowo przymocować znak topowy z pasem taśmy odblaskowej lub reflektor radarowy; 4) w przypadku zestawu wystawionego przy powierzchni wody w porze nocnej, z wyłączeniem manc śledziowych, na tyczce bojki przymocowanej w: a) sektorze zachodnim zestawu - należy przymocować dodatkowo 2 latarnie, b) sektorze wschodnim zestawu - należy przymocować dodatkowo latarnię; 5) do zestawu, którego długość przekracza 1 Mm, należy dodatkowo przymocować, w równych odstępach nie większych niż 1 Mm, bojki pośrednie z tyczką zaopatrzoną w chorągiewkę oraz pas taśmy odblaskowej; w przypadku zestawu wystawionego przy powierzchni wody, w porze nocnej, do tyczek bojek pośrednich należy przymocować dodatkowo latarnię; 6) zestaw wystawiony przy dnie w wodach o małej głębokości należy oznakować w sposób określony dla zestawu wystawionego przy powierzchni wody; 7) do każdego końca zestawu pławnic lub takli należy przymocować bojkę z tyczką zaopatrzoną w chorągiewkę, pas taśmy odblaskowej oraz, w porze nocnej, w latarnię; jeżeli zestaw pławnic lub takli jest przymocowany jednym końcem do statku rybackiego dryfującego wraz z zestawem, oznakowanie tego końca nie jest obowiązkowe; 8) do każdego końca zestawu sznurów haczykowych należy przymocować bojkę z tyczką zaopatrzoną w 2 chorągiewki, a ponadto do zestawu należy przymocować, w odstępach co 500 haków, bojki pośrednie z tyczką zaopatrzoną w chorągiewkę; 9) do każdego końca niewodu stawnego śledziowego oraz po jego obu stronach należy przymocować, w odstępach nie mniejszych niż 75 m, bojki z tyczką zaopatrzoną w trzy chorągiewki, 2 pasy taśmy odblaskowej oraz reflektor radarowy. 2. Określa się warunki, jakie powinny spełniać elementy oznakowania narzędzi połowowych, o których mowa w ust. 1: 1) chorągiewki mają kształt prostokąta o boku o długości nie mniejszej niż 40 cm; 2) chorągiewki przymocowuje się do tyczki bojki dłuższym bokiem; 3) chorągiewki przymocowuje się do tyczki bojki w odległości nie mniejszej niż 80 cm od powierzchni wody; 4) chorągiewki przymocowuje się do tyczki bojki, zachowując pomiędzy nimi odległość nie mniejszą niż 20 cm - jeżeli do tyczki bojki należy przymocować dwie chorągiewki; 5) chorągiewki użyte do oznakowania tego samego zestawu mają jednakowe wymiary; 6) chorągiewki użyte do oznakowania końców tego samego zestawu są takiego samego koloru; 7) chorągiewki bojek przymocowanych do zestawu wystawionego przy powierzchni wody są koloru czerwonego; 8) chorągiewki bojek przymocowanych do zestawu wystawionego przy dnie są koloru czarnego; 9) chorągiewki bojek pośrednich, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są koloru białego; 10) pas taśmy odblaskowej ma szerokość co najmniej 6 cm; 11) znak topowy oraz reflektor radarowy ma kształt kuli o średnicy co najmniej 25 cm; 12) bojki oraz znaki topowe nie mogą być koloru czerwonego i zielonego; 13) długość linki, za pomocą której bojka jest przymocowana do zestawu wystawionego przy dnie, nie może przekraczać 1,5-krotności głębokości wody, w miejscu wystawienia narzędzia połowowego; 14) linka, o której mowa w pkt 13, jest wykonana z tworzywa samotonącego albo jest obciążona; 15) latarnia świeci światłem błyskowym koloru żółtego o częstotliwości - błysk co 5 sekund (F 1 Y 5s), które jest widoczne z odległości nie mniejszej niż 2 Mm; 16) echo reflektora radarowego jest odbierane z odległości nie mniejszej niż 2 Mm. § 24. Narzędzia połowowe oznakowuje się oznaką rybacką: 1) cezy, przywłoki - na pływakach lub bojkach świetlnych służących do oznakowania matni i skrzydeł; 2) włoki, tuki, włoczki oraz niewody duńskie i dobrzeżne: a) na deskach trałowych i orczykach lub b) na prawym skraju nadbory lub na tulejce zaciskowej, poprzez przymocowanie identyfikatora z oznaką rybacką; 3) wontony, mance, nety, pławnice, drygawice - na skrajnych pływakach każdej sieci i wszystkich bojkach; 4) niewody stawne, żaki, alhamy - na skrajnych tyczkach lub bojkach; 5) mieroże - na górnej części kabłąka; 6) wędy, sznury haczykowe, takle - na pływakach i wszystkich bojkach. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 134, poz. 1433). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 26 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty, rozkładania na raty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 174, poz. 1810) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty, rozkładania na raty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 67, poz. 439, z późn. zm. 3)) po § 1 dodaje się § 1a-1e w brzmieniu: "§ 1a. Pomoc udzielana osobom niepełnosprawnym na rozpoczęcie działalności gospodarczej jest realizowana w ramach pomocy de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). § 1b. Pomoc, o której mowa w § 1a, nie może być: 1) udzielana w sektorze transportu oraz w zakresie działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w Załączniku I do traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 2) udzielana dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów udziału w targach handlowych i badaniach lub usług konsultingowych przeprowadzanych w celu wprowadzenia nowego bądź istniejącego produktu na nowy rynek; 3) uwarunkowana pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej. § 1c. Osoba niepełnosprawna może uzyskać pomoc, o której mowa w § 1a, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis, otrzymanej przez nią w okresie 3 kolejnych lat poprzedzających dzień uzyskania planowanej pomocy, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 100 tys. euro. § 1d. Podstawą zakwalifikowania pomocy, o której mowa w § 1a, jako pomocy de minimis jest zaświadczenie wydane przez podmioty upoważnione na podstawie odrębnych przepisów. § 1e. Warunkiem udzielenia pomocy, o której mowa w § 1a, jest zobowiązanie się osoby niepełnosprawnej do przechowywania dokumentów dotyczących pomocy otrzymanej na podstawie rozporządzenia przez okres 10 lat od dnia przyznania tej pomocy.". § 2. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 16, poz. 148 oraz z 2003 r. Nr 100, poz. 929. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 174, poz. 1811) Na podstawie art. 47 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 166, poz. 1616) w § 3 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) do dnia 25 marca roku następującego po roku podatkowym - wykazując faktyczne roczne skutki zwolnień, wynikające z decyzji, dokonanych czynności cywilnoprawnych w formie aktów notarialnych oraz deklaracji i informacji podatkowych na dany rok podatkowy, według stanu na dzień 31 grudnia roku podatkowego, za który sporządzany jest wniosek."; 2) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) do dnia 15 kwietnia - wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2.". § 2. 1. Wnioski w sprawie przyznania kwoty rekompensującej za 2003 r. gminy składają w terminie do dnia 20 sierpnia 2004 r. 2. Prezes Zarządu Funduszu przekazuje gminom kwoty rekompensujące dochody utracone z tytułu zwolnień podatkowych za 2003 r. w terminie do dnia 30 września 2004 r. § 3. Przepisy § 2 stosuje się również do wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 1) Minister Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1432). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wysokości środków finansowych w 2004 r. i ich podziału między jednostki ochrony przeciwpożarowej działające w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz. U. Nr 174, poz. 1812) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, z 2003 r. Nr 52, poz. 452 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość środków finansowych przeznaczonych wyłącznie dla zapewnienia gotowości bojowej jednostek ochrony przeciwpożarowej, działających w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, ustala się w 2004 r. w kwocie 20.253.000,00 zł. § 2. Środki finansowe, o których mowa w § 1, przeznacza się dla: 1) 3 zakładowych straży pożarnych - w kwocie 25.038,00 zł; 2) 2 zakładowych służb ratowniczych - w kwocie 16.692,00 zł; 3) 3.325 ochotniczych straży pożarnych - w kwocie 20.211.270,00 zł. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 maja 2003 r. w sprawie wysokości środków finansowych w 2003 r. i ich podziału między jednostki ochrony przeciwpożarowej działające w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego (Dz. U. Nr 96, poz. 878). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 134 poz. 1436). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lipca 2004 r. w sprawie trybu udzielania obywatelom polskim zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1813) Na podstawie art.199f ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "ustawie", należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. 1. Decyzję w sprawie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej wydaje się na pisemny wniosek zainteresowanego obywatela polskiego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności określenie nazwy obcego wojska lub organizacji wojskowej, w którym obywatel polski ma zamiar przyjąć służbę, wskazanie państwa, w którym służba ta będzie pełniona, oraz okres pełnienia tej służby. 3. Wniosek składa się do organu określonego w art. 199d ust. 1 lub 2 ustawy właściwego do wydania decyzji, o której mowa w ust.1. 4. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej składają wniosek drogą służbową. 5. Byli żołnierze zawodowi składają wniosek za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego wnioskodawcy lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące. § 3. Obywatele polscy zamieszkujący lub przebywający czasowo powyżej dwóch miesięcy za granicą składają wniosek o udzielenie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej do organu określonego w art. 199d ust. 1 lub 2 ustawy za pośrednictwem polskiego urzędu konsularnego. § 4. 1. Organ właściwy do wydania decyzji w sprawie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej przed wydaniem decyzji uzyskuje informacje o stosunku wnioskodawcy do powszechnego obowiązku obrony od wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego wnioskodawcy lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące, a jeżeli wnioskodawca zamieszkuje za granicą - od wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce ostatniego pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące. 2. W przypadku żołnierzy w czynnej służbie wojskowej zamiast informacji, o której mowa w ust.1, organ właściwy do wydania decyzji w sprawie zgody na służbę w obcym wojsku lub obcej organizacji uzyskuje opinię dowódcy jednostki wojskowej, w której wnioskodawca pełni służbę. § 5. Organy wymienione w art. 199d ust. 1 i 2 ustawy mogą, przed wydaniem zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej, zasięgać opinii ministra właściwego do spraw zagranicznych w sprawach, o których mowa w art. 199c pkt 1 i 2 ustawy. § 6. Decyzja o udzieleniu zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej w szczególności zawiera: 1) nazwę obcego wojska lub obcej organizacji wojskowej; 2) nazwę państwa, w którym obywatel polski może przyjąć służbę; 3) termin, w ciągu którego można podjąć służbę, nie dłuższy niż jeden rok; 4) okres, na jaki udziela się zgody; 5) pouczenie o obowiązku powiadomienia polskiego urzędu konsularnego o terminie i miejscu rozpoczęcia oraz zakończenia służby w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej; 6) informację, że udzielenie zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej nie rodzi odpowiedzialności organów Rzeczypospolitej Polskiej za następstwa podjęcia tej służby. § 7. Polski urząd konsularny po otrzymaniu informacji od wnioskodawcy o terminie i miejscu rozpoczęcia oraz zakończenia służby w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej przekazuje niezwłocznie tę informację organowi, który udzielił obywatelowi polskiemu zgody na służbę w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej, a w przypadku osób podlegających obowiązkowi czynnej służby wojskowej również właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 marca 1993 r. w sprawie udzielania zgody na przyjmowanie obowiązków w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej (Dz. U. Nr 25, poz. 111), które utraciło moc na podstawie art. 3 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 113, poz. 715). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne (Dz. U. Nr 175, poz. 1814) Na podstawie art. 142 ust. 5 i art. 155 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 159, poz. 1667) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie określenia maksymalnej części aktywów otwartego funduszu emerytalnego, jaka może zostać ulokowana w poszczególnych kategoriach lokat, oraz dodatkowych ograniczeń w zakresie prowadzenia działalności lokacyjnej przez fundusze emerytalne (Dz. U. Nr 32, poz. 276) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) 40 % wartości aktywów - w przypadku lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje, prawach poboru spółek notowanych na regulowanym rynku giełdowym oraz akcjach narodowych funduszy inwestycyjnych, przy czym lokaty w akcjach, prawach do akcji, obligacjach zamiennych na akcje oraz prawach poboru spółek notowanych na rynku równoległym nie mogą przekroczyć 7,5 % wartości aktywów;", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) 10 % wartości aktywów - w przypadku lokaty w certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte;", c) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) 40 % wartości aktywów - w przypadku lokaty w zabezpieczonych, w wysokości wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem, obligacjach emitowanych przez podmioty inne niż jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub miasto stołeczne Warszawa, które zostały dopuszczone do publicznego obrotu;"; 2) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku lokat aktywów funduszu w akcje, prawa do akcji, prawa poboru i kwity depozytowe, o których mowa w § 1 pkt 3-5, lokaty funduszu nie mogą stanowić więcej niż 10 % jednej emisji, a gdy udział papierów wartościowych spółki w aktywach funduszu nie przekracza 1 %, lokaty funduszu mogą stanowić nie więcej niż 20 % jednej emisji akcji spółki. Suma aktywów funduszu ulokowanych w emisjach akcji spółek, w których lokaty funduszu stanowią więcej niż 10 % jednej emisji akcji, nie może stanowić więcej niż 5 % wartości aktywów tego funduszu. W przypadku lokat aktywów funduszu w kategoriach lokat, o których mowa w § 1 pkt 6, lokaty funduszu nie mogą stanowić więcej niż 35 % jednej emisji."; 3) w § 5 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Fundusz nie może nabywać jednostek uczestnictwa zbywanych przez fundusze inwestycyjne otwarte lub specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte, lub certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte, zarządzane przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, którego akcjonariuszami są akcjonariusze powszechnego towarzystwa zarządzającego funduszem lub podmioty z nimi związane.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ilości nominalnych zawartości opakowań jednostkowych towarów paczkowanych 1) (Dz. U. Nr 175, poz. 1815) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz. 1409 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie ilości nominalnych zawartości opakowań jednostkowych towarów paczkowanych (Dz. U. Nr 192, poz. 1605) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) lp. 2 i 3, przeznaczone do spożycia na pokładach samolotów, statków i w pociągach oraz do sprzedaży w sklepach wolnocłowych."; 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ZAŁĄCZNIK ILOŚCI NOMINALNE ZAWARTOŚCI OPAKOWAŃ JEDNOSTKOWYCH TOWARÓW PACZKOWANYCH Lp.Nazwa grupy asortymentowej lub asortymentu wg Wspólnej Taryfy Celnej (WTC)Symbol wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)Nazwa wyrobu wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)Nominalna ilość zawartości produktu w litrachNominalna ilość zawartości produktu w gramach 123456 1(a) Wino ze świeżych winogron; moszcz ze świeżych winogron, w którym proces fermentacji zatrzymano poprzez dodanie alkoholu, w tym wina z niesfermentowanego soku winogronowego zmieszanego z alkoholem, z wyjątkiem win objętych pozycjami 22.05 A i B Wspólnej Taryfy Celnej, oraz likierów winnych (pozycja WTC ex 22.05 C); moszcz z winogron w procesie fermentacji, bądź w którym zatrzymano proces fermentacji w sposób inny aniżeli poprzez dodanie alkoholu (pozycja WTC nr 22.04)15.93.1Wina gronowe0,10 - 0,1871) - 0,25 - 0,375 -0,50 - 0,75 - 1 - 1,5 - 2 -3 - 4 - 5 - 6 - 8 - 9 - 10 (b) Wina typu "yellow", do których są stosowane następujące określenia odnoszące się do pochodzenia: "Côtes du Jura", "Arbois", "L'Etoile" i "Château-Chalon" 0,62 2Wina musujące (pozycja WTC 2205 A) Wino w butelkach z korkami w kształcie "grzybka" mocowanymi za pomocą wiązań lub spinek oraz wina w innych opakowaniach pod ciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar i nie większym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C (pozycja WTC 22.05 B)15.93.1Wina gronowe0,125 - 0,20 - 0,375 - 0,75 - 1,5 - 3 - 4,5 - 6 - 9 3Wódka (inna niż z pozycji WTC nr 22.08); likiery i inne napoje zawierające spirytus; złożone preparaty na bazie alkoholu (znane jako "skoncentrowane ekstrakty") przeznaczone do produkcji napojów (pozycja WTC nr 22.09)15.91.1Wódki, likiery i inne napoje alkoholowe, złożone preparaty alkoholowe do produkcji napojów0,02 - 0,03 - 0,04 - 0,05 - 0,102) - 0,20 - 0,35 - 0,50 - 0,70 -1 - 1,1253) - 1,5 - 2 - 2,5 - 3 - 4,5 - 53) - 103) 4Włóczka z włókien naturalnych (pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego), włókna chemiczne oraz mieszaniny tych włókien17.10.2Włókna tekstylne naturalne, przygotowane do przędzenia [10-25-50-100-150-200-250-300-350-400-450-500-1.000]4) 17.10.3Włókna tekstylne chemiczne, odcinkowe, przygotowane do przędzenia ________ 1) Ilości dotyczące wyłącznie towarów paczkowanych przeznaczonych do spożycia na pokładach samolotów, statków, w pociągach oraz do sprzedaży w sklepach wolnocłowych. 2) W przypadku napojów alkoholowych, do których dodano wodę gazowaną lub sodową, wszystkie objętości poniżej 0,10 litra są ostatecznie dopuszczone. 3) Ilości towarów paczkowanych przeznaczonych wyłącznie do zastosowań handlowych (nie do sprzedaży konsumenckiej). 4) Ilości te stanowi bezwodna masa przędzy, do której zastosowanie ma dopuszczalna standardowa norma wilgotności, określona według właściwej Polskiej Normy. 1) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 75/106/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego opakowywania według objętości pewnych płynów w formie towarów paczkowanych (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.1975). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 lipca 2004 r. w sprawie dokonania przeniesienia planowanych wydatków, w tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia określonych w ustawie budżetowej na rok 2004 (Dz. U. Nr 175, poz. 1816) Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 91, poz. 877) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przeniesienia planowanych wydatków budżetowych, w tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia przeznaczonych na finansowanie kontroli jakości handlowej środków żywienia zwierząt z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do Inspekcji Weterynaryjnej: 1) z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rynków rolnych i z której jest finansowana Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, do części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa i z której jest finansowany Główny Inspektorat Weterynarii; 2) w ramach budżetów wojewodów - z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do wojewódzkich i powiatowych inspektoratów weterynarii. § 2. 1. Przenosi się planowane wydatki budżetowe: 1) z części 35 - Rynki rolne z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 93 tys. zł do części 32 - Rolnictwo do rozdziału 01021 - Główny Inspektorat Weterynarii w kwocie 93 tys. zł; 2) w części 85/02 Województwo dolnośląskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 33 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 22 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 11 tys. zł; 3) w części 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 34 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 8 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 26 tys. zł; 4) w części 85/06 Województwo lubelskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 41 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 41 tys. zł; 5) w części 85/08 Województwo lubuskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 32 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 32 tys. zł; 6) w części 85/10 Województwo łódzkie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 24 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 24 tys. zł; 7) w części 85/12 Województwo małopolskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 23 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 23 tys. zł; 8) w części 85/14 Województwo mazowieckie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 57 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 57 tys. zł; 9) w części 85/16 Województwo opolskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 63 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 50 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 13 tys. zł; 10) w części 85/18 Województwo podkarpackie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 27 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 27 tys. zł; 11) w części 85/20 Województwo podlaskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 30 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 30 tys. zł; 12) w części 85/22 Województwo pomorskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 55 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 35 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 20 tys. zł; 13) w części 85/24 Województwo śląskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 26 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 14 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 12 tys. zł; 14) w części 85/26 Województwo świętokrzyskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 28 tys. zł do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 28 tys. zł; 15) w części 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 69 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 51 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 18 tys. zł; 16) w części 85/30 Województwo wielkopolskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 59 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 20 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 39 tys. zł; 17) w części 85/32 Województwo zachodniopomorskie z rozdziału 01023 - Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w kwocie 32 tys. zł do rozdziału 01033 - Wojewódzkie inspektoraty weterynarii w kwocie 16 tys. zł oraz do rozdziału 01034 - Powiatowe inspektoraty weterynarii w kwocie 16 tys. zł. 2. Szczegółowy podział planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. Przenosi się limity zatrudnienia i wydatki na wynagrodzenia z Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych do Głównego Inspektoratu Weterynarii, wojewódzkich i powiatowych inspektoratów weterynarii, w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 PRZENIESIENIE PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETOWYCH CzęśćRozdział WyszczególnieniePoz.Kwota w tys. zł § ZmniejszenieZwiększenie 1234567 35 Rynki rolne19393 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych293 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej329 4110Składki na ubezpieczenia społeczne45 4120Składki na Fundusz Pracy51 4210Zakup materiałów i wyposażenia617 4280Zakup usług zdrowotnych71 4300Zakup usług pozostałych825 4410Podróże służbowe krajowe93 4420Podróże służbowe zagraniczne1010 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej112 32 Rolnictwo12 93 01021 Główny Inspektorat Weterynarii13 93 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej14 29 4110Składki na ubezpieczenia społeczne15 5 4120Składki na Fundusz Pracy16 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia17 17 4280Zakup usług zdrowotnych18 1 4300Zakup usług pozostałych19 25 4410Podróże służbowe krajowe20 3 4420Podróże służbowe zagraniczne21 10 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej22 2 85/02 Województwo dolnośląskie13333 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych233 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej327 4110Składki na ubezpieczenia społeczne45 4120Składki na Fundusz Pracy51 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 22 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 18 4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 3 4120Składki na Fundusz Pracy9 1 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii10 11 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 9 4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 2 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie13434 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych234 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej329 4110Składki na ubezpieczenia społeczne44 4120Składki na Fundusz Pracy51 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 8 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 7 4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 1 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 26 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 22 4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 3 4120Składki na Fundusz Pracy12 1 85/06 Województwo lubelskie14141 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych241 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej318 4110Składki na ubezpieczenia społeczne44 4210Zakup materiałów i wyposażenia58 4280Zakup usług zdrowotnych61 4300Zakup usług pozostałych75 4410Podróże służbowe krajowe85 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 41 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 18 4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 4 4210Zakup materiałów i wyposażenia12 8 4280Zakup usług zdrowotnych13 1 4300Zakup usług pozostałych14 5 4410Podróże służbowe krajowe15 5 85/08 Województwo lubuskie13232 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych232 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej320 4110Składki na ubezpieczenia społeczne43 4120Składki na Fundusz Pracy51 4210Zakup materiałów i wyposażenia62 4410Podróże służbowe krajowe75 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych81 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 32 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 20 4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 3 4120Składki na Fundusz Pracy12 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia13 2 4410Podróże służbowe krajowe14 5 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych15 1 85/10 Województwo łódzkie12424 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych224 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej315 4110Składki na ubezpieczenia społeczne43 4210Zakup materiałów i wyposażenia51 4260Zakup energii61 4300Zakup usług pozostałych71 4410Podróże służbowe krajowe82 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii10 24 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 15 4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 3 4210Zakup materiałów i wyposażenia13 1 4260Zakup energii14 1 4300Zakup usług pozostałych15 1 4410Podróże służbowe krajowe16 2 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych17 1 85/12 Województwo małopolskie12323 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych223 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej316 4110Składki na ubezpieczenia społeczne43 4210Zakup materiałów i wyposażenia51 4410Podróże służbowe krajowe62 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych71 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii8 23 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej9 16 4110Składki na ubezpieczenia społeczne10 3 4210Zakup materiałów i wyposażenia11 1 4410Podróże służbowe krajowe12 2 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych13 1 85/14 Województwo mazowieckie15757 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych257 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej348 4110Składki na ubezpieczenia społeczne48 4120Składki na Fundusz Pracy51 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii6 57 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 48 4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 8 4120Składki na Fundusz Pracy9 1 85/16 Województwo opolskie16363 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych263 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej355 4110Składki na ubezpieczenia społeczne47 4120Składki na Fundusz Pracy51 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 50 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 42 4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 7 4120Składki na Fundusz Pracy9 1 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii10 13 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 13 85/18 Województwo podkarpackie12727 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych227 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej322 4110Składki na ubezpieczenia społeczne44 4120Składki na Fundusz Pracy51 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii6 27 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 22 4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 4 4120Składki na Fundusz Pracy9 1 85/20 Województwo podlaskie13030 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych230 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej319 4110Składki na ubezpieczenia społeczne43 4120Składki na Fundusz Pracy51 4210Zakup materiałów i wyposażenia61 4300Zakup usług pozostałych73 4410Podróże służbowe krajowe82 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej91 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii10 30 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 19 4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 3 4120Składki na Fundusz Pracy13 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia14 1 4300Zakup usług pozostałych15 3 4410Podróże służbowe krajowe16 2 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej17 1 85/22 Województwo pomorskie15555 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych255 3020Nagrody i wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń31 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej430 4110Składki na ubezpieczenia społeczne55 4210Zakup materiałów i wyposażenia66 4300Zakup usług pozostałych79 4410Podróże służbowe krajowe83 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii10 35 3020Nagrody i wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń11 1 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej12 18 4110Składki na ubezpieczenia społeczne13 3 4210Zakup materiałów i wyposażenia14 4 4300Zakup usług pozostałych15 6 4410Podróże służbowe krajowe16 2 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych17 1 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii18 20 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej19 12 4110Składki na ubezpieczenia społeczne20 2 4210Zakup materiałów i wyposażenia21 2 4300Zakup usług pozostałych22 3 4410Podróże służbowe krajowe23 1 85/24 Województwo śląskie12626 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych226 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej317 4110Składki na ubezpieczenia społeczne43 4120Składki na Fundusz Pracy52 4410Podróże służbowe krajowe62 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych72 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii8 14 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej9 9 4110Składki na ubezpieczenia społeczne10 2 4120Składki na Fundusz Pracy11 1 4410Podróże służbowe krajowe12 1 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych13 1 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii14 12 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej15 8 4110Składki na ubezpieczenia społeczne16 1 4120Składki na Fundusz Pracy17 1 4410Podróże służbowe krajowe18 1 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych19 1 85/26 Województwo świętokrzyskie12828 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych228 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej318 4110Składki na ubezpieczenia społeczne43 4120Składki na Fundusz Pracy51 4210Zakup materiałów i wyposażenia63 4410Podróże służbowe krajowe72 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych81 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 28 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 18 4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 3 4120Składki na Fundusz Pracy12 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia13 3 4410Podróże służbowe krajowe14 2 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych15 1 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie16969 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych269 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej332 4110Składki na ubezpieczenia społeczne46 4120Składki na Fundusz Pracy51 4210Zakup materiałów i wyposażenia67 4300Zakup usług pozostałych73 4410Podróże służbowe krajowe816 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej103 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii11 51 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej12 23 4110Składki na ubezpieczenia społeczne13 4 4120Składki na Fundusz Pracy14 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia15 5 4300Zakup usług pozostałych16 2 4410Podróże służbowe krajowe17 13 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych18 1 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej19 2 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii20 18 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej21 9 4110Składki na ubezpieczenia społeczne22 2 4210Zakup materiałów i wyposażenia23 2 4300Zakup usług pozostałych24 1 4410Podróże służbowe krajowe25 3 4550Szkolenia członków korpusu służby cywilnej26 1 85/30 Województwo wielkopolskie15959 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych259 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej350 4110Składki na ubezpieczenia społeczne48 4120Składki na Fundusz Pracy51 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii6 20 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej7 17 4110Składki na ubezpieczenia społeczne8 3 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii9 39 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej10 33 4110Składki na ubezpieczenia społeczne11 5 4120Składki na Fundusz Pracy12 1 85/32 Województwo zachodniopomorskie13232 01023 Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych232 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej319 4110Składki na ubezpieczenia społeczne42 4120Składki na Fundusz Pracy52 4210Zakup materiałów i wyposażenia62 4300Zakup usług pozostałych72 4410Podróże służbowe krajowe84 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych91 01033 Wojewódzkie inspektoraty weterynarii10 16 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej11 9 4110Składki na ubezpieczenia społeczne12 1 4120Składki na Fundusz Pracy13 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia14 1 4300Zakup usług pozostałych15 1 4410Podróże służbowe krajowe16 2 4440Odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych17 1 01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii18 16 4020Wynagrodzenia osobowe członków korpusu służby cywilnej19 10 4110Składki na ubezpieczenia społeczne20 1 4120Składki na Fundusz Pracy21 1 4210Zakup materiałów i wyposażenia22 1 4300Zakup usług pozostałych23 1 4410Podróże służbowe krajowe24 2 ZAŁĄCZNIK Nr 2 PRZENIESIENIA LIMITÓW ZATRUDNIENIA I WYDATKÓW NA WYNAGRODZENIA Z INSPEKCJI JAKOŚCI HANDLOWEJ ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH DO GŁÓWNEGO INSPEKTORATU WETERYNARII, WOJEWÓDZKICH I POWIATOWYCH INSPEKTORATÓW WETERYNARII Zmniejszenie CzęśćRozdziałWyszczególnienieLimity zatrudnienia (średniorocznie)Wynagrodzenia osobowe w tys. zł 12345 35 Rynki rolne1,0029 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0029 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0029 85/02 Województwo dolnośląskie1,5027 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,5027 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5027 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie2,0029 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,0029 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,0029 85/06 Województwo lubelskie1,5018 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,5018 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5018 85/08 Województwo lubuskie1,0020 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0020 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0020 85/10 Województwo łódzkie1,0015 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0015 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0015 85/12 Województwo małopolskie1,0016 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0016 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0016 85/14 Województwo mazowieckie2,5048 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,5048 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5048 85/16 Województwo opolskie3,0055 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych3,0055 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ3,0055 85/18 Województwo podkarpackie1,0022 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0022 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0022 85/20 Województwo podlaskie1,0019 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0019 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0019 85/22 Województwo pomorskie1,5030 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,5030 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5030 85/24 Województwo śląskie1,0017 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0017 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0017 85/26 Województwo świętokrzyskie1,0018 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0018 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie2,0032 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,0032 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,0032 85/30 Województwo wielkopolskie2,5050 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych2,5050 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5050 85/32 Województwo zachodniopomorskie1,0019 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych1,0019 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0019 Zwiększenie 12345 32 Rolnictwo1,0029 01021Główny Inspektorat Weterynarii1,0029 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0029 85/02 Województwo dolnośląskie1,5027 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0018 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,509 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie2,0029 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii0,507 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,507 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,5022 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5022 85/06 Województwo lubelskie1,5018 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,5018 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5018 85/08 Województwo lubuskie1,0020 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0020 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0020 85/10 Województwo łódzkie1,0015 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0015 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0015 85/12 Województwo małopolskie1,0016 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0016 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0016 85/14 Województwo mazowieckie2,5048 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii2,5048 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5048 85/16 Województwo opolskie3,0055 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii2,5042 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ2,5042 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,5013 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,5013 85/18 Województwo podkarpackie1,0022 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0022 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0022 85/20 Województwo podlaskie1,0019 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0019 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0019 85/22 Województwo pomorskie1,5030 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0018 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,5012 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,5012 85/24 Województwo śląskie1,0017 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii0,509 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,508 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,508 85/26 Województwo świętokrzyskie1,0018 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,0018 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0018 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie2,0032 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,5023 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5023 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,509 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509 85/30 Województwo wielkopolskie2,5050 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii1,0017 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,0017 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii1,5033 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ1,5033 85/32 Województwo zachodniopomorskie1,0019 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii0,509 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,509 01034Powiatowe inspektoraty weterynarii0,5010 CZŁONKOWIE KORPUSU SŁUŻBY CYWILNEJ0,5010 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1567--z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie przyjęcia Narodowego Planu Rozwoju 2004-2006 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1593--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1594--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działania i właściwości 1595--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej oraz trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1596--z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1597--z dnia 27 maja 2004 r. o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi 1598--z dnia 28 maja 2004 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o pożyczkach i kredytach studenckich oraz o zmianie niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1599--z dnia 15 czerwca 2004 r. w sprawie warunków i trybu planowania i finansowania zadań wykonywanych w ramach przygotowań obronnych państwa przez organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego 1600--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie wyodrębnienia akcji i udziałów stanowiących własność Skarbu Państwa do zasobu majątkowego przeznaczonego na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1601--z dnia 25 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Nadzoru Budowlanego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1602--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie powiadamiania organu celnego o rozpoczęciu lub zakończeniu działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym oraz ewidencji prowadzonych w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1603--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie terytorialnego zakresu działania izb morskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1604--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie podmiotu upoważnionego do realizacji lub koordynacji działań w zakresie ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich 1605--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zamieszczanych w rejestrze zwierząt gospodarskich oznakowanych 1606--z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie obszarów wchodzących w skład poszczególnych centrów interwencyjnych 1607--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie chorób zakaźnych zwierząt, dla których opracowuje się programy zwalczania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1608--z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie gospodarowania przekazanymi Policji środkami finansowymi uzyskanymi przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw oraz przyznawania nagród z tych środków 1609--z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad deponowania i niszczenia broni i amunicji w depozycie Policji, Żandarmerii Wojskowej lub organu celnego oraz stawki odpłatności za ich przechowywanie w depozycie WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1610--z dnia 21 czerwca 2004 r. sygn. akt SK 22/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1611--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie przekazywania informacji dotyczących uczestników pracowniczych programów emerytalnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1612--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie wzorów licencji na wykonywanie transportu drogowego oraz wypisów z tych licencji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1613--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej przed jej odbyciem i żołnierzy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej przed upływem okresu, na który zgłosili się do tej służby 1614--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie odbywania zasadniczej służby wojskowej 1615--z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1616--z dnia 27 maja 2004 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnień od należności celnych przywozowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1617--z dnia 19 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia regulaminu wyścigów konnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1618--z dnia 2 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie limitów przyjęć na studia medyczne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1642--z dnia 6 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1643--z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wykazu substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, a także sposobu sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1662--z dnia 5 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1663--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie wysokości stawek prowizji od opłat pobieranych w transporcie drogowym oraz sposobu jej pobierania i rozliczania 1664--z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem transportu drogowego oraz za egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1665--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie organizmów szkodliwych oraz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z Republiki Portugalskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1666--z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie określenia wysokości opłat za krew i jej składniki OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1667--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1668--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu wykonywania przez Narodowy Bank Polski kontroli określonej w przepisach ustawy - Prawo dewizowe ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1669--z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłu piwowarskiego i napojów gazowanych 1670--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego rzeczoznawca w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych 1671--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie warunków i trybu zwrotu składników majątkowych inwestycji lub jej wartości zrealizowanej w ramach programu operacyjnego 1672--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie wzoru i szczegółowego sposobu prowadzenia rejestru psów zaszczepionych przeciwko wściekliźnie oraz wzoru zaświadczenia o szczepieniu psa przeciwko wściekliźnie 1673--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku 1674--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie ewidencji zwierząt przywiezionych do miejsc gromadzenia zwierząt, na wystawy lub pastwiska oraz ewidencji przewożonych zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1675--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie zakresu znajomości języka polskiego koniecznego do wykonywania zawodu felczera oraz trybu przeprowadzania i składania egzaminu z języka polskiego ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 1676--z dnia 29 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1677--z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1678--z dnia 29 czerwca 2004 r. sygn. akt P 20/02 1679--z dnia 29 czerwca 2004 r. sygn. akt U 1/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1680--z dnia 15 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1681--z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Zabierzów w województwie małopolskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1682--z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie wykazu opłat o charakterze sankcyjnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI I PRACY 1683--z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1684--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie wzorów wniosków o udzielenie pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych objętych planem rozwoju obszarów wiejskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1685--z dnia 2 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania policjantom równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1686--z dnia 28 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego 1687--z dnia 6 lipca 2004 r. w sprawie wymagań technicznych i wymagań związanych z bezpieczeństwem dla sprzętu elektromedycznego stosowanego w medycynie weterynaryjnej OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1688--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o aktach stanu cywilnego. 1689--z dnia 30 czerwca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo atomowe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1690--z dnia 14 maja 2004 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty 1691--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw 1692--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw 1693--z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz ustawy o kredycie konsumenckim 1694--z dnia 18 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw 1695--z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1696--z dnia 18 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia dzienników statku o polskiej przynależności 1697--z dnia 29 czerwca 2004 r. w sprawie zasadniczych wymagań dotyczących interoperacyjności kolei oraz procedur oceny zgodności dla transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1698--z dnia 16 czerwca 2004 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa 1699--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie prowadzenia ewidencji wojskowej osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej 1700--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy niezawodowych 1701--z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego, jakim powinny odpowiadać wojskowe podziemne zbiorniki do magazynowania paliw płynnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA POLITYKI SPOŁECZNEJ 1702--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie określenia zakresu danych zawartych w dokumencie płatniczym przekazywanym przez instytucję finansową do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1703--z dnia 28 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych 1704--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie dopuszczalnych zawartości substancji niepożądanych w paszach 1705--z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie opinii o wyrobie, opinii o przedłużeniu ważności wpisu do Rejestru, dokonanie zmian w opinii o wyrobie stosowanym w medycynie weterynaryjnej oraz za przeprowadzenie badań 1706--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie powierzenia związkom hodowców i innym podmiotom upoważnionym do prowadzenia ksiąg zwierząt hodowlanych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt 1707--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie upoważnienia do prowadzenia systemu informatycznego na potrzeby oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt, prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny 1708--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie działań w zakresie technologii bezpiecznych dla środowiska stosowanych w produkcji i zagospodarowaniu odpadów OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1709--z dnia 30 czerwca 2004 r. o sprostowaniu błędu WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1710--z dnia 6 lipca 2004 r. sygn. akt P 14/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1711--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego. 1712--z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Biurze Ochrony Rządu OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 1713--z dnia 12 lipca 2004 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 11 lipca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1714--z dnia 6 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień dyscyplinarnych ministrów, kierowników urzędów i instytucji wobec żołnierzy pełniących służbę w podporządkowanych im jednostkach organizacyjnych 1715--z dnia 20 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1716--z dnia 7 lipca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji roku szkolnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1717--z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie egzaminu dla kandydatów na doradców i dla doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych 1718--z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz sposobu organizacji straży ochrony kolei ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1719--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie określenia jednostki organizacyjnej kwalifikującej środki ochrony roślin do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych środków 1720--z dnia 1 lipca 2004 r. w sprawie określenia jednostki organizacyjnej kwalifikującej nawozy lub środki poprawiające właściwości gleby do stosowania w rolnictwie ekologicznym oraz prowadzącej wykaz tych nawozów i środków 1721--z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących dokumentacji dołączanej do wniosku o udzielenie zgody na stosowanie dodatku paszowego 1722--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie określenia stawki opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za jego przekazanie do Komisji Europejskiej 1723--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej oraz metod analiz niektórych rodzajów mleka zagęszczonego i mleka w proszku, przeznaczonego do spożycia przez ludzi 1724--z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie sposobu przeprowadzania kontroli niektórych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które stanowią szczególne zagrożenie dla środowiska 1725--z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu i warunków prowadzenia połowów w celach sportowo-rekreacyjnych oraz wzorów sportowych zezwoleń połowowych 1726--z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie odstępstw od wymagań dla owoców cytrusowych pochodzących z państw trzecich Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 2) Na podstawie art. 47 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz. U. Nr 37, poz. 339) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) spalania, w tym współspalania,"; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Termiczny proces przekształcania odpadów, zwany dalej "procesem", prowadzi się w sposób zapewniający, aby temperatura gazów powstających w wyniku spalania, zmierzona w pobliżu wewnętrznej ściany lub w innym reprezentatywnym punkcie komory spalania lub dopalania, wynikającym ze specyfikacji technicznej instalacji, po ostatnim doprowadzeniu powietrza, nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach, utrzymywana była przez co najmniej 2 sekundy na poziomie nie niższym niż: 1) 1.100 °C - dla odpadów zawierających powyżej 1 % związków chlorowcoorga-nicznych przeliczonych na chlor, 2) 850 °C - dla odpadów zawierających do 1 % związków chlorowcoorganicznych przeliczonych na chlor."; 3) uchyla się § 4; 4) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. Podczas prowadzenia procesu, w komorze spalania lub komorze dopalania, przeprowadza się ciągły pomiar: 1) temperatury gazów spalinowych, mierzonej w pobliżu ściany wewnętrznej, w sposób eliminujący wpływ promieniowania cieplnego płomienia, 2) zawartości tlenu w gazach spalinowych, 3) ciśnienia gazów spalinowych. 2. Czas przebywania gazów spalinowych w wymaganej temperaturze, o której mowa w § 3, podlega weryfikacji podczas rozruchu i po każdej modernizacji instalacji. 3. W przypadku gdy techniki pomiarowe zastosowane do poboru i analizy składu gazów spalinowych nie obejmują osuszania gazów przed ich analizą, proces monitoruje się także w zakresie zawartości pary wodnej w gazach spalinowych."; 5) w § 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, należy poddawać corocznym przeglądom technicznym oraz nie rzadziej niż raz na 3 lata kalibracji."; 6) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Standardy emisyjne z instalacji spalania lub współspalania odpadów określają przepisy odrębne."; 7) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w instalacjach termicznego przekształcania, w tym współspalania odpadów, polegających na niedotrzymaniu warunków prowadzenia procesu określonych w § 3, albo w pracy urządzeń ochronnych ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza: 1) wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji, 2) nie później niż w czwartej godzinie występowania zakłóceń rozpoczyna się procedurę zatrzymania instalacji, w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji, 3) wstrzymuje się pracę instalacji, jeżeli łączny czas występowania zakłóceń w roku kalendarzowym przekroczy 60 godzin. 2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, obowiązuje dla każdej linii technologicznej instalacji termicznego przekształcania, w tym współspalania odpadów, wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne ograniczające wprowadzenie substancji do powietrza."; 8) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. 1. Wymagań, o których mowa w § 3-14, nie stosuje się do instalacji doświadczalnych wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych i prób mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających poniżej 50 Mg odpadów rocznie oraz do termicznego przekształcania odpadów: 1) roślinnych z rolnictwa i leśnictwa, 2) roślinnych z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną, 3) włóknistych, roślinnych z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana, 4) drewna, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, oraz drewna pochodzącego z odpadów budowlanych lub z rozbiórki, 5) korka, 6) promieniotwórczych, 7) pochodzących z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy i gazu ziemnego na platformach wydobywczych oraz spalanych na tych platformach, 8) zwierzęcych. 2. Wymagań, o których mowa w § 6 pkt 1, nie stosuje się do procesów współspalania odpadów. 3. Wymagań, o których mowa w § 3 i § 6 pkt 1, nie stosuje się do procesów termicznego przekształcania odpadów, w których gaz procesowy ulega katalitycznemu rozkładowi lub katalitycznemu utlenieniu.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 4) Na podstawie art. 8 i art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 czerwca 1999 r. w sprawie służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 61, poz. 665) w § 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) rozeznanie niebezpieczeństw zachorowań i prowadzenie działań profilaktycznych, w tym szczepień ochronnych, wśród żołnierzy i pracowników wojska kierowanych za granicę Rzeczypospolitej Polskiej i po powrocie do kraju, a także zapewnienie opieki lekarskiej nad nimi w miejscu przebywania,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 63, poz. 634 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1938 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych w zakresie prowadzenia obrotu środkami żywienia zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 5) Na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania techniczne i organizacyjne w zakresie prowadzenia obrotu: 1) dodatkami paszowymi z grup: a) antybiotyków, b) kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych, c) stymulatorów wzrostu, d) witamin i innych chemicznie zdefiniowanych substancji o podobnym działaniu, e) pierwiastków śladowych, f) karotenoidów i ksantofili, g) enzymów, h) mikroorganizmów, i) przeciwutleniaczy, dla których jest określona maksymalna zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych; 2) dodatkami paszowymi innymi niż określone w pkt 1, dla których została ustalona ich maksymalna zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych; 3) materiałami paszowymi: a) białkiem uzyskiwanym z mikroorganizmów należących do grupy bakterii, drożdży, glonów i grzybów, z wyjątkiem drożdży hodowanych na substancjach pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, b) produktami ubocznymi uzyskiwanymi w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji, c) aminokwasami i ich solami, d) hydroksyanalogami aminokwasów; 4) premiksami zawierającymi dodatki paszowe, o których mowa w pkt 1. § 2. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt, o których mowa w § 1, zwany dalej "przedsiębiorcą", zapewnia, aby: 1) środki żywienia zwierząt były: a) oznakowane zgodnie z przepisami dotyczącymi oznakowania środków żywienia zwierząt, b) przechowywane zgodnie z warunkami określonymi przez producenta na opakowaniu środków żywienia zwierząt lub etykiecie dołączonej do opakowania albo w dokumentach przewozowych; 2) opakowania środków żywienia zwierząt były nieuszkodzone; 3) dokumenty przewozowe były zgodne z zamówieniem. § 3. Środki żywienia zwierząt przeznaczone do stosowania w żywieniu przeżuwaczy: 1) nie mogą być przechowywane ze środkami żywienia zwierząt przeznaczonymi dla innych gatunków zwierząt; 2) przemieszcza się oddzielnymi drogami transportu wewnętrznego. § 4. Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt odbywa się w pomieszczeniach, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, zwanej dalej "ustawą", lub wydzielonych częściach tych pomieszczeń. § 5. 1. Do zakładu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt doprowadza się wodę, w ilości wystarczającej do prowadzenia działalności gospodarczej w danym zakresie, a urządzenia, w których woda jest używana, łączy się z instalacją kanalizacyjną. 2. Pomieszczenia do przechowywania środków żywienia zwierząt wyposaża się w: 1) systemy wentylacji awaryjnej i ciągłej; 2) wagi, które posiadają aktualne świadectwa legalizacji. § 6. 1. Budynki i pomieszczenia w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt projektuje się i wykonuje w sposób: 1) zapewniający możliwość wykonywania czynności związanych z prowadzeniem działalności w tych samych lub w przyległych budynkach i pomieszczeniach; 2) uniemożliwiający przedostawanie się do nich zwierząt. 2. Wielkość pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, powinna pozwalać na rozmieszczenie środków żywienia zwierząt w sposób: 1) ograniczający możliwość ich pomylenia lub pomieszania; 2) zapobiegający ich zanieczyszczeniu innymi substancjami; 3) zmniejszający możliwość błędów w procesie technologicznym lub przy wykonywaniu kontroli jakości. § 7. 1. Pomieszczenia do przechowywania środków żywienia zwierząt spełniające wymagania określone w § 6 powinny posiadać wykonane z materiałów niepalnych: 1) ściany i sufity, łatwe do czyszczenia; 2) podłogi, łatwo zmywalne oraz odporne na działanie substancji żrących. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się w sposób zabezpieczający środki żywienia zwierząt przed uszkodzeniem mechanicznym oraz dostępem osób nieupoważnionych. § 8. W zakładzie prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt wydziela się strefy przyjęcia dodatków paszowych, materiałów paszowych i premiksów. § 9. Przyjęcie i wydanie środków żywienia zwierząt odbywa się w sposób gwarantujący: 1) ich identyfikację; 2) identyfikację nadawcy i odbiorcy środka żywienia zwierząt; 3) zabezpieczenie przed: a) wzajemnym skażeniem, zanieczyszczeniem oraz uszkodzeniem mechanicznym, b) działaniem wysokiej i niskiej temperatury, światła i wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych. § 10. 1. Opakowane środki żywienia zwierząt nie powinny stykać się z posadzkami lub ścianami. 2. Środki żywienia zwierząt, o których mowa w § 1 pkt 1, przechowuje się w: 1) warunkach określonych przez producenta; 2) oryginalnych opakowaniach zbiorczych lub jednostkowych. § 11. 1. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację dotyczącą posiadanych dodatków paszowych, materiałów paszowych i premiksów. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę dodatku paszowego, materiału paszowego lub premiksu; 2) datę dostawy; 3) okres trwałości. 3. Dokumentacja dotycząca dodatków paszowych albo materiałów paszowych oprócz informacji określonych w ust. 2 zawiera: 1) nazwę i adres zakładu produkcyjnego lub handlowego, który dostarczył dodatki paszowe albo materiały paszowe; 2) rodzaj i ilość dostarczonego dodatku paszowego albo materiału paszowego; 3) numer partii; 4) rodzaj i ilość dostarczonego premiksu oraz numer partii, jeżeli jest to niezbędne. 4. Dokumentacja dotycząca premiksów, oprócz informacji określonych w ust. 2, zawiera: 1) nazwę i adres zakładu produkcyjnego lub handlowego, który dostarczył premiksy; 2) rodzaj i ilość dostarczonego premiksu; 3) numer partii; 4) rodzaj i ilość dostarczonego premiksu oraz numer partii, jeżeli jest to niezbędne. § 12. Przedsiębiorca opracowuje w formie pisemnej schemat postępowania ze środkami żywienia zwierząt zapewniający ich: 1) identyfikację; 2) zgodność z wymaganiami jakościowymi przed wprowadzeniem do obrotu; 3) przechowywanie w widocznie oznakowanych miejscach; 4) widoczne oznakowanie i bezzwłoczne zniszczenie lub zwrócenie dostawcy, w przypadku środka żywienia zwierząt nieodpowiadającego wymaganiom jakościowym określonym w ustawie. § 13. 1. W zakładzie prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami żywienia zwierząt znajduje się komórka kontroli jakości. 2. Osoba odpowiedzialna za kontrolę jakości opracowuje plan działania zapewniający kontrolę środków żywienia zwierząt. § 14. Działalność komórki kontroli jakości obejmuje: 1) ocenę prawidłowości warunków przechowywania środków żywienia zwierząt; 2) ocenę jakości przechowywanych środków żywienia zwierząt; 3) przestrzeganie warunków i trybu wprowadzania do obrotu środków żywienia zwierząt zgodnie z okresami ich trwałości. § 15. Komórka kontroli jakości przeprowadza badania kontrolne środków żywienia zwierząt we własnym laboratorium lub korzysta z usług laboratorium zewnętrznego. § 16. System wewnętrznej kontroli jakości przechowywanych środków żywienia zwierząt opracowuje, wdraża się i realizuje z uwzględnieniem opracowanego w formie pisemnej schematu działania w zakresie: 1) działalności dystrybucyjnej, mającej wpływ na jakość środków żywienia zwierząt; 2) postępowania: a) pracownika przyjmującego i wydającego środki żywienia zwierząt, b) dotyczącego środków żywienia zwierząt nieodpowiadających wymaganiom jakościowym, w tym zwróconych lub wycofanych z obrotu, c) ze środkami żywienia zwierząt będącymi przedmiotem reklamacji. § 17. 1. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 1, obejmuje: 1) odbiór i sprawdzenie dostaw; 2) przechowywanie środków żywienia zwierząt; 3) nadzór nad czystością i konserwację pomieszczeń; 4) rejestrowanie warunków przechowywania; 5) zabezpieczenie środków żywienia zwierząt, w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom nieupoważnionym; 6) wstrzymywanie obrotu, wycofywanie z obrotu oraz sposób postępowania ze środkami żywienia zwierząt będącymi przedmiotem reklamacji; 7) rejestrowanie środków żywienia zwierząt będących przedmiotem reklamacji. 2. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 2 lit. a, obejmuje sprawdzenie, czy: 1) środek żywienia zwierząt jest: a) opakowany zgodnie z przepisami dotyczącymi środków żywienia zwierząt, b) przygotowany do transportu zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o środkach żywienia zwierząt; 2) informacje zamieszczone na opakowaniu środka żywienia zwierząt lub w dokumencie przewozowym są zgodne z przepisami dotyczącymi oznakowania środków żywienia zwierząt. 3. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 2 lit. b, obejmuje: 1) składowanie w wydzielonych miejscach środków żywienia zwierząt, które zostały zwrócone przez odbiorcę; 2) określenie warunków, które powinny spełniać środki żywienia zwierząt wymienione w pkt 1, aby mogły być ponownie przedmiotem sprzedaży, w tym zapewnienie: a) opakowania oryginalnego i nienaruszonego, b) magazynowania we właściwych warunkach, c) okresu trwałości wystarczającego dla redystrybucji, d) ponownego sprawdzenia środków żywienia zwierząt przez osobę do tego upoważnioną, z uwzględnieniem rodzaju środka żywienia zwierząt, warunków magazynowania i czasu, jaki upłynął od wydania środka żywienia zwierząt. 4. Schemat działania, o którym mowa w § 16 pkt 2 lit. c, obejmuje: 1) system rejestracji dostaw; 2) rejestrację zwrotu, nieprzyjęcia zwrotu lub reklamacji środków żywienia zwierząt sfałszowanych oraz potwierdzenie przyjęcia tych środków. § 18. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację, o której mowa w § 11, przez rok od upływu okresu trwałości środka żywienia zwierząt, nie krócej jednak niż przez 3 lata. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie przyznawania świadczeń odszkodowawczych strażakom jednostek ochrony przeciwpożarowej i członkom ochotniczej straży pożarnej z tytułu uszczerbku na zdrowiu albo szkody w mieniu, a w przypadku ich śmierci przyznawania odszkodowań członkom ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 6) Na podstawie art. 26 ust. 9 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 452) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przyznawania: 1) strażakowi jednostki ochrony przeciwpożarowej i członkowi ochotniczej straży pożarnej, zwanemu dalej "osobą poszkodowaną": a) jednorazowego odszkodowania w razie doznania stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, zwanego dalej "uszczerbkiem na zdrowiu", b) odszkodowania z tytułu szkody w mieniu - które powstały w związku z ich udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach; 2) odszkodowania członkom rodziny osoby poszkodowanej w przypadku jej śmierci lub szkody w jej mieniu. § 2. Podmiot ponoszący koszty funkcjonowania jednostki ochrony przeciwpożarowej, zwany dalej "właściwym podmiotem", wszczyna postępowanie: 1) z urzędu w przypadku: a) śmierci osoby poszkodowanej, b) doznania przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach; 2) z urzędu albo na wniosek osoby poszkodowanej, a w razie jej śmierci - na wniosek członków jej rodziny, w razie poniesienia szkody w mieniu w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach. § 3. 1. W razie doznania przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu lub jej śmierci w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach albo otrzymania wniosku osoby poszkodowanej lub członka jej rodziny, właściwy podmiot niezwłocznie powołuje zespół powypadkowy, zwany dalej "zespołem", w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. 2. Skład zespołu, w liczbie co najmniej 3 osób, ustala właściwy podmiot, który wyznacza także przewodniczącego zespołu. W miarę możliwości w skład zespołu powinien wchodzić lekarz. 3. Jeżeli osobą poszkodowaną jest członek ochotniczej straży pożarnej, w skład zespołu wchodzą: prezes właściwej ochotniczej straży pożarnej, gminny komendant ochrony przeciwpożarowej (jeżeli został powołany) oraz pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy właściwego terytorialnie urzędu gminy (miasta). 4. W skład zespołu nie mogą wchodzić osoby zainteresowane wynikiem działania zespołu, zwłaszcza gdy może mieć to wpływ na ich odpowiedzialność lub uprawnienia. § 4. 1. Właściwy podmiot jest obowiązany zabezpieczyć miejsce wypadku w sposób wykluczający dostęp osób niepowołanych oraz uniemożliwić dokonanie jakichkolwiek zmian i przemieszczeń przedmiotów znajdujących się na miejscu wypadku. 2. Zadaniem zespołu jest ustalenie czasu, miejsca, okoliczności i przyczyn wypadku. W tym celu zespół może: 1) dokonać oględzin miejsca wypadku; 2) sporządzić szkice lub wykonać fotografie miejsca wypadku; 3) przeglądać dokumentację przeprowadzonej akcji ratowniczej lub ćwiczeń; 4) przesłuchać osobę poszkodowaną, jeżeli jej stan zdrowia na to pozwala; 5) przesłuchać świadków wypadku; 6) zasięgać opinii lekarza, w miarę możliwości sprawującego opiekę medyczną nad osobą poszkodowaną, oraz, w razie potrzeby, innych specjalistów; 7) przeglądać akta postępowania karnego na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu karnym; 8) zbierać inne dowody dotyczące wypadku. 3. Z oględzin miejsca wypadku oraz przesłuchania osoby poszkodowanej i świadków sporządza się protokoły. § 5. W razie poniesienia przez osobę poszkodowaną, w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach, szkody w mieniu polegającej na utracie, całkowitym zniszczeniu lub uszkodzeniu tego mienia, zespół jest obowiązany ustalić: 1) rodzaj mienia; 2) czy mienie zostało utracone, całkowicie zniszczone, czy też uszkodzone i w jakim stopniu; 3) stan mienia przed i po zaistnieniu wypadku (stopień jego zużycia) oraz wartość szkody. § 6. 1. Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku zespół sporządza protokół powypadkowy najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia powołania. 2. Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku w terminie późniejszym niż określony w ust. 1, wskutek uzasadnionych przeszkód lub trudności, wymaga podania przyczyn tego opóźnienia w protokole powypadkowym. 3. Protokół powypadkowy zawiera w szczególności: 1) stopień, imię i nazwisko osoby poszkodowanej; 2) datę i miejsce wypadku; 3) opis okoliczności i przyczyn wypadku; 4) opis doznanych przez osobę poszkodowaną obrażeń lub podanie faktu jej śmierci; 5) ustalenia, o których mowa w § 5; 6) pouczenie o prawie zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole; 7) podpisy członków zespołu. 4. Opis doznanego przez osobę poszkodowaną uszczerbku na zdrowiu wpisuje się do protokołu powypadkowego na podstawie dokumentacji lekarskiej lub opinii lekarza. 5. Członek zespołu ma prawo złożyć do protokołu powypadkowego zdanie odrębne wraz z jego uzasadnieniem. 6. W przypadku rozbieżności zdań członków zespołu o treści protokołu powypadkowego decyduje przewodniczący zespołu. § 7. 1. Stwierdzenie w protokole powypadkowym, że doznany przez osobę poszkodowaną uszczerbek na zdrowiu lub jej śmierć albo powstanie szkody w mieniu nie ma związku z udziałem w akcji ratowniczej lub ćwiczeniach albo że zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo osoby poszkodowanej do odszkodowania, wymaga szczegółowego uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę takiego stwierdzenia. 2. Osoba poszkodowana, a w razie jej śmierci - członkowie rodziny osoby poszkodowanej: 1) małżonek, który w dniu śmierci osoby poszkodowanej nie pozostawał z nią w orzeczonej separacji, 2) dzieci, wnuki, rodzeństwo i rodzice, jeżeli w dniu śmierci osoby poszkodowanej spełniali warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej - mają prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów oraz kopii. § 8. 1. Protokół powypadkowy sporządza się w niezbędnej liczbie egzemplarzy. Do protokołu powypadkowego dołącza się całość materiałów zebranych w toku postępowania, w szczególności protokoły przesłuchań, oświadczenia, opinie specjalistów, notatki, szkice, fotografie i protokoły oględzin miejsca wypadku, a także zdanie odrębne członka zespołu, jeżeli zostało zgłoszone. 2. Jeden egzemplarz protokołu powypadkowego doręcza się osobie poszkodowanej za pisemnym potwierdzeniem odbioru, a jeżeli poniosła ona śmierć - jej małżonkowi. W razie braku małżonka protokół powypadkowy doręcza się członkom rodziny osoby poszkodowanej, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 2. 3. Osoba poszkodowana, a w razie jej śmierci osoby, o których mowa w § 7 ust. 2, mogą zgłosić pisemne uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym w ciągu 7 dni od dnia jego doręczenia. § 9. 1. Uwagi i zastrzeżenia do protokołu powypadkowego wnosi się do właściwego podmiotu, za pośrednictwem przewodniczącego zespołu. 2. Właściwy podmiot po rozpatrzeniu uwag i zastrzeżeń, jeżeli uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie zostały dostatecznie wyjaśnione, może nakazać zespołowi przeprowadzenie dodatkowych ustaleń, wyznaczając w tym celu dodatkowy termin, nie dłuższy jednak niż 7 dni. 3. W razie braku uwag i zastrzeżeń do protokołu powypadkowego lub po przeprowadzeniu dodatkowych ustaleń, o których mowa w ust. 2, przewodniczący zespołu przekazuje protokół powypadkowy właściwemu podmiotowi. § 10. 1. Właściwy podmiot bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie wszystkich zebranych dowodów. 2. Właściwy podmiot kieruje osobę poszkodowaną do właściwej komisji lekarskiej, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349, z 1992 r. Nr 83, poz. 425 oraz z 1995 r. Nr 146, poz. 712), w celu ustalenia, czy uszczerbek na zdrowiu osoby poszkodowanej pozostaje w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach, oraz ustalenia stopnia tego uszczerbku. 3. W razie śmierci osoby poszkodowanej właściwy podmiot zwraca się do komisji lekarskiej, określonej w ust. 2, z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć pozostaje w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach. § 11. Jednorazowe odszkodowanie należne osobie poszkodowanej, która doznała uszczerbku na zdrowiu, ustala się na podstawie: 1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3; 2) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego stopień uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach. § 12. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci osoby poszkodowanej, należne członkom rodziny, o których mowa w § 7 ust. 2, ustala się na podstawie: 1) protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3; 2) orzeczenia komisji lekarskiej, stwierdzającego, że śmierć osoby poszkodowanej pozostaje w związku z jej udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach; 3) odpisu aktu małżeństwa lub dokumentów urzędowych potwierdzających stopień pokrewieństwa z osobą poszkodowaną. § 13. 1. Właściwy podmiot wydaje orzeczenie o odszkodowaniu, zwane dalej "orzeczeniem", w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej, określonej w § 10 ust. 2. 2. Jeżeli orzeczenie dotyczy wyłącznie odszkodowania z tytułu szkody w mieniu, właściwy podmiot wydaje orzeczenie w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 9 ust. 3. 3. Orzeczenie zawiera w szczególności: 1) nazwę podmiotu wydającego orzeczenie; 2) datę wydania; 3) imię i nazwisko osoby poszkodowanej lub osób, których dotyczy; 4) podstawę prawną rozstrzygnięcia; 5) określenie wysokości: a) jednorazowego odszkodowania pieniężnego i sposób jego obliczenia, b) odszkodowania przysługującego każdemu z uprawnionych członków rodziny zmarłej osoby poszkodowanej, c) jednorazowego odszkodowania pieniężnego z tytułu utraty, całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia mienia; 6) uzasadnienie; 7) informację o prawie i terminie wniesienia żądania ponownego rozpatrzenia sprawy; 8) podpis osoby upoważnionej do wydania orzeczenia, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego. 4. Jeżeli w związku z udziałem osoby poszkodowanej w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach jest prowadzone postępowanie karne, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia osoby poszkodowanej lub członków jej rodziny do odszkodowania, właściwy podmiot może zawiesić wydanie orzeczenia do czasu zakończenia postępowania karnego, o czym powiadamia się osobę poszkodowaną. § 14. 1. Osoba poszkodowana albo osoba, której dotyczy orzeczenie, może wystąpić w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia do właściwego podmiotu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. W następstwie ponownego rozpatrzenia sprawy właściwy podmiot: 1) utrzymuje w mocy dotychczasowe orzeczenie; 2) wydaje nowe orzeczenie, które nie może być mniej korzystne dla osoby, której dotyczy. § 15. Osoba niezadowolona z orzeczenia, o którym mowa w § 13 ust. 1 lub § 14 ust. 2, może dochodzić swych roszczeń w drodze właściwego postępowania cywilnego. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie uznania dziedzin medycyny za priorytetowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 7) Na podstawie art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z pózn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się następujące dziedziny medycyny za priorytetowe: 1) epidemiologia; 2) geriatria; 3) medycyna rodzinna; 4) onkologia kliniczna; 5) patomorfologia; 6) rehabilitacja medyczna. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych, sposobu przygotowania i emisji tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach emisji audycji wyborczych w wyborach na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 8) Na podstawie art. 23 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 26 września 2002 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych, sposobu przygotowania i emisji tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach emisji audycji wyborczych w wyborach na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast (Dz. U. Nr 164, poz. 1351) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pełnomocnicy komitetów wyborczych przedstawiają dyrektorom terenowych oddziałów Telewizji Polskiej oraz prezesom zarządów spółek radiofonii regionalnej, w terminie 5 dni od upływu terminu na zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, wnioski o przydział nieodpłatnego czasu antenowego."; 2) w § 7 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Telewizja Polska i spółki radiofonii regionalnej w terminie 7 dni od upływu terminu na zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast poinformują pisemnie pełnomocników komitetów wyborczych o:"; 3) w § 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na wniosek zainteresowanego komitetu wyborczego złożony w terminie 3 dni od upływu terminu na zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, dotyczący rozpowszechniania audycji na obszarze gminy (miasta) położonej na granicy obszarów określonych w załącznikach, o których mowa w ust. 1, może zezwolić na rozpowszechnianie audycji wyborczych z obszaru sąsiedniego, jeżeli jest to uzasadnione lepszą jakością techniczną programu."; 4) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli obszary emitowania, o których mowa w § 14 ust. 1, obejmują więcej niż jeden program regionalny Telewizji Polskiej lub spółki radiofonii regionalnej, pełnomocnik komitetu wyborczego wskazuje w terminie 5 dni od upływu terminu na zgłaszanie do zarejestrowania kandydatów na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, w którym z programów regionalnych będą rozpowszechniane audycje wyborcze.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru formularza składanego w postępowaniu o uznanie kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 11) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wzór formularza składanego w postępowaniu o uznanie kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej, wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności. 2. Wzór formularza, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 11) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1. Instrukcja wypełniania wniosku (części A) Wniosek wypełnia się w języku polskim, czytelnie (np. pismem drukowanym), czarnym lub niebieskim kolorem. Jeżeli dana rubryka nie dotyczy wnioskodawcy, należy w jej polu umieścić kreskę. W części III: 1) w pkt 1 - jeżeli to możliwe, należy dołączyć informację o programie kształcenia; 2) w pkt 2 - jeżeli to możliwe, należy dołączyć informację o programie szkolenia; 3) pkt 4 ust. 1 wypełnia się, jeżeli dokument potwierdzający uprawnienia do podejmowania lub wykonywania danej działalności jest wydawany w państwie wnioskodawcy z urzędu lub na prośbę wnioskującego. 2. Wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku (części A): 1) kserokopia dokumentu potwierdzającego tożsamość, wydanego w państwie wnioskodawcy; 2) kserokopie, wraz z tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza przysięgłego: a) dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego posiadane wykształcenie, b) dyplomu, świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego ukończone szkolenie, c) świadectwa lub innego dokumentu potwierdzającego doświadczenie zawodowe, w którym zawarta jest informacja o miejscu pracy, rodzaju wykonywanej działalności, długości okresu wykonywania działalności, rodzaju stosunku prawnego, w ramach którego działalność była wykonywana, wymiarze czasu pracy oraz zajmowanym stanowisku, d) dokumentu wydanego w państwie wnioskodawcy przez upoważnioną instytucję, który potwierdza uprawnienia wnioskodawcy do podejmowania lub wykonywania danej działalności w państwie wnioskodawcy; dokument składa się w przypadku, gdy jest on wydawany w państwie wnioskodawcy z urzędu lub na prośbę wnioskującego, e) zaświadczenia o uznaniu kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania danej działalności wydanego przez właściwy organ w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej; 3) tłumaczenie na język polski nazwy działalności dokonane przez tłumacza przysięgłego. Oryginały dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2, przedkłada się właściwemu organowi wyłącznie do wglądu. Informacji na temat uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej udziela: BIURO UZNAWALNOŚCI WYKSZTAŁCENIA I WYMIANY MIĘDZYNARODOWEJ ul. Smolna 13, 00-375 Warszawa, telefon (00 48) 22/826-74-34, faks: (00 48) 22/826-28-23, e-mail: biuro@buwiwm.edu.pl strona internetowa: www.buwiwm.edu.pl Ilustracja Instrukcja wypełniania części B Część B wypełnia się, w całości lub w części, w przypadku, gdy przepisy aktów prawnych innych niż ustawa z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności uzależniają podjęcie lub wykonywanie działalności od postawy etycznej lub nieznajdowania się w stanie odpowiadającym w Rzeczypospolitej Polskiej upadłości lub w toku postępowania o ogłoszenie upadłości albo przewidują możliwość zakazu wykonywania określonej działalności lub zawodu, zawieszenia prawa jego wykonywania, skreślenia z listy osób uprawnionych do wykonywania zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, na podstawie orzeczenia sądu lub w wyniku postępowania dyscyplinarnego, od przedłożenia opinii bankowej do stwierdzenia sytuacji finansowej lub od przedłożenia dowodu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej lub podobnego w skutkach innego ubezpieczenia. 1. W części I należy wpisać dane zawarte w dokumencie potwierdzającym tożsamość wnioskodawcy. 2. W części II należy dołączyć kserokopie wymaganych dokumentów oraz wpisać znak "x" w odpowiednim polu: 1) w pkt 1, jeżeli w państwie wnioskodawcy nie są wydawane dokumenty, o których mowa w tych punktach, należy dołączyć kserokopię dokumentu potwierdzającego złożenie przez wnioskodawcę oświadczenia w formie i trybie określonych przez przepisy tego państwa lub państwa, z którego wnioskodawca pochodzi lub przybywa; w przypadku gdy brak jest takich przepisów, należy dołączyć oświadczenie wnioskodawcy złożone w formie pisemnej z podpisem poświadczonym przez notariusza oraz oświadczenie, że wnioskodawca zna treść przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności; 2) w pkt 1 i 3 należy dołączyć dokumenty wystawione nie później niż trzy miesiące przed ich złożeniem; 3) w pkt 4 należy dołączyć kserokopię dokumentu potwierdzającego inne istotne informacje dla właściwego organu niezbędne do podjęcia decyzji o uznaniu kwalifikacji. Kserokopie dokumentów należy złożyć wraz z tłumaczeniem na język polski, dokonanym przez tłumacza przysięgłego. Oryginały dokumentów przedkłada się właściwemu organowi wyłącznie do wglądu. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działami administracji rządowej - szkolnictwo wyższe oraz oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych (Dz. U. Nr 2, poz. 12) Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) akredytowane jednostki certyfikujące uprawnione do wydawania świadectw jakości biokomponentów; 2) akredytowane jednostki certyfikujące uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów; 3) akredytowane laboratoria badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów. § 2. Akredytowaną jednostką certyfikującą, o której mowa w § 1 pkt 1, jest Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i Smarów w Warszawie - Pracownia Certyfikacji i Normalizacji Wojskowego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Służby Materiałów Pędnych i Smarów. § 3. Akredytowaną jednostką certyfikującą, o której mowa w § 1 pkt 2, jest Wojskowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Służby Materiałów Pędnych i Smarów w Warszawie - Laboratorium Zakładów Badawczych. § 4. Akredytowanymi laboratoriami badawczymi, o których mowa w § 1 pkt 3, są: 1) Instytut Technologii Nafty w Krakowie im. prof. S. Pilata: a) Zakład Analiz Naftowych i Badań Środowiskowych, b) Zakład Oceny Własności Eksploatacyjnych Produktów Naftowych; 2) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Rafineryjnego w Płocku - Zakład Analityczny; 3) Instytut Chemii Przemysłowej w Warszawie - Zakład Usług i Ekspertyz Analitycznych; 4) Centralne Laboratorium Naftowe w Warszawie - Laboratorium Badawcze; 5) Polcargo International Sp. z o.o. w Szczecinie - Laboratorium Centralne; 6) J.S.H. Laboratoria Sp. z o.o. w Gdyni; 7) Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego - Zakład Technologii Fermentacji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie trybu wydawania świadectw jakości biokomponentów i trybu orzekania w sprawach jakości biokomponentów przez akredytowane jednostki certyfikujące oraz akredytowane laboratoria badawcze (Dz. U. Nr 2, poz. 13) Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Świadectwo jakości biokomponentu wydaje na wniosek wytwórcy lub producenta, zwany dalej "wnioskiem", akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów, wymieniona w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych (Dz. U. Nr 2, poz. 12). 2. Wniosek zawiera: 1) nazwę wytwórcy lub producenta ubiegającego się o wydanie świadectwa jakości biokomponentu, jego miejsce zamieszkania albo siedzibę i adres; 2) określenie rodzaju biokomponentu przewidzianego do wprowadzenia do obrotu; 3) nazwę i numer dokumentu określającego wymagania normalizacyjne i normatywne stanowiące podstawę wydania świadectwa jakości biokomponentu; 4) oświadczenie wytwórcy lub producenta o wyrażeniu zgody na przeprowadzenie badań i orzekanie w sprawie jakości, w tym na ocenę warunków organizacyjno-technicznych u wytwórcy lub producenta, oraz o wyrażeniu zgody na poniesienie kosztów badań i certyfikacji; 5) datę i miejsce sporządzenia wniosku; 6) podpis wytwórcy lub producenta, lub osoby upoważnionej. 3. Do wniosku dołącza się: 1) sprawozdanie z badań biokomponentu wykonane w akredytowanej jednostce certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo w akredytowanym laboratorium badawczym uprawnionym do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, wymienionych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych; 2) deklarację zgodności biokomponentu z wymaganiami normalizacyjnymi i normatywnymi określonymi w dokumencie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wystawioną przez wytwórcę lub producenta. § 2. 1. Postępowanie w sprawie wydania świadectwa jakości biokomponentu wszczyna się z dniem wpłynięcia wniosku do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów, po uprzedniej jego rejestracji potwierdzającej spełnienie wymagań, o których mowa w § 1 ust. 2 i 3. 2. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymagań, o których mowa w § 1 ust. 2 i 3, akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów niezwłocznie wzywa, listem poleconym, wytwórcę lub producenta do uzupełnienia wniosku w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. 3. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez rozpatrzenia. § 3. 1. Zarejestrowane wnioski podlegają ocenie przez akredytowaną jednostkę certyfikującą uprawnioną do wydawania świadectw jakości biokomponentów w terminie 21 dni od dnia zarejestrowania albo uzupełnienia wniosku. 2. W ramach oceny wniosku akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów dokonuje oceny: 1) sprawozdania, o którym mowa w § 1 ust. 3 pkt 1; 2) zgodności biokomponentu z wymaganiami normalizacyjnymi i normatywnymi, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 3; 3) warunków organizacyjno-technicznych u wytwórcy lub producenta. § 4. 1. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów, po przeprowadzeniu oceny, o której mowa w § 3 ust. 2, wydaje albo odmawia wydania świadectwa jakości biokomponentu. 2. O wydaniu lub odmowie wydania świadectwa jakości biokomponentu akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów niezwłocznie powiadamia wytwórcę lub producenta. 3. Odmowa wydania świadectwa jakości biokomponentu wymaga pisemnego uzasadnienia. § 5. Świadectwo jakości biokomponentu zawiera: 1) określenie rodzaju biokomponentu; 2) nazwę akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydaje świadectwo jakości biokomponentu, jej siedzibę i adres; 3) numer; 4) nazwę wytwórcy lub producenta składającego wniosek, jego miejsce zamieszkania albo siedzibę i adres; 5) potwierdzenie spełnienia wymagań stanowiących podstawę wydania świadectwa jakości biokomponentu; 6) termin jego ważności, nie krótszy niż 3 lata i nie dłuższy niż 5 lat; 7) datę jego wydania oraz podpis kierownika akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów lub osoby przez niego upoważnionej; 8) pieczęć urzędową akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów. § 6. 1. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, wymienione w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie określenia akredytowanych jednostek certyfikujących oraz akredytowanych laboratoriów badawczych, po wydaniu świadectwa jakości biokomponentu, orzeka o jakości biokomponentu. 2. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów orzeka o jakości biokomponentu na wniosek akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu. 3. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów orzeka o jakości biokomponentu po pobraniu u wytwórcy lub producenta co najmniej trzech próbek biokomponentu, w celu potwierdzenia jakości biokomponentu z wymaganiami wynikającymi z dokumentu, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 3. 4. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentów, występuje, co najmniej raz w roku w terminie ważności świadectwa jakości biokomponentów, z wnioskiem do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów o orzekanie o jakości biokomponentu. 5. Próbki biokomponentu pobiera pisemnie upoważniony przez kierownika pracownik akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, zwany dalej "pobierającym". 6. Jedną z pobranych próbek biokomponentu, zwaną dalej "rozjemczą próbką kontrolną", po jej oznakowaniu w sposób umożliwiający jej identyfikację oraz po zaplombowaniu, pobierający pozostawia u wytwórcy lub producenta. 7. Rozjemczą próbkę kontrolną wytwórca lub producent przechowuje w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości biokomponentu, do czasu jej zwolnienia przez kierownika akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów. 8. Pozostałe próbki biokomponentu pobierający plombuje i oznacza w sposób ustalony przez kierownika akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów. § 7. 1. Po zakończeniu czynności, o których mowa w § 6 ust. 8, pobierający sporządza protokół pobrania próbek, zwany dalej "protokołem". 2. Protokół zawiera: 1) numer i datę protokołu; 2) nazwę wytwórcy lub producenta, u którego pobrano próbki; 3) datę pobrania próbek biokomponentu; 4) określenie miejsca pobrania próbki biokomponentu; 5) określenie numeru partii biokomponentu lub zbiornika, z którego dokonano pobrania próbki biokomponentu; 6) informacje o: a) oznakowaniu rozjemczej próbki kontrolnej, b) numerze plomby nałożonej na pojemniku, do którego pobrano rozjemczą próbkę kontrolną; 7) wskazanie dokumentu określającego wymagania normalizacyjne i normatywne, na podstawie których pobrano i zabezpieczono próbki biokomponentu; 8) imię, nazwisko i stanowisko służbowe pobierającego; 9) podpisy: a) wytwórcy lub producenta, lub upoważnionej osoby, b) pobierającego. 3. Protokół sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden otrzymuje wytwórca lub producent, lub osoba upoważniona, drugi egzemplarz pobierający dołącza do akt sprawy, a trzeci egzemplarz pobierający przekazuje do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów. 4. O odmowie podpisania protokołu przez wytwórcę lub producenta, lub osobę upoważnioną oraz przyczynie tej odmowy pobierający dokonuje wzmianki w protokole. 5. Odmowa podpisania protokołu przez wytwórcę lub producenta, lub osobę upoważnioną nie stanowi przeszkody do przekazania pobranych próbek biokomponentu do badań przeprowadzanych w trybie orzekania o jakości biokomponentu. § 8. 1. Pobierający niezwłocznie dostarcza pobrane próbki biokomponentu do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości biokomponentu. 2. Próbki biokomponentu dostarczone do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowanego laboratorium badawczego uprawnionego do wykonywania badań jakościowych biokomponentów oznacza się jako: 1) próbkę; 2) próbkę kontrolną. 3. Wyniki badań próbki odnosi się do jakości całej partii biokomponentu znajdującego się w pojemnikach wytwórcy lub producenta, z których ją pobrano. 4. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów niezwłocznie powiadamia o wynikach badań próbki akredytowaną jednostkę certyfikującą uprawnioną do wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, oraz wytwórcę lub producenta. 5. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów przechowuje próbkę kontrolną w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości biokomponentu do czasu upływu terminu złożenia odwołania przez wytwórcę lub producenta. § 9. 1. Wytwórca lub producent może złożyć pisemne odwołanie od wyników badań próbki do akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, w terminie 7 dni od daty otrzymania wyników badań próbki. 2. Do odwołania, o którym mowa w ust. 1, wytwórca lub producent dołącza rozjemczą próbkę kontrolną. 3. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, po wniesieniu przez wytwórcę lub producenta odwołania, wyznacza akredytowaną jednostkę certyfikującą uprawnioną do wykonywania badań jakościowych biokomponentów albo akredytowane laboratorium badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, inne niż dokonujące badania próbki, do przeprowadzenia badania próbki kontrolnej oraz rozjemczej próbki kontrolnej w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia otrzymania próbek. 4. Wynik badania próbki kontrolnej potwierdza się badaniem rozjemczej próbki kontrolnej, którego wynik jest ostateczny. § 10. 1. Akredytowana jednostka certyfikująca uprawniona do wydawania świadectw jakości biokomponentów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, w przypadku gdy biokomponent nie spełnia wymagań określonych w świadectwie jakości, cofa to świadectwo, określając termin i warunki, po których spełnieniu świadectwo jakości biokomponentu może zostać ponownie wydane. 2. Kierownik akredytowanej jednostki certyfikującej uprawnionej do wydawania świadectw jakości biokomponetów, która wydała świadectwo jakości biokomponentu, cofając świadectwo jakości biokomponentu, niezwłocznie zawiadamia o tym: 1) ministra właściwego do spraw rynków rolnych; 2) wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę wytwórcy lub producenta. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15) Na podstawie art. 123 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb: a) kierowania na badania lekarskie, w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi oraz kierowania tramwajami, zwane dalej "badaniami lekarskimi", b) przeprowadzania badań lekarskich, c) wydawania orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi oraz kierowania tramwajami, a także odwoływania się od orzeczeń lekarskich, d) uzyskiwania uprawnień przez lekarzy przeprowadzających badania lekarskie; 2) dodatkowe kwalifikacje lekarzy przeprowadzających badania lekarskie; 3) zakres badań lekarskich; 4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi oraz wzory stosowanych dokumentów; 5) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie. § 2. 1. Osoby, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 oraz ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą", zgłaszają się na badanie lekarskie bez skierowania. 2. Kierującemu pojazdem, o którym mowa w art. 122 ust.1 pkt 3 ustawy, skierowanie na badanie lekarskie wydaje komendant powiatowy Policji w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym nastąpił wypadek drogowy, albo od dnia, w którym kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu. Kserokopię skierowania komendant powiatowy Policji przesyła do właściwego starosty. 3. Wzór skierowania, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Osobie, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy, decyzję o skierowaniu na badanie lekarskie wydaje starosta, w przypadku otrzymania: 1) wniosku od egzaminatora o stwierdzonych zastrzeżeniach co do stanu zdrowia osoby poddanej egzaminowi państwowemu; 2) wniosku od organu kontroli ruchu drogowego o stwierdzonych w trakcie wykonywania czynności służbowych zastrzeżeniach co do stanu zdrowia osoby posiadającej uprawnienia do kierowania pojazdem; 3) zawiadomienia powiatowego lub wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności, o posiadaniu przez osobę niepełnosprawną uprawnienia do kierowania pojazdem. 5. Starosta może również skierować na badanie lekarskie osobę, co do której powziął wiarygodną informację o zastrzeżeniach w stanie zdrowia tej osoby, mogących powodować niezdolność do prowadzenia pojazdów. 6. Starosta wydaje skierowanie, o którym mowa w ust. 4 i 5, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania wniosku, zawiadomienia lub informacji. 7. Wzór skierowania, o którym mowa w ust. 4 i 5, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Badanie lekarskie może być wykonane przez lekarza, spełniającego warunek, o którym mowa w § 14 ust. 1 albo 2, zwanego dalej "uprawnionym lekarzem". 2. Badanie lekarskie przeprowadza się po sprawdzeniu tożsamości osoby badanej. § 4. 1. W ramach badania lekarskiego uprawniony lekarz ocenia u osoby badanej ogólny stan zdrowia, a w szczególności stan układu krążenia, układu oddechowego, układu nerwowego, sprawność narządu ruchu i stan psychiczny. 2. W wyniku badania lekarskiego uprawniony lekarz stwierdza u osoby badanej istnienie lub brak: 1) chorób narządu wzroku; 2) chorób narządu słuchu i równowagi; 3) chorób układu sercowo-naczyniowego; 4) chorób narządu ruchu; 5) chorób układu nerwowego; 6) zaburzeń psychicznych; 7) cukrzycy, przy uwzględnieniu wyników badania poziomu cukru we krwi; 8) niewydolności nerek; 9) objawów wskazujących na uzależnienie od alkoholu lub jego nadużywanie; 10) objawów wskazujących na uzależnienie od środków o działaniu podobnym do alkoholu lub ich nadużywanie; 11) przyjmowania leków, mogących mieć wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdu; 12) innych poważnych zaburzeń stanu zdrowia istotnych dla oceny zdolności do prowadzenia pojazdu. 3. Jeżeli uprawniony lekarz stwierdzi istotne odchylenia od prawidłowego stanu zdrowia, zleca osobie badanej odpowiednie badania pomocnicze i konsultacje specjalistyczne. 4. Skierowanie w celu wykonania konsultacji okulistycznej oraz przeprowadzenia badania oceniającego widzenie zmierzchowe i zjawisko olśnienia jest obligatoryjne w odniesieniu do: 1) osób ubiegających się albo posiadających prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E lub pozwolenie do kierowania tramwajem; 2) kierowców podlegających kontrolnym badaniom lekarskim, o których mowa w art. 122 ust. 2 ustawy; 3) kandydatów na instruktorów lub egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami; 4) kierowców podlegających badaniom lekarskim, o których mowa w art. 39c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 3)). 5. Przy ustalaniu ograniczeń w kierowaniu pojazdem wynikających ze stanu zdrowia kandydata na kierowcę i kierowcy należy brać pod uwagę stopień zaawansowania objawów chorobowych i ich dynamikę, z uwzględnieniem możliwości postępu choroby, jak i cofania się jej objawów. 6. W przypadku zastrzeżeń co do stanu zdrowia kandydata na kierowcę i kierowcy, uprawniony lekarz wyznacza datę ponownego badania wynikającą z oceny stanu zdrowia osoby badanej. 7. Uprawniony lekarz powinien korzystać ze wskazówek metodycznych dotyczących postępowania w stosunku do kandydatów na kierowców i kierowców, upowszechnianych przez jednostki badawczo-rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy. § 5. Jeżeli kierujący pojazdem lub osoba ubiegająca się o uprawnienia do kierowania pojazdami podlega jednocześnie badaniom lekarskim dla obydwu grup kategorii prawa jazdy, przeprowadza się tylko jedno badanie lekarskie, obejmujące swoim zakresem wszystkie wymagania związane z tymi kategoriami. § 6. 1. Jeżeli uprawniony lekarz zleca konsultację specjalistyczną lub badanie pomocnicze, o których mowa w § 4 ust. 3, wystawia osobie badanej skierowanie na ich wykonanie i może wskazać podmiot właściwy do ich wykonania. 2. Skierowanie na badanie przeprowadzane przez lekarza posiadającego specjalizację w dziedzinie okulistyki lub otolaryngologii wystawiane jest poprzez dokonanie odpowiedniej adnotacji w części C karty badania lekarskiego osoby ubiegającej się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowcy. § 7. Sposób oceny stanu narządu wzroku osoby badanej w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 8. Sposób oceny stanu narządu słuchu i równowagi osoby badanej w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. 1. Badania lekarskie osób wymienionych w art. 122 ust. 1 pkt 2-5 ustawy przeprowadza się w wojewódzkich ośrodkach medycyny pracy. 2. W przypadku osób określonych w art. 122 ust. 1 pkt 2 ustawy do przeprowadzenia badania lekarskiego wymagane jest dostarczenie dokumentacji medycznej z badania, na podstawie którego wydano orzeczenie lekarskie, stanowiące podstawę do cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym ze względu na stan zdrowia; natomiast w przypadku osób określonych w art. 122 ust. 1 pkt 5 ustawy wymagane jest dostarczenie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. 3. Dokumentację, o której mowa w ust. 2, dostarcza osoba badana. § 10. 1. Uprawniony lekarz na podstawie badania lekarskiego wydaje orzeczenie lekarskie stwierdzające brak lub istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, zwane dalej "orzeczeniem lekarskim". 2. Badania lekarskie przeprowadza się dla dwóch grup kategorii prawa jazdy: 1) A, A1, B, B1, T, B+E; 2) C, C1, D, D1, C+E, D+E, C1+E, D1+E oraz pozwolenia do kierowania tramwajem. 3. Orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami może zawierać ograniczenie w korzystaniu z uprawnień do kierowania pojazdami, wynikające ze stanu zdrowia, o których mowa w art. 92 ustawy. 4. Wzór orzeczenia lekarskiego określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 11. 1. Uprawniony lekarz wystawia orzeczenie lekarskie z kopią, przy czym oryginał orzeczenia otrzymuje osoba badana, zaś kopię orzeczenia dołącza do dokumentacji medycznej, o której mowa w § 17 ust. 1. 2. Jeżeli orzeczenie lekarskie stwierdza istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami bądź zawiera ograniczenia w korzystaniu z uprawnień do kierowania pojazdami wynikające ze stanu zdrowia, o których mowa w art. 92 ustawy, uprawniony lekarz w terminie 14 dni od dnia wystawienia orzeczenia przekazuje jego kopię właściwemu organowi uprawnionemu do wydania prawa jazdy lub pozwolenia do kierowania tramwajem. § 12. 1. Osoba badana lub podmiot kierujący na badania może w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia, o którym mowa w § 11, wnieść odwołanie od jego treści wraz z uzasadnieniem. 2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem uprawnionego lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie, do podmiotu odwoławczego, którym jest wojewódzki ośrodek medycyny pracy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania badanego, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadku gdy pierwsze orzeczenie lekarskie wydał uprawniony lekarz zatrudniony w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, podmiotami odwoławczymi są: 1) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi; 2) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu; 3) Akademia Medyczna w Gdańsku - Akademickie Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej, Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny; 4) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie; 5) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie; 6) Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w Warszawie. 4. Uprawniony lekarz, za pośrednictwem którego jest wnoszone odwołanie, przekazuje je w terminie 14 dni do właściwego podmiotu odwoławczego wraz z dokumentacją medyczną badania stanowiącego podstawę wydania orzeczenia. § 13. 1. Uprawniony lekarz podmiotu odwoławczego, o którym mowa w § 12 ust. 2 i 3, wydaje orzeczenie lekarskie w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania odwołania na podstawie: 1) wyników przeprowadzonego przez siebie badania lekarskiego, o którym mowa w § 3 i § 4 ust. 1 i 2; 2) wyników badań specjalistycznych i pomocniczych, których wykonanie lekarz ten uzna za niezbędne; 3) dokumentacji medycznej, o której mowa w § 12 ust. 4. 2. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, jest ostateczne. § 14. 1. Za dodatkowe kwalifikacje uprawniające do wykonywania badań lekarskich uznaje się specjalizację w dziedzinie medycyny transportu. 2. Dodatkowe kwalifikacje może uzyskać także lekarz, który: 1) posiada specjalizację w dziedzinie: medycyny pracy, medycyny przemysłowej, medycyny kolejowej, medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny lotniczej, medycyny sportowej, medycyny ogólnej, medycyny rodzinnej lub chorób wewnętrznych albo 2) spełnia wymagania określone w § 7 ust. 1 pkt 2 lit. a-d rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332, z 1997 r. Nr 60, poz. 375, z 1998 r. Nr 159, poz. 1057 oraz z 2001 r. Nr 37, poz. 451) oraz 3) odbył szkolenie z zakresu przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w § 4, i uzyskał pozytywny wynik sprawdzianu końcowego. 3. Szkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne, przeprowadzone w czasie nie krótszym niż 60 godzin, w zakresie: 1) podstaw prawnych orzecznictwa o zdolności do kierowania pojazdami; 2) zasad orzecznictwa lekarskiego o zdolności do kierowania pojazdami; 3) metodyki badań stanu narządu wzroku oraz narządu słuchu i równowagi; 4) oceny zdolności do kierowania pojazdami ze względu na ewentualne schorzenia lub stan narządów i układów, o których mowa w § 4 ust. 2; 5) wypadkowości drogowej. 4. Szkolenie, o którym mowa w ust. 3, prowadzą: 1) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera w Łodzi; 2) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu; 3) Akademia Medyczna w Gdańsku - Międzywydziałowy Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej; 4) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie; 5) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie; 6) Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w Warszawie. 5. Dokumentem potwierdzającym uzyskanie dodatkowych kwalifikacji jest zaświadczenie wydane przez jednostkę prowadzącą szkolenie, którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 15. 1. Posiadanie przez lekarza dodatkowych kwalifikacji stwierdza wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lekarza przez wydanie zaświadczenia, którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 2. Uprawniony lekarz używa pieczęci, której wzór określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 3. Wojewoda prowadzi rejestr uprawnionych lekarzy, który zawiera następujące dane: 1) numer w rejestrze; 2) imię i nazwisko; 3) numer PESEL, a w przypadku osoby, której nie nadano numeru PESEL - nazwę i numer dokumentu tożsamości; 4) miejsce wykonywania badań lekarskich; 5) datę wpisu do rejestru. § 16. Uprawniony lekarz, który zamierza wykonywać badania lekarskie poza województwem, na obszarze którego mieszka, ma obowiązek poinformować o tym wojewodę właściwego ze względu na miejsce wykonywania tych badań. § 17. 1. Uprawniony lekarz jest obowiązany prowadzić: 1) dokumentację medyczną osób badanych w formie karty badania lekarskiego, której wzór określa załącznik nr 9 do rozporządzenia oraz 2) rejestr orzeczeń lekarskich wydanych na podstawie badań lekarskich przeprowadzonych na podstawie art. 122 ust. 1 i 2 ustawy, którego wzór określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 2. Do karty badania lekarskiego dołącza się wyniki konsultacji specjalistycznych i badań pomocniczych oraz kopię wydanego orzeczenia. 3. Do prowadzenia i udostępniania dokumentacji medycznej, o której mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odrębne przepisy regulujące postępowanie z dokumentacją medyczną. 4. Dokumentację medyczną, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez okres 20 lat. § 18. 1. Ustala się maksymalne stawki opłat za badania: 1) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, T, B+E - 200 zł; 2) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E, pozwolenie do kierowania tramwajem, kandydatów na instruktorów lub egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierowców podlegających kontrolnym badaniom lekarskim - 250 zł; 3) osób, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 2-5 ustawy, i osób badanych w trybie odwoławczym - 300 zł. 2. Stawki opłat ustalone w ust. 1 obejmują koszty wszystkich badań, o których mowa w § 4. § 19. 1. Lekarze uprawnieni do przeprowadzania badań lekarskich osób ubiegających się o prawo jazdy i kierowców oraz do wydawania tym osobom orzeczeń lekarskich na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują te uprawnienia. 2. Badanie lekarskie, rozpoczęte przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, odbywa się na podstawie dotychczasowych przepisów. 3. Wzory dokumentów określone w rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 czerwca 1999 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. Nr 69, poz. 772) mogą mieć zastosowanie do dnia 30 czerwca 2004 r. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 4) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. (poz. 15) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 SPOSÓB OCENY STANU NARZĄDU WZROKU W CELU STWIERDZENIA ISTNIENIA LUB BRAKU PRZECIWWSKAZAŃ ZDROWOTNYCH DO KIEROWANIA POJAZDAMI OsobyOstrość wzrokuKorekcjaRozpoznawanie barwPole widzeniaWidzenie obuoczneWidzenie zmierzchowe i wrażliwość na olśnienie 1234567 1) ubiegające się o prawo jazdy; 2) posiadające prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, T, B+E;każdego oka osobno oraz przy patrzeniu razem nie mniej niż 0,5bez ograniczeń: okularowa, soczewkami kontaktowymi pod warunkiem dobrej tolerancji i adaptacji do korekcji, dopuszczalna anizometropia ±3,0 Dniewymaganekażdym okiem co najmniej 90° od skroni i 30° od nosa1) dla kategorii A i A1 wymagane prawidłowe; 2) dla kategorii B, B1, B+E i T w przypadku stwierdzenia jednooczności można orzec brak przeciwwskazań do kierowania pojazdami, pod następującymi warunkami: a) ostrość wzroku oka lepiej widzącego wynosi nie mniej niż 0,8 bez korekcji, b) od powstania jednooczności upłynęło co najmniej 12 miesięcy i badany ukończył 20 lat, z tym że należy określić zgodnie z art. 92 ustawy - Prawo o ruchu drogowym termin ponownego badania lekarskiegoniewymagane*) 3) ubiegające się o prawo jazdy lub posiadające a) prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E lub b) pozwolenie do kierowania tramwajem; 4) kandydaci na instruktora lub egzaminatora; 5) podlegające badaniom kontrolnym na podstawie art. 122 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym oraz art. 39c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowymoka lepiej widzącego nie mniej niż 0,8, oka gorzej widzącego nie mniej niż 0,5- przy ostrości wzroku każdego oka co najmniej 0,5 - korekcja okularowa lub soczewkami kontaktowymi pod warunkiem dobrej tolerancji i adaptacji do korekcji - przy ostrości wzroku każdego oka poniżej 0,5 - dopuszczalna korekcja w granicach: ±4,0 Dsph ±2,0 Dcyl - dopuszczalna anizometropia ±3,0 Dprawidłowe rozpoznawanie barwy: czerwonej, zielonej, żółtejprawidłoweprawidłoweprawidłowe *) Badanie widzenia zmierzchowego wykonuje się, jeżeli osoba badana ma wszczepione soczewki wewnątrzgałkowe. Załącznik nr 4 SPOSÓB OCENY STANU NARZĄDU SŁUCHU I RÓWNOWAGI OSÓB BADANYCH W CELU STWIERDZENIA ISTNIENIA LUB BRAKU PRZECIWWSKAZAŃ ZDROWOTNYCH DO KIEROWANIA POJAZDAMI I. Badanie osób ubiegających się o prawo jazdy określonej kategorii lub pozwolenie do kierowania tramwajem albo kierujących tymi pojazdami 1. Stan narządu słuchu: 1) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, B+E, T albo kierujących pojazdem, w stosunku do którego wymagane jest prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, B+E, T - słyszalność szeptu każdym uchem oddzielnie przynajmniej z odległości 3 m (wskazane badanie audiometryczne); osoby poważnie niedosłyszące, głuche, również z wszczepem ślimakowym, lub głuchonieme mogą kierować pojazdem, z wyjątkiem osób ubiegających się lub posiadających świadectwo kwalifikacji oraz kandydatów na instruktorów lub egzaminatorów i instruktorów lub egzaminatorów; wymagane dodatkowe oznakowanie pojazdu; 2) osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E oraz pozwolenie do kierowania tramwajem oraz ubiegających się o świadectwo kwalifikacji - słyszalność szeptu każdym uchem oddzielnie przynajmniej z odległości 6 m - audiogram tonalny prawidłowy; stan narządu równowagi - w każdym przypadku wymagana całkowita sprawność narządu równowagi. II. Badanie osób kierujących pojazdami, w stosunku do których wymagane jest prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E, i tramwajami, osób podlegających badaniom kontrolnym na podstawie art. 122 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym i art. 39c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym 1. Stan narządu słuchu - słyszalność szeptu każdym uchem oddzielnie z odległości przynajmniej 3-4 m. Badanie audiometryczne: 0,5-2 kHz ubytek słuchu do 20 dB, powyżej 2 kHz do 60 dB. 2. Stan narządu równowagi - w każdym przypadku wymagana całkowita sprawność narządu równowagi. III. Wskazany sposób przeprowadzenia badania narządu słuchu i równowagi: 1. Badanie ostrości słuchu szeptem lub mową potoczną przeprowadza się oddzielnie dla każdego ucha przy pomocy osoby trzeciej. W tym celu osoba badana staje bokiem do lekarza, osoba trzecia zaś wyłącza ucho niebadane poprzez naciśnięcie palcem skrawka małżowiny usznej i rytmiczne wstrząsanie. W przypadku zbyt małego pomieszczenia badany staje tyłem do lekarza, wyrównując w ten sposób odległość o około 1/3. Należy posługiwać się odpowiednimi zestawami pojedynczych słów, z uwzględnieniem zarówno wysokobrzmiących wyrazów (ściana, krzesło, szafa), jak i niskobrzmiących (podłoga, kanapa, lampa). Za miarę prawidłowego słyszenia przyjmuje się słyszalność szeptu z odległości 6 m. 2. Ocenę narządu przedsionkowego uzyskuje się przez dokładne zebranie wywiadu odnośnie zawrotów głowy, zaburzeń równowagi, chorób uszu przebiegających z wyciekiem ropnym, szumów usznych i przebytych operacji uszu. Wskazane jest wykonanie próby Romberga zwykłej i "uczulonej" oraz próby Flecka (stanie na jednej nodze z zamkniętymi oczami przez 15 sekund). Należy sprawdzić obecność oczopląsu samoistnego, najlepiej w okularach Frenzla. W przypadkach budzących wątpliwości diagnostyczne wskazane jest przeprowadzenie badania elektronystagmograficznego. Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 czerwca 1999 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. Nr 69, poz. 772) oraz rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 października 1999 r. w sprawie kierowania na badania lekarskie przeprowadzane w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 88, poz. 994), które na podstawie art. 1 pkt 79 w związku z art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154. poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) utraciły moc z dniem 1 stycznia 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 stycznia 2004 r. w sprawie minimalnej ilości biokomponentów wprowadzanych do obrotu w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych w 2004 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 16) Na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się w załączniku do rozporządzenia minimalną ilość poszczególnych biokomponentów, jaką ma obowiązek wprowadzić do obrotu producent w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych w 2004 r. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 2004 r. (poz. 16) MINIMALNA ILOŚĆ POSZCZEGÓLNYCH BIOKOMPONENTÓW, JAKĄ MA OBOWIĄZEK WPROWADZIĆ DO OBROTU PRODUCENT W PALIWACH CIEKŁYCH LUB BIOPALIWACH CIEKŁYCH W 2004 R. Lp.BiokomponentyMinimalna ilość biokomponentów1) 1Ester w oleju napędowym0,11 2Bioetanol, w tym bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym2) lub eterze etylo-tert-amylowym3) a) do dnia 30 września 2004 r.1,60 b) w okresie od dnia 1 października do dnia 31 grudnia 2004 r.2,40 1) Minimalna ilość biokomponentów jest określona w ułamku objętościowym wyrażonym w procentach ogólnej ilości wprowadzanych do obrotu paliw ciekłych. 2) Objętość bioetanolu zawartego w eterze etylo-tert-butylowym wynosi 47 %. 3) Objętość bioetanolu zawartego w eterze etylo-tert-amylowym wynosi 40 %. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru sprawozdania przedstawianego przez centrum integracji społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 17) Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór sprawozdania przedstawianego przez centrum integracji społecznej zawierającego: 1) rozliczenie dotacji za rok poprzedni, 2) sprawozdanie z działalności i efektów reintegracji zawodowej i społecznej, 3) preliminarz wydatków i przychodów na rok bieżący - który jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 17) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru wniosku o zwrot opłaconych składek oraz trybu dokonywania ich zwrotu (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 18) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór wniosku o zwrot opłaconych składek, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym, oraz tryb dokonywania ich zwrotu. § 2. Wzór wniosku, o którym mowa w § 1, zwanego dalej "wnioskiem", jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 3. Do wniosku dołącza się kserokopie dokumentów potwierdzających opłacenie składek, w szczególności komplet kopii deklaracji rozliczeniowych i przelewów składek na ubezpieczenia społeczne oraz kopii imiennych raportów miesięcznych o należnych składkach i wypłaconych świadczeniach (ZUS RCA) za osoby, których dotyczy wniosek. § 4. Zwrot składek jest dokonywany na wskazany we wniosku rachunek bankowy. § 5. W przypadku gdy zatrudnienie na podstawie spółdzielczej umowy o pracę ustanie przed upływem 12 miesięcy od dnia podjęcia zatrudnienia, zwrot opłaconych składek jest dokonywany za okres od ostatniego miesiąca, za który nie dokonano zwrotu składek, do dnia ustania zatrudnienia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 18) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać szklane przyrządy pomiarowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 19) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z póżn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać następujące szklane przyrządy pomiarowe: 1) kolby szklane z jedną kreską klasy A, zwane dalej "kolbami"; 2) pipety laboratoryjne jednomiarowe klasy A, zwane dalej "pipetami jednomiarowymi"; 3) pipety laboratoryjne wielomiarowe klasy A, zwane dalej "pipetami wielomiarowymi"; 4) biurety zwykłe klasy A, zwane dalej "biuretami"; 5) cylindry pomiarowe klasy A, zwane dalej "cylindrami". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) pojemność nominalna - wartość objętości zaokrągloną lub przybliżoną oznaczoną na szklanym przyrządzie pomiarowym; 2) błąd graniczny dopuszczalny - wartości skrajne błędu pojemności szklanych przyrządów pomiarowych odniesione do pojemności nominalnej; 3) czas wypływu - wyrażony w sekundach czas swobodnego opadania menisku wody w pipecie jednomiarowej, pipecie wielomiarowej i biurecie, od kreski ograniczającej pojemność do: a) końcówki wypływowej w przypadku pipety jednomiarowej i pipety wielomiarowej, b) kreski oznaczającej pojemność nominalną w przypadku biuret i nieobejmujący czasu odczekania; 4) czas odczekania - wyrażony w sekundach czas, który należy odczekać po zatrzymaniu się menisku wody na danej kresce podziałki lub w końcówce wypływowej, przed wyjęciem pipety jednomiarowej, pipety wielomiarowej lub biurety z odbieralnika; 5) długość działki elementarnej - odstęp pomiędzy środkami sąsiadujących kresek podziałki. § 3. Temperatura odniesienia dla szklanych przyrządów pomiarowych wynosi 20 °C. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania szklanych przyrządów pomiarowych § 4. Ustala się następujące pojemności nominalne szklanych przyrządów pomiarowych wyrażone w ml albo w cm3: 1) kolby: 1; 2; 5; 10; 20; 25; 50; 100; 200; 250; 500; 1.000; 2.000 i 5.000; 2) pipety jednomiarowe: 0,5; 1; 2; 5; 10; 20; 25; 50; 100 i 200; 3) pipety wielomiarowe na wypływ: a) częściowy lub całkowity: 1; 2; 5; 10 i 25, b) podwójny: 0,5; 1; 2; 5; 10 i 25; 4) biurety: 1; 2; 5; 10; 25; 50 i 100; 5) cylindry: 5; 10; 25; 50; 100; 250; 500; 1.000 i 2.000. § 5. 1. Kształt i wymiary: 1) kolb określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) pipet jednomiarowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) cylindrów określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Wymiary pipet wielomiarowych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Wymiary biuret oraz kształt ich zaworów, w szczególności kurkowych, zwanych dalej "zaworami", określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 6. 1. Wzory podziałek pipet wielomiarowych, biuret i cylindrów określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi uwzględniające pojemność nominalną oraz wartość działki elementarnej dla pipet wielomiarowych, biuret i cylindrów określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 7. 1. Szklane przyrządy pomiarowe powinny być wykonywane z bezbarwnego szkła borokrzemowego albo sodowowapniowego. 2. Kolby powinny być wykonywane ze szkła borokrzemowego. 3. Szkło, z którego wykonuje się kolby i biurety, może być barwione na brązowo. 4. Cylindry powinny być wykonane ze szkła borokrzemowego oraz mogą być wykonywane z tworzywa sztucznego o nazwie polimetylopenten (PMP). 5. Szkło i tworzywo sztuczne powinny być pozbawione widocznych wad utrudniających odczyt wyników pomiarów. 6. Grubość ścianek kolb, pipet jednomiarowych, pipet wielomiarowych, biuret oraz cylindrów powinna być równomierna, bez widocznych nierówności. § 8. Korek kolby lub cylindra powinien być: 1) dokładnie dopasowany do szyjki; 2) wykonany z pełnego lub drążonego, dmuchanego szkła albo z polietylenu; 3) wyposażony w uchwyt czworokątny, sześciokątny lub ośmiokątny. § 9. Końcówka wypływowa pipety jednomiarowej, pipety wielomiarowej i biurety powinna: 1) mieć kształt stopniowo zwężającego się, odwróconego stożka; 2) zapewniać równomierny wypływ; 3) stanowić integralną część biuret, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia pkt 2 lit. a i b, pipety jednomiarowej oraz pipety wielomiarowej. § 10. 1. Na szklanych przyrządach pomiarowych powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności następujące oznaczenia: 1) pojemność nominalna z oznaczeniem legalnej jednostki objętości: a) ml albo cm3, b) ml, cm3 albo l (L) - dla kolb o pojemności nominalnej 1.000 ml, 2.000 ml i 5.000 ml, 2) temperatura odniesienia; 3) znak lub nazwa producenta, jego przedstawiciela lub osoby wprowadzającej do obrotu; 4) litera "A". 2. Na kolbach dodatkowo powinny być zamieszczone: 1) "In" oznaczający wzorcowanie kolby (na wlew); 2) litery "AW" dla kolb z szeroką szyjką; 3) wielkość szlifu, w tym również na korku; 4) znak lub nazwa szkła; 5) wartość błędu granicznego dopuszczalnego pojemności kolby, o którym mowa w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 3. Na pipetach jednomiarowych i pipetach wielomiarowych oraz biuretach powinny być dodatkowo zamieszczone: 1) "Ex" oznaczający wzorcowanie (na wypływ) przyrządu bez określonego czasu odczekania; 2) "Ex + 15 s" oznaczający wzorcowanie (na wypływ) pipety jednomiarowej i pipety wielomiarowej z określonym czasem odczekania równym 15 s; 3) "Ex + 30 s" oznaczający wzorcowanie (na wypływ) biurety z określonym czasem odczekania równym 30 s; 4) numer identyfikacyjny na rurce oraz na uchwycie korka zaworu biuret, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia pkt 2 lit. c i d. 4. Na cylindrach ponad najwyższą kreską podziałki powinny być dodatkowo zamieszczone: 1) "In" oznaczający wzorcowanie cylindrów (na wlew); 2) znak lub nazwa masy szklanej lub tworzywa sztucznego; 3) wielkość szlifu, w tym również na korku. 5. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1-4, nie powinny uniemożliwiać ustalenia położenia menisku. 6. Na szklanych przyrządach pomiarowych mogą być dodatkowo zamieszczone: 1) wartość błędu granicznego dopuszczalnego w postaci "± ... ml" lub "± ... cm3", równa wartości błędu określonego w rozporządzeniu dla pipet jednomiarowych, pipet wielomiarowych, biuret i cylindrów; 2) czas wypływu dla pipet jednomiarowych, pipet wielomiarowych i biuret. 7. Na biuretach wykonanych ze szkła borokrzemowego powinna być zamieszczona jego nazwa lub znak. 8. Na rurce zasysającej powyżej kreski oznaczającej pojemność pipety jednomiarowej i pipety wielomiarowej może być naniesiony pasek barwny oznaczający pojemność nominalną tej pipety. Rozdział 3 Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania kolb § 11. Kolby mogą być wykonywane: 1) z wąską szyjką; 2) z szeroką szyjką. § 12. 1. Kolba może mieć dno płaskie lub lekko wklęsłe. 2. Kolby o pojemności: 1) mniejszej niż 25 ml, puste i bez korków, ustawione na płaskiej powierzchni, nachylonej pod kątem 10° do poziomu, 2) większej lub równej 25 ml, puste i bez korków, ustawione na płaskiej powierzchni, nachylonej pod kątem 15° do poziomu - nie powinny się przewracać. 3. Oś kolby powinna być prostopadła do podstawy. § 13. 1. Szyjka kolby powinna być cylindryczna. 2. Górna część szyjki kolb może być wykonana bez szlifu lub ze szlifem. 3. Wierzchołek szyjki kolby bez szlifu powinien być zakończony kołnierzem wzmacniającym. 4. Średnica szyjki kolby ze szlifem może być powiększona poniżej szlifu. § 14. Kreska oznaczająca pojemność kolby powinna być: 1) trwałą i wyraźną linią o grubości nie większej niż 0,4 mm, leżącą w płaszczyźnie prostopadłej do osi szyjki; 2) długości nie mniejszej niż 90 % obwodu szyjki; 3) zamieszczona w odległości l nie mniejszej niż 1/3 długości szyjki od górnej krawędzi szyjki. Rozdział 4 Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania pipet jednomiarowych § 15. Pipety jednomiarowe mogą być wykonywane jako pipety: 1) bez określonego czasu odczekania; 2) z określonym czasem odczekania równym 15 s. § 16. 1. Pipety jednomiarowe o pojemności nominalnej: 1) 0,5 ml - powinny być wykonane bez zbiornika; 2) 1 ml - mogą być wykonane bez zbiornika lub ze zbiornikiem; 3) od 2 ml do 200 ml - powinny być wykonane ze zbiornikiem. 2. Zbiornik powinien mieć kształt cylindra, przy czym jego górna i dolna część powinny się stopniowo wydłużać wewnątrz rurek zasysającej i odpływowej i przechodzić w kształt stożkowy. § 17. Brzeg rurki zasysającej powinien być prostopadły do osi pipety i pozbawiony ostrych krawędzi. § 18. Kreska oznaczająca pojemność pipety jednomiarowej powinna spełniać wymagania, o których mowa w § 14 pkt 1 i 2. Rozdział 5 Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania pipet wielomiarowych § 19. 1. Pipety wielomiarowe mogą być wykonywane jako pipety: 1) na wypływ częściowy; 2) na wypływ całkowity; 3) na wypływ podwójny - częściowy lub całkowity. 2. Pipety wielomiarowe mogą być wykonywane jako pipety: 1) bez określonego czasu odczekania; 2) z określonym czasem odczekania, przy czym dla pipet, o których mowa w ust. 1 pkt 3, czas odczekania wynosi 15 s. § 20. Pipety wielomiarowe powinny być wykonywane z rur szklanych i powinny mieć kształt cylindra, przy czym jego górna część powinna być zakończona rurką zasysającą, a dolna część powinna być zakończona końcówką wypływową. § 21. 1. Pipety wielomiarowe mogą posiadać naniesiony niebieski lub czerwony pasek na białym tle, zwany dalej "paskiem Schellbacha". 2. Białe pole paska Schellbacha powinno obejmować kąt około 45° (1/8 obwodu przekroju prostopadłego do osi pipety), pole niebieskie lub czerwone około 15° (1/24 obwodu przekroju prostopadłego do osi pipety). 3. Pasek Schellbacha powinien być: 1) naniesiony na powierzchnię szkła pipety równomiernie; 2) wykonany po przeciwnej stronie niż podziałka wzdłuż całej jej długości. Rozdział 6 Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania biuret § 22. Biurety mogą być wykonywane z: 1) zaworem z przelotem prostym; 2) zaworem z przelotem bocznym. § 23. Biurety mogą być wykonywane jako biurety: 1) bez określonego czasu odczekania; 2) z określonym czasem odczekania równym 30 s. § 24. Biurety, oprócz wykonywanych ze szkła barwionego na brązowo, mogą posiadać naniesiony pasek Schellbacha. § 25. 1. Górna krawędź biurety powinna być prostopadła do osi biurety. 2. Biureta może być: 1) wyposażona w urządzenie do napełniania; 2) zakończona wzmacniającym kołnierzem; 3) zakończona cylindrycznym naczyniem w biuretach z działką elementarną nie większą niż 0,05 ml; 4) zakończona lejkiem w biuretach z działką elementarną większą niż 0,05 ml. § 26. Zawór biurety powinien umożliwiać odcięcie lub płynne regulowanie wypływu oraz zapewniać jej szczelność. § 27. 1. Szklany zawór biurety powinien mieć gniazdo i korek ze szlifem stożkowym o zbieżności 1/10. 2. Zawór biurety może być wykonany z tworzywa sztucznego obojętnego chemicznie. § 28. 1. Końcówka wypływowa biurety z zaworem z przelotem: 1) prostym powinna stanowić jedną całość z korpusem zaworu; 2) bocznym powinna stanowić jedną całość z korkiem zaworu. 2. Końcówka wypływowa biurety powinna być wykonywana: 1) z cienkościennej kapilary; 2) w sposób eliminujący powstawanie pęcherzyków powietrza. Rozdział 7 Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania cylindrów § 29. 1. Średnica okrągłej podstawy cylindra powinna wynosić około 1/4 jego wysokości. 2. W przypadku cylindrów o podstawie wielokątnej za średnicę podstawy cylindra przyjmuje się średnicę koła opisanego na wielokącie. § 30. Grubości ścianek cylindrów powinny wynosić: 1) 1,3 ± 0,3 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 5 ml do 25 ml; 2) 1,5 ± 0,5 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 50 ml do 100 ml; 3) 2,2 ± 1,0 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 250 ml do 500 ml; 4) 2,75 ± 1,0 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej 1.000 ml; 5) 2,75 ± 1,25 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej 2.000 ml. § 31. Owalność części cylindrycznej nie może być większa niż: 1) 1 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej od 5 ml do 100 ml; 2) 1,5 mm - dla cylindrów o pojemności nominalnej większej niż 100 ml. § 32. 1. Cylinder bez szlifu powinien mieć wykonany wylew o krawędzi nieostrej i prostopadłej do osi cylindra. 2. Wylew powinien być ukształtowany w sposób zapewniający opróżnianie cylindra z wody, bez jej spływania po zewnętrznej powierzchni cylindra. § 33. Krawędź szyjki cylindra ze szlifem powinna być wywinięta na zewnątrz w płaszczyźnie prostopadłej do osi cylindra. § 34. Odchyłka prostopadłości dolnej powierzchni podstawy powinna wynosić ± 40'. § 35. Napełniony cylinder, ustawiony na płaskiej powierzchni, nachylonej do poziomu pod kątem 15°, nie powinien się przewracać. Rozdział 8 Charakterystyki metrologiczne szklanych przyrządów pomiarowych § 36. 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności kolb określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać zachowane, jeżeli kolba uprzednio niezwilżona zostanie napełniona wodą do kreski oznaczającej pojemność, a menisk będzie ustawiony tak, aby płaszczyzna przechodząca przez górną krawędź kreski była styczna w najniższym punkcie menisku. § 37. 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności pipet jednomiarowych określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. 2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać zachowane, jeżeli: 1) pipeta jednomiarowa zostanie napełniona wodą do kreski oznaczającej pojemność i opróżniona do zatrzymania się menisku wody w końcówce wypływowej pipety dotykającej ścianki szklanego odbieralnika; 2) wynik pomiaru pojemności pipet jednomiarowych z określonym czasem odczekania ustala się po 15 s. § 38. 1. Czasy wypływu dla pipet jednomiarowych określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. 2. W przypadku zaznaczenia na pipecie czasu wypływu zmierzony czas wypływu nie powinien różnić się od czasu zaznaczonego o więcej niż: 1) 2 s - dla pipet o pojemności nominalnej 0,5 ml, 1 ml, 2 ml; 2) 3 s - dla pipet o pojemności nominalnej 5 ml, 10 ml; 3) 4 s - dla pipet o pojemności nominalnej 20 ml, 25 ml; 4) 5 s - dla pipet o pojemności nominalnej 50 ml, 100 ml, 200 ml. § 39. 1. Błędy graniczne dopuszczalne każdego pomiaru pojemności pipet wielomiarowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać zachowane, jeżeli końcówka wypływowa pipety wielomiarowej dotyka ścianki szklanego odbieralnika oraz gdy: 1) pipeta wielomiarowa na wypływ częściowy zostanie opróżniona od kreski zerowej do kreski oznaczającej jej pojemność nominalną; 2) pipeta wielomiarowa na wypływ całkowity zostanie opróżniona od kreski oznaczającej pojemność nominalną do zatrzymania się menisku w jej końcówce wypływowej; 3) pipeta wielomiarowa na wypływ podwójny częściowy zostanie opróżniona od kreski zerowej do zatrzymania się menisku wody nie więcej niż 2 do 5 mm nad daną kreską, przy czym ustalenie pojemności pipety następuje po odczekaniu 15 s; 4) pipeta wielomiarowa na wypływ podwójny całkowity zostanie opróżniona od kreski zerowej do zatrzymania się menisku w jej końcówce wypływowej, przy czym ustalenie pojemności nominalnej pipety następuje po odczekaniu 15 s. § 40. 1. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ częściowy, całkowity i podwójny określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 2. W przypadku zaznaczenia na pipecie czasu wypływu zmierzony czas wypływu nie powinien różnić się od czasu zaznaczonego o więcej niż 2 s. § 41. 1. Błędy graniczne dopuszczalne każdego pomiaru pojemności biuret określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. 2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać zachowane, jeżeli zawór biurety będzie całkowicie otwarty i końcówka wypływowa biurety nie będzie dotykać ścianki odbieralnika oraz gdy: 1) biureta bez określonego czasu odczekania zostanie opróżniona od kreski zerowej do kreski oznaczającej pojemność nominalną biurety; 2) biureta z określonym czasem odczekania zostanie opróżniona od kreski zerowej do zatrzymania się menisku wody nie więcej niż 5 mm nad kreską oznaczającą pojemność nominalną biurety, przy czym ustalenie pojemności biurety następuje po odczekaniu 30 s. § 42. Czasy wypływu dla biuret określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 43. 1. Błędy graniczne dopuszczalne każdego pomiaru pojemności cylindrów określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. 2. Błędy, o których mowa w ust. 1, dla wyznaczanej pojemności powinny zostać zachowane, jeżeli cylinder uprzednio niezwilżony zostanie napełniony wodą do kreski oznaczającej pojemność, a menisk będzie ustawiony tak, aby płaszczyzna przechodząca przez górną krawędź kreski była styczna w najniższym punkcie menisku. Rozdział 9 Przepis końcowy § 44. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 19) Załącznik nr 1 KSZTAŁT I WYMIARY KOLB 1. Kolby powinny mieć następujące kształty: 1) stożkowy - przy pojemności 1 i 2 ml; 2) stożkowy lub gruszkowy - przy pojemności od 5 do 50 ml; 3) gruszkowy przy pojemności od 100 do 5.000 ml. 2. Kształty i wymiary kolb przedstawiają poniższe rysunki: Ilustracja 3. Wymiary kolb z wąską szyjką określa tabela: Pojemność nominalnaŚrednica wewnętrzna szyjki d1 w miejscu ograniczenia pojemnościWysokość maksymalna1) h1 ± 5Minimalna odległość h2 kreski od każdego punktu zmiany średnicy szyjkiPrzybliżona średnica korpusu d2Minimalna średnica podstawy d3Minimalna grubość ścianki sRodzaj i wielkość szlifu2) mlmmmmmmmmmmmmk4k6 17 ± 165513130,77/117/16 27 ± 170517150,77/117/16 57 ± 170522150,77/117/16 107 ± 190527180,77/117/16 209 ± 1110539180,710/1310/19 259 ± 1110540250,710/1310/19 5011 ± 11401050350,712/1412/21 10013 ± 11701060400,712/143)12/213) 20015,5 ± 1,52101075500,814/1514/23 25015,5 ± 1,52201080550,814/1514/23 50019 ± 226015100700,819/1719/26 1.00023 ± 230015125851,024/2024/29 2.00027,5 ± 2,5370151601101,229/2229/32 5.00038 ± 3475152151651,234/2334/35 1) Wysokość kolby bez korka. 2) ISO 383 (PN-92/B-13013 Szklany sprzęt laboratoryjny Złącza wymienne ze szlifem stożkowym). 3) Alternatywny rodzaj i wielkość szlifu to (k4) 14/15 oraz (k6) 14/23. 4. Wymiary kolb z szeroką szyjką określa tabela: Pojemność nominalnaŚrednica wewnętrzna szyjki d1 w miejscu ograniczenia pojemnościWysokość maksymalna1) h1 ± 5Minimalna odległość h2 kreski od każdego punktu zmiany średnicy szyjkiPrzybliżona średnica korpusu d2Minimalna średnica podstawy d3Minimalna grubość ścianki sRodzaj i wielkość szlifu2) mlmmmmmmmmmmmmk4k6 59 ± 170522150,710/1310/19 109 ± 190527180,710/1310/19 2011 ± 1105539180,712/1412/21 2511 ± 1110540250,712/1412/21 5013 ± 11401050350,714/1514/23 1.00027,5 ± 2,530015125851,029/2229/32 1) Wysokość kolby bez korka. 2) ISO 383 (PN-92/B-13013 Szklany sprzęt laboratoryjny Złącza wymienne ze szlifem stożkowym). Załącznik nr 2 KSZTAŁT I WYMIARY PIPET JEDNOMIAROWYCH 1. Kształt i wymiary pipet jednomiarowych przedstawiają poniższe rysunki: Ilustracja 2. Wymiary pipet jednomiarowych określa tabela: Pojemność nominalnaDługość maksymalna pipety bez zbiornika LDługość maksymalna pipety ze zbiornikiem L1Minimalna długość rurki wypływowej pipety ze zbiornikiem I1Minimalna długość rurki zasysającej pipety ze zbiornikiem I2Maksymalna średnica zewnętrzna rurki pipety bez zbiornika DMaksymalna średnica zewnętrzna zbiornika D1Maksymalna średnica zewnętrzna rurki wypływowej pipety ze zbiornikiem (D2 ± 1)Maksymalna średnica wewnętrzna rurki pipety bez zbiornika i ze zbiornikiem dMinimalna grubość ścianki s mlmmmmmmmmmmmmmmmmmm 0,5300---5--2,30,9 1---6--- -325110150-95,03,00,7 2 350125150-95,53,50,7 5-410145150-126,54,00,9 10-450160160-166,54,5 20-520210170-227,05,5 25-530220-247,0 50-560230-307,56,0 100-600240-388,07,5 200-650-499,08,5 Załącznik nr 3 KSZTAŁT I WYMIARY CYLINDRÓW 1. Kształt i wymiary cylindrów przedstawiają poniższe rysunki: Ilustracja 2. Wymiary cylindrów określa tabela: Pojemność nominalnaWysokość maksymalna cylindra HMinimalna odległość najwyższej kreski podziałki do brzegu cylindra h1Minimalna odległość najwyższej kreski podziałki do najwyższego punktu dna hRodzaj i wielkość szlifu 1) mlmmmmmmk4k6 5115205510/1310/19 10140206512/1410/19 25170258514/1514/23 502003011014/152)19/26 1002603514519/1724/29 2503354020024/2029/32 5003904525029/2234/35 1.0004705031034/2345/40 2.00057050380-45/40 1) ISO 383 (PN-92/B-13013 Szklany sprzęt laboratoryjny Złącza wymienne ze szlifem stożkowym). 2) Alternatywny rodzaj i wielkość szlifu to k4 - 19/17. Załącznik nr 4 WYMIARY PIPET WIELOMIAROWYCH Wymiary pipet wielomiarowych określa tabela: WymiaryPojemność nominalna, w ml 0,512510251)252) Odległość kreski zerowej do najniższej oznaczonej kreski podziałki dla pipet na wypływ częściowy, w mmminimalna-160160180180180- maksymalna-220220220220220- Odległość pomiędzy najwyższą a najniższą oznaczoną kreską podziałki dla pipet na wypływ całkowity oraz wypływ podwójny, w mmminimalna140140140160160160220 maksymalna220220220220220220290 Odległość pomiędzy najwyższą a najniższą kreską podziałki pipet na wypływ podwójny może być inna niż określona wyżej, jeżeli długość działki elementarnej wyrażona w mm jest nie mniejsza niż1,51,21,51,51,5-1,5 Minimalna odległość najwyższej kreski podziałki od górnej krawędzi pipety, w mm100100100100100100100 Zewnętrzna średnica rurki zasysającej pipety, w mmminimalna---6,86,86,86,8 maksymalna---8,38,38,38,3 Długość odcinka pipety o jednakowej średnicy poniżej najniższej kreski podziałki, w mm10101010101010 Długość całkowita pipety, (± 10) w mm360360360360360360450 Długość końcówki wypływowej pipety, w mm20202025253030 Zewnętrzna średnica stożka końcówki wypływowej pipety, w mm2,52,52,53333 Grubość ścianki pipety, w mm221,51111 1) Dotyczy pipety o pojemności nominalnej 25 ml z działką elementarną 0,2 ml. 2) Dotyczy pipety o pojemności nominalnej 25 ml z działką elementarną 0,1 ml. Załącznik nr 5 WYMIARY BIURET I KSZTAŁT ICH ZAWORÓW 1. Wymiary biuret określa tabela: Pojemność nominalnaDziałka elementarnaDługość podziałkiMaksymalna długość całkowita biuretyMinimalna odległość kreski zerowej od brzegu biuretyMinimalna odległość najniższej kreski podziałki od górnej części zaworuMinimalna długość odcinka biurety o jednakowej średnicy poniżej najniższej kreski podziałkiMinimalna odległość zakończenia końcówki wypływowej do dolnej części zaworu minimalnamaksymalna mlmlmmmmmmmmmmmmmm 10,0115020057550502050 20,01200250650 50,02500600800 100,02500600820 100,05250450570 250,05500600820 250,10300450620 500,10500600820 1000,20550650870 2. Kształt zaworów biuret przedstawiają poniższe rysunki: Ilustracja Załącznik nr 6 WZORY I SPOSOBY NANOSZENIA PODZIAŁEK W PIPETACH WIELOMIAROWYCH, BIURETACH I CYLINDRACH 1. Pipety wielomiarowe na wypływ częściowy i całkowity oraz biurety bez określonego czasu odczekania powinny mieć naniesioną podziałkę wykonaną według jednego z wzorów przedstawionych na rysunkach: Ilustracja 2. Na podziałce, o której mowa w pkt 1 lit. a: a) działka elementarna powinna wynosić 1 ml lub stanowić dziesiętną wielokrotność lub podwielokrotność 1 ml, b) co dziesiąta kreska podziałki powinna być kreską długą, c) kreska średnia powinna być umieszczona w połowie odległości pomiędzy kolejnymi kreskami długimi, d) kreski krótkie powinny być umieszczone pomiędzy kolejnymi kreskami średnią i długą. 3. Na podziałce, o której mowa w pkt 1 lit. b: a) działka elementarna powinna wynosić 2 ml lub stanowić dziesiętną wielokrotność lub podwielokrotność 2 ml, b) co piąta kreska podziałki powinna być kreską długą, c) pomiędzy dwiema kolejnymi kreskami długimi powinny być umieszczone cztery kreski krótkie. 4. Na podziałce, o której mowa w pkt 1 lit. c: a) działka elementarna powinna wynosić 5 ml lub stanowić dziesiętną wielokrotność lub podwielokrotność 5 ml, b) co dziesiąta kreska podziałki powinna być kreską długą, c) pomiędzy dwiema kolejnymi kreskami długimi powinny być umieszczone w równych odstępach cztery kreski średnie, d) pomiędzy dwiema kolejnymi kreskami średnimi lub pomiędzy kolejnymi kreskami: średnią i długą powinna być umieszczona kreska krótka. 5. Długość i położenie kresek podziałek pipet wielomiarowych na wypływ częściowy i całkowity oraz biuret bez określonego czasu odczekania przedstawiono na rysunku: Ilustracja 6. Kreski podziałek, o których mowa w pkt 2, powinny obejmować: a) nie mniej niż 50 % obwodu pipety lub biurety - kreski krótkie; b) około 65 % obwodu pipety lub biurety - kreski średnie, które powinny wystawać z każdej strony równo i symetrycznie poza kreski krótkie; c) cały obwód pipety lub biurety albo stanowić nie mniej niż 90 % tego obwodu - kreski długie. 7. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki pipet wielomiarowych na wypływ częściowy i całkowity przedstawiono na rysunku: Ilustracja 8. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki pipet na wypływ całkowity powinny być zgodne z przedstawionym rysunkiem: Ilustracja 9. Wartości odpowiadające najniższej oznaczonej kresce podziałki i najniższej kresce podziałki pipet na wypływ całkowity określa tabela: Pojemność nominalna w mlNajniższa oznaczona kreska podziałki w mlNajniższa kreska podziałki w ml 10,10,1 20,20,2 50,50,5 1021,5 2542,6 10. Dla pipet na wypływ częściowy i całkowity, na których pionowy układ podziałki wykonano zgodnie z jednym z wzorów, o których mowa w pkt 1, końce kresek krótkich podziałki powinny znajdować się na pozornej linii pionowej, a linia ta przy kierunku obserwacji pipety ustawionej jak przy użytkowaniu powinna wyznaczać koniec kresek krótkich. 11. Pipety wielomiarowe na wypływ podwójny, biurety z określonym czasem odczekania oraz cylindry powinny mieć naniesioną podziałkę wykonaną według jednego z wzorów przedstawionych na rysunkach: Ilustracja 12. Na podziałce, o której mowa w pkt 8 lit. a: a) działka elementarna powinna wynosić 1 ml lub stanowić dziesiętną wielokrotność lub podwielokrotność 1 ml, b) kolejność kresek podziałki powinna być wykonana w sposób, o którym mowa w pkt 2 lit. b-d. 13. Na podziałce, o której mowa w pkt 8 lit. b: a) działka elementarna powinna wynosić 2 ml lub stanowić dziesiętną wielokrotność lub podwielokrotność 2 ml, b) kolejność kresek podziałki powinna być wykonana w sposób, o którym mowa w pkt 3 lit. b-c. 14. Na podziałce, o której mowa w pkt 8 lit. c: a) działka elementarna wynosi 5 ml lub stanowi dziesiętną wielokrotność lub podwielokrotność 5 ml, b) kolejność kresek podziałki powinna być wykonana w sposób, o którym mowa w pkt 4 lit. b-d. 15. Długość i położenie kresek podziałki dla pipet na wypływ podwójny, biuret z określonym czasem odczekania oraz cylindrów przedstawiono na rysunku: Ilustracja 16. Kreski podziałki, o której mowa w pkt 12, powinny: a) kreski krótkie - obejmować nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 20 % obwodu pipety, b) kreski średnie - być około 1,5-krotnie większe niż kreski krótkie i wystawać z każdej strony równo i symetrycznie poza kreski krótkie, c) kreski długie - obejmować cały obwód pipety lub stanowić nie mniej niż 90 % tego obwodu. 17. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki pipet na wypływ podwójny powinny być zgodne z przedstawionym rysunkiem: Ilustracja 18. Wartości odpowiadające najniższej oznaczonej kresce podziałki i najniższej kresce podziałki pipet na wypływ podwójny określa tabela: Pojemność nominalna w mlNajniższa oznaczona kreska podziałki w mlNajniższa kreska podziałki w ml 0,50,40,45 10,90,9 21,81,8 54,54,5 1088,5 252323,2 19. Położenie i oznaczenie liczbowe kresek podziałki cylindrów przedstawiono na rysunkach: Ilustracja 20. Wartości odpowiadające najniższej oznaczonej kresce podziałki i najniższej kresce podziałki cylindrów określa tabela: Pojemność nominalna w mlNajniższa oznaczona kreska podziałki w mlNajniższa kreska podziałki w ml 510,5 1021 2552,5 50105 1001010 2502020 2503024 5005050 1.000100100 2.000200200 21. Dla pipet wielomiarowych na wypływ podwójny, biuret i cylindrów, na których pionowy układ podziałki wykonano zgodnie z rysunkiem, o którym mowa w pkt 8 lit. a, środkowe punkty kresek krótkich i średnich podziałki powinny znajdować się na pozornej linii pionowej, a linia ta przy kierunku obserwacji pipety, ustawionej jak przy użytkowaniu, powinna dzielić te kreski na dwie równe części, zgodnie z rysunkiem, o którym mowa w pkt 11. 22. Podziałka pipet wielomiarowych i biuret powinna spełniać następujące wymagania: a) oznaczenie podziałki powinno umożliwiać łatwe odczytanie, jaka jest wartość liczbowa każdej kreski, b) wszystkie znaki na podziałce powinny być tego samego typu, c) co najmniej co dziesiąta kreska podziałki powinna być oznaczona, d) kreski długie podziałki powinny być oznaczone, przy czym znaki liczbowe należy umieszczać tuż nad kreską i nieco w prawo od najbliższych krótszych kresek podziałki, e) grubość kresek podziałki nie może być większa niż 0,3 mm, f) kreski długie podziałki pipet z naniesionym paskiem Schellbacha powinny obejmować część obwodu pipety nieobjętą paskiem. 23. Podziałka cylindrów powinna spełniać wymagania, o których mowa w pkt 17 lit. a-d, oraz: a) grubość kresek podziałki dla cylindrów o pojemności nominalnej 5 ml i 10 ml nie może być większa niż 0,3 mm, b) grubość kresek podziałki dla cylindrów o pojemności nominalnej 25 ml, 50 ml, 100 ml, 250 ml, 500 ml, 1.000 ml i 2.000 ml nie może być większa niż 0,4 mm. 24. W pipetach wielomiarowych na wypływ podwójny, biuretach i cylindrach w przypadku, gdy: a) kreski długie nie obejmują całego obwodu, znaki liczbowe mogą być umieszczone w prawo od końca długiej kreski tak, aby przy przedłużeniu tej kreski były podzielone na połowy, b) zachodzi konieczność oznaczenia znakami liczbowymi średniej lub krótkiej kreski podziałki, znaki liczbowe należy umieścić w prawo od końca takiej kreski tak, że gdyby ją przedłużyć, liczby zostałyby podzielone na połowy. 25. Na cylindrze o pojemności nominalnej 250 ml, jeżeli najniższą oznaczoną kreską podziałki jest cyfra 20, to co druga kreska długa powinna być oznaczona cyframi od 20 do 240 z dodatkową cyfrą 250. 26. Na cylindrze o pojemności nominalnej 250 ml, jeżeli najniższą oznaczoną kreską podziałki jest cyfra 30, to co druga kreska długa powinna być oznaczona cyframi od 30 do 250. Załącznik nr 7 OZNACZENIE KRESEK PODZIAŁKI WARTOŚCIAMI LICZBOWYMI PIPET WIELOMIAROWYCH, BIURET I CYLINDRÓW 1. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi pipet wielomiarowych przedstawia tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejRóżnica pomiędzy opisanymi kreskami długimi podziałki mlml 0,50,010,1 10,010,1 20,020,2 50,050,5 100,11 250,11 250,22 2. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi biuret przedstawia tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejRóżnica pomiędzy opisanymi kreskami długimi podziałki mlml 10,010,1 20,010,1 50,020,2 100,020,2 100,050,5 250,050,5 250,11 500,11 1000,22 3. Oznaczenie kresek podziałki wartościami liczbowymi cylindrów przedstawia tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejRóżnica pomiędzy opisanymi kreskami długimi podziałki mlml 50,11 100,22 250,55 50110 100110 250220 250220 500550 1.00010100 2.00020200 Załącznik nr 8 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE POJEMNOŚCI KOLB 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności kolb z wąską szyjką określa tabela: Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny mlml 1± 0,025 2± 0,025 5± 0,025 10± 0,025 20± 0,040 25± 0,040 50± 0,060 100± 0,100 200± 0,150 250± 0,150 500± 0,250 1.000± 0,400 2.000± 0,600 5.000± 1,200 2. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności kolb z szeroką szyjką określa tabela: Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny mlml 5± 0,040 10± 0,040 20± 0,060 25± 0,060 50± 0,100 1.000± 0,600 Załącznik nr 9 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE POJEMNOŚCI PIPET JEDNOMIAROWYCH ORAZ CZASY WYPŁYWU DLA PIPET JEDNOMIAROWYCH 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności pipet jednomiarowych określa tabela: Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny mlml 0,5± 0,005 1± 0,008 2± 0,010 5± 0,015 10± 0,020 20± 0,030 25± 0,030 50± 0,050 100± 0,080 200± 0,100 2. Czasy wypływu dla pipet jednomiarowych bez określonego czasu odczekania określa tabela: Pojemność nominalnaCzas wypływu minimalnymaksymalny mls 0,51020 11020 21025 51530 101540 202550 252550 503060 1004060 2005070 3. Czasy wypływu dla pipet jednomiarowych z czasem odczekania równym 15 s określa tabela: Pojemność nominalnaCzas wypływu minimalnymaksymalny mls 0,548 159 259 5711 10812 20913 251015 501318 1002530 200-- Załącznik nr 10 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO POMIARU POJEMNOŚCI PIPET WIELOMIAROWYCH ORAZ CZASY WYPŁYWU DLA PIPET WIELOMIAROWYCH 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności pipet wielomiarowych określa tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejBłąd graniczny dopuszczalny mlmlml 0,50,01± 0,005 10,01± 0,006 20,02± 0,010 50,05± 0,030 100,1± 0,050 250,1± 0,100 250,2± 0,100 2. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ częściowy określa tabela: Pojemność nominalnaCzas wypływu minimalnymaksymalny mls 1710 2812 51014 101317 251521 3. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ całkowity określa tabela: Pojemność nominalnaCzas wypływu minimalnymaksymalny mls 157 269 5811 101013 251116 4. Czasy wypływu dla pipet wielomiarowych na wypływ podwójny określa tabela: Pojemność nominalnaCzas wypływu minimalnymaksymalny mls 0,528 128 228 5511 10511 25915 Załącznik nr 11 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO POMIARU POJEMNOŚCI BIURET ORAZ CZASY WYPŁYWU DLA BIURET 1. Błędy graniczne dopuszczalne pojemności biuret określa tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejBłąd graniczny dopuszczalny mlmlml 10,01± 0,01 20,01± 0,01 50,02± 0,01 100,02± 0,02 100,05± 0,02 250,05± 0,03 250,10± 0,05 500,10± 0,05 1000,20± 0,10 2. Czasy wypływu dla biuret bez określonego czasu odczekania określa tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejCzas wypływu minimalnymaksymalny mlmls 10,013545 20,015070 50,027595 100,027595 100,057595 250,0570100 250,104575 500,1060100 1000,2060100 3. Czasy wypływu dla biuret z określonym czasem odczekania równym 30 s określa tabela: Pojemność nominalnaWartość działki elementarnejCzas wypływu minimalnymaksymalny mlmls 10,012040 20,012545 50,024060 100,024060 100,054060 250,053555 250,102545 500,103050 1000,203050 Załącznik nr 12 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO POMIARU POJEMNOŚCI CYLINDRÓW Błędy graniczne dopuszczalne pojemności cylindrów określa tabela: Pojemność nominalnaBłąd graniczny dopuszczalny mlml 5± 0,05 10± 0,10 25± 0,25 50± 0,50 100± 0,50 250± 1,00 500± 2,50 1.000± 5,00 2.000± 10,00 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. (Dz. U. Nr 3, poz. 20) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 156, poz. 1018), 2) ustawą z dnia 15 września 2000 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 88, poz. 986), 3) ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085), 4) ustawą z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793), 5) ustawą z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78), 6) ustawą z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 65, poz. 596) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 18 grudnia 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 2 i 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 156, poz. 1018), które stanowią: "Art. 2. 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, o której mowa w art. 1, zatrudnionym w tych zakładach w dniu 28 września 1997 r. przysługuje jednorazowe odszkodowanie w wysokości: 1) 14 000 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 20 lat, 2) 11 400 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 15 lat, 3) 7 600 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 10 lat, 4) 3 800 złotych - osobom zatrudnionym przez okres co najmniej 5 lat. 2. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo i wysokość odszkodowania, podlegają zaliczeniu okresy pozostawania w stosunku pracy, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 1998 r., w zakładach, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem okresów urlopów bezpłatnych. Do ustalania okresu zatrudnienia stosuje się przepisy art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1. 3. W przypadku pozostawania w stosunku pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy okres zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2, ustala się w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. 4. Odszkodowania, o których mowa w ust. 1, finansowane są ze środków Funduszu Pracy. 5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zawierający wykaz osób uprawnionych do odszkodowania oraz przysługujące tym osobom kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy przekazuje, nie później niż do dnia 31 grudnia 1998 r., na konto pracodawcy, środki Funduszu Pracy przeznaczone na wypłatę odszkodowań. 6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, niewykorzystane zgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 4, w zakresie dotyczącym ust. 3 w dodawanym art. 7a, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 1 pkt 2, w zakresie dotyczącym dodawanego art. 6b, oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 2) art. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 88, poz. 986), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 3) art. 62 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085), który stanowi: "Art. 62. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2001 r., z wyjątkiem: 1) art. 46 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy, 2) art. 46 pkt 10, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 4) art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793), który stanowi: "Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 3 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 2) art. 3 pkt 18, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., 3) art. 3 pkt 20, który wchodzi w życie z dniem 2 stycznia 2002 r., 4) art. 6, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2001 r."; 5) art. 8 i 12 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78), które stanowią: "Art. 8. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych." "Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 6) art. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 65, poz. 596), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 grudnia 2003 r. (poz. 20) USTAWA z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest Art. 1. 1. W celu wyeliminowania produkcji, stosowania oraz obrotu wyrobami zawierającymi azbest zakazuje się: 1) wprowadzania na polski obszar celny: a) wyrobów zawierających azbest, b) azbestu; 2) produkcji wyrobów zawierających azbest; 3) obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 3, do wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy. 3. 1) Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, określi corocznie, w drodze rozporządzenia, na wniosek producenta lub podmiotu wprowadzającego na polski obszar celny wyroby zawierające azbest, wykaz wyrobów dopuszczonych do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny spośród wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, uwzględniając sytuacje, w których nie istnieje, z powodów technologicznych, możliwość stosowania wyrobów bezazbestowych. Art. 2. (uchylony). 2) Art. 3. (uchylony). 3) Art. 4. 1. 4) Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia, sposoby i warunki bezpiecznego użytkowania i usuwania wyrobów zawierających azbest. 1a. 5) W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się: 6) 1) 7) obowiązki wykonawcy prac polegających na bezpiecznym użytkowaniu i usuwaniu wyrobów zawierających azbest; 2) 8) sposoby i warunki bezpiecznego użytkowania oraz usuwania wyrobów zawierających azbest, z uwzględnieniem zabezpieczeń przed przenikaniem azbestu do środowiska; 3) warunki przygotowania do transportu i transportu wyrobów i odpadów zawierających azbest do miejsca ich składowania z uwzględnieniem zabezpieczeń przed przenikaniem azbestu do środowiska; 4) wymagania, jakim powinno odpowiadać oznakowanie wyrobów i odpadów zawierających azbest. 2. 9) Minister właściwy do spraw pracy, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy: 1) zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy zabezpieczaniu i usuwaniu wyrobów zawierających azbest, 2) program szkolenia w zakresie bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest - uwzględniając środki mające na celu eliminowanie lub ograniczanie emisji pyłów azbestu i ochrony pracowników przed ich działaniem oraz sposoby pakowania i znakowania materiałów zawierających azbest. Art. 5. 1. 10) Pracownikom zatrudnionym w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, w przypadku stwierdzenia po dniu rozwiązania stosunku pracy choroby zawodowej, jednorazowe odszkodowanie przysługujące od pracodawcy na podstawie przepisów o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, finansowane jest ze środków budżetu państwa. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do jednorazowych odszkodowań przysługujących członkom rodziny pracownika, o którym mowa w ust. 1, a który zmarł wskutek choroby zawodowej. Art. 6. 11) 1. 12) Osobom spełniającym warunki do uzyskania statusu bezrobotnego i prawa do zasiłku dla bezrobotnych, określone w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255), przysługuje świadczenie przedemerytalne, o którym mowa w art. 37k tej ustawy, jeżeli posiadają okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat były zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy: 1) zatrudnienia w zakładach wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 oraz w przedsiębiorstwach powstałych w wyniku przekształcenia, podziału lub połączenia tych zakładów lub w przedsiębiorstwach korzystających z ich majątku do czasu zaprzestania produkcji wyrobów zawierających azbest i oczyszczenia tych zakładów z azbestu, nie później jednak niż do 31 grudnia 1999 r.; 2) zatrudnienia w innych przedsiębiorstwach, jeżeli pracownik był oddelegowany i wykonywał stale pracę na terenie zakładów, o których mowa w pkt 1. 3. 13) Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie spełniającej warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, która w dniu wejścia w życie ustawy była zatrudniona w zakładach wymienionych w ust. 2, a rozwiązanie stosunku pracy z ostatnim pracodawcą nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Art. 6a. 14) 1. Na wniosek pracodawcy, wymienionego w załączniku nr 2 do ustawy, rejonowy urząd pracy 15) może zrefundować z Funduszu Pracy koszty szkolenia pracowników przez okres do 6 miesięcy, obejmujące także wynagrodzenie należne szkolonym pracownikom w okresie odbywania szkolenia oraz opłacone od tych wynagrodzeń składki na ubezpieczenie społeczne, jeżeli po zakończeniu szkolenia pracownicy zostaną zatrudnieni przez tego pracodawcę, zgodnie z kierunkiem odbytego szkolenia, przez okres co najmniej 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Koszty szkolenia, o których mowa w ust. 1, są refundowane z Funduszu Pracy w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak za jedną osobę miesięcznie kwoty trzykrotnego najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia umowy dotyczącej refundacji tych kosztów. 3. Pracodawca, który nie spełnił warunku, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest do zwrotu kosztów szkolenia refundowanych z Funduszu Pracy. Art. 6b. 16) 1. Pracownikom zakładów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, z którymi w okresie od 28 września 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości: 1) dwunastomiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co najmniej 10 lat; 2) sześciomiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co najmniej 5 lat; 3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - zatrudnionym w zakładzie przez okres co najmniej roku. 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 3. Pracownikom uprawnionym do odprawy, o której mowa w ust. 1, nie przysługuje odprawa przewidziana w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy lub w innych przepisach. Kwotę odprawy, o której mowa w ust. 1, pomniejsza się o kwotę innej, uprzednio wypłaconej odprawy. 4. Odprawa, o której mowa w ust. 1, finansowana jest ze środków Funduszu Pracy. 5. Na wniosek pracodawcy, złożony nie później niż do dnia 28 grudnia 1998 r., zawierający wykaz osób uprawnionych do odprawy oraz przysługujące tym osobom kwoty, kierownik rejonowego urzędu pracy 15) przekazuje do dnia 31 grudnia 1998 r., na konto pracodawcy, środki Funduszu Pracy przeznaczone na wypłatę odpraw. 6. Środki Funduszu Pracy, o których mowa w ust. 5, niewykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, podlegają zwrotowi na konto rejonowego urzędu pracy 15), nie później niż w ciągu 30 dni od dnia ich otrzymania przez zakład pracy. 7. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 25-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w II kwartale 1998 r. Art. 7. 1. 17) Celem objęcia szczególną opieką zdrowotną pracowników i byłych pracowników zatrudnionych przy produkcji wyrobów zawierających azbest wprowadza się książeczkę badań profilaktycznych dla osoby, która była lub jest zatrudniona w warunkach narażenia zawodowego w zakładach stosujących azbest w procesach technologicznych. 2. 18) Książeczkę wystawia i przekazuje osobom, o których mowa w ust. 1, pracodawca, a w przypadku likwidacji lub upadłości pracodawcy - wojewódzki ośrodek medycyny pracy. Podmiot wystawiający książeczki zobowiązany jest do ich ewidencjonowania. 3. 19) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór książeczki, sposób jej wypełniania i aktualizacji, uwzględniając czas zatrudnienia w warunkach narażenia zawodowego na działanie pyłów azbestu oraz szczegółowe parametry tego narażenia. Art. 7a. 20) 1. Pracownicy zakładów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy, zatrudnieni w tych zakładach w dniu 28 września 1997 r. lub przed tą datą, są uprawnieni do: 1) okresowych badań lekarskich, o których mowa w art. 229 § 5 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy; 2) bezpłatnego zaopatrzenia w leki związane z chorobami wywołanymi pracą przy azbeście; 3) korzystania raz w roku z leczenia uzdrowiskowego oraz zwolnienia z odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym, o której mowa w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym 21). 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, finansowane są ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki, które muszą spełniać podmioty uprawnione do przeprowadzania okresowych badań lekarskich, o których mowa w ust. 1 pkt 1, sposób sprawowania nadzoru nad ich przeprowadzaniem, tryb i zakres tych badań lekarskich, ich częstotliwość oraz sposób dokumentowania, uwzględniając zasady profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami zatrudnionymi w warunkach narażenia na działanie czynników rakotwórczych i pyłów zwłókniających. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz leków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, sposób realizacji recept oraz tryb rozliczania przez instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego 22) z budżetem państwa kosztów tych leków, uwzględniając strukturę chorób i stosowane w leczeniu tych chorób leki. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb kierowania na leczenie uzdrowiskowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, 2) tryb rozliczania przez instytucje powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego 22) z budżetem państwa kosztów z tytułu odpłatności, o której mowa w ust. 1 pkt 3 - uwzględniając podmioty kompetentne pod względem merytorycznym i formalnoprawnym do wystawiania skierowań i kwalifikowania na leczenie uzdrowiskowe. 6. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przysługują również pracownikom zatrudnionym w zakładach, które, zgodnie z art. 1 ust. 3, produkują wyroby zawierające azbest. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 23) Załączniki do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. Załącznik nr 1 24) WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST NIEOBJĘTYCH ZAKAZEM PRODUKCJI, OBROTU I IMPORTU Lp.Kod PC NNazwa wyrobu 1ex 68 12 70 00 0Płyty azbestowo-kauczukowe 2ex 68 12 90 80 0Uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowych 3ex 25 24 00 30 0Azbest włóknisty Załącznik nr 2 WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE PRODUKUJĄ WYROBY ZAWIERAJĄCE AZBEST 1. "Eternit" Polsko-Austriacka Spółka z o.o. w Szczucinie 2. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "Izopol" Spółka Akcyjna w Trzemesznie 3. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Wierzbicy k. Radomia 4. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Ogrodzieńcu. Załącznik nr 3 25) WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE ZAPRZESTAŁY PRODUKCJI WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST 1. "Fabryka Okładzin Ciernych" Spółka Akcyjna w Markach k. Warszawy, 2. Przedsiębiorstwo Państwowe "Gambit" w Lubawce, 3. Wytwórnia Uszczelek "Morpak" Spółka z o.o. w Gdańsku, 4. Fabryka Odzieży i Tkanin Żaroodpornych "Izo-term" w Gryfowie Śląskim, 5. Zakłady Wyrobów Uszczelniających i Termoizolacyjnych "Polonit" Spółka z o.o. w Łodzi, 6. Zakłady Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych "Polonit" w likwidacji w Łodzi, 7. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Małkini, 8. Pruszkowskie Zakłady Materiałów Izolacyjnych w Pruszkowie, 9. Lubelskie Zakłady Eternitu w Lublinie, 10. Lubelskie Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe Ceramiki Budowlanej w Niemcach z siedzibą w Lublinie, 11. Zakład Produkcji Płytek Azbestowo-Cementowych w Końskowoli, 12. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Jarocinie, 13. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych "COBRPIB" w Katowicach, 14. Zakład Materiałów Hydroizolacyjnych "COBRPIB" w Pruszkowie, 15. Fabryka Płyt Filtracyjnych "Filtr" w Pilchowicach, 16. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Szczucinie. Załącznik nr 4 26) WYKAZ ZAKŁADÓW, KTÓRE STOSOWAŁY AZBEST W PRODUKCJI I KTÓRYCH PRACOWNICY SĄ UPRAWNIENI DO ŚWIADCZEŃ OKREŚLONYCH W ART. 7A UST. 1 USTAWY 1. Fabryka Okładzin Ciernych "FOMAR ROULUNDS" S.A. w Markach k. Warszawy (poprzednia nazwa - Fabryka Okładzin Ciernych "POLMO") wraz z kooperantami. 2. Przedsiębiorstwo Państwowe "GAMBIT" Zakład Pracy Chronionej w Lubawce (poprzednia nazwa - Zakład Wyrobów Azbestowych "GAMBIT" w Lubawce). 3. Wytwórnia Uszczelek "MORPAK" Sp. z o.o. w Gdańsku. 4. Fabryka Odzieży i Tkanin Żaroodpornych "IZO-TERM" w Gryfowie Śląskim (poprzednia nazwa - Dolnośląskie Zakłady Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych "AZBESTOLIT" w Gryfowie Śląskim). 5. Zakłady Wyrobów Uszczelniających i Termoizolacyjnych POLONIT Sp. z o.o. w Łodzi (poprzednie nazwy: Zakłady Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych AZBEST, Zakłady Uszczelnień Azbestowych POLONIT). 6. Mazowieckie Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Małkini (poprzednia nazwa: Zakład Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Małkini). 7. Pruszkowskie Zakłady Materiałów Izolacyjnych w Pruszkowie. 8. Lubelskie Zakłady Eternitu w Lublinie. 9. Zakład Produkcji Płytek Cementowo-Azbestowych w Końskowoli k. Puław. 10. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "IZOLACJA" w Jarocinie. 11. Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych "COBRPIB" w Katowicach. 12. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Izolacji Budowlanej w Katowicach Oddział w Pruszkowie. 13. BEMA Fabryka Płyt Filtracyjnych i Tektury w Pilchowicach (poprzednia nazwa - Fabryka Płyt Filtracyjnych "FILTR" w Pilchowicach). 14. "Dachy Szczucińskie" Sp. z o.o. w Szczucinie (poprzednie nazwy: Zakład Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Szczucinie, Przedsiębiorstwo Materiałów Budowlanych "IZOLACJA", "ETERNIT" Polsko-Austriacka Spółka z o.o.). 15. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe "IZOPOL" S.A. w Trzemesznie. 16. Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "IZOLACJA" w Ogrodzieńcu (poprzednia nazwa - Zawierciańskie Zakłady Eternitu w Ogrodzieńcu). 17. Fabryka Styropianu i Wyrobów Pokryciowych "Izolacja" PP w Wierzbicy k. Radomia (poprzednie nazwy: Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Wierzbicy, "Izolacja Wierzbica" Fabryka Styropianu i Wyrobów Pokryciowych PP). 18. "POLIFARB - CIESZYN" S.A. we Wrocławiu (poprzednia nazwa - "POLIFARB" Wrocławska Fabryka Farb i Lakierów). 19. PPHU HAMEX we Wrocławiu (poprzednia nazwa - Wyrób Okładzin Hamulcowych i Renowacja Korków). 20. Kombinat Budowlany we Włocławku. 21. Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w Parczewie. 22. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Wdrożeniowe "Polinova" Sp. z o.o. w Katowicach - Zakład w Trzebini (poprzednie nazwy: Zjednoczone Fabryki Portland Cementu "Firlej" w Górce, Chrzanowskie Zakłady Eternitu w Trzebini-Sierszy, Zakłady Wyrobów Azbestowo-Cementowych w Szczucinie, Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacji Budowlanej "Izolacja" w Ogrodzieńcu - Zakład w Trzebini). 23. Metsa Tissue S.A. w Konstancinie-Jeziornie (poprzednia nazwa - Warszawskie Zakłady Papiernicze). 24. Zakłady Chemiczne i Tworzyw Sztucznych Boryszew S.A. w Sochaczewie (poprzednia nazwa - Zakłady Chemiczne "Boryszew"). 25. KONIMPEX Sp. z o.o. Konin, Oddział w Sokółce (poprzednia nazwa - Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe KONIMPEX Sp. z o.o. w Koninie, Oddział w Sokółce). 26. Wytwórnia Materiałów Izolacyjnych Azbestowo-Cementowych S.C. w Żelechach, gm. Piątnica. 27. Wytwórnia Uszczelek "PZL MORPAK" Zakład w Łapinie. 28. PILKINGTON POLSKA w Sandomierzu (poprzednia nazwa - Huta Szkła Okiennego "Sandomierz"). 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 65, poz. 596), która weszła w życie z dniem 1 maja 2003 r. 2) Przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) Przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78), która weszła w życie z dniem 7 lutego 2003 r. 5) Dodany przez art. 54 lit. b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085), która weszła w życie z dniem 1 października 2001 r. 6) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 10) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 88, poz. 986), która weszła w życie z dniem 20 listopada 2000 r. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 156, poz. 1018), która weszła w życie z dniem 21 stycznia 1999 r. 12) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 154, poz. 1793), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. 13) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 12. 14) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 11. 15) Obecnie: powiatowy urząd pracy, stosownie do art. 76 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 16) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 21 grudnia 1998 r. 17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 11. 18) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 11, oraz przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 10. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 20) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 21) Obecnie: o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, stosownie do art. 195 pkt 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391). 22) Obecnie: Narodowy Fundusz Zdrowia, stosownie do art. 195 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 21. 23) Ustawa została ogłoszona dnia 28 sierpnia 1997 r. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 10. 26) Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 12 stycznia 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Brudzew w województwie wielkopolskim (Dz. U. Nr 4, poz. 22) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów wójta Gminy Brudzew. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 15 lutego 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 2004 r. (poz. 22) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Brudzew do 19 stycznia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie gminnej komisji wyborczej do 21 stycznia 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej komisji wyborczej do 28 stycznia 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na wójta do 2 lutego 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 3 lutego 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych do 3 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 6 lutego 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 9 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 9 lutego 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców 13 lutego 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 14 lutego 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 15 lutego 2004 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla wag nieautomatycznych podlegających ocenie zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 23) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania dla wag nieautomatycznych podlegających ocenie zgodności; 2) procedury oceny zgodności wag nieautomatycznych; 3) sposób oznakowania wag nieautomatycznych; 4) wzór znaku CE. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do wag nieautomatycznych służących do określania masy: 1) w obrocie handlowym; 2) będącej podstawą obliczania opłat targowych, ceł, podatków, premii, opustów, kar, wynagrodzeń, odszkodowań lub podobnych typów opłat; 3) podczas stosowania przepisów prawnych oraz przy wydawaniu opinii w postępowaniach sądowych przez biegłych i ekspertów; 4) pacjenta w praktyce medycznej w celu monitorowania, diagnozowania i leczenia; 5) przy sporządzaniu lekarstw wydawanych na receptę w aptekach; 6) w trakcie analiz przeprowadzanych przez laboratoria medyczne i farmaceutyczne; 7) przy paczkowaniu towarów. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności; 2) wadze - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną, będącą przyrządem pomiarowym służącym do określania masy ciała oraz mogącym służyć do określania innych, związanych z masą, wielkości, ilości, parametrów albo właściwości, wykorzystującym działanie na ciało siły grawitacji i wymagającym interwencji operatora podczas ważenia; 3) wadze elektronicznej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną wyposażoną w urządzenia elektroniczne, spełniające określone funkcje, produkowane jako oddzielne zespoły, które mogą być badane niezależnie; 4) wadze kalkulacyjnej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną, która wyznacza należność na podstawie wskazanej masy i ceny jednostkowej; 5) obciążeniu maksymalnym (Max) - należy przez to rozumieć maksymalną zdolność wagi do ważenia bez uwzględnienia granicy zakresu dodającego urządzenia tarującego; 6) obciążeniu minimalnym (Min) - należy przez to rozumieć wartość obciążenia, poniżej której wyniki ważenia mogą być obarczone nadmiernym błędem względnym; 7) zakresie ważenia - należy przez to rozumieć przedział między obciążeniem minimalnym a obciążeniem maksymalnym; 8) działce elementarnej (d) - należy przez to rozumieć, wyrażoną w jednostkach miary masy, wartość różnicy między wartościami: a) odpowiadającymi dwóm kolejnym wskazom podziałki, przy wskazaniu analogowym, b) dwóch kolejnych wskazań, przy wskazaniu cyfrowym; 9) działce legalizacyjnej (e) - należy przez to rozumieć wartość, wyrażoną w jednostkach miary masy, stosowaną do badań, kontroli i klasyfikacji wag nieautomatycznych; 10) błędach granicznych dopuszczalnych - należy przez to rozumieć określone wartości skrajne błędu; 11) nośni ładunku - należy przez to rozumieć część wagi przeznaczoną do przyjmowania ładunku; 12) wadze wielodziałkowej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną z jednym zakresem ważenia podzielonym na podzakresy, w których wartości działek są różne, a podzakresy ważenia wybierane są samoczynnie, odpowiednio do stosowanego wzrastającego i malejącego obciążenia; 13) wadze wielozakresowej - należy przez to rozumieć wagę nieautomatyczną z dwoma lub więcej zakresami ważenia z różnymi obciążeniami maksymalnymi i różnymi wartościami działek dla tej samej nośni ładunku, w której każdy zakres obejmuje obciążenia od zera do jego obciążenia maksymalnego; 14) urządzeniu wskazującym - należy przez to rozumieć część wagi nieautomatycznej, która wskazuje wynik ważenia; 15) pomocniczym urządzeniu wskazującym - należy przez to rozumieć urządzenie wskazujące, w którym wartość działki elementarnej jest mniejsza od wartości działki legalizacyjnej; 16) urządzeniu wskazującym z większą rozdzielczością - należy przez to rozumieć urządzenie tymczasowo zmieniające wartość działki elementarnej na wartość mniejszą niż wartość działki legalizacyjnej; 17) urządzeniu tarującym - należy przez to rozumieć urządzenie do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest obciążona; 18) dodającym urządzeniu tarującym - należy przez to rozumieć urządzenie tarujące bez zmiany zakresu ważenia dla ładunków netto; 19) odejmującym urządzeniu tarującym - należy przez to rozumieć urządzenie tarujące zmniejszające zakres ważenia dla ładunków netto; 20) urządzeniu ważącym tarę - należy przez to rozumieć urządzenie tarujące, które zachowuje wartość tary i może ją wskazywać lub drukować, gdy waga jest obciążona lub nieobciążona. § 4. Domniemywa się, że wagi, które są zgodne z normą zharmonizowaną PN-EN 45501 "Zagadnienia metrologiczne wag nieautomatycznych", spełniają zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. § 5. 1. Jeżeli do wag mają zastosowanie przepisy innych rozporządzeń wydanych na podstawie art. 9 ustawy, które przewidują nanoszenie oznakowania CE, znak ten może być umieszczony pod warunkiem, że wagi spełniają również wymagania określone w tych przepisach. 2. Jeżeli przepisy co najmniej jednego z rozporządzeń, o których mowa w ust. 1, pozwalają producentowi, w określonym w tych przepisach okresie przejściowym, na wybór innych przepisów, oznakowanie CE powinno wskazywać zgodność tylko z przepisami rozporządzeń zastosowanych przez producenta. W takim przypadku producent powinien podać szczegółowe dane o zastosowanych przepisach w dołączanych do wag dokumentach, informacjach lub instrukcjach, wymaganych przez te przepisy. § 6. 1. Jeżeli waga jest wyposażona w kilka urządzeń wskazujących lub drukujących albo są one do niej podłączone, to urządzenia, które powtarzają wyniki operacji ważenia i nie mogą mieć wpływu na prawidłowe działanie wagi, nie podlegają zasadniczym wymaganiom, jeżeli: 1) wyniki ważenia są drukowane lub zapisywane prawidłowo i nieusuwalnie przez część wagi spełniającą zasadnicze wymagania; 2) wyniki te są dostępne dla obu stron, których pomiar dotyczy. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają zasadniczym wymaganiom, jeżeli waga jest stosowana przy sprzedaży konsumenckiej. Rozdział 2 Zasadnicze wymagania dla wag nieautomatycznych § 7. Konstrukcja i wykonanie wag powinny zapewniać: 1) zachowanie przez wagi właściwości metrologicznych przy prawidłowym zainstalowaniu i użytkowaniu w warunkach otoczenia, dla których są przewidziane; 2) prawidłowe wskazanie wartości masy. § 8. 1. Wagi elektroniczne w przypadku występowania zakłóceń ich pracy: 1) nie powinny wskazywać odchyleń znaczących albo 2) powinny wykrywać odchylenia znaczące w sposób automatyczny i wykazywać je poprzez podanie sygnału ostrzegawczego optycznego lub akustycznego, trwającego do momentu podjęcia przez użytkownika działań korekcyjnych albo ustąpienia odchylenia. 2. Wagi elektroniczne przy automatycznym wykryciu znaczącego błędu trwałości powinny podawać sygnał ostrzegawczy optyczny lub akustyczny trwający do podjęcia przez użytkownika działań korekcyjnych albo do ustąpienia błędu. § 9. 1. Wagi powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 7 i 8 ust. 1, w przewidywanym okresie ich użytkowania. 2. Elektroniczne urządzenia cyfrowe stosowane w wadze powinny zapewniać kontrolę prawidłowego przebiegu pomiarów oraz wskazywania, zapamiętywania i przekazywania danych. § 10. Podłączenie do wagi elektronicznej urządzenia peryferyjnego poprzez odpowiedni interfejs nie powinno wpływać na właściwości metrologiczne wagi. § 11. Wagi zasilane z baterii powinny sygnalizować, że napięcie spadło poniżej wymaganej wartości minimalnej i powinny nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 12. 1. Wagi nie powinny mieć żadnych właściwości umożliwiających ich niewłaściwe lub niezgodne z prawem zastosowanie. 2. Części składowe wag, które nie powinny być demontowane lub regulowane przez użytkownika, należy zabezpieczyć przed takim działaniem. § 13. 1. Wyniki ważenia i inne wartości masy powinny być wskazywane dokładnie, jednoznacznie i czytelnie, a urządzenia wskazujące powinny umożliwiać łatwy odczyt w normalnych warunkach użytkowania. 2. Wskazania wag powinny być wyrażone w legalnych jednostkach miary masy. 3. Wskazania powyżej obciążenia maksymalnego powiększonego o wartość równą wartości dziewięciu działek legalizacyjnych nie powinny być możliwe. 4. Pomocnicze urządzenia wskazujące mogą być stosowane wyłącznie na prawo od znaku dziesiętnego. 5. Urządzenie wskazujące z większą rozdzielczością może być używane tylko chwilowo i podczas jego działania nie powinno być możliwe drukowanie wyników ważenia i innych wartości. 6. Waga może wskazywać dodatkowe wartości, jeżeli niemożliwe jest pomylenie ich ze wskazaniami, o których mowa w ust. 1. 7. Drukowane wyniki i inne wartości powinny być poprawne, właściwie identyfikowalne i jednoznaczne, a wydruki powinny być wyraźne, czytelne, nieusuwalne i trwałe. § 14. 1. Wagi, jeżeli jest to niezbędne, powinny być wyposażone w: 1) urządzenie poziomujące do ustawiania wagi w jej pozycji odniesienia; 2) wskaźnik poziomu o czułości wystarczającej do prawidłowego ustawienia wagi. 2. Wagi mogą być dodatkowo wyposażone w: 1) urządzenia zerujące do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku wagi jest nieobciążona, których działanie powinno powodować dokładne zerowanie i nie powinno być przyczyną nieprawidłowych wyników pomiarów; 2) jedno lub więcej urządzeń tarujących, których działanie powinno zapewniać dokładne zerowanie i prawidłowe ważenie netto; 3) urządzenie zadające tarę, odejmujące zadaną wartość tary od wartości brutto lub netto i wskazujące wynik odejmowania, przy działaniu którego zakres ważenia ładunków netto jest odpowiednio zmniejszony, którego działanie powinno zapewniać poprawne wyznaczenie wartości netto. § 15. 1. Wagi o obciążeniu maksymalnym nie większym niż 100 kg stosowane przy sprzedaży konsumenckiej powinny dodatkowo: 1) wskazywać wszystkie podstawowe informacje o operacji ważenia, a w przypadku wag kalkulacyjnych powinny także jednoznacznie i dostatecznie długo wskazywać dokładną wartość obliczonej należności za nabywany produkt, umożliwiając kupującemu poprawne jej odczytanie; 2) posiadać konstrukcję zabezpieczającą przed nieprawidłowym, w przypadku wadliwego funkcjonowania wag, obliczeniem należności. 2. Wagi, o których mowa w ust. 1, nie powinny być wyposażone w: 1) pomocnicze urządzenia wskazujące; 2) urządzenia wskazujące z większą rozdzielczością. 3. Wagi kalkulacyjne, poza ważeniem poszczególnych produktów i obliczaniem należności, mogą wykonywać inne funkcje, jeżeli wskazania są przedstawione na wydruku w sposób wyraźny, jednoznaczny i czytelny. 4. Urządzenia dodatkowe mogą być stosowane w wagach, o których mowa w ust. 1, jeżeli nie prowadzi to do nieuczciwego stosowania wag. 5. Wagi wykonane w sposób podobny do wag stosowanych przy sprzedaży konsumenckiej, o obciążeniu maksymalnym nie większym niż 100 kg, niespełniające wymagań określonych w ust. 1-4, muszą mieć umieszczony w pobliżu urządzenia wskazującego nieusuwalny napis: "Waga nie może być stosowana przy sprzedaży konsumenckiej". § 16. 1. Waga etykietująca powinna spełniać wymagania dla wag kalkulacyjnych, stosowanych przy sprzedaży konsumenckiej. 2. Waga etykietująca nie powinna umożliwiać drukowania etykiet cenowych poniżej obciążenia minimalnego. § 17. 1. Ustala się cztery klasy dokładności wag: 1) I - specjalna; 2) II - wysoka; 3) III - średnia; 4) IIII - zwykła. 2. Charakterystyki klas dokładności wag, o których mowa w ust. 1, określa tabela nr 1 w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 18. 1. Wartość działki elementarnej i wartość działki legalizacyjnej wagi powinna być wyrażona w postaci: 1 x 10k, 2 x 10k lub 5x 10k jednostek miary masy, gdzie k jest dowolną liczbą całkowitą lub zerem. 2. W wagach z pomocniczymi urządzeniami wskazującymi wartość działki legalizacyjnej powinna: 1) wynosić 1 x 10k g, gdzie k jest dowolną liczbą całkowitą lub zerem, i 2) zawierać się w przedziale: d < e ≤ 10 d. 3. W wagach klasy dokładności I wyposażonych w pomocnicze urządzenia wskazujące, jeżeli wartość działki elementarnej jest mniejsza niż 10-4 g, wartość działki legalizacyjnej powinna wynosić 10-3 g. 4. W wagach bez pomocniczych urządzeń wskazujących wartość działki elementarnej powinna być równa wartości działki legalizacyjnej. § 19. 1. Wagi klasy dokładności I i II z jednym zakresem ważenia mogą być wyposażone w pomocnicze urządzenia wskazujące. 2. W wagach klasy dokładności I z jednym zakresem ważenia obciążenie maksymalne może być mniejsze niż 50.000 e, jeżeli wartość działki elementarnej jest mniejsza niż 10-4 g. § 20. 1. Wagi mogą być skonstruowane jako wagi wielozakresowe pod warunkiem, że ich zakresy ważenia są wyraźnie oznaczone na wadze. 2. Klasę każdego zakresu ważenia wagi wielozakresowej określa się zgodnie z tabelą nr 1 w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Jeżeli zakresy ważenia należą do różnych klas, waga powinna spełniać wymagania tej klasy, której wymagania są najostrzejsze. § 21. 1. Wagi wielodziałkowe nie mogą być wyposażone w pomocnicze urządzenia wskazujące. 2. Każdy podzakres ważenia wagi wielodziałkowej powinien być określony przez: 1) wartość działki legalizacyjnej - ei, gdzie e(i+1) > ei, 2) obciążenie maksymalne - Maxi, gdzie Maxr = Max, 3) obciążenie minimalne Mini, gdzie Mini = Max(i-1) i Min1, = Min, gdzie: i - numer podzakresu (i = 1, 2, ... r), r - liczba podzakresów. 3. Obciążenia maksymalne w wadze wielodziałkowej są obciążeniami netto, niezależnie od wartości zastosowanej tary. 4. Podzakresy ważenia wag wielodziałkowych powinny należeć do jednej klasy, określonej zgodnie z tabelą nr 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, która stanowi równocześnie klasę wagi. § 22. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy stosowaniu procedur oceny zgodności określa tabela nr 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Błędy graniczne dopuszczalne wag w użytkowaniu równe są dwukrotnym wartościom błędów granicznych dopuszczalnych wag określonym w tabeli nr 3 w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. W przypadku wskazania cyfrowego błąd wskazania wagi powinien być skorygowany o błąd zaokrąglenia, to jest różnicę między wskazaniem cyfrowym a wynikiem wskazanym przez wagę, gdyby wskazanie to było analogowe. 4. Błędy graniczne dopuszczalne wagi odnoszą się do wartości netto i tary dla wszystkich możliwych obciążeń, z wyłączeniem ustawionych wstępnie wartości tary. § 23. 1. Wyniki ważenia powinny być powtarzalne i możliwe do odtworzenia przy użyciu innych urządzeń wskazujących oraz przy stosowaniu innych metod równoważenia. 2. Wpływ zmiany położenia obciążenia na nośni ładunku na wynik ważenia powinien być pomijalnie mały. 3. Waga powinna reagować na małe zmiany obciążenia. § 24. Wagi klasy dokładności II, III i IIII, które mogą być stosowane w położeniu pochylonym, powinny być niewrażliwe na taki stopień pochylenia, jaki może wystąpić w normalnych warunkach ustawienia. § 25. Wagi powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 22 i 23: 1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C lub w zakresie temperatury określonym przez producenta, przy czym wartość przedziału tego zakresu nie powinna być mniejsza niż: a) 5 °C dla wag klasy dokładności I, b) 15 °C dla wag klasy dokładności II, c) 30 °C dla wag klasy dokładności III i IIII; 2) w zakresie wahań napięcia zasilania w normalnych granicach - w przypadku wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej; 3) w warunkach dużej wilgotności względnej przy górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi - w przypadku wag elektronicznych, z wyłączeniem wag klasy dokładności I i II, których wartość działki legalizacyjnej jest mniejsza niż 1 g. § 26. Długotrwałe obciążenie wag klasy dokładności II, III i IIII powinno wpływać w sposób pomijalny na wskazania przy obciążeniu lub na wskazania zera natychmiast po zdjęciu obciążenia. § 27. W przypadku działania innych czynników wpływających niż określone w § 24-26, wagi powinny nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. Rozdział 3 Procedury oceny zgodności § 28. 1. Wagi produkowane seryjnie powinny być poddane następującym procedurom oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami: 1) badaniu typu WE oraz 2) przed wprowadzeniem do obrotu, zgodnie z wyborem producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela: a) deklarowaniu zgodności typu WE wraz z gwarancją jakości produkcji, b) legalizacji WE. 2. Badanie typu WE nie jest obowiązkowe dla wag, w których nie są stosowane zespoły elektroniczne i w których w zespole pomiaru obciążenia nie jest stosowana sprężyna do zrównoważenia obciążenia. 3. Jeżeli waga jest produkowana jednostkowo lub w małych ilościach, w szczególności dla określonego, specjalnego zastosowania, producent lub jego upoważniony przedstawiciel może poddać ją procedurze legalizacji jednostkowej WE. 4. Szczegółowy opis procedur oceny zgodności, o których mowa w ust. 1 i 3, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 5. Dokumenty i korespondencja dotyczące przeprowadzania procedur oceny zgodności powinny być sporządzone w języku polskim lub w języku akceptowanym przez jednostkę, która uzyskała notyfikację, zwaną dalej "jednostką notyfikowaną". § 29. 1. Badanie typu WE wag powinno być wykonywane w miejscu uzgodnionym przez jednostkę notyfikowaną z producentem lub jego upoważnionym przedstawicielem. 2. Deklarowanie zgodności typu WE, legalizacja WE i legalizacja jednostkowa WE powinny być wykonywane w miejscu użytkowania wagi. 3. Procedury, o których mowa w ust. 2, mogą być wykonywane w zakładzie producenta lub w innym, dowolnym miejscu, jeżeli: 1) przetransportowanie do miejsca użytkowania wagi nie wymaga jej rozmontowania; 2) uruchomienie w miejscu użytkowania nie wymaga zmontowania wagi lub innych prac instalacyjnych, które mogłyby mieć wpływ na właściwości wagi; 3) konstrukcja wagi umożliwia dostosowanie jej wskazania do wartości siły grawitacji w przewidywanym miejscu użytkowania wagi lub właściwości wagi są niezależne od zmiany wartości siły grawitacji. § 30. Jeżeli właściwości wagi są zależne od zmiany wartości siły grawitacji, deklarowanie zgodności typu WE, legalizacja WE i legalizacja jednostkowa WE mogą być wykonywane w dwóch etapach, przy czym: 1) pierwszy etap powinien obejmować wszystkie badania i próby, których wynik nie jest zależny od wartości siły grawitacji; 2) drugi etap powinien być wykonywany w miejscu użytkowania wagi i powinien obejmować wszystkie badania i próby, które nie zostały przeprowadzone w pierwszym etapie. § 31. 1. Jeżeli producent wybrał wykonanie jednej z procedur, o których mowa w § 30, w dwóch etapach i etapy te będą wykonywane przez dwa różne podmioty, na wadze, która przeszła pierwszy etap procedury, powinien być umieszczony numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej biorącej udział w tym etapie. 2. Producent, który zastosował w pierwszym etapie procedurę deklarowanie zgodności typu WE, może zastosować tę samą procedurę w etapie drugim albo wybrać legalizację WE. § 32. 1. Podmiot, który przeprowadza: 1) pierwszy etap procedury - wystawia dla każdej wagi świadectwo zawierające dane niezbędne do zidentyfikowania wagi oraz podające wykonane badania i próby; 2) drugi etap procedury - wykonuje badania i próby, które nie zostały wykonane w pierwszym etapie. 2. Oznakowanie CE powinno być umieszczone na wadze po zakończeniu drugiego etapu wraz z numerem identyfikacyjnym jednostki notyfikowanej biorącej udział w drugim etapie. § 33. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał wagę ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, wystawia deklarację zgodności i umieszcza na wadze oznakowanie CE. Rozdział 4 Sposób oznakowania wag nieautomatycznych § 34. 1. Na wagach, co do których stwierdzono zgodność z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, na podstawie procedur wymienionych w § 28 ust. 1 i 3, powinny być umieszczone w sposób nieusuwalny, czytelny i dobrze widoczny w normalnym położeniu pracy wagi następujące oznaczenia: 1) znak CE, a obok niego dwie ostatnie cyfry roku, w którym został on naniesiony, oraz numer lub numery jednostek notyfikowanych, które sprawują nadzór WE nad systemem jakości producenta lub dokonały legalizacji WE; 2) zielona, kwadratowa nalepka o wymiarach co najmniej 12,5 x 12,5 mm z nadrukowaną dużą czarną literą "M"; 3) znak fabryczny lub nazwa producenta; 4) oznaczenie klasy dokładności (zamieszczone w elipsie lub między dwoma liniami poziomymi, połączonymi dwoma półokręgami); 5) obciążenie maksymalne, w postaci "Max..."; 6) obciążenie minimalne, w postaci "Min..."; 7) wartość działki legalizacyjnej, w postaci "e = ...". 2. Jeżeli ma to zastosowanie, na wadze powinny być zamieszczone dodatkowo: 1) numer certyfikatu zatwierdzenia typu WE; 2) numer fabryczny; 3) znak identyfikacyjny na każdym zespole, dla wag składających się z oddzielnych, ale wspólnych zespołów; 4) wartość działki elementarnej, jeżeli jest różna od wartości działki legalizacyjnej, w postaci "d = ..."; 5) granica zakresu tarowania dodającego urządzenia tarującego, w postaci "T = + ..."; 6) granica zakresu tarowania odejmującego urządzenia tarującego, jeżeli jest różna od obciążenia maksymalnego, w postaci "T = - ..."; 7) wartość działki urządzenia ważącego tarę, jeżeli jest różna od wartości działki elementarnej, w postaci "dT = ..."; 8) graniczne obciążenie bezpieczne, odpowiadające maksymalnemu obciążeniu statycznemu, którym waga może być obciążona bez spowodowania stałej zmiany jej właściwości metrologicznych, jeżeli jest różne od obciążenia maksymalnego, w postaci "Lim..."; 9) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci "...ºC/... ºC"; 10) przełożenie między szalką odważnikową a nośnią ładunku. 3. Usunięcie oznaczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie powinno być możliwe bez ich uszkodzenia. 4. Oznaczenia Max, Min, e oraz d powinny być również umieszczone w pobliżu miejsca wskazywania wyniku. 5. Wzór znaku CE określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 35. W przypadku umieszczenia na wadze tabliczki znamionowej powinno być możliwe jej zabezpieczenie przed usunięciem, chyba że usunięcie spowodowałoby jej uszkodzenie. § 36. Urządzenia pomiarowe obciążenia, które są albo mogą być podłączone do jednej lub więcej nośni ładunku, powinny mieć oznaczenia dotyczące tych nośni. § 37. 1. Na urządzeniach wchodzących w skład wagi lub do których waga jest podłączona, jeżeli nie są używane do zastosowań, o których mowa w § 2, powinien być umieszczony, w sposób dobrze widoczny i nieusuwalny, symbol ograniczonego stosowania wskazujący, iż nie są stosowane w tym zakresie. 2. Symbol ograniczonego stosowania składa się z dużej czarnej litery "M" drukowanej na czerwonym kwadracie o wymiarach co najmniej 25 x 25 mm, przekreślonym dwoma przecinającymi się przekątnymi tworzącymi krzyż. § 38. Na wagach przewidzianych do zastosowań innych niż określone w § 2: 1) powinny być umieszczone w sposób nieusuwalny, dobrze widoczny i czytelny co najmniej: a) znak fabryczny lub nazwa producenta, b) obciążenie maksymalne w postaci "Max..."; 2) nie może być umieszczana nalepka, o której mowa w § 34 ust. 1 pkt 2. Rozdział 5 Przepis końcowy § 39. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 23) Załącznik nr 1 CHARAKTERYSTYKI WAG Tabela nr 1 Charakterystyki klas dokładności wag Klasa Wartość działki legalizacyjnej eObciążenie minimalne Min*)Liczba działek legalizacyjnych n = Max/e wartość minimalnawartość minimalnawartość maksymalna 12345 I0,001 g ≤ e100 e (d)**)50.000- II0,001 g ≤ e ≤ 0,05 g20 e (d)**)100100.000 0,1 g ≤ e50 e (d)**)5.000100.000 III0,1 g ≤ e ≤ 2 g20 e10010.000 5 g ≤ e20 e50010.000 IIII5 g ≤ e10 e1001.000 *) Obciążenie minimalne jest zmniejszone do 5 e dla wag klasy II i III stosowanych do określania opłat według taryf pocztowych. **) Dla wag o jednym zakresie ważenia wyposażonych w pomocnicze urządzenia wskazujące. Tabela nr 2 Charakterystyki podzakresów ważenia wag wielodziałkowych Klasa Wartość działki legalizacyjnej eObciążenie minimalne MinLiczba działek legalizacyjnych wartość minimalnawartość minimalna*) n = Maxi/e(i+1)wartość maksymalna n = Maxi/ei 12345 I0,001 g ≤ ei100 ei50.000- II0,001 g ≤ ei ≤ 0,05 g20 ei5.000100.000 0,1 g ≤ ei50 ei5.000100.000 III0,1 g ≤ ei20 ei50010.000 IIII5g ≤ ei10 ei501.000 *) Dla i = r stosuje się odpowiednią kolumnę tabeli 1, gdzie e jest zastąpione przez er. Tabela nr 3 Błędy graniczne dopuszczalne wag podczas stosowania procedur oceny zgodności Obciążenie mBłąd Klasa IKlasa IIKlasa IIIKlasa IIIIgraniczny dopuszczalny 0 ≤ m ≤ 50.000 e0 ≤ m ≤ 5.000 e0 ≤ m ≤ 500 e0 ≤ m ≤ 50 e±0,5 e 50.000 e < m ≤ 200.000 e5.000 e < m ≤ 20.000 e500 e < m ≤ 2.000 e50 e < m ≤ 200 e±1,0 e 200.000 e < m20.000 e < m ≤ 100.000 e2.000 e < m ≤ 10.000 e200 e < m ≤ 1.000 e±1,5 e Załącznik nr 2 PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI 1. Badanie typu WE 1.1. Badanie typu WE jest procedurą, przez którą jednostka notyfikowana sprawdza i poświadcza, że dany typ wag spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. 1.2. Wniosek o przeprowadzenie badania typu WE powinien być złożony w jednostce notyfikowanej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 1.2.1. Wniosek powinien zawierać: 1) nazwę i adres producenta oraz, jeżeli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres; 2) pisemną deklarację, że w tej samej sprawie nie złożono wniosku w innej jednostce notyfikowanej; 3) dokumentację techniczną, określoną w pkt 1.2.2. 1.2.2. Dokumentacja techniczna powinna przedstawiać konstrukcję, wykonanie i działanie wagi w sposób zrozumiały i umożliwiający przeprowadzenie oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu oraz zawierać w zakresie wymaganym dla przeprowadzenia oceny: 1) ogólny opis typu wagi; 2) schematy koncepcyjne i rysunki wykonawcze oraz schematy części składowych, podzespołów, układów; 3) opis i objaśnienia działania wagi oraz schematów i rysunków; 4) wskazanie normy zharmonizowanej dotyczącej wag zastosowanej w całości lub częściowo lub opisy rozwiązań przyjętych celem spełnienia zasadniczych wymagań, gdy nie została zastosowana norma; 5) wyniki wykonanych obliczeń konstrukcyjnych oraz badań; 6) sprawozdania z badań; 7) certyfikat zatwierdzenia typu WE oraz wyniki badań wag zawierających części identyczne z zastosowanymi w konstrukcji typu wagi będącego przedmiotem badania typu WE. 1.2.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien udostępnić jednostce notyfikowanej egzemplarz wagi, reprezentujący dany typ wag, niezbędny do przeprowadzenia badań, zwany dalej "wzorem wagi". 1.3. Jednostka notyfikowana: 1) bada dostarczoną dokumentację techniczną i sprawdza, czy wzór wagi został wyprodukowany zgodnie z tą dokumentacją; 2) przeprowadza lub zleca wykonanie odpowiednich badań lub prób wzoru wagi w celu sprawdzenia, czy: a) zastosowane przez producenta rozwiązania spełniają zasadnicze wymagania, jeżeli producent nie zastosował norm zharmonizowanych dotyczących wag, b) norma zharmonizowana dotycząca wag została zastosowana właściwie, jeżeli producent dla zapewnienia zgodności typu z zasadniczymi wymaganiami zastosował tę normę. 1.4. W przypadku gdy wzór wagi spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana wydaje producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi certyfikat zatwierdzenia typu WE. 1.4.1. Certyfikat zatwierdzenia typu WE powinien zawierać wnioski z badań, warunki jego ważności, dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu i, jeśli jest to niezbędne, opis działania wagi. Do certyfikatu powinny być załączone odpowiednie elementy dokumentacji technicznej, w szczególności rysunki i schematy. 1.4.2. Okres ważności certyfikatu zatwierdzenia typu WE wynosi dziesięć lat od daty jego wydania i może być przedłużany, na wniosek producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, o kolejne okresy dziesięcioletnie. 1.4.3. W przypadku wprowadzenia zasadniczych zmian w konstrukcji badanej wagi, w szczególności w wyniku zastosowania nowych technologii, nieprzewidzianych przez normę zharmonizowaną dotyczącą wag, okres ważności certyfikatu zatwierdzenia typu WE może być ograniczony do dwóch lat i może być przedłużony, na wniosek producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, o dalsze trzy lata. 1.5. Jednostka notyfikowana może przekazywać zainteresowanym jednostkom notyfikowanym kopie wydanych certyfikatów zatwierdzenia typu WE wraz z załącznikami. 1.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien informować jednostkę notyfikowaną, która wydała certyfikat zatwierdzenia typu WE, o wszelkich modyfikacjach i wprowadzeniu dodatkowych elementów do zatwierdzonego typu wagi. 1.6.1. Jeżeli modyfikacja lub wprowadzenie dodatkowych elementów do wag, których typ został zatwierdzony, mają lub mogą mieć wpływ na zgodność z zasadniczymi wymaganiami lub na określone warunki użytkowania wagi, producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien uzyskać dodatkowe zatwierdzenie jednostki notyfikowanej, która wydała certyfikat zatwierdzenia typu WE, sporządzone w postaci uzupełnienia certyfikatu zatwierdzenia typu WE. 2. Deklarowanie zgodności typu WE wraz z gwarancją jakości produkcji 2.1. Deklarowanie zgodności typu WE wraz z gwarancją jakości produkcji jest procedurą, przez którą producent, posiadający wdrożony system jakości podlegający nadzorowi WE, deklaruje, że wagi są zgodne z typem opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu i spełniają wymagania zasadnicze określone w rozporządzeniu. 2.2. Producent zamierzający stosować procedurę, o której mowa w pkt 2.1, powinien wystąpić do jednostki notyfikowanej z wnioskiem o zatwierdzenie systemu jakości. 2.2.1. Wniosek powinien zawierać zobowiązanie do: 1) wypełniania obowiązków wynikających z zatwierdzonego systemu jakości; 2) utrzymywania zatwierdzonego systemu jakości w stanie zapewniającym jego ciągłą odpowiedniość i skuteczność. 2.2.2. Producent powinien udostępnić jednostce notyfikowanej odpowiednie informacje, a w szczególności dokumentację systemu jakości i dokumentację konstrukcyjną wagi. 2.2.3. System jakości powinien zapewniać zgodność produkowanych wag z typem opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu i z wymaganiami zasadniczymi określonymi w rozporządzeniu. 2.2.4. Wszystkie elementy i wymagania przyjęte przez producenta powinny być udokumentowane w sposób systematyczny i uporządkowany w formie dokumentacji systemu jakości, zawierającej opisane reguły, procedury i instrukcje, zapewniającej prawidłową analizę programów jakości, planów, instrukcji i zapisów. 2.2.5. Dokumentacja systemu jakości powinna w szczególności zawierać opis: 1) celów dotyczących jakości, struktury organizacyjnej oraz zakresu odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wag; 2) procesów wytwarzania, metod kontroli i zapewnienia jakości oraz systematycznych działań, które będą podejmowane; 3) badań i prób, które będą przeprowadzane przed, w trakcie i po wyprodukowaniu wagi, oraz częstotliwość ich przeprowadzania; 4) metod osiągania wymaganej jakości wag i skuteczności działania systemu jakości. 2.2.6. Jednostka notyfikowana sprawdza i ocenia system jakości producenta w celu stwierdzenia, czy spełnione zostały wymagania, o których mowa w pkt 2.2.3-2.2.5. 2.2.7. Jednostka notyfikowana przyjmuje domniemanie, że system jakości, który jest zgodny z odpowiednią normą zharmonizowaną, jest zgodny z wymaganiami, o których mowa w pkt 2.2.3-2.2.5. 2.2.8. Jednostka notyfikowana powinna zawiadomić producenta i pozostałe jednostki notyfikowane o zatwierdzeniu systemu jakości lub o odmowie jego zatwierdzenia. Zawiadomienie skierowane do producenta powinno zawierać wnioski ze sprawdzenia, a w przypadku odmowy zatwierdzenia także jej uzasadnienie. 2.2.9. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien informować jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła jego system jakości, o wszelkich aktualizacjach systemu jakości związanych z wprowadzonymi modyfikacjami, w szczególności z nowymi technologiami lub nowymi koncepcjami dotyczącymi jakości. 2.2.10. Jednostka notyfikowana, która wycofała producentowi zatwierdzenie systemu jakości, powinna poinformować o tym pozostałe jednostki notyfikowane. 2.3. Producent powinien umożliwiać jednostce notyfikowanej sprawowanie nadzoru WE nad prawidłowym działaniem systemu jakości, którego celem jest potwierdzenie, że spełnia on właściwie swoje zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu jakości. 2.3.1. Producent powinien umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do pomieszczeń wytwórczych, kontrolnych, badawczych i magazynowych w celach kontrolnych oraz dostarczyć wszelkich niezbędnych informacji, w szczególności: 1) dokumentację systemu jakości; 2) dokumentację konstrukcyjną wagi; 3) zapisy dotyczące jakości, w tym protokoły z kontroli i badań, dane dotyczące wzorcowania przyrządów pomiarowych, informacje dotyczące kwalifikacji personelu. 2.3.2. Jednostka notyfikowana powinna przeprowadzać okresowo audyty w celu potwierdzenia, że producent utrzymuje i stosuje system jakości. 2.3.3. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać doraźne wizytacje u producenta, podczas których może przeprowadzać audyty pełne lub częściowe. 2.3.4. Z przeprowadzonych audytów i wizytacji jednostka notyfikowana sporządza sprawozdania i przekazuje je producentowi. 3. Legalizacja WE 3.1. Legalizacja WE jest procedurą, przez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że wagi sprawdzone przez jednostkę notyfikowaną są zgodne z typem opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu i spełniają zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. 3.2. Producent powinien podjąć wszelkie możliwe działania w celu zapewnienia, że proces produkcji zapewnia zgodność produkowanych wag z typem opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu i z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 3.3. Dla wag niepodlegających badaniu typu WE, o których mowa w § 28 ust. 2, producent powinien udostępnić jednostce notyfikowanej na każde żądanie dokumentację techniczną tych wag w zakresie, o którym mowa w pkt 1.2.2. 3.4. Jednostka notyfikowana powinna wykonać: 1) odpowiednie badania i próby każdego egzemplarza wagi, zgodnie z ustaleniami normy zharmonizowanej dotyczącej wag, lub 2) równoważne próby w celu potwierdzenia zgodności wagi z typem opisanym w certyfikacie zatwierdzenia typu WE i z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 3.5. Jednostka notyfikowana powinna umieścić lub zlecić umieszczenie jej numeru identyfikacyjnego na każdej wadze, której zgodność z wymaganiami została stwierdzona, i wystawić na piśmie świadectwo zgodności dotyczące wykonanych badań i prób. 3.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien na wniosek zainteresowanych przedstawiać świadectwo zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną. 4. Legalizacja jednostkowa WE 4.1. Legalizacja jednostkowa WE jest procedurą, przez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że waga skonstruowana dla określonego specjalnego zastosowania, dla której zostało wystawione, przez jednostkę notyfikowaną, świadectwo zgodności dotyczące wykonanych przez nią badań i prób, spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. 4.2. Jednostka notyfikowana powinna zbadać wagę i wykonać odpowiednie próby zgodne z postanowieniami normy zharmonizowanej dotyczącej wag lub równoważne w celu stwierdzenia, czy waga spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. 4.3. Jednostka notyfikowana powinna umieścić lub zlecić umieszczenie jej numeru identyfikacyjnego na wadze, której zgodność z zasadniczymi wymaganiami została stwierdzona, i wystawić na piśmie świadectwo zgodności dotyczące wykonanych badań i prób. 4.4. Producent powinien udostępnić jednostce notyfikowanej dokumentację techniczną określoną w pkt 1.2.2, aby umożliwić ocenę zgodności wagi, pod względem konstrukcji i wykonania, z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu oraz zrozumienie zasad jej działania. 4.5. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien na wniosek zainteresowanych przedstawiać świadectwo zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną. Załącznik nr 3 WZÓR ZNAKU CE Znak CE składa się z liter o poniższych kształtach: Ilustracja W przypadku pomniejszenia lub powiększenia znaku CE należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku. Elementy znaku CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż 5 mm. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie informacji zawartych w programie operacyjnym oraz sposobu jego sporządzania (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 24) Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o organizacji rynku rybnego oraz o zmianie ustawy o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) informacje, jakie ma zawierać program operacyjny organizacji producentów rybnych zrzeszającej podmioty prowadzące chów lub hodowlę organizmów wodnych w wodach śródlądowych lub w wodach morskich lub zrzeszającej armatorów statków rybackich albo podmioty prowadzące połowy w wodach śródlądowych; 2) sposób sporządzania programu operacyjnego organizacji producentów rybnych. § 2. 1. Program operacyjny organizacji producentów rybnych sporządza się w formie pisemnej i w formie elektronicznej. 2. Zapisu na elektronicznym nośniku informacji dokonuje się w sposób chroniący dane na nim zawarte przed zatarciem, zniekształceniem lub usunięciem pierwotnej treści zapisu. 3. Program operacyjny składa się z dwóch części: 1) ogólnej; 2) szczegółowej. 4. Program operacyjny przygotowuje się na podstawie dokumentacji prowadzonej przez organizację producentów rybnych lub jej członków oraz postanowień kodeksu dobrej praktyki rybackiej, jeżeli organizacja taki kodeks przyjęła, a także biorąc pod uwagę przewidywaną wielkość środków finansowych niezbędną do realizacji przyjętych celów. § 3. 1. Część ogólna programu operacyjnego organizacji producentów rybnych zrzeszającej podmioty prowadzące chów lub hodowlę organizmów wodnych w wodach śródlądowych lub w wodach morskich zawiera informacje dotyczące: 1) liczby członków danej organizacji w pierwszym dniu roku kalendarzowego, na który program jest przygotowywany; 2) wielkości produkcji produktów rybactwa lub rybołówstwa, osiągniętej przez członków danej organizacji, z podziałem na rodzaje produktów oraz ze wskazaniem zmian wielkości produkcji w ciągu roku; 3) średniej ceny sprzedaży netto uzyskanej przez członków danej organizacji za produkty rybactwa lub rybołówstwa, z podziałem na rodzaje produktów; 4) wysokości łącznego obrotu danej organizacji; 5) stosowanych przez członków danej organizacji metod chowu i hodowli; 6) okresów w roku kalendarzowym, w których członkowie danej organizacji dysponują gotowymi do wprowadzenia na rynek produktami rybactwa lub rybołówstwa, wraz z podaniem ilości tych produktów. 2. Podając informację dotyczącą średniej ceny sprzedaży netto, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wskazuje się sposób jej obliczenia. W cenie tej nie uwzględnia się udzielonych rabatów, skont i upustów. § 4. Część szczegółowa programu operacyjnego organizacji producentów rybnych zrzeszającej podmioty prowadzące chów lub hodowlę organizmów wodnych w wodach śródlądowych lub w wodach morskich zawiera: 1) plany produkcji, w których wskazuje się: a) przewidywaną wielkość produkcji i jej zmiany w ciągu roku kalendarzowego, z podziałem na rodzaje produktów rybactwa lub rybołówstwa, b) przewidywaną ilość produktów rybactwa lub rybołówstwa wprowadzanych na rynek przez poszczególnych członków danej organizacji, z podziałem na rodzaje tych produktów, c) przewidywane przeciętne koszty produkcji w ciągu roku kalendarzowego; 2) plany wprowadzania na rynek produktów rybactwa lub rybołówstwa, w których wskazuje się: a) przewidywaną wielkość sprzedaży produktów rybactwa lub rybołówstwa, z podziałem na rodzaje produktów oraz ze wskazaniem przewidywanej dynamiki sprzedaży w ciągu roku kalendarzowego, b) potencjalne rynki zbytu produktów rybactwa lub rybołówstwa lub możliwości handlowe w zakresie poprawy zbytu tych produktów, c) planowany harmonogram sprzedaży produktów rybactwa lub rybołówstwa, d) planowaną działalność promocyjną lub sposoby dobrowolnego etykietowania produktów rybactwa lub rybołówstwa, e) planowane działania zapobiegawcze, podejmowane w przypadku wystąpienia w ciągu roku kalendarzowego trudności przy wprowadzaniu na rynek określonych rodzajów produktów rybactwa lub rybołówstwa; 3) plany mające na celu podniesienie jakości produktów rybactwa lub rybołówstwa, w których wskazuje się: a) minimalne standardy rynkowe dla poszczególnych rodzajów produktów rybactwa lub rybołówstwa, ustalone przez członków organizacji producentów rybnych, jeżeli zostały przyjęte, b) działania zmierzające do osiągnięcia lub utrzymania wymogów jakości zdrowotnej produktów rybactwa lub rybołówstwa, c) minimalne wymogi dotyczące warunków przechowywania, transportu i wprowadzania na rynek produktów rybactwa lub rybołówstwa, jeżeli zostały przez daną organizację przyjęte. § 5. Rodzaje produktów rybactwa lub rybołówstwa, o których mowa w § 3 ust. 1 i § 4, podaje się zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia. § 6. Przepisy § 3-5 stosuje się odpowiednio do programu operacyjnego sporządzanego przez organizację producentów rybnych zrzeszającą podmioty prowadzące połowy w wodach śródlądowych, z tym że w miejsce wielkości i planów produkcji podaje się wielkość i plany połowów. § 7. Część ogólna programu operacyjnego organizacji producentów rybnych zrzeszającej armatorów statków rybackich zawiera informacje dotyczące: 1) liczby członków danej organizacji w pierwszym dniu roku kalendarzowego, na który program jest przygotowywany; 2) liczby i rodzajów statków rybackich, które należą do poszczególnych członków danej organizacji, według stanu na pierwszy dzień roku kalendarzowego, na który program jest przygotowywany; 3) wielkości połowów dokonanych przez członków danej organizacji oraz działań interwencyjnych podjętych przez tę organizację, z podziałem na rodzaje produktów rybołówstwa; 4) wysokości łącznego obrotu danej organizacji; 5) kwot połowowych przyznanych poszczególnym członkom danej organizacji na dany rok kalendarzowy, jeżeli są przyznawane, z podziałem na rodzaje produktów rybołówstwa; 6) wielkości sprzedaży produktów rybołówstwa, z wyodrębnieniem wielkości sprzedaży na aukcjach. § 8. Część szczegółowa programu operacyjnego organizacji producentów rybnych zrzeszającej armatorów statków rybackich zawiera: 1) plany połowów, w których wskazuje się planowany harmonogram dostaw produktów rybołówstwa, z uwzględnieniem dynamiki popytu w ciągu roku kalendarzowego; 2) plany wprowadzania na rynek produktów rybołówstwa, w których wskazuje się: a) potencjalne rynki zbytu produktów rybołówstwa lub możliwości handlowe w zakresie poprawy zbytu tych produktów, b) planowaną działalność promocyjną lub sposoby dobrowolnego etykietowania produktów rybołówstwa lub ich partii dostarczanych przez członków danej organizacji, c) planowane działania zapobiegawcze, podejmowane w przypadku wystąpienia w ciągu roku kalendarzowego trudności przy wprowadzaniu na rynek określonych rodzajów produktów rybołówstwa; 3) plany mające na celu podniesienie jakości produktów rybołówstwa, w których wskazuje się: a) działania zmierzające do osiągnięcia lub utrzymania wymogów jakości zdrowotnej produktów rybołówstwa, b) minimalne wymogi dotyczące warunków przechowywania, transportu i wprowadzania na rynek produktów rybołówstwa. § 9. Rodzaje produktów rybołówstwa, o których mowa w § 7 i 8, podaje się zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia. § 10. Informacje, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2-4 oraz w § 7 pkt 3, 4 i 6, podaje się za rok kalendarzowy poprzedzający rok, na który program operacyjny jest przygotowywany. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 grudnia 2003 r. (poz. 24) Załącznik nr 1 RODZAJE PRODUKTÓW RYBACTWA LUB RYBOŁÓWSTWA 1. Ryby: 1) dorada (Sparus aurata); 2) karp (Cyprinus carpio); 3) łosoś atlantycki (Salmo salar); 4) labraks (Dicentrarchus labrax); 5) skarp (Psetta maxima); 6) troć (Salmo trutta); 7) węgorz (Anguilla anguilla). 2. Mięczaki: 1) małże z rodziny Veneridae (Ruditapes decussatus, Ruditapes philippinarum, Tapes spp., Mercenaria mercenaria); 2) omułek jadalny (Mytilus edulis); 3) ostryga jadalna (Ostrea edulis); 4) ostryga pacyficzna (Crassostrea gigas). Załącznik nr 2 RODZAJE PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA 1. Ryby: 1) barbata (Mullus barbatus); 2) barwena (Mullus surmuletus); 3) bielmik (Trisopterus luscus); 4) błękitek (Micromesistius poutassou); 5) bops (Boops boops); 6) brama (Brama brama); 7) cefal (Mugil cephal); 8) czarniak (Pollachius virens); 9) dorsz (Gadus morhua); 10) gładzica (Pleuronectes platessa); 11) kantar (Spondyliosoma cantharus); 12) karlik (Trisopterus minutus); 13) karmazyn (Sebastes sp.); 14) koleń (Squalus acanthias); 15) konger (Conger conger); 16) kurek czerwony (Trigla lucerna); 17) makrela atlantycka (Scomber scombrus); 18) makrela kolias (Scomber japonicus); 19) molwa (Molva molva); 20) morszczuk (Merluccius sp.); 21) ostrobok (Trachurus trachurus); 22) pałasz czarny (Aphanopus carbo); 23) pałasz ogoniasty (Lepidopus caudatus); 24) pikarel (Spicara maena); 25) plamiak (Melanogrammus aeglefinus); 26) raja gładka (Raja batis); 27) rekinek psi (Scyliorhinus caniculus); 28) sardela (Engraulis sp.); 29) sardynka europejska (Sardina pilchardus); 30) smuklica (Lepidhorombus whiffiagonis); 31) sola zwyczajna (Solea solea); 32) stornia (Platichthys flesus); 33) śledź (Clupea harengus); 34) tuńczyk biały (Thunnus alalunga); 35) tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus); 36) witlinek (Merlangius merlangus); 37) zimnica (Limanda limanda); 38) złocica (Microstomus kitt); 39) żabnica (Lophius sp.). 2. Głowonogi - mątwy (Sepia officinalis i Rossia macrosoma). 3. Skorupiaki: 1) garnela (Crangon crangon); 2) homarzec (Nephrops norvegicus); 3) krab kieszeniec (Cancer pagurus); 4) krewetka z gatunku (Pandalus borealis). 4. Małże: 1) przegrzebek zwyczajny (Pecten maximus); 2) trąbik zwyczajny (Buccinum undatum). 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 25) Na podstawie art. 618 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 108, poz. 1026) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W postępowaniu mediacyjnym w zakresie doręczenia wezwań i innych pism stosuje się odpowiednio § 1.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w ogrodach zoologicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 26) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki bezpieczeństwa i higieny pracy związane z chowem i hodowlą zwierząt w ogrodach zoologicznych, zwanych dalej "ogrodami". § 2. Zarządzający ogrodem zapewnia stałą kontrolę obiektów i pomieszczeń do utrzymywania zwierząt, w zakresie spełnienia wymogów określonych przepisami o chowie i hodowli zwierząt w ogrodach zoologicznych. § 3. Dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników i zwiedzających: 1) teren ogrodu otacza się ogrodzeniem zewnętrznym, którego zadaniem jest uniemożliwienie wydostania się zwierząt; 2) montuje się bramy i furtki zewnętrzne zabezpieczające teren ogrodu przed wydostaniem się zwierząt; 3) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt konstruuje się w sposób uniemożliwiający zwierzętom ucieczki. § 4. W pomieszczeniach do utrzymywania zwierząt: 1) utrzymuje się czystość i porządek, w tym regularnie usuwa odchody i resztki pokarmu oraz przeprowadza regularną dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację; 2) utrzymuje się w sprawności urządzenia wentylacyjne; 3) nie dopuszcza się do zagrzybiania ścian i sufitów; 4) podłogi utrzymuje się w stanie niegrożącym poślizgiem ludzi lub zwierząt; 5) kanały odprowadzające ścieki i gnojowicę zabezpiecza się przed wpadnięciem ludzi lub zwierząt; 6) drzwi montuje się w sposób pozwalający na bezpieczną obsługę i ewakuację pracowników w przypadku zagrożenia; 7) w miejscach, przez które stale przechodzą pracownicy i zwiedzający, montuje się ramy drzwiowe bez progów; 8) elementy wyposażenia technicznego montuje się poza zasięgiem zwierząt lub w sposób uniemożliwiający uszkodzenie. § 5. Na terenie ogrodu jest niedopuszczalne: 1) wykonywanie nagłych ruchów oraz wydawanie dźwięków mogących niepokoić zwierzęta; 2) zbliżanie się do zwierząt w sposób gwałtowny lub niezauważalny dla nich. § 6. Pracownicy podczas przygotowywania oraz stosowania chemicznych środków odkażających, dezynfekcyjnych, dezynsekcyjnych, deratyzacyjnych w pomieszczeniach przestrzegają instrukcji producenta tych środków oraz stosują odpowiednie środki ochrony indywidualnej. § 7. Urządzenia techniczne utrzymuje się w pełnej sprawności technicznej oraz regularnie kontroluje. § 8. Transport zwierząt jest przeprowadzany z zachowaniem warunków bezpieczeństwa, w tym: 1) załadunek lub wyładunek zwierząt przeznaczonych do transportu odbywa się przy użyciu ramp, pomostów lub pochylni o podłożu ograniczającym poślizg, wyposażonych w zabezpieczenia boczne; 2) podczas przewozu zwierząt środkami transportu osoby konwojujące przebywają w miejscu oddzielonym od zwierząt; 3) osoby konwojujące transport zwierząt zapoznają się z zasadami postępowania w przypadku ucieczki zwierząt. § 9. Natężenie oświetlenia w pomieszczeniach do utrzymywania zwierząt oraz w pomieszczeniach, w których przebywają pracownicy, mierzone na poziomie podłogi, nie może wynosić mniej niż 100 lx. § 10. Pracownicy spożywają posiłki, w czasie przewidzianym na posiłek, w wydzielonych pomieszczeniach, po uprzedniej zmianie odzieży roboczej, umyciu rąk i twarzy. § 11. 1. Na zapleczu pomieszczeń, w widocznym miejscu, umieszcza się apteczkę ze środkami pierwszej pomocy. 2. Pracownikom pogryzionym, poturbowanym lub zranionym przez zwierzęta po wstępnym opatrzeniu zapewnia się niezwłocznie pomoc lekarską. § 12. Pracownicy obsługujący zwierzęta są poddawani szczepieniom ochronnym przeciw tężcowi. § 13. Pracownikom pogryzionym przez zwierzę podejrzane o wściekliznę zapewnia się szczepienia profilaktyczne. § 14. Pracownicy, u których wystąpiły objawy choroby, niezwłocznie zgłaszają się do lekarza. § 15. Na terenie ogrodu umieszcza się oznakowane, dostępne dla zwiedzających toalety. § 16. Żywienie zwierząt odbywa się z zachowaniem następujących warunków: 1) karma dla zwierząt jest przygotowywana w oddzielnych pomieszczeniach; 2) w celu zapewnienia należytej higieny do przygotowania karmy można stosować urządzenia mechaniczne; 3) sprzęt i naczynia używane do przyrządzania i rozdawania pokarmu oraz do pojenia zwierząt myje się po każdym użyciu i dezynfekuje przynajmniej raz w tygodniu; 4) ogród zaopatrza się w odpowiednią ilość naczyń do karmienia i pojenia zwierząt; 5) podawanie karmy zwierzętom niebezpiecznym wykonuje się w czasie ich nieobecności w pomieszczeniu do utrzymywania zwierząt lub przy zastosowaniu odpowiednich urządzeń zabezpieczających; 6) karma jest podawana wyłącznie przez wyznaczonego pracownika. § 17. Przy obsłudze zwierząt niebezpiecznych, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, stosuje się w szczególności następujące wymagania: 1) zabrania się wchodzenia do pomieszczeń do utrzymywania zwierząt kategorii I w czasie ich obecności; 2) zwierząt nie utrzymuje się w pomieszczeniach, do których zwiedzający mają bezpośredni dostęp; 3) pomieszczenia wyposaża się w drzwi ułatwiające pracownikom bezpieczną obsługę i ewakuację w przypadku zagrożenia; 4) drzwi do pomieszczeń wyposaża się w podwójny system zamknięć, uniemożliwiający zwierzętom i osobom niepowołanym przypadkowe ich otwarcie; 5) w przypadku unieruchomienia zwierzęcia lekarz weterynarii może zezwolić na wejście do pomieszczenia do utrzymywania zwierząt innym pracownikom; 6) jest niedopuszczalne otwieranie pomieszczeń do utrzymywania zwierząt w obecności zwiedzających; 7) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt konstruuje się w sposób umożliwiający optyczne stwierdzenie obecności zwierzęcia; 8) szkolenie pracowników zatrudnionych do obsługi zwierząt jadowitych z zakresu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy obejmuje zasady postępowania w przypadku ukąszenia przez zwierzę; 9) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt jadowitych oznacza się tabliczką z napisem w kolorze czerwonym: "Uwaga, zwierzęta jadowite", umieszczoną w widocznym miejscu; 10) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt jadowitych otwiera się dopiero po zabezpieczeniu zwierząt przed ewentualnym ich wydostaniem się na zewnątrz; 11) zarządzający ogrodem zapewnia surowice przeciwjadowe; 12) pomieszczenia do utrzymywania zwierząt jadowitych wyposaża się w szyby z nietłukącego szkła. § 18. Przy obsłudze weterynaryjnej zwierząt utrzymywanych w ogrodach: 1) zapewnia się stałą opiekę lekarza weterynarii; 2) leki i sprzęt weterynaryjny przechowuje się w specjalnie wydzielonych, zamykanych pomieszczeniach, do których klucz posiada pracownik upoważniony przez zarządzającego ogrodem; 3) leki podaje tylko lekarz weterynarii, a w wyjątkowych przypadkach osoba przez niego upoważniona; 4) w przypadku wykrycia u zwierzęcia następujących chorób: gruźlicy, brucelozy lub ornitozy zarządzający ogrodem niezwłocznie kieruje wszystkich pracowników, którzy mieli bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub z jego pomieszczeniem, do lekarza w celu przeprowadzenia stosownych badań. § 19. W przypadku wydostania się zwierząt niebezpiecznych z pomieszczeń do utrzymywania zwierząt: 1) zwiedzających ogród kieruje się do wyjścia lub do najbliższego bezpiecznego schronienia; 2) wstrzymuje się wpuszczanie zwiedzających na teren ogrodu; 3) jeżeli zwierzę zachowuje się agresywnie wobec ludzi, a jego odłów lub unieruchomienie okaże się niemożliwe bez narażenia ludzi na niebezpieczeństwo, zarządzający ogrodem lub osoba przez niego upoważniona może podjąć działania mające na celu uśmiercenie zwierzęcia zgodnie z odrębnymi przepisami. § 20. Zarządzający ogrodem zaopatruje ogród w odpowiedni sprzęt do odłowu zwierząt. § 21. Zarządzający ogrodem umieszcza, w widocznym miejscu przy wejściach na teren ogrodu, informację o zasadach zachowania bezpieczeństwa przez zwiedzających. § 22. Zarządzający ogrodem uniemożliwia zwiedzającym zbliżanie się do pomieszczeń ze zwierzętami niebezpiecznymi na odległość mniejszą niż 1,5 metra, z wyjątkiem pomieszczeń wyposażonych w przegrody ze szkła. § 23. Zarządzający ogrodem zapewnia warunki do szybkiej i bezpiecznej ewakuacji zwiedzających. § 24. Na terenie ogrodu umieszcza się oznakowane, dostępne dla zwiedzających urządzenia umożliwiające łączność z numerami alarmowymi pogotowia ratunkowego, Policji i Straży Pożarnej. § 25. Podłoże miejsc przebywania zwiedzających wykonuje się z tworzyw uniemożliwiających poślizgnięcie. § 26. Wyjścia z ekspozycji, gdzie zwierzęta utrzymywane są w warunkach bezpośredniego kontaktu ze zwiedzającymi, wyposaża się w urządzenia do mycia rąk dla zwiedzających. § 27. 1. Przejazd przez ekspozycje, gdzie zwierzęta utrzymywane są w warunkach bezpośredniego kontaktu ze zwiedzającymi, odbywa się w jednym kierunku. 2. Wjazd i wyjazd z ekspozycji, o której mowa w ust. 1, wyposaża się w podwójne bramy ustawione w odstępie pozwalającym na zamknięcie pomiędzy nimi pojazdu ze zwiedzającymi, które zamykają się i otwierają, w miarę możliwości, bez konieczności wysiadania z pojazdu. § 28. Ogrodzenia elektryczne pomieszczeń do utrzymywania zwierząt oznacza się wyraźnym napisem: "Uwaga ogrodzenie elektryczne! Nie dotykać". § 29. Pomieszczenia, do których zwiedzający nie mają prawa wstępu, odpowiednio oznacza się i zabezpiecza. § 30. Ogrody istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia dostosują warunki bezpieczeństwa i higieny pracy określone w rozporządzeniu, w okresie nie dłuższym niż jeden rok od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 26) ZWIERZĘTA NIEBEZPIECZNE Grupa systematycznaKategoria zwierząt niebezpiecznych*Uwagi 123 SSAKI Mammalia Dziobak Ornithorhynchus anatinusIIPosiada kolec jadowy Rodzina: oposy Didelphidae - większe gatunki z rodzajów: Metachirus, Didelphis, Metachirops, Lutreolina, ChironectesIINiebezpieczeństwo pogryzienia, infekcji - tularemia Rodzina: niełazy Dasyuridae - gatunki z rodzajów: Dasyurus, DasyuroidesIINiebezpieczeństwo podrapania, pogryzienia Diabeł tasmański Sarcophilus harrisiINiebezpieczeństwo pogryzienia, bardzo agresywny Rodzina kuskusów PhalangeridaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia Kangury z następujących gatunków: Macropus rufus, M. giganteus, M. fuliginosus, M. robustus, M. antilopinusI (II)Dorosłe samce, ze względu na niebezpieczeństwo kopnięcia - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II Koala Phascolarctos cinereusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Wombaty: Yombatus sp., Lasiorhinus sp.IINiebezpieczeństwo podrapania, pogryzienia Almiki: Solenodon, AtopogaleIIPosiadają gruczoły ślinowe produkujące jad Gołyszki: Echinosorex, Hylomys, Podogymnura, NeohylomysIIPosiadają gruczoły zapachowe produkujące drażniące substancje chemiczne Nietoperze wampiry: Desmodus, Diaemus, DiphyllaINiebezpieczeństwo zarażenia wścieklizną Pozostałe nietoperze ChiropteraIINiebezpieczeństwo zarażenia wścieklizną Lemury z rodzajów: Lemur, Varecia, Eulemur, Avahi, Propithecus, IndriIINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Palczak Daubentonia madagascariensisIINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Galago gruboogonowy Otolemur crassicaudatus monteiriIINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Kapucynki Cebus sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Ponocnice Aotus sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Sajmiri Saimiri sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Saki: Pithecia sp., Chiropotes sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Wyjce Alouatta sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Czepiaki Ateles sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Muriki Brachteles arachnoidesI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Wełniaki Lagothrix sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Makaki Macaca sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji - herpes virus simae (B virus), atakujący centralny układ nerwowy Mangaby Cercocebus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Pawiany Papio sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Mandryle Mandrillus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Dżelada Theropithecus geladaINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Koczkodany: Cercopithecus sp., Allenopithecus nigorviridis, Erythrocenbus patasINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Talapoiny Miopithecus sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Gerezy: Colobus, Procolobus, PliocolobusINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Duki Pygathrix sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Nosacze Nasalis sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Langury: Presbytis sp., Trachypithecus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Rokselany Rhinopithecus sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Gibony: Hylobates sp., Symphalangus syndactylusINiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Orangutany Pongo sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Szympansy Pan sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Goryle Gorilla sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i infekcji Mrówkojad wielki Myrmecophaga tridactylaINiebezpieczeństwo ataku bardzo silnymi przednimi kończynami Tamandua Tamandua tetradactylaIINiebezpieczeństwo ataku silnymi przednimi kończynami Leniwce: Choloepus sp., Bradypus sp.INiebezpieczeństwo ataku przednimi, wyposażonymi w długie pazury, kończynami Pancernik olbrzymi Priodontes gigantaeusIINiebezpieczeństwo podrapania, pogryzienia Jelarang Ratufa sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia Bobry Castor sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia, infekcji - tularemia Chomik europejski Cricetus cricetusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Grzywak Lophiomys imhausiIINiebezpieczeństwo pogryzienia Jeżozwierze Hystrix sp.IINiebezpieczeństwo wbicia kolców Jeżatki: Atherurus sp., Thecurus sp., Trichys sp.IINiebezpieczeństwo wbicia kolców Urson Erethizon dorsatumIINiebezpieczeństwo wbicia ukrytych w sierści ostrych kolców Kolczaki: Coendu sp., Echinoprocta sp., Chaetomys sp.IINiebezpieczeństwo wbicia ukrytych w sierści kolców Kapibara Hydrochoerus hydrochaerisIINiebezpieczeństwo pogryzienia Hutia kubańska Capromys piloridesIINiebezpieczeństwo pogryzienia Wiskacza Lagostomus maximusIITylko dorosłe samce, niebezpieczeństwo pogryzienia Wilk Canis lupusINiebezpieczeństwo pogryzienia Likaon Lycaon pictusINiebezpieczeństwo pogryzienia Psowate z rodzajów: Canis, Alopex, Vulpes, Fannecus, Dusicyon, Nyctereutes, Chrysocyon, Speothos, Otocyon, Cerdocyon, AtelocynusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Niedźwiedziowate UrsidaeINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania Szopowate ProcyonidaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia Panda wielka Ailuropoda melanoleucaINiebezpieczeństwo pogryzienia Panda mała Ailurus fulgensIINiebezpieczeństwo pogryzienia Rosomak Gulo guloINiebezpieczeństwo pogryzienia, bardzo agresywne, nieustępliwe Ratel Mellivora capensisINiebezpieczeństwo pogryzienia, posiadają gruczoły z cuchnącą cieczą Łasicowate Mustelidae z rodzajów: Mustela, Vormela, Martes, Eira, Galictis, Lyncodon, Ictonyx, Poecilictis, Poecilogale, Meles, Arctonyx, Mydaus, Taxidea, Suillotaxus, Melogale, Mephitis, Spilogale, ConepatusIINiebezpieczeństwo pogryzienia, podrapania Wydry Lutrinae z rodzajów: Lutra, Pteronura, Aonyx, EnhydraIINiebezpieczeństwo pogryzienia Łaszowate ViverridaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia, posiadają gruczoły z cuchnącą substancją Hieny z rodzajów: Crocuta, HyaenaINiebezpieczeństwo pogryzienia Puma Felis concolorINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i podrapania Pozostałe kotowate z rodzajów: Felis, Oncifelis, Otocolobus, Herpailurus, LeopardusIINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i podrapania Rysie i karakale Lynx sp.INiebezpieczeństwo pogryzienia i podrapania Pantera mglista Neofelis nebulosaINiebezpieczeństwo pogryzienia i podrapania Gepard Acinonyx jubatusINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i podrapania Duże kotowate z rodzaju PantheraINiebezpieczeństwo pogryzienia, rozszarpania i podrapania Uchatki Otariidae z rodzajów: Arctocephalus, Callorhinus, Zalophus, Eumetopias, Otaria, NeophocaI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo przygniecenia, utopienia Mors Odobenus rosmarusINiebezpieczeństwo pogryzienia, przygniecenia, utopienia Lampart morski Hydrurga leptonyxINiebezpieczeństwo pogryzienia, utopienia Słonie morskie Mirounga sp.INiebezpieczeństwo przygniecenia, utopienia Foki Phocidae - wszystkie gatunkiIINiebezpieczeństwo przygniecenia Słoń indyjski Elaphas maximusINiebezpieczeństwo stratowania, przygniecenia, uderzenia Słoń afrykański Loxodonta africanaINiebezpieczeństwo stratowania, przygniecenia, uderzenia Koniowate Equidae - wszystkie gatunkiINiebezpieczeństwo kopania, stratowania Tapir malajski Tapirus indicusINiebezpieczeństwo kopania, stratowania Tapir Bairda Tapirus bairdiINiebezpieczeństwo kopania, stratowania Tapiry Tapiridae - pozostałe gatunkiIINiebezpieczeństwo kopania, stratowania Nosorożce RhinocerotidaeINiebezpieczeństwo stratowania, przygniecenia Dzikie świnie Suidae - wszystkie rodzaje i gatunkiINiebezpieczeństwo stratowania, pogryzienia Pekari Tayassuidae - wszystkie rodzaje i gatunkiINiebezpieczeństwo stratowania, pogryzienia Hipopotamy HipopotamidaeIEkstremalnie niebezpieczne, możliwość stratowania, przygniecenia, pogryzienia, najgroźniejsze samice z młodymi Wielbłąd dwugarbny Camelus bactrianusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo kopania i gryzienia Wielbłąd jednogarbny Camelus dromedariusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczeństwo kopania i gryzienia Lamy Lama - wszystkie gatunkiIINiebezpieczeństwo kopania Piżmowiec Moschus moschiferusIIWyłącznie samce, szczególnie sztucznie odchowane, niebezpieczeństwo zranienia długimi, wystającymi z górnej szczęki, kłami Sarenka wodna Hydropotes inermisIIWyłącznie samce, szczególnie sztucznie odchowane, niebezpieczeństwo zranienia długimi, wystającymi z górnej szczęki, kłami Mundżak Muntiacus sp., Megamuntiacus sp.IIWyłącznie samce, szczególnie sztucznie odchowane, większe niebezpieczeństwo zranienia długimi, wystającymi z górnej szczęki, kłami niż szczątkowym porożem Jelonek czubaty Elaphodus cephalophusIIWyłącznie samce, szczególnie sztucznie odchowane, większe niebezpieczeństwo zranienia długimi, wystającymi z górnej szczęki, kłami niż szczątkowym porożem Jelenie Cervus sp.I (II)Dorosłe samce i osobniki sztucznie odchowane - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem i racicami Milu Elaphurus davidianusI (II)Dorosłe samce i osobniki sztucznie odchowane - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II; niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem i racicami Łoś Alces alcesINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem i racicami Renifer Rangifer tarandusIINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem Sarna Capreolus capreolusI (II)Osobniki sztucznie odchowane - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II; niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem Jeleniowate Ameryki z rodzajów: Odocoileus, Blastoceros, Ozotoceros, Hippocamelus, MazamaI (II)Samce sztucznie odchowane - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II; niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania porożem Okapi Okapia johnstoniINiebezpieczeństwo kopania Żyrafa Giraffa camelopardalisINiebezpieczeństwo kopania Widłoróg Antilocapra americanaIINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Eland Taurotragus sp.INiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Antylopy z rodzaju TragelaphusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Nilgau Boselpahus tragocamelusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, możliwość stratowania Czykara Tetracerus quadricornisIITylko dorosłe samce Bawoły azjatyckie z rodzaju: Bubalus, Anoa, Bos, w tym egzotyczne odmiany bydła domowegoIMożliwość stratowania, niebezpieczeństwo ataku rogami Bawoły afrykańskie Syncerus cafferIMożliwość stratowania, niebezpieczeństwo ataku rogami Bizon, żubr Bison sp.IMożliwość stratowania, niebezpieczeństwo ataku rogami Antylopy kob Kobus sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Antylopy z rodzajów: Cephalophus, Sylvicapra, Redunca, Pelea, Aepyceros, Antilope, Antidorcas, Litocranius, Ammodorcas, Gazella, Procapra, Pantholops, SaigaIISamce niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Antylopy z rodzajów: Hippotragus, Oryx, Addax, Connochaetes, Alcelaphus, DamaliscusISamice Alcelaphus i Damaliscus - kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Goral Nemorhaedus sp.IINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Serau Capricornis sp.IINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Saola Pseudoryx nghetinghensisIINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Kozioł śnieżny Oreamnos americanusIINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Kozica Rupicapra sp.IINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Piżmowół Ovibos moschatusINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami i stratowania Takin Budorcas taxicolorINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Tar Hemitragus sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Dzikie kozy Capra sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Arui Ammotragus lerviaI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Nahur Pseudois nayaurI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Dzikie owce Ovis sp.I (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania rogami Orka Orcinus orcaINiebezpieczeństwo pogryzienia, przygniecenia, utopienia Orki karłowate Pseudorca, FaresaIINiebezpieczeństwo pogryzienia, utopienia PTAKI Aves Struś afrykański Struthio camelusI (II)Dorosłe samce - kategoria I, pozostałe osobniki kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania potężnymi nogami Nandu Rhea, PterocnemiaIINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania potężnymi nogami Kazuary Casuarius sp.INiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania potężnymi nogami Emu Dromaius novaehollandiaeIINiebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania potężnymi nogami Pingwiny Spheniscidae - gatunki z rodzaju AptenodytesIINiebezpieczne ze względu na duże rozmiary i siłę Wężówki Anhinga sp.IINiebezpieczeństwo dziobania w oczy Pelikany Pelecanus sp.IINiebezpieczeństwo zaatakowania potężnym dziobem Czaple z rodzaju Ardea - duże gatunki o długości ciała powyżej 70 cmIINiebezpieczeństwo dziobania w oczy Trzewikodziób Baleaniceps rexIINiebezpieczeństwo zaatakowania potężnym dziobem Bociany Ciconiidae z rodzajów: Mycteria, Ibis, Anastomus, Ciconia, Euxenura, Xenorhynchus, Ephipiorhynchus, Jabiru, LeptoptilosIINiebezpieczeństwo dziobania w oczy Skrzydłoszpony Anhimidae z rodzajów: Anhima, ChaunaIIPosiada kolec na skrzydłach Łabędzie Cygnus sp.IIW okresie lęgowym niebezpieczeństwo zaatakowania dziobem i skrzydłami Kondor wielki Vultur gryphusINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Kondor kalifornijski Gymnogyps californianusINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Pozostałe ścierwniki Nowego Świata CathartidaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Jastrzębiowate Accipitridae z rodzajów: Harpia, Harpyopsis, Pithecophaga, PolemaetusINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Pozostałe jastrzębiowate AccipitridaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Rybołów Pandion haliaetusIINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Sekretarz Sagittarius serpentariusIINiebezpieczeństwo kopania Sokoły Falconidae - wszystkie rodzaje i gatunki, z wyjątkiem: Micrastur, Microhierax, Poliohierax, SpiziapteryxIINiebezpieczeństwo zaatakowania silnym dziobem i szponami Żurawie GruidaeIINiebezpieczeństwo dziobania w oczy Dropie olbrzymie - Ardeotis sp.IINiebezpieczne ze względu na duże rozmiary Wydrzyki - Stercorarius sp.IINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem Kakadu z rodzajów: Probosciger, Cacatua, Calyptorhynchus, Callocephalon, EolophusIINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym dziobem Żako Psittacus erithacusIINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym dziobem Ary z rodzajów: Ara, Cyanopsitta, AnodorhynchusIINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym dziobem Amazonki Amazona sp.IINiebezpieczeństwo zaatakowania bardzo silnym dziobem Płómykówki TytonidaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem i szponami Puchacze Bubo sp.I (II)Osobniki odchowujące pisklęta - kategoria I, poza lęgami i odchowem młodych - kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość zaatakowania dziobem i szponami Pozostałe sowy, z wyjątkiem rodzajów: Otus, Lophostrix, Glaucidium, Micrathene, AtheneIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem i szponami Dzioborożce naziemne Bucorvus sp.INiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem Pozostałe dzioborożce BucerotidaeIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem Krukowate Corvus sp. - gatunki o długości ciała powyżej 50 cmIINiebezpieczeństwo zaatakowania dziobem GADY Reptilia Żółwie bokoszyje Chelidae z rodzajów: Chelus, Batrachemys, Phrynops, ElseyaIIOsobniki o długości skorupy powyżej 20 cm, możliwość ugryzienia Skorpuchy Chelydridae: Macroclemys, ChelydraIOsobniki o długości skorupy powyżej 30 cm, możliwość ugryzienia Żółwie olbrzymie: Geochelone elaphantopus, Aladbrachelys gigantaeaIIOsobniki o długości skorupy powyżej 50 cm, możliwość ugryzienia Żółwie morskie ChelonidaeIIOsobniki o długości skorupy powyżej 30 cm, możliwość ugryzienia Żółw nowogwinejski Carettochelys insculptaIIMożliwość ugryzienia Żółwiaki TrionychidaeIIMożliwość ugryzienia Żółwiak olbrzymi Pelochelys bibroniIOsobniki o długości skorupy powyżej 30 cm, możliwość ugryzienia Krokodyle Crocodylidae - wszystkie rodzaje i gatunkiINiebezpieczeństwo pogryzienia Dracena Dracaena sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia Teju Tupinabis sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran z Komodo Varanus komodoeansisINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran nilowy Varanus niloticusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran pustynny Varanus exanthematicus (albigularis)IINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran bengalski Varanus bengalensisIINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran barwny Varanus variusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran australijski Varanus gigantaeusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran mangrowy Varanus indicusIINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran krokodylowy Varanus salvadoriiIINiebezpieczeństwo pogryzienia Waran leśny Varanus salvatorIINiebezpieczeństwo pogryzienia Helodermy Heloderma sp.IJadowite Pytony Python sp.I (II)Osobniki o długości powyżej 3 m - kategoria I, osobniki o długości poniżej 3 m - kategoria II, niebezpieczeństwo uduszenia Pytony australijskie Morelia sp.IINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż 3 m Pytony nowogwinejskie: Liasis, Chondropython, BotiochilusIINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż 3 m Woma Aspidites sp.IINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż 3 m Boa kubański Epicrates anguliferIINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż 3 m Boa dusiciel Boa constrictorIINiebezpieczeństwo uduszenia przez osobniki dłuższe niż 3 m Anakonda Eunectes sp.I (II)Osobniki o długości powyżej 2 m - kategoria I, osobniki o długości poniżej 2 m - kategoria II, niebezpieczne ze względu na możliwość uduszenia, utopienia Zaskroniec wschodni Rabdophis sp.IJadowite Żabojad Hydrodynastes gigasIISłabo jadowite Kaninana Spilotes pullatusIISłabo jadowite Węże wodne z rodzajów Homalopsis, Cerberus, EnhydrisIISłabo jadowite Wąż mangrowy Boiga dendrophilaIJadowite Pozostałe węże z rodzaju BoigaIISłabo jadowite Wąż madagaskarski Eteirodipsas sp.IISłabo jadowite Wąż kapturnik Macroprotodon sp.IISłabo jadowite Wąż koci Telescopus sp.IISłabo jadowite Wąż kociooki Leptodeira sp.IISłabo jadowite Mussurana Cleia cleiaIJadowite Wąż nadrzewny Thelotornis sp.IISłabo jadowite Wąż nosaty Ahaetulla sp.IISłabo jadowite Malpolon Malpolon sp.IISłabo jadowite Wąż strzała Psammophis sp.IISłabo jadowite Bomslang Dispholidus sp.IJadowite Zdradnicowate Elapidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite Zdradnice morskie Laticaudidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite Węże morskie Hydrophiidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite Żmijowate Viperidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite Grzechotnikowate Crotalidae - wszystkie rodzaje i gatunkiIJadowite Drzewołazy Dendrobatinae - wszystkie rodzaje i gatunkiI (II)Osobniki z wielopokoleniowych hodowli - kategoria II, niebezpieczeństwo zatrucia batrachotoksyną, jednym z najsilniej działających jadów, produkowanym przez gruczoły skórne drzewołazów PŁAZY Amphibia Ropucha aga Bufo marinusIIWydzielina skóry toksyczna RYBY Pisces Mureny MuraenidaeIIOsobniki powyżej 50 cm długości, możliwość ugryzienia, posiadają gruczoły jadowe, śluz i krew trujące Kongery CongridaeIIOsobniki powyżej 1 m długości, możliwość ugryzienia, śluz i skóra mają właściwości toksyczne Szczupakowate EsocidaeIIOsobniki powyżej 1 m długości, możliwość ugryzienia Piranie Serrosalmus sp.IINiebezpieczeństwo pogryzienia Węgorz elektryczny Electrophorus electricusINiebezpieczeństwo porażenia prądem Klariasy Clarias sp.IIOsobniki powyżej 1 m długości, możliwość ugryzienia Sum elektryczny Melapterurus electricusIINiebezpieczeństwo porażenia prądem Sumik morski Plotosus sp.IIKolce jadowe Sumik krzyżowy Arius sp.IIKolce jadowe Batrachy BatrachoididaeIJadowite Wężogłowy Channa sp.IIOsobniki powyżej 1 m długości, niebezpieczeństwo ugryzienia Skorpeny ScorpaenidaeIJadowite Jadnice SynanceidaeIJadowite Barakudy SphyraenidaeIINiebezpieczeństwo pogryzienia Kolcogrzbiety TrachinidaeIIJadowite Żmijki UranoscopidaeIJadowite Balisty (Rogatnice) BalistidaeIIDuże osobniki, możliwość ugryzienia, agresywne Rekiny z rodzin Hexanchidae, Odontaspidae, Lamnidae, Orectolobidae, Carcharhinidae, Alopiidae, SphyrnidaeINiebezpieczeństwo pogryzienia Płaszczki z rodzin Squatinidae, Dasyatidae, MyliobatidaeIISłabo jadowite Płaszczki słodkowodne PotamotrygonidaeIJadowite Drętwy TorpedinidaeINiebezpieczeństwo porażenia prądem Przerazy ChimaeridaeIISłabo jadowite BEZKRĘGOWCE Invertebrata Ośmiorniczka błękitna Hapalochaena maculosaIJadowite Stożki Conus sp. - niektóre gatunkiIJadowite Czarne wdowy Lathrodectus sp.IJadowite Pająk skrzypnik Loxosceles sp.IJadowite Tarantula Lycosa sp.IIJadowite Tarantula brazylijska Lycosa raptoriaIJadowite Pająk podkopnik Atrax robustusIJadowite Pająk wędrowny Phoneutria sp.IJadowite Skorpiony z rodziny ButhidaeIJadowite Pozostałe skorpiony ScorpionidaeIIJadowite Pająki ptaszniki z rodzajów Pterinochilus, Caeratogyrus, PoecilotheriaIIJadowite i agresywne Skolopendry ScolopendraIINiektóre gatunki jadowite i agresywne Pluskwiak dwuplamy Platymeris sp.IIJadowite, możliwość przenoszenia chorób ________ * Kategoria I obejmuje gatunki zwierząt, które z przyczyn naturalnej agresywności lub właściwości biologicznych mogą spowodować u człowieka uszkodzenia ciała powodujące trwałe kalectwo lub zgon; kategoria II obejmuje gatunki zwierząt, które mogą spowodować uszkodzenia ciała, jednak bez skutków trwałych i niebezpieczeństwa zgonu. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 22 października 1973 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w miejskich ogrodach zoologicznych (Dz. U. Nr 45, poz. 270), zachowanym w mocy na podstawie art. XXIV ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 142 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o grach i zakładach wzajemnych. (Dz. U. Nr 4, poz. 27) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 127), 2) ustawą z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 98, poz. 472), 3) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), 4) ustawą z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 132, poz. 621), 5) ustawą z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 80, poz. 503), 6) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), 7) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926) - ujętych w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 11 maja 1998 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 650), 8) obwieszczeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1998 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 145, poz. 946), 9) ustawą z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014), 10) ustawą z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 160, poz. 1061), 11) ustawą z dnia 20 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 9, poz. 117), 12) ustawą z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), 13) ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500), 14) ustawą z dnia 11 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (Dz. U. Nr 84, poz. 908), 15) ustawą z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), 16) ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), 17) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 19 grudnia 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 53-61 i art. 63 i 64 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68, poz. 341 i z 1997 r. Nr 80, poz. 503), które stanowią: "Art. 53. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 85) przepisy działu II rozdziału 4 otrzymują brzmienie: "Rozdział 4 Przestępstwa w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych Art. 117. § 1. Kto prowadzi działalność w zakresie gier losowych lub zakładów wzajemnych bez wymaganego zezwolenia lub w działalności takiej pośredniczy - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 1.500.000.000 zł albo obu tym karom łącznie. § 2. W wypadku określonym w § 1 podlegają przepadkowi stanowiące przedmiot przestępstwa skarbowego dokumenty i urządzenia gry losowej lub zakładu wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tych dokumentów przypadają grającym, a także pieniądze uzyskane ze sprzedaży udziału w grze i wpłaconych stawek. Art. 118. Kto urządza bez wymaganego zezwolenia loterię fantową lub grę bingo fantowe, podlega karze grzywny do 100.000.000 złotych. Art. 119. § 1. Kto uczestniczy w grach losowych i zakładach wzajemnych urządzanych bez wymaganego zezwolenia, podlega karze grzywny do 50.000.000 złotych. § 2. Art. 117 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 120. Kto urządza grę losową lub zakład wzajemny niezgodnie z przepisami o grach losowych i zakładach wzajemnych lub z regulaminem gry lub zakładu wzajemnego, podlega karze grzywny do 500.000.000 złotych. Art. 121. Kto nie będąc do tego uprawniony z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej lub zakładzie wzajemnym, podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny do 20.000.000 złotych albo obu tym karom łącznie". Art. 54. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania (Dz. U. Nr 21, poz. 86 i Nr 40, poz. 174) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16) dochody z tytułu prowadzenia loterii fantowych i gry bingo fantowe na podstawie zezwolenia wydanego na mocy odrębnych przepisów." Art. 55. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 i Nr 100, poz. 442 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86) w art. 21 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wygrane w grach losowych i zakładach wzajemnych urządzanych przez uprawniony podmiot," 2) w pkt 36 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 37 w brzmieniu: "37) dochody z tytułu urządzania loterii fantowych i gry bingo fantowe na podstawie zezwolenia wydanego na mocy odrębnych przepisów." Art. 56. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr 19, poz. 132, z 1990 r. Nr 14, poz. 88 oraz z 1991 r. Nr 94, poz. 421 i Nr 100, poz. 442) w art. 2 pkt 17 otrzymuje brzmienie: "17) sprawowanie nadzoru i kontroli nad działalnością podmiotów urządzających i prowadzących gry losowe i zakłady wzajemne,". Art. 57. 1. Zezwolenia udzielone na podstawie ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach (Dz. U. Nr 19, poz. 122 i z 1982 r. Nr 7, poz. 54) wygasają w terminach określonych w ust. 2, z tym że do warunków urządzania i zasad prowadzenia działalności określonej w tych zezwoleniach stosuje się przepisy niniejszej ustawy. 2. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, wygasają: 1) zezwolenia udzielone spółkom z udziałem zagranicznym - z dniem wejścia w życie ustawy, 2) zezwolenia udzielone spółkom z wyłącznym udziałem osób krajowych - w terminie 12 miesięcy licząc od dnia wejścia w życie ustawy, 3) zezwolenia udzielone pozostałym podmiotom - w terminie 18 miesięcy licząc od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Do chwili wygaśnięcia zezwoleń udzielonych podmiotom wymienionym w ust. 2 pkt 3 uprawnienia z nich wynikające przechodzą na spółki powstałe w wyniku przekształcenia tych podmiotów lub utworzonych przez te podmioty. Art. 58. Z dniem wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem art. 60, tracą moc zezwolenia na utworzenie spółek z udziałem zagranicznym, w części dotyczącej prowadzenia gier losowych, wydane na podstawie przepisów o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych, z uwzględnieniem ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480). Art. 59. 1. Spółki, o których mowa w art. 57 ust. 2 pkt 2 i ust. 3, mogą wystąpić o udzielenie zezwolenia na podstawie niniejszej ustawy. 2. Termin do złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia wynosi: 1) 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - dla spółek określonych w art. 57 ust. 2 pkt 2, 2) 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy - dla spółek określonych w art. 57 ust. 3. Art. 60. Przepis art. 57 ust. 2 stosuje się do spółek z udziałem zagranicznym, jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy: 1) udziałowcy będący podmiotami zagranicznymi złożą oświadczenia o zrzeczeniu się wszelkich roszczeń wobec Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zezwolenia lub 2) udziałowcy dokonają zbycia udziałów na rzecz podmiotu, w stosunku do którego Minister Finansów nie zgłasza zastrzeżeń, a spółka bądź jej udziałowcy złożą oświadczenie przejęcia ewentualnych zobowiązań wobec Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zezwolenia. Art. 61. Loterie urządzane na podstawie planów loterii, zatwierdzonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rozegrane zostaną na zasadach ustalonych w dotychczas obowiązujących przepisach." "Art. 63. 1. W okresie roku od dnia wejścia w życie ustawy pozostają bez zmian zasady opodatkowania jednostek, które otrzymały zezwolenia wyłącznie na urządzanie gier w automatach losowych. 2. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy stawki podatku od gier z tytułu prowadzenia działalności w zakresie totalizatorów na sportowe współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń udzielonych wyłącznie na ich urządzenie wynosi 5%; po upływie tego okresu stawka podatku od gier w odniesieniu do tych totalizatorów wynosi przez okres roku 7,5%. Art. 64. Przewidziane w ustawie akty wykonawcze zostaną wydane nie później niż po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia ustawy."; 2) art. 27 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 127), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie: 1) z dniem ogłoszenia w zakresie przepisów: - art. 1 pkt 9 lit. e i pkt 15 (dotyczących art. 14 ust. 4 i 5, art. 23 ust. 1 pkt 2-4 oraz pkt 46 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), - art. 2 pkt 6 lit. g i h oraz pkt 10 (dotyczących art. 12 ust. 4a i 7 i art. 16 ust. 1 pkt 2-4 oraz pkt 51 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), - art. 10, - art. 14, 15 i 16, 2) z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r. w zakresie przepisów: - art. 1 pkt 1-8, pkt 9 lit. a-c i d (z wyjątkiem części dotyczącej oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług), pkt 10, 11, 13, 14, pkt 15 (z wyjątkiem art. 23 ust. 1 pkt 2-4 i pkt 43-44 oraz pkt 46 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), pkt 16, 17 lit. a i c, pkt 18, pkt 20-28, pkt 29 lit. a (z wyjątkiem art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4), lit. b, c, d, pkt 30-36, - art. 2 pkt 1-5, pkt 6 lit. a-e, f (z wyjątkiem części dotyczącej oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług oraz pkt 9 i 10), pkt 7 lit. a i b, pkt 8 lit. a, pkt 9, pkt 10 (z wyjątkiem art. 16 ust. 1 pkt 2-4 i pkt 46-47 oraz pkt 51 w części dotyczącej obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), pkt 11, pkt 12 lit. a, pkt 13-17, - art. 5, - art. 11 pkt 1, 3, 4, - art. 12 pkt 1, - art. 13, 3) z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1992 r. w zakresie przepisów art. 12 pkt 2, 4) po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w zakresie przepisów: - art. 1 pkt 19 i pkt 29 lit. a (dotyczącego art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4), - art. 8 i 9, - art. 11 pkt 2, 5) po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w zakresie przepisów art. 3 i 4 oraz 6 i 7, 6) z dniem 5 lipca 1993 r. w zakresie przepisów: - art. 1 pkt 9 lit. d (w części dotyczącej oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług) i lit. e (w części dotyczącej dodania ust. 6), pkt 12, 15, 17 lit. b (dotyczących art. 14 ust. 3 pkt 4 i ust. 6, art. 20a, 23 ust. 1 pkt 43 i 44 i art. 26 ust. 1a), - art. 2 pkt 6 lit. f i h, 7 lit. c, 8 lit. b, 10, 12 lit. b (dotyczących art. 12 ust. 4 pkt 7 w części dotyczącej oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług oraz pkt 9 i 10 i ust. 8, a także art. 13 ust. 3, art. 14 ust. 4, art. 16 ust. 1 pkt 46 i 47 i art. 18 ust. 1a)."; 3) art. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 98, poz. 472), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 45 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który stanowi: "Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3, art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art. 45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art. 80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art. 41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488)."; 5) art. 2-4 i 6 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 132, poz. 621), które stanowią: "Art. 2. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641) przepisy działu II rozdziału 4 otrzymują brzmienie: "Rozdział 4 Przestępstwa w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych Art. 117. § 1. Kto prowadzi działalność w zakresie gier losowych lub zakładów wzajemnych bez wymaganego zezwolenia lub w działalności takiej pośredniczy - podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 lub grzywny do 500.000 zł albo obu tym karom łącznie. § 2. W wypadku określonym w § 1, podlegają przepadkowi - stanowiące przedmiot przestępstwa skarbowego - dokumenty i urządzenia gry losowej lub zakładu wzajemnego oraz wygrane, które na podstawie tych dokumentów przypadają grającym, a także pieniądze uzyskane ze sprzedaży udziału w grze i wpłaconych stawek. Art. 118. Kto prowadzi bez wymaganego zezwolenia działalność w zakresie loterii fantowej lub gry bingo fantowe - podlega karze grzywny do 100.000 zł. Art. 119. § 1. Kto uczestniczy w grach losowych i zakładach wzajemnych urządzanych bez wymaganego zezwolenia - podlega karze grzywny do 5.000 zł. § 2. Art. 117 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 120. Kto urządza grę losową lub zakład wzajemny niezgodnie z przepisami ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych albo z regulaminem gry lub zakładu wzajemnego - podlega karze grzywny do 100.000 zł. Art. 121. Kto nie będąc do tego uprawniony z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej trudni się sprzedażą losów lub innych dowodów udziału w grze losowej lub zakładzie wzajemnym - podlega karze ograniczenia wolności lub grzywny do 5.000 zł albo obu tym karom łącznie." Art. 3. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640 oraz z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496) w art. 54 w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) informację o wykorzystaniu środków finansowych pochodzących z dopłat do stawek w grach liczbowych." Art. 4. Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych na podstawie udzielonych zezwoleń obowiązane są, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosować statuty spółek do wymogów niniejszej ustawy pod rygorem utraty zezwolenia." "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 45 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 6) art. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 80, poz. 503), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 7) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi: "Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 344 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), który stanowi: "Art. 344. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 56 § 3, art. 58, art. 67 § 3, art. 79 § 3, art. 82 § 3, art. 83, art. 84 § 2, art. 87 § 5, art. 119, art. 196 § 4, art. 283 § 3, art. 303, art. 314 pkt 2 i 3, art. 316 pkt 1 oraz art. 328 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 9) art. 204 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014), który stanowi: "Art. 204. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 151 ust. 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r."; 10) art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 160, poz. 1061), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 11) art. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 9, poz. 117), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2000 r."; 12) art. 5 i 6 ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), które stanowią: "Art. 5. Przepisy art. 25 i 38 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 dotyczą spółek ubiegających się o zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach po dniu wejścia w życie ustawy i obowiązują od dnia złożenia wniosku o udzielenie nowego lub ponownego zezwolenia. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia."; 13) art. 49 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500), który stanowi: "Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 3-6, art. 13 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) (skreślony), 3) art. 45 pkt 3 lit. b) w zakresie dotyczącym art. 106 ust. 4 i 5, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r."; 14) art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (Dz. U. Nr 84, poz. 908), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 15) art. 77 i 81 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanym oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), które stanowią: "Art. 77. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są z nią sprzeczne." "Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 31, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2002 r., 2) art. 52 pkt 12 lit. a), art. 59, art. 62 pkt 1, art. 71 ust. 2 i art. 79, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, 3) art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 5 oraz ust. 6 i art. 10 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 31 marca 2002 r., 4) art. 50 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r., 5) art. 2 ust. 3, art. 25, art. 36 pkt 1, 2 i 4, art. 41, art. 48, art. 52 pkt 5, art. 63 pkt 1 oraz art. 80 ust. 1 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 6) art. 27 i art. 52 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 33a ust. 1 pkt 9, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 7) art. 2 ust. 1, art. 14, art. 33, art. 35, art. 46 pkt 1 i 4, art. 52 pkt 2, art. 54 oraz art. 63 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 16) art. 12-17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), które stanowią: "Art. 12. 1. Przepis art. 5 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej udziałowcami (akcjonariuszami) spółek, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, mogą być wyłącznie osoby krajowe, niebędące osobami zależnymi od podmiotów zagranicznych w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Art. 13. Przepisu art. 19 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 nie stosuje się do osób wymienionych w tym przepisie sprawujących określone w nim funkcje w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 14. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o "ustawie o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach" albo "o przepisach o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach", należy przez to rozumieć odpowiednio ustawę o grach i zakładach wzajemnych lub przepisy o grach i zakładach wzajemnych. Art. 15. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 11 ust. 7, art. 16, art. 19 ust. 2, art. 20 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 6 i art. 43 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 11 ust. 7, art. 16, art. 19 ust. 6, art. 20 ust. 5, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 6 i art. 43 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 16. Do loterii pieniężnych urządzanych na podstawie regulaminów, zatwierdzonych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, do czasu ich zakończenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 17) art. 39 i 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), które stanowią: "Art. 39. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2003 r. Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; 2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 grudnia 2003 r. (poz. 27) USTAWA z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych 1) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 2) Ustawa określa warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych. Art. 2. 1. 3) Grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Są to: 1) gry liczbowe, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek; 2) loterie pieniężne, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne; 2a) 4) wideoloterie, które są urządzane w sieci terminali wideo połączonych z centralnym systemem sprawozdawczym i monitorującym, a uczestniczy się w nich poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, przy czym gracz może typować liczby, znaki lub inne wyróżniki, a podmiot urządzający wideoloterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne; 2b) 4) gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe; 3) loterie fantowe, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe; 4) gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze poprzez wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od z góry określonego stosunku wpłaty do wygranej, wynik zaś gry ustalany jest za pomocą urządzenia obrotowego; 5) gry w karty: black jack, poker, baccarat; 5a) 5) gry w kości; 6) (uchylony); 6) 7) gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się poprzez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek; 8) gra bingo fantowe, w której uczestniczy się poprzez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe; 9) 7) loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe; 10) 8) loterie audioteksowe, w których uczestniczy się poprzez odpłatne połączenie telefoniczne, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe. 2. Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne, polegające na odgadywaniu: 1) wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory; 2) zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, pomiędzy przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo. 2a. 9) Grami na automatach są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych. 2b. 10) Grami na automatach o niskich wygranych są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie może być wyższa niż równowartość 15 euro, a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie może być wyższa niż 0,07 euro. Równowartość 15 euro i 0,07 euro ustala się według kursu kupna, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia poprzedniego roku kalendarzowego. 3. 11) Minister właściwy do spraw finansów publicznych rozstrzyga, w drodze decyzji, czy gra losowa, zakład wzajemny, gra na automacie lub gra na automacie o niskich wygranych posiadająca cechy wymienione w ust. 1, 2, 2a i 2b jest grą losową, zakładem wzajemnym, grą na automacie albo grą na automacie o niskich wygranych w rozumieniu ustawy. Art. 3. 12) Urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Art. 4. 1. 13) Prowadzenie działalności w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, wideoloterii i gry telebingo stanowi monopol Państwa. 2. 14) Wykonywanie monopolu należy do ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, który, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, w tym celu tworzy jednoosobowe spółki Skarbu Państwa. 3. 15) Do prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1, nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652) w zakresie ochrony konkurencji. 4. 16) Ustalenie statutu spółek, o których mowa w ust. 2, jego zmiana oraz zatwierdzanie sprawozdania zarządu z działalności spółki, sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy, a także rozporządzanie prawem lub zaciąganie zobowiązań do świadczenia o wartości przekraczającej równowartość 50 000 euro i podjęcie uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty wymagają zgody ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Art. 5. 17) 1. Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych może być prowadzona wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. 18) Akcje (udziały) w spółkach, o których mowa w ust. 1, może nabywać lub obejmować: 1) osoba prawna lub spółka niemająca osobowości prawnej, której siedziba znajduje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego; 2) osoba fizyczna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. 3. Do spółek, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych, chyba że ustawa stanowi inaczej. Art. 6. 1. 19) Loterie fantowe, gry bingo fantowe, loterie promocyjne i loterie audioteksowe mogą być urządzane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej na podstawie udzielonego zezwolenia. 2. Gry, o których mowa w ust. 1, mogą być urządzane jednorazowo w skali ogólnokrajowej lub lokalnej. 3. Dochód z loterii fantowej i gry bingo fantowe przeznaczany jest w całości na realizację określonych w zezwoleniu i regulaminie gry celów społecznie użytecznych, w szczególności dobroczynnych. Art. 7. 20) 1. Urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty oraz gier w kości dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry, a gier na automatach - w kasynach gry lub w salonach gier na automatach. 1a. 21) Urządzanie gier na automatach o niskich wygranych jest dozwolone wyłącznie w punktach gier na automatach o niskich wygranych. 2. Urządzanie gry bingo pieniężne dozwolone jest wyłącznie w salonach gry bingo pieniężne. 3. Przyjmowanie zakładów wzajemnych dozwolone jest wyłącznie w punktach przyjmowania zakładów wzajemnych. Art. 8. 22) 1. 23) Zabrania się reklamowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: wideoloterii, gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych - przez co rozumie się zachęcanie do udziału w nich, przekonywanie o ich zaletach, informowanie o miejscach, w których są urządzane, i możliwościach uczestnictwa. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje reklamy i informacji w ośrodkach gier i punktach przyjmowania zakładów. Art. 9. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) 24) ośrodkach gier - rozumie się przez to: a) 25) kasyno gry - jako miejsce, w którym prowadzi się gry cylindryczne, gry w karty, gry w kości lub gry na automatach, na podstawie zatwierdzonego regulaminu, przy czym minimalna łączna liczba urządzanych gier cylindrycznych i gier w karty wynosi 4, a liczba zainstalowanych automatów wynosi od 5 do 30 sztuk, b) salon gier na automatach - jako wydzielone miejsce, w którym prowadzi się gry na automatach na podstawie zatwierdzonego regulaminu, a liczba zainstalowanych automatów wynosi od 15 do 70 sztuk, c) salon gry bingo pieniężne - jako wydzielone miejsce, w którym prowadzi się grę bingo pieniężne na podstawie zatwierdzonego regulaminu; 2) punkcie przyjmowania zakładów wzajemnych - rozumie się przez to miejsce, w którym przyjmowane są zakłady totalizatora lub bukmacherstwa na podstawie zatwierdzonego regulaminu; 3) 26) punkcie gry na automatach o niskich wygranych - rozumie się przez to miejsce, w którym prowadzi się gry na automatach o niskich wygranych, na podstawie zatwierdzonego regulaminu, a liczba zainstalowanych automatów nie przekracza 3 sztuk. Rozdział 2 Urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych 27) Art. 10. 1. 28) Wartość wygranej w grach i zakładach wzajemnych, o których mowa w art. 2, nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo kwoty wpłaconej stawki. 2. 29) Ogólna wartość wygranych w grze liczbowej, totalizatorze i grze bingo pieniężne nie może być niższa niż 50% kwoty wpłaconych stawek, a w loterii pieniężnej, loterii fantowej, grze telebingo oraz grze bingo fantowe nie może być niższa niż 30% łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży losów lub innych dowodów udziału w grze. Art. 11. 30) 1. 31) Wygrane w grach i zakładach wzajemnych, o których mowa w art. 2, wypłaca (wydaje) się okazicielom losów lub innych dowodów udziału w tych grach lub zakładach, za zwrotem tych dowodów, chyba że regulamin tych gier lub zakładów stanowi inaczej. 2. 31) Podmiot urządzający gry lub zakłady wzajemne, o których mowa w art. 2, nie ma obowiązku badania uprawnień okaziciela losu lub innego dowodu udziału w grze lub zakładzie, może jednak wstrzymać wypłatę (wydanie) wygranej na okres nieprzekraczający 30 dni, jeżeli zachodzą wątpliwości co do uprawnień okaziciela do rozporządzania losem lub innym dowodem udziału w grze lub zakładzie. W przypadku nieuzasadnionego wstrzymania wypłaty (wydania) wygranej podmiot urządzający taką grę lub zakład jest obowiązany zapłacić odsetki ustawowe za okres wstrzymania wypłaty (wydania). 3. 31) Nie dokonuje się wypłaty (wydania) wygranej na podstawie losu lub innego dowodu udziału w grze lub zakładzie wzajemnym, o których mowa w art. 2, jeżeli nie można stwierdzić ich autentyczności lub numeru. 4. 31) W razie utraty lub zniszczenia losu albo innego dowodu udziału w grze lub zakładzie wzajemnym, o których mowa w art. 2, wystawionego imiennie albo na okaziciela, stwierdzającego udział w takiej grze lub zakładzie, uczestnikowi takiej gry lub zakładu nie przysługują żadne roszczenia wobec podmiotu urządzającego grę lub zakład, chyba że regulamin takiej gry lub zakładu stanowi inaczej. 5. 31) Podmiot urządzający grę losową, zakład wzajemny lub grę na automacie jest obowiązany, na żądanie uczestnika gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na automacie, wystawić imienne zaświadczenie o uzyskanej przez niego wygranej. Zaświadczenie jest drukiem ścisłego zarachowania. Zaświadczenie może być wystawione najpóźniej w dniu następującym po dniu, w którym uzyskano wygraną, lub po dniu, w którym nastąpiła wypłata (wydanie) wygranej. Podmiot urządzający grę losową, zakład wzajemny lub grę na automacie jest obowiązany prowadzić ewidencję zaświadczeń oraz przechowywać odpisy wydanych zaświadczeń przez 5 lat następujących po roku, w którym uzyskano wygraną lub nastąpiła wypłata (wydanie) wygranej. 5a. 32) Podmiot urządzający grę losową, zakład wzajemny lub grę na automacie jest obowiązany nabywać druki zaświadczeń o uzyskanej wygranej od ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 6. 33) Wysokość wygranej albo przegranej w grze losowej, zakładzie wzajemnym lub grze na automacie stanowi tajemnicę ich uczestnika, której jest obowiązany przestrzegać podmiot urządzający gry losowe, zakłady wzajemne lub gry na automatach; informacje o wysokości wygranej albo przegranej są ujawniane wyłącznie na żądanie ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, pracownika szczególnego nadzoru podatkowego oraz inspektora kontroli skarbowej, a także sądu i prokuratury w związku z toczącym się postępowaniem. 7. 34) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, sposób nabywania druków zaświadczeń oraz ewidencjonowania zaświadczeń, w tym prowadzenia ich rejestru, uwzględniając konieczność określenia we wzorze zaświadczenia w szczególności: 1) danych osobowych osoby ubiegającej się o wydanie zaświadczenia o wygranej; 2) rodzaju gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na automacie oraz terminu wysokości wygranej; 3) wysokości wygranej. Art. 12. 35) 1. Roszczenia związane z udziałem w grze lub zakładzie wzajemnym, o których mowa w art. 2, przedawniają się z upływem 6 miesięcy od dnia wymagalności. 2. Bieg przedawnienia roszczeń ulega zawieszeniu na okres od dnia wniesienia reklamacji do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację. Art. 13. 36) 1. 37) Podmiot ubiegający się o zezwolenie na urządzanie lub prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach oraz podmiot wykonujący monopol Państwa w zakresie gier losowych przedstawiają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, do zatwierdzenia, projekt regulaminu takiej gry lub zakładu. 2. Regulamin gry losowej, w tym gry stanowiącej monopol państwa, zakładu wzajemnego lub gry na automacie zatwierdza minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie określonym w art. 34. 3. Każda zmiana regulaminu gry losowej, w tym gry stanowiącej monopol państwa, zakładu wzajemnego lub gry na automacie wymaga zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 3a. 38) Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przedstawiania i zatwierdzania regulaminu oraz zatwierdzania zmian w regulaminie gier na automatach o niskich wygranych, z tym że czynności ministra właściwego do spraw finansów publicznych wykonuje izba skarbowa, która udziela zezwolenia. 4. 39) Regulamin gry lub zakładu wzajemnego, o których mowa w art. 2, określa: 1) szczegółowe warunki i zasady gry lub zakładu, w tym określenie wygranych, terminy oraz miejsca gry lub zakładu; 2) prawa i obowiązki uczestników gry lub zakładu; 3) nazwę podmiotu urządzającego grę lub zakład; 4) zasady postępowania reklamacyjnego oraz sposób zgłaszania i rozpatrywania roszczeń wnoszonych przez uczestników gry lub zakładu; 5) wysokość kapitału gry lub zakładu, przeznaczonego do natychmiastowej wypłaty wygranych. 5. 39) Podmiot urządzający gry lub zakłady wzajemne, o których mowa w art. 2, jest obowiązany do zapewnienia ich uczestnikom możliwości zapoznania się z treścią regulaminu. 6. 40) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów skarbowych uprawnienia do zatwierdzania regulaminów oraz dokonywanych w nich zmian, przedstawianych przez podmioty wymienione w art. 6 ust. 1, uwzględniając potrzebę usprawnienia procedury zatwierdzania regulaminów. Art. 14. Spółki urządzające grę bingo pieniężne są obowiązane nabywać kartony używane do gry od przedsiębiorcy upoważnionego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41). Art. 15. Spółka posiadająca lub ubiegająca się o zezwolenie na prowadzenie zakładów wzajemnych lub zmianę jego warunków, dotyczące wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, obowiązana jest uzyskać zgodę krajowych organizatorów takiego współzawodnictwa na wykorzystanie jego wyników. Art. 15a. 42) Podmiot urządzający loterię fantową lub grę bingo fantowe jest obowiązany przedstawić ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w terminie 30 dni od dnia zakończenia urządzanej gry, szczegółową informację o realizacji obowiązku wynikającego z art. 6 ust. 3. Art. 15b. 42) 1. Podmiot urządzający loterię pieniężną, loterię fantową, grę bingo pieniężne i grę bingo fantowe jest obowiązany zabezpieczyć losy lub inne dowody udziału w grze, loterii pieniężnej i fantowej oraz kartony do gry bingo pieniężne i fantowe przed sfałszowaniem oraz przedwczesnym odczytaniem wyniku gry, w szczególności przed prześwietleniem, otwarciem lub zdrapaniem farby ochronnej i zamknięciem lub ponownym naniesieniem farby ochronnej bez naruszenia struktury papieru. 2. Kartony do gry bingo pieniężne są produkowane przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 14, według jednolitego wzoru zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 3. Automaty i urządzenia do gier powinny być przystosowane do ochrony praw grających i realizacji przepisów ustawy. 4. Automaty i urządzenia do gier mogą być eksploatowane i użytkowane przez podmioty posiadające zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych lub przez podmioty wykonujące monopol Państwa, po dopuszczeniu ich do eksploatacji i użytkowania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 5. Koszty dopuszczenia do eksploatacji i użytkowania automatów i urządzeń do gier ponosi podmiot urządzający gry i zakłady wzajemne, o których mowa w art. 2. Art. 16. 43) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, mając na względzie ochronę interesów uczestników gier lub zakładów oraz zapewnienie prawidłowości przebiegu takiej gry lub zakładu, określi, w drodze rozporządzenia: 1) ogólne warunki urządzania gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2, w tym obowiązki podmiotu urządzającego gry lub zakłady wzajemne wobec ich uczestników, a także tryb zgłaszania roszczeń oraz wymagania dotyczące regulaminów loterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii promocyjnej i loterii audioteksowej; 2) szczegółowe warunki dopuszczenia do eksploatacji i użytkowania automatów i urządzeń do gier oraz warunki przyznania uprawnień określonym podmiotom do wprowadzenia do eksploatacji i użytkowania takich automatów lub urządzeń; 3) warunki produkcji i sprzedaży kartonów do gry bingo pieniężne, sposoby zabezpieczenia uniemożliwiające podrobienie kartonu oraz jego treść. Art. 17. 1. Wstęp do ośrodków gier oraz do punktów przyjmowania zakładów bukmacherskich dozwolony jest dla osób, które ukończyły 18 lat. 1a. 44) W wideoloteriach i grach na automatach o niskich wygranych mogą uczestniczyć wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat. 2. W kasynie gry oraz salonie gry bingo pieniężne pobiera się każdorazowo od osób wchodzących do ośrodków gier opłatę: 1) w kasynie gry - w wysokości średniej wartości najniższych stawek stosowanych w poszczególnych rodzajach gier cylindrycznych; 2) w salonie gry bingo pieniężne - w wysokości odpowiadającej najniższej cenie za używany do gry karton, w zamian za imienny dowód jej uiszczenia, będący jednocześnie jednorazową kartą wstępu. 3. Płatnikiem opłaty, o której mowa w ust. 2, jest osoba sprawująca zarząd nad kasynem gry lub salonem gry bingo pieniężne. 4. Pobrane opłaty płatnik wpłaca na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na lokalizację ośrodka gier, w terminie do dnia dziesiątego następnego miesiąca po upływie miesiąca, w którym pobrano opłatę. 5. 45) Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa; do tej opłaty mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256). 6. 45) Przepis ust. 2 nie dotyczy osób upoważnionych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do sprawowania nadzoru i kontroli, inspektorów kontroli skarbowej oraz pracowników szczególnego nadzoru podatkowego. 7. Osoba sprawująca zarząd nad kasynem gry lub salonem gry bingo pieniężne może wyrazić zgodę na wejście do tych ośrodków gier osobie, której celem przebywania w ośrodku jest chęć załatwienia lub wyjaśnienia roszczeń wynikających z uczestnictwa w grze. Art. 18. 1. W kasynach gry prowadzi się, na koszt podmiotu urządzającego grę, rejestrację gości. 2. Rejestracja, o której mowa w ust. 1, jest warunkiem wstępu do kasyna gry i polega na zapisywaniu, gromadzeniu i każdorazowym sprawdzaniu danych osobowych wchodzących do kasyna: 1) imienia i nazwiska; 2) daty i miejsca urodzenia; 3) 46) numeru, serii i cech dokumentów potwierdzających tożsamość. 3. Po uiszczeniu opłaty, o której mowa w art. 17 ust. 2, i dokonaniu rejestracji osoba wchodząca do kasyna otrzymuje imienny dowód uiszczenia opłaty, będący jednocześnie jednorazową kartą wstępu. 4. Od obowiązku określonego w ust. 1 zwolnione są osoby, o których mowa w art. 17 ust. 6. 5. 47) Dane wynikające z rejestracji są udostępniane wyłącznie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych 41), pracownikom szczególnego nadzoru podatkowego, sądom i prokuraturze. Art. 19. 48) 1. Osoby sprawujące zarząd nad ośrodkami gier i punktami przyjmowania zakładów, osoby zatrudnione w celu sprawowania nadzoru nad grami i zakładami wzajemnymi, o których mowa w art. 2, oraz osoby bezpośrednio prowadzące te gry lub zakłady są obowiązane uzyskać świadectwo zawodowe, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków zarządu spółek, o których mowa w art. 5 ust. 1, oraz innych osób zarządzających podmiotami prowadzącymi działalność na podstawie przepisów ustawy. 3. Świadectwo zawodowe wydaje minister właściwy do spraw finansów publicznych, na czas określony, osobie, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) ma nienaganną opinię; 2) posługuje się językiem polskim w stopniu wystarczającym do sprawdzenia wiedzy niezbędnej do zajmowania stanowiska, o które się ubiega; 3) nie była karana za przestępstwo popełnione z winy umyślnej; 4) posiada wiedzę potwierdzoną egzaminem. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może uznać za równoważne ze świadectwami zawodowymi świadectwa wydane przez wyspecjalizowaną organizację prowadzącą szkolenie w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2. 5. Warunkiem wydania świadectwa zawodowego i uznania za równoważne z nim świadectwa, o którym mowa w ust. 4, jest wniesienie opłaty. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, uwzględniając ochronę interesów uczestników gier lub zakładów wzajemnych oraz w celu zapewnienia prawidłowości przebiegu takiej gry lub zakładu, określi, w drodze rozporządzenia: 1) stanowiska lub funkcje, których wykonywanie wiąże się z koniecznością uzyskania świadectwa zawodowego; 2) wzór świadectwa zawodowego. Art. 20. 48) 1. Egzamin, o którym mowa w art. 19 ust. 3 pkt 4, polega na sprawdzeniu znajomości przepisów o grach i zakładach wzajemnych, o których mowa w art. 2, w zakresie niezbędnym do zajmowania danego stanowiska. 2. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna składająca się z 3 osób wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród pracowników urzędu obsługującego tego ministra. 3. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest wniesienie opłaty egzaminacyjnej. 4. Członkowie komisji egzaminacyjnej za swoje czynności otrzymują wynagrodzenie. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w celu zapewnienia prawidłowości przebiegu egzaminu określi, w drodze rozporządzenia: 1) regulamin działania komisji egzaminacyjnej; 2) regulamin przeprowadzania egzaminu i tryb jego składania; 3) sposób ustalania i wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej. Art. 21. (uchylony). 49) Art. 22. 50) 1. Spółka prowadząca działalność w zakresie gier losowych jest obowiązana do zainstalowania w kasynie gry systemu służącego kontroli przebiegu i prowadzenia gier, w tym umożliwiającego rozstrzyganie wątpliwości związanych z urządzanymi grami oraz weryfikację prawidłowości wydawania zaświadczeń o uzyskanej wygranej, za pomocą magnetycznego zapisu obrazu. 2. Zapis obrazu, o którym mowa w ust. 1, jest udostępniany wyłącznie osobom upoważnionym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do sprawowania nadzoru i kontroli, inspektorom kontroli skarbowej, pracownikom szczególnego nadzoru podatkowego lub uczestnikom gry zgłaszającym reklamacje. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki dotyczące instalacji i wykorzystania systemu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia możliwości odtworzenia przebiegu każdej gry. Art. 23. Każdy ośrodek gier powinien posiadać niezależne od sieci ogólnodostępnej zapasowe źródła energii elektrycznej oraz instalacje przeciwzakłóceniowe zapewniające ciągły i niezakłócony przebieg gier. Rozdział 3 Udzielanie zezwoleń Art. 24. 51) 1. Zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach udziela minister właściwy do spraw finansów publicznych. 1a. 52) Zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych udziela izba skarbowa, na której obszarze działania są urządzane i prowadzone takie gry. 2. Jeżeli o jedno zezwolenie ubiega się więcej niż jeden podmiot spełniający określone w ustawie warunki, minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza i przeprowadza przetarg. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustali, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przeprowadzenia przetargu, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając w szczególności, aby: 1) sposób ogłoszenia przetargu zapewniał właściwe poinformowanie podmiotów zainteresowanych przetargiem; 2) warunki uczestnictwa w przetargu nie eliminowały podmiotów spełniających wymagania warunkujące uzyskanie zezwolenia; 3) oceny ofert miały charakter obiektywny, przejrzysty i niedyskryminujący żadnego uczestnika przetargu. 4. Wynik przetargu nie jest dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych wiążący. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych unieważnia przetarg w drodze decyzji, jeżeli zostały rażąco naruszone przepisy prawa. 6. 53) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów skarbowych uprawnienia do wydawania zezwoleń na urządzanie loterii fantowych, gry bingo fantowe, loterii promocyjnych i loterii audioteksowych urządzanych na obszarze jednego województwa oraz określić szczegółowy sposób ich wydawania, uwzględniając ochronę praw grających oraz potrzebę właściwej kontroli urządzania i prowadzenia gier. Art. 25. 54) Wysokość kapitału spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ubiegającej się o zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 i 1a, nie może wynosić mniej niż równowartość: 55) 1) 1 mln euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia kasyna gry; 2) 500 tys. euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia salonu gier na automatach, salonu bingo pieniężne lub przyjmowania zakładów wzajemnych; 3) 56) 200 tys. euro - gdy zezwolenie dotyczy prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych. Art. 26. 57) 1. W spółkach prowadzących działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2, powołuje się rady nadzorcze. 2. Za wkłady do kapitału zakładowego spółki akcyjnej występującej z wnioskiem o udzielenie zezwolenia mogą być wydawane tylko akcje imienne. 3. Każda zmiana w strukturze kapitału spółek prowadzących działalność w zakresie, o którym mowa w art. 5 ust. 1, wymaga uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Każda zmiana w strukturze kapitału spółek posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych wymaga uzyskania zezwolenia właściwej izby skarbowej. 5. W przypadku gdy zmiana w strukturze kapitału dotyczy bezpośrednio akcji (udziałów) akcjonariusza (udziałowca) dysponującego akcjami (udziałami), których wartość nie przekracza jednej setnej kapitału spółki, nie stosuje się ust. 3 i 4. 6. Wniosek w sprawie zezwoleń, o których mowa w ust. 3 i 4, zawiera: 1) imienne oznaczenie akcjonariuszy (udziałowców), z określeniem wartości ich akcji (udziałów); 2) wskazanie nabywcy (zastawnika) w razie nabycia (zastawu) akcji lub udziałów: a) w przypadku spółek handlowych - przez podanie pełnej nazwy i adresu siedziby spółki, b) w przypadku osoby fizycznej - przez podanie danych osobowych tej osoby (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, zawód oraz rodzaj, seria i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość); 3) wskazanie źródeł pochodzenia środków na nabycie lub objęcie akcji (udziałów) i przedstawienie odpowiednich dokumentów potwierdzających legalność tych środków. 7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, dołącza się: 1) odpis aktu notarialnego umowy spółki lub statutu spółki oraz aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) aktualny odpis umowy lub statutu spółki oraz aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego w przypadku spółki, o której mowa w ust. 6 pkt 2 lit. a; 3) dokumenty potwierdzające stan finansowy spółki, której akcje (udziały) są zbywane, oraz sytuację finansową nabywcy. Art. 27. 1. 58) W spółkach prowadzących działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach nie może być akcji (udziałów) uprzywilejowanych, a maksymalna wysokość akcji (udziałów) jednego podmiotu nie może przekraczać jednej trzeciej wartości kapitału spółki. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa. Art. 27a. 59) O zezwolenia, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 1a, mogą ubiegać się spółki, które udokumentują: 60) 1) legalność źródeł pochodzenia kapitału; 2) terminowe wywiązywanie się z obowiązków podatkowych wobec budżetu państwa; 3) terminowe opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne. Art. 27b. 61) 1. Zezwolenie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 i 1a, nie jest wydawane, jeżeli: 1) założycielami albo akcjonariuszami (udziałowcami) spółek prowadzących działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, dysponującymi akcjami (udziałami), których wartość przekracza jedną setną kapitału spółki, lub członkami zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej takich spółek są osoby fizyczne, prawne lub spółki nieposiadające osobowości prawnej, co do których istnieją uzasadnione zastrzeżenia z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego; 2) członkami zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółek prowadzących działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, są osoby fizyczne niebędące obywatelami polskimi lub obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju; 3) przed organami wymiaru sprawiedliwości toczy się postępowanie przeciwko osobom wymienionym w pkt 1 i 2 w sprawach przestępstw określonych w art. 299 Kodeksu karnego. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do wydawania zezwoleń, o których mowa w art. 26 ust. 3 i 4. Art. 28. 62) 1. Spółka, która uzyskała zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2, nie może powierzyć innemu podmiotowi wykonywania czynności związanych z prowadzeniem lub urządzaniem tych gier lub zakładów. 2. Automaty i urządzenia do gier nie mogą stanowić własności osób trzecich. Art. 28a. 62) Przepisów art. 26-28 nie stosuje się do działalności w zakresie loterii promocyjnej, loterii audioteksowej, loterii fantowej i gry bingo fantowe. Art. 29. 1. 63) Kasyna gry mogą być lokalizowane w miejscowościach liczących do 250 tys. mieszkańców - jedno kasyno. Na każde kolejne rozpoczęte 250 tys. mieszkańców liczba dozwolonych kasyn zwiększa się o 1. 2. 63) Salony gier na automatach oraz salony gry bingo pieniężne mogą być lokalizowane w miejscowościach liczących do 100 tys. mieszkańców - jeden salon. Na każde kolejne rozpoczęte 100 tys. mieszkańców liczba dozwolonych salonów gier zwiększa się o 1. 3. 63) Liczbę mieszkańców, o której mowa w ust. 1 i 2, ustala się na podstawie danych gromadzonych przez Główny Urząd Statystyczny dla celów ewidencji i statystyki z roku poprzedzającego rok, w którym prowadzący gry złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie kasyna gry, salonu gry bingo pieniężne lub salonu gier na automatach. 4. 64) Kasyna gry i salony gier na automatach mogą być także lokalizowane na pełnomorskich statkach pasażerskich i promach pasażerskich o polskiej przynależności, pod warunkiem że gra prowadzona jest w czasie rejsu i rozpoczyna się nie wcześniej niż w 30 minut po wypłynięciu z portu i kończy się nie później niż na 30 minut przed wpłynięciem do portu przeznaczenia. Art. 30. 65) Punkty gry na automatach o niskich wygranych mogą być usytuowane w lokalach gastronomicznych, handlowych lub usługowych, oddalonych co najmniej 100 m od szkół, placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczych oraz ośrodków kultu religijnego. Art. 31. (uchylony). 66) Art. 31a. (uchylony). 67) Art. 32. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych powinien zawierać: 68) 1) 69) odpis aktu notarialnego umowy spółki lub statutu spółki akcyjnej oraz aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) oznaczenie imienne udziałów i akcji z określoną ich wartością; 3) 70) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, zawód, cechy dokumentu tożsamości) wspólników będących osobami fizycznymi, przedstawiających sobą co najmniej jedną setną wartości kapitału spółki, członków władz spółki (zarządu, rady nadzorczej) oraz osób sprawujących zarząd nad ośrodkami gier; w przypadku spółek osób prawnych i fizycznych należy podać również informacje o obecnym i przeszłym statusie prawnym oraz o sytuacji finansowej; 4) opis usytuowania geograficznego budynku lub miejsca, w którym ma być ulokowany ośrodek gier, wyraźne określenie jego rozmiarów, wraz z planem i ogólnymi informacjami związanymi z konstrukcją; 5) 71) odpis dokumentów wskazujących na prawo do władania budynkiem (lokalem) lub umowy zobowiązującej do oddania we władanie budynku (lokalu), w którym będą urządzane gry, a w przypadku punktu przyjmowania zakładów wzajemnych - zgodę władającego budynkiem (lokalem) na korzystanie z budynku (lokalu); 6) przewidywaną datę rozpoczęcia działalności; 7) 72) przewidywany rodzaj gier lub zakładów, o których mowa w art. 2, oraz ich liczbę, wraz z informacją o planowanej kolejności ich uruchomienia; 8) szacunkową wielkość zatrudnienia, z określeniem stanowisk pracy; w przypadku kasyna gry - wstępną umowę o pracę z osobą sprawującą zarząd nad ośrodkiem gier; 9) 73) opis organizacji i funkcjonowania ośrodka gier lub punktu przyjmowania zakładu wzajemnego, w szczególności zasady przechowywania i ewidencjonowania kapitału gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na automatach; 10) studium ekonomiczno-finansowe, zawierające co najmniej określenie inwestycji i przewidywanej rentowności; 11) 74) projekty regulaminów gier; 12) projekt systemu służącego rejestracji gości wchodzących do ośrodków gier; 13) proponowane warunki złożenia zabezpieczenia określonego w art. 38; 14) zgodę, o której mowa w art. 15; 15) opinię rady gminy o lokalizacji ośrodka gier; 16) 75) dokumenty potwierdzające legalność źródeł pochodzenia kapitału, a w szczególności: a) w przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną, przedstawiającego sobą co najmniej jedną setną wartości kapitału spółki - zaświadczenie z urzędu skarbowego o pokryciu udziałów lub akcji z ujawnionych źródeł przychodów, b) w przypadku wspólników będących osobami prawnymi - sprawozdanie finansowe sporządzone w sposób określony w odrębnych przepisach; 17) 75) zaświadczenie z urzędu skarbowego o terminowym wywiązywaniu się z obowiązków podatkowych wobec budżetu państwa; 18) 75) zaświadczenie o terminowym opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne; 19) 76) oświadczenia osób, o których mowa w art. 27b ust. 1 pkt 1 i 2, że nie toczy się przeciwko nim postępowanie przed organami wymiaru sprawiedliwości w sprawach przestępstw określonych w art. 299 Kodeksu karnego. 1a. 77) Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, jest składane pod rygorem stwierdzenia nieważności zezwolenia. 2. Wniosek o udzielenie zezwolenia na urządzenie loterii fantowej i gry bingo fantowe powinien zawierać: 1) określenie rodzaju gry; 2) nazwę i status prawny podmiotu występującego z wnioskiem; 3) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, zawód, cechy dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem występującym z wnioskiem; 4) określenie obszaru, na którym planowane jest urządzenie gry; 5) określenie czasu, w którym planuje się urządzenie gry; 6) dokładne wyznaczenie celu, na który przeznaczy się dochód z urządzanej gry; 7) określenie planowanej wielkości sprzedaży losów lub kartonów; 8) gwarancje wypłacalności nagród; 9) 78) projekt regulaminu gry; 10) 79) dokumenty potwierdzające legalność źródeł pochodzenia kapitału, a w szczególności: a) zaświadczenie z urzędu skarbowego o pokryciu kapitału z ujawnionych źródeł przychodów - w przypadku wspólnika będącego osobą fizyczną, b) sprawozdanie finansowe sporządzone w sposób określony w odrębnych przepisach - w przypadku wspólnika będącego osobą prawną, jeżeli podmiotem występującym z wnioskiem jest spółka prawa handlowego; 11) 79) zaświadczenie z urzędu skarbowego o terminowym wywiązywaniu się z obowiązków podatkowych wobec budżetu państwa; 12) 79) zaświadczenie o terminowym opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne; 13) 80) ekspertyzę losów, innych dowodów udziału w grze lub kartonów, potwierdzającą zabezpieczenie przed sfałszowaniem oraz przedwczesnym odczytaniem wyniku gry, w szczególności przed prześwietleniem, otwarciem lub zdrapaniem farby ochronnej i zamknięciem lub ponownym naniesieniem farby ochronnej bez naruszenia struktury papieru. 3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na urządzanie loterii promocyjnej lub audioteksowej powinien zawierać: 81) 1) określenie rodzaju loterii; 2) nazwę i status prawny podmiotu występującego z wnioskiem; 3) dane osobowe (imiona i nazwiska, wiek, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, cechy dokumentu tożsamości) osób zarządzających podmiotem występującym z wnioskiem; 4) określenie obszaru, na którym planuje się urządzenie loterii; 5) określenie czasu, w którym planuje się urządzenie loterii; 6) (uchylony); 82) 7) bankowe gwarancje wypłat nagród; 8) projekt regulaminu loterii, w szczególności zasady postępowania reklamacyjnego, o którym mowa w art. 12. Art. 33. 1. 83) Osoby fizyczne będące wspólnikami spółki, prowadzącej działalność w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, przedstawiające sobą jedną setną kapitału, oraz osoby fizyczne będące członkami władz (zarządu, rady nadzorczej) spółki ubiegającej się o zezwolenie, a także osoby fizyczne zarządzające podmiotem lub reprezentujące podmiot ubiegający się o zezwolenie na urządzanie loterii fantowych i gry bingo fantowe powinny posiadać nienaganną opinię, w szczególności muszą przedstawić zaświadczenie, że nie były karane za przestępstwa z winy umyślnej. 2. 84) Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nierezydentów będących osobami fizycznymi. Osoby te powinny ponadto przedstawić odpowiednie, uwierzytelnione zaświadczenia, wystawione przez właściwe władze państwa, którego są obywatelami lub stałymi mieszkańcami. Art. 34. 1. 85) Rozpatrzenie wniosków o udzielenie zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier i zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2, oraz zatwierdzenie regulaminów gier i zakładów wzajemnych następuje w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. 86) Rozpatrzenie wniosków, o których mowa w ust. 1, odnoszących się do loterii promocyjnej i loterii audioteksowej następuje w terminie 2 miesięcy. Art. 35. 1. Zezwolenie na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gry bingo pieniężne, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych obejmuje: 87) 1) nazwę spółki; 2) zatwierdzoną strukturę udziałów lub akcji imiennych, a także nazwiska członków zarządu i rady nadzorczej spółki; 3) 88) miejsce urządzania gier lub zakładów; 4) 88) rodzaj i minimalną oraz maksymalną liczbę gier lub zakładów; 5) warunki, które powinna spełniać spółka, w szczególności dotyczące zabezpieczeń, o których mowa w art. 38; 6) zatwierdzone warunki techniczne prowadzenia rejestracji gości, o której mowa w art. 18 ust. 2; 7) nieprzekraczalny termin rozpoczęcia działalności. 2. (uchylony). 89) 3. Zezwolenie na urządzenie loterii fantowej i gry bingo fantowe obejmuje: 1) nazwę podmiotu urządzającego grę; 2) nazwę gry; 3) nazwiska osób zarządzających podmiotem urządzającym grę; 4) teren, na którym gra będzie urządzana; 5) czas urządzania gry; 6) cel, na który przeznacza się dochód; 7) planowaną wielkość sprzedaży losów lub kartonów. 3a. Zezwolenie na urządzenie loterii promocyjnej oraz loterii audioteksowej obejmuje: 90) 1) nazwę podmiotu urządzającego loterię; 2) nazwę loterii; 3) nazwiska osób zarządzających podmiotem urządzającym loterię; 4) obszar, na którym loteria będzie urządzana; 5) czas urządzania loterii; 6) (uchylony); 91) 7) nieprzekraczalny termin rozpoczęcia działalności. 4. 92) Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, 3 i 3a, dołącza się zatwierdzone regulaminy gier lub zakładów. Art. 36. 93) 1. 94) Zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier urządzanych w kasynie gry, w salonie gier na automatach, w salonie gry bingo pieniężne oraz w zakresie zakładów wzajemnych i gier na automatach o niskich wygranych udziela się na okres 6 lat. 2. Zezwolenia na urządzenie loterii fantowej, gry bingo fantowe, loterii promocyjnej oraz loterii audioteksowej udziela się na okres trwania loterii lub gry, nie dłużej jednak niż na 2 lata. 3. Podmiot, któremu wygasa zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić o jego przedłużenie na okres kolejnych 6 lat. 4. Wniosek o przedłużenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, składa się nie później niż na sześć miesięcy przed wygaśnięciem zezwolenia i nie wcześniej niż na rok przed upływem tego terminu. Przepis art. 32 stosuje się odpowiednio. 5. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wygasają, jeżeli w terminie jednego roku od dnia ich udzielenia nie podjęto działalności objętej zezwoleniem. Art. 37. 95) Jedno zezwolenie jest udzielane na prowadzenie jednego ośrodka gier albo określonej w zezwoleniu liczby punktów przyjmowania zakładów wzajemnych lub punktów gier na automatach o niskich wygranych. Art. 38. 1. 96) Spółka, której udzielono zezwolenia, jest obowiązana złożyć w terminie określonym w zezwoleniu finansowe zabezpieczenie w wysokości wynoszącej równowartość: 1) 300 tys. euro - w przypadku prowadzenia kasyna gry; 2) 150 tys. euro - w przypadku prowadzenia salonu gier na automatach; 3) 150 tys. euro - w przypadku prowadzenia salonu gry bingo pieniężne; 4) 10 000 euro - w przypadku prowadzenia punktu przyjmowania zakładów bukmacherskich; 5) 97) 1 000 euro - w przypadku punktu gier na automatach o niskich wygranych. 2. Zabezpieczenia są składane zgodnie z poniższą tabelą: Liczba (kasyn, salonów lub punktów)Krotność zabezpieczeń od 1 do 31 zabezpieczenie od 4 do 62 zabezpieczenia od 7 do 93 zabezpieczenia od 10 do 204 zabezpieczenia od 21 do 305 zabezpieczeń od 31 do 40 i więcej6 zabezpieczeń z tym że krotność zabezpieczeń zwiększa się o 1 na każde 10 ośrodków. 3. 98) Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewniają ochronę interesu finansowego uczestników gier lub zakładów wzajemnych, o których mowa w art. 2, oraz służą zaspokojeniu innych ewentualnych roszczeń, w tym zwłaszcza z tytułu zobowiązań podatkowych. 4. Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą polegać na: 1) zawarciu umowy ubezpieczeniowej z instytucją ubezpieczeniową na warunkach zaakceptowanych przez organ udzielający zezwolenia lub, 2) przedstawieniu gwarancji bankowych na warunkach zaakceptowanych przez organ udzielający zezwolenia albo 3) złożeniu właściwej kwoty na rachunku bankowym wskazanym przez organ udzielający zezwoleń; kwota ta, wraz z odsetkami, podlega zwrotowi po wygaśnięciu zezwolenia, chyba że została przeznaczona na zaspokojenie roszczeń określonych w ust. 3, albo 4) zabezpieczeniu hipotecznym na nieruchomościach (lub prawie wieczystego użytkowania) stanowiących własność spółki. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki dokonywania zabezpieczeń, o których mowa w ust. 1 i 2. Art. 39. 1. 99) Podmiot urządzający gry i zakłady, o których mowa w art. 2, uiszcza opłaty za udzielone zezwolenia i opłatę egzaminacyjną, o której mowa w art. 20 ust. 3, oraz opłaty za wydanie świadectwa zawodowego lub uznanie za równoważne z nim świadectwa, o którym mowa w art. 19 ust. 4. 1a. 100) W przypadku przedłużenia zezwolenia na podstawie art. 36 ust. 3, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa i wpłacane są na wyodrębniony rachunek ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41). 3. 101) 10% środków, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na zakupy specjalistycznego sprzętu i wyposażenia oraz szkolenie zapewniające zwiększenie skuteczności nadzoru i kontroli nad działalnością podmiotów urządzających gry i zakłady, o których mowa w art. 2. 4. 101) Ze środków, o których mowa w ust. 3, mogą być również pokrywane koszty dodatkowych badań dokumentów przedstawionych przez wnioskodawców i koszty weryfikacji podmiotów urządzających gry i zakłady, o których mowa w art. 2, oraz koszty badań rynku tych gier i zakładów zleconych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych wyspecjalizowanym instytucjom. 5. 102) Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 3, jest prowadzona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41) w formie określonej w art. 21 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr 166, poz. 1611). 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1. Wysokość opłat podlega w każdym roku podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego. Rozdział 4 Podatek od gier Art. 40. 1. 103) Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier i zakładów, o których mowa w art. 2, na podstawie udzielonego zezwolenia oraz podmioty urządzające gry i loterie stanowiące monopol Państwa podlegają opodatkowaniu podatkiem od gier. 2. Obowiązek podatkowy w podatku od gier powstaje z chwilą rozpoczęcia wykonywania działalności. 3. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 2, kończy się z chwilą zaprzestania wykonywania działalności. 4. 104) Nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier prowadzenie działalności w zakresie wymienionym w art. 2 ust. 1 pkt 9 i 10. Art. 41. 105) Podatek od gier stanowi dochód budżetu państwa. Art. 42. Podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi: 1) 106) w loteriach i grze telebingo - suma wpływów uzyskanych ze sprzedaży losów lub innych dowodów udziału w grze; 2) w grach liczbowych - suma wpłaconych stawek; 2a) 107) w wideoloteriach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą wpłaconą lub zakredytowaną w pamięci terminala a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier; 3) w grze bingo pieniężne - wartość nominalna kartonów zakupionych przez spółkę; 4) w grze bingo fantowe - wartość nominalna kartonów użytych do gry; 5) 108) w grach cylindrycznych, grach w kości i grach w karty, z wyjątkiem gry określonej w pkt 7 - kwota stanowiąca różnicę pomiędzy sumą wpłat gotówkowych z tytułu wymiany żetonów w kasie i na stole gry a sumą wypłaconych z kasy kwot za zwrócone żetony; 6) 109) w grach na automatach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną z wymiany żetonów do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w pamięci automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier; 7) w pokerze, w którym uczestnicy grają pomiędzy sobą, a kasyno urządza grę - suma wpływów kasyna z tego tytułu; 8) w zakładach wzajemnych - suma wpłaconych stawek. Art. 42a. 110) 1. Podmioty podlegające opodatkowaniu podatkiem od gier, zwane dalej "podatnikami", są obowiązane do obliczania i wpłacania podatku od gier za okresy miesięczne, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Podatek od gier jest wpłacany na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Podatnicy urządzający gry liczbowe wpłacają podatek od gier na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie 10 dni od dnia losowania. 4. Podatnicy są obowiązani bez wezwania do składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych dla podatku od gier, według ustalonego wzoru, za okresy miesięczne w terminie, o którym mowa w ust. 2. 5. Zobowiązanie podatkowe w podatku od gier przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji, chyba że organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości. 6. Podatnicy urządzający loterię fantową lub grę bingo fantowe, niezależnie od obowiązku złożenia deklaracji, są obowiązani do przedstawienia właściwemu urzędowi skarbowemu rozliczenia wyniku finansowego urządzanych gier w terminie 30 dni od dnia zakończenia gry, określonego w zezwoleniu. Art. 42b. 110) Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach podatku od gier, z zastrzeżeniem art. 44 ust. 1, ustala się: 1) według miejsca lokalizacji ośrodka gier; 2) według siedziby podmiotu prowadzącego zakłady wzajemne, gry liczbowe, loterie pieniężne, grę telebingo lub wideoloterię; 3) według siedziby organu, który wydał zezwolenie na urządzanie loterii fantowej, gry bingo fantowe lub gry na automatach o niskich wygranych. Art. 43. 111) 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji podatkowej dla podatku od gier. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia: 1) inne terminy płatności podatku od gier oraz tryb jego zapłaty; 2) inne terminy składania rozliczeń, o których mowa w art. 42a ust. 6. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględnia: 1) specyfikę poboru podatku od gier; 2) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu podatku od gier, oraz potrzebę zapewnienia płynności wpływów budżetowych. Art. 44. 1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 14, jest obowiązany obliczać należny podatek od gier przy sprzedaży kartonów do gry bingo pieniężne spółce urządzającej grę i przekazywać pobrany podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę płatnika w terminie 23 dni po upływie miesiąca, w którym pobrano podatek. 2. Przedsiębiorca określony w ust. 1 jako płatnik podatku od gier obowiązany jest uzależnić wydanie kartonów od uprzedniego uiszczenia tego podatku. Art. 44a. 112) 1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 14, będący płatnikiem podatku od gier, sporządza i przedstawia rozliczenie podatku za pomocą rejestru podatku od gier. Rejestr jest sporządzany odrębnie dla każdej ze spółek nabywających kartony do gry bingo pieniężne. 2. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 14, będący płatnikiem podatku od gier, jest obowiązany ponadto do: 1) sporządzania rocznego obliczenia pobranych kwot podatku i przedstawienia ich właściwemu urzędowi skarbowemu do dnia 1 marca roku następującego po roku, którego to obliczenie dotyczy; obliczenie zawiera sumy wpłat podatku od gier pobranych od spółek urządzających grę bingo pieniężne; 2) przechowywania prowadzonych rejestrów podatku od gier oraz dowodów przekazania pobranego podatku przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym rejestr zamknięto. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, niezbędne elementy, które powinien zawierać rejestr, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając: 1) specyfikę prowadzenia poszczególnych rodzajów gier i zakładów; 2) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu podatku od gier, oraz potrzebę zapewnienia płynności wpływów budżetowych. Art. 45. 113) 1. 114) Stawka podatku od gier wynosi dla: 1) loterii fantowych, gry bingo fantowe, gry bingo pieniężne oraz zakładów wzajemnych - 10%; 2) loterii pieniężnej i gry telebingo - 15%; 3) gier liczbowych - 20%; 4) gier prowadzonych w kasynach gry i w salonach gier na automatach oraz dla wideoloterii - 45%. 2. Stawka podatku od gier z tytułu prowadzenia działalności w zakresie zakładów wzajemnych na sportowe współzawodnictwo zwierząt na podstawie zezwoleń udzielonych wyłącznie na ich urządzanie wynosi 2%. Art. 45a. 115) 1. Podatnicy posiadający zezwolenie na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych uiszczają podatek od gier w formie zryczałtowanej, w wysokości stanowiącej równowartość: 1) za okres do dnia 31 grudnia 2003 r. - 50 euro, 2) za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. - 75 euro, 3) za okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. - 100 euro, 4) za okres od dnia 1 stycznia 2006 r. - 125 euro - miesięcznie od gier urządzanych na każdym automacie. 2. Wartość euro ustala się przy zastosowaniu kursu kupna walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym następuje zapłata podatku. Art. 46. 113) 1. Podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach prowadzą księgi rachunkowe według zasad przewidzianych przepisami o rachunkowości. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy osób fizycznych i spółek cywilnych osób fizycznych urządzających gry losowe, o których mowa w art. 6 ust. 1, chyba że z odrębnych przepisów wynika dla nich obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, warunki prowadzenia ewidencji w celu ustalenia podstawy opodatkowania i obliczania wysokości podatku od gier. 4. 116) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia: 1) specyfikę prowadzenia poszczególnych rodzajów gier i zakładów; 2) założenia ustawy budżetowej, w szczególności dotyczące dochodów z tytułu podatku od gier, oraz potrzebę zapewnienia płynności wpływów budżetowych. Art. 47. Obowiązek podatkowy w innych podatkach i opłatach określają odrębne ustawy. Rozdział 4a Dopłaty 117) Art. 47a. 118) 1. W grach wymienionych w art. 4 ust. 1, ustanawia się dopłaty w wysokości: 1) 25% stawki, ceny losu lub innego dowodu udziału w grze - w grach liczbowych; 2) 10% stawki, ceny losu lub innego dowodu udziału w grze - w wideoloteriach, loteriach pieniężnych i grze telebingo. 2. Obowiązek pobierania i przekazywania dopłat z tytułu prowadzenia wideoloterii powstaje po upływie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności w tym zakresie. 3. Informację o ustanowieniu dopłaty, o której mowa w ust. 1, zamieszcza się w regulaminie gry. 4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, nie są przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Art. 47b. 1. 119) Podmioty urządzające gry, o których mowa w art. 4 ust. 1, są obowiązane do przekazywania wpływów z dopłat, o których mowa w art. 47a ust. 1, na wyodrębnione rachunki środków specjalnych, prowadzone w tym celu przez: 1) ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego - w wysokości 20%; 2) ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu - w wysokości 80%. 1a. 120) Wpływy z dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są przeznaczone wyłącznie na promowanie i wspieranie: 1) ogólnopolskich i międzynarodowych przedsięwzięć artystycznych, w tym o charakterze edukacyjnym; 2) twórczości literackiej i czasopiśmiennictwa oraz działań na rzecz kultury języka polskiego i rozwoju czytelnictwa, wspieranie czasopism kulturalnych i literatury niskonakładowej; 3) działań na rzecz ochrony polskiego dziedzictwa narodowego; 4) młodych twórców i artystów; 5) działań na rzecz dostępu do dóbr kultury osób niepełnosprawnych. 2. 121) Wpływy z dopłat, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są przeznaczone wyłącznie na modernizację, remonty i dofinansowanie inwestycji obiektów sportowych oraz rozwijanie sportu wśród dzieci, młodzieży i osób niepełnosprawnych. 2a. 121) Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona w sposób określony w art. 21 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. 2b. 122) Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady realizacji zadań, o których mowa w ust. 2, tryb składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania. 2c. 123) Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki realizacji zadań, o których mowa w ust. 1a, tryb składania wniosków oraz przekazywania środków i ich rozliczania, biorąc pod uwagę priorytety społeczne i konieczność zapewnienia ciągłości realizowanych zadań, z uwzględnieniem wysokości przychodów środków specjalnych. 3. 124) Dopłaty, o których mowa w art. 47a ust. 1, przekazuje się według zasad, w terminach i w trybie określonych dla dokonywania w danej grze wpłat z tytułu podatku od gier. 4. 125) Do wydatków realizowanych ze środków, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w ust. 2a, dotyczące dotacji celowych podlegających szczególnym zasadom rozliczania. Art. 47c. (uchylony). 126) Rozdział 5 Nadzór i kontrola Art. 48. 1. 127) Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje nadzór i kontrolę nad działalnością podmiotów urządzających i prowadzących gry losowe, zakłady wzajemne lub gry na automatach w zakresie zgodności tej działalności z przepisami ustawy, udzielonym zezwoleniem oraz regulaminem gry losowej, zakładu wzajemnego lub gry na automacie; uzasadnione koszty nadzoru ponosi podmiot prowadzący gry losowe, zakłady wzajemne lub gry na automatach. 2. 128) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, zakres swoich uprawnień określonych w ust. 1 dyrektorom izb skarbowych lub naczelnikom urzędów skarbowych w stosunku do podmiotów, o których mowa w art. 6 ust. 1, uwzględniając potrzebę usprawnienia procedury nadzoru i kontroli. 3. 128) Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje również szczególny nadzór podatkowy związany z urządzaniem gier na stołach i na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 48a. 129) Izba skarbowa, która udzieliła zezwolenia, sprawuje nadzór i kontrolę nad działalnością podmiotów urządzających gry na automatach o niskich wygranych w zakresie zgodności tej działalności z przepisami ustawy, udzielonym zezwoleniem oraz regulaminem gry. Art. 49. 1. Podmioty urządzające i prowadzące gry i zakłady, o których mowa w art. 2, są obowiązane, na każde wezwanie, umożliwić inspektorom kontroli skarbowej oraz osobom upoważnionym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych wykonanie wszystkich czynności niezbędnych do zagwarantowania skuteczności kontroli i nadzoru, a w szczególności: 130) 1) 131) udostępnić obiekty i urządzenia służące do prowadzenia gier losowych, zakładów wzajemnych lub gier na automatach; 2) zapewnić wgląd w dokumentację i umożliwić sporządzanie kopii niezbędnych dokumentów; 3) umożliwić na czas kontroli korzystanie z pomieszczeń wydzielonych w ośrodkach gier; 4) umożliwić filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, jeżeli film, fotografia lub nagranie dźwiękowe może stanowić dowód lub przyczynić się do utrwalenia dowodu w sprawie będącej przedmiotem kontroli; 5) udostępnić środki łączności lub konieczne środki techniczne, jakimi dysponuje, w zakresie czynności związanych z wykonywanym nadzorem i kontrolą; 6) udzielać wszystkich wyjaśnień w sprawach mieszczących się w zakresie nadzoru i kontroli. 2. 132) Przy dokonywaniu czynności nadzorczych i kontrolnych, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy o kontroli skarbowej. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do upoważnionych przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli, przeprowadzających kontrolę w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli. 4. 133) Podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane do prowadzenia ewidencji napiwków. Do ewidencji napiwków stosuje się ust. 1 pkt 2 i 6. Art. 50. 1. W toku wykonywania czynności związanych z nadzorem i kontrolą osoba upoważniona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41) może w szczególności: 1) badać dokumenty i ewidencję; 2) legitymować osoby w ośrodkach gier w celu ustalenia tożsamości; 3) przesłuchiwać świadków; 4) zabezpieczać zebrane dowody. 2. Osoby upoważnione przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41), w związku z wykonywaniem czynności nadzorczych i kontrolnych, korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, w czasie i w związku z wykonywaną czynnością nadzoru i kontroli, nie mogą być zatrzymane bez uprzedniej zgody ministra właściwego do spraw finansów publicznych 41); osoby te za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych odpowiadają tylko dyscyplinarnie. Art. 51. 134) W ramach sprawowanego nadzoru i kontroli minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może: 1) (uchylony); 135) 2) (uchylony); 135) 3) (uchylony); 135) 4) 136) określić sposób ewidencjonowania napiwków w kasynach gry, uwzględniając potrzebę zapewnienia skuteczności w zakresie sprawowanego nadzoru i kontroli. Art. 52. 1. 137) Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje w formie decyzji polecenie usunięcia nieprawidłowości w razie stwierdzenia, że podmiot, któremu udzielono zezwolenia: 1) 138) narusza ustawę lub warunki zezwolenia; 2) uchybia przepisom regulaminów. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) cofa zezwolenie w przypadku: 1) niezastosowania się podmiotu do wydanego polecenia lub powtórnego wystąpienia okoliczności określonych w ust. 1; 2) obniżenia kapitału akcyjnego (zakładowego) spółki poniżej granicy określonej w art. 25; 3) 139) zawieszenia prowadzonej działalności przez okres dłuższy niż 3 miesiące, chyba że zawieszenie takie jest następstwem działania siły wyższej; 4) 140) skazania, prawomocnym wyrokiem sądu, osoby wymienionej w art. 27b ust. 1 pkt 1, za przestępstwa określone w art. 299 Kodeksu karnego. Art. 52a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 41) corocznie przedkłada właściwej komisji sejmowej informację o realizacji ustawy. Art. 52b. 141) W zakresie gier na automatach o niskich wygranych czynności ministra właściwego do spraw finansów publicznych określone w art. 49, 50 i 52 wykonuje właściwa izba skarbowa. Art. 52c. 141) Izby skarbowe corocznie, w terminie do dnia 30 czerwca, przedkładają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informację o realizacji ustawy w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 53-56. (pominięte). 142) Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 57-61. (pominięte). 142) Art. 62. Od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Przedsiębiorstwo Państwowe "Polski Monopol Loteryjny" oraz Przedsiębiorstwo Państwowe "Totalizator Sportowy" prowadzą działalność na podstawie jej przepisów. Art. 63 i 64. (pominięte). 142) Art. 64a. 1. 143) Od dnia 1 sierpnia 1997 r. do dnia 31 stycznia 1998 r. oraz od dnia 1 września 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. podmiot urządzający gry liczbowe jest obowiązany przekazywać z dopłat, o których mowa w art. 47a ust. 1, 35% tych wpływów na wyodrębniony rachunek utworzony przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 2. 144) Wpływy z dopłat, gromadzone na wyodrębnionym rachunku, o którym mowa w ust. 1, przeznacza się wyłącznie na finansowanie i dofinansowywanie wydatków związanych z usunięciem skutków powodzi mających miejsce w 1997, 1998 i 2001 r. 3. 145) Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, prowadzona jest przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub osobę przez niego upoważnioną, w formie określonej w art. 21 ustawy wymienionej w art. 47b ust. 2a. 4. Dopłaty, o których mowa w ust. 1, przekazuje się według zasad i w trybie określonych dla wpłat z tytułu podatku od gier. 5. 146) Prezes Rady Ministrów przedkłada Sejmowi do wiadomości sprawozdanie z wykorzystania środków finansowych zgromadzonych na rachunku, o którym mowa w ust. 1, za okres 1998, 1999 oraz 2001 r., równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów sprawozdania z wykonania ustawy budżetowej. Art. 65. Tracą moc: 1) art. 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1950 r. o wyścigach konnych (Dz. U. Nr 20, poz. 173, z 1958 r. Nr 11, poz. 40 i z 1976 r. Nr 19, poz. 122); 2) ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym (Dz. U. z 1983 r. Nr 43, poz. 191, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1989 r. Nr 3, poz. 12 i Nr 74, poz. 443, z 1991 r. Nr 9, poz. 30 i Nr 35, poz. 155 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86) - w części dotyczącej podatku obrotowego z tytułu prowadzenia gier losowych i totalizatorów; 3) ustawa z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach (Dz. U. Nr 19, poz. 122 i z 1982 r. Nr 7, poz. 54); 4) z zastrzeżeniem art. 63 - ustawa z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz. U. z 1987 r. Nr 12, poz. 77, z 1989 r. Nr 3, poz. 12, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443, z 1990 r. Nr 21, poz. 126, z 1991 r. Nr 9, poz. 30 i Nr 80, poz. 350 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86) - w części dotyczącej podatku obrotowego z tytułu prowadzenia gier losowych i totalizatorów. Art. 66. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia. 147) 1) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), która weszła w życie z dniem 15 czerwca 2003 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), która weszła w życie z dniem 23 listopada 2000 r. 4) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 5) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 6) Przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. a tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 9) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 10) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 16) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) Stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 21) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) Dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 27) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 32) Dodany przez art. 1 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 41 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216), która weszła w życie z dniem 23 czerwca 2001 r., i przez art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 września 2003 r. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 38) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 33 jako druga. 41) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 45 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 42) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 44) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 47) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 10 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 33 jako druga. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 49) Przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 52) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 33 jako druga. 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 55) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 56) Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 58) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 59) Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 60) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 61) Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 66) Przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 67) Dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 3; uchylony przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 68) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 70) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 71) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret piąte ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 75) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret piąte ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 76) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. a tiret szóste ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 77) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 79) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 80) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 81) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 82) Przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 83) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 85) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 86) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 87) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 88) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 89) Przez art. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 132, poz. 621), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 90) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 91) Przez art. 1 pkt 34 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 92) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 94) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 96) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 97) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 98) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 99) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 100) Dodany przez art. 1 pkt 37 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 101) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 37 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 102) W brzmieniu ustalonym przez art. 180 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. 103) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 104) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 105) Ust. 2 i oznaczenie ust. 1 skreślone przez art. 13 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 127), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r. 106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 107) Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 108) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 109) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 110) Dodany przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 111) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 112) Dodany przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 113) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 114) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 115) Dodany przez art. 1 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 116) Dodany przez art. 1 pkt 45 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 117) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 118) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 119) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 120) Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 121) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 122) W brzmieniu ustalonym przez art. 25 lit. c ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2002 r. 123) Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 125) Dodany przez art. 1 pkt 48 lit. f ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 126) Przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 89. 127) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 128) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 5 ustawy wymienionej w odnośniku 33 jako druga. 129) Dodany przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 130) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 51 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 131) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 42 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 132) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 133) Dodany przez art. 1 pkt 51 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 134) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 135) Przez art. 1 pkt 52 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 136) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 137) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 44 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 138) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 53 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 139) Dodany przez art. 1 pkt 44 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 140) Dodany przez art. 1 pkt 53 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 141) Dodany przez art. 1 pkt 54 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 142) Zamieszczone w obwieszczeniu. 143) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 lit. a ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (Dz. U. Nr 84, poz. 908), która weszła w życie z dniem 14 sierpnia 2001 r. 144) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 160, poz. 1061), która weszła w życie z dniem 28 grudnia 1998 r., i art. 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 143. 145) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 143. 146) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 144 jako pierwsza; ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 143. 147) Ustawa została ogłoszona w dniu 10 września 1992 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu przekazywania informacji cenowych z postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopii oferty najkorzystniejszej (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 28) Na podstawie art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zamawiający, który udzielił zamówienia publicznego na roboty budowlane o wartości większej niż 30.000 euro, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej informacje cenowe z postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopię oferty najkorzystniejszej. 2. Informacje cenowe oraz kopię oferty najkorzystniejszej zamawiający przekazuje listem poleconym, najpóźniej w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy. 3. Informacje cenowe z postępowania zamawiający przekazuje na druku, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 marca 1998 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu przekazywania informacji cenowych z postępowania o zamówienie publiczne na roboty budowlane oraz kopii oferty najkorzystniejszej (Dz. U. Nr 43, poz. 260). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 28) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16, Nr 130, poz. 1188 i Nr 165, poz. 1591. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych mających dwa lub trzy koła, niektórych pojazdów samochodowych mających cztery koła oraz motorowerów (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 29) Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu pojazdu samochodowego mającego dwa lub trzy koła, niektórych pojazdów samochodowych mających cztery koła oraz motorowerów mających dwa lub trzy koła, zwanych dalej "pojazdami", oraz przedmiotów ich wyposażenia i części; 2) zakres i sposób przeprowadzania: a) badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji pojazdów z warunkami homologacji; 3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu; 4) jednostki upoważnione do: a) przeprowadzania badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ pojazdu oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 3) typ pojazdu - pojazdy jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie różnią się pod względem istotnych cech; 4) wyposażenie - układ lub zespół pojazdu, w szczególności hamulce, układ ograniczający emisję spalin, części wnętrza pojazdu lub silnik; 5) część - urządzenie, które może być homologowane niezależnie od pojazdu; 6) przepis cząstkowy - oddzielny dokument określający wymagania i metody badania dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ); 7) dokumentacja techniczna typu - dokument informacyjny pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami, które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu. § 3. Kategorie pojazdu i typu pojazdu dla potrzeb homologacji typu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta nowego typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11; 2) opis techniczny do celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wykaz wydanych cząstkowych świadectw homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części; 4) wyniki badań określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 5) instrukcję dla użytkownika pojazdu w języku polskim - w dwóch egzemplarzach. § 5. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu, jeżeli dla danego typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części został wydany protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający spełnienie wymagań, które w zależności od kategorii pojazdu określa: 1) w przypadku homologacji typu pojazdu - załącznik nr 4 do rozporządzenia; 2) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części pojazdu - załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent podjął właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność produkowanych pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym typem, zwanego dalej "sprawdzeniem". Sprawdzenia dokonuje się pod wzgędem zgodności z procedurami określonymi w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymagań określonych w art. 68 ust. 4 ustawy. 4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia pojazdu lub jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami pojazdu, to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące ich stosowania. 5. Decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu może być wydana, na wniosek producenta lub importera, w odniesieniu do pojazdów z końcowej partii produkcji, których homologacja utraciła ważność. 6. Kryteria, których spełnienie umożliwia zwolnienie z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 7. System numerowania świadectw homologacji określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 6. 1. Wzór świadectwa homologacji typu pojazdu określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. 2. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części pojazdów w zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach. § 7. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu, jeżeli pojazd, przedmiot jego wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w świadectwie homologacji typu lub nie zostaną dochowane z winy producenta lub importera warunki kontroli zgodności z typem homologowanym. 2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub importera do: 1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów; 2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez ministra. § 8. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne na pisemny wniosek producenta lub importera. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2-4; 2) katalog części zamiennych; 3) instrukcję napraw. 3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu. § 9. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne zgodnie z procedurami, które w zależności od stopnia kompletacji pojazdu określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. 2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11, sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego: 1) jeden egzemplarz - przekazuje ministrowi; 2) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę jednostkę; 3) dwa egzemplarze - wydaje producentowi lub importerowi. 3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli pojazd, przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy oraz odpowiednie wymagania, o których mowa w § 5 ust. 1. § 10. 1. Kontroli zgodności produkcji pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części z warunkami homologacji typu, zwanej dalej "kontrolą zgodności produkcji", dokonuje się pod względem zgodności z procedurami, o których mowa w § 5 ust. 2. 2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności produkcji sporządza się protokół, co najmniej w trzech egzemplarzach, z czego: 1) jeden egzemplarz - przeznaczony jest dla kontrolowanego; 2) jeden egzemplarz - przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w § 11; 3) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11. § 11. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. § 12. Świadectwa homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu lub jego części wydane przez właściwe władze homologacyjne państw członkowskich Unii Europejskiej są uznawane w procesie homologacji typu pojazdu, jeżeli zostały wydane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi wymaganiom technicznym określonym rozporządzeniem. § 13. Świadectwa homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w zakresie, na jaki zostały wydane. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol (Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego numeru) 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30) Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu pojazdu samochodowego mającego cztery lub więcej kół, przyczepy przeznaczonej do ciągnięcia przez ten pojazd, zwanych dalej "pojazdami", oraz przedmiotów ich wyposażenia i części; 2) zakres i sposób przeprowadzania: a) badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji pojazdów z warunkami homologacji; 3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu; 4) jednostki upoważnione do: a) przeprowadzania badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do trolejbusów. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ pojazdu oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 3) wielostopniowa homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że w danym stanie kompletacji (niekompletny lub kompletny) typ pojazdu spełnia wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy odpowiednie do jego stanu kompletacji; 4) pojazd podstawowy - pojazd, którego numer identyfikacyjny jest zachowywany podczas kolejnych etapów wielostopniowej homologacji typu; 5) pojazd niekompletny - pojazd, który w celu uzyskania założonych cech użytkowych oraz spełnienia niezbędnych wymagań powinien przejść co najmniej jeszcze jeden etap kompletacji; 6) pojazd skompletowany - pojazd powstały w trakcie wielostopniowej homologacji typu, spełniający wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 7) typ pojazdu - pojazdy jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie różnią się pod względem istotnych cech; 8) wyposażenie - układ lub zespół pojazdu, w szczególności hamulce, układ ograniczający emisję spalin, części wnętrza pojazdu lub silnik; 9) część - urządzenie, które może być homologowane niezależnie od pojazdu; 10) przepis cząstkowy - oddzielny dokument określający wymagania i metody badania dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ); 11) dokumentacja techniczna typu - opis techniczny pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami, które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu. § 3. Kategorie pojazdu i typu pojazdu dla potrzeb homologacji typu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta lub importera nowego typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11; 2) podstawowy opis techniczny dla celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, a w przypadku uzyskania wszystkich cząstkowych świadectw homologacji, wymaganych dla danej kategorii pojazdu - opis techniczny dla celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) wykaz wydanych cząstkowych świadectw homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części; 4) wyniki badań określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) instrukcję dla użytkownika pojazdu w języku polskim - w dwóch egzemplarzach. 3. W przypadku homologacji wielostopniowej typu pojazdu do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się ponadto: 1) w etapie pierwszym - fragmenty dokumentu informacyjnego oraz wydane świadectwa homologacji typu, zgodne ze stanem kompletacji pojazdu podstawowego; 2) w kolejnych etapach - fragmenty dokumentu informacyjnego typu pojazdu, świadectwa homologacji typu odpowiadające aktualnemu etapowi wykonania, świadectwa homologacji typu dla pojazdu niekompletnego oraz, w razie potrzeby - świadectwo pochodzenia pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 3) informacje dotyczące wprowadzonych przez producenta zmian lub uzupełnień do niekompletnego pojazdu oraz zgodności z wytycznymi konstrukcyjnymi określonymi przez producenta pojazdu homologowanego we wcześniejszych etapach, potwierdzonej przez tego producenta. § 5. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu, jeżeli dla danego typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części został wydany protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający spełnienie wymagań, które w zależności od rodzaju i kategorii pojazdu określa: 1) w przypadku homologacji typu pojazdu - załącznik nr 6 do rozporządzenia; 2) w przypadku homologacji typu niektórych pojazdów specjalnych - załącznik nr 7 do rozporządzenia; 3) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części pojazdu - załącznik nr 8 do rozporządzenia. 2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent podjął właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność produkowanych pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym typem, zwanego dalej "sprawdzeniem". Sprawdzenia dokonuje się pod względem zgodności z procedurami określonymi w załączniku nr 9 do rozporządzenia. 3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymagań określonych w art. 68 ust. 4 ustawy. 4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia pojazdu lub jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami pojazdu, to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące ich stosowania. 5. Decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu może być wydana, na wniosek producenta lub importera, w odniesieniu do: 1) pojazdów z małych serii - po przeprowadzeniu badań homologacyjnych; 2) pojazdów z końcowej partii produkcji, których homologacja utraciła ważność. 6. Kryteria, których spełnienie umożliwia zwolnienie z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 7. System numerowania świadectw homologacji określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 6. 1. Wzór świadectwa homologacji typu pojazdu określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. 2. Wzory wyciągów ze świadectw homologacji określa załącznik nr 13 do rozporządzenia. 3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części pojazdów w zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach; w razie potrzeby, a w szczególności żądania władzy homologacyjnej innego państwa, wykaz wydanych świadectw homologacji cząstkowych sporządza się według wzoru, który określa załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 7. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu, jeżeli pojazd, przedmiot jego wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w świadectwie homologacji typu lub nie zostaną dochowane z winy producenta lub importera warunki kontroli zgodności z typem homologowanym. 2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub importera do: 1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów; 2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez ministra. § 8. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne na pisemny wniosek producenta lub importera. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2-4; 2) katalog części zamiennych; 3) instrukcję napraw. 3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu. § 9. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne zgodnie z procedurami, które w zależności od stopnia kompletacji pojazdu określa: 1) w przypadku homologacji typu pojazdu - załącznik nr 15 do rozporządzenia; 2) w przypadku homologacji wielostopniowej - załącznik nr 16 do rozporządzenia. 2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11, sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego: 1) jeden egzemplarz - przekazuje ministrowi; 2) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę jednostkę; 3) dwa egzemplarze - wydaje producentowi lub importerowi. 3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli pojazd, przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy oraz warunki, o których mowa odpowiednio w § 5 ust. 1. § 10. 1. Kontroli zgodności produkcji pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części z warunkami homologacji typu, zwanej dalej "kontrolą zgodności produkcji", dokonuje się pod względem zgodności z procedurami, o których mowa w § 5 ust. 2. 2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności produkcji sporządza się protokół, co najmniej w trzech egzemplarzach, z czego: 1) jeden egzemplarz - przeznaczony jest dla kontrolowanego; 2) jeden egzemplarz - przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w § 11; 3) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11. § 11. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji określa załącznik nr 17 do rozporządzenia. § 12. Świadectwa homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu lub jego części wydane przez właściwe władze homologacyjne państw członkowskich Unii Europejskiej są uznawane w procesie homologacji typu pojazdu, jeżeli zostały wydane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi wymaganiom technicznym określonym rozporządzeniem. § 13. Świadectwa homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w zakresie, na jaki zostały wydane. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol (Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego numeru) 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji ciągników rolniczych (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 31) Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu ciągnika rolniczego, zwanego dalej "ciągnikiem", oraz przedmiotów jego wyposażenia i części; 2) zakres i sposób przeprowadzania: a) badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji; 3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu; 4) jednostki upoważnione do: a) przeprowadzania badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ ciągnika oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 3) wielostopniowa homologacja typu - procedurę, za pomocą której stwierdza się, że w danym stanie kompletacji (niekompletny lub kompletny) typ ciągnika spełnia wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy odpowiednie do jego stanu kompletacji; 4) ciągnik podstawowy - ciągnik, którego numer identyfikacyjny jest zachowywany podczas kolejnych etapów wielostopniowej homologacji typu; 5) ciągnik niekompletny - ciągnik, który w celu uzyskania założonych cech użytkowych oraz spełnienia niezbędnych wymagań powinien przejść co najmniej jeszcze jeden etap kompletacji; 6) ciągnik skompletowany - ciągnik powstały w trakcie wielostopniowej homologacji typu, spełniający wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 7) typ ciągnika - ciągniki jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie różnią się pod względem istotnych cech; 8) wyposażenie - układ lub zespół ciągnika, w szczególności hamulce, układ ograniczający emisję spalin, części wnętrza ciągnika lub silnik; 9) część - urządzenie, które może być homologowane niezależnie od ciągnika; 10) przepis cząstkowy - oddzielny dokument określający wymagania i metody badania dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ); 11) dokumentacja techniczna typu - opis techniczny typu ciągnika, przedmiotu wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami, które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu. § 3. Kategorie ciągnika i typu ciągnika dla potrzeb homologacji typu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta lub importera nowego typu ciągnika, przedmiotu jego wyposażenia lub części. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11; 2) opis techniczny dla celów homologacji typu ciągnika, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wykaz wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia ciągnika i jego części; 4) instrukcję dla użytkownika ciągnika w języku polskim - w dwóch egzemplarzach. 3. W przypadku homologacji wielostopniowej typu ciągnika do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się ponadto: 1) w etapie pierwszym - fragmenty dokumentu informacyjnego oraz wydane świadectwa homologacji typu, zgodne ze stanem kompletacji ciągnika podstawowego; 2) w kolejnych etapach - fragmenty dokumentu informacyjnego typu ciągnika, wydane świadectwa homologacji typu odpowiadające aktualnemu etapowi wykonania oraz wydane świadectwa homologacji typu dla ciągnika niekompletnego; 3) informacje dotyczące wprowadzonych przez producenta lub importera zmian lub uzupełnień do niekompletnego ciągnika oraz zgodności z wytycznymi konstrukcyjnymi określonymi przez producenta ciągnika homologowanego we wcześniejszych etapach, potwierdzonej przez tego producenta. § 5. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu, jeżeli dla danego typu ciągnika, przedmiotu jego wyposażenia lub części został wydany protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający spełnienie wymagań, które w zależności od rodzaju i kategorii pojazdu określa: 1) w przypadku homologacji typu ciągnika - załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części ciągnika - załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent lub importer podjął właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność produkowanych ciągników, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym typem, zwanego dalej "sprawdzeniem". Sprawdzenia dokonuje się pod względem zgodności z procedurami określonymi w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ ciągnika, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymogów określonych w art. 68 ust. 4 ustawy. 4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia ciągnika lub jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami ciągnika, to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące ich stosowania. § 6. 1. Wzór świadectwa homologacji typu ciągnika określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji typu ciągnika określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części ciągnika w zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach. § 7. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu, jeżeli ciągnik, przedmiot jego wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w świadectwie homologacji typu lub nie zostaną dochowane z winy producenta warunki kontroli zgodności z typem homologowanym. 2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub importera do: 1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów; 2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez ministra. § 8. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne na pisemny wniosek producenta lub importera. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2-4; 2) katalog części zamiennych; 3) instrukcję napraw. 3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia ciągnika i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu. § 9. 1. Jednostka, o której mowa w § 11, przeprowadza badania homologacyjne zgodnie z procedurami, które określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11, sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego: 1) jeden egzemplarz - przekazuje ministrowi; 2) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę jednostkę; 3) dwa egzemplarze - wydaje producentowi lub importerowi. 3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli ciągnik, przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy oraz odpowiednie wymagania, o których mowa w § 5 ust. 1. § 10. 1. Kontroli zgodności produkcji ciągnika oraz przedmiotów jego wyposażenia lub części z warunkami homologacji typu, zwanej dalej "kontrolą zgodności produkcji", dokonuje się pod względem zgodności z procedurami, o których mowa w § 5 ust. 2. 2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności sporządza się protokół, co najmniej w trzech egzemplarzach, z czego: 1) jeden egzemplarz - przeznaczony jest dla kontrolowanego; 2) jeden egzemplarz - przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w § 11; 3) jeden egzemplarz - przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11. § 11. Wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 12. Świadectwa homologacji typu przedmiotu wyposażenia ciągnika lub jego części wydane przez właściwe władze homologacyjne państw członkowskich Unii Europejskiej są uznawane w procesie homologacji typu ciągnika, jeżeli zostały wydane zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi wymaganiom technicznym określonym rozporządzeniem. § 13. Świadectwa homologacji typu ciągnika, przedmiotu jego wyposażenia lub części wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność w zakresie, na jaki zostały wydane. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat (Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego numeru) 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444, Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie planu współdziałania operatora publicznego z wojskową pocztą polową (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 32) Na podstawie art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb sporządzania i aktualizacji przez operatora publicznego, zwanego dalej "operatorem", planu współdziałania operatora z wojskową pocztą polową w sytuacji wprowadzenia stanu wojennego lub stanu wyjątkowego, zwanego dalej "planem". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) poczta polowa operatora - personel i infrastrukturę operatora, wydzieloną przez niego dla potrzeb współpracy z wojskową pocztą polową w sytuacji wprowadzenia stanu wojennego lub stanu wyjątkowego; 2) rozdzielnia poczty polowej operatora - wydzieloną organizacyjnie część poczty polowej operatora, w której następuje rozdział wojskowych przesyłek pocztowych do punktów wymiany poczty polowej; 3) punkt wymiany poczty polowej operatora - wydzieloną organizacyjnie część poczty polowej operatora, w której następuje wymiana wojskowych przesyłek pocztowych pomiędzy pocztą polową operatora a wojskową pocztą polową; 4) wojskowa przesyłka pocztowa - przesyłkę zawierającą w adresie nadawcy lub adresata nazwę albo numer komórki organizacyjnej, jednostki organizacyjnej nadzorowanej lub podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej albo numer wojskowej poczty polowej. § 3. Plan sporządza operator po ustaleniu dyslokacji rozdzielni poczty polowej operatora i punktów wymiany poczty polowej operatora w rejonach wskazanych przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. § 4. 1. Część ogólną planu operator sporządza po uzgodnieniu z Szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w zakresie: 1) zadań poczty polowej operatora; 2) zasad, zakresu i warunków współpracy poczty polowej operatora z wojskową pocztą polową; 3) schematu rozmieszczenia rozdzielni poczty polowej operatora i punktów wymiany poczty polowej operatora; 4) sposobu i harmonogramu uruchamiania poczty polowej operatora; 5) rozwiązań zapewniających ciągłość funkcjonowania poczty polowej operatora; 6) wzorów dokumentów, druków oraz upoważnień umożliwiających funkcjonowanie poczty polowej operatora i wojskowej poczty polowej oraz zapewniających ochronę wojskowych przesyłek pocztowych; 7) zasad wzajemnego zaopatrywania poczty polowej operatora i wojskowej poczty polowej w dokumenty, druki i upoważnienia, o których mowa w pkt 6. 2. Część szczegółową planu operator sporządza po określeniu: 1) sposobu uruchamiania i organizacji pracy poszczególnych rozdzielni poczty polowej operatora i punktów wymiany poczty polowej operatora; 2) sposobu organizacji ochrony poczty polowej operatora; 3) składów etatowych oraz obowiązków i zakresów odpowiedzialności personelu wykonującego zadania poczty polowej operatora; 4) logistycznego zabezpieczenia poczty polowej operatora. § 5. Operator sporządza plan w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia i przekazuje jego część ogólną: 1) ministrowi właściwemu do spraw łączności; 2) Prezesowi Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 3) Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. § 6. 1. Operator aktualizuje plan: 1) w przypadku wprowadzania zmian w infrastrukturze operatora lub sposobie i zakresie świadczenia usług pocztowych, mających wpływ na realizację planu; 2) po uzyskaniu od Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego informacji dotyczących zmian w funkcjonowaniu wojskowej poczty polowej, mających wpływ na realizację planu. 2. O wprowadzonych zmianach w części ogólnej planu operator powiadamia niezwłocznie podmioty, o których mowa w § 5. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie organów prowadzących ewidencję żołnierzy, którzy polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 35) Na podstawie art. 156 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organy prowadzące ewidencję żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami", którzy polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny; 2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji żołnierzy, o których mowa w pkt 1. § 2. Ewidencję żołnierzy, którzy w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych lub zaginęli, zwaną dalej "ewidencją", prowadzą: 1) dowódca jednostki wojskowej - w stosunku do wszystkich podległych mu żołnierzy; 2) wojskowy komendant uzupełnień - w stosunku do żołnierzy, którzy posiadali miejsce stałego zamieszkania lub pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące na obszarze działania wojskowej komendy uzupełnień; 3) Biuro Ewidencji Osobowej Wojska Polskiego - w stosunku do żołnierzy pełniących służbę w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w tym wyznaczonych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia służby poza granicami państwa. § 3. 1. Ewidencję prowadzi się w formie: 1) imiennych spisów strat żołnierzy - we wszystkich jednostkach wojskowych; 2) ksiąg alfabetycznych strat żołnierzy - w wojskowych komendach uzupełnień; 3) imiennej kartoteki strat żołnierzy - w Biurze Ewidencji Osobowej Wojska Polskiego, która stanowi zbiór wtórników kart ewidencyjnych określonych w przepisach o prowadzeniu ewidencji wojskowej. 2. Ewidencję w Biurze Ewidencji Osobowej Wojska Polskiego oraz w wojskowych komendach uzupełnień prowadzi się również, jeżeli umożliwiają to warunki występujące po ogłoszeniu mobilizacji, ogłoszeniu stanu wojennego i w czasie wojny, w formie elektronicznej. § 4. 1. W imiennym spisie strat żołnierzy ujmuje się: 1) stopień wojskowy, nazwisko i imię (imiona), imiona rodziców, numer karty i tabliczki tożsamości; 2) rodzaj pełnionej służby, stanowisko służbowe (funkcje), numer jednostki wojskowej lub poczty polowej; 3) datę i miejsce urodzenia; 4) stan cywilny; 5) zawód; 6) datę powołania i organ powołujący do służby wojskowej; 7) adres ostatniego miejsca zamieszkania; 8) nazwisko, imię i adres najbliższego członka rodziny; 9) datę, miejsce i okoliczności zgonu (odnalezienia zwłok), zaginięcia lub wzięcia do niewoli (internowania), ze wskazaniem dokładnego miejsca pochowania zwłok (przybliżone współrzędne topograficzne i skala mapy, położenie cmentarza, grobu wspólnego lub pojedynczego); 10) związek przyczynowy śmierci ze służbą wojskową (z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową, działaniami wojennymi); 11) adnotacje o przesłaniu zawiadomienia o poległym (zmarłym), wziętym do niewoli (internowanym). 2. Wzór imiennego spisu strat żołnierzy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. W księdze alfabetycznej strat żołnierzy ujmuje się: 1) stopień wojskowy, nazwisko i imię (imiona), imiona rodziców, numer karty i tabliczki tożsamości; 2) rodzaj pełnionej służby, stanowisko służbowe (funkcje), numer jednostki wojskowej (zmilitaryzowanej) lub poczty polowej; 3) datę i miejsce urodzenia; 4) związek przyczynowy śmierci ze służbą wojskową (z wypadkiem przy pracy, chorobą zawodową, działaniami wojennymi); 5) datę, miejsce i okoliczności zgonu (odnalezienia zwłok), zaginięcia lub wzięcia do niewoli (internowania), ze wskazaniem dokładnego miejsca pochowania zwłok (przybliżone współrzędne topograficzne i skala mapy, położenie cmentarza, grobu wspólnego lub pojedynczego); 6) nazwisko, imię i adres najbliższego członka rodziny, któremu doręczono zawiadomienie (data i numer pisma wychodzącego); 7) urząd stanu cywilnego, któremu przesłano zgłoszenie zgonu (data i numer pisma wychodzącego); 8) adnotacje o odnalezieniu się żołnierza (podstawa, data i numer zawiadomienia przesłanego do rodziny). 2. Wzór księgi alfabetycznej strat żołnierzy określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 35) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej niektórych półproduktów i produktów przemysłu cukrowniczego 2) (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 36) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej: 1) cukru przemysłowego, 2) cukru (cukru białego), 3) cukru ekstra białego (cukru rafinowanego), 4) płynnego cukru (roztworu cukru), 5) płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego), 6) syropu cukru inwertowanego, 7) syropu glukozowego, 8) syropu glukozowego w proszku, 9) jednowodnej glukozy (jednowodnej dekstrozy), 10) bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy), 11) fruktozy - stanowiące załącznik do rozporządzenia. 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą produktów, o których mowa w ust. 1, występujących w następujących postaciach: 1) pudrów; 2) cukrów lodowatych (cukrów lodowych); 3) głów cukrowych. § 2. Produkty i półprodukty przemysłu cukrowniczego, o których mowa w § 1 ust. 1, będące w obrocie w dniu wejścia w życie rozporządzenia, niespełniające wymagań w nim określonych, mogą pozostawać w obrocie do dnia 12 lipca 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 36) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ NIEKTÓRYCH PÓŁPRODUKTÓW I PRODUKTÓW PRZEMYSŁU CUKROWNICZEGO 1. Cukier przemysłowy jest oczyszczoną i otrzymaną przez krystalizację sacharozą spełniającą następujące wymagania: 1) polaryzacja - nie mniejsza niż 99,5 °Z; 2) zawartość cukru inwertowanego - nie większa niż 0,1 % wagowo; 3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,1 % wagowo. 2. Cukier (cukier biały) jest oczyszczoną i otrzymaną przez krystalizację sacharozą spełniającą następujące wymagania: 1) polaryzacja - nie mniejsza niż 99,7 °Z; 2) zawartość cukru inwertowanego - nie większa niż 0,04 % wagowo; 3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,06 % wagowo; 4) liczba punktów za typ zabarwienia1) - nie większa niż 9. 3. Cukier ekstra biały (cukier rafinowany) jest oczyszczoną i otrzymaną przez krystalizację sacharozą spełniającą następujące wymagania: 1) polaryzacja - nie mniejsza niż 99,7 °Z; 2) zawartość cukru inwertowanego - nie większa niż 0,04 % wagowo; 3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,06 % wagowo; 4) łączna liczba punktów - nie większa niż 8, w tym: a) liczba punktów za typ zabarwienia1) - nie większa niż 4, b) liczba punktów za zawartość popiołu2) - nie większa niż 6, c) liczba punktów za zabarwienie roztworu cukru3) - nie większa niż 3. 4. Płynny cukier (roztwór cukru)4) jest roztworem wodnym sacharozy spełniającym następujące wymagania: 1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 62 % wagowo; 2) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do glukozy: 1,0 ± 0,2) - nie większa niż 3 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 3) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,1 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 4) zabarwienie roztworu3) - nie większe niż 45 jednostek. 5. Płynny cukier inwertowany (roztwór cukru inwertowanego)4) jest roztworem wodnym sacharozy częściowo zinwertowanej, w którym zawartość cukru inwertowanego nie jest dominująca, spełniającym następujące wymagania: 1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 62 % wagowo; 2) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do glukozy: 1,0 ± 0,1) - większa niż 3 %, jednak nie większa niż 50 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 3) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,4 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. 6. Syrop cukru inwertowanego4) jest roztworem wodnym sacharozy częściowo zinwertowanej, który może być skrystalizowany i w którym zawartość cukru inwertowanego jest dominująca, spełniającym następujące wymagania: 1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 62 % wagowo; 2) zawartość cukru inwertowanego (stosunek fruktozy do glukozy: 1,0 ±0,1) - większa niż 50 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 3) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,4 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. 7. Syrop glukozowy jest oczyszczonym i zagęszczonym roztworem wodnym odżywczych węglowodanów uzyskanych ze skrobi lub inuliny, spełniającym następujące wymagania: 1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 70 % wagowo; 2) równoważnik glukozy wyrażony jako D-glukoza - nie mniejszy niż 20 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 1 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. 8. Syrop glukozowy w proszku jest częściowo odwodnionym syropem glukozowym spełniającym następujące wymagania: 1) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 93 % wagowo; 2) równoważnik glukozy wyrażony jako D-glukoza - nie mniejszy niż 20 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 1 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. 9. Jednowodna glukoza (jednowodna dekstroza) jest oczyszczoną krystaliczną D-glukozą, zawierającą jedną cząsteczkę wody krystalizacyjnej, spełniającą następujące wymagania: 1) zawartość glukozy (D-glukozy) - nie mniejsza niż 99,5 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 2) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 90 % wagowo; 3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 0,25 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. 10. Bezwodna glukoza (bezwodna dekstroza) jest oczyszczoną krystaliczną D-glukozą, niezawierającą wody krystalizacyjnej, spełniającą następujące wymagania: 1) zawartość glukozy (D-glukozy) - nie mniejsza niż 99,5 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę; 2) zawartość suchej masy - nie mniejsza niż 98 % wagowo; 3) zawartość popiołu siarczanowego - nie większa niż 0,25 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. 11. Fruktoza jest oczyszczoną krystaliczną D-fruktozą spełniającą następujące wymagania: 1) zawartość fruktozy - nie mniejsza niż 98 %; 2) zawartość glukozy - nie większa niż 0,5 %; 3) wilgotność (ubytek masy wskutek wysuszenia) - nie większa niż 0,5 % wagowo; 4) zawartość popiołu konduktometrycznego2) - nie większa niż 0,1 % wagowo w przeliczeniu na suchą masę. Objaśnienia: 1) Liczba punktów za typ zabarwienia jest oznaczana metodą Instytutu w Brunszwiku (Brunswick Institute for Agricultural and Sugar Industry Technology), określoną w przepisach dotyczących metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego; jednemu punktowi odpowiada 0,5 jednostek zabarwienia określonego według metody Brunswick'a. 2) Popiół oznacza się metodą ICUMSA (konduktometryczną) określoną w przepisach dotyczących metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego; jednemu punktowi odpowiada 0,0018 % zawartości popiołu określonego według metody ICUMSA przy 28 ° Brix. 3) Zabarwienie roztworu oznacza się metodą ICUMSA określoną przepisami dotyczącymi metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego; jednemu punktowi odpowiada 7,5 jednostek zabarwienia roztworu określonego według metody ICUMSA. 4) Określenie "biały" jest zastrzeżone dla: a) roztworu cukru, w którym zabarwienie roztworu cukru3) jest nie większe niż 25 jednostek, b) roztworu cukru inwertowanego i syropu cukru inwertowanego, w których: - zawartość popiołu2) jest nie większa niż 0,1 %, - zabarwienie roztworu3) jest nie większe niż 25 jednostek. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 2001/111/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. dotyczącej niektórych rodzajów cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 7 stycznia 2004 r. sygn. akt K 14/03 (Dz. U. Nr 5, poz. 37) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Safjan - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski, Wiesław Johann, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz, Andrzej Mączyński, Janusz Niemcewicz, Jerzy Stępień, Marian Zdyb - sprawozdawca, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu, Ministra Zdrowia, Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 18 grudnia 2003 r. i 7 stycznia 2004 r., sprawy z wniosku grupy posłów na Sejm, o stwierdzenie niezgodności: w całości ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391) z art. 2, art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 20, art. 22, art. 32, art. 68 ust. 2, art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku gdyby Trybunał Konstytucyjny nie uznał zasadności powyższego wniosku, o stwierdzenie niezgodności z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej następujących przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia: a) art. 5 pkt 12 - z art. 2, art. 20, art. 22, art. 32 Konstytucji, b) art. 5 pkt 24 i 26 - z art. 2 i art. 68 ust. 2 Konstytucji, c) art. 23 ust. 2 - z art. 2 i art. 167 ust. 4 Konstytucji, d) art. 36 ust. 1 - z art. 2 i art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 20 i art. 68 ust. 2 Konstytucji oraz jej Preambułą w części odnoszącej się do zasady państwa pomocniczego oraz dialogu społecznego i współdziałania władz, e) art. 43 ust. 9 - z art. 2 Konstytucji, f) art. 47 ust. 1 pkt 6 i ust. 4 - z art. 2, art. 68 ust. 2 i art. 92 ust. 1 Konstytucji, g) art. 79 ust. 1 - z art. 68 ust. 2 w zw. z art. 92 ust. 1 Konstytucji, h) art. 104 ust. 4 - z art. 2 Konstytucji, i) art. 108 ust. 1 - z art. 2, art. 32, art. 68 ust. 2 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji, j) art. 151 - z art. 2, art. 15 ust. 1 i art. 17 ust. 2 Konstytucji oraz jej Preambułą w części odnoszącej się do zasady państwa pomocniczego oraz dialogu społecznego i współdziałania władz, k) art. 222 - z art. 2, art. 15 ust. 1 i art. 17 ust. 2 Konstytucji oraz jej Preambułą w części odnoszącej się do zasady państwa pomocniczego oraz dialogu społecznego i współdziałania władz, l) art. 224 - z art. 2 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 202, poz. 1956 i Nr 210, poz. 2037) w związku z przepisami tej ustawy dotyczącymi organizacji i zasad działania Narodowego Funduszu Zdrowia (rozdziały 1 i 4), zasad zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych i organizacji udzielania świadczeń zdrowotnych (rozdziały 5, 6, 7 i 8), gospodarki finansowej (rozdział 9), zasad nadzoru i kontroli wykonywania zadań Narodowego Funduszu Zdrowia (rozdział 13), są niezgodne z art. 68 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że, tworząc instytucję publiczną w kształcie uniemożliwiającym jej rzetelne i sprawne działanie, naruszają zasady państwa prawnego w zakresie konstytucyjnego prawa obywateli do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. 2. Przepisy ustawy wskazane w pkt 1 tracą moc z dniem 31 grudnia 2004 r. Marek Safjan Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska Marian Grzybowski Wiesław Johann Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Ewa Łętowska Marek Mazurkiewicz Andrzej Mączyński Janusz Niemcewicz Jerzy Stępień Marian Zdyb Bohdan Zdziennicki (zd. odrębne) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 27 maja 2003 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 38) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 27 maja 2003 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 2003 r. o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego 1) (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 39) Art. 1. Ustawa określa zasady zaliczania na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r., za pozostawienie których miały przysługiwać świadczenia przewidziane w: 1) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącym ewakuacji obywateli polskich z terytorium B.S.R.R. i ludności Białoruskiej z terytorium Polski; 2) układzie z dnia 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącym ewakuacji obywateli polskich z terytorium U.S.R.R. i ludności ukraińskiej z terytorium Polski; 3) układzie z dnia 22 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad, dotyczącym ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej S.R.R. i ludności litewskiej z terytorium Polski; 4) umowie z dnia 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób narodowości polskiej i żydowskiej, mieszkających w ZSRR, i o ich ewakuacji do Polski, i o prawie zmiany obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, rusińskiej i litewskiej, mieszkających na terytorium Polski, i o ich ewakuacji do ZSRR. Art. 2. 1. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego przysługuje właścicielom tych nieruchomości, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) zamieszkiwali w dniu 1 września 1939 r. na terenach, o których mowa w art. 1, byli w tym dniu obywatelami polskimi i opuścili te tereny w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r.; 2) posiadają obywatelstwo polskie; 3) zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, prawo do zaliczenia wartości nieruchomości przysługuje łącznie wszystkim jego spadkobiercom, jeżeli posiadają oni obywatelstwo polskie i zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy albo jednemu z nich wskazanemu przez pozostałych spadkobierców. Wskazanie osoby uprawnionej następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem notarialnie poświadczonym. 3. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, stwierdzone na podstawie odrębnych przepisów oraz na podstawie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, jest niezbywalne. 4. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego nie przysługuje osobie, która na podstawie odrębnych przepisów, w tym przepisów o gospodarce nieruchomościami, o przeprowadzeniu reformy rolnej lub o ustroju rolnym i osadnictwie, nabyła na własność albo w użytkowanie wieczyste nieruchomości Skarbu Państwa, w ramach świadczeń przewidzianych w umowach, o których mowa w art. 1. Art. 3. 1. Na poczet ceny sprzedaży nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego takich nieruchomości oraz ceny sprzedaży położonych na nich budynków, innych urządzeń albo lokali osobom, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, zalicza się, z zastrzeżeniem ust. 2, wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. 2. Zaliczenie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w wysokości równej 15 % wartości tych nieruchomości, przy czym wysokość zaliczonej kwoty nie może przewyższać 50.000 PLN. Art. 4. 1. Potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego następuje na wniosek osoby ubiegającej się o potwierdzenie tego prawa, złożony nie później niż do dnia 31 grudnia 2005 r. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) dowody, o których mowa w art. 5 ust. 2; 2) oświadczenie wnioskodawcy o pierwszym miejscu zamieszkania po przybyciu do Polski osoby, o której mowa w art. 2 ust. 1, oraz dowody potwierdzające to oświadczenie; 3) oświadczenie wnioskodawcy o dotychczasowym stanie realizacji prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego; 4) operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, w którym określono wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. 3. W razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego do wniosku należy dołączyć dodatkowo: 1) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku; 2) oświadczenie, o którym mowa w art. 2 ust. 2. Art. 5. 1. Prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego potwierdza, w drodze decyzji: 1) wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wnioskodawcy będącego właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego albo 2) wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby będącej właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy tej osoby. 2. Potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego następuje: 1) na podstawie urzędowego opisu mienia lub zaświadczenia odszkodowawczego wydanego przez były Państwowy Urząd Repatriacyjny albo innych dokumentów urzędowych, w tym sądowych; 2) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 1, potwierdzenie tego prawa może nastąpić na podstawie dokumentów sporządzonych przed dniem 1 września 1939 r. świadczących niewątpliwie o posiadaniu takich nieruchomości, a w szczególności orzeczeń sądowych stwierdzających prawo własności, wyciągów z ksiąg wieczystych lub aktów notarialnych albo na podstawie zeznań trzech świadków uprzedzonych o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie, którzy: a) byli pełnoletni w chwili zawarcia umów, o których mowa w art. 1 pkt 1-3, b) zamieszkiwali w miejscowości, w której znajduje się nieruchomość pozostawiona poza obecnymi granicami państwa polskiego, lub w miejscowości sąsiedniej, c) nie są osobami bliskimi, w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami, osób ubiegających się o potwierdzenie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. 3. Rozstrzygnięcie decyzji, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) wskazanie osoby, której przyznaje się prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego; 2) wskazanie wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. 4. W uzasadnieniu decyzji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dotychczasowy stan realizacji prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa. 5. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Art. 6. 1. Wojewodowie prowadzą wojewódzkie rejestry zawierające dane dotyczące: 1) decyzji albo zaświadczeń wydawanych na podstawie ustawy lub odrębnych przepisów, potwierdzających prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego; 2) osób, którym te prawa przysługują; 3) stanu realizacji tych praw. 2. Wojewodowie przekazują dane zawarte w rejestrach wojewódzkich Prezesowi Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, który prowadzi rejestr centralny. 3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są prowadzone w systemie informatycznym. 4. Organy, jednostki organizacyjne i agencje, którym na podstawie odrębnych przepisów zostało powierzone wykonywanie uprawnień właścicielskich Skarbu Państwa, zbywając nieruchomości Skarbu Państwa, są obowiązane do przekazywania wojewodom, w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, wypisów z aktów notarialnych, z których wynika zrealizowanie w całości lub w części praw do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, potwierdzonych zaświadczeniami albo decyzjami. Wypisy te przekazuje się wojewodom właściwym według miejsca położenia nieruchomości oraz wojewodom prowadzącym rejestry, o których mowa w ust. 1. 5. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór rejestrów, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając potrzebę sprawnego przepływu danych i kontroli realizacji praw do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. 6. We wzorze, o którym mowa w ust. 5, należy uwzględnić w szczególności następujące dane osobowe osób, którym przysługują prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego: 1) imię i nazwisko; 2) imię ojca; 3) numer PESEL; 4) adres zamieszkania. Art. 7. 1. Przy zbywaniu nieruchomości podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 4, określając warunki zbycia, nie mogą wyłączyć zapłaty ceny nieruchomości albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego w sposób określony w art. 3. Zapłata w takim przypadku może nastąpić wyłącznie przez osobę wskazaną w zaświadczeniu albo decyzji lub przez jej spadkobierców. 2. W razie nabycia nieruchomości na zasadach określonych w ustawie, nie stosuje się przepisów art. 62 i 109 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)). 3. Kwota odpowiadająca potwierdzonej w decyzji albo zaświadczeniu wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego podlega waloryzacji przez zbywcę, zgodnie z art. 5 i 227 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na dzień zbycia nieruchomości. 4. Osobę przystępującą do przetargu, o której mowa w ust. 1, zwalnia się z obowiązku wniesienia wadium, jeżeli dołączy do oferty pisemne zobowiązanie do uiszczenia kwoty równej wysokości ustalonego wadium w razie uchylenia się od zawarcia umowy. Art. 8. 1. Rzeczoznawca majątkowy określa, z zastrzeżeniem ust. 3, wartość rynkową nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego na podstawie dowodów, o których mowa w art. 5 ust. 2. 2. Przy określaniu wartości rynkowej uwzględnia się ceny transakcyjne uzyskane za nieruchomości podobne do nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, sprzedawane w Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości porównywalnej pod względem liczby mieszkańców i stopnia urbanizacji do miejscowości, w której była położona nieruchomość pozostawiona poza obecnymi granicami państwa polskiego, z uwzględnieniem różnic w poziomie rozwoju gospodarczego tych miejscowości w 1939 r. 3. Wartość nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego określa się według stanu na dzień ich pozostawienia oraz według cen albo kosztów odtworzenia na dzień wydania decyzji potwierdzającej prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. Art. 9. 1. Starostowie przekażą wojewodom, w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, potwierdzone kopie zaświadczeń i decyzji, wydanych przed tym dniem, potwierdzających prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. 2. Do postępowań zakończonych wydaniem zaświadczeń potwierdzających prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego stosuje się przepisy rozdziału 12 Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem art. 146 § 1. Art. 10. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) w art. 12 w ust. 4 po pkt 16 dodaje się pkt 17 w brzmieniu: "17) kwot odpowiadających wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego w części zaliczonej na podstawie odrębnych przepisów na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa.". Art. 11. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363, z późn. zm. 4)) uchyla się art. 16. Art. 12. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368, z późn. zm. 5)) w art. 15 uchyla się ust. 3. Art. 13. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844) w art. 53 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osobom, o których mowa w przepisach o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, zalicza się wartość pozostawionych nieruchomości, potwierdzoną decyzją albo zaświadczeniem, w wysokości równej 15 % wartości tych nieruchomości, przy czym wysokość zaliczonej kwoty nie może przewyższać 50.000 PLN, na poczet należności z tytułu: 1) części ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, o którym mowa w ust. 2, odpowiadającej wartości praw do nieruchomości wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa, o których mowa w przepisach o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, 2) ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości będących przedmiotem zbycia jako niestanowiące przedsiębiorstwa mienie przejęte przez Skarb Państwa po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy o oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania.". Art. 14. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się art. 212; 2) art. 213 otrzymuje brzmienie: "Art. 213. Przepisów art. 204-211 nie stosuje się do nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, chyba że przepisy dotyczące gospodarowania tym Zasobem stanowią inaczej.". Art. 15. Postępowania w sprawach potwierdzania praw do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzi się na podstawie jej przepisów. Art. 16. Zobowiązania wynikające z umów wymienionych w art. 1 uznaje się za wykonane wobec osób, o których mowa w art. 2 ust. 4, oraz osób, które na podstawie niniejszej ustawy zrealizowały prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego. Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej, ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 60, poz. 700 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1683. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 101, poz. 944, Nr 134, poz. 1267 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych 1) (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40) Art. 1. Ustawa określa warunki i tryb udzielania producentom rolnym płatności bezpośrednich do gruntów rolnych określonych przepisami Unii Europejskiej 2), zwanych dalej "płatnościami". Art. 2. 1. Osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa rolnego, zwanej dalej "producentem rolnym", przysługują płatności na będące w jej posiadaniu grunty rolne utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska, zwane dalej "gruntami rolnymi". 2. Warunkiem uzyskania płatności jest posiadanie przez producenta rolnego działek rolnych o łącznej powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, które kwalifikują się do objęcia płatnościami, przy czym za działkę rolną uważa się zwarty obszar gruntu rolnego, na którym jest prowadzona jedna uprawa, o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego. 3. Płatności obejmują: 1) jednolitą płatność obszarową; 2) płatności uzupełniające do powierzchni uprawy: a) chmielu, b) tytoniu, c) ziemniaków przeznaczonych do przetworzenia na skrobię, d) innych roślin. 4. Wysokość płatności w danym roku kalendarzowym ustala się jako iloczyn deklarowanej przez producenta rolnego powierzchni gruntów rolnych i stawek płatności na 1 ha gruntu rolnego. 5. Rada Ministrów określa corocznie, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje roślin, o których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. d, 2) stawki płatności uzupełniających dla poszczególnych upraw - uwzględniając założenia do ustawy budżetowej na dany rok oraz zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej zawarte w umowach międzynarodowych. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, minimalne wymagania utrzymywania gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska, mając na względzie uwarunkowania glebowe i klimatyczne, rodzaje upraw oraz terminy agrotechniczne. Art. 3. 1. Płatność na wniosek producenta rolnego przyznaje, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy kierownik biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją". 2. Od decyzji w sprawie przyznania płatności przysługuje odwołanie do dyrektora oddziału regionalnego Agencji. 3. Odwołanie od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje jej wykonania. Art. 4. 1. W przypadku gdy w okresie od dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności do dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, nastąpi przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta rolnego w wyniku umowy sprzedaży, dzierżawy lub innej umowy, płatność przysługuje temu producentowi, jeżeli spełnia on warunki do jej przyznania i w terminie 14 dni od dnia przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego złoży wniosek do kierownika biura powiatowego Agencji o przyznanie płatności, której dotyczył pierwszy wniosek. 2. W przypadku śmierci producenta rolnego płatność przysługuje spadkobiercy, który przejął posiadanie gospodarstwa rolnego i złożył wniosek do kierownika biura powiatowego Agencji o przyznanie płatności, której dotyczył wniosek spadkodawcy. Art. 5. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o przyznanie płatności, o których mowa w art. 3 i 4, oraz szczegółowe warunki przyznawania płatności w przypadkach, o których mowa w art. 4, mając na względzie zabezpieczenie przed nieuzasadnionym przyznawaniem płatności oraz właściwe przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. 2. Formularze wniosków, o których mowa w ust. 1, udostępniane są producentom rolnym przez Agencję. Art. 6. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji przeprowadza kontrole w zakresie spełniania przez producentów rolnych warunków do przyznania płatności zgodnie z planem kontroli zatwierdzonym przez Prezesa Agencji, ustalonym zgodnie z zasadami typowania gospodarstw rolnych do kontroli określonymi w przepisach Unii Europejskiej 3). 2. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust. 1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 10 pkt 2. 3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez Prezesa Agencji. 4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie, o którym mowa w ust. 3. 6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na teren gospodarstwa rolnego; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów. 7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot kontrolowany. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany. 10. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w drodze rozporządzenia: 1) określi wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) określi warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne którym można powierzyć przeprowadzanie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju; 3) może określić dodatkowe kryteria typowania gospodarstw rolnych do kontroli i sposoby jej przeprowadzania, mając na względzie zapewnienie możliwości wykonania kontroli danych zawartych we wnioskach producentów rolnych o przyznanie płatności. Art. 7. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 4)) po art. 4c dodaje się art. 4d w brzmieniu: "Art. 4d. Agencja prowadzi działania związane z przygotowaniem do obsługi płatności w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.". Art. 8. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 5)) po art. 3d dodaje się art. 3e w brzmieniu: "Art. 3e. Agencja prowadzi działania związane z przygotowaniem do obsługi płatności w ramach Wspólnej Polityki Rolnej.". Art. 9. W ustawie z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 240, poz. 2059) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 uchyla się pkt 2 i 4-6; 2) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Zadania w zakresie udzielania pomocy finansowej, o której mowa w art. 1 pkt 3, realizuje dyrektor oddziału terenowego Agencji, wydając decyzje administracyjne w sprawie udzielania dopłat do przetwarzania słomy lnianej lub konopnej na włókno, zwanych dalej "dopłatami do przetwarzania". 2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji prowadzi kontrole w zakresie uznawania przetwórców oraz zasadności udzielania dopłat do przetwarzania."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Dyrektor oddziału terenowego Agencji przeprowadza kontrole, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 4 i art. 2a ust. 2, zgodnie z planem kontroli zatwierdzonym przez Prezesa Agencji. 2. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust. 1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 10 pkt 2. 3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez Prezesa Agencji. 4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie, o którym mowa w ust. 3. 6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu do magazynów, w których jest przechowywane zboże zakupione w ramach działań interwencyjnych; 2) wstępu do obiektów produkcyjnych i przechowalniczych; 3) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 4) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów; 5) sporządzania dokumentacji fotograficznej z przeprowadzonej kontroli; 6) pobierania próbek do badań. 7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot kontrolowany. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany, protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany. 10. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju."; 4) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Przetwórca może ubiegać się o dopłaty do przetwarzania, jeżeli zostanie wpisany do rejestru uznanych przetwórców, prowadzonego przez Agencję. 2. Przetwórca składa wniosek o wpis do rejestru uznanych przetwórców do dyrektora oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny przetwórcy do nieruchomości, na której będzie przetwarzana słoma lniana lub konopna; 2) zaświadczenia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty przeznaczone do przetwarzania słomy lnianej lub konopnej spełniają wymagania określone w przepisach przeciwpożarowych, sanitarnych i ochrony środowiska. 4. Po dokonaniu kontroli w zakładzie przetwórczym i potwierdzeniu zgodności danych zawartych we wniosku i dołączonych do niego dokumentach ze stanem faktycznym dyrektor oddziału terenowego Agencji, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy, wydaje decyzję administracyjną o wpisie przetwórcy do rejestru uznanych przetwórców."; 5) uchyla się art. 6-9; 6) w art. 10: a) uchyla się ust. 1, b) uchyla się ust. 2-6; 7) w art. 11 wyrazy "art. 10 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 5 ust. 1"; 8) w art. 12 uchyla się pkt 1 lit. d-n i pkt 2; 9) uchyla się art. 15; 10) w załączniku do ustawy uchyla się pkt 2 i 4-6. Art. 10. 1. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej przetwórca słomy lnianej i konopnej, zwany dalej "przetwórcą", uzyskuje wpis do rejestru uznanych przetwórców w sposób określony w ust. 2-8. 2. Przetwórca składa wniosek o wpis do rejestru uznanych przetwórców do dyrektora oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres przetwórcy; 2) opis technologii przetwarzania słomy lnianej lub konopnej, z uwzględnieniem rodzajów uzyskiwanych włókien; 3) opis zakładu przetwórczego i urządzeń technicznych, którymi dysponuje przetwórca, z podaniem szczegółowych danych dotyczących ich lokalizacji oraz specyfikacji technicznej obejmującej: a) ilość energii zużywanej do przetwarzania słomy lnianej lub konopnej na włókno (w kilowatogodzinach) oraz maksymalne ilości słomy lnianej i konopnej, jakie mogą być przetworzone w zakładzie przetwórczym w ciągu godziny (w kilogramach) i w ciągu roku (w tonach), b) maksymalne ilości długiego i krótkiego włókna lnianego oraz włókna konopnego, jakie może wytworzyć w ciągu godziny (w kilogramach) i w ciągu roku (w tonach), c) ilość słomy lnianej i konopnej (w kilogramach), które zużywa przetwórca do uzyskania 100 kg poszczególnych produktów otrzymanych w wyniku przetwarzania; 4) opis pomieszczeń przechowalniczych, z uwzględnieniem ich lokalizacji i zdolności przechowalniczej (w tonach). 4. Do wniosku dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny przetwórcy do nieruchomości, na której będzie przetwarzana słoma lniana lub konopna; 2) zaświadczenia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty przeznaczone do przetwarzania słomy lnianej lub konopnej spełniają wymagania określone w przepisach przeciwpożarowych, sanitarnych i ochrony środowiska; 3) oświadczenia o zobowiązaniu się przetwórcy do: a) oddzielnego przechowywania nabytej lub wyprodukowanej słomy lnianej lub konopnej, długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego, włókna konopi włóknistych, z podziałem na produkcję w poszczególnych latach gospodarczych, obejmujących okresy od dnia 1 lipca danego roku do dnia 30 czerwca następnego roku kalendarzowego, oraz z podziałem na poszczególne kraje członkowskie Unii Europejskiej, b) codziennego aktualizowania stanu magazynowego słomy lnianej lub konopnej oraz poszczególnych rodzajów włókien, w powiązaniu z dokumentacją księgową, c) powiadamiania dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy, o zmianach w zakresie danych wynikających z dokumentów, o których mowa w lit. a oraz pkt 1 i 2, oraz d) poddania się kontrolom przeprowadzanym przez dyrektora oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego w zakresie uznawania przetwórców oraz zasadności udzielania dopłat do przetwarzania. 5. Po dokonaniu kontroli w zakładzie przetwórczym i potwierdzeniu zgodności danych zawartych we wniosku i dołączonych do niego dokumentach ze stanem faktycznym, z zastrzeżeniem ust. 8, dyrektor oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę przetwórcy, wydaje decyzję administracyjną o wpisie przetwórcy do rejestru uznanych przetwórców. 6. Decyzją, o której mowa w ust. 5, przetwórcy jest również nadawany numer identyfikacyjny. 7. Decyzję, o której mowa w ust. 5, wydaje się w terminie dwóch miesięcy od dnia wpływu wniosku o wpis do rejestru uznanych przetwórców. 8. Kontroli, o której mowa w ust. 5, nie podlegają oświadczenia, o których mowa w ust. 4 pkt 3 lit. a. Art. 11. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przekaże Prezesowi Agencji Rynku Rolnego rejestr uznanych przetwórców oraz akta spraw wszczętych i niezakończonych, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszego artykułu. Art. 12. W 2004 r. wnioski o płatność producent rolny składa w terminie od dnia 15 kwietnia do dnia 15 czerwca. Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 5 i art. 6 ust. 10, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 7, art. 8, art. 9 pkt 6 lit. b i pkt 9 oraz art. 10-12, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego, ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz ustawę z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji niektórych rynków rolnych. 2) Rozporządzenia: - Rady (WE) nr 1259/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej, - Rady nr 1244/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1259/1999 ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej, - Komisji (WE) nr 1/2002 z dnia 28 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej. 3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2419/2001 z dnia 11 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy, ustanowionych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3508/92. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129, poz. 1446, z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1611. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41) Art. 1. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rzeczpospolita Polska ma wyłączne prawo wznoszenia, udzielania pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp, wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej, w szczególności wykorzystania w celach energetycznych wody, prądów morskich i wiatru."; 2) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, o którym mowa w art. 37a, pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, określonych w art. 22, wydaje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane po zaopiniowaniu przez ministrów właściwych do spraw gospodarki, kultury i dziedzictwa narodowego, rolnictwa, środowiska, spraw wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej. 3. Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jego wydanie pociągnęłoby za sobą zagrożenie dla: 1) środowiska i zasobów morskich; 2) interesu gospodarki narodowej; 3) obronności i bezpieczeństwa państwa; 4) bezpieczeństwa żeglugi morskiej; 5) bezpiecznego uprawiania rybołówstwa morskiego; 6) bezpieczeństwa lotów statków powietrznych; 7) podwodnego dziedzictwa archeologicznego lub 8) bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją zasobów mineralnych dna morskiego oraz znajdującego się pod nim wnętrza ziemi. 4. Wystąpienie zagrożeń, o których mowa w ust. 3, ustala się na podstawie przepisów odrębnych. 5. W pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się rodzaj przedsięwzięcia i jego lokalizację za pomocą współrzędnych geograficznych, charakterystyczne parametry techniczne przedsięwzięcia, szczegółowe warunki i wymagania wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie, o którym mowa w ust. 3. 6. Pozwolenie może być wydane na okres niezbędny do realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, nie dłuższy jednak niż 5 lat. 7. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej prowadzi rejestr wydanych pozwoleń, o których mowa w ust. 1. 8. W przypadku nieprzyjęcia planu, o którym mowa w art. 37a, gdy znajduje się on na etapie opracowywania, postępowanie o wydanie pozwolenia może zostać zawieszone do czasu przyjęcia planu."; 3) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu: "Art. 23a. W przypadku przyjęcia planu, o którym mowa w art. 37a, pozwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, o których mowa w art. 22, wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego. Przepisy art. 23 oraz art. 27a i art. 27b stosuje się odpowiednio."; 4) w art. 26, w art. 29, w art. 30 w pkt 5, w art. 31 w ust. 1, w art. 32 i w art. 32a w ust. 1 użyty w różnych przypadkach wyraz "zezwolenie" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "pozwolenie"; 5) po art. 27 dodaje się art. 27a i 27b w brzmieniu: "Art. 27a. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia, o którym mowa w art. 23 i art. 23a, powinien zawierać nazwę, oznaczenie siedziby i adres wnioskodawcy, szczegółowe określenie przedsięwzięcia wymagającego pozwolenia i jego celu, ze wskazaniem: 1) proponowanej lokalizacji określonej za pomocą współrzędnych geograficznych naniesionych na mapę morską; 2) wielkości polskiego obszaru morskiego i okresu niezbędnego do realizacji przedsięwzięcia; 3) charakterystycznych parametrów technicznych i szacunkowej wartości zamierzonego przedsięwzięcia, łącznie z przedstawieniem sposobów przekazywania produktu na ląd; 4) oceny skutków ekonomicznych, społecznych i oddziaływania na środowisko. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) opis technologii planowanego przedsięwzięcia; 3) opis środowiska morskiego, które może być zagrożone przez planowane przedsięwzięcie; 4) opis potencjalnych oddziaływań planowanego przedsięwzięcia na środowisko morskie i jego zasoby naturalne zarówno żywe, jak i mineralne oraz ich ocenę; 5) opis środków zmniejszających szkodliwe oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na środowisko morskie; 6) opis przyjętych założeń i zastosowanych metod prognozy oraz wykorzystanych danych o środowisku morskim, ze wskazaniem trudności powstałych przy gromadzeniu niezbędnych informacji; 7) projekt programu monitoringu i zarządzania procesem inwestycyjnym i eksploatacyjnym. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wniosków o wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 26, a także wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 27. Art. 27b. 1. Za wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 23, art. 23a i art. 26, organ wydający pozwolenia pobiera opłaty w wysokości stanowiącej równowartość 300 jednostek obliczeniowych, określonych w art. 55, a jeżeli wydane pozwolenie przewiduje zajęcie wyłącznej strefy ekonomicznej pod sztuczną wyspę, konstrukcję i urządzenie, pobiera się dodatkową opłatę w wysokości stanowiącej 1 % wartości planowanego przedsięwzięcia. Opłaty te pobiera się przed wydaniem pozwolenia. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 3. Pozwolenia, o których mowa w art. 23, art. 23a i art. 26, dają podmiotom w nich wymienionym prawo korzystania z polskiego obszaru morskiego do celów określonych w pozwoleniu; prawa wynikające z pozwolenia nie mogą być przenoszone na inne podmioty."; 6) w art. 28 wyraz "zgody" zastępuje się wyrazem "pozwolenia"; 7) po art. 35 dodaje się art. 35a-35c w brzmieniu: "Art. 35a. 1. Przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości może być dokonywane przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej wyłącznie po uzyskaniu pozwolenia dyrektora właściwego urzędu morskiego. 2. Pozwolenie na przeszukiwanie wraków statków lub ich pozostałości wydawane jest na wniosek zainteresowanych podmiotów, o których mowa w ust. 1, w uzgodnieniu z komendantem morskiego oddziału Straży Granicznej oraz wojewódzkim konserwatorem zabytków właściwymi dla siedziby urzędu morskiego oraz po zasięgnięciu opinii Szefa Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej. 3. W pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się: 1) pozycję lub obszar przeszukiwania; 2) nazwę lub określenie wraku; 3) nazwę statku, z którego będzie dokonywane przeszukiwanie, warunki przeszukiwania, łącznie z warunkami bezpieczeństwa, oraz 4) okres przeszukiwania, który nie może być dłuższy niż 30 dni. 4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może także nakładać na wnioskodawcę obowiązek zapewnienia inspektorowi inspekcji morskiej odpowiednich warunków pracy oraz zakwaterowania i wyżywienia na statku, z którego będzie dokonywane przeszukiwanie wraku lub jego pozostałości, i umożliwienia inspektorowi korzystania w celach służbowych ze środków łączności znajdujących się na statku. 5. W tym samym czasie na przeszukiwanie określonego wraku statku lub jego pozostałości pozwolenie może być wydane tylko jednemu podmiotowi. 6. Odmawia się wydania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli: 1) istnieje zagrożenie bezpieczeństwa żeglugi morskiej lub zanieczyszczenia środowiska morskiego; 2) wrak statku lub jego pozostałości znajdują się w obszarze składowania lub zatopienia uzbrojenia, materiałów wybuchowych lub broni chemicznej; 3) wrak statku lub jego pozostałości podlegają szczególnej ochronie. Art. 35b. 1. Podróż statku, z którego ma nastąpić przeszukanie wraku lub jego pozostałości, powinna zaczynać się i kończyć w porcie polskim. 2. Wszelkie przedmioty znalezione i wydobyte w trakcie przeszukiwania wraków statków lub ich pozostałości mogą znajdować się wyłącznie na statku objętym pozwoleniem, o którym mowa w art. 35a ust. 1, i podlegają przekazaniu dyrektorowi urzędu morskiego, który wydał pozwolenie, najpóźniej w dniu upływu ważności pozwolenia. Art. 35c. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach uzyskiwania pozwolenia, o którym mowa w art. 35a ust. 1, a także wzór pozwolenia oraz wzór wniosku o wydanie pozwolenia, mając na uwadze bezpieczeństwo osób przeszukujących wraki lub ich pozostałości oraz względy bezpieczeństwa żeglugi morskiej."; 8) w art. 37a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw gospodarki morskiej, rolnictwa, środowiska, spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej może przyjąć, w drodze rozporządzenia, plan zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, uwzględniając ustalenia określone w ust. 2 oraz wydane ważne pozwolenia, o których mowa w art. 23 i art. 23a."; 9) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Organami administracji morskiej są: 1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej - jako naczelny organ administracji morskiej; 2) dyrektorzy urzędów morskich - jako terenowe organy administracji morskiej. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje nadzór nad działalnością dyrektorów urzędów morskich w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych."; 10) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. 1. Dyrektor urzędu morskiego podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej. 2. Dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej. Zastępców dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na wniosek dyrektora urzędu morskiego. 3. Na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora urzędu morskiego może być powołany wyłącznie obywatel polski posiadający wykształcenie wyższe oraz wiedzę, kwalifikacje zawodowe i doświadczenie z zakresu gospodarki morskiej oraz funkcjonowania administracji rządowej. 4. Dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje przy pomocy urzędu morskiego, który jest państwową jednostką budżetową. 5. W skład urzędu morskiego wchodzą w szczególności: 1) inspekcja morska, inspekcja bandery, inspekcja portu - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie inspekcji statków; 2) kapitanaty i bosmanaty portów - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje w portach i przystaniach morskich; 3) Biuro Spraw Obronnych Żeglugi - do realizacji zadań, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1a."; 11) w art. 42 w ust. 2: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) ochrony portów morskich i żeglugi morskiej, w tym związane z wykonywaniem zadań obronnych oraz zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności zapobieganie aktom terroru oraz likwidacji skutków zaistniałych zdarzeń;", b) uchyla się pkt 10a, c) w pkt 17 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 18-26 w brzmieniu: "18) nadawania nazw statkom morskim; 19) organizacji pilotażu morskiego; 20) budowy i utrzymywania obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich; 21) zarządzania portami niemającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej i przystaniami morskimi, w których nie powołano podmiotu zarządzającego w trybie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683), w zakresie przewidzianym w tych przepisach; 22) planowania rozwoju portów i przystani morskich, o których mowa w pkt 21; 23) monitorowania i informowania o ruchu statków; 24) ewidencji ładunków i pasażerów; 25) nadzoru nad wprowadzonymi do obrotu wyrobami w zakresie wyposażenia morskiego, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)); 26) zarządu nad morzem terytorialnym i morskimi wodami wewnętrznymi oraz nad gruntami pokrytymi tymi wodami, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 3))."; 12) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. 1. Wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1-6 i 9: 1) inspekcja morska ma prawo: a) kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, którą wykonują, oraz czy posiadają wymagane pozwolenie, b) kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność jest wykonywana zgodnie z przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi, c) wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na morzu i ich sprawców; 2) inspekcja bandery ma prawo kontrolowania statków o polskiej przynależności w zakresie wymagań określonych w przepisach prawa polskiego, przepisach prawa Unii Europejskiej oraz w ratyfikowanych umowach międzynarodowych dotyczących: a) budowy statków, stałych urządzeń i ich wyposażenia, b) składu i kwalifikacji załóg, c) ochrony środowiska, d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych; 3) inspekcja portu ma prawo kontrolowania statków obcej przynależności zawijających do polskich portów w zakresie wymagań określonych w umowach międzynarodowych i przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących: a) bezpieczeństwa żeglugi, b) składu i kwalifikacji załóg, c) ochrony środowiska, d) bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych. 2. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie podlegają jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji. 3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie podlegają: 1) okręty wojenne i jednostki pomocnicze; 2) statki rybackie; 3) statki drewniane o prostej konstrukcji; 4) statki specjalnej służby państwowej nieużywane do celów handlowych oraz 5) statki rekreacyjne lub sportowe nieużywane do celów handlowych. 4. Określone w ust. 1 pkt 1 uprawnienia inspekcja morska może realizować we współdziałaniu ze Strażą Graniczną, przy użyciu jej sił i środków, a w razie konieczności także w porozumieniu z Marynarką Wojenną. 5. W przypadku nieobecności inspektora inspekcji morskiej na pokładzie jednostki pływającej Straży Granicznej, Straż Graniczna może samodzielnie realizować uprawnienia określone w ust. 1 pkt 1 w imieniu terenowego organu administracji morskiej. 6. Przekazanie Straży Granicznej środków posiadanych przez urzędy morskie do realizacji uprawnień określonych w ust. 1 pkt 1 nastąpi w drodze porozumienia ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej i spraw wewnętrznych. 7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, określone w art. 51 ust. 1 i art. 52 ust. 1, przysługują odpowiednio dowódcom jednostek pływających Straży Granicznej."; 13) w art. 51 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Inspektor inspekcji bandery oraz inspektor inspekcji portu w czasie wykonywania czynności służbowych mających na celu stwierdzenie, czy statek spełnia wymagania określone w art. 50 ust. 1 pkt 2 lub 3, są uprawnieni do kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie tych wymagań, a także do sprawdzenia ogólnego stanu technicznego statku, łącznie z warunkami sanitarno-bytowymi. Przepisy ust. 1 oraz art. 52-54 stosuje się odpowiednio."; 14) w art. 56 po pkt 18 dodaje się przecinek i pkt 19 w brzmieniu: "19) przeszukuje wraki statków lub ich pozostałości bez wymaganego pozwolenia albo nie stosuje się do warunków określonych w pozwoleniu"; 15) użyte w art. 10 w ust. 1, w art. 27, w art. 28, w art. 29, w art. 30, w art. 32, w art. 40, w art. 41 w ust. 2, w art. 43, w art. 48a, w art. 57 w ust. 2 i w art. 60 w różnych przypadkach wyrazy: a) "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw gospodarki morskiej", b) "Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska", c) "Minister Spraw Wewnętrznych" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw wewnętrznych". Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) opracowanie projektu budowlanego w sposób zgodny z ustaleniami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w pozwoleniu, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), wymaganiami ustawy, przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej;"; 2) w art. 32 w ust. 4 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności pozwolenia, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, jeżeli jest ono wymagane;"; 3) w art. 33 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, jeżeli jest ono wymagane;"; 4) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Projekt budowlany powinien spełniać wymagania określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, lub w pozwoleniu, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, jeżeli jest ono wymagane."; 5) w art. 35 w ust. 1 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub wymaganiami pozwolenia, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej,"; 6) w art. 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Decyzję o pozwoleniu na budowę właściwy organ przesyła niezwłocznie organowi, który wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej."; 7) w art. 59 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego właściwy organ przesyła niezwłocznie organowi, który wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.". Art. 3. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2278) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W celu zapewnienia spełniania przez statek wymagań, o których mowa w art. 6, statek podlega inspekcjom przeprowadzanym przez organy inspekcyjne w zakresie, terminach i trybie określonych w ustawie, ratyfikowanych umowach międzynarodowych oraz przepisach ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41)."; 2) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. 1. Inspekcje statków obcej przynależności zawijających do polskich portów przeprowadza organ inspekcyjny przy pomocy inspektora inspekcji portu, zwanego dalej "inspektorem". 2. Inspektor przeprowadza inspekcję, legitymując się dokumentem identyfikacyjnym. 3. Organ inspekcyjny raz na miesiąc podaje do publicznej wiadomości informacje dotyczące statków, które zostały zatrzymane lub stanowią przedmiot odmowy dostępu do portu w czasie poprzedniego miesiąca. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób podawania informacji dotyczących statków, o których mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę postanowienia umów międzynarodowych i przepisów prawa Unii Europejskiej w tym zakresie. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób funkcjonowania inspekcji portu, tryb przeprowadzania inspekcji przez inspektora oraz wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora, uwzględniając: 1) kwalifikacje wymagane od inspektora, 2) procent ogólnej liczby statków podlegających inspekcji w ciągu roku, 3) rodzaje statków podlegających inspekcji w pierwszej kolejności, 4) okoliczności przeprowadzania inspekcji rozszerzonej, 5) kategorie statków podlegających rozszerzonym inspekcjom, 6) kryteria uzasadniające zatrzymanie statku i wydanie odmowy wejścia statku do portu, 7) procedury kontroli statków oraz listę dokumentów podlegających kontroli - kierując się zaleceniami Memorandum Paryskiego, o którym mowa w art. 12 ust. 6, a także przepisami prawa Unii Europejskiej w tym zakresie."; 3) w załączniku do ustawy w części III w ust. 1 w pkt 1.4 i 1.5 wyrazy "w żegludze bałtyckiej" zastępuje się wyrazami "w żegludze przybrzeżnej". Art. 4. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672 oraz z 2003 r. Nr 211, poz. 2049) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister właściwy do spraw transportu sprawuje nadzór nad działalnością dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie."; 2) w art. 9 w ust. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) współdziałanie z innymi organami w zakresie bezpieczeństwa żeglugi, ochrony środowiska, ochrony portów lub przystani, w tym wykonywania zadań obronnych i zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności zapobiegania aktom terroru i likwidacji ich skutków,". Art. 5. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy terenu określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41)."; 2) w art. 51 w ust. 1 uchyla się pkt 4; 3) w art. 57 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wojewoda prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych."; 4) w art. 60 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda.". Art. 6. Do postępowań wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 7. 1. Zezwolenia wydane na podstawie przepisów art. 22, art. 23, art. 26, art. 29, art. 30 pkt 5, art. 31 ust. 1, art. 32 i art. 32a ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy stają się odpowiednio pozwoleniami oraz zachowują ważność na czas, na który zostały wydane. 2. Zgoda wydana na podstawie art. 28 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy staje się odpowiednio pozwoleniem i zachowuje ważność na czas, na który została wydana. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej oraz ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 42) Art. 1. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4, 3) orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się: 1) przy spółce osobowej - wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika lub akcjonariusza, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika lub akcjonariusza spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania, 2) przy spółce kapitałowej - wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, oraz dopłaty, 3) przekształcenie, podział lub łączenie spółek, jeżeli ich wynikiem jest zwiększenie majątku spółki lub podwyższenie kapitału zakładowego, 4) przeniesienie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby - także wtedy, gdy czynność ta nie powoduje podwyższenia kapitału zakładowego - jeżeli rzeczywisty ośrodek zarządzania lub siedziba nie znajdowały się poprzednio na terytorium państwa członkowskiego, bądź jeżeli znajdowały się na terytorium takiego państwa, jeżeli umowa spółki nie podlegała podatkowi kapitałowemu.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Umowa spółki oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się: 1) w przypadku spółki osobowej - siedziba tej spółki, 2) w przypadku spółki kapitałowej: a) rzeczywisty ośrodek zarządzania albo b) siedziba tej spółki - jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium żadnego z państw członkowskich, a jeżeli ośrodek ten znajduje się na terytorium takiego państwa, gdy umowa spółki nie podlega podatkowi kapitałowemu w tym państwie.", d) uchyla się ust. 7 i 8; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) spółka osobowa - spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną, 2) spółka kapitałowa - spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcyjną, 3) siedziba spółki - siedzibę spółki określoną w umowie (statucie) spółki, 4) rzeczywisty ośrodek zarządzania - miejscowość, w której ma siedzibę organ zarządzający spółki kapitałowej, 5) państwo członkowskie - państwo będące członkiem Unii Europejskiej, 6) podatek kapitałowy - podatek, który zgodnie z prawem państwa członkowskiego jest pobierany od kapitału spółki kapitałowej lub od jego podwyższenia."; 3) w art. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy, które w rozumieniu przepisów prawa celnego stanowią towary: a) wprowadzone do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, b) objęte procedurą składu celnego."; 4) w art. 6: a) w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) przy umowie spółki: a) przy zawarciu umowy - wartość wkładów wniesionych do majątku spółki albo wartość kapitału zakładowego, b) przy zmianie umowy - wartość wkładów powiększających majątek spółki albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy, c) przy dopłatach - kwota dopłat, d) przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika lub akcjonariusza - kwota lub wartość pożyczki, e) przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania - roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4 % wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania, f) przy przekształceniu, podziale lub łączeniu spółek - wartość majątku wniesionego do spółki albo wartość kapitału zakładowego, g) przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby - wartość kapitału zakładowego,", b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Od podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1 pkt 8, odlicza się: 1) kwotę wynagrodzenia wraz z podatkiem od towarów i usług, pobraną przez notariusza za sporządzenie aktu notarialnego umowy spółki albo jej zmiany, jeżeli powoduje ona zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, 2) opłatę sądową związaną z wpisem spółki do rejestru przedsiębiorców lub zmianą wpisu w tym rejestrze dotyczącą wkładu do spółki albo kapitału zakładowego, 3) opłatę za zamieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłoszenia o wpisach, o których mowa w pkt 2, 4) wartość wkładów do spółki lub powiększających jej majątek, wartość kapitału zakładowego lub jego podwyższenia, kwoty dopłat, kwoty lub wartość pożyczek oraz wartość rzeczy i praw majątkowych oddanych spółce do nieodpłatnego używania - przez podmioty zwolnione na podstawie art. 8 pkt 2-5 lub na podstawie przepisów odrębnych ustaw, 5) wartość wkładów do spółki albo wartość kapitału zakładowego wynikającą z umowy spółki lub jej zmiany, związanej z przekształceniem, podziałem lub łączeniem spółek, która była opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych przed dokonaniem tych czynności, 6) kwoty dopłat w spółce kapitałowej, które były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a następnie zostały przeznaczone na podwyższenie kapitału zakładowego."; 5) w art. 7: a) w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) od umowy spółki 0,5 %.", b) uchyla się ust. 2; 6) w art. 9: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów: a) sprzedaży, b) dożywocia, c) o dział spadku - w części dotyczącej spłat lub dopłat, d) o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat, e) darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, f) zamiany - do wysokości wartości rynkowej nieruchomości wraz z jej częściami składowymi, g) odpłatnej renty, pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy,"; b) w pkt 10 dodaje się lit. h w brzmieniu: "h) przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej,", c) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) umowy spółki: a) zawarte wskutek przekształcenia, podziału lub łączenia w części dotyczącej kapitału zakładowego, którego wartość przed dokonaniem czynności została opodatkowana podatkiem kapitałowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) których skutkiem jest przeniesienie rzeczywistego ośrodka zarządzania lub siedziby spółki kapitałowej z państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wartość kapitału spółki była opodatkowana podatkiem kapitałowym w państwie członkowskim,"; 7) w art. 10 ust. 3a i 3b otrzymują brzmienie: "3a. Płatnicy wpłacają pobrany podatek na rachunek organu podatkowego właściwego ze względu na siedzibę płatnika. 3b. Notariusze, jako płatnicy podatku, są obowiązani do przekazywania organowi podatkowemu właściwemu ze względu na siedzibę płatnika odpisów sporządzanych aktów notarialnych dotyczących czynności cywilnoprawnych stanowiących przedmiot opodatkowania."; 8) w art. 11 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) podwyższenie kapitału spółki nie zostanie zarejestrowane lub zostanie zarejestrowane w wysokości niższej niż określona w uchwale - w części stanowiącej różnicę między podatkiem zapłaconym i podatkiem należnym od podwyższenia kapitału ujawnionego w rejestrze przedsiębiorców,"; 9) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. Organem podatkowym właściwym rzeczowo w sprawach podatku od czynności cywilnoprawnych jest naczelnik urzędu skarbowego.". Art. 2. Do czynności cywilnoprawnych, z tytułu których obowiązek podatkowy powstał przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 3. Przepis art. 6 ust. 9 pkt 5 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ma zastosowanie: 1) w przypadku przekształcenia lub łączenia spółek - także do wartości majątku spółki lub kapitału zakładowego opodatkowanego na zasadach określonych w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23 i Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86, poz. 433, z 1997 r. Nr 117, poz. 751 i Nr 137, poz. 926 oraz z 2000 r. Nr 68, poz. 805); 2) w przypadku podziału spółek - wyłącznie do wartości majątku spółki lub kapitału zakładowego wniesionego od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Art. 4. Kwot dopłat w spółce kapitałowej, o których mowa w art. 6 ust. 9 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie odlicza się od podstawy opodatkowania, jeżeli dopłaty zostały wniesione przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 3 i pkt 6 lit. a, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, oraz art. 1 pkt 9, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności pieniężnych otrzymywanych przez policjantów delegowanych do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym (Dz. U. Nr 6, poz. 43) Na podstawie art. 145f pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie należności pieniężnych otrzymywanych przez policjantów delegowanych do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym (Dz. U. Nr 192, poz. 1607) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w ust. 1 w pkt 4 na końcu kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) świadczenie z tytułu uszczerbku na zdrowiu."; 2) w § 4 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jeżeli w związku z udziałem w misji pokojowej policjant otrzymuje ryczałt, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, lub świadczenie pieniężne od strony zagranicznej na pokrycie kosztów utrzymania."; 3) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ryczałt z tytułu delegowania policjant otrzymuje w wysokości kwoty bazowej ustalonej dla policjantów w ustawie budżetowej."; 4) w § 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dieta na pokrycie kosztów wyżywienia i na inne drobne wydatki w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3, nie przysługuje, jeżeli w związku z udziałem w misji pokojowej policjant otrzymuje ryczałt, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, lub świadczenie pieniężne od strony zagranicznej na pokrycie kosztów utrzymania."; 5) w § 7: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, stanowi równowartość: 1) w pierwszym miesiącu służby poza granicami państwa 60 %, 2) w następnych miesiącach służby poza granicami państwa 50 % diet na pokrycie kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków oraz limitów na pokrycie kosztów noclegu, określonych na podstawie przepisów w sprawie przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się zaliczkowo z góry, w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca służby poza granicami państwa, na rachunek bankowy w kraju, wskazany przez policjanta."; 6) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu: "§ 7a. 1. Świadczenie z tytułu uszczerbku na zdrowiu doznanego w czasie delegowania do pełnienia służby poza granicami państwa policjant otrzymuje, jeżeli z tego tytułu przyznano mu odszkodowanie na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z późn. zm. 2)). 2. Świadczenie przysługuje za każdy procent doznanego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 1/100 kwoty dwunastomiesięcznego przeciętnego uposażenia policjantów, ustalonego za czerwiec ubiegłego roku i ogłoszonego przez Komendanta Głównego Policji w Dzienniku Urzędowym Komendy Głównej Policji. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie śmierci policjanta pozostającej w związku z delegowaniem do pełnienia służby poza granicami państwa."; 7) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Do policjanta delegowanego do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym, o którym mowa w § 1: 1) pkt 2 i 3 - przepisy § 7a stosuje się odpowiednio; 2) pkt 2-5 - przepis § 6 ust. 1 stosuje się odpowiednio.". § 2. Ryczałt, o którym mowa w § 1 pkt 3, przysługuje od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 877. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 8 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 6, poz. 46) Na podstawie art. 90 § 3, art. 102 § 3, art. 105 § 8 i § 9, art. 116 § 4, art. 121 § 4, art. 125 § 2b, art. 128 § 6, art. 136 § 1, art. 138, art. 144, art. 148, art. 150 § 3, art. 157 § 3, art. 1581 § 8 i art. 165 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 102 w ust. 2 wyrazy "uszlachetniania czynnego" zastępuje się wyrazami "przetwarzania pod kontrolą celną"; 2) w § 113 w pkt 2 wyrazy "§ 128" zastępuje się wyrazami "§ 112"; 3) w § 124 w ust. 2 wyrazy "§ 112 pkt 3" zastępuje się wyrazami "§ 113 pkt 3"; 4) w § 146 w ust. 2 wyrazy "uszlachetniania czynnego" zastępuje się wyrazami "odprawy czasowej"; 5) w § 159 w ust. 2 wyrazy "uszlachetniania czynnego" zastępuje się wyrazami "uszlachetniania biernego"; 6) w załączniku nr 6 do rozporządzenia w części A w pkt 5 w zdaniu wstępnym wyrazy "pkt 3" zastępuje się wyrazami "pkt 4". § 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do zdarzeń, które zaistniały od dnia 12 grudnia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem głoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania organów i urzędów administracji probierczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 47) Na podstawie art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do szczegółowego zakresu działania Prezesa Głównego Urzędu Miar w sprawach objętych prawem probierczym należy: 1) nadzór nad działalnością okręgowych i obwodowych urzędów probierczych i koordynowanie tej działalności; 2) opracowywanie projektów rozporządzeń wydawanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki; 3) gromadzenie i upowszechnianie informacji popularyzujących i promujących wiedzę z zakresu probiernictwa; 4) publikowanie w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Miar informacji, ogłoszeń i komunikatów Prezesa Głównego Urzędu Miar. § 2. Do szczegółowego zakresu działania dyrektora okręgowego urzędu probierczego w sprawach objętych prawem probierczym należy: 1) zarządzanie działalnością okręgowego urzędu probierczego; 2) zapewnienie organizacyjnych i technicznych warunków funkcjonowania okręgowych i obwodowych urzędów probierczych; 3) nadzór nad działalnością obwodowych urzędów probierczych i koordynowanie tej działalności; 4) nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa probierczego w zakresie swojej właściwości; 5) wydawanie decyzji administracyjnych w zakresie swojej właściwości; 6) współpraca z organami administracji rządowej oraz samorządowej, a także z krajowymi i zagranicznymi instytucjami; 7) budowa, wdrożenie i utrzymanie systemów jakości w okręgowym i obwodowych urzędach probierczych; 8) identyfikacja oznaczeń probierczych oraz wydawanie orzeczeń o autentyczności krajowych cech probierczych; 9) uzgadnianie wizerunków znaków imiennych wytwórców wyrobów z metali szlachetnych w zakresie swojej właściwości; 10) prowadzenie zbiorczej dokumentacji przedmiotów zbadanych w obwodowych urzędach probierczych; 11) gospodarowanie metalami szlachetnymi stosowanymi do badań probierczych, przekazanymi przez obwodowe urzędy probiercze; 12) współpraca w zakresie prowadzenia prac badawczych w dziedzinie probiernictwa; 13) wykonywanie innych zadań powierzonych przez Prezesa Głównego Urzędu Miar. § 3. Do szczegółowego zakresu działania naczelnika obwodowego urzędu probierczego w sprawach objętych prawem probierczym należy: 1) zarządzanie działalnością obwodowego urzędu probierczego; 2) nadzór nad przestrzeganiem przepisów prawa probierczego w zakresie swojej właściwości; 3) wydawanie decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących wyrobów z metali szlachetnych zgłoszonych do badania i cechowania w obwodowym urzędzie probierczym; 4) współpraca z organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego w zakresie swojej właściwości; 5) badanie zawartości metali szlachetnych w wyrobach, półfabrykatach, surowcach i złomie oraz oznaczanie ich cechą probierczą lub wydawanie świadectw badania; 6) prowadzenie bieżącej dokumentacji wykonywanych czynności probierczych; 7) gospodarowanie metalami szlachetnymi stosowanymi do badań probierczych; 8) wykonywanie innych zadań powierzonych przez dyrektora okręgowego urzędu probierczego. § 4. Urzędy administracji probierczej zapewniają obsługę organów administracji probierczej oraz pomoc w realizacji zadań, o których mowa w § 1-3. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1664. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Głównego Urzędu Miar oraz zasad tworzenia i zakresu działania okręgowych i obwodowych urzędów miar oraz okręgowych i obwodowych urzędów probierczych (Dz. U. Nr 133, poz. 640, z 1996 r. Nr 14, poz. 76 oraz z 1997 r. Nr 61, poz. 378), które utraciło moc z dniem 30 czerwca 2002 r. na podstawie art. 10 pkt 2 i art. 51 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za przechowywanie dokumentów i danych związanych z usługami certyfikacyjnymi (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 48) Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2125) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne w przypadku zaprzestania działalności uiszcza, za przechowywanie dokumentów i danych bezpośrednio związanych z wykonywanymi usługami certyfikacyjnymi, opłatę w wysokości równowartości w złotych kwoty 0,4 euro, za każdy wydany certyfikat, którego dokumentacja podlega przechowywaniu. 2. Równowartość w złotych kwoty euro oblicza się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu zaprzestania działalności przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne. § 2. Opłatę, o której mowa w § 1 ust. 1, uiszcza się na rachunek urzędu zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, nie później niż w terminie 14 dni, licząc od dnia przekazania dokumentów i danych bezpośrednio związanych z wykonywanymi usługami certyfikacyjnymi ministrowi właściwemu do spraw gospodarki albo wskazanemu przez niego podmiotowi. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 49) Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1171 i Nr 160, poz. 1561) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 49) KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY 1. Angola 2. Armenia 3. Australia 4. Białoruś 5. Botswana 6. Brazylia 7. Bułgaria 8. Chińska Republika Ludowa 9. Chorwacja 10. Ghana 11. Gujana 12. Gwinea 13. Indie 14. Izrael 15. Japonia 16. Kanada 17. Demokratyczna Republika Konga 18. Republika Konga 19. Republika Korei 20. Laos 21. Lesotho 22. Liban 23. Malezja 24. Mauritius 25. Namibia 26. Republika Południowej Afryki 27. Republika Środkowoafrykańska 28. Rzeczpospolita Polska 29. Rumunia 30. Federacja Rosyjska 31. Sierra Leone 32. Słowenia 33. Sri Lanka 34. Stany Zjednoczone Ameryki 35. Szwajcaria 36. Tajlandia 37. Tajwan 38. Tanzania 39. Togo 40. Ukraina 41. kraje członkowskie Unii Europejskiej 42. Wenezuela 43. Węgry 44. Wietnam 45. Wybrzeże Kości Słoniowej 46. Zimbabwe 47. Zjednoczone Emiraty Arabskie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 31 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 50) Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 lipca 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1172 i Nr 160, poz. 1562) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 grudnia 2003 r. (poz. 50) KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY 1. Angola 2. Armenia 3. Australia 4. Białoruś 5. Botswana 6. Brazylia 7. Bułgaria 8. Chińska Republika Ludowa 9. Chorwacja 10. Ghana 11. Gujana 12. Gwinea 13. Indie 14. Izrael 15. Japonia 16. Kanada 17. Demokratyczna Republika Konga 18. Republika Konga 19. Republika Korei 20. Laos 21. Lesotho 22. Liban 23. Malezja 24. Mauritius 25. Namibia 26. Republika Południowej Afryki 27. Republika Środkowoafrykańska 28. Rzeczpospolita Polska 29. Rumunia 30. Federacja Rosyjska 31. Sierra Leone 32. Słowenia 33. Sri Lanka 34. Stany Zjednoczone Ameryki 35. Szwajcaria 36. Tajlandia 37. Tajwan 38. Tanzania 39. Togo 40. Ukraina 41. kraje członkowskie Unii Europejskiej 42. Wenezuela 43. Węgry 44. Wietnam 45. Wybrzeże Kości Słoniowej 46. Zimbabwe 47. Zjednoczone Emiraty Arabskie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz lnu na potrzeby przemysłu tekstylnego (Dz. U. Nr 6, poz. 51) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 stycznia 2004 r. (poz. 51) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość w tonach 0932015301Len surowy lub obrobiony, ale nieprzędziony; pakuły lniane i odpady lnu (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną):1.750 - Len międlony, trzepany, czesany lub przerobiony w inny sposób, ale nieprzędziony: 5301 21 00 0- - Międlony lub trzepany 5301 29 00 0- - Pozostały 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 6, poz. 52) Na podstawie art. 9 ust. 3 i art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 września 2003 r. w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1599) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 stycznia 2004 r. (poz. 52) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie wypłat z Funduszu Żeglugi Śródlądowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 54) Na podstawie art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokości stawek jednostkowych do obliczania wypłat z Funduszu Żeglugi Śródlądowej, zwanego dalej "Funduszem", za złomowanie statku polskiego; 2) szczegółowy tryb postępowania przy dokonywaniu wypłat z Funduszu za złomowanie statku polskiego. § 2. Ustala się wysokości stawek jednostkowych do obliczania wypłat z Funduszu za złomowanie statku polskiego: 1) statki do przewozu ładunków stałych: a) barki motorowe o nośności mniejszej niż 450 ton - 75,00 zł za tonę, b) barki motorowe o nośności od 450 ton do 650 ton - 87,50 zł za tonę, c) barki motorowe o nośności większej niż 650 ton - 92,50 zł za tonę, d) barki pchane lub holowane o nośności mniejszej niż 450 ton - 45,00 zł za tonę, e) barki pchane lub holowane o nośności od 450 ton do 650 ton - 50,00 zł za tonę, f) barki pchane lub holowane o nośności większej niż 650 ton - 62,50 zł za tonę; 2) zbiornikowce: a) barki motorowe o nośności mniejszej niż 450 ton - 175,00 zł za tonę, b) barki motorowe o nośności od 450 ton do 650 ton - 200,00 zł za tonę, c) barki motorowe o nośności większej niż 650 ton - 225,00 zł za tonę, d) barki pchane lub holowane o nośności mniejszej niż 450 ton - 70,00 zł za tonę, e) barki pchane lub holowane o nośności od 450 ton do 650 ton - 75,00 zł za tonę, f) barki pchane lub holowane o nośności większej niż 650 ton - 95,00 zł za tonę; 3) pchacze lub holowniki: a) pchacze lub holowniki o mocy napędowej mniejszej niż 300 kW - 150,00 zł za kW, b) pchacze lub holowniki o mocy napędowej większej niż 300 kW - 175,00 zł za kW. § 3. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej "Bankiem", dokonuje wypłaty z Funduszu na wniosek armatora, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, armator dołącza: 1) zaświadczenie o złomowaniu statku polskiego; 2) kopię dokumentu potwierdzającego wpłatę składki rocznej do Funduszu. § 4. 1. Bank dokonuje wypłaty w terminie 30 dni od daty otrzymania wniosku armatora, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wniosek, który nie spełnia wymogów określonych w § 3, Bank zwraca armatorowi w celu uzupełnienia. Termin, o którym mowa w ust. 1, biegnie od dnia złożenia uzupełnionego wniosku do Banku. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 54) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 55) Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 275) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. Do okresów otrzymywania dodatków, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów pobierania dodatku na podstawie § 8 ust. 2-4b."; 2) w § 8 po ust. 4a dodaje się ust. 4b w brzmieniu: "4b. Żołnierz zawodowy przeniesiony do dyspozycji w związku z przewidywanym zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej zachowuje prawo do otrzymywania dodatków o charakterze stałym należnych na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym."; 3) w § 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dodatek służbowy przysługuje żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę: 1) w Jednostce Wojskowej Nr 2305 oraz w Dowództwie Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego - w wysokości 25 %, 2) w jednostce wojskowej, elemencie lub pododdziale jednostki wojskowej sił wysokiej gotowości zdolnych do przerzutu, zaliczonej do kategorii od 1 do 3 - w wysokości 15 %, 3) w jednostce wojskowej, elemencie lub pododdziale jednostki wojskowej sił wysokiej gotowości zdolnych do przerzutu, zaliczonej do kategorii od 4 do 5, oraz w wielonarodowej jednostce wojskowej - w wysokości 10 % - uposażenia bazowego."; 4) w § 31 ust. 4a otrzymuje brzmienie: "4a. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pozostających w dyspozycji lub rezerwie kadrowej albo w okresie wypowiedzenia stosunku służbowego.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 56) Na podstawie art. 80 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 48 oraz z 2003 r. Nr 101, poz. 934) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 24 otrzymuje brzmienie: "§ 24. 1. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną określoną w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które: 1) nie są wyrobami akcyzowymi, dla których ustalona została stawka podatku akcyzowego, 2) nie są objęte karnetem ATA, 3) nie są objęte preferencyjnymi środkami związanymi z wywozem towarów poza polski obszar celny, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2003 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od należności celnych przywozowych przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 165, poz. 1597), 4) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie podlegają zwolnieniu od cła, z wyjątkiem: a) towarów, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, przewożonych w przesyłkach przez operatorów pocztowych, pod warunkiem że łączna wartość celna towarów w przesyłce nie przekracza równowartości: - 22 euro dla towarów, o których mowa w art. 1909 Kodeksu celnego, - 45 euro dla towarów, o których mowa w art. 19010 Kodeksu celnego, - 70 euro dla towarów, o których mowa w art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, b) zwolnionych od cła jako towary powracające: - kontenerów, - palet, - opakowań wielokrotnego użytku, - części zamiennych przywożonych lub wywożonych łącznie z kontenerami, przeznaczonych wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych, - akcesoriów i wyposażenia kontenera, określonych w załączniku nr 22 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 46); 5) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie są określone: a) w sekcji VIII Taryfy celnej w pozycjach 4203, 4303, b) w sekcji XI Taryfy celnej w dziale 57, 61, 62 oraz pod pozycjami 6301-6304, 6306, 6307 oraz w podpozycji 5905 00, oraz objętych kodem PCN 6309 00 00 0, c) w sekcji XII Taryfy celnej w pozycji 6403 oraz objętych kodem PCN 6405 10 00 0, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do towarów, które mogą być obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu w urzędzie lub urzędach celnych, o których mowa w § 14 ust. 1."; 2) w § 25: a) w ust. 1: - w pkt 6 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) towarów, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, przewożonych w przesyłkach przez operatorów pocztowych, pod warunkiem że łączna wartość celna towarów w przesyłce nie przekracza równowartości: - 22 euro dla towarów, o których mowa w art. 1909 Kodeksu celnego, - 45 euro dla towarów, o których mowa w art. 19010 Kodeksu celnego, - 70 euro dla towarów, o których mowa w art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego,", - dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie są określone: a) w sekcji VIII Taryfy celnej w pozycjach 4203, 4303, b) w sekcji XI Taryfy celnej w dziale 57, 61, 62 oraz pod pozycjami 6301-6304, 6306, 6307 oraz w podpozycji 5905 00, oraz objętych kodem PCN 6309 00 00 0, c) w sekcji XII Taryfy celnej w pozycji 6403 oraz objętych kodem PCN 6405 10 00 0, z zastrzeżeniem ust. 3.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisu ust. 1 pkt 7 nie stosuje się do towarów, które mogą być obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu w urzędzie lub urzędach celnych, o których mowa w § 15 ust. 1."; 3) w § 70 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prowadzenie jednego rejestru w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, wymaga zgody dyrektora izby celnej."; 4) w załączniku nr 3 do rozporządzenia wyrazy "Od niniejszej decyzji jako wydanej w I instancji przez dyrektora izby celnej nie służy odwołanie, jednak strona niezadowolona z decyzji może w terminie 14 dni zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 2621 § 1 Kodeksu celnego, w związku z art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej). Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy powinien zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem wniosku oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Do wniosku należy dołączyć wymagane znaki opłaty skarbowej." zastępuje się wyrazami "Od niniejszej decyzji służy prawo wniesienia odwołania do dyrektora izby celnej, który wydał tę decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia (art. 2621 § 1 Kodeksu celnego, w związku z art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej). Odwołanie powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie. Do odwołania należy dołączyć wymagane znaki opłaty skarbowej.". § 2. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują swoją ważność do upływu terminu ważności, na który zostały wydane, z możliwością przedłużenia lub zmiany zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 14 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków. (Dz. U. Nr 7, poz. 57) Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz. U. Nr 149, poz. 1673, z 2002 r. Nr 157, poz. 1314 oraz z 2003 r. Nr 211, poz. 2061) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: "9a) należności "normalne" - ekspozycje kredytowe zakwalifikowane do kategorii "normalne", o których mowa w przepisach w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków,"; 2) w § 25: a) w ust. 2 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) należnych bankowi odsetek, w tym dyskonta oraz odsetek skapitalizowanych, od należności "normalnych" i należności "pod obserwacją", z zastrzeżeniem ust. 3,", b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) należnych bankowi odsetek zapadłych i niezapadłych, w tym dyskonta oraz odsetek skapitalizowanych, od należności "zagrożonych", które do czasu ich otrzymania lub odpisania stanowią przychody zastrzeżone,". § 2. Przepisy § 25 rozporządzenia wymienionego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r., z tym że w sprawozdaniach finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2003 r. banki mogą uwzględnić zmiany wynikające z tych przepisów, zamieszczając odpowiednią informację o tym we wprowadzeniu do sprawozdania finansowego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać analizatory spalin samochodowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 58) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) analizator - przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru zawartości jednego lub więcej z następujących składników gazowych: a) tlenku węgla (CO), b) dwutlenku węgla (CO2), c) węglowodorów (HC w przeliczeniu na n-heksan), d) tlenu (O2) w spalinach pojazdów z silnikami o zapłonie iskrowym; 2) sonda poboru spalin - rurkę wprowadzaną do rury wydechowej pojazdu, służącą do pobierania próbek spalin; 3) separator wody - urządzenie do usuwania nadmiaru wody z próbek spalin pobieranych przez sondę poboru spalin; 4) układ przetłaczania gazów - część pneumatyczną analizatora, przez którą są przepompowywane spaliny; 5) gaz wzorcowy - stabilną mieszaninę gazów o określonej zawartości poszczególnych składników w azocie, służącą do wzorcowania lub sprawdzania wskazań analizatorów; 6) gaz zerowy - czysty gaz obojętny lub mieszaninę gazów, niezawierającą składników gazowych będących przedmiotem pomiarów; 7) czas odpowiedzi - przedział czasu zawarty między chwilą, w której sygnał wejściowy podlega nagłej, określonej zmianie, a chwilą, w której sygnał wyjściowy osiąga ustaloną wartość końcową zawartą w określonych granicach; 8) klasa dokładności - klasę analizatorów spełniających określone wymagania metrologiczne i których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach; 9) warunki odniesienia - warunki przewidziane do sprawdzania analizatorów lub do wzajemnego porównania wyników pomiarów; 10) błąd graniczny dopuszczalny - wartości skrajne błędu analizatorów określone w rozporządzeniu; 11) kanał pomiarowy - część układu detekcji przeznaczoną do pomiaru zawartości jednego składnika. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania analizatorów § 2. 1. W skład analizatora wchodzą w szczególności: 1) układ przetłaczania gazu składający się z: a) sondy poboru spalin, b) filtru do usuwania cząstek stałych ze spalin, zwanego dalej "filtrem", c) separatora wody, d) pompy przetłaczającej gaz przez analizator, zwanej dalej "pompą", e) przewodów stanowiących drogę przepływu gazu od sondy poboru spalin do wylotu odprowadzającego gaz z analizatora; 2) układ detekcji; 3) urządzenie wskazujące wyniki pomiarów o odczycie analogowym albo cyfrowym; 4) urządzenie do inicjowania pracy analizatora i sprawdzania jego działania; 5) urządzenie do regulacji parametrów analizatora; 6) urządzenie sygnalizujące zbyt mały strumień objętości gazów. 2. Analizator może być dodatkowo wyposażony w: 1) oddzielne wloty do wprowadzania gazu zerowego i gazu wzorcowego, umieszczone za separatorem wody i filtrem; 2) urządzenie do rejestracji wyników. § 3. 1. Układ przetłaczania gazu powinien być szczelny w takim stopniu, aby zmiana wskazań analizatora na skutek rozcieńczenia zasysanego gazu wzorcowego powietrzem nie przekraczała: 1) połowy wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego przy legalizacji - dla tlenku i dwutlenku węgla oraz węglowodorów; 2) 0,1 % (ułamek objętościowy) - dla tlenu. 2. W przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I przekroczenie wartości, o których mowa w ust. 1, powinno uniemożliwić wykonanie pomiaru. § 4. Analizator z kanałem pomiarowym zawartości węglowodorów powinien być wyposażony w osobny wlot z układem filtracyjnym pochłaniającym węglowodory, doprowadzający powietrze z otoczenia lub inny gaz do sprawdzania i regulacji punktu zerowego. § 5. Konstrukcja analizatora powinna umożliwiać utrzymanie stałej wartości ciśnienia wewnątrz celi pomiarowej podczas: 1) regulacji zera; 2) sprawdzania i regulacji gazem wzorcowym; 3) pobierania próbek spalin. § 6. Konstrukcja sondy poboru spalin powinna umożliwiać: 1) wprowadzenie sondy do rury wydechowej silnika pojazdu na głębokość co najmniej 30 cm; 2) umocowanie sondy w rurze wydechowej silnika pojazdu za pomocą urządzenia zabezpieczającego przed wypadnięciem. § 7. 1. Filtr powinien: 1) być wyposażony w wymienny wkład; 2) zatrzymywać cząstki stałe o średnicy większej niż 5 µm. 2. Obserwacja stopnia zanieczyszczenia wkładu filtru powinna być możliwa bez jego wyjmowania. § 8. Separator wody powinien opróżniać się automatycznie albo jego zapełnienie powinno uniemożliwiać wykonanie pomiaru. § 9. 1. Wyłączenie i włączenie pompy powinno być możliwe niezależnie od innych elementów układu pomiarowego. 2. Wykonywanie pomiarów nie powinno być możliwe przy wyłączonej pompie. § 10. 1. Urządzenie sygnalizujące zbyt mały strumień objętości gazu powinno zadziałać przy strumieniu objętości, przy którym czas odpowiedzi przekroczy dopuszczalną wartość lub wystąpi zmiana wskazań przekraczająca połowę wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego przy legalizacji. 2. W analizatorach klasy dokładności 0 i I urządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno uniemożliwić pomiar po zasygnalizowaniu zbyt małego strumienia objętości gazu. § 11. 1. Urządzenie do regulacji parametrów analizatora powinno umożliwiać sprawdzenie i wyregulowanie: 1) punktu zerowego; 2) wskazań za pomocą gazu wzorcowego. 2. Regulacja punktu zerowego powinna być: 1) automatyczna w analizatorach klasy dokładności 0 i I; 2) automatyczna, półautomatyczna albo ręczna w analizatorze klasy dokładności II. 3. Regulacja wskazań za pomocą gazu wzorcowego powinna być: 1) automatyczna albo półautomatyczna w analizatorach klasy dokładności 0 i I; 2) automatyczna, półautomatyczna albo ręczna w analizatorze klasy dokładności II. 4. W przypadku analizatora wyposażonego w urządzenie do regulacji: 1) automatycznej lub półautomatycznej - wykonanie pomiaru powinno być niemożliwe przed zakończeniem regulacji; 2) półautomatycznej - wykonanie pomiaru powinno być niemożliwe, jeżeli przyrząd wymaga sprawdzenia stanu regulacji przy użyciu gazu wzorcowego. § 12. 1. Analizator z kanałem pomiarowym zawartości węglowodorów powinien być wyposażony w urządzenie do wykrywania ich pozostałości. 2. W przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I: 1) wykrywanie pozostałości węglowodorów powinno być wykonywane automatycznie przed każdym pomiarem; 2) wykonanie pomiaru powinno być niemożliwe, jeżeli zawartość węglowodorów w próbce otaczającego powietrza pobranego przez sondę poboru spalin przekroczy wartość 0,002 % (ułamek objętościowy). § 13. Analizator z kanałem pomiarowym zawartości tlenu powinien być wyposażony w urządzenie do automatycznego sprawdzania prawidłowości działania celi tlenowej. § 14. 1. W analizatorach klasy dokładności 0 i I: 1) stałej kontroli automatycznej podlegają: a) stopień nagrzania, b) strumień objętości gazu; 2) urządzenie wskazujące może automatycznie wyświetlać komunikat o konieczności sprawdzenia stanu regulacji przy użyciu gazu wzorcowego; 3) co najmniej raz na 24 godziny powinno - po włączeniu analizatora - pojawiać się automatycznie żądanie sprawdzenia szczelności układu przetłaczania gazu. 2. Niewykonanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, lub ich negatywny wynik powinny uniemożliwić wykonanie pomiaru. § 15. Minimalne zakresy pomiarowe, wyrażone ułamkiem objętościowym, wynoszą: 1) w przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I: a) od 0 % do 5 % dla tlenku węgla, b) od 0 % do 16 % dla dwutlenku węgla, c) od 0 % do 0,2 % dla węglowodorów, d) od 0 % do 22 % dla tlenu; 2) w przypadku analizatora klasy dokładności II: a) od 0 % do 7 % dla tlenku węgla, b) od 0 % do 16 % dla dwutlenku węgla, c) od 0 % do 0,2 % dla węglowodorów, d) od 0 % do 22 % dla tlenu. § 16. W urządzeniach wskazujących z odczytem analogowym: 1) wartość działki elementarnej wyrażona ułamkiem objętościowym powinna wynosić 0,1 % albo 0,2 % dla tlenku węgla, dwutlenku węgla i tlenu oraz 0,001 % albo 0,002 % dla węglowodorów; 2) podziałka analizatora powinna być opisana cyframi o wysokości co najmniej 5 mm oraz symbolem gazu mierzonego i oznaczeniem %. § 17. W urządzeniach wskazujących z odczytem cyfrowym: 1) rozdzielczość wskazań wyrażona ułamkiem objętościowym powinna być nie gorsza niż: a) w przypadku analizatorów klasy dokładności 0 i I: - 0,01 % dla tlenku węgla, - 0,1 % dla dwutlenku węgla, - 0,0001 % dla węglowodorów, - 0,02 % dla tlenu w przypadku zawartości nie większej niż 4 % i 0,1 % dla zawartości powyżej 4 %, b) w przypadku analizatora klasy dokładności II: - 0,05 % dla tlenku węgla, - 0,1 % dla dwutlenku węgla, - 0,0005 % dla węglowodorów, - 0,1 % dla tlenu; 2) wartość liczbowa wyniku pomiaru powinna być wyświetlana w postaci szeregu cyfr o wysokości co najmniej 5 mm; 3) obok wartości liczbowej wyniku pomiaru, o której mowa w pkt 2, powinien znajdować się: a) symbol gazu mierzonego, b) oznaczenie - %. § 18. 1. Analizator wskazujący zawartość węglowodorów w ułamku objętościowym n-heksanu może być sprawdzany i regulowany przy użyciu propanu. 2. W przypadku użycia propanu jego zawartość w gazie wzorcowym powinna być przeliczona na zawartość n-heksanu za pomocą współczynnika przeliczeniowego zawartości propanu na zawartość n-heksanu (PEF), którego wartość liczbowa powinna być wyznaczona z trzema cyframi znaczącymi indywidualnie dla każdej celi pomiarowej. 3. Po wymianie lub naprawie celi pomiarowej wartość liczbowa współczynnika przeliczeniowego (PEF) powinna być wyznaczona na nowo. § 19. Czas odpowiedzi analizatora powinien być taki, aby w przypadku pomiaru: 1) tlenku węgla, dwutlenku węgla i węglowodorów analizator wskazał co najmniej 95 % wartości końcowej w czasie nie dłuższym niż 15 s po zmianie gazu zerowego na wzorcowy; 2) tlenu analizator wskazał wartość nieprzekraczającą 0,1 % (ułamek objętościowy) zawartości tlenu po upływie 60 s od wprowadzenia mieszaniny gazowej beztlenowej. § 20. 1. Czas nagrzewania analizatora klasy dokładności II nie może przekraczać 30 minut. 2. Wykonanie pomiaru analizatorami klasy dokładności 0 i I nie powinno być możliwe przed zakończeniem nagrzewania. § 21. 1. Elementy układu przetłaczania gazu powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję. 2. Sonda poboru spalin powinna być wykonana z materiału odpornego na temperaturę spalin. 3. Materiały, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą wpływać na skład próbki gazowej. § 22. Na analizatorze powinny być wykonane w sposób trwały i czytelny następujące oznaczenia: 1) nazwa lub znak producenta; 2) nazwa analizatora; 3) numer fabryczny i numer celi pomiarowej; 4) rok produkcji; 5) nazwy lub symbole gazów i wartości maksymalne ich zawartości; 6) nominalna i minimalna wartość strumienia objętości; 7) nominalne wartości napięcia zasilania, częstotliwości i mocy; 8) wartość współczynnika przeliczeniowego (PEF) dla analizatora posiadającego kanał pomiarowy zawartości węglowodorów. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne analizatorów § 23. W zależności od błędów granicznych dopuszczalnych i wymagań konstrukcyjnych rozróżnia się trzy klasy dokładności analizatorów: 0, I, II. § 24. 1. Ustala się następujące warunki odniesienia dla analizatora przy zatwierdzeniu typu: 1) temperatura - 20 °C ±2 °C; 2) wilgotność względna - 60 % ±10 %; 3) stałe ciśnienie atmosferyczne; 4) napięcie zasilania - napięcie znamionowe ±2 %; 5) częstotliwość napięcia zasilania - częstotliwość znamionowa ±1 %; 6) brak w gazach wzorcowych składników gazowych innych niż badane. 2. W przypadku analizatora, którego działanie opiera się na absorpcji promieniowania podczerwonego, dopuszcza się zakres wilgotności względnej od 30 % do 60 %. 3. Ustala się następujące warunki odniesienia dla analizatora przy legalizacji: 1) zakres temperatury od 5 °C do 40 °C; 2) wilgotność względna do 90 %; 3) ciśnienie atmosferyczne: a) od 860 hPa do 1.060 hPa - dla analizatorów klasy dokładności 0 i I, b) zmienne w zakresie ±25 hPa - dla analizatora klasy dokładności II; 4) napięcie zasilania od -15 % do +10 % w stosunku do wartości napięcia znamionowego; 5) częstotliwość napięcia zasilania - częstotliwość znamionowa ±2 %. § 25. 1. Błąd graniczny dopuszczalny analizatora oraz rodzaje błędów (bezwzględne i względne) w zależności od klasy dokładności i rodzaju prawnej kontroli metrologicznej określa załącznik do rozporządzenia. 2. Ustalenie wartości błędu granicznego dopuszczalnego, jako wartości większej lub równej, zachodzi na drodze porównania wartości błędu bezwzględnego z wartością błędu względnego odniesionego do wartości wzorcowej. 3. Powtarzalność analizatora przy zatwierdzeniu typu powinna być taka, żeby odchylenie standardowe eksperymentalne, obliczone na podstawie wyników serii dwudziestu pomiarów wykonanych w warunkach powtarzalności, nie przekraczało jednej trzeciej wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego przy legalizacji. Rozdział 4 Przepis końcowy § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 58) BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE ANALIZATORÓW Błędy graniczne dopuszczalne analizatorów przy zatwierdzeniu typu: Klasa dokładnościRodzaj błęduBłąd graniczny dopuszczalny tlenek węgladwutlenek węglawęglowodorytlen 0bezwzględny (ułamek objętościowy) (%)±0,03±0,4±0,001±0,1 względny (%)±3±4±5±3 Ibezwzględny (ułamek objętościowy) (%)±0,06±0,4±0,0012±0,1 względny (%)±3±4±5±3 IIbezwzględny (ułamek objętościowy) (%)±0,15±0,5±0,002±0,2 względny (%)±5±5±5±5 Błędy graniczne dopuszczalne analizatorów przy legalizacji: Klasa dokładnościRodzaj błęduBłąd graniczny dopuszczalny tlenek węgladwutlenek węglawęglowodorytlen 0bezwzględny (ułamek objętościowy) (%)±0,03±0,5±0,001±0,1 względny (%)±5±5±5±5 Ibezwzględny (ułamek objętościowy) (%)±0,06±0,5±0,0012±0,1 względny (%)±5±5±5±5 IIbezwzględny (ułamek objętościowy) (%)±0,2±1±0,003±0,2 względny (%)±10±10±10±10 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i magazynowaniu gazów, napełnianiu zbiorników gazami oraz używaniu i magazynowaniu karbidu (Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 59) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy: 1) produkcji gazów; 2) napełnianiu gazami zbiorników magazynowych i przenośnych; 3) magazynowaniu i użytkowaniu gazów oraz karbidu. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) jednostek podległych i nadzorowanych przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2) zakładów górnictwa podziemnego, odkrywkowego i otworowego w zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami; 3) jednostek pływających żeglugi morskiej i śródlądowej; 4) jednostek naukowo-badawczych i laboratoriów, w których prowadzone są doświadczenia lub badania naukowe nad konstrukcją instalacji do produkcji gazów; 5) gazów płynnych (skroplonych gazów węglowodorowych). § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) acetylenownia - wydzielone pomieszczenie, w którym umieszczone zostały urządzenia do produkcji acetylenu wchodzące w skład wytwornicy acetylenu stałej, a w szczególności urządzenia do: oczyszczania, osuszania, sprężania, magazynowania; 2) beczka ciśnieniowa - ciśnieniowe naczynie transportowe spawane o pojemności ponad 150 litrów, nie większej niż 1.000 litrów; 3) butla - ciśnieniowe naczynie transportowe o pojemności nie większej niż 150 litrów; 4) karbid - surowiec służący do produkcji acetylenu; 5) magazyn zbiorników przenośnych - miejsce przeznaczone wyłącznie do przechowywania zbiorników przenośnych, z wyjątkiem miejsca ustawienia zbiorników przenośnych stanowiących wyposażenie stanowisk pracy; 6) naczynie kriogeniczne - naczynie izolowane cieplnie o pojemności nie większej niż 1.000 litrów, przeznaczone do przechowywania i transportowania gazów skroplonych, schłodzonych; 7) pojemnik specjalny na karbid - wodo- i gazoszczelny pojemnik na karbid, który uniemożliwia przedostanie się do jego wnętrza wilgoci w każdych warunkach eksploatacji; 8) wiązka butli - zestaw transportowy butli połączonych ze sobą wspólnym kolektorem i razem trwale umocowanych; 9) zakład napełniający - zakład posiadający uprawnienie do napełniania gazami zbiorników przenośnych oraz do konserwacji i napraw tych zbiorników; 10) zbiornik magazynowy - stacjonarny zbiornik służący do przechowywania gazów; 11) zbiornik na wapno pokarbidowe - zbiornik lub osadnik, w którym przechowuje się pył lub muł wapienny po zużytym karbidzie, pochodzący z wytwornic; 12) zbiornik przenośny - butlę, wiązkę butli, beczkę ciśnieniową, naczynie kriogeniczne. § 4. Instalacje wykorzystywane do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych gazami powinny być usytuowane w sposób zapewniający swobodny dostęp do tych instalacji w każdych warunkach eksploatacji, konserwacji, napraw i prowadzenia akcji ratowniczej. § 5. 1. Instalacje do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych gazami, zbiorniki magazynowe, magazyny zbiorników przenośnych, magazyny karbidu, zbiorniki na wapno pokarbidowe powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych za pomocą ogrodzenia lub oznakowane widoczną tablicą ostrzegawczą umieszczoną w odległości co najmniej 5 m od: 1) wejścia do budynku lub wydzielonego pomieszczenia, w którym znajduje się instalacja do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych; 2) zbiorników magazynowych; 3) magazynu zbiorników przenośnych; 4) magazynu karbidu; 5) zbiorników na wapno pokarbidowe; 6) terenu usytuowania instalacji do produkcji gazów lub napełniania zbiorników przenośnych. 2. Tablica, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) nazwę urządzenia lub instalacji oraz określenie rodzaju produkowanych i magazynowanych gazów lub karbidu; 2) zakaz palenia i wstępu osobom nieupoważnionym. § 6. 1. Przy produkcji gazów, napełnianiu zbiorników i pracach związanych z przechowywaniem gazów oraz karbidu powinny być zatrudnione osoby, które: 1) ukończyły 18 lat i zostały wyposażone w środki ochrony indywidualnej odpowiednie do właściwości fizycznych i chemicznych gazów; 2) zostały przeszkolone w zakresie: a) znajomości zagrożeń, jakie mogą wystąpić podczas produkcji, napełniania zbiorników i magazynowania gazów, b) budowy, działania i obsługi zbiorników magazynowych i przenośnych do gazów, c) zasad postępowania na wypadek pożaru lub niekontrolowanego wypływu gazów. 2. Osoby napełniające gazami zbiorniki przenośne i magazynowe powinny posiadać zaświadczenia kwalifikacyjne wymagane przepisami o dozorze technicznym dotyczącymi sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych. § 7. 1. Do produkcji gazów i napełniania zbiorników przenośnych mogą być stosowane wyłącznie urządzenia, dla których została wydana decyzja zezwalająca na ich eksploatację przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego. 2. Rodzaje urządzeń podlegających dozorowi technicznemu oraz tryb wydawania decyzji zezwalających na eksploatację tych urządzeń określają przepisy o dozorze technicznym. § 8. 1. Niedopuszczalne jest napełnianie zbiorników przenośnych, których stan techniczny nie odpowiada wymaganiom bezpiecznej eksploatacji, a w szczególności: 1) nie zostały dopuszczone do eksploatacji przez właściwą jednostkę dozoru technicznego; 2) nie mają sprawnego wyposażenia; 3) mają uszkodzone ścianki; 4) były poddane działaniu płomienia; 5) nie są oznakowane czytelnie i prawidłowo zgodnie z obowiązującymi przepisami; 6) nie są trwale oznakowane w sposób jednoznacznie identyfikujący ich właściciela. 2. Niedopuszczalne jest napełnienie zbiornika przenośnego bez zgody jego właściciela wyrażonej w formie pisemnej. 3. Każdy zbiornik przenośny napełniony gazem powinien być opatrzony znakiem identyfikującym zakład napełniający. § 9. 1. Instalacje przeznaczone do napełniania gazami skroplonymi schłodzonymi cystern lub zbiorników umieszczonych na pojazdach powinny być wyposażone w urządzenia odcinające dopływ gazu w przypadku niekontrolowanego jego wypływu. 2. Urządzenia odcinające, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać możliwość ich uruchomienia w sposób automatyczny lub ręcznie z bezpiecznej odległości. § 10. 1. Prace konserwacyjne i naprawcze instalacji do produkcji gazów i napełniania zbiorników gazami powinny być prowadzone zgodnie ze stanowiskową instrukcją bezpieczeństwa i higieny pracy opracowaną przez przedsiębiorcę. 2. Instrukcja, o której mowa w ust. 1, powinna określać: 1) identyfikację potencjalnych zagrożeń i analizę ryzyka zawodowego; 2) środki bezpieczeństwa, w tym środki ochrony indywidualnej i zbiorowej; 3) sposób wykonania prac; 4) dokumentację, którą należy sporządzić przed rozpoczęciem prac, w trakcie ich wykonywania oraz po zakończeniu. 3. Prace, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane wyłącznie na pisemne pozwolenie przedsiębiorcy, które powinno określać: 1) miejsce, rodzaj i czas wykonania prac; 2) potencjalne zagrożenia; 3) konieczne do zastosowania środki bezpieczeństwa, w tym metody monitorowania zagrożeń; 4) wymagane środki ochrony indywidualnej i zbiorowej; 5) opis sposobu wykonania prac, w tym wykonania czynności przygotowawczych i po zakończeniu prac; 6) odpowiedzialność za wykonanie prac. 4. Dopuszcza się prowadzenie prac, o których mowa w ust. 1, gdy stężenie tlenu w powietrzu nie jest mniejsze niż 18 % i nie przekracza 22,5 % objętości. 5. Pracownicy zatrudnieni przy pracach konserwacyjnych i naprawczych instalacji do produkcji gazów utleniających i napełniania zbiorników tymi gazami powinni być wyposażeni w niezatłuszczoną odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej. § 11. 1. Zbiorniki przenośne napełnione gazami oraz opróżnione z gazów powinny być magazynowane oddzielnie w oznakowanych pomieszczeniach lub miejscach składowych. 2. Zbiorniki, o których mowa w ust. 1, mogą być magazynowane: 1) na otwartej przestrzeni; 2) pod zadaszeniem; 3) w wydzielonym pomieszczeniu. 3. Do magazynowania butli na otwartej przestrzeni powinny być przeznaczone palety - pojemniki o ażurowej konstrukcji. § 12. 1. Niedopuszczalne jest magazynowanie zbiorników przenośnych: 1) w piwnicach; 2) na klatkach schodowych; 3) na korytarzach; 4) w wąskich dziedzińcach; 5) w przejściach dla pieszych i przejazdach, a także w ich pobliżu; 6) w garażach pojazdów; 7) w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi; 8) na podestach roboczych urządzeń i innych instalacji. 2. Niedopuszczalne jest w pomieszczeniu magazynowania zbiorników przenośnych ich napełnianie, naprawianie i konserwowanie. § 13. 1. Niedopuszczalne jest, aby zbiorniki przenośne były: 1) rzucane; 2) toczone po podłodze w pozycji leżącej, z wyjątkiem beczek ciśnieniowych z obręczami do toczenia; 3) uderzane metalowymi przedmiotami; 4) używane do innych celów niż te, do których zostały zaprojektowane; 5) poddane usuwaniu korozji z zewnętrznych powierzchni, jeżeli są napełnione gazem; 6) poddawane bezpośredniemu działaniu ognia. 2. Niedopuszczalne jest przetaczanie gazów ze zbiorników przenośnych do innych zbiorników przenośnych poza zakładem napełniającym. § 14. Pomieszczenie magazynowe przeznaczone do przechowywania zbiorników przenośnych powinno być wyposażone w sprzęt gaśniczy i ratunkowy, zgodnie z odrębnymi przepisami. § 15. 1. W ogrzewanych pomieszczeniach do magazynowania zbiorników przenośnych grzejniki powinny być zasilane wodą lub parą wodną pochodzącą z zewnętrznych źródeł. 2. Odległość zbiorników przenośnych od czynnych grzejników powinna wynosić co najmniej 1,0 m. 3. W przypadku zastosowania osłon termicznych odległość, o której mowa w ust. 2, może być zmniejszona do nie mniej niż 0,1 m. § 16. Niedopuszczalne jest otwieranie niepołączonych z instalacją odbiorczą zaworów służących do opróżniania zbiorników przenośnych zawierających gazy palne lub toksyczne. § 17. Zbiorniki przenośne przeznaczone w szczególności do przechowywania tlenu i mieszanin tlenu z innymi gazami powinny być w sposób szczególny chronione przed kontaktem z tłuszczami i smarami lub z substancjami palnymi. § 18. 1. Zbiorniki przenośne mogą być pozostawione w miejscu pracy po uprzednim zamknięciu zaworów głównych i zabezpieczeniu ich przed osobami nieupoważnionymi. 2. Zbiorniki przenośne, z wyjątkiem zbiorników przenośnych do acetylenu rozpuszczonego, przekazywane do napełnienia, powinny mieć nadciśnienie gazu co najmniej 0,5 bara. 3. Zbiorniki przenośne do acetylenu rozpuszczonego, przekazywane do napełnienia, powinny mieć nadciśnienie nie mniejsze niż określone w tabeli: TemperaturaDo -5 °CPowyżej -5 °C do +5 °CPowyżej +5 °C do +15 °CPowyżej +15 °C do +25 °CPowyżej +25 °C do +35 °C Nadciśnienie pozostałego w zbiorniku gazu w barach0,50,751,01,251,5 § 19. 1. Podczas prac załadunkowych, rozładunkowych i przy transporcie wewnątrzzakładowym należy stosować urządzenia transportowe przystosowane do rodzaju i wymiarów zbiorników przenośnych. 2. Niedopuszczalne jest podczas prac, o których mowa w ust. 1: 1) stosowanie urządzeń dźwignicowych z uchwytem elektromagnetycznym lub chwytakowym; 2) podnoszenie zbiorników przenośnych za zawory. § 20. 1. Transport pojedynczych zbiorników przenośnych na terenie zakładu powinien odbywać się przy użyciu wózków przeznaczonych specjalnie do tego celu. 2. Ręczne przenoszenie zbiorników przenośnych na piętra lub rusztowania powinno odbywać się za pomocą specjalnych noszy. 3. Mechaniczne transportowanie i przesuwanie zbiorników przenośnych jest dopuszczalne po uprzednim stabilnym ich umocowaniu na transporterze. § 21. 1. Naprawy, modernizacje oraz badania stopnia zużycia zbiorników przenośnych mogą być przeprowadzane wyłącznie w zakładach uprawnionych do tego rodzaju czynności przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane tylko na pisemne zlecenie właściciela zbiornika. 3. Wszelkie zakłócenia w użytkowaniu zbiorników przenośnych powinny być niezwłocznie zgłaszane przez właściciela lub użytkownika zbiornika do zakładu napełniającego. § 22. Zbiorniki przenośne o pojemności powyżej 1 litra zawierające acetylen powinny być magazynowane i użytkowane wyłącznie w pozycji stojącej. § 23. Zawory zamykające zbiorników przenośnych powinny być skutecznie zabezpieczone kołpakiem, kołnierzem lub konstrukcją osłaniającą przed uszkodzeniem, które mogłoby spowodować wydostanie się gazu ze zbiornika. § 24. 1. W razie pożaru zbiorniki przenośne powinny być niezwłocznie usunięte ze strefy zagrożenia oddziaływaniem podwyższonej temperatury. 2. Zbiorniki przenośne narażone na działanie płomienia należy schładzać wodą z bezpiecznej odległości. 3. Wiązki butli lub butle z acetylenem, które były poddane bezpośredniemu działaniu płomienia, po schłodzeniu i sprawdzeniu, że nie następuje dalszy wzrost temperatury, należy umieścić w basenie z wodą na okres co najmniej 24 godzin. 4. Zbiorniki przenośne, które zostały poddane działaniu płomienia lub miejscowemu nagrzewaniu się powierzchni, należy oznaczyć i przekazać niezwłocznie do zakładu napełniającego. 5. Zbiorniki, o których mowa w ust. 4, należy zgłosić do badań technicznych do organu właściwej jednostki dozoru technicznego. Rozdział 2 Gazy palne i toksyczne § 25. 1. Wytwornicę acetylenu stałą eksploatuje się w acetylenowni. 2. Acetylenownia powinna posiadać: 1) naturalną lub mechaniczną wentylację; 2) odpowiednie oświetlenie; 3) podłogę wykonaną w sposób uniemożliwiający gromadzenie się ładunków elektrostatycznych; 4) uziemienie wszystkich metalowych elementów konstrukcyjnych; 5) instalację odgromową. § 26. 1. Acetylenownia powinna być wyposażona, z zastrzeżeniem ust. 2, w nie mniej niż jedno wyjście ewakuacyjne prowadzące bezpośrednio na otwartą przestrzeń. Drzwi wyjść ewakuacyjnych powinny się otwierać na zewnątrz. 2. Jeżeli acetylenownia wyposażona jest w wielopoziomowe podesty robocze, należy przewidzieć dodatkowe wyjścia ewakuacyjne z najwyższego podestu prowadzące bezpośrednio na otwartą przestrzeń. 3. Wymagania dotyczące wyjść ewakuacyjnych określają odrębne przepisy. § 27. 1. Nad acetylenownią nie mogą znajdować się jakiekolwiek pomieszczenia. 2. Jeżeli inne pomieszczenie sąsiaduje z acetylenownią lub znajduje się pod nią, wówczas ściany i stropy tego pomieszczenia powinny być wykonane w sposób gwarantujący nieprzenikanie acetylenu lub mieszaniny powietrzno-acetylenowej. 3. Ściany i stropy pomieszczenia graniczącego z acetylenownią powinny mieć odporność ogniową co najmniej 60 minut, a drzwi w takich ścianach powinny mieć odporność ogniową co najmniej 30 minut i być wyposażone w mechanizm samozamykający. Ściany i znajdujące się w nich drzwi i okna muszą być wykonane z materiałów trudno zapalnych. 4. Wymagania ust. 3 nie dotyczą ścian i stropów sąsiadujących z pomieszczeniem magazynu karbidu. W tym przypadku ściany i stropy powinny być wykonane z materiałów trudno zapalnych. 5. Dolna krawędź otworu w ścianie pomiędzy acetylenownią a magazynem karbidu, służącego do dostarczania karbidu do wytwornicy, powinna znajdować się na wysokości nie mniejszej niż 1,50 m od poziomu posadzki pomieszczenia wytwornicy. 6. Acetylenownia powinna być przekryta lekkim dachem. Niedopuszczalne jest umieszczanie w przestrzeni ponad wytwornicą jakichkolwiek dodatkowych przykryć, sufitów podwieszanych, belek lub urządzeń, z wyjątkiem elementów stanowiących wyposażenie wytwornicy. Konstrukcja dachu oraz jego pokrycie i ewentualna izolacja termiczna powinny być wykonane z materiałów trudno zapalnych. 7. Podłoga acetylenowni powinna nie przepuszczać wody i posiadać odpowiednie nachylenie w kierunku kanałów odpływowych. 8. Acetylenownia powinna być ogrzewana jedynie z zewnątrz oraz wyposażona w instalację wodociągową i kanalizacyjną. Wykonanie instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej powinno zapobiegać zalaniu składowanego karbidu wodą. § 28. W acetylenowni dopuszcza się składowanie do 500 kg karbidu ponad jego dzienne zużycie. § 29. 1. Wytwornica acetylenu przenośna powinna być ustawiana w wydzielonym pomieszczeniu lub na otwartej przestrzeni. 2. Wydzielone pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno posiadać: 1) naturalną lub mechaniczną wentylację; 2) odpowiednie oświetlenie; 3) nie mniej niż jedno wyjście ewakuacyjne; 4) instalację wodociągową i kanalizacyjną; wykonanie instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej powinno zapobiegać zalaniu składowanego karbidu wodą; 5) twardą i nieprzepuszczającą wody podłogę z odpowiednim nachyleniem w kierunku kanałów odpływowych. 3. Dopuszcza się użytkowanie pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, także do innych celów pod warunkiem, że kubatura tego pomieszczenia przypadająca na każdą wytwornicę wynosi co najmniej: 1) 50 m3 - dla wytwornicy o ładunku karbidu nie większym niż 4 kg; 2) 100 m3 - dla wytwornicy o ładunku karbidu nie większym niż 10 kg. 4. W pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, nie mogą znajdować się więcej niż 3 wytwornice acetylenu przenośne, których łączny ładunek przekracza 20 kg. 5. W pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, dopuszczalne jest składowanie do 50 kg karbidu ponad dzienne jego zużycie. § 30. Niedopuszczalne jest ustawianie wytwornic acetylenu przenośnych: 1) na klatkach schodowych; 2) w korytarzach; 3) na przejściach i przejazdach; 4) w pomieszczeniach, które posiadają posadzkę poniżej poziomu terenu; 5) pod innymi pomieszczeniami. § 31. 1. Odległość wytwornic acetylenu przenośnych i acetylenowni powinna wynosić nie mniej niż: 1) 5 m od miejsc ogólnie dostępnych; 2) 15 m od pasa drogi; 3) 16 m od główki szyny toru kolejowego. 2. Odległości określone w ust. 1 mogą być zmniejszone pod warunkiem zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego, mającej klasę odporności ogniowej nie mniejszą niż REI 120 i wysokość przekraczającą nie mniej niż o 0,5 m wysokość wytwornicy acetylenu przenośnej. § 32. Zbiorniki przenośne usytuowane na pojazdach samochodowych podczas napełniania ich gazami palnymi i opróżniania powinny być połączone z instalacją uziemiającą zbiornika magazynowego. § 33. 1. Instalacje napełniania gazami palnymi lub toksycznymi powinny posiadać urządzenia bezpieczeństwa uniemożliwiające pracę tych instalacji w warunkach zagrażających bezpieczeństwu. 2. Przyciski urządzenia bezpieczeństwa powinny znajdować się przy stanowisku napełniania, w pomieszczeniu instalacji napełniania oraz w obszarze drogi ewakuacyjnej. § 34. 1. Instalacje napełniania chlorem, fosforowodorem, siarkowodorem, fosgenem, fluorem i cyjanowodorem powinny być usytuowane w pomieszczeniach przeznaczonych wyłącznie do tego celu, wyposażonych w samoczynne urządzenia do wykrywania gazów, ostrzegania i alarmowania przed niebezpiecznymi stężeniami tych gazów. 2. Urządzenia do wykrywania gazów, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się przy przyłączach do napełniania i być połączone z instalacją napełniania oraz wentylacją awaryjną w sposób umożliwiający automatyczne obniżenie stężenia gazów w przypadku przekroczenia wartości stężeń dopuszczalnych. Rozdział 3 Gazy utleniające § 35. 1. Zbiorniki przenośne i magazynowe oraz instalacje, w których może znajdować się tlen lub mieszanina tlenu z innymi gazami, zwane dalej "instalacjami tlenowymi", powinny być szczególnie chronione przed substancjami ropopochodnymi i tłuszczami. 2. Stosowane w instalacjach tlenowych materiały smarne, uszczelniające i czyszczące powinny posiadać świadectwo producenta zezwalające na ich użycie w tych instalacjach. 3. Przeprowadzenie czyszczenia instalacji tlenowej powinno być potwierdzone na piśmie przez osobę wykonującą te prace. 4. Niedopuszczalne jest wykonywanie prac przy produkcji tlenu, napełnianiu tlenem lub mieszaninami tlenu z innymi gazami zbiorników przenośnych i magazynowych w odzieży zabrudzonej olejami lub smarami. § 36. 1. W pomieszczeniu, w którym znajduje się instalacja tlenowa, niedopuszczalne jest: 1) przechowywanie materiałów palnych i ropopochodnych; 2) wykonywanie prac mogących spowodować jej zanieczyszczenie olejami lub smarami. 2. W przypadku zanieczyszczenia olejami lub smarami podłogi pomieszczenia, w którym znajduje się instalacja tlenowa, zanieczyszczone miejsce należy zmyć gorącą wodą z detergentami i wysuszyć. Rozdział 4 Karbid § 37. 1. Karbid powinno się przechowywać w suchych i wodoszczelnych pojemnikach z hermetycznym zamknięciem, w miejscu uniemożliwiającym kontakt pojemnika z wodą. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy specjalnych pojemników na karbid. 3. Niedopuszczalne jest przechowywanie pojemników z karbidem: 1) na przejściach i przejazdach dróg transportu wewnętrznego; 2) na klatkach schodowych; 3) na korytarzach pomieszczeń produkcyjnych i socjalnych; 4) w piwnicach; 5) w miejscach ogólnie dostępnych; 6) w pomieszczeniu przeznaczonym dla ludzi; 7) z materiałami stwarzającymi zagrożenie wybuchem; 8) z materiałami palnymi i innymi stwarzającymi zagrożenie oddziaływania na siebie lub materiał, z którego wykonany jest pojemnik. § 38. 1. Podczas magazynowania i transportu pojemniki na karbid powinny być: 1) szczelnie zamknięte; 2) chronione przed wilgocią, z wyjątkiem pojemników specjalnych na karbid; 3) chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi. 2. Niedopuszczalne jest: 1) podczas pożaru gaszenie karbidu wodą; 2) otwieranie pojemników z karbidem za pomocą płomienia, rozgrzanych narzędzi lub powodujących iskrzenie. § 39. 1. Pojemniki na karbid nieopróżnione całkowicie powinny być zamknięte. 2. Pobieranie karbidu powinno odbywać się wyłącznie z jednego pojemnika. 3. Dopuszczalne jest pobieranie karbidu z więcej niż jednego pojemnika, jeżeli ilość pobranego karbidu z kilku pojemników nie przekracza dziennego zapotrzebowania. 4. Opróżnione pojemniki po karbidzie powinny być niezwłocznie usunięte z pomieszczenia pracy. § 40. 1. Przed konserwacją lub konieczną naprawą pojemnik na karbid powinien być oczyszczony z pyłu karbidowego. 2. Po oczyszczeniu pojemnika na karbid pył i resztki karbidu powinny być unieszkodliwione w dołach na wapno pokarbidowe, w odległości co najmniej 5 m od źródeł zapłonu i zabudowań, przy użyciu co najmniej 10-krotnej wagowo ilości wody w stosunku do ilości unieszkodliwianego karbidu. 3. Pojemniki po karbidzie, których stan techniczny nie pozwala na dalsze ich użytkowanie, powinny być oczyszczone i przekazane do złomowania. § 41. 1. Wapno pokarbidowe powinno być przechowywane w otwartych zbiornikach lub w innych pojemnikach aż do całkowitego odgazowania acetylenu. 2. Niedopuszczalne jest wsypywanie wapna pokarbidowego do: 1) pojemników na śmieci lub przeznaczonych na inne odpady; 2) kanalizacji; 3) kanałów wodnych i zbiorników wodnych. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 42. Tracą moc: 1) rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 15 maja 1954 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu butli z gazami sprężonymi, skroplonymi i rozpuszczonymi pod ciśnieniem (Dz. U. Nr 29, poz. 115 oraz z 1971 r. Nr 23, poz. 216); 2) rozporządzenie Ministrów Zdrowia i Opieki Społecznej, Spraw Wewnętrznych oraz Obrony Narodowej z dnia 26 stycznia 1961 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy używaniu i przechowywaniu butli ze sprężonym tlenem w zakładach leczniczych (Dz. U. Nr 9, poz. 52). § 43. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru długości tkanin, drutu, kabla, materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 60) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Przyrządy do pomiaru długości tkanin, drutu, kabla, materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych, zwane dalej "przyrządami do pomiaru długości", mogą być skonstruowane jako: 1) przyrządy do pomiaru ciągłego, których wskazania są proporcjonalne do ruchu obrotowego elementu mierzącego, zwane dalej "przyrządami obrotowymi"; 2) przyrządy do pomiaru nieciągłego, których wskazania są wielokrotnością określonej długości odniesienia, zwane dalej "przyrządami układającymi". § 2. 1. W skład przyrządu do pomiaru długości w szczególności wchodzą: 1) zespół wskazujący; 2) zespół pomiarowy; 3) zespół prowadzący mierzony materiał. 2. Przyrządy do pomiaru długości mogą być wyposażone w dodatkowe urządzenia: 1) drukujące wynik pomiaru; 2) oznaczające na mierzonym materiale odcinki o długości 0,5 m lub 1 m; 3) sygnalizujące dokonanie pomiaru odcinka o zadanej długości; 4) tnące; 5) zatrzymujące przyrząd przed dokonaniem pomiaru odcinka o zadanej długości; 6) przerywające pomiar, gdy mierzony materiał jest doprowadzany niewłaściwie, w szczególności ukosowany, marszczony. § 3. 1. W skład zespołu wskazującego wchodzi licznik, który może być: 1) mechaniczny; 2) elektromechaniczny; 3) elektroniczny. 2. Licznik powinien znajdować się w obudowie chroniącej przed zanieczyszczeniem i wilgocią. 3. Licznik powinien być wyposażony w kasownik wskazań umożliwiający zerowanie wskazań przed każdym pomiarem, a przełożenie między sąsiednimi bębenkami lub segmentami licznika powinno wynosić 1:10. 4. Wysokość cyfr w liczniku nie powinna być mniejsza niż 4 mm. § 4. 1. Licznik powinien umożliwiać łatwy i jednoznaczny odczyt wielkości mierzonej. 2. Na liczniku wskazującym zmierzoną długość w przyrządzie obrotowym powinna być umieszczona nazwa legalnej jednostki miary długości "metr" albo oznaczenie legalnej jednostki miary długości "m". 3. Na liczniku wskazującym liczbę odmierzonych odcinków, odciętych sztuk lub ułożonych warstw w przyrządzie układającym powinien być umieszczony odpowiedni napis: "odcinków", "sztuk" albo "warstw". § 5. 1. Wartość działki elementarnej licznika wskazującego zmierzoną długość w przyrządzie obrotowym nie powinna być większa niż: 1) 0,01 m - dla przyrządów do pomiaru długości tkanin; 2) 0,1 m - dla przyrządów do pomiaru długości materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych oraz do pomiaru długości drutu; 3) 1 m - dla przyrządów do pomiaru długości kabla. 2. Każda zmiana o jednostkę stanu licznika w przyrządzie układającym powinna odpowiadać jednej warstwie, odcinkowi lub sztuce. § 6. 1. Licznik wskazujący zmierzoną długość w metrach powinien działać tak, aby podczas przesuwania mierzonego materiału do przodu wskazania wzrastały, a podczas przesuwania do tyłu malały. 2. Licznik wskazujący liczbę odmierzonych odcinków powinien zwiększać wskazania przed ukończeniem odmierzania każdego odcinka. 3. Licznik wskazujący liczbę odciętych sztuk powinien zwiększać wskazania przed ukończeniem odcinania każdego odcinka. 4. Licznik wskazujący liczbę warstw odmierzanej tkaniny powinien zwiększać wskazania przed zmianą kierunku ruchu łopatki na końcu warstwy. § 7. 1. Konstrukcja zespołu prowadzącego mierzony materiał przyrządu obrotowego powinna umożliwiać doprowadzenie mierzonego materiału stycznie do elementu mierzącego bez jego rozciągnięcia i zniekształcenia w sposób równomierny i płynny. 2. Konstrukcja przyrządu do pomiaru długości powinna uniemożliwiać występowanie poślizgu między mierzonym materiałem a elementem mierzącym. 3. Element mierzący powinien być wykonany z materiału odpornego na zużycie w warunkach normalnego stosowania. 4. Konstrukcja i wykonanie przyrządu do pomiaru długości z urządzeniami znakującymi długość powinna zapewniać widoczne i czytelne znakowanie długości na całym odcinku, przy czym wskazy dla odcinków metrowych powinny być ocyfrowane oraz oznakowane w legalnej jednostce miary długości. 5. Konstrukcja i wykonanie przyrządu do pomiaru długości powinny umożliwiać nałożenie cech zabezpieczających, uniemożliwiających zmianę charakterystyk metrologicznych. § 8. Na przyrządzie obrotowym powinny być zamieszczone w widocznym miejscu: 1) jeden wskaz przeznaczony do oznaczania punktu początkowego i końcowego mierzonej długości oraz napis: "Początek i koniec mierzonej długości" lub 2) dwa wskazy, z których jeden przeznaczony jest do oznaczania punktu początkowego, a drugi do oznaczania punktu końcowego mierzonej długości, oraz odpowiednio napisy: "Początek mierzonej długości", "Koniec mierzonej długości". § 9. 1. Na obudowie przyrządu do pomiaru długości powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności następujące oznaczenia: 1) nazwa lub znak producenta; 2) nazwa lub znak handlowy przyrządu do pomiaru długości; 3) numer fabryczny i rok produkcji; 4) znak zatwierdzenia typu, jeżeli został nadany. 2. Przyrządy obrotowe do pomiaru długości tkanin powinny zawierać dodatkowe oznaczenia: 1) klasę dokładności przyrządu; 2) minimalną długość odcinka pomiarowego; 3) maksymalną prędkość pomiaru. § 10. 1. Przyrząd układający powinien być wyposażony w urządzenie do nastawiania długości warstw tkaniny. 2. Długość warstwy tkaniny układanej przez przyrząd układający powinna wynosić 1 m. 3. Konstrukcja przyrządu układającego powinna umożliwiać samoczynne lub ręczne korygowanie długości warstwy układanej tkaniny w zależności od jej grubości. 4. Przyrząd układający o grubości większej od 1 mm powinien być wyposażony w urządzenie do nastawiania grubości tkanin. 5. Przyrząd układający powinien być wyposażony w licznik wskazujący liczbę całych warstw tkaniny. § 11. 1. Rozróżnia się trzy klasy dokładności przyrządów do pomiaru długości tkanin: I, II, III. 2. Błędy graniczne dopuszczalne względne wskazań przyrządu obrotowego do pomiaru długości tkanin, w zależności od klasy dokładności, wynoszą: 1) przy zatwierdzeniu typu, legalizacji pierwotnej i jednostkowej: a) ±0,125 % - dla przyrządu klasy dokładności I, b) ±0,25 % - dla przyrządu klasy dokładności II, c) ±0,5 % - dla przyrządu klasy dokładności III; 2) przy legalizacji ponownej: a) ±0,25 % - dla przyrządu klasy dokładności I, b) ±0,5 % - dla przyrządu klasy dokładności II, c) ±1,0 % - dla przyrządu klasy dokładności III. 3. Błędy, o których mowa w ust. 2, nie mogą być mniejsze od: 1) 0,005 Lm - dla przyrządu klasy dokładności I, 2) 0,01 Lm - dla przyrządu klasy dokładności II, 3) 0,02 Lm - dla przyrządu klasy dokładności III, gdzie Lm oznacza minimalną dającą się zmierzyć długość. § 12. Błędy graniczne dopuszczalne przyrządu układającego do pomiaru długości tkanin przy pomiarze pojedynczego odcinka, warstwy lub sztuki wynoszą: 1) przy zatwierdzeniu typu, legalizacji pierwotnej i jednostkowej - ±5 mm; 2) przy legalizacji ponownej - ±10 mm. § 13. 1. Błędy graniczne dopuszczalne względne wskazań przyrządów do pomiaru długości drutu, kabla, materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych wynoszą: 1) przy zatwierdzeniu typu, legalizacji pierwotnej i jednostkowej: a) ±0,2 % - dla przyrządu do pomiaru drutu i kabla, b) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów taśmowych, c) ±0,2 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych o dowolnej długości, d) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych w odcinkach określonej długości, e) ±0,5 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych o dowolnej długości, f) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych w odcinkach określonej długości; 2) przy legalizacji ponownej: a) ±0,4 % - dla przyrządu do pomiaru drutu i kabla, b) ±2,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów taśmowych, c) ±0,4 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych o dowolnej długości, d) ±2,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów opatrunkowych w odcinkach określonej długości, e) ±1,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych o dowolnej długości, f) ±2,0 % - dla przyrządu do pomiaru materiałów papierowych w odcinkach określonej długości. 2. Błędy, o których mowa w ust. 1, nie mogą być mniejsze od: 1) ±10 mm - dla przyrządów do pomiaru długości drutu i kabla; 2) ±20 mm - dla przyrządów do pomiaru długości materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych. 3. W przyrządach do pomiaru długości z urządzeniami znakującymi długość błędy graniczne dopuszczalne względne przy zatwierdzeniu typu i legalizacji dla odległości między dwoma sąsiednimi wskazami wynoszą ±0,3 % długości odcinka, lecz nie mniej niż ±5 mm. § 14. Ustala się następujące warunki odniesienia dla przyrządów do pomiaru długości: 1) temperatura od 0 °C do +40 °C; 2) wilgotność względna powietrza od 10 % do 75 %; 3) napięcie zasilania od -15 % do +10 % wartości napięcia znamionowego. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Weterynarii (Dz. U. Nr 7, poz. 61) Na podstawie art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 grudnia 1998 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Weterynarii (Dz. U. Nr 162, poz. 1154 oraz z 2002 r. Nr 176, poz. 1447) w załączniku § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. W skład Głównego Inspektoratu wchodzą: 1) Biuro Budżetowo-Finansowe; 2) Biuro Higieny Środków Spożywczych Pochodzenia Zwierzęcego; 3) Biuro do Spraw Unii Europejskiej i Współpracy z Zagranicą; 4) Biuro Kontroli; 5) Biuro Organizacyjno-Prawne; 6) Biuro do Spraw Granic; 7) Biuro Środków Żywienia Zwierząt, Farmacji i Utylizacji; 8) Biuro Zdrowia i Ochrony Zwierząt; 9) Stanowisko do Spraw Audytu Wewnętrznego; 10) Stanowisko do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych. 2. Organizację wewnętrzną biur Głównego Inspektoratu i szczegółowy zakres zadań biur oraz osób zajmujących stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 9 i 10, określa regulamin organizacyjny nadany przez Głównego Lekarza Weterynarii.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie warunków i sposobu pilotowania pojazdów oraz wysokości opłat (Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 62) Na podstawie art. 129 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i sposób pilotowania przez Policję pojazdów, których wymiary, masa lub naciski osi przekraczają dopuszczalne wielkości; 2) wysokość opłat za pilotowanie uiszczanych przez właścicieli lub posiadaczy pilotowanych pojazdów. 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) pojazd nienormatywny - pojazd lub zespół pojazdów, którego masa, naciski osi lub wymiary wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi w przepisach określających warunki techniczne pojazdów oraz określonych w art. 61 ust. 6, 8 i 10 ustawy; dotyczy to również kolumny pojazdów nienormatywnych; 3) pilotowanie - zespół czynności wykonywanych na drodze, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa ruchu podczas trwania przejazdu pojazdu nienormatywnego; 4) organizator transportu - osobę fizyczną lub osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, przygotowującą i przeprowadzającą przejazd pojazdu nienormatywnego; 5) zezwolenie - zezwolenie na przejazd pojazdu nienormatywnego, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pilotowania nienormatywnych pojazdów straży pożarnej biorących udział w akcjach ratowniczych oraz należących do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Straży Granicznej pojazdów specjalnych, używanych do celów specjalnych, oraz pojazdów używanych w związku z przewozem pojazdów specjalnych. § 3. 1. Pojazd nienormatywny powinien być pilotowany przez Policję, jeżeli spełniony jest przynajmniej jeden z niżej wymienionych warunków: 1) szerokość jezdni, na trasie przejazdu pojazdu nienormatywnego, wraz z poboczem posiadającym ten sam rodzaj konstrukcji nawierzchni co jezdnia, pozostawiona dla przeciwnego kierunku ruchu na jezdniach dwukierunkowych lub dla tego samego kierunku ruchu na jezdniach jednokierunkowych, jest mniejsza niż 2,5 m; 2) długość pojedynczego pojazdu lub zespołu pojazdów przekracza 40 m; 3) łączna długość pojazdów pilotowanych przekracza 120 m. 2. Pilotowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie jest wymagane, jeżeli szerokość określona w tym przepisie występuje na krótkich odcinkach i jest tam zapewniona niezbędna widoczność drogi, gwarantująca bezpieczny przejazd. § 4. 1. Opłatę za pilotowanie ustala się w wysokości kosztów rzeczywistych poniesionych przez komendy wojewódzkie Policji biorące udział w zabezpieczeniu przejazdu pojazdu nienormatywnego. 2. Koszty rzeczywiste, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty osobowe i eksploatacyjne pojazdów Policji, które oblicza się od wyjazdu pojazdu policyjnego z jednostki do jego powrotu, po zakończeniu pilotowania. 3. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowi suma stawek godzinowych czasu służby policjantów biorących udział w pilotowaniu pomnożonych przez czas służby policjantów uczestniczących w pilotowaniu oraz suma kilometrów przebytych przez wszystkie pojazdy użyte do pilotowania pomnożona przez normatywną stawkę wydatków eksploatacyjnych poniesionych na jeden kilometr. § 5. 1. O potrzebie pilotowania pojazdu nienormatywnego przez Policję należy zawiadomić: 1) komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na miejsce rozpoczęcia pilotowania przez Policję, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez teren jednego lub dwóch województw; 2) Komendanta Głównego Policji, gdy trasa pilotażu policyjnego przebiega przez więcej niż dwa województwa. 2. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje w formie pisemnej organizator transportu w terminie nie krótszym niż 7 dni przed planowanym rozpoczęciem przejazdu pojazdu nienormatywnego. 3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) nazwę, adres, numer telefonu (telefaksu), statystyczny numer identyfikacyjny REGON, numer identyfikacji podatkowej NIP; 2) liczbę pojazdów, które będą pilotowane; 3) długość każdego pojazdu nienormatywnego, jego szerokość, wysokość i rzeczywistą masę całkowitą; 4) rodzaj przewożonych ładunków; 5) numery rejestracyjne pojazdów nienormatywnych; 6) numer telefonu kontaktowego osoby prowadzącej transport; 7) kopię lub odpis zezwolenia na przejazd każdego pojazdu; 8) harmonogram przejazdu po wyznaczonej trasie; 9) upoważnienie do wystawienia przez komendę wojewódzką Policji faktury dotyczącej opłaty, o której mowa w § 4, bez podpisu odbiorcy. 4. Harmonogram, o którym mowa w ust. 3 pkt 8, podlega uzgodnieniu z właściwym komendantem Policji określonym w ust. 1 i powinien zawierać: 1) miejsca, adresy, daty i godziny rozpoczęcia oraz zakończenia pilotowania; 2) godziny przejazdu przez większe miasta i granice województw; 3) numery dróg oraz nazwy ulic w miastach wyszczególnionych w zezwoleniu, po których będzie odbywał się przejazd; 4) miejsca, adresy i czas planowanych postojów. § 6. 1. Do pilotowania Policja używa oznakowanego pojazdu samochodowego. 2. Policyjny pojazd pilotujący porusza się w odległości nie mniejszej niż 40,00 m przed pojazdem nienormatywnym; w przypadku użycia drugiego policyjnego pojazdu pilotującego porusza się on za pojazdem nienormatywnym. 3. Ze względu na warunki lokalne dopuszcza się zmniejszenie odległości określonej w ust. 2. 4. W szczególnych przypadkach, w tym ze względu na znaczną długość lub szerokość pilotowanej kolumny pojazdów nienormatywnych, pilotowanie może odbywać się przy użyciu dwóch lub więcej policyjnych pojazdów pilotujących. Decyzję w tej sprawie podejmuje właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji. § 7. 1. Pilotowanie pojazdu nienormatywnego nie może się odbywać, jeżeli: 1) przejazd może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ruchu bądź istotne jego utrudnienie, wynikające z warunków panujących na planowanej trasie; 2) organizator transportu nie spełnił warunków, o których mowa w § 5; 3) niespełniony jest którykolwiek z warunków określonych w zezwoleniu. 2. Po ustaniu okoliczności, o których mowa w ust. 1, pilotowanie pojazdu nienormatywnego może się odbyć w innym terminie. Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio. 3. W przypadku powstania w trakcie pilotowania nieprzewidzianego istotnego utrudnienia w ruchu lub zagrożenia jego bezpieczeństwa przejazd należy przerwać. Decyzję o tym podejmuje policjant wykonujący pilotaż w porozumieniu z dyżurnym właściwej miejscowo komendy wojewódzkiej Policji. 4. Po uzyskaniu informacji o ustaniu przyczyn, które spowodowały przerwanie pilotowania, decyzję o terminie wznowienia przejazdu transportu pilotowanego przez Policję podejmuje: 1) dyżurny właściwej ze względu na miejsce postoju komendy wojewódzkiej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren jednego lub dwóch województw; 2) dyżurny Komendy Głównej Policji, jeżeli trasa przejazdu przebiega przez teren więcej niż dwóch województw; jeżeli czas przerwy jest nieznaczny, decyzję może podjąć dyżurny, o którym mowa w pkt 1. § 8. Postój pojazdów nienormatywnych powinien odbywać się poza jezdnią i poboczem drogi. § 9. Straż Graniczna, przy wjeździe pojazdów nienormatywnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kontroluje posiadanie przez organizatora transportu zezwolenia oraz spełnienie warunków w nim określonych. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości (Dz. U. Nr 107, poz. 677). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 7, poz. 63) Na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa rozkład czasu służby funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu, tryb udzielania czasu wolnego w zamian za służbę w wymiarze przekraczającym 40 godzin tygodniowo, sposób pełnienia dyżurów domowych, właściwość przełożonych do określania harmonogramu służby, przypadków, w których można przedłużyć służbę, oraz wymiar czasu niezbędnego na wypoczynek po służbie i sposób prowadzenia ewidencji czasu służby. § 2. 1. Funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu, zwani dalej "funkcjonariuszami", pełnią służbę w rozkładzie czasu służby: 1) zmianowym - na stanowiskach służby operacyjnej, dyżurnej i ochronnej; 2) podstawowym - na pozostałych stanowiskach służbowych. 2. Rozkład czasu służby, o którym mowa w ust. 1, wprowadza szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu za zgodą Szefa Biura Ochrony Rządu. § 3. 1. Funkcjonariusze pełnią służbę w zmianowym rozkładzie czasu służby trwającym po 12 lub 24 godziny. 2. Funkcjonariusze, do których obowiązków służbowych należy kierowanie pojazdem samochodowym, mogą pełnić służbę do 12 godzin na dobę, w tym kierować pojazdem nie więcej niż 10 godzin na dobę. § 4. 1. Czas wolny za służbę pełnioną w porze nocnej wynosi 48 godzin. 2. W zmianowym rozkładzie czasu służby, w którym funkcjonariusze pełnią służbę na zmiany trwające po 12 godzin, po zakończeniu zmiany funkcjonariuszom udziela się 12 godzin czasu wolnego. 3. W zmianowym rozkładzie czasu służby, w którym funkcjonariusze pełnią służbę na zmiany trwające po 24 godziny, po zakończeniu zmiany funkcjonariuszom udziela się 24 godzin czasu wolnego. § 5. 1. Funkcjonariusze pełnią służbę w podstawowym rozkładzie czasu służby przez 8 godzin codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach 815-1615. 2. Szef Biura Ochrony Rządu może określić godziny rozpoczęcia i zakończenia służby inne niż określone w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione szczególnym charakterem wykonywanych zadań. § 6. Do czasu służby trwającej: 1) 8 godzin - wlicza się 20 minut przerwy; 2) 12 godzin - wlicza się 45 minut przerwy; 3) 24 godziny - wlicza się 60 minut przerwy. § 7. 1. Czas służby funkcjonariuszy może zostać przedłużony ponad wymiar określony w § 3 ust. 1, w szczególności w razie potrzeby: 1) wykonania rozpoczętych lub niecierpiących zwłoki czynności związanych z pełnieniem służby ochronnej lub prowadzeniem działań ochronnych oraz czynności z zakresu rozpoznania pirotechniczno-radiologicznego; 2) zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach, na których wymagane jest utrzymanie pełnienia służby w sposób ciągły; 3) wykonania innych czynności niecierpiących zwłoki. 2. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu przedłuża czas służby, o którym mowa w ust. 1. § 8. 1. W zamian za czas służby przedłużonej o co najmniej 6 godzin jednego dnia lub 8 godzin w ciągu tygodnia udziela się funkcjonariuszom jednego dnia wolnego. 2. W zamian za służbę pełnioną w dniu wolnym od służby w wymiarze co najmniej 5 godzin funkcjonariuszom udziela się jednego dnia wolnego. § 9. Wykonywanie zadań służbowych poza godzinami służby nie może pozbawić funkcjonariusza 8-godzinnego wypoczynku na dobę. § 10. 1. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu może wyznaczyć funkcjonariuszy do pełnienia dyżuru domowego, jeżeli wymagają tego potrzeby służby. Do pełnienia dyżuru domowego nie wyznacza się funkcjonariuszy po zakończeniu służby pełnionej w porze nocnej. 2. W czasie dyżuru domowego funkcjonariusze przebywają w miejscu zamieszkania lub w innym miejscu uzgodnionym z szefem, o którym mowa w ust. 1. 3. W zamian za pełnienie dyżuru domowego w wymiarze co najmniej 5 godzin w dniu wolnym od służby udziela się funkcjonariuszom jednego dnia wolnego od służby. 4. Jeżeli dyżur domowy jest pełniony w wymiarze co najmniej 5 godzin w każdym z dwóch kolejnych dni wolnych od służby, funkcjonariuszom udziela się dwóch dni wolnych od służby. 5. Po zakończeniu dyżuru domowego funkcjonariuszy zwalnia się z wykonywania zadań służbowych w danym dniu. 6. Jeżeli od zakończenia dyżuru domowego do rozpoczęcia normalnych godzin służby zostało mniej niż 12 godzin, funkcjonariuszy zwalnia się z wykonywania zadań służbowych w następnym dniu. § 11. Funkcjonariuszom udziela się jednego dnia wolnego za każdy dzień wolny od służby, w którym wykonywał on zadania służbowe w czasie pobytu na ćwiczeniach i szkoleniu poza miejscem służby oraz w podróży służbowej. § 12. 1. Funkcjonariuszom bezpośrednio po zakończeniu podróży służbowej przysługuje czas wolny w wymiarze 8 godzin, jeżeli: 1) odbywali podróż służbową między godziną 2200 a 600 i nie korzystali z wagonu z miejscami do leżenia lub spania; 2) czas przejazdu wynosił co najmniej 8 godzin. 2. Jeżeli wymagają tego niezbędne potrzeby służbowe, szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu może polecić podległemu funkcjonariuszowi niezwłoczne stawienie się do pełnienia służby po podróży odbytej w warunkach, o których mowa w ust. 1. 3. Pełnienie służby, o której mowa w ust. 2, jest równoznaczne z przedłużeniem czasu służby. § 13. 1. Dni wolnych od służby udziela się w tygodniu następującym bezpośrednio po tygodniu, w którym pełniona była służba. 2. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu na pisemny wniosek funkcjonariusza może udzielić czasu wolnego w okresie bezpośrednio poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub po jego zakończeniu. § 14. 1. Harmonogram służby określa szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu. 2. W komórce organizacyjnej Biura Ochrony Rządu prowadzi się ewidencję czasu służby funkcjonariusza na podstawie rocznych kart ewidencji obecności funkcjonariusza. 3. Roczne karty ewidencji obecności funkcjonariusza w służbie zakłada się i prowadzi odrębnie dla każdego funkcjonariusza. Karty te zawierają informacje o urlopach, zwolnieniach od zajęć służbowych, zwolnieniach lekarskich oraz innych usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych nieobecnościach w służbie oraz informacje o pełnionych dyżurach domowych, przedłużonym czasie służby i otrzymanym z tego tytułu czasie wolnym. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 listopada 2002 r. w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 207, poz. 1760). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 8, poz. 64) Na podstawie art. 34 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dla ustalania wartości celnej stosuje się bieżące kursy średnie walut obcych w złotych, wyliczone przez Narodowy Bank Polski w przedostatnią środę miesiąca i ogłoszone przez Narodowy Bank Polski w tabeli A i B w tym samym dniu lub w dniu następnym, od pierwszego dnia następnego miesiąca od godz. 000 do ostatniego dnia tego miesiąca do godz. 2400. 2. Jeżeli w środę, o której mowa w ust. 1, kursy wymiany nie zostały wyliczone lub zostały wyliczone, lecz nie zostały ogłoszone w tym samym dniu lub w dniu następnym, dla ustalania wartości celnej stosuje się kursy wymiany ostatnio wyliczone i ogłoszone przed tą środą. Bieżące kursy średnie walut obcych w złotych, wyliczone i ogłoszone w taki sposób, traktuje się jak kursy wyliczone w środę, o której mowa w ust. 1. 3. Jeżeli kurs wymiany ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w ostatnią środę miesiąca różni się o 5 % i więcej od kursu wymiany ustalonego zgodnie z ust. 1, zastępuje on ten kurs i jest stosowany od pierwszej środy następnego miesiąca od godz. 000 do ostatniego dnia tego miesiąca do godz. 2400. 4. W przypadku gdy podczas okresu stosowania kursów wymiany, o którym mowa w ust. 1, bieżący kurs średni waluty obcej w złotych, wyliczony przez Narodowy Bank Polski w środę i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w tabeli A lub B w tym samym dniu lub w dniu następnym, różni się o 5 % i więcej od kursu wymiany dotychczas stosowanego, zastępuje on ten ostatnio stosowany kurs. Bieżący kurs średni waluty obcej w złotych, wyliczony i ogłoszony w taki sposób, jest stosowany od następnej środy od godz. 000 do ostatniego dnia tego miesiąca do godz. 2400. 5. W przypadku gdy podczas okresu stosowania kursu wymiany, o którym mowa w ust. 4, kurs wyliczony przez Narodowy Bank Polski w środę i ogłoszony w tym samy dniu lub w dniu następnym w tabeli A lub B różni się o 5 % i więcej od kursu wymiany dotychczas stosowanego, przepis ust. 4 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. 6. W przypadku gdy kurs wymiany nie został wyliczony w środę lub został wyliczony, lecz nie został ogłoszony w tym dniu lub w dniu następnym, kursem wymiany wyliczonym i ogłoszonym dla celów stosowania ust. 4 i 5 jest kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony przed tą środą. § 2. 1. W przypadku transakcji dokonywanych w jednostkach rozliczeniowych, dla ustalania wartości celnej, stosuje się bieżące kursy średnie tych jednostek w złotych, ogłaszane przez Narodowy Bank Polski w przedostatnią środę miesiąca. 2. Przepisy § 1 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio. § 3. Od dnia 21 stycznia 2004 r. od godz. 000 do dnia 31 stycznia 2004 r. do godz. 2400 stosuje się bieżące kursy średnie walut obcych w złotych oraz kursy średnie w złotych jednostek rozliczeniowych, wyliczone i ogłoszone przez Narodowy Bank Polski w dniu 20 stycznia 2004 r. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 30, poz. 247). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 21 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli skarbowej. (Dz. U. Nr 8, poz. 65) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), 2) ustawą z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720 i z 1997 r. Nr 18, poz. 105), 3) ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449), 4) ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083), 5) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), 6) ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), 7) ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95) - ujętych w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 19 marca 1999 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 54, poz. 572), 8) ustawą z dnia 10 września 1999 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 931), 9) ustawą z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), 10) ustawą z dnia 12 października 2000 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i ustawy o Inspekcji Celnej w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 1103), 11) ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500), 12) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 lutego 2001 r. sygn. akt K. 19/99 (Dz. U. Nr 14, poz. 143), 13) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), 14) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 81, poz. 731), 15) ustawą z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), 16) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 17) ustawą z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), 18) ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), 19) ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), 20) ustawą z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387), 21) ustawą z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), 22) ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), 23) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), 24) ustawą z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326), 25) ustawą z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 7 stycznia 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 44-57 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 100, poz. 442), które stanowią: "Art. 44. W Kodeksie postępowania administracyjnego po art. 167 dodaje się art. 167a w brzmieniu: "Art. 167a. 1. Podatnik powinien być uprzedzony o miejscu i terminie przeprowadzania dowodu ze świadków, biegłych lub oględzin. 2. Przepisów ust. 1 oraz art. 167 § 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik jest nieobecny, a okoliczności faktyczne uzasadniają natychmiastowe podjęcie kontroli.". Art. 45. W Kodeksie postępowania karnego w art. 265 wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Dochodzenie w sprawach o przestępstwa popełnione na szkodę Skarbu Państwa, ujawnione przez organy kontroli skarbowej w toku kontroli, mogą prowadzić te organy." 2) w § 3 wyrazy "Organy kontroli i rewizji finansowej" zastępuje się wyrazami "Organy kontroli skarbowej." Art. 46. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100 oraz z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503) wprowadza się następujące zmiany: 1) (skreślony) a); 2) art. 128 otrzymuje brzmienie: "Art. 128. 1. Kierownikiem organu dochodzenia oraz finansowego organu dochodzenia jest naczelnik urzędu skarbowego, dyrektor urzędu celnego lub inspektor kontroli skarbowej. 2. Kierownikiem finansowego organu orzekającego jest naczelnik urzędu skarbowego, dyrektor izby skarbowej, dyrektor urzędu celnego lub Prezes Głównego Urzędu Ceł."; 3) w art. 157 w § 1 wyrazy "kierownik finansowego organu dochodzenia" zastępuje się wyrazami "Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej"; 4) w art. 174 w § 2 w pkt 2 wyrazy "izby skarbowe" zastępuje się wyrazami "inspektorzy kontroli skarbowej"; 5) w art. 178 w § 1 w pkt 2 wyrazy "izba skarbowa - Minister Finansów" zastępuje się wyrazami "inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej"; 6) w art. 186 w § 2 wyrazy "izba skarbowa - Minister Finansów" zastępuje się wyrazami "inspektor kontroli skarbowej - Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej". Art. 47. W ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 27, poz. 111, z 1982 r. Nr 45, poz. 289, z 1984 r. Nr 52, poz. 268, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1988 r. Nr 41, poz. 325, z 1989 r. Nr 4, poz. 23, Nr 33, poz. 176, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 32 skreśla się ust. 6; 2) w art. 35 skreśla się wyrazy "32 i". Art. 48. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195 i z 1990 r. Nr 34, poz. 198) w art. 22 skreśla się ust. 1 oraz oznaczenie ust. 2. Art. 49. W ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 45, poz. 289, z 1985 r. Nr 12, poz. 50, z 1987 r. Nr 3, poz. 18 i Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 16, poz. 112 i Nr 19, poz. 132, z 1990 r. Nr 14, poz. 88 i z 1991 r. Nr 94, poz. 421) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) kontrola skarbowa"; 2) skreśla się art. 7 i art. 8; 3) w art. 9: a) w ust. 4 w pkt 3 wyrazy "podatkowej w zakresie zleconym przez izbę skarbową" zastępuje się wyrazami "w toku postępowania podatkowego w zakresie niezbędnym do ustalenia zobowiązania podatkowego", b) w ust. 5: - w pkt 2 skreśla się wyrazy "i kontrola", - skreśla się pkt 3, 4, 6 i 7, c) skreśla się ust. 5a; 4) art. 9a otrzymuje brzmienie: "Art. 9a. 1. Środki finansowe w wysokości 20% dodatkowych wpływów podatkowych i niepodatkowych należności budżetowych przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania organów i urzędów podległych Ministrowi Finansów oraz na premie dla pracowników tych organów i urzędów, a w szczególności dla pracowników, którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów. 2. Minister Finansów określi, jakie rodzaje wpływów budżetowych uznaje się za dodatkowe w rozumieniu ust. 1, a także sposób ich rozdysponowania oraz zasady przyznawania premii."; 5) w art. 11: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz uprawnienia Ministra Finansów i podległych mu organów w zakresie kontroli finansowej i cen" oraz oznaczenie ust. 1, b) skreśla się ust. 2. Art. 50. W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187 i z 1990 r. Nr 29, poz. 173) w art. 36 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Na żądanie organów upoważnionych do tego na podstawie odrębnych przepisów wydawca lub redaktor są obowiązani do ujawnienia posiadanych nazw i adresów podmiotów gospodarczych lub osób fizycznych, zamieszczających odpłatne ogłoszenia lub reklamy w sprawie działalności gospodarczej. W tym wypadku art. 15 ust. 1 i 2 nie stosuje się." Art. 51. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 4, poz. 21, Nr 54, poz. 320, Nr 59, poz. 350 i Nr 74, poz. 439 i 440) w art. 48 w ust. 4 po wyrazach "lub prokurator" dodaje się wyrazy "albo Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej". Art. 52. W ustawie z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155 i Nr 60, poz. 253) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kontrolę dewizową, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 1, wykonują Minister Finansów i organy kontroli skarbowej." Art. 53. W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 75, poz. 445 oraz z 1991 r. Nr 60, poz. 253 i Nr 73, poz. 320) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 45 w ust. 3 wyrazy "ceł antydumpingowych oraz" skreśla się; 2) w art. 70: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Środki finansowe uzyskane z opłat, o których mowa w ust. 1-3, a także 30% kwot uzyskanych ze sprzedaży przedmiotów z przestępstw celnych i dewizowych ujawnionych przez funkcjonariuszy celnych przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania organów celnych oraz na premie dla pracowników podległych Prezesowi Głównego Urzędu Ceł, a w szczególności dla tych, którzy przyczynili się bezpośrednio do wykrycia przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych.", b) w ust. 5 skreśla się pkt 4, c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Prezes Głównego Urzędu Ceł określi sposób rozdysponowania środków, o których mowa w ust. 4, oraz zasady przyznawania premii." Art. 54. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350) w art. 30 w ust. 1 w pkt 2 po wyrazach "policji" dodaje się wyrazy "organom kontroli skarbowej". Art. 55. Toczące się w dniu wejścia w życie ustawy sprawy z zakresu kontroli skarbowej zostaną przejęte przez inspektorów do dalszego prowadzenia na zasadach i w trybie określonych według przepisów dotychczasowych. Art. 56. Do czasu odrębnego uregulowania do zakresu działania organów kontroli skarbowej należy weryfikacja rocznych sprawozdań finansowych. Art. 57. 1. Upoważnia się Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej do jednorazowego powołania - spośród pracowników Ministerstwa Finansów oraz organów podległych Ministrowi Finansów - inspektorów kontroli skarbowej, bez zachowania wymogów określonych w art. 39 ust. 1 pkt 3-5. 2. Inspektorzy powołani w trybie ust. 1 obowiązani są do złożenia egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5, w terminie jednego roku od dnia powołania."; 2) art. 84 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), który stanowi: "Art. 84. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., z wyjątkiem art. 3, art. 7, art. 9, art. 10, art. 20, art. 24, art. 32, art. 34, art. 37, art. 45-47, art. 50, art. 66, art. 73 ust. 1, 2 i 4, art. 74, art. 76, art. 79, art. 80 i art. 82, które wchodzą w życie z dniem 1 października 1996 r., oraz art. 41, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy konstytucyjnej z dnia 21 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 106, poz. 488)."; 3) art. 2-6 i 8 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720 i z 1997 r. Nr 18, poz. 105), które stanowią: "Art. 2. W Kodeksie postępowania karnego w art. 265 w § 2 skreśla się wyrazy "w toku kontroli". Art. 3. W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341, z 1994 r. Nr 43, poz. 160, Nr 126, poz. 615 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1995 r. Nr 132, poz. 641) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 106 otrzymuje brzmienie: "Art. 106. Kto utrudnia inspektorowi kontroli skarbowej lub uprawnionemu pracownikowi jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej albo pracownikowi organu podatkowego wszczęcie postępowania kontrolnego lub przeprowadzenie kontroli - podlega karze grzywny do 25.000 złotych."; 2) w art. 174 w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w sprawie o pozostałe przestępstwa i wykroczenia skarbowe - urzędy skarbowe, a w sprawach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe ujawnione przez organy kontroli skarbowej - inspektorzy kontroli skarbowej." Art. 4. 1. Żądania, o których mowa w art. 1 pkt 18 i 19 niniejszej ustawy, nie mogą dotyczyć informacji o zdarzeniach zaistniałych przed dniem 1 stycznia 1997 r. 2. Przepisów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do żądań wymienionych w art. 1 pkt 18 niniejszej ustawy, w zakresie dotyczącym informacji o zdarzeniach określonych w art. 33 ust. 1. Art. 5. 1. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy instytucje finansowe wymienione w art. 1 pkt 18 mogą wystąpić z wnioskiem do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, w zależności od tego, kto zażądał przekazania informacji, o ograniczenie ich zakresu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składany jest w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania i wymaga uzasadnienia. 3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, postanawia ostatecznie o zakresie żądanych informacji. Art. 6. Sprawy wszczęte, a niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy, prowadzi się na zasadach i w trybie określonych przez przepisy dotychczasowe." "Art. 8. 1. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 2. Przepisy art. 1 pkt 24 i 25 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 4) art. 46 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449), który stanowi: "Art. 46. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1997 r."; 5) art. 18 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083), który stanowi: "Art. 18. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r."; 6) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi: "Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 7) art. 344 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926), który stanowi: "Art. 344. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1998 r., z tym że przepisy art. 22 § 6, art. 28 § 3, art. 46 § 3, art. 48 § 3, art. 56 § 3, art. 58, art. 67 § 3, art. 79 § 3, art. 82 § 3, art. 83, art. 84 § 2, art. 87 § 5, art. 119, art. 196 § 4, art. 283 § 3, art. 303, art. 314 pkt 2 i 3, art. 316 pkt 1 oraz art. 328 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 8) art. 91 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95), który stanowi: "Art. 91. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 9) art. 17 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 931), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 października 1999 r."; 10) art. 6 ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia."; 11) art. 3 ustawy z dnia 12 października 2000 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i ustawy o Inspekcji Celnej w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 1103), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 12) art. 49 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 63, poz. 641 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 299 i Nr 180, poz. 1500), który stanowi: "Art. 49. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 3-6, art. 13 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) (uchylony); 3) art. 45 pkt 3 lit. b w zakresie dotyczącym art. 106 ust. 4 i 5, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r."; 13) art. 16 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), który stanowi: "Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 14) art. 76 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 81, poz. 731), który stanowi: "Art. 76. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 15) art. 39 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), który stanowi: "Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2002 r., z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2002 r., i art. 29, który wchodzi w życie z dniem 5 czerwca 2002 r."; 16) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 17) art. 24, 27, 29, 30 i 32 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), które stanowią: "Art. 24. 1. Postępowania kontrolne wszczęte i niezakończone przez organy Inspekcji Celnej oraz inspektorów kontroli skarbowej jako organy kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie ustawy przejmują organy kontroli skarbowej, właściwe miejscowo dla siedziby likwidowanego organu, z tym że do postępowań wszczętych przez organy Inspekcji Celnej stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 31. Wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy. 2. Obowiązki i uprawnienia Generalnego Inspektora Celnego jako strony w sprawach, w których w dniu wejścia w życie ustawy przysługuje lub została wniesiona skarga do sądu administracyjnego, przejmuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. 3. Postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe wszczęte i niezakończone przez funkcjonariuszy Inspekcji Celnej przed dniem wejścia w życie ustawy przejmowane są przez inspektorów kontroli skarbowej. 4. Przyjęte i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie ustawy sprawy skarg i wniosków podlegające rozpatrzeniu przez organy Inspekcji Celnej w trybie Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego przejmują odpowiednio właściwe organy kontroli skarbowej. 5. Wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy postępowania w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej funkcjonariuszy Inspekcji Celnej i pracowników zatrudnionych w regionalnych inspektoratach celnych rzecznicy dyscyplinarni i komisje dyscyplinarne przekazują odpowiednio rzecznikom dyscyplinarnym albo komisjom dyscyplinarnym jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej. Postępowania w takich sprawach wobec pracowników i funkcjonariuszy zatrudnionych w Generalnym Inspektoracie Celnym przejmuje rzecznik dyscyplinarny i komisja dyscyplinarna Ministerstwa Finansów. 6. Sprawy wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy przez organy Inspekcji Celnej inne niż określone w ust. 1-5 przejmuje minister właściwy do spraw finansów publicznych. 7. Prawa i obowiązki Generalnego Inspektora Celnego wynikające z umów i porozumień, w tym międzynarodowych, przejmuje minister właściwy do spraw finansów publicznych." "Art. 27. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy urzędów, o których mowa w art. 2 ust. 2, stają się odpowiednio pracownikami urzędów kontroli skarbowej, właściwych miejscowo dla siedziby likwidowanego organu, a pracownicy zatrudnieni w Generalnym Inspektoracie Celnym stają się pracownikami Ministerstwa Finansów. 2. Kierownicy urzędów, o których mowa w art. 2 ust. 2, w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy, są obowiązani zawiadomić na piśmie pracowników o zmianach, jakie mają nastąpić w zakresie ich stosunków pracy. Przepisy art. 231 § 4 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio. 3. Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 3 miesięcy od dnia przejścia do nowego urzędu, jeżeli przed upływem tego terminu nie zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy i płacy albo w razie nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy, zaproponowanych im we wskazanym terminie. 4. Osobom, o których mowa w ust. 1, przez okres 3 miesięcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości nie niższej od dotychczasowego. 5. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem może nastąpić za wypowiedzeniem. 6. W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 3, lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 5, pracownikom przysługują świadczenia przewidziane dla pracowników, z którymi stosunki pracy rozwiązuje się z powodu likwidacji urzędu. 7. Przepisów ust. 2 zdanie drugie oraz ust. 3 i 5 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz. 1403 i Nr 154, poz. 1800). 8. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej stają się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy inspektorami kontroli skarbowej. Dodatek skarbowy określony w art. 40 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 3, przysługuje od dnia przyjęcia nowych warunków pracy i płacy. 9. W szczególnych przypadkach, w celu zapewnienia ciągłości prowadzonych przez Inspekcję Celną postępowań, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może powołać na stanowisko wicedyrektora urzędu kontroli skarbowej kierownika lub zastępcę kierownika jednostki organizacyjnej Inspekcji Celnej. 10. Inspektorzy, o których mowa w ust. 8, są zobowiązani w terminie roku od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 11, do złożenia uzupełniającego egzaminu kwalifikacyjnego. Przepis art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 3, stosuje się odpowiednio. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb składania uzupełniającego egzaminu kwalifikacyjnego dla inspektorów, o których mowa w ust. 8, uwzględniając zakres zadań kontroli skarbowej." "Art. 29. 1. Środki finansowe, określone w art. 36 ustawy, o której mowa w art. 31, uzyskane po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej oraz na nagrody dla byłych funkcjonariuszy Inspekcji Celnej, którzy bezpośrednio przyczynili się do uzyskania dodatkowych wpływów należności budżetowych lub ujawnienia przestępstw. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi sposób gospodarowania oraz rozdysponowania środków i przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1, zapewniając ochronę nabytych przez funkcjonariuszy uprawnień. Art. 30. 1. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są z nią sprzeczne. 2. Realizacja czynności związanych z wykonywaniem zadań ustawowych do czasu wydania znaków identyfikacyjnych, określonych w art. 6 ust. 1a ustawy, o której mowa w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie jest uzależniona od ich okazania." "Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 27 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2002 r., 3) art. 9 pkt 7 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 18) art. 63 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), który stanowi: "Art. 63. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r."; 19) art. 106 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), który stanowi: "Art. 106. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem przepisów art. 8 pkt 1 i 2, art. 10 pkt 2 i 3, art. 84 pkt 1, art. 86 § 1, art. 87 § 2, art. 88, art. 90 § 1, art. 91 i art. 92, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 20) art. 30 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387), który stanowi: "Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 21) art. 14 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), który stanowi: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 3 - w zakresie dotyczącym art. 2d, art. 1 pkt 25 i 26, art. 6 pkt 2 oraz art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 22) art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 23) art. 31, 32, 36, 39 i 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), które stanowią: "Art. 31. 1. Postępowania egzekucyjne w sprawach wszczętych i niezakończonych przez organy podatkowe przed dniem wejścia w życie ustawy, prowadzą dotychczasowe organy. 2. Postępowania podatkowe wszczęte przez organy kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy są prowadzone na zasadach określonych w przepisach ustawy zmienianej w art. 8 w brzmieniu dotychczasowym. 3. Postępowania w sprawach podatkowych wszczęte i niezakończone ostatecznym rozstrzygnięciem w danym trybie przed dniem wejścia w życie ustawy, przejmują organy właściwe w takich sprawach po dniu wejścia w życie ustawy, przy czym wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy. 4. W sprawach wznowienia postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną, stwierdzenia nieważności oraz uchylenia lub zmiany takiej decyzji, właściwe są organy właściwe w takich sprawach po dniu wejścia w życie ustawy, przy czym wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy. 5. Znaki skarbowe akcyzy uszkodzone lub niewykorzystane pobrane w urzędzie skarbowym przed dniem wejścia w życie ustawy powinny być zwrócone w terminie 14 dni od dnia stwierdzenia ich uszkodzenia lub od dnia ich otrzymania od producenta zagranicznego do właściwego organu celnego w sprawach znaków skarbowych akcyzy. 6. Postępowania w sprawach o wykroczenia skarbowe określone w art. 63 § 4 i art. 65 § 4 Kodeksu karnego skarbowego, w których należny podatek akcyzowy lub kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza dwukrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę, określonego na podstawie odrębnych przepisów, w czasie jego popełnienia, wszczęte i niezakończone przez inspektorów kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzone są przez dotychczasowe organy. 7. Zaliczki na znaki akcyzy, koszty wytworzenia lub należności wpłacone do urzędu skarbowego właściwego w sprawach znaków skarbowych akcyzy przed dniem wejścia w życie ustawy, w przypadku odmowy wydania banderol podatkowych lub sprzedaży banderol legalizacyjnych, podlegają zwrotowi przez urząd, do którego zostały wpłacone. Art. 32. 1. Pracownicy i funkcjonariusze celni zatrudnieni w urzędach kontroli skarbowej, izbach skarbowych, urzędach skarbowych, izbach celnych i urzędach celnych mogą, w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, otrzymać od kierownika jednostki dotychczas zatrudniającej, uzgodnioną z kierownikiem jednostki, w której mają być zatrudnieni, pisemną propozycję przeniesienia pomiędzy tymi jednostkami. Przez kierownika jednostki, w której ma być zatrudniony pracownik, rozumie się także pełnomocnika ustanowionego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zorganizowania urzędu skarbowego tworzonego na podstawie art. 5 ust. 9b ustawy zmienianej w art. 15. 2. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje kierownik jednostki, w której pracownik ma być zatrudniony, w porozumieniu z kierownikiem jednostki dotychczas zatrudniającej pracownika. 3. Propozycja przeniesienia, o której mowa w ust. 1, powinna określać nowe warunki zatrudnienia, w szczególności miejsce pracy lub służby, datę przeniesienia, stanowisko pracy lub stanowisko służbowe, wynagrodzenie lub uposażenie oraz konsekwencje odmowy przyjęcia propozycji. 4. Pracownik lub funkcjonariusz celny, któremu przedstawiono propozycję, o której mowa w ust. 1, może w terminie 10 dni od dnia jej otrzymania złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji. Niezłożenie oświadczenia w tym terminie jest równoznaczne z odmową przyjęcia propozycji przeniesienia. 5. W terminie 10 dni od dnia przyjęcia propozycji przeniesienia pracownik lub funkcjonariusz celny otrzymuje na piśmie potwierdzenie nowych warunków zatrudnienia. 6. Odmowa przyjęcia propozycji, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do: 1) rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy za wypowiedzeniem lub 2) zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do pracowników i funkcjonariuszy celnych zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej." "Art. 36. Do osób, które w dniu wejścia w życie ustawy zajmują stanowisko dyrektora urzędu kontroli skarbowej, dyrektora izby skarbowej albo naczelnika urzędu skarbowego, nie stosuje się wymogu przeprowadzenia konkursu." "Art. 39. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2003 r. Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; 2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy."; 24) art. 48 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326), który stanowi: "Art. 48. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 25) art. 7 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia 2004 r. (poz. 65) USTAWA z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Celem kontroli skarbowej jest ochrona interesów i praw majątkowych Skarbu Państwa oraz zapewnienie skuteczności wykonywania zobowiązań podatkowych i innych należności stanowiących dochód budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych. 2. 1) Celem kontroli skarbowej jest również badanie zgodności z prawem gospodarowania mieniem innych państwowych osób prawnych, przeciwdziałanie i zwalczanie naruszeń prawa obowiązującego w zakresie obrotu towarowego z zagranicą i obrotu towarami przywożonymi z zagranicy oraz zapobieganie i ujawnianie przestępstw określonych w art. 228-231 Kodeksu karnego wśród osób zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Art. 2. 2) 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy: 1) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych; 2) ujawnianie i kontrola niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów; 3) kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów; 4) kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i międzynarodowych instytucji finansowych, podlegającymi zwrotowi; 5) kontrola wywiązywania się z warunków finansowania pomocy ze środków, o których mowa w pkt 4; 6) 3) kontrola prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii Europejskiej; 7) certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej; 8) badanie celowości w czasie podejmowania decyzji i zgodności z prawem wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym, a w szczególności ujawnianie niedoborów, a także innych szkód w tym mieniu; 9) badanie wykorzystania mienia otrzymanego od Skarbu Państwa w celu realizacji zadań publicznych oraz prawidłowości prywatyzacji mienia Skarbu Państwa; 10) kontrola rzetelności wypełniania zobowiązań wynikających z udzielonych przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji; 11) kontrola zgodności wykorzystania środków, których spłatę poręczył lub gwarantował Skarb Państwa, z ich przeznaczeniem; 12) kontrola zgodności z prawem przywozu towarów dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym lub mających inne przeznaczenie celne oraz wywozu towarów za granicę, a także kontrola i ujawnianie towarów nielegalnie wprowadzonych na polski obszar celny; 13) ujawnianie składników majątkowych podmiotów zobowiązanych do uiszczenia należności publicznych lub podejrzanych o czyny zagrożone karą grzywny lub karami pieniężnymi, w celu zapewnienia skuteczności poboru tych należności oraz wykonania orzeczeń lub mandatów karnych; 14) kontrola oświadczeń o stanie majątkowym osób - obowiązanych do ich składania - zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego ministra; 15) kontrola resortowa jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra; 16) badanie przestrzegania przez rezydentów i nierezydentów ograniczeń i obowiązków określonych w przepisach prawa dewizowego oraz warunków udzielonych na ich podstawie zezwoleń, zezwoleń dewizowych i zezwoleń na prowadzenie działalności kantorowej; 17) prowadzenie działalności analitycznej i prognostycznej w odniesieniu do negatywnych zjawisk występujących w obszarze właściwości kontroli skarbowej oraz przedstawianie w tym zakresie informacji i analiz organom administracji rządowej. 2. W ramach kontroli skarbowej prowadzonej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, badaniu podlega również rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość obliczania i wpłacania zobowiązań podatkowych stanowiących dochód jednostek samorządu terytorialnego. Art. 2a. 4) 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy również zapewnianie ochrony fizycznej i technicznej inspektorom i pracownikom, a za zgodą Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej także innym organom i instytucjom państwowym. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, wykonują wyodrębnione komórki kontroli skarbowej, o których mowa w art. 11g ust. 1. Art. 3. W granicach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach kontrola skarbowa obejmuje ponadto: 1) (uchylony); 5) 2) badanie prawidłowości stosowania cen urzędowych, a także cen umownych w zakresie objętym ograniczeniami swobodnego kształtowania ich poziomu; 3) (uchylony); 6) 4) 7) rozpoznawanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń związanych z obrotem z zagranicą towarami i technologiami objętymi kontrolą międzynarodową, naruszających prawa ochrony dóbr kultury narodowej, narodowego zasobu archiwalnego i ochrony własności intelektualnej, wprowadzania na polski obszar celny i wyprowadzania z tego obszaru środków płatniczych pochodzących z przestępstw, a także ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych; 5) 7) zapobieganie i ujawnianie przestępstw, o których mowa w art. 228-231 Kodeksu karnego, popełnianych przez osoby zatrudnione lub pełniące służbę w jednostkach organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Art. 3a. 8) 1. Certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej jest zespołem czynności materialno-technicznych mającym na celu potwierdzenie prawidłowości rachunków oraz sprawdzenie poprawności systemów zarządzania i kontroli programów współfinansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. 2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonują inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 10 ust. 3, na podstawie upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 4. Po przeprowadzeniu czynności, o których mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wydaje certyfikat lub deklarację zamknięcia pomocy. 5. W zakresie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów rozdziału 3 niniejszej ustawy, z wyjątkiem art. 31, oraz przepisów działu VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256), z wyjątkiem art. 285a-287, art. 288a i art. 289. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1, sposób ich dokumentowania z uwzględnieniem międzynarodowych standardów audytu, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, oraz wzory dokumentów, o których mowa w ust. 4, mających stanowić krótkie, przejrzyste, dokładne i kompletne wnioski z przeprowadzonych czynności. Art. 4. 9) 1. Kontroli skarbowej podlegają: 1) zobowiązani do świadczeń pieniężnych na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych funduszy celowych; 2) wydatkujący, przekazujący i otrzymujący środki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4; 3) zobowiązani do wywiązywania się z warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5; 4) władający i zarządzający mieniem państwowym; 5) jednostki wykorzystujące mienie przekazane przez Skarb Państwa w celu realizacji zadań publicznych oraz sprywatyzowane mienie Skarbu Państwa; 6) beneficjenci poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz podmioty, za które Skarb Państwa poręczył lub gwarantował; 7) osoby zatrudnione lub pełniące służbę w jednostkach organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego ministra, zobowiązane do składania oświadczeń o stanie majątkowym; 8) jednostki organizacyjne administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urząd obsługujący tego ministra. 2. Kontroli skarbowej podlegają także płatnicy i inkasenci podatków i innych należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1. Art. 5. 1. 10) Nie podlega kontroli skarbowej celowość i sposób wykorzystywania środków budżetowych oraz mienia państwowego na cele specjalne w jednostkach organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu. 2. Rada Ministrów określi cele, o których mowa w ust. 1, oraz organy, zasady i tryb przeprowadzania kontroli wykorzystania środków budżetowych i mienia państwowego na te cele. Art. 6. 1. 11) Kontrolę skarbową w zakresie i trybie określonym w niniejszej ustawie sprawują organy kontroli skarbowej. 1a. 12) Czynności związane z realizacją zadań ustawowych wykonują inspektorzy kontroli skarbowej i pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, zwani dalej odpowiednio "inspektorami" i "pracownikami". Inspektorzy i pracownicy, wykonując czynności służbowe, posługują się legitymacjami służbowymi i znakami identyfikacyjnymi. 2. 13) Inspektorzy prowadzą postępowanie przygotowawcze, w trybie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego, Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia i Kodeksu karnego skarbowego, w sprawach z zakresu kontroli skarbowej. 2a. (uchylony). 14) 3. 15) Przepisy dotyczące kontroli skarbowej nie naruszają przewidzianych w odrębnych ustawach oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umowach międzynarodowych uprawnień do kontroli w zakresie, o którym mowa w art. 2 i 3, przysługujących właściwym rzeczowo organom. 4. 16) Inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. 5. 16) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, wzory legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych, organy właściwe do ich wydawania, sposób ich wydawania, wymiany, składania do depozytu i zwrotu oraz posługiwania się nimi, uwzględniając w szczególności zapewnienie właściwej ich ochrony. Art. 7. 17) 1. Organy administracji rządowej i samorządowej oraz inne państwowe, gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać, nieodpłatnie udostępniać informacje oraz udzielać pomocy organom kontroli skarbowej oraz inspektorom i pracownikom przy wykonywaniu zadań określonych w ustawie. 2. Organy kontroli skarbowej są uprawnione do korzystania z informacji gromadzonych przez organy celne i podatkowe, w tym również z danych w formie zapisu informatycznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych. 3. Organy kontroli skarbowej współpracują z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych. 4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współdziałania organów kontroli skarbowej oraz inspektorów i pracowników z organami i jednostkami, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność zapewnienia skuteczności kontroli skarbowej. Art. 7a. 18) Organy kontroli skarbowej współpracują i współdziałają z innymi organami i instytucjami państwowymi oraz zagranicznymi, w tym z organami odpowiedzialnymi za ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej, a także z organizacjami międzynarodowymi w zakresie niezbędnym dla realizacji zadań ustawowych. Art. 7b. 18) Organy kontroli skarbowej mogą zbierać i wykorzystywać w celu realizacji ustawowych zadań informacje, w tym dane osobowe, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą. Administrator danych jest obowiązany udostępnić dane osobowe na podstawie imiennego upoważnienia organu kontroli skarbowej, okazanego przez inspektora lub pracownika wraz z legitymacją służbową. Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych. Rozdział 2 Organy kontroli skarbowej Art. 8. 1. Organami kontroli skarbowej są: 1) minister właściwy do spraw finansów publicznych jako naczelny organ kontroli skarbowej; 2) 19) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej jako organ wyższego stopnia nad dyrektorami urzędów kontroli skarbowej; 3) 19) dyrektor urzędu kontroli skarbowej. 1a. 20) Wyłączenie organu kontroli skarbowej następuje z przyczyn określonych w art. 130 § 1 pkt 1-4, 6-8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 2. Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 3. 21) Dyrektorów urzędów kontroli skarbowej powołuje, spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu, oraz odwołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, z zastrzeżeniem ust. 9. 4. 22) Do konkursu mogą przystąpić wyłącznie inspektorzy kontroli skarbowej posiadający: 1) wyższe wykształcenie magisterskie; 2) co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe na stanowisku inspektora kontroli skarbowej. 5. 22) Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 6. 22) Konkurs polega na przeprowadzeniu postępowania egzaminacyjnego. W toku postępowania egzaminacyjnego sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania zadań na stanowisku dyrektora urzędu kontroli skarbowej, predyspozycje i zdolności ogólne oraz umiejętności kierownicze. 7. 22) Konkurs przeprowadza się, jeżeli do konkursu zgłosiło się co najmniej 3 uczestników. W wyniku konkursu wyłania się co najmniej 1 kandydata. 8. 22) Do czasu powołania dyrektora urzędu kontroli skarbowej w drodze konkursu, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wyznacza osobę pełniącą obowiązki dyrektora urzędu kontroli skarbowej. 9. 22) W razie braku odpowiedniej liczby uczestników do przeprowadzenia konkursu lub gdy żaden z kandydatów nie uzyska pozytywnej opinii Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje dyrektora urzędu kontroli skarbowej bez przeprowadzenia konkursu. 10. 22) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, sposób organizowania i tryb przeprowadzania konkursu, szczegółowe wymagania podlegające sprawdzeniu w toku postępowania egzaminacyjnego oraz skład komisji konkursowej, uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnego sprawdzenia kwalifikacji i predyspozycji osób przystępujących do konkursu. Art. 9. 23) 1. Jednostkami organizacyjnymi kontroli skarbowej są urzędy kontroli skarbowej i urząd obsługujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, siedziby i terytorialny zasięg działania urzędów kontroli skarbowej, biorąc pod uwagę administracyjny podział kraju. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, organizację urzędów kontroli skarbowej, zapewniając sprawne wykonywanie zadań kontroli skarbowej. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze zarządzenia, nadaje statut urzędom kontroli skarbowej. Art. 9a. 24) 1. Właściwość miejscową dyrektorów urzędów kontroli skarbowej określa się według terytorialnego zasięgu działania urzędu kontroli skarbowej. 2. Właściwość miejscowa i zakres zadań organów kontroli skarbowej są ustalane z uwzględnieniem również zadań i terytorialnego zasięgu działania organów kontroli skarbowej określonych w przepisach odrębnych, w szczególności przepisach o wprowadzeniu programów pilotażowych, określonych w art. 5 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302). 3. Jeżeli podmiot posiada oddziały (zakłady) na terenie działania innego urzędu kontroli skarbowej niż właściwy dla siedziby tego podmiotu, do przeprowadzenia czynności kontrolnych w tym oddziale (zakładzie) uprawniony jest również inspektor upoważniony przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej właściwego ze względu na miejsce położenia tego oddziału (zakładu). 4. Organ kontroli skarbowej właściwy miejscowo w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego pozostaje właściwy aż do dnia jego zakończenia, chociażby w toku postępowania zmieniły się podstawy właściwości. 5. Jeżeli kontrola dotyczy okresu, w którym właściwym miejscowo był inny organ kontroli skarbowej niż w dniu wszczęcia postępowania kontrolnego, właściwym do prowadzenia postępowania za cały okres objęty kontrolą jest dyrektor urzędu kontroli skarbowej właściwy miejscowo w dniu wszczęcia tego postępowania. 6. Inspektorzy prowadzą czynności kontrolne według terytorialnego zasięgu działania urzędów kontroli skarbowej, w których są zatrudnieni. 7. Inspektorzy zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych są upoważnieni do prowadzenia czynności kontrolnych na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 8. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może upoważnić inspektora zatrudnionego w urzędzie kontroli skarbowej do przeprowadzenia czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania tego urzędu. Art. 10. 1. 25) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej sprawuje nadzór nad działalnością: 1) Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych, 2) dyrektorów urzędów kontroli skarbowej, 3) inspektorów zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, 4) inspektorów i pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1, 5) pracowników wywiadu skarbowego - w zakresie realizacji zadań określonych w ustawie. 2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej: 1) określa zadania i sprawuje kontrolę urzędów kontroli skarbowej; 2) 26) organizuje szkolenia inspektorów, pracowników wywiadu skarbowego oraz pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1; 3) organizuje system informacji w urzędach kontroli skarbowej i zapewnia jego współdziałanie z systemem informacji innych instytucji, organizacji państwowych i samorządowych; 4) powołuje spośród inspektorów wicedyrektorów urzędów kontroli skarbowej i ich odwołuje; 5) 27) upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych do przeprowadzania czynności kontrolnych, a także, w uzasadnionych przypadkach, decyduje o zmianie inspektora lub pracownika prowadzącego czynności kontrolne; 5a) 28) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie; 5b) 29) wydaje wyniki kontroli; 6) ustala plany kontroli; 7) 30) upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędach kontroli skarbowej do przeprowadzania czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania danego urzędu lub w podmiocie, wobec którego na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników; 8) analizuje wyniki działalności kontroli skarbowej i przedstawia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych propozycje ich wykorzystania; 9) uczestniczy w pracach międzynarodowych organizacji i instytucji zajmujących się kontrolą skarbową; 10) 31) ustala zasady i kryteria dokonywania ocen kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 39 ust. 2a. 2a. 32) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej koordynuje działania w zakresie kontroli, podejmowane przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej. 3. 33) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania określone w ustawie przy pomocy komórek organizacyjnych wyodrębnionych w tym celu w strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz koordynuje ich prace. 4. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może podawać do wiadomości publicznej zbiorczą informację dotyczącą działalności kontroli skarbowej. Art. 11. 1. 34) Dyrektor urzędu kontroli skarbowej kieruje pracą urzędu kontroli skarbowej. 2. Dyrektor urzędu kontroli skarbowej w szczególności: 1) organizuje pracę urzędu kontroli skarbowej i jest przełożonym zatrudnionych w nim inspektorów oraz innych pracowników; 2) ustala plany kontroli; 3) 35) upoważnia inspektorów i pracowników do przeprowadzenia czynności kontrolnych; 3a) 36) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie; 3b) 37) wydaje wynik kontroli; 4) 38) dokonuje, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, zmiany inspektora lub pracownika prowadzącego czynności kontrolne; 5) może podawać do wiadomości publicznej zbiorcze informacje dotyczące działalności kontroli skarbowej na terenie objętym zasięgiem działania urzędu kontroli skarbowej. Rozdział 2a 39) Uprawnienia kontroli skarbowej oraz zasady użycia środków przymusu bezpośredniego i broni palnej Art. 11a. 1. Inspektorzy i pracownicy wykonujący czynności związane z realizacją zadań ustawowych, określonych w art. 2, art. 2a ust. 1 i art. 3 ustawy, mają prawo do: 40) 1) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 2) zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń, bagażu i ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego skarbowego; 3) zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu przeprowadzenia kontroli przewożonych towarów lub dokumentów przewozowych dotyczących tych towarów, a także badania towarów i pobierania ich próbek, oraz przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego; 4) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych, przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa. 2. Jeżeli przy dokonywaniu czynności służbowych zaistniała konieczność zdjęcia nałożonych uprzednio zamknięć celnych, inspektorzy i pracownicy mają obowiązek ponownego nałożenia zamknięć celnych i odnotowania tego faktu w treści odpowiedniego dokumentu. 3. Osoba posiadająca towary jest zobowiązana, na jej koszt, do wykonywania czynności umożliwiających przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, a w szczególności do rozładowania, okazania oraz załadowania towaru po zakończeniu czynności. 4. Osobie przysługuje zażalenie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na zasadność lub sposób dokonania czynności, o której mowa w ust. 3. Art. 11b. 1. W toku wykonywania czynności służbowych inspektorzy i pracownicy są zobowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw i wolności obywatelskich. 2. Inspektorzy i pracownicy są zobowiązani do wykonywania czynności służbowych w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osób i przedsiębiorców, których te czynności dotyczą. 3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki pozostające w dyspozycji organów kontroli skarbowej, inspektorów i pracowników są bezcelowe lub okazały się nieskuteczne. 4. W razie uzasadnionej potrzeby zatrzymaną osobę należy niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej. 5. Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może być dokonywane tylko przez umundurowanych inspektorów i pracowników, znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych, uwzględniając w szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów. Art. 11c. 1. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1 i 3, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego. 2. Z czynności wymienionych w art. 11a ust. 1 pkt 2-4 sporządza się protokół, a z czynności wymienionej w art. 11a ust. 1 pkt 1 - notatkę służbową. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, a także sposób i tryb współpracy z Policją w tym zakresie, uwzględniając w szczególności zapewnienie ich sprawności i skuteczności oraz zasady zatrzymywania pojazdów obowiązujące w Policji. Art. 11d. 1. Inspektorzy i pracownicy mogą stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób niepodporządkowujących się ich poleceniom wydanym w celu realizacji zadań określonych w art. 11g ust. 1. 2. Środki przymusu bezpośredniego mogą być użyte jedynie w zakresie niezbędnym do osiągnięcia podporządkowania się poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na inspektora lub inną osobę. 3. Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu bezpośredniego, jakie odpowiadają potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji, i pod warunkiem, że w inny dostępny w tej sytuacji sposób nie można skutecznie oraz bezpiecznie wykonać czynności służbowych. Art. 11e. 1. Uprawnia się inspektorów i pracowników do stosowania następujących środków przymusu bezpośredniego: 1) siły fizycznej; 2) indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych. 2. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, a także szczegółowe rodzaje i tryb wyposażania w środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając zapewnienie możliwie najmniejszej dolegliwości dla osób. Art. 11f. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 11e ust. 1 okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, inspektor i pracownik ma prawo użycia broni palnej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność własną lub innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym w oczywisty sposób bezpośrednio do takiego zamachu; 2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu, zdrowiu lub wolności inspektora, pracownika albo innej osoby; 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną inspektorowi, pracownikowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej; 4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na obiekty administracji skarbowej; 5) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-3. 2. Użycie broni palnej powinno nastąpić w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia tej osoby życia ani narażać osób postronnych na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. 3. W broń palną może być wyposażony, przeszkolony w zakresie związanym z jej używaniem, inspektor i pracownik zatrudniony w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 11g ust. 1. 4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej, biorąc pod uwagę użycie jej jako środka ostatecznego. Art. 11g. 1. 41) Uprawnienia, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 11d ust. 1, art. 11e ust. 1 i art. 11f ust. 1, przysługują inspektorom i pracownikom zatrudnionym w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli skarbowej wyłącznie przy realizacji zadań określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2, 3, 12 i 13, art. 2a ust. 1 oraz art. 3 pkt 4. Inspektorom i pracownikom tym przysługuje umundurowanie służbowe i broń służbowa. 2. Osoby zatrudnione w wyodrębnionych komórkach kontroli skarbowej, o których mowa w ust. 1, muszą odpowiadać kryteriom określonym w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036). 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia: 1) tryb tworzenia i wykaz wyodrębnionych komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, oraz liczbę zatrudnionych w nich inspektorów i pracowników, uwzględniając potrzeby wynikające z konieczności zapewnienia właściwej realizacji zadań ustawowych; 2) tryb naboru do komórek, o których mowa w ust. 1, w sposób uwzględniający szczególny charakter zadań w nich wykonywanych oraz umożliwiający sprawdzenie posiadania przez kandydatów predyspozycji do wykonywania zadań służbowych. 4. 42) Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia: 1) uzbrojenie przysługujące pracownikom komórek kontroli skarbowej, o których mowa w ust. 1; 2) kryteria i tryb przydziału broni służbowej; 3) wzory umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony; 4) sposób noszenia umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony; 5) normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników; 6) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady jego przyznawania i użytkowania. Rozdział 3 Postępowanie kontrolne Art. 12. 1. 43) Kontrola skarbowa, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa, jest prowadzona zgodnie z planem kontroli. 2. Plany kontroli ustalają dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej stosownie do zadań określonych przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 3. 44) Kontrola skarbowa może być również prowadzona poza planem kontroli, w oparciu o uzyskane informacje lub materiały albo przeprowadzone analizy. Art. 13. 45) 1. 46) Wszczęcie postępowania kontrolnego, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa, następuje w formie postanowienia. 2. 46) Datą wszczęcia postępowania kontrolnego jest dzień doręczenia kontrolowanemu postanowienia o wszczęciu postępowania kontrolnego, z zastrzeżeniem art. 284a ustawy - Ordynacja podatkowa. 3. Czynności kontrolne przeprowadza inspektor wraz z upoważnionymi pracownikami po doręczeniu kontrolowanemu upoważnienia do przeprowadzenia czynności kontrolnych oraz okazaniu legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych. 4. W czynnościach, o których mowa w ust. 3, mogą uczestniczyć osoby uprawnione na podstawie ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, a w przypadku dokonywania kontroli środków przekazanych Rzeczypospolitej Polskiej przez instytucje Unii Europejskiej - przedstawiciele organów Unii Europejskiej. 5. (uchylony). 47) 6. (uchylony). 47) 7. Upoważnienie do przeprowadzenia czynności kontrolnych jest wydawane przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej i określa: 1) imię i nazwisko inspektora, imiona i nazwiska pracowników, wykonujących czynności kontrolne, a także osób, o których mowa w ust. 4, jeżeli osoby takie będą brać udział w czynnościach kontrolnych; 2) numer legitymacji służbowej inspektora i upoważnionych pracowników; 3) oznaczenie kontrolowanego; 4) termin ważności upoważnienia; 5) zakres kontroli; 6) prawa i obowiązki kontrolowanego. Art. 13a. 48) 1. Wszczęcie postępowania kontrolnego w sprawach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1-3, w stosunku do podmiotu, wobec którego na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników, może nastąpić wyłącznie: 1) na podstawie pisemnego wniosku właściwego dla tego podmiotu naczelnika urzędu skarbowego lub 2) w związku z zaistnieniem uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, jeżeli właściwym do prowadzenia dochodzenia jest inspektor kontroli skarbowej, lub 3) w przypadku przypuszczenia wystąpienia lub wystąpienia powiązań lub związków, o których mowa w przepisach prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 2. Do wszczęcia postępowania kontrolnego w przypadkach określonych w ust. 1 nie stosuje się art. 284a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Art. 14. (uchylony). 49) Art. 14a. 50) 1. Na żądanie organu kontroli skarbowej podmiot uprawniony, na podstawie odrębnych przepisów, do odebrania oświadczenia o stanie majątkowym jest obowiązany przekazać temu organowi poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię tego oświadczenia - w terminie 14 dni od dnia otrzymania żądania. 2. 51) W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14, nie stosuje się art. 284 § 2, art. 284a, art. 288a ustawy - Ordynacja podatkowa oraz art. 27 ust. 1 pkt 7. 3. 52) W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14, stosuje się odpowiednio art. 285a, z zastrzeżeniem ust. 4, oraz art. 288 ustawy - Ordynacja podatkowa, również w zakresie kontroli oświadczeń osób nieprowadzących działalności gospodarczej. 4. 53) Kontrolę oświadczeń o stanie majątkowym przeprowadza się przede wszystkim w siedzibie jednostki organizacyjnej kontroli skarbowej. Art. 14b. 54) 1. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, uprawnieni do samodzielnego wykonywania czynności kontrolnych są również pracownicy. 2. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie stosuje się art. 12 i art. 13 ust. 4. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze zarządzenia, organizację kontroli, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, oraz szczegółowe zasady i tryb postępowania w tym zakresie. Art. 15-23. (uchylone). 55) Art. 24. 56) 1. Po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, lub po upływie terminu, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 2 tej ustawy, organ kontroli skarbowej wydaje: 1) decyzje w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa, gdy ustalenia dotyczą: a) podatków, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych oraz podatku akcyzowego, b) opłat i niepodatkowych należności budżetu państwa, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych, z zastrzeżeniem pkt 2 lit. a; 2) wynik kontroli, gdy ustalenia dotyczą nieprawidłowości: a) w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, b) innych niż wymienione w pkt 1, w szczególności w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym, gdy nieprawidłowości nie stwierdzono albo gdy ustalenia dotyczą należności celnych. 2. Przed wydaniem decyzji lub wyniku kontroli organ kontroli skarbowej wyznacza stronie 7-dniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Art. 24a. 57) W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 7, dyrektor urzędu kontroli skarbowej, w którym jest zatrudniony upoważniony inspektor lub pracownik, wydaje wynik kontroli albo wydaje decyzje. Art. 25. 58) Decyzję doręcza się kontrolowanemu oraz właściwemu organowi podatkowemu reprezentującemu Skarb Państwa, który staje się wierzycielem obowiązków wynikających z tej decyzji. Art. 26. 59) 1. 60) Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, służy odwołanie do właściwego dyrektora izby skarbowej albo do właściwego dyrektora izby celnej, jeżeli decyzję wydał dyrektor urzędu kontroli skarbowej. 2. 61) Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, wydanej przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej oraz od decyzji, o której mowa w ust. 3, nie służy odwołanie, jednakże stronie służy wniosek do tego organu o ponowne rozpatrzenie sprawy. 3. Do uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej właściwy jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; w sprawach o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej właściwy jest ten organ. 4. Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczące odwołań. Art. 27. 1. Wynik kontroli powinien zawierać: 1) oznaczenie organu kontroli skarbowej; 2) oznaczenie kontrolowanego; 3) datę wydania; 4) zakres kontroli; 5) powołanie podstawy prawnej; 6) 62) końcowe ustalenia i wnioski w zakresie ustalonym w art. 24 ust. 1 pkt 2; 7) 63) termin usunięcia nieprawidłowości wskazanych przez organ kontroli skarbowej; 8) 64) podpis organu kontroli skarbowej. 2. 65) Wynik kontroli doręcza się kontrolowanemu oraz, z uwzględnieniem ust. 2a, właściwemu organowi lub dysponentowi części budżetu, któremu doręcza się ponadto dokumentację z czynności kontrolnych. Jeżeli wynik kontroli zawiera ustalenia obejmujące zagadnienia należące do właściwości różnych organów, każdemu z tych organów doręcza się wyciąg z wyniku kontroli i dokumentację zawierającą ustalenia w sprawie, w której właściwy jest ten organ. 2a. 66) Wynik kontroli w zakresie: 1) należności celnych - doręcza się właściwemu dla kontrolowanego organowi celnemu; 2) oświadczenia o stanie majątkowym - doręcza się kierownikowi jednostki organizacyjnej, w której kontrolowany jest zatrudniony; 3) kontroli resortowej - doręcza się ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 3. 67) Kontrolowany jest obowiązany, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w ust. 2a, w ciągu 30 dni po upływie terminu określonego w ust. 1 pkt 7, poinformować organ kontroli skarbowej o sposobie usunięcia wskazanych nieprawidłowości. Art. 28. 68) Przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli ustalenia kontroli dotyczą spraw zakończonych decyzją organu podatkowego lub organu celnego. W tym przypadku organ kontroli skarbowej sporządza wynik kontroli, który przekazuje właściwemu organowi podatkowemu lub organowi celnemu oraz kontrolowanemu. Art. 29. (uchylony). 69) Art. 30. (uchylony). 69) Art. 31. 70) 1. 71) W zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 54 i art. 290 § 3 tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1a. 1a. 72) W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie stosuje się przepisów art. 121 § 2, art. 133-142, art. 145 § 2 i 3, art. 146, 147, 199, 200, 284a-285a, 286 § 2, art. 286a, 288, 288a, 291 § 1 i 2 i art. 292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 2. 73) Użyte w ustawie określenia: 1) organ kontroli skarbowej, 2) inspektor kontroli skarbowej albo osoba dokonująca czynności kontrolnych, o której mowa w art. 38 ust. 3, 3) postępowanie kontrolne prowadzone przez organ kontroli skarbowej oznaczają odpowiednio: organ podatkowy, kontrolującego, postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa. 3. Jeżeli przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązują kontrolujących do okazania legitymacji służbowej, kontrolujący, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zobowiązany jest do okazania legitymacji służbowej i znaku identyfikacyjnego, z zastrzeżeniem art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804). Art. 32. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej może zwrócić się do sprawującego nadzór nad kontrolowanym lub do właściwego organu państwowego z notą sygnalizacyjną informującą o dostrzeżonych nieprawidłowościach. 2. Jednostka, do której nota sygnalizacyjna została skierowana, jest obowiązana, w terminie 30 dni od dnia doręczenia tej noty, zawiadomić Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej o sposobie wykorzystania zawartych w niej informacji lub o przyczynach jej niewykorzystania. 3. Jeżeli w toku kontroli stwierdzono nieprawidłowości w ustalaniu lub w poborze zobowiązań podatkowych przez organy gminy, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej zawiadamia o tym właściwą izbę obrachunkową. 4. (uchylony). 74) Art. 33. 1. Na pisemne żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, wydane w związku z wszczętym postępowaniem przygotowawczym w sprawie o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, banki są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji dotyczących podejrzanego w zakresie: 75) 1) posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków; 2) posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków; 3) zawartych umów kredytowych lub umów pożyczki, a także umów depozytowych; 4) nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi; 5) obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi. 2. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się również do innych niż banki podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie. 3. 76) Towarzystwa funduszy inwestycyjnych, na pisemne żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej, są obowiązane do sporządzania i przekazywania informacji o umorzonych jednostkach uczestnictwa; przepis ust. 1, w części dotyczącej przesłanek wystąpienia z żądaniem, stosuje się odpowiednio. 4. 77) W żądaniu, o którym mowa w ust. 1-3, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej określa zakres informacji oraz termin ich przekazania; żądanie oznacza się klauzulą "Tajemnica skarbowa", a jego przekazanie następuje w trybie przewidzianym dla dokumentów zawierających informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych. Art. 33a. 1. 78) Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji w zakresie, o którym mowa w art. 33 ust. 1-3, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej może wystąpić również w związku z postępowaniem kontrolnym, po uprzednim wezwaniu kontrolowanego do udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia instytucji finansowych do przekazania tych informacji, jeżeli kontrolowany uprzednio: 1) nie wyrazi zgody na udzielenie tych informacji albo 2) nie upoważni organu kontroli skarbowej do wystąpienia do instytucji finansowych wymienionych w art. 33 ust. 1-3 o przekazanie tych informacji, albo 3) 79) w terminie wyznaczonym przez organ kontroli skarbowej nie udzieli informacji lub upoważnienia, o których mowa w pkt 1 lub 2, albo 4) 80) udzielił informacji, które wymagają uzupełnienia lub porównania z informacjami pochodzącymi z instytucji finansowej. 2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania tych informacji; 2) dowody potwierdzające, że: a) 81) kontrolowany odmówił udzielenia informacji lub b) 81) kontrolowany nie wyraził zgody na udzielenie inspektorowi upoważnienia do zażądania tych informacji, lub c) 81) w terminie określonym przez inspektora kontrolowany nie udzielił informacji albo upoważnienia. 3. Instytucje finansowe wymienione w art. 33 ust. 1-3 odmawiają udzielenia informacji, jeżeli żądanie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub dyrektora urzędu kontroli skarbowej nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2. 4. Występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę wzajemnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich klientami; przepis art. 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 5. 82) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej i dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych półroczne sprawozdania zawierające informacje o liczbie wszczętych w danym półroczu postępowań w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, a także postępowań kontrolnych, w porównaniu z liczbą spraw, w których wystąpiono o przekazanie informacji określonych w art. 33. 6. Informacje, o których mowa w ust. 5, są corocznie przedkładane Sejmowi, łącznie ze sprawozdaniem z wykonania budżetu państwa. Art. 33b. 1. 83) W toku postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe prowadzonego przez inspektora bądź w toku postępowania kontrolnego prowadzonego przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej dostęp do informacji, o których mowa w art. 33, przysługuje wyłącznie inspektorowi prowadzącemu postępowanie lub czynności kontrolne, jego przełożonemu oraz właściwym organom kontroli skarbowej. 2. 84) Akta sprawy należy przechowywać w pomieszczeniu zabezpieczonym zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych. 3. 85) Po zakończeniu postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe lub kontrolnego informacje, o których mowa w art. 33, są wyłączane z akt sprawy i przechowywane w kasach pancernych lub szafach pancernych; Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej dokonuje w aktach sprawy adnotacji o wyłączeniu informacji. 4. Ponowne włączenie do akt sprawy informacji, o których mowa w art. 33, następuje wyłącznie w przypadkach określonych w art. 34a. Art. 34. 1. Informacje gromadzone i przetwarzane w ramach kontroli skarbowej stanowią tajemnicę skarbową. 2. 86) Do przestrzegania tajemnicy skarbowej są obowiązani: 1) inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w urzędach kontroli skarbowej; 2) osoby, o których mowa w art. 13 ust. 4; 3) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej oraz inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych; 4) osoby odbywające, na podstawie odrębnych przepisów, praktykę zawodową w urzędach kontroli skarbowej. 3. Osoby wymienione w ust. 2 są obowiązane do złożenia na piśmie przyrzeczenia następującej treści: "Przyrzekam, że będę przestrzegał tajemnicy skarbowej. Oświadczam, że są mi znane przepisy o odpowiedzialności karnej za ujawnienie tajemnicy skarbowej.". 4. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia lub praktyki zawodowej. 5. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej obowiązane są również inne osoby, którym udostępniono informacje objęte tajemnicą skarbową, chyba że na ich ujawnienie zezwala przepis prawa. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do osób, których dotyczą informacje objęte tajemnicą skarbową. Art. 34a. 1. Akta zawierające informacje wymienione w art. 33 organy kontroli skarbowej udostępnią wyłącznie: 1) 87) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej - w toku postępowania podatkowego lub postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe; 1a) 88) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej - zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł 89); 2) 87) organom podatkowym albo innym organom kontroli skarbowej - w związku z wszczętym, na podstawie uprzednio wydanego postanowienia, postępowaniem podatkowym albo w związku z wszczętym postępowaniem kontrolnym lub postępowaniem w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe; 3) 90) sądowi administracyjnemu - w razie złożenia przez stronę skargi; 4) 91) Rzecznikowi Praw Obywatelskich - w związku z jego udziałem w postępowaniu przed sądem administracyjnym; 5) 92) Prokuratorowi Generalnemu - na wniosek właściwego prokuratora: a) w przypadkach określonych w dziale IV Kodeksu postępowania administracyjnego, b) w związku z udziałem prokuratora w postępowaniu przed sądem administracyjnym; 6) (uchylony); 93) 7) służbom ochrony państwa i ich upoważnionym pisemnie funkcjonariuszom lub żołnierzom w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy art. 33b ust. 1. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, akta spraw są oznaczane oraz przekazywane w sposób przewidziany w art. 33 ust. 4. 4. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej lub dyrektor urzędu kontroli skarbowej udostępnia Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym się postępowaniem kontrolnym, akta, o których mowa w ust. 1, po wyłączeniu z nich informacji wymienionych w art. 33, chyba że informacje takie zostały uprzednio udzielone Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów. 5. Akta niezawierające informacji, o których mowa w art. 33, organy kontroli skarbowej udostępniają: 1) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych lub Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej; 2) organom podatkowym; 3) innym organom kontroli skarbowej; 4) Najwyższej Izbie Kontroli - w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli; 5) sądowi albo prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem; 6) biegłym powołanym w toku postępowania kontrolnego - w zakresie określonym przez organ kontroli skarbowej; 6a) 94) Komisji Europejskiej w zakresie kontroli: a) środków pochodzących z Unii Europejskiej, b) innych środków przeznaczonych na programy współfinansowane z Unii Europejskiej; 7) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach. Art. 34b. 1. 95) Organy kontroli skarbowej udostępniają informacje wynikające z akt kontroli, z wyłączeniem informacji określonych w art. 33, organom podatkowym, innym organom kontroli skarbowej i ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 2. W zakresie i na zasadach określonych odrębnymi przepisami organy kontroli skarbowej obowiązane są udostępniać informacje wynikające z akt kontroli skarbowych. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępniane są również: 1) 96) organom celnym; 2) rejonowym 97) urzędom pracy; 3) jednostkom organizacyjnym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; 4) 98) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji, Straży Granicznej, Wojskowym Służbom Informacyjnym i Żandarmerii Wojskowej; 4a) 99) Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w celu realizacji jego zadań ustawowych; 5) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w art. 27 ust. 2. 4. 100) Dokumenty zawierające informacje przekazywane zgodnie z przepisami ust. 2 i 3 oznacza się klauzulą "Tajemnica skarbowa". Art. 34c. 101) Przepisy art. 34a i 34b nie naruszają uprawnień strony przewidzianych w art. 178 i 179 ustawy - Ordynacja podatkowa. Art. 35. 102) Na żądanie organu kontroli skarbowej wydawca i redaktor dziennika lub czasopisma są obowiązani do udzielania posiadanych informacji o nazwach i adresach przedsiębiorców lub nazwiskach i adresach osób fizycznych zamieszczających odpłatne ogłoszenia i reklamy w sprawach działalności gospodarczej. Rozdział 3a (utracił moc). 103) Rozdział 3b (uchylony). 104) Rozdział 4 105) Wywiad skarbowy Art. 36. 1. Kontrola skarbowa, w granicach określonych w art. 1, obejmuje przeprowadzanie czynności wywiadu skarbowego przez komórki organizacyjne wchodzące w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, zwane dalej "wywiadem skarbowym". 2. Przeprowadzanie czynności wywiadu skarbowego polega na uzyskiwaniu, gromadzeniu, przetwarzaniu i wykorzystywaniu informacji o osobach oraz o dochodach, obrotach, rzeczach i prawach majątkowych podmiotów podlegających kontroli skarbowej w celu ustalenia należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2, oraz w celu wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 i 14 oraz w art. 3. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2, przeprowadzają wyznaczeni do ich wykonywania pracownicy zatrudnieni w wywiadzie skarbowym, zwani dalej "pracownikami wywiadu skarbowego". 4. Czynności, o których mowa w ust. 2, mogą być prowadzone w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym umożliwiających uzyskiwanie informacji oraz utrwalanie śladów i dowodów w sposób niejawny. Art. 36a. Pracownicy wywiadu skarbowego, wykonując czynności, o których mowa w art. 36 ust. 2, mają prawo do obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w miejscach publicznych. Art. 36b. 1. Wywiad skarbowy może uzyskiwać oraz przetwarzać dane identyfikujące abonenta sieci telekomunikacyjnej lub zakończenia sieci, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania próby połączenia między określonymi zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaj wykonywanego połączenia. 2. Udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 3. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych są obowiązani udostępnić dane, o których mowa w ust. 1, pracownikom wywiadu skarbowego wskazanym we wniosku Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 4. Ujawnienie danych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za pomocą sieci telekomunikacyjnej w sposób zabezpieczający je przed dostępem osób nieuprawnionych. Art. 36c. 1. W ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych przez wywiad skarbowy w celu wykrycia, ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia dowodów przestępstw: 1) skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności publicznoprawnej przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 2) przeciwko obrotowi gospodarczemu, powodujących szkodę majątkową, jeżeli wysokość szkody przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 3) przeciwko mieniu, jeżeli wartość mienia przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 4) przyjmowania lub wręczania korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną lub funkcją związaną ze szczególną odpowiedzialnością, 5) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych - jeżeli inne środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że będą nieskuteczne lub nieprzydatne, Sąd Okręgowy w Warszawie, zwany dalej "Sądem", na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną. 2. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy zachodzi obawa utraty informacji lub zatarcia dowodów przestępstwa, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, kontrolę operacyjną, jednocześnie zwracając się do Sądu z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez Sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz nakazuje niezwłoczne protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych w wyniku jej stosowania. 3. Sąd może zezwolić, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, na odstąpienie od zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 2, jeżeli stanowią one dowód lub wskazują na zamiar popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, dla wykrycia którego na podstawie przepisów ustawowych, mogą być prowadzone czynności operacyjno-rozpoznawcze, w tym kontrola operacyjna. 4. Kontrola operacyjna jest prowadzona niejawnie i polega na: 1) kontrolowaniu treści korespondencji; 2) kontrolowaniu zawartości przesyłek; 3) stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności obrazu, treści rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych przy pomocy sieci telekomunikacyjnych. 5. Wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany; 2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej; 3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym stwierdzonej albo prawdopodobnej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków; 4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania; 5) cel, czas i zakres kontroli operacyjnej. 6. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd może, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej, na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotne dla wykrycia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów takich przestępstw, Sąd, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydać postanowienie o prowadzeniu kontroli operacyjnej przez czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w ust. 6. 8. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, 3, 6 i 7, stosuje się odpowiednio ust. 5. Sąd może zapoznać się z materiałami operacyjnymi uzasadniającymi wniosek o zastosowanie kontroli operacyjnej przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 2, 3, 6 lub 7. 9. Wnioski, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 7, Sąd rozpoznaje, na posiedzeniu, jednoosobowo, przy czym czynności Sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków są wykonywane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu Sądu może wziąć udział wyłącznie Prokurator Generalny lub upoważniony przez niego prokurator oraz przedstawiciel Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 10. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych w sieciach publicznych oraz podmioty świadczące usługi pocztowe są obowiązani do zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez wywiad skarbowy kontroli operacyjnej. 11. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona. 12. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały. 13. Osobie, w stosunku do której była stosowana kontrola operacyjna, nie udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej. Przepis nie narusza uprawnień wynikających z art. 321 Kodeksu postępowania karnego. 14. Na postanowienia Sądu, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 7, przysługuje zażalenie Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 15. Trybu, o którym mowa w ust. 1-9, nie stosuje się, jeżeli kontrola operacyjna jest prowadzona za wyrażoną na piśmie zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji. 16. W przypadku, o którym mowa w ust. 15, kontrolę operacyjną zarządza Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości oraz ministrem właściwym do spraw łączności określa, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania wniosków i postanowień, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli oraz wzory stosowanych druków i rejestrów, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów. Art. 36d. 1. Materiały uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych, pozwalające na wszczęcie albo mające znaczenie dla postępowania kontrolnego lub postępowania przygotowawczego w sprawach wymienionych w art. 3 pkt 4 i 5, przekazuje się właściwym organom i jednostkom organizacyjnym kontroli skarbowej. 2. Materiały uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych zawierające dowody pozwalające na wszczęcie albo mające znaczenie dla postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej przekazuje właściwemu prokuratorowi. W postępowaniu przed Sądem, w odniesieniu do tych materiałów stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego. 3. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie art. 36b ust. 1, które zawierają informacje mające znaczenie dla postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia, wywiad skarbowy przekazuje właściwemu prokuratorowi. 4. Materiały uzyskane w czasie stosowania kontroli operacyjnej niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie albo niemające znaczenia dla postępowania kontrolnego, postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe przechowuje się po zakończeniu kontroli przez okres 2 miesięcy, po upływie których Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zarządza ich protokolarne, komisyjne zniszczenie. 5. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie art. 36b ust. 1, które nie zawierają informacji mających znaczenie dla postępowania kontrolnego, postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, podlegają niezwłocznemu komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu. Art. 36e. 1. Informacje uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych lub czynności podejmowanych na podstawie art. 36b ust. 1 mogą być wykorzystywane przez organy i jednostki organizacyjne kontroli skarbowej dla celów postępowania kontrolnego oraz postępowania przygotowawczego w sprawach wymienionych w art. 3 pkt 4 i 5. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 36j, wywiad skarbowy udostępnia: 1) organom celnym i podatkowym; 2) sądowi lub prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem; 3) organom, służbom i instytucjom państwowym uprawnionym do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych; 4) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach. 3. W zakresie i na zasadach wynikających z umów lub porozumień międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, informacje określone w ust. 1 mogą być przekazywane organom lub instytucjom państw obcych. Art. 36f. 1. Wywiad skarbowy współdziała z organami, służbami i instytucjami państwowymi uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz, w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach, z innymi organami. 2. Wywiad skarbowy może korzystać z danych o osobie, w tym również w formie zapisu elektronicznego, uzyskanych przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym kontroli operacyjnej, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą. 3. Administrator danych, o których mowa w ust. 2, jest obowiązany udostępnić dane na podstawie imiennego upoważnienia Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub kierownika komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 10 ust. 3. Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych. 4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, uwzględniając niezbędne dane pracownika wywiadu skarbowego oraz oznaczenie administratora danych, o którym mowa w ust. 3. 5. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki i tryb przekazywania wywiadowi skarbowemu informacji o osobie, uzyskanych w wyniku prowadzenia przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym kontroli operacyjnej, uwzględniając zakres zadań kontroli skarbowej i sposób przeprowadzania wywiadu skarbowego. Art. 36g. Wywiad skarbowy może, w zakresie koniecznym do wykonywania ustawowych zadań, korzystać z informacji kryminalnej zgromadzonej w Krajowym Centrum Informacji Kryminalnych. Art. 36h. 1. Wywiad skarbowy w zakresie koniecznym do wykonywania ustawowych zadań może uzyskiwać, gromadzić i przetwarzać informacje, w tym również dane osobowe, ze zbiorów danych prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez organy władzy publicznej, a w szczególności z Krajowego Rejestru Karnego oraz Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności. Administratorzy danych gromadzonych w tych zbiorach są obowiązani do nieodpłatnego ich udostępniania. 2. Organy władzy publicznej prowadzące zbiory danych, o których mowa w ust. 1, mogą, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na udostępnianie za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych informacji zgromadzonych w tych zbiorach określonej komórce wywiadu skarbowego, bez konieczności składania wymaganych odrębnymi przepisami wniosków lub zapytań, jeżeli komórka wywiadu skarbowego posiada: 1) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał; 2) zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania. Art. 36i. 1. Pracownik wywiadu skarbowego przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych może korzystać z pomocy osób niebędących pracownikami jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej. Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy pracownikowi wywiadu skarbowego, w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest obowiązany ujawnić dane o osobie, o której mowa w ust. 1, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwo wojenne, o zbrodnię przeciwko życiu lub o występek przeciwko życiu lub zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka, a także w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z uczestnictwem w czynnościach operacyjno-rozpoznawczych. 3. Osobom udzielającym pomocy pracownikom wywiadu skarbowego w wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych może być przyznane wynagrodzenie. Jeżeli w czasie udzielania pomocy lub w związku z jej udzieleniem osoby udzielające pomocy utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu, osobom tym lub członkom ich rodzin przysługuje odszkodowanie. Art. 36j. 1. Udostępnianie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz na podstawie art. 36f ust. 2, jest dozwolone wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, a także Szefa Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych, a wykorzystanie tych informacji może nastąpić tylko w celu wszczęcia lub prowadzenia postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia. 2. Zakaz określony w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli ustawa nakłada obowiązek udzielenia takich informacji określonemu organowi albo obowiązek taki wynika z umów lub porozumień międzynarodowych, a także w przypadkach, gdy zatajenie takiej informacji prowadziłoby do zagrożenia życia lub zdrowia innych osób. Art. 36k. 1. Do naboru pracowników wywiadu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się art. 11g ust. 2 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11g ust. 3 pkt 2. 2. Informacje o wolnych stanowiskach pracy w wywiadzie skarbowym nie podlegają rozpowszechnianiu. Art. 36l. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi informację o działalności określonej w art. 36-36d. Art. 37. 1. Koszty podejmowanych przez wywiad skarbowy czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie których, ze względu na ochronę określoną w art. 37a ust. 1, nie mogą być stosowane przepisy o zamówieniach publicznych, finansach publicznych i rachunkowości, a także odszkodowania oraz wynagrodzenia, o których mowa w art. 36i ust. 3, są pokrywane z tworzonego na ten cel funduszu operacyjnego, którym dysponuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Środki na ten fundusz są corocznie zapewniane w budżecie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb ustalania wysokości i przyznawania odszkodowania, o którym mowa w art. 36i ust. 3, w sposób uwzględniający zakres udzielonej pomocy oraz rodzaj i zakres poniesionej szkody. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze zarządzenia, sposób dysponowania funduszem operacyjnym, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając przepisy o ochronie informacji niejawnych. Zarządzenie nie podlega ogłoszeniu. Art. 37a. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zapewnia ochronę form i metod wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, własnych obiektów i danych identyfikujących pracowników i inspektorów. Udzielenie informacji dotyczących czynności operacyjno-rozpoznawczych może nastąpić wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, skierowane z powodu uzasadnionego podejrzenia popełnienia, w związku z prowadzonymi czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi, przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych lub o ochronie informacji stanowiących tajemnicę skarbową. 2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych pracownicy wywiadu skarbowego mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych ich identyfikujących oraz środków, którymi posługują się przy wykonywaniu zadań służbowych. 3. Organy administracji publicznej są obowiązane do udzielania wywiadowi skarbowemu w granicach swojej właściwości niezbędnej pomocy w zakresie wydawania i zabezpieczania dokumentów, o których mowa w ust. 2. 4. Pracownikom wywiadu skarbowego przysługuje prawo do stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz posiadania i użycia broni palnej. Art. 11d, art. 11e ust. 1, art. 11f ust. 1-3 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11e ust. 2, art. 11f ust. 4 i art. 11g ust. 4, w zakresie przydziału broni służbowej, stosuje się odpowiednio. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje, tryb wydawania i sposób posługiwania się i przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 2, uwzględniając cel wydania, zapewnienie ich ochrony oraz wyjątkowe przesłanki ich użycia. Rozdział 5 Inspektorzy kontroli skarbowej Art. 38. 1. 106) Inspektor prowadzi samodzielnie czynności kontrolne. 2. 107) Do wyłączenia inspektora stosuje się odpowiednio art. 130 ustawy - Ordynacja podatkowa. 3. Inspektor może powierzyć dokonywanie czynności kontrolnych pod swoim nadzorem upoważnionym pracownikom oraz upoważnionym przedstawicielom instytucji Unii Europejskiej w przypadku uczestniczenia tych osób w kontroli środków pochodzących z Unii Europejskiej, z wyłączeniem: 108) 1) zarządzania inwentaryzacji; 2) przesłuchiwania świadków; 2a) przesłuchiwania kontrolowanego w charakterze strony; 3) dokonywania ostatecznych obliczeń należności budżetowych; 4) -7) (uchylone); 109) 8) 110) czynności, o których mowa w art. 288 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa. Art. 39. 1. Inspektorem może być ten, kto: 1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta w pełni z praw cywilnych i obywatelskich; 2) ma nienaganną opinię i nie był karany za przestępstwo z winy umyślnej; 3) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub inne wyższe o specjalności przydatnej do kontroli skarbowej; 4) jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej i posiada co najmniej 5-letni staż pracy w organach administracji podatkowej albo 3-letnią praktykę w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej; 5) złożył egzamin kwalifikacyjny na stanowisko inspektora przed komisją powołaną przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może powołać na inspektora osobę niespełniającą warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4. 2a. Inspektorzy podlegają corocznej ocenie kwalifikacyjnej. 2b. 111) Inspektorzy i pracownicy urzędów kontroli skarbowej będący pracownikami służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja, składać oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki, w której osoba jest zatrudniona. 2c. 111) Dyrektorzy i wicedyrektorzy urzędów kontroli skarbowej oświadczenia majątkowe składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 2d. 111) Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniach majątkowych uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2e. 111) W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa szczegółowe warunki odbywania praktyki oraz przeprowadzania egzaminów kwalifikacyjnych na stanowisko inspektora. Art. 40. 1. 112) Inspektorom przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do wynagrodzenia nie niższy niż 50% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej. 1a. Pracownikom jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, którzy nie są inspektorami, a wykonują osobiście czynności kontrolne lub czynności operacyjno-rozpoznawcze, przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do wynagrodzenia, w wysokości do 50% wynagrodzenia. 1b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi zasady, wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1a. 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje stanowisk inspektorów oraz wysokość i tryb przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1. Art. 41. 1. Inspektorzy oraz inni pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. 2. Inspektorzy w czasie wykonywania czynności kontrolnych nie mogą być zatrzymani bez uprzedniej zgody Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. Nie dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa. 3. Za wykroczenia związane z bezpośrednim pełnieniem obowiązków służbowych inspektorzy odpowiadają tylko dyscyplinarnie. Art. 42. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora z zajmowanego stanowiska, jeżeli inspektor: 1) złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska; 2) nie spełnia warunków określonych w art. 39 ust. 1 pkt 1 lub 2; 3) otrzymał ujemną ocenę kwalifikacyjną, potwierdzoną ponowną ujemną oceną dokonaną nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od poprzedniej oceny; 4) utracił zdolność fizyczną lub psychiczną do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzoną orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia 113); 5) nabył prawo do emerytury na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów; 6) 114) podjął zatrudnienie poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 ust. 3. 2. Odwołanie inspektora z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 nie stanowi rozwiązania stosunku pracy; nowe warunki pracy i płacy proponuje odwołanemu inspektorowi dyrektor urzędu kontroli skarbowej - jeżeli inspektor jest zatrudniony w tym urzędzie, albo minister właściwy do spraw finansów publicznych - jeżeli inspektor jest zatrudniony w Ministerstwie Finansów. 3. 115) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej odwołuje inspektora, jeżeli wystąpiły przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia, określone w ustawie o służbie cywilnej; odwołanie w tym trybie jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia. Art. 43. 116) W sprawach z zakresu stosunku pracy, nieuregulowanych w niniejszej ustawie, do inspektorów stosuje się przepisy ustawy o służbie cywilnej, a do innych pracowników urzędów kontroli skarbowej odpowiednio przepisy ustawy o służbie cywilnej lub ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 44-57. (pominięte). 117) Art. 58. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o organach kontroli finansowej albo o kontroli finansowej, rozumie się przez to odpowiednio organy kontroli skarbowej i kontrolę skarbową. Art. 59. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia 118), z wyjątkiem art. 8 ust. 2 i 3, art. 9 ust. 3, art. 10, art. 40 i art. 57 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. a) Przez art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), który wszedł w życie z dniem 10 marca 1992 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2002 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 września 2003 r. 3) Przypis wejdzie w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, stosownie do art. 40 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 4) Dodany przez art. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 5) Przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 720), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r. 6) Przez art. 44 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r. 7) Dodany przez art. 3 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) Dodany przez art. 8 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 11) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 12) Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 14) Przez art. 8 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 15) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 października 2000 r. o zmianie ustawy o kontroli skarbowej i ustawy o Inspekcji Celnej w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 1103), która weszła w życie z dniem 14 grudnia 2000 r. 16) Dodany przez art. 3 pkt 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) Dodany przez art. 3 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 20) Dodany przez art. 3 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 22) Dodany przez art. 8 pkt 6 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 24) Dodany przez art. 3 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 11 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 28) Dodany przez art. 3 pkt 11 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 29) Dodany przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. b tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 31) Dodany przez art. 3 pkt 11 lit. b tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 32) Dodany przez art. 8 pkt 7 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 7 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 36) Dodany przez art. 3 pkt 12 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 37) Dodany przez art. 8 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 12 lit. b tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 39) Dodany przez art. 3 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 40) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 41) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 43) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 44) Dodany przez art. 3 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 46) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 47) Przez art. 6 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 48) Dodany przez art. 8 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 49) Przez art. 6 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 50) Dodany przez art. 3 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 43, i ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 52) Dodany przez art. 6 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 43, i ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 53) Dodany przez art. 6 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 54) Dodany przez art. 8 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 55) Przez art. 6 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 57) Dodany przez art. 8 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 58) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 61) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 6 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 43, i art. 8 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 63) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 18 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 66) Dodany przez art. 3 pkt 27 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i w brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 67) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 27 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 68) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 69) Przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 5. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 71) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 72) Dodany przez art. 8 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 20 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 74) Przez art. 1 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 5. 75) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 29 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 76) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 77) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 79) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 80) Dodany przez art. 8 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 81) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 82) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 30 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 83) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 84) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 85) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 86) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 25 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 88) Dodany przez art. 40 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216), która weszła w życie z dniem 23 czerwca 2001 r. 89) Obecnie: przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu, stosownie do art. 3 ustawy z dnia 27 września 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 180, poz. 1500). 90) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 32 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 91) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 92) W brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 91. 93) Przez art. 32 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 91. 94) Dodany przez art. 8 pkt 25 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 95) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 96) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 97) Obecnie: powiatowym, stosownie do art. 76 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514). 98) W brzmieniu ustalonym przez art. 42 pkt 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326), która weszła w życie z dniem 23 sierpnia 2003 r. 99) Dodany przez art. 57 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 81, poz. 731), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 100) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 33 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 101) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 102) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 103) Rozdział 3a utracił moc na podstawie art. 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160, poz. 1083), która weszła w życie z dniem 1 września 1998 r. 104) Przez art. 8 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 105) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 106) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 40 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 107) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 40 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 108) Zdanie wstępne ze zmianami wprowadzonymi przez art. 3 pkt 40 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i art. 8 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 109) Przez art. 3 pkt 40 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 110) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 111) Dodany przez art. 8 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 112) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 113) Obecnie: lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, stosownie do art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 100, poz. 461), która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r. 114) Dodany przez art. 8 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 115) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 3 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 116) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 117) Zamieszczone w obwieszczeniu. 118) Ustawa została ogłoszona dnia 6 listopada 1991 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. (Dz. U. Nr 8, poz. 66) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) i art. 22 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), 2) ustawą z dnia 30 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 1), 3) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), 4) ustawą z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083), 5) ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 106, poz. 1215), 6) ustawą z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313), 7) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) - ujętych w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 stycznia 2002 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 11, poz. 108), 8) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 9) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), 10) ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), 11) ustawą z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 7 stycznia 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 51 i 52 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), które stanowią: "Art. 51. W ustawie z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1992 r. Nr 8, poz. 31 i Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 64 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zasady przyznawania świadczeń wymienionych w ust. 1-3 normują odrębne przepisy.", 2) w art. 76 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazie "wysokości" dodaje się wyrazy "75% podstawy wymiaru". Art. 52. W ustawie z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19) w art. 25 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) potrąceniu z emerytury lub renty osoby, której przydzielono osobną kwaterę stałą, w wysokości nieprzekraczającej połowy miesięcznego świadczenia, na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.", 2) w ust. 2 po wyrazie "uposażenia" dodaje się wyrazy "oraz emerytury i renty"."; 2) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi: "Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art. 13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r."; 3) art. 2 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 1), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 172 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), który stanowi: "Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 5) art. 131 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 141, poz. 944 i Nr 160, poz. 1083), który stanowi: "Art. 131. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r."; 6) art. 196 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 106, poz. 1215), który stanowi: "Art. 196. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z tym że art. 182 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 7) art. 3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313), które stanowią: "Art. 3. 1. Do emerytur i rent podlegających ograniczeniu w związku z osiąganiem przychodów w 2000 r. stosuje się odpowiednio przepisy art. 40 ustawy, o której mowa w art. 1, oraz art. 41 ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się przychód w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948), pomniejszony o płacone przez ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 8) art. 15 i 16 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), które stanowią: "Art. 15. Akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie niniejszej ustawy. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 9) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 10) art. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 4, 5, 7-9 oraz art. 2 i 5, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 11) art. 16-21 i 23 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), które stanowią: "Art. 16. 1. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, którzy w okresie od dnia 2 stycznia 1999 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo do renty szkoleniowej lub do renty z tytułu niezdolności do pracy, określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zachowują prawo do tych świadczeń. 2. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, nabywają prawo do renty inwalidzkiej na zasadach i warunkach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, jeżeli wystąpią z wnioskiem do właściwego organu emerytalnego o jej przyznanie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ emerytalny uznaje orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezdolności do pracy powstałej w czasie pełnienia służby oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, odnosząc je odpowiednio do jednej z grup inwalidztwa określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. 4. Organ emerytalny kieruje osoby, o których mowa w ust. 2, na komisje lekarskie podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu, w celu wydania orzeczenia o inwalidztwie, związku tego inwalidztwa ze służbą lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zainteresowany: 1) jest uprawniony do renty szkoleniowej; 2) stał się niezdolny do pracy po ustaniu ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych z tytułu służby lub 3) zgłosił wniosek o zwiększenie renty inwalidzkiej przysługującego z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą. 5. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. Art. 17. 1. Renta rodzinna przysługująca uprawnionym członkom rodziny żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, który podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, staje się, na wniosek osoby uprawnionej złożony we właściwym organie emerytalnym, rentą rodzinną w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub tych funkcjonariuszy. 2. Uposażenie przyjmowane do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia zmarłego żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, przelicza się w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. 3. Wysokość renty rodzinnej, o której mowa w ust. 1, ustala się na nowo na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. Art. 18. 1. Żołnierze zawodowi lub funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, podlegający obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wobec których komisje lekarskie podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu orzekły niezdolność do służby, a którzy nie nabyli prawa do renty określonej w art. 16 ust. 1, nabywają prawo odpowiednio do wojskowej lub policyjnej renty inwalidzkiej, na zasadach i warunkach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. 2. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. Art. 19. 1. Od dnia wejścia w życie ustawy uposażenie oraz inne świadczenia pieniężne żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej podlegających przed tym dniem obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym ustala się według stawek, obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, określonych dla żołnierzy albo funkcjonariuszy, którzy przed tym dniem nie podlegali tym ubezpieczeniom. 2. W przypadku gdy składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego nie można ustalić w sposób określony w ust. 1, jego wysokość przelicza się mnożąc dotychczasową kwotę składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego przez współczynnik 0,8374 z zaokrągleniem wyliczonej kwoty do pełnego złotego w górę. 3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych żołnierzy albo funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, określi w decyzji lub w rozkazie personalnym wysokość ustalonego lub przeliczonego uposażenia. Art. 20. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy mają ustalone prawo do emerytur na podstawie przepisów ustaw, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zachowują prawo do tych świadczeń. Art. 21. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów upoważniających, zmienianych niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, oraz mogą być zmieniane na podstawie przepisów upoważniających w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą." "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 12) art. 190 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750), który stanowi: "Art. 190. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem art. 4 ust. 4-6, art. 78 ust. 4, art. 170 ust. 3, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia 2004 r. (poz. 66) USTAWA z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. Żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin - w razie śmierci żywiciela. Art. 2. W ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w ustawie: 1) świadczenia pieniężne: a) emerytura wojskowa, b) wojskowa renta inwalidzka, c) wojskowa renta rodzinna, d) dodatki do emerytury lub renty, e) zasiłek pogrzebowy; 2) inne świadczenia i uprawnienia: a) 1) świadczenia lecznicze, b) świadczenia socjalne, c) prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego. Art. 3. 1. Użyte w ustawie bez bliższego określenia pojęcia oznaczają: 1) emerytura - emeryturę wojskową; 2) emeryt - emeryta wojskowego; 3) renta inwalidzka - wojskową rentę inwalidzką; 4) renta rodzinna - wojskową rentę rodzinną; 5) rencista - rencistę wojskowego; 6) renta - wojskową rentę inwalidzką lub wojskową rentę rodzinną; 7) 2) wysługa emerytalna - okresy służby wojskowej w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i im równorzędne, łącznie z okresami, o których mowa w art. 14 i 16; 8) 3) uposażenie - uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i nagrodą roczną lub premią, należne żołnierzowi stosownie do przepisów o uposażeniu żołnierzy; 8) 4) uposażenie - uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i miesięczną równowartością dodatkowego uposażenia rocznego, należnych żołnierzowi zawodowemu stosownie do przepisów ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750); 9) 5) najniższa emerytura lub renta - kwotę najniższej emerytury lub renty w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)), zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych"; 10) 5) okresy składkowe i nieskładkowe - okresy uregulowane ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; 11) 7) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych; 12) 7) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych; 13) 7) wojskowy organ emerytalny - organ emerytalny właściwy w sprawach ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia, określony przez Ministra Obrony Narodowej. 2. Emerytem wojskowym jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, który ma ustalone prawo do emerytury wojskowej. 3. Rencistą wojskowym jest żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej, który ma ustalone prawo do wojskowej renty inwalidzkiej. Art. 4. 8) Okresy służby żołnierzy, którzy nie nabywają prawa do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy, oraz służby określonej w art. 13 ust. 2 uważa się za okresy składkowe w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Art. 5. 1. 9) Podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne żołnierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i art. 32b. 2. 10) Jeżeli w okresie między zwolnieniem ze służby żołnierza zawodowego a ustaleniem prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej przypadały waloryzacje emerytur i rent inwalidzkich, przy ustalaniu podstawy wymiaru tych świadczeń uwzględnia się wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w tym okresie. 3. 11) Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla żołnierzy zawodowych przeniesionych w stan nieczynny lub skierowanych do służby za granicą stanowi uposażenie należne na stanowisku służbowym zajmowanym ostatnio w wojsku lub przed skierowaniem do służby za granicą, według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. Art. 6. 12) Emerytury i renty oraz podstawy ich wymiaru podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)), z tym że: 1) waloryzacja, o której mowa w art. 88 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty osób: a) którym prawo do świadczenia ustalono przed dniem 1 marca, b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po żołnierzach zawodowych zmarłych nie później niż w ostatnim dniu lutego; 2) dodatkowa waloryzacja, o której mowa w art. 91 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty osób: a) którym prawo do świadczenia ustalono przed terminem kolejnej waloryzacji, b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po żołnierzach zawodowych zmarłych nie później niż w ostatnim dniu lutego następującego po roku, w którym przeprowadzono dodatkową waloryzację. Art. 6a. 13) 1. Jeżeli żołnierz zwolniony z czynnej służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego żołnierzowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 14)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego przed dniem 1 stycznia 2003 r.; 2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego po dniu 31 grudnia 2002 r.; 3) uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na podstawie art. 18 ustawy, o której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby. 3. Składki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się również w przypadku, gdy żołnierz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do wojskowej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek żołnierza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust. 1. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do żołnierza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez żołnierza prawa do emerytury przewidzianej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego, niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek. 10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, za żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek. Art. 7. 15) W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Wybór świadczenia przewidzianego w odrębnych przepisach nie pozbawia osoby uprawnionej innych świadczeń i uprawnień przysługujących emerytom i rencistom wojskowym. Art. 8. 1. Żołnierzom oraz członkom rodzin pozostałym po zmarłych żołnierzach, jeżeli osoby te wskutek szczególnych okoliczności nie nabyły prawa do zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w ustawie, Minister Obrony Narodowej może przyznać, w drodze wyjątku, zaopatrzenie emerytalne w wysokości nieprzekraczającej odpowiednich świadczeń przewidzianych w ustawie. 2. Członkom rodzin pozostałym po osobach, którym przyznano emeryturę lub rentę inwalidzką na podstawie ust. 1, organ emerytalny przyznaje rentę rodzinną na ich wniosek, jeżeli spełniają warunki określone w ustawie. 2a. 16) Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku oraz od decyzji odmawiającej przyznania takiego świadczenia odwołanie nie przysługuje. 3. Minister Obrony Narodowej przedstawia Prezesowi Rady Ministrów, w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, informację o świadczeniach przyznanych w drodze wyjątku w roku poprzednim. Art. 9. 8) Do zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy oraz uprawnionych członków ich rodzin stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie wypłaty świadczeń osobom uprawnionym do rent z instytucji zagranicznych. Art. 10. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje żołnierzowi, który został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych lub na karę degradacji za przestępstwo, które zostało popełnione przed zwolnieniem ze służby. Art. 11. 8) W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. DZIAŁ II Świadczenia pieniężne Rozdział 1 Emerytura wojskowa Art. 12. 17) Emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który w dniu zwolnienia z tej służby posiada 15 lat służby wojskowej w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem żołnierza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów służby wojskowej w Siłach Zbrojnych i okresów równorzędnych z tą służbą. Art. 13. 1. Jako równorzędne ze służbą wojskową w Wojsku Polskim traktuje się: 1) przypadające w czasie od dnia 1 września 1939 r. okresy: a) działalności w ruchu oporu, z wyłączeniem tajnego nauczania, b) służby w armiach sojuszniczych, c) pobytu w niewoli lub w obozach dla internowanych żołnierzy; 2) okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej. 2. Nie traktuje się jako służby w Wojsku Polskim służby w latach 1944-1956 w Informacji Wojskowej, sądownictwie wojskowym i w prokuraturze wojskowej, jeżeli emerytowi udowodniono w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego stosowanie represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości Polski. 3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 2, należy do właściwości Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytutu Pamięci Narodowej 18). O dokonanych ustaleniach Komisja 18) powiadamia właściwy wojskowy organ emerytalny. Art. 14. 19) 1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby: 1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy; 2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia. 2. Okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli: 1) emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru oraz 2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał się inwalidą. 3. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza się do wysługi emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. 4. Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi emerytalnej w myśl ust. 1-3, emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa się o 1,3% podstawy jej wymiaru. 5. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów, o których mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem pełnych miesięcy na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt pozostaje w ubezpieczeniu, chyba że w kwartale kalendarzowym ustało ubezpieczenie. 6. W razie przyznania zwiększenia, o którym mowa w ust. 4, umowa między członkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwiązaniu, a środki zgromadzone na rachunku członka w otwartym funduszu emerytalnym są niezwłocznie przekazywane na dochody budżetu państwa. 7. Przekazanie środków, o których mowa w ust. 6, na dochody budżetu państwa następuje na podstawie zawiadomienia wojskowego organu emerytalnego. Art. 15. 1. 20) Emerytura dla żołnierza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej i wzrasta o: 1) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby; 2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów; 3) 1,3% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni okres składkowy, o których mowa w pkt 2; 4) 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę. 2. Emeryturę podwyższa się o: 1) 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: a) w składzie personelu latającego na samolotach naddźwiękowych, b) w składzie załóg okrętów podwodnych, c) w charakterze nurków i płetwonurków, d) w zwalczaniu fizycznym terroryzmu; 2) 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: a) w składzie personelu latającego na pozostałych samolotach i śmigłowcach, b) w składzie załóg nawodnych wojskowych jednostek pływających, c) w charakterze skoczków spadochronowych i saperów, d) w służbie wywiadowczej za granicą, e) w oddziałach specjalnych. 3. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych. 3a. 21) Jeżeli w wysłudze emerytalnej są uwzględniane okresy służby, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, emeryturę podwyższa się na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej. 4. Emeryturę podwyższa się o 15% podstawy wymiaru emerytowi, którego inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą. 5. Przy ustalaniu prawa do emerytury i obliczaniu jej wysokości okresy, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. 5a. 22) Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki podwyższania emerytury, o których mowa w ust. 2 i 3. Art. 15a. 23) Emerytura dla żołnierza, który został powołany do zawodowej służby wojskowej po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej i wzrasta według zasad określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5. Art. 16. 1. 24) Żołnierzom, którzy spełniają warunki określone w art. 12, zalicza się do wysługi emerytalnej, uwzględnianej przy obliczaniu emerytury na podstawie art. 15, posiadane przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej okresy składkowe i nieskładkowe w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Do wysługi emerytalnej zalicza się również okresy pozbawienia wolności i odbywania kary pozbawienia wolności oraz kary aresztu wojskowego, w przypadku gdy żołnierz został uniewinniony albo postępowanie karne zostało umorzone, w tym również warunkowo, a także okresy, w czasie których żołnierz nie pełnił służby wskutek wymierzonej mu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby wojskowej - jeżeli następnie została ona uchylona. Art. 17. W razie zbiegu prawa do podwyższenia emerytury z kilku tytułów za ten sam okres, podwyższenie przysługuje tylko z jednego tytułu; nie dotyczy to podwyższenia, o którym mowa w art. 15 ust. 4. Art. 18. 25) 1. Kwota emerytury bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może przekraczać 75% podstawy wymiaru emerytury. 2. Kwota emerytury lub renty bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może być niższa od kwoty najniższej emerytury lub renty, z uwzględnieniem ust. 3. 3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a i emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub emerytury dożywotniej z zakładu emerytalnego jest niższa od kwoty najniższej emerytury, emeryturę wojskową podwyższa się w taki sposób, aby suma tych emerytur nie była niższa od kwoty najniższej emerytury. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej. Rozdział 2 Renta inwalidzka Art. 19. Renta inwalidzka przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który stał się inwalidą wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu: 1) w czasie pełnienia służby albo 2) w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie; 3) w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby wojskowej, jeżeli inwalidztwo jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej. Art. 20. 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby: 1) I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy; 2) II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy; 3) III grupę - obejmującą zdolnych do pracy. 2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą. 3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek: 1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych; 2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych; 3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza; 4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; 5) chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach. 4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem w szczególności rodzaju schorzeń, rodzaju pełnionej służby mającej wpływ na stan zdrowia żołnierza, dokumentacji potwierdzającej istnienie schorzenia oraz jego związku z rodzajem wykonywanych obowiązków służbowych. 5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli: 1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3; 2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości; 3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu; 4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie. Art. 21. 1. 26) O inwalidztwie żołnierza i związku tego inwalidztwa lub śmierci żołnierza ze służbą wojskową oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, orzekają wojskowe komisje lekarskie. 2. 26) Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z treści orzeczenia doręcza się zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z uzasadnieniem - wojskowemu organowi emerytalnemu. 3. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje zainteresowanemu oraz organowi emerytalnemu odwołanie do komisji lekarskiej wyższego stopnia, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej 27) oraz Pracy i Polityki Socjalnej 28) określi, w drodze rozporządzenia, zasady orzekania o inwalidztwie żołnierzy, emerytów i rencistów, tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich w tych sprawach, a także sposób przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania. Art. 22. 1. Renta inwalidzka wynosi dla inwalidów zaliczonych do: 1) I grupy - 80%, 2) II grupy - 70%, 3) III grupy - 40% - podstawy wymiaru. 2. Rentę inwalidzką zwiększa się o 10% podstawy wymiaru inwalidom, których inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze. Rozdział 3 Renta rodzinna Art. 23. 1. Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny: 1) żołnierza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby; 2) żołnierza zmarłego w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, albo w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby wojskowej, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej; 3) zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego. 2. Za uprawnionych członków rodziny zmarłego emeryta lub rencisty wojskowego uważa się również członków rodziny żołnierza zmarłego po zwolnieniu ze służby, jeżeli w dniu śmierci spełniał on warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej, chociażby jego prawo do zaopatrzenia nie zostało jeszcze ustalone. Art. 24. 29) Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że: 1) w razie śmierci albo zaginięcia żołnierza rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu żołnierzowi w dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio; 2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu; 3) w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na zasadach określonych w art. 14; 4) o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Rozdział 4 Dodatki do emerytur i rent oraz zasiłki i świadczenia pieniężne 30) Art. 25. 31) 1. Do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Dodatki oraz zasiłki i świadczenia pieniężne inne niż wymienione w ust. 1 przysługują do emerytury lub renty, o ile zostały przyznane na podstawie odrębnych przepisów. Art. 26. 8) Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. DZIAŁ III Inne świadczenia i uprawnienia Art. 27. 1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin przysługuje prawo do świadczeń socjalnych. 2. 32) Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5% rocznych środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na odrębnym rachunku bankowym. 2a. 33) Środki funduszu socjalnego zwiększa się o: 1) odsetki od środków tego funduszu na rachunku bankowym; 2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych. 2b. 33) Równowartość dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 2, na dany rok kalendarzowy, wojskowy organ emerytalny przekazuje na rachunek bankowy funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 września danego roku kalendarzowego, z tym że w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisu. 3. Organem właściwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyznawania świadczeń socjalnych jest wojskowy organ emerytalny. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres, szczegółowe zasady i tryb korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do zaopatrzenia emerytalnego oraz członków ich rodzin. Art. 28. 1) 1. Osobom uprawnionym do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin przysługuje prawo do bezpłatnych świadczeń leczniczych, położniczych i rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia w protezy ortopedyczne i środki pomocnicze z wojskowej lub społecznej służby zdrowia albo służby zdrowia podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych 34). 2. Zaopatrzenie w leki oraz w artykuły sanitarne przysługuje na zasadach i w zakresie określonych w odrębnej ustawie. 3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej 27) oraz Spraw Wewnętrznych 34) określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania świadczeń, o których mowa w ust. 1. Art. 29. Osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz członkowie ich rodzin mają prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego na zasadach określonych, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Obrony Narodowej. Art. 30. Świadczenia i uprawnienia przewidziane w przepisach tego działu przysługują również osobom pobierającym emeryturę lub rentę na podstawie innych przepisów, jeżeli ustalono im prawo do emerytury lub renty przewidzianej w niniejszej ustawie. DZIAŁ IV Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego Art. 31. 1. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się zainteresowanemu na piśmie wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem. 3. 35) Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczyna się na wniosek zainteresowanego. 3a. 36) Postępowanie, o którym mowa w ust. 3, powinno być zakończone nie później niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku. 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. 5. Odwołanie do sądu przysługuje również w przypadku niewydania przez organ emerytalny decyzji w terminie określonym w ust. 3. 6. Jeżeli prawo do świadczenia pieniężnego zostało udowodnione, lecz wydanie decyzji ulega zwłoce z powodu niemożności ustalenia wysokości świadczenia lub innych okoliczności, organ emerytalny przyznaje osobie uprawnionej świadczenie w kwocie zaliczkowej. Art. 31a. 37) 1. Wojskowy organ emerytalny może przesyłać pisma i decyzje listem zwykłym. 2. W razie sporu ciężar dowodu doręczenia pisma lub decyzji spoczywa na organie emerytalnym. Art. 32. Prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności, które mają wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość. Art. 32a. 38) Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę wojskową, emeryt ponownie został powołany do zawodowej służby wojskowej albo został przyjęty do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, wysokość emerytury zostaje ponownie ustalona w sposób określony w art. 32b i 32c. Art. 32b. 38) 1. W przypadku ponownego powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej i pełnienia tej służby nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy, na wniosek emeryta ustala się nową podstawę wymiaru emerytury, w sposób określony w art. 5. 2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru następuje nie wcześniej niż po zakończeniu służby. Art. 32c. 38) Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów zawodowej służby wojskowej lub służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Więziennej następuje na wniosek emeryta zgłoszony po zakończeniu tej służby. Przepisy art. 15 i 15a stosuje się odpowiednio. Art. 33. 1. W celu ustalenia okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość oraz na wypłatę albo wstrzymanie tych świadczeń, organ emerytalny może: 1) wzywać i przesłuchiwać zainteresowanych, świadków oraz zwracać się do biegłych o wydanie opinii i do innych organów o dokonanie czynności związanych z toczącym się postępowaniem; 2) żądać od osób zgłaszających wnioski o świadczenia, przedstawiania dowodów uzasadniających prawo do świadczeń i ich wysokość; 3) żądać od osób uprawnionych do świadczeń przedstawiania dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do tych świadczeń oraz zawiadamiania o okolicznościach mających wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość albo na wstrzymanie wypłaty tych świadczeń; 4) 39) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu stwierdzenia stopnia ich niezdolności do pracy i służby oraz ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w sprawach rent rodzinnych - do lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane uczynić zadość żądaniu organu emerytalnego przez zgłoszenie się na wezwanie, złożenie zeznań, przedstawienie wymaganych dowodów lub poddanie się badaniom lekarskim. 3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 4, bez uzasadnionej przyczyny nie uczyni zadość żądaniu organu emerytalnego, organ ten wydaje decyzję na podstawie zebranych dowodów. 4. 40) Osoby zgłaszające wnioski o świadczenia lub uprawnione do świadczeń albo składające zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń, wezwane do stawiennictwa, mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu. 5. 40) Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w ust. 4, rodzaje środków transportu i rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy wypłaty, mając na uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najtańszymi dostępnymi środkami transportu. Art. 34. 1. Jeżeli wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania przez organ podległy Ministrowi Obrony Narodowej obowiązków wynikających z ustawy osoba uprawniona do świadczeń poniosła szkodę, organ ten jest obowiązany do jej naprawienia stosownie do przepisów prawa cywilnego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli emeryt albo rencista udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie postępowania określonego w ustawie. Art. 35. Organy administracji państwowej i samorządu terytorialnego, a także zakłady pracy są obowiązane udzielać organom emerytalnym pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie oraz wydawać bezpłatnie, na ich żądanie lub na wniosek osób zainteresowanych, wszelkie dokumenty niezbędne do ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości. Art. 36. W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i organy emerytalne są zwolnione od wszelkich opłat. Art. 37. 41) Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy oraz uprawnionych członków ich rodzin, wskazując elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia oraz sposób i terminy wypłaty świadczeń, 2) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty wojskowego, uwzględniając organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji, mając na względzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie. DZIAŁ V Ustanie i zawieszanie prawa do świadczeń oraz zmniejszanie ich wysokości 42) Art. 38. 1. Prawo do świadczeń ustaje: 1) gdy przestanie istnieć którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania prawa do świadczeń; 2) (uchylony); 43) 3) jeżeli osoba pobierająca świadczenie uzależnione od inwalidztwa lub niezdolności do pracy, pomimo skierowania na badania lekarskie, nie poddała się tym badaniom bez uzasadnionej przyczyny; 4) w razie śmierci osoby uprawnionej. 2. Prawo do renty rodzinnej po zaginionym żołnierzu ustaje z upływem terminu, w którym może nastąpić uznanie żołnierza za zmarłego. Po uznaniu żołnierza za zmarłego sprawa renty rodzinnej podlega ponownemu rozpoznaniu. Art. 39. W razie ustania prawa do renty inwalidzkiej z powodu ustania inwalidztwa albo do renty rodzinnej z powodu ustania niezdolności do pracy, prawo do tych rent powstaje ponownie, jeżeli ponowne inwalidztwo lub niezdolność do pracy, z zastrzeżeniem art. 19 pkt 2 i 3 oraz art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3, powstało wskutek pogorszenia się stanu zdrowia w następstwie urazów lub chorób, które poprzednio uzasadniały prawo do renty. Art. 39a. 44) Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej albo przyjęcia do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej. Art. 39b. 44) Prawo do emerytury lub renty może ulec zawieszeniu również na wniosek emeryta lub rencisty. Art. 40. 1. W razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego emerytura lub renta inwalidzka ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. 1a-6, 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 6)), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w ust. 1, stosuje się również do renty inwalidzkiej III grupy. 3. W razie osiągania przychodu, określonego w ust. 1, w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, kwota emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości. 4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się wobec osób, których emerytura stanowi 75% podstawy jej wymiaru bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze. Art. 40a. 45) 1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowiązana zawiadomić wojskowy organ emerytalny o podjęciu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu oraz o każdorazowej zmianie wysokości tego przychodu i innych okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo zmniejszenie ich wysokości. 2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy. 3. Urząd skarbowy jest obowiązany zawiadomić wojskowy organ emerytalny o podjęciu przez emeryta lub rencistę działalności pozarolniczej. Art. 40b. 45) 1. Rozliczenie emerytury i renty w związku z osiągnięciem przychodu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, następuje po upływie roku kalendarzowego w stosunku rocznym lub miesięcznym. 2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowiązana zawiadomić, do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego, organ emerytalny o łącznej kwocie przychodu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. 3. Obowiązek określony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na płatniku składek. 4. Na podstawie zawiadomień, o których mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny dokonuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesięcznego, wypłaconych osobie określonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym kwot emerytur lub rent inwalidzkich. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dokonywania rozliczeń, o których mowa w ust. 4, a także sposób zmniejszania emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, mając na uwadze konieczność realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienia sprawności postępowania w tym zakresie. DZIAŁ VI Wypłata świadczeń Art. 41. 46) 1. Świadczenia pieniężne wypłaca się od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek określony w art. 31 ust. 3, jeżeli prawo do tego zaopatrzenia zostało ustalone na wniosek zainteresowanego lub w którym wydano decyzję z urzędu. 2. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za który żołnierz otrzymał uposażenie przewidziane w przepisach o uposażeniu żołnierzy, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. W tym przypadku organ emerytalny potrąca z należnej emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu uposażenia lub świadczenia pieniężnego przysługującego po zwolnieniu ze służby. Art. 42. W razie zbiegu prawa do emerytury i renty przewidzianej w ustawie, osobie uprawnionej wypłaca się świadczenie wyższe lub przez nią wybrane. Art. 43. 1. 47) Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasiłkami i świadczeniami pieniężnymi, o których mowa w art. 25, wypłacają wojskowe organy emerytalne. Wypłaty dokonuje się miesięcznie w dniu ustalonym jako termin płatności: 1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku; 2) do rąk osoby uprawnionej za pośrednictwem: a) poczty, b) innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie doręczenia świadczeń. 2. Zasiłek pogrzebowy organ emerytalny wypłaca niezwłocznie po jego przyznaniu. 3. Wydatki na świadczenia pieniężne wraz z odsetkami za opóźnienia w wypłacie świadczeń, koszty obsługi i przekazywania świadczeń oraz inne świadczenia przewidziane w ustawie pokrywa się z budżetu państwa. Art. 44. 1. 48) Wypłatę emerytury lub renty albo dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, wstrzymuje się, jeżeli: 1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa; 2) okaże się, że: a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje świadczenie wyższe lub przez nią wybrane, b) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od wojskowego organu emerytalnego, c) prawo do świadczeń nie istniało; 3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania wojskowego organu emerytalnego, nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do świadczeń. 2. 48) Wypłatę świadczeń pieniężnych wstrzymuje się, poczynając od miesiąca: 1) przypadającego po miesiącu, w którym wojskowy organ emerytalny wydał decyzję w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i c oraz pkt 3; 2) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b. 3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające zmniejszenie wysokości świadczeń. Art. 45. 1. 49) W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym ustała ta przyczyna, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu emerytalnego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż trzy lata wstecz, licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu. 3. 50) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, z tym że w przypadku wznowienia postępowania albo wskutek kasacji okres jednego miesiąca lub trzech lat liczy się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania lub wniesiono kasację. Art. 46. 1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia pieniężne, świadczenia należne jej do dnia śmierci przysługują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, małżonkowi i dzieciom, a w razie ich braku - kolejno: wnukom, rodzicom, dziadkom i rodzeństwu. Osoby te mają prawo do udziału w nieukończonym postępowaniu prowadzonym dalej w sprawie tych świadczeń. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, wypłaca się: 1) małżonkowi lub dzieciom osoby, która zgłosiła wniosek, zamieszkałym z nią w dniu jej śmierci; 2) małżonkowi lub dzieciom niespełniającym warunku określonego w pkt 1 albo innym członkom rodziny, o których mowa w ust. 1, jeżeli pozostawali na utrzymaniu osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, lub osoba ta pozostawała na ich utrzymaniu. 3. Prawo do świadczeń określonych w ust. 1 ustaje w ciągu 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, której świadczenia te przysługiwały, chyba że osoba, o której mowa w ust. 1, wystąpi z wnioskiem o dalsze prowadzenie postępowania. Art. 47. (uchylony). 51) DZIAŁ VII Zwrot świadczeń nienależnych, potrącenia i egzekucje ze świadczeń oraz odsetki za opóźnienie w wypłacie świadczeń 52) Art. 48. 1. Osoby, które pobierały świadczenia pieniężne pomimo istnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo ograniczenie ich wysokości, są obowiązane do zwrotu nienależnych im świadczeń, jeżeli były pouczone w formie pisemnej przez organ emerytalny o obowiązku zawiadomienia o tych okolicznościach. 2. 53) Osoba, która pobierała świadczenia pieniężne ustalone i wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach świadomego wprowadzenia w błąd wojskowego organu emerytalnego, jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. 2a. 54) Za nienależnie pobrane świadczenia pieniężne uważa się również świadczenia pieniężne wypłacone, z przyczyn niezależnych od wojskowego organu emerytalnego, osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu. 3. 55) Nie można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych za okres: 1) dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania decyzji, jeżeli osoba pobierająca świadczenie zawiadomiła wojskowy organ emerytalny o okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane; 2) dłuższy niż 3 lata od dnia wydania decyzji w pozostałych przypadkach. 3a. 56) Kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 40, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż jeden rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła wojskowy organ emerytalny o osiągnięciu przychodu, w pozostałych przypadkach zaś - za okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji. 4. 57) Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń z tego tytułu ustaloną na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności. Art. 48a. 58) Jeżeli organ emerytalny nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia w terminach określonych w ustawie, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia na zasadach określonych w art. 85 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 14)). Art. 49. 8) Organ emerytalny dokonuje potrąceń ze świadczeń pieniężnych w wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że potrąceniu podlegają również koszty utrzymania osób uprawnionych do świadczeń w domu emeryta wojskowego, na wniosek kierownika tego domu. Art. 50. 8) Ze świadczeń pieniężnych prowadzi się egzekucję w wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że egzekucji podlegają również koszty utrzymania w domu emeryta wojskowego do wysokości 3/4 miesięcznego świadczenia. DZIAŁ VIII Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 51. (pominięty). 59) Art. 52. (pominięty). 59) DZIAŁ IX Przepisy przejściowe i końcowe Art. 53. 1. Osobom, którym w dniu wejścia w życie ustawy przysługują emerytury i renty na podstawie przepisów dotychczasowych, wysokość tych świadczeń ustala się na nowo z urzędu, według zasad określonych w ustawie, z tym że: 1) emerytury i renty, do których prawo ustalono na podstawie przepisów dotychczasowych, stają się emeryturami i rentami w rozumieniu ustawy; 2) wysługa emerytalna żołnierzy zwolnionych ze służby do dnia poprzedzającego dzień wejścia w życie ustawy podlega zachowaniu i traktuje się ją jako okres służby, z zastrzeżeniem pkt 4 oraz przepisów art. 13 ust. 2; 3) dotychczasowa podstawa wymiaru świadczeń pieniężnych podlega przeliczeniu na stawki uposażenia obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy w następujący sposób: a) stawki uposażenia zasadniczego z dnia zwolnienia ze służby żołnierza zastępuje się stawkami uposażenia zasadniczego z dnia wejścia w życie ustawy, b) ustala się wskaźnik relacji: sumy miesięcznej kwoty dodatków o charakterze stałym i miesięcznej równowartości nagrody rocznej lub premii do uposażenia zasadniczego z dnia zwolnienia ze służby; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procentu; do ustalenia powyższego wskaźnika przyjmuje się dodatki o charakterze stałym, które stosownie do przepisów o uposażeniu żołnierzy obowiązują w dniu wejścia w życie ustawy, c) odtworzoną kwotę dodatków o charakterze stałym, nagrody rocznej lub premii oblicza się mnożąc przeliczone na dzień wejścia w życie ustawy uposażenie zasadnicze przez wskaźnik wysokości dodatków; 4) nie uwzględnia się podwyższeń, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3. 2. Emerytury i renty w wysokości ustalonej stosownie do ust. 1 przysługują od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie ustawy. Realizacja podwyżki następuje nie później niż w ciągu 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Jeżeli kwota emerytury lub renty ustalona w myśl ust. 1 byłaby niższa od kwoty świadczenia przysługującego na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie ustawy, zachowuje się świadczenie w dotychczasowej wysokości do czasu, gdy jego wymiar, ustalony w myśl ust. 1 z uwzględnieniem ust. 4 i 5, przekroczy kwotę dotychczasowego świadczenia. 4. Przy ustalaniu wysokości świadczenia uwzględnia się kwotę świadczenia ze wszystkimi wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków określonych w art. 25 ust. 1. 5. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji na zasadach określonych w ustawie. 6. Jeżeli po dniu wejścia w życie ustawy zostanie zgłoszony wniosek o doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze emerytury okresów składkowych lub nieskładkowych, do ustalenia wysokości emerytury stosuje się przepisy art. 14 i art. 15 ust. 1. 7. (uchylony). 60) Art. 54. Osobom, które w związku z art. 13 ust. 2 utraciły prawo do emerytury przewidzianej w ustawie i nie spełniają warunków do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie innych przepisów - przysługuje świadczenie w wysokości najniższej emerytury, wypłacanej przez organ emerytalny właściwy według niniejszej ustawy. Art. 55. Emerytury i renty osób, których świadczenia zostały zrewaloryzowane na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 92, poz. 540), podlegają obliczeniu na nowo w wysokości i według zasad określonych w art. 53. Art. 56. Żołnierze zwolnieni ze służby przed dniem wejścia w życie ustawy, którym na podstawie dotychczasowych przepisów prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie przysługiwało, prawa tego nie nabywają również na podstawie niniejszej ustawy. Art. 57. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy, przebywającym na stałe za granicą, przekazuje się świadczenia pieniężne do państw, z którymi zostały zawarte umowy międzynarodowe o wzajemnym przekazywaniu pracowniczych świadczeń emerytalno-rentowych. Art. 58. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą. Art. 59. Traci moc ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139, z 1984 r. Nr 52, poz. 270, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i z 1992 r. Nr 54, poz. 254). Art. 60. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia 61), z wyjątkiem przepisów art. 40 i art. 47, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. 1) Utracił moc, zgodnie z art. 170 pkt 26 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., w zakresie uregulowanym tą ustawą. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), która weszła w życie z dniem 1 października 2003 r. 3) W tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 4. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 160 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750), która wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 6) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. 7) Dodany przez art. 6 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 8) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 6 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 9) Oznaczenie wprowadzone przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 10) Dodany przez art. 3 pkt 1 ustawy wymienionej w odnośniku 9 jako pierwsza. 11) Dodany przez art. 6 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 9 jako pierwsza. 13) Dodany przez art. 160 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 14) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268 i Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 16) Dodany przez art. 6 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 18) Obecnie: Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, stosownie do art. 7 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 38, poz. 360), która weszła w życie z dniem 13 maja 1999 r. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 21) Dodany przez art. 6 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 22) Dodany przez art. 6 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 23) Dodany przez art. 6 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 27) Obecnie: ministrem właściwym do spraw zdrowia, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 28 i art. 33 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 28) Obecnie: ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 26 i art. 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 27. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 16 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 33) Dodany przez art. 6 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 34) Obecnie: ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 27. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 36) Dodany przez art. 6 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 37) Dodany przez art. 6 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 38) Dodany przez art. 6 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 40) Dodany przez art. 6 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 43) Przez art. 6 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 44) Dodany przez art. 6 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 45) Dodany przez art. 6 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 29 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 51) Przez art. 6 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 32 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 54) Dodany przez art. 6 pkt 32 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 32 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 56) Dodany przez art. 6 pkt 32 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 32 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 58) Dodany przez art. 6 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 59) Zamieszczony w obwieszczeniu. 60) Przez art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), która weszła w życie z dniem 8 listopada 2001 r. 61) Ustawa została ogłoszona dnia 26 stycznia 1994 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. (Dz. U. Nr 8, poz. 67) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) i art. 22 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), 2) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), 3) ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), 4) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. akt K. 4/99 (Dz. U. Nr 106, poz. 1215), 5) ustawą z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313), 6) ustawą z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), 7) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), 8) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 9) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), 10) ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 7 stycznia 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 52-57, 60 i 64 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214), które stanowią: "Art. 52. W ustawie z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 105, poz. 453 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. Funkcjonariusze i członkowie ich rodzin mają prawo do świadczeń emerytalnych i rentowych według zasad i na warunkach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin."; 2) art. 96 otrzymuje brzmienie: "Art. 96. Sprawy zastrzeżone do właściwości Ministra Spraw Wewnętrznych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) należą - w odniesieniu do funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin - do właściwości Ministra Sprawiedliwości." Art. 53. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 69 w ust. 4, w art. 75 w ust. 3, w art. 76 w ust. 3 i w art. 98 po wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin"; 2) skreśla się art. 130. Art. 54. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 56 w ust. 4, w art. 62 w ust. 3, w art. 63 w ust. 3 i w art. 85 po wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin"; 2) skreśla się art. 116. Art. 55. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1993 r. Nr 12, poz. 52) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 74: a) w ust. 2 wyrazy "półtora roku wysługi" zastępuje się wyrazami "półtora roku służby", b) w ust. 5 po wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin"; 2) w art. 79 w ust. 3, w art. 80 w ust. 3 i w art. 102 po wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin"; 3) skreśla się art. 133; 4) w art. 151 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Okresu pracy zaliczonego do wysługi lat w Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 5, nie traktuje się na równi ze służbą dla celów emerytalnych."; 5) w art. 154: a) w ust. 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się wyrazy "z tym że przewidziane w nich kompetencje wojskowych organów kwaterunkowych przysługują odpowiednio organom, o których mowa w art. 94.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio po przejściu funkcjonariusza na policyjną emeryturę lub rentę, a także do członków rodziny uprawnionych do policyjnej renty rodzinnej." Art. 56. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86 i Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 60 w ust. 1 i 4, w art. 66 w ust. 2 i w art. 84 po wyrazach "funkcjonariuszy Policji" stawia się przecinek, a wyrazy "oraz ich rodzin" zastępuje się wyrazami "Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin"; 2) w art. 129 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do ciągłości służby, o której mowa w ust. 2, zalicza się okresy nauki w szkołach pożarniczych."" "Art. 57. 1. Świadczenia pieniężne przewidziane w ustawie dla funkcjonariuszy i ich rodzin wypłaca właściwy do spraw rent organ Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie decyzji wydanych przez organy emerytalne, o których mowa w art. 32 ust. 1. 2. Organy emerytalne, określone w art. 32 ust. 1, podejmą, nie później niż od dnia 1 stycznia 1995 r., wypłatę świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie dla funkcjonariuszy i ich rodzin." "Art. 60. Emerytury i renty osób, których świadczenia zostały zrewaloryzowane na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 92, poz. 540), podlegają obliczeniu na nowo w wysokości i według zasad określonych w art. 58 ustawy." "Art. 64. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostają w mocy przepisy dotychczasowe, jeżeli nie są sprzeczne z ustawą."; 2) art. 61 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17), który stanowi: "Art. 61. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1995 r., z tym że przepisy art. 13 ust. 3-8 wchodzą w życie z dniem 1 marca 1996 r."; 3) art. 172 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), który stanowi: "Art. 172. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z wyjątkiem art. 167 i 168, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 4) art. 179 i 196 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), które stanowią: "Art. 179. Od 1 stycznia 1999 r. emerytury i renty przyznane od uposażeń osiągniętych przed tą datą na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 1 ust. 2, podlegają dodatkowej waloryzacji wskaźnikiem 104,3%." "Art. 196. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z tym że art. 182 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 5) art. 3 i 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313), które stanowią: "Art. 3. a) 1. Do emerytur i rent podlegających ograniczeniu w związku z osiąganiem przychodów w 2000 r. stosuje się odpowiednio przepisy art. 40 ustawy, o której mowa w art. 1, oraz art. 41 ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się przychód w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948), pomniejszony o płacone przez ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 6) art. 151 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), który stanowi: "Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 7) art. 15 i 16 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), które stanowią: "Art. 15. Akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie niniejszej ustawy. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 11, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 9) art. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 4, 5, 7-9 oraz art. 2 i 5, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 10) art. 15-21 i 23 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048), które stanowią: "Art. 15. 1. Jeżeli funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa zwolniony ze służby przed dniem 29 czerwca 2002 r. nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. b)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust. 1. 6. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, oraz jednostkę do tego właściwą, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek. Art. 16. 1. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, którzy w okresie od dnia 2 stycznia 1999 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo do renty szkoleniowej lub do renty z tytułu niezdolności do pracy, określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zachowują prawo do tych świadczeń. 2. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, nabywają prawo do renty inwalidzkiej na zasadach i warunkach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, jeżeli wystąpią z wnioskiem do właściwego organu emerytalnego o jej przyznanie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ emerytalny uznaje orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezdolności do pracy powstałej w czasie pełnienia służby oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, odnosząc je odpowiednio do jednej z grup inwalidztwa określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. 4. Organ emerytalny kieruje osoby, o których mowa w ust. 2, na komisje lekarskie podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu, w celu wydania orzeczenia o inwalidztwie, związku tego inwalidztwa ze służbą lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zainteresowany: 1) jest uprawniony do renty szkoleniowej; 2) stał się niezdolny do pracy po ustaniu ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych z tytułu służby lub 3) zgłosił wniosek o zwiększenie renty inwalidzkiej przysługującego z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą. 5. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. Art. 17. 1. Renta rodzinna przysługująca uprawnionym członkom rodziny żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, który podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, staje się, na wniosek osoby uprawnionej złożony we właściwym organie emerytalnym, rentą rodzinną w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub tych funkcjonariuszy. 2. Uposażenie przyjmowane do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia zmarłego żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, przelicza się w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. 3. Wysokość renty rodzinnej, o której mowa w ust. 1, ustala się na nowo na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. Art. 18. 1. Żołnierze zawodowi lub funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, podlegający obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wobec których komisje lekarskie podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu orzekły niezdolność do służby, a którzy nie nabyli prawa do renty określonej w art. 16 ust. 1, nabywają prawo odpowiednio do wojskowej lub policyjnej renty inwalidzkiej, na zasadach i warunkach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. 2. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. Art. 19. 1. Od dnia wejścia w życie ustawy uposażenie oraz inne świadczenia pieniężne żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej podlegających przed tym dniem obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym ustala się według stawek, obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, określonych dla żołnierzy albo funkcjonariuszy, którzy przed tym dniem nie podlegali tym ubezpieczeniom. 2. W przypadku gdy składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego nie można ustalić w sposób określony w ust. 1, jego wysokość przelicza się mnożąc dotychczasową kwotę składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego przez współczynnik 0,8374 z zaokrągleniem wyliczonej kwoty do pełnego złotego w górę. 3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych żołnierzy albo funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, określi w decyzji lub w rozkazie personalnym wysokość ustalonego lub przeliczonego uposażenia. Art. 20. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy mają ustalone prawo do emerytur na podstawie przepisów ustaw, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zachowują prawo do tych świadczeń. Art. 21. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów upoważniających, zmienianych niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, oraz mogą być zmieniane na podstawie przepisów upoważniających w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą." "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 stycznia 2004 r. (poz. 67) USTAWA z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin 1) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. 2) Funkcjonariuszom Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, zwanym dalej "funkcjonariuszami", zwolnionym ze służby, przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin - w razie śmierci żywiciela. Art. 2. W ramach zaopatrzenia emerytalnego przysługują na zasadach określonych w ustawie: 1) świadczenia pieniężne: a) emerytura policyjna, b) policyjna renta inwalidzka, c) policyjna renta rodzinna, d) dodatki do emerytury lub renty, e) zasiłek pogrzebowy; 2) inne świadczenia i uprawnienia: a) świadczenia lecznicze, 3) b) świadczenia socjalne, c) prawo do lokalu mieszkalnego albo do pomocy w budownictwie mieszkaniowym. Art. 3. 1. Użyte w ustawie bez bliższego określenia pojęcia oznaczają: 1) emerytura - emeryturę policyjną przyznawaną funkcjonariuszom; 2) emeryt - emeryta policyjnego; 3) renta inwalidzka - policyjną rentę inwalidzką przyznawaną funkcjonariuszom; 4) renta rodzinna - policyjną rentę rodzinną; 5) rencista - rencistę policyjnego; 6) renta - policyjną rentę inwalidzką i policyjną rentę rodzinną; 7) 2) wysługa emerytalna - okresy służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej i im równorzędne, łącznie z okresami, o których mowa w art. 14 i 16; 8) uposażenie - uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym i nagrodą roczną, należne funkcjonariuszowi stosownie do przepisów o uposażeniu i nagrodach funkcjonariuszy; 9) 4) najniższa emerytura lub renta - kwotę najniższej emerytury lub renty w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 5)), zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych"; 10) 4) okresy składkowe i nieskładkowe - okresy uregulowane ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; 11) 6) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych; 12) 6) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. 2. 7) Emerytem policyjnym jest funkcjonariusz zwolniony ze służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, który ma ustalone prawo do emerytury policyjnej. 3. 7) Rencistą policyjnym jest funkcjonariusz zwolniony ze służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, który ma ustalone prawo do policyjnej renty inwalidzkiej. Art. 4. Okresy służby funkcjonariuszy, którzy nie nabywają prawa do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy, oraz służby określonej w art. 13 ust. 2 uważa się za okres składkowy w myśl przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8). Art. 5. 1. 9) Podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i art. 33b. 2. 9) Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej w służbie kandydackiej stanowi odpowiednie uposażenie zasadnicze przewidziane dla najniższego stanowiska służbowego wraz z dodatkiem za posiadany stopień, z miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby. 3. 10) Jeżeli w okresie między zwolnieniem ze służby funkcjonariusza a ustaleniem prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej przypadały waloryzacje emerytur i rent inwalidzkich, podstawę wymiaru tych świadczeń podwyższa się wskaźnikami wszystkich kolejnych waloryzacji przypadających w tym okresie. Art. 6. 11) Emerytury i renty oraz podstawy ich wymiaru podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 5)), z tym że: 1) waloryzacja, o której mowa w art. 88 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty osób: a) którym prawo do świadczenia ustalono przed dniem 1 marca, b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po funkcjonariuszach zmarłych nie później niż w ostatnim dniu lutego; 2) dodatkowa waloryzacja, o której mowa w art. 91 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty osób: a) którym prawo do świadczenia ustalono przed terminem kolejnej waloryzacji, b) które nabyły prawo do renty rodzinnej po funkcjonariuszach zmarłych nie później niż w ostatnim dniu lutego następującego po roku, w którym przeprowadzono dodatkową waloryzację. Art. 7. 12) W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Wybór świadczenia przewidzianego w odrębnych przepisach nie pozbawia osoby uprawnionej innych świadczeń i uprawnień przysługujących emerytom i rencistom policyjnym. Art. 8. 1. Funkcjonariuszom oraz członkom rodzin pozostałym po zmarłych funkcjonariuszach, jeżeli osoby te wskutek szczególnych okoliczności nie nabyły prawa do zaopatrzenia emerytalnego przewidzianego w ustawie, odpowiednio Ministrowie Spraw Wewnętrznych 13) oraz Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, mogą przyznać w drodze wyjątku zaopatrzenie emerytalne w wysokości nieprzekraczającej odpowiednich świadczeń przewidzianych w ustawie. 2. Członkom rodzin pozostałym po osobach, którym przyznano emeryturę lub rentę inwalidzką na podstawie ust. 1, organ emerytalny przyznaje rentę rodzinną na ich wniosek, jeżeli spełniają warunki określone w ustawie. 2a. 14) Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku oraz od decyzji odmawiającej przyznania takiego świadczenia odwołanie nie przysługuje. 3. Ministrowie Spraw Wewnętrznych 13) oraz Sprawiedliwości przedstawiają Prezesowi Rady Ministrów w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku informację o świadczeniach przyznanych w drodze wyjątku w roku poprzednim. Art. 9. Do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy oraz uprawnionych członków ich rodzin stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8) w zakresie wypłaty świadczeń osobom uprawnionym do rent z instytucji zagranicznych. Art. 10. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przysługuje funkcjonariuszowi, który został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych za przestępstwo, które zostało popełnione przed zwolnieniem ze służby. Art. 11. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8), Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. DZIAŁ II Świadczenia pieniężne Rozdział 1 Emerytura policyjna Art. 12. 15) Emerytura policyjna przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który w dniu zwolnienia posiada 15 lat służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów służby i okresów z nią równorzędnych. Art. 13. 1. 2) Jako równorzędne ze służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i w Służbie Więziennej traktuje się: 1) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Policji państwowej, organów bezpieczeństwa państwa, porządku i bezpieczeństwa publicznego, z wyjątkiem służby określonej w ust. 2; 2) służbę wojskową uwzględnianą przy ustalaniu prawa do emerytury wojskowej; 3) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Służby Ochrony Kolei, jeżeli funkcjonariusz przeszedł bezpośrednio do służby w Milicji Obywatelskiej lub w Służbie Więziennej w terminie do dnia 1 kwietnia 1955 r.; 4) okresy zatrudnienia lub służby w zawodowych jednostkach ochrony przeciwpożarowej i nauki w szkołach pożarniczych, w charakterze członka Korpusu Technicznego Pożarnictwa, a także funkcjonariusza pożarnictwa w terminie do dnia 31 stycznia 1992 r. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do służby w latach 1944-1956 w charakterze funkcjonariusza organów bezpieczeństwa państwa, porządku i bezpieczeństwa publicznego, jeżeli przy wykonywaniu czynności służbowych funkcjonariusz popełnił przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości lub naruszające dobra osobiste obywatela i za to został zwolniony dyscyplinarnie, umorzono wobec niego postępowanie karne ze względu na znikomy lub nieznaczny stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu lub został skazany z winy umyślnej prawomocnym wyrokiem sądu. Art. 14. 16) 1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby: 1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy; 2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia. 2. Okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli: 1) emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru oraz 2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał się inwalidą. 3. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza się do wysługi emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. 4. Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi emerytalnej w myśl ust. 1-3 emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa się o 1,3% podstawy jej wymiaru. 5. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów, o których mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem pełnych miesięcy na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt pozostaje w ubezpieczeniu, chyba że ubezpieczenie ustało w kwartale kalendarzowym. 6. W razie przyznania zwiększenia, o którym mowa w ust. 4, umowa między członkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwiązaniu, a środki zgromadzone na rachunku członka w otwartym funduszu emerytalnym są niezwłocznie przekazywane na dochody budżetu państwa. 7. Przekazanie środków, o których mowa w ust. 6, na dochody budżetu państwa następuje na podstawie zawiadomienia organu emerytalnego. Art. 15. 1. 17) Emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta o: 1) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby; 2) 2,6% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów; 3) 1,3% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni okres składkowy, o którym mowa w pkt 2; 4) 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę. 2. Emeryturę podwyższa się o: 1) 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio w charakterze nurków i płetwonurków oraz w zwalczaniu fizycznym terroryzmu; 2) 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: a) w składzie personelu latającego na samolotach i śmigłowcach, b) w składzie załóg nawodnych jednostek pływających, c) w charakterze skoczków spadochronowych i saperów, d) w służbie wywiadowczej za granicą; 3) 0,5% podstawy za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. 3. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny oraz w strefie działań wojennych. 3a. 18) Jeżeli w wysłudze emerytalnej są uwzględniane okresy służby wojskowej, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, emeryturę podwyższa się na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych. 4. Emeryturę podwyższa się o 15% podstawy wymiaru emerytowi, którego inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą. 5. Przy ustalaniu prawa do emerytury i obliczaniu jej wysokości okresy, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. 5a. 19) Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio. 6. 20) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki podwyższania emerytury, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając dla poszczególnych grup normy roczne: przebywania pod wodą i w podwyższonym ciśnieniu dla nurków i płetwonurków, wykonywania lotu w składzie personelu latającego na samolotach tłokowych i śmigłowcach, wykonania skoków spadochronowych, okres pełnienia służby na jednostkach pływających; liczbę dni w roku: 1) w rozminowaniu i oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych, w służbie wywiadowczej za granicą z wykonywaniem czynności operacyjno-rozponawczych lub kierowaniem takimi czynnościami, działaniach ratowniczych, w fizycznej ochronie osób i mienia w warunkach zagrożenia, 2) bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w oddziałach dla nosicieli wirusa HIV, dla osadzonych wymagających stosowania szczególnych środków leczniczo-wychowawczych i osadzonych szczególnie niebezpiecznych w okresie do dnia 31 sierpnia 1998 r. oraz w oddziałach dla osadzonych niebezpiecznych i w oddziałach terapeutycznych dla skazanych z zaburzeniami psychicznymi lub upośledzonych umysłowo po dniu 1 września 1998 r., oraz okresy pełnienia służby na froncie w czasie wojny i w strefie działań wojennych. Art. 15a. 21) Emerytura dla funkcjonariusza, który został przyjęty do służby po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5. Art. 16. 1. 22) Funkcjonariuszom, którzy spełniają warunki określone w art. 12, zalicza się do wysługi emerytalnej, uwzględnianej przy obliczaniu emerytury na podstawie art. 15, posiadane przed przyjęciem do służby okresy składkowe i nieskładkowe, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Do wysługi emerytalnej zalicza się również okresy pozbawienia wolności i odbywania kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy funkcjonariusz został uniewinniony albo postępowanie karne zostało umorzone, w tym również warunkowo. Art. 17. W razie zbiegu prawa do podwyższenia emerytury z kilku tytułów za ten sam okres, podwyższenie przysługuje tylko z jednego tytułu; nie dotyczy to podwyższenia, o którym mowa w art. 15 ust. 4. Art. 18. 23) 1. Kwota emerytury bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może przekroczyć 75% podstawy wymiaru emerytury. W przypadku zwiększenia emerytury, o którym mowa w art. 15 ust. 4, kwota emerytury nie może przekroczyć 80% podstawy wymiaru emerytury. 2. Kwota emerytury lub renty bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może być niższa od kwoty najniższej emerytury lub renty, z uwzględnieniem ust. 3. 3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a przysługującej łącznie z emeryturą z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub emeryturą dożywotnią z zakładu emerytalnego jest niższa od kwoty najniższej emerytury, emeryturę policyjną podwyższa się w taki sposób, aby suma tych emerytur nie była niższa od kwoty najniższej emerytury. 4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej. Rozdział 2 Renta inwalidzka Art. 19. Renta inwalidzka przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który stał się inwalidą wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu: 1) w czasie pełnienia służby albo 2) w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie; 3) w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby. Art. 20. 1. Ustala się trzy grupy inwalidztwa funkcjonariuszy całkowicie niezdolnych do służby: 1) I grupę - obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy; 2) II grupę - obejmującą częściowo niezdolnych do pracy; 3) III grupę - obejmującą zdolnych do pracy. 2. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w związku lub nie pozostaje w związku ze służbą. 3. Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek: 1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych; 2) wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych; 3) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu funkcjonariusza; 4) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; 5) chorób i schorzeń, które istniały przed przyjęciem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach. 4. 24) Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określą, w drodze rozporządzenia, wykazy chorób i schorzeń, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, oraz właściwości i warunki służby powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, uwzględniając w szczególności choroby i schorzenia, które powstały w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, oraz te, które istniały przed przyjęciem do służby, lecz uległy nasileniu lub ujawniły się w czasie trwania służby, z zastrzeżeniem ust. 4a. 4a. 25) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz schorzeń i chorób, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, a także właściwość i warunki służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu powodujące ich ujawnienie lub pogorszenie stanu zdrowia, z uwzględnieniem tych chorób i schorzeń, które powstały w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, oraz tych, które istniały przed przyjęciem do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu, lecz uległy nasileniu lub ujawniły się w czasie trwania służby w tej formacji. 5. Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą, jeżeli: 1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 3; 2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę organizacyjną właściwego resortu umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie funkcjonariusza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i rozkazom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a funkcjonariusz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i rozkazów i był należycie przeszkolony w zakresie ich znajomości; 3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się funkcjonariusza spowodowane nadużyciem alkoholu; 4) zranienie, kontuzja, obrażenia lub choroba zostały spowodowane przez funkcjonariusza rozmyślnie. Art. 21. 1. 26) O inwalidztwie funkcjonariusza i związku tego inwalidztwa lub śmierci funkcjonariusza ze służbą oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. W stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu właściwe w tych sprawach są komisje lekarskie podległe Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu. 2. 26) Orzeczenie komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z treści orzeczenia doręcza się zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z uzasadnieniem - właściwemu organowi emerytalnemu. 3. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje zainteresowanemu oraz organowi emerytalnemu odwołanie do komisji lekarskiej wyższego stopnia w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 4. 27) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw pracy oraz Ministrem Sprawiedliwości, określa, w drodze rozporządzenia, zasady orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy, emerytów i rencistów, tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich w tych sprawach, a także sposób przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania, uwzględniając w orzeczeniach grupę inwalidztwa, do której funkcjonariusz został zaliczony, związek inwalidztwa ze służbą, datę lub okres powstania inwalidztwa oraz ustalenia co do samodzielnej egzystencji. 5. 28) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich w tych sprawach, a także sposób przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania, uwzględniając w orzeczeniu grupę inwalidztwa, do której funkcjonariusz został zaliczony, związek inwalidztwa ze służbą, datę lub okres powstania inwalidztwa oraz ustalenia co do samodzielnej egzystencji. Art. 22. 1. Renta inwalidzka wynosi dla inwalidów zaliczonych do: 1) I grupy - 80%, 2) II grupy - 70%, 3) III grupy - 40% - podstawy wymiaru bez uwzględnienia dodatków, o których mowa w art. 18 ust. 1. 2. Rentę inwalidzką zwiększa się o 10% podstawy wymiaru inwalidom, których inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze. Rozdział 3 Renta rodzinna Art. 23. 1. Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny: 1) funkcjonariusza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby; 2) funkcjonariusza zmarłego w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, albo w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeśli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; 3) zmarłego emeryta lub rencisty policyjnego. 2. Za uprawnionych członków rodziny zmarłego emeryta lub rencisty policyjnego uważa się również członków rodziny funkcjonariusza zmarłego po zwolnieniu ze służby, jeżeli w dniu śmierci spełniał on warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej, chociażby jego prawo do zaopatrzenia nie zostało jeszcze ustalone. Art. 24. 29) Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że: 1) w razie śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi w dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio; 2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu; 3) w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na zasadach określonych w art. 14; 4) o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; 5) jeżeli śmierć funkcjonariusza pozostająca w związku ze służbą jest następstwem czynu karalnego, przy wypłacaniu renty rodzinnej nie stosuje się przewidzianego w odrębnych przepisach zawieszania lub zmniejszania tego świadczenia w razie osiągania przychodu z tytułu wykonywania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W tym wypadku renta rodzinna przysługuje małżonkowi funkcjonariusza bez względu na jego wiek i stan zdrowia. Rozdział 4 Dodatki do emerytur i rent oraz zasiłki i świadczenia pieniężne 30) Art. 25. 31) 1. Do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Dodatki oraz zasiłki i świadczenia pieniężne inne niż wymienione w ust. 1 przysługują do emerytury lub renty, o ile zostały przyznane na podstawie odrębnych przepisów. Art. 26. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8). DZIAŁ III Inne świadczenia i uprawnienia Art. 27. 32) 1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin przysługuje prawo do świadczeń socjalnych z tworzonego na ten cel funduszu socjalnego. 1a. 33) Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5% rocznych środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na odrębnych rachunkach bankowych. 1b. 33) Środki funduszu socjalnego zwiększa się o: 1) odsetki od środków tego funduszu na rachunku bankowym; 2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych. 1c. 33) Równowartość dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 1a, na dany rok kalendarzowy właściwy organ emerytalny przekazuje dysponentom na rachunki bankowe funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 września danego roku kalendarzowego, z tym że w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisu. 2. 34) Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów oraz zakres i sposoby korzystania ze świadczeń z tego funduszu, uwzględniając rodzaje świadczeń, dysponentów środków funduszu oraz tryb przyznawania świadczeń. 3. 34) Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów oraz zakres i sposoby korzystania ze świadczeń z tego funduszu w odniesieniu do emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin, uwzględniając rodzaje świadczeń, dysponentów środków funduszu oraz tryb przyznawania świadczeń. Art. 28. 3) 1. Osobom uprawnionym do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego oraz członkom ich rodzin przysługuje prawo do bezpłatnych świadczeń leczniczych, położniczych i rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia w protezy ortopedyczne i środki pomocnicze ze służby zdrowia podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych 13) albo wojskowej lub społecznej służby zdrowia. 2. Zaopatrzenie w leki oraz w artykuły sanitarne przysługuje na zasadach i w zakresie określonych w odrębnej ustawie. 3. Minister Spraw Wewnętrznych 13) w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej 35) oraz Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb udzielania świadczeń, o których mowa w ust. 1. Art. 29. 1. 36) Funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty, mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub podległych im organów, albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu w rozmiarze przysługującym im w dniu zwolnienia ze służby. Do mieszkań tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące lokali mieszkalnych dla funkcjonariuszy. 2. Prawo do lokalu mieszkalnego, określone w ust. 1, przysługuje również członkom rodzin uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, którzy w chwili śmierci spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty policyjnej, oraz po zmarłych emerytach i rencistach. 3. Prawo do lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobom wymienionym w ust. 2, do czasu przydzielenia zastępczego lokalu mieszkalnego, nie krócej jednak niż na czas posiadania uprawnień do policyjnej renty rodzinnej. Art. 30. Emerytom i rencistom policyjnym zapewnia się pomoc w budownictwie mieszkaniowym na zasadach przewidzianych dla funkcjonariuszy. Art. 31. Świadczenia i uprawnienia przewidziane w przepisach tego działu przysługują również osobom pobierającym emeryturę lub rentę na podstawie innych przepisów, jeżeli ustalono im prawo do emerytury lub renty przewidzianej w niniejszej ustawie. DZIAŁ IV Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego Art. 32. 1. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji: 1) 37) w stosunku do funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz członków ich rodzin - organ emerytalny określony przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych; 2) w stosunku do funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin - organ emerytalny określony przez Ministra Sprawiedliwości. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, doręcza się zainteresowanemu na piśmie wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem. 2a. 38) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, oraz Minister Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, organy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zakres ich działania, stopień dysponenta środków, siedzibę organu, strukturę organizacyjną oraz sposób powoływania i odwoływania organu oraz jego zastępców, mając na uwadze zapewnienie prawidłowego wykonywania czynności związanych z ustalaniem prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia. 3. 39) Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczyna się na wniosek zainteresowanego. 3a. 40) Postępowanie, o którym mowa w ust. 3, powinno być zakończone nie później niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku. 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje zainteresowanemu odwołanie do właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. 5. Odwołanie do sądu przysługuje również w przypadku niewydania przez organ emerytalny decyzji w terminie określonym w ust. 3. 6. Jeżeli prawo do świadczenia pieniężnego zostało udowodnione, lecz wydanie decyzji ulega zwłoce z powodu niemożności ustalenia wysokości świadczenia lub innych okoliczności, organ emerytalny przyznaje osobie uprawnionej świadczenie w kwocie zaliczkowej. Art. 32a. 41) 1. Organ emerytalny może przesyłać pisma i decyzje listem zwykłym. 2. W razie sporu ciężar dowodu doręczenia pisma lub decyzji spoczywa na organie emerytalnym. Art. 33. Prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności, które mają wpływ na prawo do świadczeń albo ich wysokość. Art. 33a. 42) Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 12, emeryt ponownie został przyjęty do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej albo został powołany do zawodowej służby wojskowej, wysokość emerytury zostaje ponownie ustalona w sposób określony w art. 33b i 33c. Art. 33b. 42) 1. W przypadku ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej i pełnienia tej służby nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy, na wniosek emeryta ustala się nową podstawę wymiaru emerytury, w sposób określony w art. 5 ust. 1. 2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru następuje nie wcześniej niż po zakończeniu służby. Art. 33c. 42) Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów służby, o której mowa w art. 33a, następuje na wniosek emeryta zgłoszony po zakończeniu tej służby. Przepisy art. 15 i art. 15a stosuje się odpowiednio. Art. 34. 1. W celu ustalenia okoliczności mających wpływ na prawo do świadczeń pieniężnych z tytułu zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysokość oraz na wypłatę albo wstrzymanie tych świadczeń organ emerytalny może: 1) wzywać i przesłuchiwać zainteresowanych, świadków oraz zwracać się do biegłych o wydanie opinii i do innych organów o dokonanie czynności związanych z toczącym się postępowaniem; 2) żądać od osób zgłaszających wnioski o świadczenia przedstawiania dowodów uzasadniających prawo do świadczeń i ich wysokość; 3) żądać od osób uprawnionych do świadczeń przedstawiania dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do tych świadczeń oraz zawiadamiania o okolicznościach mających wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość albo na wstrzymanie wypłaty tych świadczeń; 4) 43) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu stwierdzenia stopnia ich niezdolności do pracy i służby oraz ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w sprawach rent rodzinnych - do lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane uczynić zadość żądaniu organu emerytalnego przez zgłoszenie się na wezwanie, złożenie zeznań, przedstawienie wymaganych dowodów lub poddanie się badaniom lekarskim. 3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 4, bez uzasadnionej przyczyny nie uczyni zadość żądaniu organu emerytalnego, organ ten wydaje decyzję na podstawie zebranych dowodów. 4. 44) Osoby zgłaszające wnioski o świadczenia lub uprawnione do świadczeń albo składające zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń, wezwane do stawiennictwa, mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu. 5. 44) Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Sprawiedliwości określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w ust. 4, rodzaje środków transportu i rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy wypłaty, mając na uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najtańszymi dostępnymi środkami transportu. Art. 35. 1. Jeżeli wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania przez organ podległy odpowiednio Ministrom Spraw Wewnętrznych 13) lub Sprawiedliwości obowiązków wynikających z ustawy osoba uprawniona do świadczeń poniosła szkodę, organ ten jest obowiązany do jej naprawienia stosownie do przepisów prawa cywilnego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli emeryt albo rencista udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie postępowania określonego w ustawie. Art. 36. Organy administracji państwowej i samorządu terytorialnego, a także zakłady pracy są obowiązane udzielać organom emerytalnym pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie oraz wydawać bezpłatnie, na ich żądanie lub na wniosek osób zainteresowanych, wszelkie dokumenty niezbędne do ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości. Art. 37. W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i organy emerytalne są zwolnione od wszelkich opłat. Art. 38. 45) Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, oraz Minister Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia: 1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy oraz uprawnionych członków ich rodzin, wskazując elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia oraz sposób i terminy wypłaty świadczeń, 2) podmioty uprawnione do wypłaty zasiłku pogrzebowego i tryb jego refundacji, 3) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty policyjnego, uwzględniając organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji, mając na względzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie. DZIAŁ V Ustanie i zawieszanie prawa do świadczeń oraz zmniejszanie ich wysokości 46) Art. 39. 1. Prawo do świadczeń ustaje: 1) gdy przestanie istnieć którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania prawa do świadczeń; 2) (uchylony); 47) 3) jeżeli osoba pobierająca świadczenie uzależnione od inwalidztwa lub niezdolności do pracy, pomimo skierowania na badania lekarskie, nie poddała się tym badaniom bez uzasadnionej przyczyny; 4) w razie śmierci osoby uprawnionej. 2. Prawo do renty rodzinnej po zaginionym funkcjonariuszu ustaje z upływem terminu, w którym może nastąpić uznanie funkcjonariusza za zmarłego. Po uznaniu funkcjonariusza za zmarłego sprawa renty rodzinnej podlega ponownemu rozpoznaniu. Art. 40. W razie ustania prawa do renty inwalidzkiej z powodu ustania inwalidztwa albo do renty rodzinnej z powodu ustania niezdolności do pracy, prawo do tych rent powstaje ponownie, jeżeli ponowne inwalidztwo lub niezdolność do pracy, z zastrzeżeniem art. 19 pkt 2 i 3 oraz art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3, powstało wskutek pogorszenia się stanu zdrowia w następstwie urazów lub chorób, które poprzednio uzasadniały prawo do renty. Art. 40a. 48) Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej albo powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej. Art. 40b. 48) Prawo do emerytury lub renty może ulec zawieszeniu również na wniosek emeryta lub rencisty. Art. 41. 49) 1. W razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego emerytura lub renta inwalidzka ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. 1a-6, 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 5)), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w ust. 1, stosuje się również do renty inwalidzkiej III grupy. 3. 50) W razie osiągania przychodu, określonego w ust. 1, w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, kwota emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości. 4. Przepisów ust. 1 i 3 nie stosuje się wobec osób, których emerytura stanowi 75% podstawy jej wymiaru bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze. Art. 41a. 51) 1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowiązana zawiadomić właściwy organ emerytalny o podjęciu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu oraz o każdorazowej zmianie wysokości tego przychodu i innych okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo zmniejszenie ich wysokości. 2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy. 3. Urząd skarbowy jest obowiązany zawiadomić organ emerytalny o podjęciu przez emeryta lub rencistę działalności pozarolniczej. Art. 41b. 51) 1. Rozliczenie emerytury i renty w związku z osiągnięciem przychodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, następuje po upływie roku kalendarzowego w stosunku rocznym lub miesięcznym. 2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowiązana zawiadomić, do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego, organ emerytalny o łącznej kwocie przychodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. 3. Obowiązek określony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na płatniku składek. 4. Na podstawie zawiadomień, o których mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny dokonuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesięcznego, wypłaconych osobie określonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym kwot emerytur lub rent inwalidzkich. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dokonywania rozliczeń, o których mowa w ust. 4, a także sposób zmniejszania emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, mając na uwadze konieczność realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie. DZIAŁ VI Wypłata świadczeń Art. 42. 52) 1. Świadczenia pieniężne wypłaca się od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek, o którym mowa w art. 32 ust. 3, lub w którym wydano decyzję z urzędu. 2. W razie zgłoszenia wniosku o rentę rodzinną w miesiącu przypadającym bezpośrednio po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć lub zaginięcie funkcjonariusza albo w którym nastąpiła śmierć emeryta lub rencisty, rentę rodzinną wypłaca się od dnia śmierci lub zaginięcia, nie wcześniej jednak niż od dnia spełnienia warunków do renty przez uprawnionych członków rodziny. 3. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za który funkcjonariusz otrzymał uposażenie lub świadczenie pieniężne przysługujące po zwolnieniu ze służby, określone odpowiednio w przepisach o uposażeniu funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. W tym przypadku organ emerytalny potrąca z należnej emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu uposażenia lub świadczenia pieniężnego przysługującego po zwolnieniu ze służby. Art. 43. W razie zbiegu prawa do emerytury i renty przewidzianej w ustawie, osobie uprawnionej wypłaca się świadczenie wyższe lub przez nią wybrane. Art. 44. 1. 53) Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasiłkami i świadczeniami pieniężnymi, o których mowa w art. 25, wypłacają organy emerytalne, określone w art. 32 ust. 1. Wypłaty dokonuje się miesięcznie w dniu ustalonym jako termin płatności: 1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku; 2) do rąk osoby uprawnionej za pośrednictwem: a) poczty, b) innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie doręczenia świadczeń. 2. Zasiłek pogrzebowy organ emerytalny wypłaca niezwłocznie po jego przyznaniu. 3. Wydatki na świadczenia pieniężne wraz z odsetkami za opóźnienia w wypłacie świadczeń, koszty obsługi i przekazywania świadczeń oraz inne świadczenia przewidziane w ustawie pokrywa się z budżetu państwa w części dotyczącej odpowiednio Ministerstwa Spraw Wewnętrznych 54) oraz Ministerstwa Sprawiedliwości. Art. 45. 1. 55) Wypłatę emerytury lub renty albo dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, wstrzymuje się, jeżeli: 1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa; 2) okaże się, że: a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje świadczenie wyższe lub przez nią wybrane, b) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu emerytalnego, c) prawo do świadczeń nie istniało; 3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania organu emerytalnego, nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do świadczeń. 2. 55) Wypłatę świadczeń pieniężnych wstrzymuje się, poczynając od miesiąca: 1) przypadającego po miesiącu, w którym organ emerytalny wydał decyzję w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i c oraz pkt 3; 2) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b. 3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające zmniejszenie wysokości świadczeń. Art. 46. 1. 56) W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym przyczyna ta ustała, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu emerytalnego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż trzy lata wstecz, licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu. 3. 57) Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, z tym że w przypadku wznowienia postępowania albo wskutek kasacji okres jednego miesiąca lub trzech lat liczy się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania lub wniesiono kasację. Art. 47. 1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia pieniężne, świadczenia należne jej do dnia śmierci przysługują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, małżonkowi i dzieciom, a w razie ich braku - kolejno: wnukom, rodzicom, dziadkom i rodzeństwu. Osoby te mają prawo do udziału w nieukończonym postępowaniu prowadzonym dalej w sprawie tych świadczeń. 2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, wypłaca się: 1) małżonkowi lub dzieciom osoby, która zgłosiła wniosek, zamieszkałym z nią w dniu jej śmierci; 2) małżonkowi lub dzieciom niespełniającym warunku określonego w pkt 1 albo innym członkom rodziny, o których mowa w ust. 1, jeżeli pozostawali na utrzymaniu osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, lub osoba ta pozostawała na ich utrzymaniu. 3. Prawo do świadczeń określonych w ust. 1 ustaje w ciągu 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, której świadczenia te przysługiwały, chyba że osoba, o której mowa w ust. 1, wystąpi z wnioskiem o dalsze prowadzenie postępowania. Art. 48. (uchylony). 58) DZIAŁ VII Zwrot świadczeń nienależnych, potrącenia i egzekucje ze świadczeń oraz odsetki za opóźnienie w wypłacie świadczeń 59) Art. 49. 1. Osoby, które pobierały świadczenia pieniężne pomimo istnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo ograniczenie ich wysokości, są obowiązane do zwrotu nienależnych im świadczeń, jeżeli były pouczone w formie pisemnej przez organ emerytalny o obowiązku zawiadomienia o tych okolicznościach. 2. 60) Osoba, która pobierała świadczenia pieniężne ustalone i wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach świadomego wprowadzenia w błąd organu emerytalnego, jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego. 2a. 61) Za nienależnie pobrane świadczenia pieniężne uważa się również świadczenia wypłacone, z przyczyn niezależnych od organu emerytalnego, osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu. 3. 62) Nie można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych za okres: 1) dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania decyzji, jeżeli osoba pobierająca świadczenie zawiadomiła właściwy organ emerytalny o okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane; 2) dłuższy niż 3 lata od dnia wydania decyzji w pozostałych przypadkach. 3a. 63) Kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 41, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż jeden rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła organ emerytalny o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś przypadkach - za okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji. 4. 64) Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń z tego tytułu ustaloną na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności. Art. 49a. 65) Jeżeli organ emerytalny nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia w terminach określonych w ustawie, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia na zasadach określonych w art. 85 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 66)). Art. 50. Organ emerytalny dokonuje potrąceń ze świadczeń pieniężnych w wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8). Art. 51. Ze świadczeń pieniężnych prowadzi się egzekucję w wysokości i na zasadach określonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych 8). DZIAŁ VIII Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 52-56. (pominięte). 67) DZIAŁ IX Przepisy przejściowe i końcowe Art. 57. (pominięty). 67) Art. 58. 1. Osobom, którym w dniu wejścia w życie ustawy przysługują emerytury i renty na podstawie przepisów dotychczasowych, wysokość tych świadczeń ustala się na nowo z urzędu, według zasad określonych w ustawie, z tym że: 1) emerytury i renty, do których prawo ustalono na podstawie przepisów dotychczasowych, stają się emeryturami i rentami w rozumieniu ustawy; 2) wysługa emerytalna funkcjonariuszy, zwolnionych ze służby do dnia poprzedzającego dzień wejścia w życie ustawy, podlega zachowaniu i traktuje się ją jako okres służby, z zastrzeżeniem przepisu art. 13 ust. 2; 3) dotychczasowa podstawa wymiaru świadczeń pieniężnych podlega przeliczeniu na stawki uposażenia obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy w następujący sposób: a) stawki uposażenia zasadniczego oraz dodatku za stopień z dnia zwolnienia ze służby funkcjonariusza zastępuje się stawkami uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień z dnia wejścia w życie ustawy, b) ustala się wskaźnik relacji: sumy miesięcznej kwoty dodatków o charakterze stałym (z wyjątkiem dodatku za stopień) i miesięcznej równowartości nagrody rocznej do uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień z dnia zwolnienia ze służby; wskaźnik ten wyraża się w procentach z zaokrągleniem do setnych części procentu; do ustalenia powyższego wskaźnika przyjmuje się dodatki o charakterze stałym, które stosownie do przepisów o uposażeniu funkcjonariuszy obowiązują w dniu wejścia w życie ustawy, c) odtworzoną kwotę dodatków o charakterze stałym, nagrody rocznej lub premii oblicza się mnożąc przeliczone na dzień wejścia w życie ustawy uposażenie zasadnicze i dodatek za stopień przez wskaźnik wysokości dodatków; 4) nie uwzględnia się podwyższeń, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3. 2. Emerytury i renty w wysokości ustalonej stosownie do ust. 1 przysługują od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wejścia w życie ustawy. Realizacja podwyżki następuje nie później niż w ciągu 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Jeżeli kwota emerytury lub renty, ustalona w myśl ust. 1 i 2, byłaby niższa od kwoty świadczenia przysługującego na podstawie przepisów obowiązujących do dnia wejścia w życie ustawy, zachowuje się świadczenie w dotychczasowej wysokości do czasu, gdy jego wymiar, ustalony w myśl tych przepisów, przekroczy kwotę dotychczasowego świadczenia, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. 4. Przy ustalaniu wysokości świadczenia uwzględnia się kwotę świadczenia ze wszystkimi wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków określonych w art. 25 ust. 1. 5. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji na zasadach określonych w ustawie. 6. Jeżeli po dniu wejścia w życie ustawy zostanie zgłoszony wniosek o doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze emerytury okresów składkowych lub nieskładkowych, do ustalenia wysokości emerytury stosuje się przepisy art. 14 i art. 15 ust. 1. 7. (uchylony). 68) Art. 58a. 69) 1. Emeryci i renciści Urzędu Ochrony Państwa oraz osoby uprawnione do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, emerytach i rencistach Urzędu Ochrony Państwa, z zastrzeżeniem art. 39, zachowują prawo do świadczeń pieniężnych ustalonych na podstawie przepisów ustawy. 2. Funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa nabywają prawo do świadczeń pieniężnych z zaopatrzenia emerytalnego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących w dniu zwolnienia ze służby. Art. 59. Osobom, które w związku z art. 13 ust. 2 utraciły prawo do emerytury przewidzianej w ustawie i nie spełniają warunków do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie innych przepisów - przysługuje świadczenie w wysokości najniższej emerytury, wypłacanej przez organ emerytalny właściwy według niniejszej ustawy. Art. 60. (pominięty). 67) Art. 61. 1. Funkcjonariuszom zwolnionym z Policji państwowej podstawę wymiaru świadczenia ustala się przyjmując przeciętne uposażenie funkcjonariusza przysługujące na stanowisku porównywalnym do stanowiska zajmowanego w dniu zwolnienia ze służby. Przepis art. 5 oraz przeliczenie, o którym mowa w art. 58 ust. 1, stosuje się odpowiednio. 2. Członkom Korpusu Technicznego Pożarnictwa i funkcjonariuszom pożarnictwa zatrudnionym lub pełniącym służbę w zawodowych jednostkach ochrony przeciwpożarowej podstawę wymiaru świadczenia ustala się przyjmując uposażenie funkcjonariusza przysługujące na stanowisku porównywalnym do stanowiska zajmowanego w dniu zwolnienia ze służby. Przepis art. 5 oraz przeliczenie, o którym mowa w art. 58 ust. 1, stosuje się odpowiednio. 3. W stosunku do funkcjonariuszy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pozostają w służbie i spełniają na podstawie dotychczasowych przepisów warunki do ustalenia emerytury policyjnej - w zakresie wysługi emerytalnej stosuje się przepisy art. 58 ust. 1 pkt 2. 4. Funkcjonariusze inni niż wymienieni w ust. 1, zwolnieni ze służby przed dniem wejścia w życie ustawy, którym na podstawie dotychczasowych przepisów prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie przysługiwało, prawa tego nie nabywają również na podstawie niniejszej ustawy. Art. 62. Uznaje się ustalenia zawarte w orzeczeniach komisji do spraw inwalidztwa i zatrudnienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w stosunku do funkcjonariuszy wymienionych w art. 13 ust. 1 pkt 4, odnosząc je odpowiednio do jednej z grup inwalidzkich wymienionych w art. 20 ust. 1. Art. 63. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy, przebywającym na stałe za granicą, przekazuje się świadczenia pieniężne do państw, z którymi zostały zawarte umowy międzynarodowe o wzajemnym przekazywaniu pracowniczych świadczeń emerytalno-rentowych. Art. 64. (pominięty). 67) Art. 65. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210, z późn. zm. 70)). Art. 66. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia 71), z wyjątkiem przepisów art. 41, art. 44 ust. 3 i art. 48, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r. a) Uznany za niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 listopada 2002 r. sygn. akt P. 7/01 (Dz. U. Nr 191, poz. 1604). b) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 1) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 130 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), która weszła w życie z dniem 30 marca 2001 r., i art. 175 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), która weszła w życie z dniem 29 czerwca 2002 r. 2) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 130 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako pierwsza i art. 175 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga. 3) Utracił moc, zgodnie z art. 170 pkt 27 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 28, poz. 153), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., w zakresie uregulowanym tą ustawą. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048), która weszła w życie z dniem 1 października 2003 r. 5) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. 6) Dodany przez art. 7 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 7) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 130 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako pierwsza i art. 175 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga. 8) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 7 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 10) Dodany przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 10. 12) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 13) Obecnie: minister właściwy do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 14) Dodany przez art. 7 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 17) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 18) Dodany przez art. 7 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 19) Dodany przez art. 7 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 8 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 21) Dodany przez art. 7 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877), która weszła w życie z dniem 8 listopada 2001 r. 25) Dodany przez art. 10 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 24; w brzmieniu ustalonym przez art. 175 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 28) Dodany przez art. 10 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 24; w brzmieniu ustalonym przez art. 175 pkt 5 lit. b ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 30) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 33) Dodany przez art. 7 pkt 16 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 35) Obecnie: minister właściwy do spraw zdrowia, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 28 i art. 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 13. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 18 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 38) Dodany przez art. 10 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 24; w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 18 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 40) Dodany przez art. 7 pkt 18 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 41) Dodany przez art. 7 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 42) Dodany przez art. 7 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 44) Dodany przez art. 7 pkt 21 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 46) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 47) Przez art. 7 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 48) Dodany przez art. 7 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 122, poz. 1313), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. 50) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 10 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 51) Dodany przez art. 7 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 52) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 54) Obecnie: urząd obsługujący ministra właściwego do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 90 ustawy, o której mowa w odnośniku 13. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 58) Przez art. 7 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 59) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 33 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 61) Dodany przez art. 7 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 33 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 63) Dodany przez art. 7 pkt 33 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 33 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 65) Dodany przez art. 7 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 66) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 67) Zamieszczone w obwieszczeniu. 68) Przez art. 10 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 69) Dodany przez art. 175 pkt 6 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako druga. 70) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254. 71) Ustawa została ogłoszona w dniu 25 kwietnia 1994 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 2003 r. o ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie dnia 20 czerwca 1983 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 9, poz. 68) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie dnia 20 czerwca 1983 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym Mostowice-Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 9, poz. 69) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym Mostowice-Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu farmaceutycznego (Dz. U. Nr 9, poz. 70) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Dla towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia rozdysponowanie kontyngentów jest dokonywane według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości określonej w tym załączniku. § 5. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 6. Dla towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia rozdysponowanie kontyngentów jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 stycznia 2004 r. (poz. 70) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlośćWysokość kaucji 12345 0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: 80 EUR/t - Z bydła, zamrożone: 0206 29- - Pozostałe: 0206 29 10 0- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych 096001ex 0206 29 10 0Płaty płuc wołowe100.000 kg 0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone: 50 EUR/t - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 39 00 0- - Pozostałe 096003ex 0713 39 00 0Nasiona fasoli indyjskiej10.000 kg 0714Maniok, maranta, salep, karczochy jerozolimskie, słodkie ziemniaki i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi i inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach, nawet w postaci granulek; rdzeń sagowca: 50 EUR/t 0714 90- Pozostałe: 0714 90 90 0- - Pozostałe 096004ex 0714 90 90 0Topinambur2.000 kg 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: 50 EUR/t 0802 40 00 0- Kasztany (Castanea spp.) 096753ex 0802 40 00 0Owoc kasztanowca100.000 kg 0909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody jałowca: 200 EUR/t 0909 10 00 0- Nasiona anyżku lub badianu 096006ex 0909 10 00 0Nasiona anyżku2.500 kg 0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne: 200 EUR/t 0910 30 00 0- Kurkuma 096007ex 0910 30 00 0Kłącze kurkumy750 kg - Pozostałe przyprawy korzenne: 0910 99- - Pozostałe: 0967540910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki5.500 kg 1108Skrobie; inulina: 30 EUR/t - Skrobie: 0960101108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana24.000 kg 0960111108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana7.000 kg 1108 19- - Pozostałe skrobie: 0960121108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu17.650 kg 1211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane: 30 EUR/t 1211 90- Pozostałe: 1211 90 97 0- - Pozostałe 096014ex 1211 90 97 0Korzeń czarciego pazura600 kg 1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i pozostałe algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum), w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 30 EUR/t 1212 20 00 0- Wodorosty morskie i pozostałe algi 096018ex 1212 20 00 0Morszczyn1.000 kg 1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy): 300 EUR/t 0960201301 20 00 0- Guma arabska2.350 kg 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 300 EUR/t - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 13 00 0- - Z chmielu 096023ex 1302 13 00 0Ekstrakt z chmielu450 kg 1302 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1302 19 91 0- - - - Lecznicze 096024ex 1302 19 91 0Ekstrakt kory śliwy afrykańskiej400 kg 096025ex 1302 19 91 0Ekstrakt z owoców Serenoa Repens550 kg 096026ex 1302 19 91 0Suchy ekstrakt dziurawca1.200 kg 096755ex 1302 19 91 0Suchy ekstrakt waleriany1.000 kg 096033ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg Agnus castus250 kg 096034ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg Eleuterococcus300 kg 096035ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg Piper methysticum (kava-kava)900 kg 096036ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z drewna Muira puama125 kg 096756ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z imbiru500 kg 096039ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z korzenia kozłka lekarskiego2.610 kg 096040ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z korzenia rzewienia750 kg 096041ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z korzenia żeńszenia1.370 kg 096042ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z kwiatostanu głogu1.375 kg 096044ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z miłorzębu japońskiego3.300 kg 096045ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z liści senesu125 kg 096046ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z nasion Guarana500 kg 096047ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z nasion soi2.900 kg 096049ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z orzeszków kola120 kg 096050ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z owoców Garcinia Cambogia1.000 kg 096051ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z owoców borówki750 kg 096052ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z owocu cytryńca chińskiego125 kg 096054ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z szyszek chmielu250 kg 096056ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z ziela skrzypu600 kg 096041ex 1302 19 91 0Suchy wyciąg z żeńszenia250 kg 096757ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z liści czerwonych winogron150 kg 096059ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z ziela karczocha500 kg 096758ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z ziela karczocha 15%100 kg 096759ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z Malpigia Glabra175 kg 096760ex 1302 19 91 0Wyciąg suchy z żurawiny1.200 kg 1302 19 98- - - - Pozostałe: 1302 19 98 1- - - - - Z Quassia amara, aloesu i manny 096060ex 1302 19 98 1Alona750 kg 096761ex 1302 19 98 1Aloe Capensis3.000 kg 1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany: 1302 20 90 0- - Pozostałe 096062ex 1302 20 90 0Pektyna120 kg - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 39 00 0- - Pozostałe 096064ex 1302 39 00 0Poliagar1.000 kg 096065ex 1302 39 00 0Viscarin500 kg 1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 80 EUR/t 1504 10- Oleje z wątróbek rybich i ich frakcje: - - Pozostałe: 1504 10 99 0- - - Pozostałe 096068ex 1504 10 99 0Olej z wątroby dorsza11.000 kg 1504 20- Tłuszcze, oleje i ich frakcje, z ryb, inne niż oleje z wątróbek: 1504 20 90 0- - Pozostałe 096070ex 1504 20 90 0Olej z łososia5.510 kg 1505 00Tłuszcz z wełny oraz substancje tłuszczowe otrzymane z niego (włącznie z lanoliną): 80 EUR/t 1505 00 90 0- Pozostałe 096072ex 1505 00 90 0Lanolina42.330 kg 096762ex 1505 00 90 0Lanolina bezwodna6.000 kg 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 80 EUR/t 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 096738ex 1507 10 10 0Olej sojowy surowy18.000 kg 1507 90- Pozostałe: 1507 90 90- - Pozostałe: 1507 90 90 9- - - Pozostałe 096073ex 1507 90 90 9Olej sojowy6.800 kg 1508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 80 EUR/t 1508 90- Pozostałe: 1508 90 90 0- - Pozostałe 096074ex 1508 90 90 0Olej arachidowy4.000 kg 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 30 EUR/t - Laktoza i syrop laktozowy: 1702 11 00 0- - Zawierające 99% masy laktozy lub więcej, wyrażonej jako laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę 096084ex 1702 11 00 0Laktoza922.750 kg 096086ex 1702 11 00 0Laktoza farmaceutyczna223.000 kg 096087ex 1702 11 00 0Laktoza 100 mesh93.600 kg 096088ex 1702 11 00 0Laktoza 200 mesh156.000 kg 096090ex 1702 11 00 0Laktoza farmaceutyczna fast flow5.000 kg 096091ex 1702 11 00 0Laktoza Flow-Lac (DCL11)4.000 kg 096092ex 1702 11 00 0Laktoza jednowodna139.000 kg 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 096094ex 1702 30 51 0Glukoza apirogenna246.500 kg 096765ex 1702 30 51 0Glukoza apirogenna jednowodna40.000 kg 096095ex 1702 30 51 0Glukoza krystaliczna114.000 kg 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy 096097ex 1702 90 50 0Maltodekstryna1.000 kg 1702 90 99 0- - Pozostałe 096099ex 1702 90 99 0Syrop z buraka cukrowego50.000 kg 2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: 200 EUR/t 2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie herbaty, lub maté (herbaty paragwajskiej): 2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty 096103ex 2101 20 20 0Suchy ekstrakt z zielonej herbaty150 kg 2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002); gotowe proszki do pieczenia: 200 EUR/t 2102 10- Drożdże aktywne: 2102 10 90 0- - Pozostałe 096766ex 2102 10 90 0Drożdże z gatunku Saccharomyces cerevisiae - w proszku3.000 kg 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 200 EUR/t 2106 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi 096108ex 2106 90 92 0Microcellac4.000 kg 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 100 EUR/t - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 43 00 0- - Mannit 096145ex 2905 43 00 0D-Mannitol0,5 kg 096146ex 2905 43 00 0Mannitol37.500 kg 096147ex 2905 43 00 0Mannitol apirogenny15.000 kg 096148ex 2905 43 00 0Pearlitol (Mannitol)1.500 kg 096767ex 2905 43 00 0Mannit4.500 kg 2905 44- - D-sorbit (sorbitol): - - - W roztworze wodnym: 2905 44 19 0- - - - Pozostały 096768ex 2905 44 19 0D-Sorbitol (Sorbitol)32.500 kg 096150ex 2905 44 19 0D-Sorbit (Sorbitol)325 kg 096769ex 2905 44 19 0Sorbitol granulat10.500 kg 096770ex 2905 44 19 0Sorbitol roztwór20.000 kg - - - Pozostały: 2905 44 91 0- - - - Zawierający 2% masy D- mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D- sorbitu 096153ex 2905 44 91 0Sorbitol70.000 kg 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 200 EUR/t 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 096656ex 3505 10 50 0Sodowy glikolan skrobi4.000 kg 3505 10 90 0- - - Pozostałe 096659ex 3505 10 90 0N-Hydroxyethyl-starch3.000 kg 096660ex 3505 10 90 0Skrobia kukurydziana 1500 (Starch 1500)4.000 kg 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 40 EUR/t 3824 60- Sorbit, inny niż ten objęty podpozycją 2905 44: - - W roztworze wodnym: 3824 60 19 0- - - Pozostałe 096671ex 3824 60 19 0Sorbitol114.260 kg Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 1234 2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki i tlenojodki: - Pozostałe chlorki: 2827 33 00 0- - Żelaza 090001ex 2827 33 00 0Chlorek żelaza7.500 kg 2835Podfosforyny, fosforyny i fosforany; polifosforany, nawet niezdefiniowane chemicznie: - Fosforany: 2835 25- - Wodoroortofosforan wapnia (fosforan diwapnia): 0900022835 25 10 0- - - Z zawartością fluoru mniejszą niż 0,005% masy w suchym bezwodnym produkcie7.500 kg 2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonu zawierający karbaminian amonu: 0900032836 50 00 0- Węglan wapnia3.000 kg - Pozostałe: 2836 99- - Pozostałe: - - - Węglany: 2836 99 11 0- - - - Magnezu; miedzi 090004ex 2836 99 11 0Węglan magnezu300 kg 090005ex 2836 99 11 0Węglan magnezu ciężki21.250 kg 2838 00 00 0Pioruniany, cyjaniany i tiocyjaniany 090006ex 2838 00 00 0Rodanek sodu50.000 kg 2903Fluorowcowane pochodne węglowodorów: - Fluorowcowane pochodne węglowodorów alifatycznych zawierające dwa lub więcej różnych fluorowców: 2903 49- - Pozostałe: 2903 49 80 0- - - Pozostałe 090007ex 2903 49 80 01-Chloro-3-bromopropan6.000 kg 2904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, nawet fluorowcowane: 2904 10 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry etylowe 090008ex 2904 10 00 0Benzenosulfonian sodowy750 kg 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nasycone alkohole monowodorotlenowe: 2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol izopropylowy) 090009ex 2905 12 00 0Propanol-1400.000 kg 2906Alkohole cykliczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Cykloalkanowe, cykloalkenowe i cykloterpenowe: 0900102906 11 00 0- - Mentol2.825 kg 2907Fenole; fenoloalkohole: - Polifenole; fenoloalkohole: 2907 21 00 0- - Rezorcyna i jej sole 090011ex 2907 21 00 0Rezorcyna4.150 kg 2907 22 00 0- - Hydrochinon (chinol) i jego sole 090012ex 2907 22 00 0Hydrochinon (chinol)17.500 kg 2908Fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne fenoli lub fenoloalkoholi: 2908 20 00 0- Pochodne zawierające tylko grupy sulfonowe, ich sole i estry 090013ex 2908 20 00 0Dobesylan wapnia3.000 kg 2909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet niezdefiniowane chemicznie) oraz ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Eteroalkohole i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2909 49- - Pozostałe: 2909 49 90 0- - - Cykliczne 090014ex 2909 49 90 0Guaifenesinum1.250 kg 2909 50- Eterofenole, eteroalkoholofenole oraz ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: 2909 50 10 0- - Gwajakol oraz gwajakolosulfoniany potasu 090015ex 2909 50 10 0Gwajakolosulfonian potasu1.500 kg 090016ex 2909 50 10 0Potassium guaiacolsulfonate6.600 kg 2909 50 90 0- - Pozostałe 090017ex 2909 50 90 04-Metoksyetylofenol15.000 kg 2914Ketony i chinony, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Ketony cykloalkanowe, cykloalkenowe lub cykloterpenowe bez innej tlenowej grupy funkcyjnej: 0900182914 21 00 0- - Kamfora3.904 kg 2914 50 00 0- Ketonofenole i ketony z inną tlenową grupą funkcyjną 090019ex 2914 50 00 0Nabumeton4.000 kg - Chinony: 2914 69- - Pozostałe: 2914 69 90 0- - - Pozostałe 090020ex 2914 69 90 0Koenzym Q10250 kg 090021ex 2914 69 90 0Ubidecarenon100 kg 2914 70 00 0- Fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne 090022ex 2914 70 00 04-Chloro-4-hydroksybenzofenon1.445 kg 2915Nasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy: 0900232915 24 00 0- - Bezwodnik octowy451.800 kg 2915 50 00 0- Kwas propionowy, jego sole i estry 090024ex 2915 50 00 0Propionian sodu12.000 kg 2915 60- Kwasy butanowe, kwasy pentanowe, ich sole i estry: 2915 60 90 0- - Kwasy pentanowe oraz ich sole i estry 090025ex 2915 60 90 0Kwas izowalerianowy1.300 kg 2915 70- Kwas palmitynowy, kwas stearynowy, ich sole i estry: 0900262915 70 25 0- - Kwas stearynowy4.110 kg 2915 70 30 0- - Sole kwasu stearynowego 090027ex 2915 70 30 0Stearynian magnezu5.750 kg 2915 90- Pozostałe: 2915 90 80 0- - Pozostałe 090028ex 2915 90 80 02-Bromo-2-metylo-propionian izopropylu2.547 kg 2916Nienasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Aromatyczne monokarboksylowe kwasy, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy oraz ich pochodne: 2916 39 00 0- - Pozostałe 090029ex 2916 39 00 0Ibuprofen17.740 kg 090030ex 2916 39 00 0Kwas 2-chlorobenzoesowy5.000 kg 2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Alifatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2917 13- - Kwas azelainowy, kwas sebacynowy, ich sole i estry: 2917 13 90 0- - - Pozostałe 090031ex 2917 13 90 0Kwas azelainowy300 kg 2917 19- - Pozostałe: 2917 19 90 0- - - Pozostałe 090032ex 2917 19 90 0Chlorek kwasu etylobursztynowego2.000 kg 090033ex 2917 19 90 0Docusan sodu250 kg 090034ex 2917 19 90 0Ethane-1,2-dicarboxylic acid850 kg - Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne: 2917 39- - Pozostałe: 2917 39 80 0- - - Pozostałe 090035ex 2917 39 80 0Bezwodnik kwasu beta-(p-chlorofenylo)-glutarowego2.500 kg 090036ex 2917 39 80 0Kwas 3-(p-chlorofenylo)-glutarowy2.500 kg 2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Kwasy karboksylowe z alkoholową grupą funkcyjną, ale bez innej tlenowej grupy funkcyjnej, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 0900372918 14 00 0- - Kwas cytrynowy40.050 kg 2918 16 00 0- - Kwas glukonowy, jego sole i estry 090038ex 2918 16 00 0Glukonian wapnia75.800 kg 2918 19- - Pozostałe: 2918 19 80 0- - - Pozostałe 090039ex 2918 19 80 0Pravastatyny sól sodowa5,5 kg 2918 90- Pozostałe: 2918 90 90 0- - Pozostałe 090040ex 2918 90 90 0Kwas 3-metoksy-2,4,5-trifluorobenzoesowy27.500 kg 090041ex 2918 90 90 0Naproksen22.150 kg 090042ex 2918 90 90 0Naproksen racemat10.000 kg 090043ex 2918 90 90 0Naproksen sodu1.850 kg 090044ex 2918 90 90 0Naproksen substancja500 kg 2921Związki z aminową grupą funkcyjną: - Alifatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 11- - Metyloamina, di- lub trimetyloamina oraz ich sole: 2921 11 90 0- - - Sole 090045ex 2921 11 90 0Dimetyloaminy chlorowodorek8.500 kg - Aromatyczne monoaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 42- - Pochodne aniliny i ich sole: 2921 42 90 0- - - Pozostałe 090046ex 2921 42 90 0Dimetyloanilina15.000 kg 2921 43 00 0- - Toluidyny i ich pochodne; ich sole 090047ex 2921 43 00 04-Nitro-3-trifluoro-metylo-anilina2.000 kg 2921 49- - Pozostałe: 2921 49 80 0- - - Pozostałe 090048ex 2921 49 80 0Amitryptyliny chlorowodorek750 kg 090049ex 2921 49 80 0Selegiliny chlorowodorek30 kg 090050ex 2921 49 80 0Terbinafiny chlorowodorek200 kg 090051ex 2921 49 80 0Terbinafina500 kg - Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 59- - Pozostałe: 2921 59 90 0- - - Pozostałe 090052ex 2921 59 90 0Bromheksyny chlorowodorek450 kg 2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną: - Aminoalkohole, inne niż te zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej, ich etery i estry; ich sole: 2922 19- - Pozostałe: 2922 19 80 0- - - Pozostałe 090053ex 2922 19 80 0Ambroksolu chlorowodorek295 kg 090054ex 2922 19 80 0Chlorowodorek oksybutyniny8 kg 090055ex 2922 19 80 0Etambutolu chlorowodorek750 kg 090056ex 2922 19 80 0Ethyl 3-(dimethylamino)acrylate21.000 kg - Aminoaldehydy, aminoketony i aminochinony, inne niż te zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej; ich sole: 2922 39 00 0- - Pozostałe 090057ex 2922 39 00 02-Amino-2-chloro-5-nitrobenzofenon250 kg 090058ex 2922 39 00 02-Amino-5-chlorobenzofenon1.600 kg - Aminokwasy, inne niż te zawierające więcej niż jeden rodzaj tlenowej grupy funkcyjnej, i ich estry; ich sole: 2922 49- - Pozostałe: 2922 49 95 0- - - Pozostałe 090059ex 2922 49 95 0Ester metylowy kwasu 4-acetylamino-5-chloro-2-metoksybenzoesowego2.000 kg 090060ex 2922 49 95 0L-Ornityny L-asparaginian7.500 kg 2922 50 00 0- Aminoalkoholofenole, fenoloaminokwasy i pozostałe związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną 090061ex 2922 50 00 0(+/-)-1-[2-(dimetyloamino)-1-(4-metoxyfenylo)etylo]cykloheksanol625 kg 090062ex 2922 50 00 02-(2-Aminoetoksy)-anizol3.000 kg 090063ex 2922 50 00 0Kwas 5-aminosalicylowy800 kg 090064ex 2922 50 00 0Lewodopa500 kg 2923Czwartorzędowe sole amoniowe i wodorotlenki; lecytyny i pozostałe fosfoaminolipidy, nawet niezdefiniowane chemicznie: 2923 10 00 0- Cholina i jej sole 090065ex 2923 10 00 0Salicylan choliny (Choline Salicylate)1.500 kg 2923 20 00 0- Lecytyny i pozostałe fosfoaminolipidy 090066ex 2923 20 00 0Lecytyna37.050 kg 2923 90 00 0- Pozostałe 090067ex 2923 90 00 0Antrenyl50 kg 090068ex 2923 90 00 0Bromek tetraetyloamoniowy5.000 kg 090069ex 2923 90 00 0L-karnityna1.750 kg 090070ex 2923 90 00 0L-karnityny winian300 kg 2924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą funkcyjną kwasu węglowego: - Amidy alifatyczne (włącznie z karbaminianami alifatycznymi) oraz ich pochodne; ich sole: 2924 19 00 0- - Pozostałe 090071ex 2924 19 00 0N-[(4-dimetyloamino-2-oksobut-3-enylo)fenylo]-N-etyloacetamid200 kg - Amidy cykliczne (włącznie z karbaminianami cyklicznymi) oraz ich pochodne; ich sole: 2924 29- - Pozostałe: 0900722924 29 30 0- - - Paracetamol (INN)51.480 kg 2924 29 95 0- - - Pozostałe 090073ex 2924 29 95 0Atenolol4.530 kg 090074ex 2924 29 95 0Crotamiton1.000 kg 090075ex 2924 29 95 0Monoamid kwasu beta-(p-chlorofenylo)-glutarowego2.500 kg 090076ex 2924 29 95 0Niklozamid bezwodny740 kg 090077ex 2924 29 95 0p-acetyloaminobenzenosulfochlorek144.500 kg 2925Związki z karboksyimidową grupą funkcyjną (włącznie z sacharyną i jej solami) oraz związki z iminową grupą funkcyjną: 2925 20 00 0- Iminy i ich pochodne; ich sole 090078ex 2925 20 00 0Chlorheksydyny diglukonian18.500 kg 090079ex 2925 20 00 0L-argininy chlorowodorek500 kg 090080ex 2925 20 00 0Metforminy chlorowodorek78.110 kg 2926Związki z nitrylową grupą funkcyjną: 2926 90- Pozostałe: 2926 90 95 0- - Pozostałe 090081ex 2926 90 95 0Kwas cyjanooctowy35.000 kg 2928 00Pochodne organiczne hydrazyny lub hydroksyloaminy: 2928 00 90 0- Pozostałe 090082ex 2928 00 90 0Hydroksymocznik1.900 kg 2930Organiczne związki siarki: 2930 40- Metionina: 2930 40 10 0- - Metionina (INN) 090083ex 2930 40 10 0L-metionina600 kg 2930 90- Pozostałe: 2930 90 13 0- - Cysteina i cystyna 090084ex 2930 90 13 0L-cystyna300 kg 2930 90 70 0- - Pozostałe 090085ex 2930 90 70 0Febantel700 kg 090086ex 2930 90 70 0Flutikazonu propionian mikronizowany12,5 kg 2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu: - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień furanowy (nawet uwodorniony): 2932 19 00 0- - Pozostałe 090087ex 2932 19 00 0Ranitydyna1.500 kg 090088ex 2932 19 00 0Ranitydyny chlorowodorek33.000 kg - Laktony: 2932 29- - Pozostałe laktony: 2932 29 80 0- - - Pozostałe 090089ex 2932 29 80 0Lowastatyna1.047 kg 090090ex 2932 29 80 0Simvastatyna517 kg - Pozostałe: 2932 99- - Pozostałe: 2932 99 70 0- - - Pozostałe acetale cykliczne i półacetale wewnętrzne, nawet z inną tlenową grupą funkcyjną oraz ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne 090091ex 2932 99 70 0Glukonolaktobionian wapnia1.250 kg 090092ex 2932 99 70 0Laktobionian wapnia25.000 kg 2932 99 85 0- - - Pozostałe 090093ex 2932 99 85 0Amiodaronu chlorowodorek2.500 kg 090094ex 2932 99 85 0Bromowodorek citalopramu35 kg 090095ex 2932 99 85 0Doksepiny chlorowodorek120 kg 090096ex 2932 99 85 0Izosorbidu-5-monoazotan5.000 kg 2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) azotu: - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień pirazolowy (nawet uwodorniony): 2933 11- - Fenazon (antypiryna) i jego pochodne: 0900972933 11 10 0- - - Propyfenazon (INN)2.500 kg 2933 11 90 0- - - Pozostałe 090098ex 2933 11 90 0Amidopiryna2.500 kg 090099ex 2933 11 90 0Metamizolu sól sodowa57.750 kg 2933 19- - Pozostałe: 0901002933 19 10 0- - - Fenylobutazon (INN)1.225 kg 2933 19 90 0- - - Pozostałe 090101ex 2933 19 90 03-amino-4-pirazolonitryl100 kg 090102ex 2933 19 90 04-amino-1-methyl-3-propylpyrazole-5-carboxamide50 kg - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień imidazolowy (nawet uwodorniony): 2933 21 00 0- - Hydantoina i jej pochodne 090103ex 2933 21 00 0Furagina2.500 kg 2933 29- - Pozostałe: 2933 29 90 0- - - Pozostałe 090104ex 2933 29 90 02-Metylo-5-nitroimidazol20.000 kg 090105ex 2933 29 90 0Losartan potasu150 kg 090106ex 2933 29 90 0Ondansetron5 kg - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień pirydynowy (nawet uwodorniony): 2933 31 00 0- - Pirydyna i jej sole 090107ex 2933 31 00 0Pirydyna15.000 kg 2933 39- - Pozostałe: 2933 39 99 0- - - Pozostałe 090108ex 2933 39 99 04-(2-chlorofenylo)-3-etoksykarbonylo-5-metoksykarbonylo-6-metylo-2-(2-ftalimidoetoksymetylo)-1,4-dihydropirydyna5.000 kg 090110ex 2933 39 99 0Amlodypina substancja300 kg 090111ex 2933 39 99 0Amlodypiny benzenosulfonian1.950 kg 090112ex 2933 39 99 0Amlodypiny chlorowodorek2.500 kg 090113ex 2933 39 99 0Chlorowodorek kwasu 3-pirydylooctowego200 kg 090114ex 2933 39 99 0Cyzapryd20 kg 090115ex 2933 39 99 0Cyzaprydu jednowodzian120 kg 090116ex 2933 39 99 0Isoniazyd1.150 kg 090117ex 2933 39 99 0Loratadyna717 kg 090118ex 2933 39 99 0Nitrendypina275 kg 090119ex 2933 39 99 0Pantoprazolan sodu12,5 kg 090120ex 2933 39 99 0Pikolinian chromu100 kg 090121ex 2933 39 99 0Pyritinolu dwuchlorowodorek300 kg 090122ex 2933 39 99 0Tolperisonu chlorowodorek200 kg - Związki zawierające w strukturze układ pierścieniowy chinolinowy lub izochinolinowy (nawet uwodorniony), nieskondensowany dalej: 2933 49- - Pozostałe: 2933 49 30 0- - - Dekstrometorfan (INN) i jego sole 090123ex 2933 49 30 0Dekstrometorfanu bromowodorek375 kg 2933 49 90 0- - - Pozostałe 090124ex 2933 49 90 0Chinaprilu chlorowodorek35 kg 090125ex 2933 49 90 0Drotaweryna150 kg - Związki zawierające w strukturze pierścień pirymidynowy (nawet uwodorniony) lub pierścień piperazynowy: 2933 53- - Allobarbital (INN), amobarbital (INN), barbital (INN), butalbital (INN), butobarbital, cyklobarbital (INN), metylfenobarbital (INN), pentobarbital (INN), fenobarbital (INN), sekbutabarbital (INN), sekobarbital (INN) i winylbital (INN); ich sole: 2933 53 10 0- - - Fenobarbital (INN), barbital (INN), i ich sole 090126ex 2933 53 10 0Fenobarbital525 kg 090127ex 2933 53 10 0Barbital1.000 kg 2933 53 90 0- - - Pozostałe 090128ex 2933 53 90 0Allobarbital500 kg 2933 59- - Pozostałe: 2933 59 95 0- - - Pozostałe 090129ex 2933 59 95 01,2 dihydroxyetylopiperazyna2.000 kg 090130ex 2933 59 95 02,6-dichloro-4-aminopirymidyna80.000 kg 090131ex 2933 59 95 0Acyklowir700 kg 090132ex 2933 59 95 0Azatiopryna60 kg 090133ex 2933 59 95 0Chlorek kwasu etylodioksopiperazynowego500 kg 090134ex 2933 59 95 0Cinnarizina2.425 kg 090135ex 2933 59 95 0Cyprofloksacyny chlorowodorek2.500 kg 090136ex 2933 59 95 0Cyprofloksacyny chlorowodorek - wodzian1.932 kg 090137ex 2933 59 95 0Diacetyloacyklowir2.500 kg 090138ex 2933 59 95 0Dichlorowodorek cetyryzyny225 kg 090139ex 2933 59 95 0Enrofloksacyna10.250 kg 090140ex 2933 59 95 0Klozapina1.250 kg 090141ex 2933 59 95 0Kwas pipemidynowy1.000 kg 090142ex 2933 59 95 0Mirtazapina7,5 kg 090143ex 2933 59 95 0N-metylopiperazyna1.420 kg 090144ex 2933 59 95 0Norfloksacyna2.500 kg 090145ex 2933 59 95 0Prazykwantel250 kg 090146ex 2933 59 95 0Trimetazidine hydrochloride250 kg 090147ex 2933 59 95 0Trimetoprim28.205 kg - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień triazynowy (nawet uwodorniony): 2933 69- - Pozostałe: 2933 69 80 0- - - Pozostałe 090148ex 2933 69 80 0Lamotrigina150 kg - Laktamy: 2933 79 00 0- - Pozostałe laktamy 090149ex 2933 79 00 02-Pyrolidon (2-pyrolidone)65.000 kg 090150ex 2933 79 00 0Indolinon25.000 kg 090151ex 2933 79 00 0Prymidon650 kg 090152ex 2933 79 00 0Zopiclone25 kg - Pozostałe: 2933 99- - Pozostałe: 2933 99 20 0- - - Indol, 3-metyloindol (skatol), 6- allilo- 6,7-dihydro-5H-dibenz[c,e] azepina (azapetyna), fenindamina (INN) i ich sole; chlorowodorek imipraminy (INNM) 090153ex 2933 99 20 0Chlordiazepoksyd500 kg 2933 99 30 0- - - Monoazepiny 090154ex 2933 99 30 0Iminostylben20.000 kg 2933 99 40 0- - - Diazepiny 090155ex 2933 99 40 0Chlorowodorek 4-amino-2-metylo-10H-tieno[2,3-b][1,5] benzodiazepiny250 kg 090156ex 2933 99 40 0Clonazepam50 kg 090157ex 2933 99 40 0Estazolam150 kg 090158ex 2933 99 40 0Klorazepan dipotasu (clorazepate dipotassium)130 kg 090159ex 2933 99 40 0N-tlenek diazepinonu750 kg 090160ex 2933 99 40 0N-tlenek lorazepamu300 kg 2933 99 90 0- - - Pozostałe 090161ex 2933 99 90 04-(2,3-epoksypropoksy)-karbazol3.000 kg 090162ex 2933 99 90 0Atorwastatyna10 kg 090163ex 2933 99 90 0Buflomedilu chlorowodorek1.500 kg 090164ex 2933 99 90 0Captopril2.860 kg 090165ex 2933 99 90 0Carvedilol150 kg 090166ex 2933 99 90 0Chlorokarbonyloiminostylben15.500 kg 090167ex 2933 99 90 0Etakrydyny mleczan25 kg 090168ex 2933 99 90 0Flukonazol1.815 kg 090169ex 2933 99 90 0Flumequina2.000 kg 090170ex 2933 99 90 0Indometacyna1.500 kg 090171ex 2933 99 90 0Klemastiny fumaran58,5 kg 090172ex 2933 99 90 0Klemastiny wodorofumaran3 kg 090173ex 2933 99 90 0Mebendazol500 kg 090174ex 2933 99 90 0Perindopril50 kg 090175ex 2933 99 90 0Pyrazynamid1.500 kg 090176ex 2933 99 90 0Ramipril210 kg 090177ex 2933 99 90 0Rivanol1.650 kg 090178ex 2933 99 90 0Zolpidemu winian10 kg 2934Kwasy nukleinowe i ich sole, nawet niezdefiniowane chemicznie; pozostałe związki heterocykliczne: 2934 10 00 0- Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień tiazolowy (nawet uwodorniony) 090179ex 2934 10 00 02-Amino-5-metylotiazol75 kg 2934 30- Związki zawierające w strukturze fenotiazynowy układ pierścieniowy (nawet uwodorniony), nieskondensowany dalej: 2934 30 10 0- - Tietyloperazyna (INN); tiorydazyna (INN) i jej sole 090180ex 2934 30 10 0Tiorydazyny chlorowodorek1.600 kg 2934 30 90 0- - Pozostałe 090181ex 2934 30 90 0Chloropromazyny chlorowodorek (chlorpromazyny chlorowodorek)1.850 kg 090182ex 2934 30 90 0Fenotiazyna1.000 kg 090183ex 2934 30 90 0Pernazyny dimaleinian1.750 kg 090184ex 2934 30 90 0Promazyny chlorowodorek2.750 kg - Pozostałe: 2934 99- - Pozostałe: 2934 99 90 0- - - Pozostałe 090185ex 2934 99 90 02-acetyloamino-5-merkapto-1,3,4-tiadiazol27.500 kg 090186ex 2934 99 90 02-Mercaptobenzothiazolyl-(2-aminothiazol-4-yl)-2-methoxyiminoacetate (MAEM)370 kg 090187ex 2934 99 90 04-aminomorfolina800 kg 090188ex 2934 99 90 0Diltiazemu chlorowodorek4.190 kg 090189ex 2934 99 90 0Doksazosyny metanosulfonian (Doxazosin mesylate)50 kg 090190ex 2934 99 90 0Ethyl 4-hydroxy-2-methyl-2H-1,2-benzothiazine-3-carboxylate 1,1-dioxide30 kg 090191ex 2934 99 90 0Inozyna1.224 kg 090192ex 2934 99 90 0Itraconazole250 kg 090193ex 2934 99 90 0Ketotifenu wodorofumaran12,5 kg 090194ex 2934 99 90 0Klawulanian potasu z avicelem2.500 kg 090195ex 2934 99 90 0Kwas 7-aminodezacetoksycefalosporanowy250 kg 090196ex 2934 99 90 0Lewamizolu chlorowodorek6.440 kg 090197ex 2934 99 90 0Mitigal500 kg 090198ex 2934 99 90 0Moklobemid375 kg 090199ex 2934 99 90 0Ofloxacyna250 kg 090200ex 2934 99 90 0Piroksikam375 kg 090201ex 2934 99 90 0Pyrantelu embonian9.065 kg 090202ex 2934 99 90 0Pyrantelu winian575 kg 090203ex 2934 99 90 0Risperidon50 kg 090204ex 2934 99 90 0Ticlopidiny chlorowodorek9.000 kg 2935 00Sulfonamidy: 2935 00 90 0- Pozostałe 090205ex 2935 00 90 04-(2-(5-chloro-2 metoxybenzamido) ethyl) benzenesulphonamide1.000 kg 090206ex 2935 00 90 06-chloro-4-amino-1,3-benzenosulfonamid8.250 kg 090207ex 2935 00 90 0Acetylosulfanilamid15.350 kg 090208ex 2935 00 90 0Bursztynian sumatryptanu100 kg 090209ex 2935 00 90 0Furosemid5.000 kg 090210ex 2935 00 90 0Gliklazyd3.060 kg 090211ex 2935 00 90 0Glimepiryd1 kg 090212ex 2935 00 90 0Nimesulid750 kg 090213ex 2935 00 90 0p-Toluenosulfomocznik15.750 kg 090214ex 2935 00 90 0Sotalolu chlorowodorek1.250 kg 090215ex 2935 00 90 0Sulfacetamid8.100 kg 090216ex 2935 00 90 0Sulfaguanidyna61.000 kg 090217ex 2935 00 90 0Sulfamerazyna13.055 kg 090218ex 2935 00 90 0Sulfametoksazol117.132 kg 090219ex 2935 00 90 0Sulfasalazyna2.500 kg 2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (włącznie z naturalnymi koncentratami), ich pochodne stosowane głównie jako witaminy, oraz mieszaniny wymienionych substancji, nawet w dowolnym rozpuszczalniku: 2936 10 00 0- Prowitaminy, niezmieszane 090220ex 2936 10 00 0Alfakalcydol0,01 kg - Witaminy i ich pochodne, niezmieszane: 2936 25 00 0- - Witamina B6 i jej pochodne 090221ex 2936 25 00 0Witamina B62.440 kg 2936 26 00 0- - Witamina B12 i jej pochodne 090222ex 2936 26 00 0Witamina B1230 kg 2936 27 00 0- - Witamina C i jej pochodne 090223ex 2936 27 00 0Witamina C201.670 kg 090224ex 2936 27 00 0Kwas askorbowy C-97119 kg 2936 28 00 0- - Witamina E i jej pochodne 090225ex 2936 28 00 0Witamina E13.225 kg 2936 29- - Pozostałe witaminy i ich pochodne: 2936 29 10 0- - - Witamina B9 i jej pochodne 090226ex 2936 29 10 0Witamina B9 (kwas foliowy)336 kg 2936 29 30 0- - - Witamina H i jej pochodne 090227ex 2936 29 30 0Witamina H7,5 kg 2936 29 90 0- - - Pozostałe 090228ex 2936 29 90 0Kalcytriol0,005 kg 090229ex 2936 29 90 0Witamina K175 kg 090230ex 2936 29 90 0Witamina PP22.500 kg 2937Hormony, prostaglandyny, tromboksany i leukotrieny, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne i analogi strukturalne, włącznie z polipeptydami o zmodyfikowanym łańcuchu, stosowane głównie jako hormony: - Hormony polipeptydowe, hormony proteinowe i hormony glikoproteinowe, ich pochodne i analogi strukturalne: 2937 12 00 0- - Insulina i jej sole 090231ex 2937 12 00 0Insulina ludzka65 kg 090232ex 2937 12 00 0Insulina wieprzowa25 kg 090233ex 2937 12 00 0Insulina WO-S wieprzowa60 kg - Hormony sterydowe, ich pochodne i analogi strukturalne: 2937 21 00 0- - Kortyzon, hydrokortyzon, prednizon (dehydrokortyzon) i prednizolon (dehydrohydrokortyzon) 090234ex 2937 21 00 0Hydrokortyzon700 kg 090235ex 2937 21 00 0Prednisolon57,5 kg 090236ex 2937 21 00 0Prednison150 kg 2937 22 00 0- - Fluorowcowane pochodne hormonów kory nadnerczy 090237ex 2937 22 00 0Deksametazon11.015 kg 2937 23 00 0- - Estrogeny i progestogeny 090238ex 2937 23 00 017-alfa-hydroksyprogesteronu kapronian75 kg 090239ex 2937 23 00 0Progesteron757 kg 2937 29 00 0- - Pozostałe 090240ex 2937 29 00 0Danazol1.050 kg 090241ex 2937 29 00 0Hydrokortyzonu octan275 kg 090242ex 2937 29 00 0Metyloprednizolonu octan12 kg 090243ex 2937 29 00 0Prednisolonu trójetylooctan20 kg 2937 90 00 0- Pozostałe 090244ex 2937 90 00 0DHEA Dehydroepiandrosteron25 kg 090245ex 2937 90 00 0Desmopresyna0,009 kg 090246ex 2937 90 00 0Megestrolu octan25 kg 2938Glikozydy, naturalne i syntetyczne oraz ich sole, etery, estry i pozostałe pochodne: 2938 10 00 0- Rutyna (rutin) i jej pochodne 090247ex 2938 10 00 0Hydroksyetylorutozyd2.335 kg 090248ex 2938 10 00 0Rutozyd250 kg 090249ex 2938 10 00 0Rutyna35.600 kg 2939Alkaloidy roślinne, naturalne lub syntetyczne, ich sole, etery, estry i pozostałe pochodne: - Alkaloidy opium i ich pochodne; ich sole: 2939 19 00 0- - Pozostałe 090250ex 2939 19 00 0Fosforan kodeiny25 kg 2939 30 00 0- Kofeina i jej sole 090251ex 2939 30 00 0Kofeina3.800 kg 090334ex 2939 30 00 0Kofeina bezwodna400 kg 090252ex 2939 30 00 0Kofeina z benzoesanem sodu1.550 kg - Teofilina i aminofilina (teofilino- etylenodiamina) i ich pochodne; ich sole: 2939 59 00 0- - Pozostałe 090253ex 2939 59 00 0Aminofilina2.500 kg 090254ex 2939 59 00 0Dimenhydramina350 kg 090255ex 2939 59 00 0Teofilina2.000 kg - Pozostałe: 2939 99 00 0- - Pozostałe 090256ex 2939 99 00 0Teobromina40.000 kg 2940 00 00Cukry, chemicznie czyste, inne niż sacharoza, laktoza, maltoza, glukoza i fruktoza; etery cukrów, acetale cukrów i estry cukrów i ich sole, inne niż produkty objęte pozycją 2937, 2938 lub 2939: 2940 00 00 9- Pozostałe 090257ex 2940 00 00 9Laktuloza162.500 kg 090258ex 2940 00 00 9Sucralfat3.361 kg 2941Antybiotyki: 2941 10- Penicyliny i ich pochodne ze strukturą kwasu penicylanowego; ich sole: 2941 10 10 0- - Amoksycylina (INN) i jej sole 090259ex 2941 10 10 0Amoksycyliny trójwodzian18.000 kg 2941 10 20 0- - Ampicylina (INN), metampicylina (INN), piwampicylina (INN), i ich sole 090260ex 2941 10 20 0Ampicyliny trójwodzian1.000 kg 2941 10 90 0- - Pozostałe 090261ex 2941 10 90 0Penicyliny G sól potasowa (benzylopenicylina potasowa)2.500 kg 2941 20- Streptomycyny i ich pochodne; ich sole: 2941 20 80 0- - Pozostałe 090262ex 2941 20 80 0Streptomycyny siarczan21.595 kg 2941 30 00 0- Tetracykliny i ich pochodne; ich sole 090263ex 2941 30 00 0Doksycykliny chlorowodorek14.300 kg 090264ex 2941 30 00 0Oksytetracykliny chlorowodorek24.050 kg 090265ex 2941 30 00 0Tetracykliny chlorowodorek5.500 kg 2941 50 00 0- Erytromycyna i jej pochodne; ich sole 090266ex 2941 50 00 02',4''-O-bis(methylsilyl)-6-O-methyl erythromycin-9-oxime ketal175 kg 090267ex 2941 50 00 0Erytromycyny laktobionian60 kg 090268ex 2941 50 00 0Klarytromycyna400 kg 090269ex 2941 50 00 0Klarytromycyna substancja500 kg 090270ex 2941 50 00 0Roksytromycyna600 kg 2941 90 00 0- Pozostałe 090271ex 2941 90 00 0Azitromycyny dwuwodzian1.400 kg 090272ex 2941 90 00 0Cefadroksyl225 kg 090273ex 2941 90 00 0Cefaleksyna525 kg 090274ex 2941 90 00 0Cefalosporyna sól sodowa1.750 kg 090275ex 2941 90 00 0Cefazolina sól sodowa250 kg 090276ex 2941 90 00 0Des Azitromycyna500 kg 090277ex 2941 90 00 0Gentamycyny siarczan326 kg 090278ex 2941 90 00 0Ivermektyna171 kg 090279ex 2941 90 00 0Kolistyny siarczan768 kg 090280ex 2941 90 00 0Linkomycyny chlorowodorek2.000 kg 090281ex 2941 90 00 0Neomycyny siarczan7.367 kg 090282ex 2941 90 00 0Ryfampicyna2.000 kg 090283ex 2941 90 00 0Spiramycyny adypinian342 kg 090284ex 2941 90 00 0Tiamuliny wodorofumaran2.000 kg 090285ex 2941 90 00 0Tylozyny winian3.000 kg 3001Gruczoły i pozostałe narządy do celów organoterapeutycznych, suszone, sproszkowane i niesproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub pozostałych narządów lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej sole; pozostałe substancje ludzkie i zwierzęce, preparowane do celów terapeutycznych lub profilaktycznych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3001 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3001 90 91 0- - - Heparyna i jej sole 090286ex 3001 90 91 0Heparyna2,5 kg 090287ex 3001 90 91 0Heparyny sól sodowa97,5 kg 3003Leki (z wyłączeniem produktów objętych pozycją 3002, 3005 lub 3006) złożone z dwóch lub więcej składników, które zmieszano do celów terapeutycznych lub profilaktycznych, ale niepakowane w odmierzone dawki ani do postaci, lub w opakowania do sprzedaży detalicznej: 3003 10 00 0- Zawierające penicyliny lub ich pochodne, ze strukturą kwasu penicylanowego, lub streptomycyny lub ich pochodne 090288ex 3003 10 00 0Unasyn480 kg 3003 90- Pozostałe: 3003 90 90 0- - Pozostałe 090289ex 3003 90 90 0Omeprazol peletki (Omeprazol kapsułki 20 mg)800 kg 090290ex 3003 90 90 0Paracetamol675 kg 090291ex 3003 90 90 0Paracetamol Compap3.500 kg 090292ex 3003 90 90 0Paracetamol Compap Coarse L200 kg 090293ex 3003 90 90 0Paracetamol Compap L15.000 kg 090294ex 3003 90 90 0Paracetamol DC500 kg 3203 00Środki barwiące pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (włącznie z ekstraktami barwiącymi, ale z wyłączeniem czerni kostnej), nawet niezdefiniowane chemicznie; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie środków barwiących pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego: 3203 00 10 0- Środki barwiące pochodzenia roślinnego oraz preparaty na ich bazie 090295ex 3203 00 10 0Lycopene250 kg 3204Środki barwiące organiczne syntetyczne, nawet niezdefiniowane chemicznie; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie środków barwiących organicznych syntetycznych; produkty organiczne syntetyczne, w rodzaju stosowanych jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet niezdefiniowane chemicznie: - Środki barwiące organiczne syntetyczne oraz preparaty oparte na nich, jak wymieniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 12 00 0- - Barwniki kwasowe, nawet metalizowane oraz preparaty na ich bazie; barwniki zaprawowe oraz preparaty na ich bazie 090296ex 3204 12 00 0Żółcień chinolinowa300 kg 3204 17 00 0- - Pigmenty oraz preparaty na ich bazie 090297ex 3204 17 00 0Tlenek żelaza żółty - rozcierka340 kg 3204 19 00 0- - Pozostałe, włącznie z mieszaninami dwóch lub więcej środków barwiących objętych podpozycjami od 3204 11 do 3204 19 090298ex 3204 19 00 0Beta-karoten700 kg 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż te objęte pozycją 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne, w rodzaju stosowanych jako luminofory, nawet niezdefiniowane chemicznie: - Pigmenty i preparaty na bazie ditlenku tytanu: 0902993206 19 00 0- - Pozostałe1.250 kg 3301Olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), włącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy; wyekstrahowane oleożywice; koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, nielotnych olejkach, woskach lub w podobnych substancjach, otrzymanych w procesie maceracji, nawet tłuszczami (enfleurage); terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych: - Olejki eteryczne, inne niż z owoców cytrusowych: 3301 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3301 29 91 0- - - - Odterpenowane 090300ex 3301 29 91 0Olejek eukaliptusowy500 kg 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (włącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, nawet zawierające mydło, inne niż te objęte pozycją 3401: - Organiczne środki powierzchniowo czynne, nawet pakowane do sprzedaży detalicznej: 3402 12 00 0- - Kationowe 090301ex 3402 12 00 0Pilasol27.500 kg 3503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włączając kwadratowe), nawet powierzchniowo obrobionych lub barwionych) oraz pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501: 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne 090302ex 3503 00 10 0Żelatyna127.500 kg 090303ex 3503 00 10 0Żelatyna wieprzowa3.375 kg 3504 00 00 0Peptony i ich pochodne; pozostałe substancje białkowe oraz ich pochodne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; proszek skórzany, nawet chromowany 090304ex 3504 00 00 0Siarczan protaminy5 kg 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego lub chirurgicznego: 3824 90 64 0- - - - Pozostałe 090305ex 3824 90 64 0Destab20.000 kg 090306ex 3824 90 64 0Myvatex500 kg 090307ex 3824 90 64 0Laktoglukonian wapnia z dodatkiem wodorowęglanu sodowego pokryty polietylenoglikolem 600080.000 kg - - - Pozostałe: 3824 90 99 0- - - - Pozostałe 090308ex 3824 90 99 0Superabsorbent1.500.000 kg 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: 3903 30 00 0- Kopolimery akrylonitryl-butadien-styren (ABS) 090309ex 3903 30 00 0Kopolimer styrenu ABS50.000 kg 3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych: - Pozostałe: 3905 99- - Pozostałe: 3905 99 90 0- - - Pozostałe 090310ex 3905 99 90 0Poliplasdon XL9.500 kg 3907Poliacetale, pozostałe polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i pozostałe poliestry, w formach podstawowych: 3907 20- Pozostałe polietery: - - Pozostałe: 3907 20 99 0- - - Pozostałe 090311ex 3907 20 99 0Ucon LB 6257.500 kg 3910 00 00 0Silikony w formach podstawowych 090312ex 3910 00 00 0Sag 4711.000 kg 090313ex 3910 00 00 0Simeticon820 kg 3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, w formach podstawowych: - Etery celulozy: 3912 39- - Pozostałe: 0903143912 39 10 0- - - Etyloceluloza1.800 kg 0903153912 39 20 0- - - Hydroksypropyloceluloza3.825 kg 3912 39 80 0- - - Pozostałe 090316ex 3912 39 80 0Hydroksypropylometyloceluloza18.275 kg 090317ex 3912 39 80 0Metyloceluloza3.475 kg 3912 90- Pozostałe: 3912 90 10 0- - Estry celulozy 090318ex 3912 90 10 0Ftalan acetylocelulozy1.625 kg 090319ex 3912 90 10 0Octanoftalan celulozy1.100 kg 3912 90 90 0- - Pozostałe 090320ex 3912 90 90 0Celuloza mikrokrystaliczna42.200 kg 3913Polimery naturalne (na przykład kwas alginowy) i zmodyfikowane polimery naturalne utwardzone (na przykład utwardzone białka, pochodne chemiczne kauczuku naturalnego), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, w formach podstawowych: 3913 10 00 0- Kwas alginowy, jego sole i estry 090321ex 3913 10 00 0Kwas alginowy1.250 kg 3914 00 00 0Wymieniacze jonów oparte na polimerach objętych pozycjami od 3901 do 3913, w formach podstawowych 090322ex 3914 00 00 0Wymieniacze jonów22,5 kg 3920Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, niewzmocnionych, nielaminowanych, nieosadzonych na podłożu ani niepołączonych w podobny sposób z innymi materiałami: - Z polimerów chlorku winylu: 3920 49- - Pozostałe: 3920 49 10 0- - - O grubości nieprzekraczającej 1 mm 090323ex 3920 49 10 0Folia PCV o grubości do 1 mm10.000 kg 3921Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych: 3921 90- Pozostałe: 3921 90 60 0- - Z produktów polimeryzacji addycyjnej 090324ex 3921 90 60 0Ściągacze foliowe120.000 kg 4007 00 00 0Nić i sznurek, gumowe 090325ex 4007 00 00 0Nić gumowa100.000 kg 4015Odzież i dodatki odzieżowe (włączając rękawiczki, mitenki i rękawice z jednym palcem), dowolnego przeznaczenia, z gumy, innej niż ebonit: - Rękawiczki, mitenki i rękawice z jednym palcem: 0903264015 11 00 0- - Chirurgiczne850.000 par 4015 19- - Pozostałe: 4015 19 90 0- - - Pozostałe 090327ex 4015 19 90 0Rękawice zabiegowe niesterylne25.000.000 szt. 4016Pozostałe artykuły z gumy, innej niż ebonit: - Pozostałe: 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe 090328ex 4016 99 88 0Korki gumowe2.225 kg 5208Tkaniny bawełniane, zawierające 85% masy lub więcej bawełny, o masie powierzchniowej nie większej niż 200 g/m2: - Niebielone: 5208 11- - O splocie płóciennym, o masie powierzchniowej nie większej niż 100 g/m2: 0903295208 11 10 0- - - Tkaniny do produkcji bandaży, opatrunków i gazy medycznej30.000.000 m2 5603Włókniny, nawet impregnowane, powleczone, pokryte lub laminowane: - Z włókien ciągłych chemicznych: 5603 12- - O masie powierzchniowej większej niż 25 g/m2, ale nie większej niż 70 g/m2: 0903305603 12 90 0- - - Pozostałe10.000 kg 7220Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: 7220 20- Nieobrobione więcej niż walcowane na zimno: - - O grubości nieprzekraczającej 0,35 mm, zawierające: 0903317220 20 81 0- - - 2,5% masy niklu lub więcej8.000 kg 8421Wirówki, włączając suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy: 8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody: 0903328421 21 90 0- - - Pozostałe205 kg 9602 00 00Materiały do rzeźbienia pochodzenia roślinnego lub mineralnego, obrobione, oraz artykuły z takich materiałów; formowane lub rzeźbione artykuły z wosku, stearyny, gum i żywic naturalnych lub mas modelarskich, oraz pozostałe artykuły formowane lub rzeźbione, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; obrobiona, nieutwardzona żelatyna (z wyjątkiem żelatyny objętej pozycją 3503) oraz artykuły z nieutwardzonej żelatyny: 9602 00 00 9- Pozostałe 090333ex 9602 00 00 9Kapsułki żelatynowe1.000 kg 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz. U. Nr 9, poz. 71) Na podstawie art. 155 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. § 2. 1. W razie zwolnienia żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami", z czynnej służby wojskowej, w przypadkach, o których mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", dowódca jednostki wojskowej skreśla żołnierza z ewidencji wojskowej i powiadamia niezwłocznie o tym wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce stałego zamieszkania żołnierza lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące. 2. W razie zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 154 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy, organ uprawniony do tego zwolnienia zwalnia jednocześnie żołnierza z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznacza na nowe stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej. 3. W przypadku, o którym mowa w art. 154 ust. 1 pkt 3 ustawy, żołnierza można wyznaczyć na stanowisko służbowe w tej samej jednostce wojskowej, w której pełnił zawodową służbę wojskową. § 3. 1. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 153 ust. 2 i 3 ustawy, stanowi odpowiednio: 1) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej uznające żołnierza za trwale albo czasowo niezdolnego do czynnej służby wojskowej; 2) udokumentowany wniosek żołnierza o potrzebie sprawowania opieki nad dziećmi do lat szesnastu. 2. Podstawę wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z powodów, o których mowa w art. 154 ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednio: 1) ocena niedostateczna w opinii specjalnej; 2) orzeczenie o utracie obywatelstwa polskiego. § 4. 1. Organ uprawniony do zwolnienia żołnierza doręcza żołnierzowi decyzję o zwolnieniu go za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. 2. Żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem otrzymanie decyzji o zwolnieniu, a w razie odmowy złożenia podpisu przez żołnierza doręczający czyni na decyzji adnotację o odmowie jej przyjęcia. 3. Żołnierzowi przysługuje prawo wniesienia odwołania od decyzji o zwolnieniu w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. 4. Odwołanie od decyzji o zwolnieniu wnosi się wraz z uzasadnieniem za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej do organu, który wydał tę decyzję. 5. Wniesione odwołanie po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, pozostawia się bez rozpoznania. 6. Właściwym do rozpatrzenia odwołania i wydania decyzji ostatecznej jest organ będący wyższym przełożonym w stosunku do organu, który wydał zaskarżoną decyzję. 7. Wniesienie odwołania od decyzji o zwolnieniu wstrzymuje wykonanie tej decyzji, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 153 ust. 2 ustawy. 8. Zwolnienie żołnierza z czynnej służby wojskowej następuje w dniu, w którym decyzja o zwolnieniu stała się ostateczna. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800), które traci moc, w części dotyczącej § 35-37, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu spółek hodowli roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 9, poz. 72) Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu spółek hodowli roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 80, poz. 726 i Nr 93, poz. 866) w załączniku w części "Spółki Hodowli Zwierząt Gospodarskich" dodaje się pkt 42 w brzmieniu: "42) Stadnina Koni "Ochaby" Sp. z o.o. Ochaby Wielkie 1, 43-430 Skoczów.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 64, Nr 49, poz. 408, Nr 64, poz. 592, Nr 80, poz. 721 i Nr 122, poz. 1143. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie sieci wymiany informacji (Dz. U. Nr 9, poz. 73) Na podstawie art. 50a ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy zakres informacji podlegających wprowadzeniu do sieci wymiany informacji; 2) wzór informacji podlegających wprowadzeniu do sieci wymiany informacji stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Do sieci wymiany informacji wprowadza się następujące informacje: 1) kolejny numer wiadomości; 2) kod jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach weterynarii kraju pochodzenia towaru; 3) dane zawarte w świadectwie zdrowia przemieszczanego towaru: a) numer i datę wystawienia świadectwa zdrowia, b) nazwisko urzędowego lekarza weterynarii, który wydał świadectwo zdrowia; 4) nazwę nadawcy i nazwę kraju pochodzenia towaru (kod ISO); 5) adres i kod pocztowy miejsca wysyłki towaru; 6) w przypadku punktów kontroli granicznej: adres i kod pocztowy miejsca pochodzenia towaru; 7) nazwę, adres odbiorcy i nazwę kraju przeznaczenia towaru (kod ISO); 8) adres i kod pocztowy miejsca przeznaczenia towaru; 9) kod jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach weterynarii kraju przeznaczenia towaru; 10) nazwę, kod grupy towarowej i kod przemieszczanego towaru; 11) liczbę lub ilość towaru i jednostki miary; 12) rodzaj środka transportu; 13) oznaczenie środka transportu, w szczególności: numer rejestracyjny samochodu ciężarowego, numer wagonu, numer lotu, nazwę statku, numer kontenera; 14) datę odprawy towaru; 15) godzinę odprawy towaru; 16) datę wysłania informacji. 2. W przypadku gdy towar nie został wywieziony z kraju pochodzenia, wprowadza się do sieci informację odwołującą informację wcześniejszą. 3. W przypadku gdy uległy zmianie dotychczas wprowadzone informacje, wprowadza się do sieci nową informację zmieniającą wcześniejszą informację. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i obowiązuje do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 stycznia 2004 r. (poz. 73) WZÓR INFORMACJI PODLEGAJĄCYCH WPROWADZENIU DO SIECI WYMIANY INFORMACJI NUMER nnnnnnn/RRRR/ppppppp1) 1. NADAWCA - Data wysłania informacji. - Data odprawy towaru. - Godzina odprawy towaru. - Nazwa nadawcy. - Miejsce wysyłki (kod kraju, kod jednostki, adres, kod pocztowy). - Świadectwo zdrowia: - numer2), - data. - Nazwisko urzędowego lekarza weterynarii, który wydał świadectwo zdrowia. 2. ODBIORCA - Kod kraju i kod jednostki. - Nazwa i adres odbiorcy. - Miejsce przeznaczenia (kod kraju, kod jednostki, adres, kod pocztowy). 3. TOWAR - Nazwa. - Rodzaj - kod. - Liczba lub ilość i jednostki miary. 4. ŚRODEK TRANSPORTU - Rodzaj środka transportu. - Oznaczenie środka transportu, w szczególności: numer rejestracyjny samochodu ciężarowego, numer wagonu, numer lotu, nazwa statku, numer kontenera. 5. UWAGI - W przypadku punktów kontroli granicznej: adres miejsca pochodzenia towaru. - Przy eksporcie do kraju trzeciego: nazwa kraju przeznaczenia. - W przypadku gdy towar nie został wywieziony z kraju pochodzenia, wprowadza się do sieci informację odwołującą informację wcześniejszą - "odwołuje informację nr ...". - W przypadku gdy uległy zmianie dotychczas wprowadzone informacje, wprowadza się do sieci nową informację zmieniającą wcześniejszą informację - "zastępuje informację nr ...". ________ 1) Gdzie: nnnnnnn - kod jednostki ANIMO, RRRR - rok, w którym wprowadzono informację, ppppppp - numer kolejny powiadomienia o przesyłce z jednostki nnnnnnn w roku RRRR. 2) Długość numeru świadectwa zdrowia (lub innego dokumentu towarzyszącego partii zwierząt lub produktów), który jest podstawą rejestracji w systemie ANIMO, nie może przekraczać 13 znaków. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie jednolitych procedur oceny dokumentacji produktu biobójczego oraz kryteriów postępowania przy ocenie produktu biobójczego (Dz. U. Nr 9, poz. 74) Na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1433 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu terminy oznaczają: 1) identyfikacja zagrożenia - określenie szkodliwych dla zdrowia i środowiska skutków, związanych z właściwościami produktu biobójczego; 2) ocena zależności: dawka(stężenie)/odpowiedź(skutek) - oszacowanie zależności między dawką lub poziomem narażenia na substancję czynną lub substancję potencjalnie niebezpieczną wchodzącą w skład produktu biobójczego a częstością wystąpienia i nasileniem skutku; 3) ocena narażenia - określenie emisji, dróg i szybkości przemieszczania, przekształcania lub biodegradacji substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej produktu biobójczego w celu oszacowania dawek lub stężeń, na które będą narażeni ludzie, zwierzęta lub poszczególne elementy środowiska w wyniku rzeczywistego lub przewidywanego zastosowania tego produktu; 4) charakterystyka ryzyka - określenie częstości występowania i nasilenia szkodliwego skutku, jaki może pojawić się w populacji ludzkiej, u zwierząt lub w poszczególnych elementach środowiska w wyniku narażenia na substancję czynną lub substancję potencjalnie niebezpieczną na skutek rzeczywistego lub przewidywanego zastosowania produktu biobójczego; charakterystyka ryzyka może też obejmować ilościową ocenę ryzyka, tj. określenie prawdopodobieństwa wystąpienia szkodliwego skutku; 5) środowisko - wodę, włączając osady denne, powietrze, powierzchnię ziemi, dzikie gatunki fauny i flory oraz wszelkie zachodzące pomiędzy nimi zależności, a także zależności pomiędzy organizmami żywymi. § 2. 1. Jednolite procedury oceny dokumentacji produktu biobójczego obejmują ocenę dokumentacji w zakresie jej kompletności oraz wartości naukowej i jej zaakceptowanie w celu dokonania oceny ryzyka. 2. Procedury niezbędne do oceny ryzyka określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Podstawę oceny produktu biobójczego stanowią informacje uzyskane w drodze postępowania przeprowadzonego przy zastosowaniu kryteriów, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 stycznia 2004 r. (poz. 74) Załącznik nr 1 PROCEDURY NIEZBĘDNE DO OCENY RYZYKA I. Procedury ogólne 1. Ocena produktu biobójczego dokonywana w celu jego rejestracji lub wydania pozwolenia na wprowadzenie do obrotu powinna być poprzedzona przeglądem dokumentacji pod kątem kompletności i wartości naukowej. Dalsze postępowanie, którego celem jest ocena ryzyka w odniesieniu do zaproponowanego zakresu stosowania produktu biobójczego, może być rozpoczęte dopiero po zaakceptowaniu dokumentacji. 2. Ocenę ryzyka przeprowadza się w każdym przypadku dla substancji czynnej będącej składnikiem produktu biobójczego. Jeżeli w skład produktu biobójczego wchodzi również substancja potencjalnie niebezpieczna, ocenę ryzyka przeprowadza się dla obu tych substancji. Ocena ryzyka powinna uwzględniać zaproponowany zakres stosowania produktu, a także najgorszy przypadek wynikający z dającego się w racjonalny sposób przewidzieć zastosowania samego produktu biobójczego i jego utylizacji lub też z właściwości materiału poddanego działaniu tego produktu. 3. Ocena ryzyka przeprowadzona dla wszystkich substancji czynnych i potencjalnie niebezpiecznych obejmuje identyfikację zagrożenia oraz, o ile to możliwe, określenie odpowiedniego poziomu niewywołującego dających się zaobserwować szkodliwych skutków (NOAEL). Ocena ryzyka obejmuje także oszacowanie zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek), łącznie z oceną narażenia i charakterystyką ryzyka. 4. Ocena ryzyka przeprowadzona na podstawie wyników porównania wielkości narażenia z poziomem niewywołującym skutku integruje wyniki tego porównania uzyskane dla substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej. W razie braku wyników ilościowych, ocena ryzyka zintegruje wyniki jakościowe. 5. Ocena ryzyka obejmuje: 1) ryzyko dla ludzi i zwierząt; 2) ryzyko dla środowiska; 3) środki niezbędne do ochrony ludzi, zwierząt i środowiska zarówno w czasie stosowania produktu biobójczego zgodnie z przeznaczeniem, jak i w najgorszym przypadku zastosowania, jaki można w sposób racjonalny przewidzieć. 6. W celu wydania pełnej oceny ryzyka produktu biobójczego należy łącznie traktować wyniki wpływu substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej uzyskane we wszystkich obszarach oceny ryzyka, tj. dla ludzi, zwierząt i środowiska. Ocena taka powinna również brać pod uwagę ewentualną możliwość wystąpienia synergizmu substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej będących składnikami produktu biobójczego. 7. W przypadku produktów biobójczych zawierających więcej niż jedną substancję czynną należy wszystkie szkodliwe skutki powodowane przez te substancje uwzględnić w pełnej ocenie produktu biobójczego. 8. Jeżeli w celu oceny ryzyka zachodzi potrzeba dostarczenia dodatkowych danych, żądanie tych danych ogranicza się do minimalnego zakresu umożliwiającego dokonanie tej oceny. II. Skutki działania na ludzi 1. Ocena ryzyka wynikającego ze stosowania produktu biobójczego uwzględnia potencjalne skutki jego działania na populację. Wymienione poniżej skutki odnoszą się do działania zarówno substancji czynnej, jak i substancji potencjalnie niebezpiecznej, wchodzących w skład produktu biobójczego: 1) toksyczność ostra i przewlekła; 2) właściwości drażniące; 3) właściwości żrące; 4) właściwości uczulające; 5) toksyczność podostra; 6) mutagenność; 7) rakotwórczość; 8) działanie na rozrodczość; 9) neurotoksyczność; 10) wszelkie inne szczególne właściwości substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej; 11) inne skutki działania wynikające z właściwości fizykochemicznych. 2. Grupy ludności narażone na działanie produktów biobójczych: 1) użytkownicy profesjonalni; 2) użytkownicy nieprofesjonalni; 3) osoby narażone pośrednio, np. poprzez zanieczyszczone środowisko. 3. Identyfikacja zagrożenia odnosi się do właściwości substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej oraz możliwości spowodowania przez te substancje szkodliwych skutków. Oszacowanie zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) oraz charakterystyka ryzyka niezbędne są, jeżeli w wyniku identyfikacji zagrożenia produkt zostaje sklasyfikowany jako niebezpieczny w rozumieniu przepisów o substancjach chemicznych stwarzających zagrożenie dla zdrowia i życia. 4. Charakterystyka ryzyka w odniesieniu do badanego skutku nie jest wymagana, jeżeli w wyniku badań przeprowadzonych w celu identyfikacji ryzyka nie zachodzi potrzeba zaklasyfikowania produktu jako niebezpiecznego oraz jeżeli nie ma innych przesłanek uzasadniających dokonanie charakterystyki, takich jak szkodliwy wpływ na środowisko lub niedopuszczalne pozostałości. 5. W celu oszacowania zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) dla substancji czynnych lub substancji potencjalnie niebezpiecznych produktu biobójczego należy stosować się do ust. 6-9. 6. W przypadku toksyczności podostrej i badania działania na rozrodczość zależność dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) ocenia się dla każdej substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej oraz, jeżeli to możliwe, wyznacza się poziom dawkowania, przy którym nie obserwuje się szkodliwych zmian (NOAEL). Jeżeli wyznaczenie NOAEL nie jest możliwe, określa się najniższy poziom, przy którym obserwuje się szkodliwe zmiany (LOAEL). 7. Testy zalecane w badaniach toksyczności ostrej, działania żrącego lub drażniącego na ogół nie umożliwiają wyznaczenia NOAEL lub LOAEL. W przypadku badań toksyczności ostrej należy określić wartość DL50 (medialna dawka śmiertelna) lub CL50 (medialne stężenie śmiertelne), a w przypadku zastosowania procedury ustalonej dawki należy określić dawkę lub stężenie graniczne. Dla pozostałych skutków działania wystarczy stwierdzenie, czy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna ma właściwości wskazujące na możliwość działania żrącego lub drażniącego w czasie stosowania produktu. 8. W przypadku badań mutagenności i rakotwórczości wystarcza stwierdzenie, czy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna wchodząca w skład produktu biobójczego ma takie działanie w wyniku stosowania produktu biobójczego. Dla substancji zidentyfikowanej jako rakotwórcza niemająca działania mutagennego należy określić wartość N(L)OAEL zgodnie z ust. 6. 9. Z uwagi na brak jednomyślności dotyczącej dawek lub stężeń, poniżej których prawdopodobieństwo wystąpienia skutku u osób uczulonych na daną substancję jest znikome w skórnych i oddechowych badaniach działania uczulającego, wystarczająca jest ocena, czy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna wchodząca w skład produktu biobójczego ma właściwości powodujące takie działanie w wyniku stosowania produktu biobójczego. 10. Ocena ryzyka powinna uwzględnić dane toksykologiczne pochodzące z obserwacji narażonych ludzi, np. informacje od producenta, z ośrodków zatruć lub badań epidemiologicznych. 11. Oceny narażenia należy dokonać dla każdej z populacji (użytkownicy profesjonalni, użytkownicy nieprofesjonalni, osoby narażone pośrednio, np. poprzez środowisko), której narażenie na produkt biobójczy można w racjonalny sposób przewidzieć. Celem tej oceny jest dokonanie ilościowego lub jakościowego oszacowania dawki lub stężenia każdej substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej, na którą populacja jest lub może być narażona w wyniku stosowania produktu biobójczego. 12. Ocena narażenia opiera się na informacjach zawartych w dostarczonej dokumentacji technicznej oraz na wszelkich innych danych, ze szczególnym uwzględnieniem: 1) dokładnych danych dotyczących zmierzonego narażenia; 2) postaci, w jakiej produkt wprowadzany jest do obrotu; 3) rodzaju produktu biobójczego; 4) kategorii produktu biobójczego; 5) metod stosowania, z uwzględnieniem stosowanych ilości; 6) właściwości fizykochemicznych produktu; 7) prawdopodobnych dróg narażenia i możliwości absorpcji; 8) częstości występowania czasu trwania narażenia; 9) rodzaju i wielkości narażonej populacji, o ile dane takie są możliwe do oszacowania. 13. W procesie oceny narażenia należy wziąć pod uwagę uzyskane w poprawny sposób reprezentatywne dane o narażeniu. Stosując metody obliczeniowe, należy wykorzystywać odpowiednie modele wykorzystujące podane poniżej zasady: 1) najlepszego możliwego przybliżenia wszystkich odpowiednich procesów, z uwzględnieniem realistycznych parametrów i założeń; 2) analizy prawdopodobnych elementów niepewności; 3) wiarygodnej walidacji z pomiarami w warunkach uzasadniających zastosowanie modelu; 4) zgodności z warunkami panującymi na obszarze stosowania produktu. W procesie tym należy również uwzględnić dane pochodzące z monitorowania analogicznych zastosowań produktów o zbliżonych właściwościach i wynikającego narażenia. 14. Jeżeli dla któregokolwiek ze skutków działania wymienionych w ust. 1 została określona wartość NOAEL lub LOAEL, charakterystyka ryzyka powinna uwzględniać porównanie tych wartości z oceną dawki lub stężenia, na które populacja jest lub będzie narażona. Jeżeli nie ma możliwości określenia NOAEL lub LOAEL, należy dokonać porównania jakościowego. III. Skutki działania na zwierzęta Skutki działania na zwierzęta oceniane są przy zastosowaniu procedur podanych przy ocenie skutków działania produktu biobójczego na ludzi. IV. Skutki działania na środowisko 1. Ocena ryzyka obejmuje wszelkie szkodliwe skutki występujące w którymkolwiek z trzech elementów środowiska - powietrze, gleba, woda (w tym osad) - oraz dla organizmów żywych, które mogą wystąpić w wyniku stosowania produktu biobójczego. 2. Identyfikacja zagrożenia dotyczy właściwości i potencjalnych możliwości spowodowania szkodliwych skutków działania przez substancję czynną lub substancję potencjalnie niebezpieczną będącą składnikiem produktu biobójczego. W przypadkach gdy na podstawie właściwości produktu biobójczego jest on klasyfikowany zgodnie z ustawą, ocenia się zależność dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek), dokonuje się również oceny narażenia i przedstawia charakterystykę ryzyka. 3. Jeżeli badanie substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej obecnej w produkcie biobójczym przeprowadzone w celu identyfikacji zagrożenia określonym skutkiem działania nie doprowadziło do sklasyfikowania produktu biobójczego, charakterystykę ryzyka w odniesieniu do tego skutku można pominąć, o ile nie istnieją inne zastrzeżenia odnośnie do tego produktu. Zastrzeżenia takie mogą wynikać z właściwości i skutków działania substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej w produkcie biobójczym, a w szczególności: 1) wskazań dotyczących możliwości biokumulacji; 2) zalegania w środowisku (persystencji); 3) kształtu krzywej przedstawiającej zależność toksyczność/czas w badaniach ekotoksykologicznych; 4) wskazań dotyczących innych szkodliwych skutków działania na podstawie badań toksykologicznych (np. zaklasyfikowania jako substancja o działaniu mutagennym); 5) danych o substancjach będących strukturalnymi analogami; 6) działania na układy wewnętrznego wydzielania (endokrynologiczne). 4. Ocenę zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek) przeprowadza się w celu przewidzenia stężeń, poniżej których w określonym elemencie środowiska nie powinny pojawić się szkodliwe skutki. Ocenę przeprowadza się dla substancji czynnych i substancji potencjalnie niebezpiecznych obecnych w produkcie biobójczym. Stężenie to określane jest jako przewidywane stężenie niepowodujące zmian w środowisku (PNEC)1. Jeżeli wyznaczenie PNEC nie jest możliwe, dokonuje się jakościowego oszacowania zależności dawka (stężenie)/odpowiedź (skutek). 5. Wartość PNEC wyznaczana jest na podstawie danych dotyczących skutków działania na organizmy oraz wyników badań ekotoksykologicznych. PNEC oblicza się, stosując współczynnik oszacowania dla wyznaczonych na podstawie testów na badanych organizmach wartości, takich jak DL50 (medialna dawka śmiertelna), CL50 (medialne stężenie śmiertelne), EC50 (medialne stężenie wywołujące skutek), IC50 (stężenie wywołujące 50% zahamowanie określonego parametru, np. wzrostu), NOEL(C) (poziom lub stężenie niewywołujące dającego się zaobserwować skutku) albo LOEL(C) (najniższy poziom lub stężenie wywołujące dający się zaobserwować skutek). 6. Współczynnik oszacowania wyraża poziom niepewności przy ekstrapolacji wyników uzyskanych w badaniach na ograniczonej liczbie organizmów na warunki panujące w rzeczywistym środowisku. Im bardziej warunki badania zbliżone są do warunków środowiska i im czas narażenia i obserwacji są dłuższe, tym poziom niepewności jest mniejszy, a współczynnik niepewności osiąga mniejszą wartość. Przy wyznaczaniu współczynników oszacowania należy kierować się zaleceniami Wspólnoty Europejskiej. 7. Ocenę narażenia przeprowadza się dla każdego elementu środowiska w celu określenia przewidywanego stężenia PEC2 substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej, jakie może wystąpić w danym elemencie środowiska na skutek stosowania produktu biobójczego. Jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia PEC, należy dokonać jakościowej oceny narażenia środowiskowego. 8. Potrzeba wyznaczenia PEC lub jakościowej oceny narażenia środowiskowego zachodzi jedynie w przypadku tych elementów środowiska, do których ma lub do których można przewidzieć, że może mieć miejsce uwolnienie produktu biobójczego w wyniku jego stosowania, utylizacji lub przedostania się inną drogą, na przykład z materiału poddanego działaniu tego produktu. 9. Wartość PEC lub jakościową ocenę narażenia środowiskowego wyznacza się w szczególności biorąc pod uwagę: 1) dane z odpowiednich pomiarów narażenia; 2) postać, w jakiej produkt jest wprowadzany do obrotu; 3) kategorię produktu biobójczego; 4) sposób stosowania i dawki; 5) właściwości fizykochemiczne; 6) produkty powstające w wyniku rozkładu i transformacji; 7) prawdopodobne drogi wnikania do poszczególnych elementów środowiska oraz możliwość absorpcji, desorpcji i rozkładu; 8) częstość i czas trwania narażenia. 10. Podczas oceny narażenia uwzględnia się dane reprezentatywne, uzyskane na podstawie pomiarów dokonanych w warunkach odzwierciedlających warunki naturalne, występujące w środowisku. W przypadku kiedy do wyznaczania poziomów narażenia wykorzystuje się metody obliczeniowe, należy zastosować odpowiednie modele, których charakterystykę podano w ust. 13 części II. W indywidualnych przypadkach należy brać pod uwagę możliwość wykorzystania odpowiednich danych z monitoringu odzwierciedlających analogiczne warunki stosowania, narażenia i właściwości produktu. 11. Charakterystyka ryzyka dla każdego elementu środowiska powinna obejmować porównanie PEC z PNEC w sposób umożliwiający wyznaczenie stosunku PEC/PNEC. 12. Jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia stosunku PEC/PNEC, charakterystyka ryzyka powinna zawierać jakościową ocenę prawdopodobieństwa wystąpienia skutku w rzeczywistych warunkach narażenia lub że skutek wystąpi w przewidywanych warunkach narażenia. V. Skutki niepożądane 1. Ocenie podlegają dane umożliwiające ustalenie, czy produkt biobójczy nie powoduje zbędnych cierpień u kręgowców będących przedmiotem zwalczania tym produktem. Ocena obejmuje mechanizmy, za pomocą których uzyskiwany jest zamierzony skutek działania produktu biobójczego oraz inny zaobserwowany wpływ na zachowanie się i zdrowie zwalczanych kręgowców. Jeżeli zamierzonym skutkiem działania produktu biobójczego jest śmierć kręgowca, ocenie podlegają okoliczności i czas niezbędny do wystąpienia tego skutku. 2. Ocenie podlega możliwość wystąpienia oporności/odporności u organizmu będącego przedmiotem zwalczania na substancję czynną produktu biobójczego. 3. Ocenie podlega możliwość wystąpienia jakichkolwiek innych niepożądanych skutków, jakie mogą wiązać się ze stosowaniem produktu biobójczego. VI. Skuteczność 1. Ocenie podlegają dane umożliwiające ocenę skuteczności działania zgodnie ze skutecznością deklarowaną przez wnioskodawcę. Dane te muszą przedstawiać dowód, że zgłoszony przez wnioskodawcę produkt biobójczy działa skutecznie na organizmy będące przedmiotem zwalczania w warunkach normalnego stosowania, zgodnego z warunkami pozwolenia. 2. Badania skuteczności należy wykonywać zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej, o ile są one dostępne i możliwe do zastosowania w określonym przypadku. Dopuszcza się stosowanie odpowiednich badań polowych i innych, pochodzących z wymienionych poniżej źródeł: 1) ISO, CEN lub z innych norm międzynarodowych; 2) Polskich Norm; 3) zaakceptowanych norm przemysłowych; 4) zaakceptowanych norm producenta; 5) zaakceptowanych danych producenta pochodzących z badań danego produktu biobójczego. __________ 1 PNEC - predicted no effect concentration. 2 PEC - predicted environmental concentration. Załącznik nr 2 KRYTERIA POSTĘPOWANIA PRZY OCENIE PRODUKTU BIOBÓJCZEGO W postępowaniu mającym na celu ocenę produktu biobójczego uwzględnia się poniższe okoliczności i uwarunkowania. 1. Niepewność wynikającą ze zróżnicowania danych wykorzystanych do oceny i w samym procesie podejmowania decyzji. 2. Praktyczną możliwość prawidłowego zastosowania produktu biobójczego, zwłaszcza w odniesieniu do minimalnej dawki powodującej pożądany skutek biobójczy. 3. Czy etykieta zaproponowana przez wnioskodawcę, a w przypadkach gdy istnieje taka potrzeba, również karta charakterystyki produktu biobójczego: 1) spełnia odpowiednie wymagania ustawy w tym zakresie; 2) zawiera informacje dotyczące ochrony użytkowników zgodne z Kodeksem pracy; 3) określa szczegółowe wymagania lub ograniczenia stosowania produktu biobójczego. 4. Czy w warunkach przewidywalnego stosowania z uwzględnieniem najgorszego przypadku wynikającego z dającego się w racjonalny sposób przewidzieć zastosowania produkt stwarza niemożliwe do zaakceptowania ryzyko dla ludzi. 5. Możliwe skutki dla wszystkich populacji ludzkich, np. użytkowników profesjonalnych, nieprofesjonalnych oraz osób narażonych bezpośrednio lub za pośrednictwem środowiska. 6. Zależność dawka(stężenie)/odpowiedź(skutek). Podczas analizy tej zależności należy uwzględnić wiele czynników, jednym z najistotniejszych jest rodzaj szkodliwego działania substancji, takiego jak toksyczność ostra, działanie drażniące, działanie żrące, uczulanie, toksyczność podostra, mutagenność, rakotwórczość, neurotoksyczność, wpływ na rozmnażanie, łącznie z właściwościami fizykochemicznymi i innymi niebezpiecznymi właściwościami substancji czynnej i substancji potencjalnie niebezpiecznej. 7. Wyniki uzyskane w przypadku innych ocen ryzyka dla produktu powodującego identyczne lub podobne skutki działania. 8. Czy może mieć miejsce ogólnie dostępne stosowanie produktu biobójczego, jeżeli jest on sklasyfikowany jako bardzo toksyczny, toksyczny, rakotwórczy, mutagenny lub działający na rozrodczość. 9. Czy przy normalnym stosowaniu produktu biobójczego wystąpi niedopuszczalne zagrożenie dla organizmów niebędących przedmiotem zwalczania. 10. Czy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna lub jakiekolwiek produkty rozkładu albo reakcji stwarzają niedopuszczalne zagrożenie dla któregokolwiek elementu środowiska: wody (w tym osadów), gleby albo powietrza. Dotyczy to również organizmów niebędących przedmiotem zwalczania. 11. Stosunek PEC/PNEC lub, w przypadku jego braku, oszacowanie jakościowe jest podstawowym narzędziem przy podejmowaniu decyzji. W tym przypadku szczególne znaczenie ma dokładne wyliczenie tego stosunku z uwagi na zróżnicowanie danych wykorzystywanych przy pomiarach stężeń i ich szacowaniu. W celu wyznaczenia PEC należy brać pod uwagę model najbardziej odpowiedni, uwzględniający losy w środowisku. 12. Jeżeli wartość stosunku PEC/PNEC jest w którymkolwiek elemencie środowiska równa lub niższa od 1, dalsze informacje i wyniki badań są zbędne. Jeżeli wartość stosunku PEC/PNEC jest większa od 1, należy, biorąc pod uwagę wielkości tej wartości oraz inne czynniki, rozsądzić, czy niezbędne będą dodatkowe informacje lub wyniki badań w celu wyjaśnienia wątpliwości i zastrzeżeń oraz czy niezbędne będzie powzięcie środków zmniejszających zagrożenie albo czy należy odmówić wydania pozwolenia na wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego. W takiej sytuacji należy brać pod uwagę następujące inne czynniki: 1) wskazania dotyczące możliwości biokumulacji; 2) zaleganie w środowisku (persystencja); 3) kształt krzywej przedstawiającej zależność toksyczność/czas w badaniach ekotoksykologicznych; 4) wskazania dotyczące innych szkodliwych skutków działania na podstawie badań toksykologicznych (np. zaklasyfikowanie jako substancja o działaniu mutagennym); 5) dane o substancjach będących strukturalnymi analogami; 6) działanie na układy wewnętrznego wydzielania (endokrynologiczne). 13. Czy przewidywane stężenie w wodzie (lub osadach) substancji czynnej lub jakiejkolwiek substancji potencjalnie niebezpiecznej lub ich metabolitów albo produktów rozpadu lub reakcji wywierać może w akwenach słodkowodnych, morskich i w ujściach rzek niepożądany wpływ na organizmy niebędące przedmiotem zwalczania, o ile nie zostanie udowodnione w badaniach polowych, że niepożądany skutek nie występuje. 14. Czy przewidywane stężenia substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej lub ich metabolitów albo produktów rozpadu lub reakcji w wodach gruntowych przekraczają następujące wartości: 1) najwyższe dopuszczalne stężenia dla wód zgodnie z odrębnymi przepisami w sprawie czystości wód, 2) najwyższe dopuszczalne stężenia wyznaczone w trybie postępowania odnoszącym się do wprowadzania substancji czynnych produktów biobójczych do ewidencji Wspólnoty Europejskiej - o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w odpowiednich warunkach polowych powyższe stężenia nie są przekraczane. 15. Czy przewidywane stężenia substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej lub ich metabolitów albo produktów rozpadu lub reakcji, których można oczekiwać, że wystąpią w wodzie lub osadach w wyniku użycia tego produktu w zaproponowanych warunkach stosowania: 1) przekraczają wartości ustalone w odrębnych przepisach dotyczących czystości wód powierzchniowych przeznaczonych do uzyskiwania wody do celów spożywczych, 2) wywierają niepożądany wpływ na organizmy niebędące przedmiotem zwalczania - o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w odpowiednich warunkach polowych powyższe stężenia nie są przekraczane. 16. Zaproponowana instrukcja stosowania produktu biobójczego uwzględnia sposoby postępowania podczas czyszczenia aparatury stosowanej przy wykonywaniu zabiegów tym produktem oraz zapewnia zminimalizowanie prawdopodobieństwa przypadkowego zanieczyszczenia wód i osadów. 17. Czy istnieje prawdopodobieństwo niepożądanego zanieczyszczenia gleby w sytuacjach, kiedy substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna: 1) w badaniach polowych zalega w glebie przez okres dłuższy niż 1 rok, 2) w badaniach polowych po 100 dniach tworzy niedające się wyekstrahować pozostałości w ilościach przekraczających 70% dawki początkowej i kiedy szybkość mineralizacji tych pozostałości jest mniejsza niż 5% w okresie 100 dni, 3) wywiera niepożądane działanie w stosunku do organizmów niebędących przedmiotem zwalczania - o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w warunkach rzeczywistego stosowania nie występują jakiekolwiek niepożądane skutki oddziaływań substancji. 18. Przewidywalność wystąpienia niepożądanych skutków dla atmosfery, o ile nie zostaną przedstawione naukowe dowody, że w odpowiednich warunkach badań polowych nie występują niepożądane skutki. 19. Czy można przewidzieć, że organizmy niebędące przedmiotem zwalczania zostaną narażone na działanie tego produktu, jeżeli dla substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej: 1) wartość stosunku PEC/PNEC przekracza 1, o ile nie zostanie w sposób jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu biobójczego w warunkach badań polowych przeprowadzonych zgodnie z proponowanym zakresem stosowania nie pojawiają się niepożądane skutki, lub 2) współczynnik biokoncentracji (BCF3) w tkankach organizmów niebędących przedmiotem zwalczania przekracza wartość 1, o ile nie zostanie w sposób jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu biobójczego w warunkach badań polowych nie pojawią się niepożądane bezpośrednie lub pośrednie skutki. 20. Czy można przewidzieć, że organizmy wodne, w tym organizmy słonowodne i bytujące w ujściach rzek, są narażone na produkt biobójczy, dla którego substancji czynnej lub substancji potencjalnie niebezpiecznej: 1) wartość stosunku PEC/PNEC przekracza 1, o ile nie zostanie w sposób jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu biobójczego w warunkach badań polowych zgodnie z proponowanym zakresem stosowania przeżywalność organizmów wodnych, w tym organizmów słonowodnych i bytujących w ujściach rzek, nie jest zagrożona, lub 2) współczynnik biokoncentracji (BCF) przekracza 1.000 dla substancji łatwo ulegających biodegradacji lub przekracza 100 dla substancji trudno ulegających biodegradacji, o ile nie zostanie w sposób jednoznaczny stwierdzone w ocenie ryzyka, że po zastosowaniu produktu biobójczego w warunkach badań polowych zgodnie z proponowanym zakresem stosowania nie pojawiają się niepożądane skutki bezpośrednie lub pośrednie dotyczące przeżywalności narażonych organizmów wodnych, w tym organizmów słonowodnych i bytujących w ujściach rzek. 21. Czy można przewidzieć, że istnieje możliwość, że substancja czynna lub substancja potencjalnie niebezpieczna, metabolit, produkt degradacji lub reakcji będzie miał szkodliwy wpływ na mikroorganizmy w oczyszczalniach ścieków. Skutki niepożądane 22. Czy w przypadku produktu biobójczego przeznaczonego do zwalczania kręgowców są spełnione następujące warunki: 1) śmierć jest zsynchronizowana z utratą przytomności lub 2) śmierć występuje natychmiast lub 3) funkcje życiowe ulegają stopniowemu osłabieniu i nie występują objawy wskazujące w oczywisty sposób na cierpienie. Zamierzony skutek działania produktów stosowanych jako repelenty powinien nie pociągać za sobą cierpienia ani wywoływać bólu u zwalczanych kręgowców. Skuteczność działania 23. Czy produkt biobójczy posiada odpowiednią skuteczność po zastosowaniu zgodnie z warunkami wyszczególnionymi w zaproponowanej etykiecie lub w warunkach wyszczególnionych w pozwoleniu. 24. Poziom, skuteczność, czas utrzymywania się lub inne parametry działania ochronnego przewidziane we wniosku o wydanie pozwolenia oraz parametry skuteczności muszą co najmniej być podobne do parametrów produktów referencyjnych, o ile takie produkty istnieją, lub zapewniać podobną skuteczność jak inne środki stosowane przy zwalczaniu tego samego organizmu. W przypadku braku substancji referencyjnych, produkt biobójczy musi zapewniać określony poziom skuteczności w zakresie proponowanego stosowania tego produktu. Ostateczne wnioski dotyczące skuteczności działania muszą odnosić się do wszystkich proponowanych zakresów stosowania tego produktu i do wszystkich obszarów geograficznych Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem przypadków gdy zamierzone stosowanie produktu biobójczego jest ograniczone wyłącznie do dokładnie określonych okoliczności. Podsumowanie 1. We wszystkich obszarach oceny ryzyka, to jest wpływu na ludzi, zwierzęta i środowisko, należy w ocenie całościowej połączyć wnioski dotyczące substancji czynnych i substancji potencjalnie niebezpiecznych w celu przedstawienia jednego wniosku ogólnego dotyczącego produktu biobójczego. W podsumowaniu należy również uwzględnić ocenę skuteczności i skutków niepożądanych. 2. W podsumowaniu należy zamieścić: 1) podsumowanie skutków produktu biobójczego dla ludzi; 2) podsumowanie skutków produktu biobójczego dla zwierząt; 3) podsumowanie skutków produktu biobójczego dla środowiska; 4) podsumowanie oceny skuteczności; 5) podsumowanie niepożądanych skutków. ________ 3 BCF - bioconcentration factor. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 13 stycznia 2004 r. sygn. akt SK 10/03 (Dz. U. Nr 9, poz. 75) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Ciemniewski - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Wiesław Johann, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, Marek Mazurkiewicz, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2004 r. na rozprawie z udziałem skarżącej, wnioskodawcy, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego: 1) skargi konstytucyjnej spółki "Trans-Goya" Sp. z o.o. na niezgodność art. 5059 § 1 pkt 2 i 3 w związku z art. 5051 oraz art. 5052 i art. 5055 § 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego z preambułą oraz art. 2, art. 4, art. 7, art. 8, art. 9, art. 20, art. 22, art. 32, art. 45 ust. 1 i 2, art. 77 ust. 2, art. 78, art. 87 ust. 2, art. 176 ust. 1 i art. 177 Konstytucji w związku z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, oraz 2) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie, iż art. 5059 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) jest niezgodny z art. 78 w związku z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, orzeka: 1. Art. 5052 oraz art. 5055 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368, Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035 i 1036, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323 i Nr 199, poz. 1939) są zgodne z art. 2, art. 32, art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 78 oraz art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie są niezgodne z art. 22, art. 45 ust. 2 Konstytucji. 2. Art. 5059 § 1 ustawy wskazanej w pkt 1 jest niezgodny z art. 2 i art. 78 w związku z art. 176 ust. 1 Konstytucji. 3. Art. 5059 § 1 ustawy wskazanej w pkt 1 jest zgodny z art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji. 4. Określa termin utraty mocy obowiązującej przez art. 5059 § 1 ustawy wskazanej w pkt 1 na dzień 13 lipca 2005 r. Ponadto postanawia: na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym umorzyć w pozostałym zakresie postępowanie z powodu niedopuszczalności orzekania. Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska Wiesław Johann Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Marek Mazurkiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności 1) (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76) Art. 1. Ustawa określa zasady tworzenia i prowadzenia, zakres oraz przeznaczenie krajowego systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. Art. 2. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej "Agencją", tworzy i prowadzi krajowy system ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwany dalej "systemem". Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) gospodarstwo rolne - wszystkie nieruchomości rolne będące w posiadaniu tego samego podmiotu; 2) producent - producenta rolnego, organizację producentów, przetwórcę, podmiot prowadzący zakład utylizacyjny; 3) producent rolny - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, będącą posiadaczem gospodarstwa rolnego lub posiadaczem zwierzęcia; 4) organizacja producentów - grupę producentów rolnych, związek grup producentów rolnych, wstępnie uznaną grupę producentów owoców i warzyw, uznaną organizację producentów owoców i warzyw oraz uznane zrzeszenie organizacji producentów owoców i warzyw; 5) przetwórca - przetwórcę w rozumieniu przepisów o organizacji rynku przetworów owocowych i warzywnych; 6) podmiot prowadzący zakład utylizacyjny - podmiot zajmujący się utylizacją zwłok zwierzęcych; 7) działka rolna - zwarty obszar gruntu rolnego, na którym jest prowadzona jedna uprawa, o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego; 8) zwierzęta - bydło, owce, kozy i świnie; 9) płatności - pomoc finansową dla producentów rolnych, przetwórców i organizacji producentów udzielaną w całości lub w części ze środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Art. 4. System składa się z: 1) ewidencji producentów; 2) ewidencji gospodarstw rolnych; 3) ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 4) dokumentacji związanej z prowadzeniem ewidencji, o których mowa w pkt 1-3. Art. 5. 1. System wykorzystuje się w zakresie: 1) przyznawania i wypłaty płatności; 2) nadzoru nad przestrzeganiem przepisów dotyczących płatności realizowanych przez Agencję; 3) postępowania w sprawie zwrotu nienależnie wypłaconych płatności; 4) postępowania w sprawie wymierzania kar pieniężnych lub zastosowania innych sankcji; 5) identyfikacji producentów. 2. Do prowadzenia systemu wykorzystuje się w szczególności dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej na podstawie przepisów Prawa geodezyjnego i kartograficznego. 3. Dane indywidualne zawarte w systemie mogą być udostępniane wyłącznie organom statystyki publicznej, natomiast dane zbiorcze mogą być udostępniane innym organom administracji publicznej prowadzącym systemy informacyjne. 4. Dane zawarte w systemie, określające przebieg granic działek rolnych w państwowym systemie odniesień przestrzennych, o którym mowa w przepisach Prawa geodezyjnego i kartograficznego, mogą być nieodpłatnie udostępniane organowi prowadzącemu ewidencję gruntów i budynków. Art. 6. Ewidencję producentów, ewidencję gospodarstw rolnych oraz ewidencję wniosków o przyznanie płatności Agencja prowadzi w formie elektronicznej, zapewniając ochronę i zabezpieczenie danych przed ich utratą oraz nieuprawnionym dostępem do tych danych. Art. 7. 1. Ewidencja producentów zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę producenta, określenie jego miejsca zamieszkania i adres albo określenie siedziby i adres, a w przypadku osoby fizycznej również numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), z zastrzeżeniem ust. 3; 2) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 12; 3) numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli numer taki został nadany; 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli numer taki został nadany; 5) imię i nazwisko oraz określenie miejsca zamieszkania i adres pełnomocnika, jeżeli został ustanowiony, albo osoby uprawnionej do reprezentacji, wraz z numerem identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli numer taki został nadany, oraz numerem ewidencyjnym powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), z zastrzeżeniem ust. 3; 6) numer rachunku bankowego producenta lub osoby, o której mowa w pkt 5. 2. W przypadku organizacji producentów ewidencja producentów, oprócz danych, o których mowa w ust. 1, zawiera ponadto: 1) wskazanie kategorii produktów, ze względu na które organizacja producentów została wstępnie uznana lub uznana; 2) wykaz członków organizacji producentów, z podaniem imienia i nazwiska albo nazwy, numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 12, oraz numeru identyfikacyjnego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli numer taki został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również numeru ewidencyjnego powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli producentem, pełnomocnikiem lub członkiem organizacji producentów jest osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, ewidencja producentów zamiast numeru ewidencyjnego powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) zawiera numer paszportu tej osoby lub innego dokumentu stwierdzającego jej tożsamość. Art. 8. Ewidencja gospodarstw rolnych zawiera: 1) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 12; 2) numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli numer taki został nadany; 3) dane dotyczące powierzchni gospodarstwa rolnego, z podaniem identyfikatorów oraz powierzchni wchodzących w jego skład działek ewidencyjnych, na których są położone działki rolne; 4) dane umożliwiające identyfikację działek rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, dotyczące w szczególności: a) powierzchni działek rolnych wykazanej w hektarach, z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku, b) lokalizacji działek rolnych, z podaniem numerów działek ewidencyjnych, na których są one położone, c) sposobu wykorzystywania działek rolnych. Art. 9. 1. W ewidencji wniosków o przyznanie płatności zamieszcza się, w odniesieniu do każdego wnioskodawcy ubiegającego się o przyznanie płatności, dane dotyczące: 1) terminów złożenia wniosków o przyznanie płatności; 2) tytułów, na podstawie których wnioskodawca ubiega się o przyznanie płatności, a także powierzchni działek rolnych objętych jego wnioskiem; 3) liczby zwierząt, z podaniem ich gatunku, jeżeli wnioskodawca je posiada; 4) sposobu rozpatrzenia wniosku o przyznanie płatności, ze wskazaniem przyczyn ewentualnej odmowy przyznania płatności, zastosowania redukcji lub sankcji; 5) przeprowadzonych kontroli, w tym wyników tych kontroli; 6) wysokości przyznanych płatności, z podaniem dat ich przyznania; 7) wysokości wypłaconych płatności, z podaniem dat ich wypłacenia; 8) okresów, za które przyznano i wypłacono płatności. 2. Do ustalenia liczby zwierząt, o których mowa w ust. 1 pkt 3, wykorzystuje się dane zawarte w rejestrze zwierząt prowadzonym na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. Art. 10. Dane zawarte w systemie oraz dokumentację, o której mowa w art. 4 pkt 4, przechowuje się przez okres 5 lat, licząc od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wniosek został zarejestrowany w systemie. Art. 11. 1. Producent podlega wpisowi do ewidencji producentów na podstawie wniosku złożonego do kierownika biura powiatowego Agencji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy. 2. Wniosek o wpis do ewidencji producentów zawiera dane, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3-6. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się nie później niż na 21 dni przed dniem złożenia pierwszego wniosku o przyznanie płatności, z tym że: 1) producenci rolni będący posiadaczami zwierząt składają wniosek nie później niż w dniu zgłoszenia pierwszego zwierzęcia do rejestru zwierząt prowadzonego na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 2) podmioty prowadzące zakłady utylizacyjne składają wniosek nie później niż w dniu dokonania pierwszej utylizacji; 3) producenci rolni niewpisani do ewidencji producentów, którzy przejmują posiadanie gospodarstwa rolnego, składają wniosek nie później niż w dniu złożenia wniosku o przyznanie płatności na podstawie przepisów o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych; 4) przetwórcy składają wniosek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wpisu do rejestru, o którym mowa w przepisach o organizacji rynku przetworów owocowych i warzywnych. Art. 12. 1. Jednocześnie z wpisem do ewidencji producentów nadaje się numer identyfikacyjny. 2. Numer identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1, jest niepowtarzalny i nie przechodzi na następcę prawnego. 3. Wnioskodawcy podlegającemu wpisowi do ewidencji producentów na podstawie kilku tytułów nadaje się jeden numer identyfikacyjny. 4. W przypadku małżonków oraz podmiotów będących współposiadaczami gospodarstwa rolnego nadaje się jeden numer identyfikacyjny; numer identyfikacyjny nadaje się temu z małżonków lub współposiadaczy, co do którego współmałżonek lub współposiadacz wyrazili pisemną zgodę. 5. W przypadku producentów rolnych, przetwórców lub podmiotów prowadzących zakłady utylizacyjne działających w formie spółki cywilnej nadaje się jeden numer identyfikacyjny; numer identyfikacyjny nadaje się temu wspólnikowi, co do którego pozostali wspólnicy wyrazili pisemną zgodę. 6. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, do wniosku o wpis do ewidencji producentów dołącza się pisemną zgodę odpowiednio współmałżonka, współposiadacza gospodarstwa rolnego albo wspólników. Art. 13. 1. Kierownik biura powiatowego Agencji odmawia, w drodze decyzji administracyjnej, wpisu do ewidencji producentów, jeżeli wnioskodawca nie jest producentem lub został mu już uprzednio nadany numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 12. 2. Kierownik biura powiatowego Agencji wydaje podmiotom wpisanym do ewidencji producentów zaświadczenie o nadanym numerze identyfikacyjnym, o którym mowa w art. 12. 3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest wydawane niezwłocznie po dokonaniu wpisu do ewidencji producentów, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia wniosku o wpis do ewidencji producentów. 4. Podmioty wpisane do ewidencji producentów w kontaktach z Agencją są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacyjnym, o którym mowa w art. 12. Art. 14. 1. Producent jest obowiązany do zgłoszenia kierownikowi biura powiatowego Agencji każdej zmiany danych zawartych we wniosku, o którym mowa w art. 11 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmiany. 2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na formularzu wniosku o wpis do ewidencji producentów. Art. 15. 1. Agencja może powierzać, na podstawie umowy, wykonywanie czynności technicznych związanych z prowadzeniem systemu wyspecjalizowanym podmiotom. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje czynności technicznych, o których mowa w ust. 1, oraz warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać podmioty, którym mogą być powierzone do wykonania te czynności, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju oraz sprawne funkcjonowanie systemu. Art. 16. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego udostępnia nieodpłatnie Agencji wykazy gospodarstw rolnych wpisanych do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej wraz z nadanym w tym rejestrze numerem identyfikacyjnym (REGON) i zakodowanym opisem informacji objętych tym rejestrem. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, minister właściwy do spraw rynków rolnych, minister właściwy do spraw rozwoju wsi, Prezes Agencji Rynku Rolnego, Prezes Agencji Nieruchomości Rolnych, Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, wojewodowie, Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych i wojewódzcy inspektorzy jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych udostępniają nieodpłatnie Agencji dane zawarte w rejestrach oraz ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, niezbędne do dokonania płatności. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, warunki oraz tryb udostępniania danych przechowywanych w prowadzonych rejestrach i ewidencjach, o których mowa w ust. 2, mając na względzie ochronę danych osobowych, zapewnienie jednolitości danych o podmiotach ubiegających się o przyznanie płatności oraz bezpieczeństwo tych rejestrów i ewidencji oraz przechowywanych w nich danych, a także sprawne funkcjonowanie systemu. Art. 17. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o wpis do ewidencji producentów, 2) wzór zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym - uwzględniając dane wymienione w art. 7 oraz biorąc pod uwagę zapewnienie prawidłowego funkcjonowania systemu. Art. 18. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 2)) w art. 24 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Starosta zapewnia nieodpłatnie gminom oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w celu utworzenia i prowadzenia krajowego systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, bezpośredni dostęp do bazy danych ewidencji gruntów i budynków, bez prawa ich udostępniania osobom trzecim, z zastrzeżeniem ust. 5."; 2) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa może przetwarzać oraz nieodpłatnie udostępniać producentom rolnym, w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, dane, o których mowa w ust. 4, dotyczące tych producentów na cele szkoleniowe związane z utworzeniem lub prowadzeniem ewidencji wniosków o przyznanie płatności.". Art. 19. 1. Posiadacze zwierząt oznakowanych, których zwierzęta zostały zarejestrowane przed dniem wejścia w życie ustawy w rejestrze zwierząt prowadzonym na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, są obowiązani do złożenia wniosku o wpis do ewidencji producentów w terminie 14 dni od dnia otrzymania formularza takiego wniosku od Agencji. 2. Podmioty prowadzące zakłady utylizacyjne w dniu wejścia w życie ustawy są obowiązane do złożenia wniosków o wpis do ewidencji producentów w terminie 21 dni od dnia jej wejścia w życie. Art. 20. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich, rozumie się przez to krajowy system ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. Art. 21. Dane pozyskane w celu utworzenia ewidencji gospodarstw rolnych, o której mowa w ustawie wymienionej w art. 23, Agencja wykorzystuje w celu utworzenia ewidencji gospodarstw rolnych, o której mowa w art. 4 pkt 2. Art. 22. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 15 ust. 2 pozostają w mocy przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 23. Art. 23. Traci moc ustawa z dnia 25 lipca 2001 r. o krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 125, poz. 1363). Art. 24. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 77) Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 300 i Nr 152, poz. 1266) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 1 na końcu zdania dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem art. 4b"; 2) po art. 4a dodaje się art. 4b w brzmieniu: "Art. 4b. Świadectwa jakości, świadectwa rejestracji, świadectwa dopuszczenia do obrotu, świadectwa dopuszczania do stosowania oraz pozytywne opinie o wyrobie medycznym wydane przed dniem 1 października 2002 r. zachowują ważność w terminach w nich określonych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r."; 3) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, będące w obrocie w dniu 1 października 2002 r., wytwórca jest obowiązany zgłosić do Rejestru Wytwórców i Wyrobów Medycznych nie później niż w terminie do dnia 29 lutego 2004 r. 2. Dopuszcza się wprowadzanie do używania wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro nieoznaczonych znakiem zgodności CE do dnia 7 grudnia 2005 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 10, poz. 78) Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 138, poz. 641, z późn. zm. 2)) w załączniku w § 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W skład Centrali wchodzą: 1) Biuro Produktów Roślinnych, 2) Biuro Mięsa, 3) Biuro Cukru, 4) Biuro Mleka, 5) Biuro Administrowania Obrotem Towarowym z Zagranicą, 6) Biuro Rezerw Państwowych, 7) Biuro Analiz i Programowania, 8) Biuro Współpracy Europejskiej, 9) Biuro Zarządzania Zasobami Ludzkimi, 10) Biuro Organizacyjno-Administracyjne, 11) Biuro Finansowo-Księgowe, 12) Biuro Audytu Wewnętrznego, 13) Biuro Kontroli Technicznych, 14) Biuro Nadzoru Właścicielskiego, 15) Biuro Teleinformatyki, 16) Biuro Prawne, 17) Biuro Informacji Promocji, 18) Zespół Kontroli Wewnętrznej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129, poz. 1446, z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059, z 2003 r. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 100, poz. 641, z 1999 r. Nr 12, poz. 99 i Nr 59, poz. 626, z 2001 r. Nr 89, poz. 980, z 2002 r. Nr 31, poz. 287 oraz z 2003 r. Nr 63, poz. 588. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 10, poz. 79) Na podstawie art. 6 § 2, art. 15 § 5, art. 26 § 2, art. 65, art. 67 § 1, art. 67c § 7 i 15, art. 109 § 1, art. 110r § 2 oraz art. 156 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541 oraz z 2003 r. Nr 9, poz. 106) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli wierzyciel nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym, niezwłocznie kieruje tytuł wykonawczy do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1b.", b) uchyla się ust. 1a, c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do dyrektora oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.", d) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Przed zastosowaniem środków egzekucyjnych we własnym zakresie bądź wysłaniem tytułu wykonawczego do naczelnika urzędu skarbowego lub organu egzekucyjnego, o którym mowa w ust. 1b, wierzyciel sprawdza, czy należność nie wpłynęła na jego rachunek bankowy lub za pośrednictwem Poczty Polskiej albo nie została wpłacona bezpośrednio gotówką do kasy."; 2) w § 9 po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu: "1c. W przypadku, o którym mowa w ust.1b, w aktualizowanym tytule wykonawczym wykazuje się kwotę zaległej należności pieniężnej według stanu na dzień jego aktualizacji."; 3) uchyla się § 10-12; 4) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia; 5) uchyla się załączniki nr 9-11 do rozporządzenia. § 2. Druki zgodne z wzorami druków stanowiącymi załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, stosuje się do czasu wyczerpania nakładu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 stycznia 2004 r. (poz. 79) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie postępowania przy korzystaniu z pomocy obcego państwa w dochodzeniu określonych należności pieniężnych (Dz. U. Nr 10, poz. 80) Na podstawie art. 66f ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb postępowania wierzycieli i organów egzekucyjnych przy korzystaniu z pomocy obcego państwa w dochodzeniu należności pieniężnych; 2) wzory wniosków o udzielenie informacji, o powiadomienie oraz o dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych kierowanych przez wierzycieli lub organy egzekucyjne do ministra właściwego do spraw finansów publicznych; 3) wzory wniosków o udzielenie informacji, o powiadomienie oraz o dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych kierowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do obcych państw. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 2) urzędowym odpisie - rozumie się przez to również urzędowo albo notarialnie poświadczoną kopię. § 3. 1. Jeżeli przy dochodzeniu należności pieniężnej określonej w art. 2 § 1 pkt 8 i 9 ustawy lub wynikającej z umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską zachodzi potrzeba skorzystania z pomocy obcego państwa stosownie do przepisów rozdziału 7 w dziale I ustawy, wierzyciel lub organ egzekucyjny kieruje wniosek o udzielenie pomocy do ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, sporządza się: 1) w zakresie udzielenia informacji - według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) w zakresie powiadomienia o pismach, orzeczeniach lub innych dokumentach - według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) w zakresie dochodzenia lub zabezpieczenia należności - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Do wniosku o powiadomienie dołącza się oryginał i urzędowy odpis pisma, orzeczenia lub innego dokumentu, którego dotyczy ten wniosek. 4. Do wniosku o dochodzenie należności dołącza się: 1) dwa urzędowe odpisy tytułu wykonawczego; 2) urzędowy odpis orzeczenia lub innego dokumentu stanowiącego podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego; 3) urzędowy odpis informacji właściwego organu egzekucyjnego o bezskuteczności całości lub części egzekucji prowadzonej w Rzeczypospolitej Polskiej w celu ściągnięcia należności objętych wnioskiem. 5. Do wniosku o zabezpieczenie należności dołącza się: 1) urzędowy odpis zarządzenia zabezpieczenia lub tytułu wykonawczego; 2) urzędowy odpis informacji właściwego organu egzekucyjnego o niemożności zabezpieczenia w całości lub w części należności objętych wnioskiem o zabezpieczenie należności; 3) urzędowy odpis decyzji o zabezpieczeniu, jeżeli wniosek dotyczy zabezpieczenia zobowiązania podatkowego przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego lub określającej wysokość zaległości podatkowej. § 4. Wierzyciel lub organ egzekucyjny powiadamia niezwłocznie ministra właściwego do spraw finansów publicznych o okolicznościach mających znaczenie dla pomocy świadczonej przez obce państwo, a w szczególności o powstałych ograniczeniach w dochodzeniu swoich należności. § 5. Wierzyciel lub organ egzekucyjny, w razie otrzymania od ministra właściwego do spraw finansów publicznych informacji o podjętych działaniach i wynikach prowadzonego postępowania egzekucyjnego przez obce państwo, może wystąpić do tego ministra, w terminie miesiąca od dnia otrzymania takiej informacji, z wnioskiem o ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego, jeżeli z otrzymanej informacji wynika możliwość dochodzenia należności pieniężnych. § 6. Określa się następujące wzory wniosków: 1) o udzielenie informacji, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, 2) o powiadomienie, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, 3) o dochodzenie lub zabezpieczenie należności, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia - kierowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do obcego państwa. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 stycznia 2004 r. (poz. 80) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 10, poz. 81) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od odszkodowań wypłaconych na podstawie umowy lub ugody zawartej między stronami: 1) w postaci renty, otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość; 2) otrzymanych przez właściciela nieruchomości na podstawie przepisów prawa geologicznego i górniczego. § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 10, poz. 82) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów): 1) z tytułu korzystania z nieodpłatnie świadczonych usług: a) poradnictwa i pośrednictwa zawodowego, b) usług szkoleniowych i doradczych, c) zwrotu kosztów dojazdu i zakwaterowania, 2) z tytułu stypendium szkoleniowego lub dodatku szkoleniowego - w ramach rządowych programów związanych ze zwalczaniem bezrobocia i aktywizacją zasobów ludzkich, finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych. § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru umowy o wykonywanie pracy przez poborowego (Dz. U. Nr 10, poz. 84) Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór umowy o wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do odbycia służby zastępczej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 84) Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2001 r. w sprawie wzoru umowy o wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do odbycia służby zastępczej i wzoru karty skierowania do służby zastępczej (Dz. U. Nr 127, poz. 1397), które utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru karty skierowania do odbycia służby zastępczej (Dz. U. Nr 10, poz. 85) Na podstawie art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór karty skierowania do odbycia służby zastępczej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Karty skierowania poborowego do służby zastępczej, wydane poborowym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zachowują ważność. § 3. Karty skierowania do odbycia służby zastępczej na blankietach według wzoru określonego na podstawie dotychczasowych przepisów, stosowanych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą być wydawane do czasu wyczerpania zapasów, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2005 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 85) Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2001 r. w sprawie wzoru umowy o wykonywanie pracy przez poborowego skierowanego do odbycia służby zastępczej i wzoru karty skierowania do służby zastępczej (Dz. U. Nr 127, poz. 1397), które utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie niektórych towarów rolnych zawierających cukier (Dz. U. Nr 10, poz. 86) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w przywozie na polski obszar celny niektórych towarów rolnych zawierających cukier, polegającą na rejestracji przez organ celny przywozu towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 stycznia 2004 r. (poz. 86) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY Kod PCNWyszczególnienie 12 2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym: 2001 90- Pozostałe: 2001 90 30 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2001 90 40 0- - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5 % masy skrobi lub więcej 2001 90 60 0- - Rdzenie palmowe 2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: - Orzechy, orzeszki ziemne i pozostałe nasiona, nawet zmieszane razem: 2008 11- - Orzeszki ziemne: 2008 11 10 0- - - Masło orzechowe - Pozostałe, włączając mieszanki, inne niż objęte podpozycją 2008 19: 2008 91 00 0- - Rdzenie palmowe 2008 92- - Mieszanki: - - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - - O zawartości cukru przekraczającej 9 % masy: - - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85 % mas.: 2008 92 12 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 14 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2008 92 16 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 18 0- - - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: - - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85 % mas.: 2008 92 32 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 34 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2008 92 36 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 38 0- - - - - - Pozostałe - - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - - Zawierające dodatek cukru: - - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 92 51 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: - - - - - - Mieszanki owocowe, w których żaden pojedynczy owoc nie przekracza 50 % masy całkowitej owoców: 2008 92 72 0- - - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 74 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2008 92 76 0- - - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50 % masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych) 2008 92 78 0- - - - - - - Pozostałe 2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: - Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy oraz przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie kawy: 2101 12- - Przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie kawy: 2101 12 98 0- - - Pozostałe 2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie herbaty, lub maté (herbaty paragwajskiej): - - Przetwory: 2101 20 98 0- - - Pozostałe 2101 30- Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: - - Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy: 2101 30 19 0- - - Pozostałe - - Ekstrakty, esencje i koncentraty z cykorii palonej i pozostałych palonych namiastek kawy: 2101 30 99 0- - - Pozostałe 2202Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją 2009: 2202 10 00 0- Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody aromatyzowane 2202 90- Pozostałe: - - Pozostałe, zawierające tłuszcz uzyskany z produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404: 2202 90 91 0- - - Mniej niż 0,2 % masy 2202 90 95 0- - - 0,2 % masy lub więcej, ale mniej niż 2 % masy 2202 90 99 0- - - 2 % masy lub więcej 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80 % obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe: 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognac 2208 20 14 0- - - Armagnac 2208 20 26 0- - - Grappa 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez 2208 20 29 0- - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac 2208 20 64 0- - - - Armagnac 2208 20 86 0- - - - Grappa 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez 2208 20 89 0- - - - Pozostałe 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litry 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry 2208 90- Pozostałe: - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn 2208 90 54 0- - - - - - - Tequila 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami, na bazie alkoholu 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców 2208 90 75 0- - - - - Tequila 2208 90 77 0- - - - - Pozostałe 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 43 00 0- - Mannit 2905 44- - D-sorbit (sorbitol): - - - W roztworze wodnym: 2905 44 11 0- - - - Zawierający 2 % masy D-mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 2905 44 19 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 2905 44 91 0- - - - Zawierający 2 % masy D-mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 2905 44 99 0- - - - Pozostałe 3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów: 3302 10- W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym lub do produkcji napojów: - - W rodzaju stosowanych do produkcji napojów: - - - Preparaty zawierające wszystkie czynniki zapachowe charakterystyczne dla napojów: - - - - Pozostałe: 3302 10 29 0- - - - - Pozostałe 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3824 60- Sorbit, inny niż ten objęty podpozycją 2905 44: - - W roztworze wodnym: 3824 60 11 0- - - Zawierający 2 % masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 3824 60 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 3824 60 91 0- - - Zawierające 2 % masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 3824 60 99 0- - - Pozostałe 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz pojazdów samochodowych o napędzie hybrydowym z silnikiem elektrycznym (Dz. U. Nr 10, poz. 88) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżoną zerową stawkę celną. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2004 r. (poz. 88) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 0930268703Pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 750 szt. - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 21- - O pojemności skokowej nieprzekraczającej 1.000 cm3: 8703 21 10 0- - - Nowe ex 8703 21 10 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem elektrycznym0 8703 22- - O pojemności skokowej przekraczającej 1.000 cm3, ale nieprzekraczającej 1.500 cm3: 8703 22 10 0- - - Nowe ex 8703 22 10 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem elektrycznym0 8703 23- - O pojemności skokowej przekraczającej 1.500 cm3, ale nieprzekraczającej 3.000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 19 0- - - - Pozostałe ex 8703 23 19 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem elektrycznym0 8703 24- - O pojemności skokowej przekraczającej 3.000 cm3: 8703 24 10 0- - - Nowe ex 8703 24 10 0Pojazdy samochodowe o napędzie hybrydowym z silnikiem elektrycznym0 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu hutniczego (Dz. U. Nr 10, poz. 89) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2004 r. (poz. 89) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 12345 2530Substancje mineralne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2530 10- Wermikulit, perlit i chloryty, nieporowate: 2530 10 90 0- - Wermikulit i chloryty 093001ex 2530 10 90 0Wermikulit0150 ton 2708Pak i koks pakowy, otrzymywane ze smoły węglowej lub z pozostałych smół mineralnych: 0930022708 10 00 0- Pak0100 ton 2803 00Węgiel (sadze oraz inne postacie węgla, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone): 0930032803 00 10 0- Sadze metanowe0120 ton 2849Węgliki, nawet niezdefiniowane chemicznie: 0930042849 20 00 0- Krzemu0400 ton 3816 00 00 0Cementy, zaprawy, masy betonowe i podobne wyroby, ogniotrwałe, inne niż wyroby objęte pozycją 3801 093005ex 3816 00 00 0Masa ogniotrwała Ankerhart NN 950240 ton 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3824 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 3824 90 65 0- - - Produkty pomocnicze dla odlewnictwa (inne niż te objęte podpozycją 3824 10 00 0) 093006ex 3824 90 65 0Zasypka odlewnicza TAM0180 ton 7201Surówka i surówka zwierciadlista, w gąskach, blokach lub pozostałych pierwotnych postaciach: 0930077201 10- Surówka niestopowa, o zawartości fosforu 0,5 % masy lub mniejszej: 40.000 ton 7201 10 30 0- - Zawierająca nie mniej niż 0,1 % masy, ale mniej niż 0,4 % masy manganu ex 7201 10 30 0Surówka kompozytowa wytapiana na bazie surówki i grudek rudy żelaza odlewana w postaci gąsek - SINTIKOM0 7201 10 90 0- - Zawierająca mniej niż 0,1 % masy manganu ex 7201 10 90 0Surówka kompozytowa wytapiana na bazie surówki i grudek rudy żelaza odlewana w postaci gąsek - SINTIKOM0 093008ex 7201 10 90 0Surówka Sorel RTF 100300 ton 7207Półprodukty z żeliwa lub ze stali niestopowej: - Zawierające mniej niż 0,25 % masy węgla: 0930097207 11- - O prostokątnym (włączając kwadratowy) przekroju poprzecznym, szerokości mniejszej niż dwukrotna grubość: 12.000 ton - - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe: - - - - Pozostałe: 7207 11 14 0- - - - - O grubości nieprzekraczającej 130 mm ex 7207 11 14 0Kęsiska kwadratowe0 7207 11 16 0- - - - - O grubości przekraczającej 130 mm ex 7207 11 16 0Kęsiska kwadratowe0 7207 12- - Pozostałe, o prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju poprzecznym: 7207 12 10 0- - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe 093010ex 7207 12 10 0Kęsiska płaskie ze stali niestopowej025.000 ton 7208Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na gorąco, nieplaterowane, niepokryte ani niepowleczone: - Pozostałe, w zwojach, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco: 7208 36 00 0- - O grubości przekraczającej 10 mm 093011ex 7208 36 00 0Taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokiej częstotliwości oraz rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 10,2 mm; 11,0 mm; 12,0 mm; 12,5 mm; 12,7 mm; 14,2 mm; 15,9 mm; 16,0 mm, szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości taśmy01.000 ton 7208 37 00 0- - O grubości 4,75 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 10 mm 093012ex 7208 37 00 0Taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokiej częstotliwości oraz rur spiralnie spawanych, walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 5,0 mm; 5,6 mm; 6,0 mm; 6,3 mm; 6,4 mm; 7,1 mm; 8,0 mm; 8,8 mm; 9,5 mm i 10,0 mm, o szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości taśmy08.000 ton 093013ex 7208 37 00 0Blacha g/w w kręgach o masie pow. 8 kg/1 mm szerokości kręgu, o szerokości 1.500 mm lub większej, o grubości 4,75 do 5,1 mm, przeznaczona do formowania w giętarkach na profile zgrzewane wzdłużnie prądami wysokiej częstotliwości02.000 ton 7208 38 00 0- - O grubości 3 mm lub większej, ale mniejszej niż 4,75 mm 093014ex 7208 38 00 0Blacha g/w w kręgach o masie pow. 8 kg/1 mm szerokości kręgu, o szerokości 1.500 mm lub większej, o grubości 3,0 do 4,75 mm, przeznaczona do formowania w giętarkach na profile zgrzewane wzdłużnie prądami wysokiej częstotliwości02.000 ton 093015ex 7208 38 00 0Taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokich częstotliwości walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości: 3,5 mm; 3,6 mm; 4,0 mm i 4,5 mm, o szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości taśmy02.000 ton 7208 39 00 0- - O grubości mniejszej niż 3 mm 093016ex 7208 39 00 0Blacha g/w w kręgach o masie pow. 8 kg/1 mm szerokości kręgu, o szerokości 1.000 do 1.300 mm, o grubości poniżej 3,0 mm, przeznaczona do formowania w giętarkach na profile zgrzewane wzdłużnie prądami wysokiej częstotliwości03.500 ton 093017ex 7208 39 00 0Taśma walcowana na gorąco o grubości poniżej 1,8 mm01.500 ton 7209Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nieplaterowane, niepowleczone ani niepokryte: - W zwojach, nieobrobione więcej niż walcowane na zimno: 7209 16- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm: 7209 16 90- - - Pozostałe: 7209 16 90 1- - - - Nieżarzone ("full-hard") 093018ex 7209 16 90 1Blacha stalowa walcowana na zimno02.000 ton 7209 17- - O grubości 0,5 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 1 mm: 7209 17 90- - - Pozostałe: 7209 17 90 1- - - - Nieżarzone ("full-hard") 093019ex 7209 17 90 1Blacha stalowa walcowana na zimno03.000 ton 7209 18- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm: - - - Pozostałe 7209 18 91- - - - O grubości 0,35 mm lub większej, ale mniejszej niż 0,5 mm: 7209 18 91 1- - - - - Nieżarzone ("full hard") 093020ex 7209 18 91 1Blacha stalowa walcowana na zimno05.000 ton 7210Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, platerowane, powleczone lub pokryte: - Powleczone lub pokryte aluminium: 0930217210 69 00 0- - Pozostałe03.000 ton 7211Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, nieplaterowane, niepowleczone ani niepokryte: 093022 - Nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco: 90.000 ton 7211 14 00 0- - Pozostałe o grubości 4,75 mm i większej ex 7211 14 00 0Taśma w kręgach0 7211 19 00 0- - Pozostałe ex 7211 19 00 0Taśma w kręgach0 7225Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7225 19- - Pozostałe: 0930237225 19 10 0- - - Walcowane na gorąco06.000 ton 8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii, oraz inne artykuły z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, w rodzaju stosowanych w elektrotechnice: - Elektrody: 8545 11 00 0- - W rodzaju stosowanych w piecach 093024ex 8545 11 00 0Elektrody grafitowe, wysoko intensywne UHP o średnicy 610 mm0600 ton 8607Części lokomotyw szynowych lub taboru kolejowego: - Wózki zwrotne, jednoosiowe wózki Bissela, osie i koła, i ich części: 8607 19- - Pozostałe (włącznie z częściami): - - - Osie, zmontowane lub nie; koła i ich części: 8607 19 18 0- - - - Pozostałe 093025ex 8607 19 18 0Monobloki kół05.000 szt. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie warunków oraz trybu udostępniania danych przechowywanych w rejestrach i ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów (Dz. U. Nr 10, poz. 90) Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dane niezbędne do dokonania płatności udostępniane Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją", są przekazywane na wniosek Agencji przez podmioty prowadzące rejestry i ewidencje, o których mowa w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony przez Agencję o 30 dni na wniosek podmiotu prowadzącego rejestr lub ewidencję. § 2. Dane niezbędne do dokonania płatności są udostępniane w wersji elektronicznej w formacie, w którym są prowadzone rejestr lub ewidencja, uzgodnionym z Agencją. § 3. Formę przekazania udostępnianych danych niezbędnych do dokonania płatności określa Agencja we wniosku o udostępnienie danych. § 4. Udostępniane dane niezbędne do dokonania płatności są zabezpieczane przed dostępem osób nieupoważnionych lub zewnętrzną zmianą ich zawartości. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji producentów oraz wzoru zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym (Dz. U. Nr 10, poz. 91) Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór wniosku o wpis do ewidencji producentów, który jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się wzór zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 91) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie internatów w Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 10, poz. 92) Na podstawie art. 76 ust. 6 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb tworzenia internatów oraz ich prowadzenia, wyposażenia internatu oraz czas pobytu w internacie, a także szczegółowe zasady odpłatności za zakwaterowanie w internacie lub innych pomieszczeniach mieszkalnych. § 2. 1. Kierownik komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach mieszkaniowych występuje do Szefa Biura Ochrony Rządu, zwanego dalej "Szefem BOR", z wnioskiem o utworzenie internatu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przed skierowaniem do Szefa BOR, opiniuje kierownik komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach finansowych. § 3. Decyzję w sprawie utworzenia internatu wydaje Szef BOR. § 4. Utworzenie internatu jest uzależnione od możliwości przeznaczenia budynku lub jego części na zakwaterowanie tymczasowe funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, zwanych dalej "funkcjonariuszami". § 5. 1. W internacie urządza się pokoje noclegowe jednoosobowe, dwuosobowe oraz wieloosobowe. 2. Poza pokojami noclegowymi, o których mowa w ust. 1, w internacie urządza się pomieszczenia służbowe i gospodarcze służące do utrzymania przez mieszkańców internatu należytego stanu sanitarnohigienicznego oraz pomieszczenia stanowiące zaplecze kierownika internatu. 3. Wyposażenie internatu określa załącznik do rozporządzenia. § 6. W internacie prowadzi się następującą dokumentację: 1) książkę stanu zakwaterowania; 2) książkę meldunkową; 3) książkę skarg i wniosków; 4) książkę depozytów. § 7. 1. Podstawą zakwaterowania funkcjonariuszy w internacie jest skierowanie wystawione przez Szefa BOR. 2. W skierowaniu, o którym mowa w ust. 1, określa się czas pobytu funkcjonariuszy w internacie. 3. Funkcjonariuszy skierowanych do internatu przyjmuje kierownik internatu lub upoważniony przez niego pracownik. § 8. 1. Opłata za zakwaterowanie w internacie i innych pomieszczeniach mieszkalnych za jedno miejsce noclegowe za dobę wynosi: 1) w pokoju jednoosobowym - w wysokości faktycznego kosztu utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej pokoi w danym budynku pomnożonego przez powierzchnię zajmowanego pokoju; 2) w pokoju dwuosobowym lub wieloosobowym - w wysokości faktycznego kosztu utrzymania 1 m2 powierzchni użytkowej pokoi w danym budynku pomnożonego przez proporcjonalnie zajmowaną powierzchnię pokoju. 2. Faktyczny koszt utrzymania 1 m2 powierzchni mieszkalnej ustalany jest na podstawie corocznej kalkulacji kosztów utrzymania budynku, w którym znajduje się internat lub inne pomieszczenie mieszkalne, ponoszonych przez Biuro Ochrony Rządu. 3. Funkcjonariusze zakwaterowani w internacie lub innym pomieszczeniu mieszkalnym uiszczają opłatę do dnia dziesiątego każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. 4. Funkcjonariusze zakwaterowani w internacie lub innym pomieszczeniu mieszkalnym uiszczają opłaty za zużycie energii elektrycznej w wysokości aktualnej ceny energii elektrycznej, a w przypadku braku licznika - opłatę ryczałtową ustaloną odpowiednio przez kierownika internatu lub komórkę organizacyjną właściwą w sprawach mieszkaniowych, o której mowa w ust. 5, na podstawie zużycia energii elektrycznej przez odbiorniki energii elektrycznej w poprzednim okresie rozliczeniowym. 5. Cennik opłat za zakwaterowanie w internacie lub innym pomieszczeniu mieszkalnym opracowuje komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach mieszkaniowych. 6. Naliczenia opłat za zakwaterowanie funkcjonariuszy korzystających z internatu dokonuje kierownik internatu, a w przypadku innych pomieszczeń mieszkalnych komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach mieszkaniowych. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 stycznia 2004 r. (poz. 92) WYKAZ PRZEDMIOTÓW POZOSTAJĄCYCH W WYPOSAŻENIU INTERNATU 1. Pokój Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na osobęPomieszczenieUwagi 12345 1Szafa ubraniowa1 2Stół od 1 do 3 3Krzesło wyściełane1 4Tapczan/wersalka1 5Szafka przyłóżkowa (nocna)1 6Lustro ścienne 1 7Kosz na śmieci 1 8Dywanik przyłóżkowy1 9Karnisz (szyny) wg potrzeb 10Firanki wg potrzeb 11Wykładzina dywanowa wg potrzeb 12Zasłony wg potrzeb 13Wieszak do ubrań 1 14Komoda od 2 do 3 15Verticale zamiast lp. 9, 10, 12 16Lampka nocna1 17Stolik pod RTV 1 18Fotel wyściełany 2 19Stolik okolicznościowy, ława 1 20Koc kolorowy2 21Kołdra1 22Poduszka1 23Poszwa na kołdrę4 24Poszewka na poduszkę4 25Prześcieradło4 26Ręcznik kąpielowy1 27Ręcznik frotté2 28Szlafrok1 29Wieszak ramiączko5 30Obrus na stół (stolik) 2 31Szczotka do ubrania 2 32Szczotka do obuwia 2 33Czajnik bezprzewodowy elektr. 2 34Miednica 2 35Cukiernica 2 36Łyżeczka do cukru 2 37Flakon do kwiatów 2 38Cerata 10 m.b. 39Filiżanka ze spodkiem1 40Szklanka ze spodkiem1 41Łyżeczka do herbaty1 42Łyżka stołowa1 43Widelec stołowy1 44Nóż stołowy1 45Talerz porcelanowy głęboki1 46Talerz porcelanowy płytki1 47Talerz porcelanowy deserowy1 48Bulionówka ze spodkiem1 2. Kuchnia Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Szafka kuchenna stojąca z blatemod 6 do 8 2Szafka kuchenna wiszącaod 6 do 8 3Zlewozymywak1 4Stółod 1 do 2 5Kuchenka elektr. z piekarnikiemod 1 do 2 6Taboret kuchennyod 2 do 4 7Okap wentylacyjnyod 1 do 2 8Kosz na śmieci1 9Garnek z pokrywą 5 l2 10Garnek z pokrywą 3 l3 11Czajnik2 12Kuchenka mikrofalowa1 13Łyżka wazowa 0,25 l2 14Chłodziarka-zamrażarka1 15Deska kuchenna1 16Patelnia1 17Nóż kuchenny2 18Nóż do chleba2 19Zestaw do przypraw2 3. Recepcja Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Biurko kancelaryjne1 2Fotel do biurka1 3Tapczan1 4Kosz na śmieci1 5Lampka biurkowa1 6Firankiwg potrzeb 7Zasłonywg potrzeb 8Karnisz (szyny)wg potrzeb 9Verticalezamiast lp. 6, 7, 8 10Szafa ubraniowa1 11Wieszak do ubrań1 12Komodaod 1 do 2 13Szafa stalowa na aktaod 1 do 2 14Tablica informacyjnaod 1 do 2 15Wykładzina dywanowawg potrzeb 4. Pralnia i suszarnia Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Pralka z wirówkąod 2 do 3 2Miskaod 3 do 5 3Wiadrood 3 do 5 4Suszarka balkonowaod 3 do 5 5Kosz na śmieci1 5. Pomieszczenie kierownika internatu Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Biurko kancelaryjne1 2Krzesło obrotowe1 3Krzesło wyściełaneod 1 do 2 4Szafa ubraniowa1 5Szafa metalowa na aktaod 1 do 2 6Karnisz (szyny)wg potrzeb 7Firankiwg potrzeb 8Zasłonywg potrzeb 9Verticalezamiast lp. 6, 7, 8 10Kosz na śmieci1 11Wieszak do ubrań1 12Stolik okolcznościowy, ława1 13Fotel wyściełany2 14Lampka biurowa1 15Apteczka1 6. Pomieszczenie gospodarcze Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Regał magazynowyod 6 do 10 2Stółod 2 do 3 3Krzesło wyściełane2 4Kosz na śmieci1 7. Świetlica Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Stolik pod telewizor1 2Krzesło wyściełaneod 20 do 32 3Stolik kwadratowyod 5 do 8 4Wykładzina dywanowawg potrzeb 5Karniszwg potrzeb 6Firankiwg potrzeb 7Zasłonywg potrzeb 8Verticalezamiast lp. 5, 6, 7 9Kosz na śmieci1 8. Prasowalnia Lp.Nazwa sprzętuWskaźnik ilościowy na pomieszczenieUwagi 1Deska do prasowaniaod 2 do 4 2Stół2 3Krzesło wyściełaneod 2 do 4 4Kosz na śmieci1 5Żelazkood 2 do 4 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przeprowadzania konkursu na prezesa regionalnej izby obrachunkowej (Dz. U. Nr 10, poz. 93) Na podstawie art. 16 ust. 12 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa w szczególności: 1) zadania komisji konkursowej; 2) wzór ogłoszenia o konkursie na stanowisko prezesa regionalnej izby obrachunkowej; 3) terminy zgłaszania kandydatów na prezesa regionalnej izby obrachunkowej; 4) etapy postępowania konkursowego; 5) tryb postępowania odwoławczego. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych; 2) kandydat - kandydata na prezesa regionalnej izby obrachunkowej; 3) konkurs - konkurs na kandydata na prezesa regionalnej izby obrachunkowej; 4) komisja - komisję konkursową powołaną do wyłonienia kandydatów; 5) izba - regionalną izbę obrachunkową; 6) minister - ministra właściwego do spraw administracji publicznej. § 3. 1. Kolegium izby ogłasza konkurs w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym. Wzór ogłoszenia o konkursie stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Oferty kandydatów przystępujących do konkursu powinny zawierać: 1) uzasadnienie przystąpienia do konkursu; 2) kwestionariusz osobowy; 3) życiorys z opisem przebiegu pracy zawodowej; 4) odpis dyplomu oraz inne dokumenty potwierdzające dorobek i kwalifikacje zawodowe; 5) informację z Krajowego Rejestru Karnego, opatrzoną datą nie wcześniejszą niż trzy miesiące przed jej złożeniem. 3. W przypadku gdy do konkursu przystępuje członek kolegium izby, jego oferta powinna zawierać dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 5. § 4. Kandydaci przystępujący do konkursu składają oferty w ciągu 30 dni od dnia ukazania się ogłoszenia. § 5. 1. Komisja przeprowadzająca postępowanie konkursowe rozpoczyna pracę nie później niż 14 dni od daty upływu terminu do składania ofert. 2. Do zadań komisji należy: 1) przeprowadzanie postępowania konkursowego, obejmującego następujące etapy: a) rozstrzygnięcie o dopuszczeniu albo odmowie dopuszczenia kandydata do udziału w konkursie, b) przeprowadzenie konkursu, c) wybór kandydatów; 2) zapewnienie prawidłowego przebiegu postępowania konkursowego; 3) przygotowanie testu kwalifikacyjnego. 3. W celu wykonania zadań określonych w ust. 2 komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów. 4. Nieważne czynności komisji, dokonane przed zmianą składu komisji, z przyczyn określonych w art. 16 ust. 5 ustawy, wymagają powtórzenia przez komisję w nowym składzie. § 6. 1. Komisja obraduje na posiedzeniach. 2. Komisja wybiera spośród swoich członków przewodniczącego komisji, który kieruje pracami komisji. 3. Przewodniczący komisji sporządza protokół posiedzenia komisji, zawierający przebieg obrad komisji i jej ustalenia, który podpisują członkowie komisji obecni na posiedzeniu. 4. Przewodniczący komisji ustala harmonogram prac komisji oraz sporządza, w oparciu o protokoły posiedzeń komisji, sprawozdania z każdego etapu postępowania konkursowego. 5. Obsługę kancelaryjną prac komisji zapewnia biuro izby, w której jest przeprowadzany konkurs. § 7. 1. Komisja sprawdza, czy złożone oferty zawierają wszystkie wymagane w ogłoszeniu o konkursie dokumenty oraz czy zostały złożone w terminie, a następnie rozstrzyga o dopuszczeniu albo niedopuszczeniu kandydata do udziału w konkursie. 2. W uchwale w sprawie niedopuszczenia kandydata do udziału w konkursie komisja wskazuje przyczynę takiego rozstrzygnięcia. § 8. W przypadku dopuszczenia do konkursu jednego kandydata albo niedopuszczenia żadnego kandydata kolegium izby ogłasza niezwłocznie nowy konkurs. § 9. Przewodniczący komisji zawiadamia pisemnie kandydatów dopuszczonych do wzięcia udziału w konkursie o terminie i miejscu przeprowadzenia konkursu co najmniej na 7 dni przed wyznaczoną datą konkursu. § 10. Konkurs składa się z dwóch części: 1) część pierwsza - ustalenie spełnienia przez kandydata wymagań określonych w ogłoszeniu o konkursie; 2) część druga - test kwalifikacyjny obejmujący sprawdzenie znajomości obowiązujących przepisów prawa w zakresie działania regionalnych izb obrachunkowych. § 11. 1. Konkurs przeprowadza się w wydzielonym pomieszczeniu. 2. Przed rozpoczęciem konkursu przewodniczący komisji informuje kandydatów o jego zasadach, w tym o czasie trwania oraz sposobie oceniania kandydatów. 3. Opuszczenie przez kandydata pomieszczenia, w którym odbywa się konkurs, jest równoznaczne z rezygnacją tego kandydata z udziału w konkursie, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych stanem zdrowia, przewodniczący komisji może wyrazić zgodę na czasowe opuszczenie przez kandydata pomieszczenia, w którym odbywa się konkurs. § 12. 1. W pierwszej części konkursu komisja po zapoznaniu się z dokumentami złożonymi przez kandydata oraz przeprowadzeniu rozmowy z kandydatem ocenia, czy spełnia on wymagania określone w ogłoszeniu o konkursie. 2. W ramach rozmowy z kandydatem ocenia się także ogólne predyspozycje, w tym zdolności organizatorskie, predyspozycje do kierowania izbą i zespołem osób oraz koncepcję kierowania izbą. 3. Komisja dokonuje oceny ogólnych predyspozycji kandydata w skali od 0 do 30. Każdy z członków komisji może przyznać kandydatowi od 0 do 10 punktów. Przyznane w ten sposób punkty są sumowane. § 13. 1. W drugiej części konkursu komisja przeprowadza pisemny test kwalifikacyjny, w którym sprawdza stopień znajomości przez kandydata obowiązujących przepisów prawa w zakresie działania regionalnych izb obrachunkowych. 2. Komisja przygotowuje test kwalifikacyjny zawierający zestaw 70 pytań obejmujących w szczególności zagadnienia z zakresu prawa konstytucyjnego, prawa administracyjnego, finansów publicznych, w tym prawa podatkowego, organizacji i zarządzania oraz zadań i kompetencji izby. 3. Zestaw pytań do czasu przedstawienia go kandydatowi jest niejawny. Przewodniczący komisji zapewnia niejawność zestawu pytań. 4. Odpowiedzi udzielone przez kandydata na pytania zawarte w teście kwalifikacyjnym oceniane są przez komisję w skali od 0 do 70. Za każdą prawidłową odpowiedź przyznaje się 1 punkt. 5. Po sprawdzeniu przez komisję testu kwalifikacyjnego przewodniczący komisji niezwłocznie podaje jego wyniki do publicznej wiadomości przez ogłoszenie w siedzibie izby. § 14. 1. Po przeprowadzeniu konkursu komisja ustala, którzy z kandydatów uzyskali co najmniej 20 punktów w pierwszej części konkursu i co najmniej 40 punktów w drugiej części konkursu. 2. W przypadku nieuzyskania przez żadnego z kandydatów wymaganej liczby punktów, o której mowa w ust. 1, kolegium izby ogłasza niezwłocznie nowy konkurs. 3. Ustalenie komisji, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę do przedstawienia kolegium izby, nie później niż w terminie 7 dni, przez przewodniczącego komisji listy kandydatów albo kandydata na prezesa izby. 4. Przedstawiając kolegium izby listę kandydatów albo kandydata na prezesa izby, przewodniczący komisji przekazuje jednocześnie dokumentację przebiegu postępowania konkursowego, obejmującą w szczególności: 1) sprawozdania z każdego etapu postępowania konkursowego; 2) protokoły komisji wraz z treścią podjętych uchwał; 3) opisowe oceny wyłonionych kandydatów. § 15. 1. Kolegium izby po zapoznaniu się z przekazaną dokumentacją przebiegu postępowania konkursowego wybiera kandydata na prezesa izby poprzez zaopiniowanie kandydata lub kandydatów przedstawionych przez przewodniczącego komisji. 2. W głosowaniu nad uchwałą w sprawie zaopiniowania kandydatów na prezesa izby nie biorą udziału członkowie kolegium, którzy przystąpili do konkursu, są małżonkiem kandydata, osobą pozostającą we wspólnym pożyciu z kandydatem, krewnym kandydata albo powinowatym do drugiego stopnia albo są z kandydatem związane z tytułu przysposobienia, opieki albo kurateli, a ich kandydatury podlegają zaopiniowaniu przez kolegium izby. 3. Uchwała kolegium izby w sprawie zaopiniowania kandydatów na prezesa jest przesyłana ministrowi nie później niż w terminie 7 dni od jej podjęcia. Do uchwały dołącza się protokół posiedzenia kolegium. § 16. W przypadku złożenia do ministra odwołania kandydata od uchwały kolegium izby w sprawie zaopiniowania kandydatów na prezesa izby minister występuje do kolegium izby o niezwłoczne przedstawienie dokumentacji przebiegu postępowania konkursowego. § 17. 1. Minister po zapoznaniu się z przedstawioną dokumentacją przebiegu postępowania konkursowego podejmuje rozstrzygnięcie w sprawie rozpatrzenia odwołania. 2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości przy przeprowadzaniu postępowania konkursowego, mających wpływ na wynik tego postępowania, minister rozstrzyga o unieważnieniu konkursu. Minister rozstrzygnięcie o unieważnieniu konkursu, z uzasadnieniem, przekazuje kolegium, które podejmuje uchwałę o uchyleniu uchwały w sprawie zaopiniowania kandydata lub kandydatów na prezesa izby i o ogłoszeniu nowego konkursu. 3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości przy podejmowaniu przez kolegium izby uchwały w sprawie zaopiniowania kandydata lub kandydatów na prezesa, mających wpływ na treść uchwały, minister wskazuje stwierdzone nieprawidłowości i wzywa kolegium izby do uchylenia wadliwej uchwały. Kolegium niezwłocznie dokonuje ponownego zaopiniowania kandydata lub kandydatów na prezesa izby, zgodnie z przepisami. § 18. Komisja ulega rozwiązaniu z dniem skierowania przez ministra do Prezesa Rady Ministrów wniosku o powołanie prezesa izby. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 stycznia 2004 r. (poz. 93) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje sprawy: 1) ochrony roślin przed organizmami szkodliwymi; 2) dopuszczania środków ochrony roślin do obrotu oraz substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin; 3) zapobiegania zagrożeniom dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz dla środowiska, które mogą powstać w wyniku obrotu i stosowania środków ochrony roślin; 4) organizacji Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) rośliny - żywe rośliny lub ich części, wraz z nasionami w rozumieniu botanicznym przeznaczonymi do siewu, w szczególności: a) owoce, w rozumieniu botanicznym, z wyjątkiem głęboko zamrożonych, b) warzywa, z wyjątkiem głęboko zamrożonych, c) bulwy, bulwocebule, rozłogi, cebule i kłącza, d) kwiaty cięte, e) ścięte drzewa z liśćmi, f) gałęzie z liśćmi, g) kultury tkankowe roślin, h) liście, łęty, i) żywy pyłek, j) oczka, zrazy, sadzonki; 2) produkt roślinny - nieprzetworzony lub poddany wstępnemu przetworzeniu materiał pochodzenia roślinnego, niebędący rośliną; 3) przedmioty - rzeczy inne niż rośliny i produkty roślinne, które mogą przenosić organizmy szkodliwe; 4) organizmy szkodliwe - wszelkie gatunki, szczepy lub biotypy roślin, zwierząt lub czynników patogenicznych szkodliwych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 5) organizm szkodliwy zadomowiony na danym obszarze - organizm szkodliwy, którego występowanie na danym obszarze zostało stwierdzone i nie zostały podjęte urzędowe działania w celu jego zwalczenia lub podjęte działania okazały się nieskuteczne przez okres co najmniej dwóch kolejnych lat; 6) paszport roślin - etykietę dołączoną do roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, poświadczającą, że spełniają one wymagania zdrowotności określone w ustawie; 7) zwierzęta - zwierzęta należące do gatunków zwyczajowo żywionych lub chowanych, lub których mięso jest spożywane przez człowieka; 8) środowisko - wodę, powietrze, glebę, dziko żyjące gatunki fauny i flory oraz wszelkie inne powiązania z żywymi organizmami; 9) przesyłka - określoną ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, zaopatrzoną w jeden dokument przewozowy; 10) partia - liczbę jednostek pojedynczej przesyłki, identycznych pod względem jednorodności, składu i pochodzenia, tworzących część tej przesyłki; 11) płody rolne - rośliny i produkty roślinne; 12) państwo członkowskie - państwo wchodzące w skład Unii Europejskiej; 13) państwa trzecie - państwa inne niż państwa członkowskie Unii Europejskiej; 14) środki ochrony roślin - substancje aktywne lub preparaty zawierające jedną lub więcej substancji aktywnych, w postaci dostarczonej użytkownikowi, przeznaczone do: a) ochrony roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przed organizmami szkodliwymi lub zapobiegania występowaniu tych organizmów, b) wpływania na procesy życiowe roślin w inny sposób niż składnik pokarmowy, w tym regulator wzrostu, c) zabezpieczenia produktów roślinnych, jeżeli te substancje lub preparaty nie są objęte odrębnymi przepisami, d) niszczenia niepożądanych roślin, e) niszczenia części roślin lub hamowania, lub zapobiegania niepożądanemu wzrostowi roślin; 15) pozostałości środków ochrony roślin - jedną lub większą liczbę substancji aktywnych znajdujących się w roślinach lub produktach roślinnych, jadalnych produktach zwierzęcych, lub na tych roślinach, lub produktach roślinnych, jadalnych produktach zwierzęcych, lub gdziekolwiek w środowisku, stanowiące wynik stosowania środka ochrony roślin, w tym również jego metabolitów oraz produktów rozpadu lub reakcji; 16) substancje - pierwiastki chemiczne i ich związki, występujące w stanie naturalnym lub wytworzone, w tym również wszelkie zanieczyszczenia powstające w zastosowanym procesie produkcji; 17) substancje aktywne - substancje lub mikroorganizmy, łącznie z wirusami, o działaniu ogólnym lub specyficznym na organizmy szkodliwe lub rośliny, lub części roślin, lub produkty roślinne; 18) preparat - mieszaninę lub roztwory, składające się z dwu lub większej liczby substancji, z których co najmniej jedna jest substancją aktywną, przeznaczone do stosowania jako środek ochrony roślin; 19) okres karencji - czas, który powinien upłynąć od dnia zastosowania środka ochrony roślin do dnia zbioru roślin lub produktów roślinnych przeznaczonych do konsumpcji; 20) okres prewencji - czas, po zastosowaniu środka ochrony roślin, w którym człowiek i zwierzęta nie powinni stykać się ani przebywać w pobliżu miejsc, także w obiektach, w których zastosowano środek ochrony roślin; 21) konfekcjonowanie środków ochrony roślin - przepakowywanie ich z większych opakowań do mniejszych; 22) wprowadzanie do obrotu - oferowanie do sprzedaży, sprzedaż lub inna forma zbycia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, środków ochrony roślin, w tym wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 23) posiadacz - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, w których władaniu znajdują się grunty, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, lub środki ochrony roślin; 24) urzędowe działania - działania w zakresie nadzoru nad zdrowiem roślin, obrotem i stosowaniem środków ochrony roślin oraz nad wytwarzaniem, oceną i obrotem materiałem siewnym, podejmowane przez organy Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa lub upoważnione przez nie osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Rozdział 2 Ochrona roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi Art. 3. 1. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwana dalej "Inspekcją", przeprowadza obserwacje i kontrole roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w celu ustalenia występowania: 1) organizmów szkodliwych szczególnie groźnych, dotychczas niewystępujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których występowanie nie jest szeroko rozpowszechnione, zwanych dalej "organizmami kwarantannowymi", lub 2) organizmów szkodliwych szeroko rozpowszechnionych, zwanych dalej "organizmami niekwarantannowymi". 2. W przypadku stwierdzenia wystąpienia organizmów szkodliwych lub podejrzenia ich wystąpienia wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem": 1) identyfikuje organizm szkodliwy i źródło jego pochodzenia; 2) ocenia możliwości dalszego rozprzestrzeniania się organizmu szkodliwego i możliwości jego zwalczania. 3. W przypadku stwierdzenia organizmów niekwarantannowych w lasach stosuje się przepisy o lasach. Art. 4. 1. W przypadku wystąpienia organizmu niekwarantannowego wojewódzki inspektor ocenia stopień zagrożenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 2. W przypadku stwierdzenia zagrożenia rozprzestrzenienia się organizmu niekwarantannowego lub możliwości wywołania przez niego strat gospodarczych wojewódzki inspektor informuje zainteresowane podmioty, za pośrednictwem dostępnych środków przekazu, o sposobach i terminach zwalczania tego organizmu. 3. Organizmy niekwarantannowe można zwalczać lub ograniczać ich występowanie przez: 1) zabiegi agrotechniczne; 2) stosowanie roślin odmian tolerancyjnych lub odpornych; 3) zwalczanie biologiczne; 4) zabiegi środkami ochrony roślin; 5) zastosowanie co najmniej dwóch metod zwalczania, wymienionych w pkt 1-4, zwanych dalej "integrowaną ochroną roślin", mających na celu ograniczenie stosowania środka ochrony roślin do niezbędnego minimum do utrzymania populacji organizmów szkodliwych na poziomie ograniczającym szkody lub straty gospodarcze. Art. 5. 1. Producent prowadzący produkcję roślin z zastosowaniem integrowanej ochrony roślin oraz wykorzystujący w sposób zrównoważony postęp techniczny i biologiczny w uprawie, ochronie roślin i nawożeniu, zwracający szczególną uwagę na ochronę środowiska i zdrowie ludzi, zwaną dalej "integrowaną produkcją", może ubiegać się o poświadczenie jej stosowania. 2. Poświadczeniem stosowania integrowanej produkcji jest certyfikat wydawany przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce prowadzenia upraw, na wniosek producenta roślin. 3. Certyfikat wydaje się, jeżeli producent roślin: 1) ukończył szkolenie w zakresie integrowanej produkcji; 2) prowadził produkcję i ochronę roślin według szczegółowych metodyk zatwierdzonych przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanego dalej "Głównym Inspektorem"; 3) udokumentował prowadzenie działań związanych z integrowaną produkcją. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się: 1) oświadczenie producenta roślin, że uprawa będzie prowadzona zgodnie z zasadami integrowanej produkcji; 2) informację o gatunkach roślin uprawianych metodami integrowanymi oraz ich powierzchni; 3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie integrowanej produkcji. 5. Certyfikat wydaje się na okres 12 miesięcy. 6. Wojewódzki inspektor prowadzi ewidencję producentów roślin stosujących integrowaną produkcję. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, jednostki upoważnione do prowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji, programy tych szkoleń, termin ważności zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, zasady dokumentowania działań związanych z integrowaną produkcją oraz sposób i tryb przeprowadzania kontroli upraw prowadzonych zgodnie z zasadami integrowanej produkcji, mając na uwadze zapewnienie przez te jednostki wykwalifikowanej kadry, uzyskanie przejrzystości dokumentowania działań związanych z integrowaną produkcją oraz sprawne i rzetelne przeprowadzanie kontroli. Art. 6. 1. Organizmy kwarantannowe podlegają obowiązkowi zwalczania i nie mogą być wprowadzane, przemieszczane, hodowane lub przechowywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 1. 2. Wojewódzki inspektor przeprowadza kontrole roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w tym podłoży, opakowań lub środków transportu, w zakresie występowania organizmów szkodliwych oraz spełnienia wymagań określonych w ustawie, zwane dalej "urzędowymi kontrolami": 1) w miejscach uprawy roślin, wytwarzania produktów roślinnych lub przedmiotów; 2) w miejscach przechowywania i sprzedaży roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 3) u podmiotów nabywających rośliny, produkty roślinne lub przedmioty; 4) w każdym innym miejscu, w którym rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są przemieszczane, w szczególności na drogach i w środkach transportu. 3. Urzędowa kontrola roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów na drogach i w środkach transportu jest przeprowadzana we współpracy z Policją i Inspekcją Transportu Drogowego. 4. Urzędowe kontrole przeprowadza się: 1) regularnie u zarejestrowanych podmiotów oraz wyrywkowo w każdym innym miejscu uprawy, wytwarzania, przechowywania, sprzedaży lub przemieszczania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 2) w sposób ukierunkowany, jeżeli zostanie stwierdzone, że istnieje ryzyko niespełnienia wymagań ustawy; 3) za pomocą oceny makroskopowej lub badań laboratoryjnych. 5. W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia wystąpienia organizmów kwarantannowych wojewódzki inspektor ustala: 1) zasięg ich występowania lub możliwego rozprzestrzenienia się lub 2) zasięg prawdopodobnego porażenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, lub 3) źródło infekcji, lub 4) strefy, w których mogą być podjęte działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się tych organizmów, lub 5) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty porażone lub podejrzane o porażenie - zawiadamiając o tym posiadaczy, Głównego Inspektora i w razie potrzeby innych wojewódzkich inspektorów. 6. Posiadacz jest obowiązany do współdziałania z wojewódzkim inspektorem przy wykonywaniu czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 2, 4 i 5. Art. 7. 1. W przypadku wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia organizmów kwarantannowych posiadacz jest obowiązany do: 1) zawiadomienia wojewódzkiego inspektora lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia organizmów kwarantannowych; 2) zaniechania sadzenia, siewu, rozmnażania lub przemieszczania roślin oraz obrotu roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami porażonymi lub podejrzanymi o porażenie organizmami kwarantannowymi, do czasu zakończenia urzędowej kontroli. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ciąży również na osobach, które z racji wykonywania czynności służbowych lub zawodowych posiadają informacje o wystąpieniu lub podejrzeniu wystąpienia organizmów kwarantannowych. 3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) informuje niezwłocznie właściwego wojewódzkiego inspektora o otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. Art. 8. 1. W przypadku wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia organizmów kwarantannowych, wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, na koszt podmiotu: 1) nakazać: a) stosowanie zabiegów uprawowych, w szczególności stosowanie płodozmianu, niszczenie chwastów lub samosiewów, przyoranie resztek pożniwnych, wymianę lub odkażenie gleby lub podłoża uprawowego, stosowanie materiału siewnego odpowiedniej kategorii lub odmian odpornych na określony organizm kwarantannowy, b) zniszczenie roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, określając sposób zniszczenia, c) określony sposób postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, w szczególności ich przetworzenie, przeznaczenie na paszę, konsumpcję, oczyszczenie lub odkażenie, kompostowanie, przechowywanie w określonym miejscu, d) czyszczenie i odkażanie przedmiotów lub miejsc, w których występują lub występowały organizmy kwarantannowe, lub które miały kontakt z porażonymi lub podejrzanymi o porażenie roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, e) zastosowanie określonych zabiegów niszczących organizmy kwarantannowe lub zapobiegających ich rozprzestrzenianiu się, w szczególności zabiegów chemicznego zwalczania, odkażania gleby, przemrożenia szklarni, stosowania tablic chwytnych i pułapek feromonowych, przeprowadzania oddzielnego zbioru, oddzielnego przechowywania i oddzielnego transportu, f) prowadzenie stałych obserwacji upraw w celu wykrycia organizmów kwarantannowych i informowanie o ich wynikach wojewódzkiego inspektora, g) spełnienie określonych warunków przed rozpoczęciem uprawy roślin, przemieszczaniem roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, lub wprowadzaniem ich do obrotu, h) prowadzenie i przechowywanie dokumentacji dotyczącej uprawy, wytwarzania, przemieszczania, nabycia, zbycia, obrotu lub przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 2) zakazać: a) użytkowania gruntów do celów rolniczych i leśnych, b) uprawy, siewu, sadzenia lub używania do reprodukcji określonych roślin, c) obrotu roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami lub przemieszczania ich poza określone miejsce, d) kompostowania lub przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w określonym miejscu, e) wykorzystywania roślin lub produktów roślinnych na określone cele, w szczególności przeznaczania na paszę lub konsumpcję, f) wywożenia gleby lub innego podłoża uprawowego lub jego ponownego użycia, g) stosowania skażonej lub podejrzanej o skażenie wody do oprysków, nawadniania lub przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, h) prowadzenia przetwórstwa roślin lub produktów roślinnych. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor określa termin wykonania nałożonych w niej obowiązków. Decyzji tej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności. 3. Organy administracji rządowej i samorządowej, na wniosek wojewódzkiego inspektora, udostępniają nieodpłatnie dane niezbędne do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, oraz do przeprowadzania urzędowej kontroli, oraz działań, o których mowa w art. 6 ust. 5. 4. W przypadku przeniesienia posiadania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wojewódzki inspektor nakłada na nowego posiadacza, w drodze decyzji, obowiązki określone dla dotychczasowego posiadacza w decyzji, o której mowa w ust. 1. W decyzji tej wojewódzki inspektor może określić inny termin wykonania tych obowiązków. 5. W przypadku szczególnego zagrożenia roślin przez organizmy kwarantannowe minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić na obszarze całego kraju lub jego części nakazy lub zakazy, o których mowa w ust. 1, określając zakres obowiązków i terminy ich realizacji. Art. 9. Przepisy art. 6 ust. 2-6, art. 7 ust. 1 pkt 2 i art. 8 stosuje się odpowiednio do organizmów niekwarantannowych, mając na uwadze ujednolicenie podejmowanych w tym zakresie działań na terytorium Wspólnoty. Art. 10. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może określić szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się niektórych organizmów szkodliwych, w tym: 1) metody zwalczania organizmów szkodliwych i zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się lub 2) metody wykrywania i identyfikacji organizmów szkodliwych, lub 3) sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych, lub 4) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowywania, nabywania lub zbywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów - mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie zwalczania niektórych organizmów szkodliwych. 2. Przy określaniu obowiązków wynikających z przepisów wydanych na podstawie ust. 1 wojewódzki inspektor, wydając decyzję, stosuje odpowiednio art. 8 ust. 1-4. Art. 11. 1. W przypadku szczególnego zagrożenia przez organizmy kwarantannowe lub w przypadku wystąpienia organizmu szkodliwego, który nie występował dotychczas na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a który może spowodować znaczne lub całkowite zniszczenie roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, Główny Inspektor, na wniosek posiadacza, zaopiniowany przez wojewódzkiego inspektora, może, w drodze decyzji, ze środków budżetowych, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa: 1) całkowicie lub częściowo pokryć koszty zwalczania i zapobiegania rozprzestrzeniania się tych organizmów, 2) przyznać odszkodowanie za rzeczywistą szkodę poniesioną przez posiadaczy przy zwalczaniu lub zapobieganiu rozprzestrzeniania się tych organizmów - biorąc pod uwagę wystąpienie organizmu szkodliwego, charakteryzującego się szczególną szkodliwością, oraz wysokość strat spowodowanych jego wystąpieniem. 2. Przy wydatkowaniu środków na cele, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych. Art. 12. 1. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, które są szczególnie podatne na porażenie przez organizmy kwarantannowe, mogą być wprowadzane lub przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) są wolne od organizmów kwarantannowych; 2) spełniają wymagania specjalne, a w przypadku roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przeznaczonych do stref chronionych - wymagania specjalne dla tych stref chronionych; 3) podmioty prowadzące ich uprawę, wytwarzanie, magazynowanie, pakowanie, sortowanie lub dokonujące ich wprowadzania lub przemieszczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewódzkiego inspektora, zwanego dalej "rejestrem przedsiębiorców"; 4) przed przemieszczaniem lub wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostały poddane kontroli zdrowotności w miejscu produkcji, jeżeli pochodzą z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub Wspólnoty, albo zostały poddane kontroli zdrowotności w państwach, z których pochodzą lub są wysłane, jeżeli pochodzą spoza Wspólnoty. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które są wyprowadzane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich. 3. Zakazuje się wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z państw trzecich, w których istnieje duże ryzyko porażenia przez organizmy kwarantannowe, z zastrzeżeniem art. 33 ust. 1. 4. Przepisy ust. 1 nie dotyczą roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przemieszczanych tranzytem między państwami trzecimi przez terytorium Wspólnoty, bez zmiany ich statusu celnego, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się organizmów kwarantannowych. 5. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy podmiotów: 1) które zostały wpisane do odpowiednich rejestrów państw członkowskich, chyba że: a) podmioty te produkują, przechowują lub składują rośliny, produkty roślinne lub przedmioty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub b) została przeprowadzona graniczna kontrola fitosanitarna roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 2) których rośliny, produkty roślinne lub przedmioty mają być objęte kontrolą tożsamości lub kontrolą zdrowotności, przeprowadzanymi w ramach granicznej kontroli fitosanitarnej w innym państwie członkowskim. 6. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się organizmów szkodliwych, wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy przemieszczania małych ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przeznaczonych do użycia przez posiadacza lub odbiorcę na własne niezarobkowe potrzeby lub do konsumpcji w czasie transportu. Art. 13. 1. Decyzję w sprawie wpisu do rejestru przedsiębiorców, na wniosek zainteresowanego podmiotu, wydaje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę tego podmiotu, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być również złożony przed dokonaniem granicznej kontroli fitosanitarnej za pośrednictwem wojewódzkiego inspektora, właściwego dla punktu wwozu, przez podmiot wprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty z państw trzecich. 3. W przypadku podmiotów wprowadzających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty z państw trzecich i niemających miejsca zamieszkania albo siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje wojewódzki inspektor właściwy dla punktu wwozu. 4. Wniosek o wpis do rejestru przedsiębiorców zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres; 2) określenie miejsca uprawy, wytwarzania lub przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 3) rodzaj i przedmiot prowadzonej działalności; 4) imię i nazwisko osoby do kontaktów z wojewódzkim inspektorem. 5. Rejestr przedsiębiorców zawiera: 1) informacje, o których mowa w ust. 4; 2) numer wpisu; 3) datę wpisu. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których podmiot jest zwolniony z obowiązku wpisu do rejestru przedsiębiorców, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie rejestracji producentów. Art. 14. 1. Podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców są obowiązane do: 1) podejmowania działań zapobiegających rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych; 2) prowadzenia obserwacji występowania organizmów szkodliwych w sposób i w terminach uzgodnionych z wojewódzkim inspektorem; 3) prowadzenia, w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem, ewidencji uprawianych, produkowanych, nabywanych, zbywanych, przechowywanych lub przemieszczanych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, umożliwiającej stwierdzenie ich pochodzenia; 4) przechowywania, przez okres co najmniej roku, dokumentów dotyczących zbycia albo nabycia, przechowywania lub przemieszczania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów oraz paszportów roślin; 5) sporządzania i aktualizowania planu rozmieszczenia poszczególnych upraw, miejsc produkcji lub miejsc składowania i przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem; 6) spełnienia wymogów określonych w przepisach o nasiennictwie. 2. Wojewódzki inspektor, co najmniej raz w roku, przeprowadza u podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców urzędową kontrolę w zakresie zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów oraz spełnienia wymagań określonych w ust. 1. 3. W przypadku niedopełnienia obowiązków określonych w ust. 1, wojewódzki inspektor może: 1) nakazać, w drodze zaleceń pokontrolnych, usunięcie uchybień w oznaczonym terminie lub 2) w drodze decyzji wykreślić podmiot z rejestru przedsiębiorców, w zakresie działalności, co do której stwierdzono niedopełnienie obowiązków lub uchybienia. 4. Podmiot, który został wykreślony z rejestru przedsiębiorców, może ponownie wystąpić z wnioskiem o wpis do tego rejestru w zakresie działalności, co do której stwierdzono niedopełnienie obowiązków lub uchybienia, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od dnia wydania decyzji o wykreśleniu z rejestru, jeżeli przepisy o nasiennictwie nie określają innych terminów w tym zakresie. Art. 15. 1. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, które są wprowadzane lub przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a są szczególnie podatne na porażenie przez organizmy kwarantannowe i stwarzają niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się tych organizmów, powinny być zaopatrzone w: 1) paszport roślin wydany przez: a) wojewódzkiego inspektora albo b) właściwy organ innego państwa członkowskiego, lub 2) świadectwo fitosanitarne lub świadectwo fitosanitarne dla reeksportu wydane przez: a) wojewódzkiego inspektora albo b) właściwy organ innego państwa członkowskiego, albo c) właściwy organ państwa trzeciego, lub 3) inne dokumenty lub oznakowania przewidziane w przepisach Unii Europejskiej lub umowach międzynarodowych, lub 4) inne dokumenty lub oznakowania przewidziane w przepisach państw trzecich, jeżeli są do nich wyprowadzane. 2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przewożonych tranzytem między państwami trzecimi przez terytoria Wspólnoty, bez zmiany ich statusu celnego, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, dokumenty lub sposoby oznakowania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, w które powinny być zaopatrzone wskazane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, mając na uwadze wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej w zakresie zaopatrywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w odpowiednie dokumenty lub oznakowania. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, obowiązek zaopatrzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, szczególnie podatnych na porażenie przez organizmy niekwarantannowe, w dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, mając na uwadze podatność roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów na porażenie przez organizmy niekwarantannowe i niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się tych organizmów. 5. Przepisy ust. 1 nie dotyczą niewielkich ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, jeżeli są one przeznaczone do użycia przez posiadacza lub odbiorcę na własne niezarobkowe potrzeby, oraz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przemieszczanych na terenie powiatu przez podmioty określone na podstawie art. 13 ust. 6. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, dopuszczalną ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o których mowa w ust. 5, mając na względzie możliwość rozprzestrzeniania się organizmów kwarantannowych. 7. Jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, szczególnie podatne na organizmy kwarantannowe, są przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wyprowadzenia do państwa trzeciego, wojewódzki inspektor wydaje świadectwo fitosanitarne, jeżeli takie świadectwo jest wymagane przez dane państwo trzecie lub przez państwo trzecie, przez które rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są przemieszczane. 8. Wojewódzki inspektor wydaje również świadectwo fitosanitarne dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które nie są szczególnie podatne na porażenie przez organizmy kwarantannowe i które nie stwarzają niebezpieczeństwa rozprzestrzeniania się tych organizmów, jeżeli takie świadectwo jest wymagane przez państwo trzecie, do którego są one wyprowadzane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przez które są one przemieszczane. Art. 16. 1. Paszport roślin wydaje się, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są przemieszczane: 1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów: a) przeznaczonych do państw trzecich i zaopatrzonych w świadectwo fitosanitarne lub inne dokumenty potwierdzające ich wyprowadzanie do państwa trzeciego albo b) sprowadzanych z państw trzecich, jeżeli nie została zakończona graniczna kontrola fitosanitarna; 2) z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innych państw członkowskich. 2. Paszport roślin wydaje, na wniosek podmiotu wpisanego do rejestru przedsiębiorców, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy, wytwarzania, składowania lub przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów lub miejsce zakończenia granicznej kontroli fitosanitarnej tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z państwa trzeciego. Paszport roślin wydaje się na formularzach udostępnianych przez Głównego Inspektora. 3. Wniosek o wydanie paszportu roślin zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres; 2) numer wpisu do rejestru przedsiębiorców; 3) nazwę rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu; 4) ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 5) ilość potrzebnych paszportów roślin; 6) oznaczenie strefy chronionej, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są przeznaczone do tej strefy; 7) numer poprzedniego producenta, w przypadku paszportu zastępczego; 8) nazwę państwa pochodzenia albo państwa wysyłającego. 4. Paszport roślin wydaje się dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wolnych od organizmów kwarantannowych i spełniających wymagania specjalne. 5. Wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, odmawia wydania paszportu roślin, jeżeli nie są spełnione warunki, o których mowa w ust. 4. 6. Paszport roślin zawiera następujące informacje: 1) określenie "paszport roślin" oraz oznaczenie EEC; 2) oznaczenie literowe państwa, w którym paszport roślin został wydany; 3) określenie organu wydającego paszport roślin, a w przypadku paszportu wydanego przez wojewódzkiego inspektora - napis "Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa"; 4) numer wpisu podmiotu do rejestru przedsiębiorców; 5) numer partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów lub kolejny numer paszportu; 6) łacińską nazwę botaniczną rośliny lub nazwę produktu roślinnego wraz z łacińską nazwą botaniczną rośliny, z której został on wytworzony, lub nazwę przedmiotu; 7) ilość roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, dla której został wydany paszport; 8) symbol "ZP" i oznaczenie strefy, w przypadku przeznaczenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów do strefy chronionej; 9) symbol "RP" w przypadku wydania paszportu zastępczego; 10) nazwę państwa pochodzenia lub państwa wysyłającego, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty pochodzą z państwa trzeciego. 7. Informacje, jakie powinien zawierać paszport roślin, umieszcza się na: 1) etykiecie albo 2) etykiecie i dokumencie handlowym towarzyszącym roślinom, produktom roślinnym lub przedmiotom, albo 3) etykiecie i pisemnej informacji dołączonej do dokumentu handlowego towarzyszącego roślinom, produktom roślinnym lub przedmiotom. 8. W przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 i 3, na etykiecie umieszcza się informacje, o których mowa w ust. 6 pkt 1-5, a na dokumencie handlowym towarzyszącym roślinom, produktom roślinnym lub przedmiotom - wszystkie informacje wymienione w ust. 6. 9. Etykieta powinna być przytwierdzona do roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów albo ich opakowań, lub przewożących je środków transportu. 10. Numer partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o którym mowa w ust. 6 pkt 5, powinien umożliwić identyfikację pochodzenia i przemieszczania się tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 11. Informacje zawarte w paszporcie roślin powinny być w nim zamieszczone w sposób trwały, drukowanymi literami w języku polskim lub w języku innego państwa członkowskiego i nie mogą zawierać żadnych skreśleń i poprawek. 12. Wydawanie paszportu roślin przez wojewódzkiego inspektora podlega opłacie. 13. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia: 1) wzory paszportów roślin dla niektórych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, 2) sposoby zaopatrywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w paszport roślin - mając na względzie ujednolicenie wystawianych paszportów na terytorium Wspólnoty. 14. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, organizmy niekwarantannowe, od których powinny być wolne rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, aby mogły być one zaopatrzone w paszport roślin, mając na względzie szkodliwość tych organizmów dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 15. Wojewódzki inspektor może upoważniać podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców do wystawiania paszportów roślin, określając warunki, jakie podmiot powinien spełniać. Art. 17. 1. W przypadku dzielenia lub łączenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów lub w przypadku zmiany zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wydaje się paszport zastępczy. 2. Przy wydawaniu paszportu zastępczego stosuje się odpowiednio przepisy art. 16, z tym że przy symbolu "RP" wpisuje się dodatkowo numer wpisu podmiotu do rejestru przedsiębiorców z poprzedniego paszportu. Art. 18. 1. Świadectwo fitosanitarne dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich wydaje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy, wytwarzania lub miejsce składowania, lub miejsce łączenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, na wniosek zainteresowanego podmiotu. Świadectwo to wydaje się na formularzach udostępnianych przez Głównego Inspektora. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w terminie umożliwiającym stwierdzenie, że rośliny, produkty roślinne lub przedmioty spełniają wymagania państwa trzeciego, do którego są przeznaczone lub przez które są przemieszczane. 3. Wniosek o wydanie świadectwa zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres nadawcy; 2) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy; 3) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, jeżeli nie jest on nadawcą; 4) nazwę państwa przeznaczenia; 5) miejsce pochodzenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 6) oznaczenie nazwy i ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 7) ilość i rodzaj opakowań; 8) deklarowany środek transportu; 9) deklarowane miejsce wwozu do państwa przeznaczenia; 10) nazwy państw, przez które będą przemieszczane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty; 11) informacje o zastosowanych zabiegach odkażających. 4. W przypadku gdy świadectwo fitosanitarne wydaje wojewódzki inspektor, który nie jest właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy lub wytwarzania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, do wniosku dołącza się zaświadczenie wydane przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce prowadzenia uprawy lub wytwarzania tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, potwierdzające spełnienie wymagań specjalnych, dotyczących miejsca ich uprawy lub wytwarzania, jeżeli takie wymagania zostały określone w przepisach państwa przeznaczenia lub państwa, przez które są przemieszczane. 5. W przypadku reeksportu do wniosku dołącza się świadectwo fitosanitarne państwa pochodzenia, jeżeli jest ono wymagane przez państwo trzecie, do którego rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są przeznaczone, lub państwa, przez które są przemieszczane. 6. Świadectwo fitosanitarne wydaje się po stwierdzeniu, że rośliny, produkty roślinne lub przedmioty spełniają wymagania państwa trzeciego, do którego są przeznaczone lub przez które są przemieszczane. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory świadectw fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich, mając na względzie ujednolicenie wydawanych na terytorium Wspólnoty świadectw fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. Art. 19. 1. Świadectwo fitosanitarne dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinno: 1) zawierać informacje określone w Międzynarodowej Konwencji Ochrony Roślin FAO albo informacje określone przez Komisję Europejską w porozumieniu z państwem trzecim, w tym łacińską nazwę botaniczną rośliny; 2) być sporządzone czytelnym pismem, w języku polskim albo w języku innego państwa członkowskiego, albo w języku rosyjskim; 3) być wystawione nie wcześniej niż 14 dni przed dniem opuszczenia przez rośliny, produkty roślinne lub przedmioty państwa, w którym świadectwo to zostało wydane; 4) nie zawierać poprawek i skreśleń, które nie zostały poświadczone przez organ wydający świadectwo fitosanitarne; 5) być wydane w państwie pochodzenia lub w państwie wysyłającym, jeżeli wymagania specjalne mogą być spełnione w innym miejscu niż miejsce pochodzenia lub gdy wymagania te nie mają zastosowania; 6) zawierać informację o spełnieniu określonych wymagań specjalnych. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakie powinno spełniać świadectwo fitosanitarne wydane przez właściwy organ państwa trzeciego, mając na uwadze informacje określone w tym zakresie przez Komisję Europejską. Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) organizmy kwarantannowe, w tym organizmy kwarantannowe, których wprowadzanie do stref chronionych i przemieszczanie wewnątrz tych stref jest zabronione, wraz z określeniem stref chronionych, których to dotyczy, 2) organizmy kwarantannowe, w tym organizmy kwarantannowe, których wprowadzanie do stref chronionych i przemieszczanie wewnątrz tych stref jest zabronione, jeżeli organizmy te występują na określonych roślinach, produktach roślinnych lub przedmiotach, wraz z określeniem stref chronionych, których to dotyczy, 3) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty pochodzące z państw trzecich, których wprowadzanie lub przemieszczanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zabronione, 4) wymagania specjalne wraz ze wskazaniem wymagań, które powinny być zawarte w świadectwie fitosanitarnym, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są wprowadzane na terytorium lub przemieszczane przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państw trzecich, w tym wymagania specjalne dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wprowadzanych do stref chronionych, 5) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, które są zaopatrywane w paszport roślin lub świadectwo fitosanitarne i muszą przed przemieszczaniem lub wprowadzeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostać poddane kontroli zdrowotności w miejscu produkcji, jeżeli pochodzą z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub Wspólnoty, albo zostać poddane kontroli zdrowotności w państwach, z których pochodzą lub są wysyłane, jeżeli pochodzą spoza Wspólnoty, 6) rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których uprawianie, wytwarzanie, magazynowanie, pakowanie, sortowanie, wprowadzanie lub przemieszczanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą prowadzić określone podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców, z uwzględnieniem rodzaju ich działalności lub przeznaczenia tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów - mając na uwadze obowiązujące przepisy Unii Europejskiej w zakresie zdrowia roślin i nasiennictwa. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, do których mogą być stosowane odstępstwa od wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 1, ze wskazaniem zakresu tych odstępstw, mając na względzie zagrożenie fitosanitarne, jakie stanowią te organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, i przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, do których stosuje się przepisy ustawy dotyczące organizmów kwarantannowych, wraz ze wskazaniem zakresu, w jakim przepisy te są stosowane, mając na uwadze zagrożenie fitosanitarne, jakie stanowią te organizmy szkodliwe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, i przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz państw trzecich lub obszarów tych państw uznanych przez Komisję Europejską za wolne od określonych organizmów szkodliwych lub w których stosowane procedury kontrolne w stosunku do określonych organizmów szkodliwych są uznane za równoważne do stosowanych w Unii Europejskiej. Art. 21. 1. Wprowadzanie bezpośrednio z państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów jest dozwolone przez wyznaczone punkty wwozu, którymi są: lotnisko w przypadku transportu powietrznego, port w przypadku transportu morskiego lub rzecznego, stacja w przypadku transportu kolejowego oraz urząd celny, na obszarze właściwości którego następuje przekroczenie śródlądowej granicy Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku innego rodzaju transportu. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wykaz punktów wwozu, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie wymagań dla punktów wwozu. Art. 22. 1. Wprowadzane z państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, jeżeli: 1) istnieje obowiązek zaopatrzenia ich w świadectwo fitosanitarne lub inne wymagane dokumenty lub oznakowania lub 2) nie można ustalić ich tożsamości, lub 3) istnieje podejrzenie, że są porażone przez organizmy kwarantannowe lub organizmy szkodliwe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 i 3. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, określić inne rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, co do których istnieje obowiązek granicznej kontroli fitosanitarnej, oraz zakres informacji, które powinny być przekazywane przy zgłaszaniu do tej kontroli, mając na uwadze zagrożenie fitosanitarne, jakie mogą stanowić rośliny, produkty roślinne lub przedmioty w związku z przenoszeniem przez nie organizmów szkodliwych. 3. Granicznej kontroli fitosanitarnej podlegają również środki transportu oraz opakowania, w których są przewożone rośliny, produkty roślinne lub przedmioty podlegające tej kontroli. 4. Granicznej kontroli fitosanitarnej nie podlegają rośliny, produkty roślinne lub przedmioty przemieszczane tranzytem między państwami: 1) członkowskimi przez terytorium państwa trzeciego, bez zmiany ich statusu celnego, 2) trzecimi przez terytorium Wspólnoty, bez zmiany ich statusu celnego - jeżeli nie istnieje zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych. 5. W razie konieczności przeładunku przemieszczanych tranzytem roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów ich posiadacz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym wojewódzkiego inspektora, na którego obszarze właściwości działania ma nastąpić przeładunek. Art. 23. 1. Podmiot wprowadzający rośliny, produkty roślinne lub przedmioty podlegające granicznej kontroli fitosanitarnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez określony punkt wwozu jest obowiązany do zgłoszenia ich do kontroli wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu dla tego punktu wwozu oraz do współdziałania w trakcie przeprowadzania tej kontroli. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb zgłaszania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów do granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na względzie ujednolicenie sposobu postępowania przy przeprowadzaniu granicznej kontroli fitosanitarnej na terytorium Wspólnoty. 3. Organy celne współpracują z organami przeprowadzającymi graniczną kontrolę fitosanitarną w zakresie tej kontroli, w szczególności informują wojewódzkiego inspektora właściwego dla punktu wwozu o wprowadzeniu lub zamiarze wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów podlegających granicznej kontroli fitosanitarnej. 4. Granicznej kontroli fitosanitarnej nie podlegają niewielkie ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, jeżeli są przeznaczone do użycia przez posiadacza lub odbiorcę na własne niezarobkowe potrzeby lub do konsumpcji podczas transportu i jeżeli nie istnieje zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne ilości roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które nie podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na względzie możliwość rozprzestrzeniania się organizmów kwarantannowych wraz z tymi roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami. Art. 24. 1. Graniczna kontrola fitosanitarna obejmuje kolejno: 1) sprawdzenie, czy przesyłce lub partii towarzyszą wymagane dokumenty lub czy przesyłka lub partia jest prawidłowo oznakowana, 2) kontrolę tożsamości, 3) kontrolę zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów - z zastrzeżeniem art. 34 ust. 2. 2. Graniczną kontrolę fitosanitarną przeprowadza się w punkcie wwozu, z zastrzeżeniem ust. 3, 4, 6 i 9. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne miejsca niż punkty wwozu, w których przeprowadza się kontrolę tożsamości lub kontrolę zdrowotności określonych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w tym wykaz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, wraz ze wskazaniem państw, w których rozpoczęto przeprowadzanie granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na względzie prawidłowe przeprowadzenie kontroli tożsamości lub zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów i wymagania Unii Europejskiej w tym zakresie. 4. Kontrola tożsamości lub kontrola zdrowotności określonych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów może być przeprowadzana w miejscu innym niż określone w ust. 2 i 3, zatwierdzonym przez Głównego Inspektora zgodnie z przepisami Unii Europejskiej w tym zakresie. 5. Decyzję w sprawie zatwierdzenia miejsca, o którym mowa w ust. 4, Główny Inspektor wydaje na wniosek zainteresowanego podmiotu, po sprawdzeniu, czy miejsce to spełnia warunki zapewniające przeprowadzenie kontroli tożsamości lub kontroli zdrowotności. 6. W przypadku zawarcia stosownej umowy między Komisją Europejską a państwem trzecim kontrola zdrowotności może odbywać się w tym kraju trzecim. 7. Kontrolę tożsamości lub kontrolę zdrowotności w miejscach, o których mowa w ust. 3 i 4, przeprowadza się po wyrażeniu zgody przez wojewódzkiego inspektora właściwego dla punktu wwozu lub właściwy organ innego państwa członkowskiego wykonujący czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 8. Wojewódzki inspektor właściwy dla punktu wwozu wyraża zgodę, o której mowa w ust. 7, jeżeli przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wraz z opakowaniem lub środkiem transportu spełniają wymagania w zakresie zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych. Wyrażając zgodę, wojewódzki inspektor określa miejsce lub państwo członkowskie, w którym zostanie dokonana kontrola tożsamości lub kontrola zdrowotności. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, sposób wyrażenia zgody na dokonywanie kontroli tożsamości lub kontroli zdrowotności w innych miejscach niż punkt wwozu, mając na uwadze ujednolicenie działań w zakresie tej kontroli. 10. Kontrolę tożsamości lub kontrolę zdrowotności w miejscach, o których mowa w ust. 3 i 4, przeprowadza wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli. 11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie powinny spełniać miejsca, w których przeprowadza się graniczną kontrolę fitosanitarną, mając na względzie wymagania organizacyjno-techniczne do przeprowadzenia prawidłowej kontroli tożsamości i kontroli zdrowotności oraz wymagania dla pracowników przeprowadzających graniczną kontrolę fitosanitarną. 12. Główny Inspektor może cofnąć decyzję, o której mowa w ust. 5, w przypadku gdy miejsce to przestało spełniać warunki określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 11. 13. Graniczna kontrola fitosanitarna przesyłki lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów może obejmować wyłącznie: 1) kontrolę zdrowotności lub tożsamości, jeżeli kontrole te nie zostały przeprowadzone w punkcie wwozu na terytorium innego państwa członkowskiego; 2) kontrolę dokumentów lub tożsamości, jeżeli przesyłka lub partia przeznaczona jest dla odbiorcy w innym państwie członkowskim. Art. 25. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych czynności, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, ustalono, że: 1) do przesyłki lub partii nie są dołączone wymagane dokumenty lub przesyłka lub partia nie jest prawidłowo oznakowana, lub 2) przedstawione dokumenty nie spełniają wymogów zawartych w ustawie, lub 3) przesyłka lub partia zawiera rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których wprowadzanie i przemieszczanie jest zakazane, lub 4) podmiot nie dopełnił obowiązku wpisu do rejestru przedsiębiorców - wojewódzki inspektor właściwy dla punktu wwozu, w drodze decyzji, zakazuje wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tej przesyłki lub partii. Art. 26. 1. Kontrola tożsamości dotyczy przesyłki lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w stosunku do których nie została wydana decyzja, o której mowa w art. 25, i polega na sprawdzeniu, czy przesyłka lub partia zawiera rośliny, produkty roślinne lub przedmioty deklarowane w dokumentach towarzyszących przesyłce lub partii. 2. Jeżeli w wyniku kontroli tożsamości stwierdzono, że przesyłka lub partia zawiera rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których wprowadzanie i przemieszczanie jest zakazane, lub nie można ustalić tożsamości kontrolowanych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, wojewódzki inspektor właściwy dla punktu wwozu, w drodze decyzji, zakazuje wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tej przesyłki lub partii. 3. Jeżeli kontrolę tożsamości przeprowadza się w miejscu innym niż punkt wwozu, decyzję, o której mowa w ust. 2, wydaje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli. Art. 27. 1. Kontrola zdrowotności dotyczy przesyłki lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w stosunku do których nie została wydana decyzja, o której mowa w art. 26 ust. 2, i polega na sprawdzeniu, czy przesyłka lub partia wraz z opakowaniem lub środkiem transportu: 1) jest wolna od organizmów kwarantannowych; 2) spełnia wymagania specjalne; 3) odpowiada przepisom wydanym na podstawie art. 20 ust. 2 i 3. 2. W celu ustalenia, czy są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, organ przeprowadzający kontrolę zdrowotności może pobrać organizmy szkodliwe lub próby roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów do badań laboratoryjnych. Z czynności tych sporządza się protokół. 3. Po przeprowadzeniu kontroli zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów organ przeprowadzający tę kontrolę, w drodze decyzji, stwierdza, że przesyłka lub partia może być wprowadzona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia warunki, o których mowa w ust. 1. 4. Jeżeli po przeprowadzeniu kontroli zdrowotności nie zostanie potwierdzone, że są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1, organ przeprowadzający tę kontrolę, w drodze decyzji: 1) zakazuje wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przesyłki lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów albo 2) może nakazać, za zgodą posiadacza i na jego koszt, w miejscu ustalonym z urzędem celnym: a) przeprowadzenie jednorazowego zabiegu odkażania lub oczyszczania przesyłki lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, b) zniszczenie przesyłki lub partii roślin, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, c) usunięcie z przesyłki porażonych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, d) przemieszczenie przesyłki lub partii roślin, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów do miejsca przeznaczenia poza terytorium Wspólnoty, jeżeli nie zachodzi niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych. 5. Nakazy, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. a i c, mogą być wprowadzone, jeżeli: 1) istnieją warunki do przeprowadzenia tych działań w miejscu kontroli lub w jego pobliżu; 2) nie zachodzi niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia się organizmów kwarantannowych; 3) istnieje uzasadnione przypuszczenie co do skuteczności tych nakazów w zwalczaniu organizmów kwarantannowych. 6. Nakazy przeprowadzenia zabiegów, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. a, mogą być także wprowadzone, jeżeli podczas przeprowadzania kontroli zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów zostaną wykryte organizmy niekwarantannowe. 7. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, po przeprowadzeniu zabiegu odkażania, podlegają ponownej kontroli zdrowotności. 8. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 4, w art. 25 i w art. 26 ust. 2, Główny Inspektor powiadamia niezwłocznie o tym organizację ochrony roślin państwa, z którego pochodzą lub są przywożone przesyłki lub partie roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, lub Komisję Europejską. Art. 28. 1. Działania, o których mowa w art. 22 ust. 1 i 3, art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 1, art. 25, art. 26 ust. 1 i 2 oraz art. 27, mogą być podjęte w stosunku do: 1) roślin, produktów roślinnych i przedmiotów podlegających granicznej kontroli fitosanitarnej, w których stwierdzono występowanie organizmów niekwarantannowych, 2) innych, niż określone w pkt 1, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, w których stwierdzono występowanie organizmów szkodliwych - jeżeli istnieje zagrożenie wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się tych organizmów, mogące spowodować straty gospodarcze. 2. Działania, o których mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor podejmuje w uzgodnieniu z Głównym Inspektorem. 3. W razie uzasadnionego niebezpieczeństwa wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organizmów szkodliwych, mogących stanowić zagrożenie dla upraw, minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora, może zakazać, w drodze rozporządzenia, wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów z określonych państw. Art. 29. 1. Decyzjom, o których mowa w art. 25, art. 26 ust. 2, art. 27 ust. 3 i 4 oraz art. 28 ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Po wydaniu decyzji, o których mowa w art. 25, art. 26 ust. 2 i art. 27 ust. 4 pkt 1, wojewódzki inspektor unieważnia świadectwo fitosanitarne lub inny wymagany dokument towarzyszący przesyłce lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, przez ostemplowanie awersu dokumentu, w widocznym miejscu, trójkątnym stemplem w kolorze czerwonym z napisem "dokument unieważniony" i nazwą organu Inspekcji oraz datą unieważnienia. 3. Do czasu zakończenia granicznej kontroli fitosanitarnej oraz przy wykonywaniu decyzji, o których mowa w art. 25, art. 26 ust. 2, art. 27 ust. 4 oraz art. 28 ust. 1, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty znajdują się pod nadzorem organu celnego. 4. Organ celny może nadać przesyłce lub partii roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów jedną z następujących procedur celnych: 1) dopuszczenie do obrotu, 2) uszlachetnianie czynne, 3) przetworzenie pod kontrolą celną, 4) odprawa czasowa, 5) uszlachetnianie bierne - jeżeli została zakończona graniczna kontrola fitosanitarna i wydana decyzja, o której mowa w art. 27 ust. 3. Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których kontrola tożsamości lub kontrola zdrowotności może być przeprowadzona w miejscu zatwierdzonym przez Głównego Inspektora, oraz warunki, jakie powinno spełniać to miejsce, mając na uwadze prawidłowe przeprowadzenie kontroli tożsamości i kontroli zdrowotności tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej oraz wymagania, jakie powinna spełniać przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, wraz z opakowaniem lub środkiem transportu, aby nie istniało zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych podczas przemieszczania do tego miejsca. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, mając na uwadze ujednolicenie działań w zakresie przeprowadzania tej kontroli na terytorium Wspólnoty. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których nie przeprowadza się kontroli tożsamości lub kontroli zdrowotności, mając na uwadze zmniejszające się ryzyko porażenia tych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów przez organizmy szkodliwe. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakie powinna spełniać przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, opakowania lub środek transportu, aby nie istniało zagrożenie rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych podczas przemieszczania do miejsc wyznaczonych, innych niż punkt wwozu, mając na uwadze ujednolicenie działań w zakresie tej kontroli. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia o zakwestionowanych roślinach, produktach roślinnych lub przedmiotach, które nie spełniają wymagań określonych w ustawie, przekazywanego do Komisji Europejskiej lub do organizacji ochrony roślin państwa, z którego pochodzą lub są przywożone zakwestionowane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, mając na uwadze ujednolicenie przekazywanych informacji. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób współpracy między organami Inspekcji a organami celnymi, mając na uwadze prawidłowy sposób prowadzenia czynności kontrolnych. Art. 31. 1. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty zaopatrzone w świadectwo fitosanitarne wydane przez wojewódzkiego inspektora, a następnie odesłane z państwa trzeciego na skutek zakwestionowania ich zdrowotności, są kierowane do wyznaczonego przez organ celny miejsca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Organ celny i posiadacz mają obowiązek powiadomienia wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce, o którym mowa w ust. 1, o wprowadzeniu zakwestionowanych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Po otrzymaniu powiadomienia wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza niezwłocznie kontrolę roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 4. Organ celny kończy prowadzone postępowanie po przeprowadzeniu przez wojewódzkiego inspektora kontroli roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. Art. 32. 1. Przeprowadzenie granicznej kontroli fitosanitarnej podlega opłacie. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat za przeprowadzenie granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na uwadze pokrycie kosztów związanych z kontrolą dokumentów, kontrolą tożsamości oraz kontrolą zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 3. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pobiera organ Inspekcji przeprowadzający kontrolę i stanowi ona dochód budżetu państwa. Art. 33. 1. Organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, porażone przez te organizmy lub niespełniające wymagań specjalnych, lub których wprowadzanie i przemieszczanie jest zabronione, mogą być - w przypadku roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wprowadzane lub przemieszczane, a w przypadku organizmów kwarantannowych - przechowywane, hodowane lub wykorzystywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są przeznaczone na potrzeby: 1) Inspekcji albo 2) podmiotów prowadzących prace naukowo-badawcze lub prace nad tworzeniem nowych odmian roślin uprawnych, zwane dalej "pracami badawczymi", jeżeli podmioty te uzyskały pozwolenie Głównego Inspektora na prowadzenie tych prac. 2. Pozwolenie na prowadzenie prac badawczych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zwane dalej "pozwoleniem na badania", może być wydane, w drodze decyzji, na wniosek zainteresowanych podmiotów, po stwierdzeniu, że zostały spełnione warunki organizacyjno-techniczne prowadzenia prac badawczych niezbędne do zabezpieczenia przed rozprzestrzenianiem się organizmów kwarantannowych. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego z wnioskiem; 2) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby kierującej pracami badawczymi; 3) nazwę organizmu kwarantannowego lub rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu; 4) określenie ilości organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 5) szczegółowe informacje o organizmie kwarantannowym lub o roślinie, produkcie roślinnym lub przedmiocie, a w szczególności o: a) stadium rozwojowym organizmu kwarantannowego lub b) fazie rozwojowej rośliny lub części rośliny, lub c) rodzaju produktu roślinnego lub przedmiotu, d) miejscu pochodzenia organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 6) opis prac badawczych, w tym zakres, cel i czas trwania tych prac; 7) opis miejsca prowadzenia prac badawczych; 8) proponowany sposób wykorzystania lub zniszczenia, po zakończeniu każdego etapu prac badawczych, organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które zostaną użyte do planowanych prac, lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które będą miały kontakt z organizmami kwarantannowymi lub roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, użytymi do planowanych prac; 9) proponowany sposób odkażania lub oczyszczania przedmiotów, które będą użyte do prac badawczych, lub które będą miały kontakt z organizmami kwarantannowymi lub roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, używanymi przy prowadzeniu prac; 10) proponowany punkt wwozu w przypadku przywożonych z państw trzecich organizmów kwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. 4. Pozwolenie na badania zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego z wnioskiem; 2) nazwę organizmu kwarantannowego, rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu oraz ilość niezbędną do przeprowadzenia prac badawczych; 3) miejsce i czas trwania prac badawczych; 4) sposób zniszczenia organizmów kwarantannowych, jeżeli są przedmiotem prac badawczych; 5) sposób wykorzystania lub zniszczenia, po zakończeniu każdego etapu prac, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które zostaną użyte do prac badawczych, lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które będą miały kontakt z organizmami kwarantannowymi lub roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami, użytymi do planowanych prac; 6) zakres przeprowadzenia granicznej kontroli fitosanitarnej. 5. Jeżeli w wyniku urzędowej kontroli przeprowadzonej przez wojewódzkiego inspektora zostanie stwierdzone, że podmiot, który uzyskał pozwolenie na badania, nie spełnia warunków organizacyjno-technicznych, o których mowa w ust. 2, Główny Inspektor może: 1) nakazać usunięcie uchybień w oznaczonym terminie lub 2) w drodze decyzji cofnąć wydane pozwolenie na badania. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki organizacyjno-techniczne, o których mowa w ust. 2, mając na uwadze zapobieganie rozprzestrzenianiu się organizmów kwarantannowych przy prowadzeniu prac badawczych. Art. 34. 1. Wprowadzanie i przemieszczanie organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o których mowa w art. 33 ust. 1, jest możliwe na potrzeby podmiotów posiadających pozwolenie na badania albo na potrzeby Inspekcji, jeżeli organizmy kwarantannowe, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty zostały zaopatrzone w dokument przewozowy oraz w paszport roślin lub świadectwo fitosanitarne, jeżeli są wymagane; w tym przypadku paszport roślin albo świadectwo fitosanitarne, oprócz informacji określonych odpowiednio w art. 16 ust. 6 albo w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 6, powinny zawierać informację o przepisach Unii Europejskiej, na podstawie których organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty mogą być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wprowadzane z państw trzecich organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, o których mowa w art. 33 ust. 1, podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej w zakresie wskazanym w pozwoleniu na badania. 3. Dokument przewozowy, o którym mowa w ust. 1, wydaje Główny Inspektor. 4. Dokument przewozowy zawiera w szczególności: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu, od którego pochodzą organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty; 2) nazwę służby ochrony roślin państwa wysyłającego; 3) nazwę i pieczęć organu wydającego dokument przewozowy; 4) miejsce pochodzenia organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, a w przypadku wprowadzania z państw trzecich dokumenty potwierdzające ich miejsca pochodzenia; 5) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby kierującej pracami badawczymi; 6) deklarowany punkt wwozu, jeżeli organizmy kwarantannowe, rośliny, produkty roślinne lub przedmioty są wprowadzane z państw trzecich; 7) nazwę organizmu kwarantannowego lub rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu oraz ich ilość określoną w pozwoleniu na badania; 8) szczegółowe informacje o organizmie kwarantannowym lub roślinie, produkcie roślinnym lub przedmiocie; 9) informację o przepisach Unii Europejskiej, na podstawie których organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty mogą być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz ewentualnie inne informacje dotyczące organizmów kwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 10) numer świadectwa fitosanitarnego lub numer paszportu. 5. Organizmy kwarantannowe lub rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, o których mowa w art. 33 ust. 1, są wprowadzane lub przemieszczane bezpośrednio i niezwłocznie do miejsca prowadzenia prac badawczych, w sposób zabezpieczający przed rozprzestrzenianiem się organizmów kwarantannowych. 6. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, po zakończeniu każdego etapu prac badawczych, mogą być wykorzystane w sposób określony w pozwoleniu na badania, jeżeli kontrola przeprowadzona przez wojewódzkiego inspektora wykaże, że są one wolne od organizmów kwarantannowych oraz nie stanowią zagrożenia dla człowieka, zwierząt lub środowiska. 7. Podmiot prowadzący prace badawcze jest obowiązany informować niezwłocznie wojewódzkiego inspektora o każdym uwolnieniu się organizmu kwarantannowego poza wyznaczone miejsce prowadzenia prac. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia: 1) określi wzór dokumentu przewozowego, o którym mowa w ust. 1, 2) może określić sposób przeprowadzenia kontroli w odniesieniu do niektórych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, które stanowią szczególne zagrożenie dla środowiska - mając na względzie przepisy Unii Europejskiej w zakresie prowadzenia prac naukowo-badawczych z wykorzystaniem organizmów kwarantannowych. Art. 35. Przepisy art. 33 i 34 stosuje się odpowiednio do organizmów szkodliwych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 i 3. Art. 36. 1. W celu zabezpieczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonego obszaru przed przedostawaniem się i rozprzestrzenianiem określonych organizmów kwarantannowych może być ustanowiona strefa chroniona. 2. Strefa chroniona może być ustanowiona po przeprowadzeniu przez Inspekcję urzędowej kontroli potwierdzającej, że: 1) dany organizm kwarantannowy nie jest endemiczny ani zadomowiony, pomimo korzystnych warunków do jego zadomowienia się w strefie chronionej i pomimo jego zadomowienia się na innym określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub obszarze innego państwa członkowskiego; 2) występuje zagrożenie zadomowienia się danego organizmu kwarantannowego ze względu na sprzyjające warunki środowiskowe, pomimo że organizm ten nie jest endemiczny ani zadomowiony na określonym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub obszarze innego państwa członkowskiego. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy, sposób i tryb przeprowadzania urzędowej kontroli roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w celu ustanowienia strefy chronionej i w celu jej utrzymania, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie ustanawiania stref chronionych. 4. Strefę chronioną ustanawia na czas oznaczony minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określając: 1) nazwę organizmu kwarantannowego, z którego występowaniem wiąże się ustanowienie strefy chronionej, 2) wykaz organizmów kwarantannowych oraz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, których wprowadzanie do strefy chronionej i przemieszczanie wewnątrz tej strefy jest zabronione, 3) zasięg strefy chronionej - mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie ustanawiania stref chronionych. 5. Rośliny, produkty roślinne lub przedmioty przemieszczane przez strefę chronioną lub w obrębie tej strefy powinny spełniać warunki niezbędne do zabezpieczenia przed rozprzestrzenianiem się organizmów kwarantannowych, ze względu na które ustanowiono tę strefę. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, o których mowa w ust. 5, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej w zakresie ustanawiania stref chronionych. Rozdział 3 Dopuszczanie środków ochrony roślin do obrotu oraz substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin Art. 37. 1. Dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw rolnictwa. 2. Do obrotu mogą być dopuszczone tylko te środki ochrony roślin, które przy prawidłowym stosowaniu, zgodnie z ich przeznaczeniem, nie stanowią zagrożenia dla zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska, a w szczególności środki ochrony roślin, które nie zawierają substancji aktywnych stwarzających takie zagrożenie lub dla których Komisja Europejska wydała decyzję w sprawie niedopuszczenia ich do stosowania w środkach ochrony roślin. 3. Środki ochrony roślin zawierające substancję aktywną, która może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie człowieka, zwierząt lub środowisko, mogą być dopuszczone do obrotu w ograniczonym zakresie. 4. Przepis ust. 1 nie dotyczy środka ochrony roślin wyprodukowanego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i przeznaczonego do stosowania w innym państwie, jeżeli w państwie tym jest on dopuszczony do obrotu. 5. Materiał siewny zawierający środki ochrony roślin dopuszcza się do obrotu tylko wtedy, jeżeli zostało wydane zezwolenie na dopuszczenie tych środków do obrotu i zostały zastosowane zgodnie z ich przeznaczeniem. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie o wydaniu zezwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin, o którym mowa w ust. 3. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska i ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz substancji aktywnych, których stosowanie w środkach ochrony roślin jest zabronione lub podlega ograniczeniom, 2) wykaz substancji aktywnych, dla których Komisja Europejska wydała decyzję w sprawie niedopuszczenia ich do stosowania w środkach ochrony roślin lub stosowania w określonym zakresie, oraz termin, w jakim środki ochrony roślin zawierające te substancje mogą znajdować się w obrocie - mając na uwadze stwarzane przez nie zagrożenie dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz środowiska. Art. 38. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu wydaje się, jeżeli: 1) środek ochrony roślin: a) zawiera substancję aktywną dopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską i spełniającą warunki związane z jej użyciem w środku ochrony roślin, określone przez tę Komisję 1), z zastrzeżeniem ust. 2, b) jest skuteczny w zwalczaniu organizmu szkodliwego, c) nie wykazuje niepożądanego działania na rośliny lub produkty roślinne, d) nie powoduje zbędnych cierpień u zwalczanych kręgowców, e) jest stosowany zgodnie z przeznaczeniem: - nie wykazuje zagrożenia dla zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska, a w szczególności wód powierzchniowych, podskórnych i wody przeznaczonej do picia, przy uwzględnieniu jego zachowania i rozkładu w środowisku, - nie wykazuje niepożądanego działania na organizmy, które nie są zwalczane; 2) zostały określone właściwości fizyczne i chemiczne środka ochrony roślin i są one odpowiednie do zakresu stosowania, przechowywania i transportu tego środka; 3) metodą wskazaną przez podmiot występujący z wnioskiem o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu można określić: a) rodzaj i zawartość substancji aktywnej oraz innych substancji środka ochrony roślin, w tym zanieczyszczeń o znaczeniu toksykologicznym i ekotoksykologicznym, b) pozostałości środka ochrony roślin wynikające ze stosowania tego środka zgodnie z przeznaczeniem; 4) został ustalony najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości w produktach pochodzenia rolniczego lub tymczasowy najwyższy poziom pozostałości w tych produktach, zaakceptowany przez Komisję Europejską; 5) zostały określone oznakowania i opakowania środka ochrony roślin, zgodnie z przepisami o substancjach i preparatach chemicznych; 6) Komisja do Spraw Środków Ochrony Roślin wydała pozytywną opinię. 2. Wymóg, aby substancja aktywna była dopuszczona przez Komisję Europejską do stosowania w środkach ochrony roślin, nie dotyczy przypadku, gdy środek ten zawiera substancję aktywną będącą w trakcie oceny związanej z dopuszczeniem jej przez Komisję Europejską do stosowania w środkach ochrony roślin i jeżeli Komisja Europejska wydała decyzję potwierdzającą złożenie wniosku o dopuszczenie substancji aktywnej do stosowania w środku ochrony roślin wraz z wymaganą dokumentacją. Art. 39. 1. Z wnioskiem o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wystąpić podmiot zajmujący się jego produkcją lub obrotem, zwany dalej "wnioskodawcą", mający miejsce zamieszkania albo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jednym z państw członkowskich. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. Wniosek zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy oraz producenta środka ochrony roślin, jeżeli wnioskodawca nie jest producentem tego środka; 2) nazwę, siedzibę i adres importera lub dystrybutora środka ochrony roślin, jeżeli producent tego środka nie ma siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin oraz jego formę użytkową; 4) nazwę chemiczną i zwyczajową substancji aktywnej, jej zawartość w środku ochrony roślin oraz nazwę, siedzibę i adres producenta tej substancji; 5) datę i podpis wnioskodawcy. 4. Do wniosku dołącza się: 1) dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji lub obrotu środkami ochrony roślin; 2) kartę charakterystyki substancji aktywnej i kartę charakterystyki środka ochrony roślin, według wzoru określonego w przepisach o substancjach i preparatach chemicznych; 3) wyniki badań, w tym również wyniki badań skuteczności działania środka ochrony roślin, informacje, dane oraz oceny, dotyczące środka ochrony roślin, wydane na podstawie przepisów art. 60 pkt 1; 4) wyniki badań, informacje, dane oraz oceny, dotyczące substancji aktywnej, wydane na podstawie przepisów art. 60 pkt 2; 5) projekt etykiety-instrukcji stosowania środka ochrony roślin w języku polskim; 6) próbki środka ochrony roślin, substancji aktywnej lub pozostałych substancji oraz wzory opakowań środka ochrony roślin - na żądanie ministra właściwego do spraw rolnictwa; 7) dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1. 5. Badania środka ochrony roślin, z wyłączeniem badań skuteczności działania środka ochrony roślin, oraz badania jego substancji aktywnej, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4, przeprowadza się: 1) w jednostkach uprawnionych na podstawie przepisów o substancjach i preparatach chemicznych lub właściwych przepisów państw członkowskich; 2) przy pomocy metod określonych w przepisach o substancjach i preparatach chemicznych. 6. Jeżeli środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną dopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską i substancja ta nie różni się istotnie odnośnie stopnia czystości oraz rodzaju zanieczyszczeń i spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych Komisji Europejskiej dla tej substancji, do wniosku dołącza się wyniki badań, informacje, dane oraz oceny dotyczące tożsamości substancji aktywnej określone przez Komisję Europejską. 7. Wyniki badań, informacje, dane oraz oceny, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i 4, z wyjątkiem badań skuteczności działania środka ochrony roślin, składa się w języku polskim lub angielskim. Art. 40. 1. Badania skuteczności działania środka ochrony roślin, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 4, są przeprowadzane przez jednostki organizacyjne upoważnione, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora. 2. Jednostka organizacyjna może być upoważniona do prowadzenia badań skuteczności środka ochrony roślin, jeżeli spełnia warunki organizacyjno-techniczne zapewniające prawidłowe przeprowadzenie tych badań. 3. Upoważnienie wydawane jest na okres 5 lat. 4. W przypadku gdy upoważniona jednostka organizacyjna przestała spełniać warunki organizacyjne lub techniczne, lub prowadzi badania w sposób niezapewniający odpowiedniej ich jakości, Główny Inspektor nakazuje usunięcie stwierdzonych uchybień lub, w drodze decyzji, cofa upoważnienie do prowadzenia badań skuteczności środka ochrony roślin. 5. Dopuszcza się dołączenie do wniosku, o którym mowa w art. 39 ust. 1, wyników badań przeprowadzonych w innym państwie członkowskim przez jednostki organizacyjne upoważnione na podstawie przepisów właściwych w tym państwie, jeżeli: 1) środek ochrony roślin jest dopuszczony do obrotu w tym państwie w zakresie wskazanym we wniosku; 2) badania te zostały wykonane dla tych samych gatunków roślin, z wyłączeniem roślin genetycznie modyfikowanych, w regionie o podobnych warunkach klimatyczno-glebowych, środowiskowych i agrotechnicznych do regionu, którego dotyczy wniosek; 3) substancja aktywna jest dopuszczona do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską; 4) wyniki badań zostały przedstawione w języku polskim. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa jest obowiązany powiadomić Komisję Europejską w przypadku nieuznania wyników badań skuteczności działania środka ochrony roślin przeprowadzonych w innym państwie członkowskim lub w przypadku konieczności przeprowadzenia powtórnych badań w zakresie, w jakim wyniki tych badań nie zostały uznane. Minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia Komisję Europejską również o przyczynach nieuznania lub konieczności powtórzenia badań. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacyjno-techniczne, o których mowa w ust. 2, oraz sposób prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz wymagania określone w międzynarodowych standardach Europejsko-Śródziemnomorskiej Organizacji Ochrony Roślin lub Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz jednostek organizacyjnych upoważnionych do przeprowadzania badań skuteczności działania środka ochrony roślin, z określeniem nazwy jednostki organizacyjnej, jej siedziby i adresu oraz zakresu udzielonego upoważnienia. Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może pozwolić na użycie środka ochrony roślin niedopuszczonego do obrotu, przeznaczonego do celów naukowo-badawczych lub do badań związanych z rejestracją tego środka, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia tych badań, na wniosek jednostki organizacyjnej prowadzącej badania lub wnioskodawcy. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, są prowadzone pod nadzorem Inspekcji. 3. Wniosek o wydanie pozwolenia zawiera: 1) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin; 2) nazwę, siedzibę i adres producenta środka ochrony roślin; 3) nazwę i zawartość substancji aktywnej, ze wskazaniem producenta tej substancji; 4) określenie: a) gatunków roślin, na których będą prowadzone badania, b) zwalczanych organizmów szkodliwych, c) powierzchni badań, d) miejsca prowadzenia badań, jeżeli środek przeznaczony jest do celów naukowo-badawczych, e) przewidywanej dawki i ilości środka ochrony roślin niezbędnej do przeprowadzenia badań; 5) wskazanie jednostki wykonującej badania i okresu, w jakim badania te będą prowadzone. 4. Do wniosku należy dołączyć kartę charakterystyki środka ochrony roślin i kartę charakterystyki substancji aktywnej oraz dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1. 5. Jeżeli badania mogą mieć niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka, zwierząt lub środowisko, minister właściwy do spraw rolnictwa może zabronić ich przeprowadzenia lub pozwolić na ich przeprowadzenie na określonych warunkach. 6. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin, ze wskazaniem producenta tego środka; 2) nazwę i zawartość substancji aktywnej, ze wskazaniem producenta tej substancji; 3) gatunki roślin, na których będą prowadzone badania; 4) zwalczane organizmy szkodliwe; 5) powierzchnię, na której będą prowadzone badania; 6) miejsce prowadzenia badań, jeżeli środek przeznaczony jest do celów naukowo-badawczych; 7) jednostkę wykonującą badania i okres, w jakim badania będą prowadzone; 8) dodatkowe warunki prowadzenia badań, o których mowa w ust. 5. 7. Pozwolenie upoważnia na wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środków ochrony roślin. Art. 42. 1. Tworzy się Komisję do Spraw Środków Ochrony Roślin, zwaną dalej "Komisją". 2. Komisja jest organem opiniodawczo-doradczym ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. Do zadań Komisji należy: 1) opiniowanie wniosków w sprawach wydawania zezwoleń na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin; 2) opiniowanie innych spraw dotyczących środków ochrony roślin, przedstawianych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. Komisja składa się z siedmiu członków: 1) trzech przedstawicieli ministra właściwego do spraw rolnictwa; 2) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw środowiska; 3) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia. 5. Członków Komisji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa, z tym że członków Komisji, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, powołuje i odwołuje odpowiednio na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska i ministra właściwego do spraw zdrowia. 6. Kadencja członków Komisji trwa 4 lata. 7. Komisja działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 8. Miesięczne wynagrodzenie członków Komisji ustala się jako mnożnik 0,5 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za IV kwartał poprzedzający rok, w którym następuje wypłata wynagrodzenia, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Statystycznego. 9. Zamiejscowym członkom Komisji przysługuje zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania na zasadach stosowanych przy podróżach służbowych na obszarze kraju pracowników zatrudnionych w państwowych lub samorządowych jednostkach sfery budżetowej. 10. Wynagrodzenie członków Komisji oraz zwrot kosztów podróży i zakwaterowania są wypłacane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa. Art. 43. 1. Komisja wydaje opinię, o której mowa w art. 38 ust. 1 pkt 6, biorąc pod uwagę oceny i raporty opracowane przez jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 2. Oceny i raporty, o których mowa w ust. 1, dotyczą: 1) właściwości fizycznych i chemicznych środka ochrony roślin, w tym jego substancji aktywnej; 2) wpływu środka ochrony roślin na środowisko, z uwzględnieniem jego zachowania w środowisku i oddziaływania na gatunki niebędące celem działania tego środka; 3) oddziaływania środka ochrony roślin na zdrowie człowieka i zwierząt, z uwzględnieniem pozostałości tego środka; 4) skuteczności działania środka ochrony roślin; 5) oddziaływania na zwierzęta kręgowe, w przypadku gdy środek ochrony roślin jest przeznaczony do zwalczania tych zwierząt; 6) oddziaływania środka ochrony roślin na rośliny lub produkty roślinne, w tym dotyczącego dopuszczalnego poziomu fitotoksyczności tego środka. 3. Oceny i raporty opracowują jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę wyników badań, informacji, danych i ocen dotyczących środka ochrony roślin oraz jego substancji aktywnej, potwierdzających spełnienie warunków określonych w art. 38 ust. 1 pkt 1-5. 4. Opracowanie ocen i raportów przez jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, jest dokonywane odpłatnie. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw środowiska upoważni, w drodze rozporządzenia, jednostki organizacyjne do opracowywania ocen i raportów, o których mowa w ust. 2, określając nazwę, siedzibę i adres upoważnionej jednostki organizacyjnej oraz zakres upoważnienia, biorąc pod uwagę potencjał naukowo-badawczy tych jednostek. Art. 44. 1. Po złożeniu wniosku o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu minister właściwy do spraw rolnictwa, w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku, sprawdza, czy do wniosku zostały dołączone wymagane wyniki badań, informacje, dane i oceny dotyczące środka ochrony roślin oraz jego substancji aktywnej, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 3. 2. Jeżeli wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu nie spełnia wymogów określonych w ustawie i w przepisach wydanych na jej podstawie lub do wniosku nie zostały dołączone wymagane dokumenty, minister właściwy do spraw rolnictwa wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia braków w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez wnioskodawcę wezwania, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków we wskazanym terminie spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. 3. Po stwierdzeniu, że wniosek spełnia wymogi określone w ustawie i w przepisach wydanych na jej podstawie i zostały do niego dołączone wszystkie wymagane dokumenty, minister właściwy do spraw rolnictwa: 1) powiadamia o tym wnioskodawcę; 2) przekazuje jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art. 43 ust. 1, złożoną dokumentację w zakresie niezbędnym do opracowania przez te jednostki ocen i raportów; 3) występuje do Komisji o wydanie opinii, o której mowa w art. 38 ust. 1 pkt 6. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa podejmuje decyzję w sprawie wydania zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu w terminie 12 miesięcy od dnia dokonania stwierdzenia, o którym mowa w ust. 3. 5. Jeżeli w czasie trwania postępowania o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu zostanie stwierdzone, że substancja aktywna wchodząca w skład tego środka jest dopuszczona do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską, przy czym jest wytwarzana przez innego wnioskodawcę lub inną metodą, niż jest to wskazane w dokumentacji przedstawionej w celu dopuszczenia tej substancji przez Komisję Europejską, minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej wszystkie dane dotyczące specyfiki wytwarzania tej substancji aktywnej, z uwzględnieniem zanieczyszczeń. Art. 45. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy oraz producenta środka ochrony roślin, jeżeli wnioskodawca nie jest producentem tego środka; 2) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin; 3) nazwy chemiczne i zwyczajowe substancji aktywnych, określenie ich zawartości w środku ochrony roślin oraz nazwę, siedzibę i adres producenta tych substancji; 4) informację o klasyfikacji środka ochrony roślin pod względem stwarzania przez niego zagrożeń dla zdrowia człowieka, pszczół i organizmów wodnych; 5) wymagania jakościowe dla środka ochrony roślin; 6) treść etykiety-instrukcji stosowania w języku polskim. 2. Klasyfikacji środków ochrony roślin, o której mowa w ust. 1 pkt 4, dokonuje się zgodnie z przepisami o substancjach i preparatach chemicznych, z tym że klasyfikacji pod względem zagrożenia dla pszczół nie dokonuje się dla środków ochrony roślin, których zakres i sposób stosowania wykluczają możliwość zetknięcia się z pszczołami. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące treści etykiety-instrukcji stosowania środka ochrony roślin, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo zdrowia człowieka i zwierząt oraz ewentualny niekorzystny wpływ środka ochrony roślin na środowisko. Art. 46. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu jest wydawane na okres nie dłuższy niż: 1) 10 lat; 2) 3 lata - w przypadku gdy środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną będącą w trakcie oceny związanej z dopuszczeniem przez Komisję Europejską tej substancji do stosowania w środkach ochrony roślin, o której mowa w art. 38 ust. 2. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być przedłużone na okres nie dłuższy niż kolejne 3 lata, jeżeli nie została zakończona ocena, o której mowa w art. 38 ust. 2. 3. Po upływie terminu ważności zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu środek ten może znajdować się w obrocie do czasu upływu terminu jego ważności, jednak nie dłużej niż przez okres 18 miesięcy. Art. 47. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa prowadzi rejestr środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu, zwany dalej "rejestrem". 2. Rejestr jest jawny i zawiera: 1) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin oraz nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, o którym mowa w art. 39 ust. 1; 2) nazwy substancji aktywnych, w tym nazwy chemiczne i zwyczajowe oraz ich zawartości w środku ochrony roślin; 3) informacje dotyczące klasyfikacji środka ochrony roślin pod względem stwarzania przez niego zagrożeń zdrowia człowieka, pszczół i organizmów wodnych; 4) informacje o dopuszczeniu środka ochrony roślin do stosowania w strefach ochronnych ujęć wody oraz na terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych i rezerwatów przyrody; 5) datę ważności i numer zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu. Art. 48. 1. Jeżeli po wydaniu zezwolenia lub w czasie trwania postępowania o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu zachodzi podejrzenie, że stanowi on zagrożenie dla zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska, minister właściwy do spraw rolnictwa może zażądać od wnioskodawcy dostarczenia, w oznaczonym terminie, wyników dodatkowych badań, informacji, danych oraz ocen dotyczących środka ochrony roślin lub jego substancji aktywnej. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze decyzji, zakazać lub ograniczyć obrót lub stosowanie środka ochrony roślin na oznaczony czas, niezbędny do ustalenia zagrożenia. Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa w uzasadnionych przypadkach, na wniosek instytucji państwowych lub naukowych z dziedziny rolnictwa, społeczno-zawodowych organizacji rolników lub izb rolniczych, po uzyskaniu zgody wnioskodawcy wymienionego w art. 39 ust. 1 oraz pozytywnej opinii Komisji, może zezwolić, na czas oznaczony, na stosowanie środka ochrony roślin w roślinach uprawianych na małej powierzchni lub przeciwko organizmom szkodliwym powodującym straty tylko na określonych obszarach, jeżeli zostaną spełnione wymagania określone w art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. d i e. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego z wnioskiem; 2) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin; 3) numer zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu; 4) określenie producenta środka ochrony roślin; 5) proponowany zakres stosowania środka ochrony roślin, wraz z uzasadnieniem obejmującym w szczególności określenie powierzchni, na której przewiduje się zastosowanie tego środka, oraz określenie strat powodowanych przez organizmy szkodliwe na obszarach, o których mowa w ust. 1; 6) datę i podpis podmiotu występującego z wnioskiem. 3. Do wniosku dołącza się: 1) zgodę wnioskodawcy wymienionego w art. 39 ust. 1 na wnioskowany zakres stosowania; 2) projekt instrukcji stosowania środka ochrony roślin; 3) wyniki badań, informacje, dane oraz oceny, dotyczące środka ochrony roślin, niezbędne do potwierdzenia spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1; 4) oświadczenie podmiotu występującego z wnioskiem, że ponosi on odpowiedzialność za skuteczność działania środka ochrony roślin; 5) dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1. 4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane na wnioskowany okres czasu, nie dłuższy jednak niż data ważności zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu. Art. 50. 1. Podmioty, które uzyskały zezwolenia, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 49 ust. 1, są obowiązane do przekazywania ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa wszelkich nowych informacji i danych dotyczących dopuszczonego środka ochrony roślin do obrotu, w zakresie stwarzanego przez ten środek zagrożenia dla zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska. 2. Informacje i dane, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej i państwom członkowskim. Art. 51. 1. Zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu albo zezwolenie, o którym mowa w art. 49 ust. 1, może zostać cofnięte na wniosek wnioskodawcy lub w przypadku: 1) stwierdzenia nieprzydatności środka ochrony roślin do zastosowania zgodnie z jego przeznaczeniem lub ujawnienia nieznanych dotychczas okoliczności dotyczących szkodliwego oddziaływania tego środka na zdrowie człowieka, zwierząt lub środowisko, potwierdzone wynikami badań naukowych; 2) nieprzedłożenia w oznaczonym terminie wyników badań lub informacji, o których mowa w art. 48 ust. 1; 3) decyzji Komisji Europejskiej o niedopuszczeniu substancji aktywnej do stosowania w środku ochrony roślin lub nałożeniu ograniczenia w stosowaniu tej substancji; 4) gdy dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe. 2. W przypadku cofnięcia zezwolenia na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu albo zezwolenia, o którym mowa w art. 49 ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa określa w decyzji termin wycofania środka ochrony roślin z obrotu. Art. 52. 1. Wnioskodawca ubiegający się o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu na okres kolejnych 10 lat powinien złożyć wniosek w terminie 18 miesięcy przed upływem ważności aktualnego zezwolenia. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może przedłużyć ważność zezwolenia na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu na okres niezbędny do przeprowadzenia oceny wyników badań, informacji i danych o środku ochrony roślin oraz substancji aktywnej tego środka. Art. 53. 1. W przypadku wystąpienia nieprzewidywanego zagrożenia ze strony organizmów szkodliwych, których zwalczanie środkami ochrony roślin znajdującymi się w obrocie jest nieskuteczne, na wniosek zainteresowanego podmiotu, minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw zdrowia i ministra właściwego do spraw środowiska oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji, może zezwolić na jednorazowe dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin niespełniającego wymagań, o których mowa w art. 38, na okres nie dłuższy niż 120 dni. 2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, określa się szczegółowe warunki, zakres stosowania i ilość środka ochrony roślin, uwzględniając w szczególności rodzaj zagrożenia, miejsce wystąpienia zagrożenia i właściwości środka ochrony roślin. 3. O wydaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie. 4. Przedłużenie okresu, o którym mowa w ust. 1, wydanie ponownego zezwolenia lub cofnięcie zezwolenia następuje na warunkach określonych w decyzji Komisji Europejskiej. Art. 54. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej i państwom członkowskim: 1) raz w roku wykaz środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu; 2) najpóźniej w ostatnim miesiącu każdego kwartału informacje o środkach ochrony roślin dopuszczonych do obrotu na podstawie zezwoleń, o których mowa w art. 46 ust. 1 i 2, lub wycofanych z obrotu na podstawie decyzji, o których mowa w art. 51 ust. 1, podając w szczególności: a) nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, b) nazwę i rodzaj środka ochrony roślin, c) nazwę i zawartość substancji aktywnej, d) zakres stosowania środka ochrony roślin, e) przyczyny cofnięcia zezwolenia, f) tymczasowe wartości najwyższego poziomu pozostałości środka ochrony roślin, jeżeli nie zostały ustalone na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, oraz wyniki badań, informacje i dane, na podstawie których ustalono te wartości; 3) informacje o działaniach, o których mowa w art. 48 ust. 2. Art. 55. 1. Z wnioskiem o dopuszczenie substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską może wystąpić producent środka ochrony roślin lub substancji aktywnej, mający siedzibę na terytorium jednego z państw członkowskich. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do ministra właściwego do spraw rolnictwa lub innego właściwego organu w tych sprawach w innym państwie członkowskim. 3. Do wniosku dołącza się: 1) kartę charakterystyki substancji aktywnej oraz kartę charakterystyki przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego daną substancję aktywną, sporządzone w języku angielskim; 2) wyniki badań, informacje i dane oraz oceny, dotyczące substancji aktywnej oraz przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego tę substancję, sporządzone w języku angielskim; 3) dowód wpłaty opłaty rejestrowej, o której mowa w art. 59 ust. 1. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje wniosek wraz z dołączoną do niego dokumentacją, o której mowa w ust. 3, Komisji Europejskiej i państwom członkowskim. Art. 56. 1. Wyniki badań, informacje, dane oraz oceny dotyczące substancji aktywnej nie mogą być wykorzystywane przy rozpatrywaniu wniosków innych wnioskodawców o dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu przez okres: 1) 10 lat od dnia pierwszego włączenia substancji aktywnej do wykazu substancji aktywnych dopuszczonych przez Komisję Europejską do stosowania w środkach ochrony roślin, jeżeli substancja ta nie wchodziła w skład środka ochrony roślin dopuszczonego do obrotu przed dniem 26 lipca 1993 r.; 2) 5 lat od dnia pierwszego włączenia substancji aktywnej do wykazu substancji aktywnych dopuszczonych przez Komisję Europejską do stosowania w środkach ochrony roślin, jeżeli substancja ta wchodziła w skład środka ochrony roślin dopuszczonego do obrotu przed dniem 26 lipca 1993 r.; 3) 5 lat od dnia wejścia w życie decyzji Komisji Europejskiej o zmianie warunków, na jakich substancja aktywna została wpisana do wykazu substancji aktywnych dopuszczonych do stosowania w środkach ochrony roślin, w przypadku wyników badań, informacji, danych oraz ocen dostarczonych w celu wydania tej decyzji; 4) 5 lat od dnia wejścia w życie decyzji Komisji Europejskiej o przedłużeniu ważności wpisu substancji aktywnych do wykazu substancji aktywnych dopuszczonych do stosowania w środkach ochrony roślin, w przypadku wyników badań, informacji, danych oraz ocen dostarczonych w celu wydania tej decyzji. 2. Jeżeli okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, kończy się wcześniej niż okres przewidywany w ust. 1 pkt 1, wówczas okres 5-letni przedłuża się w taki sposób, aby zakończył się w tym samym dniu, co okres 10-letni. 3. Przepisy ust. 1 nie dotyczą wnioskodawców, którzy przedstawią upoważnienie pierwszego wnioskodawcy do wykorzystania wyników badań, informacji, danych oraz ocen dotyczących środka ochrony roślin i jego substancji aktywnej. Art. 57. 1. Wyniki badań, informacje, dane oraz oceny dotyczące środka ochrony roślin nie mogą być wykorzystywane przy rozpatrywaniu wniosków innych wnioskodawców w okresie 10 lat od dnia wydania pierwszego zezwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin w jednym z państw członkowskich, jeżeli zezwolenie to zostało wydane po dopuszczeniu przez Komisję Europejską substancji aktywnej tego środka do stosowania w środkach ochrony roślin. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy wnioskodawców, którzy przedstawią upoważnienie pierwszego wnioskodawcy do wykorzystania wyników badań, informacji, danych oraz ocen dotyczących środka ochrony roślin i jego substancji aktywnej. 3. Wnioskodawca ubiegający się o wydanie zezwolenia na dopuszczenie do obrotu środka ochrony roślin zawierającego substancję aktywną dopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską, przed rozpoczęciem badań na zwierzętach kręgowych jest obowiązany do uzyskania informacji od ministra właściwego do spraw rolnictwa: 1) czy środek ochrony roślin, którego dotyczy wniosek, jest identyczny ze środkiem dopuszczonym do obrotu; 2) o nazwie, siedzibie i adresie pierwszego wnioskodawcy. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazując informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2, podaje pierwszemu wnioskodawcy nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy ubiegającego się o wydanie zezwolenia. 5. Wnioskodawca występuje do pierwszego wnioskodawcy o udostępnienie wyników badań przeprowadzonych na zwierzętach kręgowych. Art. 58. 1. Na uzasadniony wniosek wnioskodawcy informacje handlowe lub informacje dotyczące procesu produkcji mogą stanowić informacje niejawne, stosownie do przepisów o ochronie informacji niejawnych. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy: 1) nazw i zawartości substancji aktywnych oraz nazw substancji niebezpiecznych w rozumieniu przepisów o substancjach i preparatach; 2) nazwy środka ochrony roślin; 3) danych o właściwościach fizykochemicznych środka ochrony roślin i jego substancji aktywnej; 4) oceny wyników badań skuteczności działania środka ochrony roślin oraz ewentualnych zagrożeń dla człowieka, zwierząt lub środowiska; 5) zalecanych metod i środków ostrożności w postępowaniu ze środkami ochrony roślin podczas ich przechowywania, transportu lub w razie pożaru i innych zagrożeń; 6) metod analizy środka ochrony roślin i jego pozostałości; 7) sposobu postępowania: a) z opakowaniami po środku ochrony roślin, b) ze środkiem ochrony roślin nieprzydatnym do stosowania; 8) sposobów neutralizacji lub dezaktywacji środka ochrony roślin w razie jego przypadkowego uwolnienia do środowiska; 9) sposobu udzielania pierwszej pomocy i opieki lekarskiej w przypadku szkodliwego zadziałania środka ochrony roślin na zdrowie człowieka. 3. Jeżeli wnioskodawca ujawni informacje, o których mowa w ust. 1, jest obowiązany poinformować o tym ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 59. 1. Czynności związane z wydaniem decyzji w sprawie środków ochrony roślin oraz substancji aktywnych, o których mowa w art. 38 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 49 ust. 1, art. 53 ust. 1 i art. 55 ust. 1, podlegają opłacie rejestrowej. 2. Opłata rejestrowa stanowi dochód budżetu państwa. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty rejestrowej, biorąc pod uwagę czas trwania postępowania administracyjnego oraz koszt użytych materiałów. Art. 60. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres badań, informacji i danych dotyczących środka ochrony roślin, 2) zakres badań, informacji i danych dotyczących substancji aktywnej, 3) szczegółowe zasady sporządzania oceny wyników badań, informacji i danych dotyczących środka ochrony roślin oraz substancji aktywnej - mając na względzie przepisy Unii Europejskiej w zakresie dokonania właściwej oceny środka ochrony roślin i substancji aktywnej pod względem spełniania wymagań przez ten środek ochrony roślin i substancję aktywną. Rozdział 4 Obrót i stosowanie środków ochrony roślin Art. 61. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wprowadzane środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu, których okres ważności w dniu przywozu wynosi co najmniej 18 miesięcy, zaopatrzone w etykiety-instrukcje stosowania w języku polskim. Art. 62. 1. W obrocie mogą znajdować się środki ochrony roślin wyłącznie w oryginalnych, szczelnie zamkniętych opakowaniach. 2. Na opakowaniu środka ochrony roślin umieszcza się, w sposób trwały, etykietę-instrukcję stosowania zawierającą informacje wykonane w sposób czytelny i trwały. 3. Na opakowaniu wprowadzanego do obrotu materiału siewnego zawierającego środek ochrony roślin zamieszcza się: 1) nazwę środka ochrony roślin; 2) nazwę jego substancji aktywnej; 3) klasyfikację środka ochrony roślin pod względem stwarzania zagrożeń dla zdrowia człowieka i organizmów wodnych; 4) datę zaprawiania nasion. 4. Termin upływu ważności środka ochrony roślin może być, na wniosek zainteresowanego podmiotu, przedłużony przez jednostkę, o której mowa w art. 39 ust. 5 pkt 1, po przeprowadzeniu badań stwierdzających przydatność danego środka ochrony roślin do zastosowania zgodnego z przeznaczeniem; koszty badania ponosi zainteresowany podmiot. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić termin zaktualizowania etykiet-instrukcji stosowania znajdujących się w obrocie środków ochrony roślin, w decyzji zmieniającej zezwolenie na dopuszczenie tego środka do obrotu, jeżeli zmiana zezwolenia związana jest z zagrożeniem bezpieczeństwa dla ludzi, zwierząt lub środowiska. Art. 63. 1. Środki ochrony roślin mogą być używane do zaprawiania materiału siewnego, jeżeli zostały dopuszczone do obrotu i są stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem. 2. Materiał siewny zaprawiony środkami ochrony roślin może być stosowany tylko do siewu lub sadzenia. Art. 64. 1. Prowadzenie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin wymaga uzyskania zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Zezwolenie na prowadzenie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin wydaje, na wniosek zainteresowanego przedsiębiorcy, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy. 3. Przepis ust. 1 nie dotyczy producentów środków ochrony roślin, którzy uzyskali zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na dopuszczenie danego środka ochrony roślin do obrotu. 4. Przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinien posiadać pomieszczenia dostosowane do prowadzenia wnioskowanej działalności. 5. Konfekcjonowanie środków ochrony roślin można prowadzić za zgodą przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa na dopuszczenie danego środka ochrony roślin do obrotu i po uzgodnieniu z nim rodzaju opakowań. 6. Czynności związane z konfekcjonowaniem lub obrotem środkami ochrony roślin mogą wykonywać wyłącznie osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie obrotu i konfekcjonowania środków ochrony roślin i posiadają aktualne zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia. Art. 65. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres przedsiębiorcy; 2) numer w Krajowym Rejestrze Sądowym albo numer ewidencji działalności gospodarczej; 3) numer identyfikacji statystycznej REGON; 4) numer identyfikacji podatkowej NIP; 5) określenie rodzaju i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być udzielone zezwolenie; 6) informacje o miejscu konfekcjonowania lub obrotu oraz o miejscu przechowywania środków ochrony roślin. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w art. 64 ust. 6; 2) opinie potwierdzające, że pomieszczenia, o których mowa w art. 64 ust. 4, spełniają wymogi ochrony środowiska, bezpieczeństwa pożarowego oraz higieniczno-sanitarne dotyczące konfekcjonowania lub obrotu oraz przechowywania opakowań po środkach ochrony roślin sklasyfikowanych jako bardzo toksyczne i toksyczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)); 3) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej. 3. Opinie, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wydają odpowiednio organy Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska, Państwowej Straży Pożarnej i Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 4. Jeżeli konfekcjonowanie lub obrót środkami ochrony roślin będą prowadzone na terenie województwa, na którym przedsiębiorca nie ma siedziby lub miejsca zamieszkania, do wniosku dołącza się pozytywną opinię wojewódzkiego inspektora województwa, na którego terenie będzie prowadzona wnioskowana działalność, o spełnieniu warunków niezbędnych do prowadzenia tej działalności. 5. W sprawach prowadzenia konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy o działalności gospodarczej. Art. 66. 1. Środki ochrony roślin zaliczane do bardzo toksycznych lub toksycznych dla człowieka mogą nabywać wyłącznie osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie stosowania tych środków i posiadają aktualne zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia. 2. Przedsiębiorca prowadzący obrót środkami ochrony roślin jest obowiązany prowadzić ewidencję nabywców środków ochrony roślin zaliczanych do bardzo toksycznych lub toksycznych dla człowieka i przechowywać ją przez okres 2 lat. Art. 67. Zabrania się: 1) sprzedaży środków ochrony roślin: a) osobom nietrzeźwym lub niepełnoletnim, b) po upływie terminu ich ważności, c) w opakowaniach zastępczych, d) przy zastosowaniu automatów lub samoobsługi, w handlu okrężnym, e) w pomieszczeniach, w których jest prowadzona sprzedaż żywności lub pasz, f) w opakowaniach, na których nie została zamieszczona aktualna etykieta-instrukcja stosowania, g) osobom nieposiadającym aktualnego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w art. 66 ust. 1, w przypadku środków ochrony roślin zaliczanych do bardzo toksycznych lub toksycznych dla człowieka; 2) podawania informacji niezgodnych z etykietą-instrukcją stosowania. Art. 68. 1. Można stosować wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu oraz zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania, ściśle z podanymi w niej zaleceniami, oraz w taki sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska. 2. Zabiegi środkami ochrony roślin wykonuje się z uwzględnieniem stosowania w pierwszej kolejności metod biologicznych, agrotechnicznych, hodowlanych lub integrowanej ochrony roślin. Art. 69. W przypadku podejrzenia zastosowania środka ochrony roślin niedopuszczonego do obrotu lub zastosowania środka w sposób stwarzający zagrożenie zdrowia człowieka lub zwierząt, organy Inspekcji stosują procedurę powiadamiania zgodnie z systemem wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt w rozumieniu przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Art. 70. Na roślinach uprawianych w strefach ochronnych ujęć wody oraz na terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych oraz rezerwatów przyrody można stosować wyłącznie środki ochrony roślin, których stosowanie w tych strefach i na tych terenach nie jest zabronione. Art. 71. 1. Posiadacze gruntów, na których są prowadzone zabiegi ochrony roślin, prowadzą ewidencję tych zabiegów. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu; 2) powierzchnie uprawy roślin; 3) powierzchnie, na których są wykonywane zabiegi ochrony roślin oraz terminy ich wykonywania; 4) nazwy zastosowanych środków ochrony roślin i ich dawki; 5) przyczyny zastosowania środków ochrony roślin. 3. Ewidencja powinna być przechowywana co najmniej przez okres 2 lat od dnia wykonania zabiegu ochrony roślin. 4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą przeprowadzania zabiegów ochrony roślin w ogrodach przydomowych i działkowych. Art. 72. 1. W przypadku stwierdzenia, że środek ochrony roślin nie jest dopuszczony do obrotu i stosowania, jest sfałszowany, przeterminowany lub nie odpowiada wymaganiom jakościowym, wojewódzki inspektor nakazuje, w drodze decyzji, wycofanie tego środka z obrotu i zakazuje jego stosowania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do materiału siewnego zaprawionego środkami ochrony roślin niedopuszczonymi do obrotu lub zastosowanymi niezgodnie z przeznaczeniem. Art. 73. W przypadku zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska wojewoda, na wniosek wojewódzkiego inspektora, po zasięgnięciu opinii państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego lub wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, może, w drodze rozporządzenia porządkowego, na oznaczony czas: 1) zakazać, ograniczyć albo uzależnić stosowanie środków ochrony roślin od spełnienia określonych warunków; 2) zakazać uprawy niektórych roślin na gruntach, na których zastosowano określone środki ochrony roślin. Art. 74. Zabiegi przy użyciu środków ochrony roślin w produkcji rolnej i leśnictwie mogą być wykonywane przez osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie stosowania środków ochrony roślin i posiadają aktualne zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia. Art. 75. 1. Szkolenia, o których mowa w art. 64 ust. 6, art. 66 ust. 1 i art. 74, mogą być prowadzone przez jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na siedzibę tych jednostek. 2. Wojewódzki inspektor, na wniosek jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, wydaje, w drodze decyzji, upoważnienie do prowadzenia szkoleń, jeżeli jednostka organizacyjna posiada pomieszczenia, środki dydaktyczne i wykwalifikowaną kadrę, odpowiednie do prowadzenia takich szkoleń. 3. Jeżeli jednostka organizacyjna upoważniona do prowadzenia szkoleń przestała spełniać warunki wymagane do uzyskania upoważnienia do prowadzenia szkoleń lub prowadzi szkolenia niezgodnie z przepisami, wojewódzki inspektor może cofnąć, w drodze decyzji, wydane upoważnienie. 4. Jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia szkoleń wydają zaświadczenie o ukończeniu szkolenia po zdaniu egzaminu testowego z zakresu objętego szkoleniem. 5. Zaświadczenia o ukończeniu szkoleń, o których mowa w ust. 1, zachowują ważność przez okres 5 lat od dnia ukończenia szkolenia. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania dla jednostek organizacyjnych prowadzących szkolenia, o których mowa w art. 64 ust. 6, art. 66 ust. 1 i art. 74, 2) programy szkoleń z zakresu konfekcjonowania, obrotu i stosowania środków ochrony roślin, z uwzględnieniem sposobu ich stosowania, 3) wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia - uwzględniając zapewnienie przez te jednostki wykwalifikowanej kadry i zagwarantowanie rzetelnego przeprowadzania szkoleń. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz jednostek organizacyjnych upoważnionych do prowadzenia szkoleń w zakresie obrotu, konfekcjonowania i stosowania środków ochrony roślin z określeniem nazwy jednostki organizacyjnej, jej siedziby i adresu oraz zakresu udzielonego upoważnienia. Art. 76. 1. Środki ochrony roślin stosuje się sprzętem sprawnym technicznie, który użyty zgodnie z przeznaczeniem zapewnia skuteczne zwalczanie organizmów szkodliwych i nie spowoduje zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska. 2. Opryskiwacze ciągnikowe i samobieżne polowe lub sadownicze, zwane dalej "opryskiwaczami", mogą być wprowadzane do obrotu, jeżeli ich sprawność techniczna została potwierdzona badaniami przeprowadzonymi przez jednostki organizacyjne upoważnione przez wojewódzkiego inspektora. 3. Przepis ust. 2 stosuje się również do opryskiwaczy będących w eksploatacji. 4. Badania sprawności technicznej opryskiwaczy powinny być przeprowadzane w odstępach czasu nie dłuższych niż 3 lata. 5. Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na siedzibę jednostki organizacyjnej upoważnia, w drodze decyzji, tę jednostkę, na jej wniosek, do przeprowadzania badań sprawności technicznej opryskiwaczy, jeżeli dana jednostka organizacyjna posiada odpowiednie warunki lokalowe, właściwe wyposażenie techniczne i wykwalifikowaną kadrę do prowadzenia takich badań. 6. Jeżeli jednostka organizacyjna upoważniona do przeprowadzania badań opryskiwaczy przestała spełniać warunki wymagane do uzyskania upoważnienia lub prowadzi badania niezgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, wydane upoważnienie. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla jednostek organizacyjnych upoważnionych do przeprowadzania badań opryskiwaczy i potwierdzania wymaganej sprawności technicznej opryskiwaczy oraz sposób przeprowadzania badań opryskiwaczy, z uwzględnieniem etapów badania ogólnego i badania poszczególnych urządzeń opryskiwacza, a także sposób dokumentowania tych badań, biorąc pod uwagę posiadanie odpowiednich warunków lokalowych, właściwe wyposażenie techniczne i niezbędny sprzęt diagnostyczny oraz posiadanie przez te jednostki wykwalifikowanej kadry pracowniczej, a także zapewnienie sprawności technicznej opryskiwaczy, umożliwiające prawidłowe stosowanie środków ochrony roślin, oraz sposób przeprowadzania badań, pozwalający na dokładną i wiarygodną ocenę sprawności technicznej opryskiwaczy. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne dla opryskiwaczy, mając na uwadze zapewnienie ochrony zdrowia człowieka i zwierząt oraz ochrony środowiska. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz jednostek organizacyjnych upoważnionych do przeprowadzania badań opryskiwaczy z określeniem nazwy jednostki organizacyjnej, jej siedziby i adresu oraz zakresu udzielonego upoważnienia. Art. 77. 1. Środki ochrony roślin na terenie otwartym stosuje się: 1) sprzętem naziemnym, jeżeli: a) prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s, b) miejsce stosowania środka ochrony roślin jest oddalone o co najmniej 5 m od krawędzi jezdni dróg publicznych, z wyłączeniem dróg publicznych zaliczanych do kategorii dróg gminnych, i o co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, plantacji roślin zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, parków narodowych, stanowisk roślin objętych ochroną gatunkową, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony strefy pośredniej ujęć wody; 2) sprzętem agrolotniczym, jeżeli: a) jest on wyposażony w specjalne urządzenia do stosowania środków ochrony roślin oraz gdy do środka ochrony roślin zostanie dodana substancja obciążająca, b) wilgotność względna powietrza jest nie mniejsza niż 60 % i prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s, c) powierzchnia upraw, na której stosuje się środek ochrony roślin, wynosi co najmniej 5 ha i jest oddalona o co najmniej 500 m od obiektów, o których mowa w pkt 1 lit. b, przy kierunku wiatru wiejącego w stronę tych obiektów. 2. Uprawy lub miejsca wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. c, na które został zniesiony środek ochrony roślin lub istnieje podejrzenie takiego zniesienia, powinny być objęte właściwym okresem karencji i okresem prewencji. 3. Zabrania się stosowania: 1) środków ochrony roślin zaliczonych do bardzo toksycznych i toksycznych dla człowieka oraz środków chwastobójczych i desykantów przy użyciu sprzętu agrolotniczego; 2) środków ochrony roślin bez zachowania okresu prewencji. Rozdział 5 Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa Art. 78. Inspekcja realizuje zadania związane z nadzorem nad zdrowiem roślin, zapobieganiem zagrożeniom związanym z obrotem i stosowaniem środków ochrony roślin oraz nadzorem nad wytwarzaniem, oceną i obrotem materiałem siewnym, określone w ustawie oraz w przepisach o nasiennictwie i przepisach innych ustaw. Art. 79. Do zakresu działania Inspekcji w ramach nadzoru nad zdrowiem roślin należą w szczególności następujące urzędowe działania: 1) kontrola fitosanitarna roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, podłoży i gleby oraz środków transportu, w miejscach wwozu i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) ocena stanu zagrożenia roślin przez organizmy szkodliwe oraz prowadzenie ewidencji tych organizmów; 3) wydawanie decyzji w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych; 4) ustalanie i doskonalenie metod oraz terminów zwalczania organizmów szkodliwych, a także zapobieganie ich rozprzestrzenianiu się; 5) wydawanie świadectw fitosanitarnych, paszportów roślin oraz nadzór nad jednostkami upoważnionymi do wydawania paszportów roślin; 6) kontrola zabiegów oczyszczania, odkażania i przerobu roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 7) zawiadamianie organizacji ochrony roślin państwa, z którego pochodzą rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, o ich zatrzymaniu lub zniszczeniu; 8) nadzór nad wprowadzaniem, rozprzestrzenianiem oraz nad pracami z wykorzystaniem organizmów kwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów porażonych przez organizmy kwarantannowe lub niespełniających wymagań specjalnych oraz roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, których wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczanie jest zakazane; 9) prowadzenie rejestru przedsiębiorców; 10) wydawanie certyfikatów dla producentów stosujących integrowaną produkcję roślin; 11) badania laboratoryjne roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 12) wydawanie decyzji w sprawie postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami podlegającymi granicznej kontroli fitosanitarnej. Art. 80. Do zakresu działania Inspekcji w ramach nadzoru nad obrotem i stosowaniem środków ochrony roślin należą w szczególności następujące urzędowe działania: 1) wydawanie zezwoleń oraz kontrolowanie podmiotów prowadzących konfekcjonowanie lub obrót środkami ochrony roślin; 2) kontrola jakości środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu; 3) kontrola prawidłowości stosowania środków ochrony roślin; 4) upoważnianie jednostek organizacyjnych do wykonywania badań sprzętu do stosowania środków ochrony roślin oraz nadzór nad wykonywaniem tych badań i stanem technicznym tego sprzętu; 5) upoważnianie jednostek organizacyjnych do prowadzenia szkoleń i nadzór nad przeprowadzaniem tych szkoleń; 6) nadzór nad jednostkami upoważnionymi do przeprowadzania badań skuteczności środków ochrony roślin; 7) monitorowanie zużycia środków ochrony roślin. Art. 81. Do zakresu działania Inspekcji w ramach nadzoru nad wytwarzaniem, oceną i obrotem materiałem siewnym, o którym mowa w przepisach o nasiennictwie, należą w szczególności następujące urzędowe działania: 1) ocena polowa, laboratoryjna i cech zewnętrznych materiału siewnego; 2) kontrola tożsamości materiału siewnego; 3) kontrola przestrzegania zasad i obowiązujących wymagań w zakresie wytwarzania, oceny, przechowywania i obrotu materiałem siewnym, w tym modyfikowanym genetycznie; 4) wydawanie akredytacji w zakresie pobierania próbek i oceny materiału siewnego oraz kontrola warunków ich przestrzegania; 5) wydawanie urzędowych etykiet i plomb oraz nadzór nad jednostkami upoważnionymi do wypełniania etykiet; 6) kontrola materiału siewnego wwożonego z państw trzecich oraz ustalanie stopni kwalifikacji tego materiału; 7) dokonywanie oceny materiału siewnego w przypadku złożenia odwołania od oceny wykonanej przez akredytowane podmioty. Art. 82. 1. Nadzór nad wykonywaniem zadań Inspekcji, o których mowa w art. 79-81, sprawuje minister właściwy do spraw rolnictwa. 2. Zadania Inspekcji wykonują następujące organy: 1) Główny Inspektor; 2) wojewoda, przy pomocy wojewódzkiego inspektora jako kierownika wojewódzkiej inspekcji ochrony roślin i nasiennictwa wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. Art. 83. 1. Główny Inspektor jest centralnym organem administracji rządowej, podległym ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 2. Głównego Inspektora powołuje Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa. Głównego Inspektora odwołuje Prezes Rady Ministrów. 3. Zastępców Głównego Inspektora powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Inspektora. 4. Główny Inspektor wykonuje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanego dalej "Głównym Inspektoratem". 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze zarządzenia, nadaje statut Głównemu Inspektoratowi. 6. Statut Głównego Inspektoratu określa w szczególności organizację wewnętrzną tego Inspektoratu, w tym rodzaje komórek organizacyjnych wchodzących w jego skład. Art. 84. 1. Główny Inspektor koordynuje i nadzoruje działalność wojewódzkich inspektorów. 2. Główny Inspektor, w celu usprawnienia i ujednolicenia działania Inspekcji, może wydawać wojewódzkim inspektorom wiążące wytyczne i polecenia. 3. Wytyczne i polecenia, o których mowa w ust. 2, nie mogą dotyczyć rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej. Art. 85. Do zakresu zadań Głównego Inspektora należy również: 1) ustalanie kierunków działania Inspekcji; 2) inicjowanie i organizowanie szkoleń oraz doskonalenia zawodowego dla pracowników Inspekcji; 3) kontrola wojewódzkich inspektorów z zakresu spraw związanych z ochroną roślin i nasiennictwem; 4) określenie sposobów współdziałania Inspekcji z innymi organami administracji publicznej; 5) wydawanie pozwoleń na wwóz środków ochrony roślin niedopuszczonych do obrotu, a przeznaczonych do celów naukowo-badawczych; 6) reprezentowanie Inspekcji na zewnątrz; 7) upoważnianie innych osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej do wykonywania zadań Inspekcji w zakresie: a) przeprowadzania kontroli, w tym pobierania prób, oceny i badań laboratoryjnych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, b) przeprowadzania kontroli warunków wykonania zabiegów zapobiegających rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych, wymaganych w przepisach innych państw, c) przeprowadzania kontroli jednostek upoważnionych do prowadzenia badań sprawności technicznej opryskiwaczy, d) przeprowadzania kontroli jednostek upoważnionych do badań skuteczności działania środków ochrony roślin, prowadzonych w ramach dopuszczania ich do obrotu, e) wydawania certyfikatów dla producentów stosujących integrowaną produkcję, f) zaopatrywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów bądź dokumentów im towarzyszących w oznakowania wymagane w przepisach innych państw. Art. 86. 1. Główny Inspektor współpracuje i reprezentuje Inspekcję przed organami Unii Europejskiej i państw trzecich oraz innymi organizacjami międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, właściwymi do spraw zdrowia roślin i nasiennictwa. 2. Główny Inspektor przekazuje Komisji Europejskiej wszelkie informacje wymagane przez tę Komisję z zakresu ochrony roślin i nasiennictwa. 3. Główny Inspektor może wystąpić z wnioskiem do Komisji Europejskiej o wsparcie finansowe na cele fitosanitarne i jest odpowiedzialny za prawidłowe wydatkowanie przyznanych środków. Art. 87. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy mogą inicjować, organizować i prowadzić działalność informacyjną dla podmiotów podlegających nadzorowi Inspekcji oraz prowadzić szkolenia z zakresu zwalczania organizmów szkodliwych, stosowania środków ochrony roślin i nasiennictwa. Art. 88. 1. Wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek Głównego Inspektora. 2. Zastępców wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora. 3. Wojewódzki inspektor wykonuje zadania Inspekcji na obszarze województwa, przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektoratem". 4. Wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora, złożony po uzgodnieniu z Głównym Inspektorem, może tworzyć i znosić delegatury oraz oddziały wojewódzkiego inspektoratu. Art. 89. 1. Główny Inspektorat i wojewódzki inspektorat są jednostkami budżetowymi. 2. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach należących do zakresu zadań i kompetencji Inspekcji organem właściwym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, jest wojewódzki inspektor i jako organ wyższego stopnia - Główny Inspektor. 3. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy używają pieczęci okrągłej z wizerunkiem orła. 4. Główny Inspektor może podejmować wszelkie czynności należące do zakresu zadań wojewódzkiego inspektora, jeżeli jest to: 1) wskazane ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy lub 2) związane z wydatkowaniem środków na cele fitosanitarne. Art. 90. 1. Na stanowiska Głównego Inspektora i wojewódzkich inspektorów mogą być powoływane osoby, które posiadają co najmniej 5-letni staż na stanowiskach pracy związanych z ochroną roślin lub nasiennictwem, a na stanowiska zastępców Głównego Inspektora i wojewódzkich inspektorów - osoby, które posiadają co najmniej 3-letni staż na stanowiskach pracy związanych z ochroną roślin lub nasiennictwem. 2. Kandydaci na stanowiska wojewódzkiego inspektora oraz na ich zastępców są wyłaniani w wyniku postępowania kwalifikacyjnego przeprowadzanego przez Głównego Inspektora. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 2, w tym w szczególności sposób ogłaszania o zamiarze przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, oraz skład i zasady działania komisji kwalifikacyjnej, a także szczegółowe wymagania odnośnie kandydatów, mając na uwadze dobór osób o odpowiednich kwalifikacjach i umiejętnościach. Art. 91. 1. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy mogą upoważniać na piśmie pracowników Inspekcji, zwanych dalej "państwowymi inspektorami", do załatwiania spraw w ich imieniu, w tym do przeprowadzania czynności kontrolnych, wydawania decyzji administracyjnych, oraz prowadzą rejestr tych upoważnień. 2. Państwowym inspektorem może być osoba, która: 1) ukończyła studia wyższe na kierunku rolnictwo, ogrodnictwo lub kierunku pokrewnym albo posiada dyplom uzyskany w szkołach wyższych za granicą uznany zgodnie z odrębnymi przepisami za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w kraju; 2) odbyła służbę przygotowawczą; 3) zdała egzamin przed komisją powołaną przez Głównego Inspektora z zakresu znajomości przepisów dotyczących spraw ochrony roślin i nasiennictwa, potwierdzony zaświadczeniem. 3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, wydaje Główny Inspektor i jest ono ważne przez okres 5 lat. 4. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) numer upoważnienia; 2) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej; 3) zakres upoważnienia; 4) podstawę prawną do przeprowadzenia kontroli; 5) określenie organu wydającego upoważnienie; 6) termin ważności upoważnienia. 5. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, może być w każdym czasie cofnięte, w szczególności w przypadku niewłaściwego wykonywania zadań przez państwowego inspektora. Art. 92. 1. Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy oraz ich zastępcy, a także państwowi inspektorzy, są uprawnieni do: 1) wstępu na wszystkie grunty, w tym leśne, oraz do wszelkich pomieszczeń, środków transportu i obiektów, w których są lub były uprawiane, wytwarzane, przewożone lub przechowywane rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, a także środki ochrony roślin, materiał siewny i opryskiwacze, oraz na teren portów, przystani, lotnisk, stacji kolejowych, urzędów pocztowych, przejść granicznych, w celu przeprowadzenia kontroli wynikających z przepisów ustawy i przepisów o nasiennictwie; 2) kontroli dokumentów, żądania pisemnych lub ustnych informacji, wyjaśnień oraz dostępu do wszelkich danych, w tym również prowadzonych w formie elektronicznej, mających związek z przedmiotem kontroli i dotyczących spraw ochrony roślin i nasiennictwa; 3) bezpłatnego pobierania, za pokwitowaniem, prób roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, środków ochrony roślin lub materiału siewnego, w ilości niezbędnej do wykonania badań. 2. Do czynności, o których mowa w ust. 1, Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy mogą upoważniać pracowników Inspekcji niebędących państwowymi inspektorami i osoby niebędące pracownikami Inspekcji. Art. 93. 1. Państwowy inspektor wszczyna i prowadzi postępowanie kontrolne po okazaniu legitymacji służbowej i upoważnienia, o którym mowa w art. 91 ust. 1. 2. Państwowi inspektorzy w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych korzystają ze szczególnej ochrony prawnej przewidzianej w odrębnych przepisach dla funkcjonariuszy publicznych. 3. Państwowy inspektor przeprowadzający czynności kontrolne nie ma obowiązku uzyskiwania przepustek przewidzianych w regulaminie wewnętrznym podmiotu kontrolowanego oraz nie podlega rewizji osobistej. 4. W szczególnych przypadkach Główny Inspektor może przeprowadzać czynności kontrolne przy pomocy państwowych inspektorów bez względu na obszar działania inspektoratów, w których ci inspektorzy są zatrudnieni. Art. 94. 1. Czynności kontrolne przeprowadza się w miejscach i w czasie wykonywania działalności lub w siedzibie podmiotu kontrolowanego, w jego obecności lub w obecności osoby upoważnionej przez ten podmiot bądź przez niego zatrudnionej. 2. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzane także w siedzibie Głównego Inspektora lub wojewódzkich inspektorów, jeżeli jest to niezbędne do właściwego prowadzenia i wyjaśnienia sprawy. 3. Państwowy inspektor przeprowadza czynności kontrolne w sposób jak najmniej zakłócający funkcjonowanie podmiotu kontrolowanego. Art. 95. 1. W toku postępowania kontrolnego państwowy inspektor może w szczególności: 1) dokonywać oględzin roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, materiału siewnego, środków ochrony roślin, opryskiwaczy, obiektów, pomieszczeń, środków przewozowych i innych rzeczy, w zakresie objętym kontrolą; 2) pobierać próby roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, materiału siewnego i środków ochrony roślin, w celu poddania ich analizom laboratoryjnym; 3) dokonywać sprawdzania akt i dokumentów oraz ewidencji i informacji lub danych w zakresie objętym kontrolą, sporządzania ich niezbędnych kopii, potwierdzonych przez podmiot kontrolowany lub osoby, o których mowa w art. 94 ust. 1, oraz urzędowego tłumaczenia na język polski, w przypadku gdy są sporządzone w języku obcym; 4) dokonywać badania przebiegu określonych czynności; 5) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby postępowania kontrolnego; 6) żądać od podmiotu kontrolowanego lub jego przedstawiciela niezwłocznego usunięcia uchybień porządkowych i organizacyjnych; 7) żądać od podmiotu kontrolowanego lub jego przedstawiciela udzielania, w wyznaczonym terminie, pisemnych lub ustnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli; 8) przesłuchiwać osoby w charakterze strony lub świadka, jeżeli jest to niezbędne do wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy; 9) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby postępowania kontrolnego; 10) zabezpieczać dowody. 2. Podmiot kontrolowany jest obowiązany umożliwić inspektorowi dokonanie czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 1. 3. Uzyskane w wyniku czynności kontrolnych akta, dokumenty, ewidencje, informacje lub dane mogą być wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji zadań Inspekcji i nie mogą być przekazywane innym organom ani ujawniane, jeżeli nie wymaga tego dobro publiczne lub jeżeli nie wynika to z odrębnych przepisów. Art. 96. 1. Zabezpieczenie dowodów na czas niezbędny do przeprowadzenia czynności kontrolnych następuje na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu. 2. Zabezpieczeniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają w szczególności rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, materiał siewny, środki ochrony roślin, akta, dokumenty, ewidencje, informacje lub dane, jeżeli stanowią lub mogą stanowić dowód nieprawidłowości lub uzasadnionych podejrzeń co do ich występowania, stwierdzonych w toku postępowania kontrolnego, z wyłączeniem roślin lub produktów ulegających łatwemu zepsuciu. 3. Na postanowienie o zabezpieczeniu przysługuje zażalenie do Głównego Inspektora. 4. Do postanowień o zabezpieczeniu stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 97. Zabezpieczenie dowodów, o których mowa w art. 96 ust. 2, następuje przez dokonanie jednej z następujących czynności: 1) oddanie dowodów na przechowanie przez podmiot kontrolowany w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym lub zaplombowanym pomieszczeniu albo 2) opieczętowanie dowodów i oddanie ich za pokwitowaniem na przechowanie podmiotowi kontrolowanemu, o którym mowa w art. 94 ust. 1, albo 3) zabranie dowodów, za pokwitowaniem, do przechowania przez Głównego Inspektora lub wojewódzkiego inspektora w przypadku braku możliwości zabezpieczenia i przechowywania dowodów przez podmiot kontrolowany. Art. 98. 1. Z przeprowadzonych czynności i ustaleń kontrolnych sporządza się protokół kontroli w dwóch egzemplarzach, z których jeden pozostawia się podmiotowi kontrolowanemu. 2. Protokół kontroli zawiera w szczególności: 1) czas trwania postępowania kontrolnego; 2) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej inspektora przeprowadzającego czynności kontrolne; 3) nazwę, siedzibę i adres podmiotu kontrolowanego; 4) opis stanu faktycznego, stwierdzonego w toku przeprowadzanego postępowania kontrolnego, ze szczególnym uwzględnieniem ujawnionych nieprawidłowości wraz z określeniem naruszonego przepisu ustawy, przepisów o nasiennictwie lub przepisów innych ustaw; 5) opis nieprawidłowości usuniętych w toku kontroli; 6) informację o zabezpieczonych dowodach i pobranych próbach; 7) ewentualne zalecenia pokontrolne. 3. Protokół kontroli podpisuje państwowy inspektor i podmiot kontrolowany. Odmowę podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany odnotowuje się w protokole kontroli. Odmowa podpisania protokołu kontroli nie stanowi przeszkody do prowadzenia dalszego postępowania. 4. Podmiot kontrolowany może zgłosić do ustaleń zawartych w protokole kontroli umotywowane zastrzeżenia, w terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu, do organu zlecającego kontrolę. 5. W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, organ zlecający kontrolę rozpatruje wniesione zastrzeżenia w ciągu 7 dni od dnia ich wniesienia i, jeżeli to konieczne, zleca przeprowadzenie dodatkowej kontroli. W przypadku uznania zgłoszonych zastrzeżeń wprowadza się zmiany w formie aneksu do protokołu. 6. Aneks do protokołu, o którym mowa w ust. 5, podpisuje przeprowadzający czynności kontrolne, sporządzający aneks i podmiot kontrolowany. 7. W przypadku nieuznania zastrzeżeń w całości lub w części organ zlecający kontrolę przekazuje niezwłocznie swoje stanowisko na piśmie zgłaszającemu zastrzeżenia. Art. 99. Podmiot kontrolowany jest obowiązany poinformować organ Inspekcji o sposobie wykonania zaleceń pokontrolnych. Art. 100. 1. Przepisów art. 98 i 99 nie stosuje się przy przeprowadzaniu granicznej kontroli fitosanitarnej. 2. Przepisy art. 93-98 stosuje się odpowiednio do osób upoważnionych na podstawie art. 92 ust. 2. Art. 101. 1. Pracownicy Inspekcji podczas wykonywania czynności służbowych związanych z graniczną kontrolą fitosanitarną są obowiązani do noszenia umundurowania i odznaki Inspekcji. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady przydziału umundurowania i okres jego zużycia, 2) wzory, kolory i normy umundurowania, 3) wzór odznaki, 4) szczegółowe zasady i sposób noszenia umundurowania i odznaki, 5) wysokość i warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz za okresowe czyszczenie munduru, 6) stanowiska pracy, na których zatrudnione osoby są uprawnione do noszenia umundurowania i odznaki, w zależności od rodzaju i zakresu wykonywanych zadań - biorąc pod uwagę ilość i rodzaje składników umundurowania oraz okres używalności tych składników. Art. 102. 1. Właściwe organy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej i Inspekcji Transportu Drogowego współdziałają z właściwymi organami Inspekcji w zakresie wykonywania jej zadań, w szczególności przy przeprowadzaniu czynności kontrolnych lub egzekucyjnych. 2. Główny Inspektor w drodze porozumień zawieranych z właściwymi organami jednostek i służb, o których mowa w ust. 1, ustala szczegółowy sposób współdziałania Inspekcji z tymi jednostkami i służbami. Art. 103. 1. Inspekcja może świadczyć usługi w zakresie: 1) pobierania prób, przeprowadzania badań makroskopowych i laboratoryjnych oraz dokonywania oceny organoleptycznej - na zlecenie wnioskodawcy; 2) przeprowadzania szkoleń. 2. Wpływy Inspekcji uzyskiwane z tytułu usług, o których mowa w ust. 1, oraz z tytułu: 1) sprzedaży etykiet, paszportów roślin, plomb urzędowych oraz wydawnictw i usług informatycznych, 2) sprzedaży roślin i produktów roślinnych z obiektów szklarniowych oraz świadczenia usług związanych z wykorzystaniem tych obiektów w okresie, w którym nie są wykorzystywane do zadań Inspekcji - stanowią środki specjalne w rozumieniu przepisów o finansach publicznych i są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym. 3. Świadczenie usług, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może pozostawać w sprzeczności z ustawową działalnością Inspekcji. 4. Stawki opłat za sprzedaż wydawnictw i usług informatycznych oraz za czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, ustalają organy Inspekcji. 5. Jeżeli w wyniku badań laboratoryjnych, o których mowa w ust. 1, stwierdzono organizmy kwarantannowe, opłaty nie pobiera się. Art. 104. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat za: 1) usługi, o których mowa w art. 103 ust. 1, 2) wydawanie etykiet, paszportów roślin i plomb urzędowych - mając na uwadze w szczególności rzeczywiste koszty wykonania badań, koszty dojazdu, wielkość partii lub przesyłki poddanych kontroli, wielkość badanych prób, koszty związane z prowadzeniem szkoleń oraz koszty przygotowania etykiet, paszportów roślin i plomb urzędowych. Art. 105. 1. Środkami specjalnymi, o których mowa w art. 103 ust. 2, dysponują Główny Inspektor i wojewódzcy inspektorzy zgodnie z rocznym planem finansowym obejmującym przychody i wydatki środków specjalnych. 2. Środki specjalne przeznacza się na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przez Inspekcję oraz na dofinansowanie kosztów jej działalności, w tym zakupów inwestycyjnych, szkoleń i doskonalenia zawodowego pracowników. Art. 106. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową organizację Inspekcji, siedziby i obszar działania wojewódzkich inspektoratów oraz wzór legitymacji służbowej pracowników Inspekcji, a także tryb jej wydawania i wymiany, uwzględniając zakres zadań Inspekcji i sposób ich realizacji. Rozdział 6 Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy Art. 107. 1. Kto: 1) wprowadza, przemieszcza, hoduje lub przechowuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organizmy szkodliwe bez pozwolenia lub dokumentu przewozowego, o których mowa w art. 6 ust. 1, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 1 i art. 35, 2) uniemożliwia lub utrudnia Inspekcji wykonywanie czynności urzędowych, 3) nie współdziała z wojewódzkim inspektorem przy wykonywaniu czynności kontrolnych, 4) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 2, 5) nie wykonuje nakazów lub zakazów wprowadzonych na podstawie art. 8 ust. 5, 6) nie przestrzega wymagań, o których mowa w art. 34 ust. 5 i 6, 7) nie poinformuje o uwolnieniu się do środowiska organizmów kwarantannowych, 8) wprowadza lub przemieszcza rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, niespełniające wymagań, o których mowa w art. 12 ust. 1, 9) wprowadza rośliny, produkty roślinne lub przedmioty, których wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zakazane, 10) wprowadza lub przemieszcza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty niespełniające wymagań, o których mowa w art. 15 ust. 1 i art. 17 ust. 1, 11) nie przestrzega przepisów wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 i 3, 12) przemieszcza przez strefę chronioną lub w obrębie tej strefy rośliny, produkty roślinne lub przedmioty niespełniające warunków, o których mowa w art. 36 ust. 5, 13) wprowadza do obrotu zaprawiony materiał siewny w opakowaniach nieodpowiadających warunkom, o których mowa w art. 62 ust. 3, 14) wprowadza do obrotu zaprawiony materiał siewny zawierający środki ochrony roślin niedopuszczone do obrotu lub zastosowane niezgodnie z przeznaczeniem, 15) stosuje materiał siewny zawierający środki ochrony roślin do innych celów niż siew lub sadzenie, 16) prowadzi konfekcjonowanie lub obrót środkami ochrony roślin, nie posiadając wymaganego aktualnego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, 17) sprzedaje środki ochrony roślin należące do bardzo toksycznych i toksycznych dla człowieka osobom nieposiadającym wymaganego aktualnego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie ich stosowania, 18) nie prowadzi ewidencji nabywców środków ochrony roślin zaliczanych do bardzo toksycznych lub toksycznych dla człowieka lub nie przechowuje jej przez okres 2 lat, 19) sprzedaje środki ochrony roślin w opakowaniach zastępczych, 20) sprzedaje środki ochrony roślin przy zastosowaniu automatów lub samoobsługi, w handlu okrężnym oraz osobom nietrzeźwym lub niepełnoletnim, 21) sprzedaje środki ochrony roślin w pomieszczeniach, w których jest prowadzona sprzedaż żywności lub pasz, 22) sprzedaje środki ochrony roślin w opakowaniach niezawierających aktualnej etykiety-instrukcji stosowania, 23) podaje informacje niezgodnie z etykietą-instrukcją stosowania, 24) stosuje środki ochrony roślin niedopuszczone do obrotu lub w sposób niezgodny z etykietą-instrukcją stosowania, 25) stosuje niedozwolone środki ochrony roślin na roślinach uprawnych w strefach ochronnych źródeł, ujęć wody lub na terenach uzdrowisk, otulin parków narodowych i rezerwatów przyrody, 26) nie prowadzi ewidencji wykonywanych zabiegów przy użyciu środków ochrony roślin lub nie przetrzymuje jej przez okres dwóch lat, 27) stosuje środki ochrony roślin lub uprawia rośliny wbrew zakazom, ograniczeniom lub warunkom określonym przez wojewodę, 28) wykonuje zabiegi środkami ochrony roślin, nie mając wymaganego aktualnego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony roślin, 29) wprowadza do obrotu opryskiwacze bez ważnego dokumentu potwierdzającego ich sprawność techniczną, 30) stosuje środki ochrony roślin sprzętem niesprawnym technicznie lub uchyla się od obowiązku przeprowadzania technicznego badania opryskiwaczy, 31) stosuje środki ochrony roślin niezgodnie z obowiązującymi zasadami ich stosowania - podlega karze grzywny. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Art. 108. 1. Kto prowadzi obrót środkami ochrony roślin niedopuszczonymi do obrotu lub bez wymaganego zezwolenia prowadzi konfekcjonowanie lub obrót środkami ochrony roślin, jest obowiązany do wycofania ich z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę posiadacza albo miejsce jego zamieszkania opłaty sankcyjnej w wysokości stanowiącej 200 % kwoty wartości wprowadzanych do obrotu środków ochrony roślin według ceny ich nabycia, zgodnie z wystawionym dokumentem sprzedaży. 2. Stwierdzenie niedopełnienia obowiązków skutkujących opłatami sankcyjnymi, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość opłaty sankcyjnej określa, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor. 3. Wojewódzki inspektor przekazuje kopię decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwemu urzędowi skarbowemu. 4. Opłata sankcyjna stanowi dochód budżetu państwa i mają do niej zastosowanie przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 3)). Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 109. W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 4)) w art. 1 w ust. 3 w pkt 3 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) środkami ochrony roślin i substancji aktywnych środków ochrony roślin w rozumieniu przepisów o ochronie roślin, z wyjątkiem klasyfikacji tych środków pod względem stwarzania przez nie zagrożeń dla zdrowia człowieka lub dla środowiska, badań ich właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności oraz ich oznakowania i opakowania,". Art. 110. W ustawie z dnia 2 marca 2001 r. o postępowaniu z substancjami zubożającymi warstwę ozonową (Dz. U. Nr 52, poz. 537 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 497) w art. 3 w pkt 13 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) za urzędową kontrolę uważa się kontrolę przeprowadzoną przez właściwe organy Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, określone w przepisach o ochronie roślin,". Art. 111. 1. Pracownicy Głównego Inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz pracownicy wojewódzkich inspektoratów Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa stają się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy odpowiednio pracownikami Głównego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin i nasiennictwa w rozumieniu przepisów tej ustawy. 2. Przepisy art. 90 ust. 1 oraz art. 91 ust. 2 pkt 1 nie dotyczą pracowników, o których mowa w ust. 1. 3. Pracownicy, o których mowa w ust. 1, którzy otrzymali upoważnienia Głównego Inspektora lub wojewódzkiego inspektora do załatwiania spraw w ich imieniu, są obowiązani spełnić wymagania, o których mowa w art. 91 ust. 2 pkt 3, w terminie do 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 112. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa utworzonej na podstawie ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, z późn. zm. 5)), należy przez to rozumieć Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa określoną w niniejszej ustawie. Art. 113. Do spraw w zakresie dopuszczania środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy decyzją ostateczną, stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem przepisów dotyczących klasyfikacji środków ochrony roślin i treści etykiety-instrukcji stosowania. Art. 114. W przypadku gdy obowiązki w zakresie zwalczania organizmów szkodliwych zostały określone w decyzji wydanej przez wojewódzkiego inspektora na podstawie dotychczasowych przepisów, a następnie szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu tych organizmów i zapobieganiu ich rozprzestrzeniania się zostały określone na podstawie przepisów art. 10, w sposób inny niż określony w decyzji wojewódzkiego inspektora, wojewódzki inspektor uchyla decyzję i określa obowiązki w zakresie zwalczania danego organizmu szkodliwego i zapobiegania jego rozprzestrzeniania się na podstawie przepisów niniejszej ustawy. Art. 115. Z dniem wejścia w życie ustawy do niewniesionych w terminie należności pieniężnych z tytułu opłat stanowiących dochód państwa wynikających z przepisów dotychczasowych stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz przepisy o umarzaniu należności państwowych. Art. 116. Zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie obrotu, konfekcjonowania lub stosowania środków ochrony roślin wydane na podstawie dotychczasowych przepisów tracą ważność po upływie 5 lat od dnia ich wydania. Art. 117. 1. Zezwolenia na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność, z wyjątkiem zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających substancję aktywną niedopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską. 2. Podmiot posiadający zezwolenie na dopuszczenie środka ochrony roślin do obrotu i stosowania, zawierającego substancję aktywną dopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską, jest obowiązany do przedstawienia: 1) wyników badań, informacji, danych oraz ocen dotyczących tożsamości substancji aktywnej, potwierdzających, że substancja ta nie różni się istotnie odnośnie stopnia czystości oraz rodzaju zanieczyszczeń i spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych Unii Europejskiej dla tej substancji; 2) dokumentacji, o której mowa w art. 39 ust. 4 pkt 2 i 3. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy realizacji obowiązków, o których mowa w ust. 2, mając na uwadze zapobieganie zagrożeniom dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz środowiska, a także ustalenia dokonane w tym zakresie z Komisją Europejską. 4. Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się do środka ochrony roślin zawierającego kilka substancji aktywnych wymienionych w rozporządzeniach Komisji Europejskiej 6), jeżeli Komisja Europejska nie podjęła decyzji w sprawie dopuszczenia do stosowania w środkach ochrony roślin wszystkich substancji aktywnych tego środka. 5. Jeżeli środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną wymienioną w rozporządzeniach Komisji Europejskiej i w stosunku do której Komisja Europejska nie podjęła decyzji w sprawie dopuszczenia do stosowania w środkach ochrony roślin, zezwolenie na dopuszczenie do obrotu danego środka ochrony roślin wydaje się na podstawie przepisów dotychczasowych, określających wymagania w zakresie szczegółowej dokumentacji środka ochrony roślin niezbędnej do przeprowadzenia badań skuteczności jego działania i do wydania opinii w sprawie jego szkodliwości dla zdrowia człowieka, zwierząt oraz dla środowiska. 6. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 5, Komisja Europejska podjęła decyzję o: 1) niedopuszczeniu substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin - zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania środka ochrony roślin zawierającego tę substancję podlega cofnięciu; 2) dopuszczeniu substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin - podmiot posiadający zezwolenie na dopuszczenie do obrotu i stosowania środka ochrony roślin zawierającego tę substancję aktywną jest obowiązany do przedstawienia wyników badań, informacji, danych oraz ocen, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 2-4, w celu opracowania ocen i raportów w terminie określonym przez Komisję Europejską. 7. Termin określony przez Komisję Europejską, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, nie ma zastosowania do substancji aktywnych, dla których został ustalony okres przejściowy w Traktacie między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanym w dniu 16 kwietnia 2003 r. w Atenach. 8. W przypadku utraty ważności zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania, wydanych na podstawie przepisów dotychczasowych, przepis art. 46 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 118. Jeżeli badania, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 3 i 4, zostały wykonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy lub jeżeli metody tych badań nie zostały określone w przepisach o substancjach i preparatach chemicznych, minister właściwy do spraw rolnictwa może uznać, w drodze postanowienia, badania, jeżeli zostały one wykonane metodami, które są uznane przez organizacje międzynarodowe. Art. 119. Wykorzystanie danych zawartych w dokumentacji środka ochrony roślin, dopuszczonego do obrotu przed podjęciem decyzji przez Komisję Europejską o dopuszczeniu jego substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin, odbywa się na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 120. 1. Środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu i stosowania w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy klasyfikuje się pod względem stwarzania przez nie zagrożeń dla zdrowia człowieka, pszczół i organizmów wodnych, zgodnie z przepisami o substancjach i preparatach chemicznych, w terminie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Koszty związane z klasyfikowaniem środków ochrony roślin, o których mowa w ust. 1, pokrywa podmiot wymieniony w art. 39 ust. 1. Art. 121. Upoważnienia do prowadzenia badań skuteczności działania środków ochrony roślin, wydane jednostkom organizacyjnym na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność przez okres jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 122. Zezwolenia na hodowlę lub przetrzymywanie organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania wydane na podstawie przepisów dotychczasowych tracą moc po upływie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 123. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 35 ust. 5, art. 36 ust. 8, art. 38, art. 47 ust. 2 i art. 47a ust. 5 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1299 i Nr 208, poz. 2020) zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 37 ust. 7, art. 40 ust. 7, art. 43 ust. 5, art. 45 ust. 3, art. 60, art. 75 ust. 6, art. 76 ust. 7 i 8, art. 101 ust. 2 i art. 104 pkt 1 niniejszej ustawy. Art. 124. Do czasu wydania rozporządzenia, o którym mowa w art. 59 ust. 3, za wydane decyzje w sprawach środków ochrony roślin pobiera się opłatę skarbową na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 7)). Art. 125. Traci moc ustawa z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1299 i Nr 208, poz. 2020). Art. 126. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 6-8, art. 10, art. 12 ust. 1-3 oraz ust. 5 i 6, art. 13, art. 14, art. 15 ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a i c, pkt 3 i 4 oraz ust. 3-8, art. 16 ust. 1 pkt 1, ust. 2-14, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 20, art. 22 ust. 1 i 2, art. 33-35 i art. 104 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 marca 2004 r.; 2) art. 32, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Wykaz substancji aktywnych dopuszczonych do stosowania w środkach ochrony roślin i warunki związane z ich użyciem w środku ochrony roślin określa załącznik nr 1 do dyrektywy 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 93, poz. 820, Nr 200, poz. 1689, Nr 230, poz. 1923 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594. 6) Rozporządzenia Komisji Europejskiej: - nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzenia pierwszego etapu prac określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, - nr 451/2000 z dnia 28 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzenia drugiego i trzeciego etapu prac określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, - nr 1112/2002 z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzenia czwartego etapu prac określonych w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt jest placówką ochrony zdrowia i dobrostanu zwierząt utworzoną w celu świadczenia usług z zakresu medycyny weterynaryjnej, zwanych dalej "usługami weterynaryjnymi", z zastrzeżeniem art. 4 ust. 3, wyposażoną w środki majątkowe, a w szczególności w pomieszczenia, aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług. 2. Zakład leczniczy dla zwierząt może być utworzony i utrzymywany również w celu realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu ze świadczeniem usług weterynaryjnych. 3. Do zakładów leczniczych dla zwierząt nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 1)). Art. 2. 1. Usługa weterynaryjna jest czynnością mającą na celu zachowanie, ratowanie lub poprawę zdrowia zwierząt i ich produkcyjności, polegającą w szczególności na: 1) badaniu stanu zdrowia zwierząt; 2) rozpoznawaniu, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zwierząt; 3) leczeniu zwierząt; 4) udzielaniu porad i konsultacji; 5) pielęgnacji zwierząt; 6) wydawaniu opinii i orzeczeń; 7) wykonywaniu czynności związanych z określeniem zdolności rozrodczych zwierząt i ich zaburzeń oraz biotechniką rozrodu; 8) wykonywaniu detalicznego obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi, paszami leczniczymi oraz wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt, na zasadach określonych w odrębnych przepisach; 9) wykonywaniu badań laboratoryjnych i innych badań diagnostycznych, zwanym dalej "usługami laboratoryjnymi". 2. Usługi weterynaryjne mogą być świadczone przez lekarza weterynarii posiadającego prawo wykonywania zawodu, z zastrzeżeniem art. 3, w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt. Art. 3. 1. W zakładzie leczniczym dla zwierząt osoba, która posiada tytuł technika weterynarii, może wykonywać, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące czynności z zakresu świadczonych w nim usług weterynaryjnych: 1) pobieranie prób do badań laboratoryjnych; 2) czynności pomocnicze przy wykonywaniu sekcji zwłok zwierzęcych; 3) udzielanie pierwszej pomocy w przypadkach: a) niedyspozycji żołądkowo-jelitowych o przebiegu ostrym z zagrożeniem życia zwierzęcia, b) zadławienia, c) zranienia lub złamania, d) porodu niewymagającego cięcia płodu lub zabiegu chirurgicznego; 4) wykonywanie badań klinicznych w zakresie niezbędnym do udzielenia pierwszej pomocy; 5) podawanie leków przepisanych przez lekarza weterynarii lub dostępnych bez recepty; 6) asystowanie przy zabiegach chirurgicznych; 7) opieka nad zwierzętami leczonymi w warunkach ambulatoryjnych i stacjonarnych; 8) wykonywanie zabiegów sanitarnohigieniczych i fizykoterapeutycznych. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 6 i 7, są wykonywane pod nadzorem lekarza weterynarii. Art. 4. 1. Zakładem leczniczym dla zwierząt jest: 1) gabinet weterynaryjny; 2) przychodnia weterynaryjna; 3) lecznica weterynaryjna; 4) klinika weterynaryjna; 5) weterynaryjne laboratorium diagnostyczne. 2. Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne jest przeznaczone do świadczenia usług laboratoryjnych, w szczególności badań diagnostycznych, na rzecz innych zakładów leczniczych dla zwierząt lub innych podmiotów. 3. Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne nie może świadczyć usług weterynaryjnych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1-8. Rozdział 2 Tworzenie i organizacja zakładów leczniczych dla zwierząt Art. 5. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt może być utworzony i prowadzony przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. 2. Kierownikiem zakładu leczniczego dla zwierząt, zwanym dalej "kierownikiem zakładu", może być wyłącznie lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 13. 3. Zakład leczniczy dla zwierząt utworzony i prowadzony przez osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej zajmującą się produkcją zwierząt może świadczyć usługi weterynaryjne wyłącznie dla zwierząt hodowanych przez tę osobę lub jednostkę, jednak nie może wystawiać certyfikatów o stanie zdrowia tych zwierząt dla celów związanych z obrotem zwierzętami. Art. 6. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt posiada stałą siedzibę spełniającą warunki, o których mowa w art. 7-11, wyposażoną odpowiednio do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych albo w przypadku weterynaryjnego laboratorium diagnostycznego - usług laboratoryjnych. 2. Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany do dbałości o ochronę środowiska oraz do ewidencjonowania i magazynowania odpadów na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 3. Zakłady lecznicze dla zwierząt podlegają oznaczeniu. Szczegółowe zasady oznaczania zakładów leczniczych dla zwierząt określa, w drodze uchwały, Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna, uwzględniając ich podział, o którym mowa w art. 4 ust. 1. Art. 7. 1. Gabinet weterynaryjny jest wyposażony w szczególności w: 1) pokój przyjęć z poczekalnią; 2) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych; 3) sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 4) zaplecze sanitarne i socjalne. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na względzie prawidłowe wykonywanie przez gabinet weterynaryjny usług weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne. Art. 8. 1. Przychodnia weterynaryjna jest wyposażona w szczególności w: 1) pokój przyjęć z poczekalnią; 2) salę zabiegową; 3) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych; 4) sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 5) zaplecze sanitarne i socjalne. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na względzie prawidłowe wykonywanie przez przychodnię weterynaryjną usług weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne. Art. 9. 1. Lecznica weterynaryjna jest wyposażona w szczególności w: 1) pomieszczenie do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt dostosowane do gatunków leczonych zwierząt; 2) pokój przyjęć z poczekalnią; 3) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych; 4) salę zabiegowo-operacyjną; 5) sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 6) magazyn środków i sprzętu dezynfekcyjnego; 7) zaplecze sanitarne i socjalne. 2. Lecznica weterynaryjna zapewnia całodobową obserwację i leczenie zwierząt. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na względzie prawidłowe wykonywanie przez lecznicę weterynaryjną usług weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne. Art. 10. 1. Klinika weterynaryjna jest wyposażona w szczególności w: 1) pomieszczenie do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt dostosowane do gatunków leczonych zwierząt; 2) poczekalnie; 3) gabinety zabiegowe; 4) salę operacyjną; 5) magazyn produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 6) magazyn środków i sprzętu dezynfekcyjnego; 7) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu świadczonych usług specjalistycznych; 8) aparaturę i sprzęt diagnostyczny; 9) zaplecze sanitarne, socjalne i gospodarcze. 2. Klinika weterynaryjna zapewnia całodobową obserwację i leczenie zwierząt. 3. W klinice weterynaryjnej usługi weterynaryjne świadczy co najmniej trzech lekarzy weterynarii, w tym jeden lekarz z tytułem specjalisty w zakresie usług weterynaryjnych świadczonych przez klinikę. 4. Klinika weterynaryjna współpracuje w zakresie świadczonych usług weterynaryjnych z innymi zakładami leczniczymi dla zwierząt, a w szczególności przyjmuje pacjentów skierowanych przez te zakłady do leczenia. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na względzie prawidłowe wykonywanie przez klinikę weterynaryjną usług weterynaryjnych oraz bezpieczeństwo epizootyczne i epidemiologiczne. Art. 11. 1. Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne jest wyposażone w szczególności w: 1) pokój przyjęć prób do badań diagnostycznych; 2) salę laboratoryjną; 3) aparaturę i sprzęt dostosowane do zakresu wykonywanych badań; 4) sprzęt i urządzenia do przechowywania używanych środków i materiałów; 5) zaplecze sanitarne i socjalne. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej oraz ogólnokrajowych organizacji zrzeszających osoby wykonujące zawody z zakresu medycyny weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowo wymagania, o których mowa w ust. 1, mając na względzie prawidłowe wykonywanie przez weterynaryjne laboratorium diagnostyczne usług laboratoryjnych. Art. 12. 1. Zakłady lecznicze dla zwierząt mogą, z zastrzeżeniem ust. 2, prowadzić: 1) szkolenie praktyczne uczniów szkół ponadgimnazjalnych; 2) szkolenie praktyczne studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej w zakresie wynikającym z programu studiów; 3) szkolenie podyplomowe lekarzy weterynarii; 4) szkolenie specjalizacyjne lekarzy weterynarii. 2. Klinika weterynaryjna jest obowiązana do prowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1. 3. Szkolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, są odpłatne. Wysokość odpłatności określa, w drodze uchwały, Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna, uwzględniając rodzaj szkolenia, o którym mowa w ust. 1. Art. 13. 1. Gabinetem weterynaryjnym kieruje lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii. 2. Przychodnią weterynaryjną kieruje lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz co najmniej roczny okres pracy w zawodzie lekarza weterynarii. 3. Lecznicą weterynaryjną kieruje lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz co najmniej 2-letni okres pracy w zawodzie lekarza weterynarii. 4. Kliniką weterynaryjną lub weterynaryjnym laboratorium diagnostycznym kieruje lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz co najmniej 5-letni okres pracy w zawodzie lekarza weterynarii. 5. Lekarz weterynarii może kierować tylko jednym zakładem leczniczym dla zwierząt. Art. 14. Lekarz weterynarii nie może równocześnie wykonywać zawodu w zakładzie leczniczym dla zwierząt i w hurtowni farmaceutycznej prowadzącej obrót produktami leczniczymi, paszami leczniczymi i wyrobami medycznymi stosowanymi wyłącznie u zwierząt. Art. 15. 1. Organizację i funkcjonowanie zakładu leczniczego dla zwierząt określa regulamin nadany przez podmiot, który utworzył zakład. 2. W regulaminie zakładu leczniczego dla zwierząt określa się w szczególności: 1) podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt; 2) nazwę zakładu leczniczego dla zwierząt odpowiadającą zakresowi świadczonych usług weterynaryjnych; 3) cel i zadania zakładu leczniczego dla zwierząt; 4) siedzibę i obszar działania; 5) rodzaj i zakres świadczonych usług weterynaryjnych; 6) organizację wewnętrzną zakładu leczniczego dla zwierząt; 7) zasady i tryb prowadzenia szkoleń, o których mowa w art. 12. 3. O zmianach w regulaminie zakładu leczniczego dla zwierząt podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany każdorazowo w terminie 30 dni od dnia ich wprowadzenia powiadomić okręgową radę lekarsko-weterynaryjną. Rozdział 3 Ewidencja zakładów leczniczych dla zwierząt Art. 16. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt świadczy usługi weterynaryjne po uzyskaniu wpisu do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt, zwanej dalej "ewidencją". 2. Ewidencję prowadzi właściwa ze względu na miejsce siedziby zakładu leczniczego dla zwierząt okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna. 3. Ewidencja jest jawna. 4. Ewidencja zawiera: 1) nazwę zakładu leczniczego dla zwierząt oraz jego adres i numer telefonu; 2) siedzibę zakładu leczniczego dla zwierząt; 3) imię i nazwisko kierownika zakładu; 4) liczbę pracowników, w tym lekarzy weterynarii i personelu pomocniczego. 5. Za wpis do ewidencji okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna pobiera opłatę. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób prowadzenia ewidencji oraz otrzymywania z niej wypisu, mając na względzie dostępność ewidencji; 2) wysokość opłaty za wpis do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt, o której mowa w ust. 5, uwzględniając rodzaj zakładu dla zwierząt podlegającego wpisowi. Art. 17. 1. Podstawą podjęcia przez okręgową radę lekarsko-weterynaryjną uchwały w sprawie wpisu zakładu leczniczego dla zwierząt do ewidencji jest wniosek kierownika zakładu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę zakładu leczniczego dla zwierząt; 2) regulamin zakładu leczniczego dla zwierząt; 3) siedzibę, adres i numer telefonu zakładu leczniczego dla zwierząt; 4) informację o rodzaju i zakresie świadczonych usług weterynaryjnych; 5) oświadczenie kierownika zakładu, że kierowany przez niego zakład leczniczy dla zwierząt spełnia wymagania określone odpowiednio w art. 7-11; 6) imię i nazwisko kierownika zakładu; 7) liczbę pracowników, w tym lekarzy weterynarii i personelu pomocniczego. 3. Odmowa wpisu do ewidencji następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 18. 1. Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany zgłosić okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej zmiany stanu faktycznego i prawnego odnoszące się do tego zakładu, powstałe po dokonaniu wpisu do ewidencji i dotyczące danych podlegających ujawnieniu w ewidencji, w terminie 30 dni od dnia dokonania zmiany. 2. Podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany do zgłoszenia okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej zamiaru zaprzestania świadczenia usług weterynaryjnych. Art. 19. 1. W przypadku stwierdzenia, że zakład leczniczy dla zwierząt przestał spełniać wymagania określone odpowiednio w art. 7-11 lub narusza inne przepisy ustawy albo zostało stwierdzone naruszenie przepisów ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 187, poz. 1567 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 532 i Nr 208, poz. 2018), okręgowa izba lekarsko-weterynaryjna wyznacza termin do usunięcia uchybień, a po jego bezskutecznym upływie może podjąć uchwałę o skreśleniu zakładu z ewidencji. 2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla z ewidencji zakład leczniczy dla zwierząt bez wyznaczenia terminu do usunięcia uchybień w przypadku stwierdzenia, że usługi weterynaryjne świadczone są w tym zakładzie przez osoby nieuprawnione do świadczenia tego typu usług. 3. Zakład leczniczy dla zwierząt podlega skreśleniu z ewidencji także wtedy, gdy okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna dokonała wpisu z naruszeniem prawa. 4. Jeżeli uchybienie, o którym mowa w ust. 1, zostało stwierdzone powtórnie, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna może skreślić zakład leczniczy dla zwierząt z ewidencji bez uprzedniego wyznaczenia terminu usunięcia uchybień. 5. Jeżeli zakład leczniczy dla zwierząt w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania wpisu do ewidencji nie podjął działalności w zakresie świadczenia usług weterynaryjnych, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna wyznacza termin do podjęcia tej działalności, a po jego bezskutecznym upływie skreśla zakład z ewidencji. 6. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla zakład leczniczy z ewidencji na wniosek podmiotu prowadzącego ten zakład. 7. Wykreślenie zakładu leczniczego dla zwierząt w przypadkach, o których mowa w ust. 1-6, następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 20. 1. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla z ewidencji zakład leczniczy dla zwierząt utworzony i prowadzony przez osobę fizyczną będącą lekarzem weterynarii w przypadku: 1) pozbawienia lekarza weterynarii prawa wykonywania zawodu; 2) zawieszenia lekarza weterynarii w prawie wykonywania zawodu; 3) zrzeczenia się przez lekarza weterynarii prawa wykonywania zawodu; 4) skreślenia lekarza weterynarii z rejestru członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej z przyczyn innych niż wymienione w pkt 1 i 3. 2. Wykreślenie zakładu leczniczego dla zwierząt w przypadkach, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 21. 1. Wpis, odmowa wpisu, zmiana wpisu, skreślenie z ewidencji następuje w drodze uchwały właściwej okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej. 2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna przekazuje właściwemu ze względu na miejsce siedziby zakładu leczniczego dla zwierząt powiatowemu lekarzowi weterynarii zawiadomienie o dokonaniu wpisu zakładu leczniczego dla zwierząt lub o jego skreśleniu z ewidencji. Art. 22. Do uchwał okręgowych rad lekarsko-weterynaryjnych, o których mowa w art. 17 ust. 3, art. 19 ust. 7 i art. 20 ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 23. 1. Nadzór nad działalnością zakładów leczniczych dla zwierząt sprawuje właściwa ze względu na miejsce ich siedziby okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna. 2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna jest uprawniona w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, do: 1) przeprowadzania kontroli zakładów leczniczych dla zwierząt poprzez: a) wizytację pomieszczeń, w których świadczone są usługi weterynaryjne, b) obserwowanie czynności związanych ze świadczeniem usług weterynaryjnych; 2) żądania wglądu do dokumentacji świadczonych usług weterynaryjnych, prowadzonej przez zakład leczniczy dla zwierząt. 3. Kontrola, o której mowa w ust. 2, odbywa się w obecności kierownika zakładu lub osoby przez niego upoważnionej. 4. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół. 5. Kierownik zakładu albo osoba przez niego upoważniona mogą zgłosić uwagi do protokołu, o którym mowa w ust. 4. 6. Protokół podpisują wszystkie osoby przeprowadzające kontrolę oraz kierownik zakładu albo osoba przez niego upoważniona. W przypadku odmowy złożenia podpisu przez kierownika zakładu albo osobę przez niego upoważnioną należy zamieścić o tym wzmiankę w protokole. Rozdział 4 Zasady świadczenia usług weterynaryjnych Art. 24. 1. Rozkład godzin pracy zakładów leczniczych dla zwierząt uwzględnia potrzeby ludności. 2. Właściwa terytorialnie okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna w razie potrzeby ustala rozkład godzin pracy zakładów leczniczych dla zwierząt na danym terenie, uwzględniając dostępność usług weterynaryjnych w porze nocnej, w święta i w dni wolne od pracy. Art. 25. 1. Właściciel lub opiekun zwierzęcia, zwany dalej "posiadaczem zwierzęcia", któremu zakład leczniczy dla zwierząt świadczy usługę weterynaryjną, jest uprawniony do uzyskania informacji o stanie zdrowia zwierzęcia, metodach leczenia, dających się przewidzieć skutkach ich zastosowania lub zaniechania oraz o przewidywanych kosztach usługi weterynaryjnej. 2. Na podstawie zgłoszenia posiadacza zwierzęcia zakład leczniczy dla zwierząt może świadczyć usługi weterynaryjne poza swoją siedzibą. 3. Lekarz weterynarii przed przystąpieniem do świadczenia usługi weterynaryjnej może żądać od posiadacza zwierzęcia wyrażenia pisemnej zgody na świadczenie tej usługi weterynaryjnej. 4. Wynagrodzenie za usługi weterynaryjne świadczone przez zakład leczniczy dla zwierząt ma charakter umowny. Art. 26. W przypadku braku możliwości świadczenia usługi weterynaryjnej zakład leczniczy dla zwierząt jest obowiązany do udzielenia posiadaczowi zwierzęcia informacji o możliwości uzyskania takiej usługi weterynaryjnej w innych zakładach leczniczych dla zwierząt. Art. 27. Posiadacz zwierzęcia jest obowiązany do pokrycia wszelkich kosztów związanych z profilaktyką i leczeniem zwierzęcia oraz unieszkodliwieniem zwłok zwierzęcia w przypadku jego śmierci, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. Art. 28. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt prowadzi dokumentację świadczonych usług weterynaryjnych określoną odrębnymi przepisami oraz zapewnia jej ochronę i poufność. 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, udostępnia się: 1) okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej w zakresie niezbędnym do sprawowania nadzoru; 2) organom Inspekcji Weterynaryjnej w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt i obrotu produktami leczniczymi, paszami leczniczymi i wyrobami medycznymi stosowanymi wyłącznie u zwierząt; 3) sądom i prokuratorom oraz sądom lekarsko-weterynaryjnym i rzecznikom odpowiedzialności zawodowej w związku z prowadzonym postępowaniem; 4) posiadaczowi zwierzęcia w zakresie dotyczącym świadczonej usługi weterynaryjnej; 5) innemu zakładowi leczniczemu dla zwierząt, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczenia usług weterynaryjnych. 3. Wszelkie informacje uzyskane przez zakład leczniczy dla zwierząt w związku ze świadczoną usługą weterynaryjną, dotyczące posiadacza zwierzęcia i jego zwierzęcia, stanowią tajemnicę zawodową. 4. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, powinna być przechowywana przez zakład leczniczy dla zwierząt przez okres 3 lat. 5. Dane zawarte w dokumentacji związanej ze świadczeniem usługi weterynaryjnej mogą być wykorzystane w pracy naukowej oraz publikowane w czasopismach fachowych pod warunkiem ochrony danych osobowych posiadacza zwierzęcia. Art. 29. 1. Zakład leczniczy dla zwierząt może podawać do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach świadczonych usług weterynaryjnych, godzinach otwarcia zakładu leczniczego dla zwierząt oraz adresie zakładu leczniczego dla zwierząt. Forma i treść tych informacji nie mogą nosić cech reklamy. 2. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna określa, w drodze uchwały, szczegółowe zasady podawania do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę zakres świadczonych przez zakłady lecznicze dla zwierząt usług weterynaryjnych. Rozdział 5 Przepis karny, zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i przepis końcowy Art. 30. 1. Kto świadczy usługę weterynaryjną, nie mając do tego odpowiednich uprawnień, podlega karze ograniczenia wolności lub grzywnie. 2. Orzekanie w sprawie o czyn określony w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Art. 31. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm. 2)) art. 147a otrzymuje brzmienie: "Art. 147a. § 1. Kto prowadzi zakład opieki zdrowotnej lub zakład leczniczy dla zwierząt bez wymaganego wpisu do rejestru lub ewidencji, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. § 2. Tej samej karze podlega ten, kto podaje do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych lub usług z zakresu medycyny weterynaryjnej mające formę i treść reklamy.". Art. 32. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 187, poz. 1567 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 532 i Nr 208, poz. 2018) w art. 10 w ust. 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) prowadzenie ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt;". Art. 33. 1. Osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które przed dniem wejścia w życie ustawy prowadziły na podstawie dotychczasowych przepisów zakład leczniczy dla zwierząt, zachowują uprawnienia do jego prowadzenia. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane dostosować prowadzony przez siebie zakład leczniczy dla zwierząt do przepisów niniejszej ustawy do dnia 1 stycznia 2006 r. Art. 34. Traci moc ustawa z dnia 1 lipca 1949 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. Nr 41, poz. 297, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450). Art. 35. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 96) Art. 1. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 162, poz. 1568 i Nr 213, poz. 2081) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organizator odwołuje dyrektora samorządowej instytucji kultury, o której mowa w art. 16 ust. 2, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego."; 2) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury można wyłonić w drodze konkursu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W samorządowych instytucjach kultury, których wykaz określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, biorąc pod uwagę ich znaczenie dla kultury narodowej, wyłonienie kandydata na stanowisko dyrektora następuje w drodze konkursu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może wyrazić zgodę na powołanie na stanowisko dyrektora, bez przeprowadzenia konkursu, kandydata wskazanego przez organizatora. 4. W celu przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 2, organizator powołuje komisję konkursową w składzie: 1) trzech przedstawicieli organizatora, 2) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, 3) dwóch przedstawicieli zakładowych organizacji związkowych reprezentatywnych w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, działających w tej instytucji kultury, 4) dwóch przedstawicieli stowarzyszeń zawodowych lub twórczych właściwych ze względu na zakres działania tej instytucji kultury. 5. Jeżeli w instytucji kultury nie działają zakładowe organizacje związkowe, w miejsce osób, o których mowa w ust. 4 pkt 3, organizator powołuje do komisji konkursowej dwóch przedstawicieli załogi tej instytucji. 6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania konkursu, sposób powoływania członków komisji konkursowej oraz zadania tej komisji, uwzględniając w szczególności procedury zapewniające ocenę kwalifikacji kandydatów.". Art. 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie postępowania konkursowe na dyrektorów w samorządowych instytucjach kultury oraz postępowania w sprawie ich odwołania przeprowadza się na dotychczasowych zasadach. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 97) Art. 1. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do opakowań wprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach procedury dopuszczenia do obrotu lub wewnątrzwspólnotowego obrotu, opakowań będących przedmiotem działalności gospodarczej na terenie kraju oraz wszystkich powstałych z nich odpadów opakowaniowych."; 2) w art. 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opakowania obejmują następujące kategorie: 1) opakowania jednostkowe, służące do przekazywania produktu użytkownikowi w miejscu zakupu, w tym przeznaczone do konsumpcji produktów naczynia jednorazowego użytku, 2) opakowania zbiorcze, zawierające wielokrotność opakowań jednostkowych produktów, niezależnie od tego, czy są one przekazywane użytkownikowi, czy też służą zaopatrywaniu punktów sprzedaży i które można zdjąć z produktu bez naruszenia jego cech, 3) opakowania transportowe, służące do transportu produktów w opakowaniach jednostkowych lub zbiorczych w celu zapobiegania ich uszkodzeniom, z wyłączeniem kontenerów do transportu drogowego, kolejowego, wodnego lub lotniczego.", b) w ust. 3 pkt 3a otrzymuje brzmienie: "3a) środkach niebezpiecznych - rozumie się przez to substancje i preparaty chemiczne zaklasyfikowane jako bardzo toksyczne, toksyczne, rakotwórcze kategorii 1 lub 2, mutagenne kategorii 1 lub 2, działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 lub niebezpieczne dla środka z przypisanym symbolem N, określone w przepisach o substancjach i preparatach chemicznych, oraz środki ochrony roślin zaklasyfikowane jako bardzo toksyczne lub toksyczne dla ludzi, pszczół lub organizmów wodnych, określone w przepisach o ochronie roślin uprawnych,"; 3) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: "Obowiązki producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera i dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań"; 4) w art. 5 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań powinni ograniczać ilość i negatywne oddziaływanie na środowisko substancji stosowanych do produkcji opakowań oraz wytwarzanych odpadów opakowaniowych w taki sposób, aby:"; 5) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. 1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań mogą je znakować. 2. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań, którzy je znakują, są obowiązani stosować oznakowanie określające: 1) rodzaj materiałów wykorzystanych do produkcji opakowania, 2) możliwość wielokrotnego użytku opakowania - w przypadku opakowań wielokrotnego użytku, 3) przydatność opakowania do recyklingu - w przypadku opakowań przydatnych do recyklingu. 3. Oznakowanie umieszcza się na opakowaniu lub na naklejonej na nim etykiecie, a jeżeli rozmiary opakowania na to nie pozwalają - na dołączonej do niego ulotce informacyjnej, w sposób, który nie stanowi przeszkody dla recyklingu odpadów opakowaniowych. 4. Oznakowanie powinno być wyraźne, widoczne, czytelne i trwałe również po otwarciu opakowania. 5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory oznakowania opakowań, kierując się potrzebą prawidłowej gospodarki odpadami i odpadami opakowaniowymi."; 6) w art. 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań są obowiązani do składania właściwemu marszałkowi województwa rocznego sprawozdania o masie wytworzonych, przywiezionych z zagranicy oraz wywiezionych za granicę opakowań, według rodzaju materiałów, z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań wielokrotnego użytku, oraz o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 4, w terminie do dnia 31 marca za poprzedni rok kalendarzowy.", b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Marszałek województwa, któremu przedstawiane jest sprawozdanie, może, w drodze decyzji, zobowiązać producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań do przedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 3. 5. Właściwość miejscową marszałka województwa ustala się według siedziby lub miejsca zamieszkania producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, a w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań na terenie kraju właściwy miejscowo jest Marszałek Województwa Mazowieckiego."; 7) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Obowiązki producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera i dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach"; 8) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów w opakowaniu są obowiązani stosować opakowania spełniające wymagania określone w art. 5 ust. 1. 2. Przepisy art. 6 ust. 1-4 stosuje się do producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia."; 9) w art. 9 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Obowiązki producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów w opakowaniach w zakresie osiągania poziomów odzysku i recyklingu określają przepisy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej. 2. Obowiązki producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów w opakowaniach w zakresie sprawozdawczości o ilości i rodzajach stosowanych opakowań określają przepisy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej. 3. Eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach jest obowiązany do składania właściwemu marszałkowi województwa rocznego sprawozdania o masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzaju materiałów, z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań wielokrotnego użytku zastosowanych do opakowań eksportowanych produktów, w terminie do dnia 31 marca za poprzedni rok kalendarzowy. Przepis art. 7 ust. 5 stosuje się odpowiednio."; 10) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych są obowiązani ustalić wysokość kaucji na opakowania jednostkowe tych środków nie niższą niż 10 % i nie wyższą niż 30 % ceny środka niebezpiecznego zawartego w tym opakowaniu, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych są obowiązani odebrać na własny koszt od sprzedawcy opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach. 4. Jeżeli zwrot pobranej kaucji przez sprzedawcę jest niemożliwy z powodu przerwy lub zakończenia działalności, producent, importer lub dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych jest obowiązany przyjmować od użytkowników opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach niebezpiecznych. Przyjmując opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach, producent, importer lub dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia jest obowiązany zwrócić pobraną kaucję."; 11) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, o których mowa w art. 10 ust. 1, są obowiązani do posiadania zezwolenia, o którym mowa w przepisach o odpadach, na prowadzenie działalności w zakresie zbierania, transportu, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów opakowaniowych po środkach niebezpiecznych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy producentów, importerów i dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia, którzy zlecają osobom trzecim wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami opakowaniowymi po środkach niebezpiecznych."; 12) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje napojów, których nie dotyczy obowiązek, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając wymagania higieniczno-sanitarne."; 13) w art. 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Sprzedawca środków niebezpiecznych jest obowiązany pobrać kaucję za opakowania jednostkowe tych środków w wysokości ustalonej przez ich producenta, importera lub dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Sprzedawca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przyjmować od użytkowników opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po środkach niebezpiecznych w celu ich przekazania producentowi, importerowi lub dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Przyjmując opakowania wielokrotnego użytku i odpady opakowaniowe po tych środkach, sprzedawca jest obowiązany zwrócić pobraną kaucję."; 14) w art. 19 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) informację o realizacji przez producentów, importerów i dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań ograniczeń wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 4."; 15) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. Kto produkując, importując, dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wprowadzając do obrotu opakowania lub produkty w opakowaniach, przekracza dopuszczalną maksymalną sumę zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniu, podlega karze grzywny."; 16) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. Kto znakuje opakowania niezgodnie z zasadami określonymi w art. 6 ust. 1-4, podlega karze grzywny."; 17) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Kto, produkując, importując, dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportując lub dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań, nie składa marszałkowi województwa sprawozdań o opakowaniach lub składa sprawozdanie niezgodne z dokumentami, niekompletne lub nieterminowo, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega eksporter lub dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniu, który nie składa marszałkowi województwa sprawozdania o wywiezionych za granicę opakowaniach."; 18) w art. 23 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Kto, produkując, importując lub dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia środków niebezpiecznych:"; 19) w art. 28 wyrazy "opakowań po produktach będących w ofercie handlowej w tej jednostce" zastępuje się wyrazami "odpadów opakowaniowych po produktach w opakowaniach, które znajdują się w ofercie handlowej tej jednostki". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 2 lit. b oraz pkt 12, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 stycznia 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej oraz burmistrza Dobrej w województwie zachodniopomorskim (Dz. U. Nr 11, poz. 98) Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 67 ust. 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej oraz burmistrza Dobrej. § 2. Datę przedterminowych wyborów, o których mowa w § 1, wyznacza się na niedzielę 29 lutego 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 stycznia 2004 r. (poz. 98) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej oraz burmistrza Dobrej do 30 stycznia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości zarządzenia Wojewody, w formie obwieszczenia, w sprawie ustalenia liczby radnych do 2 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) okręgach wyborczych, ich granicach i numerach, b) liczbie radnych wybieranych w każdym okręgu, c) siedzibie miejskiej komisji wyborczej do 4 lutego 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej komisji wyborczej do 10 lutego 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej do zarejestrowania: a) list kandydatów na radnych, b) kandydatów na burmistrza do 13 lutego 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 16 lutego 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, - podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 18 lutego 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 20 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej: a) zawierającego informacje o zarejestrowanych listach kandydatów na radnych oraz dane o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z ewentualnym oznaczeniem kandydatury nazwą lub skrótem nazwy partii politycznej lub organizacji popierającej kandydata, b) o zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenia, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 23 lutego 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców 27 lutego 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 28 lutego 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 29 lutego 2004 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie przyrządów pomiarowych, które są naprawiane lub instalowane wyłącznie przez upoważnionych przedsiębiorców, oraz stawianych tym przedsiębiorcom wymagań (Dz. U. Nr 11, poz. 99) Na podstawie art. 9 pkt 8 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do przyrządów pomiarowych, których naprawa lub instalacja może być wykonywana wyłącznie przez upoważnionych przedsiębiorców, należą przyrządy kontrolne - tachografy samochodowe, zwane dalej "tachografami". § 2. 1. Przedsiębiorca naprawiający lub instalujący tachografy powinien: 1) dysponować wyposażeniem pozwalającym na prawidłowe wykonywanie napraw lub instalacji oraz prowadzić jego ewidencję; 2) oznakować wyposażenie, o którym mowa w pkt 1, w sposób umożliwiający jego identyfikację; 3) zatrudniać personel posiadający odpowiednią wiedzę i doświadczenie w przedmiocie napraw i instalacji tachografów, poświadczoną świadectwami ukończonych szkoleń w tym zakresie; 4) posiadać procedury wykonywania napraw lub instalacji oraz obsługi wyposażenia; 5) zapewniać wykonywanie napraw lub instalacji zgodnie z dokumentacją techniczną tachografów; 6) stosować własną cechę służącą do identyfikacji przedsiębiorcy i przeznaczoną do umieszczania na zabezpieczeniach zakładanych przez niego na tachografach w miejscach wymaganych przez przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać tachografy samochodowe oraz wykresówki (Dz. U. Nr 230, poz. 1929 oraz z 2003 r. Nr 8, poz. 96); 7) wyposażyć pomieszczenia, w których są wykonywane naprawy lub instalacje, w szczególności w oświetlenie, ogrzewanie i wentylację, niezbędne do prawidłowego wykonywania tych czynności; 8) dysponować miejscami parkingowymi dla pojazdów, w których mają być naprawiane lub instalowane tachografy. 2. Jeżeli naprawy tachografów są wykonywane przez przedsiębiorcę prowadzącego równocześnie inną działalność gospodarczą, to pomieszczenia przeznaczone do napraw powinny być wydzielone i oznakowane w sposób wskazujący ich przeznaczenie. § 3. 1. Przedsiębiorca powinien dokumentować wykonane naprawy lub instalacje tachografów w księdze rejestrowej prowadzonej w formie zapewniającej trwałe przechowywanie danych. 2. W księdze rejestrowej powinny być zamieszczane następujące informacje: 1) data przyjęcia i wydania tachografu; 2) dane identyfikujące tachograf; 3) nazwa i adres zleceniodawcy; 4) zakres wykonanych czynności; 5) dane identyfikujące pojazd, w którym został zainstalowany tachograf. 3. Przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać dane przez okres co najmniej 3 lat od daty wykonania usługi. § 4. 1. Przedsiębiorca powinien zapewniać udział zatrudnianego personelu wykonującego, w ramach prowadzonej przez niego działalności, naprawy lub instalacje tachografów, co najmniej raz na 3 lata w szkoleniach z zakresu naprawianych lub instalowanych typów tachografów. 2. Ukończenie szkolenia powinno być potwierdzone świadectwem wystawionym przez prowadzącego szkolenie. 3. Przedsiębiorca powinien przechowywać dokumentację dotyczącą kwalifikacji i szkoleń pracowników wykonujących naprawy lub instalacje tachografów. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie trybu udzielania i rozliczania dotacji niepublicznym szkołom artystycznym (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 100) Na podstawie art. 90 ust. 4f ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb udzielania i rozliczania dotacji na finansowanie działalności niepublicznych szkół artystycznych o uprawnieniach szkół publicznych, w których realizowany jest obowiązek szkolny lub obowiązek nauki, oraz innych niepublicznych szkół artystycznych o uprawnieniach szkół publicznych, a także niepublicznych szkół artystycznych nieposiadających uprawnień szkoły publicznej, zwanych dalej "szkołami". § 2. Podstawę obliczenia dotacji dla szkoły stanowią bieżące wydatki ustalone dla szkół artystycznych tego samego typu prowadzonych przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zwanego dalej "ministrem", w przeliczeniu na jednego ucznia, oraz rzeczywista liczba uczniów w szkole. § 3. 1. Osoba prawna lub osoba fizyczna prowadząca szkołę, zwana dalej "organem prowadzącym", składa wniosek o udzielenie dotacji do ministra za pośrednictwem Centrum Edukacji Artystycznej, zwanego dalej "Centrum", w terminie do dnia 30 września roku poprzedzającego rok udzielania dotacji. 2. Wzór wniosku o udzielenie dotacji stanowi załącznik do rozporządzenia. 3. Dotacji szkołom udziela minister za pośrednictwem Centrum. 4. W przypadku przyznania dotacji niepublicznej szkole artystycznej nieposiadającej uprawnień szkoły publicznej, dotacja jest przekazywana w 12 częściach w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca. § 4. 1. Szkoła sporządza i przekazuje ministrowi, za pośrednictwem Centrum, nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przekazanie raty dotacji, rozliczenie z wykorzystania dotacji za okres od początku roku kalendarzowego do końca danego miesiąca z uwzględnieniem aktualnej liczby uczniów w ostatnim dniu tego miesiąca. 2. Przekazanie przez szkołę rozliczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi warunek przekazania szkole kolejnej raty dotacji za dany miesiąc. 3. Centrum przekazuje kolejną ratę dotacji w wysokości uwzględniającej aktualną liczbę uczniów podaną przez szkołę w rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Kultury: W Dąbrowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 31 grudnia 2003 r. (poz. 100) Ilustracja 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 grudnia 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania wysokości i udzielania dotacji średnim szkołom artystycznym niepublicznym o uprawnieniach szkół publicznych (Dz. U. Nr 127, poz. 587), które utraciło moc z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 1998 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Nr 117, poz. 759). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 20 stycznia 2004 r. sygn. akt SK 26/03 (Dz. U. Nr 11, poz. 101) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Mazurkiewicz - przewodniczący, Marian Grzybowski, Wiesław Johann, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Ewa Łętowska - sprawozdawca, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego, Sejmu, Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich, na rozprawie w dniu 20 stycznia 2004 r., skargi konstytucyjnej Spółki Akcyjnej TWIGGER o zbadanie zgodności art. 769 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeka: Art. 769 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296) jest niezgodny z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Marek Mazurkiewicz Marian Grzybowski Wiesław Johann Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Ewa Łętowska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali (Dz. U. z 2004 r. Nr 12, poz. 102) Art. 1. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali (Dz. U. Nr 111, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 495, Nr 90, poz. 844 i Nr 139, poz. 1325) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) aktywizacji zawodowej pracowników na rynku pracy,"; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a i 1b w brzmieniu: "Art. 1a. 1. Przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się do hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację, w rozumieniu przepisów o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców, jest dopuszczalne. 2. Przepisy rozdziału 3 stosuje się także do: 1) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację, w rozumieniu przepisów wymienionych w ust. 1, jest niedopuszczalne, 2) spółek zależnych. Art. 1b. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) hucie - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę wykonującego działalność w zakresie produkcji żeliwa i stali oraz stopów żelaza, produkcji rur stalowych, przewodów rurowych i profili drążonych oraz obróbki wstępnej żeliwa i stali, z wyjątkiem produkcji konstrukcji stalowych, odlewów i wyrobów kutych, 2) spółce zależnej - należy przez to rozumieć spółkę, w której akcje lub udziały huty, której udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest dopuszczalne, w rozumieniu przepisów wymienionych w art. 1a ust. 1, przekraczają pośrednio lub bezpośrednio 50 % wartości kapitału zakładowego, wykonującą na rzecz tej huty działalność serwisową, usługową lub przetwórczą, mającą wpływ na jej produktywność."; 3) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykazy: 1) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest dopuszczalne, 2) hut, którym udzielenie pomocy publicznej na restrukturyzację jest niedopuszczalne, 3) spółek zależnych."; 4) w art. 9 w ust. 1 uchyla się pkt 2; 5) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Aktywizacja zawodowa pracowników na rynku pracy"; 6) art. 14-17 otrzymują brzmienie: "Art. 14. 1. Źródłem finansowania aktywizacji zawodowej pracowników na rynku pracy są środki: hut, spółek zależnych, pracodawców niebędących hutami ani spółkami zależnymi, zwanych dalej "pracodawcami spoza hutnictwa", oraz budżetu państwa, do wysokości kwoty przeznaczonej na ten cel w ustawach budżetowych, a także środki instytucji zagranicznych i inne źródła finansowania. 2. W przypadku gdy wysokość środków przeznaczonych w budżecie państwa na finansowanie aktywizacji zawodowej pracowników na rynku pracy nie zapewnia pełnego pokrycia dofinansowania, o którym mowa w ustawie, dofinansowanie ze środków budżetowych będzie odpowiednio niższe. 3. Dofinansowanie świadczeń, wymienionych w art. 15 ust. 1 oraz w art. 17d ust. 1 w części dotyczącej budżetu państwa, odbywa się za pośrednictwem huty albo spółki zależnej. 4. Podstawą przyznania środków budżetowych na dofinansowanie świadczeń określonych w ustawie jest umowa zawarta między ministrem właściwym do spraw gospodarki a hutą albo spółką zależną. Art. 15. 1. Pracownikom zatrudnionym przez hutę albo spółkę zależną, przewidzianym do zwolnienia z powodu likwidacji stanowiska pracy, którzy nie posiadają uprawnień do emerytury albo uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy, przysługują następujące uprawnienia: 1) przekwalifikowanie - kontrakt szkoleniowy, zwany dalej "kontraktem szkoleniowym", 2) doradztwo zawodowe i jednorazowe bezpłatne szkolenie, 3) jednorazowa odprawa warunkowa, 4) odprawa warunkowa. 2. Poszczególne uprawnienia, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane pracownikowi huty albo spółki zależnej tylko jeden raz, na jego wniosek, za zgodą huty albo spółki zależnej, jeżeli przed dniem złożenia wniosku pracownik ten nie korzystał z takich uprawnień. 3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 i 4, nie przysługują pracownikowi huty albo spółki zależnej, w stosunku do której postanowieniem właściwego sądu ogłoszono upadłość. Art. 16. 1. Kontrakt szkoleniowy jest przyznawany przez hutę albo spółkę zależną na okres nie dłuższy niż 10 miesięcy, jeżeli pracownik złoży oświadczenie, że wyraża zgodę na rozwiązanie stosunku pracy po zakończeniu okresu, na który kontrakt ten przyznano, i rozpocznie jednorazowe szkolenie. 2. W okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego pracownik jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy oraz przysługują mu bezpłatne: doradztwo zawodowe i jednorazowe szkolenie finansowane ze środków, o których mowa w art. 14 ust. 1. 3. W okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego huta albo spółka zależna wypłaca pracownikowi co miesiąc, począwszy od miesiąca, w którym rozpoczął szkolenie, wynagrodzenie obliczane jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. 4. Huta albo spółka zależna, przyznając pracownikowi kontrakt szkoleniowy, jest obowiązana do dokonania wpłat składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i rentowe, a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek płaconych na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości określonej w odrębnych przepisach. 5. Źródłem finansowania kontraktu szkoleniowego są środki: 1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty wynagrodzenia pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, 2) huty albo spółki zależnej do wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnego wynagrodzenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa. Art. 17. 1. Jednorazowa odprawa warunkowa przysługuje pracownikowi korzystającemu z kontraktu szkoleniowego, z którym po zakończeniu szkolenia i przed upływem 10 miesięcy od dnia przyznania tego kontraktu rozwiązany zostanie stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980, Nr 135, poz. 1146 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844). 2. Jednorazowa odprawa warunkowa jest wypłacana pracownikowi w kwocie równej iloczynowi liczby pełnych miesięcy pozostających do zakończenia dziesięciomiesięcznego okresu trwania kontraktu szkoleniowego i kwoty ustalonej zgodnie z art. 16 ust. 3 i pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego. 3. Źródłem finansowania jednorazowej odprawy warunkowej są środki: 1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty wypłaconej pracownikowi, 2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością jednorazowej odprawy warunkowej a kwotą uzyskaną z budżetu państwa."; 7) po art. 17 dodaje się art. 17a-17d w brzmieniu: "Art. 17a. 1. Pracownikom zatrudnionym w hucie albo spółce zależnej przed dniem 10 stycznia 2003 r. przez okres co najmniej 6 miesięcy, z którymi po tym dniu rozwiązano stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, za ich zgodą, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 17 ust. 1, przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, odprawa warunkowa w wysokości 12.000 zł, jeżeli w dniu rozwiązania stosunku pracy pracownik ten: 1) osiągnął wiek co najmniej 58 lat - kobieta i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 20 lat lub osiągnął wiek co najmniej 63 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 25 lat, lub 2) osiągnął wiek co najmniej 50 lat - kobieta i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 30 lat, lub osiągnął wiek co najmniej 55 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat, lub 3) osiągnął okres uprawniający do emerytury co najmniej 35 lat - kobieta, lub osiągnął okres uprawniający do emerytury co najmniej 40 lat - mężczyzna. 2. Pracownikowi, który nie spełnia warunków określonych w ust. 1 oraz oświadczy, że rezygnuje z kontraktu szkoleniowego i po rozwiązaniu stosunku pracy: 1) podejmie zatrudnienie u pracodawcy spoza hutnictwa niekorzystającego z dofinansowania, o którym mowa w art. 17d ust. 1, albo 2) rozpocznie działalność gospodarczą - przysługuje odprawa warunkowa wypłacana przez hutę albo spółkę zależną w kwocie stanowiącej równowartość sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, pomniejszonej o kwotę odpowiadającą wysokości składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, finansowanych ze środków ubezpieczonego. 3. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 1, są środki: 1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty, o której mowa w ust. 1, 2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy, o której mowa w ust. 1, a kwotą uzyskaną z budżetu państwa. 4. Źródłem finansowania odprawy warunkowej, o której mowa w ust. 2, są środki: 1) budżetu państwa do wysokości 75 % kwoty obliczanej w sposób określony w ust. 2, 2) huty albo spółki zależnej w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością należnej odprawy a kwotą uzyskaną z budżetu państwa. Art. 17b. Jednorazowe bezpłatne szkolenie finansowane jest ze środków, o których mowa w art. 14 ust. 1. Art. 17c. 1. Huta albo spółka zależna może organizować, dla pracowników zmieniających stanowiska pracy, szkolenia: 1) specjalistyczne, obejmujące szkolenia teoretyczne i praktyczne, dotyczące obecnego lub przyszłego stanowiska pracy pracownika w hucie albo spółce zależnej oraz związane ze specyfiką przedmiotu jej działania, 2) ogólne, mające na celu podnoszenie kwalifikacji. 2. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ponoszą: 1) budżet państwa do wysokości 25 % ogólnych kosztów szkolenia, 2) huta albo spółka zależna w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością ogólnych kosztów szkolenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa. 3. Koszty szkoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ponoszą: 1) budżet państwa do wysokości 50 % ogólnych kosztów szkolenia, 2) huta albo spółka zależna w wysokości stanowiącej różnicę między wysokością ogólnych kosztów szkolenia a kwotą uzyskaną z budżetu państwa. 4. Warunkiem dofinansowania z budżetu państwa szkoleń, o których mowa w ust. 1, jest przedstawienie przez hutę albo spółkę zależną wysokości kosztów określonych w ust. 5. 5. Do kosztów kwalifikujących się jako koszty szkolenia zalicza się koszty: 1) wynagrodzenia osób prowadzących szkolenie, 2) podróży osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia, 3) zakwaterowania osób prowadzących szkolenie oraz uczestników szkolenia, 4) amortyzacji maszyn i urządzeń, w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby szkolenia, 5) usług doradczych, związanych z danym szkoleniem, 6) bieżące, obejmujące wydatki ponoszone na materiały związane ze szkoleniem, 7) zatrudniania pracownika, ponoszone przez hutę albo spółkę zależną w okresie, w którym pracownik ten uczestniczy w szkoleniu, do wysokości sumy kosztów określonych w pkt 1-6. Art. 17d. 1. Pracodawca spoza hutnictwa, który w ramach utworzenia nowego miejsca pracy zatrudni pracownika, który nie korzystał z uprawnień wymienionych w art. 15 ust. 1, z którym huta albo spółka zależna rozwiązała stosunek pracy z powodu likwidacji stanowiska pracy, na wniosek pracownika, na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej: 1) 24 miesięcy albo 2) 36 miesięcy, w przypadku pracownika, któremu brakuje nie więcej niż trzy lata do uzyskania uprawnień do emerytury - otrzyma ze środków budżetu państwa dofinansowanie wynagrodzenia zatrudnionego pracownika, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2. 2. Dofinansowanie dla pracodawcy spoza hutnictwa, zatrudniającego pracownika na okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje w kwocie stanowiącej 50 % wynagrodzenia tego pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, jednakże w wysokości nie wyższej niż 900 zł miesięcznie, przez okres 12 miesięcy od dnia jego zatrudnienia, pod warunkiem, że zatrudnienie nastąpi przed dniem 31 grudnia 2005 r. 3. Dofinansowanie dla pracodawcy spoza hutnictwa, zatrudniającego pracownika na okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przysługuje w kwocie stanowiącej 75 % wynagrodzenia tego pracownika obliczanego jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, jednakże w wysokości nie wyższej niż 1.300 zł miesięcznie, przez okres 18 miesięcy od dnia jego zatrudnienia, pod warunkiem, że zatrudnienie nastąpi przed dniem 30 czerwca 2005 r., z zastrzeżeniem ust. 7. 4. Warunkiem koniecznym do ubiegania się przez pracodawcę spoza hutnictwa o dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywanie przez niego terminowych wpłat składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalne i rentowe, a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek płaconych na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w wysokości określonej w odrębnych przepisach. 5. W przypadku zatrudnienia pracowników, o których mowa w ust. 2 i 3, odpowiednio po dniu 31 grudnia 2005 r. albo po dniu 30 czerwca 2005 r., dofinansowanie będzie kontynuowane przez okres krótszy niż 12 lub 18 miesięcy, jednakże nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2006 r., z zastrzeżeniem ust. 7. 6. W przypadku niespełnienia chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust. 1-5, odpowiednio: 1) w okresie pierwszych 12 albo 18 miesięcy, wstrzymuje się dofinansowanie, a pracodawca spoza hutnictwa, który je otrzymał, jest obowiązany do jego zwrotu na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych, 2) po okresie 12 albo 18 miesięcy, pracodawca spoza hutnictwa, który otrzymał dofinansowanie jest obowiązany do jego zwrotu na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych. 7. Wielkość dofinansowania, o którym mowa w ust. 3 i 5, nie może przekroczyć maksymalnego poziomu określonego w przepisach wymienionych w art. 1a ust. 1."; 8) art. 18 i 19 otrzymują brzmienie: "Art. 18. 1. Huta albo spółka zależna, której przekazano dotację z budżetu państwa na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, jest obowiązana do niezatrudniania nowych pracowników, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zatrudnienie pracowników o specjalistycznych kwalifikacjach, po uprzednim uzyskaniu zgody Rady Nadzorczej albo Komisji Rewizyjnej huty, albo spółki zależnej. 3. Zarząd huty albo spółki zależnej jest obowiązany do przekazania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki sprawozdań w okresach półrocznych - do dnia 31 lipca i 31 stycznia każdego roku w przypadku zatrudnienia nowych pracowników wraz z uzasadnieniem. 4. W przypadku niespełnienia chociażby jednego z warunków, o których mowa w ust. 1-3, wstrzymuje się wypłatę dotacji, a huta albo spółka zależna, która otrzymała dotację z budżetu państwa przeznaczoną na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, jest obowiązana do jej zwrotu na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych. Art. 19. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb przekazywania i rozliczania środków budżetu państwa przeznaczonych na aktywizację zawodową pracowników na rynku pracy, biorąc pod uwagę rodzaje świadczeń oraz treść wniosku o przekazanie tych świadczeń.". Art. 2. Dofinansowanie, o którym mowa w art. 17d ustawy wymienionej w art. 1, przysługuje w przypadku zatrudnienia pracownika po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Do czasu wydania rozporządzenia na podstawie art. 19 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zachowują moc dotychczasowe przepisy, jednakże nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 12, poz. 103) Na podstawie art. 215 ust. 1 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188) w związku z postanowieniem Marszałka Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu senatora Mariana Nogi stanowi się, co następuje: § 1. Zarządzam wybory uzupełniające w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 3 obejmującym obszary powiatów: górowski, milicki, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski oraz miasto na prawach powiatu: Wrocław, z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej we Wrocławiu - do mandatu, którego wygaśnięcie stwierdził Marszałek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 28 marca 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do postanowienia. § 4. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 103) KALENDARZ WYBORCZY dla wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 28 marca 2004 r. w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 3 z siedzibą Okręgowej Komisji Wyborczej we Wrocławiu Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności wyborczych 12 do dnia 5 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o okręgu wyborczym nr 3 do dnia 7 lutego 2004 r.- zawiadomienie Państwowej Komisji Wyborczej: - przez organ partii politycznej o zamiarze zgłoszenia kandydata na senatora, - przez pełnomocnika wyborczego o utworzeniu koalicyjnego komitetu wyborczego lub o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców do dnia 9 lutego 2004 r.- powołanie Okręgowej Komisji Wyborczej do dnia 17 lutego 2004 r. do godz. 2400- zgłaszanie kandydatów na senatora w celu zarejestrowania do dnia 27 lutego 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości informacji o granicach i numerach obwodów głosowania oraz siedzibach obwodowych komisji wyborczych, - zgłaszanie kandydatów do obwodowych komisji wyborczych przez pełnomocników wyborczych do dnia 7 marca 2004 r.- powołanie przez wójtów lub burmistrzów (prezydentów miast) obwodowych komisji wyborczych od dnia 7 marca 2004 r. do dnia 14 marca 2004 r.- składanie przez żołnierzy pełniących zasadniczą lub okresową służbę wojskową oraz pełniących służbę w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych lub odbywających ćwiczenia i przeszkolenie wojskowe, a także ratowników odbywających zasadniczą służbę wojskową w obronie cywilnej poza miejscem stałego zamieszkania oraz policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym, wniosków o dopisanie do spisu wyborców dla miejscowości, w której odbywają służbę od dnia 13 marca 2004 r. do dnia 26 marca 2004 r. do godz. 2400- rozpoczęcie rozpowszechniania nieodpłatnego audycji wyborczych w regionalnych programach publicznych nadawców radiowych i telewizyjnych, przygotowanych przez komitety wyborcze do dnia 14 marca 2004 r.- sporządzenie spisów wyborców przez gminy do dnia 17 marca 2004 r.- składanie wniosków przez wyborców przebywających czasowo na obszarze gminy lub wyborców nigdzie niezamieszkałych o dopisanie do spisu wyborców, - składanie wniosków przez wyborców niepełnosprawnych o dopisanie ich do spisu w wybranym obwodzie głosowania na obszarze gminy właściwej ze względu na miejsce stałego zamieszkania, - podanie przez Okręgową Komisję Wyborczą, w formie obwieszczenia, informacji o zarejestrowanych kandydatach na senatora w dniu 26 marca 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej w dniu 28 marca 2004 r. godz. 600-2000- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie planu działań operatora w sytuacjach szczególnych zagrożeń (Dz. U. Nr 12, poz. 106) Na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb sporządzania i aktualizacji przez operatora planu działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, a w szczególności wprowadzenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego i stanu klęski żywiołowej, zwanego dalej "planem". § 2. 1. Plan sporządza się po dokonaniu przez operatora: 1) identyfikacji i analizy danych o szczególnych zagrożeniach na obszarze wykonywania działalności pocztowej, uzyskanych od właściwych terytorialnie organów administracji rządowej lub samorządu terytorialnego; 2) oceny wpływu szczególnych zagrożeń na urządzenia i obiekty wykorzystywane przy świadczeniu usług pocztowych oraz na ciągłość świadczenia usług pocztowych; 3) analizy potrzeb, warunków i sposobów świadczenia usług pocztowych oraz zasad współpracy operatora z organami koordynującymi działania ratownicze, służbami ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Operator dokonuje weryfikacji danych o szczególnych zagrożeniach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, co najmniej raz w roku. § 3. 1. Operator, w zależności od obszaru, na którym wykonuje działalność pocztową, sporządza plan odrębnie dla każdego województwa, na obszarze którego wykonuje działalność pocztową. 2. Operator wykonujący działalność pocztową na obszarze przekraczającym granice administracyjne jednego województwa sporządza również plan dla całego obszaru, na którym prowadzi działalność pocztową. 3. Operator świadczący usługi pocztowe w obrocie zagranicznym sporządza plan, w którym przedstawia sposób zachowania ciągłości współpracy z poszczególnymi podmiotami zagranicznymi, w sytuacjach szczególnych zagrożeń. § 4. 1. Plan, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, sporządza się po uzgodnieniu z: 1) Szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w zakresie organizacji doręczania: a) kart powołania, o których mowa w rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej oraz Infrastruktury z dnia 5 lipca 2002 r. w sprawie trybu doręczania kart powołania i rozplakatowania obwieszczeń o stawieniu się osób do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 122, poz. 1049), b) wezwań do wykonania świadczeń osobistych lub rzeczowych, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie świadczeń na rzecz obrony (Dz. U. Nr 18, poz. 168); 2) ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, w zakresie wykonywania usług pocztowych na rzecz organów administracji rządowej lub samorządu terytorialnego; 3) Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej "Prezesem URTiP", w zakresie: a) procedur działania operatora, wdrażanych podczas sytuacji szczególnych zagrożeń dla zapewnienia ciągłości świadczenia usług pocztowych, b) struktur organizacyjnych operatora, zabezpieczających działania, o których mowa w lit. a. 2. Plan, o którym mowa w § 3 ust. 1, sporządza się po uzgodnieniu z: 1) szefami wojewódzkich sztabów wojskowych w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1; 2) wojewodą, w zakresie usług pocztowych wykonywanych na jego rzecz oraz na rzecz: a) jednostek organizacyjnych podporządkowanych wojewodzie, nadzorowanych przez niego oraz przedsiębiorców, dla których wojewoda jest organem założycielskim, b) organów samorządu terytorialnego; 3) Prezesem URTiP w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3. § 5. Po sporządzeniu planu operator przekazuje: 1) po jednym egzemplarzu planu, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, Prezesowi URTiP oraz, za jego pośrednictwem, ministrowi właściwemu do spraw łączności; 2) po jednym egzemplarzu planu, o którym mowa w § 3 ust. 1, Prezesowi URTiP; 3) wyciąg z planu, o którym mowa w § 3 ust. 2 i 3, w zakresie organizacji doręczania kart powołania i wezwań do wykonania świadczeń osobistych i rzeczowych, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. a i b, Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. § 6. 1. Plan podlega aktualizacji: 1) okresowo, w trybie określonym w § 3 i 4, nie rzadziej niż raz na pięć lat; 2) każdorazowo w przypadku zmian: a) obszaru, na którym operator wykonuje działalność pocztową, lub rodzaju wykonywanej działalności, mających wpływ na realizację planu, b) danych o szczególnych zagrożeniach, mających wpływ na realizację planu. 2. O wprowadzonej w planie aktualizacji operator powiadamia odpowiednio ministra właściwego do spraw łączności, Prezesa URTiP oraz Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. § 7. 1. Operator wykonujący działalność pocztową w dniu wejścia w życie rozporządzenia, sporządza pierwszy plan w terminie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. Operator, który rozpoczął świadczenie usług pocztowych po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, sporządza pierwszy plan w terminie dziewięciu miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności pocztowej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 10 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 12, poz. 108) Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Żołnierze zawodowi są wyposażani w uzbrojenie z uwzględnieniem wykonywanych zadań, specyfiki zajmowanego stanowiska etatowego oraz szczególnych warunków służby - zgodnie z normami uzbrojenia. § 2. Normy uzbrojenia określają należności etatowego i tabelarycznego uzbrojenia żołnierzy zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. 1. Należności uzbrojenia etatowego dla żołnierzy zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Należności uzbrojenia tabelarycznego dla żołnierzy zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2004 r. (poz. 108) Załącznik nr 1 NALEŻNOŚCI UZBROJENIA ETATOWEGO DLA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ* Stanowisko etatoweNazwa uzbrojenia ujmowanego w etatach pistolet wojskowy9 mm pistolet maszynowypistolet maszynowy - karabinek 1234 Oficer, podoficer - na stanowiskach w wojskach powietrzno-desantowych i w pododdziałach działań specjalnych1 1 Pozostali oficerowie i podoficerowie na stanowiskach dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy plutonu, dowódcy drużyny, dowódcy obsługi, dowódcy załogi1 1** Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk powietrzno-desantowych, działań specjalnych)1 Dowódcy drużyny, obsługi (czołgów artylerii samobieżnej, wyrzutni ppk, transportera opancerzonego) oraz kierowcy pojazdu 1 Oficer, podoficer Ministerstwa Obrony Narodowej, Sztabu Generalnego WP, dowództw i sztabów rodzajów Sił Zbrojnych i innych sztabów1 Uwagi: * Nie obowiązuje JW Nr 2305, innych jednostek specjalnych oraz sił pełniących służbę poza granicami RP. ** Dodatkowe uzbrojenie należne na czas wojny. Załącznik nr 2 NALEŻNOŚCI UZBROJENIA TABELARYCZNEGO DLA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH W JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Str. 1Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp. celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania (GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne 12345678910111213141516171819202122232425 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii (zmechanizowanej, czołgów, piechoty górskiej)11 1 1 1 11 11 11 2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku 1 1 1 1 11 1 11 3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty górskiej11 1 1 1 11 11 11 4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk pancernych, powietrzno-desantowych) 11 1 1 11 1 11 5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej 1 1 1 1 1 11 6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców pojazdów) 1 1 1 1 1 11 7Kierowca pojazdu 1 1 1 1 11 8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej) 1 1 11 1 1 1 Str. 2Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3 cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz. 76/90MWKordzik MW 26272829303132333435363738394041424344454647484950 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii (zmechanizowanej, czołgów, piechoty górskiej)111 111*1*111 111 2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku111 111*1*111 111 3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty górskiej111 111*1*111 111 4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk pancernych, powietrzno-desantowych)111 111*1*111 111 5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej111 111*1*111 111 6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców pojazdów)111 111*1*111 111 7Kierowca pojazdu111 111*1*111 111 8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej)111 111*1*111 111 Str. 3Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy 51525354555657585960616263646566676869707172737475 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii (zmechanizowanej, czołgu, piechoty górskiej) 2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku 3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty górskiej 4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk pancernych, powietrzno-desantowych) 5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej 6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców pojazdów) 7Kierowca pojazdu 8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej) Str. 4Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka spadochronowego 767778798081828384858687888990919293949596979899100 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 1Oficer - dowódca i zastępca dowódcy batalionu i kompanii (zmechanizowanej, czołgu, piechoty górskiej) 2Oficer - dowódca i zastępca dowódcy dywizji, brygady, pułku 3Oficer, podoficer na stanowiskach: dowódcy plutonu, pomocnika dowódcy plutonu, dowódcy drużyny pododdziałów zmechanizowanych, czołgów i piechoty górskiej 4Pozostali podoficerowie wszystkich rodzajów wojsk (z wyjątkiem wojsk pancernych, powietrzno-desantowych) 5Szeregowy wojsk pancernych, zmechanizowanych i piechoty górskiej 6Pozostali żołnierze zawodowi (z wyjątkiem wojsk pancernych i kierowców pojazdów) 7Kierowca pojazdu 8Oficer - dowódca dywizjonu (artylerii naziemnej) Str. 5Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp. celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania (GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne 12345678910111213141516171819202122232425 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk artyleryjskich) 1 1 1111 1 1 10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich)11 1 1111 11 1 11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich)11 1 1111 1 1 12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk artyleryjskich)11 1 1 1111 1 1 13Oficerowie, podoficerowie w pododdziałach działań specjalnych1111 11 1 11 1 14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego11 1 11 1 11 1 15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW) 16Oficer wydziału służby zdrowia DGW 17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu Str. 6Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3 cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz. 76/90MWKordzik MW 26272829303132333435363738394041424344454647484950 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk artyleryjskich)111 111*1*111 111 10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich)111 111*1*111 111 11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich)111 111*1*111 111 12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk artyleryjskich)111 111*1*111 111 13Oficer, podoficer w pododdziałach działań specjalnych111 111*1*111 111 14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego111 111*1*111 111 15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW) 1 16Oficer wydziału służby zdrowia DGW 1 17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu 0,25* Str. 7Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy 51525354555657585960616263646566676869707172737475 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk artyleryjskich) 10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich) 11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich) 12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk artyleryjskich) 13Oficer, podoficer w pododdziałach działań specjalnych 14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego 15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW) 16Oficer wydziału służby zdrowia DGW 17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu Str. 8Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka spadochronowego 767778798081828384858687888990919293949596979899100 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 9Oficer - dowódca plutonu (podoficer na stanowisku dowódcy plutonu - wojsk artyleryjskich) 10Podoficer - pomocnik dowódcy plutonu (wojsk artyleryjskich) 11Podoficer - dowódca drużyny (wojsk artyleryjskich) 12Podoficer na stanowisku dowódcy wysuniętej grupy obserwatorów (wojsk artyleryjskich) 13Oficer, podoficer w pododdziałach działań specjalnych 14Oficer, podoficer w pododdziałach rozpoznania ogólnowojskowego 15Oficer (szef wydziału służby zdrowia DGW) 16Oficer wydziału służby zdrowia DGW 17Podoficer, szeregowy z pododdziału regulacji ruchu Str. 9Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp. celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania (GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne 12345678910111213141516171819202122232425 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych i śmigłowców 1* 20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego 1* 21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 1* 22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP1* 1* 1* 24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 1* 1* 25Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy WLOP Str. 10Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3 cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz. 76/90MWKordzik MW 26272829303132333435363738394041424344454647484950 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych 1 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych i śmigłowców 11* 1*2*1* 1* 20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego 11*2*1* 1* 21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 11* 1* 22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 1* 23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 25Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy WLOP 1*1*1*1* 1*1*1* Str. 11Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy 51525354555657585960616263646566676869707172737475 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych i śmigłowców 20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego 21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 25Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy WLOP Str. 12Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka spadochronowego 767778798081828384858687888990919293949596979899100 a) W WOJSKACH LĄDOWYCH 18Oficer pododdziałów reprezentacyjnych b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 19Oficer, podoficer, szeregowy zawodowy - załogi samolotów poddźwiękowych i śmigłowców 20Oficer - pilot samolotu naddźwiękowego 21Pozostali oficerowie, podoficerowie zawodowi i szeregowi zawodowi wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 22Oficer i podoficer wojsk lotniczych (bez załóg samolotów) 23Dowódca baterii (kompanii) i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 24Dowódca plutonu i równorzędny w Wojskach OPL i WLOP 25Oficerowie, podoficerowie zawodowi, szeregowi zawodowi WLOP Str. 13Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp. celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania (GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne 12345678910111213141516171819202122232425 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa statków powietrznych 1 27Pilot samolotu naddźwiękowego 28Pilot samolotu poddźwiękowego 29Pilot śmigłowca 30Pozostały personel latający statków powietrznych - starszy mechanik 31Pilot w HRF, LRF i LGPR d) 11 32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych 2 33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy) 4 34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy) i skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych 2 Str. 14Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3 cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz. 76/90MWKordzik MW 26272829303132333435363738394041424344454647484950 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa statków powietrznych 27Pilot samolotu naddźwiękowego 28Pilot samolotu poddźwiękowego 29Pilot śmigłowca 30Pozostały personel latający statków powietrznych - st. mechanik 31Pilot w HRF, LRF i LGPR d) 32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych 33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy) 34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy) i skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych Str. 15Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy 51525354555657585960616263646566676869707172737475 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa statków powietrznych 27Pilot samolotu naddźwiękowego 1,05a) 0,5e)1,21,081,051,21,21,21,05a) 0,5e)1,2 28Pilot samolotu poddźwiękowego 1,05a) 0,5e) 1,08b)1,05 1,21,21,05a) 0,5e)1,2 29Pilot śmigłowca 1,05a) 0,5e) 1,05 1,2 1,05a) 0,5e)1,2 30Pozostały personel latający statków powietrznych - st. mechanik1,051,05c) 1,05 1,05 1,05c)1,2 31Pilot w HRF, LRF i LGPR d) 1 32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych 21 1211 1211 33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy) 21 12 1321 34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy), skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych 21 12 1211 Str. 16Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka spadochronowego 767778798081828384858687888990919293949596979899100 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 26Oficer, podoficer zawodowy, szeregowy zawodowy -bezpośrednia obsługa statków powietrznych 27Pilot samolotu naddźwiękowego 28Pilot samolotu poddźwiękowego 29Pilot śmigłowca 30Pozostały personel latający statków powietrznych - st. mechanik 31Pilot w HRF, LRF i LGPRd) 32Instruktor spadochronowy jednostek lotniczych21112 33Zawodnik Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy)31 24 34Trener Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych (instruktor spadochronowy) lub skoczek spadochronowy Wojskowego Ośrodka Szkolenia Skoczków Spadochronowych21112 Str. 17Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp. celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania (GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne 12345678910111213141516171819202122232425 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych c) W MARYNARCE WOJENNEJ 36Oficer, podoficer MW 1 37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW 1 1 1 1 1 38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii reprezentacyjnej MW 1 39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW 1 1 1 1 40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych MW 1 11 1 1 41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych 1 1 Str. 18Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3 cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz. 76/90MWKordzik MW 26272829303132333435363738394041424344454647484950 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych c) W MARYNARCE WOJENNEJ 36Oficer, podoficer MW 11 11* 1*1 37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW 38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii reprezentacyjnej MW 1 39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW 40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych 41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych Str. 19Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy 51525354555657585960616263646566676869707172737475 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych 2 222 c) W MARYNARCE WOJENNEJ 36Oficer, podoficer MW 37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW 38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii reprezentacyjnej MW 39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW 40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych 41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych Str. 20Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka spadochronowego 767778798081828384858687888990919293949596979899100 b) W WOJSKACH LOTNICZYCH I OBRONY POWIETRZNEJ 35Słuchacz kursu instruktorów spadochronowych c) W MARYNARCE WOJENNEJ 36Oficer, podoficer MW 37Komendant ochrony, dowódca kompanii, dowódca plutonu ochrony MW 38Dowódca kompanii reprezentacyjnej, dowódca plutonu kompanii reprezentacyjnej MW 39Szef sztabu, oficer rozpoznania, dowódca baterii, dowódcy dywizjonów i plutonów ogniowych w dywizjonach artylerii plot. MW 40Oficer, podoficer - pododdziałów działań specjalnych 41Oficer, podoficer - okrętowych działów pokładowych Str. 21Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.26 mm pist. sygnałowyHełm wojskowyHełm skoczka spadochronowegoLornetka pryzmatycznaLornetka noktowizyjnaLornetka z f. dalmierza i określania wsp. celu (wybuchu)Nóż ogólnowojskowyNóż szturmowyNóż wieloczynnościowyNóż skoczkaKamizelka kuloodpornaPrzyrząd globalnego pozycjonowania (GPS)Kompas/busolaLinijka dowódcyKrzywomierzCięciwokątomierzPrzyrząd kierowania ogniem artylerii naziemnejRadiostacja pola walkiLatarka sygnalizacyjnaGogle przeciwpyłoweGogle ochronne przed promieniowaniem laserowymSygnalizator opromieniowaniaOkulary przeciwsłoneczne 12345678910111213141516171819202122232425 d) W WOJSKACH SPECJALNYCH 42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy)1111 1111 111 11 1 43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy) 111 1111 1 11 1 44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań specjalnych 111 1 11 111 1 1 Str. 22Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Indywidualny filtr do oczyszczania wodyMaska przeciwgazowa filtracyjnaOdzież ochronna filtracyjnaBielizna filtracyjnaMaska przeciwgazowa pilotaKombinezon filtracyjny pilotaDozymetr z bezpośrednim odczytemDozymetr chemicznyDawkomierz indywidualnyIndywidualny pakiet odkażający (PCHW)Tabletki do odkażaniaPantocidOpatrunek osobistyIndywidualny pakiet przeciwchemiczny (IPP)Indywidualny pakiet radioochronny (IPR)Walizka lekarska (do udz. pierwszej pomocy)Zestaw fonendeskopowy + aparat do pomiaru RRMenażkaManierkaNiezbędnik stalowy 3 cz.Zestaw posterunku regulacji ruchuSzabla wojsk lądowych wz. 76/90, wz. 76/90MWKordzik MW 26272829303132333435363738394041424344454647484950 d) W WOJSKACH SPECJALNYCH 42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy) 11 1*111 111 43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy) 11 1*111 111 44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań specjalnych 11 1*111 111 Str. 23Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Spadochron ratowniczyUbiór morski ratowniczyUbiór kompensacyjny wysokościowyKombinezon przeciwprzeciążeniowyHełm lotniczyHełm lotniczy szczelnyLotniczy nóż ratowniczyMaska tlenowaKamizelka ratownicza lotniczaZestaw środków sygnalizacyjnychRadiostacja kompatybilna z NATO-wskim systemem lokalizacjiSpadochron wyczynowySpadochron treningowySpadochron szkolno-treningowySpadochron zapasowyElektroniczny automat do spadochronuAutomat spadochronowyNóż spadochronowyKask przeciwwstrząsowy skoczka spadochronowegoHełm specjalny do skoków grupowychCzepek skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowegoWysokościomierz skoczka spadochronowego do skoków w nocy 51525354555657585960616263646566676869707172737475 d) W WOJSKACH SPECJALNYCH 42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy) 43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy) 44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań specjalnych Str. 24Stanowisko etatoweNazwa sprzętu ujmowanego w tabelach należności Lp.Dźwiękowy sygnalizator wysokości otwarcia spadochronuSekundomierz skoczka spadochronowegoKombinezon do skoków na akrobację indywidualnąKombinezon do skoków na akrobację zespołowąOkulary skoczka spadochronowego 767778798081828384858687888990919293949596979899100 d) W WOJSKACH SPECJALNYCH 42Oficer działań specjalnych (rzut bojowy) 43Podoficer działań specjalnych (rzut bojowy) 44Oficer, podoficer na stanowiskach sztabowych w pododdziałach działań specjalnych Uwagi: * dodatkowy sprzęt należny na czas wojny; a) dotyczy wszystkich pilotów wykonujących loty nad morzem; b) dla pilotów wykonujących loty na samolotach wyposażonych w instalacje przeciążeniowe; c) dla załóg wykonujących loty nad wodą; d) HRF - Siły Wysokiej Gotowości, LRF - Siły Niższej Gotowości, LGPR - Lotnicza Grupa Poszukiwawczo-Ratunkowa; e) dodatkowo dla pilotów MW. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie zwrotu kosztów przejazdu osobom wezwanym do stawiennictwa przez wojskowy organ emerytalny (Dz. U. Nr 12, poz. 109) Na podstawie art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, tryb i wysokość zwrotu kosztów przejazdu osobom wezwanym do stawiennictwa przez wojskowy organ emerytalny: a) zgłaszającym wniosek o świadczenia pieniężne z tytułu zaopatrzenia emerytalnego, zwanego dalej "świadczeniem", b) uprawnionym do świadczeń, c) składającym zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń; 2) rodzaje środków transportu; 3) rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu; 4) terminy wypłaty. § 2. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje: 1) cenę biletu kolejowego drugiej klasy pociągu osobowego z miejsca zamieszkania do siedziby wojskowego organu emerytalnego i z powrotem, a w przypadku braku takiego połączenia - cenę biletu autobusowego w komunikacji zwykłej; 2) cenę biletu na przejazd miejskim środkiem komunikacji (tramwaje, trolejbusy, autobusy, metro) - przy uwzględnieniu zniżek przysługujących wezwanym na mocy odrębnych przepisów. § 3. W przypadku gdy pomiędzy miejscem zamieszkania osoby wezwanej a siedzibą wojskowego organu emerytalnego nie ma osobowej komunikacji kolejowej lub autobusowej komunikacji zwykłej, wysokość zwrotu kosztów przejazdu ustala się według ceny biletu najtańszego dostępnego środka komunikacji. § 4. 1. Zwrot kosztów przejazdu następuje na podstawie przedłożonego wojskowemu organowi emerytalnemu dokumentu wzywającego osobę do osobistego stawiennictwa i biletów. 2. W przypadku nieprzedłożenia biletów, zwrot następuje w wysokości wynikającej z tabel i taryf przewozowych, z uwzględnieniem zasad określonych w § 2. § 5. Zwrotu kosztów przejazdu dokonuje wojskowy organ emerytalny: 1) w kasie wojskowego organu emerytalnego w dniu stawienia się osoby wezwanej albo 2) za pośrednictwem poczty lub na wskazany przez wezwanego rachunek bankowy w terminie 7 dni od dnia przedłożenia dokumentów, o których mowa w § 4. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu współdziałania Inspekcji Weterynaryjnej i Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w zakresie sprawowania nadzoru nad wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 12, poz. 110) Na podstawie art. 44 ust. 7 pkt 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Inspekcja Weterynaryjna i Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych współdziałają w zakresie sprawowania nadzoru nad wytwarzaniem i stosowaniem środków żywienia zwierząt. 2. Współdziałanie jest realizowane między: 1) Głównym Lekarzem Weterynarii a Głównym Inspektorem Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwanym dalej "Głównym Inspektorem"; 2) powiatowym lekarzem weterynarii a wojewódzkim inspektorem jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwanym dalej "wojewódzkim inspektorem". § 2. Współdziałanie, o którym mowa w § 1, polega w szczególności na: 1) przekazywaniu przez powiatowych lekarzy weterynarii wojewódzkim inspektorom informacji o: a) zgłoszeniach, o których mowa w art. 19 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, zwanej dalej "ustawą", b) wydanych zezwoleniach, o których mowa w art. 12 ustawy; 2) wzajemnym przekazywaniu informacji o decyzjach: a) nakazujących usunięcie uchybień w określonym terminie, b) wstrzymujących prowadzenie działalności do czasu usunięcia uchybień - w przypadku stwierdzenia, że działalność podmiotu wytwarzającego środki żywienia zwierząt jest niezgodna z przepisami ustawy; 3) wzajemnym przekazywaniu informacji: a) o wynikach badań laboratoryjnych potwierdzających wystąpienie zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi lub zwierząt, b) w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (system RASFF) o wydanych decyzjach: - nakazujących uzdatnienie albo zniszczenie środka żywienia zwierząt, - określających inne przeznaczenie środka żywienia zwierząt niż zastosowanie takiego środka w żywieniu zwierząt; 4) uzgadnianiu kwartalnych planów kontroli podmiotów: a) wytwarzających środki żywienia zwierząt przeznaczone do obrotu, b) wytwarzających środki żywienia zwierząt nieprzeznaczone do obrotu, c) stosujących środki żywienia zwierząt; 5) przeprowadzaniu, w miarę możliwości, wspólnych kontroli: a) zakładów wytwarzających środki żywienia zwierząt oraz miejsc ich stosowania, b) magazynów oraz innych miejsc przechowywania środków żywienia zwierząt, c) środków transportu wykorzystywanych do przewozu środków żywienia zwierząt; 6) przeprowadzaniu kontroli podmiotów, o których mowa: a) w art. 12 ustawy - co najmniej dwa razy w roku, b) w art. 19 ustawy - co najmniej raz w roku; 7) wzajemnym powiadamianiu o konieczności dokonania doraźnej kontroli zakładu podlegającego wspólnemu nadzorowi. § 3. Główny Lekarz Weterynarii i Główny Inspektor dokonują okresowych, nie rzadziej niż raz w roku, ocen współdziałania. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie substancji chemicznych występujących w produkcji lub w obrocie, podlegających zgłoszeniu (Dz. U. Nr 12, poz. 111) Na podstawie art. 22a ust. 2 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaj substancji istniejących podlegających zgłoszeniu; 2) osoby, których dotyczy obowiązek poinformowania; 3) zakres i rodzaj wymaganych informacji; 4) wielkość obrotu wymagającą zgłoszenia. § 2. Substancje istniejące, w ich postaci własnej lub jako składnik preparatu, podlegające obowiązkowi zgłoszenia Inspektorowi do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych określone są w wykazie substancji istniejących podlegających zgłoszeniu stanowiącym załącznik do rozporządzenia. § 3. Obowiązek poinformowania dotyczy producentów, którzy wytworzyli taką substancję na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i osób, które sprowadziły taką substancję, w jej postaci własnej lub jako składnik preparatu, na obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej w ilości co najmniej 10 ton w 2003 r. § 4. W zgłoszeniu należy przedstawić: 1) nazwę lub imię i nazwisko oraz adres producenta lub importera; 2) nazwę substancji oraz numery EINECS i CAS; 3) wielkość obrotu w 2003 r. § 5. Zgłoszenia substancji należy dokonać do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 111) WYKAZ SUBSTANCJI ISTNIEJĄCYCH PODLEGAJĄCYCH ZGŁOSZENIU Numer EINECSNumer CASNazwa substancji 123 200-449-460-00-4kwas etylenodiaminotetraoctowy; (EDTA) 200-539-362-53-3anilina; (aminobenzen; fenyloamina) 200-573-964-02-8kwas etylenodiaminotetraoctowy, sól sodowa; (EDTA, sól sodowa) 200-663-867-66-3chloroform; (trichlorometan) 200-746-971-23-8propan-1-ol; (alkohol propylowy; n-propanol) 200-753-771-43-2benzen 200-835-275-05-8acetonitryl; (cyjanek metylu; nitryl kwasu octowego) 200-871-975-45-6chlorodifluorometan 200-879-275-56-91,2-epoksypropan; (metylooksiran; tlenek propylenu) 200-915-775-91-2wodoronadtlenek tert-butylu 201-029-377-47-4heksachlorocyklopentadien 201-058-177-78-1siarczan(VI) dimetylu 201-167-479-01-6trichloroetylen; (trichloroetylen; tri) 201-173-779-06-1akrylamid; (prop-2-enoamid; amid kwasu akrylowego) 201-177-979-10-7kwas akrylowy; (kwas propenowy; kwas etenokarboksylowy) 201-178-479-11-8kwas chlorooctowy 201-185-279-20-9octan metylu; (ester metylowy kwasu octowego) 201-204-479-41-4kwas metakrylowy; (kwas 2-metylopropenowy) 201-236-979-94-72,2',6,6'-tetrabromo-4,4'-izopropylidenodifenol 201-245-880-05-74,4'-(propano-2,2-diylo)difenol 201-297-180-62-6metakrylan metylu; (ester metylowy kwasu metakrylowego) 201-328-981-14-14'-tert-butylo-2',6'-dimetylo-3',5'-dinitroacetofenon 201-329-481-15-25-tert-butylo-2,4,6-trinitro-m-ksylen 201-557-484-74-2ftalan dibutylu; (DBP) 201-622-785-68-7ftalan benzylu-butylu 201-800-488-12-01-winylo-2-pirolidon 201-853-388-72-22-nitrotoluen 201-963-190-04-02-metoksyanilina; (o-anizydyna) 202-049-591-20-3naftalen 202-411-295-33-0N-cykloheksylobenzotiazolo-2-sulfenoamid; (N-cykloheksylo-1,3-benzotiazolo-2-sulfenoamid) 202-448-495-76-13,4-dichloroanilina 202-453-195-80-74-metylo-1,3-fenylenodiamina; (4-metylo-m-fenylenodiamina; tolueno-2,4-diamina) 202-627-798-01-12-furaldehyd; (furfural; aldehyd 2-furylowy) 202-679-098-54-44-tert-butylofenol 202-696-398-73-7kwas 4-tert-butylobenzoesowy 202-704-598-82-8izopropylobenzen; (kumen) 202-716-098-95-3nitrobenzen 202-849-4100-41-4etylobenzen; (fenyloetan) 202-851-5100-42-5styren; (winylobenzen) 202-905-8100-97-01,3,5,7-tetraazaadamantan; (1,3,5,7-tetraazatricyklo[3.3.1.13,7]dekan; heksametylenotetraamina; urotropina; heksamina) 202-974-4101-77-94,4'-metylenodianilina; (4,4'-diaminodifenylometan) 203-080-7103-11-7akrylan 2-etyloheksylu; (ester 2-etyloheksylowy kwasu akrylowego) 203-400-5106-46-71,4-dichlorobenzen; (p-dichlorobenzen) 203-450-8106-99-0buta-1,3-dien 203-453-4107-02-8akrylaldehyd; (prop-2-enal; akroleina; aldehyd akrylowy) 203-466-5107-13-1akrylonitryl; (cyjanek winylu; nitryl kwasu akrylowego) 203-508-2107-64-2chlorek dimetylodioktadecyloamonium; (DODMAC) 203-539-1107-98-21-metoksypropan-2-ol; (eter monometylowy glikolu propylenowego) 203-545-4108-05-4octan winylu; (ester winylowy kwasu octowego) 203-603-9108-65-6octan 2-metoksy-1-metyloetylu; (octan 1-metoksypropan-2-ylu; octan 1-metoksy-2-propylu; ester 2-metoksypropylowy kwasu octowego) 203-625-9108-88-3toluene; (metylobenzen) 203-632-7108-95-2fenol; (hydroksybenzen) 203-692-4109-66-0pentan 203-772-9110-49-6octan 2-metoksyetylu; (octan metyloglikolu; ester metoksyetylowy kwasu octowego) 203-788-6110-65-6but-2-yno-1,4-diol 203-804-1110-80-52-etoksyetanol; (eter monoetylowy glikolu etylenowego; cellosolw etylowy) 203-806-2110-82-7cykloheksan 203-808-3110-85-0piperazyna 203-839-2111-15-9octan 2-etoksyetylu; (octan etyloglikolu; ester etoksyetylowy kwasu octowego) 203-905-0111-76-22-butoksyetanol; (eter monobutylowy glikolu etylenowego; cellosolw butylowy) 203-906-6111-77-32-(2-metoksyetoksy)etanol; (eter monometylowy glikolu dietylenowego; 3,6-dioksaheptan-1-on) 203-933-3112-07-2octan 2-butoksyetylu; (octan butyloglikolu; ester 2-butoksyetylowy kwasu octowego) 203-961-6112-34-52-(2-butoksyetoksy)etanol; (eter monobutylowy glikolu dietylenowego) 204-015-5112-90-3(Z) - octadec-9-enyloamina 204-118-5115-96-8fosforan(V) tris(2-chloroetylu); (ortofosforan(V) tris(2-chloroetylu)) 204-211-0117-81-7ftalan bis(2-etyloheksylu); (ftalan di(2-etyloheksylu); DEHP) 204-214-7117-84-0ftalan dioktylu 204-371-1120-12-7antracen 204-428-0120-82-11,2,4-trichlorobenzen 204-450-0121-14-22,4-dinitrotoluen 204-539-4122-39-4difenyloamina 204-661-8123-91-11,4-dioksan 204-695-3124-30-1oktadecyloamina 204-825-9127-18-4tetrachloroeten; (tetrachloroetylen; perchloroetylen) 205-516-1141-97-9acetylooctan etylu 209-151-9557-05-1distearynian cynku 213-611-4994-05-82-metoksy-2-metylobutan 214-604-91163-19-5eter bis(pentabromofenylowy) 214-946-91222-05-51,3,4,6,7,8-heksahydro-4,6,6,7,8,8-heksametyloindeno[5,6-c]piran 215-146-21306-19-0tlenek kadmu(II) 215-175-01309-64-4tlenek antymonu(III); (tritlenek antymonu; tlenek antymonawy) 215-185-51310-73-2wodorotlenek sodu 215-222-51314-13-2tlenek cynku 215-540-41330-43-4tetraboran disodu bezwodny 215-607-81333-82-0tlenek chromu(VI); (tritlenek chromu; bezwodnik chromowy) 216-133-41506-02-11-(5,6,7,8-tetrahydro-3,5,5,6,8,8-heksametylo-2-naftylo)etan-1-on 216-381-31570-64-54-chloro-2-metylofenol; (4-chloro-o-krezol) 216-653-11634-04-4tert-butylometyloeter 221-221-03033-77-0chlorek 2,3-epoksypropylotrimetyloamoniowy 222-048-33327-22-8chlorek (3-chloro-2-hydroksypropylo)trimetyloamoniowy 222-068-23333-67-3węglan niklu(II); (węglan niklawy) 225-768-65064-31-3nitrylotrioctan trisodu 231-111-47440-02-0nikiel 231-152-87440-43-9kadm 231-175-37440-66-6cynk 231-592-07646-85-7chlorek cynku(II); (dichlorek cynku) 231-634-87664-39-3fluorowodór 231-668-37681-52-9chloran(I) sodu; (podchloryn sodu) 231-743-07718-54-9dichlorek niklu 231-765-07722-84-1nadtlenek wodoru 231-793-37733-02-0siarczan(VI) cynku(II) 231-889-57775-11-3chromian(VI) sodu; (chromian(VI) disodu) 231-906-67778-50-9dichromian(VI) potasu 231-944-37779-90-0diortofosforan tricynku 231-959-57782-50-5chlor 232-051-17784-18-1fluorek glinu 232-104-97786-81-4siarczan(VI) niklu(II); (siarczan niklawy) 232-143-17789-09-5dichromian(VI) amonu 232-188-77789-75-5fluorek wapnia 233-118-810039-54-0siarczan(VI) bis(hydroksyloamonium); (siarczan(VI) hydroksyloaminy (1:2)) 233-139-210043-35-3kwas borowy, surowy - zawierający nie więcej H3BO3 niż 85 % suchej masy 234-190-310588-01-9dichromian(VI) sodu 234-343-411113-50-1kwas borowy 234-390-011138-47-9nadboran sodu - w przeliczeniu na bezwodny 236-068-513138-45-9diazotan(V) niklu 237-158-713674-84-5fosforan tris(2-chloro-1-metyloetylu) 237-159-213674-87-8fosforan tris[2-chloro-1-(chlorometylo)etylu] 237-410-613775-53-6heksafluoroglinian trisodu; (heksafluoroglinian sodu; heksafluorek glinu i sodu; kriolit) 239-148-815096-52-3heksafluoroglinian trisodu; (heksafluoroglinian sodu; heksafluorek glinu i sodu; kriolit) 246-672-025154-52-3nonylofenol 246-690-925167-70-82,4,4-trimetylopenten 247-148-425637-99-4heksabromocyklododekan 247-714-026447-40-5diizocyjanian metylenodifenylu 247-759-626523-78-4fosforan(III) tris(nonylofenylu); (tris(nonylofenoksy)fosfan; fosforyn trias(nonylofenylu)) 247-977-126761-40-0ftalan diizodecylu 249-079-528553-12-0ftalan diizononylu 250-378-830899-19-5pentanol 251-084-232534-81-9pochodne pentabromowe eteru difenylowego; (eter pentabromodifenylowy) 251-087-932536-52-0pochodne oktabromowe eteru difenylowego 253-760-238051-10-4bis[bis(2-chloroetylo)fosforan] 2,2-bis(chlorometylo)trimetylenu 262-976-661788-45-2uwodornione alkiloaminy tłuszczowe (łojowe); (amines, hydrogenated tallow alkyl) 263-125-161790-33-8alkiloaminy tłuszczowe (łojowe); (amines, tallow alkyl) 266-027-765996-92-1destylaty (smoła węglowa); (ciężki olej antracenowy) 266-028-265996-93-2pak; (wysokotemperaturowa smoła węglowa) 267-051-067774-74-7alkilowe C10-C13 pochodne benzenu 271-090-968515-48-0estry dialkilowe kwasu benzeno-1,2-dikarboksylowego (ftalowego), gdzie grupy alkilowe C8-10 (głównie C9) o rozgałęzionym łańcuchu węglowym 271-091-468515-49-1estry dialkilowe kwasu benzeno-1,2-dikarboksylowego (ftalowego), gdzie grupy alkilowe C9-11 (głównie C10) o rozgałęzionym łańcuchu węglowym 284-325-584852-15-3rozgałęziony 4-nonylofenol 287-476-585535-84-8chloroalkany C10-13 o liczbie atomów chloru 1-13 287-477-085535-85-9chlorowane alkany C14-17 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 94. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 12 stycznia 2004 r. w sprawie nadawania Krzyża Zesłańców Sybiru (Dz. U. Nr 13, poz. 112) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o ustanowieniu Krzyża Zesłańców Sybiru (Dz. U. Nr 225, poz. 2230) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie Krzyża Zesłańców Sybiru, zwanego dalej "Krzyżem", terminy przedkładania wniosków o nadanie Krzyża oraz terminy wręczania odznak nadanego Krzyża; 2) tryb postępowania w przypadku podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej decyzji o pozbawieniu Krzyża lub jego utraty w wyniku orzeczenia przez sąd kary pozbawienia praw publicznych; 3) tryb postępowania w przypadku zgubienia lub zniszczenia odznaki Krzyża lub jego legitymacji; 4) wzory: wniosku o nadanie Krzyża, wykazu przedstawianych wniosków, legitymacji potwierdzającej nadanie Krzyża oraz jej wtórnika; 5) sposób i okoliczności noszenia odznaki Krzyża. § 2. Zadania związane z nadawaniem Krzyża wykonuje Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "Kancelarią". § 3. 1. Wniosek o nadanie Krzyża, zwany dalej "wnioskiem", minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego lub minister właściwy do spraw zagranicznych, zwani dalej "wnioskodawcą", przedstawiają Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej nie później niż na dwa miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki nadanego Krzyża. Termin wręczenia odznaki Krzyża proponuje wnioskodawca. 2. Wniosek zawiera w szczególności dane personalne osoby proponowanej do odznaczenia. W uzasadnieniu wniosku należy podać informację, czy osoba proponowana do odznaczenia w chwili deportacji posiadała obywatelstwo polskie, oraz czas i miejsce deportacji, a w przypadku wniosku dotyczącego dziecka osoby deportowanej, urodzonego na zesłaniu - informację, czy choćby jedno z rodziców osoby proponowanej do odznaczenia w chwili deportacji posiadało obywatelstwo polskie, oraz czas i miejsce jego deportacji. 3. Wniosek składa się na urzędowym formularzu. 4. Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Wnioski przedstawia się w wykazie wniosków o nadanie Krzyża Zesłańców Sybiru, zwanym dalej "wykazem", zawierającym zestawienie nazwisk osób proponowanych do odznaczenia. Nazwiska w wykazie umieszcza się w porządku alfabetycznym, przy czym liczba nazwisk w jednym wykazie nie powinna przekraczać dwustu. 2. W przypadku przedstawienia więcej niż dziesięciu wniosków, oprócz wykazu, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się również wykaz w postaci zapisu na elektronicznym nośniku informacji. 3. Wzór wykazu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. Wnioski oraz wykazy sporządzone z uchybieniem przepisów rozporządzenia zwraca się wnioskodawcy do uzupełnienia lub ponownego sporządzenia. § 6. 1. Kancelaria przekazuje wnioskodawcy odznakę nadanego Krzyża oraz legitymację. 2. Odznakę nadanego Krzyża wraz z legitymacją wręcza się osobie odznaczonej w ciągu sześciu miesięcy od daty podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej postanowienia o jego nadaniu. 3. Wzór legitymacji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 7. W przypadku podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej decyzji o pozbawieniu Krzyża w trybie art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450, z 1999 r. Nr 101, poz. 1177, z 2000 r. Nr 62, poz. 718 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676), Kancelaria wzywa osobę, która została pozbawiona Krzyża, do zwrotu odznaki Krzyża wraz z legitymacją. § 8. W przypadku utraty Krzyża w wyniku orzeczenia przez sąd kary pozbawienia praw publicznych, przepis § 7 stosuje się odpowiednio. § 9. Jeżeli odznaka Krzyża została w trybie § 6 ust. 1 przekazana wnioskodawcy, ale jeszcze nie została wręczona osobie odznaczonej, a zaistnieją okoliczności określone w § 7 lub § 8 - wnioskodawca zwraca odznakę nadanego Krzyża wraz z legitymacją do Kancelarii. § 10. 1. W przypadku zgubienia lub zniszczenia odznaki nadanego Krzyża, Kancelaria na prośbę osoby odznaczonej lub członka jej najbliższej rodziny może ponownie wydać odznakę nadanego Krzyża. Ponowne wydanie odznaki Krzyża następuje za zwrotem kosztów jej wytworzenia. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zgubienia lub zniszczenia legitymacji nadanego Krzyża. W takim przypadku Kancelaria może wydać nieodpłatnie wtórnik legitymacji. 3. O ponowne wydanie odznaki Krzyża lub wtórnika legitymacji może również wystąpić, na prośbę osoby odznaczonej, wnioskodawca. 4. Wzór wtórnika legitymacji określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 11. Odznakę nadanego Krzyża nosi się na lewej stronie piersi, po odznakach orderów i odznaczeń wymienionych w ustawie, o której mowa w § 7, oraz po odznakach orderów i odznaczeń niewymienionych w tej ustawie, a otrzymanych wcześniej. § 12. Odznakę Krzyża nosi się głównie podczas: 1) uroczystości państwowych z udziałem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu lub Prezesa Rady Ministrów; 2) uroczystych obchodów świąt narodowych i wojskowych; 3) uroczystości wręczania odznak orderów i odznaczeń; 4) innych uroczystości państwowych, stosownie do zaleceń zawartych w zaproszeniu. § 13. 1. We wszystkich okolicznościach, kiedy nie zakłada się odznaki Krzyża, można nosić jego miniaturkę, baretkę lub wstążeczkę. 2. Odznaki Krzyża, jego miniaturki, baretki i wstążeczki nie nosi się na ubiorach roboczych i ochronnych, a także na ubiorach o charakterze sportowym. 3. Na mundurze zamiast odznaki Krzyża można nosić tylko jego baretkę. § 14. Miniaturkę odznaki Krzyża o średnicy 15-17 mm nosi się na wstążeczce w kolorach określonych w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o ustanowieniu Krzyża Zesłańców Sybiru, o długości 25-30 mm i szerokości 11-13 mm, na lewej stronie piersi lub na klapie ubioru z kołnierzem wykładanym. § 15. Baretkę Krzyża ze wstążki określonej w ustawie, o której mowa w § 14, o wysokości 8-10 mm, nosi się na lewej stronie piersi, nakładając ją na podkładkę sukienną lub aksamitną koloru czarnego albo na podkładkę metalową. Podkładka powinna być o 2 mm szersza i wyższa od baretki. § 16. Wstążeczkę o szerokości 4 mm w kolorach określonych w ustawie, o której mowa w § 14, umocowuje się między dziurką lewej klapy ubioru z kołnierzem wykładanym a wewnętrzną stroną tej klapy, ukośnie w dół. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 stycznia 2004 r. (poz. 112) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 stycznia 2004 r. w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 13, poz. 113) Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wzory, barwy i normy umundurowania oraz sposób noszenia umundurowania przez funkcjonariuszy Agencji Wywiadu, zwanych dalej "funkcjonariuszami". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "ustawie", należy przez to rozumieć ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. § 3. Umundurowanie określone rozporządzeniem jest prawnie zastrzeżone i może być noszone wyłącznie przez funkcjonariuszy. Rozdział 2 Wzory, barwy i normy umundurowania § 4. Umundurowanie funkcjonariuszy składa się z następujących ubiorów: 1) służbowego; 2) wyjściowego; 3) ćwiczebnego. § 5. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru służbowego są: 1) kurtki, bluzy, spodnie i sweter - koloru zielonego; 2) beret koloru ciemnogranatowego; 3) koszule służbowe koloru khaki; 4) krawat koloru zielonego; 5) rękawiczki koloru czarnego; 6) szalik koloru zielonego; 7) skarpety koloru zielonego; 8) rajstopy koloru beżowego; 9) pas główny koloru czarnego; 10) obuwie koloru czarnego. 2. Wzory ubioru służbowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 6. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru wyjściowego są: 1) czapki wyjściowe, kurtki, spodnie i płaszcz - koloru zielonego; 2) koszule wyjściowe koloru białego; 3) krawat koloru zielonego; 4) rękawiczki koloru czarnego; 5) szalik koloru zielonego; 6) skarpety koloru zielonego; 7) rajstopy koloru beżowego; 8) obuwie koloru czarnego; 9) sznur wyjściowy koloru matowosrebrnego. 2. Wzory ubioru wyjściowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru ćwiczebnego są: 1) czapka ćwiczebna, kurtka ćwiczebna, kurtka i spodnie drelichowe oraz rękawice ćwiczebne - wykonane z tkaniny typu "GEPARD" koloru zielonego, z nadrukiem ochronnym zgodnym z wzorem typu "PANTERA"; 2) peleryna, dresy, koszulka służbowa - koloru zielonego; 3) pas z tkaniny syntetycznej i buty służbowe - koloru czarnego. 2. Wzory ubioru ćwiczebnego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 8. 1. W skład umundurowania funkcjonariuszy wchodzą oznaki stopni służbowych noszone na umundurowaniu i nakryciach głowy, z wyjątkiem czapki zimowej i ćwiczebnej, oraz oznaki Agencji Wywiadu. 2. Wzory oznak stopni służbowych określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. 1. Funkcjonariusze noszą następujące nakrycia głowy z wizerunkiem orła umieszczonego na tarczy, wewnątrz której znajduje się stylizowana róża wiatrów: 1) czapka gabardynowa wyjściowa; 2) czapka wyjściowa letnia; 3) czapka zimowa; 4) czapka ćwiczebna; 5) beret. 2. Wzory nakryć głowy określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Wzór wizerunku orła określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 10. 1. Funkcjonariusze otrzymują umundurowanie zgodnie z normami umundurowania określonymi w zestawach umundurowania. 2. Normy umundurowania określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 11. 1. Funkcjonariuszom zwolnionym ze służby na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3 albo 4 ustawy oraz funkcjonariuszom w okresie służby przygotowawczej zwolnionym ze służby przed końcem roku zaopatrzeniowego w rozumieniu przepisów w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu równoważnika pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za umundurowanie, zaopatrzenie mundurowe przysługuje do ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie ze służby. 2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby zdają otrzymane umundurowanie ćwiczebne w dniu zwolnienia ze służby. 3. Słuchacze Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu zdają umundurowanie otrzymane w celach szkoleniowych w dniu zakończenia szkolenia. 4. Funkcjonariusze pełniący służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu zdają umundurowanie otrzymane w celach szkoleniowych w dniu zakończenia pełnienia służby w tym Ośrodku. § 12. Uprawnienie do otrzymania umundurowania powstaje z dniem określonym w rozkazie personalnym o przyjęciu do służby i mianowaniu na stanowisko służbowe w Agencji Wywiadu i wygasa z dniem zwolnienia ze służby w Agencji Wywiadu. § 13. Funkcjonariuszom uprawnionym do otrzymania więcej niż jednego zestawu ubioru powtarzające się w tych zestawach przedmioty wydaje się na podstawie tylko jednego zestawu. § 14. 1. Funkcjonariusze mogą otrzymać nowy przedmiot wchodzący w skład umundurowania przed terminem powstania jego należności w przypadku utraty wartości użytkowej posiadanego przedmiotu. 2. Jeżeli utrata wartości użytkowej, o której mowa w ust. 1, powstała: 1) w czasie wykonywania obowiązków służbowych i z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza - nowy przedmiot wydaje się nieodpłatnie; 2) z winy funkcjonariusza - nowy przedmiot wchodzący w skład ubioru: a) służbowego lub wyjściowego - wydaje się odpłatnie, b) ćwiczebnego - wydaje się po opłaceniu przez funkcjonariusza wartości poprzednio wydanego przedmiotu, uwzględniając jego cenę ewidencyjną oraz zamortyzowany okres używalności. 3. Podstawą otrzymania nowych przedmiotów, o których mowa w ust. 2, jest pisemny wniosek funkcjonariusza zatwierdzony przez kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której funkcjonariusz pełni służbę. § 15. 1. Okres używalności przedmiotów wchodzących w skład ubioru: 1) służbowego lub wyjściowego - liczy się od dnia, o którym mowa w § 12; 2) ćwiczebnego - liczy się od dnia wydania tego umundurowania po raz pierwszy. 2. W przypadku, o którym mowa w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b, za dzień, od którego liczy się początek okresu używalności nowego przedmiotu, przyjmuje się dzień wydania tego przedmiotu. 3. Okres używalności oznak stopni służbowych równy jest okresowi używalności umundurowania, do którego zostały one wydane. 4. W przypadku zmiany okresu używalności umundurowania do otrzymanego przez funkcjonariuszy umundurowania, którego okres używalności jeszcze nie upłynął, stosuje się nowy okres używalności tego umundurowania. § 16. 1. Funkcjonariuszom, którzy korzystają z urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, trwającego ponad miesiąc, nie przysługuje umundurowanie za okres trwania tego urlopu. 2. Okres używalności umundurowania otrzymanego przez funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, przedłuża się o okres trwania urlopu wychowawczego lub bezpłatnego. § 17. 1. Funkcjonariusze, którzy, ze względu na budowę ciała lub brak w magazynie gotowego umundurowania w odpowiednim rozmiarze, nie mogą otrzymać lub dopasować przysługującego im umundurowania, otrzymują zwrot kosztów poniesionych na zakup tkaniny, uszycie umundurowania oraz zwrot kosztów za dodatki krawieckie. 2. W przypadku otrzymania umundurowania wymagającego dokonania poprawek krawieckich funkcjonariusze otrzymują zwrot kosztów dokonania tych poprawek. 3. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje po przedłożeniu przez funkcjonariuszy dowodu zapłaty za wykonaną usługę, zakupioną tkaninę lub dodatki krawieckie. § 18. Funkcjonariusze obowiązani do występowania w umundurowaniu obowiązani są posiadać kompletne umundurowanie, zapewniające wykonywanie obowiązków służbowych w każdych warunkach. § 19. 1. Funkcjonariusze mogą występować wyłącznie w umundurowaniu wykonanym zgodnie z ustalonym wzorem, barwą i warunkami technologicznymi. 2. Noszone umundurowanie powinno być należycie dopasowane, czyste i wyprasowane. Rozdział 3 Sposób noszenia umundurowania § 20. 1. Funkcjonariusze noszą umundurowanie zgodnie z tabelami umundurowania, dostosowanymi do okresów: 1) letniego - trwającego od dnia 1 maja do dnia 30 września; 2) zimowego - trwającego od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. 2. W okresach przejściowych przypadających na miesiące kwiecień oraz październik funkcjonariusze, w zależności od warunków atmosferycznych, mogą nosić umundurowanie przewidziane na okres letni lub zimowy. 3. Tabele umundurowania funkcjonariuszy określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 21. 1. Czapkę gabardynową wyjściową i wyjściową letnią nosi się nałożoną na głowę prosto na wysokości około 3 cm nad linią brwi. Denko czapki ma kształt czworokąta foremnego. Daszek przy czapce jest koloru czarnego, a taśma otokowa w kolorze ciemnogranatowym. Na dolnej krawędzi taśmy otokowej nad daszkiem znajduje się pasek skórzany koloru czarnego. 2. Czapkę zimową z tkaniny impregnowanej koloru khaki nosi się nałożoną na głowę prosto. Wokół czapki doszyty jest ocieplacz koloru czarnego, wykonany z tkaniny futerkowej. Czapkę zimową nosi się podczas dokuczliwych wiatrów i przy temperaturze poniżej 0 °C. Przy temperaturze poniżej -7 °C albo przy dokuczliwym wietrze i temperaturze poniżej 0 °C czapkę zimową nosi się z opuszczonym ocieplaczem. 3. Beret nosi się lekko przechylony na prawe ucho. Prawą krawędź beretu opuszcza się w dół nieco ku tyłowi, tak aby przysłaniał ucho. Podczas wystąpień bez nakrycia głowy beret nosi się pod lewym naramiennikiem, godłem skierowanym do przodu. 4. Czapkę ćwiczebną nosi się nałożoną na głowie prosto. § 22. Płaszcz wyjściowy nosi się w okresie zimowym z podpinką, a w okresie letnim bez podpinki, wyłącznie do ubioru wyjściowego. Płaszcz wyjściowy z podpinką nosi się z klapami wyłożonymi. Klamra po zapięciu paska powinna znajdować się na linii guzików płaszcza. Płaszcz powinien być dopasowany do wzrostu tak, aby jego długość sięgała 2-5 cm poniżej kolana. Rękawy płaszcza powinny być dłuższe o 1-2 cm od rękawów kurtki. § 23. Kurtkę nieprzemakalną nosi się w okresie zimowym z podpinką, a w okresie letnim bez podpinki, wyłącznie do ubioru służbowego. Kurtka nieprzemakalna z podpinką powinna być dłuższa od kurtki gabardynowej o około 10 cm. § 24. Kurtkę gabardynową wyjściową i kurtkę wyjściową letnią nosi się z klapami wyłożonymi. Długość kurtki powinna być taka, aby w pozycji siedzącej dolna jej krawędź sięgała do płaszczyzny siedzenia, a krawędzie rękawów do nasady kciuka. § 25. Bluzy służbowa i letnia powinny sięgać dolną krawędzią pasa-ściągacza około 4-6 cm poniżej górnej krawędzi pasa spodni, a krawędź mankietu rękawa powinna sięgać do nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Bluzy zapina się na całej długości zamka błyskawicznego. § 26. 1. Spodnie gabardynowe i letnie nosi się z paskiem do spodni, a spodnie służbowe z pasem głównym (w zestawie z koszulą letnią). Dolna krawędź nogawki powinna sięgać 2-2,5 cm powyżej obcasa półbutów (trzewików-botków). Szerokość nogawek spodni u dołu powinna wynosić w zależności od wzrostu 20-25 cm. 2. Spodnie zimowe nosi się wyłącznie do butów służbowych. Spodnie te powinny być dopasowane w taki sposób, aby przy postawie zasadniczej nie tworzyły ponad górną krawędzią butów bufiastego luzu. 3. Funkcjonariusze w stopniu generała brygady noszą przy bocznych szwach spodni dwa lampasy szerokości 2,5 cm każdy i wypustki koloru ciemnogranatowego. § 27. 1. Koszulę wyjściową oraz koszulę służbową nosi się tak, aby górna krawędź kołnierza wystawała ponad kołnierz kurtki lub bluzy. 2. Koszulę letnią nosi się przy temperaturze powyżej 20 °C z wyłożonym kołnierzem, z rozpiętym jednym lub dwoma guzikami od góry, z zachowaniem estetycznego wyglądu sylwetki. Na naramienniki zakłada się pochewki z oznaką stopni. 3. Koszulkę służbową nosi się do bluzy letniej oraz umundurowania ćwiczebnego. § 28. Sweter nosi się z koszulą służbową. Na naramienniki zakłada się pochewki z oznakami stopni służbowych. § 29. Krawat nosi się wiązany podwójnym węzłem ściśle przylegającym do kołnierza koszuli. Koniec krawata nie może wystawać spod zapiętej kurtki lub bluzy. § 30. Szalik letni i zimowy nosi się pod płaszczem wyjściowym w ten sposób, aby jego górna krawędź wystawała nieco ponad kołnierz płaszcza. W zależności od warunków atmosferycznych szalik zimowy może zakrywać odsłoniętą część piersi między klapami płaszcza. § 31. Pas główny nosi się przy: 1) bluzach - włożony do wsuwek znajdujących się na ściągaczu; 2) spodniach noszonych razem z koszulą letnią - włożony do wsuwek; 3) kurtce nieprzemakalnej - w przypadku noszenia broni krótkiej. § 32. Obuwie nosi się: 1) buty służbowe - do spodni zimowych oraz ubioru ćwiczebnego; 2) trzewiki-botki - do spodni gabardynowych przy ubiorze wyjściowym i służbowym, w okresie zimowym; 3) półbuty - do spodni gabardynowych i letnich; wierzchy półbutów nie mogą być dziurkowane ani ozdobnie wyszywane. § 33. 1. Funkcjonariusze noszą następujące rodzaje sznurów wyjściowych: 1) sznur wyjściowy funkcjonariusza w stopniu generała brygady; 2) sznur wyjściowy oficera; 3) sznur wyjściowy chorążego; 4) sznur wyjściowy podoficera. 2. Sznur wyjściowy zawiesza się na prawym ramieniu, przypinając go do guzika przyszytego w tym celu pod naramiennikiem. Pętla sznura wyjściowego oficera przewieszona przez ramię zwisa w dół pod pachą rękawa. Dłuższy warkocz sznura wyjściowego funkcjonariusza w stopniu generała brygady zwisający od tyłu przeprowadza się pod prawą pachą, a jego koniec przypina się na pierwszy od góry guzik kurtki wyjściowej. Warkocz krótszy układa się na prawej piersi tak, aby po obu jego stronach przebiegały pojedyncze części sznura, a jego koniec przypina się do drugiego od góry guzika kurtki wyjściowej. Warkocz sznura wyjściowego oficera i chorążego z przebiegającą poniżej pojedynczą częścią sznura przypina się do pierwszego od góry guzika kurtki wyjściowej. 3. Wzory i sposób noszenia sznurów wyjściowych określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 34. Guziki z wizerunkiem orła określonym w przepisach o godle Rzeczypospolitej Polskiej, wykonane z tworzywa sztucznego koloru czarnego, nosi się przy czapkach, z wyjątkiem czapki ćwiczebnej, oraz płaszczu wyjściowym i kurtkach wyjściowych. Guziki wewnętrzne (kryte) gładkie są koloru tkaniny danego przedmiotu. § 35. Funkcjonariusze noszą na nakryciu głowy wizerunek orła, o którym mowa w § 9 ust. 1, wykonany: 1) z metalu - na czapkach wyjściowych i zimowej; 2) metodą termonadruku na materiale: a) koloru zielonego - na czapce ćwiczebnej, b) koloru ciemnogranatowego - na berecie. § 36. 1. Funkcjonariusze noszą oznaki Agencji Wywiadu: 1) na kołnierzu płaszcza wyjściowego i kurtek wyjściowych - pięciokątne patki koloru ciemnogranatowego z elementami haftowanymi nicią koloru białego, niebieskiego i złotego; 2) na środku lewego rękawa płaszcza wyjściowego, kurtek wyjściowych oraz bluzy służbowej i letniej - na okrągłej tarczy koloru ciemnogranatowego z elementami haftowanymi nicią koloru srebrnego, złotego, niebieskiego, białego i czerwonego; górna krawędź umieszczona jest na wysokości 7 cm poniżej wszycia rękawa. 2. Sposób rozmieszczenia oznaki Agencji Wywiadu, o której mowa w ust. 1 pkt 1, na płaszczu wyjściowym i kurtkach wyjściowych określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 37. 1. Kurtkę ćwiczebną nosi się: 1) w okresie zimowym wraz z podpinką, z zapiętym pod szyją kołnierzem; w zależności od warunków atmosferycznych zezwala się na rozpięcie patki i górnego guzika; 2) w okresie letnim bez podpinki, z rozpiętym górnym guzikiem i wyłożonymi klapami. 2. Kurtka ćwiczebna powinna być dłuższa od kurtki drelichowej około 10 cm. Krawędź rękawa powinna sięgać do nasady kciuka. § 38. Kurtkę drelichową nosi się z klapami wyłożonymi. Długość kurtki powinna być taka, aby w pozycji siedzącej jej krawędź sięgała do płaszczyzny siedzenia, a krawędzie rękawów do nasady dłoni. W okresie letnim przy wysokich temperaturach rękawy kurtki mogą być podwinięte. § 39. Spodnie drelichowe nosi się do butów służbowych w ten sposób, aby ich nogawki nie tworzyły nad górną krawędzią butów bufiastego luzu. Spodnie drelichowe muszą być w tym samym odcieniu co kurtka. § 40. Do ubioru ćwiczebnego nosi się pas z tkaniny syntetycznej. § 41. Rękawice ćwiczebne nosi się razem z kurtką ćwiczebną z podpinką. § 42. W okresie zimowym dresy koloru zielonego nosi się jako ocieplacz pod mundur drelichowy. § 43. Pelerynę nosi się w czasie opadów atmosferycznych podczas pełnienia służby wartowniczej. Pelerynę nosi się do ubioru służbowego i ćwiczebnego. § 44. Zasobnik osobisty noszą oficerowie i chorążowie do ubioru służbowego i ćwiczebnego. § 45. Funkcjonariusze noszą oznaki stopni służbowych koloru matowosrebrnego, wykonane z taśmy dystynkcyjnej, tworzywa sztucznego lub haftowane bajorkiem. § 46. 1. Starsi szeregowi i podoficerowie noszą na otoku czapki wyjściowej oznaki stopni służbowych haftowane bajorkiem, a na naramiennikach płaszcza wyjściowego, kurtki nieprzemakalnej i wyjściowej, bluzy, swetra i koszuli letniej - wykonane z taśmy dystynkcyjnej. 2. Chorążowie noszą na otoku czapki wyjściowej oraz naramiennikach przedmiotów, o których mowa w ust. 1, oznaki stopni służbowych haftowane bajorkiem, z tym że naramienniki obszyte są jednolitą taśmą dystynkcyjną. 3. Oficerowie noszą na otokach czapki wyjściowej oraz naramiennikach przedmiotów, o których mowa w ust. 1, oznaki stopni służbowych haftowane bajorkiem. § 47. Na kurtkach ćwiczebnych i drelichowych nosi się oznaki stopni służbowych wykonane z tworzywa sztucznego. § 48. Starsi szeregowi i podoficerowie noszą oznaki stopni służbowych: 1) na środku taśmy otokowej czapki wyjściowej: a) starszy szeregowy - jeden pasek długości 3 cm i szerokości 5 mm, b) kapral - dwa paski długości 3 cm i szerokości 5 mm; odstęp między paskami wynosi 2 mm, c) starszy kapral - trzy paski (wymiary i odstępy między paskami jak u kaprala), d) plutonowy - cztery paski (wymiary i odstępy między paskami jak u kaprala), e) starszy plutonowy - cztery paski (wymiary jak u kaprala), trzy paski od dołu bez odstępu między nimi, czwarty w odległości 2 mm, f) sierżant - oznakę w kształcie litery "V" (krokiewkę) skierowaną kątem w dół o ramionach długości 3,3 cm i szerokości 5 mm, g) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugą krokiewkę umieszczoną wewnątrz oznaki sierżanta w odległości 2 mm, h) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm bezpośrednio umieszczony poziomo pod tą oznaką, i) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz pasek długości 2,5 cm i szerokości 5 mm bezpośrednio umieszczony poziomo pod tą oznaką; 2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1: a) starszy szeregowy - jeden pasek szerokości 8 mm podwinięty obydwoma końcami pod naramienniki (po 1 cm), naszyty w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa, b) kapral - dwa paski, z których pierwszy naszyty jest jak u starszego szeregowego, a drugi w odległości 4 mm od pierwszego w kierunku guzika naramiennika, c) starszy kapral - trzy paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w taki sam sposób jak u kaprala, d) plutonowy - cztery paski naszyte w odstępach 4 mm od siebie, w taki sposób jak u kaprala, e) starszy plutonowy - trzy paski naszyte w odległości 2 cm od wszycia rękawa i czwarty pasek naszyty w odstępie 8 mm, f) sierżant - naramienniki obszyte wokół taśmą dystynkcyjną szerokości 8 mm, z wyjątkiem miejsca wszycia rękawa; wewnątrz obszycia krokiewkę umieszczoną wierzchołkiem w odległości 2 cm od miejsca wszycia rękawa; ramiona krokiewki rozwarte są pod kątem 60°, g) starszy sierżant - oznakę stopnia sierżanta oraz drugą krokiewkę umieszczoną wewnątrz pierwszej w odległości 4 mm, h) sierżant sztabowy - oznakę stopnia sierżanta oraz bezpośrednio pod nią pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa, i) starszy sierżant sztabowy - oznakę stopnia starszego sierżanta oraz bezpośrednio pod nią pasek poprzeczny, równoległy do wszycia rękawa. § 49. Chorążowie noszą oznaki stopni służbowych: 1) na środku taśmy otokowej czapki wyjściowej: a) młodszy chorąży - jedną gwiazdkę umieszczoną między ramionami krokiewki w odległości 2 mm od jej ramion; długość ramion krokiewki wynosi 2 cm, szerokość 5 mm, a kąt rozwarcia między ramionami - 75°, b) chorąży - jedną gwiazdkę, c) starszy chorąży - dwie gwiazdki, przy czym odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm, d) młodszy chorąży sztabowy - jak młodszy chorąży, z tym że po obu stronach krokiewki dodatkowo umieszcza się po jednej gwiazdce w odległości 4 mm od ramienia, e) chorąży sztabowy - trzy gwiazdki, rozmieszczone w sposób podobny jak u starszego chorążego, f) starszy chorąży sztabowy - cztery gwiazdki, bez odstępów między ich ramionami; 2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1: a) młodszy chorąży - naramienniki obszyte wokół taśmą dystynkcyjną szerokości 5 mm, z wyjątkiem miejsca wszycia rękawa; wewnątrz obszycia krokiewkę z umieszczoną w odległości 2 mm między jej ramionami gwiazdką; wierzchołek krokiewki umieszczony jest w odległości 1 cm od miejsca wszycia rękawa, a kąt rozwarcia ramion wynosi 70°, b) chorąży - naramiennik obszyty taśmą dystynkcyjną jak u młodszego chorążego; gwiazdka znajdująca się na naramienniku umieszczona jest w odległości 3 cm od miejsca wszycia rękawa, c) starszy chorąży - oznakę stopnia chorążego oraz drugą gwiazdkę umieszczoną w odległości 5 mm między wierzchołkiem pierwszej gwiazdki a kątem wklęsłym drugiej gwiazdki, d) młodszy chorąży sztabowy - jak młodszy chorąży, z tym że dodatkowo dwie gwiazdki w odległości 5 mm od siebie, e) chorąży sztabowy - oznakę stopnia starszego chorążego z dodaniem trzeciej gwiazdki, przy czym pierwsza gwiazdka umieszczona jest w odległości 1,2 cm od miejsca wszycia rękawa, f) starszy chorąży sztabowy - oznakę stopnia chorążego sztabowego z dodaniem czwartej gwiazdki, przy zachowaniu ustalonych odległości. § 50. Oficerowie noszą oznaki stopni służbowych: 1) na środku taśmy otokowej czapki wyjściowej: a) podporucznik - dwie gwiazdki umieszczone w linii równoległej do krawędzi taśmy; odległość między ramionami gwiazdek wynosi 2 mm, b) porucznik - trzy gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u podporucznika, c) kapitan - cztery gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u podporucznika, z tym że ramiona gwiazdek stykają się ze sobą, d) major - jedną gwiazdkę, e) podpułkownik - dwie gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u podporucznika, f) pułkownik - trzy gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u porucznika; 2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1: a) podporucznik - dwie gwiazdki: pierwsza umieszczona w odległości 3 cm od miejsca wszycia rękawa, druga w odległości 5 mm między wierzchołkiem pierwszej gwiazdki z kątem wklęsłym drugiej gwiazdki, b) porucznik - trzy gwiazdki rozmieszczone z zachowaniem tych samych odległości między gwiazdkami, z tym że pierwsza gwiazdka umieszczona jest w odległości 1,2 cm od miejsca wszycia rękawa, c) kapitan - cztery gwiazdki rozmieszczone w taki sposób jak u porucznika, d) major - dwa paski i gwiazdkę; paski szerokości 6 mm umieszczone są w poprzek naramiennika: pierwszy w odległości 1 cm od miejsca wszycia rękawa, drugi - 4 mm od pierwszego; gwiazdka umieszczona jest w odległości 1 cm od drugiego paska, e) podpułkownik - dwa paski i dwie gwiazdki; paski i pierwsza gwiazdka rozmieszczone są w podobny sposób jak u majora, natomiast druga gwiazdka umieszczona jest w odległości 5 mm między wierzchołkiem pierwszej gwiazdki a kątem wklęsłym drugiej, f) pułkownik - dwa paski i trzy gwiazdki rozmieszczone w podobny sposób jak u podpułkownika. § 51. 1. Funkcjonariusze w stopniu generała brygady noszą oznaki stopni służbowych: 1) na otoku czapki wyjściowej wężyk generalski szerokości 3 cm i wysokości 3,5 cm, a ponadto na środku taśmy otokowej, w przerwie wężyka, gwiazdkę umieszczoną w linii równoległej do krawędzi taśmy; 2) na naramiennikach przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1, wężyk generalski wysokości 3,5 cm umieszczony w poprzek całego naramiennika w odległości 5 mm od miejsca wszycia rękawa oraz gwiazdkę umieszczoną w podobny sposób jak u majora; 3) na klapach płaszcza wyjściowego i kurtek wyjściowych oznaki orła generalskiego wykonane srebrnym bajorkiem. 2. Wzór oznaki orła generalskiego oraz sposób jej rozmieszczenia na płaszczu wyjściowym i kurtkach wyjściowych określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 52. 1. Funkcjonariuszom zabrania się: 1) noszenia umundurowania niezgodnie z przeznaczeniem; 2) noszenia umundurowania w połączeniu z przedmiotami ubrania typu cywilnego; 3) samowolnego dokonywania przeróbek i poprawek powodujących zniekształcenie umundurowania; 4) przebywania w umundurowaniu ćwiczebnym w miejscach publicznych; 5) wypychania kieszeni - z wyjątkiem ćwiczeń polowych; 6) noszenia innych przedmiotów wchodzących w skład umundurowania, niż przewiduje zestaw danego umundurowania, z uwzględnieniem § 56. 2. Przepis ust. 1 pkt 4 nie dotyczy funkcjonariuszy wykonujących zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy, funkcjonariuszy biorących udział w konwojach oraz słuchaczy Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu podczas zajęć wojskowo-obronnych. Rozdział 4 Wystąpienia w poszczególnych rodzajach umundurowania § 53. W ubiorze służbowym występują: 1) funkcjonariusze wykonujący zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem § 55 pkt 3; 2) pozostali funkcjonariusze - na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, zatwierdzone przez Szefa Agencji Wywiadu. § 54. 1. Funkcjonariusze występują w ubiorze wyjściowym: 1) w dniach świąt narodowych i państwowych; 2) podczas uroczystych akademii i spotkań organizowanych z okazji świąt narodowych i państwowych; 3) w przypadkach innych niż określone w pkt 1 i 2 - na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, zatwierdzone przez Szefa Agencji Wywiadu. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 nie dotyczą funkcjonariuszy, którzy nie otrzymali ubioru wyjściowego. 3. Funkcjonariusze, na polecenie Szefa Agencji Wywiadu lub kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, do ubioru wyjściowego noszą sznur wyjściowy oraz ordery, odznaczenia i odznaki, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 55. W ubiorze ćwiczebnym występują: 1) słuchacze Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu - podczas zajęć prowadzonych w Ośrodku oraz zajęć wojskowo-obronnych prowadzonych poza Ośrodkiem; 2) etatowi wykładowcy Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu oraz funkcjonariusze wykonujący zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy - podczas zajęć wojskowo-obronnych; 3) funkcjonariusze wykonujący zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy - podczas pełnienia służby w obiektach niejawnych Agencji Wywiadu, a w pozostałych obiektach, za zgodą przełożonego, podczas pełnienia dyżurów nocnych; 4) funkcjonariusze prowadzący zajęcia strzeleckie; 5) pozostali funkcjonariusze - na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełnią służbę, zatwierdzone przez Szefa Agencji Wywiadu. § 56. Funkcjonariusze występujący w umundurowaniu mogą nosić: 1) okulary przeciwsłoneczne ze szkłami koloru czarnego - z wyjątkiem wystąpień uroczystych oraz grupowych; 2) teczkę lub aktówkę koloru czarnego - z wyjątkiem wystąpień uroczystych oraz grupowych; 3) oznakę żałoby w formie opaski koloru czarnego szerokości 3 cm, umieszczoną na lewym rękawie przedmiotów wchodzących w skład umundurowania zasadniczego, na wysokości 12 cm od dolnej krawędzi rękawa. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 57. Funkcjonariusze mogą nosić dotychczasowe umundurowanie do wyczerpania jego zapasów. § 58. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2004 r. (poz. 113) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 NORMY UMUNDUROWANIA FUNKCJONARIUSZY AGENCJI WYWIADU ZESTAW Nr 1 dla oficerów, chorążych, podoficerów i szeregowych Agencji Wywiadu - mężczyzn Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 I. Umundurowanie 1Czapka gabardynowa wyjściowaszt.13 2Czapka wyjściowa letniaszt.13 3Czapka zimowaszt.15 4Beretszt.12 5Płaszcz wyjściowy z podpinkąkpl.13 6Kurtka nieprzemakalna z podpinkąkpl.13 7Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.13 8Kurtka wyjściowa letniaszt.13 9Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.13 10Spodnie wyjściowe letnieszt.13 11Spodnie zimoweszt.13 12Spodnie gabardynowe służboweszt.13 13Spodnie do butów generałaszt.13 14Spodnie służbowe letnieszt.13 15Bluza służbowaszt.23 16Bluza letniaszt.24 17Krawatszt.22 18Szalik zimowyszt.13 19Szalik letniszt.12 20Sweterszt.14 21Rękawiczki skórzane zimowepara13 22Rękawiczki skórzane letniepara14 23Oznaki stopnia służbowegokpl. według kalkulacji - do każdego przedmiotu według przepisów mundurowych 24Oznaki Agencji Wywiadukpl. II. Bielizna 25Koszula wyjściowa białaszt.12zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata 26Koszula służbowaszt.22 27Koszula letniaszt.22 28Koszulka służbowaszt.22 29Podkoszulka z długim rękawemszt.22 30Kalesonyszt.42 31Skarpetki zimowepara21 32Skarpetki letniepara21 33Dresykpl.13 34Ręcznik frottészt.22 III. Obuwie 35Buty służbowepara12 36Trzewiki-botkipara12 37Półbutypara11 38Buty generałapara14tylko dla funkcjonariuszy w stopniu generała brygady IV. Oporządzenie 39Pas głównyszt.16 40Pasek do spodniszt.17 41Teczka skórzanaszt.15z wyjątkiem lp. 42 i 43 42Teczka skórzana oficeraszt.16z wyjątkiem lp. 41 i 43 43Teczka skórzana z aktówkąszt.16zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata 44Sznur wyjściowyszt.17 Uwagi: 1. Funcjonariusze mianowani na wyższy stopień służbowy połączony ze zmianą korpusu otrzymują z dniem mianowania: 1) sznur wyjściowy (z wyjątkiem oficerów mianowanych na stopień majora); 2) uzupełnienie oznak; 3) sznur do czapek (wyłącznie w naturze). 2. Funkcjonariusze mianowani na stopień generała brygady otrzymują z dniem mianowania: 1) sznur wyjściowy generała; 2) uzupełnienie oznak. 3. Przedmioty wymienione pod lp. 1-16, 20 i 35 wydane po raz pierwszy funkcjonariuszom mającym obowiązek występowania w ubiorze służbowym lub wyjściowym, w ilościach ustalonych w kolumnie 4, przechodzą na własność funkcjonariusza. ZESTAW Nr 2 dla oficerów, chorążych, podoficerów i szeregowych Agencji Wywiadu - kobiet Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 I. Umundurowanie 1Czapka gabardynowa wyjściowaszt.13 2Czapka wyjściowa letniaszt.13 3Czapka zimowaszt.15 4Beretszt.12 5Płaszcz wyjściowy z podpinkąkpl.13 6Kurtka nieprzemakalna z podpinkąkpl.13 7Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.13 8Kurtka wyjściowa letniaszt.13 9Spódnica gabardynowa wyjściowaszt.13 10Spódnica wyjściowa letniaszt.13 11Spodnie zimoweszt.13 12Spódnica gabardynowa służbowaszt.13 13Spodnie do butów generałaszt.13 14Spódnica służbowa letniaszt.13 15Bluza służbowaszt.23 16Bluza letniaszt.24 17Krawatszt.22 18Szalik zimowyszt.13 19Szalik letniszt.12 20Sweterszt.14 21Rękawiczki skórzane zimowepara13 22Rękawiczki skórzane letniepara14 23Oznaki stopnia służbowegokpl. według kalkulacji - do każdego przedmiotu według przepisów mundurowych 24Oznaki Agencji Wywiadukpl. II. Bielizna 25Koszula wyjściowa białaszt.12zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata 26Koszula służbowaszt.22 27Koszula letniaszt.22 28Koszulka służbowaszt.22 29Podkoszulka z długim rękawemszt.22 30Rajstopyszt.41 31Skarpetki zimowepara21 32Skarpetki letniepara21 33Dresykpl.13 34Ręcznik frottészt.22 III. Obuwie 35Buty służbowepara12 36Trzewiki-botkipara12 37Półbutypara11 38Buty generałapara14tylko dla funkcjonariuszy w stopniu generała brygady IV. Oporządzenie 39Pas głównyszt.16 40Pasek do spodniszt.17 41Teczka skórzanaszt.15z wyjątkiem lp. 42 i 43 42Teczka skórzana oficeraszt.16z wyjątkiem lp. 41 i 43 43Teczka skórzana z aktówkąszt.16zastępcy Szefa Agencji Wywiadu i funkcjonariusze w stopniu generała brygady - 2 szt. na 2 lata 44Sznur wyjściowyszt.17 Uwagi: 1. Funkcjonariusze mianowani na wyższy stopień służbowy połączony ze zmianą korpusu otrzymują z dniem mianowania: 1) sznur wyjściowy (z wyjątkiem oficerów mianowanych na stopień majora); 2) uzupełnienie oznak; 3) sznur do czapek (wyłącznie w naturze). 2. Funkcjonariusze mianowani na stopień generała brygady otrzymują z dniem mianowania: 1) sznur wyjściowy generała; 2) uzupełnienie oznak. 3. Przedmioty wymienione pod lp. 1-16, 20 i 35 wydane po raz pierwszy funkcjonariuszom mającym obowiązek występowania w ubiorze służbowym lub wyjściowym, w ilościach ustalonych w kolumnie 4, przechodzą na własność funkcjonariusza. ZESTAW Nr 3 dla słuchaczy i funkcjonariuszy pełniących służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 I. Umundurowanie 1Czapka zimowaszt.13 2Czapka ćwiczebnaszt.26 3Beretszt.12 4Kurtka ćwiczebna bez podpinkiszt.24 5Podpinka pod kurtkę ćwiczebnąszt.28 6Kurtka drelichowaszt.22 7Spodnie drelichoweszt.22 8Dresykpl.24 9Rękawice ćwiczebnepara11 10Oznaki stopnia służbowegokpl. tylko dla funkcjonariuszy pełniących służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu II. Bielizna 11Koszulka służbowaszt.42 12Koszulka gimnastycznaszt.32 13Podkoszulka z długim rękawemszt.32 14Kalesony (dla mężczyzn)szt.21 15Rajstopy (dla kobiet)szt.41 16Spodenki gimnastyczneszt.32 17Piżama dwuczęściowakpl.33 18Kimonokpl.14 19Ręcznik frottészt.32 20Ręcznik bawełnianyszt.32 III. Obuwie 21Pantofle gimnastycznepara1jednorazowodla słuchaczy kursów trwających powyżej 2 miesięcy IV. Oporządzenie 22Tornisterszt.18dla podoficerów i szeregowych 23Trok do tornistraszt.58 24Torba polowa brezentowaszt.14dla oficerów i chorążych 25Wieszak ramiączkoszt.46 26Pas z tkaniny syntetycznejszt.18 Uwagi: 1. Funkcjonariuszom pełniącym służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu przysługują przedmioty wyszczególnione pod lp. 2-10 w ilości 1 szt. (kpl.). 2. Okres używalności określony w kolumnie 5 jest najkrótszym okresem, w ciągu którego określony przedmiot powinien być użytkowany. ZESTAW Nr 4 umundurowanie ćwiczebne funkcjonariuszy Agencji Wywiadu Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka ćwiczebnaszt.1do zużycia 2Beretszt.1'' 3Kurtka ćwiczebna bez podpinkiszt.1'' 4Podpinka pod kurtkę ćwiczebnąszt.1'' 5Kurtka drelichowaszt.1'' 6Spodnie drelichoweszt.1'' 7Dresykpl.1'' 8Rękawice ćwiczebnepara1'' 9Oznaki stopnia służbowegokpl.1'' 10Oznaki Agencji Wywiadukpl.1'' 11Tornisterszt.1''dla podoficerów i szeregowych 12Trok do tornistraszt.5''dla podoficerów i szeregowych 13Zasobnik osobistyszt.1''dla oficerów i chorążych 14Pelerynaszt.2''dla funkcjonariuszy pełniących służbę w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu i funkcjonariuszy wykonujących zadania, o których mowa w art. 43 ust. 1 ustawy 15Pas z tkaniny syntetycznejszt.1'' ZESTAW Nr 5 umundurowanie dla funkcjonariuszy Agencji Wywiadu prowadzących zajęcia strzeleckie oraz biorących udział w konwojach Lp.Nazwa przedmiotuJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachUwagi 123456 1Czapka ćwiczebnaszt.1do zużycia 2Kurtka ćwiczebna bez podpinkiszt.1'' 3Podpinka pod kurtkę ćwiczebnąszt.1'' 4Kurtka drelichowaszt.1'' 5Spodnie drelichoweszt.1'' 6Dresykpl.1'' 7Rękawice ćwiczebnepara1'' 8Oznaki stopnia służbowegokpl.2'' 9Pas z tkaniny syntetycznejszt.1'' 10Koszulka służbowaszt.1'' 11Buty służbowepara1'' Uwaga: Koszulka służbowa i buty służbowe wydawane są odpłatnie zgodnie z przepisami w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu równoważnika pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za umundurowanie na dany rok zaopatrzeniowy. ZESTAW Nr 6 Normy materiału na uszycie przedmiotów wchodzących w skład umundurowania I. Na płaszcz sukienny (według rozmiarów) Lp.Obwód klatki piersiowej w cmWzrost w cmIlość sukna płaszczowego w m (przy szerokości tkaniny 1,42 m) 1234 1881602,55 88165 92160 92165 2881702,65 92170 96160 3921752,75 96165 96170 100165 4961752,85 100170 100175 104165 104170 5961802,95 100180 104175 108165 6961853,00 100185 104180 108170 71041853,10 108175 112170 116170 81041903,20 108180 108185 112175 112180 116175 91081903,30 112185 116180 101121903,50 116185 120180 i większyi wyższy II. Na kurtkę i spodnie lub spódnicę oraz bluzę (według rozmiarów) Lp.Obwód klatki piersiowej w cmWzrost w cmIlość tkaniny zasadniczej w m (przy szerokości 1,42 m) na kurtkęna spodniena bluzę 123456 1881601,551,101,40 88165 92160 92165 96160 2881701,601,151,45 92170 96165 3921751,651,201,50 4961751,701,201,55 100170 51001751,751,251,6 104165 104170 6961801,801,251,65 71001801,801,301,65 104175 108165 8961851,851,301,70 100185 104180 108170 91041851,901,351,70 108175 112170 116170 101041901,951,401,80 108180 108185 112175 112180 116175 111081902,051,451,90 112185 116180 121121902,101,501,95 131161852,151,552,0 120180 i większyi wyższy Uwagi: 1. Do spodni generalskich przysługuje 20 cm sukna wyłogowego (jeżeli szerokość tkaniny wynosi 1,42 m) bez względu na rozmiar spodni. 2. W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej, pasa użytkownika lub jego wzrost przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał wydaje się według należności przewidzianej dla najbliższej większej grupy rozmiarów. 3. Na spódnicę przysługuje (jeżeli szerokość tkaniny wynosi 1,42 m): 1) na wzrost do 165 cm - 1,20 m; 2) na wzrost powyżej 165 cm - 1,30 m. Załącznik nr 8 TABELE UMUNDUROWANIA FUNKCJONARIUSZY AGENCJI WYWIADU Tabela nr 1 Ubiór służbowy funkcjonariuszy Agencji Wywiadu Lp.Nazwa przedmiotuZestaw ubioruUwagi w okresie zimowymw okresie letnim IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXI 1Czapka zimowaxxxx------- 2Beret------xxxxx 3Kurtka nieprzemakalna z podpinkąxx----x----w okresie letnim bez podpinki 4Bluza zimowaxxxx------- 5Bluza letnia------xx--x 6Spodnie zimowe-x-x-x----- 7Spodnie gabardynowe służbowex-x-x------ 8Spodnie służbowe letnie------xxxxx 9Koszula służbowaxxxxxxxxx-- 10Koszula letnia---------x- 11Koszulka służbowa----------x 12Krawatxxxxxxxxx-- 13Sweter----xx--x-- 14Szalikxx----x---- 15Rękawiczkixx-x--x---- 16Buty służbowe-x-x-x----- 17Półbutyx-x-x-xxxxx 18Pas głównyxxxx--xx-xx Uwaga: W okresie zimowym można występować w ubiorze wyszczególnionym w zestawach V lub VI (bez czapki) wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych. Tabela nr 2 Ubiór wyjściowy funkcjonariuszy Agencji Wywiadu Lp.Nazwa przedmiotuZestaw ubioruUwagi w okresie zimowymw okres letnim IIIIIIIVV 1Czapka gabardynowa wyjściowaxx--- 2Czapka wyjściowa letnia--xxx 3Beret--xxx 4Płaszcz wyjściowy z podpinkąx-x--w okresie letnim bez podpinki 5Kurtka gabardynowa wyjściowaxx--- 6Kurtka wyjściowa letnia--xxx 7Spodnie gabardynowe wyjściowexx--- 8Spodnie wyjściowe letnie--xxx 9Koszula wyjściowa białaxxxxx 10Krawatxxxxx 11Szalik zimowyx---- 12Szalik letni--x-- 13Rękawiczki skórzane zimowex---- 14Rękawiczki skórzane letnie--x-- 15Półbutyxxxxxw okresie zimowym można nosić trzewiki-botki 16Sznur wyjściowy-x-x-w przypadkach, o których mowa w § 54 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Tabela nr 3 Ubiór ćwiczebny funkcjonariuszy Agencji Wywiadu Lp.Nazwa przedmiotuZestaw ubioruUwagi w okresie zimowymw okresie letnim IIIIIIIVV 1Czapka zimowax---- 2Czapka ćwiczebna-xxxx 3Beret--xxx 4Kurtka ćwiczebna z podpinkąxxx-xw okresie letnim bez podpinki 5Kurtka drelichowaxxxxx 6Spodnie drelichowexxxxx 7Dresyx---- 8Koszulka służbowa--xx- 9Szalikx-x-- 10Rękawice ćwiczebnex---- 11Buty służbowexxxxx 12Pas z tkaniny syntetycznejxxxxx Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 26 Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 23 września 1999 r. w sprawie wzorów, kolorów i norm umundurowania funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa oraz zasad i sposobu noszenia umundurowania (Dz. Urz. UOP Nr 3, poz. 19), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie mundurów pracowników regionalnych zarządów gospodarki wodnej (Dz. U. Nr 13, poz. 114) Na podstawie art. 95 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz stanowisk, na których pracownicy regionalnych zarządów gospodarki wodnej oraz podległych im jednostek organizacyjnych są obowiązani do noszenia munduru; 2) elementy składowe i wzory mundurów; 3) czas używania mundurów. § 2. Do noszenia munduru, w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, są obowiązani pracownicy, o których mowa w § 1 pkt 1, zatrudnieni na stanowiskach: 1) kierownika nadzoru wodnego; 2) kierownika zbiornika wodnego; 3) kierownika elektrowni; 4) kierownika stopnia piętrzącego (śluzy, jazu); 5) nadzorcy odcinka wód śródlądowych; 6) kierownika statku, mechanika maszyn na statku, bosmana w służbie pokładowej jednostki pływającej, starszego marynarza, marynarza; 7) szypra, stermotorzysty, sternika; 8) kierownika bosmanatu lub przystani; 9) operatora śluzy, jazu, pompowni, pochylni; 10) konserwatora budowli i urządzeń wodnych. § 3. 1. Elementy składowe munduru stanowią: 1) marynarka z guzikami i dystynkcjami; 2) marynarka damska z guzikami i dystynkcjami; 3) spodnie zimowe; 4) spódnica zimowa; 5) spodnie letnie; 6) spódnica letnia; 7) kurtka nieprzemakalna z emblematem i dystynkcjami; 8) bluza letnia z guzikami, emblematem i dystynkcjami; 9) koszula; 10) koszula damska; 11) krawat; 12) obuwie letnie; 13) obuwie zimowe; 14) czapka z emblematem; 15) pasek do spodni; 16) szalik; 17) rękawiczki. 2. Elementy składowe munduru z uwzględnieniem rodzaju materiału, koloru oraz czas ich używania są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Na czapce jest umieszczony emblemat składający się z wizerunku orła nad dwoma skrzyżowanymi kotwicami oraz okalających dziesięciu liści laurowych. 2. Na lewym rękawie bluzy letniej i kurtki nieprzemakalnej jest umieszczony emblemat składający się z wizerunku dwóch skrzyżowanych kotwic i plakietki z napisem "RZGW". 3. Dystynkcje umieszcza się na rękawach marynarki, naramiennikach bluzy letniej oraz po lewej stronie przodu kurtki nieprzemakalnej. 4. Opis emblematu na czapce, emblematu na lewy rękaw bluzy letniej i kurtki nieprzemakalnej oraz dystynkcji jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Na guzikach zewnętrznych marynarki i bluzy letniej, wykonanych z tworzywa sztucznego w kolorze granatowym, umieszczony jest wizerunek kotwicy. 2. Średnica guzika dużego wynosi 23 mm, a guzika małego 17 mm. § 6. Wzór munduru, wzór emblematu na czapce, emblematu na lewym rękawie bluzy letniej i kurtki nieprzemakalnej, wzór dystynkcji oraz wzór guzików do marynarki i bluzy letniej jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 7. Dopuszcza się noszenie dotychczasowych mundurów do czasu ich zużycia, nie dłużej jednak niż do dnia 31 marca 2007 r. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 114) Załącznik nr 1 ELEMENTY SKŁADOWE MUNDURU Z UWZGLĘDNIENIEM RODZAJU MATERIAŁU, KOLORU ORAZ CZAS ICH UŻYWANIA Lp.Elementy składowe munduruKolor, rodzaj materiału i cechy ubioruIlość w szt.Czas używania w miesiącach 12345 1Marynarka z guzikami i dystynkcjamiCiemnogranatowa z elanowełny, z dwoma rzędami guzików, po trzy guziki w każdym rzędzie, u dołu marynarki po bokach kieszenie wszyte z patkami136 2Marynarka damska z guzikami i dystynkcjamiCiemnogranatowa z elanowełny, z dwoma rzędami guzików, po trzy guziki w każdym rzędzie, u dołu marynarki po bokach kieszenie wszyte z patkami136 3Spodnie zimoweCiemnogranatowe z elanowełny, bez mankietów, z dwiema kieszeniami bocznymi wszytymi i jedną kieszenią tylną wszytą z prawej strony z patką236 4Spódnica zimowaCiemnogranatowa z elanowełny, prosta, z kontrafałdą z tyłu236 5Spodnie letnieCiemnogranatowe z elanobawełny, bez mankietów, z dwiema kieszeniami bocznymi wszytymi i jedną kieszenią tylną wszytą z prawej strony z patką236 6Spódnica letniaCiemnogranatowa z elanobawełny, prosta, z kontrafałdą z tyłu236 7Kurtka nieprzemakalna z emblematem i dystynkcjamiCzarna z materiału nieprzemakalnego, z podpinką, krytym suwakiem, z wszytymi dwiema skośnymi kieszeniami bocznymi bez patek, z odpinanym kapturem136 8Bluza letnia z guzikami, emblematem i dystynkcjamiBeżowa z elanobawełny z krótkim rękawem i wykładanym kołnierzykiem, zapinana na guziki, z dwiema naszytymi na piersiach kieszeniami z patką zapinanymi na guzik124 9KoszulaBiała z długimi rękawami bawełniana224 10Koszula damskaBiała z długimi rękawami bawełniana224 11KrawatCzarny z włókna chemicznego236 12Obuwie letnieCzarne półbuty wiązane ze skórypara24 13Obuwie zimoweCzarne ze skóry z przedłużoną cholewką, ocieplane, na grubym spodziepara24 14Czapka z emblematemCiemnogranatowa, okrągła, z elanobawełny, z dwoma białymi pokrowcami z elanobawełny na okres letni136 15Pasek do spodniCzarny ze skóry136 16SzalikCiemnogranatowy z wełny136 17RękawiczkiCzarne ze skóry, ocieplanepara36 Załącznik nr 2 OPIS EMBLEMATU NA CZAPCE, EMBLEMATU NA LEWY RĘKAW BLUZY LETNIEJ I KURTKI NIEPRZEMAKALNEJ ORAZ DYSTYNKCJI Emblemat na czapce Emblemat umieszczony jest na granatowej podkładce w kształcie elipsy o wielkiej osi poziomej długości 8 cm oraz małej osi pionowej długości 7 cm i składa się z haftowanego wizerunku orła o wymiarach 2 cm x 2 cm, koloru srebrnego na czerwonym tle, umieszczonego nad dwoma skrzyżowanymi szafirowymi haftowanymi kotwicami na białym polu o średnicy 2 cm, oraz okalających dziesięciu haftowanych liści laurowych koloru złotego. Emblemat na lewym rękawie bluzy letniej i kurtki nieprzemakalnej Emblemat składa się z części mieszczącej się w kole o średnicy 7 cm, zawierającej rysunek dwóch szafirowych skrzyżowanych kotwic w ciemnogranatowym otoku na białym tle oraz z prostokątnej plakietki o wymiarach 3,0 cm x 6,0 cm z granatowym napisem literami drukowanymi: "RZGW" na białym tle otoczonym ciemnogranatową ramką. Napis mieści się w polu o wymiarach 1,5 cm x 5,0 cm. Emblemat wykonany jest metodą termonadruku. Dystynkcje Dystynkcje oznacza się: 1. Na rękawach marynarki - paskiem z taśmy koloru złotego o szerokości 12 mm, odpowiednio do stanowiska. Paski naszywa się na podkładzie z materiału koloru szafirowego o szerokości 6,5 cm, przy czym dolny pasek dystynkcji naszywa się w odległości 1 cm od dolnej krawędzi podkładu. Odstęp pomiędzy paskami dystynkcji wynosi 3 mm. Dolny pasek dystynkcji umieszcza się w odległości 9 cm od dolnej krawędzi rękawa. 2. Na kurtce - paskiem z taśmy koloru złotego o szerokości 12 mm, odpowiednio do zajmowanego stanowiska. Paski naszywa się na prostokątnym podkładzie z materiału szafirowego o wymiarach 9 cm x 6,5 cm (wymiar dłuższy w poziomie). Odstęp pomiędzy paskami wynosi 3 mm. Dolny pasek dystynkcji umieszcza się w odległości 1 cm od dolnej krawędzi podkładu. 3. Na naramiennikach - paskiem z taśmy koloru złotego, o szerokości 12 mm, odpowiednio do zajmowanego stanowiska. Paski naszywa się na podkładzie z materiału szafirowego o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm, umieszczonym symetrycznie w środkowej części naramiennika. Pierwszy pasek dystynkcji umieszcza się od strony rękawa. Odległość pomiędzy paskami wynosi 3 mm. Naramienniki nosi się do bluzy. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - gospodarka wodna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie produktów leczniczych będących przedmiotem pomocy humanitarnej (Dz. U. Nr 13, poz. 115) Na podstawie art. 72 ust. 9 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania, jakie powinny spełniać produkty lecznicze będące przedmiotem pomocy humanitarnej; 2) procedury postępowania dotyczącego przyjmowania i wydawania produktów leczniczych przeznaczonych na pomoc humanitarną. 2. Wymagania określone w rozporządzeniu obejmują produkty lecznicze przywożone z zagranicy, wywożone za granicę, jak i te, które są przedmiotem pomocy humanitarnej w kraju. § 2. 1. Produkty lecznicze będące przedmiotem pomocy humanitarnej muszą spełniać następujące wymagania: 1) posiadać aktualne pozwolenie na dopuszczenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub 2) posiadać aktualne pozwolenie na dopuszczenie do obrotu w kraju darczyńcy oraz zawierać taką samą substancję czynną lub substancje czynne występujące w produktach leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Produkty, o których mowa w ust. 1, nie mogą: 1) stanowić bezpłatnych próbek dostarczanych w ramach reklamy; 2) pochodzić ze zbiórki od osób fizycznych w przypadku produktów leczniczych wymagających szczególnych warunków przechowywania (w temperaturze od +2 °C do +15 °C); 3) być transportowane i przechowywane w warunkach, które nie zapewniają zachowania ich należytej jakości. 3. Okres ważności produktów, o których mowa w ust. 1, nie może być krótszy niż 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania produktów do dnia upływu terminu ich ważności. § 3. 1. Opakowania produktu leczniczego muszą być oznakowane w języku angielskim, niemieckim, francuskim lub innym języku łatwo zrozumiałym w kraju odbiorcy przesyłki. 2. Opakowania jednostkowe produktu leczniczego muszą być nienaruszone i pełne, z zastrzeżeniem ust. 4. 3. Oznakowanie opakowania jednostkowego zawiera co najmniej: 1) nazwę handlową; 2) nazwę międzynarodową; 3) postać; 4) dawkę; 5) numer serii; 6) termin ważności; 7) ilość produktu leczniczego zawartą w opakowaniu; 8) nazwę wytwórcy; 9) warunki przechowywania. 4. Opakowania jednostkowe produktów leczniczych pakowanych w blistry mogą być niepełne, jeżeli opakowania bezpośrednie są pełne, nienaruszone i oznakowane zgodnie z ust. 3 pkt 1, 4-6. § 4. 1. Darczyńca jest zobowiązany pisemnie powiadomić odbiorcę przesyłki produktów leczniczych o kierowanej do niego przesyłce. 2. Do powiadomienia darczyńca dołącza następujące dokumenty: 1) oświadczenie darczyńcy, iż przekazywane produkty lecznicze spełniają wymogi określone w § 2; 2) akt darowizny z oznaczeniem odbiorcy przesyłki (nazwa, adres); 3) wykaz produktów leczniczych stanowiących przedmiot przesyłki, z podaniem co najmniej: a) nazwy handlowej wraz z nazwą międzynarodową produktu leczniczego, b) postaci, c) dawki, d) terminu ważności, e) wielkości i liczby opakowań jednostkowych, f) nazwy i adresu darczyńcy, g) miejsca odbioru przesyłki, h) przewidywanej daty jej dostarczenia. 3. Odbiorca przesyłki produktów leczniczych przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu, właściwemu ze względu na siedzibę odbiorcy przesyłki, dokumenty, o których mowa w ust. 2, celem potwierdzenia, że produkty lecznicze spełniają wymogi określone w § 2; potwierdzenie stanowi podstawę wprowadzenia produktów leczniczych na polski obszar celny. § 5. Do każdej przesyłki darczyńca dołącza wykaz, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 3, który musi być zgodny z asortymentem przekazywanych produktów leczniczych. § 6. Odbiorca przesyłki produktów leczniczych zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji otrzymywanych produktów leczniczych; ewidencja obejmuje dane, o których mowa w § 4 ust. 2. § 7. 1. Produkty lecznicze będące przedmiotem pomocy humanitarnej wydaje się pod nadzorem farmaceuty za potwierdzeniem odbioru. 2. Potwierdzenia odbioru, z zastrzeżeniem ust. 3, dokonuje podmiot lub osoba, której wydano produkt leczniczy, albo osoba działająca z ich upoważnienia. Potwierdzenie zawiera: 1) imię, nazwisko i adres (w przypadku podmiotu - nazwę i adres siedziby); 2) nazwę oraz ilość i rodzaj przekazanego produktu leczniczego. 3. Potwierdzeniem odbioru produktu leczniczego zawierającego substancje czynne występujące w produktach leczniczych posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kategorię dostępności oznaczoną symbolem "Rp", wydawanych na podstawie recepty lekarskiej, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr 85, poz. 785 i Nr 204, poz. 1988), jest recepta lekarska. 4. Potwierdzenie odbioru, o którym mowa w ust. 2 i 3, pozostaje w dokumentacji prowadzonej przez farmaceutę zgodnie z odrębnymi przepisami. § 8. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, iż dany produkt leczniczy nie odpowiada wymaganiom jakościowym, farmaceuta o fakcie tym zawiadamia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego właściwego ze względu na siedzibę odbiorcy. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 189, poz. 1852. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (Dz. U. Nr 14, poz. 116) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (Dz. U. Nr 38, poz. 329) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 po pkt 16 dodaje się pkt 16a w brzmieniu: "16a) "pojazdy samochodowe" - pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 1)), z wyłączeniem motocykli;"; 2) po § 20 dodaje się § 20a w brzmieniu: "§ 20a. W stosunku do porozumień zawartych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia przepisy rozporządzenia mają zastosowanie po upływie 6 miesięcy od dnia jego wejścia w życie."; 3) § 22 otrzymuje brzmienie: "§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 17 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2005 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 14, poz. 117) Na podstawie art. 237 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (Dz. U. Nr 115, poz. 744) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. U pracodawcy, który zgodnie z art. 23711 § 1 Kodeksu pracy nie ma obowiązku tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, w skład zespołu powypadkowego, zamiast pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy, wchodzi pracodawca lub pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie zadań służby bhp, albo specjalista spoza zakładu pracy.", b) uchyla się ust. 2 i 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. U pracodawcy, u którego nie działa społeczna inspekcja pracy, w skład zespołu powypadkowego, zamiast społecznego inspektora pracy, jako członek zespołu wchodzi przedstawiciel pracowników posiadający aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy."; 2) w § 6 w ust. 1 pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7) dokonać prawnej kwalifikacji wypadku zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz. 2217), zwanej dalej "ustawą", 8) określić środki profilaktyczne oraz wnioski, w szczególności wynikające z oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek."; 3) w § 10 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zespół powypadkowy zapoznaje z treścią protokołu powypadkowego członków rodziny zmarłego pracownika, o których mowa w art. 13 ustawy, oraz poucza ich o prawie do zgłaszania uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym."; 4) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. Pracodawca prowadzi rejestr wypadków na podstawie wszystkich protokołów powypadkowych. Rejestr zawiera: imię i nazwisko poszkodowanego, miejsce i datę wypadku, informacje dotyczące skutków wypadku dla poszkodowanego, datę sporządzenia protokołu powypadkowego, stwierdzenie, czy wypadek jest wypadkiem przy pracy, krótki opis okoliczności wypadku, datę przekazania wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz inne okoliczności wypadku, których zamieszczenie w rejestrze jest celowe.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie (Dz. U. Nr 14, poz. 118) Na podstawie art. 57a ust. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 marca 2003 r. w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie (Dz. U. Nr 49, poz. 409) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W kwocie środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie, wymienionych w ust. 1 pkt 1, udział środków na finansowanie zadań realizowanych przez samorząd województwa, w tym programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu, wynosi 30 %."; 2) w § 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Na wniosek marszałka województwa minister przyznaje samorządom powiatowym środki Funduszu Pracy w ramach kwoty, o której mowa w § 2 ust. 4, na realizację programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu."; 3) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. W przypadku przekazania w ciągu danego roku na rachunek dysponenta Funduszu Pracy środków, które nie były przewidziane w planie tego Funduszu na realizację zadań, o których mowa w § 2 ust. 1, ustalenie w ramach tych środków kwot na finansowanie zadań w województwie realizowanych przez samorządy województw i powiatów jest dokonywane w trybie określonym w § 3-7 dla środków przewidzianych w planie Funduszu Pracy na finansowanie tych zadań, z tym że jeżeli przekazana w ciągu danego roku kwota jest niższa od 5 % kwoty przewidzianej w planie Funduszu Pracy na realizację tych zadań, wówczas zwiększa ona kwotę rezerwy, o której mowa w § 7 ust. 1.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych olejów technicznych na potrzeby przemysłu chemicznego (Dz. U. Nr 14, poz. 119) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości określonej w załączniku. § 5. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 stycznia 2004 r. (poz. 119) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość w tonachWysokość kaucji 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 093401ex 1507 10 10 0Olej sojowy surowy do zastosowań technicznych5.00080 EUR/t 1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy 093402ex 1515 11 00 0Olej lniany surowy do zastosowań technicznych1.00080 EUR/t 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych paliw do eksploatacji jednostek pływających transportu wodnego (Dz. U. Nr 14, poz. 120) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 142, art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. 1. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych. 2. Wnioski o udzielenie pozwolenia na przywóz składa się w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 3. Wnioski o udzielenie pozwolenia na przywóz są rozpatrywane w terminie 7 dni od dnia upływu terminu składania wniosków, o którym mowa w ust. 2. § 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości określonej w załączniku. § 5. Wnioskodawca, niezależnie od wymogów określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie pozwoleń na przywóz towarów udzielanych w ramach kontyngentu taryfowego (Dz. U. Nr 226, poz. 1886), jest obowiązany dołączyć do wniosku o udzielenie pozwolenia, poświadczoną urzędowo lub notarialnie, kopię koncesji uprawniającej wnioskodawcę do obrotu towarami wymienionymi w załączniku do rozporządzenia, udzielonej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 120) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość (w tonach)Wysokość kaucji 0976012710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe:100.0005 PLN/t - Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych (inne niż surowe) oraz preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów, inne niż oleje odpadowe: 2710 19- - Pozostałe: - - - Oleje ciężkie: - - - - Oleje napędowe: - - - - - Do innych celów: 2710 19 45- - - - - - O zawartości siarki przekraczającej 0,05 % masy, ale nieprzekraczającej 0,2 % masy: 2710 19 45 1- - - - - - - Oleje napędowe do silników ex 2710 19 45 1Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 - - - - Oleje opałowe: - - - - - Do innych celów: 2710 19 61 0- - - - - - O zawartości siarki nieprzekraczającej 1 % masy ex 2710 19 61 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 2710 19 63 0- - - - - - O zawartości siarki przekraczającej 1 % masy, ale nieprzekraczającej 2 % masy ex 2710 19 63 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 2710 19 65 0- - - - - - O zawartości siarki przekraczającej 2 % masy, ale nieprzekraczającej 2,8 % masy ex 2710 19 65 0Paliwo żeglugowe wg klasyfikacji ISO 8217 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych surowców do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej (Dz. U. Nr 14, poz. 121) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości określonej w załączniku. § 5. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 stycznia 2004 r. (poz. 121) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlośćWysokość kaucji 1108Skrobie; inulina: 30 EUR/t - Skrobie: 1108 11 00 0- - Skrobia pszenna 097101ex 1108 11 00 0Skrobia pszenna o zawartości białka gliadyny poniżej 1 mg/100 g mąki100 t 0971021108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana400 t 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie metod badań jakości paliw ciekłych. (Dz. U. Nr 14, poz. 122) 2) Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje: § 1. Metody badań jakości: 1) benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45 0, 2710 11 49 0, 2710 11 51 0 oraz 2710 11 59 0, 2) samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41 1 - w zakresie poszczególnych ich parametrów określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 stycznia 2004 r. (poz. 122) METODY BADAŃ JAKOŚCI PALIW CIEKŁYCH I. Metody badań jakości benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45 0, 2710 11 49 0, 2710 11 51 0 oraz 2710 11 59 0, zwanych dalej "benzynami silnikowymi", w zakresie poszczególnych parametrów tych benzyn 1. Badawczą liczbę oktanową - RON określa się, stosując znormalizowany silnik badawczy i znormalizowane warunki pracy tego silnika, porównując charakterystyki stukowego spalania benzyny silnikowej z charakterystykami mieszanek podstawowych paliw wzorcowych o znanych liczbach oktanowych. 1.1. Stopień sprężania i stosunek benzyny silnikowej do powietrza należy tak wyregulować, aby dały, dla badanej próbki, znormalizowaną intensywność stukania, mierzoną określonym elektronicznym miernikiem detonacji. 1.2. Stosunek benzyny silnikowej do powietrza dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych należy tak regulować, aby uzyskać maksymalną intensywność stukania dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych. 1.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania badawczej liczby oktanowej benzyny silnikowej określa norma PN-EN 25164. 2. Motorową liczbę oktanową - MON określa się, stosując znormalizowany silnik badawczy i znormalizowane warunki pracy tego silnika, porównując charakterystyki stukowego spalania benzyny silnikowej z charakterystykami mieszanek podstawowych paliw wzorcowych o znanych liczbach oktanowych. 2.1. Stopień sprężania i stosunek benzyny silnikowej do powietrza należy tak wyregulować, aby dały, dla badanej próbki, znormalizowaną intensywność stukania, mierzoną określonym elektronicznym miernikiem detonacji. 2.2. Stosunek benzyny silnikowej do powietrza dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych należy tak wyregulować, aby uzyskać maksymalną intensywność stukania dla badanej próbki i każdej z mieszanek podstawowych paliw wzorcowych. 2.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania motorowej liczby oktanowej benzyny silnikowej określa norma PN-EN 25163. 3. Prężność par (DVPE) oznacza się za pomocą metody prężności par nasyconych powietrzem (ASVP), polegającej na wstrzykiwaniu ochłodzonej, nasyconej powietrzem próbki, o znanej objętości, do próżniowej komory, w której ciśnienie nie przekracza 0,1 kPa, lub do komory utworzonej przez ruchomy tłok umieszczony wewnątrz regulowanego termostatycznie bloku i przy zachowaniu wymaganego stosunku ilościowego par do cieczy. 3.1. Otrzymana w wyniku czynności określonych w pkt 3 prężność całkowita w komorze jest równa co do wartości sumie prężności par badanej próbki oraz prężności nasycającego je powietrza. Prężność ta jest mierzona za pomocą czujnika ciśnienia i wskazań przyrządu. Równoważnik prężności par suchych (DVPE) oblicza się ze zmierzonej w ten sposób wartości ciśnienia ASVP. 3.2. Rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek oraz przygotowanie próbki i aparatury, kalibracja, kontrola aparatury, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody badawczej prężności par, a także sporządzenie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 13016-1. 4. Skład frakcyjny oznacza się przy ciśnieniu atmosferycznym, stosując metodę polegającą na przydzieleniu próbki do jednej z pięciu grup (0, 1, 2, 3, 4) w zależności od jej składu i przewidywanych właściwości lotnych (lotności). Każda z tych grup ma określony zestaw aparatury, temperaturę kondensacji i zakres zmiennych. 4.1. Testowaną próbkę benzyny silnikowej, o objętości 100 ml, poddaje się destylacji w ściśle określonych warunkach, stosownie do wymagań dla grupy wymienionej w pkt 4, do której dana próbka została przydzielona, oraz prowadzi się systematyczne obserwacje wskazań termometru i objętości uzyskiwanego kondensatu. 4.2. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 4.1 mierzy się objętość cieczy pozostałej w kolbie oraz zapisuje straty ilościowe w procesie destylacji. 4.3. Odczytane wskazania termometru koryguje się w zależności od ciśnienia atmosferycznego, a następnie na podstawie tych danych dokonuje się obliczeń, stosownie do rodzaju próbki i określonych wymagań. 4.4. Rodzaj aparatury, próbki oraz sposób ich pobierania, przygotowanie aparatury i jej kontrola, kalibracja, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 3405. 5. Zawartość węglowodorów typu: 1) olefinowego, 2) aromatycznego - oznacza się metodą polegającą na rozdziale węglowodorów, zgodnie ze zdolnościami adsorpcyjnymi, na węglowodory aromatyczne, olefinowe i węglowodory nasycone, poprzez przeprowadzenie rozdziału w kolumnie adsorpcyjnej, wypełnionej aktywowanym żelem krzemionkowym. 5.1. Z grupami węglowodorowymi rozdzielają się selektywne wskaźniki, które tworzą barwne strefy oddzielone granicami widzialnymi w świetle nadfioletowym. 5.2. Zawartość poszczególnych grup węglowodorów wyraża się jako ułamek objętościowy określony w procentach i obliczony na podstawie długości odpowiedniej strefy w kolumnie adsorpcyjnej. 5.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób obliczenia i podawania wyników, a także precyzję metody określa norma PN-C-04100. 6. Zawartość benzenu oznacza się: 1) metodą spektrometrii w podczerwieni, polegającą na rejestrowaniu widma w podczerwieni w zakresie od 730 cm-1 do 630 cm-1 próbki rozcieńczonej cykloheksanem, a następnie pomiarze absorbancji przy 673 cm-1 i porównaniu z absorbancją wzorcowych roztworów benzenu, albo 2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na wydzieleniu frakcji zawierającej benzen na pierwszej kolumnie kapilarnej, a następnie oddzieleniu benzenu od innych związków frakcji na drugiej kolumnie kapilarnej i wykryciu go przez detektor płomieniowo-jonizacyjny. 6.1. W wyniku czynności wymienionych w pkt 6 ppkt 1 otrzymuje się zawartość benzenu w g/100 ml, którą przelicza się na ułamek objętościowy lub masowy. Uzyskany wynik określa się w procentach. 6.2. W przypadku oznaczania zawartości benzenu w sposób określony w pkt 6 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 238. 6.3. W przypadku oznaczania zawartości benzenu w sposób określony w pkt 6 ppkt 2, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie protokołu badania określa norma PN-EN 12177. 6.4. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 6 ppkt 2. 7. Zawartość tlenu oznacza się: 1) metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem przełączania kolumn kapilarnych, polegającą na wyizolowaniu z próbki, na pierwszej kolumnie kapilarnej, związków organicznych zawierających tlen, rozdzieleniu tych związków w drugiej kolumnie kapilarnej i wykrywaniu ich indywidualnie przy użyciu detektora płomieniowo-jonizującego, albo 2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na rozdzieleniu próbki na kolumnie kapilarnej, konwersji tlenowych związków organicznych do tlenku węgla, wodoru i węgla w termicznym reaktorze krakingowym, a następnie konwersji tlenku węgla do metanu, który wykrywa się detektorem płomieniowo-jonizacyjnym. 7.1. W przypadku oznaczania zawartości tlenu w sposób określony w pkt 7 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 13132. 7.2. W przypadku oznaczania zawartości tlenu w sposób określony w pkt 7 ppkt 2, odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie wyniku i jego podawanie, precyzję metody i sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 1601. 7.3. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 7 ppkt 2. 8. Zawartość związków organicznych zawierających tlen: 1) metanol (powinien być dodany stabilizator), 2) etanol (może wystąpić potrzeba dodania stabilizatora), 3) alkohol izopropylowy, 4) alkohol izobutylowy, 5) alkohol tert-butylowy, 6) etery (z 5 lub więcej atomami węgla w cząsteczce), 7) monoalkohole i etery o temperaturze końca destylacji nie wyższej niż temperatura końca destylacji określona w normie PN-EN 228 - oznacza się: 1) metodą chromatografii gazowej z zastosowaniem przełączania kolumn kapilarnych, polegającą na wyizolowaniu z próbki, na pierwszej kolumnie kapilarnej, związków organicznych zawierających tlen, rozdzieleniu tych związków w drugiej kolumnie kapilarnej i wykrywaniu ich indywidualnie przy użyciu detektora płomieniowo-jonizującego, albo 2) metodą chromatografii gazowej, polegającą na rozdzieleniu próbki na kolumnie kapilarnej, konwersji tlenowych związków organicznych do tlenku węgla, wodoru i węgla w termicznym reaktorze krakingowym, a następnie konwersji tlenku węgla do metanu, który wykrywa się detektorem płomieniowo-jonizacyjnym. 8.1. W przypadku oznaczania zawartości związków organicznych zawierających tlen w sposób określony w pkt 8 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia wyników i ich podawanie, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN 13132. 8.2. W przypadku oznaczania zawartości związków organicznych zawierających tlen w sposób określony w pkt 8 ppkt 2, odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie wyniku i jego podawanie, precyzję metody i sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 1601. 8.3. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 8 ppkt 2. 9. Zawartość siarki oznacza się: 1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu. Próbki stałe lub o znacznej lepkości rozpuszcza się w mieszance typu eter naftowy/toluen i traktuje je jak badane próbki ciekłe. Dopuszcza się także spalenie próbek w płomieniu tlenu w łódce do spalań. Powstałe tlenki siarki poddaje się przemianie w kwas siarkowy podczas absorpcji w roztworze nadtlenku wodoru, a jony siarczanowe oznacza się metodą miareczkową, albo 2) metodą polegającą na umieszczeniu badanej próbki na drodze wiązki promieni emitowanej z niskoenergetycznego radioaktywnego źródła, w szczególności 55Fe, a następnie dokonaniu pomiaru promieniowania rentgenowskiego emitowanego w wyniku pobudzenia. Sumę emitowanych sygnałów porównuje się z sumą sygnałów otrzymanych dla uprzednio kalibrowanych mieszanin wzorcowych, wyrażając stężenie siarki w % masowych, albo 3) metodą rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali, polegającą na mieszaniu próbki analitycznej w danym stosunku masowym z roztworem zawierającym cyrkon, jako wzorzec wewnętrzny, a następnie na umieszczeniu w kuwecie i poddaniu jej ekspozycji pierwotnego promieniowania rentgenowskiego lampy rentgenowskiej. 9.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek i ich wielkość, wykonanie oznaczania, oznaczanie zaabsorbowanej siarki, badanie sprawdzające, podawanie wyniku, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 24260. 9.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 2, wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób obliczenia i podawania wyników oraz precyzję metody określa norma PN ISO 8754. 9.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 3 należy: 1) na podstawie mierzonych szybkości zliczeń promieniowania fluorescencyjnego S-K - o długości fali 0,5373 nm i Zr-L1 - o długości fali 0,6070 nm, oraz szybkości zliczeń promieniowania tła dla długości fali 0,545 nm, obliczyć stosunek wartości netto tych szybkości zliczeń; 2) zawartość siarki wyznaczyć z krzywej kalibracji uzyskanej z wzorcowych roztworów siarki. 9.4. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 9 ppkt 3, odczynniki i materiały, aparat do badań, próbki oraz sposób ich pobierania, roztwory kalibracyjne, kalibrację, wykonanie oznaczania, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 14596. 9.5. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 9 ppkt 3. 10. Zawartość ołowiu oznacza się metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej, polegającą na rozcieńczeniu próbki propan-2-olem, zadaniu jodem i zassaniu do płomienia acetylenowo-powietrznego spektrometru do absorpcji atomowej, a następnie zmierzeniu absorbancji przy długości fali 217,0 nm i porównaniu z roztworami wzorcowymi, dla których zawartość ołowiu jest znana. 10.1. Odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek, wykonanie oznaczania, obliczanie, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 237. II. Metody badań jakości samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41 1, zwanego dalej "olejem napędowym", w zakresie poszczególnych parametrów tego oleju 1. Liczbę cetanową oznacza się metodą silnikową, polegającą na porównaniu charakterystyk spalania próbki oleju napędowego poddanej testowi w silniku badawczym, w stosunku do wzorcowych charakterystyk mieszanek paliwowych o znanej liczbie cetanowej, w standardowych warunkach. 1.1. Metoda silnikowa polega na zmianie stopnia sprężania próbki i dwóch wzorcowych mieszanek paliwowych w celu uzyskania opóźnienia zapłonu. 1.2. Odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, próbki i przygotowanie próbek, przygotowanie aparatury, kalibrację, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 5165. 2. Gęstość oleju napędowego w temperaturze 15 C oznacza się: 1) metodą oscylacyjną z U-rurką, polegającą na wprowadzeniu niewielkiej objętości (zwykle mniejszej niż 1 ml) badanej próbki do U-rurki o regulowanej temperaturze, pomiarze częstotliwości drgań i obliczeniu gęstości badanej próbki tego oleju z zastosowaniem stałej pomiarowej wyznaczonej przez pomiar częstotliwości drgań U-rurki wypełnionej materiałem odniesienia o znanej gęstości, albo 2) metodą z areometrem, polegającą na doprowadzeniu badanej próbki oleju napędowego do określonej temperatury i przeniesieniu do cylindra areometru, doprowadzonego również do tej samej, w przybliżeniu, temperatury. 2.1. W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 C w sposób określony w pkt 2 ppkt 1, rodzaj aparatury, odczynniki, sposób pobierania próbek i ich przygotowanie oraz przygotowanie aparatury, kalibrację, wykonanie oznaczania, sposób obliczenia i podawania wyniku, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN ISO 12185. 2.2 W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 C w sposób określony w pkt 2 ppkt 2 należy: 1) odpowiedni do wymagań areometr, którego temperaturę uregulowano, zanurzyć w badanej próbce oleju napędowego i pozostawić do czasu ustabilizowania się. Po osiągnięciu stanu równowagi temperaturowej odczytać wskazanie ze skali areometru, zanotować temperaturę badanej próbki oleju napędowego i przy użyciu standardowych tablic odczytać wynik pomiaru zredukowany do temperatury 15 C; 2) jeżeli jest to konieczne, cylinder areometru i jego zawartość umieścić w wannie utrzymywanej w stałej temperaturze, aby uniknąć nadmiernych zmian temperatury w trakcie badania. 2.3. W przypadku oznaczania gęstości oleju napędowego w temperaturze 15 C w sposób określony w pkt 2 ppkt 2, rodzaje aparatury, próbki i ich przygotowanie, kontrolę aparatury i jej przygotowanie, wykonanie oznaczania, obliczenia, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 3675. 2.4. W przypadkach spornych dotyczących wyników badań powinna być stosowana metoda określona w pkt 2 ppkt 2. 3. Temperaturę, do której destyluje 95 % (V/V) składu frakcyjnego, oznacza się przy ciśnieniu atmosferycznym metodą polegającą na przydzieleniu próbki oleju napędowego do jednej z pięciu grup (0, 1, 2, 3, 4) w zależności od jej składu i przewidywanych właściwości lotnych (lotności). Każda z tych grup ma określony zestaw aparatury, temperaturę kondensacji i zakres zmiennych. 3.1. Testowaną próbkę oleju napędowego o objętości 100 ml poddaje się destylacji w ściśle określonych warunkach, stosownie do wymagań dla grupy określonej w pkt 3, do której dana próbka została przydzielona, oraz prowadzi się systematyczne obserwacje wskazań termometru i objętości uzyskiwanego kondensatu. 3.2. Po wykonaniu czynności wymienionych w pkt 3.1 mierzy się objętość cieczy pozostałej w kolbie oraz zapisuje straty ilościowe w procesie destylacji. 3.3. Odczytane wskazania termometru koryguje się w zależności od ciśnienia atmosferycznego, a następnie w oparciu o te dane dokonuje się obliczeń, stosownie do rodzaju próbki i określonych wymagań. 3.4. Rodzaj aparatury, próbki i ich pobieranie, przygotowanie aparatury oraz jej kontrolę, kalibrację, wykonanie oznaczania, obliczenia, podawanie wyników, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 3405. 4. Zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oznacza się metodą chromatografii cieczowej z pomiarem współczynnika refrakcji, polegającą na rozpuszczeniu próbki oleju napędowego o znanej masie z fazą ruchomą (heptan) i wtryskiwaniu określonej objętości tego roztworu do chromatografu cieczowego, o wysokiej sprawności, wyposażonego w kolumnę biegunową. 4.1. Kolumna biegunowa posiada małe powinowactwo z węglowodorami niearomatycznymi. W wyniku wyselekcjonowania węglowodory aromatyczne są odizolowane od węglowodorów niearomatycznych w zależności od struktury ich budowy. Kolumna biegunowa jest połączona z detektorem współczynnika załamania, wykrywającym składniki wymywane z tej kolumny. 4.2. Sygnał elektroniczny z detektora jest stale monitorowany przez procesor danych. Amplitudę sygnałów pochodzących z węglowodorów aromatycznych, znajdujących się w próbce oleju napędowego, porównuje się ze zmierzonymi uprzednio amplitudami sygnałów dla wzorców kalibracji, w celu obliczenia procentowego udziału masowego węglowodorów monoaromatycznych, dwu- i trójaromatycznych w tej próbce. 4.3. Sumę udziałów masowych węglowodorów dwu- i trój-, i więcej aromatycznych przyjmuje się jako udział wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w próbce oleju napędowego, a sumę udziałów masowych węglowodorów mono-, dwu- i trójaromatycznych przyjmuje się jako udział masowy węglowodorów aromatycznych w tej próbce. 4.4. Odczynniki, materiały, rodzaj aparatury, pobieranie próbek, przygotowanie aparatury, zasady kalibracji, wykonanie oznaczania, sposób obliczania wyników i ich podawanie, precyzję metody, a także sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 12916. 5. Zawartość siarki oznacza się: 1) w drodze spalania, metodą Wickbolda, polegającą na wprowadzeniu próbki analitycznej gazowej lub ciekłej do płomienia tlenowo-wodorowego w celu spalenia przy zachowaniu znacznego nadmiaru tlenu. Próbki stałe lub o znacznej lepkości rozpuszcza się w mieszance typu eter naftowy/toluen i traktuje je jak badane próbki ciekłe. Dopuszcza się także spalenie próbek w płomieniu tlenu w łódce do spalań. Powstałe tlenki siarki poddaje się przemianie w kwas siarkowy podczas absorpcji w roztworze nadtlenku wodoru, a jony siarczanowe oznacza się metodą miareczkową, albo 2) metodą polegającą na umieszczeniu badanej próbki na drodze wiązki promieni emitowanej z niskoenergetycznego radioaktywnego źródła, w szczególności 55Fe, a następnie dokonaniu pomiaru promieniowania rentgenowskiego emitowanego w wyniku pobudzenia. Sumę emitowanych sygnałów porównuje się z sumą sygnałów otrzymanych dla uprzednio kalibrowanych mieszanin wzorcowych, wyrażając stężenie siarki w % masowych, albo 3) metodą rentgenowskiej spektroskopii fluorescencyjnej z dyspersją fali, polegającą na mieszaniu próbki analitycznej w danym stosunku masowym z roztworem zawierającym cyrkon, jako wzorzec wewnętrzny, a następnie na umieszczeniu w kuwecie i poddaniu jej ekspozycji pierwotnego promieniowania rentgenowskiego lampy rentgenowskiej. 5.1. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 1, odczynniki i materiały, rodzaj aparatury, sposób pobierania próbek i ich wielkość, wykonanie oznaczania, oznaczanie zaabsorbowanej siarki, badanie sprawdzające, podawanie wyniku, precyzję metody oraz sporządzanie sprawozdania z badań określa norma PN-EN 24260. 5.2. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 2, wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, odczynniki, sposób obliczenia i podawania wyników oraz precyzję metody określa norma PN ISO 8754. 5.3. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 3 należy: 1) na podstawie mierzonych szybkości zliczeń promieniowania fluorescencyjnego S-K - o długości fali 0,5373 nm i Zr-L1 - o długości fali 0,6070 nm, oraz szybkości zliczeń promieniowania tła dla długości fali 0,545 nm, obliczyć stosunek wartości netto tych szybkości zliczeń; 2) zawartość siarki wyznaczyć z krzywej kalibracji uzyskanej z wzorcowych roztworów siarki. 5.4. W przypadku oznaczania zawartości siarki w sposób określony w pkt 5 ppkt 3 odczynniki i materiały, aparat do badań, próbki oraz sposób ich pobierania, roztwory kalibracyjne, kalibrację, wykonanie oznaczania, podawanie wyników, precyzję metody oraz sporządzenie sprawozdania z badania określa norma PN-EN ISO 14596. 5.5. W przypadkach spornych dotyczących wyników badania powinna być stosowana metoda określona w pkt 5 ppkt 3. III. Procedurę postępowania, w przypadkach spornych dotyczących precyzji metody badania oraz interpretacji wyników badań, określa norma PN-EN 4259. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: dyrektywy 98/70/WE z dnia 13 października 1998 r. w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla zmieniającej dyrektywę 93/12/EWG (Dz. Urz. WE L 350 z 28/12/1998), dyrektywy Komisji 2000/71/WE z dnia 7 listopada 2000 r. w sprawie dostosowania metod pomiarowych, określonych w załącznikach I, II, III i IV do dyrektywy 98/70/WE, do postępu technicznego, jak przewidziano w art. 10 tej dyrektywy (Dz. Urz. WE L 287 z 14/11/2000) oraz dyrektywy 2003/17/WE z dnia 3 marca 2003 r. zmieniającej dyrektywę 98/70/WE w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla (Dz. Urz. WE L 076 z 22/03/2003). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie (Dz. U. Nr 14, poz. 123) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa z siedzibą w Krakowie (nr identyfikacyjny REGON 000023136, numer identyfikacji podatkowej NIP 675-000-12-77), utworzony zarządzeniem nr 75 Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r. w sprawie połączenia Instytutu Naftowego i Instytutu Gazownictwa w Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa oraz działający na podstawie zarządzenia nr 2/Org/92 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 8 stycznia 1992 r. w sprawie dostosowania organizacji instytutu naukowo-badawczego o nazwie Instytut Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie do przepisów ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych, z dniem 1 lutego 2004 r. otrzymuje nazwę Instytut Nafty i Gazu. § 2. 1. Przedmiotem działania Instytutu Nafty i Gazu, zwanego dalej "Instytutem", jest prowadzenie badań naukowych, prac rozwojowych, wdrożeniowych i innowacyjnych w odniesieniu do nafty i gazu oraz prac dotyczących monitoringu i zapobiegania skutkom zjawisk i wydarzeń mogących stwarzać zagrożenie publiczne związane z działalnością przemysłu naftowego i gazownictwa. 2. Do zakresu działania Instytutu należy: 1) geologia naftowa i inżynierska; 2) sejsmika i geofizyka wiertnicza; 3) geochemia naftowa i mikrobiologia; 4) technika i technologia wiercenia; 5) technika stosowania środków strzałowych w otworach wiertniczych; 6) inżynieria złóż gazu ziemnego i ropy naftowej; 7) technologia oczyszczania gazu ziemnego; 8) metrologia przepływu gazu; 9) ocena i kontrola jakości paliw węglowodorowych; 10) sterowanie systemem gazowniczym, przesyłowym i dystrybucyjnym; 11) zagospodarowywanie i eksploatacja złóż ropy i gazu; 12) użytkowanie węglowodorów; 13) przesyłanie i rozprowadzanie paliw gazowych. 3. Szczegółowy przedmiot i zakres działania Instytutu określi statut uchwalony przez radę naukową Instytutu, po zaopiniowaniu przez zakładowe organizacje związkowe, i zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw gospodarki. § 3. Siedzibą Instytutu jest Kraków. § 4. Nadzór nad Instytutem sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 14, poz. 124) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1: a) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6) wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych, 7) odszkodowania za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przy pracy przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy - należne od pracodawcy na podstawie art. 2371 § 2 Kodeksu pracy,", b) uchyla się pkt 8, c) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł,", d) uchyla się pkt 12, e) pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) ryczałty za używanie do celów służbowych samochodów lub innych środków lokomocji niebędących własnością pracodawcy określone w przepisach wydanych przez właściwego ministra,", f) pkt 15 i 16 otrzymują brzmienie: "15) diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem pkt 17, 16) część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy - w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy,", g) pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym oraz strawne - do wysokości diet z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,", h) pkt 27 i 28 otrzymują brzmienie: "27) dodatkowe świadczenia niemające charakteru deputatu przyznawane na podstawie przepisów szczególnych - kart branżowych lub układów zbiorowych pracy, tj. ekwiwalent pieniężny z tytułu zwrotu kosztów przejazdów urlopowych, świadczenia na pomoce naukowe dla dzieci, świadczenia przyznawane z tytułu uroczystych dni, jak tradycyjne "barbórkowe", z wyjątkiem nagród pieniężnych wypłacanych z tytułu uroczystych dni, 28) nagrody za wyniki sportowe, wypłacane przez kluby sportowe i polskie związki sportowe, oraz za wybitne osiągnięcia sportowe lub wybitne osiągnięcia w pracy zawodowej w dziedzinie kultury fizycznej, wypłacane ze środków budżetowych,"; 2) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. 1. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek: 1) osób wykonujących pracę nakładczą, 2) funkcjonariuszy Służby Celnej, 3) osób wykonujących odpłatnie pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania na podstawie skierowania do pracy. 2. Przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych.". § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, należnych za okres od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 488 i Nr 75, poz. 847 oraz z 2001 r. Nr 95, poz. 1043 i Nr 138, poz. 1558. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie szkolenia podstawowego strażników gminnych (miejskich) (Dz. U. Nr 14, poz. 127) Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1190) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa minimalny zakres programu szkolenia podstawowego strażników gminnych (miejskich), zwanych dalej "strażnikami", warunki i zakres udziału Policji w szkoleniu podstawowym, sposób powoływania, skład i tryb działania komisji egzaminacyjnych, kwalifikacje członków komisji, obowiązki przewodniczącego komisji, formę egzaminu oraz organ właściwy do wydania świadectwa złożenia egzaminu i wzór świadectwa. 2. Minimalny zakres programu szkolenia podstawowego strażników określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Szkolenie podstawowe strażników mogą prowadzić wyłącznie: 1) jednostki szkoleniowe Policji, 2) jednostki innych straży gminnych (miejskich), 3) inne podmioty działające na podstawie przepisów o działalności gospodarczej albo przepisów o systemie oświaty, których przedmiot działalności jest związany z zakresem szkolenia podstawowego strażników - zwane dalej "podmiotami szkolącymi", zgodnie z umową zawartą z wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta), któremu podlega straż gminna (miejska), dla której jest organizowane szkolenie podstawowe. 2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, straż gminna (miejska) może prowadzić również samodzielnie. 3. Szkolenie podstawowe w zakresie przedmiotów, o których mowa w lp. 7-11 załącznika nr 1 do rozporządzenia, prowadzi wyłącznie Policja. § 3. Właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji zatwierdza: 1) szczegółowy program szkolenia podstawowego opracowany przez podmiot szkolący; 2) testy do części pisemnej egzaminu i zestawy pytań do części ustnej egzaminu przygotowane przez podmiot szkolący. § 4. Szkolenie podstawowe kończy się egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności określonego w programie szkolenia. § 5. 1. Egzamin, o którym mowa w § 4, przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: 1) dwóch przedstawicieli komendanta wojewódzkiego Policji; 2) komendant straży gminnej (miejskiej) lub upoważniona przez niego osoba; 3) przedstawiciel podmiotu szkolącego. 3. Członkowie komisji, o których mowa w ust. 2, powinni posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie wynikającym z programu szkolenia. 4. Komendant wojewódzki Policji wyznacza spośród swoich przedstawicieli przewodniczącego komisji egzaminacyjnej. § 6. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej: 1) czuwa nad prawidłowym przebiegiem egzaminu; 2) kieruje pracą komisji egzaminacyjnej; 3) dokumentuje przebieg egzaminu końcowego lub poprawkowego oraz ich wynik protokołem sporządzonym w dwóch egzemplarzach, podpisanych przez komisję w pełnym składzie i opatrzonych datą; 4) po zakończeniu egzaminu końcowego lub poprawkowego niezwłocznie przekazuje jeden egzemplarz protokołu egzaminu podmiotowi szkolącemu, drugi egzemplarz właściwemu miejscowo komendantowi wojewódzkiemu Policji oraz pisemnie informuje o wynikach egzaminu komendanta straży gminnej (miejskiej), w której są zatrudnieni egzaminowani strażnicy. § 7. Strażnik przystępuje do egzaminu kończącego szkolenie podstawowe po ukończeniu wszystkich przewidzianych programem przedmiotów szkolenia. § 8. 1. Egzamin składa się z części pisemnej, ustnej i praktycznej. 2. Część pisemna egzaminu polega na rozwiązaniu testu. 3. Część ustna egzaminu polega na udzieleniu odpowiedzi na pięć tematów wylosowanych przez strażnika z przygotowanego zestawu pytań. 4. Część praktyczna egzaminu polega na zaprezentowaniu określonych przez komisję egzaminacyjną praktycznych umiejętności nabytych w czasie trwania szkolenia. § 9. 1. Komisja egzaminacyjna ocenia każdą część egzaminu odrębnie. 2. Komisja egzaminacyjna uznaje egzamin za złożony z wynikiem pozytywnym, jeżeli strażnik otrzyma pozytywne oceny z części ustnej i części praktycznej od większości członków komisji egzaminacyjnej oraz gdy zaznaczy w arkuszu testowym egzaminu pisemnego minimum 60% prawidłowych odpowiedzi. § 10. 1. W przypadku negatywnej oceny z egzaminu strażnik może jednokrotnie przystąpić do egzaminu poprawkowego, nie wcześniej jednak niż po upływie dwóch tygodni od daty egzaminu kończącego szkolenie. 2. Skład komisji, termin i miejsce egzaminu poprawkowego określa komendant wojewódzki Policji. § 11. Na podstawie protokołu egzaminu właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji wydaje świadectwo ukończenia przez strażnika szkolenia podstawowego, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 stycznia 2004 r. (poz. 127) Załącznik nr 1 MINIMALNY ZAKRES PROGRAMU SZKOLENIA PODSTAWOWEGO STRAŻNIKÓW GMINNYCH (MIEJSKICH) Lp.PrzedmiotIlość godzin 1Organizacja i zadania straży gminnych (miejskich)9 2Podstawowe zagadnienia prawa administracyjnego dla potrzeb pracowników straży gminnych (miejskich)14 3Elementy prawa karnego i prawa wykroczeń64 4Postępowanie w sprawach karnych40 5Elementy kryminalistyki10 6Podstawowe elementy psychologii13 7Wybrane zagadnienie z prewencji30 8Użycie środków przymusu bezpośredniego10 9Podstawowe wiadomości z zakresu organizacji i zasad wykonywania konwojów15 10Podstawowe wiadomości z zakresu organizacji i zasad wykonywania ochrony obiektów15 11Wybrane zagadnienia z zakresu ruchu drogowego28 12Wybrane zagadnienia z techniki i taktyk interwencji51 13Wybrane zagadnienia z łączności5 14Elementy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych12 15Udzielanie pierwszej pomocy17 16Organizacja oraz zakres i sposoby współdziałania z właściwymi podmiotami w zakresie ochrony porządku w gminie5 17Zadania straży gminnej (miejskiej) w systemie obrony cywilnej6 18Praktyka zawodowa odbywana w jednostce straży gminnej (miejskiej)160 19Egzamin OGÓŁEM504 Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora (Dz. U. Nr 15, poz. 128) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w przewodach doktorskich § 1. 1. Osoba ubiegająca się o nadanie stopnia doktora, zwana dalej "doktorantem", wraz z wnioskiem o wszczęcie przewodu doktorskiego przedstawia kierownikowi jednostki organizacyjnej uprawnionej do nadawania stopnia doktora: 1) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego posiadanie tytułu zawodowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, zwanej dalej "ustawą"; 2) proponowany temat i koncepcję rozprawy doktorskiej oraz propozycję co do osoby promotora; 3) wykaz prac naukowych lub twórczych prac zawodowych albo dorobku artystycznego wraz z odpowiednim zapisem dzieł artystycznych i dokumentacją ich publicznej prezentacji; 4) informację o przebiegu przewodu doktorskiego lub przewodu kwalifikacyjnego I stopnia, jeżeli uprzednio kandydat ubiegał się o nadanie stopnia doktora lub o przyznanie kwalifikacji I stopnia. 2. Kandydat może dołączyć do wniosku o wszczęcie przewodu doktorskiego opinię osoby posiadającej tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia. § 2. Rada jednostki organizacyjnej: 1) powołuje komisje przeprowadzające egzaminy doktorskie w zakresie: a) dyscypliny podstawowej odpowiadającej tematowi rozprawy doktorskiej - spośród członków rady posiadających tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia, w zakresie danej lub pokrewnej dyscypliny naukowej albo artystycznej, b) dyscypliny dodatkowej - spośród osób posiadających tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia, w zakresie danej lub pokrewnej dyscypliny naukowej albo artystycznej, c) języka obcego nowożytnego; 2) może powołać komisję do przyjęcia i przeprowadzenia obrony rozprawy doktorskiej, o której mowa w art. 14 ust. 5 ustawy, zwanej dalej "komisją doktorską", spośród członków rady posiadających tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia, w zakresie danej lub pokrewnej dyscypliny naukowej albo artystycznej; w skład komisji doktorskiej wchodzą ponadto recenzenci rozprawy doktorskiej i promotor. § 3. 1. Egzaminy doktorskie są zdawane przed przyjęciem rozprawy doktorskiej. 2. Termin egzaminów doktorskich ustala rada jednostki organizacyjnej w porozumieniu z komisjami, o których mowa w § 2 pkt 1. 3. W przypadku niezadowalającego wyniku egzaminu doktorskiego rada jednostki organizacyjnej, na wniosek doktoranta, może wyrazić zgodę na powtórne jego zdawanie, nie wcześniej jednak niż po upływie trzech miesięcy i nie więcej niż jeden raz. § 4. 1. Rozprawę doktorską doktorant przedkłada promotorowi w pięciu egzemplarzach. Promotor przedstawia ją wraz ze swoją opinią przewodniczącemu rady jednostki organizacyjnej. 2. W przypadku gdy rozprawę doktorską stanowi praca projektowa, konstrukcyjna, technologiczna lub artystyczna, należy przedłożyć dokładny opis tej pracy wskazujący problem naukowy lub zagadnienie artystyczne, które zostało w niej rozwiązane. 3. W przypadku gdy rozprawę doktorską stanowi część pracy zbiorowej, należy przedłożyć oświadczenia wszystkich jej współautorów określające indywidualny wkład każdego z nich w jej powstanie. § 5. 1. Recenzja rozprawy doktorskiej zawiera szczegółowo uzasadnioną ocenę, czy rozprawa ta spełnia warunki określone w art. 13 ustawy. Recenzja może zawierać również wnioski dotyczące ewentualnego uzupełnienia lub poprawienia rozprawy. Rozprawa uzupełniona lub poprawiona wymaga dodatkowych recenzji tych samych recenzentów. 2. W przypadku gdy rozprawę doktorską stanowi część pracy zbiorowej, recenzja powinna zawierać ocenę indywidualnego wkładu doktoranta w jej powstanie. 3. Recenzję należy przedstawić radzie jednostki organizacyjnej nie później niż w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku o jej sporządzenie. Rada, w uzasadnionych przypadkach, może przedłużyć termin przedstawienia recenzji o dalszy miesiąc. § 6. 1. Rada jednostki organizacyjnej, po zapoznaniu się z rozprawą doktorską oraz opiniami promotora i recenzentów, podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia rozprawy doktorskiej i dopuszczenia jej do publicznej obrony. Rada może uzależnić przyjęcie rozprawy od jej uprzedniego uzupełnienia lub poprawienia. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do komisji doktorskiej, z tym że w przypadku nieprzyjęcia rozprawy doktorskiej i niedopuszczenia jej do publicznej obrony komisja doktorska przedstawia sprawę radzie jednostki organizacyjnej. § 7. 1. Obrona rozprawy doktorskiej odbywa się na otwartym posiedzeniu rady jednostki organizacyjnej lub komisji doktorskiej z udziałem promotora i recenzentów. O dacie i miejscu obrony zawiadamia się jednostki organizacyjne uprawnione do nadawania stopnia doktora w danej dyscyplinie naukowej lub artystycznej oraz wywiesza się ogłoszenie w siedzibie jednostki, na co najmniej 10 dni przed terminem obrony. W zawiadomieniach należy również podać, gdzie została złożona rozprawa doktorska, w celu umożliwienia zainteresowanym zapoznania się z nią. 2. Podczas obrony doktorant przedstawia główne założenia rozprawy doktorskiej, po czym recenzenci przedstawiają swoje opinie. W razie nieobecności recenzenta przewodniczący rady lub komisji doktorskiej zarządza odczytanie recenzji, a następnie otwiera dyskusję, w której mogą zabierać głos wszyscy obecni na posiedzeniu. Dyskusję kończy wypowiedź doktoranta. § 8. 1. Po zakończeniu obrony rozprawy doktorskiej rada jednostki organizacyjnej odbywa posiedzenie niejawne, na którym podejmuje uchwały w sprawach przyjęcia publicznej obrony rozprawy doktorskiej i nadania stopnia doktora. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do komisji doktorskiej, z tym że po przygotowaniu projektu uchwały o nadaniu stopnia doktora komisja przedstawia go radzie jednostki organizacyjnej. § 9. W przypadku gdy o nadanie stopnia doktora na podstawie rozprawy doktorskiej stanowiącej część pracy zbiorowej ubiega się w tej samej jednostce organizacyjnej więcej niż jedna osoba, należy: 1) przeprowadzić obronę rozprawy doktorskiej równocześnie dla wszystkich doktorantów; 2) podejmować uchwały w sprawie wyniku poszczególnych czynności przewodu doktorskiego oddzielnie w stosunku do każdego doktoranta. § 10. 1. Osoba, której nadano stopień naukowy doktora, otrzymuje dyplom według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Osoba, której nadano stopień doktora sztuki, otrzymuje dyplom według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 2 Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w przewodach habilitacyjnych § 11. Osoba ubiegająca się o nadanie stopnia doktora habilitowanego, zwana dalej "habilitantem", lub zatrudniająca ją jednostka, wraz z wnioskiem o wszczęcie przewodu habilitacyjnego przedstawia kierownikowi jednostki organizacyjnej uprawnionej do nadawania stopnia doktora habilitowanego: 1) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego posiadanie stopnia doktora lub kwalifikacji I stopnia; 2) autoreferat informujący o zainteresowaniach i osiągnięciach w działalności naukowo-badawczej lub artystycznej; 3) wykaz publikowanych prac naukowych lub twórczych prac zawodowych albo dokumentację dorobku artystycznego wraz z odpowiednim zapisem dzieł artystycznych i dokumentacją ich publicznej prezentacji; 4) rozprawę habilitacyjną w pięciu egzemplarzach; 5) informację o przebiegu przewodu habilitacyjnego lub kwalifikacyjnego, jeżeli uprzednio kandydat ubiegał się o nadanie stopnia doktora habilitowanego lub kwalifikacji II stopnia. § 12. 1. W przypadku gdy rozprawę habilitacyjną stanowi praca projektowa, konstrukcyjna, technologiczna lub artystyczna, należy przedłożyć dokładny opis tej pracy wskazujący problem naukowy lub zagadnienie artystyczne, które zostało w niej rozwiązane. 2. W przypadku gdy rozprawę habilitacyjną stanowi część pracy zbiorowej, należy przedłożyć oświadczenia wszystkich jej współautorów określające indywidualny wkład każdego z nich w jej powstanie. § 13. Rada jednostki organizacyjnej może powołać, spośród jej członków posiadających tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub kwalifikacje II stopnia, zespół w celu przygotowania wniosków dotyczących czynności przewodu habilitacyjnego, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1-3 ustawy. § 14. 1. Recenzja zawiera szczegółowo uzasadnioną ocenę, czy dorobek naukowy lub artystyczny oraz rozprawa habilitacyjna spełniają warunki określone w art. 16 i 17 ustawy. 2. W przypadku gdy rozprawę habilitacyjną stanowi część pracy zbiorowej, recenzja powinna zawierać ocenę indywidualnego wkładu habilitanta w jej powstanie. 3. Do recenzji w przewodzie habilitacyjnym przepis § 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 15. Rada jednostki organizacyjnej, po zapoznaniu się z rozprawą habilitacyjną oraz opiniami recenzentów, podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia rozprawy habilitacyjnej i dopuszczenia do kolokwium habilitacyjnego. § 16. 1. Kolokwium habilitacyjne odbywa się na posiedzeniu rady jednostki organizacyjnej z udziałem recenzentów. W razie nieobecności recenzenta przewodniczący rady zarządza odczytanie recenzji. Po zakończeniu kolokwium rada jednostki organizacyjnej podejmuje uchwałę w sprawie jego przyjęcia. 2. W przypadku negatywnej oceny kolokwium habilitacyjnego rada jednostki organizacyjnej, na wniosek habilitanta, może wyrazić zgodę na powtórzenie kolokwium, nie wcześniej jednak niż po upływie sześciu miesięcy i nie więcej niż jeden raz. § 17. 1. Wykład habilitacyjny wygłasza habilitant na posiedzeniu rady jednostki organizacyjnej na temat wybrany przez radę, bezpośrednio przed wykładem, spośród trzech tematów zaproponowanych przez habilitanta. Termin wykładu ustala rada. 2. Rada jednostki organizacyjnej, biorąc pod uwagę ocenę dorobku naukowego lub artystycznego habilitanta i rozprawy habilitacyjnej, ocenę przebiegu kolokwium habilitacyjnego oraz po wysłuchaniu wykładu habilitacyjnego podejmuje uchwałę w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego. § 18. W przypadku gdy o nadanie stopnia doktora habilitowanego na podstawie rozprawy habilitacyjnej stanowiącej część pracy zbiorowej ubiega się w tej samej jednostce organizacyjnej więcej niż jedna osoba, należy: 1) przeprowadzić kolokwium habilitacyjne równocześnie dla wszystkich habilitantów; 2) wysłuchać wykładów habilitacyjnych na tym samym posiedzeniu rady jednostki organizacyjnej; 3) podejmować uchwały w sprawie wyniku poszczególnych czynności przewodu habilitacyjnego oddzielnie w stosunku do każdego habilitanta. § 19. 1. Osoba, której nadano stopień naukowy doktora habilitowanego, otrzymuje dyplom według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Osoba, której nadano stopień doktora habilitowanego sztuki, otrzymuje dyplom według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia. Rozdział 3 Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w postępowaniu o nadanie tytułu profesora § 20. 1. Osoba, wobec której ma zostać wszczęte postępowanie o nadanie tytułu profesora, przedstawia kierownikowi jednostki organizacyjnej uprawnionej do przeprowadzenia tego postępowania albo kierownikowi zatrudniającej jednostki organizacyjnej: 1) wniosek lub zgodę na wszczęcie postępowania o nadanie tytułu profesora; 2) autoreferat informujący o zainteresowaniach i osiągnięciach w działalności naukowo-badawczej lub artystycznej oraz dydaktycznej; 3) wykaz osiągnięć w pracy naukowo-badawczej lub artystycznej wraz z odpowiednim zapisem dzieł artystycznych i dokumentacją ich publicznej prezentacji, ze szczególnym uwzględnieniem okresu po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego lub kwalifikacji II stopnia, a w przypadku określonym w art. 26 ust. 2 ustawy - po uzyskaniu stopnia doktora lub kwalifikacji I stopnia, oraz ze wskazaniem, które z tych osiągnięć kandydat uznaje za najważniejsze; 4) wykaz osiągnięć w pracy naukowo-badawczej lub artystycznej zastosowanych w praktyce; 5) informację na temat osiągnięć dydaktycznych wraz z wykazem przewodów doktorskich lub kwalifikacyjnych, w których kandydat pełnił funkcję promotora lub opiekuna; 6) informację o współpracy z instytucjami, organizacjami i towarzystwami naukowymi lub działającymi w zakresie sztuki w kraju i za granicą; 7) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego posiadanie stopni doktora i doktora habilitowanego albo kwalifikacji I i II stopnia. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy również przedstawić opinię trzech osób posiadających tytuł profesora danej dziedziny nauki lub sztuki. § 21. 1. Recenzja w postępowaniu o nadanie tytułu profesora zawiera szczegółowo uzasadnioną ocenę, czy kandydat spełnia wymagania określone w art. 26 ustawy, oraz jednoznaczne stanowisko recenzenta w sprawie nadania lub odmowy nadania tytułu profesora. 2. Do recenzji w postępowaniu o nadanie tytułu profesora przepis § 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 22. Rada jednostki organizacyjnej może powołać, spośród jej członków posiadających tytuł profesora, zespół w celu przygotowania wniosków dotyczących czynności postępowania, o których mowa w art. 27 ust. 3 ustawy. Rozdział 4 Przepisy wspólne i końcowe § 23. 1. Osobie, której nadano stopień doktora lub doktora habilitowanego, wydaje się oryginał dyplomu i jeden odpis dyplomu w języku polskim, a na jej pisemny wniosek - także jeden odpis dyplomu w tłumaczeniu na język obcy, w szczególności: angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, rosyjski. 2. Odpis wydawany jest na druku według wzoru określonego dla dyplomu. § 24. 1. W przypadku utraty oryginału dyplomu osoba, której nadano stopień doktora lub doktora habilitowanego, może wystąpić do jednostki organizacyjnej, która nadała stopień, z pisemnym wnioskiem o wydanie duplikatu. 2. Duplikat wystawia się na druku według wzoru obowiązującego w dniu wydania dyplomu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadku braku odpowiedniego druku duplikat wystawia się na formularzu o treści identycznej z treścią oryginału. 4. Na duplikacie umieszcza się nad tekstem wyraz "DUPLIKAT", pod tekstem wyrazy "oryginał podpisali", wymieniając nazwiska osób, które podpisały oryginał dyplomu, lub stwierdzając nieczytelność ich podpisów, datę wydania duplikatu, pieczęć urzędową, podpis i pieczęć imienną kierownika jednostki organizacyjnej wydającej duplikat. § 25. 1. Za wydanie oryginału, odpisu albo duplikatu dyplomu pobiera się opłatę w wysokości równej wysokości poniesionych kosztów, nie wyższej jednak niż dwukrotność kwoty za wydanie dyplomu ukończenia studiów, określonej w przepisach w sprawie dokumentacji przebiegu studiów. 2. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, ustala kierownik jednostki organizacyjnej wydającej dokument. § 26. 1. Nazwiska osób, którym nadano stopień doktora lub doktora habilitowanego, są ogłaszane w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego na podstawie zawiadomień, które są obowiązani nadsyłać kierownicy jednostek organizacyjnych posiadających uprawnienia do nadawania tych stopni. 2. Wzory zawiadomień o nadaniu stopnia: 1) doktora - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 2) doktora habilitowanego - określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 stycznia 2004 r. (poz. 128) Załącznik nr 1 Ilustracja 1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm). 2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2. 3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6 cm. 4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach: 1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu "DYPLOM" oraz wyrazu "DOKTORA"; 2) czarnym - dla pozostałego tekstu; 3) żółtym - dla linii wypełnienia danych. 5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm). 6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o gramaturze 115 g/m2. 7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem offsetowym w kolorze czarnym. Załącznik nr 2 Ilustracja 1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm). 2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2. 3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6 cm. 4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach: 1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu "DYPLOM" oraz wyrazu "DOKTORA"; 2) czarnym - dla pozostałego tekstu; 3) żółtym - dla linii wypełnienia danych. 5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm). 6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o gramaturze 115 g/m2. 7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem offsetowym w kolorze czarnym. Załącznik nr 3 Ilustracja 1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm). 2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2. 3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6 cm. 4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach: 1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu "DYPLOM" oraz wyrazów "DOKTORA HABILITOWANEGO"; 2) czarnym - dla pozostałego tekstu; 3) żółtym - dla linii wypełnienia danych. 5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm). 6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o gramaturze 115 g/m2. 7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem offsetowym w kolorze czarnym. Załącznik nr 4 Ilustracja 1. Dyplomy mają format A3 (297 x 420 mm). 2. Dyplomy drukuje się na papierze akwarelowym ręcznie czerpanym, w kolorze jasnożółtobeżowym, o gramaturze 250-300 g/m2. 3. Dyplomy są opatrzone tłoczonym godłem państwowym, bezbarwnym, o wysokości 4,6 cm. 4. Dyplomy drukowane są drukiem typograficznym w kolorach: 1) czerwonym - dla nazwy szkoły wyższej albo innej placówki naukowej, wyrazu "DYPLOM" oraz wyrazów "DOKTORA HABILITOWANEGO"; 2) czarnym - dla pozostałego tekstu; 3) żółtym - dla linii wypełnienia danych. 5. Odpisy dyplomu mają format A4 (210 x 297 mm). 6. Odpisy dyplomu drukuje się na papierze białym, kredowanym matowym, o gramaturze 115 g/m2. 7. Druk oraz godło państwowe o wysokości 2,3 cm na odpisie wykonane są drukiem offsetowym w kolorze czarnym. Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniami: 1) Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 października 1991 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego (Dz. U. Nr 92, poz. 410 i Nr 119, poz. 521), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia; 2) Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania przewodów kwalifikacyjnych I i II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych (Dz. U. Nr 50, poz. 219 oraz z 1997 r. Nr 95, poz. 582), które utraciło moc z dniem 1 maja 2003 r., na podstawie art. 53 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym (Dz. U. Nr 15, poz. 129) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) przyrząd radarowy - przyrząd pomiarowy stosowany do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, emitujący wiązkę fal elektromagnetycznych o kierunku zbliżonym do równoległego lub skośnym do kierunku ruchu pojazdu, którego zasada pomiaru prędkości poruszającego się pojazdu oparta jest na wykorzystaniu zmian częstotliwości fal elektromagnetycznych odbitych od ruchomych obiektów; 2) przyrząd laserowy - przyrząd pomiarowy stosowany do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, emitujący promieniowanie laserowe, który mierząc czas powrotu odbitych od pojazdu impulsów, wykonuje pomiary odległości do pojazdu, a następnie na podstawie serii pomiarów odległości i czasu wyznacza prędkość pojazdu; 3) prędkościomierz kontrolny - przyrząd pomiarowy przeznaczony do: a) pomiaru i wskazywania prędkości pojazdu, w którym jest zainstalowany, oraz pośrednio pojazdu kontrolowanego, b) pomiaru prędkości pojazdu, w oparciu o pomiar czasu przebycia przez kontrolowany pojazd odcinka drogi wyznaczonego przez przetworniki lub za pomocą specjalizowanej cyfrowej kamery wizyjnej; 4) błędy graniczne dopuszczalne - wartości skrajne błędu przyrządów. § 2. W skład przyrządu radarowego wchodzą w szczególności: 1) zespół antenowy; 2) zespół pomiarowy z układem sterującym; 3) analogowe lub cyfrowe urządzenie wskazujące lub inne zewnętrzne urządzenie do wizualizacji wyniku pomiaru w przypadku przyrządów bezobsługowych; 4) zespół zasilania; 5) urządzenie celownicze. § 3. W skład przyrządu laserowego wchodzą w szczególności: 1) optyczny zespół nadawczy; 2) optyczny zespół odbiorczy; 3) zespół celowniczy z wizjerem; 4) zespół pomiarowy z układem sterującym; 5) cyfrowe urządzenie wskazujące; 6) urządzenie sygnalizujące lub wskazujące właściwą zbieżność promienia wizjera z promieniem lasera; 7) zespół zasilania. § 4. 1. W skład prędkościomierza kontrolnego, o którym mowa w § 1 pkt 3 lit. a, wchodzą w szczególności: 1) zespół pomiarowy; 2) analogowe lub cyfrowe urządzenie wskazujące; 3) zespół sterowania; 4) przetwornik prędkości. 2. W skład prędkościomierza kontrolnego, o którym mowa w § 1 pkt 3 lit. b, wchodzą w szczególności: 1) zespół pomiarowy z układami sterowania; 2) cyfrowe urządzenie wskazujące; 3) przetwornik prędkości; 4) zespół zasilania. § 5. 1. Przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, zwane dalej "przyrządami", mogą być wyposażone w urządzenia dodatkowe: 1) sygnalizujące przekroczenie zadanej prędkości przez kontrolowany pojazd; 2) sumujące liczby kontrolowanych pojazdów; 3) sumujące liczby kontrolowanych pojazdów przekraczających prędkość zadaną; 4) rejestrujące zmierzoną prędkość kontrolowanych pojazdów; 5) rejestrujące datę i czas dokonania pomiaru prędkości; 6) rejestrujące inne dane o pojeździe; 7) wskazujące; 8) zdalnie sterujące pracą przyrządu. 2. Urządzeniami rejestrującymi mogą być: 1) aparat fotograficzny; 2) kamera lub kamera wideo z magnetowidem; 3) drukarka. § 6. Konstrukcja i wykonanie przyrządu oraz materiały stosowane do jego wytwarzania powinny: 1) umożliwiać jego zabezpieczenie przed dostępem do wnętrza i elementów regulacyjnych; 2) uniemożliwiać wykonywanie pomiaru prędkości w przypadku obniżenia napięcia zasilania poniżej 90 % wartości napięcia nominalnego lub jego wzrostu powyżej 110 % wartości napięcia nominalnego; 3) zapewniać działanie przyrządu w warunkach występowania: a) wibracji o częstotliwościach od 20 Hz do 150 Hz i o wartości skutecznej przyśpieszenia (RMS) 10 m/s2, b) pola elektromagnetycznego o charakterze sinusoidalnym modulowanym sygnałem sinusoidalnym o częstotliwości 1 kHz, współczynniku modulacji 80 %, o następujących wartościach w zakresie: - od 27 MHz do 1 GHz, wartość pola elektromagnetycznego o natężeniu 10 V/m, - od 1,4 GHz do 2 GHz, wartość pola elektromagnetycznego o natężeniu 20 V/m, c) wyładowania elektrostatycznego przez kontakt z przyrządem o wartości napięcia probierczego 6 kV, a przy wyładowaniu przez powietrze o wartości 8 kV, d) oddziaływania impulsów przewodzonych zakłóceń na przyłączu zasilania i uziemienia lub zerowania ochronnego o wartości szczytowej 1 kV, a na przyłączach sygnałowych i sterujących o wartości szczytowej 0,5 kV, przy polaryzacji impulsów dodatniej i ujemnej, czasie narastania 10 ns i czasie trwania 50 ns - z wyłączeniem przyrządów zasilanych wyłącznie z baterii wewnętrznych. § 7. 1. Zakres pomiarowy przyrządów powinien wynosić co najmniej od 30 km/h do 150 km/h. 2. Wartość działki elementarnej wskazywanej prędkości nie powinna być większa niż: 1) 1 km/h dla przyrządów z urządzeniem wskazującym cyfrowym; 2) 2 km/h dla przyrządów z urządzeniem wskazującym analogowym. § 8. Prędkość wskazywana przez analogowe lub cyfrowe urządzenie wskazujące powinna być wyrażona w jednostkach prędkości liniowej w kilometrach na godzinę. § 9. Wskazania analogowego lub cyfrowego urządzenia wskazującego powinny być dobrze widoczne w dzień i w nocy. § 10. W analogowym urządzeniu wskazującym: 1) długość działki elementarnej podziałki prędkości powinna być nie mniejsza niż 1,5 mm; 2) oznaczenia liczbowe podziałki prędkości powinny być naniesione co najmniej co 20 km/h. § 11. Konstrukcja i wykonanie cyfrowego urządzenia wskazującego powinny umożliwiać sprawdzenie poprawności działania poszczególnych elementów wszystkich cyfr. § 12. Wysokość cyfr urządzenia wskazującego: 1) cyfrowego: a) w przyrządzie radarowym powinna wynosić co najmniej 10 mm, b) w prędkościomierzu kontrolnym powinna wynosić co najmniej 8 mm; 2) analogowego: a) w przyrządzie radarowym powinna wynosić co najmniej 8 mm, b) w prędkościomierzu kontrolnym powinna być nie mniejsza niż 5 mm. § 13. Konstrukcja przyrządu radarowego powinna umożliwiać: 1) identyfikację pojazdu, którego prędkość jest mierzona; 2) ustawienie kąta osi wiązki fal promieniowania elektromagnetycznego w zakresie od 0° do 30° z błędem nie większym niż ± 0,5 % wartości określonego kąta; 3) odróżnienie pomiaru prędkości pojazdu nadjeżdżającego od oddalającego się. § 14. Przyrząd radarowy powinien umożliwiać: 1) blokowanie następnego pomiaru; 2) utrzymywanie wyniku poprzedniego pomiaru; 3) wskazywanie czasu utrzymywania wyniku pomiaru od momentu zmierzenia prędkości pojazdu, przy czym zakres wskazań powinien być nie mniejszy niż 10 min, o wartość działki elementarnej nie większej niż 1 s. § 15. Wymagania, o których mowa w § 14, nie muszą być spełnione, jeżeli: 1) przyrząd radarowy lub jego urządzenie dodatkowe wskazuje datę i czas wykonania pomiaru, a wykonanie następnego pomiaru możliwe jest po skasowaniu poprzedniego wyniku pomiaru; 2) przyrząd radarowy pracuje bezobsługowo, a jego urządzenie dodatkowe rejestruje datę i czas wykonania pomiaru oraz inne dane o pojeździe. § 16. Konstrukcja przyrządu laserowego powinna umożliwiać ręczne kasowanie wskazania zmierzonej prędkości. § 17. Kąt rozwarcia wiązki promieniowania przyrządu laserowego powinien być nie większy niż 3 mrad. § 18. 1. Prędkościomierze kontrolne, o których mowa w § 1 pkt 3 lit. a, powinny: 1) być napędzane wałkiem giętkim lub impulsami z przetwornika prędkości, bezpośrednio od kół napędowych pojazdu lub za pośrednictwem przekładni o stałym położeniu; 2) wykazywać odporność wpływu występowania narażeń od wibracji o częstotliwościach od 20 Hz do 150 Hz i o wartości skutecznej przyśpieszenia (RMS) 20 m/s2. 2. Wałek giętki, przekazujący obroty z układu napędowego pojazdu, powinien być osłonięty pancerzem. 3. Połączenie elektryczne przetwornika prędkości, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 4, z prędkościomierzem kontrolnym powinno być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. § 19. 1. Na przyrządzie powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer fabryczny i rok produkcji; 3) nadany znak zatwierdzenia typu. 2. Na urządzeniu wskazującym powinna być oznaczona jednostka prędkości (km/h). 3. Na podzielni urządzenia wskazującego lub na obudowie prędkościomierza kontrolnego, o którym mowa w § 1 pkt 3 lit. a, powinna być oznaczona wartość stałej prędkościomierza. § 20. Wartość stałej prędkościomierza kontrolnego: 1) stanowi wielkość liczbową określającą rodzaj i liczbę sygnałów dostarczanych przez element przeznaczony do napędu prędkościomierza napędzanego od kół pojazdu, odpowiadającą poprawnemu wskazaniu prędkości liniowej równej 60 km/h; 2) powinna być wyrażona w: a) obrotach na minutę, gdy sygnały są przekazywane do prędkościomierza w postaci obrotów wałka napędzającego, lub b) w impulsach na minutę, gdy sygnały są przekazywane do prędkościomierza w postaci impulsów elektrycznych. § 21. Ustala się następujące warunki odniesienia: 1) zakres temperatury, co najmniej od 0 °C do +50 °C; 2) wilgotność względną powietrza w zakresie od 20 % do 95 %; 3) napięcie zasilające: a) dla przyrządów zasilanych napięciem zmiennym lub stałym w zakresie od 90 % do 110 % wartości napięcia nominalnego, b) dla przyrządów zasilanych wyłącznie z własnych baterii od 90 % wartości napięcia nominalnego. § 22. Błędy graniczne dopuszczalne przy zatwierdzeniu typu oraz legalizacji wynoszą: 1) ± 1 % wartości mierzonej, lecz nie mniej niż ± 1 km/h podczas sprawdzania w warunkach laboratoryjnych; 2) ± 3 % wartości mierzonej, lecz nie mniej niż ± 3 km/h podczas sprawdzania w warunkach użytkowania. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób 2) (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 130) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące projektowania i wytwarzania kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób; 2) procedury oceny zgodności; 3) treść deklaracji zgodności; 4) minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek; 5) sposób oznakowania urządzeń bezpieczeństwa; 6) wzór znaku CE. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób, w szczególności w celach turystycznych, sportowych lub w komunikacji miejskiej. § 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do przeznaczonych do przemieszczania osób: 1) dźwigów; 2) umiejscowionych i ruchomych urządzeń w lunaparkach i wesołych miasteczkach, projektowanych dla celów rozrywki, a nie do przewozu osób; 3) kolei zębatych; 4) urządzeń z napędem łańcuchowym; 5) przemysłowych kolei linowych o tradycyjnej konstrukcji; 6) urządzeń wykorzystywanych w rolnictwie; 7) promów linowych; 8) instalacji kopalnianych i urządzeń wykorzystywanych na terenie obiektów przemysłowych. § 4. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) koleje linowe - zespół urządzeń przeznaczonych do przewozu osób przy użyciu pojazdów lub urządzeń wyciągowych, w których przemieszczanie odbywa się za pomocą lin usytuowanych wzdłuż toru jazdy. Kolejami linowymi są: a) koleje linowo-terenowe - w których pojazd osadzony jest na kołach lub na innych urządzeniach podtrzymujących, a do przemieszczania go na całej trasie lub części trasy służy jedna lub więcej lin; urządzeniami tymi są również urządzenia holowane w górę za pomocą lin, które przy przemieszczaniu w dół mogą poruszać się samodzielnie po własnym torze, b) koleje napowietrzne - w których kabiny na całej trasie lub na części trasy są przemieszczane za pomocą jednej lub więcej lin nośnych, w tym również koleje gondolowe i koleje krzesełkowe, c) wyciągi - w których użytkownicy są przemieszczani za pomocą liny lub innego nośnika; 2) infrastruktura - budynki stacji, części budowlane urządzeń oraz ich fundamenty usytuowane wzdłuż trasy, niezbędne do montażu i funkcjonowania kolei linowych; 3) urządzenie bezpieczeństwa - samodzielne urządzenie, grupę urządzeń, podzespół lub samodzielny zespół wyposażenia, stosowane w kolejach linowych w celu zapewnienia ich bezpiecznego działania. § 5. W skład kolei linowych wchodzą następujące podsystemy: 1) liny i połączenia linowe; 2) napęd i hamulce; 3) wyposażenie mechaniczne: a) mechanizm przewijania liny, b) urządzenia stacyjne, c) urządzenia trasowe; 4) pojazdy i elementy pojazdów: a) wagoniki, kabiny, krzesełka, urządzenia holujące, b) mechanizmy zawieszenia pojazdów, c) mechanizm napędowy, d) urządzenia wprzęgłowe, wprzęgła stałe i rozłączne; 5) urządzenia elektrotechniczne: a) sterowania, kontroli, bezpieczeństwa i sygnalizacji, b) łączności i nagłaśniające, c) odgromowe; 6) sprzęt ratowniczy: stały i przenośny. § 6. 1. Koleje linowe, w tym ich podsystemy, powinny być zgodne z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Infrastruktura powinna być zgodna z zasadniczymi wymaganiami określonymi w przepisach Prawa budowlanego z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia. 3. Projekty modernizacji charakterystyki pracy kolei linowych lub podsystemów mające wpływ na całe urządzenie powinny spełniać zasadnicze wymagania oraz powinny być zgodne z normami zharmonizowanymi. § 7. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu urządzenia bezpieczeństwa producent lub jego upoważniony przedstawiciel obowiązany jest poddać to urządzenie procedurze oceny zgodności oraz umieścić znak CE na urządzeniu i wystawić deklarację zgodności. 2. Uznaje się, że urządzenia bezpieczeństwa oznakowane znakiem CE i posiadające deklarację zgodności WE spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w rozporządzeniu. 3. Uznaje się, że podsystemy posiadające deklarację zgodności WE spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w rozporządzeniu. Rozdział 2 Zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące projektowania i wytwarzania kolei linowych § 8. Projekty kolei linowych oraz ich wytwarzanie powinny spełniać zasadnicze wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia użytkowników, pracowników i osób trzecich. § 9. 1. W fazie projektowania i wytwarzania kolei linowych należy stosować środki zapewniające bezpieczeństwo w następującej kolejności: 1) eliminować lub, jeśli jest to niemożliwe, zmniejszyć zagrożenie wystąpienia awarii lub wypadku poprzez projektowanie i określenie odpowiednich cech konstrukcji; 2) określić i zastosować konieczne środki zapobiegania zagrożeniom, które nie mogą być wyeliminowane poprzez projektowanie i określenie odpowiednich cech konstrukcji; 3) określić środki ostrożności, jakie powinny zostać podjęte w przypadku wystąpienia zagrożeń, których nie można było całkowicie wyeliminować stosując środki, o których mowa w pkt 1 i 2. 2. Koleje linowe powinny być tak zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby zapewnić ich bezpieczną eksploatację przy uwzględnieniu zastosowanych rozwiązań technicznych, naturalnych i fizycznych cech terenu, na którym są one instalowane, w tym nachylenia stoku i różnicy poziomów oraz ich otoczenia, a także lokalnych czynników atmosferycznych i meteorologicznych, jak również istniejących budowli i przeszkód zlokalizowanych w pobliżu, na ziemi lub w powietrzu. § 10. 1. Kolej linowa, jej podsystemy i elementy bezpieczeństwa powinny być zwymiarowane, zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby uwzględniając dostateczny stopień bezpieczeństwa wytrzymywały obciążenia spotykane w dających się przewidzieć warunkach, także wtedy, gdy urządzenia te nie pracują, biorąc w szczególności pod uwagę wpływ czynników zewnętrznych, oddziaływanie dynamiczne i zjawisko zmęczenia materiału, przy czym należy stosować się do uznanych zasad sztuki inżynierskiej. 2. Kolej linowa, podsystemy i elementy bezpieczeństwa powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby zagwarantować ich bezpieczny montaż i ustawienie na miejscu pracy. § 11. 1. Urządzenie bezpieczeństwa powinno być projektowane w taki sposób, aby poprzez konstrukcję lub oznakowanie poszczególnych elementów wykluczyć błędy montażu. 2. Urządzenie bezpieczeństwa powinno być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby jego funkcjonowanie zapewniało niezawodną i bezpieczną pracę kolei linowej. Awaria tego urządzenia powinna być mało prawdopodobna i nie zagrażać bezpieczeństwu kolei linowej. 3. Kolej linowa powinna być zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby nawet podczas awarii elementu niemającego bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo zapewniać odpowiednie środki bezpieczeństwa. 4. Środki bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być gotowe do użycia przez cały okres między dwoma zaplanowanymi badaniami określonymi w instrukcji eksploatacyjnej. 5. Elementy bezpieczeństwa, które stanowią części zamienne urządzenia bezpieczeństwa, powinny sprawnie współdziałać z innymi częściami tego urządzenia. 6. Urządzenie bezpieczeństwa powinno być zbudowane w taki sposób, aby gwarantowało, że skutki pożaru kolei linowej nie zagrożą bezpieczeństwu przewożonych osób i pracowników. 7. Urządzenie bezpieczeństwa, którego uszkodzenie może spowodować awarię, powinno posiadać układ kontrolny wykrywający uszkodzenie i przeciwdziałający awarii. § 12. 1. Kolej linowa powinna być tak zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby w każdej chwili możliwe było jej ręczne wyłączenie. Po wyłączeniu przez urządzenie bezpieczeństwa nie powinno być możliwe ponowne rozpoczęcie pracy kolei linowej, dopóki nie zostaną podjęte działania określone w instrukcji obsługi. 2. Kolej linowa powinna być zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby możliwe było bezpieczne przeprowadzenie jej rutynowej lub doraźnej konserwacji, przeglądu i naprawy. 3. Kolej linowa powinna być zaprojektowana i zbudowana w taki sposób, aby podczas jej pracy wpływ czynników szkodliwych, takich jak gazy, hałas lub wibracja, nie przekraczał dopuszczalnych wartości określonych w odrębnych przepisach. 4. Podczas projektowania należy uwzględnić ochronę przewożonych osób oraz kolei linowej przed skutkami wyładowań atmosferycznych. § 13. Przy projektowaniu kolei linowej należy określić: 1) odległości pionowe i poziome między pojazdami, urządzeniami holującymi, trasami i wagonikami a budowlami i przeszkodami położonymi w pobliżu, na ziemi lub w powietrzu, zapewniające bezpieczeństwo, przy uwzględnieniu najtrudniejszych przewidywalnych warunków eksploatacji i ewakuacji, biorąc pod uwagę ruch pionowy, wzdłużny i poprzeczny pojazdów lub urządzeń holujących; 2) maksymalne odległości pomiędzy pojazdami a ziemią w zależności od charakterystyki technicznej kolei, typu pojazdu i procedur ewakuacyjnych, przy czym przy projektowaniu pojazdów otwartych należy wziąć pod uwagę aspekt psychologiczny oraz zagrożenia dla osób związane z upadkiem z wysokości; 3) maksymalną prędkość pojazdów lub urządzeń holujących, minimalną odległość pomiędzy nimi oraz ich przyspieszenia i opóźnienia zapewniające bezpieczeństwo osób oraz bezpieczne działanie kolei. § 14. 1. Stacje i urządzenia trasowe powinny być zaprojektowane, zbudowane i wyposażone w taki sposób, aby: 1) zagwarantowana była ich stabilność; 2) zapewnione było bezpieczne prowadzenie lin, pojazdów i urządzeń holujących oraz bezpieczne dokonywanie konserwacji w warunkach eksploatacyjnych. 2. Przy projektowaniu dojść i przejść należy zagwarantować bezpieczeństwo ruchu pojazdów, urządzeń holujących i osób, biorąc w szczególności pod uwagę możliwość rozkołysania pojazdów lub urządzeń holujących. § 15. 1. Podczas projektowania i wytwarzania lin i podpór powinny być uwzględnione nowoczesne rozwiązania techniczne: 1) zapobiegające zerwaniu lin i ich połączeń; 2) niedopuszczające do przekraczania minimalnych i maksymalnych wartości nacisków na elementy współpracujące z liną; 3) zapewniające bezpieczne prowadzenie lin na podporach i zapobiegające ich wykolejeniu; 4) zapewniające monitorowanie lin i podpór. 2. Jeżeli nie jest możliwe zapobieżenie wykolejeniu się liny, to należy zastosować środki zapewniające, że w przypadku wykolejenia się liny zostanie ona podchwycona, a napęd urządzenia zostanie wyłączony bez zagrożenia dla osób. § 16. 1. Napęd kolei linowej powinien być przystosowany do pracy w różnych warunkach obciążenia i przy różnych systemach zasilania. 2. Kolej linowa powinna posiadać napęd awaryjny zasilany z niezależnego źródła energii. Napęd awaryjny nie jest konieczny, jeżeli analiza bezpieczeństwa wykazuje, że osoby mogą w każdych warunkach opuścić pojazdy łatwo, szybko i bezpiecznie. § 17. W razie niebezpieczeństwa powinna istnieć możliwość zatrzymania kolei linowej w każdej chwili, w najbardziej niesprzyjających warunkach, przy czym długość drogi hamowania powinna zapewniać bezpieczeństwo przewożonych osób i kolei. § 18. 1. Ustalone w projekcie wartości parametrów hamowania powinny gwarantować zarówno bezpieczeństwo osób, jak i funkcjonowanie kolei linowej. 2. W kolejach linowych powinny być stosowane przynajmniej dwa układy hamowania, każdy z nich zdolny do samodzielnego zatrzymania kolei. Układy hamowania powinny współdziałać w taki sposób, aby automatycznie zastąpić lub wspomóc działający układ, gdy jego efektywność staje się niewystarczająca. Jeden z układów hamowania powinien działać bezpośrednio na koło napędowe. Warunki te nie dotyczą wyciągów narciarskich. 3. Kolej linowa powinna być wyposażona w skutecznie działającą blokadę zapobiegającą przypadkowemu ponownemu załączeniu napędu. § 19. 1. Urządzenia sterowania i kontroli powinny być projektowane i budowane w taki sposób, aby były bezpieczne i niezawodne, wytrzymywały dopuszczalne obciążenia eksploatacyjne i określone w dokumentacji technicznej czynniki zewnętrzne, takie jak wilgotność, temperatura lub elektromagnetyczna interferencja, oraz nie powodowały zagrożeń nawet w przypadku błędu w obsłudze. 2. Kolej linowa powinna być wyposażona w urządzenia łączności umożliwiające obsłudze stałe porozumiewanie się ze sobą oraz przekazywanie informacji użytkownikom. § 20. 1. Pojazdy kolei linowych i urządzenia holujące powinny być zaprojektowane i wyposażone w taki sposób, aby w możliwych do przewidzenia sytuacjach żadna osoba nie była narażona na wypadnięcie z pojazdu lub na inne zagrożenia. 2. Wyposażenie pojazdów kolei linowych i urządzeń holujących powinno być zaprojektowane i wytwarzane w taki sposób, aby nie powodowało: 1) niszczenia liny; 2) poślizgu, chyba że poślizg w najbardziej niesprzyjających warunkach nie wpływa istotnie na bezpieczeństwo pojazdu lub kolei. 3. Drzwi pojazdów powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby było możliwe ich zamykanie i blokowanie. 4. Podłoga i ściany pojazdów powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby wytrzymywały napór i nacisk wywierany przez użytkowników w każdych warunkach. 5. Jeżeli bezpieczeństwo funkcjonowania kolei wymaga obecności obsługującego w pojeździe, pojazd powinien być wyposażony w sprzęt potrzebny obsługującemu do wypełniania jego zadań. 6. Pojazdy i urządzenia holujące, a w szczególności ich mechanizmy zawieszenia, powinny być zaprojektowane i wyposażone w taki sposób, aby gwarantowały bezpieczeństwo pracowników obsługujących je zgodnie z instrukcjami eksploatacyjnymi. 7. Podczas projektowania kolei linowej z pojazdami wyprzęganymi należy zapewnić: 1) zatrzymanie w strefie odjazdowej pojazdu, którego wprzęgło zostało połączone z liną niewłaściwie; 2) zatrzymanie w strefie przyjazdowej pojazdu, którego wprzęgło nie zostało odłączone od liny; 3) zabezpieczenie pojazdu przed spadnięciem. 8. Pojazdy w kolejach linowo-terenowych i kolejach dwulinowych powinny być wyposażone w urządzenie automatycznego hamowania na trasie, chyba że możliwość zerwania liny napędowej nie stwarza zagrożenia. 9. Pojazd powinien zostać wyposażony w urządzenie zapobiegające wykolejeniu, które umożliwia jego zatrzymanie bez zagrożenia dla przewożonych osób, chyba że możliwość wykolejenia się pojazdu nie stwarza takiego zagrożenia. § 21. W celu zapewnienia bezpieczeństwa osób: 1) dostęp do miejsc wsiadania i wysiadania oraz wsiadanie i wysiadanie użytkowników powinny być zorganizowane z uwzględnieniem ruchu i zatrzymywania pojazdów; 2) dzieci i osoby niesprawne ruchowo powinny mieć możliwość korzystania z kolei w sposób bezpieczny, jeżeli kolej jest zaprojektowana do przewozu takich osób. § 22. 1. Należy zapewnić warunki techniczne i środki w celu zagwarantowania wykorzystywania kolei linowej zgodnie z jej przeznaczeniem, specyfikacją techniczną oraz warunkami eksploatacji, w szczególności poprzez: 1) opracowanie przez producenta dokumentacji eksploatacyjnej, w tym instrukcji obsługi, programu prób i badań i protokołów pomiarowych w języku polskim, a także, jeżeli jest to wymagane, w języku kraju, w którym urządzenie jest instalowane; 2) określenie w instrukcji obsługi kwalifikacji osób odpowiedzialnych za działanie kolei oraz środków materiałowo-technicznych koniecznych dla tych osób; 3) opracowanie przez projektanta instrukcji ewakuacji pasażerów i określenie w niej warunków technicznych i środków umożliwiających bezpieczną ewakuację osób w czasie właściwym dla typu urządzenia i jego otoczenia w przypadku, gdy kolej linowa jest unieruchomiona i nie może być ponownie szybko uruchomiona. 2. Części ruchome, do których mają dostęp osoby obsługujące kolej na stacjach, powinny być projektowane, wytwarzane i montowane z uwzględnieniem urządzeń ochraniających i zapobiegających kontaktowi z nimi, chyba że części te nie stwarzają zagrożenia. Urządzenia ochraniające powinny być trwale umocowane i odporne na uszkodzenia. 3. Miejsca pracy, nawet wykorzystywane sporadycznie, oraz przejścia i dojścia do nich powinny być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby chronić osoby tam przebywające przed upadkiem z wysokości, a jeżeli jest to niemożliwe - konstrukcja urządzenia powinna być wyposażona w punkty mocowania środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości. Rozdział 3 Analiza bezpieczeństwa § 23. 1. Inwestor lub jego przedstawiciel zleca wykonanie analizy bezpieczeństwa stanowiącej część dokumentacji projektowanej kolei linowej. 2. Analiza bezpieczeństwa, wymagana dla każdej kolei linowej, powinna: 1) uwzględniać każdy możliwy tryb pracy kolei oraz jego złożoność; 2) być przeprowadzona według uznanej i ustalonej metody przy uwzględnieniu obecnego stanu wiedzy; 3) uwzględniać cechy otaczającego terenu i najbardziej niekorzystne warunki eksploatacji. 3. Analiza bezpieczeństwa powinna również obejmować urządzenia bezpieczeństwa i ich wpływ na koleje linowe i ich podsystemy. 4. Analiza bezpieczeństwa powinna obejmować wykaz zagrożeń i niebezpiecznych sytuacji oraz określać rodzaje urządzeń bezpieczeństwa. 5. Analiza bezpieczeństwa powinna być zakończona raportem zawierającym streszczenie jej wyniku, zalecenia dotyczące sposobu postępowania w wypadku wystąpienia zagrożeń oraz zawierać stwierdzenie, że przewidywane zagrożenia oraz zastosowane urządzenia bezpieczeństwa i podsystemy gwarantują bezpieczne i sprawne działanie kolei linowej. Rozdział 4 Treść deklaracji zgodności urządzeń bezpieczeństwa i podsystemów § 24. 1. Deklaracja zgodności WE urządzeń bezpieczeństwa wystawiona przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela i załączona do niej dokumentacja techniczna powinny być sporządzone w tych samych językach, co instrukcja obsługi, oraz oznaczone datą i podpisane. 2. Deklaracja zgodności WE urządzeń bezpieczeństwa powinna zawierać następujące informacje: 1) powołanie dyrektywy dotyczącej kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób; 2) nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta; 3) nazwę (imię i nazwisko) i adres upoważnionego przedstawiciela, jeżeli został ustanowiony; 4) opis urządzenia bezpieczeństwa, a w szczególności rok produkcji, oznaczenie typu lub serii i numeru seryjnego; 5) opis zastosowanej procedury oceny zgodności oraz warunki, które powinno spełnić urządzenie bezpieczeństwa, a w szczególności warunki jego eksploatacji; 6) nazwę i adres jednostki notyfikowanej uczestniczącej w procedurze oceny zgodności i datę wystawienia certyfikatu badania WE wraz z danymi dotyczącymi terminu i warunków ważności certyfikatu; 7) powołanie mających zastosowanie norm zharmonizowanych; 8) imię i nazwisko osoby upoważnionej do podpisania deklaracji zgodności w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. § 25. 1. Deklaracja zgodności WE podsystemów kolei linowych wystawiona przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela i załączona do niej dokumentacja techniczna powinny być sporządzone w tych samych językach, co instrukcja obsługi, oraz oznaczone datą i podpisane. 2. Deklaracja zgodności WE podsystemów powinna zawierać następujące informacje: 1) powołanie dyrektywy dotyczącej kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób; 2) imię, nazwisko i adres osoby, która zleciła badanie WE; 3) opis podsystemu, a w szczególności rok produkcji, oznaczenie typu lub serii i numeru seryjnego; 4) nazwę i adres jednostki notyfikowanej, która prowadziła badanie WE; 5) warunki, którym powinien odpowiadać podsystem, ze szczególnym uwzględnieniem ograniczeń oraz warunków użytkowania; 6) wynik badania WE, o którym mowa w § 27; 7) imię i nazwisko osoby upoważnionej do podpisania deklaracji w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. Rozdział 5 Procedury oceny zgodności urządzeń bezpieczeństwa § 26. 1. Procedury oceny zgodności, umożliwiające ocenę zgodności urządzeń bezpieczeństwa z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, są stosowane przez jednostki notyfikowane zarówno w fazie projektowania, jak i wytwarzania, zgodnie z modułami określonymi w ust. 2 i 3. 2. W fazie projektowania urządzenie podlega następującym procedurom oceny zgodności: 1) badaniu typu WE według modułu "B" albo 2) pełnemu zapewnieniu jakości według modułu "H", albo 3) weryfikacji jednostkowej według modułu "G". 3. W fazie wytwarzania urządzenie podlega następującym procedurom oceny zgodności: 1) zapewnieniu jakości produkcji według modułu "D" albo 2) weryfikacji wyrobu według modułu "F", albo 3) pełnemu zapewnieniu jakości według modułu "H", albo 4) weryfikacji jednostkowej według modułu "G". 4. Procedury oceny zgodności, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być stosowane z uwzględnieniem specyficznych warunków uzupełniających określonych w każdym module. 5. Procedury oceny zgodności określone w ust. 2 i 3 uznaje się za równoważne. Wybór procedury należy do producenta. 6. Procedury oceny zgodności urządzeń bezpieczeństwa określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 6 Zatwierdzenie zgodności podsystemów § 27. 1. Badanie WE jest procedurą, za pomocą której, na wniosek producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, jednostka notyfikowana sprawdza i zaświadcza, że podsystem jest: 1) zgodny z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu; 2) zgodny z dokumentacją techniczną oraz 3) kompletny. 2. Badanie podsystemu przeprowadza się na etapie: 1) projektu; 2) wytwarzania i prób ukończonego podsystemu. 3. Jednostka notyfikowana wystawia certyfikat badania WE po stwierdzeniu, że podsystem spełnia wymagania wymienione w ust. 1. Do certyfikatu dołącza się dokumentację techniczną, która powinna zawierać: 1) dokumenty dotyczące wytwarzania i sposobu działania podsystemu, w szczególności: rysunki konstrukcyjne i obliczenia, schematy elektryczne i hydrauliczne, schematy obwodów kontrolnych, opis systemów komputerowych i automatyki oraz instrukcje obsługi i naprawy; 2) listę urządzeń bezpieczeństwa użytych w podsystemie; 3) kopie deklaracji zgodności WE urządzeń bezpieczeństwa, o których mowa w § 24, wraz z odpowiednią dokumentacją konstrukcyjną i kopią protokołów z innych przeprowadzonych testów i prób. 4. Dokumentację i korespondencję związaną z procedurami badania WE sporządza się w języku polskim, a także, jeżeli jest to wymagane, w języku kraju, w którym urządzenie jest instalowane, tym samym, co instrukcja obsługi. § 28. 1. W czasie wytwarzania podsystemu powinna być zapewniona kontrola jednostki notyfikowanej w celu spełnienia wymagań zawartych w dokumentacji technicznej. 2. Jednostka notyfikowana odpowiedzialna za badanie WE powinna: 1) mieć stały dostęp do pomieszczeń produkcyjnych, magazynów, pomieszczeń montażu, zakładów prowadzących testy oraz do innych miejsc, do których dostęp jest konieczny dla przeprowadzenia badań; 2) przeprowadzać okresowe kontrole w celu zagwarantowania zgodności z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, przy czym może zażądać umożliwienia przeprowadzenia kontroli w różnych fazach wytwarzania; 3) przedstawić producentowi protokół kontroli. 3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewniać: 1) dostęp pracownikom jednostki notyfikowanej do pomieszczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 1; 2) dokumenty potrzebne do przeprowadzenia badań, w szczególności plany i dokumentację techniczną podsystemu. 4. Jednostka notyfikowana może dokonywać niezapowiedzianych pełnych lub częściowych kontroli miejsc produkcyjnych. Po każdej kontroli jednostka notyfikowana powinna sporządzić protokół kontroli i przekazać go producentowi. 5. Jednostka notyfikowana odpowiedzialna za badanie WE powinna okresowo publikować na swojej stronie internetowej informacje dotyczące: 1) wniosków o przeprowadzenie badania WE; 2) wydanych certyfikatów badania WE; 3) odmowy wydania certyfikatów badania WE. Rozdział 7 Minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek § 29. 1. Jednostka notyfikowana, jej kierownik i pracownicy nie powinni być projektantami, producentami, dostawcami ani instalatorami podsystemów kolei linowych i urządzeń bezpieczeństwa, ani też upoważnionymi przedstawicielami żadnej ze stron. Osoby te nie powinny być również zaangażowane w projektowanie, wytwarzanie, sprzedaż, naprawę lub obsługę podsystemów kolei linowych i urządzeń bezpieczeństwa ani być przedstawicielami stron przeprowadzających te czynności. 2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych między producentem a jednostką notyfikowaną. 3. Jednostka notyfikowana i jej pracownicy powinni przeprowadzać ocenę zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji technicznej. Nie powinni podlegać żadnym naciskom lub bodźcom, w szczególności natury finansowej, które mogłyby mieć wpływ na ich osąd lub wyniki kontroli, pochodzącym zwłaszcza od osób lub grup osób zainteresowanych wynikami oceny. 4. Pracownicy jednostki notyfikowanej powinni podejmować działania w sposób niezależny, bezstronny i przestrzegać zasady równoprawnego traktowania podmiotów uczestniczących w procesie oceny zgodności. 5. Jednostka notyfikowana powinna mieć do dyspozycji pracowników o odpowiednich kwalifikacjach, a także wyposażenie umożliwiające wykonywanie zadań administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności oraz mieć dostęp do sprzętu wymaganego do przeprowadzania badań specjalistycznych. 6. Pracownicy jednostki notyfikowanej odpowiedzialni za dokonywanie oceny zgodności powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać: 1) wiedzę niezbędną do przeprowadzania badań oraz odpowiednie doświadczenie w ich przeprowadzaniu; 2) umiejętność sporządzania certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań. 7. Jednostka notyfikowana powinna: 1) zapewniać bezstronność pracowników przeprowadzających ocenę zgodności, przy czym wynagrodzenie pracowników jednostki notyfikowanej nie może być uzależnione od ilości przeprowadzonych w ramach działań kontrolnych kontroli lub badań; 2) zapewniać ochronę informacji zawodowych uzyskanych przez pracowników podczas wykonywania zadań określonych w rozporządzeniu; nie wyłącza to współpracy z organami władzy publicznej; 3) uczestniczyć w pracach normalizacyjnych i współpracy jednostek notyfikowanych; 4) gwarantować zachowanie jakości usług w warunkach konkurencji rynkowej; 5) ubezpieczyć się od odpowiedzialności cywilnej w wysokości odpowiedniej dla ryzyka związanego z prowadzoną działalnością. Rozdział 8 Oznakowanie CE § 30. 1. Oznakowanie CE umieszcza producent lub jego upoważniony przedstawiciel na każdym urządzeniu bezpieczeństwa w sposób widoczny, czytelny i trwały. 2. Po prawej stronie oznakowania CE umieszcza się dwie ostatnie cyfry roku, w którym oznakowanie umieszczono, i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która uczestniczyła w procedurze oceny zgodności. 3. Nie powinno się umieszczać na urządzeniach bezpieczeństwa oznakowań, które mogą wprowadzić w błąd osoby trzecie co do znaczenia i formy oznakowania CE. Inne oznakowania mogą być umieszczane na urządzeniach bezpieczeństwa, pod warunkiem że nie powodują ograniczenia widoczności i czytelności oznakowania CE. 4. Wzór znaku CE określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 9 Przepis końcowy § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 130) Załącznik nr 1 PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI 1. Badanie typu WE - moduł B 1.1. Badanie typu WE jest procedurą, poprzez którą jednostka notyfikowana upewnia się i poświadcza, że typ urządzenia bezpieczeństwa spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. 1.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie badania typu WE. Wniosek powinien zawierać: 1) nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta urządzenia bezpieczeństwa oraz, jeżeli wniosek składany jest przez upoważnionego przedstawiciela, jego nazwę (imię i nazwisko) i adres; 2) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w innej jednostce notyfikowanej; 3) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 1.4. 1.3. Do wniosku, o którym mowa w pkt 1.2, powinien zostać dołączony egzemplarz urządzenia, zwany dalej "typem". Jednostka notyfikowana może żądać dalszych egzemplarzy typu, jeżeli wymaga tego program badań. 1.4. Dokumentacja techniczna powinna umożliwiać ocenę zgodności urządzenia bezpieczeństwa z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. Dokumentacja techniczna w zakresie niezbędnym do dokonania oceny powinna zawierać: 1) ogólny opis typu, 2) rysunek zestawieniowy konstrukcji, rysunki i schematy, w szczególności elementów, podsystemów oraz obwodów, 3) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów oraz działania urządzenia bezpieczeństwa, 4) wykaz norm zharmonizowanych zastosowanych w całości lub częściowo oraz, w przypadku niezastosowania tych norm, opis rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań określonych w rozporządzeniu, 5) wyniki dokonywanych obliczeń projektowych, przeprowadzonych badań i testów, 6) protokoły badań oraz określać, gdzie dany element będzie stosowany. 1.5. Jednostka notyfikowana przeprowadza badania w sposób następujący: 1) sprawdza dokumentację techniczną co do zgodności z projektem i procedurami wytwarzania i wymaganiami rozporządzenia; 2) wykonuje lub zleca wykonanie odpowiednich badań i koniecznych prób, aby sprawdzić, czy rozwiązania techniczne przyjęte przez producenta spełniają zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu; 3) ocenia stosowane materiały, jeżeli nie są one zgodne z odpowiednimi normami zharmonizowanymi, oraz sprawdza dokumenty kontroli wystawione przez producenta materiału; 4) uzgadnia z wnioskodawcą miejsce przeprowadzenia badań i niezbędnych prób. 1.5.1. W przypadku gdy typ urządzenia spełnia mające zastosowanie wymagania określone w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana wydaje wnioskodawcy certyfikat badania typu WE. Certyfikat badania typu WE zachowuje ważność przez okres 10 lat, przy czym okres ten może być przedłużany. W certyfikacie badania typu zamieszcza się nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta, wnioski z przeprowadzonego badania oraz dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu. Wykaz istotnych części dokumentacji technicznej powinien być załączony w postaci aneksu do certyfikatu, a kopię przechowuje jednostka notyfikowana. 1.5.2. Jednostka notyfikowana, która odmówi producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi wydania certyfikatu badania typu WE, wraz z odmową przekazuje szczegółowe uzasadnienie przyczyny odmowy oraz pouczenie o procedurze odwoławczej. 1.5.3. Wnioskodawca powinien informować jednostkę notyfikowaną, która przechowuje dokumentację techniczną dotyczącą certyfikatu badania typu WE, o wszelkich modyfikacjach, które wprowadził lub planuje wprowadzić do zatwierdzonych urządzeń bezpieczeństwa; w przypadku gdy modyfikacje urządzenia bezpieczeństwa mogą wpłynąć na jego zgodność z zasadniczymi wymaganiami lub na przewidywane warunki użytkowania urządzenia bezpieczeństwa, jednostka notyfikowana przeprowadza dodatkowe zatwierdzenie urządzenia oraz wystawia dokument uzupełniający do certyfikatu badania typu WE. 1.5.4. Jednostka notyfikowana powiadamia organ sprawujący nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu i państwa członkowskie Unii Europejskiej o wycofanych certyfikatach badania typu WE oraz, na ich żądanie, o wydanych certyfikatach badania typu WE. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym informacje o wycofanych certyfikatach badania typu WE lub o odmowach ich wydania. 1.5.5. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym, na ich uzasadniony wniosek, kopie wydanych certyfikatów badania typu WE wraz z ich uzupełnieniami. Jednostka notyfikowana przechowuje uzupełnienia do certyfikatów badania typu WE do dyspozycji innych jednostek notyfikowanych. 1.5.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel obok dokumentacji technicznej przechowuje do celów kontroli egzemplarze certyfikatów badania typu WE wraz z ich uzupełnieniami przez okres 30 lat od dnia wytworzenia ostatniego egzemplarza urządzenia bezpieczeństwa. 2. Zapewnienie jakości produkcji - moduł D 2.1. Zapewnienie jakości produkcji jest procedurą, poprzez którą producent wypełniający zobowiązania określone w pkt 2.2 zapewnia i deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa jest zgodne z typem określonym w certyfikacie badania typu WE oraz spełnia zasadnicze wymagania, które dotyczą tego urządzenia. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza znak CE na każdym urządzeniu bezpieczeństwa i sporządza pisemną deklarację zgodności. Znakowi CE powinien towarzyszyć numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrolę określoną w pkt 2.4. 2.2. Producent powinien stosować zatwierdzony system jakości produkcji, końcowej kontroli oraz prób określony w pkt 2.3 oraz podlegać kontroli określonej w pkt 2.4. 2.3. System jakości. 2.3.1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o ocenę stosowanego systemu jakości zawierający: 1) informacje o urządzeniach bezpieczeństwa będących przedmiotem wniosku; 2) dokumentację systemu jakości; 3) dokumentację techniczną zatwierdzonego typu oraz kopię certyfikatu badania typu WE. 2.3.2. System jakości powinien zapewniać zgodność urządzenia bezpieczeństwa z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz wymaganiami rozporządzenia, które mają do niego zastosowanie. Wszystkie elementy systemu, wymagania oraz ustalenia przyjęte przez producenta powinny być przez niego dokumentowane w sposób systematyczny i uporządkowany w formie opisanych metod działania, procedur i instrukcji. 2.3.3. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać spójną interpretację programów jakości, planów, instrukcji oraz zapisów dotyczących jakości, a w szczególności powinna zawierać opis: 1) celów dotyczących jakości oraz struktury organizacyjnej, zakresu odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości urządzeń bezpieczeństwa; 2) procesów wytwarzania, technik sterowania jakością i technik zapewnienia jakości oraz działań systematycznych, które będą stosowane, w szczególności stosowanych procedur; 3) badań i prób, które będą przeprowadzane przed, podczas i po zakończeniu wytwarzania, oraz częstotliwości ich wykonywania; 4) zapisów dotyczących jakości, takich jak protokoły prób i badań, opis badań, dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji lub nadanych personelowi uprawnień; 5) środków monitorujących osiąganie wymaganej jakości oraz skuteczności działania systemu jakości. 2.3.4. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określone w pkt 2.3.2 i 2.3.3. Do zespołu jednostki notyfikowanej oceniającego system jakości powinna być powołana przynajmniej jedna osoba posiadająca doświadczenie w zakresie oceny urządzeń bezpieczeństwa. Procedura oceny systemu jakości obejmuje wizytację w siedzibie producenta. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji i zamieszcza w powiadomieniu wnioski ze sprawdzenia wraz z uzasadnieniem decyzji i pouczeniem o procedurze odwoławczej. 2.3.5. Producent powinien wypełniać zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu jakości i zapewnić jego utrzymywanie we właściwy i skuteczny sposób. 2.3.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien powiadomić jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych zmianach tego systemu. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i podejmuje decyzję, czy zmieniony system jakości spełni wymagania określone w pkt 2.3.2 i 2.3.3, czy też wymagana jest jego ponowna ocena. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji, a w powiadomieniu załącza wnioski z dokonanej oceny oraz podjętą na tej podstawie decyzję wraz z uzasadnieniem. 2.4. Kontrola wykonywana przez jednostkę notyfikowaną. 2.4.1. Celem kontroli jest upewnienie się, czy producent odpowiednio wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości. 2.4.2. Producent powinien umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk wytwarzania, badań, prób i składowania w celu dokonania inspekcji oraz dostarczyć wszelkie niezbędne informacje, w szczególności: 1) dokumentację systemu jakości; 2) zapisy dotyczące jakości, takie jak protokoły z badań, opisy prób, dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników. 2.4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowo audyty w celu upewnienia się, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości, po czym sprawozdanie z takich kontroli przekazuje producentowi. Częstotliwość okresowych audytów powinna umożliwiać przeprowadzenie w ciągu trzech lat pełnej ponownej oceny. 2.4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizytacje u producenta, określając potrzebę i częstotliwość ich przeprowadzania na podstawie przyjętego systemu wizytacji. Jednostka notyfikowana ustalając system wizytacji, uwzględnia w szczególności: 1) kategorię urządzenia; 2) wyniki poprzednich wizyt przeprowadzonych w ramach kontroli; 3) potrzebę sprawdzenia wyników działań korygujących; 4) warunki specjalne związane z zatwierdzeniem systemu, jeżeli ma to zastosowanie; 5) znaczące zmiany w organizacji wytwarzania, deklaracji polityki zapewnienia jakości lub technologii. Podczas wizytacji jednostka notyfikowana może, jeżeli jest to niezbędne, przeprowadzać próby lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia poprawności funkcjonowania systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie z wizyty wraz ze sprawozdaniem z prób, jeżeli takowe były przeprowadzane. 2.4.5. Producent przechowuje przez okres 30 lat od czasu wyprodukowania ostatniego urządzenia bezpieczeństwa: 1) dokumentację systemu jakości; 2) dokumentację zmian systemu jakości; 3) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 2.3.4, 2.4.3 i 2.4.4. 2.4.6. Jednostka notyfikowana przekazuje organowi sprawującemu nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu i państwom członkowskim Unii Europejskiej informacje o wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, na ich żądanie, o wydanych zatwierdzeniach systemów jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym informacje o wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości lub o odmowach ich wydania. 3. Weryfikacja wyrobu - moduł F 3.1. Weryfikacja wyrobu jest procedurą, poprzez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa spełniające wymagania pkt 3.3 jest zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i spełnia wymagania rozporządzenia, które mają do niego zastosowanie. 3.2. Producent powinien podjąć wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, aby wytworzone urządzenie bezpieczeństwa było zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz spełniało wymagania rozporządzenia, które mają do niego zastosowanie. Producent umieszcza znak CE na każdym urządzeniu bezpieczeństwa i sporządza pisemną deklarację zgodności. 3.3. Jednostka notyfikowana w celu sprawdzenia zgodności urządzenia bezpieczeństwa z wymaganiami rozporządzenia przeprowadza odpowiednie badania i próby, sprawdzając urządzenie bezpieczeństwa poprzez badanie każdego urządzenia, w sposób określony w pkt 3.4, lub poprzez badanie urządzeń metodą statystyczną, w sposób określony w pkt 3.5, zgodnie z wyborem dokonanym przez producenta. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje egzemplarz deklaracji zgodności przez okres 30 lat od dnia wyprodukowania ostatniego urządzenia bezpieczeństwa. 3.4. Ponowna ocena poprzez badania i próby każdego egzemplarza urządzenia bezpieczeństwa. 3.4.1. W celu sprawdzenia, czy każdy egzemplarz urządzenia bezpieczeństwa jest zgodny z typem i wymaganiami rozporządzenia, które mają do niego zastosowanie, jednostka notyfikowana sprawdza go indywidualnie oraz poddaje odpowiednim badaniom i próbom. 3.4.2. Jednostka notyfikowana umieszcza swój numer identyfikacyjny lub zleca umieszczenie tego numeru na wszystkich egzemplarzach urządzenia bezpieczeństwa oraz wystawia pisemny certyfikat zgodności dotyczący przeprowadzonych badań. 3.4.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewnić, aby certyfikaty zgodności były dostępne na żądanie. 3.5. Badanie statystyczne. 3.5.1. Producent powinien przedstawiać do badań swoje urządzenia w formie jednorodnych partii i stosować wszelkie niezbędne środki, aby w procesie wytwarzania zapewnić jednorodność każdej wyprodukowanej partii urządzeń. 3.5.2. Wszystkie urządzenia bezpieczeństwa powinny być dostępne do badania w formie jednorodnych partii. Próbka losowa powinna być pobrana z każdej serii. Urządzenia objęte próbką losową powinny być badane indywidualnie. Przeprowadzane są również stosowne próby w celu zagwarantowania zgodności urządzeń z wymaganiami rozporządzenia oraz określenia przyjęcia lub odrzucenia serii. 3.5.3. Procedura statystyczna powinna wykorzystywać następujące składniki: 1) metodę statystyczną; 2) zasady pobierania próbek. 3.5.4. W przypadku przyjęcia serii jednostka notyfikowana umieszcza lub zleca umieszczenie swojego numeru identyfikacyjnego na każdym elemencie i wystawia certyfikat zgodności odnoszący się do przeprowadzonych prób. Wszystkie urządzenia serii mogą zostać wprowadzone do obrotu, z wyjątkiem tych urządzeń, które w wyniku prób nie zostały uznane za zgodne z wymaganiami. 3.5.5. Jeżeli seria będzie odrzucona, to jednostka notyfikowana lub właściwa władza sprawująca nadzór nad wprowadzaniem wyrobów do obrotu podejmuje działania w celu zapobieżenia wprowadzeniu tej serii do obrotu. W przypadku częstego odrzucania serii jednostka notyfikowana może zawiesić badanie statystyczne. Producent może umieścić na urządzeniu numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej w czasie procesu produkcji na jej odpowiedzialność. 3.5.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewnić, aby certyfikaty zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną były dostępne na żądanie. 4. Weryfikacja jednostkowa - moduł G 4.1. Weryfikacja jednostkowa jest procedurą, poprzez którą producent zapewnia i deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa dostarczone z certyfikatem, o którym mowa w pkt 4.5, spełnia wymagania rozporządzenia, które mają do niego zastosowanie. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza znak CE na każdym urządzeniu bezpieczeństwa oraz sporządza pisemną deklarację zgodności. 4.2. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o weryfikację jednostkową, który zawiera: 1) nazwę (imię i nazwisko) i adres producenta oraz lokalizację urządzenia bezpieczeństwa; 2) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w innej jednostce notyfikowanej; 3) dokumentację techniczną. 4.3. Dokumentacja techniczna powinna umożliwiać ocenę zgodności urządzenia bezpieczeństwa z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które dotyczą tego urządzenia, w zakresie niezbędnym do dokonania oceny. Dokumentacja techniczna dotycząca wytwarzania oraz eksploatacji urządzenia bezpieczeństwa powinna w zakresie niezbędnym do dokonania oceny zawierać: 1) ogólny opis urządzenia bezpieczeństwa; 2) rysunek zestawieniowy konstrukcji oraz rysunki i schematy, w szczególności elementów, podsystemów oraz obwodów; 3) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów oraz działania urządzenia; 4) wykaz norm zharmonizowanych, zastosowanych w całości lub częściowo, oraz, w przypadku niezastosowania tych norm, opis rozwiązań przyjętych w celu spełnienia wymagań rozporządzenia; 5) wyniki, w szczególności obliczeń projektowych i przeprowadzonych badań; 6) protokoły badań; 7) informacje dotyczące procedur wykonawczych i badawczych oraz informacje dotyczące kwalifikacji lub uprawnień odpowiednich pracowników. 4.4. W celu zapewnienia zgodności urządzenia bezpieczeństwa z wymaganiami rozporządzenia, które go dotyczą, jednostka notyfikowana sprawdza projekt i budowę każdego egzemplarza urządzenia bezpieczeństwa, a w trakcie jego wytwarzania przeprowadza badania i próby określone w normach zharmonizowanych lub przeprowadza badania i próby równoważne, a w szczególności: 1) sprawdza dokumentację techniczną co do zgodności z projektem i procedurami wytwarzania i wymaganiami rozporządzenia; 2) ocenia zastosowane materiały, jeżeli nie są one zgodne z odpowiednimi normami zharmonizowanymi, a także z europejskim uznaniem materiałów przeznaczonych do wytwarzania urządzeń bezpieczeństwa, oraz sprawdza dokumenty kontroli wystawione przez producenta materiałów; 3) zatwierdza procedury połączeń nierozłącznych części urządzenia bezpieczeństwa; 4) sprawdza kwalifikacje lub uprawnienia odpowiednich pracowników; 5) przeprowadza kontrolę końcową, przeprowadza próbę kontrolną lub zleca jej przeprowadzenie oraz bada urządzenia bezpieczeństwa. 4.5. Jednostka notyfikowana umieszcza swój numer identyfikacyjny lub zleca umieszczenie tego numeru na wszystkich egzemplarzach urządzenia bezpieczeństwa oraz wystawia pisemny certyfikat zgodności dotyczący przeprowadzonych badań, który powinien być przechowywany przez okres 30 lat. 4.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien zapewnić, aby certyfikaty zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną były dostępne na żądanie. 5. Pełne zapewnienie jakości - moduł H 5.1. Pełne zapewnienie jakości jest procedurą, poprzez którą producent spełniający wymagania pkt 5.2 zapewnia i deklaruje, że urządzenie bezpieczeństwa spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, które mają do niego zastosowanie. 5.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien umieścić znak CE na wszystkich urządzeniach bezpieczeństwa oraz sporządzić pisemną deklarację zgodności. Znakowi CE powinien towarzyszyć numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrolę określoną w pkt 5.4. 5.3. System jakości. 5.3.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o ocenę stosowanego systemu jakości, zawierający: 1) informacje o urządzeniach bezpieczeństwa będących przedmiotem wniosku; 2) dokumentację systemu jakości. 5.3.2. Wszystkie elementy systemu, wymagania oraz ustalenia przyjęte przez producenta powinny być przez niego dokumentowane w sposób systematyczny i uporządkowany w formie opisanych metod działania, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać spójną interpretację programów jakości, planów, instrukcji oraz zapisów dotyczących jakości, a w szczególności powinna zawierać opis: 1) celów dotyczących jakości oraz struktury organizacyjnej, zakresu odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości urządzeń bezpieczeństwa; 2) technicznych specyfikacji projektowych z uwzględnieniem zastosowanych norm oraz środków, które będą stosowane w celu spełnienia zasadniczych wymagań określonych w rozporządzeniu dotyczących danego urządzenia bezpieczeństwa, jeżeli nie zastosowano norm zharmonizowanych; 3) technik nadzorowania projektowania i weryfikacji projektowania, procesów i systematycznych działań, które będą stosowane podczas projektowania urządzeń bezpieczeństwa; 4) odpowiednich technologii wytwarzania, kontroli jakości i zapewnienia jakości, procesów i systematycznych działań, które będą stosowane; 5) badań i prób, które będą przeprowadzane przed, w trakcie i po wytworzeniu, oraz częstotliwości ich przeprowadzania; 6) zapisów dotyczących jakości, takich jak protokoły prób i badań oraz wyniki prób, dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji lub uprawnienia odpowiednich pracowników; 7) środków monitorujących osiąganie wymaganej jakości oraz skuteczność funkcjonowania systemu jakości. 5.3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określone w pkt 5.3.2. Do zespołu jednostki notyfikowanej oceniającego system jakości powinna być powołana przynajmniej jedna osoba posiadająca doświadczenie w zakresie oceny urządzeń bezpieczeństwa. Procedura oceny systemu jakości obejmuje wizytację w siedzibie producenta. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji i zamieszcza w powiadomieniu wnioski ze sprawdzenia wraz z uzasadnioną decyzją i pouczeniem o procedurze odwoławczej. 5.3.4. Producent powinien wypełniać zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu jakości i zapewnić jego utrzymywanie we właściwy i skuteczny sposób. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien powiadomić jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych zmianach tego systemu. 5.3.5. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i podejmuje decyzję, czy zmieniony system jakości spełni wymagania określone w pkt 5.3.2, czy też jest wymagana jego ponowna ocena. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji, a w powiadomieniu załącza wnioski z dokonanej oceny oraz podjętą na tej podstawie decyzję wraz z uzasadnieniem. 5.4. Kontrola wykonywana przez jednostkę notyfikowaną. 5.4.1. Celem kontroli jest upewnienie się, czy producent odpowiednio wypełnia zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu jakości. 5.4.2. Producent powinien umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk wytwarzania, badań, prób i składowania w celu dokonania inspekcji oraz dostarczyć wszelkie niezbędne informacje, w szczególności: 1) dokumentację systemu jakości; 2) zapisy dotyczące jakości przewidziane w części projektowej systemu jakości, takie jak wyniki analiz, obliczenia oraz zapisy dotyczące badań; 3) zapisy dotyczące jakości przewidziane w części wykonawczej systemu jakości, takie jak protokoły kontroli, wyniki badań, dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników. 5.4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowo audyty w celu upewnienia się, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości, po czym przekazuje producentowi sprawozdania z audytów. Częstotliwość okresowych audytów powinna umożliwiać przeprowadzenie w ciągu trzech lat ponownej oceny. 5.4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizytacje u producenta, określając potrzebę i częstotliwość ich przeprowadzania na podstawie przyjętego systemu wizytacji. Jednostka notyfikowana ustalając system wizytacji, uwzględnia w szczególności: 1) kategorię urządzenia; 2) wyniki poprzednich wizyt przeprowadzonych w ramach kontroli; 3) potrzebę sprawdzenia wyników działań korygujących; 4) warunki specjalne związane z zatwierdzeniem systemu, jeżeli ma to zastosowanie; 5) znaczące zmiany w organizacji wytwarzania, deklaracji polityki zapewnienia jakości lub technologii. 5.4.5. Podczas wizytacji jednostka notyfikowana może, jeżeli jest to niezbędne, przeprowadzać próby lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia poprawności funkcjonowania systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie z wizyty wraz ze sprawozdaniem z prób, jeżeli były one przeprowadzane. 5.5. Producent przechowuje przez okres 30 lat od wyprodukowania ostatniego urządzenia bezpieczeństwa: 1) dokumentację systemu jakości; 2) dokumentację zmian systemu jakości; 3) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 5.3.5, 5.4.3 i 5.4.5. 5.6. Jednostka notyfikowana przekazuje organowi sprawującemu nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu i państwom członkowskim Unii Europejskiej informacje o wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, na ich żądanie, o wydanych zatwierdzeniach systemów jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym informacje o wycofanych zatwierdzeniach systemów jakości lub o odmowach ich wydania. 5.7. W ramach pełnego zapewnienia jakości z badaniem projektu i kontrolą w ramach oceny końcowej, oprócz wymagań określonych wyżej, powinny być spełnione wymagania wymienione w pkt 5.7.1-5.7.5. 5.7.1. Producent powinien złożyć w jednostce notyfikowanej wniosek o badanie projektu. 5.7.2. Zawartość wniosku powinna umożliwić zrozumienie projektu, wytwarzania i działania urządzenia bezpieczeństwa oraz umożliwiać ocenę zgodności z odpowiednimi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. Wniosek powinien zawierać: 1) techniczne specyfikacje projektowe, włącznie z normami, które zastosowano; 2) niezbędne informacje pomocnicze świadczące o odpowiedniości urządzenia, w szczególności, jeżeli normy zharmonizowane nie zostały w pełni zastosowane; informacje pomocnicze powinny zawierać wyniki badań przeprowadzonych w odpowiednim laboratorium producenta lub w jego imieniu. 5.7.3. Jednostka notyfikowana rozpatruje wniosek i - w przypadku gdy projekt spełnia wymagania dotyczące urządzenia określone w rozporządzeniu - wystawia wnioskodawcy certyfikat badania projektu WE; certyfikat badania projektu WE powinien zawierać wnioski z badania, warunki jego ważności, niezbędne dane do identyfikacji zatwierdzonego projektu oraz, gdy to istotne, opis działania urządzenia bezpieczeństwa. 5.7.4. Wnioskodawca powinien powiadomić jednostkę notyfikowaną, która wystawiła certyfikat badania projektu WE, o wszystkich zmianach do zatwierdzonego projektu w celu ich dodatkowego zatwierdzenia, jeżeli mogą one wpływać na zgodność z zasadniczymi wymaganiami lub na przewidywane warunki użytkowania urządzenia bezpieczeństwa; dodatkowe zatwierdzenie jest wystawiane w formie uzupełnienia do pierwotnego certyfikatu badania projektu WE. 5.7.5. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym informacje o wystawianych certyfikatach badania projektu WE lub o odmowach ich wystawienia. Załącznik nr 2 WZÓR ZNAKU CE Znak CE składa się z liter o poniższych kształtach: Ilustracja W przypadku pomniejszania lub powiększania znaku CE należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku. Elementy znaku CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż 5 mm. Dla urządzeń bezpieczeństwa o niewielkich rozmiarach dopuszcza się odstępstwo od tego warunku. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2000/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącej się do urządzeń kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób (Dz. Urz. WE L 106 z 03. 05. 2000, str. 21 i in.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru świadectwa kierowcy oraz wypisu ze świadectwa kierowcy (Dz. U. Nr 15, poz. 131) Na podstawie art. 32d ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór: 1) świadectwa kierowcy, o którym mowa w art. 32b ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, zwanej dalej "ustawą", określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) wypisu ze świadectwa kierowcy, o którym mowa w art. 32b ust. 3 ustawy, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w. z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 stycznia 2004 r. (poz. 131) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 3) Niniejsze rozporządzenie, zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 211, poz. 2050), traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW INFRASTRUKTURY 1) I OBRONY NARODOWEJ z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie wykonywania funkcji wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej oraz umacniania obronności na czas pokoju (Dz. U. Nr 15, poz. 132) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady wykonywania funkcji wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej oraz umacniania obronności państwa na czas pokoju, uwzględniając związane z tym obowiązki odpowiednich służb i organów oraz określone zasady współpracy państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z odpowiednimi służbami wojskowymi. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o państwowym organie zarządzania ruchem lotniczym, rozumie się przez to jednostkę organizacyjną przedsiębiorstwa państwowego "Porty Lotnicze" - Agencję Ruchu Lotniczego. § 2. 1. Wykonywanie funkcji wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej polega na: 1) zapewnieniu bezpieczeństwa i płynności ruchu lotniczego, w rozumieniu art. 127 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 2) ochronie granicy państwowej w przestrzeni powietrznej; 3) zarządzaniu ruchem lotniczym; 4) zapewnieniu służby poszukiwawczo-ratowniczej. 2. Funkcje, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, są wykonywane przez właściwe organy i w sposób określony w odrębnych przepisach. § 3. 1. Funkcje państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym wynikające z umacniania obronności państwa w czasie pokoju obejmują współpracę z właściwymi jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie: 1) zapewnienia suwerenności i obrony polskiej przestrzeni powietrznej; 2) reagowania w sytuacjach kryzysowych. 2. Funkcje państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym wynikające ze zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej w czasie pokoju obejmują współpracę z właściwymi jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie: 1) zarządzania przestrzenią powietrzną na poziomie strategicznym, taktycznym i przedtaktycznym; 2) zarządzania przepływem ruchu lotniczego; 3) zapewniania służb ruchu lotniczego; 4) zapewniania służb poszukiwania i ratownictwa; 5) zapewniania służb informacji lotniczej; 6) szkolenia lotniczego; 7) wzajemnego zapewniania informacji meteorologicznej; 8) planowania, organizowania i wykonywania krajowych i międzynarodowych ćwiczeń i treningów; 9) wymiany informacji niezbędnych dla efektywnej rutynowej współpracy oraz współdziałania w sytuacjach szczególnych; 10) wspólnego użytkowania przestrzeni powietrznej przez ruch lotniczy ogólny i operacyjny; 11) realizacji zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych. § 4. Współpraca, o której mowa w § 3, z właściwymi jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej jest realizowana przez: 1) powołany, na podstawie art. 121 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, wspólny cywilno-wojskowy organ doradczy odpowiedzialny za kształtowanie zasad zarządzania i wykorzystania przestrzeni powietrznej; 2) państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, a w szczególności przez jego następujące jednostki organizacyjne: a) ośrodek zarządzania przestrzenią powietrzną, b) centralny ośrodek zarządzania ruchem lotniczym, c) ośrodki regionalne kontroli ruchu lotniczego, d) ośrodki informacji powietrznej i służby alarmowej; 3) cywilne lotniskowe organy służby ruchu lotniczego. § 5. Współpraca, o której mowa w § 3, w części dotyczącej lotnictwa państwowego należy do: 1) Dowództwa Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej; 2) Szefostwa Służby Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 3) Centrum Operacji Powietrznych Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej; 4) wojskowych lotniskowych organów służby ruchu lotniczego; 5) stanowisk kierowania lotami na poligonach lotniczych; 6) ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego; 7) organów dowodzenia lotnictwem podległym ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. § 6. 1. Organizację współpracy i ustanowienie jej zasad poza zakresem zadań, o których mowa w § 3, mogą określać porozumienia zawierane pomiędzy państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym a Dowództwem Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. 2. Porozumienia, o których mowa w ust. 1, mogą obejmować również zasady współpracy i wymiany informacji pomiędzy sąsiadującymi cywilnymi i wojskowymi organami służb ruchu lotniczego. § 7. Państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym i dowództwa rodzajów sił zbrojnych współpracują z uwzględnieniem potrzeb lotnictwa państwowego w celu: 1) zapewnienia lotnictwu państwowemu wykorzystania przestrzeni powietrznej dla realizacji zadań umacniania obronności oraz zachowania suwerenności i bezpieczeństwa państwa; 2) udostępniania informacji o ruchu lotniczym statków powietrznych wykonujących loty w polskiej przestrzeni powietrznej; 3) zapewnienia szkolenia personelu latającego lotnictwa państwowego; 4) opracowania procedur służb ruchu lotniczego dla lotnisk lotnictwa państwowego; 5) zapewnienia służb ruchu lotniczego dla lotnictwa państwowego; 6) prowadzenia akcji poszukiwawczo-ratowniczych; 7) zapewnienia służby informacji lotniczej. § 8. Z zachowaniem kompetencji właściwych ministrów, państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym oraz jednostki organizacyjne wymienione w § 5 uzgadniają procedury operacyjne współpracy, o której mowa w § 3, dla podległych im jednostek. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz. U. Nr 15, poz. 133) Na podstawie art. 142 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, zwanymi dalej "Siłami Zbrojnymi", 2) jednostki organizacyjne i stanowiska służbowe poza Siłami Zbrojnymi, w których żołnierze mogą pełnić zawodową służbę wojskową, 3) uprawnienia żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych poza Siłami Zbrojnymi - w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. § 2. 1. Żołnierz zawodowy może zostać wyznaczony na stanowisko służbowe w jednostce organizacyjnej znajdującej się poza Siłami Zbrojnymi, zwanej dalej "instytucją cywilną", jeżeli posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe, wymagane na tym stanowisku, oraz pozytywną opinię służbową. 2. Do pełnienia czynnej służby wojskowej w instytucji cywilnej wyznacza się w pierwszej kolejności żołnierzy zawodowych, których stan zdrowia, stwierdzony orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej, nie pozwala na jej dalsze pełnienie w jednostce wojskowej, lub będących w dyspozycji albo w rezerwie kadrowej. 3. Przepis ust. 2 nie narusza przepisów szczególnych dotyczących określenia wymaganego stanu zdrowia do pracy w instytucji cywilnej. 4. Warunkiem wyznaczenia żołnierza zawodowego do pełnienia czynnej służby wojskowej w instytucji cywilnej jest brak sprzeciwu w tej sprawie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, a w przypadku żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych zaszeregowanych do stopnia etatowego generała (admirała) również brak sprzeciwu Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych. § 3. Żołnierze zawodowi mogą być wyznaczani do pełnienia służby wojskowej w instytucjach cywilnych na stanowiskach służbowych, na których są wykonywane zadania lub prowadzone prace: 1) z zakresu powszechnego obowiązku obrony; 2) związane z realizacją dostaw, robót i usług oraz innych zadań na rzecz Sił Zbrojnych; 3) produkcyjne na rzecz przemysłu zbrojeniowego; 4) w zakresie obrony cywilnej; 5) dotyczące planowania gotowości obronnej państwa; 6) z zakresu szkolenia wojskowego żołnierzy skazanych na karę aresztu wojskowego; 7) na rzecz środowisk kombatantów i inwalidów wojennych. § 4. Instytucjami cywilnymi, w których mogą pełnić służbę wojskową żołnierze zawodowi, są: 1) instytucje cywilne wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, a także państwowe jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Prezesa Rady Ministrów; 3) urzędy naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji rządowej i organów administracji samorządowej; 4) przedsiębiorstwa państwowe i jednostki badawczo-rozwojowe, wykonujące zadania na potrzeby obronności państwa, a także inni przedsiębiorcy, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 51 % udziałów; 5) banki państwowe i inne banki, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 51 % udziałów; 6) jednostki zmilitaryzowane; 7) przedsiębiorcy o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym; 8) komórki organizacyjne właściwe w sprawach obrony cywilnej w urzędach wojewódzkich, powiatowych i gminnych; 9) jednostki organizacyjne szkół wyższych; 10) zakłady karne dla odbywających karę aresztu wojskowego; 11) stowarzyszenia prowadzące działalność bezpośrednio związaną z obronnością państwa; 12) fundacje, co do których, ze względu na ich cel, Minister Obrony Narodowej został wskazany jako właściwy dla nich minister. § 5. 1. Żołnierze zawodowi mogą pełnić służbę wojskową: 1) w instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 1-3 i 8, na stanowiskach służbowych określonych w przepisach o wynagrodzeniu obowiązującym w tych jednostkach, 2) w instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 4, na stanowiskach dyrektora i jego zastępców oraz na stanowiskach pracowników naukowych, badawczo-technicznych i inżynieryjno-technicznych, 3) w instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 9, na stanowiskach nauczycieli akademickich szkół wyższych, 4) w pozostałych instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4, na odpowiednich stanowiskach służbowych - jeżeli na tych stanowiskach są wykonywane zadania, o których mowa w § 3. 2. W instytucjach cywilnych, o których mowa w § 4 pkt 3, żołnierze zawodowi nie mogą być wyznaczani na stanowiska służbowe będące organami administracji publicznej, na których stosunek pracy powstaje w drodze wyboru. 3. Na stanowiskach służbowych będących organami administracji publicznej oraz na stanowiskach służbowych kierowniczych lub doradców osób zajmujących te stanowiska czynną służbę wojskową mogą pełnić wyłącznie żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu oficerów zawodowych. § 6. Stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, na których żołnierze mogą pełnić lub pełnią czynną służbę wojskową, ujmuje się w "Wykazie stanowisk służbowych i funkcji w instytucjach cywilnych", prowadzonym przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. § 7. 1. Z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o wyznaczenie żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych występują: 1) szefowie: Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a także państwowych jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów; 2) ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) lub wojewodowie, w odniesieniu do podległych lub nadzorowanych instytucji cywilnych; 3) dyrektorzy przedsiębiorstw państwowych i jednostek badawczo-rozwojowych, właściwe organy przedsiębiorców, kierownicy jednostek zmilitaryzowanych - za pośrednictwem właściwego ministra lub wojewody; 4) dyrektorzy lub prezesi banków; 5) rektorzy szkół wyższych - za pośrednictwem ministrów sprawujących nadzór nad tymi szkołami; 6) marszałkowie województw, starostowie oraz wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) - za pośrednictwem wojewody; 7) właściwe organy statutowe stowarzyszeń i fundacji. 2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów dotyczących wyznaczania na stanowiska będące organami administracji publicznej. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej oraz nazwę i liczbę stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych, a także kwalifikacje wymagane do zajmowania tych stanowisk i zakres wykonywanych na nich zadań. 4. Kierownicy instytucji cywilnych występują z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jeżeli posiadają odpowiednią liczbę etatów kalkulacyjnych w celu utworzenia stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych oraz posiadają środki na finansowanie uposażeń i innych należności pieniężnych określonych w § 11 ust. 1. 5. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowisko służbowe wymienione w tym wniosku ujmuje się w wykazie, o którym mowa w § 6. § 8. Minister Obrony Narodowej może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 7 ust. 1, jeżeli na wskazanych stanowiskach służbowych nie będą wykonywane zadania określone w § 3 albo jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych. § 9. 1. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 7 ust. 1, Minister Obrony Narodowej: 1) zalicza - do celów związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej oraz obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych żołnierzy zawodowych - stanowiska służbowe, określone we wniosku, do odpowiednich grup uposażenia żołnierzy oraz ustala etatowe stopnie wojskowe, do których zaszeregowuje te stanowiska, stosownie do równorzędnych lub odpowiednich stanowisk służbowych występujących w etatach jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych; 2) przedstawia kierownikowi instytucji cywilnej imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, po uprzednim uzyskaniu od właściwych przełożonych żołnierzy zawodowych oświadczeń, o których mowa w § 2 ust. 4. 2. W razie uzgodnienia obsady stanowisk służbowych między Ministrem Obrony Narodowej a kierownikiem instytucji cywilnej, Minister Obrony Narodowej zwalnia wytypowanych żołnierzy zawodowych z zajmowanych stanowisk i kieruje ich do tego kierownika w celu wyznaczenia na uzgodnione stanowiska służbowe. § 10. Żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 9 ust. 2, wyznacza na wskazane stanowiska służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie przewidzianej dla tych stanowisk. § 11. 1. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym uposażenie i inne należności pieniężne, określone w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do żołnierzy zawodowych pełniących służbę w instytucjach cywilnych stosuje się odpowiednio obowiązujące, na zajmowanych przez nich stanowiskach służbowych, przepisy prawa pracy dotyczące obowiązków pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień niezwiązanych z przebiegiem służby wojskowej, odpowiedzialności materialnej pracowników, rozkładu czasu pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania nagród. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800), które traci moc, w części dotyczącej § 5-9, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz. U. Nr 15, poz. 134) Na podstawie art. 146 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, zwanych dalej "żołnierzami", na wyższe stopnie wojskowe w związku z wyznaczeniem na wyższe stanowisko służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. § 2. Warunkiem nadania żołnierzowi stopnia wojskowego podporucznika (podporucznika marynarki) jest ukończenie przez niego wyższej szkoły wojskowej i posiadanie co najmniej wykształcenia wyższego zawodowego albo posiadanie co najmniej wykształcenia wyższego zawodowego i odbycie w ramach pełnienia służby kandydackiej przeszkolenia wojskowego oraz zdanie egzaminu na oficera. § 3. 1. Warunkiem nadania stopnia wojskowego kaprala (mata) jest ukończenie szkoły ponadgimnazjalnej i w ramach pełnienia służby kandydackiej kursu podoficerskiego oraz zdanie egzaminu na podoficera zawodowego. 2. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", stopień wojskowy kaprala (mata) może być nadany - po zdaniu egzaminu na podoficera - starszemu szeregowemu zawodowemu, który posiada co najmniej wykształcenie zasadnicze zawodowe i bardzo dobrą ogólną ocenę w opinii służbowej oraz nie przekroczył 50. roku życia. § 4. 1. Stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) nadaje się żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką przez okres co najmniej jednego miesiąca, jeżeli po tym okresie uzyskał pozytywną ocenę w opinii służbowej. 2. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką z dniem mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego zalicza się do korpusu szeregowych zawodowych. 3. Organ uprawniony do mianowania żołnierza pełniącego służbę kandydacką na stopień wojskowy starszego szeregowego przesyła wykaz żołnierzy, których zaliczono do korpusu szeregowych zawodowych, dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr. 4. Mianowanie żołnierzy, o których mowa w ust. 2, na kolejne wyższe stopnie wojskowe, do stopnia sierżanta (bosmana) włącznie, dokonuje się wraz z wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe zaszeregowane do odpowiedniego stopnia etatowego, przewidzianego w etacie wyższej szkoły wojskowej dla podchorążych lub centrum szkolenia dla elewa. Mianowanie może nastąpić po pozytywnym ukończeniu cyklu szkolenia przewidzianego programem wyższej szkoły wojskowej lub szkoły podoficerskiej i zdaniu egzaminów. § 5. 1. Żołnierza, który zmarł lub zginął w okolicznościach świadczących o szczególnym męstwie, mimo niespełniania warunków do mianowania, o których mowa w § 2 i § 3 ust. 1, można pośmiertnie mianować na kolejny wyższy stopień wojskowy. 2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem zaistnienia okoliczności świadczących o szczególnym męstwie. § 6. Warunkiem mianowania żołnierza zawodowego na wyższy stopień wojskowy, w obrębie korpusu kadry zawodowej Sił Zbrojnych, jest wyznaczenie na stanowisko służbowe odpowiadające stopniowi etatowemu stanowiska, na jakie został wyznaczony. § 7. Właściwy dowódca (szef, komendant) przedstawia wniosek o mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny, wyższy stopień wojskowy w formie wykazu zbiorowego do stanowiska podpułkownika włącznie, a na stopień pułkownika i generała w formie indywidualnych wniosków. § 8. Wnioski o mianowanie żołnierza podpisują właściwi dowódcy (szefowie, komendanci), którzy są obowiązani przesłać je drogą służbową do organu uprawnionego do mianowania. § 9. 1. Mianowanie żołnierza na kolejny, wyższy stopień wojskowy w przypadkach, o których mowa w art. 146 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, następuje w drodze postanowień organów właściwych do mianowania. 2. Dniem mianowania żołnierza na kolejny, wyższy stopień wojskowy jest data postanowienia, decyzji (rozkazu) o mianowaniu, jeżeli w postanowieniu, decyzji (rozkazie) nie został określony inny dzień mianowania. 3. Na kolejne, wyższe stopnie wojskowe mianuje się żołnierza zawodowego w zależności od potrzeb, na warunkach określonych w § 6. § 10. Przełożony, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza na kolejny, wyższy stopień wojskowy, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ, do którego wystąpił z tym wnioskiem, o ujawnionych faktach powodujących niezasadność mianowania. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800), które traci moc, w części dotyczącej § 18-20, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie ilości materiału siewnego niezbędnej do przeprowadzenia badania odrębności, wyrównania i trwałości, badania wartości gospodarczej odmiany oraz terminów dostarczania materiału do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych 2) (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 135) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilość materiału siewnego niezbędną do przeprowadzenia badania odrębności, wyrównania i trwałości oraz terminy, w jakich materiał ten należy dostarczyć do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Ilość materiału siewnego niezbędną do przeprowadzenia badania wartości gospodarczej odmiany oraz terminy, w jakich materiał ten należy dostarczyć do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Materiał siewny do badania odrębności, wyrównania i trwałości oraz do badania wartości gospodarczej odmiany powinien pochodzić z tej samej partii materiału siewnego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia 2003 r. Załącznik nr 1 ILOŚĆ MATERIAŁU SIEWNEGO NIEZBĘDNA DO PRZEPROWADZENIA BADANIA ODRĘBNOŚCI, WYRÓWNANIA I TRWAŁOŚCI ORAZ TERMINY, W JAKICH MATERIAŁ TEN NALEŻY DOSTARCZYĆ DO CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH Tabela 1 Rośliny rolnicze i warzywne Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2)Termin dostarczenia dzień/miesiąc3) rodzajjednostka miaryilość w roku/sezonie wegetacyjnym pierwszymw razie potrzeby w drugim i dalszychpróbka kontrolna lub próba do odnowienia wzorca 12345678 ROŚLINY ROLNICZE Rośliny zbożowe 1Jęczmień (Hordeum vulgare L.) a) odmiany ozimenasionakg661631.08 kłosyszt.300300 komponenty mieszańcanasionakg333 kłosyszt.300300 b) odmiany jarenasionakg66141.03 kłosyszt.200200 komponenty mieszańcanasionakg333 kłosyszt.200200 2Kukurydza (Zea mays L.)nasionaszt.2.5002.5005.00031.03 komponenty mieszańcanasionaszt.1.5001.5003.000 3Mozga kanaryjska (Kanar) (Phalaris canariensis L.)nasionakg55510.02 4Owies (Avena sativa L.)nasionakg66141.03 wiechyszt.200200 5Pszenica orkisz (Triticum spelta L.) a) odmiany ozimenasionakg88205.09 kłosyszt.300300 b) odmiany jarenasionakg88161.03 kłosyszt.200200 6Pszenica twarda (Triticum durum Desf.) a) odmiany ozimenasionakg88205.09 kłosyszt.300300 b) odmiany jarenasionakg88161.03 kłosyszt.200200 7Pszenica zwyczajna (Triticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.) a) odmiany ozimenasionakg66205.09 kłosyszt.300300 komponenty mieszańcanasionakg333 kłosyszt.300300 b) odmiany jarenasionakg66161.03 kłosyszt.200200 komponenty mieszańcanasionakg333 kłosyszt.200200 8Pszenżyto (x Triticosecale Wittm.) a) odmiany ozimenasionakg66205.09 kłosyszt.300300 b) odmiany jarenasionakg66161.03 kłosyszt.200200 9Żyto (Secale cereale L.) a) odmiany ozimenasionakg88165.09 komponenty mieszańcanasionakg222 b) odmiany jarenasionakg88161.03 komponenty mieszańcanasionakg222 Rośliny oleiste i włókniste 10Gorczyca biała (Sinapis alba L.)nasionakg22615.02 11Gorczyca czarna (Brassica nigra (L.) Koch)nasionakg22615.02 12Gorczyca sarepska (Brassica juncea (L.) Czernj et Cosson)nasionakg22615.02 13Kminek zwyczajny (Carum carvi L.)nasionag3003005001.03 14Konopie (Cannabis sativa L.)nasionakg33515.02 15Krokosz barwierski (Carthamus tinctorius L.)nasionakg4461.03 16Len oleisty (Linum usitatissimum L.); (Linum usitatissimum L. convar. mediterraneum (Vavilov ex. Ell.) Kulpa et Danert)nasionakg22515.02 17Len włóknisty (Linum usitatissimum L.); (Linum usitatissimum L. convar. usitatissimum)nasionakg33715.02 18Mak (Papaver somniferum L.)nasionakg22615.02 19Rzepak (Brassica napus L. (partim)) a) odmiany ozimenasionakg0.80.8210.08 komponenty mieszańca zapylacz mieszańca męskosterylnegonasionakg0.40.4210.08 b) odmiany jarenasionakg0.80.821.03 komponenty mieszańca zapylacz mieszańca męskosterylnegonasionakg0.40.421.03 20Rzepik (Brassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs) a) odmiany ozimenasionakg1121.08 b) odmiany jarenasionakg1121.03 21Słonecznik (Helianthus annuus L.)nasionakg335.015.02 komponenty mieszańcanasionakg113.0 22Soja (Glycine max (L.) Merrill)nasionakg10101215.02 Rośliny pastewne 23Bobik (Vicia faba L. (partim)nasionakg1010205.03 24Groch siewny (Pisum sativum L. (partim)nasionakg88165.03 25Łubin biały (Lupinus albus L.)nasiona rośliny ze strąkamikg szt.6 506 50125.03 26Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius L.)nasiona rośliny ze strąkamikg szt.6 506 50105.03 27Łubin żółty (Lupinus luteus L.)nasiona rośliny ze strąkamikg szt.6 506 50105.03 28Wyka kosmata (Vicia villosa Roth)nasionakg33515.08 29Wyka siewna (Vicia sativa L.)nasiona rośliny ze strąkamikg szt.3 1003 10055.03 30Esparceta siewna (Onobrychis viciifolia Scop.)nasionakg111.51.03 31Komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.)nasionakg1121.03 32Koniczyna biała (Trifolium repens L.)nasionakg0.50.511.03 33Koniczyna łąkowa (czerwona) (Trifolium pratense L.)nasionakg0.750.7511.03 34Koniczyna krwistoczerwona (inkarnatka) (Trifolium incarnatum L.)nasionakg1.751.7521.08 35Koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.)nasionakg1.51.5210.02 36Koniczyna białoróżowa (szwedzka) (Trifolium hybridum L.)nasionakg0.50.511.03 37Lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.)nasionakg11210.02 38Lucerna mieszańcowa (Medicago x varia T. Martyn)nasionakg11210.02 39Lucerna siewna (Medicago sativa L.)nasionakg11210.02 40Festulolium (x Festulolium)nasionakg1.751.7521.03 41Konietlica łąkowa (Trisetum flavescens (L.) P. Beauv.)nasionakg1.751.75210.02 42Kostrzewa czerwona (Festuca rubra L.)nasionakg1.751.7521.03 43Kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis Hudson)nasionakg0.750.7511.03 44Kostrzewa owcza (Festuca ovina L.)nasionakg0.750.7511.03 45Kostrzewa trzcinowa (Festuca arundinacea Schreber)nasionakg0.750.7511.03 46Kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.)nasionakg0.750.7511.03 47Mietlica biaława (Agrostis giganthea Roth)nasionakg0.50.50.751.03 48Mietlica pospolita (Agrostis capillaris L.)nasionakg0.50.50.751.03 49Mietlica psia (Agrostis canina L.)nasionakg0.50.50.751.03 50Mietlica rozłogowa (Agrostis stolonifera L.)nasionakg0.50.50.751.03 51Rajgras wyniosły (francuski) (Arrhenatherum elatius (L.) P. Beauv., ex J. S.et K.B. Presl)nasionakg0.750.7511.03 52Stokłosa uniolowata (Bromus catharticus Vahl)nasionakg2.52.52.510.02 53Tymotka kolankowata (Phleum bertolonii DC.)nasionakg1.751.7521.03 54Tymotka łąkowa (Phleum pratense L.)nasionakg1.751.7521.03 55Wiechlina zwyczajna (szorstka) (Poa trivialis L.)nasionakg1.51.521.03 56Wiechlina błotna (Poa palustris L.)nasionakg1.751.7521.03 57Wiechlina gajowa (Poa nemoralis L.)nasionakg1.751.7521.03 58Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.)nasionakg1.751.7521.03 59Wiechlina roczna (Poa annua L.)nasionakg1.751.7521.03 60Wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis L.)nasionakg1.751.75210.02 61Życica mieszańcowa (rajgras oldenburski) (Lolium x boucheanum Kunth)nasionakg0.750.7511.03 62Życica trwała (rajgras angielski) (Lolium perenne L.)nasionakg0.750.7511.03 63Życica wielokwiatowa (rajgras włoski i rajgras holenderski) (Lolium multiflorum Lam.)nasionakg1.751.7521.03 64Brukiew pastewna (Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.)nasionakg0.30.30.51.03 65Facelia błękitna (Phacelia tanacetifolia Benth.)nasionakg0.50.511.03 66Kapusta pastewna (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell var. viridis L.)nasionakg0.50.511.03 67Rzodkiew oleista (Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.)nasionakg22515.02 Burak i ziemniak 68Burak cukrowy (Beta vulgaris L.); (Beta vulgaris L. ssp. vulgaris var. altissima Döll)nasiona otoczkowanejednostka siewna0.30.30.310.03 69Burak pastewny (Beta vulgaris L.); (Beta vulgaris L. ssp. vulgaris var. alba DC.) a) odmiany wielonasiennenasionakg11110.03 b) odmiany jednonasiennenasiona otoczkowanejednostka siewna0.30.30.310.03 70Ziemniak (Solanum tuberosum L.) a) do wysadzenia - bardzo wczesne i wczesnesadzeniakiszt.15015015030.11 - średniowczesne, średniopóźne i późnesadzeniakiszt.15015015025.03 b) na kiełki świetlnebulwyszt.2020 30.11 ROŚLINY WARZYWNE 71Bób (Vicia faba L.(partim) a) odmiany o MTN ≤ 800 gnasionakg5551.03 b) odmiany o MTN > 800 gnasionakg8881.03 72Brokuł (Brassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa Duch.)nasionag100100100* 73Burak ćwikłowy (Beta vulgaris L. var. conditiva Alef.)nasionakg1.61.621.03 74Burak liściowy (Beta vulgaris L. var. vulgaris)nasionakg1.61.621.03 75Cebula (Allium cepa L.)nasionag300300300 - odmiany jare 1.03 - odmiany zimujące 31.07 76Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty) (Allium fistulosum L.)cebuleszt.3003003001.03 77Cykoria (Cichorium intybus L. partim)nasionag50505031.01 78Cykoria korzeniowa (Cichorium intybus L. partim)nasionag3003005001.03 79Czosnek pospolity (Allium sativum L.)ząbkiszt.400400400 a) odmiany ozime 30.09 b) odmiany jare 1.03 80Dynia olbrzymia (Cucurbita maxima Duch.)nasionaszt.2.0002.0002.00015.02 81Dynia zwyczajna (Cucurbita pepo L.)nasionaszt.2.0002.0002.00015.02 82Endywia (Cichorium endivia L.)nasionag10010010031.01 83Fasola wielokwiatowa (Phaseolus coccineus L.)nasionakg771031.03 84Fasola zwykła (Phaseolus vulgaris L.) a) odmiany o MTN ≤ 400 gnasionakg33431.03 b) odmiany o MTN > 400 gnasionakg55631.03 85Groch siewny łuskowy i cukrowy (Pisum sativum L. (partim)nasionakg88121.03 86Jarmuż (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. sabellica L.)nasionag808080* 87Kalafior (Brassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L.)nasionag808080* 88Kalarepa (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. gongylodes L.)nasionag1401401401.02 89Kapusta brukselska (Brassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC.)nasionag808080* sadzonkiszt.120120 90Kapusta głowiasta biała (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC.)nasiona g 808080* sadzonkiszt.120120 91Kapusta głowiasta czerwona (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC.)nasiona g808080* sadzonkiszt.120120 92Kapusta pekińska (Brassica pekinensis (Lour.) Rupr.)nasionag808080* 93Kapusta włoska (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. sabauda L.)nasionag808080* sadzonkiszt.120120 94Karczoch hiszpański (Kard) (Cynara cardunculus L.)sadzonkiszt.60606031.03 95Karczoch zwyczajny (Cynara scolymus L.)sadzonkiszt.60606031.03 96Kawon (Arbuz) (Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai)nasionaszt.2.4002.4002.40015.02 97Koper włoski (fenkuł) (Foeniculum vulgare Miller)nasionag2002002001.03 98Marchew jadalna (Daucus carota L.)nasionag4004004001.03 99Melon (Cucumis melo L.)nasionaszt.2.4002.4002.40015.02 100Oberżyna (Solanum melongena L.)nasionag66631.12 101Ogórek (Cucumis sativus L.) a) odmiany uprawiane w gruncienasionag20020040031.03 b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionaszt.30030030031.12 c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionaszt.30030030031.01 102Papryka (Capsicum annuum L.) a) odmiany uprawiane w gruncienasionag2020201.03 b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionag66631.12 c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionag66631.01 103Pietruszka zwyczajna (Petroselinum crispum (Miller) Nyman ex A.W. Hill.)nasionag4004004001.03 104Pomidor (Lycopersicon lycopersicum L. Karsten ex Farw.) a) odmiany uprawianenasionag2020201.03 w grunciesadzonkiszt.100100 b) odmiany uprawiane podnasionag44415.12 osłonami ogrzewanymisadzonkiszt.5050 c) odmiany uprawiane pod nasionag44431.01 osłonami nieogrzewanymisadzonkiszt.5050 105Por (Allium porrum L.)nasionag80808015.02 sadzonkiszt.150150 106Rabarbar (Rheum rhaponticum L.)karpyszt.24242430.09 107Roszponka warzywna (Valerianella locusta (L.) Laterrade)nasionag10101031.01 108Rzepa jadalna (Brassica rapa L. var. rapa)nasionag2002002001.03 109Rzodkiew, rzodkiewka (Raphanus sativus L.) a) odmiany uprawiane w gruncienasionag6006006001.03 b) odmiany uprawiane pod osłonaminasionag40040040031.01 110Sałata łodygowa (szparagowa) (Lactuca sativa L. var. angustana hort. ex L.H. Bailey)nasionag10101031.01 111Sałata rzymska (Lactuca sativa L. var. longifolia Lam.)nasionag10101031.01 112Sałata liściowa (Lactuca sativa L. var. crispa L.) a) odmiany uprawiane w gruncienasionag12121231.01 b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionag10101015.09 c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionag10101031.01 113Sałata głowiasta (Lactuca sativa L. var. capitata L.) (odmiany masłowe i kruche) a) odmiany uprawiane w gruncienasionag12121231.01 b) odmiany uprawiane pod osłonami ogrzewanyminasionag10101015.09 c) odmiany uprawiane pod osłonami nieogrzewanyminasionag10101031.01 114Seler korzeniowy (Apium graveolens L. var. rapaceum (Mill.) Gaud.)nasionag20204015.02 115Seler naciowy i liściowy (Apium graveolens L. var. dulce (Mill.) Pers. i Apium graveolens L. var. secalinum Alef.)nasionag20204031.01 116Skorzonera (Wężymord) (Scorzonera hispanica L.)nasionag4004004001.03 117Szalotka (Cebula szalotka) (Allium ascalonicum L.)cebuleszt.4004004001.03 118Szparag (Asparagus officinalis L.)karpyszt.10010010031.03 119Szpinak (Spinacia oleracea L.)nasionakg1.61.61.631.01 120Trybuła ogrodowa (Anthriscus cerefolium (L.) Hoffm.)nasionag1001001001.03 Objaśnienia: 1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania odrębności, wyrównania i trwałości (OWT) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany środkami ochrony roślin, regulatorami wzrostu, ani innymi preparatami mogącymi mieć wpływ na wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy poszczególnych gatunkach. 2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania odrębności, wyrównania i trwałości (OWT); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji wysyłkowej. 3) W kol. 8 "*" oznacza termin dla odmian wczesnych i średniowczesnych - do 15.02, a dla odmian średniopóźnych i późnych - do 31.03. Tabela 2 Rośliny sadownicze Lp.Roślina uprawna; grupa odmianMateriał siewny1) 2)Termin dostarczenia dzień/miesiąc rodzajjednostka miaryilośćpodkładka standardowa dla odmiany owocującej do badańdo kolekcji wzorców 12345678 1Drzewa owocowe - odmiany owocującejednoroczne drzewkaszt.166Jabłoń - M 9; Grusza - Pigwa S 1; Czereśnia i Wiśnia - F12/1; Śliwa - Wangen-heima S; Śliwa japońska i Morela - Ałycza; Brzoskwinia - Mandżurska31.10 - odmiany na podkładki1) jednoroczne, dobrze ukorzenione podkładki wegetatywne I wyboruszt.166-31.10 2) jednoroczne drzewka nasienne + 100 nasionszt.166okulanty na podkładkach silnie rosnących31.10 2Krzewy jagodowejednoroczne, dobrze ukorzenione sadzonki I wyboruszt.166-31.10 w tym: - winorośl (Vitis L.) szt.365-31.10 - malina (Rubus idaeus L.) szt.3020-31.10 - żurawina (Vaccinium macrocarpon Act.) szt.208-31.10 - borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea L.) szt.208-31.10 3Bylinydobrze ukorzenione sadzonki I wyboru Truskawka (Fragaria x ananassa Duch.)szt.6012-15.09 Poziomka (Fragaria vesca L.)szt.6012-15.09 Objaśnienia: 1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania odrębności, wyrównania i trwałości (OWT) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany środkami ochrony roślin, regulatorami wzrostu ani innymi preparatami mogącymi mieć wpływ na wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy poszczególnych gatunkach. 2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania odrębności, wyrównania i trwałości (OWT); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji wysyłkowej. Załącznik nr 2 ILOŚĆ MATERIAŁU SIEWNEGO NIEZBĘDNA DO PRZEPROWADZENIA BADANIA WARTOŚCI GOSPODARCZEJ ODMIANY ORAZ TERMINY, W JAKICH MATERIAŁ TEN NALEŻY DOSTARCZYĆ DO CENTRALNEGO OŚRODKA BADANIA ODMIAN ROŚLIN UPRAWNYCH Tabela 1 Rośliny rolnicze, warzywne i sadownicze do badania wartości gospodarczej odmiany, przed ich wpisaniem do krajowego rejestru Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2) 3) 4)Termin dostarczenia dzień/miesiąc rodzajjednostka miaryilość 123456 ROŚLINY ROLNICZE Buraki 1Burak cukrowy (Beta vulgaris L.)nasionakgjednostka siewna10.03 2Burak pastewny (Beta vulgaris L. )nasionakgjednostka siewna10.03 Rośliny pastewne 3Mietlica psia (Agrostis canina L.)nasionakg0.515.03 4Mietlica biaława (Agrostis gigantea Roth)nasionakg1.215.03 5Mietlica rozłogowa (Agrostis stolonifera L.)nasionakg0.515.03 6Mietlica pospolita (Agrostis capillaris L.)nasionakg0.415.03 7Wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis L.)nasionakg1.515.03 8Rajgras wyniosły (francuski) (Arrhenatherum elatius (L.) P. Beauv., ex J.S. et K.B. Presl)nasionakg3.515.03 9Stokłosa uniolowata (Bromus catharticus Vahl)nasionakg10.515.03 10Kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.)nasionakg3.515.03 11Kostrzewa trzcinowa (Festuca arundinacea Schreber)nasionakg7.515.03 12Kostrzewa owcza (Festuca ovina L.)nasionakg3.515.03 13Kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis Huds.)nasionakg7.515.03 14Kostrzewa czerwona (Festuca rubra L. sensu lato)nasionakg3.515.03 15Festulolium (x Festulolium)nasionakg3.515.03 16Życica wielokwiatowa (rajgras włoski) (Lolium multiflorum Lam.): a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg3.515.03 b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg5.515.03 17Życica wielokwiatowa westerwoldzka (rajgras holenderski) (Lolium multiflorum Lam. var. westerwoldicum Wittm.): a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg3.515.03 b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg5.515.03 18Życica trwała (rajgras angielski) (Lolium perenne L.): a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg7.515.03 b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg10.515.03 19Życica mieszańcowa (rajgras oldenburski) (Lolium x boucheanum Kunth): a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg3.515.03 b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg5.515.03 20Tymotka kolankowata (Phleum bertolonii DC.)nasionakg1.215.03 21Tymotka łąkowa (Phleum pratense L.)nasionakg2.515.03 22Wiechlina roczna (Poa annua L.)nasionakg1.515.03 23Wiechlina gajowa (Poa nemoralis L.)nasionakg1.515.03 24Wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.)nasionakg1.515.03 25Wiechlina zwyczajna (szorstka) (Poa trivialis L.)nasionakg1.515.03 26Konietlica łąkowa (Trisetum flavescens (L.) P. Beauv.)nasionakg1.515.03 27Soja (Glycine max (L.) Merr.)nasionakg155.04 28Łubin biały (Lupinus albus L.)nasionakg245.03 29Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius L.): a) odmiany na nasionanasionakg415.03 b) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg615.03 c) odmiany tylko na zielonkęnasionakg205.03 30Łubin żółty (Lupinus luteus L.): a) odmiany na nasionanasionakg495.03 b) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg695.03 c) odmiany tylko na zielonkęnasionakg335.03 31Groch siewny (Pisum sativum L. sensu lato): a) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg505.03 b) odmiany tylko na zielonkęnasionakg185.03 32Bobik (Vicia faba L. (partim)): a) odmiany tradycyjnenasionakg445.03 b) odmiany samokończącenasionakg555.03 33Wyka siewna (Vicia sativa L.) a) odmiany na nasionanasionakg125.03 b) odmiany na nasiona/zielonkęnasionakg275.03 c) odmiany tylko na zielonkęnasionakg155.03 34Wyka kosmata (Vicia villosa Roth)nasionakg8.525.08 35Komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.)nasionakg1.515.03 36Lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.)nasionakg215.03 37Lucerna siewna (Medicago sativa L.)nasionakg41.03 38Lucerna mieszańcowa (Medicago x Varia T. Martyn)nasionakg41.03 39Esparceta (Onobrychis viciifolia Scop.)nasionakg201.03 40Koniczyna szwedzka (Trifolium hybridum L.)nasionakg21.03 41Koniczyna krwistoczerwona (Trifolium incarnatum L.)nasionakg315.03 42Koniczyna łąkowa (czerwona) (Trifolium pratense L.): a) odmiany diploidalne (2x)nasionakg41.03 b) odmiany tetraploidalne (4x)nasionakg51.03 43Koniczyna biała (Trifolium repens L.)nasionakg2.51.03 44Koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.)nasionakg25.03 45Brukiew pastewna (Brassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.)nasionakg0.0820.03 46Kapusta pastewna (Brassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. var. viridis L.)nasionakg0.120.03 47Facelia błękitna (Phacelia tanacetifolia Benth.)nasionakg115.02 48Rzodkiew oleista (Raphanus sativus L. var. oleiformis Pers.)nasionakg1.515.02 Rośliny oleiste i włókniste 49Rzepik (Brassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs)nasionakg110.08 50Gorczyca sarepska (Brassica juncea (L.) Czernj et Cosson)nasionakg115.02 51Rzepak ozimy (Brassica napus L. partim)nasionakg210.08 52Rzepak jary (Brassica napus L. partim )nasionakg11.03 53Gorczyca czarna (Brassica nigra (L.) Koch)nasionakg115.02 54Konopie (Cannabis sativa L.)nasionakg615.02 55Krokosz barwierski (Carthamus tinctorius L.)nasionakg315.02 56Kminek zwyczajny (Carum carvi L.)nasionakg115.02 57Słonecznik (Helianthus annuus L.)nasionakg2.515.02 58Len (Linum usitatissimum L.)nasionakg201.03 59Mak (Papaver somniferum L.)nasionakg0.2515.02 60Gorczyca biała (Sinapis alba L.)nasionakg1.515.02 Rośliny zbożowe 61Owies (Avena sativa L.)nasionakg431.03 62Jęczmień ozimy (Hordeum vulgare L.)nasionakg3831.08 63Jęczmień jary (Hordeum vulgare L.)nasionakg481.03 64Kanar (Phalaris canariensis L.)nasionakg4.515.03 65Żyto ozime (Secale cereale L.)nasionakg415.09 66Żyto jare (Secale cereale L.)nasionakg301.03 67Pszenżyto ozime (x Triticosecale Wittm.)nasionakg485.09 68Pszenżyto jare (x Triticosecale Wittm.)nasionakg561.03 69Pszenica zwyczajna ozima (Triticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.)nasionakg605.09 70Pszenica zwyczajna jara (Triticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.)nasionakg571.03 71Pszenica twarda ozima (Triticum durum Desf.)nasionakg605.09 72Pszenica twarda jara (Triticum durum Desf.)nasionakg551.03 73Kukurydza (Zea mays L.)nasionakg1231.03 Ziemniak 74Ziemniak (Solanum tuberosum L. ): a) odmiany bardzo wczesnesadzeniakiszt.11.00030.11 b) odmiany wczesnesadzeniakiszt.6.00030.11 c) odmiany pozostałych grup wczesnościsadzeniakiszt.5.50025.03 ROŚLINY WARZYWNE 75Cykoria korzeniowa (Cichorium intybus L. (partim))nasionakg0.115.03 ROŚLINY SADOWNICZE 76Winorośl (Vitis L.)sadzonki jednoroczneszt.12031.10 Objaśnienia: 1) Podana ilość materiału siewnego dotyczy jednego kierunku użytkowania (na ziarno lub na kiszonkę); należy ją podwoić, jeśli odmiana jest badana przy obu kierunkach użytkowania. 2) Nasiona otoczkowane, o laboratoryjnej zdolności kiełkowania co najmniej 85% (burak cukrowy) i 75% (burak pastewny) w składzie otoczki mogą występować zaprawy nasienne, wskazywane przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych na bieżąco. 3) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania wartości gospodarczej odmiany (WGO) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany środkami ochrony roślin, regulatorami wzrostu ani innymi preparatami mogącymi mieć wpływ na wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy poszczególnych gatunkach. 4) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania wartości gospodarczej odmiany (WGO); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji wysyłkowej. Tabela 2 Rośliny sadownicze do badania wartości gospodarczej odmiany, po ich wpisaniu do krajowego rejestru Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2) rodzajjednostka miaryilośćstandardowa podkładkatermin dostarczenia dzień/miesiąc standardowa odmiana owocująca dla odmian podkładkowych* 1234567 DRZEWA OWOCOWE 1Grusza odmiany owocujące i podkładkiPyrus communis L.jednoroczne drzewkaszt.42Pigwa S 131.10 szt.42Kaukaska S31.10 2Jabłoń odmiany owocujące i podkładkiMalus domestica Borkh.jednoroczne drzewkaszt.42M 931.10 szt.42M 2631.10 3Śliwa domowa odmiany owocujące i podkładkiPrunus domestica L.jednoroczne drzewkaszt.42Wangenheima S31.10 szt.42Ałycza31.10 4Wiśnia odmiany owocujące i podkładkiPrunus cerasus L.jednoroczne drzewkaszt.42F 12/131.10 szt.42Antypka31.10 KRZEWY JAGODOWE 5Malina właściwa Rubus idaeus L.jednoroczne, dobrze ukorzenione sadzonki I wyboruszt.135-31.10 6Porzeczka czarna Ribes nigrum L.jednoroczne, dobrze ukorzenione sadzonki I wyboruszt.42-31.10 BYLINY 7Truskawka Fragaria x ananassa Duch.dobrze ukorzenione sadzonki I wyboruszt.174-15.09 Objaśnienia: 1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania wartości gospodarczej odmiany (WGO) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego i nie może być traktowany środkami ochrony roślin, regulatorami wzrostu ani innymi preparatami mogącymi mieć wpływ na wzrost lub rozwój roślin poza wyjątkami uwzględnionymi przy poszczególnych gatunkach. 2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania wartości gospodarczej odmiany (WGO); w dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego odmiany, które w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod adresy wskazane w dyspozycji wysyłkowej. * Wybór standardowej odmiany następuje po uzgodnieniu przez hodowcę z Centralnym Ośrodkiem Badania Odmian Roślin Uprawnych. Tabela 3 Rośliny warzywne do badania wartości gospodarczej odmiany, po ich wpisaniu do krajowego rejestru Lp.Roślina uprawnaMateriał siewny1) 2)Termin rodzajjednostka miaryilośćdostarczenia dzień/mies. 123456 1Burak ćwikłowy (Beta vulgaris L. var. vulgaris)nasionakg1.81.03 2Cebula (Allium cepa L.) a) odmiany do uprawy z siewu wiosennegonasionag7201.03 b) odmiany zimującenasionag54031.07 c) odmiany do uprawy z dymkicebula dymkaszt.12.0001.03 3Fasola zwykła (Phaseolus vulgaris L.) a) odmiany o MTN < 200 gnasionakg7.231.03 b) odmiany o MTN 200-400 gnasionakg12.031.03 c) odmiany o MTN > 400 gnasionakg21,031.03 4Groch siewny łuskowy i cukrowy (Pisum sativum L. (partim))nasionakg121.03 5Kalafior (Brassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L.)nasionag5015.02 6Kapusta brukselska (Brassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC.)nasionag5015.02 7Kapusta głowiasta biała (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC.)nasionag6015.02 8Kapusta głowiasta czerwona (Brassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC.)nasionag6015.02 9Marchew jadalna (Daucus carota L.)nasionag6001.03 10Ogórek (Cucumis sativus L.)nasionag30031.03 11Papryka (Capsicum annuum L.)nasionag301.03 12Pietruszka zwyczajna (Petroselinum crispum (Mill.) Nym. ex A. W. Hill.)nasionag6001.03 13Pomidor (Lycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw.)nasionag301.03 14Por (Allium porrum L.)nasionag4831.01 15Seler zwyczajny (Apium graveolens L.)nasionag1215.02 Objaśnienia: 1) Materiał siewny odmiany dostarczany przez jej hodowcę do badania wartości gospodarczej odmiany (WGO) powinien odpowiadać wymaganiom jakości obowiązującym w kwalifikacji materiału siewnego. Szczegółowe warunki odnośnie do zamawianych prób nasion dołączone będą każdorazowo do wysyłanych dyspozycji. 2) Wymienione w tabelach ilości materiału siewnego oznaczają niezbędne ilości materiału, które hodowca odmiany powinien posiadać do badania wartości gospodarczej odmiany (WGO); w aktualnych dyspozycjach wysyłkowych Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych podaje ilości materiału siewnego, które w danym roku jej hodowca powinien dostarczyć pod wskazane adresy. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają następujące przepisy Unii Europejskiej: - dyrektywę Rady 2002/53/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie Wspólnego Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych, - dyrektywę Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wielkości próbki materiału siewnego do badań kontrolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 136) Na podstawie art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wielkość próbki materiału siewnego niezbędnej do dokonania badań kontrolnych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia 2003 r. (poz. 136) WIELKOŚĆ PRÓBKI MATERIAŁU SIEWNEGO NIEZBĘDNEJ DO DOKONANIA BADAŃ KONTROLNYCH Lp. Nazwa polska Nazwa łacińskaMasa próbki nasion do badań kontrolnych 1234 ROŚLINY ZBOŻOWE 1JęczmieńHordeum vulgare L.500 g 2Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L.1.000 g 3Mieszańce sorga zwyczajnego i trawy sudańskiejSorghum bicolor x Sorghum sudanense100 g 4Mozga kanaryjska (Kanar)Phalaris canariensis L.100 g 5OwiesAvena sativa L.500 g 6Pszenica orkiszTriticum spelta L.500 g 7Pszenica twardaTriticum durum Desf.500 g 8Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.500 g 9Pszenżytox Triticosecale Wittm.500 g 10RyżOryza sativa L.500 g 11Sorgo zwyczajneSorghum bicolor (L.) Moench100 g 12Trawa sudańskaSorghum sudanense (Piper) Stapf.100 g 13ŻytoSecale cereale L.500 g ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE 1BawełnaGossypium sp.100 g 2Gorczyca białaSinapis alba L.100 g 3Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch100 g 4Gorczyca sarepskaBrassica junacea (L.) Czernj. et Cosson100 g 5Kminek zwyczajnyCarum carvi L.100 g 6KonopieCannabis sativa L.100 g 7Krokosz barwierski (Saflor barwierski)Carthanus tinctorius L.100 g 8Len zwyczajnyLinum usitatissimum L.100 g 9MakPapaver somniferum L.100 g 10Orzech ziemnyArachis hypogaea L.1.000 g 11RzepakBrassica napus L. (partim)100 g 12RzepikBrassica rapa L. var silvestris (Lam.) Briggs100 g 13SłonecznikHelianthus annuus L.500 g 14Soja zwyczajnaGlicyne max (L.) Merrill1.000 g ROŚLINY PASTEWNE - STRĄCZKOWE 1BobikVicia faba L. (partim)1.000 g 2Groch siewnyPisum sativum L. (partim)1.000 g 3Łubin białyLupinus albus L.1.000 g 4Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L.1.000 g 5Łubin żółtyLupinus luteus L.1.000 g 6Wyka kosmataVicia villosa Roth1.000 g 7Wyka pannońskaVicia pannonica Crantz1.000 g 8Wyka siewnaVicia sativa L.1.000 g ROŚLINY PASTEWNE - MOTYLKOWATE DROBNONASIENNE 1Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop.100 g 2Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L.100 g 3Koniczyna egipska (Koniczyna aleksandryjska)Trifolium alexandrinum L.100 g 4Koniczyna białaTrifolium repens L.100 g 5Koniczyna łąkowa (Koniczyna czerwona)Trifolium pratense L.100 g 6Koniczyna krwistoczerwona (Inkarnatka)Trifolium incarnatum L.100 g 7Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L.100 g 8Koniczyna białoróżowa (Koniczyna szwedzka)Trifolium hybridum L.100 g 9Kozieradka pospolita (Koniczyna grecka)Trigonella foenum-graecum L.100 g 10Lucerna chmielowaMedicago lupulina L.100 g 11Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn100 g 12Lucerna siewnaMedicago sativa L.100 g 13Siekiernica włoskaHedysarum coronarium L.100 g ROŚLINY PASTEWNE - TRAWY GAZONOWE I PASTEWNE 1Cynodon palczastyCynodon dactylon (L.) Pers.100 g 2Festuloliumx Festulolium100 g 3Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P. Beauv.100 g 4Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L.100 g 5Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson100 g 6Kostrzewa owczaFestuca ovina L.100 g 7Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber100 g 8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L.100 g 9Mietlica białawaAgrostis giganthea Roth100 g 10Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L.100 g 11Mietlica psiaAgrostis canina L.100 g 12Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L.100 g 13Mozga HardingaPhalaris aquatica L.100 g 14Rajgras wyniosły (Rajgras francuski)Arrhenatherum elatius (L.) Beauv.,ex J. S. Et K. B. Persl100 g 15Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl100 g 16Stokłosa alaskańskaBromus sitchensis Trin.100 g 17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC.100 g 18Tymotka łąkowaPhleum pratense L.100 g 19Wiechlina zwyczajnaPoa trivilis L.100 g 20Wiechlina błotnaPoa palustris L.100 g 21Wiechlina gajowaPoa nemoralis L.100 g 22Wiechlina łąkowaPoa pratensis L.100 g 23Wiechlina rocznaPoa annua L.100 g 24Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L.100 g 25Życica mieszańcowa (Rajgras oldenburski)Lolium x boucheanum Kunth100 g 26Życica trwała (Rajgras angielski)Lolium perenne L.100 g 27Życica wielokwiatowa (Rajgras włoski) i (Rajgras holenderski)Lolium multiflorum Lam.100 g ROŚLINY PASTEWNE - INNE ROŚLINY ROLNICZE 1Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.100 g 2Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth.100 g 3Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. var. viridis L.100 g 4Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers.100 g BURAK 1Burak cukrowyBeta vulgaris L.250 g 2Burak pastewnyBeta vulgaris L.250 g ROŚLINY WARZYWNE 1BóbVicia faba L. (partim)1.000 g 2BrokułBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa Duch.100 g 3Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris250 g 4Burak liściowyBeta vulgaris L. var. conditiva Alef.250 g 5CebulaAllium cepa L.100 g 6Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty)Allium fistulosum L.100 g 7CykoriaCichorium intybus L. (partim)100 g 8Dynia olbrzymiaCucurbita maxima Duch.500 g 9Dynia zwyczajnaCucurbita pepo L.500 g 10EndywiaCichorium endivia L.100 g 11Fasola wielokwiatowaPhaseolus coccineus L.1.000 g 12Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L.1.000 g 13Groch siewny łuskowy i cukrowyPisum sativum L. (partim)1.000 g 14JarmużBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.sabellica L.100 g 15KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L.100 g 16KalarepaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. gongylodes L.100 g 17Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC.100 g 18Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC.100 g 19Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC.100 g 20Kapusta pekińskaBrassica pekinensis (Lour.) Rupr.100 g 21Kapusta włoskaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. sabauda L.100 g 22Karczoch hiszpański (Kard)Cynara cardunculus L.250 g 23Kawon (Arbuz)Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai250 g 24Koper włoski (Fenkuł)Foeniculum vulgare Miller100 g 25Marchew jadalnaDaucus carota L.100 g 26MelonCucumis melo L.250 g 27OberżynaSolanum melongena L.100 g 28OgórekCucumis sativus L.100 g 29PaprykaCapsicum annuum L.100 g 30Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Miller) Nyman ex A. W. Hill100 g 31PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw.100 g 32PorAllium porrum L.100 g 33Roszponka warzywnaValerianella locusta (L.) Laterrade100 g 34Rzepa jadalnaBrassica rapa L. var. rapa100 g 35Rzodkiew, RzodkiewkaRaphanus sativus L.100 g 36Sałata siewnaLactuca sativa L.100 g 37Seler zwyczajnyApium graveolens L.100 g 38Skorzonera (Wężymord)Scorzonera hispanica L.100 g 39Szalotka (Cebula szalotka)Allium ascalonicum L.100 g 40SzpinakSpinacia oleracea L.100 g 41Trybuła ogrodowaAnthriscus cerefolium (L.) Hoffm.100 g 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie terminów składania wniosków o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 137) Na podstawie art. 37 ust. 10 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wniosek o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków zarejestrowanych w krajowym rejestrze składa się w roku, w którym dany materiał ma być poddany ocenie polowej w terminach: 1) do dnia 15 marca - w przypadku gatunków roślin uprawnych jednorocznych ozimych i gatunków wieloletnich; 2) do dnia 15 maja - w przypadku pozostałych jednorocznych gatunków roślin uprawnych; 3) do dnia 31 sierpnia - w przypadku gatunków roślin uprawnych dwuletnich; 4) do dnia 10 marca - w przypadku materiału szkółkarskiego mateczników porzeczek i agrestu; 5) do dnia 30 maja - w przypadku materiału szkółkarskiego, innego niż określony w pkt 4. 2. Przy zgłaszaniu odmiany innej niż zarejestrowana w krajowym rejestrze wniosek o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków składa się nie później niż na rok przed terminem, o którym mowa w ust.1, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dla materiału szkółkarskiego i sadzeniaków ziemniaka oraz odmian roślin rolniczych reprodukowanych według systemu określonego przez Organizację Współpracy Ekonomicznej i Rozwoju (OECD), nieprzeznaczonych do obrotu w kraju, wniosek o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków składa się w terminach, o których mowa w ust. 1. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie terminów, po upływie których materiał siewny podlega ponownej ocenie laboratoryjnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 138) Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie lub przygotowywany do obrotu podlega ponownej ocenie laboratoryjnej po upływie: 1) 12 miesięcy - w przypadku materiału siewnego: a) roślin rolniczych, b) roślin warzywnych, z wyjątkiem innych określonych w pkt 2, c) drzew owocowych, d) mieszanek roślin rolniczych albo warzywnych; 2) 24 miesięcy - w przypadku materiału siewnego roślin warzywnych opakowanych hermetycznie o zdolności kiełkowania wyższej co najmniej o 10 punktów procentowych od minimalnej zdolności kiełkowania określonej w przepisach dotyczących jakości materiału siewnego roślin rolniczych, warzywnych i sadowniczych oraz materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych, ozdobnych i winorośli. 2. Upływ terminu, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia wydania świadectwa o uznaniu materiału siewnego albo od dnia wydania informacji o zdolności kiełkowania, potwierdzających dokonanie ostatniej oceny laboratoryjnej, a w przypadku mieszanek materiału siewnego roślin rolniczych albo warzywnych - od dnia wydania świadectwa o uznaniu mieszanki materiału siewnego albo od dnia wydania informacji o jej zdolności kiełkowania, potwierdzających dokonanie ostatniej oceny laboratoryjnej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie składu gatunkowego mieszanek materiału siewnego i typu użytkowania mieszanek (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 139) Na podstawie art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Mieszanki materiału siewnego mogą być tworzone: 1) z odmian różnych gatunków roślin rolniczych: a) zbożowych, b) pastewnych; 2) z różnych odmian jednego gatunku roślin: a) zbożowych, jeżeli są szczególnie przydatne w zapobieganiu rozprzestrzeniania się niektórych organizmów szkodliwych i zostało to udowodnione w badaniach naukowych, b) warzywnych, jeżeli są szczególnie przydatne w pozyskiwaniu wysokich i dobrej jakości plonów warzyw i zostało to udowodnione w badaniach naukowych. § 2. Mieszanki sporządzane z materiału siewnego gatunków roślin pastewnych z udziałem innych gatunków roślin, w zależności od typu użytkowania tych mieszanek, dzieli się na: 1) pastewne, sporządzane z udziałem materiału siewnego roślin zbożowych oraz oleistych i włóknistych i gatunków roślin warzywnych, dla których wymagane jest badanie wartości gospodarczej odmiany; 2) niepastewne, sporządzane z udziałem materiału siewnego gatunków roślin niebędących roślinami pastewnymi; 3) ochrony środowiska i jego zasobów genowych, sporządzane z udziałem innych gatunków roślin. § 3. W mieszankach materiału siewnego, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, udział każdego gatunku roślin powinien wynosić co najmniej 4 %, z wyjątkiem koniczyny białej i komonicy zwyczajnej oraz traw z rodzaju mietlic, których udział może wynosić co najmniej 2 %. § 4. 1. Mieszanki materiału siewnego przeznaczone na cele niepastewne, a wytwarzane jako mieszanki gazonowe, powinny składać się co najmniej z dwóch składników o udziale jednego składnika nie mniejszym niż 5 %. 2. W przypadku mieszanek materiału siewnego, o których mowa w ust. 1, dopuszcza się niewielki dodatek nasion innych gatunków roślin, których udziału procentowego nie określa się. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu informacji niezbędnych do sporządzenia opisu odmiany 2) (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 140) Na podstawie art. 56 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres informacji niezbędnych do sporządzenia przez dostawcę opisu odmiany materiału szkółkarskiego CAC, materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych. § 2. Opis odmiany materiału szkółkarskiego CAC, materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych, sporządzany przez dostawcę: 1) będącego producentem tego materiału, zawiera: a) nazwę odmiany oraz jej powszechnie znane synonimy, b) informację o utrzymaniu i stosowanym systemie rozmnażania odmiany, c) wskazanie cech charakterystycznych odmiany, d) wskazanie cech różniących daną odmianę od innych odmian najbardziej do niej podobnych; 2) niebędącego producentem tego materiału zawiera: a) nazwę odmiany oraz jej powszechnie znane synonimy, b) wskazanie cech charakterystycznych odmiany. § 3. Cechy charakterystyczne odmian i ich określenia niezbędne do sporządzenia opisu odmiany materiału szkółkarskiego CAC określa załącznik do rozporządzenia. § 4. Cechy charakterystyczne odmian i ich określenia niezbędne do sporządzenia opisu odmiany materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych określa się zgodnie z zasadami opisywania roślin ozdobnych, przyjętymi przez Międzynarodowy Związek Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 grudnia 2003 r. (poz. 140) CECHY CHARAKTERYSTYCZNE ODMIAN I ICH OKREŚLENIA NIEZBĘDNE DO SPORZĄDZENIA OPISU ODMIANY MATERIAŁU SZKÓŁKARSKIEGO CAC 1. Citrus sp. Młode pędy: zabarwienie antocjaninowe wierzchołka (10 do 15 cm od wierzchołka) występuje nie występuje Owoc: kształt wierzchołka spłaszczony ścięty zaokrąglony lekko wzniesiony znacznie wzniesiony Owoc: kolor powierzchni zielony zielony do żółtego żółty żółty do pomarańczowego pomarańczowy pomarańczowy do czerwonego różowy czerwony purpurowy Termin dojrzewania owoców bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 2. Corylus aveliana L. Termin pękania pąków liściowych (kiedy dwa liście wyjdą z pąka) bardzo wczesny bardzo wczesny do wczesnego wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny późny do bardzo późnego bardzo późny Termin kwitnienia kwiatów męskich bardzo wczesny bardzo wczesny do wczesnego wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny późny do bardzo późnego bardzo późny Termin kwitnienia kwiatów żeńskich bardzo wczesny bardzo wczesny do wczesnego wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny późny do bardzo późnego bardzo późny Okrywa: długość w porównaniu do długości owocu krótka równa dłuższa Okrywa: wcięcia słabe średnie silne Okrywa: piłkowanie wcięć słabe średnie silne Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: kształt kulisty stożkowaty jajowaty krótki lekko cylindryczny długi lekko cylindryczny Termin dojrzewania bardzo wczesny bardzo wczesny do wczesnego wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny późny do bardzo późnego bardzo późny Owoc: procent ziarna (w masie) bardzo niski niski średni wysoki bardzo wysoki 3. Cydonia Mill. Roślina: pokrój wyprostowany półwyprostowany rozłożysty Blaszka liściowa: kształt eliptyczny odwrotnie jajowaty jajowaty zaokrąglony Owoc: kształt ogólny okrągły jajowaty gruszkowaty przewężony nieregularny podłużny 4. Fragaria x ananassa Duch. Kwiatostan: położenie w stosunku do liści poniżej na tym samym poziomie powyżej Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: dominujący kształt nerkowaty spłaszczony okrągły stożkowaty podwójnie stożkowaty prawie cylindryczny klinowaty jajowaty sercowaty Owoc: kolor białawożółty jasnopomarańczowy pomarańczowy pomarańczowoczerwony czerwony purpurowy ciemnopurpurowy Termin dojrzewania (50 % roślin z dojrzałymi owocami) bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Typ owocowania niepowtarzające się częściowo powtarzające się w pełni powtarzające się 5. Juglans regia L. Termin pękania pąków bardzo wczesny bardzo wczesny do wczesnego wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny późny do bardzo późnego bardzo późny Drzewo: typ kwiatostanów żeńskich pojedyncze złożone Drzewo: typ rozgałęzień gałęzi z kwiatami żeńskimi ograniczony nieograniczony Termin dojrzewania wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny 6. Malus Mill. Drzewo: wigor słaby średni silny Owoc: kształt kulisty kulistostożkowaty krótki kulistostożkowaty płaski płaski kulisty (spłaszczony) stożkowaty długi stożkowaty ścięty stożkowaty elipsoidalny elipsoidalnostożkowaty (jajowaty) podłużny podłużny stożkowaty podłużny przewężający się Owoc: przeważający kolor skórki pomarańczowy czerwony purpurowy brązowy Termin początku kwitnienia (10 % kwiatów rozwiniętych) bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Odmiany podkładek: Drzewo: wigor słaby średni silny Drzewo: liczba odkładów (w mateczniku) bardzo mała mała średnia duża bardzo duża 7. Olea europea L. Owoc: kształt wydłużony eliptyczny kulisty Owoc: kolec występuje nie występuje Owoc: kształt podstawy zaokrąglona ścięta szeroka Owoc: szerokość zagłębienia przy szypułce wąskie średnie szerokie 8. Prunus amygdalus Betsch. Termin początku kwitnienia bardzo wczesny bardzo wczesny do wczesnego wczesny wczesny do średniego średni średni do późnego późny późny do bardzo późnego bardzo późny kwiat: kolor płatków biały różowobiały różowy ciemnoróżowy Termin dojrzewania bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Owoc ususzony: kształt wierzchołka płaski zaokrąglony spiczasty Ziarno: kształt wąskoeliptyczny eliptyczny szerokoeliptyczny bardzo szerokoeliptyczny 9. Prunus armeniacum L. Owoc: wielkość mały średni duży Owoc: głębokość zagłębienia przy szypułce płytkie średnie głębokie Owoc: kolor tła skórki biały kremowy do żółtego jasnopomarańczowy pomarańczowy ciemnopomarańczowy Owoc: kolor miąższu biały kremowy jasnopomarańczowy pomarańczowy ciemnopomarańczowy Termin początku kwitnienia (kiedy na drzewie jest niewiele w pełni rozwiniętych kwiatów) wczesny średni późny Termin dojrzewania bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 10. Prunus avium L. i Prunus cerasus L. Termin kwitnienia bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: kolor skórki żółty pomarańczowoczerwony cynobrowy na jasnożółtym tle cynobrowy mahoniowy czarny Owoc: termin dojrzewania bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 11. Prunus domestica L. Owoc: rozmiar (fizjologicznie dojrzałego owocu) bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: ogólny kształt z profilu (fizjologicznie dojrzałego owocu) zaokrąglony spłaszczony zaokrąglony podłużny wydłużony Owoc: kolor tła skórki włączając meszek (fizjologicznie dojrzałego owocu) białawy (przezroczysty) zielony żółtawozielony żółty pomarańczowożółty czerwony purpurowy fioletowoniebieski Owoc: kolor miąższu (fizjologicznie dojrzałego owocu) białawy żółty żółtawozielony zielony pomarańczowy czerwony Pestka: zrośnięcie z miąższem (fizjologicznie dojrzałego owocu) niezrośnięta częściowo zrośnięta zrośnięta Pestka: wielkość w stosunku do owocu (fizjologicznie dojrzałego owocu) mała średnia duża Pora dojrzewania bardzo wczesna wczesna średnia późna bardzo późna 12. Prunus persica (L.) Barsch. Drzewo: typ normalny przycięty Pędy kwitnące: zabarwienie antocjaninowe występuje nie występuje Termin początku kwitnienia bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Kwiat: kształt różowaty dzwonkowaty Płatek: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Szypułka: miodniki występują nie występują Szypułka: kształt miodników okrągły nerkowaty Owoc: omszenie występuje nie występuje Owoc: kolor tła miąższu biały żółty do żółtopomarańczowego czerwony Pestka: zrośnięcie z miąższem zrośnięta niezrośnięta Termin dojrzewania bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 13. Prunus Salicina L. Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: kolor tła skórki białawy (przezroczysty) zielony żółtawozielony żółty pomarańczowy do żółtego czerwony purpurowy fioletowoniebieski ciemnoniebieski Owoc: kolor miąższu (fizjologicznie dojrzałego owocu) białawy żółty żółty do zielonego zielony pomarańczowy czerwony Termin kwitnienia bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Termin dojrzewania bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 14. Pyrus communis L. Termin kwitnienia (data pełni kwitnienia) bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: kształt z profilu (w przekroju podłużnym) wklęsły prosty wypukły Owoc: długość w stosunku do maksymalnej średnicy bardzo krótki krótki średni wydłużony bardzo wydłużony Owoc: kolor tła skórki (w stanie dojrzałości) zielony żółtozielony żółty czerwony Owoc: długość szypułki krótka średnia długa Pora dojrzałości do zbioru bardzo wczesna wczesna średnia późna bardzo późna 15. Ribes silvestre Mert et Koch, Ribes niveum Lindl. (czerwona i biała porzeczka) Termin dojrzewania owoców bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny Grona owocowe: długość łącznie z szypułką bardzo krótkie krótkie średnie długie bardzo długie Jagody: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Jagody: kolor biały białawożółty różowy czerwony 16. Ribes uva crispe L. (agrest) Roślina: kształt odwrotnie jajowaty kulisty poprzecznie elipsoidalny Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: kształt kulisty elipsoidalny gruszkokształtny Owoc: kolor żółty żółtozielony zielony z białym odcieniem zielony czerwony Termin dojrzewania owoców bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 17. Ribes nigrum L. (czarna porzeczka) Roślina: stosunek wysokości do średnicy niski średni wysoki Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Termin dojrzewania owoców bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 18. Rubus subgenus Eubetus Sect. Moriferi i Ursini (czarna jagoda) i mieszańce Roślina: pokrój wyprostowany wyprostowany do częściowo wyprostowanego częściowo wyprostowany częściowo wyprostowany do pnącego pnący Pędy spoczynkowe: kolce występują nie występują Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Termin początku dojrzewania bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 19. Rubus idaeus L. (malina) Roślina: liczba młodych pędów (wyłącznie odmiany, które owocują na pędach dwuletnich latem) bardzo mała mała średnia duża bardzo duża Pędy spoczynkowe: kolor szarawobrązowy szarawobrązowy do brązowego brązowy brązowy do purpurowobrązowego purpurowobrązowy Owoc: kolor żółty jasnoczerwony czerwony ciemnoczerwony pomarańczowy purpurowy czarny Owoc: rozmiar bardzo mały mały średni duży bardzo duży Owoc: stosunek długości do szerokości taka sama długość i szerokość dłuższy niż szerszy znacznie dłuższy niż szerszy Główne owocowanie na pędach dwuletnich w lecie na pędach tegorocznych jesienią Termin dojrzewania na pędach dwuletnich bardzo wczesny wczesny średni późny bardzo późny 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają następujące przepisy Unii Europejskiej: - dyrektywę Komisji 93/79/EWG z dnia 21 września 1993 r. określającą dodatkowe przepisy wykonawcze dla wykazów odmian materiału rozmnożeniowego roślin owocowych oraz roślin owocowych przechowywanych przez dostawców zgodnie z dyrektywą Rady 92/34/EWG, - dyrektywę Rady 98/56/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych, - dyrektywę Komisji 1999/68/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. określającą dodatkowe przepisy w odniesieniu do wykazów odmian roślin ozdobnych prowadzonych przez dostawców na mocy dyrektywy Rady 98/56/WE. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny tożsamości odmianowej, sposobu oraz terminu ich uiszczania (Dz. U. z 2004 r. Nr 15, poz. 141) Na podstawie art. 40 ust. 6 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się stawki opłat za dokonanie oceny tożsamości odmianowej w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 2. Opłatę, o której mowa w § 1, uiszcza przedsiębiorca w dniu wysłania albo dostarczenia próbki do oceny tożsamości na rachunek bankowy wskazany przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zaznaczając na dowodzie uiszczenia opłaty: rodzaj badania, gatunek, odmianę, kategorię oraz numer partii materiału siewnego. § 3. Kopię dowodu uiszczenia opłaty za dokonanie oceny tożsamości odmianowej wraz z informacją o wysłaniu albo dostarczeniu próbki do oceny tożsamości przedsiębiorca przesyła do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 141) STAWKI OPŁAT ZA DOKONANIE OCENY TOŻSAMOŚCI ODMIANOWEJ Lp.WyszczególnienieStawki opłat za badanie próbki (w zł) ROŚLINY ROLNICZE 1Materiał siewny wszystkich gatunków roślin rolniczych kategorii elitarny i kwalifikowany, z wyjątkiem materiału siewnego kategorii elitarny: żyta, wszystkich gatunków traw gazonowych i pastewnych oraz motylkowatych drobnonasiennych150 2Materiał siewny kategorii elitarny: żyta, wszystkich gatunków traw gazonowych i pastewnych oraz roślin motylkowatych drobnonasiennych200 ROŚLINY WARZYWNE 3Materiał siewny wszystkich kategorii gatunków roślin warzywnych odmian przeznaczonych do uprawy polowej, z wyjątkiem: brokułu, jarmużu, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej, kapusty głowiastej czerwonej, kapusty pekińskiej i kapusty włoskiej150 4Materiał siewny wszystkich kategorii brokułu, jarmużu, kalarepy, kapusty brukselskiej, kapusty głowiastej białej, kapusty głowiastej czerwonej, kapusty pekińskiej i kapusty włoskiej oraz materiał siewny wszystkich kategorii gatunków roślin warzywnych odmian przeznaczonych do uprawy pod osłonami200 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz dokumentowania tych czynności (Dz. U. Nr 15, poz. 142) Na podstawie art. 249 § 3 pkt 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Przez użyte w rozporządzeniu określenie lub skrót należy rozumieć: 1) areszt śledczy - również wyodrębniony oddział aresztu śledczego w zakładzie karnym; 2) Centralny Zarząd - Centralny Zarząd Służby Więziennej; 3) cudzoziemiec - osobę nieposiadającą obywatelstwa polskiego, w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175); 4) dokument podróży - dokument uprawniający do przekroczenia granicy w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach; 5) dyrektor - dyrektora jednostki penitencjarnej; 6) dyrektor okręgowy - dyrektora okręgowego Służby Więziennej; 7) jednostka penitencjarna - areszt śledczy lub zakład karny; 8) k.k. - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 2)); 9) k.k.w. - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy; 10) k.p.c. - ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 3)); 11) k.p.k. - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 4)); 12) kierownik - kierownika działu ewidencji lub inną osobę, która sprawuje funkcję kierownika działu ewidencji albo go zastępuje; 13) odpis orzeczenia - również wyciąg z tego orzeczenia; 14) organ doprowadzający - funkcjonariusza jednostki organizacyjnej Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej, żołnierza Żandarmerii Wojskowej, a ponadto komornika przy wykonywaniu orzeczenia sądu o zastosowaniu środka przymusu wydanego w postępowaniu cywilnym oraz funkcjonariusza Służby Więziennej w wypadkach, o których mowa w art. 201 § 3 k.k.w. oraz art. 18 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761, z późn. zm. 5)); 15) organ dysponujący - prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie, a po wniesieniu aktu oskarżenia - sąd, przed którym sprawa się toczy; 16) organ wzywający - prokuratora lub sąd, który wystawił nakaz wydania lub polecenie przetransportowania osadzonego w związku z jego udziałem w czynnościach procesowych; 17) osadzony - osobę tymczasowo aresztowaną, skazaną, ukaraną lub wymienioną w art. 589a k.p.k., która jest ujęta w ewidencji jednostki penitencjarnej; 18) osoba powiązana - tymczasowo aresztowanego, którego przestępstwo pozostaje, według organu prowadzącego postępowanie, w związku z przestępstwem popełnionym przez inną osobę; 19) pomieszczenie Policji - wydzielone pomieszczenie przeznaczone dla osób zatrzymanych, w którym mogą być odrębnie umieszczeni tymczasowo aresztowani, skazani i ukarani, usytuowane w jednostkach Policji, Straży Granicznej oraz w aresztach garnizonowych; 20) powiadomienie - informację przekazaną adresatowi na piśmie, którego treść ustala nadawca; 21) przepustka - przepustkę oraz zezwolenie na czasowe opuszczenie terenu jednostki penitencjarnej udzielone na podstawie przepisów art. 91 pkt 7, art. 92 pkt 9, art. 138 § 1 pkt 7 i 8 oraz art. 165 § 2 k.k.w., art. 1059 k.p.c., a ponadto udzielone na podstawie art. 91 pkt 3 i 4, art. 92 pkt 3-5, art. 131 § 2 oraz art. 141a § 1 k.k.w., jeżeli są realizowane bez konwoju funkcjonariusza; 22) przetransportowanie - przeniesienie osadzonego pomiędzy dwiema jednostkami penitencjarnymi połączone ze skreśleniem go z ewidencji jednej i ujęciem w ewidencji drugiej jednostki; 23) sąd penitencjarny - sąd penitencjarny, w którego okręgu przebywa skazany lub ukarany, a jeżeli przepis dotyczy przerwy w wykonaniu kary - sąd penitencjarny, który jej udzielił; 24) skazany - osobę odbywającą karę pozbawienia wolności, zastępczą karę pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego, na podstawie prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę za przestępstwo; 25) środek przymusu - środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, orzeczony w postępowaniu cywilnym; 26) tymczasowo aresztowany - osobę pozbawioną wolności na podstawie postanowienia o zastosowaniu lub dalszym stosowaniu tymczasowego aresztowania, z zastrzeżeniem § 24 ust. 2, w tym również: a) po wyroku skazującym sądu pierwszej instancji - do czasu uprawomocnienia się wyroku, b) posiadającą obywatelstwo polskie, a skazaną przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny i przekazaną w celu wykonania kary pozbawienia wolności w Rzeczypospolitej Polskiej - do czasu uprawomocnienia się orzeczenia sądu okręgowego, określającego podlegającą wykonaniu karę pozbawienia wolności; 27) ukarany - osobę odbywającą karę aresztu lub pozbawienia wolności orzeczoną za wykroczenie, karę porządkową w postaci aresztowania lub pozbawienia wolności, a także osobę, wobec której zastosowany został środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności; 28) właściwy sąd - sąd, który skierował orzeczenie do wykonania; 29) wyrok - również nakaz karny wydany przez sąd przed dniem 1 lipca 2003 r.; 30) zakład karny - również wyodrębniony oddział zakładu karnego w areszcie śledczym; 31) zawiadomienie - informację przekazaną adresatowi na druku lub wydruku komputerowym, którego wzór ustalił Dyrektor Generalny Służby Więziennej. 2. W wypadku gdy przepis rozporządzenia dotyczy przerwy w wykonaniu kary, przepisy dotyczące sądu penitencjarnego stosuje się odpowiednio do sądu oraz Prokuratora Generalnego, o których mowa w art. 568 k.p.k. 3. Przepisy dotyczące tymczasowo aresztowanych stosuje się odpowiednio do osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym, chyba że rozporządzenie stanowi inaczej. § 2. Jeżeli w rozporządzeniu używa się określenia: 1) tymczasowo aresztowany, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności - odpowiednie przepisy rozporządzenia mają zastosowanie także do osadzonych, o których mowa w art. 223a § 1 k.k.w.; 2) tymczasowo aresztowany, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności - odpowiednie przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do osadzonych, o których mowa w art. 223a § 1 k.k.w. § 3. 1. Jeżeli przepisy rozporządzenia nie stanowią inaczej, wszelkie czynności administracyjne powinny być wykonywane bezzwłocznie. Dotyczy to w szczególności wprowadzania do wykonania postanowień w przedmiocie tymczasowego aresztowania, orzeczeń, obliczania okresu wykonywania kary, realizowania zwolnień, dokonywania adnotacji w dokumentach ewidencyjnych, przesyłania zawiadomień i powiadomień oraz doręczania osadzonym korespondencji. 2. Wpisów w dokumentach oraz do zbioru danych zgromadzonych w systemie informatycznym opartym na programie komputerowym, dokonuje się bezzwłocznie po zaistnieniu podstawy do ich zamieszczenia. 3. W razie konieczności zmiany lub poprawki w zapisie dokonanym w dokumencie nowy zapis odnotowuje się obok dotychczasowego, który przekreśla się w sposób umożliwiający jego odczytanie. Prawidłowość zmiany lub poprawki potwierdza czytelnym podpisem, obok przekreślenia, osoba, która dokonała korekty. § 4. 1. Odpis orzeczenia podlega wykonaniu, jeżeli: 1) jest podpisany lub uwierzytelniony przez uprawnioną osobę; 2) ma odnotowaną sygnaturę akt sprawy; 3) posiada odcisk okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwowym; 4) jest zaopatrzony we wzmiankę o wykonalności; 5) zawiera datę uprawomocnienia się - w wypadku orzeczenia prawomocnego; 6) jest sporządzony pismem maszynowym, na druku urzędowym lub w formie wydruku komputerowego. 2. Do zarządzeń stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1-3 i 6. 3. Do postanowień wydanych przez prokuratora przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się. § 5. 1. W razie wątpliwości co do autentyczności dokumentów niezbędnych do przyjęcia, dalszego wykonywania pozbawienia wolności lub zwolnienia osadzonego albo skutkujących obliczenie okresu wykonywania kary, a także w razie stwierdzenia, że dokumenty te są niekompletne, omyłkowo odnotowano w nich dane osobowe, nazwy organów lub sygnatury akt albo nie podlegają wykonaniu z powodu niespełnienia wymogów określonych w § 4, należy bezzwłocznie zażądać od organu, który dokument sporządził, pisemnego potwierdzenia jego autentyczności, nadesłania poprawionego lub brakującego dokumentu albo pisemnego sprostowania omyłek. 2. Wszelkie omyłki w dokumentach powinny być sprostowane przez organ, który popełnił omyłkę. 3. W uzasadnionych wypadkach potwierdzenie autentyczności dokumentów, nadesłanie brakującego dokumentu albo sprostowanie omyłek może nastąpić telefaksem. 4. Wraz z dokumentami niezbędnymi do przyjęcia, dalszego wykonywania pozbawienia wolności lub zwolnienia osadzonego albo skutkującymi obliczenie okresu wykonywania kary, powinna być przekazana informacja o właściwym numerze telefonu lub telefaksu do zgłoszenia wątpliwości. 5. Do czasu wykonania przez właściwy organ czynności, o których mowa w ust. 1, dokumentów nie można przyjąć do wykonania, chyba że sprostowanie dotyczy oczywistej omyłki pisarskiej lub rachunkowej. 6. W razie konieczności zwrotu dokumentów do organu, z powodów określonych w ust. 1, organ ten informuje się na piśmie o przyczynie zwrotu. § 6. 1. Nie podlega wykonaniu rozstrzygnięcie skutkujące pozbawienie wolności, wydanie poza teren jednostki penitencjarnej lub zwolnienie osadzonego, zawarte w dokumencie doręczonym za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz, poza wypadkami wymienionymi w rozporządzeniu, za pośrednictwem telefaksu. 2. Nie może być przesłany za pośrednictwem telefaksu dokument, o którym mowa w ust. 1, jeżeli jednostka penitencjarna i właściwy organ mają siedzibę w tej samej miejscowości. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dokument przesłany za pośrednictwem poczty elektronicznej jest podpisany bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu oraz znakowany czasem. § 7. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że pozbawienie wolności nastąpiło niezgodnie z prawem, dyrektor powiadamia o tym natychmiast właściwego sędziego penitencjarnego; przypuszczenie takie nie stanowi podstawy do odmowy wykonania orzeczenia. Kopię powiadomienia włącza się do akt osobowych część "A". § 8. 1. Dokumenty inne niż wymienione w § 4, wystawiane przez sądy, prokuratury i organy doprowadzające, związane z wykonywaniem tymczasowego aresztowania, kary oraz środka przymusu podlegają wykonaniu, jeżeli są ostemplowane, podpisane przez uprawnioną osobę i zaopatrzone w sygnaturę akt sprawy. 2. Zawiadomienia o przekazaniu sprawy do dyspozycji innego organu, zawiadomienia o skazaniu lub o uprawomocnieniu się orzeczenia, a także nakazy przyjęcia, wydania i zwolnienia oraz polecenia doprowadzenia podlegają wykonaniu, jeżeli są ponadto zaopatrzone w odcisk okrągłej pieczęci urzędowej z godłem państwowym. 3. Dokument niespełniający wymogów określonych w ust. 1 i 2 zwraca się do organu, który dokument wystawił, informując na piśmie o przyczynie zwrotu. § 9. 1. Organ dysponujący ustala się na podstawie nazwy sądu i prokuratury w połączeniu z sygnaturą akt sprawy. 2. W wypadku gdy brak odnotowanej sygnatury akt prokuratorskich na dokumencie wystawionym przez sąd w postępowaniu karnym powoduje niemożność ustalenia, czy dokument dotyczy danej sprawy, przepis § 8 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 10. 1. Sprawdzenie tożsamości osadzonego w związku z przyjęciem go do jednostki penitencjarnej, wydaniem poza jej teren, udzieleniem mu przepustki lub zwolnieniem, odbywa się w szczególności przez sprawdzenie danych osobowych, porównanie z rysopisem i zdjęciami, a w razie potrzeby przez przegląd akt osobowych. 2. W wypadku przejęcia: 1) osadzonego wydawanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej poza terenem jednostki penitencjarnej, 2) osadzonego wydawanego w celu umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym, 3) osadzonego wydawanego w celu umieszczenia w pomieszczeniu Policji, 4) osadzonego wydawanego do państwa obcego w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym, 5) cudzoziemca przekazywanego do państwa obcego albo wydalanego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 6) nieletniego przekazywanego do zakładu poprawczego po uchyleniu tymczasowego aresztowania - organ doprowadzający potwierdza przejęcie czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko na nakazie wydania lub na upoważnieniu, o którym mowa w § 123 ust. 1. W potwierdzeniu przejęcia odnotowuje się ponadto numer legitymacji służbowej konwojenta oraz datę przejęcia. Rozdział 2 Rejonizacja osadzania w jednostkach penitencjarnych § 11. 1. Tymczasowo aresztowanego mężczyznę osadza się w areszcie śledczym przeznaczonym dla mężczyzn, położonym najbliżej siedziby organu dysponującego. 2. Tymczasowo aresztowaną kobietę osadza się w areszcie śledczym przeznaczonym dla kobiet, położonym najbliżej siedziby organu dysponującego. 3. Skazanego i ukaranego wzywanego do stawienia się w wyznaczonym terminie do odbycia kary kieruje się do aresztu śledczego położonego najbliżej miejsca jego zamieszkania. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio; przepisów § 13 nie stosuje się. § 12. 1. Tymczasowo aresztowanego przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego w nakazie przyjęcia, chyba że dalsze przepisy stanowią inaczej. 2. Tymczasowo aresztowanego, którego sąd nakazał osadzić w areszcie śledczym nieokreślonym z nazwy, oraz tymczasowo aresztowanego, skazanego i ukaranego, wobec którego zarządzono poszukiwania, w tym listem gończym, przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie. W wypadku gdy w tej samej miejscowości ma siedzibę kilka aresztów śledczych, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Skazanego lub ukaranego doprowadzonego do odbycia kary przyjmuje się do aresztu śledczego, w którym znajduje się orzeczenie podlegające wykonaniu. Doprowadzonego wraz z orzeczeniem przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie. 4. Osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, przyjmuje się do: 1) aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego, do którego nastąpiło doprowadzenie; 2) jednostki penitencjarnej, do której się zgłosił; w takim wypadku przepisów § 11 i 13 nie stosuje się. 5. Skazanego i ukaranego doprowadzonego po przerwie w wykonaniu kary przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie, albo do zakładu karnego typu zamkniętego, w którym znajduje się dokumentacja doprowadzonego. Zgłaszającego się przyjmuje jednostka penitencjarna, o której mowa w § 132 ust. 2 i 3. 6. Obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny i przekazanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności w Rzeczypospolitej Polskiej oraz osobę pozbawioną wolności na terytorium innego państwa, sprowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym, przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego w nakazie przyjęcia. 7. Osadzonego wzywanego z innych jednostek penitencjarnych do udziału w czynnościach procesowych kieruje się do aresztu śledczego położonego najbliżej siedziby organu wzywającego. Jeżeli wzywanym do udziału w czynności procesowej jest osadzony, o którym mowa w § 13, kieruje się go do wyznaczonego aresztu śledczego, położonego najbliżej siedziby organu wzywającego. § 13. 1. Doprowadzoną osobę, o której mowa w art. 88 § 4, art. 88a § 2 oraz art. 212a § 3 i 4 k.k.w., przyjmuje się do wyznaczonych aresztów śledczych. 2. W wypadku wymienionym w ust. 1 przyjęcie do wyznaczonego aresztu śledczego następuje także wówczas, gdy w nakazie przyjęcia wskazano inny areszt, niewłaściwy dla tej kategorii osób. 3. Do wyznaczonych aresztów śledczych przyjmuje się także inne osoby, jeżeli organ dysponujący lub stosujący tymczasowe aresztowanie tak postanowił ze względów bezpieczeństwa. 4. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osadzonego przetransportowanego w związku z udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania, zakwalifikowanego jako wymagającego osadzenia w areszcie śledczym lub w zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu albo jako wymagającego osadzenia w tym areszcie lub zakładzie w wyznaczonym oddziale lub celi. § 14. 1. Szczegółową rejonizację osadzania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych ustala dyrektor okręgowy w uzgodnieniu z właściwymi prezesami sądów okręgowych i wojskowych sądów garnizonowych, prokuratorami okręgowymi, wojskowymi prokuratorami garnizonowymi oraz komendantami wojewódzkimi Policji. 2. W razie zaistnienia konieczności osadzenia tymczasowo aresztowanego w areszcie śledczym niewchodzącym w skład danego okręgu, zwłaszcza z przyczyn określonych w § 15, ustalenie rejonizacji osadzenia następuje pomiędzy właściwymi dyrektorami okręgowymi, w uzgodnieniu z organami wymienionymi w ust. 1. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do skazanych i ukaranych w związku z ich udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania. 4. Jeżeli nie można osiągnąć porozumienia co do rejonizacji osadzania z prezesami sądów okręgowych lub wojskowych sądów garnizonowych albo z prokuratorami okręgowymi lub wojskowymi prokuratorami garnizonowymi, dyrektor okręgowy dokonuje niezbędnych uzgodnień z właściwymi prezesami sądów apelacyjnych lub wojskowych sądów okręgowych albo z prokuratorami apelacyjnymi lub wojskowymi prokuratorami okręgowymi. 5. W wypadku gdy nie można osiągnąć porozumienia co do rejonizacji osadzania w trybie określonym w ust. 1 i 4, dyrektor okręgowy występuje z wnioskiem do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej o dokonanie niezbędnych uzgodnień odpowiednio z kierownikami właściwych komórek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości lub Ministrowi Obrony Narodowej albo Komendantem Głównym Policji. 6. W dokumencie ustalającym rejonizację osadzania wskazuje się w szczególności, do których wyznaczonych aresztów śledczych kierować będą osadzonych wymienionych w § 13 poszczególne sądy i prokuratury. 7. Dokument ustalający rejonizację osadzania dyrektor okręgowy przesyła organom, których rejonizacja dotyczy, dyrektorom podległych jednostek penitencjarnych, a w wypadku wymienionym w ust. 2 - ponadto właściwym dyrektorom okręgowym. § 15. 1. W wypadku braku wolnych miejsc zakwaterowania w areszcie śledczym, inny taki areszt, właściwy do przyjmowania tymczasowo aresztowanych, ustala się w trybie określonym w § 14. 2. W uzasadnionym wypadku, w szczególności wynikającym z potrzeby zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego lub zapewnienia bezpieczeństwa osobie pozbawionej wolności, właściwy dyrektor okręgowy wraz z organem dysponującym lub wzywającym uzgadniają, w którym areszcie śledczym ma być osadzona określona osoba. § 16. 1. Tymczasowo aresztowany, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być przeniesiony do innego aresztu śledczego wyłącznie na podstawie pisemnego polecenia lub pisemnej zgody organu dysponującego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osoby, którą można przenieść do innej jednostki penitencjarnej na podstawie art. 223 k.k.w. 3. Termin i sposób przetransportowania osadzonego, o którym mowa w ust. 1, w związku z potrzebą udzielenia mu świadczeń leczniczych lub przeprowadzenia badań, a także tryb powiadomienia o realizacji transportu uzgadnia się z organem dysponującym, chyba że organ ten ustali inaczej. Przepis stosuje się odpowiednio do transportów powrotnych. Z uzgodnienia telefonicznego sporządza się notatkę urzędową, którą włącza się do akt osobowych część "A" osadzonego. 4. W razie konieczności udzielenia natychmiastowej pomocy lekarskiej osadzonemu, o którym mowa w ust. 1, areszt śledczy może dokonać samodzielnie przetransportowania lub czasowego przeniesienia osadzonego do innej jednostki penitencjarnej, powiadamiając o tym organ dysponujący nie później niż pierwszego dnia roboczego po wyjeździe osadzonego. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w wypadku konieczności przetransportowania do wyznaczonego aresztu śledczego osadzonego zakwalifikowanego jako wymagającego osadzenia w areszcie śledczym lub w zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu albo jako wymagającego osadzenia w tym areszcie lub zakładzie w wyznaczonym oddziale lub celi. § 17. Przepisy § 15 i 16 stosuje się odpowiednio do organu wzywającego oraz skazanego lub ukaranego, jeżeli jego pobyt w danej jednostce penitencjarnej jest niezbędny ze względu na udział w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania. § 18. Przetransportowanie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności w związku ze skierowaniem go do oddziału terapeutycznego, następuje za zgodą organu dysponującego. § 19. W wypadku uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji lub zastosowania tymczasowego aresztowania w innej sprawie wobec osadzonego odbywającego karę w zakładzie karnym typu półotwartego lub otwartego, transportuje się go do najbliższego aresztu śledczego. W wypadku osoby odbywającej karę w zakładzie karnym typu zamkniętego powiadamia się organ dysponujący o konieczności przetransportowania osadzonego do aresztu śledczego. § 20. 1. O skierowaniu osadzonego do aresztu śledczego niezgodnie z rejonizacją osadzania, ustaloną dla danego organu dysponującego lub wzywającego, dyrektor powiadamia ten organ oraz dyrektora okręgowego. Przepisu nie stosuje się w wypadku wymienionym w § 15 ust. 2. 2. Jeżeli w wyniku przekazania tymczasowo aresztowanego do dyspozycji innego organu jest konieczne przetransportowanie go do aresztu śledczego, ustalonego w rejonizacji osadzania dla tego organu, dyrektor powiadamia o tym organ dysponujący. 3. W wypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 dyrektor może, po 14 dniach od dnia przyjęcia lub przekazania, dokonać samodzielnie przetransportowania osadzonego do właściwego ze względu na rejonizację aresztu śledczego, chyba że organ dysponujący lub wzywający powiadomi, iż inaczej uzgodnił z dyrektorem okręgowym. Rozdział 3 Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych lub ukaranych § 21. 1. Przyjęcie do aresztu śledczego tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego następuje po sprawdzeniu: 1) dokumentów niezbędnych do przyjęcia; 2) tożsamości osoby przyjmowanej. 2. Do aresztu śledczego nie może być przyjęty osadzony, co do którego ustalono, że został wydany do udziału w czynności procesowej z innej jednostki penitencjarnej i nadal pozostaje w jej ewidencji. Przepisu nie stosuje się do osadzonych, którzy w czasie czynności procesowych zbiegli. § 22. 1. Prawidłowość przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego podlega kontroli kierownika, który potwierdza ten fakt datą i podpisem oraz odciskiem stempla na pierwszej stronie orzeczenia. 2. W wypadku przyjęcia osadzonego w dniu wolnym od pracy albo po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, kontroli wymienionej w ust. 1 dokonuje się pierwszego dnia roboczego po przyjęciu. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w wypadku wprowadzenia do wykonania kolejnego postanowienia w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania albo postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w kolejnej sprawie. § 23. 1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia tymczasowo aresztowanego jest odpis postanowienia sądu o zastosowaniu albo przedłużeniu tymczasowego aresztowania, którego termin stosowania nie minął, w tym również w formie wyciągu z protokołu rozprawy, wraz z nakazem przyjęcia. 2. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym jest odpis postanowienia sądu o umieszczeniu osoby wydanej w areszcie śledczym, wraz z nakazem przyjęcia. 3. Przyjęcie tymczasowo aresztowanego, wobec którego zarządzono poszukiwanie, może nastąpić także na podstawie doręczonych przez organ doprowadzający telefaksowych kopii dokumentów wymienionych w ust. 1. § 24. 1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia skazanego lub ukaranego jest: 1) odpis prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo karę aresztu, wraz z nakazem przyjęcia; 2) odpis prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo aresztu z warunkowym zawieszeniem wykonania tych kar, karę ograniczenia wolności lub karę grzywny, oraz odpis orzeczenia zawierającego rozstrzygnięcie, na podstawie którego kara powinna być wykonana, a w szczególności orzeczenia o: a) wykonaniu warunkowo zawieszonej kary, b) odwołaniu warunkowego zwolnienia albo amnestii, c) wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności, aresztu wojskowego albo aresztu, d) wykonaniu kary pozbawienia wolności związanej ze stosowaniem środka zabezpieczającego, polegającego na umieszczeniu skazanego na okres próby w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego - wraz z nakazem przyjęcia; 3) odpis orzeczenia o wymierzeniu kary porządkowej, wraz z nakazem przyjęcia. 2. W wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania na podstawie art. 249 § 4 k.p.k. wobec osoby skazanej wyrokiem prawomocnym, przyjęcie skazanego następuje na podstawie odpisu postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania oraz odpisu prawomocnego wyroku, wraz z nakazem przyjęcia. 3. W wypadku orzeczenia kary za wykroczenie osobie, która czasowo przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo nie ma na nim stałego miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu, przyjęcie ukaranego może nastąpić także po doręczeniu odpisu nieprawomocnego wyroku; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 4. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, wobec którego zarządzono poszukiwanie, może nastąpić także na podstawie doręczonych przez organ doprowadzający telefaksowych kopii dokumentów wymienionych w ust. 1. § 25. 1. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, jest odpis prawomocnego orzeczenia, którym sąd orzekł grzywnę z zamianą na areszt, wraz z nakazem przyjęcia. 2. Przyjęcie dłużnika może nastąpić po przekazaniu przez organ doprowadzający, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 1, sumy potrzebnej na wyżywienie dłużnika przez czas wykonywania środka przymusu lub dokumentu potwierdzającego dokonanie wpłaty tej sumy na rzecz jednostki penitencjarnej albo odpisu orzeczenia zawierającego informację o zwolnieniu wierzyciela od kosztów sądowych w tej sprawie. § 26. Dokumentem niezbędnym do przyjęcia obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny na karę pozbawienia wolności, w celu wykonania kary w Rzeczypospolitej Polskiej, jest odpis postanowienia sądu okręgowego o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, którego termin stosowania nie minął, wraz z nakazem przyjęcia. § 27. 1. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, korzystającego z przerwy w wykonaniu kary, do jednostki penitencjarnej, w której znajdują się jego akta osobowe, następuje w wypadku: 1) upływu okresu, na jaki przerwa została udzielona; 2) otrzymania odpisu prawomocnego postanowienia o odwołaniu przerwy; 3) złożenia przez skazanego lub ukaranego pisemnego oświadczenia, że dobrowolnie wyraża zgodę na wykonywanie kary, jeżeli termin zgłoszenia się po przerwie jeszcze nie upłynął. 2. Przyjęcie skazanego lub ukaranego, doprowadzonego po przerwie w wykonaniu kary, do jednostki penitencjarnej, w której nie ma jego akt osobowych, następuje, jeżeli: 1) jednostką tą jest areszt śledczy; 2) organ doprowadzający doręczy dokument stwierdzający, w jakiej jednostce penitencjarnej znajdują się akta; 3) uzgodniono z dyrektorem, kierownikiem albo upoważnionym pracownikiem działu ewidencji jednostki, w której znajdują się akta osobowe skazanego lub ukaranego, że zachodzą okoliczności wymienione w ust. 1 pkt 1 lub 2. Uzgodnienia dokonuje się telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Dokument potwierdzający dokonane uzgodnienie włącza się do akt osobowych część "A". 3. O przyjęciu skazanego lub ukaranego, o którym mowa w ust. 2, powiadamia się natychmiast - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - jednostkę, w której znajdują się jego akta osobowe. § 28. 1. Do przyjęcia osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, jest niezbędne potwierdzenie tego faktu - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - przez jednostkę penitencjarną, w ewidencji której osadzony pozostaje. Dokument potwierdzający dokonane uzgodnienie włącza się do akt osobowych część "A". 2. Jeżeli osadzony, o którym mowa w ust. 1, został doprowadzony, organ doprowadzający doręcza pismo stwierdzające, kiedy i z jakiej jednostki nastąpiła ucieczka albo którą jednostkę osadzony opuścił w związku z udzieloną przepustką. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w wypadku zatrzymania osadzonego korzystającego z przepustki przez uprawniony organ w związku z naruszeniem przez niego porządku prawnego; pismo doręczone przez organ doprowadzający powinno ponadto zawierać informację o przyczynie zatrzymania. 4. W wypadku uzyskania informacji, że osoba, o której mowa w ust. 1, została skreślona z ewidencji jednostki penitencjarnej, powiadamia się o tym natychmiast najbliższą jednostkę organizacyjną Policji, aby ustaliła, czy Policja dysponuje dokumentami uprawniającymi do zatrzymania i doprowadzenia tej osoby do aresztu śledczego. 5. O przyjęciu osadzonego, o którym mowa w ust. 1 i 3, powiadamia się natychmiast - telefaksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną - jednostkę wymienioną w ust. 1, wzywając jednocześnie do przesłania jego akt osobowych, dokumentów i depozytów. § 29. W wypadku gdy przy przyjęciu doręczono telefaksowe kopie dokumentów, informację o tym zamieszcza się na zawiadomieniu o przyjęciu. Organ zarządzający osadzenie przesyła bezzwłocznie do jednostki penitencjarnej odpisy dokumentów niezbędnych do przyjęcia. § 30. 1. Dokumentami, za pomocą których sprawdza się tożsamość osoby przyjmowanej, są: 1) w wypadku obywatela polskiego: a) dowód osobisty, b) paszport, c) książeczka żeglarska; 2) w wypadku cudzoziemca: a) dokument podróży, b) karta stałego pobytu lub karta czasowego pobytu wydane przed dniem 1 lipca 2001 r. albo karta pobytu wydana po dniu 1 lipca 2001 r., c) polski dokument tożsamości cudzoziemca, d) polski dokument podróży dla cudzoziemca, e) tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca, f) tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca. 2. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, osoba nieposiadająca ważnego dokumentu, za pomocą którego sprawdza się tożsamość albo gdy do tożsamości osoby przyjmowanej istnieją uzasadnione wątpliwości wynikające z: 1) zużycia lub uszkodzenia posiadanego przez nią dokumentu; 2) niezgodności w danych określających tożsamość pomiędzy dokumentami albo między dokumentem a informacjami uzyskanymi od osoby przyjmowanej; 3) braku możliwości uzyskania potwierdzenia tożsamości od osoby przyjmowanej. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli: 1) tożsamość osoby doprowadzonej zostanie stwierdzona na piśmie przez organ doprowadzający; w wypadku obywatela polskiego pismo powinno zawierać także informację o numerze ewidencyjnym PESEL, a w wypadku cudzoziemca - jego obywatelstwo; 2) sprawdzenie tożsamości osadzonego zgłaszającego się po przerwie w wykonaniu kary, ucieczce albo przepustce jest możliwe na podstawie karty identyfikacyjnej, karty tożsamości lub rysopisu i zdjęć znajdujących się w jego aktach osobowych. 4. W razie doprowadzenia tymczasowo aresztowanego, którego tożsamości nie ustalono, organ doprowadzający doręcza pismo stwierdzające, że osoba doprowadzona jest osobą o nieustalonej tożsamości, której dotyczy postanowienie o tymczasowym aresztowaniu i nakaz przyjęcia. 5. W wypadku wymienionym w ust. 3 pkt 1 oraz w ust. 4 organ doprowadzający doręcza ponadto aktualne zdjęcie osoby doprowadzonej. 6. Identyfikacji osoby przyjmowanej dokonuje się ponadto, korzystając z przekazanych przez sąd informacji, o których mowa w art. 11 § 2 k.k.w. 7. W razie wątpliwości co do tożsamości osoby zgłaszającej się do odbycia kary, w szczególności z przyczyn określonych w ust. 2, powiadamia się najbliższą jednostkę organizacyjną Policji o potrzebie potwierdzenia tożsamości takiej osoby. Do czasu potwierdzenia tożsamości przez Policję osoba zgłaszająca się nie może być przyjęta. 8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w wypadku zgłaszającego się do jednostki penitencjarnej osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki. § 31. 1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba: 1) doprowadzona do odbycia zastępczej kary pozbawienia wolności lub zastępczej kary aresztu za nieuiszczoną grzywnę, która wpłaci w tym areszcie kwotę pieniężną przypadającą jeszcze do uiszczenia; 2) co do której ustalono, że podlega zwolnieniu w dniu, w którym zgłosiła się lub została doprowadzona do odbycia kary. 2. Decyzję o nieprzyjęciu osoby z powodów wymienionych w ust. 1 podejmuje dyrektor lub osoba go zastępująca. O decyzji powiadamia się właściwy sąd, dołączając do pisma orzeczenie wraz z nakazem przyjęcia. Decyzję i kopię pisma przechowuje się w dokumentacji działu ewidencji. Przepisy § 37 ust. 1 i 5 stosuje się odpowiednio. § 32. 1. Do aresztu śledczego nie może być przyjęta osoba będąca rodzicem lub opiekunem - wraz z dzieckiem, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przyjmowanie kobiet zgłaszających się lub doprowadzonych, wraz z dzieckiem, do jednostki penitencjarnej, przy której zorganizowano dom dla matki i dziecka, regulują przepisy w sprawie trybu przyjmowania dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz szczegółowych zasad organizowania i działania tych placówek. § 33. 1. Do aresztu śledczego nie podlega przyjęciu osoba wymagająca leczenia szpitalnego z powodu ostrej psychozy. 2. Do aresztu śledczego nie podlega przyjęciu ponadto: 1) osoba wymagająca natychmiastowego leczenia szpitalnego ze względu na bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia; 2) kobieta od 28. tygodnia ciąży. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osoby zgłaszającej się albo doprowadzonej po przerwie w wykonaniu kary lub ucieczce oraz osoby, która w wyznaczonym terminie nie powróciła z przepustki. Osobie przyjętej zapewnia się natychmiast odpowiednią opiekę lekarską. 4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w wypadku osoby, która zgłosiła się albo została doprowadzona do aresztu śledczego, przy którym funkcjonuje szpital z oddziałem mogącym zapewnić tej osobie specjalistyczną opiekę lekarską. 5. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że stan zdrowia osoby doprowadzonej nie pozwala na jej przyjęcie, decyzję w tym przedmiocie podejmuje się na podstawie doręczonego przez organ doprowadzający dokumentu sporządzonego przez lekarza. Dokument może być również wystawiony przez lekarza zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie. Na podstawie tego dokumentu wskazuje się ponadto areszt śledczy, o którym mowa w ust. 4. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia kary, z tym że dokument sporządza lekarz zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a jeżeli nie jest to możliwe - pozawięziennego zakładu opieki zdrowotnej. 7. W wypadkach wymienionych w ust. 4 przyjęcie do aresztu śledczego, przy którym funkcjonuje szpital, następuje także wówczas, gdy w nakazie przyjęcia wskazano inną jednostkę penitencjarną. § 34. 1. W wypadku doprowadzenia do jednostki penitencjarnej osoby z obrażeniami ciała organ doprowadzający doręcza dokumenty informujące o okolicznościach i przyczynach powstania tych obrażeń oraz dokument sporządzony przez lekarza, zawierający ich opis. Dokument może być również wystawiony przez lekarza zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności jednostki penitencjarnej, do której nastąpiło doprowadzenie. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby zgłaszającej się do odbycia kary, z tym że dokument sporządza lekarz zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a jeżeli nie jest to możliwe - pozawięziennego zakładu opieki zdrowotnej. 3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, zgłosiła, że obrażenia powstały w związku z jej zatrzymaniem lub po zatrzymaniu, informację o doprowadzeniu takiej osoby, wraz z jej wyjaśnieniami dotyczącymi przyczyn i okoliczności powstania obrażeń, przesyła się sędziemu penitencjarnemu. § 35. 1. Przyjmowanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do aresztu śledczego odbywa się codziennie, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy, w godz. 800-1600, a w soboty w godz. 800-1200. W uzasadnionych wypadkach przyjęcie osoby doprowadzonej może nastąpić także w innym czasie oraz w dni wolne od pracy - po uprzednim ustaleniu warunków przyjęcia z dyrektorem lub osobą go zastępującą. 2. Przyjmowanie osadzonych zgłaszających się do jednostki penitencjarnej po przerwie w wykonaniu kary, ucieczce oraz tych, którzy w wyznaczonym terminie nie powrócili z przepustki, odbywa się każdego dnia przez całą dobę. 3. Przyjmowanie dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, odbywa się w terminie uzgodnionym z komornikiem. 4. W wypadku gdy przyjmowanie odbywa się po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, realizuje je, w zakresie ustalonym przez dyrektora, dowódca zmiany. § 36. 1. W wypadku doprowadzenia skazanego lub ukaranego organ doprowadzający doręcza dokument stwierdzający datę jego zatrzymania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego, jeżeli informacja o dacie zatrzymania nie jest zawarta w postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. 3. Po zgłoszeniu się osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, oraz skazanego lub ukaranego po przerwie w wykonaniu kary sporządza się notatkę urzędową, odnotowując w niej datę zgłoszenia. Notatkę włącza się do akt osobowych część "A". § 37. 1. Po przyjęciu osoby doprowadzonej wydaje się organowi doprowadzającemu potwierdzenie przyjęcia. Przepisu nie stosuje się w wypadku doprowadzenia osadzonego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej; dowódca zmiany odnotowuje ten fakt w książce przebiegu służby. 2. W każdym wypadku odmowy przyjęcia tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego sporządza się natychmiast szczegółową notatkę urzędową, którą podpisuje dyrektor lub osoba go zastępująca. Notatka powinna zawierać w szczególności dane osobowe, informacje o doręczonych dokumentach, organie doprowadzającym i przyczynie odmowy przyjęcia oraz jednostce, w której przyjęcie może ewentualnie nastąpić. 3. Notatkę dołącza się do odpisu orzeczenia oczekującego na wykonanie lub akt zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary, a w innych wypadkach przechowuje się w dokumentacji działu ewidencji. Jeżeli odmowa przyjęcia miała miejsce z przyczyn określonych w § 33 ust. 1 i 2, do notatki dołącza się dokument sporządzony przez lekarza albo jego odpis lub kserokopię. 4. Kopię notatki doręcza się, za pokwitowaniem, organowi doprowadzającemu albo osobie zgłaszającej się do odbycia kary, a ponadto przesyła się natychmiast telefaksem: 1) organowi dysponującemu; 2) właściwemu sądowi, a w wypadku zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary - sądowi penitencjarnemu, który jej udzielił; 3) dyrektorowi okręgowemu. 5. W wypadku gdy decyzję o odmowie przyjęcia podejmuje dowódca zmiany, niezależnie od sporządzenia i podpisania notatki wymienionej w ust. 2, odnotowuje on ten fakt w książce przebiegu służby. § 38. 1. Dokumenty osobiste osadzonego, a w szczególności dokumenty wymienione w § 30 ust. 1 oraz przekazane przez niego do depozytu legitymacje ubezpieczeniowe, legitymacje organizacji społecznych i politycznych, świadectwa szkolne lub dyplomy, umieszcza się w oddzielnej kopercie, uwidaczniając na niej jego dane osobowe oraz numer ewidencyjny. Koperty z dokumentami przechowuje się w miejscu należycie zabezpieczonym. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, ewidencjonuje się w aktach osobowych część "A", odnotowując ich nazwę i numer oraz datę przyjęcia do depozytu. Prawidłowość odnotowania w aktach danych dotyczących dokumentu osadzony potwierdza czytelnym podpisem. 3. Dokumenty wymienione w § 33 ust. 5 i 6 oraz w § 34 ust. 1 i 2, a także dokumentację medyczną przyjmowanego, o ile przekazał ją do depozytu, przekazuje się do zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności. 4. Książeczkę wojskową skazanego na karę pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą jest on objęty, a legitymację służbową żołnierza zawodowego skazanego na taką karę - do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni lub ostatnio pełnił zawodową służbę wojskową. 5. Na pisemne polecenie organu prowadzącego postępowanie karne, wydane w związku ze stosowaniem środka zapobiegawczego polegającego na zakazie opuszczania przez osadzonego kraju, połączonego z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy, przesyła się je do organu wskazanego w piśmie. 6. W kopercie, o której mowa w ust. 1, przechowuje się również przesłane przez sąd zawiadomienie o osobie, która nie ma czynnego i biernego prawa wyborczego. 7. Na wniosek osadzonego dokumenty osobiste mogą być wydane, za pokwitowaniem, wskazanej przez niego osobie. Dokument wymieniony w § 30 ust. 1 może być wydany tylko w szczególnie uzasadnionym wypadku. Wydanie dokumentu tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, wymaga pisemnej zgody organu dysponującego. 8. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 7, przechowuje się w kopercie wymienionej w ust. 1, a po zwolnieniu osadzonego lub skreśleniu go z ewidencji jednostki penitencjarnej włącza się do akt osobowych część "A". § 39. 1. O przyjęciu tymczasowo aresztowanego oraz o przetransportowaniu go z innej jednostki penitencjarnej zawiadamia się organ dysponujący. Zawiadomienie przesyła się nie później niż pierwszego dnia roboczego po przyjęciu lub przetransportowaniu osadzonego. 2. Zawiadomienie o przyjęciu oraz przetransportowaniu tymczasowo aresztowanego w związku z poszukiwaniem go listem gończym wysyła się telefaksem nie później niż do godziny 1200 pierwszego dnia po przyjęciu lub przetransportowaniu. 3. O przetransportowaniu osadzonego z innej jednostki penitencjarnej, w związku z jego udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania, zawiadamia się organ wzywający. Zawiadomienie przesyła się nie później niż pierwszego dnia roboczego po przetransportowaniu osadzonego. 4. O przyjęciu skazanego lub ukaranego zawiadamia się, drukiem "Obliczenie kary", właściwy sąd; po przerwie w wykonaniu kary zawiadamia się ponadto sąd penitencjarny. 5. O przyjęciu osoby podlegającej osadzeniu jednocześnie w kilku sprawach poszczególne organy zawiadamia się wyłącznie w zakresie dotyczącym ich sprawy. § 40. Jeżeli tymczasowo aresztowany podczas przyjęcia lub bezpośrednio po przyjęciu do aresztu śledczego skorzysta z prawa do poinformowania o miejscu swojego pobytu, o którym mowa w art. 211 § 2 k.k.w., podpisane przez niego zawiadomienia przesyła się do: 1) osoby najbliższej albo innej osoby, stowarzyszenia, organizacji lub instytucji oraz do obrońcy, zgodnie z podanymi przez tymczasowo aresztowanego adresami; 2) właściwego urzędu konsularnego, a w razie braku takiego urzędu - do właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego, w wypadku cudzoziemca. § 41. O wprowadzeniu do wykonania, wobec osoby już przebywającej w jednostce penitencjarnej, wyroku albo postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania w innej sprawie, zawiadamia się odpowiednio właściwy sąd lub organ dysponujący oraz dział penitencjarny. Przepisy § 39 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 42. 1. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej, która nie stawała do poboru: 1) mężczyzny - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 18 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 28 lat życia, 2) kobiety, która ukończyła średnią lub policealną szkołę medyczną - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 18 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 24 lata życia - zawiadamia się wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego dla miejsca pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące. 2. O przyjęciu osoby podlegającej obowiązkowi czynnej służby wojskowej, która stawała do poboru: 1) mężczyzny - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 19 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 50 lat, a posiadającego stopień wojskowy chorążego lub oficera - 60 lat życia, 2) kobiety, która ukończyła średnią lub policealną szkołę medyczną - począwszy od dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończy 19 lat życia, do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym kończy 40 lat, a posiadającą stopień wojskowy chorążego lub oficera - 50 lat życia - zawiadamia się wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą jest ona objęta. 3. Przynależność ewidencyjną osób do wojskowych komendantów uzupełnień ustala się na podstawie wpisów zamieszczonych w wojskowych dokumentach osobistych, a w razie ich braku - na podstawie informacji uzyskanych od osoby przyjmowanej. 4. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie przynależności ewidencyjnej osoby wymienionej w ust. 2, zawiadomienia o jej przyjęciu do jednostki penitencjarnej nie sporządza się. Rozdział 4 Rozmieszczanie tymczasowo aresztowanych § 43. 1. Izolowanie od siebie osób powiązanych następuje na podstawie pisemnej informacji organu dysponującego, zawierającej w szczególności ich dane osobowe. Informacja może być także przekazana przez sąd, który zastosował tymczasowe aresztowanie. 2. Zaprzestanie izolowania osób powiązanych następuje po: 1) przesłaniu przez organ dysponujący do aresztu śledczego pisemnej informacji o tym, że dalsze ich izolowanie jest zbędne; 2) wyroku skazującym sądu pierwszej instancji. § 44. 1. W celu zapewnienia właściwej izolacji osób powiązanych, tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, dzieli się na grupy. 2. Liczbę grup oraz ich rozmieszczenie w budynkach i oddziałach mieszkalnych ustala dyrektor. 3. Grupy tymczasowo aresztowanych powinny być rozmieszczone w sposób uniemożliwiający przekazywanie informacji między tymczasowo aresztowanymi z różnych grup. 4. W skład tej samej grupy może wchodzić tylko jeden z tymczasowo aresztowanych, którzy mają być od siebie izolowani. 5. Podczas pobytu poza celą mieszkalną tymczasowo aresztowani nie mogą mieć możliwości nawiązania kontaktów z osobami spoza swojej grupy. 6. W celu uniemożliwienia kontaktów, o których mowa w ust. 5, spacery, kąpiele, zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego oraz inne zajęcia zbiorowe dla poszczególnych grup tymczasowo aresztowanych odbywają się według planów zatwierdzanych przez dyrektora. § 45. 1. Rozmieszczania tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności: 1) w grupach, 2) w celach według kryterium wieku, uprzedniej karalności i używania wyrobów tytoniowych, 3) funkcjonariuszy organów powołanych do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników organów wymiaru sprawiedliwości i ścigania oddzielnie od pozostałych tymczasowo aresztowanych - dokonuje dział ewidencji. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do byłych funkcjonariuszy lub pracowników, jeżeli tymczasowe aresztowanie nastąpiło w okresie do roku od zakończenia przez nich służby lub pracy. 3. Rozmieszczania tymczasowo aresztowanych, w stosunku do których organ dysponujący udzielił wskazań mających na celu zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego i zapewnienie bezpieczeństwa w areszcie śledczym, dokonuje dział ewidencji w uzgodnieniu z właściwymi służbami aresztu. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli przy rozmieszczaniu tymczasowo aresztowanych zachodzi potrzeba uwzględnienia wskazań właściwych służb aresztu śledczego mających na celu zapewnienie porządku i bezpieczeństwa w areszcie oraz zaleceń lekarskich, psychologicznych lub rehabilitacyjnych. § 46. 1. Przemieszczania tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, pomiędzy celami, z powodów innych niż wymienione w § 45 ust. 1 i 2, dokonuje dział ewidencji na wniosek właściwego działu aresztu śledczego. 2. Po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji czynności, o których mowa w ust. 1 oraz w § 45 ust. 1 i 2, może, w uzasadnionych wypadkach, zrealizować dowódca zmiany. Pisemną informację na ten temat dowódca zmiany przekazuje do działu ewidencji natychmiast po wznowieniu pracy lub dyżuru przez pracowników tego działu. 3. Przemieszczenie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, do oddziału terapeutycznego następuje po przekazaniu do działu ewidencji zgody organu dysponującego w tej sprawie; dokument ten włącza się do akt osobowych część "A". 4. Tymczasowo aresztowany dorosły, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być umieszczony w celi wspólnie z młodocianym lub młodocianymi po przedłożeniu w dziale ewidencji do wglądu decyzji dyrektora w tej sprawie. § 47. Rozmieszczenia osadzonych w oddziałach szpitalnych dokonuje funkcjonariusz lub pracownik zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, kierując się przede wszystkim wskazaniami medycznymi; tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, należy, w miarę możliwości, osadzać odrębnie od skazanego lub ukaranego. Rozdział 5 Obliczanie okresu wykonywania kary i środka przymusu § 48. 1. Po otrzymaniu zawiadomienia o wyroku skazującym sądu pierwszej instancji lub odpisu tego wyroku dokonuje się wstępnego ustalenia terminu końca kary orzeczonej wobec tymczasowo aresztowanego. Ustalony termin odnotowuje się na obwolucie akt osobowych część "A". 2. W wypadku gdy z treści otrzymanego zawiadomienia o uprawomocnieniu się wyroku skazującego wynika, że wyrok skazujący sądu pierwszej instancji uległ zmianie, oraz w wypadku wymienionym w § 24 ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Upływ wstępnie ustalonego terminu końca kary nie skutkuje zwolnienia z jednostki penitencjarnej. § 49. 1. Obliczenia okresu wykonywania kary pozbawienia wolności, zastępczej kary pozbawienia wolności, kary aresztu wojskowego, zasadniczej lub zastępczej kary aresztu, kary porządkowej oraz środka przymusu, zwanego dalej "okresem wykonywania kary", dokonuje się po otrzymaniu podlegającego wykonaniu dokumentu, z którego treści wynika konieczność ustalenia terminu początku i końca wykonywania kary lub środka. 2. W wypadku gdy konieczność dokonania obliczenia okresu wykonywania kary jest związana z przyjęciem skazanego lub ukaranego w dniu wolnym od pracy albo po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, obliczenie powinno być dokonane pierwszego dnia roboczego po przyjęciu. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie konieczności ustalenia terminu, do którego tymczasowe aresztowanie ma trwać, jeżeli termin ten nie został wskazany w postanowieniu o zastosowaniu tego środka. § 50. 1. Wymiar kary odnotowuje się w aktach i dokumentach ewidencyjnych w takich jednostkach czasu, w jakich została wymierzona. Ustalając termin końca kary, ustala się najpierw rok, a następnie miesiąc i dzień. 2. Kara wymierzona w latach kończy się po upływie tylu lat, ile wynosi jej wymiar, takiego samego dnia i miesiąca, jakiego się rozpoczęła. 3. Kara wymierzona w miesiącach kończy się po upływie tylu miesięcy, ile wynosi jej wymiar, takiego samego dnia, jakiego się rozpoczęła. 4. W trakcie obliczania kary nie stosuje się dat nieistniejących w danym miesiącu, zamieniając je na ostatni dzień tego miesiąca. 5. Kara wymierzona w dniach kończy się po upływie tylu dni, ile wynosi jej wymiar. 6. Kara tygodnia pozbawienia wolności kończy się dnia noszącego tę samą nazwę co dzień jej rozpoczęcia. § 51. 1. Obliczenia okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary dokonuje się w latach i dniach. Wszystkie okresy odbywania kary w tej samej sprawie podlegają zsumowaniu przed zaliczeniem, bez zamiany dni na miesiące lub lata. 2. Ten sam okres czasu nie może być zaliczony na poczet różnych kar. 3. Jeżeli sąd nie zaliczył okresu tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary lub nieprawidłowo zaliczył ten okres, występuje się do właściwego sądu z wnioskiem o usunięcie nieprawidłowości w trybie art. 420 § 1 lub § 2 k.p.k. § 52. 1. Początek wykonywania kary liczy się od dnia: 1) zakończenia wykonywania poprzedniej kary, jeżeli wobec tego samego skazanego lub ukaranego wykonuje się kilka kar, chyba że w pkt 2-14 ustalono inaczej; 2) przyjęcia skazanego lub ukaranego, który zgłosił się do odbycia kary; 3) zatrzymania skazanego lub ukaranego, który został doprowadzony do odbycia kary; 4) zatrzymania w związku z tymczasowym aresztowaniem lub umieszczeniem w schronisku dla nieletnich, którego okres sąd zaliczył na poczet kary; 5) zgłoszenia się ukaranego po przepustce udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c.; 6) zatrzymania albo zgłoszenia się skazanego lub ukaranego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki lub przerwy w wykonaniu kary; 7) ustalonego w orzeczeniu sądu okręgowego, określającym karę podlegającą wykonaniu wobec obywatela polskiego skazanego przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny; 8) zatrzymania - jako tymczasowo aresztowanego w związku z popełnieniem przestępstwa w czasie przerwy w wykonaniu kary - skazanego lub ukaranego korzystającego z takiej przerwy; 9) zatrzymania - jako tymczasowo aresztowanego w innej sprawie - skazanego lub ukaranego, jeżeli w jednostce penitencjarnej, do której został przyjęty, zarejestrowano przed jego zatrzymaniem wyrok oczekujący na wykonanie; 10) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której ewidencji jest ujęty tymczasowo aresztowany, prawomocnego wyroku w innej sprawie; 11) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której ewidencji jest ujęty skazany lub ukarany, wyroku uprawomocnionego wcześniej niż wyrok aktualnie wykonywany; 12) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której ewidencji jest ujęty osadzony, orzeczenia o wymierzeniu kary porządkowej lub zastosowaniu środka przymusu. W razie skierowania do wykonania kilku takich kar lub środków wykonuje się je w takiej kolejności, w jakiej wpłynęły; 13) wydania postanowienia o udzieleniu warunkowego zwolnienia w stosunku do skazanego, wobec którego ma być wykonywana kara nieobjęta tym postanowieniem, chyba że sąd w postanowieniu określił inny dzień jako termin zwolnienia; 14) wejścia w życie amnestii albo dnia wydania decyzji o ułaskawieniu, którymi złagodzono albo darowano karę skazanemu lub ukaranemu, wobec którego ma być wykonywana kara nieobjęta amnestią lub ułaskawieniem. W wypadku gdy termin końca złagodzonej kary przypada po dniu wejścia w życie amnestii lub wydania decyzji o ułaskawieniu, początek wykonywania kolejnej kary ustala się w sposób określony w pkt 1. 2. Przepis ust. 1 pkt 9 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy tymczasowo aresztowany został przetransportowany do jednostki penitencjarnej, w której zarejestrowano, przed jego zatrzymaniem, wyrok oczekujący na wykonanie. Jeżeli data wpływu wyroku do tej jednostki penitencjarnej jest późniejsza od daty zatrzymania, początek kary liczy się od dnia wpływu orzeczenia. 3. W razie objęcia wyrokiem łącznym kilku ze skierowanych do wykonania kar, początek wykonywania kary nieobjętej tym wyrokiem ustala się na dzień wpływu do jednostki penitencjarnej prawomocnego wyroku, którym została orzeczona. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli z zarządzenia sędziego penitencjarnego, o którym mowa w art. 80 § 2 k.k.w., wynika konieczność ustalenia w inny sposób początku wykonywania kar i środków. § 53. 1. Jeżeli w czasie przerwy w wykonaniu kary skazany lub ukarany został osadzony w jednostce penitencjarnej do odbycia kary nieobjętej postanowieniem o jej udzieleniu, dalsze wykonanie kary objętej tym postanowieniem może nastąpić w wypadkach wymienionych w § 27 ust. 1. Przepis stosuje się odpowiednio do osoby tymczasowo aresztowanej w związku z popełnieniem przestępstwa w czasie innym niż wymieniony w § 52 ust. 1 pkt 8. 2. Jeżeli wprowadzenie do wykonania kary, w wypadku wymienionym w ust. 1, nie jest możliwe, powiadamia się o tym sąd penitencjarny. Kopię powiadomienia włącza się do akt osobowych część "A". § 54. 1. Zmiany ustalonego okresu wykonywania zastępczej kary pozbawienia wolności lub aresztu, w wypadku uiszczenia grzywny w części, dokonuje się po otrzymaniu odpisu zarządzenia określającego wymiar kary zastępczej pozostałej do wykonania. 2. W wypadku gdy z pisma sporządzonego przez głównego księgowego jednostki penitencjarnej informującego o wysokości kwoty pieniężnej uiszczonej w tej jednostce tytułem grzywny wynika, iż kwota ta jest mniejsza od kwoty przypadającej jeszcze do uiszczenia, powiadamia się właściwy sąd o wysokości przekazanej kwoty. Jeżeli pismo dotyczy aktualnie wykonywanej kary zastępczej, powiadomienie do sądu wysyła się natychmiast telefaksem. § 55. 1. W wypadku przyjęcia albo powrotu osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, końcem okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary jest odpowiednio dzień ucieczki lub dzień wyznaczony jako termin powrotu z przepustki, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W wypadku ukaranego korzystającego z przepustki udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c. końcem okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary jest dzień opuszczenia przez niego jednostki penitencjarnej; przepis stosuje się także w razie terminowego powrotu ukaranego z takiej przepustki. 3. W razie odliczenia przez sąd czasu pobytu na przepustce od okresu odbywania kary, końcem okresu podlegającego zaliczeniu na poczet kary jest dzień opuszczenia jednostki penitencjarnej. 4. W razie niezaliczenia skazanemu lub ukaranemu, postanowieniem sądu penitencjarnego wydanym przed dniem 1 września 1998 r., okresu leczenia w związku z dokonanym samouszkodzeniem, obliczenia okresu odbywania kary dokonuje się przez doliczenie do ustalonego końca kary, która była wprowadzona do wykonania w okresie leczenia, liczby niezaliczonych dni. 5. W razie zarządzenia wykonania uprzednio warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności albo kary ograniczenia wolności oraz jej skrócenia w trybie art. 71 § 2 k.k., w pierwszej kolejności ustala się okres wykonywania kary w wymiarze określonym w wyroku, a następnie od tak ustalonej daty odlicza się liczbę dni zaliczonych przez sąd na poczet kary. § 56. 1. W wypadku gdy sąd odroczył lub zawiesił wykonanie kary, której termin początku wykonywania jeszcze nie nastąpił, orzeczenie wraz z nakazem przyjęcia zwraca się. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio także w innych wypadkach, jeżeli sąd nakaże zwrócenie orzeczenia bez wykonania. § 57. 1. Jeżeli względy penitencjarne przemawiają za wykonaniem kar i środków przymusu w innej kolejności niż określona w art. 80 k.k.w., występuje się do sędziego penitencjarnego z wnioskiem o wydanie zarządzenia w tej sprawie. 2. Przepis ust. 1 stosuje się w szczególności w wypadku, gdy wobec osoby skazanej na karę dożywotniego pozbawienia wolności skierowano do wykonania wyrok uprawomocniony później niż wyrok, którym wymierzono tę karę. 3. W razie skierowania do wykonania orzeczenia o zastosowaniu środka zabezpieczającego wobec skazanego lub ukaranego odbywającego karę w innej sprawie, występuje się do sędziego penitencjarnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie kolejności wykonywania orzeczonych kar i środków. 4. Jeżeli środek zabezpieczający ma być wykonywany wobec osoby tymczasowo aresztowanej w innej sprawie, występuje się do organu dysponującego z wnioskiem o rozstrzygnięcie, czy tymczasowe aresztowanie ma być nadal stosowane. § 58. 1. Obliczenia okresu wykonywania kary dokonuje wyznaczony funkcjonariusz, sprawdza kierownik, a zatwierdza dyrektor. 2. Prawidłowość obliczenia podlega sprawdzeniu po przetransportowaniu skazanego lub ukaranego do innej jednostki penitencjarnej, w wypadkach, o których mowa w § 66, oraz przed zwolnieniem z odbywania danej kary. 3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w obliczeniu okresu wykonywania kary dokonuje się nowego obliczenia. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w wypadku wstępnego ustalenia terminu końca kary orzeczonej wobec tymczasowo aresztowanego, z tym że termin ten dyrektor zatwierdza na odwrocie zawiadomienia o wyroku skazującym sądu pierwszej instancji. § 59. O terminie początku i końca kary informuje się skazanego lub ukaranego drukiem "Obliczenie kary". Przepis § 107 ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 60. 1. Druk "Obliczenie kary" sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden przesyła się do właściwego sądu, drugi - po dokonaniu czynności wymienionych w § 59 - dołącza się do odpowiedniego orzeczenia w aktach osobowych część "A", a trzeci przekazuje do działu penitencjarnego. 2. W wypadku zmiany obliczenia okresu wykonywania kary na druku zamieszcza się informację o przyczynie dokonania nowego obliczenia. 3. W wypadku wątpliwości co do prawidłowości obliczenia okresu wykonywania kary występuje się do właściwego sądu z wnioskiem o ich rozstrzygnięcie w trybie art. 13 k.k.w., przedstawiając proponowane obliczenie tego okresu na załączonym do wniosku druku "Obliczenie kary". Po otrzymaniu postanowienia sądu w tej sprawie dokonuje się, w razie potrzeby, nowego obliczenia okresu wykonywania kary. § 61. O okresie wykonywania kary wobec tymczasowo aresztowanego w innej sprawie, a także o jego zmianie, zawiadamia się organ dysponujący, w celu uwzględnienia tej informacji przy zaliczaniu okresu tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary. § 62. W wypadku uznania, że nastąpiło przedawnienie wykonania kary dyrektor zwraca właściwemu sądowi orzeczenie, wraz z nakazem przyjęcia, dołączając pismo określające przyczynę zwrotu. Rozdział 6 Ewidencja tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych § 63. 1. Tymczasowo aresztowanemu, skazanemu i ukaranemu, przyjętemu do jednostki penitencjarnej zakłada się akta osobowe część "A" i część "B", książkę zdrowia, kartę identyfikacyjną oraz kartę ewidencji widzeń. 2. Osadzonego przyjętego lub przetransportowanego rejestruje się w dokumentach ewidencyjnych. 3. Dane niezbędne do dokonania czynności wymienionych w ust. 1 i 2 uzyskuje się z dokumentów dostępnych osobie przyjmującej. Mogą być one poszerzone o informacje uzyskane od osoby przyjmowanej. 4. Dane o osadzonych oraz ich aktualizacje przekazuje się do Centralnego Zarządu każdego dnia roboczego w oparciu o program komputerowy zatwierdzony do użytkowania przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. 5. Dane wprowadza się do systemu informatycznego w pełnym zakresie wymaganym przez program, o którym mowa w ust. 4. Dane o osadzonych oraz wykonywanych wobec nich wyrokach i postanowieniach w przedmiocie tymczasowego aresztowania powinny być w pełni zgodne z danymi zawartymi w dokumentach. 6. Pliki z danymi przesyła się w formie elektronicznej, w postaci zaszyfrowanej, z żądaniem potwierdzenia odbioru. Sposób przesyłania i szyfrowania plików określa Dyrektor Generalny Służby Więziennej. 7. W wypadku braku potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6, do końca dnia następującego po dniu wysłania pliku należy ponownie wysłać plik z danymi. § 64. Cudzoziemca będącego obywatelem dwóch lub więcej państw ewidencjonuje się jako obywatela tego państwa, którego dokument podróży stanowił podstawę wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że w postanowieniu lub wyroku stanowiącym podstawę wykonywania pozbawienia wolności ustalono inaczej. § 65. 1. Orzeczenia, a także inne dokumenty związane z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu przechowuje się w aktach osobowych część "A". 2. W aktach osobowych część "A" wydziela się: 1) dział pierwszy, do którego włącza się dokumenty związane z zatrzymaniem, przyjęciem, przedłużaniem tymczasowego aresztowania, izolowaniem tymczasowo aresztowanych od siebie, obliczaniem okresu wykonywania kary, wydaniem wyroku łącznego oraz zwolnieniem, zawiadomienia o przekazaniu sprawy do dyspozycji innego organu i skazaniu oraz podlegające wykonaniu orzeczenia, a także postanowienie, o którym mowa w art. 223 § 1 k.k.w.; 2) dział drugi, do którego włącza się dokumenty dotyczące transportowania, wydawania do udziału w czynnościach procesowych oraz widzeń; 3) dział trzeci, do którego włącza się pozostałe dokumenty urzędowe dotyczące osadzonego; 4) dział czwarty, w którym ewidencjonuje się wykorzystane przez skazanego lub ukaranego przepustki wymienione w art. 91 pkt 7, art. 92 pkt 9 oraz art. 138 § 1 pkt 7 i 8 k.k.w., a także czasowe pobyty w innej jednostce penitencjarnej, oraz do którego włącza się zezwolenia na opuszczenie jednostki penitencjarnej udzielone na podstawie art. 141a § 1 k.k.w. i art. 1059 k.p.c. 3. Przesłaną przez Centralny Zarząd "Kartę informacyjną" włącza się do akt przed działem pierwszym. 4. Dokumenty włączane do akt odnotowuje się w spisach zawartości akt, zakładanych osobno dla każdej ze spraw w dziale pierwszym oraz osobno dla działu drugiego, trzeciego i czwartego. Przed dołączeniem dokumentów ustala się, w szczególności na podstawie sygnatury akt prokuratorskich, czy dotyczą danej sprawy. 5. Do akt osobowych część "A" wkleja się zdjęcie osadzonego. Zdjęcie podlega uaktualnieniu, jeżeli jest to uzasadnione zmianą wyglądu osadzonego. § 66. 1. W wypadku przyjęcia osadzonego, który dokonał ucieczki albo korzystał z przepustki lub przerwy w wykonaniu kary, do jednostki penitencjarnej niedysponującej jego aktami osobowymi należy: 1) założyć zastępcze akta osobowe, które prowadzi się w sposób określony w § 65; 2) odnotować w nich, po dokonaniu czynności określonych w § 27 ust. 2 pkt 3 lub § 28 ust. 1, tymczasowe aresztowania i kary podlegające wykonaniu; 3) spowodować przesłanie uprzednio założonych akt osobowych do jednostki penitencjarnej, w której osadzony obecnie przebywa; 4) włączyć dokumenty znajdujące się w zastępczych aktach do odpowiednich działów otrzymanych akt; 5) połączyć obydwie obwoluty akt osobowych część "A" w sposób umożliwiający odczytanie poczynionych na nich adnotacji. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy: 1) osadzony został doprowadzony do aresztu śledczego w związku z inną sprawą; 2) po założeniu akt osobowych część "A" okaże się, że przyjęty osadzony pozostaje w ewidencji innej jednostki penitencjarnej. § 67. 1. Zastępcze akta osobowe zakłada się również w razie wydania z jednostki penitencjarnej właściwych akt osobowych. 2. Zastępcze akta likwiduje się po zwrocie właściwych akt. Obwolutę właściwych akt uzupełnia się informacjami odnotowanymi na obwolucie zastępczych akt, a przechowywane w nich dokumenty włącza się do odpowiednich działów właściwych akt. § 68. 1. Sposób prowadzenia: 1) akt osobowych część "B" regulują przepisy w sprawie sposobów prowadzenia oddziaływań penitencjarnych w zakładach karnych i aresztach śledczych; 2) akt osobowych część "C" regulują przepisy w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania skazanych; 3) książki zdrowia regulują przepisy w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej prowadzenia i udostępniania w zakładach opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności. 2. Do założonej książki zdrowia dołącza się dokumenty medyczne wymienione w § 38 ust. 3, odnotowując je na czwartej stronie okładki książki. 3. Zakładaną kartę identyfikacyjną wypełnia się w całości. 4. Założone akta osobowe część "B" przekazuje się działowi penitencjarnemu, książkę zdrowia - zakładowi opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, a kartę identyfikacyjną - działowi ochrony. Akta osobowe część "A" i karta ewidencji widzeń pozostają w dziale ewidencji. § 69. 1. W jednostkach penitencjarnych prowadzi się następujące dokumenty ewidencyjne: 1) księgę główną osadzonych; 2) skorowidz alfabetyczny osadzonych; 3) skorowidz rozmieszczenia tymczasowo aresztowanych, zwany dalej "skorowidzem ruchomym"; 4) książkę ruchu osadzonych, zwaną dalej "książką ruchu"; 5) karty identyfikacyjne; 6) karty ewidencji widzeń; 7) rejestr orzeczeń oczekujących na wykonanie; 8) rejestr skazanych i ukaranych korzystających z przerwy w wykonaniu kary; 9) rejestr wydanych akt osobowych; 10) rejestr korespondencji urzędowej doręczonej osadzonym, zwany dalej "rejestrem korespondencji"; 11) rejestr osadzonych wydanych poza teren jednostki penitencjarnej; 12) kalendarz terminów czynności procesowych; 13) kalendarz zwolnień skazanych; 14) kalendarz zwolnień tymczasowo aresztowanych. 2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 2, 3, 7, 8, 11 i 12 prowadzi się w formie zbioru danych zgromadzonych w systemie informatycznym opartym na programie komputerowym, o którym mowa w § 63 ust. 4. 3. Na wniosek kierownika dyrektor może wyrazić zgodę na prowadzenie dokumentów także w innej formie. § 70. 1. Do księgi głównej osadzonych wpisuje się podstawowe dane o osobach przyjmowanych lub przetransportowanych do jednostki penitencjarnej, w takiej kolejności, w jakiej osoby te przybyły do jednostki. 2. W księdze głównej odnotowuje się: 1) numer ewidencyjny osadzonego, składający się z liczby porządkowej łamanej przez dwie ostatnie cyfry roku przyjęcia lub przetransportowania osadzonego do danej jednostki penitencjarnej; 2) datę i godzinę przyjęcia lub przetransportowania osadzonego do danej jednostki penitencjarnej: 3) informację, czy do danej jednostki penitencjarnej osadzony zgłosił się, został doprowadzony, czy został przetransportowany; 4) nazwisko, imię, imię ojca i datę urodzenia osadzonego; 5) informację o wykonywanym w dniu przyjęcia tymczasowym aresztowaniu, środku przymusu albo wykonywanej karze, nazwę organu, który zarządził osadzenie, sygnaturę akt, kwalifikację prawną czynu i wymiar środka lub kary; 6) datę i informację o powodzie opuszczenia jednostki penitencjarnej. 3. W wypadku gdy osadzony zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, w księdze głównej odnotowuje się datę i powód opuszczenia jednostki penitencjarnej oraz termin upływu stosowania tymczasowego aresztowania, a w wypadku skazanego lub ukaranego - ilość dni pozostałych do końca kary, jeżeli do przewidywanego terminu zwolnienia pozostaje ich mniej niż 14. 4. Adnotacje, o których mowa w ust. 3, podlegają anulowaniu po doprowadzeniu lub zgłoszeniu się osadzonego lub uzupełnia się je o datę i informację o: 1) zgonie, zwolnieniu albo skreśleniu z ewidencji, w trybie określonym w § 128 ust. 2 lub § 129 ust. 1; 2) przesłaniu akt osobowych do innej jednostki penitencjarnej w związku z ujęciem lub zgłoszeniem się osadzonego. 5. Jeżeli osadzony był przetransportowany, w księdze głównej zamiast informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 6, wpisuje się nazwę aresztu śledczego lub zakładu karnego, z którego albo do którego nastąpiło przetransportowanie. 6. W kolejnym roku kalendarzowym kontynuuje się zapisy w dotychczas prowadzonej księdze głównej, z tym że numery ewidencyjne osobom przybyłym nadaje się, począwszy od liczby porządkowej "1". W wypadku wypełnienia całej księgi zakłada się jej kolejny tom, wpisując na stronie tytułowej numer kolejny tomu oraz datę założenia. 7. W razie czasowego pobytu w jednostce penitencjarnej osadzonego skierowanego w celu udzielenia mu natychmiastowej pomocy lekarskiej, a ujętego w ewidencji innego aresztu śledczego lub zakładu karnego, księgę główną wypełnia się jak po przetransportowaniu, z tym że zamiast adnotacji wymienionej w ust. 2 pkt 5 dokonuje się wpisu "czasowy pobyt w związku z leczeniem". Czasowy pobyt nie może przekraczać 7 dni. W księdze głównej jednostki, która skierowała osadzonego, zamiast adnotacji wymienionej w ust. 2 pkt 6 dokonuje się wpisu "przebywa od dnia ... w ... w związku z leczeniem", który podlega anulowaniu po powrocie osadzonego. 8. Po dokonaniu formalności powodujących skreślenie osadzonego z ewidencji jednostki, w której uprzednio przebywał, i ujęcie w ewidencji jednostki czasowego pobytu, wpisy podlegają uzupełnieniu odpowiednio o dane wymienione w ust. 2 pkt 5 lub 6. Na obwolucie akt osobowych część "A" i "B" jako datę przetransportowania odnotowuje się datę przybycia osadzonego na leczenie. 9. Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio w wypadku czasowego pobytu osadzonego w jednostce penitencjarnej, uzasadnionego innymi ważnymi przyczynami. 10. Księga główna powinna mieć strony ponumerowane oraz zabezpieczone w sposób chroniący przed ich usunięciem lub wymianą. Liczbę kart poświadcza się na ostatniej stronie księgi. § 71. 1. O pobycie osadzonych w jednostce penitencjarnej w związku z przerwą w transportowaniu czyni się adnotację w książce przebiegu służby dowódcy zmiany. Adnotacja powinna zawierać w szczególności imię, nazwisko i numer legitymacji służbowej dowódcy konwoju, numer rejestracyjny samochodu, liczbę transportowanych osadzonych, czas i powód ich pobytu oraz nazwę jednostki, do której konwój się udaje. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do transportowania przez organ doprowadzający osadzonych, którzy są ujęci w wykazie transportowym sporządzonym przez jednostkę penitencjarną. § 72. 1. W skorowidzu alfabetycznym osadzonych odnotowuje się: 1) datę przyjęcia lub przetransportowania; 2) nazwisko, imię i imię ojca; 3) numer ewidencyjny; 4) datę i powód opuszczenia jednostki penitencjarnej. 2. Skorowidz alfabetyczny zakłada się na początku każdego roku kalendarzowego. 3. Przepisy § 70 ust. 3-9 stosuje się odpowiednio. § 73. 1. W skorowidzu ruchomym ewidencjonuje się - według miejsc zakwaterowania - tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności. 2. W skorowidzu ruchomym odnotowuje się: 1) nazwisko, imię, imię ojca, datę urodzenia tymczasowo aresztowanego; 2) informację o uprzednim odbywaniu kary pozbawienia wolności; 3) nazwę organu dysponującego i sygnaturę akt; 4) nazwisko, imię, imię ojca osoby powiązanej podlegającej izolowaniu; 5) informację o konieczności oddzielnego osadzenia z przyczyn określonych w art. 212 § 1 pkt 1 k.k.w.; 6) informację o używaniu przez tymczasowo aresztowanego wyrobów tytoniowych. 3. Jeżeli liczba osadzonych, o których mowa w ust. 2 pkt 4, uniemożliwia odnotowywanie w skorowidzu ruchomym ich danych osobowych, zamiast tych danych odnotowuje się symbol grupy osób powiązanych. 4. W wypadku posługiwania się symbolem grupy osób powiązanych dane osobowe tymczasowo aresztowanych wchodzących w skład tej grupy odnotowuje się w odrębnym rejestrze. § 74. 1. W książce ruchu oblicza się, według stanu na godzinę 2400, codzienny ogólny stan liczbowy osadzonych, stan liczbowy według miejsc ich aktualnego pobytu oraz liczbę osadzonych, którzy przybyli lub opuścili jednostkę penitencjarną w ciągu doby. 2. Ogólny stan liczbowy osadzonych dowódca zmiany uzgadnia, po rozpoczęciu oraz przed zakończeniem pracy administracji jednostki penitencjarnej, z kierownikiem. Dokonane uzgodnienia, z uwzględnieniem późniejszego ruchu osadzonych, stanowią podstawę sprawdzania ich stanu faktycznego w czasie apelu porannego i wieczornego. § 75. 1. W karcie identyfikacyjnej zamieszcza się zdjęcie osadzonego oraz odnotowuje podstawowe dane umożliwiające sprawdzenie jego tożsamości. Zdjęcie podlega uaktualnieniu, jeżeli jest to uzasadnione zmianą wyglądu osadzonego. 2. Karty identyfikacyjne przechowuje funkcjonariusz działu ochrony pełniący służbę w oddziale mieszkalnym. § 76. 1. W karcie ewidencji widzeń odnotowuje się widzenia na terenie jednostki penitencjarnej wykorzystane przez skazanych, ukaranych oraz tymczasowo aresztowanych, względem których stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności. 2. W wypadku gdy karta jest prowadzona w formie zbioru danych, zgromadzonych w systemie komputerowym, podlega ona wydrukowaniu przy przetransportowaniu, zwolnieniu lub skreśleniu osadzonego z ewidencji. § 77. 1. W rejestrze orzeczeń oczekujących na wykonanie odnotowuje się, w układzie alfabetycznym, dane o skazanych i ukaranych, którzy mają zgłosić się do odbycia kary. 2. Podstawą dokonania adnotacji jest przesłanie przez sąd podlegającego wykonaniu wyroku wraz z informacją o wyznaczonym terminie zgłoszenia się skazanego lub ukaranego do odbycia kary. Przepisy § 24 ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio. 3. W wypadkach wymienionych w § 5 ust. 1, § 62, a także w razie otrzymania postanowienia o odroczeniu wykonania kary pozbawienia wolności lub zawieszeniu postępowania wykonawczego, otrzymane dokumenty zwraca się do właściwego sądu, podając przyczynę zwrotu. 4. Przed dokonaniem adnotacji w rejestrze sprawdza się, czy skazany lub ukarany, którego orzeczenie dotyczy, nie przebywa już w danym areszcie śledczym. Przepisy § 66 ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio. 5. W razie niezgłoszenia się skazanego lub ukaranego do odbycia kary albo nieprzyjęcia go do jednostki penitencjarnej, zawiadamia się o tym właściwy sąd. Zawiadomienie wysyła się trzeciego dnia roboczego od wyznaczonego terminu zgłoszenia się. Orzeczenie oczekujące na wykonanie zwraca się po upływie jednego roku od wyznaczonego przez ten sąd terminu. 6. Po przyjęciu każdego osadzonego sprawdza się, czy figuruje on w rejestrze wymienionym w ust. 1. § 78. 1. W rejestrze skazanych i ukaranych, korzystających z przerwy w wykonaniu kary, odnotowuje się, w układzie alfabetycznym, dane o skazanych i ukaranych, którzy mają zgłosić się po przerwie w wykonaniu kary. 2. Podstawą dokonania adnotacji jest zawarte w aktach osobowych część "A" postanowienie sądu penitencjarnego o udzieleniu przerwy w wykonaniu kary. 3. Przed dokonaniem adnotacji sprawdza się, czy skazany lub ukarany, którego akta wpłynęły z innej jednostki penitencjarnej, nie przebywa już w danym areszcie śledczym. Przepisy § 66 ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio. 4. Jeżeli skazany lub ukarany, pomimo przesłania sądowi penitencjarnemu dokumentów, o których mowa w § 37 ust. 4 oraz w § 126 ust. 1 pkt 2, nadal nie zgłosił się lub nie został doprowadzony, następne zawiadomienia wysyła się co 6 miesięcy. 5. Jeżeli w postanowieniu o udzieleniu przerwy nie wyznaczono terminu, do którego ma ona trwać, pierwsze zawiadomienie o niezgłoszeniu się skazanego lub ukaranego wysyła się do sądu penitencjarnego po upływie jednego roku od daty zwolnienia. Następne zawiadomienia wysyła się co 6 miesięcy. 6. Przy przyjęciu każdego osadzonego sprawdza się, czy figuruje on w rejestrze wymienionym w ust. 1. Jeżeli w jednostce penitencjarnej znajdują się akta tego osadzonego zwolnionego uprzednio na przerwę w wykonaniu kary, dokumenty niezbędne do przyjęcia włącza się do tych akt. § 79. 1. W rejestrze wydanych akt osobowych odnotowuje się dane osobowe osadzonych, których akta osobowe część "A" zostały czasowo przekazane z działu ewidencji innym służbom jednostki penitencjarnej. 2. W wypadku jednorazowego przekazania większej liczby akt, w szczególności na posiedzenie sądu penitencjarnego lub komisji penitencjarnej, może być sporządzony ich wykaz. § 80. 1. W rejestrze korespondencji odnotowuje się przesyłki z korespondencją urzędową przesyłaną bez zwrotnych pokwitowań odbioru, zwanych dalej "potwierdzeniami odbioru", a podlegające doręczeniu adresatom. 2. Otrzymanie przesyłki z korespondencją osadzony potwierdza w rejestrze datą oraz czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko. Doręczenie przesyłki doręczający potwierdza podpisem. 3. Jeżeli doręczana korespondencja nie podlega cenzurze, w rejestrze zamieszcza się dane, które można odnotować bez otwarcia przesyłki. § 81. 1. W rejestrze osadzonych wydanych poza teren jednostki penitencjarnej odnotowuje się dane o osadzonych wydanych: 1) do innego państwa w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym; 2) w celu umieszczenia w pomieszczeniu Policji; 3) organowi doprowadzającemu w celu umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym w związku z leczeniem albo badaniem psychiatrycznym połączonym z obserwacją. 2. Dyrektor powiadamia sędziego penitencjarnego oraz organ, który wystawił nakaz wydania, jeżeli osadzony, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie doprowadzony do jednostki penitencjarnej w wyznaczonym terminie. § 82. 1. W kalendarzu zwolnień skazanych odnotowuje się dane osobowe wszystkich skazanych i ukaranych, którym termin końca kary lub środka przymusu upływa w danym roku kalendarzowym. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej terminowi końca kary. 2. Dane osobowe skazanego lub ukaranego, kończącego w danym roku kalendarzowym kilka kar lub środków przymusu, odnotowuje się na stronach odpowiadających terminowi końca każdej z kar. 3. Dane osobowe skazanych i ukaranych, którzy zbiegli albo w wyznaczonym terminie nie powrócili z przepustki, oraz zmarłych albo przetransportowanych, skreśla się z kalendarza. Przyczynę skreślenia odnotowuje się w rubryce "uwagi". 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w wypadku korzystania przez ukaranego z przepustki udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c. 5. Dane osobowe skazanych i ukaranych, którzy podlegają zwolnieniu przed terminem albo którym termin końca kary lub środka przymusu uległ zmianie, skreśla się z poszczególnych stron kalendarza. Przyczynę skreślenia odnotowuje się w rubryce "uwagi". Prawidłowość skreślania potwierdza czytelnym podpisem osoba, która dokonała korekty. 6. Do kalendarza wpisuje się także wstępnie ustalony termin końca kary, o którym mowa w § 48. Przepisy ust. 1-3 i 5 stosuje się odpowiednio. 7. O zbliżającym się wstępnie ustalonym terminie końca kary powiadamia się sąd, który wydał wyrok, a kopią tego powiadomienia - sędziego penitencjarnego. Powiadomienie przesyła się na miesiąc przed upływem tego terminu. 8. Do kalendarza wpisuje się ponadto dane osobowe wszystkich skazanych i ukaranych, w stosunku do których wpłynęły dokumenty skutkujące zwolnienie w danej sprawie przed terminem końca kary lub środka przymusu. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej terminowi zwolnienia. 9. Kalendarz zakłada się nie później niż 1 grudnia roku poprzedzającego rok, którego kalendarz dotyczy. § 83. 1. W kalendarzu zwolnień tymczasowo aresztowanych odnotowuje się dane osobowe wszystkich osadzonych, którym termin tymczasowego aresztowania określony w postanowieniu o jego zastosowaniu, przedłużeniu albo oznaczeniu terminu jego stosowania upływa w danym roku kalendarzowym. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej terminowi upływu tymczasowego aresztowania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie poszukiwania listem gończym w innej sprawie osoby już przebywającej w jednostce penitencjarnej. Czas trwania tymczasowego aresztowania określony w postanowieniu o jego zastosowaniu liczy się od dnia wpływu tego postanowienia, wraz z nakazem przyjęcia, do jednostki, w ewidencji której osoba ta pozostaje. 3. W wypadku otrzymania odpisu postanowienia o przedłużeniu tymczasowego aresztowania, w którym terminu jego trwania nie oznaczono, albo zawiadomienia o skazaniu wyrokiem prawomocnym lub odpisu prawomocnego wyroku wraz z nakazem przyjęcia, adnotację w kalendarzu dotyczącą tej sprawy skreśla się. Przyczynę skreślenia odnotowuje się w rubryce "uwagi". 4. W szczególnie uzasadnionym wypadku postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania albo zawiadomienie o skazaniu wyrokiem prawomocnym lub prawomocny wyrok wraz z nakazem przyjęcia, mogą być przesłane telefaksem; w takim wypadku sąd przesyła bezzwłocznie odpis postanowienia albo wyroku. 5. Jeżeli dokumenty wymienione w ust. 4 zostały przesłane tylko dyrektorowi aresztu śledczego, ich treść, przed upływem terminu, do którego aresztowanie miało trwać, podaje się do wiadomości osadzonemu, którego dotyczą. 6. Przepisy § 82 ust. 2, 3, 5 i 9 stosuje się odpowiednio, z tym że nie skreśla się z kalendarza danych osobowych tymczasowo aresztowanych, którzy zbiegli albo w wyznaczonym terminie nie powrócili z przepustki. 7. Do kalendarza wpisuje się ponadto dane osobowe wszystkich tymczasowo aresztowanych, w stosunku do których wpłynęły dokumenty skutkujące zwolnienie w danej sprawie przed upływem terminu stosowania tymczasowego aresztowania. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej terminowi zwolnienia. § 84. W kalendarzu terminów czynności procesowych odnotowuje się dane osobowe wszystkich osadzonych, wobec których wpłynęły nakazy wydania określające terminy ich udziału w czynnościach procesowych dokonywanych poza terenem jednostki penitencjarnej. Adnotację czyni się na stronie odpowiadającej terminowi planowanej czynności. § 85. Po otrzymaniu zawiadomienia o wyroku skazującym sądu pierwszej instancji tymczasowo aresztowanego ewidencjonuje się jako skazanego; przepisu nie stosuje się, jeżeli wobec tymczasowo aresztowanego nie mogą być stosowane przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności. § 86. 1. W wypadku uchylenia wyroku skazującego sądu pierwszej instancji wobec osoby, o której mowa w § 85, ewidencjonuje się ją jako tymczasowo aresztowaną. 2. Jako osobę tymczasowo aresztowaną ewidencjonuje się także osobę: 1) pozbawioną wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydaną w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym; 2) posiadającą obywatelstwo polskie, a skazaną przez sąd państwa obcego lub Międzynarodowy Trybunał Karny i przekazaną w celu wykonania kary pozbawienia wolności w Rzeczypospolitej Polskiej - do czasu skierowania do wykonania prawomocnego orzeczenia sądu okręgowego, określającego podlegającą wykonaniu karę pozbawienia wolności. 3. W wypadku gdy po wydaniu wyroku skazującego sądu pierwszej instancji tymczasowo aresztowany nie wyraził zgody na stosowanie względem niego przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, zawiadomienie o tym przesyła się do organu dysponującego. § 87. Dopuszczalne jest sporządzanie przez jednostki penitencjarne we własnym zakresie druków, pod warunkiem że zawierają one zakres informacji nie mniejszy niż przewidziany we wzorze zawiadomień ustalonym przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Rozdział 7 Wydawanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do udziału w czynnościach procesowych oraz do zakładów leczniczych § 88. 1. Osadzonego wezwanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej poza terenem jednostki penitencjarnej wydaje się organowi doprowadzającemu na podstawie wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania. 2. Na żądanie organu doprowadzającego umożliwia się sprawdzenie tożsamości osadzonego. 3. Po dokonaniu czynności procesowej osadzonego doprowadza się do jednostki penitencjarnej, z której został wydany. 4. W razie konieczności dokonywania czynności procesowych przez dwa lub więcej kolejnych dni, osadzonego doprowadza się na nocleg do jednostki penitencjarnej, z której został wydany. 5. Dyrektor powiadamia sędziego penitencjarnego oraz organ, który wystawił nakaz wydania, jeżeli osadzony wydany do udziału w czynności procesowej nie powrócił na nocleg; przepisu nie stosuje się w wypadkach wymienionych w § 89 ust. 1-3. § 89. 1. Wydanie osadzonego w celu umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym w związku z badaniem psychiatrycznym połączonym z obserwacją następuje na podstawie nakazu wydania, a w wypadku, gdy nakaz wystawił sąd lub prokurator niebędący organem dysponującym - ponadto postanowienia o skierowaniu osadzonego na badanie. 2. Wydanie tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego w celu umieszczenia w pomieszczeniu Policji następuje na podstawie nakazu wydania oraz zarządzenia prezesa sądu rozpoznającego sprawę. Przejęcie osadzonego wraz z książką zdrowia oraz kartą ewidencji widzeń organ doprowadzający potwierdza podpisem na nakazie wydania. Przepis § 76 ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że po powrocie osadzonego uzupełnia się, w razie potrzeby, dane zgromadzone w systemie komputerowym, a wydrukowaną kartę ewidencji widzeń dołącza się do akt osobowych część "A". 3. Wydanie osadzonego do państwa obcego w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym następuje na podstawie wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania. Osadzonego wydaje się wraz z dokumentem umożliwiającym przekroczenie granicy, jeżeli znajduje się w depozycie jednostki penitencjarnej. Organ doprowadzający na nakazie wydania, niezależnie od czynności wymienionych w § 10 ust. 2, kwituje datą i czytelnym podpisem, zawierającym imię i nazwisko, pobranie dokumentu, wpisując ponadto jego nazwę i numer. 4. W wypadkach wymienionych w ust. 1 i 3 organowi doprowadzającemu przekazuje się, za potwierdzeniem na nakazie wydania, aktualne świadectwo lekarskie. 5. Datę i godzinę powrotu osadzonego do jednostki penitencjarnej odnotowuje się na nakazie wydania. § 90. 1. Wydanie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, do udziału w czynności procesowej wymienionej w § 88 ust. 1 i § 89 ust. 1-3 sądowi i prokuratorowi, do dyspozycji którego on nie pozostaje, wymaga każdorazowo pisemnej zgody organu dysponującego, chyba że organ ten ustali inaczej. 2. O konieczności uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1, jednostka penitencjarna powiadamia organ wzywający. § 91. 1. Jeżeli jednostka penitencjarna otrzyma nakaz wydania do udziału w czynności procesowej osadzonego: 1) zakwalifikowanego jako wymagającego osadzenia w areszcie śledczym lub w zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu, w wyznaczonym oddziale lub celi, 2) któremu wymierzono karę 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia wolności, 3) który może być powodem napadu na konwój - powiadamia się o tym organ wzywający. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli okoliczności te są znane organowi wzywającemu w związku z prowadzonym postępowaniem karnym albo uprzednio wysłanym zawiadomieniem, o którym mowa w art. 212a § 1 k.k.w. 3. Przy wydawaniu osadzonego do udziału w czynności procesowej informuje się organ doprowadzający o okolicznościach, o których mowa w ust. 1. Przyjęcie informacji do wiadomości organ ten potwierdza na nakazie wydania niezależnie od czynności wymienionych w § 10 ust. 2. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy administracja jednostki penitencjarnej uzna za konieczne przekazanie organowi doprowadzającemu innych informacji istotnych ze względu na bezpieczeństwo osadzonego albo organu wzywającego lub doprowadzającego. § 92. 1. W razie zaistnienia przyczyny uniemożliwiającej udział osadzonego w czynności procesowej dokonywanej poza terenem jednostki penitencjarnej, powiadamia się o tym organ wzywający i na jego żądanie przesyła stosowny dokument. 2. O otrzymaniu nakazu wydania osadzonego, który w jednostce penitencjarnej nie przebywa, powiadamia się organ wzywający. Nakaz wydania zwraca się organowi wzywającemu, podając przyczynę zwrotu oraz, jeżeli jest to możliwe, miejsce aktualnego pobytu osoby wzywanej. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli z treści otrzymanego dokumentu wynika, że osadzony ma być przetransportowany z innej jednostki penitencjarnej przed terminem zaplanowanej czynności. 4. W wypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 powiadamia się także organ doprowadzający, który według posiadanych przez jednostkę penitencjarną informacji miał doprowadzić osadzonego do miejsca planowanej czynności procesowej. § 93. Jeżeli osadzony wzywany do udziału w czynności procesowej jest pozbawiony wolności także w innej sprawie niż ta, w której przeprowadzana jest czynność, zawiadamia się o tym organ wzywający. Zawiadomienie przekazuje się, za pokwitowaniem na jego kopii, organowi doprowadzającemu. § 94. W razie otrzymania nakazów wydania osadzonego do udziału w kilku czynnościach procesowych, które mają być dokonane w tym samym dniu, powiadamia się o tym organy wzywające, wnosząc o uzgodnienie terminów czynności. § 95. 1. Osadzonego, wzywanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej w innej miejscowości, transportuje się do aresztu śledczego wskazanego przez organ wzywający, na podstawie wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania z zawartą w nim informacją o mającym nastąpić przetransportowaniu. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie możliwości doprowadzenia osadzonego po dokonaniu czynności procesowej do jednostki penitencjarnej, z której został wydany. 3. W celu wykorzystania wolnych miejsc w pojazdach przetransportowanie może być dokonane, za zgodą organu wzywającego, przez jednostkę penitencjarną. 4. Przejęcie transportowanego osadzonego oraz jego dokumentacji i depozytu organ doprowadzający potwierdza na wykazie transportowym. 5. W wypadku gdy polecenie przetransportowania tymczasowo aresztowanego wydał jeden z kilku organów dysponujących, nakaz wydania zwraca się organowi wzywającemu, wnosząc o uzgodnienie przetransportowania z innymi organami. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do organu wzywającego oraz skazanego lub ukaranego, jeżeli jego pobyt w danej jednostce penitencjarnej jest niezbędny ze względu na udział w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania. 7. Jeżeli przetransportowanie, o którym mowa w ust. 1, związane jest z koniecznością doprowadzenia do sądu lub prokuratora tymczasowo aresztowanego poszukiwanego, nakaz wydania może być przesłany telefaksem. 8. Przepisy § 88 ust. 2, § 90 ust. 1, § 91 oraz § 92 stosuje się odpowiednio. § 96. 1. Po zakończeniu czynności procesowych z udziałem osadzonego ustala się, czy ma on powrócić do jednostki penitencjarnej, w której uprzednio przebywał, czy też odstępuje się od przetransportowania lub kieruje osadzonego do innej jednostki, uwzględniając w szczególności jego miejsce zamieszkania, przeznaczenie zakładów karnych oraz wolne miejsca zakwaterowania w tych zakładach. Wniosek o wydanie organowi doprowadzającemu polecenia przetransportowania osadzonego do jednostki, w której uprzednio przebywał, lub informację, że wydanie takiego polecenia jest zbędne, przesyła się organowi wzywającemu. 2. Przetransportowanie osadzonego przez organ doprowadzający po zakończeniu czynności procesowych następuje po otrzymaniu nakazu wydania z zawartą w nim informacją o mającym nastąpić przetransportowaniu do wskazanej w nakazie jednostki penitencjarnej. 3. Przepisy § 95 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. § 97. Skazany, ukarany oraz tymczasowo aresztowany, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być wydawany do udziału w czynnościach procesowych z zakładu karnego, w którym przebywa. § 98. Wydawanie i przyjmowanie osadzonych w związku z udziałem w czynnościach procesowych dokonywanych poza terenem jednostki penitencjarnej odbywa się każdego dnia przez całą dobę, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa tej jednostki. § 99. 1. W razie zwolnienia osadzonego po dokonaniu czynności procesowej, organ doprowadzający, któremu został on wydany, doręczając do aresztu śledczego postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania i nakaz zwolnienia, przekazuje informację dotyczącą miejsca i czasu zwolnienia, jeżeli nie zawiera jej nakaz zwolnienia. 2. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany poszukiwany zostanie zwolniony po czynności procesowej dokonanej w trakcie transportowania, o którym mowa w § 95 ust. 7, organ dysponujący, zarządzając zwolnienie, powiadamia o tym telefaksem lub telefonicznie areszt śledczy, do którego przetransportowanie miało nastąpić. Akta osobowe, dokumenty osobiste i depozyty oraz dokumenty wymienione w ust. 1 organ doprowadzający doręcza niezwłocznie do tej jednostki. Przepisy § 63 ust. 2 i § 120 ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio. 3. Osadzonego doprowadza się do jednostki penitencjarnej, jeżeli podlega osadzeniu w innej sprawie. § 100. 1. Do dokonania w areszcie śledczym czynności procesowej z udziałem tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, są uprawnieni: 1) prokuratorzy i asesorzy jednostki organizacyjnej prokuratury prowadzącej lub nadzorującej postępowanie przygotowawcze w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie, chyba że kierownik jednostki zastrzeże to uprawnienie tylko dla wskazanego prokuratora lub asesora - na podstawie legitymacji służbowej; 2) funkcjonariusze Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej, żołnierze Żandarmerii Wojskowej, funkcjonariusze finansowych organów dochodzenia lub organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia, jeżeli prowadzą postępowanie przygotowawcze w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie - na podstawie legitymacji służbowej oraz pisemnego upoważnienia organu dysponującego albo właściwego przełożonego; 3) sędziowie i asesorzy sądowi, jeżeli prowadzą postępowanie w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie - na podstawie legitymacji służbowej; 4) biegli oraz aplikanci sądowi lub prokuratury - na podstawie dokumentu tożsamości oraz pisemnego upoważnienia organu dysponującego. 2. Jeżeli czynność procesowa jest dokonywana w ramach pomocy prawnej, osoby wymienione w ust. 1 pkt 1 i 3 są uprawnione do ich dokonywania na podstawie legitymacji służbowej oraz wniosku organu dysponującego o udzielenie pomocy prawnej. 3. Przy dokonywaniu czynności procesowej w areszcie śledczym przepisy § 90 stosuje się odpowiednio. § 101. Do dokonania w jednostce penitencjarnej czynności procesowej z udziałem skazanego, ukaranego oraz tymczasowo aresztowanego, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, są uprawnione osoby wymienione w § 100 ust. 1 w: 1) pkt 1 i 3 - na podstawie legitymacji służbowej; 2) pkt 2 - na podstawie legitymacji służbowej oraz pisemnego upoważnienia właściwego przełożonego; 3) pkt 4 - na podstawie dokumentu tożsamości oraz pisemnego upoważnienia sądu lub prokuratora. § 102. 1. Udzielenie obrońcy lub pełnomocnikowi będącemu adwokatem albo radcą prawnym oraz notariuszowi widzenia: 1) ze skazanym, ukaranym oraz z tymczasowo aresztowanym, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, następuje na podstawie legitymacji służbowej; 2) z tymczasowo aresztowanym, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, następuje na podstawie legitymacji służbowej oraz zarządzenia o zgodzie na widzenie wydanego przez organ dysponujący. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji kilku organów, jest wymagane dostarczenie zarządzenia wydanego przez każdy z organów. 2. Na zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, odnotowuje się datę oraz nazwisko osoby nadzorującej widzenie, jeżeli organ dysponujący zastrzeże przy widzeniu obecność swoją lub osoby upoważnionej. 3. Widzenia, o których mowa w ust. 1, odbywają się w godzinach urzędowania administracji jednostki penitencjarnej, w pomieszczeniach przeznaczonych do dokonywania czynności procesowych. Za zgodą dyrektora widzenie może być zrealizowane w innym czasie i miejscu. 4. Przepisy ust. 1 pkt 2 i ust. 2 stosuje się odpowiednio do udzielania widzeń z rodziną i innymi osobami, z tym że na zarządzeniu o zgodzie na widzenie odnotowuje się ponadto czas trwania widzenia. § 103. 1. Do przesłuchiwania skazanych, ukaranych oraz tymczasowo aresztowanych, względem których stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, w sprawach o przestępstwa skarbowe oraz wykroczenia skarbowe, są uprawnieni funkcjonariusze finansowych organów dochodzenia lub organów nadrzędnych nad finansowymi organami dochodzenia - jeżeli prowadzą postępowanie przygotowawcze w sprawie - na podstawie legitymacji służbowej oraz pisemnego upoważnienia właściwego przełożonego. 2. Przesłuchiwanie tymczasowo aresztowanych, względem których nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, następuje ponadto na podstawie pisemnego zezwolenia organu dysponującego, jeżeli osoby wymienione w ust. 1 prowadzą postępowanie przygotowawcze w innej sprawie niż ta, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie; przepis § 102 ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio. § 104. 1. Czynności procesowe z udziałem osadzonych są dokonywane na terenie jednostki penitencjarnej w godzinach urzędowania administracji, w przeznaczonych na ten cel pomieszczeniach. 2. Z ważnych względów czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane w innych godzinach, pomiędzy apelem porannym a wieczornym. 3. W wypadkach szczególnie ważnych i niecierpiących zwłoki czynności procesowe mogą być dokonane również po apelu wieczornym, jeżeli przeprowadza je prokurator albo, za jego pisemnym zezwoleniem, inna osoba. 4. O konieczności dokonania czynności, o której mowa w ust. 2 i 3, należy uprzedzić dyrektora albo osobę, która go zastępuje. § 105. Wydanie organowi doprowadzającemu tymczasowo aresztowanego w celu umieszczenia w zakładzie leczniczym, w związku z jego stanem zdrowia, następuje na podstawie wydanego przez organ dysponujący pisemnego polecenia wskazującego ten zakład i określającego warunki umieszczenia w nim tymczasowo aresztowanego. Przepisy § 88 ust. 2 i 3, § 89 ust. 4 oraz § 91 stosuje się odpowiednio. Rozdział 8 Postępowanie z korespondencją § 106. 1. Adresowaną do osadzonego przesyłkę z korespondencją urzędową z dołączonym potwierdzeniem odbioru doręcza się adresatowi za pokwitowaniem na tym potwierdzeniu. Sekretariat jednostki penitencjarnej odnotowuje na potwierdzeniu odbioru numer przesyłki poleconej, jaki nadano przesłanej przesyłce. 2. Na potwierdzeniu odbioru korespondencji osadzony wpisuje datę i potwierdza odbiór pisma czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko, a doręczający wpisuje datę doręczenia i potwierdza swym podpisem sposób doręczenia. 3. Potwierdzenie odbioru przekazuje się placówce pocztowej nie później niż trzeciego dnia roboczego od daty wpływu korespondencji. Potwierdzenia ewidencjonuje sekretariat jednostki penitencjarnej. 4. Przesyłkę z korespondencją urzędową przesłaną jako przesyłka polecona bez potwierdzenia odbioru doręcza się adresatowi za pokwitowaniem w rejestrze korespondencji. 5. Treść adresowanej do jednostki penitencjarnej korespondencji urzędowej, z której wynika, że osadzony powinien się z nią zaznajomić, podaje się do wiadomości zainteresowanemu. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że adnotacji dokonuje się na korespondencji. § 107. 1. W wypadku braku możliwości doręczenia osadzonemu przesyłki z korespondencją z dołączonym potwierdzeniem odbioru, odmowy jej przyjęcia albo niemożności pokwitowania jej odbioru przez adresata, umieszcza się o tym wzmiankę na potwierdzeniu odbioru. Odmowę pokwitowania odbioru przesyłki uważa się za odmowę jej przyjęcia. Wzmianka powinna zawierać datę i czytelny podpis doręczającego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przesyłki z korespondencją przesłanej jako przesyłka polecona bez potwierdzenia odbioru, z tym że wzmiankę umieszcza się na przesyłce oraz w rejestrze korespondencji. 3. W wypadku odmowy albo niemożności potwierdzenia zaznajomienia się przez osadzonego z treścią korespondencji, o której mowa w § 106 ust. 5, umieszcza się o tym wzmiankę na korespondencji. 4. Niedoręczoną lub nieprzyjętą przesyłkę z korespondencją przekazuje się placówce pocztowej nie później niż trzeciego dnia roboczego od daty jej wpływu do jednostki penitencjarnej, udzielając, w miarę możliwości, informacji o aktualnym miejscu pobytu adresata. 5. Przekazywana placówce pocztowej przesyłka z korespondencją, o której mowa w ust. 4, powinna być zabezpieczona w sposób uniemożliwiający zapoznanie się z treścią korespondencji przez osoby nieuprawnione, w szczególności w wypadku, gdy przesyłka była otwierana. 6. W wypadku odmowy przyjęcia lub pokwitowania odbioru przesyłki z korespondencją urzędową niewymienionej w ust. 1 i 2 oraz przesyłki z korespondencją dotyczącą postępowania cywilnego, pozostawia się ją osadzonemu w miejscu doręczenia, umieszczając o tym wzmiankę odpowiednio w rejestrze korespondencji lub na potwierdzeniu odbioru. 7. Jeżeli adresatem przesyłki z korespondencją jest osadzony korzystający z przepustki, czynności, o których mowa w ust. 1-6, dokonuje się nie później niż pierwszego dnia roboczego po dniu wyznaczonym jako termin powrotu do jednostki penitencjarnej. § 108. 1. Przesyłkę z korespondencją urzędową adresowaną do osadzonego przetransportowanego do innej jednostki penitencjarnej przesyła się w ślad za przetransportowanym, z powiadomieniem nadawcy pisma. W wypadku przesyłki z korespondencją, do której dołączono potwierdzenie odbioru, stosuje się odpowiednio przepis § 107 ust. 4. 2. Korespondencję urzędową adresowaną do jednostki penitencjarnej dotyczącą osadzonego przesyła się w ślad za przetransportowanym, z powiadomieniem nadawcy pisma, o ile z jej treści nie wynika, że powinna być załatwiona i przechowywana przez administrację jednostki penitencjarnej, do której była adresowana. 3. W wypadku przesyłki z korespondencją prywatną adresowanej do osadzonego przetransportowanego do innej jednostki penitencjarnej stosuje się odpowiednio przepis § 107 ust. 4. § 109. 1. Jeżeli sąd lub prokurator prześle akta sprawy w celu przejrzenia ich przez osadzonego, zwraca się je w terminie określonym przez ten organ. Do akt dołącza się pisemne oświadczenie osadzonego, że je przejrzał. Przepis § 107 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. W wypadku gdy zapoznanie się przez osadzonego z aktami we wskazanym terminie nie jest możliwe, uzgadnia się z sądem lub prokuratorem termin zwrotu akt. § 110. 1. Jeżeli względem tymczasowo aresztowanego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, jego korespondencję przesyła się temu organowi dysponującemu, którego postanowienie o tymczasowym aresztowaniu wprowadzono do wykonania jako pierwsze, chyba że organy dysponujące postanowią inaczej. Przepisu nie stosuje się do zawiadomień, o których mowa w § 40. 2. Korespondencję prowadzoną w języku obcym skazanego, ukaranego oraz tymczasowo aresztowanego, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, przesyła się do właściwego okręgowego inspektoratu Służby Więziennej, jeżeli jednostka penitencjarna nie ma możliwości jej przetłumaczenia. 3. Nadzoru nad korespondencją skazanych i ukaranych dokonuje wyznaczony przez dyrektora funkcjonariusz, który przekazuje właściwemu wychowawcy istotne informacje uzyskane w wyniku tej czynności. 4. Cenzurowania korespondencji skazanych i ukaranych innej niż wymieniona w art. 8 § 3, art. 102 pkt 11 i art. 103 § 1 k.k.w. dokonuje wychowawca, który przekazuje kierownikowi działu ochrony informacje dotyczące bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej lub ochrony interesu społecznego, uzyskane w wyniku tej czynności. 5. W wypadku gdy organ dysponujący odstąpi od cenzurowania korespondencji tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Jeżeli wychowawca po zapoznaniu się z treścią korespondencji uzna, że zachodzi konieczność usunięcia części tekstu lub uczynienia go nieczytelnym albo zatrzymania, przedstawia dyrektorowi wniosek w tej sprawie. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się do korespondencji urzędowej i prywatnej. 8. W uzasadnionych wypadkach czynności, o których mowa w ust. 3-6, może dokonać wyznaczony przez dyrektora inny funkcjonariusz. Rozdział 9 Zwalnianie osadzonych § 111. 1. Zwolnienie tymczasowo aresztowanego ze sprawy następuje na skutek upływu terminu stosowania tymczasowego aresztowania, jeżeli areszt śledczy nie otrzymał w tej sprawie odpisu prawomocnego wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności wraz z nakazem przyjęcia albo zawiadomienia o skazaniu wyrokiem prawomocnym. 2. Zwolnienie tymczasowo aresztowanego ze sprawy następuje również po otrzymaniu: 1) odpisu postanowienia o uchyleniu tymczasowego aresztowania wydanego przez: a) organ dysponujący, b) sąd właściwy do rozpoznania zażalenia na postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania lub wniosku w przedmiocie dalszego jego stosowania - wraz z nakazem zwolnienia; 2) odpisu postanowienia sądu o uchyleniu postanowienia przedłużającego tymczasowe aresztowanie, wraz z nakazem zwolnienia; 3) odpisu protokołu przyjęcia poręczenia majątkowego, wraz z nakazem zwolnienia; 4) odpisu prawomocnego orzeczenia sądu w przedmiocie środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu tymczasowo aresztowanego w zakładzie psychiatrycznym lub zakładzie leczenia odwykowego, wraz z poleceniem doprowadzenia do właściwego zakładu; 5) odpisu pisma Ministra Sprawiedliwości zawierającego rozstrzygnięcie w przedmiocie wydania ściganego tymczasowo aresztowanego cudzoziemca obcemu państwu, wraz z nakazem wydania; 6) odpisu pisma Ministra Sprawiedliwości zawierającego rozstrzygnięcie w przedmiocie przekazania tymczasowo aresztowanego cudzoziemca obcemu państwu, wraz z nakazem wydania; 7) odpisu postanowienia o uchyleniu tymczasowego aresztowania lub o zmianie tego środka zapobiegawczego na łagodniejszy wobec wychowanka zakładu poprawczego, wraz z nakazem wydania z zawartą w nim informacją o umieszczeniu go w zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich; 8) innego dokumentu, z treści którego wynika, że tymczasowo aresztowany powinien być zwolniony, wraz z odpowiednim nakazem. 3. Przepisy ust. 2 pkt 1 lit. b, pkt 2, 4 i 7 stosuje się, chociażby nie nadesłano uprzednio zawiadomienia o przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji sądu. 4. Zwolnienie tymczasowo aresztowanego ze sprawy następuje w dniu upływu terminu stosowania tymczasowego aresztowania albo w dniu wpływu dokumentów wymienionych w ust. 2, chyba że określono w nich inny dzień zwolnienia. 5. Zwolnienie osoby pozbawionej wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydanej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym, następuje po otrzymaniu odpisu postanowienia polskiego sądu zarządzającego zwolnienie z aresztu śledczego takiej osoby, wraz z nakazem wydania. 6. Dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 5-7 mogą być przesłane telefaksem. § 112. 1. Zwolnienie skazanego lub ukaranego ze sprawy następuje na skutek wykonania w całości kary lub środka przymusu, z zastrzeżeniem § 48 ust. 3. 2. Zwolnienie skazanego lub ukaranego ze sprawy następuje również po otrzymaniu: 1) odpisu postanowienia o: a) udzieleniu przerwy w wykonaniu kary, b) udzieleniu warunkowego zwolnienia, c) zastosowaniu amnestii, d) wstrzymaniu wykonania kary, e) zawieszeniu postępowania wykonawczego, f) umorzeniu postępowania wykonawczego, g) rozłożeniu grzywny na raty, h) zamianie zastępczej kary pozbawienia wolności na wykonywanie pracy społecznie użytecznej, i) warunkowym zawieszeniu wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności, j) przywróceniu terminu do wniesienia środka odwoławczego od wykonywanego orzeczenia, k) uchyleniu aresztowania wykonywanego w związku z wymierzeniem kary porządkowej lub stosowaniem środka przymusu - wraz z nakazem zwolnienia; 2) zarządzenia zwolnienia skazanego, w wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi, wraz z odpisem nieprawomocnego wyroku łącznego i nakazem zwolnienia; 3) odpisu wyroku kasacyjnego uchylającego zaskarżony wyrok, wraz z nakazem zwolnienia; 4) odpisu zarządzenia o zwolnieniu skazanego w związku z zastosowaniem prawa łaski, wraz z nakazem zwolnienia; 5) zarządzenia zwolnienia wydanego przez właściwy sąd w związku ze złożeniem kwoty pieniężnej przypadającej do uiszczenia tytułem grzywny zamienionej na zastępczą karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę aresztu, wraz z nakazem zwolnienia; 6) pisma głównego księgowego jednostki penitencjarnej informującego o wysokości kwoty pieniężnej uiszczonej w tej jednostce tytułem grzywny zamienionej na zastępczą karę pozbawienia wolności lub zastępczą karę aresztu, jeżeli kwota ta jest równa kwocie pozostałej jeszcze do uiszczenia - z uwzględnieniem okresu już wykonanej kary zastępczej; przepis § 49 ust. 1 stosuje się odpowiednio; 7) odpisu prawomocnego wyroku, którym orzeczono środek zabezpieczający polegający na umieszczeniu skazanego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego, wraz z poleceniem doprowadzenia do właściwego zakładu, a jeżeli wobec skazanego jest wykonywana również kara pozbawienia wolności lub aresztu orzeczona w innej sprawie, ponadto zarządzenia sędziego penitencjarnego o wykonaniu w pierwszej kolejności środka zabezpieczającego; 8) odpisu prawomocnego postanowienia sądu o dopuszczalności przekazania, w celu wykonania kary w państwie obcym, cudzoziemca skazanego przez sąd polski, wraz z nakazem wydania; 9) innego dokumentu, z treści którego wynika, że skazany lub ukarany powinien być zwolniony, wraz z odpowiednim nakazem. 3. Zwolnienie skazanego lub ukaranego ze sprawy następuje w dniu, w którym upływa termin końca kary lub stosowania środka przymusu, albo w dniu wpływu dokumentów wymienionych w ust. 2, chyba że określono w nich inny dzień zwolnienia. § 113. 1. W razie stwierdzenia nieważności orzeczenia zwolnienie osadzonego następuje po otrzymaniu postanowienia sądu w tym przedmiocie, wraz z nakazem zwolnienia. 2. W wypadku stwierdzenia, że pozbawienie wolności nastąpiło niezgodnie z prawem, zwolnienie osadzonego może nastąpić także po otrzymaniu wydanego w tym przedmiocie zarządzenia sędziego penitencjarnego, wraz z nakazem zwolnienia. § 114. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że orzeczenie skutkujące zwolnienie osadzonego zostało wydane niezgodnie z prawem, dyrektor powiadamia o tym natychmiast sędziego penitencjarnego; przypuszczenie takie nie stanowi podstawy do odmowy wykonania orzeczenia. Kopię powiadomienia włącza się do akt osobowych część "A". § 115. 1. Zwolnienie osadzonego z jednostki penitencjarnej następuje w dniu: 1) w którym upływa termin stosowania tymczasowego aresztowania; 2) w którym upływa termin końca kary lub stosowania środka przymusu; 3) poprzedzającym termin końca kary lub stosowania środka przymusu, jeżeli termin ten przypada na dzień ustawowo wolny od pracy. Jako termin zwolnienia odnotowywany w dokumentacji przyjmuje się dzień, w którym nastąpiło faktyczne zwolnienie; 4) wpływu do jednostki penitencjarnej, w której osadzony przebywa, dokumentów skutkujących zwolnienie, chyba że określono w nich inny dzień zwolnienia. 2. W wypadku wymienionym w ust. 1 pkt 1 zwolnienie następuje nie wcześniej, niż o godz. 1400, chyba że w postanowieniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania określono inną godzinę jego upływu albo wpłynęło powiadomienie, że tymczasowe aresztowanie nie będzie przedłużone lub że wydane zostało postanowienie o odmowie przedłużenia tymczasowego aresztowania albo o uchyleniu postanowienia przedłużającego tymczasowe aresztowanie. 3. W wypadku gdy zwolnienie odbywa się po godzinach pracy lub dyżuru pracowników działu ewidencji, realizuje je, w zakresie ustalonym przez dyrektora, dowódca zmiany. § 116. Zwolnienie z jednostki penitencjarnej osoby osadzonej w kilku sprawach może nastąpić wyłącznie w wypadku, gdy w każdej z tych spraw istnieją podstawy zwolnienia. § 117. 1. O mającym nastąpić zwolnieniu osadzonego z jednostki penitencjarnej kierownik powiadamia na piśmie zainteresowane służby tej jednostki w terminie ustalonym przez dyrektora. Kopię powiadomienia przechowuje się w dokumentacji działu ewidencji. 2. Jeżeli termin zwolnienia nie był wcześniej znany, powiadomienie o zwolnieniu przekazuje się po otrzymaniu dokumentów skutkujących zwolnienie, przy czym powiadomieniem może być karta zwolnienia osadzonego. 3. Przygotowanie osadzonego do zwolnienia poszczególne służby potwierdzają na wystawionej przez dział ewidencji karcie zwolnienia, którą przechowuje się w dokumentacji działu finansowego. 4. Po potwierdzeniu, o którym mowa w ust. 3, właściwe służby przekazują do działu ewidencji informacje niezbędne do sporządzenia świadectwa zwolnienia. § 118. 1. Przed zwolnieniem osadzonego z jednostki penitencjarnej kierownik: 1) sprawdza: a) akta osobowe część "A" wraz z dokumentami skutkującymi zwolnienie, b) świadectwo zwolnienia; 2) podpisuje potwierdzenie legalności zwolnienia ze sprawy; 3) do dokumentów wymienionych w pkt 1 i 2 dołącza: a) akta osobowe część "B", b) książkę zdrowia, c) akta osobowe część "C", d) zaświadczenie o zatrudnieniu. 2. Po dokonaniu czynności wymienionych w ust. 1 kierownik ustala - na podstawie pisemnej informacji przekazanej przez zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności - zdolność osadzonego do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania, a następnie sprawdza, czy właściwe służby jednostki penitencjarnej wykonały czynności niezbędne dla prawidłowego zwolnienia osadzonego. 3. Dokumentację wymienioną w ust. 1 kierownik przedkłada dyrektorowi wraz z kalendarzem zwolnień skazanych i kalendarzem zwolnień tymczasowo aresztowanych, w celu sprawdzenia przez niego prawidłowości zwolnienia oraz podpisania: 1) potwierdzenia legalności zwolnienia ze sprawy; 2) świadectwa zwolnienia; 3) zaświadczenia o zatrudnieniu. 4. Prawidłowość zwolnienia z jednostki penitencjarnej dyrektor oraz kierownik potwierdzają podpisem i odciskiem stempla na obwolucie akt osobowych część "A". 5. Jeżeli osadzony nie jest zwalniany z jednostki penitencjarnej, ponieważ podlega osadzeniu w innej sprawie, kierownik przedkłada dyrektorowi akta osobowe część "A" wraz z kalendarzem zwolnień skazanych i kalendarzem zwolnień tymczasowo aresztowanych oraz potwierdzeniem legalności zwolnienia ze sprawy, w celu sprawdzenia przez niego prawidłowości zwolnienia oraz podpisania potwierdzenia legalności zwolnienia ze sprawy. W takim wypadku zasady określonej w art. 168 k.k.w. nie stosuje się. 6. Otrzymanie dokumentów dotyczących osadzonego podlegającego zwolnieniu ze sprawy w danym dniu dyrektor potwierdza w kalendarzu zwolnień skazanych i kalendarzu zwolnień tymczasowo aresztowanych podpisem w rubryce "uwagi" przy nazwisku zwalnianego. 7. Przed zakończeniem urzędowania dyrektor kontroluje, na podstawie kalendarza zwolnień skazanych i kalendarza zwolnień tymczasowo aresztowanych, czy przedłożono mu dokumenty dotyczące wszystkich osadzonych podlegających zwolnieniu w danym dniu oraz w dniach następnych, jeżeli są one ustawowo wolne od pracy. Dotyczy to zarówno zwolnień ze sprawy, jak i z jednostki penitencjarnej. Czynność tę dyrektor potwierdza adnotacją "Sprawdziłem" oraz podpisem i odciskiem stempla na właściwej stronie kalendarza. § 119. Otrzymanie świadectwa zwolnienia oraz dokumentów przekazanych do depozytu zwalniany potwierdza czytelnym podpisem na obwolucie akt osobowych część "A", z zastrzeżeniem § 123 ust. 1. Przepis § 107 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Duplikatu świadectwa zwolnienia nie sporządza się. § 120. 1. Jeżeli w trakcie dokonywania czynności procesowych poza terenem jednostki penitencjarnej nastąpiło zwolnienie tymczasowo aresztowanego, czynności związanych ze zwolnieniem dokonuje się po otrzymaniu dokumentów skutkujących zwolnienie. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, dokumenty skutkujące zwolnienie mogą być przesłane telefaksem; przepisu § 6 ust. 2 nie stosuje się. Jeżeli tymczasowo aresztowany jest pozbawiony wolności także w innej sprawie, dokumenty skutkujące zwolnienie przekazuje się za pośrednictwem organu doprowadzającego. 3. Jako termin zwolnienia odnotowywany w dokumentacji przyjmuje się dzień, w którym nastąpiło faktyczne zwolnienie. § 121. 1. O zwolnieniu tymczasowo aresztowanego ze sprawy zawiadamia się: 1) organ dysponujący; 2) organ, który zarządził zwolnienie. 2. O zwolnieniu skazanego lub ukaranego ze sprawy zawiadamia się: 1) właściwy sąd; 2) sąd, który zarządził zwolnienie. 3. O zwolnieniu dłużnika, wobec którego w postępowaniu cywilnym zastosowano środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności, kierownik powiadamia na piśmie kierownika działu kwatermistrzowskiego, informując o liczbie dni aresztu, który był wykonywany wobec dłużnika, celem rozliczenia z komornikiem kwoty, o której mowa w § 25 ust. 2. 4. O zwolnieniu osadzonego z jednostki penitencjarnej zawiadamia się ponadto organy wymienione w § 42 ust. 1 i 2. 5. W zawiadomieniach o zwolnieniu przesyłanych do organów wymienionych w ust. 1, 2 i 4 podaje się w szczególności datę i przyczynę zwolnienia. 6. W zawiadomieniach o zwolnieniu osadzonego z jednostki penitencjarnej, przesyłanych do organów wymienionych w ust. 1 i 2, odnotowuje się ponadto informacje o miejscu przebywania osadzonego po zwolnieniu oraz o zwolnieniu z jednostki penitencjarnej, w trybie art. 168 k.k.w., przed ustalonym terminem końca kary lub środka przymusu. § 122. 1. O terminie zwolnienia skazanego i ukaranego cudzoziemca z jednostki penitencjarnej - na trzy miesiące przed tym terminem - a ponadto o wszczęciu wobec niego przed sądem penitencjarnym postępowania w sprawie o warunkowe zwolnienie albo udzielenie przerwy w wykonaniu kary powiadamia się: 1) najbliższe dla jednostki penitencjarnej właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny, a w wypadku braku przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz gdy dotyczy to skazanego lub ukaranego, którego obywatelstwa nie ustalono - Ministerstwo Spraw Zagranicznych; 2) wojewodę właściwego miejscowo dla jednostki penitencjarnej, a kopiami tego powiadomienia - komendanta wojewódzkiego Policji właściwego miejscowo dla jednostki penitencjarnej oraz Komendanta Głównego Straży Granicznej. 2. Jeżeli termin zwolnienia osadzonego cudzoziemca nie był wcześniej znany, powiadomienia wymienione w ust. 1 przesyła się natychmiast po ustaleniu tego terminu. 3. Powiadomienie powinno zawierać w szczególności: 1) nazwisko i imię cudzoziemca; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) obywatelstwo; 4) nazwę i numer dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy lub informację o jego braku; 5) kwalifikację prawną czynu oraz wymiar kary; 6) przewidywany termin zwolnienia; 7) informację, dokąd zamierza udać się po zwolnieniu; 8) dane o stanie konta depozytowego w walucie polskiej i obcej; 9) informacje o ewentualnych potrzebach cudzoziemca po zwolnieniu. 4. Jeżeli cudzoziemiec ma być przekazany do państwa obcego, nie wysyła się powiadomień wymienionych w ust. 1 oraz nie sporządza się świadectwa zwolnienia. § 123. 1. Jeżeli w stosunku do cudzoziemca podjęto decyzję o przekazaniu go do państwa obcego albo wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i niezwłocznym odstawieniu do granicy, w dniu zwolnienia wydaje się go organowi doprowadzającemu na podstawie pisemnego upoważnienia kierownika jednostki organizacyjnej tego organu. Dokumenty wymienione w § 30 ust. 1 pkt 2 przekazuje się organowi doprowadzającemu za pokwitowaniem na obwolucie akt osobowych część "A". 2. W wypadku niezgłoszenia się organu doprowadzającego po cudzoziemca wydalanego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnienie następuje nie wcześniej niż o godz. 1400 w wyznaczonym dniu. § 124. 1. Przejęcie w celu przekazania do zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich zwalnianego tymczasowo aresztowanego oraz jego dokumentów organ doprowadzający potwierdza na nakazie wydania. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w wypadku realizacji przez organ doprowadzający polecenia doprowadzenia osadzonego do zakładu zamkniętego w celu wykonania środka zabezpieczającego. § 125. 1. Osadzonemu opuszczającemu jednostkę penitencjarną bez asysty, w związku z udzieloną przepustką, wydaje się kartę tożsamości oraz wypełniony druk przepustki podpisany przez dyrektora lub upoważnionego kierownika wyodrębnionego oddziału. 2. Osadzonym korzystającym z przepustki nie wydaje się dokumentów stwierdzających tożsamość, chyba że jest to uzasadnione okolicznościami, dla których została udzielona. 3. Osadzonego poucza się o obowiązującym go trybie zgłaszania się do jednostki Policji, w celu potwierdzenia na druku przepustki miejsca pobytu, oraz informuje o obowiązku zwrotu karty tożsamości i druku po powrocie do jednostki penitencjarnej. 4. Pouczenia wymienionego w ust. 3 nie udziela się w wypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 1059 k.p.c. 5. Informacje o planowanej przepustce osadzonego przekazuje się Policji przy wykorzystaniu systemu informatycznego opartego na programie, o którym mowa w § 63 ust. 4. Informację odnotowuje się w systemie nie później niż na 48 godzin przed przewidywanym terminem opuszczenia przez osadzonego jednostki penitencjarnej, a w wypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 141a § 1 k.k.w. oraz art. 1059 k.p.c. - bezzwłocznie po jego udzieleniu. 6. Zrealizowane przepustki odnotowuje się w aktach osobowych część "A". 7. Przepisów ust. 5 i 6 nie stosuje się w wypadku zezwoleń udzielonych na podstawie art. 91 pkt 3 i 4, art. 92 pkt 3-5, art. 131 § 2 oraz art. 141a § 1 k.k.w., jeżeli są realizowane pod konwojem funkcjonariusza. § 126. 1. Jeżeli osadzony zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, należy: 1) powiadomić telefaksem komendę powiatową (miejską) Policji właściwą dla miejsca zameldowania osadzonego, w razie potrzeby za pośrednictwem komendy wojewódzkiej Policji; 2) przesłać wniosek o zatrzymanie osadzonego wraz z informacjami, które mogą je ułatwić, do komendy wojewódzkiej Policji właściwej miejscowo dla jednostki penitencjarnej, a jego odpis do: a) organu dysponującego - w wypadku tymczasowo aresztowanego, b) właściwego sądu - w wypadku skazanego lub ukaranego, c) sądu penitencjarnego; 3) skompletować dokumentację osadzonego, dołączając do akt osobowych część "A" akta osobowe część "B", książkę zdrowia, kartę ewidencji widzeń, kartę identyfikacyjną oraz kartę tożsamości, a następnie przechowywać ją w dziale ewidencji oddzielnie od pozostałych akt. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wysyła się: 1) natychmiast - w wypadku ucieczki; 2) po apelu wieczornym - w wypadku osadzonego korzystającego z przepustki; 3) po upływie godziny od wyznaczonego osadzonemu terminu powrotu z przepustki - jeżeli ten termin upływa po apelu wieczornym. 3. Wraz z dokumentami wymienionymi w ust. 1 pkt 3 przechowuje się akta osobowe część "C". 4. W wypadku powrotu osadzonego lub przyjęcia go do innej jednostki penitencjarnej jednostka, w której ewidencji dotychczas pozostawał, przesyła natychmiast powiadomienia i odwołanie wniosku o zatrzymanie do organów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2. § 127. 1. W wypadku gdy skazany lub ukarany nie zgłosił się po przerwie w wykonaniu kary, powiadomienia i wnioski, o których mowa w § 126 ust. 1 pkt 1 i 2, wysyła się pierwszego dnia po upływie terminu zgłoszenia się do jednostki penitencjarnej. Przepis § 126 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 2. Powiadomienia i odwołanie wniosku, o których mowa w § 126 ust. 4, przesyła się ponadto, jeżeli po wysłaniu powiadomień i wniosków wymienionych w ust. 1 wpłynie postanowienie sądu penitencjarnego o udzieleniu dalszej przerwy. § 128. 1. Jeżeli osadzony, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, w ciągu sześciu miesięcy nie zgłosi się lub nie zostanie ujęty, jednostka penitencjarna przesyła do organu dysponującego albo właściwego sądu wniosek o wydanie postanowień w przedmiocie zawieszenia postępowania oraz poszukiwania osadzonego listem gończym, o ile nie zostały one wydane wcześniej. 2. Po otrzymaniu postanowienia organu dysponującego o zawieszeniu postępowania albo postanowienia właściwego sądu o zawieszeniu postępowania wykonawczego, osadzonego skreśla się z ewidencji jednostki penitencjarnej. Przepis § 116 stosuje się odpowiednio. 3. O skreśleniu osadzonego z ewidencji powiadamia się jednostki organizacyjne Policji wymienione w § 126 ust. 1 pkt 1 i 2, informując jednocześnie, że do ponownego przyjęcia osadzonego do aresztu śledczego niezbędne są nakaz przyjęcia oraz wystawione przez uprawniony organ odpisy dokumentów, które stanowiły podstawę pobytu osadzonego w jednostce penitencjarnej do czasu skreślenia go z ewidencji. 4. Odpis powiadomienia przesyła się do: 1) organu dysponującego - w wypadku tymczasowo aresztowanego; 2) właściwego sądu - w wypadku skazanego lub ukaranego; 3) sądu penitencjarnego; 4) organów, o których mowa w § 42 ust. 1 i 2. 5. Jeżeli osoba skreślona z ewidencji zostanie osadzona w innej sprawie, jednostka, w której nastąpiło skreślenie, po otrzymaniu z Centralnego Zarządu zawiadomienia o ponownym osadzeniu, powiadamia o tym organ, który wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania. Kopię powiadomienia wraz z aktami osobowymi część "B" oraz dokumentami, o których mowa w § 130 ust. 1 pkt 4, przesyła się do jednostki penitencjarnej, w której osadzony aktualnie przebywa. § 129. 1. Jeżeli w stosunku do osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, wpłyną dokumenty informujące o jego zgonie lub skutkujące zwolnienie albo upłynie termin stosowania tymczasowego aresztowania, zawiadamia się o tym: 1) organ dysponujący oraz organ, który zarządził zwolnienie - w wypadku tymczasowo aresztowanego; 2) właściwy sąd oraz sąd, który zarządził zwolnienie - w wypadku skazanego lub ukaranego; 3) jednostki organizacyjne Policji wymienione w § 126 ust. 1 pkt 1 i 2; 4) sąd penitencjarny; 5) organy, o których mowa w § 42 ust. 1 i 2. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, jako termin zwolnienia odnotowywany w dokumentacji przyjmuje się odpowiednio dzień: 1) ucieczki osadzonego, 2) wyznaczony osadzonemu jako termin powrotu z przepustki, z zastrzeżeniem pkt 3, 3) opuszczenia jednostki penitencjarnej przez ukaranego korzystającego z przepustki udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c. - chyba że z dokumentów przesłanych przez sąd wynika inny dzień. § 130. 1. Jeżeli w stosunku do osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, wpłyną dokumenty informujące o jego zgonie lub skutkujące zwolnienie albo upłynie termin stosowania tymczasowego aresztowania, albo gdy zostanie on skreślony z ewidencji jednostki penitencjarnej, obowiązuje tryb postępowania przewidziany przy zwalnianiu osadzonych, z tym że: 1) dokumenty wymienione w § 30 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 przesyła się, wraz z pismem wyjaśniającym, do wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) właściwego dla miejsca zameldowania osadzonego, a w razie braku zameldowania - właściwego miejscowo dla jednostki penitencjarnej; 2) książeczkę żeglarską przesyła się, wraz z pismem wyjaśniającym, do właściwego urzędu morskiego; 3) książeczkę wojskową, jeżeli nie została odesłana przy przyjęciu, przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą osadzony jest objęty, a legitymację służbową żołnierza zawodowego - dowódcy jednostki wojskowej, w której osadzony pełni lub ostatnio pełnił zawodową służbę wojskową; 4) pozostałe dokumenty znajdujące się w depozycie przekazuje się do archiwum, wraz z dokumentacją osadzonego. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się odpowiednio do osadzonego zwolnionego w trakcie dokonywania czynności procesowych poza terenem jednostki penitencjarnej, który nie rozliczył się z tą jednostką w terminie miesiąca od daty zwolnienia. § 131. 1. Dokumentację zwolnionego osadzonego kompletuje się w sposób określony w § 126 ust. 1 pkt 3. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w wypadku zgonu osadzonego lub skreślenia go z ewidencji jednostki penitencjarnej. 3. Dokumentację osadzonego zwolnionego, zmarłego lub skreślonego z ewidencji przekazuje się do archiwum. Przekazanie następuje po otrzymaniu pisemnego potwierdzenia, że w Centralnym Zarządzie odnotowano fakt zwolnienia, zgonu lub skreślenia osadzonego z ewidencji. 4. W wypadku nieotrzymania potwierdzenia wymienionego w ust. 3 do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zwolnienie, powiadamia się o tym Centralny Zarząd pocztą elektroniczną, telefaksem lub telefonicznie. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 132. 1. Początek przerwy w wykonaniu kary liczy się od dnia zwolnienia skazanego lub ukaranego z jednostki penitencjarnej. Jeżeli sąd w postanowieniu nie określił terminu zgłoszenia się osadzonego, termin ten ustala się na dzień następujący po dniu, do którego przerwa została udzielona. 2. Zwalnianego poucza się o obowiązku zgłoszenia się po przerwie do aresztu śledczego najbliższego dla jego miejsca zameldowania, chyba że ważne względy przemawiają za zgłoszeniem się do innego aresztu. Przepisu § 13 nie stosuje się. 3. Jako miejsce zgłoszenia może być wyznaczony także zakład karny typu zamkniętego, jeżeli zwolnienie następuje z tego zakładu i spełnia on ponadto warunki wymienione w ust. 2. 4. Skompletowaną dokumentację zwolnionego na przerwę w wykonaniu kary przesyła się do aresztu śledczego, o którym mowa w ust. 2. Dokumentacji zwolnionego nie przesyła się, jeżeli jednostką penitencjarną, z której nastąpiło zwolnienie, jest areszt śledczy lub zakład karny typu zamkniętego, do którego zwalniany ma zgłosić się po przerwie. 5. Informację o tym, gdzie znajduje się dokumentacja, odnotowuje się w księdze głównej i skorowidzu alfabetycznym oraz zbiorze danych opracowywanym w oparciu o program komputerowy, o którym mowa w § 63 ust. 4, a ponadto przesyła do sądu penitencjarnego i właściwego sądu. 6. Dokumentację osób zwolnionych na przerwę w wykonaniu kary przechowuje się w dziale ewidencji oddzielnie od pozostałych akt. Przepis § 131 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 7. Jeżeli w trakcie przerwy w wykonaniu kary wpłyną z sądu dokumenty, z których treści wynika, że postępowanie wykonawcze zostało zawieszone albo kara nie będzie wykonywana lub wpłyną dokumenty informujące o zgonie zwolnionego, dokumentację przekazuje się do archiwum, powiadamiając o tym organy wymienione w ust. 5. Przepis § 116 stosuje się odpowiednio. 8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się w wypadku zawieszenia postępowania wykonawczego z powodu uchylania się skazanego lub ukaranego od wykonania kary. Rozdział 10 Postępowanie w przypadku narodzin i zgonów § 133. 1. O urodzeniu się dziecka w jednostce penitencjarnej powiadamia się urząd stanu cywilnego nie później niż w ciągu 14 dni, a jeżeli urodzi się martwe - 3 dni od dnia jego urodzenia. 2. O urodzeniu dziecka przez tymczasowo aresztowaną powiadamia się ponadto organ dysponujący. § 134. 1. O zgonie osadzonego powiadamia się natychmiast: 1) prokuratora rejonowego, a w wypadku zgonu żołnierza służby czynnej - prokuratora garnizonowego, właściwego dla miejsca zgonu; 2) sędziego penitencjarnego właściwego dla miejsca zgonu; 3) właściwy sąd - w wypadku skazanego lub ukaranego; 4) organ dysponujący - w wypadku gdy wobec osoby zmarłej było stosowane tymczasowe aresztowanie; 5) jednostkę wojskową, w której ewidencji osadzony pozostaje - w wypadku żołnierza służby czynnej; 6) wojskowego komendanta uzupełnień, w którego ewidencji osoba zmarła pozostaje. 2. O zgonie cudzoziemca powiadamia się ponadto: 1) właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny, a w wypadku braku przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej albo gdy dotyczy to zmarłego, którego obywatelstwa nie ustalono - Ministra Spraw Zagranicznych; 2) wojewodę właściwego dla miejsca zgonu. § 135. 1. W aktach osobowych część "A" zmarłego odnotowuje się nazwę cmentarza, na którym pochowane zostały zwłoki, oraz numer alei i grobu. 2. W wypadku przekazania zwłok szkole wyższej do celów naukowych do akt włącza się kopie wniosku do właściwego starosty wraz z jego decyzją w sprawie przekazania zwłok. § 136. 1. Dyrektor jednostki penitencjarnej przekazuje do urzędu stanu cywilnego właściwego dla miejsca zgonu, w celu sporządzenia aktu zgonu, kartę zgonu oraz dokumenty wymienione w § 30 ust.1. 2. Książeczkę wojskową, jeżeli nie została odesłana przy przyjęciu, przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień prowadzącego ewidencję, którą osoba zmarła jest objęta, a legitymację służbową żołnierza zawodowego - dowódcy jednostki wojskowej, w której taka osoba ostatnio pełniła zawodową służbę wojskową. 3. Pozostałe dokumenty osobiste znajdujące się w depozycie wydaje się, za pokwitowaniem w aktach osobowych część "A", rodzinie lub innej osobie bliskiej, a jeżeli to nie jest możliwe - przekazuje się do archiwum, wraz z dokumentacją zmarłego. Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe § 137. Przepisy rozporządzenia stosuje się również do wykonywania: 1) postanowień o zastosowaniu tymczasowego aresztowania wydanych przez prokuratora przed dniem 4 sierpnia 1996 r.; 2) orzeczeń karnych finansowego organu orzekającego w sprawach o przestępstwa skarbowe, wydanych przed dniem 17 października 1999 r.; 3) orzeczeń i nakazów karnych, wydanych przez kolegia do spraw wykroczeń przed dniem 17 października 2001 r. § 138. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 6) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939, Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 11, poz. 101. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188). 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036. 6) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 sierpnia 1998 r. w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 3, poz. 13, z 2000 r. Nr 2, poz. 8 oraz z 2001 r. Nr 1, poz. 3), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 27 stycznia 2004 r. sygn. akt P 9/03 (Dz. U. Nr 15, poz. 143) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Ciemniewski - przewodniczący, Adam Jamróz, Wiesław Johann, Janusz Niemcewicz - sprawozdawca, Jerzy Stępień, protokolant: Lidia Banaszkiewicz, po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, Ministra Infrastruktury oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 stycznia 2004 r. pytania prawnego Sądu Okręgowego w Warszawie o zbadanie zgodności: 1) art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602) z art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 2) § 58 ust. 4 rozporządzenia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji, w brzmieniu nadanym temu rozporządzeniu rozporządzeniem z dnia 24 sierpnia 2000 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 72, poz. 850) z art. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602), a w szczególności tego, czy przepis ten może stanowić podstawę do ukarania za wykroczenie z art. 92 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114 ze zm.) w wyniku nieopłacenia opłaty za parkowanie w strefie parkowania, orzeka: 1. Art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568 i Nr 200, poz. 1953) jest zgodny z art. 92 ust. 1 i nie jest niezgodny z art. 92 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. § 58 ust. 4 rozporządzenia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. Nr 58, poz. 622 oraz z 2000 r. Nr 72, poz. 850) w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem z dnia 24 sierpnia 2000 r. (Dz. U. Nr 72, poz. 850) jest zgodny z art. 1 ustawy powołanej w pkt 1. Ponadto postanawia: w pozostałym zakresie umorzyć postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070). Jerzy Ciemniewski Adam Jamróz Wiesław Johann Janusz Niemcewicz Jerzy Stępień Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu 1) (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 145) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przeprowadzania: 1) kontroli weterynaryjnej w handlu: a) zwierzętami i produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 1, b) produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 2; 2) kontroli dokumentów zootechnicznych w handlu zwierzętami wymienionymi w przepisach wskazanych w części II załącznika nr 1. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do kontroli weterynaryjnej zwierząt domowych towarzyszących osobom fizycznym odpowiedzialnym za te zwierzęta, które są wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw członkowskich w celach niehandlowych. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) kontrola weterynaryjna - kontrolę fizyczną lub inne czynności administracyjne w odniesieniu do zwierząt i produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 oraz produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2, mające na celu bezpośrednio lub pośrednio ochronę zdrowia ludzi lub zwierząt; 2) kontrola zootechniczna - kontrolę fizyczną lub inne czynności administracyjne w odniesieniu do zwierząt, o których mowa w przepisach wskazanych w części II załącznika nr 1, mające na celu bezpośrednio lub pośrednio doskonalenie ras zwierząt; 3) państwo członkowskie - terytorium państwa będącego członkiem Unii Europejskiej; 4) państwo trzecie - terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej; 5) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi w rozumieniu art. 23 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 6) gospodarstwo - gospodarstwo rolne lub pomieszczenia podmiotu zajmującego się obrotem lub pośrednictwem w obrocie zwierzętami położone na terytorium państwa członkowskiego, w których są utrzymywane lub regularnie przetrzymywane zwierzęta wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1, a w przypadku zwierząt koniowatych - gospodarstwo rolne, ośrodek treningowy, stajnię, zagrodę lub pomieszczenie, w których zwierzęta są zwyczajowo przetrzymywane lub hodowane; 7) zakład - przedsiębiorstwo, w którym wytwarza się, składuje lub przetwarza produkty wskazane w przepisach wymienionych w załączniku nr 2; 8) centrum (organizacja) - przedsiębiorstwo, w którym produkuje się, składuje, przetwarza lub dokonuje jakichkolwiek innych czynności w odniesieniu do produktów wskazanych w przepisach wymienionych w załączniku nr 1; 9) właściwa władza - organ centralny państwa członkowskiego właściwy do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej albo zootechnicznej lub organ, któremu takie kompetencje zostały przekazane; 10) urzędowy lekarz weterynarii - lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwe władze państwa członkowskiego; 11) państwo wysyłki - terytorium państwa członkowskiego, z którego zwierzęta i produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 oraz produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 są wysyłane do innego państwa członkowskiego; 12) państwo przeznaczenia - państwo członkowskie, do którego zwierzęta i produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 oraz produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 są wysyłane z innego państwa członkowskiego. Rozdział 2 Kontrola weterynaryjna w handlu zwierzętami i produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 Art. 3. 1. Zwierzęta i produkty, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a, mogą być przedmiotem handlu, jeżeli: 1) spełniają wymagania określone w przepisach o zdrowiu zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych oraz w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, które wdrażają przepisy Unii Europejskiej wskazane w części I i II załącznika nr 1, a zwierzęta i produkty wskazane w części III załącznika nr 1 spełniają wymagania zdrowotne dla zwierząt państwa przeznaczenia; 2) pochodzą z gospodarstw, centrów (organizacji) podlegających regularnym kontrolom weterynaryjnym, o których mowa w art. 6; 3) są oznakowane zgodnie z przepisami Unii Europejskiej o identyfikacji i rejestracji zwierząt; 4) są zarejestrowane w sposób umożliwiający odnalezienie gospodarstwa lub centrum (organizacji), z którego pochodzą lub w którym znajdowały się podczas przemieszczania na terytorium Unii Europejskiej, w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej; 5) podczas transportu towarzyszy im świadectwo zdrowia lub inne dokumenty, o których mowa w przepisach o zdrowiu zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych oraz w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, które wdrażają przepisy Unii Europejskiej wskazane w części I i II załącznika nr 1, a w przypadku zwierząt lub produktów wskazanych w części III załącznika nr 1 - świadectwo zdrowia lub inne dokumenty określone przez państwo przeznaczenia; 6) w przypadku zwierząt wrażliwych na choroby lub produktów pochodzących od takich zwierząt: a) nie pochodzą z gospodarstw, centrów (organizacji), obszarów lub regionów objętych zakazami lub ograniczeniami wprowadzonymi zgodnie z przepisami Unii Europejskiej o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, z powodu podejrzenia lub wystąpienia chorób wymienionych w załączniku nr 3 lub z powodu wprowadzenia środków zapobiegawczych, b) nie pochodzą z gospodarstw, centrów (organizacji), obszarów lub regionów objętych zakazami lub ograniczeniami z powodu podejrzenia lub wystąpienia chorób niewymienionych w załączniku nr 3 lub z powodu wprowadzenia środków zapobiegawczych, c) przeznaczonych do gospodarstw lub centrów (organizacji) znajdujących się w państwie członkowskim, które uzyskały dodatkowe gwarancje, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 2), lub do państwa uznanego, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, w całości lub części za wolne od chorób innych niż wymienione w załączniku nr 3 - pochodzą z gospodarstw, które zapewniają spełnienie równoważnych gwarancji wymaganych przez to państwo, d) przeznaczonych do państwa członkowskiego lub jego części, które uzyskało dodatkowe gwarancje, o których mowa w lit. c - pochodzą z gospodarstw, centrów (organizacji) lub regionów, które zapewniają spełnienie takich gwarancji. 2. Świadectwa zdrowia lub inne dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 5, wystawiane przez powiatowego lekarza weterynarii nadzorującego gospodarstwo, zakład lub centrum (organizację), z którego pochodzą zwierzęta lub produkty, a w przypadku dokumentów wymaganych na podstawie przepisów zootechnicznych, wymienionych w części II załącznika nr 1, wystawione przez związek hodowców lub inny podmiot prowadzący księgę zwierząt hodowlanych lub rejestr zwierząt hodowlanych towarzyszą zwierzętom lub produktom do miejsca ich przeznaczenia. 3. Powiatowy lekarz weterynarii wystawia świadectwa i inne dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 5, po sprawdzeniu, że gospodarstwo, centrum (organizacja) spełniają wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 6. 4. W przypadku transportu zwierząt lub produktów do kilku miejsc przeznaczenia zwierzęta i produkty rozdziela się na tyle partii, ile jest miejsc przeznaczenia, a każdej partii towarzyszy świadectwo zdrowia lub inne dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 5. Art. 4. 1. W przypadku gdy zwierzęta lub produkty wymienione w przepisach, wskazanych w częściach I i II załącznika nr 1, które spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej, są przeznaczone do wywozu do państwa trzeciego przez terytorium innego państwa członkowskiego, to ich transport pozostaje pod dozorem celnym do miejsca opuszczenia terytorium Unii Europejskiej, z wyjątkiem szczególnych okoliczności wymagających natychmiastowego działania związanych z dobrostanem zwierząt, po uzyskaniu pozwolenia właściwej władzy zgodnie z odrębnymi przepisami Unii Europejskiej 3). 2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje powiatowy lekarz weterynarii w drodze decyzji. 3. W przypadku wywozu zwierząt i produktów niespełniających wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej lub w przypadku zwierząt i produktów wymienionych w części III załącznika nr 1 mogą być one transportowane przez terytorium innego państwa członkowskiego, jeżeli na ten transport udzieliła pozwolenia właściwa władza państwa członkowskiego, przez którego terytorium przesyłka jest transportowana. 4. W przypadku gdy zwierzęta i produkty, o których mowa w ust. 3, są transportowane przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pozwolenie wydaje Główny Lekarz Weterynarii w drodze decyzji. Art. 5. 1. Jeżeli zwierzęta, wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1, są przeznaczone do uboju w ramach krajowego programu zwalczania chorób niewymienionych w załączniku nr 3, to zwierzęta te i produkty od nich pochodzące, wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1, nie mogą być wysyłane do innego państwa członkowskiego. 2. Jeżeli zwierzęta i produkty, wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1, są objęte zakazem wprowadzania na rynek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na ochronę zdrowia ludzi lub zwierząt, zgodnie z postanowieniami art. 30 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, to nie mogą być one wysyłane do innego państwa członkowskiego. Art. 6. 1. Z zastrzeżeniem obowiązku przeprowadzania przez urzędowego lekarza weterynarii badań monitorujących, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, powiatowy lekarz weterynarii dokonuje kontroli weterynaryjnej w gospodarstwach, centrach (organizacjach), w zatwierdzonych punktach skupu oraz miejscach gromadzenia zwierząt, w celu zapewnienia, aby zwierzęta lub produkty przeznaczone do handlu spełniały wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej, a w szczególności określone w art. 3 ust. 1 pkt 3-5. 2. W przypadku wątpliwości co do spełniania przez zwierzęta lub produkty wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza wszelkie niezbędne kontrole, a jeżeli zostaną potwierdzone nieprawidłowości, podejmuje właściwe działania włącznie z nakazaniem izolacji gospodarstwa lub centrum (organizacji) na podstawie odrębnych przepisów. Art. 7. 1. Zwierzęta lub produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 mogą być wysyłane do innego państwa członkowskiego, jeżeli posiadacze tych zwierząt lub produktów zapewnią spełnianie wymagań zdrowotnych lub zootechnicznych określonych w przepisach Unii Europejskiej lub, w kwestiach nieuregulowanych tymi przepisami, w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych lub organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich na wszystkich etapach produkcji i wprowadzania na rynek. 2. Niezależnie od wymagań, o których mowa w ust. 1, zwierzęta lub produkty, wymienione w przepisach wskazanych w częściach I i II załącznika nr 1, mogą być wysyłane do innego państwa członkowskiego, jeżeli zostały poddane kontroli weterynaryjnej przeprowadzanej w takim zakresie, jakby były przeznaczone na rynek krajowy, chyba że przepisy Unii Europejskiej stanowią inaczej. 3. Zwierzęta, o których mowa w ust. 1, mogą być wysyłane do innego państwa członkowskiego, jeżeli są przewożone odpowiednimi środkami transportu spełniającymi wymagania higieniczne na podstawie odrębnych przepisów. Art. 8. Powiatowy lekarz weterynarii, który wystawił świadectwo zdrowia lub inny dokument towarzyszący zwierzętom lub produktom, przekazuje, w dniu wystawienia tego dokumentu lub świadectwa, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji, organowi centralnemu państwa członkowskiego właściwemu do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej oraz organowi, któremu takie kompetencje zostały przekazane, właściwemu ze względu na miejsce przeznaczenia, wymagane informacje o tych zwierzętach lub produktach. Art. 9. 1. Powiatowy lekarz weterynarii może w miejscu przeznaczenia zwierząt lub produktów ustalić, za pomocą niedyskryminujących kontroli weterynaryjnych, że wymagania określone w art. 3-6 zostały spełnione, w tym może pobrać próbki do badań zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 4). 2. Powiatowy lekarz weterynarii może także przeprowadzać kontrole podczas transportu zwierząt lub produktów, jeżeli posiada informacje lub uzyskał je od właściwej władzy państwa, przez terytorium którego zwierzęta lub produkty były transportowane, że zachodzi podejrzenie naruszenia przepisów Unii Europejskiej. Art. 10. 1. Jeżeli zwierzęta wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1, pochodzące z innego państwa członkowskiego, są przeznaczone do: 1) zatwierdzonego punktu skupu lub miejsca gromadzenia zwierząt w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej - to podmiot prowadzący taki punkt skupu lub miejsce gromadzenia zwierząt przyjmuje zwierzęta, które spełniają wymagania, o których mowa w art. 3 i 4; powiatowy lekarz weterynarii sprawdza za pomocą niedyskryminujących kontroli świadectwa zdrowia lub inne dokumenty towarzyszące zwierzętom w zakresie spełniania przez nie tych wymagań; 2) rzeźni będącej pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii - to lekarz ten zapewnia, w szczególności na podstawie kontroli świadectw zdrowia lub innych dokumentów towarzyszących zwierzętom, że tylko zwierzęta spełniające wymagania, o których mowa w art. 3 i 4, są poddawane ubojowi; podmiot prowadzący rzeźnię poddaje ubojowi zwierzęta, jeżeli spełniają wymagania, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3-5; 3) zarejestrowanego podmiotu rozdzielającego przesyłki zwierząt lub innego podmiotu niepodlegającego stałemu nadzorowi powiatowego lekarza weterynarii - taki podmiot uznaje się za odbiorcę zwierząt; 4) gospodarstw lub centrów (organizacji), w przypadku gdy podczas transportu nastąpi częściowe wyładowanie przesyłki tych zwierząt - to każdemu wyładowanemu zwierzęciu lub partii zwierząt towarzyszy oryginał świadectwa zdrowia lub innego dokumentu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, do chwili dostarczenia tej przesyłki do odbiorcy wskazanego w tym świadectwie lub innym dokumencie. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przed dokonaniem podziału przesyłki zwierząt lub dalszym wprowadzaniem ich na rynek sprawdzają, czy są one oznakowane i zaopatrzone w świadectwo zdrowia lub inne dokumenty, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3-5, a w przypadku stwierdzenia braków lub nieprawidłowości powiadamiają o nich niezwłocznie powiatowego lekarza weterynarii oraz izolują przesyłkę zwierząt do czasu podjęcia przez tego lekarza decyzji dotyczącej tej przesyłki. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przed zarejestrowaniem ich przez powiatowego lekarza weterynarii składają oświadczenie, w którym zobowiązują się do spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 2. Powiatowy lekarz weterynarii przez wyrywkowe kontrole sprawdza, czy warunki te są spełnione. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do odbiorców produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 1. Art. 11. 1. Odbiorcy przesyłek zwierząt lub przesyłek produktów wymienieni w świadectwie zdrowia lub innym dokumencie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5: 1) zgłaszają z wyprzedzeniem jednego dnia, a w uzasadnionych przypadkach dwóch dni, na żądanie powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia przesyłki oraz w zakresie niezbędnym do przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 10, przywóz zwierząt lub produktów z innego państwa członkowskiego, podając rodzaj przesyłki i przewidywany czas jej przybycia; 2) przechowują przez okres jednego roku świadectwa zdrowia oraz inne dokumenty w celu przedłożenia ich organom Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do zarejestrowanych koni posiadających dokument identyfikacyjny określony w przepisach Unii Europejskiej o identyfikacji i rejestracji zwierząt koniowatych. Art. 12. 1. Jeżeli przepisy Unii Europejskiej lub w przypadkach nieuregulowanych przez prawo Unii Europejskiej przepisy o zdrowiu zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych przewidują poddanie zwierząt kwarantannie, to przeprowadza się ją w gospodarstwie przeznaczenia. 2. Jeżeli jest to uzasadnione ochroną zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego, powiatowy lekarz weterynarii może wydać decyzję o skierowaniu przesyłki zwierząt do stacji kwarantanny. Stacja kwarantanny jest w takim przypadku uważana za miejsce przeznaczenia tej przesyłki. 3. W przypadku skierowania przesyłki zwierząt do stacji kwarantanny, o której mowa w ust. 2, Główny Lekarz Weterynarii powiadamia o tym Komisję Europejską, wskazując powody podjęcia takiej decyzji. Art. 13. 1. Podczas przeprowadzania kontroli w portach, portach lotniczych, granicznych posterunkach kontroli, przez które zwierzęta i produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 do ustawy, pochodzące z państw trzecich, są wprowadzane na terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej: 1) graniczny lekarz weterynarii dokonuje kontroli świadectw zdrowia oraz dokumentów towarzyszących zwierzętom i produktom; 2) zwierzęta i produkty wysyłane z państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego podlegają przepisom, o których mowa w art. 9-11; 3) zwierzęta i produkty pochodzące z państw trzecich podlegają przepisom o weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zwierzęta i produkty przewozi się w sposób regularny i bezpośredni środkami transportu kursującymi pomiędzy dwoma punktami geograficznymi Unii Europejskiej. Zwierzęta i produkty poddaje się wówczas kontrolom, o których mowa w art. 9-11. Art. 14. 1. Jeżeli kontrola weterynaryjna przeprowadzana w miejscu przeznaczenia przesyłki zwierząt lub produktów albo podczas ich transportu wykazuje obecność czynników zakaźnych powodujących choroby, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej o zgłaszaniu chorób zwierząt we Wspólnocie, zoonozy, inne choroby lub jakąkolwiek przyczynę, która może stanowić źródło poważnego zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego, lub kontrola ta wykazuje, że produkty pochodzą z regionu dotkniętego chorobą zakaźną, to powiatowy lekarz weterynarii nakazuje, w drodze decyzji: 1) skierowanie zwierzęcia lub przesyłki zwierząt do najbliższej stacji kwarantanny albo 2) uśmiercenie zwierząt i zniszczenie ich zwłok; 3) zniszczenie produktów. 2. Koszty związane z podjęciem środków, o których mowa w ust. 1, ponosi wysyłający lub jego przedstawiciel, lub osoba odpowiedzialna za przesyłkę zwierząt lub produktów, w czasie przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1. 3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii powiadamia o dokonanych ustaleniach, podjętych środkach oraz powodach ich podjęcia Głównego Lekarza Weterynarii, który informacje w tym zakresie niezwłocznie przekazuje, w formie pisemnej, właściwej władzy państwa wysyłki oraz Komisji Europejskiej. 4. Główny Lekarz Weterynarii może wystąpić do Komisji Europejskiej o podjęcie działań umożliwiających wypracowanie wspólnego stanowiska w zakresie spraw, o których mowa w ust. 1-3, nieuregulowanych przepisami Unii Europejskiej. Art. 15. 1. Z zastrzeżeniem art. 14, jeżeli weterynaryjna kontrola przeprowadzana w miejscu przeznaczenia przesyłki zwierząt lub produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 lub podczas ich przewozu wykazuje, że zwierzęta lub produkty nie spełniają wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej, lub w przypadku gdy Rzeczpospolita Polska uzyskała dodatkowe gwarancje, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. c, że nie spełniają wymagań dotyczących zdrowia zwierząt obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powiatowy lekarz weterynarii może nakazać w drodze decyzji: 1) w przypadku obecności pozostałości chemicznych, biologicznych i weterynaryjnych produktów leczniczych zatrzymanie pod jego nadzorem przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów do czasu potwierdzenia zgodności z przepisami lub, jeżeli występuje naruszenie tych przepisów, zastosowanie środków przewidzianych w przepisach Unii Europejskiej, lub 2) ubój zwierząt lub zniszczenie produktów albo 3) cofnięcie przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów, pod warunkiem: a) uzyskania zgody właściwej władzy państwa wysyłki oraz b) wcześniejszego powiadomienia państw członkowskich, przez które cofnięta przesyłka ma być przewożona. 2. Wybór środków, o których mowa w ust. 1, pozostawia się wysyłającemu lub jego przedstawicielowi, jeżeli nie stwarza to zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt. 3. W przypadku gdy świadectwo zdrowia lub dokumenty towarzyszące przesyłce zwierząt lub produktów zawierają braki lub błędy, decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wydaje się po umożliwieniu wysyłającemu lub jego przedstawicielowi usunięcia tych braków lub błędów w terminie 7 dni od dnia przybycia przesyłki zwierząt lub produktów do miejsca przeznaczenia 5). Art. 16. 1. O stwierdzonych przypadkach, o których mowa w art. 14 i 15, powiatowy lekarz weterynarii informuje niezwłocznie Głównego Lekarza Weterynarii, który informuje właściwą władzę państwa wysyłki w celu podjęcia przez nią odpowiednich środków zgodnie z przepisami Unii Europejskiej. 2. W przypadku uznania przez Głównego Lekarza Weterynarii, że środki podjęte przez właściwą władzę państwa wysyłki są niewystarczające, to wraz z tą władzą ustalą wspólnie działania służące naprawieniu sytuacji, a jeżeli uzna to za stosowne, może wystąpić o przeprowadzenie kontroli na miejscu w tym państwie. 3. Jeżeli kontrole, o których mowa w art. 14 i 15, wykażą powtarzające się nieprawidłowości, Główny Lekarz Weterynarii powiadamia o tym Komisję Europejską i właściwe władze pozostałych państw członkowskich. 4. W przypadku uznania przez Głównego Lekarza Weterynarii, że działania, o których mowa w ust. 2, podjęte przez właściwą władzę państwa wysyłki są niewystarczające, może on wystąpić do Komisji Europejskiej o podjęcie odpowiednich środków. 5. W czasie oczekiwania na ustalenia Komisji Europejskiej w związku z działaniami, o których mowa w ust. 4, Główny Lekarz Weterynarii występuje z wnioskiem do właściwej władzy państwa wysyłki o zwiększenie częstotliwości kontroli przesyłek zwierząt lub przesyłek produktów pochodzących z tego samego gospodarstwa, centrum (organizacji), zatwierdzonego punktu skupu lub miejsca gromadzenia zwierząt, co przesyłki zwierząt, o których mowa w art. 14 i 15, oraz jeżeli występuje poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, o zawieszenie wydawania świadectw zdrowia lub dokumentów towarzyszących. 6. Główny Lekarz Weterynarii może zarządzić zwiększenie częstotliwości kontroli przez powiatowych lekarzy weterynarii przesyłek zwierząt pochodzących z tego samego gospodarstwa, zakładu, zatwierdzonego punktu skupu, miejsca gromadzenia zwierząt lub regionu. 7. W przypadku gdy nieprawidłowości, o których mowa w art. 14 i 15, zostaną potwierdzone w ustaleniach Komisji Europejskiej, Główny Lekarz Weterynarii może wystąpić z wnioskiem do Komisji Europejskiej o podjęcie stosownych działań, w tym o wprowadzenie zakazu sprowadzania zwierząt i produktów pochodzących z gospodarstwa, centrum (organizacji), zatwierdzonego punktu skupu, miejsca gromadzenia zwierząt lub regionu. Art. 17. 1. Główny Lekarz Weterynarii informuje pisemnie wysyłającego lub jego przedstawiciela oraz właściwą władzę państwa wysyłki o podjętych środkach i decyzjach, o których mowa w art. 16, oraz o powodach ich podjęcia. 2. W przypadku sporu pomiędzy wysyłającym lub jego przedstawicielem i organem wydającym decyzję, jeżeli obie strony wyrażą na to zgodę, mogą, w terminie nie dłuższym niż miesiąc, przedstawić ten spór ocenie eksperta z listy ekspertów sporządzonej przez Komisję Europejską. 3. Opinia wydana przez eksperta, o którym mowa w ust. 2, jest wiążąca dla stron. 4. Koszty cofnięcia przesyłki, przetrzymywania lub izolacji zwierząt albo, jeżeli to konieczne, ich uboju lub zniszczenia, albo zniszczenia produktów ponosi wysyłający lub jego przedstawiciel, lub osoba odpowiedzialna za przesyłkę. Art. 18. 1. W przypadku uzyskania informacji od właściwej władzy państwa przeznaczenia w przypadkach, o których mowa w art. 14 i 15, w sytuacji gdy zwierzęta lub produkty zostały wysłane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii podejmuje wszelkie niezbędne działania i przesyła informacje właściwej władzy państwa przeznaczenia o rodzaju przeprowadzonych kontroli, podjętych działaniach oraz powodach ich podjęcia. 2. Główny Lekarz Weterynarii, w przypadku uznania przez właściwą władzę państwa przeznaczenia, że podjęte przez niego środki są niewystarczające, ustali wraz z tą władzą działania służące naprawie sytuacji, a jeżeli jest to konieczne, zarządzi przeprowadzenie kontroli na miejscu. 3. W przypadku gdy Komisja Europejska rozpoczęła działania w celu dokonania ustaleń w związku z sytuacją, o której mowa w ust. 1, w czasie oczekiwania na ustalenia Komisji Europejskiej Główny Lekarz Weterynarii na wniosek właściwej władzy państwa przeznaczenia zarządza zwiększenie przez właściwego terytorialnie powiatowego lekarza weterynarii częstotliwości kontroli przesyłek zwierząt lub przesyłek produktów pochodzących z gospodarstwa, centrum (organizacji), zatwierdzonego punktu skupu lub miejsca gromadzenia zwierząt, które stwarzają zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, lub zawieszenie wydawania świadectw zdrowia lub innych dokumentów. Art. 19. 1. W przypadku wystąpienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej chorób, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej o zgłaszaniu chorób zwierząt we Wspólnocie, zoonoz, innych chorób lub innych przyczyn, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego, Główny Lekarz Weterynarii powiadamia o tym niezwłocznie pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję Europejską. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, gdy Rzeczpospolita Polska jest państwem wysyłki, Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie wdraża działania kontrolne lub zapobiegawcze określone w przepisach Unii Europejskiej, w szczególności wyznacza strefy wystąpienia choroby i strefy zagrożenia chorobą, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej, lub może podjąć inne stosowne działania. 3. W przypadku gdy Rzeczpospolita Polska jest państwem przewozu lub przeznaczenia przesyłki oraz w przypadku stwierdzenia w trakcie przeprowadzania kontroli weterynaryjnych, o których mowa w art. 9-11, występowania chorób lub innych przyczyn, o których mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii może, jeżeli to konieczne, podjąć działania zapobiegawcze określone w przepisach Unii Europejskiej, w tym nakazać poddanie zwierząt kwarantannie. 4. W czasie oczekiwania na podjęcie środków przez Komisję Europejską Główny Lekarz Weterynarii może, w przypadku gdy Rzeczpospolita Polska jest państwem przeznaczenia przesyłki i zachodzi podejrzenie poważnego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, podjąć tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do gospodarstw lub centrów (organizacji), których to dotyczy, a w przypadku choroby zakaźnej - w odniesieniu do strefy wystąpienia choroby i strefy zagrożenia chorobą, o której mowa w przepisach Unii Europejskiej. O podjętych środkach Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie. 5. Główny Lekarz Weterynarii w przypadku, o którym mowa w ust. 3, może wystąpić do Komisji Europejskiej z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli w celu ustalenia, jakie środki, o których mowa w ust. 4, zostały podjęte, i wydania opinii dotyczącej tych środków. Art. 20. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności prowadzi rejestr podmiotów zajmujących się handlem zwierzętami lub produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 na zasadach i w trybie określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Art. 21. 1. Podmioty zajmujące się handlem zwierzętami lub produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 1 prowadzą rejestry dostaw zwierząt lub produktów, a podmioty (pośrednicy) rozdzielające przesyłki zwierząt lub produktów oraz inne podmioty niepodlegające stałemu nadzorowi powiatowego lekarza weterynarii, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, prowadzą również rejestry miejsc przeznaczenia zwierząt i produktów. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przechowują dokumenty dotyczące dostaw przez okres jednego roku od dnia dokonania dostawy. 3. Podmioty zajmujące się handlem produktami informują powiatowego lekarza weterynarii o przybyciu produktów pochodzących z innego państwa członkowskiego w takim zakresie, jaki jest niezbędny do przeprowadzania kontroli, o której mowa w art. 9. 4. Odbiorcy, o których mowa w art. 11, przechowują dane dotyczące przeznaczenia zwierząt i produktów przez okres jednego roku od dnia dokonania dostawy. 5. Podmioty i odbiorcy są obowiązani udostępniać rejestry i dokumenty na żądanie organów Inspekcji Weterynaryjnej. Rozdział 3 Kontrola weterynaryjna w handlu produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 Art. 22. 1. Produkty, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b, dopuszcza się do handlu, jeżeli są otrzymane, oznakowane, etykietowane i poddane kontroli zgodnie z przepisami Unii Europejskiej obowiązującymi dla ich przeznaczenia oraz są zaopatrzone w świadectwo zdrowia, świadectwo zdrowia zwierząt lub inny wymagany dokument, który towarzyszy im aż do ostatecznego odbiorcy wskazanego w tym dokumencie. 2. Zakłady wprowadzające produkty do handlu spełniają warunki, o których mowa w ust. 1, przez sprawowanie stałej kontroli wewnętrznej. 3. Z zastrzeżeniem obowiązku przeprowadzania przez urzędowego lekarza weterynarii badań kontrolnych zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 6), powiatowy lekarz weterynarii dokonuje regularnych kontroli weterynaryjnych w zakładach, które mają na celu sprawdzenie, czy produkty przeznaczone do handlu spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej, lub w przypadku, o którym mowa w art. 23 ust. 3, oraz w odniesieniu do produktów wymienionych w części II załącznika nr 2 - czy spełniają wymagania państwa przeznaczenia. 4. W przypadku wątpliwości co do spełniania przez produkty wymagań określonych w ust. 3, powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza wszelkie niezbędne kontrole, a jeżeli wątpliwości zostaną potwierdzone, podejmuje właściwe działania włącznie z cofnięciem zatwierdzenia zakładu; tryb udzielania i cofania zatwierdzenia regulują przepisy o wymaganiach weterynaryjnych i wprowadzaniu na rynek produktów pochodzenia zwierzęcego. Art. 23. 1. Jeżeli przesyłka produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 jest skierowana do kilku miejsc przeznaczenia, przepis art. 3 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 2. Jeżeli przesyłka produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 jest przeznaczona do wywozu do państwa trzeciego, to ich transport pozostaje pod dozorem celnym do miejsca opuszczenia terytorium Unii Europejskiej. 3. W przypadku dokonywania fakultatywnego przywozu produktów z określonych państw trzecich Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym inne państwa członkowskie oraz Komisję Europejską. 4. Produkty wymienione w ust. 3 pochodzące z państwa trzeciego i przeznaczone do innego państwa członkowskiego podlegają kontroli dokumentów dotyczących pochodzenia i przeznaczenia tych produktów. 5. Zabrania się wysyłania produktów, o których mowa w ust. 3, do innego państwa członkowskiego, chyba że są one przeznaczone do państwa członkowskiego dokonującego fakultatywnego przywozu takich produktów z tego samego państwa trzeciego. Art. 24. 1. Produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 mogą być wysyłane do innego państwa członkowskiego, jeżeli podmioty odpowiedzialne za te produkty zapewnią spełnienie wymagań weterynaryjnych na wszystkich etapach ich produkcji, składowania, wprowadzania na rynek i transportu. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, zapewniają ponadto, że: 1) produkty, które zostały uzyskane zgodnie z przepisami wskazanymi w części I załącznika nr 2, są poddane kontroli weterynaryjnej w taki sposób, w jaki przeprowadza się kontrolę produktów przeznaczonych na rynek krajowy; 2) produkty wymienione w przepisach wskazanych w części II załącznika nr 2 nie zostaną wysłane do innego państwa członkowskiego, jeżeli nie mogą być wprowadzane na rynek krajowy ze względów, o których mowa w art. 30 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Art. 25. 1. Powiatowy lekarz weterynarii może w miejscu przeznaczenia przesyłki produktów dokonać niedyskryminujących, wyrywkowych kontroli weterynaryjnych w celu potwierdzenia, że produkty spełniają wymagania określone w art. 22 i 23, w tym pobrać próbki do badań. 2. Powiatowy lekarz weterynarii może także przeprowadzać kontrole podczas transportu produktów, jeżeli posiada informacje lub uzyskał je od właściwej władzy państwa, przez terytorium którego produkty były transportowane, że zachodzi podejrzenie naruszenia przepisów Unii Europejskiej. Art. 26. 1. Jeżeli produkty wskazane w przepisach wymienionych w załączniku nr 2 pochodzące z innego państwa członkowskiego są przeznaczone do: 1) zakładu będącego pod stałym nadzorem powiatowego lekarza weterynarii - to zakład zapewnia, że do tego zakładu są dopuszczone tylko te produkty, które spełniają wymagania, o których mowa w art. 22 ust. 1, odnośnie do znakowania i dokumentów towarzyszących, a w przypadku produktów wskazanych w przepisach wymienionych w części II załącznika nr 2, że towarzyszą im dokumenty wymagane przepisami prawa państwa przeznaczenia; 2) zarejestrowanego podmiotu (pośrednika) rozdzielającego przesyłki lub do przedsiębiorstwa posiadającego wiele oddziałów lub jakiegokolwiek innego zakładu, który nie podlega stałemu nadzorowi - to ten podmiot, przedsiębiorstwo lub zakład dokonują sprawdzenia, zanim przesyłka jest rozdzielona lub wprowadzona na rynek, w celu potwierdzenia, że przesyłki posiadają oznakowania oraz świadectwa i dokumenty, o których mowa w pkt 1, i w przypadku stwierdzenia braków lub nieprawidłowości powiadamiają o nich niezwłocznie powiatowego lekarza weterynarii; 3) innych odbiorców niż wymienieni w pkt 1 i 2, w szczególności gdy podczas transportu przesyłka jest częściowo wyładowywana - to przesyłce towarzyszy, zgodnie z art. 22 ust. 1, oryginał świadectwa, o którym mowa w pkt 1. 2. Przepisy art. 10 ust. 3 stosuje się odpowiednio do odbiorców produktów wskazanych w przepisach wymienionych w części II załącznika nr 2. Art. 27. Z zastrzeżeniem art. 24, jeżeli wymagania weterynaryjne nie zostały określone w przepisach prawa Unii Europejskiej oraz w przypadku gdy przedmiotem handlu są produkty wskazane w przepisach wymienionych w części II załącznika nr 2 i państwo przeznaczenia wymaga ze względu na postanowienia ogólne Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, aby zakład pochodzenia produktów spełniał wymagania państwa przeznaczenia odnośnie do tych produktów, to przedmiotem handlu mogą być produkty pochodzące z zakładów, które spełniają te wymagania. Art. 28. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności prowadzi rejestr podmiotów zajmujących się handlem produktami wymienionymi w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 na zasadach i w trybie określonych w przepisach o wymaganiach dla produktów pochodzenia zwierzęcego. Art. 29. 1. Podmioty, o których mowa w art. 28, prowadzą rejestr dostaw produktów. Przepisy art. 21 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Podmioty, o których mowa w art. 28, informują powiatowego lekarza weterynarii, na jego żądanie, o przybyciu produktów pochodzących z innego państwa członkowskiego, w takim zakresie, jaki jest niezbędny do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej, o której mowa w art. 25 i 26. Art. 30. 1. Podczas przeprowadzania kontroli w portach, portach lotniczych, granicznych posterunkach kontroli, przez które produkty wymienione w przepisach wskazanych w załączniku nr 2, pochodzące z państw trzecich, są wprowadzane na terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej: 1) graniczny lekarz weterynarii dokonuje kontroli pochodzenia produktów; 2) produkty wysłane z państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego podlegają kontrolom, o których mowa w art. 25 i 26; 3) produkty pochodzące z państw trzecich podlegają przepisom o weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli produkty przewozi się w sposób regularny i bezpośredni środkami transportu kursującymi pomiędzy dwoma punktami geograficznymi Unii Europejskiej. Produkty poddaje się wówczas kontrolom, o których mowa w art. 25 i 26. Art. 31. 1. Jeżeli kontrola weterynaryjna przeprowadzana w miejscu przeznaczenia przesyłki produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 lub podczas ich transportu wykazuje obecność czynników zakaźnych powodujących choroby, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej o zgłaszaniu chorób zwierząt we Wspólnocie, zoonozy lub inne choroby lub jakąkolwiek przyczynę, która może stanowić źródło poważnego zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub ludzi, lub kontrola ta wykazuje, że produkty pochodzą z regionu dotkniętego chorobą zakaźną, to powiatowy lekarz weterynarii nakazuje, w drodze decyzji, zniszczenie lub wykorzystanie w inny sposób tej partii produktów zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, z wyjątkiem produktów poddawanych jednej z obróbek, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej 7). 2. Przepis art. 14 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2. Art. 32. 1. Jeżeli kontrola weterynaryjna przeprowadzana w miejscu przeznaczenia przesyłki produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 lub podczas ich transportu wykazuje, że produkty nie spełniają wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej albo w przypadku, gdy wymagania te nie zostały określone w przepisach Unii Europejskiej - nie spełniają wymagań dotyczących zdrowia publicznego obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powiatowy lekarz weterynarii może nakazać w drodze decyzji: 1) zniszczenie produktów albo 2) wykorzystanie produktów na inne cele albo odesłanie ich pod warunkiem uzyskania zgody właściwej władzy państwa członkowskiego zakładu, z którego przesyłka została wysłana. 2. Przepisy art. 15 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2. Art. 33. 1. W przypadku wystąpienia sytuacji, o których mowa w art. 31 i 32, dotyczących produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2, przepisy art. 16 ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. 2. W czasie oczekiwania na ustalenia Komisji Europejskiej w związku z działaniami, o których mowa w art. 16 ust. 4, Główny Lekarz Weterynarii występuje z wnioskiem do właściwej władzy państwa wysyłki o zwiększenie częstotliwości kontroli przesyłek produktów pochodzących z zakładu lub, jeżeli występuje poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, o zawieszenie zatwierdzenia zakładu. 3. Główny Lekarz Weterynarii może zarządzić zwiększenie częstotliwości kontroli przeprowadzanej przez powiatowych lekarzy weterynarii dotyczących przesyłek produktów pochodzących z tego samego zakładu. 4. W przypadku gdy nieprawidłowości, o których mowa w art. 31 i 32, zostaną potwierdzone w ustaleniach Komisji Europejskiej, Główny Lekarz Weterynarii może wystąpić z wnioskiem do Komisji Europejskiej o podjęcie stosownych działań, w tym o wprowadzenie zakazu sprowadzania produktów pochodzących z zakładu, o którym mowa w ust. 2. Przepisy art. 17 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. 5. Koszty cofnięcia, przetrzymywania przesyłki produktów, wykorzystania produktów na inne cele lub zniszczenia produktów ponosi odbiorca przesyłki. Art. 34. W przypadku uzyskania informacji od właściwej władzy państwa przeznaczenia w przypadkach, o których mowa w art. 31 i 32, jeżeli produkty zostały wysłane z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii podejmuje wszelkie niezbędne działania i przesyła informacje właściwej władzy państwa przeznaczenia o rodzaju przeprowadzonych kontroli, podjętych działaniach oraz powodach ich podjęcia. Przepisy art. 18 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Art. 35. 1. W odniesieniu do produktów wymienionych w przepisach wskazanych w załączniku nr 2 przepisy art. 19 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 2. W przypadku gdy Rzeczpospolita Polska jest państwem przewozu lub przeznaczenia przesyłki oraz w przypadku stwierdzenia w trakcie przeprowadzania kontroli weterynaryjnych, o których mowa w art. 25 i 26, występowania chorób lub innych przyczyn, o których mowa w art. 19 ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii może, jeżeli to niezbędne, podjąć działania zapobiegawcze określone w przepisach Unii Europejskiej. 3. W czasie oczekiwania na podjęcie środków przez Komisję Europejską Główny Lekarz Weterynarii może, w przypadku gdy Rzeczpospolita Polska jest państwem przeznaczenia przesyłki i zachodzi podejrzenie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub zwierząt, podjąć tymczasowe środki ochronne wobec zakładów, których to dotyczy, a w przypadku choroby zakaźnej - wobec strefy wystąpienia choroby i strefy zagrożenia chorobą, o której mowa w przepisach Unii Europejskiej. O podjętych środkach Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie powiadamia Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie. 4. Główny Lekarz Weterynarii w przypadku, o którym mowa w ust. 2, może wystąpić do Komisji Europejskiej z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli w celu ustalenia, jakie środki, o których mowa w ust. 3, zostały podjęte i wydania opinii dotyczącej tych środków. Art. 36. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej informacje o przeprowadzonych na podstawie przepisów ustawy kontrolach weterynaryjnych, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 8). Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 37. Do postępowań w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 38. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 145) Załącznik nr 1 WYKAZ PRZEPISÓW UNII EUROPEJSKIEJ W ZAKRESIE KONTROLI WETERYNARYJNEJ W HANDLU ZWIERZĘTAMI I PRODUKTAMI CZĘŚĆ I Rozdział 1 1. Dyrektywa Komisji 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną. 2. Dyrektywa Rady 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w przywozie zamrożonego nasienia bydła domowego. 3. Dyrektywa Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego. 4. Dyrektywa Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich. 5. Dyrektywa Rady 90/429/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. ustalająca warunki sanitarne odnośnie do zwierząt mające zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym nasieniem bydła i trzody chlewnej oraz w przywozie. 6. Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych. 7. Dyrektywa Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotycząca warunków zdrowotnych zwierząt obowiązujących przy wprowadzaniu na rynek zwierząt i produktów akwakultury. 8. Dyrektywa Rady 91/68/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami. Rozdział 2 1. Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych warunkami zdrowia zwierząt, ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A, pkt I do dyrektywy 90/425/EWG. 2. Dyrektywa Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A, pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG. CZĘŚĆ II 1. Dyrektywa Rady 77/504/EWG z dnia 25 lipca 1977 r. w sprawie zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła. 2. Dyrektywa Rady 88/661/EWG z dnia 19 grudnia 1988 r. w sprawie norm zootechnicznych mających zastosowanie do zwierząt hodowlanych z gatunku świń. 3. Dyrektywa Rady 89/361/EWG z dnia 30 maja 1989 r. dotycząca owiec i kóz hodowlanych czystorasowych. 4. Dyrektywa Rady 90/427/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie zootechnicznych i genealogicznych warunków handlu wewnątrzwspólnotowego koniowatymi. 5. Dyrektywa Rady 91/174/EWG z dnia 25 marca 1991 r. ustanawiająca przepisy zootechniczne i genealogiczne w celu wprowadzania na rynek zwierząt rasowych wprowadzająca poprawki do dyrektyw 77/504/EWG i 90/425/EWG. 6. Rozporządzenie (WE) 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. określające przepisy zdrowotne dotyczące ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. CZĘŚĆ III 1. Pozostałe zwierzęta niewymienione w przepisach, o których mowa w części I, a podlegające kontrolom weterynaryjnym zgodnie z przepisami ustawy. 2. Nasienie, komórki jajowe i zarodki niewymienione w przepisach, o których mowa w części I, a podlegające kontrolom weterynaryjnym zgodnie z przepisami ustawy. Załącznik nr 2 WYKAZ PRZEPISÓW UNII EUROPEJSKIEJ W ZAKRESIE KONTROLI WETERYNARYJNEJ W HANDLU PRODUKTAMI CZĘŚĆ I 1. Dyrektywa Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem. 2. Dyrektywa Rady 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym. 3. Dyrektywa Rady 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem. 4. Dyrektywa Rady 80/215/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów sanitarnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi. 5. Dyrektywa Rady 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiająca wymagania w odniesieniu do produkcji i wprowadzania na rynek mięsa mielonego i przetworów mięsnych. 6. Dyrektywa Rady 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. dotycząca higieny i problemów sanitarnych związanych z produkcją i wprowadzaniem na rynek produktów jajecznych. 7. Dyrektywa Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotycząca warunków zdrowotnych zwierząt obowiązujących przy wprowadzaniu na rynek zwierząt i produktów akwakultury. 8. Dyrektywa Rady 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiająca warunki zdrowotne dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu żywych małży dwuskorupowych. 9. Dyrektywa Rady 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi. 10. Dyrektywa Rady 91/493/EWG z dnia 22 lipca 1991 r. ustanawiająca warunki zdrowotne dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa. 11. Dyrektywa Rady 91/494/EWG z dnia 26 czerwca 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz świeżego mięsa drobiowego z państw trzecich. 12. Dyrektywa Rady 91/495/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. dotycząca zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu mięsa króliczego oraz dziczyzny hodowlanej. 13. Dyrektywa Rady 92/45/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. w sprawie zdrowia publicznego i problemów zdrowotnych zwierząt odnoszących się do odstrzału dzikiej zwierzyny oraz wprowadzania do obrotu dziczyzny. 14. Dyrektywa Rady 92/46/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. ustanawiająca przepisy zdrowotne dla produkcji i wprowadzania do obrotu surowego mleka, mleka poddanego obróbce cieplnej i produktów na bazie mleka. CZĘŚĆ II Dyrektywa Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiająca warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnotowych określonych w załączniku 1 rozdział I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG. Załącznik nr 3 WYKAZ CHORÓB I CHORÓB ZAKAŹNYCH, KTÓRYCH STWIERDZENIE POWODUJE OBOWIĄZEK PODJĘCIA NATYCHMIASTOWYCH DZIAŁAŃ, WŁĄCZNIE Z WPROWADZENIEM OGRANICZEŃ TERYTORIALNYCH W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH, REGIONACH LUB STREFACH 1. Pryszczyca (Foot and mouth disease) 2. Klasyczny pomór świń (Clasical swine fever) 3. Afrykański pomór świń (African swine fever) 4. Choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease) 5. Rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease) 6. Księgosusz (Rinderpest) 7. Pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants) 8. Pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis) 9. Choroba niebieskiego języka (Bluetongue) 10. Afrykański pomór koni (African horse sickness) 11. Wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni (Equine encephalomyelitis) 12. Enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia u świń d. choroba cieszyńska i taflańska (Enterovirus encephalomyelitis) 13. Influenza ptaków (Highly pathogenic avian influenza) 14. Ospa owiec i kóz (Sheep pox and goat pox) 15. Choroba guzowata skóry (Lumpy skin disease) 16. Gorączka doliny Rift (Rift valley fever) 17. Zaraza płucna bydła (Contagious bovine pleuropneumonia) 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym, mającej na względzie budowę rynku wewnętrznego, dyrektywy Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych stosowanych w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami, mającej na względzie budowę rynku wewnętrznego. 2) Art. 9 dyrektywy Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną. 3) Decyzja Komisji 93/444/WE z dnia 2 lipca 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad określających handel wewnątrz Wspólnoty pewnymi żywymi zwierzętami i produktami przeznaczonymi na eksport do państw trzecich. 4) Decyzja Komisji 94/338/WE z dnia 25 maja 1994 r. ustanawiająca szczegółowe zasady dyrektywy Rady 90/425/EWG w odniesieniu do celów kontroli weterynaryjnych w miejscu przeznaczenia. 5) Decyzja Komisji 94/339/EWG z dnia 25 maja 1994 r. ustanawiająca szczegółowe przepisy odnośnie do stosowania art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 90/425/EWG dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych obowiązujących w wewnątrzwspólnotowym handlu określonymi zwierzętami żywymi i produktami mającej na względzie utworzenie rynku wewnętrznego. 6) Dyrektywa Rady 96/23/EWG z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach zwierzęcych oraz uchylająca dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG. 7) Zgodnie z art. 4 dyrektywy Rady z dnia 22 stycznia 1980 r. 80/215/EWG w sprawie problemów sanitarnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi. 8) Decyzja Komisji 98/470/WE z dnia 9 lipca 1998 r. wykonująca dyrektywę Rady 89/662/EWG w odniesieniu do informacji w sprawie kontroli weterynaryjnej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 grudnia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 146) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r., sporządzonej w Berlinie dnia 17 lipca 2003 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 148) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., sporządzonej w Berlinie 17 lipca 2003 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 149) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie szkolenia obronnego (Dz. U. Nr 16, poz. 150) Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organizację szkolenia obronnego w państwie, zwanego dalej "szkoleniem"; 2) podmioty podlegające szkoleniu; 3) zadania w zakresie planowania i realizacji szkolenia; 4) właściwość organów realizujących szkolenie. § 2. Szkolenie obejmuje: 1) przygotowanie osób, którym powierzono wykonywanie zadań w ramach powszechnego obowiązku obrony, zwanych dalej "zadaniami obronnymi", a także osób uczestniczących w wykonywaniu tych zadań; 2) kształtowanie umiejętności współdziałania organów i jednostek organizacyjnych wykonujących zadania obronne z odpowiednimi dowództwami i jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wojsk sojuszniczych; 3) przygotowanie elementów systemu obronnego państwa do działania podczas podwyższania gotowości obronnej i w czasie wojny; 4) kształtowanie świadomości obronnej osób podlegających szkoleniu. § 3. 1. W szkoleniu uczestniczą: 1) osoby zajmujące kierownicze stanowiska w administracji publicznej, a w szczególności: a) ministrowie, sekretarze stanu, podsekretarze stanu i dyrektorzy generalni ministerstw, osoby pełniące funkcje centralnych organów administracji rządowej i ich zastępcy, kierownicy urzędów centralnych i ich zastępcy, kierownicy i ich zastępcy innych państwowych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania obronne, a także wojewodowie i wicewojewodowie, b) marszałkowie województw, starostowie, wójtowie, burmistrzowie i prezydenci miast oraz ich zastępcy, c) dyrektorzy departamentów i ich zastępcy, kierownicy biur i samodzielnych wydziałów w urzędach obsługujących ministrów, urzędach centralnych i innych państwowych jednostkach organizacyjnych wykonujących zadania obronne, a także dyrektorzy wydziałów w urzędach wojewódzkich i ich zastępcy; 2) kierownicy jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez osoby zajmujące stanowiska, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, oraz pracownicy tych jednostek zatrudnieni na stanowiskach związanych z obronnością lub prowadzący sprawy związane z wykonywaniem zadań obronnych; 3) przedsiębiorcy wykonujący zadania obronne, a także wyznaczeni przez nich pracownicy; 4) osoby, którym nadano przydziały organizacyjno-mobilizacyjne do jednostek organizacyjnych przewidzianych do militaryzacji. 2. W szkoleniu mogą uczestniczyć: 1) posłowie i senatorowie - za ich zgodą; 2) inne osoby niewymienione w ust. 1: a) skierowane przez organy władzy publicznej - za zgodą tych osób, b) zgłoszone do organu, o którym mowa w § 10 ust. 1, przez władze związków zawodowych, samorządów zawodowych, organizacji przedsiębiorców i pracodawców, partii politycznych, stowarzyszeń i fundacji, a także przez redaktorów naczelnych dzienników i czasopism, nadawców programów radiowych i telewizyjnych oraz ośrodki opiniotwórcze i inne instytucje. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uczestniczą, a osoby, o których mowa w ust. 2, mogą uczestniczyć w szczególności w szkoleniu prowadzonym w formie wyższych kursów obronnych. § 4. 1. Szkolenie prowadzi się w celu nabycia umiejętności niezbędnych do wykonywania zadań obronnych oraz podniesienia kwalifikacji w zakresie wykonywania tych zadań, a także poznania zasad i procedur kierowania wykonywaniem zadań obronnych podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny. 2. Szkolenie prowadzi się w formie zajęć teoretycznych i praktycznych oraz ćwiczeń, w tym treningów i gier, o zasięgu terenowym, wojewódzkim, regionalnym, działowym, krajowym i międzynarodowym. Szkolenie prowadzi się również w formie wyższych kursów obronnych i innych form kształcenia w państwowych szkołach wyższych, w tym w akademiach wojskowych. § 5. Organizatorami szkolenia są: 1) Prezes Rady Ministrów - w odniesieniu do szkolenia prowadzonego w formie: a) ćwiczeń o zasięgu międzynarodowym i krajowym, które przeprowadza się nie rzadziej niż raz na pięć lat, b) ćwiczeń regionalnych, obejmujących obszar dwóch lub więcej województw, które przeprowadza się nie rzadziej niż raz na dwa lata, c) wyższych kursów obronnych prowadzonych w Akademii Obrony Narodowej; 2) właściwy minister - w odniesieniu do szkolenia organizowanego w ramach kierowanego przez niego działu administracji rządowej, prowadzonego w formie: a) zajęć teoretycznych i praktycznych realizowanych w cyklu rocznym, b) ćwiczeń działowych, które przeprowadza się nie rzadziej niż raz na dwa lata; 3) wojewoda - w odniesieniu do szkolenia organizowanego w województwie, prowadzonego w formie: a) zajęć teoretycznych i praktycznych, realizowanych w cyklu rocznym, b) ćwiczeń wojewódzkich, obejmujących dwa lub więcej powiatów na obszarze województwa, które przeprowadza się nie rzadziej niż raz na dwa lata; 4) marszałek województwa, starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta - w odniesieniu do szkolenia w samorządzie terytorialnym, odpowiednio województwa, powiatowym i gminnym, prowadzonego w formie: a) zajęć teoretycznych i praktycznych realizowanych w cyklu rocznym, b) ćwiczeń terenowych lub wojewódzkich, które przeprowadza się nie rzadziej niż raz na dwa lata. § 6. 1. Do obowiązków organizatora szkolenia należy: 1) opracowywanie planów szkolenia oraz uzgadnianie tych planów w zakresie terminów i tematów szkolenia z organem, o którym mowa w § 10 ust. 1; 2) opracowywanie programów szkolenia; 3) kwalifikowanie osób podlegających szkoleniu; 4) zapewnianie właściwych warunków do realizacji procesu szkolenia; 5) prowadzenie dokumentacji szkoleniowej; 6) zapewnianie środków finansowych na pokrycie kosztów związanych z organizacją i realizacją szkolenia, z wyjątkiem szkoleń, o których mowa w § 5 pkt 4, finansowanych na zasadach określonych w § 9 ust. 2. 2. Plan szkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa w szczególności: 1) tematy szkolenia; 2) formę szkolenia; 3) termin i miejsce szkolenia; 4) uczestników szkolenia. § 7. Szkolenie realizuje się zgodnie z programem szkolenia, w którym ujmuje się w szczególności problematykę: 1) międzynarodowych i wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa państwa; 2) procesów integracyjnych z międzynarodowymi strukturami bezpieczeństwa; 3) podstawowych zasad funkcjonowania Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i innych międzynarodowych organizacji bezpieczeństwa; 4) polityki bezpieczeństwa, w tym strategii bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej; 5) zasad funkcjonowania państwa w czasie zewnętrznego zagrożenia jego bezpieczeństwa i w czasie wojny; 6) organizacji i funkcjonowania systemu obronnego państwa i jego elementów; 7) utrzymywania stałej gotowości obronnej państwa i jej podwyższania; 8) planowania operacyjnego i programowania obronnego; 9) przygotowań gospodarczo-obronnych; 10) realizacji zadań na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wojsk sojuszniczych; 11) współpracy cywilno-wojskowej; 12) przygotowań do militaryzacji; 13) ochrony ludności w warunkach prowadzonych działań obronnych; 14) ochrony obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa; 15) ochrony obiektów kultury szczególnie cennych dla dziedzictwa narodowego; 16) ochrony informacji niejawnych w prowadzonych przygotowaniach obronnych. § 8. 1. Szkolenie może być prowadzone przy udziale wyższych szkół wojskowych, szkół wyższych, wyższych szkół zawodowych oraz ośrodków szkolenia dysponujących infrastrukturą i kadrą dydaktyczną niezbędną do jego realizacji. 2. Do realizacji szkolenia prowadzonego w formie ćwiczeń włącza się elementy infrastruktury państwa przewidywane do wykorzystania w czasie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny, a także etatowe lub doraźnie tworzone zespoły funkcjonalne przeznaczone do wykonywania zadań obronnych. § 9. 1. Zadania związane z planowaniem i organizacją szkolenia są finansowane przez dysponentów części budżetowych organizujących szkolenie. 2. Szkolenie realizowane przez marszałków województw, starostów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miast finansuje się z budżetu państwa, którego dysponentem części budżetowej jest wojewoda. § 10. 1. Koordynację szkolenia sprawują: 1) Prezes Rady Ministrów za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej - w odniesieniu do szkolenia organizowanego przez ministrów i wojewodów; 2) ministrowie - w odniesieniu do szkolenia organizowanego w kierowanych przez nich działach administracji rządowej oraz przez kierowników jednostek organizacyjnych im podległych i przez nich nadzorowanych; 3) wojewodowie - w odniesieniu do szkolenia organizowanego przez marszałków województw, starostów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. 2. Do zadań koordynatorów szkolenia, o których mowa w ust. 1, należy w szczególności: 1) wytyczanie głównych kierunków szkolenia, odpowiednio dla ministrów i wojewodów raz na sześć lat, a dla pozostałych organów raz na rok; 2) uzgadnianie planów szkolenia w zakresie ich terminów i tematów. 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli wykonywania zadań obronnych (Dz. U. Nr 16, poz. 151) Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres prowadzenia przez organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego kontroli wykonywania zadań w ramach powszechnego obowiązku obrony, zwanych dalej "zadaniami obronnymi", planowanych i realizowanych przez jednostki organizacyjne i przedsiębiorców, zwanej dalej "kontrolą"; 2) sposób prowadzenia kontroli. 2. Działalność kontrolną w jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w tym w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, określają odrębne przepisy. § 2. Kontrolę prowadzi się w stosunku do: 1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 2) urzędów obsługujących ministrów, przewodniczących komitetów, którzy wchodzą w skład Rady Ministrów, oraz urzędów centralnych organów administracji rządowej; 3) urzędów wojewódzkich oraz urzędów stanowiących aparat pomocniczy terenowych organów niezespolonej administracji rządowej; 4) komend, inspektoratów i innych jednostek organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej; 5) urzędów gmin, starostw powiatowych i urzędów marszałków województw; 6) jednostek organizacyjnych podległych albo nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, ministrów, przewodniczących komitetów, którzy wchodzą w skład Rady Ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, organy niezespolonej administracji rządowej, kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, a także organy samorządu terytorialnego; 7) jednostek organizacyjnych, dla których organ administracji rządowej lub organ samorządu terytorialnego jest organem założycielskim; 8) przedsiębiorców realizujących zadania obronne, nałożone na nich na zasadach określonych w odrębnych przepisach. § 3. Kontrolą obejmuje się wykonywanie zadań obronnych wynikających z ustaw oraz przepisów wydanych na ich podstawie, jak również decyzji administracyjnych, umów cywilnoprawnych oraz porozumień zawartych z organem administracji publicznej. § 4. Kontrole prowadzi się w celu sprawdzenia prawidłowości wykonywania zadań obronnych oraz określenia stanu przygotowań obronnych w państwie. Sprawdzenie polega na ustaleniu stanu faktycznego, w szczególności w zakresie: 1) realizacji planowania operacyjnego i programowania obronnego; 2) przygotowania systemu obronnego państwa, umożliwiającego mobilizacyjne rozwinięcie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 3) przygotowania do realizacji zadań wynikających ze współpracy cywilno-wojskowej; 4) przygotowania do realizacji zadań wynikających z obowiązków państwa gospodarza realizowanych na rzecz wojsk sojuszniczych; 5) przygotowania systemu kierowania obroną państwa; 6) planowania i realizacji zadań gospodarczo-obronnych, w tym: a) inwestycji obronnych i zadań ujętych w programach mobilizacji gospodarki, b) tworzenia i utrzymywania rezerw państwowych, c) utrzymywania i rozbudowy infrastruktury obronnej; 7) planowania i organizowania świadczeń na rzecz obrony; 8) uwzględniania potrzeb obronności w planach zagospodarowania przestrzennego; 9) przygotowania rezerw osobowych na potrzeby jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych przewidzianych do wykonywania zadań obronnych; 10) realizacji zadań w zakresie przygotowania określonych jednostek organizacyjnych do militaryzacji; 11) przygotowania szczególnej ochrony obiektów ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa; 12) planowania i realizacji szkolenia obronnego. § 5. Kontrola może być prowadzona w trybie kontroli kompleksowej, problemowej lub doraźnej. § 6. 1. Kontrola kompleksowa polega na sprawdzeniu całokształtu zadań obronnych, wykonywanych przez urzędy, jednostki organizacyjne i przedsiębiorców, o których mowa w § 2. 2. Kontrolą kompleksową obejmuje się: 1) jeden lub więcej działów administracji rządowej; 2) jedno lub więcej województw. § 7. 1. Kontrola problemowa polega na sprawdzeniu wybranych zadań obronnych wykonywanych przez urzędy, jednostki organizacyjne i przedsiębiorców, o których mowa w § 2. 2. Kontrolą problemową obejmuje się: 1) wszystkie lub określone działy administracji rządowej; 2) wszystkie lub określone województwa, powiaty lub gminy. § 8. Kontrola doraźna polega na niezwłocznym sprawdzeniu prawidłowości wykonywania zadań obronnych. Podstawą prowadzenia kontroli doraźnej mogą być uzyskane informacje mające istotny wpływ na poziom przygotowań obronnych w państwie, w tym szczególnie niepokojące zjawiska oraz nieprawidłowości w wykonywaniu zadań obronnych, zwłaszcza ujawnione w wyniku innej kontroli. § 9. Kontrole wymienione w § 6 i 7 organizuje się w sposób planowy, z tym że kontrola kompleksowa tych samych urzędów, jednostek organizacyjnych i przedsiębiorców, o których mowa w § 2, nie może być prowadzona częściej niż raz na pięć lat, a kontrola problemowa częściej niż raz w roku. Kontrola doraźna może być prowadzona w każdym czasie. § 10. 1. Podstawą planowania kontroli kompleksowych są sześcioletnie programy pozamilitarnych przygotowań obronnych, w których ujmuje się w szczególności działy administracji rządowej i województwa podlegające kontroli oraz planowane terminy kontroli. 2. Minister Obrony Narodowej opracowuje roczne plany kontroli kompleksowych, które zatwierdza Prezes Rady Ministrów. 3. Organy uprawnione do zarządzania kontroli problemowych opracowują roczne plany tych kontroli. 4. W rocznych planach kontroli kompleksowych i problemowych określa się zakres przedmiotowy i podmiotowy, terminy prowadzenia, a także propozycje składu zespołów kontrolnych, do których swoich przedstawicieli delegują ministrowie i centralne organy administracji rządowej. 5. W składach zespołów kontrolnych prowadzących kontrole kompleksowe każdorazowo uczestniczą przedstawiciele Prezesa Rady Ministrów, Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw administracji publicznej. 6. Organy prowadzące kontrole planują w swoich budżetach środki na ich przeprowadzenie. 7. Koszty uczestniczenia w zespołach kontrolnych przedstawicieli, o których mowa w ust. 4 i 5, pokrywają organy delegujące. § 11. 1. Prezes Rady Ministrów zarządza przeprowadzenie kontroli kompleksowej. 2. Ministrowie, wojewodowie oraz organy samorządu terytorialnego zarządzają przeprowadzenie kontroli problemowych i doraźnych, odpowiednio do zakresu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. § 12. 1. Minister Obrony Narodowej organizuje i prowadzi kontrole kompleksowe, a także koordynuje działalność ministrów i wojewodów w zakresie planowania przez nich kontroli problemowych. 2. Ministrowie, wojewodowie i organy samorządu terytorialnego planują, organizują i prowadzą kontrole problemowe, odpowiednio do zakresu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. 3. Wojewodowie koordynują działalność organów samorządu terytorialnego w zakresie planowania przez te organy kontroli problemowych. § 13. 1. Organ zarządzający przeprowadzenie kontroli określa: 1) urząd, jednostkę organizacyjną i przedsiębiorcę, o których mowa w § 2, podlegające kontroli; 2) zakres i termin przeprowadzenia kontroli; 3) skład zespołu kontrolnego i jego przewodniczącego. 2. Osoby wchodzące w skład zespołu kontrolnego prowadzą czynności kontrolne na podstawie dokumentu stwierdzającego tożsamość i upoważnienia wydanego przez organ, który zarządził kontrolę. 3. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik do rozporządzenia. 4. O zakresie i terminie przeprowadzenia kontroli kompleksowej lub problemowej organ zarządzający przeprowadzenie kontroli powiadamia kierownika kontrolowanego urzędu lub jednostki organizacyjnej albo przedsiębiorcę co najmniej na 30 dni przed dniem rozpoczęcia kontroli. § 14. 1. Czynności kontrolne prowadzi się w dniach i godzinach pracy obowiązujących w kontrolowanym urzędzie lub jednostce organizacyjnej albo u przedsiębiorcy, z wyjątkiem kontroli doraźnych, które mogą być prowadzone w każdym czasie. 2. Osoby wchodzące w skład zespołu kontrolnego podlegają przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz przepisom o postępowaniu z materiałami i dokumentami ustawowo chronionymi, obowiązującym w kontrolowanym urzędzie lub jednostce organizacyjnej albo u przedsiębiorcy. § 15. 1. Kierownik kontrolowanego urzędu i jednostki organizacyjnej oraz przedsiębiorca są obowiązani do zapewnienia możliwości realizacji zadań przez członków zespołu kontrolnego, wynikających z planu kontroli. 2. Kierownik kontrolowanego urzędu i jednostki organizacyjnej oraz przedsiębiorca są obowiązani do: 1) zapewnienia zespołowi kontrolnemu warunków i środków niezbędnych do sprawnego prowadzenia kontroli; 2) przedstawienia, na żądanie osób wchodzących w skład zespołu kontrolnego, materiałów i dokumentów dotyczących przedmiotu kontroli oraz udzielania ustnych lub pisemnych wyjaśnień w zakresie spraw objętych kontrolą; 3) niezwłocznej realizacji zaleceń pokontrolnych; 4) ewidencjonowania kontroli. § 16. 1. Wyniki kontroli ujmuje się w protokole pokontrolnym, który zawiera w szczególności: 1) nazwę organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego prowadzącego kontrolę; 2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli; 3) nazwę kontrolowanego urzędu lub jednostki organizacyjnej albo przedsiębiorcy; 4) zakres kontroli; 5) opis stanu faktycznego wykonywanych zadań obronnych; 6) ustalone nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn ich powstania oraz wpływu na wykonywanie zadań obronnych; 7) wnioski i zalecenia zespołu kontrolnego; 8) podpisy przewodniczącego i członków zespołu kontrolnego oraz kierownika kontrolowanego urzędu lub jednostki organizacyjnej albo przedsiębiorcy. 2. Protokół pokontrolny, po zatwierdzeniu przez organ zarządzający kontrolę, przewodniczący zespołu kontrolnego przesyła odpowiednio: 1) kierownikowi kontrolowanego urzędu lub jednostki organizacyjnej oraz jego organowi nadrzędnemu; 2) kontrolowanemu przedsiębiorcy. 3. Kierownik kontrolowanego urzędu lub jednostki organizacyjnej albo przedsiębiorca mogą zgłaszać przewodniczącemu zespołu kontrolnego zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole pokontrolnym, w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia. Zasadność zastrzeżeń podlega ponownemu sprawdzeniu w sposób określony przez organ, który zarządził kontrolę. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 151) Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie ogólnych zasad wykonywania zadań w ramach powszechnego obowiązku obrony (Dz. U. Nr 16, poz. 152) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa ogólne zasady wykonywania zadań w ramach powszechnego obowiązku obrony, zwanych dalej "zadaniami obronnymi", przez ministrów, wojewodów, marszałków województw, starostów oraz wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, zwanych dalej "organami administracji publicznej", a także przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne oraz organizacje społeczne, obejmujące: 1) tworzenie warunków organizacyjnych i technicznych planowania i realizacji zadań obronnych; 2) koordynowanie planowania i realizacji zadań obronnych w ramach działów administracji rządowej i w województwach; 3) współdziałanie organów administracji publicznej, przedsiębiorców, innych jednostek organizacyjnych oraz organizacji społecznych w planowaniu i realizacji zadań obronnych; 4) zapewnianie warunków przekazywania informacji i decyzji dotyczących planowania i realizacji zadań obronnych. 2. Zadania obronne określają odrębne przepisy. § 2. W wykonywaniu zadań obronnych organy administracji publicznej, przedsiębiorcy i kierownicy innych jednostek organizacyjnych oraz władze organizacji społecznych uwzględniają potrzeby obrony państwa, obejmujące w szczególności: 1) utrzymywanie, przebudowę i modernizację systemu obronnego państwa, w tym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 2) przygotowanie podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych do wykonywania nałożonych na nie zadań obronnych podczas podwyższania gotowości obronnej państwa; 3) przygotowanie ludności i warunków jej ochrony na wypadek wojny, a także ochrony mienia szczególnie cennego dla dziedzictwa narodowego. § 3. 1. Tworzenie warunków organizacyjnych i technicznych planowania i realizacji zadań obronnych należy do: 1) ministrów - w stosunku do zadań obronnych wykonywanych w działach administracji rządowej oraz przez kierowników podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych; 2) wojewodów - w stosunku do zadań obronnych wykonywanych w województwie przez: a) kierowników podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych, b) przedsiębiorców, dla których są organami założycielskimi, c) organy samorządu terytorialnego, d) przedsiębiorców niebędących jednostkami organizacyjnymi podległymi lub nadzorowanymi przez ministrów, e) władze organizacji społecznych. 2. Warunki organizacyjne i techniczne planowania i realizacji zadań obronnych tworzy się, uwzględniając rodzaj zadań, a także możliwości ich wykonawców. W szczególności powinny one zapewniać: 1) efektywność, ciągłość i terminowość działania w dziale administracji rządowej oraz w województwie podczas podwyższania gotowości obronnej państwa; 2) wykonywanie zadań obronnych, w tym ich uruchamianie oraz rozwijanie struktur i systemów tworzonych na potrzeby ich realizacji, a także ciągłość działania organów i ich struktur wykonawczych; 3) wykonywanie zadań na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wojsk sojuszniczych; 4) bezpieczeństwo wykonywania zadań obronnych, w tym ochronę gromadzenia i przesyłania informacji oraz wykonywania dokumentów; 5) przygotowanie projektów podziału zadań obronnych wykonywanych w czasie pokoju oraz związanych z tym zakresów czynności, a także zmian w strukturze podziału zadań obronnych na podległe i nadzorowane komórki i jednostki organizacyjne podczas podwyższania gotowości obronnej państwa. § 4. 1. Planowanie i realizację zadań obronnych koordynują: 1) ministrowie - w stosunku do zadań obronnych wykonywanych w działach administracji rządowej oraz przez kierowników podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych; 2) wojewodowie - w stosunku do zadań obronnych wykonywanych w województwie przez: a) kierowników podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych, b) przedsiębiorców, dla których są organami założycielskimi, c) organy samorządu terytorialnego, d) przedsiębiorców niebędących jednostkami organizacyjnymi podległymi lub nadzorowanymi przez ministrów, e) władze organizacji społecznych. 2. Koordynowanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje: 1) podział zadań obronnych, a także ustalanie organu wiodącego i organów współuczestniczących w wykonywaniu tych zadań, stosownie do ich możliwości wykonawczych; 2) określanie procedur wykonywania zadań obronnych; 3) uzgadnianie i akceptowanie planów i harmonogramów wykonywania zadań obronnych; 4) bilansowanie potrzeb niezbędnych do wykonania zadań obronnych, w szczególności uwzględniając ich skutki ekonomiczne, społeczne i międzynarodowe; 5) inicjowanie współdziałania przy wykonywaniu zadań obronnych; 6) określanie priorytetów wykonywania zadań obronnych. § 5. Współdziałanie organów administracji publicznej, przedsiębiorców i kierowników innych jednostek organizacyjnych oraz władz organizacji społecznych w planowaniu i realizacji zadań obronnych ma na celu zapewnienie optymalnych warunków ich wykonywania i obejmuje w szczególności: 1) wymianę doświadczeń i informacji dotyczących planowania i realizacji zadań obronnych; 2) uzgadnianie działań dotyczących planowania i realizacji zadań obronnych na tym samym poziomie decyzyjnym; 3) inicjowanie i podejmowanie współpracy międzydziałowej lub regionalnej; 4) integrowanie wysiłków i współpracę w zakresie wykorzystania bazy materiałowej, usługowej i szkoleniowej. § 6. Zapewnianie warunków przekazywania informacji i decyzji dotyczących planowania i realizacji zadań obronnych obejmuje w szczególności: 1) przygotowanie łączności na potrzeby kierowania bezpieczeństwem narodowym, ze szczególnym uwzględnieniem podwyższania gotowości obronnej państwa, odpowiednio w ramach działu administracji rządowej, w województwie, powiecie i gminie; 2) gromadzenie, analizowanie i opracowywanie informacji dotyczących planowania i realizacji zadań obronnych; 3) tworzenie systemów organizacyjnych i technicznych na potrzeby informowania, ostrzegania i powiadamiania, w tym także ludności cywilnej, o zdarzeniach i podjętych decyzjach dotyczących systemu obronnego państwa i jego elementów; 4) ustalanie priorytetów w zakresie przekazywania informacji i decyzji; 5) ustalanie procedur przekazywania informacji i decyzji na potrzeby wykonywania zadań obronnych. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie określenia rodzajów czynności technicznych związanych z prowadzeniem systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. Nr 16, poz. 153) Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje czynności technicznych związanych z prowadzeniem systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać podmioty, którym mogą być powierzane do wykonania te czynności. § 2. Ustala się rodzaje czynności technicznych związanych z prowadzeniem systemu, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwanej dalej "ustawą": 1) przetwarzanie danych, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy; 2) pozyskiwanie danych, o których mowa w art. 8 pkt 3 i 4 ustawy; 3) przygotowywanie do druku, drukowanie, dystrybucja materiałów informacyjnych, wzorów druków, formularzy, w tym wniosków o wypłatę płatności; 4) przygotowywanie do wysyłania i wysyłanie korespondencji dotyczącej płatności; 5) wykonywanie prac geodezyjnych i kartograficznych, w tym opracowań teledetekcyjnych, oraz sporządzanie dokumentacji w tym zakresie; 6) obsługa i konserwacja systemu informatycznego. § 3. 1. Podmioty, którym może być powierzone wykonywanie czynności wymienionych w § 2, powinny zapewniać: 1) samodzielne wykonywanie powierzonych czynności; 2) jednolity sposób wykonywania czynności na obszarze całego kraju. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, powinny ponadto: 1) zapewniać, w przypadku czynności wymienionych w § 2 pkt 1 i 2, aby pracownicy wykonujący powierzone czynności posiadali ukończone studia na kierunku geodezja i kartografia oraz uprawnienia zawodowe w zakresach, o których mowa w art. 43 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 1)); 2) zapewniać, w przypadku czynności wymienionych w § 2 pkt 3 i 4, aby pracownicy wykonujący powierzone czynności posiadali wykształcenie wyższe oraz dysponowali pomieszczeniami, a także sprzętem informatycznym i poligraficznym; 3) w przypadku czynności wymienionych w § 2 pkt 5: a) zapewniać, aby pracownicy wykonujący powierzone czynności posiadali ukończone studia na kierunku geodezja i kartografia lub średnie wykształcenie geodezyjne, a ponadto posiadali uprawnienia zawodowe w zakresach, o których mowa w art. 43 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, b) posiadać sprzęt informatyczny i oprogramowanie zapewniające przetwarzanie danych zgodnie z wymaganiami systemu, c) posiadać sprzęt pomiarowy i informatyczny w liczbie zapewniającej wykonywanie pomiarów geodezyjnych z dokładnością określoną w przepisach Prawa geodezyjnego i kartograficznego dotyczących standardów technicznych pomiarów w geodezji i kartografii 2); 4) w przypadku czynności wymienionych w § 2 pkt 6: a) zapewniać, aby pracownicy wykonujący powierzone czynności posiadali wykształcenie i kwalifikacje z zakresu informatyki potwierdzone świadectwem, b) posiadać sprzęt informatyczny oraz urządzenia telekomunikacyjne, umożliwiające utrzymanie systemu informatycznego o zasięgu krajowym, c) przedstawić wykaz wykonanych w ostatnich trzech latach dostaw lub usług, z podaniem ich wartości, terminów wykonania oraz odbiorców. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 6 lutego 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 76. 2) Przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie (Dz. U. Nr 30, poz. 297). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie rodzajów odpadów, których zbieranie lub transport nie wymagają zezwolenia na prowadzenie działalności (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 154) Na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje odpadów, których zbieranie lub transport nie wymaga zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów; 2) podstawowe wymagania dla zbierania lub transportu tych rodzajów odpadów. § 2. Rodzaje odpadów, o których mowa w § 1 pkt 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Zbieranie odpadów odbywa się w placówkach handlowych prowadzących sprzedaż wyrobów przemysłowych oraz produktów w opakowaniach, po zużyciu których powstają odpady, określone w załączniku do rozporządzenia. § 4. Dopuszcza się magazynowanie zebranych odpadów nie dłużej niż wymaga tego przygotowanie ich odpowiedniej ilości przed przekazaniem do następnego posiadacza odpadów. § 5. 1. Zebrane odpady, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 6, magazynuje się w: 1) miejscu wydzielonym; 2) miejscu zabezpieczonym przed dostępem osób trzecich; 3) sposób uniemożliwiający zmieszanie różnych rodzajów odpadów; 4) sposób uniemożliwiający ich negatywne oddziaływanie na środowisko i zdrowie ludzi. 2. Wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie dotyczą odpadów leków. § 6. Odpady, klasyfikowane według odrębnych przepisów jako odpady niebezpieczne, magazynuje się i transportuje w opakowaniach lub pojemnikach transportowych odpornych na działanie składników odpadów, posiadających szczelne zamknięcie, uniemożliwiających przypadkowe przedostanie się odpadów do środowiska podczas ich zbierania, załadunku, transportu i rozładunku. § 7. Transport odpadów do placówek handlowych prowadzących ich zbiórkę oraz transport odpadów z placówek handlowych do następnego posiadacza, prowadzącego lub uczestniczącego w procesie odzysku lub unieszkodliwienia tych odpadów, w odniesieniu do odpadów: 1) będących odpadami niebezpiecznymi, odbywa się zgodnie z przepisami o transporcie towarów niebezpiecznych; 2) dla transportu których nie określono wymagań w odrębnych przepisach, odbywa się w sposób zapewniający racjonalne wykorzystanie środków transportu i niepowodujący zagrożeń ani uciążliwości dla środowiska. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 154) RODZAJE ODPADÓW, KTÓRYCH ZBIERANIE LUB TRANSPORT NIE WYMAGA ZEZWOLENIA NA PROWADZENIE DZIAŁALNOŚCI W ZAKRESIE ZBIERANIA LUB TRANSPORTU ODPADÓW Kod1)Rodzaj odpadów 12 ex 08 03 18 ex 16 02 16Odpadowy toner drukarski z urządzeń biurowych 15 01 01Opakowania z papieru i tektury 15 01 02Opakowania z tworzyw sztucznych 15 01 03Opakowania z drewna 15 01 04Opakowania z metali 15 01 05Opakowania wielomateriałowe 15 01 07Opakowania ze szkła 15 01 09Opakowania z tekstyliów 16 01 03Zużyte opony 16 02 11*Zużyte urządzenia zawierające freony, HCFC, HFC 20 01 23*Urządzenia zawierające freony ex 16 02 13* ex 20 01 21*Lampy fluorescencyjne 16 06 01*Baterie i akumulatory ołowiowe 16 06 02*Baterie i akumulatory niklowo-kadmowe 16 06 03*Baterie zawierające rtęć 16 06 04Baterie alkaliczne (z wyłączeniem 16 06 03) 16 06 05Inne baterie i akumulatory ex 20 01 26*Mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe zawierające związki chlorowcoorganiczne Mineralne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe niezawierające związków chlorowcoorganicznych Inne oleje silnikowe, przekładniowe i smarowe 20 01 31*Leki cytotoksyczne i cytostatyczne 20 01 32Leki inne niż wymienione w 20 01 31 20 01 33*Baterie i akumulatory łącznie z bateriami i akumulatorami wymienionymi w 16 06 01, 16 06 02 lub 16 06 03 oraz niesortowane baterie i akumulatory zawierające te baterie 20 01 34Baterie i akumulatory inne niż wymienione w 20 01 33 20 01 35*Zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne inne niż wymienione w 20 01 21 i 20 01 23 zawierające niebezpieczne składniki(1) 20 01 36Zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne inne niż wymienione w 20 01 21, 20 01 23 i 20 01 35 1) Kod według rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206). 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. w sprawie rodzajów odpadów, których zbieranie lub transport nie wymagają zezwolenia na prowadzenie działalności, oraz podstawowych wymagań dla zbierania i transportu tych odpadów (Dz. U. Nr 188, poz. 1575 oraz z 2003 r. Nr 38, poz. 333), które na podstawie art. 8 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania kwalifikacji (Dz. U. Nr 16, poz. 155) Na podstawie art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa upoważnienie Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji: 1) w zawodach regulowanych oraz 2) do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności - należących do działu gospodarka. § 2. Upoważnia się Urząd Dozoru Technicznego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji: 1) w zawodach regulowanych: a) obsługującego dźwigi lub dźwignice, b) konserwatora dźwigów lub dźwignic, c) napełniającego zbiorniki przenośne; 2) do podejmowania lub wykonywania działalności przyporządkowanych do Polskiej Klasyfikacji Działalności, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 128, poz. 829, z późn. zm. 2)), w zakresie: a) produkcji rur stalowych, b) kucia, prasowania i wytłaczania metali, c) produkcji konstrukcji metalowych, z wyjątkiem działalności usługowej, d) produkcji kotłów centralnego ogrzewania, e) produkcji urządzeń dźwigowych i chwytaków dla kopalń, odlewni żeliwa i staliwa i dla budownictwa oraz produkcji do mechanicznego podawania. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 143, poz. 918, z 1999 r. Nr 92, poz. 1047, z 2001 r. Nr 12, poz. 93 oraz z 2002 r. Nr 239, poz. 2027. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji w zawodach regulowanych należących do działu gospodarka (Dz. U. Nr 103, poz. 955), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym i natryskiwaniu cieplnym (Dz. U. Nr 16, poz. 156) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie: 1) czyszczenia powierzchni metodami strumieniowo-ściernymi przy użyciu urządzeń z otwartym lub zamkniętym obiegiem ścierniwa, w strumieniu sprężonego powietrza, wody lub mieszaniny wody i sprężonego powietrza; 2) natryskiwania lub napylania powierzchni wyrobami lakierowymi w postaci płynnej lub proszku, przy użyciu urządzeń natryskowych lub napylających; 3) natryskiwania cieplnego powierzchni metali przy użyciu pistoletowych urządzeń łukowych, plazmowych i płomieniowych - w tym naddźwiękowych i detonacyjnych. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do procesów: 1) czyszczenia powierzchni metodami strumieniowo-ściernymi za pomocą urządzeń typu wirnikowego; 2) natryskiwania cieplnego wykonywanego w zamkniętych komorach o obniżonym ciśnieniu lub wypełnionych gazem obojętnym oraz pod wodą; 3) malowania w hermetycznych komorach, przy których pracownik obsługujący urządzenie odizolowany jest od szkodliwego środowiska. § 2. 1. Pracownicy zatrudnieni przy pracach, o których mowa w § 1 ust. 1, powinni posiadać odpowiednie przeszkolenie z zakresu bezpieczeństwa wykonywania tych prac oraz wyposażenie w niezbędne środki ochrony indywidualnej stosownie do występującego zagrożenia. 2. Prace, o których mowa w § 1 ust. 1, zalicza się do prac szczególnie niebezpiecznych, na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650). 3. W czasie wykonywania prac, o których mowa w § 1 ust. 1, należy przestrzegać wymagań określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr 47, poz. 401). 4. W przypadku robót budowlanych kierownik budowy przed rozpoczęciem tych robót opracowuje plan bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (Dz. U. Nr 120, poz. 1126). 5. Stosowane wyroby lakierowe, rozpuszczalniki, rozcieńczalniki, środki myjące i odtłuszczające powinny posiadać kartę charakterystyki substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego, zgodnie z wzorem podanym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie karty charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego (Dz. U. Nr 140, poz. 1171). 6. Każda partia wyrobu lakierowego powinna posiadać deklarację zgodności z Polskimi Normami lub aprobatę techniczną. Wzór deklaracji zgodności został podany w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 1998 r. w sprawie systemów oceny zgodności, wzoru deklaracji zgodności oraz sposobu znakowania wyrobów budowlanych dopuszczonych do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie (Dz. U. Nr 113, poz. 728). Rozdział 2 Czyszczenie powierzchni metodami strumieniowo-ściernymi § 3. 1. Do czyszczenia powierzchni powinno stosować się: 1) ścierniwa metalowe, w szczególności: a) śrut ostrokątny lub kulisty staliwny albo żeliwny, b) cięty drut stalowy; 2) ścierniwa niemetalowe, w szczególności: a) piaski kwarcowe w metodach pneumatycznych mokrych i wilgotnych, b) elektrokorund, c) ścierniwa odpadowe, w tym żużel pomiedziowy, paleniskowy, wielkopiecowy, d) rozdrobnione skały i minerały, w tym oliwin, staurolit, dolomit, granit i inne, e) inne ścierniwa sztucznie wytworzone i organiczne. 2. Do czyszczenia powierzchni niedopuszczalne jest stosowanie suchego piasku kwarcowego jako ścierniwa lub dodatku do innych ścierniw. 3. Podczas stosowania w pomieszczeniach ścierniw z rozdrobnionych skał i minerałów, zawierających wolną krzemionkę, należy oznaczać w tym pomieszczeniu stężenie pyłu całkowitego i respirabilnego, którego wartości nie mogą być wyższe od podanych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 217, poz. 1833). § 4. 1. Stanowiska pracy usytuowane na otwartej przestrzeni powinny być oznakowane tablicami informacyjno-ostrzegawczymi oraz tak zlokalizowane, aby nie powodowały zagrożeń dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz osób postronnych. 2. Po oczyszczeniu powierzchni resztki zużytego ścierniwa i inne zanieczyszczenia należy usunąć z miejsca pracy i przekazać do regeneracji lub utylizacji. § 5. Czyszczenie powierzchni z powłok lakierowych zawierających związki ołowiu lub inne toksyczne składniki przy użyciu urządzeń z otwartym obiegiem ścierniwa powinno odbywać się wyłącznie na stanowisku pracy szczelnie osłoniętym i wyposażonym w układ filtracyjno-wentylacyjny. § 6. Dopuszczalne jest stosowanie w pomieszczeniu zamkniętym przenośnych i przewoźnych urządzeń do obróbki podciśnieniowej z zamkniętym obiegiem ścierniwa, pod warunkiem że są wyposażone w układ filtracyjno-wentylacyjny i zasobnik pyłu. § 7. Komory robocze przeznaczone do czyszczenia powierzchni powinny być podłączone do ssących układów filtracyjno-wentylacyjnych i w taki sposób zabezpieczone, aby wyeliminować możliwość zapylenia pomieszczenia, w którym zostały zainstalowane. § 8. 1. Stanowiska pracy, przy których odbywa się czyszczenie powierzchni, powinny być wyposażone w instrukcję bezpieczeństwa i higieny pracy uwzględniającą wymagania dotyczące: 1) zasad obsługi, konserwacji oraz kontroli urządzeń używanych w procesie czyszczenia powierzchni metali i innych materiałów konstrukcyjnych; 2) rodzajów środków ochrony indywidualnej, które należy stosować w zależności od technologii czyszczenia oraz występujących czynników niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia pracownika i osób przebywających w strefie pracy. 2. Niedopuszczalne jest stosowanie urządzeń do strumieniowo-ściernego czyszczenia powierzchni niewyposażonych w system umożliwiający zamknięcie wypływu ścierniwa z dyszy roboczej bezpośrednio przez pracownika wykonującego proces czyszczenia. 3. System, o którym mowa w ust. 2, powinien być tak skonstruowany, aby w razie wypuszczenia z rąk pracownika dyszy roboczej nastąpiło niezwłoczne zamknięcie dopływu ścierniwa do dyszy. System zamknięcia wypływu ścierniwa należy kontrolować przed rozpoczęciem pracy i w przypadku jego wadliwej pracy. § 9. 1. Pracownicy obsługujący urządzenia przeznaczone do czyszczenia powierzchni zainstalowane w komorach roboczych powinni być asekurowani przez co najmniej jednego pracownika znajdującego się na zewnątrz komory roboczej. 2. Pracownicy obsługujący urządzenia zainstalowane w komorze roboczej powinni być wyposażeni w środki ochrony indywidualnej, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2. 3. Praca w komorze roboczej powinna trwać jednorazowo nie dłużej niż 40 minut, a przerwa powinna trwać co najmniej 20 minut, podczas której pracownicy powinni przebywać w miejscu z dopływem czystego powietrza. 4. Komora robocza powinna być wyposażona w świetlny sygnalizator pracy informujący o zagrożeniach oraz awaryjny wyłącznik urządzeń. Drzwi wejściowe do komory roboczej powinny być otwierane dopiero po uprzednim odpyleniu jej wnętrza. 5. Wielokrotność wymiany powietrza w komorze roboczej powinna zapewniać dobrą widoczność oraz być zależna od: 1) rodzaju czyszczonego materiału lub usuwanej powłoki malarskiej; 2) ilości stanowisk pracy; 3) rodzaju i ilości zużywanego ścierniwa. 6. Niedopuszczalne jest: 1) podejmowanie pracy w komorze roboczej bez odpowiednich środków ochrony indywidualnej; 2) czyszczenie powierzchni przy niedomkniętych drzwiach komory roboczej lub niesprawnym systemie wentylacyjnym; 3) kierowanie strumienia ścierniwa z dyszy poza czyszczony przedmiot. § 10. 1. W przypadku obsługiwania urządzeń do czyszczenia powierzchni przez otwory w ścianie kabiny, otwory te powinny być wyposażone w szczelne gumowe rękawy usytuowane na wysokości przedramienia pracownika. 2. Stanowiska pracy, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w ergonomiczne krzesła przystosowane do warunków wykonywanej pracy. Rozdział 3 Natryskiwanie lub napylanie powierzchni § 11. 1. Do natryskiwania lub napylania powierzchni używa się wyłącznie materiałów posiadających kartę charakterystyki substancji niebezpiecznej i preparatu niebezpiecznego, z oznakowaniem opakowania określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1679). 2. Podczas prac, o których mowa w ust. 1, gdzie stosuje się materiały zawierające związki o działaniu rakotwórczym lub prawdopodobnie rakotwórczym, należy przestrzegać wymagań zawartych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 września 1996 r. w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 121, poz. 571 oraz z 2003 r. Nr 36, poz. 314). § 12. 1. Natryskiwanie powierzchni płynnymi wyrobami lakierowymi może być wykonywane na otwartej przestrzeni albo w komorach malarskich lub pomieszczeniach wyposażonych w wentylację odciągową z wymuszonym nawiewem powietrza. Napylanie wyrobami sproszkowanymi powinno być wykonywane wyłącznie w komorach malarskich lub pomieszczeniach z odpowiednią wentylacją. 2. Podczas natryskiwania lub napylania powierzchni wyrobami lakierowymi powinno stosować się jednocześnie lub oddzielnie środki ochrony indywidualnej lub zbiorowej zapewniające nieprzekraczanie najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. 3. Napylanie powierzchni wykonuje się tak, aby nadmiar napylanego proszku mógł być odzyskiwany. 4. Ilość przechowywanego w pomieszczeniach i przestrzeniach zamkniętych, w których prowadzone są prace związane z natryskiwaniem lub napylaniem, palnego materiału przeznaczonego do natryskiwania lub napylania powierzchni nie powinna przekraczać zapotrzebowania jednej zmiany roboczej. § 13. 1. Stanowiska pracy, na których prowadzone jest natryskiwanie lub napylanie powierzchni, oznacza się tablicami informacyjno-ostrzegawczymi i zabezpiecza się przed dostępem osób postronnych. 2. Natryskiwanie lub napylanie powierzchni wyrobami płynnymi lub sproszkowanymi powinno być prowadzone z zachowaniem wymagań ochrony przeciwpożarowej oraz oceny zagrożenia wybuchem, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 121, poz. 1138). § 14. 1. Pomieszczenia i komory malarskie, w których odbywa się natryskiwanie lub napylanie powierzchni, powinny spełniać wymagania techniczno-budowlane jak dla pomieszczeń zagrożonych wybuchem, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 270). 2. Urządzenia elektroenergetyczne stosowane w pomieszczeniach i komorach malarskich powinny odpowiadać wymaganiom dla urządzeń przeznaczonych do pracy w strefach zagrożonych wybuchem określonym dla tych pomieszczeń i komór. 3. Strefy zagrożenia wybuchem oraz miejsca występowania materiałów pożarowo niebezpiecznych powinny być oznakowane zgodnie z przepisami rozporządzeń, o których mowa w ust. 1. § 15. 1. Podłogi w pomieszczeniach i komorach malarskich, w których stosowane są metody elektrostatycznego natryskiwania lub napylania powierzchni przedmiotów, powinny odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. 2. Podczas stosowania metody elektrostatycznego natryskiwania lub napylania powierzchni przedmioty poddawane tym procesom powinny być uziemione, a pracownicy wyposażeni w antyelektrostatyczną odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej. § 16. Stanowiska pracy w pomieszczeniach i komorach malarskich, na których odbywa się natryskiwanie lub napylanie powierzchni, powinny być wyposażone w instrukcję bezpieczeństwa i higieny pracy uwzględniającą: 1) specyfikę stosowanych materiałów powłokowych; 2) technologię nanoszenia; 3) wymagane środki ochrony indywidualnej; 4) wymagania dotyczące obsługi i konserwacji urządzeń i sprzętu pomocniczego używanego podczas natryskiwania lub napylania powierzchni przedmiotów; 5) zasady kontroli urządzeń pracujących pod ciśnieniem; 6) zasady przechowywania materiałów niebezpiecznych pożarowo. § 17. Urządzenia, sprzęt i narzędzia przeznaczone do pracy w pomieszczeniach i strefach zagrożenia wybuchem lub pomieszczenia, w których występują materiały niebezpieczne pożarowo, powinny spełniać wymagania, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. § 18. Podczas natryskiwania lub napylania niedopuszczalne jest: 1) przeprowadzanie czynności natryskiwania lub napylania instalacji lub urządzeń elektrycznych będących pod napięciem; 2) gromadzenie na stanowisku pracy opróżnionych naczyń i pojemników po materiałach stosowanych do natryskiwania lub napylania; 3) używanie materiałów bez znajomości technologii ich nakładania oraz działania toksycznego; 4) używanie grzejników z otwartą spiralą grzejną lub ognia otwartego; 5) prowadzenie prac spawalniczych; 6) stosowanie narzędzi iskrzących. Rozdział 4 Natryskiwanie cieplne § 19. Proces natryskiwania cieplnego wykonuje się z zachowaniem wymagań ochrony przeciwpożarowej oraz oceny zagrożenia wybuchem, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. § 20. Dopuszcza się prowadzenie procesu natryskiwania cieplnego: 1) na otwartej przestrzeni, z zachowaniem zasad właściwej lokalizacji urządzeń; 2) w specjalnie przystosowanych pomieszczeniach; 3) w komorach roboczych. § 21. 1. Podczas procesu natryskiwania cieplnego na otwartej przestrzeni, wokół stanowiska prowadzenia tych prac powinien być wydzielony pas ochronny, w którym nie mogą przebywać osoby postronne albo niewyposażone w środki ochrony indywidualnej. 2. Wydzielony pas ochronny należy odpowiednio oznaczyć za pomocą tablic informacyjno-ostrzegawczych. § 22. Po zakończeniu procesu natryskiwania cieplnego na otwartej przestrzeni resztki materiału przekazuje się do ponownego wykorzystania lub utylizacji. § 23. 1. Pomieszczenie przeznaczone do prowadzenia procesu natryskiwania cieplnego powinno być oddzielone od innych pomieszczeń zakładu pracy w sposób gwarantujący bezpieczeństwo pracy. 2. Proces natryskiwania cieplnego przeprowadzany przez pracowników w pomieszczeniach powinien odbywać się przy asekuracji co najmniej jednego, dodatkowego pracownika. § 24. 1. Proces natryskiwania cieplnego powinien być prowadzony w pomieszczeniu wyposażonym w instalację mechanicznej wentylacji nawiewno-wywiewnej i oświetleniową przystosowaną do pracy w strefach zagrożonych wybuchem. 2. Pomieszczenie natryskiwania cieplnego powinno mieć ściany i strop wykonane z materiałów zmywalnych, niepalnych i nieiskrzących. 3. Stoły warsztatowe i inne urządzenia stosowane w pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, powinny być wykonane z materiałów umożliwiających ich czyszczenie poprzez odpylanie. 4. Instalacje i węże gazowe oraz miejsca i sposób ich mocowania w pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, powinny spełniać wymagania jak dla urządzeń stosowanych do prac spawalniczych, określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470). § 25. 1. Powietrze wydalane z pomieszczeń, w których odbywa się proces natryskiwania cieplnego, powinno być oczyszczone za pomocą urządzeń filtracyjnych. 2. W przypadku prowadzenia procesu natryskiwania cieplnego przy użyciu aluminium lub cynku, urządzenia wentylacyjne wywiewno-nawiewne powinny być przystosowane do pracy z czynnikami wykazującymi podatność do samozapłonu oraz tworzenia z powietrzem mieszaniny wybuchowej. 3. Niedopuszczalne jest stosowanie filtrów wodnych do usuwania pyłów z aluminium. § 26. W przypadku wykonywania procesu natryskiwania cieplnego w wydzielonych komorach roboczych, komory te wyposaża się w specjalne obrotniki lub manipulatory połączone z wentylacją wywiewną. § 27. 1. Podczas procesu natryskiwania cieplnego gazy palne powinny być czerpane z pojedynczych butli, wiązek butli lub z instalacji rozprężającej gaz płynny, zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych. 2. Węże doprowadzające gaz do pistoletów powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia zabezpieczające przed cofnięciem się płomienia do butli lub instalacji, o których mowa w ust. 1. 3. Niedopuszczalne jest podczas procesu natryskiwania cieplnego czerpanie acetylenu bezpośrednio z wytwornic acetylenowych. § 28. Stanowisko pracy, na którym odbywa się proces natryskiwania cieplnego, powinno być wyposażone w instrukcję bezpieczeństwa i higieny pracy określającą: 1) specyfikę materiałów stosowanych do procesu natryskiwania cieplnego; 2) technologię procesu natryskiwania; 3) wykaz wymagań dotyczących stosowania środków ochrony indywidualnej. § 29. Podczas procesu natryskiwania cieplnego pracownicy obsługujący urządzenia pistoletowe powinni być ubrani w hełmy ochronne z doprowadzeniem czystego powietrza oraz w inne środki ochrony indywidualnej stosownie do występującego zagrożenia. § 30. Niedopuszczalne jest podczas pracy pistoletu płomieniowego lub regulacji natężenia przepływu gazów kierowanie strumienia pracującego pistoletu w kierunku butli gazowych oraz zbliżanie się do tych butli z pracującym pistoletem na odległość mniejszą niż 4 m. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 31. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu i metalizacji natryskowej (Dz. U. Nr 237, poz. 2003 oraz z 2003 r. Nr 36, poz. 313). § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 3 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 stycznia 2004 r. w sprawie opłat pobieranych przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym (Dz. U. Nr 16, poz. 157) Na podstawie art. 130 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób określania wysokości opłat pobieranych przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym oraz tryb ich pobierania. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) maksymalna masa - maksymalną masę startową statku powietrznego, określoną w świadectwie zdatności do lotu tego statku lub innym równorzędnym dokumencie; 2) użytkownik - użytkownika przestrzeni powietrznej polskiego rejonu informacji powietrznej; 3) Prezes Urzędu - Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. § 3. 1. Opłaty pobierane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, zwane dalej "opłatami", określane są w sposób prosty i jednoznaczny: 1) zapewniający łatwość naliczania należności z tytułu świadczonych przez ten organ usług; 2) umożliwiający sprawdzanie przez użytkowników poprawności naliczonej należności; 3) zapewniający zachowanie zasady niedyskryminacji w odniesieniu do użytkowników; 4) uniemożliwiający pokrywanie kosztów prowadzenia jednego rodzaju działalności, świadczenia jednego rodzaju usługi lub obsługi jednej grupy użytkowników przychodami pochodzącymi z innego rodzaju działalności, ze świadczenia innego rodzaju usług lub od innej grupy użytkowników; 5) niezniechęcający użytkowników do korzystania z usług i urządzeń zapewniających bezpieczeństwo użytkowników i statków powietrznych. 2. Opłaty są określane i pobierane w walucie obowiązującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. 1. Wysokość opłat obejmujących opłaty za usługi: 1) nawigacyjne, w tym opłatę trasową oraz opłatę za kontrolę zbliżania lub kontrolę lotniska, 2) służb informacji powietrznej, 3) służb informacji meteorologicznej - ustalana jest z uwzględnieniem uzasadnionych, rzeczywistych i całkowitych kosztów świadczenia tych usług, ponoszonych przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym. 2. Koszty, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty, wydatki i wpłaty określone w art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą", w tym: 1) bezpośrednie koszty operacyjne utrzymania i eksploatacji, 2) koszty pośrednie, w tym administracyjne, 3) koszty infrastruktury, w szczególności koszt amortyzacji, 4) koszty finansowe, 5) koszty wynikające z zobowiązań międzynarodowych, dotyczące zarządzania ruchem lotniczym - przy uwzględnieniu kosztu kapitału własnego. § 5. 1. Opłata trasowa jest określana za każdy lot statku powietrznego w przestrzeni powietrznej kontrolowanej z tytułu zapewniania usług wykonywanych przez służby, o których mowa w art. 121 ust. 1 ustawy. 2. Opłata za kontrolę zbliżania lub kontrolę lotniska jest określana za korzystanie przez statki powietrzne z usług cywilnych lotniskowych organów służb ruchu lotniczego podległych państwowemu organowi zarządzania ruchem lotniczym i świadczących usługi w zakresie kontroli zbliżania lub kontroli lotniska. 3. Opłata za usługi służby informacji powietrznej i meteorologicznej jest określana za udostępnianie informacji lub danych lotniczych lub meteorologicznych, niezbędnych dla bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów. 4. W odniesieniu do statków powietrznych zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej i wykonujących loty w przestrzeni powietrznej niekontrolowanej polskiego rejonu informacji powietrznej opłata za usługi służby informacji powietrznej i meteorologicznej może być pobierana w formie zryczałtowanej stawki rocznej. Zastosowanie zryczałtowanej stawki rocznej wymaga zawarcia umowy przez użytkownika z państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym. § 6. Opłata trasowa dla statków powietrznych o maksymalnej masie powyżej 2 ton jest określana według następującego wzoru: R = U x D x M, gdzie: R - oznacza opłatę trasową, U - oznacza stawkę jednostkową opłaty trasowej, D - oznacza ortodromiczną długość lotu wyrażoną w setkach kilometrów z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, pomniejszoną o 20 km dla każdego startu i każdego lądowania na lotniskach położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, M - oznacza współczynnik ciężarowy, obliczany z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, według następującego wzoru: § 7. Wysokość opłaty za kontrolę zbliżania lub kontrolę lotniska uzależnia się od maksymalnej masy. § 8. Zmiana wysokości opłat może być dokonywana nie częściej niż jeden raz w roku kalendarzowym, z wyjątkiem zaistnienia nieprzewidzianych zdarzeń niezależnych od państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym, a wpływających znacząco i bezpośrednio na poziom kosztów jednostkowych świadczonych usług. § 9. 1. Propozycje nowych opłat oraz ich zmian państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym przedstawia do konsultacji użytkownikom w terminie nie krótszym niż 4 miesiące przed planowanym wprowadzeniem ich do stosowania. 2. Propozycja nowych opłat oraz ich zmiany, wraz z ekonomicznym uzasadnieniem, jest przedstawiana Prezesowi Urzędu, po przeprowadzeniu konsultacji, o których mowa w ust. 1, w terminie nie krótszym niż 3 miesiące przed planowanym wprowadzeniem ich do stosowania. 3. Po otrzymaniu propozycji nowych opłat lub ich zmiany Prezes Urzędu: 1) ogłasza wysokość opłat w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego albo 2) jeżeli propozycja nowych opłat lub ich zmiany narusza wymogi określone w ustawie, niniejszym rozporządzeniu lub w umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną - wstrzymuje stosowanie opłat oraz wzywa państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do usunięcia tych naruszeń. 4. W celu zbadania prawidłowości ustalenia wysokości opłat zawartych w propozycji Prezes Urzędu może zażądać od państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym przedłożenia dodatkowych informacji i wyjaśnień, w szczególności dotyczących kosztów stanowiących podstawę ustalenia tej wysokości. 5. Informacje o wysokości opłat ogłaszane są w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, o którym mowa w art. 23 ustawy, oraz zamieszczane w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych. § 10. 1. Użytkownicy przesyłają do państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym informacje dotyczące znaków rejestracyjnych, maksymalnej masy oraz typów i wersji statków powietrznych, które będą użytkować w danym roku kalendarzowym. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przesyła się nie później niż: 1) w terminie 1 miesiąca przed planowanym dniem rozpoczęcia operacji lotniczej - w przypadku wykonywania lotów regularnych lub serii lotów nieregularnych; 2) w dniu poprzedzającym dzień planowanego rozpoczęcia operacji lotniczej - w przypadku wykonywania lotów nieregularnych. 3. W razie niepodania przez użytkownika informacji o maksymalnej masie, opłaty pobiera się w wysokości określonej dla największej maksymalnej masy statku powietrznego danego typu. 4. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny być aktualizowane nie rzadziej niż raz w roku. § 11. 1. Opłaty są pobierane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym od użytkownika przed wykonaniem startu, w wyznaczonych do tego celu biurach na lotniskach, chyba że biura te nie zostały wyznaczone. 2. Od użytkowników korzystających systematycznie z usług państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym opłaty mogą być pobierane okresowo, na podstawie zbiorczych faktur za okresy rozliczeniowe ustalone z użytkownikiem, nie rzadziej jednak niż raz na miesiąc. § 12. Opłaty pobierane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym do dnia wejścia w życie rozporządzenia, mogą być pobierane w sposób i w wysokości dotychczasowej, jednak nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie katalogu usług powszechnych oraz szczegółowych wymagań dotyczących świadczenia usług powszechnych (Dz. U. Nr 16, poz. 158) Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do katalogu usług powszechnych zalicza się: 1) przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta z wyłączeniem sieci cyfrowej z integracją usług, zwanej dalej "ISDN"; 2) utrzymanie łącza w gotowości do świadczenia usług telekomunikacyjnych; 3) usługi telefoniczne realizowane poprzez: a) połączenia miejscowe i strefowe, b) połączenia międzystrefowe, c) połączenia międzynarodowe, d) połączenia do sieci ruchomych; 4) usługę faksu; 5) usługę transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów; 6) usługi telefoniczne świadczone za pomocą aparatów publicznych; 7) usługę dostępu do Internetu dla szkół publicznych, placówek oświatowych, bibliotek i szkół wyższych; 8) świadczenia dodatkowe polegające na: a) udzielaniu informacji o numerach abonentów, b) udogodnieniach dla osób niepełnosprawnych, c) dostarczaniu, na pisemne żądanie abonenta, szczegółowego wykazu wykonanych na jego rzecz usług telekomunikacyjnych. 2. Przez pojęcie głównej lokalizacji abonenta, o której mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się lokalizację wskazaną przez abonenta jako główna w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Wskazana może zostać lokalizacja, w której abonent posiada stałe zameldowanie, lub lokalizacja, do której abonent posiada tytuł prawny, z wyłączeniem budynków rekreacji indywidualnej, to jest budynków przeznaczonych do okresowego wypoczynku rodzinnego. W przypadku posiadania przez abonenta tytułu prawnego innego niż prawo własności, prawo użytkowania wieczystego lub spółdzielcze prawo do lokalu, przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci następuje po przedstawieniu przez niego pisemnej zgody odpowiednio właściciela, użytkownika wieczystego nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej. § 2. Ustala się następujące wymagania dotyczące przystępności cenowej, jakie powinny być spełnione przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług telefonicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych na obszarze województwa, zwanego dalej "operatorem": 1) zapewnienie abonentom wyboru opcji taryfowej zawierającej abonament, uwzględniającej ich różne możliwości ekonomiczne oraz sposoby korzystania z usług; 2) stosowanie ujednoliconych cen usług powszechnych ustalonych w oparciu o uśrednione koszty świadczenia usług powszechnych na obszarze objętym obowiązkiem świadczenia usług powszechnych przez operatora; 3) zapewnienie abonentom, w celu monitorowania przez nich wydatków ponoszonych na usługi powszechne, udogodnień i świadczeń dodatkowych takich jak: a) możliwość rozłożenia na raty opłaty za przyłączenie pojedynczego zakończenia sieci w głównej lokalizacji abonenta, b) dostarczenie podstawowego wykazu wykonanych usług telekomunikacyjnych bezpłatnie z każdą fakturą oraz dostarczenie na pisemne żądanie abonenta szczegółowego wykazu wykonanych usług telekomunikacyjnych - zgodnie ze szczegółowymi wymaganiami określonymi w § 7, c) możliwość nieodpłatnego zablokowania na wniosek abonenta połączeń do numerów zaczynających się na 0-700, a, w miarę możliwości technicznych, także blokowania wskazanych przez abonenta innych typów połączeń, d) umożliwienie okresowego zawieszenia korzystania z usług telekomunikacyjnych. § 3. 1. Ustala się następujące wskaźniki jakości i dostępności usług powszechnych: 1) czas oczekiwania na przyłączenie do sieci - średni czas od dnia złożenia wniosku o zawarcie umowy do dnia rozpoczęcia świadczenia usług przez operatora; 2) liczba uszkodzeń przypadających na 100 linii głównych - średnia liczba zgłoszonych przez użytkowników w ciągu roku przypadków braku świadczenia usług lub przypadków świadczenia ich niewłaściwie przypadająca na każde 100 linii głównych, które powstały z przyczyn leżących po stronie operatora; 3) czas usunięcia uszkodzenia - średni czas oczekiwania użytkownika na przywrócenie możliwości korzystania z usług, liczony od momentu zgłoszenia uszkodzenia; wskaźnik nie obejmuje przypadków, w których uszkodzenie nastąpiło na skutek siły wyższej; 4) stopa nieskutecznych wywołań - procentowy udział wywołań, które nie spowodowały zestawienia żądanego połączenia w ogólnej liczbie wywołań; wskaźnik ten oblicza się oddzielnie dla połączeń krajowych oraz międzynarodowych; 5) czas oczekiwania na uzyskanie połączenia - średni czas od momentu otrzymania przez sieć informacji adresowej niezbędnej do zestawienia połączenia, do momentu otrzymania przez użytkownika wywołującego zwrotnego sygnału wywołania, sygnału zajętości lub innego sygnału akustycznego, z wyłączeniem sygnału marszrutowania lub zapowiedzi słownej; 6) czas oczekiwania na uzyskanie połączenia z numerami usług świadczonych z udziałem personelu operatora - średni czas od momentu otrzymania przez sieć informacji adresowej wymaganej do zestawienia połączenia, do momentu zgłoszenia się personelu operatora w celu świadczenia żądanej przez użytkownika wywołującego usługi; wskaźnik nie obejmuje usług realizowanych w sposób całkowicie automatyczny; 7) czas oczekiwania na zgłoszenie się informacji o numerach telefonicznych - średni czas od momentu otrzymania przez sieć informacji adresowej wymaganej do zestawienia połączenia, do zgłoszenia się personelu operatora lub automatycznego systemu odpowiedzi w celu udzielenia użytkownikowi wywołującemu informacji na temat żądanego numeru; 8) wskaźnik sprawnych aparatów publicznych - odsetek aparatów publicznych w pełni sprawnych; 9) wskaźnik reklamacji faktur - odsetek zakwestionowanych w trybie reklamacji faktur w stosunku do wszystkich wystawionych faktur. 2. Usługi powszechne powinny być świadczone z zachowaniem wartości wskaźników jakości i dostępności nie gorszych niż określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Wartości wskaźników, o których mowa w ust. 1, powinny być obliczane przez operatora za każde półrocze oraz za każdy rok dla całego obszaru działania oraz odrębnie dla każdej strefy numeracyjnej objętej jego działalnością i przedkładane Prezesowi Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty w terminie miesiąca po zakończeniu okresu rozliczeniowego w celu opublikowania w Biuletynie Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. 4. Do obliczania wartości wskaźników, o których mowa w ust. 1, stosuje się opisy wskaźników oraz metody obliczeń określone w dokumencie normalizacyjnym ETSI EG 201 769-1 V1.1.1., który jest udostępniany w siedzibie ministerstwa obsługującego ministra właściwego do spraw łączności. § 4. 1. Usługa transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów powinna być świadczona z zachowaniem przepustowości do 56 kbit/s. 2. Usługa dostępu do Internetu dla szkół publicznych, placówek oświatowych, bibliotek i szkół wyższych powinna być świadczona z zachowaniem przepustowości co najmniej 56 kbit/s. § 5. 1. Usługi polegające na udzielaniu informacji o numerach abonentów powinny być świadczone przez operatora całodobowo przez 7 dni w tygodniu za pomocą telefonicznego biura numerów w sposób uwzględniający uzasadnione interesy konsumentów. 2. Usługi polegające na udzielaniu informacji o numerach abonentów mogą być świadczone, oprócz telefonicznego biura numerów, także w innej formie. 3. Realizacja usługi polegającej na udzielaniu informacji o numerach abonentów za pomocą telefonicznego biura numerów powinna być poprzedzona każdorazowo informacją głosową o wysokości opłaty za połączenie, z wyszczególnieniem ceny brutto i netto. § 6. Ustala się następujące wymagania dotyczące udogodnień dla osób niepełnosprawnych: 1) w placówkach obsługi klienta operator wydziela stanowiska przystosowane do obsługi osób niepełnosprawnych, oznaczone znakiem, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) każda placówka obsługi klienta powinna posiadać urządzenie przekazu tekstu (urządzenie faksowe, telefon komórkowy, aparat telefoniczny stacjonarny z funkcją przesyłania krótkich wiadomości tekstowych (SMS) bądź komputer - w zależności od potrzeb) umożliwiające kontakt z osobą niesłyszącą lub niemówiącą, oznaczone znakiem, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) w spisie abonentów powinny zostać umieszczone przez operatora informacje o miejscach zainstalowania i rodzaju dostępnych dla osób niepełnosprawnych urządzeń końcowych; 4) na żądanie osób niewidomych oraz słabowidzących powinny być sporządzane przez operatora dodatkowe faktury wraz z podstawowym wykazem wykonanych usług telekomunikacyjnych w alfabecie Braille'a lub przy użyciu dużej czcionki lub powinny być wysyłane pocztą elektroniczną w formacie tekstowym; żądanie powinno być potwierdzone okazaniem dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność; 5) w placówkach obsługi klienta osobom niewidomym oraz słabowidzącym powinien być udostępniany przez operatora regulamin świadczenia usług i cennik sporządzone w alfabecie Braille'a lub przy użyciu dużej czcionki, lub w formie elektronicznej w formacie tekstowym; 6) szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych na żądanie osoby niewidomej lub słabowidzącej powinien być sporządzany przy użyciu dużej czcionki lub powinien być przekazywany pocztą elektroniczną w formacie tekstowym. § 7. 1. Podstawowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych powinien zawierać informację o zrealizowanych płatnych połączeniach, z podaniem, dla każdego typu połączeń, ilości jednostek rozliczeniowych odpowiadającej wartości zrealizowanych przez abonenta połączeń. 2. Szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych powinien zawierać informację o zrealizowanych połączeniach, z podaniem, dla każdego połączenia, numeru wywoływanego, dnia oraz godziny rozpoczęcia połączenia, czasu jego trwania oraz wysokości opłaty za połączenie, z wyszczególnieniem ceny brutto i netto. 3. Operator dostarcza szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych, począwszy od bieżącego okresu rozliczeniowego, w którym abonent złożył pisemne żądanie, do okresu rozliczeniowego, w czasie którego upływa uzgodniony z abonentem termin zaprzestania dostarczania tego wykazu włącznie. 4. Abonent może jednorazowo zażądać dostarczenia szczegółowego wykazu wykonanych usług telekomunikacyjnych za okresy rozliczeniowe poprzedzające okres rozliczeniowy (maksymalnie do dwunastu miesięcy), w którym abonent zażądał tego świadczenia. 5. Operator dostarcza szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych wraz z fakturą wystawioną za okres rozliczeniowy, którego dotyczy ten wykaz, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, operator dostarcza szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych w ciągu 14 dni od dnia złożenia pisemnego żądania przez abonenta. 7. Operator za dostarczenie szczegółowego wykazu wykonanych usług telekomunikacyjnych może pobierać opłaty kalkulowane w oparciu o uzasadnione koszty poniesione przez niego na ten cel. § 8. 1. Liczba aparatów publicznych, w tym przystosowanych dla osób niepełnosprawnych, przypadająca na określoną liczbę mieszkańców powinna uwzględniać występujące na danym obszarze zapotrzebowanie na usługi telekomunikacyjne oraz wynosić średnio w skali kraju: 1) 2 aparaty publiczne na 1.000 mieszkańców; 2) 1 aparat publiczny przystosowany dla osób niepełnosprawnych na 2.000 mieszkańców. 2. W każdej gminie powinien zostać uruchomiony co najmniej jeden aparat publiczny. W przypadku zainstalowania w danej gminie tylko jednego aparatu publicznego, powinien być to aparat publiczny przystosowany dla osób niepełnosprawnych, umieszczony w sposób i w miejscu umożliwiającym korzystanie z niego osobie niepełnosprawnej poruszającej się za pomocą wózka inwalidzkiego lub korzystającej z aparatu słuchowego. 3. Operator w miarę możliwości technicznych pozytywnie rozpatruje wszystkie uzasadnione wnioski o zainstalowanie dodatkowych aparatów publicznych złożone przez właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta), w przypadku gdy na terenie danej gminy istniejące aparaty publiczne nie zaspokajają zapotrzebowania ludności na usługi telekomunikacyjne. § 9. 1. Do dnia 31 marca 2004 r. wskaźnik jakości i dostępności świadczenia usług powszechnych, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4, oblicza się tylko dla połączeń krajowych. 2. Wskaźniki, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 6 i 7, oblicza się od dnia 30 kwietnia 2004 r. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) § 5 ust. 3, który wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia; 2) § 4 ust. 2 oraz § 6 pkt 4, które wchodzą w życie z dniem 31 marca 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 stycznia 2004 r. (poz. 158) Załącznik nr 1 WARTOŚCI WSKAŹNIKÓW JAKOŚCI I DOSTĘPNOŚCI ŚWIADCZENIA USŁUG POWSZECHNYCH Lp.Nazwa wskaźnikaJednostkiWartość 1Czas oczekiwania na przyłączenie do siecimiesiące2,5 2Liczba uszkodzeń przypadających na 100 linii głównych w ciągu rokusztuki14 3Czas usunięcia uszkodzeniagodziny34 4Stopa nieskutecznych wywołań:% - w połączeniach krajowych - w połączeniach międzynarodowych 1 2,5 5Czas oczekiwania na uzyskanie połączeniasekundy10 6Czas oczekiwania na uzyskanie połączenia z numerami usług świadczonych z udziałem personelu operatorasekundy20 7Czas oczekiwania na zgłoszenie się informacji o numerach telefonicznychsekundy25 8Wskaźnik sprawnych aparatów publicznych%90 9Wskaźnik reklamacji faktur%1 Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących świadczenia usług powszechnych (Dz. U. Nr 234, poz. 1972), które zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 1070) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie osób, w stosunku do których Żandarmeria Wojskowa wykonuje czynności ochronne, oraz zakresu i trybu współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Biurem Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 16, poz. 159) Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie osób, w stosunku do których Żandarmeria Wojskowa wykonuje czynności ochronne, oraz zakresu i trybu współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Biurem Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 157, poz. 1863) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Ministra Obrony Narodowej, Sekretarza Stanu - I Zastępcy Ministra Obrony Narodowej i Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego,", b) uchyla się pkt 3; 2) w § 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Osobom, o których mowa w § 1 pkt 1, przysługuje ochrona poprzez przydzielenie:"; 3) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W stosunku do osób, o których mowa w § 1 pkt 6, Żandarmeria Wojskowa wykonuje czynności ochronne określone każdorazowo przez Ministra Obrony Narodowej."; 4) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ochronę osób, o których mowa w § 1 pkt 1 i 6, w czasie ich wyjazdów za granicę organizuje się na polecenie Ministra Obrony Narodowej, który określa formy jej realizacji."; 5) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Współdziałanie Żandarmerii Wojskowej z Biurem Ochrony Rządu organizują każdorazowo Komendant Główny i Komendant Oddziału Specjalnego Żandarmerii Wojskowej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070 i Nr 139, poz. 1326. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 26 stycznia 2004 r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką na stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz. U. Nr 16, poz. 160) Na podstawie art. 145 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką na stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny oraz zwalniania z tych stanowisk. § 2. Żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką wyznacza się na stanowisko służbowe stosownie do warunków określonych w art. 143 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", zgodnie z opisem stanowiska. § 3. 1. Żołnierz zawodowy może zajmować tylko jedno stanowisko służbowe: 1) oficer - przewidziane w etacie dla oficera; 2) podoficer zawodowy - przewidziane w etacie dla podoficera zawodowego; 3) szeregowy zawodowy - przewidziane w etacie dla starszego szeregowego zawodowego lub kaprala zawodowego. 2. Żołnierza zawodowego wyznacza się na nowe stanowisko służbowe na czas nieokreślony, z zastrzeżeniem § 7. 3. Okres od jednego do trzech miesięcy liczony od dnia wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe stanowi okres próbny. 4. Okres próbny na stanowisku służbowym dla każdego żołnierza ustala w decyzji organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, stosownie do wniosku w tej sprawie dowódcy jednostki wojskowej. § 4. 1. Warunkiem wyznaczania żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 2, na stanowiska służbowe jest również posiadanie przez nich kwalifikacji, którymi są dla: 1) szeregowych zawodowych zaszeregowanych do stopnia etatowego starszego szeregowego (starszego marynarza) - ukończenie co najmniej szkoły ponadgimnazjalnej, pełnienie czynnej służby wojskowej określonej w odrębnych przepisach przez okres co najmniej sześciu miesięcy; 2) podoficerów zawodowych zaszeregowanych do stopnia etatowego: a) kaprala (mata) - ukończenie co najmniej szkoły ponadgimnazjalnej, pełnienie czynnej służby wojskowej przez okres sześciu miesięcy, ukończenie kursu podoficerskiego i zdanie egzaminu końcowego, b) starszego kaprala (starszego mata) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego kaprala (mata) przez okres co najmniej trzech miesięcy, c) plutonowego (bosmanmata) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego starszego kaprala (starszego mata) przez okres co najmniej trzech miesięcy, d) sierżanta (bosmana) - posiadanie wykształcenia co najmniej ponadgimnazjalnego oraz ukończenie szkoły podoficerskiej i zdanie egzaminu końcowego, e) starszego sierżanta (starszego bosmana) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego sierżanta (bosmana) przez okres co najmniej sześciu miesięcy, f) młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - ukończenie szkoły ponadgimnazjalnej i posiadanie świadectwa dojrzałości oraz ukończenie kursu specjalistycznego i zdanie egzaminu końcowego, g) chorążego (chorążego marynarki) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) przez okres co najmniej sześciu miesięcy, h) starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego chorążego (chorążego marynarki) przez okres co najmniej sześciu miesięcy, i) starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) przez okres co najmniej sześciu miesięcy; 3) oficerów zawodowych zaszeregowanych do stopnia etatowego: a) podporucznika (podporucznika marynarki) - ukończenie wyższej szkoły wojskowej (wyższej szkoły oficerskiej) lub co najmniej wyższych studiów zawodowych i odbycie przeszkolenia wojskowego oraz zdanie egzaminu na oficera, b) porucznika (porucznika marynarki) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego podporucznika (podporucznika marynarki) przez okres co najmniej sześciu miesięcy, c) kapitana (kapitana marynarki) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego porucznika (porucznika marynarki) przez okres co najmniej dwunastu miesięcy i ukończenie kursu specjalistycznego, d) majora (komandora podporucznika) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) przez okres co najmniej dwunastu miesięcy, ukończenie Akademii Obrony Narodowej (Akademii Marynarki Wojennej) i uzyskanie (posiadanie) tytułu magistra (równorzędnego), e) podpułkownika (komandora porucznika) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) przez okres co najmniej dwunastu miesięcy i ukończenie kursu specjalistycznego lub studiów podyplomowych, f) pułkownika (komandora) - pełnienie czynnej służby wojskowej na stanowisku służbowym zaszeregowanym do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) przez okres co najmniej dwunastu miesięcy i ukończenie kursu operacyjno-strategicznego, g) generała (admirała) - ukończenie studium polityki obronnej. 2. Okresy pełnienia czynnej służby wojskowej, o których mowa w ust. 1, mogą zostać skrócone w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli żołnierz zawodowy dokonał czynu świadczącego o szczególnym męstwie lub za wyjątkowe zasługi (umiejętności dowódcze). § 5. Żołnierz pełniący służbę kandydacką może zajmować tyko jedno stanowisko służbowe przewidziane w etacie wyższej szkoły wojskowej dla podchorążego lub w etacie centrum szkolenia dla elewa. § 6. 1. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego w przypadkach, o których mowa w art. 144 ustawy. 2. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje organ uprawniony do wyznaczenia tego żołnierza na stanowisko służbowe. 3. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką zwolnionego z zajmowanego stanowiska wyznacza się na inne stanowisko służbowe w ramach tej służby lub kieruje do jednostki wojskowej po ich powołaniu do zawodowej służby wojskowej, o ile nie zachodzą przesłanki określone w art. 154 ustawy. § 7. Wyznaczenie żołnierza zawodowego i żołnierza pełniącego służbę kandydacką na kolejne wyższe stanowisko służbowe jest uzależnione od spełnienia warunków, o których mowa w § 2, 4 i 5, oraz uzyskania w okresowych opiniach specjalnych ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej. § 8. W decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego po raz pierwszy na stanowisko służbowe organ uprawniony do tego wyznaczenia zalicza żołnierza zawodowego do określonego korpusu osobowego oraz grupy i specjalności wojskowej. § 9. 1. Zwolnienia żołnierza zawodowego z zajmowanego stanowiska służbowego dokonuje w formie decyzji organ uprawniony do wyznaczenia tego żołnierza na stanowisko służbowe. 2. Wraz ze zwolnieniem żołnierza zawodowego, z zastrzeżeniem art. 143 ust. 4 ustawy, żołnierza wyznacza się na nowe stanowisko służbowe. 3. Warunkiem zwolnienia żołnierza zawodowego z zajmowanego stanowiska w przypadku, o którym mowa w art. 144 ust. 2 pkt 1 ustawy, jest zgoda dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800), które traci moc, w części dotyczącej § 21-25, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie dodatkowych dni wolnych od służby oraz rozkładu czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 161) Na podstawie art. 60 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dodatkowe dni wolne od służby dla żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami"; 2) rozkład czasu służby żołnierzy w tygodniu; 3) tryb udzielania żołnierzom czasu wolnego w zamian za wykonywanie zadań służbowych poza normalnymi godzinami służby; 4) sposób prowadzenia ewidencji czasu służby. § 2. 1. Przepisy art. 6 ust. 2 pkt 1 i art. 60 ust. 2 powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają przepisy ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) dni ustawowo wolne od służby - niedziele i święta określone w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm. 1)); 2) dni wolne od służby - dni, o których mowa w pkt 1, oraz dni dodatkowo wolne od służby, o których mowa w § 3; 3) dowódca jednostki wojskowej - także szefa i komendanta oraz dyrektora lub kierownika jednostki wojskowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1; 4) dyżur - trwający dwadzieścia cztery godziny lub wielodniowy dyżur bojowy, operacyjny, ratowniczy lub inny ustalony odrębnymi przepisami; 5) etatowy dyżur - trwający dwadzieścia cztery godziny dyżur w stałym systemie dyżurów pełnionych przez żołnierzy w ramach obowiązków wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego w powołanych do tego celu jednostkach organizacyjnych, w szczególności w Dyżurnej Służbie Operacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, dyżurnych służbach operacyjnych rodzajów sił zbrojnych i okręgów wojskowych oraz podobnych etatowych służbach operacyjnych i dyżurnych ustalonych odrębnymi przepisami; 6) służba dyżurna - trwającą dwadzieścia cztery godziny służbę wewnętrzną, garnizonową lub inną ustaloną odrębnymi przepisami. § 3. Dodatkowymi dniami wolnymi od służby dla żołnierzy są, z zastrzeżeniem § 4 ust. 4: 1) soboty, z wyjątkiem ustalonych, na podstawie odrębnych przepisów, jako dni pracy dla pracowników urzędów administracji rządowej; 2) dni wolne od pracy ustalone dla pracowników, o których mowa w pkt 1. § 4. 1. Żołnierze wykonują zadania służbowe w dniach od poniedziałku do piątku w godzinach od 730 do 1530, zwanych dalej "normalnymi godzinami służby", z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Żołnierzowi wykonującemu zadania służbowe w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia dowódca jednostki wojskowej ustala krótszy niż określony w ust. 1 wymiar godzin służby, odpowiednio do przepisów o czasie pracy pracowników zatrudnionych w takich warunkach. 3. W indywidualnie uzasadnionych przypadkach, w szczególności ze względu na dojazd do miejsca pełnienia służby lub sprawy rodzinne, dowódca jednostki wojskowej może, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem przez żołnierza obowiązków służbowych, ustalić dla niego inne niż określone w ust. 1 godziny służby w tygodniu, w granicach normy określonej w art. 60 ust. 2. 4. Dowódca jednostki wojskowej może, w granicach normy określonej w art. 60 ust. 2 i za zgodą bezpośredniego przełożonego, ustalić dla całego lub części stanu osobowego jednostki inny niż określony w ust. 1 rozkład normalnych godzin służby w poszczególnych dniach tygodnia, w tym w dniach dodatkowo wolnych od służby. 5. Ustalone dla żołnierza na podstawie ust. 2-4 godziny służby są dla niego normalnymi godzinami służby. § 5. Wykonywanie zadań służbowych, na polecenie dowódcy jednostki wojskowej lub bezpośredniego przełożonego, poza normalnymi godzinami służby albo w dniu ustawowo lub dodatkowo wolnym od służby nie może pozbawić żołnierza ośmiogodzinnego wypoczynku na dobę. § 6. 1. Żołnierzowi, który na polecenie dowódcy jednostki wojskowej lub bezpośredniego przełożonego wykonywał zadania służbowe w wymiarze przekraczającym w danym tygodniu o osiem godzin normę określoną w art. 60 ust. 2, udziela się jednego dnia wolnego od służby. 2. Udzielenie czasu wolnego, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w najbliższym tygodniu lub w ciągu trzymiesięcznego okresu rozliczeniowego. § 7. 1. Żołnierze odbywający ćwiczenia i szkolenie poligonowe oraz przebywający w podróży służbowej wykonują zadania służbowe przez czas niezbędny do realizacji celu ćwiczenia lub szkolenia poligonowego albo podróży służbowej, z zapewnieniem prawa do wypoczynku. 2. Żołnierzom przysługuje jeden dzień wolny od służby za każdy dzień ustawowo i dodatkowo wolny od służby, w którym pełnili oni dyżur lub służbę dyżurną, wykonywali zadania służbowe w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, podczas pobytu na ćwiczeniach, szkoleniu poligonowym, podróży służbowej, a także pobierali naukę w kraju i za granicą w trybie stacjonarnym. Dotyczy to również żołnierzy pełniących służbę na okrętach w portach zagranicznych i na morzu oraz na pomocniczych jednostkach pływających. § 8. 1. Po zakończeniu pełnienia dyżuru lub służby dyżurnej żołnierza zwalnia się z wykonywania zadań służbowych w tym dniu. 2. Jeżeli od zakończenia dyżuru lub służby dyżurnej do rozpoczęcia normalnych godzin służby zostało mniej niż dwanaście godzin, żołnierza zwalnia się z wykonywania zadań służbowych w następnym dniu. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, z wykonywania zadań służbowych zwalnia żołnierza dowódca jednostki wojskowej lub bezpośredni przełożony żołnierza. § 9. Żołnierzowi przysługuje jeden dzień wolny od służby za każde siedem dyżurów lub służb dyżurnych pełnionych w okresie nie dłuższym niż dwadzieścia osiem dni. § 10. 1. Dla żołnierzy pełniących etatowe dyżury dowódca jednostki wojskowej ustala plan dyżurów na kolejne dwudziestoośmiodniowe okresy rozliczeniowe, tak aby na każdego z nich przypadało łącznie po sto sześćdziesiąt godzin służby, w tym: 1) sześć etatowych dyżurów; 2) sześć godzin szkolenia doskonalącego; 3) dziesięć godzin do dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej. 2. Pozostałe godziny w okresie rozliczeniowym są dla żołnierza czasem wolnym od służby. 3. Żołnierzowi pełniącemu więcej niż sześć etatowych dyżurów w okresie rozliczeniowym przysługuje jeden dzień wolny w zamian za każdy dodatkowy dyżur. 4. W zamian za pełnienie etatowych dyżurów w dni ustawowo i dodatkowo wolne od służby dni wolne nie przysługują. § 11. 1. Żołnierzowi bezpośrednio po zakończeniu podróży służbowej przysługuje ośmiogodzinny wypoczynek, jeżeli: 1) odbywał podróż służbową całkowicie lub częściowo między godzinami 2200 a 600 i nie korzystał z wagonu z miejscami do leżenia lub spania albo 2) czas przejazdu wynosił nie mniej niż osiem godzin. 2. Do żołnierza, który w warunkach określonych w ust. 1 odbywał podróż służbową, a następnie bezpośrednio po niej na polecenie dowódcy jednostki wojskowej wykonywał zadania służbowe, stosuje się odpowiednio § 6. 3. Jeżeli z uwagi na przyczyny ekonomiczne zarządzono odbycie podróży służbowej zagranicznej w dni ustawowo lub dodatkowo wolne od służby, żołnierzowi udziela się jednego dnia wolnego od służby. § 12. 1. Do udzielania żołnierzom dni wolnych od służby w przypadkach określonych w § 7 ust. 2, § 9 i § 10 ust. 3 stosuje się odpowiednio § 6 ust. 2. 2. Terminy wykorzystania czasu wolnego od służby ustala dowódca jednostki wojskowej lub bezpośredni przełożony żołnierza, uwzględniając potrzeby służbowe lub szczególnie uzasadnione potrzeby żołnierza. 3. Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie potrzeby służbowe, dowódca jednostki wojskowej może zezwolić na wykorzystanie dni wolnych od służby łącznie z urlopem wypoczynkowym przysługującym żołnierzowi w danym roku kalendarzowym lub dodatkowym urlopem wypoczynkowym. § 13. W jednostce wojskowej prowadzi się, w formie księgi, ewidencję wykonywania przez żołnierzy zadań służbowych w wymiarze przekraczającym normę czasu służby oraz udzielania za nie czasu wolnego od służby, w której odnotowuje się w szczególności: 1) czas wykonywania przez żołnierza zadań służbowych, przekraczający normę czasu służby w każdym tygodniu miesiąca kalendarzowego; 2) wymiar czasu wolnego udzielonego żołnierzowi za wykonywanie zadań służbowych, o których mowa w pkt 1, oraz termin udzielenia czasu wolnego. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 stycznia 2002 r. w sprawie czasu służby żołnierzy zawodowych oraz zasad udzielania czasu wolnego za wykonywanie zadań służbowych poza normalnymi godzinami służby (Dz. U. Nr 10, poz. 100), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 13 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania (Dz. U. Nr 16, poz. 162) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania (Dz. U. Nr 24, poz. 250 oraz z 2003 r. Nr 18, poz. 162) załącznik nr 9 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 stycznia 2004 r. (poz. 162) SUBSTANCJE BIOLOGICZNIE CZYNNE WCHODZĄCE W SKŁAD ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN, KTÓRYCH STOSOWANIE W POLSCE JEST ZABRONIONE 1) acefat, 2) akrylonitryl, 3) aldikarb, 4) aldryna, 5) aramit, 6) arsen i jego pochodne, 7) azafenidyna, 8) azynofos etylowy, 9) benomyl, 10) binapakryl, 11) bromacyl, 12) chlordan, 13) chlordimeform, 14) chlorfenapyr, 15) chlorodekon, 16) chloroform, 17) chloropropylat, 18) chlozolinat, 19) cyhalotryna, 20) DDT, 21) 1,2-dibromoetan, 22) 1,2-dichloroetan, 23) 1,3-dichloropropen, 24) dieldryna, 25) dikofol, 26) dinitroortokrezol (DNOC), 27) dinoseb, 28) dinoterb, 29) disiarczek węgla, 30) endryna, 31) etakonazol, 32) etylenu tlenek, 33) fenwalerat, 34) ferbam, 35) fluorooctowy kwas i jego pochodne, 36) HCH techniczny, 37) heksachlorobenzen, 38) heptachlor, 39) hydrazyd kwasu maleinowego i jego sole z wyłączeniem soli potasowej i sodowej oraz choliny, 40) izobenzan, 41) izodryna, 42) izokarbamid, 43) kadm i jego pochodne, 44) kaptafol, 45) kelewan, 46) krymidyna, 47) kwintocen (PCNB, pentachloronitrobenzen), 48) lindan, 49) metyloparation, 50) mireks, 51) monolinuron, 52) morfamkwat, 53) nikotyna, 54) nitrofen, 55) octan fentyny, 56) ołów i jego pochodne, 57) paration, 58) pentachlorobenzen, 59) pentachlorofenol, 60) permetryna, 61) pirazofos, 62) profam, 63) rtęć i jej pochodne, 64) selen i jego pochodne, 65) 2,4,5-T, 66) technazen, 67) terpeny polichlorowane (np. toksafen), 68) tetrachlorek węgla, 69) wodorotlenek fentyny, 70) zineb. SUBSTANCJE BIOLOGICZNIE CZYNNE WCHODZĄCE W SKŁAD ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN, KTÓRE MOGĄ, W OKREŚLONYCH SYTUACJACH, MIEĆ SZKODLIWY WPŁYW NA ZDROWIE LUDZI, ZWIERZĄT I ŚRODOWISKO, ORAZ ZAKRES OGRANICZENIA STOSOWANIA ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN ZAWIERAJĄCYCH TE SUBSTANCJE 1) atrazyna - do 1,5 kg, 2) ditiokarbaminiany - niezalecane do ochrony sałaty i chmielu w okresie po kwitnieniu, 3) endosulfan - zalecany do zwalczania roztoczy. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1299 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie procedur dotyczących weterynaryjnej kontroli granicznej towarów oraz dalszego postępowania z tymi towarami (Dz. U. Nr 16, poz. 163) Na podstawie art. 11 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Każdą przesyłkę zwierząt, niezależnie od przeznaczenia celnego, poddaje się w punkcie kontroli granicznej kontroli dokumentów i kontroli tożsamości w celu sprawdzenia: 1) pochodzenia i przeznaczenia przesyłki; 2) czy dane zawarte w treści świadectw zdrowia lub w innych dokumentach towarzyszących przesyłce odpowiadają wymaganym gwarancjom przywozowym. 2. Sposób przeprowadzania kontroli dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Kontroli tożsamości poddaje się każde zwierzę w przesyłce. 2. W przypadku gdy przesyłka zawiera znaczną liczbę zwierząt, kontroli tożsamości może być poddane nie więcej niż 10% zwierząt w przesyłce, przy czym kontroluje się co najmniej 10 zwierząt reprezentatywnych dla danej przesyłki. 3. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości w czasie przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 2, kontroli można poddać nawet wszystkie zwierzęta w przesyłce. 4. W przypadku zwierząt, dla których indywidualne oznakowanie nie jest wymagane, kontrola tożsamości obejmuje co najmniej kontrolę oznakowania reprezentatywnej liczby zwierząt w przesyłce lub kontenerów. 5. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości w czasie przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 4, kontroli można poddać nawet wszystkie zwierzęta w przesyłce lub wszystkie kontenery. 6. Kontrola tożsamości, o której mowa w ust. 4, polega na wzrokowym sprawdzeniu zgodności gatunków reprezentatywnej liczby zwierząt w przesyłce lub w kontenerach. § 3. 1. Kontrolę fizyczną zwierząt parzystokopytnych i koniowatych przeprowadza się po rozładowaniu ich ze środka transportu w punkcie kontroli granicznej, w obecności urzędowego lekarza weterynarii. 2. Zwierzęta poddaje się kontroli fizycznej obejmującej: 1) kontrolę ich zdatności do podróży; 2) badanie kliniczne, którego sposób przeprowadzania jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) pobranie próbek do badań laboratoryjnych, jeżeli jest to konieczne. 3. Próbki do badań pobrane przez granicznego lekarza weterynarii wysyła się do zatwierdzonego laboratorium w celu kontroli wymagań przywozowych potwierdzonych w świadectwie zdrowia. 4. Dla każdego zwierzęcia, od którego pobrano próbkę do badań laboratoryjnych, sporządza się dokumentację, w której określa się: 1) numer referencyjny świadectwa zdrowia oraz numer seryjny nadany przesyłce w punkcie kontroli granicznej; 2) numer identyfikacyjny zwierzęcia; 3) badanie laboratoryjne zlecone przez granicznego lekarza weterynarii, jego wynik oraz wszelkie działania podjęte w jego następstwie; 4) adres ostatecznego miejsca przeznaczenia przesyłki. 5. Zwierzęta przeznaczone do hodowli lub chowu poddaje się badaniu klinicznemu, obejmującemu co najmniej 10% zwierząt, przy sprawdzeniu co najmniej 10 zwierząt reprezentatywnych dla danej przesyłki, a w przypadku gdy przesyłka zawiera mniej niż 10 zwierząt - wszystkie zwierzęta z przesyłki. 6. Zwierzęta przeznaczone do uboju poddaje się badaniu klinicznemu, obejmującemu co najmniej 5% zwierząt, przy sprawdzeniu co najmniej 5 zwierząt reprezentatywnych dla całej przesyłki, a w przypadku gdy przesyłka zawiera mniej niż 5 zwierząt - wszystkie zwierzęta z przesyłki. 7. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości w czasie przeprowadzania kontroli na reprezentatywnej grupie zwierząt, o których mowa w ust. 5 i 6, liczbę badanych klinicznie zwierząt zwiększa się nawet do wszystkich zwierząt w przesyłce. 8. W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej przesyłka zwierząt może zostać zatrzymana w punkcie kontroli granicznej do czasu otrzymania wyników badań laboratoryjnych. 9. Sposób przeprowadzania kontroli fizycznej zwierząt parzystokopytnych i koniowatych w punkcie kontroli granicznej jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Indywidualnemu badaniu klinicznemu mogą być poddane: 1) drób; 2) ptaki; 3) ryby, skorupiaki i mięczaki; 4) gryzonie; 5) zajęczaki; 6) pszczoły i inne owady; 7) gady i płazy; 8) bezkręgowce inne niż wymienione w pkt 3 i 6; 9) zwierzęta z ogrodów zoologicznych lub cyrków, w tym parzystokopytne i koniowate, które są uważane za zwierzęta niebezpieczne; 10) zwierzęta futerkowe. 2. Badanie kliniczne zwierząt wymienionych w ust. 1 polega na obserwacji stanu zdrowia i zachowania całej grupy lub reprezentatywnej liczby zwierząt z przesyłki. W przypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości liczbę kontrolowanych zwierząt zwiększa się. 3. W przypadku ujawnienia nieprawidłowości dotyczących stanu zdrowia i zachowania zwierząt w wyniku badania, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza się szczegółowe badanie kliniczne oraz pobiera próbki do badań laboratoryjnych, jeżeli jest to konieczne. 4. W przypadku ryb, skorupiaków i mięczaków oraz zwierząt posiadających określony status zdrowotny, umieszczonych w zamkniętych pojemnikach o kontrolowanym środowisku, przeznaczonych dla jednostek naukowych, badanie kliniczne oraz pobieranie próbek przeprowadza się jedynie w przypadku: 1) podejrzenia wystąpienia ryzyka chorób związanych z danym gatunkiem zwierząt lub ich pochodzeniem lub 2) gdy występują nieprawidłowości inne niż określone w pkt 1. § 5. 1. W punkcie kontroli granicznej urzędowy lekarz weterynarii wydaje osobie odpowiedzialnej za przesyłkę, dla każdej przesyłki zwierząt, uwierzytelnioną kopię oryginału świadectwa lub świadectw zdrowia lub oryginału innego dokumentu lub dokumentów towarzyszących przesyłce, wraz z oryginałem weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy. 2. W kopiach oryginałów, o których mowa w ust. 1, umieszcza się numer seryjny nadany przesyłce w punkcie kontroli granicznej. 3. Oryginały świadectwa lub świadectw zdrowia lub oryginały innego dokumentu lub dokumentów towarzyszących przesyłce oraz kopię weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy zatrzymuje się w punkcie kontroli granicznej. 4. W punkcie kontroli granicznej, dla każdej przesyłki zwierząt, sporządza się dokumentację, w której określa się: 1) seryjny numer świadectwa nadany przesyłce w punkcie kontroli granicznej; 2) datę przybycia przesyłki do punktu kontroli granicznej; 3) wielkość przesyłki; 4) gatunki oraz kategorie użytkowe zwierząt lub wiek, jeżeli dotyczy; 5) numer referencyjny świadectwa zdrowia; 6) nazwę państwa pochodzenia zwierząt; 7) decyzję w sprawie dalszego postępowania z przesyłką; 8) informację o pobranych próbkach do badań, jeżeli zostały pobrane. 5. W przypadku zarejestrowanych zwierząt koniowatych w punkcie kontroli granicznej nie zatrzymuje się: 1) dokumentu identyfikacyjnego zwierzęcia; 2) oryginału świadectwa zdrowia w przypadku, gdy zwierzęta koniowate są przywożone czasowo. 6. W przypadku zwierząt koniowatych przeznaczonych do uboju, które mają przejść przez miejsce gromadzenia, weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy oraz uwierzytelniona kopia oryginału świadectwa zdrowia towarzyszą zwierzętom w drodze do rzeźni. 7. Na wszystkich świadectwach zdrowia lub innych dokumentach towarzyszących przesyłkom zwierząt, odrzuconym w punkcie kontroli granicznej, umieszcza się pieczęć w kolorze czerwonym z napisem: "PRZESYŁKA ODRZUCONA", której wzór jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 8. Świadectwa zdrowia lub inne dokumenty towarzyszące przesyłce, kopie weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy oraz rejestry, o których mowa w ust. 4 i § 3 ust. 4, przechowuje się, w punkcie kontroli granicznej, nie krócej niż 3 lata. § 6. 1. Przywiezione zwierzęta transportuje się bezpośrednio do miejsca ich przeznaczenia. 2. Przesyłki zwierząt przywiezione w wyniku cofnięcia ich spoza granic Rzeczypospolitej Polskiej, transportuje się bezpośrednio do miejsca ich pochodzenia w zamkniętych i nieprzepuszczających cieczy pojemnikach lub środkach transportu. § 7. 1. Przywiezione zwierzęta rzeźne parzystokopytne transportuje się bezpośrednio do zatwierdzonej rzeźni. Odbiorca zwierząt poddaje je ubojowi nie później niż przed upływem 3 dni roboczych od dnia ich przybycia do rzeźni, jeżeli nie określono krótszego terminu uboju. 2. Przywiezione zwierzęta rzeźne koniowate transportuje się bezpośrednio do zatwierdzonej rzeźni lub przez zatwierdzone miejsce gromadzenia. Odbiorca lub posiadacz takich zwierząt poddaje je ubojowi przed upływem 5 dni od dnia ich przybycia do rzeźni, ale nie później niż przed upływem: 1) 5 dni od dnia przywiezienia, jeżeli zwierzęta zostały przemieszczone bezpośrednio do zatwierdzonej rzeźni; 2) 10 dni od dnia przywiezienia, jeżeli zwierzęta były przemieszczane do rzeźni przez zatwierdzone miejsce gromadzenia. 3. Przywieziony drób rzeźny transportuje się bezpośrednio do rzeźni drobiu i niezwłocznie poddaje się ubojowi. § 8. 1. Przywiezione zwierzęta hodowlane lub użytkowe, z wyłączeniem przywożonych czasowo zwierząt koniowatych oraz ryb słodkowodnych, podlegają obserwacji przez 30 dni w zakładzie przeznaczenia, przeprowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii. 2. W okresie obserwacji, o której mowa w ust. 1, nie przemieszcza się poza zakład: 1) zwierząt przywiezionych oraz zwłok zwierząt padłych po przywiezieniu, bez pozwolenia powiatowego lekarza weterynarii, a także organu celnego, w przypadku nieprzeznaczenia ich do procedury dopuszczenia do obrotu; 2) zwierząt oraz zwłok zwierząt utrzymywanych w danym zakładzie, należących do gatunków zwierząt wrażliwych na choroby zakaźne przenoszone przez zwierzęta należące do gatunków zwierząt przywiezionych, bez pozwolenia powiatowego lekarza weterynarii, jeżeli zwierzęta przywiezione nie zostały całkowicie odizolowane od pozostałych zwierząt w zakładzie. 3. Drób użytkowy lub hodowlany w przesyłkach powyżej 19 zwierząt, w tym drób przeznaczony do uzupełnienia stad ptaków dzikich, podlega w zakładzie przeznaczenia kwarantannie i obserwacji prowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii, przez 6 tygodni lub do czasu uboju, jeżeli przed upływem tego terminu zostanie poddany ubojowi. 4. Kwarantanna i obserwacja, o których mowa w ust. 3, może być skrócona do 21 dni, jeżeli przeprowadzono badania w kierunku zakażenia drobiu wirusem influenzy ptaków i wirusem rzekomego pomoru drobiu i uzyskano ujemny wynik tych badań. 5. Sposób pobierania próbek i badania drobiu w kierunku influenzy ptaków i rzekomego pomoru drobiu jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 6. Drób wylęgły z jaj wylęgowych przywiezionych w przesyłkach powyżej 19 sztuk podlega kwarantannie i obserwacji prowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii w zakładzie, do którego został wstawiony po wylęgu, przez co najmniej 3 tygodnie. 7. Kwarantannie i obserwacji, o których mowa w ust. 3, 4 i 6, podlega także drób i jaja wylęgowe, połączone z przywiezionym drobiem, przywiezionymi jajami wylęgowymi lub drobiem wylęgłym z przywiezionych jaj. 8. Powiatowy lekarz weterynarii po zakończeniu kwarantanny i obserwacji, o których mowa w ust. 3, 4 i 7, przeprowadza badanie kliniczne żywego drobiu oraz pobiera próbki do badań w celu oceny ogólnego stanu zdrowia drobiu, jeżeli jest to konieczne. § 9. Małpy lub małpiatki przywiezione z innego państwa transportuje się bezpośrednio do zakładu zatwierdzonego do tego celu przez powiatowego lekarza weterynarii. § 10. Każdą przesyłkę produktów, niezależnie od przeznaczenia celnego produktów, poddaje się w punkcie kontroli granicznej kontroli dokumentów, w celu ustalenia, że: 1) informacje zawarte w oryginalnych świadectwach zdrowia lub innych oryginalnych dokumentach towarzyszących przesyłce odpowiadają informacjom zawartym w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy; 2) dane zawarte w dostarczonych oryginalnych świadectwach zdrowia lub innych oryginalnych dokumentach towarzyszących przesyłce odpowiadają wymaganym gwarancjom przywozowym. § 11. 1. Każdą przesyłkę przywożonych produktów poddaje się kontroli tożsamości w celu stwierdzenia, czy produkty odpowiadają informacjom zawartym w świadectwach zdrowia lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce. 2. Kontrola tożsamości produktów obejmuje sprawdzenie, czy umieszczone pieczęcie, znaki urzędowe i weterynaryjne oraz etykiety, w przypadku produktów w opakowaniach jednostkowych lub konfekcjonowanych: 1) pozwalają na identyfikację państwa i zakładu, z którego pochodzą produkty; 2) odpowiadają informacjom zawartym w świadectwach zdrowia lub w innych dokumentach towarzyszących przesyłce. 3. Kontrola tożsamości produktów przywożonych w kontenerach, oprócz wymagań określonych w ust. 2, obejmuje sprawdzenie, czy: 1) plomby, założone przez właściwy organ państwa wysyłki, są nienaruszone; 2) informacja umieszczona na plombach odpowiada informacji zawartej w świadectwach zdrowia lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce. § 12. 1. Każdą przesyłkę produktów poddaje się kontroli fizycznej w celu stwierdzenia, czy produkty spełniają wymagania przywozowe i mogą być użyte zgodnie z przeznaczeniem określonym w świadectwach zdrowia lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce. 2. Sposób przeprowadzania kontroli fizycznej produktów jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 13. 1. Po zakończeniu kontroli weterynaryjnych, dla każdej przesyłki produktów, wystawia się weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy zawierające wyniki kontroli. 2. Weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy towarzyszy przesyłce produktów do: 1) czasu pozostawania przesyłki pod dozorem celnym i jest dołączane do dokumentów celnych; 2) pierwszego miejsca przeznaczenia - w przypadku przywozu. 3. Jeżeli przesyłka produktów została podzielona, weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy wystawia się na każdą część podzielonej przesyłki. 4. Oryginały świadectw zdrowia lub oryginały innych dokumentów weterynaryjnych towarzyszących produktom przywożonym oraz kopię weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy zatrzymuje się w punkcie kontroli granicznej. § 14. 1. Jeżeli produkty są: 1) przeznaczone dla regionu, w którym obowiązują szczególne wymagania, lub gdy zostaną pobrane próbki, a wyniki badań nie są znane w czasie, gdy środki transportu opuszczają punkt kontroli granicznej, lub 2) przywożone w celach określonych w przepisach odrębnych - informację o przesyłce przekazuje się urzędowemu lekarzowi weterynarii miejsca przeznaczenia przesyłki, za pośrednictwem sieci wymiany informacji ANIMO. 2. Wyniki badań pobranych próbek produktów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przekazuje się granicznemu lekarzowi weterynarii punktu kontroli granicznej, przez który przesyłka produktów została przywieziona. § 15. Przesyłki produktów, które podlegają kontrolowanemu przemieszczaniu z punktu kontroli granicznej, przez który zostały wprowadzone, do miejsca ich przeznaczenia przesyła się, jeżeli: 1) przesyłki produktów zostaną wysłane z punktu kontroli granicznej do miejsca przeznaczenia w nieprzepuszczających cieczy środkach transportu lub w kontenerach zaplombowanych przez właściwe organy; 2) z weterynaryjnego punktu kontroli granicznej do urzędowego lekarza weterynarii właściwego dla miejsca przeznaczenia przesyłki produktów zostanie przekazana informacja o miejscu pochodzenia i miejscu przeznaczenia przesyłki, za pośrednictwem sieci wymiany informacji ANIMO; 3) przesyłki produktów w miejscu przeznaczenia zostaną objęte postępowaniem zgodnie z warunkami określonymi dla danego rodzaju produktów; 4) urzędowy lekarz weterynarii miejsca przeznaczenia, w tym odpowiedzialny za skład pośredni, zostanie poinformowany przez kierującego miejscem przeznaczenia, w tym składu pośredniego, o przybyciu przesyłki produktów do miejsca przeznaczenia oraz powiadomi, w terminie 15 dni od dnia przybycia tej przesyłki, granicznego lekarza weterynarii punktu kontroli granicznej, przez który przesyłka została wprowadzona; 5) urzędowy lekarz weterynarii miejsca przeznaczenia skontroluje, czy przesyłka produktów przybyła do miejsca przeznaczenia, w szczególności przez kontrolę wpisu wprowadzenia przesyłki. § 16. 1. Przesyłki produktów przeznaczonych do wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego poddaje się w punkcie kontroli granicznej, przez który są przywożone, kontroli dokumentów, tożsamości i fizycznej w celu ustalenia, czy te produkty spełniają wymagania przywozowe. 2. W przypadku braku określenia końcowego przeznaczenia przesyłki produktów, o których mowa w ust. 1, przesyłkę produktów poddaje się weterynaryjnej kontroli granicznej, tak jak przesyłkę przeznaczoną do procedury dopuszczenia do obrotu. 3. Kontrole fizyczne produktów przeznaczonych do wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego przeprowadza się w przypadku wystąpienia podejrzenia zagrożenia zdrowia ludzi lub zwierząt oraz gdy kontrola dokumentów potwierdzi, że produkty nie spełniają wymagań przywozowych. 4. Jeżeli w wyniku kontroli, o których mowa w ust. 1, zostanie potwierdzone, że produkty w przesyłce spełniają wymagania przywozowe, wystawia się weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy, dołączając je do dokumentów celnych. 5. Produkty, o których mowa w ust. 4, zadeklarowane jako nadające się do objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu mogą być wprowadzone do wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego. 6. Jeżeli w wyniku kontroli przesyłek produktów zostanie potwierdzone, że produkty nie spełniają wymagań przywozowych, wystawia się weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy, dołączając je do dokumentów celnych, a przesyłkę produktów wprowadza się do wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego, jeżeli produkty: 1) pochodzą z państwa, które nie jest objęte zakazem przywozu tego rodzaju produktów; 2) są przemieszczane do wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego lub składu celnego zatwierdzonego do przechowywania takich produktów. § 17. 1. Przesyłki produktów pochodzących z Rzeczypospolitej Polskiej, przywożonych w wyniku odrzucenia ich przez państwo, do którego zostały wysłane, poddaje się kontroli dokumentów i kontroli tożsamości w sposób określony dla przesyłek produktów przywożonych. 2. Kontrolę fizyczną produktów, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w przypadku wystąpienia podejrzenia zagrożenia zdrowia ludzi lub zwierząt lub gdy są wątpliwości co do tożsamości lub rzeczywistego przeznaczenia produktów. § 18. 1. Surowiec do wytwarzania produktów leczniczych przemieszcza się bezpośrednio po przywiezieniu do: 1) zakładu posiadającego zezwolenie na wytwarzanie produktów leczniczych z użyciem surowca lub 2) zakładu składującego lub sortującego, zatwierdzonego przez powiatowego lekarza weterynarii. 2. Surowiec do wytwarzania produktów technicznych przemieszcza się bezpośrednio po przywiezieniu do: 1) zakładu posiadającego zezwolenie na wytwarzanie produktów technicznych z użyciem surowca lub 2) zakładu składującego, zatwierdzonego przez powiatowego lekarza weterynarii. 3. Surowiec do wytwarzania karmy dla zwierząt domowych może być przemieszczany po przywiezieniu wyłącznie bezpośrednio do: 1) zakładu posiadającego zezwolenie na wytwarzanie karmy dla zwierząt domowych z użyciem surowca lub 2) zakładu składującego, zatwierdzonego do tego celu przez powiatowego lekarza weterynarii. § 19. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 stycznia 2004 r. (poz. 163) Załącznik nr 1 SPOSÓB PRZEPROWADZANIA KONTROLI DOKUMENTÓW TOWARZYSZĄCYCH PRZESYŁCE ZWIERZĄT 1. Kontrolę świadectwa towarzyszącego przesyłce zwierząt przeprowadza się w celu potwierdzenia, że świadectwo: 1) jest świadectwem oryginalnym wystawionym w języku państwa pochodzenia zwierząt oraz zostało sporządzone co najmniej w języku polskim oraz w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia; 2) dotyczy państwa pochodzenia lub jego części, zatwierdzonych do przywozu; 3) w swej treści i formie odpowiada wzorowi, który został ustalony dla danego gatunku zwierząt i miejsca ich przeznaczenia oraz właściwego państwa pochodzenia; 4) składa się z jednego arkusza oraz jest oznaczone numerem referencyjnym; 5) jest wypełnione oraz zostało wystawione dla jednego odbiorcy w czasie pozostającym w związku z czasem załadunku do przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 6) jest podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii - jeżeli dotyczy, przy czym jego nazwisko i stanowisko napisane jest czytelnymi i drukowanymi literami; pieczęć urzędowa państwa wysyłki oraz podpis mają kolor inny niż kolor druku świadectwa; 7) jest świadectwem, na którym nie dokonano zmian, poza skreśleniami, które opatrzono podpisem i pieczęcią lekarza weterynarii wystawiającego świadectwo. 2. W zakresie kontroli dokumentów sprawdza się pisemne zobowiązanie oraz plan trasy od zewnętrznej granicy do miejsca ostatecznego przeznaczenia, jeżeli przepisy odrębne wymagają dostarczenia go przez przewoźnika. Pisemne zobowiązanie oraz plan trasy jest sporządzany co najmniej w języku polskim oraz w jednym z języków urzędowych państwa ostatecznego przeznaczenia. Załącznik nr 2 SPOSÓB PRZEPROWADZANIA KONTROLI FIZYCZNEJ ZWIERZĄT PARZYSTOKOPYTNYCH I KONIOWATYCH W PUNKCIE KONTROLI GRANICZNEJ 1. Kontrola zdatności zwierząt do podróży powinna uwzględniać część odbytej podróży, w tym czas przeznaczony na karmienie, pojenie i odpoczynek, oraz pozostałą część podróży, w tym czas przewidziany na karmienie, pojenie i odpoczynek. Środki transportu wykorzystywane do przewożenia zwierząt podlegają kontroli zgodności określonej w przepisach o transporcie zwierząt. 2. Badanie kliniczne zwierząt obejmuje: 1) badanie wzrokowe zwierzęcia, w tym całościową ocenę jego statusu zdrowotnego i zdolności do swobodnego poruszania, stanu skóry i błon śluzowych oraz wszelkich dowodów nieprawidłowych wydzielin; 2) badanie układu oddechowego i pokarmowego zwierzęcia; 3) losowe badania temperatury ciała; czynności tej nie wykonuje się w odniesieniu do zwierząt, jeżeli nie zostaną stwierdzone żadne nieprawidłowości w wyniku badań, o których mowa w pkt 1 i 2; 4) badanie dotykiem - w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w wyniku badań, o których mowa w pkt 1, 2 lub 3. 3. Próbki pobiera się w celu skontrolowania zgodności z wymogami zdrowotnymi określonymi w towarzyszącym świadectwie weterynaryjnym. Próbki do badań serologicznych pobiera się co najmniej z 3% przesyłek w każdym miesiącu. Próbki pobiera się od co najmniej 10% zwierząt z przesyłki, przy czym od co najmniej 4 zwierząt. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości zwiększa się liczbę próbek. Graniczny lekarz weterynarii może pobrać próbki od zwierząt w przesyłce do badań innych niż serologiczne. Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 SPOSÓB POBIERANIA PRÓBEK I BADANIA DROBIU W KIERUNKU INFLUENZY PTAKÓW I RZEKOMEGO POMORU DROBIU 1. W okresie kwarantanny i obserwacji przywiezionego drobiu do badań wirusologicznych pobiera się urzędowo wymazy z kloaki. 2. Wymazy pobiera się pomiędzy 7. a 15. dniem okresu kwarantanny, od wszystkich ptaków, jeżeli liczba ptaków podlegających kwarantannie jest mniejsza niż 60, lub od 60 ptaków ze stad większych. 3. Pobrane próbki poddaje się badaniu w celu wykluczenia u przywiezionego drobiu zakażenia wirusem influenzy ptaków i wirusem rzekomego pomoru drobiu. 4. Badanie pobranych próbek przeprowadza się w zatwierdzonych laboratoriach, przy użyciu procedur diagnostycznych określonych w przepisach odrębnych. 5. Dopuszcza się łączenie nie więcej niż 5 próbek pobranych od pojedynczych zwierząt. 6. Izolaty wirusów niezwłocznie przekazuje się do laboratorium referencyjnego. Załącznik nr 5 SPOSÓB PRZEPROWADZANIA KONTROLI FIZYCZNEJ PRODUKTÓW 1. Kontrolę fizyczną produktów przeprowadza się w celu sprawdzenia, czy produkty odpowiadają przeznaczeniu wskazanemu w świadectwach zdrowia lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce. 2. W celu potwierdzenia, że produkt nie zmienił cech podczas transportu, zgodnie z gwarancjami pochodzenia poświadczonymi przez państwo wysyłające, jest on sprawdzany poprzez: 1) badanie sensoryczne: zapachu, barwy, konsystencji i smaku; 2) podstawowe próby fizyczne i chemiczne: cięcie, rozmrażanie i gotowanie; 3) badania laboratoryjne na obecność pozostałości, czynników chorobotwórczych, skażeń, przejawów zmian. 3. Niezależnie od rodzaju produktu dokonuje się: 1) kontroli warunków i środków transportu, w szczególności w celu zidentyfikowania braków i przerw w chłodzeniu; 2) porównania faktycznej wagi przesyłki z wagą odnotowaną w świadectwie zdrowia lub innym dokumencie; przesyłkę waży się, jeżeli jest to konieczne; 3) sprawdzenia opakowań i wszystkich oznakowań, w tym pieczęci i etykiet; 4) sprawdzenia temperatury wymaganej dla danego rodzaju produktów; 5) sprawdzenia zestawu paczek lub próbek - w przypadku bardzo dużej przesyłki produktów, przed poddaniem go badaniu sensorycznemu lub próbom fizycznym, chemicznym i laboratoryjnym. 4. Próby przeprowadza się na odpowiedniej ilości próbek, pobranych z całej przesyłki, która może być częściowo rozładowana, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania dostępu do wszystkich partii przesyłki; w przypadku dużych partii towarów pobiera się co najmniej 5 próbek z różnych partii produktów. 5. Badania dotyczą 1% jednostek lub opakowań w przesyłce, przy czym nie mniej niż 2 jednostek lub opakowań i nie więcej niż 10 jednostek lub opakowań - w zależności od rodzaju produktów i okoliczności dopuszcza się przeprowadzenie bardziej szczegółowych badań. 6. Jeżeli są przeprowadzane wyrywkowe badania laboratoryjne niedające natychmiastowych wyników, przesyłka może zostać zwolniona, jeżeli nie istnieje bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. 7. Jeżeli badania laboratoryjne są przeprowadzane z powodu podejrzenia o niezgodność lub wyniki z poprzednich testów wykazały nieprawidłowości, przesyłka nie może zostać zwolniona do czasu otrzymania wyników ujemnych. 8. Środki transportu rozładowuje się, gdy: 1) załadunek został wykonany w taki sposób, że częściowy wyładunek nie umożliwia dostępu do całej przesyłki produktów; 2) kontrole próbek wykazały nieprawidłowości; 3) nieprawidłowości zostały stwierdzone w poprzedniej przesyłce produktów; 4) wystąpiło podejrzenie istnienia nieprawidłowości. 9. Po zakończeniu kontroli fizycznej zamyka się i urzędowo pieczętuje wszystkie otwarte opakowania oraz ponownie plombuje wszystkie kontenery i umieszcza się numery plomb na dokumencie tranzytowym. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków wymaganych do zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli (Dz. U. Nr 16, poz. 164) Na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki wymagane do zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli, w których jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów. § 2. 1. W granicznym posterunku kontroli zapewnia się liczbę osób wykonujących czynności pomocnicze wystarczającą dla właściwego funkcjonowania tego posterunku. 2. Osoby wykonujące czynności pomocnicze w imieniu granicznego lekarza weterynarii dokonują: 1) kontroli: a) dokumentów, b) tożsamości, c) fizycznej; 2) czynności administracyjnych. § 3. Graniczny posterunek kontroli korzysta z usług: 1) najbliższego laboratorium, w którym przeprowadza się szczegółowe analizy pobranych próbek; 2) zakładu unieszkodliwiania. § 4. W granicznym posterunku kontroli przechowuje się dokumentację dotyczącą czynności wykonywanych w tym posterunku, która jest określona w przepisach Unii Europejskiej 2). § 5. Wszystkich czynności w granicznym posterunku kontroli dokonuje się w sposób zapobiegający skażeniu zwierząt lub produktów. § 6. 1. Graniczny posterunek kontroli, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt, powinien posiadać: 1) miejsca wyposażone w urządzenia do rozładunku i załadunku przesyłek zwierząt, przystosowane do różnych środków transportu, łatwe do czyszczenia i odkażania; 2) pomieszczenie wyposażone w: a) urządzenia umożliwiające bezpieczne pobieranie próbek, b) urządzenia do przygotowywania próbek i wykonywania podstawowych testów, c) telefon, faks, terminal elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, fotokopiarkę i archiwum, d) urządzenia higieniczno-sanitarne przeznaczone dla pracowników granicznego posterunku kontroli, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych. 2. W granicznym posterunku kontroli zapewnia się przestrzeganie przepisów o ochronie zwierząt. § 7. 1. W granicznym posterunku kontroli, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola zwierząt, lub w jego pobliżu powinny znajdować się pomieszczenia, w których: 1) leczy się zwierzęta oraz przetrzymuje zwierzęta zdrowe, chore lub podejrzane o chorobę do zakończenia przeprowadzania kontroli i otrzymania wyników badań laboratoryjnych, w warunkach określonych dla poszczególnych gatunków, przy czym w pomieszczeniach tych instaluje się oświetlenie i wentylację oraz wyposaża się je w urządzenia do pojenia, karmienia, leczenia i kontroli zwierząt; 2) przetrzymuje się do czasu zniszczenia zwierzęta: a) przywiezione jako padłe, b) które padły w granicznym posterunku kontroli; 3) przetrzymuje się zwierzęta przeznaczone do uboju na podstawie decyzji urzędowego lekarza weterynarii. 2. Na przejściach granicznych, na których znajdują się graniczne posterunki kontroli, zapewnia się oddzielny pas ruchu przeznaczony wyłącznie do transportu żywych zwierząt. § 8. Szczegółowe warunki wymagane do zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli, w których jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna bydła i świń, są określone w przepisach Unii Europejskiej 3). § 9. Graniczny posterunek kontroli, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna produktów, powinien posiadać pomieszczenia: 1) o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2; 2) do przechowywania zatrzymanych przesyłek w stanie schłodzenia, zamrożenia lub w temperaturze otoczenia, do czasu otrzymania wyników badań laboratoryjnych. § 10. Szczegółowe warunki wymagane do zatwierdzenia granicznych posterunków, w których jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola produktów, są określone w przepisach Unii Europejskiej 2). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Decyzja 2001/812/WE z dnia 21 listopada 2001 r. określająca wymagania dla zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli odpowiedzialnych za kontrolę weterynaryjną produktów wchodzących do Wspólnoty z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 306 z 23.11.2001 r., str. 28 i n.). 3) Decyzja 84/390/EWG z dnia 11 lipca 1984 r. w sprawie wytycznych do zatwierdzania granicznych posterunków kontroli wykorzystywanych przy przywozie zwierząt z gatunku bydła i trzody chlewnej z państw trzecich (Dz. Urz. EWG L 211 z 08.08.1984 r., str. 20 i n.). 2) Decyzja 2001/812/WE z dnia 21 listopada 2001 r. określająca wymagania dla zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli odpowiedzialnych za kontrolę weterynaryjną produktów wchodzących do Wspólnoty z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 306 z 23.11.2001 r., str. 28 i n.). 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 kwietnia 2002 r. w sprawie wymagań, jakie powinny być spełniane dla zatwierdzenia poszczególnych kategorii przejść granicznych, na których będzie dokonywana weterynaryjna kontrola graniczna (Dz. U. Nr 56, poz. 509), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu postępowania ze zwłokami osób zmarłych w czasie odbywania kary pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 16, poz. 165) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób postępowania ze zwłokami osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, a w szczególności: 1) osoby najbliższe, które należy powiadamiać o zgonie osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, i sposób tego powiadamiania; 2) podmioty wydające zgodę na pochowanie zwłok; 3) tryb postępowania ze zwłokami, które nie zostaną odebrane przez osoby najbliższe; 4) sposób ponoszenia kosztów pochówku zleconego przez zakład karny. § 2. 1. O zgonie osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności powiadamia się natychmiast - telefonicznie lub telegraficznie - pozostałego małżonka, a w wypadku gdy okaże się to niemożliwe, krewnych zstępnych i wstępnych, z którymi zmarły utrzymywał kontakt lub których adresy lub numery telefonu są znane dyrektorowi zakładu karnego, informując jednocześnie, że w ciągu 72 godzin należy powiadomić dyrektora zakładu karnego o podjętej decyzji w sprawie zorganizowania pogrzebu na własny koszt. 2. Jeżeli osoby wymienione w ust. 1 zamieszkują za granicą, powiadamia się je za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych, wskazując dane personalne tych osób oraz adresy lub numery telefonów. 3. Jeżeli zmarłym jest cudzoziemiec, osoby, o których mowa w ust. 1, powiadamia się o zgonie za pośrednictwem właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego, a w wypadku braku przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej albo gdy dotyczy to skazanego, którego obywatelstwa nie ustalono - ministra właściwego do spraw zagranicznych, wskazując dane personalne tych osób oraz adresy lub numery telefonów. 4. W wypadku zgonu spowodowanego chorobą zakaźną wymienioną w wykazie ustalonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, przekazując informację, o której mowa w ust. 1, zaznacza się, że pochowanie zwłok musi nastąpić przed upływem 24 godzin od chwili zgonu. § 3. Zgodę na pochowanie zwłok osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności wydaje prokurator rejonowy, a w przypadku zgonu żołnierza służby czynnej - prokurator garnizonowy, właściwy dla miejsca zgonu. § 4. 1. Bezzwłocznie po zgonie osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności dyrektor zakładu karnego przesyła prokuratorowi, o którym mowa w § 3, wniosek o wydanie zgody na pochowanie zwłok. 2. Pochowanie zwłok następuje po otrzymaniu zgody na ich pochowanie oraz aktu zgonu, wystawionego przez urząd stanu cywilnego właściwy dla miejsca zgonu. § 5. 1. W wypadku gdy porozumienie się z osobami wymienionymi w § 1 pkt 1 nie jest możliwe albo gdy osoby te nie podejmą się pochowania zwłok, zwłoki mogą być wydane innym osobom, które dobrowolnie zobowiążą się do ich pochowania. 2. Jeżeli zwłoki nie zostaną odebrane przez osoby wymienione w ust. 1, występuje się do właściwego starosty z wnioskiem o podjęcie decyzji w sprawie przekazania zwłok szkołom wyższym do celów naukowych. 3. Przekazanie zwłok szkole wyższej następuje po otrzymaniu decyzji starosty oraz dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 2. 4. W wypadku negatywnej decyzji starosty zleca się pochowanie zwłok zakładowi pogrzebowemu. § 6. 1. Na grobie osoby zmarłej powinna być umieszczona tabliczka z imieniem i nazwiskiem oraz datą urodzenia i zgonu. 2. Na wniosek rodziny i innych osób bliskich powiadamia się je o miejscu i terminie pogrzebu osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. § 7. Koszty pochowania zwłok osoby zmarłej w czasie odbywania kary pozbawienia wolności przez zakład pogrzebowy pokrywa się ze środków zmarłego, a gdy ich nie posiada lub są one niewystarczające, ze środków budżetowych jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, która zleciła pochówek. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 marca 1984 r. w sprawie postępowania ze zwłokami osób zmarłych w zakładach karnych w czasie odbywania kary pozbawienia wolności oraz osób straconych na podstawie wyroków orzekających karę śmierci (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 3, poz. 15 oraz z 1986 r. Nr 4, poz. 25), utrzymane w mocy na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych (Dz. U. Nr 16, poz. 166) Na podstawie art. 17 ust. 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się następujące minimalne warunki utrzymywania poszczególnych gatunków lub grup zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych: 1) wyposażenie w budowle i urządzenia techniczne; 2) przestrzenne; 3) sanitarne, podawania karmy i dostępu do wody. § 2. 1. Zwierzętom zapewnia się minimalne warunki utrzymywania stosownie do potrzeb biologii danego gatunku, wieku, rasy, płci i stanu fizjologicznego. 2. Zwierzęta stosownie do potrzeb biologii utrzymuje się w warunkach: 1) uwzględniających ich zachowania; 2) zapewniających: a) eliminację sąsiedztwa gatunków tworzących układ drapieżnik - ofiara, b) separację samców od samic nieprzeznaczonych do reprodukcji w okresie ich rui, c) separację ciężarnych samic lub samicy z młodymi od pozostałych osobników, d) separację osobników agresywnych, e) separację osobników chorych lub podejrzanych o zakażenie; 3) zapewniających swobodę ruchu; 4) zapewniających wypoczynek w czasie zgodnym z ich aktywnością życiową; 5) niezagrażających bezpieczeństwu ludzi i innych zwierząt; 6) nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz niepowodujących urazów i uszkodzeń ciała lub cierpień. § 3. 1. W miejscach utrzymywania zwierząt zapewnia się możliwość ochrony przed oddziaływaniem stresogennych czynników zewnętrznych. 2. Zwierząt nie utrzymuje się w mogącym wywołać stres sąsiedztwie dróg o dużym natężeniu ruchu kołowego lub pieszego, obiektów przemysłowych lub gospodarczych, agregatów prądotwórczych oraz stacji transformatorowych. § 4. Minimalne warunki, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmują: 1) urządzenia i wyposażenie miejsc przebywania umożliwiających wszystkie zachowania życiowe i socjalne zwierząt, w tym możliwość ukrycia się i wypoczynku; 2) utrzymywanie temperatury otoczenia zwierzęcia, wilgotności powietrza, wentylacji, oświetlenia światłem dziennym lub sztucznym, wynikające z potrzeb biologii danego gatunku, wieku, rasy, płci i stanu fizjologicznego; 3) pomieszczenia i ich wyposażenie wykonane z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz umożliwiające dokładne czyszczenie i dezynfekcję; 4) urządzenia do karmienia i pojenia zwierząt oraz inne elementy wyposażenia, do których zwierzęta mają bezpośredni dostęp, wykonane w sposób zapobiegający uszkodzeniom ciała zwierząt; 5) elementy wyposażenia technicznego, oświetlenie, ogrzewanie, wentylację, kanalizację, instalację wodną, umieszczone poza dostępem zwierząt albo zabezpieczone przed uszkodzeniem przez zwierzęta; 6) urządzenia do filtrowania i napowietrzania wody w akwariach i basenach wyposażone dodatkowo w zastępczy system urządzeń awaryjnych; 7) baseny, mokre i suche fosy, konstruowane tak, aby umożliwiały zwierzętom bezpieczne ich opuszczanie; 8) urządzenia do odłowu zwierząt zapewniające szybkie i bezurazowe schwytanie; 9) ogrodzenia widoczne dla zwierząt szczególnie płochliwych i podatnych na urazy; 10) twarde, równe, stabilne podłoże pomieszczeń, przeciwdziałające poślizgowi, także wówczas, gdy jest wilgotne; 11) zamki, zasuwy i inne urządzenia zabezpieczające przed wydostaniem się zwierząt, zabezpieczone przed bezpośrednim dostępem zwierząt. § 5. Minimalne warunki, o których mowa w § 1 pkt 3, obejmują: 1) utrzymywanie w czystości miejsc przebywania zwierząt i ich wyposażenie; 2) bieżącą obserwację kondycji zwierząt, polegającą na doglądaniu ich przez posiadacza nie mniej niż raz dziennie; 3) okresową dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację pomieszczeń i ich wyposażenia; 4) wyposażenie miejsc przebywania w drenaż lub urządzenia umożliwiające odprowadzanie odchodów i nadmiaru wody; 5) regularne usuwanie zużytej podściółki; 6) regularną kontrolę jakości wody w akwariach i w basenach; 7) całodobowy i nieograniczony dostęp zwierząt do czystej i świeżej wody oraz podawanie karmy w ilości i o zawartości składników odżywczych odpowiednich do wymagań poszczególnych gatunków lub ras, z uwzględnieniem kondycji, wieku, wagi, stanu fizjologicznego, stadium rozwoju, stanu uzębienia osobników; 8) zaspokojenie potrzeb żywieniowych wszystkich osobników w stadzie przez umożliwienie jednoczesnego swobodnego dostępu do karmy i wody; 9) podawanie karmy w sposób niezagrażający zdrowiu i życiu zwierząt; 10) uwzględnienie naturalnych zachowań zwierząt przy ich karmieniu. § 6. Miejsca utrzymywania zwierząt powinny: 1) uniemożliwiać zwierzętom ucieczkę oraz zapewniać bezpieczeństwo ludzi i innych zwierząt; 2) umożliwiać, w razie ewakuacji, szybkie wyprowadzenie zwierząt. § 7. Minimalne warunki przestrzenne i niezbędne wyposażenie miejsc utrzymywania poszczególnych ras psa domowego wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych określa załącznik do rozporządzenia. § 8. 1. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu dotyczących minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych mają zastosowanie przepisy: 1) rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków dla chowu i hodowli poszczególnych grup zwierząt w ogrodach zoologicznych (Dz. U. Nr 99, poz. 916); 2) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 167, poz. 1629). 2. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do utrzymywania danieli, jeleni europejskich, jenotów, królików, lisów, norek, nutrii, perlic, przepiórek, strusi, szynszyli i tchórzy. § 9. Miejsca utrzymywania zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia zostaną dostosowane do warunków określonych w rozporządzeniu w okresie nie dłuższym niż rok od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 10. Przepis § 8 ust. 1 pkt 2 stosuje się od dnia wejścia w życie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 stycznia 2004 r. (poz. 166) MINIMALNE WARUNKI PRZESTRZENNE I NIEZBĘDNE WYPOSAŻENIE MIEJSC UTRZYMYWANIA POSZCZEGÓLNYCH RAS PSA DOMOWEGO WYKORZYSTYWANYCH DO CELÓW ROZRYWKOWYCH, WIDOWISKOWYCH, FILMOWYCH, SPORTOWYCH I SPECJALNYCH GatunekRodzaj pomieszczeniaSposób utrzymaniaParametry pomieszczenia dla jednego osobnikaUwarunkowania socjalneTemperatura w pomieszczeniu wewnętrznymNiezbędne wyposażenieUwagi wewnętrznegozewnętrznego 123456789 pies Canis familiarislegowiskoluzem2 m2-pojedynczo lub suka z młodymipowyżej 0 °Cpojemnik na wodę i karmęwilgotność powietrza nie powinna przekraczać 85 % budana uwięzipodstawa 2,5 m2-pojedynczo lub suka z młodymipowyżej 0 °Cpojemnik na wodę i karmękonstrukcja i materiały użyte do wykonania budy powinny zapewniać utrzymanie w jej wnętrzu temperatury powyżej 0 °C; ściany powinny być pełne, stanowiące osłonę przed silnym wiatrem; przedsionek powinien stanowić 30 % powierzchni budy, a wydzielone miejsca do spania - 70 %; otwór wejściowy do miejsca do spania w okresie zimowym powinien być zasłonięty materiałem izolacyjnym; dach powinien być zbudowany w sposób umożliwiający zdejmowanie go w celu porządkowania, dezynfekcji i wietrzenia budy kojec z budąluzempodstawa 2,5 m2długość 2,5 m szerokość 2,5 m wysokość 2,5 mpojedynczo lub suka z młodymipowyżej 0 °Cpojemnik na wodę i karmę, kratki ściekowekonstrukcja i materiały użyte do wykonania budy powinny zapewniać utrzymanie w jej wnętrzu temperatury powyżej 0 °C; ściany powinny być pełne, stanowiące osłonę przed silnym wiatrem; przedsionek powinien stanowić 30 % powierzchni budy, a wydzielone miejsca do spania - 70 %; otwór wejściowy do miejsca do spania w okresie zimowym powinien być zasłonięty materiałem izolacyjnym; dach powinien być zbudowany w sposób umożliwiający zdejmowanie go w celu porządkowania, dezynfekcji i wietrzenia budy; buda znajduje się na terenie kojca; kojec powinien być zbudowany z materiałów z wieloletnim zabezpieczeniem antykorozyjnym; konstrukcja powinna być trwała, o wysokiej stabilności i odporności mechanicznej; kojec powinien mieć furtkę wejściową otwieraną do środka oraz drzwiczki do podawania karmy; kratki ściekowe umieszczone w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez psa wybieg z budąluzempodstawa 2,5 m2powierzchnia 15 m2pojedynczo lub suka z młodymipowyżej 0°Cpojemnik na wodę i karmę, kratki ściekowekonstrukcja i materiały użyte do wykonania budy powinny zapewniać utrzymanie w jej wnętrzu temperatury powyżej 0 °C; ściany powinny być pełne, stanowiące osłonę przed silnym wiatrem; przedsionek powinien stanowić 30 % powierzchni budy, a wydzielone miejsca do spania - 70 %; otwór wejściowy do miejsca do spania w okresie zimowym powinien być zasłonięty materiałem izolacyjnym; dach powinien być zbudowany w sposób umożliwiający zdejmowanie go w celu porządkowania, dezynfekcji i wietrzenia budy; buda znajduje się na terenie kojca; kojec powinien być zbudowany z materiałów z wieloletnim zabezpieczeniem antykorozyjnym; konstrukcja powinna być trwała, o wysokiej stabilności i odporności mechanicznej; kojec powinien mieć furtkę wejściową otwieraną do środka oraz drzwiczki do podawania karmy; kratki ściekowe umieszczone w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez psa 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA BUDŻETOWA NA ROK 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 167) Art. 1. 1. Dochody budżetu państwa ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 1, na kwotę 154.552.589 tys. zł. 2. Wydatki budżetu państwa ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 2, na kwotę nie większą niż 199.851.862 tys. zł. 3. Deficyt budżetu państwa ustala się na kwotę nie większą niż 45.299.273 tys. zł. Art. 2. Ustala się przychody budżetu państwa na kwotę 320.543.798 tys. zł, a rozchody budżetu państwa na kwotę 275.244.525 tys. zł - z tytułów wymienionych w załączniku nr 3. Art. 3. Źródłem pokrycia pożyczkowych potrzeb budżetu państwa, w tym deficytu budżetu państwa, są środki pozostające na rachunkach budżetu państwa w dniu 31 grudnia 2003 r., przychody z tytułu sprzedaży skarbowych papierów wartościowych, przychody z prywatyzacji, przychody z tytułu kredytów i pożyczek zagranicznych oraz przychody z innych tytułów. Art. 4. 1. Przyrost zadłużenia na dzień 31 grudnia 2004 r. z tytułu emisji i spłaty skarbowych papierów wartościowych na rynku krajowym nie może przekroczyć kwoty 85.000.000 tys. zł, przy czym przez spłatę papierów wartościowych należy rozumieć w szczególności ich wykup, przedterminowy wykup, wcześniejszy wykup, odkup oraz zamianę. 2. Przyrost zadłużenia na dzień 31 grudnia 2004 r. z tytułu zaciągniętych kredytów i uzyskanych pożyczek zagranicznych oraz z tytułu emisji skarbowych papierów wartościowych na rynki zagraniczne, pomniejszony o terminowe i przedterminowe spłaty kapitału zadłużenia zagranicznego, nie może przekroczyć kwoty 15.000.000 tys. zł. 3. Limity określone w ust. 1 nie mają zastosowania do emisji skarbowych papierów wartościowych na rynku krajowym przeznaczonych na przedterminową spłatę, wykup lub zamianę innych niż skarbowe papiery wartościowe zobowiązań Skarbu Państwa, a także na spłatę zobowiązań Skarbu Państwa wynikających z ustaw, orzeczeń sądów lub innych tytułów. 4. Wartość nominalna nowo wyemitowanych skarbowych papierów wartościowych na cele, o których mowa w ust. 3, nie może przekroczyć kwoty 15.000.000 tys. zł. Art. 5. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do sprzedaży aktywów finansowych zwolnionych w wyniku operacji przedterminowego wykupu zadłużenia zagranicznego. Art. 6. Poręczenia i gwarancje mogą być udzielane przez Skarb Państwa w 2004 r. do kwoty 17.000.000 tys. zł. Art. 7. Ustala się w 2004 r. limit łącznych zobowiązań Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. z tytułu gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń eksportowych oraz gwarancji ubezpieczeniowych - w wysokości 9.500.000 tys. zł. Art. 8. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do udzielania ze środków budżetu państwa: 1) kredytów i pożyczek rządom innych krajów na sfinansowanie importu z Rzeczypospolitej Polskiej towarów i usług - do kwoty 1.029.306 tys. zł; 2) pożyczek Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. - na wypłatę gwarantowanych przez Skarb Państwa odszkodowań z tytułu ubezpieczeń eksportowych - do kwoty 301.000 tys. zł; 3) pożyczek funkcjonującym w Rzeczypospolitej Polskiej bankom, określonym w umowie "Protokół Finansowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie współpracy", ze środków uzyskanych od Rządu Republiki Francuskiej, na pokrywanie, ustalonej w trybie wynikającym z umowy, części potrzeb finansowania inwestycji w Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstw o kapitale mieszanym polsko-francuskim - do kwoty 65.000 tys. zł; 4) pożyczek dla jednostek samorządu terytorialnego w ramach postępowania naprawczego - do kwoty 30.000 tys. zł. Art. 9. Przychody, wydatki i rozliczenia z budżetem państwa państwowych zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych i środków specjalnych państwowych jednostek budżetowych, w podziale na części budżetowe, określa załącznik nr 4. Art. 10. Ustala się plany finansowe państwowych funduszy celowych, zgodnie z załącznikiem nr 5. Art. 11. Wykaz inwestycji wieloletnich określa załącznik nr 6. Art. 12. 1. Zestawienie programów realizowanych ze środków pochodzących ze źródeł zagranicznych, niepodlegających zwrotowi, z wyłączeniem środków, o których mowa w ust. 2, zawiera załącznik nr 7. 2. Zestawienie programów i projektów realizowanych ze środków pochodzących z funduszy strukturalnych, przedakcesyjnych, Funduszu Spójności Unii Europejskiej i Wspólnej Polityki Rolnej zawiera załącznik nr 8. Art. 13. Dotacje celowe na finansowanie zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami, realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, określa załącznik nr 9. Art. 14. Wykaz jednostek, dla których zaplanowano dotacje podmiotowe, oraz kwoty dotacji zawiera załącznik nr 10. Art. 15. Zestawienie dotacji dla państwowych agencji i fundacji z udziałem Skarbu Państwa zawiera załącznik nr 11. Art. 16. 1. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 1)) ustala się: 1) dla państwowych jednostek budżetowych w podziale na części i działy klasyfikacji dochodów i wydatków budżetowych oraz na poszczególne grupy osób, w załączniku nr 12: a) kwoty wynagrodzeń (łącznie z podwyżką od dnia 1 stycznia 2004 r.) i limity zatrudnienia dla osób objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń (osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, członków korpusu służby cywilnej, etatowych członków samorządowych kolegiów odwoławczych i kolegiów regionalnych izb obrachunkowych, pracowników Rządowego Centrum Legislacji, ekspertów Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, asesorów i aplikantów prokuratorskich, funkcjonariuszy Służby Celnej, sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej, prokuratorów oraz żołnierzy i funkcjonariuszy), b) kwoty wynagrodzeń dla osób nieobjętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń (łącznie z podwyżką od dnia 1 stycznia 2004 r.); 2) kwoty bazowe dla: a) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe - w wysokości 1.651,67 zł, b) członków korpusu służby cywilnej, etatowych członków samorządowych kolegiów odwoławczych i kolegiów regionalnych izb obrachunkowych, pracowników Rządowego Centrum Legislacji, ekspertów Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, asesorów i aplikantów prokuratorskich, funkcjonariuszy Służby Celnej, nauczycieli, a także pracowników uczelni państwowych, z wyłączeniem żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy - w wysokości 1.717,73 zł, c) sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej i prokuratorów - w wysokości 1.396,38 zł, d) żołnierzy i funkcjonariuszy - w wysokości 1.396,38 zł; 3) średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej - w wysokości 103%. 2. Zgodnie z art. 10 ustawy, wymienionej w ust. 1, tworzy się rezerwy celowe dla państwowych jednostek budżetowych, z przeznaczeniem na: 1) zwiększenia wynikające ze zmian organizacyjnych i nowych zadań: a) wynagrodzeń - w wysokości 13.725 tys. zł, b) limitów zatrudnienia dla 384 osób; 2) zwiększenie wynagrodzeń - w wysokości 6.000 tys. zł - przeznaczonych na wypłaty: a) wynagrodzeń dla osób odwołanych z kierowniczych stanowisk państwowych, b) nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i odpraw w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy oraz ekwiwalentów za niewykorzystany urlop wypoczynkowy dla: - osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, - pracowników jednostek organizacyjnych stanowiących wyodrębnioną część budżetową, w których limit zatrudnienia nie przekracza 50 osób. 3. Podwyższenie wynagrodzeń dla pracowników państwowej sfery budżetowej nastąpi od dnia 1 stycznia 2004 r., w ramach środków ujętych w budżetach właściwych dysponentów części budżetowych. Art. 17. 1. Zgodnie z art. 91 § 1b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 2)) ustala się kwoty bazowe dla: 1) sędziów - w wysokości 1.396,38 zł; 2) asesorów i aplikantów sądowych - w wysokości 1.717,73 zł. 2. Zgodnie z art. 14 ust. 1b ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o kuratorach sądowych (Dz. U. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 3)) ustala się kwotę bazową dla zawodowych kuratorów sądowych w wysokości 1.717,73 zł. Art. 18. Ustala się limity zatrudnienia osób objętych mnożnikowym systemem wynagrodzeń dla urzędów organów władzy państwowej, kontroli, ochrony prawa, sądów i trybunałów, wymienionych w art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 4)), oraz w placówkach zagranicznych - zgodnie z załącznikiem nr 13. Art. 19. Ustala się łączną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w wysokości 398.176 tys. zł, z przeznaczeniem na dofinansowanie: 1) krajowych przewozów pasażerskich w celu wyrównania przewoźnikom kolejowym utraconych przychodów z tytułu obowiązujących ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów, o których mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 149, poz. 1452 i Nr 203, poz. 1966), przy czym kwota ta nie uwzględnia podatku od towarów i usług - 370.000 tys. zł; 2) podręczników szkolnych do kształcenia zawodowego i kształcenia specjalnego oraz podręczników akademickich - 9.176 tys. zł; 3) posiłków sprzedawanych w barach mlecznych - 18.000 tys. zł; 4) przesyłek ustawowo zwolnionych z opłat pocztowych - 1.000 tys. zł. Art. 20. Ustala się dotacje przedmiotowe na: 1) korzystanie z usług w zakresie szkolenia sportowego, świadczonych przez "Centralny Ośrodek Sportu", w łącznej kwocie 11.640 tys. zł; 2) wdrażanie do pracy społecznie użytecznej i przygotowywanie do zawodu, w warsztatach szkolnych prowadzonych przy zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, w łącznej kwocie 666 tys. zł; 3) ochronę gospodarki leśnej, rezerwatowej oraz przyrody prowadzoną przez gospodarstwa pomocnicze parków narodowych na gruntach będących w zarządzie parków narodowych, w łącznej kwocie 2.418 tys. zł. Art. 21. Ustala się łączną kwotę dotacji przedmiotowych w wysokości 188.962 tys. zł z przeznaczeniem na dofinansowanie niektórych zadań wykonywanych na rzecz rolnictwa w szczególności w zakresie: 1) postępu biologicznego w produkcji roślinnej i zwierzęcej; 2) zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badań monitoringowych pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego, w tym na działania związane z ochroną przed zagrożeniem wystąpienia gąbczastej encefalopatii bydła (BSE); 3) ochrony roślin; 4) rolnictwa ekologicznego; 5) monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości importu; 6) stosowania nawozów wapniowych. Art. 22. Ustala się kwotę dotacji na inwestycje realizowane przez "PKP Polskie Linie Kolejowe Spółka Akcyjna" na liniach kolejowych o państwowym znaczeniu w wysokości 270.000 tys. zł. Art. 23. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową w wysokości 62.000 tys. zł. Art. 24. Ustala się dla służby cywilnej: 1) limit mianowań urzędników - 600 osób; 2) limit środków na wynagrodzenia - w wysokości 3.973.076 tys. zł; 3) limit środków na szkolenia - w wysokości 27.812 tys. zł. Art. 25. Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem wynosi 102,0%. Art. 26. Wysokość odpisu, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 5)), wynosi 2.843.897 tys. zł. Art. 27. Kwota wydatków na prewencję rentową, o których mowa w art. 57 ustawy wymienionej w art. 26, wynosi 95.000 tys. zł. Art. 28. Należności, o których mowa w art. 76 ust. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w art. 26, z tytułu poniesionych kosztów poboru i dochodzenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych składek na otwarte fundusze emerytalne, ustala się na 0,8% kwoty składek przekazanych do funduszy. Art. 29. Odpis od funduszu emerytalno-rentowego na fundusz administracyjny Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wynosi 356.000 tys. zł. Art. 30. Kwota wydatków na prewencję wypadkową, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz. 2217), wynosi 500 tys. zł. Art. 31. Kwota środków przeznaczonych na finansowanie rent strukturalnych, o której mowa w art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2273), wynosi 9.108 tys. zł. Art. 32. Prognozowane na 2004 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej wynosi 2.290 zł. Art. 33. Ustala się etaty Policji w liczbie 103.309. Art. 34. Wydatki budżetowe w kwocie 846.800 tys. zł, ujęte w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki, przeznacza się na realizację: 1) zadań wynikających z ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037) w kwocie 822.800 tys. zł, w tym na spłatę pożyczki zaciągniętej w Funduszu Pracy - 50.000 tys. zł; 2) programu restrukturyzacji przemysłu hutnictwa żelaza i stali w kwocie 24.000 tys. zł. Art. 35. Ustala się limit wydatków na finansowanie zadań objętych programem wsparcia, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, z późn. zm. 6)), w kwocie 1.397.400 tys. zł. Art. 36. Kwoty wpłat jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966), wynoszą dla: 1) gmin - 342.943 tys. zł; 2) powiatów - 475.853 tys. zł; 3) województw - 380.547 tys. zł. Art. 37. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780, z późn. zm. 7)) ustala się wydatki związane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem, ochroną i zarządzaniem drogami krajowymi, finansowanymi przez ministra właściwego do spraw transportu - w wysokości 1.896.923 tys. zł. Art. 38. Ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Pracy w wysokości 2,45% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, określonej w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 8)). Art. 39. Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, z późn. zm. 9)) - ustala się obowiązkową składkę na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wysokości 0,15% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 26. Art. 40. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady udzielania i wykorzystania dotacji przeznaczonej dla górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, ujętej w budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki, a w szczególności określi tryb udzielania, sposób wykorzystania i rozliczania dotacji. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady przyznawania osłon socjalnych dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, w ramach dotacji ujętej w budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki, oraz zasady przyznawania osłon socjalnych dla byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali pod ziemią, a w szczególności określi warunki uzyskania, sposób obliczania i tryb wypłacania tych osłon. Art. 41. 1. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonywania wzajemnych przeniesień wydatków planowanych na obsługę długu Skarbu Państwa pomiędzy częściami budżetu państwa, z których są finansowane wydatki na obsługę długu zagranicznego Skarbu Państwa oraz na obsługę długu krajowego Skarbu Państwa. 2. Do przenoszenia wydatków, o których mowa w ust. 1, w ramach części budżetu państwa, z których jest finansowana obsługa długu Skarbu Państwa, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 96 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 18. 3. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonywania transakcji finansowych na instrumentach pochodnych, polegających na wymianie płatności odsetkowych, z których uzyskane środki finansowe pomniejszają wydatki związane z kosztami obsługi długu krajowego lub zagranicznego. 4. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonywania transakcji finansowych na instrumentach pochodnych, polegających na wymianie płatności kapitałowych, z których uzyskane środki finansowe pomniejszają rozchody związane ze spłatą długu krajowego lub zagranicznego. Art. 42. Wykaz programów wieloletnich określa załącznik nr 14. Art. 43. Plany finansowe: 1) Agencji Mienia Wojskowego, 2) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, 3) Agencji Rezerw Materiałowych, 4) Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, 5) Agencji Rynku Rolnego, 6) Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, 7) Agencji Nieruchomości Rolnych - określa załącznik nr 15. Art. 44. Prefinansowanie zadań przewidzianych do finansowania ze środków Unii Europejskiej określa załącznik nr 16. Art. 45. 1. Ze środków specjalnych gromadzonych na podstawie odrębnych ustaw przez państwowe jednostki budżetowe, z wyjątkiem środków specjalnych ujętych w częściach budżetu państwa, których dysponentami są wojewodowie oraz minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu, dokonuje się wpłaty do budżetu państwa w wysokości 40% planowanych wpływów. 2. Wpłaty, o których mowa w ust. 1, są przekazywane do budżetu państwa w częściach co kwartał, w wysokości 25% wpłat w terminie 20 dni po zakończeniu kwartału, a za czwarty kwartał - w terminie do dnia 20 grudnia 2004 r. Wpłata ze środków specjalnych ujętych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, nastąpi w dwóch równych częściach - w terminie do dnia 30 czerwca 2004 r. oraz do dnia 20 grudnia 2004 r. Art. 46. 1. Niezależnie od wpłat, o których mowa w art. 45 ust. 1, z przychodów środków specjalnych będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw transportu, dokonywana jest wpłata w wysokości 10.000 tys. zł. 2. Tryb i terminy wpłaty, o której mowa w ust. 1, określa art. 45 ust. 2 zdanie pierwsze. Art. 47. Upoważnia się ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania do przeprowadzenia - ze środków ujętych w odpowiednich rezerwach celowych budżetu państwa - centralnych zakupów: 1) autobusów szkolnych przeznaczonych na dowożenie dzieci do szkół; 2) wyposażenia pracowni internetowych w szkołach w sprzęt komputerowy i oprogramowanie. Art. 48. W przypadku wystąpienia oszczędności w wydatkach planowanych na obsługę zadłużenia zagranicznego Skarbu Państwa oraz obsługę długu krajowego Skarbu Państwa, upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do ich przeznaczenia w pierwszej kolejności na wzmocnienie w 2004 r. motywacyjnej funkcji systemów uposażeń funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu i Służby Więziennej o kwotę nieprzekraczającą 50.000 tys. zł, a pozostałe oszczędności na uzupełnienie dotacji dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w celu zapewnienia płynności wypłat świadczeń gwarantowanych przez państwo. Art. 49. Ilekroć w ustawie jest mowa o ministrze właściwym do spraw finansów, należy przez to rozumieć odpowiednio ministra właściwego do spraw budżetu, ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub ministra właściwego do spraw instytucji finansowych. Art. 50. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (poz. 167) TEKST ZAŁĄCZNIKÓW DOSTĘPNY W WERSJI PAPIEROWEJ 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 213, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 150, poz. 983, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 240, poz. 2057 oraz z 2003 r. Nr 200, poz. 1953, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 127, poz. 1088, Nr 155, poz. 1287 i Nr 199, poz. 1673 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2037 i Nr 229, poz. 2271. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie przypadków, sposobów i trybu użycia przez strażników gminnych (miejskich) środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 18, poz. 169) Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1190) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, sposoby i tryb użycia przez strażnika gminnego (miejskiego), zwanego dalej "strażnikiem", środków przymusu bezpośredniego oraz sposób przechowywania i rejestrowania tych środków. § 2. 1. Środki przymusu bezpośredniego mogą być stosowane po uprzednim wezwaniu do zachowania się zgodnego z prawem oraz po bezskutecznym uprzedzeniu o ich użyciu. 2. Strażnik może odstąpić od wzywania do zachowania zgodnego z prawem oraz od uprzedzenia o użyciu środków przymusu bezpośredniego, jeżeli zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także mienia. § 3. Od dalszego stosowania środków przymusu bezpośredniego odstępuje się, gdy osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom. § 4. Można stosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom. § 5. Wobec kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności można stosować tylko siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających. § 6. 1. Siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony można stosować w celu odparcia czynnej napaści lub zmuszenia do wykonania polecenia albo ujęcia osoby. 2. Używając siły fizycznej, nie zadaje się uderzeń, chyba że działa się w: 1) obronie koniecznej; 2) celu odparcia zamachu na życie lub zdrowie ludzkie albo mienie. § 7. 1. Kajdanki można stosować wobec osób ujętych oraz podczas wykonywania zadań, o których mowa w art. 11 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych, w celu: 1) udaremnienia ucieczki osoby ujętej lub nietrzeźwej; 2) zapobieżenia czynnej napaści lub czynnemu oporowi. 2. Kajdanki zakłada się na ręce trzymane z przodu, a osobom zachowującym się agresywnie na ręce trzymane z tyłu. 3. Kajdanki zakłada się tak, aby nie tamowały obiegu krwi. 4. Nie stosuje się kajdanek wobec osób w wieku poniżej 17 lat, z wyjątkiem nieletnich w wieku powyżej 15 lat podejrzanych o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu. § 8. 1. Pałka obronna wielofunkcyjna może być stosowana w przypadku: 1) odpierania czynnej napaści na strażnika lub inną osobę; 2) pokonywania czynnego oporu; 3) przeciwdziałania niszczeniu lub kradzieży mienia; 4) konieczności obezwładnienia osoby w związku ze zmuszeniem jej do wykonania polecenia. 2. Nie zadaje się: 1) uderzeń i pchnięć pałką obronną wielofunkcyjną w głowę, szyję, brzuch i nieumięśnione oraz szczególnie wrażliwe części ciała, a także nie stosuje się na te części ciała blokady i nie zakłada się dźwigni; 2) uderzeń rękojeścią pałki obronnej wielofunkcyjnej; 3) uderzeń i pchnięć pałką obronną wielofunkcyjną wobec osób, w stosunku do których użyto kajdanek. 3. W przypadku gdy pałkę obronną wielofunkcyjną stosuje się w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, przepisu ust. 2 pkt 1 nie stosuje się. 4. Nie stosuje się pałki obronnej wielofunkcyjnej wobec osób stawiających bierny opór, chyba że zastosowanie siły fizycznej okazało się bezskuteczne. § 9. 1. Pies obronny może być wykorzystany w przypadkach: 1) odpierania czynnej napaści; 2) pokonywania czynnego oporu; 3) w czasie ujęcia osoby oraz udaremnienia ucieczki osoby ujętej. 2. Psu obronnemu zakłada się kaganiec. 3. W przypadku gdy pies obronny jest wykorzystywany wobec osoby posiadającej broń palną lub inny niebezpieczny przedmiot w celu odparcia czynnej napaści, przepisu ust. 2 nie stosuje się. § 10. 1. Paralizatory elektryczne i ręczne miotacze gazu można stosować w przypadkach: 1) odpierania czynnej napaści; 2) bezpośredniego pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia; 3) przeciwdziałania niszczeniu lub kradzieży mienia; 4) dokonywania ujęcia osoby; 5) udaremnienia ucieczki osoby ujętej. 2. Paralizatora elektrycznego używa się zgodnie z instrukcją obsługi opracowaną przez producenta, a w szczególności: 1) paralizatora elektrycznego używa się na umięśnione części ciała, z wyłączeniem klatki piersiowej w okolicy serca; 2) nie używa się paralizatora elektrycznego w okolicach stawów kostnych; 3) czas użycia paralizatora elektrycznego wynosi około 1 sekundy. 3. Ręcznego miotacza gazu używa się zgodnie z instrukcją obsługi opracowaną przez producenta, a w szczególności: 1) nie używa się ręcznego miotacza gazu w pomieszczeniach zamkniętych; 2) wylot dyszy ręcznego miotacza gazu powinien być skierowany poniżej twarzy osoby, w stosunku do której jest używany, oraz powinien znajdować się przynajmniej około 50 cm od tej osoby; 3) czas użycia ręcznego miotacza gazu wynosi około 1 sekundy. § 11. 1. Jeżeli wskutek użycia środka przymusu bezpośredniego nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia osoby, strażnik jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy, a w razie potrzeby lub na jej prośbę - zapewnić pomoc lekarską. 2. W przypadku gdy nastąpiła śmierć lub podejrzenie śmierci osoby, wobec której użyto środka przymusu bezpośredniego, strażnik jest obowiązany niezwłocznie wezwać lekarza. 3. Pomoc lekarską zapewnia się zawsze kobiecie ciężarnej, wobec której użyto środka przymusu bezpośredniego. 4. Jeżeli w wyniku użycia środka przymusu bezpośredniego nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, strażnik jest obowiązany do: 1) powiadomienia o zdarzeniu komendanta straży lub osoby przez niego wyznaczonej oraz najbliższej jednostki Policji; 2) zabezpieczenia, w miarę możliwości, śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce, do czasu przybycia Policji, osób postronnych; 3) ustalenia, w miarę możliwości, tożsamości osób będących świadkami zdarzenia. 5. Jeżeli w wyniku użycia środka przymusu bezpośredniego nastąpiła śmierć osoby, komendant straży lub osoba przez niego upoważniona niezwłocznie zawiadamia o tym swojego przełożonego. § 12. 1. Fakt użycia środka przymusu bezpośredniego strażnik dokumentuje w notatniku służbowym bezpośrednio po zdarzeniu. 2. W przypadkach, o których mowa w § 11, strażnik sporządza notatkę służbową i przedstawia ją przełożonemu. 3. Notatka, o której mowa w ust. 2, zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko oraz numer identyfikacyjny strażnika; 2) czas i miejsce użycia środka przymusu bezpośredniego; 3) dane osoby, wobec której użyto środka przymusu bezpośredniego; 4) szczegółowe powody i rodzaj użytego środka przymusu bezpośredniego; 5) opis postępowania poprzedzającego użycie środka przymusu bezpośredniego; 6) sposób użycia środka przymusu bezpośredniego; 7) skutki użycia środka przymusu bezpośredniego; 8) inne ważne okoliczności zdarzenia; 9) dane ustalonych świadków zdarzenia; 10) podpis strażnika sporządzającego notatkę. § 13. 1. Pomieszczenia, w których przechowuje się paralizatory elektryczne i ręczne miotacze gazu, powinny: 1) znajdować się w siedzibie straży lub w obiekcie chronionym przez straż; 2) być wydzielone w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym. 2. Zewnętrzne otwory okienne w pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, powinny być okratowane i siatkowane w taki sposób, aby uniemożliwić dostęp do tych pomieszczeń z zewnątrz. § 14. Paralizatory elektryczne i ręczne miotacze gazu przechowuje się w atestowanych szafach lub kasetach metalowych na trwałe przymocowanych do podłoża. § 15. 1. Komendant straży lub upoważniony przez niego strażnik, zwany dalej "magazynierem", prowadzi i przechowuje: 1) książkę ewidencji paralizatorów elektrycznych i ręcznych miotaczy gazu; 2) książkę wydawania i przyjęcia paralizatorów elektrycznych i ręcznych miotaczy gazu. 2. Książka ewidencji paralizatorów elektrycznych i ręcznych miotaczy gazu zawiera: 1) nazwę środka przymusu bezpośredniego; 2) serię i numer środka przymusu bezpośredniego; 3) rok produkcji środka przymusu bezpośredniego; 4) serię i numer świadectwa broni na paralizatory elektryczne; 5) datę wpisu do ewidencji i podpis osoby dokonującej wpisu; 6) uwagi. 3. Książka wydawania i przyjęcia paralizatorów elektrycznych i ręcznych miotaczy gazu zawiera: 1) potwierdzenie wydania środka przymusu bezpośredniego: a) datę i godzinę wydania środka przymusu bezpośredniego, b) nazwę środka przymusu bezpośredniego, c) serię i numer środka przymusu bezpośredniego, d) wyposażenie dodatkowe, e) podpis i numer służbowy wydającego środek przymusu bezpośredniego, f) podpis i numer służbowy pobierającego środek przymusu bezpośredniego; 2) potwierdzenie przyjęcia środka przymusu bezpośredniego: a) datę i godzinę przyjęcia środka przymusu bezpośredniego, b) nazwę środka przymusu bezpośredniego, c) serię i numer środka przymusu bezpośredniego, d) wyposażenie dodatkowe, e) podpis i numer służbowy zdającego środek przymusu bezpośredniego, f) podpis i numer służbowy przyjmującego środek przymusu bezpośredniego; 3) uwagi. 4. W przypadku wyznaczenia magazyniera bezpośredni nadzór nad prowadzeniem ewidencji, o których mowa w ust. 1, oraz przechowywaniem paralizatorów elektrycznych i ręcznych miotaczy gazu sprawuje komendant straży. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia stosowania opłaty celnej dodatkowej na przywóz niektórych towarów rolnych (Dz. U. Nr 18, poz. 170) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie wyłączenia stosowania opłaty celnej dodatkowej na przywóz niektórych towarów rolnych (Dz. U. Nr 135, poz. 1515, z 2002 r. Nr 53, poz. 460 oraz z 2003 r. Nr 93, poz. 861) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 2004 r. (poz. 170) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH WYŁĄCZONYCH OD STOSOWANIA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Kod PCNWyszczególnienie 12 0101Konie, osły, muły i osłomuły, żywe: 0101 90- Pozostałe: - - Konie: 0101 90 11 0- - - Do uboju 0102Bydło żywe: 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: - - - O masie przekraczającej 160 kg, ale nieprzekraczającej 300 kg: 0102 90 41 0- - - - Do uboju 0102 90 49 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka): 0102 90 51 0- - - - - Do uboju 0102 90 59 0- - - - - Pozostałe 0104Owce i kozy, żywe: 0104 10- Owce: - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia) 0104 10 80 0- - - Pozostałe 0104 20- Kozy: 0104 20 90 0- - Pozostałe 0106Pozostałe zwierzęta żywe: - Ssaki: 0106 19- - Pozostałe: 0106 19 10- - - Króliki domowe: 0106 19 10 1- - - - Hodowlane czystej krwi 0106 19 10 9- - - - Pozostałe 0204Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0204 10 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, świeże lub schłodzone - Pozostałe mięso z owiec, świeże lub schłodzone: 0204 21 00 0- - Tusze i półtusze 0204 22- - Pozostałe kawałki, z kośćmi: 0204 22 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 22 30 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 22 50 0- - - Nogi 0204 22 90 0- - - Pozostałe 0204 23 00 0- - Bez kości 0204 30 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, zamrożone - Pozostałe mięso z owiec, zamrożone: 0204 41 00 0- - Tusze i półtusze 0204 42- - Pozostałe kawałki, z kośćmi: 0204 42 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 42 30 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 42 50 0- - - Nogi 0204 42 90 0- - - Pozostałe 0204 43- - Bez kości: 0204 43 10 0- - - Jagnięce 0204 43 90 0- - - Pozostałe 0204 50- Mięso z kóz: - - Świeże lub schłodzone: 0204 50 11 0- - - Tusze i półtusze 0204 50 13 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 50 15 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 50 19 0- - - Nogi - - - Pozostałe: 0204 50 31 0- - - - Kawałki z kośćmi 0204 50 39 0- - - - Kawałki bez kości - - Zamrożone: 0204 50 51 0- - - Tusze i półtusze 0204 50 53 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 50 55 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 50 59 0- - - Nogi - - - Pozostałe: 0204 50 71 0- - - - Kawałki z kośćmi 0204 50 79 0- - - - Kawałki bez kości 0208Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0208 10- Z królików lub zajęcy: - - Z królików domowych: 0208 10 11 0- - - Świeże lub schłodzone 0208 10 19 0- - - Zamrożone 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: - Pozostałe, włączając jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: 0210 91 00 0- - Z naczelnych 0210 92 00 0- - Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren) 0210 93 00 0- - Z gadów (włączając z węży i z żółwi) 0210 99- - Pozostałe: - - - Mięso: 0210 99 10 0- - - - Z koni, solone, w solance lub suszone - - - - Z owiec i kóz: 0210 99 21 0- - - - - Z kośćmi 0210 99 29 0- - - - - Bez kości 0210 99 31 0- - - - Z reniferów 0210 99 39 0- - - - Pozostałe - - - Podroby: 0210 99 60 0- - - - Z owiec i kóz - - - - Pozostałe: - - - - - Wątróbki drobiowe: 0210 99 71 0- - - - - - Wątróbki otłuszczone, z gęsi lub z kaczek, solone lub w solance 0210 99 79 0- - - - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane: 0407 00 90 0- Pozostałe 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0410 00 00 0Jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 0604Liście, gałęzie i pozostałe części roślin, bez kwiatów lub pączków kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0604 10- Mchy i porosty: 0604 10 10 0- - Mech reniferowy 0604 10 90 0- - Pozostałe - Pozostałe: 0604 91- - Świeże: - - - Choinki gwiazdkowe: 0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] i jodła szlachetna (Abies procera Rehd.) 0604 91 29 0- - - - Pozostałe - - - Gałązki iglaste: 0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] i z jodły szlachetnej (Abies procera Rehd.) 0604 91 49 0- - - - Pozostałe 0604 91 90 0- - - Pozostałe 0604 99- - Pozostałe: 0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie 0604 99 90 0- - - Pozostałe 0701Ziemniaki, świeże lub schłodzone: 0701 10 00 0- Sadzeniaki 0701 90- Pozostałe: 0701 90 10 0- - Do produkcji skrobi 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: 0703 10 90 0- - Szalotka 0703 90 00 0- Pory i pozostałe warzywa cebulowe 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste: 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja 0704 20 00- Brukselka: 0704 20 00 1- - Od 1 stycznia do 31 maja 0704 90- Pozostałe: 0704 90 90- - Pozostałe: 0704 90 90 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone: - Sałata: 0705 19 00 0- - Pozostała - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum) 0705 29 00 0- - Pozostała 0708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub schłodzone: 0708 10 00 0- Groch (Pisum sativum) 0709Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone: - Grzyby i trufle: 0709 59- - Pozostałe: 0709 59 10 0- - - Pieprznik jadalny 0709 59 30 0- - - Grzyby z rodziny borowikowatych 0709 59 90 0- - - Pozostałe 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone: 0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa 0710 80- Pozostałe warzywa: 0710 80 10 0- - Oliwki - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 59 0- - - Pozostałe 0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0711 20- Oliwki: 0711 20 10 0- - Do celów innych niż produkcja oliwy 0711 20 90 0- - Pozostałe 0711 30 00 0- Kapary - Grzyby i trufle: 0711 59 00- - Pozostałe: 0711 59 00 1- - - Trufle 0711 59 00 9- - - Pozostałe 0711 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Warzywa: 0711 90 10 0- - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki 0711 90 30 0- - - Kukurydza cukrowa 0711 90 50 0- - - Cebula 0711 90 80 0- - - Pozostałe 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany do siewu 0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone: 0713 10- Groch (Pisum sativum): 0713 10 10 0- - Do siewu 0713 10 90 0- - Pozostały 0713 20 00 0- Cieciorka (ciecierzyca) - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 31 00 0- - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek 0713 32 00 0- - Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis) 0713 33- - Fasola, włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris): 0713 33 10 0- - - Do siewu 0713 33 90 0- - - Pozostała 0713 39 00 0- - Pozostałe 0713 40 00 0- Soczewica 0713 50 00 0- Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor) 0713 90 00- Pozostałe: 0713 90 00 1- - Do siewu 0713 90 00 9- - Pozostałe 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Orzechy laskowe (Corylus spp.): 0802 21 00 0- - W łupinie 0802 22 00 0- - Bez łupiny - Orzechy włoskie: 0802 31 00 0- - W łupinie 0802 32 00 0- - Bez łupiny 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 20- Gruszki i pigwy: 0808 20 90 0- - Pigwy 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium 0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne 0812Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0812 10 00 0- Wiśnie i czereśnie 0812 90- Pozostałe: 0812 90 10 0- - Morele 0812 90 20 0- - Pomarańcze 0812 90 30 0- - Papaje 0812 90 40 0- - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0812 90 50 0- - Porzeczki czarne 0812 90 60 0- - Maliny 0812 90 70 0- - Owoce guawy, mango, smaczeliny, tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, sączyńca, owoce męczennicy, oskomianu (carambola), pitahaya i orzechy tropikalne 0812 90 99- - Pozostałe: 0812 90 99 1- - - Truskawki i poziomki 0812 90 99 9- - - Pozostałe 0813Owoce suszone, inne niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806; mieszanki orzechów lub owoców suszonych objętych niniejszym działem: 0813 10 00 0- Morele 0813 40- Pozostałe owoce: 0813 40 10 0- - Brzoskwinie, włącznie z nektarynami 0813 40 30 0- - Gruszki 0813 40 50 0- - Papaje 0813 40 60 0- - Tamaryndy 0813 40 70 0- - Jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii, sączyńca, owoce męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya 0813 40 95 0- - Pozostałe 0813 50- Mieszanki z orzechów lub z owoców suszonych, objętych niniejszym działem: - - Mieszanki z owoców suszonych, innych niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806: - - - Niezawierające śliwek: 0813 50 12 0- - - - Z papai, tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), kanawalii, sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya 0813 50 15 0- - - - Pozostałe 0813 50 19 0- - - Zawierające śliwki - - Mieszanki wyłącznie z orzechów suszonych objętych pozycjami 0801 i 0802: 0813 50 31 0- - - Z orzechów tropikalnych 0813 50 39 0- - - Pozostałe - - Pozostałe mieszanki: 0813 50 91 0- - - Niezawierające śliwek lub fig 0813 50 99 0- - - Pozostałe 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 20 00 0- Proso 1008 30 00 0- Mozga kanaryjska 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 90 0- - Pozostałe 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 90- Pozostałe: 1102 90 90 0- - Pozostałe 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 90 0- - Pozostałe 1106Mąka, mączka i proszek, z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713, z sago lub z korzeni, lub bulw objętych pozycją 0714, lub z produktów objętych działem 8: 1106 10 00 0- Z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713 1106 30- Z produktów objętych działem 8: 1106 30 10 0- - Z bananów 1106 30 90 0- - Pozostałe 1204 00Nasiona lnu, nawet łamane: 1204 00 10 0- Do siewu 1204 00 90 0- Pozostałe 1207Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane: 1207 10- Orzechy palmowe i ich jądra: 1207 10 10 0- - Do siewu 1207 10 90 0- - Pozostałe 1207 20- Nasiona bawełny: 1207 20 10 0- - Do siewu 1207 20 90 0- - Pozostałe 1207 30- Nasiona rącznika: 1207 30 10 0- - Do siewu 1207 40- Nasiona sezamu: 1207 40 10 0- - Do siewu 1207 40 90 0- - Pozostałe 1207 50- Nasiona gorczycy: 1207 50 10 0- - Do siewu 1207 50 90 0- - Pozostałe 1207 60- Nasiona krokosza: 1207 60 10 0- - Do siewu 1207 60 90 0- - Pozostałe - Pozostałe: 1207 99- - Pozostałe: 1207 99 20 0- - - Do siewu - - - Pozostałe: 1207 99 91 0- - - - Nasiona konopi 1207 99 98- - - - Pozostałe: 1207 99 98 1- - - - - Orzechy masłosza 1207 99 98 9- - - - - Pozostałe 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: - Nasiona roślin pastewnych: 1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfalfa) 1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.): 1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.) 1209 22 80 0- - - Pozostałej 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 60 0- - - Nasiona buraka pastewnego (Beta vulgaris var. alba) 1209 29 80 0- - - Pozostałe 1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla ich kwiatów - Pozostałe: 1209 91- - Nasiona warzyw: 1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i gongylodes L.) 1209 91 90 0- - - Pozostałe 1209 99- - Pozostałe: 1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych - - - Pozostałe: 1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów, inne niż objęte podpozycją 1209 30 1209 99 99 0- - - - Pozostałe 1211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane: 1211 10 00 0- Korzenie lukrecji 1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia 1211 30 00 0- Liście krzewu kokainowego 1211 40 00 0- Słoma makowa 1211 90- Pozostałe: 1211 90 30 0- - Fasola tonkińska 1211 90 97 0- - Pozostałe 1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i pozostałe algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum), w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1212 10- Chleb świętojański, włącznie z nasionami: 1212 10 10 0- - Chleb świętojański - - Nasiona chleba świętojańskiego: 1212 10 91 0- - - Niełuszczone, niekruszone ani niemielone 1212 10 99 0- - - Pozostałe 1212 20 00 0- Wodorosty morskie i pozostałe algi 1212 30 00 0- Pestki i jądra pestek moreli, brzoskwiń (włącznie z nektarynami) i śliwek - Pozostałe: 1212 99- - Pozostałe: 1212 99 80 0- - - Pozostałe 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 11 00 0- - Opium 1302 12 00 0- - Z lukrecji 1302 14 00 0- - Ze złocienia lub z korzeni roślin zawierających rotenon 1302 19- - Pozostałe: 1302 19 05 0- - - Olej żywiczny z wanilii 1302 19 30 0- - - Mieszaniny ekstraktów roślinnych, do produkcji napojów i przetworów spożywczych - - - Pozostałe: 1302 19 91 0- - - - Lecznicze 1302 19 98- - - - Pozostałe: 1302 19 98 1- - - - - Z Quassia amara, aloesu i manny 1302 19 98 9- - - - - Pozostałe 1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany: 1302 20 90 0- - Pozostałe - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 31 00 0- - Agar-agar 1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z chleba świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar: 1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion 1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar 1302 39 00 0- - Pozostałe 1501 00Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż te objęte pozycją 0209 lub 1503: - Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem): 1501 00 11 0- - Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509: 1510 00 10 0- Oleje surowe 1510 00 90 0- Pozostałe 1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy 1515 19- - Pozostały: 1515 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 19 90 0- - - Pozostały - Olej kukurydziany i jego frakcje: 1515 21- - Olej surowy: 1515 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 21 90 0- - - Pozostały 1515 29- - Pozostały: 1515 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 29 90 0- - - Pozostały 1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje: 1515 30 10 0- - Do produkcji kwasu aminoundekanowego stosowanego do wytwarzania tekstylnych włókien syntetycznych lub tworzyw sztucznych 1515 30 90 0- - Pozostały 1515 40 00 0- Olej tungowy i jego frakcje 1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje: - - Olej surowy: 1515 50 11 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 50 19 0- - - Pozostały - - Pozostały: 1515 50 91 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 50 99 0- - - Pozostały 1515 90- Pozostałe: 1515 90 15- - Olej jojoba i olej oiticica; wosk mirtowy i wosk japoński; ich frakcje: 1515 90 15 1- - - Olej jojoba surowy 1515 90 15 3- - - Olej oiticica; wosk mirtowy i wosk japoński; ich frakcje 1515 90 15 9- - - Pozostały - - Olej z nasion tytoniu i jego frakcje: - - - Olej surowy: 1515 90 21 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 90 29 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 1515 90 31 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 90 39 0- - - - Pozostały - - Pozostałe oleje i ich frakcje: - - - Oleje surowe: 1515 90 40 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1515 90 51 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1515 90 59 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe - - - Pozostałe: 1515 90 60 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1515 90 91 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty, w rodzaju stosowanych jako preparaty zapobiegające przyleganiu do formy 1518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516; niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów, lub olejów zwierzęcych lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1518 00 10 0- Linoksyn - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane, do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi: 1518 00 31 0- - Surowe 1518 00 39 0- - Pozostałe - Pozostałe: 1518 00 91 0- - Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516 - - Pozostałe: 1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów zwierzęcych, lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych, i ich frakcje 1518 00 99 0- - - Pozostałe 1522 00Degras; pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: 1522 00 10 0- Degras - Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: - - Pozostałe: 1522 00 91 0- - - Osady i szlamy olejowe; sopstoki 1522 00 99 0- - - Pozostałe 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze 1602 31 19 0- - - - Pozostałe 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych1 1602 31 90 0- - - Pozostałe 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z owiec lub kóz: - - - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z owiec 1602 90 74 0- - - - - - - - Z kóz - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z owiec 1602 90 78 0- - - - - - - - Z kóz 1603 00Ekstrakty i soki, z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych: 1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1603 00 80 0- Pozostałe 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta 1704Wyroby cukiernicze (włącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao: 1704 10- Guma do żucia, nawet pokryta cukrem: - - Zawierająca mniej niż 60% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach 1704 10 19 0- - - Pozostała - - Zawierająca 60% masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach 1704 10 99 0- - - Pozostała 1704 90- Pozostałe: 1704 90 30 0- - Biała czekolada - - Pozostałe: 1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i dropsy od kaszlu - - - Pozostałe: 1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, nawet nadziewane 1704 90 75 0- - - - Toffi, karmelki i podobne cukierki - - - - Pozostałe: 1704 90 99 0- - - - - Pozostałe 1806Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao: 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Niezawierający sacharozy lub zawierający mniej niż 5% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 10 20 0- - Zawierający 5% masy lub więcej, ale mniej niż 65% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego lub zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie 1806 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 31% masy masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające 18% masy lub więcej masła kakaowego 1806 20 70 0- - - Okruchy czekolady mlecznej 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa 1806 20 95 0- - - Pozostałe - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów 1806 32 90 0- - - Pozostałe 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i wyroby czekoladowe: - - - Czekolady, nawet z nadzieniem: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol 1806 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao 1806 90 60 0- - Wyroby do smarowania zawierające kakao 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów 1806 90 90 0- - Pozostałe 1902Makarony, nawet gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami), lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany: - Makarony niegotowane, nienadziewane ani nieprzygotowane inaczej: 1902 11 00 0- - Zawierające jaja 1902 19- - Pozostałe: 1902 19 10 0- - - Niezawierające mąki lub mączki, ze zwykłej pszenicy 1902 19 90 0- - - Pozostałe 1902 20- Makarony nadziewane, nawet gotowane lub inaczej przygotowane: 1902 20 10 0- - Zawierające więcej niż 20% masy ryb, skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych 1902 20 30 0- - Zawierające więcej niż 20% masy kiełbasy i tym podobnych, mięsa i podrobów, dowolnego rodzaju, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia - - Pozostałe: 1902 20 91 0- - - Gotowane 1902 20 99 0- - - Pozostałe 1902 30- Pozostałe makarony: 1902 30 10 0- - Suszone 1902 30 90 0- - Pozostałe 1902 40- Kuskus: 1902 40 10 0- - Nieprzygotowany 1902 40 90 0- - Pozostały 1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 1905 10 00 0- Chleb chrupki 1905 20- Piernik z dodatkiem imbiru i podobne: 1905 20 10 0- - Zawierający mniej niż 30% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 1905 20 30 0- - Zawierający 30% masy lub więcej, ale mniej niż 50% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 1905 20 90 0- - Zawierający 50% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) - Słodkie herbatniki; gofry i wafle: 1905 31- - Słodkie herbatniki: - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą, lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 31 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g 1905 31 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1905 31 30 0- - - - Zawierające 8% masy tłuszczu z mleka lub więcej - - - - Pozostałe: 1905 31 91 0- - - - - Herbatniki kanapkowe 1905 31 99 0- - - - - Pozostałe 1905 32- - Gofry i wafle: 1905 32 05 0- - - O zawartości wody przekraczającej 10% masy - - - Pozostałe: - - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 32 11 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g 1905 32 19 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 1905 32 91 0- - - - - Solone, nawet z nadzieniem 1905 32 99 0- - - - - Pozostałe 1905 40- Sucharki, tosty z chleba i podobne tosty: 1905 40 10 0- - Sucharki 1905 40 90 0- - Pozostałe 1905 90- Pozostałe: 1905 90 10 0- - Mace 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb, bułki, niezawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% masy cukru i nie więcej niż 5% masy tłuszczu 1905 90 45 0- - - Herbatniki 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego 1905 90 90 0- - - - Pozostałe 2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym: 2001 90- Pozostałe: 2001 90 10 0- - Ostry sos z mango 2001 90 20 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, innych niż słodka papryka i pieprz angielski 2001 90 30 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2001 90 40 0- - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5% masy skrobi lub więcej 2001 90 60 0- - Rdzenie palmowe 2001 90 65 0- - Oliwki 2001 90 99 0- - Pozostałe 2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym: 2003 20 00 0- Trufle 2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2004 90 10 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2004 90 30 0- - Kapusta kwaszona, kapary i oliwki 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 2005 60 00 0- Szparagi 2005 70- Oliwki: 2005 70 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 5 kg 2005 70 90 0- - Pozostałe 2005 80 00 0- Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, inne niż słodka papryka lub pieprz angielski 2005 90 30 0- - Kapary 2005 90 50 0- - Karczochy 2006 00Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i pozostałe części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane): 2006 00 10 0- Imbir 2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej: - Pozostałe: 2007 91- - Owoce cytrusowe: 2007 91 10 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 30% masy 2007 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 2007 99 93 0- - - - Z owoców tropikalnych i orzechów tropikalnych 2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: - Orzechy, orzeszki ziemne i pozostałe nasiona, nawet zmieszane razem: 2008 11- - Orzeszki ziemne: 2008 11 10 0- - - Masło orzechowe - - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: - - - - Przekraczającej 1 kg: 2008 11 92 0- - - - - Prażone 2008 11 94 0- - - - - Pozostałe - - - - Nieprzekraczającej 1 kg: 2008 11 96 0- - - - - Prażone 2008 11 98 0- - - - - Pozostałe 2008 19- - Pozostałe, włączając mieszanki: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 19 11 0- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych - - - - Pozostałe: 2008 19 13 0- - - - - Migdały i orzeszki pistacjowe, prażone 2008 19 19 0- - - - - Pozostałe - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 19 91 0- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych - - - - Pozostałe: - - - - - Orzechy prażone: 2008 19 93 0- - - - - - Migdały i orzeszki pistacjowe, prażone 2008 19 95 0- - - - - - Pozostałe 2008 19 99 0- - - - - Pozostałe 2008 70- Brzoskwinie, włączając nektaryny: - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 70 61 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 2008 70 69 0- - - - Pozostałe - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 70 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy 2008 70 79 0- - - - Pozostałe - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: 2008 70 92 0- - - - 5 kg lub większej 2008 70 98 0- - - - Mniejszej niż 5 kg - Pozostałe, włączając mieszanki, inne niż objęte podpozycją 2008 19: 2008 91 00 0- - Rdzenie palmowe 2008 99- - Pozostałe: - - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 99 41 0- - - - - Imbir - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 99 51 0- - - - - Imbir - - - - Niezawierające dodatku cukru: 2008 99 85 0- - - - - Kukurydza, inna niż kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2008 99 91 0- - - - - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5% masy skrobi lub więcej 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok pomarańczowy: 2009 11- - Zamrożony: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 11 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 11 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: 2009 11 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 11 99 0- - - - Pozostały 2009 12 00 0- - Niezamrożony, o liczbie Brixa nieprzekraczającej 20 2009 19- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 19 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 19 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 19 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 19 98 0- - - - Pozostały - Sok grejpfrutowy: 2009 21 00 0- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20 2009 29- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 29 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 29 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 29 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 29 99 0- - - - Pozostały - Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego: 2009 31- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 31 11 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 31 19 0- - - - Niezawierający dodatku cukru - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - Sok cytrynowy: 2009 31 51 0- - - - - Zawierający dodatek cukru 2009 31 59 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 31 91 0- - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 31 99 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru 2009 39- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 39 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 39 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 39 31 0- - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 39 39 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Sok cytrynowy: 2009 39 51 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 39 55 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 39 59 0- - - - - - Niezawierający dodatku cukru - - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 39 91 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 39 95 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 39 99 0- - - - - - Niezawierający dodatku cukru - Sok ananasowy: 2009 41- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 41 10 0- - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - Pozostały: 2009 41 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 41 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru 2009 49- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 49 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 49 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 49 30 0- - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - - Pozostały: 2009 49 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 49 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 49 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru - Sok winogronowy (włączając moszcz winogronowy): 2009 61- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 30: 2009 61 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto 2009 61 90 0- - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto 2009 69- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 69 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto 2009 69 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 30, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: 2009 69 51 0- - - - - Stężony 2009 69 59 0- - - - - Pozostały - - - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 69 71 0- - - - - - Stężony 2009 69 79 0- - - - - - Pozostały 2009 69 90 0- - - - - Pozostały 2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego warzywa: - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: - - - Pozostały: - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy 2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papai, owoców tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoców kanawalii, sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya 2009 80 35 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 38 0- - - - - Pozostałe - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Pozostały: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru: 2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy 2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 79 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy 2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papai, owoców tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoców kanawalii, sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya 2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Niezawierający dodatku cukru: 2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon 2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy 2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 99- - - - - - Pozostałe: 2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe 2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe 2009 90- Mieszanki soków: - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Pozostałe: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 90 79 0- - - - - - Niezawierające dodatku cukru - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Niezawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe 2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002); gotowe proszki do pieczenia: 2102 10- Drożdże aktywne: 2102 10 10 0- - Kultury drożdży - - Drożdże piekarnicze: 2102 10 31 0- - - Suszone 2102 10 39 0- - - Pozostałe 2102 10 90 0- - Pozostałe 2102 20- Drożdże nieaktywne; pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe: - - Drożdże nieaktywne: 2102 20 11 0- - - W tabletkach, kostkach lub w podobnej postaci, lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 2102 20 19 0- - - Pozostałe 2102 20 90 0- - Pozostałe 2102 30 00 0- Proszki do pieczenia, gotowe 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 10 00 0- Sos sojowy 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango, w płynie 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Fondue z sera 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach 2203 00 09 0- - Pozostałe 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj. 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj. 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante 2204 10 99 0- - - Pozostałe - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium) 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany) 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont) 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany) 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 2204 21 89 0- - - - - Port 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel 2204 21 92 0- - - - - Sherry 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20 °C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany 2204 30 94 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe: 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognac 2208 20 14 0- - - Armagnac 2208 20 26 0- - - Grappa 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez 2208 20 29 0- - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac 2208 20 64 0- - - - Armagnac 2208 20 86 0- - - - Grappa 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez 2208 20 89 0- - - - Pozostałe 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie, w pojemnikach o objętości: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach o objętości: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 38 0- - - - Większej niż 2 litry - - - Whisky "blended", w pojemnikach o objętości: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 58 0- - - - Większej niż 2 litry - - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 78 0- - - - Większej niż 2 litry - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 88 0- - - Większej niż 2 litry 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego alkoholu 2208 40 39 0- - - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10%) - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholu 2208 40 99 0- - - - Pozostałe 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin, w pojemnikach o objętości: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litry 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach o objętości: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 38 0- - - Większej niż 2 litry - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn 2208 90 54 0- - - - - - - Tequila 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami, na bazie alkoholu 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców 2208 90 75 0- - - - - Tequila 2208 90 77 0- - - - - Pozostałe 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe - - Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 99 0- - - Większej niż 2 litry 2301Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: 2301 10 00 0- Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów; skwarki 2301 20 00 0- Mąki, mączki i granulki, z ryb lub ze skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane: 2302 50 00 0- Z roślin strączkowych 2303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, nawet w postaci granulek: 2303 10- Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości: - - Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (z wyłączeniem stężonych płynów z rozmiękczania), o zawartości białka w przeliczeniu na suchy produkt: 2303 10 19 0- - - Nieprzekraczającej 40% masy 2303 10 90 0- - Pozostałe 2303 20- Wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru: - - Wysłodki buraczane o zawartości suchej masy: 2303 20 11 0- - - Nie mniejszej niż 87% masy 2303 20 18 0- - - Mniejszej niż 87% masy 2303 20 90 0- - Pozostałe 2303 30 00 0- Pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane 2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż te objęte pozycją 2304 lub 2305: 2306 10 00 0- Z nasion bawełny 2306 20 00 0- Z nasion lnu 2306 30 00 0- Z nasion słonecznika - Z nasion rzepaku lub rzepiku: 2306 41 00 0- - Z nasion rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego 2306 49 00 0- - Pozostałe 2306 50 00 0- Z orzechów kokosowych lub kopry 2306 60 00 0- Z orzechów palmowych lub jąder 2306 70 00 0- Z zarodków kukurydzy 2306 90- Pozostałe: - - Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego: 2306 90 11 0- - - Zawierające 3% masy oliwy z oliwek lub mniej 2306 90 19 0- - - Zawierające więcej niż 3% masy oliwy z oliwek 2306 90 90 0- - Pozostałe 2309Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy skrobi lub mniej: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 90 0- - Pozostała 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy skrobi lub mniej: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 43 00 0- - Mannit 2905 44- - D-sorbit (sorbitol): - - - W roztworze wodnym: 2905 44 11 0- - - - Zawierający 2% masy D-mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 2905 44 19 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 2905 44 91 0- - - - Zawierający 2% masy D-mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 2905 44 99 0- - - - Pozostałe 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 3505 10 90 0- - - Pozostałe 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe preparaty (na przykład klejonki i zaprawy), w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3809 10- Na bazie substancji skrobiowych: 3809 10 10 0- - Zawierające mniej niż 55% masy tych substancji 3809 10 30 0- - Zawierające 55% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 70% masy 3809 10 50 0- - Zawierające 70% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 83% masy 3809 10 90 0- - Zawierające 83% masy lub więcej tych substancji 1 przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH WYŁĄCZONYCH OD STOSOWANIA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ W RAMACH KONTYNGENTU TARYFOWEGO Kod PCNWyszczególnienie 12 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane 0207 12- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane 0207 25- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi lub perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: - - - Z kaczek: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane - - - Z gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane 0207 32 90 0- - - Z perliczek 0207 33- - Niecięte na kawałki, zamrożone: - - - Z kaczek: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane - - - Z gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane 0207 33 90 0- - - Z perliczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż wątróbki otłuszczone 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, zamrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: - Mięso ze świń: 0210 11- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 11 11 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 19 0- - - - - Łopatki i ich kawałki - - - - Suszone lub wędzone: 0210 11 31 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 39 0- - - - - Łopatki i ich kawałki 0210 12- - Boczek i jego kawałki: - - - Ze świń domowych: 0210 12 11 0- - - - Solony lub w solance 0210 12 19 0- - - - Suszony lub wędzony 0210 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 19 10 0- - - - - Bok bekonowy lub szpencer 0210 19 20 0- - - - - Bok trzyćwierciowy lub środki 0210 19 30 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 40 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 51 0- - - - - - Bez kości 0210 19 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - Suszone lub wędzone: 0210 19 60 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 70 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 81 0- - - - - - Bez kości 0210 19 89 0- - - - - - Pozostałe 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki: 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia ex0810 10 00 1Truskawki 1001Pszenica i meslin: 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Meslin 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna lub z meslin: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka z meslin 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1102 20- Mąka kukurydziana: 1102 20 10 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1102 20 90 0- - Pozostała 1102 30 00 0- Mąka ryżowa 1102 90- Pozostałe: 1102 90 10 0- - Mąka jęczmienna 1102 90 30 0- - Mąka owsiana 1102 90 90 0- - Pozostałe 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Z pszenicy: 1107 10 11 0- - - W postaci mąki 1107 10 19 0- - - Pozostały - - Pozostały: 1107 10 91 0- - - W postaci mąki 1107 10 99 0- - - Pozostały 1107 20 00 0- Palony 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 90 0- - Pozostałe 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 9- - Pozostałe 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 1601 00 10 0- Z wątroby - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane 1601 00 99 0- - Pozostałe 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 32 11 0- - - - Niegotowane 1602 32 19 0- - - - Pozostałe 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych1 1602 32 90 0- - - Pozostałe 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 39 21 0- - - - Niegotowane 1602 39 29 0- - - - Pozostałe 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych1 1602 39 80 0- - - Pozostałe - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych 1602 41 90 0- - - Pozostałe 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych 1602 42 90 0- - - Pozostałe 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 90 0- - - Pozostałe 1704Wyroby cukiernicze (włącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao: 1704 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem ex1704 90 61 0Zawierające mniej niż 70% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 2201Wody, włącznie z naturalnymi lub sztucznymi wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, niezawierające dodatku cukru lub innej substancji słodzącej ani aromatyzującej; lód i śnieg: 2201 10- Wody mineralne i wody gazowane: - - Wody mineralne naturalne: 2201 10 11 0- - - Nienasycone dwutlenkiem węgla 2201 10 19 0- - - Pozostałe 2201 10 90 0- - Pozostałe 2201 90 00 0- Pozostałe 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20 °C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily) 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia) 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily) 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 2204 29 89 0- - - - - Port 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel 2204 29 92 0- - - - - Sherry 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe 2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane: 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 10 90 0- - Pozostałe 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 20 90 0- - Pozostałe 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 30 90 0- - Pozostałe 2302 40- Z pozostałych zbóż: 2302 40 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 40 90 0- - Pozostałe 1 przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. w sprawie dotacji na finansowanie likwidacji kopalń (Dz. U. Nr 18, poz. 171) Na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady i tryb przyznawania oraz sposób wykorzystania dotacji z budżetu państwa, przeznaczonej na finansowanie: a) likwidacji kopalń, b) zabezpieczenia kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym w trakcie likwidacji kopalń i po zakończeniu ich likwidacji, c) naprawiania szkód wywołanych ruchem zakładu górniczego, w tym szkód powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów, d) działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji - zwanej dalej "dotacją"; 2) szczegółowe warunki powodujące cofnięcie lub czasowe wstrzymanie wypłaty przyznanej dotacji. § 2. Dotację wykorzystuje się na: 1) zadania wykonywane w trakcie likwidacji kopalń, takie jak: a) likwidacja oraz zabezpieczenie wyrobisk górniczych, b) likwidacja zbędnych obiektów budowlanych, instalacji oraz demontaż maszyn i urządzeń, c) rekultywacja terenów pogórniczych, d) utrzymywanie obiektów przeznaczonych do likwidacji w kolejności zapewniającej bezpieczną likwidację zakładu górniczego, e) prace zabezpieczające oraz przedsięwzięcia zapobiegające zagrożeniom, w związku z likwidowanym zakładem górniczym, f) zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym w trakcie likwidacji kopalń, g) opracowywanie, wymaganych odrębnymi przepisami, projektów, dokumentacji, opinii, ekspertyz i analiz związanych z realizacją zadań, o których mowa w lit. a-f, h) koszty ogólnego zarządu w kopalni likwidowanej, od chwili zakończenia wydobycia; 2) działania wykonywane po zakończeniu likwidacji kopalń, takie jak: a) likwidacja oraz zabezpieczenie zbędnych wyrobisk, pozostałych w wyniku uproszczenia systemów odwadniania, b) likwidacja infrastruktury kopalni, pozostałej po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego oraz w wyniku uproszczenia systemów odwadniania, c) rekultywacja terenów pogórniczych, d) utrzymywanie obiektów niezbędnych do realizacji działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji kopalni, e) zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym po zakończeniu likwidacji kopalni, f) opracowywanie, wymaganych odrębnymi przepisami, projektów, dokumentacji, opinii, ekspertyz i analiz związanych z realizacją zadań, o których mowa w lit. a-e, g) koszty ogólnego zarządu zakładu wchodzącego w skład przedsiębiorstwa górniczego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006, zwanej dalej "ustawą", realizującego działania polikwidacyjne; 3) pokrywanie kosztów ogólnego zarządu w przedsiębiorstwie górniczym, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, realizującym zadania wymienione w pkt 1 lit. a-g oraz działania, o których mowa w pkt 2 lit. a-f. § 3. 1. Dotację na realizację zadań wymienionych w § 2 pkt 1 przyznaje się na wniosek przedsiębiorstwa górniczego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków: 1) podjęcia uchwały przez właściwy organ przedsiębiorstwa górniczego prowadzącego wydobycie węgla o likwidacji kopalni; 2) zaakceptowania przez ministra właściwego do spraw gospodarki: a) programu likwidacji kopalni, b) rocznego planu likwidacji w podziale na miesiące, obejmującego: - zakres rzeczowy zadań likwidacyjnych oraz harmonogram ich realizacji, - zakres finansowy zadań likwidacyjnych, - przychody z likwidacji majątku kopalni oraz innych źródeł, c) rocznego planu kosztów ogólnego zarządu przedsiębiorstwa górniczego, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, realizującego zadania wymienione w § 2 pkt 1 lit. a-g i działania, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. a-f. 2. Dotację na realizację działań wymienionych w § 2 pkt 2 przyznaje się na wniosek przedsiębiorstwa górniczego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, po zaakceptowaniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki rocznego planu działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji kopalni, obejmującego, w podziale na miesiące, jego zakres rzeczowy i finansowy. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 i 2, zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy; 2) tytuły zadań przewidzianych do realizacji, o których mowa w § 2; 3) preliminarz środków planowanych na realizację zadań wykonywanych w trakcie likwidacji kopalni oraz działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji kopalni w danym roku kalendarzowym; 4) określenie stanu zaawansowania prac związanych z likwidacją kopalni lub działań wykonywanych po zakończeniu jej likwidacji. § 4. 1. Dotacja jest przeznaczana również na finansowanie naprawiania szkód wywołanych ruchem zakładu górniczego, w tym: 1) powstałych w wyniku reaktywacji starych zrobów, 2) zobowiązań podmiotów wymienionych w art. 27 ust. 2 ustawy - zwanych dalej "szkodami". 2. Dotację przyznaje się na wniosek przedsiębiorstwa górniczego. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorstwa górniczego; 2) tytuł zadania przewidzianego do realizacji w ramach obowiązku naprawienia szkód, w tym podstawę prawną wykonania tego obowiązku; 3) preliminarz środków planowanych na realizację zadań w danym roku kalendarzowym; 4) opis zamierzonego sposobu naprawienia szkód; 5) stan zaawansowania prac związanych z naprawieniem szkód. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć prawomocne orzeczenie sądu albo ugodę zawartą pomiędzy przedsiębiorcą a poszkodowanym, albo prawomocne orzeczenie komisji do spraw szkód górniczych. § 5. 1. Przyznana przez ministra właściwego do spraw gospodarki dotacja jest wypłacana zaliczkowo, w ratach miesięcznych, na wyodrębniony rachunek bankowy przedsiębiorstwa górniczego. 2. Podstawę do wypłacenia rat zaliczki stanowi przedłożenie przez przedsiębiorstwo górnicze: 1) wniosku o wypłacenie raty zaliczki wynikającej z rocznych planów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, albo rocznego planu działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji, o którym mowa w § 3 ust. 2; 2) wniosku o wypłacenie zaliczki w wysokości wynikającej z aktualnego zakresu naprawiania szkód; 3) sprawozdania, o którym mowa w § 6 ust. 1, z wykorzystania raty dotacji i realizacji zadań rzeczowych za okres poprzedni. § 6. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzyma dotację, składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do 25. dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc przekazania kolejnej raty dotacji, sprawozdania miesięczne zawierające rozliczenie rzeczowo-finansowe: 1) wykonanych zadań w trakcie likwidacji kopalni, o których mowa w § 2 pkt 1, oraz działań wykonywanych po zakończeniu jej likwidacji, o których mowa w § 2 pkt 2; 2) kosztów ogólnego zarządu przedsiębiorstwa górniczego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy; 3) wykonywanych zadań w zakresie naprawiania szkód. 2. Przedsiębiorstwo górnicze przedkłada ministrowi właściwemu do spraw gospodarki do dnia 20 lutego roku następnego, wraz z rocznym rozliczeniem rzeczowo-finansowym, sprawozdanie z realizacji: 1) rocznego planu likwidacji kopalni; 2) rocznego planu działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji kopalni; 3) kosztów ogólnego zarządu przedsiębiorstwa górniczego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy; 4) zadań w zakresie naprawiania szkód. § 7. 1. Cofnięcie dotacji następuje, jeżeli przedsiębiorstwo górnicze: 1) wykorzystało przekazaną dotację, w całości lub części, na inne cele niż określone we wniosku lub 2) przez dwa kolejne miesiące nie przedłożyło sprawozdania, o którym mowa w § 6 ust. 1. 2. W przypadku gdy przedsiębiorstwo górnicze nie wykonało zadań rzeczowych i nie przedłożyło sprawozdania, o którym mowa w § 6 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki czasowo wstrzymuje przekazywanie kolejnych rat dotacji do czasu ustania przyczyn ich wstrzymania. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego. (Dz. U. Nr 18, poz. 172) Na podstawie art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) wartości kosztorysowej robót - należy przez to rozumieć wartość szacunkową zamówienia na roboty budowlane, wynikającą z kosztorysu inwestorskiego; 2) dokumentacji projektowej - należy przez to rozumieć wymagany odrębnymi przepisami projekt budowlany wraz z opisami i rysunkami niezbędnymi do realizacji robót, w razie potrzeby uzupełniony szczegółowymi projektami, lub opis zawierający określenie rodzaju, zakresu i standardu wykonania robót budowlanych; 3) specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych - należy przez to rozumieć opracowanie zawierające zbiory wymagań w zakresie sposobu wykonania robót budowlanych, obejmujące w szczególności wymagania właściwości materiałów, wymagania dotyczące sposobu wykonania i oceny prawidłowości wykonania poszczególnych robót oraz określenie zakresu prac, które powinny być ujęte w cenach poszczególnych pozycji przedmiaru; 4) założeniach wyjściowych do kosztorysowania - należy przez to rozumieć dane techniczne, technologiczne i organizacyjne, nieokreślone w dokumentacji projektowej oraz specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych, a mające wpływ na wysokość wartości kosztorysowej; 5) przedmiarze robót - należy przez to rozumieć opracowanie wchodzące w skład dokumentacji projektowej, zawierające opis robót budowlanych w kolejności technologicznej ich wykonania, z podaniem ilości jednostek przedmiarowych robót wynikających z dokumentacji projektowej oraz podstaw do ustalania cen jednostkowych robót lub nakładów rzeczowych (nr katalogu, tablicy i kolumny). § 2. 1. Podstawę do sporządzania kosztorysu inwestorskiego stanowią: 1) dokumentacja projektowa zawierająca przedmiar robót; 2) specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych; 3) założenia wyjściowe do kosztorysowania; 4) ceny jednostkowe robót - dla metody kalkulacji uproszczonej; 5) jednostkowe nakłady rzeczowe - dla metody kalkulacji szczegółowej; 6) stawki i ceny czynników produkcji (robocizny, materiałów, pracy sprzętu) oraz wskaźnik narzutu kosztów pośrednich i zysku kalkulacyjnego - dla metody kalkulacji szczegółowej. 2. Przy ustalaniu cen jednostkowych robót należy stosować: 1) ceny jednostkowe robót określone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej na podstawie odrębnych przepisów; 2) kalkulacje szczegółowe, według sposobu ustalonego w § 5, w wypadku braku cen określonych zgodnie z pkt 1. 3. Przy ustalaniu jednostkowych nakładów rzeczowych należy stosować: 1) kosztorysowe normy nakładów rzeczowych określone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej na podstawie odrębnych przepisów; 2) metodę interpolacji i ekstrapolacji, przy wykorzystaniu odpowiednich wielkości, określonych zgodnie z pkt 1; 3) analizę indywidualną w wypadku niemożliwości ustalenia nakładów według podstaw wymienionych w pkt 1 i 2. 4. Przy ustalaniu stawek i cen czynników produkcji należy: 1) przyjmować wielkości określone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej na podstawie odrębnych przepisów; 2) korzystać z cenników producentów materiałów lub dostawców oraz cenników usługodawców, baz sprzętowo-transportowych, z doliczeniem kosztów zakupu według kalkulacji indywidualnej, w wypadku braku cen określonych zgodnie z pkt 1. 5. Ceny materiałów ustalane indywidualnie podaje się łącznie z kosztami zakupu. 6. Przy ustalaniu wskaźników narzutów kosztów pośrednich należy przyjmować wielkości określone w załączniku do rozporządzenia. 7. Wskaźnik narzutu zysku, o którym mowa w § 5 ust. 3, w odniesieniu do wszystkich rodzajów robót budowlanych ustala się w wysokości 5%. 8. Kosztorys inwestorski obejmuje: 1) stronę tytułową zawierającą: a) nazwę obiektu lub robót, z podaniem lokalizacji, b) nazwę i adres zamawiającego, c) nazwę i adres jednostki oraz imiona i nazwiska, z określeniem funkcji osób opracowujących kosztorys, a także ich podpisy, d) wartość kosztorysową robót, e) datę opracowania kosztorysu inwestorskiego; 2) ogólną charakterystykę obiektu lub robót, zawierającą krótki opis techniczny wraz z istotnymi parametrami, które określają wielkość obiektu lub robót; 3) przedmiar robót; 4) kalkulację uproszczoną lub szczegółową; 5) tabelę wartości elementów scalonych, sporządzoną w postaci sumarycznego zestawienia wartości robót określonych przedmiarem robót, łącznie z narzutami kosztów pośrednich i zysku, odniesionych do elementu obiektu lub zbiorczych rodzajów robót; 6) załączniki: a) założenia wyjściowe do kosztorysowania, b) analizy i kalkulacje dotyczące indywidualnego ustalania cen jednostkowych oraz nakładów rzeczowych. § 3. 1. Kosztorys inwestorski opracowuje się metodą kalkulacji uproszczonej. 2. W wypadku braku podstaw do opracowania kosztorysu metodą kalkulacji uproszczonej, kosztorys inwestorski opracowuje się metodą kalkulacji szczegółowej. § 4. Kalkulacja uproszczona polega na obliczeniu wartości kosztorysowej robót objętych przedmiarem robót jako sumy iloczynów ilości jednostek przedmiarowych robót i ich cen jednostkowych, według następującego wzoru: gdzie: Wk - oznacza wartość kosztorysową robót, L - oznacza liczbę jednostek sprzedmiarowanych robót, Cj - oznacza cenę jednostkową określonego j-tego rodzaju robót. § 5. 1. Kalkulacja szczegółowa polega na określeniu wartości kosztorysowej robót przez obliczenie dla pozycji objętych przedmiarem robót wartości poszczególnych jednostkowych nakładów rzeczowych (kosztów bezpośrednich), doliczeniu narzutów i przemnożeniu tych wartości przez ilości jednostek przedmiarowych robót w obiekcie lub jego elemencie według następującego wzoru: gdzie: Wk - oznacza wartość kosztorysową robót, n - oznacza jednostkowe nakłady rzeczowe: robocizny - nr, materiałów - nm, pracy sprzętu - ns, c - oznacza ceny czynników produkcji: robocizny - Cr, ceny materiałów - Cm, ceny pracy sprzętu - Cs, n x c - oznacza koszty bezpośrednie jednostki przedmiarowej robót, obliczone według wzoru: Kpj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót, Zj - oznacza zysk kalkulacyjny na jednostkę przedmiarową robót, L - oznacza ilość jednostek sprzedmiarowanych robót. 2. Koszty pośrednie ustala się za pomocą wskaźnika kosztów pośrednich, według następującego wzoru: gdzie: Kpj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót, Wkp - oznacza wskaźnik narzutu kosztów pośrednich w %, Rj - oznacza koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót, Sj - oznacza koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót. 3. Zysk kalkulacyjny oblicza się za pomocą wskaźnika narzutu zysku, według następującego wzoru: gdzie: Zj - oznacza zysk kalkulowany na jednostkę przedmiarową robót, Wz - oznacza wskaźnik narzutu zysku w %, Rj - oznacza koszt robocizny na jednostkę przedmiarową robót, Mj - oznacza koszt materiałów na jednostkę przedmiarową robót, Sj - oznacza koszt pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót, Kpj - oznacza koszty pośrednie na jednostkę przedmiarową robót. § 6. Wartość kosztorysowa uwzględnia wartość wszystkich materiałów, konstrukcji, wyrobów, maszyn i urządzeń. § 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 lutego 1999 r. w sprawie metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego (Dz. U. Nr 26, poz. 239). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 stycznia 2004 r. (poz. 172) WYKAZ WSKAŹNIKÓW KOSZTÓW POŚREDNICH Symbol PKD*)WyszczególnienieWskaźniki kosztów pośrednich w % 45Budownictwo 45.1Przygotowanie terenu pod budowę 45.11Rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych; roboty ziemne30-40 45.12Wykonywanie wykopów i wierceń geologiczno-inżynierskich30-40 45.2Wznoszenie kompletnych obiektów budowlanych lub ich części; inżynieria lądowa i wodna 45.21Budownictwo ogólne i inżynieria lądowa: - roboty ogólnobudowlane w budynkach mieszkalnych, użytku publicznego, produkcyjno-usługowych, przemysłowych i składowych60-80 - montaż obiektów budowlanych z elementów prefabrykowanych55-75 - budowa obiektów inżynierii lądowej55-75 45.22Wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych60-80 45.23Wykonywanie robót budowlanych drogowych50-65 45.24Budowa obiektów inżynierii wodnej50-65 45.25Wykonywanie specjalistycznych robót budowlanych60-80 45.3Wykonywanie instalacji budowlanych 45.31Wykonywanie instalacji elektrycznych60-80 45.32Wykonywanie robót budowlanych izolacyjnych60-80 45.33Wykonywanie instalacji cieplnych, wodnych, wentylacyjnych i gazowych65-85 45.34Wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych60-80 45.4Wykonywanie robót budowlanych wykończeniowych 45.41Tynkowanie60-80 45.42Zakładanie stolarki budowlanej60-80 45.43Wykonywanie podłóg i ścian60-80 45.44Malowanie i szklenie60-80 45.45Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych60-80 *) PKD - Polska Klasyfikacja Działalności - rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 128, poz. 829, z 1998 r. Nr 143, poz. 918, z 1999 r. Nr 92, poz. 1047, z 2001 r. Nr 12, poz. 93 oraz z 2002 r. Nr 239, poz. 2027). 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16, Nr 130, poz. 1188 i Nr 165, poz. 1591. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 18, poz. 173) Na podstawie art. 26 ust. 2a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ewidencjonowania przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną: 1) przebiegu granic jednostek podziału terytorialnego państwa; 2) powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne; 2) podziale terytorialnym - rozumie się przez to zasadniczy trójstopniowy podział terytorialny państwa; 3) rejestrze - rozumie się przez to państwowy rejestr granic i powierzchni, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy; 4) zasobie - rozumie się przez to państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny. § 3. 1. W rejestrze ewidencjonuje się przebieg granic podziału terytorialnego na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dane dotyczące granic państwa ewidencjonuje się na podstawie: 1) przepisów ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 3)); 2) umów międzynarodowych; 3) dokumentów geodezyjnych i kartograficznych sporządzanych przez Straż Graniczną w związku z wykonywaniem przez nią zadań związanych z osadzaniem i utrzymywaniem znaków granicznych na lądzie oraz sporządzaniem, aktualizacją i przechowywaniem granicznej dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, o których mowa w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 4)). 3. Przebieg granic w rejestrze wykazuje się przy pomocy współrzędnych punktów granicznych, określonych w państwowym systemie odniesień przestrzennych, o którym mowa w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz. U. Nr 70, poz. 821). § 4. 1. W rejestrze ewidencjonuje się powierzchnie jednostek podziału terytorialnego państwa na podstawie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków. 2. Pola powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa w rejestrze granic oblicza się na podstawie danych dotyczących przebiegu granic, o których mowa w § 3. 3. Techniczne zasady ewidencjonowania przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa określa załącznik do rozporządzenia. § 5. Rejestr jest prowadzony w technice komputerowej, w oparciu o zintegrowane ze sobą krajową i wojewódzkie bazy danych rejestru. § 6. 1. Główny Geodeta Kraju w zakresie ewidencjonowania przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego w szczególności: 1) prowadzi i utrzymuje w gotowości operacyjnej system informatyczny rejestru; 2) integruje w krajowej bazie danych dane dotyczące przebiegu granic, przekazywane przez wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego z prowadzonych przez nich baz danych rejestru w zakresie dotyczącym województwa; 3) aktualizuje na bieżąco krajową bazę danych rejestru w zakresie: a) przebiegu granic państwa, zmieniającego się w wyniku umów międzynarodowych na podstawie danych gromadzonych w centralnym zasobie, b) przebiegu granic administracyjnych podziału terytorialnego zmienianego na skutek wejścia w życie aktów prawnych w sprawie tworzenia, łączenia, znoszenia i podziału jednostek podziału terytorialnego lub zmiany ich granic, na podstawie danych geodezyjnych i kartograficznych, przekazywanych w formie elektronicznej przez wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego; 4) aktualizuje okresowo, na dzień 1 stycznia każdego roku, krajową bazę danych rejestru na podstawie kopii wojewódzkich baz danych rejestru, o których mowa w § 7 pkt 6 lit. c; 5) współdziała z wojewódzkimi inspektorami nadzoru geodezyjnego i kartograficznego w zakresie budowy i modernizacji infrastruktury technicznej, niezbędnej do prowadzenia wojewódzkich baz danych rejestru; 6) sporządza krajowy wykaz powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa każdego roku według stanu na dzień 1 stycznia i przekazuje wyciągi z tego wykazu za pośrednictwem wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego w terminie do dnia 30 stycznia marszałkom województw i starostom do wykorzystania przy sporządzaniu powiatowych i wojewódzkich zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją gruntów i budynków; 7) udostępnia dane rejestru; 8) przeprowadza postępowanie wyjaśniające lub zarządza przeprowadzenie takiego postępowania przez właściwych wojewódzkich inspektorów nadzoru geodezyjnego i kartograficznego w przypadku stwierdzenia rozbieżności dotyczących przebiegu granic między sąsiadującymi ze sobą województwami lub między danymi bazy krajowej i baz wojewódzkich. 2. W przypadku dokonania aktualizacji krajowej bazy danych rejestru na podstawie danych dotyczących granicy państwa lub po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, Główny Geodeta Kraju: 1) przekazuje właściwym wojewódzkim inspektorom nadzoru geodezyjnego i kartograficznego części bazy dotyczące ich województwa do wykorzystania przy aktualizacji wojewódzkich baz danych rejestru granic; 2) przekazuje odpowiednim starostom dane dotyczące granic państwa w celu ujawnienia w ewidencji gruntów i budynków. § 7. Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego w zakresie ewidencjonowania przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego województwa w szczególności: 1) współdziała z Głównym Geodetą Kraju w zapewnieniu integralności danych wojewódzkiej i krajowej bazy danych rejestru; 2) udostępnia dane wojewódzkiej bazy danych rejestru; 3) aktualizuje na bieżąco wojewódzką bazę danych rejestru w zakresie: a) granic administracyjnych gmin, powiatów i województwa - na podstawie aktów prawnych w sprawie tworzenia, łączenia, znoszenia i podziału jednostek podziału terytorialnego państwa lub zmiany ich granic oraz niezbędnych danych geodezyjnych i kartograficznych z zasobu powiatowego, b) danych, o których mowa w § 6 ust. 2; 4) aktualizuje okresowo na dzień 1 stycznia każdego roku wojewódzką bazę danych rejestru w zakresie współrzędnych punktów granicznych, które uległy zmianie i modyfikacji w procesie aktualizacji ewidencji gruntów i budynków - na podstawie kopii baz zasobu, o których mowa w § 53 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454); 5) przeprowadza postępowanie wyjaśniające w przypadku stwierdzenia rozbieżności w zakresie przebiegu granic między danymi ewidencyjnymi dotyczącymi sąsiadujących ze sobą powiatów i w trybie nadzoru doprowadza do usunięcia tych rozbieżności, a także na wniosek Głównego Geodety Kraju przeprowadza postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 8; 6) przekazuje Głównemu Geodecie Kraju: a) dane niezbędne do aktualizacji krajowej bazy danych rejestru granic niezwłocznie po dokonaniu aktualizacji, o której mowa w pkt 3 lit. a, b) skorygowane dane będące wynikiem postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w pkt 5, c) kopię wojewódzkiej bazy danych rejestru granic zawierającą dane aktualne na dzień 1 stycznia, w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku; 7) przekazuje staroście w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku odpowiednie dane wojewódzkiej bazy danych rejestru granic w celu uzupełnienia atrybutów informacyjnych dotyczących punktów granicznych wykazanych w bazie danych ewidencji gruntów i budynków. § 8. Starosta przekazuje właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi nadzoru geodezyjnego i kartograficznego: 1) z zasobu dane geodezyjne i kartograficzne, niezbędne do aktualizacji rejestru w związku z wejściem w życie aktów prawnych, o których mowa w § 7 pkt 3 lit. a, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia tych aktów prawnych; 2) wykazy zmienionych i zmodyfikowanych punktów załamania granic według stanu na dzień 1 stycznia, jeżeli kopie baz danych ewidencyjnych, o których mowa w § 53 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, nie zawierają danych geodezyjnych określających przebieg granic, w terminie do dnia 5 stycznia każdego roku. § 9. Materiały i informacje dotyczące przebiegu granic państwa i granic administracyjnych jednostek podziału terytorialnego zgromadzone w centralnym, wojewódzkich i powiatowych zasobach geodezyjnych i kartograficznych są przekazywane nieodpłatnie pomiędzy tymi zasobami dla celów niezbędnych do prowadzenia baz danych rejestru granic. § 10. 1. Bazy danych rejestru granic zabezpiecza się przed zniszczeniem i dostępem do nich osób nieupoważnionych. 2. Przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 11, § 12 i § 14 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie określenia podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 80, poz. 521 oraz z 2001 r. Nr 121, poz. 1306). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 5) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 stycznia 2004 r. (poz. 173) TECHNICZNE ZASADY EWIDENCJONOWANIA PRZEBIEGU GRANIC I POWIERZCHNI JEDNOSTEK PODZIAŁU TERYTORIALNEGO PAŃSTWA 1. Informacje niezbędne do prowadzenia rejestru granic gromadzi się w relacyjnej lub obiektowej bazie danych. 2. Dane wykorzystywane do aktualizacji przebiegu granic gromadzi się w następujących tabelach, zwanych dalej "tabelami zmian": 1) tabela "punkty węzłowe" (WEZLY) zawiera informacje o punktach, w których zbiegają się linie graniczne; 2) tabela "linie" (LINIE) zawiera informacje o liniach granicznych pomiędzy punktami węzłowymi; 3) tabela "punkty pośrednie" (PUNKTY) zawiera informacje o punktach linii granicznych położonych pomiędzy punktami węzłowymi. 3. Tabele zmian są podstawą aktualizacji wojewódzkich baz danych rejestru granic. 4. Tabela zmian WEZLY składa się z następujących kolumn podstawowych: 1) kolumna 1 - oznaczenie systemowe punktu węzłowego; 2) kolumna 2 - współrzędna prostokątna X punktu węzłowego; 3) kolumna 3 - współrzędna prostokątna Y punktu węzłowego; 4) kolumna 4 - nazwa układu współrzędnych prostokątnych; 5) kolumna 5 - współrzędna geodezyjna B na elipsoidzie GRS-80; 6) kolumna 6 - współrzędna geodezyjna L na elipsoidzie GRS-80; 7) kolumny 7, 8, 9, 10 - oznaczenia jednostek terytorialnych; 8) kolumna 11 - sposób pozyskania współrzędnych punktu; 9) kolumna 12 - podstawa prawna wprowadzenia punktu do rejestru; 10) kolumna 13 - rok wprowadzenia punktu do rejestru; 11) kolumna 14 - osoba wprowadzająca punkt do rejestru; 12) kolumna 15 - oznaczenie punktu według ewidencji gruntów i budynków; 13) kolumna 16 - uwagi; 14) kolumna 17 - zmiany. 5. Oznaczenie systemowe punktu węzłowego jest siedmiocyfrową liczbą naturalną nadawaną każdemu punktowi węzłowemu przez administratora bazy krajowej rejestru granic. Dwie pierwsze cyfry określają poziomy jednostek podziału terytorialnego państwa, do których odnosi się dany punkt węzłowy. Przyjmuje się następujące zasady oznaczania poziomów: województwo - 1, powiat - 2, gmina - 3. 1 poziom województwa12 3 poziom powiatu22 3 poziom gminy33 6. Zgodnie z zasadami określonymi w ust. 5 dwie pierwsze cyfry oznaczenia systemowego punktu węzłowego mogą przybierać następujące wartości: 1) punkty węzłowe, w których zbiegają się granice województw - 11; 2) punkty węzłowe powiatów leżące na granicy województwa - 12; 3) punkty węzłowe gmin leżące na granicy województwa - 13; 4) punkty węzłowe położone wewnątrz województw, w których zbiegają się granice powiatów - 22; 5) punkty węzłowe gmin leżące na granicy powiatów - 23; 6) punkty węzłowe położone wewnątrz powiatów, w których zbiegają się granice gmin - 33. 7. Pięć kolejnych cyfr oznaczenia systemowego punktu węzłowego ustala się zgodnie z zasadami: 1) punkty węzłowe na poziomie wojewódzkim otrzymują oznaczenia w zakresie: 1100000-1100099; 2) punkty węzłowe na poziomie powiatowym otrzymują oznaczenia w zakresach: a) 1200100-1200999 - w przypadkach, gdy punkty te leżą na granicy województwa, b) 2200100-2200999 - w przypadkach, gdy punkty te nie leżą na granicy województwa; 3) punkty węzłowe na poziomie gminnym otrzymują oznaczenia w zakresach: a) 1301000-1309999 - w przypadkach, gdy punkty te leżą na granicy województwa, b) 2301000-2309999 - w przypadkach, gdy punkty te leżą na granicy powiatu, c) 3301000-3309999 - w przypadkach, gdy punkty te nie leżą ani na granicy województwa, ani na granicy powiatu. 8. Przykład systemowych oznaczeń punktów węzłowych przedstawia rys. 1. Ilustracja 9. Położenie punktów granicznych gromadzonych w bazie danych rejestru granic określa się w geodezyjnym układzie odniesienia, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych, za pomocą współrzędnych geodezyjnych B, L z dokładnością do 0.0000001 stopnia oraz w układzie współrzędnych płaskich prostokątnych "1992", o którym mowa w załączniku nr 4 do wymienionego rozporządzenia. 10. Dane o położeniu punktów udostępnia się w układach odniesienia wymienionych w ust. 9, a także w układzie współrzędnych płaskich prostokątnych "2000", o którym mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych. 11. Przy określaniu nazwy układu współrzędnych prostokątnych "2000" należy oprócz nazwy układu podać oznaczenie strefy odwzorowawczej, w następujący sposób: 2000-15, 2000-18, 2000-21, 2000-24. 12. Oznaczenie jednostki podziału terytorialnego jest dziesięciocyfrową liczbą naturalną o postaci: KKWWPPGGRC, w której poszczególne sekwencje liter oznaczają: 1) KK - symbol kraju; dla Polski "10"; 2) WW - kod województwa, według krajowego rejestru podziału terytorialnego kraju, zwanego dalej "rejestrem terytorialnym", prowadzonego na podstawie przepisów o statystyce publicznej; 3) PP - kod powiatu według rejestru terytorialnego; 4) GG - kod gminy według rejestru terytorialnego; 5) R - rodzaj gminy, przy czym gminę miejską oznacza się - 1, gminę wiejską - 2, miasto w gminie miejsko-wiejskiej - 4, obszar wiejski w gminie miejsko-wiejskiej - 5; 6) C - odrębne obszary powierzchniowe wchodzące w skład gminy; cyfra ta przyjmuje wartości: a) 0 - w przypadku, gdy gmina składa się z jednego ciągłego obszaru powierzchniowego, b) 1,2, 3, ... - w przypadku, gdy gmina składa się z więcej niż jednego ciągłego obszaru powierzchniowego; w tym pierwszą część gminy oznacza się - 1, drugą część - 2, trzecią część - 3. 13. Państwa sąsiadujące z Polską oznacza się w rejestrze następującymi liczbami: 1) 1100000000 - Niemcy; 2) 1200000000 - Czechy; 3) 1300000000 - Słowacja; 4) 1400000000 - Ukraina; 5) 1500000000 - Białoruś; 6) 1600000000 - Litwa; 7) 1700000000 - Rosja. 14. Polskie morze terytorialne oznacza się liczbą 1800000000. 15. Przykłady systemowych oznaczeń jednostek podziału terytorialnego państwa i ich topologicznego powiązania z punktami węzłowymi przedstawiają rys. 2 i 3. Ilustracja Ilustracja 16. Sposób pozyskania współrzędnych punktu koduje się w tabeli zmian za pomocą liczb z zakresu 1-6 według następujących zasad: 1) 1 - z pomiarów geodezyjnych; 2) 2 - z mapy ewidencyjnej w skali 1:500; 3) 3 - z mapy ewidencyjnej w skali 1:1.000; 4) 4 - z mapy ewidencyjnej w skali 1:2.000; 5) 5 - z mapy ewidencyjnej w skali 1:5.000; 6) 6 - z mapy ewidencyjnej w innej skali. 17. Aktualizację danych o położeniu punktów granicznych wykonuje się wyłącznie na podstawie bezpośrednich pomiarów geodezyjnych lub danych pozyskanych z ewidencyjnych map numerycznych. 18. W celu określania podstawy prawnej wprowadzenia nowego punktu do rejestru w tabeli WEZLY w kolumnie 12 wpisuje się: 1) sygnaturę: umowy międzynarodowej lub aktu prawnego, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3 lit. a i b rozporządzenia; 2) numer i pozycję Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, w którym ogłoszono umowę międzynarodową bądź akt normatywny. 19. W celu określenia osoby wprowadzającej punkt do rejestru granic w tabeli WEZLY w kolumnie 14 wpisuje się nazwisko i imię tej osoby oraz sygnaturę upoważnienia do modyfikacji bazy danych rejestru. 20. W przypadku wprowadzenia nowego punktu węzłowego zastępującego poprzedni punkt węzłowy w tabeli WEZLY w kolumnie 17 podaje się informację o oznaczeniu systemowym zastępowanego punktu węzłowego. 21. Tabela zmian "LINIE" składa się z następujących kolumn: 1) kolumna 1 - systemowe oznaczenie linii granicznej; 2) kolumna 2 - systemowe oznaczenie początkowego punktu linii granicznej; 3) kolumna 3 - systemowe oznaczenie końcowego punktu linii granicznej; 4) kolumna 4 - systemowe oznaczenie jednostki terytorialnej położonej z jednej strony linii granicznej; 5) kolumna 5 - systemowe oznaczenie jednostki terytorialnej położonej z drugiej strony linii granicznej; 6) kolumna 6 - zmiany. 22. Systemowe oznaczenie linii granicznej jest unikalną liczbą naturalną nadawaną przez administratora krajowej bazy rejestru granic. 23. Początkowe i końcowe punkty linii są zawsze punktami węzłowymi oznaczonymi zgodnie z zasadami określonymi w ust. 5, 6 i 7. 24. W przypadku wprowadzenia nowej linii granicznej zastępującej dotychczasową dodaje się informację o oznaczeniu systemowym zastępowanej linii granicznej w kolumnie "Zmiany". 25. W sytuacji uszczegółowiania położenia punktów pośrednich na liniach granicznych (modyfikacja współrzędnych) nie trzeba wprowadzać nowych linii granicznych; w przypadku zmiany przebiegu granicy istniejącą linię graniczną zastępuje się nową linią graniczną. 26. Informacje zawarte w tabeli "LINIE" przedstawia rys. 4. Ilustracja 27. Tabela zmian "PUNKTY" składa się z następujących kolumn podstawowych: 1) kolumna 1 - oznaczenie systemowe linii granicznej; 2) kolumna 2 - oznaczenie systemowe punktu pośredniego; 3) kolumna 3 - współrzędna prostokątna X punktu pośredniego; 4) kolumna 4 - współrzędna prostokątna Y punktu pośredniego; 5) kolumna 5 - nazwa układu współrzędnych prostokątnych; 6) kolumna 6 - współrzędna geodezyjna B na elipsoidzie GRS-80; 7) kolumna 7 - współrzędna geodezyjna L na elipsoidzie GRS-80; 8) kolumna 11 - sposób pozyskania współrzędnych punktu; 9) kolumna 12 - podstawa prawna wprowadzenia punktu do rejestru; 10) kolumna 13 - rok wprowadzenia punktu do rejestru; 11) kolumna 14 - osoba wprowadzająca punkt do rejestru; 12) kolumna 15 - oznaczenie geodezyjne punktu; 13) kolumna 16 - uwagi; 14) kolumna 17 - zmiany. 28. Oznaczenia systemowe kolejnych punktów pośrednich leżących na liniach granicznych między punktami węzłowymi tworzą ciągi monotoniczne składające się z całkowitych liczb dodatnich (rys. 5). Numeracja punktów pośrednich może być systemowo zmieniana. Ilustracja 29. Przy określaniu współrzędnych prostokątnych płaskich punktów w tabeli, o której mowa w ust. 27, stosuje się zasadę określoną w ust. 11. 30. Sposób pozyskania współrzędnych punktu koduje się w tabeli zmian za pomocą liczb z zakresu 1-6 według zasad określonych w ust. 16. 31. Przy określaniu "podstawy prawnej wprowadzenia nowego punktu pośredniego do rejestru granic" oraz "osoby wprowadzającej punkt do rejestru granic" stosuje się odpowiednio przepisy ust. 18 i 19. 32. System zarządzania bazą danych rejestru granic umożliwia generowanie geometrii granic w sposób pozwalający na ich wizualizację i analizę w systemie informacji przestrzennej, a także generalizację danych w zależności od skali ich prezentacji. 33. Baza danych rejestru granic jest zorganizowana w sposób pozwalający na odtworzenie historii zmian granic oraz powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa. 34. Wojewódzkie bazy danych są aktualizowane na podstawie "tabel zmian"; odpowiednie oprogramowanie aplikacyjne wspomaga kontrolę poprawności danych i po ich zatwierdzeniu dokonuje importu i konwersji do struktury relacyjnej lub obiektowej bazy danych. 35. Krajowy wykaz powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa jest raportem sporządzanym na podstawie danych dotyczących punktów granicznych gromadzonych w krajowej bazie danych rejestru granic. 36. Powierzchnie jednostek podziału terytorialnego państwa oblicza się na podstawie danych dotyczących punktów granicznych wyrażonych w układzie współrzędnych "1992" z zastosowaniem korekt pól powierzchni z płaszczyzny odwzorowania na powierzchnię elipsoidy GRS-80. 37. Wykaz powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa zawiera: 1) nazwy urzędowe województw, powiatów i gmin oraz ich identyfikatory; 2) pola powierzchni jednostek wymienionych w pkt 1 wyrażone w hektarach z dokładnością zapisu do jednego hektara; 3) pole powierzchni kraju. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302, z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 76. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 45, poz. 498 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036. 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 września 1999 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną Rzeczypospolitej Polskiej przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 75, poz. 849), które utraciło moc na podstawie art. 74 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1323, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 208, poz. 1763 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy utrzymywaniu zwierząt dzikich (Dz. U. Nr 18, poz. 174) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zwierzęta dzikie utrzymuje się na terenie ogrodzonym. 2. Rodzaj i sposób ogrodzenia powinien: 1) być dostosowany do gatunku utrzymywanych zwierząt; 2) stanowić zabezpieczenie przed wydostawaniem się zwierząt z terenu, na którym są utrzymywane; 3) chronić zwierzęta przed drapieżnikami. § 2. 1. Zwierzęta dzikie, w zależności od potrzeb bytowych, utrzymuje się w budynku albo poza nim. 2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, wydziela się pomieszczenia służące do: 1) utrzymywania zwierząt; 2) wykonywania zabiegów weterynaryjnych, pielęgnacyjnych i zootechnicznych; 3) izolacji zwierząt rannych lub chorych; 4) przetrzymywania środków dezynfekcyjnych, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia doraźnej dezynfekcji. 3. Pomieszczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, powinno być suche i mieć powierzchnię dostosowaną do gatunku utrzymywanych zwierząt. 4. Materiały użyte do budowy budynków, w których utrzymuje się zwierzęta dzikie, nie mogą być szkodliwe dla tych zwierząt. 5. Podłogi, ściany, drzwi i okna budynków, ich wyposażenie oraz sprzęt, z którymi zwierzęta dzikie mają kontakt, powinny być: 1) wykonane z materiałów łatwych do czyszczenia i dezynfekcji; 2) pozbawione ostrych krawędzi, które mogłyby spowodować obrażenia u zwierząt. § 3. W przypadku gdy zwierzęta utrzymuje się w budynku, na terenie ogrodzonym wydziela się miejsce do składowania odchodów zwierzęcych i ściółki. § 4. Sprzęt przeznaczony do pojenia i żywienia zwierząt powinien być wykonany w sposób minimalizujący możliwość zakażenia wody lub paszy oraz zapewniający bezkonfliktowy dostęp zwierząt do wody i paszy. § 5. Zwierzętom dzikim utrzymywanym poza budynkiem zapewnia się schronienie przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. § 6. Osoby wykonujące czynności związane z obsługą zwierząt dzikich: 1) dokonują przynajmniej raz dziennie oględzin zwierząt; 2) niezwłocznie zapewniają zwierzętom chorym i rannym opiekę lekarza weterynarii; 3) używają obuwia i odzieży ochronnej. § 7. 1. Posiadacz zwierząt dzikich dokumentuje w formie pisemnej wszystkie przypadki zachorowania, leczenia i padnięcia zwierząt. 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez 3 lata od dnia dokonania w niej wpisu. § 8. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie krajowej kwoty mlecznej, krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej oraz krajowego współczynnika przydziału indywidualnej kwoty mlecznej (Dz. U. Nr 18, poz. 175) Na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się krajową kwotę mleczną w wysokości 8.964.017.000 kg. 2. Krajowa kwota mleczna przeznaczona dla: 1) dostawców hurtowych - wynosi 7.466.496.219 kg; 2) dostawców bezpośrednich - wynosi 458.189.622 kg. § 2. Określa się krajową rezerwę krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla: 1) dostawców hurtowych - w wysokości 1.033.503.781 kg; 2) dostawców bezpośrednich - w wysokości 5.827.378 kg. § 3. Określa się krajowy współczynnik przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla: 1) dostawców hurtowych - jako równy 1; 2) dostawców bezpośrednich - jako równy 0,64. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) ORAZ OBRONY NARODOWEJ z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzenia poboru w 2004 r. (Dz. U. Nr 18, poz. 176) Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z dnia 23 października 2003 r. w sprawie przeprowadzenia poboru w 2004 r. (Dz. U. Nr 189, poz. 1862) w § 3 uchyla się pkt 2. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) DZIAŁ I Przepisy ogólne Rozdział 1 Przedmiot regulacji Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb udzielania zamówień publicznych, środki ochrony prawnej, kontrolę udzielania zamówień publicznych oraz organy właściwe w sprawach uregulowanych w ustawie. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) cenie - należy przez to rozumieć cenę w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302); 2) dostawach - należy przez to rozumieć nabywanie rzeczy, praw oraz innych dóbr, w szczególności na podstawie umowy sprzedaży, dostawy, najmu, dzierżawy oraz leasingu; 3) kierowniku zamawiającego - należy przez to rozumieć osobę lub organ, który - zgodnie z obowiązującymi przepisami, statutem lub umową - jest uprawniony do zarządzania zamawiającym, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez zamawiającego; 4) koncesji na roboty budowlane - należy przez to rozumieć zamówienia publiczne na roboty budowlane, z tym że wynagrodzeniem za ich wykonanie jest prawo do eksploatacji obiektu budowlanego albo takie prawo wraz z zapłatą; 5) najkorzystniejszej ofercie - należy przez to rozumieć ofertę, która przedstawia najkorzystniejszy bilans ceny i innych kryteriów odnoszących się do przedmiotu zamówienia publicznego, albo ofertę z najniższą ceną, a w przypadku zamówień publicznych w zakresie działalności twórczej lub naukowej, których przedmiotu nie można z góry opisać w sposób jednoznaczny i wyczerpujący - ofertę, która przedstawia najkorzystniejszy bilans ceny i innych kryteriów odnoszących się do przedmiotu zamówienia publicznego; 6) ofercie częściowej - należy przez to rozumieć ofertę przewidującą, zgodnie z treścią specyfikacji istotnych warunków zamówienia, wykonanie części zamówienia publicznego; 7) ofercie wariantowej - należy przez to rozumieć ofertę przewidującą, zgodnie z warunkami określonymi w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, odmienny niż określony przez zamawiającego sposób wykonania zamówienia publicznego; 8) robotach budowlanych - należy przez to rozumieć wykonanie albo zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), a także wykonanie robót budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane przez osobę trzecią, zgodnie z wymaganiami określonymi przez zamawiającego; 9) środkach publicznych - należy przez to rozumieć środki publiczne w rozumieniu przepisów o finansach publicznych; 10) usługach - należy przez to rozumieć wszelkie świadczenia, których przedmiotem nie są roboty budowlane lub dostawy; 11) wykonawcy - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego; 12) zamawiającym - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej obowiązaną do stosowania ustawy; 13) zamówieniach publicznych - należy przez to rozumieć umowy odpłatne zawierane między zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane. Art. 3. 1. Ustawę stosuje się do udzielania zamówień publicznych, zwanych dalej "zamówieniami", przez: 1) jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych; 2) inne, niż określone w pkt 1, państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej; 3) inne, niż określone w pkt 1, osoby prawne, utworzone w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym niemających charakteru przemysłowego ani handlowego, jeżeli podmioty, o których mowa w tym przepisie oraz w pkt 1 i 2, pojedynczo lub wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio przez inny podmiot: a) finansują je w ponad 50% lub b) posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, lub c) sprawują nadzór nad organem zarządzającym, lub d) mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu nadzorczego lub zarządzającego; 4) inne, niż określone w pkt 1-3, podmioty, jeżeli zamówienie jest udzielane w celu wykonania jednego z rodzajów działalności, o której mowa w art. 122, a działalność ta jest wykonywana na podstawie praw szczególnych lub wyłącznych albo jeżeli podmioty, o których mowa w pkt 1-3, pojedynczo lub wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio przez inny podmiot wywierają na nie dominujący wpływ, w szczególności: a) finansują je w ponad 50% lub b) posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, lub c) sprawują nadzór nad organem zarządzającym, lub d) mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu nadzorczego lub zarządzającego; 5) inne, niż określone w pkt 1 i 2, podmioty, jeżeli ponad 50% wartości udzielanego przez nie zamówienia jest finansowane ze środków publicznych lub przez podmioty, o których mowa w pkt 1-3; 6) inne, niż określone w pkt 1 i 2, podmioty, jeżeli zamówienie jest finansowane z udziałem środków, których przyznanie jest uzależnione od zastosowania procedury udzielania zamówienia określonej w ustawie; 7) podmioty, którym podmioty, o których mowa w pkt 1-3, udzieliły koncesji na roboty budowlane, w zakresie, w jakim udzielają zamówienia w celu jej wykonania. 2. Prawami szczególnymi lub wyłącznymi, w rozumieniu ust. 1 pkt 4, są prawa przyznane w drodze ustawy lub decyzji administracyjnej polegające na zastrzeżeniu wykonywania określonej działalności dla jednego lub większej liczby podmiotów. Art. 4. Ustawy nie stosuje się do: 1) zamówień udzielanych na podstawie: a) procedury organizacji międzynarodowej lub międzynarodowej instytucji finansowej, jeżeli zamówienie ma być finansowane z udziałem środków, których przyznanie jest uzależnione od zastosowania procedur odmiennych niż określone w ustawie, b) umów zawieranych między rządem Rzeczypospolitej Polskiej i rządami państw członkowskich Paktu Północnoatlantyckiego dotyczących stacjonowania wojsk, jeżeli umowy te przewidują inne niż ustawa procedury udzielania zamówień, c) umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, dotyczącej wdrożenia lub realizacji przedsięwzięcia przez strony tej umowy, jeżeli umowa ta przewiduje inne niż ustawa procedury udzielania zamówień; 2) zamówień Narodowego Banku Polskiego związanych z: a) wykonywaniem zadań dotyczących realizacji polityki pieniężnej, a w szczególności zamówień na usługi finansowe związane z emisją, sprzedażą, kupnem i transferem papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych, b) obrotem papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa, c) obsługą zarządzania długiem krajowym i zadłużeniem zagranicznym, d) emisją znaków pieniężnych i gospodarką tymi znakami; e) gromadzeniem rezerw dewizowych i zarządzaniem tymi rezerwami, f) gromadzeniem złota i metali szlachetnych, g) prowadzeniem rachunków bankowych i przeprowadzaniem bankowych rozliczeń pieniężnych; 3) zamówień, których przedmiotem są: a) usługi arbitrażowe lub pojednawcze, b) usługi Narodowego Banku Polskiego, c) usługi telekomunikacyjne świadczone drogą satelitarną, d) usługi telefoniczne, teleksowe lub radiotelefoniczne, e) usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych, z wyjątkiem usług w całości opłacanych przez zamawiającego, zamawianych w celu prowadzenia jego własnej działalności, których rezultaty stanowią wyłącznie jego własność, f) uzbrojenie w rozumieniu ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, z późn. zm. 1)), g) nabycie praw do transmisji programów przez nadawców radiowych lub telewizyjnych, h) zakup czasu antenowego, i) nabycie własności i innych praw do nieruchomości, j) usługi finansowe związane z emisją, obrotem lub transferem papierów wartościowych; 4) umów z zakresu prawa pracy; 5) zamówień objętych tajemnicą państwową zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych albo jeżeli wymaga tego istotny interes bezpieczeństwa państwa; 6) zamówień na usługi udzielane innemu zamawiającemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, któremu przyznano, w drodze ustawy lub decyzji administracyjnej, wyłączne prawo do świadczenia tych usług; 7) przyznawania dotacji ze środków publicznych, jeżeli dotacje te są przyznawane na podstawie ustaw; 8) zamówień i konkursów, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 6.000 euro. Art. 5. 1. W postępowaniach o udzielenie zamówienia, których przedmiotem są usługi: 1) w zakresie ochrony, z wyjątkiem związanych z konwojowaniem pieniędzy i kosztowności, 2) socjalne, 3) hotelarskie, 4) restauracyjne, 5) transportu kolejowego, 6) transportu morskiego i żeglugi śródlądowej, 7) prawnicze, 8) w zakresie doradztwa personalnego, 9) w zakresie szkolenia, 10) zdrowotne, 11) w zakresie kultury, 12) w zakresie sportu i rekreacji, 13) detektywistyczne - zamawiający może nie stosować przepisów ustawy dotyczących wstępnych ogłoszeń informacyjnych, terminów, wadium, zakazu ustalania kryteriów oceny ofert na podstawie właściwości wykonawcy oraz innych niż dotyczące wartości zamówienia przesłanek wyboru trybu negocjacji z ogłoszeniem, negocjacji bez ogłoszenia, zapytania o cenę, a dla zamówień określonych w pkt 3-13 również przesłanek wyboru trybu zamówienia z wolnej ręki oraz obowiązku zatwierdzenia w tych przypadkach trybu przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". 2. Jeżeli zamówienie obejmuje równocześnie usługi, o których mowa w ust. 1, oraz inne usługi, dostawy lub roboty budowlane, do udzielenia zamówienia stosuje się przepisy dotyczące tego przedmiotu zamówienia, którego wartościowy udział w danym zamówieniu jest największy. 3. Zamawiający nie może w celu uniknięcia procedur udzielania zamówień określonych ustawą łączyć innych zamówień z usługami, o których mowa w ust. 1. Art. 6. 1. Jeżeli zamówienie obejmuje równocześnie dostawy oraz usługi albo roboty budowlane oraz usługi, do udzielenia zamówienia stosuje się przepisy dotyczące tego przedmiotu zamówienia, którego wartościowy udział w danym zamówieniu jest największy. 2. Jeżeli zamówienie obejmuje równocześnie dostawy oraz usługi polegające na rozmieszczeniu lub instalacji dostarczonej rzeczy lub innego dobra, do udzielenia takiego zamówienia stosuje się przepisy dotyczące dostaw. 3. Jeżeli zamówienie obejmuje równocześnie roboty budowlane oraz dostawy niezbędne do ich wykonania, do udzielenia takiego zamówienia stosuje się przepisy dotyczące robót budowlanych. Rozdział 2 Zasady udzielania zamówień Art. 7. 1. Zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. 2. Czynności związane z przygotowaniem oraz przeprowadzeniem postępowania o udzielenie zamówienia wykonują osoby zapewniające bezstronność i obiektywizm. 3. Zamówienia udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy. Art. 8. 1. Postępowanie o udzielenie zamówienia jest jawne. 2. Zamawiający może ograniczyć dostęp do informacji związanych z postępowaniem o udzielenie zamówienia tylko w przypadkach określonych w ustawie. Art. 9. 1. Postępowanie o udzielenie zamówienia, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, prowadzi się z zachowaniem formy pisemnej. 2. Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzi się w języku polskim. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zamawiający może wyrazić zgodę na złożenie wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia, oświadczeń, oferty oraz innych dokumentów również w jednym z języków powszechnie używanych w handlu międzynarodowym lub języku kraju, w którym zamówienie jest udzielane. Art. 10. 1. Podstawowymi trybami udzielania zamówienia są przetarg nieograniczony oraz przetarg ograniczony. 2. Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie negocjacji z ogłoszeniem, negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki, zapytania o cenę albo aukcji elektronicznej tylko w przypadkach określonych w ustawie. Rozdział 3 Ogłoszenia Art. 11. 1. Ogłoszenia, o których mowa w ustawie, przekazywane Prezesowi Urzędu oraz Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich publikuje się odpowiednio w Biuletynie Zamówień Publicznych oraz w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 2. Ogłoszenia przekazywane Prezesowi Urzędu publikuje się w Biuletynie Zamówień Publicznych w terminie 10 dni od dnia doręczenia do Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Urzędem". 3. Prezes Urzędu wzywa do sprostowania ogłoszenia opublikowanego w Biuletynie Zamówień Publicznych, jeżeli ogłoszenie nie spełnia wymagań określonych w przepisach ustawy dotyczących ogłoszeń oraz w przepisach rozporządzenia wydanego na podstawie ust. 6. Sprostowania przekazane Prezesowi Urzędu publikuje się w formie obwieszczenia w Biuletynie Zamówień Publicznych w terminie 10 dni od dnia doręczenia do Urzędu. 4. Prezes Urzędu z własnej inicjatywy lub na wniosek zamawiającego prostuje niezwłocznie, w formie obwieszczenia publikowanego w Biuletynie Zamówień Publicznych, błędy w ogłoszeniu opublikowanym w Biuletynie Zamówień Publicznych polegające na niezgodności tego ogłoszenia z treścią ogłoszenia przekazanego przez zamawiającego do publikacji. 5. Prezes Urzędu, na wniosek zamawiającego, może w uzasadnionych przypadkach opublikować w Biuletynie Zamówień Publicznych ogłoszenie, którego publikacja ze względu na wartość zamówienia nie jest obowiązkowa. 6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory ogłoszeń przekazywanych Prezesowi Urzędu oraz Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, mając na względzie rodzaj ogłoszenia oraz wartość zamówienia albo konkursu. Art. 12. 1. Prezesowi Urzędu ogłoszenia przekazuje się pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną za pomocą formularza umieszczonego na stronie internetowej Urzędu. 2. Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich ogłoszenia przekazuje się pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną. 3. Zamawiający jest obowiązany udokumentować dzień przekazania ogłoszenia Prezesowi Urzędu oraz Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, w szczególności przechowywać dowód jego nadania. Art. 13. 1. Zamawiający niezwłocznie po zatwierdzeniu albo uchwaleniu planu finansowego zgodnie z obowiązującymi zamawiającego przepisami, statutem lub umową, a w przypadku zamawiających, którzy nie sporządzają planu finansowego - raz w roku, przekazuje Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich wstępne ogłoszenie informacyjne o planowanych w ciągu następnych 12 miesięcy zamówieniach, których wartość dla: 1) robót budowlanych - przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro; 2) dostaw - zsumowana w ramach danej grupy określonej w rozporządzeniu nr 2195/2002 z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie Wspólnego Słownika Zamówień (Dz. Urz. WE L 340 z 16.12.2002, str. 1 i n.), zwanym dalej "Wspólnym Słownikiem Zamówień", przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 750.000 euro; 3) usług - zsumowana w ramach danej kategorii Centralnej Klasyfikacji Produktów (CPC) określonej w załączniku nr 3 do Wspólnego Słownika Zamówień przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 750.000 euro. 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie po przekazaniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich przekazuje się Prezesowi Urzędu. DZIAŁ II Postępowanie o udzielenie zamówienia Rozdział 1 Zamawiający i wykonawcy Art. 14. Do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców w postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2)), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Art. 15. 1. Postępowanie o udzielenie zamówienia przygotowuje i przeprowadza zamawiający. 2. Zamawiający może powierzyć przygotowanie albo przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia własnej jednostce organizacyjnej lub osobie trzeciej. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, działają jako pełnomocnicy zamawiającego. Art. 16. 1. Zamawiający mogą wspólnie przeprowadzić postępowanie i udzielić zamówienia, wyznaczając spośród siebie zamawiającego upoważnionego do przeprowadzenia postępowania i udzielenia zamówienia w ich imieniu i na ich rzecz. 2. Prezes Rady Ministrów może wyznaczyć, w drodze zarządzenia, spośród podległych mu jednostek organizacyjnych jednostkę organizacyjną właściwą do przeprowadzenia postępowania i udzielenia zamówienia na rzecz tych jednostek. 3. Minister kierujący działem administracji rządowej może wyznaczyć, w drodze zarządzenia, spośród podległych mu jednostek organizacyjnych jednostkę organizacyjną właściwą do przeprowadzenia postępowania i udzielenia zamówienia na rzecz tych jednostek. 4. Organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego może wyznaczyć spośród podległych samorządowych jednostek organizacyjnych jednostkę organizacyjną właściwą do przeprowadzenia postępowania i udzielenia zamówienia na rzecz tych jednostek. 5. Przepisy dotyczące zamawiającego stosuje się odpowiednio do zamawiających, o których mowa w ust. 1. Art. 17. 1. Osoby wykonujące czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia podlegają wyłączeniu, jeżeli: 1) ubiegają się o udzielenie tego zamówienia; 2) pozostają w związku małżeńskim, w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia lub są związane z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli z wykonawcą, jego zastępcą prawnym lub członkami organów zarządzających lub organów nadzorczych wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia; 3) przed upływem 3 lat od dnia wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia pozostawały w stosunku pracy lub zlecenia z wykonawcą lub były członkami organów zarządzających lub organów nadzorczych wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia; 4) pozostają z wykonawcą w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności tych osób; 5) zostały prawomocnie skazane za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych. 2. Osoby wykonujące czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia składają, pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, pisemne oświadczenie o braku lub istnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 1. 3. Czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia podjęte przez osobę podlegającą wyłączeniu po powzięciu przez nią wiadomości o okolicznościach, o których mowa w ust. 1, powtarza się, z wyjątkiem otwarcia ofert oraz innych czynności faktycznych niewpływających na wynik postępowania. Art. 18. 1. Za przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia odpowiada kierownik zamawiającego. 2. Za przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia odpowiadają także inne osoby w zakresie, w jakim powierzono im czynności w postępowaniu oraz czynności związane z przygotowaniem postępowania. Kierownik zamawiającego może powierzyć pisemnie wykonywanie zastrzeżonych dla niego czynności, określonych w niniejszym rozdziale, pracownikom zamawiającego. 3. Jeżeli przygotowanie i przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów odrębnych jest zastrzeżone dla organu innego niż kierownik zamawiającego, przepisy dotyczące kierownika zamawiającego stosuje się odpowiednio do tego organu. Art. 19. 1. Kierownik zamawiającego powołuje komisję do przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia, zwaną dalej "komisją przetargową", jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro. 2. Jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, kierownik zamawiającego może powołać komisję przetargową. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się. 3. Komisja przetargowa może mieć charakter stały lub być powoływana do przygotowania i przeprowadzenia określonych postępowań. Art. 20. 1. Komisja przetargowa jest zespołem pomocniczym kierownika zamawiającego powoływanym do oceny spełniania przez wykonawców warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia oraz do badania i oceny ofert. 2. Kierownik zamawiającego może także powierzyć komisji przetargowej dokonanie innych, niż określone w ust. 1, czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia oraz czynności związanych z przygotowaniem postępowania o udzielenie zamówienia. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio. 3. Komisja przetargowa w szczególności przedstawia kierownikowi zamawiającego propozycje wykluczenia wykonawcy, odrzucenia oferty oraz wyboru najkorzystniejszej oferty, a także w zakresie, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o unieważnienie postępowania o udzielenie zamówienia. Art. 21. 1. Członków komisji przetargowej powołuje i odwołuje kierownik zamawiającego. 2. Komisja przetargowa składa się z co najmniej trzech osób. 3. Kierownik zamawiającego określa organizację, skład, tryb pracy oraz zakres obowiązków członków komisji przetargowej, mając na celu zapewnienie sprawności jej działania, indywidualizacji odpowiedzialności jej członków za wykonywane czynności oraz przejrzystości jej prac. 4. Jeżeli dokonanie określonych czynności związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem postępowania o udzielenie zamówienia wymaga wiadomości specjalnych, kierownik zamawiającego, z własnej inicjatywy lub na wniosek komisji przetargowej, może powołać biegłych. Przepis art. 17 stosuje się. Art. 22. 1. O udzielenie zamówienia mogą ubiegać się wykonawcy, którzy: 1) posiadają uprawnienia do wykonywania określonej działalności lub czynności, jeżeli ustawy nakładają obowiązek posiadania takich uprawnień; 2) posiadają niezbędną wiedzę i doświadczenie oraz potencjał techniczny, a także dysponują osobami zdolnymi do wykonania zamówienia; 3) znajdują się w sytuacji ekonomicznej i finansowej zapewniającej wykonanie zamówienia; 4) nie podlegają wykluczeniu z postępowania o udzielenie zamówienia. 2. Zamawiający nie może określać warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. Art. 23. 1. Wykonawcy mogą wspólnie ubiegać się o udzielenie zamówienia. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wykonawcy ustanawiają pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu o udzielenie zamówienia albo reprezentowania w postępowaniu i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego. 3. Przepisy dotyczące wykonawcy stosuje się odpowiednio do wykonawców, o których mowa w ust. 1. Art. 24. 1. Z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się: 1) wykonawców, którzy w ciągu ostatnich 3 lat przed wszczęciem postępowania wyrządzili szkodę nie wykonując zamówienia lub wykonując je nienależycie, a szkoda ta nie została dobrowolnie naprawiona do dnia wszczęcia postępowania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które wykonawca nie ponosi odpowiedzialności; 2) wykonawców, w stosunku do których otwarto likwidację lub których upadłość ogłoszono; 3) wykonawców, którzy zalegają z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, z wyjątkiem przypadków gdy uzyskali oni przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu; 4) osoby fizyczne, które prawomocnie skazano za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych; 5) spółki jawne, których wspólnika prawomocnie skazano za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych; 6) spółki partnerskie, których partnera lub członka zarządu prawomocnie skazano za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych; 7) spółki komandytowe oraz spółki komandytowo-akcyjne, których komplementariusza prawomocnie skazano za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych; 8) osoby prawne, których urzędującego członka organu zarządzającego prawomocnie skazano za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych; 9) podmioty zbiorowe, wobec których sąd orzekł zakaz ubiegania się o zamówienia, na podstawie przepisów o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary; 10) wykonawców, którzy nie spełniają warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1-3. 2. Z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się również wykonawców, którzy: 1) wykonywali czynności związane z przygotowaniem prowadzonego postępowania lub posługiwali się w celu sporządzenia oferty osobami uczestniczącymi w dokonywaniu tych czynności, z wyjątkiem autorów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, jeżeli przedmiotem postępowania o udzielenie zamówienia są prace projektowe wynikające z miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, sporządzonych przez tych autorów; 2) złożyli nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik prowadzonego postępowania; 3) nie złożyli oświadczenia o spełnianiu warunków udziału w postępowaniu lub dokumentów potwierdzających spełnianie tych warunków; 4) nie wnieśli wadium, w tym również na przedłużony okres związania ofertą, lub nie zgodzili się na przedłużenie okresu związania ofertą. 3. Zamawiający zawiadamia niezwłocznie wykonawcę o wykluczeniu z postępowania o udzielenie zamówienia, podając uzasadnienie faktyczne i prawne. 4. Ofertę wykonawcy wykluczonego uznaje się za odrzuconą. Art. 25. W postępowaniu o udzielenie zamówienia zamawiający może żądać od wykonawców wyłącznie oświadczeń i dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia postępowania, wskazanych w ogłoszeniu, specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub zaproszeniu do składania ofert. Art. 26. 1. Zamawiający żąda od wykonawcy dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu, jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro. 2. Jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, zamawiający może żądać dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu. 3. Zamawiający wzywa wykonawców, którzy w wyznaczonym terminie nie złożyli dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu, do uzupełnienia tych dokumentów w określonym terminie, jeżeli ich nieuzupełnienie skutkowałoby unieważnieniem postępowania. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy, mając na względzie, że potwierdzeniem spełniania tych warunków może być zamiast dokumentu również oświadczenie złożone przed właściwym organem oraz że potwierdzeniem niekaralności wykonawcy może być w szczególności informacja z Krajowego Rejestru Karnego. Art. 27. 1. W postępowaniach o udzielenie zamówienia, których wartość przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, oświadczenia, wnioski, zawiadomienia oraz informacje zamawiający i wykonawcy przekazują pisemnie. 2. Oświadczenia, wnioski, zawiadomienia oraz informacje przekazane za pomocą teleksu, telefaksu lub drogą elektroniczną uważa się za złożone w terminie, jeżeli ich treść dotarła do adresata przed upływem terminu i została niezwłocznie potwierdzona pisemnie. Art. 28. 1. W postępowaniach o udzielenie zamówienia, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, oświadczenia, wnioski, zawiadomienia oraz informacje zamawiający i wykonawcy przekazują, zgodnie z wyborem zamawiającego, pisemnie, faksem lub drogą elektroniczną. 2. Jeżeli zamawiający lub wykonawca przekazują dokumenty lub informacje, o których mowa w ust. 1, faksem lub drogą elektroniczną, każda ze stron na żądanie drugiej niezwłocznie potwierdza fakt ich otrzymania. 3. Wybrany sposób przekazywania dokumentów oraz informacji, o których mowa w ust. 1, drogą elektroniczną nie może ograniczać konkurencji. Rozdział 2 Przygotowanie postępowania Art. 29. 1. Przedmiot zamówienia opisuje się w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając wszystkie wymagania i okoliczności mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. 2. Przedmiotu zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. 3. Przedmiotu zamówienia nie można opisywać przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia, chyba że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu zamówienia lub zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych określeń, a wskazaniu takiemu towarzyszą wyrazy "lub równoważne" lub inne równoznaczne wyrazy. Art. 30. 1. Zamawiający opisuje przedmiot zamówienia za pomocą cech technicznych i jakościowych, przy przestrzeganiu Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane. 2. W przypadku braku Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane uwzględnia się: 1) europejskie aprobaty techniczne; 2) wspólne specyfikacje techniczne; 3) Polskie Normy przenoszące normy europejskie; 4) normy państw członkowskich Unii Europejskiej przenoszące europejskie normy zharmonizowane; 5) Polskie Normy wprowadzające normy międzynarodowe; 6) Polskie Normy; 7) polskie aprobaty techniczne. 3. Zamawiający może odstąpić od opisywania przedmiotu zamówienia z uwzględnieniem Polskich Norm przenoszących europejskie normy zharmonizowane, europejskich aprobat technicznych lub wspólnych specyfikacji technicznych, jeżeli: 1) nie zawierają one żadnych wymagań dotyczących zapewnienia zgodności z wymaganiami zasadniczymi; 2) ich stosowanie nakładałoby na zamawiającego obowiązek używania wyrobów niewspółdziałających z już stosowanymi urządzeniami lub 3) ich stosowanie nie byłoby właściwe ze względu na innowacyjny charakter przedmiotu zamówienia. 4. Do opisu przedmiotu zamówienia stosuje się nazwy i kody określone we Wspólnym Słowniku Zamówień. Art. 31. 1. Zamawiający opisuje przedmiot zamówienia na roboty budowlane za pomocą dokumentacji projektowej oraz specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych. 2. Jeżeli przedmiotem zamówienia jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, zamawiający opisuje przedmiot zamówienia za pomocą programu funkcjonalno-użytkowego. 3. Program funkcjonalno-użytkowy obejmuje opis zadania budowlanego, w którym podaje się przeznaczenie ukończonych robót budowlanych oraz stawiane im wymagania techniczne, ekonomiczne, architektoniczne, materiałowe i funkcjonalne. 4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i formę: 1) dokumentacji projektowej, 2) specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych, 3) programu funkcjonalno-użytkowego - mając na względzie rodzaj robót budowlanych, a także nazwy i kody Wspólnego Słownika Zamówień. Art. 32. 1. Podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite szacunkowe wynagrodzenie wykonawcy, bez podatku od towarów i usług, ustalone przez zamawiającego z należytą starannością. 2. Zamawiający nie może w celu uniknięcia stosowania przepisów ustawy dzielić zamówienia na części lub zaniżać jego wartości. 3. Jeżeli zamawiający przewiduje udzielenie zamówień uzupełniających, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 6 i 7, przy ustalaniu wartości zamówienia uwzględnia się wartość zamówień uzupełniających. 4. Jeżeli zamawiający dopuszcza możliwość składania ofert częściowych albo udziela zamówienia w częściach, z których każda stanowi przedmiot odrębnego postępowania, wartością zamówienia jest łączna wartość poszczególnych części zamówienia. 5. Jeżeli wyodrębniona jednostka organizacyjna zamawiającego posiadająca samodzielność finansową udziela zamówienia związanego z jej własną działalnością, wartość udzielanego zamówienia ustala się odrębnie od wartości zamówień udzielanych przez inne jednostki organizacyjne tego zamawiającego posiadające samodzielność finansową. Art. 33. 1. Wartość zamówienia na roboty budowlane ustala się na podstawie: 1) kosztorysu inwestorskiego sporządzanego na etapie opracowania dokumentacji projektowej albo na podstawie planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym, jeżeli przedmiotem zamówienia jest wykonanie robót budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane; 2) planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym, jeżeli przedmiotem zamówienia jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. 2. Przy obliczaniu wartości zamówienia na roboty budowlane uwzględnia się także wartość dostaw związanych z wykonywaniem robót budowlanych oddanych przez zamawiającego do dyspozycji wykonawcy. 3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) metody i podstawy sporządzania kosztorysu inwestorskiego, 2) metody i podstawy obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym - uwzględniając dane techniczne, technologiczne i organizacyjne, mające wpływ na wartość zamówienia. Art. 34. 1. Podstawą ustalenia wartości zamówienia na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo jest, zgodnie z wyborem zamawiającego, łączna wartość zamówień: 1) na usługi należące do tej samej kategorii lub dostawy należące do tej samej grupy określonej we Wspólnym Słowniku Zamówień, udzielonych w terminie poprzednich 12 miesięcy lub w poprzednim roku budżetowym, z uwzględnieniem zmian ilościowych zamawianych usług lub dostaw oraz prognozowanego na dany rok średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, albo 2) których zamawiający zamierza udzielić w terminie 12 miesięcy następujących po pierwszej usłudze lub dostawie, albo w czasie realizacji umowy w sprawie zamówienia publicznego, jeżeli jest on dłuższy niż 12 miesięcy. 2. Wybór podstawy ustalenia wartości zamówienia na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo nie może być dokonany w celu uniknięcia stosowania przepisów ustawy. 3. Jeżeli zamówienia, o którym mowa w ust. 1, udziela się na czas nieoznaczony, podstawą ustalenia wartości zamówienia jest wartość ustalona zgodnie z ust. 1, z uwzględnieniem okresu 48 miesięcy wykonywania zamówienia. 4. Jeżeli zamówienie obejmuje usługi bankowe lub inne usługi finansowe, wartością zamówienia są opłaty, prowizje, odsetki i inne podobne świadczenia. 5. Jeżeli zamówienie na usługi lub dostawy przewiduje prawo opcji, przy ustaleniu wartości zamówienia uwzględnia się największy możliwy zakres tego zamówienia z uwzględnieniem prawa opcji. Art. 35. 1. Ustalenia wartości zamówienia dokonuje się nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi, oraz nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli przedmiotem zamówienia są roboty budowlane. 2. Jeżeli po ustaleniu wartości zamówienia nastąpiła zmiana okoliczności mających wpływ na dokonane ustalenie, zamawiający przed wszczęciem postępowania dokonuje zmiany wartości zamówienia. 3. Prezes Rady Ministrów co najmniej raz na dwa lata określi, w drodze rozporządzenia, średni kurs złotego w stosunku do euro stanowiący podstawę przeliczania wartości zamówień, uwzględniając średni kurs euro ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w ciągu ostatnich 24 miesięcy. Art. 36. 1. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia zawiera co najmniej: 1) nazwę (firmę) oraz adres zamawiającego; 2) tryb udzielenia zamówienia; 3) opis przedmiotu zamówienia; 4) opis części zamówienia, jeżeli zamawiający dopuszcza składanie ofert częściowych; 5) informację o przewidywanych zamówieniach uzupełniających, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 6 i 7; 6) opis sposobu przedstawiania ofert wariantowych oraz minimalne warunki, jakim muszą odpowiadać oferty wariantowe, jeżeli zamawiający dopuszcza ich składanie; 7) termin wykonania zamówienia; 8) opis warunków udziału w postępowaniu oraz opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków; 9) informację o oświadczeniach i dokumentach, jakie mają dostarczyć wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia warunków udziału w postępowaniu; 10) informację o sposobie porozumiewania się zamawiającego z wykonawcami oraz przekazywania oświadczeń i dokumentów, z podaniem adresu poczty elektronicznej lub strony internetowej zamawiającego, jeżeli zamawiający dopuszcza porozumiewanie się drogą elektroniczną; 11) wskazanie osób uprawnionych do porozumiewania się z wykonawcami; 12) wymagania dotyczące wadium; 13) termin związania ofertą; 14) opis sposobu przygotowywania ofert; 15) miejsce oraz termin składania i otwarcia ofert; 16) opis sposobu obliczenia ceny; 17) informacje dotyczące walut obcych, w jakich mogą być prowadzone rozliczenia między zamawiającym a wykonawcą; 18) opis kryteriów, którymi zamawiający będzie się kierował przy wyborze oferty, wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów oraz sposobu oceny ofert; 19) informację o formalnościach, jakie powinny zostać dopełnione po wyborze oferty w celu zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego; 20) wymagania dotyczące zabezpieczenia należytego wykonania umowy; 21) istotne dla stron postanowienia, które zostaną wprowadzone do treści zawieranej umowy w sprawie zamówienia publicznego, ogólne warunki umowy albo wzór umowy, jeżeli zamawiający wymaga od wykonawcy, aby zawarł z nim umowę w sprawie zamówienia publicznego na takich warunkach; 22) pouczenie o środkach ochrony prawnej przysługujących wykonawcy w toku postępowania o udzielenie zamówienia. 2. W postępowaniach, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, specyfikacja istotnych warunków zamówienia może nie zawierać informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 12, 17, 19 i 20. 3. Zamawiający żąda wskazania przez wykonawcę w ofercie części zamówienia, której wykonanie zamierza powierzyć podwykonawcom. 4. Zamawiający może określić w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, która część zamówienia nie może być powierzona podwykonawcom. Art. 37. Specyfikację istotnych warunków zamówienia przekazuje się nieodpłatnie, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 2. Art. 38. 1. Wykonawca może zwrócić się do zamawiającego o wyjaśnienie treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Zamawiający jest obowiązany niezwłocznie udzielić wyjaśnień, chyba że prośba o wyjaśnienie treści specyfikacji wpłynęła do zamawiającego na mniej niż 6 dni przed terminem składania ofert. 2. Zamawiający jednocześnie przekazuje treść wyjaśnienia wszystkim wykonawcom, którym doręczono specyfikację istotnych warunków zamówienia, bez ujawniania źródła zapytania. 3. Zamawiający może zwołać zebranie wszystkich wykonawców w celu wyjaśnienia wątpliwości dotyczących treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia; w takim przypadku sporządza informację zawierającą zgłoszone na zebraniu zapytania o wyjaśnienie treści specyfikacji oraz odpowiedzi na nie, bez wskazywania źródeł zapytań. Informację z zebrania doręcza się niezwłocznie wykonawcom, którym przekazano specyfikację istotnych warunków zamówienia. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zamawiający może w każdym czasie, przed upływem terminu do składania ofert, zmodyfikować treść specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Dokonaną w ten sposób modyfikację przekazuje się niezwłocznie wszystkim wykonawcom, którym przekazano specyfikację istotnych warunków zamówienia. 5. Modyfikacja treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia nie może dotyczyć kryteriów oceny ofert, z zastrzeżeniem art. 58, a także warunków udziału w postępowaniu oraz sposobu oceny ich spełniania. 6. Zamawiający przedłuża termin składania ofert z uwzględnieniem czasu niezbędnego do wprowadzenia w ofertach zmian wynikających z modyfikacji treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem ust. 7. O przedłużeniu terminu składania ofert zamawiający niezwłocznie zawiadamia wszystkich wykonawców, którym przekazano specyfikację istotnych warunków zamówienia. 7. Jeżeli wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a na dostawy lub usługi - 130.000 euro, czas niezbędny do wprowadzenia zmian w ofertach wynosi co najmniej 7 dni. Rozdział 3 Tryby udzielania zamówień Oddział 1 Przetarg nieograniczony Art. 39. Przetarg nieograniczony to tryb udzielenia zamówienia, w którym w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy. Art. 40. 1. Zamawiający wszczyna postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego, zamieszczając ogłoszenie o zamówieniu w miejscu publicznie dostępnym w swojej siedzibie oraz na własnej stronie internetowej, jeżeli posiada taką stronę. 2. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, zamawiający przekazuje ogłoszenie o zamówieniu Prezesowi Urzędu. 3. Jeżeli wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a na dostawy lub usługi - 130.000 euro, zamawiający przekazuje ogłoszenie o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Niezwłocznie po przekazaniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich zamawiający przekazuje ogłoszenie o zamówieniu również Prezesowi Urzędu. 4. Jeżeli wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a na dostawy lub usługi - 5.000.000 euro, zamawiający zamieszcza ogłoszenie o zamówieniu również w dzienniku lub czasopiśmie o zasięgu ogólnopolskim. 5. Zamawiający może opublikować ogłoszenie o zamówieniu również w inny sposób. 6. Ogłoszenie o zamówieniu, odpowiednio zamieszczane lub publikowane w miejscu publicznie dostępnym w siedzibie zamawiającego, na stronie internetowej, o której mowa w ust. 1, w dzienniku lub czasopiśmie o zasięgu ogólnopolskim lub w inny sposób: 1) nie może zostać odpowiednio zamieszczone lub opublikowane przed dniem jego przekazania Prezesowi Urzędu, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3, Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich; 2) nie może zawierać informacji innych niż przekazane Prezesowi Urzędu, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3, Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich; 3) zawiera informację o dniu jego przekazania Prezesowi Urzędu, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3, Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Art. 41. Ogłoszenie o zamówieniu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, zawiera co najmniej: 1) nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 2) określenie trybu zamówienia; 3) określenie sposobu uzyskania specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a także jej cenę, jeżeli jej udostępnienie jest odpłatne; 4) opis przedmiotu oraz wielkości lub zakresu zamówienia, z podaniem informacji o możliwości składania ofert częściowych; 5) informację o możliwości złożenia oferty wariantowej; 6) termin wykonania zamówienia; 7) opis warunków udziału w postępowaniu oraz opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków; 8) informację na temat wadium; 9) kryteria oceny ofert i ich znaczenie; 10) miejsce i termin składania ofert; 11) termin związania ofertą. Art. 42. 1. Zamawiający przekazuje wykonawcy specyfikację istotnych warunków zamówienia nie później niż w terminie 5 dni od dnia otrzymania wniosku o jej przekazanie. 2. Cena, jakiej wolno żądać za specyfikację istotnych warunków zamówienia, może pokrywać jedynie koszty jej druku oraz przekazania. Art. 43. 1. Jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, zamawiający wyznacza termin składania ofert z uwzględnieniem czasu niezbędnego na przygotowanie i złożenie oferty, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 15 dni od dnia ogłoszenia. 2. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, termin składania ofert nie może być krótszy niż 52 dni od dnia przekazania ogłoszenia Prezesowi Urzędu. 3. Jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro, termin składania ofert nie może być krótszy niż 52 dni od dnia przekazania ogłoszenia Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, zamawiający może wyznaczyć termin składania ofert nie krótszy niż 37 dni, jeżeli informacja o tym zamówieniu została zawarta we wstępnym ogłoszeniu informacyjnym dotyczącym zamówień planowanych w terminie 12 miesięcy, przekazanym co najmniej na 52 dni przed dniem przekazania ogłoszenia o zamówieniu odpowiednio: 1) Prezesowi Urzędu; 2) Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Art. 44. Wykonawca składa wraz z ofertą oświadczenie o spełnieniu warunków udziału w postępowaniu, a jeżeli zamawiający żąda dokumentów potwierdzających spełnianie tych warunków, również te dokumenty. Art. 45. 1. Zamawiający żąda od wykonawców wniesienia wadium, jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro. 2. Jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, zamawiający może żądać od wykonawców wniesienia wadium. 3. Wadium wnosi się przed upływem terminu składania ofert. 4. Zamawiający określa kwotę wadium w granicach od 0,5% do 3% wartości zamówienia. 5. Jeżeli zamawiający dopuszcza składanie ofert częściowych, określa kwotę wadium dla każdej z części. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Wadium może być wnoszone w jednej lub kilku następujących formach: 1) pieniądzu; 2) poręczeniach bankowych; 3) gwarancjach bankowych; 4) gwarancjach ubezpieczeniowych; 5) poręczeniach udzielanych przez podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 3 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 216, poz. 1824). 7. Wadium wnoszone w pieniądzu wpłaca się przelewem na rachunek bankowy wskazany przez zamawiającego. 8. Wadium wniesione w pieniądzu zamawiający przechowuje na rachunku bankowym. Art. 46. 1. Zamawiający zwraca niezwłocznie wadium, jeżeli: 1) upłynął termin związania ofertą; 2) zawarto umowę w sprawie zamówienia publicznego i wniesiono zabezpieczenie należytego wykonania tej umowy; 3) zamawiający unieważnił postępowanie o udzielenie zamówienia, a protesty zostały ostatecznie rozstrzygnięte lub upłynął termin do ich wnoszenia. 2. Zamawiający zwraca niezwłocznie wadium na wniosek wykonawcy: 1) który wycofał ofertę przed upływem terminu składania ofert; 2) który został wykluczony z postępowania; 3) którego oferta została odrzucona. 3. Złożenie przez wykonawcę, którego oferta została odrzucona lub wykluczonego z postępowania, wniosku o zwrot wadium jest równoznaczne ze zrzeczeniem się przez wykonawcę prawa do wniesienia protestu. 4. Jeżeli wadium wniesiono w pieniądzu, zamawiający zwraca je wraz z odsetkami wynikającymi z umowy rachunku bankowego, na którym było ono przechowywane, pomniejszone o koszty prowadzenia rachunku bankowego oraz prowizji bankowej za przelew pieniędzy na rachunek bankowy wskazany przez wykonawcę. 5. Zamawiający zatrzymuje wadium wraz z odsetkami, jeżeli wykonawca, którego oferta została wybrana: 1) odmówił podpisania umowy w sprawie zamówienia publicznego na warunkach określonych w ofercie; 2) nie wniósł wymaganego zabezpieczenia należytego wykonania umowy; 3) zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego stało się niemożliwe z przyczyn leżących po stronie wykonawcy. Oddział 2 Przetarg ograniczony Art. 47. Przetarg ograniczony to tryb udzielenia zamówienia, w którym, w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu, wykonawcy składają wnioski o dopuszczenie do udziału w przetargu, a oferty mogą składać wykonawcy zaproszeni do składania ofert. Art. 48. 1. Do wszczęcia postępowania w trybie przetargu ograniczonego przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio. 2. Ogłoszenie o zamówieniu, o którym mowa w art. 47, zawiera co najmniej: 1) nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 2) określenie trybu zamówienia; 3) określenie przedmiotu zamówienia, z podaniem informacji o możliwości składania ofert częściowych; 4) informację o możliwości złożenia oferty wariantowej; 5) termin wykonania zamówienia; 6) opis warunków udziału w postępowaniu wraz z podaniem ich znaczenia oraz opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków; 7) informację o oświadczeniach i dokumentach, jakie mają dostarczyć wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia warunków udziału w postępowaniu; 8) liczbę wykonawców, którzy zostaną zaproszeni do składania ofert; 9) informację na temat wadium; 10) kryteria oceny ofert i ich znaczenie; 11) miejsce i termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. Art. 49. 1. Jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, zamawiający w ogłoszeniu o zamówieniu wyznacza termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w przetargu z uwzględnieniem czasu niezbędnego na przygotowanie i złożenie wymaganych dokumentów, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 15 dni od dnia ogłoszenia. 2. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w przetargu ograniczonym nie może być krótszy niż 37 dni od dnia przekazania Prezesowi Urzędu ogłoszenia o zamówieniu. 3. Jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro, termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w przetargu ograniczonym nie może być krótszy niż 37 dni od dnia przekazania Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich ogłoszenia o zamówieniu. 4. Jeżeli zachodzi pilna potrzeba udzielenia zamówienia, zamawiający może, w przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, wyznaczyć krótszy termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w przetargu ograniczonym, jednak nie krótszy niż 15 dni. W takim przypadku ogłoszenia przekazuje się Prezesowi Urzędu faksem lub za pomocą formularza umieszczanego na stronie internetowej Urzędu, a Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich - faksem lub drogą elektroniczną. Art. 50. Wraz z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w przetargu ograniczonym wykonawca składa oświadczenie o spełnieniu warunków udziału w postępowaniu, a jeżeli zamawiający żąda dokumentów potwierdzających spełnianie warunków, również te dokumenty. Art. 51. 1. Zamawiający zaprasza do składania ofert wykonawców, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, w liczbie określonej w ogłoszeniu zapewniającej konkurencję, nie mniejszej niż 5 i nie większej niż 20. 2. Jeżeli liczba wykonawców, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, jest większa niż określona w ogłoszeniu, zamawiający zaprasza do składania ofert wykonawców, którzy otrzymali najwyższą ocenę spełniania tych warunków. 3. Jeżeli liczba wykonawców, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, jest mniejsza niż określona w ogłoszeniu o zamówieniu, zamawiający zaprasza do składania ofert wszystkich wykonawców spełniających te warunki. 4. Wraz z zaproszeniem do składania ofert zamawiający przekazuje wykonawcy specyfikację istotnych warunków zamówienia oraz wskazuje dzień i miejsce opublikowania ogłoszenia o zamówieniu, o którym mowa w art. 47. Przepisów art. 36 ust. 1 pkt 8 i 9 nie stosuje się. Art. 52. 1. Jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, zamawiający wyznacza termin składania ofert z uwzględnieniem czasu niezbędnego na przygotowanie i złożenie oferty, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 7 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert. 2. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, termin składania ofert nie może być krótszy niż 40 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, zamawiający może wyznaczyć termin składania ofert nie krótszy niż 26 dni, jeżeli informacja o tym zamówieniu została zawarta we wstępnym ogłoszeniu informacyjnym dotyczącym zamówień planowanych w terminie 12 miesięcy, przekazanym co najmniej na 52 dni przed dniem przekazania ogłoszenia o zamówieniu: 1) Prezesowi Urzędu; 2) Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich - w przypadku gdy wartość zamówienia przekracza dla dostaw lub usług wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro, a dla robót budowlanych - 5.000.000 euro. 4. Jeżeli zachodzi pilna potrzeba udzielenia zamówienia, zamawiający może w przypadkach, o których mowa w ust. 2, wyznaczyć krótszy termin składania ofert, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 10 dni. Art. 53. Do przetargu ograniczonego stosuje się przepisy art. 45 i 46. Oddział 3 Negocjacje z ogłoszeniem Art. 54. Negocjacje z ogłoszeniem to tryb udzielenia zamówienia, w którym, po publicznym ogłoszeniu o zamówieniu, zamawiający negocjuje warunki umowy w sprawie zamówienia publicznego z wybranymi przez siebie wykonawcami, a następnie zaprasza ich do składania ofert. Art. 55. 1. Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie negocjacji z ogłoszeniem, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności: 1) w postępowaniu prowadzonym uprzednio w trybie przetargu nieograniczonego albo przetargu ograniczonego nie zostały złożone żadne oferty lub wszystkie oferty zostały odrzucone, a pierwotne warunki zamówienia nie zostały w istotny sposób zmienione; 2) w wyjątkowych sytuacjach, gdy przedmiotem zamówienia są roboty budowlane lub usługi, których charakter lub związane z nimi ryzyko uniemożliwia wcześniejsze dokonanie ich wyceny; 3) nie można z góry określić szczegółowych cech zamawianych usług w taki sposób, aby umożliwić wybór najkorzystniejszej oferty; 4) przedmiotem zamówienia są roboty budowlane prowadzone wyłącznie w celach badawczych, doświadczalnych lub rozwojowych, a nie w celu zapewnienia zysku lub pokrycia poniesionych kosztów badań lub rozwoju; 5) wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro. 2. Jeżeli wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a na dostawy lub usługi - 5.000.000 euro, zastosowanie trybu negocjacji z ogłoszeniem wymaga uprzedniej zgody Prezesa Urzędu, wyrażonej w drodze decyzji administracyjnej. Art. 56. 1. Do wszczęcia postępowania w trybie negocjacji z ogłoszeniem przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio. 2. Ogłoszenie o zamówieniu, o którym mowa w art. 54, zawiera co najmniej: 1) nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 2) określenie trybu zamówienia i podstawy prawnej jego zastosowania; 3) określenie przedmiotu zamówienia, z podaniem informacji o możliwości składania ofert częściowych; 4) informację o możliwości złożenia oferty wariantowej; 5) termin wykonania zamówienia; 6) opis warunków udziału w postępowaniu wraz z podaniem ich znaczenia oraz opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków; 7) informację o oświadczeniach i dokumentach, jakie mają dostarczyć wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia warunków udziału w postępowaniu; 8) liczbę wykonawców, którzy zostaną zaproszeni do negocjacji; 9) informację na temat wadium; 10) kryteria oceny ofert i ich znaczenie; 11) miejsce i termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu. 3. Do składania wniosków o dopuszczenie do udziału w negocjacjach z ogłoszeniem przepisy art. 49 i 50 stosuje się odpowiednio. Art. 57. 1. Zamawiający zaprasza do negocjacji wykonawców, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, w liczbie, określonej w ogłoszeniu, zapewniającej konkurencję, nie mniejszej niż 5, a jeżeli wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a na dostawy lub usługi - 5.000.000 euro, nie mniejszej niż 7. 2. Jeżeli liczba wykonawców, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, jest większa niż określona w ogłoszeniu, zamawiający zaprasza do negocjacji wykonawców, którzy otrzymali najwyższą ocenę spełniania tych warunków. 3. Jeżeli liczba wykonawców, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, jest mniejsza niż określona w ogłoszeniu, zamawiający zaprasza do negocjacji wszystkich wykonawców spełniających te warunki. 4. Wraz z zaproszeniem do negocjacji zamawiający przekazuje specyfikację istotnych warunków zamówienia. Przepisów art. 36 ust. 1 pkt 5, 8, 9, 13 i 15 nie stosuje się. 5. Wszelkie wymagania, wyjaśnienia i informacje, a także dokumenty związane z negocjacjami są przekazywane wykonawcom na równych zasadach. 6. Prowadzone negocjacje mają charakter poufny. Żadna ze stron nie może bez zgody drugiej strony ujawnić informacji technicznych i handlowych związanych z negocjacjami. Art. 58. Zamawiający może przed zaproszeniem do składania ofert dokonać zmiany będących przedmiotem negocjacji wymagań technicznych i jakościowych dotyczących przedmiotu zamówienia oraz warunków umowy w sprawie zamówienia publicznego określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a także zmienić kryteria oceny ofert oraz ich znaczenie. Art. 59. 1. Zamawiający zaprasza do składania ofert wykonawców, z którymi prowadził negocjacje. 2. W zaproszeniu do składania ofert zamawiający informuje wykonawców o: 1) dniu i miejscu opublikowania ogłoszenia o zamówieniu, o którym mowa w art. 54; 2) dokonanych zmianach specyfikacji istotnych warunków zamówienia; 3) miejscu i terminie składania oraz otwarcia ofert; 4) obowiązku wniesienia wadium; 5) terminie związania ofertą. 3. Zamawiający wyznacza termin składania ofert z uwzględnieniem czasu niezbędnego na przygotowanie i złożenie oferty, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 10 dni od dnia przekazania zaproszenia do składania ofert. Art. 60. Do negocjacji z ogłoszeniem stosuje się przepisy art. 45 i 46. Oddział 4 Negocjacje bez ogłoszenia Art. 61. Negocjacje bez ogłoszenia to tryb udzielenia zamówienia, w którym zamawiający negocjuje warunki umowy w sprawie zamówienia publicznego z wybranymi przez siebie wykonawcami, a następnie zaprasza ich do składania ofert. Art. 62. 1. Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie negocjacji bez ogłoszenia, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności: 1) w postępowaniu prowadzonym uprzednio w trybie przetargu nieograniczonego albo przetargu ograniczonego nie zostały złożone żadne oferty lub wszystkie oferty zostały odrzucone, a pierwotne warunki zamówienia nie zostały w istotny sposób zmienione; 2) został przeprowadzony konkurs, o którym mowa w art. 99, w którym nagrodą było zaproszenie do negocjacji bez ogłoszenia co najmniej dwóch autorów wybranych prac konkursowych; 3) przedmiotem zamówienia są rzeczy wytwarzane wyłącznie w celach badawczych, doświadczalnych lub rozwojowych, a nie w celu zapewnienia zysku lub pokrycia poniesionych kosztów badań lub rozwoju; 4) ze względu na pilną potrzebę udzielenia zamówienia niewynikającą z przyczyn leżących po stronie zamawiającego, której wcześniej nie można było przewidzieć, nie można zachować terminów określonych dla przetargu nieograniczonego, przetargu ograniczonego lub negocjacji z ogłoszeniem. 2. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, zastosowanie trybu negocjacji bez ogłoszenia wymaga uzyskania uprzedniej zgody Prezesa Urzędu, wyrażonej w drodze decyzji administracyjnej. 3. Jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro, zastosowanie trybu negocjacji bez ogłoszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 wymaga również uprzedniego przekazania Komisji Europejskiej informacji o unieważnieniu postępowania. Art. 63. 1. Zamawiający wszczyna postępowanie w trybie negocjacji bez ogłoszenia, przekazując wybranym przez siebie wykonawcom zaproszenie do negocjacji. 2. Zaproszenie do negocjacji bez ogłoszenia zawiera co najmniej: 1) nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 2) określenie przedmiotu zamówienia, z podaniem informacji o możliwości składania ofert częściowych; 3) informację o możliwości złożenia oferty wariantowej; 4) termin wykonania zamówienia; 5) opis warunków udziału w postępowaniu oraz opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków; 6) określenie trybu zamówienia i podstawy prawnej jego zastosowania; 7) kryteria oceny ofert i ich znaczenie; 8) miejsce i termin negocjacji z zamawiającym. 3. Zamawiający zaprasza do negocjacji wykonawców w liczbie zapewniającej konkurencję, nie mniejszej niż 5, a jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 5.000.000 euro, nie mniejszej niż 7, chyba że ze względu na specjalistyczny charakter zamówienia liczba wykonawców mogących je wykonać jest mniejsza, jednak nie mniejsza niż 2. 4. W przypadku, o którym mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1, zamawiający zaprasza do negocjacji co najmniej tych wykonawców, którzy złożyli oferty w przetargu nieograniczonym albo przetargu ograniczonym. Przepis ust. 3 stosuje się. Art. 64. 1. Zamawiający wyznacza termin składania ofert z uwzględnieniem czasu niezbędnego na przygotowanie i złożenie oferty. 2. Zapraszając do składania ofert zamawiający może żądać od wykonawców wniesienia wadium. Przepisy art. 45 ust. 3-8 i art. 46 stosuje się. 3. Wraz z zaproszeniem do składania ofert zamawiający przekazuje specyfikację istotnych warunków zamówienia. Przepisu art. 36 ust. 1 pkt 5 nie stosuje się. Art. 65. Do negocjacji bez ogłoszenia przepisy art. 57 ust. 5 i 6, art. 58 oraz art. 59 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Oddział 5 Zamówienie z wolnej ręki Art. 66. Zamówienie z wolnej ręki to tryb udzielenia zamówienia, w którym zamawiający udziela zamówienia po negocjacjach tylko z jednym wykonawcą. Art. 67. 1. Zamawiający może udzielić zamówienia z wolnej ręki, jeżeli zachodzi co najmniej jedna z następujących okoliczności: 1) dostawy, usługi lub roboty budowlane mogą być świadczone tylko przez jednego wykonawcę: a) z przyczyn technicznych o obiektywnym charakterze, b) z przyczyn związanych z ochroną praw wyłącznych, wynikających z odrębnych przepisów, c) w przypadku udzielania zamówienia w zakresie działalności twórczej lub artystycznej; 2) przeprowadzono konkurs, o którym mowa w art. 99, w którym nagrodą było zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki autora wybranej pracy konkursowej; 3) ze względu na wyjątkową sytuację niewynikającą z przyczyn leżących po stronie zamawiającego, której nie mógł on przewidzieć, wymagane jest natychmiastowe wykonanie zamówienia, a nie można zachować terminów określonych dla innych trybów udzielenia zamówienia; 4) w prowadzonych kolejno postępowaniach o udzielenie zamówienia, z których co najmniej jedno prowadzone było w trybie przetargu nieograniczonego albo przetargu ograniczonego, nie zostały złożone żadne oferty lub wszystkie oferty zostały odrzucone, a pierwotne warunki zamówienia nie zostały w istotny sposób zmienione; 5) w przypadku udzielania dotychczasowemu wykonawcy usług lub robót budowlanych zamówień dodatkowych, nieobjętych zamówieniem podstawowym i nieprzekraczających łącznie 20% wartości realizowanego zamówienia, niezbędnych do jego prawidłowego wykonania, których wykonanie stało się konieczne na skutek sytuacji niemożliwej wcześniej do przewidzenia, jeżeli: a) z przyczyn technicznych lub gospodarczych oddzielenie zamówienia dodatkowego od zamówienia podstawowego wymagałoby poniesienia niewspółmiernie wysokich kosztów lub b) wykonanie zamówienia podstawowego jest uzależnione od wykonania zamówienia dodatkowego; 6) w przypadku udzielania, w okresie 3 lat od udzielenia zamówienia podstawowego, dotychczasowemu wykonawcy usług lub robót budowlanych zamówień uzupełniających, stanowiących nie więcej niż 20% wartości zamówienia podstawowego i polegających na powtórzeniu tego samego rodzaju zamówień, jeżeli zamówienie podstawowe zostało udzielone w trybie przetargu nieograniczonego lub ograniczonego, a zamówienie uzupełniające było przewidziane w specyfikacji istotnych warunków zamówienia dla zamówienia podstawowego i dotyczy przedmiotu zamówienia w niej określonego; 7) w przypadku udzielania, w okresie 3 lat od udzielenia zamówienia podstawowego, dotychczasowemu wykonawcy dostaw, zamówień uzupełniających, stanowiących nie więcej niż 20% wartości zamówienia podstawowego i polegających na rozszerzeniu dostawy, jeżeli zmiana wykonawcy powodowałaby konieczność nabywania rzeczy o innych parametrach technicznych, co powodowałoby niekompatybilność techniczną lub nieproporcjonalnie duże trudności techniczne w użytkowaniu i dozorze, jeżeli zamówienie podstawowe zostało udzielone w trybie przetargu nieograniczonego lub ograniczonego, a zamówienie uzupełniające było przewidziane w specyfikacji istotnych warunków zamówienia dla zamówienia podstawowego i dotyczy przedmiotu zamówienia w niej określonego. 2. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, zastosowanie trybu z wolnej ręki wymaga uzyskania uprzedniej zgody Prezesa Urzędu, wyrażonej w drodze decyzji administracyjnej. 3. Przepisu ust. 2. nie stosuje się w przypadku zamówień, których przedmiotem są: 1) dostawy wody za pomocą sieci wodno-kanalizacyjnej lub odprowadzanie ścieków do takiej sieci; 2) dostawy energii elektrycznej z sieci elektroenergetycznej; 3) dostawy gazu z sieci gazowej; 4) dostawy ciepła z sieci ciepłowniczej; 5) powszechne usługi pocztowe w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188); 6) usługi przewozu kolejowego. 4. W przypadku zamówień, o których mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów art. 19-21, 24, art. 26 ust. 1-3 i art. 68. Art. 68. Najpóźniej z zawarciem umowy wykonawca składa oświadczenie o spełnieniu warunków udziału w postępowaniu, a jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, również dokumenty potwierdzające spełnianie tych warunków. Przepis art. 25 stosuje się odpowiednio. Oddział 6 Zapytanie o cenę Art. 69. Zapytanie o cenę to tryb udzielenia zamówienia, w którym zamawiający kieruje pytanie o cenę do wybranych przez siebie wykonawców i zaprasza ich do składania ofert. Art. 70. Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie zapytania o cenę, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi powszechnie dostępne o ustalonych standardach jakościowych, a wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro. Art. 71. 1. Zamawiający wszczyna postępowanie w trybie zapytania o cenę, zapraszając do składania ofert taką liczbę wykonawców świadczących w ramach prowadzonej przez nich działalności dostawy lub usługi będące przedmiotem zamówienia, która zapewnia konkurencję oraz wybór najkorzystniejszej oferty, nie mniej niż 5. 2. Wraz z zaproszeniem do składania ofert zamawiający przesyła specyfikację istotnych warunków zamówienia. Przepisów art. 36 ust. 1 pkt 5, 6, 12 i 20 nie stosuje się. Art. 72. 1. Każdy z wykonawców może zaproponować tylko jedną cenę i nie może jej zmienić. Nie prowadzi się negocjacji w sprawie ceny. 2. Zamawiający udziela zamówienia wykonawcy, który zaoferował najniższą cenę. Art. 73. Do zapytania o cenę przepisy art. 44 i art. 64 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Oddział 7 Aukcja elektroniczna Art. 74. 1. Aukcja elektroniczna to tryb udzielenia zamówienia, w którym za pomocą formularza umieszczonego na stronie internetowej, umożliwiającego wprowadzenie niezbędnych danych w trybie bezpośredniego połączenia z tą stroną, wykonawcy składają kolejne korzystniejsze oferty (postąpienia), podlegające automatycznej klasyfikacji. 2. Zamawiający może udzielić zamówienia w trybie aukcji elektronicznej, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy powszechnie dostępne o ustalonych standardach jakościowych, a wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro. Art. 75. 1. Zamawiający wszczyna postępowanie w trybie aukcji elektronicznej, zamieszczając ogłoszenie o zamówieniu na swojej stronie internetowej oraz stronie, na której będzie prowadzona aukcja. 2. Ogłoszenie o zamówieniu, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej: 1) nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 2) określenie trybu zamówienia; 3) określenie przedmiotu zamówienia; 4) wymagania dotyczące rejestracji i identyfikacji wykonawców, w tym wymagania techniczne urządzeń informatycznych; 5) sposób postępowania w toku aukcji elektronicznej, w szczególności określenie minimalnych wysokości postąpień; 6) informacje o liczbie etapów aukcji elektronicznej i czasie ich trwania; 7) termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w aukcji elektronicznej; 8) termin otwarcia oraz termin i warunki zamknięcia aukcji elektronicznej; 9) opis warunków udziału w postępowaniu oraz opis sposobu dokonywania oceny spełniania tych warunków; 10) informację o oświadczeniach i dokumentach, jakie mają dostarczyć wykonawcy w celu potwierdzenia spełnienia warunków udziału w postępowaniu; 11) termin związania ofertą; 12) termin wykonania zamówienia; 13) wymagania dotyczące zabezpieczenia należytego wykonania umowy; 14) istotne dla stron postanowienia, które zostaną wprowadzone do treści zawieranej umowy w sprawie zamówienia publicznego, albo ogólne warunki umowy, albo wzór umowy, jeżeli zamawiający wymaga od wykonawcy, aby zawarł z nim umowę w sprawie zamówienia publicznego na takich warunkach; 15) adres strony internetowej, na której będzie prowadzona aukcja elektroniczna. Art. 76. 1. Zamawiający wyznacza termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w aukcji elektronicznej nie krótszy niż 15 dni od dnia ogłoszenia. 2. Zamawiający dopuszcza do udziału w aukcji elektronicznej i zaprasza do składania ofert wszystkich wykonawców spełniających warunki udziału w postępowaniu, określając w zaproszeniu termin związania ofertą wykonawcy, który zaoferuje najniższą cenę. 3. Zamawiający może żądać od wykonawców wniesienia wadium, w terminie przez niego określonym, nie później jednak niż przed upływem terminu otwarcia aukcji elektronicznej. Przepisy art. 45 i 46 stosuje się odpowiednio. 4. Zamawiający otwiera aukcję elektroniczną w terminie określonym w ogłoszeniu o zamówieniu, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 5 dni od dnia przekazania wykonawcom zaproszenia do składania ofert. Art. 77. Zamawiający i wykonawcy od momentu otwarcia do momentu zamknięcia aukcji przekazują wnioski, oświadczenia i inne informacje drogą elektroniczną. Art. 78. 1. Ofertę składa się, pod rygorem nieważności, w postaci elektronicznej, opatrzoną bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. 2. Oferty składane przez wykonawców podlegają automatycznej klasyfikacji na podstawie ceny. 3. Oferta złożona w toku aukcji przestaje wiązać, gdy inny wykonawca złożył ofertę korzystniejszą. Art. 79. 1. Aukcja elektroniczna może być jednoetapowa albo wieloetapowa. 2. Zamawiający może, jeżeli zastrzegł to w ogłoszeniu, po zakończeniu każdego etapu aukcji elektronicznej nie zakwalifikować do następnego etapu aukcji elektronicznej tych wykonawców, którzy nie złożyli nowych postąpień, informując ich o tym niezwłocznie. 3. W toku każdego etapu aukcji elektronicznej zamawiający na bieżąco przekazuje wszystkim wykonawcom informacje o pozycji złożonych przez nich ofert, liczbie wykonawców biorących udział w każdym z etapów aukcji elektronicznej, a także o cenach złożonych przez nich ofert, z tym że do momentu zamknięcia aukcji elektronicznej nie ujawnia informacji umożliwiających identyfikację wykonawców. Art. 80. 1. Zamawiający zamyka aukcję elektroniczną: 1) w terminie określonym w ogłoszeniu; 2) jeżeli w ustalonym w ogłoszeniu okresie nie zostaną zgłoszone nowe postąpienia lub 3) po zakończeniu ostatniego, ustalonego w ogłoszeniu etapu. 2. Bezpośrednio po zamknięciu aukcji elektronicznej zamawiający podaje, pod ustalonym w ogłoszeniu o zamówieniu adresem internetowym, nazwę (firmę) oraz adres wykonawcy, którego ofertę wybrano. 3. Zamawiający udziela zamówienia wykonawcy, który zaoferował najniższą cenę. Art. 81. Do aukcji elektronicznej przepisów art. 36-38 i 82-92 nie stosuje się. Rozdział 4 Wybór najkorzystniejszej oferty Art. 82. 1. Wykonawca może złożyć jedną ofertę. 2. Ofertę składa się, pod rygorem nieważności, w formie pisemnej albo, za zgodą zamawiającego, w postaci elektronicznej, opatrzoną bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. 3. Treść oferty musi odpowiadać treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Art. 83. 1. Zamawiający może dopuścić możliwość złożenia oferty wariantowej, jeżeli cena nie jest jedynym kryterium wyboru. 2. Zamawiający może dopuścić możliwość złożenia oferty częściowej, jeżeli przedmiot zamówienia jest podzielny. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wykonawca może złożyć oferty częściowe na jedną lub więcej części zamówienia, chyba że zamawiający określi maksymalną liczbę części zamówienia, na które oferty częściowe może złożyć jeden wykonawca. Art. 84. 1. Wykonawca może, przed upływem terminu do składania ofert, zmienić lub wycofać ofertę. 2. Ofertę złożoną po terminie zwraca się bez otwierania po upływie terminu przewidzianego na wniesienie protestu. Art. 85. 1. Wykonawca jest związany ofertą do upływu terminu określonego w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, jednak nie dłużej niż: 1) 30 dni - jeżeli wartość zamówienia nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro; 2) 90 dni - jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 5.000.000 euro; 3) 60 dni - jeżeli wartość zamówienia jest inna niż określona w pkt 1 i 2. 2. W uzasadnionych przypadkach na co najmniej 7 dni przed upływem terminu związania ofertą zamawiający może tylko raz zwrócić się do wykonawców o wyrażenie zgody na przedłużenie tego terminu o oznaczony okres, nie dłuższy jednak niż 30 dni. 3. Odmowa wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 2, nie powoduje utraty wadium. 4. Zgoda wykonawcy na przedłużenie okresu związania ofertą jest dopuszczalna tylko z jednoczesnym przedłużeniem okresu ważności wadium albo, jeżeli nie jest to możliwe, z wniesieniem nowego wadium na przedłużony okres związania ofertą. 5. Bieg terminu związania ofertą rozpoczyna się wraz z upływem terminu składania ofert. Art. 86. 1. Z zawartością ofert nie można zapoznać się przed upływem terminu otwarcia ofert. 2. Otwarcie ofert jest jawne i następuje bezpośrednio po upływie terminu do ich składania, z tym że dzień, w którym upływa termin składania ofert, jest dniem ich otwarcia. 3. Bezpośrednio przed otwarciem ofert zamawiający podaje kwotę, jaką zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia. 4. Podczas otwarcia ofert podaje się nazwy (firmy) oraz adresy wykonawców, a także informacje dotyczące ceny, terminu wykonania zamówienia, okresu gwarancji i warunków płatności zawartych w ofertach. 5. Informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, przekazuje się niezwłocznie wykonawcom, którzy nie byli obecni przy otwarciu ofert, na ich wniosek. Art. 87. 1. W toku badania i oceny ofert zamawiający może żądać od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert. Niedopuszczalne jest prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty oraz, z zastrzeżeniem ust. 2, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści. 2. Zamawiający poprawia w tekście oferty oczywiste omyłki pisarskie oraz omyłki rachunkowe w obliczeniu ceny, niezwłocznie zawiadamiając o tym wszystkich wykonawców, którzy złożyli oferty. Art. 88. Zamawiający poprawia omyłki rachunkowe w obliczeniu ceny w następujący sposób: 1) w przypadku mnożenia cen jednostkowych i liczby jednostek miar: a) jeżeli obliczona cena nie odpowiada iloczynowi ceny jednostkowej oraz liczby jednostek miar, przyjmuje się, że prawidłowo podano liczbę jednostek miar oraz cenę jednostkową, b) jeżeli cenę jednostkową podano rozbieżnie słownie i liczbą, przyjmuje się, że prawidłowo podano liczbę jednostek miar i ten zapis ceny jednostkowej, który odpowiada dokonanemu obliczeniu ceny; 2) w przypadku sumowania cen za poszczególne części zamówienia: a) jeżeli obliczona cena nie odpowiada sumie cen za części zamówienia, przyjmuje się, że prawidłowo podano ceny za części zamówienia, b) jeżeli cenę za część zamówienia podano rozbieżnie słownie i liczbą, przyjmuje się, że prawidłowo podano ten zapis, który odpowiada dokonanemu obliczeniu ceny, c) jeżeli ani cena za część zamówienia podana liczbą, ani podana słownie nie odpowiadają obliczonej cenie, przyjmuje się, że prawidłowo podano ceny za część zamówienia wyrażone słownie; 3) w przypadku oferty z ceną określoną za cały przedmiot zamówienia albo jego część (cena ryczałtowa): a) przyjmuje się, że prawidłowo podano cenę ryczałtową bez względu na sposób jej obliczenia, b) jeżeli cena ryczałtowa podana liczbą nie odpowiada cenie ryczałtowej podanej słownie, przyjmuje się za prawidłową cenę ryczałtową podaną słownie, c) jeżeli obliczona cena nie odpowiada sumie cen ryczałtowych, przyjmuje się, że prawidłowo podano poszczególne ceny ryczałtowe. Art. 89. 1. Zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli: 1) jest niezgodna z ustawą; 2) jej treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia; 3) jej złożenie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji; 4) zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia; 5) została złożona przez wykonawcę wykluczonego z udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia lub niezaproszonego do składania ofert; 6) zawiera omyłki rachunkowe w obliczeniu ceny, których nie można poprawić na podstawie art. 88, lub błędy w obliczeniu ceny; 7) wykonawca w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie zgodził się na poprawienie omyłki rachunkowej w obliczeniu ceny; 8) jest nieważna na podstawie odrębnych przepisów. 2. Zamawiający zawiadamia równocześnie wszystkich wykonawców o odrzuceniu ofert, podając uzasadnienie faktyczne i prawne. Art. 90. 1. Zamawiający w celu ustalenia, czy oferta zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, zwraca się do wykonawcy o udzielenie w określonym terminie wyjaśnień dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny. 2. Zamawiający, oceniając wyjaśnienia, bierze pod uwagę obiektywne czynniki, w szczególności oszczędność metody wykonania zamówienia, wybrane rozwiązania techniczne, wyjątkowo sprzyjające warunki wykonywania zamówienia dostępne dla wykonawcy, oryginalność projektu wykonawcy oraz wpływ pomocy publicznej udzielonej na podstawie odrębnych przepisów. 3. Zamawiający odrzuca ofertę wykonawcy, który nie złożył wyjaśnień lub jeżeli dokonana ocena wyjaśnień potwierdza, że oferta zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia. 4. Jeżeli jedynym kryterium wyboru oferty jest cena, a wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 130.000 euro, zamawiający zawiadamia Prezesa Urzędu oraz Komisję Europejską o odrzuceniu ofert, które według zamawiającego zawierały rażąco niską cenę. Art. 91. 1. Zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 2. Kryteriami oceny ofert są cena albo cena i inne kryteria odnoszące się do przedmiotu zamówienia, w szczególności jakość, funkcjonalność, parametry techniczne, zastosowanie najlepszych dostępnych technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, koszty eksploatacji, serwis, wpływ sposobu wykonania zamówienia na rynek pracy w miejscu wykonywania zamówienia oraz termin wykonania zamówienia. 3. Kryteria oceny ofert nie mogą dotyczyć właściwości wykonawcy, a w szczególności jego wiarygodności ekonomicznej, technicznej lub finansowej. 4. Jeżeli nie można wybrać oferty najkorzystniejszej z uwagi na to, że dwie lub więcej ofert przedstawia taki sam bilans ceny i innych kryteriów oceny ofert, zamawiający spośród tych ofert wybiera ofertę z niższą ceną. 5. Jeżeli w postępowaniu o udzielenie zamówienia, w którym jedynym kryterium oceny ofert jest cena, nie można dokonać wyboru oferty najkorzystniejszej ze względu na to, że zostały złożone oferty o takiej samej cenie, zamawiający wzywa wykonawców, którzy złożyli te oferty, do złożenia w terminie określonym przez zamawiającego ofert dodatkowych. 6. Wykonawcy, składając oferty dodatkowe, nie mogą zaoferować cen wyższych niż zaoferowane w złożonych ofertach. Art. 92. O wyborze oferty zamawiający zawiadamia niezwłocznie wykonawców, którzy ubiegali się o udzielenie zamówienia, a jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro - również Prezesa Urzędu, za pomocą formularza umieszczonego na stronie internetowej Urzędu, podając nazwę (firmę) i adres wykonawcy, którego ofertę wybrano, oraz jej cenę. Art. 93. 1. Zamawiający unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienia, jeżeli: 1) nie złożono żadnej oferty niepodlegającej odrzuceniu albo nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu od wykonawcy niepodlegającego wykluczeniu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3; 2) w postępowaniu prowadzonym w trybie zapytania o cenę nie złożono co najmniej dwóch ofert niepodlegających odrzuceniu; 3) w postępowaniu prowadzonym w trybie aukcji elektronicznej wpłynęły mniej niż dwa wnioski o dopuszczenie do udziału w aukcji elektronicznej albo nie zostały złożone oferty przez co najmniej dwóch wykonawców; 4) cena najkorzystniejszej oferty przewyższa kwotę, którą zamawiający może przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia; 5) w przypadkach, o których mowa w art. 91 ust. 5, zostały złożone oferty dodatkowe o takiej samej cenie; 6) wystąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenie postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego nie można było wcześniej przewidzieć; 7) postępowanie obarczone jest wadą uniemożliwiającą zawarcie ważnej umowy w sprawie zamówienia publicznego. 2. Jeżeli zamawiający dopuścił możliwość składania ofert częściowych, do unieważnienia w części postępowania o udzielenie zamówienia przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. O unieważnieniu postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający zawiadamia równocześnie wszystkich wykonawców, którzy ubiegali się o udzielenie zamówienia, podając uzasadnienie faktyczne i prawne. 4. W przypadku unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia z przyczyn leżących po stronie zamawiającego, wykonawcom, którzy złożyli oferty niepodlegające odrzuceniu, przysługuje roszczenie o zwrot uzasadnionych kosztów uczestnictwa w postępowaniu, w szczególności kosztów przygotowania oferty. Art. 94. 1. Zamawiający zawiera umowę w sprawie zamówienia publicznego w terminie nie krótszym niż 7 dni od dnia przekazania zawiadomienia o wyborze oferty, nie później jednak niż przed upływem terminu związania ofertą. 2. Jeżeli wykonawca, którego oferta została wybrana, uchyla się od zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego lub nie wnosi wymaganego zabezpieczenia należytego wykonania umowy, zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą spośród pozostałych ofert, bez przeprowadzania ich ponownej oceny, chyba że zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 93 ust. 1. Art. 95. 1. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, niezwłocznie po zawarciu umowy w sprawie zamówienia publicznego zamawiający przekazuje ogłoszenie o udzieleniu zamówienia Prezesowi Urzędu. 2. Jeżeli wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, a na dostawy lub usługi - 130.000 euro, niezwłocznie po zawarciu umowy w sprawie zamówienia publicznego zamawiający przekazuje ogłoszenie o udzieleniu zamówienia Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Niezwłocznie po przekazaniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich zamawiający przekazuje ogłoszenie o udzieleniu zamówienia również Prezesowi Urzędu. Rozdział 5 Dokumentowanie postępowań Art. 96. 1. W trakcie prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający sporządza pisemny protokół postępowania o udzielenie zamówienia, zwany dalej "protokołem", zawierający co najmniej: 1) opis przedmiotu zamówienia; 2) informację o trybie udzielenia zamówienia; 3) informacje o wykonawcach; 4) cenę i inne istotne elementy ofert; 5) wskazanie wybranej oferty. 2. Oferty, opinie biegłych, oświadczenia, informacja z zebrania, o którym mowa w art. 38 ust. 3, zawiadomienia, wnioski, inne dokumenty i informacje składane przez zamawiającego i wykonawców oraz umowa w sprawie zamówienia publicznego stanowią załączniki do protokołu. 3. Protokół wraz z załącznikami jest jawny. Załączniki do protokołu udostępnia się po dokonaniu wyboru najkorzystniejszej oferty lub unieważnieniu postępowania, z tym że oferty są jawne od chwili ich otwarcia. 4. Nie ujawnia się informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli wykonawca, nie później niż w terminie składania ofert, zastrzegł, że nie mogą one być udostępniane. Wykonawca nie może zastrzec informacji, o których mowa w art. 86 ust. 4. 5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór protokołu oraz zakres dodatkowych informacji zawartych w protokole, mając na względzie wartość zamówienia, tryb postępowania o udzielenie zamówienia, a także mając na celu zapewnienie możliwości zgłaszania uwag do treści protokołu przez osoby wykonujące czynności związane z przeprowadzeniem postępowania o udzielenie zamówienia; 2) sposób oraz formę udostępniania zainteresowanym protokołu wraz z załącznikami, mając na względzie zapewnienie jawności postępowania o udzielenie zamówienia. Art. 97. 1. Zamawiający przechowuje protokół wraz z załącznikami przez okres 4 lat od dnia zakończenia postępowania o udzielenie zamówienia, w sposób gwarantujący jego nienaruszalność. 2. Zamawiający zwraca wykonawcom, których oferty nie zostały wybrane, na ich wniosek, złożone przez nich plany, projekty, rysunki, modele, próbki, wzory, programy komputerowe oraz inne podobne materiały. Art. 98. 1. Zamawiający sporządza roczne sprawozdanie o udzielonych zamówieniach, zwane dalej "sprawozdaniem". 2. Sprawozdanie zamawiający przekazuje Prezesowi Urzędu w terminie do dnia 1 marca każdego roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. 3. Sprawozdanie dotyczące zamówień udzielonych na podstawie art. 136 ust. 1 zamawiający przekazuje za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji zawartych w sprawozdaniu oraz jego wzór, mając na względzie wartość udzielonych zamówień, tryb ich udzielania oraz sposób wykonania zamówień, których wartość przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro dla robót budowlanych albo 5.000.000 euro dla dostaw lub usług. DZIAŁ III Przepisy szczególne Rozdział 1 Konkurs Art. 99. Konkurs jest przyrzeczeniem publicznym, w którym przez publiczne ogłoszenie zamawiający przyrzeka nagrodę za wykonanie i przeniesienie prawa do wybranej przez sąd konkursowy pracy konkursowej, w szczególności z zakresu planowania przestrzennego, projektowania urbanistycznego, architektoniczno-budowlanego oraz przetwarzania danych. Art. 100. 1. Nagrodami w konkursie mogą być: 1) nagroda pieniężna lub rzeczowa; 2) zaproszenie do negocjacji w trybie negocjacji bez ogłoszenia co najmniej dwóch autorów wybranych prac konkursowych lub 3) zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki autora wybranej pracy konkursowej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przedmiotem zamówienia jest szczegółowe opracowanie pracy konkursowej. 3. Wartością konkursu jest wartość nagród. 4. Wartością konkursu, w którym nagrodą jest zaproszenie do udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia, jest wartość tego zamówienia oraz wartość nagród dodatkowych, jeżeli zamawiający przewidział takie nagrody. 5. Do ustalenia wartości konkursu przepisy art. 35 stosuje się odpowiednio. Art. 101. 1. Organizatorem konkursu jest zamawiający. Przepis art. 18 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Kierownik zamawiającego powołuje sąd konkursowy oraz określa organizację, skład i tryb pracy sądu konkursowego. 3. Sąd konkursowy składa się z co najmniej 3 osób powoływanych i odwoływanych przez kierownika zamawiającego. 4. Do członków sądu konkursowego art. 17 stosuje się odpowiednio. 5. Członkami sądu konkursowego są wyłącznie osoby posiadające kwalifikacje umożliwiające ocenę zgłoszonych prac konkursowych, z tym że, jeżeli przepisy szczególne wymagają posiadania uprawnień do opracowania pracy konkursowej, co najmniej 1/3 członków sądu konkursowego, w tym jego przewodniczący, posiada wymagane uprawnienia. Art. 102. 1. Sąd konkursowy jest zespołem pomocniczym kierownika zamawiającego powołanym do oceny spełniania przez uczestników konkursu wymagań określonych w regulaminie konkursu, oceny prac konkursowych oraz wyboru najlepszych prac konkursowych. 2. Sąd konkursowy w szczególności sporządza informacje o pracach konkursowych, przygotowuje uzasadnienie rozstrzygnięcia konkursu, a także, w zakresie, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o unieważnienie konkursu. 3. Sąd konkursowy w zakresie spraw, o których mowa w ust. 1 i 2, jest niezależny. 4. Kierownik zamawiającego może powierzyć sądowi konkursowemu inne niż określone w ust. 1 czynności związane z przygotowaniem oraz przeprowadzeniem konkursu. Art. 103. Kierownik zamawiającego albo osoba przez niego upoważniona sprawuje nadzór nad sądem konkursowym w zakresie zgodności konkursu z przepisami ustawy i regulaminem konkursu, w szczególności: 1) unieważnia konkurs; 2) zatwierdza wynik konkursu. Art. 104. 1. Zamawiający zamieszcza ogłoszenie o konkursie w miejscu publicznie dostępnym w swojej siedzibie oraz na własnej stronie internetowej, jeżeli posiada taką stronę. 2. Jeżeli wartość konkursu przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, zamawiający przekazuje ogłoszenie o konkursie Prezesowi Urzędu. 3. Jeżeli wartość konkursu przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro, zamawiający przekazuje ogłoszenie o konkursie Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Niezwłocznie po przekazaniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich zamawiający przekazuje ogłoszenie o konkursie również Prezesowi Urzędu. 4. Do przekazywania ogłoszeń o konkursie przepisy art. 40 ust. 5 i 6 oraz art. 48 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 105. 1. Zamawiający przeprowadza konkurs na podstawie ustalonego przez siebie regulaminu konkursu. 2. Regulamin konkursu określa w szczególności: 1) imię i nazwisko albo nazwę (firmę) oraz adres i miejsce zamieszkania (siedzibę) zamawiającego; 2) formę konkursu; 3) szczegółowy opis przedmiotu konkursu; 4) maksymalny planowany łączny koszt wykonania prac realizowanych na podstawie pracy konkursowej; 5) w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3, zakres szczegółowego opracowania pracy konkursowej stanowiącego przedmiot zamówienia udzielanego w trybie negocjacji bez ogłoszenia lub w trybie zamówienia z wolnej ręki; 6) wymagania, jakie muszą spełniać uczestnicy konkursu, z tym że jeżeli nagrodą w konkursie jest zaproszenie do negocjacji w trybie negocjacji bez ogłoszenia co najmniej dwóch autorów wybranych prac konkursowych lub zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki autora wybranej pracy konkursowej, przepis art. 22 stosuje się odpowiednio; 7) informację o oświadczeniach i dokumentach, jakie mają dostarczyć uczestnicy konkursu w celu potwierdzenia spełnienia stawianych im wymagań; 8) sposób porozumiewania się zamawiającego z uczestnikami konkursu oraz przekazywania oświadczeń i dokumentów; 9) miejsce i termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w konkursie; 10) zakres rzeczowy i formę opracowania oraz sposób prezentacji pracy konkursowej; 11) miejsce i termin składania prac konkursowych przez uczestników dopuszczonych do udziału w konkursie; 12) kryteria oceny prac konkursowych wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów; 13) skład sądu konkursowego; 14) rodzaj i wysokość nagród; 15) termin wydania (wypłacenia) nagrody, a w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3, zaproszenia do negocjacji w trybie negocjacji bez ogłoszenia lub w trybie zamówienia z wolnej ręki; 16) postanowienia dotyczące przejścia autorskich praw majątkowych do wybranej pracy wraz ze szczegółowym określeniem pól eksploatacji prac konkursowych, a w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3, również istotne postanowienia, które zostaną wprowadzone do umowy; 17) sposób podania do publicznej wiadomości rozstrzygnięcia konkursu; 18) sposób udzielania wyjaśnień dotyczących regulaminu konkursu; 19) pouczenie o środkach ochrony prawnej przysługujących uczestnikom konkursu. 3. Zamawiający przekazuje uczestnikowi konkursu regulamin konkursu w terminie 5 dni od dnia zgłoszenia wniosku o jego przekazanie. 4. Do porozumiewania się zamawiającego z uczestnikami konkursu przepisy art. 27 i 28 stosuje się odpowiednio. Art. 106. 1. Konkurs może być zorganizowany jako jednoetapowy lub dwuetapowy. 2. W konkursie dwuetapowym w pierwszym etapie zostają wyłonione opracowania studialne, odpowiadające wymaganiom określonym w regulaminie konkursu. W drugim etapie sąd konkursowy, na podstawie kryteriów określonych w regulaminie konkursu, ocenia prace konkursowe wykonane na podstawie opracowań studialnych wyłonionych w pierwszym etapie. Art. 107. 1. Uczestnikami konkursu mogą być osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. 2. Jeżeli przepisy szczególne wymagają posiadania uprawnień do opracowania pracy konkursowej, uczestnikami konkursu mogą być wyłącznie osoby fizyczne posiadające wymagane uprawnienia lub podmioty posługujące się osobami fizycznymi posiadającymi wymagane uprawnienia. 3. Uczestnicy konkursu mogą wspólnie brać udział w konkursie. Przepisy dotyczące uczestnika konkursu stosuje się odpowiednio do uczestników konkursu biorących wspólnie udział w konkursie. Art. 108. Zamawiający wyznacza termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w konkursie z uwzględnieniem czasu na złożenie wymaganych dokumentów, z tym że termin ten nie może być krótszy niż 21 dni od dnia przekazania ogłoszenia o konkursie: 1) Prezesowi Urzędu; 2) Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich - jeżeli wartość konkursu przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro. Art. 109. 1. Zamawiający dopuszcza do udziału w konkursie i zaprasza do składania prac konkursowych uczestników konkursu spełniających wymagania określone w regulaminie konkursu. 2. Uczestnicy konkursu niespełniający wymagań określonych w regulaminie konkursu podlegają wykluczeniu. Art. 110. 1. Uczestnicy konkursu składają prace konkursowe wraz z informacjami o planowanych łącznych kosztach wykonania prac realizowanych na podstawie pracy konkursowej, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Uczestnicy konkursu składają prace konkursowe bez informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli ze względu na specyfikę przedmiotu pracy konkursowej nie jest możliwe określenie kosztów. Art. 111. Zamawiający zapewnia, że do rozstrzygnięcia konkursu przez sąd konkursowy niemożliwe będzie zidentyfikowanie autorów prac konkursowych. Art. 112. 1. Sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w regulaminie konkursu. 2. Sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając najlepszą pracę konkursową lub najlepsze prace konkursowe. 3. Sąd konkursowy po wyborze najlepszej pracy konkursowej lub najlepszych prac konkursowych dokonuje identyfikacji wszystkich prac konkursowych. Art. 113. Zamawiający niezwłocznie po rozstrzygnięciu konkursu zawiadamia o jego wyniku uczestników konkursu, podając imię i nazwisko albo nazwę (firmę) oraz adres i miejsce zamieszkania (siedzibę) autora wybranej pracy konkursowej albo autorów wybranych prac konkursowych. Art. 114. Zamawiający unieważnia konkurs, jeżeli nie został złożony żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w konkursie lub żadna praca konkursowa, a w przypadku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2, co najmniej dwie prace konkursowe. Art. 115. W terminie określonym w regulaminie konkursu, nie krótszym niż 15 dni od dnia rozstrzygnięcia konkursu, zamawiający wydaje (wypłaca) nagrodę, a w przypadkach, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 i 3 - odpowiednio zaprasza do negocjacji w trybie negocjacji bez ogłoszenia lub w trybie zamówienia z wolnej ręki. Art. 116. 1. Jeżeli wartość konkursu przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, zamawiający przekazuje, niezwłocznie po rozstrzygnięciu konkursu, ogłoszenie o jego wynikach Prezesowi Urzędu. 2. Jeżeli wartość konkursu przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 130.000 euro, zamawiający przekazuje, niezwłocznie po rozstrzygnięciu konkursu, ogłoszenie o jego wynikach Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Niezwłocznie po przekazaniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich zamawiający przekazuje ogłoszenie o wynikach konkursu również Prezesowi Urzędu. Art. 117. 1. Zamawiający przechowuje dokumentację konkursu przez okres 4 lat od dnia rozstrzygnięcia konkursu w sposób gwarantujący jej nienaruszalność. 2. Zamawiający na wniosek uczestników konkursu, których prace konkursowe nie zostały wybrane, zwraca złożone przez nich prace konkursowe. Rozdział 2 Udzielanie i wykonywanie koncesji na roboty budowlane Art. 118. 1. W postępowaniu mającym na celu udzielenie koncesji na roboty budowlane, zwanej dalej "koncesją", mogą uczestniczyć wykonawcy spełniający warunki udziału w postępowaniu określone przez zamawiającego. 2. Koncesji udziela się stosując odpowiednio przepisy o przetargu nieograniczonym, przetargu ograniczonym albo negocjacjach z ogłoszeniem. Przepisu art. 55 nie stosuje się. 3. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu nie może być krótszy niż 52 dni od dnia przekazania ogłoszenia Prezesowi Urzędu. 4. Jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro, termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu nie może być krótszy niż 52 dni od dnia przekazania ogłoszenia Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Art. 119. W postępowaniu mającym na celu udzielenie koncesji do oceny ofert nie stosuje się przepisu art. 91 ust. 3. Art. 120. 1. Zamawiający w specyfikacji istotnych warunków zamówienia może żądać, aby wykonawca, któremu udzielono koncesji (koncesjonariusz), zawarł z innymi podmiotami umowy o podwykonawstwo o wartości stanowiącej co najmniej 30% całkowitej wartości koncesji. 2. Umowy zawarte między wykonawcami w celu wspólnego ubiegania się o udzielenie zamówienia oraz umowy z przedsiębiorstwami pozostającymi z wykonawcą w stosunku zależności lub dominacji w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 3)) nie są uważane za umowy o podwykonawstwo w rozumieniu ust. 1. 3. Wykonawca składa wraz z ofertą listę przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 2. Art. 121. 1. Koncesjonariusz, który jest zamawiającym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1-3 i 5, jest obowiązany stosować przepisy ustawy do udzielania zamówień wynikających z wykonywania koncesji. 2. Koncesjonariusz, który nie jest zamawiającym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1-3 i 5, przy udzielaniu zamówień wynikających z wykonywania koncesji jest obowiązany do: 1) stosowania przepisów ustawy dotyczących ogłoszeń, z wyłączeniem wstępnego ogłoszenia informacyjnego; 2) określania terminów składania wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu zgodnie z art. 49 ust. 1-3 oraz terminów składania ofert, o których mowa w art. 52 ust. 1 i 2; 3) prowadzenia postępowań z zachowaniem zasad, o których mowa w art. 7 ust. 1. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do udzielania zamówień przedsiębiorstwom pozostającym z wykonawcą w stosunku zależności lub dominacji w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz podmiotom, z którymi koncesjonariusz zawarł umowę w celu wspólnego ubiegania się o udzielenie koncesji. Rozdział 3 Zamówienia sektorowe Art. 122. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do zamówień udzielanych przez zamawiających, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, zwanych dalej "zamówieniami sektorowymi", z zastrzeżeniem art. 3 ust. 1 pkt 5 i 6, jeżeli zamówienie jest udzielane w celu wykonywania jednego z następujących rodzajów działalności: 1) poszukiwania, rozpoznawania miejsc występowania lub wydobywania gazu ziemnego, ropy naftowej oraz jej naturalnych pochodnych, węgla brunatnego, węgla kamiennego i innych paliw stałych; 2) zarządzania lotniskami, portami morskimi lub śródlądowymi oraz udostępniania ich przewoźnikom powietrznym, morskim i śródlądowym; 3) tworzenia stałych sieci przeznaczonych do świadczenia publicznych usług związanych z produkcją, transportem lub dystrybucją energii elektrycznej, gazu lub energii cieplnej lub dostarczania energii elektrycznej, gazu albo energii cieplnej do takich sieci lub kierowania takimi sieciami; 4) tworzenia stałych sieci przeznaczonych do świadczenia publicznych usług związanych z produkcją lub dystrybucją wody pitnej lub dostarczania wody pitnej do takich sieci lub kierowania takimi sieciami; 5) obsługi sieci świadczących publiczne usługi w zakresie transportu kolejowego, tramwajowego, trolejbusowego, kolei linowej lub systemów automatycznych; 6) obsługi sieci świadczących publiczne usługi w zakresie transportu autobusowego; 7) udostępniania lub obsługi publicznej sieci telekomunikacyjnej albo świadczenia jednej lub większej liczby usług telekomunikacyjnych za pomocą takiej sieci. 2. Zamawiający, o których mowa w ust. 1 pkt 4, stosują przepisy niniejszego rozdziału do zamówień związanych z kanalizacją i oczyszczaniem ścieków oraz działalnością związaną z pozyskiwaniem wody pitnej. Art. 123. 1. Do udzielania zamówień sektorowych ustawę stosuje się, jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 400.000 euro dla dostaw lub usług oraz kwoty 5.000.000 euro dla robót budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do udzielania zamówień sektorowych, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 7, ustawę stosuje się, jeżeli wartość zamówienia przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 600.000 euro dla dostaw lub usług oraz kwoty 5.000.000 euro dla robót budowlanych. Art. 124. 1. Zamawiający może zawrzeć umowę ramową po przeprowadzeniu postępowania, stosując odpowiednio przepisy o przetargu ograniczonym lub negocjacjach z ogłoszeniem. 2. Umową ramową jest umowa zawarta między zamawiającym a jednym lub większą liczbą wykonawców, której celem jest ustalenie warunków dotyczących zamówień, jakie mogą zostać udzielone w danym okresie, w szczególności cen oraz przewidywanych ilości. 3. Jeżeli zamawiający dopuszcza zawarcie umowy ramowej z więcej niż jednym wykonawcą, określa w ogłoszeniu maksymalną liczbę wykonawców, z którymi zawrze umowę ramową. Art. 125. 1. Jeżeli zamawiający zawarł umowę ramową tylko z jednym wykonawcą, może udzielić zamówienia, którego przedmiot jest objęty umową ramową, w trybie zamówienia z wolnej ręki. Przepisu art. 67 ust. 2 nie stosuje się. 2. Jeżeli zamawiający zawarł umowę ramową z więcej niż jednym wykonawcą, zamówienia udziela się w trybie negocjacji bez ogłoszenia. Zamawiający zaprasza do negocjacji wszystkich wykonawców, z którymi zawarł umowę ramową. Przepisu art. 62 ust. 2 nie stosuje się. Art. 126. 1. Umowę ramową zawiera się na okres nie dłuższy niż 3 lata, z tym że ze względu na przedmiot zamówienia lub szczególny interes zamawiającego umowa taka może być zawarta na okres do 5 lat. 2. Zamawiający nie może wykorzystywać umowy ramowej do ograniczania konkurencji. Art. 127. 1. Zamówienia sektorowe mogą być udzielane w trybie przetargu nieograniczonego, przetargu ograniczonego oraz w trybie negocjacji z ogłoszeniem. Przepisu art. 55 nie stosuje się. 2. Zamówienia sektorowego można udzielić w trybie negocjacji bez ogłoszenia, jeżeli: 1) zachodzi jedna z okoliczności, o których mowa w art. 62 ust. 1; 2) w postępowaniu prowadzonym uprzednio w trybie negocjacji z ogłoszeniem nie zostały złożone żadne oferty lub wszystkie oferty zostały odrzucone, a pierwotne warunki zamówienia nie zostały w istotny sposób zmienione. 3. Zamówienia sektorowego można udzielić w trybie zamówienia z wolnej ręki, jeżeli: 1) zachodzi jedna z okoliczności, o których mowa w art. 67 ust. 1; 2) w związku z likwidacją działalności innego podmiotu, postępowaniem egzekucyjnym albo upadłościowym możliwe jest udzielenie zamówienia na szczególnie korzystnych warunkach; 3) w związku z trwającymi przez bardzo krótki okres szczególnie korzystnymi okolicznościami możliwe jest udzielenie zamówienia po cenie znacząco niższej od zwykłych cen rynkowych; 4) zamówienie jest dokonywane na giełdzie towarowej, w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych. 4. Do zamówień sektorowych udzielanych na podstawie ust. 3 pkt 2-4 oraz art. 67 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się przepisu art. 67 ust. 2. Art. 128. 1. Zamawiający, przynajmniej raz w roku, przekazuje Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich okresowe ogłoszenie informacyjne o planowanych w terminie najbliższych 12 miesięcy zamówieniach sektorowych, których wartość: 1) dla robót budowlanych - przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro; 2) dla dostaw - zsumowana w ramach danej grupy Wspólnego Słownika Zamówień, z uwzględnieniem art. 123, przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 750.000 euro; 3) dla usług - zsumowana w ramach danej kategorii CPC określonej w załączniku nr 3 do Wspólnego Słownika Zamówień, z uwzględnieniem art. 123, przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 750.000 euro. 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie po przekazaniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich przekazuje się Prezesowi Urzędu. 3. Do ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 12 ust. 3 i art. 43 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 4. Okresowe ogłoszenie informacyjne o planowanych zamówieniach sektorowych może zawierać zaproszenie do ubiegania się o zamówienie sektorowe. W takim przypadku zamawiający, udzielając zamówienia w trybie przetargu ograniczonego oraz negocjacji z ogłoszeniem, może: 1) odstąpić od publikacji ogłoszenia o zamówieniu; 2) skrócić termin składania ofert do 37 dni. 5. W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu ograniczonego lub negocjacji z ogłoszeniem zamawiający może wyznaczyć termin składania ofert nie krótszy niż 10 dni, z uwzględnieniem czasu potrzebnego na przygotowanie i złożenie oferty. 6. W postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu ograniczonego lub negocjacji z ogłoszeniem zamawiający, za zgodą wszystkich wykonawców, którzy złożyli wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, może ustalić dowolny termin składania ofert. Art. 129. 1. Ustawy nie stosuje się do zamówień sektorowych na usługi udzielanych podmiotom: 1) z którymi zamawiający sporządzają roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, 2) w których zamawiający posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, sprawują nadzór nad organem zarządzającym lub posiadają prawo mianowania ponad połowy składu organu nadzorczego lub zarządzającego, 3) które posiadają ponad połowę udziałów albo akcji zamawiającego, sprawują nadzór nad jego organem zarządzającym lub posiadają prawo mianowania ponad połowy składu jego organu nadzorczego lub zarządzającego, 4) które wspólnie z zamawiającym podlegają określonemu w pkt 3 wpływowi innego podmiotu - jeżeli w okresie poprzednich 3 lat co najmniej 80% przeciętnych przychodów tych podmiotów osiąganych ze świadczenia usług w państwach Unii Europejskiej pochodziło ze świadczenia usług na rzecz zamawiającego lub podmiotów, o których mowa w pkt 1-4. 2. Ustawy nie stosuje się do zamówień sektorowych na usługi udzielanych przez podmiot utworzony przez zamawiających w celu wspólnego wykonywania działalności, o której mowa w art. 122 ust. 1, jednemu z tych zamawiających lub podmiotom, o których mowa w ust. 1, jeżeli w okresie poprzednich 3 lat co najmniej 80% przeciętnych przychodów tego podmiotu osiąganych ze świadczenia usług w państwach Unii Europejskiej pochodziło ze świadczenia usług na rzecz zamawiającego lub podmiotów, o których mowa w ust. 1. 3. Jeżeli spośród podmiotów, o których mowa w ust. 1, więcej niż jeden podmiot świadczy takie same lub podobne usługi na rzecz zamawiającego, uwzględnia się całkowity przychód wszystkich tych podmiotów. Art. 130. 1. Zamawiający prowadzący działalność, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 3, nie stosują ustawy również do udzielania zamówień na: 1) usługi przesyłowe energii elektrycznej, ciepła i paliw gazowych; 2) dostawy energii elektrycznej, cieplnej i paliw gazowych; 3) dostawy paliw do wytwarzania energii. 2. Zamawiający prowadzący działalność, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 4, nie stosują ustawy również do udzielania zamówień na dostawy wody. 3. Zamawiający prowadzący działalność, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 6, nie stosują ustawy, jeżeli przewozy regularne są świadczone także przez innego przewoźnika na tym samym obszarze i tych samych warunkach. 4. Zamawiający prowadzący działalność, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 7, nie stosują ustawy, jeżeli te same usługi są świadczone także przez innego operatora na tym samym obszarze geograficznym i tych samych warunkach. Art. 131. 1. Udzielając zamówienia sektorowego, kierownik zamawiającego może odstąpić od powołania komisji przetargowej. 2. Odstępując od powołania komisji przetargowej, kierownik zamawiającego określa sposób prowadzenia postępowania zapewniający sprawność udzielania zamówień, indywidualizacje odpowiedzialności za wykonywane czynności oraz przejrzystość prac, a także odpowiednie stosowanie art. 178 ust. 1. Art. 132. 1. Zamawiający może: 1) żądać przedstawienia także innych dokumentów niż określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 26 ust. 4, potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu, jeżeli jest to niezbędne do oceny spełniania przez wykonawców tych warunków; 2) w przypadku zamówienia na dostawy odrzucić ofertę, w której udział towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw, z którymi Unia Europejska zawarła umowy o równym traktowaniu przedsiębiorców, nie przekracza 50%. 2. Zamawiający w celu badania i oceny ofert dokonuje przeliczenia ceny oferty niepodlegającej odrzuceniu na podstawie ust. 1 pkt 2, odejmując od ceny przedstawionej w ofercie 3% ceny oferty. 3. Zamawiający może odstąpić od obowiązku żądania wadium oraz zabezpieczenia należytego wykonania umowy. Art. 133. 1. Wykonawcy ubiegający się o udzielenie zamówienia sektorowego, których interes prawny doznał lub może doznać uszczerbku w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy lub prawa Unii Europejskiej dotyczącego zamówień publicznych, mogą wnioskować do Komisji Europejskiej o wszczęcie postępowania koncyliacyjnego, polegającego na rozpatrzeniu wniosku przez rozjemców akredytowanych przy Komisji Europejskiej. 2. Wniosek o wszczęcie postępowania koncyliacyjnego wnosi się na piśmie do Komisji Europejskiej za pośrednictwem Prezesa Urzędu. Prezes Urzędu wniosek o wszczęcie postępowania koncyliacyjnego przekazuje niezwłocznie Komisji Europejskiej. Art. 134. 1. Zamawiający mogą poddać swoje procedury związane z udzielaniem zamówień okresowemu badaniu w celu uzyskania świadectwa, że w danym czasie procedury te są zgodne z ustawą oraz prawem Unii Europejskiej dotyczącym udzielania zamówień. 2. Prezes Urzędu opracowuje i upowszechnia zasady przeprowadzania badania oraz prowadzi listę podmiotów uprawnionych do przeprowadzania badania, o którym mowa w ust. 1, z zachowaniem wymagań określonych w normie PN EN 45503 (Ocena i atestacja procedur udzielania zamówień w jednostkach działających w sektorach gospodarki wodnej, energii, transportu i telekomunikacji). 3. Podmiot dokonujący badania nie może pozostawać z zamawiającym w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. 4. Podmiot dokonujący badania, po jego przeprowadzeniu, przedstawia zamawiającemu pisemne sprawozdanie z wyników. 5. Przed przyznaniem świadectwa podmiot dokonujący badania jest obowiązany upewnić się, czy nieprawidłowości stwierdzone podczas badania zostały naprawione oraz że zostały podjęte działania zapobiegające powstawaniu nieprawidłowości w przyszłości. 6. Zamawiający, którzy uzyskali świadectwo, o którym mowa w ust. 1, do ogłoszeń publikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz Biuletynie Zamówień Publicznych mogą dołączyć informację w brzmieniu: "Zamawiający uzyskał atestację zgodnie z dyrektywą Rady 92/13/EWG, że w dniu (...) jego procedury i praktyki związane z udzielaniem zamówień były zgodne z prawem Wspólnoty oraz przepisami wprowadzającymi to prawo". 7. Zamawiający, którzy uzyskali świadectwo, o którym mowa w ust. 1, przez okres 3 lat od jego przyznania nie są obowiązani do stosowania przepisów art. 40 ust. 4, art. 167 ust. 2 i 3, art. 177 i 178. Art. 135. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) organy właściwe do stwierdzania, że podmioty prowadzące działalność, o której mowa w art. 122, działają na rynku konkurencyjnym albo nie prowadzą działalności na podstawie praw szczególnych lub wyłącznych, 2) tryb postępowania przed organami, o których mowa w pkt 1 - mając na względzie możliwość wnioskowania do Komisji Europejskiej o wyłączenie stosowania przez te podmioty przepisów o zamówieniach publicznych. 2. Podmioty, które zgodnie z opublikowaną decyzją Komisji Europejskiej działają na rynku konkurencyjnym albo nie prowadzą działalności na podstawie praw szczególnych lub wyłącznych, nie stosują przepisów ustawy. Rozdział 4 Postępowania na zasadach szczególnych Art. 136. 1. Na zasadach szczególnych mogą być prowadzone postępowania o zamówienia udzielane przez placówkę zagraniczną w rozumieniu przepisów o służbie zagranicznej, jeżeli w chwili ich udzielania w państwie przyjmującym, niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, w którym będzie udzielane i wykonywane zamówienie, występują szczególne warunki ekonomiczne uzasadniające udzielenie zamówienia z zastosowaniem przepisów niniejszego rozdziału. 2. Na zasadach szczególnych mogą być prowadzone postępowania o zamówienia udzielane w celu zapobieżenia bezpośrednim skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej w rozumieniu przepisów o stanie klęski żywiołowej. Art. 137. 1. W postępowaniu prowadzonym na zasadach szczególnych, o którym mowa w art. 136 ust. 1: 1) zamawiający może odstąpić od obowiązku określenia przedmiotu zamówienia w sposób, o którym mowa w art. 29 ust. 3; 2) nie stosuje się przepisów ustawy dotyczących obowiązku publikacji ogłoszeń, a zamawiający zaprasza wykonawców do udziału w postępowaniu, przekazując im specyfikację istotnych warunków zamówienia; 3) zamawiający może udzielić zamówienia niezależnie od wystąpienia ustawowych przesłanek wyboru trybu udzielenia zamówienia; 4) nie stosuje się przepisów o zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu wyboru trybu udzielenia zamówienia; 5) nie stosuje się przepisów art. 167 ust. 2 i 3 oraz art. 177 i 178; 6) nie przysługuje odwołanie od rozstrzygnięcia protestu. 2. O wszczęciu postępowania na zasadach szczególnych, o którym mowa w art. 136 ust. 1, rozstrzyga minister właściwy do spraw zagranicznych na podstawie pisemnego wniosku zamawiającego, zawierającego: 1) opis przedmiotu zamówienia i jego wartość; 2) informację o przyczynach określenia przedmiotu zamówienia w sposób inny niż określony w art. 29 ust. 3; 3) uzasadnienie udzielenia zamówienia na zasadach szczególnych; 4) określenie trybu udzielenia zamówienia, z uzasadnieniem wyboru tego trybu. Art. 138. 1. W postępowaniu prowadzonym na zasadach szczególnych, o którym mowa w art. 136 ust. 2, zamawiający może udzielić zamówienia w trybie zamówienia z wolnej ręki na podstawie art. 67 ust. 1 pkt 3 bez stosowania przepisów dotyczących: 1) obowiązku żądania od wykonawców dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu; 2) wymogu zatwierdzania przez Prezesa Urzędu wyboru trybu udzielenia zamówienia. 2. Decyzję o wszczęciu postępowania na zasadach szczególnych, o którym mowa w art. 136 ust. 2, podejmuje zamawiający i niezwłocznie zawiadamia o tym Prezesa Urzędu. 3. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, zamawiający podaje następujące informacje: 1) okoliczności uzasadniające wszczęcie postępowania na zasadach szczególnych; 2) wartość i przedmiot zamówienia. DZIAŁ IV Umowy w sprawach zamówień publicznych Art. 139. 1. Do umów w sprawach zamówień publicznych, zwanych dalej "umowami", stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 2. Umowa wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej, chyba że przepisy odrębne wymagają formy szczególnej. 3. Umowy są jawne i podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej. Art. 140. 1. Zakres świadczenia wykonawcy wynikający z umowy jest tożsamy z jego zobowiązaniem zawartym w ofercie. 2. Umowa jest nieważna w części wykraczającej poza określenie przedmiotu zamówienia zawarte w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Art. 141. Wykonawcy, o których mowa w art. 23 ust. 1, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wykonanie umowy i wniesienie zabezpieczenia należytego wykonania umowy. Art. 142. 1. Umowę zawiera się na czas oznaczony. 2. Zawarcie umowy, której przedmiotem są świadczenia okresowe lub ciągłe, na okres dłuższy niż 3 lata, wymaga zgody Prezesa Urzędu wyrażonej w drodze decyzji administracyjnej, udzielonej przed wszczęciem postępowania o udzielenie zamówienia. 3. Udzielając zgody, o której mowa w ust. 2, Prezes Urzędu bierze pod uwagę w szczególności: 1) zakres planowanych nakładów oraz okres niezbędny do ich spłaty lub zwrotu; 2) zdolności płatnicze zamawiającego; 3) czy wykonanie zamówienia w okresie wnioskowanym przez zamawiającego spowoduje oszczędności kosztów realizacji zamówienia w stosunku do okresu trzyletniego. 4. Zgody, o której mowa w ust. 2, nie wymaga zawarcie umów: 1) kredytu i pożyczki; 2) rachunku bankowego, jeżeli okres umowy nie przekracza 5 lat; 3) ubezpieczenia, jeżeli okres umowy nie przekracza 5 lat; 4) obsługi emisji papierów wartościowych, na okres obsługi emisji; 5) koncesji. Art. 143. 1. Na czas nieoznaczony może być zawierana umowa, której przedmiotem są dostawy: 1) wody za pomocą sieci wodno-kanalizacyjnej lub odprowadzanie ścieków do takiej sieci; 2) energii elektrycznej z sieci elektroenergetycznej; 3) gazu z sieci gazowej; 4) ciepła z sieci ciepłowniczej. 2. Przepisu art. 142 ust. 2 nie stosuje się. Art. 144. 1. Zakazuje się zmian postanowień zawartej umowy w stosunku do treści oferty, na podstawie której dokonano wyboru wykonawcy, chyba że konieczność wprowadzenia takich zmian wynika z okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili zawarcia umowy, lub zmiany te są korzystne dla zamawiającego. 2. Zmiana umowy dokonana z naruszeniem przepisu ust. 1 jest nieważna. Art. 145. 1. W razie zaistnienia istotnej zmiany okoliczności powodującej, że wykonanie umowy nie leży w interesie publicznym, czego nie można było przewidzieć w chwili zawarcia umowy, zamawiający może odstąpić od umowy w terminie 30 dni od powzięcia wiadomości o tych okolicznościach. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wykonawca może żądać wyłącznie wynagrodzenia należnego z tytułu wykonania części umowy. Art. 146. 1. Z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, umowa jest nieważna, jeżeli: 1) zamawiający nie dopełnił obowiązku przekazania ogłoszenia o zamówieniu Prezesowi Urzędu lub Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich; 2) zamawiający udzielił zamówienia bez uzyskania wymaganej decyzji administracyjnej, w szczególności zawarł umowę bez wymaganej zgody przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu; 3) zamawiający zawarł umowę przed zakończeniem kontroli, o której mowa w art. 167; 4) zamawiający zawarł umowę przed upływem terminu do wszczęcia kontroli, o której mowa w art. 167; 5) zamawiający dokonał wyboru oferty z rażącym naruszeniem ustawy; 6) w postępowaniu o udzielenie zamówienia doszło do naruszenia przepisów określonych w ustawie, które miało wpływ na wynik tego postępowania. 2. Prezes Urzędu może wystąpić do sądu o stwierdzenie nieważności: 1) umowy, o której mowa w ust. 1; 2) części umowy, o której mowa w art. 140 ust. 2; 3) zmian umowy dokonanych z naruszeniem art. 144 ust. 1. Art. 147. 1. Zamawiający może żądać od wykonawcy zabezpieczenia należytego wykonania umowy, zwanego dalej "zabezpieczeniem". 2. Zabezpieczenie służy pokryciu roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Jeżeli wykonawca jest jednocześnie gwarantem, zabezpieczenie służy także pokryciu roszczeń z tytułu gwarancji jakości. 3. Zamawiający żąda od wykonawcy wniesienia zabezpieczenia, jeżeli: 1) wartość zamówienia na roboty budowlane przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro; 2) wartość zamówienia na dostawy lub usługi przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro; 3) umowa ma zostać zawarta na okres dłuższy niż 3 lata, z wyjątkiem umów, o których mowa w art. 142 ust. 4 i art. 143. 4. W wyjątkowych sytuacjach, w szczególności gdy żądanie wniesienia zabezpieczenia mogłoby uniemożliwić udzielenie zamówienia lub spowodować znaczący wzrost cen ofert, zamawiający, za zgodą Prezesa Urzędu wyrażoną w drodze decyzji administracyjnej, może odstąpić od żądania wniesienia zabezpieczenia. Art. 148. 1. Zabezpieczenie może być wnoszone według wyboru wykonawcy w jednej lub w kilku następujących formach: 1) pieniądzu; 2) poręczeniach bankowych; 3) gwarancjach bankowych; 4) gwarancjach ubezpieczeniowych; 5) poręczeniach udzielanych przez podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 3 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. 2. Za zgodą zamawiającego zabezpieczenie może być wnoszone również: 1) w wekslach z poręczeniem wekslowym banku; 2) przez ustanowienie zastawu na papierach wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego; 3) przez ustanowienie zastawu rejestrowego na zasadach określonych w przepisach o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów. 3. Zabezpieczenie wnoszone w pieniądzu wykonawca wpłaca przelewem na rachunek bankowy wskazany przez zamawiającego. 4. W przypadku wniesienia wadium w pieniądzu wykonawca może wyrazić zgodę na zaliczenie kwoty wadium na poczet zabezpieczenia. 5. Jeżeli zabezpieczenie wniesiono w pieniądzu, zamawiający przechowuje je na oprocentowanym rachunku bankowym. Zamawiający zwraca zabezpieczenie wniesione w pieniądzu z odsetkami wynikającymi z umowy rachunku bankowego, na którym było ono przechowywane, pomniejszone o koszt prowadzenia tego rachunku oraz prowizji bankowej za przelew pieniędzy na rachunek bankowy wykonawcy. Art. 149. 1. W trakcie realizacji umowy wykonawca może dokonać zmiany formy zabezpieczenia na jedną lub kilka form, o których mowa w art. 148 ust. 1. 2. Za zgodą zamawiającego wykonawca może dokonać zmiany formy zabezpieczenia na jedną lub kilka form, o których mowa w art. 148 ust. 2. 3. Zmiana formy zabezpieczenia jest dokonywana z zachowaniem ciągłości zabezpieczenia i bez zmniejszenia jego wysokości. Art. 150. 1. Wysokość zabezpieczenia ustala się w stosunku procentowym do ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy, jeżeli w ofercie podano cenę jednostkową lub ceny jednostkowe. 2. Zabezpieczenie ustala się w wysokości od 2% do 10% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy. 3. Jeżeli okres realizacji zamówienia jest dłuższy niż rok, zabezpieczenie, za zgodą zamawiającego, może być tworzone przez potrącenia z należności za częściowo wykonane dostawy, usługi lub roboty budowlane. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, w dniu zawarcia umowy wykonawca jest obowiązany wnieść co najmniej 30% kwoty zabezpieczenia. 5. Zamawiający wpłaca kwoty potrącane na rachunek bankowy w tym samym dniu, w którym dokonuje zapłaty faktury. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wniesienie pełnej wysokości zabezpieczenia nie może nastąpić później niż do połowy okresu, na który została zawarta umowa. Art. 151. 1. Zamawiający zwraca zabezpieczenie w terminie 30 dni od dnia wykonania zamówienia i uznania przez zamawiającego za należycie wykonane. 2. Kwota pozostawiona na zabezpieczenie roszczeń z tytułu rękojmi za wady lub gwarancji jakości nie może przekraczać 30% wysokości zabezpieczenia. 3. Kwota, o której mowa w ust. 2, jest zwracana nie później niż w 15. dniu po upływie okresu rękojmi za wady lub gwarancji jakości. DZIAŁ V Prezes Urzędu Zamówień Publicznych Rozdział 1 Zakres działania Art. 152. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach zamówień publicznych jest Prezes Urzędu. 2. Nadzór nad Prezesem Urzędu sprawuje Prezes Rady Ministrów. 3. Obsługę Prezesa Urzędu zapewnia Urząd. 4. Organizację Urzędu określa statut nadany, w drodze zarządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. Art. 153. 1. Prezesa Urzędu powołuje Prezes Rady Ministrów spośród kandydatów wyłonionych w drodze otwartego konkursu. 2. Prezesem Urzędu może być wyłącznie osoba, która spełnia następujące warunki: 1) jest obywatelem polskim; 2) posiada wyższe wykształcenie; 3) posiada wiedzę o funkcjonowaniu systemu zamówień publicznych; 4) cieszy się nieposzlakowaną opinią; 5) korzysta z pełni praw publicznych; 6) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne. 3. Prezes Urzędu jest powoływany na pięcioletnią kadencję i może być ponownie powołany tylko raz. Prezes Urzędu pełni obowiązki do dnia powołania jego następcy. 4. Kadencja Prezesa Urzędu wygasa w razie jego śmierci albo odwołania. 5. Prezes Rady Ministrów może odwołać Prezesa Urzędu w razie: 1) rezygnacji ze stanowiska; 2) utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków z powodu choroby trwającej co najmniej 6 miesięcy lub innej długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej sprawowanie funkcji Prezesa Urzędu; 3) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne; 4) trwającego dłużej niż 6 miesięcy zawieszenia, o którym mowa w ust. 6; 5) rażącego naruszenia ustawy. 6. Prezes Rady Ministrów może zawiesić Prezesa Urzędu w pełnieniu obowiązków w razie postawienia mu zarzutu popełnienia przestępstwa umyślnego, powierzając pełnienie obowiązków Prezesa Wiceprezesowi Urzędu. 7. Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 6, trwa do czasu zakończenia postępowania karnego. 8. W okresie zawieszenia Prezes Urzędu zachowuje prawo do wynagrodzenia. 9. Członkiem komisji konkursowej może być wyłącznie osoba dająca rękojmię bezstronnego pełnienia funkcji w interesie publicznym. 10. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 1, sposób powoływania komisji konkursowej oraz wymagania wobec jej członków, mając na względzie zapewnienie otwartego charakteru konkursu, obiektywizm wyboru kandydatów oraz jawność prac komisji konkursowej. Art. 154. Prezes Urzędu: 1) opracowuje projekty aktów normatywnych dotyczących zamówień; 2) podejmuje rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach przewidzianych ustawą; 3) wydaje Biuletyn Zamówień Publicznych, w którym publikuje ogłoszenia przewidziane ustawą; 4) prowadzi i ogłasza w Biuletynie Zamówień Publicznych listę arbitrów rozpatrujących odwołania od oddalenia lub odrzucenia protestów wnoszonych w postępowaniach o udzielenie zamówienia; 5) prowadzi i ogłasza w Biuletynie Zamówień Publicznych listę organizacji uprawnionych do wnoszenia środków ochrony prawnej; 6) zapewnia funkcjonowanie systemu środków ochrony prawnej; 7) opracowuje programy szkoleń, organizuje oraz inspiruje szkolenia z zakresu zamówień; 8) przygotowuje i upowszechnia przykładowe kryteria oceny merytorycznego poziomu szkoleń; 9) na wniosek podmiotu prowadzącego szkolenie dokonuje oceny spełniania przez ten podmiot kryteriów, o których mowa w pkt 8, oraz upowszechnia jej wyniki; 10) upowszechnia przykładowe wzory umów w sprawach zamówień publicznych, regulaminów oraz innych dokumentów stosowanych przy udzielaniu zamówień; 11) czuwa nad przestrzeganiem zasad systemu zamówień, w szczególności dokonuje kontroli procesu udzielania zamówień w zakresie przewidzianym ustawą; 12) upowszechnia zasady etyki zawodowej osób wykonujących zadania w systemie zamówień; 13) dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów o zamówieniach, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego; 14) prowadzi współpracę międzynarodową w sprawach związanych z zamówieniami; 15) dokonuje analiz funkcjonowania systemu zamówień; 16) opracowuje i przedstawia Radzie Ministrów oraz Komisji Europejskiej roczne sprawozdania o funkcjonowaniu systemu zamówień. Art. 155. 1. Prezes Urzędu wykonuje zadania wynikające z ustawy przy pomocy nie więcej niż dwóch Wiceprezesów Urzędu. 2. Wiceprezesów Urzędu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Prezesa Urzędu. Do Wiceprezesa Urzędu stosuje się przepis art. 153 ust. 2. Art. 156. 1. Tworzy się środki specjalne Urzędu, zwane dalej "środkami specjalnymi". 2. Środki specjalne są tworzone z następujących źródeł: 1) wpisów uiszczonych przez odwołujących się; 2) wpłat uczestników postępowania odwoławczego z tytułu różnicy wpisu i kosztów orzeczonych przez zespoły arbitrów rozpatrujących odwołania; 3) odsetek od środków, o których mowa w pkt 1 i 2. 3. Ze środków specjalnych są finansowane: 1) wynagrodzenia arbitrów; 2) zwrot wydatków należnych arbitrom; 3) zwrot wpisu; 4) wydatki Urzędu związane z postępowaniami odwoławczymi; 5) wydatki związane ze szkoleniem arbitrów. 4. Ze środków specjalnych pochodzących ze źródeł, o których mowa w ust. 2 pkt 3, mogą być finansowane ponadto koszty postępowań sądowych zasądzone od Prezesa Urzędu w związku z wykonywaniem przez niego uprawnień wynikających z ustawy oraz inne koszty funkcjonowania kontroli i systemu środków ochrony prawnej. Rozdział 2 Rada Zamówień Publicznych Art. 157. 1. Tworzy się Radę Zamówień Publicznych, zwaną dalej "Radą", która jest organem doradczo-opiniodawczym Prezesa Urzędu. 2. Rada w szczególności: 1) wyraża opinie w szczególnie istotnych sprawach systemu zamówień, przedstawionych jej przez Prezesa Urzędu; 2) opiniuje projekty aktów normatywnych dotyczących zamówień; 3) opiniuje roczne sprawozdania Prezesa Urzędu o funkcjonowaniu systemu zamówień; 4) ustala zasady etyki zawodowej osób wykonujących określone w ustawie zadania w systemie zamówień. Art. 158. 1. W skład Rady wchodzi od 10 do 15 członków powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów. 2. Uprawnionymi do zgłaszania kandydatów są w szczególności kluby parlamentarne, ogólnokrajowe organizacje samorządu terytorialnego oraz ogólnokrajowe organizacje przedsiębiorców. 3. Prezes Rady Ministrów powołuje członków Rady spośród osób, które: 1) są obywatelami polskimi; 2) korzystają z pełni praw publicznych; 3) nie były karane za przestępstwo popełnione w związku z postępowaniem o udzielenie zamówienia, przestępstwo przekupstwa lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych; 4) posiadają wiedzę i autorytet dające rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady. 4. Prezes Rady Ministrów powołuje spośród osób, o których mowa w ust. 1, przewodniczącego Rady. Rada wybiera wiceprzewodniczącego Rady ze swojego grona. 5. Członkom Rady przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach Rady. 6. Tryb pracy Rady określa regulamin przyjęty przez Radę. Art. 159. 1. Kadencja Rady upływa wraz z upływem kadencji Prezesa Urzędu. 2. Członkostwo w Radzie wygasa w przypadku upływu kadencji Rady, śmierci członka Rady, jego odwołania albo rezygnacji. 3. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady, jeżeli przestał on odpowiadać jednemu z warunków określonych w art. 158 ust. 3 pkt 1-3, a na wniosek Prezesa Urzędu w razie: 1) niewykonywania obowiązków członka Rady; 2) utraty autorytetu dającego rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady; 3) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji członka Rady. Art. 160. 1. Obsługę prac Rady zapewnia Urząd. 2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i pozostałych członków Rady, mając na względzie pełnioną funkcję oraz zakres obowiązków przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i pozostałych członków Rady. Rozdział 3 Kontrola udzielania zamówień Art. 161. 1. Prezes Urzędu przeprowadza kontrolę udzielania zamówień. 2. Celem kontroli jest sprawdzenie zgodności postępowania o udzielenie zamówienia z przepisami ustawy. 3. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie Urzędu. Art. 162. 1. Od udziału w kontroli wyłączony jest pracownik Urzędu, który: 1) uczestniczył w kontrolowanym postępowaniu lub czynnościach bezpośrednio związanych z jego przygotowaniem po stronie zamawiającego lub wykonawcy; 2) pozostaje w związku małżeńskim, faktycznym pożyciu albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia albo jest związany z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą występującą w kontrolowanym postępowaniu po stronie zamawiającego lub wykonawcą, jego zastępcą prawnym lub członkami władz osób prawnych ubiegających się o udzielenie kontrolowanego zamówienia; 3) przed upływem 3 lat od dnia wszczęcia kontrolowanego postępowania pozostawał w stosunku pracy lub zlecenia z zamawiającym lub wykonawcą albo był członkiem władz osób prawnych ubiegających się o udzielenie kontrolowanego zamówienia; 4) pozostaje z osobą występującą w kontrolowanym postępowaniu po stronie zamawiającego lub wykonawcy w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. 2. Pracownik Urzędu informuje Prezesa Urzędu o przyczynach powodujących jego wyłączenie od udziału w kontroli. 3. Prezes Urzędu rozstrzyga o wyłączeniu pracownika w drodze postanowienia. Art. 163. 1. Wszczęcie kontroli następuje przez doręczenie zamawiającemu żądania przekazania kopii dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez kierownika zamawiającego, z zastrzeżeniem art. 167 ust. 3. 2. Stan faktyczny sprawy ustala się na podstawie zebranych dowodów. 3. Dowodami są w szczególności dokumenty i wyjaśnienia, o których mowa w art. 164 ust. 2, oraz opinie biegłych. 4. Dowody stanowią załącznik do protokołu kontroli, o którym mowa w art. 165. Art. 164. 1. Prezes Urzędu może żądać od kierownika zamawiającego niezwłocznego przekazania kopii dokumentów związanych z postępowaniem o udzielenie zamówienia potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez kierownika zamawiającego. 2. Prezes Urzędu może żądać od kierownika zamawiającego oraz od pracowników zamawiającego udzielenia, w terminie przez niego wyznaczonym, pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli. 3. Jeżeli ustalenie lub ocena stanu faktycznego sprawy lub dokonanie innych czynności kontrolnych wymaga wiadomości specjalnych, Prezes Urzędu może zasięgnąć opinii biegłych. Art. 165. 1. Z kontroli sporządza się protokół kontroli. 2. Protokół kontroli zawiera w szczególności: 1) nazwę (firmę) i adres zamawiającego; 2) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli; 3) imiona i nazwiska kontrolujących; 4) oznaczenie postępowania o udzielenie zamówienia, które było przedmiotem kontroli; 5) informację o stwierdzeniu naruszeń oraz wskazanie osób za nie odpowiedzialnych; 6) wyszczególnienie załączników. Art. 166. 1. Po przeprowadzeniu kontroli Prezes Urzędu niezwłocznie przesyła zamawiającemu informację o jej wyniku. 2. Informacja o wyniku kontroli stanowi załącznik do protokołu kontroli oraz do protokołu, o którym mowa w art. 96. Art. 167. 1. Prezes Urzędu może przeprowadzać kontrolę udzielanych zamówień przed zawarciem umowy (kontrola uprzednia). 2. Prezes Urzędu przeprowadza kontrolę uprzednią, jeżeli wartość zamówienia: 1) dla robót budowlanych - przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro; 2) dla dostaw lub usług - przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro. 3. W przypadku postępowania, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie po wyborze najkorzystniejszej oferty, a jeżeli wniesiono protest na wybór najkorzystniejszej oferty po ostatecznym rozstrzygnięciu protestu, a przed zawarciem umowy, zamawiający przekazuje Prezesowi Urzędu kopie dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia potwierdzone za zgodność z oryginałem przez kierownika zamawiającego, w celu przeprowadzenia kontroli uprzedniej. Art. 168. 1. Wszczęcie kontroli uprzedniej następuje nie później niż w terminie 7 dni od dnia przekazania Prezesowi Urzędu informacji o wyborze najkorzystniejszej oferty, z zastrzeżeniem art. 167 ust. 3. 2. W przypadku wniesienia protestu po wszczęciu kontroli uprzedniej, Prezes Urzędu wstrzymuje jej wykonanie do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia protestu. 3. W przypadku wszczęcia kontroli uprzedniej, aż do jej zakończenia, nie można zawrzeć umowy. 4. Wszczęcie kontroli uprzedniej zawiesza bieg terminu związania ofertą do czasu jej zakończenia. 5. O zawieszeniu biegu terminu związania ofertą zamawiający informuje niezwłocznie uczestników postępowania. 6. W przypadku upływu terminu ważności wadium w trakcie kontroli przepisu art. 24 ust. 2 pkt 4 nie stosuje się. Art. 169. 1. Zakończeniem kontroli uprzedniej jest doręczenie zamawiającemu informacji o wyniku kontroli uprzedniej. 2. Informacja o wyniku kontroli uprzedniej zawiera: 1) określenie postępowania o udzielenie zamówienia, które było przedmiotem kontroli; 2) informację o stwierdzeniu naruszeń lub ich braku; 3) zalecenia pokontrolne. 3. Doręczenie informacji o wyniku kontroli uprzedniej następuje nie później niż w terminie 14 dni od dnia doręczenia żądanych dokumentów i wyjaśnień. 4. W zaleceniach pokontrolnych Prezes Urzędu wskazuje na powinność dokonania określonej czynności lub powtórzenia czynności, która została dokonana z naruszeniem przepisów ustawy. 5. O wykorzystaniu zaleceń pokontrolnych kierownik zamawiającego informuje niezwłocznie Prezesa Urzędu oraz wykonawcę, którego oferta została uznana za najkorzystniejszą. 6. W przypadku nieuwzględnienia przez zamawiającego zaleceń pokontrolnych wskazujących na nieważność umowy wykonawca może odmówić jej podpisania. Przepisu art. 46 ust. 5 pkt 1 nie stosuje się. Art. 170. 1. Prezes Urzędu może przeprowadzić kontrolę udzielonego zamówienia w terminie 3 lat od dnia jego udzielenia (kontrola następcza). 2. Po zakończeniu kontroli następczej Prezes Urzędu przesyła kontrolowanemu informację o wyniku kontroli następczej zawierającą: 1) określenie przedmiotu zamówienia, które było przedmiotem kontroli; 2) informację o stwierdzeniu naruszeń lub ich braku. Art. 171. W przypadku ujawnienia naruszenia przepisów ustawy Prezes Urzędu może: 1) zawiadomić właściwego rzecznika dyscypliny finansów publicznych o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych; 2) nałożyć karę pieniężną, o której mowa w dziale VII; 3) wystąpić do sądu o stwierdzenie nieważności umowy w całości lub w części. Rozdział 4 Arbitrzy Art. 172. 1. Prezes Urzędu prowadzi i ogłasza w Biuletynie Zamówień Publicznych listę arbitrów rozpatrujących odwołania od oddalenia lub odrzucenia protestów wnoszonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 2. Ogłoszeniu podlegają następujące dane osobowe arbitra: 1) imię i nazwisko; 2) wykształcenie; 3) zawód; 4) stopień lub tytuł naukowy. 3. Prezes Urzędu gromadzi i przetwarza ponadto następujące dane osobowe arbitra: 1) datę i miejsce urodzenia; 2) imiona rodziców i nazwisko rodowe matki; 3) miejsce zamieszkania i adres do korespondencji; 4) dane o posiadanym wykształceniu i przebiegu pracy zawodowej; 5) numer NIP; 6) numer rachunku bankowego; 7) dane o karalności. Art. 173. 1. Arbitrem może być osoba, która: 1) jest obywatelem polskim; 2) posiada wyższe wykształcenie; 3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 4) korzysta z pełni praw publicznych; 5) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo umyślne; 6) w ciągu ostatnich 5 lat nie została skreślona z listy arbitrów z powodu rażącego naruszenia obowiązków arbitra. 2. Prezes Urzędu wpisuje na listę arbitrów osoby spełniające warunki, o których mowa w ust. 1, które z najlepszymi wynikami zdały egzamin ze znajomości przepisów związanych z udzielaniem zamówień przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Prezesa Urzędu. Wpis na listę arbitrów następuje w drodze decyzji administracyjnej. 3. Arbiter składa Prezesowi Urzędu co roku do dnia 31 marca oświadczenie o: 1) toczących się przeciwko niemu postępowaniach karnych wraz z informacją dotyczącą przedmiotu postępowania; 2) swoim stanie majątkowym według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, arbiter składa na formularzu, którego wzór jest określony w przepisach o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. 5. Kadencja arbitra trwa 6 lat, licząc od daty wpisu na listę arbitrów. 6. Arbitra skreśla się z listy arbitrów przed upływem kadencji wyłącznie w następujących okolicznościach: 1) utraty obywatelstwa polskiego; 2) utraty lub ograniczenia zdolności do czynności prawnych; 3) utraty pełni praw publicznych; 4) prawomocnego skazania za przestępstwo umyślne; 5) rażącego naruszenia lub uporczywego naruszania obowiązków arbitra; 6) odmowy złożenia ślubowania; 7) niezłożenia oświadczeń, o których mowa w ust. 3; 8) złożenia przez arbitra wniosku o skreślenie z listy. 7. Za rażące naruszenie obowiązków arbitra, o którym mowa w ust. 6 pkt 5, należy rozumieć pełnienie funkcji arbitra w sposób stronniczy, występowanie jako pełnomocnik w postępowaniu odwoławczym w sprawach zamówień, niezłożenie wniosku o wyłączenie z udziału w postępowaniu w przypadku wystąpienia okoliczności uniemożliwiających wykonywanie arbitrowi jego obowiązków. 8. Skreślenia z listy arbitrów dokonuje Prezes Urzędu w drodze decyzji administracyjnej. 9. Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, zawiesza arbitra w jego prawach i obowiązkach w przypadku postawienia arbitrowi zarzutu popełnienia przestępstwa przekupstwa lub innego przestępstwa popełnionego w celu osiągnięcia korzyści majątkowych. 10. O wpisie na listę arbitrów, skreśleniu z listy arbitrów, wygaśnięciu kadencji arbitra albo zawieszeniu w prawach i obowiązkach arbitra Prezes Urzędu ogłasza w Biuletynie Zamówień Publicznych. Art. 174. 1. Prezes Urzędu prowadzi nabór na listę arbitrów raz na trzy lata. 2. Ogłoszenie o naborze zamieszcza się w Biuletynie Zamówień Publicznych. 3. Ogłoszenie zawiera w szczególności: 1) informację o limicie osób, które zostaną wpisane na listę arbitrów w danym naborze; 2) termin przyjmowania zgłoszeń kandydatów na arbitrów, nie krótszy niż 30 dni od dnia ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych; 3) wykaz dokumentów, które należy dołączyć do zgłoszenia kandydata; 4) termin przeprowadzenia egzaminu, o którym mowa w art. 173 ust. 2, oraz informację o minimalnej liczbie punktów zaliczającej ten egzamin. 4. Uprawnionymi do zgłaszania kandydatów na arbitrów są: 1) Prezes Urzędu; 2) ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie; 3) organizacje, o których mowa w art. 179 ust. 2; 4) ogólnokrajowe organizacje samorządu terytorialnego; 5) regionalne izby obrachunkowe; 6) okręgowe izby radców prawnych; 7) okręgowe rady adwokackie. Art. 175. 1. Przed podjęciem obowiązków arbiter jest obowiązany złożyć przed Prezesem Urzędu ślubowanie, powtarzając słowa: "Ślubuję sumiennie wypełniać obowiązki arbitra, orzekać bezstronnie, zgodnie z przepisami prawa, dochowywać zasad etyki arbitra, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości". Złożenie ślubowania arbiter potwierdza podpisem pod jego treścią. 2. Arbiter jest obowiązany postępować zgodnie z zasadami etyki arbitra, w szczególności pełnić swoją funkcję z godnością i najwyższą starannością, w sposób bezstronny. Przy rozpatrywaniu odwołania arbiter nie jest reprezentantem żadnego z uczestników postępowania ani Prezesa Urzędu. 3. Osoba wpisana na listę arbitrów nie może występować jako pełnomocnik w postępowaniu odwoławczym w sprawach zamówień. 4. Arbiter podlega ochronie prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. 5. Pracodawca jest obowiązany zwolnić arbitra na czas niezbędny do wywiązania się ze sprawowanej funkcji, w tym funkcji obserwatora, bez zachowania prawa do wynagrodzenia za ten czas. 6. Arbitrowi przysługuje wynagrodzenie za wykonywane czynności. Art. 176. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb wpisu na listę arbitrów, sposób powoływania komisji egzaminacyjnej i przeprowadzania egzaminu oraz zakres egzaminu - biorąc pod uwagę zapewnienie obiektywnego sprawdzenia przygotowania kandydatów, sprawnego przeprowadzania postępowań odwoławczych oraz okoliczność, że potwierdzeniem spełnienia warunków, o których mowa w art. 173 ust. 1, mogą być dokumenty zawierające informacje podlegające ochronie danych osobowych, w szczególności informacja z Krajowego Rejestru Karnego. Rozdział 5 Obserwator Art. 177. 1. Postępowania, w których wartość zamówienia: 1) dla robót budowlanych - przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, 2) dla dostaw lub usług - przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro - są poddane obowiązkowej kontroli polegającej na udziale niezależnego obserwatora. 2. Zamawiający w terminie 3 dni od wszczęcia postępowania, o którym mowa w ust. 1, zawiadamia Prezesa Urzędu o jego wszczęciu. 3. Obserwator jest wyznaczany przez Prezesa Urzędu spośród osób wpisanych na listę arbitrów. 4. Obserwatorem nie może być osoba, która pozostaje z zamawiającym w takim stosunku prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności obserwatora. 5. Arbiter nie może być wyznaczony do rozpoznania odwołania wniesionego w postępowaniu, w którym brał udział jako obserwator. Art. 178. 1. Obserwator jest obecny w trakcie prac komisji przetargowej od otwarcia ofert. 2. Obserwator sporządza informację o przebiegu prac komisji przetargowej, którą przedstawia kierownikowi zamawiającego oraz Prezesowi Urzędu. 3. Informacja, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik do protokołu. 4. Wynagrodzenie za czynności obserwatora pokrywa Prezes Urzędu. 5. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb wyznaczania obserwatora oraz tryb wykonywania czynności obserwatora, 2) wysokość wynagrodzenia za czynności obserwatora - mając na względzie konieczność zapewnienia bezstronności i sprawności udzielania zamówień. DZIAŁ VI Środki ochrony prawnej Rozdział 1 Przepisy wspólne Art. 179. 1. Środki ochrony prawnej określone w niniejszym dziale przysługują wykonawcom i uczestnikom konkursu, a także innym osobom, jeżeli ich interes prawny w uzyskaniu zamówienia doznał lub może doznać uszczerbku w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy. 2. Przed upływem terminu do składania ofert w przypadku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy środki ochrony prawnej przysługują również organizacjom zrzeszającym wykonawców wpisanym na listę organizacji uprawnionych do wnoszenia środków ochrony prawnej, prowadzoną przez Prezesa Urzędu. 3. Przez organizacje zrzeszające wykonawców, o których mowa w ust. 2, należy rozumieć podmioty działające na podstawie przepisów o: 1) izbach gospodarczych; 2) rzemiośle; 3) samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców; 4) organizacjach pracodawców; 5) samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. 4. Wpisu na listę, odmowy wpisu lub skreślenia z listy, o której mowa w ust. 2, dokonuje Prezes Urzędu w drodze decyzji administracyjnej. 5. Lista organizacji, o której mowa w ust. 2, podlega ogłoszeniu w Biuletynie Zamówień Publicznych. Rozdział 2 Protest Art. 180. 1. Wobec czynności podjętych przez zamawiającego w toku postępowania oraz w przypadku zaniechania przez zamawiającego czynności, do której jest obowiązany na podstawie ustawy, można wnieść pisemny protest do zamawiającego. 2. Protest wnosi się w terminie 7 dni od dnia, w którym wykonawca powziął lub mógł powziąć wiadomość o okolicznościach stanowiących podstawę jego wniesienia, z zastrzeżeniem ust. 3. Protest uważa się za wniesiony z chwilą, gdy doszedł on do zamawiającego w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią. Do uczestników konkursu oraz organizacji, o których mowa w art. 179 ust. 2, przepis stosuje się odpowiednio. 3. Protest dotyczący postanowień specyfikacji istotnych warunków zamówienia wnosi się nie później niż 3 dni przed upływem terminu składania ofert. 4. Wniesienie protestu jest dopuszczalne tylko przed zawarciem umowy. 5. Zamawiający odrzuca protest wniesiony po terminie lub wniesiony przez podmiot nieuprawniony. 6. Protest powinien wskazywać oprotestowaną czynność lub zaniechanie zamawiającego, a także zawierać żądanie, zwięzłe przytoczenie zarzutów oraz okoliczności faktycznych i prawnych uzasadniających wniesienie protestu. Art. 181. 1. W przypadku wniesienia protestu po upływie terminu składania ofert bieg terminu związania ofertą ulega zawieszeniu do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia protestu. 2. O zawieszeniu biegu terminu związania ofertą zamawiający informuje niezwłocznie wykonawców, którzy złożyli oferty, wzywając ich, pod rygorem wykluczenia z postępowania, do przedłużenia ważności wadium lub wniesienia nowego wadium na wydłużony okres. 3. O wniesieniu protestu oraz jego treści i zarzutach zamawiający zawiadamia niezwłocznie wykonawców uczestniczących w postępowaniu. 4. Uczestnikami postępowania protestacyjnego stają się także wykonawcy uczestniczący w postępowaniu, którzy przystąpią do protestu w terminie 2 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3. 5. Wykonawca, który nie przystąpił do protestu, nie może następnie wnieść protestu, powołując się na te same okoliczności. Art. 182. 1. Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia protestu zamawiający nie może zawrzeć umowy. 2. Protest jest ostatecznie rozstrzygnięty: 1) jeżeli nie wniesiono odwołania - z upływem terminu do wniesienia odwołania; 2) w przypadku wniesienia odwołania: a) z dniem doręczenia postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze albo wyroku zespołu arbitrów albo b) z dniem wydania wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przez sąd okręgowy, o którym mowa w art. 195 ust. 1, albo z upływem terminu do wniesienia skargi, jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 5.000.000 euro. 3. Na wniosek zamawiającego Prezes Urzędu, w drodze decyzji administracyjnej, może wyrazić zgodę na zawarcie umowy przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu, jeżeli ze względów społecznych lub gospodarczych zachodzi pilna potrzeba udzielenia zamówienia, której wcześniej nie można było przewidzieć, a nie wynikła ona z winy zamawiającego. Art. 183. 1. Zamawiający rozstrzyga protest nie później niż w terminie 5 dni od dnia jego wniesienia. Brak rozstrzygnięcia protestu w tym terminie uznaje się za jego oddalenie. 2. Rozstrzygnięcie protestu wraz z jego uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia odwołania zamawiający przekazuje podmiotowi, który wniósł protest, oraz wykonawcom, którzy przyłączyli się do protestu. 3. W przypadku uwzględnienia protestu zamawiający powtarza oprotestowaną czynność lub dokonuje czynności bezprawnie zaniechanej. 4. O powtórzeniu lub dokonaniu czynności zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich wykonawców. Rozdział 3 Odwołanie Art. 184. 1. Od oddalenia lub odrzucenia protestu przysługuje odwołanie. 2. Odwołanie wnosi się do Prezesa Urzędu w terminie 5 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia protestu lub upływu terminu do rozstrzygnięcia protestu, jednocześnie informując o wniesieniu odwołania zamawiającego. Złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do Prezesa Urzędu. 3. Do postępowania odwoławczego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 4)) o sądzie polubownym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Art. 185. 1. Odwołanie podlega rozpoznaniu, jeżeli uiszczono wpis. Dowód uiszczenia wpisu dołącza się do odwołania. 2. Wysokość wpisu nie może przekraczać kosztów postępowania. 3. Jeżeli wpis nie został uiszczony, Prezes Urzędu zwraca odwołanie. O zwrocie odwołania rozstrzyga Prezes Urzędu w drodze postanowienia. Art. 186. 1. Odwołanie rozpoznaje zespół trzech arbitrów wskazanych przez Prezesa Urzędu z listy, o której mowa w art. 172 ust. 1. 2. Prezes Urzędu wyznacza arbitrów w drodze jawnego losowania komputerowego, z tym że przewodniczący zespołu arbitrów losowany jest spośród osób posiadających wykształcenie prawnicze. 3. Arbiter zawiadamia Prezesa Urzędu o okolicznościach uniemożliwiających wykonywanie obowiązków, a w szczególności o przyczynach uzasadniających jego wyłączenie. Jeżeli zachodzą okoliczności uniemożliwiające wykonanie przez arbitra jego obowiązku, Prezes Urzędu wyznacza innego arbitra na zasadach, o których mowa w ust. 2. 4. Strony oraz arbitrzy mogą żądać wyłączenia arbitra z przyczyn określonych w art. 703 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego. O wyłączeniu albo odmowie wyłączenia arbitra rozstrzyga Prezes Urzędu w drodze postanowienia. Na postanowienia o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia zażalenie nie przysługuje. Art. 187. 1. Zespół arbitrów rozpoznaje odwołanie w terminie 15 dni od dnia jego wniesienia. 2. Zespół arbitrów rozpoznaje odwołanie na jawnej rozprawie, chyba że odwołanie podlega odrzuceniu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Na wniosek strony lub z urzędu zespół arbitrów wyłącza jawność rozprawy w całości lub w części, jeżeli przy rozpatrywaniu odwołania może być ujawniona informacja stanowiąca tajemnicę ustawowo chronioną. Rozprawa odbywa się wówczas wyłącznie z udziałem stron oraz ich pełnomocników. 4. Zespół arbitrów odrzuca odwołanie na posiedzeniu niejawnym, jeżeli stwierdzi, że: 1) w sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy; 2) odwołanie nie zostało poprzedzone protestem; 3) protest lub odwołanie zostały wniesione przez podmiot nieuprawniony; 4) protest lub odwołanie zostały wniesione z uchybieniem terminów określonych w ustawie; 5) odwołujący się powołuje się na te same okoliczności, które były przedmiotem rozstrzygnięcia przez zespół arbitrów w sprawie innego odwołania wniesionego przez tego samego odwołującego się w tym samym postępowaniu; 6) postępowanie jest prowadzone na zasadach, o których mowa w art. 136 ust. 1. 5. Jeżeli zespół arbitrów uzna to za konieczne, może dopuścić do udziału w posiedzeniu niejawnym strony, świadków lub biegłych. 6. W razie stwierdzenia, że nie zachodzą podstawy do odrzucenia odwołania, przewodniczący zespołu arbitrów zamyka posiedzenie i otwiera rozprawę. Art. 188. 1. Strony są obowiązane wskazywać dowody do stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Dowody na poparcie swych twierdzeń lub odparcie twierdzeń strony przeciwnej strony mogą przedstawić aż do zamknięcia rozprawy. 2. Zespół arbitrów może dopuścić dowód niewskazany przez stronę. 3. Dowodami są w szczególności dokumenty, wyjaśnienia świadków, opinie biegłych oraz zeznania stron. 4. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. Nie wymagają też dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli zespół arbitrów uzna, że przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. 5. Zespół arbitrów odmawia przeprowadzenia wnioskowanych dowodów, jeżeli fakty będące ich przedmiotem zostały już stwierdzone innymi dowodami lub gdy zostały powołane jedynie dla zwłoki. 6. Zespół arbitrów ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Art. 189. 1. Odwołujący się może cofnąć odwołanie. W razie cofnięcia odwołania zespół arbitrów umarza postępowanie odwoławcze. 2. Jeżeli cofnięcie odwołania nastąpiło przed otwarciem rozprawy, odwołującemu zwraca się połowę wpisu. Art. 190. 1. Przewodniczący zespołu arbitrów zamyka rozprawę, jeżeli zespół arbitrów uzna, że sprawa została dostatecznie wyjaśniona. 2. Wydając wyrok, zespół arbitrów bierze za podstawę stan rzeczy ustalony w toku postępowania. 3. Przewodniczący zespołu arbitrów otworzy na nowo zamknięte posiedzenie lub rozprawę, jeżeli po ich zamknięciu ujawniły się okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia odwołania. 4. Wyrok może być wydany jedynie przez zespół arbitrów, przed którym toczyło się postępowanie. Art. 191. 1. O oddaleniu odwołania lub jego uwzględnieniu zespół arbitrów orzeka wyrokiem. W pozostałych przypadkach zespół arbitrów wydaje postanowienie. 2. Uwzględniając odwołanie, zespół arbitrów może nakazać dokonanie lub powtórzenie czynności zamawiającego albo ją unieważnić. 3. Zespół arbitrów nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w proteście. Okoliczności skutkujące unieważnieniem postępowania o udzielenie zamówienia zespół arbitrów bierze pod uwagę z urzędu. 4. Zespół arbitrów nie może nakazać zawarcia umowy. 5. W wyroku oraz w postanowieniu kończącym postępowanie odwoławcze zespół arbitrów rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. 6. Strony ponoszą koszty postępowania stosownie do jego wyniku. Art. 192. 1. Zespół arbitrów z urzędu sporządza uzasadnienie wyroku oraz postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze. 2. Uzasadnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w tym ustalenie faktów, które zespół arbitrów uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, oraz wskazanie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. 3. Bezpośrednio po sporządzeniu wyroku albo postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze przewodniczący zespołu arbitrów ogłasza orzeczenie. Ogłoszenie następuje na posiedzeniu jawnym. Nieobecność stron nie wstrzymuje ogłoszenia. 4. W sprawie zawiłej zespół arbitrów może odroczyć ogłoszenie wyroku albo postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze na czas nie dłuższy niż 5 dni. W postanowieniu o odroczeniu ogłoszenia wyroku zespół arbitrów wyznacza termin jego ogłoszenia. Jeżeli ogłoszenie było odroczone, może go dokonać sam przewodniczący. 5. Odpisy wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie odwoławcze wraz z uzasadnieniem doręcza się niezwłocznie stronom lub ich pełnomocnikom. Art. 193. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) regulamin postępowania przy rozpatrywaniu odwołań, mając na względzie zapewnienie sprawnej organizacji posiedzenia i rozprawy, szybkiego przebiegu postępowania odwoławczego oraz jawności rozpraw; 2) wysokość wynagrodzenia za czynności arbitrów, mając na względzie, że podstawę do ustalania wynagrodzenia za czynności arbitrów przy rozpoznawaniu odwołań wnoszonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego powinna stanowić kwota bazowa, ustalona w ustawie budżetowej na dany rok, na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 5)) dla pracowników państwowej sfery budżetowej, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. b tej ustawy; 3) wysokość i szczegółowe zasady pobierania wpisu od odwołania oraz szczegółowe zasady rozliczania kosztów w postępowaniu odwoławczym, mając na względzie zasadność zwrotu stronie kosztów koniecznych do celowego dochodzenia praw lub do celowej obrony. Rozdział 4 Skarga do sądu Art. 194. 1. Na wyrok zespołu arbitrów oraz postanowienia zespołu arbitrów kończące postępowanie odwoławcze przysługuje skarga do sądu. 2. W postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego o apelacji, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Art. 195. 1. Skargę wnosi się do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego. 2. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia zespołu arbitrów, przesyłając jednocześnie jej odpis przeciwnikowi skargi. 3. Prezes Urzędu przekazuje skargę wraz z aktami postępowania odwoławczego sądowi właściwemu w terminie 7 dni od dnia jej otrzymania. 4. W terminie 21 dni od dnia wydania orzeczenia skargę może wnieść także Prezes Urzędu. Do czynności podejmowanych przez Prezesa Urzędu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego o prokuratorze. Art. 196. 1. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także wniosek o zmianę orzeczenia w całości lub w części. 2. Jeżeli wartość zamówienia dla robót budowlanych przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 10.000.000 euro, a dla dostaw lub usług - 5.000.000 euro, zamawiający w skardze lub w odpowiedzi na skargę może wnosić o uchylenie zakazu zawarcia umowy przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu. Wniosek o uchylenie zakazu zawarcia umowy przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu sąd rozpoznaje niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia jego złożenia. 3. Sąd na posiedzeniu niejawnym może uchylić zakaz zawarcia umowy przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu, jeżeli stan postępowania o udzielenie zamówienia pozwala na to, a zamawiający uprawdopodobni, że zaskarżone orzeczenie zespołu arbitrów w sposób rażący narusza przepisy o postępowaniu odwoławczym. Art. 197. 1. Sąd na posiedzeniu niejawnym odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu lub niedopuszczalną z innych przyczyn, jak również skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie. 2. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej nie ze swojej winy, sąd na jej wniosek przywraca termin. Postanowienie w tej sprawie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. 3. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi. Art. 198. 1. Sąd rozpoznaje skargę niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy od dnia wpłynięcia skargi do sądu. 2. Sąd oddala skargę, jeżeli jest ona bezzasadna. W razie uwzględnienia skargi sąd zmienia zaskarżone orzeczenie i orzeka co do istoty sprawy. 3. Jeżeli odwołanie zostaje odrzucone albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd uchyla wyrok oraz odrzuca odwołanie lub umarza postępowanie. 4. Od wyroku sądu kasacja nie przysługuje. DZIAŁ VII Odpowiedzialność za naruszenie przepisów ustawy Art. 199. Przepisów niniejszego działu nie stosuje się do zamawiających, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, 5 i 6. Art. 200. Zamawiający, który: 1) udziela zamówienia: a) z naruszeniem przepisów ustawy określających przesłanki stosowania poszczególnych trybów udzielenia zamówienia, b) bez wymaganego ogłoszenia, 2) unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienia z naruszeniem przepisów ustawy określających przesłanki unieważnienia, 3) dokonuje czynności przewidzianych w ustawie bez wymaganej zgody Prezesa Urzędu, 4) dokonuje zmian w zawartej umowie z naruszeniem przepisów ustawy - podlega karze pieniężnej. Art. 201. 1. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w art. 200, ustala się w zależności od wartości zamówienia. 2. Jeżeli wartość zamówienia: 1) nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro - kara pieniężna wynosi 3.000 złotych; 2) przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60.000 euro, a nie przekracza 5.000.000 euro dla dostaw lub usług oraz 10.000.000 euro dla robót budowlanych - kara pieniężna wynosi 30.000 złotych; 3) przekracza wyrażoną w złotych równowartość kwoty 5.000.000 euro dla dostaw lub usług oraz 10.000.000 euro dla robót budowlanych - kara pieniężna wynosi 150.000 złotych. Art. 202. 1. Karę pieniężną nakłada Prezes Urzędu w drodze decyzji administracyjnej. 2. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie można nadać klauzuli natychmiastowej wykonalności. Art. 203. 1. Środki z kary pieniężnej stanowią dochód budżetu państwa. 2. Kary pieniężne podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym. DZIAŁ VIII Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 204. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) w art. 10w ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wyboru organizatora kształcenia prowadzącego specjalizację finansowaną ze środków publicznych dokonuje minister właściwy do spraw zdrowia, stosując przepisy o zamówieniach publicznych.". Art. 205. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 6)) w art. 189 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wyłonienie zarządcy lub przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, następuje na podstawie przepisów o zamówieniach publicznych.". Art. 206. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej sprawuje nadzór nad Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego oraz na podstawie kryterium zgodności z prawem nad działalnością regionalnych izb obrachunkowych."; 2) w art. 33a w ust. 1 w pkt 12 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 13 w brzmieniu: "13) Urząd Zamówień Publicznych.". Art. 207. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 64 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wybór zarządzającego środkami FRD odbywa się w trybie negocjacji z ogłoszeniem lub negocjacji bez ogłoszenia. Przepisy o zamówieniach publicznych stosuje się odpowiednio."; 2) w art. 68 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W ramach realizacji zadania określonego w ust. 1 pkt 1 lit. f) Zakład udziela zamówień, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości 60.000 euro na dodatkowe opinie lekarza konsultanta lub psychologa oraz wyniki obserwacji szpitalnej - zgodnie z potrzebami orzecznictwa lekarskiego z wyłączeniem przepisów o zamówieniach publicznych.". Art. 208. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 28 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jednostki sektora finansów publicznych dokonują zakupów dostaw, usług i robót budowlanych na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych."; 2) art. 44 otrzymuje brzmienie: "Art. 44. Do zaciągania pożyczek i kredytów przez Skarb Państwa, emisji skarbowych papierów wartościowych oraz innych operacji związanych bezpośrednio z zarządzaniem państwowym długiem publicznym nie stosuje się przepisów, o których mowa w art. 28 ust. 4."; 3) w art. 92 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zlecanie zadań powinno następować na zasadzie wyboru najkorzystniejszej oferty z uwzględnieniem przepisów o zamówieniach publicznych, a w odniesieniu do podmiotów niedziałających w celu osiągnięcia zysku w trybie jawnego wyboru najkorzystniejszej oferty w rozumieniu przepisów o zamówieniach publicznych, z odpowiednim zastosowaniem art. 25 i art. 71;"; 4) w art. 138 w ust. 1 pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) naruszeniu zasady lub trybu postępowania przy udzieleniu zamówienia publicznego ustalonych przepisami, o których mowa w art. 28 ust. 4;". Art. 209. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. Nr 80, poz. 903, z późn. zm. 9)) w art. 9 ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Jeżeli złożona oferta offsetowa nie spełnia wymagań określonych w ustawie lub specyfikacji istotnych warunków zamówienia, minister właściwy do spraw gospodarki może żądać jej uzupełnienia, określając termin i zakres tego uzupełnienia. Jeżeli oferta nie zostanie uzupełniona w terminie, minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia prowadzącego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego o zaistnieniu okoliczności określonych w art. 24 ust. 1 pkt 10 i ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) i przekazuje stosowną dokumentację.". Art. 210. W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 83, poz. 932, z późn. zm. 10)) w art. 16 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przepisu art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177).". Art. 211. W ustawie z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 67 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do porozumienia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 33 i 34 ustawy o administracji rządowej w województwie oraz przepisów o zamówieniach publicznych."; 2) uchyla się art. 68. Art. 212. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116) w art. 41 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Przy wyborze wykonawcy prac, o których mowa w ust. 1, spółdzielnia stosuje przepisy o zamówieniach publicznych.". Art. 213. W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o regulacji rynku skrobi ziemniaczanej (Dz. U. Nr 11, poz. 83) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do przetargu na eksport skrobi z dopłatą nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych.". Art. 214. W ustawie z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 (Dz. U. Nr 76, poz. 804, z późn. zm. 12)) w art. 5 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) mogą być zawierane umowy wieloletnie, do których nie stosuje się przepisu art. 29 ust. 6 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) i art. 143 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177),". Art. 215. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 13)) w art. 213 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1, dokonywane jest w trybie przepisów o zamówieniach publicznych, na okres od 5 do 8 lat.". Art. 216. W ustawie z dnia 5 grudnia 2002 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów mieszkaniowych o stałej stopie procentowej (Dz. U. Nr 230, poz. 1922) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do wyboru banków nie mają zastosowania przepisy o zamówieniach publicznych.". Art. 217. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 14)) w art. 76 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przy zawieraniu umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych stosuje się odpowiednio art. 29 i 30 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177).". Art. 218. W ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323) w art. 3 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) podmioty, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177);"; 2) uchyla się pkt 4. Art. 219. W ustawie z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Koszty realizacji zadań WSI, w zakresie których - ze względu na wyłączenie ich jawności - nie mogą być stosowane przepisy o finansach publicznych, przepisy o rachunkowości oraz przepisy o zamówieniach publicznych, są finansowane z utworzonego na ten cel funduszu operacyjnego WSI.". DZIAŁ IX Przepisy przejściowe i końcowe Art. 220. 1. Do postępowań o udzielenie zamówienia wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy oraz postępowań odwoławczych i kontroli, które ich dotyczą, stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Do umów w sprawach zamówień publicznych zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 221. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Prezes Rady Ministrów ogłosi konkurs, o którym mowa w art. 153 ust. 1. 2. Do czasu powołania Prezesa Urzędu wyłonionego w drodze konkursu obowiązki Prezesa Urzędu pełni Prezes Urzędu powołany na dotychczasowych zasadach. Art. 222. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy Prezes Rady Ministrów powoła Radę, o której mowa w art. 157 ust. 1. Art. 223. 1. Przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy odwołania rozpoznają arbitrzy wpisani na listę arbitrów prowadzoną przez Prezesa Urzędu przed dniem wejścia w życie ustawy. 2. Lista arbitrów, o której mowa w ust. 1, traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 224. Prezes Urzędu wpisuje na listę arbitrów na pierwszą kadencję osoby, o których mowa w art. 173 ust. 2, z tym że kadencja osób, które zdały egzamin z liczbą punktów niższą od połowy limitu osób, które zostaną wpisane na listę arbitrów, trwa 3 lata. Art. 225. Traci moc ustawa z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16, Nr 130, poz. 1188 i Nr 165, poz. 1591). Art. 226. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 12, art. 14a ust. 6 pkt 1, art. 22 ust. 9, art. 25 ust. 3, art. 35 ust. 3 pkt 1, art. 86a ust. 2 i art. 92 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 11 ust. 6, art. 26 ust. 4, art. 33 ust. 3, art. 96 ust. 5, art. 152 ust. 4 i art. 193 ustawy, nie dłużej jednak niż przez 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 227. Ustawa wchodzi w życie po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 13 w zakresie dotyczącym przekazywania wstępnego ogłoszenia informacyjnego Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, 2) art. 30 ust. 2 pkt 4 i ust. 4, art. 31 ust. 4, art. 34 ust. 1 pkt 1, art. 40 ust. 3, art. 43 ust. 3 i ust. 4 pkt 2, art. 49 ust. 3, 3) art. 49 ust. 4 w zakresie dotyczącym przekazywania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, 4) art. 52 ust. 3 pkt 2, art. 62 ust. 3, art. 90 ust. 4, art. 92 w zakresie dotyczącym zawiadamiania o wyborze oferty Prezesa Urzędu, art. 95 ust. 2, art. 104 ust. 3, art. 108 pkt 2, art. 116 ust. 2, art. 118 ust. 4, 5) art. 128 w zakresie dotyczącym przekazywania okresowego ogłoszenia informacyjnego Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, 6) art. 132 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, art. 133, art. 134, art. 135, 7) art. 146 ust. 1 pkt 1 w zakresie dotyczącym niedopełnienia obowiązku przekazania ogłoszenia o zamówieniu Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, 8) art. 154 pkt 16 w zakresie przedstawiania Komisji Europejskiej rocznego sprawozdania o funkcjonowaniu systemu zamówień, 9) art. 167, art. 168, art. 169, art. 177, art. 178 - które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 11, poz. 101. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2256. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz.15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 89, poz. 972 oraz z 2002 r. Nr 37, poz. 332, Nr 74, poz. 676 i Nr 81, poz. 733. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 76, poz. 805 i Nr 100, poz. 1080 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2053. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1323, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 208, poz. 1763 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1731 oraz z 2003 r. Nr 180, poz. 1759. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124. 14) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wilgotnościomierze do pomiaru wilgotności ziarna zbóż i nasion oleistych (Dz. U. Nr 20, poz. 178) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać wilgotnościomierze pojemnościowe, oporowe i spektralne stosowane do pomiaru wilgotności ziarna zbóż i nasion oleistych, zwane dalej "wilgotnościomierzami". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wilgotnościomierz - elektryczny lub elektroniczny przyrząd pomiarowy stosowany do pomiarów wilgotności ziarna zbóż pszenicy, żyta, pszenżyta, jęczmienia, owsa, kukurydzy i nasion oleistych, nasion rzepaku; 2) próbka materiału - określoną ilość ziarna zboża lub nasion oleistych, pobraną do wykonania pomiaru ich wilgotności; 3) wilgotność - wyrażany w procentach stosunek masy mw zawartej w próbce materiału wody "wolnej", niezwiązanej z nim chemicznie ani fizycznie, do jej masy wilgotnej (mw + ms), gdzie ms oznacza masę próbki materiału po wysuszeniu; 4) błędy graniczne dopuszczalne wilgotnościomierza - określone wartości skrajne błędu; 5) klasa dokładności - klasę wilgotnościomierzy spełniających określone wymagania metrologiczne i których błędy zawarte są w wyznaczonych granicach. § 3. W skład wilgotnościomierza wchodzą w szczególności: 1) przetwornik pomiarowy, którego sygnał wyjściowy zależy od wilgotności materiału w nim umieszczonego; 2) urządzenie pomiarowe, które oblicza wilgotność materiału i wskazuje wynik pomiaru na podstawie sygnałów otrzymanych z przetwornika pomiarowego, danych wejściowych i informacji wprowadzonych przez użytkownika; 3) układ regulacyjny, służący do adiustacji. § 4. Wilgotnościomierz może być dodatkowo wyposażony w: 1) układ do automatycznej kompensacji temperaturowej wskazań albo czujnik temperatury lub termometr mierzący temperaturę materiału w celu skompensowania jej wpływu na wynik pomiaru; 2) urządzenie drukujące. § 5. 1. Konstrukcja i wykonanie wilgotnościomierza powinny umożliwiać nałożenie cech zabezpieczających przed niekontrolowanym dostępem do jego części mających wpływ na wynik pomiaru. 2. Konstrukcja i wykonanie wilgotnościomierza, który może być programowany na drodze sprzężenia z nadrzędnym urządzeniem programującym, powinny dodatkowo umożliwiać nałożenie cechy zabezpieczającej przed dostępem do funkcji programowania. 3. Nadrzędnym urządzeniem programującym może być inny wilgotnościomierz albo wyspecjalizowane urządzenie, które może samodzielnie wykonywać pomiary lub tylko opracowywać ich wyniki i wyznaczać charakterystyki metrologiczne wilgotnościomierza oraz przekazywać je do drugiego wilgotnościomierza w celu modyfikacji jego oprogramowania. § 6. 1. Urządzenie pomiarowe powinno wskazywać: 1) wynik pomiaru z rozdzielczością nie mniejszą niż 0,1 %; 2) rodzaj badanego materiału; 3) informacje o przekroczeniu zakresów pomiarowych, dopuszczalnych temperatur próbki materiału i przetwornika pomiarowego. 2. Urządzenie drukujące powinno drukować informacje, o których mowa w ust. 1. § 7. Wysokość znaków wskazywanych przez wyświetlacz cyfrowy lub alfanumeryczny wilgotnościomierza powinna wynosić od 5 mm do 30 mm. § 8. Na wilgotnościomierzu powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny następujące oznaczenia: 1) nazwa wilgotnościomierza; 2) nazwa i adres lub znak producenta; 3) numer fabryczny; 4) rok produkcji; 5) nadany znak zatwierdzenia typu; 6) nazwa lub symbol wielkości mierzonej. § 9. Ustala się następujące warunki odniesienia dla wilgotnościomierzy: 1) temperatura powietrza wilgotnościomierza i materiałów t = 23 ± 2 °C; 2) ciśnienie atmosferyczne od 960 hPa do 1.060 hPa; 3) wilgotność względna powietrza nie większa niż 75 %. § 10. Rozróżnia się dwie klasy dokładności wilgotnościomierzy: I i II. § 11. Błędy graniczne dopuszczalne wilgotnościomierza dla wilgotności nie większej niż 10 % wynoszą: 1) podczas zatwierdzenia typu i legalizacji w warunkach odniesienia: a) dla klasy dokładności I, z wyjątkiem kukurydzy, ± 0,3 %, b) dla klasy dokładności II, z wyjątkiem kukurydzy, oraz klasy dokładności I dla kukurydzy ± 0,4 %, c) dla klasy dokładności II dla kukurydzy ± 0,5 %; 2) podczas zatwierdzenia typu i legalizacji w normalnych warunkach użytkowania, przy wyrównanej temperaturze przetwornika pomiarowego i materiału: a) dla klasy dokładności I, z wyjątkiem kukurydzy, ± 0,5 %, b) dla klasy dokładności II, z wyjątkiem kukurydzy, oraz klasy dokładności I dla kukurydzy ± 0,6 %, c) dla klasy dokładności II dla kukurydzy ± 0,7 %; 3) podczas zatwierdzenia typu w normalnych warunkach użytkowania, przy różnych temperaturach przetwornika pomiarowego i materiału, dopuszczalnych dla badanego typu: a) dla klasy dokładności I, z wyjątkiem kukurydzy, ± 0,7 %, b) dla klasy dokładności II, z wyjątkiem kukurydzy, oraz klasy dokładności I dla kukurydzy ± 0,8 %, c) dla klasy dokładności II dla kukurydzy ± 0,9 %. § 12. Błędy graniczne dopuszczalne wilgotnościomierza dla wilgotności większej niż 10 % wynoszą: 1) podczas zatwierdzenia typu i legalizacji w warunkach odniesienia: a) dla klasy dokładności I, z wyjątkiem kukurydzy, ± 0,03 wartości mierzonej, b) dla klasy dokładności II, z wyjątkiem kukurydzy, oraz klasy dokładności I dla kukurydzy ± 0,04 wartości mierzonej, c) dla klasy dokładności II dla kukurydzy ± 0,05 wartości mierzonej; 2) podczas zatwierdzenia typu i legalizacji w normalnych warunkach użytkowania, przy wyrównanej temperaturze przetwornika pomiarowego i materiału: a) dla klasy dokładności I, z wyjątkiem kukurydzy, ± (0,03 wartości mierzonej + 0,2 %), b) dla klasy dokładności II, z wyjątkiem kukurydzy, oraz klasy dokładności I dla kukurydzy ± (0,04 wartości mierzonej + 0,2 %), c) dla klasy dokładności II dla kukurydzy ± (0,05 wartości mierzonej + 0,2 %); 3) podczas zatwierdzenia typu w normalnych warunkach użytkowania, przy różnych temperaturach przetwornika pomiarowego i materiału, dopuszczalnych dla badanego typu: a) dla klasy dokładności I, z wyjątkiem kukurydzy, ± (0,03 wartości mierzonej + 0,4 %), b) dla klasy dokładności II, z wyjątkiem kukurydzy, oraz klasy dokładności I dla kukurydzy ± (0,04 wartości mierzonej + 0,4 %), c) dla klasy dokładności II dla kukurydzy ± (0,05 wartości mierzonej + 0,4 %). § 13. Błędy pomiaru, określone jako różnica pomiędzy wskazaniami wilgotnościomierza i wartościami odniesienia dla wilgotności ziarna zbóż i nasion oleistych, otrzymanymi suszarkowo-wagowymi metodami oznaczania wilgotności, nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych wilgotnościomierza, o których mowa w § 11 i 12. § 14. Wartości odniesienia dla wilgotności materiału określa się przy wyznaczaniu błędów pomiarów według Polskich Norm: 1) PN-ISO 712:2002: Zboża i przetwory zbożowe - Oznaczanie wilgotności - Rutynowa metoda odwoławcza - dla ziarna zbóż; 2) PN-ISO 6540:1994: Kukurydza. Oznaczanie wilgotności (rozdrobnionego i całego ziarna) - dla ziarna kukurydzy; 3) PN-62/R-66163 (eqv ISO 665-1977): Oznaczanie zawartości wody w nasionach oleistych, makuchach i śrutach poekstrakcyjnych - dla rzepaku. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wyrażenie zgody na odbywanie służby zastępczej oraz dokumentów, jakie mają być dołączone do tego wniosku (Dz. U. Nr 20, poz. 179) Na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór wniosku o wyrażenie zgody na odbywanie służby zastępczej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Do wniosku, o którym mowa w § 1, należy dołączyć: 1) kopię wpisu podmiotu, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej, do odpowiedniego rejestru; 2) statut - w razie gdy podmiot jest stowarzyszeniem albo fundacją; 3) oświadczenie organu podmiotu, że wobec podmiotu nie jest prowadzone postępowanie karne lub w sprawie o przestępstwo skarbowe. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 stycznia 2004 r. (poz. 179) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 stycznia 2004 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem po cenach dumpingowych na polski obszar celny zapalniczek pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej lub Tajwanu (Dz. U. Nr 20, poz. 180) Na podstawie art. 48, art. 55 ust. 1 w związku z art. 73 ust. 3 i art. 81 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz na polski obszar celny: 1) plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych jednorazowych, klasyfikowanych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego według kodu PCN 9613 10 00 0, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej lub Tajwanu; 2) plastikowych zapalniczek kieszonkowych gazowych do wielokrotnego napełniania, klasyfikowanych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego według kodu PCN 9613 20 90 0, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej lub Tajwanu. § 2. 1. Ostateczne cło antydumpingowe ustanawia się do dnia 30 kwietnia 2004 r., w wysokości różnicy między ceną minimalną w wysokości 0,12 euro za sztukę a wartością celną zapalniczki, powiększoną o należne cło wynikające z taryfy celnej, jednakże w wysokości nie niższej niż 0,09 euro za sztukę. 2. Podstawą wymiaru ostatecznego cła antydumpingowego jest wartość celna towaru określona zgodnie z przepisami tytułu II działu III ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 3)). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 20, poz. 181) Na podstawie art. 4 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się obowiązek pobierania opłaty celnej dodatkowej od towarów rolnych wymienionych w załączniku do rozporządzenia, przywożonych na polski obszar celny i zgłaszanych organom celnym w celu dopuszczenia do obrotu, jeżeli jednostkowa cena importowa tego towaru jest niższa od ceny progu, określonej w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 230, poz. 2308). § 2. Opłaty celnej dodatkowej, o której mowa w § 1, nie nakłada się na towary rolne: 1) określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie wyłączenia stosowania opłaty celnej dodatkowej na przywóz niektórych towarów rolnych (Dz. U. Nr 135, poz. 1515, z 2002 r. Nr 53, poz. 460 oraz z 2003 r. Nr 93, poz. 861) w przypadkach, o których mowa w tym rozporządzeniu; 2) przywożone na polski obszar celny i zgłaszane organom celnym w celu dopuszczenia do obrotu na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 226, poz. 2242); 3) przywożone na polski obszar celny i zgłaszane organom celnym w celu dopuszczenia do obrotu na podstawie pozwoleń udzielonych w ramach innych, niż ustanowione w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 2, kontyngentów taryfowych albo automatycznej rejestracji, o ile wnioski o udzielenie tych pozwoleń zostały otrzymane przez organ udzielający pozwoleń przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 lutego 2004 r. (poz. 181) WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH OBJĘTYCH OBOWIĄZKIEM POBIERANIA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Kod PCNWyszczególnienie 12 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki: - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski 1) 0105 11 19 0- - - - Pozostałe 1) - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski 1) 0105 11 99 0- - - - Pozostałe 1) 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone: 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso z bydła, zamrożone: 0202 30- Bez kości: 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 99 0- - - Pozostałe - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy 0405 90 90 0- - Pozostałe 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 21 0- - - Cheddar - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 1001Pszenica i meslin: 1001 90- Pozostałe: - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej 1002 00 00 0Żyto 1003 00Jęczmień: 1003 00 90 0- Pozostały 1004 00 00 0Owies 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 10 00 0- Gryka 1008 20 00 0- Proso 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale) 1008 90 90 0- - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna lub z meslin: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka z meslin 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 90 0- - - Pozostałe 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 40 0- - - Z owsa 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 30 0- - Z owsa 1103 20 40 0- - Z kukurydzy 1103 20 60 0- - Z pszenicy 1103 20 90 0- - Pozostałe 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Pozostały: 1107 10 99 0- - - Pozostały 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza 1702 40 90 0- - Pozostałe 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy 1702 60 95 0- - Pozostałe 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 30 0- - Izoglukoza 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 59 0- - - - Pozostałe _______ 1) Nie dotyczy piskląt hodowlanych. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie tworzenia, znoszenia oraz ustalania siedzib i terytorialnego zakresu działania wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 20, poz. 182) Na podstawie art. 17 ust. 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie tworzenia, znoszenia oraz ustalania siedzib i terytorialnego zakresu działania wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 159, poz. 1048 oraz z 2002 r. Nr 142, poz. 1192) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 3 uchyla się pkt 12; 2) w § 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Wojskowa Prokuratura Okręgowa w Warszawie - obszar województw będących we właściwości wojskowych prokuratur garnizonowych w: Elblągu, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie i Warszawie."; 3) w § 5: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Wojskowa Prokuratura Garnizonowa w Lublinie - obszar województw: lubelskiego i podkarpackiego,", b) uchyla się pkt 12. § 2. Sprawy wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia przez Wojskową Prokuraturę Garnizonową w Rzeszowie prowadzi w dalszym ciągu Wojskowa Prokuratura Garnizonowa w Lublinie. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie wzoru i opisu świadectwa ukończenia kursu z zasad eksploatacji i kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowym ośrodku szkolenia kierowców (Dz. U. Nr 20, poz. 183) Na podstawie art. 88 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór świadectwa ukończenia przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej kursu z zasad eksploatacji i kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowym ośrodku szkolenia kierowców wraz z opisem, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej oraz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 października 2002 r. w sprawie uprawnień do kierowania przez żołnierzy zasadniczej służby wojskowej pojazdami specjalnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 180, poz. 1505). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 lutego 2004 r. (poz. 183) Ilustracja Opis wzoru świadectwa ukończenia kursu z zasad eksploatacji i kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych 1.1 Format A7 (układ pionowy). 1.2 Świadectwo posiada 2 strony o barwie zielonej. 1.3 Tekst i znaki graficzne są barwy czarnej. 1.4 Zafoliowanie obustronne - po wypełnieniu. 2.1 Na pierwszej stronie umieszcza się: 2.2 Godło państwowe. 2.3 Następujące wyrazy: 1) w jednym wierszu - "Ministerstwo Obrony Narodowej"; 2) w pięciu wierszach - "ŚWIADECTWO ukończenia kursu z zasad eksploatacji i kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych Nr ..."; 3) linię ciągłą o długości 68 mm; 4) w szesnastu wierszach - "1. Nazwisko ..., 2. Imiona ..., 3. Nr PESEL ..., 4. Adres zamieszkania: kod ...-..., miejscowość ..., ulica ..., nr budynku ..., nr lokalu ..., 5. Organ wydający ... (imienna pieczęć oraz podpis osoby upoważnionej), 6. Ważne do: ..., 7. ... Podpis posiadacza". 2.4 Ramkę o wymiarze 45 x 35 mm, a w niej wyrazy o treści: "miejsce na fotografię 45 x 35 mm". 2.5 Symbol "mp." wpisany w okrąg o średnicy 15 mm, który jest linią przerywaną. 2.6 Linię ciągłą o długości 68 mm. 2.7 W jednym wierszu - "Seria ... Nr ...". 3.1 Na drugiej stronie umieszcza się w dziewięciu wierszach następujące wyrazy: "8. Kwalifikacje: Ukończył z wynikiem pozytywnym kurs z zasad eksploatacji i kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych ... (rodzaj ukończonego kursu i rodzaj pojazdu), 9. Adnotacje urzędowe: w dziewięciu wierszach - UWAGA Uprawnia wraz z prawem jazdy lub pozwoleniem do kierowania pojazdem odpowiedniej kategorii do kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na podwoziu kołowym, gąsienicowym, zespołem pojazdów specjalnych składającym się z pojazdu gąsienicowego lub kołowego i przyczepy specjalnej.". 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych (Dz. U. Nr 20, poz. 184) Na podstawie art. 6 i art. 13 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 września 2001 r. w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych (Dz. U. Nr 114, poz. 1221 oraz z 2002 r. Nr 66, poz. 605 i Nr 118, poz. 1013) w załączniku nr 1 w dziale A część III otrzymuje brzmienie: "III. Rośliny - chwastynazwa polska chwastu Acroptilon repens- chaber rozłogowy Cenchrus tribuloides- cenchrus kotwiczny Iva spp.- iwy". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1299 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie formy i sposobu zgłoszenia towaru do weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 20, poz. 185) Na podstawie art. 14 ust. 14 pkt 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) formę i sposób zgłoszenia towaru do weterynaryjnej kontroli granicznej; 2) wzory weterynaryjnych świadectw przekroczenia granicy dla zwierząt i produktów. § 2. Towar zgłasza się do weterynaryjnej kontroli granicznej, składając wypełnione weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy. § 3. 1. Osoba zgłaszająca zwierzęta do weterynaryjnej kontroli granicznej wypełnia części weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy dotyczące: 1) nazwy przejścia granicznego; 2) gatunku zwierzęcia, z podaniem kodu taryfy celnej; 3) państwa i regionu pochodzenia zwierzęcia; 4) wielkości partii, z wyszczególnieniem liczby zwierząt lub liczby opakowań; 5) kategorii użytkowej zwierzęcia; 6) numeru i daty wydania oryginału świadectwa zdrowia i innych dokumentów towarzyszących przesyłce; 7) imienia i nazwiska lub nazwy importera oraz jego adresu; 8) miejsca przeznaczenia zwierzęcia, ze wskazaniem imienia i nazwiska lub nazwy odbiorcy, jego adresu i państwa przeznaczenia; 9) imienia i nazwiska oraz podpisu osoby zgłaszającej zwierzęta do weterynaryjnej kontroli granicznej; 10) środka transportu, ze wskazaniem rodzaju i numeru tego środka. 2. Wzór weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy dla zwierząt, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Osoba zgłaszająca produkty do weterynaryjnej kontroli granicznej wypełnia części weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy dotyczące: 1) nazwy przejścia granicznego; 2) imienia i nazwiska lub nazwy oraz adresu wysyłającego produkty; 3) imienia i nazwiska lub nazwy oraz adresu odbiorcy produktów; 4) imienia i nazwiska lub nazwy oraz adresu importera produktów; 5) imienia i nazwiska oraz adresu osoby odpowiedzialnej za przesyłkę; 6) państwa pochodzenia produktów oraz państwa wysyłki produktów; 7) adresu miejsca oraz państwa przeznaczenia; 8) środka transportu, ze wskazaniem rodzaju i numeru tego środka oraz numerów kontenerów, pieczęci lub plomb; 9) rodzaju produktów, z podaniem kodu taryfy celnej, gatunku zwierząt, z których pochodzą, obróbki, jakiej zostały poddane produkty, oraz liczby i rodzaju opakowań jednostkowych, wagi brutto i netto opakowania jednostkowego oraz całkowitej liczby opakowań, ich wagi brutto i netto; 10) numeru, daty i miejsca wydania świadectwa zdrowia, organu, który wydał to świadectwo, oraz zakładu pochodzenia produktu i jego weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego; 11) państwa przeznaczenia i punktu kontroli granicznej wyjścia, w przypadku przeładunku i tranzytu; 12) przeznaczenia produktów; 13) deklaracji osoby zainteresowanej ładunkiem, zapewniającej zniszczenie lub wywóz przesyłki do miejsca pochodzenia na własny koszt, w przypadku, jeżeli kontrolowane produkty zostaną zatrzymane lub nieprzyjęte przez kraj trzeci. 2. Wzór weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy dla produktów, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. Weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy wypełnia się w sposób czytelny, drukowanymi literami, bez poprawek i skreśleń, kolorem innym niż używany na świadectwie. Weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy stanowi pojedynczą kartkę papieru. § 6. 1. Osoba zgłaszająca towar do weterynaryjnej kontroli granicznej składa weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy w 4 egzemplarzach (oryginał i 3 kopie) granicznemu lekarzowi weterynarii właściwego przejścia granicznego, przez które towary będą przewożone. 2. Weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy może być przesłane do granicznego lekarza weterynarii właściwego przejścia granicznego za pomocą faksu, pod warunkiem że oryginał tego świadectwa zostanie przedstawiony nie później niż w dniu zgłoszenia towaru do weterynaryjnej kontroli granicznej. § 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 maja 2002 r. w sprawie formy i sposobu zgłoszenia towaru do weterynaryjnej kontroli granicznej oraz wzorów weterynaryjnych świadectw przekroczenia granicy dla zwierząt i produktów (Dz. U. Nr 57, poz. 523). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 stycznia 2004 r. (poz. 185) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Objaśnienia: 1) Numer nadany przez weterynaryjny punkt kontroli granicznej. 2) Kod Animo przypisany do danego weterynaryjnego punktu kontroli granicznej. 3) Jeżeli importer jest jednocześnie odbiorcą: podać "jak w polu 3". 4) Kod ISO odnosi się do pierwszych dwóch liter kodu danego kraju. 5) Dotyczy zarówno produktów spełniających, jak i niespełniających wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej. 6) Wpisać odpowiednio. 7) W przypadku produktów pochodzących z zatwierdzonego lub zarejestrowanego zakładu lub środka transportu (np. statek przetwórnia) należy podać nazwę i numer weterynaryjny zakładu. W przypadku zarodków, komórek jajowych oraz nasienia należy podać numer identyfikacyjny zatwierdzonego zespołu pobierającego. 8) Należy podać gatunek zwierząt, obróbkę, jakiej zostały poddane produkty, oraz liczbę i rodzaj opakowań składających się na ładunek lub liczbę kontenerów. Należy zaznaczyć odpowiednią temperaturę transportu. 9) W przypadku przesyłki o zawartości oznaczonej więcej niż jednym kodem towaru, posiadającej jedno świadectwo, mogą zostać nadane dodatkowe kody PCN, które umieszcza się na świadectwie CVED. 10) W przypadku niestosowania wagi należy podać ilość sztuk. 11) Stosuje się w przypadku, gdy przesyłka przeznaczona jest do importu i jest wprowadzana przez inny punkt kontroli granicznej niż ten, w którym będzie przeprowadzona kontrola tożsamości i fizyczna oraz dopuszczenie do obrotu - w przypadku przejść morskich i lotniczych. Stosuje się także przy przesyłkach w tranzycie - dotyczy przejść morskich i lotniczych. 12) Odnosi się do przesyłek nieprzyjętych przez państwo trzecie i ponownie przywożonych do państwa pochodzenia. 13) Gdy kontenery nie są otwierane, sprawdzenie obecności i zgodności pieczęci, znaków urzędowych i znaków weterynaryjnych z danymi zawartymi w świadectwie zdrowia lub w dokumentach towarzyszących. 14) W przypadku ograniczenia zakresu czynności do kontroli dokumentów i kontroli tożsamości. 15) Odnosi się do procedur ponownego przywozu, przesyłek pod nadzorem celnym, przesyłek dopuszczonych: do składu celnego, wolnego obszaru celnego, składu wolnocłowego, dla podmiotów zaopatrujących statki lub bezpośrednio na statek. 16) Oznacza pobieranie próbek bez zatrzymania przesyłki w oczekiwaniu na wyniki badań (monitoring), z procedurą powiadomienia właściwej władzy miejsca przeznaczenia poprzez system wymiany informacji Animo. 17) Oznacza zatrzymanie przesyłki w oczekiwaniu na wyniki badań laboratoryjnych. 18) Należy podać datę zakończenia proponowanych działań. Numer i adres zakładu dokonującego zniszczenia bądź przetworzenia przesyłki należy podać w polu 38. 19) Nieodpowiednia temperatura, oznaki zepsucia, zabrudzenie produktu. 20) Należy podać numer i adres zakładu lub nazwę statku i portu dla przesyłek przeznaczonych do miejsc wymienionych w polach: 33 - przesyłki pod nadzorem celnym, 34 - przesyłki dopuszczone do określonego składu bądź dla podmiotów zaopatrujących statek lub bezpośrednio na statek, 35 - przesyłki do przetworzenia bądź zniszczenia. 21) Pole wypełnić w przypadku, gdy oryginalne zamknięcie celne na przesyłce zostało zniszczone przy otwieraniu. 22) Pole wypełnić w przypadku tranzytu w punkcie kontroli granicznej wyjścia. 23) Pole wypełnić w przypadku przesyłek pozostających pod nadzorem celnym. 24) Wydaje się w przypadku wydania następnego świadectwa CVED. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 stycznia 2004 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych zwolnionych ze służby (Dz. U. Nr 20, poz. 186) Na podstawie art. 18a ust. 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb, terminy oraz jednostki właściwe do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", od uposażenia wypłaconego żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w jednostce podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, zwanemu dalej "żołnierzem", po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono tych składek. § 2. 1. Składki przekazuje się na wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych rachunek bankowy, przy użyciu bankowych dokumentów płatniczych określonych w art. 47 ust. 4a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 3)). 2. Składki rozliczone w deklaracjach rozliczeniowych i imiennych raportach miesięcznych określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem całego okresu służby żołnierza, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: 1) za miesiąc grudzień, za żołnierza, który pozostawał w służbie cały rok kalendarzowy lub co najmniej w grudniu danego roku kalendarzowego; 2) za ostatni miesiąc pozostawania w służbie, za żołnierza, który został zwolniony ze służby w trakcie roku kalendarzowego. § 3. 1. Składki przekazuje się w terminie: 1) 60 dni od dnia zwolnienia żołnierza ze służby - w przypadku gdy przekazanie składek następuje z urzędu; 2) 60 dni od dnia złożenia wniosku - w przypadku gdy przekazanie składek następuje na wniosek żołnierza; 3) niezwłocznie, jednak nie później niż do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano zawiadomienie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu żołnierzowi prawa do emerytury przewidzianej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 4)). 2. W terminie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty miesięczne, o których mowa w § 2 ust. 2. § 4. 1. Jednostką właściwą do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek jest urząd obsługujący ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 2. Jednostką właściwą do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek za żołnierza zwolnionego z jednostki wojskowej Nr 1004 jest Biuro Ochrony Rządu. § 5. W przypadku gdy zwolnienie ze służby żołnierza, który nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, nastąpiło przed dniem 1 października 2003 r., kwotę składek przekazuje się do dnia 31 marca 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opiniowania służbowego funkcjonariuszy Policji oraz wzoru formularza opinii służbowej (Dz. U. Nr 20, poz. 187) Na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 czerwca 2002 r. w sprawie opiniowania służbowego funkcjonariuszy Policji oraz wzoru formularza opinii służbowej (Dz. U. Nr 98, poz. 890) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) motywować do sprawnego wykonywania zadań i czynności służbowych,"; 2) w § 4 w ust. 3: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) oddelegowania do pełnienia zadań służbowych poza Policją w kraju lub za granicą,", b) po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) delegowania do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym albo do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości."; 3) w § 5 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) wniosku opiniowanego lub jego bezpośredniego przełożonego złożonego w terminie 7 dni od dnia zapoznania z okresową oceną wywiązywania się opiniowanego z obowiązków oraz realizacji zadań i czynności służbowych."; 4) w § 8: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Bezpośredni przełożony sporządza okresową ocenę, co najmniej raz w każdym roku służby, z zastrzeżeniem ust. 4-6. Okresowa ocena powinna uwzględnić samoocenę opiniowanego w zakresie przygotowania zawodowego, a także wywiązywania się z obowiązków oraz realizacji zadań i czynności służbowych.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W okresie odbywania szkolenia zawodowego lub studiów w Wyższej Szkole Policji okresową ocenę sporządza bezpośredni przełożony opiniowanego w czasie odbywania szkolenia lub studiów. Okresową ocenę sporządza się przed upływem okresu szkolenia, przy pomocy przewodniczącego zespołu pedagogicznego i wykorzystaniu wyników bieżącej oceny, określonych w przepisach w sprawie warunków odbywania szkoleń zawodowych w Policji.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. W okresie delegowania do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości lub powierzenia pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej miejscowości, okresową ocenę sporządza bezpośredni przełożony opiniowanego w czasie delegowania lub pełnienia powierzonych obowiązków służbowych. Okresową ocenę sporządza się przed upływem okresu delegowania lub pełnienia obowiązków, jeżeli czas tego delegowania lub pełnienia obowiązków wynosi co najmniej 3 miesiące. 6. W okresie delegowania do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym okresową ocenę sporządza dowódca kontyngentu policyjnego. Okresową ocenę sporządza się przed upływem okresu delegowania, jeżeli czas delegowania wynosi co najmniej 3 miesiące."; 5) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie stosuje się do opiniowania policjantów delegowanych do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym lub delegowanych do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości oraz do policjantów, którym powierzono pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej miejscowości przed wejściem w życie rozporządzenia, o ile do zakończenia delegowania lub pełnienia powierzonych obowiązków służbowych pozostało co najmniej 6 tygodni. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 stycznia 2004 r. (poz. 187) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 20, poz. 188) Na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 4, poz. 13) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w ust. 3 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) dla strażaków powołanych na stanowiska służbowe zaszeregowane w grupach od 20 do 18 oraz dla komendantów szkół aspirantów Państwowej Straży Pożarnej i Centralnej Szkoły Państwowej Straży Pożarnej, zastępców komendanta Szkoły Głównej Służby Pożarniczej, zastępców komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, dyrektora Centralnego Muzeum Pożarnictwa i dyrektorów biur Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej - trzy normy zaludnienia, 3) dla strażaków mianowanych na stanowiska zaszeregowane w grupie od 17 do 10, z wyjątkiem stanowiska dowódca zmiany - dwie normy zaludnienia."; 2) w § 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Organy wymienione w § 18 pkt 2-7, w ramach swojej właściwości, mogą przydzielić strażakowi w szczególnie uzasadnionym przypadku i za zgodą organu wyższego stopnia lokal o powierzchni mieszkalnej większej od przysługującej zgodnie z normami zaludnienia."; 3) w § 18: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej - w stosunku do: a) strażaków pełniących służbę w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej, b) komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej, c) komendantów szkół i ośrodków szkolenia Państwowej Straży Pożarnej, d) dyrektora Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej, e) dyrektora Centralnego Muzeum Pożarnictwa, f) strażaków wyznaczonych do wykonywania określonych zadań poza jednostką organizacyjną Państwowej Straży Pożarnej, 3) komendanci wojewódzcy Państwowej Straży Pożarnej - w stosunku do: a) komendantów powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej, b) strażaków pełniących służbę w komendzie wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej,", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) komendanci powiatowi (miejscy) Państwowej Straży Pożarnej - w stosunku do strażaków pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych,", c) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w brzmieniu: "7) dyrektor Centralnego Muzeum Pożarnictwa - w stosunku do podległych mu strażaków.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie należności przysługującej funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu (Dz. U. Nr 20, poz. 189) Na podstawie art. 103a ust. 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość należności w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu i warunki jej przyznawania funkcjonariuszom Biura Ochrony Rządu, a także terminy płatności tej należności oraz podmioty uprawnione do jej wypłaty. § 2. 1. Funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu przysługuje należność pieniężna, zwana dalej "należnością", w wysokości: 1) 300 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym - jeżeli funkcjonariusz posiada członków rodziny; 2) 100 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym - jeżeli funkcjonariusz nie posiada członków rodziny. 2. Podstawę wypłaty należności stanowi miesięczne uposażenie zasadnicze przysługujące funkcjonariuszowi według stawek uposażenia obowiązujących w dniu zameldowania funkcjonariusza w lokalu mieszkalnym na pobyt stały. § 3. 1. Należność wypłaca się na podstawie wniosku funkcjonariusza. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz dołącza dokumenty potwierdzające otrzymanie lokalu na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lokalu, nabyciu spółdzielczego prawa do lokalu albo domu jednorodzinnego lub lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, lub zameldowanie na pobyt stały w lokalu. § 4. Należność wypłaca komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach finansowych, w terminie 30 dni od dnia złożenia przez funkcjonariusza wniosku, o którym mowa w § 3. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie wysokości opłat za wyszukiwanie informacji w Krajowym Rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego, rejestrze świadectw pochodzenia leśnego materiału rozmnożeniowego i rejestrze dostawców, za sporządzanie odpisów i wyciągów i ich przesyłanie oraz sposobu uiszczania opłat (Dz. U. Nr 20, poz. 190) Na podstawie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość opłat za wyszukiwanie informacji w Krajowym Rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego, rejestrze świadectw pochodzenia i rejestrze dostawców wynosi: 1) 5 zł - za wyszukanie informacji zawartej na nie więcej niż dziesięciu stronach; 2) 0,5 zł za każdą stronę - za wyszukanie informacji zawartej na więcej niż dziesięciu stronach. § 2. Wysokość opłat za sporządzanie odpisów i wyciągów z rejestrów wynosi: 1) 3 zł - za każdą stronę sporządzonego wyciągu; 2) 5 zł - za każdą stronę sporządzonego odpisu. § 3. Wysokość opłat za przesłanie odpisów i wyciągów jest równa wysokości opłat pobieranych przez państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska" za przesyłkę danego rodzaju i danej kategorii wagowej. § 4. 1. Opłaty, o których mowa w § 1, uiszcza się w drodze wpłaty w kasie lub na rachunek bankowy Biura Nasiennictwa Leśnego. 2. Opłaty, o których mowa w § 2, uiszcza się łącznie z opłatami, o których mowa w § 1: 1) w drodze wpłaty w kasie lub na rachunek bankowy Biura Nasiennictwa Leśnego - jeżeli odpisów lub wyciągów nie przesyłano, albo 2) przy odbiorze przesyłki - jeżeli odpisy lub wyciągi zostały przesłane. 3. Opłaty, o których mowa w § 3, uiszcza się przy odbiorze przesyłki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 stycznia 2004 r. o nadaniu Wyższej Szkole Morskiej w Szczecinie nazwy Akademia Morska w Szczecinie (Dz. U. Nr 29, poz. 256) Art. 1. Wyższej Szkole Morskiej w Szczecinie nadaje się nazwę Akademia Morska w Szczecinie. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie umundurowania Inspekcji Transportu Drogowego (Dz. U. Nr 30, poz. 258) Na podstawie art. 69 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dystynkcje i wzór umundurowania służbowego Inspekcji Transportu Drogowego, normy umundurowania i sposób jego przydziału, kryteria przydziału umundurowania, warunki jego używania oraz zasady i sposób noszenia umundurowania. § 2. 1. Umundurowanie służbowe inspektora składa się z ubioru letniego i zimowego. 2. Zasadniczymi składnikami umundurowania wchodzącymi w skład ubioru służbowego są: 1) spodnie męskie - letnie i zimowe; 2) spodnie damskie - letnie i zimowe; 3) czapka służbowa letnia i zimowa; 4) koszula służbowa; 5) kurtka ocieplana uniwersalna; 6) sweter uniwersalny; 7) marynarka gabardynowa; 8) bluza służbowa; 9) pas główny w kolorze białym; 10) obuwie; 11) krawat. 3. Wzór umundurowania służbowego inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Ilość i rodzaj składników umundurowania, a także okresy ich używalności określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Na guzikach zewnętrznych i czapkach wchodzących w skład umundurowania umieszczony jest wizerunek orła, zgodny z wzorem określonym w ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z późn. zm. 3)). 2. Dystynkcje noszone przez inspektorów na rękawach bluzy służbowej i marynarki gabardynowej, taśmie otokowej czapki służbowej oraz nad lewą kieszenią swetra, koszuli służbowej, a także koszuli typu "polo", określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Kamizelkę ostrzegawczą nosi się na umundurowaniu służbowym w czasie wykonywania zadań na drogach w warunkach niedostatecznej widoczności. § 4. 1. Uprawnienie do zaopatrzenia w składniki umundurowania powstaje z dniem powołania na stanowisko inspektora i wygasa z dniem odwołania z tego stanowiska. 2. Okres używalności składników umundurowania liczy się od dnia wydania ich inspektorowi. 3. Poszczególne składniki umundurowania nie podlegają zwrotowi po upływie okresu ich używalności. 4. Prawo do ponownego przydziału poszczególnych składników umundurowania inspektor nabywa z upływem okresu ich używalności. § 5. W przypadku utraty bądź zniszczenia składników umundurowania przed upływem okresu ich używalności, nowe umundurowanie przysługuje: 1) bezpłatnie - jeżeli utrata lub zniszczenie nastąpiły z przyczyn niezależnych od inspektora - na jego wniosek zaopiniowany przez przełożonego; 2) odpłatnie - jeżeli utrata lub zniszczenie nastąpiły z winy inspektora - za zwrotem wartości składnika umundurowania utraconego lub zniszczonego, obliczonej stosownie do okresu jego użytkowania. § 6. 1. W przypadku rozwiązania stosunku pracy przed upływem okresu używalności umundurowania, inspektor zatrzymuje umundurowanie na własność za zwrotem kwoty odpowiadającej wartości umundurowania obliczonej stosownie do okresu jego używalności, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Kwoty podlegające zwrotowi, liczone według aktualnych cen detalicznych składników umundurowania, powinny odpowiadać wartości tych składników od dnia rozwiązania stosunku pracy do upływu okresu ich używalności. 3. Inspektor odchodzący na emeryturę lub rentę zatrzymuje składniki przydzielonego mu umundurowania, bez zwrotu ich wartości. § 7. 1. Umundurowanie inspektora powinno być utrzymane w należytym stanie, zapewniającym estetyczny wygląd zewnętrzny podczas wykonywania obowiązków służbowych. 2. Inspektorom zabrania się używania składników umundurowania: 1) w połączeniu z przedmiotami ubioru cywilnego; 2) których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność munduru; 3) niezgodnie z ich przeznaczeniem. 3. Zabrania się samowolnego dokonywania przeróbek, poprawek i zniekształcania przedmiotów umundurowania. 4. Inspektor jest obowiązany do posiadania kompletu umundurowania zapewniającego wykonywanie obowiązków służbowych w każdej porze roku. 5. Dopuszcza się używanie przez umundurowanego inspektora: 1) symbolu żałoby w sposób zwyczajowo przyjęty; 2) okularów przeciwsłonecznych i zdrowotnych z przyciemnionymi szkłami. § 8. 1. Główny Inspektorat Transportu Drogowego oraz wojewódzkie inspektoraty transportu drogowego prowadzą ewidencję wydanego umundurowania oraz okresu jego używalności. 2. Wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego: 1) kontrolują przestrzeganie przez podległych inspektorów przepisów o umundurowaniu; 2) przeprowadzają, co najmniej raz w roku, przeglądy umundurowania, polegające na bezpośrednim sprawdzeniu stanu jakościowego i ilościowego przedmiotów umundurowania użytkowanych przez podległych inspektorów. § 9. Umundurowanie i dystynkcje określone w rozporządzeniu są prawnie zastrzeżone i mogą być używane wyłącznie przez inspektorów. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 4) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2004 r. (poz. 258) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Charakterystyka przedmiotów umundurowania inspektorów i sposób noszenia umundurowania 1. Bluza służbowa w kolorze ciemnozielonym, z wykładanym kołnierzem, z krytym zapięciem z przodu na guziki. Na piersiach naszyte dwie nakładane kieszenie z fałdkami i klapkami. Dół bluzy wykończony paskiem, po bokach ściągnięty gumką. Na pasku umieszczone podtrzymywacze do pasa głównego. Rękawy wykończone mankietami zapinanymi na guziki. Bluza powinna sięgać dolną krawędzią pasa (ściągacza) do około 4-6 cm poniżej górnej krawędzi pasa spodni, a krawędź mankietu rękawa - do nasady dłoni przy opuszczonej ręce. Bluzę służbową nosi się z koszulą i krawatem. 2. Czapka służbowa, gabardynowa w kolorze ciemnozielonym, z otokiem w tym samym kolorze. Na czapce wizerunek orła w kolorze srebrnym, haftowany mechanicznie - z możliwością jego zdjęcia i założenia po założeniu pokrowca. Rondo czapki powinno zawierać usztywniacz zapewniający regularny owal. Daszek czapki w kolorze czarnym. Na czapkę inspektorzy nakładają pokrowiec w kolorze białym. 3. Czapka służbowa letnia z daszkiem (typu sportowego), w kolorze ciemnozielonym, z wizerunkiem orła w kolorze srebrnym, haftowanym mechanicznie. 4. Czapka zimowa z daszkiem w kolorze ciemnozielonym, z klapami z tkaniny futerkowej. Na czapce wizerunek orła w kolorze srebrnym, haftowany mechanicznie. Czapkę zimową nosi się podczas dokuczliwego wiatru i przy temperaturze powietrza poniżej 0 °C. Przy temperaturze -7 °C czapkę zimową można nosić z opuszczonymi klapami wiązanymi do tyłu albo pod podbródkiem. 5. Marynarka gabardynowa w kolorze ciemnozielonym, jednorzędowa, z wykładanym kołnierzem, zapinana z przodu na cztery guziki z wizerunkiem orła. Na piersiach i bokach marynarki, poniżej linii pasa, naszyte kieszenie nakładane z fałdkami i klapkami. Rękawy gładkie, bez mankietów. 6. Kurtka 3/4 uniwersalna w kolorze ciemnozielonym, z tkaniny nieprzemakalnej, z podpinką i kamizelką. Kurtka zapinana z przodu na zamek błyskawiczny przykryty listwą, z dwiema bocznymi kieszeniami. Kołnierz z tkaniny zasadniczej, podpinka z polaru, dopinany kaptur. Z przodu i z tyłu kurtki wszyta biza z materiału odblaskowego. Kamizelka wykonana z pikowanej włókniny z nakładanymi z przodu kieszeniami, zapinana na zamek błyskawiczny, kołnierz wykonany z dzianiny, na plecach naszyty foliowany napis "INSPEKCJA TRANSPORTU DROGOWEGO" na żółtym odblaskowym tle. 7. Spodnie gabardynowe i z tropiku w kolorze ciemnozielonym bez mankietów. Szerokość nogawek u dołu uzależniona jest od rozmiaru i wzrostu. W przednich częściach nogawek kieszenie boczne z wypustką. W prawej nogawce z tyłu cięta kieszeń z klapką, zapinana na guzik. W pasek spodni wszyte podtrzymywacze do pasa głównego. Po bokach naszyte ściągacze zapinane na guzik. Spodnie gabardynowe i z tropiku powinny sięgać z tyłu dolną krawędzią nogawek 2-2,5 cm powyżej obcasa. 8. Spodnie zimowe i letnie Głównego Inspektora Transportu Drogowego i jego zastępcy mają przy bocznych szwach naszyte lampasy o szerokości 2,5 cm każdy i wypustki w kolorze ciemnoniebieskim. 9. Sweter służbowy w kolorze ciemnozielonym wykonany z dzianiny, wzmocniony tkaniną w przedniej i tylnej części barków oraz na łokciach rękawów. Z tej samej tkaniny naszyte nakładane kieszenie z patkami na lewej piersi i lewym rękawie. Sweter nosi się wyłożony na pas. 10. Guziki zewnętrzne do składników umundurowania, z wizerunkiem orła, są wykonane z tworzywa sztucznego w kolorze ciemnozielonym lub czarnym. Wszystkie guziki wewnętrzne - kryte są wykonane bez wizerunku orła. 11. Kamizelka ostrzegawcza z dzianiny z elementami odblaskowymi w kolorze srebrnym, zapinana z przodu na zamek błyskawiczny. Na plecach naszyty jest duży odblaskowy napis "INSPEKCJA TRANSPORTU DROGOWEGO". Na górnym, lewym przodzie, naszyty jest odblaskowy napis "INSPEKCJA TRANSPORTU DROGOWEGO". W dolnej części kamizelki na całym obwodzie naszyte są dwa pasy o szerokości 5 cm każdy, z taśmy odblaskowej w kolorze srebrnym. 12. Koszulę służbową koloru jasnozielonego, z długimi rękawami, do bluzy służbowej, marynarki gabardynowej i kurtki ocieplanej nosi się z krawatem tak, aby górna krawędź kołnierzyka wystawała nieco ponad kołnierz bluzy służbowej, marynarki lub kurtki. Na przodach koszuli naszyte są nakładane dwie kieszenie z patkami. Nad lewą kieszenią umieszczone są dystynkcje. Koszula typu "polo" jest koloru jasnozielonego, z dwiema kieszeniami na piersiach i dystynkcją nad lewą kieszenią. Nosi się ją do swetra i czapki sportowej. 13. W okresie letnim, gdy koszula z krótkimi rękawami jest ubiorem zewnętrznym, nosi się ją z krawatem do czapki służbowej lub bez krawata do czapki służbowej letniej z daszkiem (typu sportowego). Koszula z krótkimi rękawami jest koloru jasnozielonego, z dwiema naszytymi na przodzie kieszeniami z patkami oraz umieszczoną nad lewą kieszenią dystynkcją. Dopuszcza się noszenie spinki do krawata w kolorze srebrnym. 14. Krawat w kolorze ciemnozielonym nosi się wiązany podwójnym węzłem. Węzeł powinien ściśle przylegać do kołnierzyka koszuli. 15. Obuwie skórzane jest koloru czarnego. Wierzchy obuwia nie mogą być ozdobnie wyszywane, wytłaczane ani dziurkowane. Półbuty męskie i damskie są z przodu sznurowane. 16. Pas główny w kolorze białym nosi się zawsze do ubioru służbowego: 1) w podtrzymywaczach spodni - przy wykonywaniu obowiązków służbowych w swetrze, koszuli typu "polo" lub koszuli z krótkimi rękawami; 2) w podtrzymywaczach znajdujących się na pasku (ściągaczu) bluzy służbowej; środek klamry na linii guzików. 17. Skarpety letnie i zimowe są koloru czarnego. 18. Dystynkcje umieszcza się na rękawach bluzy służbowej oraz marynarki gabardynowej, taśmie otokowej czapki służbowej oraz nad lewą kieszenią swetra, koszuli służbowej oraz koszuli typu "polo". 19. Na daszku czapki służbowej Główny Inspektor Transportu Drogowego, wojewódzcy inspektorzy transportu drogowego oraz ich zastępcy noszą dwa galony w kolorze matowosrebrnym, o szerokości 6 mm, naszyte w odległości 3 mm obok siebie i 6 mm od krawędzi daszka. Załącznik nr 2 I. NORMY UMUNDUROWANIA INSPEKTORÓW WOJEWÓDZKICH INSPEKTORATÓW TRANSPORTU DROGOWEGO - MĘŻCZYZN Lp.WyszczególnienieJednostka miaryIlośćOkres używalności w miesiącach 1Spodnie z tropikuszt.224 2Spodnie gabardynoweszt.224 3Kurtka ocieplana uniwersalna kryta tkaniną wodoodpornąszt.124 4Bluza służbowaszt.224 5Koszula typu "polo"szt.212 6Koszula z długimi rękawamiszt.212 7Koszula z krótkimi rękawamiszt.212 8Krawat typu wojskowegoszt.212 9Sweter uniwersalnyszt.112 10Czapka służbowaszt.136 11Czapka służbowa letnia z daszkiem (typu sportowego)szt.124 12Czapka ocieplanaszt.136 13Kombinezon ochronnyszt.112 14Półbuty skórzane koloru czarnegopara112 15Trzewiki ocieplane koloru czarnegopara124 16Rękawiczki skórzane koloru czarnegopara124 17Kamizelka ostrzegawczaszt.224 18Pas główny koloru białegoszt.136 19Szalikszt.236 20Pokrowiec na czapkę służbową koloru białegoszt.212 II. NORMY UMUNDUROWANIA INSPEKTORÓW WOJEWÓDZKICH INSPEKTORATÓW TRANSPORTU DROGOWEGO - KOBIET Lp.WyszczególnienieJednostka miaryIlośćOkres używalności w miesiącach 1Spodnie z tropiku - damskieszt.224 2Spodnie gabardynowe - damskieszt.224 3Kurtka ocieplana uniwersalna kryta tkaniną wodoodpornąszt.124 4Bluza służbowaszt.224 5Koszula typu "polo"szt.312 6Koszula z długimi rękawami damskaszt.212 7Koszula z krótkimi rękawami damskaszt.212 8Krawat typu wojskowegoszt.212 9Sweter uniwersalnyszt.112 10Czapka służbowaszt.136 11Czapka służbowa letnia z daszkiem (typu sportowego)szt.124 12Czapka ocieplanaszt.136 13Kombinezon ochronnyszt.112 14Półbuty skórzane damskie koloru czarnegopara112 15Trzewiki ocieplane damskie koloru czarnegopara124 16Rękawiczki skórzane koloru czarnegopara124 17Kamizelka odblaskowaszt.224 18Pas główny koloru białegoszt.136 19Szalikszt.236 20Pokrowiec na czapkę służbową koloru białegoszt.212 1. Lp. 1, 2, 3, 4, 8, 9, 10, 11, 12, 19 - kolor ciemnozielony. 2. Lp. 5, 6, 7 - kolor jasnozielony. III. NORMY UMUNDUROWANIA GŁÓWNEGO INSPEKTORA TRANSPORTU DROGOWEGO, WOJEWÓDZKICH INSPEKTORÓW TRANSPORTU DROGOWEGO I ICH ZASTĘPCÓW ORAZ PRACOWNIKÓW INSPEKTORATÓW WYKONUJĄCYCH ZADANIA Z ZAKRESU NADZORU I KONTROLI PRACY INSPEKTORÓW Lp.WyszczególnienieJednostka miaryIlośćOkres używalności w miesiącach 1Spodnie gabardynoweszt.224 2Marynarka gabardynowaszt.248 3Kurtka ocieplana uniwersalna kryta tkaniną wodoodpornąszt.136 4Bluza służbowaszt.124 5Koszula z długimi rękawamiszt.212 6Koszula z krótkimi rękawamiszt.212 7Sweter uniwersalnyszt.112 8Krawat typu wojskowegoszt.212 9Czapka służbowa letnia z daszkiem (typu sportowego)szt.136 10Czapka służbowa letnia (sportowa)szt.124 11Półbuty skórzane koloru czarnegopara118 12Trzewiki ocieplane koloru czarnegopara124 13Rękawiczki skórzane koloru czarnegopara124 14Szalikszt.136 15Pokrowiec na czapkę służbową koloru białegoszt.212 1. Lp. 1, 2, 3, 4, 7, 8, 9, 10, 14 - kolor ciemnozielony. 2. Lp. 5, 6 - kolor biały. Uwaga: Inspektorom wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne czyszczenie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie umundurowania Inspekcji Transportu Drogowego (Dz. U. Nr 131, poz. 1113), które na podstawie art. 14 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie wzoru znaku informacyjnego umieszczanego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (Dz. U. Nr 30, poz. 259) Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór znaku umieszczanego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków. § 2. 1. Znak ma kształt pięciokątnej tarczy skierowanej ostrzem w dół, o wymiarach 185 x 100 mm, wykonanej z blachy, na białym tle w górnej części napis: "ZABYTEK CHRONIONY PRAWEM", poniżej tarcza herbowa złożona z błękitnego kwadratu, którego jeden z kątów tworzy ostrze tarczy, oraz umieszczonego nad nim błękitnego trójkąta, rozgraniczonych po każdej stronie białym trójkątem. 2. Wzór znaku stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury: W. Dąbrowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 9 lutego 2004 r. (poz. 259) Ilustracja 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie opłaty pobieranej przez powszechne towarzystwo emerytalne z tytułu wypłat transferowych (Dz. U. Nr 31, poz. 262) Na podstawie art. 119 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób obliczania, poboru oraz wysokość opłaty uiszczanej przez członka otwartego funduszu emerytalnego, z własnych środków, na rzecz powszechnego towarzystwa emerytalnego, z tytułu wypłaty transferowej dokonywanej w razie przystąpienia członka otwartego funduszu emerytalnego do innego otwartego funduszu emerytalnego przed upływem terminu, o którym mowa w art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. § 2. Użyte w rozporządzeniu skróty oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 2) fundusz - otwarty fundusz emerytalny; 3) towarzystwo - powszechne towarzystwo emerytalne; 4) opłata - opłatę, o której mowa w § 1. § 3. Wysokość opłaty wynosi: 1) 160 zł, jeżeli od ostatniego dnia miesiąca, w którym uzyskano członkostwo w funduszu zgodnie z art. 81 ustawy, do dnia dokonania wypłaty transferowej z rachunku członka w funduszu do innego funduszu upłynęło nie więcej niż 12 miesięcy; 2) 80 zł, jeżeli od ostatniego dnia miesiąca, w którym uzyskano członkostwo w funduszu zgodnie z art. 81 ustawy, do dnia dokonania wypłaty transferowej z rachunku członka w funduszu do innego funduszu upłynęło więcej niż 12 miesięcy, ale mniej niż 24 miesiące. § 4. 1. Fundusz wysyła informację w formie pisemnej członkowi funduszu przystępującemu do innego funduszu, niezwłocznie, nie później niż w ciągu 7 dni roboczych, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 84 ustawy, o wysokości opłaty oraz wskazuje rachunek pieniężny, na który ma być przekazana. 2. Informacja o wysokości opłaty jest przesyłana członkowi funduszu po stwierdzeniu prawidłowości zawiadomienia, o którym mowa w art. 84 ustawy. § 5. Opłatę uważa się za uiszczoną przez członka funduszu, jeżeli wpłynie ona na rachunek pieniężny wskazany przez fundusz do siódmego dnia miesiąca, w którym jest dokonywana wypłata transferowa. § 6. Po dokonaniu wypłaty transferowej towarzystwo rozlicza opłatę i w przypadku różnicy pomiędzy opłatą wpłaconą a należną, o której mowa w § 3, dokonuje zwrotu różnicy opłaty na wskazany przez członka funduszu rachunek pieniężny albo w formie przekazu pocztowego na wskazany przez członka funduszu adres. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1998 r. w sprawie zasad obliczania oraz maksymalnej wysokości opłat pobieranych przez otwarty fundusz emerytalny z tytułu wypłat transferowych (Dz. U. Nr 77, poz. 507). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 16 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu (Dz. U. Nr 31, poz. 263) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu (Dz. U. Nr 148, poz. 1648 oraz z 2002 r. Nr 122, poz. 1044) w załączniku § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W skład Urzędu wchodzą następujące komórki organizacyjne: 1) Sekretariat Prezesa, 2) Departament Koordynacji i Organizacji Badań, 3) Departament Analiz i Statystyki Regionalnej, 4) Departament Udostępniania Informacji, 5) Departament Rachunków Narodowych i Finansów, 6) Departament Statystyki Przedsiębiorstw i Rejestrów, 7) Departament Statystyki Społecznej, 8) Departament Statystyki Gospodarczej, 9) Departament Statystyki Usług, 10) Departament Statystyki Rolnictwa i Środowiska, 11) Departament Finansowania i Kadr, 12) Departament Administracyjno-Księgowy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Prezes Rady ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej, zasad wynagradzania pracowników regionalnych izb obrachunkowych, wymaganych kwalifikacji oraz zasad ustalania ryczałtu, diet i zwrotu kosztów podróży pozaetatowych członków kolegiów izb. (Dz. U. Nr 31, poz. 264) Na podstawie art. 26a ust. 6 i 7 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w art. 26a ust. 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych; 2) zasady wynagradzania prezesa izby, zastępcy prezesa izby, etatowych członków kolegium izby i pozostałych pracowników regionalnych izb obrachunkowych, zwanych dalej "izbami"; 3) wymagane kwalifikacje w zakresie wykształcenia i praktyki zawodowej; 4) zasady ustalania ryczałtu, diet i zwrotu kosztów podróży pozaetatowych członków kolegiów izby. 2. Do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych i obsługi stosuje się przepisy w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu zasadniczym", rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii zaszeregowania, ustalone w tabeli, o której mowa w § 4 pkt 1. § 3. Ustala się wielokrotności kwoty bazowej służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego dla prezesa, zastępcy prezesa i etatowych członków kolegium izby, zgodnie z tabelą stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Dla pracowników izb, niewymienionych w § 1 ust. 2 oraz § 3, ustala się: 1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) tabelę procentowych stawek dodatku funkcyjnego, stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 5. 1. Przeszeregowania pracownika w ramach wynagrodzenia przewidzianego dla danego stanowiska oraz awansowania pracownika na stanowisko wyższe od zajmowanego dokonuje prezes izby. 2. Prezes izby może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi wymagany okres pracy na danym stanowisku, z wyłączeniem stanowisk, dla których wymagany okres pracy zawodowej określają odrębne przepisy regulujące wymagania kwalifikacyjne pracowników. § 6. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem wydziałem przysługuje dodatek funkcyjny. Dodatek ten przysługuje również pracownikom zatrudnionym na stanowiskach niezwiązanych z kierowaniem wydziałem, dla których w załączniku nr 3 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalną stawkę tego dodatku, przewidzianą dla danego stanowiska, obniża się o jedną stawkę. § 7. 1. Pracownikom izby, z wyłączeniem osób zatrudnionych na stanowiskach, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, może być przyznany, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, dodatek służbowy w wysokości do 40% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Wysokość dodatku służbowego uzależnia się od charakteru, złożoności i efektów pracy. 2. W zależności od złożoności wykonywanych czynności kontrolnych oraz indywidualnych efektów pracy dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższony do 60%. § 8. 1. Inspektorom do spraw kontroli gospodarki finansowej, zwanym dalej "inspektorami kontroli", przysługuje miesięczny dodatek kontrolerski w wysokości 30% łącznie od wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. 2. W zależności od złożoności wykonywanych czynności kontrolnych oraz indywidualnych efektów pracy dodatek, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższony do 50%. § 9. 1. Miesięczna wysokość ryczałtu dla pozaetatowych członków kolegium izby wynosi do 75% miesięcznego maksymalnego zasadniczego wynagrodzenia etatowego członka kolegium. 2. Do diet i innych należności z tytułu podróży służbowych pozaetatowych członków kolegium izby stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. § 10. Pracownicy, którzy nie spełniają wymagań kwalifikacyjnych przewidzianych dla stanowiska zajmowanego przez nich w dniu wejścia w życie rozporządzenia, mogą być nadal zatrudniani na tych stanowiskach. § 11. Tracą moc: 1) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników regionalnych izb obrachunkowych (Dz. U. Nr 94, poz. 464, z późn. zm. 1)); 2) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 1992 r. w sprawie zasad ustalania ryczałtu, diet i zwrotu kosztów podróży nieetatowych członków kolegiów regionalnych izb obrachunkowych (Dz. U. Nr 94, poz. 465). § 12. 1. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1 pkt 2, oraz ryczałt, diety i zwrot kosztów, o których mowa w § 1 pkt 4, w wysokości i na zasadach oraz z zastosowaniem wielokrotności kwoty bazowej określonych w rozporządzeniu przysługują od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Zasady wynagradzania, o których mowa w § 1 ust. 2, do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych i obsługi stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2004 r. (poz. 264) Załącznik nr 1 TABELA WIELOKROTNOŚCI KWOTY BAZOWEJ Lp.StanowiskoWynagrodzenie zasadniczeDodatek funkcyjny 1Prezes izby2,9-4,00,7-0,9 2Zastępca prezesa2,3-3,40,5-0,8 3Etatowy członek kolegium1,7-2,8- Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I760-900 II770-940 III780-990 IV790-1 040 V800-1 100 VI810-1 170 VII820-1 250 VIII830-1 330 IX850-1 420 X870-1 510 XI900-1 610 XII930-1 710 XIII960-1 830 XIV1 000-1 980 XV1 040-2 140 XVI1 080-2 300 XVII1 120-2 460 XVIII1 160-2 680 Załącznik nr 3 TABELA PROCENTOWYCH STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia zasadniczego 1do 35 2do 50 3do 65 4do 80 5do 95 6do 110 7do 125 Załącznik nr 4 TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWykształcenieLiczba lat pracy 1Naczelnik wydziałuXV-XVIIIdo 7wyższe4 2Kierownik biura, zastępca naczelnika wydziałuXV-XVIIdo 7wyższe4 3Zastępca kierownika biuraXV-XVIdo 6wyższe4 4Radca prawnyXV-XVIIdo 7według odrębnych przepisów 5Główny księgowyXV-XVIdo 6według odrębnych przepisów 6Główny inspektor kontroliXV-XVIdo 6wyższe6 7Radca komisji orzekającejXII-XVdo 5według odrębnych przepisów 8Pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnychXII-XIV-według odrębnych przepisów 9Starszy inspektor kontroliXIII-XVdo 5wyższe4 10Starszy informatyk, starszy specjalistaXIII-XV-wyższe4 11Inspektor kontroli, informatyk, specjalistaXII-XIV-wyższe3 średnie6 12Młodszy inspektor kontroliXI-XII-wyższe- średnie2 13Starszy księgowyX-XII-średnie2 14Księgowy, starszy referentIX-XI-średnie1 15ReferentVII-IX-średnie- 1) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 44, poz. 228, z 1998 r. Nr 54, poz. 348, z 1999 r. Nr 51, poz. 520, z 2000 r. Nr 38, poz. 424, z 2001 r. Nr 37, poz. 431 oraz z 2003 r. Nr 34, poz. 281. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 lutego 2004 r. w sprawie wyznaczenia ministra właściwego do spraw uznawania kwalifikacji w zawodzie regulowanym bibliotekarza, pracownika dokumentacji i informacji naukowej (Dz. U. Nr 31, poz. 265) Na podstawie art. 33a ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Wyznacza się ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na ministra właściwego do spraw uznawania kwalifikacji w zawodzie regulowanym bibliotekarza, pracownika dokumentacji i informacji naukowej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. Nr 31, poz. 266) Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. Nr 149, poz. 1674) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsze rozporządzenie dokonuje częściowej transpozycji dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek a także banków i innych instytucji finansowych (Dz. Urz. WE L 283 z 27.10.2001 r., str. 28 i n.)."; 2) w § 1 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) praw i zobowiązań wynikających z umów ubezpieczeniowych w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151),"; 3) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do: 1) umów, których przedmiotem są towary, takich jak kontrakty towarowe, opcje i kontrakty swap, przewidujących dla jednej ze stron prawo do rozliczenia zobowiązania poprzez wydanie środków pieniężnych albo innych aktywów finansowych, z wyjątkiem przypadku, gdy jednostka: a) zawarła umowę w celu nabycia, sprzedaży lub wykorzystania towarów i nie stwierdza zajścia okoliczności, które uniemożliwiają wykonanie postanowień objętych umową, b) zawierając umowę, miała zamiar nabycia, sprzedaży lub wykorzystania towarów, c) oczekuje wykonania postanowień umowy poprzez dostawę towarów, 2) zobowiązań, które na podstawie umowy mogą być rozliczone przez jednostkę drogą wydania aktywów finansowych albo własnych instrumentów kapitałowych, pod warunkiem że ilość własnych papierów wartościowych niezbędnych dla rozliczenia zobowiązania zmienia się wraz ze zmianą ich wartości godziwej. 2. Przepisów rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 2a, mogą nie stosować jednostki, których sprawozdania finansowe nie podlegają obowiązkowemu badaniu zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy."; 4) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. 1. Jednostki, o których mowa w § 2 ust. 2, opisują w dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy, przyjęte przez nie zasady uznawania, metody wyceny, zakres ujawniania i sposób prezentacji instrumentów finansowych. 2. Jednostki, które skorzystały z możliwości, o której mowa w § 2 ust. 2, i nie wyceniają instrumentów finansowych w wartości godziwej, zamieszczają w dodatkowych informacjach i objaśnieniach: 1) dla każdej grupy pochodnych instrumentów finansowych - informację o: a) wartości godziwej tych instrumentów, o ile wartość taka może być wiarygodnie ustalona, b) rodzaju i charakterystyce tych instrumentów, 2) dla długoterminowych aktywów finansowych wykazanych w sprawozdaniu finansowym w wartości bilansowej przekraczającej ich wartość godziwą - informację o: a) wartości bilansowej i wartości godziwej poszczególnych składników aktywów lub odpowiednich grup składników aktywów, b) przyczynach niedokonania odpisów aktualizujących wartość bilansową tych aktywów, w tym przesłankach uzasadniających przekonanie jednostki, że wartość bilansowa zostanie przywrócona."; 5) w § 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku zawarcia umowy, której składnikiem jest wbudowany instrument pochodny, a całość lub część przepływów pieniężnych związanych z taką umową zmienia się w sposób podobny do tego, jaki wbudowany instrument pochodny powodowałby samodzielnie, należy wbudowany instrument pochodny wykazać w księgach rachunkowych odrębnie od umowy zasadniczej. Obowiązek odrębnego wykazania w księgach rachunkowych wbudowanego instrumentu pochodnego powstaje, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: 1) zawarta umowa będąca instrumentem finansowym nie jest zaliczana do aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu lub aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, których skutki przeszacowania są odnoszone do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, 2) charakter wbudowanego instrumentu oraz ryzyka z nim związane nie są ściśle powiązane z charakterem umowy zasadniczej i ryzykami z niej wynikającymi, 3) odrębny instrument, którego charakterystyka odpowiada cechom wbudowanego instrumentu pochodnego, spełniałby warunki określone w § 3 pkt 4, 4) możliwe jest wiarygodne ustalenie wartości godziwej wbudowanego instrumentu pochodnego.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Charakter wbudowanego instrumentu pochodnego oraz ryzyka z nim związane uznaje się za ściśle powiązane z charakterem umowy zasadniczej i ryzykami z niej wynikającymi wtedy, gdy w szczególności: 1) wbudowany instrument pochodny jest związany ze stopą procentową lub indeksem stóp procentowych, które powodują zmianę kwoty odsetek, jakie byłyby zapłacone lub otrzymane na podstawie zawartej umowy, gdyby w tę umowę nie został wbudowany instrument pochodny; jeżeli wbudowany instrument finansowy powoduje, że rozliczenie umowy zasadniczej może być dokonane w taki sposób, że kwota inwestycji początkowej nie będzie odzyskana, albo stopa zwrotu z inwestycji będzie znacząco odbiegała od początkowego poziomu tej stopy lub od stóp rynkowych ustalonych dla podobnych umów, nie uznaje się wówczas instrumentu wbudowanego i umowy zasadniczej za ściśle powiązane lub 2) wbudowany instrument pochodny jest górnym lub dolnym pułapem stopy procentowej, albo ceny nabycia lub ceny sprzedaży składnika aktywów, jeżeli w terminie zawarcia umowy ustalona stopa procentowa lub cena nie odbiega znacząco od warunków rynkowych oraz górny pułap jest powyżej, a dolny poniżej rynkowej stopy procentowej lub ceny rynkowej dla podobnych transakcji, lub 3) wbudowany instrument pochodny powoduje, że strumień przepływów pieniężnych z tytułu płatności części lub całości nominału lub odsetek jest wyrażany w walucie obcej, a powstałe na dzień wyceny różnice kursowe zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych, lub 4) wbudowany instrument pochodny powoduje, że kwoty płatności wynikające z umów zmieniają się na skutek: a) indeksowania wskaźnikiem powiązanym z inflacją, pod warunkiem że wskaźnik inflacji przyjęty za podstawę ustalenia indeksu jest charakterystyczny dla środowiska ekonomicznego, w którym działa jednostka, lub b) zmiany wielkości sprzedaży lub rynkowych stóp procentowych, lub 5) z zawartej umowy niebędącej instrumentem finansowym wynika obowiązek dokonywania płatności wyrażonych w walucie obcej, która jest: a) walutą, w której którakolwiek z ważnych dla wykonania postanowień umowy stron osiąga większość przychodów i ponosi większość kosztów (waluta funkcjonalna), lub b) walutą, w której zwyczajowo i powszechnie na rynkach międzynarodowych zawierane są umowy na dostawę określonych towarów lub usług, lub c) walutą, w której powszechnie na rynku krajowym zawierane są umowy na dostawę określonych dóbr lub usług.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli jednostka przystąpiła do umowy niebędącej instrumentem finansowym, której składnikiem jest instrument spełniający warunki określone w ust. 1 pkt 2-4, to wbudowany instrument pochodny zalicza się do aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych przeznaczonych do obrotu, natomiast umowę zasadniczą wykazuje się w księgach rachunkowych, zgodnie z postanowieniami ustawy."; 6) w § 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie stanowi utraty kontroli przez jednostkę wydanie lub sprzedaż aktywów finansowych, jeżeli jednostka: 1) ma prawo do odkupu takich aktywów lub jako pierwsza może odmówić odkupu, a cena różni się od wartości godziwej aktywów na dzień odkupu, albo aktywa takie nie są łatwo dostępne na rynku, 2) ma prawo i jest zobowiązana do odkupu lub umorzenia wydanych aktywów, na warunkach zapewniających innej jednostce (przyjmującej aktywa) zwrot w wysokości, jaką jednostka ta mogłaby uzyskać, udzielając pożyczki zabezpieczonej przyjętymi aktywami, 3) zawarła kontrakt swap, w wyniku którego ponosi zasadnicze ryzyko kredytowe i zachowuje prawo do zasadniczej części korzyści ekonomicznych związanych z wydanymi aktywami, jakby była ich posiadaczem, w zamian za zobowiązanie się do zapłaty na rzecz jednostki przyjmującej aktywa kwoty określonej w kontrakcie; jeżeli przedmiotem takiego kontraktu są aktywa łatwo dostępne na rynku, to uznaje się, że nastąpiła utrata kontroli, 4) ponosi zasadnicze ryzyko związane z wydanymi aktywami, jakby była ich posiadaczem, w wyniku wystawienia bezwarunkowej opcji sprzedaży (put) tych aktywów, a aktywa takie nie są łatwo dostępne na rynku."; 7) w § 25 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zasady określone w ust. 1 stosuje się również wtedy, gdy dłużne instrumenty finansowe zaliczone do kategorii dostępnych do sprzedaży wycenia się w wartości godziwej, a skutki przeszacowania wpływają na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny. W takim przypadku zysk lub stratę odnoszoną na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny stanowi różnica między ustaloną na dzień wyceny wartością godziwą aktywów a wartością tych aktywów w skorygowanej cenie nabycia."; 8) w § 27: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zabezpieczenie wartości godziwej, to jest ograniczanie zagrożenia wpływu na wynik finansowy zmian wartości godziwej, wynikających z określonego ryzyka związanego z wprowadzonymi do ksiąg rachunkowych aktywami i zobowiązaniami lub określoną ich częścią,", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli z jakichkolwiek przyczyn, przy dokonywaniu zabezpieczenia, nie są spełnione warunki określone w niniejszym rozdziale, to do instrumentów zabezpieczających oraz do pozycji zabezpieczanych będących składnikami aktywów lub zobowiązań finansowych stosuje się odpowiednie przepisy rozdziału 3, a w przypadku pozostałych pozycji zabezpieczanych odpowiednie przepisy ustawy."; 9) w § 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przed rozpoczęciem zabezpieczenia jednostka sporządza dokumentację, obejmującą co najmniej: 1) określenie celu i strategii zarządzania ryzykiem, 2) identyfikację instrumentu zabezpieczającego oraz zabezpieczanych przez ten instrument: składników aktywów lub pasywów, uprawdopodobnionego przyszłego zobowiązania albo planowanej transakcji, 3) charakterystykę ryzyka związanego z zabezpieczaną pozycją, uprawdopodobnionym przyszłym zobowiązaniem lub planowaną transakcją, 4) okres zabezpieczania, 5) opis wybranej metody pomiaru efektywności zabezpieczenia zmian wartości godziwej lub przepływów pieniężnych pozycji zabezpieczanej związanych z określonym rodzajem ryzyka."; 10) w § 29: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Aktywa finansowe lub zobowiązania finansowe, niebędące instrumentami pochodnymi, mogą być instrumentem zabezpieczającym wyłącznie wtedy, gdy służą zabezpieczeniu ryzyka zmiany kursu walut, zaś ich wartość godziwą można wiarygodnie ustalić. Jeżeli ustalenie wartości godziwej takich aktywów lub zobowiązań finansowych nie jest możliwe, lecz są one wyrażone w walucie obcej, to można uznać je za instrumenty zabezpieczające ryzyko zmiany kursu walut, jeżeli ich składnik walutowy można wiarygodnie wycenić.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Za instrument zabezpieczający można uznać określoną przez jednostkę część wybranych aktywów lub zobowiązań, albo określoną część wybranego składnika aktywów lub zobowiązań, spełniających wymagania określone w niniejszym rozdziale. Nie mogą stanowić instrumentu zabezpieczającego aktywa lub zobowiązania, jeżeli miałyby one służyć zabezpieczeniu przejściowo tylko przez pewien okres ich posiadania przez jednostkę."; 11) w § 30 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pozycję zabezpieczaną może również stanowić grupa aktywów, zobowiązań, uprawdopodobnionych przyszłych zobowiązań lub planowanych transakcji, jeżeli z każdym ze składników tej grupy wiąże się określone ryzyko o podobnej charakterystyce poddane zabezpieczeniu. Skład grupy ustala się i dokumentuje, w sposób określony w § 28 ust. 1, przed rozpoczęciem zabezpieczania. W przypadku wyłączenia z ksiąg rachunkowych któregokolwiek ze składników grupy podczas okresu objętego zabezpieczeniem, jednostka powinna zaprzestać stosowania postanowień niniejszego rozdziału w odniesieniu do całej grupy wtedy, gdy to wyłączenie powoduje niedotrzymanie wymaganego poziomu efektywności zabezpieczenia, o którym mowa w § 28 ust. 4."; 12) w § 32: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku zabezpieczania wartości godziwej, zyski lub straty z wyceny instrumentu zabezpieczającego w wartości godziwej, lub z wyceny składnika walutowego instrumentu zabezpieczającego niebędącego instrumentem pochodnym, ujmuje się w księgach rachunkowych bieżąco, jako przychody lub koszty finansowe okresu sprawozdawczego. Skutki przeszacowania pozycji zabezpieczanej, spowodowane przez określone ryzyko poddane zabezpieczeniu, odpowiednio podwyższające lub pomniejszające wartość tej pozycji wykazaną w księgach rachunkowych, zalicza się bieżąco do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego. Dotyczy to również zwiększania i zmniejszania wartości pozycji zabezpieczanych, które w innym przypadku, jako skutki przeszacowania, byłyby odniesione na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny, jak też pozycji wycenianych przez jednostkę w cenie nabycia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ustalone od dnia rozpoczęcia zabezpieczania i wykazane w księgach rachunkowych skutki przeszacowania wartości godziwej oprocentowanego instrumentu finansowego, spowodowanego przez ryzyko poddane zabezpieczeniu, rozlicza się w pełni w okresie rozpoczynającym się: 1) od dnia, w którym nastąpiło przeszacowanie wartości godziwej zabezpieczanego instrumentu wynikające z zabezpieczenia ryzyka, lub 2) od dnia, w którym jednostka zaprzestaje tego przeszacowywania - do terminu wymagalności, i zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego."; 13) w § 33 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zyski lub straty z wyceny wartości godziwej instrumentu zabezpieczającego, lub z wyceny składnika walutowego instrumentu zabezpieczającego niebędącego instrumentem pochodnym, w części uznanej, zgodnie z § 28 ust. 4, za efektywne zabezpieczenie przyszłych przepływów pieniężnych związanych z zabezpieczaną pozycją, odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny; bezwzględna wartość kwoty odniesionej na kapitał, to jest w pełni efektywnego zabezpieczenia, nie może być jednak wyższa od wartości godziwej skumulowanych od dnia rozpoczęcia zabezpieczania zmian przyszłych przepływów pieniężnych związanych z zabezpieczaną pozycją,"; 14) w § 34 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) zyski lub straty z wyceny wartości godziwej instrumentu zabezpieczającego, lub z wyceny składnika walutowego instrumentu zabezpieczającego niebędącego instrumentem pochodnym, w części uznanej zgodnie z § 28 ust. 4 za efektywne zabezpieczenie ryzyka zmiany kursu walut związanego z zabezpieczaną pozycją, odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny i rozlicza na dzień wyłączenia z ksiąg rachunkowych całości lub części zabezpieczanych udziałów, jako korektę wartości wydawanych aktywów; bezwzględna wartość kwoty odniesionej na kapitał nie może być jednak wyższa od skumulowanych od dnia rozpoczęcia zabezpieczania różnic kursowych z wyceny zabezpieczanych udziałów, 3) pozostałą część skutków przeszacowania instrumentu zabezpieczającego, obejmującą kwotę niestanowiącą efektywnego zabezpieczenia, jeżeli instrumentem zabezpieczającym jest pochodny instrument finansowy, zalicza się do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego; w innym przypadku, pozostałą część skutków przeszacowania instrumentu zabezpieczającego wykazuje się w sposób określony w art. 35 ust. 3 i 4 ustawy."; 15) w § 40 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W dodatkowych informacjach i objaśnieniach zamieszcza się dla wszystkich grup aktywów finansowych wykazanych w bilansie w aktywach trwałych i obrotowych oraz dla wszystkich zobowiązań finansowych wykazanych w bilansie jako długoterminowe i krótkoterminowe, w podziale co najmniej według kategorii określonych w § 5 ust. 1: 1) podstawową charakterystykę, ilość i wartość instrumentów finansowych, w tym opis istotnych warunków i terminów, które mogą wpływać na wielkość, rozkład w czasie oraz pewność przyszłych przepływów pieniężnych, 2) opis metod i istotnych założeń przyjętych do ustalania wartości godziwej aktywów i zobowiązań finansowych wycenianych w takiej wartości, 3) opis sposobu ujmowania skutków przeszacowania aktywów zaliczonych do kategorii dostępnych do sprzedaży, to jest, czy jednostka odnosi je do przychodów lub kosztów finansowych, czy też do kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny, 4) wartość wykazanych w bilansie instrumentów finansowych wycenianych w wartości godziwej, jak również odpowiednio skutki przeszacowania odniesione na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny w okresie sprawozdawczym lub zaliczone do przychodów lub kosztów finansowych okresu sprawozdawczego, 5) tabelę zmian w kapitale (funduszu) z aktualizacji wyceny w zakresie instrumentów finansowych, obejmującą stan kapitału na początek i na koniec okresu sprawozdawczego oraz jego zwiększenia i zmniejszenia, w szczególności z tytułu: a) skutków przeszacowania aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, w tym: - zyski lub straty z okresowej wyceny, - kwoty przeszacowania odpisane w razie trwałej utraty wartości, - zyski lub straty z wyceny ustalone na dzień przekwalifikowania aktywów do kategorii dostępnych do sprzedaży, - kwoty rozliczone w przypadku zabezpieczania wartości godziwej oprocentowanego instrumentu finansowego, - kwoty rozliczone w przypadku przekwalifikowania aktywów do kategorii utrzymywanych do terminu wymagalności, - kwoty odpisane na dzień wyłączenia z ksiąg rachunkowych, b) okresowej wyceny pozycji zabezpieczanych oraz instrumentów zabezpieczających w związku z zabezpieczaniem: - zmian w przepływach pieniężnych, - udziałów w aktywach netto jednostek zagranicznych, c) ustalenia, przeszacowania i odpisania na wynik finansowy rezerwy oraz aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego, 6) objaśnienie do każdej kategorii aktywów finansowych, wyróżnionych zgodnie z § 5 ust. 1, przyjętych zasad wprowadzania do ksiąg rachunkowych nabytych instrumentów finansowych, o których mowa w § 4 ust. 3, 7) określenie ryzyka zmiany stopy procentowej, a w szczególności informację o wcześniej przypadającym terminie wykupu lub wynikającym z umowy terminie przeszacowania wartości instrumentów finansowych, a także o efektywnej stopie procentowej, jeżeli jej ustalenie jest zasadne, 8) określenie ryzyka kredytowego, a w szczególności informację o oszacowanej maksymalnej kwocie straty, na jaką jednostka jest narażona, bez uwzględnienia wartości godziwej jakichkolwiek przyjętych lub poczynionych zabezpieczeń, w przypadku gdyby wierzyciel nie wywiązał się ze świadczenia, z podaniem informacji o koncentracji tego ryzyka.". § 2. 1. Przepisy § 1 mają zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r. 2. Przepisy § 2, 2a i 10 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, mogą zostać zastosowane po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2003 r. § 3. Skutki finansowe zastosowania przepisów, o których mowa w § 1 pkt 3, 4 i 5 niniejszego rozporządzenia, dotyczące roku lub lat poprzednich odnosi się na kapitał (fundusz) własny i wykazuje odpowiednio jako "zysk (strata) z lat ubiegłych" lub "kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny". § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie dotacji przeznaczonej dla górnictwa soli, rud cynku i ołowiu (Dz. U. Nr 31, poz. 267) Na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 167) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady udzielania i wykorzystania dotacji przeznaczonej dla górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, zwanej dalej "dotacją", ujętej w budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki, a w szczególności tryb udzielania, sposób wykorzystania i rozliczania dotacji. § 2. 1. Dotację w wysokości określonej w załączniku nr 10 do ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. wykorzystuje się na finansowanie: 1) zadań w zakresie: a) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Łężkowice", całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Siedlec - Moszczenica" i całkowitej likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Bochnia", w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia" oraz utrzymania i zabezpieczenia zabytkowej części Kopalni Soli "Bochnia", wchodzących w skład Przedsiębiorstwa Państwowego Kopalnia Soli "Bochnia", b) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Barycz" i całkowitej likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Wieliczka", w ramach likwidacji części Kopalni Soli "Wieliczka" oraz utrzymania, zabezpieczenia i ratowania zabytkowej części Kopalni Soli "Wieliczka", wchodzących w skład Przedsiębiorstwa Państwowego Kopalnia Soli "Wieliczka", c) częściowej likwidacji zakładu górniczego "Trzebionka", wchodzącego w skład Zakładów Górniczych "Trzebionka" S.A.; 2) działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego "Bolesław" oraz rejonu "Olkusz", zakładu górniczego "Olkusz-Pomorzany", wchodzących w skład Przedsiębiorstwa Państwowego Zakłady Górniczo-Hutnicze "Bolesław". 2. Przez zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się: 1) likwidację otworów eksploatacyjnych oraz wyrobisk górniczych; 2) likwidację zbędnych instalacji, budynków oraz demontaż maszyn i urządzeń; 3) naprawianie szkód wyrządzonych ruchem zakładu górniczego; 4) rekultywację terenów pogórniczych; 5) utrzymanie obiektów przeznaczonych do likwidacji w kolejności zapewniającej bezpieczeństwo ruchu zakładu górniczego; 6) wykonanie prac zabezpieczających, przedsięwzięć zapobiegających zagrożeniom związanym z likwidowanym zakładem górniczym; 7) utylizację solanki, w zakładach górniczych wymienionych w ust. 1 pkt 1 lit. a i b; 8) zabezpieczenie części zabytkowych, renowację zabytkowych wyrobisk, maszyn i urządzeń w kopalniach wymienionych w ust. 1 pkt 1 lit. a i b; 9) opracowanie projektów, dokumentacji, opinii, ekspertyz i analiz związanych z zakresem zadań wymienionych w pkt 1-8; 10) ogólny zarząd w kopalniach, wymienionych w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, od chwili zaprzestania wydobycia. 3. Przez działania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się: 1) wykonanie prac zabezpieczających, przedsięwzięć zapobiegających zagrożeniom po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego; 2) likwidację infrastruktury pozostałej po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego; 3) rekultywację terenów pogórniczych; 4) naprawianie szkód wyrządzonych ruchem zakładu górniczego; 5) opracowywanie, wymaganych odrębnymi przepisami, projektów, dokumentacji, opinii, ekspertyz i analiz związanych z zakresem zadań wymienionych w pkt 1-4. § 3. Dotację przeznacza się również na: 1) osłony socjalne z tytułu urlopów górniczych, wypłacane w bieżącym roku budżetowym, na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie osłon socjalnych dla pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu oraz byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" (Dz. U. Nr 25, poz. 224), pracownikom zakładów, o których mowa w § 2 ust. 1; 2) zaspokojenie roszczeń byłych pracowników całkowicie likwidowanych zakładów górniczych, w których zaprzestano wydobycia, dotyczących: a) ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy przysługujący emerytom i rencistom na podstawie układów zbiorowych pracy, obowiązujących w zakładach górniczych wymienionych w § 2 ust. 1, b) rent wyrównawczych oraz jednorazowych odszkodowań pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. § 4. 1. Dotację na realizację zadań, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, przyznaje się na wniosek przedsiębiorstwa górniczego, w przypadku spełnienia następujących warunków: 1) podjęcia decyzji albo uchwały przez właściwy organ przedsiębiorstwa górniczego o rozpoczęciu likwidacji zakładu górniczego; 2) zaakceptowania przez ministra właściwego do spraw gospodarki: a) programu likwidacji zakładu górniczego, ujmującego także w Kopalniach Soli "Wieliczka" i "Bochnia" zabezpieczenie zabytkowych części tych kopalń, b) rocznego planu likwidacji zakładu górniczego, ujmującego także w Kopalniach Soli "Wieliczka" i "Bochnia" zabezpieczenie zabytkowych części tych kopalń, w podziale na miesiące, obejmującego: - zakres rzeczowo-finansowy zadań likwidacyjnych oraz harmonogram ich realizacji, ujmujący także w Kopalniach Soli "Wieliczka" i "Bochnia" zabezpieczenie zabytkowych części tych kopalń, - przychody z likwidacji majątku zakładu górniczego oraz z innych źródeł; 3) zawarcia umowy o finansowanie programu likwidacji wymienionego w pkt 2 lit. a, pomiędzy ministrem właściwym do spraw gospodarki a ubiegającym się o dotację właściwym organem przedsiębiorstwa górniczego. 2. Dotację na realizację działań, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, przyznaje się na wniosek przedsiębiorstwa górniczego, po zaakceptowaniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki rocznego planu działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego, obejmującego, w podziale na miesiące, jego zakres rzeczowy i finansowy, oraz zawarciu umowy o finansowanie tych działań, pomiędzy ministrem właściwym do spraw gospodarki a ubiegającym się o dotację właściwym organem przedsiębiorstwa górniczego. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 i 2, powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy; 2) określenie zadań przewidzianych do realizacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, albo wykonania działań, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2; 3) preliminarz środków planowanych na realizację zadań albo wykonania działań w danym roku kalendarzowym; 4) określenie stanu zaawansowania prac związanych z likwidacją zakładu górniczego albo wykonania działań po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego. § 5. 1. Przyznana przez ministra właściwego do spraw gospodarki dotacja jest wypłacana zaliczkowo, w ratach miesięcznych, na specjalnie w tym celu wyodrębniony przez właściwy organ przedsiębiorstwa górniczego rachunek bankowy. 2. Podstawę do wypłacenia rat zaliczki stanowi przedstawienie przez przedsiębiorstwo górnicze: 1) wniosku o wypłacenie raty zaliczki, wynikającej z: a) rocznego planu likwidacji, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. b, albo b) rocznego planu działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji, o którym mowa w § 4 ust. 2; 2) sprawozdania, o którym mowa w § 6 ust. 1. § 6. 1. Przedsiębiorstwo górnicze, które otrzyma dotację, składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do 25. dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc przekazania kolejnej raty dotacji, sprawozdania miesięczne zawierające rozliczenie rzeczowo-finansowe wykonanych zadań oraz działań w trakcie likwidacji zakładu górniczego i po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego. 2. Przedsiębiorstwo górnicze przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do dnia 20 lutego 2005 r., wraz z rocznym rozliczeniem rzeczowo-finansowym, sprawozdanie z realizacji rocznego planu: 1) likwidacji zakładu górniczego; 2) działań wykonywanych po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego. 3. W przypadku gdy przedsiębiorstwo górnicze nie wykonało zadań związanych z likwidacją zakładu górniczego albo działań po zakończeniu likwidacji zakładu górniczego i nie przedstawiło sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wstrzymuje przekazywanie kolejnych rat dotacji do czasu ustania przyczyn wstrzymania. § 7. Dotacja wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem lub pobrana w nadmiernej wysokości podlega zwrotowi do budżetu państwa na zasadzie i w trybie określonych w przepisach o finansach publicznych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 31, poz. 268) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz. U. Nr 226, poz. 2235) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 1001 10 00 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 1201 00 90 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej i preferencyjnej DEV i LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych dla: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstoniaIzraelWyspy OwczeTurcjaChorwacja 1234567891011121314151617 1201 00Nasiona soi, nawet łamane: 1201 00 90 0- Pozostałe0 0 00000 2) przed pozycją towarową określoną kodem PCN 2917 35 00 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 2917 12 10 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej i preferencyjnej DEV i LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych dla: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstoniaIzraelWyspy OwczeTurcjaChorwacja 1234567891011121314151617 - Alifatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2917 12- - Kwas adypinowy, jego sole i estry: 2917 12 10 0- - - Kwas adypinowy i jego sole0 3) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8421 99 00 0 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 8423 30 00 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej i preferencyjnej DEV i LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych dla: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstoniaIzraelWyspy OwczeTurcjaChorwacja 1234567891011121314151617 8423Urządzenia do ważenia (z wyłączeniem wag o czułości 5 cg lub czulszych), włączając maszyny do liczenia lub kontroli przez ważenie; wszelkiego rodzaju odważniki do wag: 8423 30 00 0- Wagi do porównywania ważonej masy z zadaną wartością stałą oraz wagi służące do podawania ustalonej masy materiału do worka lub innego pojemnika, włączając wagi zbiornikowe ex8423 30 00 0Wagi wszelkiego rodzaju służące do naważania surowców służących do produkcji opon samochodowych, podlegających dalszej obróbce w mikserze0 4) po pozycji towarowej określonej kodem PCN 8472 90 80 0 dodaje się pozycje towarowe określone kodami PCN 8477 20 00 0, 8477 51 00 0 oraz 8477 80 93 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej i preferencyjnej DEV i LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych dla: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstoniaIzraelWyspy OwczeTurcjaChorwacja 1234567891011121314151617 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych, lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 20 00 0- Wytłaczarki ex8477 20 00 0Wytłaczarki wysokiej wydajności do płytowania mieszanki gumowej z miksera0 - Pozostałe maszyny do formowania lub kształtowania innymi metodami: 8477 51 00 0- - Do formowania lub bieżnikowania opon pneumatycznych, lub do formowania lub innego kształtowania dętek ex8477 51 00 0Maszyna do formowania niskoprofilowych samochodowych opon pneumatycznych0 8477 80- Pozostałe maszyny: - - Pozostałe: 8477 80 93 0- - - Mieszarki, ugniatarki, mieszalniki ex8477 80 93 0Mieszarka do produkcji mieszanek gumowych w procesie produkcji opon samochodowych, o wadze wsadu powyżej 150 kg oraz przenośniki i zestaw sterowniczy0 5) przed pozycją towarową określoną kodem PCN 8701 90 39 dodaje się pozycję towarową określoną kodem PCN 8701 90 11 0 w brzmieniu: Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej i preferencyjnej DEV i LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych dla: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstoniaIzraelWyspy OwczeTurcjaChorwacja 1234567891011121314151617 8701 90 11 0- - - - Nieprzekraczającej 18 kW3 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nakładu połowowego floty (Dz. U. Nr 31, poz. 269) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 kwietnia 2002 r. w sprawie nakładu połowowego floty (Dz. U. Nr 55, poz. 486 oraz z 2003 r. Nr 55, poz. 486) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Ustala się następujący nakład połowowy floty: 1) na morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej i w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej: a) 8 statków rybackich o długości całkowitej powyżej 30 m lub mocy silnika głównego większej niż 611 kW, b) 404 statki rybackie o długości całkowitej od 15 do 30 m, c) 582 statki rybackie o długości całkowitej mniejszej niż 15 m, 2) na morskich wodach wewnętrznych: a) na części Jeziora Nowowarpieńskiego i części Zalewu Szczecińskiego wraz ze Świną i Dziwną oraz Zalewem Kamieńskim, znajdującej się na wschód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec - 135 statków rybackich o długości całkowitej mniejszej niż 15 m, b) na części Zalewu Wiślanego znajdującej się na południowy zachód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską na tym Zalewie - 124 statki rybackie o długości całkowitej mniejszej niż 15 m, 3) na śródlądowych wodach powierzchniowych - na Jeziorze Dąbie - 23 statki rybackie o długości całkowitej mniejszej niż 15 m, 4) poza granicami polskich obszarów morskich: a) na obszarze regulacji Konwencji o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na Północno-Zachodnim Atlantyku, sporządzonej w Ottawie dnia 24 października 1978 r. (Dz. U. z 1980 r. Nr 26, poz. 105), b) na obszarze objętym Konwencją o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na Północno-Wschodnim Atlantyku, sporządzonej w Londynie dnia 18 listopada 1980 r. (Dz. U. z 1985 r. Nr 34, poz. 160), z wyłączeniem obszarów znajdujących się pod jurysdykcją w zakresie rybołówstwa stron tej konwencji - łącznie 5 statków rybackich.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej przesyłek zwierząt i przesyłek produktów (Dz. U. Nr 31, poz. 270) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590) zarządza się, co następuje: § 1. Weterynaryjną kontrolę graniczną przesyłek zwierząt przeprowadza się w celu sprawdzenia: 1) miejsca pochodzenia i przeznaczenia zwierząt; 2) umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach z informacjami zawartymi w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce zwierząt; 3) czy świadectwa weterynaryjne lub inne dokumenty towarzyszące przesyłce spełniają wymagania uznawane za równoważne, określone w przepisach odrębnych - w przypadku przesyłki zwierząt, którymi handel nie jest uregulowany w przepisach Unii Europejskiej; 4) czy nie doszło do odrzucenia przesyłki zwierząt za pomocą systemu informatycznego, o którym mowa w art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej, zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Kontrola fizyczna przesyłki zwierząt obejmuje: 1) badanie kliniczne zwierząt, mające na celu określenie stanu zdrowia zwierząt oraz stwierdzenie, że zwierzęta odpowiadają informacjom zawartym w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce; 2) badania laboratoryjne; 3) badanie kontrolne na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych; 4) sprawdzenie przestrzegania przepisów o ochronie zwierząt. 2. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej, informuje o przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej tej przesyłki, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, urzędowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia. § 3. 1. W przypadku przywozu przesyłki zwierząt, innych niż wskazane w ustawie z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 145) w załączniku nr 1 w części I, przez graniczny posterunek kontroli usytuowany w państwie członkowskim innym niż państwo przeznaczenia, w posterunku tym przeprowadza się kontrolę dokumentów, kontrolę tożsamości i kontrolę fizyczną. 2. Jeżeli Główny Lekarz Weterynarii zawrze porozumienie z właściwą władzą, to przesyłkę zwierząt, o której mowa w ust. 1: 1) poddaje się kontroli dokumentów i kontroli tożsamości w granicznym posterunku kontroli, przez który następuje przywóz tej przesyłki; 2) graniczny lekarz weterynarii poświadcza przeprowadzenie kontroli, o których mowa w pkt 1, na kopii lub, w przypadku podzielenia przesyłki, kopiach oryginalnych świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce oraz wprowadzenie jej na terytorium Unii Europejskiej; 3) poddaje się kontroli fizycznej, przeprowadzanej w państwie członkowskim miejsca przeznaczenia; 4) transportuje się w zaplombowanych pojazdach. 3. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską oraz właściwe władze o przypadkach, o których mowa w ust. 2. 4. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do zwierząt przeznaczonych do uboju. 5. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt określona w ust. 1 została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej, informuje o przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej tej przesyłki, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, urzędowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce przeznaczenia oraz właściwe władze tych państw członkowskich, przez terytorium których transportuje się przesyłkę zwierząt. § 4. 1. Przesyłkę zwierząt, wprowadzoną drogą morską lub powietrzną przez graniczny posterunek kontroli inny niż graniczny posterunek kontroli miejsca przeznaczenia, poddaje się kontroli tożsamości i kontroli fizycznej w granicznym posterunku kontroli miejsca przeznaczenia, jeżeli zwierzęta były przewożone tym samy środkiem transportu. 2. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt została wprowadzona, informuje o przeprowadzeniu kontroli dokumentów, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, granicznego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli miejsca przeznaczenia. § 5. 1. W przypadku przywozu przesyłki zwierząt, wskazanych w ustawie z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu w załączniku nr 1 w części I, z państw trzecich, dla których nie zostały ustalone wymagania przywozowe, przesyłkę: 1) poddaje się kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej; 2) zatrzymuje się w granicznym posterunku kontroli lub stacji kwarantanny, jeżeli nie spełnia wymagań weterynaryjnych określonych w przepisach o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub wymagań weterynaryjnych uznawanych za równoważne. 2. Zwierzęta, o których mowa w ust. 1, pozostają na terytorium państwa trzeciego przez czas, który jest określony w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy przywozie zwierząt. § 6. Zwierzęta poddaje się badaniu kontrolnemu na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych. § 7. Szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać informacje dotyczące przewidywanego czasu przywozu, rodzaju i liczby przywożonych przesyłek produktów, są określone w przepisach Unii Europejskiej 2). § 8. Kontrolę dokumentów przesyłek produktów przeprowadza się w celu sprawdzenia, czy: 1) informacje zawarte w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce odpowiadają informacjom, o których mowa w § 1; 2) przesyłka spełnia wymagania przywozowe. § 9. 1. Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 11, 20-22 i 30-32 ustawy, graniczny lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę tożsamości przesyłki produktów w celu sprawdzenia: 1) zgodności oznaczeń i pieczęci umieszczonych na przesyłce z informacjami zawartymi w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce; 2) czy pieczęcie są nienaruszone - w przypadku przesyłek transportowanych w kontenerach; 3) zgodności informacji umieszczonych na etykietach z informacjami zawartymi w świadectwach weterynaryjnych lub innych dokumentach towarzyszących przesyłce - w przypadku przesyłek produktów transportowanych w opakowaniach pierwotnych lub wtórnych. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do przesyłek produktów, określonych w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji oraz dla niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku. § 10. 1. Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 11, 20-22 i 30-32 ustawy, graniczny lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę fizyczną przesyłki produktów, która polega na: 1) potwierdzeniu zgodności świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką; 2) sprawdzeniu środków transportu i warunków, w jakich jest przeprowadzany ten transport, w celu ustalenia braków i przerw w chłodzeniu; 3) porównaniu faktycznej wagi przesyłki z wagą odnotowaną w dokumentach, o których mowa w pkt 1; 4) porównaniu liczby opakowań z liczbą odnotowaną w dokumentach, o których mowa w pkt 1; 5) sprawdzeniu opakowań produktów; 6) przeprowadzeniu badania organoleptycznego każdej partii produktu: a) poprzez sprawdzenie wzrokowe, b) poprzez kontrolę nieprawidłowości w wyglądzie, konsystencji, zapachu i smaku - w przypadku produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, c) po rozmrożeniu, jeżeli jest to konieczne - w przypadku produktów zamrożonych; 7) wykonaniu podstawowych testów fizycznych i chemicznych; 8) przeprowadzeniu badań laboratoryjnych pobranych próbek. 2. Badania i testy, o których mowa w ust. 1 pkt 6-8, przeprowadza się po wykonaniu czynności przewidzianych w ust. 1 pkt 1-5. 3. Badania laboratoryjne przeprowadza się na odpowiedniej ilości próbek, pobranych z przesyłki produktów, która może być częściowo wyładowana w celu uzyskania dostępu do wszystkich jej części. 4. Badania, o których mowa w ust. 3, dotyczą 1 % jednostek lub opakowań w przesyłce produktów, przy czym nie mniej niż 2 i nie więcej niż 10 jednostek lub opakowań. 5. W przypadku dużych przesyłek produktów pobiera się co najmniej 5 próbek z różnych części przesyłki. 6. Środek transportu rozładowuje się, jeżeli: 1) załadunek został wykonany w taki sposób, że częściowy wyładunek nie umożliwia dostępu do całej przesyłki produktów; 2) kontrole próbek wykazały nieprawidłowości w zakresie spełniania wymagań przywozowych; 3) nieprawidłowości, o których mowa w pkt 2, zostały stwierdzone w poprzednich przesyłkach produktów; 4) podejrzewa się istnienie nieprawidłowości, o których mowa w pkt 2. 7. Po zakończeniu kontroli fizycznej zamyka się i urzędowo pieczętuje wszystkie otwarte opakowania oraz ponownie plombuje wszystkie kontenery i umieszcza numery plomb w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy. § 11. 1. Przesyłkę nieoskórowanych zwierząt łownych: 1) transportuje się do miejsca przeznaczenia pod dozorem celnym, zgodnie z procedurą T5, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy; 2) poddaje się kontroli tożsamości i kontroli fizycznej; 3) poddaje się, w miejscu przeznaczenia, badaniu kontrolnemu na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych. 2. Urzędowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce przeznaczenia przesyłki przekazuje wyniki badania kontrolnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, granicznemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce, przez które przesyłka zwierząt została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej. § 12. Przesyłkę mrożonego oraz głęboko mrożonego tuńczyka, który został wyładowany bezpośrednio, bez odgławiania i patroszenia, ze statku do zakładu zatwierdzonego do przetwarzania tego rodzaju produktów, poddaje się weterynaryjnej kontroli granicznej w tym zakładzie. Jeżeli zakład znajduje się nie dalej niż 75 km od posterunku kontroli granicznej, kontrolę przeprowadza graniczny lekarz weterynarii najbliższego posterunku. § 13. Wymagania, po spełnieniu których częstotliwość przeprowadzania kontroli fizycznej przesyłek produktów może być zmniejszona, są określone w przepisach Unii Europejskiej 3). § 14. 1. Szczegółowe warunki i sposób pobierania próbek w celu monitorowania wymagań weterynaryjnych dla przesyłek produktów i przesyłek zwierząt są określone w przepisach Unii Europejskiej 3) 4). 2. Informacje dotyczące pobierania próbek oraz uzyskanych wyników badań kontrolnych są wprowadzane do rejestru, prowadzonego na podstawie przepisów Unii Europejskiej 5). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 6) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Decyzja 04/136/WE z dnia 22 stycznia 2004 r. ustanawiająca procedury weterynaryjnych kontroli granicznych na wspólnotowych granicznych posterunkach kontroli, dotyczące produktów przywożonych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 021 z 28.01.2004 r., str. 11 i n.). 3) Decyzja 94/360/EWG z dnia 20 maja 1994 r. w sprawie zmniejszonej częstotliwości kontroli fizycznych przesyłek zawierających określone produkty wprowadzane z państw trzecich, na mocy dyrektywy Rady 90/675/EWG (Dz. Urz. WE L 158 z 25.06.1994 r., str. 41 i n.). 4) Decyzja 98/179/UE z dnia 23 lutego 1998 r. określająca szczegółowe przepisy w sprawie oficjalnego próbkowania dla celów monitoringu niektórych substancji i ich osadów u żywych zwierząt i w produktach zwierzęcych (Dz. Urz. WE L 65 z 05.03.1998 r., str. 31 i n.). 5) Decyzja 97/394/WE z dnia 6 czerwca 1997 r. ustalająca minimalne dane wymagane w odniesieniu do baz danych dotyczących zwierząt i produktów zwierzęcych wwożonych do Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 164 z 21.06.1997 r., str. 42 i n.). 6) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie procedur dotyczących weterynaryjnej kontroli granicznej towarów oraz dalszego postępowania z tymi towarami (Dz. U. Nr 16, poz. 163), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym może być powierzone przeprowadzanie kontroli (Dz. U. Nr 31, poz. 271) Na podstawie art. 6 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym może być powierzone przeprowadzanie kontroli w zakresie spełniania przez producentów rolnych warunków do przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych. § 2. 1. Jednostka organizacyjna, której może być powierzone przeprowadzanie kontroli, o której mowa w § 1, powinna zapewniać: 1) zatrudnienie pracowników w liczbie dostosowanej do ilości powierzonych kontroli, posiadających: a) wyższe lub średnie wykształcenie rolnicze, b) ukończone studia na kierunku geodezja i kartografia albo wykształcenie średnie w zawodzie geodety, c) w przypadku osób sprawujących bezpośredni nadzór nad pracami w zakresie ustalania powierzchni działek - uprawnienia zawodowe w zakresie geodezyjnych pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, realizacyjnych i inwentaryzacyjnych; 2) sprzęt pomiarowy i informatyczny w ilości zapewniającej sprawne wykonywanie pomiarów geodezyjnych; 3) sprzęt informatyczny i oprogramowanie zapewniające przetwarzanie danych, zgodnie z systemem informatycznym posiadanym przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa; 4) środki transportu i urządzenia telekomunikacyjne zapewniające sprawne wykonywanie kontroli; 5) przeszkolenie pracowników, o których mowa w pkt 1, w zakresie przeprowadzania kontroli określonej w § 1. 2. Jednostka organizacyjna, której może być powierzone przeprowadzanie kontroli upraw konopi włóknistych, powinna: 1) spełniać warunki wymienione w ust. 1; 2) zapewniać wykonanie badań w zakresie oznaczania poziomu Δ-9-tetrahydrokannabinolu (THC). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełniać leśny materiał rozmnożeniowy (Dz. U. Nr 31, poz. 272) Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania, jakie powinien spełniać leśny materiał rozmnożeniowy; 2) klasy leśnego materiału rozmnożeniowego w postaci części roślin, należącego do gatunków topoli. § 2. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci jednostek nasiennych powinien osiągać poziom czystości gatunkowej nie mniejszy niż 99 %; wymogu tego nie stosuje się do leśnego materiału rozmnożeniowego w postaci jednostek nasiennych blisko spokrewnionych gatunków drzew, jeżeli nie został wyprodukowany ze sztucznych hybryd. § 3. Szczegółowe wymagania dotyczące minimalnego poziomu czystości całkowitej i zdolności kiełkowania (żywotności), jakie powinien spełniać leśny materiał rozmnożeniowy w postaci nasion, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Szczegółowe wymagania, jakie powinien spełniać leśny materiał rozmnożeniowy w postaci części roślin oraz klasy leśnego materiału rozmnożeniowego w postaci części roślin, należącego do gatunków topoli, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. Szczegółowe wymagania, jakie powinien spełniać leśny materiał rozmnożeniowy w postaci materiału sadzeniowego, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 18 lutego 2004 r. (poz. 272) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE MINIMALNEGO POZIOMU CZYSTOŚCI CAŁKOWITEJ I ZDOLNOŚCI KIEŁKOWANIA (ŻYWOTNOŚCI), JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY W POSTACI NASION Gatunek drzewaMinimalny poziom czystości całkowitej - udział nasion czystych - w %Minimalna zdolność kiełkowania (żywotność) - w % 1. Brzoza brodawkowata (Betula pendula Roth.)2010 2. Brzoza omszona (Betula pubescens Ehrh.)2010 3. Buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.)8550 4. Czereśnia ptasia (Prunus avium L.)9050 5. Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii Franco)8530 6. Dąb bezszypułkowy (Quercus petraea Liebl.)9030 7. Dąb czerwony (Quercus rubra L.)9050 8. Dąb szypułkowy (Quercus robur L.)9030 9. Grab zwyczajny (Carpinus betulus L.)8530 10. Grochodrzew (Robinia pseudoacacia L.)9050 11. Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior L.)8550 12. Jodła pospolita (Abies alba Mill.)8520 13. Klon jawor (Acer pseudoplatanus L.)8570 14. Klon zwyczajny (Acer platanoides L.)8570 15. Lipa drobnolistna (Tilia cordata Mill.)8550 16. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos Scop.)8540 17. Modrzew eurojapoński (Larix x eurolepis Henry)6010 18. Modrzew europejski (Larix decidua Mill.)6010 19. Modrzew japoński (Larix kaempferi Carr.)6010 20. Modrzew syberyjski (Larix sibirica Ledeb.)6010 21. Olsza czarna (Alnus glutinosa Gaertn.)5020 22. Olsza szara (Alnus incana Moench.)2010 23. Sosna czarna (Pinus nigra Arnold)9050 24. Sosna limba (Pinus cembra L.)9050 25. Sosna wejmutka (Pinus strobus L.)8530 26. Sosna wydmowa (Pinus contorta Loud.)9050 27. Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.)9070 28. Świerk pospolity (Picea abies Karst.)8570 Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA, JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY W POSTACI CZĘŚCI ROŚLIN ORAZ KLASY LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO W POSTACI CZĘŚCI ROŚLIN, NALEŻĄCEGO DO GATUNKÓW TOPOLI A. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci części roślin gatunków drzew liściastych, z wyjątkiem gatunków topoli, powinien spełniać następujące wymagania: 1) być pobrany z pędów nie starszych niż 1 rok; 2) nie posiadać uszkodzeń mechanicznych; 3) być pozbawiony oznak choroby i śladów żerowania przez szkodliwe organizmy; 4) w przypadku zrzezów zielonych: a) być pobrany w okresie wegetacyjnym, b) osiągać długość co najmniej 7 cm; 5) w przypadku zrzezów zdrewniałych: a) być pobrany w dni bezmroźne w okresie spoczynku wegetacyjnego, b) posiadać co najmniej jeden dobrze wykształcony pączek szczytowy1), c) osiągać długość co najmniej 18 cm. B. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci części roślin gatunków topoli, rozmnażany przez zrzezy łodygowe, powinien spełniać następujące wymagania: 1) być pobrany z odcinków drewna nie starszego niż 2 lata; 2) posiadać nie mniej niż 2 dobrze wykształcone pączki; 3) być pozbawiony nekroz oraz uszkodzeń spowodowanych przez szkodliwe organizmy; 4) nie posiadać oznak wysuszenia, przegrzania, pleśnienia lub gnicia; 5) posiadać wyszczególnione wymiary w klasach: a) długość co najmniej 20 cm, b) grubość w części wierzchołkowej dla klas: - klasa EC 1 - co najmniej 8 mm, - klasa EC 2 - co najmniej 10 mm. C. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci części roślin gatunków drzew iglastych powinien spełniać następujące wymagania: 1) nie posiadać uszkodzeń mechanicznych; 2) być pozbawiony oznak choroby i śladów żerowania przez szkodliwe organizmy; 3) posiadać co najmniej jeden dobrze wykształcony pączek szczytowy oraz co najmniej trzy dobrze wykształcone pączki boczne; 4) osiągać długość co najmniej 7 cm; 5) w przypadku zrzezów półzdrewniałych: a) być pobrany z uiglonych pędów tegorocznych, b) być pobrany w okresie wegetacyjnym; 6) w przypadku zrzezów zdrewniałych: a) być pobrany z uiglonych pędów młodszych niż 3 lata, b) być pobrany w dni bezmroźne w okresie spoczynku wegetacyjnego. ________ 1) Pączek znajdujący się na wierzchołku sadzonki. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA, JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY W POSTACI MATERIAŁU SADZENIOWEGO A. I. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci materiału sadzeniowego, z wyjątkiem gatunków topoli, powinien spełniać następujące wymagania: 1) posiadać prostą i zdrewniałą1) na całej długości strzałkę2), wyraźnie wydłużoną wskutek przyrostu w ostatnim roku3); 2) posiadać skupiony i prawidłowo rozwinięty system korzeniowy; 3) posiadać licznie występujące korzenie drobne na korzeniach szkieletowych4); 4) posiadać nieuszkodzony pączek szczytowy; 5) posiadać zdrowy i dobrze wykształcony pączek szczytowy - w przypadku gatunków drzew liściastych oraz iglastych, w których pędy boczne wyrastają z pędu głównego na tej samej wysokości (okółkowy układ pędów); 6) posiadać nieprzycinane pędy boczne korony - w przypadku gatunków drzew iglastych, z wyjątkiem gatunków z rodzaju Larix; 7) w przypadku gatunków drzew liściastych: a) posiadać nie więcej niż połowę przycinanych pędów bocznych w koronie, b) nie posiadać przycinanych pędów innych niż wymienione w lit. a, c) posiadać zabezpieczone przed infekcją rany po przyciętych pędach - w przypadku przycinania, o którym mowa w lit. a; 8) nie posiadać oznak przesuszenia, przegrzania, pleśnienia lub gnicia; 9) nie posiadać uszkodzeń mechanicznych, w szczególności otwartych ran na pędach lub korzeniach sięgających miazgi lub drewna, rozdarć korzeni w miejscach rozwidlenia oraz wyłamań korzenia szkieletowego, z wyjątkiem ran powstałych podczas podkrzesywania, podcinania korzeni i wyorywania sadzonek; 10) nie posiadać uszkodzeń korzeni i pędów spowodowanych mrozem; 11) być pozbawiony śladów żerowania przez szkodliwe organizmy; 12) być pozbawiony oznak chorobowych, w szczególności uszkodzeń przyrostu z poprzedniego roku większych niż 10 %; 13) być pozbawiony martwicy, pęknięć oraz pomarszczeń kory; 14) nie posiadać więcej niż jednego pędu głównego; 15) posiadać prawidłowe proporcje pomiędzy wielkością części nadziemnej a wielkością systemu korzeniowego. A. II. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci materiału sadzeniowego, z wyjątkiem gatunków topoli, powinien posiadać następujące wymiary: Gatunek drzewaWiek (w latach)Wysokość części nadziemnej (w cm)Średnica w szyi korzeniowej, nie mniej niż (w mm) nie mniej niżnie więcej niż 12345 dla obszaru Rzeczypospolitej Polskiej 1. Brzoza brodawkowata (Betula pendula Roth.)18-- 215-- 350-- 2. Brzoza omszona (Betula pubescens Ehrh.)18-- 215-- 350-- 3. Buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.)110-- 215-3 325-4 4. Czereśnia ptasia (Prunus avium L.)110-- 230-- 360-- 5. Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii Franco)16-1 210-2 320-3 6. Dąb bezszypułkowy (Quercus petraea Liebl.)17-2 215-3 320-4 435-5 7. Dąb czerwony (Quercus rubra L.)110-- 220-- 330-- 8. Dąb szypułkowy (Quercus robur L.)17-2 215-3 320-4 435-5 9. Grab zwyczajny (Carpinus betulus L.)18-- 215-- 330-- 10. Grochodrzew (Robinia pseudoacacia L.)115-- 240-- 11. Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior L.)110-- 220-- 340-- 12. Jodła pospolita (Abies alba Mill.)24-1 36-2 412-3 13. Klon jawor (Acer pseudoplatanus L.)110-- 220-- 360-- 14. Klon zwyczajny (Acer platanoides L.)110-- 220-- 360-- 15. Lipa drobnolistna (Tilia cordata Mill.)18-- 215-- 320-- 16. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos Scop.)110-- 220-- 330-- 17. Modrzew europejski (Larix decidua Mill.)15-1 210-3 320-3 18. Modrzew japoński (Larix kaempferi Carr.)18-2 220-3 325-3 19. Olsza czarna (Alnus glutinosa Gaertn.)110-- 220-- 360-- 20. Olsza szara (Alnus incana Moench.)115-- 225-- 360-- 21. Sosna czarna (Pinus nigra Arnold)14-1 28-2 22. Sosna limba (Pinus cembra L.)25-- 37-- 48-- 23. Sosna wejmutka (Pinus strobus L.)15-- 27-- 310-- 24. Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.)14-1 28-2 318-4 25. Świerk pospolity (Picea abies Karst.)15-- 28-2 320-3 420-4 dla obszarów śródziemnomorskich 1. Dąb korkowy (Quercus suber L.)113603 2. Dąb ostrolistny (Quercus ilex L.)18302 215503 3. Sosna alepska (Pinus halepensis Mill.)18252 212403 4. Sosna bośniacka (Pinus leucodermis Antoine)18252 210353 5. Sosna czarna (Pinus nigra Arnold)18152 210203 6. Sosna nadmorska (Pinus pinaster Ait.)17302 215453 7. Sosna pinia (Pinus pinea L.)110303 215404 B. I. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci materiału sadzeniowego należącego do gatunków topoli powinien spełniać następujące wymagania: 1) mieć nie więcej niż 3 lata; 2) posiadać nie mniej niż 5 dobrze wykształconych pączków; 3) nie posiadać nekroz oraz uszkodzeń spowodowanych przez szkodliwe organizmy; 4) być pozbawiony oznak wysuszenia, przegrzania, spleśnienia lub gnicia; 5) nie posiadać zranień innych niż powstałe podczas podkrzesywania; 6) posiadać nie więcej niż jeden pęd główny; 7) posiadać prostą strzałkę. B. II. Leśny materiał rozmnożeniowy w postaci materiału sadzeniowego należącego do gatunków topoli powinien posiadać wyszczególnione wymiary w klasach, nie mniejsze niż: KlasaMinimalna grubość w połowie wysokości (w mm)Minimalna wysokość (w m) dla obszarów o klimacie innym niż śródziemnomorski N161,5 N2153,0 dla obszarów o klimacie śródziemnomorskim S1253,0 S2304,0 ________ 1) Zakończony proces dojrzewania drewna, miazgi i kory. 2) Główny pęd, stanowiący oś pionową sadzonki, biegnący od korzeni do pączka szczytowego. 3) Część pędu głównego wyrosła w ostatnim roku. 4) Najgrubsze korzenie tworzące podstawę systemu korzeniowego. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej (Dz. U. Nr 31, poz. 273) Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 199, poz. 1938) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają: 1) szczegółowe wymagania sanitarne, jakim powinny odpowiadać zakłady: a) fryzjerskie, b) kosmetyczne, c) tatuażu, d) odnowy biologicznej; 2) sposoby postępowania mające na celu zapobieganie chorobom zakaźnym i zakażeniom. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) narzędziach - rozumie się przez to przedmioty używane w czasie świadczenia usług, naruszające lub mogące naruszać ciągłość tkanek, oraz przedmioty nienaruszające ciągłości tkanek, mające kontakt ze skórą; 2) preparatach kosmetycznych - rozumie się przez to każdą substancję przeznaczoną do zewnętrznego kontaktu z ciałem człowieka, stosowaną w celu poprawy wyglądu oraz regeneracji, pielęgnacji, upiększania ciała i włosów, w szczególności substancje, w tym barwniki, przy zastosowaniu których następuje naruszenie ciągłości tkanek, jeżeli stosowane są w tych samych celach; 3) urządzeniach - rozumie się przez to urządzenia techniczne służące do świadczenia usług, w tym aparaturę do sterylizacji i dezynfekcji; 4) zakładach fryzjerskich - rozumie się przez to zakłady świadczące usługi w zakresie regeneracji, pielęgnacji i upiększania włosów oraz wyrobu peruk; 5) zakładach kosmetycznych - rozumie się przez to zakłady świadczące usługi w zakresie regeneracji, pielęgnacji i upiększania ciała; 6) zakładach odnowy biologicznej - rozumie się przez to zakłady świadczące usługi w zakresie regeneracji ciała poprzez ćwiczenia fizyczne, naświetlanie, opalanie, masaż, oddziaływanie suchym lub wilgotnym, gorącym powietrzem oraz zabiegi relaksujące; 7) zakładach tatuażu - rozumie się przez to zakłady świadczące usługi polegające na wprowadzaniu barwników do skóry lub śluzówek. § 3. 1. Zakład, o którym mowa w § 1 pkt 1, powinien być zlokalizowany w odrębnym budynku lub lokalu albo stanowić wyodrębnioną część budynku lub lokalu. 2. Wejście do zakładu stanowiącego wyodrębnioną część budynku lub lokalu: 1) może być wspólne dla wszystkich jego użytkowników i prowadzić z dróg komunikacji ogólnej; 2) nie może prowadzić przez pomieszczenia, w których nie są świadczone usługi. 3. W zakładzie wydziela się: 1) pomieszczenia, w których są świadczone usługi; 2) szatnię i poczekalnię dla osób korzystających z usług; 3) pomieszczenia sanitarnohigieniczne dla osób korzystających z usług i zatrudnionych w zakładzie; 4) pomieszczenie lub miejsce do przechowywania sprzętu do utrzymania czystości; 5) pomieszczenie lub szafy do przechowywania preparatów kosmetycznych oraz czystej i brudnej bielizny; 6) miejsce na pojemniki, w których są gromadzone odpady. 4. Pomieszczenia w zakładzie, w których są świadczone usługi, powinny mieć powierzchnię umożliwiającą takie rozmieszczenie, zainstalowanie i użytkowanie stanowiących jego wyposażenie urządzeń i sprzętu, które zapewni właściwe świadczenie usług. 5. Ściany przy umywalkach i zlewach w pomieszczeniach, w których są świadczone usługi, pokrywa się do wysokości co najmniej 1,6 m nienasiąkliwym materiałem, łatwo zmywalnym i odpornym na działanie wilgoci oraz środków, o których mowa w § 10 ust. 2. 6. Zakład powinien być przyłączony do instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej lub korzystać z własnego ujęcia wody. 7. Do zakładu doprowadza się ciepłą i zimną wodę lub instaluje w nim urządzenia służące do podgrzewania wody. 8. Ścieki ze wszystkich urządzeń sanitarnych, do których jest doprowadzona woda, są odprowadzane do instalacji kanalizacyjnej. § 4. W zakładzie dopuszcza się: 1) sprzedaż, w wydzielonym pomieszczeniu lub miejscu, artykułów fryzjerskich, kosmetyków oraz wyrobów perukarskich; 2) podawanie lub sprzedaż napojów bezalkoholowych, przy zachowaniu warunków określonych w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 5. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny może, w przypadku zakładu stanowiącego wyodrębnioną część budynku lub lokalu, wyrazić zgodę na korzystanie z ustępu znajdującego się w innej części budynku lub lokalu, w odległości nie większej niż 75 m od zakładu, jeżeli dojście do tego ustępu odbywa się drogami komunikacji wewnętrznej. § 6. 1. Szatnie dla osób zatrudnionych w zakładzie wyposaża się w szafki, w których przechowuje się oddzielnie odzież własną, roboczą lub ochronną. 2. Czystą bieliznę, odzież roboczą lub ochronną przechowuje się w przeznaczonych do tego celu szafkach, oddzielnych i odpowiednio oznakowanych. 3. Brudną bieliznę oraz odzież roboczą lub ochronną przechowuje się w wydzielonym pomieszczeniu lub miejscu, w przeznaczonych do tego celu, zamkniętych i odpowiednio oznakowanych pojemnikach. 4. Pojemniki z brudną bielizną oraz odzieżą roboczą lub ochronną po napełnieniu niezwłocznie usuwa się poza zakład. § 7. 1. Pranie brudnej bielizny i odzieży roboczej lub ochronnej powinno odbywać się poza zakładem. 2. Dopuszcza się pranie brudnej bielizny i odzieży roboczej lub ochronnej w zakładzie, jeżeli posiada on odrębne pomieszczenie na pralnię, spełniające wymagania określone w przepisach o warunkach technicznych budynków. § 8. W zakładzie jednostanowiskowym miejsce do: 1) spożywania posiłków przez osoby zatrudnione w zakładzie, 2) przechowywania odzieży - może znajdować się w wydzielonej części pomieszczenia, w którym są świadczone usługi. § 9. Niedopuszczalne jest: 1) palenie w zakładzie wyrobów tytoniowych poza miejscami wyraźnie wyodrębnionymi w tym celu; 2) wprowadzanie zwierząt do zakładu. § 10. 1. Do wykonywania zabiegów używa się wyłącznie technicznie sprawnych narzędzi i urządzeń oraz preparatów o aktualnym terminie ważności i zaleconym stężeniu. 2. Do dezynfekcji używa się środków dopuszczonych do obrotu. § 11. 1. Narzędzia przechowuje się w warunkach zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem lub uszkodzeniem. 2. Narzędzia lub ich części, których stosowanie: 1) nie powoduje naruszenia ciągłości tkanek, po każdym użyciu dokładnie czyści się, myje i dezynfekuje; 2) powoduje naruszenie ciągłości tkanek, po każdym użyciu poddaje się dezynfekcji, a następnie myje i sterylizuje. 3. Narzędzia wykonane z materiałów, uniemożliwiających poddanie ich sterylizacji, dezynfekuje się przy użyciu środków, o których mowa w § 10 ust. 2. 4. Niedopuszczalne jest wielokrotne używanie narzędzi przeznaczonych do jednorazowego użytku. 5. Narzędzia jednorazowego użytku używane przy świadczeniu usług, powodujące naruszenie ciągłości tkanek, bezpośrednio po użyciu odkłada się do zamykanych, szczelnych pojemników o nienasiąkliwych ścianach. § 12. Narzędzia wielorazowego użytku naruszające ciągłość tkanek poddaje się sterylizacji lub dezynfekuje przy użyciu środków, o których mowa w § 10 ust. 2. § 13. 1. Preparaty kosmetyczne wykorzystywane przy świadczeniu usług przechowuje się, w oryginalnych opakowaniach, w sposób chroniący je przed utratą ich właściwości. 2. Jeżeli preparat kosmetyczny jest przechowywany w opakowaniu innym niż oryginalne, na opakowaniu tym umieszcza się etykietę zawierającą nazwę preparatu, jego wytwórcę oraz termin, do którego może być użyty. 3. Na pojemnikach zawierających roztwór preparatów kosmetycznych i środków, o których mowa w § 10 ust. 2, umieszcza się etykietę zawierającą: 1) nazwę preparatu lub środka; 2) datę przygotowania roztworu; 3) termin, do którego może być użyty; 4) imię i nazwisko osoby przygotowującej roztwór. 4. Niedopuszczalne jest stosowanie preparatów kosmetycznych niespełniających wymagań określonych w przepisach o kosmetykach oraz o substancjach i preparatach chemicznych. § 14. Pomieszczenie lub miejsce do przechowywania sprzętu do utrzymania czystości wyposaża się w zamontowany na wysokości 0,5 m od podłogi zlew, z tym że w zakładach, w których znajdują się nie więcej niż 3 stanowiska, dopuszcza się wydzielenie miejsca wyposażonego w zawór ze złączką do węża oraz wpust podłogowy z syfonem. § 15. Przedmioty stanowiące wyposażenie zakładu, w szczególności meble, powinny mieć gładką, niewchłaniającą kurzu i wody powierzchnię, odporną na uszkodzenia mechaniczne i działanie środków, o których mowa w § 10 ust. 2. § 16. 1. Tamponów, płatków, gazików z waty, ligniny i ręczników papierowych, zwanych dalej "materiałami", używa się jednorazowo. 2. Materiały używane w czasie świadczenia usług mogących powodować naruszenie ciągłości tkanek przechowuje się w opakowaniach, na których umieszcza się etykietę zawierającą datę ich sterylizacji. 3. W czasie świadczenia usług mogących powodować naruszenie ciągłości tkanek używa się wyłącznie jałowych materiałów, które przechowuje się oddzielnie w opakowaniach sterylizacyjnych, zabezpieczających je przed wtórnym skażeniem. § 17. 1. W zakładzie ustala się instrukcję postępowania z odpadami. 2. Odpady powinny być gromadzone w pojemnikach zamykanych, zaopatrzonych w worki foliowe. 3. Pojemniki, o których mowa w ust. 2, umieszcza się w każdym pomieszczeniu zakładu, gdzie są świadczone usługi. 4. Zużyte materiały, które mogły ulec zanieczyszczeniu krwią lub wydzielinami, gromadzi się w oznakowanych, przeznaczonych do tego celu pojemnikach lub w workach foliowych. § 18. 1. W zakładach, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a-c, wyrób peruk, zabiegi kosmetyczne oraz tatuażu odbywają się w wydzielonych pomieszczeniach wyposażonych w umywalki z doprowadzoną ciepłą i zimną wodą. 2. Przy świadczeniu usług używa się wyłącznie czystej bielizny. 3. Pracownicy zatrudnieni w zakładzie noszą czystą odzież roboczą lub ochronną, wykonaną z materiałów umożliwiających jej dezynfekcję. § 19. 1. W zakładzie fryzjerskim wydziela się stanowisko do mycia i farbowania włosów wyposażone w umywalkę z doprowadzoną ciepłą i zimną wodą. 2. Przed świadczeniem usług wyroby perukarskie lub włosy naturalne przeznaczone do tych wyrobów myje się przy użyciu środków przeznaczonych do tego celu. § 20. W zakładach kosmetycznych, w których stosuje się preparaty kosmetyczne powodujące zewnętrzne zanieczyszczenie ciała, wydziela się łazienkę wyposażoną w natrysk, miskę ustępową oraz umywalkę, dostępną bezpośrednio z pomieszczenia, w którym są świadczone usługi. § 21. 1. W zakładzie, w którym są świadczone usługi w zakresie pedicure, wydziela się stanowisko o powierzchni co najmniej 6 m2, odizolowane od innych stanowisk. 2. Stanowisko, o którym mowa w ust. 1, wyposaża się w: 1) brodzik do moczenia nóg z bieżącą ciepłą i zimną wodą lub 2) przenośny brodzik do moczenia nóg, który myje się i dezynfekuje po każdym użyciu. § 22. Do przekłuwania ciała stosuje się wyłącznie pistolety, w których elementy mające kontakt z ciałem są jałowe. § 23. 1. W zakładach odnowy biologicznej, w których znajdują się pomieszczenia do ćwiczeń fizycznych, masażu wodnego lub sauny, wydziela się szatnie. 2. W szatniach, o których mowa w ust. 1, oprócz pomieszczenia do przechowywania odzieży wydziela się pomieszczenie sanitarne, które powinno być: 1) dostępne bezpośrednio z pomieszczenia do przechowywania odzieży; 2) wyposażone co najmniej w: a) 1 natrysk dla 10 osób, b) 1 umywalkę dla 10 osób, c) 1 ustęp. 3. Powierzchnię w pomieszczeniu do przechowywania odzieży dostosowuje się do maksymalnej liczby osób korzystających z usług świadczonych w zakładzie, przy czym powierzchnia ta powinna wynosić nie mniej niż 0,5 m2 wolnej powierzchni podłogi na osobę. 4. Pomieszczenie, o którym mowa w ust. 3, wyposaża się w miejsca do siedzenia oraz w szafki lub wieszaki na odzież, oddzielne dla każdego korzystającego z usług świadczonych w zakładzie. 5. W przypadku zorganizowania w zakładzie, o którym mowa w ust. 1, wspólnych ćwiczeń dla kobiet i mężczyzn wydziela się osobne szatnie dla kobiet i mężczyzn. 6. Dopuszcza się zorganizowanie wspólnego pomieszczenia do przechowywania odzieży w przypadku wydzielenia co najmniej jednej kabiny do przebierania. 7. Dopuszcza się korzystanie z ustępu znajdującego się w pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli ustęp ten jest dostępny także z dróg komunikacji ogólnej. § 24. 1. Pomieszczenia do ćwiczeń fizycznych wyposaża się w klimatyzację lub wentylację mechaniczną, o wydajności zapewniającej przepływ powietrza zewnętrznego w ilości co najmniej 50 m3/godz. na jedną osobę, przy uwzględnieniu maksymalnej liczby osób korzystających z usług świadczonych w zakładzie. 2. W siłowniach ilość powietrza, o której mowa w ust. 1, powinna wynosić co najmniej 100 m3/godz. na jedną osobę. 3. W pomieszczeniu solarium, masaży mokrych oraz w pomieszczeniach, w których znajdują się natryski i łaźnie parowe, instaluje się wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną, podciśnieniową. 4. Materace do ćwiczeń w zakładach odnowy biologicznej powinny być wykonane z materiału łatwo zmywalnego, odpornego na działanie środków, o których mowa w § 10 ust. 2. § 25. 1. Urządzenie do opalania oraz stanowisko do masażu suchego umieszcza się w wydzielonym pomieszczeniu lub miejscu, osłoniętym ściankami o wysokości co najmniej 2 m. 2. Pomieszczenie lub miejsce, o których mowa w ust. 1, wyposaża się w: 1) zasobnik z ręcznikami jednorazowego użytku; 2) środki dezynfekcyjne; 3) szafkę lub wieszak na odzież osób korzystających z usług. 3. W solarium umieszcza się łóżka lub kabiny do opalania wyposażone w nawiew powietrza i regulację ich parametrów. 4. Łóżko lub kabinę do opalania po każdym użyciu dezynfekuje się, a informację o wykonaniu tej czynności umieszcza się w widocznym miejscu. § 26. 1. Osoby korzystające z masażu wodnego, łaźni parowych i natrysków powinny posiadać ochraniacze na stopy. 2. W pomieszczeniu masażu wodnego, łaźni parowej i w pomieszczeniu natrysków instaluje się wpusty podłogowe oraz zawory ze złączką do węża. 3. Przepływ wody dla jednego sitka natryskowego powinien wynosić co najmniej 40 l na osobę. 4. W pomieszczeniu masażu przy stanowisku do masażu instaluje się umywalkę, dozownik mydła w płynie oraz umieszcza się ręczniki jednorazowego użytku. 5. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się podestów. § 27. 1. Osobom korzystającym z sauny zapewnia się oddzielne przebieralnie. 2. W zakładzie, w którym znajdują się pomieszczenia sauny, wydziela się pomieszczenie sanitarne, składające się co najmniej z jednego natrysku, umywalki i ustępu. 3. Dopuszcza się korzystanie przez osoby, o których mowa w ust. 1, z innych przebieralni i pomieszczeń sanitarnych, jeżeli znajdują się w sąsiedztwie sauny. § 28. 1. W zakładzie odnowy biologicznej organizuje się pomieszczenie lub miejsce do wypoczynku dla osób korzystających z usług tego zakładu. 2. W pomieszczeniu do wypoczynku przy saunie zapewnia się co najmniej 2 wymiany powietrza na godzinę. § 29. Warunki świadczenia usług w zakładach działających w dniu wejścia w życie rozporządzenia będą dostosowane, w terminie dwóch lat od tego dnia, do wymagań określonych w rozporządzeniu. § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. 2) Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Opieki Społecznej z dnia 18 września 1935 r. o przepisach sanitarnych dla zakładów fryzjerskich i golarskich (Dz. U. Nr 78, poz. 483 oraz z 1958 r. Nr 56, poz. 275), które utraciło moc z dniem 1 stycznia 2002 r. na podstawie art. 38 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 199, poz. 1938). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń zdrowotnych udzielanych osobom nieposiadającym uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego (Dz. U. Nr 31, poz. 274) Na podstawie art. 197 ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb finansowania z budżetu państwa świadczeń zdrowotnych, w tym leków, o których mowa w art. 197 ust. 1-3 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, zwanej dalej "ustawą", udzielanych przez zakłady opieki zdrowotnej osobom nieposiadającym uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego. § 2. 1. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 197 ust. 1 pkt 1 ustawy, udzielane skazanym, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Sprawiedliwości. 2. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 197 ust. 1 pkt 2-4 oraz ust. 2 ustawy, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. 3. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 197 ust. 1 pkt 5 ustawy, udzielane cudzoziemcom, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Sprawiedliwości. § 3. 1. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w § 1, są finansowane na podstawie faktury i miesięcznego zestawienia sporządzanego przez zakład opieki zdrowotnej i stanowiącego załącznik do faktury. 2. Faktura obejmuje kwotę stanowiącą sumę cen świadczeń zdrowotnych wymienionych w zestawieniu, o którym mowa w ust. 1. 3. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzane według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia i zawiera: 1) imię i nazwisko osoby, której udzielono świadczenia zdrowotnego; 2) inne dane umożliwiające identyfikację osoby, o której mowa w pkt 1: a) numer PESEL, b) datę urodzenia - w przypadku, gdy nie posiada ona numeru PESEL, c) numer księgi głównej szpitala - w przypadku hospitalizacji; 3) tytuł uprawnienia osoby, o której mowa w pkt 1; 4) datę udzielenia świadczenia; 5) rodzaj i zakres udzielonego świadczenia zdrowotnego; 6) liczbę udzielonych świadczeń zdrowotnych; 7) cenę każdego rodzaju świadczenia zdrowotnego, przewidzianą w umowie z: a) Narodowym Funduszem Zdrowia, b) ministrem właściwym do spraw zdrowia - w przypadku świadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 47 ust. 1 pkt 7 ustawy; 8) cenę każdego rodzaju świadczenia zdrowotnego, w przypadkach innych niż wymienione w pkt 7, ustaloną na poziomie: a) najniższej ceny przewidzianej w umowach zawieranych przez Narodowy Fundusz Zdrowia dla danego rodzaju świadczenia, z zastrzeżeniem lit. b, b) najniższej ceny danego rodzaju świadczenia ustalonej przez samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej mający siedzibę na terenie danego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia; 9) wartość świadczeń zdrowotnych stanowiącą: a) iloczyn liczby świadczeń i ich ceny, z zastrzeżeniem lit. b, b) iloczyn liczby osobodni i ich ceny ustalonej zgodnie z zasadami określonymi w pkt 7 albo pkt 8 - w przypadku hospitalizacji; 10) datę wystawienia i numer faktury. 4. Cena określona w zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z ust. 3 pkt 7 lit. b powinna być dodatkowo potwierdzona przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej poprzez złożenie, w formie pisemnej, oświadczenia określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Leki, o których mowa w § 1, są finansowane na podstawie miesięcznego zestawienia sporządzanego według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, które zawiera: 1) imię i nazwisko osoby, której wydano lek; 2) rodzaj uprawnień; 3) kod EAN leku; 4) kwotę podlegającą refundacji. 2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, sporządzane przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie zbiorczych zestawień i informacji, o których mowa w art. 125 i art. 143 ust. 1 ustawy, jest przekazywane ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, nie później niż w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. § 5. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 i § 4 ust. 1, są przekazywane w formie pisemnej. § 6. Minister Sprawiedliwości albo minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje środki finansowe zakładowi opieki zdrowotnej w terminie 60 dni od dnia otrzymania prawidłowo sporządzonych dokumentów, o których mowa w § 3 ust. 1. § 7. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje środki finansowe oddziałowi wojewódzkiemu Narodowego Funduszu Zdrowia, w terminie 60 dni od daty otrzymania prawidłowo sporządzonego zestawienia, o którym mowa w § 4 ust. 1. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 grudnia 2001 r. w sprawie zasad i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń zdrowotnych udzielanych bezpłatnie przez zakłady opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 156, poz. 1831). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2004 r. (poz. 274) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie badania zawartości niektórych substancji w dymie papierosowym oraz informacji i ostrzeżeń zamieszczanych na opakowaniach wyrobów tytoniowych 2) (Dz. U. Nr 31, poz. 275) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dopuszczalną zawartość substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla w dymie papierosowym, sposób ustalania i wykaz laboratoriów kontrolnych uprawnionych do ustalania zawartości tych substancji, a także treść, formę graficzną i sposób umieszczania ostrzeżeń przed szkodliwością używania tytoniu oraz informacji o zawartości substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla w jednym papierosie. § 2. 1. Zawartość substancji szkodliwych dla zdrowia w dymie papierosowym papierosów wprowadzanych do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie może przekraczać następujących wielkości w przeliczeniu na 1 papieros: 1) substancji smolistych - 10 mg; 2) nikotyny - 1 mg; 3) tlenku węgla - 10 mg. 2. Zawartość substancji, o których mowa w ust. 1, oznacza się zgodnie z normami PN-ISO 4387 dla substancji smolistych, PN-ISO 10315 dla nikotyny, PN-ISO 8454 dla tlenku węgla, przy czym prawdziwość informacji na opakowaniach na temat zawartości substancji smolistych i nikotyny będzie sprawdzana zgodnie z normą PN-ISO 8243. Rzeczywista zawartość tlenku węgla, wyrażona w liczbach całkowitych, może różnić się od podanej na opakowaniu o 20 %, jeżeli została ustalona jako wartość średnia z prób w różnym czasie, albo o 25 %, jeżeli została ustalona na podstawie próby w jednym czasie. § 3. 1. Do wykonywania badań zawartości substancji szkodliwych dla zdrowia w dymie papierosowym, o których mowa w § 2 ust. 1, uprawniony jest Oddział Laboratoryjny do spraw Krajowej Kontroli Substancji Szkodliwych w Wyrobach Tytoniowych przy Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Łodzi. 2. Do wykonywania badań, o których mowa w ust. 1, uprawnione są także inne laboratoria, jeżeli posiadają akredytację w zakresie tych badań uznawaną w krajach Unii Europejskiej. § 4. 1. Na jednostkowych opakowaniach papierosów, cygar, cygaretek, tytoni fajkowych, tytoni przeznaczonych do skręcania papierosów oraz innych wyrobów tytoniowych przeznaczonych do palenia, a także na zbiorczych opakowaniach tych wyrobów, występujących w handlu detalicznym, umieszcza się: 1) ostrzeżenie powszechne o treści: "Palenie zabija" albo "Palenie poważnie szkodzi Tobie i osobom w Twoim otoczeniu"; 2) jedno z następujących ostrzeżeń dodatkowych: a) "Palacze tytoniu umierają młodziej", b) "Palenie tytoniu zamyka naczynia krwionośne i jest przyczyną zawałów serca i udarów mózgu", c) "Palenie tytoniu powoduje śmiertelnego raka płuc", d) "Palenie tytoniu w czasie ciąży szkodzi Twojemu dziecku", e) "Chrońcie dzieci - nie zmuszajcie ich do wdychania dymu tytoniowego", f) "Twój lekarz lub farmaceuta pomoże Ci rzucić palenie", g) "Palenie tytoniu silnie uzależnia - nie zaczynaj palić", h) "Zaprzestanie palenia zmniejsza ryzyko groźnych chorób serca i płuc", i) "Palenie tytoniu może spowodować powolną i bolesną śmierć", j) "Dzwoniąc pod nr telefonu 0801108108, uzyskasz pomoc w rzuceniu palenia", k) "Palenie tytoniu może zmniejszyć przepływ krwi i powodować impotencję", l) "Palenie tytoniu przyśpiesza starzenie się skóry", m) "Palenie tytoniu może uszkodzić nasienie i zmniejszać płodność", n) "Dym tytoniowy zawiera benzen, nitrozoaminy, formaldehyd i cyjanowodór". 2. Ostrzeżenia powszechne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, umieszcza się na jednej z dwóch największych płaszczyzn opakowania, zapewniając przemienne i regularne występowanie w produkcji i obrocie handlowym jednego i drugiego tekstu. 3. Ostrzeżenia dodatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, umieszcza się na drugiej z największych, przeciwległej płaszczyźnie opakowania, zapewniając przemienne i regularne występowanie w produkcji i obrocie handlowym każdego z 14 tekstów. 4. Na opakowaniach jednostkowych i na opakowaniach zbiorczych występujących w handlu detalicznym ostrzeżenia powszechne zajmują nie mniej niż 30 %, a ostrzeżenia dodatkowe nie mniej niż 40 % płaszczyzny opakowania, na której są umieszczane. 5. Przepisów ust. 4 nie stosuje się do opakowań wyrobów tytoniowych przeznaczonych do palenia innych niż papierosy, występujących w handlu detalicznym, których najbardziej widoczne, największe płaszczyzny mają powierzchnie większe niż 75 cm2. Na tych opakowaniach ostrzeżenia zajmują powierzchnie nie mniejsze niż po 22,5 cm2 na każdej z płaszczyzn. 6. Na jednej z dwu bocznych ścian jednostkowego opakowania papierosów umieszcza się informację o zawartości substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla w dymie papierosowym o treści: "substancje smoliste: ....mg/papieros; nikotyna: ....mg/papieros; tlenek węgla: ....mg/papieros", przy czym wyraz "substancje" można zastąpić skrótem "subst." lub "sub.". Informacja powyższa zajmuje nie mniej niż 10 % płaszczyzny opakowania, na której jest umieszczana. 7. Na opakowaniu tabaki umieszcza się ostrzeżenie o treści: "Ten wyrób tytoniowy może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i powoduje uzależnienie". 8. Ostrzeżenie, o którym mowa w ust. 7, umieszcza się na największej, najbardziej widocznej powierzchni opakowania jednostkowego w taki sposób, by zajmowało nie mniej niż 30 % odpowiedniej powierzchni opakowania. § 5. 1. Ostrzeżenia i informacje, o których mowa w § 4, umieszcza się: 1) na trwałych elementach opakowania nieulegających uszkodzeniu lub oddzieleniu podczas otwierania opakowania i w taki sposób, by były one nieusuwalne i niezasłonięte przez inny element graficzny lub jakąkolwiek część opakowania; 2) w prostokątnym polu otoczonym ramką wykonaną linią ciągłą w kolorze czarnym o grubości nie mniejszej niż 3 mm i nie większej niż 4 mm, niekolidującą w żaden sposób z tekstem ostrzeżenia lub podaną informacją, przy czym powierzchnia ramki wliczana jest do całkowitej powierzchni ostrzeżenia. 2. Teksty ostrzeżeń i informacji, o których mowa w § 4, drukuje się bezpośrednio na opakowaniu, w kolorze czarnym na białym tle, pogrubioną czcionką Helvetica, z zachowaniem następujących zasad: 1) tekst informacji, o której mowa w § 4 ust. 6, jest równoległy do najdłuższej krawędzi opakowania; 2) teksty drukuje się małymi literami, z wyjątkiem wielkich liter wymaganych prawidłami pisowni polskiej, w środkowej części pola przeznaczonego dla ostrzeżenia lub informacji; 3) wielkość czcionki i rozmieszczenie tekstu powinno być takie, by tekst zajmował możliwie największą część pola przeznaczonego dla ostrzeżenia lub informacji, z zachowaniem należytej komunikatywności oraz niezbędnych odstępów między wierszami - nie większych niż wysokość liter i nie mniejszych niż połowa wysokości liter; 4) na opakowaniach wyrobów innych niż papierosy teksty ostrzeżeń mogą być umieszczane za pomocą nalepek, pod warunkiem że nalepki będą nieusuwalne. § 6. Na informacjach o wyrobach tytoniowych eksponowanych w punktach ich sprzedaży umieszcza się jeden z tekstów ostrzeżeń powszechnych wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1. § 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 grudnia 1996 r. w sprawie treści, wzorów i sposobu umieszczania napisów ostrzegających przed szkodliwością używania tytoniu oraz informacji o zawartości substancji smolistych i nikotyny, a także w sprawie dopuszczalnej zawartości substancji szkodliwych w wyrobach tytoniowych i sposobu ustalania ich zawartości (Dz. U. Nr 146, poz. 685, z 1997 r. Nr 109, poz. 713 oraz z 2000 r. Nr 92, poz. 1023). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 2001/37/WE z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie dostosowania ustaw, rozporządzeń i przepisów administracyjnych państw członkowskich dotyczących produkcji, prezentacji i sprzedaży wyrobów tytoniowych (Dz. Urz. WE L 194 z 18.07.2001, str. 26 i n.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 96, poz. 1107 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2274. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie lokowania środków Funduszu Rezerwy Demograficznej (Dz. U. Nr 32, poz. 277) Na podstawie art. 65 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie lokowania środków Funduszu Rezerwy Demograficznej (Dz. U. Nr 31, poz. 256) w § 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zarząd Zakładu corocznie w terminie wynikającym z przepisów dotyczących prac nad projektem budżetu państwa przedkłada Radzie Nadzorczej Zakładu projekt planu finansowego FRD na kolejny rok, zawierający uzasadnienie wysokości planowanych kosztów bieżącego zarządzania.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania kredytów preferencyjnych ze środków Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych. (Dz. U. Nr 32, poz. 278) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych (Dz. U. Nr 223, poz. 2218) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb udzielania oraz zasady spłaty kredytów preferencyjnych z Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych przeznaczonych na przygotowanie przez gminy i ich związki projektów inwestycji komunalnych przewidzianych do współfinansowania z funduszy Unii Europejskiej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) kredycie - rozumie się przez to preferencyjny kredyt na pokrycie kosztów przygotowania przez inwestorów projektów inwestycji komunalnych przewidzianych do współfinansowania z funduszy Unii Europejskiej, udzielany na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych; 2) BGK - rozumie się przez to Bank Gospodarstwa Krajowego. § 3. 1. Kredyt jest udzielany na wniosek inwestora składany na formularzu według wzoru ustalonego przez BGK. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) opis planowanej inwestycji, określający w szczególności jej przedmiot, ostatecznych beneficjentów projektu, cel i oczekiwane efekty oraz szacunkową wartość inwestycji; 2) wyciąg z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli dla danego obszaru plan został uchwalony; 3) wyciąg ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jeżeli dla danego obszaru nie uchwalono planu zagospodarowania przestrzennego; 4) opinie banków prowadzących rachunki inwestora lub świadczących inne usługi bankowe, dotyczące współpracy z inwestorem; 5) zaświadczenie z właściwego zakładu ubezpieczeń społecznych o wypełnieniu obowiązków składkowych; 6) sprawozdania z wykonania budżetu za ostatnie dwa lata i za ostatni kwartał przed złożeniem wniosku; 7) uchwałę budżetową na rok bieżący oraz prognozy dotyczące budżetu na trzy kolejne lata; 8) uchwałę o zaciągnięciu kredytu na sfinansowanie przygotowania projektu; 9) opinię właściwej dla inwestora regionalnej izby obrachunkowej o zdolności do spłaty wnioskowanego kredytu; 10) oświadczenie inwestora o zobowiązaniach długoterminowych według tytułów dłużnych, w tym z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji; 11) oświadczenie inwestora o możliwości uzyskania współfinansowania dla planowanej inwestycji z funduszy Unii Europejskiej. 3. Opinie banków, o których mowa w ust. 2 pkt 4, oraz zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, muszą być wystawione nie wcześniej niż 30 dni przed dniem złożenia wniosku. 4. BGK w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie kredytu dokonuje oceny formalnej wniosku. Wniosek spełniający wymogi formalne, o których mowa w ust. 1-3, podlega rejestracji w BGK z datą wpływu. 5. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów formalnych, BGK wzywa inwestora do jego uzupełnienia w terminie nie dłuższym niż 14 dni; wniosek taki podlega rejestracji z dniem wpływu uzupełnienia do BGK. Wniosek nieuzupełniony w wyznaczonym terminie BGK pozostawia bez rozpatrzenia. 6. BGK może zażądać od inwestora złożenia innych niż wymienione w ust. 2 dokumentów, jeżeli będą one niezbędne do oceny możliwości uzyskania współfinansowania projektu z funduszy Unii Europejskiej. § 4. BGK dokonuje oceny wniosków w kolejności ich zarejestrowania, stosując następujące kryteria: 1) możliwości sfinansowania przez inwestora co najmniej 20% kosztów przygotowania projektu bez podatku od towarów i usług; 2) zdolności inwestora do spłaty kredytu wraz z odsetkami; 3) możliwości uzyskania współfinansowania dla planowanej inwestycji z funduszy Unii Europejskiej. § 5. 1. W terminie 30 dni od dnia zarejestrowania wniosku BGK na podstawie oceny, o której mowa w § 4: 1) podejmuje decyzję o przyznaniu kredytu, w której w szczególności określa: a) termin i warunki uruchomienia kredytu, b) termin i warunki spłaty kredytu; 2) wzywa inwestora do złożenia dodatkowych dokumentów, jeżeli na podstawie dokumentów dostarczonych przez inwestora nie można dokonać oceny, o której mowa w § 4, lub 3) podejmuje decyzję o odmowie udzielenia kredytu. 2. O podjętej decyzji BGK niezwłocznie zawiadamia inwestora. 3. Uruchomienie kredytu lub jego pierwszej transzy następuje po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych inwestora, o których mowa w § 4 pkt 1. § 6. 1. Kredyt może być wypłacany jednorazowo lub w ratach. 2. Na wniosek inwestora BGK może udzielić karencji w spłacie kredytu do 18 miesięcy. 3. Termin spłaty kredytu nie może przekroczyć okresu 36 miesięcy. 4. Zabezpieczeniem spłaty kredytu jest weksel własny in blanco lub inne zabezpieczenie zaproponowane przez inwestora. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - rozwój regionalny, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności pilota wycieczek (Dz. U. Nr 32, poz. 279) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności; 3) sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) stażu - oznacza to staż adaptacyjny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864); 2) teście - oznacza to test umiejętności, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy wymienionej w pkt 1; 3) zespole - oznacza to zespół przygotowujący i przeprowadzający test umiejętności; 4) organie prowadzącym postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji - oznacza to ministra właściwego do spraw turystyki; 5) odrębnych przepisach - oznacza to przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966); 6) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271). § 3. 1. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wydaje postanowienie o konieczności odbycia stażu albo przeprowadzenia testu. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji z wnioskiem o odbycie stażu albo przeprowadzenie testu. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią wniosku o odbycie stażu lub przeprowadzenie testu zgodnie z wyborem wnioskodawcy oraz informacjami o posiadanych przez wnioskodawcę kwalifikacjach odpowiednio: 1) przedsiębiorcy, o którym mowa w § 7; 2) zespołowi. § 5. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na stronie internetowej właściwej dla organu prowadzącego postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji: 1) informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla pilotów wycieczek; 2) zakresy programowe testu dla pilota wycieczek; 3) numer rachunku, na który wnoszone są opłaty, o których mowa w rozdziale 3. § 6. Uprawnienia do podejmowania lub wykonywania działalności pilota wycieczek nadawane są zgodnie z odrębnymi przepisami. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Staż adaptacyjny może odbywać się u przedsiębiorców krajowych prowadzących w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej co najmniej przez trzy lata działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu imprez turystycznych oraz na pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji ogłasza w drodze obwieszczenia listę przedsiębiorców uprawnionych do przeprowadzenia stażu. § 8. 1. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu składa: 1) formularz zgłoszeniowy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) dokument zawierający zobowiązanie przedsiębiorcy, o którym mowa w § 7, do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, określonego w art. 2 pkt 16 ustawy wymienionej w § 2 pkt 1. 2. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje przedsiębiorcę, który zobowiązał się nawiązać z nim stosunek prawny w celu odbywania stażu. 3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przedsiębiorca określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 9. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez przedsiębiorcę w oparciu o rzeczywiste wydatki związane z odbywaniem stażu, a także z uwzględnieniem długości okresu, o którym mowa w § 8 ust. 3 pkt 3. 2. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest uiszczana jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach, na rachunek bankowy przedsiębiorcy. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 10. 1. Staż odbywa się pod nadzorem opiekuna wskazanego przez przedsiębiorcę, o którym mowa w § 7, w porozumieniu z organem prowadzącym postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. 2. Opiekun stażu wnioskodawcy ubiegającego się o uznanie kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności pilota wycieczek powinien spełniać następujące kryteria: 1) posiadać wykształcenie wyższe; 2) posiadać uprawnienia pilota wycieczek oraz wykazać się pięcioletnią czynną działalnością jako pilot wycieczek. 3. W przypadku gdy opiekun wskazany przez przedsiębiorcę nie będzie mógł sprawować tej funkcji lub w przypadku umotywowanej prośby wnioskodawcy, przedsiębiorca wyznacza kolejnego opiekuna, jeżeli czas odbytego już przez wnioskodawcę stażu nie przekroczył 40% okresu, na jaki był ustalony. 4. Opiekun sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu wnioskodawcy, w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w okresie stażu; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. 5. Opiekun sporządza raport z przebiegu stażu i opinię o przebiegu stażu. § 11. 1. Staż jest realizowany na podstawie programu. 2. Program i okres stażu ustala indywidualnie dla każdego wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. 3. W programie uwzględnia się w szczególności kwalifikacje wnioskodawcy, dotychczasowe doświadczenie zawodowe oraz program szkolenia pilotów wycieczek określony w odrębnych przepisach. 4. Program, o którym mowa w ust. 2, otrzymują wnioskodawca, opiekun i przedsiębiorca, o którym mowa w § 7. § 12. Po odbyciu stażu wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji raport i opinię, o których mowa w § 10 ust. 5. § 13. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji dokonuje, na podstawie raportu i opinii, oceny stażu i wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności pilota wycieczek. Rozdział 3 Test umiejętności § 14. Test obejmuje odpowiedni zakres programowy ustalony indywidualnie dla każdego wnioskodawcy przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. Przepis § 11 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 15. 1. Do przeprowadzania testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji powołuje trzyosobowy zespół w składzie: przewodniczący oraz dwaj członkowie. 2. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 1, wchodzą przedstawiciele stowarzyszeń zrzeszających pilotów wycieczek. 3. Testy przeprowadzane są trzy razy do roku. 4. O terminie i miejscu przeprowadzenia testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zawiadamia wnioskodawcę oraz podaje tę informację do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej i na stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki, nie później niż na 30 dni przed terminem testu. § 16. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 15 ust. 4, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu są ustalane kwotowo przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji w związku z przeprowadzeniem testu. 3. Koszty, o których mowa w ust. 2, nie mogą być wyższe niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę, ogłaszanego zgodnie z art. 2 ust. 4 lub ustalanego zgodnie z art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679). 4. Opłata za przeprowadzenie testu wnoszona jest przez wnioskodawcę na rachunek bieżący organu prowadzącego postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. 5. W przypadku nieprzystąpienia wnioskodawcy do testu zwraca się połowę wniesionej przez niego opłaty. 6. Wnioskodawca przedstawia dowód dokonania opłaty, o której mowa w ust. 1, przed przystąpieniem do testu. § 17. 1. Test przeprowadzany jest w formie pisemnej i trwa 120 minut. 2. Test składa się z nie więcej niż 50 zagadnień lub pytań, w tym nie więcej niż 10% o charakterze opisowym. Każde z zagadnień lub pytań niemające charakteru opisowego powinno zawierać nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi, z których tylko jedna może być prawidłowa. § 18. Do zadań zespołu należy przygotowanie zestawów pytań lub zagadnień do testu, ocena testu, sporządzenie protokołu z przebiegu testu. § 19. Test odbywa się w języku polskim. § 20. Przy ocenie testu uwzględnia się w szczególności następujące zasady: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na zagadnienie lub pytanie, niemające charakteru opisowego, ustala się jednakową liczbę punktów; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie zagadnienia lub pytania o charakterze opisowym ustala się jednakową liczbę punktów; 3) za każdą błędną odpowiedź lub brak odpowiedzi ustala się zero punktów; 4) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66% punktów możliwych do uzyskania. § 21. Z przebiegu testu sporządza się protokół, który podpisują członkowie zespołu. § 22. Informacje o wyniku testu przekazuje się wnioskodawcy w terminie 7 dni od dnia sporządzenia protokołu, pod adresem wskazanym przez wnioskodawcę. § 23. Na podstawie protokołu z przebiegu testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności pilota wycieczek. Rozdział 4 Przepis końcowy § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2004 r. (poz. 279) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - turystyka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 32, poz. 280) Na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 września 2003 r. w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 165, poz. 1605) w § 1: 1) w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) hydrolizowane białka o masie cząsteczkowej poniżej 10.000 daltonów, otrzymane ze zwierząt nieprzeżuwających oraz z surowych skór i tkanki podskórnej zwierząt przeżuwających;", b) dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu: "7) wytopione tłuszcze zwierzęce otrzymane w wyniku przetwarzania produktów zwierzęcych, w tym wytopione tłuszcze otrzymane ze zwierząt przeżuwających o zawartości nierozpuszczalnych w eterze naftowym zanieczyszczeń nieprzekraczającej 0,15 % ich masy; 8) oleje rybne otrzymane w wyniku przetwarzania ryb i produktów rybnych."; 2) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W żywieniu ryb, oprócz materiałów paszowych wymienionych w ust. 1 i 3, mogą być stosowane: 1) mączka uzyskana z krwi zwierząt nieprzeżuwających; 2) ryby złowione na otwartym morzu lub w jeziorze i odpady z tych ryb."; 3) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. W żywieniu ryb hodowlanych nie stosuje się przetworzonych białek zwierzęcych otrzymanych z tkanek tego samego gatunku ryb hodowlanych."; 4) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W żywieniu trzody chlewnej i drobiu nie stosuje się przetworzonych białek zwierzęcych otrzymanych z tkanek zwierząt należących do tego samego gatunku."; 5) uchyla się ust. 6 i 7. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się zwójki goździkóweczki i zwójki afrykaneczki 2) (Dz. U. Nr 32, poz. 281) Na podstawie art. 10 ust. 1 i art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa przeprowadza urzędową kontrolę roślin goździka pod kątem występowania zwójki goździkóweczki (Cacoecimorpha pronubana) i zwójki afrykaneczki (Epichoristodes acerbella) oraz podejmuje działania w przypadku wystąpienia lub podejrzenia ich wystąpienia, określone w przepisach ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, dotyczących zwalczania organizmów kwarantannowych. 2. Rośliny, w tym kwiaty cięte goździka (Dianthus L.), mogą być wprowadzane i przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nie są porażone przez zwójkę goździkóweczkę i zwójkę afrykaneczkę. § 2. 1. W przypadku stwierdzenia wystąpienia zwójki goździkóweczki i zwójki afrykaneczki w uprawach roślin goździka: 1) usuwa się i pali porażone rośliny w matecznikach i mnożarkach; 2) usuwa się i pali silnie porażone rośliny w uprawach innych niż określone w pkt 1; 3) stosuje się regularnie zabiegi zwalczania, zapobiegające wprowadzeniu do obrotu goździków nieporażonych pochodzących z tych upraw. 2. W okresie od dnia 16 października do dnia 30 kwietnia każdego roku kalendarzowego dopuszcza się przemieszczanie kwiatów ciętych goździka słabo porażonych przez zwójkę goździkóweczkę i zwójkę afrykaneczkę. 3. Przy ocenie stopnia porażenia kwiatów ciętych goździka przez zwójkę goździkóweczkę i zwójkę afrykaneczkę bierze się pod uwagę stadium rozwojowe tych zwójek i ryzyko ich rozprzestrzeniania się. § 3. Przechowywanie, hodowanie lub wykorzystywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zwójki goździkóweczki i zwójki afrykaneczki jest dozwolone tylko przez podmioty prowadzące prace naukowo-badawcze lub prace nad tworzeniem nowych odmian roślin uprawnych. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego dyrektywę 76/647/EEC z dnia 9 grudnia 1974 r. w sprawie zwalczania zwójek występujących na goździku (Dz. Urz. UE L 93, 07.07.1974 r., z późn. zm.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się mątwika ziemniaczanego i mątwika agresywnego 2) (Dz. U. Nr 32, poz. 282) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się mątwika ziemniaczanego (Globodera rostochiensis) i mątwika agresywnego (Globodera pallida). § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) sadzenie - każdą czynność mającą na celu umieszczenie roślin w podłożu uprawowym w sposób umożliwiający ich wzrost, reprodukcję lub rozmnożenie; 2) rośliny przeznaczone do sadzenia: a) rośliny już posadzone, które mają pozostać w podłożu uprawowym, lub być przesadzone, lub b) rośliny nieposadzone w momencie wprowadzania do obrotu lub przemieszczania, lecz przeznaczone do późniejszego sadzenia; 3) odmiana odporna na patotyp mątwika - odmianę, której uprawa przyczynia się do naturalnego i corocznego zmniejszania się populacji danego patotypu mątwika. § 3. Uprawa ziemniaków sadzeniaków i innych roślin przeznaczonych do sadzenia jest dozwolona jedynie na gruntach, na których w wyniku urzędowej kontroli wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", nie stwierdza występowania cyst mątwików zawierających żywe jaja lub osobniki młodociane. § 4. W przypadku stwierdzenia występowania cyst mątwików zawierających żywe jaja lub osobniki młodociane wojewódzki inspektor: 1) wyznacza strefę porażenia na gruntach, na których stwierdzono występowanie cyst mątwików lub z których pochodzą rośliny, na których lub w towarzyszącym im podłożu stwierdzono występowanie tych cyst; 2) może wyznaczyć strefę bezpieczeństwa na gruntach sąsiadujących ze strefą porażenia, w celu ochrony tych gruntów przed rozprzestrzenianiem się mątwików, biorąc pod uwagę warunki lokalne, ukształtowanie terenu, występowanie naturalnych granic gruntów, możliwość tworzenia sztucznych granic między gruntem porażonym i sąsiadującymi gruntami oraz użytkowanie tego samego sprzętu rolniczego i środków transportu. § 5. W strefach porażenia i bezpieczeństwa, od dnia ich wyznaczenia i w okresie kolejnych 5 lat uprawy, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora: 1) nie uprawia się ziemniaków, pomidorów, papryki, oberżyny i roślin przeznaczonych do sadzenia, składowania lub przechowywania na innych gruntach oraz innych roślin z rodziny psiankowatych, oprócz tytoniu; 2) nie kompostuje się, nie składuje i nie przechowuje w gruncie roślin przeznaczonych do przesadzania lub składowania, lub przechowywania na innych gruntach; 3) nie wywozi się poza strefy roślin, produktów roślinnych i przedmiotów z przylegającym do nich podłożem; 4) niszczy się samosiewy i łęty ziemniaków oraz zwalcza chwasty z rodziny psiankowatych; 5) dopuszcza się, o ile nie występuje ryzyko rozprzestrzeniania się mątwików: a) uprawę ziemniaków odmian odpornych na występujący gatunek i patotyp mątwików, jeżeli są przeznaczone na konsumpcję lub do przerobu przemysłowego, lub b) uprawę ziemniaków z przeznaczeniem do konsumpcji lub do przerobu przemysłowego, jeżeli w systemie produkcji jest możliwa dezynfekcja lub wymiana podłoża. § 6. Rośliny pochodzące ze strefy porażenia lub bezpieczeństwa, lub pochodzące z partii, w których na roślinach lub w towarzyszącym im podłożu stwierdzono występowanie cyst mątwików zawierających żywe jaja lub osobniki młodociane: 1) nie mogą być przeznaczone do sadzenia, kompostowania, składowania, kopcowania lub przechowywania na innych gruntach; 2) mogą być: a) użyte we własnym gospodarstwie do konsumpcji lub na paszę, b) przeznaczone do przerobu przemysłowego, do konsumpcji lub na paszę, po ich uprzednim oczyszczeniu z podłoża w gospodarstwie, z którego pochodzą, c) zniszczone w sposób gwarantujący zniszczenie mątwików. § 7. Pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, przez 5 lat, czyści się i odkaża wszystkie urządzenia, narzędzia, środki transportu, miejsca przechowywania, opakowania oraz inne przedmioty mające kontakt z roślinami, produktami roślinnymi i przedmiotami, pochodzącymi ze strefy porażenia lub bezpieczeństwa, w sposób zapobiegający rozprzestrzenianiu się mątwików. § 8. Jeżeli po upływie 5 lat od dnia wyznaczenia stref wojewódzki inspektor stwierdzi występowanie cyst mątwików zawierających żywe jaja lub osobniki młodociane, stosuje się przepisy § 4. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego dyrektywę 69/465/EEC z dnia 8 grudnia 1969 r. o zwalczaniu mątwika ziemniaczanego (Dz. Urz. WE L 323 z 24.12.69 r., str. 2 i n.). 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 września 2001 r. w sprawie szczegółowych sposobów zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów charakteryzujących się szczególną szkodliwością oraz szczegółowych zasad wyznaczania stref porażenia i stref bezpieczeństwa w związku z wystąpieniem tych organizmów (Dz. U. Nr 118, poz. 1267 oraz z 2003 r. Nr 185, poz. 1811), które traci moc z dniem 1 marca 2004 r. w części dotyczącej sposobów zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się mątwików. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 32, poz. 283) Na podstawie art. 50a ust. 5 i art. 130a ust. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2002 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 1133 i Nr 176, poz. 1451) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) straż gminna (miejska);"; 2) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. W przypadku nieodebrania pojazdu z parkingu w terminie określonym w art. 50a ust. 2 ustawy jednostka prowadząca parking strzeżony powiadamia o tym, nie później niż trzeciego dnia od dnia upływu tego terminu, właściwy miejscowo organ gminy oraz podmiot, który wydał dyspozycję usunięcia pojazdu. 2. W przypadku nieodebrania pojazdu z parkingu w terminie określonym w art. 130a ust. 10 ustawy jednostka prowadząca parking strzeżony powiadamia o tym, nie później niż trzeciego dnia od dnia upływu tego terminu, właściwy miejscowo urząd skarbowy oraz podmiot, który wydał dyspozycję usunięcia pojazdu. 3. Podmiot, który wydał dyspozycję usunięcia pojazdu, po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, przesyła niezwłocznie odpowiednio do organu gminy lub właściwego miejscowo urzędu skarbowego kopię powiadomienia, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2, wraz z potwierdzeniem jego doręczenia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. T. Matusiak 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie klasyfikacji dla prezentowania stanu wód powierzchniowych i podziemnych, sposobu prowadzenia monitoringu oraz sposobu interpretacji wyników i prezentacji stanu tych wód (Dz. U. Nr 32, poz. 284) Na podstawie art. 49 ust. 4 pkt 1 i 2 lit. a-c i lit. e-g oraz pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) klasyfikację dla prezentowania stanu: a) wód powierzchniowych, b) wód podziemnych; 2) sposób prowadzenia monitoringu stanu wód powierzchniowych i podziemnych, uwzględniający: a) kryteria wyznaczania punktów poboru próbek do badań, b) zakres i częstotliwość badań, c) wybór elementów jakości, d) metodyki referencyjne badań oraz warunki zapewnienia jakości danych, e) sposób oceny wyników badań, f) zakres badań jakości wód powierzchniowych i podziemnych wykonywanych przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska; 3) sposób interpretacji wyników i prezentacji stanu wód powierzchniowych i podziemnych. § 2. 1. Wprowadza się klasyfikację dla prezentowania stanu wód powierzchniowych obejmującą pięć klas jakości tych wód, z uwzględnieniem kategorii jakości wody A1, A2 i A3, określonych w przepisach w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wody powierzchniowe wykorzystywane do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia: 1) klasa I - wody o bardzo dobrej jakości: a) spełniają wymagania określone dla wód powierzchniowych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, w przypadku ich uzdatniania sposobem właściwym dla kategorii A1, b) wartości wskaźników jakości wody nie wskazują na żadne oddziaływania antropogeniczne; 2) klasa II - wody dobrej jakości: a) spełniają w odniesieniu do większości wskaźników jakości wody wymagania określone dla wód powierzchniowych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, w przypadku ich uzdatniania sposobem właściwym dla kategorii A2, b) wartości biologicznych wskaźników jakości wody wykazują niewielki wpływ oddziaływań antropogenicznych; 3) klasa III - wody zadowalającej jakości: a) spełniają wymagania określone dla wód powierzchniowych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, w przypadku ich uzdatniania sposobem właściwym dla kategorii A2, b) wartości biologicznych wskaźników jakości wody wykazują umiarkowany wpływ oddziaływań antropogenicznych; 4) klasa IV - wody niezadowalającej jakości: a) spełniają wymagania określone dla wód powierzchniowych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, w przypadku ich uzdatniania sposobem właściwym dla kategorii A3, b) wartości biologicznych wskaźników jakości wody wykazują, na skutek oddziaływań antropogenicznych, zmiany ilościowe i jakościowe w populacjach biologicznych; 5) klasa V - wody złej jakości: a) nie spełniają wymagań dla wód powierzchniowych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, b) wartości biologicznych wskaźników jakości wody wykazują, na skutek oddziaływań antropogenicznych, zmiany polegające na zaniku występowania znacznej części populacji biologicznych. 2. Podstawę określenia klas jakości wód powierzchniowych, o których mowa w ust. 1, stanowią wartości graniczne wskaźników jakości wody w klasach jakości wód powierzchniowych określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Wprowadza się trzy kategorie hydromorfologicznego stanu wód powierzchniowych: stan bardzo dobry, stan dobry, stan umiarkowany. 2. Sposób określania hydromorfologicznego stanu wód powierzchniowych oraz charakterystykę poszczególnych kategorii, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Wprowadza się klasyfikację dla prezentowania stanu wód podziemnych obejmującą pięć klas jakości tych wód, z uwzględnieniem przepisów w sprawie wymagań dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi: 1) klasa I - wody o bardzo dobrej jakości: a) wartości wskaźników jakości wody są kształtowane jedynie w efekcie naturalnych procesów zachodzących w warstwie wodonośnej, b) żaden ze wskaźników jakości wody nie przekracza wartości dopuszczalnych jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; 2) klasa II - wody dobrej jakości: a) wartości wskaźników jakości wody nie wskazują na oddziaływania antropogeniczne, b) wskaźniki jakości wody, z wyjątkiem żelaza i manganu, nie przekraczają wartości dopuszczalnych jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; 3) klasa III - wody zadowalającej jakości: a) wartości wskaźników jakości wody są podwyższone w wyniku naturalnych procesów lub słabego oddziaływania antropogenicznego, b) mniejsza część wskaźników jakości wody przekracza wartości dopuszczalne jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; 4) klasa IV - wody niezadowalającej jakości: a) wartości wskaźników jakości wody są podwyższone w wyniku naturalnych procesów oraz słabego oddziaływania antropogenicznego, b) większość wskaźników jakości wody przekracza wartości dopuszczalne jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; 5) klasa V - wody złej jakości: a) wartości wskaźników jakości wody potwierdzają oddziaływania antropogeniczne, b) woda nie spełnia wymagań określonych dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 2. Podstawę określania klas jakości wód podziemnych, o których mowa w ust. 1, stanowią wartości graniczne wskaźników jakości wody w klasach jakości wód podziemnych określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Stan ilościowy wód podziemnych określa wielkość rezerw zasobów wodnych, w granicach regionu wodnego. 2. Stan ilościowy wód podziemnych ustala się, porównując wielkość ustalonych zasobów dyspozycyjnych wód podziemnych wyrażonych w m3/d z: 1) wielkością rzeczywistego średniego poboru wody w danym roku wyrażonego w m3/d albo 2) wielkością poboru wody w danym roku wynikającego z pozwoleń wodnoprawnych wyrażonego w m3/d. 3. Stan ilościowy wód podziemnych uznaje się: 1) za słaby, gdy średni pobór w roku jest równy lub wyższy od zasobów dyspozycyjnych; 2) za dobry, gdy zasoby dyspozycyjne są wyższe od średniego poboru w roku. § 6. 1. Monitoring stanu wód powierzchniowych prowadzi się w następujących zakresach: 1) diagnostycznym - monitoring diagnostyczny; 2) operacyjnym - monitoring operacyjny; 3) badawczym - monitoring badawczy. 2. Zakres badań prowadzonych w monitoringu diagnostycznym obejmuje określenie w wodach powierzchniowych wartości wszystkich wskaźników jakości wody określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. W monitoringu diagnostycznym badania wskaźników jakości wody, o których mowa w ust. 2, prowadzi się z częstotliwością: 1) jeden raz na miesiąc - w odniesieniu do wskaźników fizycznych, wskaźników tlenowych, wskaźników biogennych, wskaźników zasolenia i wskaźników mikrobiologicznych; 2) jeden raz na kwartał - w odniesieniu do wskaźników biologicznych oraz metali, w tym metali ciężkich; 3) jeden raz na rok - w odniesieniu do wskaźników zanieczyszczeń przemysłowych oraz wskaźników biologicznych - makrobezkręgowców bentosowych. 4. W przypadku stwierdzenia na podstawie rozpoznania oddziaływań antropogenicznych obecności w wodach substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego lub prawdopodobieństwa ich obecności, zakres badań prowadzonych w monitoringu diagnostycznym rozszerza się o te substancje; w przypadku stwierdzenia ich obecności, badania, z wyjątkiem kadmu i rtęci, należy prowadzić z częstotliwością jeden raz na miesiąc, aż do stwierdzenia braku obecności tych substancji na poziomie przekraczającym próg oznaczalności. 5. Zakres i częstotliwość badań prowadzonych w monitoringu operacyjnym określa się, uwzględniając wyniki badań uzyskane w ramach monitoringu diagnostycznego. 6. Zakres i częstotliwość badań prowadzonych w monitoringu badawczym określa się każdorazowo w razie konieczności zidentyfikowania zanieczyszczeń przypadkowych lub spowodowanych awarią. § 7. 1. Przy wyznaczaniu punktów poboru próbek do badań wód powierzchniowych uwzględnia się kryteria obejmujące warunki wyboru oraz lokalizację i ilość punktów w obrębie badanego cieku naturalnego, jeziora lub sztucznego zbiornika wodnego. 2. Monitorowaniem obejmuje się wody powierzchniowe, które spełniają co najmniej jeden z następujących warunków: 1) posiadają zlewnie o powierzchni większej niż 2.500 km2; 2) posiadają zlewnie o powierzchni mniejszej niż 2.500 km2, lecz są ważne ze względu na dynamikę przepływu wody; 3) przekraczają lub stanowią granice państwa; 4) stanowią podstawę oszacowania wielkości ładunków zanieczyszczeń przekraczających granice państwa lub wprowadzanych do środowiska morskiego Bałtyku. 3. Lokalizacja i liczba punktów poboru próbek do badań wód w obrębie badanego cieku, jeziora lub sztucznego zbiornika wodnego ma zapewnić: 1) reprezentatywność wpływu zagrożeń wywołanych przez punktowe i rozproszone źródła zanieczyszczeń; 2) przeprowadzenie oceny wpływu oddziaływań punktowego źródła zanieczyszczeń; 3) przeprowadzenie oceny wpływu oddziaływań wielu punktowych źródeł zanieczyszczeń; 4) przeprowadzenie oceny wpływu oddziaływań wywieranych przez obszarowe źródła zanieczyszczeń. 4. Pobieranie próbek do badań wód powierzchniowych prowadzi się zgodnie z odpowiednimi Polskimi Normami. § 8. 1. Monitoring stanu wód podziemnych prowadzi się w następujących zakresach: 1) diagnostycznym - monitoring diagnostyczny; 2) operacyjnym - monitoring operacyjny; 3) badawczym - monitoring badawczy. 2. Zakres badań prowadzonych w monitoringu diagnostycznym obejmuje określenie w wodach podziemnych wartości wskaźników jakości wody, określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Zakres badań prowadzonych w monitoringu diagnostycznym prowadzący monitoring może rozszerzyć o inne wskaźniki jakości wody charakteryzujące rodzaj oddziaływań antropogenicznych mających bezpośredni wpływ na badany zbiornik wód podziemnych. 4. Badania wskaźników jakości wody w monitoringu diagnostycznym prowadzi się z częstotliwością: 1) co 3 lata - badania wód podziemnych swobodnych; 2) co 6 lat - badania wód podziemnych naporowych. 5. Zakres badań prowadzonych w monitoringu operacyjnym obejmuje określenie w wodach podziemnych wartości następujących wskaźników jakości wody: temperatury, przewodności, odczynu, tlenu rozpuszczonego, amoniaku, azotanów, azotynów, chlorków, siarczanów, fosforanów, wodorowęglanów, sodu, potasu, wapnia, magnezu, manganu i żelaza. 6. Prowadzący monitoring może rozszerzyć zakres badań o inne wskaźniki jakości wody, których wartości stwierdzone na podstawie monitoringu diagnostycznego mieszczą się w IV lub V klasie jakości wód podziemnych, oraz o inne wskaźniki jakości wody charakteryzujące rodzaj oddziaływań antropogenicznych mających bezpośredni wpływ na wodę w badanym zbiorniku wód podziemnych. 7. Badania wskaźników jakości wody w monitoringu operacyjnym prowadzi się z następującą częstotliwością: 1) corocznie, z wyłączeniem roku, w którym jest prowadzony monitoring diagnostyczny - badania wód podziemnych swobodnych; 2) co 3 lata po monitoringu diagnostycznym - badania wód podziemnych naporowych. 8. Zakres i częstotliwość badań prowadzonych w monitoringu badawczym określa się każdorazowo w razie konieczności zidentyfikowania zanieczyszczeń przypadkowych lub spowodowanych awarią. § 9. 1. Przy wyznaczaniu punktów poboru próbek do badań wód podziemnych uwzględnia się kryteria obejmujące warunki wyboru monitorowanego zbiornika wód podziemnych, lokalizację punktów w obrębie badanego zbiornika wód podziemnych, warunki techniczne punktów oraz ich liczbę. 2. Monitorowaniem obejmuje się zbiorniki wód podziemnych narażone na oddziaływania antropogeniczne, które spełniają co najmniej jeden z następujących warunków: 1) zasoby dyspozycyjne są większe od 10.000 m3/d; 2) stanowią jedyne źródło zaopatrzenia w wodę; 3) parametry hydrogeologiczne przynajmniej jednej z warstw wodonośnych zbiornika wód podziemnych spełniają warunki: miąższość powyżej 5 m, przewodność ponad 50 m2/d, wydajność potencjalna studni powyżej 5 m3/h; 4) są zlokalizowane w obrębie obszarów chronionych, na których o rozwoju biosfery decydują warunki hydrogeologiczne; 5) są zlokalizowane w obszarach przygranicznych, gdzie występują lub mogą występować przepływy transgraniczne wód. 3. Lokalizacja punktów poboru próbek do badań w obrębie badanego zbiornika wód podziemnych ma: 1) zapewnić reprezentatywność dla struktur hydrogeologicznych; 2) umożliwić przeprowadzenie oceny jakości wód poziomów wodonośnych objętych eksploatacją; 3) uniemożliwić wpływ oddziaływań lokalnych źródeł zanieczyszczeń. 4. Liczba punktów poboru próbek do badań w obrębie danego zbiornika wód podziemnych zależy od: 1) jego wielkości (powierzchni); 2) komplikacji warunków hydrogeologicznych; 3) intensywności oddziaływań antropogenicznych; 4) podatności na wpływ oddziaływań antropogenicznych. 5. Punktami poboru próbek do badań mogą być otwory studzienne, piezometry, obudowane źródła, które spełniają następujące warunki techniczne: 1) umożliwiają selektywne ujmowanie wody z badanego poziomu wodonośnego; 2) są sprawne hydraulicznie i umożliwiają prawidłowe pobieranie próbek wody; 3) zostały wykonane z materiałów niezmieniających składu chemicznego wody. 6. Pobieranie próbek do badań wód podziemnych prowadzi się zgodnie z odpowiednimi Polskimi Normami. § 10. Planowanie i realizacja monitoringu wód powierzchniowych i podziemnych ma uwzględniać rozpoznanie jakości wód i dostarczenie informacji na potrzeby gospodarowania wodami. § 11. Metodyki referencyjne badań wskaźników jakości wód powierzchniowych i podziemnych oraz warunki zapewnienia jakości danych uwzględniające granice oznaczalności, precyzję i dokładność metodyk referencyjnych są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 12. Ocenę wyników badań prowadzi się zgodnie z wymaganiami normy PN-EN ISO/IEC 17025:2001. § 13. 1. Określenia jakości wód powierzchniowych dokonuje się na podstawie badań prowadzonych w jednym punkcie pomiarowym. 2. W punkcie pomiarowym dopuszcza się określenie jakości wód powierzchniowych w zakresie spełniania wymagań określonych dla różnych sposobów użytkowania wód. 3. Dla każdego wskaźnika jakości wody zmierzonego z częstotliwością jeden raz na miesiąc wyznacza się wartość stężenia odpowiadającą percentylowi 90, a w przypadku mniejszej częstotliwości badań przyjmuje się najmniej korzystną wartość stężenia. 4. Określenia klasy jakości wód powierzchniowych dokonuje się, porównując wyznaczone wartości stężeń poszczególnych wskaźników jakości wody, z wyłączeniem wskaźników jakości wód występujących w warunkach naturalnych w podwyższonych stężeniach, z wartościami granicznymi określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia, przyjmując klasę obejmującą 90% wartości. § 14. 1. Prezentacji stanu wód powierzchniowych dokonuje się w formie graficznej, tabelarycznej i opisowej. 2. Rodzaje ocen badań monitoringowych wód powierzchniowych oraz sposób przedstawienia wyników klasyfikacji wód powierzchniowych są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 15. 1. Określenia jakości wód podziemnych dokonuje się na podstawie badań prowadzonych w jednym punkcie pomiarowym. 2. Określenia klasy jakości wód podziemnych dokonuje się, porównując wartości stężeń poszczególnych wskaźników jakości wody z wartościami granicznymi określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Ustalając klasy jakości wód podziemnych, dopuszcza się przekroczenie wartości granicznych trzech wskaźników jakości wody; przekroczenie wartości granicznych wskaźników jakości wody mieści się w granicach przyjętych dla bezpośrednio niższej klasy jakości wody. 4. Niedopuszczalne jest przekroczenie wartości granicznych następujących wskaźników jakości wody: arsenu, amoniaku, azotanów, azotynów, fluorków, chromu, kadmu, miedzi, niklu, ołowiu, rtęci, cyjanków, fenoli, pestycydów, wielopierścieniowych węglowodorów, olejów mineralnych, substancji powierzchniowo czynnych anionowych. § 16. 1. Prezentacji stanu wód podziemnych dokonuje się w formie graficznej, tabelarycznej i opisowej. 2. Rodzaje ocen badań monitoringowych wód podziemnych oraz sposób przedstawienia wyników klasyfikacji wód podziemnych są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia. § 17. Oceny jakości wód powierzchniowych i wód podziemnych dokonuje się na podstawie badań prowadzonych w ramach monitoringu diagnostycznego, operacyjnego i badawczego. § 18. Główny Inspektor Ochrony Środowiska wykonuje badania w zakresie: 1) jakości wód powierzchniowych w wybranych zlewniach posiadających wieloletni zbiór danych pomiarowych; 2) jakości wód podziemnych w wybranych zbiornikach wód podziemnych; 3) programów rozpoznawczych monitoringu wód powierzchniowych i wód podziemnych; 4) programów rozpoznawczych na potrzeby wstępnej oceny sposobu wykorzystania wód zlewni. § 19. Rozporządzenie traci moc z dniem 1 stycznia 2005 r. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 lutego 2004 r. (poz. 284) Załącznik nr 1 WARTOŚCI GRANICZNE WSKAŹNIKÓW JAKOŚCI WODY W KLASACH JAKOŚCI WÓD POWIERZCHNIOWYCH Lp.Wskaźnik jakości wodyJednostkaWartości graniczne w klasach I-V IIIIIIIVV 12345678 Wskaźniki fizyczne 1Temperatura wody°C22242628>28 2Zapachkrotność131020>20 3Barwamg Pt/l5102050>50 4Zawiesiny ogólnemg/l152550100>100 5OdczynpH6,5-8,56,0-8,56,0-9,05,5-9,0<5,5 lub >9,0 Wskaźniki tlenowe 6Tlen rozpuszczonymg O2/l7654<4 7BZT5mg O2/l23612>12 8ChZT-Mnmg O2/l361224>24 9ChZT-Crmg O2/l10203060>60 10Ogólny węgiel organicznymg C/l5101520>20 Wskaźniki biogenne 11Amoniakmg NH4/l0,5124>4 12Azot Kjeldahlamg N/l0,5124>4 13Azotanymg NO3/l5152550>50 14Azotynymg NO2/l0,030,10,51,0>1,0 15Azot ogólnymg N/l2,551020>20 16Fosforanymg PO4/l0,20,40,71,0>1,0 17Fosfor ogólnymg P/l0,20,40,71,0>1,0 Wskaźniki zasolenia 18Przewodność w 20 °CµS/cm5001.0001.5002.000>2.000 19Substancje rozpuszczonemg/l3005008001.200>1.200 20Zasadowość ogólnamg CaCO3/l>2001002010<10 21Siarczanymg SO4/l100150250300>300 22Chlorkimg Cl/l100200300400>400 23Wapńmg Ca/l50100200400>400 24Magnezmg Mg/l2550100200>200 25Fluorkimg F/l0,51,01,51,7>1,7 Metale, w tym metale ciężkie1) 26Arsenmg As/l0,010,010,050,100>0,100 27Barmg Ba/l0,10,10,51,0>1,0 28Bormg B/l0,51,02,04,0>4,0 29Chrom ogólnymg Cr/l0,050,050,050,10>0,10 30Chrom (VI)mg Cr/l0,020,020,020,04>0,04 31Cynkmg Zn/l0,30,512>2 32Glinmg Al/l0,10,20,40,8>0,8 33Kadmmg Cd/l0,00050,0010,0010,005>0,005 34Manganmg Mn/l0,050,10,51,0>1,0 35Miedźmg Cu/l0,020,040,060,100>0,100 36Nikielmg Ni/l0,010,020,050,2>0,2 37Ołówmg Pb/l0,010,010,020,05>0,05 38Rtęćmg Hg/l0,00050,0010,0010,005>0,005 39Selenmg Se/l0,010,010,020,04>0,04 40Żelazomg Fe/l0,10,31,02,0>2,0 Wskaźniki zanieczyszczeń przemysłowych 41Cyjanki wolnemg CN/l0,020,020,050,05>0,05 42Fenole (indeks fenolowy)mg/l0,0010,0050,010,05>0,05 43Pestycydy2)µg/l0,11,02,55,0>5 44Substancje powierzchniowo czynne anionowemg/l0,10,20,51,0>1,0 45Oleje mineralne (indeks oleju mineralnego)mg/l0,010,050,200,5>0,5 46Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne3)µg/l0,010,050,21,0>1,0 Wskaźniki biologiczne 47Saprobowość fitoplanktonuIndeks saprobowości1,01,52,53,5>3,5 48Saprobowość peryfitonu1,01,52,53,5>3,5 49Makrobezkręgowce bentosowe, indeksyIndeks bioróżnorodności5,54,02,51,0<1,0 Indeks biotyczny100704010<10 50Chlorofil "a"µg/l102550100>100 Wskaźniki mikrobiologiczne 51Liczba bakterii grupy coli typu kałowegow 100 ml202002.00020.000>20.000 52Liczba bakterii grupy coliw 100 ml505005.00050.000>50.000 1) Podane wartości graniczne odnoszą się do formy rozpuszczonej metali. 2) Pestycydy obejmują sumę: lindanu, dieldryny. 3) Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne obejmują sumę: benzo(b)fluorantenu, benzo(k)fluorantenu, benzo(a)pirenu, dibenzo(a,h)antracenu, benzo(g,h,i)perylenu, indeno(1,2,3-cd)pirenu. Załącznik nr 2 SPOSÓB OKREŚLANIA HYDROMORFOLOGICZNEGO STANU WÓD POWIERZCHNIOWYCH ORAZ CHARAKTERYSTYKA POSZCZEGÓLNYCH KATEGORII HYDROMORFOLOGICZNEGO STANU WÓD POWIERZCHNIOWYCH 1. Sposób określania hydromorfologicznego stanu wód powierzchniowych Elementy i parametry hydromorfologiczneRodzaj wódCzęstotliwość badań rzekijeziorasztuczne zbiorniki wodne I. Typ wód 1Położenien.p.m.XXX1 raz na 10 lat 2Wielkość zlewnikm2XXX 3Budowa geologicznaopisowoXXX 4Głębokość średniam-XX 5Powierzchnia zwierciadła wodykm2-XX II. Reżim hydrologiczny 6Natężenie przepływum3/sX 1 raz w miesiącu 7Wahania stanów wodymXX*X* 8Powiązanie z wodami podziemnymiopisowoX*X*X* 9Możliwość niezakłóconego przepływu - ciągłość rzekiopisowoX*-- III. Morfologia 10Kształt korytaopisowoX--1 raz na 6 lat 11Wahania głębokościmX-- 12Zmienność szerokościmX-- 13Zmienność morfometrii- XX 14Prędkość przepływu wodym/sX 15Struktura strefy przybrzeżnejopisowoXXX * raz w roku 2. Ocena poszczególnych kategorii hydromorfologicznego stanu wód powierzchniowych KategoriaOpis stanu czynników hydromorfologicznych Stan bardzo dobryGospodarka wodna - wielkość przepływu i jego dynamika oraz powiązania z wodami podziemnymi odpowiadają w pełni lub prawie w pełni warunkom, w których brak oddziaływań antropogenicznych. Ciągłość rzeki - nie została przez człowieka zmieniona i umożliwia niezakłócony transport rumowiska i migrację organizmów wodnych. Morfologia koryta - trasa rzeki, zmienność szerokości, głębokości, prędkości przepływu wody, substratu, struktury i stref przybrzeżnych odpowiadają warunkom naturalnym Stan dobryWystępujące zmiany reżimu hydrologicznego, ciągłości rzeki, warunków morfologicznych odzwierciedlają stan, który wskazuje na oddziaływanie antropogeniczne Stan umiarkowanyWystępujące zmiany reżimu hydrologicznego, ciągłości rzeki, warunków morfologicznych odzwierciedlają stan, który wskazuje na silne oddziaływanie antropogeniczne; dochodzi do nadmiernych zakwitów glonów, rozwoju niepożądanych bakterii oraz zaniku populacji wrażliwych gatunków roślin i ryb Załącznik nr 3 WARTOŚCI GRANICZNE WSKAŹNIKÓW JAKOŚCI WODY W KLASACH JAKOŚCI WÓD PODZIEMNYCH1) Lp.Wskaźnik jakości wodyJednostkaWartości graniczne w klasach I-V IIIIIIIVV 1Temperatura°C6-10121625>25 2Przewodność w 20 °CµS/cm4002.5002.5003.000>3.000 3OdczynpH6,5-9,5<6,5 lub >9,5 4Tlen rozpuszczonymg O2/l10,50,50,1<0,1 5Ogólny węgiel organicznymg C/l2101020>20 6Amoniakmg NH4/l0,10,50,653>3 7Azotanymg NO3/l102550100>100 8Azotynymg NO2/l0,010,050,100,25>0,25 9Fosforanymg PO4/l0,050,215>5 10Fluorkimg F/l0,511,52>2 11Chlorkimg Cl/l25250300500>500 12Cyjanki wolnemg CN/l0,010,020,020,02>0,02 13Wodorowęglanymg HCO3/l100-30075-100 300-35050-75 350-40025-50 >400<25 >400 14Siarczanymg SO4/l25250250500>500 15Krzemionkamg SiO2/l153050100>100 16Sódmg Na/l60200200300>300 17Potasmg K/l10101520>20 18Wapńmg Ca/l50100200300>300 19Magnezmg Mg/l3050100150>150 20Żelazomg Fe/l0,10,30,55>5 21Arsenmg As/l0,010,010,10,2>0,2 22Bormg B/l0,5112>2 23Chrommg Cr/l0,010,050,050,1>0,1 24Cynkmg Zn/l0,53510>10 25Glinmg Al/l0,10,20,51>1 26Kadmmg Cd/l0,0010,0030,0050,01>0,01 27Manganmg Mn/l0,050,211>1 28Miedźmg Cu/l0,010,030,050,1>0,1 29Nikielmg Ni/l0,010,020,050,1>0,1 30Rtęćmg Hg/l0,0010,0010,0010,005>0,005 31Ołówmg Pb/l0,010,050,05>0,05>0,05 32Fenole (indeks fenolowy)mg/l0,0010,0050,010,05>0,05 33Pestycydy2)µg/l0,112,55>5 34Substancje powierzchniowo czynne anionowemg/l0,10,20,51>1 35Oleje mineralne (indeks oleju mineralnego)mg/l0,010,010,030,05>0,05 36Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne3)µg/l0,010,020,030,05>0,05 1) W przypadku metali podane wartości graniczne odnoszą się do ich formy rozpuszczonej. 2) Pestycydy obejmują sumę: lindanu, dieldryny. 3) Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne obejmują sumę: benzo(b)fluorantenu, benzo(k)fluorantenu, benzo(a)pirenu, dibenzo(a,h)antracenu, benzo(g,h,i)perylenu, indeno(1,2,3-cd)pirenu. Załącznik nr 4 METODYKI REFERENCYJNE BADAŃ WSKAŹNIKÓW JAKOŚCI WÓD POWIERZCHNIOWYCH I PODZIEMNYCH ORAZ WARUNKI ZAPEWNIENIA JAKOŚCI DANYCH Lp.Wskaźniki jakości wodyJednostkaGranica oznaczalności1)Precyzja2) ρDokładność3) ρZalecane metody analiz i pomiarów 1234567 1Temperatura°C-0,5°C1°CTermometria, pomiar in situ podczas pobierania próbki 2Zapach, współczynnik rozcieńczeniakrotność Organoleptycznie, wg kolejnych rozcieńczeń do zaniku zapachu 3Zawiesiny ogólnemg/l5,05%10%Wagowo, po filtracji przez sączki z włókna szklanego 4Odczynjednostka pH0,2 jednostki0,1 jednostki0,2 jednostkiElektrochemia, pomiar in situ podczas pobierania próbki 5Barwamg Pt /l510%20%Spektrometria z zastosowaniem skali Pt/Co, po filtracji przez sączki z włókna szklanego 6Tlen rozpuszczonymg O2/l0,510%10%Elektrochemia 7BZT5mg O2/l0,51,52Elektrochemia lub metoda Winklera 8ChZT-Mnmg O2/l1,020%20%Miareczkowanie po gotowaniu z KMnO4 9ChZT-Crmg O2/l520%20%Miareczkowanie po gotowaniu z K2Cr2O7 10Ogólny węgiel organicznymg C/l110%20%Spektrometria IR; kulometria 11Amoniakmg NH4/l0,0510%20%Spektrometria UV-VIS; chromatografia jonowa 12Azot Kjeldahlamg N/l0,210%20%Mineralizacja i destylacja, spektrometria UV-VIS 13Azotanymg NO3/l120%20%Spektrometria UV-VIS 14Azotynymg NO2/l0,0120%20%Chromatografia jonowa ; spektrometria UV-VIS 15Fosforanymg PO4/l0,510%20%- Chromatografia jonowa 0,05- Spektrometria UV-VIS 16Fosfor ogólnymg P/l0,0515 %20%Mineralizacja, spektrometria UV-VIS; atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie 17Substancje rozpuszczonemg/l1010%10%Wagowa 18Zasadowość ogólnamg CaCO3/l1015 %20%Miareczkowanie; spektrometria UV-VIS 19Przewodność w 20°CµS/cm105 %10%Elektrochemia 20Siarczanymg SO4/l1010%15 %Wagowa; chromatografia jonowa 21Chlorkimg Cl/l1010%15 %Chromatografia jonowa; miareczkowanie 22Fluorkimg F/l0,110%20%Chromatografia jonowa; elektrody jonoselektywne 23Krzemionkamg SiO2/l115 %20%Absorpcyjna spektrometria atomowa 24Sódmg Na/l110%15 %Absorpcyjna spektrometria 25Potasmg K/l110%15 %atomowa; atomowa spektrometria 26Wapńmg Ca/l510%15 %emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie; emisyjna spektrometria płomieniowa 27Arsenmg As/l0,0115 %25 %Absorpcyjna spektrometria atomowa z generowaniem wodorków; atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie 28Barmg Ba/l0,0510%20%Atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie; absorpcyjna spektrometria atomowa 29Bormg B/l0,110%20%Atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie 30Chrom ogólnymg Cr/l0,0120%30%Atomowa spektrometria emisyjna z plazmą wzbudzoną indukcyjnie. Absorpcyjna spektrometria atomowa 31Chrom (VI)mg Cr/l0,0220%30% 32Cynkmg Zn/l0,0510%20% 33Glinmg Al/l0,0110%20% 34Manganmg Mn/l0,0210%20% 35Żelazomg Fe/l0,0210%20% 36Magnezmg Mg/l510%15 % 37Miedźmg Cu/l0,00210%20% 38Kadmmg Cd/l0,000520%30% 39Nikielmg Ni/l0,00510%20% 40Ołówmg Pb/l0,00520%30% 41RtęćmgHg/l0,000520%30%Absorpcyjna spektrometria atomowa 42Selenmg Se/l0,0115 %25 %Atomowa emisyjna spektrometria z plazmą wzbudzoną indukcyjnie; absorpcyjna spektrometria atomowa z generowaniem wodorków 43Cyjankimg CN/l0,0120%30%Spektrometria UV-VIS 44Substancje powierzchniowo czynne anionowemg/l (siarczan laurylu)0,120%30% 45Fenole (indeks fenolowy)mg/l0,00520%30%Spektrometria UV-VIS 46Oleje mineralne (indeks oleju mineralnego)mg/l0,0120%30%Ekstrakcja, chromatografia gazowa 47Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne 4)µg/l0,0115 %25 %Chromatografia gazowa, chromatografia cieczowa 48Pestycydy 5)mg/l0,00150%50%Chromatografia gazowa 49Chlorofil "a"µg/l Spektrometria UV-VIS 50Saprobowość fitoplanktonuIndeks saprobowości Analiza mikroskopowa. Ocena wg Pantla-Bucka 51Saprobowość peryfitonu 52Makrobezkręgowce bentosoweIndeks bioróżnorodności Ilościowe i jakościowe badania makrofauny bezkręgowej. Obliczenia indeksu bioróżnorodności. Indeks biotyczny Przy jednokrotnym poborze prób w okresie późnowiosennym 53Liczba bakterii grupy coliw 100 ml5 Hodowla w 37 ρ 0,5 ° C na odpowiedniej pożywce na filtrach i liczenie kolonii. Próby należy zagęścić lub rozcieńczyć, aby zawierały 10 - 100 kolonii 54Liczba bakterii grupy coli typu kałowegow 100 ml2 Hodowla w 44 ρ 0,5 °C na odpowiedniej pożywce i liczenie kolonii. Próby należy zagęścić lub rozcieńczyć, aby zawierały 10-100 kolonii 1) Granica oznaczalności oznacza minimalną ilość badanego wskaźnika, którą można wykryć stosowaną dowolną metodą, która zapewnia uzyskanie wyników pomiarów z podaną w załączniku precyzją i dokładnością. 2) Precyzja oznacza zakres, w obrębie którego znajduje się 95 % wyników pomiarów dokonanych w jednej próbce, przy zastosowaniu tej samej metody. 3) Dokładność oznacza różnicę pomiędzy rzeczywistą wartością badanego wskaźnika a średnią wartością uzyskanych wyników pomiarów. 4) Pestycydy obejmują oznaczanie sumy: lindanu, dieldryny. 5) Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne obejmują oznaczanie sumy: benzo(b)fluorantenu, benzo(k)fluorantenu, benzo(a)pirenu, dibenzo(a,h)antracenu, benzo(g,h,i)perylenu, indeno(1,2,3-cd)pirenu. Załącznik nr 5 RODZAJE OCEN BADAŃ MONITORINGOWYCH WÓD POWIERZCHNIOWYCH ORAZ SPOSÓB PRZEDSTAWIENIA WYNIKÓW KLASYFIKACJI WÓD POWIERZCHNIOWYCH 1. Rodzaje ocen badań monitoringowych wód powierzchniowych RodzajPrzeznaczenie Sposób wykorzystania- zaopatrzenie ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, - środowisko życia ryb w warunkach naturalnych, - środowisko bytowania skorupiaków i mięczaków w warunkach naturalnych Skala procesów- eutrofizacja wód, - narażenie wód na zanieczyszczenia związkami azotu ze źródeł rolniczych Realizacja planu gospodarowania wodami- ocena stanu jakości wód w zlewni, - ocena efektywności realizacji planu w zakresie jakości wód 2. Sposób przedstawienia wyników klasyfikacji wód powierzchniowych Klasy wódCharakterystykaKolor Klasa Ibardzo dobraniebieski Klasa IIdobrazielony Klasa IIIzadowalającażółty Klasa IVniezadowalającapomarańczowy Klasa Vzłaczerwony Załącznik nr 6 RODZAJE OCEN BADAŃ MONITORINGOWYCH WÓD PODZIEMNYCH ORAZ SPOSÓB PRZEDSTAWIENIA WYNIKÓW KLASYFIKACJI WÓD PODZIEMNYCH 1. Rodzaje ocen badań monitoringowych wód podziemnych RodzajPrzeznaczenie/częstotliwość Kompleksowa ocena jakości wódopracowywana na podstawie monitoringu diagnostycznego, co 3 lata dla wód swobodnych i co 6 lat dla wód naporowych Ocena ogólnaopracowywana na podstawie monitoringu operacyjnego co rocznie dla wód swobodnych i co 3 lata dla wód naporowych Ocena stanu wódprzeprowadzona dla poszczególnych dorzeczy lub zlewni, z uwzględnieniem w ich obrębie poziomów i pięter wodonośnych Ocena skali procesunarażenie wód na zanieczyszczenia związkami azotu ze źródeł rolniczych 2. Sposób przedstawienia wyników klasyfikacji wód podziemnych Klasy wódCharakterystykaKolor Klasa Ibardzo dobraniebieski Klasa IIdobrazielony Klasa IIIzadowalającażółty Klasa IVniezadowalającapomarańczowy Klasa Vzłaczerwony 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych oraz ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 33, poz. 285) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ustawę stosuje się do przetwarzania danych osobowych: 1) w kartotekach, skorowidzach, księgach, wykazach i w innych zbiorach ewidencyjnych, 2) w systemach informatycznych, także w przypadku przetwarzania danych poza zbiorem danych."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Ustawę stosuje się do organów państwowych, organów samorządu terytorialnego oraz do państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych. 2. Ustawę stosuje się również do: 1) podmiotów niepublicznych realizujących zadania publiczne, 2) osób fizycznych i osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, jeżeli przetwarzają dane osobowe w związku z działalnością zarobkową, zawodową lub dla realizacji celów statutowych - które mają siedzibę albo miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo w państwie trzecim, o ile przetwarzają dane osobowe przy wykorzystaniu środków technicznych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 3) dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. 1. Ustawy nie stosuje się do: 1) osób fizycznych, które przetwarzają dane wyłącznie w celach osobistych lub domowych, 2) podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim, wykorzystujących środki techniczne znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie do przekazywania danych. 2. Ustawy, z wyjątkiem przepisów art. 14-19 i art. 36 ust. 1, nie stosuje się również do prasowej działalności dziennikarskiej w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm. 1)) oraz do działalności literackiej lub artystycznej, chyba że wolność wyrażania swoich poglądów i rozpowszechniania informacji istotnie narusza prawa i wolności osoby, której dane dotyczą."; 4) w art. 7: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) administratorze danych - rozumie się przez to organ, jednostkę organizacyjną, podmiot lub osobę, o których mowa w art. 3, decydujące o celach i środkach przetwarzania danych osobowych,", b) w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) odbiorcy danych - rozumie się przez to każdego, komu udostępnia się dane osobowe, z wyłączeniem: a) osoby, której dane dotyczą, b) osoby upoważnionej do przetwarzania danych, c) przedstawiciela, o którym mowa w art. 31a, d) podmiotu, o którym mowa w art. 31, e) organów państwowych lub organów samorządu terytorialnego, którym dane są udostępniane w związku z prowadzonym postępowaniem, 7) państwie trzecim - rozumie się przez to państwo nienależące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego."; 5) dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. 1. Na wniosek Generalnego Inspektora Marszałek Sejmu może powołać zastępcę Generalnego Inspektora. Odwołanie zastępcy Generalnego Inspektora następuje w tym samym trybie. 2. Generalny Inspektor określa zakres zadań swojego zastępcy. 3. Zastępca Generalnego Inspektora powinien spełniać wymogi określone w art. 8 ust. 3 pkt 1, 2 i 4 oraz posiadać wyższe wykształcenie i odpowiednie doświadczenie zawodowe."; 6) w art. 13 uchyla się ust. 2; 7) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. W celu wykonania zadań, o których mowa w art. 12 pkt 1 i 2, Generalny Inspektor, zastępca Generalnego Inspektora lub upoważnieni przez niego pracownicy Biura, zwani dalej "inspektorami", mają prawo: 1) wstępu, w godzinach od 600 do 2200, za okazaniem imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej, do pomieszczenia, w którym zlokalizowany jest zbiór danych, oraz pomieszczenia, w którym przetwarzane są dane poza zbiorem danych, i przeprowadzenia niezbędnych badań lub innych czynności kontrolnych w celu oceny zgodności przetwarzania danych z ustawą, 2) żądać złożenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień oraz wzywać i przesłuchiwać osoby w zakresie niezbędnym do ustalenia stanu faktycznego, 3) wglądu do wszelkich dokumentów i wszelkich danych mających bezpośredni związek z przedmiotem kontroli oraz sporządzania ich kopii, 4) przeprowadzania oględzin urządzeń, nośników oraz systemów informatycznych służących do przetwarzania danych, 5) zlecać sporządzanie ekspertyz i opinii."; 8) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej oraz kontrolowana osoba fizyczna będąca administratorem danych osobowych są obowiązani umożliwić inspektorowi przeprowadzenie kontroli, a w szczególności umożliwić przeprowadzenie czynności oraz spełnić żądania, o których mowa w art. 14 pkt 1-4."; 9) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych Generalny Inspektor z urzędu lub na wniosek osoby zainteresowanej, w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje przywrócenie stanu zgodnego z prawem, a w szczególności: 1) usunięcie uchybień, 2) uzupełnienie, uaktualnienie, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnienie danych osobowych, 3) zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe, 4) wstrzymanie przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego, 5) zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotom, 6) usunięcie danych osobowych."; 10) dodaje się art. 22a w brzmieniu: "Art. 22a. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia i legitymacji służbowej, o których mowa w art. 14 pkt 1, uwzględniając konieczność imiennego wskazania inspektora Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych."; 11) w art. 23 w ust. 1: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa, 3) jest to konieczne do realizacji umowy, gdy osoba, której dane dotyczą, jest jej stroną lub gdy jest to niezbędne do podjęcia działań przed zawarciem umowy na żądanie osoby, której dane dotyczą,", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) jest to niezbędne dla wypełnienia prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych albo odbiorców danych, a przetwarzanie nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą."; 12) w art. 24 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) prawie dostępu do treści swoich danych oraz ich poprawiania,"; 13) w art. 25: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) prawie dostępu do treści swoich danych oraz ich poprawiania,", b) w ust. 2: - uchyla się pkt 2 i 4, - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) dane są przetwarzane przez administratora, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, na podstawie przepisów prawa,"; 14) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku udostępniania danych osobowych w celach innych niż włączenie do zbioru, administrator danych udostępnia posiadane w zbiorze dane osobom lub podmiotom uprawnionym do ich otrzymania na mocy przepisów prawa."; 15) w art. 30 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, życia i zdrowia ludzi lub bezpieczeństwa i porządku publicznego,"; 16) w art. 31: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przed rozpoczęciem przetwarzania danych podjąć środki zabezpieczające zbiór danych, o których mowa w art. 36-39, oraz spełnić wymagania określone w przepisach, o których mowa w art. 39a. W zakresie przestrzegania tych przepisów podmiot ponosi odpowiedzialność jak administrator danych.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Do kontroli zgodności przetwarzania danych przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, z przepisami o ochronie danych osobowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 14-19."; 17) w rozdziale 3 dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. W przypadku przetwarzania danych osobowych przez podmioty mające siedzibę albo miejsce zamieszkania w państwie trzecim, administrator danych jest obowiązany wyznaczyć swojego przedstawiciela w Rzeczypospolitej Polskiej."; 18) w art. 32 w ust. 1 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) uzyskania informacji o przesłankach podjęcia rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 26a ust. 2,"; 19) w art. 33 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Na wniosek osoby, której dane dotyczą, administrator danych jest obowiązany, w terminie 30 dni, poinformować o przysługujących jej prawach oraz udzielić, odnośnie jej danych osobowych, informacji, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1-5a, a w szczególności podać w formie zrozumiałej:"; 20) rozdział 5 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 5 Zabezpieczenie danych osobowych Art. 36. 1. Administrator danych jest obowiązany zastosować środki techniczne i organizacyjne zapewniające ochronę przetwarzanych danych osobowych odpowiednią do zagrożeń oraz kategorii danych objętych ochroną, a w szczególności powinien zabezpieczyć dane przed ich udostępnieniem osobom nieupoważnionym, zabraniem przez osobę nieuprawnioną, przetwarzaniem z naruszeniem ustawy oraz zmianą, utratą, uszkodzeniem lub zniszczeniem. 2. Administrator danych prowadzi dokumentację opisującą sposób przetwarzania danych oraz środki, o których mowa w ust. 1. 3. Administrator danych wyznacza administratora bezpieczeństwa informacji, nadzorującego przestrzeganie zasad ochrony, o których mowa w ust. 1, chyba że sam wykonuje te czynności. Art. 37. Do przetwarzania danych mogą być dopuszczone wyłącznie osoby posiadające upoważnienie nadane przez administratora danych. Art. 38. Administrator danych jest obowiązany zapewnić kontrolę nad tym, jakie dane osobowe, kiedy i przez kogo zostały do zbioru wprowadzone oraz komu są przekazywane. Art. 39. 1. Administrator danych prowadzi ewidencję osób upoważnionych do ich przetwarzania, która powinna zawierać: 1) imię i nazwisko osoby upoważnionej, 2) datę nadania i ustania oraz zakres upoważnienia do przetwarzania danych osobowych, 3) identyfikator, jeżeli dane są przetwarzane w systemie informatycznym. 2. Osoby, które zostały upoważnione do przetwarzania danych, są obowiązane zachować w tajemnicy te dane osobowe oraz sposoby ich zabezpieczenia. Art. 39a. Minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i zakres dokumentacji, o której mowa w art. 36 ust. 2, oraz podstawowe warunki techniczne i organizacyjne, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych, uwzględniając zapewnienie ochrony przetwarzanych danych osobowych odpowiedniej do zagrożeń oraz kategorii danych objętych ochroną, a także wymagania w zakresie odnotowywania udostępniania danych osobowych i bezpieczeństwa przetwarzanych danych."; 21) w art. 41: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) oznaczenie podmiotu prowadzącego zbiór i adres jego siedziby lub miejsca zamieszkania, w tym numer identyfikacyjny rejestru podmiotów gospodarki narodowej, jeżeli został mu nadany, oraz podstawę prawną upoważniającą do prowadzenia zbioru, a w przypadku podmiotu, o którym mowa w art. 31a, oznaczenie tego podmiotu i adres jego siedziby lub miejsce zamieszkania,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) cel przetwarzania danych,", - dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) opis kategorii osób, których dane dotyczą, oraz zakres przetwarzanych danych,", - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) informację o sposobie wypełnienia warunków technicznych i organizacyjnych, określonych w przepisach, o których mowa w art. 39a,", - pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) informację dotyczącą ewentualnego przekazywania danych do państwa trzeciego.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Administrator danych jest obowiązany zgłaszać Generalnemu Inspektorowi każdą zmianę informacji, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia dokonania zmiany w zbiorze danych. Do zgłaszania zmian stosuje się odpowiednio przepisy o rejestracji zbiorów danych."; 22) w art. 42: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Generalny Inspektor prowadzi ogólnokrajowy, jawny rejestr zbiorów danych osobowych. Rejestr powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1-4a i 7.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Na żądanie administratora danych może być wydane zaświadczenie o zarejestrowaniu zgłoszonego przez niego zbioru danych, z zastrzeżeniem ust. 4.", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Generalny Inspektor wydaje administratorowi danych, o których mowa w art. 27 ust. 1, zaświadczenie o zarejestrowaniu zbioru danych niezwłocznie po dokonaniu rejestracji."; 23) w art. 43 w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) dotyczących osób należących do kościoła lub innego związku wyznaniowego, o uregulowanej sytuacji prawnej, przetwarzanych na potrzeby tego kościoła lub związku wyznaniowego, 4) przetwarzanych w związku z zatrudnieniem u nich, świadczeniem im usług na podstawie umów cywilnoprawnych, a także dotyczących osób u nich zrzeszonych lub uczących się,"; 24) w art. 44: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania zbioru danych zgłoszonego do rejestracji nie spełniają podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, określonych w przepisach, o których mowa w art. 39a.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Odmawiając rejestracji zbioru danych, Generalny Inspektor, w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje: 1) ograniczenie przetwarzania wszystkich albo niektórych kategorii danych wyłącznie do ich przechowywania lub 2) zastosowanie innych środków, o których mowa w art. 18 ust. 1.", c) uchyla się ust. 3; 25) dodaje się art. 44a w brzmieniu: "Art. 44a. Wykreślenie z rejestru zbiorów danych osobowych jest dokonywane, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) zaprzestano przetwarzania danych w zarejestrowanym zbiorze, 2) rejestracji dokonano z naruszeniem prawa."; 26) uchyla się art. 45; 27) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. 1. Administrator danych może, z zastrzeżeniem ust. 2, rozpocząć ich przetwarzanie w zbiorze danych po zgłoszeniu tego zbioru Generalnemu Inspektorowi, chyba że ustawa zwalnia go z tego obowiązku. 2. Administrator danych, o których mowa w art. 27 ust. 1, może rozpocząć ich przetwarzanie w zbiorze danych po zarejestrowaniu zbioru, chyba że ustawa zwalnia go z obowiązku zgłoszenia zbioru do rejestracji."; 28) w rozdziale 6 dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1, uwzględniając obowiązek zamieszczenia informacji niezbędnych do stwierdzenia zgodności przetwarzania danych z wymogami ustawy."; 29) tytuł rozdziału 7 otrzymuje brzmienie: "Przekazywanie danych osobowych do państwa trzeciego"; 30) w art. 47: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przekazanie danych osobowych do państwa trzeciego może nastąpić, jeżeli państwo docelowe daje gwarancje ochrony danych osobowych na swoim terytorium przynajmniej takie, jakie obowiązują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.", b) w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Administrator danych może jednak przekazać dane osobowe do państwa trzeciego, jeżeli:"; 31) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. W przypadkach innych niż wymienione w art. 47 ust. 2 i 3 przekazanie danych osobowych do państwa trzeciego, które nie daje gwarancji ochrony danych osobowych przynajmniej takich, jakie obowiązują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może nastąpić po uzyskaniu zgody Generalnego Inspektora, pod warunkiem że administrator danych zapewni odpowiednie zabezpieczenia w zakresie ochrony prywatności oraz praw i wolności osoby, której dane dotyczą.". Art. 2. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm. 2)) w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Prezesa Polskiej Akademii Nauk, sekretarza stanu, członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, pierwszego zastępcy Prezesa Narodowego Banku Polskiego, podsekretarza stanu (wiceministra), wiceprezesa Narodowego Banku Polskiego, Sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej, Zastępcy Rzecznika Praw Obywatelskich, Zastępcy Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Rzecznika Ubezpieczonych, kierownika urzędu centralnego, wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk, wojewody, zastępcy kierownika urzędu centralnego, wicewojewody.". Art. 3. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 90, poz. 999, z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1982 r. Nr 31, poz. 214, z 1985 r. Nr 22, poz. 98 i Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1991 r. Nr 100, poz. 443, z 1993 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496 i Nr 139, poz. 647, z 1997 r. Nr 75, poz. 469 i Nr 133, poz. 883, z 1998 r. Nr 155, poz. 1016 i Nr 160, poz. 1065, z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 6, poz. 69 i Nr 48, poz. 552, z 2001 r. Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 214, poz. 1805 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 33, poz. 286) Art. 1. W ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio."; 2) w art. 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego."; 3) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania."; 4) w art. 33: a) po ust. 3 dodaje się ust. 31 w brzmieniu: "31. Każde zastrzeżenie powinno być ujęte jasno, w jednym zdaniu lub równoważniku zdania.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Oprócz zastrzeżenia niezależnego lub zastrzeżeń niezależnych, które powinny przedstawiać ogół cech zgłaszanego wynalazku bądź kilku wynalazków, ujętych zgodnie z art. 34 w jednym zgłoszeniu, w zgłoszeniu może występować odpowiednia liczba zastrzeżeń zależnych dla przedstawienia wariantów wynalazku lub sprecyzowania cech wymienionych w części znamiennej zastrzeżenia niezależnego lub innego zastrzeżenia zależnego.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 41 w brzmieniu: "41. Wzajemne powiązanie w układzie zastrzeżenia niezależnego i zastrzeżeń zależnych powinno być wyraźnie przedstawione w zgłoszeniu."; 5) w art. 50 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy brak ustawowych warunków wymaganych do uzyskania patentu dotyczy tylko niektórych wynalazków, ujętych w jednym zgłoszeniu, a zgłaszający nie ograniczy zakresu żądanej ochrony, Urząd Patentowy w pierwszej kolejności odmawia udzielenia patentu na te wynalazki. Po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie Urząd Patentowy postanawia o dokonaniu odpowiednich zmian w opisie zgłoszeniowym."; 6) w art. 108: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zgłoszenie wzoru przemysłowego zawiera ilustracje, a w szczególności rysunki lub fotografie. Zgłoszenie wzoru przemysłowego może zawierać również próbki materiału włókienniczego.", b) w ust. 5 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Na jednej z ilustracji, o których mowa w ust. 2, powinny być przedstawione w figurach wszystkie odmiany wzoru ujęte w zgłoszeniu."; 7) w art. 120: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.", b) w ust. 3: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) znakach towarowych podrobionych - rozumie się przez to użyte bezprawnie znaki identyczne lub takie, które nie mogą być odróżnione w zwykłych warunkach obrotu od znaków zarejestrowanych, dla towarów objętych prawem ochronnym;", - dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) znakach wcześniejszych - rozumie się przez to znaki zgłoszone lub zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem."; 8) w art. 131: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia: 1) których używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich; 2) które są sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; 3) które ze swojej istoty mogą wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, właściwości lub, z uwzględnieniem ust. 3, pochodzenia geograficznego towaru.", b) w ust. 2 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) zawierają urzędowo uznane oznaczenia przyjęte do stosowania w obrocie, w szczególności znaki bezpieczeństwa, znaki jakości lub cechy legalizacji, w zakresie, w jakim mogłoby to wprowadzić odbiorców w błąd co do charakteru takich oznaczeń, o ile zgłaszający nie wykaże, że jest uprawniony do ich używania; 5) zawierają elementy będące symbolami, w szczególności o charakterze religijnym, patriotycznym lub kulturowym, których używanie obrażałoby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową;", c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. W odniesieniu do wyrobów alkoholowych, każdy znak towarowy zawierający elementy geograficzne niezgodne z pochodzeniem wyrobu uważa się za znak wprowadzający odbiorców w błąd. 4. Nie udziela się praw ochronnych na znaki zawierające elementy geograficzne prawdziwe w sensie dosłownym co do terytorium, regionu lub miejsca, z którego towar pochodzi, które mogłyby wprowadzić odbiorców w błąd, że towar pochodzi z innego, słynącego z danych wyrobów terenu. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych dla wina i piwa ochrona może być przyznana, z tym że Urząd Patentowy wezwie osobę, która dokonała zgłoszenia później, do dokonania w znaku odpowiednich zmian pozwalających na odróżnienie go od znaku wcześniejszego."; 9) w art. 132: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli znak ten jest identyczny lub podobny do: 1) zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, chyba że zgłaszający jest uprawniony do używania tego oznaczenia, a udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy nie ograniczy nadmiernie możliwości używania zarejestrowanego oznaczenia geograficznego przez innych uprawnionych; 2) znaku, który przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego, był powszechnie znany i używany jako znak towarowy dla towarów pochodzących od innej osoby; 3) wcześniej zarejestrowanego w Rzeczypospolitej Polskiej znaku towarowego, którego ochrona wygasła, jeżeli od daty wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy do dnia zgłoszenia podobnego znaku przez inną osobę nie upłynął, z zastrzeżeniem art. 133, okres 2 lat.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego (o ile na znak taki zostanie udzielone prawo ochronne) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym;", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ochrona znaku towarowego zawierającego oznaczenia, o których mowa w art. 131 ust. 2 pkt 2-4, oraz symbole, o których mowa w art. 131 ust. 2 pkt 5, bądź oznaczenia odnoszące się do pochodzenia towaru, nie wyłącza możliwości uzyskania prawa ochronnego przez innego przedsiębiorcę na znak towarowy zawierający takie same elementy dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli znaki te mogą być w obrocie łatwo odróżniane.", d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy znak towarowy lub oznaczenie geograficzne zostało zgłoszone lub zarejestrowane w trybie, o którym mowa w art. 4."; 10) art. 133-135 otrzymują brzmienie: "Art. 133. Przepisu art. 132 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli ochrona wygasła na podstawie art. 169 ust. 1 pkt 1 lub uprawniony z wcześniejszego prawa wyrazi zgodę na udzielenie prawa ochronnego na późniejszy znak towarowy. Art. 134. 1. Udzielenie przedsiębiorcy prawa ochronnego na znak towarowy dla określonych towarów nie wyklucza udzielenia mu prawa na taki sam znak również dla towarów identycznych lub podobnych, a także udzielenia mu prawa ochronnego na podobny znak towarowy dla towarów identycznych lub podobnych. 2. Na warunkach określonych w art. 122 może być również udzielone wspólne prawo ochronne z udziałem przedsiębiorcy uprawnionego do znaku wcześniejszego. Art. 135. Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy dla określonych towarów nie stanowi samoistnej podstawy do odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak dla towarów identycznych lub podobnych innego przedsiębiorcy tylko dlatego, że zawiera on identyczne lub podobne oznaczenie odnoszące się do dóbr osobistych, w szczególności nazwisko właściciela."; 11) w art. 143 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "O zgłoszeniu znaku towarowego Urząd Patentowy dokonuje ogłoszenia niezwłocznie po upływie 3 miesięcy od daty dokonania zgłoszenia."; 12) w art. 147 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku udzielenia prawa ochronnego na wniosek o zamianę, na zgłoszenie krajowe, rejestracji znaku towarowego uzyskanej na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej o wspólnotowym znaku towarowym, z tym że dla ustalenia wymagalności opłat dziesięcioletni okres ochrony znaku towarowego biegnie od daty złożenia wniosku o zamianę."; 13) art. 148 otrzymuje brzmienie: "Art. 148. Przy rozpatrywaniu zgłoszeń znaków towarowych przepisy art. 41, art. 42, art. 43 ust. 2 pkt 2 i ust. 3, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 1 i 2, art. 48 i art. 55 stosuje się odpowiednio."; 14) w art. 154 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) umieszczaniu tego znaku na towarach objętych prawem ochronnym lub ich opakowaniach, oferowaniu i wprowadzaniu tych towarów do obrotu, ich imporcie lub eksporcie oraz składowaniu w celu oferowania i wprowadzania do obrotu, a także oferowaniu lub świadczeniu usług pod tym znakiem;"; 15) w art. 156 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ich nazwisk lub adresu;"; 16) w art. 162: a) uchyla się ust. 2, b) ust. 3-6 otrzymują brzmienie: "3. Prawo ochronne na wspólny znak towarowy może być przeniesione jako wspólne prawo ochronne na przedsiębiorców zrzeszonych w organizacji, o której mowa w art. 136. Umowa o przeniesienie prawa powinna określać zasady używania takiego znaku w takim zakresie, jaki jest przewidziany dla regulaminu, o którym mowa w art. 122 ust. 2. 4. Prawo ochronne na znak towarowy może być również przeniesione w stosunku do niektórych towarów, dla których prawo jest udzielone, jeżeli towary, dla których znak pozostaje zarejestrowany na rzecz zbywcy, nie są tego samego rodzaju. Z chwilą przeniesienia prawo to traktuje się jako niezależne od prawa przysługującego zbywcy. 5. Do ważności umowy o przeniesienie udziału we wspólnym prawie ochronnym jest potrzebna zgoda wszystkich współuprawnionych. 6. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3-5 stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne."; 17) w art. 165 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) z powodu kolizji ze znakiem towarowym powszechnie znanym, jeżeli przez okres pięciu kolejnych lat używania zarejestrowanego znaku towarowego, uprawniony do znaku towarowego powszechnie znanego, będąc świadomym jego używania, nie sprzeciwiał się temu."; 18) w art. 169: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) utraty przez znak znamion odróżniających przez to, że na skutek działań lub zaniedbań uprawnionego stał się w obrocie zwyczajowym oznaczeniem - składającym się wyłącznie z elementów, które mogą służyć w obrocie do oznaczania w szczególności rodzaju towaru, jego jakości, ilości, ceny, przeznaczenia, sposobu, czasu lub miejsca wytworzenia, składu, funkcji lub przydatności - w stosunku do towarów, dla których był zarejestrowany;", - dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) działań uprawnionego lub, za jego zgodą, osób trzecich, gdy znak towarowy może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, właściwości lub pochodzenia geograficznego towaru.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 21 w brzmieniu: "21. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy także na wniosek: 1) krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest ochrona interesów: a) konsumentów, b) przedsiębiorców; 2) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów; 3) powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów."; 19) w art. 178: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy oznaczenie geograficzne zostało zarejestrowane w trybie, o którym mowa w art. 4."; 20) po art. 179 dodaje się art. 1791 w brzmieniu: "Art. 1791. 1. Nie udziela się prawa z rejestracji na oznaczenie geograficzne, do którego stosuje się przepisy prawa Unii Europejskiej ustanowione dla ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia. 2. Zgłoszenia oznaczeń i nazw, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w Urzędzie Patentowym, który bada, czy zgłoszenie zostało sporządzone prawidłowo i jest zasadne. 3. Zgłoszenie uważa się za sporządzone prawidłowo i zasadne, gdy spełnia wymagania przewidziane przepisami, o których mowa w ust. 1. Przepis art. 180 stosuje się odpowiednio. 4. Po stwierdzeniu, iż zgłoszenie jest sporządzone prawidłowo i zasadne, Urząd Patentowy przekazuje zgłoszenie oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia wraz z wymaganymi dokumentami do Komisji Europejskiej i powiadamia o tym zgłaszającego. 5. Na warunkach i w zakresie określonych w przepisach wymienionych w ust. 1, od daty przekazania, o którym mowa w ust. 4, oznaczenia geograficzne i nazwy pochodzenia korzystają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tymczasowej ochrony. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do wniosku o zmianę specyfikacji wymienionego w ust. 1 oznaczenia. 7. Właściwym do rozpatrzenia sprzeciwu zarejestrowania, a także wniosku o unieważnienie rejestracji oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia, o których mowa w przepisach wymienionych w ust. 1, jest Urząd Patentowy. 8. Przy rozpatrywaniu zgłoszenia, wniosku lub sprzeciwu, o których mowa w ust. 2 oraz w ust. 6 i 7, przepisy art. 244 i 245 oraz 248 i 249 stosuje się odpowiednio."; 21) nazwa tytułu V otrzymuje brzmienie: "Opłaty, rejestry, dokumenty i ogłoszenia urzędowe"; 22) w tytule V nazwa działu II otrzymuje brzmienie: "Rejestry i dokumenty"; 23) po art. 233 dodaje się art. 2331 w brzmieniu: "Art. 2331. O zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego i znaku towarowego ogłasza się w "Biuletynie Urzędu Patentowego"."; 24) art. 234 otrzymuje brzmienie: "Art. 234. Inne niż wymienione w art. 232, art. 233 i art. 2331 ogłoszenia określone w ustawie, akty o charakterze urzędowym oraz komunikaty zamieszcza się w "Wiadomościach Urzędu Patentowego"."; 25) nazwa tytułu VI otrzymuje brzmienie: "Strona, pełnomocnicy, terminy, środki zaskarżenia oraz informacje o zgłoszeniu w postępowaniu zgłoszeniowym i rejestrowym"; 26) w art. 235 uchyla się ust. 1; 27) w art. 244: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Od decyzji Urzędu Patentowego stronie służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 11-14 w brzmieniu: "11. Do postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 12-14, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące rozpatrywania odwołania od decyzji. 12. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wymaga uzasadnienia. 13. Rozprawę przeprowadza się w przypadku, o którym mowa w art. 89 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, również na wniosek zgłaszającego. 14. Do ponownego rozpatrzenia sprawy Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta.", c) uchyla się ust. 2, d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 oraz ust. 11-14 stosuje się odpowiednio do postanowień."; 28) w art. 245 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Urząd Patentowy wydaje decyzję, w której utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo uchyla ją w całości lub w części i rozstrzyga co do istoty sprawy."; 29) art. 249 otrzymuje brzmienie: "Art. 249. 1. Prezes Urzędu Patentowego wyznacza eksperta do rozpatrzenia zasadności otrzymanej skargi. 2. W wyniku rozpatrzenia skargi Urząd Patentowy uwzględnia ją w całości albo przekazuje sądowi administracyjnemu odpowiedź na skargę wraz z aktami sprawy."; 30) art. 252 i 253 otrzymują brzmienie: "Art. 252. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Urzędem Patentowym stosuje się, z zastrzeżeniem art. 253, odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 253. 1. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o terminach załatwiania sprawy nie stosuje się do rozpatrywania zgłoszeń dokonanych w celu uzyskania patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji. 2. Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o wznowieniu postępowania i stwierdzeniu nieważności decyzji nie stosuje się, jeżeli okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania bądź stwierdzenie nieważności decyzji mogą być podniesione w sporze o unieważnienie udzielonego patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji."; 31) w art. 255: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Urząd Patentowy - w trybie postępowania spornego - rozstrzyga sprawy o:", c) dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu: "2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, rozpatrują kolegia orzekające do spraw spornych. 3. Do spraw rozpatrywanych przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego o terminach załatwiania spraw. Urząd Patentowy dąży do rozstrzygnięcia sprawy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku. 4. Urząd Patentowy rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę."; 32) po art. 255 dodaje się art. 2551-25512 w brzmieniu: "Art. 2551. 1. Postępowanie sporne w sprawach, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 1-8, wszczyna się na pisemny wniosek. 2. Od wniosku o wszczęcie postępowania należy wnieść opłatę. 3. Wniosek powinien zawierać: 1) oznaczenie stron i ich adresy; 2) zwięzłe przedstawienie sprawy; 3) wyraźnie określone żądanie; 4) wskazanie podstawy prawnej; 5) wskazanie środków dowodowych; 6) podpis wnioskodawcy i datę. 4. Do wniosku należy dołączyć: 1) pełnomocnictwo, jeżeli wniosek składa pełnomocnik; 2) odpisy wniosku w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego; 3) dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2. 5. Urząd Patentowy bada, czy wniosek o wszczęcie postępowania spornego spełnia wymogi formalne, o których mowa w ust. 3 i 4. 6. Jeżeli wniosek nie spełnia wymogów formalnych, Urząd Patentowy wzywa wnioskodawcę do usunięcia usterek lub braków w terminie 30 dni pod rygorem umorzenia postępowania. Art. 2552. 1. Urząd Patentowy doręcza stronom postępowania spornego odpisy wniosku, wyznaczając jednocześnie termin do nadesłania pisemnej odpowiedzi na wniosek. 2. Strona wezwana do udzielenia odpowiedzi na wniosek dołącza do odpowiedzi odpisy w liczbie odpowiadającej liczbie stron postępowania spornego. Art. 2553. 1. Po upływie terminu wyznaczonego stronie do udzielenia odpowiedzi na wniosek Urząd Patentowy wyznacza termin rozprawy, o czym zawiadamia strony lub ich pełnomocników, doręczając im jednocześnie odpis odpowiedzi na wniosek, jeżeli została udzielona. 2. W sprawach wymienionych w art. 2551 ust. 6, w art. 2554, w art. 2555 ust. 2, w art. 2556 ust. 3, a także w przypadku przywrócenia terminu określonego w art. 2551 ust. 6, Urząd Patentowy może orzekać na posiedzeniach niejawnych. 3. W zawiadomieniu o rozprawie określa się termin, miejsce i przedmiot rozprawy. 4. Zawiadomienie o rozprawie powinno być doręczone stronom nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem. Art. 2554. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi, że nie jest właściwy do rozpatrzenia wniosku w trybie postępowania spornego, wydaje w tej sprawie postanowienie. 2. Jeżeli wnioskodawca wycofał wniosek przed rozprawą, Urząd Patentowy wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Art. 2555. 1. Rozprawa jest jawna, chyba że postępowanie sporne dotyczy wynalazku tajnego lub wzoru użytkowego tajnego. 2. Jeżeli rozpatrzenie sprawy wymaga powoływania się przez strony na informacje prawnie chronione na podstawie odrębnych przepisów, jawność rozprawy może być wyłączona - w drodze postanowienia - w całości lub w części. Wyłączenie nie może obejmować obecności stron na rozprawie. Art. 2556. 1. Z przebiegu rozprawy sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant. 2. Protokół powinien zawierać: 1) oznaczenie organu orzekającego, miejsca i daty posiedzenia, imiona i nazwiska członków składu orzekającego, protokolanta, stron, ich pełnomocników i ustawowych przedstawicieli oraz oznaczenie sprawy i wzmiankę co do tajności rozprawy; 2) przebieg rozprawy, w szczególności wnioski i twierdzenia stron, przebieg postępowania dowodowego, wymienienie zarządzeń i postanowień wydanych na rozprawie ze wzmianką o ich ogłoszeniu; zamiast podania wniosków i twierdzeń stron można w protokole powołać się na pisma przygotowawcze; 3) czynności stron, w szczególności ugodę, uznanie żądania, wycofanie, zmianę, rozszerzenie lub ograniczenie wniosku. 3. Strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu, nie później jednak niż na następnym posiedzeniu, a po wydaniu decyzji - w terminie 30 dni od jej wydania. Art. 2557. 1. Po przeprowadzeniu postępowania spornego Urząd Patentowy wydaje decyzję. 2. Decyzję podejmuje się zwykłą większością głosów. 3. Członek składu orzekającego, który nie zgadza się z rozstrzygnięciem sprawy, może złożyć zdanie odrębne wraz z pisemnym uzasadnieniem. 4. Zgłoszenie zdania odrębnego zaznacza się przy podpisie złożonym na decyzji przez zamieszczenie odpowiedniej wzmianki. 5. Zdanie odrębne nie podlega ogłoszeniu. Art. 2558. 1. Decyzja powinna zawierać: 1) oznaczenie organu orzekającego; 2) datę wydania decyzji; 3) imiona i nazwiska członków składu orzekającego i protokolanta; 4) oznaczenie stron; 5) oznaczenie przedmiotu sprawy i jej rozstrzygnięcie; 6) powołanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia; 7) rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania; 8) uzasadnienie faktyczne i prawne; 9) pouczenie o trybie zaskarżania; 10) podpisy członków składu orzekającego. 2. Pisemne uzasadnienie decyzji sporządza się z urzędu w terminie 30 dni od dnia jej ogłoszenia. Uzasadnienie podpisuje przewodniczący składu orzekającego i członek składu orzekającego, który sporządził uzasadnienie. Odpis decyzji wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom. Art. 2559. 1. Decyzje Urzędu Patentowego podlegają ogłoszeniu, z zastrzeżeniem art. 25510 ust. 1. 2. Decyzję ogłasza się bezpośrednio po przeprowadzeniu rozprawy. 3. Ogłoszenie decyzji może być odroczone na czas do 2 tygodni, o czym przewodniczący składu orzekającego ogłasza, podając termin i miejsce ogłoszenia decyzji. Art. 25510. 1. Postanowienia i decyzje wydane na posiedzeniu niejawnym nie podlegają ogłoszeniu. 2. Do postanowień i decyzji, o których mowa w ust. 1, przepis art. 2558 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 25511. Do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym stosuje się odpowiednio przepisy art. 242 i 243. Art. 25512. Przepisy art. 2551-25511 stosuje się odpowiednio do spraw, o których mowa w art. 255 ust. 1 pkt 9, z wyłączeniem przepisów dotyczących wniosku o wszczęcie postępowania spornego."; 33) w art. 256: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 31 w brzmieniu: "31. W sprawach, o których mowa w art. 2553 ust. 2, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Termin do jego złożenia w przypadku decyzji wynosi 2 miesiące, a w przypadku postanowienia - 1 miesiąc od dnia doręczenia stronie decyzji lub postanowienia.", c) uchyla się ust. 4; 34) nazwa tytułu VIII otrzymuje brzmienie: "Urząd Patentowy"; 35) w tytule VIII nazwa działu I otrzymuje brzmienie: "Zadania i organizacja Urzędu Patentowego"; 36) w tytule VIII w dziale I skreśla się wyrazy "Rozdział 1. Zadania i organizacja Urzędu Patentowego"; 37) w art. 261 w ust. 2 po pkt 5 dodaje się pkt 51 w brzmieniu: "51) wydawanie "Biuletynu Urzędu Patentowego";"; 38) w art. 264 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do powołanych przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspertów należy orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 261 ust. 2 pkt 2 i 3, a także w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów."; 39) w art. 265 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) składanie wniosków i wyrażanie opinii co do zadań w zakresie rozpatrywania wpływających zgłoszeń oraz co do środków potrzebnych na ich wykonanie;"; 40) po art. 265 dodaje się art. 2651 w brzmieniu: "Art. 2651. Pracownicy Urzędu Patentowego na stanowiskach urzędniczych, z wyłączeniem ekspertów, asesorów oraz aplikantów eksperckich, są członkami korpusu służby cywilnej."; 41) w tytule VIII wyrazy "Rozdział 2. Aplikacja ekspercka. Uprawnienia i obowiązki eksperta" zastępuje się wyrazami "Dział II. Eksperci, asesorzy i aplikanci eksperccy"; 42) w art. 266 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Od aplikanta eksperckiego, który powinien posiadać znajomość więcej niż jednego języka obcego, można nie wymagać znajomości jednego z potrzebnych języków, jeżeli brak ten uzupełni on w czasie przeznaczonym na aplikację."; 43) art. 267 otrzymuje brzmienie: "Art. 267. 1. Prezes Urzędu Patentowego organizuje nabór na aplikację przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu Patentowego, a także przez opublikowanie go w "Wiadomościach Urzędu Patentowego". 2. Prezes Urzędu Patentowego przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne. Kandydaci powinni posiadać wyższe wykształcenie i spełniać wymagania, o których mowa w art. 266 ust. 2 i 3. 3. Aplikacja trwa 3 lata, z tym że w uzasadnionych przypadkach, na wniosek aplikanta eksperckiego, może być skrócona do 1 roku i 6 miesięcy. 4. Stosunek pracy aplikanta eksperckiego nawiązuje Prezes Urzędu Patentowego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. 5. Aplikantowi eksperckiemu może być powierzane wykonywanie określonych czynności związanych z orzekaniem, bez prawa podejmowania decyzji. 6. Aplikacja kończy się egzaminem. Powtórny egzamin może być złożony tylko raz, nie wcześniej niż po 6 miesiącach i nie później niż po roku od daty pierwszego egzaminu. 7. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Prezesa Urzędu Patentowego. Za udział w pracach komisji przysługuje wynagrodzenie. 8. W przypadku nieprzystąpienia, bez usprawiedliwienia, do egzaminu lub niezdania powtórnego egzaminu Urząd Patentowy rozwiązuje z aplikantem eksperckim, za wypowiedzeniem, umowę o pracę. 9. Za naruszenie obowiązków służbowych aplikant ekspercki odpowiada dyscyplinarnie. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej stosuje się odpowiednio art. 273."; 44) w art. 270 uchyla się ust. 8; 45) w art. 271: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w pracy ekspertów, asesorów i aplikantów eksperckich w wysokości 3 % planowanych środków na ich wynagrodzenia osobowe. Wielkość odpisu na fundusz nagród może być podwyższona przez Prezesa Urzędu Patentowego w ramach posiadanych środków na te wynagrodzenia.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, mnożniki kwoty bazowej, o której mowa w ust. 1, jako podstawy do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego na stanowiskach ekspertów, asesorów i aplikantów eksperckich oraz stawek dodatku za wieloletnią pracę oraz dodatku funkcyjnego, z uwzględnieniem powierzanego zakresu uprawnień oraz stanowiska."; 46) po art. 272 dodaje się art. 2721 w brzmieniu: "Art. 2721. 1. Do ekspertów i aplikantów eksperckich mają odpowiednio zastosowanie przepisy art. 62 i art. 69 ust. 3, a do aplikantów eksperckich również przepisy art. 83, art. 84 i art. 87 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, z późn. zm. 1)). 2. W sprawach wynikających ze stosunku pracy ekspertów i aplikantów eksperckich nieuregulowanych w ustawie i przepisach wskazanych w ust. 1 stosuje się ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2))."; 47) w tytule VIII wyrazy "Rozdział 3" zastępuje się wyrazami "Dział III"; 48) w art. 274 w ust. 6 dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) odmowy złożenia ślubowania; 5) prawomocnego skazania za przestępstwo popełnione umyślnie."; 49) w tytule VIII uchyla się rozdział 4; 50) w tytule VIII wyrazy "Dział II" zastępuje się wyrazami "Dział IV"; 51) art. 279-282 otrzymują brzmienie: "Art. 279. 1. Kolegia orzekające do spraw spornych, zwane dalej "kolegiami", działają w Urzędzie Patentowym. 2. Kolegia rozpatrują sprawy należące do ich właściwości w składzie: przewodniczący kolegium i dwaj członkowie kolegium. W sprawach zawiłych można wyznaczyć skład pięcioosobowy. Art. 280. 1. Przewodniczącym kolegium może być pracownik Urzędu Patentowego, który: 1) ma obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw publicznych; 2) jest nieskazitelnego charakteru; 3) nie był karany za przestępstwo umyślne; 4) ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej; 5) odbył aplikację sędziowską, radcowską, adwokacką, prokuratorską albo jest profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, albo też przez dziesięć lat pozostawał w instytucjach publicznych na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego. 2. Do przewodniczących kolegium stosuje się przepisy o ekspertach, z tym że są oni zwolnieni z odbycia aplikacji, o której mowa w art. 266 ust. 1. 3. W skład kolegium, oprócz przewodniczącego kolegium, wchodzą jako jego członkowie: jeden ekspert upoważniony do orzekania w sprawach spornych przez Prezesa Urzędu Patentowego oraz jeden przedstawiciel organizacji, o których mowa w art. 9, wyznaczony z listy przedstawicieli, uzgodnionej z Prezesem Urzędu Patentowego przez te organizacje, zwany dalej "przedstawicielem". 4. Jeżeli wyznaczono kolegium pięcioosobowe, oprócz przewodniczącego kolegium w jego skład wchodzi dwóch ekspertów oraz dwóch przedstawicieli. 5. Przedstawicielem nie może być czynny zawodowo rzecznik patentowy. Art. 281. 1. Obsługę kolegiów sprawuje wyodrębniona komórka organizacyjna Urzędu Patentowego. 2. Kierownik komórki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, wyznaczony przez Prezesa Urzędu Patentowego: 1) zarządza skompletowanie akt niezbędnych do wyznaczenia posiedzenia niejawnego lub rozprawy, a w razie potrzeby innych dowodów; 2) wyznacza skład orzekający w sprawie; 3) zarządza doręczenie stronie przeciwnej odpisów wniosku z załącznikami w celu przedstawienia odpowiedzi na wniosek; 4) wyznacza termin posiedzenia niejawnego lub rozprawy, w którym sprawa ma być rozpatrzona; 5) zarządza zawiadomienie o rozprawie stron i innych osób, których udział na rozprawie jest niezbędny. Art. 282. 1. Przedstawicielom wyznaczonym do orzekania w sprawach spornych i pozostającym w stosunku pracy przysługuje zwolnienie od pracy na czas udziału w posiedzeniach kolegiów, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. 2. Przedstawicielom, którzy biorą udział w pracach kolegiów i nie pozostają w stosunku pracy, wypłaca się rekompensatę za udział w pracach kolegiów. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalenia wysokości rekompensaty, o której mowa w ust. 2, uwzględniając w szczególności rodzaje wykonywanych czynności przy przygotowywaniu i rozpatrywaniu spraw. 4. Przedstawiciele zamieszkali poza siedzibą Urzędu Patentowego otrzymują diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, według zasad ustalonych w przepisach o wysokości oraz warunkach ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju."; 52) w art. 296 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym;"; 53) w art. 297 uchyla się ust. 2; 54) art. 301 otrzymuje brzmienie: "Art. 301. Uprawniony do znaku towarowego powszechnie znanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może żądać, z zastrzeżeniem art. 165 ust. 1 pkt 3, zaprzestania używania znaku identycznego lub podobnego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, gdy używanie takie może wprowadzać odbiorców w błąd co do pochodzenia towaru."; 55) w art. 302 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do oznaczeń geograficznych stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem art. 186, przepisy art. 296-298."; 56) w art. 305 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa określonego w ust. 1 podlega grzywnie.". Art. 2. Postępowanie przed Urzędem Patentowym, wszczęte w Izbie Odwoławczej i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, toczy się według przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 3. Postępowanie sporne przed Urzędem Patentowym, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, toczy się według przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 4. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, o których mowa w art. 271 ust. 5 i art. 282 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, pozostają w mocy przepisy dotychczasowe. Art. 5. Do ekspertów, asesorów i aplikantów eksperckich zatrudnionych w Urzędzie Patentowym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 6. Przepisy art. 1 pkt 1, 9 lit. d, pkt 12, 19 lit. b oraz pkt 20 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz. 1403 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 150, poz. 1237, Nr 153, poz. 1271, Nr 238, poz. 2025 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256 i 2257. 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej 1) (Dz. U. Nr 33, poz. 287) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) zadania, organizację, tryb działania oraz zasady finansowania Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej "Inspekcją"; 2) zasady współpracy organów Inspekcji z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za przestrzeganie stosowania prawodawstwa weterynaryjnego lub organami, którym takie kompetencje zostały przekazane (właściwą władzą), oraz Komisją Europejską w zakresie realizacji zadań Inspekcji; 3) zasady wystawiania świadectw zdrowia, w tym określone w przepisach zawartych w aktach prawnych wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 145). Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o prawodawstwie weterynaryjnym - rozumie się przez to przepisy Unii Europejskiej, a także przepisy wdrażające te przepisy, w szczególności przepisy o granicznej kontroli weterynaryjnej, kontroli weterynaryjnej w handlu, wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, zdrowiu zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz o ochronie zwierząt. Art. 3. 1. Inspekcja realizuje zadania z zakresu ochrony zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego w celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego. 2. Inspekcja wykonuje swoje zadania w szczególności przez: 1) zwalczanie: a) chorób zakaźnych zwierząt, w tym zapobieganie wystąpieniu, wykrywanie i likwidowanie ognisk tych chorób, b) chorób zwierząt, które mogą być przenoszone na człowieka ze zwierzęcia lub przez produkty pochodzenia zwierzęcego, zwanych dalej "zoonozami", lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby; 2) monitorowanie zakażeń zwierząt; 3) badanie zwierząt rzeźnych i produktów pochodzenia zwierzęcego; 4) przeprowadzanie: a) weterynaryjnej kontroli granicznej, b) kontroli weterynaryjnej w handlu i wywozie zwierząt oraz produktów w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu; 5) sprawowanie nadzoru nad: a) bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, w tym nad wymaganiami weterynaryjnymi przy ich produkcji, umieszczaniu na rynku oraz sprzedaży bezpośredniej, b) wprowadzaniem na rynek zwierząt i ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego, c) wytwarzaniem, obrotem i stosowaniem środków żywienia zwierząt, d) zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz jakością zdrowotną materiału biologicznego, e) obrotem produktami leczniczymi weterynaryjnymi, wyrobami medycznymi przeznaczonymi dla zwierząt oraz warunkami ich wytwarzania, f) wytwarzaniem i stosowaniem pasz leczniczych, g) przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt, h) przestrzeganiem zasad identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz przemieszczaniem zwierząt, i) przestrzeganiem wymagań weterynaryjnych w gospodarstwach utrzymujących zwierzęta gospodarskie; 6) prowadzenie monitorowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt; 7) prowadzenie wymiany informacji w ramach systemów wymiany informacji, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej. 3. Inspekcja wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1 i 2, na podstawie przepisów odrębnych. 4. Na terenach i w stosunku do jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz jednostek wojsk obcych przebywających na tych terenach zadania określone w ust. 1 wykonuje Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego. 5. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego wykonuje swoje zadania przy pomocy Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej. 6. Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego lub osoba przez niego upoważniona może uczestniczyć w prowadzonej przez organy Inspekcji: 1) weterynaryjnej kontroli granicznej środków transportu, w tym okrętów i statków powietrznych wykorzystywanych do przewozu zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz wojsk obcych; 2) kontroli zakładów zaopatrujących lub ubiegających się o zaopatrywanie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w produkty pochodzenia zwierzęcego. 7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organizację oraz szczegółowe warunki i tryb wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną, uwzględniając rodzaj i charakter zadań, kompetencje i wymagania niezbędne do sprawowania nadzoru oraz możliwość skutecznego wykonywania tych zadań. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określi formy współpracy organów Inspekcji z Wojskową Inspekcją Weterynaryjną, uwzględniając: 1) sposób i tryb wzajemnego przekazywania informacji z zakresu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1-4; 2) zakres tej współpracy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt; 3) warunki i sposób organizacji, uczestnictwa i prowadzenia wspólnych szkoleń Inspekcji i Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej. Art. 4. Organy Inspekcji, przy wykonywaniu swoich zadań, współpracują z właściwymi organami administracji rządowej i jednostkami samorządu terytorialnego oraz organami samorządu lekarsko-weterynaryjnego. Rozdział 2 Organizacja i funkcjonowanie Inspekcji Art. 5. 1. Organami Inspekcji są: 1) Główny Lekarz Weterynarii; 2) wojewódzki lekarz weterynarii, jako kierownik wojewódzkiej inspekcji weterynaryjnej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie; 3) powiatowy lekarz weterynarii, jako kierownik powiatowej inspekcji weterynaryjnej wchodzącej w skład niezespolonej administracji rządowej; 4) graniczny lekarz weterynarii. 2. Zadania organów Inspekcji wykonują: 1) lekarze weterynarii i inne osoby zatrudnione w Inspekcji oraz lekarze weterynarii wyznaczeni do wykonywania określonych czynności; 2) osoby niebędące lekarzami weterynarii wyznaczone do wykonywania określonych czynności o charakterze pomocniczym. 3. Lekarze weterynarii wyznaczeni do wykonywania określonych czynności oraz osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wykonują powierzone czynności pod nadzorem i w imieniu organów Inspekcji. 4. Lekarze weterynarii, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są urzędowymi lekarzami weterynarii. Art. 6. 1. Inspekcją kieruje Główny Lekarz Weterynarii będący centralnym organem administracji rządowej. 2. Główny Lekarz Weterynarii podlega ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 3. Głównego Lekarza Weterynarii powołuje, na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa, Prezes Rady Ministrów. Prezes Rady Ministrów odwołuje Głównego Lekarza Weterynarii. 4. Zastępców Głównego Lekarza Weterynarii, w liczbie dwóch, powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii. 5. Głównym Lekarzem Weterynarii oraz jego zastępcą może być osoba, która: 1) jest lekarzem weterynarii posiadającym prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) posiada 7-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań związanych z weterynarią; 3) posiada tytuł specjalisty z epizootiologii i administracji weterynaryjnej lub higieny zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego. 6. Główny Lekarz Weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy Głównego Inspektoratu Weterynarii. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze zarządzenia, statut Głównego Inspektoratu Weterynarii, uwzględniając możliwość realizacji zadań, o których mowa w art. 13. Art. 7. 1. Organem doradczo-opiniodawczym Głównego Lekarza Weterynarii w zakresie, o którym mowa w art. 3 ust. 2, jest Rada Sanitarno-Epizootyczna, zwana dalej "Radą". 2. Rada liczy 7 członków. 3. Kadencja Rady trwa 4 lata. 4. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, spośród osób wyróżniających się wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym w dziedzinie sanitarno-epizootycznej. 5. Członkowie Rady wybierają ze składu Rady przewodniczącego i sekretarza. 6. Przewodniczący Rady może zapraszać na jej posiedzenia osoby niebędące członkami Rady, posiadające wiedzę lub doświadczenie zawodowe w dziedzinie sanitarno-epizootycznej. 7. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu. Regulamin Rady zatwierdza Główny Lekarz Weterynarii. 8. Członkom Rady przysługuje zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania oraz diety na warunkach stosowanych przy podróżach służbowych pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej i określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. 9. Koszty obsługi administracyjno-biurowej Rady oraz zwrot kosztów i diet, o których mowa w ust. 8, są pokrywane z budżetu państwa ze środków będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 8. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii podlega, w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa sanitarno-epizootycznego na obszarze swojej właściwości, Głównemu Lekarzowi Weterynarii. 2. Graniczny lekarz weterynarii podlega Głównemu Lekarzowi Weterynarii. 3. Powiatowy lekarz weterynarii podlega wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, określi, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii oraz ich siedziby, biorąc pod uwagę: 1) zasadniczy podział terytorialny państwa, z tym że zakres działania powiatowego lekarza weterynarii może obejmować kilka powiatów; 2) możliwości finansowe i organizacyjne Inspekcji; 3) potrzebę zapewnienia realizacji zadań Inspekcji na obszarze całego kraju. Art. 9. 1. Wojewódzkim, powiatowym i granicznym lekarzem weterynarii oraz ich zastępcą może być osoba, która: 1) jest lekarzem weterynarii posiadającym prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) posiada: a) 5-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań związanych z weterynarią - w przypadku wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego zastępcy, b) 3-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań związanych z weterynarią - w przypadku powiatowego i granicznego lekarza weterynarii i ich zastępców, c) tytuł specjalisty z epizootiologii i administracji weterynaryjnej lub higieny zwierząt rzeźnych i żywności pochodzenia zwierzęcego. 2. Czynności wynikające ze stosunku pracy wobec: 1) wojewódzkiego lekarza weterynarii oraz jego zastępcy - wykonuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii; 2) powiatowego lekarza weterynarii oraz jego zastępcy - wykonuje wojewódzki lekarz weterynarii; 3) granicznego lekarza weterynarii oraz jego zastępcy - wykonuje Główny Lekarz Weterynarii. Art. 10. 1. Główny Lekarz Weterynarii może zawiesić w wykonywaniu obowiązków wojewódzkiego, powiatowego lub granicznego lekarza weterynarii lub jego zastępcę, jeżeli jego działalność lub działalność kierowanego przez niego inspektoratu może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji, a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne na obszarze właściwości tych organów. Podejmując decyzję o zawieszeniu, Główny Lekarz Weterynarii wyznacza osobę pełniącą obowiązki zawieszonego organu. 2. Okres zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, trwa do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego lub dyscyplinarnego w rozumieniu przepisów o służbie cywilnej. 3. W stosunku do powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy kompetencje Głównego Lekarza Weterynarii, o których mowa w ust. 1, przysługują wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii. Art. 11. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektoratu weterynarii, którego jest kierownikiem. 2. Powiatowy lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy powiatowego inspektoratu weterynarii, którego jest kierownikiem. 3. Graniczny lekarz weterynarii wykonuje swoje zadania przy pomocy granicznego inspektoratu weterynarii, którego jest kierownikiem. W ramach granicznego inspektoratu weterynarii funkcjonują graniczne posterunki kontroli zatwierdzane na podstawie odrębnych przepisów. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze zarządzenia, organizację wojewódzkich, powiatowych i granicznych inspektoratów weterynarii, mając na względzie prawidłowość realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 2. Art. 12. 1. Koszty działalności Inspekcji i wykonywania zadań, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3, są pokrywane z budżetu państwa, z wyjątkiem: 1) kosztów czynności, za które są pobierane opłaty, powierzonych do wykonywania wyznaczonym lekarzom weterynarii lub osobom, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2; 2) kosztów czynności usługowych niewynikających z ustawowych zadań Inspekcji, w tym usługowych badań laboratoryjnych. 2. Wojewódzkie, powiatowe i graniczne inspektoraty weterynarii są państwowymi jednostkami budżetowymi. 3. W budżetach wojewodów wyodrębnia się środki przeznaczone na: 1) zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt i zoonoz lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby, objętych obowiązkiem zgłaszania i zwalczania, w tym na odszkodowania i monitorowanie zakażeń zwierząt; 2) monitorowanie występowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt. 4. Lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji, wykonującym określone czynności związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt, zoonoz lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby, przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 6 pkt 2. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje wydatków ponoszonych przez inspektoraty weterynarii związanych ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt i zoonoz lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby oraz monitorowaniem zakażeń zwierząt, które mogą być finansowane ze środków, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 2) rodzaje wydatków ponoszonych przez inspektoraty weterynarii związanych z monitorowaniem występowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt, które mogą być finansowane ze środków, o których mowa w ust. 3 pkt 2 - mając na względzie pełną ewidencję wydatków ponoszonych przez Inspekcję na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt i zoonoz lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby, monitorowanie zakażeń zwierząt i pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt oraz potrzebę racjonalnego wydatkowania środków budżetowych. Art. 13. 1. Główny Lekarz Weterynarii: 1) ustala ogólne kierunki działania Inspekcji i wydaje instrukcje określające sposób jej postępowania, w tym instrukcje dotyczące stosowania przez organy Inspekcji przepisów Unii Europejskiej; 2) koordynuje i kontroluje wykonywanie zadań przez wojewódzkich, powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii; 3) może wydawać wojewódzkim, powiatowym i granicznym lekarzom weterynarii polecenia dotyczące podjęcia określonych czynności oraz żądać od nich informacji z zakresu ich działania; 4) współpracuje z Międzynarodowym Urzędem do Spraw Epizootii oraz innymi organizacjami międzynarodowymi; 5) dokonuje analiz i ocen sytuacji epizootycznej, bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego i wymagań weterynaryjnych przy ich produkcji; 6) opracowuje programy i plany dotyczące monitorowania zakażeń zwierząt oraz zapobiegania chorobom zakaźnym zwierząt i zoonozom lub biologicznym czynnikom chorobotwórczym wywołującym te choroby i ich zwalczania; 7) opracowuje krajowe programy i plany dotyczące monitorowania występowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt; 8) organizuje szkolenia dla urzędowych lekarzy weterynarii; 9) utrzymuje rezerwę szczepionek, biopreparatów, substancji i preparatów biobójczych oraz innych środków niezbędnych do diagnozowania i zwalczania chorób zakaźnych zwierząt i zoonoz lub biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących te choroby; 10) zarządza systemem wymiany informacji, o którym mowa w art. 36 ust. 1; 11) prowadzi listę osób, o których mowa w art. 26; 12) wykonuje inne zadania określone w przepisach odrębnych. 2. Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z organami, o których mowa w art. 1 pkt 2, oraz Komisją Europejską w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem prawodawstwa weterynaryjnego. Informację o sposobie i zakresie tej współpracy minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje organom centralnym państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnym za przestrzeganie stosowania prawodawstwa weterynaryjnego oraz Komisji Europejskiej. 3. Główny Lekarz Weterynarii w zakresie realizacji zadania, o którym mowa w ust. 2, działa z urzędu lub na wniosek organów, o których mowa w art. 1 pkt 2, lub Komisji Europejskiej. 4. Główny Lekarz Weterynarii, realizując zadanie, o którym mowa w ust. 2, przekazuje informacje uzyskane przez organy Inspekcji przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 3 ust. 2. 5. Główny Lekarz Weterynarii może odmówić przekazania informacji organom, o których mowa w art. 1 pkt 2, lub podjęcia działań, jeżeli mogłoby to stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa, podając uzasadnienie tej odmowy. 6. Do informacji, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych. 7. Informacje, o których mowa w ust. 4, dotyczące działań: 1) naruszających lub mogących naruszać prawodawstwo weterynaryjne w stopniu zagrażającym zdrowiu publicznemu lub 2) mających szczególne znaczenie dla Unii Europejskiej lub powodujących konsekwencje dla poszczególnych państw członkowskich - Główny Lekarz Weterynarii, po porozumieniu z Komisją Europejską i organami, o których mowa w art. 1 pkt 2, zainteresowanych państw członkowskich oraz w przypadku braku innych środków zapobiegawczych, podaje do publicznej wiadomości w środkach masowego przekazu. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb współpracy Głównego Lekarza Weterynarii z organami, o których mowa w art. 1 pkt 2, oraz Komisją Europejską, biorąc pod uwagę: 1) prawidłowe stosowanie prawodawstwa weterynaryjnego; 2) wykrywanie naruszeń tego prawodawstwa i zapobieganie im; 3) konieczność informowania o zawieranych z państwami trzecimi umowach lub porozumieniach w zakresie weterynarii. 9. Główny Lekarz Weterynarii składa, do dnia 30 kwietnia, ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa sprawozdanie z realizacji zadań Inspekcji w roku ubiegłym. Art. 14. 1. Wojewódzki lekarz weterynarii: 1) ustala kierunki działania, wydaje instrukcje określające sposób postępowania powiatowych lekarzy weterynarii na obszarze województwa oraz kontroluje sposób wykonywania przez nich zadań Inspekcji; 2) może wydawać powiatowym lekarzom weterynarii polecenia dotyczące podjęcia określonych czynności oraz żądać od nich informacji z zakresu ich działania; 3) dokonuje analiz i ocen sytuacji epizootycznej, bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego, środków żywienia zwierząt i wymagań weterynaryjnych przy ich produkcji na obszarze województwa; 4) opracowuje na obszarze województwa programy i plany dotyczące monitorowania zakażeń zwierząt oraz zapobiegania chorobom zakaźnym zwierząt i zoonozom i ich zwalczania; 5) opracowuje na obszarze województwa programy i plany dotyczące monitorowania występowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt; 6) organizuje szkolenia dla urzędowych lekarzy weterynarii; 7) nadzoruje na obszarze województwa działanie systemów informatycznych utworzonych i użytkowanych przez Inspekcję. 2. Wojewódzki lekarz weterynarii oraz graniczny lekarz weterynarii do dnia 30 marca, a na żądanie, w każdym czasie, przekazują Głównemu Lekarzowi Weterynarii informacje o realizacji zadań Inspekcji odpowiednio na obszarze województwa albo w terytorialnym zakresie działania granicznego lekarza weterynarii. 3. Powiatowy lekarz weterynarii do dnia 28 lutego, a na żądanie, w każdym czasie, przekazuje wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii informacje o realizacji zadań Inspekcji w terytorialnym zakresie działania powiatowego lekarza weterynarii. Art. 15. 1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań Inspekcji, organem pierwszej instancji jest powiatowy lekarz weterynarii, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 2. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniu administracyjnym organem wyższego stopnia, w stosunku do: 1) powiatowego lekarza weterynarii - jest wojewódzki lekarz weterynarii; 2) wojewódzkiego i granicznego lekarza weterynarii - jest Główny Lekarz Weterynarii. 3. Organ wyższego stopnia może podejmować wszelkie czynności należące do zakresu działania organu niższego stopnia, jeżeli jest to uzasadnione szczególną wagą lub zawiłością sprawy. W tych przypadkach organ wyższego stopnia staje się organem pierwszej instancji. 4. O podjęciu czynności, o których mowa w ust. 3, organ wyższego stopnia powiadamia organ pierwszej instancji. Art. 16. 1. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji, może: 1) wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji do: a) ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych, b) sprawowania nadzoru nad miejscami gromadzenia, skupu lub sprzedaży zwierząt, targowiskami oraz wystawami, pokazami lub konkursami zwierząt, c) badania zwierząt umieszczanych na rynku, przeznaczonych do wywozu oraz wystawiania świadectw zdrowia, d) sprawowania nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju, e) badania mięsa zwierząt łownych, f) sprawowania nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem lub przechowywaniem mięsa i wystawiania wymaganych świadectw zdrowia, g) sprawowania nadzoru nad punktami odbioru mleka, jego przetwórstwem oraz przechowywaniem produktów mleczarskich, h) sprawowania nadzoru nad wyładowywaniem ze statków rybackich i statków przetwórni produktów rybołówstwa, nad obróbką, przetwórstwem i przechowywaniem tych produktów oraz produktów akwakultury, ślimaków i żab, i) sprawowania nadzoru nad przetwórstwem i przechowywaniem jaj konsumpcyjnych i produktów jajecznych, j) pobierania próbek do badań, k) sprawowania nadzoru nad sprzedażą bezpośrednią; 2) wyznaczać osoby niebędące pracownikami Inspekcji, posiadające odpowiednie kwalifikacje, do wykonywania niektórych czynności pomocniczych. 2. Wyznaczenie do wykonania czynności, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania. 3. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje po zawarciu przez powiatowego lekarza weterynarii umowy z osobami, o których mowa w ust. 1, określającej w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności. 4. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi listę osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1. 5. Uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 2, i rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym może nastąpić w przypadku: 1) gdy wykonywanie czynności przez osobę wyznaczoną może spowodować zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zwierząt; 2) niewywiązywania się osoby wyznaczonej z powierzonych jej do wykonania czynności, w szczególności przez niewykonywanie ich terminowo; 3) stwierdzenia zaniedbań w dokumentowaniu wykonywanych czynności; 4) zawieszenia lub utraty prawa wykonywania zawodu przez lekarza weterynarii; 5) złożenia wniosku przez osobę wyznaczoną. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Głównego Lekarza Weterynarii oraz Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres czynności wykonywanych przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz kwalifikacje osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, 2) warunki i wysokość wynagrodzenia za wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 - mając na względzie zapewnienie odpowiedniego poziomu i jakości wykonywanych czynności. 7. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stanowi zatrudnienia w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Art. 17. 1. Powiatowe inspektoraty weterynarii dla realizacji zobowiązań wynikających z umów, o których mowa w art. 16 ust. 3, oraz w celu pokrycia wydatków, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, mogą tworzyć środki specjalne. 2. Źródłem dochodów środków specjalnych, o których mowa w ust. 1, są opłaty za czynności Inspekcji wykonywane przez osoby niebędące jej pracownikami. 3. Z opłat, gromadzonych na środkach specjalnych, są pokrywane wydatki na: 1) wynagrodzenia osób niebędących pracownikami Inspekcji; 2) obsługę finansową, druki do prowadzenia dokumentacji, pieczęcie do znakowania mięsa, odczynniki do badań na włośnie metodą wytrawiania, badania laboratoryjne niezbędne do wydania oceny mięsa, szkolenia wyznaczonych lekarzy weterynarii oraz ponoszone przez wyznaczone osoby koszty, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w ust. 3 pkt 2; 3) usprawnienie funkcjonowania Inspekcji, w tym dojazdy w celu kontroli wykonywania powierzonych zadań, z wyłączeniem wynagrodzeń jej pracowników. Art. 18. 1. Organ Inspekcji, w przypadku stwierdzenia zagrożenia epizootycznego lub zagrożenia bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego lub w przypadku gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia publicznego albo dla zabezpieczenia gospodarki narodowej przed poważnymi stratami, nakazuje, w drodze decyzji administracyjnej, lekarzowi weterynarii wykonywanie czynności koniecznych do likwidacji tego zagrożenia. 2. Nakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy: 1) osób, które ukończyły 60 lat; 2) kobiet w ciąży lub wychowujących dzieci w wieku do 14 lat; 3) osób niepełnosprawnych. 3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, na obszarze powiatu, w którym lekarz weterynarii mieszka lub jest zatrudniony, wydaje powiatowy lekarz weterynarii, a w przypadku skierowania do wykonania czynności na obszarze innego powiatu - wojewódzki lekarz weterynarii. 4. Wniesienie odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wstrzymuje jej wykonania. 5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, stwarza obowiązek wykonywania czynności na okres do 3 miesięcy w miejscu określonym w decyzji. 6. Osobie skierowanej do wykonywania czynności pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji, o której mowa w ust. 3. Okres urlopu bezpłatnego zalicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u tego pracodawcy. 7. Osobie, o której mowa w ust. 1, przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom zatrudnionym w państwowych lub samorządowych jednostkach sfery budżetowej i określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. Zwrot kosztów z tytułu zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje w przypadku zapewnienia w miejscu wykonywania czynności bezpłatnego zakwaterowania lub wyżywienia. 8. Przez czas określony w decyzji, o której mowa w ust. 1, z osobą skierowaną do wykonania czynności przy zwalczaniu epizootii nie może być rozwiązany dotychczasowy stosunek pracy oraz nie może być dokonane wypowiedzenie umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. 9. Wynagrodzenie osób, o których mowa w ust. 1, ustala się według przepisów wydanych na podstawie art. 16 ust. 6 pkt 2. Art. 19. 1. Pracownicy Inspekcji oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 16 i 18 są obowiązani przy wykonywaniu swoich czynności posiadać upoważnienie i nosić na widocznym miejscu odznakę identyfikacyjną. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory upoważnienia i odznaki identyfikacyjnej, mając na względzie potrzebę zapewnienia identyfikacji osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli w imieniu Inspekcji. 3. Pracownicy Inspekcji oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 16 i 18, w zakresie wykonywania czynności, mają prawo w każdym czasie do: 1) przeprowadzania kontroli gospodarstw, centrów (organizacji), zakładów, instalacji, urządzeń lub środków transportu; 2) kontrolowania przestrzegania wymagań określonych w prawodawstwie weterynaryjnym, w tym metod stosowanych do znakowania i identyfikacji zwierząt; 3) pobierania nieodpłatnie próbek do badań: a) od zwierząt utrzymywanych w celu umieszczenia na rynku lub transportowanych, b) produktów przeznaczonych do przechowywania, umieszczania na rynku lub transportowanych; 4) żądania pisemnych lub ustnych informacji w zakresie objętym przedmiotem kontroli; 5) żądania okazywania i udostępniania dokumentów lub danych informatycznych w zakresie, o którym mowa w pkt 4. 4. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 3, podmioty kontrolowane są obowiązane zapewnić pracownikom Inspekcji oraz osobom wyznaczonym na podstawie art. 16 i 18 pomoc niezbędną do wykonywania ich obowiązków. 5. Uzyskane w wyniku kontroli informacje, dokumenty i inne dane, dotyczące w szczególności stosowanej przez kontrolowanego technologii, nie mogą być przekazywane oraz ujawniane innym organom, chyba że stanowią dowód popełnienia czynu zabronionego przez ustawę. 6. Powiatowy albo wojewódzki lekarz weterynarii może wystąpić do właściwego miejscowo komendanta Policji z wnioskiem o pomoc, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia kontroli przez Inspekcję. Na wniosek powiatowego albo wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwy miejscowo komendant Policji zapewnia pomoc przy przeprowadzaniu kontroli. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób wykonywania przez pracowników Inspekcji kontroli, mając na względzie częstotliwość i prawidłowość jej przeprowadzania. Art. 20. 1. Uprawnienia, o których mowa w art. 19 ust. 3, przysługują przedstawicielom służb weterynaryjnych Unii Europejskiej oraz innych państw członkowskich, przeprowadzających kontrole weterynaryjne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w obecności właściwego organu Inspekcji. Art. 21. Podmioty prowadzące działalność w obiektach nadzorowanych przez Inspekcję, w przypadku konieczności stałego wykonywania czynności przez pracowników Inspekcji lub osoby wyznaczone na podstawie art. 16 i 18, są obowiązane do nieodpłatnego: 1) udostępniania pomieszczeń biurowych, laboratoryjnych, socjalnych i magazynowych; 2) odpowiedniego zabezpieczenia i wyposażenia stanowisk pracy dla przeprowadzających kontrolę. Art. 22. Pracownicy Inspekcji oraz osoby, o których mowa w art. 16, 18 i 20, w zakresie wykonywania czynności określonych w ustawie podlegają ochronie prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 23. 1. Stwierdzenie choroby zakaźnej zwierzęcia, wydanie oceny mięsa, oceny zdrowotnej jakości produktów pochodzenia zwierzęcego, ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego, materiału biologicznego i środków żywienia zwierząt może być poprzedzone przeprowadzeniem badań laboratoryjnych. 2. Badania laboratoryjne obejmują również monitoring szkodliwych dla ludzi i zwierząt czynników biologicznych, chemicznych i fizycznych, określonych w przepisach odrębnych. 3. Badania laboratoryjne przeprowadzają: 1) zakłady higieny weterynaryjnej wchodzące w skład wojewódzkich inspektoratów weterynarii, które są regionalnymi laboratoriami weterynaryjnymi w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej; 2) laboratoria weterynaryjne wchodzące w skład innych niż wymienione w pkt 1 jednostek organizacyjnych Inspekcji; 3) krajowe laboratoria referencyjne w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej. 4. W uzasadnionych przypadkach badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą przeprowadzić inne niż wymienione w ust. 3 zatwierdzone laboratoria. 5. Krajowe laboratoria referencyjne sprawują nadzór nad jakością badań wykonywanych w laboratoriach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 i ust. 4, w szczególności przez: 1) ujednolicanie wymagań i metod badawczych; 2) sprawdzanie jakości preparatów diagnostycznych używanych do badań; 3) organizację okresowych testów porównawczych poszczególnych metod badawczych, stosowanych przez laboratoria; 4) prowadzenie szkoleń pracowników laboratoriów; 5) prowadzenie badań laboratoryjnych mających na celu potwierdzanie wyników badań przeprowadzonych przez laboratoria; 6) gromadzenie i przetwarzanie danych dotyczących wyników badań laboratoryjnych. 6. Zadania krajowego laboratorium referencyjnego przeprowadzającego badania w kierunku zakaźnych encefalopatii zwierząt (TSE) określają przepisy Unii Europejskiej dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych gąbczastych przenośnych encefalopatii 2). 7. Laboratoria, o których mowa w ust. 3 i 4, wykonujące badania produktów pochodzenia zwierzęcego, podlegają akredytacji w zakresie poszczególnych rodzajów badań, metod badawczych i procedur. 8. Zadania, o których mowa w ust. 5 pkt 1-3 i 6 oraz ust. 6, są finansowane z budżetu państwa. Art. 24. 1. Kierownik laboratorium ubiegającego się o zatwierdzenie występuje z pisemnym wnioskiem w tym zakresie do Głównego Lekarza Weterynarii. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) kopię oryginału certyfikatu akredytacji, zgodnego z kierunkiem badań określonych we wniosku, w przypadku laboratoriów, o których mowa w art. 23 ust. 7; 2) opinię właściwego dla kierunku badań laboratorium referencyjnego o: a) kwalifikacjach osób przeprowadzających badania, b) spełnianiu warunków niezbędnych do przeprowadzania badań, c) stosowanych metodach badawczych. 3. Główny Lekarz Weterynarii zatwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, laboratorium po przeprowadzeniu w nim testu porównawczego poszczególnych metod diagnostycznych. 4. Główny Lekarz Weterynarii prowadzi wykaz zatwierdzonych laboratoriów. 5. Wykaz zatwierdzonych laboratoriów jest jawny i podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz jest umieszczany na stronach internetowych Głównego Inspektoratu Weterynarii. 6. Główny Lekarz Weterynarii, w drodze decyzji administracyjnej, cofa laboratorium zatwierdzenie, jeżeli: 1) przestało ono spełniać warunki zatwierdzenia lub 2) uzyskało negatywne wyniki testów porównawczych, o których mowa w ust. 3, lub nie poddało się takim testom. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb gromadzenia oraz przetwarzania danych dotyczących wyników badań laboratoryjnych, mając na względzie zapewnienie efektywnej kontroli stanu bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego, stanu zdrowia zwierząt oraz szybkiego przepływu informacji dotyczących wyników tych badań. Art. 25. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz laboratoriów referencyjnych właściwych dla poszczególnych rodzajów i kierunków badań, biorąc pod uwagę zapewnienie powtarzalności wyników badań laboratoryjnych niezbędnych do zapewnienia kontroli zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. Rozdział 3 Zasady wystawiania świadectw zdrowia Art. 26. 1. Świadectwa zdrowia wystawia organ Inspekcji lub upoważniony przez ten organ urzędowy lekarz weterynarii, zwani dalej "wystawiającym świadectwo". 2. Wystawiający świadectwo powinien: 1) posiadać wiedzę w zakresie przepisów zawartych w aktach prawnych, o których mowa w art. 1 pkt 3; 2) znać zasady przeprowadzania kontroli weterynaryjnej oraz sposób wystawiania świadectw zdrowia. 3. Wystawiający świadectwo: 1) poświadcza dane, co do których posiada wiedzę i które mogą być przez niego ustalone; 2) podpisuje świadectwa zdrowia: a) prawidłowo wypełnione, b) zwierząt lub produktów w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu, które zostały przez niego skontrolowane. 4. Jeżeli wystawienie świadectwa zdrowia następuje na podstawie innych dokumentów, to wystawiający świadectwo jest obowiązany posiadać te dokumenty przed jego wystawieniem. 5. Wystawiający świadectwo może wystawić świadectwo zdrowia na podstawie danych, które zostały: 1) ustalone przez osoby, o których mowa w art. 16 ust. 1, jeżeli wystawiający świadectwo może potwierdzić prawdziwość tych danych, lub 2) uzyskane w wyniku realizacji programów i planów monitorowania, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 6 i 7 oraz art. 14 ust. 1 pkt 4 i 5, a także zatwierdzonych programów zapewnienia jakości. Art. 27. 1. Do wystawiającego świadectwo przepisy art. 24 i 25 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. 2. Świadectwo zdrowia sporządza się w języku polskim oraz co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu. 3. Świadectwo zdrowia sporządza się w sposób zapewniający identyfikację wystawiającego świadectwo. 4. Wystawiający świadectwo przechowuje kopie wystawionych świadectw zdrowia przez 3 lata od dnia ich wystawienia. Art. 28. 1. Organy Inspekcji kontrolują wydane świadectwa zdrowia. 2. Jeżeli zachodzi podejrzenie, że wystawiający świadectwo przerobił lub sfałszował świadectwo zdrowia, organ Inspekcji sprawujący nad nim nadzór może zawiesić go w czynnościach do czasu zakończenia postępowania karnego w tej sprawie. Art. 29. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, program szkoleń dla wystawiających świadectwa, a także sposób prowadzenia tych szkoleń, biorąc pod uwagę: 1) prawodawstwo weterynaryjne; 2) zasady sporządzania świadectw; 3) rodzaj i zakres stosowania testów i badań przeprowadzanych przed wystawieniem świadectwa. Rozdział 4 Opłaty Art. 30. 1. Inspekcja pobiera opłaty za: 1) kontrolę w miejscu pochodzenia zwierząt oraz produktów wymienionych w załączniku nr 1 w części I i III do ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu, wraz z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych; 2) przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) nadzór nad ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badanie przedubojowe i poubojowe, ocenę mięsa i nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju; 4) badanie mięsa zwierząt łownych; 5) nadzór nad: a) rozbiorem mięsa, b) przechowywaniem mięsa, c) przetwórstwem mięsa, d) punktami odbioru mleka, przetwórstwem mleka oraz przechowywaniem produktów mleczarskich, e) przetwórstwem lub przechowywaniem jaj konsumpcyjnych lub produktów jajecznych, f) pozyskiwaniem, obróbką lub przechowywaniem materiału biologicznego, g) pozyskiwaniem, składowaniem lub przetwarzaniem ubocznych produktów zwierzęcych, h) miejscami gromadzenia, skupu lub sprzedaży zwierząt, targowiskami, a także wystawami, pokazami lub konkursami zwierząt, i) kwarantanną zwierząt, z wyjątkiem kwarantanny przeprowadzanej w posterunku weterynaryjnej kontroli granicznej, j) wyładowywaniem albo pierwszą sprzedażą produktów rybołówstwa ze statków rybackich, k) obróbką, przetwórstwem, przechowywaniem produktów rybołówstwa lub produktów akwakultury oraz wyładowywaniem ze statków przetwórni produktów rybołówstwa, l) działalnością związaną ze sprzedażą bezpośrednią; 6) szczepienia ochronne przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu oraz przeciwko wściekliźnie psów i kotów; 7) kontrole statków rybackich i statków przetwórni; 8) monitorowanie występowania substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych oraz skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt oraz w środkach żywienia zwierząt; 9) badania laboratoryjne próbek: a) pobranych w trakcie postępowania związanego z wykryciem substancji niedozwolonych, b) pobranych w trakcie sprawowania nadzoru, jeżeli wyniki tych badań wykażą naruszenie przepisów; 10) wydawanie pozwoleń weterynaryjnych na przywóz przesyłek zwierząt lub produktów, jeżeli przepisy odrębne tak stanowią. 2. Do opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 5 lit. h oraz i, a także pkt 6, dolicza się koszty: 1) dojazdu związanego z wykonywaniem czynności; 2) użytych produktów leczniczych weterynaryjnych, materiałów medycznych lub środków służących do mycia lub odkażania; 3) badań laboratoryjnych. 3. Do opłat: 1) o których mowa w ust. 1 pkt 2, dolicza się koszty badań laboratoryjnych związane z pobieraniem i badaniem próbek; 2) o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, związanych z badaniem na terenie gospodarstwa lub fermy albo rzeźni o małej zdolności produkcyjnej dolicza się koszty dojazdu do miejsca wykonania czynności; 3) o których mowa w ust. 1 pkt 7, związanych z kontrolą statków rybackich i statków przetwórni za granicą dolicza się koszty przemieszczenia na ten statek. Art. 31. 1. W przypadku gdy ubój zwierząt i badanie poubojowe odbywa się na terenie gospodarstwa lub fermy, opłaty, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 i 4, powiększa się o 100 % w celu pokrycia kosztów badania. 2. W przypadku gdy rozbiór mięsa jest dokonywany w zakładzie, w którym mięso to zostało pozyskane, opłaty za nadzór nad rozbiorem mięsa zmniejsza się o 55 %. 3. W przypadku gdy produkty rybołówstwa są posortowane pod względem świeżości lub wielkości w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej dotyczących wspólnej normy handlowej w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa 3) lub gdy pierwsza sprzedaż odbywa się na aukcji rybnej lub rynku hurtowym, opłatę za nadzór, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5 lit. j, zmniejsza się o 55 %. 4. W przypadku gdy: 1) przetwarzanie produktów rybołówstwa jest dokonywane w tym samym miejscu co pierwsza sprzedaż lub 2) prowadzona w zakładzie kontrola wewnętrzna umożliwia ograniczenie liczby kontroli przeprowadzanych przez urzędowych lekarzy weterynarii w tym zakładzie - opłatę za nadzór, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5 lit. k, zmniejsza się o 55 %. 5. W przypadku wyładowywania produktów rybołówstwa ze statku rybackiego lub statku przetwórni, pływających pod banderą państwa trzeciego, do opłaty za badanie dolicza się koszty czynności związanych z kontrolą tych statków. Art. 32. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące pobieranych opłat. Art. 33. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za wykonane czynności, o których mowa w art. 30 ust. 1, miejsce pobierania opłat oraz zakres i sposób przekazywanych informacji Komisji Europejskiej, mając na względzie przepisy Unii Europejskiej w zakresie zasad pobierania i wysokości opłat za czynności weterynaryjne. Art. 34. Do należności pieniężnych z tytułu opłat określonych na podstawie ustawy stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 35. 1. Wojewódzkie inspektoraty weterynarii mogą gromadzić środki finansowe uzyskiwane z opłat za czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2, na wyodrębnionych rachunkach bankowych, jako środki specjalne. 2. Środki specjalne uzyskane z opłat za czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2, mogą być przeznaczone na pokrycie kosztów wykonywanych usług oraz na usprawnienie funkcjonowania Inspekcji, z wyłączeniem wynagrodzeń jej pracowników. 3. Wysokość opłat za czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2, ustala wojewódzki lekarz weterynarii. Rozdział 5 Systemy wymiany informacji Art. 36. 1. Główny Lekarz Weterynarii: 1) utworzy systemy wymiany informacji służące kontroli przemieszczania zwierząt i produktów w handlu, przewozie i przywozie oraz wywozie, a także zapewni udział organów Inspekcji w elektronicznym systemie wymiany informacji zgodnie z przepisami Unii Europejskiej; 2) zapewni komputeryzację procedur weterynaryjnej kontroli granicznej zgodnie z przepisami Unii Europejskiej. 2. Koszty związane z: 1) administrowaniem i utrzymywaniem serwerów krajowych, 2) korzystaniem z centralnego serwera Unii Europejskiej, 3) przygotowywaniem i aktualizowaniem oprogramowania komputerowego oraz materiałów pomocniczych, związanych z korzystaniem z tego oprogramowania - są pokrywane z budżetu państwa. 3. Koszty związane z bieżącą eksploatacją systemów informatycznych są pokrywane z budżetów właściwych inspektoratów. 4. Główny Lekarz Weterynarii, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa, może powierzyć innemu podmiotowi, w drodze umowy, wykonywanie niektórych czynności związanych z realizacją zadań, o których mowa w ust. 1. Rozdział 6 Przepis karny Art. 37. 1. Kto udaremnia lub utrudnia działalność organów Inspekcji lub osób, o których mowa w art. 5 ust. 2, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Orzekanie w sprawie o czyny określone w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 38. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 31 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Konkurs na stanowisko wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego zastępcy przeprowadza się w sposób określony w przepisach o służbie cywilnej."; 2) w załączniku do ustawy pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) powiatowi oraz graniczni lekarze weterynarii". Art. 39. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Korpus służby cywilnej tworzą także wojewódzcy, powiatowi i graniczni lekarze weterynarii oraz ich zastępcy."; 2) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. 1. Główny Lekarz Weterynarii organizuje nabór na stanowisko granicznego lekarza weterynarii i jego zastępcy. 2. Wojewódzki lekarz weterynarii organizuje nabór na stanowisko powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy. 3. Przepisy art. 21-26 stosuje się odpowiednio."; 3) w art. 41 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego zastępcy,"; 4) w art. 42 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Szef Służby Cywilnej może wyrazić zgodę na dopuszczenie osób niebędących urzędnikami służby cywilnej do konkursu na stanowiska, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 i 3, jeżeli do pracy na tych stanowiskach niezbędne są szczególne doświadczenie lub umiejętności zawodowe. Przepisy art. 48 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio."; 5) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu: "Art. 43a. Konkurs na stanowisko wojewódzkiego lekarza weterynarii i jego zastępcy Szef Służby Cywilnej przeprowadza na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii złożony po porozumieniu z właściwym wojewodą."; 6) w art. 48 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Urzędnika służby cywilnej, który został wyłoniony w drodze konkursu na stanowisko, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 3, Szef Służby Cywilnej przenosi na to stanowisko i w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii określa wysokość wynagrodzenia przysługującego na tym stanowisku.". Art. 40. 1. Główny Lekarz Weterynarii utworzy graniczne inspektoraty weterynarii jako państwowe jednostki budżetowe w Bezledach, Dorohusku, Gdyni, Hrebennem, Korczowej, Koroszczynie, Kuźnicy Białostockiej, Szczecinie, Świnoujściu i Warszawie. 2. Graniczne inspektoraty weterynarii, wymienione w ust. 1, zostaną utworzone przez przekształcenie granicznych inspektoratów weterynarii, będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów weterynarii w Bezledach, Dorohusku, Gdyni, Hrebennem, Korczowej, Koroszczynie, Kuźnicy Białostockiej, Szczecinie, Świnoujściu i Warszawie. Art. 41. 1. Dotychczasowe stosunki pracy wojewódzkich i powiatowych lekarzy weterynarii oraz ich zastępców, zatrudnionych na podstawie powołania, stają się z dniem wejścia w życie ustawy stosunkami pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. 2. Dotychczasowe stosunki pracy granicznych lekarzy weterynarii oraz ich zastępców w granicznych inspektoratach weterynarii, o których mowa w art. 40, zatrudnionych na podstawie powołania, stają się z dniem wejścia w życie ustawy stosunkami pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. 3. Pracownicy zatrudnieni w granicznych inspektoratach weterynarii, o których mowa w art. 40, będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów weterynarii stają się, z dniem wejścia w życie ustawy, pracownikami granicznych inspektoratów weterynarii w rozumieniu ustawy. Przepisy art. 231 Kodeksu pracy stosuje się. 4. Mienie granicznych inspektoratów weterynarii, o których mowa w art. 40, będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów weterynarii staje się, z dniem wejścia w życie ustawy, mieniem granicznych inspektoratów weterynarii w rozumieniu ustawy. 5. Wierzytelności i zobowiązania granicznych inspektoratów weterynarii, o których mowa w art. 40, będących oddziałami wojewódzkich inspektoratów weterynarii stają się, z dniem wejścia w życie ustawy, wierzytelnościami i zobowiązaniami granicznych inspektoratów weterynarii w rozumieniu ustawy. Art. 42. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, dokona przeniesień dochodów i wydatków budżetowych, w tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia, przeznaczonych na utrzymanie granicznych inspektoratów weterynarii, z budżetów właściwych wojewodów do części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw rolnictwa. Art. 43. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 40, art. 41 ust. 2-5 i art. 42, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) art. 12 ust. 5, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie oraz ustawę z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej. 2) Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych gąbczastych przenośnych encefalopatii. 3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2406/96 z dnia 26 listopada 1996 r. ustanawiające wspólne normy handlowe w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 558, Nr 89, poz. 804 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz. 1403 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 150, poz. 1237, Nr 153, poz. 1271, Nr 238, poz. 2025 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256 i 2257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego 1) (Dz. U. Nr 33, poz. 288) Art. 1. 1. Ustawa określa wymagania weterynaryjne: 1) dla produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku; 2) przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w pkt 1; 3) obowiązujące przy przywozie produktów pochodzenia zwierzęcego. 2. Ustawy nie stosuje się do produktów pochodzenia zwierzęcego produkowanych wyłącznie w gospodarstwie i przeznaczonych na potrzeby własne tego gospodarstwa, z zastrzeżeniem art. 21, 22 i 23 ust. 1 pkt 1-3. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) produkcja - co najmniej jedną z następujących czynności: pozyskiwanie, chów, wytwarzanie, oczyszczanie, rozbiór, przetwarzanie, pakowanie, przepakowywanie, przechowywanie lub transport; 2) produkty pochodzenia zwierzęcego - przetworzone albo nieprzetworzone produkty pochodzące od zwierząt lub ze zwierząt, przeznaczone do spożycia przez ludzi; 3) zwierzęta rzeźne - hodowane, chowane lub utrzymywane w celu pozyskania mięsa bydło, w tym gatunki Bubalus bubalis oraz Bison bison, a także świnie, owce, kozy, zwierzęta jednokopytne, drób, króliki oraz zwierzęta łowne na fermach, w tym strusie i nutrie; 4) mięso - wszystkie części zwierząt rzeźnych oraz zwierząt łownych nadające się do spożycia przez ludzi, spełniające wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2 lub 3; 5) ubój - spowodowanie śmierci zwierzęcia przez wykrwawienie; 6) ubój z konieczności - ubój zarządzany przez lekarza weterynarii, dokonany w następstwie wypadku lub w przypadku zagrożenia życia zwierzęcia rzeźnego niezwiązanego z chorobą zakaźną; 7) zakład - obiekt lub kilka obiektów połączonych funkcjonalnie i znajdujących się na tym samym terenie, statek rybacki, statek przetwórnię lub rynki hurtowe, w których produkuje się produkty pochodzenia zwierzęcego w celu umieszczenia na rynku, a także pomieszczenia gospodarstwa, w którym pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem miejsc utrzymywania zwierząt lub dokonywania udoju mleka; 8) rzeźnia - pomieszczenia, w których dokonuje się uboju i obróbki poubojowej wraz z pomieszczeniami oraz urządzeniami do gromadzenia i przemieszczania zwierząt oczekujących na ubój; 9) partia wysyłkowa - liczbę zwierząt rzeźnych objętych tym samym, dołączonym do nich, świadectwem zdrowia albo ilość produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności ryb, skorupiaków albo mięczaków, objętą tym samym, dołączonym do nich, handlowym dokumentem identyfikacyjnym lub świadectwem zdrowia; 10) środek transportu - część ładunkową pojazdów silnikowych, pojazdów szynowych, samolotów, ładownie statków lub kontenery przeznaczone do przewożenia drogą lądową, morską lub powietrzną; 11) handel - swobodny obrót pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej w rozumieniu art. 23 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 12) rynek krajowy - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 13) umieszczanie na rynku - przechowywanie lub prezentację w celu sprzedaży, oferowanie do sprzedaży, sprzedaż, dostarczanie lub każdy inny sposób wprowadzania na rynek Wspólnoty, z wyłączeniem sprzedaży detalicznej; 14) sprzedaż bezpośrednia - umieszczanie na rynku poprzez oferowanie przez producentów do sprzedaży lub sprzedaż ostatecznemu konsumentowi produktów pochodzenia zwierzęcego w zakresie i na obszarze określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 1; 15) produkty pochodzenia zwierzęcego o tradycyjnym charakterze - produkty, o których mowa w przepisach krajowych i w przepisach Unii Europejskiej dotyczących ochrony oznaczeń geograficznych, nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych oraz artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze; 16) świadectwo zdrowia - dokument wydany przez urzędowego lekarza weterynarii, w rozumieniu przepisów o Inspekcji Weterynaryjnej, poświadczający stan zdrowia zwierzęcia lub zwierząt oraz stan zdrowotny stada, z którego zwierzęta pochodzą, albo jakość zdrowotną produktu pochodzenia zwierzęcego; 17) handlowy dokument identyfikacyjny - dokument dołączony do partii wysyłkowej pozwalający zidentyfikować tę partię, wysyłającego i odbiorcę tej partii; 18) Traktat Akcesyjny - Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisany w dniu 16 kwietnia 2003 r. w Atenach. Art. 3. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Art. 4. Sposób postępowania z ubocznymi produktami pochodzenia zwierzęcego powstającymi przy produkcji określają przepisy Unii Europejskiej dotyczące produktów pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Art. 5. 1. Przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego powinny być spełnione wymagania zdrowotne, higieniczne, sanitarne, organizacyjne, lokalizacyjne, techniczne i technologiczne, zwane dalej "wymaganiami weterynaryjnymi", obejmujące w szczególności: 1) wymagania dotyczące zdrowia zwierząt, z których lub od których pozyskuje się te produkty; 2) wymagania dotyczące uboju lub uboju z konieczności; 3) wymagania dotyczące miejsc pochodzenia lub przebywania zwierząt; 4) wymagania dotyczące tych produktów, w tym wymagania w zakresie handlu lub przywozu; 5) sposób badania zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych, ryb i produktów rybnych, mięczaków i skorupiaków oraz sposób postępowania z mięsem warunkowo zdatnym lub niezdatnym do spożycia przez ludzi; 6) sposób prowadzenia dokumentacji, w tym sposób dokumentowania pochodzenia zwierząt, z których lub od których pozyskuje się te produkty, oraz zakres i sposób prowadzenia rejestru zwierząt, a także sposób dokumentowania pochodzenia tych produktów oraz zakres i sposób prowadzenia rejestru tych produktów; 7) wymagania dotyczące poszczególnych etapów produkcji; 8) wymagania dla osób wykonujących czynności pomocnicze pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii oraz zakres tych czynności; 9) warunki, tryb i zakres prowadzenia kontroli wewnętrznej w zakładzie, w tym opracowanie, wdrożenie i realizację systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (systemu HACCP); 10) sposób i zakres sprawowania urzędowego nadzoru; 11) sposób znakowania i pakowania tych produktów; 12) wymagania dotyczące świadectw zdrowia, handlowych dokumentów identyfikacyjnych lub innych dokumentów dołączonych do tych produktów; 13) wymagania dotyczące środków transportu. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania weterynaryjne przy produkcji lub dla produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych na rynku, biorąc pod uwagę wielkość produkcji, specyfikę zakładów o małej zdolności produkcyjnej, ochronę zdrowia publicznego oraz przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania weterynaryjne przy produkcji lub dla produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych i przeznaczonych na rynek krajowy, dla których nie określono wymagań weterynaryjnych w przepisach Unii Europejskiej, lub objętych przywozem fakultatywnym w rozumieniu przepisów o kontroli weterynaryjnej w handlu, biorąc pod uwagę ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. Art. 6. 1. Produkty pochodzenia zwierzęcego mogą być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli przy ich produkcji zostały spełnione wymagania weterynaryjne określone na podstawie ust. 3 pkt 1. 2. Produkty o tradycyjnym charakterze mogą być umieszczane na rynku albo przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli przy ich produkcji zostały spełnione wymagania weterynaryjne określone na podstawie ust. 3 pkt 2 lit. a. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia: 1) określi: a) wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, b) zakres, obszar i wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia tej sprzedaży w odniesieniu do poszczególnych produktów, 2) może określić: a) wymagania weterynaryjne przy produkcji i dla produktów pochodzenia zwierzęcego o tradycyjnym charakterze, b) wielkość produkcji dla poszczególnych grup produktów przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej - mając na względzie potrzebę zapewnienia ochrony zdrowia publicznego przy ograniczeniu niektórych wymagań weterynaryjnych. Art. 7. 1. Podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji lub umieszczania na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego odpowiadają za bezpieczeństwo zdrowotne tych produktów oraz spełnianie wymagań weterynaryjnych w zakresie prowadzonej działalności. 2. W przypadku podejrzenia naruszenia wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego powiatowy lekarz weterynarii podejmuje wszelkie niezbędne czynności w celu ochrony zdrowia publicznego, w tym zakazuje umieszczenia na rynku tych produktów. Art. 8. 1. Niedopuszczalne jest podawanie zwierzętom, z których lub od których pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, substancji niedozwolonych oraz pozyskiwanie takich produktów od zwierząt lub ze zwierząt, w których tkankach lub narządach stwierdzono obecność takich substancji. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy zwierząt, którym podawano substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz hormonalnym, w tym tyreostatycznym w celu leczniczym lub zootechnicznym, jeżeli upłynął okres karencji określony dla tych substancji. 3. W celu zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej produktów pochodzenia zwierzęcego prowadzi się badania kontrolne substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt, w ich wydalinach, w tkankach lub narządach zwierząt, w produktach pochodzenia zwierzęcego, w wodzie przeznaczonej do pojenia zwierząt i środkach żywienia zwierząt. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz substancji niedozwolonych objętych badaniami kontrolnymi, o których mowa w ust. 3, 2) zakres badań kontrolnych, rodzaj, wielkość i sposób pobierania próbek, 3) sposób postępowania w przypadku stwierdzenia obecności substancji niedozwolonych lub przekroczenia dopuszczalnego poziomu pozostałości, o których mowa w ust. 3, 4) sposób dokumentowania wykonywanych czynności, 5) sposób postępowania w zakładach w związku z monitorowaniem substancji niedozwolonych lub pozostałości, o których mowa w ust. 3 - kierując się potrzebą zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej produktów pochodzenia zwierzęcego oraz ochrony zdrowia publicznego, a także biorąc pod uwagę przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. Art. 9. 1. Podmioty zamierzające prowadzić działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przed rozpoczęciem inwestycji są obowiązane: 1) sporządzić projekt technologiczny zakładu i przesłać wraz z wnioskiem o jego zatwierdzenie powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na planowane miejsce prowadzenia działalności; 2) powiadomić pisemnie powiatowego lekarza weterynarii, o którym mowa w pkt 1, o: a) zakresie i wielkości produkcji, b) rodzaju produktów pochodzenia zwierzęcego, które mają być produkowane w zakładzie, c) planowanym przeznaczeniu produktów pochodzenia zwierzęcego do handlu, na rynek państw trzecich, na rynek krajowy albo do sprzedaży bezpośredniej. 2. Powiatowy lekarz weterynarii zatwierdza, w drodze decyzji, projekt technologiczny zakładu, jeżeli odpowiada on wymaganiom określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 oraz art. 5 ust. 2 lub 3 albo art. 6 ust. 3. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do statków rybackich, statków przetwórni, zakładów produkujących mięczaki, gospodarstw oraz podmiotów zamierzających prowadzić działalność w zakresie transportu. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać projekt technologiczny zakładu, biorąc pod uwagę rodzaj produkcji, zapewnienie spełniania wymagań weterynaryjnych oraz ochronę zdrowia publicznego. Art. 10. 1. Podmioty zamierzające prowadzić działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w zakładzie są obowiązane zapewnić spełnianie w tym zakładzie wymagań weterynaryjnych w zakresie działalności objętej produkcją. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, zgłaszają zamiar rozpoczęcia produkcji powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce produkcji. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności informacje, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2. 4. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej. 5. Powiatowy lekarz weterynarii w terminie 30 dni od dnia dokonania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, wydaje, po przeprowadzeniu kontroli, decyzję w sprawie: 1) dopuszczenia zakładu do prowadzenia produkcji, jeżeli są spełnione wymagania weterynaryjne właściwe dla tego rodzaju produkcji; 2) niedopuszczenia zakładu do prowadzenia produkcji, jeżeli nie są spełnione wymagania weterynaryjne dla tego rodzaju produkcji. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do gospodarstw i podmiotów zamierzających prowadzić działalność w zakresie transportu. 7. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 5 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii: 1) nadaje weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu; 2) określa rodzaj produktów i wielkość produkcji oraz kwalifikuje zakład: a) do handlu, b) na rynek krajowy, c) do sprzedaży bezpośredniej, d) na rynek państw trzecich. 8. Zakłady, o których mowa w ust. 7 pkt 2 lit. a, uznaje się za zakłady zatwierdzone, jeżeli: 1) kontrola, o której mowa w ust. 5, potwierdzi spełnianie wymagań weterynaryjnych obowiązujących przy wprowadzaniu do handlu; 2) Główny Lekarz Weterynarii przekazał informacje, o których mowa w art. 15 ust. 2, Komisji Europejskiej oraz państwom członkowskim Unii Europejskiej. Art. 11. O zaprzestaniu prowadzenia działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1, oraz o każdej zmianie stanu prawnego lub faktycznego związanego z prowadzeniem tej działalności podmiot ją prowadzący informuje powiatowego lekarza weterynarii w terminie 7 dni od dnia zaistnienia takiego zdarzenia. Art. 12. 1. Powiatowy lekarz weterynarii może w każdym czasie, bez wcześniejszego powiadomienia, kontrolować zakłady lub środki transportu w zakresie spełniania wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego. 2. W przypadku stwierdzenia, że w zakładach nie są spełniane wymagania weterynaryjne, powiatowy lekarz weterynarii, w zależności od zagrożenia zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, wydaje decyzję, w której: 1) nakazuje usunięcie uchybień; 2) ogranicza wielkość produkcji; 3) nakazuje wstrzymanie produkcji; 4) zakazuje produkcji niektórych rodzajów produktów pochodzenia zwierzęcego; 5) cofa uznanie zakładu za zatwierdzony oraz zmienia jego zakwalifikowanie; 6) cofa uznanie zakładu za zatwierdzony oraz zmienia jego zakwalifikowanie na czas określony; 7) zakazuje umieszczania produktów na rynku; 8) zakazuje produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego i skreśla zakład z rejestru, o którym mowa w art. 14. 3. Przepisy ust. 2 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio do środków transportu. 4. W decyzjach, o których mowa w ust. 2, powiatowy lekarz weterynarii może określić termin usunięcia uchybień, biorąc pod uwagę rodzaj uchybień oraz zagrożenie zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt. 5. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 7, w odniesieniu do gospodarstw, w których pozyskuje się mleko surowe przeznaczone do dalszej produkcji, w przypadku gdy nie spełnia ono wymagań dotyczących liczby drobnoustrojów i komórek somatycznych w mleku surowym, może nastąpić po upływie 3 miesięcy od dnia stwierdzenia niespełnienia tych wymagań. 6. Decyzjom, o których mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 7. Na wniosek podmiotu powiatowy lekarz weterynarii może, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na zwiększenie o 50 % ilości ubijanych zwierząt w rzeźni, jeżeli uboju dokonuje się: 1) na potrzeby własne gospodarstwa, 2) do sprzedaży bezpośredniej, 3) na zaopatrzenie zakładów przetwarzających mięso przeznaczone na rynek krajowy - pod warunkiem że ubijane zwierzęta stanowią własność właściciela rzeźni lub zlecającego ubój. Art. 13. 1. Powiatowy lekarz weterynarii powiadamia o skreśleniu zakładu z rejestru, o którym mowa w art. 14: 1) państwowego powiatowego inspektora sanitarnego; 2) wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej; 3) Głównego Lekarza Weterynarii za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii. 2. Jeżeli decyzja, o której mowa w art. 12 ust. 2 pkt 8, dotyczy zakładu zatwierdzonego, Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 14. 1. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi rejestr zakładów umieszczających na rynku produkty pochodzenia zwierzęcego, w tym zakładów produkujących produkty pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli jest to wymagane w przepisach wydanych na podstawie ust. 4. 2. Do rejestru zakładów wpisuje się w szczególności: 1) dane zawarte w zgłoszeniach i decyzjach, o których mowa w art. 10; 2) informacje o kontrolach przeprowadzonych w zakładach i środkach transportu oraz o wydanych decyzjach, o których mowa w art. 12. 3. Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje, za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii, Głównemu Lekarzowi Weterynarii dane zawarte w rejestrze, a także informuje o każdej zmianie stanu faktycznego lub prawnego ujawnionego w tym rejestrze. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, rodzaj działalności objętej rejestracją, szczegółowy zakres informacji oraz sposób prowadzenia rejestru zakładów, mając na względzie możliwość wpisywania istotnych informacji dotyczących zakładów oraz aktualizację tych informacji. Art. 15. 1. Główny Lekarz Weterynarii na podstawie rejestrów zakładów prowadzonych przez powiatowych lekarzy weterynarii sporządza listę zakładów z podziałem na zakłady produkujące produkty pochodzenia zwierzęcego: 1) na rynek krajowy; 2) do handlu; 3) na rynek państw trzecich. 2. Główny Lekarz Weterynarii przesyła Komisji Europejskiej oraz państwom członkowskim Unii Europejskiej informacje dotyczące zakładów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w celu umieszczenia ich na liście, a także informuje o każdej zmianie w tym zakresie. Art. 16. 1. Produkcję produktów pochodzenia zwierzęcego w zakładach zatwierdzonych prowadzi się wyłącznie przy użyciu produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z zakładów zatwierdzonych. 2. Jeżeli zakłady zatwierdzone, wymienione w załączniku nr 12 do Traktatu Akcesyjnego, prowadzą produkcję mleka i produktów mlecznych przy użyciu produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z zakładów niezatwierdzonych, to takie mleko i produkty mleczne przechowuje się w oddzielnych magazynach, a proces produkcji przy ich użyciu prowadzi się w oddzielnych pomieszczeniach lub w wydzielonym cyklu produkcyjnym. Art. 17. Produkty pochodzenia zwierzęcego pochodzące z zakładów zatwierdzonych wyprodukowane w sposób określony w art. 16 ust. 2 oraz produkty pochodzenia zwierzęcego pochodzące z zakładów niezatwierdzonych nie mogą być wprowadzone do handlu. Art. 18. 1. Podmiotom prowadzącym działalność w zakresie transportu produktów pochodzenia zwierzęcego powiatowy lekarz weterynarii nadaje lub cofa, w drodze decyzji, weterynaryjny numer indentyfikacyjny. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego, mając na względzie możliwość identyfikacji zakładu, miejsca produkcji i rodzaju produktów pochodzenia zwierzęcego. Art. 19. 1. Podmiot prowadzący zakład organizuje, prowadzi i koordynuje kontrolę wewnętrzną oraz szkolenia w zakładzie w celu zapewnienia spełniania wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego. 2. W przypadku stwierdzenia, że produkty pochodzenia zwierzęcego niespełniające wymagań weterynaryjnych zostały umieszczone na rynku, podmiot prowadzący zakład jest obowiązany do: 1) zabezpieczenia takich produktów znajdujących się w zakładzie; 2) natychmiastowego wycofania tych produktów z rynku; 3) przekazania informacji o przyczynie podjęcia działań, o których mowa w pkt 1 i 2, powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu dla miejsca produkcji. 3. Powiatowy lekarz weterynarii po uzyskaniu informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 3, w zależności od stwierdzonego zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, wydaje decyzję: 1) o sposobie wykorzystania tych produktów albo 2) nakazującą zniszczenie tych produktów. Art. 20. 1. Uboju zwierząt rzeźnych może dokonywać tylko osoba posiadająca kwalifikacje określone na podstawie przepisów o ochronie zwierząt. 2. Osoba wykonująca zabiegi odkażania lub zwalczania szkodników w zakładzie powinna posiadać kwalifikacje określone na podstawie ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje osób wykonujących zabiegi odkażania lub zwalczania szkodników w zakładach, mając na uwadze spełnianie wymagań weterynaryjnych w zakładach oraz ochronę zdrowia publicznego. Art. 21. 1. Zwierzęta rzeźne i ich mięso, mięso zwierząt łownych oraz produkty pochodzenia zwierzęcego podlegają badaniom przed umieszczeniem na rynku. 2. Powiatowy lekarz weterynarii organizuje i nadzoruje badania, o których mowa w ust. 1, ustala terenowe obwody badań zwierząt rzeźnych i ich mięsa, obwody badań dla poszczególnych rzeźni oraz wyznacza lekarzy weterynarii lub osoby wykonujące czynności pomocnicze pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii. 3. Mięso świń, koni, nutrii, dzików oraz niedźwiedzi oprócz badań, o których mowa w ust. 1, podlega badaniu na włośnie. 4. Badaniu na włośnie nie poddaje się mięsa świń, które zostanie zamrożone w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie ust. 6. 5. Mięso dorosłego bydła oprócz badania, o którym mowa w ust. 1, podlega badaniu na gąbczastą encefalopatię bydła (BSE) w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych encefalopatii gąbczastych. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia: 1) określi sposób przeprowadzania badania na włośnie, wymagania dla sprzętu i pomieszczeń przeznaczonych do tego badania oraz metodę zamrażania mięsa świń niepoddanego temu badaniu, 2) może określić dodatkowe gatunki zwierząt objęte obowiązkiem badania na włośnie - mając na względzie ochronę zdrowia publicznego oraz przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. Art. 22. 1. Uboju zwierząt rzeźnych, z których produkty pochodzenia zwierzęcego mają być umieszczone na rynku albo na potrzeby własne gospodarstwa, dokonuje się w rzeźni, z zastrzeżeniem ust. 3 i 8. 2. Do uboju w rzeźni mogą być dopuszczone: 1) zwierzęta oznakowane zgodnie z systemem identyfikacji i rejestracji zwierząt określonym w przepisach o identyfikacji i rejestracji zwierząt - w przypadku bydła, owiec, kóz i świń; 2) zwierzęta zaopatrzone w świadectwo zdrowia lub inny dokument określony w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2 - w przypadku drobiu. 3. Uboju z konieczności można dokonać również poza rzeźnią, w obecności lekarza weterynarii, jeżeli uzna on, że transport zwierzęcia do rzeźni jest niemożliwy lub spowoduje niepotrzebne cierpienie zwierzęcia. 4. Lekarz weterynarii w przypadku, o którym mowa w ust. 3, dokonuje badania przedubojowego oraz wydaje posiadaczowi zwierzęcia pisemne poświadczenie zawierające: 1) dane identyfikujące zwierzę; 2) informację o przyczynie poddania zwierzęcia ubojowi z konieczności poza rzeźnią; 3) wynik badania przedubojowego; 4) informację o stosowanych produktach leczniczych; 5) inne informacje istotne z uwagi na ocenę mięsa. 5. Lekarz weterynarii, kierując zwierzę do uboju z konieczności w rzeźni, wydaje posiadaczowi zwierzęcia pisemne poświadczenie zawierające informacje, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 4 i 5, oraz o przyczynie skierowania zwierzęcia do uboju z konieczności w rzeźni. 6. Poświadczenia, o których mowa w ust. 4 i 5, posiadacz zwierzęcia przekazuje urzędowemu lekarzowi weterynarii w rzeźni. 7. Zwierzęta rzeźne pochodzące z państw trzecich i przeznaczone do uboju niezwłocznie transportuje się do rzeźni i poddaje ubojowi przed upływem 3 dni roboczych od dnia wprowadzenia ich do rzeźni, z wyjątkiem drobiu, który poddaje się ubojowi niezwłocznie po dostarczeniu do rzeźni. 8. Dopuszcza się: 1) ubój zwierząt łownych utrzymywanych na fermach na terenie tych ferm po uzyskaniu zgody na ten ubój powiatowego lekarza weterynarii; 2) ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstwa, w którym są utrzymywane, jeżeli uzyskane mięso będzie wykorzystane wyłącznie na potrzeby własne tego gospodarstwa; 3) ubój drobiu i królików na terenie gospodarstwa, w którym są utrzymywane, jeżeli uzyskane mięso będzie: a) wykorzystane na potrzeby własne tego gospodarstwa, b) przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej po uzyskaniu zgody na ten ubój powiatowego lekarza weterynarii. 9. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje, w drodze decyzji, zgodę, o której mowa w ust. 8 pkt 1 i 3 lit. b, po spełnieniu wymagań weterynaryjnych określonych odpowiednio w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2 lub 3 albo art. 6 ust. 3. Art. 23. 1. Badaniu poddaje się: 1) przed ubojem - zwierzęta rzeźne, z których produkty pochodzenia zwierzęcego mają być umieszczone na rynku, przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej lub na potrzeby własne gospodarstwa, z wyjątkiem: a) owiec, kóz i świń poddanych ubojowi w gospodarstwie, których mięso będzie przeznaczone na potrzeby własne tego gospodarstwa, b) królików i drobiu poddanych ubojowi w gospodarstwie, których mięso będzie przeznaczone na potrzeby własne gospodarstwa lub przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej; 2) po uboju - mięso i narządy zwierząt rzeźnych, z wyjątkiem mięsa królików i drobiu oraz ich narządów, przeznaczonych na potrzeby własne gospodarstwa lub do sprzedaży bezpośredniej; 3) po odstrzeleniu - mięso i narządy zwierząt łownych, z wyjątkiem drobnej zwierzyny łownej, niepoddanej patroszeniu lub skórowaniu, przeznaczonej na potrzeby własne myśliwego lub do sprzedaży bezpośredniej; 4) przed umieszczeniem na rynku - ryby, skorupiaki i mięczaki. 2. Jeżeli odstrzelone zwierzę łowne przed dostarczeniem do zakładu przetwórstwa mięsa zwierząt łownych poddano patroszeniu, myśliwy jest obowiązany dokonać oględzin przewodu pokarmowego odstrzelonego zwierzęcia oraz sporządzić pisemne oświadczenie o wynikach tych oględzin oraz zachowaniu się zwierzęcia przed odstrzałem, które dołącza się do tuszy zwierzęcia transportowanej do tego zakładu. 3. W zależności od wyniku badania przedubojowego urzędowy lekarz weterynarii: 1) dopuszcza zwierzę lub grupę zwierząt do uboju albo 2) wydaje decyzję: a) zezwalającą na ubój zwierzęcia lub grupy zwierząt, z zachowaniem określonych warunków, b) zezwalającą na ubój zwierzęcia lub grupy zwierząt pod warunkiem, że wszystkie produkty uzyskane z tego zwierzęcia zostaną uznane za niezdatne do spożycia przez ludzi, c) zakazującą uboju zwierzęcia lub grupy zwierząt. 4. Urzędowy lekarz weterynarii, który na podstawie wyników badania przedubojowego lub innego badania, lub innych informacji powziął podejrzenie, że w tkankach zwierząt lub w produktach pochodzenia zwierzęcego znajdują się substancje niedozwolone lub zostały przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia pozostałości produktów leczniczych, przeprowadza badania w tym zakresie. 5. W przypadku potwierdzenia w wyniku badań obecności substancji lub pozostałości, o których mowa w ust. 4, powiatowy lekarz weterynarii: 1) przeprowadza niezwłocznie w celu wykrycia tych substancji lub pozostałości badania środków żywienia zwierząt lub wody używanej do pojenia tych zwierząt, a także pozostałych zwierząt utrzymywanych w tych samych warunkach w gospodarstwie pochodzenia; 2) zwiększa liczbę i częstość badań zwierząt, środków żywienia zwierząt lub wody używanej do pojenia zwierząt w gospodarstwie pochodzenia; 3) zakazuje, w drodze decyzji, umieszczania na rynku albo wprowadzania do sprzedaży bezpośredniej tych produktów; 4) nakazuje, w drodze decyzji, podmiotowi prowadzącemu zakład natychmiastowe wycofanie tych produktów z rynku w przypadku ich umieszczenia na rynku; 5) nakazuje, w drodze decyzji: a) zniszczenie środków żywienia zwierząt lub produktów leczniczych zawierających substancje niedozwolone lub pozostałości, lub b) zniszczenie produktów pochodzenia zwierzęcego lub zabicie zwierząt, u których stwierdzono obecność takich substancji lub pozostałości. 6. Urzędowy lekarz weterynarii powiadamia powiatowego lekarza weterynarii o każdej decyzji zakazującej dokonania uboju, podając przyczynę jej podjęcia oraz miejsce przebywania zwierząt objętych taką decyzją. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób dokonywania czynności oraz wzór oświadczenia, o których mowa w ust. 2, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego. Art. 24. 1. Urzędowy lekarz weterynarii, w zależności od wyniku badania mięsa, dokonuje jego oceny, jako: 1) zdatne do spożycia przez ludzi; 2) warunkowo zdatne do spożycia przez ludzi; 3) niezdatne do spożycia przez ludzi. 2. Mięso, o którym mowa w ust. 1, znakuje się odpowiednio do dokonanej oceny. 3. Oceny mięsa, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonuje się w drodze decyzji urzędowego lekarza weterynarii, wydanej z upoważnienia powiatowego lekarza weterynarii. 4. Od decyzji, o których mowa w ust. 3 oraz w art. 23 ust. 3, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, złożony na piśmie przed upływem 24 godzin od wydania decyzji, za pośrednictwem urzędowego lekarza weterynarii, do powiatowego lekarza weterynarii. Decyzja powiatowego lekarza weterynarii jest ostateczna. 5. Jeżeli wynik badania wykonanego w związku z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, o którym mowa w ust. 4, potwierdzi uprzednio wydaną ocenę mięsa, to koszty tego badania wraz z kosztami dojazdu powiatowego lekarza weterynarii ponosi posiadacz mięsa. 6. Posiadacz mięsa zabezpiecza je do czasu dokonania badania, o którym mowa w ust. 5. Art. 25. 1. Wprowadza się odrębne sposoby znakowania: 1) produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych: a) na rynek krajowy, b) na rynek innych państw; 2) produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem mleka surowego, pochodzących z zakładów wymienionych w załączniku nr 12 do Traktatu Akcesyjnego do czasu uzyskania zatwierdzenia. 2. Produkty przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej znakuje się przez umieszczenie imienia i nazwiska lub nazwy producenta oraz adresu miejsca produkcji. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy mięsa oznakowanego weterynaryjnym znakiem identyfikacyjnym rzeźni, w której zostało pozyskane, oraz ryb, mięczaków, skorupiaków, miodu, mleka surowego i jaj. Art. 26. 1. Mięso niepoddane rozbiorowi przeznaczone do umieszczenia na rynku zaopatruje się w świadectwo zdrowia wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii. 2. Obowiązkowy system etykietowania wołowiny określają przepisy Unii Europejskiej dotyczące systemu identyfikacji i rejestracji bydła rzeźnego oraz w sprawie znakowania mięsa wołowego i produktów z mięsa wołowego. Art. 27. 1. Mięso poddane rozbiorowi oraz inne produkty pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do umieszczania na rynku zaopatruje się w handlowy dokument identyfikacyjny. 2. Handlowy dokument identyfikacyjny wystawia podmiot umieszczający produkty pochodzenia zwierzęcego na rynku. 3. Handlowy dokument identyfikacyjny zawiera: 1) kolejny numer i datę wystawienia; 2) nazwę i adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu wystawiającego dokument; 3) nazwę i adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, dla którego przeznaczona jest partia wysyłkowa; 4) opis i znak identyfikacyjny partii wysyłkowej; 5) nazwę i adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, jeżeli zakład, z którego bezpośrednio otrzymano produkty wchodzące w skład partii wysyłkowej, jest jednocześnie miejscem ich produkcji, albo 6) datę otrzymania produktów, nazwę, adres albo weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, jeżeli zakład, z którego otrzymano produkty wchodzące w skład partii wysyłkowej, nie jest miejscem ich produkcji. 4. Handlowy dokument identyfikacyjny może być zastąpiony fakturą, dokumentem dostawy lub innym dokumentem towarzyszącym przesyłce, jeżeli zawiera wszystkie informacje, o których mowa w ust. 3, oraz adnotację, że stanowi równocześnie handlowy dokument identyfikacyjny. Art. 28. 1. Kto, prowadząc produkcję produktów pochodzenia zwierzęcego, nie zapewnia wymagań weterynaryjnych w zakresie prowadzonej działalności, podlega grzywnie. 2. Kto: 1) prowadząc produkcję produktów pochodzenia zwierzęcego, nie zapewnia wymagań weterynaryjnych w zakresie prowadzonej działalności, powodując zagrożenie dla zdrowia publicznego, 2) podaje zwierzętom substancje niedozwolone lub wykorzystuje zwierzęta, którym podawano substancje niedozwolone do produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem zwierząt, którym podawano substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz hormonalnym, w tym tyreostatycznym w celu leczniczym lub zootechnicznym, po upływie okresu karencji, 3) w celu umieszczania na rynku albo sprzedaży bezpośredniej produktów pochodzenia zwierzęcego rozpoczął działalność w zakresie ich produkcji bez uprzedniego zgłoszenia tej działalności powiatowemu lekarzowi weterynarii, 4) nie zgłasza do badania zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych lub produktów pochodzenia zwierzęcego, 5) umieszczając na rynku produkty pochodzenia zwierzęcego, nie zaopatruje ich w handlowy dokument identyfikacyjny lub nieprawidłowo je znakuje, 6) będąc podmiotem prowadzącym zakład, wprowadza produkty pochodzenia zwierzęcego niezgodnie z kwalifikacją uzyskaną przez ten zakład - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 29. W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 27 w ust. 6: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ubój świń, owiec i kóz na terenie gospodarstwa, pod warunkiem wykorzystania uzyskanego mięsa wyłącznie na potrzeby własne,", b) uchyla się pkt 4; 2) w załączniku nr 1 do ustawy w pkt 25 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 26-28 w brzmieniu: "26) wirusowa posocznica krwotoczna ryb łososiowatych (Infectious haematopoietic necrosis - IHN), 27) zakaźna anemia łososia (Infectious salmon anemia - ISA), 28) choroba krwotoczna zwierzyny płowej (Epizootic Haemorrhagic Dieease of Deer)."; 3) w załączniku nr 2 do ustawy uchyla się pkt 36. Art. 30. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) w art. 40 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Organy Inspekcji Weterynaryjnej sprawują nadzór nad: 1) zakładami produkującymi produkty pochodzenia zwierzęcego, w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego w zakresie spełniania tych wymagań, 2) badaniem zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych oraz produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych na potrzeby własne gospodarstwa, 3) produkcją lodów zawierających w swoim składzie mleko w zakładach objętych nadzorem organów Inspekcji Weterynaryjnej, 4) sprzedażą produktów pochodzenia zwierzęcego w handlu obwoźnym ze specjalnych środków transportu, 5) przywożonymi z państw trzecich produktami pochodzenia zwierzęcego, 6) produkcją i sprzedażą bezpośrednią produktów pochodzenia zwierzęcego, 7) prawidłowością prowadzenia systemu HACCP i kontroli wewnętrznej w zakładach, 8) zaopatrywaniem środków transportu morskiego w komunikacji międzynarodowej w produkty pochodzenia zwierzęcego, które nie spełniają wymagań weterynaryjnych i są przeznaczone do spożycia przez załogę i pasażerów.". Art. 31. 1. Zakłady, które w dniu wejścia w życie ustawy posiadały kwalifikacje do prowadzenia sprzedaży, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy wymienionej w art. 29: 1) stają się zakładami zatwierdzonymi w rozumieniu niniejszej ustawy - w przypadku zakładów zakwalifikowanych do prowadzenia sprzedaży na rynek Unii Europejskiej; 2) stają się zakładami zakwalifikowanymi na rynek krajowy - w przypadku zakładów zakwalifikowanych do prowadzenia sprzedaży na rynek krajowy. 2. Zakłady, które w dniu wejścia w życie ustawy posiadały kwalifikacje do prowadzenia sprzedaży bezpośredniej, o której mowa w art. 31 ust. 3 pkt 3 ustawy wymienionej w art. 29, tracą tę kwalifikację, jeżeli w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy podmioty prowadzące działalność w zakresie sprzedaży bezpośredniej nie zgłoszą rozpoczęcia produkcji zgodnie z art. 10 niniejszej ustawy. 3. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 32. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 31a ust. 2, art. 32 oraz art. 43a ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 29 niniejszej ustawy, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 3 pkt 1, art. 8 ust. 4, art. 14 ust. 4, art. 18 ust. 2 oraz art. 21 ust. 6 pkt 1 niniejszej ustawy. Art. 33. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 29, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. 3) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina 1) (Dz. U. Nr 34, poz. 292) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady wyrobu fermentowanych napojów winiarskich oraz obrotu wyrobami winiarskimi, a także zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich oraz organizację rynku wina. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do wyrobów winiarskich wytworzonych domowym sposobem na własny użytek i nieprzeznaczonych do obrotu. 3. Ustawa nie narusza przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 4. Zasady informowania o wyrobach winiarskich i ich oznakowania określają odrębne przepisy. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) aromatyzacja - używanie przy wytwarzaniu fermentowanych napojów winiarskich jednego lub więcej, dozwolonych na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, ziół aromatycznych, przypraw korzennych lub naturalnych i identycznych z naturalnymi substancji aromatycznych; 2) barwienie - używanie przy wytwarzaniu fermentowanych napojów winiarskich jednego lub więcej, dozwolonych na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, barwników, karmelu lub cukru palonego; 3) cukier palony - produkt uzyskany wyłącznie w wyniku kontrolowanego ogrzewania sacharozy bez zasad, kwasów mineralnych lub innych dodatków chemicznych; 4) nastaw na fermentowane napoje winiarskie inne niż "Polskie Wino/Polish Wine" - mieszaninę sporządzoną przy użyciu co najmniej jednego z następujących składników: owoców, moszczu owocowego (soku surowego), soku owocowego, zagęszczonego soku owocowego, miodu pszczelego, z ewentualnym dodatkiem wody, sacharozy w postaci cukru półbiałego, cukru białego, rafinowanego cukru białego, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, glukozy, syropu glukozowego, fruktozy, syropu fruktozowego oraz drożdży, pożywek i kwasów spożywczych; 5) nastaw na "Polskie Wino/Polish Wine" - mieszaninę sporządzoną przy użyciu co najmniej jednego z następujących składników: winogron, moszczu gronowego, zagęszczonego moszczu gronowego, soku winogronowego, zagęszczonego soku winogronowego, z ewentualnym dodatkiem wody, sacharozy w postaci cukru półbiałego, cukru białego, rafinowanego cukru białego, cukru płynnego, inwertowanego cukru płynnego, glukozy, syropu glukozowego, fruktozy, syropu fruktozowego oraz drożdży, pożywek i kwasów spożywczych; 6) osad winiarski - pozostałości osadzające się w naczyniach z fermentowanymi napojami winiarskimi po zakończeniu fermentacji alkoholowej, podczas składowania, po zakończeniu procesu technologicznego, po filtracji lub odwirowaniu, jak również pozostałości osadzające się w naczyniach z moszczami podczas składowania, po zakończeniu procesu technologicznego, po filtracji lub odwirowaniu; 7) rzeczywiste stężenie alkoholu w % objętościowych - liczbę jednostek objętości czystego alkoholu zawartą, w temperaturze 20 °C, w 100 jednostkach objętości produktu w tej samej temperaturze; 8) dokwaszanie - czynność technologiczną stosowaną w celu zmiany kwasowości fermentowanego napoju winiarskiego; 9) woda technologicznie niezbędna - wodę niezbędną do korekty składu fermentowanych napojów winiarskich lub wodę niezbędną do przygotowania dozwolonych substancji dodatkowych oraz drożdży suszonych; 10) destylat owocowy - produkt wytworzony w wyniku destylacji przefermentowanego moszczu owocowego, owoców lub wina owocowego; 11) dozwolona substancja dodatkowa lub dozwolona substancja aromatyczna - substancje dodatkowe określone na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia; 12) rozlew - rozlewanie wyrobu winiarskiego do opakowań jednostkowych. Art. 3. Wyrobami winiarskimi w rozumieniu ustawy są: 1) fermentowane napoje winiarskie, w tym: a) wina owocowe będące napojami o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, otrzymanymi w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na fermentowane napoje winiarskie inne niż "Polskie Wino/Polish Wine", ewentualnie dosłodzonymi jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz z ewentualnym dodatkiem alkoholu, b) wina owocowe aromatyzowane będące napojami o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, zawierającymi co najmniej 75 % wina owocowego, poddanymi aromatyzacji dozwolonymi substancjami aromatycznymi, ewentualnie dosłodzonymi jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz z ewentualnym dodatkiem alkoholu, c) "Polskie Wino/Polish Wine" będące napojem o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na "Polskie Wino/Polish Wine", ewentualnie dosłodzonym jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz z ewentualnym dodatkiem alkoholu, d) "Polskie Wino aromatyzowane/Polish Wine aromatized" będące napojem o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, zawierającym co najmniej 75 % "Polskiego Wina/Polish Wine", poddanym aromatyzacji dozwolonymi substancjami aromatycznymi, ewentualnie dosłodzonym jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz z ewentualnym dodatkiem alkoholu, e) napoje winopochodne owocowe lub miodowe będące napojami o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 4,5 % do 15 % objętościowych, zawierającymi co najmniej 50 % win owocowych (fermentowane napoje winopochodne owocowe) lub zawierającymi co najmniej 50 % miodu pitnego (fermentowane napoje winopochodne miodowe), ewentualnie dosłodzonymi jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz ewentualnie poddanymi aromatyzacji dozwolonymi substancjami aromatycznymi (fermentowane napoje winopochodne owocowe aromatyzowane lub fermentowane napoje winopochodne miodowe aromatyzowane), f) napoje winopodobne owocowe lub miodowe będące napojami o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 9 % do 15 % objętościowych, różniącymi się od win owocowych i miodów pitnych mniejszym udziałem soków lub miodu w nastawie, otrzymanymi w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na fermentowane napoje winiarskie inne niż "Polskie Wino/Polish Wine", ewentualnie dosłodzonymi jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz ewentualnie poddanymi aromatyzacji dozwolonymi substancjami aromatycznymi (fermentowane napoje winopodobne owocowe aromatyzowane lub fermentowane napoje winopodobne miodowe aromatyzowane), g) miody pitne będące napojami o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 9 % do 18 % objętościowych, otrzymanymi w wyniku fermentacji alkoholowej wodnego roztworu miodu pszczelego (brzeczki miodowej), z ewentualnym dodatkiem ziół aromatycznych lub przypraw korzennych, h) napoje niskoalkoholowe będące napojami o rzeczywistym stężeniu alkoholu od 0,5 % do 8,5 % objętościowych, otrzymanymi metodą całkowitej lub częściowej fermentacji alkoholowej nastawu na fermentowane napoje winiarskie inne niż "Polskie Wino/Polish Wine" lub z win owocowych w wyniku częściowego usunięcia alkoholu wyłącznie metodami fizycznymi, ewentualnie dosłodzonymi jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6, oraz ewentualnie poddanymi aromatyzacji dozwolonymi substancjami aromatycznymi (napoje niskoalkoholowe aromatyzowane); 2) wyroby winiarskie gronowe, w tym: a) określone w przepisach Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina: - wina gronowe, - wina gronowe musujące lub półmusujące, - wina gronowe musujące gazowane lub półmusujące gazowane, - wina gronowe likierowe, b) określone w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych: - aromatyzowane wina gronowe, - aromatyzowane napoje winopochodne gronowe, - aromatyzowane koktajle winopodobne gronowe. Art. 4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, szczególne rodzaje fermentowanych napojów winiarskich oraz szczegółowe wymagania organoleptyczne, fizyczne i chemiczne dla tych napojów, mając na uwadze zapewnienie właściwej jakości handlowej poszczególnych fermentowanych napojów winiarskich. Rozdział 2 Wyrób fermentowanych napojów winiarskich oraz obrót wyrobami winiarskimi Art. 5. 1. Przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich jest dozwolone dodanie: 1) alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego; 2) destylatu owocowego. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy miodów pitnych, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2. Art. 6. 1. Do dosłodzenia fermentowanych napojów winiarskich mogą być stosowane: 1) sacharoza w postaci cukru półbiałego, cukru białego, rafinowanego cukru białego, glukoza, fruktoza, cukier palony lub miód pszczeli - do wina owocowego, napojów winopodobnych owocowych lub miodowych, aromatyzowanych napojów winopodobnych owocowych lub miodowych, napojów niskoalkoholowych i aromatyzowanych napojów niskoalkoholowych; 2) sacharoza w postaci cukru półbiałego, cukru białego, rafinowanego cukru białego, glukoza, fruktoza, cukier palony, moszcz gronowy, zagęszczony moszcz gronowy, rektyfikowany zagęszczony moszcz gronowy, sok winogronowy lub zagęszczony sok winogronowy - do "Polskiego Wina/Polish Wine"; 3) sacharoza w postaci cukru półbiałego, cukru białego, rafinowanego cukru białego, glukoza, fruktoza, syrop glukozowy, syrop fruktozowy, cukier płynny, inwertowany cukier płynny, cukier palony, miód pszczeli, moszcz gronowy, zagęszczony moszcz gronowy, rektyfikowany zagęszczony moszcz gronowy, sok winogronowy lub zagęszczony sok winogronowy - do wina owocowego aromatyzowanego, "Polskiego Wina aromatyzowanego/Polish Wine aromatized", aromatyzowanych napojów winopochodnych owocowych lub miodowych. 2. Do słodzenia fermentowanych napojów winiarskich mogą być również stosowane inne substancje słodzące dozwolone na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 3. Miody pitne mogą być dosładzane wyłącznie miodem pszczelim lub sacharozą. Art. 7. 1. Przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich jest dopuszczalne: 1) dodanie wody technologicznie niezbędnej do korekty składu tych napojów, pod warunkiem że dodatek wody nie zmieni charakteru napoju; 2) użycie wody technologicznie niezbędnej do przygotowania dozwolonych substancji dodatkowych dodawanych po zakończeniu fermentacji alkoholowej. 2. Woda, o której mowa w ust. 1, musi spełniać wymagania, jakim powinna odpowiadać woda przeznaczona do spożycia przez ludzi, określone w przepisach o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. 3. Do "Polskiego Wina/Polish Wine", win owocowych i miodów pitnych, napojów niskoalkoholowych oraz napojów winopodobnych owocowych i miodowych woda technologicznie niezbędna do korekty składu tych napojów nie może być dodana po zakończeniu fermentacji alkoholowej. Art. 8. 1. Udział soku owocowego lub moszczu owocowego w nastawach na fermentowane napoje winiarskie inne niż "Polskie Wino/Polish Wine" stosowanych do wyrobu win owocowych oraz napojów niskoalkoholowych w przeliczeniu na soki surowe nie może być mniejszy niż: 1) 40 % objętościowych w przypadku jednorodnych nastawów porzeczkowych lub agrestowych; 2) 60 % objętościowych w przypadku jednorodnych nastawów jabłkowych lub truskawkowych; 3) 20 % objętościowych w przypadku soków z owoców aronii, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego lub borówki czernicy; 4) 50 % objętościowych w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych. 2. Udział soku winogronowego lub moszczu winogronowego w nastawie na "Polskie Wino/Polish Wine" w przeliczeniu na sok surowy nie może być mniejszy niż 75 % objętościowych. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych, z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych soków. Art. 9. 1. Udział soku owocowego w nastawach na fermentowane napoje winiarskie inne niż "Polskie Wino/Polish Wine" stosowanego w wyrobie napojów winopodobnych owocowych w przeliczeniu na soki surowe nie może być mniejszy niż: 1) 20 % objętościowych w przypadku jednorodnych nastawów porzeczkowych lub agrestowych; 2) 30 % objętościowych w przypadku jednorodnych nastawów jabłkowych lub truskawkowych; 3) 15 % objętościowych w przypadku soków z owoców aronii, róży, głogu, tarniny, rokitnika, berberysu, bzu czarnego lub borówki czernicy; 4) 25 % objętościowych w przypadku pozostałych jednorodnych nastawów owocowych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nastawów mieszanych, z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału poszczególnych soków. Art. 10. Przy wyrobie napojów winopodobnych z brzeczki miodowej udział miodu pszczelego nie może być niższy niż 150 kilogramów miodu na 1.000 litrów brzeczki miodowej. Art. 11. 1. Przy wyrobie miodu pitnego dopuszcza się zastąpienie najwyżej 20 % wagowo miodu pszczelego sacharozą, przyjmując, że 1 kilogram miodu pszczelego odpowiada 0,7 kilograma sacharozy. 2. W ramach dozwolonego dodatku sacharozy, o którym mowa w ust. 1, można dodać do półtoraka i dwójniaka alkohol etylowy rolniczy, przy czym 1 litr alkoholu etylowego rolniczego 100 % odpowiada 1,7 kilograma sacharozy. Art. 12. Do fermentowanych napojów winiarskich nie można dodawać pozostałości odwarowej, stanowiącej odpad w produkcji destylatów, a także jej koncentratów i produktów fermentacji. Art. 13. 1. Przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich dopuszcza się: 1) dosładzanie; 2) dokwaszanie spożywczym kwasem organicznym; 3) dodanie barwników lub karmelu; 4) dodanie cukru palonego; 5) dodanie soku owocowego lub zagęszczonego soku owocowego; 6) dodanie alkoholu; 7) dodanie wody technologicznie niezbędnej. 2. Przy wyrobie fermentowanych napojów winiarskich poddanych aromatyzacji dopuszcza się: 1) dokonywanie czynności, o których mowa w ust. 1; 2) dodanie dozwolonych, naturalnych lub identycznych z naturalnymi, substancji aromatycznych. 3. Przepisy: 1) ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 2 nie dotyczą miodu pitnego; 2) ust. 1 pkt 5 nie dotyczą "Polskiego Wina/Polish Wine". 4. Do barwienia miodu pitnego można stosować wyłącznie cukier palony. 5. Miód pitny można doaromatyzować wyłącznie alkoholowym wyciągiem z ziół aromatycznych i przypraw korzennych. Art. 14. 1. Zasady obrotu hurtowego i sprzedaży detalicznej wyrobów winiarskich określają odrębne przepisy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Do obrotu mogą być wprowadzane tylko wyroby winiarskie: 1) spełniające wymagania określone w ustawie lub przepisach Unii Europejskiej: a) w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, b) ustanawiających ogólne zasady definicji opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopochodnych; 2) dopuszczone do obrotu na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które nie należą do Unii Europejskiej, w zakresie, w jakim korzystają ze swobody przepływu towarów na podstawie umów zawartych ze Wspólnotą Europejską. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do wyrobów winiarskich wyrobionych z przeznaczeniem wyłącznie na eksport, jeżeli odmienne wymagania wynikają z umów międzynarodowych albo zostały odmiennie określone przez odbiorcę tych wyrobów. Art. 15. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób wyrobu fermentowanych napojów winiarskich, metody analiz fermentowanych napojów winiarskich do celów urzędowej kontroli pod względem jakości handlowej, mając na uwadze zapewnienie jednolitych standardów w zakresie jakości handlowej oraz metod wyrobu i analizy fermentowanych napojów winiarskich. Rozdział 3 Zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich Art. 16. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie: 1) wyrobu wyrobów winiarskich, 2) rozlewu wyrobów winiarskich - wymaga uzyskania zezwolenia. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może obejmować rozlew wyrobów winiarskich wyrobionych na podstawie tego zezwolenia. 3. Wymóg uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotów, które wyrabiają wyłącznie wino gronowe uzyskane z winogron pochodzących z upraw własnych. Art. 17. Organem zezwalającym, właściwym w sprawach wydania, odmowy wydania i cofnięcia zezwolenia, jest minister właściwy do spraw rynków rolnych. Art. 18. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia, poza wymaganiami określonymi w przepisach o działalności gospodarczej, zawiera informacje dotyczące: 1) rocznych zdolności produkcyjnych urządzeń technicznych posiadanych przez przedsiębiorcę; 2) rodzaju przerabianego surowca. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny przedsiębiorcy do obiektów budowlanych, w których ma być wykonywana działalność gospodarcza objęta wnioskiem; 2) pozytywną opinię techniczno-technologiczną w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, wydaną przez właściwego, ze względu na planowane miejsce wykonywania działalności gospodarczej, wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, potwierdzającą spełnianie przez przedsiębiorcę warunków, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2; 3) zaświadczenia komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty budowlane i urządzenia techniczne przeznaczone do wykonywania działalności gospodarczej objętej wnioskiem spełniają wymagania określone odpowiednio w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska; 4) zaświadczenia właściwych organów podatkowych oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzające, że przedsiębiorca nie zalega wobec nich z wpłatami należności; 5) zaświadczenie o niekaralności przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, ubiegającego się o zezwolenie, lub członków zarządu osoby prawnej, za przestępstwa przeciwko mieniu i wiarygodności dokumentów. Art. 19. 1. Zezwolenie wydaje się, jeżeli: 1) przedsiębiorca dysponuje obiektami budowlanymi wyposażonymi w: a) zbiorniki do magazynowania i przechowywania wyrobów winiarskich, których całkowita pojemność technologiczna powinna wynosić co najmniej 50 % miesięcznej wielkości wyrobu wyrobów winiarskich gronowych lub 75 % miesięcznej wielkości wyrobu fermentowanych napojów winiarskich, a w przypadku rozlewu wyrobów winiarskich pojemność technologiczna zbiorników powinna wynosić co najmniej 25 % miesięcznej wielkości rozlewu, b) urządzenia filtracyjne zapewniające uzyskanie wymaganej klarowności wyrobów, c) urządzenia do przygotowywania opakowań jednostkowych, w szczególności urządzenia do ich mycia i dezynfekcji, d) urządzenia do napełniania opakowań jednostkowych; 2) w obiektach produkcyjnych znajduje się laboratorium umożliwiające przeprowadzanie analiz fizykochemicznych wyrabianych i rozlewanych wyrobów; 3) wniosek spełnia warunki określone w art. 18 ust. 1; 4) do wniosku dołączono dokumenty, o których mowa w art. 18 ust. 2. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c i d, nie dotyczą przedsiębiorców ubiegających się o uzyskanie zezwolenia na wyrób wyrobów winiarskich, bez możliwości ich rozlewu. Art. 20. Zezwolenie określa w szczególności: 1) rodzaj działalności gospodarczej objętej zezwoleniem; 2) wielkość wyrobu w skali roku, zgodną ze zdolnościami produkcyjnymi posiadanych przez przedsiębiorcę urządzeń technicznych; 3) miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Art. 21. W razie powzięcia przez organ zezwalający informacji lub stwierdzenia okoliczności uzasadniających cofnięcie zezwolenia organ ten wszczyna z urzędu postępowanie w tej sprawie. Art. 22. 1. Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie, oprócz warunków określonych przepisami prawa, wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, jest obowiązany do: 1) wdrożenia systemu wewnętrznej kontroli, obejmującego w szczególności: a) częstotliwość i sposób pobierania próbek do badań jakościowych, b) metody badań, c) sposób postępowania z wyrobami nieodpowiadającymi wymaganiom jakościowym; 2) dysponowania planem zakładu, obejmującym w szczególności pomieszczenia produkcyjne, magazynowe, socjalne i sanitarne, z zaznaczeniem: a) linii technologicznych, b) dróg przemieszczania surowców i wyrobów gotowych, c) stanowisk pracy; 3) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za kontrolę jakości. 2. W przypadku zakończenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić o tym, w terminie 14 dni, organ zezwalający. Art. 23. Do wyrobu win gronowych używa się wyłącznie winogron zebranych z krzewów odmian winorośli właściwej (Vitis vinifera L.) lub krzyżówek winorośli właściwej z innymi gatunkami należącymi do rodzaju winorośli (Vitis L.), dopuszczonych do obrotu na podstawie przepisów o nasiennictwie, z wyłączeniem odmian zabronionych do użytkowania na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina. Art. 24. 1. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwana dalej "Inspekcją", jest uprawniona do kontroli upraw winorośli, z których winogrona przeznaczane są do wyrobu wina gronowego. 2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, dotyczy zgodności odmian uprawianych winorośli z przepisami, o których mowa w art. 23. Art. 25. 1. W razie stwierdzenia prowadzenia uprawy odmian winorośli innych niż określone przepisami, o których mowa w art. 23, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy winorośli, wydaje decyzję w sprawie usunięcia z powierzchni uprawy tych odmian winorośli. 2. Podmiot, który otrzymał decyzję, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany do jej wykonania w terminie 30 dni od dnia otrzymania decyzji. Rozdział 4 Organizacja rynku wina Art. 26. 1. Podmioty, które wyrobiły wino gronowe uzyskane z winogron z upraw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wprowadziły je do obrotu, składają właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia uprawy winorośli oddziałowi regionalnemu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją", w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku, informacje o: 1) ilości zebranych winogron, z podziałem na winogrona białe i czerwone; 2) ilości i rodzajach win gronowych wprowadzonych do obrotu, wyrobionych z winogron, o których mowa w pkt 1, z podziałem na wina białe i czerwone; 3) wielkości posiadanych zapasów moszczów gronowych i win gronowych, z podziałem na moszcze białe i czerwone oraz wina białe i czerwone, według stanu na dzień 31 lipca; 4) powierzchni uprawy winorośli i nazwy uprawianej odmiany lub nazwach uprawianych odmian. 2. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą na podstawie zezwoleń, o których mowa w art. 16 ust. 1, składają właściwemu ze względu na miejsce wykonywania działalności gospodarczej oddziałowi regionalnemu Agencji, w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku, informację o wielkości posiadanych zapasów moszczów gronowych i win gronowych, z podziałem na moszcze białe i czerwone oraz wina białe i czerwone, według stanu na dzień 31 lipca. 3. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji, właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy winorośli albo ze względu na miejsce wykonywania działalności gospodarczej, dokonuje kontroli w zakresie zgodności ze stanem faktycznym informacji, o których mowa odpowiednio w ust. 1 i 2. 4. Agencja opracowuje i przekazuje właściwym organom Unii Europejskiej zbiorcze zestawienie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2, w terminach i trybie określonych w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających szczegółowe zasady zbierania informacji w celu identyfikacji produktów winiarskich i monitorowania rynku wina. 5. Agencja opracowuje i przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. Art. 27. 1. Jeżeli średnia wielkość wyrobu wina gronowego wprowadzonego do obrotu w 5 kolejnych latach gospodarczych, ustalona na podstawie informacji, o których mowa w art. 26 ust. 1, wynosi co najmniej 25.000 hektolitrów, Rada Ministrów, po przedłożeniu takiej informacji przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych, podejmie działania zmierzające do objęcia Rzeczypospolitej Polskiej przepisami Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w zakresie uprawy winorośli. 2. W przypadku objęcia Rzeczypospolitej Polskiej przepisami Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w zakresie uprawy winorośli minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i sposób prowadzenia inwentaryzacji zapasów moszczów gronowych i win gronowych oraz zamykania rejestrów, biorąc pod uwagę wymogi określone w przepisach Unii Europejskiej w sprawie stosowania dokumentów towarzyszących przewozowi produktów winiarskich oraz rejestrów prowadzonych w sektorze wina; 2) szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 26, biorąc pod uwagę wymogi określone w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających szczegółowe zasady zbierania informacji w celu identyfikacji produktów winiarskich i monitorowania rynku wina. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rynków rolnych informuje, w drodze obwieszczenia, o objęciu Rzeczypospolitej Polskiej przepisami wspólnej organizacji rynku wina wprowadzającymi zakaz sadzenia winorośli przeznaczonej do wyrobu wina gronowego. Art. 28. W zakresie wspólnej organizacji rynku wina: 1) minister właściwy do spraw rynków rolnych realizuje zadania związane z sadzeniem winorośli, wyrobem i rozlewem wyrobów winiarskich objętych wspólną organizacją rynku wina oraz wyrobem i rozlewem wyrobów winiarskich nieobjętych wspólną organizacją rynku wina; 2) minister właściwy do spraw gospodarki realizuje zadania związane z obrotem z zagranicą wyrobami winiarskimi objętymi wspólną organizacją rynku wina oraz nadzoruje realizację umów międzynarodowych dotyczących handlu winem na podstawie przepisów o administrowaniu towarami w obrocie z zagranicą oraz przepisów Unii Europejskiej: a) w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, b) ustanawiających szczegółowe zasady w handlu produktami z sektora wina z państwami trzecimi; 3) minister właściwy do spraw zdrowia realizuje zadania w zakresie jakości zdrowotnej wyrobów winiarskich objętych wspólną organizacją rynku wina na podstawie przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, a także przepisów Unii Europejskiej: a) w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, b) ustanawiających szczegółowe zasady w handlu produktami z sektora wina z państwami trzecimi, c) w sprawie stosowania dokumentów towarzyszących przewozowi produktów winiarskich oraz rejestrów prowadzonych w sektorze wina; 4) Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych realizuje zadania związane z jakością handlową wyrobów winiarskich objętych wspólną organizacją rynku wina na podstawie przepisów o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz przepisów Unii Europejskiej: a) w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, b) ustanawiających szczegółowe zasady w handlu produktami z sektora wina z państwami trzecimi, c) w sprawie stosowania dokumentów towarzyszących przewozowi produktów winiarskich oraz rejestrów prowadzonych w sektorze wina. Rozdział 5 Przepisy karne Art. 29. 1. Kto wyrabia lub rozlewa wyrób winiarski bez wymaganego zezwolenia - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. 2. Kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, jeżeli czyn ten dotyczy wyrobów winiarskich znacznej wartości - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 30. Kto, posiadając zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich: 1) nie wdrożył systemu kontroli wewnętrznej, nie dysponuje planem zakładu lub nie wyznaczył osoby odpowiedzialnej za kontrolę jakości, 2) nie zawiadomił organu zezwalającego o zakończeniu działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, w terminie 14 dni od dnia zakończenia tej działalności - podlega grzywnie. Art. 31. Kto: 1) wyrabia fermentowany napój winiarski niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 5-13, 2) wprowadza do obrotu wyrób winiarski niezgodnie z wymaganiami określonymi w art. 14 - podlega grzywnie. Art. 32. W przypadkach określonych w art. 29 sąd orzeka przepadek rzeczy stanowiących przedmiot przestępstwa albo służących lub przeznaczonych do jego popełnienia, choćby nie były własnością sprawcy. Art. 33. Kto: 1) uprawiając winorośl w celu wyrobu wina gronowego, utrudnia przeprowadzenie przez Inspekcję kontroli, o której mowa w art. 24, 2) uprawia odmiany winorośli inne niż określone przepisami, o których mowa w art. 23, 3) nie udziela informacji, o których mowa w art. 26 ust. 1 i 2, lub udziela tych informacji niezgodnie ze stanem faktycznym - podlega grzywnie. Rozdział 6 Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe Art. 34. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 2)) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Agencja, w razie objęcia Rzeczypospolitej Polskiej przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi uprawy winorośli w ramach wspólnej organizacji rynku wina: 1) sporządza inwentaryzację potencjału produkcyjnego winorośli, 2) dokonuje, z uwzględnieniem potrzeb w zakresie eksperymentalnych upraw winorośli i w zakresie szkółek szczepów winorośli, podziału praw do sadzenia winorośli w ramach rozdzielania przydzielonej Rzeczypospolitej Polskiej powierzchni upraw winorośli, 3) prowadzi ewidencję upraw winorośli, zawierającą w szczególności dane dotyczące miejsca położenia i powierzchni upraw winorośli, 4) ustala i nadzoruje krajową i regionalne rezerwy praw do sadzenia winorośli, 5) przeprowadza restrukturyzację i przekształcanie upraw winorośli oraz opracowuje i przedkłada do akceptacji ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych plany tej restrukturyzacji i przekształcania upraw, 6) wypłaca środki finansowe za zaniechanie uprawy winorośli oraz za przeprowadzanie destylacji, 7) gromadzi i opracowuje informacje wymagane w zakresie sadzenia winorośli oraz wypłat środków finansowych za zaniechanie uprawy winorośli i przeprowadzanie destylacji oraz przedkłada te informacje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych.". Art. 35. W ustawie z dnia 30 marca 2001 r. o rolniczych badaniach rynkowych (Dz. U. Nr 42, poz. 471 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145) w art. 3 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w zakresie wyrobów winiarskich objętych wspólną organizacją rynku wina, rejestruje ceny czerwonych i białych win stołowych nieposiadających oznakowania zawierającego wskazanie ich geograficznego miejsca pochodzenia, jak również wielkość ich obrotu. 4. Informacje, o których mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej, w terminach i trybie określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie zbierania informacji celem identyfikacji wyrobów winiarskich i monitorowania rynku wina.". Art. 36. Zezwolenia na wyrób lub rozlew wyrobów winiarskich wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 38, stają się odpowiednio zezwoleniami na wyrób lub rozlew wyrobów winiarskich w rozumieniu art. 16 ust. 1 oraz zachowują ważność na czas, na który zostały wydane. Art. 37. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 pkt 1 i art. 29 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 38, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 4 i 15. Art. 38. Traci moc ustawa z dnia 25 lipca 2001 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami (Dz. U. Nr 128, poz. 1401 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257). Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz ustawę z dnia 30 marca 2001 r. o rolniczych badaniach rynkowych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 stycznia 2004 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych 1) (Dz. U. Nr 34, poz. 293) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady organizacji i działania systemu monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych przeznaczonych do stosowania w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, w celu ograniczania negatywnych skutków oddziaływania tych paliw na zdrowie i środowisko. Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych znajdujących się w obiektach zlokalizowanych na terenach zamkniętych w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 2)). Art. 3. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) przedsiębiorca - przedsiębiorcę, o którym mowa w ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 3)), wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi lub biopaliwami ciekłymi; 2) inspektor - inspektora w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm. 4)); 3) paliwa ciekłe: a) benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie do 5 % bioetanolu oraz do 15 % eterów, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934), stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, b) olej napędowy zawierający do 5 % estrów, o których mowa w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych, stosowany w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym; 4) biopaliwa ciekłe: a) benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie powyżej 5 % bioetanolu oraz powyżej 15 % eterów, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych, stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, b) estry, o których mowa w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych, stanowiące samoistne paliwo stosowane w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, c) olej napędowy zawierający powyżej 5 % estrów, o których mowa w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych, stosowany w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym; 5) pojazd - pojazd, o którym mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 5)), wyposażony w silnik z zapłonem iskrowym albo w silnik z zapłonem samoczynnym; 6) ciągnik rolniczy - ciągnik rolniczy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 7) maszyna nieporuszająca się po drogach - każdą maszynę jezdną, przewoźne wyposażenie przemysłowe lub pojazd z nadwoziem lub bez nadwozia, nieprzeznaczone do przewozu pasażerów lub towarów po drogach; 8) obrót - działalność gospodarczą polegającą na handlu hurtowym lub detalicznym paliwami ciekłymi lub biopaliwami ciekłymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 9) stacja paliwowa - zespół urządzeń służących do zaopatrywania przez przedsiębiorcę w paliwa ciekłe lub biopaliwa ciekłe pojazdów, ciągników rolniczych, a także maszyn nieporuszających się po drogach, na użytek publiczny; 10) stacja zakładowa - zespół urządzeń należących do przedsiębiorcy służących do zaopatrywania w paliwa ciekłe lub biopaliwa ciekłe pojazdów, ciągników rolniczych, a także maszyn nieporuszających się po drogach, przez niego używanych; 11) akredytowane laboratorium - laboratorium, które uzyskało akredytację, na zasadach określonych w przepisach o systemie oceny zgodności, do wykonywania badań objętych systemem określonym w ustawie; 12) próbka - paliwo ciekłe lub biopaliwo ciekłe pobrane do badań przez inspektora. 2. Przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, rozumie się także prowadzącego stację zakładową w ramach wykonywanej działalności gospodarczej wymienionej w ust. 1 pkt 1, a także innej działalności. Art. 4. 1. Paliwa ciekłe i biopaliwa ciekłe powinny spełniać wymagania jakościowe właściwe dla danego paliwa w szczególności ze względu na ochronę środowiska. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania jakościowe dla paliw ciekłych, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania jakościowe dla biopaliw ciekłych, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie wynikający z badań tych paliw, a także doświadczeń w stosowaniu biopaliw ciekłych. Art. 5. 1. Jeżeli wystąpią na rynku nadzwyczajne zdarzenia skutkujące zmianą warunków zaopatrzenia w ropę naftową lub jej produkty, powodujące utrudnienia w przestrzeganiu przez producentów paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych wymagań jakościowych, minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie informuje o tych zdarzeniach Komisję Europejską. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki może wystąpić do Komisji Europejskiej o wyrażenie zgody na czasowe stosowanie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych innych niż określone w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3. 3. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy: 1) wymagania jakościowe dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych inne niż określone w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3, 2) rodzaj oznaczenia numerycznego umożliwiającego identyfikację paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych oraz ich nazwy, 3) terminy obowiązywania wymagań jakościowych dla poszczególnych paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych - biorąc pod uwagę ochronę zdrowia, środowiska oraz wpływ stosowania paliw odpowiadających takim wymaganiom na eksploatację pojazdów. Art. 6. 1. Zabrania się obrotu paliwami ciekłymi lub ich gromadzenia przez przedsiębiorcę w stacjach zakładowych, jeżeli nie spełniają wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 albo art. 5 ust. 3. 2. Zabrania się obrotu biopaliwami ciekłymi lub ich gromadzenia przez przedsiębiorcę w stacjach zakładowych, jeżeli nie spełniają wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3 albo art. 5 ust. 3. Rozdział 2 System monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych Art. 7. 1. Tworzy się System Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw Ciekłych i Biopaliw Ciekłych, zwany dalej "Systemem", którego celem jest przeciwdziałanie wprowadzaniu do obrotu paliw ciekłych i biopaliw ciekłych oraz używaniu przez przedsiębiorcę paliw ciekłych i biopaliw ciekłych znajdujących się w stacjach zakładowych niespełniających wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3 albo art. 5 ust. 3. 2. Do zadań Systemu należy kontrolowanie u przedsiębiorców jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych oraz rejestrowanie i przetwarzanie informacji w tym zakresie. 3. System jest finansowany z budżetu państwa. Art. 8. 1. Systemem zarządza Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Zarządzającym". 2. Do zadań Zarządzającego należy: 1) prowadzenie wykazu przedsiębiorców, stacji paliwowych oraz stacji zakładowych, sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Główny Urząd Statystyczny, Urząd Regulacji Energetyki, Państwową Straż Pożarną oraz Urząd Dozoru Technicznego; 2) nadawanie numerów identyfikacyjnych przedsiębiorcom, stacjom paliwowym oraz stacjom zakładowym, na potrzeby Systemu; 3) prowadzenie wykazu akredytowanych laboratoriów sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Polskie Centrum Akredytacji; 4) określanie minimalnej liczby stacji paliwowych oraz stacji zakładowych, w których dokonywana będzie kontrola do celów monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na terytorium kraju zgodnie z jego podziałem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 22 pkt 2 lit. c; 5) ustalanie programów kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych; 6) akceptowanie planów kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych przedstawianych przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej; 7) ustalanie sposobu oznaczania próbki w celu uniemożliwienia identyfikacji przedsiębiorcy, stacji paliwowej lub stacji zakładowej, w trakcie przeprowadzanych badań; 8) opracowywanie rocznych zbiorczych raportów, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 3; 9) gromadzenie i przetwarzanie na potrzeby Systemu danych statystycznych dotyczących jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 5-7, oraz terminy przeprowadzania kontroli podlegają ochronie na zasadach i w trybie określonym w przepisach o ochronie informacji niejawnych. 4. Zarządzający realizuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej. Art. 9. Do przeprowadzania kontroli, postępowania kontrolnego oraz pobierania i badania próbek w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy o Inspekcji Handlowej. Art. 10. 1. Kontrolę u przedsiębiorców jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych wszczyna i przeprowadza inspektor, na podstawie stałego, pisemnego upoważnienia imiennego do przeprowadzania kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, po okazaniu legitymacji służbowej. 2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer legitymacji służbowej inspektora przeprowadzającego kontrolę; 2) podstawę prawną do przeprowadzenia kontroli; 3) pouczenie o skutkach prawnych uniemożliwiania albo utrudniania inspektorowi przeprowadzenia czynności kontrolnych. 3. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, inspektor podejmuje u przedsiębiorcy wskazanego przez Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej. 4. Inspektor jest uprawniony do pobrania próbek ze zbiornika lub z urządzenia służącego do dystrybucji paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego. Art. 11. 1. W toku postępowania kontrolnego inspektor pobiera dwie próbki. 2. Inspektor oznacza próbki w sposób ustalony przez Zarządzającego. Art. 12. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania próbek, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie. Art. 13. 1. Po zakończeniu czynności, o których mowa w art. 11, inspektor sporządza protokół pobrania próbek. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) pieczęć urzędową; 2) numer protokołu; 3) oznaczenie przedsiębiorcy, u którego pobrano próbki; 4) numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2; 5) datę pobrania próbek; 6) określenie miejsca pobrania próbek; 7) informacje o objętości paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego znajdującego się w zbiornikach, z których pobrano próbki; 8) imię, nazwisko i stanowisko służbowe inspektora pobierającego próbki; 9) podpisy: a) kontrolowanego przedsiębiorcy albo jego przedstawiciela, b) inspektora pobierającego próbki. 3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany przedsiębiorca lub jego przedstawiciel, a drugi inspektor dołącza do akt sprawy. 4. Odmowa podpisania protokołu przez kontrolowanego przedsiębiorcę lub jego przedstawiciela nie stanowi przeszkody do przekazania do badań pobranych próbek. Art. 14. Inspektor jest obowiązany sporządzić także protokół pobrania próbek przeznaczony do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej, zawierający: 1) numer protokołu, o którym mowa w art. 13 ust. 1; 2) numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2; 3) informacje o oznaczeniu próbek uniemożliwiającym identyfikację przedsiębiorcy, stacji paliwowej lub stacji zakładowej, z której je pobrano, przekazywanych do akredytowanego laboratorium; 4) podpis inspektora pobierającego próbki. Art. 15. 1. Inspektor niezwłocznie przekazuje pobrane próbki do akredytowanego laboratorium w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego i jego cech charakterystycznych. 2. Jedna z próbek dostarczonych do akredytowanego laboratorium stanowi próbkę kontrolną, a drugą próbkę przeznacza się do badań. 3. Wojewódzki inspektor inspekcji handlowej przeprowadza, na wniosek kontrolowanego przedsiębiorcy, badania próbki kontrolnej w akredytowanym laboratorium niezależnym od kontrolowanego przedsiębiorcy oraz producenta lub dostawcy kontrolowanego paliwa. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się pisemnie w terminie i na zasadach określonych dla zgłaszania uwag do protokołu kontroli. Art. 16. 1. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo ciekłe lub biopaliwo ciekłe nie spełnia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3 albo art. 5 ust. 3, kontrolowany jest obowiązany do uiszczenia wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 15 ust. 3, wojewódzki inspektor inspekcji handlowej pobiera od kontrolowanego przedsiębiorcy zaliczkę w wysokości kosztów badania próbki kontrolnej. 3. Jeżeli badanie próbki kontrolnej nie wykaże naruszenia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 lub 3 albo art. 5 ust. 3, uznaje się, że badane paliwo spełnia te wymagania. W takim przypadku zwraca się przedsiębiorcy zaliczkę, o której mowa w ust. 2. 4. Do należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 17. 1. Akredytowane laboratoria przeprowadzają badania pobranych próbek na podstawie umowy zawartej z Głównym Inspektorem Inspekcji Handlowej, a badania próbek kontrolnych na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim inspektorem inspekcji handlowej. 2. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać co najmniej postanowienia dotyczące liczby próbek przekazywanych do badań, terminu wykonania badań, sposobu rozliczeń za wykonane badania, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, okresu jej obowiązywania i warunków rozwiązania. 3. Wyniki badań pobranych próbek stosuje się do jakości całej partii paliwa ciekłego lub biopaliwa ciekłego znajdującego się w zbiorniku, z którego pobrano próbki. Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości paliw ciekłych, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości biopaliw ciekłych, biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm w tym zakresie. Art. 19. 1. Kierownik akredytowanego laboratorium jest obowiązany do przekazania właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej, niezwłocznie po zakończeniu badań, protokołu zawierającego wyniki badań próbek wraz z ich analizą. 2. Pozostałości po próbkach oraz próbki kontrolne niepoddane badaniom podlegają komisyjnemu zniszczeniu, na wniosek wojewódzkiego inspektora inspekcji handlowej, przez akredytowane laboratorium przeprowadzające badania. Art. 20. 1. Wojewódzki inspektor inspekcji handlowej sporządza analizy wyników kontroli jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na podstawie protokołów, o których mowa w art. 19 ust. 1, a także okresowe sprawozdania i roczne raporty zawierające wyniki badań pobranych próbek. 2. Analizy, sprawozdania i roczne raporty, o których mowa w ust. 1, Główny Inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje Zarządzającemu. Art. 21. 1. Zarządzający na podstawie analiz, sprawozdań i rocznych raportów, o których mowa w art. 20 ust. 1, sporządza roczny zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych. 2. Zbiorczy raport, o którym mowa w ust. 1, Zarządzający przedstawia Radzie Ministrów corocznie, w terminie do dnia 31 maja następnego roku. 3. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1, Zarządzający sporządza corocznie dla Komisji Europejskiej zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na stacjach paliwowych i stacjach zakładowych i przekazuje go w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku. Art. 22. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór raportu, o którym mowa w art. 21 ust. 1, 2) sposób monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych w celu sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 21 ust. 3, a w szczególności: a) sposób doboru stacji paliwowych i stacji zakładowych, w których będzie dokonywana kontrola, w tym minimalną liczbę tych stacji, b) okresy monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, c) sposób podziału terytorium kraju do celów monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, d) wzór raportu - uwzględniając konieczność prewencyjnego oddziaływania Systemu oraz niezbędne informacje zawarte w sporządzanych raportach. Rozdział 3 Przepisy karne Art. 23. 1. Kto dokonuje obrotu paliwami ciekłymi lub biopaliwami ciekłymi niespełniającymi wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie do 500.000 złotych lub karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega ten, kto w stacji zakładowej gromadzi paliwo ciekłe lub biopaliwo ciekłe niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie. 3. Jeżeli paliwa, o których mowa w ust. 1 lub 2, stanowią mienie znacznej wartości, sprawca podlega grzywnie do 1.000.000 złotych lub karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. 4. W wypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie. 5. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1-3 działa nieumyślnie, podlega grzywnie do 250.000 złotych. Art. 24. Kto uniemożliwia lub utrudnia inspektorowi przeprowadzenie kontroli lub usuwa paliwo ciekłe lub biopaliwo ciekłe zabezpieczone w wyniku kontroli, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 25. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257) w art. 32 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) obrotu paliwami i energią, z wyłączeniem: obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100.000 euro, oraz obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza 10.000 euro, jak również obrotu paliwami gazowymi i energią elektryczną dokonywanego na giełdach towarowych przez towarowe domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216).". Art. 26. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 16 dodaje się art. 16a w brzmieniu: "Art. 16a. Przedsiębiorca będący w posiadaniu produktów lub dokumentów objętych zakresem kontroli przeprowadzanej u innego przedsiębiorcy jest obowiązany, na żądanie inspektora, do ich udostępnienia oraz umożliwienia pobrania próbek produktów do badań."; 2) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu: "Art. 22a. 1. Pracownicy Głównego Inspektoratu, wyznaczeni przez Głównego Inspektora, są uprawnieni do nadzorowania, na podstawie legitymacji służbowej, kontroli przeprowadzanych na terenie kraju w celu sprawdzenia ich prawidłowości. 2. Przed przystąpieniem do wykonywania nadzoru pracownik, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany okazać legitymację służbową kontrolowanemu lub jego przedstawicielowi oraz inspektorom przeprowadzającym kontrolę. 3. Do wykonywania nadzoru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 1-4, pkt 6-9 i pkt 12, ust. 2 i 3, art. 17, art. 21 i art. 22. 4. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, może dokonać zabezpieczenia dowodów na czas niezbędny do realizacji zadań wykonywanego nadzoru. 5. Z przeprowadzonych czynności pracownik sporządza raport służbowy. 6. W przypadku gdy pracownik, o którym mowa w ust. 1, stwierdzi nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym, wydaje inspektorowi zalecenie niezwłocznego usunięcia tych nieprawidłowości. 7. Główny Inspektor kieruje do właściwego wojewódzkiego inspektora zalecenia, jeżeli jest to niezbędne w celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w postępowaniu kontrolnym. 8. Wojewódzki inspektor jest obowiązany poinformować Głównego Inspektora, w wyznaczonym terminie, o sposobie wykonania zaleceń, o których mowa w ust. 7.". Art. 27. W ustawie z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) w art. 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) paliwa ciekłe: a) benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie do 5 % bioetanolu oraz do 15 % eterów, o których mowa w pkt 4, stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, b) olej napędowy zawierający do 5 % estrów, o których mowa w pkt 5, stosowany w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym - spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;"; 2) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) biopaliwa ciekłe: a) benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie powyżej 5 % bioetanolu oraz powyżej 15 % eterów, o których mowa w pkt 4, stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, b) estry, o których mowa w pkt 5, stanowiące samoistne paliwo stosowane w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, c) olej napędowy, zawierający powyżej 5 % estrów, o których mowa w pkt 5, stosowany w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym - spełniające wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach;". Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 28. Podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi lub biopaliwami ciekłymi, która na podstawie przepisów dotychczasowych nie wymagała uzyskania koncesji, mogą ją wykonywać na dotychczasowych zasadach do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, pod warunkiem złożenia wniosku o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi lub biopaliwami ciekłymi najpóźniej w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 29. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy ustawy uchylanej przez art. 32 albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy, stosuje się w tym zakresie właściwe przepisy niniejszej ustawy. Art. 30. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 32, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy, o ile nie są z nią sprzeczne, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. Art. 31. 1. Przepisy art. 5 w zakresie informowania Komisji Europejskiej o wystąpieniu na rynku nadzwyczajnych zdarzeń skutkujących zmianą warunków zaopatrzenia w ropę naftową lub jej produkty oraz wyrażania zgody przez Komisję Europejską na czasowe stosowanie innych wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przepisy art. 21 ust. 3 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 32. Traci moc ustawa z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz. 1934). Art. 33. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/70/WE z dnia 13 października 1998 r. w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla zmieniającej dyrektywę Rady 93/12/EWG, dyrektywy Komisji 2000/71/WE z dnia 7 listopada 2000 r. w sprawie dostosowania metod pomiarowych, określonych w załącznikach I, II, III i IV do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/70/EC, do postępu technicznego, jak przewidziano w art. 10 tej dyrektywy, decyzji Komisji 2002/159/WE z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie wspólnego formatu dokumentów zawierających zestawienie krajowych danych dotyczących jakości paliwa, dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/17/WE z dnia 3 marca 2003 r. zmieniającej dyrektywę 98/70/WE w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla. Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej oraz ustawę z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 76. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220 i Nr 229, poz. 2275. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220 i Nr 229, poz. 2275. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie warunków i sposobu przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa, a także jego ochrony w czasie wojny, oraz właściwości organów w tych sprawach (Dz. U. Nr 34, poz. 294) Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób przygotowania i wykorzystania transportu samochodowego, kolejowego, lotniczego, morskiego, żeglugi śródlądowej oraz infrastruktury drogowej i kolejowej na potrzeby obronne państwa, a także ich ochrony w czasie wojny, oraz właściwość organów w tych sprawach. § 2. Użyte na potrzeby rozporządzenia określenia oznaczają: 1) drogownictwo - dział budownictwa obejmujący projektowanie, budowę i utrzymanie dróg kołowych oraz administrowanie i zarządzanie infrastrukturą drogową; 2) drogowy odcinek lotniskowy - odcinek drogi publicznej przystosowany do startów i lądowań samolotów wojskowych; 3) dublujące mosty drogowe - mosty budowane w ustalonych osiach z konstrukcji składanych w przypadku zniszczenia mostów stałych; 4) infrastruktura transportowa - linie transportowe, budowle, budynki i urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami, przeznaczone do prowadzenia ruchu pojazdów, utrzymania i obsługi środków transportu lotniczego, morskiego i żeglugi śródlądowej oraz zapewnienia bezpieczeństwa; 5) kolejnictwo - dział budownictwa obejmujący projektowanie, budowę i utrzymanie dróg kolejowych oraz administrowanie i zarządzanie infrastrukturą kolejową; 6) morski potencjał przeładunkowo-transportowy - statki i okręty oraz porty morskie z ich możliwościami w zakresie przewozów i przeładunków, z uwzględnieniem specyfiki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi"; 7) obszar infrastruktury państwa w zakresie transportu lotniczego - kluczowe elementy infrastruktury lotniskowej, których uszkodzenie lub zniszczenie ograniczałoby lub uniemożliwiało funkcjonowanie transportu lotniczego, w tym w szczególności porty lotnicze, lotniska, lotnicze urządzenia naziemne oraz systemy, obiekty i urządzenia zarządzania ruchem lotniczym; 8) osłona techniczna infrastruktury transportowej - kompleks przedsięwzięć planistycznych, organizacyjnych i logistycznych, realizowanych przez jednostki pozamilitarne i Siły Zbrojne w celu likwidacji zniszczeń i uszkodzeń sieci transportowej powstałych wskutek działań militarnych, katastrof, awarii lub naturalnego zużycia; 9) plan osłony technicznej - dokument obejmujący kompleks przedsięwzięć planistycznych, organizacyjnych, technicznych i materiałowego zabezpieczenia do zapewnienia sprawnej odbudowy zniszczeń i utrzymania przejezdności sieci drogowej i kolejowej; 10) skoncentrowany transport samochodowy - środki transportu pasażerskiego i towarowego transportu drogowego, zgromadzone w wytypowanych przedsiębiorstwach przewozowych lub jednostkach organizacyjnych transportu samochodowego, dysponujących bazą obsługi i napraw pojazdów mechanicznych oraz możliwościami dezaktywacji i odkażania środków transportu samochodowego - w celu zapewnienia skutecznego kierowania przewozami w czasie wojny, a także sprawnego odtwarzania zdolności transportu samochodowego po uderzeniach bronią masowego rażenia. § 3. Organy administracji publicznej oraz kierownicy jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez te organy, a także dla których są one organami założycielskimi, kierownicy urzędów i instytucji państwowych oraz władze organizacji społecznych uwzględniają potrzeby obronne państwa w zakresie transportu, stosownie do zakresu działania. § 4. 1. Minister właściwy do spraw transportu sprawuje koordynację w zakresie przygotowania i funkcjonowania transportu na potrzeby obronne państwa w czasie pokoju, podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny. 2. W ramach koordynacji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu w szczególności: 1) wdraża wymagania techniczno-obronne w zakresie budowy i modernizacji obiektów infrastruktury transportowej; 2) ustala w czasie pokoju kierunki rozwoju transportu, infrastruktury transportowej znaczenia obronnego, a także sprawuje nadzór nad przygotowaniem systemu transportowego do funkcjonowania w czasie wojny; 3) w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami ustala kierunki rozwoju produkcji, importu, dostaw urządzeń i środków transportu oraz określa wymagania techniczne, jakim powinny odpowiadać; 4) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej ustala wymagania obronne do założeń, programów i planów rozwoju nauki i techniki w dziedzinie transportu, drogownictwa i kolejnictwa oraz uwzględnia je w pracach naukowo-badawczych i rozwojowych; 5) podejmuje stosowne przedsięwzięcia w zakresie zawierania i realizacji umów międzynarodowych dotyczących współpracy w dziedzinie rozwoju transportu oraz zapewnienia potrzeb przewozowych Sił Zbrojnych i sojuszniczych sił wsparcia, realizowanych w ramach obowiązku państwa gospodarza. § 5. Minister właściwy do spraw transportu planuje kompleksowe wykorzystanie transportu podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny na potrzeby: 1) jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych, jednostek organizacyjnych podlegających militaryzacji i jednostek stanowiących bazę specjalnie tworzonych jednostek organizacyjnych podlegających militaryzacji, jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz formacji obrony cywilnej; 2) organów władzy i administracji publicznej, sądów i jednostek prokuratury Rzeczypospolitej Polskiej, urzędów i instytucji państwowych oraz władz organizacji społecznych, wykonujących zadania obronne, a także jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez organy administracji rządowej, oraz dla których są one organami założycielskimi. § 6. Świadczenie usług transportowych podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny obejmuje, z uwzględnieniem ustalonych priorytetów, w szczególności przewozy: 1) wojskowe; 2) związane z utrzymaniem porządku i zapewnieniem bezpieczeństwa publicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) związane z utrzymaniem produkcji przemysłowej, w tym zapewniające potrzeby Sił Zbrojnych, oraz związane z funkcjonowaniem łączności i energetyki, a także z zaopatrywaniem morskich jednostek pływających, wykonujących zadania na rzecz Sił Zbrojnych; 4) materiałów, sprzętu i środków niezbędnych do realizacji zadań w ramach obrony terytorium kraju, ochrony ludności, ochrony zdrowia i utrzymania ciągłości funkcjonowania transportu i poczty; 5) związane z ewakuacją ludności i poszkodowanych, a także formacji obrony cywilnej uczestniczących w akcjach ratowniczych; 6) podstawowych artykułów przeznaczonych na zaopatrzenie ludności; 7) związane z ochroną i ewakuacją dóbr kultury o wysokiej wartości zabytkowej; 8) związane z ochroną i przemieszczaniem innych dóbr materialnych; 9) sanitarne; 10) osób, w tym przejazdy: a) żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, osób posiadających karty powołania oraz karty przydziału do jednostek zmilitaryzowanych i formacji obrony cywilnej, b) pracowników ochrony zdrowia i ratownictwa, c) pracowników urzędów państwowych, d) pracowników zakładów produkcyjnych. § 7. Przejście transportu oraz drogownictwa i kolejnictwa na zasady działania w czasie wojny następuje podczas podwyższania gotowości obronnej państwa. § 8. Ministrowie właściwi do spraw transportu, gospodarki morskiej i gospodarki, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, opracowują plany zamierzeń rzeczowo-finansowych i organizacyjnych, zapewniające realizację zadań obronnych przez transport oraz drogownictwo i kolejnictwo. § 9. Potrzeby obronne, o których mowa w rozporządzeniu, uwzględnia się w budżecie państwa oraz w programie pozamilitarnych przygotowań obronnych, przez określenie środków na inwestycje obronne oraz ustalenie limitów wydatków obronnych. § 10. Minister Obrony Narodowej, we współdziałaniu z właściwymi ministrami, zapewnia w czasie pokoju gromadzenie i wymianę informacji niezbędnych do koordynacji przygotowania i wykorzystania transportu na potrzeby obronne państwa. § 11. Minister właściwy do spraw środowiska zapewnia rezerwację uzgodnionej z ministrem właściwym do spraw transportu ilości drewna na pniu na potrzeby osłony technicznej infrastruktury transportowej i potrzeby Sił Zbrojnych oraz zapewnia pomoc przy ścince i wywozie tego surowca. § 12. Przygotowanie transportu morskiego na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) przygotowanie statków, a także infrastruktury portowej do zapewnienia przyjęcia, rozładunku, załadunku oraz przeładunków i przewozów morskich; 2) organizację przewozów i przeładunków morskich; 3) zabezpieczenie nawigacyjno-hydrograficzne i ratownictwo morskie; 4) kontrolę żeglugi morskiej; 5) formowanie jednostek zmilitaryzowanych; 6) organizację remontu okrętów i statków; 7) organizację obrony cywilnej, ochronę obiektów i organizację kierowania gospodarką morską; 8) odtwarzanie infrastruktury portowej i innych obiektów gospodarki morskiej; 9) planowanie i organizację świadczenia usług transportowych. § 13. Warunki do realizacji zadań, o których mowa w § 12, zapewniają: 1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przez: a) przygotowanie, rozwinięcie i zapewnienie funkcjonowania podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny punktów przeładunkowych w portach i przeładowniach polowych, b) utrzymywanie w ramach rezerw państwowych mobilizacyjnych sprzętu specjalistycznego i urządzeń niezbędnych do zorganizowania transportu morskiego i redowego oraz oddziałów przeładunkowych w portach morskich, c) typowanie i przygotowanie statków do wykonywania przewozów morskich, d) organizowanie dezaktywacji, odkażania, dezynfekcji i deratyzacji statków, w uzgodnieniu z ministrami właściwymi do spraw środowiska i zdrowia, e) organizowanie ochrony i odtwarzanie infrastruktury portowej oraz ochronę statków, urzędów i przedsiębiorców, realizujących zadania obronne, f) utrzymanie morskiego potencjału przeładunkowo-transportowego, zapewniającego przewozy na potrzeby obronne, g) organizowanie wojskowych przewozów morskich, w tym: operacyjnych, ewakuacyjnych, medycznych i zaopatrzeniowych, h) przygotowanie zaplecza portowego do wojskowych przewozów morskich, i) zapewnienie utrzymania łączności na potrzeby kierowania transportem i gospodarką morską we wszystkich stanach gotowości obronnej państwa, j) planowanie i realizację inwestycji związanych z przewozami morskimi na rzecz Sił Zbrojnych i gospodarki, ochrony i odtwarzania infrastruktury transportu morskiego, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrami właściwymi do spraw gospodarki i Skarbu Państwa; 2) minister właściwy do spraw gospodarki przez: a) adaptację wytypowanych statków na potrzeby wojskowych przewozów morskich, b) określanie potrzeb gospodarki w zakresie transportu morskiego dla zapewnienia funkcjonowania państwa, c) utrzymanie niezbędnego potencjału produkcyjnego na zabezpieczenie remontów okrętów i statków; 3) Minister Obrony Narodowej przez: a) ustalanie sposobu gromadzenia sprzętu techniczno-wojskowego zapewniającego przygotowanie statków i ich załóg do samoobrony i obrony przed bronią masowego rażenia, b) określanie potrzeb Sił Zbrojnych w zakresie transportu morskiego i przeładunków oraz remontu jednostek pływających, c) opiniowanie nowo budowanych statków pod względem obronnym, d) opracowywanie wniosków dotyczących określania obszarów oraz akwenów, przez które może następować przemieszczanie Sił Zbrojnych i wojsk sojuszniczych; 4) minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przez: a) organizację punktów przeładunkowych paliw płynnych, b) utrzymywanie odpowiednich pojemności buforowych oraz zapasów sprzętu i urządzeń umożliwiających przeładunki paliw płynnych; 5) właściwi wojewodowie, organizując rejony przeładunkowe, wskazane przez Ministra Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej. § 14. 1. Przygotowanie transportu morskiego do świadczenia usług przewozowych zapewniają: 1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w zakresie: a) przeładunków i przewozów morskich Sił Zbrojnych i wojsk sojuszniczych, sprzętu wojskowego oraz środków materiałowych na potrzeby Sił Zbrojnych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, b) wykorzystania cywilnego transportu morskiego do ewakuacji ludności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych; 2) minister właściwy do spraw gospodarki w zakresie remontów okrętów i statków, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej i Ministrem Obrony Narodowej; 3) minister właściwy do spraw Skarbu Państwa w zakresie przygotowania paliw płynnych do przeładunków i przewozów morskich, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej i Ministrem Obrony Narodowej. 2. W procesie przygotowań obronnych transportu morskiego, w tym realizacji przedsięwzięć zapewniających bezpieczeństwo statków, uwzględnia się zasady kontroli żeglugi. § 15. 1. Przygotowanie transportu samochodowego na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) przygotowanie do dostosowania i przekazania pojazdów samochodowych i maszyn na potrzeby Sił Zbrojnych; 2) przygotowanie do formowania jednostek zmilitaryzowanych przewidzianych do realizacji zadań przewozowych w czasie wojny; 3) przygotowanie transportu samochodowego na potrzeby jednostek zmilitaryzowanych i formacji obrony cywilnej podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny, zgodnie z ich etatami oraz normami i tabelami należności; 4) przygotowanie do działania skoncentrowanego transportu samochodowego w przedsiębiorstwach przewozowych oraz jednostek organizacyjnych transportu samochodowego, w celu zapewnienia wykonania przewozów w czasie wojny; 5) przygotowanie niezbędnej ilości stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji i odkażania środków transportu samochodowego, z zastrzeżeniem ust. 2; 6) przygotowanie i przekazanie, jednostkom wykonującym przewozy, niezbędnych zajezdni i stacji obsługi i napraw pojazdów mechanicznych wraz z urządzeniami, maszynami i innym wyposażeniem, w trybie przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą"; 7) przygotowanie miejskiej komunikacji samochodowej w celu ewakuacji ludności. 2. Ministrowie, wojewodowie i kierownicy jednostek organizacyjnych transportu samochodowego, wykonujący skoncentrowany transport samochodowy, realizują zadania określone w ust. 1 pkt 5, z uwzględnieniem zasad ochrony środowiska. § 16. 1. Potrzeby jednostek organizacyjnych podlegających militaryzacji i jednostek stanowiących bazę specjalnie tworzonych jednostek organizacyjnych podlegających militaryzacji oraz formacji obrony cywilnej, w zakresie pojazdów samochodowych i maszyn, związane z rozwinięciem tych jednostek, zapewnia się przez wykorzystanie: 1) pojazdów samochodowych i maszyn znajdujących się w jednostkach organizacyjnych będących bazami formowania tych jednostek; 2) pojazdów samochodowych i maszyn przyjętych od kierowników innych jednostek organizacyjnych niż wymienione w pkt 1; 3) przydzielonych na czas określony pojazdów samochodowych. 2. Pokrycie potrzeb, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów ustawy. § 17. 1. Potrzeby w zakresie pojazdów samochodowych i maszyn państwowych jednostek organizacyjnych, wykonujących zadania obronne, jak również potrzeby w tym zakresie związane z ewakuacją ludności i dóbr materialnych oraz potrzeby związane z podwyższaniem gotowości obronnej państwa i w czasie wojny, zapewnia się przez wykorzystanie: 1) pojazdów samochodowych i maszyn pozostających w dyspozycji posiadaczy do czasu ich pobrania na potrzeby Sił Zbrojnych i innych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania obronne; 2) przydzielonych okresowo lub jednorazowo pojazdów samochodowych. 2. Pokrycie potrzeb, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów ustawy. § 18. 1. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje działania w zakresie przygotowania transportu kolejowego na potrzeby obronne państwa. 2. Przygotowanie transportu kolejowego na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) ustalenie potrzeb przewozowych oraz wymagań techniczno-obronnych w tym zakresie; 2) przygotowanie niezbędnej ilości i rodzajów taboru kolejowego specjalnie utrzymywanego dla zapewnienia przewozów na rzecz Sił Zbrojnych, podczas podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny; 3) zapewnienie niezbędnej ilości cystern kolejowych; 4) współpracę i wzajemne świadczenia przedsiębiorców podczas realizacji przewozów i osłony technicznej oraz wykorzystania posiadanych środków trakcyjnych do organizowania trakcji zastępczej na zelektryfikowanych liniach kolejowych znaczenia obronnego; 5) wykonanie przedsięwzięć organizacyjnych zapewniających sprawne przejęcie z państw sąsiednich taboru kolejowego; 6) organizacyjne przygotowanie do użycia eksploatowanego taboru kolejowego w poszczególnych stanach gotowości obronnej państwa i w czasie wojny; 7) gromadzenie oraz utrzymywanie wyposażenia i urządzeń przeznaczonych do przystosowania wagonów krytych towarowych do przewozu ludzi w transportach wojskowych i ewakuacyjnych; 8) wprowadzanie ograniczeń przewozowych oraz określanie priorytetu przewozów poszczególnych rodzajów ładunków; 9) wprowadzanie uproszczonego zamawiania przez przewoźników rozkładu jazdy dla przesyłek priorytetowych. 3. Realizację zadań zapewniają: 1) minister właściwy do spraw transportu - w zakresie zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 4-9; 2) minister właściwy do spraw Skarbu Państwa oraz wojewodowie, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu - w zakresie zadania, o którym mowa w ust. 2 pkt 3. 4. Realizacja zadań określonych w ust. 3 następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1571), zwanej dalej "ustawą o organizowaniu zadań", oraz w trybie przepisów ustawy. § 19. Przygotowanie transportu lotniczego na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) zapewnienie Siłom Zbrojnym niezbędnej ilości statków powietrznych; 2) przygotowanie statków powietrznych do wykonywania zadań w czasie wojny na rzecz Sił Zbrojnych oraz organów administracji publicznej, a także potrzeb w zakresie obrony cywilnej; 3) przygotowanie i utrzymanie ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej lotnisk oraz innych urządzeń i zaplecza technicznego, przewidzianych do wykorzystania w czasie wojny na potrzeby Sił Zbrojnych i innych celów, związanych z działaniem lotnictwa cywilnego w czasie wojny; 4) przygotowania organizacyjne do ograniczenia lub zawieszenia, podczas podwyższania gotowości obronnej państwa, ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych oraz podporządkowania przestrzeni powietrznej wymogom operacyjnym lotnictwa wojskowego; 5) koncentrację i przekazanie statków powietrznych oraz lotnisk, a także urządzeń i zaplecza technicznego lotnictwa wraz z personelem obsługującym, znajdujących się w posiadaniu jednostek organizacyjnych lotnictwa, nieprzewidywanych do militaryzacji i użycia przez Siły Zbrojne. § 20. Warunki do realizacji zadań, o których mowa w § 19, zapewniają: 1) minister właściwy do spraw transportu przez: a) przygotowanie do dostosowania i przekazania na potrzeby Sił Zbrojnych statków powietrznych wraz z przedmiotami indywidualnego wyposażenia oraz zapasem eksploatacyjnych części zamiennych, b) określanie zakresu przygotowania statków powietrznych do wykonywania zadań w czasie wojny na rzecz organów administracji publicznej, a także potrzeb w zakresie obrony cywilnej, c) ustalanie zakresu prowadzenia prac przygotowawczych i opracowywanie planów koncentracji transportu lotniczego, d) przygotowanie określonych jednostek transportu lotniczego przewidzianych do militaryzacji; 2) Minister Obrony Narodowej przez: a) ustalanie obszarów infrastruktury państwa w zakresie transportu lotniczego do wykorzystania na potrzeby obronne, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw wewnętrznych, transportu i gospodarki, b) planowanie potrzeb w zakresie odtwarzania infrastruktury lotniskowej, c) opracowywanie wniosków w sprawie określenia obszaru operacyjnej odpowiedzialności państwa; 3) minister właściwy do spraw gospodarki, przez planowanie potrzeb gospodarki instytucji i urzędów w zakresie wykorzystania cywilnego transportu lotniczego, infrastruktury lotniskowej i lotniczych urządzeń naziemnych, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw wewnętrznych i transportu; 4) minister właściwy do spraw zdrowia, przez planowanie wykorzystania lotnictwa sanitarnego, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw transportu. § 21. 1. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje przygotowanie żeglugi śródlądowej na potrzeby obronne państwa. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej organizuje wykonywanie zadań na potrzeby obronne państwa w zakresie budowy, modernizacji i utrzymania śródlądowych dróg wodnych, utrzymania śródlądowych wód powierzchniowych wraz z infrastrukturą techniczną obejmującą budowle oraz urządzenia wodne. 3. Przygotowanie żeglugi śródlądowej i śródlądowych dróg na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) przygotowanie do sformowania określonych jednostek zmilitaryzowanych, przeznaczonych do realizacji zadań przeprawowych, oraz gromadzenie środków do zorganizowania i uruchomienia przepraw promowych lub mostowych w czasie podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny; 2) przygotowanie niezbędnych budowli wodnych w rejonach planowanych przepraw promowych lub mostowych; 3) osłonę techniczną śródlądowych dróg wodnych; 4) przygotowanie niezbędnej ilości statków; 5) świadczenie usług przewozowych. 4. Ministrowie właściwi do spraw transportu, gospodarki wodnej i Skarbu Państwa przydzielają kierownikom i przedsiębiorcom zadania wymienione w ust. 3 oraz nakładają obowiązki na kierowników podporządkowanych i nadzorowanych przez nich jednostek organizacyjnych i przedsiębiorców, dla których są organami założycielskimi. 5. Organem właściwym do nakładania zadań obronnych, o których mowa w ust. 3, w stosunku do jednostek organizacyjnych i przedsiębiorców niebędących we właściwości organów, o których mowa w ust. 4, są wojewodowie. 6. Określenie zadań, o których mowa w ust. 3, przez organy wymienione w ust. 4 i 5, następuje w trybie przepisów ustawy, a także ustawy o organizowaniu zadań. § 22. Warunki do realizacji zadań, o których mowa w § 21 ust. 3, zapewniają: 1) minister właściwy do spraw transportu przez: a) wykonanie dojazdów drogowych do przeładowni polowych, osi przepraw, portów, przystani i umocnionych nabrzeży, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, b) uwzględnianie w nowo budowanych statkach rozwiązań technicznych umożliwiających ich wykorzystanie na potrzeby obronne państwa; 2) minister właściwy do spraw gospodarki wodnej przez: a) przygotowanie niezbędnych budowli wodnych w rejonach przewidywanych przepraw promowych i mostowych, utrzymanie szlaków żeglownych na śródlądowych drogach wodnych w gotowości eksploatacyjnej, na odcinkach i w miejscach ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, b) przygotowanie sił i gromadzenie niezbędnych środków technicznych oraz organizowanie osłony technicznej śródlądowych dróg wodnych, na odcinkach ustalonych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, c) przygotowanie osłony hydrometeorologicznej na potrzeby obronne; 3) Minister Obrony Narodowej przez planowanie i organizację przewozów na potrzeby Sił Zbrojnych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu; 4) właściwi wojewodowie przez: a) przygotowanie nabrzeży przeładunkowych w miejscach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej, b) organizację i uruchomienie przepraw promowych dla Sił Zbrojnych i wojsk sojuszniczych w ustalonych miejscach i czasie, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, c) eksploatację i wykorzystanie przepraw, o których mowa w lit. b, na potrzeby gospodarki i ludności cywilnej. § 23. 1. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje i nadzoruje zadania w zakresie przygotowania infrastruktury drogowej na potrzeby obronne państwa i wdraża wymagania techniczno-obronne w tym zakresie. 2. Przygotowanie infrastruktury drogowej na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) przygotowanie określonych dróg publicznych do eksploatacji w czasie wojny; 2) sukcesywną budowę objazdów wytypowanych miast i węzłów drogowych, eliminowanie jednopoziomowych skrzyżowań dróg publicznych z liniami kolejowymi o dużej częstotliwości ruchu, a także utrzymanie istniejących dojazdów i bezkolizyjnych skrzyżowań w gotowości eksploatacyjnej; 3) budowę dublujących mostów drogowych w rejonach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej; 4) przygotowanie i utrzymanie dróg dojazdowych zapewniających funkcjonowanie: a) przepraw przez przeszkody wodne, b) rejonów przeładunkowych, c) przeładowni polowych, d) baz zaopatrywania Sił Zbrojnych; 5) budowę i utrzymanie drogowych przejść granicznych przewidywanych do wykorzystania przez Siły Zbrojne i wojska sojusznicze, zgodnie z umowami międzynarodowymi; 6) budowę i modernizacje drogowych odcinków lotniskowych na trasach określonych przez Ministra Obrony Narodowej; 7) planowanie wydatków na zadania związane z przygotowaniem sieci drogowej znaczenia obronnego, w tym zwłaszcza na: a) modernizację nienormatywnych odcinków dróg i obiektów mostowych, b) przygotowanie planistyczno-organizacyjne do budowy mostów, o których mowa w pkt 3, c) przygotowanie i utrzymanie bezpośrednich dojazdów i dróg łącznikowych, zapewniających funkcjonowanie rejonów przeładunkowych i przepraw przez szerokie przeszkody wodne, d) gromadzenie, utrzymywanie i ochronę rezerw państwowych mobilizacyjnych. 3. Realizację zadań zapewniają: 1) organy administracji publicznej właściwe w sprawach zarządzania drogami publicznymi znaczenia obronnego - w zakresie zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4, 6 oraz pkt 7 lit. a-c; 2) wojewodowie - w zakresie zadania, o którym mowa w ust. 2 pkt 5; 3) minister właściwy do spraw transportu - w zakresie zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 7 lit. d. 4. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje realizację zadań przez organy, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2. 5. Minister właściwy do spraw transportu uwzględnia potrzeby w zakresie przygotowania dróg znaczenia obronnego w działalności statutowej podległych i nadzorowanych jednostek organizacyjnych, realizujących zadania związane z przygotowaniem infrastruktury drogowej. § 24. 1. Minister właściwy do spraw transportu oraz wojewodowie zapewniają przygotowanie do sformowania jednostek zmilitaryzowanych, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury drogowej w czasie podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny. 2. Realizacja zadań określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów ustawy. § 25. 1. Minister właściwy do spraw transportu koordynuje działania w zakresie przygotowania infrastruktury kolejowej na potrzeby obronne państwa oraz wdraża wymagania techniczno-obronne w tym zakresie. 2. Przygotowanie infrastruktury kolejowej na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) przygotowanie i utrzymywanie linii kolejowych, stacji oraz kolejowych przejść granicznych, rejonów przeładunkowych, a także punktów ładunkowych w portach morskich i lotniczych, zapewniających przewozy wojskowe; 2) określanie wykazu linii kolejowych o państwowym znaczeniu wyłącznie ze względów obronnych; 3) organizowanie osłony technicznej sieci kolejowej oraz gromadzenie materiałów i sprzętu, a także taboru kolejowego dla jej zapewnienia; 4) utrzymanie istniejących objazdów w stałej gotowości eksploatacyjnej; 5) przygotowanie niezbędnej ilości stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji i odkażania taboru kolejowego; 6) przygotowanie łączności kolejowej do działania w czasie wojny pomiędzy jednostkami sąsiednich rejonowych zarządów kolejowych; 7) utrzymanie w gotowości eksploatacyjnej określonych kolejowych przejść granicznych zgodnie z umowami międzynarodowymi; 8) gromadzenie i utrzymywanie rezerw państwowych mobilizacyjnych oraz typowanie do pozyskania w czasie stałej gotowości obronnej państwa niezbędnej ilości materiałów i konstrukcji zapewniających odbudowę obiektów w ramach osłony technicznej sieci kolejowej; 9) przygotowanie do sformowania jednostek zmilitaryzowanych, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury kolejowej w czasie podwyższenia gotowości obronnej państwa i w czasie wojny. § 26. Minister właściwy do spraw transportu, stosownie do ustaleń Ministra Obrony Narodowej: 1) przygotowuje i zapewnia eksploatację określonych linii i stacji kolejowych oraz punktów ładunkowych i dojazdów drogowych w odniesieniu do tymczasowych rejonów przeładunkowych; 2) koordynuje odtwarzanie sieci i obiektów kolejowych zgodnie z planem osłony technicznej; 3) ustala kolejność odbudowy zniszczonych w czasie wojny obiektów sieci kolejowej, szczególnie ważnych dla Sił Zbrojnych. § 27. Realizację zadań określonych w § 25 ust. 2 zapewnia minister właściwy do spraw transportu w trybie przepisów ustawy oraz ustawy o organizowaniu zadań. § 28. 1. Minister właściwy do spraw transportu oraz wojewodowie zapewniają przygotowanie jednostek przewidzianych do militaryzacji, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej sieci kolejowej w czasie podwyższania gotowości obronnej państwa i w czasie wojny. 2. Realizacja zadań określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów ustawy. § 29. Minister właściwy do spraw transportu, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ustala zakres wykorzystania w czasie wojny funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei do ochrony obiektów, mienia i porządku na obszarze kolejowym. § 30. 1. Przygotowanie ochrony transportu na potrzeby obronne państwa obejmuje w szczególności: 1) ochronę i obronę obiektów infrastruktury transportowej; 2) tworzenie pododdziałów ochronnych; 3) ochronę punktów załadowczych, stacji oraz przewożonych towarów i osób przed oddziaływaniem przeciwnika oraz obronę przeciwdywersyjną i antyterrorystyczną, a także obronę i ochronę przed środkami masowego rażenia; 4) ochronę i obronę obiektów i urządzeń lotnictwa cywilnego, statków powietrznych realizujących zadania obronne oraz systemów przeznaczonych do zarządzania ruchem lotniczym; 5) ochronę portów morskich i rzecznych oraz punktów przeładunkowych, baz remontowych statków oraz obiektów i urządzeń zapewniających kierowanie transportem morskim i żeglugą śródlądową; 6) organizację współdziałania sił i środków ochrony i obrony, w tym jednostek Sił Zbrojnych, realizujących wspólnie zadania szczególnej ochrony obiektów; 7) odtwarzanie zasobów sił i środków, niezbędnych do realizacji zadań ochronnych. 2. Realizację zadań określonych w ust. 1 pkt 1 zapewniają ministrowie i wojewodowie, we właściwości których znajdują się te obiekty, z tym że zadania związane ze szczególną ochroną obiektów realizuje się w trybie przepisów odrębnych. 3. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 realizują ministrowie i wojewodowie w trybie przepisów ustawy. 4. Zadania określone w ust. 1 pkt 3-5 realizuje Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw transportu oraz wojewodowie poprzez podległe, wyspecjalizowane formacje ochronne i obronne, w tym jednostki Sił Zbrojnych; współdziałanie wszystkich sił i środków będących we właściwości wymienionych organów zapewniają wojewodowie, starostowie, wójtowie i burmistrzowie (prezydenci) na terenie ich działania. § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 3 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu i trybu zawarcia umowy, na podstawie której następuje uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym, sposobu i terminu składania oświadczenia o małżeńskich stosunkach majątkowych członka otwartego funduszu emerytalnego oraz zawiadamiania otwartego funduszu emerytalnego o każdorazowej zmianie w stosunku do treści takiego oświadczenia, obejmującej środki zgromadzone na rachunku członka (Dz. U. Nr 34, poz. 295) Na podstawie art. 85 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1998 r. w sprawie sposobu i trybu zawarcia umowy, na podstawie której następuje uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym, sposobu i terminu składania oświadczenia o małżeńskich stosunkach majątkowych członka otwartego funduszu emerytalnego oraz zawiadamiania otwartego funduszu emerytalnego o każdorazowej zmianie w stosunku do treści takiego oświadczenia, obejmującej środki zgromadzone na rachunku członka (Dz. U. Nr 84, poz. 534), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoba przystępująca do otwartego funduszu emerytalnego składa funduszowi deklarację przystąpienia do tego funduszu na formularzu umowy udostępnionym przez ten fundusz.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wraz z formularzem umowy, o którym mowa w ust. 1, otwarty fundusz emerytalny udostępnia ostatnio ogłoszony prospekt informacyjny funduszu."; 2) w § 2 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) imienne wskazanie osoby lub osób fizycznych, którym w razie śmierci osoby przystępującej do otwartego funduszu emerytalnego zostaną wypłacone środki niewykorzystane zgodnie z art. 131 ustawy,"; 3) w § 3: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) informację o skutkach rozwiązania umowy z otwartym funduszem emerytalnym lub rezygnacji z członkostwa w funduszu przed upływem terminu, o którym mowa w art. 119 ust. 2 ustawy, oraz oświadczenie osoby przystępującej do funduszu o znajomości tych skutków,", b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) informację o obowiązkach, określonych w § 6, 7 i 9, oraz o zakresie danych przekazywanych do otwartego funduszu emerytalnego przez jego członka w celu wykonania tych obowiązków."; 4) w § 4 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Otwarty fundusz emerytalny informuje osobę przystępującą do funduszu o numerze rachunku w funduszu przez wpisanie go do formularza umowy albo przekazanie pisemnej informacji o tym numerze w terminie 30 dni od dnia uzyskania przez fundusz informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o dokonaniu odpowiedniego wpisu lub zmian w Centralnym Rejestrze Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r., z wyjątkiem § 1 pkt 3 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 16 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu oddelegowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego do wykonywania zadań poza Agencją (Dz. U. Nr 34, poz. 296) Na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb oddelegowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanych dalej "funkcjonariuszami", do wykonywania zadań poza Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwaną dalej "ABW"; 2) uprawnienia i obowiązki funkcjonariuszy w czasie oddelegowania; 3) wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanym funkcjonariuszom; 4) szczególne uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza pełniącego służbę poza granicami kraju. § 2. Wykonywanie w podmiocie, do którego nastąpiło oddelegowanie, zwanym dalej "podmiotem oddelegowania", zadań służbowych przez oddelegowanego funkcjonariusza polega na wykonywaniu obowiązków w ramach zadań określonych w ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanej dalej "ustawą". § 3. 1. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje na wniosek Szefa ABW lub kierownika podmiotu oddelegowania, zwany dalej "wnioskiem". 2. Z wnioskiem występuje Szef ABW do kierownika podmiotu oddelegowania albo kierownik podmiotu oddelegowania do Szefa ABW. § 4. Wniosek zawiera następujące dane: 1) nazwę podmiotu oddelegowania; 2) proponowane stanowisko służbowe przeznaczone dla oddelegowanego funkcjonariusza oraz przysługującą na tym stanowisku wysokość uposażenia, ze wskazaniem poszczególnych jego składników; 3) kwalifikacje wymagane do zajmowania proponowanego stanowiska służbowego; 4) zakres wykonywanych zadań i obowiązków na proponowanym stanowisku służbowym; 5) wymagania w zakresie rodzaju poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych i okres jego ważności; 6) proponowany okres oddelegowania; 7) informacje o ilości godzin pracy z użyciem monitora ekranowego. § 5. Szef ABW: 1) w przypadku uwzględnienia wniosku wyznacza funkcjonariusza do oddelegowania; 2) może nie uwzględnić wniosku kierownika podmiotu oddelegowania, jeżeli na wskazanym stanowisku służbowym nie będą wykonywane zadania służbowe, o których mowa w ustawie, albo jeżeli jest to uzasadnione potrzebami ABW. § 6. Funkcjonariusz wyznaczony do oddelegowania zostaje zapoznany z treścią wniosku i wyraża wstępną zgodę na oddelegowanie. § 7. 1. W przypadku, o którym mowa w § 5 pkt 1, Szef ABW zawiera z właściwym kierownikiem podmiotu oddelegowania porozumienie o oddelegowaniu, zwane dalej "porozumieniem". 2. Porozumienie określa: 1) datę porozumienia; 2) okres oddelegowania; 3) stopień, imię i nazwisko oddelegowanego funkcjonariusza; 4) zobowiązanie kierownika podmiotu oddelegowania do wypłacania oddelegowanemu funkcjonariuszowi w okresie oddelegowania uposażenia oraz innych świadczeń i należności pieniężnych, o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 1 oraz w § 16 ust. 2; 5) numer poświadczenia bezpieczeństwa wydanego oddelegowanemu funkcjonariuszowi, datę jego wydania oraz okres ważności; 6) stanowisko służbowe, które oddelegowany funkcjonariusz będzie zajmował; 7) zakres zadań i obowiązków oddelegowanego funkcjonariusza. 3. Jeżeli we wniosku nie zawarto wymagań co do rodzaju poświadczenia bezpieczeństwa, przepisu ust. 2 pkt 5 nie stosuje się. § 8. 1. Funkcjonariusza zapoznaje się z treścią porozumienia, co potwierdza on własnoręcznym podpisem. 2. Szef ABW oddelegowuje funkcjonariusza do wykonywania zadań w podmiocie oddelegowania, po uzyskaniu jego pisemnej zgody na warunki oddelegowania określone w porozumieniu. § 9. 1. Oddelegowanego funkcjonariusza odwołuje się z zajmowanego stanowiska służbowego i przenosi rozkazem personalnym Szefa ABW, z pozostawieniem tego funkcjonariusza bez przydziału służbowego, do dyspozycji Szefa ABW. 2. Rozkaz personalny o oddelegowaniu funkcjonariusza zawiera: 1) datę oddelegowania; 2) okres oddelegowania; 3) stanowisko służbowe zajmowane w dniu oddelegowania; 4) stawkę uposażenia zasadniczego właściwą dla zajmowanego stanowiska służbowego oraz wysokość dodatków do uposażenia o charakterze stałym, przysługujące w dniu oddelegowania; 5) nazwę podmiotu oddelegowania oraz stanowisko służbowe, na które następuje oddelegowanie. § 10. 1. Oddelegowanego funkcjonariusza wyznacza na stanowisko służbowe, zgodnie z porozumieniem, kierownik podmiotu oddelegowania. 2. Kierownik podmiotu oddelegowania może przenieść oddelegowanego funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe niż wskazane w porozumieniu, jeżeli Szef ABW oraz oddelegowany funkcjonariusz wyrażą na to pisemną zgodę. § 11. Szef ABW, w przypadkach uzasadnionych potrzebami służby, może odwołać funkcjonariusza z podmiotu oddelegowania bez zgody funkcjonariusza i kierownika podmiotu oddelegowania, zawiadamiając ich o tym co najmniej z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. § 12. Oddelegowanego funkcjonariusza odwołuje się z podmiotu oddelegowania: 1) w terminie miesiąca od niewyrażenia przez oddelegowanego funkcjonariusza pisemnej zgody na przeniesienie na stanowisko inne niż określone w porozumieniu; 2) w terminie trzech miesięcy od pisemnego wniosku kierownika podmiotu oddelegowania o odwołanie oddelegowanego funkcjonariusza; 3) w terminie trzech miesięcy od pisemnego wniosku funkcjonariusza o odwołanie; 4) niezwłocznie w przypadkach, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2 pkt 2 ustawy. § 13. Oddelegowany funkcjonariusz wykonuje obowiązki i korzysta z uprawnień, jakie przysługują pracownikowi podmiotu oddelegowania zatrudnionemu na równorzędnym stanowisku. § 14. 1. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia oraz świadczenia, w tym uposażenie i inne świadczenia pieniężne, na zasadach określonych w ustawie. 2. Składniki uposażenia i inne świadczenia oraz należności pieniężne są wypłacane oddelegowanemu funkcjonariuszowi przez: 1) podmiot oddelegowania: a) wynagrodzenie w terminach płatności przewidzianych dla funkcjonariuszy, b) dodatkowe wynagrodzenie roczne według zasad określonych w ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn. zm. 2)), z zastrzeżeniem pkt 2 lit. d, c) nagrody uznaniowe, jeżeli podmiot oddelegowania wypłaca takie nagrody, d) ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe z lat poprzedzających rok odwołania z podmiotu oddelegowania, do których funkcjonariusz nabył prawo w podmiocie oddelegowania - w wysokości określonej zgodnie z zasadami obowiązującymi w podmiocie oddelegowania; 2) właściwą jednostkę organizacyjną ABW: a) nagrody jubileuszowe, b) należności z tytułu uszczerbku na zdrowiu, c) należności pośmiertne, d) nagrodę roczną w rozumieniu ustawy, jeżeli funkcjonariusz nie nabył prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w podmiocie oddelegowania lub w przypadku gdy podmiot oddelegowania nie wypłaca dodatkowego wynagrodzenia rocznego, e) świadczenia pieniężne związane ze zwolnieniem ze służby w ABW, f) inne należności i świadczenia pieniężne przysługujące funkcjonariuszowi z tytułu pełnienia służby w ABW. 3. W przypadku gdy wysokość składnika uposażenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, jest niższa od uposażenia otrzymywanego przez funkcjonariusza na ostatnio zajmowanym stanowisku przed oddelegowaniem, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych lub na ich wysokość, funkcjonariuszowi przysługuje odpowiednie wyrównanie ze środków ABW. § 15. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi urlopów udziela kierownik podmiotu oddelegowania, w wymiarze i na zasadach określonych w ustawie, według planu urlopów sporządzonego w podmiocie oddelegowania. § 16. 1. Oddelegowany funkcjonariusz ma prawo kontynuować naukę na warunkach, na jakich pobierał naukę przed oddelegowaniem. 2. Koszty dofinansowania nauki pobieranej przez oddelegowanego funkcjonariusza, do których zobowiązała się ABW, pokrywa podmiot oddelegowania, proporcjonalnie do okresu oddelegowania. 3. ABW informuje podmiot oddelegowania, przed zawarciem porozumienia, o warunkach, na jakich funkcjonariusz pobiera naukę. § 17. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę poza granicami kraju ma prawo do: 1) zwrotu niezbędnych kosztów leczenia w państwie, do którego został oddelegowany, o ile nie przekraczają równowartości 1.000 euro w roku kalendarzowym; 2) zwrotu niezbędnych kosztów leczenia w państwie, do którego został oddelegowany, przekraczających równowartość 1.000 euro: a) w przypadku gdy ze względu na stan jego zdrowia konieczna jest natychmiastowa interwencja w szpitalu, b) innych niezbędnych kosztów leczenia - po uzyskaniu zgody Szefa ABW; 3) zwrotu kosztów przejazdu z zagranicy do kraju i z powrotem w razie zgonu małżonka, dzieci, rodziców i rodzeństwa lub dzieci albo rodziców małżonka; 4) corocznego płatnego urlopu dodatkowego w wymiarze 5 dni z tytułu służby pełnionej w szczególnie uciążliwych warunkach klimatycznych, niezależnie od urlopów określonych w ustawie. 2. Do szczególnych obowiązków oddelegowanego funkcjonariusza pełniącego służbę poza granicami kraju należy: 1) niezwłoczne wykonywanie poleceń Szefa ABW lub upoważnionych przez niego funkcjonariuszy dotyczących realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy; 2) szczegółowe dokumentowanie realizowanych zadań i czynności służbowych; 3) dokumentowanie wydatków poniesionych z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3. § 18. 1. Funkcjonariusz bezpośrednio po upływie okresu oddelegowania lub po odwołaniu z oddelegowania jest obowiązany zgłosić się do służby w ABW. 2. Funkcjonariusz po upływie okresu oddelegowania lub po odwołaniu z oddelegowania obejmuje w ABW stanowisko służbowe nie niższe niż zajmowane przed oddelegowaniem. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1939 i Nr 223, poz. 2217. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 9 Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 5 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków i trybu oddelegowania funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa do wykonywania pracy poza Urząd Ochrony Państwa oraz uposażenia i innych świadczeń przysługujących tym funkcjonariuszom, zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia jednostki prowadzącej studia o przyjęciu cudzoziemca na studia (Dz. U. Nr 34, poz. 297) Na podstawie art. 63 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór zaświadczenia jednostki prowadzącej studia o przyjęciu cudzoziemca na studia, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 października 2001 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia o przyjęciu cudzoziemca na studia (Dz. U. Nr 128, poz. 1417). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 30 stycznia 2004 r. (poz. 397) Ilustracja 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 34, poz. 298) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu odszkodowań, przyznanych przez Komisję do Spraw Roszczeń Majątkowych Międzynarodowej Organizacji do Spraw Migracji za szkody majątkowe powstałe w wyniku przepadku mienia po wysiedleniu właścicieli przez obóz koncentracyjny KL Auschwitz Birkenau. § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) z tytułu odszkodowań otrzymanych w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przekładniki klasy dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami (Dz. U. Nr 34, poz. 299) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) przekładnik - przyrząd pomiarowy klasy dokładności 0,5; 0,2 i 0,1 przeznaczony do współpracy z licznikiem w celu dokonywania pomiarów energii elektrycznej; 2) przekładnik prądowy - przekładnik, w którym prąd wtórny, w normalnych warunkach pracy, jest proporcjonalny do prądu pierwotnego, a jego faza różni się od fazy prądu pierwotnego o kąt, który jest bliski zeru w przypadku odpowiedniego połączenia; 3) przekładnik napięciowy - przekładnik, w którym napięcie wtórne, w normalnych warunkach pracy, jest proporcjonalne do napięcia pierwotnego, a jego faza różni się od fazy napięcia pierwotnego o kąt, który jest bliski zeru w przypadku odpowiedniego połączenia; 4) przekładnik kombinowany - przekładnik składający się z przekładnika prądowego i przekładnika napięciowego umieszczonych we wspólnej obudowie; 5) błędy podstawowe przekładnika - błędy wyznaczone podczas sprawdzania przekładnika w warunkach odniesienia, o których mowa w § 11; 6) błąd prądowy przekładnika - błąd, który przekładnik wprowadza do wartości prądu wtórnego, wynikający z tego, że przekładnia rzeczywista nie jest równa przekładni znamionowej; 7) błąd napięciowy przekładnika - błąd, który przekładnik wprowadza do wartości napięcia wtórnego, wynikający z tego, że przekładnia rzeczywista nie jest równa przekładni znamionowej; 8) błąd kątowy przekładnika - kąt fazowy między wektorami prądów pierwotnego i wtórnego lub między wektorami napięć pierwotnego i wtórnego, jeżeli zwroty tych wektorów są tak dobrane, aby w idealnym przekładniku kąt był równy zeru; 9) obciążenie znamionowe - wartość obciążenia, do którego są odniesione wymagania metrologiczne dotyczące dokładności przekładników; 10) przekładnik narażony na czynniki atmosferyczne - przekładnik pracujący w układach pomiarowych na wolnym powietrzu. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania przekładników § 2. Przekładnik składa się w szczególności z następujących elementów: 1) uzwojenia pierwotnego; 2) uzwojenia wtórnego; 3) rdzenia wykonanego z materiału ferromagnetycznego - blachy transformatorowej; 4) zacisków uzwojeń; 5) izolacji między uzwojeniami. § 3. Konstrukcja przekładników powinna zapewnić zabezpieczenie elementów przekładnika, o których mowa w § 2 pkt 1-3 i 5, przed dostępem osób nieuprawnionych. § 4. Na przekładniku powinny być zamieszczone w sposób trwały w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) oznaczenie typu; 3) numer fabryczny; 4) znak zatwierdzenia typu, o ile został nadany; 5) wartości skuteczne znamionowych prądów lub napięć pierwotnych i wtórnych; 6) wartość skuteczna najwyższego napięcia dopuszczalnego; 7) wartości skuteczne napięć probierczych; 8) obciążenie znamionowe, wyrażone w woltoamperach, i odpowiadająca mu klasa dokładności; 9) częstotliwość znamionowa; 10) przeznaczenie każdego uzwojenia i odpowiadające mu zaciski w przypadku przekładników o więcej niż jednym uzwojeniu wtórnym; 11) schemat połączeń wewnętrznych dla przekładników o więcej niż jednym zakresie prądu lub napięcia pierwotnego lub wtórnego; 12) oznaczenia zacisków. § 5. Dla przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych, przeznaczonych do specjalnych zastosowań przy współpracy z licznikami, wyróżnia się klasy dokładności 0,5 S i 0,2 S. § 6. Przekładniki mogą mieć więcej niż jedną klasę dokładności, z tym że jednej klasie dokładności powinna odpowiadać jedna wartość obciążenia znamionowego. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne przekładników § 7. Izolacja: 1) uzwojenia pierwotnego przekładników powinna być odporna na napięcie przemienne o częstotliwości 50 Hz i o wartości równej przy pierwszym sprawdzeniu 100% wartości skutecznej napięcia probierczego podanego na przekładniku, zgodnego z wartościami, które określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, a przy ponownym sprawdzeniu 80% tej wartości; 2) międzyzwojowa przekładników napięciowych i części napięciowej przekładników kombinowanych powinna być odporna na napięcie przemienne indukowane o częstotliwości 50 Hz i o wartości równej przy pierwszym sprawdzeniu 100% wartości skutecznej napięcia probierczego podanego na przekładniku, zgodnego z wartościami, które określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, a przy ponownym sprawdzeniu 80% tej wartości lub wartości wystarczającej do zaindukowania w otwartym uzwojeniu pierwotnym przy pierwszym sprawdzeniu 100% wartości skutecznej napięcia probierczego, a przy ponownym sprawdzeniu 80% tej wartości napięcia, podanego na przekładniku, zgodnego z wartościami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 3) uzwojenia wtórnego przekładników powinna być odporna na napięcie przemienne o częstotliwości 50 Hz i o wartości skutecznej 3 kV; 4) między poszczególnymi uzwojeniami wtórnymi i między poszczególnymi sekcjami uzwojenia pierwotnego przekładników powinna być odporna na napięcie przemienne o częstotliwości 50 Hz i o wartości skutecznej 3 kV; 5) zacisku uzwojenia pierwotnego przeznaczonego do uziemienia przekładników napięciowych i części napięciowej przekładników kombinowanych powinna być odporna na napięcie przemienne o częstotliwości 50 Hz i o wartości skutecznej 3 kV, o ile jest zastosowana; 6) niskonapięciowego zacisku pojemnościowego dzielnika napięcia przekładników napięciowych z pojemnościowym dzielnikiem napięcia powinna być odporna na napięcie przemienne o częstotliwości 50 Hz i o wartości 10 kV; 7) międzyzwojowa przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych powinna być odporna na prąd przemienny o częstotliwości 50 Hz i o wartości równej wartości skutecznej znamionowego prądu pierwotnego lub wtórnego przy otwartym uzwojeniu wtórnym lub pierwotnym. Dla przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych, pracujących w rozszerzonym zakresie prądu, oznaczonym ext 120%, ext 150% lub ext 200%, izolacja powinna być odporna na działanie prądu o podwyższonej wartości w stosunku do wartości skutecznej prądu znamionowego. Wartość maksymalna napięcia, pojawiającego się na zaciskach otwartego uzwojenia wtórnego lub pierwotnego, nie powinna przekraczać 4,5 kV. § 8. 1. Błędy podstawowe przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych, przy obciążeniu o wartości od 25% do 100% obciążenia znamionowego, ale nie mniejszej niż 1 VA, częstotliwości znamionowej 50 Hz i współczynniku mocy cos Φ = 0,8 indukcyjnym nie powinny przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych, które określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Błędy podstawowe przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych, przeznaczonych do specjalnych zastosowań przy współpracy z licznikami, o wartości skutecznej znamionowego prądu wtórnego 5 A, przy obciążeniu o wartości od 25% do 100% obciążenia znamionowego, ale nie mniejszej niż 1 VA, częstotliwości znamionowej 50 Hz i współczynniku mocy cos Φ = 0,8 indukcyjnym nie powinny przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych, które określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Błędy podstawowe, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia, w przypadku gdy 25% wartości obciążenia znamionowego jest mniejsze niż 5 VA, współczynnik mocy cos Φ = 1, a wartość skuteczna prądu pierwotnego jest równa 100% prądu znamionowego. 4. W przypadku przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych, pracujących w zakresie powyżej 120% wartości skutecznej prądu znamionowego, oznaczonych ext 150% lub ext 200%, błędy podstawowe, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia zamiast przy 120% wartości skutecznej prądu znamionowego - przy wartości podanej na przekładnikach. 5. Błędy podstawowe, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia dla każdego rdzenia pomiarowego przy zwartych pozostałych rdzeniach pomiarowych, w przypadku przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych o większej niż jeden liczbie rdzeni pomiarowych. 6. W przypadku przekładników prądowych i części prądowej przekładników kombinowanych, posiadających rdzenie przeznaczone do zabezpieczeń, błędy podstawowe, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mogą przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia dla każdego rdzenia pomiarowego przy zwartych rdzeniach przeznaczonych do zabezpieczeń. § 9. 1. Błędy podstawowe przekładników napięciowych i części napięciowej przekładników kombinowanych, przy obciążeniu o wartości od 25% do 100% obciążenia znamionowego, ale nie mniejszej niż 1 VA, częstotliwości znamionowej 50 Hz i współczynniku mocy cos Φ = 0,8 indukcyjnym, nie powinny przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych, które określa załącznik nr 4 do rozporządzenia, w zakresie od 80% do 120% wartości znamionowego napięcia pierwotnego. 2. Błędy podstawowe, o których mowa w ust. 1, nie mogą przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia dla każdego uzwojenia pomiarowego przy obciążonych pozostałych uzwojeniach pomiarowych wartościami 100% i 0% obciążenia znamionowego, w przypadku przekładników napięciowych i części napięciowej przekładników kombinowanych o większej niż jeden liczbie uzwojeń pomiarowych. 3. W przypadku przekładników napięciowych i części napięciowej przekładników kombinowanych, posiadających uzwojenie dodatkowe lub uzwojenia przeznaczone do zabezpieczeń, błędy podstawowe, o których mowa w ust. 1, nie mogą przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia dla każdego uzwojenia pomiarowego przy otwartym uzwojeniu dodatkowym lub uzwojeniach przeznaczonych do zabezpieczeń. § 10. Przekładniki o więcej niż jednej klasie dokładności powinny spełniać wymagania określone w § 8 ust. 1-6 lub w § 9 ust. 1-3 dla każdej klasy dokładności, przy odpowiadającym jej obciążeniu znamionowym. § 11. Warunki odniesienia przy wyznaczaniu charakterystyk metrologicznych przekładników są następujące: 1) temperatura: a) 23 °C ± 5 °C - dla przekładników nienarażonych na czynniki atmosferyczne, b) od -25 °C do 40 °C - dla przekładników narażonych na czynniki atmosferyczne; 2) wilgotność względna poniżej 80%. Rozdział 4 Przepis końcowy § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 lutego 2004 r. (poz. 299) Załącznik nr 1 WARTOŚCI SKUTECZNE NAPIĘĆ PROBIERCZYCH O CZĘSTOTLIWOŚCI 50 Hz UZWOJEŃ PIERWOTNYCH PRZEKŁADNIKÓW Tabela 1. Przekładniki nienarażone na przepięcia atmosferyczne Wartość skuteczna najwyższego napięcia dopuszczalnego w kilowoltachWartość skuteczna napięcia probierczego o częstotliwości 50 Hz w kilowoltach 0,723 1,26 3,610 7,220 1228 17,538 2450 3670 5295 72,5140 100185 123185 145230 170275 245395 300395 362460 420570 Tabela 2. Przekładniki narażone na przepięcia atmosferyczne Wartość skuteczna najwyższego napięcia dopuszczalnego w kilowoltachWartość skuteczna napięcia probierczego o częstotliwości 50 Hz w kilowoltach 0,723 1,26 3,610 7,220 1228 17,538 2450 3670 5295 72,5140 100185 123230 145275 170325 245460 300460 362510 420630 Załącznik nr 2 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE PRZEKŁADNIKÓW PRĄDOWYCH I CZĘŚCI PRĄDOWEJ PRZEKŁADNIKÓW KOMBINOWANYCH Klasa dokładnościWartość skutecznaprądu pierwotnego w procentach prądu znamionowegoBłędy graniczne dopuszczalne prądowe w procentachkątowe w minutachw centyradianach 0,1120± 0,1± 5± 0,15 100± 0,1± 5± 0,15 20± 0,2± 8± 0,24 5± 0,4± 15± 0,45 0,2120± 0,2± 10± 0,3 100± 0,2± 10± 0,3 20± 0,35± 15± 0,45 5± 0,75± 30± 0,9 0,5120± 0,5± 30± 0,9 100± 0,5± 30± 0,9 20± 0,75± 45± 1,35 5± 1,5± 90± 2,7 Załącznik nr 3 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE PRZEKŁADNIKÓW PRĄDOWYCH I CZĘŚCI PRĄDOWEJ PRZEKŁADNIKÓW KOMBINOWANYCH, PRZEZNACZONYCH DO SPECJALNYCH ZASTOSOWAŃ PRZY WSPÓŁPRACY Z LICZNIKAMI Klasa dokładnościWartość skuteczna prądu pierwotnego w procentach prądu znamionowegoBłędy graniczne dopuszczalne prądowe w procentachkątowe w minutachw centyradianach 0,2 S120± 0,2± 10± 0,3 100± 0,2± 10± 0,3 20± 0,2± 10± 0,3 5± 0,35± 15± 0,45 1± 0,75± 30± 0,9 0,5 S120± 0,5± 30± 0,9 100± 0,5± 30± 0,9 20± 0,5± 30± 0,9 5± 0,75± 45± 1,35 1± 1,5± 90± 2,7 Załącznik nr 4 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE PRZEKŁADNIKÓW NAPIĘCIOWYCH I CZĘŚCI NAPIĘCIOWEJ PRZEKŁADNIKÓW KOMBINOWANYCH Klasa dokładnościBłędy graniczne dopuszczalne napięciowe w procentachkątowe w minutachw centyradianach 0,1± 0,1± 5± 0,15 0,2± 0,2± 10± 0,3 0,5± 0,5± 20± 0,6 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie metod analiz mięsa drobiowego (Dz. U. Nr 34, poz. 301) Na podstawie art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Analizy mięsa drobiowego polegają na: 1) sprawdzeniu wymagań jakościowych; 2) dokonaniu pomiaru temperatury; 3) określeniu masy opakowań jednostkowych klasyfikowanych według kategorii wagowych; 4) oznaczeniu zawartości wody wchłoniętej w tuszkach kurcząt. 2. Stan opakowań jednostkowych sprawdza się wzrokowo podczas pobierania próbek do wykonania analiz mięsa drobiowego. § 2. 1. Sprawdzenia wymagań jakościowych dokonuje się wzrokowo w świetle dziennym rozproszonym. 2. Jeżeli sprawdzenie wymagań jakościowych wymaga rozmrożenia mięsa drobiowego, to mięso pozostawia się w zamkniętych, szczelnych opakowaniach jednostkowych, a w razie uszkodzenia opakowania jednostkowego przekłada się je do nowego szczelnego opakowania jednostkowego. 3. Rozmrażania dokonuje się w wodzie o temperaturze około 30 °C w ciągu 2-5 godzin, do momentu otrzymania temperatury od 0 °C do 4 °C wewnątrz: 1) mięśnia piersiowego - w razie analizy tuszki drobiowej; 2) mięśni - w razie analizy elementów tuszek drobiowych. § 3. 1. Pomiaru temperatury dokonuje się bezpośrednio po pobraniu próbki przez wprowadzenie termometru do: 1) najgrubszej części mięśnia piersiowego - w razie analizy tuszki drobiowej; 2) wnętrza próbki - w razie analizy elementów tuszki drobiowej. 2. Wynik analizy stanowi średnia arytmetyczna wyników trzech pomiarów temperatury. § 4. Podczas wykonywania czynności, o których mowa w § 2 ust. 3 i § 3, nie używa się termometrów rtęciowych. § 5. 1. Masę opakowań jednostkowych klasyfikowanych według kategorii wagowych określa się przez obliczenie: 1) rzeczywistej masy każdego opakowania jednostkowego w próbce, polegające na odjęciu od masy nominalnej mięsa drobiowego odchylenia ujemnego; 2) średniej rzeczywistej masy opakowań jednostkowych w próbce. 2. Analizowana partia opakowań jednostkowych spełnia wymagania, jeżeli średnia rzeczywista masa opakowań jednostkowych w próbce spełnia następujące kryterium kwalifikujące: grafika 3. Sposób obliczania wartości odchylenia standardowego (s) rzeczywistej masy opakowania jednostkowego zawierającego mięso drobiowe jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 6. 1. Oznaczenia zawartości wody wchłoniętej w tuszkach kurcząt dokonuje się, stosując metodę: 1) ociekania, która jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 2) chemiczną, która jest określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 3) zakładową, która jest określona w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Zakłady ubojowe drobiu, dokonując oznaczenia zawartości wody wchłoniętej w tuszkach kurcząt, stosują: 1) metodę ociekania lub 2) metodę zakładową, co najmniej raz w ciągu każdego ośmiogodzinnego cyklu pracy. § 7. 1. Liczba opakowań jednostkowych, które pobiera się losowo z partii mięsa drobiowego do analizy, jest określona w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Liczba opakowań jednostkowych w partii nie powinna przekraczać 10.000 sztuk. 3. Jeżeli opakowania jednostkowe są analizowane na końcu linii pakowania, ich liczba w partii powinna odpowiadać godzinowej wydajności urządzenia pakującego. § 8. Przepisy § 1 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz § 5-7 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 lutego 2004 r. (poz. 301) Załącznik nr 1 SPOSÓB OBLICZANIA WARTOŚCI ODCHYLENIA STANDARDOWEGO (s) RZECZYWISTEJ MASY OPAKOWANIA JEDNOSTKOWEGO ZAWIERAJĄCEGO MIĘSO DROBIOWE Wartość odchylenia standardowego (s) rzeczywistej masy opakowania jednostkowego w próbce określa się w drodze obliczenia: 1) sumy skorygowanej: gdzie: a) n - oznacza liczbę opakowań jednostkowych w próbce, b) xi- oznacza rzeczywistą masę opakowania jednostkowego w próbce; 2) szacowanej wariancji: . Wartość odchylenia standardowego wynosi: . Załącznik nr 2 METODA OCIEKANIA 1. Metoda ociekania służy do określania zawartości wody wchłoniętej przez tuszki kurcząt poprzez określenie straty wody podczas rozmrażania zmrożonych lub głęboko zmrożonych tuszek kurcząt. 2. Stratę wody wyraża się w procentach w stosunku do całkowitej masy zmrożonej lub głęboko zmrożonej tuszki kurczęcia, włącznie z podrobami. 3. Zmrożone lub głęboko zmrożone tuszki kurcząt, włącznie z podrobami, rozmraża się w kontrolowanych warunkach, pozwalających określić ilość wody, która wyciekła. 4. Do wykonania analizy używa się: 1) wagi o nośności do 5 kg i dokładności co najmniej 1 g; 2) toreb foliowych szczelnych, pozwalających zmieścić tuszkę kurczęcia i zamknąć torbę; 3) łaźni wodnej z termoregulacją i urządzeniem pozwalającym zawiesić torby foliowe z tuszkami kurcząt, zawierającej co najmniej ośmiokrotnie większą objętość wody niż analizowana tuszka kurczęcia i umożliwiającej utrzymanie temperatury wody 42 ± 2 °C; 4) bibuły filtracyjnej lub wodochłonnych ręczników papierowych. 5. W celu wykonania analizy dokonuje się następujących czynności: 1) z partii pobiera się losowo 20 tuszek kurcząt i utrzymuje je w temperaturze -18 °C do momentu rozpoczęcia analizy; 2) osusza się zewnętrzną stronę opakowania, aby usunąć lód lub wodę; 3) waży się opakowanie z zawartością i zaokrągla wynik do 1 g, otrzymując wartość M0; 4) wyjmuje się tuszkę kurczęcia z podrobami w niej się znajdującymi z zewnętrznego opakowania; 5) opakowanie suszy się, waży i zaokrągla wynik do 1 g, otrzymując wartość M1; 6) oblicza się masę zmrożonej tuszki kurczęcia łącznie z podrobami, odejmując wartość M1 od wartości M0; 7) wkłada się tuszkę kurczęcia z podrobami do torby foliowej tak, aby otwór brzuszny był w dolnej części torby. Torba powinna być na tyle długa, aby można ją było zamocować w trakcie zanurzenia w łaźni wodnej, jednak nie za długa, aby tuszki kurcząt nie straciły pozycji pionowej; 8) zanurza się część torby z tuszką kurczęcia i podrobami w łaźni wodnej. Torbę pozostawia się otwartą, aby usunąć możliwie dużo powietrza. Torbę utrzymuje się w pionie za pomocą uchwytów lub dodatkowego ciężarka w torbie, aby woda z łaźni nie przedostała się do wnętrza. Poszczególne torby nie powinny się dotykać; 9) pozostawia się torbę w łaźni wodnej, w której jest stała temperatura 42 ± 2 °C. Torba lub woda jest w ciągłym ruchu do momentu, aż temperatura mierzona w dwóch losowo wybranych tuszkach kurcząt osiągnie co najmniej 4 °C. Temperaturę mierzy się w tuszkach kurcząt bez podrobów w wewnętrznej części mięśnia piersiowego w pobliżu kości mostka, a w tuszkach kurcząt z podrobami w środku podrobów. Tuszki kurcząt nie powinny przebywać w łaźni wodnej dłużej niż do momentu osiągnięcia temperatury 4 °C. W przypadku tuszek kurcząt składowanych w temperaturze -18 °C zaleca się następujący czas rozmrażania: Kategoria wagowa (g)Masa tuszki kurczęcia z podrobami (g)Zalecany czas rozmrażania w minutach tuszka kurczęcia bez podrobówtuszka kurczęcia z podrobami < 800<8257792 850825-8748297 900875-92485100 950925-97488103 1.000975-1.02492107 1.0501.025-1.07495110 1.1001.050-1.14998113 1.2001.150-1.249105120 1.3001.250-1.349111126 1.4001.350-1.449118133 W przypadku masy tuszki kurczęcia wyższej niż 1.449 g dodaje się siedem minut na każde 100 g. Jeżeli po upływie przewidzianego czasu rozmrażania w obu tuszkach kurcząt pobranych do kontroli temperatury nie osiągnięto temperatury 4 °C, rozmrażanie kontynuuje się tak długo, aż ta temperatura zostanie osiągnięta; 10) wyjmuje się torby z zawartością z łaźni wodnej, a dno torby ucina, aby umożliwić odpłynięcie wody z rozmrażania. Torbę z zawartością pozostawia się do ocieknięcia przez godzinę w temperaturze od 18 °C do 25 °C; 11) wyjmuje się tuszkę kurczęcia z torby, z jamy brzusznej tuszki wyjmuje się osłonkę z podrobami. Tuszkę kurczęcia na zewnątrz i wewnątrz osusza się bibułą filtracyjną lub ręcznikiem papierowym. Rozrywa się woreczek z podrobami i po ewentualnym wypłynięciu wody osusza się go i rozmrożone podroby; 12) ustala się z dokładnością do jednego grama całkowitą masę rozmrożonej tuszki kurczęcia i podrobów z opakowaniem, otrzymując wartość M2; 13) ustala się z dokładnością do jednego grama masę opakowania od podrobów, otrzymując wartość M3. 6. Zawartość wody wchłoniętej w tuszce kurczęcia oblicza się w procentach w stosunku do masy tuszki drobiowej zmrożonej lub głęboko zmrożonej wraz z podrobami według wzoru: 7. Wynik analizy stanowi średnia arytmetyczna wyników dotyczących zawartości wody wchłoniętej w 20 tuszkach kurcząt. Załącznik nr 3 METODA CHEMICZNA 1. Metoda chemiczna służy do określania całkowitej zawartości wody w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt. 2. Maksymalna dopuszczalna zawartość całkowitej wody w tuszce kurczęcia jest uzależniona od zawartości białka, która jest proporcjonalna do zawartości wody fizjologicznej w tuszce kurczęcia. Ustalenie całkowitej zawartości wody wymaga ustalenia zawartości wody i białka w próbce zhomogenizowanej tuszki kurczęcia. 3. Do wykonania analizy używa się: 1) wagi do ważenia o dokładności ważenia co najmniej 1 g; 2) toporu lub piły do mięsa, przeznaczonych do podziału tuszki kurczęcia przed rozdrobnieniem w homogenizatorze; 3) wysoko wydajnego rozdrabniacza i miksera, w których można homogenizować kawałki zmrożonej lub głęboko zmrożonej tuszki kurczęcia i które powinny mieć zdolność rozdrabniania mięsa i kości w stanie zmrożonym lub głęboko zmrożonym na jednorodną masę, porównywalną z masą otrzymaną przy zastosowaniu miksera wyposażonego w matrycę z 4-milimetrowymi otworami; 4) aparatury według ISO 1442 do oznaczania zawartości wody; 5) aparatury według ISO 937 do oznaczania zawartości białka. 4. W celu wykonania analizy dokonuje się następujących czynności: 1) pobiera się z analizowanej partii losowo 7 tuszek kurcząt, przy czym analizuje się każdą tuszkę kurczęcia oddzielnie albo wszystkie łącznie; 2) analizę tuszek kurcząt rozpoczyna się w ciągu godziny od wyjęcia z zamrażarki przez osuszenie zewnętrznej powierzchni opakowania celem usunięcia lodu i wody; 3) waży się tuszkę kurczęcia i usuwa opakowanie. Przed podzieleniem tuszki na kawałki usuwa się opakowanie podrobów. Całkowitą masę tuszki łącznie z podrobami i lodem z wnętrza tuszki oblicza się przez odjęcie masy usuniętych opakowań i zaokrągla się uzyskany wynik do 1 g, otrzymując wartość P1; 4) oznacza się łączną całkowitą masę tuszek kurcząt przygotowanych według pkt 3 i otrzymuje wartość P7 - w przypadku analizowania próbki powstałej z siedmiu tuszek kurcząt; 5) rozdrabnia się za pomocą urządzeń wymienionych w ust. 3 pkt 3: a) poszczególne tuszki kurcząt o masie P1, w celu otrzymania jednorodnej masy, z której pobiera się dwie reprezentatywne próbki każdej tuszki kurczęcia, lub b) łącznie siedem tuszek kurcząt o masie P7, w celu otrzymania jednorodnej masy, z której pobiera się dwie próbki reprezentatywne dla tych tuszek; 6) niezwłocznie oznacza się zawartość wody metodą według ISO 1442 w jednej z próbek wymienionych w pkt 5 lit. a i b i otrzymuje zawartość wody "a %"; 7) niezwłocznie oznacza się zawartość azotu według ISO 937 w drugiej z próbek wymienionych w pkt 5 lit. a i b. Otrzymaną zawartość azotu mnoży się przez współczynnik 6,25 i otrzymuje zawartość białka surowego "b %". 5. Całkowitą zawartość wody w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt oblicza się następująco: 1) oblicza się sumę masy wody W7 i odpowiednio białka RP7 w siedmiu tuszkach kurcząt, przy czym masa wody w: a) jednej tuszce kurczęcia W1 odpowiada wartości aP1/100, masa białka RP odpowiada wartości bP1/100; obie wartości wyrażone w gramach, b) siedmiu tuszkach kurcząt W7 odpowiada wartości aP7/100, masa białka RP7 odpowiada wartości bP7/100; obie wartości wyrażone w gramach; 2) oblicza się średnią masę wody WA i białka RPA, dzieląc przez 7 odpowiednio wartości W7 i RP7; 3) teoretyczną fizjologiczną zawartość wody w tuszkach kurcząt oblicza się w gramach według następującego wzoru: 3,53 x RPA + 23; 4) poziom całkowitej zawartości wody WG w gramach w tuszkach kurcząt oznaczony niniejszą metodą ustala się przy schłodzeniu: a) owiewowym - według wzoru: WG = 3,65 x RPA + 42, b) owiewowo-natryskowym - według wzoru: WG = 3,79 x RPA + 42, c) zanurzeniowym - według wzoru: WG = 3,93 x RPA + 42 - biorąc pod uwagę dopuszczalną zawartość procentową wody wchłoniętej, technicznie nieuniknionej w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt. 6. Ustalona zgodnie z przepisem ust. 5 pkt 2 średnia masa wody WA w siedmiu tuszkach kurcząt nie powinna przekraczać poziomu całkowitej zawartości wody WG określonego zgodnie z przepisem ust. 5 pkt 4. Załącznik Nr 4 METODA ZAKŁADOWA 1. Metoda zakładowa służy do określania zawartości wody wchłoniętej w tuszkach kurcząt i jest stosowana przez zakład ubojowy. 2. W celu wykonania analizy dokonuje się następujących czynności: 1) pobiera się losowo 25 tuszek kurcząt z linii patroszenia, bezpośrednio po patroszeniu i usunięciu podrobów i tłuszczu, a przed pierwszym myciem. Jeżeli to konieczne, odcina się szyję i pozostawia skórę szyi przy tuszce; 2) każdą tuszkę osobno znakuje się, waży, zapisuje masę, zaokrąglając do jednego grama; 3) analizowane tuszki ponownie zawiesza się na linii i poddaje procesom: mycia, schładzania, ociekania; 4) oznakowane tuszki zbiera się na końcu linii ociekania. Nie powinny one ociekać dłużej niż inne tuszki z partii, z której pochodzi analizowana próbka; 5) tuszki ponownie waży się. Zapisuje się masę obok masy ustalonej w poprzednim ważeniu, zaokrąglając wynik ważenia do jednego grama. Próbkę w dalszej analizie stanowi 20 pierwszych zebranych tuszek kurcząt; 6) z analizowanych tuszek usuwa się oznakowanie i tuszki poddaje procesowi pakowania. 3. Zawartość wody wchłoniętej oblicza się przez odjęcie od całkowitej masy analizowanych 20 tuszek kurcząt po myciu, schładzaniu i ociekaniu początkowej całkowitej masy tych tuszek, a następnie podzielenie przez masę początkową i pomnożenie przez 100. 4. Zawartość wody wchłoniętej nie powinna przekraczać następujących wartości w procentach odnoszących się do całkowitej początkowej masy tuszki: 1) 0,1 % podczas schładzania owiewowego; 2) 2,0 % podczas schładzania owiewowo-natryskowego; 3) 4,5 % podczas schładzania zanurzeniowego. 5. W razie potrzeby można zastosować automatyczną linię ważącą dla liczby tuszek kurcząt, o której mowa w ust. 2 pkt 1. Załącznik nr 5 LICZBA OPAKOWAŃ JEDNOSTKOWYCH, KTÓRE POBIERA SIĘ LOSOWO Z PARTII MIĘSA DROBIOWEGO DO ANALIZY Liczba opakowań jednostkowych w partiiLiczba pobieranych opakowań jednostkowych do 99wszystkie1) 100 do 50030 501 do 3.20050 powyżej 3.20080 1) Analiza nieniszcząca partii. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 17 lutego 2004 r. sygn. akt SK 39/02 (Dz. U. Nr 34, poz. 302) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Ewa Łętowska - przewodnicząca, Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski, Wiesław Johann - sprawozdawca, Adam Jamróz, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 17 lutego 2004 r., skargi konstytucyjnej Rafała Rutkowskiego o zbadanie zgodności art. 73 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 42 ust. 2 i art. 78 Konstytucji, orzeka: Art. 73 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188) jest zgodny z art. 42 ust. 2 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ewa Łętowska Jerzy Ciemniewski Marian Grzybowski Wiesław Johann Adam Jamróz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 18 lutego 2004 r. sygn. akt P 21/02 (Dz. U. Nr 34, poz. 303) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Safjan - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski - sprawozdawca, Adam Jamróz, Ewa Łętowska, Andrzej Mączyński, Jerzy Stępień, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 18 lutego 2004 r., pytań prawnych Naczelnego Sądu Administracyjnego o zbadanie zgodności: 1) art. 58 pkt 12 lit. j ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124, ze zm.) z art. 17 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 2 oraz art. 87 Konstytucji, 2) art. 40 pkt 4 ustawy, o której mowa w pkt 1, z art. 2, art. 17 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 2, art. 31 ust. 3, art. 32, art. 65 ust. 1 oraz art. 87 Konstytucji, w zakresie pozwalającym na ustalanie maksymalnej liczby członków izby adwokackiej, w tym liczby aplikantów adwokackich, 3) art. 60 pkt 8b ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, ze zm.) z art. 17 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 2 oraz art. 87 Konstytucji, orzeka: 1) art. 40 pkt 4 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) jest niezgodny z art. 2 i art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że wskutek niewskazania ustawowych przesłanek dla ustalania maksymalnej liczby aplikantów adwokackich dopuszcza dowolność w ograniczaniu konstytucyjnych wolności wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy, 2) art. 40 pkt 4 ustawy, o której mowa w pkt 1, nie jest niezgodny z art. 17, art. 32 i art. 87 Konstytucji w zakresie, w jakim stanowi podstawę ustalania maksymalnej liczby aplikantów adwokackich, 3) art. 58 pkt 12 lit. j ustawy, o której mowa w pkt 1, jest niezgodny z art. 87 ust. 1 Konstytucji przez to, że dopuszcza - co do osób niebędących jeszcze członkami korporacji samorządowej adwokatów - możliwość ograniczania tych osób w korzystaniu z konstytucyjnej wolności wyboru zawodu bez ustawowego określenia przesłanek i zakresu ograniczania, 4) art. 58 pkt 12 lit. j ustawy, o której mowa w pkt 1, nie jest niezgodny z art. 17 Konstytucji, 5) art. 60 pkt 8b ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059, Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) jest niezgodny z art. 87 ust. 1 Konstytucji przez to, że dopuszcza - co do osób niebędących jeszcze członkami korporacji samorządowej radców prawnych - możliwość ograniczania tych osób w korzystaniu z konstytucyjnej wolności wyboru zawodu bez ustawowego określenia przesłanek i zakresu ograniczania, 6) art. 60 pkt 8b ustawy, o której mowa w pkt 5, nie jest niezgodny z art. 17 Konstytucji. Marek Safjan Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska Marian Grzybowski Adam Jamróz Ewa Łętowska Andrzej Mączyński Jerzy Stępień Mirosław Wyrzykowski Marian Zdyb Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 18 lutego 2004 r. sygn. akt K 12/03 (Dz. U. Nr 34, poz. 304) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Safjan - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski, Adam Jamróz, Wiesław Johann, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Marek Mazurkiewicz, Janusz Niemcewicz, Jerzy Stępień - sprawozdawca, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 11 lutego 2004 r., wniosku Krajowej Rady Sądownictwa o stwierdzenie, że: 1) art. 1 pkt 5 lit. a i b ustawy z dnia 14 grudnia 2001 r. (Dz. U. Nr 154, poz. 1787) zmieniający art. 198 § 2 i § 3 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. (Dz. U. Nr 213, poz. 1802) zmieniający art. 91 § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych - są niezgodne z art. 2 i art. 178 ust. 2 Konstytucji, 2) art. 23, art. 24 i art. 27 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070) - są niezgodne z art. 10 i art. 173 Konstytucji, orzeka: I. 1) art. 1 pkt 5 lit. a i b ustawy z dnia 14 grudnia 2001 r. zmieniającej ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawę o prokuraturze oraz ustawę o kuratorach sądowych (Dz. U. Nr 154, poz. 1787), a także art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 1802) są zgodne z art. 2 i art. 178 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; 2) art. 23 i art. 24 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 i Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256) są zgodne z art. 10 i art. 173 Konstytucji; 3) art. 27 ustawy, o której mowa w pkt 2, w części, w jakiej upoważnia Ministra Sprawiedliwości do odwołania prezesa i wiceprezesa sądu w toku kadencji w przypadku rażącego niewywiązywania się z obowiązków służbowych, jest zgodny z art. 10 i art. 173 Konstytucji; 4) art. 27 ustawy, o której mowa w pkt 2, w części, w jakiej upoważnia Ministra Sprawiedliwości, pomimo negatywnej opinii Krajowej Rady Sądownictwa, do odwołania prezesa sądu w toku kadencji, gdy dalsze pełnienie jego funkcji z innych powodów, niż niewywiązywanie się z obowiązków służbowych, nie da się pogodzić z dobrem wymiaru sprawiedliwości, jest niezgodny z art. 10 i art. 173 Konstytucji. II. Przepis art. 27 ustawy wskazanej w pkt I.2, w części objętej pkt I.4 wyroku, traci moc z dniem 31 sierpnia 2004 r. Marek Safjan Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska Marian Grzybowski Adam Jamróz Wiesław Johann Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Marek Mazurkiewicz Janusz Niemcewicz Jerzy Stępień Mirosław Wyrzykowski Marian Zdyb Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 35, poz. 305) Art. 1. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Dodatek z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania przysługuje matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka lub osobie uczącej się: 1) na częściowe pokrycie wydatków związanych z zamieszkaniem w miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły ponadpodstawowej lub ponadgimnazjalnej - w wysokości 80 zł miesięcznie na dziecko albo 2) na pokrycie wydatków związanych z zapewnieniem dziecku możliwości dojazdu z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły, w przypadku dojazdu do szkoły ponadpodstawowej lub ponadgimnazjalnej - w wysokości 40 zł miesięcznie na dziecko. 2. Dodatek przysługuje przez 10 miesięcy w roku w okresie pobierania nauki od września do czerwca następnego roku kalendarzowego.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwasniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o realizacji zadań związanych ze służbą zastępczą (Dz. U. Nr 35, poz. 306) Na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres, terminy i sposób przekazywania przez marszałków województw ministrowi właściwemu do spraw pracy informacji o realizacji zadań związanych ze służbą zastępczą; 2) wzory formularzy tych informacji niezbędnych do ustalania i aktualizowania liczby poborowych i podmiotów na obszarze województwa. § 2. 1. Marszałkowie województw przekazują właściwemu ministrowi do spraw pracy informacje o: 1) liczbie rozpatrzonych wniosków o przeznaczenie do służby zastępczej i liczbie wniosków rozpatrzonych pozytywnie; 2) liczbie poborowych: a) przeznaczonych do służby zastępczej, b) którym odroczono odbycie służby zastępczej i powodach tych odroczeń, c) skierowanych do odbycia służby zastępczej, d) którym zawieszono odbywanie służby zastępczej, e) zwolnionych ze służby zastępczej przed jej odbyciem, f) którzy zakończyli odbywanie służby zastępczej; 3) kosztach związanych: a) z działalnością komisji wojewódzkich do spraw służby zastępczej, b) z obsługą służby zastępczej przez pracowników wojewódzkich urzędów pracy, c) z wysokością środków finansowych przeznaczonych na zwrot wydatków, o których mowa w art. 17 i 19 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej, d) ze zwrotem podmiotom należności za świadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej, przekazanych poborowym służby zastępczej; 4) podmiotach, u których poborowi odbywają służbę zastępczą. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazywane w formie elektronicznej. 3. Wzory formularzy o informacjach, o których mowa: 1) w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) w ust. 1 pkt 4, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 3. 1. Informacje, o których mowa w § 2 ust.1 pkt 1-3, przekazuje się według stanu na koniec poprzedniego miesiąca, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca. 2. Informacje, o których mowa w § 2 ust.1 pkt 4, przekazuje się według stanu na ostatni dzień czerwca i grudnia każdego roku, w terminie do dziesiątego dnia następnego miesiąca. § 4. 1. Informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 2 i 4, przekazuje się bezpośrednio do ministra właściwego do spraw pracy. 2. Informacje, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, przekazuje się za pośrednictwem właściwego wojewody. § 5. 1. Informacje przekazywane przez marszałka województwa, zarówno dotyczące stanów faktycznych, jak i kwestii finansowych, mogą być weryfikowane przez ministra właściwego do spraw pracy za okres ostatnich trzech lat. 2. Minister właściwy do spraw pracy może zwracać się do marszałka województwa o: 1) skorygowanie oczywistych błędów w informacjach; 2) udzielenie dodatkowych wyjaśnień; 3) umożliwienie zweryfikowania nadesłanych informacji upoważnionemu przedstawicielowi ministra właściwego do spraw pracy. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, przedstawiciel ministra właściwego do spraw pracy ma prawo wglądu do dokumentów, na podstawie których została udzielona informacja podlegająca weryfikacji. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lutego 2004 r. (poz. 306) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie komisji wojewódzkich do spraw służby zastępczej i komisji do spraw służby zastępczej (Dz. U. Nr 35, poz. 307) Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb działania komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej, zwanej dalej "komisją wojewódzką", i komisji do spraw służby zastępczej, zwanej dalej "komisją"; 2) sposób dokumentowania działalności komisji wojewódzkiej i komisji; 3) wzory orzeczeń w sprawach przeznaczenia do służby zastępczej. § 2. 1. Przewodniczący komisji wojewódzkiej i komisji zwołują posiedzenia tych komisji, w miarę potrzeby, kierując się liczbą lub pilnością spraw podlegających rozpatrzeniu. 2. O terminie i miejscu posiedzenia komisji wojewódzkiej i komisji ich członkowie oraz poborowi, podlegający wezwaniu, są powiadamiani co najmniej na 7 dni przed wyznaczonym posiedzeniem. 3. W przypadku nieobecności przewodniczącego posiedzeniem komisji wojewódzkiej i komisji kieruje jej członek wyznaczony przez przewodniczącego. § 3. 1. Komisja wojewódzka i komisja orzekają większością głosów. W razie równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. 2. Wzór orzeczenia komisji wojewódzkiej w sprawie przeznaczenia do służby zastępczej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wzór orzeczenia komisji w sprawie przeznaczenia do służby zastępczej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Przewodniczący komisji wojewódzkiej: 1) przewodniczy posiedzeniom komisji wojewódzkiej; 2) reprezentuje komisję wojewódzką na zewnątrz; 3) organizuje i nadzoruje pracę członków komisji wojewódzkiej; 4) kieruje do marszałka województwa wniosek o odwołanie członka komisji wojewódzkiej; 5) formułuje propozycje orzeczeń komisji wojewódzkiej; 6) składa marszałkowi województwa miesięczne sprawozdania z działalności komisji wojewódzkiej. 2. Członkowie komisji wojewódzkiej: 1) analizują dokumentację związaną z wnioskami w sprawach przeznaczania do służby zastępczej; 2) referują sprawy na polecenie przewodniczącego; 3) wyrażają opinie i stanowiska w rozpatrywanych sprawach. § 5. 1. Obsługę organizacyjną i administracyjną komisji wojewódzkiej wykonują pracownicy wojewódzkiego urzędu pracy zajmujący się, zgodnie z przydzielonymi obowiązkami na zajmowanych stanowiskach pracy, sprawami służby zastępczej. 2. Pracownicy wojewódzkiego urzędu pracy: 1) prowadzą dokumentację związaną z działalnością komisji wojewódzkiej; 2) zawiadamiają członków komisji wojewódzkiej i zainteresowanych poborowych o terminie i miejscu posiedzenia komisji wojewódzkiej; 3) prowadzą listy obecności osób biorących udział w posiedzeniach komisji wojewódzkiej; 4) sporządzają sprawozdania z prac komisji wojewódzkiej; 5) przekazują poborowym oraz wojskowym komendantom uzupełnień orzeczenia komisji wojewódzkiej; 6) załatwiają sprawy związane ze zwrotem należności, o których mowa w art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej. § 6. 1. Przewodniczący komisji: 1) kieruje do ministra właściwego do spraw pracy wnioski o odwołanie członków komisji; 2) składa ministrowi właściwemu do spraw pracy sprawozdania z działalności komisji. 2. Przepisy § 4 ust. 1 pkt 1-3 i 5 stosuje się odpowiednio. 3. W odniesieniu do członków komisji przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Wszystkie czynności związane z działalnością komisji wojewódzkich i komisji są utrwalane na piśmie. 2. Z posiedzeń komisji wojewódzkich i komisji są sporządzane protokoły. Posiedzenia wymienionych komisji mogą być rejestrowane przy użyciu urządzeń nagrywających i odtwarzających dźwięk. 3. Protokół posiedzenia podpisują wszystkie osoby biorące w nim udział. 4. Skreśleń i poprawek w protokole należy tak dokonywać, aby wyrazy skreślone i poprawione były czytelne. Skreślenia i poprawki powinny być stwierdzone w protokole przed jego podpisaniem. § 8. 1. Wszystkie zawiadomienia, wezwania i inna korespondencja dotycząca postępowania przed komisją wojewódzką i komisją są doręczane adresatom przesyłką poleconą za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. 2. Potwierdzenia odbioru są włączane do dokumentacji sprawy prowadzonej przez wojewódzkie urzędy pracy dla właściwych komisji wojewódzkich i przez komórkę do spraw obronnych podległą ministrowi właściwemu do spraw pracy - dla komisji. 3. Dokumentacja prowadzonej sprawy zawiera całość korespondencji złożonej przez poborowego, pisma marszałka województwa, protokoły z posiedzeń komisji wojewódzkich i komisji, kopie orzeczeń, a także inne dokumenty mogące mieć wpływ na sposób rozstrzygnięcia sprawy. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lutego 2004 r. (poz. 307) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie wynagrodzenia osób wchodzących w skład komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej i komisji do spraw służby zastępczej (Dz. U. Nr 35, poz. 308) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania wynagrodzenia za udział w pracach komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej, zwanej dalej "komisją wojewódzką", i komisji do spraw służby zastępczej, zwanej dalej "komisją", a także sposób ustalania wysokości i warunków wypłaty diet i innych należności przysługujących w związku z pracą w tych komisjach, jeżeli osoby te zamieszkują poza miejscowościami, w których działają te komisje. § 2. Osobom wchodzącym w skład komisji wojewódzkiej i komisji przysługuje wynagrodzenie obliczone jako iloczyn: 1) dla przewodniczącego komisji wojewódzkiej i komisji - kwoty 120 zł i liczby posiedzeń, którym przewodniczył w miesiącu; 2) dla członka komisji wojewódzkiej i komisji - kwoty 100 zł i liczby posiedzeń, w których uczestniczył w miesiącu. § 3. Osoby wchodzące w skład komisji wojewódzkiej i komisji, zamieszkałe poza miejscowością, w której działają te komisje, otrzymują diety i inne należności przysługujące pracownikom z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju, w wysokości i na warunkach określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych (Dz. U. Nr 35, poz. 309) Na podstawie art. 222 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 2001 r. w sprawie opłat związanych z ochroną wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych (Dz. U. Nr 90, poz. 1000) załączniki nr 1-5 otrzymują brzmienie określone w załącznikach 1-5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) opłat jednorazowych pobieranych od zgłoszeń, wniosków i innych czynności dokonywanych od dnia wejścia w życie rozporządzenia, chyba że opłata została uiszczona wcześniej; 2) opłat okresowych, których termin płatności przypada od dnia wejścia w życie rozporządzenia, chyba że opłata za określone lata ochrony została uiszczona wcześniej, na podstawie dotychczasowych przepisów, albo jej wysokość została określona w decyzji o udzieleniu prawa wyłącznego, wydanej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Przepisy rozporządzenia dotyczące opłat określonych w załącznikach: nr 1 lp. I.9 i II.20, nr 2 lp. I.2, nr 3 lp. I.3 i I.4 oraz nr 4 lp. 2 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 309) Załącznik nr 1 TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ WYNALAZKÓW I WZORÓW UŻYTKOWYCH Lp.WyszczególnienieWysokość opłat 123 IOpłaty jednorazowe 1Za zgłoszenie wynalazku lub wzoru użytkowego500,00 zł*) - za każdą stronę ponad 20 stron opisu, zastrzeżeń i rysunków25,00 zł Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa - za każde pierwszeństwo100,00 zł 2Za przekazanie (od zgłoszenia PCT**))300,00 zł*) 3Opłata krajowa (od zgłoszenia PCT**)): - gdy badania wstępnego nie przeprowadzono500,00 zł*) - gdy badanie wstępne przeprowadzono350,00 zł*) - za każdą dodatkową stronę powyżej 20 stron tłumaczenia opisu, zastrzeżeń i rysunków25,00 zł - od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa, za każde pierwszeństwo100,00 zł 4Za przekazanie europejskiego zgłoszenia patentowego lub europejskiego zgłoszenia patentowego w ramach PCT300,00 zł 5Od wniosku o dokonanie ogłoszenia w terminie wcześniejszym60,00 zł 6Od wniosku o odroczenie opłaty40,00 zł 7Od wniosku o przywrócenie terminu lub wniosku o uwzględnienie uchybienia terminu z powodu nadzwyczajnych okoliczności70,00 zł 8Od wniosku o udzielenie prawa ochronnego na zgłoszony wynalazek100,00 zł 9Od wniosku o wydanie dodatkowego prawa ochronnego500,00 zł 10Od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy: - w związku z wydanym postanowieniem***)50,00 zł - w związku z wydaną decyzją100,00 zł 11Za publikację informacji o udzielonym patencie, publikację informacji o udzielonym dodatkowym prawie ochronnym i za druk opisu patentowego do 10 stron opisu lub za publikację tłumaczenia patentu europejskiego do 10 stron opisu80,00 zł - za druk jedenastej i każdej następnej strony opisu patentowego - od strony maszynopisu lub arkusza rysunku6,00 zł 12Za publikację o udzielonym prawie ochronnym na wzór użytkowy60,00 zł 13Od oświadczenia o gotowości udzielenia licencji (licencja otwarta)60,00 zł 14Za wydanie duplikatu dokumentu patentowego lub świadectwa ochronnego: - do 20 stron80,00 zł - powyżej 20 stron150,00 zł 15Za wyciąg z rejestru40,00 zł 16Za sporządzenie dowodu dokonania zgłoszenia wynalazku (dowód pierwszeństwa): - do 20 stron60,00 zł - powyżej 20 stron125,00 zł 17Za sporządzenie dowodu dokonania zgłoszenia wzoru użytkowego (dowód pierwszeństwa): - do 20 stron60,00 zł - powyżej 20 stron125,00 zł 18Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze - od każdej zmiany50,00 zł 19Od wniesionego sprzeciwu400,00 zł 20Od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu spornym400,00 zł 21Od wniosku o wniesienie skargi do sądu administracyjnego400,00 zł 22Od wniosku o przekazywanie korespondencji na dodatkowy adres (art. 241 ust. 2) - za każdy dodatkowy adres100,00 zł IIOpłaty okresowe 1Za pierwszy okres ochrony wynalazku obejmujący 1., 2. i 3. rok ochrony270,00 zł 2Za 4. rok ochrony wynalazku100,00 zł 3Za 5. rok ochrony wynalazku210,00 zł 4Za 6. rok ochrony wynalazku260,00 zł 5Za 7. rok ochrony wynalazku300,00 zł 6Za 8. rok ochrony wynalazku350,00 zł 7Za 9. rok ochrony wynalazku450,00 zł 8Za 10. rok ochrony wynalazku550,00 zł 9Za 11. rok ochrony wynalazku650,00 zł 10Za 12. rok ochrony wynalazku750,00 zł 11Za 13. rok ochrony wynalazku850,00 zł 12Za 14. rok ochrony wynalazku950,00 zł 13Za 15. rok ochrony wynalazku1.050,00 zł 14Za 16. rok ochrony wynalazku1.150,00 zł 15Za 17. rok ochrony wynalazku1.250,00 zł 16Za 18. rok ochrony wynalazku1.350,00 zł 17Za 19. rok ochrony wynalazku1.450,00 zł 18Za 20. rok ochrony wynalazku1.550,00 zł 19Za ochronę wynalazku stanowiącego przedmiot patentu dodatkowego1.300,00 zł 20Za każdy rozpoczęty rok ochrony wynalazku, na który udzielono dodatkowego prawa ochronnego5.000,00 zł 21Za pierwszy okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 1., 2. i 3. rok ochrony200,00 zł 22Za drugi okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 4. i 5. rok ochrony270,00 zł 23Za trzeci okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 6., 7. i 8. rok ochrony800,00 zł 24Za czwarty okres ochrony wzoru użytkowego obejmujący 9. i 10. rok ochrony1.000,00 zł *) W przypadku ujęcia w zgłoszeniu więcej niż dwóch wynalazków opłata podlega zwiększeniu o 50%. **) PCT - Układ o współpracy patentowej. ***) Nie dotyczy wniosków o zwolnienie od opłaty. Załącznik nr 2 TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ WZORÓW PRZEMYSŁOWYCH Lp.WyszczególnienieWysokość opłat 123 IOpłaty jednorazowe 1Za zgłoszenie wzoru przemysłowego300,00 zł Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa - za każde pierwszeństwo100,00 zł 2Za przekazanie zgłoszenia wspólnotowego wzoru przemysłowego120,00 zł 3Od wniosku o odroczenie opłaty40,00 zł 4Od wniosku o przywrócenie terminu lub wniosku o uwzględnienie uchybienia terminu z powodu nadzwyczajnych okoliczności70,00 zł 5Od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy: - w związku z wydanym postanowieniem*)50,00 zł - w związku z wydaną decyzją100,00 zł 6Za wyciąg z rejestru40,00 zł 7Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa: - do 10 stron30,00 zł - powyżej 10 stron60,00 zł 8Za publikację o udzielonym prawie z rejestracji60,00 zł 9Za wydanie duplikatu świadectwa rejestracji: - do 10 stron załącznika50,00 zł - powyżej 10 stron załącznika100,00 zł 10Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze - od każdej zmiany50,00 zł 11Od wniesionego sprzeciwu400,00 zł 12Od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu spornym400,00 zł 13Od wniosku o wniesienie skargi do sądu administracyjnego400,00 zł 14Od wniosku o przekazywanie korespondencji na dodatkowy adres (art. 241 ust. 2) - za każdy dodatkowy adres100,00 zł IIOpłaty okresowe 1Za pierwszy okres ochrony wzoru przemysłowego obejmujący 1., 2., 3., 4. i 5. rok ochrony wzoru400,00 zł 2Za drugi okres ochrony wzoru przemysłowego obejmujący 6., 7., 8., 9. i 10. rok ochrony1.000,00 zł 3Za trzeci okres ochrony wzoru przemysłowego obejmujący 11., 12., 13., 14. i 15. rok ochrony2.000,00 zł 4Za czwarty okres ochrony wzoru przemysłowego obejmujący 16., 17., 18., 19. i 20. rok ochrony3.000,00 zł 5Za piąty okres ochrony wzoru przemysłowego obejmujący 21., 22., 23., 24. i 25. rok ochrony4.000,00 zł *) Nie dotyczy wniosków o zwolnienie od opłaty. Załącznik nr 3 TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ ZNAKÓW TOWAROWYCH Lp.WyszczególnienieWysokość opłat 123 IOpłaty jednorazowe 1Od podania o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy do trzech klas towarowych według obowiązującej klasyfikacji towarów i usług500,00 zł - od każdej klasy powyżej trzech100,00 zł Od oświadczenia o korzystaniu z pierwszeństwa - za każde pierwszeństwo100,00 zł 2Od wniosku o przekształcenie rejestracji międzynarodowej lub wspólnotowego znaku towarowego w zgłoszenie krajowe500,00 zł 3Od wniosku o zmianę zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na zgłoszenie krajowe500,00 zł 4Za przekazanie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego120,00 zł 5Za podzielenie zgłoszenia - za każde zgłoszenie dodatkowe500,00 zł 6Od wniosku o odroczenie opłaty40,00 zł 7Od wniosku o przywrócenie terminu lub wniosku o uwzględnienie uchybienia terminu z powodu nadzwyczajnych okoliczności70,00 zł 8Od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy: - w związku z wydanym postanowieniem*)50,00 zł - w związku z wydaną decyzją100,00 zł 9Za publikację o udzielonym prawie ochronnym60,00 zł 10Za wydanie duplikatu świadectwa ochronnego80,00 zł 11Za wyciąg z rejestru znaków towarowych40,00 zł 12Za sporządzenie dowodu pierwszeństwa30,00 zł 13Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze - od każdej zmiany50,00 zł 14Od wniosku o zastąpienie rejestracji krajowej rejestracją międzynarodową50,00 zł 15Od wniosku o złożenie przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o dokonanie wpisu do rejestru międzynarodowego zmiany dotyczącej międzynarodowej rejestracji znaku towarowego200,00 zł 16Od wniesionego sprzeciwu400,00 zł 17Od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu spornym400,00 zł 18Od wniosku o wniesienie skargi do sądu administracyjnego400,00 zł 19Od wniosku o rejestrację międzynarodową400,00 zł 20Od wniosku o przedłużenie ochrony150,00 zł 21Opłata dodatkowa od wniosku o przedłużenie ochrony złożonego po terminie150,00 zł 22Od wniosku o przekazywanie korespondencji na dodatkowy adres (art. 241 ust. 2) - za każdy dodatkowy adres100,00 zł IIOpłaty okresowe (za 10-letni okres ochrony) Do trzech klas towarowych według obowiązującej klasyfikacji towarów, za każdą klasę350,00 zł - za każdą następną klasę400,00 zł *) Nie dotyczy wniosków o zwolnienie od opłaty. Załącznik nr 4 TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ OZNACZEŃ GEOGRAFICZNYCH Lp.WyszczególnienieWysokość opłat 123 1Za zgłoszenie oznaczenia geograficznego300,00 zł 2Od sprawdzenia zasadności zgłoszenia nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego*)300,00 zł 3Od wniosku o odroczenie opłaty40,00 zł 4Od wniosku o przywrócenie terminu lub wniosku o uwzględnienie uchybienia terminu z powodu nadzwyczajnych okoliczności70,00 zł 5Od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy: - w związku z wydanym postanowieniem**)50,00 zł - w związku z wydaną decyzją100,00 zł 6Za publikację o udzielonym prawie z rejestracji60,00 zł 7Za wydanie duplikatu świadectwa rejestracji60,00 zł 8Za wyciąg z rejestru40,00 zł 9Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze - od każdej zmiany50,00 zł 10Od wniesionego sprzeciwu400,00 zł 11Od wniosku o wydanie przez Urząd Patentowy decyzji w postępowaniu spornym400,00 zł 12Od wniosku o wniesienie skargi do sądu administracyjnego400,00 zł 13Od wniosku o przekazywanie korespondencji na dodatkowy adres (art. 241 ust. 2) - za każdy dodatkowy adres100,00 zł 14Za ochronę oznaczenia geograficznego1.000,00 zł *) Dotyczy zgłoszeń dokonanych zgodnie z rozporządzeniem nr 2081/92 EWG z dnia 14 lipca 1992 r. o ochronie oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia dla produktów rolnych i artykułów żywnościowych (Dz. Urz. WE L 208 z 24.07.1992, str. 1 i n.). **) Nie dotyczy wniosków o zwolnienie od opłaty. Załącznik nr 5 TABELA OPŁAT ZWIĄZANYCH Z OCHRONĄ TOPOGRAFII UKŁADÓW SCALONYCH Lp.WyszczególnienieWysokość opłat 123 IOpłaty jednorazowe 1Za zgłoszenie topografii układu scalonego250,00 zł 2Od oświadczenia o wprowadzeniu topografii do obrotu przed zgłoszeniem60,00 zł 3Od wniosku o odroczenie opłaty40,00 zł 4Od wniosku o przywrócenie terminu lub uwzględnienie uchybienia terminu z powodu nadzwyczajnych okoliczności70,00 zł 5Od wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy: - w związku z wydanym postanowieniem*)50,00 zł - w związku z wydaną decyzją100,00 zł 6Za publikację o udzielonym prawie z rejestracji60,00 zł 7Za wydanie duplikatu świadectwa rejestracji60,00 zł 8Za wyciąg z rejestru40,00 zł 9Od wniosku o dokonanie zmiany w rejestrze - od każdej zmiany50,00 zł 10Od wniesionego sprzeciwu400,00 zł 11Od wniosku o wydanie decyzji w postępowaniu spornym400,00 zł 12Od wniosku o wniesienie skargi do sądu administracyjnego400,00 zł 13Od wniosku o przekazywanie korespondencji na dodatkowy adres (art. 241 ust. 2) - za każdy dodatkowy adres100,00 zł IIOpłaty okresowe 1Za pierwszy okres ochrony topografii układu scalonego obejmujący okres do pięciu lat ustalony według zasad określonych w art. 220550,00 zł 2Za drugi okres ochrony topografii układu scalonego obejmujący pozostałe lata ochrony800,00 zł *) Nie dotyczy wniosków o zwolnienie od opłaty. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz. U. Nr 35, poz. 310) Na podstawie art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa stanowiska pracy związane z obronnością kraju, na które w pierwszej kolejności wyznacza się byłych żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. § 2. 1. Stanowiskami pracy związanymi z obronnością kraju są stanowiska, na których zakres czynności pracownika obejmuje realizację zadań obronnych wynikających z ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) oraz innych ustaw i wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. 2. Stanowiskami, o których mowa w ust. 1, są stanowiska od inspektora, referenta (równorzędnego) do dyrektora departamentu lub innej komórki organizacyjnej (równorzędnego) włącznie, występujące w następujących instytucjach: 1) w administracji publicznej, a w szczególności w: a) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, b) urzędach obsługujących ministrów, przewodniczących komitetów, którzy wchodzą w skład Rady Ministrów, oraz urzędach centralnych organów administracji rządowej, c) urzędach wojewódzkich oraz urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych organów niezespolonej administracji rządowej, d) komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, e) urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich, f) jednostkach organizacyjnych podległych albo nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów, ministrów, przewodniczących komitetów, którzy wchodzą w skład Rady Ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, organy niezespolonej administracji rządowej, kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, a także organy samorządu terytorialnego, g) jednostkach organizacyjnych, dla których organ administracji rządowej lub organ samorządu terytorialnego jest organem założycielskim; 2) w innych niż wymienione w pkt 1 instytucjach - stanowiska będące samodzielnymi stanowiskami pracy do spraw obronnych oraz inne stanowiska pracy związane z działalnością na rzecz obronności, w tym również stanowiska: a) specjalistów do spraw lotniskowych i kierowania ruchem lotniczym - w jednostkach organizacyjnych lotnictwa cywilnego, b) w wojewódzkich, powiatowych i gminnych komórkach do spraw zarządzania kryzysowego, c) w publicznych zakładach opieki zdrowotnej - związane z utrzymaniem rezerw artykułów sanitarnych i działalnością na rzecz obronności kraju, d) w sądach powszechnych, prokuraturze i Służbie Więziennej, e) u przedsiębiorców realizujących zadania obronne, nałożone na nich na zasadach określonych w odrębnych przepisach; 3) w jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, w przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim, oraz w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, robotniczych i obsługi. § 3. 1. Szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych w celu zagwarantowania zatrudnienia byłym żołnierzom zawodowym, o których mowa w § 1, prowadzą wykazy stanowisk pracy związanych z obronnością kraju, na podstawie informacji otrzymanych od instytucji, o których mowa w § 2 ust. 2. 2. W informacji powinny być zawarte dane dotyczące charakteru stanowiska, wymagań w stosunku do kandydata - byłego żołnierza zawodowego - w zakresie jego wykształcenia, doświadczenia wojskowego i wiedzy specjalistycznej, a także procedury obsady tego stanowiska. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 września 1997 r. w sprawie określenia stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz. U. Nr 124, poz. 787), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia składów podatkowych (Dz. U. Nr 35, poz. 311) Na podstawie art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki dotyczące: 1) prowadzenia składów podatkowych; 2) miejsca, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane, zwane dalej "wyrobami", będą magazynowane. § 2. 1. Miejsce magazynowania wyrobów w składzie podatkowym powinno: 1) być właściwie dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów; 2) spełniać warunki gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim wyrobów oraz warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego na podstawie przepisów dotyczących szczególnego nadzoru podatkowego; 3) być odpowiednio oznaczone i oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia w szczególności za pomocą ogrodzenia lub innego trwałego oznaczenia. 2. W przypadku paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu za miejsce magazynowania uznaje się zbiorniki naziemne i podziemne, podlegające prawnej kontroli metrologicznej na podstawie odrębnych przepisów. 3. Rurociąg dalekosiężny przeznaczony do transportu paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu, wychodzący ze składu podatkowego, stanowi środek transportu. Przekazywanie paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu rurociągiem dalekosiężnym odbywa się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na warunkach określonych w ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym. 4. W przypadku podmiotu prowadzącego działalność polegającą na produkcji i przetwarzaniu wyrobów, w miejscu magazynowania mogą znajdować się wyłącznie wyroby z jednego grupowania wyrobów w układzie odpowiadającym zastosowanym w ustawie klasyfikacjom. 5. W przypadku magazynów znajdujących się na terenie składu podatkowego, gdy warunki tego składu nie pozwalają na wyodrębnienie magazynu przeznaczonego wyłącznie dla zharmonizowanych wyrobów akcyzowych, naczelnik urzędu celnego może dopuścić magazynowanie wyrobów bezpośrednio służących do produkcji finalnej, określonych w regulaminie funkcjonowania składu podatkowego, pod warunkiem możliwości każdorazowej kontroli i weryfikacji co do ilości i sposobu wykorzystania przechowywanych towarów. § 3. Szczegółowe warunki dotyczące składu podatkowego określa regulamin funkcjonowania składu podatkowego, zawierający: 1) zasady funkcjonowania składu podatkowego; 2) rodzaj działalności gospodarczej prowadzonej w składzie podatkowym; 3) wykaz wyposażenia składu podatkowego niezbędnego do: a) prowadzenia działalności gospodarczej, b) sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego, c) wykonywania prac magazynowych oraz przeładunkowych; 4) opis stosowanych zabezpieczeń technicznych; 5) opis urządzeń służących do produkcji, przetwarzania i magazynowania wyrobów oraz technologii stosowanych w składzie podatkowym; 6) opis infrastruktury technicznej, sanitarnej i komunikacyjnej; 7) wskazanie wyrobów bezpośrednio służących do produkcji finalnej, o których mowa w § 2 ust. 5. § 4. Szczegółowy zakres przygotowania oraz oznaczania pomieszczeń i urządzeń do produkcji, przetwarzania wyrobów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu jest określony na podstawie przepisów dotyczących szczególnego nadzoru podatkowego. § 5. Szczegółowe warunki dotyczące przyjmowania, magazynowania i wysyłania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, objętych szczególnym nadzorem podatkowym, określają przepisy, o których mowa w § 4. § 6. 1. Prowadzący skład podatkowy ewidencjonuje wyroby znajdujące się w składzie podatkowym w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 36 ust. 7 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym. 2. W przypadku magazynowania w składzie podatkowym wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy i wyrobów z zapłaconą akcyzą powinny być one magazynowane oddzielnie, w sposób umożliwiający ich każdorazowe wyodrębnienie. W takich przypadkach prowadzi się odrębną ewidencję i dokumentację. 3. Ewidencja i dokumentacja, o której mowa w ust. 2, powinna być prowadzona w sposób umożliwiający identyfikację czynności związanych z obrotem wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi. § 7. Prowadzący skład podatkowy, w przypadku wystąpienia braków ilościowych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, informuje niezwłocznie, nie później niż w ciągu trzech dni od momentu ujawnienia braków, właściwego naczelnika urzędu celnego. § 8. 1. Powiadomienie o przerwaniu działalności składu podatkowego na okres dłuższy niż trzy miesiące powinno być złożone przez prowadzącego skład podatkowy w formie pisemnej, co najmniej na 14 dni przed planowanym terminem przerwania działalności. 2. W powiadomieniu należy określić przewidywany okres, na jaki zostaje przerwana działalność składu podatkowego. § 9. Prowadzący skład podatkowy jest obowiązany oznaczyć skład podatkowy przez umieszczenie tablicy zawierającej wyrazy "Skład podatkowy" oraz imię i nazwisko lub nazwę podmiotu prowadzącego skład podatkowy. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zwolnień z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego (Dz. U. Nr 35, poz. 313) Na podstawie art. 44 ust. 8 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa przypadki, tryb i szczegółowy sposób udzielania i cofania zwolnień z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego, zwanych dalej "zwolnieniem", oraz wzór wniosku o udzielenie takiego zwolnienia. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Zwolnienie jest udzielane w przypadku, gdy podmiot, spełniający warunki określone w art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", dołączy do wniosku o udzielenie zwolnienia następujące dokumenty: 1) aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej; 2) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego; 3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON i numeru identyfikacji podatkowej NIP; 4) zaświadczenie, wydane przez: a) naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu - o niezaleganiu przez podmiot w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, b) właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez podmiot ze składkami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne; 5) zaświadczenie, wydane przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu, że podmiot nie naruszył w sposób istotny przepisów podatkowych w okresie ostatnich 3 lat; 6) pozytywną opinię o sytuacji finansowej podmiotu, wydaną przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy; 7) oświadczenie podmiotu, z którego wynika, iż w stosunku do podmiotu nie jest prowadzone postępowanie likwidacyjne, układowe, upadłościowe lub egzekucyjne; 8) zobowiązanie do zapłacenia kwoty należnej z tytułu powstania zobowiązania podatkowego. 2. Dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, nie dołącza się, jeżeli zostały wcześniej złożone w urzędzie celnym, do którego jest składany wniosek, a dane w nich zawarte są aktualne. W takim przypadku podmiot powinien wskazać we wniosku numer sprawy, przy której złożono te dokumenty. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a oraz pkt 5, powinny być sporządzone nie wcześniej niż miesiąc przed datą złożenia wniosku. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. b oraz pkt 6, powinny być sporządzone nie wcześniej niż 3 miesiące przed datą złożenia wniosku. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginałach lub uwierzytelnionych kopiach. § 3. 1. Zwolnienie jest wydawane w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest wydawany podmiotowi, a drugi jest zatrzymywany przez naczelnika urzędu celnego, który je wydał, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Naczelnik urzędu celnego może wydać, na uzasadniony wniosek, większą liczbę egzemplarzy zwolnienia. 3. Zwolnienie może być wydane na okres nie dłuższy niż 2 lata. 4. Na wniosek podmiotu zwolnienie może być przedłużane na kolejne okresy nie dłuższe niż 2 lata. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, powinien określać: 1) nazwę i siedzibę albo imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania podmiotu; 2) numer i datę wydania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1; 3) termin, na jaki zwolnienie ma być przedłużone. 6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, należy dołączyć dokumenty określone w § 2 ust. 1 pkt 4-7. 7. Do dokumentów, o których mowa w ust. 6, stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 3 i 4. § 4. 1. Ze zwolnienia można korzystać tylko po przedłożeniu we właściwym urzędzie celnym oryginału zwolnienia lub przedłużenia zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1. 2. Naczelnik urzędu celnego, który udzielił zwolnienia, niezwłocznie przesyła jego kopię Dyrektorowi Izby Celnej w Warszawie. 3. Dyrektor Izby Celnej w Warszawie prowadzi wykaz podmiotów zwolnionych z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego, w sposób zapewniający jego bieżącą aktualizację i dostęp zainteresowanych organów celnych do informacji w nim zawartych. § 5. 1. Naczelnik urzędu celnego, który wydał zwolnienie, w przypadku uzasadnionego przypuszczenia, że nastąpiło naruszenie warunków określonych w art. 44 ust. 2 ustawy, wszczyna postępowanie wyjaśniające, w trakcie którego może wezwać podmiot do aktualizacji danych zawartych w dokumentach wymienionych w § 2 ust. 1. 2. Naczelnik urzędu celnego cofa zwolnienie, jeżeli w wyniku postępowania wyjaśniającego stwierdzi naruszenie warunków, o których mowa w ust. 1. 3. W przypadku cofnięcia zwolnienia podmiot powinien niezwłocznie zwrócić naczelnikowi urzędu celnego, który wydał zwolnienie, wszystkie posiadane egzemplarze zwolnienia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 313) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego, klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2 (Dz. U. Nr 35, poz. 315) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, zwane dalej "wymaganiami", którym powinny odpowiadać liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego, jednofazowe i trójfazowe, indukcyjne klasy dokładności 0,5; 1 i 2 oraz statyczne klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2, podlegające prawnej kontroli metrologicznej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) liczniku, należy przez to rozumieć przyrząd pomiarowy przeznaczony do pomiaru energii elektrycznej czynnej; 2) błędzie podstawowym wskazania licznika, należy przez to rozumieć błąd licznika w warunkach odniesienia; 3) wielkości wpływającej, należy przez to rozumieć każdą wielkość lub każdy czynnik, poza mierzoną wielkością, które mogą oddziaływać na zmianę wyniku pomiaru; 4) zmianie błędu wskazania licznika w zależności od wielkości wpływającej, należy przez to rozumieć różnicę między błędami wskazania licznika, wyznaczonymi dla dwóch wartości wielkości wpływającej; 5) wartości odniesienia wielkości wpływającej, należy przez to rozumieć wartość tej wielkości, na podstawie której są ustalane określone cechy licznika; 6) prądzie bazowym Ib, należy przez to rozumieć wartość prądu, dla której są ustalane istotne cechy licznika, w szczególności rozruch; 7) prądzie maksymalnym Imax, należy przez to rozumieć największą wartość prądu, przy której licznik powinien spełniać wymagania; 8) współczynniku zawartości harmonicznych, należy przez to rozumieć stosunek wartości skutecznej harmonicznych, otrzymanej po oddzieleniu przebiegu podstawowego niesinusoidalnej wielkości zmiennej, do wartości skutecznej wielkości niesinusoidalnej; 9) urządzeniu wskazującym, należy przez to rozumieć część licznika prezentującą lub rejestrującą i prezentującą jego wskazania; 10) stałej licznika, należy przez to rozumieć stosunek liczby obrotów wirnika licznika indukcyjnego albo liczby impulsów licznika statycznego do odpowiadającej jej energii elektrycznej, wyrażony w obrotach albo impulsach na kilowatogodzinę lub megawatogodzinę albo w watogodzinach na obrót lub impuls; 11) przekładni licznika, należy przez to rozumieć stosunek liczby obrotów wirnika lub liczby impulsów do odpowiadającej jej zmiany wskazania urządzenia wskazującego. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania liczników § 3. 1. Konstrukcja i wykonanie licznika powinny: 1) zapewniać prawidłowe działanie i trwałość licznika w normalnych warunkach użytkowania z uwzględnieniem mogących wystąpić czynników oddziałujących, a w szczególności wilgoci powodującej korozję, podwyższonej temperatury, kurzu, pyłu i narażeń mechanicznych; 2) zapewniać niezmienność charakterystyk metrologicznych licznika podczas jego prawidłowego użytkowania; 3) uniemożliwiać zmianę parametrów metrologicznych, bez naruszenia cechy legalizacyjnej; 4) ograniczać niebezpieczeństwo przebicia izolacji między częściami będącymi pod napięciem a częściami dostępnymi, w tym także w wyniku przypadkowego obluzowania lub odkręcenia jakiegokolwiek elementu. 2. Połączenia elektryczne powinny być tak wykonane, aby żaden obwód nie mógł zostać przerwany, nawet przy przewidzianych dla licznika przeciążeniach. 3. Licznik statyczny powinien zawierać widoczne i dostępne od przodu licznika urządzenie wyjściowe, służące do kontroli jego działania. § 4. 1. Obudowa licznika powinna umożliwiać nałożenie cechy legalizacyjnej w taki sposób, aby wewnętrzne części licznika były dostępne tylko w przypadku naruszenia cechy. 2. Osłona licznika powinna umożliwiać odczytanie wskazania urządzenia wskazującego, obserwację ruchu tarczy wirnika lub wskazań urządzenia, o którym mowa w § 3 ust. 3, oraz wyznaczenie błędów licznika bez konieczności jej zdejmowania. 3. Licznik, którego obudowa zawiera dostępne części metalowe, przeznaczony do podłączenia do sieci zasilającej: 1) o napięciu powyżej 250 V względem ziemi - powinien mieć zacisk uziemiający; 2) o napięciu równym albo mniejszym od 250 V względem ziemi - powinien mieć możliwość uziemienia obudowy. § 5. 1. Zaciski przyłączeniowe powinny: 1) być zgrupowane w skrzynce zaciskowej w jednym albo w wielu zespołach zacisków; 2) umożliwiać pewne podłączenie przewodów łączeniowych; 3) być zakryte osłoną. 2. Osłona zacisków przyłączeniowych powinna: 1) zakrywać blok zacisków, śruby zacisków do przymocowania przewodów łączeniowych oraz, gdy jest taka potrzeba, także końcówki przewodów łączeniowych, wraz z ich izolacją; 2) umożliwiać nałożenie plomby, bez naruszenia której nie mogą być dostępne zaciski przyłączeniowe licznika zamontowanego na tablicy. 3. Zaciski napięciowe powinny być łatwo odłączalne od wejściowych zacisków prądowych, jeśli konstrukcja licznika przewiduje możliwość takiego odłączania. 4. Otwory w materiale izolacyjnym, będące przedłużeniem otworów zacisków, o których mowa w ust. 1 i 3, powinny mieć taki rozmiar, aby umożliwić wprowadzanie przewodów w izolacji. § 6. 1. Licznik powinien być wyposażony w urządzenie wskazujące, w szczególności w postaci liczydła bębnowego, wskazówkowego albo wyświetlacza elektronicznego. 2. Jednostką odczytu energii elektrycznej powinna być kilowatogodzina lub megawatogodzina. 3. Jednostka odczytu dla liczydeł bębnowych powinna być podana bezpośrednio przy zespole bębnów. 4. W liczydle wskazówkowym: 1) tarcze powinny być podzielone wskazami na dziesięć równych działek, z wyjątkiem tarczy określającej najmniejsze wartości; 2) tarcza jedności powinna mieć działki o wartości 1 kWh albo 1 MWh; 3) każda następna tarcza powinna mieć oznaczenie liczby kilowatogodzin albo megawatogodzin, odpowiadających jednej działce. 5. Tarcza liczydła wskazówkowego albo bęben liczydła bębnowego wskazujące najmniejsze wartości powinny być wyróżnione kolorem i mieć podziałkę o stu równych częściach. 6. Urządzenie wskazujące licznika obciążonego mocą maksymalną powinno umożliwiać rejestrację i wskazanie wyniku pomiaru przez okres co najmniej 1.500 godzin, bez jego powtórzenia. § 7. 1. Krawędź tarczy wirnika widziana od przodu powinna się poruszać w prawo, a kierunek obrotów powinien być trwale oznakowany wyraźnie widoczną strzałką. 2. Krawędź albo krawędź i górna powierzchnia tarczy wirnika powinny mieć główny znacznik o szerokości od 1/20 do 1/30 obwodu tarczy, który służy do zliczania obrotów. 3. Stosowanie głównego znacznika nie może być zakłócone przez inne znaczniki umieszczone na tarczy. § 8. 1. Moc pobrana przez każdy tor napięciowy dla znamionowych wartości napięcia, częstotliwości i temperatury nie powinna przekraczać dla liczników: 1) indukcyjnych klasy dokładności 2: a) jednofazowych: 2 W i 8 VA, b) wielofazowych: 2 W i 10 VA; 2) indukcyjnych klasy dokładności 0,5 i 1 jednofazowych i wielofazowych: 3 W i 12 VA; 3) statycznych klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2 jednofazowych i wielofazowych: 2 W i 10 VA. 2. Moc pozorna pobrana przez każdy tor prądowy, przy prądzie bazowym, dla znamionowych wartości częstotliwości i temperatury nie powinna przekraczać dla liczników: 1) indukcyjnego klasy dokładności 2: a) 2,5 VA dla prądu bazowego nie większego niż 30 A, b) 5 VA dla prądu bazowego większego niż 30 A; 2) indukcyjnych klasy dokładności 0,5 i 1 odpowiednio 6 VA i 4 VA; 3) statycznych klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2 odpowiednio 1 VA, 1 VA, 4 VA i 2,5 VA. § 9. Jednoczesny przepływ prądu maksymalnego w każdym torze prądowym i zasilenie napięciem 1,2 razy większym od znamionowego każdego toru napięciowego oraz obwodów dodatkowych podłączonych w czasie dłuższym od ich termicznej stałej czasowej, przy temperaturze otoczenia nie większej niż 40 °C, nie powinny spowodować przyrostu temperatury większego niż: 1) 60 °C wewnątrz licznika; 2) 25 °C na zewnętrznej powierzchni obudowy. § 10. Licznik i jego urządzenia dodatkowe, jeśli są wbudowane, powinny mieć i utrzymać odpowiednią wytrzymałość elektryczną izolacji, przy uwzględnieniu wpływów atmosferycznych i różnych wartości napięć elektrycznych, na które mogą być narażone obwody licznika w normalnych warunkach użytkowania. Izolacja obwodów licznika powinna uwzględniać wpływ warunków atmosferycznych i wartości napięć elektrycznych, na które obwody licznika mogą być narażone w normalnych warunkach użytkowania. § 11. Licznik podczas zatwierdzania typu powinien wytrzymać napięcie udarowe o wartości 6 kV, a w szczególności zachować jakość izolacji: 1) między zwojami i między warstwami uzwojenia uzwojeń napięciowych; 2) między różnymi obwodami licznika, które w normalnych warunkach użytkowania są podłączone do przewodów różnych faz sieci i między którymi mogą występować przepięcia; 3) wszystkich obwodów licznika względem obudowy licznika lub płyty metalowej, na której opiera się podstawa licznika, w przypadku obudowy licznika wykonanej całkowicie lub częściowo z materiału izolacyjnego. § 12. Na liczniku powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) znak lub nazwa producenta; 2) znak zatwierdzenia typu, jeżeli został nadany; 3) typ i klasa dokładności licznika; 4) liczba elementów napędowych i sposób podłączenia w postaci: jednofazowy-dwuprzewodowy, trójfazowy-czteroprzewodowy albo przez użycie odpowiednich symboli; 5) wartości nominalne napięcia i częstotliwości oraz wartości prądu bazowego i maksymalnego; 6) numer fabryczny i rok produkcji; 7) temperatura nominalna, jeżeli jest różna od 23 °C; 8) stała licznika; 9) schemat połączeń lub jego numer. § 13. Licznik indukcyjny klasy dokładności 2 powinien mieć następujące zakresy regulacji: 1) ±4 % prędkości obrotowej wirnika przy prądzie równym połowie prądu maksymalnego, przy napięciu znamionowym, częstotliwości 50 Hz i współczynniku mocy równym jedności; 2) ±4% prędkości obrotowej wirnika przy prądzie równym 5% prądu bazowego, przy napięciu znamionowym, częstotliwości 50 Hz i współczynniku mocy równym jedności; 3) ±1% prędkości obrotowej wirnika przy prądzie równym połowie prądu maksymalnego, przy napięciu znamionowym, częstotliwości 50 Hz i współczynniku mocy równym 0,5 (indukcyjnym), jeżeli licznik ma układ regulacyjny przesunięcia fazowego. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne liczników § 14. 1. Błędy podstawowe wskazań liczników podczas zatwierdzania typu nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych wskazania, które określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Błędy podstawowe wskazań liczników podczas legalizacji nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych wskazania, które określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Jeżeli błędy są jednakowego znaku dla wszystkich wybranych do sprawdzenia licznika wartości wielkości mierzonych, to ich wartość bezwzględna nie może przekraczać połowy wartości błędów granicznych. 3. Różnice między wartościami błędów licznika obciążonego jednostronnie a wartością błędu licznika obciążonego symetrycznie, przy prądzie bazowym i współczynniku mocy równym jedności, wyrażone w procentach, nie mogą przekraczać 0,4%, 1%, 1,5% i 2,5%, odpowiednio dla klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2. 4. Bezwzględna wartość różnicy błędu wskazania licznika indukcyjnego, wielotaryfowego, z liczydłami mechanicznie obciążającymi jego wirnik, wyznaczonego dla poszczególnych taryf, i błędu wskazania przy taryfie podstawowej, obciążeniu symetrycznym równym 10% wartości prądu bazowego i współczynniku mocy równym jedności, nie powinna przekraczać 0,5 wartości błędu granicznego dopuszczalnego podczas legalizacji w tym punkcie obciążenia. § 15. 1. Dla licznika indukcyjnego klasy dokładności 2 zmiany błędów wskazań i wartości średniego współczynnika temperaturowego, w zależności od wielkości wpływających, nie powinny przekraczać wartości, które określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Dla liczników indukcyjnych klasy dokładności innej niż 2 i liczników statycznych oddziaływanie wielkości wpływających i zakłóceń nie powinno pogarszać jego właściwości metrologicznych stosownie do ich rodzaju i klasy dokładności. § 16. Liczniki powinny być odporne na prądy zwarciowe i wytrzymać bez uszkodzeń: 1) licznik indukcyjny bezpośredni - jeden udar o wartości szczytowej równej 50 Imax, nie większej niż 7.000 A, utrzymujący przez 1 ms wartość większą niż 25-krotna wartość prądu Imax i nie większą niż 3.500 A; po tym narażeniu zmiana błędów przy prądzie bazowym i współczynniku mocy równym jedności nie może być większa niż 1,5%; 2) liczniki indukcyjne klasy dokładności 0,5; 1 i 2, przyłączane za pośrednictwem przekładników prądowych - przepływ prądu o wartości równej 20 Imax przez 0,5 s; po tym narażeniu zmiana błędów przy prądzie bazowym i współczynniku mocy równym jedności nie może odpowiednio do klasy dokładności być większa niż 0,3%, 0,5% i 1%; 3) liczniki statyczne klasy dokładności 0,2 i 0,5 - przepływ prądu o wartości równej 20 Imax przez 0,5 s; po tym narażeniu zmiana błędów przy prądzie bazowym i współczynniku mocy równym jedności nie może być większa niż 0,05%; 4) liczniki statyczne klasy dokładności 1 i 2: a) bezpośrednie - przepływ prądu o wartości równej 30 Imax przez pół okresu przebiegu o częstotliwości znamionowej; po tym narażeniu zmiana błędów przy prądzie bazowym i współczynniku mocy równym jedności nie może być większa niż 1,5%, b) przyłączane za pośrednictwem przekładników prądowych - przepływ prądu o wartości równej 20 Imax przez 0,5 s; po tym narażeniu zmiana błędów przy prądzie bazowym i współczynniku mocy równym jedności nie może być większa niż 0,5% dla liczników klasy dokładności 1 i 1% dla liczników klasy dokładności 2. § 17. Zmiana błędów wskazań, spowodowana nagrzewaniem własnym, nie może przekraczać wartości dla liczników: 1) indukcyjnych - 0,5%, 0,7% i 1% przy współczynniku mocy równym jedności i 0,3%, 1% i 1,5% przy współczynniku mocy równym 0,5; odpowiednio dla klasy dokładności 0,5; 1 i 2; 2) statycznych - 0,1%, 0,2%, 0,7% i 1% przy współczynniku mocy równym jedności i 0,1%, 0,2%, 1% i 1,5% przy współczynniku mocy równym 0,5; odpowiednio dla klasy dokładności 0,2; 0,5; 1 i 2. § 18. Licznik nie powinien wykazywać biegu jałowego, przez naliczanie energii, przy otwartych torach prądowych i dowolnym napięciu z przedziału między 80% i 110% napięcia znamionowego. § 19. Wartość prądu rozruchu licznika, określająca jego czułość, przy obciążeniu równomiernym, napięciu nominalnym i współczynniku mocy równym jedności nie powinna przekraczać wartości, które określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 20. Przekładnia licznika powinna być równa wartości stałej licznika, z uwzględnieniem dokładności pomiaru: 1) ±0,2% - dla licznika klasy dokładności 0,2; 2) ±0,5% - dla licznika klasy dokładności 0,5; 3) ±1% - dla licznika klasy dokładności 1; 4) ±2% - dla licznika klasy dokładności 2. § 21. Wymagania, o których mowa w § 14-20, powinny być spełnione w warunkach odniesienia i przy zachowaniu symetrii napięć i prądów, które określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. Rozdział 4 Przepis końcowy § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 lutego 2004 r. (poz. 315) Załącznik nr 1 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZANIA LICZNIKÓW PODCZAS ZATWIERDZANIA TYPU 1. Liczniki indukcyjne Rodzaj licznika i obciążeniaPunkt obciążeniaBłędy graniczne dopuszczalne wskazania licznika wyrażone w % dla klas dokładności prąd obciążeniawspółczynnik mocy cos φ 0,512 Liczniki jednofazowe oraz trójfazowe obciążone symetrycznie0,05 Ib1±1,0±1,5±2,5 0,1 Ib < I < Imax1±0,5±1,0±2,0 0,1 Ib0,5 (indukcyjny)±1,3±1,5±2,5 0,8 (pojemnościowy)±1,3±1,5- 0,2 Ib < I < Imax0,5 (indukcyjny)±0,8±1,0±2,0 0,8 (pojemnościowy)±0,8±1,0- Liczniki trójfazowe przy obciążeniu tylko jednej fazy0,2 Ib < I < Ib1±1,5±2,0±3,0 0,5 Ib0,5 (indukcyjny)±1,5±2,0- Ib < I < Imax1--±4,0 Ib0,5 (indukcyjny)±1,5±2,0±3,0 2. Liczniki statyczne klas dokładności 0,2 i 0,5 Rodzaj licznika i obciążeniaPunkt obciążeniaBłędy graniczne dopuszczalne wskazania licznika wyrażone w % dla klas dokładności prąd obciążeniawspółczynnik mocy cos φ 0,20,5 Liczniki jednofazowe oraz trójfazowe obciążone symetrycznie0,01 Ib < I < 0,05 Ib1±0,4±1,0 0,05 Ib < I < Imax1±0,2±0,5 0,02 Ib < I < 0,1 Ib0,5 (indukcyjny)±0,5±1,0 0,8 (pojemnościowy)±0,5±1,0 0,1 Ib < I < Imax0,5 (indukcyjny)±0,3±0,6 0,8 (pojemnościowy)±0,3±0,6 Liczniki trójfazowe przy obciążeniu tylko jednej fazy0,05 Ib < I < Ib1±0,3±0,6 0,1 Ib < I < Imax0,5 (indukcyjny)±0,4±0,4 3. Liczniki statyczne klas dokładności 1 i 2 Rodzaj licznika i obciążeniaPunkt obciążeniaBłędy graniczne dopuszczalne wskazania licznika wyrażone w % dla klas dokładności prąd obciążenia liczniki przyłączane bezpośrednioliczniki przyłączane za pośrednictwem przekładnikówwspółczynnik mocy cos φ12 Liczniki jednofazowe oraz trójfazowe obciążone symetrycznie0,05 Ib < I < 0,1 Ib0,02 Ib < I < 0,05 Ib1±1,5±2,5 0,1 Ib < I < Imax0,05 Ib < I < Imax1±1,0±2,5 0,1 Ib < I < 0,2 Ib0,05 Ib < I < 0,1 Ib0,5 (indukcyjny)±1,5±2,5 0,8 (pojemnościowy)±1,5- 0,2 Ib < I < Imax0,1 Ib < I < Imax0,5 (indukcyjny)±1,0±2,0 0,8 (pojemnościowy)±1,0- Liczniki trójfazowe przy obciążeniu tylko jednej fazy0,1 Ib < I < Imax0,05 Ib < I < Imax1±2,0±3,0 0,2 Ib < I < Imax0,1 Ib < I < Imax0,5 (indukcyjny)±2,0±3,0 Załącznik nr 2 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZANIA LICZNIKÓW PODCZAS LEGALIZACJI 1. Liczniki indukcyjne Rodzaj licznika i obciążeniaPunkt obciążeniaBłędy graniczne dopuszczalne wskazania licznika wyrażone w % dla klas dokładności prąd obciążeniawspółczynnik mocy cos φ0,5121)22) Liczniki jednofazowe0,05 Ib1---±3,0 0,1 Ib1±0,5±1,0±2,0±3,0 Ib1±0,5±1,0±2,0±2,5 Ib0,5 (indukcyjny)±0,8±1,0±2,0±2,5 Imax1±0,5±1,0±2,0±2,5 Liczniki trójfazowe obciążone symetrycznie0,05 Ib1---±3,0 0,1 Ib1±0,5±1,0±2,0±2,5 0,5 Ib3)1±0,5±1,0±2,0- 0,5 Ib3)0,5 (indukcyjny)±0,8±1,0±2,0- Ib1±0,5±1,0±2,0±2,5 Ib0,5 (indukcyjny)±0,8±1,0±2,0±2,5 Imax1±0,5±1,0±2,0±2,5 Liczniki trójfazowe przy obciążeniu tylko jednej fazyIb1±1,5±2,0±3,0±3,5 Ib0,5 (indukcyjny)± 1,5± 2,0± 3,0± 3,5 1) Dotyczy liczników do pomiarów pośrednich i półpośrednich. 2) Dotyczy liczników do pomiarów bezpośrednich. 3) Dodatkowy punkt kontrolny dla liczników do pomiarów pośrednich i półpośrednich. 2. Liczniki statyczne Rodzaj licznika i obciążeniaPunkt obciążeniaBłędy graniczne dopuszczalne wskazania licznika wyrażone w % dla klas dokładności prąd obciążeniawspółczynnik mocy cos φ0,20,512 Liczniki jednofazowe0,1 Ib1±0,2±0,5±1,0±2,0 Ib1±0,2±0,5±1,0±2,0 Ib0,5 (indukcyjny)±0,3±0,6±1,0±2,0 Imax1±0,2±0,5±1,0±2,0 Liczniki trójfazowe obciążone symetrycznie0,1 Ib1±0,2±0,5±1,0±2,0 0,5 Ib1)1±0,2±0,5±1,0±2,0 0,5 Ib1)0,5 (indukcyjny)±0,3±0,6±1,0±2,0 Ib1±0,2±0,5±1,0±2,0 Ib0,5 (indukcyjny)±0,3±0,6±1,0±2,0 Imax1±0,2±0,5±1,0±2,0 Liczniki trójfazowe przy obciążeniu tylko jednej fazyIb1±0,3±0,6±2,0±3,0 Ib0,5 (indukcyjny)±0,4±1,0±2,0±3,0 1) Dodatkowy punkt kontrolny dla liczników do pomiarów pośrednich i półpośrednich. Załącznik nr 3 DOPUSZCZALNE WARTOŚCI MAKSYMALNE ŚREDNIEGO WSPÓŁCZYNNIKA TEMPERATUROWEGO I ZMIAN BŁĘDÓW WSKAZANIA LICZNIKA W ZALEŻNOŚCI OD WIELKOŚCI WPŁYWAJĄCYCH DLA LICZNIKÓW INDUKCYJNYCH, BEZPOŚREDNICH, KLASY DOKŁADNOŚCI 2 1. Wartość maksymalna średniego współczynnika temperaturowego Wielkość wpływającaZakres zmian prądów obciążeniaWspółczynnik mocy cos φWartość maksymalna średniego współczynnika temperaturowego Temperaturaod 0,1 Ib do Imax1±0,1 %/K od 0,2 Ib do Imax0,5 indukcyjny±0,15 %/K 2. Średni współczynnik temperaturowy dla wybranej temperatury z zakresu od 10 °C do 30 °C powinien być wyznaczony przez pomiary w temperaturach różniących się o ±10 °C od wybranej temperatury. 3. Wartość maksymalnych dopuszczalnych zmian błędu Wielkość wpływającaZakres zmian wielkości wpływającychWspółczynnik mocy cos φWartość maksymalnych dopuszczalnych zmian błędu Pozycja pracyOdchylenie 3° względem pionu w dowolnym kierunku I = 0,05 Ib1±3,0 % I = Ib i Imax1±0,5 % Napięcie±10 % w stosunku do napięcia znamionowego I = 0,1 Ib1±1,5 % I = 0,5 Imax1±1,0 % I = 0,5 Imax0,5 (indukcyjny)±1,5 % Częstotliwość±5 % w stosunku do częstotliwości 50 Hz I = 0,1 Ib1±1,5 % I = 0,5 Imax1±1,3 % I = 0,5 Imax0,5 (indukcyjny)±1,5 % Kształt krzywej1)Wzrost zawartości trzeciej harmonicznej o 10 % w przebiegu prądu I = Ib1±0,8 % Zewnętrzne pole magnetyczne2)Indukcja magnetyczna 0,5 mT, przy częstotliwości znamionowej, przy najbardziej niekorzystnych warunkach odnośnie do położenia faz i kierunku I = Ib1±3,0 % Zmiana kolejności fazdla obciążenia symetrycznego I = 0,5 Ib do Imax1±1,5 % dla obciążenia jednostronnego I = 0,5 Ib1±2,0 % Pole magnetyczne układu dodatkowegoI = 0,05 Ib1±1,0 % Obciążenie mechaniczne jednego lub każdego liczydła licznika wielotaryfowego3)I = 0,05 Ib1±2,0 % 1) Przy określaniu zmiany błędów w zależności od kształtu krzywej zawartość harmonicznych w przebiegu napięcia powinna być mniejsza niż 1 %, przy czym faza trzeciej harmonicznej w przebiegu prądu powinna być zmieniana między 0° i 360°. 2) Żądaną indukcję otrzymuje się w środku cewki o kształcie kołowym, o średnicy 1 m z uzwojeniem prostokątnym i grubości promieniowej małej w stosunku do średnicy. W cewce należy wytworzyć siłę magnetomotoryczną, odpowiadającą 400 amperozwojom. 3) Wpływ obciążenia mechanicznego liczydła powinien być skompensowany podczas regulacji licznika. Załącznik nr 4 DOPUSZCZALNE WARTOŚCI PRĄDU ROZRUCHU LICZNIKA Rodzaj licznikaWartość prądu rozruchu w zależności od rodzaju licznika i klasy dokładności wyrażona w % wartości prądu bazowego 0,20,512 Statyczny0,10,10,40,5 Indukcyjny, jednotaryfowy bez dodatkowych urządzeń obciążających mechanicznie ruch obrotowy wirnika-0,30,40,5 Indukcyjny z dodatkowymi urządzeniami obciążającymi mechanicznie ruch obrotowy wirnika (np. liczydło wielotaryfowe, urządzenie do blokady ruchu wstecznego itp.)-0,40,40,5 Indukcyjny z mechanicznym wskaźnikiem mocy maksymalnej-0,80,91,0 Załącznik nr 5 WARUNKI ODNIESIENIA I SYMETRIA NAPIĘĆ I PRĄDÓW 1. Warunki odniesienia Wielkość wpływającaWartość odniesieniaDopuszczalne odchylenie od wartości odniesienia liczniki statyczne klas dokładnościliczniki indukcyjne klas dokładności 0,2 i 0,5120,512 Temperatura otoczenia23 °C±2 °C±2 °C±2 °C±1 °C±2 °C±2 °C Pozycja pracypionowa±0,5°±0,5°±0,5° ±1°1) Napięcieznamionowa±1,0 %±1,0 %±1,0 %±0,5 %±1,0 %±1,0 % ±1,5 %1) Częstotliwośćznamionowa±0,3 %±0,3 %±0,5 %±0,2 %±0,3 %±0,5 % 1) Dotyczy liczników do pomiarów bezpośrednich wyłącznie podczas legalizacji. 2. Wartość indukcji zewnętrznego pola magnetycznego nie powinna przekraczać: 1) 0,05 mT - dla liczników statycznych klasy dokładności 0,2 i 0,5; 2) wartości powodującej błąd dodatkowy wskazań licznika: a) ±0,1 % - dla liczników indukcyjnych klasy dokładności 0,5, b) ±0,2 % - dla liczników statycznych klasy dokładności 1 i 2 oraz dla liczników indukcyjnych klasy dokładności 1, c) ±0,3 % - dla liczników indukcyjnych klasy dokładności 2. 3. Zawartość harmonicznych w napięciu i prądzie nie powinna przekraczać: 1) 2 % - dla liczników statycznych klasy dokładności 0,2; 0,5 i 1 oraz dla liczników indukcyjnych klasy dokładności 0,5 i 1; 2) 3 % - dla liczników statycznych klasy dokładności 2 oraz dla liczników indukcyjnych klasy dokładności 2. 4. Dopuszcza się, wyłącznie podczas legalizacji, zawartość harmonicznych w napięciu i prądzie o wartości: 1) 3 % - dla liczników indukcyjnych bezpośrednich klasy dokładności 1; 2) 5 % - dla liczników indukcyjnych bezpośrednich klasy dokładności 2. 5. Symetria napięć i prądów Symetria napięć i prądówLiczniki trójfazowe liczniki statyczne klas dokładnościliczniki indukcyjne klas dokładności 0,2 i 0,5120,512 Wartości poszczególnych napięć fazowych lub przewodowych nie powinny różnić się od wartości średniej odpowiednich napięć o więcej niż:±1 %±1 %±1 %±0,5 %±1 %±1 % ±1,5 %1) Wartości prądów w poszczególnych przewodach nie powinny różnić się od średniej wartości tych prądów o więcej niż:±1 %±2 %±2 %±1 %±2 %±2 % Przesunięcia fazowe poszczególnych prądów względem odpowiednich napięć fazowych, niezależnie od współczynnika mocy, nie powinny różnić się między sobą o więcej niż:2°2°2°2°2°2° 1) Dotyczy liczników do pomiarów bezpośrednich wyłącznie podczas legalizacji. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 1 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych produktów stalowych (Dz. U. Nr 35, poz. 317) Na podstawie art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477, z późn. zm. 2)) w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 marca 2003 r. w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych produktów stalowych (Dz. U. Nr 40, poz. 342). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 123, poz. 1352, z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie wzoru rejestru mleka i przetworów mlecznych, szczegółowych zasad jego prowadzenia oraz wzoru informacji rocznej o ilości wykorzystanego mleka (Dz. U. Nr 35, poz. 318) Na podstawie art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór miesięcznego rejestru mleka i przetworów mlecznych, zwany dalej "rejestrem", stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Określa się wzór rocznej informacji o ilości wykorzystanego mleka, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Rejestr sporządzany jest w formie pisemnej lub w formie elektronicznej. 2. Zapis elektroniczny jest dokonywany w sposób zapewniający niezwłoczne odczytanie oraz wydrukowanie całości lub części zapisanych danych. 3. Wprowadzanie zmian w rejestrze prowadzonym w formie elektronicznej odbywa się przez wpisanie w odpowiedniej rubryce, bezpośrednio pod informacją, której dotyczy zmiana, właściwej informacji. 4. Wpisów do rejestru prowadzonego w formie pisemnej dokonuje się w sposób czytelny i trwały. 5. Wprowadzanie zmian w rejestrze prowadzonym w formie pisemnej dokonuje się przez: 1) skreślenie dotychczasowej treści zapisu i wpisanie właściwej, z zachowaniem czytelności skreślonego zapisu; 2) umieszczenie w polu, w którym dokonano skreślenia, daty oraz czytelnego podpisu osoby dokonującej zmiany. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 lutego 2004 r. (poz. 318) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie wzorów formularzy do przekazywania informacji przez podmioty skupujące, wzorów zestawień zbiorczych oraz sposobu prowadzenia przez podmioty skupujące ewidencji ilości skupionego mleka i zawartości tłuszczu w tym mleku (Dz. U. Nr 35, poz. 319) Na podstawie art. 22 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór formularza miesięcznych informacji przekazywanych przez podmioty skupujące: 1) dyrektorom oddziałów terenowych Agencji Rynku Rolnego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) dostawcom hurtowym, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Określa się wzór formularza rocznych informacji przekazywanych przez podmioty skupujące: 1) dyrektorom oddziałów terenowych Agencji Rynku Rolnego, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) dostawcom hurtowym, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 3. Określa się wzór formularza informacji przekazywanych przez podmioty skupujące dostawcom hurtowym o przekroczeniu indywidualnych kwot mlecznych i potrąconych zaliczkach, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 4. Określa się wzór formularza zestawienia zbiorczego przekazywanego przez podmioty skupujące dyrektorom oddziałów terenowych Agencji Rynku Rolnego o wielkości przekroczonych indywidualnych kwot mlecznych i potrąconych zaliczkach, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 5. 1. Podmioty skupujące prowadzą w formie elektronicznej ewidencję ilości skupowanego mleka, zawartości tłuszczu w skupionym mleku oraz ewidencję wartości łącznej ilości skupionego od dostawców mleka. 2. Zapis elektroniczny jest dokonywany w sposób zapewniający niezwłoczne odczytanie i wydrukowanie całości lub części zapisanych danych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 lutego 2004 r. (poz. 319) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pasz leczniczych (Dz. U. Nr 35, poz. 320) Na podstawie art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie pasz leczniczych (Dz. U. z 2003 r. Nr 4, poz. 43) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W mieszalni pasz leczniczych wyodrębnia się miejsca, w których odbywa się: 1) rozdrabnianie surowców; 2) mieszanie surowców; 3) pakowanie pasz leczniczych w opakowania jednostkowe; 4) składowanie pasz leczniczych transportowanych w opakowaniach jednostkowych; 5) składowanie pasz leczniczych, w szczelnie zamykanych pojemnikach, transportowanych w kontenerach lub cysternach; 6) czyszczenie i odkażanie środków transportu i pojemników, w których są transportowane premiksy lecznicze, lub kontenerów i cystern, w których są przewożone pasze lecznicze.", b) po ust. 1 dodaje się ust.1a i 1b w brzmieniu: "1a. Premiksy lecznicze składuje się w mieszalni pasz leczniczych w oddzielnych pomieszczeniach albo pojemnikach lub opakowaniach szczelnie zamykanych, zabezpieczonych przed dostępem osób nieuprawnionych. 1b. Pojemniki lub opakowania, w których są składowane premiksy lecznicze, oznacza się, umieszczając na nich, w sposób czytelny i trwały, nazwę premiksu leczniczego."; 2) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Konstrukcja urządzenia mieszającego, w którym wytwarza się pasze lecznicze, zwanego dalej "mieszadłem", powinna umożliwiać równomierne wymieszanie składników tej paszy oraz utrzymanie mieszadła w czystości. 2. Po wytworzeniu paszy leczniczej mieszadło oczyszcza się za pomocą otrąb, które następnie można wykorzystać wyłącznie jako dodatek do paszy przeznaczonej do pierwszej fazy tuczu zwierząt, tego samego gatunku co zwierzęta, dla których wytworzono paszę leczniczą. 3. Bezpośrednio po wytworzeniu paszy leczniczej mieszadło może zostać użyte tylko do wytworzenia paszy przeznaczonej dla zwierząt, w pierwszej fazie tuczu, tego samego gatunku co zwierzęta, dla których wytworzono paszę leczniczą."; 3) w § 5 w ust. 2 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) wyniki pobranych próbek archiwalnych z wytworzonych pasz leczniczych."; 4) w § 8: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Na opakowaniach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, umieszcza się w sposób czytelny i trwały napis "pasza lecznicza", a ponadto: 1) nazwę paszy leczniczej; 2) określenie gatunku zwierząt, dla którego jest ona przeznaczona.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. W przypadku transportu w kontenerach lub cysternach dane, o których mowa w ust. 4, umieszcza się w odrębnym dokumencie dołączonym do kontenera lub cysterny.", c) w ust. 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) warunki i temperaturę przechowania paszy leczniczej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 189, poz. 1852. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych (Dz. U. Nr 35, poz. 321) Na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 4, poz. 42) w § 1: 1) w ust. 1 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) wytwórcy pasz leczniczych."; 2) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Uprawnienie do zakupu: 1) produktów leczniczych weterynaryjnych wydawanych bez recepty lekarza weterynarii - przysługuje podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 4-8; 2) premiksów leczniczych stosowanych do produkcji pasz leczniczych, na podstawie zamówienia wystawionego przez mieszalnię pasz leczniczych potwierdzonego przez właściwego miejscowo powiatowego lekarza weterynarii - przysługuje wytwórcom pasz leczniczych.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 189, poz. 1852. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA przyjęta w Londynie dnia 30 listopada 1990 r. o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie (Konwencja OPRC), (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 323) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 30 listopada 1990 r. została przyjęta w Londynie Międzynarodowa konwencja o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie (Konwencja OPRC), a w dniu 15 marca 2000 r. także w Londynie został przyjęty Protokół *) w sprawie gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza niebezpiecznymi i szkodliwymi substancjami oraz współpracy w tym zakresie (Protokół OPRC-HNS), w następującym brzmieniu: Przekład MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie, 1990 r. Strony niniejszej konwencji, świadome potrzeby zachowania środowiska człowieka w ogóle, a środowiska morskiego w szczególności, uznając poważne zagrożenie dla środowiska morskiego wynikające z wypadków zanieczyszczeń olejowych powodowanych przez statki, jednostki przybrzeżne, porty morskie i urządzenia do przeładunku oleju, pomne, jakie znaczenie mają środki bezpieczeństwa i zapobiegania dla uniknięcia zanieczyszczeń morza olejami w pierwszej kolejności oraz potrzeby ścisłego stosowania istniejących międzynarodowych instrumentów prawnych odnoszących się do bezpieczeństwa życia na morzu i zapobiegania zanieczyszczaniu morza, w szczególności Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r., wraz z poprawkami, oraz Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki z 1973 r., zmienionej Protokołem uzupełniającym z 1978 r., wraz z poprawkami, a także szybkiego wprowadzenia wyższych standardów w projektowaniu, eksploatacji i utrzymaniu statków przewożących olej i jednostek przybrzeżnych, pomne także tego, że w razie wypadku zanieczyszczenia morza olejami, szybka i efektywna akcja jest istotna dla zminimalizowania szkody, jaka może wyniknąć z takiego wypadku, podkreślając znaczenie efektywnego przygotowania do zwalczania wypadków zanieczyszczeń morza olejami i ważnej roli, jaką mogą odegrać w tym zakresie przemysł rafineryjny i transport morski, uznając dalej znaczenie wzajemnej pomocy i międzynarodowej współpracy związanej z tymi sprawami, włączając wymianę informacji o możliwościach państw do reagowania na wypadki zanieczyszczeń olejowych, przygotowanie planów zwalczania zanieczyszczeń olejowych, wymianę raportów o znaczących wypadkach, które mogą oddziaływać na środowisko morskie lub strefę brzegową i związane z tym interesy państw, oraz badania i rozwój odpowiednich sposobów zwalczania zanieczyszczeń olejowych w środowisku morskim, uwzględniając zasadę "zanieczyszczający płaci" - jako ogólną zasadę międzynarodowego prawa o ochronie środowiska, uwzględniając również znaczenie międzynarodowych instrumentów prawnych w sprawie odpowiedzialności i odszkodowań za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, włączając Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1969 r. (CLC) i Międzynarodową konwencję o utworzeniu międzynarodowego funduszu odszkodowań za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1971 r. (FUND) oraz konieczność szybkiego wejścia w życie Protokołów z 1984 r. do konwencji CLC i FUND, uwzględniając dalej znaczenie umów oraz porozumień dwustronnych i wielostronnych, włączając konwencje i umowy regionalne, mając na uwadze odpowiednie postanowienia Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, a w szczególności jej części XII, będąc świadome potrzeby popierania międzynarodowej współpracy i wzmacniania istniejących krajowych, regionalnych i ogólnoświatowych zdolności dotyczących reagowania i gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami, biorąc pod uwagę specjalne potrzeby krajów rozwijających się, a w szczególności małych państw położonych na wyspach, uważając, że cele te mogą być najlepiej osiągnięte przez zawarcie Międzynarodowej konwencji o gotowości i zwalczaniu zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Postanowienia ogólne (1) Strony zobowiązują się do podejmowania indywidualnie lub wspólnie wszelkich odpowiednich środków, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji i jej załącznika, ażeby przygotować się i reagować na wypadek zanieczyszczenia morza olejami. (2) Załącznik do niniejszej konwencji stanowi integralną część konwencji; powołanie się na niniejszą konwencję stanowi zarazem powołanie się na załącznik. (3) Konwencji niniejszej nie stosuje się do jakiegokolwiek okrętu wojennego, floty pomocniczej ani do innych statków stanowiących własność państwa lub eksploatowanych przez nie i używanych czasowo wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej. Jednakże każda ze Stron zapewni przez podjęcie odpowiednich środków nieutrudniających operacji statkami lub zdolności operacyjnych statków stanowiących jej własność bądź przez nią eksploatowanych, że będą one postępować zgodnie z niniejszą konwencją w takim zakresie, w jakim jest to słuszne i wykonalne. Artykuł 2 Definicje W rozumieniu niniejszej konwencji: (1) "olej" oznacza ropę naftową w każdej postaci, łącznie z surową ropą naftową, olejem paliwowym, szlamem, odpadami olejowymi oraz produktami rafinacji; (2) "wypadek zanieczyszczenia olejowego" oznacza zdarzenie lub szereg zdarzeń o wspólnej genezie, które powodują lub mogą powodować wylanie się oleju ze statku i które stwarzają lub mogą stworzyć zagrożenie dla środowiska morskiego lub wybrzeża albo dla interesów jednego lub więcej państw i które wymagają działań ratunkowych lub innych natychmiastowych reakcji; (3) "statek" oznacza jednostkę pływającą jakiegokolwiek typu, używaną w środowisku morskim, i obejmuje wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i urządzenia pływające każdego typu; (4) "jednostka przybrzeżna" oznacza każdą stałą lub pływającą instalację lub konstrukcję przybrzeżną zaangażowaną w działalność poszukiwawczą, wydobywczą lub produkcyjną gazu lub oleju oraz w załadunek lub przeładunek oleju; (5) "porty morskie i urządzenia do przeładunku olejów" oznaczają te urządzenia, które stwarzają ryzyko wypadku zanieczyszczenia morza olejami i obejmuje między innymi porty morskie, terminale olejowe, rurociągi i inne olejowe urządzenia przeładunkowe; (6) "Organizacja" oznacza Międzynarodową Organizację Morską; (7) "Sekretarz Generalny" oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji. Artykuł 3 Plany zabezpieczenia przed zagrożeniem zanieczyszczeniem morza olejami (1) (a) Każda Strona będzie wymagała, aby statki uprawnione do podnoszenia jej bandery były wyposażone w plan zabezpieczenia przed zagrożeniem zanieczyszczeniem morza olejami, zgodny z postanowieniami przyjętymi w tym celu przez Organizację 1). (b) Statek zobowiązany do posiadania planu zabezpieczenia przed zagrożeniem zanieczyszczeniem morza olejami zgodnie z literą (a) podlega w czasie pobytu w porcie lub terminalu przybrzeżnym, które pozostają pod jurysdykcją Strony, inspekcji dokonywanej przez funkcjonariuszy należycie upoważnionych przez tę Stronę, zgodnie z praktyką przewidzianą w istniejących porozumieniach międzynarodowych 2) lub w jej ustawodawstwie krajowym. (2) Każda Strona będzie wymagała, aby eksploatujący jednostki przybrzeżne pozostające pod jej jurysdykcją posiadali plany zabezpieczenia przed zagrożeniem zanieczyszczeniem morza olejami, skoordynowane z systemem krajowym ustanowionym zgodnie z artykułem 6 i zatwierdzone zgodnie z procedurą ustanowioną przez właściwą administrację krajową. (3) Każda Strona będzie wymagała, aby administracja lub odpowiedzialni za eksploatację portów morskich i olejowych urządzeń przeładunkowych, pozostających pod jej jurysdykcją, posiadali, jeżeli Strona uzna to za właściwe, plany zabezpieczenia przed zagrożeniem zanieczyszczeniem morza olejami lub podobne ustalenia skoordynowane z systemem krajowym, ustanowionym zgodnie z artykułem 6, i zatwierdzone zgodnie z procedurą ustanowioną przez właściwą administrację krajową. Artykuł 4 Postępowanie dotyczące raportowania o zanieczyszczeniu morza olejem (1) Każda Strona będzie wymagała: (a) od kapitanów lub od innych osób dowodzących statkami, które podnoszą jej banderę, oraz od osób dowodzących jednostkami przybrzeżnymi, które pozostają pod jej jurysdykcją, aby meldowały bez zwłoki o każdym zdarzeniu, jakie wystąpiło na ich statku lub na jednostce przybrzeżnej, które spowodowało wypływ albo prawdopodobieństwo wypływu oleju do morza: (i) w przypadku statku - najbliższemu państwu nabrzeżnemu, (ii) w przypadku jednostki przybrzeżnej - państwu nabrzeżnemu, którego jurysdykcji ta jednostka podlega, (b) od kapitanów lub od innych osób dowodzących statkami, które podnoszą jej banderę, oraz od osób dowodzących jednostkami przybrzeżnymi, które pozostają pod jej jurysdykcją, aby meldowały bez zwłoki o każdym zaobserwowanym na morzu zdarzeniu związanym z wypływem oleju lub jego obecnością w wodzie: (i) w przypadku statku - najbliższemu państwu nabrzeżnemu, (ii) w przypadku jednostki nabrzeżnej - państwu nabrzeżnemu, którego jurysdykcji ta jednostka podlega, (c) od osób zarządzających portami morskimi i urządzeniami służącymi do przeładunku olejów, które pozostają pod ich jurysdykcją, aby meldowały bez zwłoki o każdym zdarzeniu powodującym wypływ lub prawdopodobieństwo wypływu oleju albo jego obecność w wodzie właściwej administracji krajowej, (d) aby poinstruowano inspekcyjne statki morskie i statki powietrzne oraz inne odpowiednie służby lub urzędników o obowiązku meldowania bez zwłoki o każdym zaobserwowanym zdarzeniu na morzu, w porcie morskim lub przy urządzeniu przeładunkowym olejów, które powoduje wypływ oleju lub jego obecność w wodzie, właściwej administracji krajowej lub w zależności od przypadku, najbliższemu państwu nabrzeżnemu, (e) aby zwrócono się z prośbą do pilotów cywilnych statków powietrznych o meldowanie bez zwłoki o każdym zaobserwowanym zdarzeniu na morzu, które spowodowało wypływ oleju lub jego obecność w wodzie, najbliższemu państwu nabrzeżnemu. (2) Meldunki, o których mowa w ustępie (1) litera (a) podpunkt (i), sporządza się zgodnie z wymogami opracowanymi przez Organizację 3) i w oparciu o wytyczne oraz ogólne zasady przyjęte przez Organizację 4). Meldunki wymienione w ustępie (1) litera (a) podpunkt (ii), (b), (c) oraz (d) należy sporządzać, zgodnie z wytycznymi i ogólnymi zasadami przyjętymi przez Organizację dla ułatwienia ich zastosowania 4). Artykuł 5 Postępowanie po otrzymaniu meldunku o zanieczyszczeniu morza olejem (1) Ilekroć Strona otrzyma meldunek, o którym mowa w artykule 4, lub informację o zanieczyszczeniu morza, dostarczone przez inne źródła, powinna: (a) dokonać oceny zdarzenia, aby określić, czy jest to wypadek zanieczyszczenia morza olejem, (b) dokonać oceny charakteru, rozmiaru i możliwych konsekwencji tego wypadku zanieczyszczenia morza olejem oraz (c) powiadomić następnie bez zwłoki wszystkie państwa, których interesy są lub mogą być dotknięte przez wypadek zanieczyszczenia morza olejem, podając zarazem: (i) szczegóły tych ocen i informację o działaniu podjętym przez Stronę lub które zamierza podjąć, aby zlikwidować rozlew, oraz (ii) dalsze informacje stosownie do potrzeb, aż do zakończenia działań podjętych w związku z wypadkiem lub do czasu podjęcia wspólnej akcji usuwania rozlewu przez te państwa. (2) Gdy rozmiar wypadku zanieczyszczenia morza olejem to uzasadnia, Strona powinna dostarczyć Organizacji informacji wymienionych w ustępie (1) litery (b) oraz (c) bezpośrednio lub poprzez odpowiednie organizacje lub umowy regionalne. (3) Gdy rozmiar wypadku zanieczyszczenia morza olejem to uzasadnia, inne państwa dotknięte wypadkiem powinny poinformować Organizację bezpośrednio lub poprzez odpowiednie organizacje lub umowy regionalne o swojej ocenie zakresu zagrożenia ich interesów oraz o jakichkolwiek podjętych lub zamierzonych działaniach. (4) Przy wymianie informacji i porozumiewaniu się z innymi państwami i z Organizacją Strony powinny korzystać w takim stopniu, jak to jest praktyczne, z systemu meldowania o zanieczyszczeniu morza olejem, opracowanego przez Organizację 5). Artykuł 6 Krajowe i regionalne systemy gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejem (1) Każda Strona ustanowi krajowy system szybkiego i skutecznego reagowania na zanieczyszczenia morza olejami. System ten powinien obejmować co najmniej: (a) wyznaczenie: (i) właściwego organu lub organów administracji krajowej odpowiedzialnych za gotowość do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami i reagowania na te zanieczyszczenia, (ii) krajowego punktu operacyjnego lub punktów kontaktowych, które będą odpowiedzialne za odbiór i przekazywanie meldunków o zanieczyszczeniach morza olejami, wymienionych w artykule 4, oraz (iii) administracji, która została upoważniona w imieniu państwa do przeprowadzania akcji usuwania zanieczyszczeń, wzywania pomocy lub do decydowania o udzieleniu pomocy, na wniosek innych państw, (b) opracowanie krajowego planu gotowości i zwalczania zanieczyszczeń morza olejami, który stosownie do wytycznych opracowanych przez Organizację 6) powinien zapewnić pod względem organizacyjnym współpracę różnych zainteresowanych podmiotów, zarówno publicznych, jak i prywatnych. (2) Dodatkowo każda Strona ustali, w granicach swych możliwości, indywidualnie albo w drodze dwu- lub wielostronnych umów i stosownie do potrzeb współpracy z przemysłem naftowym oraz transportem morskim, administracją portową i innymi odpowiednimi jednostkami organizacyjnymi: (a) minimalny zakres wyposażenia do zwalczania rozlewów olejów na morzu, rozmieszczonego stosownie do występującego zagrożenia, oraz instrukcje jego użycia, (b) program ćwiczeń dla organizacji zwalczania zanieczyszczenia morza olejami oraz szkolenie odpowiedniego personelu, (c) szczegółowe plany i środki łączności o parametrach umożliwiających reagowanie na wypadek zanieczyszczenia morza olejami, które powinny być stale dostępne do użycia, oraz (d) mechanizm lub procedurę postępowania, które umożliwią koordynację akcji zwalczania wypadku zanieczyszczenia morza olejem, a w razie potrzeby mobilizację niezbędnych zasobów sił i środków. (3) Każda ze Stron zapewni dopływ bieżących informacji do Organizacji, bezpośrednio albo poprzez odpowiednie organizacje lub umowy regionalne, dotyczących: (a) lokalizacji siedzib, szczegółów dotyczących posiadanych środków łączności oraz, gdy jest to możliwe, zakresów odpowiedzialności administracji i jednostek organizacyjnych wymienionych w ustępie (1) litera (a), (b) planowanego wyposażenia w sprzęt do zwalczania zanieczyszczeń morza olejem oraz współpracujących ekspertów posiadających specjalistyczną wiedzę w dziedzinie zwalczania tych zanieczyszczeń i ratownictwa morskiego, które mogą być udostępnione innym państwom na ich wniosek, oraz (c) krajowego planu gotowości i zwalczania zanieczyszczeń morza olejami. Artykuł 7 Współpraca międzynarodowa w zakresie zwalczania zanieczyszczeń morza olejami (1) Strony uzgadniają, że stosownie do swoich możliwości i posiadanych zasobów będą, na wniosek Strony dotkniętej zanieczyszczeniem olejowym lub mogącej być nim dotkniętej, współpracowały i udostępniały usługi w zakresie doradztwa, wsparcia technicznego i sprzętu dla podjęcia akcji na wypadek zanieczyszczenia morza olejem, jeżeli rozmiar takiego wypadku to uzasadnia. Finansowanie kosztów pomocy następuje zgodnie z postanowieniami zawartymi w załączniku do niniejszej konwencji. (2) Strona, która zwróciła się o pomoc, może prosić Organizację o pomoc w identyfikacji źródeł tymczasowego finansowania kosztów wymienionych w ustępie (1). (3) Zgodnie z przyjętymi umowami międzynarodowymi każda Strona podejmie niezbędne prawne i administracyjne środki w celu ułatwienia: (a) przybycia i wykorzystywania na jej terytorium oraz odprawy z jej terytorium statków morskich i powietrznych oraz innych środków transportu, zaangażowanych do zwalczania zanieczyszczenia morza olejem lub do transportu ludzi, ładunków, materiałów i sprzętu potrzebnego do akcji zwalczania takiego wypadku oraz (b) szybkiego wjazdu, przejazdu i wyjazdu z jej terytorium transportów ludzi, ładunków, materiałów i sprzętu, o których mowa w literze (a). Artykuł 8 Badania i rozwój (1) Strony godzą się współpracować bezpośrednio, lub w miarę potrzeby, poprzez Organizację albo odpowiednie organizacje i umowy regionalne, w zakresie propagowania i wymiany wyników programów badawczych i rozwojowych dotyczących poprawy środowiska morskiego, w oparciu o współczesny stan wiedzy i przygotowania do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami, włączając technologie i techniki wykrywania, ograniczania, zbierania, rozpraszania, oczyszczania oraz inne sposoby minimalizowania lub łagodzenia skutków zanieczyszczeń olejowych, a także rewaloryzacji środowiska morskiego. (2) Ponadto Strony zobowiązują się ustanowić bezpośrednio lub w miarę potrzeby, poprzez Organizację albo odpowiednie organizacje i umowy regionalne, niezbędną współpracę pomiędzy instytucjami badawczymi tych Stron. (3) Strony godzą się współpracować bezpośrednio lub poprzez Organizację albo odpowiednie organizacje i umowy regionalne w celu propagowania w miarę potrzeby, organizowanych regularnie na odpowiednie tematy międzynarodowych sympozjów, włączając w to postęp technologiczny w wyposażeniu i technikach zwalczania zanieczyszczeń morza olejami. (4) Strony godzą się współpracować w ramach Organizacji lub innych właściwych organizacji międzynarodowych nad doskonaleniem standardów kompatybilnych wyposażeń technicznych i technik zwalczania zanieczyszczeń morza olejami. Artykuł 9 Współpraca techniczna (1) Strony podejmują starania w zależności od potrzeby, aby zapewnić pomoc, bezpośrednio albo poprzez Organizację lub inne organizacje międzynarodowe, dotyczącą gotowości i zwalczania zanieczyszczeń morza olejami, tym Stronom, które zwrócą się o pomoc techniczną w zakresie: (a) szkolenia personelu, (b) zapewnienia dostępu do wyposażeń technicznych, odpowiednich technologii i innych urządzeń, (c) udostępnienia innych środków i przedsięwzięć w celu przygotowania się do akcji na wypadek zanieczyszczenia olejowego oraz (d) inicjowania wspólnych programów badawczo-rozwojowych. (2) Strony podejmą aktywną współpracę, z uwzględnieniem zastrzeżeń ich krajowego prawa, przepisów i polityki ekonomicznej, w transferze technologii dotyczących gotowości i zwalczania zanieczyszczeń morza olejami. Artykuł 10 Popieranie dwustronnej i wielostronnej współpracy w zakresie gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami Strony podejmą kroki, aby zawrzeć dwu- lub wielostronne porozumienia w zakresie gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami. Kopie takich porozumień będą przekazywane Organizacji, która udostępni je Stronom, na ich wniosek. Artykuł 11 Stosunek do innych konwencji i porozumień międzynarodowych Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie będzie interpretowane jako zmieniające prawa lub zobowiązania którejkolwiek Strony, wynikające z innych konwencji i międzynarodowych porozumień. Artykuł 12 Ustalenia instytucjonalne (1) Strony wyznaczą Organizację zgodnie z umową i dostępnymi odpowiednimi środkami do prowadzenia działalności mającej na celu zapewnienie następujących funkcji i działań w zakresie: (a) usług informacyjnych dotyczących: (i) otrzymywania, zbierania i rozpowszechniania na wniosek Stron informacji przez nie dostarczanych (patrz np. art.: 5 ust. (2) i (3), art. 6 ust. (3) i art. 10) i odpowiednich informacji uzyskiwanych z innych źródeł oraz (ii) udzielania pomocy przy określaniu źródeł tymczasowego finansowania kosztów (patrz np. art. 7 ust. (2)), (b) szkolenia i kształcenia dotyczącego: (i) pomocy w ćwiczeniu zwalczania zanieczyszczeń morza olejami (patrz np. art. 9) oraz (ii) pomocy w organizacji międzynarodowych sympozjów (patrz np. art. 8 ust. (3)), (c) usług technicznych dotyczących: (i) ułatwiania współpracy w zakresie badań i rozwoju technicznego (patrz np. art. 8 ust. (1), (2) i (4) oraz art. 9 ust. (1) litera (d)), (ii) zapewnienia doradztwa państwom ustanawiającym krajowe lub regionalne możliwości dotyczące reagowania i gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz (iii) analizowania informacji dostarczanych przez Strony (patrz np. art. 5 ust. (2) i (3), art. 6 ust. (3) i art. 8 ust. (1)) oraz istotnych informacji uzyskanych z innych źródeł, a także świadczenia państwom doradztwa lub udzielania informacji, (d) pomocy technicznej dotyczącej: (i) ułatwień prawnych dla udzielania pomocy technicznej państwom ustanawiającym krajowe lub regionalne możliwości dotyczące reagowania i gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz (ii) ułatwień prawnych dla udzielania pomocy technicznej i doradztwa na wniosek państw dotkniętych poważnymi wypadkami zanieczyszczenia morza olejami. (2) Wykonując czynności wymienione w niniejszym artykule, Organizacja będzie dążyć indywidualnie lub poprzez porozumienia regionalne do wzmocnienia zdolności państw do zwalczania wypadków zanieczyszczenia morza olejami, korzystając z doświadczeń państw, porozumień regionalnych i przemysłowych, zwracając szczególną uwagę na potrzeby rozwijających się krajów. (3) Przepisy tego artykułu będą wprowadzone w życie, zgodnie z programem, który będzie doskonalony i poddawany przez Organizację stałemu przeglądowi. Artykuł 13 Ocena konwencji Strony będą przeprowadzać w ramach Organizacji oceny efektywności funkcjonowania konwencji w świetle jej założeń, zwłaszcza w odniesieniu do zasad leżących u podstaw pomocy i współpracy w zwalczaniu zanieczyszczeń morza olejami. Artykuł 14 Poprawki (1) Niniejsza konwencja może być zmieniona w jakimkolwiek trybie określonym w poniższym ustępie. (2) Przyjęcie poprawki przez Organizację: (a) każda poprawka zaproponowana przez Stronę konwencji powinna być przedstawiona Organizacji i przesłana przez jej Sekretarza Generalnego wszystkim członkom Organizacji oraz wszystkim Stronom co najmniej na sześć miesięcy przed jej rozpatrzeniem, (b) każda zaproponowana poprawka i rozesłana w sposób określony wyżej zostanie przedstawiona do rozpatrzenia Komitetowi Ochrony Środowiska Morskiego - Organizacji, (c) Strony konwencji, niezależnie od tego czy są, czy też nie są członkami Organizacji, mają prawo uczestniczyć w pracach Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego, (d) poprawki zostaną uchwalone większością dwóch trzecich głosów wyłącznie Stron konwencji obecnych i biorących udział w głosowaniu, (e) jeżeli poprawki zostaną przyjęte zgodnie z literą (d), to powinny być one podane do wiadomości przez Sekretarza Generalnego wszystkim Stronom konwencji w celu ich przyjęcia, (f) (i) poprawka do artykułu lub załącznika do konwencji będzie uważana za przyjętą w dniu, w którym zostanie przyjęta przez dwie trzecie Stron, (ii) poprawka do uzupełnienia będzie uważana za przyjętą po upływie okresu wyznaczonego w czasie jej uchwalenia przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego, z tym że okres ten nie może być krótszy niż dziesięć miesięcy, chyba że w tym okresie Sekretarzowi Generalnemu zostanie zgłoszony sprzeciw przez co najmniej jedną trzecią Stron, (g) (i) poprawka do artykułu lub załącznika do konwencji przyjęta zgodnie z literą (f) podpunkt (i) wejdzie w życie w sześć miesięcy od dnia, w którym uważa się ją za przyjętą przez Strony, które notyfikowały Sekretarzowi Generalnemu o jej przyjęciu, (ii) poprawka do uzupełnienia przyjęta zgodnie z literą (f) podpunkt (ii) wejdzie w życie w sześć miesięcy od dnia, w którym uważa się ją za przyjętą, w odniesieniu do wszystkich Stron, z wyjątkiem tych, które przed tą datą zgłosiły wobec tej poprawki sprzeciw. Każda Strona może w dowolnym czasie wycofać wcześniej zgłoszony sprzeciw w tym przedmiocie poprzez notyfikację Sekretarzowi Generalnemu. (3) Przyjęcie poprawki przez konferencję: (a) na wniosek Strony, poparty przez co najmniej jedną trzecią Stron, Sekretarz Generalny zwoła konferencję Stron konwencji w celu rozpatrzenia poprawek do konwencji, (b) poprawkę przyjętą przez taką konferencję większością dwóch trzecich Stron konwencji obecnych i biorących udział w głosowaniu Sekretarz Generalny podaje do wiadomości Stronom w celu jej przyjęcia, (c) o ile konferencja nie postanowi inaczej, poprawka będzie uważana za przyjętą i wejdzie w życie zgodnie z procedurą określoną w ustępie (2) litery (f) i (g). (4) Przyjęcie i wejście w życie poprawki stanowiącej dodatek do załącznika lub uzupełnienia podlegać będzie procedurze mającej zastosowanie do poprawki do załącznika. (5) Każda Strona, która nie przyjęła poprawki do jakiegokolwiek artykułu lub załącznika zgodnie z ustępem (2) litera (f) podpunkt (i) lub poprawki stanowiącej dodatek do załącznika lub uzupełnienia zgodnie z ustępem (4) lub zgłosiła sprzeciw do poprawki uzupełnienia zgodnie z ustępem (2) litera (f) podpunkt (ii), będzie traktowana jako niebędąca Stroną jedynie w odniesieniu do stosowania tej poprawki. Taki tryb postępowania będzie stosowany do chwili złożenia notyfikacji o przyjęciu poprawki zgodnie z ustępem (2) litera (f) podpunkt (i) lub wycofania sprzeciwu zgodnie z ustępem (2) litera (g) podpunkt (ii). (6) Sekretarz Generalny informuje wszystkie Strony o jakiejkolwiek poprawce, która wejdzie w życie zgodnie z niniejszym artykułem, oraz o dacie jej wejścia w życie. (7) Każda notyfikacja o przyjęciu, sprzeciwie lub wycofaniu sprzeciwu do poprawki zgodnie z niniejszym artykułem powinna być przekazana pisemnie Sekretarzowi Generalnemu, który poinformuje Strony o notyfikacji i dacie jej otrzymania. (8) Uzupełnienie do konwencji będzie zawierać jedynie postanowienia o charakterze technicznym. Artykuł 15 Podpisanie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie (1) Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu w siedzibie Organizacji od dnia 30 listopada 1990 r. do dnia 29 listopada 1991 r., a następnie otwarta do przystąpienia. Każde państwo może stać się Stroną niniejszej konwencji przez: (a) podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo (b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie, albo (c) przystąpienie. (2) Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie następuje poprzez złożenie w tym celu odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu. Artykuł 16 Wejście w życie (1) Niniejsza konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty, w której co najmniej piętnaście państw podpisze konwencję bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo złoży odpowiednie dokumenty ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, zgodnie z artykułem 15. (2) W stosunku do państw, które złożyły dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji po spełnieniu warunków wymaganych do jej wejścia w życie, lecz przed datą jej wejścia w życie - ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie nabierają mocy w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji albo w trzy miesiące po złożeniu dokumentu, zależnie od tego, która z tych dat jest późniejsza. (3) W stosunku do państw, które złożyły dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia po dacie wejścia w życie niniejszej konwencji, stanie się ona obowiązująca w trzy miesiące po złożeniu takiego dokumentu. (4) Każdy złożony dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji po dacie, w której poprawka do konwencji będzie uważana za przyjętą na podstawie artykułu 14, będzie odnosił się do niniejszej konwencji, wraz z tą poprawką. Artykuł 17 Wypowiedzenie (1) Niniejsza konwencja może być wypowiedziana przez każdą Stronę w każdym czasie po upływie pięciu lat od daty wejścia jej w życie w stosunku do tej Strony. (2) Wypowiedzenie powinno być dokonane w formie pisemnej notyfikacji Sekretarzowi Generalnemu. (3) Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie dwunastu miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego notyfikacji o wypowiedzeniu albo po upływie dłuższego okresu wskazanego w tej notyfikacji. Artykuł 18 Depozytariusz (1) Niniejsza konwencja zostanie złożona do depozytu Sekretarzowi Generalnemu. (2) Sekretarz Generalny: (a) poinformuje wszystkie państwa, które podpisały niniejszą konwencję lub przystąpiły do niej, o: (i) każdym nowym podpisaniu lub złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, wraz z datą jego złożenia, (ii) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji oraz (iii) depozycie każdego dokumentu wypowiedzenia niniejszej konwencji, dacie jego otrzymania oraz dacie, w której wypowiedzenie nabiera mocy, (b) przekaże uwierzytelnione odpisy niniejszej konwencji rządom wszystkich państw, które podpisały lub do niej przystąpiły. (3) Z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji depozytariusz przekaże Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych jej uwierzytelniony odpis w celu zarejestrowania i ogłoszenia, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych. Artykuł 19 Języki Niniejsza konwencja została sporządzona w jednym egzemplarzu w językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. Na dowód powyższego niżej podpisani *), należycie upoważnieni przez swoje rządy, podpisali niniejszą konwencję. Sporządzono w Londynie dnia trzydziestego listopada tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku. ZAŁĄCZNIK Zwrot kosztów pomocy (1) (a) O ile przed wystąpieniem wypadku zanieczyszczenia morza olejem nie zostało zawarte dwustronne lub wielostronne porozumienie dotyczące ustaleń finansowych w odniesieniu do działań Stron konwencji w zakresie usuwania określonych przypadków zanieczyszczenia olejowego, Strony ponoszą koszty swych działań w tym zakresie zgodnie z podpunktem (i) lub (ii): (i) Jeżeli akcja została podjęta przez jedną Stronę na wyraźny wniosek drugiej Strony, Strona występująca o pomoc zwraca Stronie udzielającej pomocy koszty przeprowadzonej przez nią akcji. Strona występująca o pomoc może w każdej chwili cofnąć swój wniosek, ale w takim przypadku zobowiązana jest ona do zwrotu kosztów, które Strona udzielająca pomocy poniosła lub które wynikają z podjętych przez nią zobowiązań związanych z realizacją udzielenia pomocy. (ii) Jeżeli akcja została podjęta przez Stronę z własnej inicjatywy, Strona ta ponosi koszty swojej akcji. (b) Zasady podane pod literą (a) będą miały zastosowanie, o ile zainteresowane Strony nie uzgodnią inaczej w każdym indywidualnym przypadku. (2) Dopóki w zakresie zwrotu kosztów Strony nie uzgodnią inaczej, koszty akcji podjętej przez Stronę na wniosek innej Strony zostaną rzetelnie skalkulowane zgodnie z prawem i aktualną praktyką Strony udzielającej pomocy. (3) Strona zwracająca się o pomoc i Strona udzielająca pomocy będą, w miarę potrzeby, współpracować w przeprowadzeniu każdej akcji, stosownie do roszczenia odszkodowawczego. W tym celu wezmą pod uwagę istniejące reżimy prawne. Gdy dla akcji w taki sposób zakończonej nie ma możliwości uzyskania pełnego zwrotu kosztów poniesionych podczas akcji pomocy, Strona zwracająca się o pomoc może prosić Stronę, która jej udzieliła, o zrzeczenie się zwrotu części kosztów przewyższających kwoty już otrzymane lub o zredukowanie kosztów obliczonych zgodnie z ustępem (2). Może ona również prosić o odroczenie terminu zwrotu tych kosztów. Przy rozpatrywaniu takiej prośby Strony udzielające pomocy powinny rozważyć w sposób należyty potrzeby krajów rozwijających się. (4) Postanowienia niniejszej konwencji nie będą interpretowane jako naruszające w jakikolwiek sposób prawa Stron do uzyskania od osób trzecich zwrotu kosztów akcji dotyczących zanieczyszczenia lub groźby zanieczyszczenia wynikających z innych mających zastosowanie postanowień i zasad prawa krajowego i międzynarodowego. Specjalną uwagę należy zwracać na Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1969 r. i na Międzynarodową konwencję o utworzeniu międzynarodowego funduszu odszkodowań za szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami z 1971 r. oraz na poprawki do tych konwencji. Po zaznajomieniu się z powyższymi umowami, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - zostały one uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych, - są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, - będą niezmiennie zachowywane. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 18 marca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller *) Tekst Protokołu nie jest publikowany, ponieważ Protokół dotychczas nie wszedł w życie. Informacja o wejściu w życie Protokołu zostanie podana w odrębnym oświadczeniu rządowym. 1) "Postanowienia przyjęte przez Organizację..." odnoszą się do prawidła 26, załącznika I do M Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczeniom morza przez statki z 1973 r. zmienionej Protokołem uzupełniającym z 1978 r. wraz z poprawkami (MARPOL 1973/78). 2) "Istniejące porozumienia międzynarodowe" odnoszą się do artykułów 5 i 7 konwencji MARPOL 1973/78. 3) "Wymagania opracowane przez Organizację" odnoszą się do art. 8 i Protokołu I do konwencji MARPOL 73/78. 4) "Wytyczne i ogólne zasady przyjęte przez Organizację" odnoszą się do "Ogólnych zasad dla statkowych systemów meldowania oraz statkowych wymogów meldowania, włączając wytyczne odnośnie do meldowania o wypadkach dotyczących niebezpiecznych towarów, szkodliwych substancji i/lub morskich polutantów" przyjętych przez Organizację w rezolucji A.648/16/. (Uwaga Sekretariatu: Dla ułatwienia odesłania, patrz publikacja IMO "Przepisy dotyczące meldowania o wypadkach dotyczących szkodliwych substancji" zgodnie z konwencją MARPOL 1973/78). 5) "System meldowania o zanieczyszczeniu olejowym opracowany przez Organizację" zawarty jest w Podręczniku Zanieczyszczeń Olejowych, część II dodatek 2 - "Planowane działania", opracowanym przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego - Organizacji. 6) "Zalecenia opracowane przez Organizację" zawarte są w Podręczniku Zanieczyszczeń Olejowych, część II dodatek 2 - "Planowane działania", opracowanym przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego - Organizacji. *) Podpisy pominięto. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 15 września 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej przyjętej w Londynie w dniu 30 listopada 1990 r. Międzynarodowej konwencji o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie (Konwencja OPRC) (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 324) Podaje się niniejszym do wiadomości, że w dniu 18 marca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Międzynarodową konwencję o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie (Konwencja OPRC), przyjętą w dniu 30 listopada 1990 r. w Londynie. Zgodnie z art. 16 konwencji weszła ona w życie w dniu 12 września 2003 r. Następujące państwa są stronami powyższej konwencji: Republika Angoli Antigua i Barbuda Republika Argentyńska Związek Australijski Wspólnota Bahamów Federacyjna Republika Brazylii Republika Bułgarii Kanada Republika Zielonego Przylądka Republika Chile Chińska Republika Ludowa 1) Związek Komorów Republika Chorwacji Królestwo Danii Republika Dżibuti Republika Dominikańska Republika Ekwadoru Arabska Republika Egiptu Republika Salwadoru Republika Finlandii Republika Francuska Gruzja Republika Federalna Niemiec Republika Grecka Republika Gwinei Kooperacyjna Republika Gujany Republika Islandii Republika Indii Islamska Republika Iranu Irlandia Państwo Izrael Republika Włoska Jamajka Japonia Republika Korei Republika Kenii Republika Łotewska Republika Liberii Republika Litewska Republika Madagaskaru Malezja Republika Malty Republika Wysp Marshalla Islamska Republika Mauretanii Republika Mauritiusa Meksykańskie Stany Zjednoczone Księstwo Monako Mongolia Księstwo Maroka Królestwo Niderlandów Nowa Zelandia Federalna Republika Nigerii Królestwo Norwegii Islamska Republika Pakistanu Republika Peru Rzeczpospolita Polska Rumunia Republika Senegalu Republika Seszeli Republika Singapuru Królestwo Hiszpanii Królestwo Szwecji Konfederacja Szwajcarska Syryjska Republika Arabska Królestwo Tajlandii Królestwo Tonga Republika Trynidadu i Tobago Republika Tunezyjska Zjednoczone Królestwo W. Brytanii i Irlandii Północnej 2) Stany Zjednoczone Ameryki Wschodnia Republika Urugwaju Republika Vanuatu Boliwariańska Republika Wenezueli Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz 1) Od dnia 1 maja 2001 r. konwencję stosuje się także do Hongkongu i Macao. 2) Od dnia 16 maja 2003 r. konwencję stosuje się także do wyspy Man. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA podpisana w Warszawie dnia 8 czerwca 2000 r. między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 325) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 8 czerwca 2000 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń Rzeczpospolita Polska oraz Republika Czeska zwane dalej "Umawiającymi się Stronami": - w celu rozwijania wzajemnych przyjaznych stosunków i dobrosąsiedzkiej współpracy, zgodnie z Układem między Rzecząpospolitą Polską oraz Czeską i Słowacką Republiką Federacyjną o dobrym sąsiedztwie, solidarności i przyjaznej współpracy, sporządzonym w Krakowie dnia 6 października 1991 r., - mając w pamięci dokument końcowy trzeciego Stałego Posiedzenia Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, przyjęty w Wiedniu dnia 15 stycznia 1989 r., oraz Dokument Helsiński z dnia 10 lipca 1992 r., - pamiętając o możliwości powstania katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń oraz wzroście ich liczby związanym z rozwojem technologicznym, - przekonane o konieczności współpracy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń oraz pragnąc umożliwić przyspieszone wysłanie grup ratowniczych z wyposażeniem oraz pomocy rzeczowej, - biorąc także pod uwagę korzyści, jakie Umawiającym się Stronom mogą przynieść informacje naukowo-techniczne w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym wydarzeniom oraz likwidacji ich skutków, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Przedmiot umowy Umowa niniejsza reguluje podstawowe zasady dobrowolnego udzielania pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, zagrażających życiu i zdrowiu ludzi, mieniu lub środowisku naturalnemu i które nie mogą być w pełni lub szybko opanowane własnymi środkami Strony zwracającej się o pomoc. Artykuł 2 Określenie pojęć W rozumieniu niniejszej umowy wymienione określenia mają następujące znaczenie: 1) "Strona zwracająca się o pomoc" to Umawiająca się Strona, której organy wymienione w artykule 3 ustępach 2 i 3 zwracają się o pomoc, szczególnie o wysłanie grup ratowniczych z wyposażeniem lub pomocy rzeczowej; 2) "Strona udzielająca pomocy" to Umawiająca się Strona, której organy wymienione w artykule 3 ustępach 2 i 3 spełniają prośbę o pomoc, szczególnie prośbę o wysłanie grup ratowniczych z wyposażeniem lub pomocy rzeczowej; 3) "państwo tranzytowe" to Umawiająca się Strona, przez której terytorium są transportowane grupy ratownicze, specjaliści indywidualni, wyposażenie lub pomoc rzeczowa na terytorium Strony zwracającej się o pomoc lub do państwa trzeciego, w celu udzielenia pomocy; 4) "grupa ratownicza" to zespół osób z wyznaczonym kierownikiem, wysłany w celu udzielenia pomocy na terytorium Strony zwracającej się o pomoc; 5) "wyposażenie" to materiały, środki techniczne, środki transportu, psy ratownicze, ekwipunek i przedmioty osobistego użytku członków grup ratowniczych i specjalistów indywidualnych; 6) "pomoc rzeczowa" to przedmioty, które są przeznaczone do bezpłatnego podziału między ludność na terenach dotkniętych katastrofą, klęską żywiołową i innym nadzwyczajnym wydarzeniem lub do złagodzenia ich następstw. Artykuł 3 Wniosek o pomoc i kompetencje 1. Pomocy w myśl art. 1 udziela się na podstawie wniosku. 2. Organami właściwymi do składania i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy są: w Rzeczypospolitej Polskiej: Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, w Republice Czeskiej: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. 3. Organy wymienione w ustępie 2 będą się informować o innych organach uprawnionych do składania i przyjmowania wniosków o pomoc oraz realizacji innych zadań zgodnie z niniejszą umową. 4. Organy, o których mowa w ustępach 2 i 3, składają wniosek o pomoc w formie pisemnej ewentualnie ustnej. Wniosek złożony w formie ustnej musi być bez zbędnej zwłoki potwierdzony na piśmie. 5. Wniosek o pomoc zawiera w szczególności rodzaj, formę, zakres i termin udzielenia pomocy. 6. W celu realizacji niniejszej umowy organy, o których mowa w ustępach 2 i 3, są upoważnione do utrzymywania bezpośrednich kontaktów. Artykuł 4 Rodzaje pomocy 1. Pomoc może być udzielona przez grupy ratownicze lub specjalistów indywidualnych przez przekazanie pomocy rzeczowej, przez udzielenie potrzebnych informacji lub w inny odpowiedni sposób. 2. Jednostki ratownicze, specjaliści indywidualni oraz wyposażenie i pomoc rzeczowa mogą być transportowane drogą lądową, wodną lub powietrzną. Artykuł 5 Przekraczanie granic państwowych i pobyt na terytorium drugiej Umawiającej się Strony 1. W celu zapewnienia szybkości i skuteczności udzielania pomocy Umawiające się Strony ograniczą do niezbędnych formalności związane z przekraczaniem granicy państwowej. 2. Członkowie grupy ratowniczej i specjaliści indywidualni mogą, w ramach udzielania pomocy, przekraczać granicę państwową i przebywać na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, bez dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej, wizy i zezwolenia na pobyt. Grupy ratownicze i specjaliści indywidualni przekraczają granicę państwową i przebywają na terytorium Strony zwracającej się o pomoc na podstawie zaświadczenia upoważniającego do udzielenia pomocy. W wypadkach niecierpiących zwłoki zaświadczenie to można zastąpić w inny odpowiedni sposób. Zaświadczenie przedstawiają na żądanie odpowiednich organów kierownicy grup ratowniczych i specjaliści indywidualni. Członkowie grupy ratowniczej i specjaliści indywidualni, podczas przekraczania granicy państwowej i pobytu na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, przedstawiają na żądanie właściwych organów legitymację służbową z fotografią lub inny dokument potwierdzający ich tożsamość. 3. Zaświadczenie upoważniające do udzielenia pomocy wydaje organ Strony udzielającej pomocy, o którym mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3. Wzór zaświadczenia zawiera załącznik do niniejszej umowy. Załącznik można zmieniać w drodze porozumienia organów, o których mowa w artykule 3 ustępie 2. 4. W przypadkach niecierpiących zwłoki grupy ratownicze mogą przekraczać granicę państwową również poza przejściami granicznymi. W takim przypadku konieczne jest wcześniejsze poinformowanie o tym właściwych miejscowo organów ochrony granicy państwowej. 5. Postanowienia ustępów od 1 do 4 stosuje się odpowiednio również w przypadkach, kiedy jedna z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. Organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, wzajemnie poinformują się we właściwym czasie o tym, że powstała potrzeba tranzytu, i ustalą sposób jego realizacji, a także udzielenia wsparcia grupom ratowniczym i specjalistom indywidualnym. 6. Członkowie grup ratowniczych i specjaliści indywidualni mają prawo do noszenia munduru na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, jeśli stanowi on ich przepisowy ubiór. Artykuł 6 Przewóz wyposażenia i pomocy rzeczowej przez granicę państwową 1. Umawiające się Strony ułatwią przywóz i wywóz wyposażenia i pomocy rzeczowej. Kierownik grupy ratowniczej i specjaliści indywidualni, podczas przekraczania granicy państwowej, są zobowiązani do przedstawienia właściwemu organowi celnemu Strony zwracającej się o pomoc spisu przewożonego wyposażenia i pomocy rzeczowej. Jeśli w przypadkach niecierpiących zwłoki nie można przedstawić spisu przewożonego wyposażenia i pomocy rzeczowej, ten spis zostanie przedstawiony właściwemu organowi celnemu do 30 dni od dnia przekroczenia granicy państwowej. 2. Grupy ratownicze i specjaliści indywidualni nie mogą wwozić ani wywozić żadnych innych towarów, oprócz wyposażenia i pomocy rzeczowej niezbędnych dla udzielenia pomocy. Wyposażenie i pomoc rzeczowa są zwolnione z ceł, podatków i opłat oraz mogą być wykorzystane wyłącznie w celu udzielenia pomocy. 3. Wyposażenia i pomocy rzeczowej nie dotyczą zakazy i ograniczenia obowiązujące w przypadku przywozu i wywozu towarów. Wyposażenie i pomoc rzeczową, które nie zostały zużyte lub zniszczone, należy wywieźć z powrotem do 30 dni po ukończeniu udzielania pomocy. Jeżeli ze względu na istotne okoliczności wywiezienie z powrotem nie będzie możliwe, o rodzaju, ilości i miejscu pozostawienia wyposażenia i pomocy rzeczowej należy zawiadomić organ Strony zwracającej się o pomoc, o którym mowa w artykule 3 ustępie 2, który poinformuje o tym właściwy organ celny. 4. Środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być przywożone tylko w celu udzielenia koniecznej pomocy medycznej, a stosować je może wyłącznie wykwalifikowany personel medyczny zgodnie z przepisami prawa tej Umawiającej się Strony, do której przynależy grupa ratownicza. Strona zwracająca się o pomoc ma prawo dokonywać kontroli tych środków na swoim terytorium. Postanowienia ustępu 3 będą zastosowane również w przypadku przywozu środków odurzających i substancji psychotropowych na terytorium Strony zwracającej się o pomoc i wywozu z powrotem niezużytych środków. Sposób postępowania z niezużytymi środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, które nie mogą być wywiezione z powrotem, podlega przepisom prawa obowiązującego na terytorium Strony zwracającej się o pomoc. Przywozu i wywozu tych środków nie uznaje się za przywóz i wywóz w rozumieniu przepisów odpowiednich umów międzynarodowych dotyczących środków odurzających i substancji psychotropowych. 5. W przypadku pojazdów używanych przy udzielaniu pomocy nie wymaga się zezwolenia na międzynarodowy transport drogowy i międzynarodowego ubezpieczenia, a także są one zwolnione z obowiązku uiszczenia opłat za eksploatację autostrad i dróg. Pojazdy muszą być wyraźnie oznakowane, tak aby było widoczne, że są przeznaczone do udzielenia pomocy. 6. Grupy ratownicze, na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, mają prawo używania własnego oznakowania i urządzeń ostrzegawczych świetlnych i dźwiękowych na swoich pojazdach. 7. Postanowienia ustępów od 1 do 6 będą odpowiednio stosowane również w przypadkach, kiedy jedna z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. Artykuł 7 Używanie statków powietrznych 1. Statki powietrzne mogą być używane do transportu grup ratowniczych, specjalistów indywidualnych, wyposażenia i pomocy rzeczowej, a także bezpośrednio przy udzielaniu pomocy. 2. Każda z Umawiających się Stron umożliwi, aby statki powietrzne wysyłane z terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z ustępem 1, mogły przelatywać przez jej terytorium, startować i lądować również z innych miejsc niż lotniska międzynarodowe i krajowe. 3. O użyciu statków powietrznych należy uprzednio powiadomić organ Strony zwracającej się o pomoc lub państwa tranzytu, o którym mowa w artykule 3 ustępie 2, oraz udzielić dokładnych informacji o: 1) rodzaju i typie statku powietrznego; 2) państwie, w którym statek powietrzny jest zarejestrowany i jego znaku rejestracyjnym; 3) liczbie członków załogi i pasażerach; 4) wyposażeniu i pomocy rzeczowej znajdujących się na pokładzie; 5) czasie startu, planowanej trasie lotu, miejscu i przewidywanym czasie lądowania. 4. O ile z postanowień wcześniejszych ustępów nie wynika inaczej, będą miały zastosowanie przepisy prawa Umawiających się Stron, obowiązujące dla ruchu lotniczego i obustronnie ustalone postępowanie w sprawie przelotu przez granicę państwową. Artykuł 8 Koordynacja i ogólne kierownictwo 1. Koordynacja i ogólne kierownictwo działań ratowniczych należy do właściwych organów Strony zwracającej się o pomoc. 2. Organy Strony zwracającej się o pomoc, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, udzielają wsparcia i zapewniają ochronę grupom ratowniczym i specjalistom indywidualnym w czasie wykonywania przez nich zadań związanych z realizacją niniejszej umowy. 3. Dyspozycje dla grup ratowniczych Strony udzielającej pomocy są wydawane wyłącznie ich kierownikom, którzy zlecają poszczególne zadania swoim podwładnym. 4. Grupy ratownicze i specjaliści indywidualni opuszczają terytorium Strony zwracającej się o pomoc po wykonaniu swoich zadań lub wcześniej, jeżeli zdecyduje tak organ jednej z Umawiających się Stron, o którym mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3. 5. Strona zwracająca się o pomoc odpowiada za dystrybucję pomocy rzeczowej. Artykuł 9 Koszty udzielenia pomocy 1. Strona zwracająca się o pomoc nie pokrywa kosztów udzielenia pomocy, wraz z wydatkami, które powstały w związku ze zużyciem, uszkodzeniem, zniszczeniem lub stratą wyposażenia, poniesionych przez Stronę udzielającą pomocy, o ile organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, wcześniej nie uzgodnią inaczej. 2. Każda z Umawiających się Stron może wcześniej zażądać, aby koszty powstałe w wyniku udziału statków powietrznych zostały pokryte w połowie przez Stronę zwracającą się o pomoc. W tym wypadku wysokość kosztów oblicza się według taryf obowiązujących na terytorium Strony udzielającej pomocy w czasie jej udzielania. 3. Grupom ratowniczym i specjalistom indywidualnym Strona zwracająca się o pomoc zapewni w razie potrzeby, na czas ich działania na swoim terytorium, na koszt własny pomoc logistyczną, a w szczególności wyżywienie, zakwaterowanie, zaopatrzenie w materiały eksploatacyjne, w tym materiały napędowe oraz niezbędną pomoc medyczną. 4. Koszty ewakuacji i powrotu osób ewakuowanych, o których mowa w artykule 11, oraz koszty udzielenia pomocy tym osobom ponosi Strona zwracająca się o pomoc, o ile organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, nie uzgodnią inaczej. Artykuł 10 Odszkodowania 1. Każda z Umawiających się Stron zrzeka się wszystkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Umawiającej się Strony w przypadku szkód w mieniu, o ile spowodował je członek grupy ratowniczej lub specjalista indywidualny w związku z realizacją zadań wynikających z niniejszej umowy. 2. Każda z Umawiających się Stron zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Umawiającej się Strony w przypadku uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci członka grupy ratowniczej lub specjalisty indywidualnego, jeśli nastąpią przy pełnieniu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy. 3. Jeśli członek grupy ratowniczej lub specjalista indywidualny Strony udzielającej pomocy, przy wypełnianiu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy, spowoduje powstanie szkody u osoby trzeciej na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, za szkodę odpowiada Strona zwracająca się o pomoc zgodnie z przepisami prawa, które byłyby zastosowane w wypadku szkody spowodowanej przez członka własnej grupy ratowniczej. 4. Postanowień ustępów od 1 do 3 nie stosuje się, jeśli szkoda była spowodowana z winy umyślnej. 5. Organy wymienione w artykule 3 ustępach 2 i 3 ściśle współpracują, aby ułatwić dochodzenie roszczeń odszkodowawczych. Artykuł 11 Osoby ewakuowane 1. Postanowienia artykułu 5 ustępów 1, 2 i 4 będą odpowiednio zastosowane również w przypadku przekraczania granicy państwowej przez osoby, które są ewakuowane na skutek zagrożenia katastrofą, klęską żywiołową lub innym nadzwyczajnym wydarzeniem. Osoby ewakuowane mają obowiązek niezwłocznego zgłoszenia się do właściwych organów ochrony granicy państwowej Strony udzielającej pomocy. Osobom ewakuowanym, które w następstwie katastrofy, klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego wydarzenia dostały się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zostanie udzielona pomoc. 2. Każda Umawiająca się Strona przyjmie z powrotem osoby, o których mowa w ustępie 1. Osoby ewakuowane, które nie mają obywatelstwa Umawiającej się Strony przyjmującej je z powrotem, mają taki sam status cudzoziemca, jak przed przekroczeniem granicy państwowej. Artykuł 12 Inne formy współpracy 1. Organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, ściśle współpracują w szczególności w następujących dziedzinach: 1) przygotowanie do udzielania pomocy zgodnie z niniejszą umową; 2) opracowywanie prognoz, prewencja i usuwanie następstw katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń w formie wymiany doświadczeń praktycznych oraz informacji o charakterze naukowym i technicznym; 3) szkolenia, programy badawcze i kursy specjalistyczne, współpraca odpowiednich instytucji szkoleniowych oraz organizowanie wspólnych ćwiczeń; 4) ustalanie przyczyn katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń. 2. Umawiające się Strony będą wymieniać informacje o zagrożeniach i następstwach katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, które mogą się rozszerzać na terytorium drugiej Umawiającej się Strony; wymiana informacji obejmuje także przekazywanie wyników pomiarów i prognoz. 3. Postanowienia niniejszej umowy stosuje się odpowiednio także do wspólnych ćwiczeń. 4. Organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, mogą zawierać porozumienia w celu realizacji niniejszej umowy, jeżeli umożliwiają to przepisy prawne Umawiających się Stron. Artykuł 13 Łączność telekomunikacyjna Organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, podejmą wspólne niezbędne działania, aby umożliwić łączność telekomunikacyjną między sobą, między tymi organami i wysłanymi przez nie grupami ratowniczymi oraz między wysłanymi grupami ratowniczymi i kierownictwem działań ratowniczych. Artykuł 14 Wymiana danych osobowych 1. O ile na podstawie niniejszej umowy są przekazywane dane osobowe, obowiązują postanowienia niniejszego artykułu, z tym że przy przekazywaniu danych osobowych należy postępować zgodnie z przepisami prawa, obowiązującymi każdą z Umawiających się Stron. 2. Odbiorca może wykorzystać dane osobowe wyłącznie do celów i na warunkach określonych przez organ przekazujący. Po ustaniu powodu przekazania powinien te dane zniszczyć bez zbędnej zwłoki. O tym fakcie powiadomi pisemnie organ przekazujący. 3. Dane osobowe wolno przekazywać wyłącznie właściwym organom. Przekazywanie danych osobowych innym organom jest możliwe tylko po wcześniejszym wyrażeniu zgody przez organ przekazujący. 4. Organ przekazujący ma obowiązek zatroszczyć się o prawdziwość przekazywanych danych osobowych. 5. Organ przekazujący i odbiorca mają obowiązek skutecznej ochrony przekazywanych danych osobowych przed niepowołanym dostępem do nich, nieuprawnionej zmianie i nieuprawnionemu przekazaniu. Artykuł 15 Pozostałe regulacje umowy Umowa niniejsza nie ogranicza praw i zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z innych umów międzynarodowych, wiążących Umawiające się Strony. Artykuł 16 Rozstrzyganie spraw spornych Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy, które nie będą mogły być bezpośrednio rozstrzygnięte przez organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 2 i 3, będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej. Artykuł 17 Postanowienia końcowe 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Pradze. 2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w dowolnym czasie w drodze wymiany not przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku umowa traci moc po upływie 6 miesięcy od dnia doręczenia noty dyplomatycznej informującej o jej wypowiedzeniu. Umowę niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 8 czerwca 2000 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) W imieniu Republiki Czeskiej: (podpis w formie graficznej) Załącznik do Umowy między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń Ilustracja Ilustracja Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 18 lutego 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 2 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, podpisanej w Warszawie dnia 8 czerwca 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 326) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 18 lutego 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, podpisaną w Warszawie dnia 8 czerwca 2000 r. Zgodnie z artykułem 17 ustęp 1 umowy dnia 16 lipca 2003 r. w Pradze została dokonana wymiana dokumentów ratyfikacyjnych. Umowa weszła w życie dnia 16 sierpnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA podpisana w Bratysławie dnia 24 stycznia 2000 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 327) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 24 stycznia 2000 r. została podpisana w Bratysławie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Słowackiej, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami": - pragnąc przyczynić się do rozwijania przyjaznych stosunków, - przekonane o potrzebie wzajemnej współpracy w celu udzielania dobrowolnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, - a także biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść wymiana informacji w dziedzinach zapobiegania i przeciwdziałania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz likwidacji ich skutków, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Przedmiot umowy Niniejsza umowa określa zasady współpracy i dobrowolnego udzielania wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, które powodują zagrożenie życia i zdrowia ludzi, mienia i środowiska naturalnego, oraz określa podstawowe warunki pomocy udzielanej na życzenie Strony zwracającej się o pomoc. Artykuł 2 Definicje Określenia użyte w niniejszej umowie oznaczają: - "Strona zwracająca się o pomoc" - Umawiającą się Stronę, której właściwe organy zwracają się o pomoc, w szczególności o przysłanie grup ratowniczych z wyposażeniem lub z przedmiotami pomocy z terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony; - "Strona udzielająca pomocy" - Umawiającą się Stronę, której właściwe organy spełniają prośbę o pomoc drugiej Umawiającej się Strony; - "państwo tranzytu" - państwo Umawiającej się Strony, przez którego terytorium są transportowane grupy ratownicze, wyposażenie i przedmioty pomocy, w celu dotarcia do państwa zwracającego się o pomoc; - "grupa ratownicza" - zespół osób wysłany przez Stronę udzielającą pomocy w celu udzielenia pomocy Stronie zwracającej się o pomoc; - "wyposażenie" - materiały, środki techniczne, środki transportu, własne zaopatrzenie grup ratowniczych i ekspertów, psy ratownicze oraz przedmioty osobistego użytku członków grup ratowniczych i ekspertów; - "przedmioty pomocy" - przedmioty przekazane przez Stronę udzielającą pomocy i przeznaczone do bezpłatnego rozdzielenia wśród ludności poszkodowanej w wyniku katastrofy, klęski żywiołowej i innego poważnego wypadku. Artykuł 3 Właściwe organy 1. Organami właściwymi do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy są: 1) w Rzeczypospolitej Polskiej: Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji; 2) w Republice Słowackiej: Minister Spraw Wewnętrznych Republiki Słowackiej. 2. Organy, o których mowa w ustępie 1, mogą upoważnić inne organy do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy. 3. W celu realizacji niniejszej umowy organy, o których mowa w ustępach 1 i 2, są upoważnione do utrzymywania bezpośrednich kontaktów oraz wykonywania zadań zgodnie z niniejszą umową. 4. Organy, o których mowa w ustępach 1 i 2, składają wniosek o udzielenie pomocy w formie pisemnej lub ustnie. Wniosek złożony ustnie należy niezwłocznie potwierdzić na piśmie. 5. Wniosek, o którym mowa w ustępie 4, określa w szczególności rodzaj, formę, zakres i termin udzielenia pomocy. 6. Umawiające się Strony powiadamiają się niezwłocznie drogą dyplomatyczną o zmianach dotyczących organów, o których mowa w ustępach 1 i 2. Artykuł 4 Formy udzielania pomocy 1. Pomoc może być udzielona przez grupy ratownicze lub ekspertów posiadających niezbędne wyposażenie, w szczególności w gaszeniu pożarów, ratownictwie technicznym, w usuwaniu skutków powodzi, opanowywaniu i likwidacji skutków zagrożeń radiacyjnych, chemicznych i ekologicznych, udzielaniu pomocy medycznej oraz innych pracach ratowniczych i przy usuwaniu skutków awarii. 2. Na wniosek Strony zwracającej się o pomoc może być ona udzielona przez przekazanie przedmiotów pomocy osobom poszkodowanym lub w innej formie. 3. Grupy ratownicze i eksperci, wyposażenie albo przedmioty pomocy można transportować drogą lądową, powietrzną lub wodną. Artykuł 5 Przekraczanie granicy państwowej i pobyt na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony 1. Grupa ratownicza przekracza granicę państwową na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwy organ Strony udzielającej pomocy. Wzór zaświadczenia zawiera załącznik do niniejszej umowy. Członkowie grupy ratowniczej przy przekraczaniu granicy państwowej i podczas pobytu na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc okazują, na wezwanie właściwych organów, legitymację służbową ze zdjęciem lub inny dokument potwierdzający tożsamość. 2. W razie konieczności można przekraczać granicę państwową również poza przejściami granicznymi. W takim przypadku muszą być wcześniej poinformowane właściwe organy ochrony granicy państwowej oraz właściwe organy celne. 3. Członkowie grup ratowniczych i eksperci są uprawnieni do noszenia na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc umundurowania, które należy do ich standardowego wyposażenia. 4. Członków grup ratowniczych i ekspertów, podczas pobytu na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, obowiązują przepisy prawa wewnętrznego państwa tej Umawiającej się Strony. 5. Podczas klęsk żywiołowych, pożarów i innych nadzwyczajnych wydarzeń powstałych w pobliżu granicy państwowej grupy ratownicze mogą przekroczyć granicę państwową zgodnie z Umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i współpracy na wspólnej granicy państwowej, sporządzoną w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r. 6. Ułatwienia w przekraczaniu granicy państwowej, o których mowa w ustępach 1 i 2, stosuje się także w przypadku, gdy Umawiająca się Strona jest państwem tranzytu. Organy, o których mowa w artykule 3 ustępie 1, będą się w porę informowały o konieczności tranzytu i ustalą sposób jego przeprowadzenia. Artykuł 6 Transportowanie wyposażenia i przedmiotów pomocy przez granicę państwową 1. Umawiające się Strony ułatwiają przywóz i wywóz wyposażenia i przedmiotów pomocy, niezbędnych do prowadzenia działań ratowniczych. Kierownicy grup ratowniczych i eksperci, biorący udział w działaniach ratowniczych, przedstawiają przy przekraczaniu granicy państwowej właściwym organom celnym Strony zwracającej się o pomoc wykaz przewożonego wyposażenia i przedmiotów pomocy. W przypadku braku takiego wykazu grupy ratownicze i eksperci otrzymają zezwolenie na przekroczenie granicy państwowej wraz z wyposażeniem i przedmiotami pomocy. W takim przypadku wykaz przedstawia się właściwym organom celnym Strony zwracającej się o pomoc w terminie do 30 dni od dnia przekroczenia granicy państwowej. 2. Grupy ratownicze i eksperci nie mogą przewozić przez granicę państwową żadnych innych urządzeń i towarów poza wyposażeniem i przedmiotami pomocy. 3. Wyposażenie i przedmioty pomocy są zwolnione od cła, podatków i innych opłat, a ich użycie jest dozwolone tylko do celów związanych z udzielaniem pomocy. 4. Wyposażenie i przedmioty pomocy, niezbędne do działań ratowniczych, nie podlegają zakazom i ograniczeniom stosowanym w odniesieniu do przywozu i wywozu urządzeń i towarów. Wyposażenie i przedmioty pomocy niezużyte podczas działań ratowniczych zostaną wywiezione przez Stronę udzielającą pomocy w terminie do 30 dni od zakończenia działań ratowniczych. W przypadku zaistnienia szczególnych okoliczności, uniemożliwiających taki wywóz, Strona udzielająca pomocy powiadomi o rodzaju, ilości oraz miejscu pozostawienia wyposażenia i przedmiotów pomocy właściwe organy Strony zwracającej się o pomoc, odpowiedzialne za działania ratownicze, a te powiadomią o tym właściwy organ celny. W takim przypadku obowiązują przepisy prawa Strony zwracającej się o pomoc. 5. Środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być przywożone tylko w celu udzielenia niezbędnej pomocy medycznej oraz mogą być stosowane wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny, zgodnie z przepisami prawa państwa Strony udzielającej pomocy. Strona zwracająca się o pomoc ma prawo kontrolować wykorzystanie tych środków odurzających i substancji psychotropowych na terytorium swojego państwa. W stosunku do niewykorzystanych środków odurzających i substancji psychotropowych stosuje się postanowienia ustępu 4. Przywóz lub wywóz środków odurzających i substancji psychotropowych nie jest traktowany jako import lub eksport w rozumieniu odpowiednich umów międzynarodowych. 6. W stosunku do pojazdów używanych przy udzielaniu pomocy nie wymaga się zezwolenia na międzynarodowy transport drogowy ani międzynarodowego ubezpieczenia, a także są one zwolnione z obowiązku uiszczania opłat za użytkowanie autostrad i dróg szybkiego ruchu. Pojazdy te muszą być wyraźnie oznakowane i mogą używać sygnałów ostrzegawczych, tak aby było widoczne, że są one przeznaczone do udzielania pomocy. 7. Postanowienia ustępów 1 do 6 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do tranzytu przez terytorium państwa jednej z Umawiających się Stron, wyposażenia i przedmiotów pomocy niezbędnych podczas przeprowadzania działań ratowniczych. Państwo tranzytu na swoim terytorium udziela pomocy grupom ratowniczym, w sposób uzgodniony przez organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 1 i 2. Artykuł 7 Użycie statków powietrznych 1. Statki powietrzne mogą być wykorzystywane do transportu grup ratowniczych, wyposażenia i przedmiotów pomocy oraz do działań ratowniczych. 2. Każda z Umawiających się Stron udziela zezwolenia statkom powietrznym, wykorzystywanym zgodnie z ustępem 1, na przeloty nad terytorium jej państwa, na starty i lądowania, na podstawie obowiązującego planu lotów, bez obowiązku korzystania ze stałych lotniczych przejść granicznych, ze stałych dróg i tras lotniczych, publikowanych w Zbiorze Informacji Lotniczych państwa Strony zwracającej się o pomoc, zgodnie z ułatwieniami obowiązującymi przy lotach humanitarnych. 3. O planowanym użyciu statków powietrznych należy niezwłocznie poinformować Stronę zwracającą się o pomoc lub państwo tranzytu oraz podać dane o: a) liczbie, rodzaju i typach statków powietrznych, b) kraju rejestracji i znakach rejestracyjnych statku powietrznego, c) załodze, pasażerach i grupie ratowniczej, d) wyposażeniu i przedmiotach pomocy znajdujących się na pokładzie, e) czasie startu, planowanej trasie lotu, miejscu i czasie lądowania, f) złożonym planie lotów. 4. O ile zezwolenie, o którym mowa w ustępie 2, nie stanowi inaczej, mają zastosowanie właściwe przepisy ruchu lotniczego obowiązujące na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, opublikowane w Zbiorze Informacji Lotniczych tego państwa. 5. Samoloty wojskowe mogą być wykorzystane do realizowania postanowień niniejszej umowy jedynie za zgodą Strony zwracającej się o pomoc, pod warunkiem przestrzegania postanowień wcześniejszych ustępów. Artykuł 8 Koordynacja i ogólne kierownictwo działań 1. Za koordynację i ogólne kierownictwo działań ratowniczych są odpowiedzialne właściwe organy Strony zwracającej się o pomoc, zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego obowiązującego na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc. 2. Organy Strony zwracającej się o pomoc, odpowiedzialne za koordynację i ogólne kierownictwo działań ratowniczych, udzielają pomocy w wykonywaniu zadań grupom ratowniczym i ekspertom Strony udzielającej pomocy. 3. Dyspozycje dla grup ratowniczych Strony udzielającej pomocy przekazuje się wyłącznie ich kierownikom, którzy wydają swoim podwładnym polecenia konkretyzujące powyższe dyspozycje. 4. Grupy ratownicze i eksperci opuszczają terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc po wykonaniu swoich zadań lub wcześniej, jeżeli zdecyduje tak właściwy organ jednej z Umawiających się Stron. 5. Strona zwracająca się o pomoc odpowiada za dystrybucję przedmiotów pomocy. Artykuł 9 Koszty 1. Koszty działań ratowniczych prowadzonych przez Stronę udzielającą pomocy, łącznie z wydatkami spowodowanymi przez całkowitą lub częściową utratę, jak również przez całkowite lub częściowe uszkodzenie przywiezionego wyposażenia, nie podlegają zwrotowi Stronie udzielającej pomocy przez Stronę zwracającą się o pomoc, jeżeli Umawiające się Strony nie uzgodnią inaczej. 2. Do kosztów związanych z udzielaniem pomocy osobom zagrożonym, w rozumieniu Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o stosunkach prawnych i współpracy na wspólnej granicy państwowej, sporządzonej w Warszawie dnia 6 lipca 1995 r., stosuje się odpowiednie postanowienia ustępu 1. 3. Każda Umawiająca się Strona może zażądać, aby koszty powstałe w wyniku użycia statków powietrznych zostały pokryte w połowie przez Stronę zwracającą się o pomoc. W tym przypadku wysokość kosztów oblicza się według taryf obowiązujących na terytorium państwa Strony udzielającej pomocy w czasie jej udzielania. 4. Grupy ratownicze i eksperci Strony udzielającej pomocy, podczas działań ratowniczych na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, zostaną na jej koszt zakwaterowani i wyżywieni, jak również zaopatrzeni w artykuły osobistego użytku, o ile przywiezione zapasy zostaną wyczerpane. W razie potrzeby otrzymają również bezpłatnie pomoc logistyczną, w tym pomoc medyczną. Artykuł 10 Odszkodowania 1. Umawiające się Strony rezygnują z roszczeń odszkodowawczych z powodu utraty lub uszkodzenia mienia, o ile szkoda została spowodowana przez członka grupy ratowniczej lub eksperta w związku z wypełnianiem zadań wynikających z realizacji postanowień niniejszej umowy. 2. Umawiające się Strony rezygnują z roszczeń odszkodowawczych z tytułu uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, śmierci członka grupy ratowniczej lub eksperta, zaistniałych w związku z realizacją umowy. 3. Jeżeli członkowie grup ratowniczych lub eksperci Strony udzielającej pomocy, wykonując zadania związane z działaniami ratowniczymi na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, spowodują powstanie szkód u osób trzecich, to odpowiedzialność za szkodę ponosi Strona zwracająca się o pomoc. 4. Organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 1 i 2, współpracują ściśle ze sobą w celu ułatwienia procedury dochodzenia odszkodowań. W szczególności przekazują wszystkie dostępne informacje o okolicznościach powstania szkody w rozumieniu tego artykułu. 5. Nie stosuje się postanowień ustępów 1, 2 i 3, jeżeli szkoda została spowodowana umyślnie lub w wyniku niedbalstwa. Artykuł 11 Inne formy współpracy 1. Organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 1 i 2, współpracują ze sobą i mogą zawierać odrębne porozumienia, w szczególności w sprawach dotyczących: a) realizacji postanowień niniejszej umowy, b) prognozowania, profilaktyki i zwalczania katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, wymiany doświadczeń praktycznych oraz informacji naukowych i technicznych, organizacji konferencji, roboczych wizyt specjalistów, programów badawczych i kursów specjalistycznych, wymiany wykładowców i słuchaczy placówek szkoleniowych, organizowania i przeprowadzania wspólnych ćwiczeń, a także doradczego udziału ekspertów w sztabach operacyjnych, c) poszukiwania i identyfikacji osób poszkodowanych oraz mienia na terytorium państw Umawiających się Stron zgodnie z przepisami ich prawa wewnętrznego, d) badania przyczyn katastrof i innych poważnych wypadków. 2. Umawiające się Strony wymieniają informacje o zagrożeniach i ich skutkach, mogących powstać na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, łącznie z przekazywaniem danych monitoringowych i prognoz. 3. Postanowienia niniejszej umowy stosuje się odpowiednio podczas wspólnych ćwiczeń, których uczestnicy wysłani przez jedną Umawiającą się Stronę przebywają na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 12 Połączenia telekomunikacyjne Właściwe organy Umawiających się Stron, odpowiedzialne za koordynację i ogólne kierownictwo działań ratowniczych, podejmą wspólnie starania, które umożliwią powstanie połączeń telekomunikacyjnych, zwłaszcza połączeń drogą radiową, między tymi organami i wysłanymi przez nie grupami ratowniczymi, jak i między grupami ratowniczymi a właściwym kierownictwem działań ratowniczych. Artykuł 13 Rozstrzyganie spraw spornych Ewentualne spory, wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej umowy, Umawiające się Strony będą rozstrzygały w drodze rokowań lub na drodze dyplomatycznej. Artykuł 14 Postanowienia końcowe 1. Zmiany dotyczące załącznika mogą być wprowadzone w drodze wymiany not. 2. Umowa niniejsza podlega przyjęciu zgodnie z prawem wewnętrznym każdej z Umawiających się Stron, co zostanie potwierdzone wymianą not, i wejdzie w życie z dniem otrzymania noty późniejszej. 3. Umowa niniejsza jest zawarta na czas nieokreślony. 4. Umowa niniejsza może być wypowiedziana w drodze dyplomatycznej przez każdą z Umawiających się Stron. W takim przypadku umowa utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia doręczenia noty o jej wypowiedzeniu drugiej Umawiającej się Stronie. 5. Wygaśnięcie mocy prawnej niniejszej umowy nie ma wpływu na zobowiązania dotyczące jej realizacji, które trwają w dniu wygaśnięcia jej mocy prawnej. Umowę niniejszą sporządzono w Bratysławie dnia 24 stycznia 2000 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i słowackim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskie: (podpis w formie graficznej) W imieniu Rządu Republiki Słowackiej: (podpis w formie graficznej) Załącznik do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków Ilustracja Ilustracja Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 28 października 2002 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, podpisanej w Bratysławie dnia 24 stycznia 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 328) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 28 października 2002 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, podpisaną w Bratysławie dnia 24 stycznia 2000 r. Umowa weszła w życie dnia 14 listopada 2002 r., zgodnie z artykułem 14 ustęp 2 umowy. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA podpisana w Brukseli dnia 13 listopada 2000 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 329) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 13 listopada 2000 r. została podpisana w Brukseli Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa Belgii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami": - kierując się pragnieniem rozwijania więzów przyjaźni i współpracy między obydwoma państwami, a szczególnie obopólną wolą zacieśniania współpracy policyjnej między nimi, - zaniepokojone rozszerzaniem się zorganizowanej przestępczości, - opierając się na pragnieniu zacieśnienia współpracy w ramach porozumień międzynarodowych wiążących oba państwa w zakresie poszanowania podstawowych praw i wolności, w tym Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., oraz uwzględniając konieczność ochrony osób w związku z przetwarzaniem danych osobowych, - uznając, że przestępczość stanowi poważne zagrożenie dla rozwoju społeczno-ekonomicznego państw Umawiających się Stron, a także biorąc pod uwagę zagrażające ich funkcjonowaniu zjawisko rozwoju przestępczości, zwłaszcza związanej z legalizowaniem dochodów pochodzących z przestępstw, - uznając, że walka z handlem ludźmi i wykorzystywaniem seksualnym dzieci, o którym mowa zwłaszcza w art. 34 Konwencji o Prawach Dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r., w tym z produkcją, sprzedażą, rozpowszechnianiem lub innymi formami obrotu materiałami pornograficznymi, w których występują dzieci, stanowi poważny problem dla Umawiających się Stron, - uznając, że zwalczanie nielegalnego wjazdu i wyjazdu z terytoriów państw, a także nielegalnej migracji, jak również wyeliminowanie zorganizowanych grup, które zajmują się organizacją tego procederu, jest ważnym celem, do którego dążą obie Umawiające się Strony, - uznając, że nielegalna produkcja i obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, o których mowa w Jednolitej Konwencji o Środkach Odurzających, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 30 marca 1961 r., Konwencji o Substancjach Psychotropowych, sporządzonej dnia 21 lutego 1971 r., jak również Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, sporządzonej w Wiedniu dnia 20 grudnia 1988 r., stanowią zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa obywateli, - uznając, że przestępczość związana z materiałami jądrowymi i radioaktywnymi, określona w artykule 7 ustęp 1 Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, otwarta do podpisu w Wiedniu i w Nowym Jorku w dniu 3 marca 1980 r., stanowi także zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa obywateli, - uznając, że zwalczanie przestępczości związanej z terroryzmem, o którym mowa w Europejskiej Konwencji o zwalczaniu terroryzmu, sporządzonej w Strasburgu dnia 27 stycznia 1977 r., jest niezbędne w celu ochrony wartości i instytucji demokratycznych, - uznając, że sama harmonizacja ustawodawstwa nie jest wystarczająca do skutecznego zwalczania przestępczości i nielegalnej migracji, - uznając, że współpraca dwustronna, polegająca zwłaszcza na wymianie i przetwarzaniu informacji, jest niezbędna w celu zwalczania i zapobiegania działaniom przestępczym, - uznając, że zapobieganie i zwalczanie przestępczości wymaga szeregu odpowiednich działań i ścisłej współpracy między Umawiającymi się Stronami, z zastrzeżeniem konieczności przestrzegania norm prawa międzynarodowego i prawa krajowego państw Umawiających się Stron oraz z zachowaniem zasady wzajemności, postanowiły zawrzeć niniejszą umowę. Artykuł 1 1. Umawiające się Strony zobowiązują się do współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak również zapobiegania zagrożeniom bezpieczeństwa i porządku publicznego, a w szczególności w zakresie: 1) ujawniania sprawców przestępstw, 2) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa, 3) poszukiwania przedmiotów pochodzących z przestępstwa. 2. Współpraca, o której mowa w ustępie 1, obejmuje w szczególności zapobieganie i zwalczanie następujących przestępstw: 1) przeciwko życiu i zdrowiu osób, zwłaszcza polegających na ciężkim uszkodzeniu ciała, 2) pozbawienia wolności, brania lub przetrzymywania zakładnika, 3) związanych z nielegalną produkcją i obrotem środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, 4) stręczycielstwa, handlu ludźmi i seksualnego wykorzystywania małoletnich, a w szczególności produkcji w celu rozpowszechniania oraz rozpowszechniania treści pornograficznych z małoletnimi, 5) nielegalnej migracji i przemytu ludzi, 6) szantażu, w tym także wymuszania pieniędzy za ochronę, 7) kradzieży oraz nielegalnego wytwarzania materiałów jądrowych i radioaktywnych lub innych niebezpiecznych substancji, nielegalnego obrotu tymi materiałami, niewłaściwego użycia lub grożenia niewłaściwym ich użyciem, 8) kradzieży i nielegalnego obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi oraz ich nielegalnej produkcji, 9) podrabiania lub przerabiania środków płatniczych i papierów wartościowych, posługiwania się nimi lub wprowadzania ich do obiegu, 10) podrabiania lub przerabiania dokumentów urzędowych, posługiwania się nimi lub wprowadzania ich do obrotu, 11) nielegalnej działalności gospodarczej, 12) legalizowania dochodów pochodzących z przestępstwa, 13) korupcji, 14) kradzieży i przemytu dzieł sztuki, przedmiotów o wartości muzealnej i innych dóbr kultury oraz nielegalnego nimi obrotu, 15) kradzieży i przemytu pojazdów silnikowych oraz nielegalnego nimi obrotu, 16) przestępstw pospolitych związanych z działalnością terrorystyczną. Artykuł 2 Umawiające się Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie: 1) poszukiwania osób uchylających się od odbycia kary orzeczonej za popełnienie przestępstwa, 2) poszukiwania osób zaginionych, identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości, sprawdzania tożsamości osób, których tożsamość jest wątpliwa, oraz identyfikacji nieznanych zwłok. Artykuł 3 1. Umawiające się Strony będą udzielały sobie pomocy i zapewnią ścisłą i stałą współpracę. Będą dokonywały w szczególności wymiany wszelkich istotnych i ważnych informacji. 2. Współpraca może przybrać formę stałego kontaktu za pośrednictwem oficerów łącznikowych, którzy zostaną wyznaczeni w tym celu przez każdą z Umawiających się Stron. Artykuł 4 W celu prowadzenia współpracy, o której mowa w artykułach 1-3, Umawiające się Strony: 1) dokonywać będą wymiany: a) informacji i materiałów dotyczących: - osób uczestniczących w przestępstwach, o których mowa w artykule 1, - struktury, sposobu działania i wyników analiz kryminalnych organizacji przestępczych, - wyników przeprowadzonych czynności lub postępowań, - wyników badań i ekspertyz kryminalistycznych, - naruszonych przepisów prawa karnego, b) próbek porównawczych wykorzystywanych w ekspertyzach kryminalistycznych, c) wzorów dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej, odcisków pieczęci umieszczanych na tych dokumentach oraz rodzajów wiz i ich symboli, 2) bez zbędnej zwłoki podejmą właściwe działania policyjne, wzajemnie uzgodnione i skoordynowane, o ile przepisy prawa wewnętrznego państwa wezwanej Umawiającej się Strony nie zastrzegają tych czynności dla władz sądowych i ich wykonanie nie wiąże się ze stosowaniem środków przymusu przez wezwaną Umawiającą się Stronę, 3) będą sobie wzajemnie pomagać w przygotowaniu wykonania wniosków o pomoc prawną, zgodnie z międzynarodowymi uregulowaniami prawnymi obowiązującymi w tym zakresie. Artykuł 5 1. W zakresie współpracy naukowej i pomocy technicznej Umawiające się Strony będą wymieniać: 1) doświadczenia i informacje, w szczególności dotyczące metod zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak też nowych form przestępczego działania, 2) wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii oraz nauk prawnych, związanych ze zwalczaniem przestępczości zorganizowanej, 3) informacje o przedmiotach związanych z popełnianiem przestępstw, 4) ekspertów, w celu doskonalenia zawodowego, w szczególności w zakresie technik kryminalistycznych oraz metod zwalczania przestępstw, literaturę fachową i inne publikacje dotyczące przedmiotu niniejszej umowy. 2. W zakresie określonym w ustępie 1 Umawiające się Strony będą udostępniać organom współpracującym w ramach niniejszej umowy sprzęt techniczny służący do zwalczania przestępczości. 3. Sprzęt techniczny przekazany przez jedną Umawiającą się Stronę drugiej Umawiającej się Stronie może być udostępniony podmiotom trzecim wyłącznie za zgodą Strony przekazującej. 4. Warunki pomocy technicznej i doskonalenia zawodowego zostaną określone przez właściwe organy Umawiających się Stron w drodze porozumień. Artykuł 6 W szczególnych przypadkach Umawiająca się Strona może bez wezwania przekazać drugiej Umawiającej się Stronie informacje mogące być dla niej istotne dla zapobiegania i zwalczania przestępstw, o których mowa w artykule 1 niniejszej umowy, lub w związku z zapobieganiem zagrożeniom bezpieczeństwa i porządku publicznego. Artykuł 7 Wszystkie informacje przekazane przez wezwaną Umawiającą się Stronę mogą być wykorzystywane przez wzywającą Umawiającą się Stronę w celach dowodowych w postępowaniu przed sądem jedynie w wyniku zastosowania pomocy prawnej w sprawach karnych, udzielonej zgodnie z międzynarodowymi regulacjami prawnymi obowiązującymi w tym zakresie. Artykuł 8 1. Wszystkie kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej umowy, będą odbywać się bezpośrednio między właściwymi centralnymi organami Umawiających się Stron. Wnioski o pomoc i odpowiedzi na te wnioski oraz wszystkie inne informacje będą przekazywane między tymi organami w formie pisemnej. Organami tymi są: - po Stronie Rzeczypospolitej Polskiej: a) minister właściwy do spraw wewnętrznych, b) Szef Urzędu Ochrony Państwa, c) Komendant Główny Policji, d) Komendant Główny Straży Granicznej. - po Stronie Królestwa Belgii: Wydział Międzynarodowej Współpracy Policyjnej Generalnej Służby Wsparcia Policyjnego. 2. Jeżeli prowadzenie przez organy centralne, wymienione w ustępie 1, czynności służących zapobieganiu lub zwalczaniu przestępstw mogłoby utrudnić lub narazić podejmowane działania na niepowodzenie, właściwe służby wzywającej Umawiającej się Strony mogą wyjątkowo i w przypadkach niecierpiących zwłoki zwrócić się bezpośrednio do właściwych służb wezwanej Umawiającej się Strony. Służby te mogą udzielić odpowiedzi bezpośrednio. 3. W przypadkach, o których mowa w ustępie 2, właściwa służba wzywająca powinna zawiadomić w jak najkrótszym terminie właściwy organ centralny swojego państwa o swoim bezpośrednim wniosku i uzasadnić jego pilność. 4. Wymiana informacji, o której mowa w ustępie 2, może nastąpić ustnie pod warunkiem, że zostanie potwierdzona na piśmie w jak najkrótszym terminie. 5. Umawiające się Strony powiadomią się drogą dyplomatyczną o zmianach właściwości lub nazwy organów określonych w ustępie 1. 6. Organy i służby realizujące zadania w ramach niniejszej umowy mogą zawierać, w zakresie swojej właściwości i zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, porozumienia wykonawcze do niniejszej umowy, określające szczegółowe formy i sposoby współpracy, nie naruszając uprawnień komisji mieszanej, o której mowa w artykule 11. Artykuł 9 1. W wymianie informacji między Umawiającymi się Stronami każda Umawiająca się Strona jest zobowiązana zapewnić taki sam stopień ochrony informacji, jaki druga Umawiająca się Strona przyznała przekazywanej informacji. Umawiające się Strony informują się wzajemnie o stopniach ochrony informacji obowiązujących w ich państwach i o środkach podejmowanych w celu ich przestrzegania. 2. W przypadku ujawnienia lub narażenia na ujawnienie informacji niejawnych przekazanych przez jedną z Umawiających się Stron, druga Umawiająca się Strona powiadomi niezwłocznie Stronę przekazującą o tym fakcie, jego okolicznościach i skutkach oraz działaniach podjętych w celu uniknięcia wystąpienia takich przypadków w przyszłości. 3. Z zastrzeżeniem artykułu 15 wszelkie informacje niejawne przekazane Umawiającej się Stronie na podstawie niniejszej umowy mogą być udostępnione przez tę Stronę podmiotom trzecim jedynie za zgodą właściwego organu Umawiającej się Strony przekazującej. Artykuł 10 1. Każda z Umawiających się Stron może oddelegować, na czas określony lub nieokreślony, oficerów łącznikowych do drugiej Umawiającej się Strony. 2. Oddelegowanie oficerów łącznikowych ma na celu usprawnianie i przyspieszanie współpracy pomiędzy Umawiającymi się Stronami, szczególnie poprzez ułatwianie pomocy: 1) w wymianie informacji dotyczących zapobiegania przestępstwom i ich zwalczania, 2) w wykonywaniu wniosków o pomoc prawną w sprawach karnych, udzielaną zgodnie z międzynarodowymi uregulowaniami prawnymi obowiązującymi w tym zakresie, 3) w organizowaniu i technicznym przygotowaniu działań właściwych organów w zakresie przewidzianym niniejszą umową. 3. Oficerowie łącznikowi pełnią funkcję opiniodawczą i pomocniczą. Nie są uprawnieni do samodzielnego prowadzenia działań policyjnych. Dostarczają informacji i wykonują swoje zadania w ramach instrukcji wydanych im przez wysyłającą Umawiającą się Stronę i przez Umawiającą się Stronę, do której zostali oddelegowani. Przedstawiają regularnie raporty właściwym organom centralnym Umawiającej się Strony, do której zostali oddelegowani. 4. Umawiające się Strony mogą uzgodnić, że oficerowie łącznikowi Umawiającej się Strony oddelegowani do państwa trzeciego mogą reprezentować w tym państwie także interesy drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 11 1. Umawiające się Strony tworzą komisję mieszaną złożoną z przedstawicieli Umawiających się Stron. 2. Zadaniem komisji mieszanej jest ułatwianie i ocena współpracy określonej niniejszą umową. Komisja będzie zbierała się na wniosek jednej z Umawiających się Stron. Posiedzenia komisji będą odbywały się na przemian w Polsce i Belgii. 3. Komisja mieszana może tworzyć, w razie potrzeby, wyspecjalizowane grupy robocze, stałe lub doraźne. Artykuł 12 1. Komisja mieszana, ustanowiona na podstawie artykułu 11, ułatwia rozstrzyganie problemów, które mogłyby wyniknąć z interpretacji lub wykonywania niniejszej umowy. 2. Każdy spór nierozstrzygnięty przez komisję mieszaną będzie rozstrzygany na drodze dyplomatycznej. Artykuł 13 Z wyjątkiem przypadków, w których Umawiające się Strony uzgodnią inaczej, każda z Umawiających się Stron ponosi koszty realizowanych przez siebie czynności związanych z wykonywaniem niniejszej umowy. Artykuł 14 1. Wnioski i wymieniane informacje są sporządzane przez Umawiające się Strony w jednym z języków urzędowych państw Umawiających się Stron, wraz - zależnie od potrzeby i na stosowny wniosek - z tłumaczeniem na język roboczy ustalony wspólnie przez Umawiające się Strony. 2. Wnioski i wymieniane informacje mogą być również sporządzane w jednym z języków roboczych Międzynarodowej Organizacji Policji Interpol. Artykuł 15 1. Przetwarzanie danych osobowych związane z wykonywaniem niniejszej umowy następuje zgodnie z prawem wewnętrznym państw Umawiających się Stron. 2. Przy przetwarzaniu danych osobowych w związku z wykonywaniem niniejszej umowy Umawiające się Strony zobowiązują się do zapewnienia ochrony danych osobowych, zgodnej z odpowiednimi regulacjami wynikającymi z postanowień Konwencji Nr 108 Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. O Ochronie Osób w Związku z Automatycznym Przetwarzaniem Danych Osobowych i Zaleceniem R (87) 15 z dnia 17 września 1987 r. Komitetu Ministrów Rady Europy o reglamentacji danych osobowych w branży policyjnej. 3. Przy przetwarzaniu danych osobowych przekazywanych w związku z wykonywaniem niniejszej umowy Umawiające się Strony będą przestrzegały następujących zasad: 1) Umawiająca się Strona, która otrzymała dane, może je wykorzystywać jedynie w celach, dla których niniejsza umowa przewiduje przekazywanie takich danych, oraz przestrzegając warunków ustalonych przez Umawiającą się Stronę przekazującą dane, 2) przekazane dane osobowe mogą być wykorzystywane jedynie przez władze sądowe, organy i służby realizujące zadania określone w niniejszej umowie; przekazywanie danych innym organom będzie możliwe po uprzednim uzyskaniu zgody Umawiającej się Strony, która przekazała te dane, 3) Umawiająca się Strona przekazująca dane jest obowiązana zapewnić ich dokładność i kompletność. Jest również obowiązana do czuwania nad tym, aby dane te nie były przechowywane dłużej niż jest to konieczne. Jeżeli Umawiająca się Strona przekazująca dane stwierdzi z urzędu bądź wskutek wniosku zainteresowanej osoby, że przekazane zostały dane niewłaściwe lub dane, które nie powinny być przekazane, jest obowiązana do niezwłocznego powiadomienia o tym Umawiającą się Stronę, która otrzymała dane. W takim przypadku Umawiająca się Strona, która otrzymała dane, jest obowiązana do dokonania ich korekty lub zniszczenia, 4) Umawiająca się Strona nie może powoływać się na fakt, że druga Umawiająca się Strona przekazała błędne dane, w celu uniknięcia odpowiedzialności spoczywającej na niej zgodnie z jej prawem wewnętrznym w związku z naruszeniem praw danej osoby. Jeżeli Umawiająca się Strona, która otrzymała błędne dane, zostanie zobowiązana do odszkodowania w związku z wykorzystaniem tych danych, Umawiająca się Strona, która przekazała dane, zwróci w pełnej wysokości kwotę zapłaconego odszkodowania przez Umawiającą się Stronę, która otrzymała błędne dane, 5) przekazywanie i otrzymywanie danych osobowych podlega rejestracji, 6) przy udostępnianiu danych osobowych zainteresowanej osobie, której dane dotyczą, stosuje się przepisy prawa wewnętrznego państwa tej Umawiającej się Strony, do której zwrócono się z wnioskiem o udostępnienie danych. Umawiająca się Strona, która otrzymała dane, może przekazać informacje dotyczące tych danych dopiero po uzyskaniu zgody Umawiającej się Strony, od której dane pochodzą, 7) Umawiająca się Strona, która otrzymała dane, informuje - na wniosek drugiej Umawiającej się Strony, która przekazała te dane - o sposobie i efekcie ich wykorzystania. 4. Każda Umawiająca się Strona wyznaczy organ odpowiedzialny, z zachowaniem prawa wewnętrznego, za prowadzenie na swoim terytorium niezależnej kontroli przetwarzania danych osobowych dokonywanego na podstawie niniejszej umowy i sprawdzanie, czy przetwarzanie danych nie narusza praw osób. Organy kontrolne są również właściwe do analizowania trudności w stosowaniu i interpretacji niniejszej umowy, dotyczących przetwarzania danych osobowych. Organy kontrolne mogą porozumiewać się co do współpracy w ramach zadań wykonywanych na podstawie niniejszej umowy. 5. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się także do danych osobowych przekazywanych za pośrednictwem oficera łącznikowego, o którym mowa w artykule 10. Artykuł 16 1. Umawiająca się Strona odmówi pomocy w przypadku przestępstw uważanych przez tę Stronę za polityczne albo wojskowe lub jeżeli pomoc byłaby sprzeczna z prawem wewnętrznym państwa tej Umawiającej się Strony. 2. Umawiająca się Strona może odmówić pomocy lub ją ograniczyć albo uzależnić udzielenie pomocy od spełnienia określonych warunków w przypadku przestępstw mających związek z przestępstwami uważanymi przez tę Stronę za polityczne albo wojskowe lub jeżeli realizacja pomocy mogłaby zagrażać suwerenności, bezpieczeństwu lub porządkowi publicznemu albo innym istotnym interesom państwa tej Umawiającej się Strony. Artykuł 17 Nadzór nad wykonywaniem niniejszej umowy realizowany będzie zgodnie z prawem wewnętrznym państwa każdej z Umawiających się Stron. Artykuł 18 1. Niniejsza umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem państw Umawiających się Stron, co zostanie stwierdzone drogą wymiany not dyplomatycznych. Umowa wejdzie w życie w pierwszym dniu trzeciego miesiąca, który nastąpi po dniu otrzymania noty wysłanej jako późniejsza. 2. Niniejsza umowa została zawarta na czas nieokreślony. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć umowę notą dyplomatyczną. W takim przypadku umowa traci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia notyfikacji. Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszą umowę. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) Z upoważnienia Rządu Królestwa Belgii: (podpis w formie graficznej) Niniejszą umowę sporządzono w Brukseli dnia 13 listopada 2000 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, flamandzkim i francuskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 22 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, podpisanej w Brukseli dnia 13 listopada 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 36, poz. 330) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 22 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, podpisaną w Brukseli dnia 13 listopada 2000 r. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa wchodzi w życie dnia 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu działania i sposobu organizacji Komitetu Standardów Rachunkowości (Dz. U. Nr 37, poz. 331) Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie zakresu działania i sposobu organizacji Komitetu Standardów Rachunkowości (Dz. U. Nr 140, poz. 1580 oraz z 2002 r. Nr 18, poz. 173) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) podejmowanie innych działań mających na celu harmonizację i standaryzację zasad rachunkowości."; 2) w § 4: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może odwołać, przed upływem kadencji, członka Komitetu na wniosek właściwego podmiotu, który zgłosił jego kandydaturę.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 2a, minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje na nowego członka Komitetu osobę zgłoszoną przez właściwy podmiot, zgodnie z § 3 ust. 4 i 5.", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W przypadku wygaśnięcia członkostwa lub odwołania członka przed upływem kadencji Komitetu nowi członkowie są powoływani do końca kadencji Komitetu."; 3) w § 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Posiedzenia Komitetu zwołuje i prowadzi Przewodniczący. Przewodniczący może zarządzić rozpatrywanie spraw należących do właściwości Komitetu w trybie korespondencyjnego uzgadniania stanowisk (tryb obiegowy), z tym że podejmowanie uchwał następuje na posiedzeniach."; 4) w § 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do ważności uchwał Komitetu wymagane jest zawiadomienie o posiedzeniu wszystkich członków Komitetu oraz obecność na posiedzeniu co najmniej 10 członków Komitetu. Standard uważa się za przyjęty, jeżeli za jego przyjęciem głosowało co najmniej 10 członków Komitetu.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać ciepłomierze do wody i ich elementy (Dz. U. Nr 37, poz. 332) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać: 1) ciepłomierze do wody, zwane dalej "ciepłomierzami"; 2) następujące elementy ciepłomierzy do wody: a) przeliczniki wskazujące, b) pary czujników temperatury, c) przetworniki przepływu - zwane dalej "elementami". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ciepłomierz - przyrząd pomiarowy służący do pomiaru ciepła oddanego przez przepływającą wodę, będącą ciekłym nośnikiem ciepła w obiegu wymiany ciepła; 2) przelicznik wskazujący - przyrząd pomiarowy odbierający sygnały pary czujników temperatury i przetwornika przepływu, przetwarzający je oraz obliczający i wskazujący wartość liczbową ciepła przekazanego w obiegu wymiany ciepła; 3) para czujników temperatury - przyrząd pomiarowy wytwarzający sygnały wyjściowe, będące funkcją temperatury nośnika ciepła na wejściu i na wyjściu obiegu wymiany ciepła; 4) przetwornik przepływu - przyrząd pomiarowy wytwarzający sygnał wyjściowy, będący funkcją objętości, masy, strumienia objętości lub strumienia masy nośnika ciepła, mierzonych na wejściu lub na wyjściu obiegu wymiany ciepła; 5) górna granica zakresu temperatury tmax - największą wartość temperatury nośnika ciepła, przy której ciepłomierz i jego element może działać bez przekroczenia błędów granicznych dopuszczalnych; 6) dolna granica zakresu temperatury tmin - najmniejszą wartość temperatury nośnika ciepła, przy której ciepłomierz i jego element może działać bez przekroczenia błędów granicznych dopuszczalnych; 7) różnica temperatury ∆t - różnicę temperatury nośnika ciepła na wejściu obiegu wymiany ciepła i temperatury nośnika ciepła na wyjściu obiegu wymiany ciepła; 8) minimalna różnica temperatury ∆tmin - najmniejszą wartość różnicy temperatury, przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie mogą przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 9) maksymalna różnica temperatury ∆tmax - największą wartość różnicy temperatury występującą przy maksymalnej mocy cieplnej, przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie mogą przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 10) przepływ q - strumień objętości lub strumień masy nośnika ciepła; 11) przepływ minimalny qi - najmniejszą wartość przepływu, przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie mogą przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 12) przepływ nominalny qp - największą wartość przepływu, dopuszczalną podczas działania ciągłego, przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie mogą przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 13) przepływ maksymalny qs - największą wartość przepływu, dopuszczalną w krótkich okresach czasu, nieprzekraczających w sumie 1 godziny na dobę i 200 godzin rocznie, przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie mogą przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 14) maksymalna moc cieplna Ps - największą wartość mocy cieplnej, przy której błędy ciepłomierza nie mogą przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiałów i wykonania ciepłomierzy oraz ich elementów § 3. W zależności od konstrukcji rozróżnia się następujące rodzaje ciepłomierzy: 1) zespolone, niemające oddzielnych elementów; 2) składane, będące rozdzielnymi zestawami elementów; 3) hybrydowe, będące zespołami elementów, rozdzielnymi w sposób określony przez producenta. § 4. 1. Ciepłomierz i przelicznik wskazujący powinien zawierać liczydło ciepła wskazujące wartość ciepła w dżulach albo watogodzinach, albo ich wielokrotnościach dziesiętnych. 2. Nazwa lub oznaczenie jednostki miary ciepła powinny być umieszczone w taki sposób, aby wartość liczbowa wskazywana na liczydle ciepła i jednostka mogły być odczytywane jednocześnie. 3. Cyfry wskazujące części całkowite wartości liczbowej ciepła powinny mieć te same wymiary. 4. Cyfry wskazujące części dziesiętne wartości liczbowej ciepła powinny być: 1) oddzielone od innych przecinkiem lub kropką; 2) wyraźnie wyróżnione, w szczególności: ramką, wymiarami lub kolorem. 5. Wysokość cyfr liczydła ciepła nie powinna być mniejsza niż 4 mm. § 5. 1. Liczydło ciepła powinno być tak skonstruowane, aby ciągła praca ciepłomierza i przelicznika wskazującego, w czasie 3.000 godzin przy maksymalnej mocy cieplnej Ps, nie powodowała powtórzenia się wskazania tego liczydła. 2. Ciepło zmierzone przez ciepłomierz przy maksymalnej mocy cieplnej Ps, w czasie 1 godziny, powinno powodować zmianę wskazania liczydła ciepła co najmniej o wartość 1 działki elementarnej, rozumianej jako najmniejszy przyrost wskazania tego liczydła, który można odczytać bez interpolacji. § 6. 1. Liczydło ciepła powinno być: 1) elektroniczne - wyświetlacz albo 2) elektromechaniczne o konstrukcji bębenkowej, z podziałką cyfrową lub cyfrowo-kreskową, o zakresie od 0 do 9. 2. W liczydłach ciepła elektronicznych wskazanie wartości ciepła powinno być widoczne w sposób ciągły albo powracać samoczynnie po przełączeniu wyświetlacza na inne wskazanie lub pojawiać się jako pierwsze po wywołaniu wskazania na samoczynnie wygaszonym wyświetlaczu. 3. W liczydłach ciepła elektromechanicznych o konstrukcji bębenkowej: 1) ostatni bębenek powinien się poruszać w sposób ciągły, w kierunku od dołu ku górze, natomiast pozostałe bębenki powinny się poruszać skokowo; 2) zmiana wskazania bębenka powinna się dokonać całkowicie, podczas gdy następny bębenek zmienia wskazanie z "9" na "0". § 7. 1. Konstrukcja ciepłomierza i przelicznika wskazującego powinna uniemożliwiać zmianę wskazania liczydła ciepła przez osoby nieuprawnione. 2. W przypadku przerwy w zasilaniu elektrycznym ostatnie wskazanie liczydła ciepła i czas jego zapisu powinny być przechowywane w pamięci ciepłomierza i przelicznika wskazującego w czasie nie krótszym niż 1 rok i dostępne po ponownym podłączeniu zasilania. § 8. Ciepłomierz i jego elementy powinny być tak skonstruowane i wykonane, aby możliwe było nałożenie cech zabezpieczających uniemożliwiających: 1) dostęp do zespołów pomiarowych i elementów adiustacji - przed zamontowaniem ciepłomierza; 2) dostęp do zasilania elektrycznego i połączeń elektrycznych między elementami ciepłomierza składanego i hybrydowego - po zamontowaniu ciepłomierza; 3) demontaż ciepłomierza z rurociągu. § 9. Ciepłomierze i przeliczniki wskazujące, których parametry mające wpływ na wynik pomiaru są programowane po zamontowaniu, powinny spełniać następujące warunki: 1) możliwość zmiany parametrów powinna być zabezpieczona kodem cyfrowym lub kluczem do zamka mechanicznego; 2) co najmniej ostatnia operacja zmiany parametrów powinna być przechowywana w pamięci ciepłomierza lub przelicznika wskazującego; 3) zapis w pamięci powinien zawierać wartości wprowadzonych parametrów, datę i znak identyfikujący osobę dokonującą zmiany; 4) czas przechowywania w pamięci ostatniego zapisu nie powinien być krótszy niż 5 lat. § 10. W przelicznikach wskazujących, które mogą być stosowane do jednoczesnego pomiaru ciepła w kilku obiegach wymiany ciepła, przy współdziałaniu z przetwornikami przepływu i parami czujników temperatury, zamontowanymi w każdym z tych obiegów, wskazania ciepła oddanego w każdym z obiegów powinny być wyraźnie wyróżnione. § 11. W miejscu zamontowania ciepłomierza ruch cieplny cieczy w rurociągu za zamkniętym zaworem lub przepływ przez sprawny, zamknięty zawór, nie powinny powodować zmiany wskazania ciepłomierza. § 12. Ciepłomierz, przelicznik wskazujący i przetwornik przepływu powinny mieć sygnał testowy, wykorzystywany podczas sprawdzania tego przyrządu pomiarowego, będący: 1) wskazaniem cyfrowym ciepła, objętości lub masy; 2) wskazaniem cyfrowym, którego wartość poprawną oblicza się według wzoru podanego przez producenta; 3) wyjściem elektrycznych impulsów o określonej wartości, wyrażonej w liczbie impulsów na jednostkę ciepła, objętości lub masy, lub 4) wyjściem sygnału cyfrowego do dalszego przetwarzania. § 13. W ciepłomierzu składanym para czujników temperatury powinna: 1) mieć charakterystykę termometryczną platynowych czujników termometrów rezystancyjnych Pt 100, Pt 500 lub Pt 1.000; czujniki temperatury o innej charakterystyce termometrycznej mogą być zastosowane jedynie w ciepłomierzach zespolonych i w ciepłomierzach hybrydowych, w których czujniki są trwale połączone z przelicznikiem wskazującym; 2) być typu: a) głowicowego, z zaciskami do podłączenia elektrycznych przewodów zewnętrznych, albo b) bezgłowicowego, z trwale podłączonymi elektrycznymi kablami zewnętrznymi, o jednakowej dla obu czujników długości i powierzchni przekroju przewodów, które powinny być zakończone zaciskanymi, nielutowanymi końcówkami; 3) być przeznaczona do montażu w osłonach lub bez osłon - w zależności od konstrukcji czujnika; 4) mieć określoną przez producenta minimalną głębokość zanurzenia, rozumianą jako taka głębokość zanurzenia w cieczy termostatycznej o temperaturze (80 ± 5) °C, przy temperaturze otoczenia (25 ± 5) °C, że dalsze zanurzanie czujnika w cieczy nie powoduje wzrostu jego rezystancji o wartość większą od odpowiadającej 0,1 °C; 5) mieć określony przez producenta czas odpowiedzi , rozumiany jako czas potrzebny do osiągnięcia przez czujnik 50% wartości całkowitej zmiany rezystancji, spowodowanej skokową zmianą temperatury; 6) mieć rezystancję izolacji między obudową każdego z czujników, bez osłony, i każdym z jego przyłączy, zacisków w czujniku głowicowym lub przewodów zewnętrznych w czujniku bezgłowicowym, przy obu polaryzacjach napięcia probierczego, nie mniejszą niż: a) 100 MΩ w temperaturze od 15 °C do 35 °C, przy wilgotności względnej od 25% do 75% i przy napięciu probierczym stałym 100 V, b) 10 MΩ przy górnej granicy zakresu temperatury tmax i przy napięciu probierczym stałym 10 V. § 14. W parze czujników temperatury typu bezgłowicowego dla czujników: 1) Pt 100, podłączonych dwuprzewodowo - wartość długości kabli zewnętrznych nie powinna przekraczać dla kabli o powierzchni przekroju przewodów zewnętrznych wynoszącej: a) 0,22 mm2 - 2,5 m, b) 0,25 mm2 - 3,0 m, c) 0,50 mm2 - 5,0 m, d) 0,75 mm2 - 7,5 m, e) 1,50 mm2 - 15,0 m; 2) Pt 500, podłączonych dwuprzewodowo - wartość długości kabli zewnętrznych, w zależności od powierzchni przekroju przewodów zewnętrznych, powinna być 5 razy większa od odpowiednich wartości, o których mowa w pkt 1; 3) Pt 1.000, podłączonych dwuprzewodowo - wartość długości kabli zewnętrznych, w zależności od powierzchni przekroju przewodów zewnętrznych, powinna być odpowiednio 10 razy większa od wartości, o których mowa w pkt 1; 4) podłączonych czteroprzewodowo - wartość powierzchni przekroju przewodów zewnętrznych nie powinna być mniejsza niż 0,14 mm2. § 15. Dla ciepłomierzy i przetworników przepływu o średnicach nominalnych DN nie większych niż 250 mm wartości przepływu nominalnego qp, w zależności od średnicy nominalnej DN ciepłomierza i przetwornika przepływu, nie powinny przekraczać następujących wartości: 1) 0,6 m3/h, 1,0 m3/h lub 1,5 m3/h dla DN 15; 2) 2,5 m3/h dla DN 20; 3) 3,5 m3/h dla DN 25; 4) 6,0 m3/h dla DN 32; 5) 10 m3/h dla DN 40; 6) 15 m3/h dla DN 50; 7) 25 m3/h dla DN 65; 8) 40 m3/h dla DN 80; 9) 60 m3/h dla DN 100; 10) 100 m3/h dla DN 125; 11) 150 m3/h dla DN 150; 12) 250 m3/h dla DN 200; 13) 400 m3/h dla DN 250. § 16. Dla ciepłomierzy i przetworników przepływu o średnicach nominalnych DN większych niż 250 mm wartości przepływu nominalnego qp powinny być tak dobrane, aby prędkość przepływu wody nie przekraczała 3 m/s. § 17. Wartość maksymalnej mocy cieplnej Ps powinna być podana przez producenta, jeżeli nie odpowiada ona różnicy temperatury ∆tmax i przepływowi qs. § 18. Ciśnienie nominalne, będące największym nadciśnieniem nośnika ciepła w miejscu zainstalowania ciepłomierza, przy którym może on działać w sposób ciągły, nie powinno być mniejsze od 10 barów. § 19. Maksymalna strata ciśnienia ∆pmax, będąca wartością straty ciśnienia nośnika ciepła występującą przy przepływie nominalnym qp tego nośnika przez ciepłomierz i przetwornik przepływu, nie powinna być większa od 0,25 bara. § 20. Zespoły ciepłomierza i jego elementu powinny być wykonane z materiałów odpornych na korozję w warunkach właściwego użytkowania i transportu, z uwzględnieniem zarówno wpływu czynników zewnętrznych, jak i wpływu nośnika ciepła. § 21. Obudowa ciepłomierza i jego elementu powinna zabezpieczać układy elektroniczne przed przedostaniem się nośnika ciepła oraz wody i pyłu z otoczenia. § 22. 1. Na ciepłomierzu zespolonym i hybrydowym powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) znak fabryczny; 3) rok produkcji i numer fabryczny; 4) wartości graniczne zakresu temperatury, oznaczonej symbolem t lub Θ i wyrażonej w °C: a) tmin i tmax dla ciepłomierza i przelicznika wskazującego, b) tmin i tmax lub tmax dla przetwornika przepływu; 5) wartości graniczne zakresu różnicy temperatury, oznaczonej symbolem ∆t lub ∆Θ i wyrażonej w K lub °C: ∆tmin i ∆tmax; 6) wartości graniczne przepływu: qi, qp i qs; jeżeli qs = qp, to wartości qs nie podaje się; 7) miejsce pomiaru objętości, masy lub przepływu nośnika ciepła; wejście obiegu wymiany ciepła powinno się oznaczać wyrazem "zasilanie", a wyjście obiegu wymiany ciepła - wyrazem "powrót"; 8) wartość ciśnienia nominalnego, jeżeli jest ona większa niż 10 barów; 9) oznaczenie kierunku przepływu nośnika ciepła w postaci strzałki. 2. Na przeliczniku wskazującym powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności oznaczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 5 i 7, oraz: 1) wartości graniczne zakresu temperatury, oznaczonej symbolem t lub Θ i wyrażonej w °C: tmin i tmax; 2) rodzaj czujników temperatury: Pt 100, Pt 500 lub Pt 1.000; 3) charakterystyka wyjścia przetwornika przepływu, rozumiana jako zależność sygnału wyjściowego przetwornika przepływu od objętości, masy, strumienia objętości lub strumienia masy nośnika ciepła. 3. Na obu czujnikach wchodzących w skład pary czujników temperatury powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny oznaczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 5 i w ust. 2 pkt 1, oraz oznaczenia rodzaju czujników temperatury: Pt 100, Pt 500 lub Pt 1.000, jeżeli znak fabryczny nie zawiera oznaczenia rodzaju czujnika. 4. Na przetworniku przepływu powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny oznaczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, 6, 8, 9 i w ust. 2 pkt 3, oraz wartości graniczne zakresu temperatury dopuszczalnej dla przetwornika przepływu, oznaczonej symbolem t lub Θ i wyrażonej w °C: tmin i tmax lub tmax. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne ciepłomierzy i ich elementów § 23. 1. Zakres obciążeń pomiarowych ciepłomierza określają wartości graniczne: 1) temperatury: tmin i tmax; 2) różnicy temperatury: ∆tmin i ∆tmax; 3) przepływu: qi, qp i qs; 4) mocy cieplnej: Ps. 2. Zakresy obciążeń pomiarowych elementów ciepłomierza są określone następująco: 1) dla przelicznika wskazującego - przez wartości graniczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4; 2) dla pary czujników temperatury - przez wartości graniczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2; 3) dla przetwornika przepływu - przez wartości graniczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3. 3. Zakresy obciążeń pomiarowych ciepłomierza zespolonego i hybrydowego oraz przetwornika przepływu powinny być tak dobrane, aby były spełnione wymagania, o których mowa w ust. 13 i 17 załącznika do rozporządzenia. 4. Zakres obciążeń pomiarowych ciepłomierza składanego i hybrydowego określa się jako część wspólną zakresów obciążeń pomiarowych jego elementów. 5. Dolna granica zakresu temperatury tmin nie powinna być większa niż 30 °C. 6. Górna granica zakresu temperatury tmax nie powinna być mniejsza niż 90 °C. 7. Minimalna różnica temperatury ∆tmin powinna przyjmować wartości: 3 K, 5 K lub 10 K. 8. Stosunek maksymalnej różnicy temperatury ∆tmax do minimalnej różnicy temperatury ∆tmin nie powinien być mniejszy od 10. 9. Stosunek przepływu nominalnego qp do przepływu minimalnego qi nie powinien być mniejszy od 10. § 24. Błędy względne procentowe oraz błędy graniczne dopuszczalne względne ciepłomierza i jego elementów oraz wzory, według których oblicza się te błędy, określa załącznik do rozporządzenia. § 25. 1. Dla ciepłomierzy i ich elementów, których typy zostały zatwierdzone od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 15 maja 1999 r., podczas legalizacji: 1) błędy graniczne dopuszczalne względne przelicznika wskazującego ELd, wyrażone w procentach, w zależności od różnicy temperatury ∆t, wynoszą: a) ELd = ± 1,5% dla ∆tmin ≤ ∆t < 20 °C, b) ELd = ± 0,75% dla 20 °C ≤ ∆t ≤ ∆tmax; 2) błędy graniczne dopuszczalne względne pary czujników temperatury ETd, wyrażone w procentach, w zależności od różnicy temperatury ∆t, wynoszą: a) ETd = ± 3,5% dla ∆tmin ≤ ∆t < 10 °C, b) ETd = ± 2,5% dla 10 °C ≤ ∆t < 20 °C, c) ETd = ± 1,25% dla 20 °C ≤ ∆t ≤ ∆tmax; 3) błędy graniczne dopuszczalne względne przetwornika przepływu EPd, wyrażone w procentach, w zależności od przepływu q, wynoszą: a) EPd = ± 5% dla qmin ≤ q < qt, gdzie qmin - przepływ minimalny, rozumiany jako najmniejsza wartość przepływu, przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych, qt - przepływ pośredni, rozumiany jako najmniejsza wartość przepływu, przy której wartość błędu EPd nie przekracza ± 3%, b) EPd = ± 3% dla qt ≤ q ≤ qmax, gdzie qmax - przepływ maksymalny, rozumiany jako największa wartość przepływu, dopuszczalna w krótkich okresach czasu (nieprzekraczających w sumie 1 godziny na dobę i 200 godzin rocznie), przy której błędy ciepłomierza i jego elementu nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 4) błąd graniczny dopuszczalny bezwzględny pojedynczego czujnika temperatury, wchodzącego w skład pary czujników temperatury, wynosi ± 2 °C. 2. Błędy graniczne dopuszczalne względne ciepłomierza składanego i hybrydowego, w którym typ przynajmniej jednego z elementów został zatwierdzony od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 15 maja 1999 r., ustala się zgodnie z ust. 1. 3. Wartości błędów względnych procentowych ciepłomierzy i ich elementów, których typy zostały zatwierdzone od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 15 maja 1999 r., wyznaczone podczas legalizacji, nie powinny przekraczać wartości odpowiednich błędów granicznych dopuszczalnych, o których mowa w ust. 1. Rozdział 4 Przepis końcowy § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 lutego 2004 r. (poz. 332) BŁĘDY WZGLĘDNE PROCENTOWE ORAZ BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WZGLĘDNE CIEPŁOMIERZA I JEGO ELEMENTÓW ORAZ WZORY, WEDŁUG KTÓRYCH OBLICZA SIĘ TE BŁĘDY 1. Błąd względny procentowy ciepłomierza EQ określa się według wzoru: gdzie: Qi - wartość wskazana ciepła, Qc - wartość poprawna ciepła. 2. Wartość poprawna ciepła Qc wynosi: gdzie: qm - strumień masy nośnika ciepła, ∆h - wartość różnicy entalpii właściwej nośnika ciepła w temperaturze na wejściu i w temperaturze na wyjściu obiegu wymiany ciepła, pod odpowiadającym im ciśnieniem, - czas, - czas początku pomiaru, - czas końca pomiaru. 3. W warunkach ustalonych, w szczególności przy sprawdzaniu ciepłomierza, wartość poprawną ciepła oblicza się według wzoru: Qc = m ∆h lub Qc = k V∆t gdzie: m - masa nośnika ciepła, V - objętość nośnika ciepła, ∆t - różnica temperatury, k - współczynnik cieplny, będący funkcją właściwości fizycznych nośnika ciepła, zależną od temperatury na wejściu i temperatury na wyjściu obiegu wymiany ciepła, ciśnienia nośnika ciepła oraz miejsca pomiaru objętości, masy lub przepływu nośnika ciepła; współczynnik cieplny powinien być wyznaczany według wzorów podanych w ust. 15-18. 4. Wartości błędu względnego procentowego ciepłomierza, o którym mowa w ust. 1, wyznaczone podczas zatwierdzenia typu i legalizacji, nie powinny przekraczać wartości błędów granicznych dopuszczalnych względnych ciepłomierza, o których mowa w ust. 7-8. 5. Błędy względne procentowe elementów ciepłomierza EN oblicza się według wzoru: gdzie: Xi - wartość wskazana lub zmierzona wielkości wyjściowej (sygnału będącego funkcją objętości, masy, przepływu, różnicy temperatury lub ciepła), Xc - wartość poprawna wskazania lub wyniku pomiaru wielkości wyjściowej, N - symbol elementu ciepłomierza, przyjmujący oznaczenia: L - przelicznik wskazujący, T - para czujników temperatury, P - przetwornik przepływu. 6. Wartości błędów względnych procentowych, o których mowa w ust. 5, wyznaczone podczas zatwierdzenia typu i legalizacji, nie powinny przekraczać wartości odpowiednich błędów granicznych dopuszczalnych względnych, o których mowa w ust. 9-12. 7. Błędy graniczne dopuszczalne względne ciepłomierza EQd, wyrażone w procentach, w zależności od różnicy temperatury ∆t i przepływu q, oblicza się według wzoru: EQd = ± (4 + 4 ∆tmin/∆t + 0,05 qp/q) 8. Wartość EQd nie powinna przekraczać ± 10%. 9. Błędy graniczne dopuszczalne względne przelicznika wskazującego ELd, wyrażone w procentach, w zależności od różnicy temperatury ∆t, oblicza się według wzoru: ELd = ± (0,5 + ∆tmin/∆t) 10. Błędy graniczne dopuszczalne względne pary czujników temperatury ETd, wyrażone w procentach, w zależności od różnicy temperatury ∆t, oblicza się według wzoru: ETd = ± (0,5 + 3 ∆tmin/∆t) 11. Błędy graniczne dopuszczalne względne przetwornika przepływu EPd, wyrażone w procentach, w zależności od przepływu q, oblicza się według wzoru: EPd = ± (3 + 0,05 qp/q) 12. Wartość EPd nie powinna przekraczać ± 5%. 13. Błędy graniczne dopuszczalne względne ciepłomierza składanego i hybrydowego oblicza się według wzoru: EQd = ELd + ETd + EPd 14. Błąd graniczny dopuszczalny bezwzględny pojedynczego czujnika temperatury, wchodzącego w skład pary czujników temperatury, wynosi ± 2 °C. 15. Wartości współczynnika cieplnego k dla wody, wyrażone w MJ/(m3 • K), dla ciśnienia p = 16 bar, w zależności od wartości temperatury na wejściu obiegu wymiany ciepła t1, wyrażonej w °C, i temperatury na wyjściu obiegu wymiany ciepła t2, wyrażonej w °C, oraz miejsca montażu przetwornika przepływu, oblicza się według wzoru: gdzie: v - objętość właściwa wody, wyrażona w m3/kg, w temperaturze t1 lub t2, w zależności od miejsca montażu przetwornika przepływu, h1 - entalpia właściwa wody, wyrażona w kJ/kg, w temperaturze t1, h2 - entalpia właściwa wody, wyrażona w kJ/kg, w temperaturze t2. 16. Wartość v oblicza się według wzoru: gdzie: R - stała równa 461,526 J/(kg • K), T - temperatura bezwzględna, wyrażona w K i obliczona według wzoru: T = t + 273,15, gdzie: t = t1 w przypadku zamontowania przetwornika przepływu na wejściu obiegu wymiany ciepła (w temperaturze t1) lub t = t2 w przypadku zamontowania przetwornika przepływu na wyjściu obiegu wymiany ciepła (w temperaturze t2), p - ciśnienie przyjęte jako stałe i równe 1,6 • 106 Pa (16 barów), - ciśnienie zredukowane, obliczone według wzoru: = p/p*, gdzie p* = 16,53 • 106 Pa, - temperatura zredukowana, obliczona według wzoru: = T*/T, gdzie T* = 1.386 K, - współczynnik obliczony według wzoru: gdzie: ni, Ii i Ji - współczynniki, których wartości określa tabela nr 1. 17. Wartości h1 i h2 w temperaturach, odpowiednio, t1 i t2, oblicza się według wzoru: h (, ) = 0,001 RT gdzie: R, T, i - parametry zdefiniowane w ust. 16, z tym że do obliczenia wartości h1 przyjmuje się, iż T = t1 + 273,15, a do obliczenia wartości h2 - iż T = t2 + 273,15, - współczynnik obliczony według wzoru: gdzie: ni, Ii i Ji - współczynniki, których wartości określa tabela nr 1. 18. Wartości temperatury T i ciśnienia p powinny spełniać następujące warunki: 273,15 K ≤ T ≤ 623,15 K, ps(T) ≤ p ≤ 100 MPa, gdzie ps(T) - ciśnienie nasycenia pary wodnej w temperaturze T. 19. Wartości odniesienia k, h1, h2 i v dla p = 16 bar, t1 = 70 °C i t2 = 30 °C, w zależności od temperatury w miejscu montażu przetwornika przepływu, określa tabela nr 2. Tabela nr 1. Współczynniki i wykładniki równań definiujących współczynniki i iIiJiniiIiJini 10-20,146 329 712 131 671823-0,441 418 453 308 46 • 10-5 20-1-0,845 481 871 691 1419217-0,726 949 962 975 94 • 10-15 300-0,375 636 036 720 40 • 101203-4-0,316 796 448 450 54 • 10-4 4010,338 551 691 683 85 • 1012130-0,282 707 979 853 12 • 10-5 502-0,957 919 633 878 722236-0,852 051 281 201 03 • 10-9 6030,157 720 385 132 28234-5-0,224 252 819 080 00 • 10-5 704-0,166 164 171 995 01 • 10-1244-2-0,651 712 228 956 01 • 10-6 8050,812 146 299 835 68 • 10-325410-0,143 417 299 379 24 • 10-12 91-90,283 190 801 238 04 • 10-3265-8-0,405 169 968 601 17 • 10-6 101-7-0,607 063 015 658 74 • 10-3278-11-0,127 343 017 416 41 • 10-8 111-1-0,189 900 682 184 19 • 10-1288-6-0,174 248 712 306 34 • 10-9 1210-0,325 297 487 705 05 • 10-12921-29-0,687 621 312 955 31 • 10-18 1311-0,218 417 171 754 14 • 10-13023-310,144 783 078 285 21 • 10-19 1413-0,528 383 579 699 30 • 10-43129-380,263 357 816 627 95 • 10-22 152-3-0,471 843 210 732 67 • 10-33230-39-0,119 476 226 400 71 • 10-22 1620-0,300 017 807 930 26 • 10-33331-400,182 280 945 814 04 • 10-23 17210,476 613 939 069 87 • 10-43432-41-0,935 370 872 924 58 • 10-25 Tabela nr 2. Wartości odniesienia k, h i v dla p = 16 bar, t1 = 70 °C i t2 = 30 °C, w zależności od miejsca montażu przetwornika przepływu Symbol wielkościJednostkaPrzetwornik przepływu zamontowany w temperaturze t1Przetwornik przepływu zamontowany w temperaturze t2 kMJ/(m3 • K)4,08744,1621 h1kJ/kg0,294301 • 1030,294301 • 103 h2kJ/kg0,127200 • 1030,127200 • 103 vm3/kg0,102204 • 10-20,100370 • 10-2 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. Nr 37, poz. 333) Na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za: 1) czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) czynności związane z uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) czynności związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) udzielanie informacji, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. (poz. 333) Załącznik nr 1 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ZWIĄZANE Z PROWADZENIEM PAŃSTWOWEGO ZASOBU GEODEZYJNEGO I KARTOGRAFICZNEGO 1. Opracowania geodezyjne do celów prawnych, inwentaryzacja uzbrojenia terenu oraz inwentaryzacja budynków i budowli: Tabela I Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Podział Liczba działek ewidencyjnych, liczonych jako suma działek stanu starego i nowego z wykazu zmian gruntowych oddo 1-390,00 złotych 241090,00 złotych oraz dodatkowo kwota 15,00 złotych za każdą działkę powyżej trzech 311-190,00 złotych oraz dodatkowo kwota 7,00 złotych za każdą działkę powyżej dziesięciu Inne opracowania do celów prawnych Liczba działek ewidencyjnych w obszarze opracowania oddo 4-170,00 złotych 521070,00 złotych oraz dodatkowo kwota 15,00 złotych za każdą działkę powyżej jednej 611-200,00 złotych oraz dodatkowo kwota 7,00 złotych za każdą działkę powyżej dziesięciu Rozgraniczenie nieruchomości 7Do 10 punktów granicznych90,00 złotych 8Następne punkty graniczneDodatkowo 4,00 złote za każdy następny punkt graniczny Wznowienie znaków granicznych 9Do 10 wznowionych znaków70,00 złotych 10Następne wznowione znakiDodatkowo 7,00 złotych za każdy następny znak graniczny 11Inwentaryzacja budynku lub budowli60,00 złotych za każdy budynek lub budowlę oraz dodatkowo 7,00 złotych za następny budynek lub budowlę na tej samej działce przy jednoczesnym opracowaniu Inwentaryzacja przyłącza 12Za pierwsze przyłącze do pojedynczego budynku lub budowli60,00 złotych 13Następne przyłącza do tego budynkuDodatkowo 7,00 złotych za każde następne przyłącze Inwentaryzacja sieci uzbrojenia terenu 14Do 100 metrów45,00 złotych 15Powyżej 100 metrówDodatkowo 15,00 złotych za każde następne rozpoczęte 100 metrów 16Inwentaryzacja obiektu punktowego15,00 złotych za pierwszy obiekt oraz dodatkowo 2,00 złote za każdy następny obiekt przy jednoczesnym opracowaniu W przypadku: 1) inwentaryzacji budynku z przyłączami wysokość opłaty ustala się według tabeli I lp. 11 i 13, przy czym w przypadku budynku z jednym przyłączem wysokość opłaty ustala się według tabeli I lp. 11; 2) inwentaryzacji obiektów wydłużonych (np. ciek wodny, droga, rów) wysokość opłaty ustala się według tabeli I lp. 14 i 15; 3) inwentaryzacji powykonawczej zagospodarowania działki lub terenu, w zakresie obiektów niewymienionych w tabeli I, wysokość opłaty ustala się według tabeli II; 4) ustalania i pomiaru granic podziału administracyjnego (w tym również granic obrębów ewidencyjnych) wysokość opłaty ustala się według tabeli I lp. 9 i 10, stosując współczynnik 0,1; 5) wyznaczania punktów granicznych ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków w trybie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne wysokość opłaty ustala się według tabeli I lp. 9 i 10; 6) inwentaryzacji sieci uzbrojenia terenu wraz z przyłączami - wysokość opłaty ustala się: za każde przyłącze według tabeli I lp. 13, a w odniesieniu do sieci według lp. 14 i 15; 7) jednoczesnej inwentaryzacji więcej niż jednego rodzaju sieci opłatę podstawową z lp. 14 pobiera się dla każdego rodzaju sieci oddzielnie; 8) jednoczesnej inwentaryzacji więcej niż jednego rodzaju sieci wraz z przyłączami do opłaty za inwentaryzację sieci ustalonej według tabeli I lp. 14 i 15, z uwzględnieniem pkt 7, dolicza się dodatkowo opłaty ustalone według tabeli I lp. 13 za każde przyłącze niezależnie od rodzaju sieci; 9) jednoczesnej inwentaryzacji wielu budynków usytuowanych na różnych działkach wysokość opłaty ustala się jako wielokrotność opłaty z tabeli I lp. 11; 10) jednoczesnej inwentaryzacji przyłączy do wielu budynków wysokość opłaty ustala się dla każdego budynku z tabeli I lp. 12 i 13. 2. Opracowanie i aktualizacja mapy zasadniczej oraz innych map sytuacyjno-wysokościowych oraz wykonywanie map do celów projektowych i planistycznych: Tabela II Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Aktualizacja mapy w skali 1 : 1.000 i w skalach większych Powierzchnia opracowania oddo 10,5 ha1 ha70,00 złotych 21 ha10 ha70,00 złotych oraz dodatkowo kwota 35,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar, powyżej jednego 310 ha-400,00 złotych oraz dodatkowo kwota 12,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar, powyżej dziesięciu Aktualizacja mapy w skali 1 : 2.000 i w skalach mniejszych Powierzchnia opracowania oddo 40,5 ha1 ha50,00 złotych 51 ha10 ha50,00 złotych oraz dodatkowo kwota 12,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar, powyżej jednego 610 ha-160,00 złotych oraz dodatkowo kwota 6,00 złotych za każdy rozpoczęty hektar, powyżej dziesięciu 7Aktualizacja mapy dla obszaru do 0,5 ha niezależnie od skali opracowania25,00 złotych W przypadku: 1) opracowania realizowanego dla obszarów stanowiących odrębne zamknięte figury geometryczne wysokość opłat ustala się oddzielnie dla każdego z tych obszarów; 2) opracowania nowej mapy wysokość opłaty ustala się według tabeli II, stosując współczynnik 0,2; 3) braku zmian w treści obligatoryjnej aktualizowanej mapy wysokość opłaty ustala się według tabeli II, stosując współczynnik 1,3; 4) opracowania obejmującego: wykonanie nowej mapy, aktualizację mapy, potwierdzenie aktualności mapy istniejącej w zasobie - wysokość opłaty ustala się, stosując dla całego opracowania jedną opłatę podstawową określoną w tabeli II lp. 1 lub 4, odpowiednio do skali obejmującej największą część obszaru opracowania, z zastrzeżeniem pkt 1; 5) opracowania polegającego na zmianie nośnika informacji mapy z zasobu, bez jej aktualizowania, wysokość opłaty ustala się według tabeli II, stosując współczynnik 0,01. 3. Zakładanie, modernizacja i aktualizacja ewidencji gruntów i budynków, powszechna taksacja nieruchomości, udostępnianie materiałów z zasobu dla sporządzania operatów szacunkowych nieruchomości, scalanie i wymiana gruntów, opracowania dla urządzania lasu oraz klasyfikacja gruntów: Tabela III Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 1Zakładanie ewidencji gruntów i budynków4,00 złote za każdą działkę oraz 3,00 złote za każdy budynek 2Modernizacja ewidencji gruntów i budynków5,00 złotych za każdą działkę oraz 3,00 złote za każdy budynek 3Okresowa weryfikacja danych ewidencyjnych12,00 złotych oraz dodatkowo kwota 0,30 złotego za każdą działkę i za każdy budynek 4Scalenie i wymiana gruntów45,00 złotych oraz dodatkowo kwota 6,00 złotego za każdy rozpoczęty hektar, powyżej jednego 5Opracowania dla urządzania lasu45,00 złotych oraz dodatkowo kwota 1,50 złotego za każdy rozpoczęty hektar powyżej jednego 6Klasyfikacja gleboznawcza gruntów40,00 złotych za pierwszy obręb oraz dodatkowo kwota 6,00 złotych za każdy następny obręb 7Powszechna taksacja nieruchomości40,00 złotych za pierwszy obręb oraz dodatkowo kwota 6,00 złotych za każdy następny obręb 8Wgląd do materiałów zasobu dla celów związanych z szacowaniem nieruchomościryczałt za jednorazowe przeglądanie materiałów zasobu w wysokości 40,00 złotych za każdą udostępnianą jednostkę ewidencyjną (dzielnica, gmina) 9Sporządzenie operatu szacunkowego i przekazanie do zasobu wyciągu z operatu szacunkowegoryczałt w wysokości 25,00 złotych za udostępnione materiały i informacje potrzebne do sporządzenia każdego operatu szacunkowego, z którego wyciąg zostanie przekazany do zasobu 10Wgląd do materiałów zasobu dla celów związanych z wykonywaniem prac geodezyjnych niepodlegających obowiązkowi zgłaszaniaryczałt za jednorazowe przeglądanie materiałów zasobu w wysokości 40,00 złotych W przypadku: 1) opracowania polegającego na zmianie nośnika informacji ewidencji gruntów i budynków wysokość opłaty ustala się według tabeli III lp. 2, stosując współczynnik 0,01; 2) opracowania polegającego na wykonaniu mapy numerycznej terenu Lasów Państwowych wysokość opłat ustala się według tabeli III lp. 5, stosując współczynnik 0,1; 3) sporządzania operatu szacunkowego i przekazania do zasobu wyciągu z operatu szacunkowego oraz wglądu do materiałów zasobu dla celów związanych z szacowaniem nieruchomości w ramach zryczałtowanej opłaty, zagwarantowany jest dla wykonawcy tego opracowania wgląd do części opisowej ewidencji gruntów i budynków, dowodów zmian, mapy zasadniczej, mapy ewidencyjnej, mapy glebowo-rolniczej, wyciągów z operatów szacunkowych oraz rejestru cen i wartości nieruchomości; 4) sporządzania operatu szacunkowego, z którego wyciąg jest przekazany do zasobu, nie pobiera się opłat określonych w tabeli III lp. 8; 5) przekazania do zasobu wyciągu z operatu szacunkowego, dla którego sporządzenia nie były udostępniane z zasobu materiały i informacje, nie pobiera się opłat wynikających z tabeli III lp. 9. 4. Zakładanie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu: Tabela IV Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 1Zakładanie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu na obszarze, na którym nie istnieje mapa zasadnicza w wersji numerycznej7,00 złotych za każde rozpoczęte 1.000 metrów 2Zakładanie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu na obszarze, na którym istnieje mapa zasadnicza w wersji numerycznej o pełnej treści lub kompleksowa aktualizacja geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu1,50 złotego za każde rozpoczęte 1.000 metrów 5. Zakładanie i inwentaryzacja osnów geodezyjnych: Tabela V Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Osnowa pozioma i wysokościowa I lub II klasy 1Inwentaryzacja oraz wykonanie projektu osnowy7,00 złotych za każdy inwentaryzowany punkt 2Stabilizacja, pomiar i opracowanie wyników pomiaru4,00 złote za każdy pomierzony punkt 3Uzupełnienie banku danych geodezyjnych7,00 złotych za każdy punkt Osnowa pozioma III klasy, wysokościowa III i IV klasy, inne osnowy 4Inwentaryzacja osnowy4,00 złote za każdy inwentaryzowany punkt 5Wykonanie projektu osnowy3,00 złote za każdy projektowany punkt 6Stabilizacja, pomiar i opracowanie wyników pomiaru4,00 złote za każdy pomierzony punkt 6. Opracowanie mapy topograficznej, map tematycznych oraz inne opracowania topograficzne: Tabela VI Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Mapy topograficzne 1Mapy topograficzne w skalach 1:10.000 i większych150,00 złotych za opracowane godło 2Mapy topograficzne w skalach mniejszych niż 1:10.000430,00 złotych za opracowane godło 3Inne opracowania topograficzne430,00 złotych za opracowane godło (wyodrębniony arkusz mapy) 4Mapy tematyczne430,00 złotych za opracowane godło (wyodrębniony arkusz mapy) 5Aktualizacja map topograficznych i tematycznych12,00 złotych za aktualizowane godło (wyodrębniony arkusz mapy) 6Topograficzna baza danych12,00 złotych za wykorzystane godło mapy topograficznej oraz za wykorzystane zdjęcie lotnicze 7Numeryczny model terenu12,00 złotych za wykorzystane godło mapy topograficznej oraz za wykorzystane zdjęcie lotnicze 8Druk map7,00 złotych za każde drukowane godło (wyodrębniony arkusz mapy) 7. Opracowania fotogrametryczne: Tabela VII Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 1Wykonanie fotogrametrycznych zdjęć lotniczych2,00 złote za wykonane zdjęcie - zgodnie z projektem nalotu 2Opracowania fotogrametryczne (w tym: fotomapy i ortofotomapy)7,00 złotych za każde wykorzystane zdjęcie 8. Opracowania grawimetryczne, magnetyczne i astronomiczne: Tabela VIII Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 1Opracowania grawimetryczne, magnetyczne i astronomiczne100,00 złotych za punkt 9. Postanowienia dodatkowe 9.1. Wysokość opłat określona w tabelach I-VIII została ustalona jako ryczałt za całość informacji i materiałów niezbędnych do wykonania prac, a także poświadczenie dokumentów stanowiących wynik prac przeznaczony dla zamawiającego, bez względu na ich ilość. 9.2. Jeżeli w ramach zgłoszonej pracy geodezyjnej dotyczącej opracowań wymienionych w tabelach I-VIII zachodzi konieczność wykonania również innych opracowań wymienionych w tych tabelach jako niezbęde dla opracowania "zasadniczego" czynności pomocniczych, wysokość opłaty ustala się tak jak dla opracowania "zasadniczego". 9.3. Jeżeli w ramach jednego zgłoszenia pracy geodezyjnej wykonywane są różne opracowania wymienione w tabelach I-VIII, wysokość opłaty ustala się dla każdego opracowania odrębnie. 9.4. Jeżeli zgłoszenie dotyczy pracy geodezyjnej i kartograficznej wymienionej w tabelach I-VIII, realizowanej w odrębnych etapach, uzgodnionych z organem prowadzącym zasób, wysokość opłaty dla każdego z etapów ustala się jak dla danego rodzaju pracy, stosując współczynnik 1/n, gdzie n jest liczbą etapów. 9.5. Jeżeli opracowywany obiekt jest położony na obszarze kilku gmin, powiatów lub województw, wysokość opłaty ustala się dla całego obiektu. Wysokość opłaty dla całego obiektu określa ośrodek, na terenie którego występuje największa część obiektu. Opłata jest wnoszona do właściwego terenowo ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej proporcjonalnie do wielkości części obiektu położonych na terenie tych gmin, powiatów lub województw, z wyłączeniem opłat za opracowania zgłaszane do centralnego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, które nie podlegają podziałowi. 9.6. Wysokość opłaty ustala się według stawek obowiązujących w dniu przyjęcia dokumentacji do zasobu, z tym że wysokość opłat określoną w tabeli III lp. 5, 8, 10 i tabeli VI lp. 8 ustala się według stawek obowiązujących w dniu udostępnienia materiałów. Pobranie opłaty następuje odpowiednio w dniu przyjęcia dokumentacji do zasobu albo udostępnienia materiałów. 9.7. Dla prac geodezyjnych i kartograficznych, których termin wykonania jest dłuższy niż sześć miesięcy, wysokość opłaty ustala się w wysokości 45% opłaty naliczonej według wysokości stawek obowiązujących w dniu zgłoszenia. Pozostałe 55% należności ustala się według wysokości stawek obowiązujących w dniu przyjęcia dokumentacji do zasobu. Pobranie opłaty zaliczkowej następuje w dniu zgłoszenia prac. Pobranie opłaty pozostałej następuje w dniu przyjęcia dokumentacji do zasobu. 9.8. W przypadku: 1) rezygnacji z wykonania zgłoszonej pracy wysokość opłaty ustala się według stawek obowiązujących w dniu powiadomienia ośrodka dokumentacji o rezygnacji, stosując współczynnik 0,3; pobranie opłaty następuje w dniu zawiadomienia o rezygnacji z wykonania zgłoszonej pracy; 2) niedostarczenia dokumentacji po upływie 10 dni od zadeklarowanej w zgłoszeniu daty zakończenia prac wysokość opłaty ustala się według wysokości stawek obowiązujących w terminie deklarowanego zakończenia pracy; pobranie opłaty następuje 11. dnia od zadeklarowanej w zgłoszeniu daty zakończenia prac. 9.9. Do czasu ustalenia ogólnie obowiązujących standardów technicznych numerycznego przekazywania do zasobu wyników wykonania prac geodezyjnych i kartograficznych, w przypadku przekazywania przez wykonawcę dokumentacji wynikowej opracowanej w formie zbiorów komputerowych, pozwalających na automatyczne uzupełnianie bazy danych, których format jest zgodny ze standardem ustalonym i ogłoszonym w formie pisemnej, przez właściwy miejscowo organ prowadzący zasób, w drodze obwieszczenia, wysokość opłat ustala się, stosując współczynnik 0,5. 9.10. W przypadku przeskalowania mapy wysokość opłaty ustala się jak dla skali pierwotnej. 9.11. Jeżeli w przypadku wykonania pracy geodezyjnej, z inicjatywy wykonawcy pracy lub ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, nastąpi wznowienie zniszczonego lub uszkodzonego znaku osnowy geodezyjnej i przekazanie do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego stosownej dokumentacji, wysokość opłat ustala się, stosując współczynnik 0,9. 9.12. Opłaty określone w tabelach I-VIII nie obejmują kosztów sporządzania kopii oraz aktualizacji treści mapy zasadniczej. 9.13. Jeżeli do opłaty stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. Załącznik nr 2 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ZWIĄZANE Z UZGADNIANIEM USYTUOWANIA PROJEKTOWANYCH SIECI UZBROJENIA TERENU Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Uzgodnienie usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu 1Za pierwsze 100 metrów70,00 złotych 2Powyżej 100 metrów15,00 złotych za każde następne 100 metrów Uzgodnienie usytuowania projektowanych przyłączy do pojedynczego budynku 3Za pierwsze przyłącze40,00 złotych 4Za każde następne przyłącze6,00 złotych 1. W razie konieczności uzgodnień wynikających z wprowadzonych zmian do już uzgodnionego projektu wysokość opłaty za dodatkowe uzgodnienie ustala się odpowiednio do długości ponownie uzgadnianego odcinka sieci uzbrojenia terenu i ilości przyłączy. 2. Opłaty w tabeli dotyczą jednego rodzaju sieci. 3. W przypadku: 1) uzgadniania sieci uzbrojenia terenu wraz z przyłączami pobiera się opłaty określone w tabeli w lp. 1, 2 i 4; 2) uzgadniania w ramach jednej dokumentacji różnych sieci pobiera się opłaty określone w tabeli w lp. 1 i 2 odrębnie dla każdego rodzaju sieci; 3) uzgadniania w ramach jednej dokumentacji różnych sieci wraz z przyłączami pobiera się opłaty określone w tabeli w lp. 1, 2 i 4 odrębnie dla każdego rodzaju sieci; 4) uzgadniania w ramach jednej dokumentacji przyłączy do więcej niż jednego budynku pobiera się opłaty dla każdego budynku odrębnie; 5) uzgadniania podziemnych budowli, jak tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki itp. za każdy uzgadniany obiekt pobiera się opłatę określoną w tabeli w lp. 3, stosując współczynnik 3,0. 4. Za udostępnianie informacji o dokonanych uzgodnieniach usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu do uzupełnienia map do celów projektowania sieci uzbrojenia terenu pobiera się opłaty określone w tabeli, stosując współczynnik 0,1. 5. Wysokość opłat ustala się według stawek obowiązujących w dniu złożenia przez inwestora wniosku o uzgodnienie. Pobranie opłaty następuje w dniu wyrażenia opinii o uzgodnieniu. 6. Opłaty określone w tabeli nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 7. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. Załącznik nr 3 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ZWIĄZANE Z PROWADZENIEM KRAJOWEGO SYSTEMU INFORMACJI O TERENIE 1. Udostępnianie danych opisowych ewidencji gruntów i budynków oraz geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu: Tabela I Lp.Rodzaj opracowania źródłowegoOpłata 123 1Wykaz podmiotów3,00 złote za pozycję wykazu 2Rejestr gruntów1,50 złotego za jednostkę rejestrową 3Rejestr budynków i rejestr lokali3,00 złote za jednostkę rejestrową 4Zbiory tematyczne70,00 złotych za obręb 5Zbiory danych opisowych GESUT120,00 złotych za jednostkę ewidencyjną 2. Udostępnianie danych kartograficznych: Tabela II Lp.Rodzaj opracowania źródłowegoOpłata Mapa zasadnicza (podstawowa mapa kraju) Skala użytkowa udostępnianej mapy oddo 1większa od 1:1.0001:1.00015,00 złotych za hektar 2mniejsza od 1:1.0001:5.0004,00 złote za hektar 3mniejsza od 1:5.000-0,50 złotego za hektar Mapa topograficzna Skala użytkowa udostępnianej mapy oddo 41:5.0001:10.00017,00 złotych za godło mapy 5mniejsza od 1:10.0001:50.00035,00 złotych za godło mapy 6mniejsza od 1:50.0001:200.00070,00 złotych za godło mapy 7mniejsza od 1:200.000-115,00 złotych za godło mapy 8Inne mapy znajdujące się w zasobie20,00 złotych za godło (wyodrębniony arkusz mapy) W przypadku: 1) udostępniania informacji krajowego systemu informacji o terenie w formie: a) komputerowych zbiorów rastrowych wysokość opłaty ustala się według tabeli, b) komputerowych zbiorów wektorowych wysokość opłaty ustala się według tabeli, stosując współczynnik 2,5; 2) udostępniania wybranych warstw tematycznych (nakładek) mapy zasadniczej wysokość opłaty ustala się według lp. 1-3 tabeli, stosując dla poszczególnych warstw tematycznych następujące współczynniki: a) nakładka O - osnowa geodezyjna - 0,02, b) nakładka E - ewidencja gruntów i budynków - 0,30, w tym: granice działek - 0,14, budynki - 0,14, klasy gruntów i użytki gruntowe - 0,02, c) nakładka U - sieci uzbrojenia terenu - 0,43, w tym: sieć ciepłownicza - 0,06, sieć energetyczna - 0,06, sieć gazowa - 0,06, sieć kanalizacji deszczowej - 0,04, sieć kanalizacji sanitarnej - 0,04, sieć telekomunikacyjna - 0,06, sieć wodociągowa - 0,06, sieć inna (np. telewizji kablowej) - 0,02, uzgodnienia projektowanych sieci - 0,03, d) nakładka S - sytuacja powierzchniowa - 0,20, w tym: ulice - 0,10, hydrografia - 0,06, inna (np. demografia) - 0,04, e) nakładka W - rzeźba terenu - 0,05; 3) udostępniania kilku warstw w ramach jednego zamówienia opłaty określone odpowiednio do poszczególnych warstw podlegają sumowaniu. 3. Udostępnianie baz danych krajowego systemu informacji o terenie następuje w drodze umowy. Ogólne warunki umów o udostępnianie baz danych krajowego systemu informacji o terenie określają odrębne przepisy. 4. W przypadku stałego, bieżącego udostępniania aktualizowanych danych krajowego systemu informacji o terenie opłaty z tabeli I i II stanowią jednorazową opłatę podstawową dla jednego użytkownika. 5. Niezależnie od opłaty podstawowej, za stałe, bieżące udostępnianie aktualizowanych danych krajowego systemu informacji o terenie pobiera się miesięczną opłatę eksploatacyjną, której wysokość ustala się z tabeli I i II, w zależności od wielkości obszaru, dla którego udostępniane są dane krajowego systemu informacji o terenie. Do opłat określonych na podstawie tabeli I i II w niżej podanych przedziałach powierzchni stosuje się następujące współczynniki: 1) do100 ha-0,060; 2)powyżej100 hado1.000 ha-0,040; 3)powyżej1.000 hado2.500 ha-0,030; 4)powyżej2.500 hado5.000 ha-0,020; 5)powyżej5.000 hado10.000 ha-0,014; 6)powyżej10.000 hado20.000 ha-0,010; 7)powyżej20.000 ha 0,007. 6. Miesięczną opłatę eksploatacyjną pobiera się jeden raz w miesiącu, niezależnie od ilości udostępnień, jakich dokonano w ciągu miesiąca. 7. W przypadku rzadszego niż raz w miesiącu udostępniania aktualizowanych danych miesięczną opłatę eksploatacyjną pobiera się za każde zrealizowane udostępnienie. 8. Osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym, współfinansującym budowę bazy danych krajowego systemu informacji o terenie, opłatę podstawową obniża się proporcjonalnie do wielkości zaangażowanych środków oraz wartości wniesionych aportów i sfinansowanych inwestycji według zasad preferencji określonych w umowie, o której mowa w ust. 3. Opłata eksploatacyjna, o której mowa w ust. 6, jest obowiązująca. 9. W przypadku udostępniania danych krajowego systemu informacji o terenie za pomocą transmisji danych opłaty określone w ramach załącznika stosuje się ryczałtowo w przeliczeniu na 1 bit. 10. Wysokość opłaty podstawowej określa się według stawek obowiązujących w dniu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 3. 11. Pobranie opłaty podstawowej następuje w dniu zawarcia umowy, a opłaty eksploatacyjnej ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło bieżące udostępnienie aktualizowanych danych. 12. Opłaty określone w tabelach I i II nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 13. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu współczynników. Załącznik nr 4 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA UDZIELANIE INFORMACJI 1. Poświadczanie zgodności opracowań geodezyjnych lub kartograficznych z dokumentami znajdującymi się w zasobie: Tabela I Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Poświadczenie opracowania 1Pierwszy arkusz7,00 złotych za arkusz A4 2Następne arkusze1,50 złotego za każdy następny arkusz A4 W przypadku: 1) formatu większego od A4 wysokość opłaty ustala się odpowiednio do wielokrotności formatu A4; 2) nadania przedłożonym materiałom cech dokumentu upoważniającego do dokonania wpisu w księdze wieczystej lub niezbędnego w postępowaniu sądowym wysokość opłaty ustala się według powyższej tabeli, stosując współczynnik 2,0, bez względu na format poświadczanych materiałów; 3) poświadczania za zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków dokumentów, bez nadania cech dokumentu upoważniającego do dokonania wpisu w księdze wieczystej lub niezbędnego w postępowaniu sądowym, wysokość opłaty ustala się według powyższej tabeli. 2. Udzielanie informacji poprzez udostępnianie danych i materiałów geodezyjnych, kartograficznych, fotogrametrycznych i katastralnych: Tabela II Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Wgląd do dokumentacji 1Tom dokumentacji8,00 złotych za każdy przeglądany tom 2Wyodrębniony arkusz mapy6,00 złotych za każdy przeglądany arkusz 3Rejestr ewidencji gruntów i budynków w postaci cyfrowej12,00 złotych za każdy przeglądany obręb Dane w postaci dokumentu lub kopii 4Dane o punkcie osnowy geodezyjnej lub punkcie granicznym15,00 złotych za każdy punkt 5Dane o przedmiocie ewidencji gruntów i budynków4,00 złote za każdą działkę, budynek lub lokal 6Kopia dokumentu z zasobu7,00 złotych za każdy arkusz A4 Informacje dotyczące powszechnej taksacji 7Udostępnianie dokumentów powszechnej taksacji25,00 złotych za każdy obręb Udostępnianie danych państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa 8Baza danych dla całego kraju15.000,00 złotych 9Baza danych dla pojedynczego województwa960,00 złotych 10Baza danych dla pojedynczego powiatu50,00 złotych 11Baza danych dla pojedynczej gminy6,00 złotych Zdjęcia lotnicze 12Udostępnianie zdjęć lotniczych12,00 złotych za każde udostępniane zdjęcie W przypadku formatu większego od A4 w opłatach, gdzie jednostką jest format A4, jej wysokość ustala się odpowiednio do wielokrotności formatu. 3. Udzielanie informacji poprzez udostępnienie map w formie kopii: Tabela III Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 1Mapa w skali od 1:200 do 1:2.00030,00 złotych za arkusz A4 2Mapa w skali 1:5.000 i mniejszej15,00 złotych za arkusz A4 3Mapa topograficzna jednokolorowa w skali 1:5.000 i 1:10.0007,00 złotych za arkusz A4 4Inne mapy znajdujące się w zasobie7,00 złotych za arkusz A4 W przypadku: 1) formatu większego od A4 wysokość opłaty ustala się według tabeli III, z uwzględnieniem następujących współczynników: dla formatu A3 - współczynnik 1,5; dla formatu A2 - współczynnik 2,0; dla formatu A1 - współczynnik 2,5; dla formatów większych od A1 - współczynnik ustalany odpowiednio do wielokrotności formatu A1; 2) mapy prowadzonej w postaci warstw tematycznych, za kopię zawierającą tylko jedną warstwę tematyczną, wysokość opłaty ustala się, stosując współczynnik 0,3; 3) udostępniania mapy ewidencji gruntów i budynków wysokość opłaty ustala się, stosując współczynnik 0,3; 4) przeskalowania mapy wysokość opłaty ustala się jak dla skali pierwotnej; 5) sporządzania kopii jako montażu z kilku sekcji map opłatę ustala się według formatu udostępnianej kopii; 6) udostępniania, sporządzania lub poświadczania więcej niż jednego egzemplarza tej samej mapy lub dokumentu w ramach jednego zamówienia, za każdy następny egzemplarz wysokość opłaty ustala się, stosując współczynnik 0,1. 4. Udzielanie informacji poprzez udostępnianie danych kartograficznych w postaci cyfrowej: Tabela IV Lp.Rodzaj opracowania źródłowegoOpłata Mapa zasadnicza (podstawowa mapa kraju) Skala użytkowa udostępnianej mapy oddo 1większa od 1:1.0001:1.00015,00 złotych za hektar 2mniejsza od 1:1.0001:5.0004,00 złote za hektar 3mniejsza od 1:5.000-0,50 złotego za hektar Mapa topograficzna Skala użytkowa udostępnianej mapy oddo 41:5.0001:10.00020,00 złotych za godło mapy 5mniejsza od 1:10.0001:50.00035,00 złotych za godło mapy 6mniejsza od 1:50.0001:200.00070,00 złotych za godło mapy 7mniejsza od 1:200.000-115,00 złotych za godło mapy 8Inne mapy znajdujące się w zasobie20,00 złotych za godło (wyodrębniony arkusz mapy) 9Ortofotomapa opracowana ze zdjęć w skali 1:5.0005,00 złotych za hektar W przypadku: 1) udzielania informacji poprzez udostępnianie danych kartograficznych map wymienionych w lp. 1-8 tabeli IV w postaci: a) komputerowych zbiorów rastrowych wysokość opłaty ustala się według tabeli IV, b) komputerowych zbiorów wektorowych wysokość opłaty ustala się według tabeli IV, stosując współczynnik 2,5; 2) udostępniania wybranych warstw tematycznych (nakładek) mapy zasadniczej wysokość opłaty ustala się według lp. 1-3 tabeli IV, stosując dla poszczególnych warstw tematycznych następujące współczynniki: a) nakładka O - osnowa geodezyjna - 0,02, b) nakładka E - ewidencja gruntów i budynków - 0,30, w tym: granice działek - 0,14, budynki - 0,14, klasoużytki - 0,02, c) nakładka U - sieci uzbrojenia terenu - 0,43, w tym: sieć ciepłownicza - 0,06, sieć energetyczna - 0,06, sieć gazowa - 0,06, sieć kanalizacji deszczowej - 0,04, sieć kanalizacji sanitarnej - 0,04, sieć telekomunikacyjna - 0,06, sieć wodociągowa - 0,06, sieć inna (np. telewizji kablowej) - 0,02, uzgodnienia projektowanych sieci - 0,03, d) nakładka S - sytuacja powierzchniowa - 0,20, w tym: ulice - 0,10, hydrografia - 0,06, inna (np. demografia) - 0,04, e) nakładka W - rzeźba terenu - 0,05; 3) udostępniania kilku warstw mapy zasadniczej w ramach jednego zamówienia opłaty określone odpowiednio do poszczególnych warstw podlegają sumowaniu; 4) udostępniania ortofotomapy do opłat określonych w tabeli IV lp. 9 stosuje się współczynniki według niżej podanych przedziałów powierzchni udostępnianego obszaru: a) do100 ha-1,00, b)powyżej100 hado1.000 ha-0,70, c)powyżej1.000 hado5.000 ha-0,50, d)powyżej5.000 hado10.000 ha-0,40, e)powyżej10.000 hado20.000 ha-0,30, f)powyżej20.000 hado30.000 ha-0,20, g)powyżej30.000 ha -0,15; 5) udostępniania ortofotomapy opracowanej ze zdjęć w skali 1: 26.000 do opłaty określonej w tabeli IV lp. 9 stosuje się współczynnik 0,4, z uwzględnieniem pkt 4. 5. W przypadku udzielania informacji i udostępniania materiałów za pomocą teletransmisji danych opłaty określone w ramach załącznika stosuje się ryczałtowo w przeliczeniu na 1 bit. 6. W przypadku udostępniania, sporządzania lub poświadczania map i dokumentów dla celów dydaktycznych oraz dla prowadzonych z urzędu, przez organy administracji rządowej i samorządowej, postępowań administracyjnych, a także dla realizacji zadań wynikających z programów rządowych finansowanych ze środków budżetowych i pomocowych, wysokość opłat ustala się, stosując współczynnik 0,3. 7. Wysokość opłat określa się według stawek obowiązujących w dniu złożenia zamówienia. Pobranie opłaty następuje w dniu wydania dokumentów. 8. Opłaty nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 9. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. Załącznik nr 5 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA WYKONYWANIE WYRYSÓW I WYPISÓW Z OPERATU EWIDENCYJNEGO 1. Wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego: Lp.Rodzaj opracowaniaOpłata 123 Wyrys i wypis z operatu ewidencyjnego 1Za pierwszą działkę, budynek lub lokal120,00 złotych 2Za każdą następną działkę, budynek lub lokaldodatkowo 12,00 złotych Wypis z rejestru gruntów, rejestru budynków, rejestru lokali, kartotek budynków i kartotek lokali 3Za pierwszą działkę, budynek lub lokal12,00 złotych 4Za każdą następną działkę, budynek lub lokaldodatkowo 6,00 złotych 2. Opłaty określone w tabeli oblicza się w ramach jednego wykonanego dokumentu. 3. Tabela określa opłaty za wykonanie przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków wyrysów i wypisów upoważniających do dokonania wpisu w księdze wieczystej lub niezbędnych w postępowaniu sądowym. 4. Nie pobiera się opłat za wypisy niezbędne do wykonania zgłaszanych prac geodezyjnych i kartograficznych. 5. Stosowanie opłat określonych w tabeli w lp. 1 i 2 wyklucza stosowanie opłat określonych w lp. 3 i 4. 6. Za sporządzenie wypisu o niepełnej treści, dla celów innych niż określono w ust. 3, za każdą działkę, budynek lub lokal wymienione w wypisie pobiera się opłatę określoną w tabeli w lp. 4, stosując współczynnik 0,6. 7. Za sporządzenie wypisu o niepełnej treści w celu sporządzenia wniosku o przyznanie dopłat bezpośrednich w ramach Wspólnej Polityki Rolnej pobiera się opłatę w wysokości 1,80 zł za każdą działkę. 8. Opłata określona w ust. 7 obejmuje koszty sporządzenia jednego egzemplarza dokumentu w ramach jednego zamówienia. 9. Wysokość opłaty określonej w ust. 7 za każdy następny egzemplarz tego samego dokumentu wydanego w ramach jednego zamówienia ustala się, stosując współczynnik 0,5. 10. Wysokość opłat ustala się według stawek obowiązujących w dniu złożenia przez stronę zamówienia na wykonanie wyrysu i wypisu lub wypisu. Pobranie opłaty następuje w dniu wydania wykonanych dokumentów. 11. Opłaty określone w tabeli nie obejmują kosztów sporządzania kopii. 12. Jeżeli do opłat stosuje się więcej niż jeden współczynnik, współczynnik ostateczny otrzymuje się z iloczynu poszczególnych współczynników. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Właściwość Ministra Infrastruktury do wydania niniejszego rozporządzenia wynika z art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363, z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612 oraz z 2004 r. Nr 10, poz. 76. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. Nr 115, poz. 1209), które na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego (Dz. U. Nr 37, poz. 334) Na podstawie art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa metody analiz: 1) cukru (cukru białego) i cukru ekstrabiałego (cukru rafinowanego) - w zakresie polaryzacji, zawartości cukru inwertowanego i wilgotności; 2) cukru przemysłowego - w zakresie wilgotności, polaryzacji, zawartości cukru inwertowanego; 3) płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego) oraz syropu cukru inwertowanego - w zakresie zawartości suchej masy i zawartości cukrów redukujących; 4) syropu glukozowego oraz syropu glukozowego w proszku - w zakresie zawartości suchej masy, równoważnika dekstrozy i zawartości popiołu siarczanowego; 5) jednowodnej glukozy (jednowodnej dekstrozy) i bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy) - w zakresie zawartości dekstrozy (D-glukozy), suchej masy i popiołu siarczanowego; 6) fruktozy - w zakresie wilgotności. § 2. 1. Polaryzację w cukrze (cukrze białym), cukrze ekstrabiałym (cukrze rafinowanym) oraz w cukrze przemysłowym oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Zawartość cukru inwertowanego w cukrze przemysłowym oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Zawartość cukru inwertowanego w cukrze (cukrze białym) i w cukrze ekstrabiałym (cukrze rafinowanym) oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 4. Zawartość cukrów redukujących w płynnym cukrze (roztworze cukru), w płynnym cukrze inwertowanym (roztworze cukru inwertowanego) i w syropie cukru inwertowanego oznacza się zgodnie z metodą wybraną spośród metod określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 5. Równoważnik dekstrozy w syropie glukozowym i syropie glukozowym w proszku oraz zawartość dekstrozy (D-glukozy) w jednowodnej glukozie (jednowodnej dekstrozie) i w bezwodnej glukozie (bezwodnej dekstrozie) oznacza się zgodnie z metodą I określoną w załączniku nr 4 do rozporządzenia albo zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 6. Wilgotność cukru (cukru białego), cukru ekstrabiałego (cukru rafinowanego), cukru przemysłowego i fruktozy oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 7. Zawartość suchej masy w płynnym cukrze (roztworze cukru), płynnym cukrze inwertowanym (roztworze cukru inwertowanego) i w syropie cukru inwertowanego oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 7 do rozporządzenia. 8. Zawartość suchej masy w syropie glukozowym, syropie glukozowym w proszku, w jednowodnej glukozie (jednowodnej dekstrozie) i w bezwodnej glukozie (bezwodnej dekstrozie) oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 9. Zawartość popiołu siarczanowego w syropie glukozowym, syropie glukozowym w proszku, w jednowodnej glukozie (jednowodnej dekstrozie) i w bezwodnej glukozie (bezwodnej dekstrozie) oznacza się zgodnie z metodą określoną w załączniku nr 9 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lutego 2004 r. (poz. 334) Załącznik nr 1 METODA OZNACZANIA POLARYZACJI W CUKRZE (CUKRZE BIAŁYM), W CUKRZE EKSTRABIAŁYM (CUKRZE RAFINOWANYM) ORAZ W CUKRZE PRZEMYSŁOWYM 1. Polaryzacja polega na skręceniu płaszczyzny światła spolaryzowanego przechodzącego przez roztwór badanego cukru. Przyjmuje się, że polaryzacja wynosi w stopniach sacharymetrycznych 100 °Z, jeżeli w rurce polarymetrycznej o długości 200 mm znajduje się 26 g cukru w 100 ml wody. 2. Polaryzację oznacza się za pomocą sacharymetru lub polarymetru. 3. Odczynnikami używanymi do oznaczania polaryzacji są: 1) środek klarujący będący roztworem zasadowego octanu ołowiawego; 2) eter etylowy. 4. W celu przygotowania środka klarującego dodaje się 560 g sproszkowanego zasadowego octanu ołowiawego do około 1.000 ml świeżo zagotowanej destylowanej wody, a następnie mieszaninę tę gotuje się przez 30 minut i pozostawia na noc. W celu uzyskania roztworu o gęstości d = 1,25 g/ml, w temperaturze 20 °C, dekantuje się sklarowaną nad osadem ciecz i rozcieńcza świeżo zagotowaną wodą. Roztwór zabezpiecza się przed kontaktem z powietrzem. 5. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania polaryzacji stanowią: 1) polarymetr z Międzynarodową Skalą Cukrową wyrażoną w stopniach sacharymetrycznych (°Z) i dokładnością odczytu 0,01 °Z lub inny polarymetr z podziałką liniową; 2) lampa sodowa; 3) rurki polarymetryczne o długości 200 mm z odchyleniem ± 0,02 mm; 4) waga analityczna o dokładności 0,1 mg; 5) wzorcowane 100 ml kolby miarowe; 6) łaźnia wodna z termoregulacją, o temperaturze 20 ± 0,1 °C. 6. Aparat instaluje się w pomieszczeniu umożliwiającym utrzymanie stałej temperatury 20 °C. Przyrząd wzorcuje się za pomocą standardowych płytek kwarcowych. W przypadku stosowania polarymetru z podziałką liniową, w celu uzyskania wyników w Międzynarodowej Skali Cukrowej, uzyskane wartości przelicza się na stopnie sacharymetryczne °Z. Kolby o rzeczywistej pojemności w zakresie 100 ± 0,01 ml stosuje się bez korekty. Kolby o większej pojemności są odpowiednio korygowane. 7. Przygotowanie roztworu Odważa się szybko 26 ± 0,002 g badanej próbki i przenosi się ją do kolby miarowej o pojemności 100 ml, zawierającej mniej więcej 60 ml wody. Następnie rozpuszcza się cukier, obracając kolbą, bez podgrzewania. W razie konieczności klarowania dodaje się 0,5 ml odczynnika octanu ołowiawego. Następnie miesza się zawartość kolby ruchem obrotowym i dopełnia wodą do menisku znajdującego się mniej więcej 10 mm poniżej kreski. Kolbę umieszcza się w łaźni wodnej, utrzymując temperaturę 20 ± 0,1 °C aż do uzyskania temperatury roztworu cukru takiej jak w łaźni. Za pomocą kropli eteru etylowego usuwa się wszystkie pęcherzyki powstałe na powierzchni cieczy. Dopełnia się wodą do kreski. Zamyka się kolbę i miesza dokładnie, odwracając co najmniej trzykrotnie kolbę do góry dnem, a następnie pozostawia się ją na 5 minut. 8. Wykonanie oznaczenia Próbkę filtruje się przez bibułę, następnie odrzuca się pierwsze 10 ml i zbiera się następne 50 ml przesączu. Płucze się rurkę polarymetryczną dwukrotnie badanym roztworem, po czym napełnia się rurkę polarymetryczną badanym roztworem w temperaturze 20 ± 0,1 °C, a następnie usuwa się wszystkie pęcherzyki powietrza i umieszcza się napełnioną rurkę w sacharymetrze lub polarymetrze. Mierzy się stopnie sacharymetryczne lub stopnie kątowe, dokonując pomiaru trzykrotnie, i oblicza się średnią. Podczas wykonywania wszystkich kolejnych czynności utrzymuje się temperaturę 20 ± 1 °C. 9. Wyrażanie wyników Wyniki wyraża się w stopniach sacharymetrycznych °Z, z dokładnością do 0,1 °Z, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. W celu przekształcenia stopni kątowych na stopnie sacharymetryczne °Z stosuje się następujący wzór: °Z = stopień kątowy 2,889 Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń, przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach - przy czym oba oznaczenia stanowią średnią z pięciu odczytów - nie powinna przekraczać 0,1 °Z. Załącznik nr 2 METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI CUKRU INWERTOWANEGO W CUKRZE PRZEMYSŁOWYM - METODA INSTYTUTU BERLIŃSKIEGO 1. Oznaczanie zawartości cukru inwertowanego według Instytutu Berlińskiego polega na redukcji kompleksów miedzi II przez cukry inwertowane zawarte w roztworze, na skutek czego powstaje tlenek miedziowy I, który jest następnie utleniany za pomocą wzorcowego roztworu jodu, a jego nadmiar jest oznaczany przez miareczkowanie mianowanym roztworem tiosiarczanu sodowego. 2. Odczynnikami używanymi do oznaczania cukrów redukujących są: 1) roztwór miedzi II (roztwór Müllera); 2) roztwór kwasu octowego o stężeniu 5 mol/litr; 3) roztwór jodu o stężeniu 0,0333 N; 4) roztwór tiosiarczanu sodowego o stężeniu 0,0333 mol/litr; 5) roztwór skrobi. 3. W celu przygotowania roztworu miedzi II rozpuszcza się 35 g pięciowodnego siarczanu miedzi II (CuSO4 x 5 H2O) w 400 ml gotującej się wody i pozostawia się do ostudzenia. Następnie rozpuszcza się 173 g czterowodnego winianu sodowo-potasowego (sól Rochelle lub sól Seignette; KNaC4H4O6 x 4 H2O) oraz 68 g bezwodnego węglanu sodowego (Na2CO3) w 500 ml gotującej się wody i pozostawia się do ostudzenia. Otrzymane dwa roztwory przenosi się do kolby o pojemności 1.000 ml i uzupełnia wodą do kreski. Następnie dodaje się 2 g węgla aktywnego, miesza się, pozostawia na kilka godzin i filtruje przez gęstą bibułę lub membranę filtracyjną. Jeżeli podczas przechowywania pojawiają się niewielkie ilości tlenku miedzi I, roztwór filtruje się ponownie. 4. W celu otrzymania roztworu jodu o stężeniu 0,0333 N rozpuszcza się 4,2258 g jodu w 1.000 ml wody. 5. W celu otrzymania roztworu skrobi dodaje się do 1.000 ml wrzącej wody 5 g rozpuszczalnej skrobi, rozmieszanej wcześniej w 30 ml wody, i utrzymuje się wrzenie przez 3 minuty. Następnie pozostawia się do ostudzenia i dodaje, w miarę potrzeb, 10 mg jodku rtęci II jako środka konserwującego. 6. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania cukrów redukujących stanowią: 1) kolba stożkowa o pojemności 300 ml; 2) dokładne biurety i pipety; 3) łaźnia wodna, wrząca. 7. Przygotowanie roztworu W celu przygotowania roztworu odważa się 10 g lub mniej badanej próbki do 300 ml kolby stożkowej i rozpuszcza się ją w 100 ml wody. Próbka powinna zawierać nie więcej niż 30 mg cukru inwertowanego. 8. Wykonanie oznaczenia Odmierza się pipetą 10 ml roztworu miedzi II do kolby z badaną próbką, miesza się zawartość, i umieszcza kolbę we wrzącej łaźni na 10 minut. Poziom roztworu w kolbie stożkowej powinien być co najmniej 20 mm poniżej poziomu wody w łaźni wodnej. Po 10 minutach szybko studzi się kolbę pod bieżącym strumieniem zimnej wody, nie mieszając roztworu, ponieważ tlen atmosferyczny mógłby ponownie utlenić część wytrąconego tlenku miedzi I. Kolejno za pomocą pipety dodaje się 5 ml kwasu octowego o stężeniu 5 mol/litr bez mieszania, szybko dodaje z biurety nadmiar (między 20 a 40 ml) roztworu jodu o stężeniu 0,0333 N i miesza się aż do rozpuszczenia osadu miedzi. Następnie odmiareczkowuje się nadmiar jodu roztworem tiosiarczanu sodowego o stężeniu 0,0333 mol/litr, stosując jako wskaźnik roztwór skrobi, dodany pod koniec miareczkowania. 9. Wykonanie próby ślepej Próbę ślepą wykonuje się dla każdego nowego roztworu miedzi II, zastępując badaną próbkę cukru wodą, przy założeniu, że miareczkowanie nie powinno przekraczać 0,1 ml. 10. Wykonanie próby kontrolnej na zimno W celu wykonania na zimno próby kontrolnej z roztworem cukru pozostawia się ją w temperaturze pokojowej na 10 minut, aby pozwolić na ewentualną reakcję obecnych czynników redukujących, np. dwutlenku siarki. 11. Wyrażanie wyników Wyniki wyrażane są w procentach zawartości cukru inwertowanego, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Przyjmuje się, że każdy mililitr roztworu jodu, który brał udział w reakcji, odpowiada 1 mg cukru inwertowanego, a objętość zużytego jodu odpowiada, po dokonaniu korekty, mililitrom 0,0333 N jodu dodanego w nadmiarze po odjęciu ilości (w mililitrach) tiosiarczanu sodowego o stężeniu 0,0333 mol/litr użytego do miareczkowania. W celu skorygowania objętości (w mililitrach) zużytego 0,0333 N jodu odejmuje się: 1) liczbę mililitrów zużytych w próbie ślepej przeprowadzonej z wodą; 2) liczbę mililitrów zużytych na zimno w próbie z roztworem cukru; 3) 2 ml z tytułu 10 g cukru obecnego w stosowanej próbie (lub jej wielokrotność) lub proporcjonalną ilość, gdy próbka zawiera mniej niż 10 g cukru (korekta na cukier). Zawartość cukru inwertowanego (Inw) w procentach oblicza się według wzoru: gdzie: V1 - oznacza ilość roztworu jodu po korekcie, w mililitrach, m0 - oznacza masę zastosowanej próbki, w gramach. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 0,02 g na 100 g próbki. Załącznik nr 3 METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI CUKRU INWERTOWANEGO W CUKRZE (CUKRZE BIAŁYM) I W CUKRZE EKSTRABIAŁYM (CUKRZE RAFINOWANYM) - METODA KNIGHTA I ALLENA 1. Oznaczanie zawartości cukru inwertowanego metodą Knighta i Allena polega na dodaniu do roztworu próbki odczynnika miedzi II i odmiareczkowaniu roztworem EDTA jego nadmiaru przed redukcją i po niej w badanej próbce. 2. Odczynnikami używanymi do oznaczania zawartości cukru inwertowanego metodą Knighta i Allena są: 1) roztwór wersenianu dwusodowego (EDTA) o stężeniu 0,0025 mol/litr; 2) roztwór wskaźnika mureksydowego; 3) odczynnik alkaliczny miedzi; 4) wzorcowy roztwór cukru inwertowanego; 5) czysta sacharoza. 3. W celu otrzymania roztworu wersenianu dwusodowego (EDTA) rozpuszcza się 0,93 g EDTA w wodzie i uzupełnia wodą do 1.000 ml. 4. W celu otrzymania roztworu wskaźnika mureksydowego dodaje się 0,25 g mureksydu do 50 ml wody i miesza z 20 ml 0,2 g/100 ml wodnego roztworu błękitu metylenowego. 5. W celu otrzymania odczynnika alkalicznego miedzi rozpuszcza się 25 g bezwodnego węglanu sodowego i 25 g czterowodnego winianu potasowo-sodowego w około 600 ml wody zawierającej 40 ml wodorotlenku sodu o stężeniu 1 mol/litr. Następnie rozpuszcza się 6 g pięciowodnego siarczanu miedzi II (CuSO4 x 5 H2O) w około 100 ml wody, dodaje do roztworu winianu i uzupełnia się wodą do objętości 1.000 ml. Roztwór jest trwały około 7 dni. 6. W celu otrzymania wzorcowego roztworu cukru inwertowanego rozpuszcza się 23,75 g czystej sacharozy w około 120 ml wody w kolbie z podziałką o pojemności 250 ml; dodaje się 9 ml kwasu solnego (d = 1,16 g/ml) i pozostawia w temperaturze pokojowej na 8 dni. Następnie uzupełnia się roztwór wodą do 250 ml i sprawdza stopień przeprowadzonej hydrolizy za pomocą odczytu polarymetrycznego lub sacharymetrycznego w rurce 200 mm. Odczyt powinien wynosić 11,80 ± 0,05 °Z. Odmierza się pipetą 200 ml tego roztworu do kolby o pojemności 2.000 ml z jedną kreską. Rozcieńcza się wodą i wstrząsając (aby uniknąć przealkalizowania miejscowego), dodaje się 71,4 ml roztworu wodorotlenku sodowego (1 ml/litr), w którym rozpuszczono 4 g kwasu benzoesowego. Dopełnia się wodą do 2.000 ml, aby otrzymać roztwór 1 g/100 ml cukru inwertowanego. Roztwór ten powinien wykazywać pH ≈ 3. Trwały roztwór podstawowy należy rozcieńczać dopiero bezpośrednio przed użyciem. Czysta sacharoza jest próbką zawierającą czystą sacharozę oraz cukier inwertowany w ilości nie większej niż 0,001 g/100 g. 7. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania cukru inwertowanego metodą Knighta i Allena stanowią: 1) probówki, o wymiarach 150 x 20 mm; 2) parownica porcelanowa, biała; 3) waga analityczna, o dokładności 0,1 mg. 8. Przygotowanie roztworu W celu przygotowania roztworu w probówce rozpuszcza się 5 g próbki cukru w 5 ml zimnej wody, dodaje się 2 ml odczynnika alkalicznego miedzi, miesza i zanurza się probówkę na 5 minut we wrzącej łaźni wodnej, a następnie studzi w zimnej wodzie. 9. Wykonanie oznaczenia Przenosi się ilościowo roztwór z probówki do parownicy porcelanowej, używając możliwie jak najmniejszej ilości wody, dodaje 3 krople wskaźnika mureksydowego i miareczkuje roztworem EDTA, a następnie odczytuje wynik w mililitrach EDTA zużytego do miareczkowania (oznaczony jako Vo.). Pod koniec zabarwienie roztworu zmienia się z zielonego poprzez szary, aż do końcowego purpurowego. Barwa purpurowa powoli znika z powodu utleniania się tlenku miedzi I do tlenku miedzi II, zależnie od stężenia miedzi zredukowanej, stąd miareczkowanie należy wykonać stosunkowo szybko. 10. Sporządzenie wykresu kalibrowania W celu sporządzenia wykresu kalibrowania dodaje się znane ilości cukru inwertowanego (wzorcowy roztwór cukru inwertowanego odpowiednio rozcieńczony) do 5 g czystej sacharozy oraz odpowiedniej ilości zimnej wody - tak, aby łącznie dodać 5 ml roztworu, a następnie wykreśla się zależność zużytych mililitrów EDTA podczas miareczkowania (w mililitrach) w stosunku do procentowej ilości cukru inwertowanego, dodanego do 5 g sacharozy. Otrzymany wykres jest linią prostą w zakresie 0,001 do 0,019 g/100 g cukru inwertowanego/100 g próbki. 11. Wyrażanie wyników Wyniki wyrażane są w procentach zawartości cukru inwertowanego, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Na wykresie kalibracyjnym odczytuje się procent zawartości cukru inwertowanego, odpowiadający wartości Vo ml EDTA, oznaczonej podczas badania próbki. Jeżeli w analizowanej próbce stężenie cukru inwertowanego na 100 g próbki jest większe niż 0,017 g, to zmniejsza się odpowiednio ilość próbki pobieranej i dopełnia się badaną próbkę do 5 g czystą sacharozą. W celu przeliczenia stopni sacharymetrycznych °Z na polarymetryczne stopnie kątowe należy stopnie sacharymetryczne °Z podzielić przez 2,889. Przyjmuje się, ze różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 0,005 g na 100 g próbki. Załącznik nr 4 METODA I OZNACZANIA ZAWARTOŚCI CUKRÓW REDUKUJĄCYCH W PŁYNNYM CUKRZE (ROZTWORZE CUKRU), W PŁYNNYM CUKRZE INWERTOWANYM (ROZTWORZE CUKRU INWERTOWANEGO) I W SYROPIE CUKRU INWERTOWANEGO WYRAŻONYCH JAKO RÓWNOWAŻNIK CUKRU INWERTOWANEGO LUB DEKSTROZY (D-GLUKOZY) - METODA LUFF-SCHOORLA 1. Oznaczanie zawartości cukrów redukujących metodą Luff-Schoorla polega na podgrzaniu badanej próbki do temperatury wrzenia w warunkach standardowych z roztworem miedzi II, która zostaje częściowo zredukowana do miedzi I. Nadmiar miedzi II oznacza się metodą jodometryczną. 2. Odczynnikami do oznaczania cukrów redukujących metodą Luff-Schoorla są: 1) roztwór Carreza I; 2) roztwór Carreza II; 3) odczynnik Luff-Schoorla; 4) roztwór tiosiarczanu sodowego o stężeniu 0,1 mol/litr; 5) roztwór skrobi; 6) kwas siarkowy o stężeniu 3 mol/litr; 7) roztwór jodku potasowego 30 % (m/v); 8) wiórki pumeksowe, gotowane w kwasie solnym, przepłukane wodą i osuszone; 9) izopentanol; 10) wodorotlenek sodowy o stężeniu 0,1 mol/litr; 11) kwas solny o stężeniu 0,1 mol/litr; 12) roztwór fenoloftaleiny, 1 % (m/v) w etanolu. 3. W celu przygotowania roztworu Carreza I dodaje się do 21,95 g dwuwodnego octanu cynkowego (Zn(CH3COO)2 x 2 H2O) lub 24 g trójwodnego octanu cynkowego (Zn(CH3COO)2 x 3 H2O) 3 ml kwasu octowego lodowatego, a następnie dopełnia wodą do 100 ml. 4. W celu przygotowania roztworu Carreza II rozpuszcza się 10,6 g trójwodnego sześciocyjano-żelazianu potasowego II K4[Fe(CN)6] x 3 H2O w wodzie i dopełnia wodą do 100 ml. 5. W celu przygotowania odczynnika Luff-Schoorla sporządza się roztwory: 1) siarczanu miedzi II; 2) kwasu cytrynowego; 3) węglanu sodowego. 6. W celu sporządzenia roztworu siarczanu miedzi II rozpuszcza się 25 g pięciowodnego bezżelazowego siarczanu miedzi II (CuSO4 x 5 H2O) w 100 ml wody. 7. W celu sporządzenia roztworu kwasu cytrynowego rozpuszcza się 50 g jednowodnego kwasu cytrynowego (C6H8O7 x H2O) w 50 ml wody. 8. W celu sporządzenia roztworu węglanu sodowego rozpuszcza się 143,8 g bezwodnego węglanu sodu (Na2CO3) w około 300 ml ciepłej wody i pozostawia do ostudzenia. Następnie dodaje się do kolby o pojemności 1.000 ml roztwór kwasu cytrynowego i roztwór węglanu sodowego, ostrożnie miesza się ruchem obrotowym, aż do zaniku piany, i dodaje roztwór siarczanu miedzi II, uzupełniając wodą do 1.000 ml. Roztwór pozostawia się na 24 godziny, w razie potrzeby filtruje, i sprawdza się molarność tak uzyskanego odczynnika za pomocą metody opisanej we wzorcowaniu odczynnika Luff-Schoorla (Cu 0,1 mol/litr; Na2CO3 1 mol/litr). 9. W celu przygotowania roztworu skrobi dodaje się do 1.000 ml wrzącej wody 5 g rozpuszczalnej skrobi, namoczonej uprzednio w 30 ml wody, i utrzymuje się wrzenie przez 3 minuty, pozostawia do ostudzenia, a następnie - jeżeli roztwór tego wymaga - dodaje 10 mg jodku rtęci II jako środka konserwującego. 10. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania cukrów redukujących metodą Luff-Schoorla stanowią: 1) kolba stożkowa o pojemności 300 ml, wyposażona w chłodnicę zwrotną; 2) stoper. 11. Wzorcowanie odczynnika Luff-Schoorla W celu wykonania wzorcowania odczynnika Luff-Schoorla dodaje się do 25 ml odczynnika Luff-Schoorla 3 g 30 % jodku potasowego i 25 ml kwasu siarkowego o stężeniu 3 mol/litr, miareczkuje się 0,1 mol/litr tiosiarczanem sodowym w obecności roztworu skrobi, jako wskaźnika, dodanego pod koniec miareczkowania. Jeżeli objętość zużytego 0,1 mol/litr roztworu tiosiarczanu sodowego nie wynosi dokładnie 25 ml, odczynnik należy przyrządzić ponownie. Następnie odmierza się pipetą 10 ml odczynnika Luff-Schoorla do kolby pomiarowej o pojemności 100 ml, rozcieńcza wodą, pipetą pobiera się 10 ml rozcieńczonego odczynnika i dodaje się do 25 ml 0,1 mol/litr kwasu solnego w kolbie stożkowej. Ogrzewa się przez 1 godzinę we wrzącej łaźni wodnej, studzi się, dopełnia do początkowej objętości świeżo zagotowaną wodą, a następnie miareczkuje 0,1 mol/litr wodorotlenkiem sodowym wobec fenoloftaleiny jako wskaźnika. Zużycie 0,1 mol/litr wodorotlenku sodowego powinno wynosić między 5,5 a 6,5 ml. Kolejno miareczkuje się 10 ml rozcieńczonego odczynnika 0,1 mol/litr kwasem solnym wobec fenoloftaleiny jako wskaźnika. Punkt końcowy charakteryzuje się zanikiem purpurowego zabarwienia. Zużycie 0,1 mol/litr kwasu solnego powinno wynosić między 6 a 7,5 ml. Odczyn pH roztworu Luff-Schoorla waha się między 9,3 a 9,4 w temperaturze 20 °C. 12. Przygotowanie roztworu W celu przygotowania roztworu dokładnie odważa się (z dokładnością do 1 mg) 5 g badanej próbki, przenosi ją ilościowo do kolby o pojemności 250 ml zawierającej 200 ml wody, klaruje - jeżeli roztwór tego wymaga - przez dodanie 5 ml roztworu Carreza I, a następnie 5 ml roztworu Carreza II. Po dodaniu obu roztworów dokładnie miesza się, uzupełnia wodą do 250 ml, dobrze miesza. Jeżeli to konieczne, filtruje się. Następnie rozcieńcza się roztwór tak, aby 25 ml roztworu zawierało nie mniej niż 15 mg i nie więcej niż 60 mg cukrów redukujących, wyrażonych jako glukoza. 13. Miareczkowanie metodą Luff-Schoorla W celu wykonania miareczkowania metodą Luff-Schoorla do kolby stożkowej o pojemności 300 ml pobiera się pipetą 25 ml odczynnika Luff-Schoorla, dodaje się pipetą 25 ml roztworu cukru i umieszcza w niej 2 wiórki pumeksowe. Kolbę łączy się z chłodnicą zwrotną i całość szybko umieszcza na siatce azbestowej nad palnikiem Bunsena. Siatka powinna mieć otwór wycięty w części azbestowej o tej samej średnicy co podstawa kolby. Utrzymuje się ciecz w temperaturze wrzenia przez mniej więcej 2 minuty, ogrzewa na wolnym ogniu dokładnie przez 10 minut, następnie studzi się próbkę w zimnej wodzie, a po 5 minutach dodaje się 10 ml roztworu jodku potasowego i szybko, z zachowaniem ostrożności (ze względu na burzliwy przebieg), dodaje 25 ml 3 mol/litr kwasu siarkowego. Całość miareczkuje się za pomocą 0,1 mol/litr roztworu tiosiarczanu sodowego aż do uzyskania prawie bezbarwnego roztworu, a następnie dodaje się kilka mililitrów roztworu skrobi jako wskaźnika, po czym kontynuuje miareczkowanie aż do zaniku niebieskiego zabarwienia. W celu zmniejszenia tworzenia piany, przed zakwaszaniem kwasem siarkowym, można dodać niewielką ilość izopentanolu. 14. Próba kontrolna Przeprowadza się próbę kontrolną, stosując 25 ml wody zamiast 25 ml roztworu cukru. 15. Wyrażanie wyników Wyniki są wyrażane w procentach suchej masy (m/m) w przypadku cukru inwertowanego lub D-glukozy, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Z tabeli odczytuje się - w razie potrzeby interpolując - masę glukozy lub cukru inwertowanego w miligramach, odpowiadającą różnicy między dwoma odczytami miareczkowania, wyrażonymi w mililitrach 0,1 mol/litr siarczanu sodowego. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 0,2 ml. Zależność zużycia tiosiarczanu sodu o stężeniu 0,1 mol/litr od zawartości cukrów redukujących w metodzie Luff-Schoorla Zużycie w mililitrach Na2S2O3 o stężeniu 1 mol/litrGlukoza, fruktoza, cukry inwertowane C6H12O6 mlmgróżnica 12,4 24,82,4 37,22,4 49,72,5 512,22,5 614,72,5 717,22,5 819,82,6 922,42,6 1025,02,6 1127,62,6 1230,32,7 1333,02,7 1435,72,7 1538,52,8 1641,32,8 1744,22,9 1847,12,9 1950,02,9 2053,03,0 2156,03,0 2259,13,1 2362,23,1 METODA II OZNACZANIA CUKRÓW REDUKUJĄCYCH W PŁYNNYM CUKRZE (ROZTWORZE CUKRU), W PŁYNNYM CUKRZE INWERTOWANYM (ROZTWORZE CUKRU INWERTOWANEGO) I W SYROPIE CUKRU INWERTOWANEGO WYRAŻONYCH JAKO CUKIER INWERTOWANY - WEDŁUG MODYFIKACJI OBJĘTOŚCI STAŁEJ LANE'A I EYNONA 1. Oznaczanie cukrów redukujących według modyfikacji objętości stałej Lane'a i Eynona polega na miareczkowaniu roztworu próbki w temperaturze wrzenia w stosunku do określonej objętości roztworu Fehlinga wobec błękitu metylenowego jako wskaźnika. 2. Odczynnikami używanymi do oznaczania zawartości cukrów redukujących według modyfikacji objętości stałej Lane'a i Eynona są: 1) roztwór Fehlinga; 2) roztwór wodorotlenku sodowego o stężeniu 1 mol/litr; 3) wzorcowy roztwór cukru inwertowanego; 4) roztwór błękitu metylenowego. 3. W celu przygotowania roztworu Fehlinga sporządza się: 1) roztwór A; 2) roztwór B. 4. W celu sporządzenia roztworu A rozpuszcza się 69,3 g pięciowodnego siarczanu miedzi II (CuSO4 x 5 H2O) w wodzie i dopełnia się wodą do 1.000 ml. 5. W celu sporządzenia roztworu B rozpuszcza się w wodzie 346 g pięciowodnego winianu sodowo-potasowego (KNaC4 x 5 H2O) wraz ze 100 g wodorotlenku sodowego (NaOH) i dopełnia się wodą do 1.000 ml. Klarowny roztwór dekantuje się znad osadu. 6. Roztwory A i B należy przechowywać w butelkach z ciemnego (brązowego, bursztynowego) szkła. 7. W celu przygotowania wzorcowego roztworu cukru inwertowanego rozpuszcza się 23,75 g czystej sacharozy w około 120 ml wody w kolbie o pojemności 250 ml z podziałką, dodaje się 9 ml kwasu solnego (d = 1,16 g/cm3) i pozostawia na 8 godzin w temperaturze pokojowej. Następnie dopełnia się roztwór do 250 ml i sprawdza się zakończenie hydrolizy za pomocą polarymetru lub sacharymetru przez dokonanie odczytu w rurce polarymetrycznej o długości 200 mm. Odczyt powinien wynieść (11,80 ± 0,05) °Z. Do kolby o pojemności 2.000 ml z podziałką odmierza się pipetą 200 ml tego roztworu. Rozcieńcza się wodą i wstrząsając (aby uniknąć przealkalizowania miejscowego), dodaje się 71,4 ml roztworu wodorotlenku sodowego o stężeniu 1 mol/litr, w którym rozpuszczono 4 g kwasu benzoesowego, dopełnia się wodą do 2.000 ml, aby otrzymać roztwór cukru inwertowanego 1 g/100 ml. Odczyn tego roztworu powinien wynosić pH ≈ 3. Roztwór podstawowy (trwały) należy rozcieńczać bezpośrednio przed użyciem. 8. W celu uzyskania rozcieńczonego roztworu cukru inwertowanego 0,25 g/100 ml należy 1 g podstawowego roztworu rozcieńczyć wodą do 250 ml w kolbie pomiarowej. Całość przenosi się do kolby o pojemności 1.000 ml z podziałką i ponownie rozcieńcza wodą do kreski w temperaturze 20 °C. 9. W celu sporządzenia roztworu błękitu metylenowego 1 g błękitu rozcieńcza się wodą w kolbie, a następnie dopełnia wodą do 100 ml. 10. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania zawartości cukrów redukujących według modyfikacji objętości stałej Lane'a i Eynona stanowią: 1) laboratoryjne kolby żaroodporne z wąską szyjką, o pojemności 500 ml; 2) biureta o pojemności 50 ml z podziałką co 0,05 ml; 3) pipety z podziałką co 20, 25 i 50 ml; 4) kolby pomiarowe z 1 kreską o pojemności 250, 1.000 i 2.000 ml; 5) urządzenie do podgrzewania umożliwiające utrzymanie temperatury wrzenia, zgodnie z warunkami opisanymi we wzorcowaniu roztworu Fehlinga, i pozwalające na obserwacje końcowej zmiany zabarwienia, bez konieczności wyjmowania kolby znad ogrzewacza; 6) stoper wskazujący z dokładnością co najmniej do sekundy. 11. Wzorcowanie roztworu Fehlinga W celu wykonania wzorcowania do czystej, suchej zlewki pobiera się pipetą 50 ml roztworu B i 50 ml roztworu A, po czym dokładnie miesza jej zawartość. Następnie płucze się i napełnia biuretę 0,25 % (0,25 g/100 ml) wzorcowym roztworem cukru inwertowanego. Do kolby o pojemności 500 ml odmierza się pipetą wielokrotność 20 ml zmieszanych roztworów A i B, dodaje się 15 ml wody, wprowadza się biuretą 39 ml roztworu cukru inwertowanego, wiórek pumeksu i miesza, ostrożnie obracając kolbą. Podgrzewa się kolbę z zawartością do temperatury wrzenia, utrzymuje tę temperaturę dokładnie przez 2 minuty (w trakcie kolejnych wykonywanych czynności nie wolno zdejmować kolby z ogrzewacza ani dopuścić, aby roztwór przestał wrzeć) i pod koniec dwuminutowego wrzenia dodaje się 3 lub 4 krople roztworu błękitu metylenowego. Roztwór powinien wykazywać intensywne niebieskie zabarwienie. Następnie dodaje się, za pomocą biurety, wzorcowy roztwór cukru inwertowanego w małych porcjach - początkowo po 0,2 ml, a na końcu pojedyncze krople - aż do osiągnięcia punktu końcowego. Punkt ten wskazuje zanik niebieskiego zabarwienia. Roztwór przyjmuje barwę czerwonawą związaną z powstaniem zawiesiny tlenku miedzi I. Punkt końcowy powinien być osiągnięty pod koniec 3 minut od momentu zagotowania się roztworu. Końcowe miano Vo powinno wynosić od 39 do 41 ml. Jeżeli Vo jest większe, należy wyrównać stężenie miedzi w roztworze A i powtórzyć proces kalibrowania. 12. Przygotowanie roztworów próbek Stężenie próbki badanej powinno być takie, aby jej roztwór zawierał od 250 do 400 mg cukru inwertowanego w 100 ml. 13. Badanie wstępne Badanie wstępne przeprowadza się w celu upewnienia się, że ilość wody dodawanej do 20 ml zmieszanych roztworów A i B jest wystarczająca do uzyskania ostatecznej objętości 75 ml po miareczkowaniu. W tym celu przygotowuje się roztwór próbki do badania: 25 ml roztworu próbki wprowadza się biuretą do kolby, dodaje się 15 ml wody, pozostawia roztwór w stanie wrzenia przez 2 minuty i miareczkuje aż do osiągnięcia punktu końcowego. Następnie do kolby o pojemności 500 ml odmierza się pipetą wielokrotność 20 ml zmieszanych roztworów A i B, dodaje 15 ml wody, wprowadza biuretą 39 ml roztworu badanej próbki, wiórek pumeksu i miesza, ostrożnie obracając kolbą. Podgrzewa się kolbę z zawartością do temperatury wrzenia, utrzymuje tę temperaturę dokładnie przez 2 minuty (w trakcie kolejnych wykonywanych czynności nie wolno zdejmować kolby z ogrzewacza ani dopuścić, aby roztwór przestał wrzeć) i pod koniec dwuminutowego wrzenia dodaje się 3 lub 4 krople roztworu błękitu metylenowego. Roztwór powinien wykazywać intensywne niebieskie zabarwienie. Jeżeli po dodaniu roztworu błękitu metylenowego utrzymuje się nadal czerwone zabarwienie, to stężenie w użytej próbce jest zbyt duże. W takim przypadku próba jest nieważna i należy powtórzyć badania, stosując mniej stężone roztwory badanej próbki. Jeżeli w celu uzyskania czerwonego zabarwienia potrzeba więcej niż 50 ml roztworu, należy stosować bardziej stężone roztwory próbki. Następnie oblicza się ilość wody, jaką należy dodać - przez odjęcie objętości zmieszanego roztworu Fehlinga (20 ml) i roztworu próbki od objętości 75 ml. 14. Końcowa analiza roztworu próbki W celu przeprowadzenia końcowej analizy roztworu badanej próbki do kolby żaroodpornej pobiera się pipetą 20 ml zmieszanych roztworów Fehlinga i ilość wody wyznaczoną w badaniu wstępnym, następnie dodaje się za pomocą biurety przybliżoną ilość, pomniejszoną o 1 ml, roztworu próbki z badania wstępnego i kawałki pumeksu, miesza się ostrożnie zawartość, obracając kolbą, doprowadza się do wrzenia i miareczkuje aż do osiągnięcia punktu końcowego. Punkt końcowy należy osiągnąć po upływie 1 minuty od momentu dodania roztworu błękitu metylenowego. Końcowe miano = V1. 15. Wyrażanie wyników Wyniki są wyrażane w miligramach cukru inwertowanego, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Zawartość cukrów redukujących w próbce wyrażonych jako cukier inwertowany (Inw) oblicza się według wzoru: gdzie: c - oznacza stężenie roztworu badanej próbki, w gramach na 100 ml, V0 - oznacza objętość wzorcowego roztworu cukru inwertowanego, zastosowanego do kalibracyjnego miareczkowania, w mililitrach, V1 - oznacza objętość roztworu badanej próbki, w mililitrach, f - oznacza współczynnik korekcji uwzględniający stężenie sacharozy w badanym roztworze próbki. Zależność cukru i współczynnika f zestawiono w poniższej tabeli: Ilość cukru (g) we wrzącej mieszaninieWspółczynnik korekcji f 01,000 0,50,982 1,00,971 1,50,962 2,00,954 2,50,946 3,00,939 3,50,932 4,00,926 4,50,920 5,00,915 5,50,910 6,00,904 6,50,898 7,00,893 7,50,888 8,00,883 8,50,878 9,00,874 9,50,869 10,00,640 Korektę innych zawartości sacharozy w badanym roztworze próbki oblicza się z tabeli metodą interpolacji. Przybliżone stężenie sacharozy można obliczyć, odejmując stężenie substancji rozpuszczalnych związanych z cukrem inwertowanym (do celów obliczenia przyjmuje się f = 1), od ogólnego stężenia rozpuszczonych ciał stałych, wyrażonego jako sacharoza, uzyskane na podstawie wskaźnika załamania roztworu za pomocą metody refraktometrycznej, określonej w załączniku nr 7 do rozporządzenia. W celu przeliczenia stopni sacharymetrycznych °Z na polarymetryczne stopnie kątowe należy °Z podzielić przez 2,889. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 1 % ich średniej arytmetycznej. Załącznik nr 5 METODA OZNACZANIA RÓWNOWAŻNIKA DEKSTROZY W SYROPIE GLUKOZOWYM I W SYROPIE GLUKOZOWYM W PROSZKU ORAZ ZAWARTOŚCI DEKSTROZY (D-GLUKOZY) W JEDNOWODNEJ GLUKOZIE (JEDNOWODNEJ DEKSTROZIE) I W BEZWODNEJ GLUKOZIE (BEZWODNEJ DEKSTROZIE) - METODA LANE'A I EYNONA 1. Oznaczanie równoważnika dekstrozy oraz zawartości dekstrozy metodą Lane'a i Eynona polega na miareczkowaniu badanego roztworu w temperaturze wrzenia - w stosunku do określonej objętości roztworu Fehlinga - w ściśle określonych warunkach, wobec błękitu metylenowego jako wskaźnika. Równoważnik dekstrozy jest to zdolność redukcji obliczona w procentach masy suchej substancji próbki. Zdolność redukcyjna jest to zawartość cukrów redukujących oznaczona za pomocą niniejszej metody, wyrażona w kategoriach bezwodnej dekstrozy (D-glukozy) oraz obliczona w procentach masy próbki. 2. Odczynnikami używanymi do oznaczania równoważnika dekstrozy oraz zawartości dekstrozy metodą Lane'a i Eynona są: 1) roztwór Fehlinga; 2) bezwodna dekstroza (D-glukoza) (C6H12O6); 3) wzorcowy roztwór dekstrozy o stężeniu 0,6 g/100 ml; 4) roztwór błękitu metylenowego o stężeniu 0,1 g/100 ml. 3. W celu przygotowania roztworu Fehlinga przygotowuje się roztwór A i B. 4. W celu sporządzenia roztworu A rozpuszcza się 69,3 g pięciowodnego siarczanu miedzi II (CuSO4 x 5 H2O) w wodzie i dopełnia się wodą do 1.000 ml. 5. W celu sporządzenia roztworu B rozpuszcza się w wodzie 346 g pięciowodnego winianu sodowo-potasowego (KNaC4 x 5 H2O) wraz z 100 g wodorotlenku sodowego (NaOH) i dopełnia się wodą do 1.000 ml. Klarowny roztwór dekantuje się znad osadu. 6. Następnie do czystej, suchej zlewki pobiera się pipetą 50 ml roztworu B, a następnie 50 ml roztworu A i dobrze miesza. Zmieszanych roztworów Fehlinga nie przechowuje się. Codziennie przygotowuje się świeże roztwory i kalibruje się. Roztwory A i B przechowuje się w butelkach z ciemnego (brązowego, bursztynowego) szkła. W celu przygotowania bezwodnej dekstrozy przed użyciem suszy się ją przez 4 godziny w suszarce próżniowej w temperaturze 100 ± 1 °C lub niższej oraz wewnętrznym ciśnieniu wynoszącym mniej więcej 10 hPa (103 mbar). 7. W celu przygotowania wzorcowego roztworu dekstrozy odważa się (z dokładnością do 0,1 mg) 0,6 g bezwodnej dekstrozy, rozpuszcza się ją w wodzie, przenosi roztwór ilościowo do kolby o pojemności 100 ml, dopełnia wodą do kreski i miesza. Codziennie stosuje się świeżo przygotowane roztwory. 8. W celu przygotowania roztworu błękitu metylenowego rozpuszcza się 0,1 g błękitu metylenowego w 100 ml wody. 9. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania równoważnika dekstrozy oraz zawartości dekstrozy metodą Lane'a i Eynona stanowią: 1) laboratoryjne kolby żaroodporne z wąską szyjką, o pojemności 250 ml; 2) biureta, 50 ml, z podziałką co 0,05 ml; 3) pipety, z podziałką co 25 i 50 ml; 4) kolby o pojemności 100 i 500 ml z jedną kreską; 5) urządzenie do podgrzewania, umożliwiające utrzymanie temperatury wrzenia zgodnie z warunkami opisanymi we wzorcowaniu roztworu Fehlinga i pozwalające na obserwacje końcowej zmiany zabarwienia, bez konieczności wyjmowania kolby znad ogrzewacza; 6) stoper z dokładnością pomiaru co najmniej do 1 sekundy. 10. Wzorcowanie roztworu Fehlinga (miareczkowanie wzorcowe) Do czystej, suchej kolby żaroodpornej pobiera się pipetą 25 ml roztworu Fehlinga, napełnia się biuretę wzorcowym roztworem dekstrozy, korygując menisk do kreski. Następnie do kolby żaroodpornej wprowadza się biuretą 18 ml wzorcowego roztworu dekstrozy i miesza się zawartość, obracając kolbą. Umieszcza się kolbę żaroodporną na urządzeniu do podgrzewania, uprzednio wyregulowanym tak, aby wrzenie rozpoczęło się w ciągu 120 ± 15 sekund (podgrzewacza nie reguluje się w trakcie trwania całego procesu miareczkowania), uruchamia się stoper w momencie rozpoczęcia wrzenia i po 120 sekundach wrzenia rozpoczyna się dodawanie do kolby żaroodpornej wzorcowego roztworu dekstrozy - za pomocą biurety, w porcjach 0,5 ml - aż do momentu zaniku zabarwienia błękitu metylenowego, a następnie odnotowuje się ogólną objętość dodanego roztworu wzorcowego dekstrozy, łącznie z przedostatnią dawką 0,5 ml (X ml). Do czystej, suchej kolby żaroodpornej pobiera się pipetą 25 ml roztworu Fehlinga, napełnia się biuretę wzorcowym roztworem dekstrozy, korygując menisk do kreski. Następnie wprowadza się za pomocą biurety do kolby żaroodpornej objętość wzorcowego roztworu dekstrozy równą X - 0,3 ml, umieszcza się kolbę żaroodporną na urządzeniu do podgrzewania, uprzednio wyregulowanym tak, aby wrzenie rozpoczęło się w ciągu 120 ± 15 sekund (podgrzewacza nie reguluje się w trakcie trwania całego procesu miareczkowania), uruchamia się stoper w momencie rozpoczęcia wrzenia i po 120 sekundach wrzenia rozpoczyna się dodawanie do kolby żaroodpornej wzorcowego roztworu dekstrozy - za pomocą biurety, w porcjach początkowo 0,2 ml, a następnie po kropli - do momentu zaniku zabarwienia błękitu metylenowego. Dodawanie kończy się w ciągu 60 sekund, a łączny czas gotowania nie powinien przekroczyć 180 sekund. Pod koniec tej czynności czas między dodawaniem kolejnych porcji wzorcowego roztworu dekstrozy powinien wynosić od 10 do 15 sekund. Konieczne jest trzecie miareczkowanie przez dodanie nieco większej od 0,2 ml odpowiednio dostosowanej, początkowej porcji roztworu wzorcowego dekstrozy. Odnotowuje się objętość (Vo ml) wzorcowego roztworu dekstrozy użytego do punktu końcowego ostatniego miareczkowania, która powinna mieścić się między 19 a 21 ml wzorcowego roztworu dekstrozy, a jeżeli Vo wykracza poza ten zakres, to odpowiednio dostosowuje się stężenie roztworu Fehlinga i powtarza się proces kalibrowania. Do codziennego kalibrowania roztworu Fehlinga (ponieważ objętość Vo jest dokładnie znana) jest wymagane jedno miareczkowanie przez dodanie początkowej porcji pomniejszonej o 0,5 ml wzorcowego roztworu dekstrozy. Od momentu rozpoczęcia wrzenia para wydziela się gwałtownie i w sposób ciągły przez cały czas trwania procesu miareczkowania, zapobiegając w ten sposób w maksymalnym stopniu przedostawaniu się powietrza do środka kolby i w konsekwencji reoksydacji jej zawartości. Zanik zabarwienia błękitu metylenowego jest najlepiej widoczny podczas obserwacji górnych warstw (i menisku) zawartości kolby miareczkowej, ponieważ są one pozbawione strąconego czerwonego tlenku miedzi I. Zanik zabarwienia łatwiej jest obserwować, stosując bezpośrednie oświetlenie. Pomocny jest biały ekran ustawiony za kolbą. Podczas oznaczania biuretę należy trzymać z dala od źródła ogrzewania. Ze względu na czynnik indywidualny każdy analityk powinien przeprowadzić własne wzorcowe miareczkowanie i stosować w obliczeniach własną wartość Vo. 11. Wstępne badanie przygotowanej próbki Jeżeli zdolność redukująca przygotowanej próbki nie jest znana w przybliżeniu, przeprowadza się wstępne badanie w celu uzyskania przybliżonej wartości po to, aby obliczyć masę próbki pobranej do badania. W celu wstępnego zbadania próbki przygotowuje się 2 % (m/v) roztwór próbki, mający przybliżoną wartość "Z", napełnia się nim biuretę i koryguje menisk do kreski. Do czystej, suchej kolby żaroodpornej pobiera się pipetą 25 ml roztworu Fehlinga, wprowadza się biuretą 10 ml 2 % roztworu próbki i umieszcza się kolbę żaroodporną na urządzeniu do podgrzewania, uprzednio wyregulowanym tak, aby wrzenie rozpoczęło się w ciągu 120 ± 15 sekund. Następnie podgrzewa się zawartość kolby do wrzenia, dodając 1 ml roztworu błękitu metylenowego, natychmiast po rozpoczęciu wrzenia uruchamia się stoper i za pomocą biurety rozpoczyna się dodawanie roztworu próbki do kolby porcjami 1 ml, w odstępach mniej więcej 10-sekundowych, aż do zaniku niebieskiego zabarwienia błękitu metylenowego. Odnotowuje się całkowitą objętość dodanego roztworu próbki łącznie z przedostatnią porcją (Y ml). Wartość "Y" nie może przekraczać 50 ml, a w przypadku jej przekroczenia zwiększa się stężenie roztworu próbki i powtarza się miareczkowanie. Przybliżoną zdolność redukcyjną (Zred) badanej próbki wyrażoną w procentach (m/m) oblicza się według wzoru: 12. Przygotowanie roztworu do badań Odważa się (z dokładnością do 0,1 mg) próbkę, która zawiera od 2,85 do 3,15 g cukrów redukujących, wyrażonych jako bezwodna dekstroza (D-glukoza), umieszcza się w kolbie miarowej i rozpuszcza się w wodzie, uzupełniając wodą do 500 ml. Do obliczeń stosuje się znaną w przybliżeniu wartość zdolności redukującej lub przybliżoną wartość zdolności redukcyjnej uzyskaną we wstępnym badaniu przygotowanej próbki. 13. Wykonanie oznaczenia (miareczkowanie oznaczające) Do czystej, suchej kolby żaroodpornej pobiera się pipetą 25 ml roztworu Fehlinga. Napełnia się biuretę badanym roztworem i wprowadza się go w ilości 18,5 ml do kolby żaroodpornej, mieszając zawartość kolbą. Umieszcza się kolbę żaroodporną na urządzeniu do podgrzewania, uprzednio wyregulowanym tak, aby wrzenie rozpoczęło się w ciągu 120 ± 15 sekund. Następnie podgrzewa się zawartość kolby do wrzenia, dodając 1 ml roztworu błękitu metylenowego. Włącza się stoper i po 120 sekundach wrzenia rozpoczyna się dodawanie biuretą do kolby żaroodpornej roztworu badanej próbki, porcjami po 0,5 ml, aż do momentu zaniku zabarwienia błękitu metylenowego. Odnotowuje się całkowitą objętość dodanego roztworu badanej próbki łącznie z przedostatnią porcją (X ml). Do czystej, suchej kolby żaroodpornej pobiera się pipetą 25 ml roztworu Fehlinga. Napełnia się biuretę badanym roztworem próbki i wprowadza się go w ilości X - 0,3 ml do kolby żaroodpornej, mieszając zawartość kolbą. Umieszcza się kolbę żaroodporną na urządzeniu do podgrzewania, uprzednio wyregulowanym tak, aby wrzenie rozpoczęło się w ciągu 120 ± 15 sekund. Następnie podgrzewa się zawartość kolby do wrzenia, dodając 1 ml roztworu błękitu metylenowego. Włącza się stoper i po 120 sekundach wrzenia rozpoczyna się dodawanie biuretą do kolby żaroodpornej roztworu badanej próbki, porcjami początkowo po 0,2 ml, a następnie po kropli, aż do momentu zaniku zabarwienia błękitu metylenowego. Dodawanie kończy się w ciągu 60 sekund, a łączny czas gotowania nie powinien przekroczyć 180 sekund. Pod koniec tej czynności czas między dodawaniem kolejnych porcji roztworu badanej próbki powinien wynosić od 10 do 15 sekund. Konieczne jest trzecie miareczkowanie przez dodanie nieco większej od 0,2 ml, odpowiednio dostosowanej, początkowej porcji roztworu badanej próbki. Odnotowuje się objętość (V1) roztworu badanego użytego do punktu końcowego ostatniego miareczkowania, która powinna wynosić od 19 do 21 ml roztworu badanego. Jeżeli objętość V1 wykracza poza ten zakres, należy odpowiednio dostosować stężenie roztworu badanego i powtórzyć czynności opisane powyżej. Przeprowadza się dwa oznaczenia z tym samym badanym roztworem. Zawartość suchej masy w przygotowanej próbce oznacza się metodą określoną w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 14. Wyrażanie wyników Wyniki są wyrażane w procentach masy badanej próbki i masy substancji suchej, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Zdolność redukcyjną (RP) oblicza się jako procent masy badanej próbki według wzoru: gdzie: VO - oznacza objętość w mililitrach wzorcowego roztworu dekstrozy użytego do wzorcowania roztworu Fehlinga, V1 - oznacza objętość w mililitrach roztworu badanej próbki użytego do wykonania oznaczenia, M - oznacza masę w gramach badanej próbki użytej do sporządzenia 500 ml roztworu badanego. Równoważnik dekstrozy (Rd) oblicza się jako procent masy substancji suchej w przygotowanej próbce według wzoru: gdzie: RP - oznacza zdolność redukcyjną obliczoną jako procent masy badanej próbki, D - oznacza zawartość suchej substancji w badanej próbce, w procentach (m/m). Jako wynik podaje się średnią arytmetyczną dwóch oznaczeń. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 1 % ich średniej arytmetycznej. Załącznik nr 6 METODA OZNACZANIA WILGOTNOŚCI CUKRU (CUKRU BIAŁEGO), CUKRU EKSTRABIAŁEGO (CUKRU RAFINOWANEGO), CUKRU PRZEMYSŁOWEGO I FRUKTOZY 1. Oznaczanie wilgotności cukru jako ubytku masy wskutek suszenia polega na wysuszeniu próbki cukru w temperaturze 103 ± 2 °C. 2. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania wilgotności jako ubytku masy wskutek suszenia stanowią: 1) waga analityczna, o dokładności 0,1 mg; 2) suszarka odpowiednio wentylowana, o płaskim dnie, odpornym na niszczące działanie próbek i na warunki badawcze; 3) naczynka wagowe (aluminiowe, niklowe, szklane), z płaskim dnem, odporne na niszczące działanie próbek i na warunki badawcze, o średnicy od 60 do 100 mm i wysokości od 20 do 30 mm; 4) eksykator, zawierający świeży żel krzemionkowy lub równorzędny środek suszący, ze wskaźnikiem zawartości wody. 3. Suszenie badanej próbki Wszystkie czynności wykonuje się natychmiast po otwarciu pojemnika z próbką. W celu wykonania suszenia doprowadza się naczynko wagowe do stałej wagi przez suszenie w temperaturze 103 ± 2 °C, pozostawia się je do ochłodzenia w eksykatorze co najmniej na 30-35 minut i waży się z dokładnością do 0,1 mg. Następnie odważa się do naczynka wagowego (z dokładnością do 0,1 mg) około 20-30 g próbki, umieszcza się naczynko wagowe z próbką w suszarce na okres 3 godzin w temperaturze 103 ± 2 °C, wyjmuje się je i pozostawia do ostudzenia w eksykatorze. 4. Ważenie próbki po ostudzeniu Waży się próbkę z dokładnością 0,1 mg, ponownie umieszcza się naczynko w suszarce na okres 30 minut w temperaturze 103 ± 2 °C, wyjmuje się, pozostawia się je do ostudzenia w eksykatorze i waży się z dokładnością do 0,1 mg. Czynność powtarza się, jeżeli różnica między dwoma pomiarami masy wynosi więcej niż 1 mg. W razie pojawienia się przyrostu wagi do obliczeń należy użyć najniższego odnotowanego odczytu. Przyjmuje się, że łączny czas suszenia nie może przekraczać 4 godzin. 5. Wyrażanie wyników Wyniki są wyrażane w procentach wilgotności jako strata masy, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Wilgotność (W) wyrażoną w procentach oblicza się według wzoru: gdzie: m0 - oznacza masę badanej próbki przed suszeniem, w gramach, m1 - oznacza masę badanej próbki po suszeniu, w gramach. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzanych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 0,02 g na 100 g próbki. Załącznik nr 7 METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI SUCHEJ MASY W PŁYNNYM CUKRZE (ROZTWORZE CUKRU), PŁYNNYM CUKRZE INWERTOWANYM (ROZTWORZE CUKRU INWERTOWANEGO) I W SYROPIE CUKRU INWERTOWANEGO - METODA REFRAKTOMETRYCZNA 1. Oznaczanie zawartości suchej masy w cukrze metodą refraktometryczną polega na oznaczeniu współczynnika załamania roztworu badanej próbki w temperaturze 20 °C i przeliczeniu na zawartość suchej masy za pomocą tabel wskazujących stężenie jako funkcję współczynnika załamania. 2. Aparaturę służącą do oznaczania zawartości suchej masy metodą refraktometryczną stanowią: 1) refraktometr, z dokładnością do czterech miejsc po przecinku, zaopatrzony w termometr i wodną pompę cyrkulacyjną podłączoną do łaźni wodnej z termoregulacją o temperaturze 20 ± 0,5 °C; 2) lampa sodowa. 3. Wykonanie oznaczenia Polega ono na zmierzeniu za pomocą refraktometru współczynnika załamania próbki w temperaturze 20 °C. Jeżeli w badanej próbce, przed zmierzeniem, znajdują się kryształki, rozpuszcza się je przez rozcieńczenie 1:1 (m/m). 4. Wyrażanie wyników Wyniki są wyrażane według zawartości suchej masy, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Zawartość suchej masy oblicza się według poniższej tabeli na podstawie współczynnika załamania roztworów cukru w temperaturze 20 °C. Wynik koryguje się na obecność cukrów inwertowanych, dodając do otrzymanego z tabeli wyniku 0,022 do każdego procentu inwertowanego cukru obecnego w analizowanej próbce. Jeżeli próbka była rozcieńczana wodą w stosunku 1:1 (m/m), obliczoną suchą masę mnoży się przez 2. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 0,2 g na 100 g próbki. TABLICE PRZELICZENIOWE Współczynniki załamania (n) roztworów cukru w temperaturze 20 °C ncukierncukierncukierncukierncukier (20°C)(%)(20°C)(%)(20°C)(%)(20°C)(%)(20°C)(%) 1x33300x0091x33652x4361x34004x8211x34357x16421x34709x466 1x33310x0781x33662x5051x34014x8881x34367x2301x34719x531 1x33320x1491x33672x5741x34024x9561x34377x2961x34729x596 1x33330x2181x33682x6421x34035x0231x34387x3621x34739x661 1x33340x2881x33692x7111x34045x0911x34397x4291x34749x726 1x33350x3581x33702x7791x34055x1581x34407x4951x34759x791 1x33360x4281x33712x8481x34065x2251x34417x5611x34769x856 1x33370x4981x33722x9171x34075x2931x34427x6271x34779x921 1x33380x5671x33732x9851x34085x3601x34437x6931x34789x986 1x33390x6371x33743x0531x34095x4271x34447x7591x347910x051 1x33400x7071x33753x1221x34105x4941x34457x8251x348010x116 1x33410x7761x33763x1901x34115x5621x34467x8911x348110x181 1x33420x8461x33773x2591x34125x6261x34477x9571x348210x246 1x33430x9151x33783x3271x34135x6961x34488x0231x348310x311 1x33440x9851x33793x3951x34145x7631x34498x0891x348410x375 1x33451x0541x33803x4631x34155x8301x34508x1551x348510x440 1x33461x1241x33813x5321x34165x8971x34518x2211x348610x505 1x33471x1931x33823x6001x34175x9641x34528x2871x348710x570 1x33481x2631x33833x6681x34186x0311x34538x3521x348810x634 1x33491x3321x33843x7361x34196x0981x34548x4181x348910x699 1x33501x4011x33853x8041x34206x1651x34558x4841x349010x763 1x33511x4701x33863x8721x34216x2311x34568x5501x349110x828 1x33521x5401x33873x9401x34226x2981x34578x6151x349210x892 1x33531x6091x33884x0081x34236x3651x34588x6811x349310x957 1x33541x6781x33894x0761x34246x4321x34598x7461x349411x021 1x33551x7471x33904x1441x34256x4981x34608x8121x349511x086 1x33561x8161x33914x2121x34266x5651x34618x8781x349611x150 1x33571x8851x33924x2791x34276x6321x34628x9431x349711x215 1x33581x9541x33934x3471x34286x6981x34639x0081x349811x279 1x33592x0231x33944x4151x34296x7651x34649x0741x349911x343 1x33602x0921x33954x4831x34306x8311x34659x1391x350011x407 1x33612x1611x33964x5501x34316x8981x34669x2051x350111x472 1x33622x2301x33974x6181x34326x9641x34679x2701x350211x536 1x33632x2991x33984x6861x34337x0311x34689x3351x350311x600 1x33642x3671x33994x7531x34347x0971x34699x4001x35041x664 1x350511x7281x356015x2071x361518x5951x367021x8961x372525x114 1x350611x7921x356115x2691x361618x6551x367121x9551x372625x172 1x350711x8561x356215x3321x361718x7161x367222x0141x372725x230 1x350811x9201x356315x3941x361818x7771x367322x0731x372825x287 1x350910x3751x356415x4561x361918x8371x367422x1321x372925x345 1x351012x0481x356515x5181x362018x8981x367522x1921x373025x403 1x351112x1121x356615x5811x362118x9591x367622x2511x373125x460 1x351212x1761x356715x6431x362219x0191x367722x3101x373225x518 1x351312x2401x356815x7051x362319x0801x367822x3691x373325x576 1x351412x3041x356915x7671x362419x1411x367922x4281x373425x633 1x351512x3681x357015x8291x362519x2011x368022x4871x373525x691 1x351612x4311x357115x8911x362619x2621x368122x5461x373625x748 1x351712x4951x357215x9531x362719x3221x368222x6051x373725x806 1x351812x5591x357316x0161x362819x3821x368322x6641x373825x863 1x351912x6231x357416x0781x362919x4431x368422x7231x373925x921 1x352012x6861x357516x1401x363019x5031x368522x7811x374025x978 1x352112x7501x357616x2011x363119x5641x368622x8401x374126x035 1x352212x8131x357716x2631x363219x6241x368722x8991x374226x093 1x352312x8771x357816x3251x363319x6841x368822x9581x374326x150 1x352412x9401x357916x3871x363419x7451x368923x0171x374426x207 1x352513x0041x358016x4491x363519x8051x369023x0751x374526x265 1x352613x0671x358116x5111x363619x8651x369123x1341x374626x322 1x352713x1311x358216x5731x363719x9251x369223x1931x374726x379 1x352813x1941x358316x6341x363819x9851x369323x2511x374826x436 1x352913x2581x358416x6961x363920x0451x369423x3101x374926x493 1x353013x3211x358516x7581x364020x1061x369523x3691x375026x551 1x353113x3841x358616x8191x364120x1661x369623x4271x375126x608 1x353213x4481x358716x8811x364220x2261x369723x4861x375226x665 1x353313x5111x358816x9431x364320x2861x369823x5441x375326x722 1x353413x5741x358917x0041x364420x3461x369923x6031x375426x779 1x353513x6371x359017x0661x364520x4061x370023x6611x375526x836 1x353613x7001x359117x1271x364620x4661x370123x7201x375626x893 1x353713x7631x359217x1891x364720x5251x370223x7781x375726x950 1x353813x8261x359317x2501x364820x5851x370323x8361x375827x007 1x353913x8901x359417x3111x364920x6451x370423x8951x375927x064 1x354013x9531x359517x3731x365020x7051x370523x9531x376027x121 1x354114x0161x359617x4341x365120x7651x370624x0111x376127x178 1x354214x0791x359717x4961x365220x8251x370724x0701x376227x234 1x354314x1411x359817x5571x365320x8841x370824x1281x376327x291 1x354414x2041x359917x6181x365420x9441x370924x1861x376427x348 1x354514x2671x360017x6791x365521x0041x371024x2441x376527x405 1x354614x3301x360117x7411x365621x0631x371124x3021x376627x462 1x354714x3931x360217x8021x365721x1231x371224x3611x376727x518 1x354814x4561x360317x8631x365821x1831x371324x4191x376827x575 1x354914x5181x360417x9241x365921x2421x371424x4771x376927x632 1x355014x5811x360517x9851x366021x3021x371524x5351x377027x688 1x355114x6441x360618x0461x366121x3611x371624x5931x377127x745 1x355214x7071x360718x1071x366221x4211x371724x6511x377227x802 1x355314x7691x360818x1681x366321x4801x371824x7091x377327x858 1x355414x8321x360918x2291x366421x5401x371924x7671x377427x915 1x355514x8941x361018x2901x366521x5991x372024x8251x377527x971 1x355614x9571x361118x3511x366621x6581x372124x8831x377628x028 1x355715x0191x361218x4121x366721x7181x372224x9411x377728x084 1x355815x0821x361318x4731x366821x7771x372324x9981x377828x141 1x355915x1441x361418x5341x366921x8361x372425x0561x377928x197 1x378028x2531x383531x3171x389034x3101x394537x2331x400040x091 1x378128x3101x383631x3721x389134x3631x394637x2861x400140x142 1x378228x3661x383731x4281x389234x4171x394737x3381x400240x194 1x378328x4221x383831x4821x389334x4711x394837x3911x400340x245 1x378428x4791x383931x5371x389434x5241x394937x4431x400440x296 1x378528x5351x384031x5921x389534x5781x395037x4951x400540x348 1x378628x5911x384131x6471x389634x6321x395137x5481x400640x399 1x378728x6481x384231x7021x389734x6851x395237x6001x400740x450 1x378828x7041x384331x7571x389834x7391x395337x6531x400840x501 1x378928x7601x384431x8121x389934x7931x395437x7051x400940x553 1x379028x8161x384531x8671x390034x8461x395537x7571x401040x604 1x379128x8721x384631x9221x390134x9001x395637x8101x401140x655 1x379228x9281x384731x9761x390234x9531x395737x8621x401240x706 1x379328x9841x384832x0311x390335x0071x395837x9141x401340x757 1x379429x0401x384932x0891x390435x0601x395937x9671x401440x808 1x379529x0961x385032x1401x390535x1141x396038x0191x401540x860 1x379629x1521x385132x1951x390635x1671x396138x0711x401640x911 1x379729x2081x385232x2501x390735x2201x396238x1231x401740x962 1x379829x2641x385332x3041x390835x2741x396338x1751x401841x013 1x379929x3201x385432x3591x390935x3271x396438x2281x401941x064 1x380029x3761x385532x4141x391035x3801x396538x2801x402041x115 1x380129x4321x385632x4681x391135x4341x396638x3321x402141x166 1x380229x4881x385732x5231x391235x4871x396738x3841x402241x217 1x380329x5441x385832x5771x391335x5401x396838x4361x402341x268 1x380429x6001x385932x6321x391435x5931x396938x4881x402441x318 1x380529x6551x386032x6861x391535x6471x397038x5401x402541x369 1x380629x7111x386132x7411x391635x7001x397138x5921x402641x420 1x380729x7671x386232x7951x391735x7531x397238x6441x402741x471 1x380829x8231x386332x8491x391835x8061x397338x6961x402841x522 1x380929x8701x386432x9091x391935x8591x397438x7481x402941x573 1x381029x9341x386532x9581x392035x9121x397538x8001x403041x623 1x381129x9891x386633x0131x392135x9661x397638x8521x403141x674 1x381230x0451x386733x0671x392236x0191x397738x9041x403241x725 1x381330x1011x386833x1211x392336x0721x397838x9551x403341x776 1x381430x1561x386933x1751x392436x1251x397939x0071x403441x826 1x381530x2121x387033x2301x392536x1781x398039x0591x403541x877 1x381630x2671x387133x2841x392636x2311x398139x1111x403641x928 1x381730x3231x387233x3381x392736x2841x398239x1631x403741x978 1x381830x3781x387333x3921x392836x3371x398339x2141x403842x029 1x381930x4341x387433x4461x392936x3891x398439x2661x403942x080 1x382030x4891x387533x5001x393036x4221x398539x3181x404042x130 1x382130x5441x387633x5551x393136x4951x398639x3701x404142x181 1x382230x6001x387733x6091x393236x5481x398739x4211x404242x231 1x382330x6551x387833x6631x393336x6011x398839x4731x404342x282 1x382430x7111x387933x7171x393436x6541x398939x5251x404442x332 1x382530x7661x388033x7711x393536x7061x399039x5761x404542x383 1x382630x8211x388133x8251x393636x7591x399139x6281x404642x433 1x382730x8761x388233x8791x393736x8121x399239x6791x404742x484 1x382830x9321x388333x9331x393836x8651x399339x7311x404842x534 1x382930x9871x388433x9871x393936x9171x399439x7821x404942x585 1x383031x0421x388534x0401x394036x9701x399539x8341x405042x635 1x383131x0971x388634x0941x394137x0231x399639x8851x405142x685 1x383231x1521x388734x1481x394237x0751x399739x9371x405242x736 1x383331x2161x388834x2021x394337x1281x399839x9881x405342x786 1x383431x2891x388934x2561x394437x1801x399940x0401x405442x836 1x405542x8871x411045x6231x416548x3021x422050x9281x427553x501 1x405642x9371x411145x6721x416648x3501x422150x9751x427653x548 1x405742x9871x411245x7211x416748x3991x422251x0221x427853x594 1x405843x0371x411345x7701x416848x4471x422351x0691x427853x640 1x405943x0881x411445x8201x416948x4951x422451x1161x427953x686 1x406043x1381x411545x8691x417048x5431x422551x1641x428053x733 1x406143x1881x411645x9181x407148x5911x422651x2111x428153x779 1x406243x2381x411745x9671x417248x6391x422751x2581x428253x825 1x406343x2881x411846x0161x417348x6871x422851x3051x428353x871 1x406443x3381x411946x0651x417448x7351x422951x3521x428453x918 1x406543x3881x412046x1141x417548x7841x423051x3991x428553x964 1x406643x4391x412146x1631x417648x8321x423151x4461x428654x010 1x406743x4891x412246x2121x417748x8801x423251x4931x428754x056 1x406843x5391x412346x2611x417848x9281x423351x5401x428854x102 1x406943x5891x412446x3101x417948x9761x423451x5871x428954x148 1x407043x6391x412546x3591x418049x0231x423551x6341x429054x194 1x407143x6891x412646x4081x418149x0711x423651x6811x429154x241 1x407243x7391x412746x4571x418249x1191x423751x7281x429254x287 1x407343x7891x412846x5061x418349x1671x423851x7751x429354x333 1x407443x8381x412946x5551x418449x2151x423951x8221x429454x379 1x407543x8881x413046x6041x418549x2631x424051x8691x429554x425 1x407643x9381x413146x6521x418649x3111x424151x9161x429654x471 1x407743x9881x413246x7011x418749x3591x424251x9631x429754x517 1x407844x0381x413346x7501x418849x4071x424352x0101x429854x563 1x407944x0881x413446x7991x418949x4541x424452x0571x429954x609 1x408044x1381x413546x8481x419049x5021x424552x1041x430054x655 1x408144x1871x413646x8961x419149x5501x424652x1501x430154x701 1x408244x2371x413746x9451x419249x5981x424752x1971x430254x746 1x408344x2871x413846x9941x419349x6451x424852x2441x430354x792 1x408444x3371x413947x0431x419449x6931x424952x2911x430454x838 1x408544x3861x414047x0911x419549x7411x425052x3381x430554x884 1x408644x4361x414147x1401x419649x7881x425152x3841x430654x930 1x408744x4861x414247x1881x419749x8361x425252x4311x430754x976 1x408844x5351x414347x2371x419849x8841x425352x4781x430855x022 1x408944x5851x414447x2861x419949x9311x425452x5241x430955x067 1x409044x6351x414547x3341x420049x9791x425552x5711x431055x113 1x409144x6841x414647x3831x420150x0271x425652x6181x431155x159 1x409244x7341x414747x4311x420250x0741x425752x6641x431255x205 1x409344x7831x414847x4801x420350x1221x425852x7111x431355x250 1x409444x8331x414947x5281x420450x1691x425952x7581x431455x296 1x409544x8821x415047x5771x420550x2171x426052x8041x431555x342 1x409644x9321x415147x6251x420650x2641x426152x8511x431655x388 1x409744x9811x415247x6741x420750x3121x426252x8971x431755x433 1x409845x0311x415347x7221x420850x3591x426352x9441x431855x479 1x409945x0801x415447x7711x420950x4071x426452x9901x431955x524 1x410045x1301x415547x8191x421050x4541x426553x0371x432055x570 1x410145x1791x415647x8681x421150x5021x426653x0831x432155x616 1x410245x2281x415747x9161x421250x5491x426753x1301x432255x661 1x410345x2781x415847x9641x421350x5961x426853x1761x432355x707 1x410445x3271x415948x0131x421450x6441x426953x2231x432455x752 1x410545x3761x416048x0611x421550x6911x427053x2691x432555x798 1x410645x4261x416148x1091x421650x7381x427153x3161x432655x844 1x410745x4751x416248x1581x421750x7861x427253x3621x432755x889 1x410845x5241x416348x2061x421850x8331x427353x4081x432855x935 1x410945x5741x416448x2541x421950x8801x427453x4551x432955x980 1x433056x0261x438558x5031x444060x9351x449563x3241x455065x672 1x433156x0711x438658x5471x444160x9791x449663x3671x455165x714 1x433256x1161x438858x5921x444261x0231x449863x4101x455265x756 1x433356x1621x438858x6371x444361x0661x449863x4531x455365x798 1x433456x2071x438958x6811x444461x1101x449963x4961x455465x841 1x433556x2531x439058x7261x444561x1541x450063x5391x455565x883 1x433656x2981x439158x7701x444661x1981x450163x5821x455665x925 1x433756x3431x439258x8151x444761x2411x450263x6251x455765x967 1x433856x3891x439358x8591x444861x2851x450363x6681x455866x010 1x433956x4341x439458x9041x444961x3291x450463x7111x455966x052 1x434056x4791x439558x9481x445061x3721x450563x7541x456066x094 1x434156x5251x439658x9931x445161x4161x450663x7971x456166x136 1x434256x5701x439759x0371x445261x4601x450763x8401x456266x178 1x434356x6151x439859x0821x445361x5031x450863x8821x456366x221 1x434456x6601x439959x1261x445461x5471x450963x9251x456466x263 1x434556x7061x440059x1701x445561x5911x451063x9681x456566x305 1x434656x7511x440159x2151x445661x6341x451164x0111x456666x347 1x434756x7961x440259x2591x445761x6781x451264x0541x456766x389 1x434856x8411x440359x3041x445861x7211x451364x0971x456866x431 1x434956x8871x440459x3481x445961x7651x451464x1391x456966x473 1x435056x9321x440559x3921x446061x8091x451564x1821x457066x515 1x435156x9771x440659x4371x446161x8521x451664x2251x457166x557 1x435257x0221x440759x4811x446261x8961x451764x2681x457266x599 1x435357x0671x440859x5251x446361x9391x451864x3111x457366x641 1x435457x1121x440959x5691x446461x9831x451964x3531x457466x683 1x435557x1571x441059x6141x446562x0261x452064x3961x457566x725 1x435657x2021x441159x6581x446662x0701x452164x4391x457666x767 1x435757x2471x441259x7021x446762x1131x452264x4811x457766x809 1x435857x2921x441359x7461x446862x1561x452364x5241x457866x851 1x435957x3371x441459x7911x446962x2001x452464x5671x457966x893 1x436057x3821x441559x8351x447062x2431x452564x6091x458066x935 1x436157x4271x441659x8791x447162x2871x452664x6521x458166x977 1x436257x4721x441759x9231x447262x3301x452764x6951x458267x019 1x436357x5171x441859x9671x447362x3731x452864x7371x458367x061 1x436457x5621x441960x0111x447462x4171x452964x7801x458467x103 1x436557x6071x442060x0561x447562x4601x453064x8231x458567x145 1x436657x6521x442160x1001x447662x5031x453164x8651x458667x186 1x436757x6971x442260x1441x447762x5471x453264x9081x458767x228 1x436857x7421x442360x1881x447862x5901x453364x9501x458867x270 1x436957x7871x442460x2321x447962x6331x453464x9931x458967x312 1x437057x8321x442560x2761x448062x6771x453565x0351x459067x354 1x437157x8771x442660x3201x448162x7201x453665x0781x459167x396 1x437257x9211x442760x3641x448262x7631x453765x1201x459267x437 1x437357x9661x442860x4081x448362x8061x453865x1631x459367x479 1x437458x0111x442960x4521x448462x8491x453965x2051x459467x521 1x437558x0561x443060x4961x448562x8931x454065x2481x459567x563 1x437658x1011x443160x5401x448662x9361x454165x2901x459667x604 1x437758x1451x443260x5841x448762x9791x454265x3331x459767x646 1x437858x1901x443360x6281x448863x0221x454365x3751x459867x688 1x437958x2351x443460x6721x448963x0651x454465x4171x459967x729 1x438058x2791x443560x7161x449063x1081x454565x4601x460067x771 1x438158x3241x443660x7591x449163x1521x454665x5021x460167x813 1x438258x3691x443760x8031x449263x1951x454765x5441x460267x854 1x438358x4131x443860x8471x449363x2381x454865x5871x460367x896 1x438458x4581x443960x8911x449463x2811x454965x6291x460467x938 1x460567x9791x466070x2491x471572x4821x477074x6781x482576x841 1x460668x0211x466170x2901x471672x5221x477174x7181x482676x880 1x460768x0631x466270x3311x471772x5621x477274x7581x482776x919 1x460868x1041x466370x3721x471872x6021x477374x7971x482876x958 1x460968x1461x466470x4131x471972x6431x477474x8371x482976x997 1x461068x1871x466570x4531x472072x6831x477574x8761x483077x036 1x461168x2291x466670x4941x472172x7231x477674x9161x483177x075 1x461268x2701x466770x5351x472272x7631x477774x9561x483277x113 1x461368x3121x466870x5761x472372x8031x477874x9951x483377x152 1x461468x3531x466970x6171x472472x8431x477975x0351x483477x191 1x461568x3951x467070x6581x472572x8841x478075x0741x483577x230 1x461668x4361x467170x6981x472672x9241x478175x1141x483677x269 1x461768x4781x467270x7391x472772x9641x478275x1531x483777x308 1x461868x5191x467370x7801x472873x0041x478375x1931x483877x347 1x461968x5611x467470x8211x472973x0441x478475x2321x483977x386 1x462068x6021x467570x8611x473073x0841x478575x2721x484077x425 1x462168x6431x467670x9021x473173x1241x478675x3111x484177x463 1x462268x6851x467770x9431x473273x1641x478775x3501x484277x502 1x462368x7261x467870x9841x473373x2041x478875x3901x484377x541 1x462468x7681x467971x0241x473473x2441x478975x4291x484477x580 1x462568x8091x468071x0651x473573x2851x479075x7691x484577x619 1x462668x8501x468171x1061x473673x3251x479175x5081x484677x657 1x462768x8921x468271x1461x473773x3651x479275x5471x484777x696 1x462868x9331x468371x1871x473873x4051x479375x5871x484877x735 1x462968x9741x468471x2281x473973x4451x479475x6261x484977x774 1x463069x0161x468571x2681x474073x4851x479575x6661x485077x812 1x463169x0571x468671x3091x474173x5241x479675x7051x485177x851 1x463269x0981x468771x3491x474273x5641x479775x7441x485277x890 1x463369x1391x468871x3901x474373x6041x479875x7841x485377x928 1x463469x1811x468971x4311x474473x6441x479975x8231x485477x967 1x463569x2221x469071x4711x474573x6841x480075x8621x485578x006 1x463669x2631x469171x5121x474673x7241x480175x9011x485678x045 1x463769x3041x469271x5521x474773x7641x480275x9411x485778x083 1x463869x3461x469371x5931x474873x8041x480375x9801x485878x122 1x463969x3871x469471x6331x474973x8441x480476x0191x485978x160 1x464069x4281x469571x6741x475073x8841x480576x0581x486078x199 1x464169x4691x469671x7141x475173x9241x480676x0981x486178x238 1x464269x5101x469771x7551x475273x9631x480776x1371x486278x276 1x464369x5511x469871x7951x475374x0031x480876x1761x486378x315 1x464469x5931x469971x8361x475474x0431x480976x2151x486478x353 1x464569x6341x470071x8761x475574x0831x481076x2541x486578x392 1x464669x6751x470171x9171x475674x1231x481176x2941x486678x431 1x464769x7161x470271x9571x475774x1621x481276x3331x486778x469 1x464869x7571x470371x9981x475874x2021x481376x3721x486878x508 1x464969x7981x470472x0381x475974x2421x481476x4111x486978x546 1x465069x8391x470572x0781x476074x2821x481576x4501x487078x585 1x465169x8801x470672x1191x476174x3211x481676x4891x487178x623 1x465269x9211x470772x1591x476274x3611x481776x5281x487278x662 1x465369x9621x470872x1991x476374x4011x481876x5671x487378x700 1x465470x0031x470972x2401x476474x4411x481976x6071x487478x739 1x465570x0441x471072x2801x476574x4801x482076x6461x487578x787 1x465670x0851x471172x3201x476674x5201x482176x6851x487678x816 1x465770x1261x471272x3611x476774x5601x482276x7241x487778x854 1x465870x1671x471372x4011x476874x5991x482376x7631x487878x892 1x465970x2081x471472x4411x476974x6391x482476x8021x487978x931 1x488078x9691x492080x4971x496082x0071x500083x5001x504084x976 1x488179x0081x492180x5341x496182x0441x500183x5371x504185x013 1x488279x0461x492280x5721x496282x0821x500283x5741x504285x049 1x488379x0841x492380x6101x496382x1191x500383x6111x504385x086 1x488479x1231x492480x6481x496482x1571x500483x6481x504485x123 1x488579x1611x492580x6861x496582x1941x500583x6851x504585x159 1x488679x1991x492680x7241x496682x2321x500683x7221x504685x196 1x488779x2381x492780x7621x496782x2691x500783x7591x504785x233 1x488879x2761x492880x8001x496882x3071x500883x7961x504885x269 1x488979x3141x492980x8381x496982x3441x500983x8331x504985x306 1x489079x3531x493080x8761x497082x3811x501083x8701x505085x343 1x489179x3911x493180x9131x497182x4191x501183x9071x505185x379 1x489279x4291x493280x9511x497282x4561x501283x9441x505285x416 1x489379x4681x493380x9891x497382x4941x501383x9811x505385x452 1x489479x5061x493481x0271x497482x5311x501484x0181x505485x489 1x489579x5441x493581x0651x497582x5691x501584x0551x505585x525 1x489679x5821x493681x1031x497682x6061x501684x0921x505685x562 1x489779x6201x493781x1401x497782x6431x501784x1291x505785x598 1x489879x6591x493881x1781x497882x6711x501884x1661x505885x635 1x489979x6971x493981x2161x497982x7181x501984x2031x505985x672 1x490079x7351x494081x2541x498082x7551x502084x2401x506085x708 1x490179x7731x494181x2911x498182x7931x502184x2771x506185x744 1x490279x8111x494281x3291x498282x8301x502284x3141x506285x781 1x490379x8501x494381x3671x498382x8671x502384x3511x506385x817 1x490479x8881x494481x4051x986482x9051x502484x3881x506485x854 1x490579x9261x494581x4421x498582x9421x502584x4241x506585x890 1x490679x9641x494681x4801x498682x9791x502684x4611x506685x927 1x490780x0021x494781x5181x498783x0161x502784x4981x506785x963 1x490880x0401x494881x5551x498883x0541x502884x5351x506886x000 1x490980x0781x494981x5931x498983x0911x502984x5721x506986x036 1x491080x1161x495081x6311x499083x1281x503084x6091x507086x072 1x491180x1541x489581x6681x499183x1651x503184x6451x507186x109 1x491280x1921x489581x7061x499283x2021x503284x6821x507286x145 1x491380x2311x489581x7441x499383x2401x503384x7191x507386x182 1x491480x2691x495481x7811x499483x2771x503484x7561x507486x218 1x491580x3071x495581x8191x499583x3141x503584x7921x507586x254 1x491680x3451x495681x8561x499683x3511x503684x8291x507686x291 1x491780x3831x495781x8941x499783x3881x503784x8661x507786x327 1x491880x4241x495881x9321x499883x4251x503884x9031x507886x363 1x491980x4591x495981x9691x499983x4631x503984x9391x507986x399 Załącznik nr 8 METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI SUCHEJ MASY W SYROPIE GLUKOZOWYM, SYROPIE GLUKOZOWYM W PROSZKU, W JEDNOWODNEJ GLUKOZIE (JEDNOWODNEJ DEKSTROZIE) I W BEZWODNEJ GLUKOZIE (BEZWODNEJ DEKSTROZIE) - METODA SUSZARKI PRÓŻNIOWEJ 1. Metoda suszarki próżniowej polega na oznaczeniu suchej masy w temperaturze 70 ± 1 °C za pomocą suszarki próżniowej pod ciśnieniem nieprzekraczającym 3,3 kPa (34 mbar). Porcje do badania - w przypadku syropu glukozowego lub syropu glukozowego w proszku - przygotowuje się, mieszając je przed suszeniem z wodą i ziemią okrzemkową. 2. Odczynnikiem używanym do oznaczania zawartości suchej masy metodą suszarki próżniowej jest oczyszczona ziemia okrzemkowa. 3. W celu otrzymania oczyszczonej ziemi okrzemkowej umieszcza się ją w lejku Büchnera i oczyszcza się przez kilkakrotne przemywanie rozcieńczonym kwasem solnym (1 ml stężonego kwasu, gęstość w 20 °C d = 1,19 g/ml na 1.000 ml wody) aż do uzyskania odczynu kwaśnego popłuczyn (filtrowanej wody), to jest gdy pH osiągnie wartość większą niż 4. Następnie suszy się w suszarce w temperaturze 103 ± 2 °C i przechowuje w hermetycznie zamkniętym pojemniku. 4. Aparaturę służącą do oznaczania zawartości suchej masy stanowią: 1) suszarka próżniowa, zabezpieczona przed wyciekami, z termoregulacją, wyposażona w termometr i manometr próżniowy; suszarka powinna mieć budowę umożliwiającą szybkie przenoszenie ciepła do naczynek wagowych umieszczonych na półkach; 2) układ suszenia powietrznego składający się ze szklanego pojemnika wypełnionego świeżym, aktywowanym żelem krzemionkowym lub równorzędnym środkiem osuszającym wraz ze wskaźnikiem zawartości wody; pojemnik należy połączyć szeregowo z płuczką gazu zawierającą stężony kwas siarkowy i podłączoną do wlotu powietrza w suszarce; 3) pompa próżniowa umożliwiająca utrzymywanie w suszarce ciśnienia o wartości 3,3 kPa (34 mbar) lub mniejszego; 4) naczynko do ważenia, z płaskim dnem, odporne na niszczące działanie próbek i warunki badawcze, o średnicy minimum 100 mm i wysokości minimum 300 mm; 5) bagietka szklana o długości większej niż naczynko wagowe; 6) eksykator zawierający świeży, wysuszony żel krzemionkowy lub równorzędny środek osuszający wraz ze wskaźnikiem zawartości wody; 7) waga analityczna o dokładności 0,1 mg. 5. Przygotowanie próbki Odważa się 30 g ziemi okrzemkowej, umieszcza się w naczynku wagowym wyposażonym w szklaną bagietkę i całość umieszcza się w suszarce w temperaturze 70 ± 1 °C, zmniejszając ciśnienie do wartości 3,3 kPa (34 mbar) lub niższej. Suszy się przez co najmniej 5 godzin, doprowadzając powolny strumień powietrza do suszarki przez układ suszenia - od czasu do czasu sprawdzając ciśnienie - i w miarę potrzeby korygując je. Następnie przywraca się w suszarce ciśnienie atmosferyczne przez ostrożne zwiększenie poboru suchego powietrza; natychmiast umieszcza się naczynko wagowe wraz ze szklaną bagietką w eksykatorze, studzi się i waży. Do zlewki o pojemności 100 ml odważa się (z dokładnością do 1 mg) około 10 g próbki do analizy, dodaje się 10 ml ciepłej wody i przenosi się roztwór porcjami do naczynka wagowego, używając do tego szklanej bagietki. 6. Suszenie próbki Naczynko wagowe zawierające badaną próbkę i szklaną bagietkę umieszcza się w suszarce, zmniejszając ciśnienie do 3,3 kPa (34 mbar) lub do niższego ciśnienia, i suszy się w temperaturze 70 ± 1 °C mniej więcej przez 20 godzin, pozwalając na powolny przepływ strumienia suchego powietrza przez suszarkę. Następnie przywraca się w suszarce ciśnienie atmosferyczne, zwiększając ostrożnie dopływ suchego powietrza, natychmiast umieszcza się naczynko wagowe wraz z wysuszoną próbką w eksykatorze, pozostawia się do ostudzenia i waży się z dokładnością do 1 mg. Ponownie suszy się naczynko z próbką przez 4 godziny, przywraca się w suszarce ciśnienie atmosferyczne, natychmiast umieszcza się naczynko wraz z zawartością w eksykatorze, następnie pozostawia się do ostudzenia i waży. 7. Oznaczenie zawartości suchej masy Określa się, czy ubytek masy osiągnął wartość stałą. Ubytek masy osiągnął wartość stałą, jeżeli różnica między dwoma ważeniami tego samego naczynka nie przekracza 2 mg. Jeżeli różnica jest większa, ponownie suszy się naczynko z próbką przez 4 godziny, następnie przywraca się w suszarce ciśnienie atmosferyczne, natychmiast umieszcza się naczynko wraz z zawartością w eksykatorze, pozostawia się do ostudzenia i waży. Do oznaczania suchej masy w próbkach dekstrozy bezwodnej lub dekstrozy jednowodnej nie stosuje się ziemi okrzemkowej i wody. 8. Wyrażanie wyników Wyniki wyrażane są w procentach zawartości suchej masy, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Zawartość suchej masy (D), wyrażoną w procentach, oblicza się według wzoru: gdzie: m0 - oznacza masę pobranej próbki przed suszeniem, w gramach, m1 - oznacza masę naczynka do ważenia z ziemią okrzemkową, szklaną bagietką i badaną próbką po suszeniu, w gramach, m2 - oznacza masę naczynka do ważenia z ziemią okrzemkową i szklaną bagietką, w gramach. Różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 0,12 g na 100 g próbki. Załącznik nr 9 METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI POPIOŁU SIARCZANOWEGO W SYROPIE GLUKOZOWYM, SYROPIE GLUKOZOWYM W PROSZKU, W JEDNOWODNEJ GLUKOZIE (JEDNOWODNEJ DEKSTROZIE) I W BEZWODNEJ GLUKOZIE (BEZWODNEJ DEKSTROZIE) 1. Metoda oznaczania zawartości popiołu siarczanowego w syropie polega na oznaczeniu masy badanej próbki po spopieleniu w atmosferze utleniającej w temperaturze 525 °C, w obecności kwasu siarkowego, a następnie na obliczeniu jej procentowej zawartości (m/m). 2. Odczynnikiem używanym do oznaczania zawartości popiołu siarczanowego jest rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego. 3. W celu otrzymania rozcieńczonego roztworu kwasu siarkowego powoli i ostrożnie dodaje się 100 ml stężonego kwasu siarkowego (gęstość w temperaturze 20 °C d = 1,84 g/ml; 96 % m/m) do 300 ml wody. 4. Sprzęt laboratoryjny służący do oznaczania popiołu siarczanowego stanowią: 1) elektryczny piec muflowy, wyposażony w termometr, działający w temperaturze 525 ± 25 °C; 2) waga analityczna, o dokładności 0,1 mg; 3) tygle do spopielania: platynowe lub kwarcowe, o odpowiedniej pojemności; 4) eksykator, zawierający świeży żel krzemionkowy lub równorzędny środek osuszający, wyposażony we wskaźnik zawartości wody. 5. Przygotowanie próbki Wypraża się tygiel w temperaturze spopielania (525 °C), studzi się w eksykatorze i waży. Następnie odważa się do niego, z dokładnością do 0,1 mg, 5 g syropu glukozowego lub syropu glukozowego w proszku lub około 10 g dekstrozy jednowodnej lub dekstrozy bezwodnej i dodaje się 5 ml roztworu kwasu siarkowego. 6. Wykonanie oznaczenia W celu zwęglenia próbki ostrożnie podgrzewa się próbkę w tyglu nad płomieniem lub na płycie grzejnej aż do całkowitego jej zwęglenia. Proces zwęglania, podczas którego wydzielają się pary z próbki ulegającej spaleniu, przeprowadza się pod wyciągiem laboratoryjnym. Po zwęgleniu próbki umieszcza się tygiel w piecu muflowym podgrzanym do temperatury 525 ± 25 °C aż do czasu uzyskania białego popiołu. Czas trwania wynosi około 2 godzin. Pozostawia się tygiel z próbką przez 30 minut aż do ostudzenia w eksykatorze i waży się. 7. Wyrażanie wyników Wyniki są wyrażane w procentach masy analizowanej próbki, z uwzględnieniem powtarzalności wyników. Zawartość popiołu siarczanowego wyrażoną w procentach masy analizowanej próbki oblicza się według wzoru: gdzie: m1 - oznacza masę popiołu, w gramach, m0 - oznacza masę badanej próbki, w gramach. Przyjmuje się, że różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych równocześnie lub w krótkim odstępie czasu z tą samą próbką, przez tego samego analityka i w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 2 % ich średniej arytmetycznej. 8. Uwagi W celu zapobieżenia nadmiernemu tworzeniu piany kwas siarkowy dodaje się w niewielkich ilościach. Podczas pierwszego zwęglania podejmuje się wszelkie niezbędne środki w celu zapobieżenia stracie próbki lub popiołu poprzez nadmierne spęcznienie próbki. Jeżeli trudno jest całkowicie spopielić próbkę (pozostałość zawiera czarne cząsteczki), należy tygiel wyjąć z pieca muflowego, a pozostałość po ostudzeniu zwilżyć kilkoma kroplami wody i umieścić ponownie w piecu. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 16 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy produkcji żelatyny spożywczej (Dz. U. Nr 37, poz. 335) Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W zakładzie, w którym produkuje się żelatynę spożywczą, zwaną dalej "żelatyną", znajdują się: 1) pomieszczenia: a) produkcyjne, zaprojektowane i wyposażone w taki sposób, aby surowce i produkty gotowe w nich wytworzone nie ulegały zanieczyszczeniu, b) do przechowywania surowców, utrzymywane w sposób zapobiegający ich zanieczyszczeniu i zepsuciu; 2) pomieszczenie do: a) przechowywania produktu gotowego, b) przechowywania opakowań, zabezpieczone przed kurzem, dostępem owadów i gryzoni oraz wpływem substancji, które mogłyby je zanieczyścić, c) pakowania produktu gotowego, d) przetrzymywania środków myjących, dezynfekcyjnych i toksycznych, przy czym substancje niebezpieczne dla zdrowia oznacza się i przechowuje w oddzielnych pojemnikach. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się w czystości oraz zapewnia się w nich utrzymanie temperatur niezbędnych do higienicznego przetwarzania i przechowywania żelatyny. § 2. W pomieszczeniach produkcyjnych, pomieszczeniach do przechowywania surowców oraz pomieszczeniu do przechowywania produktu gotowego zapewnia się: 1) trwałe, nienasiąkliwe, nieprzepuszczalne i nietoksyczne posadzki, łatwe do mycia i odkażania, w przypadku pomieszczeń produkcyjnych i do przechowywania surowców, umożliwiające swobodny odpływ wody do instalacji kanalizacyjnej; 2) sprzęt do usuwania wody z posadzek, jeżeli jest to konieczne; 3) ściany, wykonane z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, nietoksycznych, o gładkiej, jasnej, łatwej do mycia i odkażania powierzchni; 4) sufity lub stropodachy o powierzchni łatwej do mycia, skonstruowane w sposób uniemożliwiający gromadzenie się brudu lub pleśni; 5) drzwi szczelne, wykonane z materiału o gładkiej, nienasiąkliwej powierzchni, łatwej do mycia i odkażania; drzwi wykonane z drewna obudowuje się na całej powierzchni; 6) urządzenia wentylacyjne i wyciągowe do pary wodnej naturalne lub mechaniczne uniemożliwiające przepływ powietrza ze stref przyjęcia i przechowywania surowca do innych stref; urządzenia te instaluje się w sposób zapewniający łatwy dostęp do filtrów i innych części wymagających czyszczenia lub wymiany; 7) oświetlenie naturalne lub sztuczne. § 3. 1. Zakład, w którym produkuje się żelatynę, wyposaża się w: 1) urządzenia: a) do załadunku i wyładunku surowców oraz produktu gotowego, umożliwiające wykonanie tych czynności w sposób zabezpieczający surowce i produkt gotowy przed zanieczyszczeniem, b) produkcyjne oraz sprzęt, z wyłączeniem jednorazowych pojemników lub kontenerów, których wszystkie powierzchnie mające kontakt z półproduktem lub produktem gotowym są wykonane z materiałów nieulegających korozji, łatwych do czyszczenia, mycia i odkażania, c) zabezpieczające przed owadami i gryzoniami; 2) środki i sprzęt, wykonane z materiałów nieulegających korozji, przeznaczone do czyszczenia, mycia i odkażania urządzeń produkcyjnych, sprzętu, instalacji, środków transportu oraz pojemników i kontenerów wielokrotnego użytku do przewożenia surowców i produktu gotowego, jeżeli jest to konieczne; 3) instalację: a) kanalizacyjną, zaprojektowaną w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu surowców i produktu gotowego, b) doprowadzającą ciepłą i zimną wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi; 4) umywalki do mycia i odkażania rąk, z bieżącą ciepłą i zimną wodą, ponadto wyposażone w środki do ich mycia i higienicznego suszenia; 5) ustępy, rozmieszczone w taki sposób, aby nie miały bezpośredniego połączenia z pomieszczeniami produkcyjnymi; 6) szatnie dla personelu. 2. Mycie i odkażanie środków transportu oraz pojemników i kontenerów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się na terenie zakładu lub w wyspecjalizowanych stacjach obsługi. 3. Jeżeli w pomieszczeniach produkcyjnych lub pomieszczeniach do przechowywania surowców lub produktu gotowego znajdują się okna, konstruuje się je w sposób zabezpieczający pomieszczenia przed owadami i gromadzeniem się brudu; w miejscach, gdzie otwarte okna mogą powodować zanieczyszczenie surowca lub produktu gotowego, okna te zamyka się i unieruchamia podczas produkcji. § 4. W pomieszczeniach produkcyjnych, szatniach, ustępach i pomieszczeniach, w których znajdują się umywalki, instaluje się krany uruchamiane bez użycia rąk. § 5. 1. Osoby mające kontakt z żelatyną lub pracujące w pomieszczeniach, w których żelatyna jest przechowywana, powinny nosić czystą, w jasnym kolorze odzież roboczą. 2. Stan zdrowia osób, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach, a ich kwalifikacje w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji - przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 6. 1. Odpady powstałe w czasie produkcji przechowuje się w zamykanych pojemnikach, łatwych do czyszczenia i odkażania. 2. Pojemniki magazynuje się i użytkuje w taki sposób, aby: 1) były one zabezpieczone przed dostępem owadów i gryzoni; 2) nie stanowiły źródła zanieczyszczenia surowca, półproduktu i produktu gotowego, wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, sprzętu i pomieszczeń. § 7. Para wodna mająca kontakt z żelatyną nie powinna zawierać substancji: 1) powodujących zagrożenie dla zdrowia ludzi; 2) mogących zanieczyścić żelatynę. § 8. 1. Dopuszcza się używanie wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi do wytwarzania pary technicznej lub do celów przeciwpożarowych. 2. Przewody doprowadzające wodę nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi: 1) prowadzi się oddzielnie od przewodów doprowadzających wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi; 2) oznacza się w sposób inny niż przewody doprowadzające wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. § 9. Organizację systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) regulują przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 10. 1. Do produkcji żelatyny używa się: 1) kości; 2) skóry: a) z przeżuwaczy zaliczonych do zwierząt rzeźnych, b) ze świń, c) z drobiu, d) ze zwierząt łownych; 3) ścięgien; 4) skóry i ości z ryb. 2. Do produkcji żelatyny nie używa się kości otrzymanych z przeżuwaczy urodzonych, hodowanych, chowanych i poddanych ubojowi w kraju lub regionie, gdzie wystąpiła gąbczasta encefalopatia bydła (BSE). 3. Do produkcji żelatyny nie używa się skór garbowanych. 4. Surowce, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a-c i pkt 3, powinny pochodzić od zwierząt poddanych ubojowi w rzeźni, których tusze w wyniku badania przedubojowego i poubojowego zostały uznane za zdatne do spożycia. 5. Surowiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d, powinien pochodzić z tuszy zwierzęcia, która została uznana za zdatną do spożycia zgodnie z przepisami o sposobie badania zwierząt rzeźnych i mięsa tych zwierząt oraz mięsa zwierząt łownych. 6. Surowce, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, powinny pochodzić z rzeźni, zakładów rozbioru mięsa, zakładów przetwórczych przetwarzających dziczyznę, odtłuszczających kości, garbarni, punktów skupu, sklepów lub pomieszczeń przylegających do punktów sprzedaży, w których mięso i drób jest przygotowywane do sprzedaży bezpośredniej. 7. Surowiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien pochodzić z zakładów wytwarzających produkty rybne przeznaczone do spożycia, które spełniają wymagania określone w przepisach o warunkach weterynaryjnych przy pozyskiwaniu ryb i skorupiaków oraz przetwórstwie, wprowadzaniu na rynek, sposobie znakowania ryb, skorupiaków, mięczaków i ich przetworów. § 11. 1. Punkty skupu i garbarnie zaopatrujące zakłady w surowce powinny: 1) być zarejestrowane przez organ Inspekcji Weterynaryjnej; 2) posiadać handlowe dokumenty identyfikacyjne; 3) posiadać pomieszczenia do przechowywania surowców, z utwardzonymi posadzkami, o ścianach gładkich, łatwych do czyszczenia i odkażania; pomieszczenia te wyposaża się w urządzenia do mrożenia, jeżeli jest to konieczne. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, utrzymuje się w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu surowców. 3. Jeżeli w punktach skupu i garbarniach są przechowywane lub przetwarzane surowce nieprzeznaczone do produkcji żelatyny, surowce te oddziela się od surowców przeznaczonych do produkcji żelatyny od ich przyjęcia do wysyłki. § 12. 1. Transport surowców prowadzi się w warunkach zapobiegających zanieczyszczeniu tych surowców. 2. Do przesyłki surowców, w czasie transportu z punktów skupu lub garbarni do zakładu, dołącza się handlowy dokument identyfikacyjny. 3. Surowce transportuje się po ich schłodzeniu lub zamrożeniu. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się po spełnieniu warunków, jeżeli surowce te będą poddane przetworzeniu nie później niż przed upływem 24 godzin od ich wysyłki. 5. Odtłuszczone i wysuszone kości lub osseina, solone, wysuszone i wapnowane skóry oraz skóry poddane działaniu kwasów lub zasad transportuje się i przechowuje w temperaturze otoczenia. § 13. Sposób produkcji żelatyny jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 14. Żelatyna nieprzeznaczona do spożycia przez ludzi może być produkowana i przechowywana w pomieszczeniach, w których produkuje się żelatynę wyłącznie przy zachowaniu warunków do produkcji żelatyny. § 15. Każdą partię żelatyny bada się w celu ustalenia, czy spełnia ona wymogi w zakresie dopuszczalnych poziomów pozostałości chemicznych i biologicznych oraz wartości fizycznych, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 16. Żelatynę pakuje się w pomieszczeniu przeznaczonym do tego celu, przy zachowaniu warunków zapobiegających jej zanieczyszczeniu. § 17. Opakowania i pojemniki z żelatyną powinny posiadać: 1) znak weterynaryjny zawierający następujące informacje: a) w górnej części - litery PL, b) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, c) w dolnej części - litery IW; 2) napis "żelatyna spożywcza"; 3) datę produkcji. § 18. 1. Żelatynę transportuje się w warunkach zapobiegających jej zanieczyszczeniu. 2. Do żelatyny dołącza się handlowy dokument identyfikacyjny. § 19. W przypadku żelatyny wprowadzanej na rynek Unii Europejskiej lub innych państw od dnia 1 maja 2004 r. znak weterynaryjny, o którym mowa w § 17 pkt 1, w dolnej części zamiast liter IW zawiera litery WE. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 lutego 2004 r. (poz. 335) Załącznik nr 1 SPOSÓB PRODUKCJI ŻELATYNY 1. Surowce do produkcji żelatyny, z wyłączeniem kości, poddaje się działaniu kwasu lub zasady, po którym następuje jedno lub kilka płukań, przy odpowiednio dostosowanym pH. 2. Żelatyna ekstrahowana jest przez jednorazowe lub wielokrotne podgrzewanie, po którym następuje oczyszczanie za pomocą filtracji i sterylizacji. 3. Po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1, żelatynę poddaje się suszeniu oraz odpowiednio rozdrabnia i miesza. 4. Nie używa się konserwantów innych niż dwutlenek siarki i nadtlenek wodoru. 5. Wszystkie kości przeżuwaczy stanowiące surowiec do produkcji żelatyny, a pochodzące od zwierząt urodzonych, hodowanych, chowanych i poddanych ubojowi w kraju lub regionie podejrzanym o wystąpienie gąbczastej encefalopatii bydła (BSE), poddaje się kolejno procesowi rozdrabniana i odtłuszczenia gorącą wodą, działaniu rozcieńczonego kwasu solnego (przy minimalnym stężeniu wynoszącym 4 % oraz o pH < 1,5) przez co najmniej dwa dni, a następnie poddaje się działaniu nasyconego roztworu wodorotlenku wapnia (o pH > 12,5) przez co najmniej 20 dni, po czym poddaje się je sterylizacji w temperaturze 138-140 °C przez cztery sekundy lub innemu procesowi równoważnemu zatwierdzonemu przez organ Inspekcji Weterynaryjnej. Załącznik nr 2 DOPUSZCZALNE POZIOMY POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH I WARTOŚCI FIZYCZNYCH Pozostałości chemiczne i wartości fizyczneZawartość Arsen, nie więcej niż mg/kg1 Ołów, nie więcej niż mg/kg5 Kadm, nie więcej niż mg/kg0,5 Rtęć, nie więcej niż mg/kg0,15 Chrom, nie więcej niż mg/kg10 Miedź, nie więcej niż mg/kg30 Cynk, nie więcej niż mg/kg50 Wilgotność (105 °C) nie więcej niż %15 Popiół (550 °C) nie więcej niż %2 SO2, (Reith Williems) mg/kg50 H2O2 (EP 1986, V2O2) w mg/kg10 DOPUSZCZALNE POZIOMY POZOSTAŁOŚCI BIOLOGICZNYCH Parametry mikrobiologiczneWymagania Ogólna liczba drobnoustrojów w 1 g103 Bakterie z grupy coli w temp. 30 °C w 1 gnieobecne Bakterie z grupy coli w temp. 44,5 °C w 10 gnieobecne Beztlenowce redukujące siarczyny (niegazujące) w 1 g10 Clostridium perfringens w 1 gnieobecne Staphylococcus aureus w 1 gnieobecne Salmonella w 25 gnieobecne 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej (Dz. U. Nr 37, poz. 336) Na podstawie art. 11 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z. 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej (Dz. U. Nr 84, poz. 781), załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 lutego 2004 r. (poz. 336) LISTA SKŁADÓW CELNYCH, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ SKŁADOWANE PRODUKTY PODLEGAJĄCE KONTROLI WETERYNARYJNEJ Lp.Nazwa podmiotu lub imię i nazwisko prowadzącego składAdres składuRodzaj i zakres prowadzonej działalności 1234 1. Województwo dolnośląskie 1McCain Poland Sp. z o. o.57-100 Strzelin Chociwel 25Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 2. Województwo kujawsko-pomorskie 2Abramczyk Sp. z o. o.85-778 Bydgoszcz ul. Witebska 63Składowanie ryb i przetworów z ryb mrożonych 3. Województwo lubelskie 3"LESZEK i AGATA" Lesław Kapka22-600 Tomaszów Lubelski ul. Rolnicza 10Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 4"BRACH-POL" s.j. Iwona Król, Andrzej Matwiejczuk22-600 Tomaszów Lubelski ul. Rolnicza 10Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 5GORTEX IMPORT-EXPORT Adam Górski22-600 Tomaszów Lubelski ul. Rolnicza 8bSkładowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 6P.P.H. "STANDARD" Sp. z o. o.20-481 Lublin ul. K. Olszewskiego 10Obrót dodatkami paszowymi 4. Województwo łódzkie 7P.P.H.U. "HERSAN" A. Szadowiak95-060 Brzeziny Paprotnia 30aSkładowanie mięsa wieprzowego w półtuszach, elementach, podrobów wieprzowych; mięsa wołowego w ćwierćtuszach, elementach, podrobów wołowych; mięsa drobiowego w tuszach, elementach, podrobów drobiowych, przetworów mięsnych wieprzowych, wołowych i drobiowych; tłuszczów jadalnych; mleka i przetworów mlecznych 8VOG Polska Sp. z o.o.96-100 Skierniewice ul. Przemysłowa 8Składowanie konserw rybnych 9AGRO C. Humański, C. Janiszewski s.j.99-300 Kutno ul. Spółdzielcza 3Składowanie dodatków paszowych (witaminy, kokcydiostatyki, stymulatory wzrostu, aminokwasy) i leków weterynaryjnych 10"POLFARMEX" S.A.99-300 Kutno ul. Józefów 9Składowanie towarów do produkcji farmaceutycznej, w tym laktozy 11BASF POLSKA99-300 Kutno ul. Sklęczkowska 16Składowanie dodatków paszowych (witaminy, kokcydiostatyki, stymulatory wzrostu, aminokwasy) 12"Provit" Sp. z o.o.99-300 Kutno ul. Grunwaldzka 3Składowanie dodatków paszowych (kokcydiostatyki) 5. Województwo małopolskie 13"JAGO" S.A.32-065 Krzeszowice ul. Daszyńskiego 10 ASkładowanie dań gotowych z udziałem mięsa i sera w opakowaniach jednostkowych w temperaturze poniżej 18 °C 6. Województwo mazowieckie 14S.M.B. "AMPEX" Mirosław Balicki02-820 Warszawa ul. Łączyny 1Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 15"Batimex" Marian Bartosz03-228 Warszawa ul. Marywilska 26Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 16"SZALPOL" Andrzej Szala05-117 Łajski ul. Suwalna 7Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 17MAZOVIA Sp. z o.o.03-878 Warszawa ul. Łubinowa 4Składowanie pokarmów dla psów i kotów 7. Województwo podkarpackie 18"LESZEK i AGATA" Lesław Kapka37-300 Leżajsk ul. Fabryczna 2Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 19Skład Celny Publiczny Przygraniczne Centrum Handlowe "Korczowa-Licak" Sp. Jawna37-552 Młyny Korczowa 29Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 20"EUROPA" Sp. z o.o.37-514 Munina Tuczempy 11aSkładowanie towarów pochodzenia zwierzęcego 8. Województwo podlaskie 21Rolnicze Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe "Contractus" Sp. z o. o.16-100 Sokółka ul. Kresowa 58Składowanie mleka w proszku oraz kazeiny technicznej 9. Województwo pomorskie 22P.P.P. i H. "DALMOR" S.A.81-340 Gdynia ul. Hryniewieckiego 10Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 23HUDSON FOODS POLANO Sp. z o.o.81-340 Gdynia ul. Hryniewickiego 10Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 24Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego Spółdzielni Mleczarskich LACPOL Sp. z o.o.81-969 Gdynia ul. Polska 15Składowanie głęboko mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 25POLANO SERVICES Cold Store Sp. z o.o.81-061 Gdynia ul. Hutnicza 45Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 10. Województwo śląskie 26BILT Sp. z o.o.43-384 Jaworze ul. Średnia 260Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymagających obniżonej temperatury 11. Województwo wielkopolskie 27Hortimex Sp. z o.o. Z. P. Chr.62-510 Konin ul. Spółdzielców 8Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymagających obniżonej temperatury 28"LOGIT" s.c. Tomasz Kowalewski, Mateusz Kowalewski, Lucyna Kowalewska62-590 Golina KraśnicaSkładowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymagających obniżonej temperatury, mączki rybnej i niejadalnych produktów zwierzęcych niewymagających obniżonej temperatury 29P.P.U.H. "AGROBEX" Sp. z o.o.62-081 Przeźmierowo ul. Budowlanych 1Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 12. Województwo zachodniopomorskie 30SUPERFISH S.A.78-111 Ustronie Morskie Kukinia 43Składowanie produktów pochodzenia zwierzęcego w warunkach chłodniczych 31"Lodom" Sp. z o.o.70-812 Ustronie Morskie ul. Pomorska 112aSkładowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu prowadzenia nauczania w zakładach karnych (Dz. U. Nr 37, poz. 337) Na podstawie art. 134 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady i tryb prowadzenia nauczania w zakładach karnych; 2) warunki i tryb realizacji obowiązku nauczania i zwalniania skazanych z tego obowiązku; 3) warunki oraz tryb ponoszenia odpłatności za kształcenie poza obrębem zakładu karnego. § 2. W zakładach karnych i aresztach śledczych, zwanych dalej "zakładami", prowadzi się nauczanie skazanych i tymczasowo aresztowanych, zwanych dalej "osadzonymi", w celu zapewnienia im możliwości uzyskania wykształcenia podstawowego i gimnazjalnego, a także możliwości zdobycia wiedzy ogólnej i kwalifikacji zawodowych w szkołach ponadpodstawowych (ponadgimnazjalnych) albo uzyskania umiejętności i kwalifikacji w formach pozaszkolnych, zwanych dalej "kursami zawodowymi". § 3. Nauczanie osadzonych prowadzi się w szkołach, zespołach szkół i centrach kształcenia ustawicznego, zwanych dalej "szkołami", które są prowadzone przy zakładach. § 4. Nauka w szkołach organizowana jest na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) dla szkół publicznych oraz z uwzględnieniem specyfiki nauczania prowadzonego w warunkach izolacji i realizacji celów wykonania kary pozbawienia wolności. § 5. Dobierając formę nauczania dla osadzonego, uwzględnia się jego uzdolnienia, predyspozycje i okres, jaki mu pozostaje do końca kary. § 6. 1. Tymczasowo aresztowany może uczestniczyć w nauczaniu w zakresie szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadpodstawowej (ponadgimnazjalnej) lub na kursie zawodowym, jeżeli jest prowadzone w wyodrębnionym oddziale zakładu, a nie sprzeciwiają się temu względy porządku i bezpieczeństwa. 2. Skierowanie do nauczania tymczasowo aresztowanego, wobec którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, wymaga zgody organu, do dyspozycji którego on pozostaje. Rozdział 2 Szczegółowe zasady i tryb prowadzenia nauczania w zakładach karnych § 7. 1. Organizacja procesu dydaktycznego w szkołach powinna uwzględniać specyfikę nauczania prowadzonego w warunkach izolacji oraz zapewniać dyscyplinę i porządek podczas zajęć edukacyjnych, a także bezpieczeństwo zakładu. 2. Dyrektor szkoły, nauczyciele, pracownicy szkoły, realizujący zadania edukacyjne wobec osadzonych, są zobowiązani do przestrzegania przepisów regulujących wykonywanie kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania. 3. Realizacja zadań edukacyjnych wobec osadzonych powinna odbywać się z uwzględnieniem indywidualnych programów oddziaływania lub indywidualnych programów terapeutycznych, jeżeli osadzeni objęci są takimi programami. § 8. Dyrektor zakładu, przy którym prowadzona jest szkoła, stwarza warunki i zapewnia odpowiednie środki do funkcjonowania szkoły. § 9. Kadra pedagogiczna szkoły jest zobowiązana współdziałać ze służbą penitencjarną zakładu w sprawach: 1) przekazywania informacji mających istotny wpływ na ocenę postępów osadzonych w procesie resocjalizacji; 2) występowania o udzielanie osadzonym nagród oraz wymierzanie kar dyscyplinarnych; 3) określenia warunków socjalno-bytowych osadzonych w miejscach zakwaterowania i na terenie szkoły; 4) motywowania osadzonych do podejmowania i kontynuowania nauki; 5) organizacji nauki własnej osadzonych oraz zajęć kulturalno-oświatowych; 6) organizacji naboru osadzonych do nauczania; 7) określenia porządku wewnętrznego w sposób umożliwiający prawidłową realizację procesu dydaktycznego. § 10. W celu dostosowania cyklu kształcenia do okresu odbywania kary przez osadzonych dyrektor szkoły prowadzonej przy zakładzie, w porozumieniu z radą pedagogiczną, może: 1) realizować skrócony cykl kształcenia z zachowaniem pełnej liczby godzin nauczania zajęć edukacyjnych, określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 15, poz. 142 i Nr 137, poz. 1155 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 337 i Nr 116, poz. 1093) dla danego typu szkoły; 2) przyjmować warunkowo kandydatów do nauczania w trakcie trwającego semestru nauki, jednak w terminie nieprzekraczającym 50 % czasu przewidzianego na realizację zajęć w semestrze, z jednoczesnym nałożeniem obowiązku opanowania wiedzy i umiejętności z zakresu programów nauczania wszystkich zajęć edukacyjnych realizowanych od początku semestru i złożenia z nich egzaminów klasyfikacyjnych. § 11. 1. Organizację nauczania w szkole określa arkusz organizacji sporządzany przez dyrektora szkoły w uzgodnieniu z dyrektorem zakładu, na podstawie którego dokonywana jest rekrutacja i przyjmowanie osadzonych. 2. Arkusz organizacji szkoły, na każdy semestr nauki, zatwierdza Dyrektor Generalny Służby Więziennej. § 12. Do nauczania kwalifikuje się: 1) obligatoryjnie - osadzonych, którzy nie ukończyli 18. roku życia, zobowiązanych do realizacji obowiązku szkolnego i obowiązku nauki na podstawie ustawy o systemie oświaty; 2) na wniosek działu penitencjarnego zakładu - osadzonych, którym w indywidualnym programie oddziaływania określono potrzebę nauczania; 3) osadzonych, którzy wystąpili z prośbą o podjęcie nauki lub jej kontynuację w określonym typie szkoły. § 13. Komisja penitencjarna, kwalifikując osadzonego do nauczania w określonym typie szkoły, kieruje się w szczególności: 1) udokumentowaną dotychczasową nauką stanowiącą podbudowę programową konieczną do podjęcia nauki w wybranym typie szkoły lub semestrze nauki; 2) motywacją i predyspozycjami do nauki w odpowiednim typie szkoły; 3) zaleceniami zawartymi w indywidualnym programie oddziaływania; 4) zaleceniami wynikającymi z przeprowadzonych badań psychologicznych, o ile takie badania zostały przeprowadzone; 5) ogólnym stanem zdrowia, ocenionym przez lekarza zatrudnionego w więziennej służbie zdrowia; 6) terminem warunkowego przedterminowego zwolnienia lub końca kary; 7) dotychczasowym stażem pracy osadzonego w wybranym zawodzie; 8) zgodnością wybranego przez osadzonego typu szkoły i kierunku kształcenia z wykazem szkół i aktualnym, na dany semestr, wykazem kierunków kształcenia i semestrów nauki w szkołach; 9) przeznaczeniem jednostki penitencjarnej, przy której funkcjonuje wybrana przez osadzonego szkoła; 10) koniecznością zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w zakładzie. § 14. 1. Osadzonych kwalifikuje się do nauczania w szkole, jeżeli czas pozostały do zakończenia odbywania kary nie jest krótszy niż okres trwania nauki w szkole, z zastrzeżeniem § 12 pkt 1. 2. Do wszystkich typów szkół można ponadto kwalifikować osadzonych warunkowo, jeżeli do terminu zwolnienia z zakładu karnego w związku z przedterminowym warunkowym zwolnieniem lub końcem kary pozostało im nie mniej niż 6 miesięcy, a wymagają oni ukończenia przerwanej nauki lub mają odpowiednią motywację do nauki i możliwość jej kontynuowania po opuszczeniu zakładu karnego. § 15. Liczba słuchaczy w pierwszym semestrze nauki, w każdym typie szkoły, powinna wynosić co najmniej 20 słuchaczy, natomiast w semestrach programowo wyższych co najmniej 10 słuchaczy. § 16. Komisja penitencjarna może wycofać osadzonego z nauczania w następujących przypadkach: 1) zachowań zagrażających bezpieczeństwu zakładu; 2) odmowy uczęszczania do szkoły; 3) stwierdzonych w opinii psychologicznej przeciwwskazań uniemożliwiających spełnienie przez osadzonego wymagań edukacyjnych; 4) transportu na polecenie sądu, prokuratury i innych uprawnionych organów, jeżeli przerwa w nauce jest dłuższa niż 50 % czasu przewidzianego na realizację zajęć w semestrze; 5) niepowrotu z czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu, jeżeli przerwa w nauce z tego powodu jest dłuższa niż 50 % czasu przewidzianego na realizację zajęć w semestrze; 6) pogorszenia stanu zdrowia osadzonego wykluczającego możliwość uczestniczenia w nauczaniu; 7) nieuzyskania promocji na wyższy semestr i braku możliwości powtarzania semestru. § 17. 1. Decyzję o wycofaniu z nauczania w przypadkach, o których mowa w § 16 pkt 4-7, komisja penitencjarna podejmuje na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Po upływie tego okresu komisja penitencjarna dokonuje analizy przyczyn wycofania z nauczania w szkole. Jeżeli przyczyny te ustąpiły, może ponownie zakwalifikować osadzonego do nauki w szkole. 2. Decyzja o wycofaniu z nauczania osadzonych, którzy nie ukończyli 18. roku życia, może dotyczyć wyłącznie przypadków, o których mowa w § 44. § 18. Osadzonego, który został przetransportowany do zakładu w celu podjęcia nauki w szkole, a następnie został wycofany z nauczania na skutek odmowy uczęszczania do szkoły, zgłasza się niezwłocznie do transportu na zasadach ogólnych. § 19. 1. Przyjmowanie osadzonych do szkół prowadzonych przy zakładach następuje na podstawie wyników postępowania rekrutacyjnego. 2. Postępowanie rekrutacyjne prowadzi komisja rekrutacyjna, w skład której wchodzą przedstawiciele szkoły oraz działu penitencjarnego zakładu. 3. Przy rekrutowaniu kandydatów na semestr pierwszy w szkołach nie przeprowadza się egzaminów wstępnych i rozmów kwalifikacyjnych. 4. Skład komisji rekrutacyjnej określa dyrektor szkoły w porozumieniu z dyrektorem zakładu. § 20. 1. Do zadań komisji rekrutacyjnej należy: 1) przeprowadzanie rekrutacji osadzonych do szkoły w oparciu o nadsyłane, przez zakłady, wykazy kandydatów i zawarte w nich informacje; 2) ustalenie, na podstawie wyników postępowania rekrutacyjnego, listy osadzonych przyjętych do szkoły; 3) sporządzenie listy osadzonych nieprzyjętych do szkoły wraz z uzasadnieniem. 2. Listy osadzonych przyjętych i nieprzyjętych do szkoły zatwierdza dyrektor zakładu, przy którym prowadzona jest szkoła. § 21. 1. Jeżeli liczba zgłoszeń osadzonych do nauki przekracza liczbę miejsc w szkole, komisja rekrutacyjna ustala pierwszeństwo w przyjęciu do szkoły, kierując się przepisami Kodeksu karnego wykonawczego, określającymi pierwszeństwo w uzyskaniu możliwości objęcia nauczaniem. 2. Pierwszeństwo w przyjmowaniu do szkoły mają ponadto: 1) osadzeni odbywający karę pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania, którym w indywidualnym programie oddziaływania określono potrzebę nauczania; 2) osadzeni, którym pozostaje do końca kary okres krótszy lub równy okresowi nauki w szkole. § 22. 1. Warunkiem przyjęcia osadzonego do szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe jest uzyskanie przez niego zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do podjęcia nauki w wybranym zawodzie. 2. Tryb przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 września 1997 r. w sprawie badań lekarskich kandydatów do szkół ponadpodstawowych lub wyższych, uczniów tych szkół oraz studentów i uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu lub studiów są narażeni na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia, oraz, sposobu dokumentowania tych badań (Dz. U. Nr 120, poz. 767 oraz z 1998 r. Nr 58, poz. 374). 3. Badanie lekarskie przeprowadza się w zakładzie, w którym osadzony przebywa, przed przetransportowaniem go do zakładu, przy którym prowadzona jest szkoła, do której został przyjęty. § 23. 1. Osadzony, który w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania ukończył szkołę, otrzymuje świadectwo ukończenia szkoły. 2. Świadectwo, o którym mowa w ust. 1, nie może zawierać informacji o uzyskaniu go w czasie wykonywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania. § 24. Osadzony, który ukończył w zakładzie szkołę prowadzącą kształcenie zawodowe i został zwolniony przed terminem złożenia egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, może przystąpić do egzaminu w szkole przy zakładzie, jeżeli posiada ona upoważnienie do zorganizowania tego egzaminu wydane na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 marca 2001 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 29, poz. 323, z późn. zm. 3)). § 25. W przypadku kiedy osadzony uzyskał zgodę na naukę poza obrębem zakładu i podjął nauczanie w określonej szkole, dział penitencjarny zakładu uzgadnia z dyrektorem tej szkoły tryb przekazywania informacji o sposobie wywiązywania się osadzonego z obowiązków słuchacza szkoły. § 26. 1. Osadzeni realizują praktyczną naukę zawodu zgodnie z programem nauczania dla zawodu, która może być organizowana: 1) w toku pracy produkcyjnej lub usługowej w zakładach pracy i gospodarstwach pomocniczych w obrębie lub poza obrębem zakładu; 2) na zajęciach praktycznych prowadzonych w pracowniach i warsztatach szkolnych; 3) w formach łączonych. 2. Przepisy § 2-4, § 5 ust. 1-3, § 7 ust. 2 i 3 pkt 1-8 i 10, § 8 ust. 1 pkt 1-4 oraz ust. 2 pkt 1-3, § 10 i 11 oraz § 12 ust. 1-4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 113, poz. 988 oraz z 2003 r. Nr 192, poz. 1875) stosuje się odpowiednio. § 27. Szkoła, reprezentowana przez dyrektora zakładu, może zawrzeć z przywięziennym zakładem pracy lub innym zakładem pracy działającym w obrębie lub poza obrębem zakładu umowę o praktyczną naukę zawodu, na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w § 26 ust. 2. § 28. 1. Osadzeni, którzy są zatrudnieni zgodnie z nauczanym zawodem, zwalniani są z odbywania zajęć praktycznej nauki zawodu w okresie tego zatrudnienia. 2. W zakresie innych przypadków zwalniania słuchaczy szkół dla dorosłych z obowiązku odbywania praktycznej nauki zawodu stosuje się odpowiednio przepisy, o których mowa w § 24. § 29. Jeżeli osadzony realizuje praktyczną naukę zawodu w formie zatrudnienia odpłatnego na podstawie skierowania do pracy, sposób obliczania wynagrodzenia za pracę określa art. 123 i 125 Kodeksu karnego wykonawczego. § 30. Osadzonemu, odbywającemu praktyczną naukę zawodu w warsztatach szkolnych oraz gospodarstwach pomocniczych i zakładach pracy w oparciu o umowę o praktyczną naukę zawodu, uzyskującemu semestralną ocenę co najmniej "dobry" i wykazującemu się nienaganną postawą w miejscu odbywania tej nauki, dyrektor zakładu pracy lub dyrektor zakładu, odpowiednio do miejsca, w którym osadzony odbywa praktyczną naukę zawodu, może przyznać nagrodę pieniężną w wysokości do 20 % minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679). § 31. 1. Dyrektor zakładu, w ramach posiadanych środków, może organizować dla osadzonych kursy zawodowe. 2. Kursy zawodowe mogą być w całości lub częściowo odpłatne. 3. Wysokość odpłatności za udział w kursie zawodowym określa dyrektor zakładu. § 32. 1. Na kursy zawodowe kwalifikuje się przede wszystkim osadzonych dorosłych, bez zawodu lub wymagających przekwalifikowania zawodowego, gdy czas pozostały do końca kary nie jest krótszy niż okres trwania tych kursów. 2. Przy kwalifikowaniu i wycofywaniu osadzonych z kursów zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy § 13 oraz § 16-18. § 33. Plan organizacji kursów zawodowych, na dany rok kalendarzowy, zatwierdza Dyrektor Generalny Służby Więziennej. § 34. Rekrutację osadzonych na kurs zawodowy prowadzi dział penitencjarny zakładu organizującego ten kurs. § 35. 1. Warunkiem przyjęcia osadzonego na kurs zawodowy jest uzyskanie przez niego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy, do której osadzony uzyskuje przygotowanie w wyniku ukończenia kursu. 2. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, osadzony uzyskuje w zakładzie, w którym przebywa przed zgłoszeniem go do transportu. § 36. 1. Za prawidłową organizację oraz przebieg kursu zawodowego organizowanego w zakładzie, przy którym prowadzona jest szkoła, odpowiedzialny jest dyrektor szkoły. 2. Funkcję kierownika kursu pełni dyrektor szkoły lub upoważniona przez niego osoba pełniąca funkcję kierowniczą w szkole w ramach obowiązków służbowych. 3. Obowiązki sekretarza kursu pełni sekretarz szkoły w ramach obowiązków służbowych. § 37. 1. Kurs przyuczający do zawodu nie może być realizowany w wymiarze większym niż 150 godzin, przy czym zajęcia teoretyczne w czasie kursu nie mogą trwać dłużej niż 50 godzin. 2. Kurs przygotowujący osadzonych do uzyskania uprawnień zawodowych lub do egzaminu na tytuł wykwalifikowanego robotnika w zawodzie nie może trwać dłużej niż 250 godzin, przy czym zajęcia teoretyczne nie mogą być prowadzone w wymiarze większym niż 150 godzin. 3. W przypadku kiedy program kursu, o którym mowa w ust. 1 i 2, wymaga większej liczby zajęć teoretycznych, treści niezrealizowane w czasie kursu realizuje się w formie samokształcenia kierowanego. 4. W przypadku kiedy konieczne jest zwiększenie liczby zajęć praktycznych w programie kursu poza wielkości, o których mowa w ust. 1 i 2, powinno to zostać uzasadnione w programie i preliminarzu kursu. § 38. W przypadku kiedy przeprowadzenie kursu zawodowego nie jest możliwe przy wyłącznym udziale kadry pedagogicznej szkoły, dyrektor szkoły występuje do dyrektora zakładu z wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia kursu w całości lub w zakresie części programu osobom posiadającym wymagane kwalifikacje lub wyspecjalizowanym instytucjom. § 39. W przypadku, o którym mowa w § 38, oraz wtedy, kiedy organizatorem kursu zawodowego jest zakład, przy którym nie jest prowadzona szkoła, dyrektor zakładu zlecającego przeprowadzenie kursu zawiera umowę o przeprowadzenie kursu z osobami posiadającymi wymagane kwalifikacje lub z wyspecjalizowaną instytucją, w trybie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). § 40. Osadzony, który ukończy kurs zawodowy, otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu. Przepis § 23 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Warunki i tryb realizacji obowiązku nauczania i zwalniania osadzonych z tego obowiązku § 41. 1. Obowiązkowi nauczania podlega osadzony, który nie ukończył 18. roku życia. 2. Obowiązkowe nauczanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą szkoły podstawowe, gimnazja, a także szkoły ponadpodstawowe (ponadgimnazjalne). § 42. 1. Osadzony, który nie ukończył 18. roku życia, jest transportowany do właściwego zakładu, przy którym funkcjonuje odpowiednia dla niego szkoła, w miarę możliwości, najbliżej jego miejsca zamieszkania. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku tymczasowo aresztowanego poniżej 18. roku życia, gdy organ, do dyspozycji którego on pozostaje, nie wyraził zgody na jego przetransportowanie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dyrektor zakładu, po uzyskaniu zgody organu dysponującego na udział tymczasowo aresztowanego w nauczaniu, zleca jego nauczanie odpowiedniej szkole prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego. § 43. 1. W przypadku kiedy zachodzi konieczność organizowania nauczania obowiązkowego dla jednego lub kilku osadzonych, naukę organizuje się w wymiarze czasowym przewidzianym dla nauczania indywidualnego. 2. Tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz. U. Nr 23, poz. 193). § 44. 1. Czasowe zwolnienie z obowiązku nauczania stosuje się w przypadku: 1) tymczasowo aresztowanego, który nie uzyskał zgody organu, do którego dyspozycji pozostaje, na udział w nauczaniu; 2) osadzonego, który ze względu na zaburzenia psychiczne, potwierdzone orzeczeniem psychologiczno-penitencjarnym, nie jest w stanie uczestniczyć w nauczaniu; 3) osadzonego wymagającego długotrwałej hospitalizacji lub rehabilitacji uniemożliwiającej uczestniczenie w nauczaniu. 2. Decyzję o czasowym zwolnieniu osadzonego, który nie ukończył 18. roku życia, z realizacji obowiązku nauczania podejmuje komisja penitencjarna zakładu, w którym przebywa ten osadzony. Rozdział 4 Warunki oraz tryb ponoszenia odpłatności za kształcenie poza obrębem zakładu karnego § 45. 1. Koszty kształcenia w szkołach poza obrębem zakładu ponosi osadzony, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli osadzony uzyskał zgodę na naukę poza obrębem zakładu, w szkole określonego typu lub zawodzie, w których nie prowadzi się nauczania w szkołach przy zakładach, koszty, o których mowa w ust. 1, mogą być poniesione całkowicie lub częściowo przez zakład. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, za koszty kształcenia przyjmuje się: 1) koszt wyposażenia osadzonego w niezbędne podręczniki, pomoce naukowe i przybory szkolne; 2) koszt dojazdu osadzonego do szkoły. 4. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 3, ponoszonych przez zakład, ustala dyrektor zakładu, uwzględniając sytuację materialną osadzonego. § 46. Osadzony, który uzyskał zgodę dyrektora zakładu na udział w konsultacjach i zdawanie egzaminów w szkołach wyższych, ponosi koszty związane z udziałem w tych konsultacjach i egzaminach. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 47. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 1998 r. w sprawie nauczania w zakładach karnych oraz zasad odpłatności za pracę skazanych w warsztatach szkolnych i wykonywaną przez skazanych odbywających praktyczną naukę zawodu (Dz. U. Nr 156, poz. 1025). § 48. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1419, z 2002 r. Nr 46, poz. 433, Nr 155, poz. 1289 i Nr 214, poz. 1807 oraz z 2003 r. Nr 26, poz. 225. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego do służby przygotowawczej oraz do służby kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 37, poz. 338) Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W postępowaniu kwalifikacyjnym do służby przygotowawczej oraz do służby kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu ustala się spełnienie wymogów, o których mowa w art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, przez osoby ubiegające się o przyjęcie do tej służby, zwane dalej "kandydatami". § 2. 1. Postępowanie kwalifikacyjne prowadzi komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach osobowych, zwana dalej "komórką kadrową". 2. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 3)). § 3. 1. Postępowanie kwalifikacyjne rozpoczyna przyjęcie przez komórkę kadrową pisemnego podania o przyjęcie do służby przygotowawczej albo kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu. 2. Do podania o przyjęcie do służby dołącza się następujące dokumenty: 1) wypełniony kwestionariusz osobowy; 2) dwie aktualne fotografie kolorowe; 3) dokumenty potwierdzające posiadane wykształcenie, kwalifikacje zawodowe, w tym specjalistyczne; 4) odpis skrócony aktu urodzenia kandydata; 5) odpis skrócony aktu urodzenia dziecka kandydata; 6) odpis skrócony aktu małżeństwa kandydata; 7) książeczkę wojskową. 3. Kandydat może również złożyć dokumenty potwierdzające jego dodatkowe umiejętności, osiągnięcia zawodowe i naukowe oraz opinie polecające kandydata. § 4. 1. Postępowanie kwalifikacyjne jest prowadzone w dwóch etapach. 2. Etap pierwszy obejmuje przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej z kandydatem, pozwalającej na ustalenie jego umiejętności autoprezentacji, poprawności w formułowaniu myśli, umiejętności nawiązania kontaktu oraz motywacji do podjęcia służby, i kończy się oceną przydatności kandydata do służby zamieszczaną w kwestionariuszu, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 1. 3. Przed rozpoczęciem rozmowy kwalifikacyjnej, o której mowa w ust. 2, kandydat okazuje, na żądanie, dokument potwierdzający jego tożsamość. 4. Etap drugi obejmuje: 1) przeprowadzenie testów psychologicznych określających warunki intelektualne oraz cechy osobowościowe kandydata; 2) przeprowadzenie egzaminu sprawności fizycznej kandydata; 3) sprawdzenie w rejestrach, ewidencjach, kartotekach prawdziwości danych zawartych w kwestionariuszu; 4) uzyskanie poświadczenia bezpieczeństwa określonego w przepisach ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych; 5) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej kandydata do służby na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 5. Kandydaci do służby kandydackiej nie podlegają testom psychologicznym, egzaminom sprawności fizycznej, ustaleniu zdolności fizycznej i psychicznej do służby. 6. Informacje uzyskane w poszczególnych etapach postępowania, o których mowa w ust. 2 i 4, wpisuje się do kwestionariusza osobowego kandydata. § 5. Negatywny wynik lub niepoddanie się badaniom lub czynnościom, o których mowa w § 4 ust. 2 i 4, powoduje odstąpienie przez Szefa Biura Ochrony Rządu od prowadzenia dalszego postępowania kwalifikacyjnego. § 6. 1. Postępowanie kwalifikacyjne z kandydatami spełniającymi warunki określone w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, z wyjątkiem posiadania średniego wykształcenia, ma na celu ustalenie szczególnych predyspozycji tych osób do służby kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu. 2. W postępowaniu kwalifikacyjnym, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę, jako cechy preferencyjne, w szczególności: 1) wiek do 28 lat; 2) wzrost co najmniej 175 cm; 3) posiadanie prawa jazdy kategorii "A", "B" lub "C"; 4) praktyczne umiejętności zawodowe; 5) uprawianie dyscyplin sportowych przydatnych w służbie w Biurze Ochrony Rządu, zwłaszcza: a) sportów walki, wodnych i samochodowych, b) strzelectwa; 6) ukończenie specjalistycznych kursów przydatnych w służbie w Biurze Ochrony Rządu. § 7. 1. Postępowanie kwalifikacyjne kończy się oceną predyspozycji kandydata do służby w Biurze Ochrony Rządu. 2. Ocenę predyspozycji, o której mowa w ust. 1, umieszcza się w kwestionariuszu osobowym. § 8. Kandydata zawiadamia się pisemnie o zakończeniu postępowania kwalifikacyjnego i jego wyniku. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 4) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. T. Matusiak 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do osób ubiegających się o przyjęcie do służby w Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 205, poz. 1738). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 37, poz. 339) Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób dokonywania oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu, a także tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, zwanych dalej "komisjami lekarskimi". § 2. 1. Szef Biura Ochrony Rządu kieruje z urzędu do rejonowej komisji lekarskiej funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu, zwanego dalej "funkcjonariuszem": 1) zwolnionego ze służby z innych przyczyn niż stan zdrowia; 2) który nie wykonuje obowiązków służbowych z powodu choroby przez kolejne 6 miesięcy; 3) który uległ wypadkowi pozostającemu w związku z pełnieniem służby, w celu ustalenia uszczerbku na zdrowiu; 4) jeżeli orzeczenie komisji lekarskiej o jego zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu jest niezbędne w postępowaniu karnym; 5) jeżeli w jego stanie zdrowia nastąpiło nagłe pogorszenie, uniemożliwiające lub utrudniające pełnienie obowiązków służbowych. 2. Szef Biura Ochrony Rządu może skierować do rejonowej komisji lekarskiej funkcjonariusza na jego własną pisemną prośbę. 3. Szef komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach osobowych kieruje do rejonowej komisji lekarskiej kandydata do służby w Biurze Ochrony Rządu, zwanego dalej "kandydatem". § 3. 1. Stopień zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu ustala rejonowa komisja lekarska przez zaliczenie funkcjonariusza lub kandydata do jednej z następujących kategorii zdrowia: 1) kategoria Z - zdolny do służby, co oznacza, że stan zdrowia nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne lub psychiczne nie stanowią przeszkody do pełnienia służby; 2) kategoria C - zdolny do służby z ograniczeniem, co oznacza, że stwierdzone schorzenie lub ułomności fizyczne lub psychiczne trwale lub czasowo zmniejszają sprawność fizyczną lub psychiczną do służby, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na określonych stanowiskach; 3) kategoria N - niezdolny do służby, co oznacza, że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne lub psychiczne uniemożliwiają pełnienie służby. 2. Poborowy do służby kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu zaliczany przez komisje lekarskie podległe Ministrowi Obrony Narodowej do kategorii zdrowia A uzyskuje kategorię Z. 3. Poborowy do służby kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu zaliczany przez komisje lekarskie podległe Ministrowi Obrony Narodowej do kategorii zdrowia B, D, E uzyskuje kategorię N. § 4. 1. Rejonowa komisja lekarska dokonuje oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu funkcjonariusza lub kandydata na podstawie badania lekarskiego, wyników zleconych badań specjalistycznych i psychologicznych, wywiadu chorobowego, dokumentacji medycznej będącej wynikiem obserwacji szpitalnej, leczenia ambulatoryjnego i sanatoryjnego oraz innych dokumentów medycznych istotnych dla dokonania tej oceny. 2. Jeżeli w toku badania lekarskiego powstało uzasadnione podejrzenie, że osoba skierowana rozmyślnie spowodowała u siebie uszkodzenie ciała albo schorzenie, rejonowa komisja lekarska orzeka o stanie zdrowia i zdolności do służby funkcjonariusza lub kandydata, zgodnie z ust. 1, i powiadamia Szefa Biura Ochrony Rządu lub szefa komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach osobowych o podejrzeniu. 3. Orzeczenie o zdolności fizycznej i psychicznej do służby rejonowa komisja lekarska wydaje, posługując się wykazem chorób i ułomności oraz kategorii zdolności do służby funkcjonariusza lub kandydata, uwzględniając ocenę stanu zdrowia funkcjonariusza lub kandydata, wyniki zleconych badań specjalistycznych i dodatkowych, wyniki przeprowadzonej obserwacji szpitalnej oraz informację o warunkach i przebiegu służby, wyniki egzaminu sprawności fizycznej, a także ustalenia protokołów powypadkowych mogące mieć znaczenie dla treści orzeczenia. 4. Wykaz chorób i ułomności oraz kategorii zdolności do służby funkcjonariusza lub kandydata stanowi załącznik do rozporządzenia. 5. W przypadku stwierdzenia dwóch lub więcej schorzeń lub ułomności fizycznych albo psychicznych, z których każde ogranicza zdolność osoby skierowanej do służby, rejonowa komisja lekarska rozpatruje wszystkie te schorzenia i ułomności łącznie, mając na uwadze ogólną zdolność funkcjonariusza lub kandydata do służby w Biurze Ochrony Rządu. 6. W przypadku ostrego schorzenia, konieczności rehabilitacji lub ciąży rejonowa komisja lekarska nie wydaje orzeczenia o zdolności do służby aż do czasu zakończenia leczenia lub zakończenia urlopu macierzyńskiego. Przewodniczący rejonowej komisji lekarskiej zawiadamia o tym Szefa Biura Ochrony Rządu lub szefa komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach osobowych. 7. Orzekając o zdolności funkcjonariusza do dalszej służby, rejonowa komisja lekarska bierze pod uwagę fakt istotnej zmiany w jego stanie zdrowia, w tym stopień upośledzenia funkcji organizmu wskutek choroby lub ułomności. § 5. 1. Orzeczenie rejonowej komisji lekarskiej o zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu, oprócz jednej z kategorii zdrowia wymienionych w § 3, zawiera jedno z określeń: 1) "zdolny do służby" - jeżeli po przeprowadzeniu badania lekarskiego oraz badań specjalistycznych i dodatkowych nie stwierdzono żadnych schorzeń stanowiących przeciwwskazanie do pełnienia służby; 2) "trwale niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza lub kandydata stwierdzono schorzenia, które zmniejszają jego zdolność fizyczną lub psychiczną i nie pozwalają na pełnienie służby na zajmowanym stanowisku, jednak schorzenia te nie stanowią przeszkody do dalszego pełnienia służby na innym stanowisku; w takim przypadku rejonowa komisja lekarska określa, jakie warunki służby są dla niego przeciwwskazane; 3) "czasowo niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza lub kandydata stwierdzono schorzenia, które czasowo zmniejszają jego zdolność fizyczną lub psychiczną, ale mogą rokować poprawę jego stanu zdrowia i odzyskanie pełnej sprawności i zdolności do służby na zajmowanym stanowisku; przy określaniu powyższego komisja wyznacza termin powtórnego badania i wydania ostatecznego orzeczenia o jego zdolności do służby na zajmowanym stanowisku; 4) "zdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza lub kandydata stwierdzono pewne schorzenia, które zmniejszają wprawdzie zdolność fizyczną lub psychiczną, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku; 5) "trwale niezdolny do służby" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza lub kandydata stwierdzono schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby. 2. Orzeczenie rejonowej komisji lekarskiej powinno zawierać wyszczególnienie wszystkich schorzeń i ułomności fizycznych lub psychicznych, w tym tych, które nie obniżają zdolności do służby. § 6. W przypadku wydania orzeczenia o trwałej niezdolności do służby lub trwałej niezdolności do służby na zajmowanym stanowisku rejonowa komisja lekarska orzeka również o związku schorzeń i ułomności ze służbą. § 7. Związek schorzeń i ułomności ze służbą rejonowa komisja lekarska ustala na podstawie: 1) dokumentacji medycznej; 2) wyników przeprowadzonego dochodzenia lub śledztwa; 3) orzeczeń sądowych; 4) protokołów powypadkowych; 5) innych dokumentów, jeżeli mają znaczenie w sprawie. § 8. 1. Orzeczenie o zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu rejonowa komisja lekarska wydaje niezwłocznie po zebraniu wszystkich niezbędnych dokumentów. 2. Jeżeli rejonowa komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dokumentów, zawiadamia o tym funkcjonariusza lub kandydata, zobowiązując go do dostarczenia brakujących dokumentów w terminie 14 dni od dnia, w którym stanął przed komisją. 3. Rejonowa komisja lekarska może zwrócić się o dostarczenie dokumentów, o których mowa w ust. 2, również do Szefa Biura Ochrony Rządu lub szefa komórki organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej w sprawach osobowych. Po upływie wyznaczonego terminu komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów i oceny stanu zdrowia funkcjonariusza lub kandydata. § 9. 1. Rejonowa komisja lekarska orzeka w składzie trzech lekarzy, orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji. 2. Członek rejonowej komisji lekarskiej, który ma zdanie odrębne w sprawie orzeczenia, może je wnieść na piśmie wraz z uzasadnieniem. Zgłoszenie zdania odrębnego odnotowuje się przy podpisie złożonym na orzeczeniu przez zamieszczenie odpowiedniej wzmianki. 3. Orzeczenie o zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu sporządza się w trzech egzemplarzach. Pierwszy egzemplarz otrzymuje funkcjonariusz lub kandydat, drugi egzemplarz otrzymuje komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach osobowych, trzeci przechowuje się w aktach rejonowej komisji lekarskiej. § 10. 1. Orzeczenie o zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu doręcza się funkcjonariuszowi lub kandydatowi albo przesyła pocztą za zwrotnym poświadczeniem odbioru niezwłocznie po jego wydaniu przez komisję lekarską. 2. Orzeczenie zawiera: 1) dla funkcjonariusza uznanego za zdolnego do służby lub kandydata: a) oznaczenie komisji wydającej orzeczenie, b) imię i nazwisko funkcjonariusza lub kandydata, c) imiona rodziców, d) stopień i stanowisko służbowe funkcjonariusza, e) datę i miejsce urodzenia, f) datę wstąpienia do służby lub datę zwolnienia ze służby funkcjonariusza, g) oznaczenie dokumentu stwierdzającego tożsamość, h) rozpoznanie, i) stopień zdolności do służby, j) przepisy prawne, na podstawie których ustalono stopień zdolności do służby, k) związek schorzeń ze służbą funkcjonariusza, wraz z uzasadnieniem, l) uwagi komisji lekarskiej, m) pouczenie o prawie do wniesienia odwołania, n) podpisy członków komisji z pieczęcią okrągłą; 2) dla funkcjonariusza uznanego za niezdolnego do służby: a) oznaczenie komisji wydającej orzeczenie, b) imię i nazwisko funkcjonariusza, c) imiona rodziców, d) stopień i stanowisko służbowe funkcjonariusza, e) datę i miejsce urodzenia, f) datę wstąpienia do służby lub datę zwolnienia ze służby funkcjonariusza, g) oznaczenie dokumentu stwierdzającego tożsamość, h) skargi i wywiad chorobowy, i) wyniki badań przedmiotowych, j) wyniki badań lekarzy specjalistycznych, k) rozpoznanie, l) stopień zdolności do służby, m) przepisy prawne, na podstawie których ustalono stopień zdolności do służby, n) związek schorzeń ze służbą wraz z uzasadnieniem, o) uwagi komisji lekarskiej, p) rozpoznanie z podziałem na schorzenia podstawowe i współistniejące, q) wskazania dla funkcjonariusza, r) orzeczenie o zdolności do służby wraz z uzasadnieniem, s) pouczenie o prawie do wniesienia odwołania, t) podpisy członków komisji z pieczęcią okrągłą. § 11. 1. Funkcjonariuszowi lub kandydatowi przysługuje odwołanie od orzeczenia rejonowej komisji lekarskiej. 2. Przedmiotem odwołania może być orzeczenie w całości lub w części. 3. Odwołanie wnosi się na piśmie do odwoławczej komisji lekarskiej za pośrednictwem rejonowej komisji lekarskiej, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 4. Odwołanie wniesione po terminie określonym w ust. 3 nie podlega rozpatrzeniu. § 12. 1. Rejonowa komisja lekarska, od której orzeczenia zostało wniesione odwołanie, może odwołanie uwzględnić i wydać nowe orzeczenie, zawiadamiając o tym funkcjonariusza lub kandydata. 2. W razie nieuwzględnienia odwołania komisja, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania, przesyła je wraz z całością dokumentacji medycznej i uzasadnieniem orzeczenia do odwoławczej komisji lekarskiej. § 13. 1. Odwoławcza komisja lekarska rozpatruje odwołanie niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania. 2. Po zapoznaniu się ze sprawą, a w razie potrzeby po przeprowadzeniu dodatkowych badań, w tym obserwacji szpitalnej, odwoławcza komisja może: 1) utrzymać w mocy zaskarżone orzeczenie albo 2) uchylić je w całości lub w części i wydać nowe orzeczenie, albo 3) uchylić orzeczenie i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez komisję rejonową. 3. Orzeczenie odwoławczej komisji lekarskiej jest ostateczne. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, odwoławcza komisja lekarska niezwłocznie zwraca całość dokumentacji orzeczniczej do rejonowej komisji lekarskiej. Rejonowa komisja lekarska wydaje nowe orzeczenie w terminie 30 dni od dnia otrzymania dokumentacji. § 14. Przepisy dotyczące postępowania przed rejonową komisją lekarską stosuje się odpowiednio do postępowania przed odwoławczą komisją lekarską. § 15. Do postępowania wszczętego i niezakończonego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. T. Matusiak Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lutego 2004 r. (poz. 339) WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI ORAZ KATEGORII ZDOLNOŚCI DO SŁUŻBY FUNKCJONARIUSZA LUB KANDYDATA W BIURZE OCHRONY RZĄDU ParagrafPunktChoroba i ułomnośćGrupa I*Grupa II* 12345 ROZDZIAŁ I - BUDOWA CIAŁA 12345 11Słaba budowa ciała upośledzająca sprawność ustrojuNC 2Niedożywienie nierokujące poprawyNN 3Otyłość nieupośledzająca sprawności ustrojuZZ 4Otyłość upośledzająca sprawność ustrojuNN 5Otyłość znacznie upośledzająca sprawność ustrojuNN 6Infantylizm, eunuchoidyzm, obojnactwoNN 7Odwrotne położenie trzewi bez zaburzeń ustrojuZZ 8Odwrotne położenie trzewi z zaburzeniami ustrojuNN I* - służba kandydacka i kandydaci do służby. II* - służba stała i przygotowawcza. ROZDZIAŁ II - SKÓRA, TKANKA PODSKÓRNA, NACZYNIA LIMFATYCZNE I WĘZŁY CHŁONNE 12345 21Przewlekłe choroby skóry nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Przewlekłe choroby skóry nieznacznie szpecące lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZZ 3Przewlekłe choroby skóry, szpecące, upośledzające sprawność ustrojuNN/C 4Przewlekłe choroby skóry, wybitnie szpecące, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 5Tatuaże nieszpecąceZZ 6Tatuaże szpecąceNN 31Blizny nieszpecące lub nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Blizny szpecące lub upośledzające sprawność ustrojuNN 3Blizny znacznie szpecące lub znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 4Blizny po samouszkodzeniachNN 4-Skupienie powiększonych węzłów chłonnych z ropieniem lub bezNN/Z 51Organiczne schorzenia naczyń limfatycznych nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 2Schorzenia naczyń limfatycznych upośledzające sprawność ustrojuNN Objaśnienia szczegółowe Do § 2. Nowotwory skóry należy kwalifikować według paragrafów rozdziału XVIII - Nowotwory. Pkt 2 i 3.Według tych punktów należy kwalifikować m.in. łagodne i organiczne postacie łuszczycy oraz rybią łuskę, wyprysk kontaktowy. Rozpoznanie wyprysku kontaktowego wymaga wykonania testów skórnych. Pkt 4. Według tego punktu należy kwalifikować różnorodne przewlekłe uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny), wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca pergaminowata - barwnikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenie postacie łuszczycy, gruźlicę skóry oporną na leczenie. Do § 3 pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować m.in. wyleczoną gruźlicę skóry. Pkt 3 i 4. Według tych punktów należy kwalifikować rozległe blizny połączone z ubytkami tkanek miękkich (po zranieniu, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia lub znacznie szpecące, upośledzające funkcje narządów lub całego organizmu. Do § 4. Według niniejszego paragrafu należy kwalifikować gruźlicę węzłów chłonnych obwodowych. W ocenie zdolności do służby należy zawsze brać pod uwagę schorzenie podstawowe, które spowodowało powiększenie tych węzłów. Znaczne powiększenie węzłów chłonnych obwodowych w widocznym miejscu oraz powikłanie (np. przetoka) jest podstawą do skierowania na leczenie. Orzekać należy po ustaleniu rozpoznania i zakończonym leczeniu szpitalnym. Do § 5 pkt 1 i 2. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji szpitalnej lub z poradni specjalistycznej. Kwalifikacja orzecznicza - po zakończeniu leczenia i ustaleniu rozpoznania. ROZDZIAŁ III - CZASZKA 12345 61Zniekształcenie czaszki nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Zniekształcenia czaszki (guzy, wgniecenia) oraz ubytki kości czaszki, pourazowe lub chorobowe, upośledzające sprawność ustrojuNN 3Zniekształcenie czaszki (np. guzy, wgniecenia) oraz ubytki czaszki, pourazowe lub chorobowe, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 4Przepukliny mózguNN 5Obce ciała w mózguNN Do § 6 pkt 2-4. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją z zakładu opieki zdrowotnej. ROZDZIAŁ IV - NARZĄD WZROKU 12345 71Zniekształcenie powiek nieupośledzające funkcji ochronnejZZ 2Zniekształcenie powiek upośledzające funkcję ochronnąNN 3Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek nieupośledzające lub nieznacznie upośledzające sprawność ochronną okaZZ 4Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek, trudno poddające się leczeniu, upośledzające sprawność okaNN 5Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej, nieupośledzające ruchów gałki ocznej lub powiekZZ 6Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej, upośledzające skrajne wychylenie gałki ocznej lub ruchomość powiek, niepowodujące wysychania rogówkiNZ 7Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej, upośledzające ruchomość gałki ocznej lub powiek, powodujące wysychanie rogówkiNN 81Nieznaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezZZ 2Znaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNN 91Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku pozostałego oka nie mniejszej niż 0,8 bez korekcji albo po zastosowaniu szkieł sferycznych do ± 3,0 D lub cylindrycznych do ± 2,0 DNN 2Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku pozostałego oka poniżej 0,8 po zastosowaniu szkieł sferycznych do ± 3,0 D lub cylindrycznych do ± 2,0 DNN 3Całkowita ślepota lub brak obu gałek ocznychNN 101Nieznaczny oczopląs przy skierowaniu gałek ocznych w bokZZ 2Wyraźny oczopląs przy patrzeniu wprostNN 111Zez utajony lub zez jawny nieznacznego stopnia przy ostrości wzroku każdego oka 0,5 lub większej, z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 3,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 1,0 DZZ 2Brak jednoczesnego widzenia obuocznego (zez utajony, zez naprzemienny) z ostrością wzroku każdego oka nie mniejszą niż 0,5, z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 3,0 D do 6,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 1,0 D do 2,0 DNN 3Brak jednoczesnego widzenia obuocznego z ostrością wzroku gorszego oka mniejszą niż 0,5 do 0,1, z korekcją optycznąNN 121Niedowład mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka, porażenny lub pourazowy, nieznacznie upośledzający czynność wzrokową, niepowodujący podwójnego widzeniaZZ 2Niedowład mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka, porażenny lub pourazowy, znacznie upośledzający czynność wzrokową, powodujący podwójne widzenieNN 131Ostrość wzroku jednego oka lub obu oczu mniejsza niż 0,8, nie mniejsza niż 0,5, bez korekcji szkłamiZZ 2Ostrość każdego oka co najmniej 0,5 z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 3,0 D do 6,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 1,0 D do 3,0 DNC 3Ostrość każdego oka co najmniej 0,5, z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 6,0 D albo cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 3,0 DNC 4Ostrość jednego oka co najmniej 0,5, a drugiego 0,1 do 0,4, z optyczną korekcją szkłami sferycznymi lub cylindrycznymiNN/C 5Ostrość każdego oka od 0,1 do 0,4, z optymalną korekcją szkłami sferycznymi lub cylindrycznymiNN 141Przebyte, niepowracające choroby rogówki, twardówki, tęczówki, ciała rzęskowego i soczewkiNC 2Przewlekłe i nawracające choroby rogówki, twardówki, tęczówki, ciała rzęskowego i soczewkiNC/N 3Przebyte, nienawracające choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowegoNC 4Przewlekłe i nawracające choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowegoNC/N 5Nieznaczne upośledzenie rozróżniania barwZZ 6Upośledzenie rozróżniania barwNN 7JaskraNC/N Objaśnienia szczegółowe Do § 7 pkt 2 i 3. Przy kwalifikowaniu zniekształceń powiek należy kierować się ich skutkiem dla oka (brak objawów wysychania powierzchni gałki ocznej, podrażnienie spojówek, wysychanie rogówki). Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Pkt 6 i 7. Przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej należy brać pod uwagę zaburzenia widzenia obuocznego (podwójne widzenie w zależności od amplitudy wychylenia gałek ocznych). Według tych punktów należy kwalifikować również następstwa jaglicy. Do § 8 pkt 1 i 2. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 9 pkt 1 i 2. Przez ślepotę oka należy rozumieć także ostrość wzroku poniżej 0,1 niedającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) lub koncentryczne zwężenie pola widzenia średnio do 10° od punktu fiksacji. Do § 10. Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji okulistycznej, neurologicznej i laryngologicznej. Do § 12 pkt 1 i 2. W przypadkach stwierdzenia niedowładów lub porażeń mięśni zewnętrznych lub wewnętrznych oka konieczna jest konsultacja neurologiczna. W ostatecznej ocenie należy kierować się stopniem zachowania widzenia obuocznego. Do § 11 i 13. Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0,5, należy skierować badanego do badania okulistycznego w celu określenia wady refrakcji i ustalenia ostrości wzroku po zastosowaniu korekcji. Przy większej różnicy wady pomiędzy jednym i drugim okiem należy zastosować szkła, jakie badany przyjmuje przy jednoczesnym patrzeniu obu oczami. Przy korekcji ostrości wzroku nie stosuje się szkieł kombinowanych. W przypadku zmętnienia lub zniekształcenia środowisk załamujących za podstawę kwalifikacji przyjmuje się ostrość wzroku. Do § 14 pkt 1-4. Kwalifikacja orzecznicza, po zakończeniu leczenia i ustaleniu rozpoznania. Według tych punktów należy kwalifikować również gruźlicę oraz zmiany pogruźlicze. W przypadku zaniku nerwu wzrokowego wymagane jest badanie neurologiczne. Według tych punktów należy kwalifikować również ograniczenie pola widzenia. Przy ustalaniu kategorii zdolności należy brać pod uwagę ostrość wzroku. Bezsoczewkowość i pseudosoczewkowość należy kwalifikować według § 14 pkt 2, 5 i 6. Przez "prawidłowe rozróżnianie barw" należy rozumieć umiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i niebieskiej. Stan ten nie stwarza praktycznie ograniczeń do pełnienia zawodowej służby prawie na wszystkich stanowiskach służbowych. Przez "nieznaczne upośledzenie rozróżniania barw" należy rozumieć utrudnienie rozróżniania czterech podstawowych barw (pomyłki przy odczytaniu pojedynczych tablic z zestawu Ishihary lub Stillinga albo przedłużony czas odczytu - ponad 3 sekundy). Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych należy traktować jako "upośledzenie rozróżniania barw". ROZDZIAŁ V - NARZĄD SŁUCHU 12345 151Zniekształcenie lub niedorozwój (nieszpecące) jednej lub obu małżowin usznych, bez równoczesnego upośledzenia słuchuZZ 2Brak lub znaczny niedorozwój albo znaczne zniekształcenie jednej lub obu małżowin usznych, bez równoczesnego upośledzenia słuchuZZ 161Jednoczesne lub obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny błony bębenkowej, bez osłabienia słuchuZZ 2Jednostronne lub obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny błony bębenkowej, przewlekły nieżyt ucha środkowego z osłabieniem słuchuNZ 3Jednostronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek słuchowych, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNZ 4Obustronne zwężenie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek słuchowych, przewlekły nieżyt ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNZ/C 5Jednostronne lub obustronne zarośnięcie przewodu słuchowego zewnętrznego, blizny zniekształcające błonę bębenkową, upośledzające ruchomość kosteczek słuchowych, z przytępieniem słuchu graniczącym z głuchotąNN 17-Jednostronny lub obustronny suchy ubytek błony bębenkowejNZ 181Jednostronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, niezależnie od ostrości słuchuNC/N 2Obustronne przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego, niezależnie od ostrości słuchuNC/N 3Gruźlica uszu czynnaNN/C 191Przebyta antromastoidektomia bez upośledzenia słuchuZZ 2Przebyta wygojona jednostronna operacja zachowawcza ucha środkowegoZZ 3Przebyta wygojona obustronna operacja zachowawcza ucha środkowegoNC 4Przebyta jednostronna lub obustronna operacja doszczętna ucha środkowegoNC/N 201Jednostronne lub obustronne zwyrodnienie włókniste (tympano- lub otoskleroza) uchaNC/N 2Jednostronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza) ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNC/N 3Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza) ucha środkowego, z jednostronnym przytępieniem słuchu przy drugostronnym osłabieniu słuchuNC/N 4Obustronne zwyrodnienie włókniste lub kostne (tympano- lub otoskleroza) ucha środkowego, z przytępieniem słuchuNC/N 5Przebyta jednostronna lub obustronna operacja ucha środkowego z powodu włóknistego lub kostnego zwyrodnieniaNC/N 211Jednostronne lub obustronne upośledzenie słuchu wyłącznie w zakresie tonów wysokichZZ 2Jednostronne lub obustronne osłabienie słuchu, bez zaburzeń równowagi ciałaNZ/C 3Jednostronne przytępienie słuchu bez zaburzeń równowagi ciałaNC/N 4Jednostronne przytępienie słuchu, nawet graniczące z głuchotą, przy drugostronnym osłabieniu słuchuNN 5Obustronne przytępienie słuchu bez zaburzeń równowagi ciałaNN 6Jednostronna głuchotaNC/N 7Obustronna głuchotaNN 8GłuchoniemotaNN 9Czasowe zaburzenia równowagi ciałaNZ/C 10Trwałe zaburzenia równowagi ciałaNN Objaśnienia szczegółowe We wszystkich przypadkach obniżenia ostrości słuchu konieczne jest badanie w poradni specjalistycznej w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia słuchu. Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania laryngologicznego i neurologicznego. Przez "osłabienie słuchu" należy rozumieć zdolność słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 4 metry do 1 metra); przez "przytępienie słuchu" - upośledzenie znaczniejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 metr do ad concham); oraz "przytępienie słuchu graniczące z głuchotą" - upośledzenie dużego stopnia (słyszenie tylko mowy potocznej; szept = 0). Przez "granicę wydolności socjalnej" słuchu należy rozumieć obustronne przytępienie słuchu graniczące z głuchotą. Wyżej przedstawioną metodę badania należy traktować jako orientacyjną. Dla dokładnego określenia stopnia uszkodzenia słuchu należy wykonać kompleksowe badania audiologiczne w wyspecjalizowanym ośrodku, a jeżeli wymaga tego sytuacja, należy również przeprowadzić obserwację w klinice otolaryngologicznej. Do § 16 pkt 4 i 5. Przy ocenie orzeczniczej wymagana jest dokumentacja dotychczasowego leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 18 pkt 1 i 2. Ocena orzecznicza powinna opierać się na dokumentacji szpitalnej lub z poradni specjalistycznej. Pkt 3. Wyleczoną gruźlicę uszu należy kwalifikować zgodnie ze stwierdzonymi zmianami zejściowymi według odpowiednich paragrafów. Do § 19 pkt 2. Konieczna dokumentacja z leczenia szpitalnego i aktualne badania audiometryczne. Pkt 3 i 4. Rozpoznanie i kwalifikacja orzecznicza powinny być oparte na dokumentacji szpitalnej i aktualnych wynikach badań audiometrycznych. Do § 20. Rozpoznanie i kwalifikacja orzecznicza powinny być oparte na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 21. Za upośledzenie słuchu wyłącznie w zakresie tonów wysokich uważa się ubytek przekraczający 40 dB od 4.000 Hz wzwyż. Przy ustalaniu ubytku słuchu wywołanego urazem akustycznym należy odliczyć obniżenie krzywej progowej w audiometrii tonalnej, wynikające ze starzenia się narządu słuchu. Ubytek słuchu spowodowany urazem akustycznym oblicza się więc nie od krzywej zerowej, lecz od krzywej właściwej dla wieku badanego. Podstawą oceny ubytku słuchu jest pomiar zdolności rozumienia mowy potocznej, tj. średni ubytek słuchu przekraczający 30 dB dla ucha lepszego, obliczany dla częstotliwości 1.000, 2.000 i 4.000 Hz. Pkt 9 i 10. Rozpoznanie zaburzeń równowagi powinno być oparte na wynikach prób przedsionkowych, z zastosowaniem przyspieszeń kątowych i pobudzenia kalorycznego (cieplnego), np. próba Firtzgeralda - Hallpike, oraz opinii laryngologa i neurologa. Przy braku odchyleń w próbkach przedsionkowych kwalifikuje neurolog. Przy orzekaniu o trwałym zaburzeniu równowagi ciała wymagana jest dokumentacja dotychczasowego leczenia szpitalnego i w poradni specjalistycznej. Przy orzekaniu o czasowym zaburzeniu równowagi ciała wymagana jest dokumentacja z poradni specjalistycznej lub leczenia szpitalnego. ROZDZIAŁ VI - JAMA USTNA 12345 221Zniekształcenie warg wrodzone lub nabyte nieszpecące, nieznacznie upośledzające mowę lub przyjmowanie pokarmówZZ 2Zniekształcenie warg wrodzone lub nabyte, znacznie szpecące lub upośledzające mowę i przyjmowanie pokarmówNN 3Rozszczep wargiNC/N 4Rozszczep wargi i podniebieniaNN 5Blizny i ubytki podniebienia miękkiego, przedziurawienie lub rozszczepienie podniebienia twardego i miękkiego, nieznacznie upośledzające lub upośledzające mowę i przyjmowanie pokarmówNC/N 6Ubytki podniebienia twardego znacznie upośledzające mowę i przyjmowanie pokarmówNN 231Zniekształcenie języka nieupośledzające mowy i połykaniaZZ 2Zniekształcenie języka nieznacznie upośledzające mowę i połykanieNC/N 3Zniekształcenie języka znacznie upośledzające mowę i połykanieNN 4Przewlekłe zapalenie ślinianek nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZZ 5Przewlekłe zapalenie ślinianek upośledzające sprawność ustrojuNN/C 6Przewlekłe zapalenie ślinianek znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 7Przetoki ślinowe kwalifikujące się do zabiegu operacyjnegoNC/N 8Przetoki ślinowe nawracające po leczeniu operacyjnymNC/N 241Braki i wady uzębienia z utratą zdolności żucia do 67 %, przy zachowanych zębach przednichZZ 2Braki i wady uzębienia, w tym również zębów przednich, z utratą zdolności żucia do 67 %ZZ 3Braki i wady uzębienia przy utracie zdolności żucia do 67 %ZZ 4Przewlekłe zapalenia okołozębia z zanikiem tkanki kostnej przyzębia, z częściowym rozchwianiem zębówZZ 251Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, wrodzone lub nabyte, nieupośledzające zdolności żuciaZZ 2Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, wrodzone lub nabyte, znacznie upośledzające zdolność żuciaNN 3Złamanie szczęki lub żuchwy, niezrośnięte lub zrośnięte nieprawidłowo, znacznie upośledzające zdolność żuciaNC/N 4Zniekształcenie szczęki lub żuchwy uniemożliwiające żucieNN 5Ograniczenie rozwierania szczęk (odległość między górnymi a dolnymi siekaczami powyżej 2 cm)NC/N 6Ograniczenie rozwierania szczęk (odległość między górnymi a dolnymi siekaczami poniżej 2 cm)NC/N 7Przebyte operacje kostno-korekcyjne lub kostno-odtwórcze szczęki lub żuchwy, bez upośledzenia zdolności żuciaZZ 8Przebyte operacje kostno-korekcyjne lub kostno-odtwórcze szczęki lub żuchwy, ze znacznym upośledzeniem zdolności żuciaNN 9Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego nieznacznie upośledzające zdolność żuciaZZ 10Przewlekłe schorzenia stawu żuchwowego znacznie upośledzające zdolność żuciaNN Objaśnienia szczegółowe Do § 23 pkt 1-3. Przez zniekształcenie należy rozumieć także bliznowacenie, z ubytkami tkanek. Pkt 5 i 6. Orzeka się w oparciu o dokumentację leczenia w poradni specjalistycznej. Pkt 8. Ocena orzecznicza powinna być oparta na dokumentacji szpitalnej. Do § 24. Przy badaniu stanu uzębienia należy zwrócić uwagę na rodzaj i stan zgryzu, ewentualnie jego zniekształcenia rozwojowe lub nabyte, na stan tkanek okołozębia i możliwe objawy paradontopatii. Zęby przeznaczone do usunięcia (zęby z miazgą zgorzelinową, wielokorzeniowe ze znacznie zniszczonymi koronami) należy traktować jako brakujące. Przy ocenie procentowej utraty zdolności żucia przyjmuje się tylko 28 zębów w jamie ustnej. Zęby mądrości mogą być brane pod uwagę, jeśli przy zwarciu odtwarzają one w części płaszczyznę żucia, ewentualnie brakujących zębów (siódemek). Procentową utratę zdolności żucia oblicza się według następującej tabelki: ząb8765432112345678 wartość procentowa01211776344367711120 Przy obliczaniu wartości procentowej utraty zdolności żucia bierze się pod uwagę nie tylko zęby brakujące, ale również zęby pozbawione antagonistów. zębów ---765np. brak = 41% 656 Całkowity brak zębów jednej szczęki stanowi 100 % utraty zdolności żucia nawet przy zachowaniu wszystkich zębów szczęki dolnej. Jeśli braki uzębienia powodują jednostronną utratę żucia, należy kwalifikować według punktu 2. Protezy stałe, niezależnie od ich rozległości, należy traktować jako odtworzenie żucia. Ocena wartości funkcjonalno-klinicznej protez stałych zębów filarowych oraz wynikającej z tego powodu utraty zdolności żucia należy do lekarza dentysty. Protezy ruchome uzupełniające braki zębów należy traktować jako odtworzenie zdolności żucia. Do § 25. Przez "zniekształcenie szczęki lub żuchwy" należy rozumieć: progenię prawdziwą, protruzję szczęki lub żuchwy, laterogenię, prognację, mikrognację, zgryz otwarty lub wady skojarzone szczęki lub żuchwy, jak np. progenię prawdziwą z mikrognacją i inne, powodujące brak kontaktu zębów antagonistycznych tworzących powierzchnię żucia. Przy orzekaniu zdolności do służby należy wziąć pod uwagę stopień uszkodzenia układu zębowo-szczękowego, a mianowicie: ubytki szczęki dolnej lub górnej, wadliwe zrośnięcia złamania, niezrośnięcie, ubytki podbródka, warg i policzków, przykurcz dolnej szczęki, ubytki lub blizny języka, porażenie nerwu językowo-gardłowego itp., z zaburzeniami mowy i żucia, a ponadto wynikające stąd powikłania, jak: oszpecenie twarzy utrudniające często współżycie z otoczeniem, stałe łzawienie z powodu niedomykalności powiek, ślinotok z powodu niedostatecznej szczelności ust, owrzodzenie bliznowate skóry twarzy i inne. W tych stanach przede wszystkim bierze się pod uwagę zaburzenia mowy wynikające z zaburzeń żucia. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na dokumentach leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. ROZDZIAŁ VII - NOS, GARDŁO, KRTAŃ 12345 261Polipy nosa lub przerosty małżowin nosowych, nieznacznie upośledzające drożność nosaZZ 2Polipy nosa lub przerosty małżowin nosowych, upośledzające drożność nosaZZ 3Skrzywienie przegrody nosa nieupośledzające drożności nosaZZ 4Skrzywienie przegrody nosa upośledzające drożność nosaZZ 5Zwężenie nozdrzy (przednich i tylnych) nieznacznie upośledzające drożność nosaZZ 6Zwężenie nozdrzy (przednich i tylnych) upośledzające drożność nosaNC/N 7Zarośnięcie jam nosowychNN 8Zniekształcenie lub zniszczenie części nosa, nieznacznie szpecące lub nieznacznie upośledzające jego drożnośćZZ 9Zniekształcenie lub zniszczenie nosa, znacznie szpecące lub upośledzające jego drożnośćNN 10Przewlekłe nieżytowe zapalenie zatok przynosowychZZ 11Przewlekłe śluzowo-ropne lub ropne zapalenie zatok przynosowychZZ 12Przewlekły naczynioruchowy nieżyt nosa upośledzający oddychanieZZ 13Przewlekły suchy nieżyt nosa lub suchy zanikowy nieżyt nosa, nieznacznie upośledzający oddychanieZZ 14Przewlekły suchy nieżyt nosa lub suchy zanikowy nieżyt nosa, znacznie upośledzający sprawność ustrojuNN 15Zanikowy cuchnący nieżyt błony śluzowejNN 271Przewlekły nieżyt (zwykły, przerostowy lub zanikowy) gardła lub krtani, nieznacznie upośledzający sprawność ustrojuZZ 2Przewlekły nieżyt (zwykły, przerostowy lub zanikowy) gardła lub krtani znacznie upośledzający sprawność ustrojuNN 3Blizny i zniekształcenia gardła, krtani lub tchawicy, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZZ 4Blizny i zniekształcenia gardła, krtani lub tchawicy, upośledzające sprawność ustroju i oddychaniaNN 281Zaburzenia ruchomości więzadeł głosowych na tle organicznym lub czynnościowym, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZZ 2Zaburzenia ruchomości więzadeł głosowych na tle organicznym lub czynnościowym, upośledzające sprawność ustrojuNN 291Wady wymowy nieznacznie upośledzające zdolność porozumiewania sięZZ 2Wady wymowy znacznie upośledzające zdolność porozumiewania sięNN 3Wady wymowy uniemożliwiające porozumiewanie sięNN 301Przewlekłe całoroczne alergiczne nieżyty górnych dróg oddechowych, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZZ 2Przewlekłe całoroczne alergiczne nieżyty górnych dróg oddechowych, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 3Sezonowy alergiczny nieżyt nosaZZ Objaśnienia szczegółowe Do § 26 pkt 6, 7, 9, 11, 12, 14, 15. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 27. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 28 i 29. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 30. Rozpoznanie powinno być oparte na wynikach testów skórnych zgodnych ze stanem klinicznym w chwili badania. ROZDZIAŁ VIII - SZYJA, KLATKA PIERSIOWA, KRĘGOSŁUP 12345 311Kręcz szyi niewielkiego stopniaNZ 2Kręcz szyi znacznego stopniaNN 3Przetoki skrzelopochodne wrodzoneNN 4Przetoki skrzelopochodne nabyteNC/N 321Zniekształcenie obojczyka nieupośledzająceZZ 2Zniekształcenie obojczyka upośledzające sprawność obręczy barkowejZZ 3Zniekształcenie obojczyka znacznie upośledzające sprawność obręczy barkowejNN 4Stawy rzekome obojczykaNN 331Zniekształcenia lub niewielkie ubytki kostne klatki piersiowej, nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Zniekształcenia lub niewielkie ubytki kostne klatki piersiowej, upośledzające sprawność ustrojuNN/C 3Zniekształcenia dużego stopnia lub ubytki rozległe kostne klatki piersiowej, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 4Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w serce), nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 5Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w serce), nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZZ 6Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w serce), miernie upośledzające sprawność ustrojuNN/C 7Ciała obce wgojone w narządy klatki piersiowej (oprócz wgojonych w serce), znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN/C 8Żebra nadliczbowe szyjneZZ 341Skrzywienie i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, nieupośledzające lub upośledzające nieznacznie sprawność ustrojuZZ 2Skrzywienie i wady kręgosłupa, wrodzone lub nabyte, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN/C 3GarbNN 4Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupaNN 5Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa nieznacznie upośledzająca sprawność ustrojuZ/NZ 6Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa znacznie upośledzająca sprawność ustrojuNN/C 7Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupaNN/C 8Gruźlica kręgosłupaNC/N 9Inne choroby kręgosłupa nieupośledzające sprawności ruchowejZZ 10Inne choroby kręgosłupa nieznacznie upośledzające sprawność ruchowąZZ 11Inne choroby kręgosłupa znacznie upośledzające sprawność ruchowąNN Objaśnienia szczegółowe Do § 31 pkt 1-4. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji leczenia w poradni specjalistycznej (neurolog, ortopeda, radiolog). Do § 33. Obejmuje utrwalone zniekształcenie klatki piersiowej, spowodowane przebytymi urazami lub chorobami kręgosłupa. W ocenie zdolności do służby bierze się pod uwagę nie tylko stopień zniekształcenia, ale przede wszystkim sprawność narządów klatki piersiowej. Do § 34. Rozpoznanie i kwalifikacja orzecznicza powinny być oparte na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Pkt 7. Obejmuje zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zespół Reitera, łuszczycowe zapalenie stawów i zapalenie stawów w chorobach jelit. ROZDZIAŁ IX - NARZĄD ODDECHOWY 12345 351Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna (przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedma płuc), nieupośledzająca wskaźników spirometrycznychNC/N 2Przewlekła nieswoista choroba oskrzelowo-płucna (przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedma płuc), z wybitnym upośledzeniem wskaźników spirometrycznychNN 3Astma oskrzelowa i zespoły astmatyczne, ze sporadycznymi zaostrzeniami o niewielkim nasileniuNZ 4Astma oskrzelowa i zespoły astmatyczne, z częstymi zaostrzeniami i stanami astmatycznymi, wymagającymi leczenia stacjonarnego, oraz zespoły astmatyczne o ciężkim przebiegu u chorych sterydozależnychNN/C 5Rozstrzenie oskrzeli nieznacznego stopnia (zniekształcenie oskrzeli), z towarzyszącymi objawami zapalnymiNC/N 6Rozlane wieloogniskowe rozstrzenie oskrzeliNN 361Pojedyncze zwapnienie lub niewielkie zwłóknienia po przebytym procesie gruźliczymZ/NZ 2Liczne zwapnienia i zwłóknienia po przebytych rozsiewach krwiopochodnych gruźlicy, bez upośledzenia sprawności oddechowejNZ 3Zmiany bliznowate po przebytej gruźlicy płuc, z upośledzeniem sprawności oddechowejNN/C 4Gruźlica węzłowo-płucna czynnaNC 5Gruźlica prosówkowa ostraNC 6Gruźlica rozsiana płucNC 7Gruźlica naciekowa płucNC 8Gruźlica płuc włóknista, włóknisto-guzkowaNC/N 9Serowate zapalenie płucNN 10Gruźlica płuc włóknisto-jamistaNN 11Zrosty i zgrubienia opłucnej, nieupośledzające sprawności krążeniowo-oddechowejZZ 12Zrosty i zgrubienia opłucnej, ograniczające ruchomość przepony, z przemieszczeniem narządów, znacznie upośledzające sprawność oddechowo-krążeniowąNN 371Śródmiąższowe zwłóknienie płuc i inne rzadkie choroby płuc, nieupośledzające sprawności ustrojuNC 2Śródmiąższowe zwłóknienie płuc i inne rzadkie choroby płuc, upośledzające sprawność ustrojuNN/C 3Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych, nieupośledzające wydolności oddechowo-krążeniowejNZ 4Ubytki tkanki płucnej po zabiegach operacyjnych, znacznie upośledzające wydolność oddechowo-krążeniowąNN Objaśnienia szczegółowe Do § 35. W kwalifikowaniu należy rozważyć stopień nasilenia schorzenia podstawowego, np. przewlekłego zapalenia oskrzeli lub przebytego zapalenia płuc, a także dostępność oceny bronchoskopowej lub bronchograficznej (przy zmianach bardzo nasilonych, kwalifikowanych do leczenia operacyjnego). Do § 36. Przypadki czynnej gruźlicy płuc oraz przypadki wątpliwe co do dynamiki procesu należy poddać obserwacji i leczeniu. Po zakończeniu leczenia należy kwalifikować w zależności od uzyskanych wyników leczenia. Pkt 1. Przebyta gruźlica płuc po leczeniu przeciwprątkowym dyskwalifikuje kandydatów. ROZDZIAŁ X - UKŁAD KRĄŻENIA 12345 381Choroby mięśnia sercowego lub zaburzenia rytmu nawracające lub trwałe, nieupośledzające sprawności ustrojuNZ 2Choroby mięśnia sercowego lub zaburzenia rytmu nawracające lub trwałe, powodujące znaczne upośledzenie sprawności ustrojuNN 3Choroba wieńcowa stabilna, bez przebytego zawału sercaNC 4Choroba wieńcowa niestabilna lub z przebytym zawałem sercaNC/N 5Wrodzone wady sercaNC/N 6Zastawkowe wady serca bez powikłań, nieupośledzające sprawności fizycznej (klasa czynnościowa I)NZ/N 7Wady zastawkowe serca upośledzające sprawność fizycznąNN 8Zaciskające zapalenie osierdzia lub stan po operacji z powodu tej chorobyNN 9Ciała obce wgojone w serceNC/N 10Rzut choroby reumatycznej w okresie leczeniaNZ/C 11Izolowane wypadanie płatka zastawki dwudzielnej (trójdzielnej) niepowodujące zaburzeń sprawności ustrojuZZ 12Zespół wypadania płatka zastawki dwudzielnej (trójdzielnej)powodujący zaburzenia sprawności ustrojuNN/C 13Inne choroby serca upośledzające trwale sprawność fizycznąNN 391Łagodne nadciśnienie tętnicze okresu pierwszegoNZ 2Łagodne nadciśnienie tętnicze okresu drugiegoNC/N 3Nadciśnienie tętnicze ciężkie, złośliwe lub przebiegające z poważnymi powikłaniami narządowymiNN 4TętniakiNN/C 5Inne choroby naczyń krwionośnych upośledzające nieznacznie sprawność ustrojuNZ 6Choroby naczyń krwionośnych znacznie upośledzające sprawność ustroju, w tym także po operacjach rekonstrukcyjnych bez wyraźnej poprawyNN Objaśnienia szczegółowe Do § 38 pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować zaburzenia rytmu serca pochodzenia organicznego, potwierdzone dokumentacją leczenia w poradni specjalistycznej. Pkt 3. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Wykonanie chirurgicznej rewaskularyzacji serca (w tym pomosty aortalno-wieńcowe i plastyka przezskórna) w chorobie wieńcowej niestabilnej należy kwalifikować według pkt 3. Pkt 6 i 7. Wrodzone wady serca leczone operacyjnie, jeżeli zostały przywrócone prawidłowe stosunki anatomiczne, należy kwalifikować według pkt 6. Wymianę zastawki aortalnej lub mitralnej w poszczególnych wadach należy traktować nadal jako wady serca według pkt 6 lub 7. Pozostałe wady zastawkowe należy kwalifikować według pkt 7, poczynając od klasy czynnościowej II. Dotyczy to również wad po przebyciu choroby reumatycznej. Ocena orzecznicza - po zakończonym leczeniu. Pkt 11. Rozpoznanie wymaga potwierdzenia echokardiograficznego. Wypadanie płatka zastawki dwudzielnej (trójdzielnej) bez fali zwrotnej z prawidłową wielkością jam serca i bez zaburzeń rytmu serca należy kwalifikować do kat. "Z". Pkt 12. Za zespół wypadania płatka zastawki dwudzielnej (trójdzielnej) należy uznawać wypadanie płatka (płatków) z objawami ich zwyrodnienia, falą zwrotną lub zaburzeniami rytmu serca. Pkt 13. Obejmuje choroby niewymienione poprzednio, potwierdzone dokumentacją leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 39 pkt 1. Łagodne nadciśnienie tętnicze nieutrwalone, ulegające normalizacji pod wpływem spoczynku lub małych dawek leków, potwierdzone dokumentacją leczenia w poradni specjalistycznej (wymagany wynik badania dna oka). Pkt 2. Łagodne nadciśnienie tętnicze bez powikłań narządowych, wymagające leczenia hypotensyjnego i ulegające normalizacji podczas takiego leczenia, potwierdzone dokumentacją leczenia w poradni specjalistycznej (wymagany wynik badania dna oka). Pkt 3. Rozkurczowe ciśnienie powyżej 110 mm Hg, stwierdzone wielokrotnie, zmiany na dnie oka kolejnych okresów według Keitha - Wagnera. Pkt 4. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Pkt 5 i 6. Przez określenie "choroby naczyń krwionośnych" należy rozumieć przede wszystkim choroby naczyń obwodowych, jak choroba Bürgera, choroba Raynauda, czerwienica bolesna, sinica kończyn itp. Należy kwalifikować chorych zarówno z powikłaniami narządowymi miażdżycy tętnic, jak i z powikłaniami i następstwami stanów zapalnych i urazów naczyń krwionośnych. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. ROZDZIAŁ XI - UKŁAD TRAWIENNY 12345 401Choroby przełyku nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Choroby przełyku znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 411Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej, nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Ciała obce wgojone w narządy jamy brzusznej, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 421Zrosty otrzewnej upośledzające sprawność ustrojuNZ 2Zrosty otrzewnej znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 431Przewlekły nieżyt żołądka, dwunastnicy jelit, bez upośledzenia lub z nieznacznym upośledzeniem sprawności ustrojuNZ 2Przewlekły nieżyt żołądka, dwunastnicy jelit, z upośledzeniem sprawności ustrojuNZ 3Czynny wrzód żołądka lub dwunastnicyNC 4Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicyNC 5Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, z licznymi nawrotami lub powikłaniamiNC/N 6Przebyta częściowa resekcja żołądka nieupośledzająca sprawności ustrojuNZ 7Przebyta resekcja żołądka z upośledzeniem sprawności ustrojuNN 8Niedowład lub rozstrzeń żołądka, z zaleganiem treściNC/N 9Przebyte zabiegi operacyjne na jelitach, bez upośledzeń sprawności ustrojuZZ 10Przebyte zabiegi operacyjne na jelitach, ze znacznym upośledzeniem sprawności ustrojuNN 11Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita cienkiego, nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 12Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita cienkiego, upośledzające sprawność ustrojuNN 13Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita grubego, nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 14Zmiany organiczne lub czynnościowe jelita grubego, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 441Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych nieupośledzające sprawności ustrojuNZ 2Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych upośledzające sprawność ustrojuNN/C 3Kamica dróg żółciowychNZ/C 4Przebyta operacja pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, nieznacznie upośledzająca sprawność ustrojuNZ 5Przebyta operacja pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, upośledzająca sprawność ustrojuNN 6Przebyte zapalenie wirusowe wątroby w ciągu ostatnich 6 miesięcyNC 7Przewlekłe zapalenie wątrobyNC/N 8Marskość wątrobyNN 9Przewlekła hiperbilirubinemiaNZ 10Nosicielstwo wirusowego zapalenia wątroby (WZW)NZ 11Ozdrowieńcy po WZW bez uszkodzenia wątroby i nosicielstwa HbsZZ 12Przebyte pourazowe uszkodzenie wątrobyNC/N 45-Przewlekłe choroby trzustkiNC/N 461PrzepuklinyNZ 2Przepukliny w bliźnie pooperacyjnej lub nawrotoweNC/N 3Przepukliny przeponowe nieupośledzające sprawności ustrojuNZ 4Przepukliny przeponowe znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 471Przetoki i szczeliny odbytnicy lub okolicy odbytu, nieupośledzające sprawności ustrojuNZ 2Przetoki okołoodbytnicze lub odbytnicy, pierwotne i nawrotoweNC/N 3Żylaki odbytu bez owrzodzeńNZ 4Żylaki odbytu z owrzodzeniami lub żylaki nawrotoweNC/N 5Wynicowanie i wypadanie śluzówki odbytnicyNC/N 481Gruźlica narządów jamy brzusznejNC 2Przebyta gruźlica narządów jamy brzusznejNC/N 3Bąblowiec, grzybica narządów jamy brzusznejNN Objaśnienia szczegółowe Do § 40. Orzeka się w oparciu o przedstawioną dokumentację leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 41, 42 i 43. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Osoby z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w okresie remisji bez zmian w badaniu gastroskopowym lub radiologicznym należy kwalifikować do kat. "Z". Do § 44 pkt 1-8. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji dotychczasowego leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej, Pkt 11. Stany po wirusowym zapaleniu wątroby, przebytym co najmniej przed 24 miesiącami. Do § 45. Rozpoznanie powinno być ustalone szpitalnie. Do § 47. Kwalifikacja orzecznicza powinna być oparta na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 48. Ocena orzecznicza powinna być oparta na wynikach leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. ROZDZIAŁ XII - UKŁAD MOCZOWO-PŁCIOWY 12345 491Wady rozwojowe nerek lub nerka ruchoma, nieupośledzające sprawności ustrojuNC/N 2Wady rozwojowe nerek lub nerka ruchoma, upośledzające sprawność ustrojuNC/N 3Kamica układu moczowego, z okresowym wydalaniem złogów, udokumentowana radiologicznieC/NC/N 4Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek (śródmiąższowe bakteryjne i abakteryjne)NC/N 5Przewlekłe kłębkowe zapalenie nerekNC/N 6Krwiomocz i białkomocz o nieustalonej etiologiiNC/N 7Roponercze lub wodonerczeNC/N 8Niewydolność nerekNC/N 9Wrodzony lub pooperacyjny brak jednej nerkiNC/N 501Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego lub dróg moczowychNC/N 2Nietrzymanie moczu ze zmianami w układzie moczowymNN 3Przewlekłe organiczne choroby pęcherza moczowego lub dróg moczowych, upośledzające funkcję narząduNN 4Kamica pęcherza moczowegoNC/N 5Przetoki pęcherza moczowegoNN 511Zwężenie cewki moczowej nieznacznie utrudniające oddawanie moczuNZ 2Zwężenie cewki moczowej utrudniające oddawanie moczuNC/N 3Spodziectwo lub wierzchniactwo, niepowodujące zaburzeń w oddawaniu moczuNZ 4Spodziectwo lub wierzchniactwo, powodujące zaburzenia w oddawaniu moczuNN 5Przetoka prąciowa cewki moczowejNN 6Przetoka mosznowa lub kroczowa cewki moczowejNN 7Zniekształcenie prącia znacznego stopnia (np. plastyczne stwardnienie lub inne)NC/N 8W stosunku do mężczyzn - brak prąciaNN 521Żylaki powrózka nasiennego nieznacznego stopniaZZ 2Żylaki powrózka nasiennego znacznego stopniaNN/Z 3Wodniaki jądra, powrózka nasiennego lub torbiele najądrza, nieupośledzające czynności narząduNZ 4Wodniaki jądra, powrózka nasiennego lub torbiele najądrza, znacznie upośledzające czynności narząduNN 5Przewlekle nawrotowe, nieswoiste zapalenie najądrza lub jądraNC/N 6Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowegoNC/N 531W stosunku do mężczyzn - brak lub zanik jednego jądraZZ 2W stosunku do mężczyzn - brak lub zanik obu jąderNC 3Wnętrostwo jednostronne z umiejscowieniem jądra w jamie brzusznejNZ 4Wnętrostwo jednostronne z umiejscowieniem jądra w kanale pachwinowymNZ 5Wnętrostwo obustronneNN/C 54-Gruźlica narządu moczowo-płciowegoNC/N ROZDZIAŁ XIII - GRUCZOŁY WYDZIELANIA WEWNĘTRZNEGO 12345 551Wole nieznacznych rozmiarówZZ 2Wole znacznych rozmiarówNC/N 3Wole z objawami matołectwa, obrzęk śluzowatyNN 4Zmiany czynności tarczycy z wolem lub bez wolaNC 5Choroba Gravesa-BasedowaNC/N 561Choroby przysadki mózgowejNC/N 2Choroby nadnerczyNC/N 3Choroby gruczołów przytarczycznychNC/N 4CukrzycaNC/N 5Wielogruczołowe zaburzenia czynnościowe nieznacznie upośledzające przemiany hormonalneNZ 6Wielogruczołowe zaburzenia czynnościowe upośledzające przemiany hormonalneNN Objaśnienia szczegółowe Do § 55 pkt 1. Kandydatów z powiększeniem tarczycy nieupośledzającym przepływu powietrza w drogach oddechowych w czasie wysiłku fizycznego i niedającym objawów uciskowych na narządy sąsiednie (przełyk, tchawica), wykrytym w czasie badania rtg klatki piersiowej, można uznawać za zdolnych do służby. Pkt 2. Według tego punktu ocenia się powiększenie gruczołu tarczowego stwierdzone palpacyjnie lub wole zamostkowe, upośledzające przepływ powietrza w drogach oddechowych (zaburzenia wentylacji, stridor, zaburzenia ruchomości strun głosowych) w czasie spoczynku lub po wysiłku fizycznym lub dające objawy uciskowe na narządy sąsiednie w badaniu rtg klatki piersiowej. Pkt 4. Obejmuje wszystkie postacie nadczynności tarczycy w okresie remisji (poza chorobą Gravesa - Basedowa) oraz niedoczynności wyrównane leczeniem substytucyjnym. Pkt 5. Rozpoznanie powinno być oparte na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej niezależnie od aktualnego stanu czynności tarczycy. Do § 56. Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia endokrynologicznego w poradni specjalistycznej lub leczenia szpitalnego. ROZDZIAŁ XIV - INNE CHOROBY WEWNĘTRZNE 12345 571Niedokrwistości hemolityczne i niedoborowe niewielkiego stopnia, niepoddające się leczeniuNC/Z 2Niedokrwistości hemolityczne i niedoborowe znacznego stopnia, niepoddające się leczeniuNN 3Niedokrwistości aplastyczne, trwałe granulocytopenie, małopłytkowości niepoddające się leczeniu oraz choroby rozrostowe szpiku i układu chłonnegoNN/Z 4Niedokrwistości wtórne niewielkiego stopnia towarzyszące innym chorobom, ale rokujące ustąpienieNZ 5Zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) i inne defekty immunologiczne (nabyte i wrodzone)NN 581Powiększenie śledziony bez zmian w wątrobie i krwi w okresie obserwacjiNZ 2Pooperacyjny brak śledzionyNZ 59-Choroby lub uszkodzenia narządów, wywołane promieniowaniem jonizującym lub niejonizującymNC/N 601Układowe choroby tkanki łącznej w okresie obserwacjiNC 2Układowe choroby tkanki łącznejNC/N 611Skaza moczanowa (dna) nieznacznie upośledzająca sprawność ustrojuNZ 2Skaza moczanowa (dna) upośledzająca sprawność ustrojuNN 621Inne choroby przemiany materii nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNZ 2Inne choroby przemiany materii znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN Objaśnienia szczegółowe Do § 57. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Do § 59. Ustalenie rozpoznania i ocena orzecznicza - po przeprowadzonej obserwacji lub leczeniu w odpowiednim ośrodku specjalistycznym. Do § 60 pkt 2. Układowe choroby tkanki łącznej (reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów, rumień guzowaty, liszaj rumieniowaty itp.) powinny być ustalone na podstawie dokumentacji szpitalnej lub poradni specjalistycznej. Ocena orzecznicza zależna jest od stopnia zaawansowania zmian i wyników dotychczasowego leczenia. Do § 61 pkt 1. Dotyczy badanych z podwyższonymi wartościami kwasu moczowego w surowicy krwi, z rzadkimi (do dwóch w roku) napadami dny bez powikłań narządowych. Pkt 2. Dotyczy badanych z powikłaniami narządowymi (artropatia dnawa, zmiany w układzie moczowym - kamica, stany zapalne, guzki dnawe), niezależnie od aktualnej wartości kwasu moczowego w surowicy krwi. Do § 62. Rozpoznanie powinno być potwierdzone obserwacją lub leczeniem szpitalnym lub dokumentacją z leczenia w poradni endokrynologicznej lub innej poradni specjalistycznej. ROZDZIAŁ XV - UKŁAD NERWOWY 12345 631Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe, splotów nerwowych, nerwobóle pojedynczych lub licznych nerwów z okresowymi niezbyt częstymi zaostrzeniamiNZ 2Przewlekłe zespoły bólowe korzeniowe, korzeniowo-nerwowe, splotów nerwowych, nerwobóle i zapalenie pojedynczych nerwów, z częstymi zaostrzeniami lub utrwalonymi objawami ubytkowymiNC/N 3Przewlekłe choroby i trwałe następstwa chorób lub urazów nerwów obwodowych, z zaburzeniami ruchowymi, czuciowymi i troficznymi, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNZ 4Przewlekłe choroby i trwałe następstwa chorób lub urazów nerwów obwodowych, z zaburzeniami ruchowymi (znaczne niedowłady lub porażenia), czuciowymi i troficznymi, upośledzające sprawność ustrojuNN 641Objawy szczątkowe po przebytych chorobach organicznych lub urazach ośrodkowego układu nerwowego, bez wyraźniejszych zaburzeń mózgowo-rdzeniowych lub z nieznacznymi zaburzeniami, które ze względu na umiejscowienie bądź mechanizmy wyrównawcze nie upośledzają sprawności ustrojuNZ 2Trwałe następstwa chorób lub urazów ośrodkowego układu nerwowego, z zaburzeniami mózgowo-rdzeniowymi, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 3Organiczne postępujące choroby ośrodkowego układu nerwowego, nierokujące poprawyNN 651Zaniki po przebytych chorobach lub urazach albo wrodzone braki mięśni, nieupośledzające sprawności ustrojuNC 2Choroby układu mięśniowego, zaniki po przebytych chorobach lub wrodzone braki mięśni, upośledzające sprawność ustrojuNN 661Napadowe zaburzenia świadomości o nieustalonej etiologii, bez zmian organicznych w układzie nerwowymNC 2Padaczka z rzadko występującymi napadami, bez zmian w zakresie intelektu i bez zaburzeń zachowaniaNC/N 3Padaczka z częstymi napadami niezależnie od ich rodzaju lub ze zmianami w zakresie intelektu i zaburzeniami zachowaniaNN Objaśnienia szczegółowe Do § 63. Rozpoznanie nerwobólów i przewlekłych zapaleń wymaga odpowiedniej dokumentacji specjalistycznej. Do § 64. Rozpoznanie powinno być potwierdzone dokumentacją leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej, neurologicznej albo leczenia w poradni zdrowia psychicznego. Do § 66. Rozpoznanie ustala się na podstawie dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. ROZDZIAŁ XVI - STAN PSYCHICZNY 12345 671Nerwice (w tym także narządowe) nieznacznie upośledzające zdolności adaptacyjneNZ/C 2Nerwice (w tym także narządowe) znacznie upośledzające zdolności adaptacyjne, nierokujące wyleczeniaNN 681Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne nieznacznie upośledzające zdolności przystosowawczeNZ/C 2Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne znacznie upośledzające zdolności przystosowawczeNN 691Osobowość nieprawidłowa nieznacznie upośledzająca zdolności adaptacyjneNN 2Osobowość nieprawidłowa znacznie upośledzająca zdolności adaptacyjne, niepoddająca się korekcjiNN 701Moczenie nocne okresoweNC/N 2Moczenie nocne przewlekłeNC/N 711Psychozy reaktywneNC/N 2Psychozy egzogenne (pourazowe, infekcyjne, z wyjątkiem alkoholowych) przebyte bez pozostawienia defektuNC/N 3Psychozy egzogenne (pourazowe, infekcyjne intoksykacyjne, z wyjątkiem alkoholowych) przebyte z pozostawieniem defektuNN 4Psychozy alkoholowe (majaczenia drżenne, halucynoza, zespół Korsakowa i inne)NN 5Psychozy endogenne (schizofrenia, paranoja, parafrenia, cyklofrenia) oraz psychozy inwolucyjne, przedstarcze i starczeNN 721Ociężałość umysłowaNN 2Pogranicze upośledzenia umysłowegoNN 3Upośledzenia umysłoweNN 731Nadużywanie alkoholu i środków odurzających bez cech uzależnieniaNN 2Zależność alkoholowa (i od innych środków odurzających) z cechami psychodegradacjiNN 741Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego, nieznacznie upośledzające zdolności adaptacyjneNC 2Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego, znacznie upośledzające zdolności adaptacyjne - w okresie kompensacjiNN 3Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego, znacznie upośledzające zdolności adaptacyjne, nierokujące wyleczenia lub istotnej poprawyNN 751Inne przewlekłe zaburzenia psychiczne znacznie upośledzające zdolności adaptacyjne rokujące poprawęNC/N 2Inne przewlekłe zaburzenia psychiczne znacznie upośledzające zdolności adaptacyjne nierokujące wyleczenia lub istotnej poprawyNN Objaśnienia szczegółowe Do § 67. Przez nerwicę należy rozumieć następujące zaburzenia czynnościowe: 1) zespół neurasteniczny, histeryczny, lękowy lub zespół zaburzeń narządowych, jak np. tzw. dystonia sercowo-naczyniowa, nerwica żołądka, nadwrażliwe jelito grube; 2) o przewlekłym, wieloletnim przebiegu (w odróżnieniu od reakcji nerwicowych; por. § 68); 3) spowodowane urazami psychicznymi; 4) po wykluczeniu choroby somatycznej lub innych organicznych przyczyn (zespoły nerwicowe uwarunkowane organicznie; por. § 74). Do § 68. Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne (tzw. reakcje nerwicowe lub psychopatyczne) to: 1) ostre, niepsychotyczne zaburzenia przebiegające najczęściej pod postacią napadów histerycznych, ucieczek, samouszkodzeń, zaburzeń wegetatywnych itp.; 2) trwające od kilku dni do kilku miesięcy; 3) występujące pod wpływem trudnych sytuacji; 4) u osób w zasadzie zdrowych psychicznie lub z anomaliami niewykluczającymi powrotu do służby po wystąpieniu objawów dezadaptacyjnych. Do § 72. Upośledzenie umysłowe (niedorozwój umysłowy, oligofrenia) - to stan: 1) z istotnie niższą od przeciętnej sprawnością intelektualną (iloraz inteligencji/U./według skali Wechslera poniżej 70); 2) z zaburzeniami dojrzewania, uczenia się i przystosowania społecznego; 3) powstały we wczesnym okresie rozwoju; 4) bez względu na wywołujące go przyczyny. Do § 73. Przez zespół zależności alkoholowej (oraz innych środków odurzających) należy rozumieć stan charakteryzujący się: 1) nieodpartym wewnętrznym przymusem ciągłego lub okresowego spożywania alkoholu (lub przyjmowania środków odurzających); 2) występowaniem objawów zespołu odstawienia po przerwaniu picia (przyjmowaniu środka); 3) zmienionym sposobem reagowania na alkohol (utratą kontroli nad piciem, zmianami w jego tolerancji, lukami pamięciowymi i innymi), stałym zwiększaniem dawki środka odurzającego; 4) postępującym przebiegiem prowadzącym do nieodwracalnych patologicznych następstw psychicznych i fizycznych. Rozpoznanie i ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczniczej z poradni przeciwalkoholowej lub poradni zdrowia psychicznego. W wypadkach trudnych diagnostycznie należy kierować badanego na obserwację szpitalną. Pkt 1. Stosować w przypadkach okresowego nadużywania alkoholu (przyjmowanie leków itp.) bez cech uzależnienia. § 74. Dotyczy przypadków: 1) zaburzeń podobnych do nerwicy (cerebrastenia, zespoły rzekomonerwicowe) lub nieprawidłowych osobowości (charakteropatia, encefalopatia, z zaburzeniami charakteru); 2) spowodowanych chorobami, urazami lub infekcjami OUN; 3) gdy badanie neurologiczne EEG, testy psychologiczne, rtg czaszki, tomografia komputerowa i inne wskazują na organiczne uszkodzenie OUN (§ 74 nie obejmuje następstw uszkodzeń OUN, które miały miejsce we wczesnym okresie rozwojowym; por. § 69 i 72). Ocena orzecznicza - po zakończonym leczeniu. DZIAŁ XVII - KOŃCZYNY 12345 761Zniekształcenia kości miednicy, obręczy barkowej i kończyn (wrodzone, po złamaniach i po stanach zapalnych), bez upośledzenia sprawności ruchowejNZ 2Zniekształcenia kości miednicy, obręczy barkowej i kończyn (wrodzone, po złamaniach i po stanach zapalnych), znacznie upośledzające sprawność ruchowąNN 3Przewlekłe stany zapalne kościNC/N 4Brak kończynyNN 771Skrócenie kończyny dolnejNZ 2Skrócenie kończyny dolnej ze znacznym upośledzeniem sprawności ruchowejNN 781Zwichnięcia nawykowe dużych stawówNC/N 2Zniekształcenia w obrębie wielkich stawów kończyn, bez upośledzenia sprawności ustrojuNZ 3Zniekształcenia w obrębie wielkich stawów kończyn, znacznie upośledzające sprawność ustrojuNN 4Przewlekłe choroby stawów bez zniekształceń oraz przewlekłe zapalenie tkanki łącznej rozlane i okołostawoweNC/N 5Przewlekłe choroby stawów upośledzające sprawność ustroju, w tym także reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)NC/N 6Zmiany zwyrodnieniowe stawów nieupośledzające sprawności ruchowejNZ 7Zmiany zwyrodnieniowe stawów znacznie upośledzające sprawność ruchowąNN 791Stopa płaska lub wydrążona, bez upośledzenia sprawności ruchowejZZ 2Stopa płaska koślawa lub wydrążona, nieznacznie upośledzająca sprawność ruchowąNZ 3Stopa płaska koślawa szpotawa, końska, piętowa i inne, znacznie upośledzająca sprawność ruchowąNN 801Żylaki kończynNZ 2Rozległe żylaki kończyn bez zmian troficznych skóry i owrzodzeńNC 3Rozległe żylaki kończyn ze zmianami troficznymi i owrzodzeniamiNC/N 811Brak jednego palucha lub innych palców stóp, z zachowaniem główek kości śródstopia, nieupośledzających chodzeniaNZ 2Brak obu paluchów lub jednego palucha i innych palców stóp, z zachowaniem główek kości śródstopia, upośledzających chodzenieNC 3Braki palców stóp z uszkodzeniem kości śródstopiaNC/N 4Zniekształcenie palców stóp nieutrudniające noszenia obuwia i chodzeniaZZ 5Zniekształcenie palców stóp znacznie utrudniające noszenie obuwia i chodzenieNN 821Brak czwartego lub piątego palca ręki prawej lub brak jednego dowolnego palca ręki lewej, z wyjątkiem kciukaNC 2Braki palców rąk nieznacznie upośledzające chwytNC 3Braki palców rąk znacznie upośledzające chwytNN 4Częściowe braki palców, ograniczenie ruchów palców rąk lub ich przykurcz, bez upośledzenia chwytuNC 5Częściowe braki palców rąk, ograniczenie ruchów palców rąk lub ich przykurcz, znacznie upośledzające chwytNC/N 6Zrośnięcie palców rąk lub palce nadliczbowe, bez upośledzenia chwytuNC 7Zrośnięcie palców rąk lub palce nadliczbowe, znacznie upośledzające chwytNN Objaśnienia szczegółowe Ocena orzecznicza wymaga dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. ROZDZIAŁ XVIII - NOWOTWORY 12345 831Nowotwory niezłośliweNZ 2Nowotwory niezłośliwe, szpecące lub powodujące mierne zaburzenia czynności narządówNZ/N 3Nowotwory niezłośliwe, szpecące lub powodujące znaczne zaburzenia czynności ustrojuNN 841Nowotwory złośliwe wszystkich rodzajów i stopniNC/N 2Blizny po usunięciu nowotworów złośliwych lub po leczeniu energią promienistąNC/N 3Nowotwory przedinwazyjne kobiecego narządu rodnegoNC/N ROZDZIAŁ XIX - NARZĄD RODNY 12345 851Wady rozwojowe narządu rodnego nieupośledzające ogólnej sprawności ustrojuZZ 2Wady rozwojowe narządu rodnego upośledzające sprawność ustrojuNC/N 3Zaburzenia cyklu miesiączkowego, ze zmianami przerostowymi w narządzie rodnymNC/N 861Zastarzałe pęknięcie lub blizny krocza, nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Obniżenie ściany pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowo-pochwowego lub odbytniczo-pochwowegoNC 3Obniżenie ściany pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowo-pochwowego, z towarzyszącym wysiłkowym nietrzymaniem moczuNC/N 4Obniżenie ściany pochwy, z wytworzeniem zachyłka pęcherzowo-pochwowego, odbytniczo-pochwowego, z całkowitym nietrzymaniem moczu lub zaburzeniami czynności zwieracza odbytuNN 5Całkowite wypadanie narządu rodnegoNC/N 6Guzy przydatków, mięśniaki macicyNC/N 871Nieprawidłowe położenie macicy nieupośledzające sprawności ustrojuZZ 2Nieprawidłowe położenie macicy z częściowym upośledzeniem sprawności ustrojuNC/N 3Przetoki: pęcherzowo-maciczne, pęcherzowo-pochwowe, cewkowo-pochwowe, odbytniczo-pochwowe, odbytniczo-kroczowe, kroczowo-pochwoweNN 881Ostre i podostre stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, bez zmian anatomicznych, z objawami otrzewnowymiNC 2Ostre i podostre stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, ze zmianami anatomicznymi w zakresie przydatków, przymacicza z objawami otrzewnowymiNC/N 3Powtarzające się przewlekłe stany zapalne narządu rodnego wewnętrznego, ze znacznymi zmianami anatomicznymi przydatków, przymaciczaNN 4Przebyte odcięcie nadpochwowe lub wycięcie całkowite macicy z powodów innych niż nowotwory złośliweNC/N 5Przebyte całkowite wycięcie macicy z powodu nowotworu złośliwego. Nowotwory złośliwe narządu rodnegoNC/N 89-Udokumentowana gruźlica narządu rodnegoNC/N 90-CiążaNZ 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 września 2002 r. w sprawie sposobu dokonywania oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu, a także trybu orzekania o tej zdolności oraz właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 167, poz. 1378). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat pobieranych za czynności związane z dopuszczeniem produktu biobójczego do obrotu (Dz. U. Nr 37, poz. 340) Na podstawie art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1433 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się następujące wysokości opłat pobieranych za czynności związane z dopuszczeniem produktu biobójczego do obrotu, z zastrzeżeniem § 2: 1) za rozpatrzenie wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu lub pozwolenia na tymczasowe wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego - 15.000 zł; 2) za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu produktu biobójczego do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie - 7.500 zł; 3) za rozpatrzenie wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu lub pozwolenia na tymczasowe wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego, który uzyskał pozwolenie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej - 2.500 zł; 4) za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie produktu biobójczego, który został wpisany do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej - 2.500 zł; 5) za rozpatrzenie wniosku o zmianę pozwolenia na wprowadzenie do obrotu produktu lub pozwolenia na tymczasowe wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego w zakresie: a) zmiany danych dotyczących wnioskodawcy - 500 zł, b) zmiany dotyczącej przeznaczenia lub zakresu oraz warunków obrotu i stosowania produktu biobójczego - 2.500 zł, c) powodującym konieczność zmiany warunków szczególnych, mających zastosowanie do substancji czynnej - 15.000 zł; 6) za rozpatrzenie wniosku o zmianę wpisu produktu biobójczego do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie w zakresie: a) zmiany danych dotyczących wnioskodawcy - 500 zł, b) zmiany dotyczącej przeznaczenia lub zakresu oraz warunków obrotu i stosowania produktu biobójczego - 2.500 zł, c) powodującym konieczność zmiany warunków szczególnych, mających zastosowanie do substancji czynnej - 7.500 zł; 7) za rozpatrzenie kolejnego wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu lub pozwolenia na tymczasowe wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego, opartego na tej samej recepturze ramowej - 2.500 zł; 8) za rozpatrzenie kolejnego wniosku o dokonanie wpisu do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie produktu biobójczego, opartego na tej samej recepturze ramowej - 2.500 zł; 9) za rozpatrzenie wniosku o przedłużenie ważności pozwolenia na wprowadzenie do obrotu lub pozwolenia na tymczasowe wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego - 1.500 zł; 10) za rozpatrzenie wniosku o umieszczenie substancji czynnej w ewidencji substancji czynnych lub o zmianę wpisu w ewidencji substancji czynnych - 200.000 zł. § 2. 1. Za rozpatrzenie wniosku o wydanie pozwolenia na wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego lub o dokonanie wpisu produktu biobójczego do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie, złożonego przez wnioskodawcę na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych, zwanej dalej "ustawą", pobierana jest opłata w wysokości 700 zł. 2. Za rozpatrzenie wniosku o zmianę danych objętych pozwoleniem na wprowadzenie do obrotu produktu biobójczego, wydanym na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy, pobierana jest opłata w wysokości 350 zł. 3. Za rozpatrzenie wniosku o zmianę wpisu produktu biobójczego do rejestru produktów biobójczych stwarzających niewielkie zagrożenie, dokonanego na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy, pobierana jest opłata w wysokości 350 zł. § 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się do wniosków złożonych po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA sporządzona w Warszawie dnia 4 kwietnia 2000 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 341) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 4 kwietnia 2000 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków Rząd Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rząd Republiki Litewskiej, zwane dalej Umawiającymi się Stronami, zamierzając przyczynić się do rozwijania wzajemnych stosunków w duchu Traktatu o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy, sporządzonego w Wilnie dnia 26 kwietnia 1994 r., oraz Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy państwowej, stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych, sporządzonej w Wilnie dnia 5 marca 1996 r., mając na uwadze dokument końcowy III Stałego Posiedzenia Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy Europejskiej, które odbyło się w Wiedniu dnia 15 stycznia 1989 r., oraz Dokument Helsiński z dnia 10 lipca 1992 r., uwzględniając postanowienia Konwencji o transgranicznych skutkach awarii przemysłowych, przyjętej w Helsinkach dnia 17 marca 1992 r., pamiętając o możliwości wystąpienia katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków związanych z rozwojem technologii, rozumiejąc konieczność współpracy obu państw w udzielaniu wzajemnej pomocy podczas katastrof i klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków oraz w celu zagwarantowania szybkiego wysłania grup ratowniczych z wyposażeniem lub środków pomocy, a także biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść Umawiającym się Stronom wymiana informacji naukowych i technicznych w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, katastrofom, klęskom żywiołowym lub innym poważnym wypadkom i likwidacji ich skutków, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Definicje Określenia używane w niniejszej umowie mają następujące znaczenie: 1) "katastrofa, klęska żywiołowa i inny poważny wypadek" - zdarzenie spowodowane przez ludzi, siły przyrody lub inne złożone przyczyny, które powoduje zagrożenie życia i zdrowia ludzi, mienia lub środowiska naturalnego; 2) "Strona zwracająca się o pomoc" - Umawiająca się Strona, której upoważnione organy zwracają się o pomoc do drugiej Umawiającej się Strony; 3) "Strona udzielająca pomocy" - Umawiająca się Strona, której upoważnione organy spełniają prośbę o pomoc drugiej Umawiającej się Strony; 4) "państwo tranzytu" - państwo, przez którego terytorium przemieszczają się grupy ratownicze, wraz z wyposażeniem, i transportuje się środki pomocy w celu dotarcia na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc lub terytorium państwa trzeciego; 5) "grupa ratownicza" - zespół osób wysłanych przez Stronę udzielającą pomocy w celu udzielenia pomocy Stronie zwracającej się o pomoc na jej terytorium; 6) "ekspert indywidualny" - specjalista w określonej dziedzinie skierowany w celu udzielenia pomocy na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc; 7) "wyposażenie" - materiały, środki techniczne, środki transportu, własne zaopatrzenie grup ratowniczych, psy ratownicze, ekwipunek osobisty oraz przedmioty osobistego użytku członków grup ratowniczych i ekspertów indywidualnych; 8) "środki pomocy" - dobra materialne przeznaczone do bezpłatnego rozdzielenia wśród ludności poszkodowanej w wyniku katastrofy, klęski żywiołowej lub innego poważnego wypadku. Artykuł 2 Przedmiot umowy 1. Niniejsza umowa reguluje podstawowe zasady dobrowolnego udzielania pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, zagrażających życiu i zdrowiu ludzi, mieniu lub środowisku naturalnemu, które nie mogą być w pełni lub szybko opanowane przez Stronę zwracającą się o pomoc. Pomoc jest udzielana na podstawie wniosku. 2. Umawiające się Strony będą współpracować przy rozwijaniu metod i podejmowaniu działań w celu zwiększenia swoich możliwości w zapobieganiu katastrofom, klęskom żywiołowym i innych poważnym wypadkom oraz w usuwaniu ich następstw. Artykuł 3 Upoważnione organy 1. Organami upoważnionymi do składania i przyjmowania wniosku o udzielenie pomocy są: - w Rzeczypospolitej Polskiej: Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, - w Republice Litewskiej: Ministerstwo Obrony Kraju, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, przy czym skuteczny jest wniosek o udzielenie pomocy złożony do któregokolwiek z nich lub przez któregokolwiek z nich. 2. Umawiające się Strony będą informować się o innych upoważnionych organach uprawnionych do zwracania się o pomoc i przyjmowania wniosków o udzielenie pomocy oraz realizacji innych zadań zgodnie z niniejszą umową, a także o zmianach zachodzących we właściwości tych organów. 3. Upoważnione organy składają wniosek o udzielenie pomocy w formie pisemnej ewentualnie ustnej. Wniosek złożony w formie ustnej musi być bez zbędnej zwłoki potwierdzony na piśmie. 4. Wniosek o udzielenie pomocy określa w szczególności rodzaj, formę, zakres i termin udzielenia pomocy, a także wskazuje upoważniony organ Strony zwracającej się o pomoc odpowiedzialny za koordynację i ogólne kierowanie działaniami ratowniczymi. 5. Upoważniony organ Strony udzielającej pomocy w możliwie najkrótszym czasie podejmuje decyzję w sprawie udzielenia pomocy i informuje Stronę zwracającą się o pomoc o możliwościach, warunkach i rozmiarach udzielenia tejże pomocy. Upoważnione organy Umawiających się Stron uzgadniają następnie szczegółowe warunki udzielenia pomocy. 6. W celu realizacji niniejszej umowy organy, o których mowa w ustępach 1 i 2, są upoważnione do utrzymywania bezpośrednich kontaktów. Artykuł 4 Formy udzielania pomocy 1. Pomoc może być udzielona na terytorium Strony zwracającej się o pomoc przez grupy ratownicze lub ekspertów indywidualnych, posiadających niezbędne wyposażenie, wyspecjalizowanych w szczególności w gaszeniu pożarów, ratownictwie technicznym, w usuwaniu skutków powodzi, zagrożeń radiacyjnych, chemicznych i ekologicznych, w udzielaniu pomocy medycznej oraz innych pracach ratowniczych. Na życzenie Strony zwracającej się o pomoc może być ona udzielona przez przekazanie środków pomocy lub w każdej innej postaci. 2. Grupy ratownicze, ekspertów indywidualnych oraz wyposażenie i środki pomocy można transportować drogą lądową, powietrzną lub wodną. Artykuł 5 Przekraczanie granicy państwowej 1. Mając na celu szybką i skuteczną pomoc, Umawiające się Strony zobowiązują się do zastosowania uproszczonego trybu przekraczania granicy państwowej. 2. Członkowie grupy ratowniczej i eksperci indywidualni, w ramach udzielania pomocy, mogą przekraczać granicę państwową i przebywać na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc na podstawie jakichkolwiek dokumentów poświadczających tożsamość, bez wiz ani zezwoleń na pobyt. Kierownik grupy ratowniczej i ekspert indywidualny, na żądanie odpowiednich służb, okazują zaświadczenie upoważniające do udzielenia pomocy, wydane przez upoważniony organ Strony udzielającej pomocy, i listę osób wchodzących w skład grupy ratowniczej. Wzór zaświadczenia zawiera załącznik do niniejszej umowy. W przypadkach niecierpiących zwłoki, skierowanie grupy ratowniczej lub ekspertów indywidualnych można potwierdzić w inny odpowiedni sposób. 3. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni przekraczają granicę państwową w przejściach granicznych, a w przypadkach niecierpiących zwłoki również poza przejściami granicznymi, o czym należy uprzednio poinformować odpowiednie organy ochrony granicy państwowej państw Umawiających się Stron. 4. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio również w przypadkach, kiedy jedna z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. Upoważnione organy wzajemnie poinformują się w odpowiednim czasie o tym, że powstała potrzeba tranzytu, i ustalą sposób jego realizacji, a także sposób udzielenia wsparcia grupom ratowniczym i ekspertom indywidualnym. 5. Członkowie grup ratowniczych i eksperci indywidualni mają prawo do noszenia munduru na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, jeżeli stanowi on ich przepisowy ubiór. Artykuł 6 Przewóz wyposażenia i środków pomocy przez granicę państwową 1. Umawiające się Strony zastosują uproszczoną procedurę przywozu i wywozu wyposażenia i środków pomocy. Kierownik grupy ratowniczej i eksperci indywidualni, przy przekraczaniu granicy państwowej, są obowiązani do przedstawienia odpowiedniemu organowi celnemu państwa Strony zwracającej się o pomoc spisu przewożonego wyposażenia i środków pomocy. 2. Jeżeli w przypadkach niecierpiących zwłoki nie można przedstawić spisu przewożonego wyposażenia i środków pomocy, spis ten zostanie przedstawiony odpowiedniemu organowi celnemu najpóźniej w ciągu 30 dni od przekroczenia granicy państwowej. W przypadku przywozu i wywozu środków odurzających i substancji psychotropowych, spis ten powinien być przedstawiony podczas przekraczania granicy państwowej. 3. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni nie mogą wwozić ani wywozić żadnych innych przedmiotów oprócz wyposażenia i środków pomocy niezbędnych do udzielenia pomocy. Wyposażenie i środki pomocy są zwolnione z ceł, podatków i innych opłat oraz są wykorzystywane wyłącznie w celu udzielenia pomocy. Formalności celne związane z przywozem i wywozem wyposażenia i środków pomocy są załatwiane poza kolejnością. 4. Wyposażenia i środków pomocy nie dotyczą zakazy i ograniczenia obowiązujące w przypadku przywozu i wywozu towarów. Wyposażenie, które nie zostało zużyte, utracone lub zniszczone, należy wywieźć z powrotem najpóźniej w ciągu 30 dni od ukończenia udzielania pomocy. Jeżeli ze względu na istotne okoliczności wywiezienie z powrotem nie jest możliwe, o rodzaju, ilości i miejscu pozostawienia wyposażenia należy zawiadomić upoważniony organ Strony zwracającej się o pomoc, który informuje o tym odpowiedni organ celny. Odpowiednie organy państwa Strony zwracającej się o pomoc mają prawo kontroli wykorzystania i przechowywania wyposażenia i środków pomocy. 5. Jeżeli wyposażenie pozostanie jako środek pomocy na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, wtedy ten fakt należy niezwłocznie zgłosić upoważnionemu organowi Strony zwracającej się o pomoc, który w razie potrzeby powiadomi o tym odpowiedni organ celny. W takim przypadku do pozostawionego wyposażenia nie mają zastosowania cła, podatki, opłaty i wszelkie inne należności ustalane i pobierane zgodnie z przepisami celnymi państw Umawiających się Stron. 6. Środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być przywożone tylko w celu udzielenia koniecznej pomocy medycznej, a stosować je może wyłącznie wykwalifikowany personel medyczny, zgodnie z prawem wewnętrznym państwa Strony udzielającej pomocy. Strona zwracająca się o pomoc ma prawo dokonywać kontroli tych środków na terytorium swojego państwa. Postanowienia ustępów 4 i 5 stosuje się również w przypadku przywozu środków odurzających i substancji psychotropowych na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc i wywozu z powrotem niezużytych środków. W stosunku do niezużytych środków odurzających i substancji psychotropowych, które nie mogą być wywiezione z terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, mają zastosowanie przepisy prawa państwa tej Strony. Przywozu i wywozu tych środków nie uznaje się za przywóz i wywóz w rozumieniu przepisów odpowiednich umów międzynarodowych dotyczących środków odurzających i substancji psychotropowych. 7. W przypadku użycia pojazdów przy udzielaniu pomocy na podstawie niniejszej umowy, nie wymaga się zezwolenia na międzynarodowy transport drogowy i międzynarodowego ubezpieczenia, a także opłat za użytkowanie autostrad i dróg szybkiego ruchu. 8. Grupy ratownicze, na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, mają prawo używania własnego oznakowania i urządzeń ostrzegawczych na swoich pojazdach. 9. Postanowienia ustępów od 1 do 8 mają odpowiednie zastosowanie również w przypadkach, kiedy państwo jednej z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. Artykuł 7 Użycie statków powietrznych 1. Statki powietrzne mogą być używane do transportu grup ratowniczych, ekspertów indywidualnych, wyposażenia i środków pomocy, jak też bezpośrednio przy udzielaniu pomocy. 2. Każda z Umawiających się Stron, w celu realizacji niniejszej umowy, może udzielić zezwolenia drugiej Umawiającej się Stronie na przelot nad terytorium jej państwa oraz lądowanie i start jej statków powietrznych również poza lotniskami międzynarodowymi. W takim przypadku kontrolę graniczną i celną przeprowadzają właściwe organy Strony udzielającej pomocy, a także zawiadamiają o tym fakcie organy graniczne i celne Strony zwracającej się o pomoc. 3. O zamiarze użycia statków powietrznych należy uprzednio powiadomić upoważniony organ Strony zwracającej się o pomoc lub państwa tranzytu oraz udzielić dokładnych informacji o: a) rodzaju i typie statku powietrznego, b) państwie rejestracji i znaku rejestracyjnym statku powietrznego, c) liczbie członków załogi i pasażerach, d) wyposażeniu i środkach pomocy znajdujących się na pokładzie, e) czasie startu, planowanej trasie lotu, miejscu i przewidywanym czasie lądowania. 4. O ile z postanowień ustępów od 1 do 3 nie wynika inaczej, stosuje się przepisy prawa państw Umawiających się Stron, dotyczące krajowego i międzynarodowego ruchu lotniczego. Artykuł 8 Koordynacja i kierowanie działaniami 1. Koordynacja i ogólne kierowanie działaniami ratowniczymi należą do upoważnionego organu Strony zwracającej się o pomoc. 2. Upoważniony organ Strony zwracającej się o pomoc zapewnia wsparcie i ochronę grupom ratowniczym i ekspertom indywidualnym w czasie wykonywania przez nich zadań związanych z realizacją niniejszej umowy. 3. Dyspozycje dla grup ratowniczych Strony udzielającej pomocy są wydawane wyłącznie ich kierownikom, którzy zlecają poszczególne zadania swym podwładnym. 4. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni opuszczają terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc po wykonaniu swoich zadań lub wcześniej, jeżeli zdecyduje tak upoważniony organ jednej z Umawiających się Stron. 5. Strona zwracająca się o pomoc odpowiada za dystrybucję środków pomocy. Artykuł 9 Zwrot kosztów 1. Strona zwracająca się o pomoc nie pokrywa kosztów udzielenia pomocy, wraz z wydatkami, które powstały w związku ze zużyciem, uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą wyposażenia, poniesionych przez Stronę udzielającą pomocy, o ile upoważnione organy Umawiających się Stron nie uzgodniły inaczej. 2. Każda z Umawiających się Stron ma prawo zażądać, aby koszty powstałe w wyniku udziału statków powietrznych zostały pokryte w połowie przez Stronę zwracającą się o pomoc. W tym przypadku wysokość kosztów oblicza się według taryf obowiązujących na terytorium państwa Strony udzielającej pomocy, w czasie jej udzielania. 3. Grupom ratowniczym i ekspertom indywidualnym Strona zwracająca się o pomoc zapewni na własny koszt zakwaterowanie i niezbędną pomoc medyczną, a po wyczerpaniu przez nich własnych zapasów - wyżywienie, zaopatrzenie w materiały eksploatacyjne, w tym materiały pędne, jak również podstawowe artykuły pierwszej potrzeby. Artykuł 10 Odszkodowania 1. Każda z Umawiających się Stron zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Umawiającej się Strony w przypadku szkód powstałych w wyniku uszkodzenia, zniszczenia lub utraty mienia, o ile spowodował je członek grupy ratowniczej lub ekspert indywidualny w związku z realizacją zadań wynikających z postanowień niniejszej umowy. 2. Każda z Umawiających się Stron zrzeka się wszelkich roszczeń odszkodowawczych wobec drugiej Umawiającej się Strony w przypadku uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci członka grupy ratowniczej bądź eksperta indywidualnego, jeżeli szkoda nastąpiła przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy. 3. Jeżeli członek grupy ratowniczej lub ekspert indywidualny Strony udzielającej pomocy, przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją postanowień niniejszej umowy, spowoduje powstanie szkody u osoby trzeciej na terytorium państwa Strony zwracającej się o pomoc, to za tę szkodę odpowiada Strona zwracająca się o pomoc, zgodnie z przepisami prawa, które byłyby zastosowane w przypadku szkody spowodowanej przez członka własnej grupy ratowniczej. 4. Postanowień ustępów 1, 2 i 3 nie stosuje się, jeżeli szkoda została spowodowana z winy umyślnej. 5. Upoważnione organy Umawiających się Stron współpracują ze sobą i wymieniają informacje, aby ułatwić dochodzenie roszczeń odszkodowawczych. Artykuł 11 Inne formy współpracy 1. Upoważnione organy, o których mowa w artykule 3 ustępach 1 i 2, współpracują ze sobą i mogą zawierać odrębne porozumienia, w szczególności w sprawach dotyczących: a) wykonania postanowień niniejszej umowy, b) prognozowania, profilaktyki i zwalczania katastrof, klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków, wymiany wszelkich doświadczeń praktycznych oraz użytecznych informacji naukowych i technicznych, organizacji konferencji, roboczych wizyt specjalistów, programów badawczych i kursów specjalistycznych, wymiany wykładowców i słuchaczy odpowiednich placówek szkoleniowych oraz prowadzenia wspólnych ćwiczeń, a także doradczego udziału ekspertów-naukowców w sztabach operacyjnych, c) poszukiwania i identyfikacji osób poszkodowanych oraz mienia na terytorium Umawiających się Stron zgodnie z obowiązującym tam prawem oraz badania przyczyn katastrof lub innych poważnych wypadków zawinionych przez ludzi. 2. Umawiające się Strony będą wymieniać informacje o zagrożeniach mogących rozprzestrzenić się i spowodować szkody na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, łącznie z przekazywaniem danych pomiarowych i prognoz. 3. Postanowienia niniejszej umowy stosuje się odpowiednio w przypadku wspólnych ćwiczeń, w których grupy ratownicze jednej Umawiającej się Strony przebywają na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 12 Środki łączności Upoważnione organy Umawiających się Stron podejmą wspólnie odpowiednie starania, w celu umożliwienia łączności telekomunikacyjnej między organami wymienionymi w artykule 3, między tymi organami a wysłanymi przez nie grupami ratowniczymi, jak i między grupami ratowniczymi, a także między wysłanymi grupami ratowniczymi a właściwym kierownictwem akcji ratowniczej. Artykuł 13 Wymiana danych osobowych 1. Postanowienia niniejszego artykułu, dotyczące udostępniania danych osobowych, stosuje się z uwzględnieniem przepisów prawa wewnętrznego państw każdej z Umawiających się Stron. 2. Dane osobowe mogą być udostępnione wyłącznie upoważnionym organom. Udostępnienie danych osobowych innym organom jest możliwe tylko po wcześniejszym wyrażeniu zgody przez upoważniony organ przekazujący dane. 3. Odbiorca danych osobowych może je wykorzystać wyłącznie do celów i na warunkach określonych przez udostępniającego i tylko w celu realizacji postanowień niniejszej umowy. Po ustaniu powodu przekazania należy te dane zniszczyć bez zbędnej zwłoki i powiadomić o tym fakcie udostępniającego dane. 4. Udostępniający dane osobowe odpowiada za prawdziwość udostępnianych danych. Jeżeli okaże się, że przekazano dane błędne lub takie, których nie wolno było przekazywać, należy o tym niezwłocznie powiadomić ich odbiorcę, który jest zobowiązany poprawić lub zniszczyć te dane. 5. Udostępniający i odbiorca danych osobowych mają obowiązek skutecznej ochrony udostępnianych danych osobowych przed niepowołanym dostępem do nich, nieuprawnioną zmianą i nieuprawnionym ich ujawnieniem. Artykuł 14 Rozstrzyganie sporów Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy upoważnione organy Umawiających się Stron będą rozwiązywać w drodze rokowań, a w przypadku nieosiągnięcia porozumienia, spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej. Artykuł 15 Stosunek do innych umów międzynarodowych Niniejsza umowa nie narusza praw i zobowiązań żadnej z Umawiających się Stron wynikających z innych wiążących je umów międzynarodowych. Artykuł 16 Postanowienia końcowe 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Wilnie. 2. Umowa niniejsza jest zawarta na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w formie pisemnej drogą dyplomatyczną przez każdą z Umawiających się Stron. W takim przypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania noty informującej o wypowiedzeniu. 3. Zmiana niniejszej umowy może nastąpić w drodze pisemnego porozumienia Umawiających się Stron, w trybie zawarcia umowy międzynarodowej. 4. Załącznik do niniejszej umowy może być zmieniany w drodze wzajemnych pisemnych uzgodnień upoważnionych organów. Umowę niniejszą sporządzono w Warszawie dnia 4 kwietnia 2000 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i litewskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) W imieniu Rządu Republiki Litewskiej: (podpis w formie graficznej) Załącznik do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków Ilustracja Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 18 marca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 15 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, sporządzonej w Warszawie dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 342) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 18 marca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, sporządzoną w Warszawie dnia 4 kwietnia 2000 r. Zgodnie z artykułem 16 ustęp 1 umowy dnia 2 lipca 2003 r. w Wilnie została dokonana wymiana dokumentów ratyfikacyjnych. Umowa weszła w życie dnia 1 sierpnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA sporządzona w Kijowie dnia 3 marca 1999 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 343) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 3 marca 1999 r. została sporządzona w Kijowie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Ukrainy, zwane dalej "Stronami", - zaniepokojone rozszerzaniem się przestępczości zorganizowanej, - powodowane pragnieniem rozwoju i utrwalania stosunków przyjaźni i wzajemnej współpracy między obydwoma państwami, - przekonane o istotnym znaczeniu współpracy organów ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego dla skutecznego zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej, - dążąc do wypracowania najskuteczniejszych form i sposobów współpracy operacyjnej i działań prewencyjnych tych organów, - kierując się, z zastrzeżeniem poszanowania prawa wewnętrznego oraz umów międzynarodowych obowiązujących obie Strony, zasadami wzajemności i dwustronnych korzyści, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Strony zobowiązują się do współpracy między organami ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie zapobiegania przestępczości zorganizowanej, jej zwalczania oraz ujawniania sprawców przestępstw, a w szczególności: 1) terroryzmu, 2) kradzieży materiałów promieniotwórczych, nielegalnego obrotu tymi materiałami oraz niewłaściwego użycia lub grożenia niewłaściwym ich użyciem w celu wyrządzenia szkody, 3) nielegalnego handlu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi i innymi niebezpiecznymi materiałami oraz nielegalnej ich produkcji, 4) nielegalnej migracji i przemytu ludzi, 5) fałszowania pieniędzy, innych środków płatniczych, dokumentów finansowych i papierów wartościowych oraz innych dokumentów urzędowych, a także wprowadzania ich do obiegu, nielegalnej działalności gospodarczej, w tym uchylania się od obowiązku podatkowego, korupcji oraz legalizowania dochodów pochodzących z przestępstw, 6) związanych z nielegalnym wytwarzaniem i obrotem środków narkotycznych, substancji psychotropowych i prekursorów. 2. Strony zobowiązują się także do współpracy w zakresie: 1) poszukiwania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub uchylających się od odbycia orzeczonej kary, 2) poszukiwania osób zaginionych, a także podejmowania czynności związanych z potrzebą identyfikacji osób oraz nieznanych zwłok. Artykuł 2 W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1 niniejszej umowy, Strony będą: 1) wymieniać informacje: a) o osobach, które należą lub są podejrzewane o przynależność do zorganizowanych grup przestępczych, odnośnie do ich przestępczej przeszłości i powiązań, b) o grupach i związkach przestępczych, ich strukturach, najbardziej charakterystycznych cechach zachowania osób i działalności ugrupowań, c) o czasie, miejscu i sposobie popełnienia przestępstw, przedmiocie przestępstwa oraz o przepisach prawa, które zostały naruszone, oraz o środkach, jakich użyto, żeby zapobiec zorganizowanym przestępstwom i innym poważnym przestępstwom, 2) na wniosek drugiej Strony podejmować odpowiednie działania i realizować bez zbędnej zwłoki wspólnie uzgodnione przedsięwzięcia operacyjne, 3) wymieniać doświadczenia i informacje, w szczególności dotyczące metod zwalczania przestępczości zorganizowanej, jak też nowych form przestępczego działania, 4) wymieniać wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii, 5) udostępniać sobie informacje o przedmiotach lub wzorach przedmiotów związanych z popełnieniem przestępstwa, 6) wykorzystując doświadczenia w walce z zorganizowaną przestępczością, stwarzać sobie wzajemnie możliwości szkolenia pracowników organów ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego swych państw celem podwyższenia poziomu ich wiedzy zawodowej i zapoznania z technicznymi i innymi środkami, z których korzysta się w walce z przestępczością. Artykuł 3 W celu zwalczania terroryzmu Strony wymieniają informacje dotyczące planowanych lub już przeprowadzonych aktów terrorystycznych, metod ich dokonania, dane dotyczące grup terrorystycznych, które na terytorium jednej ze Stron przeprowadziły lub zamierzają przeprowadzić akcję terrorystyczną. Strony wymieniają również doświadczenia w zakresie walki z terroryzmem. Artykuł 4 W celu zwalczania nielegalnego wytwarzania i obrotu środkami narkotycznymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami Strony: 1) informują się wzajemnie o uczestnikach przemytu narkotyków, ich ukrywaniu, przewozie i sprzedaży, sposobach wyrobu, pochodzeniu środków narkotycznych, substancji psychotropowych i prekursorów oraz kanałach ich przerzutu, 2) przekazują sobie wzajemnie uzyskane informacje dotyczące metod nielegalnych międzynarodowych przewozów środków narkotycznych, substancji psychotropowych i prekursorów, 3) wymieniają dane kryminalistyczne i kryminologiczne dotyczące osiągnięć naukowych w dziedzinie walki z nielegalnym obrotem środkami narkotycznymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, 4) przekazują sobie wzajemnie roślinne i syntetyczne próbki nowych środków narkotycznych, substancji psychotropowych i prekursorów, 5) po wcześniejszym uzgodnieniu uczestniczą we wspólnych operacjach likwidacji międzynarodowych grup narkotykowych oraz w przeprowadzaniu kontrolowanych dostaw środków narkotycznych, substancji psychotropowych i prekursorów. Artykuł 5 W celu przeciwdziałania i zwalczania działalności przestępczej polegającej na fałszowaniu pieniędzy, innych środków płatniczych, dokumentów finansowych i papierów wartościowych oraz ich wprowadzaniu do obiegu Strony wymieniają informacje i doświadczenia oraz mogą realizować wspólne przedsięwzięcia w tym zakresie. Artykuł 6 W celu zwalczania nielegalnej migracji i przemytu ludzi Strony będą przekazywać sobie informacje potrzebne do zapobiegania tego rodzaju przestępstwom i ich zwalczania, a zwłaszcza informacje dotyczące organizatorów nielegalnych migracji, wzorów dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej, pieczęci odciskanych na tych dokumentach oraz rodzajów wiz i symboli. Artykuł 7 1. Wszystkie kontakty, których celem jest wykonywanie niniejszej umowy, będą odbywać się bezpośrednio między właściwymi państwowymi organami lub wyznaczonymi przez nie ekspertami. Organami tymi są: - po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, 2) Szef Urzędu Ochrony Państwa, 3) Komendant Główny Policji, 4) Komendant Główny Straży Granicznej, 5) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, - po stronie Ukrainy: 1) Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 2) Służba Bezpieczeństwa, 3) Państwowy Komitet do Spraw Ochrony Granic Państwa, 4) Państwowa Służba Celna, 5) Państwowa Administracja Podatkowa. 2. Organy wymienione w ust. 1 mogą, w razie potrzeby, odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej przedmiotem niniejszej umowy oraz zawierać porozumienia wykonawcze do niniejszej umowy, określające szczegółowe zasady i formy współpracy. Artykuł 8 1. Strony, zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym, zapewnią ochronę przekazywanych sobie informacji niejawnych. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, przekazane przez jedną Stronę drugiej Stronie mogą być udostępnione organom ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego państw trzecich wyłącznie za zgodą Strony przekazującej. 3. W wypadku ujawnienia lub narażenia na ujawnienie informacji, o których mowa w ust. 1, druga Strona powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu Stronę przekazującą, poinformuje o okolicznościach zdarzenia i jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń. 4. Strony zapewnią ochronę przekazywanych sobie wzajemnie danych osobowych zgodnie z ich ustawodawstwem wewnętrznym oraz wiążącymi je umowami międzynarodowymi. Artykuł 9 Jeżeli jedna Strona uzna, że przekazanie informacji, o których mowa w artykułach 2-6 niniejszej umowy, lub realizacja wspólnego przedsięwzięcia mogłyby naruszyć suwerenność jej państwa, zagrażać jego bezpieczeństwu lub innym istotnym interesom albo też naruszałyby zasady jego porządku prawnego, może odmówić częściowo lub całkowicie współpracy lub uzależnić ją od spełnienia określonych warunków. Artykuł 10 Strony w sprawach związanych z wykonywaniem postanowień niniejszej umowy posługują się własnymi językami urzędowymi lub, za zgodą Stron, innym językiem. Artykuł 11 Koszty związane z wypełnianiem postanowień niniejszej umowy ponosi ta Strona, na terytorium państwa której koszty te powstały, chyba że Strony postanowią inaczej. Artykuł 12 Niniejsza umowa nie narusza przepisów o pomocy prawnej w sprawach karnych oraz innych zobowiązań Stron wynikających z międzynarodowych umów dwustronnych lub wielostronnych. Artykuł 13 1. Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze bezpośrednich rokowań między organami wymienionymi w artykule 7, w zakresie ich właściwości. 2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze rokowań, o których mowa w ust. 1, spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej i nie będzie przedkładany do rozstrzygnięcia żadnej Stronie trzeciej. Artykuł 14 1. Niniejsza umowa została zawarta na czas nieokreślony i wejdzie w życie trzydziestego dnia po dniu, w którym Strony drogą wymiany not powiadomią siebie wzajemnie o wykonaniu krajowych procedur wewnętrznych niezbędnych do nabycia przez niniejszą umowę mocy obowiązującej. Umowa wchodzi w życie trzydziestego dnia od daty otrzymania noty późniejszej. 2. Umowa może być wypowiedziana przez każdą ze Stron w drodze notyfikacji. W takim wypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania przez drugą Stronę noty wypowiadającej. Niniejszą umowę sporządzono w Kijowie dnia 3 marca 1999 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i ukraińskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) Z upoważnienia Rządu Ukrainy: (podpis w formie graficznej) Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 3 czerwca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, sporządzonej w Kijowie dnia 3 marca 1999 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 344) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 3 czerwca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, sporządzoną w Kijowie dnia 3 marca 1999 r. Zgodnie z artykułem 14 ustęp 1 umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa wchodzi w życie dnia 24 sierpnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. S. Dąbrowa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA sporządzona w Taszkencie dnia 21 października 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 345) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 21 października 2002 r. została sporządzona w Taszkencie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Uzbekistanu, zwane dalej "Stronami", zaniepokojone rozprzestrzenianiem się przestępczości zorganizowanej, kierując się pragnieniem rozwoju i umocnienia przyjacielskich stosunków i wzajemnej współpracy między swoimi Państwami, przekonane o doniosłym znaczeniu współpracy między organami bezpieczeństwa i ochrony porządku publicznego w celu efektywnej walki ze zorganizowaną przestępczością, pod warunkiem poszanowania ogólnie przyjętych norm prawa międzynarodowego oraz ustawodawstwa swoich Państw, jak również kierując się zasadami równouprawnienia i wzajemnych korzyści, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Strony zapewniają współpracę między organami bezpieczeństwa i ochrony porządku publicznego swoich Państw w przeciwdziałaniu i zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, a w szczególności takich przestępstw jak: 1) terroryzm; 2) nielegalna produkcja i obrót środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, zwanymi dalej "narkotykami"; 3) nielegalna produkcja i handel bronią palną, amunicją, substancjami wybuchowymi i urządzeniami wybuchowymi, a także nielegalne działania związane z substancjami radioaktywnymi oraz innymi niebezpiecznymi materiałami; 4) przemyt i inne przestępstwa przeciwko przepisom celnym; 5) legalizacja dochodów z działalności przestępczej; 6) nielegalna migracja; 7) fałszowanie i wykorzystywanie fałszywych pieniędzy i papierów wartościowych, dokumentów tożsamości i innych dokumentów; 8) kradzież i nielegalny obrót dziełami sztuki i przedmiotami posiadającymi wartość historyczną; 9) przeciwko prawnie chronionemu środowisku naturalnemu; 10) kradzież i nielegalny obrót środkami transportu; 11) nakłanianie do prostytucji i osiąganie korzyści materialnych z prostytucji. 2. Strony współpracują również w następujących dziedzinach: 1) zapewnienie kontroli nad przygotowywaniem i dystrybucją prekursorów; 2) poszukiwanie osób zaginionych, identyfikacja osób, a także niezidentyfikowanych zwłok; 3) poszukiwanie przedmiotów i dokumentów, które mogą posłużyć jako dowody rzeczowe dokonanych przestępstw. Artykuł 2 Niniejsza umowa nie dotyczy problemów udzielania pomocy prawnej w sprawach karnych i ekstradycji. Artykuł 3 W celu urzeczywistnienia współpracy w zwalczaniu przestępstw wymienionych w artykule 1 ustęp 1 niniejszej umowy Strony będą: 1) wymieniać się informacjami o: a) okolicznościach przestępstw, w tym o czasie, miejscu i metodzie popełnienia przestępstwa, przedmiocie przestępczego działania, a także o innych mających ważne znaczenie wiadomościach, b) osobach, które popełniły przestępstwa, w tym również o organizatorach przestępstw, c) zorganizowanych grupach przestępczych, ich strukturze i członkach, formach i metodach działalności przestępczej, d) powiązaniach między zorganizowanymi grupami przestępczymi; 2) na prośbę drugiej Strony podejmować konieczne czynności operacyjno-rozpoznawcze w celu zapobiegania i wykrywania przestępstw, a także w razie konieczności realizować w tych celach inne uzgodnione działania. Artykuł 4 Strony będą: 1) wymieniać się informacjami o: a) planowanych i realizowanych aktach terrorystycznych i osobach z nimi powiązanych, b) formach i metodach działalności terrorystycznej, strukturze i składzie wykrywanych grup terrorystycznych oraz wykorzystywanych przez nie środkach technicznych; 2) podejmować uzgodnione działania konieczne do przeciwdziałania i zwalczania aktów terrorystycznych. Artykuł 5 Strony wymieniają się informacjami pozwalającymi na przeciwdziałanie i zwalczanie przypadków nielegalnego przemytu osób przez granice państwowe. W tym celu Strony wymieniają się wzorami oryginałów dokumentów, koniecznych do przekroczenia granic państwowych, w tym również wiz, a także wzorami odcisków pieczęci i stempli stosowanych w tych dokumentach. Artykuł 6 Strony będą wymieniać się: 1) informacjami o przestępstwach w dziedzinie nielegalnego obrotu narkotykami; 2) informacjami o nowych metodach ukrywania narkotyków i metodach ich wykrywania, nowych trasach i kanałach przerzutowych, nowych rodzajach narkotyków pojawiających się w nielegalnym obrocie, ich właściwościach i technologiach produkcji; 3) próbkami nowych narkotyków pojawiających się w nielegalnym obrocie, a także informacjami o nowych substancjach, które mogą zostać wykorzystane do nielegalnej produkcji narkotyków; 4) informacjami o praktyce realizacji kontroli nad legalnym obrotem narkotykami. Artykuł 7 1. Strony mogą wymieniać się: 1) wynikami badań w zakresie kryminalistyki i kryminologii; 2) informacjami o praktycznych stronach karnoprawnego regulowania problemu walki z legalizacją dochodów pochodzących z działalności przestępczej; 3) informacjami o środkach najczęściej wykorzystywanych do popełniania przestępstw; 4) środkami technicznymi wykorzystywanymi w walce z przestępczością. 2. Strony będą współpracować w dziedzinie podnoszenia kwalifikacji pracowników właściwych organów państwowych, realizujących współpracę w ramach niniejszej umowy, w szczególności poprzez organizację seminariów, stażów, wymiany ekspertów i opracowań dotyczących przedmiotu niniejszej umowy. Artykuł 8 1. Organy państwowe zapewnią, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym, niejawność informacji otrzymywanych wzajemnie w ramach niniejszej umowy, jeżeli informacja ta nosi charakter niejawny lub gdy Strona przekazująca uzna jej rozpowszechnienie za niepożądane. W równej mierze odnosi się to do środków technicznych, wyposażenia i materiałów. 2. W przypadku konieczności przekazania Stronie trzeciej informacji, środków technicznych, wyposażenia lub materiałów otrzymanych w ramach niniejszej umowy, wymagana jest zgoda na piśmie wydana przez właściwe organy państwowe, które je udostępniły. Artykuł 9 1. Dane osobowe, otrzymane wzajemnie przez organy państwowe, mogą być wykorzystane wyłącznie w celach określonych w niniejszej umowie. Organ przekazujący zapewnia prawdziwość tych danych oraz przekazuje w odpowiednim czasie stosowne zmiany i uzupełnienia, jeżeli jest to konieczne. 2. Organy państwowe mają obowiązek rejestrowania wszystkich przypadków przekazania, otrzymania, usunięcia i zniszczenia danych osobowych. 3. Na zasadach określonych ustawodawstwem wewnętrznym osoba zainteresowana, na swój wniosek, może uzyskać informację o danych posiadanych na jej temat. 4. Organy państwowe zapewniają skuteczną ochronę danych osobowych przed dostępem do nich osób nieuprawnionych, niezgodnymi z prawem zmianami, zniszczeniem lub rozpowszechnieniem. 5. W przypadku utraty mocy niniejszej umowy, wszystkie dane osobowe dotychczas uzyskane na jej podstawie zostaną zniszczone. Artykuł 10 1. Dostarczanie informacji i inne działania przewidziane w niniejszej umowie realizowane są przez organy państwowe wymienione w artykule 12 niniejszej umowy, zgodnie z pisemnymi wnioskami. 2. Wnioski mogą być kierowane przez właściwe organy państwowe bezpośrednio, w tym również za pomocą środków łączności elektronicznej lub drogą dyplomatyczną. 3. Wniosek przewidziany w ustępie 1 niniejszego artykułu powinien zawierać: 1) wyczerpujące informacje o istocie sprawy, której wniosek dotyczy, osobie lub osobach występujących w sprawie lub mających z nią związek, faktach, przedmiotach i dokumentach, na temat których żądana jest informacja; 2) przyczyny zastosowania i szczegółowy opis konkretnego działania, o którego wykonanie się wnioskuje; 3) określenie terminów oczekiwanego wykonania wniosku, jeżeli jest to konieczne. 4. Jeżeli jest to konieczne, do wniosku dołącza się w odpowiedni sposób potwierdzone kopie dokumentów lub wyciągi z nich, ułatwiające wykonanie wniosku. Wykonania wniosku dokonuje się zgodnie z ustawodawstwem państwa Strony wezwanej i zgodnie z procedurami omówionymi we wniosku, jeżeli nie stoi to w sprzeczności z tym ustawodawstwem. Jeżeli wykonanie działań wymienionych we wniosku nie należy do kompetencji organu, który ten wniosek otrzymał, przekazuje on wniosek odpowiedniemu kompetentnemu organowi swojego państwa, o czym informuje wnioskującą Stronę. 5. Bez szkody dla własnego postępowania właściwe organy państwowe mogą, w ramach niniejszej umowy, z własnej inicjatywy i bez uprzedniego wniosku przekazać niezbędną informację, jeżeli istnieją podstawy do przypuszczenia, że informacja ta będzie przydatna dla drugiej Strony. Artykuł 11 1. Wykonania wniosku można odmówić w całości lub w części albo uzależnić od spełnienia określonych warunków, jeżeli wykonanie wniosku mogłoby doprowadzić do naruszenia praw człowieka, zaszkodzić suwerenności lub bezpieczeństwu państwa lub byłoby sprzeczne z ustawodawstwem państwa Strony otrzymującej wniosek. 2. W przypadku podjęcia decyzji o odmowie wykonania wniosku, organ wnioskujący powinien zostać o tym poinformowany na piśmie ze wskazaniem na przyczynę odmowy. Artykuł 12 1. Współpraca w ramach niniejszej umowy jest realizowana bezpośrednio między właściwymi organami państwowymi. Organami takimi są: 1) dla Rzeczypospolitej Polskiej - minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, minister właściwy do spraw finansów publicznych, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej; 2) dla Republiki Uzbekistanu - Prokuratura Generalna, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Służba Bezpieczeństwa Narodowego, Państwowy Komitet Celny, Państwowy Komitet Podatkowy, Komitet Ochrony Granicy Państwowej. 2. Strony będą niezwłocznie powiadamiać się nawzajem o wszystkich zmianach, dotyczących organów wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu. Artykuł 13 1. Organy państwowe, wymienione w artykule 12 niniejszej umowy, mogą zawierać między sobą porozumienia dotyczące spraw poruszanych w niniejszej umowie, w celu ułatwienia stosowania zawartych w niej zasad oraz określenia konkretnych warunków współpracy. 2. W razie konieczności organy te mogą przeprowadzać odpowiednie konsultacje w celu podniesienia efektywności współpracy. Artykuł 14 Organy państwowe podczas realizacji współpracy w ramach niniejszej umowy posługują się oficjalnymi językami swoich państw oraz językiem rosyjskim. Artykuł 15 Koszty związane z realizacją postanowień niniejszej umowy ponosi Strona, na terytorium państwa której one powstały, jeżeli w każdym konkretnym przypadku Strony nie postanowią inaczej. Artykuł 16 1. Niniejsza umowa nie narusza zobowiązań Stron wynikających z innych umów międzynarodowych, którymi Strony są związane. 2. Do niniejszej umowy Strony mogą wnosić poprawki i uzupełnienia przyjęte przez obie Strony, które po wejściu w życie, w trybie określonym dla niniejszej umowy, będą stanowić jej integralną część. Artykuł 17 Spory dotyczące interpretacji lub stosowania postanowień niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze negocjacji bezpośrednio między właściwymi organami państwowymi, wymienionymi w artykule 12 niniejszej umowy, w ramach ich kompetencji. Artykuł 18 1. Niniejsza umowa została zawarta na czas nieokreślony i wchodzi w życie w trzydziestym dniu następującym po dniu otrzymania drogą dyplomatyczną późniejszej noty zawiadamiającej o dopełnieniu przez Strony wewnątrzpaństwowych procedur koniecznych do wejścia jej w życie. 2. Każda ze Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę poprzez notyfikację o tym fakcie, złożoną drugiej Stronie drogą dyplomatyczną. W tym przypadku umowa wygasa w pierwszym dniu miesiąca następującego po dniu, w którym upływa trzy miesiące od daty otrzymania przez drugą Stronę takiej notyfikacji. Sporządzono w Taszkencie dnia 21 października 2002 r. w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, każdy w językach polskim, uzbeckim i rosyjskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności w interpretacji postanowień niniejszej umowy, tekst w języku rosyjskim będzie uważany za rozstrzygający. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) Z upoważnienia Rządu Republiki Uzbekistanu: (podpis w formie graficznej) Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 7 października 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, sporządzonej w Taszkencie dnia 21 października 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 346) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 7 października 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, sporządzoną w Taszkencie dnia 21 października 2002 r. Zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa wchodzi w życie dnia 22 listopada 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, sporządzona w Warszawie dnia 6 kwietnia 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 347) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 6 kwietnia 2000 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw Rzeczpospolita Polska oraz Republika Węgierska, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", - przyczyniając się do rozwijania wzajemnych stosunków w duchu Układu o przyjacielskiej i dobrosąsiedzkiej współpracy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską, podpisanego w Krakowie dnia 6 października 1991 r.; - mając na uwadze dokument końcowy III Stałego Posiedzenia Komitetu Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, przyjęty w Wiedniu dnia 15 stycznia 1989 r., oraz Dokument Helsiński z dnia 10 lipca 1992 r.; - uwzględniając postanowienia podpisanej w dniu 17 marca 1992 r., przygotowanej w ramach EKG ONZ Konwencji o transgranicznych skutkach awarii przemysłowych; - pamiętając o możliwości wystąpienia klęsk żywiołowych, jak również wzrostu liczby katastrof i innych poważnych wypadków spowodowanych rozwojem technologii; - rozumiejąc konieczność współpracy obu państw w udzielaniu wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków oraz w celu umożliwienia skierowania grup ratowniczych i dostarczenia wyposażenia oraz środków pomocy; - także biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść Umawiającym się Stronom wymiana informacji naukowej i technicznej służącej zapobieganiu awariom i katastrofom przemysłowym oraz usuwaniu ich skutków, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 Określenie pojęć Określenia używane w niniejszej umowie mają następujące znaczenie: "katastrofa, klęska żywiołowa lub inny poważny wypadek" oznaczają zdarzenia spowodowane przez ludzkie działanie lub zaniechanie, siły przyrody lub inne złożone przyczyny, które szkodzą lub zagrażają życiu i zdrowiu ludzi, mieniu lub środowisku naturalnemu; "Strona zwracająca się o pomoc" oznacza Umawiającą się Stronę, której właściwe organy w ramach niniejszej umowy zwracają się o pomoc, a w szczególności o przysłanie grup ratowniczych, wyposażenia lub środków pomocy przez drugą Umawiającą się Stronę; "Strona udzielająca pomocy" oznacza Umawiającą się Stronę, której właściwe organy spełniają prośbę o pomoc drugiej Umawiającej się Strony, w szczególności poprzez przysłanie grup ratowniczych, wyposażenia lub środków pomocy; "państwo tranzytu" oznacza którąkolwiek z Umawiających się Stron, przez której terytorium przemieszcza się grupa ratownicza lub też jest transportowane wyposażenie lub środki pomocy, w celu dostarczenia ich do państwa trzeciego; "ekspert indywidualny lub grupa ratownicza" oznacza specjalistę lub ich zespół Strony udzielającej pomocy, których Strona ta wyznaczyła do udzielenia pomocy oraz którzy dysponują odpowiednim przygotowaniem oraz wyposażeniem; "wyposażenie" oznacza materiały, środki techniczne i transportowe potrzebne do udzielania pomocy, jak również niezbędne materiały eksploatacyjne, psy ratownicze oraz dobra materialne służące do zaspokojenia osobistych potrzeb członków grup ratowniczych lub ekspertów indywidualnych; "środki pomocy" oznaczają dobra materialne, takie jak pojazdy lub inne środki transportu, żywność, lekarstwa, odzież, koce, namioty, prefabrykowane budynki lub inne dobra materialne pierwszej potrzeby służące do zmniejszenia skutków katastrof, klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków, które są przeznaczone do bezpłatnego rozdzielenia wśród poszkodowanej ludności; "dane osobowe" oznaczają każdą informację dotyczącą osoby fizycznej o określonej tożsamości lub dającej się zidentyfikować. Dla potrzeb niniejszej umowy są to następujące dane: nazwisko, imiona, data urodzenia, miejsce zamieszkania, zawód, wykształcenie, miejsce pracy, w razie potrzeby dane dotyczące stanu zdrowia. Artykuł 2 Przedmiot umowy 1. Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych lub innych poważnych wypadków, których skutków Strona zwracająca się o pomoc nie jest w stanie całkowicie usunąć przy użyciu własnych środków. Niniejsza umowa reguluje warunki dobrowolnej pomocy udzielanej na prośbę Strony zwracającej się o pomoc oraz inne formy współdziałania. 2. Umawiające się Strony współpracują przy rozwijaniu metod i organizowaniu działań, które przyczyniają się do zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom, do ograniczania wyrządzanych przez nie szkód oraz usuwania ich skutków. Artykuł 3 Formy współpracy i pomocy 1. Współpraca w rozumieniu niniejszej umowy obejmuje: 1) wymianę informacji i doświadczeń, 2) udział przedstawicieli Umawiających się Stron w szkoleniach, konferencjach, seminariach oraz naradach roboczych, 3) wspólne organizowanie szkoleń, 4) wspólne programy badawcze, szczególnie związane z oceną zagrożenia środowiska naturalnego przez katastrofy, klęski żywiołowe oraz inne poważne wypadki, 5) wymianę informacji naukowych i technicznych oraz wspólne prace studialne, 6) badanie przyczyn katastrof i poważnych wypadków, 7) wzajemne przekazywanie tekstów ważniejszych przepisów prawa wewnętrznego związanych z niniejszą umową. 2. Umawiające się Strony wypracują system informacyjny odnoszący się do: 1) wczesnego ostrzegania o katastrofach, klęskach żywiołowych lub innych poważnych wypadkach, które występują na ich terytorium lub mogą mieć wpływ na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, 2) wniosków o pomoc oraz propozycji udzielania pomocy przekazanych przez inne państwa lub organizacje międzynarodowe. 3. Pomoc może być udzielana przez: 1) wysłanie grup ratowniczych lub ekspertów indywidualnych, posiadających niezbędne wyposażenie i wyspecjalizowanych w działaniach ratowniczych, określonych we wniosku Strony zwracającej się o pomoc, 2) nieodpłatne przekazanie środków pomocy dla ludności poszkodowanej lub środków pomocy niezbędnych w działaniach ratowniczych, 3) inne formy pomocy zgodne z wnioskiem Strony zwracającej się o pomoc, w szczególności udostępnienie informacji i doświadczeń. 4. Grupy ratownicze i eksperci indywidualni oraz wyposażenie i środki pomocy można przemieszczać drogą powietrzną, lądową lub ewentualnie wodną. Artykuł 4 Właściwe organy 1. Organami właściwymi do zwracania się o pomoc oraz udzielania pomocy, jak również do wykonywania postanowień niniejszej umowy są następujące organy (zwane dalej właściwymi organami): - ze strony Rzeczypospolitej Polskiej - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, - ze strony Republiki Węgierskiej - Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. 2. Właściwe organy, o których mowa w ustępie 1, w ciągu 30 dni od daty wejścia w życie niniejszej umowy przekażą sobie wzajemnie informacje odnośnie do innych organów wyznaczonych do nawiązywania kontaktów, jak również innych właściwych organów biorących udział w wykonywaniu niniejszej umowy. 3. W celu realizacji niniejszej umowy organy, o których mowa w ustępach 1 i 2, mogą między sobą nawiązywać bezpośrednie kontakty, jak również zawierać porozumienia niezbędne do wykonania zadań, o których mowa w artykule 3 ustępach 1 i 2. W tym celu wzajemnie będą sobie przekazywać informacje potrzebne do utrzymania kontaktów, w szczególności odnośnie do ich adresu i danych telekomunikacyjnych. 4. Umawiające się Strony zapewniają ciągłość działania właściwych organów i organizacji wyznaczanych do nawiązania kontaktów. Informacje o zmianach zachodzących we właściwych organach oraz w organizacjach wyznaczanych do nawiązania kontaktów Umawiające się Strony przekazują sobie wzajemnie w formie pisemnej w ciągu 30 dni od daty nastąpienia zmiany. Artykuł 5 Warunki współpracy 1. Współpraca, o której mowa w artykule 3 ustępie 1, nie może naruszać obowiązujących przepisów prawa wewnętrznego Umawiających się Stron i może być wykonywana tylko w zakresie przez nie dozwolonym. 2. Umawiająca się Strona przyjmująca przedstawicieli drugiej Umawiającej się Strony, biorących udział w wymianie doświadczeń, we wspólnych spotkaniach w celu realizacji współpracy, o której mowa w artykułach 2 i 3, ponosi wszelkie koszty związane z pobytem na jej terytorium tych przedstawicieli. Koszty podróży do określonego miejsca na terytorium Umawiającej się Strony przyjmującej i z powrotem pokrywa Umawiająca się Strona, delegująca swoich przedstawicieli. 3. Umawiające się Strony mogą uregulować inaczej sposób ponoszenia kosztów, o którym mowa w ustępie 2. Artykuł 6 Występowanie z prośbą o pomoc 1. W przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc przesyła swój pisemny wniosek o udzielenie pomocy do właściwego organu Strony udzielającej pomocy. We wniosku należy przede wszystkim określić rodzaj zdarzenia oraz podać jego miejsce, datę, zaistniałe szkody, zastosowane działania zapobiegawcze oraz należy jednoznacznie określić sposób i rozmiary oczekiwanej pomocy. 2. Właściwy organ Strony udzielającej pomocy w możliwie najkrótszym czasie podejmuje decyzję o udzieleniu pomocy i informuje Stronę zwracającą się o pomoc o możliwościach natychmiastowej pomocy oraz o warunkach i rozmiarach udzielenia tejże pomocy. Właściwe organy Umawiających się Stron uzgadniają następnie szczegółowe warunki udzielania pomocy. Artykuł 7 Przekraczanie granicy państwowej i zasady pobytu 1. W celu zapewnienia szybkiej i skutecznej pomocy Umawiające się Strony ograniczą do niezbędnego minimum zakres formalności związanych z przekroczeniem granicy państwowej. 2. Członkowie grupy ratowniczej i eksperci indywidualni w przypadku nagłym mogą przekroczyć granicę państwową Strony zwracającej się o pomoc, w przejściu granicznym otwartym dla ruchu granicznego, bez dokumentów podróży i zezwolenia na pobyt, na podstawie zaopatrzonej w fotografię legitymacji służbowej lub innego dokumentu, potwierdzającego tożsamość, oraz mogą przebywać na terytorium Strony zwracającej się o pomoc. 3. Kierownik grupy ratowniczej i ekspert indywidualny musi posiadać zaświadczenie, wystawione przez właściwy organ lub do tego upoważnioną organizację Strony udzielającej pomocy, w którym są wymienieni również członkowie grupy ratowniczej. Wzór zaświadczenia zawiera załącznik do niniejszej umowy. W przypadku niecierpiącym zwłoki zaświadczenie może być przesłane również telefaxem. 4. Członkowie grup ratowniczych i eksperci indywidualni podczas udzielania pomocy są zobowiązani do poszanowania przepisów prawa Strony zwracającej się o pomoc. 5. Członkowie grup ratowniczych i eksperci indywidualni na terytorium Strony zwracającej się o pomoc są uprawnieni do noszenia mundurów, o ile te na terytorium Strony udzielającej pomocy należą do ich zwyczajowego wyposażenia. Umawiające się Strony nie ograniczają stosowania oznakowań specjalnych na pojazdach grup ratowniczych drugiej Umawiającej się Strony. 6. Warunki, o których mowa w ustępach 1-5, Umawiające się Strony zapewniają również w tym przypadku, jeżeli jedna z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. Właściwe organy w odpowiednim czasie będą wzajemnie informować się o konieczności tranzytu i ustalą tryb i sposób jego przeprowadzenia, jak również - o ile jest to potrzebne - zapewnią oficjalną eskortę dla przemieszczenia się grup ratowniczych. Artykuł 8 Przemieszczanie wyposażenia i środków pomocy przez granicę państwową 1. Umawiające się Strony będą ułatwiać przemieszczanie przez granicę państwową i jak najszybsze dostarczanie na miejsce katastrofy, klęski żywiołowej lub innego poważnego wypadku wyposażenia i środków pomocy niezbędnych do udzielenia pomocy. 2. Kierownik grupy ratowniczej przy przekraczaniu granicy państwowej przedstawia właściwym organom celnym Strony zwracającej się o pomoc wykaz wyposażenia niezbędnego do wykonywania zadań i wykaz dóbr przewożonych jako środki pomocy. Wykazy te stanowią część zaświadczenia; ich wzory zawiera załącznik do niniejszej umowy. 3. W przypadku gdy środki pomocy obejmują środki odurzające lub substancje psychotropowe, należy przygotować odrębny, szczegółowy wykaz przewożonych materiałów. Wykaz należy przekazać do krajowego organu występującego w ewidencji Międzynarodowej Rady Narkotyków Organizacji Narodów Zjednoczonych. Właściwe organy obu Umawiających się Stron będą postępować zgodnie z odnośnym zaleceniem Światowej Organizacji Zdrowia Organizacji Narodów Zjednoczonych i wzajemnie będą informować się bezpośrednio o wywożonych środkach odurzających i substancjach psychotropowych; w przypadku niemożności spowodowanej sytuacją związaną z katastrofą, powiadamiają Międzynarodową Radę Kontroli Narkotyków Organizacji Narodów Zjednoczonych. 4. W trakcie udzielania pomocy grupy ratownicze mogą wwozić i wywozić, poza rzeczami osobistymi, wyłącznie wyposażenie oraz środki pomocy. 5. Wyposażenie oraz środki pomocy przewożone przez granicę państwową nie podlegają zakazom i ograniczeniom dotyczącym wymiany towarowej. Na środki pomocy mogą być przeznaczone jednak wyłącznie wyroby z ważnym terminem przydatności do spożycia. Środki pomocy oraz wyposażenie są zwolnione od opłat celnych, zabezpieczeń długów celnych, podatków i wszelkich innych obciążeń finansowych mających zastosowanie do wywozu i wwozu, w przypadku udokumentowania ich wykorzystania zgodnie z przeznaczeniem. 6. W przypadku pojazdów używanych przez grupy ratownicze oraz przewożących środki pomocy Umawiające się Strony nie wymagają międzynarodowych zezwoleń na transport drogowy oraz są one zwolnione od zobowiązań płatniczych obciążających pojazdy mechaniczne, z wyjątkiem obowiązkowego ubezpieczenia pojazdów. 7. Niezużyte środki pomocy, jak również wyposażenie, które nie zostało zużyte lub nie uległo zniszczeniu, najpóźniej w ciągu 30 dni po udzieleniu pomocy należy dostarczyć z powrotem na terytorium Strony udzielającej pomocy. 8. Gdy przedmioty wyposażenia pozostaną jako środki pomocy na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, wtedy ten fakt należy niezwłocznie zgłosić organowi celnemu Strony zwracającej się o pomoc, podając ilość pozostawionych przedmiotów, ich rodzaj i miejsce pozostawienia, powiadamiając o tym jednocześnie właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc. W stosunku do przedmiotów wyposażenia pozostających na terytorium Strony zwracającej się o pomoc mają zastosowanie przepisy prawa wewnętrznego Strony zwracającej się o pomoc. 9. Jeżeli w ramach udzielania pomocy na terytorium Strony zwracającej się o pomoc zostaną wwiezione również preparaty farmaceutyczne, to zastosowanie mają następujące zasady: 1) przepisy ustępów 5, 7 i 8 stosuje się odpowiednio również do preparatów farmaceutycznych, zawierających środki odurzające oraz substancje psychotropowe; 2) preparaty te mogą być wwożone przez grupy ratownicze tylko w ilości potrzebnej do udzielenia pilnej pomocy lekarskiej oraz mogą być stosowane wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny zgodnie z odpowiednimi przepisami medycznymi Strony udzielającej pomocy; 3) w przypadku zużytych preparatów farmaceutycznych, zawierających środki odurzające i substancje psychotropowe, należy przedstawić organowi celnemu Strony zwracającej się o pomoc dokument zaświadczający ich zużycie, który został podpisany przez lekarza - członka grupy ratowniczej i który został potwierdzony przez przedstawiciela właściwego organu Strony zwracającej się o pomoc; 4) wwóz i wywóz tych preparatów nie jest traktowany przez Umawiające się Strony jako wwóz i wywóz w rozumieniu obowiązujących Umawiające się Strony międzynarodowych umów o środkach odurzających oraz substancjach psychotropowych. 10. Zabrania się wwozu na terytorium Strony zwracającej się o pomoc broni, amunicji oraz materiałów wybuchowych, z wyjątkiem niezbędnych do udzielania pomocy przemysłowych materiałów wybuchowych. 11. Zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego Strony zwracającej się o pomoc jej właściwe organy mogą kontrolować zużycie i przechowywanie wyposażenia i materiałów wymienionych w ustępach 5-9. 12. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się również w przypadku, gdy jedna z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. 13. Strona zwracająca się o pomoc umożliwi przeprowadzenie dekontaminacji od skażeń chemicznych i promieniotwórczych oraz dezynfekcji wyposażenia. W sytuacji gdy jest to niemożliwe, wyposażenie będzie pozostawione na terytorium Strony zwracającej się o pomoc. Artykuł 9 Użycie statków powietrznych 1. Umawiające się Strony, w celu realizacji niniejszej umowy, mogą udzielić zezwolenia na użycie statków powietrznych drugiej Umawiającej się Strony oraz na ich przeloty, jak również na ich lądowanie i starty z własnego terytorium, bez obowiązku korzystania z krajowych i międzynarodowych lotnisk i lądowisk oraz dróg i tras lotniczych, z odpowiednim zastosowaniem artykułów 7 i 8. 2. Strona udzielająca pomocy jest zobowiązana zawiadomić Stronę zwracającą się o pomoc lub państwo tranzytu o planowanym użyciu statków powietrznych. W zawiadomieniu należy podać: - typ statku powietrznego; - kraj rejestracji i oznakowanie rejestracyjne statku powietrznego; - nazwiska członków załogi statku powietrznego, pasażerów oraz członków grupy ratowniczej; - wyposażenie i środki pomocy znajdujące się na pokładzie; - czas startu, czas trwania lotu, trasę oraz miejsce docelowe. 3. Jeżeli Umawiające się Strony w zezwoleniu, o którym mowa w ustępie 1, nie postanowią inaczej, podczas działań ratowniczych stosuje się przepisy o ruchu lotniczym obowiązujące na terytorium każdej z Umawiających się Stron, w szczególności w zakresie dotyczącym obowiązku przekazywania informacji o lotach właściwym organom kontroli ruchu lotniczego. 4. Do działań ratowniczych z użyciem statków powietrznych mają zastosowanie postanowienia aneksu 12 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. Artykuł 10 Koordynacja i kierowanie pomocą 1. Na terytorium Strony zwracającej się o pomoc działaniami ratowniczymi, likwidacją skutków katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, jak również udzielaniem pomocy ludności poszkodowanej kierują i je koordynują podmioty, które są właściwe zgodnie z przepisami prawa odpowiedniej z Umawiających się Stron. 2. Właściwe organy Strony zwracającej się o pomoc wspomagają w wykonaniu zadań grupy ratownicze i ekspertów indywidualnych Strony udzielającej pomocy; informują kierowników grup ratowniczych o rozwoju sytuacji na miejscu katastrofy, klęski żywiołowej i innego poważnego wypadku; przedstawiciel podmiotu uprawnionego do kierowania ustala porządek działań, a jeśli jest to potrzebne, zapewnia grupom ratowniczym lub ekspertom indywidualnym tłumaczy oraz inne niezbędne usługi i środki. 3. Dyspozycje dla grup ratowniczych Strony udzielającej pomocy można przekazać wyłącznie przez kierownika grupy ratowniczej. 4. Strona zwracająca się o pomoc zapewni bezpieczeństwo grup ratowniczych. 5. Strona zwracająca się o pomoc zapewni przyjęcie bez przeszkód środków pomocy oraz zadba o to, aby zostały rozdzielone wyłącznie wśród ludności poszkodowanej bezpłatnie. Artykuł 11 Koszty udzielania pomocy 1. Koszty udzielenia pomocy, o ile właściwe organy Umawiających się Stron nie ustalą inaczej, biorąc pod uwagę również postanowienia niniejszej umowy, ponosi Strona udzielająca pomocy. 2. Podczas akcji ratowniczych, przeprowadzanych na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, Strona zwracająca się o pomoc zapewni bezpłatną, doraźną opiekę lekarską, wyżywienie i nocleg, jak również podstawowe artykuły pierwszej potrzeby, po wyczerpaniu własnych zapasów grup ratowniczych. Grupa ratownicza powinna dysponować wyposażeniem umożliwiającym działanie przez 72 godziny. 3. Strona udzielająca pomocy jest zwolniona od opłat związanych z przelotem, lądowaniem, oczekiwaniem, startem jej statków powietrznych, udzielających pomocy, jak również od opłat za świadczone usługi nawigacyjne oraz od opłat związanych z udostępnieniem tymczasowego przejścia granicznego. 4. Właściwe organy Umawiających się Stron, w przypadku zastosowania statków powietrznych, zapewniających udzielenie pomocy, mogą przed udzieleniem pomocy, osobno dla każdego jednostkowego przypadku, ustalić zwrot kosztów zaopatrzenia w paliwo oraz świadczenia usług konserwacyjnych dla statku powietrznego. Artykuł 12 Odszkodowania 1. Umawiające się Strony zrzekają się wzajemnie wszelkich należnych im roszczeń odszkodowawczych z powodu szkód powstałych w należącym do nich mieniu, włączając w to również szkody powstałe w środowisku naturalnym, które spowodował któryś z członków grupy ratowniczej lub ekspert indywidualny podczas spełniania swojej misji związanej z realizacją niniejszej umowy. 2. Umawiające się Strony zrzekają się wzajemnie wszelkich roszczeń odszkodowawczych z tytułu uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci członka lub eksperta grupy ratowniczej lub eksperta indywidualnego, o ile zaistniały one podczas i w związku z realizacją niniejszej umowy. 3. Osoby wymienione w ustępie 2, które doznały uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub poniosły śmierć, a są uprawnione do odszkodowania, jak również członkowie ich rodzin, zachowują prawo do świadczeń odszkodowawczych określonych w obowiązujących przepisach prawa kraju osoby poszkodowanej. 4. W przypadku gdy członek grupy ratowniczej lub ekspert indywidualny Strony udzielającej pomocy, wykonując swoje zadania związane z realizacją niniejszej umowy na terytorium Strony zwracającej się o pomoc, spowoduje powstanie szkód u osób trzecich, to za szkodę odpowiada Strona zwracająca się o pomoc według wewnętrznych przepisów, które miałyby zastosowanie do szkód wyrządzonych przez jej grupy ratownicze. 5. Postanowienia określone w ustępach 1-4 nie mają zastosowania w przypadku, gdy szkoda zostanie spowodowana z winy umyślnej lub w wyniku lekkomyślności (culpa lata). 6. Organy, o których mowa w artykule 4 ustępach 1 i 2, są zobowiązane do współpracy w celu ułatwienia oceny roszczeń odszkodowawczych. W tym celu udostępnią wszelkie dostępne informacje odnośnie do okoliczności wyrządzenia szkody. 7. Postanowienia niniejszego artykułu Umawiające się Strony będą stosować odpowiednio w przypadku, gdy jedna z Umawiających się Stron jest państwem tranzytu. 8. Odpowiedzialność odszkodowawcza, o której mowa w ustępach 1-7, obejmuje szkody wyrządzone przez członków grup ratowniczych lub ekspertów indywidualnych, spowodowane w okresie od ich wejścia na terytorium Strony zwracającej się o pomoc do jego opuszczenia. Artykuł 13 Połączenia telekomunikacyjne Właściwe organy Umawiających się Stron, o których mowa w artykule 4 ustępach 1 i 2, podejmą wszelkie starania w celu zorganizowania połączeń telekomunikacyjnych między sobą, między tymi organami a grupami ratowniczymi, jak i między poszczególnymi grupami ratowniczymi, a także między grupami ratowniczymi a ich kierownikami. Artykuł 14 Ochrona danych osobowych 1. W przypadku gdy Umawiające się Strony w ramach niniejszej umowy przekazują dane osobowe, stosuje się postanowienia niniejszego artykułu. 2. Właściwy organ Umawiającej się Strony (organ przekazujący) w celu realizacji postanowień zawartych w niniejszej umowie może przekazać dane osobowe, na wniosek właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony. Otrzymane dane może wykorzystać wyłącznie organ przyjmujący i tylko do celów określonych w niniejszej umowie, a także zawartych we wniosku. Organ przyjmujący może wykorzystać otrzymane dane osobowe do celu odmiennego tylko za zgodą organu przekazującego. 3. Przekazane dane osobowe organ przyjmujący może przekazać dalej wyłącznie organom współpracującym w realizacji niniejszej umowy i uprawnionym do przetwarzania danych osobowych. Innym organom dane mogą być przekazane wyłącznie za wstępnie otrzymaną zgodą organu przekazującego. Otrzymane dane nie mogą być podawane do wiadomości publicznej. 4. Odpowiedzialność za poprawność i ścisłość przekazanych danych ponosi organ przekazujący. Jeżeli organ przekazujący w terminie późniejszym poprawia dane lub je usuwa, o tym należy bezzwłocznie powiadomić organ przyjmujący, który jest zobowiązany w przetwarzanych danych bezzwłocznie nanieść poprawki. 5. Organy upoważnione do przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszej umowy są zobowiązane poinformować zainteresowane osoby - na ich prośbę - o przechowywanych przez nie danych, o celu przetwarzania danych oraz o jego podstawie prawnej, a także o tym, komu zostały przekazane i w jakim celu. Zarówno organ przekazujący, jak i organ przyjmujący jest zobowiązany - na prośbę zainteresowanego - przechowywane przez niego nieprawidłowe dane poprawić, jak również bezprawnie zbierane dane usunąć. O dokonaniu poprawki oraz o usunięciu danych należy bezzwłocznie poinformować drugą Umawiającą się Stronę. 6. Odmówić zainteresowanemu skorzystania z prawa, o którym mowa w ustępie 5, można tylko wtedy, gdy umożliwia to prawo państwa organu przekazującego. Organ przekazujący jest zobowiązany poinformować organ przyjmujący o ograniczeniach wynikających z prawa wewnętrznego. Przechowujący dane jest zobowiązany do przekazania zainteresowanemu uzasadnienia odmowy wydania informacji, chyba że prawo przekazującego dane umożliwia zaniechanie uzasadnienia. O tym należy poinformować przy przekazywaniu danych organ przyjmujący. 7. Otrzymane dane należy usunąć, jeżeli ustał cel ich przekazania, upłynął termin umożliwiający przetworzenie danych, wyznaczony prawem państwa organu przekazującego lub jeśli o usunięcie danych poprosi organ przekazujący. 8. Umawiające się Strony muszą zapewnić, aby zainteresowany mógł, w przypadku naruszenia praw związanych z ochroną danych osobowych, zwrócić się do niezależnego sądu zgodnie z prawem Umawiającej się Strony, która przetwarzała dane, jak również mógł dochodzić roszczenia o odszkodowanie. 9. Organy upoważnione do przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszej umowy prowadzą rejestr przekazywania i otrzymywania danych osobowych, który zawiera nazwę organu i nazwisko osoby przekazującej, jak również otrzymującej, oraz potwierdzenie faktu otrzymania (przekazania). 10. Organy: przekazujący i przyjmujący są zobowiązane do uczynienia niezbędnych działań organizacyjnych i technicznych w celu zapewnienia skutecznej ochrony danych osobowych przed nielegalnym dostępem, modyfikacją, usuwaniem oraz podawaniem do wiadomości publicznej. Artykuł 15 Nadzorowanie i ocena działań ratowniczych 1. Po zakończeniu działań ratowniczych właściwy organ Strony udzielającej pomocy przedstawia właściwemu organowi Strony zwracającej się o pomoc pisemne sprawozdanie z przeprowadzonych działań ratowniczych. 2. Właściwy organ Strony zwracającej się o pomoc przedstawia właściwemu organowi Strony udzielającej pomocy ocenę, w której jest zawarta charakterystyka sytuacji, informacja o rodzaju i zakresie otrzymanej pomocy oraz o rezultatach przeprowadzonych prac. 3. Właściwe organy Umawiających się Stron w regularnych odstępach czasu mogą oceniać doświadczenia związane z realizacją niniejszej umowy oraz wyniki współpracy. Artykuł 16 Rozstrzyganie spraw spornych Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy właściwe organy Umawiających się Stron będą rozwiązywać w drodze rokowań, a w przypadku nieosiągnięcia porozumienia, spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej. Artykuł 17 Stosunek do innych umów międzynarodowych Niniejsza umowa nie narusza praw i zobowiązań żadnej z Umawiających się Stron wynikających z innych wiążących je umów międzynarodowych. Artykuł 18 Zmiana umowy Załącznik do niniejszej umowy może być zmieniany w drodze wzajemnych uzgodnień właściwych organów określonych w artykule 4 ustępie 1. Artykuł 19 Postanowienia końcowe 1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Budapeszcie. 2. Umowa niniejsza jest zawarta na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w formie pisemnej drogą dyplomatyczną przez każdą z Umawiających się Stron. W takim przypadku utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania noty informacyjnej o wypowiedzeniu. Niniejszą umowę sporządzono w Warszawie dnia 6 kwietnia 2000 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i węgierskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) W imieniu Republiki Węgierskiej: (podpis w formie graficznej) Załącznik do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw Ilustracja Ilustracja Ilustracja Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 5 maja 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 20 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, sporządzonej w Warszawie dnia 6 kwietnia 2000 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 38, poz. 348) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 5 maja 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, sporządzoną w Warszawie dnia 6 kwietnia 2000 r. Zgodnie z artykułem 19 ustęp 1 umowy dnia 19 sierpnia 2003 r. w Budapeszcie została dokonana wymiana dokumentów ratyfikacyjnych. Umowa weszła w życie dnia 18 września 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie stawek dodatku funkcyjnego dla członków Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego (Dz. U. Nr 38, poz. 349) Na podstawie art. 70 § 5 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego dla członków Biura Studiów i Analiz stanowiące następujący procent kwoty bazowej dla sędziów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej i prokuratorów, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa: StawkaProcent kwoty bazowej 170 % 2100 % 3130 % § 2. Wysokość stawki dodatku funkcyjnego dla członka Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego niebędącego sędzią podwyższa się o wartość składki obciążającej pracownika z tytułu podlegania obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. § 3. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do rozporządzenia. § 4. 1. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie, którą powołano do pełnienia funkcji określonej w tabeli, o której mowa w § 3, lub której powierzono pełnienie takiej funkcji w okresie ich sprawowania. 2. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy dodatek. § 5. Kwotę dodatku funkcyjnego zaokrągla się do 10 groszy w górę. § 6. 1. Rozporządzenie ma zastosowanie do ustalania dodatku funkcyjnego od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Członek Biura Orzecznictwa, któremu powierzono wykonywanie obowiązków w innej jednostce organizacyjnej Sądu Najwyższego, zachowuje prawo do wynagrodzenia i dodatku funkcyjnego według dotychczasowych zasad. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 349) TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Lp.StanowiskoStawka dodatku 1Dyrektor Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego3 2Naczelnik działu2 3Kierownik referatu1 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 38, poz. 350) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 247, z 2001 r. Nr 23, poz. 276, z 2002 r. Nr 70, poz. 652 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 273) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Stawki uposażenia określone w rozporządzeniu przysługują żołnierzom zawodowym od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra obrony Narodowej z dnia 3 marca 2004 r. (poz. 350) Załącznik nr 1 STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO DLA POZOSTAŁYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH Stanowisko służboweMiesięcznie w złotych 12 o stopniu etatowym generała (admirała)6.374,0 6.003,0 o stopniu etatowym generała broni (admirała floty)6.003,0 5.836,0 o stopniu etatowym generała dywizji (wiceadmirała)5.408,0 5.029,0 4.813,0 4.597,0 4.381,0 o stopniu etatowym generała brygady (kontradmirała)5.029,0 4.813,0 4.597,0 4.381,0 4.110,0 3.893,0 3.739,0 3.359,0 o stopniu etatowym pułkownika (komandora)4.597,0 4.381,0 4.110,0 3.893,0 3.739,0 3.359,0 2.872,0 2.710,0 2.447,0 2.208,0 1.958,0 o stopniu etatowym podpułkownika (komandora porucznika)3.739,0 3.359,0 2.872,0 2.710,0 2.447,0 2.208,0 1.958,0 1.786,0 1.634,0 1.573,0 1.518,0 o stopniu etatowym majora (komandora podporucznika)2.208,0 1.958,0 1.786,0 1.634,0 1.573,0 1.518,0 1.485,0 1.452,0 o stopniu etatowym kapitana (kapitana marynarki)1.634,0 1.573,0 1.518,0 1.485,0 1.452,0 1.380,0 1.339,0 1.298,0 o stopniu etatowym porucznika (porucznika marynarki)1.452,0 1.380,0 1.339,0 1.298,0 1.267,0 o stopniu etatowym podporucznika (podporucznika marynarki)1.298,0 1.267,0 o stopniu etatowym chorążego1.380,0 1.339,0 1.298,0 1.267,0 1.226,0 1.195,0 1.169,0 1.143,0 o stopniu etatowym podoficera1.195,0 1.169,0 1.143,0 1.123,0 1.102,0 886,0 Uwaga: Stawka uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego zależy od zaliczenia tego stanowiska do grupy uposażenia odpowiedniej dla stawek uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego. Załącznik nr 2 GRUPY UPOSAŻENIA ODPOWIEDNIE DLA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO Grupa uposażeniaMiesięcznie w złotych 12 A6.374,0 B6.003,0 U-015.836,0 U-025.408,0 U-035.029,0 U-044.813,0 U-054.597,0 U-064.381,0 U-074.110,0 U-083.893,0 U-093.739,0 U-103.359,0 U-112.872,0 U-122.710,0 U-132.447,0 U-142.208,0 U-151.958,0 U-161.786,0 U-171.634,0 U-181.573,0 U-191.518,0 U-201.485,0 U-211.452,0 U-221.380,0 U-231.339,0 U-241.298,0 U-251.267,0 U-261.226,0 U-271.195,0 U-281.169,0 U-291.143,0 U-301.123,0 U-311.102,0 U-32886,0 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 38, poz. 351) Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 58, poz. 536 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 274) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustala się następujące stawki uposażenia według stanowiska służbowego typowe dla stopni wojskowych: 1) Marszałka Polski i generała (admirała) - 3.602,0 zł, 2) generała broni (admirała floty) - 3.502,0 zł, 3) generała dywizji (wiceadmirała) - 2.888,0 zł, 4) generała brygady (kontradmirała) - 2.336,0 zł, 5) pułkownika (komandora) - 1.626,0 zł, 6) podpułkownika (komandora porucznika) - 980,0 zł, 7) majora (komandora podporucznika) - 911,0 zł, 8) kapitana (kapitana marynarki) - 871,0 zł, 9) porucznika (porucznika marynarki) - 779,0 zł, 10) podporucznika (podporucznika marynarki) - 760,0 zł, 11) chorążych - 701,0 zł, 12) podoficerów - 532,0 zł.". § 2. Stawki uposażenia określone w rozporządzeniu przysługują żołnierzom zawodowym od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie powoływania obwodowych komisji wyborczych w wyborach do Sejmu i do Senatu (Dz. U. Nr 38, poz. 352) Na podstawie art. 48 ust. 11 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 sierpnia 2001 r. w sprawie powoływania obwodowych komisji wyborczych w wyborach do Sejmu i do Senatu (Dz. U. Nr 84, poz. 921) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się § 2; 2) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zgłoszenie podpisuje pełnomocnik lub upoważniona przez niego osoba, zwani dalej "pełnomocnikiem", zaś kandydat na członka komisji podpisuje zgodę na powołanie go w skład wskazanej obwodowej komisji wyborczej. Kandydat na członka komisji może wyrazić zgodę na kandydowanie, podpisując odrębny dokument, w którym poza oświadczeniem o zgodzie na kandydowanie zostaną zawarte informacje określone w ust. 2."; 3) użyte w § 5 w ust. 1, w § 6 w ust. 1, w § 7 w ust. 1, w § 8 w ust. 1 i 5, w § 9, w § 10, w § 11 ust. 1-4 w różnych przypadkach wyrazy "zarząd gminy" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "wójt (burmistrz, prezydent miasta)"; 4) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. Prezydent m.st. Warszawy może powierzyć powołanie obwodowych komisji wyborczych i wykonanie czynności związanych z ich powołaniem zarządom dzielnic m.st. Warszawy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 2 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002, r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. (Dz. U. Nr 39, poz. 353) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 38, poz. 360), 2) ustawą z dnia 8 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 70, poz. 774), 3) ustawą z dnia 23 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 72, poz. 801), 4) ustawą z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802), 5) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. akt K. 4/99 (Dz. U. Nr 106, poz. 1215), 6) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 stycznia 2000 r. sygn. akt K. 18/99 (Dz. U. Nr 2, poz. 26), 7) ustawą z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 9, poz. 118), 8) ustawą z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 19, poz. 238), 9) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2000 r. sygn. akt K. 30/99 (Dz. U. Nr 56, poz. 678), 10) ustawą z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948), 11) ustawą z dnia 11 stycznia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 8, poz. 64), 12) ustawą z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), 13) ustawą z dnia 20 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 89, poz. 968), 14) ustawą z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924), 15) ustawą z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 1194), 16) ustawą z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej, ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 154, poz. 1792), 17) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 18) ustawą z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), 19) ustawą z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673), 20) ustawą z dnia 5 grudnia 2002 r. o waloryzacji emerytur i rent w 2003 r. oraz o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 240, poz. 2054), 21) ustawą z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 241, poz. 2074), 22) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), 23) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268), 24) ustawą z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), 25) ustawą z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966), 26) ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037), 27) ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 1 marca 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 145-172 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), które stanowią: "Art. 145. W ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: "o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową."; 2) w art. 1 wyrazy "Świadczenia odszkodowawcze" zastępuje się wyrazami "Świadczenia w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową"; 3) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: "Jednorazowe odszkodowanie pieniężne oraz świadczenia rentowe"; 4) w rozdziale 2 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. 1. Żołnierze powołani do służby zawodowej po dniu 1 stycznia 1999 r., którzy ulegli wypadkowi podczas lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, otrzymują rentę z tytułu niezdolności do służby, a w razie śmierci - członkowie rodziny rentę rodzinną, w wysokości i na warunkach określonych w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. O inwalidztwie żołnierzy i związku tego inwalidztwa lub śmierci ze służbą wojskową orzekają wojskowe komisje lekarskie na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. 3. Świadczenia dla osób określonych w ust. 1 finansowane są ze środków budżetowych będących w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej." Art. 146. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 10, poz. 37, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 136, poz. 636, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r."; 2) skreśla się art. 26; 3) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Prawo do renty inwalidy wojskowego, którego niezdolność do pracy nie pozostaje w związku ze służbą wojskową, ulega zawieszeniu lub wysokość tej renty ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 4) skreśla się art. 47; 5) art. 49 otrzymuje brzmienie: "Art. 49. Prawo do renty rodzinnej przysługującej po żołnierzu, którego śmierć nie pozostaje w związku ze służbą wojskową, ulega zawieszeniu lub wysokość tej renty ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 6) w art. 54: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby pobierającej uposażenie w stanie spoczynku przyznane ze względu na wiek.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do osoby pobierającej uposażenie w stanie spoczynku przyznane z powodu choroby lub utraty sił albo uposażenie rodzinne.", c) w ust. 4 wyrazy "o którym mowa w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ust. 2, 2a oraz w ust. 3 i 3a"; 7) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: art. 12-14, 70, 74, 83, 88-93, 102, 107, 114, 126-131 i 133-144 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118)." Art. 147. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, Nr 106, poz. 457 i Nr 110, poz. 474 oraz z 1995 r. Nr 16, poz. 77) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w pkt 5 przecinek na końcu zastępuje się kropką oraz skreśla się pkt 6 i 7; 2) w art. 12 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne."; 3) skreśla się rozdział 7a i 8; 4) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Prawo do zasiłków określonych w ustawie i ich wysokość ustalają oraz zasiłki te wypłacają: 1) płatnicy składek, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) Zakład Ubezpieczeń Społecznych: a) ubezpieczonym, których płatnicy składek zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego nie więcej niż 20 ubezpieczonych, b) osobom uprawnionym do świadczeń za okres po ustaniu ubezpieczenia chorobowego. 2. Liczbę ubezpieczonych, o której mowa w ust. 1, ustala się na rok kalendarzowy według stanu na 30 listopada poprzedniego roku kalendarzowego, a w odniesieniu do płatników składek, którzy w poprzednim roku kalendarzowym nie zgłaszali nikogo do ubezpieczenia chorobowego - według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonali takiego zgłoszenia. 3. Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontynuuje po 31 grudnia podjętą wcześniej wypłatę zasiłku, nawet jeśli od 1 stycznia płatnik składek jest zobowiązany, zgodnie z ust. 1, do wypłaty zasiłków. 4. Jeżeli do ustalenia podstawy wymiaru zasiłków przyjmowane jest wynagrodzenie z okresu, za który zakład pracy, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych, nie miał obowiązku przedkładania imiennego raportu zawierającego zestawienie wypłaconych składników wynagrodzenia, informacje te zakład pracy przedkłada na odrębnym zaświadczeniu, którego wzór określi minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego."; 5) w art. 51 skreśla się wyrazy "i pogrzebowe"; 6) w art. 54: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "oraz wychowawczego", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "i pogrzebowego"; 7) w art. 58: a) w ust. 2 wyrazy " , opiekuńczego i wychowawczego" zastępuje się wyrazami "i opiekuńczego", b) dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do osób odbywających zastępcze formy służby wojskowej oraz do osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania. 2b. Prawo do zasiłków przysługujących osobom odbywającym zastępcze formy służby wojskowej ustalają oraz zasiłki te wypłacają płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe." Art. 148. W ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 24, poz. 110 i Nr 100, poz. 461 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 18 w ust. 4 wyrazy "dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy" zastępuje się wyrazem "starosty"; 2) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustala się zgodnie z zasadami przewidzianymi dla rent z tytułu niezdolności do pracy w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że: 1) renta nie może być niższa niż: a) 80% podstawy jej wymiaru - dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy, b) 60% podstawy jej wymiaru - dla osoby częściowo niezdolnej do pracy, 2) renta szkoleniowa wynosi 100% podstawy jej wymiaru, jeżeli niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie spowodowana jest skutkami wypadku lub choroby zawodowej, 3) renta, o której mowa w pkt 1 i 2, nie może być niższa niż 120% kwoty najniższej renty z tytułu niezdolności do pracy ustalonej i podwyższonej zgodnie z przepisami o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 3) skreśla się art. 20, 21 i 23; 4) w art. 24: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osoby pobierającej uposażenie w stanie spoczynku przyznane ze względu na wiek.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do osoby pobierającej uposażenie w stanie spoczynku przyznane z powodu choroby lub utraty sił albo uposażenie rodzinne."; 5) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu: "Art. 25a. 1. Renta z tytułu niezdolności do pracy spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową nie ulega zawieszeniu ani zmniejszeniu w razie osiągania przychodów, o których mowa w art. 104 ust. 1-4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118). 2. Renta szkoleniowa nie przysługuje w razie osiągania przychodu, o którym mowa w ust. 1, bez względu na wysokość tego przychodu."; 6) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Wysokość renty rodzinnej ustala się zgodnie z zasadami przewidzianymi dla rent rodzinnych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że renta rodzinna nie może być niższa niż 120% kwoty najniższej renty rodzinnej ustalonej i podwyższonej zgodnie z przepisami o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Przepisy art. 25a stosuje się odpowiednio."; 7) w art. 29 skreśla się pkt 2; 8) skreśla się art. 44. Art. 149. W ustawie z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7: a) w ust. 5: - wyrazy ", macierzyńskiego i pogrzebowego" zastępuje się wyrazami "i macierzyńskiego", - po wyrazach "z zastrzeżeniem ust." dodaje się wyrazy "5a i", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłków, o których mowa w ust. 5, przyjmuje się kwoty stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 18,71% podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie.", c) w ust. 6 po wyrazach "ust. 5" dodaje się wyrazy "i ust. 5a"; 2) skreśla się art. 19; 3) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu: "Art. 35a. Prawo do świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa na zasadach określonych w ustawie mają również twórcy, artyści i osoby wykonujące wolny zawód, podlegający ubezpieczeniu chorobowemu jako osoby prowadzące pozarolniczą działalność w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych." Art. 150. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 88 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Nauczyciele urodzeni po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., zachowują prawo do emerytury, o której mowa w ust. 1, bez względu na wiek, w ciągu ośmiu lat od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), jeżeli nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego."; 2) skreśla się art. 89; 3) w art. 90 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" co najmniej na 12 dni roboczych przed najbliższym terminem waloryzacji należną od tego terminu kwotę dodatku za tajne nauczanie." Art. 151. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 98, poz. 604, Nr 133, poz. 882 i 883 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 131, poz. 860 i Nr 155, poz. 1016) w art. 27 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r." Art. 152. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25, Nr 77, poz. 355, Nr 91, poz. 421 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 34, poz. 163 i Nr 81, poz. 406, z 1996 r. Nr 77, poz. 367, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 117, poz. 751-753, Nr 121, poz. 769, Nr 124, poz. 782 i Nr 133, poz. 882 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 607 i Nr 160, poz. 1064) w art. 782 wprowadza się następujące zmiany: 1) a) w § 1 wyrazy "- uposażenia, które pobierał sędzia w stanie spoczynku" zastępuje się wyrazami " - podstawy wymiaru"; 2) a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Podstawę wymiaru uposażenia rodzinnego, o którym mowa w § 1, stanowi renta, jaka przysługiwałaby zmarłemu z tytułu całkowitej niezdolności do pracy ustalana według zasad określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych"; 3) po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. W razie zbiegu prawa do uposażenia rodzinnego z prawem do emerytury lub renty przysługuje, na wniosek zainteresowanego, albo uposażenie rodzinne, albo emerytura lub renta." Art. 153. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756) w art. 60 skreśla się wyrazy " , dodatków do emerytury lub renty". Art. 154. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U. Nr 29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 137, poz. 887) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 skreśla się wyrazy "i zasiłku pogrzebowego w razie śmierci ubezpieczonego lub członka rodziny"; 2) w ust. 2 skreśla się wyrazy "i pogrzebowego"; 3) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, przyjmuje się kwoty stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 18,71% podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie." Art. 155. W ustawie z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 21, poz. 124 i Nr 43, poz. 253, z 1994 r. Nr 98, poz. 471 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 43 i Nr 28, poz. 153) w art. 23 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r." Art. 156. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 310 i Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 112 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r."; 2) skreśla się art. 114. Art. 157. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2a w ust. 1 w pkt 2 po wyrazie "fizycznych" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz ubezpieczenie zdrowotne płacone przez ośrodki pomocy społecznej, a także składki z tytułu ubezpieczenia emerytalnego, rentowego i chorobowego określonych w odrębnych przepisach"; 2) w art. 12a dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, zasady i formy współdziałania, a także finansowania organizacji, o których mowa w ust. 1."; 3) w art. 27: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Zasiłek stały przysługuje osobie niepozostającej w zatrudnieniu, opiekującej się dzieckiem, wymagającym ze strony innej osoby stałej opieki, polegającej na bezpośredniej, osobistej opiece i pielęgnacji lub systematycznym współdziałaniu w postępowaniu edukacyjnym, leczniczym lub rehabilitacyjnym, jeżeli dziecko jest uprawnione do zasiłku pielęgnacyjnego i dochód rodziny nie przekracza dwukrotnego dochodu określonego zgodnie z art. 4. 2. Osobie, o której mowa w ust. 1, przysługuje zasiłek stały również w wypadku, gdy opiekuje się pełnoletnim dzieckiem, jeżeli dziecko to jest uprawnione do zasiłku pielęgnacyjnego. 3. Przez dziecko, o którym mowa w ust. 1 i 2, należy rozumieć dziecko własne, przysposobione, lub przebywające w rodzinie zastępczej.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W wypadku zbiegu uprawnień do zasiłku stałego i emerytury przyznanej na podstawie przepisów o uprawnieniach do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki lub art. 31b ust. 7, zasiłek stały nie przysługuje."; 4) art. 31b otrzymuje brzmienie: "Art. 31b. 1. Za osobę, o której mowa w art. 27 ust. 1 i 2, oraz osobę, o której mowa w art. 31 ust. 4a, ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od kwoty najniższego wynagrodzenia, chyba że osoba ta podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów. 2. Za osobę opiekującą się dzieckiem, o którym mowa w art. 27 ust. 1 i 2, ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, od kwoty, o której mowa w ust. 1, jeżeli dochód rodziny nie przekracza dwukrotnego dochodu określonego zgodnie z art. 4, chyba że osoba podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów. 3. Za osobę rezygnującą z pracy w związku z koniecznością sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie niezamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem, ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, od kwoty, o której mowa w ust. 1, jeżeli dochód w rodzinie osoby opiekującej się nie przekracza dwukrotnego dochodu określonego zgodnie z art. 4 i osoba opiekująca się nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów. Dotyczy to również osób, które w związku z koniecznością sprawowania opieki pozostają na bezpłatnym urlopie. 4. Przez ojca i matkę, o których mowa w ust. 3, należy rozumieć również ojca i matkę współmałżonka. 5. Wystąpienie ciężkiej choroby u osoby, o której mowa w ust. 3, wymaga przedłożenia orzeczenia o stanie zdrowia tej osoby. 6. Składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości określonej przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych jest opłacana za: 1) osoby, o których mowa w art. 27 ust. 1 i 2 oraz w art. 31b ust. 2, przez okres niezbędny do spełnienia warunku do uzyskania prawa do emerytury, jednak nie dłużej niż przez 20 lat, 2) osobę, o której mowa w art. 31 ust. 4a, przez okres pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego, 3) osobę, o której mowa w ust. 3, przez okres sprawowania opieki, z zastrzeżeniem ust. 8. 7. Osoby, o których mowa w art. 27 ust. 1 i 2, za które ośrodek pomocy społecznej opłacał składkę na ubezpieczenie społeczne przed dniem 1 stycznia 1999 r. nabywają prawo do emerytury bez względu na wiek, jeżeli w dniu 1 stycznia 1999 r. ukończyły co najmniej 45 lat i mają okres ubezpieczenia (składkowy i nieskładkowy) wynoszący co najmniej 20 lat. Wysokość emerytury dla tych osób ustala się według zasad przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. 8. Składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za osoby, o których mowa w ust. 6 pkt 3, opłaca się od dnia 1 stycznia 2000 r." Art. 158. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 oraz z 1998 r. Nr 37, poz. 204 i Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 14 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r."; 2) w art. 15 po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" co najmniej na 12 dni roboczych przed najbliższym terminem waloryzacji należną od tego terminu kwotę dodatku kombatanckiego." Art. 159. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 1, poz. 1 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 944) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Emerytury i renty podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 2) b) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Do emerytów i rencistów osiągających przychody z tytułu stosunku pracy, służby, innej pracy zarobkowej lub prowadzenia pozarolniczej działalności stosuje się art. 103-106 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118).". Art. 160. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Emerytury i renty podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 2) b) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. Do emerytów i rencistów osiągających przychody z tytułu stosunku pracy, służby, innej pracy zarobkowej lub prowadzenia pozarolniczej działalności stosuje się art. 103-106 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118)." Art. 161. W ustawie z dnia 2 września 1994 r. o dodatku i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu (Dz. U. Nr 111, poz. 537 i z 1995 r. Nr 138, poz. 681) w art. 2 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" co najmniej na 12 dni roboczych przed najbliższym terminem waloryzacji należną od tego terminu kwotę dodatku, o którym mowa w ust. 1." Art. 162. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651 i Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie "o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych"; 2) w art. 14a po wyrazach "w domu pomocy społecznej" dodaje się wyrazy " , w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym"; 3) po rozdziale 2 dodaje się rozdział 2a w brzmieniu: "Rozdział 2a Art. 15a. 1. Zasiłek wychowawczy przysługuje uprawnionemu do urlopu wychowawczego. 2. Zasiłki wychowawcze są finansowane z budżetu państwa. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady, wysokość i tryb przyznawania zasiłku wychowawczego." Art. 163. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684 i Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1: a) w pkt 2 w lit. c) wyrazy "renty inwalidzkiej" zastępuje się wyrazami "renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej", b) po pkt 22 dodaje się pkt 22a w brzmieniu: "22a) składkach na ubezpieczenia społeczne - oznacza to składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe, finansowane z własnych środków płatnika tych składek,"; 2) w art. 16 ust. 5-7 otrzymują brzmienie: "5. Bezrobotnym skierowanym na szkolenie przez powiatowy urząd pracy w okresie odbywania szkolenia przysługują na zasadach przewidzianych dla pracowników świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i z miejsca szkolenia. 6. Świadczenia, o których mowa w ust. 5, z wyjątkiem renty z tytułu niezdolności do pracy, renty rodzinnej i szkoleniowej, wypłacane są z Funduszu Pracy przez powiatowy urząd pracy na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, po sporządzeniu protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki szkoleniowej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego choroby zawodowej. 7. Osobom skierowanym na szkolenie przez powiatowy urząd pracy, nieposiadającym statusu bezrobotnego, przysługuje odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i z miejsca szkolenia."; 3) w art. 23 w ust. 2 w pkt 3 wyraz "inwalidzkiej" zastępuje się wyrazami "z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej"; 4) w art. 28 w ust. 2 w pkt 3 wyraz "inwalidzkiej" zastępuje się wyrazami "z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej"; 5) w art. 29 w ust. 1 i 2 wyraz "inwalidzkiej" zastępuje się wyrazami "z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej"; 6) w art. 30 w ust. 1 skreśla się wyrazy "z wyjątkiem okresów ich pobierania za czas udokumentowanej niezdolności do pracy, które wlicza się jako okresy nieskładkowe"; 7) w art. 31 ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Bezrobotnym uprawnionym do zasiłku lub stypendium przysługują one również za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, za który na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa."; 8) w art. 37a wyrazy "art. 16 ust. 4-6 oraz art. 31 ust. 3a i 5" zastępuje się wyrazami "art. 16 ust. 4 i 5 oraz art. 31 ust. 3a"; 9) w art. 37b w ust. 5 wyrazy "art. 16 ust. 4-6 oraz art. 31 ust. 3a i 5" zastępuje się wyrazami "art. 16 ust. 4 i 5 oraz art. 31 ust. 3a"; 10) art. 37c otrzymuje brzmienie: "Art. 37c. Powiatowy urząd pracy ustala i opłaca, w wysokości i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, składkę na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 37a i 37b."; 11) w art. 37j po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 6, wypłacone za okres po dniu 31 grudnia 1998 r. pomniejsza się o naliczone i potrącone od tego wynagrodzenia składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe."; 12) w art. 37k w ust. 1: a) w pkt 3, po przecinku, dodaje się wyraz "lub", b) w pkt 4 wyrazy "okres zatrudnienia wynoszący, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresu zatrudnienia" zastępuje się wyrazami "posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący"; 13) w art. 49 w ust. 1 skreśla się pkt 3; 14) w art. 53 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "a także żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej, osób odbywających zastępcze formy służby wojskowej, osób przebywających na urlopach wychowawczych oraz pobierających zasiłek macierzyński."; 15) w art. 57 ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) świadczeń, o których mowa w art. 16 ust. 5". Art. 164. W ustawie z dnia 6 lipca 1995 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 95, poz. 474, z 1996 r. Nr 147, poz. 687, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 591, Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) wprowadza się następujące zmiany: 1) skreśla się art. 9; 2) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. 1. Pracownikowi kolejowemu pobierającemu emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przyznaną na podstawie dotychczasowych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin lub przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118) oraz członkom rodziny tego pracownika pobierającym po nim rentę rodzinną przyznaną na podstawie wymienionych przepisów przysługuje prawo do deputatu węglowego w formie ekwiwalentu pieniężnego, na zasadach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budżetu; prawo do deputatu węglowego nie przysługuje jednak emerytowi lub renciście, jeżeli nie przysługiwało mu w zatrudnieniu, z tytułu którego powstało prawo do emerytury lub renty. 2. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 2, przyznaje i wypłaca przy emeryturze lub rencie Zakład Ubezpieczeń Społecznych z dotacji celowej z budżetu państwa. 3. Świadczenia określone w ust. 1 i 2 przysługują również emerytowi lub renciście, który pobiera kolejową emeryturę lub kolejową rentę z tytułu zatrudnienia w okresach równorzędnych z okresami zatrudnienia na kolei, oraz osobie, której przyznano kolejową emeryturę lub kolejową rentę w drodze wyjątku." Art. 165. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702 i z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy dodaje się wyrazy "i płatników"; 2) w art. 1 po wyrazie "podatników," dodaje się wyrazy "płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne."; 3) w art. 2: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a wyrazy "osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz zakłady (oddziały) osób prawnych, które na podstawie odrębnych przepisów są podatnikami" zastępuje się wyrazami "osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami", b) po ust. 1 dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP. 3. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek na ubezpieczenia społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne, zwane dalej "płatnikami składek ubezpieczeniowych"; podmioty te również otrzymują NIP."; 4) w art. 3: a) w ust. 1 po wyrazie "podatników," dodaje się wyrazy "płatników podatków i płatników składek ubezpieczeniowych", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Postępowanie w sprawie nadania NIP prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), z tym że w sprawach o stwierdzenie nieważności decyzji o nadaniu NIP nie stosuje się terminu przewidzianego w art. 249 § 1 i 2 oraz art. 338 § 1. W tym przypadku termin stwierdzenia nieważności decyzji wynosi 7 lat od dnia doręczenia decyzji. 1b. W przypadku umorzenia, na podstawie art. 338 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu NIP, postępowanie to wznawia się z urzędu.", c) w ust. 2 wyrazy "decyzji administracyjnej urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "decyzji wydanej przez urząd skarbowy", d) w ust. 3 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "płatnika podatku albo płatnika składek ubezpieczeniowych."; 5) w art. 4 po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 - urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym urzędem skarbowym jest Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście."; 6) w art. 5: a) w ust. 1 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.", b) w ust. 3: - wyrazy "numer REGON" zastępuje się wyrazami "numer identyfikacyjny REGON", - po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.", c) w ust. 5 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia", d) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych."; 7) w art. 6: a) w ust. 1 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104 oraz z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076).", b) w ust. 6 po wyrazie "lub" dodaje się wyraz "samodzielnie", c) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Płatnicy podatków, niepodlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminie przekazania do organu podatkowego pierwszej deklaracji podatkowej, do której składania obowiązani są płatnicy podatków.", d) po ust. 9 dodaje się ust. 10 w brzmieniu: "10. Płatnicy składek ubezpieczeniowych, niepodlegający obowiązkowi ewidencyjnemu jako podatnicy ani jako płatnicy podatków, dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego nie później niż w terminach przewidzianych w odrębnych przepisach dotyczących terminów zgłaszania do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego."; 8) w art. 7 wyrazy "art. 6 ust. 1-7" zastępuje się wyrazami "art. 6 ust. 1-7, 9 i 10", a po wyrazie "podatnik," dodaje się wyrazy "płatnik podatku oraz płatnik składek ubezpieczeniowych"; 9) w art. 9: a) w ust. 1: - w pkt 1 liczbę "60" zastępuje się liczbą "30" i wyrazy "informację o zmianie danych" zastępuje się wyrazami "zgłoszenie aktualizacyjne", - w pkt 2 wyrazy "informację o zmianie danych" zastępuje się wyrazami "zgłoszenie aktualizacyjne", - w pkt 3 wyrazy "informację o zmianie danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym w terminie przewidzianym do złożenia zeznania rocznego" zastępuje się wyrazami "zgłoszenie aktualizacyjne wraz z zeznaniem rocznym", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego przez podatników, o których mowa w art. 6 ust. 1, występuje również w przypadku, gdy podatnikom tym, w wyniku utraty prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług lub rezygnacji z tego prawa, zmieniła się właściwość urzędu skarbowego; w tym przypadku zgłoszenia aktualizacyjnego dokonuje się w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach podatku od towarów i usług, wraz ze zgłoszeniem rejestracyjnym, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy powołanej w art. 6 ust. 1.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3-6 w brzmieniu: "3. Aktualizacji danych ewidencyjnych dotyczących podatkowych grup kapitałowych dokonuje spółka będąca płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wskazanym w umowie. Powyższy obowiązek jest niezależny od obowiązku aktualizacji danych, ciążącego na każdej ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej. 4. Płatnicy podatków, niepodlegający obowiązkowi aktualizacji danych ewidencyjnych jako podatnicy, dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego nie później niż w - następującym bezpośrednio po zaistnieniu zdarzenia powodującego obowiązek aktualizacji - terminie przekazania do organu podatkowego pierwszej deklaracji podatkowej, do składania której obowiązani są płatnicy podatków. 5. Do płatników składek ubezpieczeniowych stosuje się odpowiednio tryb aktualizacji danych określony w ust. 1 pkt 1. 6. Do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się odpowiednio wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych, ustalone przez Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia."; 10) w art. 10: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, a wyrazy "składania informacji o zmianie danych objętych tym zgłoszeniem" zastępuje się wyrazami "zgłoszeń aktualizacyjnych", b) po ust. 1 dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister Finansów może określić, w drodze rozporządzenia: 1) inne, nie krótsze niż przewidziane w ustawie, terminy dokonywania zgłoszenia identyfikacyjnego i aktualizacyjnego, 2) terminy dokonywania zgłoszenia identyfikacyjnego przez podatników innych podatków niż wymienione w art. 6 ust. 1-8, 3) tryb przekazywania do urzędów skarbowych zgłoszeń identyfikacyjnych oraz aktualizacyjnych, dokonywanych przez podatników za pośrednictwem płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, z wykorzystaniem masowych form transmisji danych."; 11) w art. 11 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz inne podmioty będące podatnikami na podstawie przepisów prawa polskiego oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, w tym także mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd za granicą, w przypadku uzyskania numeru służącego identyfikacji dla celów podatkowych lub ubezpieczeń społecznych w innym państwie, są obowiązane podawać ten numer na żądanie: 1) organów podatkowych, 2) organów kontroli skarbowej i jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, 3) płatników podatków, 4) organów i instytucji ubezpieczeń społecznych."; 12) w art. 12: a) w ust. 2 po wyrazie "wygasa" dodaje się wyrazy "z mocy prawa", b) w ust. 3 liczbę "60" zastępuje się liczbą "30"; 13) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Przepisy niniejszego rozdziału, dotyczące podatników, stosuje się odpowiednio do płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych."; 14) w art. 13: a) w ust. 3 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, którego potwierdzenie dotyczy, jak i osoba trzecia, mająca interes prawny w złożeniu wniosku." b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Urząd skarbowy wydaje, na wniosek podatnika, duplikat decyzji o nadaniu NIP. Za wydanie duplikatu pobierana jest przez urząd skarbowy opłata w wysokości 3 zł, stanowiąca dochód budżetu państwa."; 15) w art. 14 w ust. 2 w pkt 1 i 2 po wyrazie "identyfikacyjnych" dodaje się wyrazy "i aktualizacyjnych"; 16) w art. 15 w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych - do realizacji zadań i celów określonych w odrębnych ustawach."; 17) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. Przepisy niniejszego rozdziału, dotyczące podatników, stosuje się odpowiednio do płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych."; 18) w art. 17: a) w ust. 1 po wyrazach "w art. 8 ust. 3, 4 lub 6" dodaje się wyrazy "oraz art. 9 ust. 1 pkt 2", b) w ust. 2 po wyrazie "ustawy" dodaje się wyrazy "oraz płatnik podatku, a także płatnik składek ubezpieczeniowych"; 19) w art. 22: a) w ust. 1 liczbę "3" zastępuje się liczbą "4", b) w ust. 3 wyraz "zarządzenia" zastępuje się wyrazem "rozporządzenia". Art. 166. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350 i Nr 137, poz. 638 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1080) w art. 28 skreśla się ust. 3. Art. 167. W ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395) w art. 3 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" co najmniej na 12 dni roboczych przed najbliższym terminem waloryzacji należną od tego terminu kwotę świadczenia, o którym mowa w ust. 1." Art. 168. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 932 i z 1998 r. Nr 98, poz. 610) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Pracowniczy program emerytalny stanowią zakładowe umowy emerytalne, pracownicze umowy emerytalne oraz, z zastrzeżeniem ust. 2, umowy z zakładami albo towarzystwami ubezpieczeń, umowy z funduszami inwestycyjnymi bądź statuty pracowniczych funduszy emerytalnych, które określają warunki gromadzenia środków ze składek pracowników wpłacanych przez pracodawcę, przeznaczonych do wypłat w wieku emerytalnym lub w przypadku uzyskania uprawnień do świadczeń rentowych z tytułu niezdolności do pracy, spełniające kryteria ustalone w ustawie. 2. Jeżeli pracodawcą jest zakład lub towarzystwo ubezpieczeń, pracownicze towarzystwo emerytalne albo towarzystwo funduszy inwestycyjnych, warunki gromadzenia środków, o których mowa w ust. 1, określa zakładowa umowa emerytalna."; 2) w art. 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracodawca, który na podstawie odrębnych przepisów podlega wpisowi do właściwego rejestru albo do ewidencji działalności gospodarczej, nie może zawrzeć zakładowej umowy emerytalnej przed upływem roku od wpisania go do takiego rejestru lub ewidencji. Nie dotyczy to spółek powstałych w wyniku przekształceń własnościowych przedsiębiorstw państwowych.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepisy ustawy dotyczące pracowników stosuje się odpowiednio do osób, które są uczestnikami pracowniczych programów emerytalnych na podstawie ust. 4."; 3) w art. 7 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Umowy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być także zawierane przez pracodawcę z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych."; 4) w art. 11 w ust. 1 wyrazy "Pracowniczy program emerytalny może przewidywać" zastępuje się wyrazami "Dopuszczalne jest"; 5) w art. 14: a) w ust. 2 w pkt 1 po wyrazie "inwestycyjnego" dodaje się wyrazy "lub funduszy inwestycyjnych", b) w ust. 4 po wyrazie "inwestycyjnym" dodaje się wyrazy "lub w funduszach inwestycyjnych"; 6) w art. 17: a) w ust. 3 po wyrazach "przyjąć deklarację" dodaje się wyrazy "i wydać uczestnikowi podpisaną przez siebie umowę", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do zawarcia umowy dochodzi z chwilą wydania uczestnikowi podpisanej przez pracodawcę umowy, nie później jednak niż z upływem terminu przewidzianego do zwrotu deklaracji."; 7) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Pracodawca może ustalić w programie emerytalnym prowadzonym w formie funduszu emerytalnego, że zawarcie pracowniczej umowy emerytalnej lub otwarcie rachunku w funduszu jest uzależnione od wniesienia przez uczestnika funduszu na jego rachunek akcji pracodawcy, które uczestnik nabył w procesie prywatyzacji. Warunek ten może dotyczyć wyłącznie pracowników, którzy nabyli akcje od Skarbu Państwa, i nie może obowiązywać przez okres dłuższy niż 5 lat od dnia określonego w programie. W tym przypadku nie stosuje się zakazu zbywania akcji zawartego w przepisach o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. 2. Zakładowa umowa emerytalna powinna określać jednolitą, określoną w stosunku do ilości akcji nabytych przez pracownika od Skarbu Państwa, liczbę akcji, którą wszyscy uprawnieni, którzy takie akcje nabyli, powinni wnieść do funduszu. Określenie stosunku ilości akcji nabytych przez pracownika przed dniem 1 stycznia 1999 r. może dotyczyć wyłącznie akcji znajdujących się w posiadaniu pracownika w tym dniu. 3. W pracowniczej umowie emerytalnej powinny być określone terminy i warunki wnoszenia akcji na rachunek w funduszu oraz warunki prowadzenia tych rachunków. Uczestnik w deklaracji, w sytuacji, o której mowa w tym artykule, deklaruje liczbę akcji pracodawcy, którą wniesie na swój rachunek, wynikającą z zakładowej umowy emerytalnej."; 8) w art. 34: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli umowy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, zostały zawarte przez pracodawcę z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych, to likwidacja pracowniczego programu emerytalnego może nastąpić tylko w przypadku likwidacji tych wszystkich funduszy.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w ust. 1a. 3b. Jeżeli umowy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, zostały zawarte przez pracodawcę z różnymi funduszami inwestycyjnymi zarządzanymi przez to samo towarzystwo funduszy inwestycyjnych, to w przypadku likwidacji jednego z funduszy pracodawca ma obowiązek zapewnić zawarcie umowy o wnoszeniu składek pracowników do innego z tych funduszy."; 9) w art. 35 w ust. 2 po wyrazie "powinien" dodaje się wyrazy "być złożony przez pracodawcę niezwłocznie oraz"; 10) w art. 36: a) w ust. 2 po wyrazie "zgłosić" dodaje się wyrazy "do rejestru", b) w ust. 3 po wyrazie "Nadzoru" dodaje się wyrazy "zmian, o których mowa w ust. 2"; 11) w art. 39 w ust. 3 i 4 wyrazy "osobę prowadzącą" zastępuje się wyrazami "pracodawcę prowadzącego"; 12) w art. 45 skreśla się ust. 1 i 2; 13) po art. 45 dodaje się art. 45a w brzmieniu: "Art. 45a. W przypadku gdy pracodawca i reprezentacja pracowników zamierzają nadać pracowniczemu programowi emerytalnemu formę pracowniczego funduszu emerytalnego, zakładowa umowa emerytalna może być zawarta począwszy od dnia 1 stycznia 1999 r.; dotyczy to również umowy o wspólnym międzyzakładowym programie emerytalnym."; 14) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r., z wyjątkiem: 1) art. 45a, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., 2) art. 3-6, art. 7 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3, art. 9-11, 13, 14 ust. 1-3 i 5, art. 15, 18, 27, 28 i 34 w zakresie dotyczącym pracowniczych programów emerytalnych w formie pracowniczego funduszu emerytalnego, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1999 r." Art. 169. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887 i Nr 156, poz. 1019) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o: 1) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2, i niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118) traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, 2) całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, 3) częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 3, oraz celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności." Art. 170. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934 oraz z 1998 r. Nr 98, poz. 610 i Nr 106, poz. 668) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 w ust. 2: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) rodzaje, maksymalną wysokość, sposób oraz tryb kalkulacji i pokrywania kosztów obciążających fundusz," b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) rodzaje, wysokość, sposób kalkulacji i pokrywania kosztów obciążających członków funduszu, w tym wysokość opłat, o których mowa w art. 134 ust. 1,"; 2) w art. 35 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli założycielem lub założycielami pracowniczego towarzystwa są pracodawcy będący osobami prawnymi, przepis art. 34 stosuje się odpowiednio."; 3) w art. 38 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli obejmującym akcje jest dotychczasowy akcjonariusz, zawiadamia on Urząd Nadzoru o objęciu akcji w terminie 14 dni od daty ich objęcia. Objęcie akcji w liczbie powodującej przekroczenie odpowiednio 20%, 25%, 33%, 50%, 66%, 75% lub 80% głosów na walnym zgromadzeniu wymaga jednak uzyskania zezwolenia Urzędu Nadzoru."; 4) art. 47 otrzymuje brzmienie: "Art. 47. Pracownikiem powszechnego towarzystwa, podejmującym decyzje o sposobie lokowania aktywów otwartego funduszu, nie może być osoba będąca członkiem organu zarządzającego lub organu nadzoru albo pozostająca w stosunku pracy, stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z podmiotami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1-7."; 5) w art. 62 w ust. 3 wyrazy "Niezależnie od cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, lub wezwania," zastępuje się wyrazami "Cofając zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, lub dokonując wezwania,"; 6) w art. 64: a) w ust. 2 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli cofnięcie zezwolenia na utworzenie powszechnego towarzystwa nastąpiło w związku z wystąpieniem w otwartym funduszu niedoboru, pierwszeństwo w przejęciu zarządzania tym funduszem przysługuje powszechnemu towarzystwu zarządzającemu funduszem o największej stopie zwrotu, o której mowa w art. 172."; 7) w art. 71 skreśla się ust. 6; 8) w art. 81 po ust. 3 dodaje się ust. 4-7 w brzmieniu: "4. Uzyskanie członkostwa w określonym otwartym funduszu następuje również w wyniku losowania, przeprowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na zasadach przewidzianych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. 5. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zobowiązany jest zawiadomić o wyniku losowania. Zawiadomienie jest doręczane osobie zainteresowanej oraz otwartemu funduszowi, którego członkiem została ta osoba. 6. Wraz z zawiadomieniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych członek otrzymuje dane otwartego funduszu objęte wpisem do rejestru funduszy, a otwarty fundusz, podstawowe dane osobowe członka, o których mowa w art. 89 ust. 2, przy czym otwarty fundusz może otrzymać te dane także w formie elektronicznej. 7. Po otrzymaniu zawiadomienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz podstawowych danych osobowych członka, zgodnie z ust. 6, otwarty fundusz niezwłocznie potwierdza na piśmie warunki członkostwa oraz wzywa członka do niezwłocznego dopełnienia obowiązków określonych w art. 82 ust. 1 i art. 83 ust. 1, informując jednocześnie o skutkach niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia tych obowiązków, zgodnie z art. 132 ust. 1 lub art. 83 ust. 3 i 4."; 9) w art. 82: a) w ust. 1: - skreśla się wyrazy "odrębnymi przepisami dotyczącymi renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego oraz", - po wyrazie "funduszu" dodaje się wyrazy "może wskazać" oraz skreśla się wyraz "wskazuje", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Członek może w każdym czasie zmienić poprzednią dyspozycję, wskazując jednocześnie inne osoby uprawnione do otrzymania środków po jego śmierci, zamiast lub oprócz osób, o których mowa w ust. 1, jak również oznaczając w inny sposób udział wskazanych osób w tych środkach.", c) w ust. 4 dodaje się na końcu zdanie trzecie w brzmieniu: "Jeżeli jednak zmarły był jedyną osobą wskazaną, członek może wskazać inną osobę uprawnioną do otrzymania środków po jego śmierci.", d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Fundusz jest obowiązany poinformować osobę przystępującą do otwartego funduszu o skutkach niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 4 zdanie trzecie, stosownie do art. 132 ust. 1."; 10) w art. 83 po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. W razie niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 zdanie drugie lub w ust. 2, przyjmuje się odpowiednio, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa albo że małżeńskie stosunki majątkowe uregulowane są zgodnie z treścią umowy zawartej z otwartym funduszem lub ostatnim zawiadomieniem dokonanym przez członka otwartego funduszu zgodnie z ust. 2. 4. Otwarty fundusz nie odpowiada za szkody powstałe wskutek niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2."; 11) art. 84 otrzymuje brzmienie: "Art. 84. 1. Jeżeli członek otwartego funduszu przystępuje do innego otwartego funduszu, jest obowiązany zawiadomić na piśmie o zawarciu umowy z tym funduszem otwarty fundusz, do którego dotychczas wpłacał składki. Wraz z zawiadomieniem członek składa na piśmie, według wzoru określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów, oświadczenie woli o rozwiązaniu dotychczasowej umowy, a jeżeli uzyskał członkostwo w wyniku losowania przeprowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub z chwilą otwarcia rachunku - oświadczenie woli o rezygnacji z członkostwa w dotychczasowym otwartym funduszu, z dniem dokonania wypłaty transferowej, o której mowa w art. 119. 2. Własnoręczność podpisu pod oświadczeniem woli o rezygnacji z członkostwa w dotychczasowym otwartym funduszu oraz o wyrażeniu zgody na dokonanie potrącenia, o którym mowa w art. 134 ust. 1 pkt 3, powinna zostać poświadczona przez dowolną jednostkę organizacyjną Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub samorządu terytorialnego właściwą dla miejsca zamieszkania członka otwartego funduszu albo w polskiej placówce dyplomatyczno-konsularnej."; 12) po art. 84 dodaje się art. 84a w brzmieniu: "Art. 84a. 1. Osoby urodzone w latach 1949-1953 zawierające umowę z otwartym funduszem, są obowiązane złożyć pisemne oświadczenie o zapoznaniu się z treścią art. 24, 26, 46-50, 53, 183, 184 i 185 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), co osoba zawierająca umowę winna potwierdzić własnoręcznym podpisem. 2. Osoba wykonująca czynności akwizycyjne na rzecz otwartego funduszu w stosunku do osoby określonej w ust. 1, obowiązana jest do pouczenia tej osoby o konsekwencjach wynikających z przepisów, o których mowa w ust. 1, a w szczególności o tym, że w wyniku przystąpienia do otwartego funduszu emerytura z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych może być istotnie niższa lub emerytura nie będzie mogła być przyznana w wieku niższym niż określony w art. 24 ustawy, o której mowa w ust. 1."; 13) w art. 85 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) tryb i terminy powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz o zawarciu umowy z członkiem funduszu oraz zakres danych, jakie powinno zawierać powiadomienie, 5) wzory oświadczeń woli, o których mowa w art. 84."; 14) w art. 89 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podstawowe dane osobowe członków, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) imiona i nazwisko, 2) datę urodzenia, 3) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL, a w przypadku jego braku lub gdy budzi on wątpliwości - numer identyfikacji podatkowej NIP oraz serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, 4) adres miejsca zamieszkania."; 15) w art. 93: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Działalność akwizycyjną na rzecz otwartego funduszu w zakresie wynikającym z art. 92 ust. 3 mogą prowadzić otwarty fundusz lub na zlecenie tego funduszu wyłącznie następujące podmioty: 1) banki krajowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939 i z 1998 r. Nr 160, poz. 1063), 2) zakłady ubezpieczeń, 3) domy maklerskie w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 4) agenci ubezpieczeniowi, 5) podmioty prowadzące działalność brokerską w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej, 6) państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska", 7) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podmiot wykonujący czynności związane z przygotowaniem i emisją reklam, w ramach swojego przedmiotu działalności gospodarczej, na zlecenie podmiotów, o których mowa w ust. 1, nie prowadzi działalności akwizycyjnej w rozumieniu art. 92 ust. 3.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Osoba fizyczna wpisana do rejestru, o którym mowa w ust. 3, może wykonywać czynności akwizycyjne na rzecz tylko jednego otwartego funduszu emerytalnego."; 16) po art. 93 dodaje się art. 93a w brzmieniu: "Art. 93a. Działalność akwizycyjna na rzecz otwartego funduszu nie może być prowadzona wśród pracowników przez pracodawcę, inną osobę pozostającą w stosunku nadrzędności służbowej do pracownika."; 17) w art. 94 w ust. 2 dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "Dokonanie wpisu lub wydanie decyzji odmawiającej wpisu następuje w terminie 1 miesiąca od daty złożenia wniosku."; 18) w art. 95 wyrazy "w planie emerytalnym, o którym" zastępuje się wyrazami "na zasadach, o których"; 19) w art. 99 skreśla się ust. 2; 20) w art. 100: a) w ust. 1 po wyrazie "określonym" dodaje się wyrazy "zgodnie z ust. 2", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wartość jednostki rozrachunkowej w dniu przeliczenia jest ustalana przez podzielenie wartości aktywów netto funduszu w dniu przeliczenia przez liczbę jednostek rozrachunkowych zapisanych w tym dniu na rachunkach prowadzonych przez fundusz.", c) w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W przypadku otwartych funduszy dniem przeliczenia jest każdy dzień roboczy.", d) skreśla się ust. 6; 21) w art. 119 skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1; 22) w art. 122 w ust. 1 wyrazy "każdego miesiąca kończącego kwartał" zastępuje się wyrazami "lutego, maja, sierpnia i listopada"; 23) dotychczasową treść art. 123 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Powszechne towarzystwo będące organem otwartego funduszu, który dokonał wypłaty transferowej, uiszcza opłaty na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu refundacji kosztów za wykonanie czynności związanych z przystąpieniem członka do innego otwartego funduszu oraz na rzecz Krajowego Depozytu z tytułu refundacji kosztów za wykonywanie czynności związanych z rozliczaniem wypłat transferowych. 3. Rada Ministrów może ustalić, w drodze rozporządzenia, maksymalną opłatę, o której mowa w ust. 2."; 24) po art. 123 dodaje się art. 123a w brzmieniu: "Art. 123a. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, termin i tryb dokonywania wypłat transferowych w przypadkach, o których mowa w art. 70 ust. 2 i art. 119 oraz w przepisach rozdziału 12 i 13. Rozporządzenie powinno w szczególności określać zasady współdziałania Krajowego Depozytu i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz otwartych funduszy emerytalnych i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy dokonywaniu rozliczeń wypłat transferowych oraz sposób rozdysponowania odsetek z tytułu przechowywania na rachunku środków przekazanych przez otwarte fundusze w ramach rozliczenia tej wypłaty."; 25) w art. 124 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Regulamin określa także wysokość opłat należnych Krajowemu Depozytowi, wnoszonych przez otwarte fundusze w związku z dokonaniem rozliczenia wypłat transferowych."; 26) w art. 127 wyrazy "w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia" zastępuje się wyrazami "w terminie, o którym mowa w art. 122, po przedstawieniu"; 27) w art. 128 w ust. 1 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "Fundusz niezwłocznie potwierdza na piśmie warunki członkostwa uprawnionego współmałżonka."; 28) w art. 131: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy " , a odrębne przepisy dotyczące renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego nie stanowią inaczej", b) w ust. 2 wyrazy "w terminie 3 miesięcy od dnia przedstawienia" zastępuje się wyrazami "w terminie, o którym mowa w art. 122, po przedstawieniu", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Jeżeli zmarły nie dopełnił obowiązku określonego w art. 83 ust. 1 zdanie drugie lub w ust. 2, jego małżonek powinien potwierdzić na piśmie, że do chwili śmierci członka funduszu nie zmienił się stan stosunków majątkowych między małżonkami ustalony stosownie do art. 83 ust. 3, a w przypadku zmiany tego stanu - przedstawić odpowiednie dowody tej zmiany. 5. Otwarty fundusz nie ponosi odpowiedzialności za skutki niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia obowiązku określonego w ust. 2 lub 3."; 29) w art. 132 w ust. 1: a) skreśla się wyrazy "odrębnymi przepisami dotyczącymi renty rodzinnej z ubezpieczenia społecznego oraz", b) wyrazy "a w ich braku" zastępuje się wyrazami "a w przypadku ich braku lub niewskazania"; 30) w art. 134 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w formie potrącenia, w momencie dokonywania wypłaty transferowej, określonej kwoty ze środków na rachunku członka funduszu, z zastrzeżeniem, że może to nastąpić tylko wówczas, gdy od dnia wpływu pierwszej składki na rachunek członka w tym funduszu do dnia dokonania wypłaty transferowej do innego otwartego funduszu upłynęło mniej niż 24 miesiące," b) po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w formie potrącenia w momencie dokonywania opłaty transferowej kwoty stanowiącej równowartość 4% kwoty najniższego wynagrodzenia ustalanej przez ministra właściwego do spraw pracy, na podstawie art. 774 Kodeksu pracy, niezależnie od kwoty, o której mowa w ust. 2."; 31) w art. 135 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Przy określaniu stażu członkowskiego w danym otwartym funduszu uwzględnia się także: 1) staż członkowski w otwartym funduszu innego typu, o którym mowa w art. 229 ust. 2, zarządzanym przez to samo powszechne towarzystwo, 2) staż członkowski w innym otwartym funduszu, w przypadku gdy jego likwidacja nastąpiła w drodze przeniesienia jego aktywów do tego funduszu. 3. Staż członkowski, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się od dnia wpłaty pierwszej składki do otwartego funduszu. Dla celów, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się okres nieprzerwanego członkostwa w danym otwartym funduszu, z wyłączeniem okresów nieopłacania składki przez okres dłuższy niż kolejnych 12 miesięcy."; 32) w art. 141 w ust. 1 pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez spółki publiczne, innych niż papiery wartościowe, o których mowa w pkt 11 i 12,"; 33) w art. 142 w ust. 4 w zdaniu pierwszym po wyrazach "o których mowa w ust. 2" dodaje się wyrazy "pkt 5"; 34) w art. 146 w ust. 1 wyrazy "bez względu na to, czy papiery te są dopuszczone do publicznego obrotu." zastępuje się wyrazami "o ile papiery te nie są dopuszczone do publicznego obrotu."; 35) w art. 160 w ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Umowa z depozytariuszem o przechowywanie aktywów funduszu powinna określać szczegółowo obowiązki depozytariusza i funduszu, sposób ich wykonywania, wynagrodzenie depozytariusza, sposób obliczania kosztów i pobierania opłat obciążających fundusz, a także wskazywać osoby wyznaczone przez depozytariusza do wykonywania umowy. Umowa może także określać w szczególności wynagrodzenie z tytułu pełnienia przez depozytariusza funkcji podmiotu reprezentującego fundusz, zgodnie z art. 64 ust. 1, lub funkcji likwidatora pracowniczego funduszu. Umowa nie może ograniczać ustawowych obowiązków depozytariusza."; 36) art. 177 otrzymuje brzmienie: "Art. 177. 1. Niedobór niepokryty z własnych środków powszechnego towarzystwa, zgodnie z art. 176 ust. 2, pokrywany jest ze środków Funduszu Gwarancyjnego w terminie 21 dni od dnia podania przez Prezesa Urzędu Nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy. 2. Z tytułu pokrycia niedoboru Fundusz Gwarancyjny nabywa w stosunku do powszechnego towarzystwa lub jego masy upadłości roszczenie o zwrot środków Funduszu Gwarancyjnego wykorzystanych na pokrycie niedoboru."; 37) art. 178 otrzymuje brzmienie: "Art. 178. 1. Jeżeli pokrycie niedoboru, w sposób określony w art. 176 ust. 2, okaże się niemożliwe, zarząd powszechnego towarzystwa jest obowiązany zawiadomić o tym niezwłocznie Urząd Nadzoru, który występuje do właściwego sądu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości tego towarzystwa. 2. W przypadku ogłoszenia upadłości towarzystwa zaspokojenie roszczeń Funduszu Gwarancyjnego, o których mowa w art. 177 ust. 2, z jego masy upadłości może nastąpić dopiero po uprzednim zaspokojeniu należności innych wierzycieli towarzystwa według kolejności określonej w art. 204 § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117, poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940 oraz z 1998 r. Nr 117, poz. 756), jednakże przed zaspokojeniem należności, o których mowa w art. 204 § 1 pkt 2a-9 tego rozporządzenia."; 38) w art. 185 w ust. 3 wyrazy "o ile wartość zobowiązań otwartego funduszu nie przekroczy tej wielkości." zastępuje się wyrazami "chyba że wartość zobowiązań Funduszu Gwarancyjnego wobec otwartych funduszy emerytalnych przekracza tę wielkość"; 39) w art. 186 w ust. 2 po wyrazach "środkami Funduszu Gwarancyjnego," dodaje się wyrazy "wysokość opłat wnoszonych do Krajowego Depozytu za administrowanie Funduszem i tryb ich wnoszenia,"; 40) w art. 197 w ust. 1 po wyrazach "przez powszechne towarzystwo" dodaje się wyrazy "lub na zlecenie powszechnego towarzystwa, a także na rzecz powszechnego towarzystwa lub otwartego funduszu emerytalnego"; 41) w art. 201 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania osób wymienionych w ust. 4, z uwzględnieniem sposobu ustalania wielkości środków na wynagrodzenia, o których mowa w ust. 4."; 42) w art. 202 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej nakładanej na podstawie przepisów ustawy Urząd Nadzoru jest obowiązany uwzględniać rodzaj i wagę stwierdzonych nieprawidłowości."; 43) w art. 219 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Tej samej karze podlega ten, kto wbrew zakazowi określonemu w art. 230a zawiera umowy lub przyjmuje oświadczenia, z których wynika zobowiązanie do przystąpienia do określonego otwartego funduszu bądź do korzystania z pośrednictwa określonego podmiotu przy przystępowaniu do otwartego funduszu."; 44) po art. 219 dodaje się art. 219a w brzmieniu: "Art. 219a. Kto, prowadzi działalność akwizycyjną na rzecz otwartego funduszu z naruszeniem zasad określonych w art. 93a, podlega grzywnie do 20 000 zł." Art. 171. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939 i z 1998 r. Nr 160, poz. 1063) po art. 63 dodaje się art. 63a w brzmieniu: "Art. 63a. Banki zobowiązane są do niezwłocznej realizacji poleceń przelewu na rachunki Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz innych składek i wpłat, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych." Art. 172. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887) wprowadza się następujące zmiany: 1) dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Ustawa stoi na gruncie równego traktowania wszystkich ubezpieczonych bez względu na płeć, stan cywilny, stan rodzinny. 2. Zasada równego traktowania dotyczy w szczególności: 1) warunków objęcia systemem ubezpieczeń społecznych, 2) obowiązku opłacania i obliczania wysokości składek na ubezpieczenie społeczne, 3) obliczania wysokości świadczeń, 4) okresu wypłaty świadczeń i zachowania prawa do świadczeń. 3. Ubezpieczony, który uważa, że nie zastosowano wobec niego zasady równego traktowania, ma prawo dochodzić roszczeń z tytułu ubezpieczeń z ubezpieczenia społecznego przed sądem. Przepis art. 83 stosuje się odpowiednio."; 2) w art. 6: a) w ust. 1 pkt 4 po wyrazach "niż 14 dni" skreśla się wyrazy "a okres przerw między nimi wynosi mniej niż 60 dni" i dodaje się na końcu wyrazy "i ust. 5", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają również zleceniobiorca i osoby z nim współpracujące, wykonujące na rzecz jednego zleceniodawcy pracę na podstawie umów agencyjnych lub zlecenia krótszych niż 15 dni, jeżeli łączny okres, na który umowy zostały zawarte, wynosi co najmniej 15 dni, a przerwy pomiędzy tymi umowami są krótsze niż 60 dni."; 3) w art. 13: a) w pkt 2 na końcu dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem pkt 2a", b) dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) zleceniobiorcy, o których mowa w art. 6 ust. 5 - od pierwszego dnia tej umowy, z której wynika, że łączny okres wykonywania umów wynosi co najmniej 15 dni."; 4) w art. 41 w ust. 2 wyrazy "w terminie 7 dni od zaistnienia tego faktu" zastępuje się wyrazami "w terminie i na zasadach określonych w art. 47 ust. 1 i 2"; 5) w art. 84 w ust. 7 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Przepisy art. 24 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio."; 6) w art. 85 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepis ust. 1 stosuje się również do płatników składek zobowiązanych z mocy odrębnych przepisów do wypłaty świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych."; 7) w art. 110: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Płatnicy składek podwyższą ubezpieczonym, o których mowa w art. 16 ust. 1, przychód należny od dnia 1 stycznia 1999 r., przeliczając go w taki sposób, aby po potrąceniu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe nie był on niższy niż przed przeliczeniem.", b) skreśla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeliczania przychodu, o którym mowa w ust. 1.", d) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Ilekroć w przepisach dotyczących zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest mowa o "przeciętnym wynagrodzeniu miesięcznym w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego" lub "planowanych rocznych środkach przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe" oznacza to: 1) przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub drugim półroczu roku poprzedniego, 2) planowane roczne środki przeznaczone na wynagrodzenia osobowe - pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe."; 8) w art. 111 w ust. 3 po wyrazach "a przed dniem 1 stycznia 1969 r." dodaje się wyrazy "z wyjątkiem osób pobierających emeryturę"; 9) po art. 113 dodaje się art. 113a-113c w brzmieniu: "Art. 113a. 1. Do dnia powołania Prezesa Zakładu, o którym mowa w art. 73, jego funkcje sprawuje Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych powołany w trybie ustawy, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 1. 2. Z dniem powołania Prezesa Zakładu, o którym mowa w art. 73, wygasa akt powołania Prezesa sprawującego jego funkcje. Art. 113b. 1. Z dniem 1 stycznia 1999 r. wygasają akty powołania dyrektorów - oddziałów Zakładu. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, pełnią obowiązki do czasu powołania kierowników terenowych jednostek organizacyjnych Zakładu, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 2. Art. 113c. 1. Stroną stosunków pracy pracowników zatrudnionych w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych działającym na podstawie art. 7 ustawy, o której mowa w art. 122 ust. 1 pkt 1, oraz w jednostkach, o których mowa w art. 117 ust. 1, staje się Zakład, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. 2. Pracownikom, o których mowa w ust. 1, nie przysługują odprawy i inne świadczenia pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz na podstawie przepisów o pracownikach urzędów państwowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. 3. Zakład w terminie do dnia 31 stycznia 1999 r. zawiadamia na piśmie pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę o warunkach pracy oraz o skutkach w zakresie stosunków pracy związanych ze zmianą, o której mowa w ust. 1 oraz w art. 113b ust. 1. 4. W terminie 30 dni od zawiadomienia przewidzianego w ust. 3 pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę z przyczyn dotyczących zakładu pracy. 5. Pracownikom zatrudnionym na podstawie mianowania Zakład do dnia 31 stycznia 1999 r. przedstawi na piśmie nowe warunki pracy i płac z wynagrodzeniem nie niższym niż dotychczasowe. Pracownicy w terminie 30 dni winni złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia proponowanych warunków. W razie nieuzgodnienia warunków, dotychczasowy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, liczonego od dnia, w którym pracownik złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia proponowanych warunków, lub od dnia, do którego winien złożyć takie oświadczenie. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje skutki, jakie przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy w związku z likwidacją urzędu. 6. Do czasu zawarcia układu zbiorowego, zasady wynagradzania pracowników Zakładu oraz wielkość środków na wynagrodzenia określa Prezes Zakładu."; 10) w art. 122 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 1989 r. Nr 25, poz. 137 i Nr 74, poz. 441, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 85, poz. 426, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 oraz z 1989 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 108, poz. 684), 2) art. 1, art. 8, art. 14 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 3) art. 1-5, art. 25-32, art. 34 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153), 4) art. 1-4, art. 22-26, art. 28, art. 32 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), 5) rozdział 8 ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i z 1998 r. Nr 66, poz. 431), 6) art. 1-6, art. 27-32, art. 34 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U. Nr 29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153).";" 2) art. 6 i 8 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 38, poz. 360), które stanowią: "Art. 6. W sprawach, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 3 oraz w art. 117 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 5, wszczętych na podstawie dotychczasowych przepisów, a niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, właściwy jest Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu." "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 3 pkt 3, art. 5 pkt 2 i art. 6, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 3) art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 70, poz. 774), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1999 r."; 4) art. 8 ustawy z dnia 23 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 72, poz. 801), który stanowi: "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 5) art. 97 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802), który stanowi: "Art. 97. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 44 ust. 2 i art. 49 ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r."; 6) art. 3 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 9, poz. 118), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 2 wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2000 r."; 7) art. 5 ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 19, poz. 238), który stanowi: "Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 11 w zakresie dotyczącym art. 33n ust. 6 i 7, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., 2) art. 2, który wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 83 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948), który stanowi: "Art. 83. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) rozdziału 7, art. 65-67, art. 70, które wchodzą w życie w terminie, o którym mowa w art. 8 ust. 3, 2) art. 69 pkt 10, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2000 r., 3) art. 69 pkt 9 i pkt 21 oraz art. 74, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., 4) art. 71, który wchodzi w życie w terminie, o którym mowa w art. 8 ust. 3, jednak nie wcześniej niż dnia 2 stycznia 2001 r."; 9) art. 17 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 8, poz. 64), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 2, 3, 4 i 6 lit. b), które wchodzą w życie z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1999 r., 2) art. 1 pkt 1 lit. a) pierwsze, drugie i trzecie tiret, pkt 5, 11 lit. a)-b) i f)-h) i pkt 18 lit. a)-c) oraz art. 5 i 8, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy."; 10) art. 151 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), który stanowi: "Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 11) art. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 89, poz. 968), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 12) art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924), który stanowi: "Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 18 i 21 oraz art. 2 pkt 10 i 11, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2001 r., 2) art. 1 pkt 20 oraz art. 2 pkt 1-3, 5, 6 lit. a) i pkt 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 13) art. 31 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 1194), który stanowi: "Art. 31. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 39 lit. a) i b) i art. 23, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 września 2001 r., 2) art. 1 pkt 50 lit. d), pkt 54 lit. a), c) i h), art. 2 pkt 9 oraz art. 3 pkt 23, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., 3) art. 6 i 13, które wchodzą w życie z dniem 1 czerwca 2003 r., 4) art. 5 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2002 r."; 14) art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej, ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 154, poz. 1792), który stanowi: "Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 15) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 16) art. 26 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), który stanowi: "Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 17) art. 62 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673), który stanowi: "Art. 62. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 45 pkt 3, art. 50 ust. 3 i art. 56, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 40, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r."; 18) art. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 2002 r. o waloryzacji emerytur i rent w 2003 r. oraz o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 240, poz. 2054), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 19) art. 23 ustawy z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 241, poz. 2074), który stanowi: "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 3 pkt 1 lit. a i c oraz pkt 2 i 4 w części dotyczącej rozdziału 4a, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia; 2) art. 3 pkt 4 w części dotyczącej rozdziału 4b, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r."; 20) art. 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 4, 5, 7-9 oraz art. 2 i 5, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 21) art. 30 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268), który stanowi: "Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 26 ust. 4 i 5, które wchodzą w życie z dniem 1 sierpnia 2003 r.; 2) art. 2 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 22) art. 20 i 23 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), które stanowią: "Art. 20. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy mają ustalone prawo do emerytur na podstawie przepisów ustaw, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zachowują prawo do tych świadczeń." "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 23) art. 102 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966), który stanowi: "Art. 102. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z tym że art. 33 ust. 1 pkt 1, art. 34 ust. 1 pkt 1, art. 55, art. 69 pkt 5, art. 97, art. 98, art. 99 i art. 100 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 24) art. 56 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037), który stanowi: "Art. 56. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 25) art. 72 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255), który stanowi: "Art. 72. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 36 i 40, które wchodzą w życie z dniem 31 grudnia 2003 r.; 2) art. 6 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 353) USTAWA z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych DZIAŁ I Przepisy ogólne Rozdział 1 Zakres podmiotowy i przedmiotowy ustawy Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) warunki nabywania prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych; 2) zasady ustalania wysokości świadczeń; 3) zasady i tryb przyznawania oraz wypłaty świadczeń. 2. (uchylony). 1) 3. (uchylony). 1) 4. Warunki nabywania prawa do świadczeń pieniężnych przysługujących z ubezpieczenia z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej oraz wysokość tych świadczeń określają odrębne przepisy. Art. 2. 2) 1. Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują: 1) ubezpieczonym - w razie spełnienia warunków do nabycia prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy mają ustalone prawo do emerytury określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, obliczonej z uwzględnieniem okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 7-10 oraz w ust. 2; 2) członkom rodziny pozostałym po ubezpieczonym albo po osobie uprawnionej do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem członków rodziny pozostałych po ubezpieczonym, który ma ustalone prawo do emerytury policyjnej lub wojskowej, obliczonej z uwzględnieniem okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 7-10 oraz w ust. 2. 2. Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują również żołnierzom zawodowym oraz funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, jeżeli nie spełniają oni warunków do nabycia prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, oraz członkom rodzin pozostałym po tych osobach. Art. 3. Świadczenia określone w ustawie obejmują: 1) emeryturę; 2) rentę z tytułu niezdolności do pracy, w tym rentę szkoleniową; 3) rentę rodzinną; 4) dodatek pielęgnacyjny; 5) dodatek do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej; 6) zasiłek pogrzebowy. Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) emeryt - osobę mającą ustalone prawo do emerytury; 2) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych; 3) Fundusz - Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych; 4) konto ubezpieczonego - konto ubezpieczonego określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, prowadzone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej "Zakładem"; 5) okres ubezpieczenia - okres opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych; 6) organ rentowy - Biuro Rent Zagranicznych i inną jednostkę organizacyjną Zakładu, określoną w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, właściwą do wydawania decyzji w sprawach świadczeń; 7) otwarty fundusz emerytalny - fundusz wybrany przez ubezpieczonego spośród funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 8) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych; 9) przeciętne wynagrodzenie - przeciętne wynagrodzenie miesięczne brutto w gospodarce narodowej, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego; 10) renta - rentę z tytułu niezdolności do pracy i rentę rodzinną; 11) rencista - osobę mającą ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy lub do renty rodzinnej; 12) ubezpieczenia emerytalne i rentowe - ubezpieczenia, o których mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych; 13) ubezpieczony - osobę podlegającą ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, określonym w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, a także osobę, która przed dniem wejścia w życie ustawy podlegała ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyłączeniem ubezpieczenia społecznego rolników. Rozdział 2 Okresy uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczeń i ich wysokości Art. 5. 1. Przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące okresy: 1) składkowe, o których mowa w art. 6; 2) nieskładkowe, o których mowa w art. 7. 2. Przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. 2a. 3) Okresów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i pkt 6 lit. a-e i g, nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości, jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2. 3. Przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty okresy: 1) działalności kombatanckiej oraz działalności równorzędnej z tą działalnością, a także okresy zaliczane do okresów tej działalności oraz okresy podlegania represjom wojennym i okresu powojennego, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5, 2) pracy przymusowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 - uwzględnia się w wymiarze podwójnym. 4. Przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty dla płatników składek, zobowiązanych do opłacania składek na własne ubezpieczenia emerytalne i rentowe, nie uwzględnia się okresu, za które nie zostały opłacone składki, mimo podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym w tym okresie. 5. Wobec ubezpieczonych zobowiązanych do opłacania składek na własne ubezpieczenie społeczne za okres przypadający przed dniem wejścia w życie ustawy - przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. Art. 6. 1. Okresami składkowymi są następujące okresy: 1) ubezpieczenia; 2) opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości określonej w przepisach o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych, w przepisach wymienionych w art. 195 pkt 1-4 i 8, w przepisach o adwokaturze, w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz w przepisach o pomocy społecznej; 3) zaliczone do okresów ubezpieczenia społecznego duchownych: a) okresy pozostawania duchownymi przed dniem 1 lipca 1989 r., pod warunkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne za cały okres podlegania temu ubezpieczeniu, b) okresy przebywania duchownych na misjach oraz okresy prowadzenia przez duchownych działalności duszpasterskiej wśród Polonii, przypadające po dniu 14 listopada 1991 r., do dnia wejścia w życie ustawy; 4) czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby; 5) działalności kombatanckiej, działalności równorzędnej z tą działalnością, a także okresy zaliczane do okresów tej działalności oraz okresy podlegania represjom wojennym i okresu powojennego, określone w przepisach o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego; 6) pełnionej w Polsce służby: a) w Policji (Milicji Obywatelskiej), b) 4) w Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (w organach bezpieczeństwa publicznego), c) w Straży Granicznej, d) w Służbie Więziennej, e) w Państwowej Straży Pożarnej, f) 5) w Służbie Celnej, g) 6) w Biurze Ochrony Rządu; 7) pobierania zasiłku macierzyńskiego; 8) 7) osadzenia w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski na mocy skazania albo bez wyroku po dniu 31 grudnia 1956 r. za działalność polityczną; 9) zatrudnienia za granicą osób, które w tym czasie nie były obywatelami polskimi, jeżeli osoby te powróciły do kraju po dniu 22 lipca 1944 r. i zostały uznane za repatriantów; 10) świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do kwietnia 1989 r. 2. Za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. następujące okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne: 1) zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia: a) na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową, b) obywateli polskich za granicą - w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych, w stałych przedstawicielstwach przy Organizacji Narodów Zjednoczonych i w innych misjach lub misjach specjalnych, a także w innych polskich placówkach, instytucjach lub przedsiębiorstwach, do których zostali delegowani lub skierowani; dotyczy to również członków rodziny delegowanego lub skierowanego tam pracownika, którzy podjęli zatrudnienie w tych placówkach w czasie pobytu za granicą, c) obywateli polskich za granicą - w organizacjach międzynarodowych, zagranicznych instytucjach i w zakładach, do których zostali skierowani w ramach współpracy międzynarodowej lub w których byli zatrudnieni za zgodą właściwych władz polskich; zgoda nie jest wymagana w stosunku do pracowników, którzy wyjechali za granicę przed dniem 9 maja 1945 r., d) obywateli polskich za granicą - u innych pracodawców zagranicznych, jeżeli w okresie pracy za granicą były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne w Polsce; 2) pracy przymusowej: a) wykonywanej na rzecz hitlerowskich Niemiec w okresie II wojny światowej, b) wykonywanej na obszarze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w okresie od dnia 17 września 1939 r. do dnia 31 grudnia 1956 r., c) wykonywanej na rozkaz władz alianckich do dnia 31 grudnia 1945 r., d) 8) wykonywanej w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach pozyskiwania i wzbogacania rud uranu oraz batalionach budowlanych podczas odbywania służby wojskowej w Wojsku Polskim; 3) zatrudnienia młodocianych na obszarze Państwa Polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1975 r.; 4) pracy wykonywanej w czasie odbywania na obszarze Państwa Polskiego kary pozbawienia wolności, kary aresztu za wykroczenie oraz w czasie tymczasowego aresztowania - w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy określonego dla takiej pracy; 5) niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli za te okresy na podstawie przepisów Kodeksu pracy zostało wypłacone wynagrodzenie lub odszkodowanie; 6) czasowego pozostawania bez pracy na obszarze Państwa Polskiego z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego, w tym okresy pobierania zasiłków z funduszu aktywizacji zawodowej, zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków szkoleniowych wypłaconych z Funduszu Pracy; 7) sprawowania mandatu posła lub senatora w Państwie Polskim; 8) internowania na podstawie art. 42 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1982 r. Nr 3, poz. 18 oraz z 1989 r. Nr 34, poz. 178); 9) wykonywania działalności twórczej lub artystycznej na obszarze Państwa Polskiego: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne lub w których ubezpieczony był zwolniony od opłacania składki, b) przypadającej przed dniem 1 stycznia 1974 r., uznane przez Komisję do Spraw Zaopatrzenia Emerytalnego Twórców, działającą przy ministrze właściwym do spraw kultury, pod warunkiem że twórca lub artysta opłacał składki na ubezpieczenie społeczne po dniu 31 grudnia 1973 r.; 10) pracy adwokatów wykonywanej na obszarze Państwa Polskiego: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, b) przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tego tytułu; 11) wykonywania na obszarze Państwa Polskiego pracy nakładczej: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, b) przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia z tego tytułu, jeżeli w tych okresach osoba wykonująca taką pracę uzyskiwała wynagrodzenie w wysokości co najmniej połowy obowiązującego najniższego wynagrodzenia, określonego na podstawie przepisów Kodeksu pracy; 12) pracy na obszarze Państwa Polskiego w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i w innych spółdzielniach zrzeszonych w Centralnym Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych, w zespołowych gospodarstwach rolnych spółdzielni kółek rolniczych zrzeszonych w Krajowym Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych oraz pracy na rzecz tych spółdzielni: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, b) przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia społecznego z tego tytułu; 13) pracy na obszarze Państwa Polskiego wykonywanej na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia oraz współpracy przy wykonywaniu takiej umowy: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i okresy kontynuowania tego ubezpieczenia, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, b) wykonywanej przed dniem 1 stycznia 1976 r., jeżeli umowa odpowiadała warunkom ubezpieczenia obowiązującym w tym dniu; 14) pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarze Państwa Polskiego: a) objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i okresy kontynuowania tego ubezpieczenia, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki, b) prowadzonej przed dniem objęcia obowiązkiem ubezpieczenia z tego tytułu, jeżeli prowadzenie działalności gospodarczej odpowiadało warunkom ubezpieczenia; 15) współpracy przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarze Państwa Polskiego objętej obowiązkiem ubezpieczenia społecznego oraz okresy kontynuowania tego ubezpieczenia, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki; 16) ubezpieczenia społecznego duchownych na obszarze Państwa Polskiego, za które opłacono składkę na to ubezpieczenie lub w których występowało zwolnienie od opłacania składki; 17) pobierania stypendium sportowego z tytułu wyczynowego uprawiania sportu na obszarze Państwa Polskiego po ukończeniu 15 roku życia, z wyjątkiem okresów pobierania stypendium przez osoby uczące się lub studiujące w systemie studiów dziennych. 3. Za okresy zatrudnienia i okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego, o których mowa w ust. 2, uważa się: 1) okresy zatrudnienia i okresy pracy wykonywanej na terenach wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej w obecnych granicach oraz 2) okresy zatrudnienia i okresy pracy wykonywanej na terenach wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej przed ustaleniem jej obecnych granic. Art. 7. Okresami nieskładkowymi są następujące okresy: 1) pobierania: a) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy, b) zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego lub opiekuńczego, c) świadczenia rehabilitacyjnego, d) świadczeń wymienionych w lit. b i c po ustaniu obowiązku ubezpieczenia; 2) pobierania renty chorobowej po ustaniu zatrudnienia w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub po ustaniu obowiązku ubezpieczenia społecznego z innego tytułu; 3) niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli za te okresy, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zostało wypłacone odszkodowanie; 4) niewykonywania pracy w okresie przed dniem 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych, nie więcej jednak niż 5 lat; 5) przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy niewykonywania pracy - z powodu opieki nad dzieckiem: a) w wieku do lat 4 - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat, b) na które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny przysługuje zasiłek pielęgnacyjny - dodatkowo w granicach do 3 lat na każde dziecko; 6) przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy opieki pielęgnacyjnej nad inwalidą wojennym zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia; 7) przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia; 8) urlopu bezpłatnego oraz przerw w zatrudnieniu w razie nieudzielenia urlopu bezpłatnego małżonkom pracowników skierowanych do pracy w przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, w stałych przedstawicielstwach przy Organizacji Narodów Zjednoczonych i w innych misjach specjalnych za granicą, w instytutach, ośrodkach informacji i kultury za granicą; 9) nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów; 9a) 9) studiów doktoranckich i aspirantury naukowej w wymiarze określonym w decyzji o ich utworzeniu; 9b) 9) asystenckich studiów przygotowawczych; 10) dokształcania zawodowego lekarzy w klinikach akademii medycznych i oddziałach instytutów naukowych w charakterze wolontariusza - w granicach do 1 roku; 11) pobierania zasiłku przedemerytalnego i świadczenia przedemerytalnego; 12) udokumentowanej niezdolności do pracy, za które wypłacone zostały z Funduszu Pracy: zasiłki dla bezrobotnych, zasiłki szkoleniowe lub stypendia. Art. 8. Przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz przy obliczaniu ich wysokości uwzględnia się okresy ubezpieczenia za granicą, jeżeli tak stanowią umowy międzynarodowe. Art. 9. 1. Okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 9 i ust. 2 pkt 1 lit. c, a także okresy, o których mowa w art. 7 pkt 8, uwzględnia się pod warunkiem stałego zamieszkania zainteresowanego na obecnym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Okresy zatrudnienia, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 lit. a, i okresy pracy, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 10 lit. b, wykonywanej na obszarze Państwa Polskiego, w czasie gdy obszar ten nie wchodził w skład Państwa Polskiego, oraz okresy pracy przymusowej, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 lit. a i b, uwzględnia się pod warunkiem stałego zamieszkania zainteresowanego na obecnym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do świadczeń, jeżeli z ich tytułu jest wypłacane świadczenie rentowe z instytucji zagranicznej inne niż renta z ubezpieczenia dodatkowego. Art. 10. 1. Przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe: 1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki, 2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia, 3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. 2. Okresy wymienione w ust. 1 pkt 1 uwzględnia się także przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe ustalone na zasadach określonych w art. 5-7 są krótsze od okresu wymaganego do przyznania renty, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. 3. Okresów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie uwzględnia się, jeżeli zostały one zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty, na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Art. 11. Jeżeli okresy, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zbiegają się w czasie, przy ustalaniu prawa do świadczeń określonych w ustawie uwzględnia się okres korzystniejszy. Rozdział 3 Niezdolność do pracy Art. 12. 1. Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. 2. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. 3. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Art. 13. 1. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: 1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji; 2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. 2. Trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy. 3. Okresową niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej istnieją rokowania odzyskania zdolności do pracy. 4. Zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy. 5. W przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji. Art. 14. 1. Oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia: 1) daty powstania niezdolności do pracy, 2) trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, 3) związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, 4) niezdolności do samodzielnej egzystencji, 5) celowości przekwalifikowania zawodowego dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik Zakładu, zwany dalej "lekarzem orzecznikiem". 2. Jeżeli nie ma możliwości ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, natomiast ustalono okres, w którym niezdolność do pracy powstała, za datę powstania niezdolności przyjmuje się datę końcową tego okresu. Jeżeli nie ma możliwości ustalenia ani daty, ani okresu powstania niezdolności do pracy, za datę powstania niezdolności przyjmuje się datę zgłoszenia wniosku o świadczenie. 3. Orzeczenie lekarza orzecznika stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji. 4. Nadzór nad wykonywaniem orzecznictwa o niezdolności do pracy sprawuje Prezes Zakładu. 5. Nadzór, o którym mowa w ust. 4, obejmuje: 1) kontrolę prawidłowości i jednolitości stosowania zasad orzecznictwa o niezdolności do pracy przez lekarzy orzeczników; 2) udzielanie lekarzom orzecznikom wytycznych w zakresie stosowania zasad orzecznictwa o niezdolności do pracy; 3) prawo przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez lekarza orzecznika, jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w pkt 1, zostanie stwierdzony brak zgodności orzeczenia ze stanem faktycznym lub zasadami orzecznictwa o niezdolności do pracy. 6. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określa, w drodze rozporządzenia: 1) organizację, szczegółowe zasady i tryb: a) orzekania o niezdolności do pracy, b) sprawowania nadzoru nad wykonywaniem tego orzecznictwa; 2) szczególne kwalifikacje zawodowe wymagane od lekarzy orzeczników. Rozdział 4 Podstawa wymiaru emerytur i rent Art. 15. 1. Podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. 2. W przypadku gdy zainteresowany w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłosił wniosek o emeryturę, pobierał przez więcej niż 10 lat zasiłek przedemerytalny, podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany nabył prawo do tego zasiłku. 3. 10) Do podstawy wymiaru emerytury lub renty, o której mowa w ust. 1 i 2, dolicza się kwoty przysługujących ubezpieczonemu w danym roku kalendarzowym wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, wypłaconych na podstawie przepisów Kodeksu pracy, oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, świadczenia wyrównawczego lub dodatku wyrównawczego, a także wartość rekompensaty pieniężnej ustaloną zgodnie z pkt 3 załącznika do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. Do podstawy wymiaru wlicza się również kwoty zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków szkoleniowych lub stypendiów wypłaconych z Funduszu Pracy za okres udokumentowanej niezdolności do pracy. 4. W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty: 1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych; 2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu; 3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz 4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19. 5. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%. 6. Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do osoby, która osiągała uposażenie. 8. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty przysługującej duchownym przyjmuje się przeciętną podstawę wymiaru składek z pełnych lat kalendarzowych ubezpieczenia przypadających po dniu 1 lipca 1989 r. do dnia, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie, z tym że z okresu nie dłuższego niż określony w ust. 1; na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru ustala się w myśl ust. 1. Art. 16. Przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2, przyjmuje się lata kalendarzowe następujące bezpośrednio po sobie, chociażby ubezpieczony w niektórych z tych lat przez okres roku lub w okresie krótszym niż rok nie pozostawał w ubezpieczeniu. Art. 17. 1. Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru renty w myśl art. 15 ust. 1 dla ubezpieczonego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 1-4, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się podstawę wymiaru składek za okres faktycznego podlegania ubezpieczeniu, z uwzględnieniem ust. 2 i 3. Przepis art. 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Nie ustala się podstawy wymiaru renty dla ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 1, jeżeli nie pozostawał on w ubezpieczeniu co najmniej przez 1 rok kalendarzowy. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru renty w myśl art. 15 ust. 1 dla ubezpieczonego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 5, z powodu pełnienia zastępczej służby wojskowej, odbywania czynnej służby wojskowej albo korzystania z urlopu wychowawczego. Art. 18. 1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla osób, którym przy ustalaniu prawa do świadczenia uwzględniono okresy ubezpieczenia za granicą, o których mowa w art. 8, ustala się na zasadach określonych w art. 15-17, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli okres kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje również ubezpieczenie za granicą, podstawę wymiaru emerytury lub renty ustala się z okresu faktycznego pozostawania w ubezpieczeniu społecznym w Polsce. Art. 19. 11) Kwota bazowa wynosi 100% przeciętnego wynagrodzenia pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia społeczne, określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji. Art. 19a. 12) Kwota bazowa ustalona na podstawie art. 19 obowiązuje od dnia 1 marca roku, w którym przeprowadzono waloryzację, do końca lutego następnego roku. Art. 20. 13) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie: 1) do 9 roboczego dnia lutego każdego roku: a) kwotę przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym, b) kwotę bazową, o której mowa w art. 19; 2) do 7 roboczego dnia drugiego miesiąca każdego kwartału kwotę przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Art. 21. 1. Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, stanowi: 1) podstawa wymiaru renty - w wysokości uwzględniającej rewaloryzację oraz wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do renty albo 2) podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 15. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się przy ustalaniu podstawy wymiaru: 1) emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do emerytury na podstawie przepisów wymienionych w art. 195; 2) renty z tytułu niezdolności do pracy dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do tej renty albo do emerytury na podstawie przepisów wymienionych w art. 195. 3. Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej pobierała świadczenie przedemerytalne na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, stanowi podstawa wymiaru emerytury przyjęta do ustalenia świadczenia przedemerytalnego - w wysokości uwzględniającej wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do świadczenia przedemerytalnego albo podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 15. Art. 22. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury i renty, uwzględniające w szczególności: 1) przypadki, w których do podstawy wymiaru emerytury lub renty dolicza się niektóre wypłaty dokonane na rzecz pracownika, jeżeli wypłaty te w okresie przed dniem wejścia w życie ustawy były uwzględniane przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty, mimo że były wyłączone z podstawy wymiaru składek; 2) przypadki, w których podstawę wymiaru emerytury lub renty dla pracowników zatrudnionych za granicą ustala się na podstawie wynagrodzenia przysługującego pracownikom zatrudnionym w tym okresie w kraju w tym samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę, albo na podstawie kwot ryczałtowych. Art. 23. Jeżeli podstawy wymiaru emerytury lub renty nie można ustalić zgodnie z zasadami określonymi w ustawie lub w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 22, emeryturę lub rentę ustala się w wysokości najniższej emerytury lub renty. DZIAŁ II Emerytury Rozdział 1 Emerytura dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. Art. 24. 1. Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46-50 i 184. 2. Dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, z wyjątkiem ubezpieczonych mających prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 32-34, 39, 40, 46, 48-50, 184 oraz w art. 88 ustawy, o której mowa w art. 150, zostaną ustanowione emerytury pomostowe. 3. Zasady, warunki i tryb ustanawiania emerytur, o których mowa w ust. 2, określi odrębna ustawa. Art. 25. 1. Podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175, z zastrzeżeniem art. 185. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, nie podlega dziedziczeniu. 3. Waloryzacji podlega: 1) w terminie od dnia 1 marca danego roku kwota zaewidencjonowanych składek na dzień 31 lipca poprzedniego roku powiększona o kwotę waloryzacji od dnia 1 grudnia poprzedniego roku oraz kwota składek zaewidencjonowanych w okresie od dnia 1 sierpnia poprzedniego roku do dnia 31 października poprzedniego roku; 2) w terminie od dnia 1 czerwca danego roku kwota zaewidencjonowanych składek na dzień 31 października poprzedniego roku powiększona o kwotę waloryzacji od dnia 1 marca danego roku oraz kwota składek zaewidencjonowanych w okresie od dnia 1 listopada poprzedniego roku do dnia 31 stycznia danego roku; 3) w terminie od dnia 1 września danego roku kwota zaewidencjonowanych składek na dzień 31 stycznia danego roku powiększona o kwotę waloryzacji od dnia 1 czerwca danego roku oraz kwota składek zaewidencjonowanych w okresie od dnia 1 lutego danego roku do dnia 30 kwietnia danego roku; 4) w terminie od dnia 1 grudnia danego roku kwota zaewidencjonowanych składek na dzień 30 kwietnia danego roku powiększona o kwotę waloryzacji od dnia 1 września danego roku oraz kwota składek zaewidencjonowanych w okresie od dnia 1 maja danego roku do dnia 31 lipca danego roku. 4. Waloryzacja składek polega na pomnożeniu zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji określony w ust. 5. 5. Wskaźnik waloryzacji składek jest równy wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do poprzedniego kwartału powiększonemu o 75% różnicy między wskaźnikiem przyrostu sumy podstaw wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do kwartału poprzedniego a wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych w tym samym okresie ogółem. 6. Wskaźnik waloryzacji składek ustala się z dokładnością do setnych części procentu. 7. Pierwszej waloryzacji dokonuje się w dniu 1 września 1999 r. 8. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do 20 dnia pierwszego miesiąca każdego kwartału wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za poprzedni kwartał. 9. Prezes Zakładu ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do 25 dnia miesiąca poprzedzającego waloryzację wskaźnik waloryzacji składek za poprzedni kwartał. Art. 26. 1. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. 2. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach. 3. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach. 4. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2. 5. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. Rozdział 2 Emerytura dla ubezpieczonych urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. Art. 27. Ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Art. 28. Ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek emerytalny wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 15 lat dla kobiet i co najmniej 20 lat dla mężczyzn. Art. 29. Ubezpieczeni urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949 r., będący pracownikami, którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w art. 27 pkt 1, mogą przejść na emeryturę: 1) kobieta - po osiągnięciu wieku 55 lat, jeżeli ma co najmniej 30-letni okres składkowy i nieskładkowy albo jeżeli ma co najmniej 20-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz została uznana za całkowicie niezdolną do pracy; 2) mężczyzna - po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli ma co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy. Art. 30. Odrębne przepisy określają zasady wcześniejszego przechodzenia na emeryturę dla osób, określonych w art. 27, które są: 1) inwalidami wojennymi i wojskowymi oraz kombatantami; 2) pracownikami urzędów państwowych; 3) pracownikami samorządowymi; 4) żołnierzami zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianymi w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu; 5) nauczycielami akademickimi. Art. 31. Osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1949 r., uprawnione do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy (przy wykonywaniu pozarolniczej działalności gospodarczej, działalności twórczej lub artystycznej, umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo przy wykonywaniu przez osoby duchowne i zakonne czynności religijnych lub czynności związanych z powierzonymi funkcjami duszpasterskimi lub zakonnymi), w drodze do pracy lub z pracy albo wskutek choroby zawodowej, mogą przejść na emeryturę: 1) kobieta - po osiągnięciu wieku 55 lat, jeżeli ma co najmniej 20-letni okres składkowy i nieskładkowy; 2) mężczyzna - po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli ma co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy. Art. 32. 1. Ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. 2. 14) Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. 3. Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze uważa się: 15) 1) pracowników organów kontroli państwowej; 2) pracowników organów administracji celnej; 3) pracowników wykonujących działalność twórczą lub artystyczną; 4) dziennikarzy zatrudnionych w redakcjach dzienników, czasopism, w radiu, telewizji oraz w organach prasowych, informacyjnych, publicystycznych albo fotograficznych, objętych układem zbiorowym pracy dziennikarzy; 5) nauczycieli, wychowawców lub innych pracowników pedagogicznych wykonujących pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 213, poz. 2081); 6) 16) żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej; 7) pracowników jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 452). 4. 17) Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, z uwzględnieniem ust. 4a. 4a. 18) Przepis ust. 4 stosuje się do pracowników, którzy: 1) kontynuują pracę, o której mowa w ust. 2, w podmiotach powstałych w wyniku przekształcenia lub restrukturyzacji; 2) zostali przejęci w trybie art. 231 Kodeksu pracy od pracodawców będących podmiotami, o których mowa w ust. 2. 5. Odrębne przepisy określają zasady przechodzenia na emeryturę, bez względu na wiek, nauczycieli urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. Art. 33. Osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1949 r., ubezpieczone z tytułu działalności twórczej lub artystycznej, mają prawo do emerytury w wieku określonym dla pracowników wykonujących działalność twórczą lub artystyczną. Art. 34. 1. Górnicza emerytura przysługuje pracownikowi urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., który spełnia łącznie następujące warunki: 1) ukończył 55 lat życia; 2) ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej i okresami zaliczalnymi do pracy górniczej co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 5 lat pracy górniczej określonej w art. 36 ust. 1. 2. Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej, równorzędnej i okresów zaliczalnych do pracy górniczej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 36 ust. 1, wynosi 50 lat. Art. 35. Przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą oraz okresy zaliczalne do pracy górniczej, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy. Art. 36. 1. Za pracę górniczą uważa się zatrudnienie: 1) pod ziemią w kopalniach węgla, rud, kruszców, surowców ogniotrwałych, glin szlachetnych, kaolinów, magnezytów, gipsu, anhydrytu, soli kamiennej i potasowej, fosforytów oraz barytu; 2) pod ziemią i przy głębieniu szybów w przedsiębiorstwach budowy kopalń określonych w pkt 1 oraz pod ziemią w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących dla tych kopalń roboty górnicze lub przy budowie szybów; 3) pod ziemią w przedsiębiorstwach montażowych, przedsiębiorstwach maszyn górniczych, zakładach naprawczych i innych podmiotach wykonujących dla kopalń określonych w pkt 1 podziemne roboty budowlano-montażowe, roboty przy naprawie maszyn i wdrażaniu nowych urządzeń; pracownikom zatrudnionym w tych przedsiębiorstwach, zakładach i innych podmiotach uznaje się za pracę górniczą te miesiące zatrudnienia, w których co najmniej połowę dniówek roboczych przepracowali pod ziemią; 4) na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego przy ręcznym lub zmechanizowanym urabianiu, ładowaniu oraz przewozie nadkładu i złoża, przy pomiarach w zakresie miernictwa górniczego oraz przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń wydobywczych, a także w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa; 5) pod ziemią na stanowiskach dozoru ruchu oraz kierownictwa ruchu kopalń, przedsiębiorstw i innych podmiotów określonych w pkt 1-3, a także w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach, o których mowa w pkt 4, na stanowiskach określonych w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego; 6) w charakterze członków drużyn ratowniczych kopalń określonych w pkt 1 i 4, mechaników sprzętu ratowniczego tych drużyn oraz w charakterze ratowników zawodowych w stacjach ratownictwa górniczego; 7) na stanowiskach maszynistów wyciągowych na szybach oraz na stanowiskach sygnalistów na nadszybiach szybów w kopalniach, przedsiębiorstwach i innych podmiotach określonych w pkt 1 i 2; 8) na stanowiskach pracy pod ziemią w nieczynnych kopalniach wymienionych w pkt 1; 9) na stanowiskach nauczycieli (instruktorów) zawodu w górniczych polach szkoleniowych pod ziemią oraz w kopalniach siarki i węgla brunatnego; 10) w urzędach górniczych, jeżeli zatrudnienie jest związane z wykonywaniem czynności inspekcyjno-technicznych w kopalniach, przedsiębiorstwach i innych podmiotach określonych w pkt 1-4; 11) w przedsiębiorstwach i innych podmiotach miernictwa górniczego lub geologicznych, jeżeli zatrudnienie jest wykonywane bezpośrednio przy pomiarach z zakresu miernictwa górniczego, geologii i hydrologii; pracownikom zatrudnionym w tych przedsiębiorstwach i podmiotach uznaje się za pracę górniczą te miesiące zatrudnienia, w których co najmniej połowę dniówek roboczych przepracowali pod ziemią; 12) w charakterze lekarzy i felczerów w górniczych zespołach opieki zdrowotnej, w zakładach górniczej służby zdrowia przy kopalniach węgla kamiennego i rud oraz w zakładach służby zdrowia kopalń siarki lub węgla brunatnego, jeżeli pracownicy ci są zatrudnieni w tych zakładach w łącznym wymiarze co najmniej 30 godzin tygodniowo oraz wykonują systematyczną kontrolę sanitarnohigieniczną stanowisk pracy pod ziemią, w kopalniach siarki lub węgla brunatnego - co najmniej przez 20 godzin w ciągu miesiąca, przy czym do okresu 20 godzin kontroli sanitarnohigienicznej stanowisk pracy pod ziemią wlicza się również czas zużyty na zjazd i wyjazd ze stanowisk pracy pod ziemią. 2. 19) Na równi z okresami pracy górniczej określonej w ust. 1 traktuje się okres urlopu górniczego do 5 lat oraz okres świadczenia górniczego do 3 lat, przewidzianych w odrębnych przepisach. 3. Za pracę równorzędną z pracą górniczą uważa się: 1) pełnienie przez pracowników funkcji z wyboru w organach związku zawodowego zrzeszającego pracowników kopalń, przedsiębiorstw i innych podmiotów określonych w ust. 1 pkt 1-4, jeżeli pracownicy ci bezpośrednio przed objęciem tych funkcji wykonywali pracę górniczą, o której mowa w ust. 1; 2) zatrudnienie na stanowiskach wymagających kwalifikacji inżyniera lub technika w zakresie górnictwa: a) w administracji kopalń, przedsiębiorstw i innych podmiotów określonych w ust. 1 pkt 1-4 oraz w zarządach spółek węglowych, byłych gwarectwach, zrzeszeniach i zjednoczeniach tych kopalń i przedsiębiorstw, b) w urzędach górniczych, c) na stanowiskach nauczycieli w górniczych szkołach zawodowych i technikach, d) w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz w urzędach terenowych organów administracji, będących organami założycielskimi kopalń i przedsiębiorstw określonych w ust. 1 pkt 1-4, a także w jednostkach podległych tym organom, jeżeli jednostki te działają w zakresie przemysłów określonych w ust. 1 pkt 1-4, pod warunkiem uprzedniego przepracowania w kopalniach, przedsiębiorstwach i innych podmiotach określonych w ust. 1 pkt 1-4 co najmniej 5 lat pod ziemią, na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, a także w kopalniach otworowych siarki albo na stanowiskach dozoru lub kierownictwa ruchu; 3) zatrudnienie na stanowiskach wymagających kwalifikacji inżyniera lub technika w zakresie górnictwa pracowników wykonujących prace wymienione w ust. 1 oraz w pkt 1, 2 i 4 i przeniesionych do urzędów naczelnych i centralnych organów administracji państwowej niewymienionych w pkt 2 lit. d, do instytutów podporządkowanych tym organom, do pracy w wyższych szkołach górniczych i w wydawnictwach górniczo-hutniczych, jeżeli pracownicy ci przepracowali uprzednio w kopalniach, przedsiębiorstwach lub innych podmiotach określonych w ust. 1 pkt 1-4 co najmniej 5 lat pod ziemią, na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, a także w kopalniach otworowych siarki albo na stanowiskach dozoru lub kierownictwa ruchu; 4) zatrudnienie przy innych pracach, nie dłuższe niż 5 lat, do których pracownicy wykonujący prace określone w ust. 1 i w niniejszym ustępie przeszli w drodze wyboru lub zalecenia jednostki nadrzędnej albo w związku z likwidacją kopalni, zakładu górniczego, przedsiębiorstwa lub innego podmiotu, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4. 4. Za pracowników zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji inżyniera lub technika w zakresie górnictwa w jednostkach organizacyjnych określonych w ust. 3 pkt 2 i 3 uważa się osoby, które: 1) posiadają tytuł inżyniera lub technika i są zatrudnione zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami w zakresie górnictwa albo 2) nie posiadają tytułu inżyniera lub technika, lecz mają praktyczne przygotowanie nabyte w czasie wykonywanej uprzednio co najmniej przez 5 lat pracy na stanowiskach w dozorze ruchu lub w innej pracy pod ziemią albo w kopalniach siarki lub węgla brunatnego oraz wykonują czynności, które wymagają kwalifikacji inżyniera lub technika i są powierzane inżynierom lub technikom. 5. Okresy pracy górniczej wymienionej w ust. 1 pkt 1-4 wykonywanej za granicą traktuje się na równi z okresami takiej pracy wykonywanej w kraju, jeżeli spełnione są warunki określone w ustawie, wymagane do uwzględnienia tych okresów pracy przy ustalaniu prawa do świadczeń. Art. 37. 1. Przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego: 1) w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych; 2) w drużynach ratowniczych; 3) w charakterze mechaników sprzętu ratowniczego drużyn ratowniczych. 2. Okresy pracy wymienione w ust. 1 pkt 2 i 3 zalicza się w wymiarze półtorakrotnym również tym pracownikom dozoru ruchu i kierownictwa ruchu kopalń, którzy pracują przez co najmniej połowę dniówek roboczych w miesiącu pod ziemią, w kopalniach siarki lub w kopalniach węgla brunatnego. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowo stanowiska pracy, na których zatrudnienie zalicza się w myśl ust. 1 i 2 w wymiarze półtorakrotnym. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określa, w drodze rozporządzenia, zasady ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury, oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej. 5. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do okresów pracy górniczej wykonywanej w czasie służby wojskowej pełnionej przed dniem 1 stycznia 1960 r. Art. 38. Za okresy zaliczalne do pracy górniczej uważa się okresy wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 4-8, ust. 2 pkt 2, 3, 5-8 oraz w art. 7 pkt 1-7, 9 i 12, z tym że przez zatrudnienie, o którym mowa w tych przepisach, uważa się pracę górniczą oraz pracę równorzędną z pracą górniczą określone w art. 36 ust. 1 lub ust. 3, wykonywane co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy. Art. 39. Ubezpieczonemu, urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., spełniającemu warunek określony w art. 27 pkt 2 i niespełniającemu warunków wymaganych do uzyskania górniczej emerytury na podstawie art. 34, który ma co najmniej 5 lat: 1) pracy górniczej, o której mowa w art. 36 ust. 1, wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, albo 2) pracy górniczej, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki, wiek emerytalny, o którym mowa w art. 27 pkt 1, obniża się o 6 miesięcy za każdy rok takiej pracy, nie więcej jednak niż o 15 lat. Art. 40. Kolejowa emerytura przysługuje pracownikowi kolejowemu urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r., który spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 55 lat, mężczyzn 60 lat; 2) ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny, w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia na kolei, łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia na kolei, o których mowa w art. 44-45. Art. 41. Przy ustalaniu prawa do emerytury kolejowej uwzględnia się okresy pracy na kolei i pracy równorzędnej z pracą na kolei oraz okresy zaliczalne do pracy na kolei, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy. Art. 42. 1. Pracownikami kolejowymi w rozumieniu ustawy są osoby pozostające w stosunku pracy w: 1) jednostkach organizacyjnych przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe", z wyłączeniem biur projektów kolejowych; 2) innych jednostkach (komórkach) organizacyjnych, których pracownicy byli objęci dotychczasowymi przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin; 3) 20) podmiotach wydzielonych z przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" w okresie od dnia 1 września 1999 r. do dnia wpisu spółki "Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna" do rejestru handlowego. 2. Zatrudnienie pracowników kolejowych w jednostkach (komórkach) organizacyjnych, określonych w ust. 1, zwanych dalej "kolejowymi jednostkami organizacyjnymi", uważa się w rozumieniu ustawy za zatrudnienie na kolei. 3. 21) Od dnia wpisu spółki "Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna" do rejestru handlowego pracownikami kolejowymi, w rozumieniu ustawy, są również pracownicy zatrudnieni w tej spółce oraz w innych podmiotach wydzielonych z tej spółki na podstawie ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1730 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63, Nr 80, poz. 720 i Nr 203, poz. 1966). Art. 43. 1. Za okresy zatrudnienia na kolei uważa się okresy pozostawania w stosunku pracy w kolejowych jednostkach organizacyjnych, w czasie których pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy. 2. Każdy pełny rok zatrudnienia na kolei na parowym, spalinowym lub elektrycznym pojeździe trakcyjnym, w drużynach konduktorskich oraz na stanowiskach manewrowych lub ustawiaczy liczy się jako 14 miesięcy zatrudnienia na kolei. Art. 44. Za okresy równorzędne z okresami zatrudnienia na kolei uważa się okresy: 1) pobierania - po ustaniu zatrudnienia na kolei w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie - zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego z tytułu tego zatrudnienia; 2) pobierania renty chorobowej przyznanej przez właściwą kolejową jednostkę organizacyjną; 3) wykonywania przed dniem 1 stycznia 1975 r. pracy w kolejowej jednostce organizacyjnej na podstawie umowy o naukę zawodu, przyuczenia do określonej pracy lub odbycia wstępnego stażu pracy; 4) zatrudnienia lub pełnienia funkcji z wyboru w związkach zawodowych w czasie bezpłatnego urlopu udzielonego pracownikowi na ten cel; 5) zatrudnienia, jednak nie dłuższego niż 5 lat, licząc od ustania zatrudnienia na kolei, jeżeli zatrudnienie na kolei ustało wskutek: a) przejścia za zgodą kolejowej jednostki organizacyjnej do zatrudnienia w resorcie komunikacji niebędącego zatrudnieniem na kolei, b) przejścia z zatrudnienia na kolei do zatrudnienia w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej, c) nawiązania stosunku pracy na podstawie wyboru, d) przejścia za zgodą kolejowej jednostki organizacyjnej do zatrudnienia na kolejach użytku niepublicznego, e) przejścia za zgodą kolejowej jednostki organizacyjnej do zatrudnienia w innych resortach w celu zorganizowania lub budowy transportu kolejowego; 6) zatrudnienia, jednak nie dłuższego niż 5 lat, w jednostkach (komórkach) organizacyjnych resortu komunikacji niebędących kolejowymi jednostkami organizacyjnymi, jeżeli nastąpiła zmiana tego zatrudnienia na zatrudnienie na kolei i jeżeli okres 5 lat zatrudnienia w tych jednostkach nie podlega zaliczeniu na podstawie pkt 5 lit. a; 7) zatrudnienia w międzynarodowych organizacjach kolejowych i w zagranicznych placówkach kolejowych po oddelegowaniu do tego zatrudnienia z zatrudnienia na kolei; 8) wykonywania zatrudnienia za granicą przez specjalistów w czasie trwania stosunku pracy z kolejową jednostką organizacyjną; 9) niewykonywania pracy na kolei, jeżeli za okresy te przysługuje wynagrodzenie w wyniku przywrócenia do pracy albo odszkodowanie; 10) zatrudnienia na kolejach innych państw, pod warunkiem że pracownik po tych okresach był zatrudniony na kolejach polskich. Art. 45. 1. Za okresy zaliczane do okresów zatrudnienia na kolei uważa się okresy: 1) przerwy w pracy na kolei obejmującej okresy wymienione w art. 44 pkt 6 i 7; 2) zatrudnienia poza koleją w okresie po dniu 31 sierpnia 1939 r. do dnia 9 maja 1945 r. pracowników, którzy w dniu 31 sierpnia 1939 r. byli zatrudnieni na kolei i po dniu 9 maja 1945 r. podjęli ponownie w Polsce zatrudnienie na kolei; 3) pobierania stypendium sportowego z tytułu wyczynowego uprawiania sportu, wypłacanego przez kolejowy klub sportowy, jeżeli osoba pobierająca stypendium przed okresem jego pobierania była zatrudniona na kolei. 2. Okresy działalności kombatanckiej, służby wojskowej oraz służby w: 1) Policji (Milicji Obywatelskiej), 2) 4) Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (w organach bezpieczeństwa publicznego), 3) Straży Granicznej, 4) Służbie Więziennej, 5) Państwowej Straży Pożarnej, 6) 22) Biurze Ochrony Rządu traktuje się na równi z okresami zaliczalnymi do okresów zatrudnienia na kolei. Rozdział 3 Przepisy szczególne dotyczące emerytury dla niektórych ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r. Art. 46. 1. Prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 przysługuje również ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego; 2) warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2006 r.; 3) nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. 2. Jeżeli ubezpieczony, o którym mowa w ust. 1, nie zawrze umowy o przystąpieniu do otwartego funduszu emerytalnego w terminie do dnia 31 grudnia 1999 r., uważa się, że ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Art. 47. Odrębne przepisy określają zasady przechodzenia na emeryturę, bez względu na wiek, nauczycieli urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r. Art. 48. 1. Prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 i z zastrzeżeniem art. 49. 2. Do okresów pracy górniczej, o której mowa w ust. 1, zalicza się także: 1) okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy, wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne, 2) inne niż wymienione w pkt 1 okresy niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy w wymiarze do 35 dni w roku kalendarzowym, bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy. 3. 23) Przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury na podstawie ust. 1 uwzględnia się również, w wymiarze do 5 lat, okres urlopu górniczego oraz okres świadczenia górniczego do 3 lat, o których mowa w art. 36 ust. 2. Art. 49. 1. Prawo do emerytury górniczej, o której mowa w art. 34 lub 48, przysługuje pracownikom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego; 2) warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2006 r.; 3) nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy. 2. Przepis art. 46 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 50. 1. Prawo do emerytury kolejowej, o której mowa w art. 40, przysługuje pracownikom kolejowym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: 1) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego; 2) warunki do uzyskania emerytury określone w tym przepisie spełnią do dnia 31 grudnia 2006 r.; 3) nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy. 2. Przepis art. 46 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Ustalanie wysokości emerytur, o których mowa w art. 27-50 Art. 51. 1. Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 34 lub 48, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki: 1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy; 2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 37; 3) 1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1-3 i 5-11, wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią; 4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego, w kopalniach otworowych siarki oraz w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego. 2. Przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur łączny okres pracy obliczony z zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wymiarze nie dłuższym niż 45 lat. Art. 52. 1. Przy ustalaniu wysokości emerytur innych niż określone w art. 51 stosuje się następujące przeliczniki: 1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, 2) 1,8 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią, o której mowa w art. 37 ust. 1, pod warunkiem wykonywania takiej pracy co najmniej przez 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przy ustalaniu wysokości emerytur łączny okres pracy obliczony z zastosowaniem przeliczników, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wymiarze nie dłuższym niż 40 lat. Art. 53. 1. Emerytura wynosi: 1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, oraz 2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych, 3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, z uwzględnieniem art. 55. 2. Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. Art. 54. Emerytur, o których mowa w art. 28, nie podwyższa się do kwoty najniższej emerytury. Art. 55. Ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53. Art. 56. 1. Osobie, której przy ustalaniu prawa do emerytury uwzględniono okresy pracy w gospodarstwie rolnym określone w art. 10, oblicza się wysokość przysługującego świadczenia jako część świadczenia obliczonego w myśl art. 53, z uwzględnieniem okresów pracy w gospodarstwie rolnym, proporcjonalnie do udziału okresów składkowych i nieskładkowych w okresie stanowiącym sumę okresów składkowych, nieskładkowych i uwzględnionych okresów pracy w gospodarstwie rolnym. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osoby, która udowodniła co najmniej: 20 lat - kobieta lub 25 lat - mężczyzna okresów składkowych albo okresów składkowych uzupełnionych okresami nieskładkowymi w rozmiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2, lecz wysokość przysługującej jej emerytury oblicza się w myśl art. 53, z uwzględnieniem okresów składkowych i nieskładkowych, bez uwzględnienia okresów pracy w gospodarstwie rolnym. 3. Świadczenie, którego wysokość ustalono w myśl ust. 1 lub 2, zwiększa się o kwotę odpowiadającą części składkowej emerytury ustalonej według zasad wymiaru określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników, z uwzględnieniem całego udowodnionego okresu pracy w gospodarstwie rolnym, z tym że okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym - bez podlegania innemu ubezpieczeniu społecznemu - po ukończeniu 16 roku życia, przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r., uwzględnia się, jeżeli przypadają nie wcześniej niż 25 lat przed ustaleniem prawa do emerytury. 4. Jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe nie zostały uzupełnione okresami wymienionymi w art. 10, emerytura ulega zwiększeniu za okres opłacania składek na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno-rentowe rolników. Zwiększenie to ustala się według zasad wymiaru przewidzianych dla części składkowej w przepisach, o których mowa w ust. 3. 5. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 4, nie przysługuje osobie mającej ustalone prawo do emerytury lub renty na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. 6. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 4, przyznaje się na wniosek zainteresowanego. 7. Emerytury, o których mowa w ust. 1-4, wypłaca się z Funduszu, z tym że koszty tych emerytur podlegają odpowiedniej refundacji: 1) w części odpowiadającej zwiększeniu o część składkową w wysokości obliczonej zgodnie z ust. 3 i 4 - z funduszu emerytalno-rentowego określonego w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników; 2) w części odpowiadającej podwyższeniu do kwoty najniższej emerytury - z budżetu państwa. DZIAŁ III Renty z tytułu niezdolności do pracy i renta rodzinna Rozdział 1 Renta z tytułu niezdolności do pracy Art. 57. 1. 24) Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy; 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; 3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. 2. 25) Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Art. 57a. 26) Warunek określony w art. 57 ust. 1 pkt 2 nie jest wymagany od ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy. Art. 57b. 27) 1. Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do pracy lub z pracy, mimo że droga została przerwana jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego, ze względów komunikacyjnych, najdogodniejsza. 2. Za drogę do pracy lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca: 1) innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego; 2) zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych; 3) zwykłego spożywania posiłków; 4) odbywania nauki lub studiów. 3. Ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku w drodze do pracy lub z pracy dokonują w karcie wypadku w drodze do pracy lub z pracy pracodawcy w stosunku do ubezpieczonych, będących pracownikami, a w stosunku do pozostałych ubezpieczonych podmioty określone w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz. 2217). 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, tryb uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposób jego dokumentowania, wzór karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz termin jej sporządzania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitości sposobu informowania o zaistnieniu wypadku. Art. 58. 1. Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej: 28) 1) 1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat; 2) 2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat; 3) 3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat; 4) 4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat; 5) 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. 2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej. 3. 29) Jeżeli ubezpieczony nie osiągnął okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w ust. 1, warunek posiadania wymaganego okresu uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej oraz do dnia powstania niezdolności do pracy miał, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe. Art. 59. 1. Osobie, która spełniła warunki określone w art. 57, przysługuje: 1) renta stała - jeżeli niezdolność do pracy jest trwała; 2) renta okresowa - jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa. 2. Renta okresowa przysługuje przez okres wskazany w decyzji organu rentowego. Art. 60. 1. 30) Osobie spełniającej warunki określone w art. 57, w stosunku do której orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, przysługuje renta szkoleniowa przez okres 6 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. 2. Okres 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1, ulega wydłużeniu na czas niezbędny do przekwalifikowania zawodowego, nie dłużej niż o 30 miesięcy. 3. Przedłużenie prawa do renty, o którym mowa w ust. 2, następuje na podstawie wniosku starosty. 4. Okres 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1, może ulec skróceniu, jeżeli przed upływem tego okresu starosta zawiadomi organ rentowy: 1) o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu; 2) o tym, że osoba zainteresowana nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu. Art. 61. Prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. Art. 62. 1. Renta dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy wynosi: 1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, oraz 2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych; 3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych; 4) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista ukończyłby 60 lat. 2. Renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy wynosi 75% renty dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy. 3. Przy obliczaniu renty okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. Art. 63. 1. Osobie, której przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy uwzględniono okresy pracy w gospodarstwie rolnym wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1, wysokość tej renty oblicza się z uwzględnieniem liczby lat i miesięcy tych okresów, w wymiarze przyjętym do ustalenia prawa do renty. 2. Renty, o których mowa w ust. 1, wypłaca się z Funduszu, z tym że koszty tych rent podlegają odpowiedniej refundacji: 1) w części odpowiadającej uwzględnionym okresom pracy w gospodarstwie rolnym - z funduszu emerytalno-rentowego określonego w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników; 2) w części odpowiadającej podwyższeniu do kwoty świadczenia najniższego - z budżetu państwa. Art. 64. 1. Renta szkoleniowa wynosi 75% podstawy wymiaru renty. 2. Renta szkoleniowa nie może być niższa niż najniższa renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy. 3. Renta szkoleniowa nie przysługuje w razie osiągania przychodu z tytułu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4, bez względu na wysokość tego przychodu. Rozdział 2 Renta rodzinna Art. 65. 1. Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. 2. Przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy. 3. (uchylony). 31) Art. 66. 32) W razie śmierci osoby pobierającej zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny także wówczas, gdy osoba, po której przysługuje renta, zmarła po upływie 18 miesięcy od ustania okresów wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3. W takim przypadku przyjmuje się, że osoba zmarła spełniała warunki do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Art. 67. 1. Do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny spełniający warunki określone w art. 68-71: 1) dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione; 2) przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej; 3) małżonek (wdowa i wdowiec); 4) rodzice. 2. Za rodziców w rozumieniu ustawy uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające. Art. 68. 1. Dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej: 1) do ukończenia 16 lat; 2) do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo 3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2. 2. Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia tego roku studiów. Art. 69. Przyjęte na wychowanie i utrzymanie wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 2, mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli spełniają warunki określone w art. 68, a ponadto: 1) zostały przyjęte na wychowanie i utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego (emeryta lub rencisty), chyba że śmierć była następstwem wypadku, oraz 2) nie mają prawa do renty po zmarłych rodzicach, a gdy rodzice żyją, jeżeli: a) nie mogą zapewnić im utrzymania albo b) ubezpieczony (emeryt lub rencista) lub jego małżonek był ich opiekunem ustanowionym przez sąd. Art. 70. 1. Wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli: 1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo 2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole - 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej. 2. Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2. 3. Małżonka rozwiedziona lub wdowa, która do dnia śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych w ust. 1 lub 2 miała w dniu śmierci męża prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą sądową. 4. Wdowa niespełniająca warunków do renty rodzinnej określonych w ust. 1 lub 2 i niemająca niezbędnych źródeł utrzymania ma prawo do okresowej renty rodzinnej: 1) przez okres jednego roku od chwili śmierci męża; 2) w okresie uczestniczenia w zorganizowanym szkoleniu mającym na celu uzyskanie kwalifikacji do wykonywania pracy zarobkowej, nie dłużej jednak niż przez 2 lata od chwili śmierci męża. 5. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do wdowca. Art. 71. Rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli: 1) ubezpieczony (emeryt lub rencista) bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania; 2) spełniają odpowiednio warunki określone dla wdowy i wdowca w art. 70 ust. 1 i 2 oraz, co do wieku, również w art. 70 ust. 5. Art. 72. W razie ustania prawa do renty rodzinnej z powodu ustąpienia niezdolności do pracy stosuje się odpowiednio przepis art. 61. Art. 73. 1. Renta rodzinna wynosi: 1) dla jednej osoby uprawnionej - 85% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu; 2) dla dwóch osób uprawnionych - 90% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu; 3) dla trzech lub więcej osób uprawnionych - 95% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu. 2. Za kwotę świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu, uważa się kwotę emerytury, z zastrzeżeniem ust. 3, lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. 3. Jeżeli emerytura zmarłego została obliczona wraz ze zwiększeniami, o których mowa w art. 56 ust. 3 i 4, rentę rodzinną oblicza się jako procent świadczenia zmarłego w wysokości pomniejszonej o te zwiększenia, odpowiednio do liczby uprawnionych do renty. Tak obliczoną rentę rodzinną uzupełnia się do wysokości uwzględniającej 50% zwiększenia, które przysługiwałoby zmarłemu. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do obliczania renty rodzinnej po osobach mających ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisów, o których mowa w art. 195. 5. Renty rodzinne wypłaca się z Funduszu, z tym że koszty tych rent podlegają odpowiedniej refundacji: 1) w części odpowiadającej zwiększeniu, o którym mowa w ust. 3 i 4, oraz w części odpowiadającej okresom pracy w gospodarstwie rolnym uwzględnionym w myśl art. 63 ust. 1 - z funduszu emerytalno-rentowego określonego w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników; 2) w części odpowiadającej podwyższeniu do kwoty świadczenia najniższego - z budżetu państwa. Art. 74. 1. Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, z uwzględnieniem ust. 2-4. 2. Renta rodzinna podlega podziałowi na równe części między uprawnionych. 3. W razie ujawnienia okoliczności powodujących konieczność dokonania podziału renty rodzinnej po raz pierwszy lub zmiany warunków dotychczasowego podziału renty ze względu na zmianę liczby osób uprawnionych organ rentowy dokonuje podziału świadczenia od miesiąca ujawnienia tych okoliczności. Przepisy art. 129 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 4. W razie ujawnienia okoliczności powodujących ustanie podziału renty rodzinnej przepis art. 133 stosuje się odpowiednio. DZIAŁ IV Dodatki do emerytur i rent Art. 75. 1. Dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Dodatek pielęgnacyjny wynosi 106,41 zł miesięcznie. 33) 3. Kwotę dodatku, o którym mowa w ust. 2, podwyższa się przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym przeprowadzana jest waloryzacja. 4. Osobie uprawnionej do emerytury lub renty przebywającej w domu pomocy społecznej, w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym dodatek pielęgnacyjny nie przysługuje, chyba że przebywa poza tą placówką przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu. Art. 76. 1. Jeżeli do renty rodzinnej uprawniona jest sierota zupełna, przysługuje jej dodatek dla sierot zupełnych. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, wynosi 200 zł miesięcznie. 33) 3. Kwotę dodatku, o którym mowa w ust. 2, podwyższa się przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym przeprowadzana jest waloryzacja. DZIAŁ V Zasiłek pogrzebowy Art. 77. 1. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w razie śmierci: 1) ubezpieczonego; 2) osoby pobierającej emeryturę lub rentę; 3) osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty, lecz spełniała warunki do jej uzyskania i pobierania; 4) członka rodziny osoby wymienionej w pkt 1 i 2. 2. Członkami rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 4, są osoby wymienione w art. 67, z tym że od wnuków i rodzeństwa nie wymaga się spełnienia warunku przyjęcia na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności. 3. Zasiłek pogrzebowy przysługuje również w razie śmierci ubezpieczonego po ustaniu ubezpieczenia, jeżeli śmierć nastąpiła w okresie pobierania zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub zasiłku macierzyńskiego. 4. Zasiłek pogrzebowy przysługuje tylko z jednego tytułu. Art. 78. 1. Zasiłek pogrzebowy przysługuje osobie, która pokryła koszty pogrzebu. 2. Zasiłek pogrzebowy przysługuje również pracodawcy, domowi pomocy społecznej, gminie, powiatowi, osobie prawnej kościoła lub związku wyznaniowego, jeżeli pokryły koszty pogrzebu. 3. W razie poniesienia kosztów pogrzebu przez więcej niż jedną osobę lub podmiot, o którym mowa w ust. 2, zasiłek pogrzebowy ulega podziałowi między te osoby lub podmioty - proporcjonalnie do poniesionych kosztów pogrzebu. Art. 79. 1. W razie poniesienia kosztów pogrzebu przez inną osobę niż wymieniona w art. 77 ust. 1 pkt 4, pracodawcę, dom pomocy społecznej, gminę, powiat, osobę prawną kościoła lub związku wyznaniowego, zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości udokumentowanych kosztów pogrzebu, nie wyższej jednak niż określona w art. 80. 2. Jeżeli pogrzeb organizowany był na koszt Państwa, organizacji politycznej lub społecznej, lecz osoby, o których mowa w art. 77 ust. 1 pkt 4, poniosły również część jego kosztów, przysługuje im zasiłek w wysokości określonej w art. 80. Art. 80. 1. Zasiłek pogrzebowy przysługuje w wysokości 200% przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu śmierci osoby, której koszty pogrzebu zostały poniesione. 2. Kwotę, o której mowa w ust. 1, ustala się miesięcznie, poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego kwartału, na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału. 3. Kwotę zasiłku pogrzebowego ogłasza Prezes Zakładu w formie komunikatu ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do 14 dnia roboczego drugiego miesiąca każdego kwartału kalendarzowego. Art. 81. Prawo do zasiłku pogrzebowego wygasa w razie niezgłoszenia wniosku o jego przyznanie w okresie 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, po której zasiłek przysługuje. DZIAŁ VI Świadczenia przyznawane w szczególnym trybie Art. 82. 1. Prezes Rady Ministrów w szczególnie uzasadnionych przypadkach może przyznać emeryturę lub rentę na warunkach i w wysokości innej niż określone w ustawie. 2. Prezes Rady Ministrów przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku kalendarzowego informację o przyznanych w roku poprzedzającym emeryturach i rentach na podstawie ust. 1. Art. 83. 1. Ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, Prezes Zakładu może przyznać w drodze wyjątku świadczenia w wysokości nieprzekraczającej odpowiednich świadczeń przewidzianych w ustawie. 2. Przepis art. 82 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 84. Świadczenia, o których mowa w art. 82 i 83, finansowane są z budżetu państwa. DZIAŁ VII Przepisy wspólne dotyczące wysokości świadczeń Rozdział 1 Dolna i górna granica wysokości świadczeń Art. 85. 1. Kwoty najniższej renty z tytułu niezdolności do pracy wynoszą: 1) 415,00 zł miesięcznie 33) - dla osób całkowicie niezdolnych do pracy; 2) 319,23 zł miesięcznie 33) - dla osób częściowo niezdolnych do pracy. 2. Kwota najniższej emerytury, z zastrzeżeniem art. 54 i 87, oraz renty rodzinnej wynosi 415,00 zł miesięcznie. 33) 3. Kwoty najniższych świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji, o którym mowa w art. 89-94. 4. Świadczenia ustalone w kwotach niższych niż określone w ust. 1-3, w tym także świadczenia ustalone wraz ze zwiększeniami, o których mowa w art. 56 ust. 3 i 4 oraz w art. 73 ust. 3 i 4, podwyższa się do tych kwot z urzędu, a jeżeli ich wypłata była wstrzymana - po wznowieniu wypłaty. 5. 34) Przepis ust. 4 stosuje się do świadczeń przyznanych zgodnie z postanowieniami umów międzynarodowych ubezpieczonym zamieszkałym w Polsce, w taki sposób, aby suma świadczenia przyznanego na podstawie ustawy i świadczenia zagranicznego nie była niższa od kwoty świadczeń określonych w ust. 1-3. 6. 35) Emerytury przysługującej z Funduszu nie podwyższa się do kwoty najniższej emerytury, jeżeli przysługuje ona osobie, która ma ustalone prawo do emerytury wojskowej obliczonej według zasad określonych w art. 15a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66) lub do emerytury policyjnej obliczonej według zasad określonych w art. 15a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67). Art. 86. 1. Kwota emerytury lub renty wraz ze zwiększeniami, o których mowa w art. 56 ust. 3 i 4 lub w art. 73 ust. 3 i 4, nie może przekraczać 100% podstawy wymiaru emerytury lub renty. 2. Ograniczenie wysokości świadczeń do 100% podstawy ich wymiaru nie dotyczy rent i emerytury w wysokości określonej w art. 85. 3. Do świadczeń ustalonych w myśl art. 23 w kwotach najniższych nie przysługują zwiększenia, o których mowa w art. 56 ust. 3 i 4 oraz w art. 73 ust. 3 i 4. Art. 87. 1. W przypadku gdy emerytura przysługująca z Funduszu określona w art. 26 łącznie z emeryturą dożywotnią z zakładu emerytalnego jest niższa niż kwota, o której mowa w art. 85 ust. 2 i 3, emeryturę przysługującą z Funduszu podwyższa się w taki sposób, aby suma tych świadczeń nie była niższa od tej kwoty, o ile ubezpieczony: 1) mężczyzna - ukończył 65 lat życia i ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat, 2) kobieta - ukończyła 60 lat życia i ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat, z uwzględnieniem ust. 3-7. Przepisy art. 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Podwyższenie, o którym mowa w ust. 1, podlega refundacji z budżetu państwa. 3. Przy obliczaniu okresów składkowych przypadających po dniu wejścia w życie ustawy dla celów podwyższenia emerytury w myśl ust. 1 miesiące, w których opłacane składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe obliczone od podstawy wymiaru niższej od kwoty najniższego wynagrodzenia pracowników, uwzględnia się w części odpowiadającej proporcji tej podstawy do kwoty najniższego wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. 36) Zasady, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się, jeżeli zmniejszenie podstawy wymiaru składek poniżej najniższego wynagrodzenia nastąpiło na skutek pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia chorobowego lub z ubezpieczenia wypadkowego. Zasady tej nie stosuje się również, jeżeli podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowiła kwota zasiłku stałego z pomocy społecznej oraz do: pracowników, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej, ubezpieczonych odbywających zastępcze formy służby wojskowej, a także pozostających w służbie kandydackiej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej. 4. 37) Zasady, o której mowa w ust. 3, nie stosuje się, jeżeli zmniejszenie podstawy wymiaru składek poniżej najniższego wynagrodzenia nastąpiło na skutek pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia chorobowego lub z ubezpieczenia wypadkowego. Zasady tej nie stosuje się również, jeżeli podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe stanowiła kwotę zasiłku stałego z pomocy społecznej lub świadczenia pielęgnacyjnego określonego w przepisach o świadczeniach rodzinnych oraz do: pracowników, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1697), żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej, ubezpieczonych odbywających zastępcze formy służby wojskowej, a także pozostających w służbie kandydackiej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej. 5. Prawo do podwyższenia, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje emerytom, którzy osiągają przychód z tytułu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4, jeżeli przychód ten przekracza kwotę podwyższenia. 5a. 38) Prawo do podwyższenia, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w razie zbiegu prawa do emerytury z Funduszu i emerytury dożywotniej z zakładu emerytalnego z prawem do emerytury wojskowej lub policyjnej, o której mowa w art. 85 ust. 5. 6. W okresie składkowym, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się nie więcej niż 10 lat kontynuowania ubezpieczenia w myśl przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. 7. Do ustalenia kwoty przekroczenia, o której mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy art. 104 ust. 1-8 i art. 106. Rozdział 2 39) Waloryzacja świadczeń Art. 88. 1. Emerytury i renty podlegają corocznie waloryzacji od dnia 1 marca. Waloryzacja polega na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wskaźnik waloryzacji. 2. Waloryzacji podlega kwota świadczenia i podstawa jego wymiaru w wysokości przysługującej w ostatnim dniu lutego, bez uwzględniania dodatkowej waloryzacji, o której mowa w art. 91. 3. Waloryzacja obejmuje emerytury i renty przyznane przed dniem 1 marca. Art. 89. 1. Wskaźnik waloryzacji wynosi nie mniej niż średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym powiększony o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym, z uwzględnieniem art. 91. 2. Wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa w ust. 1, jest wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli jest on wyższy od wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów. Art. 90. 1. Wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w art. 89 ust. 1, jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych. 2. Jeżeli Trójstronna Komisja do Spraw Społeczno-Gospodarczych w terminie 2 dni od dnia ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" komunikatu, o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1 i 2, uzgodni, w drodze uchwały, wysokość wskaźnika waloryzacji, wskaźnik ten podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów. 3. Jeżeli nie nastąpi uzgodnienie stanowiska Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych w trybie określonym w ust. 1 i 2, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wskaźnik waloryzacji, biorąc pod uwagę wskaźniki, o których mowa w art. 89. Art. 91. 1. Jeżeli wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w czerwcu danego roku w stosunku do grudnia poprzedniego roku wynosi co najmniej 105%, świadczenia waloryzuje się dodatkowo od dnia 1 września, na poczet kolejnej waloryzacji, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Dodatkowa waloryzacja polega na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa w ust. 1. 3. Dodatkowa waloryzacja obejmuje emerytury i renty przyznane przed terminem kolejnej waloryzacji. 4. Emerytury i renty w wysokości uwzględniającej podwyżkę, o której mowa w ust. 2, przysługują od dnia nabycia prawa do świadczenia, ustalonego w decyzji organu rentowego, nie wcześniej jednak niż od dnia 1 września, do dnia poprzedzającego termin kolejnej waloryzacji, z zastrzeżeniem art. 101 i 102. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do podstawy wymiaru emerytury i renty. Art. 92. Jeżeli w poprzednim roku kalendarzowym świadczenia waloryzowano dodatkowo, wskaźnik bieżącej waloryzacji nie może być niższy niż wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa w art. 91 ust. 1. Art. 93. Zmiana wysokości emerytur i rent w ramach waloryzacji następuje z urzędu, a jeżeli wypłata świadczenia była wstrzymana - po jej wznowieniu, z uwzględnieniem wszystkich kolejnych waloryzacji i waloryzacji dodatkowych, przypadających w okresie wstrzymania wypłaty. Art. 94. 1. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski": 1) w terminie do końca stycznia: a) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, b) średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów - w poprzednim roku kalendarzowym; 2) w terminie do 9 roboczego dnia lutego każdego roku wskaźnik przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym; 3) w terminie do końca lipca wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w czerwcu bieżącego roku w stosunku do grudnia poprzedniego roku. 2. Prezes Zakładu ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" co najmniej na 7 dni roboczych przed najbliższym terminem: 1) waloryzacji i waloryzacji dodatkowej, o których mowa w art. 88 ust. 1 i w art. 91 ust. 1, należne od tego dnia kwoty: a) najniższej emerytury i renty, b) dodatku pielęgnacyjnego i dodatku dla sieroty zupełnej; 2) waloryzacji, o której mowa w art. 88 ust. 1, obowiązujące od dnia 1 marca kwoty maksymalnych zmniejszeń obliczonych zgodnie z art. 104 ust. 9. Rozdział 3 Zbieg prawa do świadczeń Art. 95. 1. W razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. 2. 40) Przepis ust. 1 stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96, w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2, z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. 3. Przepis ust. 1 stosuje się również w razie zbiegu u jednej osoby prawa do części renty rodzinnej z prawem do zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego. Art. 96. 1. Odrębne przepisy określają prawo do pobierania świadczeń w razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury z prawem do: 1) renty inwalidy wojennego i wojskowego, którego niezdolność do pracy pozostaje w związku ze służbą wojskową; 2) renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej pobytem w miejscach, o których mowa w art. 3 i 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 658); 3) renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy lub chorobą zawodową. 2. Odrębne przepisy określają prawo do pobierania świadczeń w razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury lub renty z prawem do emerytury lub renty z ubezpieczenia społecznego rolników. Art. 97. Osobom uprawnionym do emerytury lub renty oraz do świadczeń o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych świadczenia przysługujące na podstawie ustawy wypłaca się w wysokości w niej określonej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej. Art. 98. 1. Wstrzymanie wypłaty jednego ze świadczeń, o których mowa w art. 95, następuje od dnia, od którego przysługuje prawo do wypłaty świadczenia wyższego lub wybranego przez zainteresowanego. 2. W razie zbiegu prawa do świadczeń, o których mowa w art. 96, świadczenia te wypłaca się od dnia powstania prawa do dwóch świadczeń, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Art. 99. W razie zbiegu prawa do zasiłku pogrzebowego określonego ustawą z prawem do zasiłku pogrzebowego ustalanym na podstawie odrębnych ustaw przysługuje tylko jeden zasiłek. DZIAŁ VIII Zasady ustalania świadczeń Rozdział 1 Powstanie i ustanie prawa do świadczeń Art. 100. 1. Prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do emerytury, o której mowa w dziale II rozdział 1. Art. 101. Prawo do świadczeń ustaje: 1) gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania tego prawa; 2) ze śmiercią osoby uprawnionej. Art. 102. 1. Prawo do świadczenia uzależnione od okresowej niezdolności do pracy ustaje z upływem okresu, na jaki to świadczenie przyznano. 2. Prawo do renty szkoleniowej ustaje: 1) z upływem 6 miesięcy, jeżeli starosta nie wystąpi z wnioskiem o przedłużenie tego okresu; 2) od dnia otrzymania zawiadomienia starosty o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu, także wówczas, gdy zawiadomienie to organ rentowy otrzymał przed upływem 6 miesięcy; 3) z upływem okresu, na jaki świadczenie przyznano na wniosek starosty; 4) od dnia otrzymania zawiadomienia starosty o tym, że osoba zainteresowana przed upływem 6 miesięcy lub w okresie, o którym mowa w pkt 3, nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu. Rozdział 2 Zawieszanie lub zmniejszanie świadczeń Art. 103. 1. Prawo do emerytur i rent ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu na zasadach określonych w art. 104-106. 2. 41) Przepisu ust. 1 nie stosuje się do emerytów, którzy ukończyli 60 lat (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni), z zastrzeżeniem ust. 2a. 2a. 42) Prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. 3. 43) Prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba, może ulec zawieszeniu również na wniosek emeryta lub rencisty. 4. (uchylony). 44) Art. 104. 1. Prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu, na zasadach określonych w ust. 3-8 oraz w art. 105, w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 2 oraz z tytułu służby wymienionej w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6. 1a. 45) Dla emerytów i rencistów prowadzących pozarolniczą działalność za przychód, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. 2. Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do emerytów i rencistów osiągających przychód z tytułu działalności wykonywanej za granicą. 4. 46) Przepisy ust. 1, 1a i 2 stosuje się również do osób wyłączonych z obowiązku ubezpieczenia społecznego z tytułu ustalenia prawa do emerytury i renty lub wykonujących działalność niepodlegającą obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu. 5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do honorariów z tytułu działalności twórczej i artystycznej. 6. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się również kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłacanego na podstawie przepisów Kodeksu pracy, i kwoty świadczenia rehabilitacyjnego i wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego. 7. Prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba, ulega zawieszeniu w razie osiągania przychodu w kwocie wyższej niż 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 8. W razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyżej jednak niż 130% tej kwoty, świadczenie ulega zmniejszeniu o kwotę przekroczenia, nie większą jednak niż kwota maksymalnego zmniejszenia obowiązująca w dniu 31 grudnia 1998 r. w wysokości: 1) 24% kwoty bazowej obowiązującej przy ostatniej waloryzacji w 1998 r. - dla emerytury lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy; 2) 18% kwoty bazowej, o której mowa w pkt 1 - dla renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy; 3) 20,4% kwoty bazowej, o której mowa w pkt 1 - dla renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba. 9. Kwoty maksymalnych zmniejszeń, o których mowa w ust. 8, podlegają podwyższeniu, przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji. 10. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski": 1) w terminie do 14 dnia roboczego drugiego miesiąca każdego kwartału kalendarzowego - kwoty przychodu, o których mowa w ust. 7 i 8, z zaokrągleniem w górę do pełnych 10 groszy; 2) w terminie do 14 roboczego dnia listopada - kwoty graniczne przychodu dla mijającego roku kalendarzowego. Art. 105. 1. Wysokość renty rodzinnej, przysługującej więcej niż jednej osobie, ulega zmniejszeniu w przypadku, gdy osoba uprawniona do części renty osiąga przychód w kwocie wyższej niż 70% przeciętnego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyższej jednak niż 130% tej kwoty miesięcznie. 2. Zmniejszenie renty następuje poprzez zmniejszenie części renty przysługującej osobie osiągającej przychód o kwotę przekroczenia, nie więcej jednak niż o kwotę, o której mowa w art. 104 ust. 8 pkt 3, pomnożoną przez proporcję części renty rodzinnej przed dokonaniem zmniejszenia i pełnej renty rodzinnej. 3. Przychód osiągany przez osobę uprawnioną do renty rodzinnej w wysokości przekraczającej kwotę równą 130% przeciętnego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, powoduje zawieszenie prawa do części renty rodzinnej dla tej osoby. Wysokości części renty przysługujących pozostałym członkom rodziny nie ulegają zmianie. Art. 106. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określa, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe zasady zawieszania i zmniejszania świadczeń; 2) obowiązki emerytów i rencistów oraz płatników składek i urzędów skarbowych; 3) szczegółowe zasady rocznego i miesięcznego rozliczania świadczeń; 4) szczegółowe zasady zawieszania i zmniejszania świadczeń osobom, którym świadczenia przyznano z uwzględnieniem okresów ubezpieczenia za granicą. Rozdział 3 Zmiany w prawie do świadczeń i ich wysokości Art. 107. Prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Art. 107a. 47) 1. Jeżeli do renty rodzinnej uprawnionych jest więcej niż jedna osoba i jedna lub kilka z tych osób zgłosi wniosek o wyłączenie z kręgu osób uprawnionych do renty, prawo do renty rodzinnej ulegnie ponownemu ustaleniu z pominięciem tej osoby (osób). 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest okolicznością powodującą ustanie prawa do renty rodzinnej osób wymienionych w ust. 1. Przepis art. 134 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 stosuje się odpowiednio. 3. Ponowne ustalenie wysokości renty rodzinnej dla pozostałych osób uprawnionych do renty następuje od miesiąca, od którego wstrzymano wypłatę renty osobie, o której mowa w ust. 1. 4. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, prawo do renty rodzinnej ulega ponownemu ustaleniu, nie wcześniej jednak niż od miesiąca zgłoszenia wniosku. Art. 108. 1. Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 24, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość tego świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w ust. 2. 2. Emerytury obliczone według zasad określonych w art. 26 powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. 3. Ponowne ustalenie wysokości emerytury następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po upływie roku kalendarzowego lub po ustaniu ubezpieczeń emerytalnego i rentowych. 4. Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek zaewidencjonowanych od miesiąca, od którego została podjęta wypłata emerytury po raz pierwszy, do miesiąca poprzedzającego miesiąc zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do kolejnych wniosków o ustalenie emerytury w nowej wysokości. Art. 109. 1. Na wniosek emeryta lub rencisty wysokość emerytury określonej w art. 53 oraz renty ulega ponownemu ustaleniu na zasadach określonych w art. 110-113. 2. Jeżeli w wyniku ponownego ustalenia emerytura lub renta jest niższa, świadczenie przysługuje w dotychczasowej wysokości. Art. 110. 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. 2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%. 3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176. Art. 111. 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego: 1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia, 2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176, 3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty - a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. 2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia. 3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy. Art. 112. 1. Jeżeli emeryt lub rencista zgłosi wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub nieskładkowych, kwotę przysługującego świadczenia zwiększa się doliczając: 1) do kwoty emerytury, o której mowa w art. 53, lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy: a) po 1,3% podstawy wymiaru, ustalonej w wyniku waloryzacji, za każdy rok okresów składkowych, o których mowa w art. 6, b) po 0,7% podstawy wymiaru, ustalonej w wyniku waloryzacji, za każdy rok okresów nieskładkowych, o których mowa w art. 7; 2) do kwoty renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy oraz do kwoty renty rodzinnej część wzrostu, o którym mowa w pkt 1, ustaloną przy zastosowaniu wskaźnika procentowego, określonego odpowiednio w art. 62 ust. 2 lub w art. 73 ust. 1. 2. Przy obliczaniu wzrostu, o którym mowa w ust. 1, okresy składkowe i nieskładkowe ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy. Art. 113. Ponowne ustalenie wysokości emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, poprzez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub nieskładkowych, następuje na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt lub rencista pozostaje w ubezpieczeniu, chyba że w kwartale kalendarzowym ustało ubezpieczenie. Art. 114. 1. Prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. 2. Jeżeli prawo do świadczeń lub ich wysokość ustalono orzeczeniem organu odwoławczego, organ rentowy na podstawie dowodów lub okoliczności, o których mowa w ust. 1: 1) wydaje we własnym zakresie decyzję przyznającą prawo do świadczeń lub podwyższającą ich wysokość; 2) występuje do organu odwoławczego z wnioskiem o wznowienie postępowania przed tym organem, gdy z przedłożonych dowodów lub ujawnionych okoliczności wynika, że prawo do świadczeń nie istnieje lub że świadczenia przysługują w niższej wysokości; z wnioskiem tym organ rentowy może wystąpić w każdym czasie; 3) wstrzymuje wypłatę świadczeń w całości lub części, jeżeli emeryt lub rencista korzystał ze świadczeń na podstawie nieprawdziwych dokumentów lub zeznań albo w innych wypadkach złej woli. DZIAŁ IX Postępowanie w sprawach świadczeń i wypłata świadczeń Rozdział 1 Ogólne zasady postępowania Art. 115. 1. Decyzje w sprawach świadczeń wydają i świadczenia te wypłacają, z uwzględnieniem ust. 2-4, organy rentowe właściwe ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. 2. Biuro Rent Zagranicznych i wyznaczone przez Prezesa Zakładu jednostki organizacyjne Zakładu wydają decyzje w sprawie świadczeń i świadczenia te wypłacają: 1) osobom zamieszkałym za granicą w państwie, z którym łączy Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa w dziedzinie ubezpieczeń społecznych; 2) osobom, którym przy ustalaniu prawa i wysokości emerytury lub renty uwzględniono okresy ubezpieczenia, o których mowa w art. 8. 3. Osobom zamieszkałym za granicą w państwie, z którym nie łączy Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa w dziedzinie ubezpieczeń społecznych, decyzje w sprawach świadczeń wydają i świadczenia te wypłacają organy rentowe właściwe ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania w Polsce osoby zainteresowanej (ubezpieczonego). 4. (uchylony). 48) Art. 116. 1. Postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. Wniosek o emeryturę lub rentę może być wycofany, jednakże nie później niż do dnia uprawomocnienia się decyzji. 3. Wnioski w sprawie przyznania świadczeń zgłasza się w organie rentowym bezpośrednio lub za pośrednictwem płatnika składek, z uwzględnieniem art. 182. 4. Wnioski w sprawie przyznania świadczeń osobom, o których mowa w art. 115 ust. 2 i 3, zgłasza się w organach rentowych wymienionych w tych przepisach, z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych. 5. Do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Art. 117. 1. Okresy składkowe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-9 i ust. 2 pkt 1 lit. b-d, pkt 2 lit. d i pkt 4-17, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7, oraz okresy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, mogą być uwzględnione, jeżeli zostały udowodnione dokumentami (zaświadczeniami) lub wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej bądź uznane orzeczeniem sądu, z uwzględnieniem ust. 3 i 4. 2. Przypadające po dniu wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1, oraz dane o podstawie wymiaru składek i wysokości wpłaconych składek podlegają uwzględnieniu na podstawie informacji zarejestrowanych na koncie ubezpieczonego. 3. 49) Okresy osadzenia, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 8, na - mocy wyroku - potwierdza prezes sądu okręgowego, a w przypadku osadzenia bez wyroku - Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. 4. Okresy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10 i art. 7 pkt 4, mogą być udowodnione dokumentami lub zeznaniami świadków. Oceny tych dokumentów i zeznań dokonuje, w drodze decyzji, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zgodnie z przepisami o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. 5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze rozporządzenia, określa rodzaje dowodów niezbędnych do ustalenia prawa i wysokości świadczeń w przypadkach, gdy konto ubezpieczonego nie zawiera tych informacji. Art. 118. 1. Organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. 2. Jeżeli w wyniku decyzji zostało ustalone prawo do świadczenia oraz jego wysokość, organ rentowy dokonuje wypłaty świadczenia w terminie określonym w ust. 1. 3. Jeżeli na podstawie przedstawionych środków dowodowych nie jest możliwe ustalenie prawa lub wysokości świadczenia, za datę wyjaśnienia ostatniej okoliczności, o której mowa w ust. 1, uważa się datę końcową dodatkowego terminu do przedstawienia niezbędnych dowodów, wyznaczonego przez organ rentowy, albo datę przedstawienia tych dowodów. 4. Przy dokonywaniu wypłaty wynikającej z decyzji ponownie ustalającej prawo do świadczenia lub jego wysokość, ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Wypłata świadczenia wynikająca z decyzji, o której mowa w ust. 4, następuje w najbliższym terminie płatności świadczenia albo w następnym terminie płatności, jeżeli okres między datą wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji a najbliższym terminem płatności jest krótszy niż 30 dni. 6. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli umowy międzynarodowe stanowią inaczej. 7. Od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki odwoławcze określone w odrębnych przepisach. Art. 119. 1. Organ rentowy wydaje decyzję o przyznaniu renty z tytułu okresowej niezdolności do pracy na okres wskazany w orzeczeniu lekarza orzecznika. 2. W razie orzeczenia o celowości przekwalifikowania zawodowego organ rentowy wydaje decyzję o przyznaniu renty szkoleniowej na okres 6 miesięcy i kieruje zainteresowanego do powiatowego urzędu pracy w celu poddania przekwalifikowaniu zawodowemu. 3. Na wniosek starosty organ rentowy wydaje decyzję o przedłużeniu prawa do renty szkoleniowej na okres wskazany w tym wniosku, z uwzględnieniem przepisu art. 60 ust. 2. 4. Organ rentowy ponownie kieruje zainteresowanego do lekarza orzecznika, jeżeli starosta zawiadomi o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu. Art. 120. Jeżeli prawo do świadczeń zostało udowodnione, ale zainteresowany nie przedłożył dowodów niezbędnych do ustalenia wysokości świadczeń, organ rentowy przyznaje zainteresowanemu świadczenia w kwocie zaliczkowej zbliżonej do kwoty przewidywanych świadczeń. Art. 121. 1. Wyciągi z akt stanu cywilnego, zaświadczenia wydawane w celu ustalenia uprawnień do świadczeń oraz pisma o wydanie tych dokumentów są wolne od opłat. 2. W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i organy rentowe są zwolnione od wszelkich opłat. Art. 122. 1. Organy administracji rządowej, samorządowej i pracodawcy są zobowiązane do udzielania organom rentowym pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są zobowiązane - na wniosek osób zainteresowanych lub organu rentowego - do nieodpłatnego poświadczania własnoręczności lub autentyczności podpisów na oświadczeniach (deklaracjach) i formularzach rentowych wymaganych do uzyskania lub pobierania rent z instytucji zagranicznych. 3. Przepis ust. 2 nie narusza przepisów art. 96 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2142). Art. 123. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowy tryb postępowania w sprawach ustalania prawa do świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie. Art. 124. W postępowaniu w sprawach o świadczenia określone w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej. Rozdział 2 Obowiązki płatników składek, świadczeniobiorców oraz innych podmiotów Art. 125. 1. Pracodawcy obowiązani są do: 1) współdziałania z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji niezbędnej do przyznania świadczenia; 2) wydawania pracownikowi lub organowi rentowemu zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości; 3) przygotowania wniosku o emeryturę i przedłożenia go za zgodą pracownika organowi rentowemu nie później niż na 30 dni przed zamierzonym terminem przejścia pracownika na emeryturę, z uwzględnieniem art. 182; 4) przygotowania, za zgodą pracownika, wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy i przedłożenia go organowi rentowemu na 30 dni przed ustaniem prawa do zasiłków chorobowych; 5) poinformowania bezzwłocznie, po śmierci pracownika, pozostałej po nim rodziny o warunkach uzyskania renty rodzinnej, przygotowania wniosku o rentę i przedłożenia go organowi rentowemu. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do innych płatników składek, z wyjątkiem zleceniodawców, osób fizycznych zatrudniających pracowników, niewypłacających świadczeń z ubezpieczenia chorobowego oraz płatników składek, którzy opłacają składkę za siebie i osoby współpracujące. Art. 125a. 50) 1. Płatnik składek jest zobowiązany, na żądanie organu rentowego, do wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, oraz okresów nieskładkowych, o których mowa w art. 7 pkt 1, z uwzględnieniem ust. 2 i 5. 2. Płatnik składek jest zobowiązany do wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, okresów pracy górniczej oraz okresów pracy na kolei. 3. Płatnik składek jest zobowiązany do wystawienia zaświadczenia o wysokości przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, wypłaconego za okresy, za które przychód ten przysługuje, a także o wysokości wypłaconych wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, świadczeń i zasiłków oraz innych należności, o których mowa w art. 15 ust. 3. 4. Płatnik składek jest zobowiązany przechowywać listy płac, karty wynagrodzeń albo inne dowody, na podstawie których następuje ustalenie podstawy wymiaru emerytury lub renty, przez okres 50 lat od dnia zakończenia przez ubezpieczonego pracy u danego płatnika. 5. Od osoby opłacającej składki na własne ubezpieczenia społeczne organ rentowy może żądać przedłożenia dowodów potwierdzających opłacanie składek oraz wysokości podstawy wymiaru składek za okres przypadający po dniu 31 grudnia 1998 r. Art. 126. Osoba, która złożyła wniosek o przyznanie świadczenia, do którego prawo uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do pracy, oraz osoba mająca ustalone prawo do takiego świadczenia jest zobowiązana, na żądanie organu rentowego, poddać się badaniom lekarskim oraz na wniosek lekarza orzecznika badaniom psychologicznym, jeżeli są one niezbędne do ustalenia prawa do świadczeń określonych ustawą. Przepis art. 134 ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Art. 127. 1. Emeryt lub rencista jest obowiązany zawiadomić organ rentowy o podjęciu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4, oraz o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu. 2. 51) Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy, a w przypadku osoby pełniącej służbę - na właściwej komórce kadrowej. Art. 128. 1. Na żądanie organu rentowego emeryt lub rencista jest zobowiązany do potwierdzania własnoręcznym podpisem istnienia dalszego prawa do pobierania świadczeń określonych ustawą. 2. W razie zaistnienia okoliczności uniemożliwiających lub utrudniających emerytowi lub renciście złożenie tego podpisu, istnienie dalszego prawa do pobierania świadczeń przez tego emeryta lub rencistę może potwierdzić własnoręcznym podpisem upoważniona osoba sprawująca faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą. 3. Własnoręczność podpisu osób, o których mowa w ust. 1 i 2, potwierdzają nieodpłatnie właściwe organy administracji rządowej lub jednostek samorządu terytorialnego. 4. Przepis ust. 3 nie narusza przepisów art. 96 ustawy - Prawo o notariacie. 5. W razie niespełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 101 i 134 stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Ogólne zasady wypłaty świadczeń Art. 129. 1. Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2. 2. W razie zgłoszenia wniosku o rentę rodzinną w miesiącu przypadającym bezpośrednio po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć ubezpieczonego, emeryta lub rencisty, rentę rodzinną wypłaca się od dnia śmierci, nie wcześniej jednak niż od dnia spełnienia warunków do renty przez uprawnionych członków rodziny. 3. Warunkiem podjęcia wypłaty emerytury, o której mowa w art. 26, dla członków otwartych funduszy emerytalnych jest zawarcie umowy emerytalnej, o której mowa w przepisach o zakładach emerytalnych. Art. 130. 1. 52) Świadczenia wypłaca się za miesiące kalendarzowe w dniu ustalonym w decyzji organu rentowego jako termin płatności świadczeń, z uwzględnieniem ust. 4 i 5, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. 2. Świadczenia wypłaca się osobom uprawnionym, za pośrednictwem osób prawnych prowadzących działalność w zakresie doręczania świadczeń, albo na wniosek tej osoby na jej rachunek w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z uwzględnieniem ust. 3. 3. Osobie odbywającej karę pozbawienia wolności, karę aresztu wojskowego albo karę aresztu za wykroczenie oraz osobie tymczasowo aresztowanej świadczenia wypłaca się za pośrednictwem osób prawnych prowadzących działalność w zakresie doręczania świadczeń: 1) pod adresem zakładu karnego lub aresztu; 2) na wniosek tej osoby - na jej rachunek w banku albo osobie wskazanej przez tę osobę, po uprzednim pouczeniu o okolicznościach, o których mowa w art. 138 ust. 2 pkt 1. 4. 53) Za dzień wypłaty świadczeń przekazywanych za granicę uważa się dzień przekazania należności do banku lub innej instytucji pośredniczącej w wypłacie świadczeń. 5. 53) Świadczenia przekazywane za granicę, ustalone w kwotach niższych od najniższej emerytury, mogą być wypłacane w innych niż określone w ust. 1 terminach ustalonych w decyzji organu rentowego. Art. 131. 1. W przypadku renty rodzinnej, do której uprawniona jest więcej niż jedna osoba, części renty, o których mowa w art. 74 ust. 2, przysługujące: 1) osobie małoletniej, 2) osobie pełnoletniej, nad którą ustanowiona została opieka prawna, wypłaca się osobom sprawującym opiekę nad tymi osobami, po uprzednim pouczeniu o okolicznościach, o których mowa w art. 138 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 2. Część renty rodzinnej, przysługującą osobie pełnoletniej innej niż wymieniona w ust. 1 pkt 2, wypłaca się - na wniosek tej osoby - innej osobie pełnoletniej uprawnionej do części tej renty rodzinnej albo osobie, która sprawowała opiekę nad wnioskodawcą przed osiągnięciem pełnoletności, po uprzednim pouczeniu o okolicznościach, o których mowa w art. 138 ust. 2 pkt 1. 3. W razie ujawnienia okoliczności powodujących konieczność dokonania podziału renty po raz pierwszy lub zmiany warunków dotychczasowego podziału renty, organ rentowy wypłaca wyrównanie świadczenia od miesiąca ujawnienia tych okoliczności. 4. Kwoty wypłacone przed dokonaniem podziału renty rodzinnej za okres, za który ustala się ten podział: 1) zalicza się na poczet kwot przysługujących w wyniku dokonania tego podziału, jeżeli za okres ten przysługuje wyrównanie świadczenia; 2) nie podlegają dochodzeniu, jeżeli w wyniku podziału ustalono, że za okres ten przysługiwało świadczenie w niższej wysokości. 5. W przypadku pobytu sieroty zupełnej w zakładzie specjalnym, w domu dziecka lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej rentę rodzinną wraz z dodatkiem dla sieroty zupełnej wpłaca się na rachunek oszczędnościowy w banku, wskazanym przez kierownika placówki lub opiekuna ustanowionego przez sąd. 6. W przypadku pobytu w zakładzie specjalnym, w domu dziecka lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej więcej niż jednej sieroty zupełnej uprawnionych do jednej renty rodzinnej, każdej z nich wypłaca się przysługującą jej część renty oraz dodatek dla sieroty zupełnej. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 132. Emerytowi lub renciście, który zamieszkał za granicą, świadczenie wypłaca się - na jego wniosek - osobie przez niego upoważnionej do odbioru, zamieszkałej w kraju, lub na rachunek bankowy emeryta lub rencisty w kraju, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Art. 133. 1. W razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż: 1) 54) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3; 2) za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości wskutek wznowienia postępowania przed organami odwoławczymi albo wskutek kasacji, z tym że za miesiąc zgłoszenia wniosku przyjmuje się miesiąc wniesienia wniosku o wznowienie postępowania lub o kasację. Art. 134. 1. Wypłatę świadczeń wstrzymuje się, jeżeli: 1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa; 2) osoba pobierająca świadczenia mimo pouczenia lub żądania organu rentowego nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń; 3) osoba uprawniona do świadczeń nie poddała się badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu, bez uzasadnionych przyczyn, mimo wezwania organu rentowego; 4) okaże się, że prawo do świadczeń nie istniało; 5) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu rentowego. 2. Wstrzymanie wypłaty świadczeń następuje poczynając od miesiąca: 1) przypadającego po miesiącu, w którym ustało prawo do świadczenia ustalone wskutek okresowej niezdolności do pracy; 2) przypadającego po miesiącu, w którym organ rentowy wydał decyzję o wstrzymaniu wypłaty w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4; 3) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 3. Przepis ust. 2 pkt 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające zmniejszenie wysokości świadczeń. 4. Decyzji o wstrzymaniu wypłaty świadczeń nie wydaje się w przypadkach określonych w art. 102 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 3. Art. 135. 1. W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu, z uwzględnieniem ust. 2. 2. W przypadkach określonych w art. 134 ust. 1 pkt 5 wypłatę świadczenia wznawia się od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty. 3. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu rentowego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym je wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu o jej wznowieniu. Art. 136. 1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba. 2. Osoby wymienione w ust. 1 mają prawo do udziału w dalszym prowadzeniu postępowania o świadczenia, nieukończonego wskutek śmierci osoby, która o te świadczenia wystąpiła. 3. Roszczenia o wypłatę świadczeń, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 12 miesięcy od dnia śmierci osoby, której świadczenia przysługiwały, chyba że przed upływem tego okresu zgłoszony zostanie wniosek o dalsze prowadzenie postępowania. Art. 137. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady wypłaty świadczeń. Rozdział 4 Zwrot nienależnie pobranych świadczeń, egzekucja i potrącenia ze świadczeń Art. 138. 1. Osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu. 2. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się: 1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania; 2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia. 3. Za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się również świadczenia wypłacone z przyczyn niezależnych od organu rentowego osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu. 4. Nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 104 ust. 1, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż 1 rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła organ rentowy o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś przypadkach - za okres nie dłuższy niż 3 lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji. 6. Organ rentowy może odstąpić od żądania zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń, ustaloną zgodnie z art. 140 ust. 4 pkt 1, lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności. Art. 139. 1. Ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, następujące należności: 1) świadczenia wypłacane w kwocie zaliczkowej; 2) kwoty nienależnie pobranych emerytur, rent i innych świadczeń z tytułu: a) zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego za okres przed dniem wejścia w życie ustawy, b) ubezpieczeń społecznych, o których mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, wraz z odsetkami za zwłokę w ich spłacie, c) zaopatrzenia określonego w odrębnych przepisach; 3) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie należności alimentacyjnych; 4) należności alimentacyjne potrącane na wniosek wierzyciela na podstawie przedłożonego przez niego tytułu wykonawczego; 5) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne; 6) 55) kwoty nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych w razie braku możliwości potrącenia z wypłacanych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych, wraz z odsetkami za zwłokę w ich spłacie; 6) 56) kwoty nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych oraz świadczeń rodzinnych w razie braku możliwości potrącenia z wypłacanych zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych oraz świadczeń rodzinnych, wraz z odsetkami za zwłokę w ich spłacie; 7) kwoty nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego 57); 8) zasiłki wypłacane z tytułu pomocy społecznej, jeżeli przy wypłacie zastrzeżono ich potrącanie; 9) zasiłki i świadczenia wypłacone na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu za okres, za który przyznano bezrobotnemu prawo do emerytury lub renty; 10) z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych - na wniosek dyrektorów tych placówek. 2. Odliczenie składki na ubezpieczenie zdrowotne nie może przekraczać zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych. 3. Potrącenia należności wymienionych w ust. 1 dokonuje się w kolejności podanej w tym przepisie. 4. Przy dokonywaniu potrąceń, o których mowa w ust. 1 pkt 4, potrąca się w pierwszej kolejności alimenty zaległe za okres wskazany w tytule wykonawczym, pod warunkiem uzyskania od wierzyciela oświadczenia, że nie zostały w inny sposób uiszczone przez dłużnika. Art. 140. 1. Potrącenia, o których mowa w art. 139, mogą być dokonywane, z zastrzeżeniem art. 141, w następujących granicach: 1) świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 - do wysokości 60% świadczenia; 2) należności egzekwowanych związanych z: a) odpłatnością za pobyt w domach pomocy społecznej, b) odpłatnością za pobyt w zakładach opiekuńczo-leczniczych, c) odpłatnością za pobyt w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, do wysokości 50% świadczenia; 3) innych egzekwowanych należności - do wysokości 25% świadczenia. 2. 58) Jeżeli sumy, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3, mają być potrącane na rzecz kilku wierzycieli, a łączna suma, która może być potrącona, nie wystarcza na pełne pokrycie egzekwowanych należności, organ rentowy dokonuje przekazania potrąconych kwot po uzyskaniu rozstrzygnięcia organu egzekucyjnego. Do czasu uzyskania tego rozstrzygnięcia kwoty te pozostają w depozycie Zakładu. 2a. 59) Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku potrącania sum, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 5. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu egzekucji sum, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5, z potrąceniem należności alimentacyjnych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4. 4. Potrącenia, z zastrzeżeniem art. 141, nie mogą przekraczać: 1) 60) 50% miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w pkt 6-9; 2) 60% miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności alimentacyjne, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4; 3) 61) 65% miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10. 5. Jeżeli należności alimentacyjne, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4, mają być potrącane na rzecz kilku wierzycieli, a łączna suma, która może być potrącona, nie wystarcza na pełne pokrycie tych należności, potrącenia ustala się proporcjonalnie do wysokości udziału każdej z tych należności w łącznej sumie należności określonych w tytułach wykonawczych dla bieżących należności. 6. W przypadku zbiegu: 1) potrąceń sum egzekwowanych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5, potrącenia nie mogą przekraczać łącznie: a) 60% świadczenia, jeżeli podlegają potrąceniu należności alimentacyjne, b) 50% świadczenia, jeżeli podlegają potrąceniu należności inne niż alimentacyjne, z zastrzeżeniem lit. c, c) 25% świadczenia, jeżeli podlegają potrąceniu wyłącznie należności egzekwowane, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3; 2) 62) potrąceń sum egzekwowanych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5, z potrąceniami innych należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 6-9 - stosuje się odpowiednio przepis pkt 1 lit. a i b; 3) 62) potrąceń, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2 - stosuje się odpowiednio przepis pkt 1 lit. a i b. 6a. 63) Potrąceń, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10, dokonuje się do wysokości 70% świadczenia - w przypadku zbiegu tych potrąceń z potrąceniami, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1-9. 7. 64) Wysokość części świadczenia podlegającego egzekucjom, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość potrąceń, o których mowa w ust. 4, a także wysokość części świadczenia podlegającego potrąceniom, o których mowa w ust. 6, oraz ustaloną orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub aktem notarialnym procentową wysokość potrąceń ze świadczeń z tytułu należności alimentacyjnych bez wskazania sposobu ich naliczania ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. 8. Przepisy ust. 1-7 stosuje się odpowiednio przy dokonywaniu potrąceń z renty rodzinnej, do której uprawniona jest więcej niż jedna osoba, przy czym granice potrąceń ustala się proporcjonalnie do części renty podlegającej tym potrąceniom. Art. 141. 1. Emerytury i renty są wolne od egzekucji i potrąceń, z zastrzeżeniem ust. 2, w części odpowiadającej: 1) 50% kwoty najniższej emerytury lub renty - zależnie od rodzaju pobieranego przez emeryta (rencistę) świadczenia - przy potrącaniu: a) należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3, wraz z kosztami i opłatami egzekucyjnymi, b) należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4, c) należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 5; 2) 65) 60% kwoty najniższej emerytury lub renty - przy potrącaniu należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1 i 2 i 6-9; 3) 66) 20% najniższej emerytury lub renty - przy potrącaniu należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10. 2. Kwoty emerytur i rent przyznanych z uwzględnieniem okresów ubezpieczenia za granicą, wolne od potrąceń i egzekucji, ustala się proporcjonalnie do wypłacanego świadczenia. 3. 67) Kwoty wolne od potrąceń i egzekucji ustala się dla emerytur i rent wraz ze wszystkimi wzrostami, zwiększeniami, dodatkami oraz innymi świadczeniami wypłacanymi wraz z emeryturą lub rentą na podstawie odrębnych przepisów, z wyłączeniem zasiłku rodzinnego, dodatku dla sierot zupełnych i dodatku (zasiłku) pielęgnacyjnego. 3. 68) Kwoty wolne od potrąceń i egzekucji ustala się dla emerytur i rent wraz ze wszystkimi wzrostami, zwiększeniami, dodatkami oraz innymi świadczeniami wypłacanymi wraz z emeryturą lub rentą na podstawie odrębnych przepisów, z wyłączeniem świadczeń rodzinnych oraz dodatku dla sierot zupełnych i dodatku pielęgnacyjnego. 4. W razie zbiegu uprawnień do dwóch lub więcej świadczeń pieniężnych kwotę wolną od egzekucji i potrąceń ustala się od jednego - wyższego świadczenia. Art. 142. W zakresie nieuregulowanym w art. 139-141 do egzekucji ze świadczeń pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego albo przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 143. W razie przyznania lub podwyższenia świadczeń za okres wsteczny, organ rentowy ma prawo potrącić na zaspokojenie należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1 i 2, 4 i 6-10, kwotę wyrównania należną do dnia wydania decyzji ustalającej prawo do świadczeń lub ustalającej prawo do świadczeń w podwyższonej wysokości. Art. 144. Od osób nieuprawnionych do pobierania świadczeń określonych w ustawie kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w art. 138 ust. 2 i 3, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, na podstawie prawomocnej decyzji organu rentowego. DZIAŁ X Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 145-172. (pominięte). 69) Rozdział 2 Przepisy przejściowe Art. 173. 1. Dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. 1a. 70) Kapitał początkowy ustala się także dla zwolnionych ze służby: żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej, urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., jeżeli przed dniem 1 stycznia 1999 r. pozostawali oni w służbie i nie mają ustalonego prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. 2. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. 3. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy. 4. Pierwszej waloryzacji kapitału początkowego dokonuje się od 1 czerwca 1999 r. poprzez pomnożenie tego kapitału wskaźnikiem wzrostu przeciętnego wynagrodzenia z pierwszego kwartału 1999 r. pomniejszonego o naliczone i potrącone od ubezpieczonego składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia z drugiego kwartału 1998 r. 5. Drugiej waloryzacji przeprowadzanej od 1 września 1999 r. oraz kolejnych dokonuje się na zasadach określonych w art. 25 ust. 3-6. 6. Kapitał początkowy ewidencjonowany jest na koncie ubezpieczonego. Art. 174. 1. Kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. 2. 71) Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6, i okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. Przepisy art. 5 ust. 2a stosuje się odpowiednio. 3. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu od dnia 1 stycznia 1980 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. 4. Do obliczenia kapitału początkowego dla osoby mającej ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przyjmuje się podstawę wymiaru renty przyjętą w decyzji ustalającej prawo do świadczenia po raz pierwszy lub ponownie ustalającej wysokość renty bez uwzględnienia waloryzacji tej podstawy. W przypadku gdy renta przyznana została przed dniem 15 listopada 1991 r., do ustalenia kapitału początkowego przyjmuje się podstawę wymiaru ustaloną w wyniku rewaloryzacji, chyba że po tej dacie ponownie była ustalana jej wysokość. 5. Jeżeli z powodu niemożności ustalenia podstawy wymiaru renty jej wysokość została ustalona w kwocie najniższej renty, to w podstawie wymiaru kapitału początkowego przyjmuje się najniższe wynagrodzenie pracowników obowiązujące w okresie, o którym mowa w art. 15 ust. 1. 6. Przepisy ust. 5 stosuje się odpowiednio do ustalenia kapitału początkowego osób uznanych za repatriantów. 7. Do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r. 8. Przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24% tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. Współczynnik ten oblicza się według następującego wzoru: gdzie: "p" - oznacza współczynnik; wiek ubezpieczonego - oznacza wiek w dniu 31 grudnia 1998 r.; wiek emerytalny - oznacza 60 - dla kobiet i 65 - dla mężczyzn; staż ubezpieczeniowy - oznacza udowodniony okres składkowy i nieskładkowy, wymagany staż - oznacza 20 - dla kobiet i 25 - dla mężczyzn; z zastrzeżeniem ust. 12. 9. Staż ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 8, określa się w pełnych latach, z tym że jeżeli ubezpieczony ma więcej niż 6 miesięcy tego stażu ponad pełne lata, staż ten zaokrągla się w górę. 10. Wiek ubezpieczonego, o którym mowa w ust. 8, określa się w pełnych latach, z tym że jeżeli w dniu 31 grudnia 1998 r. ubezpieczony ma więcej niż 6 miesięcy ponad wiek ustalony, to przyjmuje się pełne lata po zaokrągleniu w górę. 11. W przypadku gdy w momencie objęcia ubezpieczeniem po raz pierwszy, ubezpieczony nie ukończył 18 roku życia, we wzorze, o którym mowa w ust. 8, liczbę 18 zastępuje się faktycznym wiekiem, w którym powstał obowiązek ubezpieczenia. 12. Współczynnik, o którym mowa w ust. 8: 1) zaokrągla się do setnych części procenta; 2) nie może być wyższy od 100%. 13. Wartość współczynnika, obliczonego na podstawie ust. 8, w zależności od płci, wieku ubezpieczonego oraz stażu ubezpieczeniowego w dniu 31 grudnia 1998 r., przedstawiona jest w tabeli, stanowiącej załącznik do ustawy. Art. 175. 1. 72) Ubezpieczeni oraz płatnicy składek zobowiązani są do przekazywania Zakładowi, w terminie i trybie ustalonym przez organ rentowy, dokumentacji umożliwiającej ustalenie kapitału początkowego nie później niż do dnia 31 grudnia 2006 r. Przepisy art. 115 ust. 1-3, art. 116 ust. 5, art. 117, 121, 122 ust. 1, art. 123, 124 i 125 stosuje się odpowiednio. 1a. 73) Płatnicy składek są zobowiązani do skompletowania dokumentacji umożliwiającej ustalenie kapitału początkowego dla ubezpieczonych, za których przekazują do Zakładu imienne raporty miesięczne, a następnie przekazania tej dokumentacji na żądanie organu rentowego i w terminie wyznaczonym przez ten organ, nie później jednak niż w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r. - w celu umożliwienia ustalenia kapitału początkowego przez organ rentowy w okresie do dnia 31 grudnia 2006 r. 2. 74) Dla osób, które nie pozostają w ubezpieczeniu, kapitał początkowy ustala się na ich udokumentowany wniosek. 3. Ustalenie kapitału początkowego następuje w formie decyzji organu rentowego w terminie 6 miesięcy od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do obliczenia tego kapitału. Od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki odwoławcze określone w odrębnych przepisach. 4. Ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego następuje w okolicznościach określonych w art. 114. 5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady współpracy Zakładu z ubezpieczonymi i płatnikami składek w zakresie ustalania kapitału początkowego. Art. 176. Podstawę wymiaru emerytury i renty w 1999 r. stanowi ustalona, w sposób określony w art. 15 ust. 4 i 5, przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 19 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, lub wniosek o ponowne ustalenie wysokości tych świadczeń. Art. 177. W dniu wejścia w życie ustawy kwota bazowa stanowi 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 r. i wynosi 1 220,89 zł. Art. 178. W okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 maja 1999 r. do przychodu, o którym mowa w art. 104 ust. 8, nie wlicza się płaconej przez ubezpieczonego składki z tytułu ubezpieczenia emerytalnego, rentowego i chorobowego. Art. 179. Od 1 stycznia 1999 r. emerytury i renty przyznane od uposażeń osiągniętych przed tą datą na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 1 ust. 2 1), podlegają dodatkowej waloryzacji wskaźnikiem 104,3%. Art. 180. 1. Osoby, którym w dniu wejścia w życie ustawy przysługują emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy i renty rodzinne na podstawie: 1) przepisów, o których mowa w art. 195, 2) art. 19a ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 92, poz. 540), 3) ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla osób, które ukończyły 80 lat, oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz. U. Nr 92, poz. 540) - zachowują prawo do tych świadczeń w wysokości ustalonej przed dniem wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-5 i z uwzględnieniem ust. 6-9. 2. Wysokość świadczeń dla osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 3, które zgłoszą wniosek o przyznanie zwiększenia określonego w art. 56, oblicza się poprzez doliczenie tego zwiększenia do kwoty przysługującego świadczenia. Kwota emerytury lub renty wraz z tymi zwiększeniami nie może przekraczać 100% podstawy wymiaru. Przepisy art. 73 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 3. Jeżeli osobie, o której mowa w ust. 2, przysługuje emerytura lub renta w kwocie świadczenia najniższego, zwiększenie, o którym mowa w art. 56, dolicza się przed podwyższeniem świadczenia do kwoty najniższej. 4. Do ustalenia wysokości oraz przy wypłacie rent rodzinnych przysługujących w dniu wejścia w życie ustawy przepisy art. 74 i 131 stosuje się odpowiednio. 5. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, wypłaca się z Funduszu, z tym że koszty tych świadczeń - w części odpowiadającej części składkowej emerytury lub renty rolniczej, zwiększeniu z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników za cały udowodniony okres pracy w gospodarstwie rolnym, w tym również przypadający wcześniej niż 25 lat przed ustaleniem prawa do emerytury lub renty oraz podwyższeniu do kwoty najniższej emerytury lub renty - podlegają odpowiedniej refundacji z funduszu emerytalno-rentowego określonego w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników. 6. Emerytury i renty, o których mowa w ust. 1, podlegają waloryzacji na zasadach określonych w ustawie. 7. W razie złożenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości świadczenia: 1) przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów składkowych lub nieskładkowych stosuje się art. 112 i 113; 2) przez zmianę okresu, z którego podstawę wymiaru składki przyjmuje się jako podstawę wymiaru świadczenia, stosuje się odpowiednio art. 110 lub art. 111. 8. Do ustalenia wysokości świadczeń dla osób wymienionych w ust. 1 pkt 1, które zgłoszą wniosek o zastosowanie przeliczników do okresów pracy górniczej, stosuje się odpowiednio przepisy art. 51 lub 52. 9. W razie przyznania emerytury osobie, która wcześniej miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, przyjmuje się wszystkie okresy uwzględnione w decyzji o przyznaniu renty z tytułu niezdolności do pracy lub o ponownym ustaleniu jej wysokości. Art. 181. Prawo do górniczej renty rodzinnej ustalonej na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 195 pkt 6, zachowuje wdowa, która zawarła ponownie związek małżeński przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli: 1) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa, uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu; 2) po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy osiągnie wiek 50 lat życia albo stanie się niezdolna do pracy, jeżeli nie wychowuje co najmniej jednego z dzieci, wnuków lub rodzeństwa, uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym mężu. Art. 182. Ubezpieczeni urodzeni po dniu 31 grudnia 1948 r., do których nie stosuje się art. 46-50, zgłaszają wnioski o emeryturę bezpośrednio w organie rentowym. Art. 183. 1. Emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy pobrali emeryturę na podstawie przepisów art. 46 lub 50, o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego, zgłoszony w roku kalendarzowym 2009, wynosi: 1) 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz 2) 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 26. 2. Emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej, o której mowa w ust. 1, zgłoszony w roku kalendarzowym 2010, wynosi: 1) 70% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz 2) 30% emerytury obliczonej na podstawie art. 26. 3. Emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej, o której mowa w ust. 1, zgłoszony w roku kalendarzowym 2011, wynosi: 1) 55% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz 2) 45% emerytury obliczonej na podstawie art. 26. 4. Emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej, o której mowa w ust. 1, zgłoszony w roku kalendarzowym 2012, wynosi: 1) 35% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz 2) 65% emerytury obliczonej na podstawie art. 26. 5. Emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej, o której mowa w ust. 1, zgłoszony w roku kalendarzowym 2013, wynosi: 1) 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz 2) 80% emerytury obliczonej na podstawie art. 26. 6. Do ponownego ustalenia wysokości emerytury, o której mowa w ust. 1-5, z tytułu podlegania ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym po dniu przyznania emerytury stosuje się art. 108. Art. 184. 1. Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. 2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Art. 185. 1. Przy ustalaniu wysokości emerytury dla osób nabywających prawo do emerytury w wieku określonym w art. 184 kapitał początkowy podlega przeliczeniu poprzez dodanie do okresów składkowych okresu równego różnicy pomiędzy wiekiem emerytalnym, o którym mowa w art. 24, a faktycznym wiekiem przejścia na emeryturę. Do przeliczonego kapitału początkowego stosuje się przepisy art. 173 ust. 3-6. 2. Okresy składkowe, o których mowa w ust. 1, ustala się z dokładnością do pełnego miesiąca. Art. 186. 1. Rozpatrzeniu na podstawie ustawy podlegają wnioski: 1) osób, które nie odpowiadały warunkom wymaganym do uzyskania prawa do emerytury lub renty na podstawie przepisów dotychczasowych, jeżeli osoby te odpowiadają warunkom do uzyskania świadczeń na podstawie ustawy; 2) osób, które przedłożyły nowe dowody mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość. 2. Przepisy ustawy stosuje się do wniosków o świadczenia zgłoszonych: 1) począwszy od dnia wejścia w życie ustawy; 2) przed dniem wejścia w życie ustawy, jeżeli choćby jeden z warunków do uzyskania prawa do świadczenia został spełniony, poczynając od tego dnia. 3. 75) Do wniosków osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r., które do dnia wejścia w życie ustawy nie zgłosiły wniosku o emeryturę, mimo że spełniły warunki do nabycia prawa do tego świadczenia - stosuje się przepisy ustaw i dekretu wymienionych w art. 195 dotyczące warunków nabycia prawa do emerytury, chyba że przepisy ustawy są dla tych osób korzystniejsze. 4. Prawo do emerytury określonej w art. 28 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 166, w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowuje poseł lub senator, który do dnia 31 grudnia 1997 r. spełnił warunki wymagane do jej przyznania. Art. 187. Orzekanie w sprawach niezdolności do pracy osób mających ustalone prawo do renty na podstawie przepisów obowiązujących w dniu 31 sierpnia 1997 r., w przypadkach gdy osoby te mają wyznaczone kontrolne badania stopnia ich niezdolności do pracy, następuje przy zastosowaniu przepisów art. 12-14. Art. 188. Potrąceń z tytułu zaległych składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonego będącego jednocześnie płatnikiem składek, za okres poprzedzający nabycie prawa do pobieranej emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy albo renty rodzinnej po tym ubezpieczonym, ustalonych przed dniem wejścia w życie ustawy, dokonuje się na zasadach określonych w ustawie dla świadczeń wypłacanych w kwocie zaliczkowej. Art. 189. Do czasu wprowadzenia zewnętrznej wymienialności złotego świadczenia przekazywane za granicę, na podstawie umów międzynarodowych, przelicza się ze złotych na walutę obcą (wymienialną) według kursu tej waluty, obowiązującego w dniu dokonywania przeliczenia przez organ rentowy. Art. 190. 1. Członków rodziny emeryta lub rencisty, odbywającego karę pozbawienia wolności na mocy orzeczenia sądu, którym wypłacano przysługujące emerytowi lub renciście świadczenia w całości lub w części, uznaje się począwszy od dnia wejścia w życie ustawy za osoby, o których mowa w art. 130 ust. 3 pkt 2, bez konieczności ich wskazania przez osobę uprawnioną do świadczeń. 2. Osobom tym wypłaca się świadczenia określone ustawą, po uprzednim pouczeniu o okolicznościach, o których mowa w art. 138 ust. 2 pkt 1. 3. W razie wydania orzeczenia uniewinniającego lub umarzającego postępowanie emerytowi lub renciście wypłaca się, za cały okres pozbawienia wolności przypadający przed dniem wejścia w życie ustawy, część świadczenia, której wypłata była wstrzymana na podstawie art. 85 ust. 1 lub 4 ustawy wymienionej w art. 195 pkt 5. Art. 191. 1. Ponowne ustalenie wysokości świadczenia, przy uwzględnieniu nowych okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 8, następuje na wniosek zainteresowanego, z tym że świadczenia w podwyższonej wysokości wypłaca się od miesiąca, w którym zgłoszony został ten wniosek, i nie wcześniej niż od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Do emerytur i rent podlegających zawieszeniu lub zmniejszeniu w związku z osiąganiem dochodów w 1998 r. stosuje się, zamiast przepisów art. 103-106, przepisy art. 24 i 25 ustawy, o której mowa w art. 195 pkt 9. 3. Do potrąceń i egzekucji ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie, dokonywanych na podstawie przepisów dotychczasowych, począwszy od dnia wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy art. 139-141, 143 i 144. Art. 192. Ilekroć przepisy odsyłają do przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw, należy przez to rozumieć odesłanie do przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Art. 193. 1. Zasiłek chorobowy, do którego prawo określone w przepisach wymienionych w art. 147, 149, 154, art. 195 pkt 2 i 3 powstało przed dniem wejścia w życie ustawy, wypłaca się w wysokości i na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy z powodu choroby. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do zasiłku wyrównawczego, macierzyńskiego, opiekuńczego i świadczenia rehabilitacyjnego. 3. Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego po zakończeniu pobierania zasiłku chorobowego ustalonego według dotychczasowych przepisów ustala się z uwzględnieniem podstawy wymiaru zasiłku chorobowego ustalonej według dotychczasowych zasad. Art. 194. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostają w mocy przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustaw i dekretu wymienionych w art. 195, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy. Rozdział 3 Przepisy końcowe i uchylające Art. 195. Tracą moc: 1) art. 2 pkt 1 lit. a i e, art. 3, art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 6, art. 6 pkt 1, art. 7 ust. 1, ust. 2 pkt 3 i ust. 3, art. 9, art. 10, art. 11, art. 12, art. 13, art. 17, art. 18, art. 19 pkt 1 i art. 20 ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 137, poz. 887); 2) art. 6 ust. 1 pkt 4 i 7, ust. 2 pkt 3, art. 15-18, art. 24, art. 33 ust. 1-3 i art. 41 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1995 r. Nr 65, poz. 333 i Nr 128, poz. 617, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887); 3) art. 1, 2, 3 pkt 3, 5 i 9, ust. 2 pkt 3 i ust. 3, art. 13-16, art. 18-20, art. 22, art. 25, art. 26, art. 28 dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i z 1997 r. Nr 28, poz. 153); 4) art. 5 pkt 4 i 7, art. 9, art. 11 ust. 1 pkt 3 i ust. 2, art. 12, art. 15 ust. 2 i 3, art. 16, art. 17, art. 21, art. 29, art. 31 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (Dz. U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450 i Nr 110, poz. 474, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461 i Nr 124, poz. 585, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 137, poz. 887); 5) ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61, Nr 36, poz. 206, Nr 66, poz. 390 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350 i Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 21, poz. 84 i Nr 64, poz. 321, z 1994 r. Nr 74, poz. 339 i Nr 108, poz. 516, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687, z 1997 r. Nr 93, poz. 569 i Nr 111, poz. 725 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756); 6) ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. z 1995 r. Nr 30, poz. 154, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i z 1998 r. Nr 74, poz. 473); 7) ustawa z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i z 1998 r. Nr 66, poz. 431); 8) art. 7 ust. 1 pkt 4 i 7, ust. 2 pkt 3, art. 11, art. 12 pkt 3, art. 17, 21, 22, 24, 25, 33, 34, 36 i 37 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o ubezpieczeniu społecznym duchownych (Dz. U. Nr 29, poz. 156, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 100, poz. 461, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 oraz z 1998 r. Nr 137, poz. 887); 9) ustawa z dnia 7 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687, z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676, Nr 111, poz. 725 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1998 r. Nr 55, poz. 351); 10) art. 2-4 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385 i z 1997 r. Nr 30, poz. 164); 11) ustawa z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 136, poz. 636). Art. 196. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., z tym że art. 182 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Załącznik do ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. Mężczyźni Aby uzyskać pełną kwotę bazowąstażwiek Część elementu socjalnego wynoszącego 24% kwoty bazowej przypisana w kapitale początkowym: 2565 Staż Wiek123456789101112 160,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 170,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 180,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 192,92%4,13%5,05%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 204,13%5,83%7,15%8,25%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 215,05%7,15%8,75%10,11%11,30%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 225,83%8,25%10,11%11,67%13,05%14,29%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 236,52%9,23%11,30%13,05%14,59%15,98%17,26%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 247,15%10,11%12,38%14,29%15,98%17,50%18,91%20,21%0,00%0,00%0,00%0,00% 257,72%10,92%13,37%15,44%17,26%18,91%20,42%21,83%23,16%0,00%0,00%0,00% 268,25%11,67%14,29%16,50%18,45%20,21%21,83%23,34%24,75%26,09%0,00%0,00% 278,75%12,38%15,16%17,50%19,57%21,44%23,16%24,75%26,26%27,68%29,03%0,00% 289,23%13,05%15,98%18,45%20,63%22,60%24,41%26,09%27,68%29,17%30,60%31,96% 299,68%13,68%16,76%19,35%21,64%23,70%25,60%27,37%29,03%30,60%32,09%33,52% 3010,11%14,29%17,50%20,21%22,60%24,75%26,74%28,58%30,32%31,96%33,52%35,01% 3110,52%14,88%18,22%21,04%23,52%25,76%27,83%29,75%31,56%33,26%34,89%36,44% 3210,92%15,44%18,91%21,83%24,41%26,74%28,88%30,87%32,75%34,52%36,20%37,81% 3311,30%15,98%19,57%22,60%25,26%27,68%29,89%31,96%33,90%35,73%37,47%39,14% 3411,67%16,50%20,21%23,34%26,09%28,58%30,87%33,01%35,01%36,90%38,70%40,42% 3512,03%17,01%20,83%24,06%26,90%29,46%31,82%34,02%36,09%38,04%39,89%41,67% 3612,38%17,50%21,44%24,75%27,68%30,32%32,75%35,01%37,13%39,14%41,05%42,88% 3712,72%17,98%22,03%25,43%28,43%31,15%33,64%35,97%38,15%40,21%42,17%44,05% 3813,05%18,45%22,60%26,09%29,17%31,96%34,52%36,90%39,14%41,26%43,27%45,19% 3913,37%18,91%23,16%26,74%29,89%32,75%35,37%37,81%40,11%42,28%44,34%46,31% 4013,68%19,35%23,70%27,37%30,60%33,52%36,20%38,70%41,05%43,27%45,38%47,40% 4113,99%19,79%24,23%27,98%31,28%34,27%37,02%39,57%41,97%44,24%46,40%48,47% 4214,29%20,21%24,75%28,58%31,96%35,01%37,81%40,42%42,88%45,19%47,40%49,51% 4314,59%20,63%25,26%29,17%32,62%35,73%38,59%41,26%43,76%46,13%48,38%50,53% 4414,88%21,04%25,76%29,75%33,26%36,44%39,36%42,07%44,63%47,04%49,34%51,53% 4515,16%21,44%26,26%30,32%33,90%37,13%40,11%42,88%45,48%47,94%50,28%52,51% 4615,44%21,83%26,74%30,87%34,52%37,81%40,84%43,66%46,31%48,82%51,20%53,47% 4715,71%22,22%27,21%31,42%35,13%38,48%41,57%44,43%47,13%49,68%52,10%54,42% 4815,98%22,60%27,68%31,96%35,73%39,14%42,28%45,19%47,94%50,53%53,00%55,35% 4916,24%22,97%28,13%32,49%36,32%39,79%42,97%45,94%48,73%51,36%53,87%56,27% 5016,50%23,34%28,58%33,01%36,90%40,42%43,66%46,68%49,51%52,19%54,73%57,17% Mężczyźni Część elementu socjalnego wynoszącego 24% kwoty bazowej przypisana w kapitale początkowym: Staż Wiek131415161718192021222324 160,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 170,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 180,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 190,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 200,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 210,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 220,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 230,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 240,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 250,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 260,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 270,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 280,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 2934,89%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3036,44%37,81%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3137,92%39,36%40,74%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3239,36%40,84%42,28%43,66%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3340,74%42,28%43,76%45,19%46,59%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3442,07%43,66%45,19%46,68%48,11%49,51%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3543,37%45,01%46,59%48,11%49,59%51,03%52,43%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3644,63%46,31%47,94%49,51%51,03%52,51%53,95%55,35%0,00%0,00%0,00%0,00% 3745,85%47,58%49,25%50,86%52,43%53,95%55,43%56,87%58,27%0,00%0,00%0,00% 3847,04%48,82%50,53%52,19%53,79%55,35%56,87%58,35%59,79%61,19%0,00%0,00% 3948,20%50,02%51,78%53,47%55,12%56,72%58,27%59,79%61,26%62,70%64,11%0,00% 4049,34%51,20%53,00%54,73%56,42%58,05%59,64%61,19%62,70%64,18%65,62%67,03% 4150,44%52,35%54,19%55,96%57,69%59,36%60,98%62,57%64,11%65,62%67,10%68,54% 4251,53%53,47%55,35%57,17%58,93%60,63%62,30%63,91%65,49%67,03%68,54%70,02% 4352,59%54,58%56,49%58,35%60,14%61,89%63,58%65,23%66,84%68,42%69,95%71,46% 4453,63%55,66%57,61%59,50%61,33%63,11%64,84%66,52%68,17%69,77%71,34%72,87% 4554,66%56,72%58,71%60,63%62,50%64,31%66,08%67,79%69,47%71,10%72,70%74,26% 4655,66%57,76%59,79%61,75%63,65%65,49%67,29%69,04%70,74%72,41%74,03%75,63% 4756,64%58,78%60,85%62,84%64,77%66,65%68,48%70,26%71,99%73,69%75,34%76,96% 4857,61%59,79%61,89%63,91%65,88%67,79%69,65%71,46%73,22%74,95%76,63%78,28% 4958,56%60,78%62,91%64,97%66,97%68,91%70,80%72,64%74,43%76,19%77,90%79,57% 5059,50%61,75%63,91%66,01%68,04%70,02%71,93%73,80%75,63%77,40%79,14%80,85% Mężczyźni Część elementu socjalnego wynoszącego 24% kwoty bazowej przypisana w kapitale początkowym: Staż Wiek2526272829303132333435 160,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 170,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 180,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 190,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 200,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 210,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 220,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 230,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 240,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 250,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 260,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 270,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 280,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 290,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 300,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 310,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 320,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 330,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 340,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 350,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 360,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 370,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 380,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 390,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 400,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4169,95%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4271,46%72,87%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4372,93%74,38%75,79%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4474,38%75,85%77,29%78,71%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4575,79%77,29%78,77%80,21%81,63%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4677,18%78,71%80,21%81,68%83,13%84,55%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4778,55%80,11%81,63%83,13%84,60%86,05%87,47%0,00%0,00%0,00%0,00% 4879,89%81,48%83,03%84,55%86,05%87,52%88,97%90,39%0,00%0,00%0,00% 4981,21%82,82%84,40%85,95%87,47%88,97%90,44%91,88%93,31%0,00%0,00% 5082,51%84,15%85,75%87,32%88,87%90,39%91,88%93,35%94,80%96,23%0,00% Kobiety Aby uzyskać pełną kwotę bazowąstażwiek Część elementu socjalnego wynoszącego 24% kwoty bazowej przypisana w kapitale początkowym: 2060 Staż Wiek1234567891011121314 160,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 170,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 180,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 193,45%4,88%5,98%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 204,88%6,90%8,45%9,76%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 215,98%8,45%10,35%11,95%13,36%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 226,90%9,76%11,95%13,80%15,43%16,90%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 237,72%10,91%13,36%15,43%17,25%18,90%20,41%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 248,45%11,95%14,64%16,90%18,90%20,70%22,36%23,90%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 259,13%12,91%15,81%18,26%20,41%22,36%24,15%25,82%27,39%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 269,76%13,80%16,90%19,52%21,82%23,90%25,82%27,60%29,28%30,86%0,00%0,00%0,00%0,00% 2710,35%14,64%17,93%20,70%23,15%25,35%27,39%29,28%31,05%32,73%34,33%0,00%0,00%0,00% 2810,91%15,43%18,90%21,82%24,40%26,73%28,87%30,86%32,73%34,50%36,19%37,80%0,00%0,00% 2911,44%16,18%19,82%22,89%25,59%28,03%30,28%32,37%34,33%36,19%37,95%39,64%41,26%0,00% 3011,95%16,90%20,70%23,90%26,73%29,28%31,62%33,81%35,68%37,80%39,64%41,40%43,09%44,72% 3112,44%17,59%21,55%24,88%27,82%30,47%32,91%35,19%37,32%39,34%41,26%43,09%44,85%46,55% 3212,91%18,26%22,36%25,82%28,87%31,62%34,16%36,51%38,73%40,82%42,82%44,72%46,55%48,30% 3313,36%18,90%23,15%26,73%29,88%32,73%35,36%37,80%40,09%42,26%44,32%46,29%48,18%50,00% 3413,80%19,52%23,90%27,60%30,86%33,81%36,51%39,04%41,40%43,64%45,77%47,81%49,76%51,64% 3514,23%20,12%24,64%28,45%31,81%34,85%37,64%40,24%42,68%44,99%47,18%49,28%51,29%53,23% 3614,64%20,70%25,35%29,28%32,73%35,86%38,73%41,40%43,92%46,29%48,55%50,71%52,78%54,77% 3715,04%21,27%26,05%30,08%33,63%36,84%39,79%42,54%45,12%47,56%49,88%52,10%54,23%56,27% 3815,43%21,82%26,73%30,86%34,50%37,80%40,82%43,64%46,29%48,80%51,18%53,45%55,63%57,74% 3915,81%22,36%27,39%31,62%35,36%38,73%41,83%44,72%47,43%50,00%52,44%54,77%57,01%59,16% 4016,18%22,89%28,03%32,37%36,19%39,64%42,82%45,77%48,55%51,18%53,67%56,06%58,35%60,55% 4116,55%23,40%28,66%33,09%37,00%40,53%43,78%46,80%49,64%52,330%54,88%57,32%59,66%61,91% 4216,90%23,90%29,28%33,81%37,80%41,40%44,72%47,81%50,71%53,45%56,06%58,55%60,94%63,25% 4317,25%24,40%29,88%34,50%38,58%42,26%45,64%48,80%51,75%54,55%57,22%59,76%62,20%64,55% 4417,59%24,88%30,47%35,19%39,34%43,09%46,55%49,76%52,78%55,63%58,35%60,94%63,43%65,83% 4517,93%25,35%31,05%35,86%40,09%43,92%47,43%50,71%53,79%56,69%59,46%62,11%64,64%67,08% 4618,26%25,82%31,62%36,51%40,82%44,72%48,30%51,64%54,77%57,74%60,55%63,25%65,83%68,31% 4718,58%26,28%32,18%37,16%41,55%45,51%49,16%52,55%55,74%58,76%61,62%64,37%66,99%69,52% 4818,90%26,73%32,73%37,80%42,26%46,29%50,00%53,45%56,69%59,76%62,68%65,47%68,14%70,71% 4919,21%27,17%33,27%38,42%42,96%47,06%50,83%54,34%57,63%60,75%63,71%66,55%69,26%71,88% 5019,52%27,60%33,81%39,04%43,64%47,81%51,64%55,21%58,55%61,72%64,73%67,61%70,37%73,03% Kobiety Część elementu socjalnego wynoszącego 24% kwoty bazowej przypisana w kapitale początkowym: Staż Wiek1516171819202122232425262728 160,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 170,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 180,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 190,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 200,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 210,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 220,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 230,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 240,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 250,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 260,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 270,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 280,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 290,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 300,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3148,18%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3250,00%51,64%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3351,75%53,45%55,10%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3453,45%55,21%56,90%58,55%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3555,10%56,90%58,66%60,36%62,01%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3656,69%58,55%60,36%62,11%63,81%65,47%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3758,25%60,16%62,01%63,81%65,56%67,26%68,92%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3859,76%61,72%63,62%65,47%67,26%69,01%70,71%72,37%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 3961,24%63,25%65,19%67,08%68,92%70,71%72,46%74,16%75,83%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4062,68%64,73%66,73%68,66%70,54%72,37%74,16%75,91%77,61%79,28%0,00%0,00%0,00%0,00% 4164,09%66,19%68,23%70,20%72,13%74,00%75,83%77,61%79,36%81,06%82,74%0,00%0,00%0,00% 4265,47%67,61%69,69%71,71%73,68%75,59%77,46%79,28%81,06%82,81%84,52%86,19%0,00%0,00% 4366,82%69,01%71,13%73,19%75,20%77,15%79,06%80,92%82,74%84,52%86,26%87,97%89,64%0,00% 4468,14%70,37%72,54%74,64%76,69%78,68%80,62%82,52%84,37%86,19%87,97%89,71%91,42%93,09% 4569,44%71,71%73,92%76,06%78,15%80,18%82,16%84,09%85,98%87,83%89,64%91,42%93,16%94,87% 4670,71%73,03%75,28%77,46%79,58%81,65%83,67%85,63%87,56%89,44%91,29%93,09%94,87%96,61% 4771,96%74,32%76,61%78,83%80,99%83,09%85,15%87,15%89,11%91,03%92,90%94,74%96,55%98,32% 4873,19%75,59%77,92%80,18%82,38%84,52%86,60%88,640%90,63%92,58%94,49%96,36%98,20%100,00% 4974,40%76,84%79,21%81,50%83,74%85,91%88,03%90,11%92,13%94,11%96,05%97,96%99,82%100,00% 5075,59%78,07%80,47%82,81%85,08%87,29%89,44%91,55%93,61%95,62%97,59%99,52%100,00%100,00% Kobiety Część elementu socjalnego wynoszącego 24% kwoty bazowej przypisana w kapitale początkowym: Staż Wiek293031323334 160,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 170,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 180,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 190,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 200,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 210,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 220,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 230,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 240,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 250,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 260,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 270,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 280,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 290,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 300,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 310,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 320,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 330,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 340,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 350,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 360,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 370,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 380,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 390,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 400,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 410,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 420,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 430,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 440,00%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4596,55%0,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 4698,32%100,00%0,00%0,00%0,00%0,00% 47100,00%100,00%100,00%0,00%0,00%0,00% 48100,00%1000,00%100,00%100,00%0,00%0,00% 49100,00%100,00%100,00%100,00%100,00%0,00% 50100,00%100,00%100,00%100,00%100,00%100,00% a) Utracił moc z dniem 19 lipca 2000 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2000 r. sygn. akt K. 30/99 (Dz. U. Nr 56, poz. 678). a) Utracił moc z dniem 19 lipca 2000 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2000 r. sygn. akt K. 30/99 (Dz. U. Nr 56, poz. 678). b) Utracił moc z dniem 24 grudnia 1999 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. akt K. 4/99 (Dz. U. Nr 106, poz. 1215). b) Utracił moc z dniem 24 grudnia 1999 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r. sygn. akt K. 4/99 (Dz. U. Nr 106, poz. 1215). 1) Przez art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609), która weszła w życie z dniem 1 października 2003 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) Dodany przez art. 10 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 4) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 197 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), która weszła w życie z dniem 29 czerwca 2002 r. 5) Dodana przez art. 90 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802), która weszła w życie z dniem 15 września 1999 r. 6) Dodana przez art. 134 pkt 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), która weszła w życie z dniem 30 marca 2001 r. 7) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 38, poz. 360), która weszła w życie z dniem 13 maja 1999 r. 8) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 89, poz. 968), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. 9) Dodany przez art. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 924), która weszła w życie z dniem 1 września 2001 r. 10) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 ustawy z dnia 23 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (Dz. U. Nr 72, poz. 801), która weszła w życie z dniem 15 września 1999 r. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 498), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 12) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 11. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 11. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 15) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 16) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 90 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 5, art. 134 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 6, i art. 197 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 4 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 18) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037), która weszła w życie z dniem 26 grudnia 2003 r. 20) Dodany przez art. 73 lit. a ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948), która weszła w życie z dniem 27 października 2000 r. 21) Dodany przez art. 73 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 20. 22) Dodany przez art. 134 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 6. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 39 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 19. 24) Oznaczenie ustalone przez art. 24 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268), która weszła w życie z dniem 1 października 2003 r. 25) Dodany przez art. 24 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 26) Dodany przez art. 44 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 24 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 27) Dodany przez art. 44 ustawy wymienionej jako pierwsza w odnośniku 26. 28) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 24 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 29) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 18 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy- Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 1194), która weszła w życie z dniem 21 października 2001 r. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 31) Przez art. 10 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 24 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 24. 33) Należną kwotę ogłasza Prezes Zakładu na podstawie art. 94 ust. 2 ustawy. 34) Dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 35) Dodany przez art. 10 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 36) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej, ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 154, poz. 1792), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., i art. 21 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.; w tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 37. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 45 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255), która wejdzie w życie z dniem 1 maja 2004 r. 38) Dodany przez art. 10 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 11. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 41) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 9, poz. 118); wszedł w życie z dniem 1 lipca 2000 r. 42) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 41; wszedł w życie z dniem 1 lipca 2000 r. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 44) Przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 45) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 70, poz. 774), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1999 r. 46) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 45. 47) Dodany przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 48) Przez art. 10 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; wszedł w życie z dniem 29 października 1999 r. 50) Dodany przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 8, poz. 64), która weszła w życie z dniem 17 lutego 2001 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 241, poz. 2074), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 52) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 9 pkt 2 lit. a ustawy wymienionej jako pierwsza w odnośniku 50. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 2 lit. b ustawy wymienionej jako pierwsza w odnośniku 50. 54) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; wszedł w życie z dniem 2 maja 2003 r. 55) W tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 56. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 45 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. 57) Ustawa z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 45, poz. 200, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 90, poz. 1000, z 2001 r. Nr 154, poz. 1791, z 2002 r. Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 759 i Nr 228, poz. 2255) utraci moc z dniem 1 maja 2004 r., zgodnie z art. 71 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 59) Dodany przez art. 66 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 58. 60) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 2 pkt 1 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 19, poz. 238), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.; wszedł w życie z dniem 1 czerwca 2000 r. 61) Dodany przez art. 2 pkt 1 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 60; w brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 58. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 58. 63) Dodany przez art. 66 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 58. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 58. 65) Ze zmianą wprowadzoną przez, art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 60. 66) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 60. 67) W tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 68. 68) W brzmieniu ustalonym przez art. 45 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 37. 69) Zamieszczone w obwieszczeniu. 70) Dodany przez art. 10 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 71) W brzmieniu ustalonym przez art. 10 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 72) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 9 pkt 2 lit. a ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 50. 73) Dodany przez art. 9 pkt 2 lit. b ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 50. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 9 pkt 2 lit. c ustawy wymienionej jako druga w odnośniku 50. 75) Utracił moc, w zakresie, w jakim uzależnia od urodzenia przed 1 stycznia 1949 r. stosowanie - do wniosków o emeryturę zgłoszonych po dniu wejścia w życie ustawy - przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 149 oraz z 1999 r. Nr 61, poz. 679), z dniem 17 stycznia 2000 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 stycznia 2000 r. sygn. akt K. 18/99 (Dz. U. Nr 2, poz. 26). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie zarządzenia wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 40, poz. 354) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) stanowi się, co następuje: § 1. Zarządzam wybory posłów do Parlamentu Europejskiego. § 2. W Rzeczypospolitej Polskiej wybiera się 54 posłów do Parlamentu Europejskiego. § 3. Dzień wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 13 czerwca 2004 r. § 4. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy stanowiący załącznik do postanowienia. § 5. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2004 r. (poz. 354) KALENDARZ WYBORCZY dla wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego w dniu 13 czerwca 2004 r. Data wykonania czynności wyborczychTreść czynności wyborczych 12 do dnia 24 kwietnia 2004 r.- zawiadomienie Państwowej Komisji Wyborczej: - przez organ partii politycznej o zamiarze zgłoszenia kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego, - przez pełnomocnika wyborczego o utworzeniu koalicyjnego komitetu wyborczego lub o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców do dnia 26 kwietnia 2004 r.- powołanie okręgowych komisji wyborczych, - powołanie rejonowych komisji wyborczych do dnia 29 kwietnia 2004 r.- dokonanie zmian stałych obwodów głosowania, - utworzenie obwodów głosowania w szpitalach i zakładach pomocy społecznej oraz w zakładach karnych i aresztach śledczych do dnia 4 maja 2004 r. do godz. 2400- zgłaszanie okręgowych list kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego w celu zarejestrowania do dnia 14 maja 2004 r.- podanie do wiadomości publicznej informacji o numerach i granicach obwodów głosowania utworzonych w gminach oraz o siedzibach obwodowych komisji wyborczych, - przyznanie przez Państwową Komisję Wyborczą, w drodze losowania, jednolitego numeru dla list tego samego komitetu wyborczego zarejestrowanych w więcej niż jednym okręgu wyborczym, - zgłaszanie kandydatów do obwodowych komisji wyborczych przez pełnomocników wyborczych do dnia 19 maja 2004 r.- przyznanie przez okręgową komisję wyborczą, w drodze losowania, numerów dla list komitetów wyborczych, które zarejestrowały listy wyłącznie w danym okręgu wyborczym do dnia 23 maja 2004 r.- powołanie przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) obwodowych komisji wyborczych, - podanie do wiadomości publicznej informacji o numerach i granicach obwodów głosowania oraz o siedzibach obwodowych komisji wyborczych utworzonych za granicą od dnia 23 maja 2004 r. do dnia 30 maja 2004 r.- składanie przez żołnierzy pełniących zasadniczą lub okresową służbę wojskową oraz pełniących służbę w charakterze kandydatów na żołnierzy zawodowych lub odbywających ćwiczenia i przeszkolenie wojskowe, a także ratowników odbywających zasadniczą służbę w obronie cywilnej poza miejscem stałego zamieszkania, oraz przez policjantów z jednostek skoszarowanych, funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej pełniących służbę w systemie skoszarowanym, wniosków o dopisanie do spisu wyborców w miejscowości, w której odbywają służbę od dnia 29 maja 2004 r. do dnia 11 czerwca 2004 r. do godz. 2400- rozpowszechnianie na własny koszt przez Telewizję Polską Spółka Akcyjna, Polskie Radio Spółka Akcyjna i spółki radiofonii regionalnej w programach ogólnopolskich i regionalnych audycji wyborczych przygotowanych przez komitety wyborcze do dnia 30 maja 2004 r.- sporządzanie przez gminy spisów wyborców do dnia 3 czerwca 2004 r.- składanie przez wyborców niepełnosprawnych wniosków o dopisanie ich do spisu wyborców w wybranym obwodzie głosowania na obszarze gminy właściwej ze względu na miejsce stałego zamieszkania, - składanie przez wyborców przebywających czasowo na obszarze gminy lub wyborców nigdzie niezamieszkałych wniosków o dopisanie do spisu wyborców, - podanie przez okręgowe komisje wyborcze, w formie obwieszczenia, informacji o zarejestrowanych okręgowych listach kandydatów na posłów do dnia 8 czerwca 2004 r.- zgłaszanie przez wyborców przebywających na polskich statkach morskich wniosków o wpisanie do spisu wyborców w obwodach głosowania utworzonych na tych statkach, - zgłaszanie przez wyborców przebywających za granicą wniosków o wpisanie do spisu wyborców w obwodach głosowania utworzonych za granicą w dniu 11 czerwca 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej w dniu 13 czerwca 2004 r. godz. 800-2200- głosowanie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie utworzenia okręgów wojskowych oraz określenia ich siedzib i terytorialnego zasięgu działania (Dz. U. Nr 40, poz. 355) Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) okręgi wojskowe i terytorialny zasięg ich działania; 2) siedziby okręgów wojskowych; 3) szczegółowe zadania dowódców okręgów wojskowych. § 2. Tworzy się następujące okręgi wojskowe: 1) Pomorski Okręg Wojskowy; 2) Śląski Okręg Wojskowy. § 3. 1. Pomorski Okręg Wojskowy obejmuje obszar województw: zachodniopomorskiego, pomorskiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, wielkopolskiego, kujawsko-pomorskiego i mazowieckiego. 2. Pomorski Okręg Wojskowy ma siedzibę w Bydgoszczy. § 4. 1. Śląski Okręg Wojskowy obejmuje obszar województw: lubuskiego, dolnośląskiego, opolskiego, łódzkiego, świętokrzyskiego, lubelskiego, śląskiego, małopolskiego i podkarpackiego. 2. Śląski Okręg Wojskowy ma siedzibę we Wrocławiu. § 5. Do szczegółowych zadań dowódców okręgów wojskowych należy, w zakresie: 1) planowania operacyjnego i mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek wojskowych: a) kierowanie całokształtem prac związanych z planowaniem operacyjnego i mobilizacyjnego rozwinięcia oraz użycia wojsk okręgu, a także zapewnienie odpowiedniego poziomu gotowości bojowej okręgowych elementów systemu mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek wojskowych rodzajów sił zbrojnych oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej i jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, b) kierowanie w podległych jednostkach wojskowych procesem planowania osiągania przez dowództwo okręgu wojskowego interoperacyjności z organami dowodzenia Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i wojsk państw sojuszniczych, c) nadzorowanie działalności planistycznej i organizacyjnej związanej z uzupełnianiem mobilizacyjnym oraz szkoleniem rezerw osobowych przeznaczonych na potrzeby jednostek oraz instytucji wojskowych okręgu, a także zabezpieczenie uzupełnienia mobilizacyjnego wynikającego z potrzeb jednostek organizacyjnych innego podporządkowania, d) planowanie utrzymania w stałej gotowości bojowej i mobilizacyjnej sztabów i jednostek okręgu oraz osiągania przez nie wyższych stanów gotowości bojowej i sprawnego przechodzenia na struktury wojenne; 2) szkolenia bojowego i ogólnowojskowego podległych jednostek wojskowych: a) zapewnienie odpowiednich wartości bojowych i moralnych, dyscypliny wojskowej, wyszkolenia, gotowości bojowej i mobilizacyjnej, b) określanie celów, kierunków i zadań szkoleniowych wojsk, a także doskonalenie umiejętności dowództw, sztabów i kierowniczej kadry okręgu w kierowaniu przedsięwzięciami oraz realizacją zadań wynikających z miejsca, roli i zadań wojsk okręgu, c) ukierunkowywanie i nadzorowanie szkolenia operacyjno-taktycznego oraz działalności wychowawczej i instruktażowo-metodycznej wojsk oraz podległych jednostek kulturalno-oświatowych, d) prowadzenie ćwiczeń przygotowujących wojska i sztaby do działań obronnych w obszarze okręgu we współdziałaniu z jednostkami rodzajów sił zbrojnych i wojskami państw sojuszniczych, a także właściwymi jednostkami organizacyjnymi administracji publicznej oraz przedsiębiorcami realizującymi zadania obronne, e) dokonywanie okresowych analiz i ocen poziomu wyszkolenia wojsk, organów dowodzenia, w tym efektywności stosowanych metod i form szkolenia, f) współuczestnictwo w przygotowaniu wojsk do użycia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, g) nadzorowanie utrzymania w stałej gotowości bojowej stacjonarnych i mobilnych zautomatyzowanych systemów dowodzenia, łączności i informatyki w podległych jednostkach wojskowych; 3) udziału oddziałów i pododdziałów wojskowych w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego, a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu: a) planowanie, organizowanie i koordynowanie współpracy z terytorialnymi organami dowodzenia i jednostkami wojskowymi oraz z właściwymi organami administracji publicznej, formacjami obrony cywilnej i innymi wyspecjalizowanymi służbami ratowniczymi, a także wspólne szkolenie obronne przewidziane w planach szczebla centralnego i okręgowego, b) planowanie użycia jednostek wojskowych rozmieszczonych na obszarze okręgu, w akcjach ratunkowych na rzecz poszkodowanych wojsk i ludności, c) przygotowywanie sił i środków do udziału w akcjach ratowniczych oraz likwidacji skutków awarii, katastrof i klęsk żywiołowych, w tym wywołanych atakami terrorystycznymi z użyciem środków chemicznych, biologicznych, radiologicznych i nuklearnych; 4) koordynacji przedsięwzięć wykonywanych w ramach obowiązków państwa gospodarza: a) organizowanie i kierowanie realizacją zadań na rzecz sił sojuszniczych przebywających lub przemieszczających się na obszarze okręgu, b) planowanie użycia podległych i przydzielonych sił i środków do wsparcia wojsk sojuszniczych oraz koordynowanie dostaw i usług dla tych wojsk, c) pozyskiwanie informacji o zasobach wojskowych i cywilnych możliwych do wykorzystania, a w szczególności o środkach materiałowych, infrastrukturze oraz usługach, d) aktualizacja danych o cywilnych i wojskowych zasobach obronnych obszaru okręgu wojskowego oraz przesyłanie ich do centralnej bazy danych, e) współpraca pomiędzy jednostkami organizacyjnymi podległymi i nadzorowanymi przez Ministra Obrony Narodowej a właściwymi terytorialnie organami administracji publicznej oraz przedsiębiorcami wykonującymi zadania obronne, f) współudział w procesie negocjacji porozumień dotyczących realizacji zadań wynikających z obowiązków państwa gospodarza, g) zabezpieczenie transportu i ruchu wojsk własnych i sojuszniczych na obszarze okręgu oraz nadzorowanie gospodarki wojskowymi bocznicami kolejowymi; 5) zapewnienia uzupełnienia potrzeb osobowych jednostek wojskowych: a) kierowanie całokształtem przedsięwzięć związanych z uzupełnieniem pokojowym jednostek wojskowych okręgu, b) kierowanie całokształtem prac związanych z planowaniem rozwoju oraz doskonaleniem struktur organizacyjnych podległych jednostek i instytucji wojskowych, wyposażaniem ich w uzbrojenie i sprzęt nowej generacji, a także dostosowaniem bazy szkoleniowej do nowych potrzeb, c) określanie wymogów oraz potrzeb uzupełniania jednostek wojskowych żołnierzami zasadniczej służby wojskowej i żołnierzami rezerwy, stosownie do zadań związanych z utrzymywaniem przez jednostki wojskowe okręgu zdolności bojowej, d) wytyczanie kierunków działalności kadrowej w odniesieniu do żołnierzy zawodowych oraz pracowników wojska, a w szczególności w zakresie prawidłowego doboru i rozmieszczenia kadr, stosownie do potrzeb podległych dowództw i jednostek wojskowych, e) wyznaczanie i zwalnianie ze stanowisk służbowych oraz mianowanie na wyższe stopnie wojskowe żołnierzy zgodnie z posiadanymi kompetencjami, f) koordynowanie pokojowego i mobilizacyjnego uzupełnienia oraz gromadzenia rezerw osobowych przeznaczonych na potrzeby jednostek oraz instytucji wojskowych okręgu, a także zabezpieczenia uzupełnienia mobilizacyjnego wynikającego z potrzeb jednostek organizacyjnych innego podporządkowania; 6) współpracy z innymi organami i podmiotami w sprawach związanych z obronnością państwa: a) upowszechnianie problematyki patriotyczno-obronnej i popularyzowanie spraw obronności i wojska, b) promowanie wartości osobowych i zawodowych żołnierzy zwalnianych i zwolnionych z zawodowej służby wojskowej w ramach systemu rekonwersji kadr na obszarze zasięgu działania okręgu w celu pozyskiwania stanowisk pracy związanych z obronnością kraju, c) określanie, w przypadku prowadzenia akcji humanitarnych i w sytuacjach kryzysowych, form współdziałania przy niesieniu pomocy poszkodowanym, d) wymiana doświadczeń oraz informacji rozpoznawczych o terenie, infrastrukturze, przeszkodach naturalnych i sztucznych, a także o warunkach hydrometeorologicznych, e) prowadzenie prac w dziedzinie studiów i analiz obszaru operacyjnego zainteresowania, f) aktualizowanie bazy danych dotyczącej możliwości wykorzystania infrastruktury terenowej, sił i środków układu pozamilitarnego na potrzeby obronne, g) występowanie do organów administracji publicznej oraz organizacji pozarządowych o delegowanie przedstawicieli do udziału we wspólnych zamierzeniach szkoleniowych, h) kontrola podległych jednostek organizacyjnych w zakresie ich udziału w planowaniu przestrzennego zagospodarowania ze względu na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, i) określanie kierunków realizacji zadań logistycznych na rzecz innych jednostek organizacyjnych będących na zaopatrzeniu jednostek i instytucji wojskowych okręgu. § 6. Zakres zadań określony w § 5 nie narusza obowiązku realizacji zadań przez dowódcę okręgu wojskowego wynikających z odrębnych przepisów. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 września 1998 r. w sprawie utworzenia okręgów wojskowych oraz określenia ich siedzib i terytorialnego zasięgu działania (Dz. U. Nr 120, poz. 774), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie średniego kursu złotego w stosunku do euro stanowiącego podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych (Dz. U. Nr 40, poz. 356) Na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Średni kurs złotego w stosunku do euro stanowiący podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych wynosi 4,0468. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Łaskarzew w województwie mazowieckim (Dz. U. Nr 40, poz. 357) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Łaskarzew. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 18 kwietnia 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 357) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Łaskarzew do 17 marca 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie miejskiej komisji wyborczej do 19 marca 2004 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej komisji wyborczej do 26 marca 2004 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na burmistrza do 31 marca 2004 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 1 kwietnia 2004 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych, - podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 5 kwietnia 2004 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 8 kwietnia 2004 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 13 kwietnia 2004 r.- sporządzenie spisu wyborców 16 kwietnia 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 17 kwietnia 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 18 kwietnia 2004 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej (Dz. U. Nr 40, poz. 358) Na podstawie art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury, oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej, zwanych dalej "stanowiskami", na których jest wykonywana praca, o której mowa w art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. § 2. 1. Pracodawcy prowadzą bieżącą ewidencję okresów pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach w formie zapisów w załączniku do karty ewidencyjnej. 2. W ewidencji okresów pracy ujmuje się również okresy urlopu wypoczynkowego, o ile pracownik bezpośrednio przed urlopem wykonywał pracę na stanowisku. 3. W przypadku wystąpienia braków w ewidencji, o której mowa w ust. 1, następuje jej uzupełnienie w formie zapisów w załączniku do karty ewidencyjnej pracownika w oparciu o posiadaną przez pracodawcę dokumentację, z uwzględnieniem § 5-8. 4. Wzór załącznika do karty ewidencyjnej stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Bieżącą ewidencję okresów pracy prowadzi się oddzielnie dla każdego pracownika w oparciu o wydruki sporządzone na podstawie dowodów zarobkowych, z których wynika, na jakim stanowisku i w jakim okresie pracownik był zatrudniony. 2. W oparciu o miesięczne wydruki w załączniku do karty ewidencyjnej pracownika dokonuje się zapisów: 1) liczby dniówek przepracowanych w poszczególnych miesiącach w danym roku kalendarzowym; 2) liczby zjazdów pod ziemię w poszczególnych miesiącach w danym roku kalendarzowym. 3. Dla pracowników, z którymi stosunek pracy uległ rozwiązaniu w ciągu roku, zapisów w załączniku do karty ewidencyjnej dokonuje się za okres przepracowany w danym roku kalendarzowym, na podstawie miesięcznych wydruków. 4. Wykazane w załączniku do karty ewidencyjnej pracownika okresy pracy, a także liczby zjazdów pod ziemię lub liczby dniówek przepracowanych w poszczególnych latach na stanowiskach stanowią podstawę do wpisania w zaświadczeniu pracy, wystawianym na potrzeby Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. § 4. 1. Pracodawcy prowadzą bieżącą ewidencję zjazdów pod ziemię pracowników dozoru i kierownictwa ruchu pod ziemią, a także dniówek przepracowanych przez takich pracowników na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki. 2. Liczba zjazdów pod ziemię w danym miesiącu, a także dniówek przepracowanych na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki wykazywana jest w dowodach zarobkowych sporządzanych dla poszczególnych pracowników. 3. Przy ewidencjonowaniu okresów pracy pracownikom dozoru i kierownictwa ruchu pod ziemią stosuje się odpowiednio § 3 ust. 2-4. § 5. W przypadku gdy pracodawca nie posiada pełnej ewidencji okresów pracy na stanowiskach za okres poprzedzający dzień wejścia w życie rozporządzenia oraz w przypadku okresów pracy wykonywanej na stanowiskach niepodlegających w myśl dotychczasowych przepisów obowiązkowi ewidencjonowania, ewidencję uzupełnia się w oparciu o ustalenia komisji weryfikacyjnej. § 6. 1. Komisję weryfikacyjną powołuje pracodawca. 2. W skład komisji weryfikacyjnej wchodzą: 1) przedstawiciel kierownictwa ruchu lub wyższego dozoru ruchu - jako jej przewodniczący; 2) pracownik komórki prowadzącej ewidencję pracowników (służby zatrudnienia); 3) pracownik komórki prowadzącej dokumentację zarobkową (służby płacowej). 3. W posiedzeniu komisji weryfikacyjnej mogą również uczestniczyć: 1) przedstawiciel wskazanej przez zainteresowanego zakładowej organizacji związkowej; 2) przedstawiciel właściwej terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. § 7. 1. Komisja weryfikacyjna wszczyna postępowanie wyjaśniające na wniosek pracownika, byłego pracownika lub innego zainteresowanego, zwanego dalej "wnioskodawcą". 2. Komisja weryfikacyjna dokonuje ustaleń na podstawie przedstawionych dowodów, wyjaśnień wnioskodawcy i zeznań wskazanych przez niego świadków. 3. Komisja weryfikacyjna może w razie potrzeby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia wiarygodności zeznań świadków lub wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy tymi zeznaniami. 4. W toku postępowania wyjaśniającego komisja weryfikacyjna może powołać w charakterze świadków inne osoby, które w rozpatrywanych okresach pracowały razem z wnioskodawcą. § 8. 1. Z posiedzenia komisji weryfikacyjnej sporządza się protokół w odniesieniu do pracowników: 1) zatrudnionych na stanowiskach robotniczych - według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) dozoru i kierownictwa ruchu pod ziemią - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) dozoru i kierownictwa ruchu na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki - według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji weryfikacyjnej biorący udział w posiedzeniu. 3. Protokół komisji weryfikacyjnej stanowi podstawę dokonania wpisu w załączniku do karty ewidencyjnej pracownika, wraz z podaniem daty i numeru postanowienia komisji weryfikacyjnej. Protokół komisji weryfikacyjnej wraz z załącznikiem do karty ewidencyjnej pracownika i wystawionym na podstawie tego załącznika zaświadczeniem pracy dołącza się do wniosku pracownika o emeryturę. § 9. 1. Prowadzenie ewidencji okresów pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach i przechowywanie związanej z nią dokumentacji, w tym wydruków komputerowych, należy do obowiązków służb zatrudnienia pracodawcy. 2. Do prowadzenia ewidencji okresów pracy oraz zapisów w załączniku do karty ewidencyjnej lub w wykazie zjazdów, a także w wykazie dniówek przepracowanych na odkrywce w kopalniach siarki lub węgla brunatnego oraz w kopalniach otworowych siarki upoważnieni są wyłącznie pracownicy wyznaczeni przez pracodawcę. 3. Każdy zapis w załączniku do karty ewidencyjnej powinien być potwierdzony podpisem i imienną pieczątką służbową odpowiedzialnego pracownika. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 lutego 2004 r. (poz. 358) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 17 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 40, poz. 359) Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1171 i Nr 160, poz. 1561 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 49) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 lutego 2004 r. (poz. 359) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM OBROTU Kod PCNWyszczególnienie 12 7102Diamenty, nawet obrobione, ale nieoprawione ani nieobsadzone: 7102 10 00 0- Niesortowane - Przemysłowe: 7102 21 00 0- - Nieobrobione lub tylko przepiłowane, przecięte lub zgrubnie obrobione - Nieprzemysłowe: 7102 31 00 0- - Nieobrobione lub tylko przepiłowane, przecięte lub zgrubnie obrobione Załącznik nr 2 KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY 1. Angola 2. Armenia 3. Australia 4. Białoruś 5. Botswana 6. Brazylia 7. Bułgaria 8. Chińska Republika Ludowa 9. Chorwacja 10. Ghana 11. Gujana 12. Gwinea 13. Indie 14. Izrael 15. Japonia 16. Kanada 17. Demokratyczna Republika Konga 18. Republika Konga 19. Republika Korei 20. Laos 21. Lesotho 22. Liban 23. Malezja 24. Mauritius 25. Namibia 26. Republika Czeska 27. Republika Południowej Afryki 28. Republika Środkowoafrykańska 29. Rzeczpospolita Polska 30. Rumunia 31. Federacja Rosyjska 32. Sierra Leone 33. Słowenia 34. Sri Lanka 35. Stany Zjednoczone Ameryki 36. Szwajcaria 37. Tajlandia 38. Tajwan 39. Tanzania 40. Togo 41. Ukraina 42. Kraje członkowskie Unii Europejskiej 43. Wenezuela 44. Węgry 45. Wietnam 46. Wybrzeże Kości Słoniowej 47. Zimbabwe 48. Zjednoczone Emiraty Arabskie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wodomierze 2) (Dz. U. Nr 40, poz. 360) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) wodomierz - przyrząd pomiarowy służący do ciągłego pomiaru objętości wody przepływającej w całkowicie wypełnionym przewodzie zamkniętym; 2) wodomierz sprzężony - układ pomiarowy złożony z dwóch wodomierzy o różnych nominalnych strumieniach objętości oraz z urządzenia przełączającego, regulującego samoczynnie strumień objętości w obu wodomierzach; 3) współpracujące przyrządy pomiarowe - przyrządy podłączone do liczydła lub urządzenia korekcyjnego w celu pomiaru określonych parametrów przepływu, na podstawie których można dokonywać korekcji lub przeliczeń; 4) strumień objętości (Q) - objętość wody przepływającej przez wodomierz w przyjętej jednostce czasu; 5) maksymalny (Qmax) albo przeciążeniowy (Q4) strumień objętości - największy strumień objętości, przy którym wodomierz może pracować w krótkim czasie bez uszkodzenia i przekroczenia błędów granicznych dopuszczalnych oraz wartości maksymalnej straty ciśnienia; 6) nominalny strumień objętości (Qn) - strumień objętości równy połowie maksymalnego strumienia objętości, przy którym wodomierz może pracować przy przepływie ciągłym lub przerywanym i jego wskazania mieszczą się w granicach błędów granicznych dopuszczalnych; 7) ciągły strumień objętości (Q3) - największy strumień objętości w warunkach znamionowych użytkowania, przy którym wodomierz może pracować przy przepływie ciągłym lub przerywanym i jego wskazania mieszczą się w granicach błędów granicznych dopuszczalnych; 8) pośredni strumień objętości (Qt, Q2) - strumień objętości dzielący zakres obciążeń pomiarowych na przedział górny i dolny, przy którym błąd graniczny dopuszczalny zmienia wartość; 9) minimalny strumień objętości (Qmin, Q1) - strumień objętości, powyżej którego wskazania wodomierza nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych; 10) zakres obciążeń pomiarowych wodomierza - zakres strumienia objętości wodomierza zawarty między maksymalnym albo przeciążeniowym strumieniem objętości a minimalnym strumieniem objętości; 11) górne graniczne ciśnienie - maksymalne ciśnienie panujące w rurociągu, przy którym wodomierz może pracować w sposób ciągły, w warunkach znamionowych użytkowania, bez pogorszenia charakterystyki metrologicznej; 12) maksymalna dopuszczalna temperatura - maksymalną temperaturę wody, przy której może pracować wodomierz w sposób ciągły, w warunkach znamionowych użytkowania, bez pogorszenia charakterystyki metrologicznej; 13) klasa metrologiczna wodomierza - zakres obciążeń pomiarowych wodomierza, dla którego wskazania wodomierza mieszczą się w granicach błędów granicznych dopuszczalnych; 14) klasa dokładności wodomierza - klasę wodomierza spełniającego określone wymagania metrologiczne, którego błędy zawarte są w określonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania wodomierzy § 2. Wodomierz konstruowany jest jako: 1) wodomierz działający na zasadach mechanicznych, przeznaczony do wody: a) zimnej, o temperaturze od 0 °C do 30 °C, b) ciepłej, o temperaturze od 30 °C do 90 °C, c) gorącej, o temperaturze od 30 °C do 130 °C albo od 30 °C do 180 °C; 2) wodomierz działający na zasadach elektronicznych lub mechanicznych z urządzeniami elektronicznymi albo bez, przeznaczony do wody zimnej, o temperaturze od 0 °C do 30 °C; 3) wodomierz sprzężony przeznaczony do wody zimnej, o temperaturze od 0 °C do 30 °C. § 3. 1. W skład wodomierza wchodzą: 1) przetwornik pomiarowy - służący do przetwarzania strumienia objętości lub objętości wody na sygnały przekazywane do liczydła; 2) liczydło - otrzymujące z przetwornika pomiarowego lub ze współpracujących przyrządów pomiarowych sygnał oraz przekształcające i przechowujące go w pamięci; 3) urządzenie wskazujące - przedstawiające wynik pomiaru w sposób ciągły albo na żądanie. 2. Jeżeli konstrukcja wodomierza nie zapewnia właściwego położenia krzywej błędów, wodomierz powinien być wyposażony w urządzenie adiustacyjne. 3. Wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 1, mogą być wyposażone w nadajniki impulsów. 4. Wodomierz, o którym mowa w § 2 pkt 2, może być wyposażony w: 1) urządzenie korekcyjne, służące do automatycznej korekcji wpływu temperatury, ciśnienia i strumienia objętości wody na wskazania wodomierza; 2) współpracujące przyrządy pomiarowe; 3) następujące urządzenia pomocnicze: a) urządzenie zerujące, kasujące wskazania urządzenia wskazującego, b) urządzenie wskazujące opłatę, c) urządzenie drukujące, d) urządzenie zapamiętujące wyniki pomiarów objętości wody, e) urządzenie nastawiające, pozwalające na wybór mierzonej objętości, automatycznie zatrzymujące przepływ wody w momencie uzyskania wybranej objętości, f) urządzenie samoobsługujące pozwalające użytkownikowi na zużycie określonej objętości wody. § 4. Urządzenia elektroniczne wodomierza mogą posiadać konstrukcję i oprogramowanie umożliwiające autokontrolę realizowanych przez te urządzenia funkcji, prowadzoną w sposób ciągły lub okresowo. § 5. W wodomierzu nie mogą być stosowane urządzenia przyspieszające prędkość obrotową jego zespołu pomiarowego poniżej minimalnego strumienia objętości. § 6. 1. Konstrukcja wodomierza powinna: 1) zapewniać trwałość podczas użytkowania; 2) umożliwiać zabezpieczenie przed ingerencją w jego działanie przez osoby nieuprawnione; 3) zapewniać wytrzymałość i szczelność podczas ciągłego przepływu wody o górnym granicznym ciśnieniu wody nie mniejszym niż 10 barów przy maksymalnej dopuszczalnej temperaturze. 2. Konstrukcja wodomierzy: 1) o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w § 2 pkt 2, przeznaczonych do pomiaru przepływu wstecznego, powinna zapewniać przejęcie tego przepływu bez uszkodzenia wodomierza lub zmian jego charakterystyk metrologicznych oraz zmniejszenie wskazania wodomierza o wartość objętości tego przepływu lub oddzielną rejestrację tej wartości; 2) nieprzeznaczonych do pomiaru przepływu wstecznego, powinna zawierać elementy uniemożliwiające ten przepływ albo umożliwić jego przejęcie bez spowodowania uszkodzeń oraz zmian charakterystyk metrologicznych wodomierza. § 7. 1. Urządzenie przełączające wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 3, powinno być skonstruowane tak, aby: 1) wodomierz główny nie mierzył przy strumieniu objętości mniejszym od jego minimalnego strumienia objętości; 2) wodomierz boczny nie był poddawany działaniu strumienia objętości przekraczającego 1,2 jego nominalnego strumienia objętości, jeżeli zastosowano wodomierz, o którym mowa w § 2 pkt 1 lit. a, albo 1,2 wartości ciągłego strumienia objętości, jeżeli zastosowano wodomierz, o którym mowa w § 2 pkt 2; 3) wodomierz główny nie został poddany działaniu strumienia objętości mniejszego od pośredniego strumienia objętości wodomierza głównego, jeżeli pośredni strumień objętości wodomierza sprzężonego jest równy pośredniemu strumieniowi objętości wodomierza bocznego. 2. Jeżeli urządzenie przełączające może działać poprawnie tylko w położeniu poziomym albo w pionowym, wodomierz sprzężony powinien być wyposażony w element pozwalający na korektę jego zamontowania. 3. Obszar nieciągłości zakresu obciążeń pomiarowych powinien znajdować się pomiędzy minimalnym i nominalnym lub ciągłym strumieniem objętości wodomierza sprzężonego. § 8. Wodomierze powinny być wykonane z materiałów: 1) o odpowiedniej wytrzymałości i trwałości; 2) odpornych na wewnętrzną i zewnętrzną korozję albo zabezpieczonych przed korozją poprzez odpowiednią obróbkę powierzchniową; 3) odpornych na zmiany temperatury wody: a) w zakresie od 0 °C do 30 °C - dla wodomierzy do wody zimnej, b) w zakresie od 0 °C do 110 °C - dla wodomierzy do wody ciepłej, c) w zakresach od 30 °C do 150 °C albo od 30 °C do 200 °C - dla wodomierzy do wody gorącej; 4) nietoksycznych, niezanieczyszczających wody, biologicznie obojętnych - dla wodomierzy do wody zimnej. § 9. Urządzenia wskazujące wodomierzy powinny zapewniać jednoznaczny odczyt objętości przepływu wody, wyrażony w metrach sześciennych. § 10. Urządzenia wskazujące mogą być skonstruowane jako urządzenia, w których objętość przepływu jest wskazywana za pomocą: 1) położenia jednej lub wielu wskazówek obracających się względem jednej lub wielu podziałek kołowych rozmieszczonych na podzielni albo jednej lub wielu tarcz z podziałkami kołowymi obracających się względem nieruchomej wskazówki; 2) szeregu cyfr umieszczonych na powierzchniach obrotowych cylindrycznych bębenków, które są widoczne w jednym lub wielu otworach lub szeregu cyfr na wyświetlaczu albo 3) połączonych sposobów, o których mowa w pkt 1 i 2. § 11. 1. W urządzeniach wskazujących, o których mowa w § 10 pkt 1 i 3, wskazówki powinny poruszać się ruchem ciągłym, zgodnie z kierunkiem obrotu wskazówek zegara. 2. W urządzeniach wskazujących, o których mowa w § 10 pkt 2 i 3: 1) przyrost wskazań cyfrowych powinien odbywać się poprzez ruch ocyfrowanych bębenków z dołu do góry; 2) przyrost o jedną cyfrę powinien być zakończony w chwili, gdy cyfra w dekadzie wartości o rząd mniejszych zmienia się z 9 na 0; 3) wskazanie cyfrowe w dekadzie najmniejszych wartości może zmieniać się w sposób ciągły, jeżeli odczyt wartości wskazywanej będzie jednoznaczny. § 12. 1. Oznaczenie jednostki miary "m3" powinno być umieszczone na podzielni lub wyświetlaczu obok wskazań cyfrowych. 2. Elementy wskazujące część całkowitą wartości wskazywanej powinny być oznaczone kolorem czarnym. 3. Elementy wskazujące część ułamkową wartości wskazywanej powinny być oznaczone kolorem czerwonym. 4. W urządzeniach wskazujących wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 2, mogą być zastosowane inne niż wymienione w ust. 2 i 3 sposoby oznaczania metra sześciennego, jego części całkowitych i ułamkowych. § 13. 1. Podziałki urządzeń wskazujących, o których mowa w § 10 pkt 1 i 3, powinny być podzielone na działki o wartości 10n metrów sześciennych, gdzie n jest liczbą całkowitą dodatnią lub ujemną, lub zerem. 2. Podziałka powinna być ocyfrowana liczbami odpowiadającymi wartościom objętości w metrach sześciennych lub związanym z nią mnożnikiem. § 14. 1. Podziałka urządzenia wskazującego odnosząca się do najmniejszych wartości objętości powinna być podzielona na działki, zwane dalej "działkami elementarnymi wodomierza", których wartość wyrażona w metrach sześciennych powinna wynosić: 1x10n lub 2x10n, lub 5x10n, gdzie n jest liczbą całkowitą dodatnią, ujemną lub zerem. 2. Ocyfrowana działka podziałki powinna być podzielona na 2, 5 lub 10 równych działek elementarnych wodomierza. § 15. 1. Wartość działki elementarnej wodomierza powinna być taka, aby względna niepewność odczytu objętości odmierzanej przez wodomierz realizowana z maksymalną niepewnością nie przekraczała: 1) 0,5% - dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b; 2) 1,25% - dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. c; 3) 0,25% - dla wodomierzy klasy dokładności 1; 4) 0,5% - dla wodomierzy klasy dokładności 2, o których mowa w § 2 pkt 2. 2. Objętość odmierzana przez wodomierz powinna odpowiadać minimalnemu strumieniowi objętości wodomierza przepływającemu w czasie nie dłuższym niż 1 h 30 min. 3. Maksymalna niepewność pojedynczego odczytu objętości nie powinna przekraczać połowy działki elementarnej wodomierza lub jednej cyfry. § 16. 1. Długość działki elementarnej wodomierza powinna wynosić: 1) od 1 mm do 5 mm - dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b i § 2 pkt 2; 2) w zależności od ilości działek elementarnych podziałki: a) od 4 mm do 5 mm - przy 10 działkach elementarnych, b) od 2 mm do 5 mm - przy 20 działkach elementarnych, c) od 1 mm do 4 mm - przy 50 działkach elementarnych, d) od 0,8 mm do 2 mm - przy 100 lub 200 działkach elementarnych - dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. c. 2. W urządzeniu wskazującym cyfrowym wysokość cyfr nie powinna być mniejsza niż 4 mm. 3. Wskazy podziałki urządzenia wskazującego, o której mowa w § 14 ust. 1, powinny mieć postać: 1) kresek o równej szerokości nieprzekraczającej jednej czwartej długości działki elementarnej wodomierza albo 2) kontrastowych pasm o szerokości działki elementarnej. 4. Szerokość końca wskazówki nie powinna przekraczać 0,5 mm lub jednej czwartej długości działki elementarnej dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. c i pkt 2. 5. Odległość ruchomej wskazówki od podzielni z naniesioną podziałką oraz ruchomego bębenka od nieruchomej wskazówki nie powinna przekraczać 1 mm dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. c. § 17. Zakres wskazań wodomierza powinien być taki, aby urządzenie wskazujące wodomierza wskazywało bez możliwości powrotu do zera wartość objętości odpowiadającej co najmniej: 1) 1.999 godzinom pracy wodomierza, o którym mowa w § 2 pkt 1, przy nominalnym strumieniu objętości; 2) 1.600 godzinom pracy wodomierza, o którym mowa w § 2 pkt 2, przy ciągłym strumieniu objętości. § 18. 1. Urządzenia wskazujące wodomierzy: 1) powinny być zabezpieczone przeźroczystym oknem; 2) mogą być dodatkowo zabezpieczone odpowiednio skonstruowaną pokrywą. 2. Urządzenia wskazujące wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. c, powinny być: 1) zabezpieczone przed tworzeniem się skroplin na wewnętrznej stronie przeźroczystego okna; 2) skonstruowane w sposób zapewniający: a) poprawność działania bez pogorszenia czytelności wskazań przy temperaturze otoczenia 50 °C, b) temperaturę części odkrytych nieprzekraczającą 80 °C, przy maksymalnej dopuszczalnej temperaturze wody. § 19. Urządzenia wskazujące wodomierzy głównego i bocznego w wodomierzu, o którym mowa w § 2 pkt 3, powinny być tego samego typu. § 20. Urządzenie wskazujące wodomierza może być wyposażone w zamontowane na stałe lub dołączane doraźnie urządzenie dodatkowe z elementem umożliwiającym wizualizację obrotów zespołu ruchomego wodomierza. § 21. 1. Wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 2, z urządzeniami elektronicznymi mogą być zasilane elektrycznie co najmniej z jednego z następujących źródeł: 1) zewnętrznego; 2) niewymienialnych baterii; 3) wymienialnych baterii. 2. W przypadku zasilania ze źródła zewnętrznego wodomierze powinny być skonstruowane tak, aby w razie przerwy w dostawie energii wskazania liczydła wodomierza występujące przed przerwą nie zostały utracone i pozostały w pamięci przez minimum jeden rok. 3. Zapisywanie wskazań w pamięci powinno następować co najmniej jeden raz dziennie lub po przepływie objętości równoważnej 10-minutowemu ciągłemu strumieniowi objętości. 4. Bateria niewymienialna powinna zapewniać funkcjonowanie wodomierza co najmniej przez jeden rok dłużej niż okres ważności dowodu legalizacji wodomierza. 5. Sposób wymiany baterii powinien być taki, aby nie powodowało to uszkodzenia cech zabezpieczających. 6. Zewnętrzne źródło zasilania powinno być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. § 22. 1. Wodomierze powinny być wyposażone w elementy umożliwiające nałożenie cech legalizacyjnych i cech zabezpieczających w sposób uniemożliwiający dokonanie demontażu lub zmian w wodomierzu i jego urządzeniu adiustacyjnym oraz urządzeniu korekcyjnym bez uszkodzenia tych cech. 2. W wodomierzu, o którym mowa w § 2 pkt 2, z urządzeniami elektronicznymi: 1) dostęp do parametrów wpływających na wyniki pomiarów powinien być w szczególności zabezpieczony mechanicznie, kodem lub kluczem; 2) data oraz dane identyfikujące osobę dokonującą ingerencji w celu zmian parametrów powinny zostać zapisane w pamięci co najmniej przez dwa lata, chyba że wcześniej zostaną zastąpione nowym zapisem; jeżeli w pamięci może znajdować się więcej niż jeden zapis, przepełnienie pamięci powinno powodować usunięcie najstarszego zapisu; 3) którego części składowe mogą być rozłączane i są zamienne, części te powinny posiadać zabezpieczenia elektroniczne, programowane albo mechaniczne; 4) którego części składowe mogą być rozłączane, lecz nie są zamienne, powinny być stosowane zabezpieczenia, o których mowa w pkt 3, uniemożliwiające jego uruchomienie w przypadku połączenia niezgodnego z konfiguracją podaną w dokumentacji; 5) których części składowe nie mogą być rozłączane, części te powinny być zabezpieczone w szczególności przez urządzenia uniemożliwiające pomiar po rozłączeniu i ponownym połączeniu. § 23. 1. Na korpusie lub podzielni wodomierza powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny, oddzielnie albo w jednym miejscu: 1) nazwa lub znak producenta; 2) znak zatwierdzenia typu, jeżeli został nadany; 3) rok produkcji; 4) numer fabryczny; 5) jedna albo dwie strzałki wskazujące kierunek przepływu; 6) jednostka miary; 7) górne graniczne ciśnienie wody w barach, w przypadku gdy przekracza 10 barów; 8) w przypadku gdy wodomierz może pracować tylko w położeniu pionowym - litera "V", a gdy w poziomym - litera "H". 2. Na wodomierzach, o których mowa w § 2 pkt 1, oprócz oznaczeń, o których mowa w ust. 1, powinny być dodatkowo umieszczone: 1) nominalny strumień objętości, w metrach sześciennych na godzinę; 2) klasa metrologiczna. 3. Na wodomierzach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. b i c, oprócz oznaczeń, o których mowa w ust. 1, powinna być dodatkowo umieszczona maksymalna dopuszczalna temperatura wody. 4. Na wodomierzach, o których mowa w § 2 pkt 2, oprócz oznaczeń, o których mowa w ust. 1, powinny być dodatkowo umieszczone: 1) klasa dokładności, jeśli jest różna od klasy dokładności 2; 2) liczbowa wartość ciągłego strumienia objętości Q3; 3) stosunek Q3/Q1; 4) stosunek Q2/Q1, jeśli jest różny od 1,6; 5) maksymalna dopuszczalna temperatura wody; 6) maksymalna strata ciśnienia. 5. Na wodomierzach, o których mowa w § 2 pkt 2, z urządzeniami elektronicznymi oprócz oznaczeń, o których mowa w ust. 3, powinny być dodatkowo umieszczone: 1) napięcie i częstotliwość, dla zewnętrznego źródła zasilania; 2) data wymiany baterii, dla wymienialnej baterii. 6. Na wodomierzach, o których mowa w § 2 pkt 3, oprócz oznaczeń, o których mowa w ust. 1, powinny być dodatkowo umieszczone: 1) wartość pośredniego strumienia objętości; 2) maksymalna strata ciśnienia. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wodomierzy § 24. 1. Wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 1, charakteryzują następujące strumienie: 1) maksymalny strumień objętości (Qmax); 2) nominalny strumień objętości (Qn); 3) pośredni strumień objętości (Qt); 4) minimalny strumień objętości (Qmin). 2. Stosunek Qmax/Qn powinien wynosić 2. 3. Rozróżnia się cztery klasy metrologiczne wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1: klasa A, klasa B, klasa C, klasa D. 4. Klasy metrologiczne wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1, w zależności od wartości stosunku Qmin/Qn i Qt/Qn określa załącznik do rozporządzenia. § 25. 1. Wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 2, charakteryzują następujące strumienie: 1) przeciążeniowy strumień objętości (Q4); 2) ciągły strumień objętości (Q3); 3) pośredni strumień objętości (Q2); 4) minimalny strumień objętości (Q1). 2. Stosunek Q4/Q3 powinien wynosić 1,25 albo 2. 3. Stosunek Q2/Q1 powinien wynosić 1,6 albo 1,5; 2,5; 4; 6,3, pod warunkiem że Q3/Q2 ≥ 5. 4. Stosunek Q3/Q1 powinien być wybrany z następującego szeregu liczb: 10; 12,5; 16; 20; 25; 31,5; 40; 50; 63; 80; 100; 125; 160; 200; 250; 315; 400; 500; 630; 800, przy czym szereg może być rozszerzony w górę. 5. Wartość ciągłego strumienia objętości Q3, wyrażona w m3/h, powinna być wybrana z następujących szeregów: 1) 1; 1,6; 2,5; 4; 6,3, 2) 10; 16; 25; 40; 63, 3) 100; 160; 250; 400; 630, 4) 1.000; 1.600; 2.500; 4.000; 6.300, przy czym szeregi mogą być rozszerzane w górę i w dół albo z szeregu: 0,6; 1; 1,5; 2,5; 3,5; 6; 10; 15; 25; 40; 60; 100; 150; 250; 400; 600; 1.000; 1.500; 2.500; 4.000. § 26. Wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 3, charakteryzują następujące strumienie: 1) jeżeli zastosowano jako wodomierze składowe wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a: a) maksymalny strumień objętości (Qmax), b) nominalny strumień objętości (Qn), c) pośredni strumień objętości (Ot), d) minimalny strumień objętości (Qmin); 2) jeżeli zastosowano jako wodomierze składowe wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 2: a) przeciążeniowy strumień objętości (Q4), b) ciągły strumień objętości (Q3), c) pośredni strumień objętości (Q2), d) minimalny strumień objętości (Q1). § 27. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a, przy zatwierdzeniu typu i legalizacji wynoszą: 1) ± 2% - w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qt ≤ Q ≤ Qmax); 2) ± 5% - w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q < Qt). 2. Błędy graniczne dopuszczalne wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. b i c, przy zatwierdzeniu typu i legalizacji wynoszą: 1) ± 3% - w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qt ≤ Q ≤ Qmax); 2) ± 5% - w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q ≤ Qt). § 28. 1. Rozróżnia się dwie klasy dokładności wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 2: klasa1 i klasa 2. 2. Wodomierze o ciągłym strumieniu objętości: 1) Q3 ≥100 m3/h zalicza się do klasy dokładności 1 albo 2; 2) Q3 < 100 m3/h zalicza się do klasy dokładności 2. 3. Błędy graniczne dopuszczalne wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 2, przy zatwierdzeniu typu i legalizacji wynoszą: 1) dla wodomierzy klasy dokładności 1: a) ± 1% w przedziale górnym zakresu obciążeń (Q2 ≤ Q ≤ Q4), b) ± 3% w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Q1 ≤ Q < Q2); 2) dla wodomierzy klasy dokładności 2: a) ± 2% w przedziale górnym zakresu obciążeń (Q2 ≤ Q ≤ Q4), b) ± 5% w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Q1 ≤ Q < Q2). 4. Dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 2, wyposażonych w urządzenie korekcyjne błędy graniczne dopuszczalne, o których mowa w ust. 3, dotyczą wskazań po korekcji. § 29. Błędy graniczne dopuszczalne wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 3, przy zatwierdzeniu typu i legalizacji: 1) przy zastosowaniu wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a, wynoszą: a) ± 2% - w przedziale górnym zakresu obciążeń (Qt ≤ Q ≤ Qmax), b) ± 5% - w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Qmin ≤ Q < Qt); 2) przy zastosowaniu wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 2, wynoszą: a) dla wodomierzy klasy dokładności 1: - ± 1% - w przedziale górnym zakresu obciążeń (Q2 ≤ Q ≤ Q4), - ± 3% - w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Q1 ≤ Q < Q2), b) dla wodomierzy klasy dokładności 2: - ± 2% - w przedziale górnym zakresu obciążeń (Q2 ≤ Q ≤ Q4), - ± 5% - w przedziale dolnym zakresu obciążeń (Q1 ≤ Q < Q2). § 30. 1. Strata ciśnienia na wodomierzu, łącznie z elementami stanowiącymi integralną część jego wyposażenia, nie powinna przekraczać 1,0 bar przy maksymalnym strumieniu objętości dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 1, lub przeciążeniowym strumieniu objętości dla wodomierzy, o których mowa w § 2 pkt 2. 2. W zależności od wartości straty ciśnienia przy maksymalnym strumieniu objętości, wodomierze, o których mowa w § 2 pkt 1, kwalifikuje się do jednej z czterech grup: 1,0 bar; 0,6 bar; 0,3 bar; 0,1 bar. § 31. 1. Wodomierz nie może zmieniać wskazań przy przepływie równym 0. 2. Błędy wskazań wodomierzy przeznaczonych do pomiaru przepływu wstecznego wody, przy tym przepływie, powinny być zawarte w granicach błędów granicznych dopuszczalnych przy zatwierdzeniu typu i legalizacji. Rozdział 4 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 lutego 2004 r. (poz. 360) KLASY METROLOGICZNE WODOMIERZY, O KTÓRYCH MOWA W § 2 PKT 1 ROZPORZĄDZENIA Tabela 1. Klasy metrologiczne wodomierzy do wody zimnej KlasyQn < 15 m3/hQn ≥ 15 m3/h Klasa A Wartość Qmin/Qn0,040,08 Wartość Qt/Qn0,100,30 Klasa B Wartość Qmin/Qn0,020,03 Wartość Qt/Qn0,080,20 Klasa C Wartość Qmin/Qn0,010,006 Wartość Qt/Qn0,0150,015 Tabela 2. Klasy metrologiczne wodomierzy do wody ciepłej i gorącej KlasyQn < 15 m3/hQn ≥ 15 m3/h Klasa A Wartość Qmin/Qn0,040,08 Wartość Qt/Qn0,100,20 Klasa B Wartość Qmin/Qn0,020,04 Wartość Qt/Qn0,080,15 Klasa C Wartość Qmin/Qn0,010,02 Wartość Qt/Qn0,060,10 Klasa D Wartość Qmin/Qn0,01- Wartość Qt/Qn0,015 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Rozporządzenie wdraża postanowienia następujących dyrektyw Rady: 1) dyrektywy 75/33/EWG z dnia 17 grudnia 1974 r. w sprawie dostosowania ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego wodomierzy do wody zimnej, opublikowanej w Dz. Urz. WE nr L 014 z dnia 20 stycznia 1975 r.; 2) dyrektywy 79/830/EWG z dnia 11 września 1979 r. w sprawie dostosowania ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego wodomierzy do wody ciepłej, opublikowanej w Dz. Urz. WE nr L 259 z dnia 15 października 1979 r. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 1 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 40, poz. 361) Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 lipca 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1172 i Nr 160, poz. 1562 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 50) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 361) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ OBROTU Z KRAJAMI BĘDĄCYMI UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY, PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI UZYSKANIA POZWOLENIA Kod PCNWyszczególnienie 12 7102Diamenty, nawet obrobione, ale nieoprawione ani nieobsadzone: 7102 10 00 0- Niesortowane - Przemysłowe: 7102 21 00 0- - Nieobrobione lub tylko przepiłowane, przecięte lub zgrubnie obrobione - Nieprzemysłowe: 7102 31 00 0- - Nieobrobione lub tylko przepiłowane, przecięte lub zgrubnie obrobione Załącznik nr 2 KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY 1. Angola 2. Armenia 3. Australia 4. Białoruś 5. Botswana 6. Brazylia 7. Bułgaria 8. Chińska Republika Ludowa 9. Chorwacja 10. Ghana 11. Gujana 12. Gwinea 13. Indie 14. Izrael 15. Japonia 16. Kanada 17. Demokratyczna Republika Konga 18. Republika Konga 19. Republika Korei 20. Laos 21. Lesotho 22. Liban 23. Malezja 24. Mauritius 25. Namibia 26. Republika Czeska 27. Republika Południowej Afryki 28. Republika Środkowoafrykańska 29. Rzeczpospolita Polska 30. Rumunia 31. Federacja Rosyjska 32. Sierra Leone 33. Słowenia 34. Sri Lanka 35. Stany Zjednoczone Ameryki 36. Szwajcaria 37. Tajlandia 38. Tajwan 39. Tanzania 40. Togo 41. Ukraina 42. Kraje członkowskie Unii Europejskiej 43. Wenezuela 44. Węgry 45. Wietnam 46. Wybrzeże Kości Słoniowej 47. Zimbabwe 48. Zjednoczone Emiraty Arabskie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 1 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie węgla (Dz. U. Nr 40, poz. 362) Na podstawie art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 6 oraz art. 42 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie węgla (Dz. U. Nr 156, poz. 1521) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 362) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ, PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI UZYSKANIA POZWOLENIA NA PRZYWÓZ Kod PCNWyszczególnienie 12 2701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla: - Węgiel, nawet sproszkowany, ale nieaglomerowany: 2701 11- - Antracyt: 2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie pozbawionej substancji mineralnych) nieprzekraczający 10 % 2701 11 90 0- - - Pozostały 2701 12- - Węgiel bitumiczny: 2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy 2701 12 90 0- - - Pozostały 2701 19 00 0- - Pozostały węgiel 2701 20 00 0- Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie dodatkowego kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych zbóż z zagranicy (Dz. U. Nr 40, poz. 363) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz niektórych zbóż z zagranicy, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone, zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności złożenia kompletnych wniosków. § 4. Pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 50.000 ton na jedno pozwolenie przywozu, łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN. § 5. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów, o których mowa w § 1, uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 6. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 5 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 marca 2004 r. (poz. 363) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 123456 0975021001Pszenica i meslin: 600.000 t10 EUR/t 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu0 - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej0 1001 90 91 9- - - - Meslin0 1001 90 99 0- - - Pozostałe0 1002 00 00 0Żyto0 1003 00Jęczmień: 1003 00 90 0- Pozostały0 1004 00 00 0Owies0 1005Kukurydza: 1005 90 00 0- Pozostałe0 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale)0 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego i kierowania ruchem drogowym przez Żandarmerię Wojskową i wojskowe organy porządkowe oraz warunków i trybu współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Policją w prowadzeniu ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (Dz. U. Nr 40, poz. 364) Na podstawie art. 131 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) organizację, warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu drogowego przez żołnierzy Żandarmerii Wojskowej i żołnierzy wojskowych organów porządkowych w stosunku do kierujących pojazdami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową kierujących innymi pojazdami; 2) organizację, warunki i sposób kierowania ruchem drogowym przez żołnierzy Żandarmerii Wojskowej i żołnierzy wojskowych organów porządkowych, w związku z pilotowaniem kolumn wojskowych; 3) warunki i tryb współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Policją w prowadzeniu ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) ŻW - rozumie się przez to Żandarmerię Wojskową. Rozdział 2 Kontrola ruchu drogowego § 3. W celu przeprowadzenia kontroli ruchu drogowego żołnierz ŻW i żołnierz wojskowego organu porządkowego wydaje polecenia i sygnały: 1) poruszając się pieszo; 2) znajdując się w pojeździe lub na pojeździe; 3) jadąc wierzchem; 4) znajdując się na pokładzie statku powietrznego. § 4. 1. Umundurowany żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego, w warunkach dostatecznej widoczności, podaje sygnały tarczą do zatrzymywania pojazdów lub ręką, a w warunkach niedostatecznej widoczności - latarką ze światłem czerwonym albo tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym. 2. Polecenie do zatrzymania pojazdu podaje się z dostatecznej odległości, w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie we wskazanym miejscu. 3. Miejsce zatrzymania pojazdu może być wyznaczone przez ustawienie znaku "stój - kontrola drogowa". § 5. 1. Pojazd powinien być zatrzymany w miejscu, gdzie nie utrudnia ruchu i nie zagraża bezpieczeństwu. 2. W celu dojazdu do miejsca, o którym mowa w ust. 1, żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego może wydać kontrolowanemu uczestnikowi ruchu polecenie jazdy za pojazdem służbowym ŻW lub wojskowego organu porządkowego. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie konieczności zatrzymania pojazdu: 1) w wyniku prowadzonych działań pościgowych; 2) co do którego zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż bezpośrednio zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego ze względu na swój stan techniczny lub zachowanie się kierującego. 4. Pojazd służbowy ŻW lub wojskowego organu porządkowego powinien być, w miarę możliwości, ustawiony za zatrzymanym pojazdem. 5. W przypadku zatrzymania pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione, utrudnia ruch lub w inny sposób może zagrażać bezpieczeństwu, kierujący pojazdem służbowym ŻW lub wojskowego organu porządkowego, przed przystąpieniem do kontroli, włącza niebieskie światło błyskowe. § 6. 1. Żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego podaje kontrolowanemu uczestnikowi ruchu stopień, imię i nazwisko oraz przyczynę zatrzymania, a ponadto na jego żądanie okazuje legitymację służbową. 2. Legitymację służbową okazuje się w sposób umożliwiający odczytanie serii i numeru legitymacji (numeru odznaki identyfikacyjnej) oraz nazwy jednostki organizacyjnej, do której żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego należy. 3. Przystępując do czynności kontrolnych, żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego może wydać polecenie unieruchomienia silnika pojazdu. 4. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa lub uwarunkowanych charakterem kontroli żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego może wydać kierującemu pojazdem lub jego pasażerowi polecenie opuszczenia pojazdu. 5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zatrzymania pojazdu: 1) w wyniku prowadzonych działań pościgowych; 2) co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że pochodzi z przestępstwa; 3) jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że znajdują się w nim osoby, które popełniły przestępstwo. 6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, w zależności od zaistniałej sytuacji, żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego nakazuje pozostać w pojeździe i trzymać ręce w sposób widoczny kierującemu pojazdem na kierownicy, a pasażerowi na podsufitce, albo nakazuje opuścić pojazd, stanąć w rozkroku i oprzeć ręce na dachu (boku) pojazdu lub położyć się twarzą do ziemi. § 7. Do pojazdu służbowego ŻW lub wojskowego organu porządkowego uczestnik ruchu może być wpuszczony tylko w razie konieczności: 1) udzielenia pomocy choremu lub rannemu; 2) doprowadzenia go, w szczególności do: jednostki ŻW, komendy garnizonu, jednostki wojskowej, Policji, izby zatrzymań lub zakładu opieki zdrowotnej; 3) poddania badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu, jeżeli wykonanie tej czynności w innych warunkach byłoby niemożliwe lub mogłoby zakłócić porządek; 4) okazania przebiegu zarejestrowanego wykroczenia; 5) przeprowadzenia czynności procesowych. § 8. Żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego, zatrzymując dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdami lub jego używania, wydaje pokwitowanie według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. z 2003 r. Nr 14, poz. 144, Nr 26, poz. 230 i Nr 230, poz. 2310). § 9. Żołnierz ŻW lub żołnierz wojskowego organu porządkowego może kierować kontrolowanym pojazdem w zakresie posiadanego uprawnienia do kierowania pojazdami, jeżeli jest to niezbędne dla: 1) dokonania sprawdzenia stanu technicznego pojazdu, a w szczególności skuteczności działania hamulców, albo sprawdzenia masy lub nacisku osi pojazdu; 2) sprowadzenia pojazdu, którym kierowała osoba znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo będąca pod wpływem środka odurzającego lub działającego podobnie do alkoholu, zatrzymanego w miejscu zabronionym. § 10. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 8. Rozdział 3 Kierowanie ruchem drogowym § 11. 1. W związku z pilotowaniem kolumn wojskowych albo w razie akcji związanej z ratowaniem życia lub mienia umundurowani żołnierze ŻW i żołnierze wojskowych organów porządkowych kierują ruchem drogowym, wydając polecenia i sygnały w celu krótkotrwałego zamknięcia lub otwarcia ruchu na drodze na czas przejazdu pojazdu lub kolumny (kolumn) pojazdów wojskowych. 2. Żołnierze ŻW i żołnierze wojskowych organów porządkowych mogą również kierować ruchem drogowym na drogach publicznych w ramach szkolenia. 3. W razie akcji związanej z ratowaniem życia lub zdrowia albo przywracania zakłóconego porządku publicznego żołnierze ŻW lub wojskowych organów porządkowych kierują ruchem drogowym do czasu zakończenia akcji albo przejęcia tych czynności przez właściwy organ. § 12. Żołnierze ŻW i żołnierze wojskowych organów porządkowych przed przystąpieniem do kierowania ruchem drogowym powinni w miarę możliwości powiadomić właściwą terytorialnie jednostkę Policji. § 13. 1. Znaczenie poleceń i sygnałów podawanych przez żołnierzy ŻW oraz żołnierzy wojskowych organów porządkowych, kierujących ruchem, określają przepisy w sprawie znaków i sygnałów drogowych. 2. Polecenia i sygnały, o których mowa w ust. 1, powinny być jednoznaczne i zrozumiałe dla osób, dla których są przeznaczone. § 14. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 września 2003 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 182, poz. 1784 oraz z 2004 r. Nr 27, poz. 243). Rozdział 4 Współdziałanie Żandarmerii Wojskowej z Policją w ewidencjonowaniu kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego § 15. 1. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów ruchu drogowego, podlegającego wpisaniu do ewidencji, o której mowa w art. 130 ust. 1 ustawy, przez żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową lub inną osobę kierującą pojazdem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, komendant jednostki organizacyjnej ŻW informuje niezwłocznie o tym komendanta wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby. 2. Informację o naruszeniu przepisów ruchu drogowego przekazuje się na karcie rejestracyjnej, której wzór określony został w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1998 oraz z 2003 r. Nr 35, poz. 311). § 16. W razie otrzymania informacji od sądu wojskowego, prokuratora wojskowego lub starosty o postanowieniu (decyzji) o zatrzymaniu prawa jazdy, o decyzji o cofnięciu lub przywróceniu uprawnień do kierowania pojazdem albo o orzeczeniu środka karnego lub kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów, komendant jednostki organizacyjnej ŻW przekazuje niezwłocznie tę informację komendantowi wojewódzkiemu Policji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której to dotyczy. Rozdział 5 Przepis końcowy § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 maja 1998 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego i kierowania tym ruchem przez wojskowe organy porządkowe (Dz. U. Nr 63, poz. 411), które utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 40, poz. 365) Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługuje bezpłatne wyżywienie oraz rodzaje norm tego wyżywienia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) zasadniczej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć ilość środków spożywczych przysługującą żołnierzowi w ciągu doby; 2) dodatkowej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć ilość środków spożywczych lub napoju, przysługującą żołnierzowi w ciągu doby, jako uzupełnienie zasadniczej normy wyżywienia albo jako oddzielny posiłek lub porcja napoju; 3) dominującej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć zasadniczą normę, według której jest żywiona największa grupa żołnierzy ze wszystkich żywionych w danej jednostce wojskowej; 4) wartości pieniężnej normy wyżywienia - należy przez to rozumieć wartość produktów spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład zasadniczej lub dodatkowej normy wyżywienia; 5) ćwiczeniach w garnizonie - należy przez to rozumieć zajęcia szkoleniowe połączone z przebywaniem żołnierzy zawodowych w miejscach pełnienia służby; 6) sportowcach wojskowych - należy przez to rozumieć żołnierzy czynnie uprawiających sport w zespołach sportowych rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także żołnierzy uczestniczących w zgrupowaniach przygotowawczych i zawodach sportowych, organizowanych zgodnie z planem szkolenia od związku taktycznego wzwyż; 7) kursach lub szkoleniach - należy przez to rozumieć zajęcia szkoleniowe ujęte w planie rocznym, zatwierdzonym przez właściwego dowódcę; 8) stołówce wojskowej - należy przez to rozumieć obiekt stacjonarny lub polowy punkt żywienia zbiorowego żołnierzy, w którym przygotowuje się posiłki według zasadniczych i dodatkowych norm wyżywienia. § 3. 1. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługuje bezpłatne wyżywienie według następujących rodzajów norm wyżywienia: 1) zasadniczych: a) żołnierskiej - 010, b) szkolnej - 020, c) specjalnej - 030, d) operacyjnej - 040 lub 044; 2) dodatkowych: a) ogólnej - 110, b) chleba - 111, c) napoju - 160; 3) polowych paczkowanych: a) indywidualnej suchej - S, b) skoncentrowanej lądowej - PS-ląd, c) skoncentrowanej morskiej - PS-m. 2. Skład ilościowy i asortyment produktów spożywczych zawartych w normach wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, określa załącznik do rozporządzenia. 3. Skład ilościowy i asortyment produktów spożywczych zawartych w normach wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określają normy wojskowe ustanowione przez Ministra Obrony Narodowej. § 4. 1. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych uprawnieni do wyżywienia według różnych norm otrzymują wyżywienie według jednakowej dla wszystkich normy, jeżeli ich wyżywienie przygotowywane jest w jednej stołówce wojskowej, a warunki techniczno-organizacyjne uniemożliwiają przygotowywanie posiłków według różnych norm. 2. Jeżeli norma wyżywienia, o której mowa w ust. 1, jest niższa od przysługującej, żołnierzowi zawodowemu i kandydatowi na żołnierza zawodowego wydaje się uzupełniający posiłek, odpowiadający różnicy wartości pieniężnych tych norm. 3. Żołnierzowi zawodowemu i kandydatowi na żołnierza zawodowego przysługuje wyżywienie w naturze w ilości podwójnej zasadniczej normy wyżywienia: 1) w przypadkach uniemożliwiających stawienie się w miejscu wydawania posiłków - do 48 godzin; 2) w pierwszej dobie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostki wojskowej - w warunkach uzasadnionych względami organizacyjnymi. 4. Normy wyżywienia w formie posiłków lub suchego prowiantu, niewykorzystane w terminie przeznaczonym na ich realizację, nie podlegają wydaniu. § 5. Żołnierzom zawodowym, którzy biorą bezpośredni udział w ćwiczeniach prowadzonych z udziałem żołnierzy państw obcych, przysługuje wyżywienie według norm, standardów jakościowych i organizacyjnych ustalonych dla żołnierzy tych państw, jeżeli są one korzystniejsze od wyżywienia, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 lit. b. § 6. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010 przysługuje: 1) żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych osadzonym w izbach zatrzymań; 2) kandydatom na żołnierzy zawodowych osadzonym w wojskowych aresztach dyscyplinarnych; 3) żołnierzom zawodowym odchodzącym do rezerwy - w wymiarze 10 norm na jednego żołnierza odchodzącego do rezerwy. § 7. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) wchodzącym w skład załóg okrętów wojennych i pomocniczych jednostek pływających Marynarki Wojennej - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 2) wykonującym, zgodnie z planem szkolenia, skoki ze spadochronem bądź nurkowanie w jednostkach kawalerii powietrznej, desantowo-szturmowych oraz Jednostkach Wojskowych Nr 4101 i Nr 4118 - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305 - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 4) pełniącym służbę w pododdziałach reprezentacyjnych i Orkiestrze Reprezentacyjnej Wojska Polskiego - w formie jednego posiłku w dniach wykonywania zadań reprezentacyjnych; 5) w czasie: a) ćwiczeń w garnizonie trwających ponad 10 godzin - w wymiarze do 50 % tej normy, lub ponad 14 godzin - w pełnym wymiarze tej normy, b) ćwiczeń poza garnizonem i rekonesansów, c) przebywania na poligonach i zgrupowaniach defiladowych, d) udziału w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, akcjach poszukiwawczych oraz ratowaniu życia ludzkiego, a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu; 6) szkolonym w miejscowości zamieszkania - pod warunkiem zakwaterowania na terenie jednostki wojskowej prowadzącej szkolenie; 7) skierowanym na szkolenie do miejscowości niebędącej ich miejscem zamieszkania - w dniach przebywania w tej miejscowości; 8) odbywającym praktykę lub staż w miejscowości niebędącej ich miejscem zamieszkania, z wyjątkiem absolwentów Uniwersytetu Medycznego w Łodzi odbywających staż podyplomowy - w dniach przebywania w tej miejscowości; 9) odbywającym podróż służbową wspólnie z żołnierzami pełniącymi zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą służbę wojskową, żołnierzami rezerwy lub kandydatami na żołnierzy zawodowych albo konwojującym tych żołnierzy do innego garnizonu - w wymiarze 200 % tej normy; 10) sportowcom wojskowym; 11) wyznaczonym do pełnienia służby w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych - przed wyjazdem w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej do służby w misji pokojowej, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełnią służbę, do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej; 12) wyznaczonym do pełnienia służby jako obserwatorzy wojskowi lub osoby posiadające status obserwatorów wojskowych w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych albo na stanowiska służbowe w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy organizacjach międzynarodowych, przy międzynarodowych dowództwach wojskowych i w ich strukturach organizacyjnych - w czasie przewozu, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem służby: a) z kraju do miejsca pełnienia służby - od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, b) z powrotem do kraju z miejsca pełnienia służby - do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej - w wymiarze 200 % tej normy, w przypadkach, w których wypłata równoważnika pieniężnego, określonego w odrębnych przepisach, nie jest celowa. § 8. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010 lub szkolnej - 020 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) zajmującym stanowiska służbowe bezpośrednio związane z organizacją żywienia żołnierzy i sprawującym nad nią merytoryczny nadzór lub zastępującym w pełnieniu tych obowiązków - w formie posiłków wydawanych w czasie pełnienia obowiązków służbowych, według dominującej normy wyżywienia; 2) zajmującym stanowiska służbowe kierowników i zastępców kierowników stołówek wojskowych - w formie posiłków wydawanych w czasie pełnienia obowiązków służbowych, według dominującej normy wyżywienia stosowanej w tej stołówce; 3) zajmującym stanowiska albo zastępującym lub pełniącym obowiązki szefów pododdziałów, dowódców punktów obserwacyjnych marynarki wojennej oraz podoficerów gospodarczych kompanii radiotechnicznych, mającym służbowy obowiązek nadzoru nad spożywaniem posiłków przez podległych żołnierzy - obiad według normy wyżywienia przysługującej tym żołnierzom; 4) pełniącym nieetatowe całodobowe służby wewnętrzne i garnizonowe - stosownie do norm wyżywienia należnego podległym żołnierzom niezawodowym; 5) lekarzom wojskowym kontrolującym jakość posiłków w jednostkach wojskowych prowadzących gospodarkę kuchenną, w których nie wyznacza się dobowych dyżurów lekarskich - w formie jednego posiłku dziennego. § 9. 1. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje kandydatom na żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem § 19, przez okres odbywania służby kandydackiej. 2. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje, w wymiarze 200 % tej normy, kandydatom na żołnierzy zawodowych w przypadkach: 1) odbywania podróży służbowej; 2) wykonywania zadań służbowych na terenie garnizonu w warunkach uniemożliwiających korzystanie z posiłków w stołówkach żołnierskich; 3) konwojowania do innego garnizonu przez Żandarmerię Wojskową lub inne właściwe wojskowe organy porządkowe. § 10. 1. Kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługuje uroczysty posiłek przygotowywany, zgodnie z jadłospisem dekadowym, według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020: 1) w dniu 24 grudnia i pierwszym dniu Świąt Wielkanocnych; 2) w dniu 31 grudnia lub 1 stycznia, 3 maja i 11 listopada; 3) w dniu święta Wojska Polskiego, w Dniu Podchorążego, w dniu święta rodzaju Sił Zbrojnych, rodzaju wojska i służby oraz jednostki wojskowej; 4) w dniu wręczenia sztandaru, nadania imienia patrona jednostce wojskowej i oficjalnego rozwiązania jednostki wojskowej; 5) w dniu przysięgi wojskowej. 2. Żołnierze zawodowi uczestniczą w uroczystych posiłkach: 1) organizowanych w okolicznościach określonych w ust. 1 pkt 1-4 - w liczbie do 10 % uprawnionych do wyżywienia, nie mniej jednak niż 10 osób i nie więcej niż 40 osób; 2) w dniu przysięgi wojskowej żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową lub przeszkolenie wojskowe oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych - w liczbie do 10 % przysięgających, nie mniej jednak niż 5 osób; 3) w dniu pożegnania odchodzących do rezerwy żołnierzy służby zasadniczej i nadterminowej - w liczbie do 10 % odchodzących, nie mniej jednak niż 3 osoby. § 11. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia specjalnej - 030 przysługuje: 1) żołnierzom zawodowym: a) zaliczanym do personelu latającego na sprzęcie innym niż bojowe samoloty odrzutowe i wykonującym loty zgodnie z programem szkolenia, b) etatowym instruktorom spadochronowym, wykonującym czynności instruktorskie zgodnie z programem szkolenia - w dniach wykonywania obowiązków służbowych; 2) sportowcom wojskowym, delegowanym na zgrupowania i zawody o randze ogólnokrajowej. § 12. 1. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) wchodzącym w skład załóg okrętów podwodnych - w czasie rejsów; 2) uczestniczącym w ćwiczeniach wojskowych odbywanych w kraju wspólnie z żołnierzami państw obcych, z zastrzeżeniem § 5; 3) wyznaczonym do pełnienia służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych oraz w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach tych misji - od następnego dnia po przekroczeniu granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej do dnia jej przekroczenia w drodze powrotnej; 4) jednostek wojskowych skierowanych poza granice Państwa w celu udziału w: a) konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa lub państw sojuszniczych, b) ćwiczeniach wojskowych, z zastrzeżeniem § 5, c) szkoleniu, d) akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i antyterrorystycznych, e) przedsięwzięciach reprezentacyjnych; 5) zaliczanym do personelu latającego: a) wykonującym loty, zgodnie z programem szkolenia, na bojowych samolotach odrzutowych, b) przebywającym w lotniczych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych. 2. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040 przysługuje: 1) kandydatom na żołnierzy zawodowych szkolonym na stanowiska przewidziane dla personelu latającego - w okresie wykonywania lotów; 2) sportowcom wojskowym, delegowanym na zgrupowania i zawody o randze międzynarodowej. § 13. Żołnierzom zawodowym zaliczanym do personelu latającego zawieszonym w wykonywaniu lotów przysługuje odpowiednio wyżywienie według normy wyżywienia, o której mowa w § 11 lub § 12, przez okres 6 miesięcy od daty orzeczenia właściwej wojskowej komisji lekarskiej o czasowej niezdolności do służby. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, na wniosek komisji lekarskiej, może przedłużyć żołnierzom uprawnienie do wyżywienia według tych norm na czas nie dłuższy niż 6 miesięcy. § 14. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 044, składającej się z produktów utrwalonych, konserw i koncentratów spożywczych, przysługuje w zamian za wyżywienie według normy wyżywienia - 040, w całości lub w formie wybranych posiłków, żołnierzom, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 3 i 4. § 15. 1. Wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) wchodzącym w skład załóg okrętów wojennych i pomocniczych jednostek pływających Marynarki Wojennej, w czasie: a) rejsów, pływania po akwenach portowych trwającego co najmniej cztery godziny i pełnienia dyżurów bojowych w porcie - w wymiarze 100 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020, b) rejsów poza Morze Bałtyckie oraz wizyt w portach zagranicznych - w wymiarze 70 % tej normy, niezależnie od wyżywienia, o którym mowa w lit. a, c) rejsów okrętów podwodnych - w wymiarze 70 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040, d) stoczniowych remontów okrętów wojennych i pomocniczych jednostek pływających - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 2) nurkom i płetwonurkom oraz szkolonym na te stanowiska - w dniach wykonywania zadań pod wodą, w wymiarze 70 % tej normy; 3) Jednostki Wojskowej Nr 2305: a) w czasie ćwiczeń na morzu oraz nurkowania w innych akwenach wodnych - w wymiarze 150 % tej normy, b) w czasie ćwiczeń odbywanych poza garnizonem - w wymiarze 80 % tej normy, c) w dniach skoszarowania - w wymiarze 40 % tej normy - jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 4) zaliczanym do lotniczego personelu technicznego - w dniach wykonywania bezpośredniej naziemnej technicznej obsługi sprzętu lotniczego - w wymiarze 100 % tej normy; 5) wchodzącym w skład nieetatowych służb kierowania i zabezpieczania lotów - w wymiarze 100 % tej normy; 6) instruktorom praktycznej nauki obsługi sprzętu lotniczego - w dniach prowadzenia zajęć praktycznych - w wymiarze 100 % tej normy; 7) instruktorom wychowania fizycznego wojskowych ośrodków szkoleniowo-kondycyjnych - w dniach prowadzenia zajęć - w wymiarze 100 % tej normy; 8) biorącym udział w uroczystym posiłku, o którym mowa w § 10 ust. 1 pkt 1 - w wymiarze 100 % tej normy; 9) etatowym mechanikom-kierowcom - w dniach obsługi sprzętu - w wymiarze 40 % tej normy; 10) wykonującym zadania określone w § 7 pkt 5 lit. b-d - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020; 11) biorącym udział w uroczystych posiłkach, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2-5 - w wymiarze 40 % tej normy. 2. Żołnierzom zawodowym, o których mowa w § 8, przysługuje wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110, odpowiednio w przypadkach i wymiarach określonych w ust. 1, z tym że w wymiarze 40 % tej normy przysługuje ono żołnierzom zawodowym, o których mowa w § 8 pkt 4, jako uzupełnienie zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010. 3. Wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 przysługuje kandydatom na żołnierzy zawodowych: 1) w dniu uroczystości lub święta, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1 - w wymiarze 100 % tej normy; 2) w dniach świąt i uroczystości, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2-5, oraz pozostałych świąt państwowych i kościelnych ustawowo wolnych od pracy - w wymiarze 40 % tej normy; 3) wchodzącym w skład załóg okrętów wojennych i pomocniczych jednostek pływających Marynarki Wojennej - w przypadkach i wymiarach określonych w ust. 1 pkt 1; 4) wykonującym zadania określone w § 7 pkt 5 lit. b-d - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020. § 16. Dodatkowa norma chleba - 111 przysługuje wyłącznie jako uzupełnienie norm wyżywienia, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 lit. b i c. § 17. 1. Napój, według dodatkowej normy napoju -160, w ilości i rodzaju niezbędnych do zaspokojenia potrzeb, przysługuje żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w dniach wykonywania obowiązków służbowych: 1) w pomieszczeniach zamkniętych, w których temperatura, spowodowana warunkami techniczno-technologicznymi i lokalowymi oraz atmosferycznymi, przekracza 28 °C; 2) na otwartej przestrzeni, przy temperaturze otoczenia powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C; 3) o których mowa w § 7 pkt 5 lit. d. 2. Napój w wymiarze 166 % dodatkowej normy napoju - 160 przysługuje żołnierzom zawodowym: 1) o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2-4, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040, z wyjątkiem wyżywienia według normy - 044; 2) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305. § 18. 1. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych, którym przysługuje bezpłatne wyżywienie z kilku tytułów, otrzymują wyżywienie tylko z jednego tytułu według najkorzystniejszej dla siebie zasadniczej normy wyżywienia oraz jednego najkorzystniejszego wymiaru z przysługujących wymiarów dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie przysługiwania żołnierzom zawodowym kilku wymiarów dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 w dniach pełnienia służby wartowniczej. § 19. 1. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych nie przysługuje bezpłatne wyżywienie w okresie przebywania na leczeniu w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. 2. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w kraju i kandydatom na żołnierzy zawodowych skierowanym w podróż służbową poza granicami kraju, na studia lub naukę albo kurs za granicą nie przysługuje, za okres ich odbywania, bezpłatne wyżywienie w kraju. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lutego 2004 r. (poz. 365) SKŁAD ILOŚCIOWY I ASORTYMENT PRODUKTÓW SPOŻYWCZYCH ZAWARTYCH W ZASADNICZYCH I DODATKOWYCH NORMACH WYŻYWIENIA ŻOŁNIERZY (dziennie w gramach na osobę) Symbol grupy produktów spożywczychNazwa grupy produktów spożywczychNormy wyżywienia zasadniczedodatkowe żołnierskaszkolnaspecjalnaoperacyjnaogólnachlebanapoju 010020030040044110111160 01Strączkowe2727282875--- 02Przetwory zbożowe73736252234--- 03Pieczywo670670600500633100700- 04Mięso i przetwory w przeliczeniu na mięso25929240043042383-- 05Tłuszcze zwierzęce w przeliczeniu na smalec1719191920--- 06Tłuszcze roślinne w przeliczeniu na olej2010101010--- 07Mleko i przetwory mleczne w przeliczeniu na mleko7007909751.050450370-- 08Masło i śmietana w przeliczeniu na masło364664664520-- 09Jaja25255050-25-- (0,5)x(0,5)x(1)x(1)x (0,5)x 10Ryby i przetwory rybne w przeliczeniu na filety ryb morskich4958909060--- 11Ziemniaki700700600500360--- 12Warzywa i owoce bogate w witaminę C120132160170-65-- 13Warzywa i owoce karotenowe160160160160206110-- 14Inne warzywa i owoce297365560695397420-- 15Cukry i słodycze w przeliczeniu na cukier7173849711720-- 16Woda pitna butelkowana----(2,5)*--(1,5)* Uwaga: Liczby w nawiasie oznaczają wymiar: ()x - w sztukach lub ()* - w litrach. 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 grudnia 2000 r. w sprawie wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 115, poz. 1207 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 460), które na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie udzielania żołnierzom zawodowym zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej (Dz. U. Nr 40, poz. 366) Na podstawie art. 107 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb postępowania w sprawach udzielania żołnierzom zawodowym przez Ministra Obrony Narodowej zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej oraz zawieszania lub cofania tego zezwolenia. § 2. 1. Zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej udziela, na wniosek żołnierza zawodowego skierowany drogą służbową, Minister Obrony Narodowej. 2. We wniosku żołnierz zawodowy podaje informacje dotyczące stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, w szczególności: 1) nazwę stowarzyszenia lub organizacji; 2) charakter stowarzyszenia lub organizacji; 3) siedziby, w tym przedstawicielstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) charakter pełnionej przez żołnierza funkcji w stowarzyszeniu lub organizacji. 3. W uzasadnionych przypadkach żołnierz zawodowy może być obowiązany do przedłożenia statutu stowarzyszenia lub organizacji albo innego dokumentu potwierdzającego ich cele i zadania, a także wypisu z właściwego rejestru, gdzie stowarzyszenie lub organizacja są zarejestrowane. § 3. Minister Obrony Narodowej może przed udzieleniem zezwolenia zwrócić się bezpośrednio do stowarzyszenia lub organizacji, do której żołnierz należy lub ma należeć, albo do innych organów, o udzielenie dodatkowych informacji. § 4. Żołnierz zawodowy, który w dniu powołania do zawodowej służby wojskowej należy do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, składa wniosek, o którym mowa w § 2 ust. 1, niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej. § 5. W sprawach udzielania żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej Minister Obrony Narodowej rozstrzyga w formie decyzji. § 6. 1. Żołnierz zawodowy, który uzyskał zezwolenie na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, powiadamia niezwłocznie, drogą służbową, Ministra Obrony Narodowej o fakcie nieprzystąpienia albo wystąpieniu ze stowarzyszenia lub organizacji. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Minister Obrony Narodowej stwierdza wygaśnięcie decyzji, w której udzielił żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej. § 7. 1. Minister Obrony Narodowej może zawiesić lub cofnąć w każdym czasie udzielone zezwolenie na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, jeżeli zaszły okoliczności określone w art. 107 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. 2. Zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze decyzji, w której określa się okres zawieszenia przynależności żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej. 3. Cofnięcia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze decyzji uchylającej decyzję udzielającą żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie próbek do oceny tożsamości odmianowej (Dz. U. Nr 40, poz. 367) Na podstawie art. 40 ust. 5 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wielkość i terminy przesyłania próbek do oceny tożsamości odmianowej; 2) sposób pakowania i oznakowania próbek do oceny tożsamości odmianowej; 3) zakres i terminy przekazywania informacji Głównemu Inspektorowi Ochrony Roślin i Nasiennictwa o próbkach przyjętych do oceny tożsamości odmianowej. § 2. Określa się wielkość próbek do oceny tożsamości odmianowej dla poszczególnych gatunków roślin rolniczych i warzywnych, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 3. Ustala się następujące terminy przesyłania próbek do oceny tożsamości odmianowej: 1) dla roślin rolniczych: a) zbóż jarych, roślin strączkowych, roślin motylkowatych drobnonasiennych, traw oraz pozostałych roślin jarych - do dnia 10 marca, b) rzepaku ozimego, życicy wielokwiatowej - do dnia 15 sierpnia, c) jęczmienia ozimego - do dnia 25 sierpnia, d) pozostałych gatunków zbóż ozimych oraz wyki kosmatej - do dnia 15 września; 2) dla roślin warzywnych: a) warzyw dyniowatych - do dnia 15 kwietnia, b) cebuli - odmian zimujących - do dnia 31 lipca, c) pozostałych gatunków warzyw do uprawy w polu - do dnia 28 lutego, d) sałaty do uprawy w szklarni - do dnia 15 września, e) pozostałych gatunków warzyw do uprawy w szklarni - do dnia 15 grudnia, f) sałaty do uprawy w tunelu foliowym - do dnia 31 stycznia, g) pozostałych gatunków warzyw do uprawy w tunelu foliowym - do dnia 28 lutego. § 4. 1. Próbki do oceny tożsamości odmianowej powinny być: 1) zapakowane w płócienne woreczki; 2) zaplombowane plombami urzędowymi; 3) zaopatrzone w dwie etykiety, z których jedna jest umieszczana na zewnątrz, a druga wewnątrz opakowania. 2. Etykiety, o których mowa w ust. 1, zawierają następujące informacje: 1) nazwę gatunku w języku polskim i po łacinie; 2) nazwę odmiany; 3) stopień kwalifikacji; 4) zdolność kiełkowania nasion; 5) numer partii, z której pobrano próbkę do oceny, oraz numer partii, z której wytworzono daną partię nasion; 6) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania albo nazwę i adres siedziby właściciela partii nasion; 7) napisy: a) "ocena tożsamości odmianowej" lub symbol "OT", b) "OECD" - w przypadku partii kwalifikowanych według systemu OECD, c) "system krajowy" - w przypadku partii kwalifikowanych w systemie krajowym, d) "import" - w przypadku próbek pochodzących z importu. 3. Oprócz informacji wymienionych w ust. 2 na etykietach podaje się: 1) w przypadku próbek zawierających nasiona roślin zbożowych, strączkowych, oleistych i włóknistych - masę tysiąca nasion; 2) w przypadku próbek pochodzących z importu - imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania albo nazwę i adres siedziby hodowcy odmiany. § 5. Do próbki dołącza się: 1) protokół pobrania próbki z dokładnym oznaczeniem jej pochodzenia; 2) kopię świadectwa o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej. § 6. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych przesyła Głównemu Inspektorowi Ochrony Roślin i Nasiennictwa: 1) wykaz próbek przyjętych do oceny tożsamości odmianowej poddanych badaniu - w terminie czternastu dni od dnia zakończenia siewów dla danego gatunku roślin; 2) informacje o zaobserwowanych wadach w badanych próbkach przyjętych do oceny tożsamości odmianowej w stosunku do odmiany wzorcowej - na każdym etapie dokonywania oceny tożsamości odmianowej; 3) informacje o stwierdzonych wadach w badanych próbkach przyjętych do oceny tożsamości odmianowej - niezwłocznie po zakończeniu oceny tożsamości odmianowej dla danego gatunku roślin. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 lutego 2004 r. (poz. 367) WIELKOŚĆ PRÓBEK DO OCENY TOŻSAMOŚCI ODMIANOWEJ DLA POSZCZEGÓLNYCH GATUNKÓW ROŚLIN ROLNICZYCH I WARZYWNYCH Lp.Nazwa polskaNazwa łacińskaMasa próbki do oceny tożsamości w gramach 1234 ROŚLINY ZBOŻOWE 1JęczmieńHordeum vulgare L.2.000 2Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L.800 3Mieszańce sorga zwyczajnego i trawy sudańskiejSorghum bicolor x Sorghum sudanense500 4Mozga kanaryjska (Kanar)Phalaris canariensis L.500 5OwiesAvena sativa L.2.000 6Pszenica orkiszTriticum spelta L.2.000 7Pszenica twardaTriticum durum Desf.2.000 8Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol.2.000 9Pszenżytox Triticosecale Wittm.2.000 10RyżOryza sativa L.2.000 11Sorgo zwyczajneSorghum bicolor (L.) Moench500 12Trawa sudańskaSorghum sudanense (Piper) Stapf.500 13ŻytoSecale cereale L.2.000 ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE 1BawełnaGossypium spp.500 2Gorczyca białaSinapis alba L.1.000 3Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch1.000 4Gorczyca sarepskaBrassica juncea (L.) Czernj. et Cosson1.000 5Kminek zwyczajnyCarum carvi L.500 6KonopieCannabis sativa L.1.000 7Krokosz barwierski (Saflor barwierski)Carthanus tinctorius L.1.000 8Len zwyczajnyLinum usitatissimum L.1.000 9MakPapaver somniferum L.200 10Orzech ziemnyArachis hypogaea L.1.000 11RzepakBrassica napus L. (partim)1.000 12RzepikBrassica rapa L. var silvestris (Lam.) Briggs1.000 13SłonecznikHelianthus annuus L.250 14Soja zwyczajnaGlycine max (L.) Merrill2.000 ROŚLINY PASTEWNE - STRĄCZKOWE 1BobikVicia faba L. (partim)3.000 2Groch siewnyPisum sativum L. (partim)2.000 3Łubin białyLupinus albus L.2.000 4Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L.2.000 5Łubin żółtyLupinus luteus L.2.000 6Wyka kosmataVicia villosa Roth2.000 7Wyka pannońskaVicia pannonica Crantz2.000 8Wyka siewnaVicia sativa L.2.000 ROŚLINY PASTEWNE - MOTYLKOWATE DROBNONASIENNE 1Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop500 2Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L.300 3Koniczyna egipska (Koniczyna aleksandryjska)Trifolium alexandrinum L.300 4Koniczyna białaTrifolium repens L.300 5Koniczyna łąkowa (Koniczyna czerwona)Trifolium pratense L.300 6Koniczyna krwistoczerwona (Inkarnatka)Trifolium incarnatum L.300 7Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L.300 8Koniczyna białoróżowa (Koniczyna szwedzka)Trifolium hybridum L.300 9Kozieradka pospolita (Koniczyna grecka)Trigonella foenum-graecum L.300 10Lucerna chmielowaMedicago lupulina L.300 11Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn300 12Lucerna siewnaMedicago sativa L.300 13Siekiernica włoskaHedysarum coronarium L.500 ROŚLINY PASTEWNE - TRAWY GAZONOWE I PASTEWNE 1Cynodon palczastyCynodon dactylon (L.) Pers.500 2Festuloliumx Festulolium300 3Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P. Beauv.300 4Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L.300 5Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson300 6Kostrzewa owczaFestuca ovina L.300 7Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber300 8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L.300 9Mietlica białawaAgrostis giganthea Roth300 10Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L.300 11Mietlica psiaAgrostis canina L.300 12Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L.300 13Mozga HardingaPhalaris aquatica L.300 14Rajgras wyniosły (Rajgras francuski)Arrhenatherum elatius (L.) Beauv.,ex J. S. Et K. B. Presl300 15Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl300 16Stokłosa alaskańskaBromus sitchensis Trin.300 17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC.300 18Tymotka łąkowaPhleum pratense L.300 19Wiechlina zwyczajnaPoa trivilis L.300 20Wiechlina błotnaPoa palustris L.300 21Wiechlina gajowaPoa nemoralis L.300 22Wiechlina łąkowaPoa pratensis L.300 23Wiechlina rocznaPoa annua L.300 24Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L.300 25Życica mieszańcowa (Rajgras oldenburski)Lolium x boucheanum Kunth300 26Życica trwała (Rajgras angielski)Lolium perenne L.300 27Życica wielokwiatowa (Rajgras włoski) i (Rajgras holenderski)Lolium multiflorum Lam.300 ROŚLINY PASTEWNE - INNE ROŚLINY ROLNICZE 1Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb.500 2Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth.300 3Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. var. viridis L.300 4Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers.300 BURAK 1Burak cukrowyBeta vulgaris L.500 2Burak pastewnyBeta vulgaris L.500 ROŚLINY WARZYWNE 1BóbVicia faba L. (partim)1.000 2BrokułBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa Duch.20 3Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris200 4Burak liściowyBeta vulgaris L. var. conditiva Alef. 5CebulaAllium cepa L.50 6Cebula siedmiolatka (Czosnek dęty)Allium fistulosum L.50 7CykoriaCichorium intybus L. (partim)300 8Dynia olbrzymiaCucurbita maxima Duch.500 9Dynia zwyczajnaCucurbita pepo L.500 10EndywiaCichorium endivia L.300 11Fasola wielokwiatowaPhaseolus coccineus L.500 12Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L.500 13Groch siewny łuskowy i cukrowyPisum sativum L. (partim)2.000 14JarmużBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. sabellica L.20 15KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L.20 16KalarepaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. gongylodes L.20 17Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC.20 18Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC.20 19Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC.20 20Kapusta pekińskaBrassica pekinensis (Lour.) Rupr.20 21Kapusta włoskaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. sabauda L.20 22Karczoch hiszpański (Kard)Cynara cardunculus L.100 23Kawon (Arbuz)Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai100 24Koper włoski (Fenkuł)Foeniculum vulgare Miller100 25Marchew jadalnaDaucus carota L.100 26MelonCucumis melo L.100 27OberżynaSolanum melongena L.5 28OgórekCucumis sativus L.50 (szklarniowy - 50 sztuk) 29PaprykaCapsicum annuum L.5 30Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Miller) Nyman ex A. W. Hill100 31PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw.5 32PorAllium porrum L.5 33Roszponka warzywnaValerianella locusta (L.) Laterrade20 34Rzepa jadalnaBrassica rapa L. var. rapa20 35Rzodkiew, rzodkiewkaRaphanus sativus L.200 36Sałata siewnaLactuca sativa L.2 37Seler zwyczajnyApium graveolens L.5 38Skorzonera (Wężymord)Scorzonera hispanica L.100 39Szalotka (Cebula szalotka)Allium ascalonicum L.50 40SzpinakSpinacia oleracea L.300 41Trybuła ogrodowaAnthriscus cerefolium (L.) Hoffm.50 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie stawek opłat za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru, badanie odrębności, wyrównania i trwałości lub wartości gospodarczej odmiany, wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze, złożenie wniosku o przedłużenie okresu wpisu (Dz. U. Nr 40, poz. 368) Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się stawki opłat za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru, badanie odrębności, wyrównania i trwałości lub wartości gospodarczej odmiany, wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze, złożenie wniosku o przedłużenie okresu wpisu, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, wnosi się na rachunek bankowy wskazany przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, z podaniem tytułu opłaty oraz gatunku i odmiany, których opłata dotyczy. § 2. 1. Za pierwszy i każdy następny sezon wegetacyjny, w którym przeprowadza się badania odrębności, wyrównania i trwałości oraz badania wartości gospodarczej odmiany, opłatę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o terminie rozpoczęcia badań. 2. Jeżeli hodowca zgłasza do badań rejestrowych odmianę o różnym przeznaczeniu dla kilku kierunków użytkowania i powoduje to konieczność przeprowadzenia oddzielnych serii doświadczeń dla każdego z nich, opłatę za badania wartości gospodarczej odmiany wnosi się za każdą serię doświadczeń związaną z kierunkami użytkowania, zgłoszonymi przez hodowcę. § 3. 1. Opłaty za wpisanie odmiany do krajowego rejestru oraz za pierwszy rok kalendarzowy utrzymania odmiany w krajowym rejestrze wnosi się w terminie 60 dni od dnia doręczenia decyzji o wpisaniu odmiany do krajowego rejestru. 2. Za każdy następny rok kalendarzowy utrzymania odmiany w krajowym rejestrze opłatę wnosi się do końca czerwca każdego roku następującego po roku, w którym wydano decyzję o wpisaniu odmiany do krajowego rejestru. 3. Nie wnosi się opłaty za utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze za dany rok kalendarzowy, jeżeli odmiana została skreślona z rejestru w pierwszym półroczu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 lutego 2004 r. (poz. 368) 1. Stawki opłat za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru, wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze, złożenie wniosku o przedłużenie okresu wpisu dla wszystkich odmian roślin uprawnych, wynoszą: 1) za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru - 500 zł; 2) za wpis do krajowego rejestru - 200 zł; 3) za złożenie wniosku o przedłużenie wpisu odmiany w krajowym rejestrze - 500 zł; 4) za każdy rok utrzymania odmiany w krajowym rejestrze: a) przez okres pierwszych 5 lat - 200 zł, b) w następnych latach - 400 zł. 2. Stawki opłat za każdy sezon wegetacyjny badania odrębności, wyrównania i trwałości odmiany przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru i za każdy rok badania wartości gospodarczej odmiany przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru wynoszą: Lp.Rodzaj opłatyStawki opłat w zależności od grupy roślin uprawnych (w zł) IIIIIIIVV 1za każdy sezon wegetacyjny badania odrębności, wyrównania i trwałości odmiany przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru700650600550500 2za każdy sezon wegetacyjny badania wartości gospodarczej odmiany przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru2.0001.8001.6001.3001.000 Grupy roślin uprawnych: I grupa obejmuje: jęczmień jary, kukurydzę pastewną, pszenicę zwyczajną, pszenżyto ozime, owies, żyto ozime, burak cukrowy, ziemniak, rzepak ozimy; II grupa obejmuje: jęczmień ozimy, koniczynę łąkową (czerwoną), lucernę mieszańcową, lucernę siewną, pszenicę twardą, rzepak jary, życicę trwałą, życicę wielokwiatową (rajgras włoski i holenderski); III grupa obejmuje: a) bobik, burak pastewny, festulolium, gorczycę czarną, groch siewny, koniczynę białą, konietlicę łąkową, konopie, kostrzewę czerwoną, kostrzewę łąkową, krokosz barwierski, kupkówkę pospolitą, len, mak, mozgę kanaryjską (kanar), pszenżyto jare, rzepik, słonecznik, tymotkę łąkową, wiechlinę łąkową, wiechlinę błotną, wiechlinę gajową, wiechlinę roczną, wiechlinę zwyczajną, wyczyniec łąkowy, b) burak ćwikłowy, burak liściowy, cebulę siedmiolatkę, cebulę, cykorię, endywię, fasolę wielokwiatową, fasolę zwykłą, groch siewny (ogrodowy), kalafior, kalarepę, kapustę brukselską, kapustę głowiastą białą, kapustę włoską, kapustę głowiastą czerwoną, kapustę pekińską, karczoch hiszpański (kard), karczoch zwyczajny, koper włoski (fenkuł), marchew, oberżynę, ogórek, pomidor, por, rabarbar, roszponkę, sałatę siewną, seler zwyczajny, skorzonerę (wężymord), szalotkę (cebula szalotka), szparag, trybułę ogrodową, c) jabłoń, śliwę, wiśnię (odmiany owocujące i podkładki), d) winorośl (odmiany owocujące i podkładki); IV grupa obejmuje: a) brukiew pastewną, esparcetę, facelię błękitną, gorczycę białą, gorczycę sarepską, kapustę pastewną, kminek zwyczajny, komonicę zwyczajną, koniczynę krwistoczerwoną (inkarnatkę), koniczynę perską, koniczynę białoróżową (koniczynę szwedzką), kostrzewę owczą, kostrzewę trzcinową, lucernę chmielową, łubin biały, łubin wąskolistny, łubin żółty, mietlicę białawą, mietlicę rozłogową, mietlicę pospolitą, mietlicę psią, mozgę Hardinga, rzodkiew oleistą, soję, stokłosę uniolowatą, stokłosę alaskańską, tymotkę kolankowatą, rajgras wyniosły, wykę siewną, wykę kosmatą, życicę mieszańcową (rajgras oldenburski), żyto jare, b) bób, brokuł, czosnek pospolity, dynię olbrzymią, dynię zwyczajną, jarmuż, kawon (arbuz), paprykę, melon, pietruszkę, rzodkiew, rzodkiewkę, rzepę jadalną, szpinak, c) malinę, truskawkę; V grupa obejmuje inne rośliny niewymienione w grupach I-IV, podlegające rejestracji, wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie. 3. Opłata za badania odrębności, wyrównania i trwałości odmiany mieszańcowej, niezależnie od jej struktury, stanowi dwukrotność opłaty określonej w ust. 2 załącznika, jeżeli badane są składniki tej odmiany. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za ocenę i pobieranie próbek do oceny materiału siewnego (Dz. U. Nr 40, poz. 369) Na podstawie art. 52 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się opłaty za dokonywane przez wojewódzkiego inspektora Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa czynności: 1) oceny polowej plantacji nasiennych roślin rolniczych i warzywnych, w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) oceny materiału szkółkarskiego, w wysokości określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) pobierania próbek materiału siewnego do oceny laboratoryjnej i oceny tożsamości odmianowej, w wysokości określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) oceny laboratoryjnej i oceny cech zewnętrznych, w wysokości określonej w załączniku nr 4 rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnistwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 lutego 2004 r. (poz. 369) Załącznik nr 1 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA OCENĘ POLOWĄ PLANTACJI NASIENNYCH ROŚLIN ROLNICZYCH I WARZYWNYCH Lp.Wyszczególnienie*Opłata (w zł) 123 11) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 10 ha roślin:126,00 a) odmian ustalonych roślin zbożowych, z wyjątkiem żyta i obcopylnych odmian pszenżyta, b) bobiku i grochu siewnego, c) oleistych, z wyjątkiem rzepaku, gorczycy sarepskiej i czarnej oraz kminku 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 148,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 2 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 30 ha9,00 21) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 10 ha roślin:170,00 a) odmian mieszańcowych zbóż, z wyjątkiem żyta i obcopylnych odmian pszenżyta, b) kukurydzy mieszańcowej 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 175,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 2 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 30 ha16,00 31) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 3 ha roślin:97,00 a) odmian ustalonych i mieszańcowych żyta i obcopylnych odmian pszenżyta, b) gorczycy sarepskiej i czarnej, kminku, c) pastewnych, z wyjątkiem bobiku i grochu siewnego 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 146,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 2 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 10 ha15,00 41) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 5 ha roślin:100,00 a) odmian ustalonych rzepaku i słonecznika, b) wszystkich roślin dwuletnich w drugim roku uprawy 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 167,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 2 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 30 ha25,00 51) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 10 ha odmian mieszańcowych rzepaku oraz mieszańców złożonych rzepaku175,00 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 1115,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 2 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 30 ha45,00 61) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 10 ha odmian ziemniaka85,00 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 170,00 71) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 5 ha roślin:140,00 a) odmian mieszańcowych słonecznika, kukurydzy, buraka cukrowego i pastewnego, b) odmian konopi 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 165,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 5 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 30 ha45,00 81) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 5 ha odmian ustalonych roślin warzywnych100,00 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 145,00 3) za każde rozpoczęte kolejne 5 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 10 ha25,00 91) za pierwszą ocenę stanu plantacji o powierzchni do 5 ha odmian mieszańcowych roślin warzywnych165,00 2) za drugą i następne oceny stanu plantacji, o których mowa w pkt 165,00 3) za każde rozpoczęte, kolejne 5 ha w pierwszej lub kolejnej ocenie stanu plantacji, o których mowa w pkt 1, do maksymalnej łącznej powierzchni 10 ha40,00 101) za pierwszą ocenę plantacji nasiennej pod osłonami o powierzchni do 30 m285,00 2) za drugą i następne oceny plantacji, o których mowa w pkt 140,00 3) za każdy następny rozpoczęty metr kwadratowy w pierwszej lub kolejnych ocenach tej plantacji1,40 * Za ocenę plantacji, na której produkowane są wysadki roślin dwuletnich, pobiera się opłatę, jaka obowiązuje za drugą lub kolejne oceny dla ocenianej rośliny. Za ocenę plantacji prowadzoną metodą bezwysadkową, w pierwszym roku uprawy pobiera się opłatę, jaka obowiązuje za pierwszą ocenę dla ocenianej rośliny. Plantacje większe niż określone w tabeli jako maksymalna łączna powierzchnia muszą być przez dokonującego oceny podzielone na bloki o powierzchni odpowiednio 10 lub 30 ha w zależności od ocenianego gatunku i obowiązującej metodyki. Za ocenę kolejnych bloków tej samej plantacji pobiera się opłatę w wysokości jak za drugą lub kolejne oceny stanu plantacji. Załącznik nr 2 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA OCENĘ MATERIAŁU SZKÓŁKARSKIEGO Lp.WyszczególnienieOpłata (w zł) 123 11) za każdą ocenę polową kwalifikowanego materiału szkółkarskiego, z wyłączeniem sadów do pozyskiwania zrazów i nasion, wykonaną w tym samym dniu, w jednym gospodarstwie o powierzchni do 0,5 ha68,50 2) za każde następne rozpoczęte 0,5 ha oceny, o której mowa w pkt 110,00 3) za każdą ocenę polową elitarnego materiału szkółkarskiego oraz sadów do pozyskiwania zrazów i nasion wykonaną w tym samym dniu, w jednym gospodarstwie o powierzchni do 0,5 ha102,50 4) za każde następne rozpoczęte 0,5 ha oceny, o której mowa w pkt 315,00 21) za ocenę laboratoryjną drzew do pozyskiwania nasion za każde drzewo przebadane testem ELISA na obecność jednego wirusa15,00 2) za ocenę, o której mowa w pkt 1, za każde drzewo przebadane testem ELISA na obecność kolejnego wirusa5,00 Załącznik nr 3 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA POBIERANIE PRÓBEK MATERIAŁU SIEWNEGO DO OCENY LABORATORYJNEJ I OCENY TOŻSAMOŚCI ODMIANOWEJ Lp.WyszczególnienieOpłata (w zł) 123 1pobranie pierwszej próbki średniej nasion do oceny laboratoryjnej lub oceny tożsamości z pierwszej partii45,00 2za pobranie każdej następnej próbki średniej w tym samym magazynie i w tym samym dniu4,50 3za pobranie każdej próbki średniej sadzeniaków elitarnych ziemniaka do oceny laboratoryjnej z plantacji do 10 ha75,00 4za pobranie każdej próbki średniej sadzeniaków kwalifikowanych ziemniaka do oceny laboratoryjnej z plantacji do 10 ha45,00 5za pobranie każdej średniej próbki sadzeniaków ziemniaka z kopca lub przechowalni38,50 6za pobranie pierwszej próbki z drzew do pozyskiwania nasion w jednym gospodarstwie38,50 7za pobranie każdej następnej próbki z drzew do pozyskiwania nasion w tym samym dniu, w tym samym gospodarstwie0,30 Załącznik nr 4 WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA OCENĘ LABORATORYJNĄ I OCENĘ CECH ZEWNĘTRZNYCH Lp.WyszczególnienieOpłata (w zł) 123 11) za oznaczenie w próbce średniej cech określonych wymaganiami jakościowymi, z wyjątkiem oznaczeń specjalnych nasion traw, motylkowatych drobnonasiennych i krzyżowych80,00 2) za oznaczenie, o którym mowa w pkt 1, nasion pozostałych gatunków65,00 2za oznaczenie w próbce średniej jednej z cech jakościowych, z wyjątkiem oznaczeń specjalnych24,00 3za badanie zdrowotności na jednego patogena28,00 4za oznaczenia w próbce średniej żywotności nasion metodą biochemiczną64,00 5za oznaczenia w próbce ploidalności nasion lub tożsamości i czystości odmianowej metodą troforezy180,00 6za oznaczenia cech jakościowych dokonywanych w każdej próbce jednostkowej8,00 71) za ocenę laboratoryjną jednej próby średniej sadzeniaków ziemniaka metodą próby oczkowej w materiale kategorii elitarny75,00 2) za ocenę, o której mowa w pkt 1, w materiale kategorii kwalifikowany68,00 8za badanie testem ELISA każdej próby średniej45,00 91) za ocenę cech zewnętrznych pierwszej partii sadzeniaków ziemniaka lub sadzonek innych roślin oraz za ocenę jednej partii do 30 ton wysadków roślin dwuletnich przed wysadzeniem68,00 2) za ocenę, o której mowa w pkt 1, każdej następnej partii w tym samym dniu, w tym samym obiekcie28,00 Za badania, o których mowa w lp. 1-2, wykonane na nasionach zaprawionych poszczególne opłaty zwiększa się o 50%. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 18 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 40, poz. 370) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 181, poz. 1773) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) określany nazwą rośliny, której procentowa zawartość pyłku w miodzie występuje w znacznej przewadze,"; 2) w § 5 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) składników żywności, w tym dozwolonych substancji dodatkowych, obcych jego składowi."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 lutego 2004 r. (poz. 370) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA FIZYKOCHEMICZNE MIODU WyszczególnienieKryteria 12 Zawartość wodynie więcej niż 20 %, z tym że nie więcej niż: 1) 23 % - w miodzie wrzosowym i w miodzie piekarniczym; 2) 25 % - w miodzie piekarniczym wrzosowym Zawartość fruktozy i glukozy (suma fruktozy i glukozy)nie mniej niż: 60 g/100 g - w miodzie nektarowym, 45 g/100 g - w miodzie spadziowym i spadziowo-nektarowym Zawartość sacharozynie więcej niż 5 g/100 g, z tym że nie więcej niż: 1) 10 g/100 g - w miodzie pochodzącym z grochodrzewu (Robinia pseudoacacia), lucerny (Medicago sativa), Menzies Banksia (Banksia menziesii), suchodrzewu francuskiego (Hedysarum), kauczukowca czerwonego (Eucalyptus camadulensis), rzemienicy (Eucryphia lucida, Eucryphia milligani), Citrus spp.; 2) 15 g/100 g - w miodzie pochodzącym z lawendy (Lavandula spp.), ogórecznika (Borago officinalis) Zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzie0,1 g/100 g, z tym że nie więcej niż: 0,5 g/100 g w miodzie wytłoczonym Przewodność właściwanie więcej niż 0,8 mS/cm, z wyjątkiem miodów i ich mieszanek, wymienionych poniżej, z tym że nie mniej niż 0,8 mS/cm - w miodzie spadziowym, miodzie kasztanowym i ich mieszankach. Nie określa się przewodności właściwej dla miodu pochodzącego z drzewa truskawkowego (Arbutus unedo), wrzośca (Erica), eukaliptusa, lipy (Tilia spp.), wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris), leptospermum, drzewa herbacianego (Melaleuca spp.) Wolne kwasynie więcej niż 50 mval/kg, z tym że nie więcej niż 80 mval/kg - w miodzie piekarniczym (przemysłowym) Liczba diastazowa (wg skali Schade)nie mniej niż 8, z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego), z tym że nie mniej niż 3 - w miodzie z naturalnie niską aktywnością enzymów oraz zawartością HMF nie więcej niż 15 mg/kg Zawartość 5-hydroksymetylofurfuralu (HMF)nie więcej niż 40 mg/kg, z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego), z tym że nie więcej niż 80 mg/kg w miodzie pochodzącym z regionów o klimacie tropikalnym oraz w mieszankach takich miodów 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych właściwych dla poszczególnych rodzajów i kierunków badań środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 40, poz. 371) Na podstawie art. 44a ust. 6 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz laboratoriów referencyjnych właściwych dla poszczególnych rodzajów i kierunków badań środków żywienia zwierząt, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 lutego 2004 r. (poz. 371) WYKAZ LABORATORIÓW REFERENCYJNYCH WŁAŚCIWYCH DLA POSZCZEGÓLNYCH RODZAJÓW I KIERUNKÓW BADAŃ ŚRODKÓW ŻYWIENIA ZWIERZĄT Lp.Nazwa laboratoriumAdresRodzaj badańKierunek badań 12345 1Instytut Zootechniki Krajowe Laboratorium Paszul. Chmielna 2 20-079 LublinCałokształt badań środków żywienia zwierząt- podstawowe składniki pokarmowe i ocena wartości energetycznej - frakcje włókna - aminokwasy, w tym skład aminokwasowy białka - składniki mineralne (makroelementy i mikroelementy, w tym jod i selen) - witaminy (w tym A, E, K3, B1 i C) - karotenoidy - skład i zawartość kwasów tłuszczowych - konserwanty - substancje niepożądane i zabronione pochodzenia roślinnego (w tym toksyny, alkaloidy i enzymy) - obecność żywych szkodników w paszach - materiały białkowe wytworzone biotechnologicznie (bioproteiny) - badanie produktów w kierunku obecności GMO 2Instytut Ochrony Roślin Laboratorium Zakładu Badania Pozostałości Środków Ochrony Roślinul. Miczurina 20 60-318 PoznańCałokształt badań materiałów paszowych pochodzenia roślinnego- pozostałości środków ochrony roślin 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 5 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 40, poz. 372) Na podstawie art. 251 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 162, poz. 1570 i Nr 208, poz. 2025) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) § 1 pkt 4, 5, 7, 18 oraz 25, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.;"; 2) po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) § 1 pkt 6, 9, 11, 14-16, 19, 21-23, 26 oraz 28, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 marca 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 lutego 2004 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 40, poz. 373) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie należności przysługującej funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu (Dz. U. Nr 20, poz. 189) w § 3 w ust. 2 zamiast wyrazów ", lub zameldowanie na pobyt stały w lokalu" powinny być wyrazy "oraz zameldowanie na pobyt stały w lokalu". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 24 lutego 2004 r. sygn. akt K 54/02 (Dz. U. Nr 40, poz. 374) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Mazurkiewicz - przewodniczący, Andrzej Mączyński - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 24 lutego 2004 r., wniosku Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" o zbadanie zgodności: 1) art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 135, poz. 1146) z art. 66 ust. 1, art. 68 ust. 1 i art. 87 Konstytucji; 2) art. 1 pkt 28 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 65 ust. 5 Konstytucji; 3) art. 2 pkt 1 i 5 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 2 i art. 32 Konstytucji; 4) art. 3 pkt 1 i 6 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 12 Konstytucji; 5) art. 6 ustawy powołanej w punkcie 1 z art. 2 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 135, poz. 1146) nie jest niezgodny z art. 66 ust. 1, art. 68 ust. 1 i art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 1 pkt 28 ustawy powołanej w punkcie 1 nie jest niezgodny z art. 65 ust. 5 Konstytucji. 3. Art. 2 pkt 1 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji. 4. Art. 2 pkt 5 ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie, w jakim stosuje się do pracowników, którzy do dnia 1 lipca 2003 r. przepracowali łącznie 20 i więcej lat, a ich stosunek pracy istniejący w tym dniu nawiązany został między 1 lipca 2001 r. a 28 sierpnia 2002 r.: a) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji przez to, że narusza zasadę ochrony zaufania do państwa i prawa, b) nie jest niezgodny z art. 32 Konstytucji. 5. Art. 3 pkt 1 i 6 ustawy powołanej w punkcie 1 nie są niezgodne z art. 12 Konstytucji. 6. Art. 6 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 2 Konstytucji. Marek Mazurkiewicz Andrzej Mączyński Jerzy Stępień Mirosław Wyrzykowski Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TRAKTAT WIPO sporządzony w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. o artystycznych wykonaniach i fonogramach, (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 375) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 grudnia 1996 r. został sporządzony w Genewie Traktat WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, w następującym brzmieniu: Przekład TRAKTAT WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach Spis treści Preambuła Rozdział I: Postanowienia ogólne Artykuł 1: Stosunek do innych konwencji Artykuł 2: Definicje Artykuł 3: Osoby objęte ochroną przez Traktat Artykuł 4: Traktowanie narodowe Rozdział II: Prawa artystów wykonawców Artykuł 5: Prawa osobiste artystów wykonawców Artykuł 6: Prawa majątkowe artystów wykonawców do ich nieutrwalonych artystycznych wykonań Artykuł 7: Prawo zwielokrotnienia Artykuł 8: Prawo wprowadzania do obrotu Artykuł 9: Prawo najmu Artykuł 10: Prawo publicznego udostępniania utrwalonych artystycznych wykonań Rozdział III: Prawa producentów fonogramów Artykuł 11: Prawo zwielokrotnienia Artykuł 12: Prawo wprowadzenia do obrotu Artykuł 13: Prawo najmu Artykuł 14: Prawo publicznego udostępniania fonogramów Rozdział IV: Postanowienia wspólne Artykuł 15: Prawo do wynagrodzenia za nadania i komunikowanie publiczności Artykuł 16: Ograniczenia i wyjątki Artykuł 17: Czas trwania ochrony Artykuł 18: Zobowiązania dotyczące środków technicznych Artykuł 19: Zobowiązania dotyczące informacji o zarządzaniu prawami Artykuł 20: Wymogi formalne Artykuł 21: Zastrzeżenia Artykuł 22: Zastosowanie Artykuł 23: Dochodzenie i egzekwowanie praw Rozdział V: Postanowienia administracyjne i końcowe Artykuł 24: Zgromadzenie Artykuł 25: Biuro Międzynarodowe Artykuł 26: Strony Traktatu Artykuł 27: Prawa i obowiązki wynikające z Traktatu Artykuł 28: Podpisanie Traktatu Artykuł 29: Wejście w życie Traktatu Artykuł 30: Data uzyskania statusu strony Traktatu Artykuł 31: Wypowiedzenie Traktatu Artykuł 32: Języki Traktatu Artykuł 33: Depozytariusz Preambuła Umawiające się Strony, pragnąc rozwijać i zapewniać ochronę praw artystów wykonawców i producentów fonogramów w sposób możliwie najbardziej skuteczny i jednolity, uznając potrzebę wprowadzenia nowych przepisów międzynarodowych celem znalezienia właściwych rozwiązań problemów wynikających z rozwoju gospodarczego, społecznego, kulturowego i technicznego, uznając głęboki wpływ rozwoju technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz ich wzajemnego przenikania na produkcję i wykorzystanie artystycznych wykonań i fonogramów, uznając potrzebę utrzymania równowagi między prawami artystów wykonawców i producentów fonogramów i ogólnym interesem publicznym, zwłaszcza w dziedzinie nauczania, badań naukowych i dostępu do informacji, uzgodniły, co następuje: Rozdział I Postanowienia ogólne Artykuł 1 Stosunek do innych konwencji (1) Żadne postanowienie niniejszego Traktatu nie uchyla zobowiązań, które Umawiające się Strony podjęły wobec siebie na podstawie Międzynarodowej konwencji o ochronie artystów wykonawców, producentów fonogramów i organizacji nadawczych, sporządzonej w Rzymie w dniu 26 października 1961 r. (zwanej dalej "Konwencją Rzymską"). (2) Ochrona przyznana na podstawie niniejszego Traktatu nie narusza i nie ma żadnego wpływu na ochronę praw autorskich do utworów literackich i artystycznych. W związku z tym żadne postanowienie niniejszego Traktatu nie może być interpretowane jako naruszające taką ochronę. (3) Niniejszy Traktat nie ma żadnego związku z innymi porozumieniami ani nie narusza praw i obowiązków wynikających z innych porozumień. Artykuł 2 Definicje Dla celów niniejszego Traktatu: (a) "artyści wykonawcy" to aktorzy, piosenkarze, muzycy, tancerze i inne osoby, które grają, śpiewają, wygłaszają, deklamują, występują, interpretują lub w inny sposób wykonują utwory literackie, artystyczne bądź dzieła sztuki ludowej; (b) "fonogram" oznacza utrwalenie dźwięków artystycznego wykonania lub innych dźwięków, lub reprezentacji dźwięków, w inny sposób niż w formie utrwalenia włączonego do utworu kinematograficznego lub audiowizualnego; (c) "utrwalenie" oznacza zapis dźwięków lub ich reprezentacji, z którego mogą być postrzegane, kopiowane i przekazywane za pomocą odpowiednich urządzeń; (d) "producent fonogramu" oznacza osobę fizyczną lub osobę prawną, która podejmuje inicjatywę i ponosi odpowiedzialność za pierwsze utrwalenie dźwięków wykonania lub innych dźwięków, a także ich reprezentacji; (e) "opublikowanie" utrwalonego wykonania lub fonogramu oznacza publiczne zaoferowanie zwielokrotnionego egzemplarza utrwalonego wykonania lub fonogramu za zgodą osoby uprawnionej, pod warunkiem że zwielokrotnione egzemplarze są oferowane publicznie w rozsądnych ilościach; (f) "nadawanie" oznacza bezprzewodowe przekazywanie dźwięków do odbioru publicznego lub też obrazów i dźwięków, lub ich reprezentacji; termin ten obejmuje także przekaz satelitarny lub przekaz za pomocą kodowanych sygnałów, jeśli urządzenia dekodujące są udostępnione publiczności przez tę samą organizację nadawczą lub za jej zgodą; (g) "publiczne komunikowanie" wykonania lub fonogramu oznacza publiczne przekazywanie dźwięków wykonania lub dźwięków, lub reprezentacji dźwięków utrwalonych na fonogramie w jakikolwiek sposób, inny niż nadawanie. Dla celów artykułu 15 "publiczne komunikowanie" obejmuje także publiczne odtwarzanie dźwięków lub ich reprezentacji utrwalonych na fonogramie. Artykuł 3 Osoby objęte ochroną przez Traktat (1) Umawiające się Strony udzielą ochrony przewidzianej w niniejszym Traktacie artystom wykonawcom i producentom fonogramów będącym obywatelami innych Umawiających się Stron. (2) Przez obywateli innych Umawiających się Stron rozumie się tych artystów wykonawców lub producentów fonogramów, którzy spełnialiby kryteria konieczne dla uzyskania ochrony przewidzianej Konwencją Rzymską, gdyby wszystkie Umawiające się Strony niniejszego Traktatu były Umawiającymi się Stronami tej Konwencji. W odniesieniu do koniecznych kryteriów ochrony Umawiające się Strony stosują odpowiednie definicje z artykułu 2 niniejszego Traktatu. (3) Każda Umawiająca się Strona korzystająca z możliwości określonych w artykule 5(3) Konwencji Rzymskiej lub, dla celów artykułu 5 tejże Konwencji, korzystająca z jej artykułu 17, składa w trybie przewidzianym w tych przepisach notyfikację Dyrektorowi Generalnemu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO). Artykuł 4 Traktowanie narodowe (1) Każda Umawiająca się Strona zapewni obywatelom innych Umawiających się Stron, zgodnie z definicją z artykułu 3(2), takie traktowanie, jakie zapewnia swoim obywatelom w odniesieniu do praw wyłącznych przyznanych niniejszym Traktatem oraz prawa do odpowiedniego wynagrodzenia przewidzianego w artykule 15 niniejszego Traktatu. (2) Zobowiązania określonego w ustępie (1) nie stosuje się w przypadku, gdy inna Umawiająca się Strona korzysta z zastrzeżeń dopuszczonych zgodnie z artykułem 15(3) niniejszego Traktatu. Rozdział II Prawa artystów wykonawców Artykuł 5 Prawa osobiste artystów wykonawców (1) Niezależnie od praw majątkowych artysty wykonawcy, a nawet po przekazaniu tych praw, artysta wykonawca ma, w odniesieniu do swoich artystycznych wykonań dźwiękowych na żywo oraz do artystycznych wykonań utrwalonych na fonogramach, prawo do żądania identyfikowania go jako artysty wykonawcy swoich artystycznych wykonań, z wyjątkiem przypadków, gdy pominięcie jest spowodowane sposobem korzystania z danego artystycznego wykonania, oraz do sprzeciwiania się jakimkolwiek zniekształceniom, okrojeniom bądź innym modyfikacjom jego artystycznego wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię. (2) Prawa przyznane artyście wykonawcy w ustępie (1) zostają utrzymane także po jego śmierci, przynajmniej do czasu wygaśnięcia praw majątkowych, i są wykonywane przez osoby lub instytucje upoważnione na mocy ustawodawstwa Umawiającej się Strony, gdzie dochodzi się ochrony. Jednakże te Umawiające się Strony, których ustawodawstwo w momencie ratyfikacji lub przystąpienia do niniejszego Traktatu nie zapewnia po śmierci artysty wykonawcy ochrony wszystkich praw określonych w poprzednim ustępie, mogą przewidzieć, że niektóre z tych praw po śmierci artysty wykonawcy nie będą utrzymane w mocy. (3) Środki prawne zabezpieczające prawa przyznane w niniejszym artykule są regulowane przez ustawodawstwo tej z Umawiających się Stron, gdzie dochodzi się ochrony. Artykuł 6 Prawa majątkowe artystów wykonawców do ich nieutrwalonych artystycznych wykonań Artystom wykonawcom przysługuje wyłączne prawo zezwalania, w odniesieniu do ich artystycznych wykonań, na: (i) nadawanie i publiczne komunikowanie ich nieutrwalonych artystycznych wykonań, z wyjątkiem gdy artystyczne wykonanie jest już nadanym artystycznym wykonaniem; oraz (ii) utrwalanie ich nieutrwalonych artystycznych wykonań. Artykuł 7 Prawo zwielokrotnienia Artystom wykonawcom przysługuje wyłączne prawo zezwalania na bezpośrednie lub pośrednie zwielokrotnienie ich artystycznych wykonań utrwalonych na fonogramach, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie. Artykuł 8 Prawo wprowadzania do obrotu (1) Artystom wykonawcom przysługuje wyłączne prawo zezwalania na publiczne udostępnianie oryginału i zwielokrotnionych egzemplarzy artystycznych wykonań utrwalonych na fonogramach drogą sprzedaży lub innej formy przeniesienia własności. (2) Niniejszy Traktat nie ogranicza swobody Umawiających się Stron określenia ewentualnych warunków, w których następuje wyczerpanie prawa z ustępu (1) po dokonanej za zezwoleniem artysty wykonawcy pierwszej sprzedaży lub innej formy przeniesienia własności oryginału lub zwielokrotnionego egzemplarza utrwalonego artystycznego wykonania. Artykuł 9 Prawo najmu (1) Artystom wykonawcom przysługuje wyłączne prawo zezwalania na najem publiczności w celach zarobkowych oryginału lub zwielokrotnionych egzemplarzy swoich artystycznych wykonań utrwalonych na fonogramach, tak jak definiuje je ustawodawstwo krajowe Umawiających się Stron, nawet po ich wprowadzeniu do obrotu za zgodą artysty wykonawcy lub w oparciu o jego zgodę. (2) Niezależnie od postanowień ustępu (1) Umawiająca się Strona, która w dniu 15 kwietnia 1994 r. stosowała i nadal stosuje system odpowiedniego wynagrodzenia artystów wykonawców za najem zwielokrotnionych egzemplarzy ich artystycznych wykonań utrwalonych na fonogramach, może utrzymać ten system pod warunkiem, że najem w celach zarobkowych fonogramów nie narusza w sposób istotny przysługującego artystom wykonawcom wyłącznego prawa zwielokrotniania. Artykuł 10 Prawo publicznego udostępniania utrwalonych artystycznych wykonań Artystom wykonawcom przysługuje wyłączne prawo zezwalania na udostępnianie publiczne swoich artystycznych wykonań utrwalonych na fonogramach drogą przewodową lub bezprzewodową w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Rozdział III Prawa producentów fonogramów Artykuł 11 Prawo zwielokrotnienia Producentom fonogramów przysługuje wyłączne prawo zezwalania na bezpośrednie lub pośrednie zwielokrotnienie ich fonogramów, w jakikolwiek sposób i w jakiejkolwiek formie. Artykuł 12 Prawo wprowadzenia do obrotu (1) Producentom fonogramów przysługuje wyłączne prawo zezwalania na publiczne udostępnianie oryginału i zwielokrotnionych egzemplarzy ich fonogramów drogą sprzedaży lub innej formy przeniesienia własności. (2) Niniejszy Traktat nie ogranicza swobody Umawiających się Stron określenia ewentualnych warunków, w których następuje wyczerpanie prawa z ustępu (1) po dokonanej za zezwoleniem producenta fonogramu pierwszej sprzedaży lub innej formy przeniesienia własności oryginału lub zwielokrotnionego egzemplarza fonogramu. Artykuł 13 Prawo najmu (1) Producentom fonogramów przysługuje wyłączne prawo zezwalania na najem publiczności w celach zarobkowych oryginału lub zwielokrotnionych egzemplarzy swoich fonogramów, nawet po ich wprowadzeniu do obrotu za zgodą producenta lub w oparciu o jego zgodę. (2) Niezależnie od postanowień ustępu (1) Umawiająca się Strona, która w dniu 15 kwietnia 1994 r. stosowała i nadal stosuje system odpowiedniego wynagrodzenia producentów fonogramów za najem zwielokrotnionych egzemplarzy ich fonogramów, może utrzymać ten system pod warunkiem, że najem w celach zarobkowych fonogramów nie narusza w sposób istotny przysługującego producentom fonogramów wyłącznego prawa zwielokrotniania. Artykuł 14 Prawo publicznego udostępniania fonogramów Producentom fonogramów przysługuje wyłączne prawo zezwalania na udostępnianie publiczne swoich fonogramów drogą przewodową lub bezprzewodową w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. Rozdział IV Postanowienia wspólne Artykuł 15 Prawo do wynagrodzenia za nadania i komunikowanie publiczności (1) Artystom wykonawcom i producentom fonogramów przysługuje prawo do jednorazowego odpowiedniego wynagrodzenia za bezpośrednie lub pośrednie korzystanie z fonogramów opublikowanych w celach zarobkowych poprzez nadawanie lub jakiekolwiek publiczne komunikowanie. (2) Umawiające się Strony mogą postanowić w swoich ustawodawstwach krajowych, że jednorazowego odpowiedniego wynagrodzenia od użytkownika dochodzi artysta wykonawca lub producent fonogramu, lub jeden i drugi. Umawiające się Strony mogą przyjąć ustawodawstwo krajowe określające, w przypadku braku umowy pomiędzy artystą wykonawcą a producentem fonogramów, warunki, zgodnie z którymi artyści wykonawcy i producenci fonogramów dzielą jednorazowe odpowiednie wynagrodzenie. (3) Każda Umawiająca się Strona, składając notyfikację Dyrektorowi Generalnemu WIPO, może oświadczyć, że będzie stosować postanowienia ustępu (1) tylko w odniesieniu do niektórych form wykorzystania lub też w inny sposób ograniczy zakres jego zastosowania, lub też w ogóle nie będzie stosować tych postanowień. (4) Dla celów niniejszego artykułu fonogramy udostępnione publicznie, drogą przewodową lub bezprzewodową w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, traktuje się, jakby były opublikowane w celach komercyjnych. Artykuł 16 Ograniczenia i wyjątki (1) Umawiające się Strony mogą w pewnych szczególnych przypadkach przewidzieć w swoich ustawodawstwach wprowadzenie tych samych ograniczeń i wyjątków w odniesieniu do ochrony artystów wykonawców i producentów fonogramów, jakie ich ustawodawstwo przewiduje w związku z ochroną praw autorskich do utworów literackich i artystycznych. (2) Umawiające się Strony zawężą wszystkie ograniczenia i wyjątki od praw przewidzianych w niniejszym Traktacie do określonych szczególnych przypadków, które nie naruszają normalnego korzystania z artystycznego wykonania lub fonogramu i nie przynoszą nieuzasadnionego uszczerbku prawowitym interesom artysty wykonawcy lub producenta fonogramu. Artykuł 17 Czas trwania ochrony (1) Czas ochrony udzielonej artystom wykonawcom zgodnie z niniejszym Traktatem trwa co najmniej do końca okresu 50 lat liczonego od końca roku, w którym artystyczne wykonanie zostało utrwalone na fonogramie. (2) Czas ochrony udzielonej producentom fonogramów zgodnie z niniejszym Traktatem trwa co najmniej do końca okresu 50 lat liczonego od końca roku, w którym fonogram opublikowano, w przypadku zaś braku takiej publikacji, w ciągu 50 lat od utrwalenia fonogramu, 50 lat od końca roku, w którym dokonano utrwalenia. Artykuł 18 Zobowiązania dotyczące środków technicznych Umawiające się Strony zapewnią właściwą ochronę prawną oraz skuteczne środki prawne przeciwko obchodzeniu skutecznych środków technicznych stosowanych przez artystów wykonawców i producentów fonogramów w związku z wykonywaniem praw na podstawie niniejszego Traktatu i ograniczających podejmowanie wobec ich artystycznych wykonań lub fonogramów działań, na które oni nie udzielili zezwolenia albo które nie są prawnie dozwolone. Artykuł 19 Zobowiązania dotyczące informacji o zarządzaniu prawami (1) Umawiające się Strony zapewnią odpowiednie i skuteczne środki prawne przeciwko każdemu, kto świadomie dopuszcza się jednego z następujących czynów, wiedząc lub, gdy chodzi o środki cywilnoprawne, mając w danych okolicznościach uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że czyn ten spowoduje, umożliwi, ułatwi lub ukryje naruszenie któregokolwiek prawa przewidzianego niniejszym Traktatem: (i) usuwanie lub zmiana, bez zezwolenia, jakichkolwiek podanych w formie elektronicznej informacji o zarządzaniu prawami; (ii) wprowadzanie do obrotu, wwóz celem wprowadzania do obrotu, nadawania lub publicznego komunikowania lub udostępniania bez zezwolenia artystycznych wykonań lub zwielokrotnionych utrwaleń artystycznych wykonań lub egzemplarzy fonogramów, wiedząc, że podane w formie elektronicznej informacje o zarządzaniu prawami zostały usunięte lub zmienione bez zezwolenia. (2) Przez użyte w niniejszym artykule wyrażenie "informacje o zarządzaniu prawami" rozumieć należy informacje pozwalające zidentyfikować artystę wykonawcę, wykonanie artysty wykonawcy, producenta fonogramu, fonogram, uprawnionego do artystycznego wykonania lub fonogramu z jakiegokolwiek tytułu lub informacji o warunkach korzystania z artystycznego wykonania lub fonogramu oraz numery lub kody przedstawiające taką informację, gdy którykolwiek z tych elementów informacji dołączony jest do zwielokrotnionego egzemplarza utrwalonego artystycznego wykonania lub fonogramu, lub występuje w związku z publicznym komunikowaniem lub udostępnianiem utrwalonego artystycznego wykonania, lub fonogramu. Artykuł 20 Wymogi formalne Prawa przewidziane w niniejszym Traktacie przysługują i są wykonywane bez konieczności spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Artykuł 21 Zastrzeżenia Z wyłączeniem postanowienia artykułu 15(3) nie dopuszcza się żadnych zastrzeżeń do niniejszego Traktatu. Artykuł 22 Zastosowanie (1) Umawiające się Strony zastosują postanowienia artykułu 18 Konwencji Berneńskiej, mutatis mutandis, do praw artystów wykonawców i producentów fonogramów chronionych niniejszym Traktatem. (2) Niezależnie od postanowień ustępu (1) Umawiająca się Strona może ograniczyć zastosowanie artykułu 5 niniejszego Traktatu do artystycznych wykonań, które miały miejsce po wejściu w życie niniejszego Traktatu w odniesieniu do tej Strony. Artykuł 23 Dochodzenie i egzekwowanie praw (1) Umawiające się Strony zobowiązują się do przyjęcia, zgodnie ze swoimi systemami prawnymi, środków koniecznych do zapewnienia stosowania niniejszego Traktatu. (2) Umawiające się Strony zapewnią w swoich ustawodawstwach dostępność procedur dochodzenia i egzekwowania praw przyznanych niniejszym Traktatem, tak aby umożliwić skuteczne działania przeciwko naruszeniom wymierzonym w te prawa, w tym środki doraźne zapobiegające naruszeniom i środki odstraszające od dalszych naruszeń. Rozdział V Postanowienia administracyjne i końcowe Artykuł 24 Zgromadzenie (1) (a) Umawiające się Strony powołują Zgromadzenie. (b) Każda z Umawiających się Stron reprezentowana jest przez jednego delegata, któremu mogą towarzyszyć zastępcy, doradcy i eksperci. (c) Wydatki każdej delegacji ponosi Umawiająca się Strona, która delegację wyznaczyła. Zgromadzenie może wystąpić do WIPO o przyznanie pomocy finansowej celem ułatwienia udziału delegacji Umawiających się Stron, które, zgodnie z przyjętą praktyką Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, uważane są za kraje rozwijające się lub które są krajami przechodzącymi do systemu gospodarki rynkowej. (2) (a) Zgromadzenie rozpatruje sprawy dotyczące utrzymania i rozwoju niniejszego Traktatu oraz jego stosowania i działania. (b) Zgromadzenie wykonuje funkcje przyznane mu zgodnie z artykułem 26 (2) co do uznania niektórych organizacji międzyrządowych jako stron niniejszego Traktatu. (c) Zgromadzenie decyduje o zwołaniu konferencji dyplomatycznej celem dokonania rewizji niniejszego Traktatu i wydaje Dyrektorowi Generalnemu WIPO instrukcje celem przygotowania takiej konferencji. (3) (a) Każda z Umawiających się Stron będąca państwem dysponuje jednym głosem i głosuje tylko w swoim własnym imieniu. (b) Każda z Umawiających się Stron, będąca organizacją międzyrządową, może brać udział w głosowaniu zamiast swoich Państw Członkowskich, dysponując liczbą głosów równą liczbie swoich Państw Członkowskich, które są stronami niniejszego Traktatu. Żadna organizacja międzyrządowa nie bierze udziału w głosowaniu, jeżeli jedno z jej Państw Członkowskich korzysta ze swojego prawa głosu, i odwrotnie. (4) Raz na dwa lata Zgromadzenie zbiera się na sesję zwyczajną zwoływaną przez Dyrektora Generalnego WIPO. (5) Zgromadzenie ustanawia swój regulamin wewnętrzny, zawierający między innymi przepisy dotyczące: zwoływania sesji nadzwyczajnej, wymaganego kworum oraz, z zastrzeżeniem postanowień niniejszego Traktatu, większość wymaganą w przypadku różnego rodzaju decyzji. Artykuł 25 Biuro Międzynarodowe Biuro Międzynarodowe WIPO realizuje zadania administracyjne wynikające z niniejszego Traktatu. Artykuł 26 Strony Traktatu (1) Każde Państwo Członkowskie WIPO może zostać stroną niniejszego Traktatu. (2) Zgromadzenie może podjąć decyzję o uznaniu jako strony niniejszego Traktatu każdej organizacji międzyrządowej, która oświadczy, że jest właściwa w sprawach uregulowanych niniejszym Traktatem i ma w tym zakresie własne ustawodawstwo wiążące wszystkie jej Państwa Członkowskie oraz że, zgodnie ze swoimi wewnętrznymi regułami proceduralnymi, jest należycie upoważniona do zostania stroną niniejszego Traktatu. (3) Wspólnota Europejska złożywszy podczas konferencji dyplomatycznej, która dokonała przyjęcia niniejszego Traktatu, oświadczenie, o którym mowa w ustępie poprzednim, może stać się stroną niniejszego Traktatu. Artykuł 27 Prawa i obowiązki wynikające z Traktatu Z zastrzeżeniem odrębnych postanowień wyraźnie sformułowanych w niniejszym Traktacie każda z Umawiających się Stron korzysta z pełni praw i przyjmuje na siebie wszystkie obowiązki wynikające z niniejszego Traktatu. Artykuł 28 Podpisanie Traktatu Niniejszy Traktat jest otwarty do podpisu do dnia 31 grudnia 1997 r. i może zostać podpisany przez każde Państwo Członkowskie WIPO oraz przez Wspólnotę Europejską. Artykuł 29 Wejście w życie Traktatu Niniejszy Traktat wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od złożenia przez państwa u Dyrektora Generalnego WIPO 30 dokumentów ratyfikacyjnych lub przystąpienia. Artykuł 30 Data uzyskania statusu strony Traktatu Niniejszy Traktat wiąże: (i) 30 państw, o których mowa w artykule 29, od daty wejścia w życie niniejszego Traktatu; (ii) każde inne państwo po upływie trzech miesięcy od daty złożenia przez to państwo dokumentu Dyrektorowi Generalnemu WIPO; (iii) Wspólnotę Europejską, po upływie trzech miesięcy od złożenia dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, jeśli dokument ten złożony został po wejściu w życie niniejszego Traktatu, zgodnie z artykułem 29, lub trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego Traktatu, jeśli dokument ten został złożony przed wejściem w życie niniejszego Traktatu; (iv) każdą inną organizację międzyrządową, która została uznana jako strona niniejszego Traktatu, po upływie trzech miesięcy od złożenia dokumentu przystąpienia. Artykuł 31 Wypowiedzenie Traktatu Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszy Traktat drogą notyfikacji skierowanej do Dyrektora Generalnego WIPO. Wypowiedzenie wchodzi w życie po upływie roku od daty otrzymania notyfikacji przez Dyrektora Generalnego. Artykuł 32 Języki Traktatu (1) Niniejszy Traktat jest sporządzony w jednym egzemplarzu oryginalnym w językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każda z tych wersji jest jednakowo autentyczna. (2) Tekst urzędowy w jakimkolwiek innym języku niż wymieniony w ustępie pierwszym jest sporządzany przez Dyrektora Generalnego WIPO na wniosek zainteresowanej strony, po konsultacji ze wszystkimi pozostałymi zainteresowanymi stronami. W rozumieniu niniejszego ustępu przez "zainteresowaną stronę" rozumie się każde Państwo Członkowskie WIPO, którego języka urzędowego lub jednego z języków urzędowych to dotyczy, jak również Wspólnotę Europejską i każdą inną organizację międzyrządową, która może stać się stroną niniejszego Traktatu, jeśli dotyczy to jednego z jej języków urzędowych. Artykuł 33 Depozytariusz Depozytariuszem niniejszego Traktatu jest Dyrektor Generalny WIPO. UZGODNIONE DEKLARACJE Artykuł 1.2 Przyjmuje się, że artykuł 1.2 wyjaśnia związek pomiędzy prawami do fonogramów zgodnie z niniejszym Traktatem a prawami autorskimi do utworów utrwalonych na fonogramach. W przypadku gdy niezbędna jest zarówno zgoda autora utworu utrwalonego na fonogramie, jak i artysty wykonawcy lub producenta posiadającego prawa do fonogramu, konieczność uzyskania zgody autora nie przestaje obowiązywać ze względu na wymóg uzyskania również zgody artysty wykonawcy lub producenta i vice versa. Ponadto przyjmuje się, że żadne z postanowień artykułu 1.2 nie uniemożliwia Umawiającej się Stronie przyznania artyście wykonawcy lub producentowi fonogramu praw wyłącznych wykraczających poza prawa przyznane w niniejszym Traktacie. Artykuł 2b Przyjmuje się, że definicja fonogramu określona w artykule 2b nie oznacza, iż na prawa do fonogramu jakikolwiek wpływ ma włączenie ich do utworu kinematograficznego lub utworu audiowizualnego. Artykuły 2e, 8, 9, 12 i 13 Używane w tych artykułach wyrażenia "zwielokrotnione egzemplarze" oraz "oryginał i zwielokrotnione egzemplarze", w kontekście prawa wprowadzenia do obrotu oraz prawa najmu przewidzianych w tych artykułach, odnoszą się wyłącznie do utrwalonych zwielokrotnionych egzemplarzy, które mogą być wprowadzone do obrotu jako przedmioty materialne. Artykuł 3 Przyjmuje się, że odwołanie się w artykułach 5.3 i 16 (a) (iv) Konwencji Rzymskiej do "obywatela innego Umawiającego się Państwa", w przypadku stosowania niniejszego Traktatu, oznacza w odniesieniu do organizacji międzyrządowej będącej Umawiającą się Stroną niniejszego Traktatu obywatela jednego z krajów będących członkiem tej organizacji. Artykuł 3.2 Dla stosowania artykułu 3.2 przyjmuje się, że utrwalenie oznacza ukończenie taśmy-matki ("bande-mére"). Artykuły 7, 11 i 16 Prawo zwielokrotnienia, o którym mowa w artykułach 7 i 11, oraz dopuszczalne wyjątki od tego prawa, określone w artykule 16, znajdują pełne zastosowanie w warunkach użycia techniki cyfrowej, w szczególności do korzystania z artystycznych wykonań i fonogramów w formie cyfrowej. Rozumie się, że przechowywanie w formie cyfrowej chronionego artystycznego wykonania lub fonogramu na nośniku elektronicznym stanowi zwielokrotnienie w rozumieniu tych artykułów. Artykuł 15 Przyjmuje się, że artykuł 15 nie stanowi pełnego rozwiązania kwestii poziomu praw nadawania i komunikowania publicznego, jakie powinny przysługiwać artystom wykonawcom i producentom fonogramów w epoce cyfrowej. Delegacje nie były w stanie osiągnąć konsensusu w zakresie różnych propozycji dotyczących aspektów wyłączności udzielanej w pewnych okolicznościach bądź praw przyznawanych bez możliwości zastrzeżenia, dlatego też pozostawiły tę kwestię do późniejszego rozstrzygnięcia. Artykuł 15 Przyjmuje się, że artykuł 15 nie wyklucza przyznawania prawa określonego w tym artykule artystom wykonawcom dzieł folkloru i producentom fonogramów z nagraniami dzieł folkloru, o ile takie fonogramy nie są publikowane dla celów zarobkowych. Artykuł 16 Uzgodnione oświadczenie dotyczące artykułu 10 (Ograniczenia i wyjątki) Traktatu WIPO o prawach autorskich stosuje się mutatis mutandis również do artykułu 16 (Ograniczenia i wyjątki) Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach. Artykuł 19 Uzgodnione oświadczenie dotyczące artykułu 12 (Zobowiązania dotyczące informacji o zarządzaniu prawami) Traktatu WIPO o prawach autorskich stosuje się mutatis mutandis również do artykułu 19 (Zobowiązania dotyczące informacji o zarządzaniu prawami) Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach. Po zaznajomieniu się z powyższym Traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 3 czerwca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 376) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o ratyfikacji Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. (Dz. U. Nr 50, poz. 422), w dniu 3 czerwca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował wymieniony Traktat. Dokument ratyfikacyjny Rzeczypospolitej Polskiej został złożony Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO), jako depozytariuszowi, dnia 21 lipca 2003 r. Traktat został podpisany przez następujące państwa: Republikę Południowej Afryki, Republikę Argentyńską, Republikę Austrii, Królestwo Belgii, Republikę Białorusi, Republikę Boliwii, Burkina Faso, Republikę Chile, Republikę Chorwacji, Królestwo Danii, Republikę Ekwadoru, Republikę Estońską, Republikę Finlandii, Republikę Francuską, Republikę Ghany, Republikę Grecką, Królestwo Hiszpanii, Republikę Indonezji, Irlandię, Państwo Izrael, Kanadę, Republikę Kazachstanu, Republikę Kenii, Republikę Kirgiską, Republikę Kolumbii, Republikę Kostaryki, Wielkie Księstwo Luksemburga, Meksykańskie Stany Zjednoczone, Republikę Mołdowy, Księstwo Monako, Mongolię, Republikę Namibii, Królestwo Niderlandów, Republikę Federalną Niemiec, Federalną Republikę Nigerii, Republikę Panamy, Republikę Portugalską, Rumunię, Republikę Senegalu, Republikę Słowacką, Republikę Słowenii, Stany Zjednoczone Ameryki, Konfederację Szwajcarską, Królestwo Szwecji, Republikę Togijską, Wschodnią Republikę Urugwaju, Boliwariańską Republikę Wenezueli, Republikę Węgierską, Republikę Włoską, Wspólnotę Europejską. Zgodnie z artykułem 29 Traktatu wszedł on w życie dnia 20 maja 2002 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z jego artykułem 30 ustęp (ii), wszedł on w życie dnia 21 października 2003 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały się stronami Traktatu w podanych niżej datach: 1. Republika Albanii 20 maja 2002 r. 2. Republika Argentyńska 20 maja 2002 r. 3. Republika Białorusi 20 maja 2002 r. 4. Republika Bułgarii 20 maja 2002 r. 5. Burkina Faso 20 maja 2002 r. 6. Republika Chile 20 maja 2002 r. 7. Republika Chorwacji 20 maja 2002 r. 8. Republika Czeska 20 maja 2002 r. 9. Republika Ekwadoru 20 maja 2002 r. 10. Republika Filipin 4 października 2002 r. 11. Republika Gabońska 20 maja 2002 r. 12. Gruzja 20 maja 2002 r. 13. Republika Gwatemali 8 stycznia 2003 r. 14. Republika Gwinei 25 maja 2002 r. 15. Republika Hondurasu 20 maja 2002 r. 16. Jamajka 12 czerwca 2002 r. 17. Japonia 9 października 2002 r. 18. Serbia i Czarnogóra 13 czerwca 2003 r. 19. Republika Kirgiska 15 sierpnia 2002 r. 20. Republika Kolumbii 20 maja 2002 r. 21. Republika Kostaryki 20 maja 2002 r. 22. Republika Litewska 20 maja 2002 r. 23. Republika Łotewska 20 maja 2002 r. 24. Republika Mali 20 maja 2002 r. 25. Meksykańskie Stany Zjednoczone 20 maja 2002 r. 26. Republika Mołdowy 20 maja 2002 r. 27. Mongolia 25 października 2002 r. 28. Republika Nikaragui 6 marca 2003 r. 29. Republika Panamy 20 maja 2002 r. 30. Republika Paragwaju 20 maja 2002 r. 31. Republika Peru 18 lipca 2002 r. 32. Rumunia 20 maja 2002 r. 33. Saint Lucia 20 maja 2002 r. 34. Republika Salwadoru 20 maja 2002 r. 35. Republika Senegalu 20 maja 2002 r. 36. Republika Słowacka 20 maja 2002 r. 37. Republika Słowenii 20 maja 2002 r. 38. Stany Zjednoczone Ameryki 20 maja 2002 r. 39. Republika Togijska 21 maja 2003 r. 40. Ukraina 20 maja 2002 r. 41. Republika Węgierska 20 maja 2002 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, podpisana w Wiedniu dnia 10 czerwca 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 377) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 10 czerwca 2002 r. została podpisana w Wiedniu Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Federalny Republiki Austrii, zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", - powodowane pragnieniem rozwoju i utrwalania stosunków przyjaźni i wzajemnej współpracy między obydwoma państwami, - zaniepokojone rozpowszechnianiem się przestępczości zorganizowanej, - przekonane o istotnym znaczeniu współpracy dla skutecznego zapobiegania i zwalczania przestępczości, - kierując się zasadami wzajemności i dwustronnych korzyści, z poszanowaniem prawa wewnętrznego swoich państw, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Umawiające się Strony zobowiązują się do współpracy między organami właściwymi w sprawach ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego swoich państw, w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości. Współpraca ta dotyczy w szczególności następujących przestępstw: 1) przeciwko życiu i zdrowiu (nietykalności cielesnej), 2) terroryzmu, 3) nielegalnej migracji, przemytu ludzi i handlu ludźmi, 4) sporządzania i rozpowszechniania materiałów pornograficznych z udziałem dzieci, 5) nielegalnej produkcji i handlu oraz przemytu broni, amunicji i materiałów wybuchowych, 6) kradzieży dzieł sztuki, pojazdów mechanicznych lub innych przedmiotów o znacznej wartości oraz nielegalnego handlu nimi, 7) fałszowania pieniędzy, innych środków płatniczych, papierów wartościowych oraz dokumentów, a także wprowadzania ich do obiegu, 8) gospodarczych oraz prania pieniędzy, 9) nielegalnego wytwarzania, wwozu, wywozu, transportu oraz obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami, 10) komputerowych. 2. Współpraca między Umawiającymi się Stronami obejmuje zwłaszcza takie przypadki, w których istnieje przypuszczenie, że działania przestępcze lub przygotowania do takich działań mogą wywołać skutki na terytorium państwa Umawiającej się Strony. Artykuł 2 Działania w zakresie współpracy na podstawie niniejszej umowy podejmowane będą na wniosek właściwego organu Umawiającej się Strony albo z własnej inicjatywy takiego organu, jeżeli istnieje przypuszczenie, że przemawia za tym interes drugiej Umawiającej się Strony. Przy realizacji wniosku stosowane będzie prawo państwa organu wezwanego. Artykuł 3 1. Organy właściwe, współpracujące w zakresie niniejszej umowy, określone są zgodnie z prawem wewnętrznym każdej z Umawiających się Stron. 2. Umawiające się Strony informują się wzajemnie o organach właściwych, o których mowa w ustępie 1, a także o zmianach właściwości lub nazw tych organów. 3. Stwierdza się, że obecnie organami właściwymi są: 1) po Stronie polskiej: a) minister właściwy do spraw wewnętrznych, b) minister właściwy do spraw instytucji finansowych, c) Szef Urzędu Ochrony Państwa, d) Komendant Główny Policji, e) Komendant Główny Straży Granicznej, f) minister właściwy do spraw finansów publicznych, 2) po Stronie austriackiej: Federalny Minister Spraw Wewnętrznych. Artykuł 4 Współpraca pomiędzy Umawiającymi się Stronami na podstawie niniejszej umowy odbywa się zgodnie z prawem wewnętrznym ich państw i obejmuje w szczególności: 1) wzajemne informowanie się o okolicznościach istotnych dla zapobiegania i zwalczania przestępczości, 2) wymianę doświadczeń w zakresie stosowania regulacji prawnych dotyczących zapobiegania i zwalczania przestępczości, jak również o stosowanych metodach, środkach i technikach kryminalistycznych, 3) wymianę doświadczeń w określonych dziedzinach zwalczania przestępczości i organizację spotkań ekspertów, 4) realizację zsynchronizowanych i uzgodnionych działań policyjnych, mających na celu zapobieganie i zwalczanie przestępczości, włącznie z zastosowaniem przesyłki kontrolowanej, 5) dopuszczenie funkcjonariuszy lub pracowników właściwych organów jednej Umawiającej się Strony do obecności przy wykonywaniu policyjnych czynności operacyjno-rozpoznawczych przez organy drugiej Umawiającej się Strony, w tym obserwacji i rozpytania, 6) współpracę w zakresie poszukiwania osób, identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz nieznanych zwłok. Artykuł 5 W zakresie współpracy przewidzianej w artykule 1 ustęp 1 punkt 2 właściwe organy Umawiających się Stron będą, w szczególności, wymieniać informacje i wyniki rozpoznania planowanych i popełnianych aktów terrorystycznych, o sposobie działania sprawców i o ugrupowaniach terrorystycznych planujących lub popełniających przestępstwa na szkodę ważnych interesów państwa jednej z Umawiających się Stron oraz podejmować wspólnie inne działania służące zapobieganiu terroryzmowi lub jego zwalczaniu. Artykuł 6 W zakresie współpracy przewidzianej w artykule 1 ustęp 1 punkt 3 właściwe organy Umawiających się Stron będą, w szczególności, przekazywać sobie wzajemnie informacje dotyczące metod i tras zorganizowanej nielegalnej migracji oraz informacje umożliwiające kontrolę autentyczności dokumentów podróży i wiz, włącznie z wymianą ich wzorów. Artykuł 7 W zakresie współpracy przewidzianej w artykule 1 ustęp 1 punkt 9 właściwe organy Umawiających się Stron będą, w szczególności: 1) przekazywać sobie wzajemnie informacje o: a) miejscach i metodach wytwarzania oraz przechowywania środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów, a także o używanych środkach transportu, b) miejscach przeznaczenia przewożonych środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów, 2) udostępniać sobie wzajemnie próbki nowych środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów, 3) ułatwiać wymianę informacji w zakresie nadzoru nad legalnym obrotem środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami. Artykuł 8 Realizacja współpracy między właściwymi organami Umawiających się Stron może odbywać się również poprzez oficerów łącznikowych, których zakres uprawnień określą właściwe organy zgodnie z przepisami ich prawa wewnętrznego. Artykuł 9 W sprawach związanych z wykonywaniem postanowień niniejszej umowy właściwe organy Umawiających się Stron posługują się, co do zasady, językami urzędowymi swoich państw. Artykuł 10 1. Właściwe organy jednej Umawiającej się Strony zapewnią, zgodnie z prawem wewnętrznym swojego państwa, ochronę oznaczonych odpowiednimi klauzulami tajności informacji, przekazywanych przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony w ramach współpracy na podstawie niniejszej umowy. 2. Informacje, o których mowa w ustępie 1, nie mogą być przekazywane innym organom niż wymienione w artykule 1 ustęp 1, bez uprzedniej pisemnej zgody organu właściwego, które je przekazał. 3. W razie narażenia na ujawnienie lub ujawnienia informacji, o których mowa w ustępie 1, właściwy organ Umawiającej się Strony poinformuje o tym niezwłocznie właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony. Organy te wyjaśnią okoliczności i skutki takiego zdarzenia oraz podejmą działania w celu zapobieżenia powtórzeniu się w przyszłości tego rodzaju zdarzeń. Artykuł 11 Wzajemne przekazywanie danych osobowych pomiędzy właściwymi organami Umawiających się Stron realizowane jest zgodnie z warunkami określonymi przez organ przekazujący dane oraz zgodnie z następującymi zasadami: 1) przekazywane dane nie mogą być wykorzystywane bez zgody organu przekazującego do celów innych niż te, które stanowiły podstawę ich przekazania, 2) przekazywane dane należy zniszczyć lub sprostować, jeżeli: a) okaże się, że są one nieprawdziwe, lub b) organ przekazujący dane poinformuje, że dane zostały uzyskane lub przekazane w sposób niezgodny z prawem, lub c) dane stały się zbędne dla realizacji zadania, które stanowiło uzasadnienie do ich przekazania, chyba że organ przekazujący dane wyraził zgodę na ich wykorzystanie w innym celu, 3) na wniosek organu przekazującego dane organ otrzymujący udzieli informacji o wykorzystaniu otrzymanych danych, 4) organ przekazujący dane zapewnia prawdziwość i aktualność przekazywanych danych. Jeżeli okaże się, że przekazano dane nieprawdziwe albo dane, których przekazanie było niedozwolone, bądź też dane prawidłowo przekazane podlegają zgodnie z prawem wewnętrznym państwa organu przekazującego zniszczeniu, należy niezwłocznie poinformować o tym organ otrzymujący dane, 5) jeżeli organ otrzymujący dane ma podstawy do przyjęcia, że przekazano dane nieprawdziwe lub podlegające zniszczeniu, informuje o tym organ przekazujący, 6) organ otrzymujący dane zobowiązany jest do ochrony otrzymanych danych przed nieuprawnionym dostępem, nieuprawnionymi zmianami i ujawnieniem, 7) organ przekazujący i organ otrzymujący dane zobowiązane są do udokumentowania we właściwy sposób faktu przekazania i otrzymania danych, 8) osoby zainteresowane mają, zgodnie z przepisami właściwego prawa wewnętrznego, prawo do dostępu do przekazanych w ramach niniejszej umowy danych ich dotyczących oraz do weryfikacji tych danych. W przypadku wniosku o skorzystanie z tego uprawnienia, organ dysponujący danymi przeprowadza przed podjęciem decyzji w sprawie wniosku konsultacje z organem, który przekazał dane. Artykuł 12 Organy wymienione w artykule 3 niniejszej umowy mogą, w razie potrzeby, odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej przedmiotem niniejszej umowy. Artykuł 13 Jeżeli jedna z Umawiających się Stron uzna, że realizacja wniosku lub innego rodzaju współpraca mogłyby naruszyć suwerenność jej państwa, zagrażać jego bezpieczeństwu bądź innym istotnym interesom lub naruszać zasady jego porządku prawnego, może odmówić częściowo albo całkowicie współpracy lub uzależnić ją od spełnienia określonych warunków. Artykuł 14 Koszty związane z wykonywaniem postanowień niniejszej umowy, z wyjątkiem kosztów związanych z działalnością przedstawicieli właściwych organów jednej Umawiającej się Strony na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, ponosi ta Umawiająca się Strona, na terytorium państwa której koszty te powstały, chyba że Umawiające się Strony postanowią inaczej. Artykuł 15 Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają zobowiązań Umawiających się Stron wynikających z dwustronnych lub wielostronnych umów międzynarodowych. Artykuł 16 1. Rozbieżności dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze bezpośrednich rokowań między organami wymienionymi w artykule 3, w zakresie ich właściwości. 2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze rokowań określonych w ustępie 1, sprawa zostanie przekazana do rozstrzygnięcia w drodze dyplomatycznej. Artykuł 17 1. Umawiające się Strony poinformują się wzajemnie w drodze wymiany not, że zostały spełnione wymogi prawa wewnętrznego każdej z Umawiających się Stron do wejścia w życie umowy. Niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym została przekazana nota późniejsza. 2. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. Umowa pozostaje w mocy do czasu wypowiedzenia na piśmie przez jedną z Umawiających się Stron w drodze dyplomatycznej, przy zachowaniu sześciomiesięcznego terminu wypowiedzenia. Niniejszą umowę sporządzono w Wiedniu dnia 10 czerwca 2002 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafike) Z upoważnienia Rządu Federalnego Republiki Austrii (podpis stanowi grafike) Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 12 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 24 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, podpisanej w Wiedniu dnia 10 czerwca 2002 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 378) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 12 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, podpisaną w Wiedniu dnia 10 czerwca 2002 r. Zgodnie z artykułem 17 ustęp 1 umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, podpisana w Helsinkach dnia 4 listopada 1999 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 379) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 4 listopada 1999 r. została podpisana w Helsinkach Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Finlandii, zwane dalej "Stronami", - uznając znaczenie współpracy międzynarodowej w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw oraz pragnąc w tym celu zaoferować wzajemnie jak najszerszą pomoc oraz wzmocnić swoją współpracę, - uwzględniając umowy międzynarodowe wiążące Strony, a w szczególności Konwencję Narodów Zjednoczonych z 1988 r. o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, Europejską konwencję z 1959 r. o prawnej pomocy w sprawach karnych, Europejską konwencję z 1977 r. o zwalczaniu terroryzmu oraz Konwencję Rady Europy z 1990 r. o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa, - przekonane o istotnym znaczeniu współpracy dla skutecznego zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, - dążąc do wypracowania optymalnych zasad, form i sposobów współpracy operacyjnej oraz środków prewencyjnych, uzgodniły, co następuje: Artykuł 1 1. Strony zobowiązują się do współpracy między właściwymi organami, w ramach ich kompetencji, w zakresie zapobiegania, wykrywania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw. 2. Strony zobowiązują się również do współpracy w zakresie poszukiwania osób zaginionych, a także w zakresie podejmowanych czynności związanych z identyfikacją osób o nieustalonej tożsamości oraz nieznanych zwłok, w tym ofiar wypadków. 3. Właściwymi organami, o których mowa w ustępie 1, realizującymi postanowienia niniejszej umowy, są: 1) po stronie Rzeczypospolitej Polskiej: a) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, b) Szef Urzędu Ochrony Państwa, c) Komendant Główny Policji, d) Komendant Główny Straży Granicznej, e) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, 2) po stronie Republiki Finlandii: a) Policja, b) Straż Graniczna, c) Urząd Celny. 4. Przy realizacji niniejszej umowy prośby o pomoc i informacje będą przekazywane Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio do właściwych organów. Prośby o pomoc i informacje będą przekazywane Republice Finlandii bezpośrednio do Narodowego Biura Śledczego. 5. Organy, o których mowa w ustępie 3, mogą zawierać porozumienia wykonawcze dotyczące realizacji niniejszej umowy, określające szczegółowe zasady i formy współpracy. Artykuł 2 W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1, Strony będą: 1) przekazywać sobie wzajemnie, o ile będzie to niezbędne dla zapobiegania przestępstwom i ich zwalczania, dane osobowe sprawców przestępstw oraz informacje o: a) osobach związanych z działaniami przestępczymi, b) powiązaniach przestępczych między sprawcami, c) strukturach grup i organizacji przestępczych oraz metodach ich działania, d) typowych zachowaniach poszczególnych sprawców i grup sprawców, e) podjętych już działaniach i ich wyniku, 2) wymieniać doświadczenia i informacje, w szczególności dotyczące metod zwalczania przestępczości zorganizowanej i nowych form przestępczego działania, 3) wymieniać wyniki prac badawczych z zakresu kryminalistyki i kryminologii, 4) udostępniać sobie informacje o przedmiotach i miejscach związanych z popełnieniem przestępstwa, a także sprzęt techniczny służący do zwalczania przestępczości, 5) organizować wymianę ekspertów w celu doskonalenia zawodowego, w szczególności w zakresie technik kryminalistycznych oraz metod zwalczania przestępstw, wymianę literatury fachowej i innych publikacji dotyczących przedmiotu niniejszej umowy. Artykuł 3 1. W celu realizacji współpracy, o której mowa w artykule 1, Strony będą wymieniać informacje służące zapobieganiu i zwalczaniu, w szczególności: 1) terroryzmu, 2) nielegalnego obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi oraz ich prekursorami, 3) nielegalnego obrotu materiałami jądrowymi i promieniotwórczymi, 4) nielegalnego obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, 5) nielegalnej migracji i przemytu ludzi. 2. Realizując współpracę, o której mowa w ustępie 1, Strony będą: 1) monitorować działania przestępcze, 2) przekazywać informacje dotyczące metod, technik oraz środków używanych do popełniania przestępstw, a także informacje dotyczące środków finansowych lub mienia związanego z ich popełnieniem, 3) wymieniać doświadczenia i informacje dotyczące metod zapobiegania, wykrywania i zwalczania przestępczości, 4) udostępniać sobie, w razie potrzeby, niezbędne ilości substancji dla celów analityczno-badawczych. Artykuł 4 1. Prośba o pomoc przekazywana będzie w formie pisemnej, drogą pocztową, teleksem lub telefaksem bądź za pośrednictwem innych kanałów komunikacji danych. W przypadkach pilnych prośba może być przekazywana telefonicznie. 2. Prośba przekazana telefonicznie powinna zostać niezwłocznie potwierdzona na piśmie. Jeżeli prośba została przekazana teleksem bądź telefaksem albo za pośrednictwem innych kanałów komunikacji danych, lub jeżeli powstaną jakiekolwiek wątpliwości co do autentyczności lub treści prośby, organ, do którego skierowano prośbę, może zażądać potwierdzenia prośby na piśmie. Artykuł 5 1. Prośba o pomoc powinna zawierać: 1) oznaczenie organu kierującego prośbę oraz wskazanie organu, do którego prośba jest kierowana, 2) opis sprawy, a w szczególności niezbędne dane identyfikujące osobę lub zdarzenie, 3) opis żądanej pomocy, wraz z uzasadnieniem. 2. Prośba o pomoc może zawierać, w szczególności, także: 1) wskazany czas wykonania żądanych czynności, 2) wniosek o umożliwienie obecności przedstawiciela Strony występującej z prośbą podczas wykonywania żądanych czynności, 3) wniosek o wykonanie żądanych czynności w określonej kolejności, 4) inne sugestie dotyczące wykonania prośby, 5) inne informacje niezbędne do spełnienia prośby. 3. Prośba o pomoc nieodnosząca się do konkretnego zdarzenia powinna zawierać jedynie informacje niezbędne do jej realizacji. Artykuł 6 1. Pomoc będzie świadczona wzajemnie przez organy, o których mowa w artykule 1 ustępie 3, zgodnie z ich właściwością i zasadami prawa wewnętrznego. 2. Jeżeli organ, do którego skierowano prośbę, jest niewłaściwy do jej wykonania, powinien niezwłocznie przekazać prośbę do organu właściwego, zawiadamiając o tym organ występujący z prośbą. Artykuł 7 1. Organ, do którego skierowano prośbę, wykona prośbę niezwłocznie. Organ ten może zażądać dostarczenia dodatkowych informacji, jeżeli jest to konieczne do spełnienia prośby. 2. Organ, do którego skierowano prośbę, o ile będzie to możliwe, zapewni przy jej realizacji udział przedstawicieli organu występującego z prośbą, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w artykule 5 ustępie 2 punkcie 2. 3. Organ, do którego skierowano prośbę, natychmiast zawiadomi organ występujący z prośbą o okolicznościach, które powodują opóźnienie jej spełnienia lub udzielenia odpowiedzi. Artykuł 8 1. Pomoc nie zostanie udzielona w całości lub części albo zostanie udzielona z zastrzeżeniem określonych warunków, jeżeli wykonanie prośby może naruszyć suwerenność lub bezpieczeństwo Państwa Strony, do której skierowano prośbę, lub jeżeli jest to niezgodne z podstawowymi zasadami jej prawa wewnętrznego. 2. Ustęp 1 stosuje się także, jeżeli wykonanie prośby byłoby niezgodne z zobowiązaniami międzynarodowymi wiążącymi Stronę, do której wnoszona jest prośba, a przede wszystkim zobowiązaniami dotyczącymi praw człowieka. 3. Odmowa pomocy, wraz z uzasadnieniem, zostanie przekazana na piśmie organowi kierującemu prośbę. Artykuł 9 Prośba oraz załączone do niej dokumenty sporządzane będą w języku urzędowym Strony, do której kierowana jest prośba, lub w języku angielskim. Artykuł 10 1. Strony zapewnią ochronę przekazywanych sobie wzajemnie informacji niejawnych. 2. Informacje, o których mowa w ustępie 1, przekazane przez jedną Stronę drugiej Stronie, mogą być udostępnione organom państw trzecich wyłącznie za zgodą Strony przekazującej. 3. W wypadku ujawnienia lub narażenia na ujawnienie informacji niejawnych przekazanych przez Stronę, druga Strona powiadomi niezwłocznie o tym zdarzeniu Stronę przekazującą i poinformuje o okolicznościach zdarzenia, jego skutkach oraz działaniach podjętych w celu zapobieżenia występowaniu w przyszłości tego rodzaju zdarzeń. 4. Ochrona danych osobowych przekazywanych na podstawie niniejszej umowy będzie zapewniona zgodnie z prawem wewnętrznym Stron oraz wiążącymi je umowami międzynarodowymi. Artykuł 11 1. Koszty wykonania prośby ponosi Strona, do której prośba jest kierowana, chyba że Strony uzgodnią inaczej. Jeśli wykonanie prośby może powodować znaczne lub nadzwyczajne koszty, Strony dokonają uzgodnień w celu określenia warunków realizacji prośby, a także sposobu ponoszenia i podziału kosztów pomiędzy Stronami. 2. Koszty spowodowane przez przedstawicieli Strony wnoszącej prośbę w trakcie jej realizacji na terytorium Strony, do której prośba jest kierowana, ponosi Strona wnosząca prośbę. Artykuł 12 Organy wymienione w artykule 1 ustępie 3 mogą odbywać konsultacje w celu zapewnienia skuteczności współpracy będącej przedmiotem niniejszej umowy. Artykuł 13 1. Postanowienia niniejszej umowy nie uniemożliwią właściwym organom Stron współpracy zgodnie z innymi umowami międzynarodowymi, których są stronami. 2. Umowa niniejsza nie wpływa na prawa i obowiązki Stron wynikające z innych umów międzynarodowych, których są one stronami. 3. Postanowienia niniejszej umowy nie wpłyną na przekazywanie próśb Stron za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnych - Interpol. Artykuł 14 1. Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane w drodze bezpośrednich rokowań między organami wymienionymi w artykule 1 ustępie 3, w zakresie ich właściwości. 2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze rokowań określonych w ustępie 1, spór będzie rozstrzygany w drodze dyplomatycznej. Artykuł 15 1. Umowa podlega przyjęciu zgodnie z prawem wewnętrznym Stron, co zostanie stwierdzone w drodze wymiany not. Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia otrzymania noty późniejszej. 2. Umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w drodze notyfikacji przez każdą ze Stron. W takim wypadku utraci moc po upływie trzech miesięcy od dnia otrzymania przez drugą Stronę noty wypowiadającej. Sporządzono w Helsinkach dnia 4 listopada 1999 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, fińskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności tekst w języku angielskim uważany będzie za rozstrzygający. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafike) Z upoważnienia Rządu Republiki Finlandii (podpis stanowi grafike) Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 22 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, podpisanej w Helsinkach dnia 4 listopada 1999 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 380) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 22 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, podpisaną w Helsinkach dnia 4 listopada 1999 r. Zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 umowy zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Umowa wchodzi w życie z dniem 20 listopada 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ podpisany w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael zmieniający Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisaną w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 381) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 27 czerwca 1997 r. został podpisany w Warszawie Protokół między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael zmieniający Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisaną dnia 22 maja 1991 r., w następującym brzmieniu: PROTOKÓŁ między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael zmieniający Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Państwa Izrael (zwane dalej "Umawiającymi się Stronami"), pragnąc zawrzeć Protokół zmieniający Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael, podpisaną w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r., uzgodniły, co następuje: Artykuł I Skreśla się artykuł 6 i nadaje mu się następujące brzmienie: 1. Każda Umawiająca się Strona, na terytorium której dokonane zostały inwestycje przez inwestorów drugiej Umawiającej się Strony, gwarantuje takim inwestorom swobodny transfer w wolnowymienialnej walucie płatności związanych z takimi inwestycjami, a w szczególności, lecz nie wyłącznie: a) kapitału i kwot dodatkowych niezbędnych dla utrzymania i rozszerzenia inwestycji; b) przychodów, w tym, lecz nieograniczonych do: dywidend, zysków, odsetek, zysków ze zbycia majątku, należności licencyjnych i honorariów; c) kwot na spłaty pożyczek legalnie zaciągniętych, udokumentowanych i związanych bezpośrednio z daną inwestycją; d) wpływów z całkowitej lub częściowej likwidacji inwestycji; e) odszkodowań przewidzianych w artykułach 4 i 5; f) zarobków obywateli jednej z Umawiających się Stron dopuszczonych do pracy w związku z inwestycją na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zgodnie z jej ustawodawstwem i przepisami. 2. Transfery będą dokonywane bez zbędnej zwłoki w walucie wymienialnej, w której kapitał został pierwotnie zainwestowany, lub w każdej innej walucie wymienialnej uzgodnionej między inwestorem a zainteresowaną Umawiającą się Stroną według przeważającego kursu wymiany w dniu transferu, pod warunkiem że inwestor spełni wszystkie zobowiązania podatkowe i że transfer będzie dokonywany zgodnie z procedurą ustaloną przez Umawiającą się Stronę, na której inwestycja została dokonana. W przypadku zmiany przepisów dewizowych jednej z Umawiających się Stron, dana Umawiająca się Strona gwarantuje, że takie zmiany nie naruszą prawa do transferu inwestycji i przychodów, jakie istniało w czasie dokonania inwestycji. Jeżeli jednak takie zmiany będą gwarantować nowym inwestycjom i przychodom bardziej korzystne warunki niż te, które obowiązywały w czasie dokonywania inwestycji, to będą miały zastosowanie warunki bardziej korzystne. 3. Umawiające się Strony zobowiązują się przyznać transferom, o których mowa w ustępach 1 i 2 tego artykułu, traktowanie nie mniej korzystne niż przyznane transferom pochodzącym z inwestycji dokonanych przez inwestorów jakiegokolwiek państwa trzeciego. Artykuł II 1. Każda Umawiająca się Strona poinformuje pisemnie w drodze dyplomatycznej drugą Umawiającą się Stronę, że jej wewnętrzne procedury prawne wymagane dla wejścia w życie niniejszego protokołu zostały spełnione. 2. Niniejszy protokół, który stanowi integralną część umowy, wejdzie w życie w dniu otrzymania późniejszej notyfikacji, o której mowa w ustępie 1. 3. Niniejszy protokół pozostanie w mocy w zakresie postanowień artykułu I niniejszego protokołu tak długo, jak długo pozostanie w mocy Umowa o wzajemnym popieraniu i ochronie inwestycji. Artykuł III Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie, dnia 27 czerwca 1997 r., co odpowiada 22 sivan 5757 roku, każdy w językach polskim, hebrajskim i angielskim, przy czym wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy interpretacji przeważa język angielski. Za Rząd Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafike) Za Rząd Państwa Izrael (podpis stanowi grafike) Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 8 października 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: J. Buzek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 18 września 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael, podpisanego w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r., zmieniającego Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisaną w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 382) Podaje się niniejszym do wiadomości, że w dniu 8 października 1999 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Protokół między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael, podpisany w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r., zmieniający Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzoną w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 124, poz. 561). Zgodnie z artykułem II ust. 1 protokołu zostały dokonane przewidziane w tym artykule notyfikacje. Protokół wszedł w życie z dniem 27 lipca 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROGRAM REALIZACJI UMOWY między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury na lata 2003-2006, podpisany w Ankarze dnia 7 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 383) PROGRAM REALIZACJI UMOWY między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury na lata 2003-2006 Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Turcji, zwane dalej "Stronami", działając na podstawie artykułu IX Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury, zawartej w Ankarze dnia 24 października 1990 r., uzgodniły niniejszy Program Współpracy na lata 2003, 2004, 2005 i 2006. I. Nauka i szkolnictwo Artykuł 1 Strony będą popierały bezpośrednią współpracę między uczelniami wyższymi i instytucjami naukowymi obu krajów w zakresie: a) prowadzenia wspólnych badań naukowych, b) wymiany pracowników naukowo-dydaktycznych w celu prowadzenia zajęć akademickich, udziału w kongresach i seminariach, c) wymiany studentów, d) wymiany informacji i publikacji naukowych. Dziedziny współpracy i warunki finansowe będą uzgadniane między zainteresowanymi uczelniami wyższymi i instytucjami obu krajów. Artykuł 2 Strony będą dążyły do rozszerzenia wiedzy o języku, historii i kulturze drugiego kraju. Strony będą kierowały nauczycieli akademickich do uczelni wyższych w porozumieniu z tymi uczelniami. Strony będą kierowały lektorów lub wykładowców języka i literatury swojego kraju do uczelni wyższych wskazanych przez Stronę przyjmującą. Prośba o skierowanie nowego lektora lub wykładowcy powinna być przekazana Stronie wysyłającej na co najmniej rok przed przewidywanym okresem zatrudnienia, celem umożliwienia załatwienia wszelkich formalności niezbędnych do jego przyjęcia. Wniosek o przyjęcie nowego lektora lub wykładowcy lub przedłużenie zatrudnienia na następny rok akademicki Strony będą sobie przekazywały do 31 maja każdego roku. Artykuł 3 Strona polska przyzna każdego roku Stronie tureckiej: a) do 40 miesięcy stypendialnych na badania naukowe, b) 6 jednomiesięcznych stypendiów dla studentów i wykładowców języka polskiego na letnie kursy języka i kultury polskiej, organizowane przez polskie uniwersytety. Artykuł 4 Strona turecka przyzna każdego roku Stronie polskiej: a) do 38 miesięcy stypendialnych na staże językowe oraz badania naukowe w różnych dziedzinach, b) 7 dwumiesięcznych stypendiów dla studentów i wykładowców języka tureckiego na letnie kursy, organizowane przez Centrum Nauczania Języka Tureckiego ("TÖMER") w różnych ośrodkach na terenie Turcji. Artykuł 5 Strony będą wymieniały materiały informacyjne i publikacje dotyczące programów edukacyjnych, systemów oświaty oraz organizacji szkolnictwa wyższego. Artykuł 6 W okresie obowiązywania niniejszego programu Strony mogą wymienić po dwie delegacje składające się z trzech osób, na okres 10 dni, w celu zebrania informacji i zapoznania się z systemami szkolnictwa drugiej Strony. Szczegóły zostaną uzgodnione drogą dyplomatyczną. Artykuł 7 Strony będą popierały nawiązywanie kontaktów partnerskich między szkołami średnimi obu krajów. Artykuł 8 Dążąc do zapewnienia obiektywnej informacji o swoich krajach, Strony będą kontynuowały współpracę i wymienią atlasy, podręczniki geografii i historii, używane w szkołach podstawowych i średnich, a także będą sobie przekazywały oceny, uwagi i komentarze. Spotkania ekspertów będą się odbywały - w razie potrzeby - na przemian w Polsce i Turcji. Szczegóły zostaną uzgodnione drogą dyplomatyczną. Artykuł 9 Strony będą popierały kontynuowanie prac między Komitetem Badań Naukowych (KBN) ze Strony polskiej i Radą Badań Naukowych i Technicznych (TÜBITAK) ze Strony tureckiej, w celu zawarcia dwustronnej umowy międzyrządowej o współpracy w dziedzinie nauki i techniki. II. Kultura i sztuka Artykuł 10 Strony będą rozwijały współpracę w zakresie zachowania, konserwacji i ochrony dziedzictwa kulturalnego i historycznego obu krajów, zgodnie z konwencjami Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) i Rady Europy, a mianowicie Konwencją w Sprawie Ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego z roku 1972 i Europejską Konwencją Kulturalną z roku 1954, których są stronami. Artykuł 11 Strony będą współpracowały w zakresie uzupełnienia inwentaryzacji ruchomych i nieruchomych zabytków kultury polskiej w Turcji oraz ruchomych i nieruchomych zabytków kultury tureckiej w Polsce. Artykuł 12 Strony będą organizowały wspólne praktyki terenowe dla polskich studentów Akademii Sztuk Pięknych oraz tureckich studentów sztuk plastycznych, w szczególności w dziedzinie konserwacji dzieł sztuki. Artykuł 13 Strony będą wymieniały informacje i doświadczenia dotyczące prawa i praktyki, które obowiązują w obu krajach, w zakresie ochrony dziedzictwa kulturalnego, ze szczególnym uwzględnieniem zwalczania nielegalnego wywozu dzieł sztuki. Artykuł 14 Strona turecka poprze inicjatywę Strony polskiej zrealizowania programu archiwizacji ksiąg pamiątkowych z "Domu Cioci Zosi" w polskiej wsi Adampol (Polonezköy) pod Istambułem oraz zarchiwizowania wszystkich ksiąg na CD-ROMach i wydania opracowania monograficznego w języku polskim i tureckim. Artykuł 15 Strony będą wzajemnie zapraszały ekspertów drugiego kraju do udziału w międzynarodowych kongresach, sympozjach i wystawach poświęconych ochronie obiektów zabytkowych. Artykuł 16 1. Strony będą popierały wymianę wystaw sztuki ludowej i tradycyjnych wyrobów rękodzielniczych, a także wymianę ekspertów z różnych dziedzin kultury ludowej. 2. Strony będą wzajemnie zapraszały folklorystyczne zespoły muzyczne i taneczne do udziału w międzynarodowych festiwalach folkloru, organizowanych w obu krajach. Artykuł 17 Strony będą popierały współpracę w dziedzinie dramatu, zwłaszcza w zakresie wzajemnego wystawiania sztuk renomowanych autorów polskich i tureckich. Artykuł 18 Strony będą popierały wzajemne zapraszanie obserwatorów, członków jury, artystów i zespołów drugiego kraju na festiwale muzyczne, operowe i baletowe, organizowane w obu krajach. Artykuł 19 Strony będą popierały bezpośrednie kontakty między bibliotekami obu krajów, w szczególności współpracę między Biblioteką Narodową w Warszawie i Biblioteką Narodową w Ankarze, w zakresie wymiany materiałów informacyjnych i publikacji. W ramach tej współpracy Strony wymienią po 2 bibliotekarzy z każdego kraju na 10-dniowe wizyty studyjne. Artykuł 20 Strony wymienią, na zasadzie wzajemności, mikrofilmy manuskryptów. Artykuł 21 Strony będą popierały wzajemny udział w międzynarodowych targach książki organizowanych w obu krajach, zwłaszcza w Międzynarodowych Targach Książki w Warszawie oraz Targach Książki TÜYAB w Istambule oraz w Międzynarodowych Targach Książki dla Dzieci w Ankarze. Artykuł 22 Strony będą popierały dokonywanie przekładów i publikowanie poezji oraz innych dzieł literackich autorów drugiego kraju. Artykuł 23 Strony będą popierały współpracę w dziedzinie archeologii, muzealnictwa oraz restauracji zabytków i wytworów kultury. Artykuł 24 1. Strony uznały szczególną rolę, jaką odgrywa działalność Muzeum Adama Mickiewicza w Istambule dla zachowania polsko-tureckich związków historycznych, i będą pomagały w realizacji projektu kompleksowej renowacji tego Muzeum, obejmującej remont budynku oraz konserwację eksponatów pochodzących ze zbiorów Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. 2. Remont Muzeum Adama Mickiewicza będzie przedmiotem oddzielnego porozumienia między obu Stronami. W tym celu Strony powołają wspólną grupę roboczą. 3. W celu przeprowadzenia należytej konserwacji eksponatów Strona turecka będzie depozytariuszem obiektów, które będą eksponowane w Muzeum Sztuki Tureckiej i Muzułmańskiej, oraz przyjmie w okresie obowiązywania niniejszego programu trzech ekspertów z Muzeum Literatury w Warszawie, każdego na okres 2 tygodni, którzy dokonają przeglądu i niezbędnych prac konserwatorskich. 4. W okresie obowiązywania programu Strona polska przyjmie trzech ekspertów tureckich, każdego na okres nie dłuższy niż 15 dni, w celu zapoznania się z muzeami polskimi. Artykuł 25 Strony będą popierały bezpośrednią współpracę między polskimi i tureckimi instytucjami, organizacjami i stowarzyszeniami filmowców, zwłaszcza w zakresie realizacji filmów, świadczenia usług filmowych i prezentacji filmów drugiego kraju na zasadach handlowych oraz na pokazach niekomercyjnych. Artykuł 26 Strony będą popierały współpracę stowarzyszeń filmowców oraz archiwów filmowych obu krajów. Artykuł 27 1. Strony będą popierały organizowanie, na zasadzie wzajemności, przeglądów filmów drugiej Strony oraz udział filmów drugiego kraju w festiwalach filmowych. 2. Strony będą wzajemnie popierały organizowanie tygodni filmowych w swoich krajach i umożliwią wymianę delegacji, liczącej najwyżej trzy osoby. Artykuł 28 Strony będą wzajemnie popierały współpracę w dziedzinie ochrony praw własności intelektualnej i będą wzajemnie się informowały o międzynarodowych konferencjach, dyskusjach panelowych, sympozjach itp. dotyczących kwestii praw własności intelektualnej. Strony będą wymieniały publikacje i dokumentację dotyczącą obowiązującego w obu krajach ustawodawstwa i stosowanej praktyki w zakresie praw własności intelektualnej. Każda ze Stron uzna prawa autorskie i pokrewne, przysługujące obywatelom i instytucjom drugiej Strony oraz ich następcom prawnym. Strony zabezpieczą jednocześnie ochronę tych praw na takich samych warunkach, jakie stwarzane są jej wewnętrznym ustawodawstwem dla jej własnych obywateli i instytucji. Strony zobowiązują się ponadto do wzajemnego poszanowania praw własności intelektualnej swych obywateli i instytucji, zgodnie z umowami i konwencjami międzynarodowymi, których są stronami. Strony będą wymieniały informacje, dokumentację oraz publikacje w zakresie międzynarodowych uregulowań prawnych, dotyczących własności intelektualnej, oraz ich wewnętrznego ustawodawstwa i praktyki odnośnie do rozstrzygania sporów w tej dziedzinie. Na wniosek drugiej Strony każda ze Stron dostarczy w ramach współpracy ekspertyzę w zakresie praw własności intelektualnej. Artykuł 29 Strony będą dążyły, aby organizowanym na zasadzie wzajemności wystawom rzemiosł tradycyjnych, sztuki współczesnej i plastyki, z wyjątkiem prezentacji wystaw dziedzictwa historycznego, towarzyszył jeden lub dwóch komisarzy, wyznaczonych zgodnie z wewnętrznymi przepisami każdej ze Stron. Strony będą wzajemnie popierały udział przedstawicieli drugiej Strony w międzynarodowych wystawach, biennale i sympozjach plastycznych, organizowanych w obu krajach. Warunki wymiany każdorazowo uzgodnią bezpośrednio organizatorzy. Artykuł 30 Strony uznały duże znaczenie ośrodków kultury dla prowadzenia działalności kulturalnej. Strona polska przychylnie ustosunkuje się do inicjatywy utworzenia Tureckiego Ośrodka Kultury w Warszawie. III. Inne dziedziny współpracy Artykuł 31 Strony będą popierały współpracę w dziedzinie archiwistyki i zachęcą państwowe instytucje archiwów obu krajów, a mianowicie Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych Rzeczypospolitej Polskiej oraz Turecką Generalną Dyrekcję Archiwów Państwowych, do odnowienia - zgodnie z wewnętrznymi przepisami każdej ze Stron - Protokołu o współpracy z dnia 22 września 1997 r. Artykuł 32 Strony będą popierały współpracę między organizacjami kultury fizycznej i sportu oraz będą sprzyjały wszelkim inicjatywom służącym dalszemu jej rozwijaniu. Dla zrealizowania celów niniejszego programu zainteresowane ministerstwa i instytucje obu Stron będą zawierały porozumienia o bezpośredniej współpracy i okresowe programy wykonawcze do tych porozumień, określające zakres, formy oraz warunki organizacyjne i finansowe wymiany w zakresie kultury fizycznej i sportu. Artykuł 33 Strony będą popierały wymianę ekspertów, informacji i publikacji między stowarzyszeniami lub organizacjami młodzieżowymi i innymi instytucjami prowadzącymi działalność w tej dziedzinie. Artykuł 34 Strony będą popierały wzajemny udział młodzieży w obozach letnich organizowanych w drugim kraju. Szczegóły tej wymiany (liczba osób, warunki organizacyjno-finansowe) zostaną uzgodnione przez instytucje partnerskie obu krajów w drodze bezpośrednich kontaktów. Artykuł 35 Strony będą popierały bezpośrednie kontakty między agencjami prasowymi i informacyjnymi oraz organizacjami dziennikarskimi obu krajów. Artykuł 36 Strony zachęcą swoje agencje informacyjne, a mianowicie Polską Agencję Prasową (PAP) i Anatolijską Agencję Informacyjną Turcji, do zawarcia Porozumienia o współpracy. Artykuł 37 Strony będą popierały rozwój współpracy między swoimi instytucjami radiowymi i telewizyjnymi, w ramach Europejskiej Unii Nadawców (EBU). IV. Postanowienia finansowe i organizacyjne A. Wymiana osób Artykuł 38 Strona wysyłająca powiadomi Stronę przyjmującą, na co najmniej trzy miesiące przed zakładanym terminem wizyty, o zamiarze wysłania osób, podając niezbędne dane personalne, cel podróży oraz proponowany program pobytu. Strona przyjmująca przekaże Stronie wysyłającej swoją decyzję w sprawie proponowanej wizyty na sześć tygodni przed datą przybycia. Strona wysyłająca powiadomi Stronę przyjmującą o dokładnej dacie przyjazdu i środku transportu, na co najmniej trzy tygodnie przed planowaną datą przybycia. Artykuł 39 Zgłoszenia (kwestionariusze z załącznikami) na stypendia i kursy letnie będą przekazywane za pośrednictwem Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Ankarze (w odniesieniu do wyjeżdżających do Polski) oraz za pośrednictwem Ambasady Republiki Turcji w Warszawie (w odniesieniu do wyjeżdżających do Turcji), w terminach podanych przez władze oświatowe obu krajów. Artykuł 40 Strona wysyłająca zapewni, że osoby uczestniczące w wymianie objętej niniejszym programem będą posiadały ubezpieczenie (polisę) na wypadek choroby lub nieszczęśliwego wypadku. Studenci tureccy będą mogli również korzystać z ubezpieczenia przysługującego w Polsce osobom studiującym w wyższej uczelni. Artykuł 41 Strona wysyłająca pokrywa koszty podróży w obie strony. Artykuł 42 Wszelkie należności związane z przyjmowaniem osób w ramach niniejszego programu będą wypłacane im przez Stronę przyjmującą bezpośrednio po przyjeździe. Artykuł 43 Osobom przebywającym w ramach ustaleń programu na terytorium Państwa-Strony nie dłużej niż 15 dni koszty zakwaterowania, wyżywienia oraz koszty podróży na terytoriach Państwa-Strony pokrywają - zgodnie z przepisami obowiązującymi w ich Państwie - podmioty wyrażające gotowość zaproszenia tych osób. Artykuł 44 Strona przyjmująca zapewnia stypendystom: a) bezpłatną naukę, b) świadczenia stypendialne przeznaczone na utrzymanie i zakwaterowanie, zgodnie z przepisami obowiązującymi w jej kraju. B. Wymiana lektorów Artykuł 45 Strona wysyłająca pokrywa koszty podróży lektora lub wykładowcy do miejsca docelowego w kraju przyjmującym i z powrotem. Artykuł 46 Szkoła wyższa, która wyraża gotowość zatrudnienia lektora lub wykładowcy w ramach artykułu 2 niniejszego programu, zobowiązana jest do zawarcia z nim umowy o pracę, zgodnie z przepisami obowiązującymi w jej kraju, określającej warunki zatrudnienia, a w szczególności zakres obowiązków służbowych, liczbę godzin dydaktycznych, wysokość wynagrodzenia i przysługujące mu prawa. C. Wymiana wystaw Artykuł 47 Koszty organizacji imprez na zasadach komercyjnych będą każdorazowo uzgadniane przez zainteresowane agencje obu krajów. V. Postanowienia końcowe Artykuł 48 Strony będą udzielały swego poparcia wszelkim innym inicjatywom, które nie zostały określone w niniejszym programie, a które mogą przyczynić się do rozwoju współpracy między obu krajami w dziedzinach oświaty, nauki i kultury. Artykuł 49 Strony, w miarę potrzeby, będą powoływały ad hoc grupy robocze w celu realizacji konkretnych przedsięwzięć lub zagadnień nieujętych w niniejszym programie. Artykuł 50 Niniejszy program wejdzie w życie z dniem podpisania i pozostanie w mocy do dnia 31 grudnia 2006 r. Jego obowiązywanie zostanie automatycznie przedłużone do czasu podpisania kolejnego programu, o ile żadna ze Stron nie wypowie go w drodze notyfikacji. W takim przypadku program utraci moc po upływie 60 dni od daty wypowiedzenia. Sporządzono w Ankarze dnia 7 kwietnia 2003 r. w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i angielskim, przy czym wszystkie teksty posiadają jednakową moc. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst w języku angielskim uważany będzie za rozstrzygający. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rządu Republiki Turcji (podpis stanowi grafikę) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Programem realizacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury na lata 2003- 2006, podpisanym w Ankarze dnia 7 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 41, poz. 384) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) Rada Ministrów w dniu 4 kwietnia 2003 r. udzieliła zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Programem realizacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury na lata 2003-2006, poprzez podpisanie. Powyższy program został podpisany w Ankarze dnia 7 kwietnia 2003 r. w oparciu o art. IX Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury, sporządzonej w Ankarze dnia 24 października 1990 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 106, poz. 521). Zgodnie z art. 50 programu wszedł on w życie z dniem podpisania, tj. dnia 7 kwietnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. A.D. Rotfeld Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 12 marca 2004 r. w sprawie opuszczenia flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 385) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199, z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z 1997 r. Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268) w związku z § 1 uchwały nr 49/2004 Rady Ministrów z dnia 12 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia żałoby narodowej zarządza się, co następuje: § 1. W związku z tragicznymi wydarzeniami w Królestwie Hiszpanii w dniu 11 marca 2004 r. zarządzam opuszczenie do połowy masztu flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 12 marca 2004 r. od godz. 1900 oraz w dniu 13 marca 2004 r. § 2. Flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej opuszcza się na budynkach lub przed budynkami stanowiącymi siedziby urzędowe albo miejsce obrad naczelnych władz Państwa, innych organów państwowych i państwowych jednostek organizacyjnych, a także organów samorządu terytorialnego i komunalnych jednostek organizacyjnych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych 1) (Dz. U. Nr 42, poz. 386) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) organizację i zadania Agencji Rynku Rolnego, zwanej dalej "Agencją"; 2) zasady prowadzenia centralnego rejestru przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach administrowanych przez Agencję, w tym dotyczących Wspólnej Polityki Rolnej, w ramach których Agencja realizuje swoje zadania; 3) organizację rynku: a) mięsa, b) wina, c) cukru, d) skrobi, e) oliwy, f) jedwabników. 2. Do realizacji mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej określonych w przepisach Unii Europejskiej nie stosuje się przepisów o ochronie konsumentów i konkurencji oraz przepisów o zamówieniach publicznych. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz przepisów Unii Europejskiej w zakresie Wspólnej Polityki Rolnej, o których mowa w ustawie. Rozdział 2 Organizacja i zadania Agencji Art. 2. 1. Agencja jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną. 2. Agencja podlega ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje nadzór nad gospodarką finansową Agencji. Art. 3. Siedzibą Agencji jest miasto stołeczne Warszawa. Art. 4. W skład Agencji wchodzą: 1) biuro Agencji, zwane dalej "Centralą"; 2) oddziały terenowe, działające na obszarze jednego województwa albo kilku województw. Art. 5. 1. Agencja działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Agencji określający w szczególności: 1) strukturę organizacyjną Centrali; 2) liczbę, zasięg terytorialny i siedziby oddziałów terenowych; 3) szczegółowe zasady gospodarki finansowej oraz sporządzania planu finansowego Agencji. Art. 6. 1. Organem wykonawczym i zarządzającym Agencji jest Prezes Agencji. 2. Prezes Agencji jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych. Prezesa Agencji odwołuje Prezes Rady Ministrów. 3. Prezes Agencji kieruje działalnością Agencji przy pomocy zastępców Prezesa Agencji powoływanych w liczbie od 2 do 4 oraz dyrektorów oddziałów terenowych. 4. Prezes Agencji składa roczne sprawozdanie z działalności Agencji ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Art. 7. 1. Prezes Agencji oraz dyrektorzy oddziałów terenowych mogą upoważniać pracowników Agencji do podejmowania określonych czynności, w tym do wydawania decyzji administracyjnych. 2. W postępowaniu administracyjnym organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego jest w stosunku do: 1) dyrektorów oddziałów terenowych - Prezes Agencji; 2) Prezesa Agencji - minister właściwy do spraw rynków rolnych. Art. 8. 1. Agencja prowadzi samodzielną gospodarkę finansową. 2. Agencja działa zgodnie z planem finansowym, obejmującym rok obrachunkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. 3. Roczny plan finansowy Agencji, na wniosek Prezesa Agencji, zatwierdza minister właściwy do spraw finansów publicznych oraz minister właściwy do spraw rynków rolnych. 4. Działalność Agencji finansowana: 1) z dotacji budżetowej jest prowadzona zgodnie z przepisami o rachunkowości; 2) ze środków na prefinansowanie wydatków z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej jest prowadzona zgodnie z przepisami o finansach publicznych, z uwzględnieniem przepisów Unii Europejskiej. 5. Prezes Agencji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa w zakładowym regulaminie wynagrodzeń zasady wynagradzania pracowników Agencji. Art. 9. 1. Agencja może nabywać i obejmować udziały lub akcje w spółkach prawa handlowego za zgodą ministra właściwego do spraw rynków rolnych oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2. Prawa i obowiązki udziałowca lub akcjonariusza, w imieniu Agencji, wykonuje Prezes Agencji. Art. 10. 1. W przypadku trwałej utraty przez dłużników Agencji zdolności do spłaty zadłużenia Agencja może zbywać przysługujące jej wymagalne wierzytelności powstałe przed dniem 1 maja 2004 r. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady oraz tryb zbywania wierzytelności, o których mowa w ust. 1, mając na względzie poprawę płynności finansowej Agencji. Art. 11. 1. Agencja: 1) realizuje zadania na rynkach produktów rolnych i żywnościowych mające na celu stabilizację tych rynków w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej; 2) prowadzi analizę rynków produktów rolnych i żywnościowych; 3) opracowuje i upowszechnia informacje związane z realizacją mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej oraz warunki udziału w tych mechanizmach; 4) prowadzi działania promocyjne i informacyjne dotyczące produktów rolnych i żywnościowych; 5) administruje obrotem z zagranicą towarami rolnymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej oraz towarami przetworzonymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (towary z grupy non-aneks I), w szczególności przez: a) wydawanie i rozliczanie pozwoleń na przywóz i wywóz, b) wydawanie dokumentów wymaganych do naliczenia i wypłacenia refundacji wywozowych oraz naliczenia opłat wywozowych, c) obsługiwanie zabezpieczeń finansowych, d) naliczanie i wypłacanie refundacji wywozowych i dopłat przywozowych, e) nakładanie i egzekwowanie kar administracyjnych. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób działania Agencji w zakresie administrowania obrotem z zagranicą towarami, o których mowa w ust. 1 pkt 5, mając na względzie stabilizację rynku wewnętrznego oraz monitorowanie przywozu i wywozu produktów rolno-spożywczych w Unii Europejskiej. 3. Rada Ministrów może powierzyć Agencji realizację innych zadań niż określone w ust. 1, związanych z funkcjonowaniem rynków produktów rolnych i żywnościowych. 4. Rada Ministrów, powierzając zadania, o których mowa w ust. 3, zapewni Agencji na ten cel odpowiednie środki finansowe. 5. Szczegółowe zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na rynkach zbóż, lnu i konopi, mleka, owoców i warzyw, tytoniu oraz suszu paszowego są realizowane przez Agencję na podstawie odrębnych przepisów. Art. 12. 1. Agencja realizuje płatności w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej finansowanych z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz prowadzi ewidencję wydatków z tego Funduszu w odrębnych księgach rachunkowych. 2. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji jest organem właściwym do opracowania postępowania w zakresie uczestnictwa w realizacji mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej. Art. 13. 1. Prezes Agencji ustala, w drodze decyzji administracyjnej, kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków: 1) pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej; 2) krajowych, przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej. 2. Do należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), z wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności oraz rozkładania płatności na raty. 3. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 2, przysługują: 1) Prezesowi Agencji, jako organowi pierwszej instancji; 2) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, jako organowi odwoławczemu od decyzji Prezesa Agencji. 4. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 14. 1. W sprawach dotyczących ustalenia nienależnie lub nadmiernie pobranych środków, które zostały przekazane przez Agencję na podstawie umowy cywilnoprawnej w związku z realizacją Wspólnej Polityki Rolnej: 1) pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, 2) krajowych, przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej - stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. 2. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, na rzecz Agencji stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 15. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji wydaje i poświadcza formularz kontrolny (formularz T5) w zakresie wykorzystania lub przemieszczenia produktów rolnych i żywnościowych pochodzących z zapasów interwencyjnych. Art. 16. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji może opracować roczny krajowy program wsparcia pszczelarstwa. 2. Prezes Agencji przekazuje Komisji Europejskiej, po zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, program, o którym mowa w ust. 1. 3. Prezes Agencji jest organem właściwym do zawierania umów z wykonawcami programu, o którym mowa w ust. 1. Art. 17. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji jest organem właściwym do: 1) zgłaszania Komisji Europejskiej zamiaru uczestniczenia Rzeczypospolitej Polskiej w programie dostarczania nadwyżek żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej; 2) przekazywania Komisji Europejskiej: a) wykazu organizacji charytatywnych sporządzonego na podstawie wykazu ustalonego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, b) informacji potrzebnych do sporządzenia rocznego planu rozdziału żywności na rzecz najuboższej ludności Unii Europejskiej, c) sprawozdania z realizacji planu, o którym mowa w lit. b, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) powiadamiania Komisji Europejskiej o wszelkich zmianach, które są wprowadzane w trakcie realizacji planu, o którym mowa w pkt 2 lit. b, w zakresie jego realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) przeprowadzania przetargów oraz zawierania umów w zakresie realizacji planu, o którym mowa w pkt 2 lit. b. 2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłosi, w drodze obwieszczenia, w wydawanym przez siebie Dzienniku Urzędowym, wykaz organizacji charytatywnych uprawnionych do uczestniczenia w programie dostarczania żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej, wybranych spośród organizacji pozarządowych i innych podmiotów prowadzących działalność pożytku publicznego. Art. 18. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji jest organem właściwym do: 1) ogłaszania zaproszeń do składania ofert dotyczących programów promocyjnych i informacyjnych, realizowanych na rynku wewnętrznym lub rynkach krajów trzecich; 2) dokonywania wyboru projektów programów promocyjnych i informacyjnych kwalifikujących się do uzyskania na ich realizację wsparcia ze środków Unii Europejskiej oraz przekazywania wybranych projektów do Komisji Europejskiej; 3) zawierania umów na realizację programów, o których mowa w pkt 1, z podmiotami, których projekty zostały zaakceptowane przez Komisję Europejską; 4) wypłacania zaliczek, dopłat częściowych oraz dopłat końcowych na rzecz podmiotów, z którymi zawarto umowy, o których mowa w pkt 3; 5) przekazywania Komisji Europejskiej sprawozdań kwartalnych oraz sprawozdań końcowych z realizacji programów promocyjnych i informacyjnych. Art. 19. 1. W przypadku istnienia obowiązku wynikającego z przepisów Unii Europejskiej ustanowienia zabezpieczenia kwot wynikających z płatności dokonywanych w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej w formie gwarancji, gwarantem może być wyłącznie instytucja finansowa upoważniona do gwarantowania długów celnych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji, określi, w drodze rozporządzenia, zasady współpracy pomiędzy instytucjami finansowymi, o których mowa w ust. 1, a Agencją, w szczególności podstawowe definicje, prawa i obowiązki stron oraz wzory formularzy gwarancji w celu zabezpieczenia prawidłowej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1. Art. 20. 1. Agencja przeprowadza: 1) kontrole w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych; 2) czynności sprawdzające u przedsiębiorców uczestniczących w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej. 2. Czynności sprawdzające są wykonywane przez: 1) służby techniczne Agencji, w skład których wchodzą pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych Agencji, 2) jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 21 - na podstawie upoważnienia do wykonywania tych czynności wydanego przez Prezesa Agencji. 3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności sprawdzających, ich miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 4. Przed przystąpieniem do czynności sprawdzających osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać upoważnienie, o którym mowa w ust. 2. 5. Osoby upoważnione do wykonywania czynności sprawdzających mają prawo do: 1) wstępu do obiektów i pomieszczeń należących do przedsiębiorców, w szczególności do pomieszczeń produkcyjnych i magazynowych; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem czynności sprawdzających; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem czynności sprawdzających, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kopii oraz zabezpieczania tych dokumentów; 4) sporządzania dokumentacji fotograficznej z przeprowadzonej czynności sprawdzającej; 5) pobierania do badań próbek produktów rolnych i żywnościowych oraz innych produktów zawierających w swoim składzie produkty rolne i żywnościowe. 6. Osoba wykonująca czynności sprawdzające sporządza z tych czynności raport. 7. Raport podpisuje osoba wykonująca czynności sprawdzające oraz przedsiębiorca. 8. W przypadku odmowy podpisania raportu przez przedsiębiorcę, raport podpisuje tylko osoba wykonująca czynności sprawdzające, dokonując w raporcie stosownej adnotacji o tej odmowie. 9. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 2, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu. Art. 21. 1. Prezes Agencji może powierzyć, w drodze umowy, przeprowadzanie czynności sprawdzających, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 2, wyspecjalizowanym jednostkom organizacyjnym, dysponującym warunkami organizacyjnymi, technicznymi i kadrowymi określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3. 2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności: 1) szczegółowy zakres zadań, zwanych dalej "zadaniami delegowanymi"; 2) zakres obowiązków i odpowiedzialność jednostki organizacyjnej za ich wykonanie; 3) koszty realizacji zadań delegowanych; 4) sposób dokumentowania wykonywanych zadań delegowanych oraz terminy informowania organów Agencji o wynikach przeprowadzonych czynności sprawdzających; 5) sposób postępowania z dokumentami związanymi z realizacją zadań delegowanych. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie czynności sprawdzających, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju. Rozdział 3 Centralny rejestr przedsiębiorców Art. 22. 1. W mechanizmach administrowanych przez Agencję, w tym dotyczących Wspólnej Polityki Rolnej, w ramach których Agencja realizuje swoje zadania, mogą uczestniczyć wyłącznie przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność do czynności prawnych, prowadzącymi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową, wpisani do centralnego rejestru przedsiębiorców, zwanego dalej "rejestrem". 2. Rejestr jest prowadzony przez Agencję w formie elektronicznej w sposób zapewniający ochronę i zabezpieczenie danych przed ich utratą oraz nieuprawnionym dostępem. 3. Wpisu do rejestru dokonuje się na wniosek przedsiębiorcy. 4. Wniosek składa się na formularzu rejestracyjnym opracowanym i udostępnianym przez Agencję. 5. Formularz rejestracyjny zawiera w szczególności: 1) nazwę albo imię i nazwisko przedsiębiorcy; 2) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy i adres do korespondencji; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany, a w przypadku osoby fizycznej również numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Jeżeli przedsiębiorcą jest osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, nieposiadająca zarejestrowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej, we wniosku zamiast numeru ewidencyjnego powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) podaje się numer identyfikacji podatkowej nadany w kraju pochodzenia danej osoby. 7. Do rejestru wpisuje się dane zawarte w formularzu, o którym mowa w ust. 4. 8. Dane indywidualne zawarte w rejestrze mogą być udostępniane wyłącznie organom statystyki publicznej, natomiast dane zbiorcze mogą być udostępniane innym organom administracji publicznej, prowadzącym systemy informacyjne. Art. 23. 1. Jednocześnie z wpisem do rejestru przedsiębiorcy nadaje się numer rejestracyjny. 2. Numer rejestracyjny, o którym mowa w ust. 1, jest niepowtarzalny i nie przechodzi na następcę prawnego. Art. 24. Przedsiębiorcy uczestniczący w mechanizmach Wspólnej Polityki Rolnej realizowanych przez Agencję są obowiązani do posługiwania się numerem rejestracyjnym, o którym mowa w art. 23 ust. 1. Art. 25. 1. Organy administracji publicznej udostępniają Agencji nieodpłatnie dane zawarte w rejestrach oraz ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, niezbędne do realizowania przez Agencję zadań w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej. 2. Do warunków oraz trybu udostępniania Agencji danych przechowywanych w prowadzonych rejestrach i ewidencjach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2004 r. Nr 10, poz. 76). Art. 26. Minister właściwy do spraw rolnictwa oraz minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, warunki oraz tryb przekazywania danych o dłużnikach z tytułu nienależnie lub nadmiernie pobranych środków przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, między Agencją a Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, mając na uwadze konieczność odzyskania tych środków. Rozdział 4 Rynek mięsa Art. 27. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej: 1) Agencja dokonuje interwencyjnych zakupów, przechowywania i sprzedaży mięsa wołowego oraz mięsa wieprzowego, a także udziela dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, wołowiny, cielęciny, baraniny oraz mięsa koziego; 2) Prezes Agencji: a) wydaje świadectwa autoryzacji zakładów odkostniających i chłodni, b) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące rynku mięsa w zakresie zadań realizowanych przez Agencję, c) dokonuje, w drodze przetargów, wyboru podmiotów, o których mowa w lit. a, z którymi Agencja zawrze umowy w zakresie odkostniania i przechowywania mięsa. 2. Wnioski o wydanie świadectw, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, składa się na formularzach udostępnianych przez Agencję. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania przetargów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, mając na względzie efektywność ekonomiczną przerobu i składowania zapasów interwencyjnych. Rozdział 5 Rynek wina Art. 28. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) przyjmuje od przetwórców informacje dotyczące wyrobów winiarskich; 2) przyjmuje wnioski o: a) przyznanie pomocy, b) przyznanie zaliczki na poczet przyznanej pomocy; 3) wydaje decyzje w sprawach: a) przyznania pomocy, b) przyznania zaliczki na poczet przyznanej pomocy; 4) wypłaca środki w ramach przyznanej pomocy oraz zaliczki na poczet tej pomocy; 5) przyjmuje i dokonuje zwrotu zabezpieczenia wypłaconych zaliczek. Art. 29. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Agencja realizuje zadania w zakresie pomocy udzielanej do: 1) prywatnego składowania win stołowych i moszczy gronowych; 2) wykorzystywania: a) moszczu gronowego i zagęszczonego moszczu gronowego do wyrobu soku winogronowego lub wyrobu z tego soku innych produktów spożywczych, b) zagęszczonego moszczu gronowego i rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego do podniesienia stężenia alkoholu w wyrobach winiarskich. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia: 1) wzór kwartalnych sprawozdań, które powinni sporządzać przetwórcy moszczu gronowego i zagęszczonego moszczu gronowego, mając na względzie prawidłową realizację dopłat do wykorzystania moszczu gronowego i zagęszczonego moszczu gronowego do wyrobu soku winogronowego lub wyrobu z tego soku innych produktów spożywczych; 2) warunki kontroli czynności związanych ze zwiększeniem stężenia alkoholu w wyrobach winiarskich, mając na względzie prawidłową realizację dopłat do wykorzystania moszczu gronowego i rektyfikowanego zagęszczonego moszczu gronowego do podniesienia stężenia alkoholu w wyrobach winiarskich; 3) termin przekazywania informacji przez podmioty realizujące umowy zawarte z Agencją na prywatne składowanie win stołowych i moszczy gronowych dotyczące wszelkich zmian następujących w okresie obowiązywania umowy, mając na względzie prawidłową realizację dopłat do prywatnego składowania win stołowych i moszczy gronowych. Rozdział 6 Rynek cukru Art. 30. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej minister właściwy do spraw rynków rolnych wydaje, na wniosek producentów cukru oraz izoglukozy, decyzje w sprawach przyznawania kwoty A i kwoty B cukru oraz kwoty A i kwoty B izoglukozy. 2. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rynków rolnych zasięga opinii ogólnokrajowych społeczno-zawodowych organizacji rolniczych, reprezentujących interesy plantatorów buraków cukrowych, w zakresie rozdziału kwoty A i kwoty B cukru pomiędzy producentów cukru. 3. Decyzje w sprawach przyznania producentom kwoty A i kwoty B cukru oraz kwoty A i kwoty B izoglukozy na dany okres rozliczeniowy są wydawane do dnia 1 listopada roku kalendarzowego poprzedzającego ten okres rozliczeniowy. 4. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, składa się w terminie do dnia 30 września roku poprzedzającego dany okres rozliczeniowy. 5. W przypadku zastosowania przez Komisję Europejską wskaźników redukcji kwoty A i kwoty B cukru oraz kwoty A i kwoty B izoglukozy, minister właściwy do spraw rynków rolnych, w drodze decyzji, zmniejsza przyznane na dany okres rozliczeniowy kwotę A i kwotę B cukru oraz kwotę A i kwotę B izoglukozy. 6. Decyzje wydane na podstawie ust. 5 stanowią podstawę do zmiany umów kontraktacyjnych zawartych z dostawcami buraków cukrowych. 7. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory składania wniosków, o których mowa w ust. 4, mając na względzie konieczność pozyskania przez organ wydający decyzje informacji dotyczących dotychczasowej produkcji cukru oraz izoglukozy. Art. 31. 1. W przypadku braku porozumienia branżowego, o którym mowa w przepisach Unii Europejskiej, w zakresie rozdziału pomiędzy plantatorów buraków cukrowych ilości buraków cukrowych przeznaczonych do produkcji cukru w ramach limitów kwoty podstawowej, które producent cukru zamierza zakupić przed zasiewami, stosuje się przepisy ust. 2-6. 2. Producent cukru, w terminie do dnia 1 grudnia roku poprzedzającego rok gospodarczy, jest obowiązany w ramach przyznanej kwoty A i kwoty B cukru określić limit A i limit B buraków cukrowych, które zapewnią wyprodukowanie cukru w wysokości przyznanych producentowi cukru kwoty A i kwoty B cukru. 3. W ramach umów kontraktacji producent cukru jest obowiązany dokonać rozdzielenia limitu A i limitu B buraków cukrowych pomiędzy plantatorów buraków cukrowych, przy czym suma części rozdzielonych limitów musi być równa odpowiednio limitowi A i limitowi B, o których mowa w ust. 2. 4. Limit A i limit B buraków cukrowych jest rozdzielany według wskaźnika określonego w ust. 5 pomiędzy plantatorów buraków cukrowych, którzy mieli zawarte umowy kontraktacji na rok gospodarczy 2001/2002. 5. Wskaźnik rozdzielania limitu A i limitu B pomiędzy plantatorów buraków cukrowych stanowi iloraz ogólnej ilości buraków cukrowych w tonach, skupionych przez producenta cukru w ostatnich pięciu latach gospodarczych od plantatora buraków cukrowych, który miał zawartą umowę kontraktacji na rok gospodarczy 2001/2002, i ogólnej ilości buraków cukrowych w tonach, skupionych przez producenta cukru w ostatnich pięciu latach gospodarczych od wszystkich plantatorów buraków cukrowych, którzy mieli zawarte umowy kontraktacji na rok gospodarczy 2001/2002. 6. Część limitu A i limitu B określona dla plantatora buraków cukrowych w wyniku rozdzielenia limitu A i limitu B buraków cukrowych, o którym mowa w ust. 3, stanowi wielkość przysługującego plantatorowi buraków cukrowych, w ramach umowy kontraktacji, prawa do uprawy i dostawy. Art. 32. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej: 1) Agencja dokonuje interwencyjnego zakupu, przechowywania i sprzedaży cukru; 2) Prezes Agencji: a) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące rynku cukru oraz izoglukozy w zakresie zadań realizowanych przez Agencję, b) pobiera opłaty cukrowe od producentów cukru oraz izoglukozy, w tym opłaty sankcyjne z tytułu niewyeksportowanych w terminie cukru C oraz izoglukozy C, c) przyznaje w drodze decyzji, na wniosek przetwórców, dopłaty do cukru wykorzystywanego w przemyśle chemicznym, d) wydaje świadectwa autoryzacji: - magazynów, w których ma być przechowywany cukier pochodzący z zapasów interwencyjnych, - przetwórcom ubiegającym się o dopłaty do cukru wykorzystywanego w przemyśle chemicznym, - przedsiębiorcom produkującym alkohol, rum i drożdże na bazie cukru lub jego pochodnych, e) potwierdza wytworzenie produktu pośredniego na bazie produktu podstawowego, f) udziela, na wniosek przetwórców, promes uzyskania dopłat do cukru wykorzystywanego w przemyśle chemicznym, g) wydaje, w drodze decyzji, pozwolenia na produkcję alkoholu, rumu i drożdży na bazie cukru i jego pochodnych. Art. 33. 1. Producenci cukru oraz izoglukozy są obowiązani do składania Prezesowi Agencji sprawozdań dotyczących produkcji, przechowywania, obrotu cukrem oraz izoglukozą, wielkości produkcji oraz obszarów uprawy buraków cukrowych. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory oraz terminy składania sprawozdań, o których mowa w ust. 1, mając na względzie konieczność przekazywania Komisji Europejskiej informacji dotyczących obrotu cukrem oraz izoglukozą. Art. 34. 1. Opłaty cukrowe, o których mowa w art. 32 pkt 2 lit. b, są wpłacane przez producentów cukru oraz izoglukozy na wydzielony rachunek bankowy Agencji. 2. Do należności wraz z odsetkami od zaległości z tytułu opłat cukrowych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 3. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 2, przysługują: 1) Prezesowi Agencji, jako organowi pierwszej instancji; 2) ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, jako organowi odwoławczemu od decyzji Prezesa Agencji. 4. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 2, mają zastosowanie przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 7 Rynek skrobi Art. 35. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) wydaje decyzje w sprawach przyznawania: a) kwot produkcji producentom skrobi ziemniaczanej, b) premii produkcyjnych producentom skrobi ziemniaczanej, c) dopłat do skrobi przetwórcom wykorzystującym skrobię do dalszego przerobu na cele niespożywcze; 2) wydaje świadectwa autoryzacji: a) producentom skrobi ziemniaczanej, b) przetwórcom skrobi wykorzystującym skrobię do dalszego przerobu na cele niespożywcze; 3) wypłaca premie produkcyjne oraz dopłaty przyznane decyzjami, o których mowa w pkt 1 lit. b i c. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, wydaje się na wniosek producenta skrobi ziemniaczanej. 3. Decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, wydaje się na wniosek przetwórcy wykorzystującego skrobię do dalszego przerobu na cele niespożywcze. 4. Wniosek o wydanie decyzji w sprawie przyznania producentom skrobi kwot produkcji skrobi ziemniaczanej na okres trzech lat gospodarczych składa się w terminie do dnia 30 września roku poprzedzającego okres, na który przyznawane są kwoty produkcji, na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję. 5. Świadectwa, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje się na wniosek: 1) producenta skrobi ziemniaczanej, składany w terminie do dnia 30 września roku poprzedzającego okres, na który są przyznawane kwoty produkcji; 2) przetwórcy skrobi wykorzystującego skrobię do dalszego przerobu na cele niespożywcze. 6. Wnioski, o których mowa w ust. 4 i 5, zawierają w szczególności: 1) nazwę albo imię i nazwisko wnioskodawcy; 2) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres wnioskodawcy; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany. Art. 36. 1. Producent skrobi ziemniaczanej, który zamierza wykorzystać w okresie danego roku gospodarczego kwotę produkcji w wysokości większej niż przyznana mu na ten rok, ale nie większej niż 5 % kwoty przyznanej na następny rok gospodarczy, jest obowiązany poinformować o tym Prezesa Agencji w terminie do dnia 30 kwietnia danego roku gospodarczego. 2. Producenci skrobi ziemniaczanej są obowiązani przekazywać Agencji wykaz umów kontraktacji zawartych z plantatorami ziemniaków skrobiowych, w terminie do dnia 31 maja każdego roku gospodarczego. Art. 37. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji przekazuje Komisji Europejskiej oraz ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych informacje dotyczące rynku skrobi w zakresie zadań realizowanych przez Agencję. 2. Producent skrobi ziemniaczanej jest obowiązany przekazywać Prezesowi Agencji, w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku gospodarczego, informacje o: 1) ilości ziemniaków przeznaczonych na produkcję skrobi ziemniaczanej, za które została wypłacona cena minimalna; 2) wykorzystaniu kwot produkcji skrobi ziemniaczanej w okresie danego roku gospodarczego; 3) ilości skrobi ziemniaczanej, do której nie wypłacono premii produkcyjnej; 4) ilości skrobi ziemniaczanej, która powinna być wyeksportowana bez refundacji. Art. 38. 1. Producentowi rolnemu w rozumieniu przepisów o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych, dostarczającemu na podstawie umowy kontraktacji producentowi skrobi ziemniaczanej ziemniaki przeznaczone do produkcji skrobi ziemniaczanej, zawierające nie mniej niż 13 % skrobi, zwane dalej "ziemniakami skrobiowymi", przysługuje płatność za ilość skrobi zawartej w dostarczonych ziemniakach, wypłacana przez Agencję. 2. Płatność jest przyznawana przez dyrektora oddziału terenowego Agencji, w drodze decyzji, na podstawie wniosku producenta rolnego złożonego do Agencji na formularzu opracowanym i udostępnionym przez Agencję. 3. Wniosek zawiera: 1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres producenta rolnego; 2) oświadczenie o ilości ziemniaków skrobiowych dostarczonych do producenta skrobi ziemniaczanej w ramach umów kontraktacji; 3) oświadczenie o zawartości skrobi w dostarczonych ziemniakach skrobiowych; 4) numer umowy kontraktacji; 5) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer rachunku bankowego wnioskodawcy; 6) numer REGON - w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba prawna; 7) numer identyfikacyjny wnioskodawcy nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. 4. Do wniosku dołącza się oświadczenie producenta skrobi ziemniaczanej potwierdzające, że: 1) umowa kontraktacji ziemniaków skrobiowych została zawarta z wnioskodawcą w ramach przyznanej temu producentowi kwoty produkcji skrobi; 2) za ziemniaki skrobiowe objęte wnioskiem została zapłacona cena nie niższa niż cena minimalna, określona w przepisach Unii Europejskiej. 5. Rada Ministrów określa corocznie, w drodze rozporządzenia, stawki płatności, o których mowa w ust. 1, w zależności od zawartości skrobi w ziemniakach skrobiowych oraz termin wypłaty tych płatności, mając na uwadze założenia do ustawy budżetowej na dany rok oraz zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej zawarte w umowach międzynarodowych. Rozdział 8 Rynek oliwy Art. 39. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) przyjmuje od przetwórców wykorzystujących oliwę z oliwek w przetwórstwie, zwanych dalej "przetwórcami", wnioski o: a) przeprowadzenie czynności sprawdzających przed rozpoczęciem procesu przetwarzania, b) przyznanie dopłaty z tytułu wykorzystania oliwy z oliwek w przetwórstwie, zwanej dalej "dopłatą", c) przyznanie zaliczki na poczet dopłaty; 2) wydaje świadectwa autoryzacji przetwórcom; 3) wydaje decyzje w sprawach przyznania dopłaty oraz przyznania zaliczki na poczet przyznanej dopłaty; 4) wypłaca dopłaty i zaliczki na poczet tych dopłat; 5) przyjmuje i dokonuje zwrotu zabezpieczenia wypłaconych zaliczek; 6) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące rynku oliwy w zakresie zadań realizowanych przez Agencję. 2. Świadectwa, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje się na wniosek przetwórcy składany na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję. 3. Wniosek zawiera w szczególności: 1) nazwę albo imię i nazwisko przetwórcy; 2) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres przetwórcy; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przetwórcy oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany. Rozdział 9 Rynek jedwabników Art. 40. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) wydaje świadectwa autoryzacji przedsiębiorcom rozprowadzającym pojemniki z jajeczkami jedwabników; 2) przyjmuje wnioski producentów jedwabników o udzielenie dopłat; 3) wydaje decyzje w sprawie udzielenia dopłat; 4) wypłaca producentom jedwabników dopłaty; 5) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące rynku jedwabników w zakresie zadań realizowanych przez Agencję. 2. Wniosek o wydanie świadectwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera w szczególności: 1) nazwę albo imię i nazwisko przedsiębiorcy; 2) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres przedsiębiorcy; 3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany. 3. Wniosek składa się na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję. Rozdział 10 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 41. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 3)) w art. 11 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Do należności, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 4)), z wyłączeniem przepisów dotyczących umarzania należności, odraczania płatności oraz rozkładania płatności na raty.". Art. 42. W ustawie z dnia 26 sierpnia 1994 r. o przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym (Dz. U. Nr 98, poz. 473, z 1996 r. Nr 152, poz. 724, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 oraz z 2001 r. Nr 76, poz. 810) po art. 11 dodaje się art. 11a-11c w brzmieniu: "Art. 11a. Po utworzeniu Krajowej Spółki Cukrowej minister właściwy do spraw Skarbu Państwa spowoduje połączenie w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych tej spółki ze spółkami, w których: 1) Krajowa Spółka Cukrowa posiada 100 % akcji, 2) Skarb Państwa i Krajowa Spółka Cukrowa wykonują łącznie i bez ograniczeń prawa z co najmniej 75 % akcji. Art. 11b. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, działający w imieniu Skarbu Państwa, wniesie na podwyższenie kapitału Krajowej Spółki Cukrowej wszystkie będące w posiadaniu Skarbu Państwa akcje Spółek Cukrowych utworzonych na podstawie art. 6 ust. 1 oraz akcje spółek, o których mowa w art. 7 ust. 2, które nie podlegały połączeniu z Krajową Spółką Cukrową. Do rozporządzania akcjami cukrowni polegającego na wniesieniu ich na podwyższenie kapitału Krajowej Spółki Cukrowej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, z późn. zm. 5)). 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, program prywatyzacji Krajowej Spółki Cukrowej oraz tryb zbywania akcji wyłącznie dla plantatorów buraków cukrowych związanych umowami kontraktacji buraków cukrowych z Krajową Spółką Cukrową i pracowników Krajowej Spółki Cukrowej. Zapłata za akcje może być dokonywana w ratach. Do zbywania akcji nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 6)) oraz ustawy, o której mowa w ust. 1. 3. Plantatorzy buraków cukrowych i pracownicy przemysłu cukrowniczego, w miejsce uprawnień do nieodpłatnego nabycia akcji uzyskanych na podstawie art. 8, nabywają odpowiednio prawo do nieodpłatnego nabycia akcji Krajowej Spółki Cukrowej. Przepisy Kodeksu spółek handlowych o zamianie akcji stosuje się odpowiednio. 4. Akcje nabyte w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 2 lub nabyte z nowych emisji akcje bez wyłączonego prawa głosu mogą być zbywane wyłącznie innym plantatorom buraków cukrowych związanych umowami kontraktacji buraków cukrowych z Krajową Spółką Cukrową i pracownikom Krajowej Spółki Cukrowej albo mogą być nabyte przez Krajową Spółkę Cukrową w celu umorzenia. Akcje nowych emisji Krajowej Spółki Cukrowej mogą obejmować wyłącznie plantatorzy buraków cukrowych związani umowami kontraktacji buraków cukrowych z Krajową Spółką Cukrową lub pracownicy Krajowej Spółki Cukrowej, lub mogą być nabyte przez inne osoby wyłącznie w formie akcji z wyłączonym prawem głosu. Art. 11c. Z chwilą zakończenia postępowań sądowych w stosunku do Śląskiej Spółki Cukrowej oraz pozostałych cukrowni będących w sporze, akcje tych spółek zostaną wniesione na podwyższenie kapitału Krajowej Spółki Cukrowej.". Art. 43. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Rezerwy mobilizacyjne, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, tworzą ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie, każdy w zakresie swojej działalności statutowej, w zakresie rzeczowym i ilościowym niezbędnym do realizacji zadań związanych z obronnością i bezpieczeństwem państwa. 2. Rezerwy gospodarcze, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, tworzy minister właściwy do spraw gospodarki w zakresie: 1) surowców, materiałów i paliw; 2) produktów leczniczych i wyrobów medycznych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia; 3) produktów rolnych, produktów i półproduktów żywnościowych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia Radzie Ministrów informacje o stanie ilościowym, finansowaniu, wykorzystaniu i rozmieszczeniu rezerw gospodarczych, w terminie do dnia 30 kwietnia danego roku kalendarzowego za rok poprzedni. 4. Rada Ministrów może określać, w drodze rozporządzenia, rezerwy gospodarcze niewymienione w ust. 2, zobowiązując do ich tworzenia innych ministrów, kierowników urzędów centralnych lub wojewodów."; 2) uchyla się art. 6; 3) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie mogą przekazywać Agencji Rezerw Materiałowych do realizacji sprawy związane z zawieraniem umów."; 4) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Agencja Rezerw Materiałowych gospodaruje rezerwami w ramach przeznaczonych na ten cel środków finansowych."; 5) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Tworzy się Agencję Rezerw Materiałowych, zwaną dalej "Agencją". 2. Agencja podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki. 3. Do zakresu działania Agencji należy: 1) gospodarowanie rezerwami w zakresie: a) surowców, materiałów i paliw, b) produktów leczniczych i wyrobów medycznych, c) produktów rolnych, produktów i półproduktów żywnościowych; 2) opracowywanie projektu planu rzeczowego i finansowego tworzenia rezerw; 3) inicjowanie przedsięwzięć inwestycyjnych na potrzeby rezerw; 4) opracowywanie projektu informacji, o których mowa w art. 4 ust. 3, w terminie do dnia 31 marca każdego roku kalendarzowego za rok poprzedni. 4. Projekt planu, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, oraz projekt informacji, o którym mowa w ust. 3 pkt 4, zatwierdza minister właściwy do spraw gospodarki. 5. Agencją kieruje Prezes, powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw gospodarki."; 6) w art. 11 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw gospodarki określa, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia Prezesa Agencji, uwzględniając w szczególności zakres jego obowiązków."; 7) w art. 22 w ust. 2 uchyla się pkt 3. Art. 44. W ustawie z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, z późń. zm. 7)) w art. 14 w ust. 2 uchyla się pkt 4. Art. 45. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 8)) w art. 8 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) Agencję Rynku Rolnego.". Art. 46. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 9)) w art. 13 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób i tryb oceny i przekazywania wniosków o rejestrację świadectw dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze do Komisji Europejskiej, 2) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać wnioski, o których mowa w ust. 5 - mając na względzie stworzenie procedur oceny wniosków o rejestrację produktów tradycyjnych oraz sprawne ich przekazywanie do Komisji Europejskiej."; 2) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej wnioski, o których mowa w ust. 5, spełniające wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 6. 8. Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, minister właściwy do spraw rynków rolnych, w drodze decyzji, odmawia przekazania wniosku do Komisji Europejskiej.". Art. 47. W ustawie z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611) uchyla się art. 12. Art. 48. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wspierania przedsięwzięć rolno-środowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt;", b) uchyla się pkt 9, c) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Warunki i tryb udzielania pomocy w zakresie uzupełnienia płatności bezpośrednich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej są realizowane na podstawie przepisów odrębnych."; 2) w art. 3 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania, wstrzymywania, zawieszania, zwracania i zmniejszania pomocy finansowej na działania objęte planem, a także przestrzenny zasięg wdrażania tych działań, mając na względzie zapewnienie prawidłowej realizacji planu i ustalenia dokonane z Komisją Europejską;"; 3) w art. 5: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Pomoc jest udzielana na wniosek producenta rolnego, w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, lub grupy producentów rolnych, a w przypadku pomocy, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 8, na wniosek jednostki organizacyjnej lub organu realizującego zadania związane z rozwojem obszarów wiejskich.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pomoc, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1-7, jest udzielana, wstrzymywana, zawieszana, zwracana lub zmniejszana w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez kierownika jednostki organizacyjnej Agencji, a pomoc, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 8, na podstawie umowy cywilnoprawnej.", c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków o pomoc na działania określone w art. 1 ust. 1, oraz zawartość planów do działań określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3 i 4, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych we wnioskach oraz zabezpieczenie przed nieuzasadnionym przyznawaniem pomocy."; 4) w art. 7: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust. 1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół.", c) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu: "6. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz podmiot kontrolowany. 7. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o odmowie podpisania protokołu przez podmiot kontrolowany. 8. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzanie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju."; 5) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Grupy producentów rolnych, które zostały wpisane do rejestru grup do dnia 30 kwietnia 2004 r. na podstawie przepisów, o których mowa w art. 12, otrzymują pomoc finansową na dotychczasowych zasadach."; 6) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. W 2004 r. rozporządzenie, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1, może być wydane po przyjęciu projektu planu przez Komisję Europejską. 2. W 2004 r. wnioski o udzielenie pomocy w zakresie wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania mogą być składane w terminie od dnia 15 kwietnia do dnia 15 czerwca."; 7) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 2-4, art. 13, art. 14 ust. 2 i 3 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) art. 1 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 7 ust. 8 i art. 14a ust. 2, które wchodzą w życie z dniem 15 marca 2004 r.". Art. 49. W ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40) w art. 2 w ust. 3 w pkt 2 uchyla się lit. b i c. Art. 50. W ustawie z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221) w rozdziale 4 dodaje się art. 33a w brzmieniu: "Art. 33a. 1. Producentowi surowca tytoniowego dostarczającemu surowiec tytoniowy w ramach przydzielonej mu kwoty produkcji surowca tytoniowego, na podstawie zawartej umowy na uprawę, przysługuje, wypłacana przez Agencję, płatność za ilość surowca tytoniowego dostarczonego podmiotowi posiadającemu zezwolenie, o którym mowa w art. 26 ust. 1, nie więcej jednak niż za ilość tego surowca wynikającą z przysługującej temu producentowi kwoty produkcji surowca tytoniowego. 2. Płatność jest przyznawana przez dyrektora oddziału terenowego Agencji, w drodze decyzji, na podstawie wniosku producenta surowca tytoniowego złożonego na formularzu opracowanym i udostępnionym przez Agencję. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres producenta surowca tytoniowego; 2) oświadczenie producenta surowca tytoniowego o ilości surowca tytoniowego dostarczonego w ramach umowy na uprawę; 3) numer umowy na uprawę; 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer rachunku bankowego wnioskodawcy; 5) numer REGON - w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba prawna; 6) numer identyfikacyjny wnioskodawcy nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty potwierdzające informacje zawarte w tym wniosku. 5. Rada Ministrów określa corocznie, w drodze rozporządzenia, wysokość płatności dla producentów surowca tytoniowego, mając na uwadze założenia do ustawy budżetowej na dany rok oraz zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej zawarte w umowach międzynarodowych. 6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawania oraz wypłaty płatności producentom surowca tytoniowego, mając na względzie zabezpieczenie przed nieuzasadnionym przyznawaniem tych płatności.". Rozdział 11 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 51. 1. Decyzje administracyjne wydane przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych na podstawie art. 6 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o regulacji rynku skrobi ziemniaczanej (Dz. U. Nr 11, poz. 83 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) na okres kampanii produkcyjnych 2002/2003, 2003/2004 i 2004/2005 tracą moc w odniesieniu do kampanii produkcyjnej 2004/2005. 2. Na kampanię produkcyjną 2004/2005 kontyngent krajowy produkcji skrobi wynosi 144.985 ton. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w ramach kontyngentu, o którym mowa w ust. 2, przyznaje na wniosek producenta skrobi, w drodze decyzji administracyjnej, limit produkcyjny do wykorzystania w kampanii produkcyjnej 2004/2005. 4. Ustalenie wielkości limitów produkcyjnych dla producentów skrobi następuje przez podział krajowego kontyngentu produkcji skrobi, przy uwzględnieniu przeciętnej ilości skrobi wyprodukowanej przez producentów skrobi w kampaniach produkcyjnych 1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się w terminie do dnia 31 marca 2004 r. 6. Wniosek zawiera w szczególności: 1) oznaczenie producenta skrobi, z podaniem imienia i nazwiska oraz miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy oraz siedziby i adresu, a w razie ustanowienia pełnomocników do dokonywania czynności prawnych w imieniu producenta skrobi - również ich imiona i nazwiska, 2) informację o wielkości produkcji skrobi w kampaniach produkcyjnych 1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002. 7. Wniosek podlega rozpatrzeniu w terminie do dnia 15 kwietnia 2004 r. Art. 52. 1. W terminie do dnia 30 kwietnia 2004 r. akcje i udziały objęte przez Agencję w utworzonych z jej udziałem spółkach, a także akcje i udziały w spółkach nabyte przez Agencję w innym trybie, z wyjątkiem akcji i udziałów spółek o profilu działalności związanym z obrotem i przechowalnictwem zbóż, podlegają przekazaniu na rzecz Skarbu Państwa w formie protokołu zdawczo-odbiorczego. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę dokonania zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym i w księgach rachunkowych Agencji. 3. Do przekazania, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się postanowień umowy lub statutu spółki, przyznających pierwszeństwo nabycia lub ograniczających albo wyłączających nabycie udziałów lub akcji. Art. 53. 1. Do dopłat i opłat cukrowych ustalonych na rok 2003/2004 na podstawie przepisów dotychczasowych oraz do opłat sankcyjnych, o których mowa w przepisach dotychczasowych, stosuje się te przepisy, z tym że: 1) wysokość opłaty cukrowej wynosi: a) 1,3 % ceny interwencyjnej cukru białego w odniesieniu do ilości wyprodukowanego cukru A oraz izoglukozy A, b) 21,35 % ceny interwencyjnej cukru białego w odniesieniu do ilości wyprodukowanego cukru B oraz izoglukozy B; 2) cena interwencyjna cukru białego, o której mowa w pkt 1, wynosi, bez podatku od towarów i usług, 1,85 złotych za kilogram; 3) środki pochodzące z opłat cukrowych niewykorzystane na dopłaty zwiększają wysokość udzielonych dopłat w wysokości proporcjonalnej do dotychczas wypłaconych kwot dopłat; 4) producenci cukru oraz izoglukozy mogą uzyskać dopłaty za rok 2003/2004 do eksportu cukru B oraz izoglukozy B po złożeniu do Agencji dokumentów potwierdzających, że w terminie do dnia 30 kwietnia 2004 r. dokonali wywozu cukru B oraz izoglukozy B poza polski obszar celny. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, na wniosek Prezesa Agencji, określi wysokość dopłaty do eksportu 1 tony cukru oraz do przerobu 1 tony cukru na cele niespożywcze. Art. 54. W przypadku gdy w przepisach Unii Europejskiej zostanie ustalona dla Rzeczypospolitej Polskiej kwota produkcji i sprzedaży izoglukozy A i B na miesiące maj i czerwiec 2004 r., minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze decyzji, wielkość produkcji i sprzedaży izoglukozy A i B na te miesiące. Art. 55. 1. Agencja Rezerw Materiałowych przejmie od Agencji zadania i obowiązki związane z gromadzeniem i gospodarowaniem państwowymi rezerwami produktów rolnych oraz produktów i półproduktów żywnościowych. 2. Agencja przekaże Agencji Rezerw Materiałowych środki rzeczowe i finansowe przeznaczone na realizację zadań i obowiązków, o których mowa w ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy. 3. W terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy pracownicy Agencji zatrudnieni w Centrali oraz w oddziałach terenowych na stanowiskach pracy związanych z wykonywaniem zadań realizowanych w zakresie gromadzenia i gospodarowania rezerwami, stają się pracownikami Agencji Rezerw Materiałowych, z zachowaniem wymogów, o których mowa w art. 231 Kodeksu pracy. 4. Agencja Rezerw Materiałowych staje się stroną umów i porozumień zawartych przez Agencję związanych z gospodarowaniem rezerwami państwowymi produktów rolnych, produktów i półproduktów żywnościowych. 5. W celu wykonania przepisów, o których mowa w ust. 1-4, Prezes Rady Ministrów dokona, w drodze rozporządzenia, przeniesienia planowanych dochodów i wydatków budżetowych między działami budżetu państwa, z zachowaniem przeznaczenia środków publicznych, wynikającego z ustawy budżetowej. Przepis art. 39 ust. 1c ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) stosuje się odpowiednio. Art. 56. 1. W postępowaniach administracyjnych wszczętych przez Prezesa Agencji oraz ministra właściwego do spraw rynków rolnych na podstawie art. 22 ustawy, o której mowa w art. 43, i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, organami właściwymi w tych sprawach stają się odpowiednio Prezes Agencji Rezerw Materiałowych albo minister właściwy do spraw gospodarki. 2. Organy prowadzące postępowania, o których mowa w ust. 1, przekażą odpowiednio Prezesowi Agencji Rezerw Materiałowych albo ministrowi właściwemu do spraw gospodarki akta tych postępowań, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 57. 1. Kadencja członków Rady Agencji, powołanych na podstawie art. 7 ustawy, o której mowa w art. 58 pkt 1, upływa z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Kadencja członków Komisji Porozumiewawczej do Spraw Cukru, powołanych na podstawie art. 3 ustawy, o której mowa w art. 58 pkt 3, upływa z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 58. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129, poz. 1446, z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40); 2) ustawa z dnia 11 stycznia 2001 r. o regulacji rynku skrobi ziemniaczanej (Dz. U. Nr 11, poz. 83 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177); 3) ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (Dz. U. Nr 76, poz. 810 i Nr 122, poz. 1322, z 2002 r. Nr 127, poz. 1086 oraz z 2003 r. Nr 100, poz. 923). Art. 59. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 12 ust. 2, art. 16, art. 17, art. 20-23, art. 43, art. 48, art. 51, art. 52, art. 53 ust. 1 pkt 4 i art. 54-56, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, ustawę z dnia 26 sierpnia 1994 r. o przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym, ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, ustawę z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, ustawę z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, ustawę z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, ustawę z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych oraz ustawę z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40 i Nr 34, poz. 292. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 210, poz. 2037 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 42. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat (Dz. U. Nr 42, poz. 387) Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat (Dz. U. Nr 172, poz. 1406 oraz z 2003 r. Nr 26, poz. 224 i Nr 179, poz. 1752) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Stawki uposażenia zasadniczego w wysokości określonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia przysługują funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 marca 2004 r. (poz. 387) TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO FUNKCJONARIUSZY AGENCJI BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO Grupa zaszeregowaniaStawka uposażenia zasadniczego w złotych 12 006.600 014.950 024.600 034.270 043.995 053.725 063.205 072.870 082.685 092.405 102.180 112.010 121.845 131.730 141.650 151.560 161.500 171.440 181.385 191.330 201.260 211.215 221.180 231.145 241.110 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie rejestru wyborców oraz trybu przekazywania przez Rzeczpospolitą Polską innym państwom członkowskim Unii Europejskiej danych zawartych w tym rejestrze (Dz. U. Nr 42, poz. 388) Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób prowadzenia, w tym aktualizacji i udostępniania, rejestru wyborców; 2) wzór wniosku o wpisanie wyborcy do rejestru wyborców; 3) wzór pisemnej deklaracji zawierającej informacje niezbędne do dopisania do rejestru wyborców obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi; 4) tryb przekazywania przez Rzeczpospolitą Polską innym państwom członkowskim Unii Europejskiej danych dotyczących: a) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, zamierzających korzystać z praw wyborczych w wyborach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) obywateli polskich chcących korzystać z praw wyborczych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 5) sposób przekazywania przez urzędy gmin właściwym organom wyborczym okresowych informacji o liczbie wyborców objętych rejestrem wyborców. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej; 2) rejestrze wyborców - należy przez to rozumieć stały rejestr wyborców, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. § 2. 1. Rejestr wyborców prowadzi się: 1) na podstawie istniejącej w gminach ewidencji ludności, o której mowa w ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960, z późn. zm. 3)), z uwzględnieniem decyzji wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) o dopisaniu do rejestru wyborców - dla części A; 2) na podstawie wniosków obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi o dopisanie do rejestru wyborców w celu wzięcia udziału w głosowaniu w wyborach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - dla części B. 2. Część A rejestru wyborców, w stosunku do danych zgromadzonych w ewidencji ludności, jest ograniczona i obejmuje: 1) dla wyborców zameldowanych na obszarze gminy na pobyt stały - nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania; 2) dla wyborców stale zamieszkałych na obszarze gminy bez zameldowania na pobyt stały - nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL, adres zameldowania na pobyt stały lub adres ostatniego zameldowania na pobyt stały oraz adres zamieszkania na obszarze gminy, w której wyborca został wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek; 3) dla wyborców nigdzie niezamieszkałych, przebywających stale na obszarze gminy - nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL, adres zameldowania na pobyt stały lub adres ostatniego zameldowania na pobyt stały oraz adres wskazany przez wyborcę umożliwiający kontakt z nim na obszarze gminy, w której został wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek; 4) dla wyborców stale zamieszkałych na obszarze gminy pod innym adresem aniżeli adres ich zameldowania na pobyt stały w tej gminie - nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL, adres zameldowania na pobyt stały oraz adres stałego zamieszkania w tej gminie, w której wyborca został wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek. 3. Część B rejestru wyborców obejmuje informacje, o których mowa w art. 11 ust. 7 ustawy. § 3. 1. Rejestr wyborców jest prowadzony: 1) w systemie informatycznym lub 2) w formie kartoteki - w zależności od sposobu prowadzenia ewidencji ludności w danej gminie. 2. Rejestr wyborców prowadzony w formie kartoteki stanowią w części A: 1) zbiór indywidualnych kart osobowych mieszkańców, założonych i prowadzonych na podstawie przepisów o ewidencji ludności, dotyczących mieszkańców, którzy ukończyli 18 lat i są zameldowani na obszarze gminy na pobyt stały; 2) zbiór kart dodatkowych rejestru wyborców w kolorze zielonym, założonych na podstawie decyzji wójta lub burmistrza (prezydenta miasta), wydanej w trybie art. 13 ust. 1 ustawy, o wpisaniu do rejestru wyborców w miejscu stałego zamieszkania osób: a) stale zamieszkałych na obszarze gminy bez zameldowania na pobyt stały, b) nigdzie niezamieszkałych, stale przebywających na obszarze gminy, c) zamieszkałych na obszarze gminy pod innym adresem niż adres ich zameldowania na pobyt stały. 3. Rejestr wyborców prowadzony w formie kartoteki stanowi w części B zbiór kart rejestru wyborców w kolorze niebieskim, założonych na podstawie wniosków, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2. W przypadku obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, zameldowanych na obszarze gminy na pobyt stały, karty te dołącza się do indywidualnych kart osobowych mieszkańców. 4. W części A i B rejestru wyborców, odpowiednio do kart osób zameldowanych na pobyt stały w danej gminie: 1) co do których otrzymano zawiadomienie o pozbawieniu prawa wybierania albo informację o pozbawieniu prawa wybierania na podstawie przepisów odpowiedniego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 2) wpisanych do rejestru wyborców w innej gminie, 3) wpisanych do rejestru wyborców w tej samej gminie, ale zamieszkałych pod innym adresem niż adres ich zameldowania na pobyt stały, dołącza się kartę dodatkową rejestru wyborców w kolorze różowym, założoną po otrzymaniu odpowiednio: zawiadomienia, o którym mowa w art. 13 ust. 2 lub art. 14 ust. 1 ustawy, albo informacji o pozbawieniu prawa wybierania w państwie członkowskim Unii Europejskiej, przekazanej przez właściwy organ tego państwa. 5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających założenie kart dodatkowych rejestru wyborców dokumenty stanowiące podstawę ich założenia są opatrywane odpowiednią adnotacją i włączane do odrębnego zbioru przejściowego. Dokumenty te przechowuje się przez okres 1 roku od daty ich wyłączenia. 6. W przypadku gdy rejestr wyborców jest prowadzony w systemie informatycznym, uwzględnia się w nim informacje zawarte na kartach dodatkowych, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 4, z tym że karty te, jak również dokumenty stanowiące podstawę ich założenia, są przechowywane. Przepis ust. 5 stosuje się. 7. Wzór karty dla części B rejestru wyborców stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 8. Wzór karty dodatkowej rejestru wyborców stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 9. Wzór wniosku o wpisanie wyborcy do rejestru wyborców w części A stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 10. Wzór wniosku o wpisanie wyborcy do rejestru wyborców w części B stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 11. Wzór pisemnej deklaracji zawierającej informacje niezbędne do dopisania do rejestru wyborców obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 4. 1. Rejestr wyborców w gminie mającej status miasta prowadzi się według ulic wymienionych w porządku alfabetycznym, w obrębie ulicy - według kolejnych numerów domów, a w obrębie domów - według kolejnych numerów mieszkań. 2. Rejestr wyborców w gminie innej niż określona w ust. 1 prowadzi się według poszczególnych miejscowości, a w nich - według kolejnych numerów domów; jeżeli w miejscowości są ulice - także według ulic wymienionych w porządku alfabetycznym i kolejnych numerów domów oraz mieszkań. § 5. 1. O wpisaniu wyborcy, o którym mowa w art. 11 ust. 5 ustawy, na jego wniosek, do rejestru wyborców wójt lub burmistrz (prezydent miasta) niezwłocznie zawiadamia urząd gminy, na której obszarze wyborca jest zameldowany na pobyt stały. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę dla urzędu gminy, na której obszarze wyborca jest zameldowany na pobyt stały, do założenia karty dodatkowej rejestru wyborców w kolorze różowym. Zawiadomienie przechowuje się w odrębnym zbiorze przejściowym. 3. Jeżeli wyborca wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek zostanie następnie, na skutek zmiany okoliczności, wpisany do rejestru wyborców w innej gminie w trybie określonym w art. 12 ust. 2 ustawy, urząd gminy w miejscu zameldowania wyborcy na pobyt stały zawiadamia o tym urząd gminy, w którym wyborca był poprzednio wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek, w celu wyłączenia karty dodatkowej rejestru wyborców. 4. Wyborca wpisany do rejestru wyborców w innej gminie, który złoży w gminie, w której jest zameldowany na pobyt stały, oświadczenie, iż ponownie stale zamieszkał na jej obszarze pod adresem zameldowania na pobyt stały, wpisywany jest do rejestru wyborców w tej gminie. Wpis polega na wyłączeniu do odrębnego zbioru przejściowego karty dodatkowej rejestru wyborców w kolorze różowym oraz zawiadomieniu o tym urzędu gminy, w której wyborca był wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek. 5. Jeżeli wyborca wpisany do rejestru wyborców w tej samej gminie pod innym adresem niż adres zameldowania na pobyt stały złoży w urzędzie gminy oświadczenie, że ponownie zamieszkał w tej gminie pod adresem zameldowania na pobyt stały, założone dla niego karty dodatkowe rejestru wyborców koloru różowego i zielonego wyłącza się do odrębnego zbioru przejściowego. 6. Zameldowanie wyborcy na pobyt stały w gminie, w której był wpisany do rejestru wyborców na swój wniosek, powoduje ujęcie wyborcy w rejestrze wyborców z urzędu. Kartę dodatkową rejestru wyborców w kolorze zielonym, wcześniej założoną, wyłącza się do odrębnego zbioru przejściowego. 7. Karty dodatkowe rejestru wyborców, wyłączone do odrębnego zbioru przejściowego, o którym mowa w ust. 2, 4 i 6, przechowuje się przez okres 1 roku od daty wyłączenia. 8. Wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 i 3, stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 6. 1. Dane dotyczące osób, o których mowa w art. 11 ust. 7 ustawy, wpisanych na swój wniosek do rejestru wyborców, wójt lub burmistrz (prezydent miasta) wprowadza do systemu informatycznego zorganizowanego przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej dla celów przekazywania innym państwom członkowskim Unii Europejskiej danych dotyczących obywateli tych państw, którzy zadeklarowali udział w głosowaniu w wyborach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. W przypadku braku warunków technicznych umożliwiających organowi wykonawczemu gminy dostęp do systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 1, właściwy wojewoda na wniosek wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) umożliwia dostęp do systemu informatycznego w swojej siedzibie. 3. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) nie później niż 5. dnia po upływie terminu określonego w art. 11 ust. 8 ustawy zawiadamia właściwego wojewodę o wprowadzeniu do systemu informatycznego danych osób, o których mowa w art. 11 ust. 7 ustawy. 4. Zbiorcze informacje uzyskane w trybie określonym w ust. 3, wojewoda przesyła ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej, nie później niż w terminie 5 dni od ich otrzymania. 5. Informacje przekazane przez wojewodów minister właściwy do spraw administracji publicznej przesyła właściwym organom innych państw członkowskich Unii Europejskiej nie później niż 30 dni przed dniem wyborów, w formie określonej w załączniku nr 7 do rozporządzenia. 6. Dane dotyczące obywateli polskich zamierzających korzystać z prawa wybierania na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej minister właściwy do spraw administracji publicznej, w związku z zapytaniem przesłanym przez właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej, niezwłocznie, za pośrednictwem właściwego wojewody, przekazuje, w formie komputerowego wydruku, wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) właściwemu ze względu na miejsce ostatniego zameldowania wyborcy na pobyt stały, w celu ustalenia praw wyborczych tych osób. 7. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) niezwłocznie, nie później niż w terminie 5 dni od otrzymania danych osób, o których mowa w ust. 6, przesyła ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej, przy wykorzystaniu systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 1, informację o prawach wyborczych tych osób. Przepis ust. 2 stosuje się. § 7. Urząd gminy, w której wyborca jest zameldowany na pobyt stały lub ostatnio był zameldowany na taki pobyt, w przypadku: 1) zameldowania się wyborcy na pobyt stały na obszarze innej gminy - przesyła do urzędu tej gminy zawiadomienie, według wzoru określonego w załączniku nr 8 do rozporządzenia, załączając do niego, będące w jego posiadaniu, zawiadomienia otrzymane w trybie określonym w art. 13 ust. 2 lub na podstawie art. 14 ustawy; 2) zmiany danych, o których mowa w art. 11 ust. 5 ustawy, lub zgonu wyborcy, jeżeli wyborca został wpisany do rejestru wyborców w innej gminie - przesyła do urzędu tej gminy zawiadomienie według wzoru określonego w załączniku nr 9 do rozporządzenia; kartę dodatkową rejestru wyborców, dotyczącą zmarłego wyborcy, wyłącza się do odrębnego zbioru przejściowego i przechowuje przez okres 1 roku od daty wyłączenia; 3) otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, że wyborca wpisany do rejestru wyborców w innej gminie utracił prawo wybierania - przesyła kopię tego zawiadomienia do urzędu tej gminy, w celu skreślenia tej osoby z rejestru wyborców, stosując wzór określony w załączniku nr 10 do rozporządzenia. § 8. 1. Rejestr wyborców jest aktualizowany poprzez: 1) uwzględnienie zmian dokonanych na podstawie przepisów o aktach stanu cywilnego lub ewidencji ludności; 2) dokonywanie zmian wynikających z decyzji wydanych po rozpatrzeniu reklamacji, o której mowa w art. 15 ustawy; 3) dokonywanie zmian wynikających z zawiadomień, o których mowa w art. 13 ust. 2 i art. 14 ust. 1 i 2 ustawy; 4) dostosowywanie rejestru wyborców do wprowadzonych przez radę gminy zmian w nazwach miejscowości, ulic i oznaczeniu numerów domów; 5) przekazywanie do właściwego urzędu gminy odpowiedniej części rejestru wyborców - w wypadku zmiany granic lub utworzenia nowej gminy; 6) uwzględnienie zmian powstałych w wyniku złożenia wniosków, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, oraz w związku z informacją o pozbawieniu prawa wybierania na podstawie przepisów odpowiedniego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 2. Dokumenty stanowiące podstawę do wprowadzenia zmian, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w odrębnym zbiorze przejściowym przez okres 1 roku. § 9. 1. Rejestr wyborców udostępnia się do wglądu w urzędzie gminy na pisemny wniosek, zawierający dane umożliwiające ustalenie tożsamości wyborcy, w rejestrze. 2. Udostępnienie rejestru wyborców polega na okazaniu indywidualnej karty osobowej mieszkańca, którego dotyczy wniosek, lub karty, o której mowa w § 3 ust. 3, z jednoczesnym zasłonięciem danych osobowych mieszkańców niepodanych we wniosku, lub na okazaniu w ten sam sposób karty dodatkowej rejestru wyborców i udzieleniu informacji w zakresie niezbędnym do wniesienia reklamacji, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. 3. Udostępnienie rejestru wyborców prowadzonego w formie elektronicznej polega na okazaniu wydruku danych wyborcy, którego dotyczy wniosek, w zakresie określonym w ust. 2. 4. Wzór wniosku o udostępnienie rejestru wyborców stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 10. 1. Wójt lub burmistrz (prezydent miasta) przekazuje Państwowej Komisji Wyborczej oraz komisarzowi wyborczemu, za pośrednictwem właściwej delegatury Krajowego Biura Wyborczego, nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, okresową informację o liczbie wyborców objętych rejestrem wyborców w gminie, zawierającą: 1) liczbę wyborców objętych rejestrem wyborców z urzędu; 2) liczbę wyborców wpisanych do rejestru wyborców na swój wniosek, z wyodrębnieniem liczby wyborców wpisanych do części B rejestru wyborców; 3) liczbę wyborców, o których mowa w § 3 ust. 4 pkt 1 i 2; 4) liczbę mieszkańców. 2. Informację, o której mowa w ust. 1, sporządza się dla gminy z uwzględnieniem liczby mieszkańców i liczby wyborców objętych rejestrem wyborców według stałych okręgów wyborczych dla wyboru rady gminy i stałych obwodów głosowania utworzonych na obszarze gminy na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219), wykorzystując program informatyczny udostępniony przez Krajowe Biuro Wyborcze. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia 4). Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 388) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 OPIS FORMY PRZEKAZYWANIA WŁAŚCIWYM ORGANOM PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ DANYCH O OBYWATELACH INNYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ ZAMIERZAJĄCYCH KORZYSTAĆ Z PRAW WYBORCZYCH W WYBORACH NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Format danych: - dane zapisuje się w plikach tekstowych w formie tabelarycznej, - jako separatora pól danych używa się znaku tabulacji, - koniec rekordu oznacza się znakiem nowej linii, - znaki kodowane są zgodnie z normą ISO 8859-1. Przykładowe rekordy: Dupont→Jeanne→Durand→1→FR→27/02/1965→Lyon→Nantua→BE Silva Costa→Manuel→→0→PT→04/11/1901→Porto→Aveiro→LU Znak → w przykładach oznacza znak tabulacji. W przypadku braku danych w polu (polach) występują po sobie kolejne znaki tabulacji. Tabela zawartości pól danych Lp.OpisTyp danychKodUwagi 12345 1Nazwisko(ka)Tekst 2ImionaTekst 3Nazwisko rodoweTekst 4PłećKod00 = mężczyzna 11 = kobieta 5ObywatelstwoKodATAT = Austria BEBE = Belgia DEDE = Niemcy DKDK = Dania ESES = Hiszpania FIFI = Finlandia FRFR = Francja GBGB = Wielka Brytania GRGR = Grecja IEIE = Irlandia ITIT = Włochy LULU = Luksemburg NLNL = Niderlandy PTPT = Portugalia SESE = Szwecja CZCZ = Czechy EEEE = Estonia CYCY = Cypr LVLV = Łotwa LTLT = Litwa HUHU = Węgry MTMT = Malta PLPL = Polska SISI = Słowenia SKSK = Słowacja 6Data urodzenia DD/MM/RRRR 7Miejsce urodzeniaTekst--- 8Miejscowość lub okręg wyborczyTekst--- 9Państwo zarejestrowania wyborcy ATW przypadku Polski zawsze PL BE DE DK ES FI FR GB GR IE IT LU NL PT SE CZ EE CY LV LT HU MT PL SI SK Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 78, poz. 716 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1176 i Nr 130, poz. 1190. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 2001 r. w sprawie rejestru wyborców (Dz. U. Nr 88, poz. 962, z 2002 r. Nr 24, poz. 251 oraz z 2003 r. Nr 74, poz. 673), które utraciło moc z dniem 1 marca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 25 lutego 2004 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej w roku akademickim 2004/2005 (Dz. U. Nr 43, poz. 391) Na podstawie art. 71 ust. 7 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Maksymalna wysokość opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej w roku akademickim 2004/2005 wynosi: 1) 80 złotych dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunkach lub specjalnościach zawodowych, na których postępowanie kwalifikacyjne na studia obejmuje testy dotyczące szczególnych wymogów stawianych kandydatom; 2) 75 złotych dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia na pozostałych kierunkach lub specjalnościach zawodowych. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 25 lutego 2004 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w roku akademickim 2004/2005 (Dz. U. Nr 43, poz. 392) Na podstawie art. 141 ust. 7 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Maksymalna wysokość opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w roku akademickim 2004/2005 wynosi: 1) 80 złotych dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunkach studiów, na których postępowanie kwalifikacyjne na studia obejmuje testy dotyczące szczególnych wymogów stawianych kandydatom; 2) 75 złotych dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia na pozostałych kierunkach. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 26 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 43, poz. 393) Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 15, poz. 142 i Nr 137, poz. 1155 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 337 i Nr 116, poz. 1093) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w pkt 3 dodaje się lit. f-i w brzmieniu: "f) dwuletniego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, w tym dwuletniego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego specjalnego dla uczniów niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania, stanowiący załącznik nr 39 do rozporządzenia, g) trzyletniego technikum uzupełniającego dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, w tym trzyletniego technikum uzupełniającego specjalnego dla uczniów niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania, stanowiący załącznik nr 40 do rozporządzenia, h) szkoły policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku: - na podbudowie programowej liceum profilowanego o profilu odpowiadającym tej samej co zawód dziedzinie gospodarki, w tym szkoły policealnej specjalnej dla uczniów niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz z niepełnosprawnością ruchową, stanowiący załącznik nr 41 do rozporządzenia, - na podbudowie programowej szkół dających wykształcenie średnie, w tym szkoły policealnej specjalnej dla uczniów niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz z niepełnosprawnością ruchową, stanowiący załącznik nr 42 do rozporządzenia, i) trzyletniej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, której ukończenie umożliwia uzyskanie świadectwa potwierdzającego przysposobienie do pracy, stanowiący załącznik nr 43 do rozporządzenia,"; 2) w § 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ramowy plan nauczania określa tygodniowy wymiar godzin zajęć edukacyjnych dla odpowiednich okresów nauczania o wyróżnionych celach, stanowiących całość dydaktyczną, zwanych dalej "etapami edukacyjnymi", w szkole podstawowej, gimnazjum, zasadniczej szkole zawodowej, trzyletnim liceum ogólnokształcącym, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum, dwuletnim uzupełniającym liceum ogólnokształcącym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletnim technikum uzupełniającym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, szkole policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku, trzyletniej szkole specjalnej przysposabiającej do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, a także w szkołach ponadpodstawowych: 1) obowiązkowych zajęć edukacyjnych o charakterze dydaktyczno-wychowawczym, w toku których odbywa się nauczanie przedmiotów, bloków przedmiotowych, o których mowa w § 3 ust. 10, realizacja modułów, kształcenie zintegrowane lub realizacja ścieżek edukacyjnych, o których mowa w ust. 5 pkt 3, oraz zajęć fakultatywnych i zajęć w profilu, 2) zajęć z religii/etyki, 3) godzin do dyspozycji dyrektora szkoły, 4) zajęć o charakterze terapeutyczno-wychowawczym, z uwzględnieniem zajęć rozwijających, kompensacyjnych i usprawniających, zwanych dalej "zajęciami rewalidacyjnymi", 5) zajęć socjoterapeutycznych organizowanych dla uczniów z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne.", b) w ust. 7 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) w każdej klasie zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletniego liceum ogólnokształcącego, trzyletniego liceum profilowanego, dwuletniego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej i trzyletniej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów ze sprzężonymi niepełnosprawnościami - 35 godzin, 6) w każdej klasie czteroletniego technikum, trzyletniego technikum uzupełniającego dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej i szkoły policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku - 36 godzin."; 3) w § 3 ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. W zasadniczej szkole zawodowej, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum, trzyletnim technikum uzupełniającym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej i szkole policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku szkolny plan nauczania zawiera, oprócz zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego, odpowiednio zajęcia edukacyjne z zakresu kształcenia ogólnozawodowego, określone w programach nauczania dla poszczególnych profili, albo zajęcia edukacyjne z zakresu kształcenia zawodowego, określone w programach nauczania dla poszczególnych zawodów."; 4) w § 4: a) w ust. 1: - w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) w trzyletnim liceum ogólnokształcącym, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum, dwuletnim uzupełniającym liceum ogólnokształcącym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej i trzyletnim technikum uzupełniającym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej - 12 godzin łącznie,", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w szkole dwujęzycznej (oddziale dwujęzycznym) - równym tygodniowemu wymiarowi godzin zajęć z języka polskiego odpowiednio we wszystkich klasach szkoły podstawowej, gimnazjum, zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletniego liceum ogólnokształcącego, trzyletniego liceum profilowanego, czteroletniego technikum, dwuletniego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletniego technikum uzupełniającego dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, a także szkół ponadpodstawowych,", - w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w szkole podstawowej, gimnazjum, trzyletnim liceum ogólnokształcącym, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum, dwuletnim uzupełniającym liceum ogólnokształcącym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletnim technikum uzupełniającym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, a także w liceum ogólnokształcącym - 3 godzin,", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Zgłoszenie ucznia, zgodnie z odrębnymi przepisami, na naukę języka mniejszości narodowej lub grupy etnicznej jest równoznaczne z zaliczeniem tego języka do obowiązkowych zajęć edukacyjnych ucznia, do których stosuje się przepisy dotyczące oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w szkole policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku oraz w szkole policealnej będącej szkołą ponadpodstawową."; 5) w § 6: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W szkole podstawowej, gimnazjum, zasadniczej szkole zawodowej, trzyletnim liceum ogólnokształcącym, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum, dwuletnim uzupełniającym liceum ogólnokształcącym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletnim technikum uzupełniającym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, szkole policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku i szkole ponadpodstawowej podział na grupy jest obowiązkowy: 1) na zajęciach z języków obcych, informatyki, elementów informatyki i technologii informacyjnej - w oddziałach, a w przypadku zajęć z języków obcych także w zespołach międzyoddziałowych, liczących więcej niż 24 uczniów, z zastrzeżeniem ust. 4, 2) na nie więcej niż połowie obowiązkowych zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego, dla których z treści programu nauczania wynika konieczność prowadzenia ćwiczeń, w tym laboratoryjnych - w oddziałach liczących więcej niż 30 uczniów, z zastrzeżeniem ust. 4, 3) na zajęciach edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnozawodowego i kształcenia zawodowego, dla których z treści programu nauczania wynika konieczność prowadzenia ćwiczeń, w tym laboratoryjnych - w oddziałach liczących więcej niż 30 uczniów, z zastrzeżeniem ust. 4, 4) w przypadku realizacji w kształceniu zawodowym modułów, zgodnie z wymogami określonymi w modułowym programie nauczania dla zawodu, 5) na zajęciach praktycznej nauki zawodu, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. W trzyletnim liceum ogólnokształcącym, dwuletnim uzupełniającym liceum ogólnokształcącym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej i liceum ogólnokształcącym, liczącym nie więcej niż dwa oddziały każdej klasy, zajęcia z języków obcych oraz z przedmiotów ujętych w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym mogą być prowadzone w zespołach, w tym w zespołach międzyoddziałowych, liczących nie mniej niż 7 uczniów.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Zajęcia wychowania fizycznego są prowadzone w grupach liczących od 12 do 26 uczniów, z tym że w zasadniczej szkole zawodowej, trzyletnim liceum ogólnokształcącym, trzyletnim liceum profilowanym, czteroletnim technikum, dwuletnim uzupełniającym liceum ogólnokształcącym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, trzyletnim technikum uzupełniającym dla absolwentów zasadniczej szkoły zawodowej, szkole policealnej o okresie nauczania nie dłuższym niż 2,5 roku i szkole ponadpodstawowej - oddzielnie dla dziewcząt i chłopców; dopuszcza się tworzenie grup międzyoddziałowych lub, w wyjątkowych przypadkach, grup międzyklasowych."; 6) w załączniku nr 13 do rozporządzenia przypisy c i d pod tabelą otrzymują brzmienie: "c) podziału godzin przeznaczonych na kształcenie teoretyczne i kształcenie praktyczne w danym zawodzie dokonuje dyrektor szkoły, z tym że wymiar godzin przeznaczonych na kształcenie praktyczne w zasadniczej szkole zawodowej nie może wynosić mniej niż 60 % godzin przewidzianych na kształcenie zawodowe; w przypadku uczniów - młodocianych pracowników dyrektor szkoły dokonuje podziału godzin w porozumieniu z pracodawcami, z uwzględnieniem przepisów Kodeksu pracy; w oddziałach wielozawodowych nauczanie przedmiotów zawodowych teoretycznych odbywa się odrębnie dla każdego zawodu przez okres 4 tygodni w każdej klasie, w wymiarze 34 godzin tygodniowo, d) w przypadku ustalenia dla danego zawodu okresu nauczania dłuższego niż dwuletni wymiar godzin z zakresu kształcenia zawodowego zwiększa się proporcjonalnie, natomiast w przypadku przedmiotów ogólnokształcących, z wyjątkiem zajęć edukacyjnych wychowanie fizyczne oraz religia/etyka, zachowuje się wymiar godzin ustalony dla dwuletniego okresu nauczania, z tym że dopuszcza się realizowanie przedmiotów ogólnokształcących w całym okresie nauczania. W szkołach dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania, zorganizowanych w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, schroniskach dla nieletnich, zakładach poprawczych kształcących w zawodach, dla których ustalono trzyletni okres nauczania, można skrócić okres nauczania do dwóch lat, pod warunkiem zachowania wymiaru godzin ustalonego dla trzyletniego okresu nauczania,"; 7) po załączniku nr 38 do rozporządzenia dodaje się załączniki nr 39, 40, 41, 42 i 43 do rozporządzenia w brzmieniu ustalonym w załącznikach nr 1, 2, 3, 4 i 5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r., z wyjątkiem załączników nr 3 i 4 do rozporządzenia, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2005 r. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lutego 2004 r. (poz. 393) Załącznik Nr 1 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA DWULETNIEGO UZUPEŁNIAJĄCEGO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO DLA ABSOLWENTÓW ZASADNICZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ, W TYM DWULETNIEGO UZUPEŁNIAJĄCEGO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO SPECJALNEGO DLA UCZNIÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCHa), NIEDOSTOSOWANYCH SPOŁECZNIE, ZAGROŻONYCH NIEDOSTOSOWANIEM SPOŁECZNYM, ZAGROŻONYCH UZALEŻNIENIEM, Z ZABURZENIAMI ZACHOWANIA Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjnedla młodzieżydla dorosłych liczba godzin tygodniowo w dwuletnim okresie nauczanialiczba godzin tygodniowo w dwuletnim okresie nauczanialiczba godzin w dwuletnim okresie nauczania klasy I-IIsemestry I-IV forma stacjonarnaforma zaoczna 1Język polski97126 2Pierwszy język obcy11572 3Drugi język obcy-- 4Historia3236 5Wiedza o społeczeństwie2118 6Wiedza o kulturze1-- 7Matematyka6472 8Fizyka i astronomia2}+11}+218}+18 9Chemia3 1 36 10Biologia3136 11Geografia2118 12Podstawy przedsiębiorczości1118 13Technologia informacyjna1118 14Wychowanie fizyczne6-- 15Godziny z wychowawcą1-- 16Godziny na nauczanie przedmiotów ujętych w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym107118 Razem6234604 Religia/Etyka4-- Godziny do dyspozycji dyrektora2236 Razem godzin zajęć edukacyjnych6836640 Zajęcia rewalidacyjne30-- a) Nie dotyczy uczniów z upośledzeniem umysłowym. Załącznik Nr 2 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA TRZYLETNIEGO TECHNIKUM UZUPEŁNIAJĄCEGO DLA ABSOLWENTÓW ZASADNICZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ, W TYM TRZYLETNIEGO TECHNIKUM UZUPEŁNIAJĄCEGO SPECJALNEGO DLA UCZNIÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCHa), NIEDOSTOSOWANYCH SPOŁECZNIE, ZAGROŻONYCH NIEDOSTOSOWANIEM SPOŁECZNYM, ZAGROŻONYCH UZALEŻNIENIEM, Z ZABURZENIAMI ZACHOWANIA Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjnedla młodzieżydla dorosłych liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczanialiczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczanialiczba godzin w trzyletnim okresie nauczania klasy I-IIIsemestry I-VI forma stacjonarnaforma zaoczna 1Język polski97126 2Pierwszy język obcy11572 3Drugi język obcy-- 4Historia3236 5Wiedza o społeczeństwie2118 6Wiedza o kulturze1-- 7Matematyka6472 8Fizyka i astronomia2}+11}+218}+18 9Chemia2118 10Biologia2118 11Geografia2118 12Podstawy przedsiębiorczości1118 13Technologia informacyjna1118 14Wychowanie fizyczne9-- 15Godziny z wychowawcą2-- 16Kształcenie zawodowe według programu nauczania dla zawodu3124414 Razem8551864 Religia/Etyka6-- Godziny do dyspozycji dyrektorab)5336 Razem godzin zajęć edukacyjnych9654900 Praktyka zawodowa: ... tygodnic) Zajęcia rewalidacyjne30-- a) Nie dotyczy uczniów z upośledzeniem umysłowym. b) Część godzin przeznacza się na nauczanie przedmiotów ujętych w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym, przy czym w klasie trzeciej wymiar godzin wynosi nie mniej niż 2 godziny tygodniowo. c) Dyrektor szkoły ustala klasy/semestry, w których będzie realizowana praktyka zawodowa w wymiarze określonym w programie nauczania dla zawodu. Załącznik Nr 3 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA SZKOŁY POLICEALNEJ NA PODBUDOWIE PROGRAMOWEJ LICEUM PROFILOWANEGO O PROFILU ODPOWIADAJĄCYM TEJ SAMEJ CO ZAWÓDa) DZIEDZINIE GOSPODARKI, W TYM SZKOŁY POLICEALNEJ SPECJALNEJ DLA UCZNIÓW NIESŁYSZĄCYCH I SŁABOSŁYSZĄCYCH, NIEWIDOMYCH I SŁABOWIDZĄCYCH ORAZ Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ RUCHOWĄ Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjnedla młodzieżydla dorosłych liczba godzin tygodniowo w rocznym okresie nauczanialiczba godzin tygodniowo w rocznym okresie nauczanialiczba godzin w rocznym okresie nauczania semestry I-IIsemestry I-II forma stacjonarnaforma zaoczna 1Kształcenie zawodowe według programu nauczania dla zawodu3224432 2Wychowanie fizyczne3-- Razem godzin zajęć edukacyjnych3524432 Praktyka zawodowa: .... tygodni a) Kształcenie w jednorocznej szkole policealnej dotyczy zawodów na poziomie kwalifikacji technika. Załącznik Nr 4 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA SZKOŁY POLICEALNEJ NA PODBUDOWIE PROGRAMOWEJ SZKÓŁ DAJĄCYCH WYKSZTAŁCENIE ŚREDNIE, W TYM SZKOŁY POLICEALNEJ SPECJALNEJ DLA UCZNIÓW NIESŁYSZĄCYCH I SŁABOSŁYSZĄCYCH, NIEWIDOMYCH I SŁABOWIDZĄCYCH ORAZ Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ RUCHOWĄ Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjnedla młodzieżya)dla dorosłycha) liczba godzin tygodniowo w dwuletnim okresie nauczanialiczba godzin tygodniowo w dwuletnim okresie nauczanialiczba godzin w dwuletnim okresie nauczania semestry I-IVsemestry I-IV forma stacjonarnaforma zaoczna 1Kształcenie zawodowe według programu nauczania dla zawodu5037682 2Podstawy przedsiębiorczościb)-118 3Wychowanie fizyczne6-- Razem godzin zajęć edukacyjnych5638700 Praktyka zawodowa: .... tygodni a) W przypadku 1-rocznego, 1,5-rocznego lub 2,5-letniego okresu nauczania ogólny wymiar godzin określony dla 2-letniego okresu nauczania zmniejsza się lub zwiększa proporcjonalnie. b) Zajęcia edukacyjne z Podstaw przedsiębiorczości powinny być prowadzone tylko dla uczniów, którzy na wcześniejszym etapie nauki nie realizowali tych zajęć. Załącznik Nr 5 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA TRZYLETNIEJ SZKOŁY SPECJALNEJ PRZYSPOSABIAJĄCEJ DO PRACY DLA UCZNIÓW Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU UMIARKOWANYM LUB ZNACZNYM ORAZ DLA UCZNIÓW ZE SPRZĘŻONYMI NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMIa) Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo klasa Iklasa IIklasa III 1Funkcjonowanie osobiste i społeczne777 2Wychowanie fizyczne333 3Przysposobienie do pracy172022 Razem273032 Religia/Etyka222 Razem godzin zajęć edukacyjnych293234 Zajęcia rewalidacyjne101010 Zajęcia sportowe222 Zajęcia kształtujące kreatywność222 a) Dotyczy także uczniów niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących, autystycznych, jednocześnie z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne przenośnikowe 2) (Dz. U. Nr 43, poz. 394) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga - wagę automatyczną przenośnikową, przyrząd pomiarowy wbudowany w przenośnik taśmowy i stosowany do wyznaczania, bez udziału operatora, masy przenoszonego materiału przez ciągłe sumowanie tej masy w czasie ruchu taśmy; 2) obciążenie maksymalne (Max) - maksymalne obciążenie chwilowe materiału znajdującego się na pomoście, jakie może być zważone przez zespół wagowy; 3) błędy graniczne dopuszczalne wagi - określone skrajne wartości błędu; 4) wydajność maksymalna (Qmax) - wartość wydajności przenoszenia materiału na taśmie, uzyskaną przy maksymalnym obciążeniu i maksymalnej prędkości taśmy przenośnika; 5) wydajność minimalna (Qmin) - wartość wydajności przenoszenia materiału na taśmie, poniżej której wyniki ważenia mogą być obarczone nadmiernym błędem względnym; 6) wartość działki elementarnej wagi (d) - wartość wyrażoną w jednostkach miary masy, równą różnicy między dwiema kolejnymi wartościami wskazań urządzenia wskazującego sumowanie; 7) minimalna masa sumowana (Σmin) - wartość wyrażoną w jednostkach miary masy, poniżej której wynik sumowania może być obarczony nadmiernym błędem względnym. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag § 2. 1. W skład wagi w szczególności wchodzą: 1) pomost, przekazujący ciężar materiału z taśmy do zespołu wagowego; 2) zespół wagowy, informujący o masie ważonych ładunków; 3) przetwornik ruchu taśmy, informujący o przemieszczeniu lub prędkości taśmy; 4) urządzenie sumujące służące do przetwarzania informacji przekazanych przez zespół wagowy i przetwornik ruchu taśmy oraz do zsumowania wyników ważeń cząstkowych lub całkowania iloczynu liniowego obciążenia taśmy i jej prędkości albo chwilowej wydajności; 5) główne urządzenie wskazujące sumowanie, urządzenie otrzymujące informację z urządzenia sumującego i wskazujące całkowitą masę przeniesionego materiału; 6) urządzenie zerujące, umożliwiające równoważenie wpływu masy taśmy na wynik sumowania przy pełnym obrocie taśmy; 7) urządzenia sterujące. 2. Waga może być wyposażona dodatkowo w: 1) urządzenie drukujące; 2) urządzenie sygnalizujące lub zatrzymujące taśmę w przypadku zboczenia taśmy z toru lub jej przerwania; 3) urządzenia elektroniczne, realizujące określone funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi, zwanej dalej "wagą elektroniczną". 3. W wadze mogą być stosowane urządzenia wskazujące sumowanie: 1) dodatkowe: a) porcjowe, z kasownikiem wskazań, wskazujące masę ładunku zsumowanego w dowolnym przedziale czasu, b) nastawne, służące do nastawiania odważanej wartości masy ładunku, zmniejszające wskazania do zera, przy którym następuje między innymi podanie sygnału zatrzymującego przesuwającą się taśmę, c) zgrubne, bez kasownika wskazań, wskazujące masę ładunku zsumowanego w odpowiednio długim przedziale czasu, posiadające działkę elementarną większą niż główne urządzenie wskazujące sumowanie; 2) kontrolne, wskazujące masę ładunku zsumowanego w czasie kontroli lub regulacji wagi. § 3. Konstrukcja wagi powinna: 1) być dostosowana do klasy dokładności, metod działania i materiałów, dla których waga jest przeznaczona; 2) uniemożliwiać przypadkowe rozregulowanie powodujące jej wadliwe działanie; 3) uniemożliwiać jej nieuczciwe stosowanie; 4) umożliwiać uniesienie taśmy nad pomostem w celu oczyszczenia rolek pomostu, a następnie opuszczenie przy zachowaniu jej poprzedniego napięcia. § 4. 1. Pomost wagi może stanowić: 1) przenośnik taśmowy o sztywnej konstrukcji; 2) część przenośnika taśmowego, w którym co najmniej jeden wspornik rolkowy jest podparty lub zawieszony na wspólnej ramie zespołu wagowego. 2. Pomost wagi na odcinku równym połowie sumy odległości między skrajnymi wspornikami rolkowymi na pomoście i odległości między stałymi wspornikami rolkowymi w sąsiedztwie pomostu powinien być konstrukcyjnie zabezpieczony przed zmianami w czasie użytkowania wagi, a jeżeli waga jest wyposażona w urządzenie do regulacji długości pomostu, to powinno być możliwe jego zabezpieczenie przed dostępem osób nieuprawnionych. 3. Dopuszczalne liniowe obciążenie na długości pomostu nie powinno być mniejsze niż dopuszczalne maksymalne liniowe obciążenie przenośnika. 4. Konstrukcja pomostu powinna umożliwiać umieszczanie na nim wzorców masy. § 5. 1. Rolki pomostu i rolki co najmniej dwóch wsporników sąsiadujących z pomostem powinny obracać się swobodnie, przy czym mimośrodowość rolek nie powinna przekraczać 0,5 mm. 2. W wagach klasy dokładności 0,5 i 1 rolki wsporników taśmy na pomoście powinny być osadzone na łożyskach kulkowych albo łożyskach podobnego typu, przy czym mimośrodowość rolek nie powinna przekraczać 0,2 mm. 3. Górne tworzące rolek pomostu i rolek sąsiadujących z pomostem powinny leżeć w jednej płaszczyźnie. § 6. 1. Taśma na pomoście i w jego pobliżu powinna być płaska albo mieć kształt koryta o kącie krawędzi bocznych nieprzekraczającym 30°. 2. Masa taśmy przypadająca na jednostkę jej długości powinna być stała. 3. Miejsca łączenia taśmy nie powinny powodować uderzeń o pomost zakłócających działanie wagi. 4. Łączenie taśmy powinno tworzyć linię prostą, a kąt między łączeniem a wzdłużną krawędzią taśmy nie powinien przekraczać 45°. § 7. Gdy zespół wagowy przestanie pracować, taśma przenośnika powinna się zatrzymać, a stan ten powinien być sygnalizowany optycznie lub dźwiękowo. § 8. 1. Długość rozwiniętej taśmy powinna: 1) dla wag klasy dokładności 0,5 i 1 wynosić nie więcej niż 100 m, tak aby czas jej pełnego obiegu przy prędkości nominalnej nie przekraczał 1,5 minuty; 2) dla wag klasy dokładności 2 być taka, aby czas jej pełnego obiegu przy prędkości nominalnej nie przekraczał 3 minut. 2. Jeżeli wymaganie, o którym mowa w ust. 1, nie może być spełnione, to waga powinna być wyposażona w półautomatyczne albo automatyczne urządzenie zerujące. § 9. 1. W czasie ważenia względne odchylenie prędkości taśmy od prędkości nominalnej nie powinno przekraczać 5 %. 2. Naciąg taśmy wytworzony przez samoczynne urządzenie napinające, którym mogą być w szczególności obciążniki, powinien być stały. 3. Między taśmą a bębnem napędowym nie powinien występować poślizg. 4. Nachylenie taśmy na pomoście i w jego pobliżu, względem poziomu, nie powinno przekraczać: 1) 18°; 2) maksymalnej wartości kąta, przy którym nie następuje poślizg między taśmą a materiałem. 5. Jeżeli taśma jest stosowana do transportu materiału lepkiego, powinna być wyposażona w urządzenia czyszczące, przylegające do jej dolnej części powrotnej, które nie powinny powodować uszkodzenia taśmy. § 10. 1. Przetwornik ruchu taśmy powinien być napędzany przez część taśmy niestykającą się z materiałem, a wytworzony przez niego sygnał pomiarowy przemieszczenia lub prędkości taśmy powinien być przekazywany do urządzenia sumującego. 2. Przetwornik ruchu taśmy dla dowolnej wydajności powinien w sposób dokładny odtwarzać prędkość taśmy na pomoście wagi. § 11. Jeżeli sygnał pomiarowy przetwornika ruchu taśmy jest: 1) nieciągły, to kolejne impulsy powinny być generowane z częstotliwością odpowiadającą przemieszczeniu taśmy nie większemu od długości pomostu; 2) ciągły, to podczas czynności kontrolnych i regulacyjnych impulsy mogą być zastąpione sygnałem zewnętrznym, niepochodzącym z przetwornika. § 12. Konstrukcja przetwornika ruchu taśmy powinna: 1) umożliwiać zabezpieczenie przed dostępem osób nieuprawnionych do części służących do adiustacji; 2) uniemożliwiać powstawanie poślizgu w napędzie od taśmy, bez względu na stan jej obciążenia, który mógłby wpływać na wyniki pomiarów. § 13. 1. Jeżeli w wadze jest stosowany pomost zawieszony, powinien on być zaopatrzony w cięgna wiodące do przenoszenia sił rozciągających, zapobiegające podążaniu pomostu za ruchem taśmy, zaczepione przegubami umożliwiającymi swobodne pionowe ruchy pomostu. 2. Cięgna wiodące powinny być usytuowane równolegle do taśmy, przy czym w przypadku pomostu nachylonego pod kątem do poziomu mogą być usytuowane poziomo. 3. Błąd usytuowania cięgien wiodących nie powinien przekraczać 1°. 4. Zatrzymanie taśmy nie powinno wpływać na wynik ważenia. § 14. Zespół wagowy powinien: 1) zapewniać ciągłe równoważenie ładunku w zakresie co najmniej od zera do obciążenia maksymalnego; 2) być zabezpieczony przed przeciążeniami. § 15. Zespół wagowy może być wyposażony w: 1) miernik obciążenia chwilowego, wywzorcowany w jednostkach miary masy lub w procentach obciążenia maksymalnego; 2) urządzenie sygnalizacyjne uruchamiane, gdy obciążenie przekracza wartość obciążenia maksymalnego albo maksymalnej wydajności lub jest mniejsze niż obciążenie minimalne; 3) urządzenie drukujące wartość obciążenia chwilowego albo wydajności, w funkcji czasu. § 16. 1. Urządzenia wskazujące sumowanie oraz urządzenia drukujące powinny zapewniać jednoznaczne odczytanie wyników i mieć oznaczenie jednostki miary masy. 2. Główne urządzenie wskazujące sumowanie nie może być wyposażone w kasownik wskazań. § 17. Zdalne urządzenie wskazujące sumowanie powinno być wyposażone w sygnalizator optyczny lub dźwiękowy uruchamiany, gdy: 1) chwilowe obciążenie pomostu przekroczy obciążenie maksymalne Max; 2) wydajność transportu materiału na taśmie przekroczy wydajność maksymalną Qmax lub jest mniejsza od wydajności minimalnej Qmin. § 18. 1. Wartości działek elementarnych urządzenia wskazującego sumowanie oraz urządzenia drukującego masę sumowaną powinny być wyrażone w postaci 1 x 10k, 2 x 10k lub 5 x 10k jednostek miary masy, gdzie k jest liczbą całkowitą. 2. Wartość działki elementarnej głównego urządzenia wskazującego sumowanie powinna być zawarta w przedziale: 1) od 0,002 % Cmax do 0,05 % Cmax - dla wag klasy 0,5 i 1, 2) od 0,004 % Cmax do 0,1 % Cmax - dla wag klasy 2, gdzie Cmax oznacza masę zsumowaną w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności. 3. Wartości działek elementarnych porcjowego i nastawnego urządzenia wskazującego sumowanie powinny być równe wartości działki elementarnej głównego urządzenia wskazującego sumowanie. 4. Wartość działki elementarnej zgrubnego urządzenia wskazującego powinna być co najmniej 10-krotnie większa od wartości działki elementarnej głównego urządzenia wskazującego sumowanie. 5. Wartość działki elementarnej dk kontrolnego urządzenia wskazującego sumowanie nie powinna przekraczać: 1) 0,1 % Σmin - dla wag klasy 0,5 i 1; 2) 0,2 % Σmin - dla wag klasy 2. 6. Wartość działki elementarnej d0 urządzenia wskazującego wyzerowanie powinna być mniejsza od wartości działki elementarnej d głównego urządzenia wskazującego sumowanie i nie powinna przekraczać: 1) dla wag klasy 0,5 i 1: a) 0,005 % Cmax - przy wskazaniu analogowym, b) 0,0025 % Cmax - przy wskazaniu cyfrowym, 2) dla wag klasy 2: a) 0,01 % Cmax - przy wskazaniu analogowym, b) 0,005 % Cmax - przy wskazaniu cyfrowym, gdzie Cmax oznacza masę zsumowaną w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności. § 19. W wadze wyposażonej w kilka urządzeń wskazujących sumowanie lub urządzeń drukujących masę sumowaną wartość działki elementarnej: 1) analogowych urządzeń wskazujących sumowanie nie powinna przekraczać dwukrotnej wartości działki elementarnej cyfrowych urządzeń wskazujących sumowanie; 2) cyfrowych urządzeń wskazujących sumowanie lub urządzeń drukujących masę sumowaną powinna być jednakowa. § 20. Przedział wskazań głównego urządzenia wskazującego sumowanie powinien być co najmniej równy masie materiału zsumowanego w ciągu dziesięciu godzin pracy wagi przy maksymalnej wydajności. § 21. Urządzenia wskazujące sumowanie, które wskazują: 1) tylko wartości dodatnie - powinny wyłączać się podczas ruchu taśmy nieobciążonej, a ich włączanie przy wzroście i wyłączanie przy spadku obciążenia powinno odbywać się samoczynnie przy obciążeniu pomostu odpowiadającemu 5 % wydajności maksymalnej; 2) wartości dodatnie i ujemne - powinny być podłączone na stałe, bez względu na obciążenie taśmy, z wyjątkiem kontrolnego urządzenia wskazującego sumowanie. § 22. 1. W wagach mogą być stosowane urządzenia zerujące, w których nastawienie wskazania zerowego może być dokonywane: 1) nieautomatycznie; 2) półautomatycznie; 3) automatycznie. 2. Zakres działania urządzenia zerującego nie powinien przekraczać 4 % obciążenia maksymalnego. § 23. Urządzenie zerujące powinno być wyposażone w urządzenie wskazujące wyzerowanie, którym może być: 1) kontrolne urządzenie wskazujące sumowanie; 2) inne urządzenie umożliwiające wskazanie zmiany masy sumowanej przy pełnym obrocie taśmy. § 24. 1. W czasie ruchu nieobciążonej taśmy powinna być zapewniona możliwość regulacji, w sposób ciągły lub skokowy, nieautomatycznego urządzenia zerującego. 2. Przestawienie elementu regulacyjnego o: 1) 10 mm lub 1/2 obrotu, gdy przestawiany jest on w sposób ciągły liniowo lub obrotowo, nie powinno powodować w ciągu godziny zmiany wskazania wagi większej niż: a) 0,1 % Cmax - dla wag klasy 0,5 i 1, b) 0,2 % Cmax - dla wag klasy 2, 2) wartość jednej działki elementarnej, gdy przestawiany jest on skokowo, nie powinno powodować w ciągu godziny zmiany wskazania wagi większej niż: a) 0,01 % Cmax - dla wag klasy 0,5 i 1, b) 0,02 % Cmax - dla wag klasy 2, gdzie Cmax oznacza masę zsumowaną w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności. 3. Na wadze powinien być oznaczony kierunek, w którym należy dokonać przestawienia elementu regulacyjnego. § 25. 1. Półautomatyczne urządzenie zerujące powinno być uruchamiane ręcznie i działać samoczynnie albo wskazywać wartość wymaganej regulacji. 2. Automatyczne urządzenie zerujące powinno działać samoczynnie podczas ruchu taśmy nieobciążonej i powinno mieć możliwość wyłączenia w czasie sprawdzania wagi. 3. Konstrukcja urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, powinna być taka, aby: 1) nastawienie zera następowało po całkowitej liczbie obrotów taśmy; 2) zakończenie zerowania i granice regulacji były wskazane. § 26. Urządzenia zerujące powinny umożliwiać regulację zera z błędem nie większym, w ciągu godziny działania, niż: 1) 0,05 % Cmax - dla wag klasy 0,5, 2) 0,1 % Cmax - dla wag klasy 1, 3) 0,2 % Cmax - dla wag klasy 2, gdzie Cmax oznacza masę zsumowaną w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności. § 27. 1. Wagi, w których urządzenie wskazujące sumowanie wskazuje jedynie wartości dodatnie, powinny być wyposażone w urządzenie kontroli zera z dodatkowym obciążnikiem o masie równej 5 % maksymalnego obciążenia wagi. 2. Obciążnik, o którym mowa w ust. 1, może być nakładany na pomost wagi lub jego oddziaływanie może być symulowane elektrycznie. 3. Urządzenie wskazujące sumowanie, o którym mowa w ust. 1, powinno spełniać następujące wymagania: 1) miejsce i sposób nakładania obciążnika na pomost powinny zapewniać powtarzalność jego oddziaływania na urządzenie wagowe; 2) nakładanie obciążnika powinno być dokonywane przy nieobciążonej, ruchomej taśmie; 3) czynności kontroli zera powinny być samoczynnie wstrzymywane po przesunięciu taśmy o ustaloną, całkowitą liczbę obrotów; 4) po zakończeniu kontroli zera powinna być wskazywana liczba kontrolna, odpowiednia do masy obciążnika i liczby obrotów taśmy, będąca wartością zsumowanej masy, w sytuacji gdy pomost zostaje obciążony stałym symulowanym obciążeniem, a pusta taśma wykonuje ustaloną liczbę pełnych obrotów. § 28. Urządzenia sterujące mogą ustalać swoją pozycję inaczej, niż jest to dla nich przewidziane, tylko wtedy, gdy w czasie sterowania wskazanie i drukowanie wyników jest niemożliwe. § 29. Wagi, w których urządzenia wskazujące sumowanie wskazują wartości dodatnie i ujemne, mogą być wyposażone w urządzenie kontroli zera z dodatkowym obciążnikiem o masie równej 5 % albo 20 % maksymalnego obciążenia wagi. § 30. 1. Waga elektroniczna powinna być tak skonstruowana i wykonana, aby w przypadku wystąpienia zakłóceń była zabezpieczona przed utratą informacji o wartości zsumowanej masy oraz: 1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica między błędem wskazania wagi a jej błędem podstawowym, wyznaczonym w warunkach odniesienia, przekraczająca błąd graniczny dopuszczalny wagi, albo 2) odchylenie znaczące zostało automatycznie wykryte i: a) wskazane poprzez podanie sygnału optycznego lub akustycznego trwającego do podjęcia przez użytkownika działań korekcyjnych albo do zniknięcia odchylenia, albo b) waga przestała działać. 2. Waga elektroniczna powinna mieć zapewnioną możliwość kontroli wyświetlacza, inicjowanej automatycznie przy włączaniu wagi, polegającej na wskazaniu wszystkich znaków wyświetlonych przez urządzenie wskazujące w czasie wystarczającym do wykonania obserwacji przez operatora. 3. W czasie nagrzewania wagi elektronicznej: 1) nie powinna ona wskazywać i przesyłać wyników ważenia; 2) jej automatyczne działanie powinno być wstrzymane. 4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno wpływać na charakterystyki metrologiczne wagi oraz na poprawność jej działania. § 31. Przekroczenie obciążenia maksymalnego lub wydajności maksymalnej oraz spadek wydajności poniżej wartości minimalnej powinny być przez wagę sygnalizowane za pomocą sygnału dźwiękowego lub optycznego. § 32. 1. Waga zasilana z sieci w przypadku braku zasilania powinna zachować dane przez co najmniej 24 godziny i być w stanie wskazywać je przez co najmniej 5 minut w okresie 24 godzin, a przełączenie na zasilanie awaryjne nie powinno powodować odchylenia znaczącego. 2. Waga zasilana z baterii po spadku napięcia poniżej danej wartości powinna nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 33. 1. Na wadze powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak identyfikacyjny producenta lub importera; 2) znak fabryczny; 3) numer seryjny; 4) znak zatwierdzenia typu, jeżeli został nadany; 5) oznaczenie klasy dokładności; 6) minimalna masa sumowana, w postaci: "Σmin = .... kg" albo "Σmin = .... t"; 7) wartość działki elementarnej głównego urządzenia wskazującego sumowanie, w postaci: "d = ...."; 8) nominalna prędkość taśmy, w postaci: "v = .... m/s"; 9) zakres prędkości taśmy, w postaci: "v = .../... m/s"; 10) maksymalna wydajność, w postaci: "Qmax = .... kg/h" albo "Qmax = .... t/h"; 11) wydajność minimalna, w postaci: "Qmin = .... kg/h" albo "Qmin = .... t/h"; 12) obciążenie maksymalne, w postaci: "Max = .... kg" albo "Max = .... t"; 13) długość pomostu, w postaci: "L = .... m"; 14) zakres temperatury pracy; 15) napis: "Nastawienie zera co .... godz. Kontrola zera trwa .... obiegi taśmy"; 16) wartość napięcia zasilającego; 17) wartość częstotliwości napięcia zasilającego; 18) określenie materiału, który będzie ważony; 19) liczba ważeń na godzinę (w przypadku wag dodających), w postaci: "...... cykle/h". 2. Na urządzeniach wskazujących sumowanie wagi powinny być wykonane w sposób trwały i czytelny oznaczenia jednostki miary masy. 3. Na wadze powinny być umieszczone, jeżeli mają zastosowanie: 1) wartość działki elementarnej liczydła kontrolnego, w postaci: "dk = ..... kg"; 2) wartość działki elementarnej urządzenia wskazującego wyzerowanie, w postaci: "d0 = .... kg"; 3) liczba kontrolna, w postaci: ".... kg" albo ".... t". Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wag § 34. 1. W zależności od wartości skrajnych błędów granicznych dopuszczalnych wyróżnia się trzy klasy dokładności wag: 0,5; 1 i 2. 2. Błędy graniczne dopuszczalne wagi przy automatycznym ważeniu masy m równej co najmniej minimalnej masie sumowanej, wykonywanym przy wydajności od 20 % do 100 % wydajności maksymalnej, wyrażone w % masy sumowanej, wynoszą: 1) przy zatwierdzeniu typu i legalizacji: a) dla klasy dokładności 0,5 - ± 0,25 %, b) dla klasy dokładności 1 - ± 0,5 %, c) dla klasy dokładności 2 - ± 1,0 %; 2) w użytkowaniu: a) dla klasy dokładności 0,5 - ± 0,5 %, b) dla klasy dokładności 1 - ± 1 %, c) dla klasy dokładności 2 - ± 2 %. § 35. W wagach klasy dokładności 0,5: 1) błędy graniczne dopuszczalne wagi, o których mowa w § 34 ust. 2 pkt 1, zaokrągla się do całkowitej wartości działki głównego urządzenia wskazującego sumowanie, stosowanego przy sprawdzaniu wagi; 2) różnica między wynikami uzyskanymi dla tej samej masy sumowanej przez różne urządzenia wskazujące lub drukujące tej samej wagi, mające taką samą wartość działki elementarnej, powinna być równa zero. § 36. W wagach klasy dokładności 1 i 2: 1) w przypadku zastosowania cyfrowego kontrolnego urządzenia wskazującego sumowanie błędy graniczne dopuszczalne wagi powiększa się o wartość jednej działki elementarnej tego urządzenia; 2) gdy waga wyposażona jest w kilka urządzeń wskazujących sumowanie, błędy wskazań każdego z tych urządzeń nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych, o których mowa w § 34 ust. 2; 3) dla danej masy sumowanej różnica między wskazaniami dwóch urządzeń wskazujących sumowanie nie powinna przekraczać: a) wartości jednej działki elementarnej - gdy oba urządzenia wskazujące sumowanie są cyfrowe, b) bezwzględnej wartości błędu granicznego dopuszczalnego - gdy oba urządzenia wskazujące sumowanie są analogowe, c) większej z dwóch wartości: - bezwzględnej wartości błędu granicznego dopuszczalnego, - wartości jednej działki elementarnej, gdy jedno urządzenie wskazujące sumowanie jest analogowe, a drugie cyfrowe. § 37. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wagi przy ważeniu masy m równej co najmniej minimalnej masie sumowanej, przy badaniu oddziaływania czynników wpływających na wagę, są równe: 1) dla dowolnej wydajności pomiędzy 20 % Qmax i Qmax: a) 0,18 % masy zsumowanej - dla wag klasy dokładności 0,5, b) 0,35 % masy zsumowanej - dla wag klasy dokładności 1, c) 0,70 % masy zsumowanej - dla wag klasy dokładności 2; 2) dla dowolnej wydajności pomiędzy 5 % Qmax i 20 % Qmax: a) 0,07 % masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności - dla wag klasy dokładności 1, b) 0,14 % masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności - dla wag klasy dokładności 2. 2. Błędy graniczne dopuszczalne wagi, o których mowa w ust. 1, zaokrągla się do całkowitej wartości działki urządzenia wskazującego sumowanie stosowanego przy sprawdzaniu wagi. 3. Przy badaniu oddzielnych części składowych wagi, takich jak przetwornik obciążenia lub miernik zawierający zespół analogowy, błędy graniczne dopuszczalne wagi badanej części składowej powinny być równe 0,7 odpowiedniej wartości błędu, o którym mowa w ust. 1. § 38. Minimalna masa sumowana Σmin powinna być równa większej spośród następujących wartości: 1) masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności podczas jednego obrotu taśmy; 2) 2 % masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności w czasie jednej godziny albo masy równej 400 d - dla wag klasy 0,5; 3) 2 % masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności w czasie jednej godziny albo masy równej 200 d - dla wag klasy 1; 4) 1 % masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności w czasie jednej godziny albo masy równej 100 d - dla wag klasy 2. Rozdział 4 Dodatkowe charakterystyki metrologiczne podczas badań symulacyjnych przy zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej § 39. Przy zmianach symulowanej prędkości taśmy o ± 10 % wartości nominalnej lub górnej wartości zakresu prędkości płynnie zmienianej: 1) dla wag klasy 0,5 - błędy wagi nie powinny przekraczać wartości określonych w § 37 ust. 1; 2) dla wag klasy 1 i 2 - zmiana wyniku nie powinna przekroczyć 20 % wartości określonych w § 37 ust. 1. § 40. Przy niecentrycznym obciążeniu umieszczanym w różnych miejscach pomostu: 1) dla wag klasy dokładności 0,5 - błędy wagi nie powinny przekraczać wartości określonych w § 37 ust. 1; 2) dla wag klasy dokładności 1 i 2 - różnica między dwoma wynikami nie powinna przekraczać bezwzględnych wartości określonych w § 37 ust. 1. § 41. Dla dowolnego obciążenia w zakresie działania urządzenia zerującego błędy sumowania po wyzerowaniu wagi powinny być zawarte w granicach błędów granicznych dopuszczalnych, określonych w § 37 ust. 1. § 42. 1. Wagi powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 37 ust. 1, w zakresie temperatur pracy od -10 °C do 40 °C. 2. Wagi o specjalnych zastosowaniach mogą spełniać wymagania, o których mowa w § 37 ust. 1, w zakresie temperatury pracy innym niż wymieniony w ust. 1, który powinien być oznaczony na wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30 °C. 3. Różnica między dwoma wynikami sumowania przy zerowej wydajności lub zmiana liczby kontrolnej w wagach wyposażonych w urządzenie kontroli zera z dodatkowym obciążnikiem, otrzymywane przy temperaturach różniących się o 10 °C, przy prędkości zmiany temperatury między dwoma pomiarami nieprzekraczającej 5 °C na godzinę, bez zerowania wagi między pomiarami, nie powinny przekraczać następujących wartości wyrażonych w procentach masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności: 1) 0,035 % - dla wag klasy 0,5; 2) 0,07 % - dla wag klasy 1; 3) 0,14 % - dla wag klasy 2. § 43. Wagi zasilane napięciem o częstotliwości sieciowej powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 37 ust. 1, przy zmianach: 1) napięcia w zakresie (-15 ÷ 10 ) % jego wartości nominalnej, oznaczonej na wadze; 2) częstotliwości w zakresie (-2 ÷ 2) % jej wartości nominalnej, oznaczonej na wadze. § 44. Przy oddziaływaniu na wagę innych wielkości wpływających niż te, o których mowa w § 42 i 43, wynikających z warunków zainstalowania, błędy wagi nie powinny przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych określonych w § 37 ust. 1. § 45. 1. Różnica między wynikami dwóch pomiarów otrzymanych dla tego samego obciążenia i w tych samych warunkach nie powinna przekraczać wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych określonych w § 37 ust. 1. 2. Dla dowolnej wydajności zawartej między Qmin i Qmax różnica między wynikami sumowania w tym samym czasie, otrzymanymi przy dwóch obciążeniach różniących się o wartość równą błędom granicznym dopuszczalnym określonym w § 37 ust. 1, nie powinna przekraczać połowy obliczonej wartości tej różnicy. § 46. 1. Przy sprawdzaniu wyzerowania, przy próbie trwającej 3 minuty, powinna być widoczna różnica wskazań otrzymanych przy wadze nieobciążonej i przy obciążeniu ładunkiem równym następującym wartościom wyrażonym w procentach obciążenia maksymalnego Max: 1) 0,05 % - dla wag klasy 0,5; 2) 0,1 % - dla wag klasy 1; 3) 0,2 % - dla wag klasy 2. 2. Po wyzerowaniu maksymalna różnica wskazań, otrzymywanych w 5 próbach sprawdzania wyzerowania trwających po 3 minuty oraz po powtórzeniu prób po trzech godzinach działania wagi bez dodatkowej adiustacji zera, nie powinna przekraczać następujących wartości wyrażonych w procentach masy zsumowanej w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności Cmax: 1) 0,0013 % - dla wag klasy 0,5; 2) 0,0025 % - dla wag klasy 1; 3) 0,005 % - dla wag klasy 2. 3. Maksymalna różnica wskazań otrzymanych we wszystkich 10 próbach, o których mowa w ust. 2, nie powinna przekraczać następujących wartości wyrażonych w procentach masy zsumowanej w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności Cmax: 1) 0,0018 % - dla wag klasy 0,5; 2) 0,0035 % - dla wag klasy 1; 3) 0,007 % - dla wag klasy 2. 4. W wagach wyposażonych w urządzenie kontroli zera z dodatkowym obciążnikiem wymagania, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się do urządzenia wskazującego liczbę kontrolną. Rozdział 5 Dodatkowe charakterystyki metrologiczne podczas badań eksploatacyjnych przy zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej § 47. Zakres rozrzutu wskazań wagi, wyrażony jako maksymalna różnica między błędami względnymi kilku pomiarów, wykonywanych przy praktycznie jednakowej wydajności, dla zbliżonej masy materiału i w tych samych warunkach, nie powinien przekraczać bezwzględnej wartości błędów granicznych dopuszczalnych, o których mowa w § 34 ust. 2 pkt 1. § 48. 1. Po całkowitej liczbie obiegów taśmy nieobciążonej zmiana wskazania zera nie powinna przekraczać następujących wartości wyrażonych w procentach masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności: 1) 0,05 % - dla wag klasy 0,5; 2) 0,1 % - dla wag klasy 1; 3) 0,2 % - dla wag klasy 2. 2. W przypadku urządzenia kontroli zera z dodatkowym obciążnikiem wymieniona w ust. 1 zmiana wskazania odnosi się do maksymalnej dopuszczalnej zmiany liczby kontrolnej. § 49. Próg pobudliwości urządzenia wskazującego wyzerowanie powinien być taki, aby przy całkowitej liczbie obrotów taśmy w czasie około 3 minut otrzymać wyraźną różnicę wskazań między wynikami uzyskanymi przy wadze nieobciążonej a wynikami uzyskanymi przy następującym obciążeniu pomostu: 1) 0,05 % Max - dla wag klasy 0,5; 2) 0,1 % Max - dla wag klasy 1; 3) 0,2 % Max - dla wag klasy 2. § 50. 1. Podczas sprawdzania wyzerowania zmiana wskazania urządzenia wskazującego sumowanie w stosunku do wskazania początkowego nie powinna przekraczać następujących wartości wyrażonych w procentach masy zsumowanej przy maksymalnej wydajności, gdy minimalna masa sumowana jest nie większa niż 3 obroty taśmy: 1) 0,18 % - dla wag klasy 0,5; 2) 0,35 % - dla wag klasy 1; 3) 0,7 % - dla wag klasy 2. 2. Po wyzerowaniu maksymalna różnica wskazań otrzymywanych w 5 próbach sprawdzania wyzerowania trwających po 3 minuty nie powinna przekraczać następujących wartości: 1) 0,0035 % Cmax - dla wag klasy 1, 2) 0,007 % Cmax - dla wag klasy 2, gdzie Cmax jest masą zsumowaną w czasie jednej godziny przy maksymalnej wydajności. Rozdział 6 Przepis końcowy § 51. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Rozporządzenie wdraża przepisy dyrektywy 75/410/EWG z dnia 24 czerwca 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego wag przenośnikowych, która dotyczy wag klasy dokładności 1 i 2 (Dz. Urz. WE nr L183 z 14 lipca 1975 r. str. 25 i n.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 43, poz. 396) Na podstawie art. 66 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość równoważnika pieniężnego przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w zamian za bezpłatne wyżywienie, niewydane w naturze, zwanego dalej "równoważnikiem pieniężnym", oraz warunki, tryb i organy właściwe do jego wypłacania. § 2. Równoważnik pieniężny przysługuje żołnierzowi zawodowemu: 1) pełniącemu służbę bądź wykonującemu zadania w warunkach uniemożliwiających korzystanie z wyżywienia przysługującego mu w naturze - w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej mu normy wyżywienia, z wyjątkiem żołnierza uczestniczącego w ćwiczeniach, kursach i szkoleniach wszystkich typów; 2) po powrocie do kraju w związku z zakończeniem służby w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych, od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej do dnia skierowania na urlop zdrowotny - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020; 3) wyznaczonemu do pełnienia służby jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych albo na stanowisku służbowym w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej, przy międzynarodowym dowództwie wojskowym i w ich strukturach organizacyjnych, za czas przewozu w związku z rozpoczęciem i zakończeniem służby: a) z kraju do miejsca pełnienia służby - od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej, b) z powrotem do kraju z miejsca pełnienia służby - do dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej - w wysokości równej wartości pieniężnej 200 % normy wyżywienia szkolnej - 020, z wyjątkiem przypadku, w którym otrzymał wyżywienie w naturze; 4) zaliczonemu do personelu latającego, który wraca do kraju po wykonaniu zadań za granicą i pozostaje bez przydziału służbowego, przez okres 2 miesięcy - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia przysługującej mu przed wyjazdem; 5) należącemu do personelu latającego albo pełniącemu etatowo funkcję instruktora spadochronowego lub wykonującemu skoki ze spadochronem, na jego prośbę, przy braku przeciwwskazań służbowych - w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej mu normy wyżywienia. § 3. 1. Równoważnik pieniężny przysługuje żołnierzowi zawodowemu należącemu do personelu latającego, wyznaczonemu na stanowisko służbowe wymagające kwalifikacji lotniczych, lecz niewykonującemu lotów, w wysokości zależnej od: 1) dotychczasowego okresu wykonywania lotów; 2) części wartości pieniężnej normy wyżywienia, o której mowa w ust. 4, nie większej jednak niż 100 % wartości właściwej normy wyżywienia. 2. Za każdy rok lotów, z uwzględnieniem okresu ich wykonywania w szkole lotniczej: 1) na samolotach naddźwiękowych i śmigłowcach bojowych - przysługuje 7 % wartości pieniężnej normy wyżywienia; 2) na samolotach dodźwiękowych, odrzutowych, turbośmigłowych i pozostałych śmigłowcach - przysługuje 5 % wartości pieniężnej normy wyżywienia; 3) na pozostałych samolotach - przysługuje 4 % wartości pieniężnej normy wyżywienia. 3. Przy obliczaniu lat wykonywania lotów nie uwzględnia się okresu krótszego niż 6 miesięcy, a okres powyżej 6 miesięcy liczy się jako pełny rok. 4. Wysokość równoważnika pieniężnego ustala się według wartości pieniężnej normy wyżywienia przysługującej żołnierzowi, obowiązującej w dniu wyznaczenia na stanowisko służbowe. § 4. Równoważnik pieniężny przysługuje kandydatowi na żołnierza zawodowego za okres: 1) urlopu i całodobowej przepustki - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020; 2) przebywania w podróży służbowej - w wysokości równej 200 % wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020. § 5. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego jest uzależniona od normy wyżywienia, przysługującej żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego, określonej w przepisach w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych. 2. Równoważnik pieniężny odpowiada wartości pieniężnej normy wyżywienia, będącej wartością produktów spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład norm wyżywienia, określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1. 3. Kwotę równoważnika pieniężnego ustala, zgodnie z ust. 2, Minister Obrony Narodowej w przepisach w sprawie określenia wartości pieniężnych norm wyżywienia. § 6. 1. Równoważnik pieniężny wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu finansowym pozostaje żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego. 2. Wypłata równoważnika pieniężnego następuje z dołu, z wyjątkiem równoważnika pieniężnego należnego za czas podróży służbowej lub urlopu, który jest wypłacany z góry. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 sierpnia 2000 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 76, poz. 870), które na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 43, poz. 397) Na podstawie art. 26 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", zapoznawania ich z treścią opinii służbowych oraz wnoszenia i rozpatrywania od nich odwołań, a także wzór arkusza opiniodawczego. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, a w przypadku żołnierza przeniesionego do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji organ, który przeniósł tego żołnierza do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji. § 3. Przełożony wydaje o żołnierzu opinię służbową opartą na rzetelnej i obiektywnej ocenie wywiązywania się przez niego z obowiązków służbowych, w okresie, za który sporządzana jest opinia. § 4. Opiniowanie okresowe sporządza się na arkuszu opinii okresowej, którego wzór zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. W trakcie opiniowania dowódców jednostek wojskowych (szefów, komendantów, kierowników), na których spoczywa obowiązek opiniowania służbowego, należy dodatkowo ocenić ich umiejętność opiniowania podwładnych oraz trafność prognozowania przebiegu służby wojskowej podwładnych żołnierzy. 2. Ocenę, o której mowa w ust. 1, opiniujący wpisuje do arkusza opinii okresowej. § 6. Opinię okresową sporządza przełożony, któremu żołnierz bezpośrednio podlega, bez względu na czas, w jakim pełni on obowiązki bezpośredniego przełożonego tego żołnierza, zwany dalej "przełożonym opiniującym". § 7. Ocenę ogólną ustala się następująco: 1) bardzo dobrą (5) - jeżeli żołnierz za wywiązywanie się ze wszystkich obowiązków służbowych uzyskał oceny "spełnia wymagania"; 2) dobrą (4) - jeżeli żołnierz za wywiązywanie się z obowiązków służbowych uzyskał oceny "spełnia wymagania" i jedną ocenę "spełnia wymagania w ograniczonym zakresie"; 3) dostateczną (3) - jeżeli żołnierz za wywiązywanie się z obowiązków służbowych uzyskał oceny "spełnia wymagania" i więcej niż jedną "spełnia wymagania w ograniczonym zakresie"; 4) niedostateczną (2) - jeżeli żołnierz za wywiązywanie się z obowiązków służbowych uzyskał co najmniej jedną ocenę "nie spełnia wymagań". § 8. 1. Na podstawie wystawionej oceny ogólnej i informacji zawartych w okresowej opinii służbowej, w tym prognozy określonej na poprzednio zajmowanym stanowisku służbowym, wykorzystując modele przebiegu służby dla poszczególnych korpusów kadry, a w ich ramach modele dla korpusów osobowych i grup osobowych, przełożony opiniujący określa żołnierzowi prognozę pełnienia służby. 2. Przełożony opiniujący określa w pierwszej kolejności prognozę perspektywiczną, podając nazwę stanowiska służbowego, a następnie określa sposób dojścia do tego stanowiska, przez wskazanie kolejno prognozy dalszej i bliższej, ustalając nazwy stanowisk. 3. Prognoza dalsza w zależności od potrzeb może obejmować więcej niż jedno stanowisko. 4. Prognozą bliższą jest stanowisko przewidziane do objęcia przez żołnierza po zakończeniu kadencji, za którą jest opiniowany. 5. W ramach prognozy dalszej i bliższej można wskazać studia (studium) wymagane do objęcia przez żołnierza wyższego stanowiska. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, prognoza dalsza staje się prognozą bliższą, z zastrzeżeniem, że zajęcie stanowiska określonego w tej prognozie nie pozostaje w sprzeczności z oceną wyrażoną w opinii specjalnej sporządzonej na zakończenie studiów (studium). 7. Nie określa się prognoz przebiegu służby w przypadku uzyskania przez żołnierza w opinii okresowej oceny niedostatecznej. 8. W przypadku uzyskania przez żołnierza w opinii okresowej oceny dostatecznej przełożony może określić w prognozie bliższej zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. W takim przypadku nie określa się prognozy dalszej i perspektywicznej. § 9. W odniesieniu do oficerów pełniących służbę na stanowiskach zabezpieczających i szczególnych, jak również w odniesieniu do podoficerów i szeregowych zawodowych, jest możliwe określenie w prognozie bliższej, dalszej i perspektywicznej kolejnych stanowisk o tym samym stopniu etatowym lub kolejnych kadencji na dotychczas zajmowanym stanowisku. § 10. 1. Przełożony opiniujący żołnierza podpisuje oryginał arkusza opinii okresowej, a następnie zapoznaje podwładnego z treścią opinii, wręczając mu jej potwierdzoną kopię. Fakt otrzymania kopii opinii opiniowany żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem na oryginale opinii. 2. W przypadku odmowy żołnierza podpisania oryginału opinii przełożony opiniujący dokonuje w miejscu przeznaczonym na podpis opiniowanego adnotacji o odmowie złożenia przez żołnierza podpisu oraz umieszcza datę i swój podpis. § 11. 1. Odwołanie od opinii okresowej żołnierz wnosi do bezpośredniego przełożonego opiniującego, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania potwierdzonej kopii opinii. 2. Odwołanie od opinii okresowej rozpatruje się w ciągu trzydziestu dni od dnia jego wniesienia. 3. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, w trakcie raportu służbowego (rozmowy służbowej) informuje podwładnego oraz przełożonego, który sporządził opinię, o sposobie rozpatrzenia odwołania. 4. Przełożony rozpatrujący odwołanie dokonuje na oryginale opinii okresowej adnotacji o sposobie rozpatrzenia odwołania, potwierdzając ten fakt własnoręcznym podpisem. 5. Uchyloną opinię uważa się za niebyłą. 6. W przypadku gdy przełożony rozpatrujący odwołanie uchyli opinię okresową, wówczas wydaje nową opinię okresową, która ma charakter ostateczny i nie przysługuje od niej odwołanie. Przełożony zapoznaje żołnierza z treścią opinii, wręczając mu jej potwierdzoną kopię. Fakt otrzymania kopii opinii opiniowany żołnierz potwierdza własnoręcznym podpisem na oryginale opinii. § 12. 1. Dowódca jednostki wojskowej przesyła oryginał opinii okresowej do organu wojskowego właściwego do wyznaczenia opiniowanego żołnierza na stanowisko służbowe określone w prognozie bliższej. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1, dokonuje weryfikacji i konkretyzacji prognoz, wpisując je do arkusza opinii okresowej. W przypadku gdy nie posiada kompetencji do wyznaczania na stanowiska określone w prognozie dalszej lub perspektywicznej, przesyła opinię do organu lub organów posiadających takie kompetencje. Organy te, po dokonaniu weryfikacji prognoz i wpisaniu ich do arkusza opinii, przesyłają opinię do dowódcy jednostki wojskowej w celu poinformowania żołnierza o ustalonych prognozach. § 13. 1. Opinię specjalną sporządza się na arkuszu opiniowania specjalnego, którego wzór zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Opinię specjalną sporządza bezpośredni przełożony żołnierza. § 14. Opinię specjalną w związku z zakończeniem służby wojskowej na stanowiskach poza granicami państwa sporządza się również w odniesieniu do żołnierzy, którzy zostali skierowani do pełnienia służby poza granicami państwa, jeżeli pełnili tę służbę przez okres dłuższy niż trzy miesiące. § 15. 1. Treść opinii specjalnej powinna zawierać zwięzłą ocenę działalności żołnierza, odpowiednio do przypadków określonych w art. 26 ust. 2 ustawy, w szczególności ze zwróceniem uwagi na wykonywanie obowiązków służbowych, postawę oraz osiągnięte wyniki w realizacji przedsięwzięć szkoleniowych i służbowych. 2. Na zakończenie opinii specjalnej formułuje się wniosek końcowy, którego treść powinna wynikać z celu, dla którego sporządza się opinię. W uzasadnionych przypadkach wniosek końcowy może zawierać ocenę ogólną. § 16. Do zapoznawania żołnierza z opinią specjalną oraz do odwołania od tej opinii stosuje się odpowiednio przepisy § 10 i 11. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 397) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które utraci moc, w części dotyczącej § 79-92, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 43, poz. 398) Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb powoływania do zawodowej służby wojskowej oraz nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom powołanym do tej służby, a także szczegółowy tryb zawierania kontraktów i wzory kontraktów. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) szkołach wojskowych - należy przez to rozumieć akademie wojskowe, wyższe szkoły oficerskie oraz szkoły podoficerskie; 3) wojskowym komendancie uzupełnień - należy przez to rozumieć wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 2 miesiące osoby powoływanej do zawodowej służby wojskowej; 4) promocji - należy przez to rozumieć uroczyste zakończenie studiów lub nauki w szkole wojskowej, w trakcie której absolwenci otrzymują akt mianowania na pierwszy stopień wojskowy w danym korpusie kadry. § 3. W razie wniesienia, w kancelarii jednostki wojskowej lub wojskowej komendzie uzupełnień, pisemnego wniosku w sprawach personalnych, o których mowa w § 1, otrzymujący wniosek jest obowiązany potwierdzić jego przyjęcie, umieszczając na oryginale i na kopii datę przyjęcia wniosku oraz swój czytelny podpis. § 4. Do zawodowej służby wojskowej powołuje się: 1) absolwentów szkół kształcących kandydatów na żołnierzy zawodowych - na podstawie zobowiązania do pełnienia zawodowej służby wojskowej, zamieszczonego w kontrakcie na pełnienie służby kandydackiej; 2) żołnierzy rezerwy, o których mowa w art. 10 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. b i pkt 3 lit. a ustawy - na wniosek żołnierza; 3) żołnierzy nadterminowej zasadniczej służby wojskowej i zasadniczej służby wojskowej, o których mowa w art. 10 pkt 3 lit. b ustawy - na wniosek żołnierza; 4) osoby wymienione w art. 11 ustawy - po wyrażeniu przez nie pisemnej zgody na powołanie do zawodowej służby wojskowej. § 5. 1. Komendant szkoły wojskowej, po zakończeniu egzaminów końcowych w tej szkole, przesyła do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wykaz absolwentów szkoły wojskowej. 2. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego po otrzymaniu wykazu: 1) kieruje wniosek do Ministra Obrony Narodowej o wystąpienie do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie mianowania absolwentów wyższej szkoły wojskowej na stopień podporucznika; 2) przesyła wykazy imienne absolwentów wyższych szkół wojskowych do organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, nie później niż na 30 dni przed promocją. 3. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, po otrzymaniu postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o mianowaniu na stopień podporucznika, a w przypadku szkoły podoficerskiej po wydaniu rozkazu personalnego o mianowaniu na stopień kaprala: 1) wydaje rozkaz personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej; 2) przesyła postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub rozkaz personalny o mianowaniu do komendanta szkoły wojskowej; 3) przesyła do organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe rozkaz personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej. 4. Najpóźniej w dniu promocji: 1) organ wojskowy, który wyznacza na stanowisko służbowe, doręcza żołnierzowi kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej; 2) komendant szkoły wojskowej: a) wręcza dyplomy ukończenia studiów lub nauki, b) kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko służbowe, z dniem określonym w kontrakcie. § 6. Wzory kontraktów określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 7. 1. Absolwent szkoły wojskowej rozpoczyna pełnienie zawodowej służby wojskowej z dniem stawienia się w jednostce wojskowej. 2. Dzień stawienia się absolwenta w jednostce wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki. § 8. 1. Żołnierz rezerwy zainteresowany pełnieniem zawodowej służby wojskowej zgłasza się do wojskowego komendanta uzupełnień, który umożliwia mu zapoznanie się z przepisami normującymi przebieg zawodowej służby wojskowej. 2. Wojskowy komendant uzupełnień ustala, czy żołnierz rezerwy spełnia warunki do powołania do służby, o których mowa w art. 10 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. b lub pkt 3 lit. a ustawy, i przyjmuje od niego pisemny wniosek o powołanie do zawodowej służby wojskowej. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, żołnierz rezerwy dołącza: 1) życiorys; 2) odpis skrócony aktu urodzenia; 3) odpis lub kopię uwierzytelnioną dokumentu stwierdzającego uzyskanie wymaganego wykształcenia; 4) odpis lub kopię uwierzytelnioną świadectwa pracy; 5) informację o osobie z Krajowego Rejestru Karnego. 4. Wniosek wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 3, oraz opinią dotyczącą wcześniejszych okresów pełnienia służby wojskowej, sporządzoną na podstawie dokumentów znajdujących się w wojskowej komendzie uzupełnień, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 5. Po otrzymaniu akceptacji Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie: 1) kieruje żołnierza rezerwy, o którym mowa w ust. 2, do właściwej wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) w zależności od potrzeb podejmuje działania w celu uzyskania dla żołnierza rezerwy poświadczenia bezpieczeństwa. § 9. 1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku żołnierza rezerwy o powołanie do zawodowej służby wojskowej Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydaje rozkaz personalny o powołaniu tego żołnierza do zawodowej służby wojskowej, który następnie przesyła do organu właściwego do wyznaczenia powołanego żołnierza na stanowisko służbowe oraz przygotowania kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej. 2. Organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe powiadamia wojskowego komendanta uzupełnień o: 1) powołaniu żołnierza rezerwy do zawodowej służby wojskowej i wskazuje termin i miejsce skierowania żołnierza w celu podpisania kontraktu; 2) zawartym kontrakcie i wskazuje termin oraz miejsce skierowania żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej. 3. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku żołnierza rezerwy o powołanie do zawodowej służby wojskowej Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydaje decyzję o odmowie powołania do zawodowej służby wojskowej, którą przesyła zainteresowanemu żołnierzowi rezerwy oraz właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień. § 10. 1. Wojskowy komendant uzupełnień doręcza żołnierzowi kartę powołania i kieruje żołnierza do jednostki wojskowej. 2. Kartę powołania doręcza się żołnierzowi co najmniej na 30 dni przed datą rozpoczęcia służby wojskowej określoną w kontrakcie. 3. Jednocześnie z doręczeniem karty powołania wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia pracodawcę zatrudniającego żołnierza rezerwy o jego powołaniu do zawodowej służby wojskowej. § 11. 1. Żołnierz rezerwy rozpoczyna pełnienie zawodowej służby wojskowej z dniem stawienia się w jednostce wojskowej. 2. Dzień stawienia się żołnierza rezerwy w jednostce wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki. § 12. 1. Żołnierz nadterminowej zasadniczej służby wojskowej i zasadniczej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 pkt 3 lit. b ustawy, zainteresowany pełnieniem zawodowej służby wojskowej, występuje z wnioskiem o powołanie do tej służby do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę. 2. W sprawie powołania żołnierzy, o których mowa w ust. 1, do zawodowej służby wojskowej przepisy § 8, 9 i 11 stosuje się odpowiednio. § 13. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego przesyła do wojskowych komendantów uzupełnień wykaz stanowisk, na które można powołać osoby wymienione w art. 11 ustawy. 2. Osobę zainteresowaną pełnieniem zawodowej służby wojskowej na stanowisku, o którym mowa w ust. 1, wojskowy komendant uzupełnień zapoznaje z przepisami normującymi przebieg tej służby i przyjmuje od niej pisemną zgodę na powołanie do zawodowej służby wojskowej. 3. W sprawie powołania osoby, o której mowa w ust. 2, do zawodowej służby wojskowej przepisy § 9 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz § 10-12 stosuje się odpowiednio. 4. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w przypadku osoby wymienionej w art. 11 ustawy, wydaje rozkaz personalny dotyczący mianowania na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza) i powołuje do zawodowej służby wojskowej. § 14. 1. Dowódca jednostki wojskowej w terminie 48 godzin od chwili stawienia się do służby żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 11 ustawy, odsyła do wojskowego komendanta uzupełnień kartę powołania. 2. Jeżeli wojskowy komendant uzupełnień w terminie 7 dni od dnia stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 11 ustawy, w jednostce wojskowej określonej w kontrakcie nie otrzyma karty powołania, ustala przyczyny niestawiennictwa i zawiadamia o tym bezpośrednio organ, który wydał rozkaz o wyznaczeniu tego żołnierza na stanowisko służbowe, i Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. 3. W przypadku niestawienia się osoby, o której mowa w art. 10 lub 11 ustawy, do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w kontrakcie i niewyjaśnienia przyczyn tego niestawienia przez osobę powołaną lub niewyrażenia przez nią zgody na podpisanie kontraktu, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydaje rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie rozkazu o powołaniu do tej służby. 4. Jeżeli żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 11 ustawy, usprawiedliwiła przyczyny niestawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w kontrakcie, następuje podpisanie nowego kontraktu. § 15. 1. W przypadku wniesienia przez żołnierza zawodowego wniosku o zawarcie kolejnego kontraktu na pełnienie służby kontraktowej lub o zawarcie kontraktu na pełnienie służby stałej, organ uprawniony do zawierania kontraktów występuje do Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego o wyrażenie zgody na zawarcie z tym żołnierzem kolejnego kontraktu na pełnienie służby kontraktowej lub kontraktu na pełnienie służby stałej. 2. Zgoda albo odmowa wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 1, następuje w formie rozkazu personalnego. § 16. Jeżeli z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu na pełnienie służby terminowej lub kontraktu na pełnienie służby stałej wystąpi dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni służbę wojskową, do wniosku w tej sprawie dołącza się pisemną zgodę żołnierza. Przepisy § 15 stosuje się odpowiednio. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szamajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 398) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 7, poz. 38, z 1998 r. Nr 153, poz. 1004, z 1999 r. Nr 20, poz. 182 i Nr 82, poz. 925, z 2001 r. Nr 8, poz. 68, z 2002 r. Nr 5, poz. 54 i Nr 71, poz. 660 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 83 i Nr 29, poz. 242), które utraci moc, w części dotyczącej § 4-19, 27-31 i 36 ust. 3, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 399) Na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 3 i art. 99 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 kwietnia 2000 r. w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 36, poz. 410, z 2001 r. Nr 28, poz. 315, z 2002 r. Nr 35, poz. 327 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 167) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Żołnierzowi zawodowemu wypłaca się w 2004 r. równoważnik pieniężny za przedmioty zaopatrzenia mundurowego niewydawane w naturze, zwany dalej "równoważnikiem". 2. Równoważnika nie wypłaca się żołnierzowi powołanemu w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. do zawodowej służby wojskowej, który otrzymał przedmioty zaopatrzenia mundurowego w naturze z dniem powołania albo promocji. 3. Żołnierzowi zawodowemu mianowanemu w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. przysługuje: 1) pułkownikowi (komandorowi) na stopień generała brygady (kontradmirała) - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków za przedmioty szyte na miarę, 2) generałowi (admirałowi) i kapitanowi (kapitanowi marynarki) mianowanym na wyższe stopnie wojskowe, chorążym i podoficerom mianowanym na stopnie wojskowe podporuczników (podporuczników marynarki), podoficerom mianowanym na stopień wojskowy w korpusie chorążych - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków na uzupełnienie oznak (haftów)."; 2) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Równoważnik pieniężny w wysokości określonej w rozporządzeniu przysługuje żołnierzom zawodowym od dnia 1 kwietnia 2004 r.". § 2. 1. Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 marca 2004 r. przysługuje równoważnik za rok 2004 w wysokości określonej w rozporządzeniu. 2. Wypłata równoważnika, o którym mowa w ust. 1, następuje do dnia 1 kwietnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7, z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 200, poz. 1687 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej niespełniające wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 400) Na podstawie art. 11 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej niespełniające wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 977) załącznik otrzymuje brzmienie, które jest określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 lutego 2004 r. (poz. 400) LISTA SKŁADÓW CELNYCH, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ SKŁADOWANE PRODUKTY PODLEGAJĄCE KONTROLI WETERYNARYJNEJ NIESPEŁNIAJĄCE WYMAGAŃ OKREŚLONYCH W PRAWIE UNII EUROPEJSKIEJ Lp.Nazwa podmiotu lub imię i nazwisko prowadzącego składAdres składuRodzaj i zakres prowadzonej działalności 1PPPiH "DALMOR" S.A.81-340 Gdynia, ul. Hryniewickiego 10Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 2"HUDSON FOODS POLAND" Sp. z o.o.81-340 Gdynia, ul. Hryniewickiego 10Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 3Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego Spółdzielni Mleczarskich LACPOL Sp. z o.o.81-339 Gdynia, ul. Polska 15Składowanie głęboko mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 4POLAND SERVICES Cold Store Sp. z o.o.81-061 Gdynia, ul. Hutnicza 45Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 5"LESZEK i AGATA" Lesław Kapka22-600 Tomaszów Lubelski, ul. Rolnicza 10Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 6"LESZEK i AGATA" Lesław Kapka37-300 Leżajsk, ul. Fabryczna 2Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 7"EUROPA" Sp. z o.o.37-514 Munina, Tuczempy 11aSkładowanie towarów pochodzenia zwierzęcego 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych (Dz. U. Nr 43, poz. 401) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2273) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 lipca 2003 r. w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych (Dz. U. Nr 138, poz. 1319) załącznik otrzymuje brzmienie, które jest określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 lutego 2004 r. (poz. 401) WYKAZ PRODUKTÓW I GRUP PRODUKTÓW, DLA KTÓRYCH MOGĄ BYĆ UTWORZONE GRUPY PRODUCENTÓW ROLNYCH, MINIMALNA ROCZNA WIELKOŚĆ PRODUKCJI TOWAROWEJ ORAZ MINIMALNA LICZBA CZŁONKÓW GRUPY PRODUCENTÓW ROLNYCH Wykaz produktów i grup produktówMinimalna roczna wielkość produkcji towarowej (w tonach, sztukach, hektarach, złotych)1)Minimalna liczba członków grupy producentów rolnych dla województw: małopolskiego, podkarpackiego, śląskiego, świętokrzyskiegodla województw: lubelskiego, lubuskiego, łódzkiego, mazowieckiego, opolskiegodla województw: dolnośląskiego, kujawsko-pomorskiego, podlaskiego, pomorskiego, warmińsko-mazurskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego 12345 Konie żywe, mięso końskie: świeże, chłodzone, mrożone24 sztuki5 Żywiec wołowy, mięso wołowe: świeże, chłodzone, mrożone100 sztuk200 sztuk300 sztuk5 Trzoda chlewna żywa, mięso wieprzowe: świeże, chłodzone, mrożone2.000 sztuk4.000 sztuk6.000 sztuk10 Owce i kozy żywe, mięso baranie i kozie: świeże, chłodzone, mrożone200 sztuk400 sztuk600 sztuk5 Drób żywy, mięso i jadalne podroby drobiowe: świeże, chłodzone, mrożone Kurczaki lub500.000 sztuk5 Kaczki, lub4.000 sztuk5 Gęsi, lub4.000 sztuk5 Indyki, lub4.000 sztuk5 Strusie2)500 sztuk5 Króliki żywe, mięso i jadalne podroby królicze: świeże, chłodzone, mrożone4.000 sztuk5 Nutrie żywe, mięso jadalne i podroby nutriowe: świeże, chłodzone, mrożone, skóry surowe (suszone)2.000 sztuk5 Szynszyle żywe, skóry surowe (suszone)2.000 sztuk5 Lisy pospolite i polarne, norki, tchórze, jenoty żywe, skóry surowe (suszone)2.000 sztuk4.000 sztuk5.000 sztuk5 Ryby żywe słodkowodne, ryby słodkowodne: świeże, chłodzone lub mrożone30 ton5 Jaja ptasie500.000 sztuk1.000.000 sztuk1.500.000 sztuk5 Mleko: krowie,100.000 litrów100.000 litrów100.000 litrów5 owcze lub kozie30.000 litrów60.000 litrów90.000 litrów5 Miód naturalny i inne produkty pszczelarskie100.000 zł5 Kwiaty świeże - cięte, doniczkowe800.000 zł5 Ziemniaki świeże lub chłodzone: odmiany jadalne - wszystkie lub600 ton1.200 ton1.800 ton10 odmiany jadalne wczesne, lub250 ton500 ton750 ton5 odmiany jadalne pozostałe, lub500 ton1.000 ton1.500 ton10 odmiany przemysłowe, lub750 ton1.500 ton2.250 ton10 odmiany jadalne i przemysłowe1.000 ton2.000 ton3.000 ton10 Ziarno zbóż400 ton800 ton1.200 ton10 Nasiona roślin oleistych300 ton600 ton900 ton5 Ziarno zbóż i nasiona roślin oleistych500 ton1.000 ton1.500 ton10 Rośliny przeznaczone do produkcji zielarskiej i farmaceutycznej200.000 zł5 Ozdobne rośliny ogrodnicze, szkółkarstwo roślin - sadowniczych, ozdobnych500.000 zł1.000.000 zł1.500.000 zł5 Buraki cukrowe2.000 ton4.000 ton6.000 ton5 Len i konopie - uprawiane na włókno10 hektarów20 hektarów30 hektarów5 Szyszki chmielowe60 hektarów7 Liście tytoniu suszone380 ton50 Materiał siewny i sadzeniaki300.000 zł600.000 zł900.000 zł5 Produkty roślinne do wykorzystania technicznego lub pozyskiwania energii25 hektarów50 hektarów75 hektarów5 Produkty rolnictwa ekologicznego25 hektarów50 hektarów75 hektarów5 Owoce i warzywa200.000 zł5 Owoce200.000 zł5 Warzywa200.000 zł5 Owoce przeznaczone dla przetwórstwa200.000 zł5 Warzywa przeznaczone dla przetwórstwa200.000 zł5 Owoce i warzywa przeznaczone dla przetwórstwa200.000 zł5 Grzyby jadalne200.000 zł5 Orzechy - włoskie i laskowe200.000 zł5 1) Jeżeli grupa producentów rolnych prowadzi działalność na obszarze dwóch lub więcej województw, orzekanie należy do wojewody, na obszarze właściwości którego znajduje się siedziba grupy. 2) Jeżeli grupa zrzesza więcej niż dwóch producentów w ramach wymienionych gatunków drobiu, ilość sztuk drobiu dla każdego gatunku wynosi co najmniej połowę. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie szczegółowego planu i zakresu programu wymiany przedstawicieli upoważnionych do dokonywania weterynaryjnej kontroli granicznej na terytoriach państw Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 43, poz. 402) Na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W programie wymiany przedstawicieli upoważnionych do dokonywania weterynaryjnej kontroli granicznej na terytoriach państw Unii Europejskiej, zwanym dalej "programem", planuje się rocznie udział 17 osób upoważnionych do dokonywania weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Program określa sposób wymiany, okres i miejsca szkoleń osób, o których mowa w ust. 1. 3. Rekrutację osób, o których mowa w ust. 1, objętych programem w danym roku kalendarzowym przeprowadza Główny Lekarz Weterynarii. § 2. Zakres programu obejmuje szkolenie: 1) teoretyczne w liczbie co najmniej 16 godzin, 2) praktyczne w liczbie co najmniej 24 godzin - dotyczące procedur przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy wytwarzaniu środków żywienia zwierząt zawierających białko zwierzęce (Dz. U. Nr 43, poz. 403) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Działalność w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt zawierających białko zwierzęce prowadzi się w zakładzie wytwarzającym środki żywienia zwierząt, zwanym dalej "zakładem". 2. Działalność w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt, przeznaczonych dla zwierząt domowych, prowadzi się wyłącznie w zakładach wytwarzających karmy dla zwierząt domowych. § 2. Wymagania przy prowadzeniu działalności, o której mowa w § 1 ust. 1 i 2, są określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych dotyczących wytwarzania środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 204, poz. 1984). § 3. Zakład powinien znajdować się na terenie ogrodzonym. § 4. 1. Zakład wyposaża się w: 1) urządzenia do czyszczenia i odkażania pojazdów i kontenerów, w których są przewożone surowce przeznaczone do wytwarzania środków żywienia zwierząt, zwane dalej "surowcami"; 2) urządzenia do niszczenia nieprzetworzonych surowców lub produktu gotowego, które utraciły termin przydatności lub nie mogą być wykorzystane do wytwarzania innych środków żywienia zwierząt ze względu na zagrożenie dla zdrowia zwierząt i ludzi; 3) odpowiednią liczbę sanitariatów, przebieralni i umywalek dla osób zatrudnionych w tym zakładzie; 4) magazyn środków dezynfekcyjnych. 2. W przypadku gdy zakład nie posiada urządzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, materiały zwierzęce powstałe przy wytwarzaniu niezwłocznie przekazuje się do zakładu przetwarzającego kategorii 1 lub 2, w rozumieniu przepisów o warunkach weterynaryjnych mających zastosowanie do niejadalnych produktów zwierzęcych oraz materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka, z którym zakład zawarł umowę na przetwarzanie tych materiałów. § 5. 1. Zakład powinien posiadać wydzielone pomieszczenia przeznaczone do: 1) przyjmowania i przechowywania surowców; 2) wytwarzania środków żywienia zwierząt; 3) przechowywania produktu gotowego. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, powinny: 1) posiadać ściany i podłogi wykonane z materiałów umożliwiających łatwe czyszczenie i odkażanie, przy czym podłogi powinny być ułożone w sposób ułatwiający odprowadzenie płynów do instalacji kanalizacyjnej; 2) być rozmieszczone w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktu gotowego i zapewniać utrzymanie całkowitego oddzielenia stref surowca, półproduktu i produktu gotowego; 3) być poddawane odkażaniu, dezynsekcji i deratyzacji zgodnie z programem zatwierdzonym przez powiatowego lekarza weterynarii; 4) być wyposażone w urządzenia odprowadzające powstałe w nich ścieki do instalacji kanalizacyjnej. 3. Narzędzia i sprzęt używane w pomieszczeniach przeznaczonych do przyjmowania i przechowywania surowców nie mogą być używane w pomieszczeniach, w których są wytwarzane środki żywienia zwierząt. § 6. Osoby pracujące w pomieszczeniach przeznaczonych do przyjmowania i przechowywania surowców zmieniają odzież roboczą i obuwie albo je odkażają przed każdym wejściem do pomieszczeń, w których są wytwarzane środki żywienia zwierząt. § 7. 1. Pojazdy i kontenery używane do przewozu surowców lub produktu gotowego: 1) utrzymuje się w czystości, a proces czyszczenia, mycia i odkażania przeprowadza się zgodnie ze schematem działania przyjętym w zakładzie; 2) zabezpiecza przed dostępem zwierząt, w szczególności ptaków, gryzoni i owadów. 2. Czyszczenie i odkażanie pojazdów i kontenerów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dokumentuje się; dokumentację przechowuje się przez 6 miesięcy od dnia jej sporządzenia. § 8. 1. Pojazdów i kontenerów, w których przewozi się materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego, nie używa się do jednoczesnego przewozu pasz przeznaczonych dla zwierząt przeżuwających. 2. Jeżeli pojazd, o którym mowa w ust. 1, jest następnie używany do przewozu pasz przeznaczonych dla zwierząt przeżuwających, w celu uniknięcia skażenia krzyżowego poddaje się go czyszczeniu. 3. Jednorazowe opakowania lub pojemniki, w których przewozi się materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego, zamyka się w taki sposób, aby ich otwarcie powodowało uszkodzenie zabezpieczeń. § 9. 1. Wytwarzanie środków żywienia zwierząt zawierających białko zwierzęce powinno odbywać się w sposób wykluczający obecność białka z gatunku zwierząt, dla których środek ten jest przeznaczony. 2. Środki żywienia zwierząt przeznaczone do skarmiania drobiu i świń, zawierające białko zwierząt tych gatunków, powinny być wytwarzane w odrębnych zakładach albo wytwarzane, przemieszczane i składowane przy użyciu odrębnej linii technologicznej lub w wyodrębnionym cyklu produkcyjnym, przy czym po zakończeniu każdego cyklu produkcyjnego maszyny, urządzenia i pomieszczenia dokładnie czyści się. § 10. Środki żywienia zwierząt zawierające białko zwierzęce powinny: 1) spełniać wymagania mikrobiologiczne określone w załączniku do rozporządzenia; 2) być oznakowane w sposób określony w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie oznakowania środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 168, poz. 1642 i Nr 205, poz. 1990). § 11. 1. Działalność w zakresie wytwarzania mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu, w tym usługowego mieszania materiałów paszowych w celu wytwarzania mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu, prowadzi się w budynku, w którym wyodrębnia się pomieszczenia przeznaczone do: 1) wytwarzania mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu; 2) przechowywania surowców; 3) przechowywania produktu gotowego. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, powinny być: 1) zabezpieczone przed dostępem zwierząt, w szczególności ptaków, gryzoni, owadów; 2) utrzymywane w czystości, w celu uniemożliwienia zanieczyszczenia lub skażenia surowca lub produktu gotowego. 3. Urządzenia służące do wytwarzania mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu powinny być czyszczone: 1) przy każdej zmianie gatunku zwierzęcia, dla którego jest produkowana mieszanka paszowa; 2) po każdej partii wytworzonej mieszanki - w przypadku usługowego jej mieszania. 4. Pozostałości powstałe w trakcie wytwarzania mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu, które nie nadają się do ponownego przetworzenia, poddaje się zniszczeniu. 5. Mieszanki paszowe nieprzeznaczone do obrotu, stosowane w żywieniu zwierząt przeżuwających, wytwarza się i przechowuje w wydzielonych wyłącznie do tego celu pomieszczeniach. 6. Powiatowy lekarz weterynarii może zezwolić na wytwarzanie i przechowywanie mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu, stosowanych w żywieniu zwierząt przeżuwających, w tych samych pomieszczeniach co mieszanki paszowe dla drobiu i świń, jeżeli stwierdzi, że warunki przechowywania tych mieszanek nie powodują zagrożenia ich mieszania się. § 12. Do czyszczenia i odkażania urządzeń oraz sprzętu wykorzystywanego przy wytwarzaniu środków żywienia zwierząt lub mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu, a także do czyszczenia i odkażania pomieszczeń produkcyjnych przeznaczonych do przechowywania surowców i produktu gotowego powinny być używane środki dopuszczone do obrotu. § 13. 1. Surowce, z których wytwarza się półwilgotną karmę dla zwierząt domowych, powinny: 1) pochodzić od zwierząt, których mięso zostało uznane za zdatne do spożycia; 2) być poddane obróbce termicznej w temperaturze co najmniej 90 °C, mierzonej wewnątrz produktu. 2. Karmę w hermetycznie zamkniętych opakowaniach poddaje się obróbce termicznej o wartości temperatury i ciśnienia Fc wynoszącej co najmniej 3. § 14. Surowce, z których wytwarza się karmę dla zwierząt futerkowych, powinny pochodzić od zwierząt, których mięso zostało uznane za: 1) zdatne do spożycia lub 2) niezdatne do spożycia, przy czym ocena tego mięsa jest poprzedzona decyzją urzędowego lekarza weterynarii. § 15. 1. Surowce, z których wytwarza się suchą karmę, powinny pochodzić od zwierząt, których mięso zostało uznane za zdatne lub warunkowo zdatne do spożycia. 2. Karma, o której mowa w ust. 1, powinna być poddana obróbce termicznej w temperaturze co najmniej 90 °C, mierzonej wewnątrz produktu, chyba że surowce użyte do wytworzenia tej karmy zostały wcześniej poddane takiej obróbce. § 16. Przepisy § 1, 7-10 i 13-15 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 403) WYMAGANIA MIKROBIOLOGICZNE, JAKIE POWINNY SPEŁNIAĆ ŚRODKI ŻYWIENIA ZWIERZĄT ZAWIERAJĄCE BIAŁKO ZWIERZĘCE Próbki środków żywienia zwierząt, pobrane podczas wytwarzania lub w ustalonym okresie składowania, powinny spełniać następujące wymagania mikrobiologiczne: Clostridium perfringens (*) - nieobecne w 1 g produktu; Salmonella spp. - nieobecność w 25 g przy: n = 5, C = 0, m = 0, M = 0, gdzie: n = liczba próbek, m = wielkość progowa dla liczby bakterii; wynik uznany jest za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach jednostkowych nie przekroczy liczby m, M = wartość maksymalna liczby bakterii; wynik uznany jest za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub więcej próbek jednostkowych wynosi M lub więcej, C = liczba próbek jednostkowych, w których liczba bakterii może wynosić między m a M; wynik jest nadal uznany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii w pozostałych próbkach jednostkowych jest równa lub mniejsza od m. (*) Nie dotyczy karm oraz produktów wytworzonych z nawozów naturalnych. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 20 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie okresowego opiniowania funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 43, poz. 404) Na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 czerwca 2002 r. w sprawie okresowego opiniowania funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 86, poz. 787) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 1 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) po upływie każdych 3 lat służby do osiągnięcia 15 lat służby, a później po upływie każdych 5 lat służby,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Termin opiniowania może ulec przesunięciu o okres: 1) zawieszenia w czynnościach służbowych, 2) urlopu macierzyńskiego, 3) urlopu wychowawczego, 4) urlopu bezpłatnego, 5) pozostawania w dyspozycji, 6) oddelegowania do wykonywania pracy poza Strażą Graniczną, 7) pełnienia służby poza granicami państwa, 8) zaprzestania służby z powodu choroby, 9) niezbędny do dokonania oceny opiniowanego funkcjonariusza, jeżeli osoba sporządzająca opinię jest przełożonym funkcjonariusza przez okres krótszy niż 6 miesięcy - nie dłużej jednak niż o 6 miesięcy liczonych od daty objęcia stanowiska przez tego przełożonego."; 2) w § 3: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przed wystąpieniem z wnioskiem o mianowanie albo powołanie funkcjonariusza na wyższe stanowisko służbowe lub o nadanie wyższego stopnia Straży Granicznej, jeżeli od sporządzenia ostatniej opinii służbowej minął co najmniej rok,", - uchyla się pkt 6, b) uchyla się ust. 2; 3) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Opinię służbową sporządza osoba zajmująca stanowisko kierownicze bezpośrednio wyższe od stanowiska zajmowanego przez funkcjonariusza podlegającego opiniowaniu, poczynając od stanowiska dowódcy plutonu (równorzędnego), zwana dalej "bezpośrednim przełożonym"."; 4) w § 8: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania powołuje co najmniej 3-osobową komisję w celu zbadania uwag zawartych w odwołaniu. W skład komisji nie może wchodzić bezpośredni przełożony, który sporządził opinię służbową, od której wniesiono odwołanie. W przypadku gdy opiniowany korzysta z obrony związku zawodowego funkcjonariuszy, do składu komisji powołuje się przedstawiciela tego związku działającego w jednostce organizacyjnej Straży Granicznej, w której opiniowany pełnił służbę w okresie objętym opinią.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Na zawarty w odwołaniu od opinii służbowej wniosek opiniowanego niekorzystającego z obrony związku zawodowego funkcjonariuszy przełożony właściwy do rozpatrzenia odwołania zawiadamia o powołaniu komisji związek zawodowy funkcjonariuszy działający w jednostce organizacyjnej Straży Granicznej, w której opiniowany pełnił służbę w okresie objętym opinią. Związek zawodowy funkcjonariuszy może w terminie 5 dni od dnia otrzymania zawiadomienia zgłosić swojego przedstawiciela do składu komisji, o której mowa w ust. 4.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. T. Matusiak 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 43, poz. 407) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie wykazu granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 133, poz. 1124) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Graniczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Koroszczynie kierowana przez Państwowego Granicznego Inspektora Sanitarnego z siedzibą w Koroszczynie właściwego dla miasta na prawach powiatu Biała Podlaska oraz powiatów bialskiego, łukowskiego, parczewskiego, radzyńskiego, ryckiego w województwie lubelskim,"; 2) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Graniczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Dorohusku kierowana przez Państwowego Granicznego Inspektora Sanitarnego z siedzibą w Dorohusku właściwego dla miasta na prawach powiatu Chełma, miasta na prawach powiatu Lublina oraz powiatów chełmskiego, krasnostawskiego, lubartowskiego, lubelskiego, łęczyńskiego, opolskiego, puławskiego, świdnickiego, włodawskiego w województwie lubelskim,"; 3) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Graniczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Hrebennem kierowana przez Państwowego Granicznego Inspektora Sanitarnego z siedzibą w Hrebennem właściwego dla miasta na prawach powiatu Zamościa oraz powiatów biłgorajskiego, hrubieszowskiego, janowskiego, kraśnickiego, tomaszowskiego, zamojskiego w województwie lubelskim,"; 4) uchyla się pkt 9. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie wymagań, jakim powinno odpowiadać medyczne laboratorium diagnostyczne (Dz. U. Nr 43, poz. 408) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. Nr 100, poz. 1083, z 2002 r. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 171, poz. 1663) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania, jakie powinny spełniać pomieszczenia i urządzenia medycznego laboratorium diagnostycznego, zwanego dalej "laboratorium", ze szczególnym uwzględnieniem warunków sanitarnych pomieszczeń i urządzeń; 2) wymagania fachowe wobec personelu i kierownika laboratorium. § 2. Pomieszczenia laboratorium powinny być dostosowane do rodzaju prac, jakie są w nich wykonywane, w sposób zapewniający poprawną jakość pomiarów i wiarygodność wyników. § 3. Pomieszczenia i urządzenia laboratorium muszą gwarantować bezpieczne i higieniczne warunki pracy. § 4. 1. W laboratorium wyodrębnia się: 1) pomieszczenia główne; 2) pomieszczenia specjalne; 3) pomieszczenia socjalne; 4) pomieszczenia służące do obsługi pacjentów, w przypadku gdy na terenie laboratorium jest również pobierany materiał do badań. 2. W skład pomieszczeń głównych wchodzą: 1) punkt przyjęć materiału do badań; 2) punkt rozdziału materiału do badań; 3) pomieszczenia do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej; 4) pomieszczenia administracyjne. 3. W skład pomieszczeń specjalnych wchodzą: 1) pomieszczenia magazynowe zapewniające zachowanie właściwości fizycznych i chemicznych składowanych i przechowywanych odczynników, trucizn, odpadów radioaktywnych i drobnego sprzętu; 2) pomieszczenia pomocnicze w zależności od zakresu wykonywanych badań zgodnie ze standardami medycznych laboratoriów diagnostycznych. 4. W skład pomieszczeń socjalnych wchodzą w szczególności pokoje socjalne, urządzenia sanitarnohigieniczne oraz szatnie dla personelu. 5. W skład pomieszczeń służących do obsługi pacjentów wchodzą: 1) pokój pobrań oddzielony od pomieszczeń laboratoryjnych; 2) poczekalnia i urządzenia sanitarnohigieniczne dla pacjentów. 6. Pomieszczenia określone w ust. 1-5 znakuje się w sposób umożliwiający ich identyfikację oraz zgodnie z wymogami dotyczącymi bezpieczeństwa. 7. W pomieszczeniach do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej bieżąco kontroluje się warunki mogące mieć wpływ na wyniki badań. § 5. 1. Laboratorium posiada wyposażenie właściwe dla zakresu prowadzonej działalności, w tym: 1) wyposażenie podstawowe; 2) wyposażenie pomiarowo-badawcze; 3) wyposażenie umożliwiające pobieranie materiału; 4) wyposażenie zapewniające bezpieczeństwo i higienę pracy; 5) urządzenia telekomunikacyjne i systemy informatyczne. 2. Laboratorium wyposaża się w aparaturę pomiarowo-badawczą dostosowaną do rodzaju wykonywanych badań, umożliwiającą stosowanie metod badawczych zgodnych z aktualnym stanem wiedzy. 3. Aparaturę pomiarowo-badawczą poddaje się badaniom i kontroli z częstotliwością wynikającą z rodzaju aparatury i wskazań wytwórców. 4. Laboratorium prowadzi karty urządzeń wchodzących w skład wyposażenia laboratorium, w których ewidencjonuje się przeprowadzone kontrole techniczne, naprawy i terminy wyznaczonych przeglądów oraz określa się zasady dopuszczenia do eksploatacji. § 6. Kierownikiem laboratorium jest osoba, która posiada tytuł specjalisty zgodny z profilem laboratorium. § 7. 1. W laboratorium zatrudnia się osoby, które posiadają kwalifikacje zawodowe odpowiadające zakresowi zadań na danym stanowisku pracy. 2. Wykaz kwalifikacji niezbędnych do wykonywania zadań zawodowych na poszczególnych stanowiskach pracy w laboratorium określa załącznik do rozporządzenia. § 8. Osoby zatrudnione na stanowisku kierownika laboratorium nie krócej niż rok przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, które posiadają I stopień specjalizacji w dziedzinie mającej zastosowanie w diagnostyce laboratoryjnej lub nie posiadają specjalizacji, mogą być zatrudnione na tym stanowisku, jednak nie dłużej niż 4 lata od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 marca 2004 r. (poz. 408) WYKAZ KWALIFIKACJI NIEZBĘDNYCH DO WYKONYWANIA ZADAŃ ZAWODOWYCH NA POSZCZEGÓLNYCH STANOWISKACH PRACY W LABORATORIUM Lp.StanowiskoWymagane kwalifikacje zawodoweLiczba lat pracy w zawodzie 1234 1Starszy asystent diagnostyki laboratoryjnejTytuł diagnosty laboratoryjnego oraz tytuł specjalisty w dziedzinach przydatnych do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej7 Osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza oraz tytuł specjalisty w dziedzinach przydatnych do wykonywania diagnostyki laboratoryjnej7 2Asystent diagnostyki laboratoryjnejTytuł diagnosty laboratoryjnego oraz specjalizacja I stopnia w dziedzinach przydatnych do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej5 Osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza oraz specjalizacja I stopnia w dziedzinach przydatnych do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej5 3Młodszy asystent diagnostyki laboratoryjnejTytuł diagnosty laboratoryjnego- 3aMłodszy asystentOsoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza- 3bMłodszy asystentUkończone studia wyższe mające zastosowanie w diagnostyce laboratoryjnej- 4Kierownik zespołu techników analityki medycznejTytuł diagnosty laboratoryjnego2 Tytuł zawodowy technika analityki medycznej10 Tytuł zawodowy licencjata na kierunku analityka medyczna5 5Starszy technik analityki medycznejTytuł zawodowy technika analityki medycznej5 Tytuł zawodowy licencjata na kierunku analityka medyczna2 6Technik analityki medycznejTytuł zawodowy technika analityki medycznej- Tytuł zawodowy licencjata na kierunku analityka medyczna- 7Starszy laborant*Wykształcenie średnie*5 8Laborant*Wykształcenie średnie*- 9Starsza pomoc laboratoryjnaWykształcenie średnie oraz przeszkolenie w miejscu pracy5 10Pomoc laboratoryjnaWykształcenie średnie oraz przeszkolenie w miejscu pracy- 11Starsza salowa/sanitariuszWykształcenie co najmniej podstawowe5 12Salowa/sanitariuszWykształcenie co najmniej podstawowe- 13Starsza: sekretarka medyczna, rejestratorka medycznaWykształcenie średnie5 14Sekretarka medyczna, rejestratorka medycznaWykształcenie średnie- * Dotyczy tylko osób, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia posiadały uprawnienia do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w rozumieniu dotychczasowych przepisów i były zatrudnione w laboratorium. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 2 marca 2004 r. sygn. akt SK 53/03 (Dz. U. Nr 43, poz. 410) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Janusz Niemcewicz - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski, Adam Jamróz, Ewa Łętowska - sprawozdawca, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem skarżących, Sejmu, Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich, na rozprawie w dniu 2 marca 2004 r.: 1) skargi konstytucyjnej Andrzeja Truszkowskiego o zbadanie zgodności art. 399 i art. 4011 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) z art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 190 ust. 4 w związku z art. 79 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; 2) skargi konstytucyjnej Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa S.A. o zbadanie zgodności art. 4011 § 1 i art. 399 ustawy wymienionej w pkt 1 z art. 2, art. 45 i art. 190 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeka: Art. 399 i art. 4011 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.) są zgodne z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i z art. 190 ust. 4 w związku z art. 79 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Janusz Niemcewicz, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski, Adam Jamróz, Ewa Łętowska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 3 marca 2004 r. sygn. akt K 29/03 (Dz. U. Nr 43, poz. 411) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marian Zdyb - przewodniczący, Adam Jamróz, Marek Safjan - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 3 marca 2004 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o zbadanie zgodności art. 17 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345, ze zm.) z art. 77 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji, orzeka: Art. 17 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 877) jest niezgodny z art. 77 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 77 ust. 2 Konstytucji. Marian Zdyb, Adam Jamróz, Marek Safjan, Jerzy Stępień, Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 8 marca 2004 r. sygn. akt SK 23/03 (Dz. U. Nr 43, poz. 412) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Teresa Dębowska-Romanowska - przewodniczący, Adam Jamróz, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Marian Zdyb, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego, Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 8 marca 2004 r. skargi konstytucyjnej Raimondo Eggink na niezgodność art. 414 § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy z art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2, art. 31 ust. 3, art. 21, art. 64 ust. 2, art. 32 i art. 2 Konstytucji, orzeka: Art. 414 § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. - Kodeks handlowy (Dz. U. Nr 57, poz. 502, z 1946 r. Nr 57, poz. 321, z 1950 r. Nr 34, poz. 312, z 1964 r. Nr 16, poz. 94, z 1988 r. Nr 41, poz. 326, z 1990 r. Nr 17, poz. 98 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 94, poz. 418 i Nr 111, poz. 480, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 96, poz. 478, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754 i Nr 121, poz. 769 i 770, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 60, poz. 702) jest niezgodny z art. 2, art. 32, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; Ponadto postanawia: 1) na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, umorzyć postępowanie w zakresie badania zgodności art. 414 § 2 rozporządzenia powołanego w sentencji wyroku z art. 21 ust. 2 Konstytucji wobec cofnięcia skargi, 2) na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na zbędność orzekania. Teresa Dębowska-Romanowska, Adam Jamróz, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Jerzy Stępień, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie podziału i szczegółowych zasad korzystania z polskiej przestrzeni powietrznej oraz sposobów współdziałania państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 413) Na podstawie art. 121 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) podział polskiej przestrzeni powietrznej dostępnej dla żeglugi powietrznej na przestrzeń kontrolowaną i przestrzeń niekontrolowaną; 2) szczegółowe zasady korzystania z przestrzeni powietrznej przez wszystkich jej użytkowników; 3) sposoby współdziałania państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służb ruchu lotniczego. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do Rejonu Informacji Powietrznej FIR Warszawa. § 2. Użyte w rozporządzeniu skróty i określenia oznaczają: 1) ACC (Area Control Centre) - ośrodek kontroli obszaru; 2) AFIS (Aerodrome Flight Information Service) - lotniskową służbę informacji powietrznej; 3) AIP (Aeronautical Information Publication) - Zbiór Informacji Lotniczych; 4) AMC Polska (Airspace Management Cell) - Ośrodek Zarządzania Przestrzenią Powietrzną Agencji Ruchu Lotniczego; 5) APP (Approach Control Office) - ośrodek kontroli zbliżania; 6) ARL - Agencję Ruchu Lotniczego - organ zarządzania ruchem lotniczym; 7) ASM (Airspace Management) - zarządzanie przestrzenią powietrzną; 8) ATC (Air Traffic Control) - kontrolę ruchu lotniczego; 9) ATFM (Air Traffic Flow Management) - zarządzanie przepływem ruchu lotniczego; 10) ATM (Air Traffic Management) - zarządzanie ruchem lotniczym; 11) ATZ (Aerodrome Traffic Zone) - strefę ruchu lotniskowego; 12) ATS (Air Traffic Services) - służby ruchu lotniczego; 13) AUP (Airspace Use Plan) - plan użytkowania przestrzeni powietrznej; 14) CBA (Cross-Border Area) - rejon lotów po obu stronach granicy państwa będący rejonem czasowo wydzielonym, ustanowiony ze względu na szczególne wymogi operacyjne; 15) CEU (Central Executive Unit) - Centralny Organ Wykonawczy wykonujący funkcje zarządzania przepływem ruchu lotniczego (ATFM); 16) CDR (Conditional Route) - warunkową drogę lotniczą, która może być zaplanowana i użytkowana pod określonymi warunkami, z określoną jedną lub kilkoma kategoriami w zależności od jej przewidywanej dostępności, możliwości planowania i spodziewanych poziomów aktywności związanych z nią TSA lub TRA; 17) CDR1 - warunkową drogę lotniczą kategorii pierwszej możliwą do planowania stałego i dostępną w okresach podanych w Zbiorze Informacji Lotniczych (AIP); 18) CDR2 - warunkową drogę lotniczą kategorii drugiej możliwą do planowania w okresach podanych w planie użytkowania przestrzeni powietrznej (AUP); 19) CDR3 - warunkową drogę lotniczą kategorii trzeciej, niemożliwą do planowania, która może być użytkowana tylko według instrukcji organów kontroli ruchu lotniczego; 20) CTA (Control Area) - obszar kontrolowany; 21) CTR (Control Zone) - strefę kontrolowaną lotniska; 22) D (Danger Area) - strefę niebezpieczną; 23) FIR (Flight Information Region) - rejon informacji powietrznej stanowiący przestrzeń powietrzną o określonych wymiarach, w obrębie której zapewniana jest służba informacji powietrznej i służba alarmowa; 24) FIS (Flight Information Service) - służbę informacji powietrznej; 25) MAPP (Military APP) - ośrodek kontroli zbliżania lotniska wojskowego; 26) MATZ (Military ATZ) - wojskową strefę ruchu lotniskowego; 27) MCTR (Military CTR) - strefę kontrolowaną lotniska wojskowego; 28) MRT (Military Route) - stałą trasę lotnictwa wojskowego; 29) MTMA (Military TMA) - rejon kontrolowany lotniska wojskowego lub węzła lotnisk wojskowych; 30) MTWR (Military TWR) - wieżę kontroli lotniska wojskowego; 31) NOTAM (Notice to Airmen) - wiadomość rozpowszechnianą za pomocą środków telekomunikacyjnych, zawierającą informację o ustanowieniu, stanie lub zmianach urządzeń lotniczych, służbach, procedurach, a także o niebezpieczeństwie, których znajomość we właściwym czasie jest istotna dla personelu związanego z operacjami lotniczymi; 32) R (Restricted Area) - strefę o ograniczonym ruchu lotniczym; 33) P (Prohibited Area) - strefę zakazaną; 34) RCC (Rescue Coordination Centre) - Ośrodek Koordynacji Ratownictwa; 35) RQA (Airspace Request Message) - depeszę zamawiającą przestrzeń powietrzną; 36) SRZ (Special Rules Zone) - strefę specjalną; 37) TFR (TSA or TRA Feeding Route) - trasy lotnicze umożliwiające lot do strefy czasowo wydzielonej (TSA) lub strefy czasowo rezerwowanej (TRA) oraz przelot między strefą czasowo wydzieloną (TSA) lub strefą czasowo rezerwowaną (TRA); 38) TMA (Terminal Control Area) - rejon kontrolowany lotniska lub węzła lotnisk; 39) TSA (Temporary Segregated Area - strefę czasowo wydzieloną; 40) TRA (Temporary Reserved Area) - strefę czasowo rezerwowaną; 41) TWR (Aerodrome Control Tower) - wieżę kontroli lotniska; 42) UTC (Coordinated Universal Time) - uniwersalny czas skoordynowany; 43) UUP (Updated Airspace Use Plan) - zaktualizowany plan użytkowania przestrzeni powietrznej (AUP) będący depeszą zarządzania przestrzenią powietrzną (ASM) o statusie NOTAM, wydawaną przez Ośrodek Zarządzania Przestrzenią Powietrzną Agencji Ruchu Lotniczego (AMC Polska) w dniu operacji w celu aktualizacji informacji zawartych w planie użytkowania przestrzeni powietrznej (AUP); 44) Prezes ULC - Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Rozdział 2 Przestrzeń powietrzna dostępna dla żeglugi powietrznej § 3. 1. W skład przestrzeni powietrznej kontrolowanej i stanowiącej część przestrzeni, w której wszystkim statkom powietrznym zapewnia się służbę kontroli ruchu lotniczego, zgodnie z klasyfikacją ICAO, wchodzą: 1) obszar kontrolowany (CTA) obejmujący: a) rejony kontrolowane lotnisk lub węzłów lotnisk (TMA) oraz rejony kontrolowane lotnisk wojskowych lub węzłów lotnisk wojskowych (MTMA) - ustanowione zwykle u zbiegu dróg lotniczych, w pobliżu jednego lotniska lub kilku lotnisk (węzła lotnisk), b) sieć stałych dróg lotniczych (AWY), c) warunkowe drogi lotnicze (CDR), d) przestrzeń powietrzną rozciągającą się od poziomu FL 095 do poziomu FL 460, z zastrzeżeniem § 4 pkt 2; 2) strefy kontrolowane lotnisk (CTR) oraz strefy kontrolowane lotnisk wojskowych (MCTR) - umożliwiające manewr podejścia do lądowania, startu i nabrania wysokości; 3) strefy czasowo wydzielone (TSA), strefy czasowo rezerwowane (TRA) oraz rejon lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) - dla których w czasie działań lotniczych jest zapewniana służba kontroli ruchu lotniczego. 2. Warunkowa droga lotnicza (CDR) może być ustanowiona w jednej lub więcej spośród następujących kategorii: 1) kategoria pierwsza (CDR 1); 2) kategoria druga (CDR 2); 3) kategoria trzecia (CDR 3); 4) innych, ustalonych przez Prezesa ULC. 3. Kategorie dla poszczególnych warunkowych dróg lotniczych przydziela Ośrodek Planowania Strategicznego Agencji Ruchu Lotniczego. 4. Projekt stałych i warunkowych dróg lotniczych opracowywany jest przez Ośrodek Planowania Strategicznego Agencji Ruchu Lotniczego i podlega zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 5. Planowanie i ustalanie stałych i warunkowych dróg lotniczych prowadzi się w ramach skoordynowanej współpracy ogólnoeuropejskiej struktury dróg. 6. Strukturę przestrzeni kontrolowanej publikuje się w AIP Polska. § 4. W skład przestrzeni powietrznej niekontrolowanej wchodzą: 1) część przestrzeni powietrznej dostępnej dla żeglugi powietrznej, inna niż określona w § 3 ust. 1, w tym ATZ i MATZ stanowiące przestrzeń powietrzną nad lotniskiem niekontrolowanym i przylegającym terenem niezbędnym do wykonania procedur startów i lądowań oraz zadań szkoleniowych - dla których określono klasę przestrzeni właściwą dla przestrzeni niekontrolowanej; 2) strefy czasowo wydzielone (TSA), strefy czasowo rezerwowane (TRA) oraz rejon lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) - dla których określono klasę przestrzeni właściwą dla przestrzeni niekontrolowanej. § 5. W przestrzeni powietrznej FIR Warszawa wydziela się strefy o ograniczonym ruchu lotniczym (R) i strefy zakazane (P). § 6. 1. Przestrzeń powietrzną FIR Warszawa klasyfikuje się odpowiednio dla przestrzeni kontrolowanej i niekontrolowanej, zgodnie z przepisami ICAO. 2. Klasyfikacja przestrzeni powietrznej jest dokonywana przez Ośrodek Planowania Strategicznego Agencji Ruchu Lotniczego i podlega zatwierdzeniu przez Prezesa ULC. § 7. 1. Strefy czasowo wydzielone (TSA), strefy czasowo rezerwowane (TRA) i rejony lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) ustanawia się: 1) dla zaspokojenia potrzeb operacyjnych lotów statków powietrznych, wynikających z realizacji prac badawczo-rozwojowych, lotów treningowych lub próbnych, ze względu na bezpieczeństwo tych statków i innych uczestników ruchu lotniczego; 2) dla działań prowadzonych w ramach szkolenia lotniczego oraz ćwiczeń, podczas których manewry statku powietrznego nie dadzą się przewidzieć, są wrażliwe na zakłócenia zewnętrzne lub trudne do zmiany, bez ujemnego wpływu na wykonanie zadania. 2. Dla cywilnych i wojskowych działań AMC Polska może zarządzić okresowe wydzielenie przestrzeni powietrznej w celu efektywnego wykorzystania przestrzeni powietrznej. 3. W celu efektywnego wykorzystania stref czasowo wydzielonych (TSA), stref czasowo rezerwowanych (TRA) oraz rejonów lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) strefy te mogą być podzielone na mniejsze części (segmenty). 4. Rejony lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) są przydzielane poszczególnym użytkownikom przestrzeni powietrznej zgodnie z zasadami określonymi w porozumieniach międzynarodowych. 5. Trasy TFR są ustanawiane w celu segregacji przestrzeni powietrznej w przypadku braku możliwości zapewnienia służb ruchu lotniczego podczas lotu do stref czasowo wydzielonych (TSA), stref czasowo rezerwowanych (TRA) lub rejonów lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) i przelotu między tymi strefami i rejonami. 6. W trasach TFR zabrania się wykonywania zadań innych niż wymienione w ust. 5. 7. Strefy czasowo wydzielone (TSA), strefy czasowo rezerwowane (TRA), rejony lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) i trasy TFR są wydzielane przez Ośrodek Planowania Strategicznego Agencji Ruchu Lotniczego w porozumieniu z Dowództwem Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w zakresie go dotyczącym i podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa ULC. 8. Przestrzeni powietrznej w strefach czasowo wydzielonych (TSA), strefach czasowo rezerwowanych (TRA) oraz rejonach lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) nadaje się klasy odpowiednie dla przestrzeni kontrolowanej lub niekontrolowanej albo pozostaje ona niesklasyfikowana. 9. Za bezpieczeństwo ruchu lotniczego w strefach czasowo wydzielonych (TSA), strefach czasowo rezerwowanych (TRA) i rejonach lotów po obu stronach granicy państwa (CBA), w których nie są zapewniane służby ruchu lotniczego, oraz w trasach TFR odpowiada organizator lotów. 10. Informacje o strefach czasowo wydzielonych (TSA), strefach czasowo rezerwowanych (TRA), rejonach lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) i trasach TFR publikuje się w AIP Polska. § 8. 1. Strefy specjalne (SRZ) i strefy ruchu lotniskowego lotnisk wojskowych (MATZ), dla których nie określono klasy przestrzeni, obejmują część polskiej przestrzeni powietrznej nad lotniskiem i przylegającym terenem, niezbędną do wykonywania procedur startów i lądowań oraz zadań szkoleniowych. 2. W strefach, o których mowa w ust. 1, nie zapewnia się służb ruchu lotniczego. § 9. 1. Stałe trasy lotnictwa wojskowego (MRT) obejmują część polskiej przestrzeni powietrznej wydzielonej, w postaci korytarza o określonych wymiarach, przez Ośrodek Planowania Strategicznego Agencji Ruchu Lotniczego w porozumieniu z Dowództwem Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej i podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa ULC. 2. W trasach, o których mowa w ust. 1, nie zapewnia się służb ruchu lotniczego. § 10. 1. AMC Polska powiadamia właściwe organy zainteresowanych państw o planowanym użytkowaniu przestrzeni powietrznej nad wodami otwartymi Morza Bałtyckiego w FIR Warszawa. 2. Nad wodami otwartymi Morza Bałtyckiego w FIR Warszawa w przypadkach określonych w § 7 ust. 1 wyznacza się strefy niebezpieczne (D). Rozdział 3 Zasady użytkowania polskiej przestrzeni powietrznej § 11. Użytkowanie przestrzeni powietrznej FIR Warszawa odbywa się zgodnie z priorytetami ustalonymi przez Prezesa ULC po zasięgnięciu opinii Komitetu Zarządzania Przestrzenią Powietrzną. § 12. 1. Loty statków powietrznych, z wyjątkiem lotów bojowych wojskowych statków powietrznych wykonujących zadania przechwycenia statku powietrznego niestosującego się do poleceń organów służby ruchu lotniczego lub przekraczającego granice Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia, mogą być wykonywane wyłącznie na podstawie planów lotu ICAO lub zamówień w formie depeszy zamawiającej przestrzeń (RQA), o których mowa w § 15 ust. 5, zatwierdzonych przez AMC Polska. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do lotów wykonywanych zgodnie z przepisami o wykonywaniu lotów z widzialnoścą w przestrzeni powietrznej klasy G, z wyjątkiem lotów wykonywanych przez wojskowe statki powietrzne z prędkością większą niż 250 węzłów na zasadach określonych w przepisach w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego. 3. Użytkowanie przestrzeni kontrolowanej może nastąpić jedynie po uzyskaniu zezwolenia właściwego organu służby kontroli ruchu lotniczego. 4. Użytkowanie stref czasowo wydzielonych (TSA), stref czasowo rezerwowanych (TRA), rejonów lotów po obu stronach granicy (CBA), stref niebezpiecznych (D), stałych tras lotnictwa wojskowego (MRT) oraz tras TFR może nastąpić jedynie po uzyskaniu zezwolenia AMC Polska. § 13. 1. W polskiej przestrzeni powietrznej nad poligonami artyleryjskimi, morskimi i lotniczymi wyznacza się strefy niebezpieczne (D). 2. Strefy niebezpieczne (D) są wyznaczane przez Ośrodek Planowania Strategicznego Agencji Ruchu Lotniczego, na wniosek i w porozumieniu z właściwym organem służby ruchu lotniczego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa ULC i są publikowane w AIP Polska. 3. Wykonywanie zadań w strefach, o których mowa w ust. 2, odbywa się na zasadach określonych przez Ministra Obrony Narodowej. 4. Dyżurna służba operacyjna rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej: 1) składa do AMC Polska w każdy piątek tygodniowy plan użytkowania stref niebezpiecznych (D) wyznaczonych nad poligonami zawierający w szczególności: a) nazwę jednostki planującej, b) numer strefy niebezpiecznej (D), c) datę i planowany czas rozpoczęcia aktywności, d) datę i planowany czas zakończenia aktywności, e) górną granicę planowanej aktywności strefy niebezpiecznej (D) wyrażoną w metrach nad poziomem morza zawierającą bezpieczną wysokość nad górną granicą strzelań lub bombardowań, f) nazwę użytkownika strefy niebezpiecznej (D), g) numer telefonu do jednostki kierującej działaniami w strefie niebezpiecznej (D); 2) uaktualnia plan, o którym mowa w pkt 1, do godziny 1100 UTC tylko w dni robocze, co najmniej w przeddzień użytkowania stref niebezpiecznych (D); plan może być uaktualniany tylko w dni robocze; 3) niezwłocznie powiadamia AMC Polska o rezygnacji z aktywności w poszczególnych strefach niebezpiecznych (D) oraz o zakończeniu użytkowania tych stref. 5. Po opublikowaniu danych o aktywności stref niebezpiecznych (D) w planie użytkowania przestrzeni powietrznej (AUP) lub w zaktualizowanym planie użytkowania przestrzeni powietrznej (UUP) oraz NOTAM uważa się je za aktywne w terminach i w granicach określonych w tych publikacjach. 6. Loty statków powietrznych innych niż wykonujące zadania w strefach niebezpiecznych (D) na wysokościach od poziomu terenu (morza) do wysokości określonej przez AMC Polska w planie użytkowania przestrzeni powietrznej (AUP) lub w zaktualizowanym planie użytkowania przestrzeni powietrznej (UUP) oraz NOTAM są zabronione w czasie aktywności tych stref. § 14. Zasady użytkowania stref, o których mowa w § 5, określają przepisy w sprawie ograniczeń lotów na czas nie dłuższy niż 3 miesiące oraz w sprawie wprowadzenia zakazów lub ograniczeń lotów nad obszarem całego państwa albo jego części na czas dłuższy niż 3 miesiące. § 15. 1. Podejmowanie działań w strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub segmentach tych stref wymaga rezerwacji przestrzeni powietrznej w AMC Polska do wyłącznego korzystania przez konkretnego użytkownika w określonym czasie. 2. Podejmowanie działań w strefach czasowo rezerwowanych (TRA) lub segmentach tych stref wymaga rezerwacji przestrzeni powietrznej w AMC Polska. Przez strefę czasowo rezerwowaną (TRA) lub jej segmenty dopuszcza się przelot innego statku powietrznego, niebiorącego udziału w działaniach, dla których zarezerwowano strefę, po uzyskaniu zezwolenia właściwego organu służby ruchu lotniczego lub właściwego organu wojskowego. 3. Za bezpieczeństwo lotów wykonywanych w strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub strefach czasowo rezerwowanych (TRA) i w strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub strefach czasowo rezerwowanych (TRA) wyznaczanych w formie stref niebezpiecznych (D) odpowiada właściwy organ służby ruchu lotniczego w przypadku, gdy statkom powietrznym wykonującym loty wewnątrz tych stref możliwe jest zapewnienie służb ruchu lotniczego. 4. Za bezpieczeństwo i dowodzenie lotami wykonywanymi w strefach czasowo wydzielonych (TSA), strefach czasowo rezerwowanych (TRA), trasach TFR i w strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub strefach czasowo rezerwowanych (TRA) wyznaczonych w formie stref niebezpiecznych (D) oraz stałych trasach lotnictwa wojskowego (MRT) odpowiada organizator szkolenia lotniczego lub właściwe terytorialnie stanowisko dowodzenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w tym punkty naprowadzania i dowodzenia w przypadku, gdy statkom powietrznym wykonującym loty wewnątrz tych stref nie jest możliwe zapewnienie służb ruchu lotniczego. 5. Warunkiem udzielenia zezwolenia na wykorzystanie stref czasowo wydzielonych (TSA), stref czasowo rezerwowanych (TRA), tras TFR i stref czasowo wydzielonych (TSA) lub stref czasowo rezerwowanych (TRA) wyznaczonych w formie stref niebezpiecznych (D) lub poszczególnych ich segmentów oraz stałych tras lotnictwa wojskowego (MRT) jest złożenie do AMC Polska zamówień w formie depeszy zamawiającej przestrzeń (RQA), nie później niż do godziny 1000 UTC na dzień przed planową aktywnością, zawierających w szczególności: 1) nazwę jednostki zamawiającej; 2) datę i planowany czas rozpoczęcia aktywności; 3) datę i planowany czas zakończenia aktywności; 4) nazwę i numer zamawianej strefy, jej segmentu, trasy TFR lub stałej trasy lotnictwa wojskowego (MRT); 5) przedział wysokości; 6) numer telefonu do jednostki kierującej działaniami w strefie, w której nie będą zapewniane służby ruchu lotniczego; 7) dodatkowe informacje, takie jak: liczba i typ statków powietrznych oraz rodzaj aktywności. 6. Zamówienia, o których mowa w ust. 5, mogą być przedstawiane jako wnioski o udostępnienie bloku przestrzeni powietrznej obejmującego więcej niż jeden segment w strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub strefach czasowo rezerwowanych (TRA) albo więcej niż jednej wysokości potrzebnej przez określony czas z możliwością przesunięcia czasu użytkowania przestrzeni i poziomu lotu. 7. Wykorzystanie stref czasowo wydzielonych (TSA) lub stref czasowo rezerwowanych (TRA) może być zróżnicowane pod względem czasowym i wysokościowym w poszczególnych segmentach tej samej strefy czasowo wydzielonej (TSA) lub strefy czasowo rezerwowanej (TRA). 8. Aktywność w strefach czasowo wydzielonych (TSA), strefach czasowo rezerwowanych (TRA), trasach TFR i strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub strefach czasowo rezerwowanych (TRA) wyznaczonych w formie stref niebezpiecznych (D) powinna być planowana tylko na czas niezbędny dostosowany do rodzaju działań. Po ich zakończeniu dany element uważa się za nieistniejący aż do następnego okresu aktywności. 9. Dla uniknięcia blokowania przestrzeni powietrznej jej użytkownicy przy zamawianiu stref czasowo wydzielonych (TSA) lub stref czasowo rezerwowanych (TRA) powinni uwzględnić segmenty tych stref, stosując przy tym różne przedziały wysokości dostosowane do rodzaju prowadzonych w nich działań. 10. Lot do stref czasowo wydzielonych (TSA) lub stref czasowo rezerwowanych (TRA) i przelot między dowolnie wybranymi, zaplanowanymi strefami czasowo wydzielonymi (TSA) lub strefami czasowo rezerwowanymi (TRA) oraz lot powrotny, poza trasami TFR, wymaga uzyskania zezwolenia właściwego terytorialnie organu służby ruchu lotniczego. 11. Lot w trasie TFR może odbywać się jedynie na stałej wysokości, określonej przez właściwy organ zarządzania ruchem lotniczym. 12. Loty w poszczególnych strefach czasowo wydzielonych (TSA) lub strefach czasowo rezerwowanych (TRA) powinny być rozpoczęte w ciągu 30 minut od planowanej godziny ich rozpoczęcia. W przypadku przekroczenia tego limitu wymagane jest ponowne uzyskanie zezwolenia od AMC Polska. 13. Loty w strefach TSA lub TRA w przypadku jednoczesnego korzystania z różnych segmentów jednej strefy czasowo wydzielonej (TSA) lub czasowo rezerwowanej (TRA) przez dwóch różnych użytkowników, niewykonujących wspólnego zadania, bez pełnego pokrycia radiolokacyjnego umożliwiającego stosowanie wymaganych separacji radarowych, mogą odbywać się jedynie z zachowaniem obowiązujących separacji wysokościowych, odległościowych lub czasowych, określonych przez AMC Polska. § 16. 1. Użytkownicy przestrzeni powietrznej planujący korzystanie ze stref czasowo wydzielonych (TSA), stref czasowo rezerwowanych (TRA), rejonów lotów po obu stronach granicy państwa (CBA) i stref niebezpiecznych (D) mogą prowadzić negocjacje z AMC Polska w celu przydziału przestrzeni powietrznej. 2. Planujący wykorzystanie przestrzeni powietrznej obowiązany jest do: 1) przedłożenia do AMC Polska, na dzień przed proponowanym działaniem, zamówień o przydział i użytkowanie przestrzeni powietrznej; 2) użytkowania, w dniu prowadzenia działań, przestrzeni powietrznej zgodnie z przydziałem przestrzeni ujętym w AUP lub UUP; 3) zgłaszania, w dniu prowadzenia działań, do AMC Polska przerw w użytkowaniu przydzielonej przestrzeni powietrznej wynoszących co najmniej 1 godzinę; 4) bieżącego odwoływania niewykorzystywanej przestrzeni powietrznej w dniu prowadzenia działań. Rozdział 4 Sposoby współdziałania państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służby ruchu lotniczego § 17. 1. W jednej części przestrzeni powietrznej służba ruchu lotniczego może być zapewniana wyłącznie przez jeden organ służby ruchu lotniczego. 2. W strefie kontrolowanej lotniska (CTR) służby ruchu lotniczego powinny być zapewniane przez licencjonowany personel Agencji Ruchu Lotniczego. 3. W strefie kontrolowanej lotniska wojskowego (MCTR) służby ruchu lotniczego powinny być zapewniane przez wojskowy licencjonowany personel ruchu lotniczego lub licencjonowany personel Agencji Ruchu Lotniczego na podstawie umowy między zarządzającym lotniskiem wojskowym a Agencją Ruchu Lotniczego. § 18. 1. Współpraca w zakresie służby kontroli ruchu lotniczego realizowana między cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służby ruchu lotniczego i Agencją Ruchu Lotniczego polega na prowadzeniu bieżących uzgodnień, dotyczących lotów cywilnych i wojskowych statków powietrznych, między kontrolerami ACC, APP, TWR, MAPP, MTWR, organami AFIS i innymi lotniskowymi organami ATS, w celu zapewnienia ciągłości służby ruchu lotniczego oraz usprawnienia ruchu lotniczego w kontrolowanej przestrzeni powietrznej. 2. W przestrzeni kontrolowanej i na lotniskach kontrolowanych obok służby kontroli ruchu lotniczego organy ATC zapewniają służbę informacji powietrznej i służbę alarmową. § 19. 1. W celu bieżącej koordynacji zadań wykonywanych przez wojskowe statki powietrzne na lotniskach lub z lotnisk, na których służba TWR zapewniana jest przez Agencję Ruchu Lotniczego, w okresie trwania lotów szkolnych, ćwiczeń i treningów organizator lotów wyznacza instruktora-pilota. 2. Instruktor-pilot podlega bezpośrednio dowódcy organizującemu loty, a w czasie trwania lotów, o których mowa w ust. 1, merytorycznie kontrolerowi TWR. 3. Instruktor-pilot jest odpowiedzialny za udzielanie pomocy załodze znajdującej się w sytuacji szczególnej wtedy, gdy załoga takiej pomocy potrzebuje. 4. Instruktor-pilot może udzielać wskazówek, instrukcji, rad, poleceń czy komend, które nie mogą być uważane za polecenia dla służb kontroli ruchu lotniczego. § 20. 1. Służbę informacji powietrznej i alarmową w przestrzeni niekontrolowanej FIR Warszawa zapewnia właściwy organ służby informacji powietrznej, a w wyznaczonych częściach tej przestrzeni organ kontroli ruchu lotniczego, dysponujący odpowiednimi środkami technicznymi umożliwiającymi zapewnienie tych służb. 2. Współpraca w zakresie służby informacji powietrznej, realizowana między cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służb ruchu lotniczego i komórkami organizacyjnymi Agencji Ruchu Lotniczego, polega na prowadzeniu bieżących uzgodnień dotyczących lotów cywilnych i wojskowych statków powietrznych między właściwymi organami FIS, ATC i AFIS i innymi lotniskowymi organami ATS, mającymi na celu zachowanie ciągłości w zapewnieniu właściwej służby ruchu lotniczego oraz usprawnienie ruchu lotniczego w niekontrolowanej przestrzeni powietrznej. 3. Współpraca między cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służby ruchu lotniczego i komórkami organizacyjnymi Agencji Ruchu Lotniczego w zakresie pełnienia służby alarmowej polega na wymianie informacji o: 1) statku powietrznym potrzebującym pomocy; 2) incydencie lotniczym lub wypadku lotniczym. 4. Współpraca cywilnych i wojskowych lotniskowych organów służb ruchu lotniczego z komórkami organizacyjnymi Agencji Ruchu Lotniczego realizowana jest w zakresie: 1) informowania lotniczych lub właściwych miejscowo służb ratowniczych; 2) informowania o incydencie lotniczym lub wypadku lotniczym RCC Warszawa bezpośrednio lub poprzez inny organ ATS; 3) ostrzegania, w razie konieczności, innych statków powietrznych znajdujących się w rejonie incydentu lotniczego lub wypadku lotniczego o możliwych zagrożeniach. § 21. AMC Polska powiadamia na dzień przed planowaną aktywnością lotniczą cywilne i wojskowe lotniskowe organy służby ruchu lotniczego o przydziale przestrzeni powietrznej, publikując plan użytkowania przestrzeni powietrznej (AUP). Rozdział 5 Przepisy końcowe § 22. Traci moc rozporządzenie Ministrów Komunikacji i Obrony Narodowej z dnia 20 kwietnia 1977 r. w sprawie ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych (Dz. U. Nr 15, poz. 63, z 1993 r. Nr 75, poz. 358, z 1996 r. Nr 154, poz. 754 oraz z 2002 r. Nr 5, poz. 53). § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 marca 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (Dz. U. Nr 45, poz. 430) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (Dz. U. Nr 80, poz. 375, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 5 do rozporządzenia w ust. 3 w pkt 5 ostatni przecinek zastępuje się kropką i uchyla się pkt 6. § 2. Pracownikowi, który do dnia 31 marca 2004 r. otrzymywał dodatek na podstawie załącznika nr 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia wymienionego w § 1 za pracę wykonywaną przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych, o której mowa w ust. 3 pkt 6 tego załącznika, kwotę tego dodatku włącza się do wynagrodzenia zasadniczego. § 3. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów § 1 pkt 3 oraz § 2, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 430) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I. Dla pracowników zatrudnionych w szkołach, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I720- 830 II730- 840 III740- 850 IV750- 880 V760- 920 VI770- 970 VII780-1.040 VIII790-1.110 IX800-1.185 X810-1.260 XI825-1.335 XII845-1.410 XIII865-1.490 XIV885-1.580 XV905-1.680 XVI930-1.780 XVII970-1.880 XVIII1.010-2.000 XIX1.080-2.120 II. Dla pracowników zatrudnionych w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 900 II740- 930 III750- 980 IV760-1.050 V770-1.130 VI790-1.230 VII810-1.330 VIII830-1.440 IX855-1.550 X885-1.660 XI915-1.780 XII950-1.900 XIII990-2.040 XIV1.060-2.180 XV1.130-2.320 XVI1.210-2.490 XVII1.330-2.740 XVIII1.690-3.000 XIX2.050-3.400 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 31, poz. 182, z 1998 r. Nr 45, poz. 281, z 1999 r. Nr 35, poz. 334 i Nr 78, poz. 882, z 2000 r. Nr 27, poz. 329, z 2001 r. Nr 32, poz. 377 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 379. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich (Dz. U. Nr 45, poz. 431) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich (Dz. U. Nr 86, poz. 391, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 3; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 431) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I750- 890 II760- 920 III770- 980 IV780-1.040 V790-1.100 VI800-1.170 VII810-1.260 VIII820-1.340 IX840-1.420 X870-1.500 XI900-1.610 XII930-1.710 XIII960-1.830 XIV990-1.990 XV1.030-2.140 XVI1.080-2.370 XVII1.130-2.600 XVIII1.180-2.850 XIX1.240-3.110 XX1.300-3.400 XXI1.400-3.750 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081). 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 189, z 1998 r. Nr 42, poz. 252, z 1999 r. Nr 36, poz. 354, z 2000 r. Nr 27, poz. 330, z 2001 r. Nr 32, poz. 381 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 209). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 414) Na podstawie art. 121 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się szczegółowe techniczne przepisy ruchu lotniczego określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Obrony Narodowej z dnia 3 grudnia 1996 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych (Dz. U. Nr 154, poz. 754). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 marca 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 414) SZCZEGÓŁOWE TECHNICZNE PRZEPISY RUCHU LOTNICZEGO Spis treści ROZDZIAŁ 1. Określenia ROZDZIAŁ 2. Stosowanie przepisów ruchu lotniczego 2.1. Zakres stosowania przepisów ruchu lotniczego 2.2. Stosowanie się do przepisów ruchu lotniczego 2.3. Odpowiedzialność za stosowanie się do przepisów ruchu lotniczego 2.4. Uprawnienia dowódcy statku powietrznego 2.5. Ryzyko użycia środków psychotropowych ROZDZIAŁ 3. Przepisy ogólne 3.1. Zabezpieczenie osób i mienia 3.2. Zapobieganie kolizjom 3.3. Plany lotów 3.4. Sygnały 3.5. Czas 3.6. Służba kontroli ruchu lotniczego 3.7. Bezprawna ingerencja 3.8. Przechwytywanie statków powietrznych 3.9. Minima widzialności i odległości od chmur dla lotów z widocznością ROZDZIAŁ 4. Przepisy wykonywania lotów z widocznością ROZDZIAŁ 5. Przepisy wykonywania lotów według wskazań przyrządów 5.1. Przepisy dotyczące wszystkich lotów IFR 5.2. Przepisy dotyczące wykonywania lotów IFR w przestrzeni powietrznej kontrolowanej 5.3. Przepisy dotyczące wykonywania lotów IFR poza przestrzenią powietrzną kontrolowaną DODATEK 1. Sygnały 1. Sygnały niebezpieczeństwa i naglące 2. Sygnały stosowane w przypadku przechwytywania 3. Sygnały wzrokowe stosowane do ostrzegania nieupoważnionego statku powietrznego lecącego w strefie ograniczonej, zakazanej lub niebezpiecznej albo wlatującego do takich stref 4. Sygnały używane w ruchu lotniskowym 5. Sygnały manewrowania DODATEK 2. Przechwytywanie cywilnych statków powietrznych 1. Postępowanie przechwytywanego statku powietrznego 2. Manewry przechwytywania 3. Prowadzenie przechwytywanego statku powietrznego 4. Niezastosowanie się do poleceń przechwytującego statku powietrznego 5. Koordynacja działań między organem kierującym przechwytywaniem a właściwym cywilnym organem służb ruchu lotniczego 6. Sygnały wzrokowe powietrze-powietrze 7. Łączność radiowa podczas przechwytywania DODATEK 3. Tabele poziomów przelotu DODATEK 4. Loty balonów wolnych bezzałogowych 1. Klasyfikacja balonów wolnych bezzałogowych 2. Ogólne przepisy operacyjne 3. Ograniczenia operacyjne i wymagania dotyczące wyposażenia 4. Przerwanie lotu 5. Zawiadomienie o locie 6. Rejestracja pozycji i meldunki ROZDZIAŁ 1. OKREŚLENIA Uwaga.- W treści niniejszego dokumentu wyraz "służba" ("service") jest użyty jako rzeczownik abstrakcyjny dla oznaczenia czynności lub spełnianych usług, a wyraz "organ" ("unit") jest użyty dla oznaczenia zespołu sprawującego daną służbę. Wyrażenia użyte w niniejszym dokumencie mają następujące znaczenie: Automatyczne zależne dozorowanie (ADS) (Automatic dependent surveillance). Technika dozorowania, w której statki powietrzne wykorzystując linię przesyłania danych automatycznie, przekazują informacje uzyskiwane z pokładowych systemów nawigacyjnych i określania pozycji, włącznie ze znakiem rozpoznawczym statku powietrznego, a także dane o jego pozycji w czterech wymiarach i odpowiednio dane dodatkowe. Balon wolny bezzałogowy (Unmanned free balloon). Statek powietrzny lżejszy od powietrza, bez napędu i załogi, w locie swobodnym. Uwaga.- Balony wolne bezzałogowe są klasyfikowane jako ciężkie, średnie lub lekkie zgodnie ze specyfikacjami zawartymi dodatku 4. Barometryczna wysokość bezwzględna (Pressure-altitude). Ciśnienie atmosferyczne wyrażone jako wysokość bezwzględna, która odpowiada temu ciśnieniu w międzynarodowej atmosferze wzorcowej.* Bieżący plan lotu (CPL) (Current flight plan). Plan lotu z ewentualnymi zmianami wynikającymi z kolejnych zezwoleń. Biuro odpraw załóg (Air traffic services reporting office). Organ ustanowiony w celu przyjmowania meldunków dotyczących służb ruchu lotniczego oraz planów lotu składanych przed odlotem. Uwaga.- Biuro odpraw załóg może być ustanowione jako organ samodzielny lub może być połączone z istniejącym organem, np. innym organem służb ruchu lotniczego lub organem służby informacji lotniczej. Całkowity przewidywany czas przelotu (Total estimated elapsed time). Dla lotów IFR - przewidywany czas, określony w odniesieniu do pomocy nawigacyjnych, potrzebny od startu do przybycia nad wyznaczony punkt, od którego jest zamierzone rozpoczęcie procedury podejścia według wskazań przyrządów lub, gdy nie ma pomocy nawigacyjnej związanej z lotniskiem docelowym, to do przybycia nad lotnisko docelowe; dla lotów VFR - przewidywany czas niezbędny od startu do przybycia nad lotnisko docelowe. Centrum informacji powietrznej (Flight information centre). Organ ustanowiony do zapewnienia służby informacji powietrznej i służby alarmowej. Centrum kontroli obszaru (ACC) (Area control centre). Organ ustanowiony do zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych w podległych mu obszarach kontrolowanych. Członek załogi lotniczej (Flight crew member). Członek załogi posiadający licencję, któremu powierzono pełnienie obowiązków istotnych dla prowadzenia statku powietrznego w czasie trwania lotu. Doc. Skrót od angielskiego słowa "Document" wraz z odpowiednim numerem oznacza określoną publikację ICAO. Dowódca statku powietrznego (Pilot in-command). Pilot wyznaczony przez użytkownika lub przez właściciela statku powietrznego w przypadku lotnictwa ogólnego przeznaczenia do pełnienia obowiązków dowódcy i ponoszenia odpowiedzialności za bezpieczne wykonanie lotu. Droga kołowania (Taxiway). Określona droga na lotnisku lądowym wyznaczona do kołowania statków powietrznych i zapewniająca połączenie między określonymi częściami lotniska, włączając: a) Linię kołowania do stanowiska postojowego (Aircraft stand taxiline). Część płyty wyznaczona jako droga kołowania i przeznaczona do zapewnienia dostępu tylko do stanowisk postojowych statków powietrznych; b) Drogę kołowania po płycie (Apron taxiway). Część systemu dróg kołowania zlokalizowana na płycie i mająca na celu zapewnienie kołowania bezpośrednio przez tę płytę; c) Drogę szybkiego skołowania (Rapid exit taxiway). Droga kołowania połączona pod kątem ostrym z drogą startową i przeznaczona do ułatwienia lądującym statkom powietrznym opuszczenia drogi startowej przy prędkościach większych niż osiągane na innych drogach kołowania i przez to zmniejszające do minimum czas zajmowania drogi startowej. Droga lotnicza (Airway). Obszar kontrolowany lub jego część, ustanowiony(a) w postaci korytarza. Droga startowa (Runway). Prostokątna powierzchnia wyznaczona na lotnisku lądowym, przygotowana do startów i lądowań statków powietrznych. Granica zezwolenia (Clearance limit). Punkt, do którego zostało udzielone statkowi powietrznemu zezwolenie kontroli ruchu lotniczego. IFR. Skrót oznaczający przepisy wykonywania lotów według wskazań przyrządów. IMC. Skrót oznaczający warunki meteorologiczne dla lotów według wskazań przyrządów. Informacja o ruchu (Traffic information). Informacja podana przez organ służb ruchu lotniczego dla ostrzeżenia pilota o innym znanym lub zaobserwowanym ruchu lotniczym, który może się znajdować w pobliżu jego pozycji lub zamierzonej trasy lotu, i udzielenia mu pomocy dla zapobieżenia kolizji. Kołowanie (Taxiing). Ruch statku powietrznego po powierzchni lotniska przy użyciu mocy własnej, wyłączając start i lądowanie. Kontrakt ADS (ADS contract). Środek, za pomocą którego będzie dokonywana wymiana informacji o warunkach porozumienia ADS między systemem naziemnym a statkiem powietrznym, z określeniem sytuacji, w których meldunki ADS powinny być nadawane oraz jakie dane powinny być zawarte w tych meldunkach. Uwaga.- Wyrażenie "kontrakt ADS" jest wyrażeniem ogólnym oznaczającym w różnych przypadkach: kontrakt ADS doraźny, kontrakt ADS na żądanie, kontrakt ADS okresowy lub w trybie zagrożenia. Wysyłanie meldunków ADS między systemami naziemnymi może być realizowane za pomocą środków naziemnych. Kurs (Heading). Kierunek osi podłużnej statku powietrznego, wyrażany zwykle w stopniach, w odniesieniu do północnego kierunku południka (geograficznego, magnetycznego, busoli lub siatki). Linia drogi (Track). Rzut toru lotu statku powietrznego na powierzchnię ziemi, którego kierunek w każdym jego punkcie jest wyrażony zwykle w stopniach w odniesieniu do północnego kierunku południka (geograficznego, magnetycznego lub siatki). Lot akrobacyjny (Acrobatic flight). Lot, w którym statek powietrzny wykonuje celowo manewry, powodujące nagłą zmianę jego położenia, nienormalne położenie lub nienormalną zmianę prędkości. Lot IFR (IFR flight). Lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów według wskazań przyrządów. Lot kontrolowany (Controlled flight). Każdy lot, na który wymaga się zezwolenia kontroli ruchu lotniczego. Lotnisko (Aerodrome). Wydzielony obszar na lądzie, wodzie lub innej powierzchni w całości lub w części przeznaczony do wykonywania startów, lądowań i naziemnego lub nawodnego ruchu statków powietrznych, wraz ze znajdującymi się w jego granicach obiektami i urządzeniami budowlanymi o charakterze trwałym, wpisany do rejestru lotnisk. Uwaga.- Gdy w przepisach dotyczących planów lotu i depesz ATS użyto terminu "lotnisko", to obejmuje on również miejsca inne niż lotnisko, które mogą być wykorzystywane przez niektóre typy statków powietrznych, np. śmigłowce lub balony. Lotnisko kontrolowane (Controlled aerodrome). Lotnisko, na którym zapewniana jest służba kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do ruchu lotniskowego. Uwaga.- Wyrażenie "lotnisko kontrolowane" wskazuje, że służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana w odniesieniu do ruchu lotniskowego, co niekoniecznie oznacza istnienie strefy kontrolowanej lotniska. Lotnisko zapasowe (Alternate aerodrome). Lotnisko, na które statek powietrzny może lecieć, jeżeli nie jest możliwe lub niecelowe wykonanie lotu do lotniska zamierzonego lądowania lub wykonanie na nim lądowania. Lotniska zapasowe dzielą się na: Zapasowe po starcie (Take-off-alternate). Lotnisko zapasowe, na którym statek powietrzny może lądować, jeżeli będzie to konieczne wkrótce po starcie, a nie jest możliwe wykorzystanie lotniska startu; Zapasowe na trasie (En-route alternate). Lotnisko, na którym statek powietrzny znajdując się na trasie w warunkach nienormalnych lub zagrożenia, mógłby lądować; Zapasowe po trasie ETOPS (ETOPS en-route alternate). Dogodne i odpowiednie lotnisko zapasowe, na którym samolot lecąc po trasie w operacji ETOPS, może lądować w przypadku wyłączenia silnika lub w innych nienormalnych warunkach bądź w niebezpieczeństwie. Zapasowe docelowe (Destination alternate). Lotnisko zapasowe, na które statek powietrzny może lecieć, jeżeli lądowanie na lotnisku zamierzonego lądowania stanie się niemożliwe lub niecelowe. Uwaga.- Lotnisko, z którego nastąpi odlot, może być również lotniskiem zapasowym na trasie lub zapasowym docelowym w danym locie. Lot specjalny VFR (Special VFR flight). Lot VFR, wykonywany na podstawie zezwolenia kontroli ruchu lotniczego w strefie kontrolowanej lotniska w warunkach meteorologicznych gorszych niż VMC. Lot VFR (VFR flight). Lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów z widocznością. Łączność kontroler-pilot przy wykorzystaniu linii przesyłania danych (CPDLC) (Controller-pilot data link communications). Środek łączności między kontrolerem i pilotem przy wykorzystaniu linii przesyłania danych na potrzeby ATC. Łączność z wykorzystaniem linii przesyłania danych (Data link communications). Rodzaj łączności przeznaczonej do wymiany depesz przy wykorzystaniu linii przesyłania danych. Miejsce oczekiwania przy drodze startowej (Runway-holding position). Określone miejsce przeznaczone do zabezpieczenia drogi startowej, powierzchni ograniczenia przeszkód lub strefy krytycznej/czułości ILS/MLS, gdzie kołujące statki powietrzne i pojazdy powinny się zatrzymać i oczekiwać, o ile nie zostanie podane przez organ kontroli lotniska inne polecenie. Obszar kontrolowany (Control area). Przestrzeń powietrzna kontrolowana rozciągająca się w górę od określonej granicy nad ziemią. Organ (wieża) kontroli lotniska (Aerodrome control tower). Organ ustanowiony do zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego dla ruchu lotniskowego. Organ kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control unit). Wyrażenie ogólne oznaczające zarówno centrum kontroli obszaru, organ kontroli zbliżania lub organ kontroli lotniska. Organ kontroli zbliżania (Approach control unit). Organ ustanowiony do zapewnienia służby kontroli ruchu lotniczego w odniesieniu do lotów kontrolowanych statków powietrznych przylatujących na jedno lotnisko lub więcej lotnisk albo odlatujących z nich. Organ służb ruchu lotniczego (Air traffic services unit). Wyrażenie ogólne oznaczające zarówno organ kontroli ruchu lotniczego, organ informacji powietrznej lub biuro odpraw załóg. Personel, od którego zależy bezpieczeństwo (Safety-sensitive personnel). Osoby mogące zagrozić bezpieczeństwu lotniczemu, jeżeli niewłaściwie wykonują swe obowiązki i funkcje, nie wyłączając członków załogi, personelu obsługi statków powietrznych i kontrolerów ruchu lotniczego. Plan lotu (Flight plan). Określone informacje dotyczące zamierzonego lotu lub części lotu statku powietrznego dostarczone organom służb ruchu lotniczego. Płyta (Apron). Wydzielona dla postoju statków powietrznych część powierzchni lotniska lądowego, na której odbywa się wsiadanie lub wysiadanie pasażerów, załadowanie lub wyładowanie poczty lub towaru, zaopatrywanie w paliwo, parkowanie lub obsługa tych statków. Podlot (Air-taxiing). Poruszanie się śmigłowca/statku powietrznego VTOL nad powierzchnią lotniska zwykle z wykorzystaniem wpływu ziemi, z prędkością podróżną zwykle mniejszą niż 37 km/h (20 kt). Uwaga.- Aktualna wysokość względna może się zmieniać i niektóre śmigłowce mogą wymagać podlotu powyżej 8 m (25 ft) AGL, aby zmniejszyć turbulencję powodowaną wpływem ziemi lub zapewnić niezbędny zapas wysokości dla ładunków podwieszonych na zewnątrz. Pokładowy system zapobiegania kolizjom (ACAS) (Airborne collision avoidance system). System pokładowy statku powietrznego oparty na wykorzystaniu sygnałów transpondera radaru wtórnego (SSR), który działa niezależnie od wyposażenia naziemnego i zapewnia pilotowi informacje o potencjalnym zagrożeniu kolizją ze statkami powietrznymi wyposażonymi w transpondery SSR. Pole manewrowe (Manoeuvring area). Część lotniska, wyłączając płyty, przeznaczona do startów, lądowań i kołowania statków powietrznych. Pole ruchu naziemnego (Movement area). Część lotniska przeznaczona do startów, lądowań i kołowania statków powietrznych, składająca się z pola manewrowego i płyt(y). Pole sygnałowe (Signal area). Powierzchnia na lotnisku wykorzystana do umieszczania na niej sygnałów naziemnych. Pole wzlotów (Landing area). Część pola ruchu naziemnego przeznaczona do startów i lądowań statków powietrznych. Porozumienie ADS (ADS agreement). Plan przekazywania meldunków ADS ustalający warunki przekazywania danych ADS (tj. danych wymaganych przez organ służb ruchu lotniczego i częstotliwość meldunków ADS, które muszą być uzgodnione przed rozpoczęciem funkcjonowania służb ADS). Uwaga.- Wymiana informacji o warunkach porozumienia między systemem naziemnym i statkiem powietrznym będzie zapewniana poprzez kontrakt lub serię kontraktów. Powtarzalny plan lotu (RPL) (Repetitive flight plan). Plan lotu dotyczący serii często powtarzających się, regularnie wykonywanych pojedynczych lotów o identycznych danych podstawowych, przedstawiony przez użytkownika statku powietrznego do przechowywania i powtarzalnego wykorzystania przez organy ATS. Poziom (Level). Wyrażenie ogólne odnoszące się do pozycji statku powietrznego w locie w płaszczyźnie pionowej i oznaczające zarówno wysokość względną, wysokość bezwzględną lub poziom lotu. Poziom lotu (Flight level). Powierzchnia o stałym ciśnieniu atmosferycznym odniesiona do szczególnej wartości ciśnienia atmosferycznego 1.013,2 hektopaskala (hPa) i oddzielona od innych takich powierzchni określonymi różnicami ciśnienia. Uwaga 1.- Wysokościomierz barometryczny wyskalowany według atmosfery wzorcowej: a) będzie wskazywał wysokość bezwzględną - jeżeli został nastawiony na ciśnienie QNH; b) będzie wskazywał wysokość względną nad podstawą odniesienia QFE - jeżeli został nastawiony na ciśnienie QFE; c) może być wykorzystany do określenia poziomów lotów - jeżeli został nastawiony na ciśnienie 1.013,2 hPa. Uwaga 2.- Wyrażenia "wysokość względna" i "wysokość bezwzględna" użyte w Uwadze 1 powyżej oznaczają wysokości uzyskane przez pomiar ciśnienia, a nie wysokości geometryczne względne i bezwzględne. Poziom przelotu (Cruising level). Poziom utrzymywany podczas znacznej części lotu. Procedura podejścia według wskazań przyrządów (Instrument approach procedure). Szereg uprzednio ustalonych manewrów wykonywanych według wskazań przyrządów pokładowych z określonym zabezpieczeniem przed zderzeniem z przeszkodami, od pozycji (fix) rozpoczęcia podejścia początkowego lub gdzie jest to stosowane - od początku określonej trasy dolotu do punktu, od którego może być wykonane lądowanie, a gdy lądowanie nie zostało wykonane, do pozycji (fix), w której odpowiednie kryteria przewyższenia nad przeszkodami dla oczekiwania lub dla lotu po trasie są zastosowane. Przelot ze wznoszeniem (Cruise climb). Technika przelotu samolotu polegająca na zwiększaniu wysokości bezwzględnej w wyniku zmniejszania się masy samolotu. Przestrzenie powietrzne służb ruchu lotniczego (Air traffic services airspaces). Przestrzenie powietrzne o określonych wymiarach, oznaczone alfabetycznie, wewnątrz których mogą być wykonywane określone rodzaje lotów i dla których są ustalone służby ruchu lotniczego i przepisy o operacjach. Uwaga.- Przestrzenie powietrzne ATS są sklasyfikowane jako klasy od A do G, jak podano w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 415). Przestrzeń powietrzna kontrolowana (Controlled airspace). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach, w której służba kontroli ruchu lotniczego jest zapewniana zgodnie z klasyfikacją przestrzeni powietrznej. Uwaga.- Wyrażenie "przestrzeń powietrzna kontrolowana" jest określeniem ogólnym, które obejmuje przestrzeń powietrzną ATS klasy A, B, C, D i E, jak podano w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 415). Przewidywany czas odblokowania (Estimated-off-block time). Przewidywany czas, w którym statek powietrzny rozpocznie ruch związany z odlotem. Przewidywany czas przylotu (Estimated time of arrival). Dla lotów IFR - przewidywany czas przybycia statku powietrznego nad wyznaczony punkt, określony w odniesieniu do pomocy nawigacyjnych, od którego jest zamierzone rozpoczęcie procedury podejścia według wskazań przyrządów lub gdy nie ma pomocy nawigacyjnej związanej z lotniskiem, czas, w którym statek powietrzny przybędzie nad lotnisko. Dla lotów VFR jest to przewidywany czas przybycia statku powietrznego nad lotnisko. Pułap chmur (Ceiling). Wysokość nad ziemią lub wodą podstawy najniższej warstwy chmur, znajdujących się poniżej 6.000 m (20.000 ft) i pokrywających więcej niż połowę nieba. Punkt meldowania (Reporting point). Określone miejsce geograficzne, w odniesieniu do którego jest podawana pozycja statku powietrznego. Punkt zmiany namiaru (Change-over point). Punkt, w którym statek powietrzny wykonujący lot na odcinku trasy ATS, określonym za pomocą ogólnokierunkowych radiolatarń bardzo wielkiej częstotliwości, przejdzie - według przewidywań - z wykorzystywania, jako podstawowej pomocy prowadzącej, urządzenia znajdującego się za statkiem powietrznym na wykorzystywanie następnego urządzenia, które znajduje się przed statkiem powietrznym. Uwaga.- Punkty zmiany namiaru są ustalane w celu zapewnienia optymalnego zrównoważenia pod względem natężenia i jakości sygnału między urządzeniami na wszystkich wykorzystywanych poziomach i w celu zapewnienia tego samego źródła informacji azymutalnej dla wszystkich statków powietrznych wykonujących loty wzdłuż tej samej części odcinka trasy. Rada dla zapobieżenia kolizji (Traffic avoidance advice). Rada udzielana przez organ służb ruchu lotniczego, określająca manewry pomagające pilotowi uniknąć kolizji. Radiostacja kontroli powietrze-ziemia (Air-ground control radio station). Radiokomunikacyjna stacja lotnicza, która przede wszystkim jest odpowiedzialna za obsługę łączności dotyczącej operacji i kontroli statków powietrznych w danym obszarze. Radiotelefonia (Radiotelephony). Rodzaj łączności radiowej przeznaczonej przede wszystkim do wymiany informacji w postaci fonicznej. Rejon informacji powietrznej (FIR) (Flight information region). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach, w której zapewniona jest służba informacji powietrznej i służba alarmowa. Rejon kontrolowany lotnisk(a) (TMA) (Terminal control area). Część obszaru kontrolowanego, ustanawiana zwykle u zbiegu tras ATS w pobliżu jednego lotniska lub kilku ważniejszych lotnisk. Ruch lotniczy (Air traffic). Ruch wszystkich statków powietrznych podczas lotu oraz na polu manewrowym lotniska. Ruch lotniskowy (Aerodrome traffic). Wszelki ruch na polu manewrowym lotniska i ruch wszystkich statków powietrznych wykonujących loty w pobliżu lotniska. Uwaga.- Statek powietrzny jest w pobliżu lotniska, gdy znajduje się w kręgu nadlotniskowym, względnie wchodzi w ten krąg lub wychodzi z niego. Ryzyko użycia środków (Problematic use of substances). Użycie przez personel lotniczy jednego lub kilku środków psychotropowych w sposób, który: a) powoduje bezpośrednie ryzyko dla używającego lub zagraża życiu, zdrowiu lub dobru innych; i/lub b) pogarsza zdolność zawodową, socjalną, umysłową lub psychiczną albo powoduje fizyczne dolegliwości lub niesprawność. Samolot (Aeroplane). Statek powietrzny cięższy od powietrza o własnym napędzie silnikowym, uzyskujący swoją siłę nośną w locie głównie na skutek reakcji aerodynamicznych na powierzchnie, które pozostają nieruchome w danych warunkach lotu. Służba alarmowa (Alerting service). Służba ustanowiona w celu zawiadamiania właściwych organizacji o statkach powietrznych potrzebujących pomocy w zakresie poszukiwania i ratownictwa oraz w celu współdziałania z tymi organizacjami w razie potrzeby. Służba informacji powietrznej (Flight information service). Służba ustanowiona w celu udzielania wskazówek i informacji użytecznych dla bezpiecznego i sprawnego wykonywania lotów. Służba kontroli lotniska (Aerodrome control service). Służba kontroli ruchu lotniczego dla ruchu lotniskowego. Służba kontroli obszaru (Area control service). Służba kontroli ruchu lotniczego dla lotów kontrolowanych, wykonywanych w obszarach kontrolowanych. Służba kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control service). Służba ustanowiona w celu: a) zapobiegania kolizjom: 1) między statkami powietrznymi w locie i 2) statków powietrznych na polu manewrowym: z przeszkodami i innymi statkami powietrznymi; i b) usprawniania i utrzymywania uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego. Służba kontroli zbliżania (Approach control service). Służba kontroli ruchu lotniczego dla lotów kontrolowanych przylatujących lub odlatujących statków powietrznych. Służba ruchu lotniczego (ATS) (Air traffic service). Wyrażenie ogólne oznaczające odpowiednio: służbę informacji powietrznej, służbę alarmową, służbę kontroli ruchu lotniczego (służba kontroli obszaru, służba kontroli zbliżania lub służba kontroli lotniska). Spodziewany czas podejścia (Expected approach time). Czas przewidywany przez ATC, o którym przybywający statek powietrzny w wyniku opóźnienia opuści punkt oczekiwania w celu wykonania podejścia do lądowania. Uwaga.- Aktualny czas opuszczenia punktu oczekiwania będzie zależny od zezwolenia na podejście. Stacja lotnicza (Aeronautical station). Stacja naziemna ruchomej służby lotniczej. W pewnych przypadkach stacja lotnicza może być umieszczona np. na pokładzie statku wodnego lub platformie morskiej. Statek powietrzny (Aircraft). Urządzenie zdolne do unoszenia się w atmosferze na skutek oddziaływania powietrza innego niż oddziaływanie powietrza odbitego od podłoża. Status lotu (Flight status). Wskazówka informująca, czy dany statek powietrzny wymaga specjalnego traktowania, czy nie przez organy służb ruchu lotniczego. Strefa kontrolowana lotniska (Control zone). Przestrzeń powietrzna kontrolowana rozciągająca się od powierzchni ziemi do określonej górnej granicy. Strefa niebezpieczna (Danger area). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach, w której mogą się odbywać, w opublikowanych przedziałach czasu, działania niebezpieczne dla lotów statków powietrznych. Strefa ograniczona (Restricted area). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach nad obszarami lądowymi, wodami wewnętrznymi i wodami terytorialnymi Państwa, w której loty statków powietrznych są ograniczone pewnymi określonymi warunkami. Strefa ruchu lotniskowego (Aerodrome traffic zone). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach, ustanowiona wokół lotniska dla ochrony ruchu lotniskowego. Strefa zakazana (Prohibited area). Przestrzeń powietrzna o określonych wymiarach nad obszarami lądowymi, wodami wewnętrznymi i wodami terytorialnymi Państwa, w której loty statków powietrznych są zabronione. Środki psychotropowe (Psychoactive substances). Alkohol, opioidy, pochodne konopi indyjskich, środki uspokajające i preparaty hipnotyzujące, kokaina, inne stymulatory psychiczne, halucynogenne i lotne rozpuszczalniki, wyłączając kawę i tytoń. Trasa ATS (ATS route). Określona trasa przeznaczona do kanalizowania przepływu ruchu według potrzeby, w celu zapewnienia służb ruchu lotniczego. Uwaga 1.- Wyrażenie "trasa ATS" jest używane do określenia odpowiednio: drogi lotniczej, trasy kontrolowanej lub niekontrolowanej, trasy dolotu lub odlotu itp. Uwaga 2.- Trasa ATS jest określana przez charakterystyki, które zawierają: oznacznik trasy ATS, kąt drogi do lub od znaczących punktów nawigacyjnych (punktów drogi RNAV), odległość między znaczącymi punktami nawigacyjnymi, wymagania dotyczące meldunków i najmniejszą bezpieczną wysokość bezwzględną. VFR. Skrót oznaczający przepisy wykonywania lotów z widocznością. VMC. Skrót oznaczający warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością. Warunki meteorologiczne dla lotów według wskazań przyrządów (Instrument meteorological conditions). Warunki meteorologiczne wyrażone widzialnością, odległością od chmur i pułapem chmur, mniejsze niż minima warunków meteorologicznych ustalonych dla lotów z widocznością. Uwaga.- Minima warunków meteorologicznych dla lotów z widocznością podane są w rozdziale 4. Warunki meteorologiczne dla lotów z widocznością (Visual meteorological conditions). Warunki meteorologiczne wyrażone widzialnością, odległością od chmur i pułapem chmur, równe lub większe od ustalonych minimów. Uwaga.- Minima warunków meteorologicznych dla lotów z widocznością podane są w rozdziale 4. Widzialność (Visibility). Widzialność, przyjęta dla celów lotniczych, jest większa niż: a) największa odległość, z której czarny obiekt odpowiednich rozmiarów, umieszczony w pobliżu ziemi, obserwowany na jasnym tle, może być widziany i rozpoznany; b) największa odległość, z której światła o wartości około 1.000 kandeli mogą być widziane i zidentyfikowane na nieoświetlonym tle. Uwaga.- Wyżej wymienione odległości mają różne wartości w powietrzu o określonym współczynniku tłumienia, przy czym wartość ujęta pod literą b) zmienia się wraz z oświetleniem, a wartość ujęta pod literą a) jest przedstawiana jako meteorologiczny zasięg optyczny (MOR). Widzialność przy ziemi (Ground visibility). Widzialność na lotnisku, podawana przez upoważnionego obserwatora. Widzialność w locie (Flight visibility). Widzialność do przodu z kabiny pilota podczas lotu statku powietrznego. Wysokość bezwzględna (Altitude). Odległość pionowa poziomu, punktu lub przedmiotu rozpatrywanego jako punkt, mierzona od średniego poziomu morza (MSL). Wysokość bezwzględna przejściowa (Transition altitude). Wysokość bezwzględna, na lub poniżej której pozycja statku powietrznego w płaszczyźnie pionowej jest określana w odniesieniu do wysokości bezwzględnych. Wysokość względna (Height). Odległość pionowa poziomu, punktu lub przedmiotu rozpatrywanego jako punkt, mierzona od określonego poziomu odniesienia. Zbiór Informacji Lotniczych - Polska (AIP Polska) (Aeronautical Information Publication - Poland (AIP Poland)). Publikacja wydawana przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, zawierająca informacje lotnicze o charakterze trwałym, istotne dla żeglugi powietrznej, a dotyczące Rejonu Informacji Powietrznej Warszawa. Zezwolenie kontroli ruchu lotniczego (Air traffic control clearance). Upoważnienie dowódcy statku powietrznego do postępowania zgodnie z warunkami określonymi przez organ kontroli ruchu lotniczego. Uwaga 1.- Zamiast wyrażenia "zezwolenie kontroli ruchu lotniczego" w tekście jest stosowana często dla wygody skrócona forma "zezwolenie". Uwaga 2.- Do skróconej formy wyrażenia "zezwolenie" mogą być dodane słowa "na kołowanie", "na start", "na odlot", "na lot po trasie", "na podejście" lub "na lądowanie" w celu wskazania tej części fazy lotu, do której odnosi się zezwolenie kontroli ruchu lotniczego. Złożony plan lotu (Filed flight plan). Plan lotu bez ewentualnych zmian przedstawiony organowi ATS przez pilota lub jego upoważnionego przedstawiciela. ________ * Jak określono w Aneksie 8. ROZDZIAŁ 2. STOSOWANIE PRZEPISÓW RUCHU LOTNICZEGO 2.1. Zakres stosowania przepisów ruchu lotniczego 2.1.1. Niniejsze przepisy ruchu lotniczego obowiązują załogi statków powietrznych wykonujących loty w Rejonie Informacji Powietrznej Warszawa (FIR Warszawa). 2.1.2. Niniejsze przepisy ruchu lotniczego nie są sprzeczne z ustaleniami Załącznika 2 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym pt. Przepisy ruchu lotniczego i z regionalnymi porozumieniami żeglugi powietrznej, a różnice występujące między tymi przepisami publikuje państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska, na wniosek Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 2.2. Stosowanie się do przepisów ruchu lotniczego Użytkowanie statku powietrznego zarówno podczas lotu, jak i na polu ruchu naziemnego, powinno być zgodne z przepisami ogólnymi wykonywania lotów, a ponadto zgodne z: a) przepisami wykonywania lotów z widocznością (rozdział 4); lub b) przepisami wykonywania lotów według wskazań przyrządów (rozdział 5). Uwaga 1.- Informacja o służbach zapewnianych statkowi powietrznemu wykonującemu lot zgodnie z przepisami wykonywania lotów z widocznością i przepisami wykonywania lotów według wskazań przyrządów w siedmiu klasach przestrzeni powietrznej ATS jest zawarta w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 415), ust. 2.6.1. i 2.6.3. Uwaga 2.- Dowódca statku powietrznego może według własnego uznania wykonywać lot zgodnie z przepisami wykonywania lotu według wskazań przyrządów w warunkach meteorologicznych dla lotów z widocznością lub też może być zobowiązany do tego przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym. 2.3. Odpowiedzialność za stosowanie się do przepisów ruchu lotniczego 2.3.1. Odpowiedzialność dowódcy statku powietrznego Dowódca statku powietrznego, niezależnie od tego, czy osobiście pilotuje statek powietrzny, czy nie, jest odpowiedzialny za użytkowanie statku powietrznego zgodnie z przepisami obowiązującymi w ruchu lotniczym, od których wolno mu odstąpić w okolicznościach czyniących takie odstępstwo bezwzględnie koniecznym ze względów bezpieczeństwa. 2.3.2. Czynności przed lotem Przed rozpoczęciem lotu dowódca statku powietrznego powinien zapoznać się ze wszystkimi dostępnymi informacjami dotyczącymi zamierzonego lotu. Czynności przed lotami poza sąsiedztwo lotniska i przed wszystkimi lotami IFR powinny obejmować dokładne zapoznanie się z dostępnymi aktualnymi komunikatami pogody i prognozami, uwzględniając wymagania dotyczące paliwa oraz sposób postępowania w przypadku, gdyby lot nie mógł się odbyć zgodnie z planem. 2.4. Uprawnienia dowódcy statku powietrznego Ostateczną decyzję w sprawach dotyczących statku powietrznego podejmuje, w ramach wykonywania powierzonych mu zadań, dowódca statku powietrznego. 2.5. Ryzyko użycia środków psychotropowych Żadna osoba, której funkcja jest związana z bezpieczeństwem lotniczym, nie może wykonywać tej funkcji, będąc pod wpływem jakichkolwiek środków psychotropowych ograniczających zdolności postrzegania. Żadna taka osoba nie może się angażować w jakiekolwiek ryzyko związane z użyciem środków psychotropowych. ROZDZIAŁ 3. PRZEPISY OGÓLNE 3.1. Zabezpieczenie osób i mienia 3.1.1. Prowadzenie statku powietrznego Statku powietrznego nie należy prowadzić w sposób niedbały lub nierozważny zagrażający życiu lub mieniu innych osób. 3.1.2. Minimalne wysokości lotu Statek powietrzny nie powinien wykonywać lotu nad obszarami zabudowanymi dużych miast i osiedli lub nad zgromadzeniem osób na wolnym powietrzu, chyba że lot odbywa się na takiej wysokości, która pozwoli w przypadku zagrożenia na wykonanie lądowania bez niepotrzebnego narażania osób lub mienia na ziemi. Wymaganie to nie obowiązuje w przypadku, gdy jest to konieczne przy starcie lub lądowaniu albo gdy państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym zezwolił na niezastosowanie się do tego wymagania. Uwaga.- Patrz ust. 4.6. odnośnie do minimalnych wysokości dla lotów VFR i ust. 5.1.2. odnośnie do minimalnych poziomów dla lotów IFR. 3.1.3. Poziomy przelotu Poziomy przelotu, na jakich ma się odbyć przelot albo jego część, należy wyrażać jako: a) poziomy lotu - podczas lotu na najniższym dostępnym poziomie lotu lub powyżej tego poziomu albo odpowiednio powyżej wysokości bezwzględnej przejściowej; b) wysokości bezwzględne - podczas lotu poniżej najniższego dostępnego poziomu lotu albo odpowiednio na lub poniżej wysokości bezwzględnej przejściowej. Uwaga 1.- Wysokości przejściowe, poziomy przejściowe i najniższe dostępne poziomy lotu w drogach lotniczych są publikowane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska. Uwaga 2.- Poziomy przejściowe są zawarte w informacjach przekazywanych załogom statków powietrznych przez organy służb ruchu lotniczego. Uwaga 3.- Poziomy przelotów są podane w tabeli zawartej w dodatku 3 do niniejszych przepisów. Uwaga 4.- Zasady nastawiania wysokościomierzy są zawarte w PL-8168, tom I i PL-4444. 3.1.4. Zrzuty ze statków powietrznych Uwaga. Zrzuty ze statków powietrznych można wykonywać wyłącznie zgodnie z ustaleniami określonymi w art. 123 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036), zwanej dalej ustawą, oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie zrzutów ze statku powietrznego (Dz. U. Nr 230, poz. 2299). 3.1.5. Holowanie statków powietrznych lub przedmiotów Uwaga.- Holowanie przez statek powietrzny innych statków powietrznych lub przedmiotów ujęte jest w odrębnych przepisach. 3.1.6. Skoki spadochronowe Uwaga.- Skoki spadochronowe inne niż w niebezpieczeństwie powinny się odbywać zgodnie z odrębnymi przepisami. 3.1.7. Loty akrobacyjne i próbne Uwaga.- Loty akrobacyjne mogą być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wyjątków od zakazu wykonywania lotów próbnych i akrobacyjnych nad osiedlami i innymi skupiskami ludności (Dz. U. Nr 230, poz. 2304). 3.1.8. Loty grupowe Statki powietrzne nie powinny wykonywać lotów w grupie, chyba że dowódcy statków powietrznych uczestniczący w locie grupowym uzgodnili to wcześniej, a loty grupowe w przestrzeni powietrznej kontrolowanej spełniają ponadto poniższe warunki: a) pod względem nawigacji, jak i składania meldunku pozycyjnego grupa wykonuje lot jako pojedynczy statek powietrzny; b) za zapewnienie separacji między statkami powietrznymi w locie odpowiadają: dowódca statku powietrznego prowadzącego oraz dowódcy statków powietrznych prowadzonych, a odpowiedzialność ta obejmuje okresy, gdy statki powietrzne manewrują, ustalając własną separację w grupie, a także podczas formowania i rozformowywania grupy; c) wszystkie prowadzone statki powietrzne powinny utrzymywać od statku prowadzącego odległości nieprzekraczające 1 km (0,5 NM) - w poziomie oraz 30 m (100 ft) - w pionie, nie dotyczy statków powietrznych lotnictwa państwowego. 3.1.9. Loty balonu wolnego bezzałogowego Loty balonu wolnego bezzałogowego powinny być wykonywane w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożenia dla osób, mienia i innych statków powietrznych oraz zgodnie z warunkami określonymi w dodatku 4 do niniejszych przepisów. 3.1.10. Strefy zakazane i ograniczone Statki powietrzne nie mogą wykonywać lotów w strefach zakazanych i ograniczonych, chyba że loty te odbywają się za zezwoleniem właściwego organu i zgodnie z warunkami ograniczeń. Uwaga.- Rodzaj, rozmiary, położenie i inne dane dotyczące tych stref są publikowane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska. 3.2. Zapobieganie kolizjom Uwaga.- Istotne jest, aby na pokładzie statku powietrznego w czasie lotu nie zmniejszać czujności w wykrywaniu potencjalnych kolizji, niezależnie od rodzaju lotu lub klasy przestrzeni powietrznej, w której statek powietrzny wykonuje lot, i podczas poruszania się po polu ruchu naziemnego. 3.2.1. Zbliżenie Statek powietrzny nie powinien zbliżać się do innego statku powietrznego na taką odległość, w której mogłoby grozić niebezpieczeństwo kolizji. 3.2.2. Pierwszeństwo drogi Dowódca statku powietrznego mający pierwszeństwo drogi powinien utrzymywać kurs i prędkość lotu, lecz żaden z niniejszych przepisów nie zwalnia go od odpowiedzialności za podjęcie działań, które najskuteczniej zapobiegną ewentualnej kolizji, włącznie z manewrami wynikającymi z informacji uzyskiwanych z urządzenia ACAS. Uwaga.- Patrz PL-8168, tom I, część VIII, rozdział 3. 3.2.2.1. Dowódca statku powietrznego, który na podstawie niżej podanych przepisów jest obowiązany do utrzymywania się z dala od drogi innego statku powietrznego, powinien unikać przelatywania nad nim, pod nim lub przed nim, chyba że jest całkowicie pewny, iż minie go bezpiecznie i uwzględni skutki turbulencji w śladzie aerodynamicznym statku powietrznego. 3.2.2.2. Zbliżanie się na kierunkach przeciwnych. Gdy dwa statki powietrzne zbliżają się do siebie na kierunkach przeciwnych lub prawie przeciwnych i grozi to niebezpieczeństwem zderzenia, dowódca każdego z nich powinien zmienić swój kurs w prawo. 3.2.2.3. Zbliżanie się na kierunkach zbieżnych. Gdy dwa statki powietrzne lecą na kierunkach zbieżnych i w przybliżeniu na tym samym poziomie, dowódca statku powietrznego, który ma inny statek powietrzny po swojej prawej stronie, powinien mu dać pierwszeństwo drogi, jednakże: a) statki powietrzne z napędem silnikowym cięższe od powietrza powinny dać pierwszeństwo drogi sterowcom, szybowcom i balonom; b) sterowce powinny dać pierwszeństwo drogi szybowcom i balonom; c) szybowce powinny dać pierwszeństwo drogi balonom; d) statki powietrzne z napędem powinny dać pierwszeństwo drogi statkom powietrznym holującym inne statki powietrzne lub przedmioty. 3.2.2.4. Wyprzedzanie. Statkiem powietrznym wyprzedzającym jest statek powietrzny, który zbliża się do innego statku powietrznego od tyłu, z kierunku tworzącego kąt mniejszy niż 70° z płaszczyzną symetrii statku wyprzedzanego, tj. znajduje się on w takiej pozycji względem statku wyprzedzanego, z której w nocy nie byłoby widoczne albo lewe, albo prawe światło pozycyjne statku wyprzedzanego. Statek powietrzny wyprzedzany ma pierwszeństwo drogi, a dowódca statku powietrznego wyprzedzającego, niezależnie od tego, czy się wznosi lub zniża, czy też wykonuje lot poziomy, powinien utrzymywać się z dala od statku wyprzedzanego, zmieniając swój kurs w prawo; żadna następna zmiana we wzajemnym położeniu obu statków nie zwalnia dowódcy statku powietrznego wyprzedzającego od wymienionego obowiązku, dopóki nie minie statku wyprzedzanego i nie oddali się od niego. 3.2.2.5. Lądowanie 3.2.2.5.1. Dowódca statku powietrznego w locie lub poruszającego się na ziemi albo na wodzie powinien dać pierwszeństwo drogi innym statkom powietrznym lądującym lub będącym w końcowej fazie podejścia do lądowania. 3.2.2.5.2. Gdy dwa statki powietrzne lub więcej cięższych od powietrza zbliżają się do lotniska z zamiarem lądowania, dowódca statku powietrznego znajdujący się na wyższym poziomie powinien dać pierwszeństwo drogi statkowi powietrznemu na niższym poziomie, lecz przepis ten nie powinien być wykorzystywany w celu uzyskania pierwszeństwa drogi w odniesieniu do statku powietrznego wykonującego końcowe podejście do lądowania lub wyprzedzenia tego statku. Niemniej jednak statki powietrzne cięższe od powietrza i z napędem silnikowym powinny dać pierwszeństwo drogi szybowcom. 3.2.2.5.3. Lądowanie przymusowe. Dowódca statku powietrznego wiedząc, że inny statek powietrzny jest zmuszony do lądowania, powinien dać temu statkowi pierwszeństwo drogi. 3.2.2.6. Start. Dowódca statku powietrznego kołujący na polu manewrowym lotniska powinien dać pierwszeństwo drogi statkom powietrznym startującym lub przygotowującym się do startu. 3.2.2.7. Ruch naziemny statków powietrznych 3.2.2.7.1. W razie niebezpieczeństwa kolizji dwóch statków powietrznych kołujących na polu ruchu naziemnego należy stosować następujące zasady: a) gdy dwa statki powietrzne zbliżają się do siebie na kierunkach przeciwnych lub zbliżonych do przeciwnych, każdy z nich powinien się zatrzymać lub, gdy to jest możliwe, zmienić kierunek ruchu w prawo tak, aby wyminięcie mogło być wykonane w bezpiecznej odległości; b) gdy dwa statki powietrzne znajdują się na kierunkach zbieżnych, to statek powietrzny, który ma drugi statek po swej prawej stronie, powinien dać mu pierwszeństwo drogi; c) statek powietrzny, który jest wyprzedzany przez inny statek powietrzny, posiada pierwszeństwo drogi, a statek wyprzedzający powinien utrzymywać się w bezpiecznej odległości od statku wyprzedzanego. Uwaga.- Patrz ust. 3.2.2.4. - określenie statku powietrznego wyprzedzającego. 3.2.2.7.2. Dowódca statku powietrznego kołując na polu manewrowym, powinien się zatrzymać i oczekiwać na wszystkich miejscach oczekiwania przy drodze startowej, chyba że ma inne polecenia od organu kontroli lotniska. 3.2.2.7.3. Dowódca statku powietrznego kołujący na polu manewrowym powinien się zatrzymać i oczekiwać przy wszystkich zapalonych poprzeczkach zatrzymania i może rozpocząć dalsze kołowanie dopiero wtedy, gdy ich światła zgasną. 3.2.2.8. Loty w przestrzeni powietrznej, w której odbywają się skoki spadochronowe lub zrzuty 3.2.2.8.1. Statek powietrzny nie powinien przelatywać przez przestrzeń powietrzną, w której odbywają się skoki spadochronowe lub zrzuty, chyba że bierze udział w ich wykonywaniu lub obsłudze. 3.2.2.8.2. Dowódca statku powietrznego nie może wykorzystywać do startu i lądowania terenu, na którym w danym czasie lądują skoczkowie lub na który dokonuje się zrzutów. 3.2.3. Światła, jakie powinny być zapalone na statkach powietrznych Uwaga 1.- Za poruszający się statek powietrzny na polu ruchu naziemnego uważa się również statek, który został zatrzymany chwilowo podczas kołowania lub holowania. Uwaga 2.- Patrz ust. 3.2.6.2. co do statków powietrznych na wodzie. 3.2.3.1. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 3.2.3.5., w okresie między zachodem a wschodem słońca na statkach powietrznych w locie powinny być zapalone: a) światła antykolizyjne przeznaczone do zwracania uwagi na statki powietrzne i b) światła pozycyjne przeznaczone do wskazywania obserwatorowi względnego toru lotu statku powietrznego; inne światła nie powinny być zapalone, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo pomylenia ich ze światłami pozycyjnymi. Uwaga.- Światła przeznaczone do innych celów, takie jak reflektory do lądowania i światła kierunkowego oświetlenia płatowca, mogą być użyte dodatkowo ze światłami antykolizyjnymi, aby statek był bardziej widoczny. 3.2.3.2. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 3.2.3.5., w okresie między zachodem a wschodem słońca na wszystkich statkach powietrznych: a) poruszających się na polu ruchu naziemnego powinny być zapalone światła pozycyjne przeznaczone do wskazywania obserwatorowi względnego toru poruszania się statku powietrznego; inne światła nie powinny być zapalone, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo pomylenia ich ze światłami pozycyjnymi; b) znajdujących się na polu ruchu naziemnego, z wyjątkiem tych, którym zapewniono oświetlenie stałe lub inne odpowiednie oświetlenie, powinny być zapalone światła przeznaczone do oznaczania krańcowych punktów konstrukcji; c) poruszających się na polu ruchu naziemnego powinny być zapalone światła mające na celu zwrócenie uwagi na statek powietrzny i d) znajdujących się na polu ruchu naziemnego, z pracującymi silnikami, powinny być zapalone światła sygnalizujące ich pracę; Uwaga. - Jeżeli światła pozycyjne wymienione w ust. 3.2.3.1. lit. b) są odpowiednio umieszczone, mogą one również spełniać wymagania ust. 3.2.3.2. lit. b). Czerwone światła antykolizyjne dostosowane do wymagań ust. 3.2.3.1. lit. a) mogą również spełniać wymagania ust. 3.2.3.2. lit. c) i ust. 3.2.3.2. lit. d), pod warunkiem że nie spowoduje szkodliwego oślepienia obserwatorów. 3.2.3.3. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 3.2.3.5., na wszystkich statkach powietrznych w locie wyposażonych w światła antykolizyjne dla spełnienia wymagań ust. 3.2.3.1. lit. a) powinny być zapalone takie światła również poza okresem określonym w ust. 3.2.3.1. 3.2.3.4. Z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 3.2.3.5, na wszystkich statkach powietrznych: a) poruszających się na polu ruchu naziemnego i wyposażonych w światła przeciwkolizyjne, spełniające wymagania ust. 3.2.3.2 lit. c); lub b) na polu ruchu naziemnego i wyposażonych w światła spełniające wymagania ust. 3.2.3.2. lit. d); powinny być zapalone takie światła również poza okresem podanym w ust. 3.2.3.2. 3.2.3.5. Pilot może wyłączyć lub zmniejszyć intensywność którychkolwiek palących się świateł błyskowych zgodnie z wymaganiami ust. 3.2.3.1., 3.2.3.2., 3.2.3.3. i 3.2.3.4., jeżeli powodują one lub mogą powodować: a) poważne utrudnienie w należytym wykonywaniu jego obowiązków lub b) szkodliwe oślepienie obserwatorów znajdujących się na zewnątrz. 3.2.4. Loty w symulowanych warunkach lotu według wskazań przyrządów Lot w symulowanych warunkach lotu według wskazań przyrządów może być wykonywany tylko wtedy, gdy: a) statek posiada w pełni sprawne podwójne urządzenia sterownicze i b) jedno z miejsc przy urządzeniach sterowniczych zajmuje pilot wykwalifikowany jako pilot bezpieczeństwa dla osoby wykonującej lot w symulowanych warunkach lotu według wskazań przyrządów. Pilot bezpieczeństwa powinien mieć zapewnioną widoczność do przodu i na obie strony statku powietrznego lub powinien posiadać łączność z kompetentnym obserwatorem znajdującym się w takim miejscu na statku powietrznym, z którego pole widzenia tego obserwatora odpowiednio uzupełnia pole widzenia pilota bezpieczeństwa. 3.2.5. Poruszanie się statku powietrznego na lotnisku (lądowisku) i w pobliżu lotniska (lądowiska) Dowódca statku powietrznego poruszającego się na lotnisku (lądowisku) lub wykonującego lot nad lotniskiem (lądowiskiem) lub w jego pobliżu powinien: a) obserwować inny ruch lotniskowy w celu uniknięcia kolizji; b) dostosować się do ruchu innych statków powietrznych lub trzymać się od nich z dala; c) w czasie podejścia do lądowania i po starcie wykonywać wszystkie zakręty w lewo, chyba że otrzyma inne instrukcje; d) startować i lądować pod wiatr, chyba że bezpieczeństwo, konfiguracja drogi startowej lub względy ruchu lotniczego uzasadniają przyjęcie korzystniejszego kierunku; e) rozpoczynać rozbieg oraz przyziemienie z uwzględnieniem rozporządzalnej długości drogi startowej. Uwaga.- W strefach ruchu lotniskowego mogą obowiązywać dodatkowe przepisy. 3.2.6. Poruszanie się statku powietrznego na wodzie 3.2.6.1. Gdy dwa statki powietrzne lub statek powietrzny i statek wodny zbliżają się do siebie tak, że grozi to kolizją, to dowódca statku powietrznego powinien prowadzić swój statek ze szczególnym uwzględnieniem istniejących okoliczności i warunków oraz włączając w to ograniczenia w możliwości manewrowania drugiego statku. 3.2.6.1.1. Zbliżanie na kierunkach zbieżnych. Dowódca statku powietrznego mający inny statek powietrzny lub statek wodny po swej prawej stronie powinien dać mu pierwszeństwo drogi, utrzymując się z dala od niego. 3.2.6.1.2. Zbliżanie na kierunkach przeciwnych. Dowódca statku powietrznego zbliżającego się do innego statku powietrznego lub statku wodnego na kierunku przeciwnym lub zbliżonym do przeciwnego powinien zmienić swój kurs w prawo tak, aby utrzymywać się z dala od niego. 3.2.6.1.3. Wyprzedzanie. Statek powietrzny lub statek wodny wyprzedzany ma pierwszeństwo drogi, a dowódca statku wyprzedzającego powinien zmienić swój kurs tak, aby utrzymywać się z dala od wyprzedzanego. 3.2.6.1.4. Lądowanie i start. Dowódca statku powietrznego lądującego na wodzie lub startującego z powierzchni wody powinien w miarę możliwości trzymać się z dala od wszystkich statków wodnych i unikać przeszkadzania im w poruszaniu się. 3.2.6.2. Światła, jakie mają być zapalone na statkach powietrznych znajdujących się na wodzie. Uwaga.- Światła, jakie mają być zapalone na statkach powietrznych znajdujących się na wodzie, określają odrębne przepisy. 3.3. Plany lotów 3.3.1. Składanie planu lotu 3.3.1.1. Informacje dotyczące zamierzonego lotu lub części lotu, które powinny być dostarczone organom służb ruchu lotniczego, należy przedstawiać w postaci planu lotu. 3.3.1.2. Plan lotu musi być złożony przed rozpoczęciem każdego lotu: a) dla którego w całości lub w części ma być zapewniona służba kontroli ruchu lotniczego; b) IFR w przestrzeni powietrznej niekontrolowanej; c) VFR w przestrzeni powietrznej niekontrolowanej, jeżeli ma być zapewniona służba informacji powietrznej i służba alarmowa; d) którego trasa lub jej część przebiega w opublikowanej strefie identyfikacji obrony powietrznej w celu ułatwienia koordynacji z właściwymi organami wojskowymi oraz uniknięcia ewentualnej potrzeby przechwytywania i dokonania identyfikacji lub w innej części przestrzeni, dla której taki wymóg opublikowano; e) z przekraczaniem granicy państwowej. Uwaga.- Wyrażenie "plan lotu" odnosi się zarówno do pełnej informacji dotyczącej wszystkich punktów zawartych w formularzu planu lotu, obejmujących całą trasę, lub do ograniczonej informacji, gdy chodzi o uzyskanie zezwolenia dla małej części lotu, jak np. dla przecięcia drogi lotniczej, startu z lotniska kontrolowanego lub lądowania na takim lotnisku. 3.3.1.3. Plan lotu powinien być złożony przed odlotem w biurze odpraw załóg lub przekazany podczas lotu właściwemu organowi służb ruchu lotniczego, chyba że zostało zawarte porozumienie dotyczące przedstawiania powtarzalnych planów lotu. 3.3.1.4. Plan dla lotu, któremu ma być zapewniona służba kontroli ruchu lotniczego, należy przedstawić co najmniej 3 godziny przed odlotem. Plan dla lotu niepodlegającego procedurze wstępnego przetwarzania planów lotu Centralnego Organu Zarządzania Przepływem Ruchu Lotniczego (CFMU) należy przedstawić co najmniej 1 godzinę przed odlotem. Jeżeli jest przedstawiony podczas lotu, to w takim czasie, który umożliwi jego odbiór przez zainteresowany organ służb ruchu lotniczego co najmniej dziesięć minut przed przewidywanym przybyciem statku powietrznego do: a) zamierzonego punktu wejścia do obszaru kontrolowanego; b) punktu przecięcia drogi lotniczej. 3.3.2. Treść planu lotu Plan lotu powinien zawierać informacje dotyczące niżej wymienionych danych: - Znak rozpoznawczy statku powietrznego - Przepisy wykonywania lotu i rodzaj lotu - Liczba i typ(y) statku(ów) powietrznego(nych) i kategoria turbulencji w śladzie aerodynamicznym - Wyposażenie (dotyczy lotów kontrolowanych oraz lotów IFR) - Lotnisko odlotu (patrz Uwaga 1) - Przewidywany czas odblokowania (patrz Uwaga 2); - Prędkość(i) przelotowa(e) - Poziom(y) przelotu - Trasa zamierzonego lotu - Lotnisko docelowe i całkowity przewidywany czas przelotu - Lotnisko(a) zapasowe (dotyczy lotów kontrolowanych oraz lotów IFR) - Zapas paliwa - Liczba wszystkich osób na pokładzie - Wyposażenie na wypadek zagrożenia i dla przetrwania - Inne informacje. Uwaga 1.- W planach lotu przekazywanych podczas lotu informacja podana w tym punkcie będzie wskazaniem miejsca, z którego w razie potrzeby może być uzyskana dodatkowa informacja dotycząca lotu. Uwaga 2.- W planach lotu przekazywanych podczas lotu, informacja podana w tym punkcie będzie wskazaniem czasu nad pierwszym punktem trasy, którego plan lotu dotyczy. Uwaga 3.- Wyrażenie "lotnisko", gdy jest użyte w odniesieniu do planu lotu, dotyczy również miejsc innych niż lotniska, które mogą być wykorzystane przez określone rodzaje statków powietrznych, np. śmigłowce lub balony. 3.3.3. Wypełnianie planu lotu 3.3.3.1. Przedstawiony plan lotu powinien zawierać wszystkie informacje zgodnie z zestawieniem ujętym w ust. 3.3.2. aż punktu "lotnisko(a) zapasowe" włącznie, odnośnie do całej trasy lotu lub jej części, na którą plan lotu został złożony. 3.3.3.2. Plan lotu powinien zawierać dodatkowo wszystkie informacje zgodnie z zestawieniem ujętym w ust. 3.3.2., dotyczące pozostałych punktów, jeśli mają zastosowanie. 3.3.4. Zmiany do planu lotu Zgodnie z postanowieniami ust. 3.6.2.2. wszystkie zmiany w stosunku do planu lotu przedstawionego na lot IFR lub lot VFR wykonywany jako lot kontrolowany powinny być zgłaszane tak szybko, jak tylko to będzie możliwe, właściwemu organowi służb ruchu lotniczego. Na inne loty VFR znaczące zmiany w planie lotu powinny być zgłaszane, jak tylko to będzie możliwe, właściwemu organowi służb ruchu lotniczego. Uwaga 1.- Jeżeli przedstawione przed odlotem informacje dotyczące zapasu paliwa lub liczby wszystkich osób na pokładzie nie będą ścisłe w chwili odlotu, stanowią one istotne zmiany do planu lotu i jako takie muszą być zgłoszone. Uwaga 2.- Zasady przedstawiania zmian do powtarzalnych planów lotu są zawarte w PL-4444. 3.3.5. Zakończenie planu lotu 3.3.5.1. Meldunek o przylocie powinien być złożony osobiście, za pomocą radiotelefonu lub linii przesyłania danych, możliwie niezwłocznie po wylądowaniu, właściwemu organowi służb ruchu lotniczego na lotnisku przylotu odnośnie do każdego lotu, na który został przedstawiony plan lotu obejmujący cały lot lub pozostałą część lotu do lotniska docelowego. 3.3.5.2. Gdy plan lotu został przedstawiony tylko dla pewnej części lotu, innej niż pozostała część lotu do miejsca docelowego, należy podać odpowiedni meldunek o zakończeniu tej części lotu zainteresowanemu organowi służb ruchu lotniczego. 3.3.5.3. Jeżeli na lotnisku przylotu nie ma organu służb ruchu lotniczego, meldunek o przylocie należy złożyć - niezwłocznie po wylądowaniu - najbliższemu organowi służb ruchu lotniczego za pomocą najszybszego środka przekazu informacji. 3.3.5.4. Jeżeli wiadomo, że urządzenia łączności na lotnisku przylotu są niewystarczające i jeżeli nie ma innego sposobu przesłania z ziemi meldunków o przylocie, należy podjąć następujące działanie. Tuż przed lądowaniem dowódca statku powietrznego powinien, jeżeli jest to praktycznie możliwe, nadać do właściwego organu służb ruchu lotniczego depeszę odpowiadającą meldunkowi o przylocie. 3.3.5.5. Meldunki o przylocie nadane przez dowódcę statku powietrznego powinny zawierać następujące elementy informacji: a) znak rozpoznawczy statku powietrznego; b) lotnisko odlotu; c) lotnisko docelowe (tylko w przypadku zmiany miejsca lądowania); d) lotnisko przylotu; e) czas przylotu. Uwaga.- Gdy meldunek o przylocie jest wymagany, niezastosowanie się do tego wymagania może spowodować poważne zakłócenia w działaniu służb ruchu lotniczego i znaczne wydatki związane z koniecznością dokonania niepotrzebnych akcji poszukiwania i ratownictwa. 3.4. Sygnały 3.4.1. Dowódca statku powietrznego po zauważeniu lub odebraniu jakiegokolwiek sygnału podanego w dodatku 1 powinien podjąć takie działania, jakie mogą być konieczne w związku ze znaczeniem danego sygnału. 3.4.2. Sygnałów zawartych w dodatku 1 należy używać wyłącznie do celów określonych ściśle według znaczenia podanego w tym dodatku. Nie należy używać żadnych innych sygnałów, które mogłyby być z nimi mylone. 3.5. Czas 3.5.1. Należy stosować Uniwersalny Czas Skoordynowany (UTC) wyrażany w godzinach, minutach i w miarę potrzeby w sekundach 24-godzinnej doby, rozpoczynającej się od północy. 3.5.2. Weryfikacja czasu na pokładzie statku powietrznego powinna być dokonana przed rozpoczęciem każdego lotu kontrolowanego. Uwaga.- W razie potrzeby informację o dokładnym czasie można uzyskać od organu służb ruchu lotniczego. 3.5.3. Gdy czas jest wykorzystywany przy zastosowaniu linii przesyłania danych, to powinien być podawany z dokładnością do jednej sekundy UTC. 3.6. Służba kontroli ruchu lotniczego 3.6.1. Zezwolenia kontroli ruchu lotniczego 3.6.1.1. Przed rozpoczęciem lotu kontrolowanego lub części lotu jako lotu kontrolowanego należy uzyskać zezwolenie kontroli ruchu lotniczego. O takie zezwolenie należy zwrócić się do organu kontroli ruchu lotniczego, przedstawiając plan lotu. Uwaga 1.- Plan lotu może obejmować tylko część lotu, zależnie od potrzeby, opisując tę cześć lotu lub te manewry, które podlegają kontroli ruchu lotniczego. Zezwolenie może obejmować tylko część bieżącego planu lotu, jaka została określona przez granice ważności zezwolenia lub przez określenie manewrów takich, jak kołowanie, lądowanie lub start. Uwaga 2.- Jeżeli zezwolenie kontroli ruchu lotniczego nie zadowoli dowódcy statku powietrznego, może on prosić o zmianę i w miarę możliwości zostanie mu udzielone zmienione zezwolenie. 3.6.1.2. Gdy statek powietrzny poprosił o zezwolenie wymagające pierwszeństwa, to na żądanie właściwego organu kontroli ruchu lotniczego powinien przedstawić uzasadnienie tej prośby. 3.6.1.3. Możliwa zmiana zezwolenia podczas lotu. Jeżeli przed odlotem przewiduje się, że w zależności od zapasu paliwa i otrzymania zmiany zezwolenia podczas lotu może być podjęta decyzja na lot do innego lotniska docelowego, to należy o tym zawiadomić właściwe organy kontroli ruchu lotniczego, umieszczając w planie lotu informację dotyczącą zmiany trasy (jeżeli jest znana) i zmiany lotniska docelowego. Uwaga.- Intencją tego ustalenia jest ułatwienie zmiany zezwolenia na lot do lotniska docelowego, innego niż wskazane normalnie w planie lotu. 3.6.1.4. Statek powietrzny na lotnisku kontrolowanym nie powinien kołować na polu manewrowym bez zezwolenia organu kontroli lotniska i powinien stosować się do wszelkich poleceń wydanych przez ten organ. 3.6.2. Stosowanie się do planu lotu 3.6.2.1. Z wyjątkiem przypadków omówionych w ust. 3.6.2.2. i 3.6.2.4., dowódca statku powietrznego musi stosować się do bieżącego planu lotu lub do odpowiedniej części planu lotu przedstawionego dla lotu kontrolowanego, chyba że poprosił o zmianę i właściwy organ kontroli ruchu lotniczego zezwolił na nią lub też zaistnieje sytuacja nagląca, wymagająca natychmiastowego podjęcia przez dowódcę statku powietrznego odpowiedniego działania. W tym ostatnim przypadku, gdy tylko będzie to możliwe, po zakończeniu akcji w sytuacji naglącej, należy zawiadomić właściwy organ służb ruchu lotniczego o podjętym działaniu i o tym, że podjęcie tego działania nastąpiło w sytuacji naglącej. 3.6.2.1.1. Jeżeli dowódca statku powietrznego wykonując lot kontrolowany, nie otrzymał innego polecenia lub wskazówek od właściwego organu kontroli ruchu lotniczego, to powinien w miarę możliwości: a) gdy znajduje się na ustanowionej trasie ATS - wykonywać lot wzdłuż określonej osi tej trasy lub b) gdy znajduje się na jakiejkolwiek innej trasie - wykonywać lot bezpośrednio między urządzeniami nawigacyjnymi i/lub punktami określającymi tę trasę. 3.6.2.1.2. Dowódca statku powietrznego wykonując lot wzdłuż odcinka trasy ATS, określonego za pomocą ogólnokierunkowych radiolatarń bardzo wielkiej częstotliwości, powinien przejść na wykorzystanie jako swej zasadniczej pomocy nawigacyjnej z urządzenia znajdującego się za statkiem powietrznym na urządzenie znajdujące się przed nim - w punkcie zmiany namiaru, jeżeli został taki wyznaczony, albo możliwie jak najbliżej tego punktu. 3.6.2.1.3. O odchyleniach od wymagań podanych w ust. 3.6.2.1.1. należy natychmiast zawiadomić właściwy organ służb ruchu lotniczego. 3.6.2.2. Niezamierzone zmiany. Gdy dowódca statku powietrznego wykonując lot kontrolowany, odstąpi nieumyślnie od bieżącego planu lotu, to powinien: a) W przypadku odchylenia od linii drogi: natychmiast zmienić kurs, aby możliwie jak najprędzej wejść ponownie na tę linię drogi; b) W przypadku odchylenia od rzeczywistej prędkości powietrznej: jeżeli przeciętna rzeczywista prędkość powietrzna na poziomie przelotu między punktami meldowania różni się lub przewiduje się, że będzie różnić się w granicach plus lub minus 5% od rzeczywistej prędkości powietrznej podanej w planie lotu - zawiadomić o tym właściwy organ służb ruchu lotniczego; c) W przypadku zmiany przewidywanego czasu: jeżeli przewiduje się, że czas przelotu nad następnym obowiązkowym punktem meldowania lub nad granicą rejonu informacji powietrznej albo nad lotniskiem docelowym, w zależności od tego, który z powyższych punktów będzie pierwszy, różni się więcej niż trzy minuty od czasu, który został podany służbom ruchu lotniczego lub różni się o odstęp czasu ustalony przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym - podać niezwłocznie zainteresowanemu organowi służb ruchu lotniczego poprawiony przewidywany czas. 3.6.2.2.1. Ponadto, gdy ma miejsce porozumienie ADS, organ służb ruchu lotniczego powinien być każdorazowo zawiadamiany automatycznie za pomocą linii przesyłania danych, gdy tylko zmiany wychodzą poza granice zawarte w kontrakcie na przesyłanie nieregularnych meldunków ADS. 3.6.2.3. Zamierzone zmiany. Prośby o zmiany w planie lotu powinny zawierać informacje podane niżej: a) Zmiana poziomu przelotu: znak rozpoznawczy statku powietrznego, żądany nowy poziom przelotu i, jeśli ma to zastosowanie, prędkość przelotowa na tym poziomie, poprawiony przewidywany czas nad granicami następnych rejonów informacji powietrznej; b) Zmiana trasy: 1) miejsce docelowe niezmienione: znak rozpoznawczy statku powietrznego, przepisy wykonywania lotu, opis nowej trasy lotu wraz z odpowiednimi danymi planu lotu, zaczynając od podania pozycji, znad której zmiana trasy ma nastąpić, poprawiony przewidywany czas i inne odpowiednie informacje; 2) miejsce docelowe zmienione: znak rozpoznawczy statku powietrznego, przepisy wykonywania lotu, opis zmienionej trasy lotu do zmienionego lotniska docelowego wraz z odpowiednimi danymi planu lotu, zaczynając od pozycji, od której zmiana trasy ma nastąpić, poprawiony przewidywany czas, lotnisko(a) zapasowe i inne odpowiednie informacje. 3.6.2.4. Pogorszenie się warunków meteorologicznych poniżej VMC. Gdy okaże się, że wykonanie lotu w VMC zgodnie z bieżącym planem lotu nie będzie możliwe, to gdy lot VFR wykonywany jest jako lot kontrolowany, należy: a) poprosić o zmianę zezwolenia umożliwiającą statkowi powietrznemu kontynuowanie lotu w VMC do lotniska docelowego lub zapasowego albo opuszczenie przestrzeni powietrznej, w której wymagane jest zezwolenie ATC; lub b) jeżeli nie można uzyskać zezwolenia zgodnie z lit. a) - utrzymać się w VMC i zawiadomić właściwy organ ATC o podejmowanych działaniach bądź to w celu opuszczenia danej przestrzeni powietrznej lub lądowania na najbliższym dogodnym lotnisku; lub c) gdy lot odbywa się w strefie kontrolowanej lotniska, prosić o zezwolenie na wykonanie lotu, jako lotu specjalnego VFR; lub d) prosić o zezwolenie na wykonanie lotu zgodnie z przepisami wykonywania lotów według wskazań przyrządów. 3.6.3. Meldunki pozycyjne 3.6.3.1. Dowódca statku powietrznego wykonując lot kontrolowany, powinien podać właściwemu organowi służb ruchu lotniczego, możliwie jak najwcześniej, czas i poziom minięcia każdego kolejnego wyznaczonego obowiązkowego punktu meldowania wraz z innymi wymaganymi informacjami, chyba że został zwolniony przez ten organ z tego obowiązku. Podobnie meldunki pozycyjne należy podawać w odniesieniu do dodatkowych punktów, jeżeli wymaga tego właściwy organ służb ruchu lotniczego. 3.6.3.1.1. Statki powietrzne wykonujące loty kontrolowane i przekazujące informacje o pozycji do właściwego organu służb ruchu lotniczego za pomocą linii przesyłania danych powinny składać foniczne meldunki pozycyjne - tylko na żądanie. Uwaga.- W PL-4444 podane są warunki i okoliczności, w których przekazywanie barometrycznej wysokości bezwzględnej za pomocą modu C radaru wtórnego spełnia wymagania odnośnie do informacji o poziomie lotu w meldunkach pozycyjnych. 3.6.4. Zakończenie kontroli Dowódca statku powietrznego wykonującego lot kontrolowany w przypadku ustania konieczności zapewniania mu służby kontroli ruchu lotniczego powinien niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ ATC, z wyjątkiem gdy statek powietrzny ląduje na lotnisku kontrolowanym. 3.6.5. Łączność 3.6.5.1. Statek powietrzny wykonujący lot kontrolowany ma obowiązek utrzymywać ciągły nasłuch na właściwym kanale łączności fonicznej powietrze-ziemia oraz powinien utrzymywać łączność dwukierunkową z właściwym organem kontroli ruchu lotniczego tak, jak to jest wymagane. Uwaga 1.- Dla spełnienia wymagania ciągłego nasłuchu na kanale łączności fonicznej powietrze-ziemia mogą być wykorzystane: system SELCAL lub analogiczne automatyczne urządzenia. Uwaga 2.- Wymaganie utrzymywania przez statek powietrzny nasłuchu na częstotliwości łączności fonicznej powietrze-ziemia pozostaje w mocy również po ustanowieniu łączności po linii przesyłania danych (CPDLC). 3.6.5.2. Utrata łączności. Jeżeli utrata łączności uniemożliwia stosowanie się do ust. 3.6.5.1., dowódca statku powietrznego ma obowiązek stosować się do zasad łączności ustalonych dla takich przypadków podanych w odrębnych przepisach dotyczących telekomunikacji lotniczej oraz do poniższych ustaleń, które są do zastosowania w takich okolicznościach. Ponadto dowódca statku powietrznego biorący udział w ruchu lotniskowym na lotnisku kontrolowanym ma obowiązek zwracać uwagę na informacje i polecenia, jakie mogą być wydawane za pomocą sygnałów wzrokowych. 3.6.5.2.1. Jeżeli lot po utracie łączności odbywa się w warunkach meteorologicznych dla lotów z widocznością, dowódca statku powietrznego powinien: a) ustawić transponder na kod 7600; b) kontynuować lot w warunkach meteorologicznych dla lotów z widocznością; c) lądować na najbliższym dogodnym lotnisku oraz d) zawiadomić o swoim przylocie właściwy organ kontroli ruchu lotniczego za pomocą środków umożliwiających niezwłoczne przekazanie informacji. 3.6.5.2.2. Jeżeli lot po utracie łączności odbywa się w warunkach meteorologicznych dla lotów według wskazań przyrządów lub gdy warunki są takie, że nie wydaje się prawdopodobne, aby lot mógł być zakończony zgodnie z ust. 3.6.5.2.1. (patrz Uwaga 1 poniżej), dowódca statku powietrznego powinien się stosować do procedur ustalonych w dokumencie PL-7030. Uwaga 1.- Jak wskazują na to warunki meteorologiczne, ustalenia podane w ust. 3.6.5.2.1. dotyczą wszystkich lotów kontrolowanych, natomiast ustalenia ust. 3.6.5.2.2. dotyczą tylko lotów IFR. Uwaga 2.- Zapewnienie służby kontroli ruchu lotniczego innym lotom w danej przestrzeni powietrznej będzie oparte na założeniu, że statek powietrzny, który utracił łączność, będzie się stosował do przepisów zawartych w ust. 3.6.5.2.2. Uwaga 3.- Patrz także ust. 5.1.2. 3.7. Bezprawna ingerencja Statek powietrzny, który jest obiektem bezprawnej ingerencji, powinien się starać zawiadomić właściwy organ ATS o tym fakcie, o wszystkich istotnych okolicznościach z tym związanych i o każdych odchyleniach od bieżącego planu lotu, spowodowanych tymi okolicznościami, w celu umożliwienia organowi ATS udzielenia pierwszeństwa działań w stosunku do statku powietrznego i zminimalizowania konfliktu z innymi statkami powietrznymi. 3.7.1. Gdy nie jest możliwe zawiadomienie organu ATS o fakcie bezprawnej ingerencji z powodu występującej na statku powietrznym sytuacji, dowódca statku powietrznego powinien się starać kontynuować lot po nakazanej linii drogi i na przydzielonym poziomie przelotu co najmniej do czasu, aż zaistnieje możliwość zawiadomienia organu ATS lub dopóki statek powietrzny nie znajdzie się w zasięgu pokrycia radaru. 3.7.2. Gdy statek powietrzny jest poddany bezprawnej ingerencji i musi się odchylić od nakazanej linii drogi lub wyznaczonego poziomu przelotu, nie posiadając możliwości nawiązania łączności radiotelefonicznej z ATS, dowódca statku powietrznego powinien, gdy to możliwe: a) starać się przekazać ostrzeżenia na częstotliwości zagrożenia VHF i na innych odpowiednich częstotliwościach, z wyjątkiem przypadków gdy to jest niemożliwe z powodu występującej na pokładzie statku powietrznego sytuacji. Należy także wykorzystać inne wyposażenie, takie jak pokładowe transpondery, linie przesyłania danych itp., kiedy jest to korzystne i okoliczności na to pozwalają; i b) postępować zgodnie z odpowiednimi procedurami, jeżeli są one ustalone i opublikowane w dokumencie Doc 7030 EUR; c) kontynuować lot na poziomie, który różni się od poziomów przelotu zwykle wykorzystywanych podczas lotów IFR o: 1) 150 m (500 ft) w obszarze, w którym stosuje się minima separacji pionowej wynoszące 300 m (1.000 ft); lub 2) 300 m (1.000 ft) w obszarze, w którym stosuje się minima separacji pionowej wynoszące 600 m (2.000 ft). Uwaga 1.- Odpowiedzialność organów ATS w sytuacjach bezprawnej ingerencji jest określona w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 415). Uwaga 2.- Zasady postępowania, jakie powinny być podjęte przez statki powietrzne wyposażone w SSR, gdy są poddane bezprawnej ingerencji, są zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego (Dz. U. Nr 44, poz. 415). PL-4444 i PL-8168. Uwaga 3.- Postępowanie, jakie powinny podjąć statki powietrzne wyposażone CPDLC, gdy są poddane bezprawnej ingerencji, jest określone w w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego i PL-4444, a materiał przewodni dotyczący tego zagadnienia zawiera Podręcznik Służb Ruchu Lotniczego Dotyczący Zastosowania Linii Przesyłania Danych (ICAO - Doc 9694). 3.8. Przechwytywanie statków powietrznych Uwaga 1.- Pod pojęciem "przechwytywanie statku powietrznego" użytym w niniejszych przepisach rozumie się interweniowanie upoważnionego wojskowego statku powietrznego polegające na wykonywaniu ustalonych manewrów i podawaniu ustalonych sygnałów (wzrokowych, radiowych), mających na celu zidentyfikowanie statku powietrznego i naprowadzenie go na właściwy tor lotu lub nakazanie lądowania na określonym lotnisku. Uwaga 2.- Wyrażenie "przechwytywanie statku powietrznego" użyte w niniejszych przepisach nie obejmuje spotkania i eskortowania statku powietrznego znajdującego się w niebezpieczeństwie - na żądanie dowódcy tego statku lub organu służb ruchu lotniczego. Zaleca się jednak użycie w takim przypadku niektórych odpowiednich sygnałów stosowanych przy przechwytywaniu statku powietrznego, jeżeli dowódca statku eskortującego lub będącego w niebezpieczeństwie - uzna takie postępowanie za wskazane. 3.8.1. Cywilny statek powietrzny, który nie wykonuje poleceń organów służb ruchu lotniczego i istnieje uzasadnione podejrzenie, że statek ten może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa Państwa lub bezpieczeństwa publicznego, może zostać przechwycony przez upoważniony wojskowy statek powietrzny. 3.8.2. Dla zapewnienia bezpieczeństwa lotów cywilnych statków powietrznych powinny być przestrzegane następujące postanowienia: a) przechwytywanie cywilnego statku powietrznego powinno być podejmowane jako ostateczność; b) jeżeli zostało podjęte przechwytywanie, to powinno się ograniczyć do ustalenia tożsamości statku powietrznego, chyba że okaże się konieczne skierowanie statku powietrznego na jego zaplanowana trasę, odprowadzenie go od strefy zakazanej, ograniczonej lub niebezpiecznej albo nakazanie mu wykonania lądowania na wyznaczonym lotnisku; c) ćwiczebne przechwytywania cywilnych statków powietrznych nie mogą być dokonywane; d) prowadzenie nawigacyjne i związane z tym informacje powinny być udzielane przechwytywanemu statkowi powietrznemu drogą radiotelefoniczną, gdy tylko łączność z nim zostanie nawiązana; i e) gdy od przechwytywanego cywilnego statku powietrznego będzie wymagane wykonanie lądowania, wyznaczone mu lotnisko do lądowania powinno być przydatne do bezpiecznego wylądowania danego typu statku powietrznego. 3.8.3. Dowódca cywilnego statku powietrznego, który jest przechwytywany, powinien przestrzegać norm zawartych w dodatku 2, interpretując i odpowiadając na sygnały wzrokowe, jak podano w dodatku 1, dział 2. Uwaga.- Patrz także ust. 2.1.1. i 3.4. 3.8.4. Dowódca przechwytującego statku powietrznego powinien przestrzegać norm zawartych w dodatku 2 i używać sygnałów wzrokowych, jak podano w dodatku 1, dział 2. 3.9. Minima widzialności i odległości od chmur dla lotów z widocznością Minima widzialności i odległości od chmur dla lotów z widocznością podane są w tabeli 3-1. Tabela 3-1. Minima widzialności i odległości od chmur dla lotów z widocznością (patrz ust. 4.1.) Klasa przestrzeni powietrznejA***B C D EF G Powyżej 900 m (3.000 ft) AMSL lub powyżej 300 m (1.000 ft) nad terenem - w zależności co jest wyższeNa i poniżej 900 m (3.000 ft) AMSL lub 300 m (1.000 ft) nad terenem - w zależności co jest wyższe Odległość od chmurPozioma - 1.500 m Z dala od chmur i z widocznością powierzchni ziemi Pionowa - 300 m (1.000 ft) Widzialność w locie8 km na i powyżej 3.050 m (10.000 ft) AMSL*5 km** 5 km poniżej 3.050 m (10.000 ft) AMSL* * Gdy względna wysokość przejściowa jest mniejsza niż 3.050 m (10.000 ft) AMSL, to zamiast tych wartości należy używać FL 100. ** Można wykonywać loty: a) przy zmniejszeniu widzialności w locie do 1.500 m: 1) z prędkościami, przy których będzie wystarczająco zapewniona możliwość zauważenia we właściwym czasie innego ruchu lub jakichkolwiek przeszkód, aby uniknąć kolizji, lub 2) w warunkach, w których prawdopodobieństwo spotkania innego ruchu w zasadzie będzie małe, np. w obszarach o małej intensywności ruchu oraz w czasie wykonywania prac agrolotniczych na małych wysokościach, b) na ŚMIGŁOWCACH przy widzialności w locie mniejszej niż 1.500 m, jeżeli wykonują manewry z prędkością, przy której będzie wystarczająco zapewniona możliwość zauważenia we właściwym czasie innego ruchu lub jakichkolwiek przeszkód, aby uniknąć kolizji. *** Minima VMC w przestrzeni powietrznej klasy A są wskazówką dla pilotów, lecz nie oznacza to, że loty VFR w przestrzeni klasy A są dozwolone. Uwaga.- Patrz ust. 4.3. dotyczący lotów VFR wykonywanych między zachodem a wschodem słońca. ROZDZIAŁ 4. PRZEPISY WYKONYWANIA LOTÓW Z WIDOCZNOŚCIĄ 4.1. Z wyjątkiem lotów specjalnych VFR, loty VFR powinny być wykonywane tak, aby statek powietrzny leciał przy widzialności i w odległości od chmur równych lub większych niż określone w tabeli 3-1. 4.2. Z wyjątkiem gdy organ kontroli ruchu lotniczego udzieli na to zezwolenie, w lotach VFR nie należy startować ani lądować na lotniskach znajdujących się w strefie kontrolowanej lotniska albo wchodzić do strefy ruchu lotniskowego lub włączać się do ruchu lotniskowego: a) gdy pułap chmur jest niższy niż 450 m (1.500 ft); lub b) gdy widzialność przy ziemi jest mniejsza niż 5 km. 4.3. Loty VFR mogą być wykonywane między zachodem a wschodem słońca z zachowaniem poniższych przepisów: a) z dala od chmur i z widocznością terenu lub świateł w terenie; b) przy rzeczywistych prędkościach powietrznych nie większych niż 300 km/h; c) nie wyżej niż 3.050 m (10.000 ft) AMSL, gdy bezwzględna wysokość przejściowa jest mniejsza niż ta wartość, to zamiast tych wartości przyjmuje się FL 100; d) z wyjątkiem startów i lądowań nie niżej niż: 1) 300 m nad przeszkodami - na samolotach; 2) 200 m nad przeszkodami - na śmigłowcach; e) w warunkach meteorologicznych ujętych w tabeli 3-1, lecz bez zmniejszenia minimum widzialności ujętych w tej tabeli pod lit. a) i b). 4.4. Z wyjątkiem przypadków określonych przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, loty VFR nie mogą być wykonywane: a) powyżej FL 200; b) z prędkościami zbliżonymi do prędkości dźwięku lub naddźwiękowymi. 4.5. Nie można udzielić zezwolenia na lot VFR powyżej FL 290 w przestrzeni powietrznej, w której stosuje się minima separacji pionowej 300 m (1.000 ft) (przestrzeń powietrzna o zredukowanych minimach separacji pionowej (RVSM)). 4.6. Z wyjątkiem przypadków gdy jest to konieczne dla startu lub lądowania, lot VFR nie powinien być wykonywany: a) nad gęstą zabudową miast lub osiedli lub nad zgromadzeniem osób na otwartym powietrzu na wysokości względnej mniejszej niż 300 m (1.000 ft) nad najwyższą przeszkodą znajdującą się w promieniu 600 m od statku powietrznego; b) gdzie indziej, niż to określono w ust. 4.6. lit. a), na wysokości względnej mniejszej niż 150 m (500 ft) nad lądem lub wodą, nie dotyczy statków powietrznych lotnictwa państwowego; chyba że rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 9 października 2003 r. w sprawie zakazów lub ograniczeń lotów na czas dłuższy niż 3 miesiące (Dz. U. Nr 183, poz. 1793) lub rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 9 października 2003 r. w sprawie ograniczeń lotów na czas nie dłuższy niż 3 miesiące (Dz. U. Nr 183, poz. 1794) stanowi inaczej lub statek powietrzny otrzymał specjalne zezwolenie władzy lotniczej. Uwaga.- Patrz również ust. 3.1.2. 4.7. Jeżeli nie podano inaczej w zezwoleniach kontroli ruchu lotniczego, loty VFR w przelotach poziomych wykonywanych powyżej 900 m (3.000 ft) nad ziemią lub wodą powinny być wykonywane na poziomie przelotu odpowiednim dla danego kąta drogi, zgodnie z tabelą poziomów przelotu zawartą w dodatku 3. 4.8. Loty kontrolowane VFR powinny być wykonywane zgodnie z przepisami ust. 3.6.: a) gdy są wykonywane w przestrzeniach powietrznych klasy B, C i D; b) gdy stanowią część ruchu lotniskowego na lotniskach kontrolowanych; lub c) gdy są wykonywane jako loty specjalne VFR. 4.9. Jeżeli wykonuje się lot VFR na podstawie planu lotu złożonego zgodnie z ust. 3.3.1.2., to należy utrzymywać ciągły nasłuch na właściwym kanale łączności fonicznej powietrze-ziemia i, gdy zachodzi taka potrzeba, zgłaszać swoją pozycję organowi służb ruchu lotniczego zapewniającemu służbę informacji powietrznej. Uwaga.- Patrz uwagi po ust. 3.6.5.1. 4.10. Statek powietrzny zamierzający przejść z lotu VFR do lotu IFR powinien: a) jeżeli plan lotu został przedstawiony, podać koniecznie zmiany, jakie mają być wprowadzone do jego bieżącego planu lotu; lub b) jeżeli wymaga tego przepis ust. 3.3.1.2., przedstawić plan lotu właściwemu organowi służb ruchu lotniczego i uzyskać zezwolenie przed rozpoczęciem lotu IFR w przestrzeni powietrznej kontrolowanej. ROZDZIAŁ 5. PRZEPISY WYKONYWANIA LOTÓW WEDŁUG WSKAZAŃ PRZYRZĄDÓW 5.1. Przepisy dotyczące wszystkich lotów IFR 5.1.1. Wyposażenie statku powietrznego Do wykonania lotu IFR statek powietrzny powinien być wyposażony w odpowiednie przyrządy oraz urządzenia nawigacyjne i radiokomunikacyjne, które pozwolą wykonać zaplanowany lot. 5.1.2. Minimalne poziomy Z wyjątkiem przypadków gdy jest to konieczne dla startu lub lądowania albo gdy zostało udzielone specjalne zezwolenie przez właściwy organ służb ruchu lotniczego, lot IFR należy wykonywać na poziomie odpowiadającym co najmniej ustalonej i opublikowanej minimalnej bezwzględnej wysokości lotu, a gdy nie jest ona ustalona, lot ten należy wykonywać: a) nad terenem wyżynnym lub nad górami - co najmniej 600 m nad najwyższą przeszkodą w promieniu 8 km od przypuszczalnej pozycji statku powietrznego; b) nad terenem innym niż wymieniony pod lit. a) - co najmniej 300 m nad najwyższą przeszkodą w promieniu 8 km od przypuszczalnej pozycji statku powietrznego. Uwaga 1.- Przy określaniu przypuszczalnej pozycji statku powietrznego należy uwzględnić dokładność nawigacji, jaką można osiągnąć na danym odcinku trasy, mając na uwadze dostępne urządzenia nawigacyjne na ziemi i na pokładzie statku powietrznego. Uwaga 2.- Patrz również ust. 3.1.2. 5.1.3. Przejście z lotu IFR do lotu VFR 5.1.3.1. Statek powietrzny, zamierzający przejść z lotu IFR do lotu VFR, powinien zawiadomić właściwy organ służb ruchu lotniczego, że anuluje lot IFR, oraz podać zmiany, jakie należy wprowadzić do jego bieżącego planu lotu. 5.1.3.2. Gdy statek powietrzny wykonuje lot IFR w warunkach meteorologicznych dla lotu z widocznością lub napotka takie warunki, to nie powinien anulować swego planu lotu IFR, jeżeli nie przewiduje i nie zamierza kontynuować lotu przez dłuższy okres w stabilnych warunkach meteorologicznych dla lotu z widocznością. 5.2. Przepisy dotyczące wykonywania lotów IFR w przestrzeni powietrznej kontrolowanej 5.2.1. Loty IFR w przestrzeni powietrznej kontrolowanej powinny być wykonywane zgodnie z ustaleniami ust. 3.6. 5.2.2. Lot IFR w przestrzeni powietrznej kontrolowanej powinien się odbywać na poziomie przelotu wybranym z tabeli poziomów przelotu podanej w dodatku 3, chyba że za zezwoleniem organu kontroli ruchu lotniczego wykonuje się wznoszenie lub zniżanie. Uzależnienie poziomów od kąta drogi zawartych w tej tabeli nie obowiązuje, jeżeli podano inaczej: a) w zezwoleniach kontroli ruchu lotniczego; lub b) w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska. Uwaga.- Niezbędne informacje dotyczące warunków korzystania z dróg lotniczych są publikowane w Zbiorze Informacji Lotniczych - Polska. 5.3. Przepisy dotyczące wykonywania lotów IFR poza przestrzenią powietrzną kontrolowaną 5.3.1. Poziomy przelotów Lot IFR wykonywany jako przelot poza przestrzenią powietrzną kontrolowaną powinien się odbywać na poziomie przelotu odpowiednim dla jego kąta drogi, jak podano w tabeli poziomów przelotu w dodatku 3, chyba że wykonuje się wznoszenie lub zniżanie. 5.3.2. Łączność W locie IFR wykonywanym poza przestrzenią powietrzną kontrolowaną należy utrzymywać nasłuch na właściwym kanale łączności fonicznej powietrze-ziemia i nawiązywać - w razie potrzeby - dwukierunkową łączność z właściwym organem służb ruchu lotniczego zapewniającym służbę informacji powietrznej. Uwaga.- Patrz uwagi po ust. 3.6.5.1. 5.3.3. Meldunki pozycyjne Dowódca statku powietrznego zamierzający wykonać lot IFR poza przestrzenią powietrzną kontrolowaną powinien: - złożyć plan lotu, - podczas lotu - utrzymywać nasłuch na odpowiednim kanale łączności fonicznej i w razie potrzeby nawiązywać dwukierunkową łączność z organem zapewniającym służbę informacji powietrznej. Przekazywanie meldunków pozycyjnych powinno się odbywać tak, jak ustalono dla lotów kontrolowanych w ust. 3.6.3. DODATEK 1. SYGNAŁY (Uwaga.- Patrz rozdział 3, ust. 3.4.) 1. SYGNAŁY NIEBEZPIECZEŃSTWA I NAGLĄCE Uwaga 1.- Żaden z przepisów zawartych w niniejszym dziale nie zabrania użycia przez statek powietrzny znajdujący się w niebezpieczeństwie wszelkich środków, będących w jego dyspozycji, w celu zwrócenia na siebie uwagi, podania swej pozycji i uzyskania pomocy. Uwaga 2.- Szczegóły odnośnie do procedur łączności dotyczących nadawania sygnałów niebezpieczeństwa i naglących podane są w odrębnych przepisach o telekomunikacji lotniczej. Uwaga 3.- Szczegóły dotyczące wzrokowych sygnałów poszukiwania i ratownictwa podane są w odrębnych przepisach o prowadzeniu poszukiwań i ratownictwa statków powietrznych. 1.1. Sygnały niebezpieczeństwa Niżej podane sygnały użyte razem lub osobno oznaczają, że zagraża poważne i nieuniknione niebezpieczeństwo i potrzebna jest natychmiastowa pomoc: a) sygnał nadany za pomocą radiotelegrafii lub innym sposobem sygnalizacyjnym, stanowiący grupę SOS (... _ _ _... w kodzie Morse'a); b) sygnał niebezpieczeństwa nadany za pomocą radiotelefonu składający się z wymawianego słowa MAYDAY; c) depesza o niebezpieczeństwie wysłana za pomocą linii przesyłania danych, przekazująca intencję słowa MAYDAY; d) rakiety lub pociski dające czerwone światło, wystrzeliwane pojedynczo, w krótkich odstępach czasu; e) rakiety oświetlające na spadochronach dające czerwone światło. Uwaga.- Artykuł 41 Regulaminu Radiokomunikacyjnego ITU (poz. 3268, 3270 i 3271) podaje informacje o sygnałach dla uruchomienia automatycznych systemów alarmowych radiotelegraficznych i radiotelefonicznych. 3268 Radiotelegraficzny sygnał alarmowy składa się z dwunastu kresek nadanych w czasie jednej minuty, przy czym czas trwania jednej kreski wynosi cztery sekundy, a przerwy między dwoma kolejnymi kreskami - jedną sekundę. Sygnał może być nadawany ręcznie, lecz zaleca się, aby był nadawany za pomocą urządzenia automatycznego. 3270 Radiotelefoniczny sygnał alarmowy składa się z dwóch tonów o zasadniczo sinusoidalnych częstotliwościach akustycznych, nadawanych na przemian. Jeden ton powinien mieć częstotliwość 2.200 Hz, a drugi - 1.300 Hz, przy czym czas trwania każdego tonu wynosi 250 milisekund. 3271 Radiotelefoniczny sygnał alarmowy, gdy wytwarzany jest w sposób automatyczny, powinien być nadawany w sposób ciągły przez co najmniej trzydzieści sekund, lecz nie dłużej niż jedną minutę; gdy wytwarzany jest innymi sposobami, powinien być nadawany w miarę możności w sposób ciągły w czasie około jednej minuty. 1.2. Sygnały naglące 1.2.1. Sygnały podane niżej, użyte razem lub oddzielnie, oznaczają, że statek powietrzny zawiadamia o trudnościach, które zmuszają go do lądowania, lecz nie powodują potrzeby udzielenia mu natychmiastowej pomocy: a) powtarzane włączanie i wyłączanie reflektorów do lądowania lub b) powtarzane włączanie i wyłączanie świateł nawigacyjnych w taki sposób, aby odróżniały się od normalnych świateł nawigacyjnych błyskowych. 1.2.2. Niżej podane sygnały, użyte razem lub oddzielnie, oznaczają, że statek powietrzny ma do zakomunikowania bardzo pilną wiadomość dotyczącą bezpieczeństwa statku wodnego, statku powietrznego lub innego pojazdu albo osoby znajdującej się na pokładzie lub w polu widzenia: a) sygnał nadawany za pomocą radiotelegrafii lub innym sposobem sygnalizacyjnym, składający się z grupy XXX; b) sygnał nadawany za pomocą radiotelefonu, składający się ze słów PAN, PAN; c) depesza nagląca wysłana za pomocą linii przesyłania danych podająca znaczenie słów PAN, PAN. 2. SYGNAŁY STOSOWANE W PRZYPADKU PRZECHWYTYWANIA 2.1. Sygnały podawane przez przechwytujący statek powietrzny i odpowiedzi na nie przechwytywanego statku powietrznego PunktSygnały PRZECHWYTUJĄCEGO statku powietrznegoZnaczenieOdpowiedzi PRZECHWYTYWANEGO statku powietrznegoZnaczenie 1DZIEŃ lub NOC - Przechylanie statku powietrznego i migotanie światłami pozycyjnymi w nieregularnych odstępach czasu (i światłami lądowania w przypadku śmigłowca) z przodu i nieco wyżej i zwykle z lewej strony przechwytywanego statku powietrznego (lub z prawej strony, jeżeli przechwytywanym statkiem powietrznym jest śmigłowiec) i po potwierdzeniu zrozumienia sygnału, wykonanie powolnego poziomego zakrętu zwykle w lewo (lub w prawo w przypadku śmigłowca) na pożądany kurs. Uwaga 1.- Warunki meteorologiczne lub terenowe mogą wymagać, aby przechwytujący statek powietrzny zmienił pozycję i kierunek zakrętu podany w punkcie 1. Uwaga 2.- Gdy przechwytywany statek powietrzny nie jest w stanie nadążyć za przechwytującym statkiem powietrznym, to ten ostatni powinien wykonać kilka manewrów z dwoma zakrętami po 180° i przechylać statkiem powietrznym za każdym razem, gdy przelatuje obok przechwytywanego statku powietrznego.Jesteś przechwycony. Leć za mną.DZIEŃ lub NOC - Przechylanie statku powietrznego, migotanie światłami pozycyjnymi w nieregularnych odstępach czasu i lot za przechwytującym statkiem powietrznym. Uwaga.- Wymagane dodatkowe czynności, które powinien podjąć przechwytywany statek powietrzny, są podane w rozdziale 3, ust. 3.8.Zrozumiałem, wykonuję. 2DZIEŃ lub NOC - Energiczny manewr oddalania się od przechwytywanego statku powietrznego przez wykonanie zakrętu o 90° lub więcej z równoczesnym zwiększeniem wysokości bez przecinania linii lotu przechwytywanego statku powietrznego.Możesz kontynuować lot.DZIEŃ lub NOC - Przechylanie statku powietrznego.Zrozumiałem, wykonuję. 3DZIEŃ lub NOC - Wypuszczenie podwozia (jeżeli to możliwe), włączenie świateł lądowania i przelot nad drogą startową w użyciu lub, jeżeli przechwytywanym statkiem powietrznym jest śmigłowiec, przelot nad polem wzlotów śmigłowców. W przypadku śmigłowców przechwytujący śmigłowiec wykonuje podejście do lądowania z przejściem do zawisu w pobliżu pola wzlotów.Ląduj na tym lotnisku.DZIEŃ lub NOC - Wypuszczenie podwozia (jeżeli to możliwe), włączenie świateł lądowania i lot za przechwytującym statkiem powietrznym i, jeżeli po przelocie drogi startowej, która jest w użyciu, lub pola wzlotów śmigłowców, lądowanie uważa się za bezpieczne, rozpoczęcie lądowania.Zrozumiałem, wykonuję. 2.2. Sygnały podawane przez przechwytywany statek powietrzny i odpowiedzi na nie przechwytującego statku powietrznego PunktSygnały PRZECHWYTYWANEGO statku powietrznegoZnaczenieOdpowiedzi PRZECHWYTUJĄCEGO statku powietrznegoZnaczenie 4DZIEŃ lub NOC - Schowanie podwozia (jeżeli to możliwe) i migotanie światłami lądowania przy przelocie nad drogą startową w użyciu lub polem wzlotów śmigłowców, na wysokości powyżej 300 m (1.000 ft), lecz nie wyżej niż 600 m (2.000 ft) [dla śmigłowców na wysokości większej niż 50 m (170 ft), lecz nie wyżej niż 100 m (330 ft)] nad poziomem lotniska i kontynuowanie krążenia nad drogą startową w użyciu lub polem wzlotów śmigłowców. Jeżeli migotanie światłami do lądowania nie jest możliwe, migotać innymi dostępnymi światłami.Wyznaczone lotnisko nie jest odpowiednie.DZIEŃ lub NOC - Jeżeli jest wymagane, aby przechwytywany statek powietrzny leciał za przechwytującym statkiem powietrznym do lotniska zapasowego, to przechwytujący statek powietrzny chowa swoje podwozie (jeżeli to możliwe) i stosuje sygnały punktu 1 przeznaczone dla przechwytywanego statku powietrznego. Jeżeli zdecydowano zwolnić przechwytywany statek powietrzny, to przechwytujący statek powietrzny stosuje sygnały punktu 2 przeznaczone dla przechwytującego statku powietrznego.Zrozumiałem, leć za mną. Zrozumiałem, możesz kontynuować swój lot. 5DZIEŃ lub NOC - Regularne włączanie i wyłączanie wszystkich dostępnych świateł, lecz w taki sposób, aby odróżnić od świateł błyskowych.Nie mogę wykonać.DZIEŃ lub NOC - użycie sygnałów wymienionych w punkcie 2 przeznaczonych dla przechwytującego statku powietrznego.Zrozumiałem. 6DZIEŃ lub NOC - Nieregularne migotanie wszystkimi dostępnymi światłami.Jestem w niebezpieczeństwie.DZIEŃ lub NOC - użycie sygnałów wymienionych w punkcie 2 przeznaczonych dla przechwytującego statku powietrznego.Zrozumiałem. 3. SYGNAŁY WZROKOWE STOSOWANE DO OSTRZEGANIA NIEUPOWAŻNIONEGO STATKU POWIETRZNEGO LECĄCEGO W STREFIE OGRANICZONEJ, ZAKAZANEJ LUB NIEBEZPIECZNEJ ALBO WLATUJĄCEGO DO TAKICH STREF Gdy ma to zastosowanie - w dzień i w nocy seria pocisków wystrzeliwanych z ziemi co dziesięć sekund, z których każdy, dając przy wybuchu czerwone i zielone światła lub gwiazdy, będzie wskazywał nieupoważnionemu statkowi powietrznemu, że leci w strefie ograniczonej, zakazanej lub niebezpiecznej albo wlatuje do takich stref i że powinien podjąć takie działania, jakie mogą być konieczne w danej sytuacji. 4. SYGNAŁY UŻYWANE W RUCHU LOTNISKOWYM 4.1. Sygnały świetlne i pirotechniczne 4.1.1. Instrukcje Ilustracja 4.1.2. Potwierdzenie przez statek powietrzny a) W locie: 1) przy świetle dziennym: - przez przechylanie statku powietrznego ze skrzydła na skrzydło, Uwaga.- Sygnału tego nie należy podawać między "trzecim a czwartym zakrętem" i "na prostej do lądowania"; 2) w czasie ciemności: - przez dwukrotne błyśnięcie światłami lądowania statku powietrznego lub gdy on nie jest w nie wyposażony, przez dwukrotne włączanie i wyłączanie świateł nawigacyjnych. b) Na ziemi: 1) przy świetle dziennym: - przez wychylenie lotek lub steru kierunku, 2) w czasie ciemności: - przez dwukrotne błyśnięcie światłami lądowania statku powietrznego lub gdy on nie jest w nie wyposażony, przez dwukrotne włączanie i wyłączanie świateł nawigacyjnych. 4.2. Wzrokowe sygnały na ziemi 4.2.1. Zakaz lądowania Pozioma kwadratowa czerwona tarcza z żółtymi pasami przekątnymi (rys. 1.2) wyłożona na polu sygnałowym oznacza, że lądowanie jest zabronione i że zakaz ten może ulec przedłużeniu. Ilustracja 4.2.2. Konieczna szczególna ostrożność podczas podejścia lub lądowania Pozioma kwadratowa czerwona tarcza z jednym żółtym pasem przekątnym (rys. 1.3) wyłożona na polu sygnałowym oznacza, że na skutek złego stanu pola manewrowego lub jakiejkolwiek innej przyczyny należy zachować szczególną ostrożność w czasie podejścia do lądowania lub lądowania. Ilustracja 4.2.3. Użytkowanie dróg startowych i dróg kołowania 4.2.3.1. Pozioma biała tarcza w kształcie dwóch krążków połączonych poprzeczką (rys. 1.4) wyłożona na polu sygnałowym oznacza, że statki powietrzne powinny lądować, startować i kołować tylko na drogach startowych i drogach kołowania. Ilustracja 4.2.3.2. Taka sama biała tarcza w kształcie dwóch krążków połączonych poprzeczką jak w ust. 4.2.3.1., lecz z czarnymi pasami umieszczonymi na obu krążkach prostopadle do poprzeczki (rys. 1.5), wyłożona na polu sygnałowym oznacza, że statki powietrzne powinny lądować i startować tylko na drogach startowych, lecz inne manewry nie muszą odbywać się tylko na drogach startowych i drogach kołowania. Ilustracja 4.2.4. Zamknięte drogi startowe lub drogi kołowania Krzyże w jednym kontrastującym kolorze żółtym lub białym (rys. 1.6), wyłożone poziomo na drogach startowych, drogach kołowania lub ich częściach wskazują powierzchnię nienadającą się dla ruchu statków powietrznych. Ilustracja 4.2.5. Kierunki lądowania lub startu 4.2.5.1. Pozioma biała lub pomarańczowa litera T (rys. 1.7) wskazuje kierunek lądowania i startu statków powietrznych, które należy wykonywać równolegle do trzonu litery T w kierunku ramienia poprzecznego. Uwaga.- Gdy litera T jest używana w nocy, to powinna być oświetlona lub wytyczona białymi światłami. Ilustracja 4.2.5.2. Liczba składająca się z dwóch cyfr (rys. 1.8) wystawiona pionowo na lub w pobliżu wieży kontroli lotniska podaje statkowi powietrznemu znajdującemu się na polu manewrowym kierunek startu, wyrażony w dziesiątkach stopni busoli magnetycznej zaokrąglonych do najbliższej dziesiątki. Ilustracja 4.2.6. Prawostronny kierunek ruchu Wyłożona na polu sygnałowym lub poziomo na końcu drogi startowej albo pasa będącego w użyciu strzała koloru jaskrawego wskazująca w prawo (rys. 1.9) oznacza, że zakręty przed lądowaniem i po starcie powinny być wykonywane w prawo. Ilustracja 4.2.7. Biuro odpraw załóg Litera "C" w kolorze czarnym umieszczona pionowo na żółtym tle (rys. 1.10) wskazuje miejsce, w którym znajduje się biuro odpraw załóg. Ilustracja 4.2.8. Wykonywane są loty szybowców Podwójny biały krzyż umieszczony poziomo (rys. 1.11) na polu sygnałowym wskazuje, że lotnisko używane jest przez szybowce i że w danej chwili odbywają się na nim loty szybowców. Ilustracja 5. SYGNAŁY MANEWROWANIA 5.1. Od sygnalisty do statku powietrznego Uwaga 1.- Sygnały te przeznaczone są do wykorzystania przez sygnalistę w celu podawania ich za pomocą rąk, oświetlonych w razie potrzeby, dla ułatwienia pilotowi widzenia ich, gdy zwrócony twarzą do statku powietrznego znajduje się: - przed końcówką lewego skrzydła w polu widzenia pilota - w przypadku statków powietrznych o skrzydłach stałych; i - w miejscu, w którym jest najlepiej widziany przez pilota - gdy chodzi o śmigłowce. Uwaga 2.- Znaczenie poszczególnych sygnałów pozostaje zawsze to samo bez względu na to, czy sygnalista będzie używał tarczek, pałeczek świetlnych lub latarek elektrycznych. Uwaga 3.- Dla sygnalisty zwróconego twarzą do statku powietrznego numeracja silników statku jest od prawej do lewej (tj. silnikiem nr 1 jest silnik lewy zewnętrzny). Uwaga 4.- Sygnały oznaczone gwiazdką przeznaczone są dla śmigłowców będących w zawisie. 5.1.1. Przed użyciem następujących sygnałów sygnalista powinien upewnić się, że otoczenie, w którym statek powietrzny ma być prowadzony, jest wolne od obiektów, z jakimi statek powietrzny, stosując się do ust. 3.4.1., mógłby się zderzyć. Uwaga.- Wiele statków powietrznych jest tak zbudowanych, że tor końcówek skrzydeł, silników i innych wystających części podczas manewrowania statku powietrznego nie zawsze może być wzrokowo kontrolowany z kabiny załogi. Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 5.2. Od pilota statku powietrznego do sygnalisty Uwaga 1.- Sygnały te przeznaczone są do podawania przez pilota znajdującego się w swojej kabinie. Sygnały wykonuje on rękami dobrze widzianymi przez sygnalistę, a w razie potrzeby oświetlonymi w celu ułatwienia widzenia ich przez sygnalistę. Uwaga 2.- Silniki statku powietrznego są numerowane w odniesieniu do sygnalisty zwróconego do statku powietrznego, od jego prawej do lewej strony (tj. silnik nr 1 jest lewym silnikiem zewnętrznym). 5.2.1. Hamulce Uwaga.- Moment, w którym dłoń jest zamknięta lub palce dłoni są wyprostowane, wskazuje odpowiednio chwilę włączania lub zwolnienia hamulców. a) Hamulce włączone: podnieść poziomo przed twarzą ramię i rękę, z palcami wyprostowanymi, a następnie zamknąć dłoń. b) Hamulce zwolnione: podnieść poziomo przed twarzą ramię z zamkniętą dłonią, a następnie wyprostować palce. 5.2.2. Podstawki a) Podłożyć podstawki: ramiona wyprostowane, dłonie zwrócone na zewnątrz i skrzyżowane przed twarzą. b) Wyjąć podstawki: ręce skrzyżowane przed twarzą, dłonie odwrócone na zewnątrz i ruch ramionami na zewnątrz. 5.2.3. Gotów do uruchomienia silnika(ów) Podnieść odpowiednią liczbę palców jednej ręki wskazujących numer silnika, który ma być uruchomiony. DODATEK 2. PRZECHWYTYWANIE CYWILNYCH STATKÓW POWIETRZNYCH (Uwaga.- Patrz rozdział 3, ust. 3.8. niniejszych przepisów) 1. Postępowanie przechwytywanego statku powietrznego 1.1. Statek powietrzny przechwytywany przez inny statek powietrzny powinien natychmiast: a) stosować się do instrukcji wydawanych przez przechwytujący statek powietrzny, rozumiejąc sygnały wzrokowe i odpowiadając na nie, zgodnie z wymaganiami dodatku 1; b) zawiadomić, jeśli to możliwe, właściwy organ służb ruchu lotniczego; c) starać się nawiązać łączność radiową z przechwytującym statkiem powietrznym lub z właściwym organem kierującym przechwytywaniem, nadając wywołanie ogólne na częstotliwości niebezpieczeństwa 121,5 MHz, podając identyfikację przechwytywanego statku powietrznego i charakter jego lotu i, jeżeli łączność nie została nawiązana, powtórzyć to wywołanie na częstotliwości niebezpieczeństwa 243 MHz, jeżeli jest to możliwe; d) wybrać kod 7700 modu A, jeżeli wyposażony jest w transponder radaru wtórnego, chyba że otrzyma od właściwego organu służb ruchu lotniczego inne instrukcje. 1.2. Jeżeli instrukcje otrzymane za pomocą radia z jakiegoś źródła są sprzeczne z instrukcjami danymi przez przechwytujący statek powietrzny za pomocą sygnałów wzrokowych, przechwytywany statek powietrzny powinien poprosić o natychmiastowe wyjaśnienie, stosując się w dalszym ciągu do instrukcji wzrokowych podanych przez przechwytujący statek powietrzny. 1.3. Jeżeli instrukcje otrzymane za pomocą radia z jakiegoś źródła są sprzeczne z instrukcjami danymi przez przechwytujący statek powietrzny za pomocą radia, przechwytywany statek powietrzny powinien poprosić o natychmiastowe wyjaśnienie, stosując się w dalszym ciągu do instrukcji radiowych nadanych przez przechwytujący statek powietrzny. 2. Manewry przechwytywania 2.1. Manewry do wzrokowego rozpoznania Manewry stosowane przez przechwytujący statek powietrzny w celu wzrokowego rozpoznania cywilnego statku powietrznego dzielą się na następujące fazy: Faza I. Przechwytujący statek powietrzny powinien się zbliżać do przechwytywanego statku powietrznego od tyłu. Prowadzący grupę lub pojedynczy przechwytujący statek powietrzny powinien zwykle zająć pozycję z lewej strony, nieco nad i przed przechwytywanym statkiem powietrznym, w polu widzenia pilota przechwytywanego statku powietrznego i początkowo nie bliżej tego statku niż 300 m. Wszystkie inne statki powietrzne biorące udział powinny trzymać się z dala od przechwytywanego statku powietrznego - najlepiej wyżej i za statkiem. Po ustaleniu prędkości i pozycji statek powietrzny powinien, jeśli to konieczne, rozpocząć manewry fazy II. Faza II. Prowadzący grupę albo pojedynczy przechwytujący statek powietrzny powinien zacząć zbliżać się ostrożnie do przechwytywanego statku powietrznego na tym samym poziomie i na taką odległość, jaka jest bezwzględnie konieczna dla uzyskania potrzebnych informacji. Prowadzący grupę lub pojedynczy przechwytujący statek powietrzny powinien postępować ostrożnie, aby uniknąć przestraszenia załogi lub pasażerów przechwytywanego statku powietrznego, pamiętając stale o tym, że manewry uważane za normalne przez przechwytujący statek powietrzny mogą być uważane przez pasażerów i załogę cywilnego statku powietrznego za niebezpieczne. Wszystkie inne statki powietrzne biorące udział powinny się trzymać w dalszym ciągu z dala od przechwytywanego statku powietrznego. Po dokonaniu rozpoznania przechwytujący statek powietrzny powinien się oddalić od przechwytywanego statku powietrznego, jak podano w fazie III. Faza III. Prowadzący grupę lub pojedynczy przechwytujący statek powietrzny powinien się oddalić łagodnie od przechwytywanego statku powietrznego, wykonując płytkie nurkowanie. Wszystkie inne statki powietrzne biorące udział powinny się trzymać z dala od przechwytywanego statku powietrznego i dołączyć do prowadzącego. 2.2. Manewry do wskazania kierunku lotu 2.2.1. Jeżeli po wykonaniu manewrów rozpoznawczych fazy I i II uznano za konieczne korektę nawigacji przechwytywanego statku powietrznego, prowadzący grupę lub pojedynczy przechwytujący statek powietrzny powinien zwykle zająć pozycję po lewej stronie, nieco nad i z przodu przed przechwytywanym statkiem powietrznym, aby umożliwić dowódcy tego statku widzenie sygnałów wzrokowych. 2.2.2. Konieczne jest, aby dowódca przechwytującego statku powietrznego upewnił się w tym, że dowódca przechwytywanego statku powietrznego wie, że jest przechwytywany i potwierdza podawane mu sygnały. Jeżeli wielokrotne wysiłki dla zwrócenia uwagi dowódcy przechwytywanego statku powietrznego poprzez wykorzystanie sygnałów pozycji 1 w dodatku 1 dział 2 nie będą skuteczne, wówczas inne metody sygnalizacji mogą być użyte w tym celu, włączając jako ostateczny środek wzrokowy - efekt spowodowany włączeniem dopalania, pod warunkiem że nie spowoduje to niebezpieczeństwa dla przechwytywanego statku powietrznego. 2.2.3. Gdy warunki meteorologiczne lub terenowe tego wymagają, prowadzący grupę lub pojedynczy przechwytujący statek powietrzny może zająć pozycję z prawej strony przychwytywanego statku powietrznego, nieco nad nim i z przodu. W takim przypadku dowódca przechwytującego statku powietrznego musi szczególnie uważać, aby jego statek był stale widoczny przez dowódcę przechwytywanego statku. 3. Prowadzenie przechwytywanego statku powietrznego 3.1. Prowadzenie statku powietrznego i związane z tym informacje powinny być podawane przechwytywanemu statkowi powietrznemu drogą radiotelefoniczną, gdy tylko kontakt radiowy zostanie ustalony. 3.2. Prowadząc przechwytywany statek powietrzny, należy zwracać uwagę, aby nie został on wprowadzony w warunki, w których widzialność może być mniejsza od wymaganej dla wykonywania lotu w warunkach meteorologicznych dla lotów z widocznością i aby manewry wymagane od przechwytywanego statku powietrznego nie zwiększyły istniejącego już niebezpieczeństwa w przypadku, gdy jego sprawność operacyjna jest obniżona. 3.3. W wyjątkowym przypadku, gdy od przechwytywanego statku powietrznego jest wymagane lądowanie na terytorium, nad którym odbywa się lot, należy także zwrócić uwagę, aby: a) wyznaczone lotnisko było odpowiednie dla bezpiecznego lądowania statku powietrznego danego typu, zwłaszcza gdy lotnisko nie jest normalnie używane do operacji cywilnego transportu lotniczego; b) otaczający teren był odpowiedni dla manewrów krążenia, podejścia i dla odlotu po nieudanym podejściu; c) przechwytywany statek powietrzny posiadał wystarczający zapas paliwa dla dolotu do lotniska; d) jeżeli przechwytywany statek powietrzny jest cywilnym statkiem transportowym, wyznaczone lotnisko posiadało drogę startową o długości równoważnej 2.500 m na średnim poziomie morza i o wytrzymałości wystarczającej dla ciężaru tego statku; i e) gdy to możliwe, wyznaczone lotnisko było jednym ze szczegółowo opisanych w odpowiednim zbiorze informacji lotniczych. 3.4. Gdy cywilny statek powietrzny ma lądować na nieznanym lotnisku, istotne jest, aby pozostawiono mu dosyć czasu na przygotowanie się do lądowania, pamiętając, że tylko dowódca cywilnego statku może ocenić bezpieczeństwo operacji lądowania, biorąc pod uwagę długość drogi startowej i masę statku w danej chwili. 3.5. Jest szczególnie ważne, aby wszelkie informacje niezbędne do ułatwienia bezpiecznego podejścia i lądowania były podane przechwytywanemu statkowi powietrznemu za pomocą radiotelefonu. 4. Niezastosowanie się do poleceń przechwytującego statku powietrznego Gdy przechwytywany statek powietrzny nie będzie się stosował do poleceń przekazywanych przez przechwytujący statek powietrzny, wówczas bezpieczeństwo przechwytywanego statku powietrznego może nie być zagwarantowane. 5. Koordynacja działań między organem kierującym przechwytywaniem a właściwym cywilnym organem służb ruchu lotniczego Podczas wszystkich faz przechwytywania statku powietrznego, który jest lub przypuszcza się, że jest cywilnym statkiem powietrznym, działania organu kierującego przechwytywaniem i właściwego cywilnego organu służb ruchu lotniczego powinny być ściśle koordynowane. Koordynacja ta powinna m.in. zapewnić cywilnemu organowi służb ruchu lotniczego otrzymywanie pełnych informacji o rozwoju sytuacji i o wymaganym działaniu przechwytywanego statku powietrznego. 6. Sygnały wzrokowe powietrze-powietrze Sygnały wzrokowe, które powinny być stosowane przez przechwytujące i przechwytywane statki powietrzne, są podane w dodatku 1 do niniejszych przepisów. Jest sprawą zasadniczą, ażeby przechwytujący i przechwytywany statek powietrzny stosowały się ściśle do tych sygnałów i interpretowały prawidłowo sygnały podawane przez inne statki powietrzne i aby przechwytujące statki powietrzne zwracały szczególną uwagę na wszystkie sygnały podawane przez przechwytywany statek powietrzny, informujące, że jest on w stanie zagrożenia. 7. Łączność radiowa podczas przechwytywania W przypadku przechwytywania organ kierujący przechwytywaniem i przechwytujący statek powietrzny powinny: a) w pierwszej kolejności starać się nawiązać dwukierunkową łączność z przechwytywanym statkiem powietrznym, używając języka znanego stronom, na częstotliwości 121,5 MHz, stosując odpowiednio następujące znaki wywoławcze: INTERCEPT CONTROL (wymowa polska INTERSEPT KONTROL) - organ kierujący przechwytywaniem; INTERCEPTOR (wymowa polska INTERSEPTOR) (znak wywoławczy) - przechwytujący statek powietrzny; INTERCEPTED AIRCRAFT (wymowa polska INTERSEPTID ERKRAFT) - przechwytywany statek powietrzny; i b) jeżeli to nie da rezultatu, próbować nawiązać dwukierunkową łączność z przechwytywanym statkiem powietrznym na takiej lub takich innych częstotliwościach, jakie zostały podane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, lub nawiązać kontakt radiowy poprzez właściwy(e) organ(y) ATS. c) jeżeli łączność radiowa podczas przechwytywania została nawiązana, lecz porozumiewanie się we wspólnym języku nie będzie możliwe, należy się starać przekazywać polecenia, potwierdzenia przyjęcia poleceń i istotne informacje przez stosowanie wyrażeń i ich wymowy zawartych w tabeli 2.1. i przekazywać każde wyrażenie dwukrotnie. Tabela 2.1. Wyrażenia do stosowania przez PRZECHWYTUJĄCY statek powietrzny WyrażenieWymowa1Znaczenie CALL SIGNKOL SA-INJaki jest twój znak wywoławczy? FOLLOWFOL-LOLeć za mną DESCENDDII-SENDZniżaj się do lądowania YOU LANDJU LENDWyląduj na tym lotnisku PROCEEDPRO-SIIDMożesz lecieć dalej Wyrażenia do stosowania przez PRZECHWYTYWANY statek powietrzny WyrażenieWymowa1Znaczenie CALL SIGN (znak wywoławczy)2KOL SA-IN (znak wywoławczy)Mój znak wywoławczy jest (znak wywoławczy) WILCOŁILL-KOZrozumiałem; Wykonam CAN NOTKANN NOTTNie mogę wykonać REPEATRII-PIITPowtórz polecenie AM LOSTAM LOSSTNie znam swej pozycji MAYDAYMEJDEJJestem w niebezpieczeństwie HIJACK3HAJ-DŻEKJestem uprowadzany LAND (nazwa miejsca)LEND (nazwa miejsca)Proszę o lądowanie w (nazwa miejsca) DESCENDDII-SENDProszę o zniżanie 1. W drugiej kolumnie sylaby wymagające położenia nacisku w wymowie są podkreślone. 2. Wymagane jest przekazanie znaku wywoławczego używanego w łączności radiotelefonicznej z organami służb ruchu lotniczego i odpowiadającego znakowi rozpoznawczemu statku powietrznego podanemu w planie lotu. 3. Nie zawsze okoliczności mogą pozwalać lub mogą czynić pożądanym na użycie wyrażenia "HIJACK". DODATEK 3. TABELE POZIOMÓW PRZELOTU Poziomy przelotu, które powinny być stosowane, gdy wymagają tego następujące przepisy: a) w obszarach, gdzie minimalna separacja pionowa (VSM) 300 m (1.000 ft) jest stosowana między FL 290 a FL 410 włącznie: MAGNETYCZNY KĄT DROGI Od 000° do 179°Od 180° do 359° Loty IFRLoty VFRLoty IFRLoty VFR Wysokość bezwzględnaWysokość bezwzględnaWysokość bezwzględnaWysokość bezwzględna FLMetryStopyFLMetryStopyFLMetryStopyFLMetryStopy -90 ---0 --- 103001.000---206002.000--- 309003.000351.0503.500401.2004.000451.3504.500 501.5005.000551.7005.500601.8506.000652.0006.500 702.1507.000752.3007.500802.4508.000852.6008.500 902.7509.000952.9009.5001003.05010.0001053.20010.500 1103.35011.0001153.50011.5001203.65012.0001253.80012.500 1303.95013.0001354.10013.5001404.25014.0001454.40014.500 1504.55015.0001554.70015.5001604.90016.0001655.05016.500 1705.20017.0001755.35017.5001805.50018.0001855.65018.500 1905.80019.0001955.95019.5002006.10020.0002056.25020.500 2106.40021.0002156.55021.5002206.70022.0002256.85022.500 2307.00023.0002357.15023.5002407.30024.0002457.45024.500 2507.60025.0002557.75025.5002607.90026.0002658.10026.500 2708.25027.0002758.40027.5002808.55028.0002858.70028.500 2908.85029.000 3009.15030.000 3109.45031.000 3209.75032.000 33010.05033.000 34010.35034.000 35010.65035.000 36010.95036.000 37011.30037.000 38011.60038.000 39011.90039.000 40012.20040.000 41012.50041.000 43013.10043.000 45013.70045.000 47014.35047.000 49014.95049.000 51015.55051.000 itd.itd.itd. itd.itd.itd. b) w innych obszarach: MAGNETYCZNY KĄT DROGI Od 000° do 179°Od 180° do 359° Loty IFRLoty VFRLoty IFRLoty VFR Wysokość bezwzględnaWysokość bezwzględnaWysokość bezwzględnaWysokość bezwzględna FLMetryStopyFLMetryStopyFLMetryStopyFLMetryStopy -90 ---0 --- 103001.000---206002.000--- 309003.000351.0503.500401.2004.000451.3504.500 501.5005.000551.7005.500601.8506.000652.0006.500 702.1507.000752.3007.500802.4508.000852.6008.500 902.7509.000952.9009.5001003.05010.0001053.20010.500 1103.35011.0001153.50011.5001203.65012.0001253.80012.500 1303.95013.0001354.10013.5001404.25014.0001454.40014.500 1504.55015.0001554.70015.5001604.90016.0001655.05016.500 1705.20017.0001755.35017.5001805.50018.0001855.65018.500 1905.80019.0001955.95019.5002006.10020.0002056.25020.500 2106.40021.0002156.55021.5002206.70022.0002256.85022.500 2307.00023.0002357.15023.5002407.30024.0002457.45024.500 2507.60025.0002557.75025.5002607.90026.0002658.10026.500 2708.25027.0002758.40027.5002808.55028.0002858.70028.500 2908.85029.0003009.15030.0003109.45031.0003209.75032.000 33010.05033.00034010.35034.00035010.65035.00036010.95036.000 37011.30037.00038011.60038.00039011.90039.00040012.20040.000 41012.50041.00042012.80042.00043013.10043.00044013.40044.000 45013.70045.00046014.00046.00047014.35047.00048014.65048.000 49014.95049.00050015.25050.00051015.55051.00052015.85052.000 itd.itd.itd.itd.itd.itd.itd.itd.itd.itd.itd.itd. DODATEK 4. LOTY BALONÓW WOLNYCH BEZZAŁOGOWYCH (Uwaga.- Patrz rozdział 3, ust. 3.1.9. niniejszych przepisów) 1. Klasyfikacja balonów wolnych bezzałogowych Balony wolne bezzałogowe klasyfikuje się następująco: a) lekki: balon wolny bezzałogowy, który przewozi ładunek użyteczny w postaci jednego lub więcej pakietów o łącznej masie poniżej 4 kg, o ile nie kwalifikuje się jako balon ciężki według określenia pod lit. c), pkt 2, 3 lub 4 poniżej; lub b) średni: balon wolny bezzałogowy, który przewozi ładunek użyteczny w postaci dwóch lub więcej pakietów o łącznej masie 4 kg lub więcej, jednak nieprzekraczającej 6 kg, o ile nie kwalifikuje się jako balon ciężki według określenia pod lit. c), pkt 2, 3 lub 4 poniżej; lub c) ciężki: balon wolny bezzałogowy; przewożący ładunek użyteczny, który: 1) ma łączną masę 6 kg lub więcej; lub 2) zawiera pakiet o masie 3 kg lub więcej; lub 3) zawiera pakiet o masie 2 kg lub więcej o gęstości powierzchniowej wynoszącej więcej niż 13 gramów na centymetr kwadratowy; lub 4) posiada linę lub inne urządzenie do podwieszania ładunku użytecznego, który wymaga siły uderzenia 230 niutonów lub więcej dla oddzielenia podwieszonego ładunku użytecznego od balonu. Uwaga 1.- Gęstość powierzchniową, o której mowa pod lit. c), pkt 3, określa się przez podzielenie całkowitej masy w gramach pakietu ładunku użytecznego przez najmniejszą powierzchnię pakietu w centymetrach kwadratowych. Uwaga 2.- Patrz rysunek 4.1. 2. Ogólne przepisy operacyjne 2.1. Balon wolny bezzałogowy może być wypuszczony do lotu w polskiej przestrzeni powietrznej jedynie po uzyskaniu na to zezwolenia. 2.2. Balon wolny bezzałogowy, z wyjątkiem balonu lekkiego użytego wyłącznie do celów meteorologicznych i w sposób określony w odrębnych przepisach, nie powinien operować poprzez terytorium innego Państwa bez uzyskania na to zgody tego Państwa. 2.3. Zgoda, o której mowa w ust. 2.2., powinna być uzyskana przed wypuszczeniem balonu, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że podczas planowanej operacji balon może zboczyć w przestrzeń powietrzną innego Państwa. Zgoda taka może być uzyskana dla serii lotów balonów albo dla szczególnego rodzaju powtarzających się lotów, np. balonowych lotów badawczych atmosfery. 2.4. Balon wolny bezzałogowy powinien być operacyjnie używany zgodnie z warunkami określonymi w niniejszych przepisach oraz w przepisach Państw, przez przestrzeń których będzie przelatywał. 2.5. Balon wolny bezzałogowy powinien być użytkowany w taki sposób, aby zderzenie balonu lub jakiejkolwiek jego części, łącznie z jego ładunkiem, z powierzchnią ziemi nie stwarzało zagrożenia dla osób lub mienia niezwiązanych z tym przedsięwzięciem. 2.6. Loty ciężkich balonów wolnych bezzałogowych w przestrzeni powietrznej w FIR Warszawa nad otwartym Morzem Bałtyckim mogą być wykonywane tylko za zgodą państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym. Ilustracja 3. Ograniczenia operacyjne i wymagania dotyczące wyposażenia 3.1. Ciężki balon wolny bezzałogowy nie może być eksploatowany bez upoważnienia właściwych organów służb ruchu lotniczego w przestrzeni powietrznej poniżej barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft), na której: a) występują chmury lub zjawiska o pokryciu powyżej 4/8 ograniczające widzialność; lub b) widzialność pozioma wynosi mniej niż 8 km. 3.2. Ciężki lub średni balon nie może być wypuszczony w sposób, który mógłby spowodować, że lot będzie się odbywał na wysokości poniżej 300 m (1.000 ft) nad gęsto zaludnionymi obszarami miast i osiedli lub skupiskami ludzi, znajdującymi się na otwartej przestrzeni. 3.3. Ciężki balon wolny bezzałogowy może być użytkowany tylko pod warunkiem, że: a) jest wyposażony przynajmniej w dwa urządzenia lub systemy automatyczne lub zdalnie sterowane, pozwalające na pozbycie się ładunku, pracujące niezależnie od siebie; b) dla balonów polietylenowych o ciśnieniu zerowym, do zakończenia lotu powłoki balonowej, mogą być zastosowane przynajmniej dwie metody, systemy, urządzenia lub ich kombinacja działające niezależnie od siebie. Uwaga.- Balony nadciśnieniowe nie wymagają tych urządzeń, ponieważ unoszą się szybko w powietrze po rozładowaniu ładunku i pękają samorzutnie, bez potrzeby przebijania powłoki balonowej. W tym kontekście balon nadciśnieniowy stanowi nierozciągliwa powłoka, zdolna do wytrzymania zmian ciśnienia, wyższego wewnątrz niż zewnątrz. Jest on napełniony gazem w taki sposób, że istniejące mniejsze ciśnienie gazu w nocy nadal w pełni rozciąga powłokę. Taki balon nadciśnieniowy będzie utrzymywał zasadniczo stały poziom aż do chwili ujścia z niego zbyt dużej ilości gazu; c) powłoka balonowa została wyposażona albo w urządzenie, albo w materiał pozwalający na odbijanie fal radarowych, co daje echo dla radaru naziemnego pracującego w zakresie częstotliwości od 200 MHz do 2.700 MHz i (lub) balon jest wyposażony w inne urządzenia, które pozwolą na stałe śledzenie przez użytkownika lotu balonu po trasie, poza zasięgiem radaru naziemnego. 3.4. Ciężki balon wolny bezzałogowy nie powinien być użytkowany w przestrzeni powietrznej, w której pracuje naziemne urządzenie SSR, jeżeli nie jest on wyposażony w transponder wtórnego radaru dozorowania z możliwością podawania wysokości, który działa w sposób ciągły na określonym kodzie lub którego włączenie w przypadkach potrzeby może być dokonane przez stację kierującą operacją balonu. 3.5. Balon wolny bezzałogowy, który jest zaopatrzony w antenę zwisającą, która wymaga siły większej niż 230 niutonów do zerwania jej w dowolnym punkcie, nie powinien być eksploatowany, jeżeli antena ta nie zostanie zaopatrzona w proporce lub wstęgi rozmieszczone w odstępach nie większych niż 15 m. 3.6. Ciężki balon wolny bezzałogowy nie powinien być eksploatowany poniżej barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft) między zachodem a wschodem słońca lub w takim innym okresie między zachodem a wschodem słońca (skorygowanym ze względu na wysokość lotu), jaki może być ustalony przez właściwy organ służb ruchu lotniczego, jeżeli balon i jego urządzenia oraz ładunek użyteczny nie zostały oświetlone, niezależnie od tego, czy zostaną oddzielone w czasie lotu, czy też nie. 3.7. Ciężki balon wolny bezzałogowy, który jest wyposażony w urządzenie podwieszone o długości ponad 15 m (inne niż otwarty spadochron o barwach mocno wyróżniających się), nie powinien być eksploatowany między wschodem a zachodem słońca poniżej barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft), jeżeli urządzenie podwieszone nie jest zaopatrzone we wstęgi kolorowe o dużej wyróżnialności lub w kolorowe proporce. 4. Przerwanie lotu Użytkownik ciężkiego balonu wolnego bezzałogowego powinien uruchomić odpowiednie urządzenia kończące lot, wymienione w ust. 3.3 lit. a) i b) powyżej: a) gdy okaże się, że warunki pogody są gorsze od przewidywanych dla użytkowania tego balonu; b) jeżeli nieprawidłowość działania lub jakiś inny powód czyni dalsze użytkowanie niebezpieczne dla ruchu lotniczego lub dla osób lub mienia na powierzchni ziemi; lub c) przed wlotem bez upoważnienia w przestrzeń powietrzną nad terytorium innego Państwa. 5. Zawiadomienie o locie 5.1. Zawiadomienie przed lotem 5.1.1. Zawiadomienie o zamierzonym locie balonu wolnego bezzałogowego kategorii średniej lub ciężkiej w FIR Warszawa powinno być przekazane przez użytkownika do właściwego organu służb ruchu lotniczego nie później niż 7 dni przed datą zamierzonego lotu. 5.1.2. Zawiadomienie o zamierzonym locie powinno zawierać następujące posiadane informacje: a) oznaczenie lotu balonu lub nazwę kodową przedsięwzięcia; b) klasyfikację balonu i opis; c) kod radaru wtórnego lub częstotliwość radiolatarni bezkierunkowej, w zależności co jest stosowane; d) nazwę użytkownika i numer telefonu; e) miejsce wypuszczenia; f) przewidywany czas wypuszczenia (lub czas rozpoczęcia i zakończenia serii wypuszczeń); g) liczbę balonów, które mają być wypuszczone, i planowany odstęp czasu między poszczególnymi wypuszczeniami (w przypadku serii wypuszczeń); h) przewidywany kierunek wznoszenia się balonu; i) poziom(y) przelotu (wysokość barometryczna); j) oceniany upływ czasu od wypuszczenia do przekroczenia barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft) lub osiągnięcia poziomu przelotu, jeżeli znajduje się on na barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft) lub poniżej tej wysokości, łącznie z podaniem ocenianego położenia. Uwaga.- Jeżeli przedsięwzięcie dotyczy wypuszczania przez pewien okres ciągły, to podany czas jest spodziewanym czasem, w którym pierwszy i ostatni balon z serii osiągnie właściwy poziom (np. 122136Z-130330Z); k) przewidywana data i czas zakończenia lotu i planowane miejsce upadku; w przypadku balonów wykonujących loty długotrwałe, kiedy data i czas zakończenia lotu oraz miejsce upadku nie mogą być podane dokładnie, wówczas należy użyć określenia "lot długotrwały". Uwaga.- Jeżeli przewidywane jest więcej niż jedno miejsce upadku, należy podać każde z tych miejsc wraz z odpowiednim przewidywanym czasem upadku. Jeżeli ma być to seria kolejnych upadków, należy podać czas pierwszego i ostatniego upadku z serii (np. 070330Z-072300Z). 5.1.3. Wszelkie zmiany informacji przedstartowej w sprawie wypuszczania balonów, wydanej zgodnie z ust. 5.1.2., powinny być przekazane właściwemu organowi służb ruchu lotniczego nie później niż 6 godzin przed przewidywanym czasem ich startu albo, w przypadku przeprowadzanych badań zakłóceń słonecznych lub kosmicznych wymagających szybkiego działania, nie później niż 30 minut przed przewidywanym czasem rozpoczęcia lotu. 5.1.4. Użytkownik może rozpocząć wypuszczanie balonów wolnych bezzałogowych tylko po otrzymaniu na to zezwolenia organu służb ruchu lotniczego i zgodnie z uzgodnionymi warunkami. 5.2. Zawiadamianie o wypuszczaniu 5.2.1. Natychmiast po wypuszczeniu balonu bezzałogowego użytkownik powinien zawiadomić właściwy organ służb ruchu lotniczego, podając: a) znaki identyfikacyjne balonu; b) miejsce wypuszczenia; c) rzeczywisty czas wypuszczania; d) przewidywany czas osiągnięcia barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft) lub przewidywany czas osiągnięcia poziomu przelotu, jeżeli jest on na barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft) lub poniżej tego poziomu, i przewidywaną pozycję; i e) wszelkie zmiany w przekazanym uprzednio zawiadomieniu, zgodnie z ust. 5.1.2. lit. g) i h). 5.3. Zawiadomienie o odwołaniu Użytkownik powinien natychmiast zawiadomić właściwy organ służb ruchu lotniczego o odwołaniu zamierzonych lotów balonów wolnych bezzałogowych, zgłoszonych zgodnie z ust. 5.1. 6. Rejestracja pozycji i meldunki 6.1. Użytkownik ciężkiego balonu wolnego bezzałogowego, wykonującego przelot na barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft) lub poniżej tej wysokości, powinien śledzić ścieżkę lotu balonu i przekazywać meldunki o pozycji balonu na żądanie właściwego organu służb ruchu lotniczego. Jeżeli organ ten nie zażąda meldunków o pozycji balonu częściej, to użytkownik powinien zgłaszać meldunki o jego pozycji co dwie godziny. 6.2. Użytkownik ciężkiego balonu wolnego bezzałogowego, wykonującego przelot powyżej barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft), powinien śledzić postęp lotu balonu i przekazywać meldunki o jego pozycji na żądanie właściwego organu służb ruchu lotniczego. Jeżeli organ ten nie zażąda meldunków o pozycji balonu częściej, użytkownik powinien zgłaszać pozycję balonu co 24 godziny. 6.3. Jeżeli pozycja nie może być podana zgodnie z wymaganiami ust. 6.1. i 6.2., użytkownik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym właściwy organ służb ruchu lotniczego. Zawiadomienie to powinno zawierać ostatnią znaną pozycję. Wymieniony organ powinien być niezwłocznie zawiadomiony, gdy pozycja balonu ponownie zostanie ustalona. 6.4. Na 1 godzinę przed planowanym rozpoczęciem zniżania lotu ciężkiego balonu wolnego bezzałogowego użytkownik powinien przekazać właściwemu organowi służb ruchu lotniczego następujące informacje: a) bieżącą pozycję geograficzną; b) bieżący poziom przelotu (barometryczną wysokość bezwzględną); c) przewidywany czas przechodzenia barometrycznej wysokości bezwzględnej 18.000 m (60.000 ft), jeżeli ma to zastosowanie; d) przewidywany czas i miejsce upadku na ziemię. 6.5. Użytkownik ciężkiego lub średniego balonu wolnego bezzałogowego powinien zawiadomić właściwy organ służb ruchu lotniczego o zakończeniu lotu balonu. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek (Dz. U. Nr 45, poz. 416) Na podstawie art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1 i 2, art. 44, art. 46 i art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm. 1)), a także w związku z art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484), art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 2)) oraz art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek (Dz. U. Nr 33, poz. 263 i Nr 176, poz. 1712) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 3))."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w VI. Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników zatrudnionych w komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży część XII. tabeli otrzymuje brzmienie: "XII. Wojewódzkie inspektoraty ochrony roślin i nasiennictwa 1Wojewódzki inspektorXVII-XXI10wyższewedług odrębnych przepisów" 2Zastępca wojewódzkiego inspektoraXV-XX9wyższe b) w X. Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu A tabela otrzymuje brzmienie: "A. TABELA KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH Lp.StanowiskoKwota wynagrodzenia zasadniczegoStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Zastępca Prezesa,3.500-5.2501.700wyższe8" dyrektor generalny, dyrektor Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów, dyrektor Biura Edukacji Publicznej c) X.A. Tabela stanowisk, zaszeregowań, kwot wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych otrzymuje brzmienie: "X.A. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW RZĄDOWEGO CENTRUM STUDIÓW STRATEGICZNYCH Lp.StanowiskoKwota wynagrodzenia zasadniczegoStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych7.7502.300wyższe8 2Wiceprezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych7.2002.050wyższe5" § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 3 lit. a, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 416) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO A. Dla pracowników, o których mowa w tabeli I, II, III, IV, X, XI i XII załącznika nr 3 do rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I770-910 II790-930 III810-980 IV830-1.030 V850-1.100 VI880-1.190 VII910-1.310 VIII930-1.420 IX960-1.550 X990-1.680 XI1.020-1.810 XII1.050-1.950 XIII1.090-2.100 XIV1.130-2.260 XV1.170-2.430 XVI1.220-2.610 XVII1.320-2.780 XVIII1.430-2.990 XIX1.550-3.270 XX1.660-3.540 XXI1.770-3.860 B. Dla pozostałych pracowników urzędów i jednostek (z wyłączeniem pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi) Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I750-890 II760-920 III770- 980 IV780-1.040 V790-1.100 VI800-1.170 VII810-1.260 VIII820-1.340 IX840-1.420 X870-1.500 XI900-1.610 XII930-1.710 XIII960-1.830 XIV990-1.990 XV1.030-2.140 XVI1.080-2.370 XVII1.130-2.600 XVIII1.180-2.850 XIX1.240-3.100 XX1.300-3.400 XXI1.400-3.750 C. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730-880 II740-890 III750-910 IV760-950 V770-990 VI780-1.030 VII790-1.080 VIII800-1.140 IX820-1.210 X840-1.280 XI870-1.360 XII890-1.440 XIII910-1.550 XIV930-1.650 XV960-1.760 XVI990-1.880 XVII1.020-2.010 XVIII1.050-2.140 XIX1.080-2.300 XX1.150-2.450 XXI1.250-2.600 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 1, poz. 18, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 45, poz. 417) Na podstawie art. 471 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 marca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 24, poz. 296, z 2001 r. Nr 34, poz. 391 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 265) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 417) TABELA STANOWISK, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy 123456 1Szef gabinetu politycznego Prezesa Rady Ministrów6.9002.000wyższe7 2Szef gabinetu politycznego wiceprezesa Rady Ministrów, główny doradca Prezesa Rady Ministrów6.2501.900wyższe7 3Szef gabinetu politycznego ministra lub innego członka Rady Ministrów5.7001.700wyższe7 4Doradca w gabinecie politycznym Prezesa Rady Ministrów4.150-5.150-wyższe5 5Doradca w gabinecie politycznym wiceprezesa Rady Ministrów3.750-5.000-wyższe5 6Doradca w gabinecie politycznym ministra lub innego członka Rady Ministrów3.400-4.400-wyższe5 7Doradca lub pełniący funkcję doradcy osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe inne niż wymienione w lp. 1-33.250-4.000-wyższe5 8Asystent polityczny Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra lub innego członka Rady Ministrów oraz innej osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe2.400-2.950-wyższe2 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 1, poz. 18, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego środkowoeuropejskiego w latach 2004-2008 (Dz. U. Nr 45, poz. 418) Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o czasie urzędowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 144) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Czas letni środkowoeuropejski wprowadza się: 1) w 2004 r. - dnia 28 marca, 2) w 2005 r. - dnia 27 marca, 3) w 2006 r. - dnia 26 marca, 4) w 2007 r. - dnia 25 marca, 5) w 2008 r. - dnia 30 marca - o godzinie 2 minut 00 czasu środkowoeuropejskiego (o godzinie 1 minut 00 uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL)). 2. Wprowadzenie czasu letniego środkowoeuropejskiego polega na zmianie wskazań zegarów z godziny 2 minut 00 na godzinę 3 minut 00, która będzie godziną początkową czasu letniego środkowoeuropejskiego. § 2. 1. Czas letni środkowoeuropejski odwołuje się: 1) w 2004 r. - dnia 31 października, 2) w 2005 r. - dnia 30 października, 3) w 2006 r. - dnia 29 października, 4) w 2007 r. - dnia 28 października, 5) w 2008 r. - dnia 26 października - o godzinie 3 minut 00 czasu letniego środkowoeuropejskiego (o godzinie 1 minut 00 uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL)). 2. Odwołanie czasu letniego środkowoeuropejskiego polega na zmianie wskazań zegarów z godziny 3 minut 00 na godzinę 2 minut 00, która będzie godziną początkową czasu środkowoeuropejskiego. 3. Czas od godziny 2 minut 00 do godziny 3 minut 00 czasu środkowoeuropejskiego będzie się oznaczać dodatkową literą "a" (godzina 2a minut 01 do godziny 3a minut 00), po czym nastąpi godzina 3 minut 01 czasu środkowoeuropejskiego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej (Dz. U. Nr 45, poz. 419) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późń. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej (Dz. U. Nr 97, poz. 453, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 17: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 3; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 419) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730-880 II740-890 III750-910 IV760-950 V770- 990 VI780-1.030 VII790-1.080 VIII800-1.140 IX820-1.210 X840-1.280 XI870-1.360 XII890-1.440 XIII910-1.550 XIV930-1.650 XV960-1.760 XVI990-1.880 XVII1.020-2.010 XVIII1.050-2.140 XIX1.080-2.300 XX1.110-2.450 XXI1.220-2.600 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie wydane jest na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 244, z 1998 r. Nr 42, poz. 247, z 1999 r. Nr 36, poz. 349, z 2000 r. Nr 27, poz. 335, z 2001 r. Nr 32, poz. 375 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 210. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 45, poz. 420) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 95, poz. 437, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 3; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 420) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 880 II740- 890 III750- 910 IV760- 950 V770- 990 VI780-1.030 VII790-1.080 VIII800-1.140 IX820-1.210 X840-1.280 XI870-1.360 XII890-1.440 XIII910-1.550 XIV930-1.650 XV960-1.760 XVI990-1.880 XVII1.020-2.010 XVIII1.050-2.140 XIX1.080-2.300 XX1.110-2.450 XXI1.220-2.600 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 242 i Nr 44, poz. 281, z 1998 r. Nr 42, poz. 249, z 1999 r. Nr 7, poz. 59 i Nr 36, poz. 345, z 2000 r. Nr 27, poz. 332, z 2001 r. Nr 50, poz. 526 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 212. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki (Dz. U. Nr 45, poz. 421) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki (Dz. U. Nr 103, poz. 478, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 18: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 3; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w I. Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników Centralnego Ośrodka Sportu (COS) po lp. 3 dodaje się lp. 3a w brzmieniu: 123456 "3aAudytor wewnętrznyXVIII-XX8regulują odrębne przepisy" 4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 421) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 880 II740- 890 III750- 910 IV760- 950 V770- 990 VI780-1.030 VII790-1.080 VIII800-1.140 IX820-1.210 X840-1.280 XI870-1.360 XII890-1.440 XIII910-1.550 XIV930-1.650 XV960-1.760 XVI990-1.880 XVII1.020-2.010 XVIII1.050-2.140 XIX1.080-2.300 XX1.100-2.450 XXI1.220-2.600 Załącznik nr 2 TABELA STANOWISK, MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH DLA DZIENNIKARZY Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy dziennikarskiej 123456 1Redaktor naczelny1.340-2.180960-1.150wyższe6 2Zastępca redaktora naczelnego1.260-2.170570-1.050wyższe5 3Sekretarz redakcji1.160-2.100300-820wyższe5 4Kierownik działu1.130-2.040190-310wyższe4 5Starszy redaktor1.130-2.040-wyższe3 6Redaktor830-1.510-wyższe1 7Aplikant740-wyższe- 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie wydane jest na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 193, z 1998 r. Nr 42, poz. 248, z 1999 r. Nr 36, poz. 346, z 2000 r. Nr 27, poz. 334, z 2001 r. Nr 32, poz. 373 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 213. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa (Dz. U. Nr 45, poz. 422) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa (Dz. U. Nr 96, poz. 447, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 14: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 3; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 422) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 880 II740- 890 III750- 910 IV760- 950 V770- 990 VI780-1.030 VII790-1.080 VIII800-1.140 IX820-1.210 X840-1.280 XI870-1.360 XII890-1.440 XIII910-1.550 XIV930-1.650 XV960-1.760 XVI990-1.880 XVII1.020-2.010 XVIII1.050-2.140 XIX1.080-2.300 XX1.110-2.450 XXI1.220-2.600 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie wydane jest na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 243, z 1998 r. Nr 42, poz. 250, z 1999 r. Nr 30, poz. 294 i Nr 36, poz. 347, z 2000 r. Nr 27, poz. 338, z 2001 r. Nr 52, poz. 549 i Nr 82, poz. 894 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 214. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 423) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 105, poz. 486, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 uchyla się pkt 1; 2) uchyla się § 4a; 3) w § 6 w ust. 1 wyrazy "§ 1 pkt 1 i 2" zastępuje się wyrazami "§ 1 pkt 2"; 4) w § 7 w ust. 1 wyrazy "§ 1 pkt 1 i 2" zastępuje się wyrazami "§ 1 pkt 2"; 5) w § 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 2; 6) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 7) w załączniku nr 3 do rozporządzenia skreśla się tabelę I. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 423) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO DLA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W: I. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 970 II740-1.000 III750-1.040 IV760-1.110 V770-1.190 VI790-1.270 VII810-1.350 VIII830-1.440 IX855-1.540 X885-1.650 XI915-1.800 XII945-1.960 XIII985-2.120 XIV1.030-2.290 XV1.080-2.470 XVI1.140-2.660 XVII1.240-2.890 XVIII1.340-3.090 XIX1.440-3.300 II. Jednostce, o której mowa w § 1 pkt 4 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I700- 920 II705- 940 III710- 970 IV715-1.000 V720-1.040 VI725-1.110 VII730-1.180 VIII740-1.260 IX750-1.340 X760-1.440 XI770-1.540 XII780-1.640 XIII800-1.760 XIV840-1.880 XV880-2.020 XVI940-2.170 XVII1.000-2.320 XVIII1.060-2.480 XIX1.120-2.680 XX1.200-2.900 III. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 5 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I700- 890 II705- 900 III710- 920 IV715- 950 V720-1.000 VI725-1.050 VII730-1.110 VIII735-1.180 IX745-1.260 X755-1.340 XI765-1.430 XII775-1.520 XIII785-1.610 XIV795-1.700 XV805-1.780 XVI850-1.880 XVII900-2.010 XVIII950-2.140 XIX1.000-2.280 XX1.100-2.500 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 245, z 1998 r. Nr 45, poz. 282, z 1999 r. Nr 62, poz. 694, z 2000 r. Nr 38, poz. 428, z 2001 r. Nr 32, poz. 374 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 415. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz. U. Nr 45, poz. 424) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz. U. Nr 99, poz. 457, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 13: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 3; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia tabela 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wynagrodzenie zasadnicze zootechników oceny wartości użytkowej krów: Kategoria zaszeregowaniaPrzeliczeniowa liczba sztuk pod kontrolą użytkowościStawka za kontrolowaną sztukę w zł 123 IX1.1000,75-1,10 X1.1000,76-1,16 XI1.1000,79-1,24 XII1.1000,81-1,31 XIII1.1000,83-1,41 XIV1.1000,85-1,50 XV1.1000,87-1,60" § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 424) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 880 II740- 890 III750- 910 IV760- 950 V770- 990 VI780-1.030 VII790-1.080 VIII800-1.140 IX820-1.210 X840-1.280 XI870-1.360 XII890-1.440 XIII910-1.550 XIV930-1.650 XV960-1.760 XVI990-1.880 XVII1.020-2.010 XVIII1.050-2.140 XIX1.080-2.300 XX1.100-2.450 XXI1.220-2.600 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 257, z 1998 r. Nr 42, poz. 246, z 1999 r. Nr 7, poz. 60 i Nr 36, poz. 348, z 2000 r. Nr 27, poz. 333, z 2001 r. Nr 34, poz. 409 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 215. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U. Nr 45, poz. 425) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U. Nr 97, poz. 454, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się pracownikowi z dniem powierzenia czynności kontrolnych."; 2) w § 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy.", b) uchyla się ust. 2; 3) w § 15 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia."; 4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 5) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) w tabeli A w cz. I lp. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1Dyrektor: zakładu, jednostkiXVII-XXIdo 10 Zastępca dyrektora: zakładu, jednostki Główny księgowy: zakładu, jednostkiXVI-XXdo 9 2Dyrektor: gospodarstwa pomocniczego, zespołu kasyn i bufetówXIV-XVIIIdo 8" b) tabela F otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 6) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w ust. 1 uchyla się pkt 2. § 2. Pracownikowi otrzymującemu do dnia 31 marca 2004 r. dodatek na podstawie § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wymienionego w § 1 za pracę wykonywaną przy obsłudze elektronicznych monitorów ekranowych, o której mowa w ust. 1 pkt 2 załącznika nr 4 do tego rozporządzenia, kwotę tego dodatku włącza się do wynagrodzenia zasadniczego. § 3. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów § 1 pkt 1 i 6 oraz § 2, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 425) Załącznik nr 1 TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO A. dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-3 rozporządzenia, z wyłączeniem pracowników zatrudnionych w Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Zarządzie Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Biurze Ochrony Rządu oraz zakładzie budżetowym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji "Lotnisko Warszawa-Babice" Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I700- 890 II705- 900 III710- 920 IV715- 950 V720- 980 VI725-1.020 VII730-1.085 VIII750-1.170 IX770-1.260 X795-1.350 XI820-1.450 XII845-1.570 XIII875-1.690 XIV905-1.815 XV940-1.950 XVI990-2.100 XVII1.040-2.300 XVIII1.100-2.600 XIX1.200-3.100 XX1.300-3.600 XXI1.400-4.100 B. dla pracowników zatrudnionych w Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Zarządzie Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Biurze Ochrony Rządu, zakładzie budżetowym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji "Lotnisko Warszawa-Babice" Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I740- 890 II755- 900 III770- 920 IV790- 950 V810- 990 VI830-1.050 VII855-1.130 VIII880-1.220 IX910-1.310 X940-1.410 XI970-1.520 XII1.000-1.630 XIII1.030-1.740 XIV1.070-1.865 XV1.110-2.000 XVI1.160-2.200 XVII1.250-2.400 XVIII1.340-2.600 XIX1.450-3.100 XX1.560-3.600 XXI1.680-4.100 Załącznik nr 2 F. dla pracowników zatrudnionych w Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaGrupa dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Główny Inspektor Sanitarny MSWiAXX-XXI10wg odrębnych przepisów 2Główny księgowyXVIII-XX9wg odrębnych przepisów 3Państwowy Inspektor Sanitarny MSWiA na obszarze województwaXVII-XIX7wg odrębnych przepisów Naczelnik Wydziału Koordynacji i Nadzoru Sanitarnego 4Naczelnik wydziałuXVI-XVIII7wyższe5 5Główny specjalistaXV-XVII6wyższe5 Radca prawnywg odrębnych przepisów 6Starszy asystent ds. sanitarnychXV-XVII-wg odrębnych przepisów 7Pełnomocnik ds. ochrony informacji niejawnychXIV-XVII-wg odrębnych przepisów 8Asystent ds. sanitarnychXIV-XVII-wg odrębnych przepisów 9Młodszy asystent ds. sanitarnych XIII-XVI -wg odrębnych przepisów Starszy: specjalista, informatykwyższe5 10Specjalista, informatykXII-XIV-wyższe3 11Starszy instruktor: higieny, ds. oświaty zdrowotnejXI-XIII-wg odrębnych przepisów 12Kierownik kancelarii tajnejX-XII5wg odrębnych przepisów 13Inspektor ds. bezpieczeństwa i higieny pracy IX-XII -wg odrębnych przepisów Starszy księgowywyższe1 średnie4 14Instruktor: higieny, ds. oświatyIX-XII-wg odrębnych przepisów 15Starszy referent, kasjer, archiwistaVIII-XI-średnie2 16Starszy magazynierVII-IX-średnie1 17Statystyk medyczny, referent, księgowyVII-X-średnie- 18Kontroler sanitarny, sekretarkaVI-IX-średnie- 19MagazynierVI-VIII-średnie- 20KierowcaVI-VII-wg odrębnych przepisów 21Starszy dozorcaII-V-podstawowe2 22Dozorca, sprzątaczka, goniecI-IV-podstawowe- 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 258, z 1998 r. Nr 45, poz. 279, z 1999 r. Nr 16, poz. 149 i Nr 50, poz. 514, z 2000 r. Nr 36, poz. 411, z 2001 r. Nr 50, poz. 527, z 2002 r. Nr 109, poz. 963 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 211. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa (Dz. U. Nr 45, poz. 426) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa (Dz. U. Nr 94, poz. 430, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy."; 2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia w Tabeli stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników: a) w części A lp. 1 otrzymuje brzmienie: 12345 "1Kierownik zespołuXVI-XVIIIwyższe7 Główny specjalista Główny rewident Audytor wewnętrznywedług odrębnych przepisów" Radca prawny Kapelan b) w części B lp. 2 otrzymuje brzmienie: 12345 "2Audytor wewnętrznyXV-XVIIwedług odrębnych przepisów" Radca prawny 3) załącznik nr 1a do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 426) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I810-1.190 II850-1.240 III900-1.290 IV950-1.340 V1.000-1.390 VI1.050-1.440 VII1.100-1.490 VIII1.160-1.550 IX1.220-1.610 X1.290-1.700 XI1.390-1.800 XII1.490-1.910 XIII1.590-2.030 XIV1.690-2.140 XV1.800-2.260 XVI1.910-2.460 XVII2.030-2.790 XVIII2.230-3.200 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200 poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 260, z 1998 r. Nr 53, poz. 335, z 1999 r. Nr 45, poz. 448, z 2000 r. Nr 30, poz. 374, z 2001 r. Nr 43, poz. 486 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 206. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 45, poz. 427) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 169, poz. 1386) oraz art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 25, poz. 205) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń i innych świadczeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 427) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I750- 890 II760- 920 III770- 980 IV780-1.040 V790-1.100 VI800-1.170 VII810-1.260 VIII820-1.340 IX840-1.420 X870-1.500 XI900-1.610 XII930-1.710 XIII960-1.830 XIV990-1.990 XV1.030-2.140 XVI1.080-2.370 XVII1.130-2.600 XVIII1.180-2.850 XIX1.240-3.110 XX1.300-3.400 XXI1.400-3.750 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081). 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 45, poz. 428) Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 128, poz. 838, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dodatek, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższy od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 3))."; 2) uchyla się § 14; 3) załączniki nr 1-5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 428) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW NAUKOWYCH StanowiskoKwota w złotych 12 Profesor2.490-5.400 Docent2.080-4.500 Adiunkt1.690-3.400 Asystent1.350-2.390 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ StanowiskoKwota w złotych 12 Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany1.690-3.270 Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany1.530-2.960 Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej1.530-2.300 Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej1.210-1.970 Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW, O KTÓRYCH MOWA W § 2 PKT 3 ROZPORZĄDZENIA Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730- 850 II735- 860 III740- 880 IV755- 910 V770- 960 VI785-1.020 VII800-1.100 VIII815-1.180 IX830-1.300 X850-1.420 XI875-1.540 XII900-1.670 XIII925-1.800 XIV950-1.950 XV980-2.110 XVI1.010-2.280 XVII1.070-2.470 XVIII1.150-2.660 XIX1.240-2.870 XX1.380-3.100 Załącznik nr 4 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW DZIAŁALNOŚCI PODSTAWOWEJ ZATRUDNIONYCH W BIBLIOTEKACH, ARCHIWUM, MUZEUM ZIEMI Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 V730-1.130 VI750-1.170 VII780-1.230 VIII815-1.330 IX850-1.440 X890-1.560 XI950-1.680 XII1.020-1.800 XIII1.100-1.930 XIV1.190-2.060 XV1.290-2.190 XVI1.390-2.330 XVII1.490-2.470 XVIII1.600-2.680 Załącznik nr 5 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH I PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I3,40- 5,90 II3,50- 6,10 III3,60- 6,40 IV3,70- 6,70 V3,80- 7,10 VI3,90- 7,50 VII4,00- 8,00 VIII4,20- 8,60 IX4,40- 9,20 X4,80- 9,80 XI5,20-10,50 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 65, poz. 426, z 1999 r. Nr 56, poz. 595, z 2000 r. Nr 38, poz. 429, z 2001 r. Nr 43, poz. 485 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 380. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego oraz w Resortowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej (Dz. U. Nr 45, poz. 429) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego oraz w Resortowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej (Dz. U. Nr 99, poz. 458, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 429) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I750- 890 II760- 920 III770- 980 IV780-1.040 V790-1.100 VI800-1.170 VII810-1.260 VIII820-1.340 IX840-1.420 X870-1.500 XI900-1.610 XII930-1.710 XIII960-1.830 XIV990-1.990 XV1.030-2.140 XVI1.080-2.370 XVII1.130-2.600 XVIII1.180-2.850 XIX1.240-3.110 XX1.300-3.400 XXI1.400-3.750 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie jest wydane na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 241, z 1998 r. Nr 42, poz. 251, z 1999 r. Nr 9, poz. 83 i Nr 36, poz. 350, z 2000 r. Nr 27, poz. 337 i Nr 56, poz. 672, z 2001 r. Nr 32, poz. 376 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 208. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 45, poz. 432) Na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 94, poz. 431, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2004 r. (poz. 432) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I750- 890 II760- 920 III770- 980 IV780-1.040 V790-1.100 VI800-1.170 VII810-1.260 VIII820-1.340 IX840-1.420 X870-1.500 XI900-1.610 XII930-1.710 XIII960-1.830 XIV990-1.990 XV1.030-2.140 XVI1.080-2.370 XVII1.130-2.600 XVIII1.180-2.850 XIX1.240-3.110 XX1.300-3.400 XXI1.400-3.750 XXII3.090-4.100 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081). 3) Zgodnie z art. 19 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) niniejsze rozporządzenie wydane jest na podstawie art. 773 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 191, z 1998 r. Nr 41, poz. 235, z 1999 r. Nr 7, poz. 61 i Nr 36, poz. 353, z 2000 r. Nr 27, poz. 331, z 2001 r. Nr 32, poz. 380 oraz z 2003 r. Nr 25, poz. 207). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 45, poz. 434) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 246, z późn. zm. 2)) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Stawki uposażenia określone w rozporządzeniu przysługują żołnierzom zawodowym od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 marca 2004 r. (poz. 434) Załącznik nr 1 STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STOPNIA WOJSKOWEGO Z UWZGLĘDNIENIEM WYSŁUGI LAT Stopień wojskowyMiesięcznie w złotych - przy wysłudze lat: do 2pow. 2pow. 5pow. 8pow. 11pow. 14pow. 17pow. 20pow. 23pow. 26pow. 29pow. 32pow. 35 Marszałek Polski 2.500,0 generał admirał 2.101,02.172,0 generał broni admirał floty 1.796,01.866,01.937,0 generał dywizji wiceadmirał 1.491,01.561,01.631,01.702,0 generał brygady kontradmirał 1.209,01.256,01.326,01.397,01.467,0 pułkownik komandor 986,01.016,01.045,01.074,01.103,01.133,01.161,01.189,0 podpułkownik kmdr por. 895,0922,0947,0972,0998,01.023,01.048,01.072,01.096,0 major kmdr ppor. 806,0831,0857,0882,0907,0934,0959,0984,01.007,01.030,0 kapitan kpt. mar. 722,0748,0774,0800,0825,0849,0875,0899,0925,0949,0972,0 porucznik por. mar. 654,0680,0705,0731,0758,0783,0808,0832,0857,0882,0906,0929,0 podporucznik ppor. mar.583,0608,0633,0658,0685,0701,0737,0763,0789,0816,0842,0867,0892,0 st. chor. szt. st. chor. szt. mar. 675,0691,0707,0724,0740,0758,0774,0790,0 chorąży sztabowy chor. szt. mar. 634,0650,0667,0683,0700,0716,0732,0749,0765,0 mł. chor. szt. mł. chor. szt. mar. 605,0621,0637,0654,0670,0687,0703,0719,0736,0752,0 starszy chorąży st. chor. mar. 574,0590,0607,0623,0640,0656,0672,0689,0705,0722,0738,0 chorąży chor. mar. 536,0552,0568,0585,0601,0618,0633,0648,0664,0679,0694,0709,0 młodszy chorąży mł. chor. mar.496,0513,0529,0546,0562,0579,0596,0611,0626,0642,0657,0672,0688,0 st. sierż. szt. st. bosman szt. 570,0580,0591,0602,0613,0624,0635,0646,0 sierżant sztabowy bosman sztabowy 529,0540,0551,0562,0573,0584,0594,0604,0615,0626,0 starszy sierżant starszy bosman 501,0512,0523,0533,0544,0555,0565,0576,0587,0 sierżant bosman 476,0487,0497,0508,0519,0530,0541,0552,0563,0 starszy plutonowy starszy bosmanmat 466,0477,0488,0499,0509,0520,0531,0542,0 plutonowy bosmanmat437,0457,0468,0479,0490,0501,0512,0523,0 Załącznik nr 2 STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO DLA STANOWISK PODSTAWOWYCH Grupa uposażeniaStopień etatowyMiesięcznie w złotych 123 Szef Sztabu Generalnego WPGenerał6.374,0 Dowódca rodzaju sił zbrojnychGenerał broni6.003,0 Dowódca korpusuGenerał broni5.836,0 Generał dywizji5.029,0 Dowódca okręgu wojskowegoGenerał dywizji5.029,0 Dowódca dywizjiGenerał dywizji4.813,0 Dowódca brygadyGenerał brygady3.893,0 Pułkownik2.872,0 Dowódca pułku Dowódca dywizjonu okrętów II rangiPułkownik2.710,0 Komandor Dowódca dywizjonu okrętów III rangiKomandor porucznik2.447,0 Dowódca batalionu (samodzielnego) Dowódca eskadry (samodzielnej) Dowódca batalionuPodpułkownik1.958,0 Podpułkownik1.786,0 Dowódca eskadryMajor1.634,0 Dowódca okrętu III rangiKapitan marynarki1.485,0 Dowódca kompanii Dowódca kluczaKapitan1.452,0 Dowódca plutonu, pilotPorucznik1.298,0 Podporucznik1.267,0 Chorąży1.226,0 Dowódca drużynyPodoficer zawodowy1.143,0 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 23, poz. 275, z 2002 r. Nr 73, poz. 671 i Nr 221, poz. 1861 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 272. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie działań podejmowanych przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 46, poz. 436) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 216, poz. 1824) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie działań podejmowanych przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 39, poz. 336) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Dotacje i pożyczki na warunkach i w trybie określonych w rozporządzeniu mogą być udzielane do dnia 30 kwietnia 2004 r."; 2) § 38 otrzymuje brzmienie: "§ 38. 1. Agencja może udzielić: 1) organowi prowadzącemu szkołę, zakład kształcenia nauczycieli, placówkę doskonalenia nauczycieli lub inną placówkę działającą w systemie oświaty, 2) szkole wyższej, 3) jednostce badawczo-rozwojowej, 4) innej osobie prawnej, która zgodnie ze statutem prowadzi działalność szkoleniową - zwanym dalej "organizatorem szkolenia", dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów organizowanego przez ten podmiot szkolenia małych lub średnich przedsiębiorców lub pracowników skierowanych przez małych lub średnich przedsiębiorców, zwanej dalej "dotacją szkoleniową". 2. Dotacja szkoleniowa może być udzielona na finansowanie kosztów szkolenia ogólnego mającego na celu podniesienie lub nabycie nowych kwalifikacji i umiejętności zawodowych przedsiębiorców lub pracowników, organizowanego w formie: 1) kursu lub 2) studiów podyplomowych. 3. Dotacja szkoleniowa nie może być udzielona na finansowanie kosztów szkolenia, które: 1) jest organizowane w celu osiągnięcia zysku lub 2) w całości lub w części odbywa się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia dotacją szkoleniową są: 1) wynagrodzenie osób prowadzących i administrujących szkoleniem oraz osób świadczących doradztwo związane ze szkoleniem, wraz z obowiązującymi składkami na ubezpieczenia społeczne; 2) koszty podróży, zakwaterowania i wyżywienia osób wymienionych w pkt 1; 3) koszty podróży, zakwaterowania i wyżywienia uczestników szkolenia; 4) amortyzacja narzędzi i wyposażenia w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby szkolenia, z wyłączeniem narzędzi i wyposażenia zakupionych z wykorzystaniem środków publicznych w okresie siedmiu lat przed realizacją szkolenia; 5) koszty wynajmu pomieszczeń związanych bezpośrednio z realizacją szkolenia; 6) koszty materiałów szkoleniowych; 7) koszty badań, analiz i ekspertyz, związanych z oceną potrzeb szkoleniowych uczestników szkolenia oraz z oceną efektywności szkolenia; 8) koszty działań promocyjnych i informacyjnych związanych z realizacją szkolenia; 9) koszty przeprowadzenia audytu szkolenia. 5. W kosztach kwalifikujących się do objęcia dotacją ujmuje się wynagrodzenia uczestników szkolenia, wraz z obowiązującymi składkami na ubezpieczenia społeczne, otrzymywane od ich pracodawców za okres uczestnictwa w szkoleniu - do wysokości 20 % całkowitych kosztów kwalifikujących się do objęcia dotacją szkoleniową. 6. Dotacja szkoleniowa z tytułu udziału w szkoleniu jednej osoby nie może przekroczyć 80 % przypadającej na tę osobę części kosztów netto kwalifikujących się do objęcia dotacją szkoleniową, o których mowa w ust. 4 i 5. 7. Organizator szkolenia dołącza do wniosku o udzielenie dotacji szkoleniowej program szkolenia, zawierający: 1) diagnozę potrzeb edukacyjnych osób, dla których ma być organizowane szkolenie, wynikających z potrzeb przedsiębiorców zatrudniających te osoby; 2) założenia organizacyjno-programowe, określające: a) nazwę formy nauczania, b) zakres tematyczny, c) sposób doboru uczestników oraz metody promocji i udzielania informacji o szkoleniu, d) czas trwania i sposób organizacji; 3) plan nauczania, określający w szczególności: a) przedmioty lub tematy nauczania, ich wymiar i treść, b) wykaz wykładowców, c) rozkład zajęć; 4) wykaz środków dydaktycznych i literatury; 5) wzór kwestionariusza oceny szkolenia przez jego uczestników. 8. Agencja podaje do publicznej wiadomości informację o rozpoczęciu przyjmowania wniosków o udzielenie dotacji szkoleniowej przez ogłoszenie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. 9. Agencja w ogłoszeniu, o którym mowa w ust. 8, podaje termin składania wniosków o udzielenie dotacji szkoleniowej. Agencja rozpatruje łącznie wszystkie wnioski o udzielenie dotacji szkoleniowej złożone w tym terminie. 10. Agencja, rozpatrując wniosek o udzielenie dotacji szkoleniowej, bierze pod uwagę w szczególności: 1) zgodność zakresu tematycznego szkolenia z potrzebami przedsiębiorców i ich pracowników; 2) koszty organizacji szkolenia w porównaniu z jego wymiarem; 3) doświadczenie organizatora szkolenia i wykładowców; 4) zapewnianie przez organizatora szkolenia prawidłowej realizacji szkolenia, w szczególności przez: a) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, b) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym, ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, c) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją. 11. Agencja podaje do publicznej wiadomości, przez zamieszczenie na stronie internetowej, informacje o przyznanych dotacjach, z określeniem ich kwoty, w terminie 30 dni po rozpatrzeniu wniosków o udzielenie dotacji szkoleniowej. Przepis § 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio."; 3) po § 38 dodaje się § 38a w brzmieniu: "§ 38a. Agencja może powierzyć regionalnej instytucji finansującej wykonywanie niektórych czynności związanych z udzielaniem przez Agencję dotacji szkoleniowej, a w szczególności promocję, udzielanie informacji, przyjmowanie wniosków i ich ocenę formalną oraz nadzorowanie sposobu wykorzystania dotacji. W takim przypadku stosuje się odpowiednio przepis § 44."; 4) w § 40 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uchwałą właściwego organu utworzyła wyodrębniony księgowo fundusz, zwany dalej "funduszem poręczeniowym", przeznaczony wyłącznie na udzielanie małym lub średnim przedsiębiorcom, posiadającym siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poręczeń lub gwarancji spłaty kredytów lub pożyczek, przy czym: a) poręczenia lub gwarancje udzielane po dniu 1 maja 2004 r. dotyczą kredytów lub pożyczek oprocentowanych nie niżej niż według stopy referencyjnej, określonej przez Komisję Europejską, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, obowiązującej w dniu zawarcia umowy o udzielenie kredytu lub pożyczki, b) poręczenia lub gwarancje są udzielane po przeprowadzeniu analizy ryzyka niespłacenia zaciąganego przez przedsiębiorcę zobowiązania, c) poręczenia lub gwarancje są udzielane za wynagrodzeniem uwzględniającym ryzyko, o którym mowa w lit. b, koszty administracyjne oraz zwrot na kapitale, d) poręczenia lub gwarancje są udzielane w wysokości nieprzekraczającej 80 % zobowiązania, którego dotyczą, e) poręczenia lub gwarancje nie są udzielane przedsiębiorcom będącym w trudnej sytuacji, przy czym za przedsiębiorcę będącego w trudnej sytuacji uważa się przedsiębiorcę, który wskutek poniesionych strat nie jest w stanie kontynuować działalności gospodarczej bez otrzymania pomocy publicznej,"; 5) w § 45 w ust. 4 w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) być niższa niż kwota 20.000 euro ani wyższa niż kwota: - 300.000 euro - w przypadku przedsięwzięcia skierowanego do osób określonych w ust. 2 pkt 1 lub 2, realizowanego przez powiat, - 100.000 euro - w pozostałych przypadkach, oraz"; 6) § 46 otrzymuje brzmienie: "§ 46. 1. Agencja może udzielić: 1) jednostce samorządu terytorialnego lub 2) osobie prawnej, która: a) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, b) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do świadczenia usług w zakresie promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich, c) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny oraz doświadczenie w zakresie realizacji programów promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich - dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów uruchomienia przedsięwzięcia, mającego na celu udzielanie pomocy osobom bezrobotnym i zagrożonym bezrobociem, zwanej dalej "dotacją na lokalną inicjatywę rynku pracy". 2. Przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1, powinno polegać na utworzeniu jednostki organizacyjnej, udzielającej osobom wymienionym w ust. 1 pomocy w zakresie: 1) informacji o rynku pracy, 2) pośrednictwa pracy, 3) poradnictwa zawodowego lub informacji zawodowej, 4) wsparcia psychologicznego mającego na celu ułatwienie powrotu do życia zawodowego, 5) doradztwa w zakresie podejmowania działalności gospodarczej, 6) możliwości podjęcia tymczasowego zatrudnienia, 7) informacji o możliwościach wykorzystania technik informatycznych dla stworzenia miejsca pracy lub uzyskania zatrudnienia - zwanej dalej "instytucją rynku pracy". 3. Dotacja na lokalną inicjatywę rynku pracy nie może przekraczać 75 % kosztów kwalifikujących się do objęcia tą dotacją, poniesionych przez podmiot określony w ust. 1 po zawarciu umowy o udzielenie dotacji, ani kwoty 100.000 euro. 4. Kosztami kwalifikującymi się do objęcia dotacją na lokalną inicjatywę rynku pracy są koszty: 1) badań potrzeb klientów instytucji rynku pracy; 2) szkolenia pracowników instytucji rynku pracy; 3) promocji instytucji rynku pracy; 4) przygotowania pomieszczeń na potrzeby instytucji rynku pracy - w kwocie stanowiącej nie więcej niż 20 % całkowitych kosztów kwalifikujących się do objęcia dotacją na lokalną inicjatywę rynku pracy; 5) wyposażenia instytucji rynku pracy - w kwocie stanowiącej nie więcej niż 20 % całkowitych kosztów kwalifikujących się do objęcia dotacją na lokalną inicjatywę rynku pracy. 5. Agencja dokonuje wyboru podmiotów, którym udzieli dotacji na lokalną inicjatywę rynku pracy, w drodze konkursu ofert ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. 6. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 5, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1 pkt 2; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 7. Agencja ocenia oferty złożone w ramach konkursu, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) zgodność oferty ze strategią rozwoju województwa lub programami rozwoju zasobów ludzkich i zatrudnienia przyjętymi przez Radę Ministrów; 2) kwalifikacje osób, które będą wykonywać usługi określone w ust. 2; 3) zdolność podmiotu określonego w ust. 1 do kontynuowania przedsięwzięcia po wykorzystaniu dotacji; 4) w przypadku oferty złożonej przez osobę prawną - zapewnianie przez tę osobę prawną prawidłowej realizacji przedsięwzięcia, w szczególności przez: a) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, b) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, c) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją."; 7) po § 46 dodaje się § 46a w brzmieniu: "§ 46a. 1. Agencja może udzielić osobie prawnej, która: 1) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, 2) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do świadczenia usług w zakresie rozwoju lokalnego, promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich oraz wiedzę w zakresie pozyskiwania środków finansowych z Unii Europejskiej, 3) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny oraz doświadczenie w zakresie realizacji programów rozwoju lokalnego, promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich - zwanej dalej "ośrodkiem", dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów przedsięwzięcia w zakresie promocji wiedzy o Europejskim Funduszu Społecznym, realizowanego na terenie określonego województwa, zwanej dalej "dotacją na regionalny ośrodek szkoleniowy EFS". 2. Przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1, powinno polegać na: 1) bezpłatnym świadczeniu podmiotom zainteresowanym pozyskaniem środków z Europejskiego Funduszu Społecznego usług informacyjnych, szkoleniowych i doradczych w tym zakresie, 2) bezpłatnym świadczeniu usług doradczych na rzecz podmiotów realizujących przedsięwzięcia finansowane z udziałem środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego, 3) organizacji seminariów i konferencji służących promowaniu wiedzy o Europejskim Funduszu Społecznym - przy czym, w ramach przedsięwzięcia, ośrodek powinien przeprowadzić co najmniej 800 godzin lekcyjnych szkoleń i zorganizować co najmniej 2 konferencje lub seminaria. 3. Do kosztów realizacji przedsięwzięcia zalicza się koszty działań, o których mowa w ust. 2, oraz pozostałe koszty bieżące bezpośrednio związane z realizacją przedsięwzięcia, w szczególności koszty promocji ośrodka. 4. Dotacja na regionalny ośrodek szkoleniowy EFS nie może: 1) przekroczyć 90 % kosztów netto określonych w ust. 3, poniesionych po zawarciu umowy o udzielenie dotacji; 2) być niższa niż kwota 50.000 euro ani wyższa niż kwota 70.000 euro. 5. Agencja dokonuje wyboru ośrodków, którym zostaną udzielone dotacje na regionalny ośrodek szkoleniowy EFS, w drodze konkursu ofert ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. W konkursie tym może zostać wybranych najwyżej 25 ośrodków, przy czym siedzibę w danym województwie mogą mieć najwyżej 2 wybrane ośrodki. 6. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 5, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 7. Agencja ocenia oferty złożone w ramach konkursu, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) dotychczasowe doświadczenie ośrodka w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3; 2) zapewnianie przez osoby bezpośrednio świadczące usługi, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, należytego poziomu ich świadczenia; 3) oczekiwane rezultaty przedsięwzięcia, określone w ofercie.". § 2. 1. Do udzielania przez Agencję dotacji: 1) na wniosek złożony przed dniem wejścia w życie rozporządzenia lub 2) w drodze konkursu ogłoszonego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia - stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. W przypadku umów zawartych przed dniem publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich stopy referencyjnej, o której mowa w § 40 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia wymienionego w § 1, przyjmuje się, że warunek określony w tym przepisie jest spełniony, jeżeli stopa oprocentowania kredytu lub pożyczki jest równa stopie referencyjnej oprocentowania rynkowego (stopie CIRR), ogłaszanej przez Sekretariat Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy uczniom podejmującym naukę w klasach pierwszych szkół podstawowych w roku szkolnym 2004/2005 (Dz. U. Nr 47, poz. 446) Na podstawie art. 91 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) oraz art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady i tryb udzielania w 2004 r. pomocy uczniom objętym Rządowym programem wyrównywania warunków startu szkolnego uczniów w 2004 r. "Wyprawka szkolna", ustanowionym uchwałą nr 27/2004 Rady Ministrów z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie Rządowego programu wyrównywania warunków startu szkolnego uczniów w 2004 r. "Wyprawka szkolna"; 2) warunki i kryteria dochodowe, uprawniające ucznia do pomocy, o której mowa w pkt 1. § 2. 1. Pomoc w formie wyprawki szkolnej, zwana dalej "wyprawką", przysługuje uczniowi, który w roku szkolnym 2004/2005 podejmuje naukę w klasie pierwszej szkoły podstawowej lub ogólnokształcącej szkoły muzycznej I stopnia, zwanej dalej "szkołą podstawową". 2. Wyprawkę przyznaje się uczniom z rodzin, w których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. 3. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności z powodów, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, wyprawka może być przyznana również uczniom z rodzin, w których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 110% kryterium dochodowego, o którym mowa w ust. 2. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach szkolna komisja do spraw pomocy materialnej może przyznać wyprawkę uczniowi niespełniającemu kryteriów, o których mowa w ust. 2 i 3. § 3. 1. Wyprawkę przyznaje się na wniosek rodziców ucznia, jego opiekuna prawnego, rodziców zastępczych, a także dyrektora szkoły, nauczyciela, pracownika socjalnego lub innej osoby, za zgodą przedstawiciela ustawowego lub rodziców zastępczych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na miejsce stałego pobytu ucznia lub w szkole podstawowej, do której uczeń będzie uczęszczał. Wniosek złożony w szkole przekazuje się do właściwego ośrodka pomocy społecznej. 3. W przypadku gdy uczeń czasowo przebywa w innej gminie niż gmina stałego pobytu, wniosek składa się w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na miejsce czasowego pobytu ucznia lub w szkole podstawowej, do której uczeń będzie uczęszczał. § 4. 1. W skład wyprawki wchodzą podręczniki szkolne o wartości do 100 zł. 2. Kierownik ośrodka pomocy społecznej sporządza listę dzieci uprawnionych do otrzymania wyprawki. 3. Szkolna komisja do spraw pomocy materialnej, na podstawie listy uczniów otrzymanej z ośrodka pomocy społecznej, przyznaje wyprawkę jako zasiłek losowy w formie rzeczowej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 47, poz. 448) Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 33, poz. 264) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1))."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia tabela I otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. (poz. 448) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I750-1.030 II760-1.080 III770-1.130 IV780-1.180 V790-1.260 VI800-1.370 VII810-1.490 VIII820-1.620 IX840-1.740 X870-1.860 XI900-1.990 XII930-2.110 XIII960-2.240 XIV990-2.400 XV1.030-2.710 XVI1.070-3.040 XVII1.110-3.370 XVIII1.150-3.700 XIX1.210-4.030 XX1.270-4.370 XXI1.330-4.710 XXII1.400-5.050 Załącznik nr 2 I. TABELA STANOWISK, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH WÓJTÓW (BURMISTRZÓW, PREZYDENTÓW MIAST), STAROSTÓW I MARSZAŁKÓW WOJEWÓDZTW Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy 123456 1Prezydent m.st. Warszawy5.3602.210-- 2Prezydent miasta (miasta na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańców3.910-5.0501.650-2.210-- 3Prezydent miasta (miasta na prawach powiatu)3.910-5.0501.340-1.860-- 4Wójt, burmistrz w gminie: - powyżej 100 tys. mieszkańców3.910-5.0501.340-1.860 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców3.610-4.7401.340-1.860-- - do 15 tys. mieszkańców3.300-4.4301.030-1.490 5Starosta w powiecie: - powyżej 120 tys. mieszkańców3.910-5.0501.340-1.860 - powyżej 60 tys. do 120 tys. mieszkańców3.610-4.7401.340-1.860-- - do 60 tys. mieszkańców3.300-4.4301.030-1.490 6Marszałek województwa w województwie: - powyżej 2 mln mieszkańców4.330-5.3601.650-2.210-- - do 2 mln mieszkańców4.330-5.0501.650-2.210 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie ustalania stopy zwrotu otwartych funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 47, poz. 449) Na podstawie art. 174 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady ustalania stopy zwrotu otwartego funduszu emerytalnego, zwanego dalej "funduszem", i średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich funduszy, w tym zasady zaokrąglania ustalonych wielkości; 2) sposób i termin zawiadamiania organu nadzoru przez fundusz o wysokości stopy zwrotu funduszu oraz sposób i termin przekazywania przez fundusz informacji o wysokości tej stopy na ogólnodostępnej stronie internetowej; 3) sposób podawania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich funduszy, o której mowa w art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zwanej dalej "ustawą"; 4) sposób i termin zawiadamiania organu nadzoru przez fundusz o wartości aktywów netto funduszu i wartości jednostki rozrachunkowej. § 2. 1. Fundusz ustala wysokość stopy zwrotu, zgodnie z art. 172 ust. 1 ustawy, w pierwszym dniu roboczym następującym po ostatnim dniu roboczym miesiąca rozliczeniowego. 2. Fundusz niezwłocznie po ustaleniu wysokości stopy zwrotu, nie później jednak niż do godziny 930 następnego dnia roboczego, zawiadamia organ nadzoru o wysokości stopy zwrotu. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, może być dokonane przez: 1) dostarczenie do siedziby organu nadzoru; 2) przekazanie faksem na numer wskazany przez organ nadzoru; 3) przekazanie drogą elektroniczną, na warunkach określonych przez organ nadzoru. 4. Fundusz zamieszcza na ogólnodostępnej stronie internetowej informację o wysokości stopy zwrotu w terminie i w sposób, o których mowa w ust. 2. § 3. 1. Wysokość średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich funduszy organ nadzoru ustala, zgodnie z art. 173 ustawy, niezwłocznie po sprawdzeniu zgodności informacji przekazanych w zawiadomieniach, o których mowa w § 2 ust. 2 i § 7 ust. 1, z bieżącymi informacjami, o których mowa w art. 195 ustawy, za dzień wyceny przypadający na ostatni dzień roboczy miesiąca rozliczeniowego. 2. Wysokość średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich funduszy jest podawana do publicznej wiadomości przez organ nadzoru, niezwłocznie po jej ustaleniu, przez: 1) przekazanie jej do wiadomości agencji informacyjnych, wskazanych przez organ nadzoru zgodnie z art. 169 ustawy; 2) umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie organu nadzoru; 3) publikowanie informacji o niej na ogólnodostępnej stronie internetowej. § 4. Wartość jednostki rozrachunkowej, na potrzeby ustalenia stopy zwrotu funduszu, oblicza się z dokładnością określoną w przepisach o rachunkowości funduszy emerytalnych, z uwzględnieniem § 6. § 5. Wysokość stopy zwrotu funduszu oraz średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich funduszy ustala się do trzech miejsc po przecinku, z uwzględnieniem § 6. § 6. Przy obliczaniu wartości jednostki rozrachunkowej, na potrzeby ustalenia stopy zwrotu funduszu, i ustalaniu stopy zwrotu oraz średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich funduszy zaokrągla się otrzymane wartości w następujący sposób: 1) jeśli następna cyfra po ostatniej cyfrze, do której oblicza się lub ustala wartość, mieści się w przedziale 0-4, zaokrągla się otrzymaną wartość w dół; 2) jeśli następna cyfra po ostatniej cyfrze, do której oblicza się lub ustala wartość, mieści się w przedziale 5-9, zaokrągla się wartość jednostki rozrachunkowej w górę. § 7. 1. Fundusz zawiadamia organ nadzoru o wartości aktywów netto i wartości jednostki rozrachunkowej tego funduszu do godziny 930 dnia roboczego następującego po dniu, w którym wartości te zostały ustalone. 2. Zawiadomienie jest dokonywane według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Do zawiadomienia przepisy § 2 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 marca 2004 r. (poz. 449) Załącznik nr 1 WZÓR ZAWIADOMIENIE O WYSOKOŚCI STOPY ZWROTU OTWARTEGO FUNDUSZU EMERYTALNEGO ZA OKRES OD ....... ROKU DO ....... ROKU Nazwa otwartego funduszu emerytalnego Siedziba i adres otwartego funduszu emerytalnego Numer powszechnego towarzystwa emerytalnego z rejestru przedsiębiorców Wartość jednostki rozrachunkowej w ostatnim dniu roboczym miesiąca rozliczeniowego Wartość jednostki rozrachunkowej w ostatnim dniu roboczym miesiąca rozliczeniowego przypadającego przed 36. miesiącami Stopa zwrotu Data i podpis upoważnionej osoby: Załącznik nr 2 WZÓR ZAWIADOMIENIE O WARTOŚCI AKTYWÓW NETTO I WARTOŚCI JEDNOSTKI ROZRACHUNKOWEJ OTWARTEGO FUNDUSZU EMERYTALNEGO Z DNIA ....... Nazwa otwartego funduszu emerytalnego Siedziba i adres otwartego funduszu emerytalnego Numer powszechnego towarzystwa emerytalnego z rejestru przedsiębiorców Wartość aktywów netto Wartość jednostki rozrachunkowej Data i podpis upoważnionej osoby: 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania stopy zwrotu i średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych, sposobu i terminu zawiadamiania Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi przez otwarty fundusz emerytalny o wysokości stopy zwrotu otwartego funduszu emerytalnego, wartości aktywów netto i wartości jednostki rozrachunkowej otwartego funduszu emerytalnego oraz sposobu podawania przez Prezesa Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy emerytalnych, a także sposobu i terminu przekazywania przez otwarty fundusz emerytalny informacji o wysokości stopy zwrotu funduszu do agencji informacyjnej (Dz. U. Nr 63, poz. 404). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie objęcia przepisami Prawa geologicznego i górniczego prowadzenia określonych robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej (Dz. U. Nr 47, poz. 450) Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie objęcia przepisami Prawa geologicznego i górniczego prowadzenia określonych robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej (Dz. U. Nr 62, poz. 561) w § 1 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w celu ochrony zabytków w kopalniach soli "Bochnia" w Bochni i "Wieliczka" w Wieliczce, w Kopalni Doświadczalnej Węgla Kamiennego "M-300" w likwidacji w Zabrzu oraz w Kopalni Zabytkowej - Muzeum w Tarnowskich Górach,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru członków funduszu emerytalnego, szczegółowego zakresu informacji, które powinny być zawarte w rejestrze, oraz zasad sporządzania i przechowywania kopii danych zawartych w rejestrze na wypadek jego utraty (Dz. U. Nr 47, poz. 451) Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru członków funduszu emerytalnego, szczegółowego zakresu informacji, które powinny być zawarte w rejestrze, oraz zasad sporządzania i przechowywania kopii danych zawartych w rejestrze na wypadek jego utraty (Dz. U. Nr 63, poz. 402) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Przepisy art. 89 ust. 2, art. 98 oraz art. 134 ust. 1 pkt 1, powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia, oznaczają przepisy ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych."; 2) w § 3 w pkt 1 uchyla się lit. c; 3) w § 4 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Wydruk komputerowy wszystkich danych zawartych w rejestrze albo kopię tych danych, sporządzoną na trwałym elektronicznym nośniku informacji, sporządza się według stanu na ostatni dzień roboczy każdego roku kalendarzowego, w terminie do 14 dnia roku następnego."; 4) § 8 i 9 otrzymują brzmienie: "§ 8. Fundusz emerytalny informuje organ nadzoru o miejscu przechowywania wydruku komputerowego wszystkich danych zawartych w rejestrze oraz kopii tych danych, sporządzonych na nośniku informacji, o którym mowa w § 4 ust. 5, w terminie 3 dni od dnia ich sporządzenia. § 9. Fundusz emerytalny niezwłocznie informuje organ nadzoru o każdym przypadku niewykonania przepisów niniejszego rozporządzenia, z jednoczesnym wskazaniem przyczyn oraz planowanego terminu i sposobu dostosowania prowadzonej działalności do przepisów rozporządzenia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie ramowego programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów, sposobu prowadzenia ewidencji egzaminatorów oraz trybu wpisywania i skreślania egzaminatorów z ewidencji (Dz. U. Nr 47, poz. 452) Na podstawie art. 9c ust. 8 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się ramowe programy szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie: 1) sprawdzianu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w szkole podstawowej, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum: a) w części obejmującej przedmioty humanistyczne, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, b) w części obejmującej przedmioty matematyczno-przyrodnicze, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) egzaminu maturalnego z przedmiotów: matematyka, biologia, chemia, fizyka i astronomia, geografia, informatyka, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; 4) egzaminu maturalnego z przedmiotów: historia, historia sztuki, historia muzyki, wiedza o społeczeństwie, wiedza o tańcu, język grecki i kultura antyczna, język łaciński i kultura antyczna, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia; 5) egzaminu maturalnego z przedmiotów: język polski, język mniejszości narodowej lub grupy etnicznej, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia; 6) egzaminu maturalnego z przedmiotu - język obcy nowożytny, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia; 7) egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 2. 1. Osoba ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów składa wniosek o wpis do ewidencji egzaminatorów, zwany dalej "wnioskiem", zawierający następujące dane: 1) imiona i nazwisko; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) numer PESEL; 4) adres zamieszkania; 5) nazwę i adres miejsca pracy; 6) określenie zakresu, w którym chce być egzaminatorem. 2. Do wniosku dołącza się: 1) urzędowo poświadczone kopie dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, o których mowa w art. 9c ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej "ustawą"; 2) urzędowo poświadczone kopie dokumentów potwierdzających posiadanie stażu pracy, o którym mowa w art. 9c ust. 3 pkt 2 ustawy; 3) oświadczenie o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 10 ust. 5 pkt 2-4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 213, poz. 2081). 3. Osoba będąca przedstawicielem pracodawcy lub organizacji pracodawców albo stowarzyszenia lub samorządu zawodowego ubiegająca się o wpis do ewidencji egzaminatorów w zakresie przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe do wniosku dołącza: 1) dokument potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w art. 9c ust. 4 pkt 1 ustawy; 2) urzędowo poświadczone kopie dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji i stażu pracy, o których mowa w art. 9c ust. 4 pkt 2 ustawy; 3) oświadczenie o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 10 ust. 5 pkt 2 - 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela. 4. Do wniosku dołącza się także zgodę na przetwarzanie danych osobowych zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285) - w przypadku wpisania osoby zainteresowanej do ewidencji egzaminatorów. 5. Wniosek składa się do właściwej ze względu na miejsce zamieszkania okręgowej komisji egzaminacyjnej, zwanej dalej "komisją okręgową". § 3. Wpis do ewidencji egzaminatorów następuje po stwierdzeniu spełniania wymagań i warunków, o których mowa w art. 9c ust. 3 lub 4 ustawy, oraz ukończeniu z wynikiem pozytywnym szkolenia dla kandydatów na egzaminatorów zakończonego egzaminem, o którym mowa w art. 9c ust. 3 pkt 4 ustawy. § 4. Wpis w ewidencji egzaminatorów obejmuje: 1) imiona i nazwisko egzaminatora; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) numer PESEL; 4) adres zamieszkania; 5) wskazanie zakresu, w którym jest egzaminatorem; 6) datę wpisu do ewidencji egzaminatorów; 7) nadany przez komisję okręgową: a) w przypadku egzaminatorów w zakresie sprawdzianu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w szkole podstawowej, egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum i egzaminu maturalnego - indywidualny dziewięciocyfrowy numer ewidencyjny egzaminatora, zawierający kolejno: - jednocyfrowy kod komisji okręgowej, - trzycyfrowy kod odpowiednio sprawdzianu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w szkole podstawowej, egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum albo egzaminu maturalnego, z uwzględnieniem uprawnienia do sprawdzania i oceniania prac odpowiednio uczniów (słuchaczy) niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących lub upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim - jeżeli egzaminator takie uprawnienie posiada, - pięć cyfr wynikających z kolejności wpisu do ewidencji egzaminatorów, b) w przypadku egzaminatorów w zakresie egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe: - indywidualny siedmioznakowy numer ewidencyjny egzaminatora, zawierający kolejno jednocyfrowy kod komisji okręgowej, znak "-" i pięć cyfr wynikających z kolejności wpisu do ewidencji egzaminatorów, - ośmioznakowy kod uprawnienia, zawierający kolejno pięć cyfr symbolu cyfrowego zawodu, znak "/" i dwie ostatnie cyfry roku uzyskania uprawnienia wraz z informacją o posiadaniu uprawnienia do sprawdzania i oceniania prac odpowiednio zdających niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących lub upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim - jeżeli egzaminator takie uprawnienie posiada. § 5. Ewidencja egzaminatorów jest prowadzona w formie elektronicznej bazy danych. § 6. Skreślenie egzaminatora z ewidencji egzaminatorów następuje na wniosek egzaminatora złożony do dyrektora właściwej komisji okręgowej albo z urzędu w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 5 pkt 2-4 ustawy. § 7. 1. W przypadku zmiany miejsca zamieszkania egzaminatora powodującej zmianę właściwości komisji okręgowej egzaminator składa: 1) do komisji okręgowej właściwej ze względu na dotychczasowe miejsce zamieszkania - wniosek o skreślenie z ewidencji egzaminatorów; 2) do komisji okręgowej właściwej ze względu na obecne miejsce zamieszkania - wniosek o wpis do ewidencji egzaminatorów. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zawiera dane, o których mowa w § 2 ust. 1. Do wniosku dołącza się oświadczenie o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 10 ust. 5 pkt 2-4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, a w przypadku osoby będącej przedstawicielem pracodawcy lub organizacji pracodawców albo stowarzyszenia lub samorządu zawodowego - także dokument potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w art. 9c ust. 4 pkt 1 ustawy. 3. Komisja okręgowa właściwa ze względu na obecne miejsce zamieszkania egzaminatora zwraca się do komisji okręgowej właściwej ze względu na dotychczasowe miejsce zamieszkania egzaminatora z wnioskiem o przekazanie dokumentów dotyczących egzaminatora, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 i 2 albo ust. 3 pkt 2, oraz informacji potwierdzającej ukończenie z wynikiem pozytywnym szkolenia dla kandydatów na egzaminatorów. Komisja okręgowa właściwa ze względu na dotychczasowe miejsce zamieszkania egzaminatora przekazuje dokumentację, której dotyczy wniosek, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 5 marca 2004 r. (poz. 452) Załącznik nr 1 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE SPRAWDZIANU PRZEPROWADZANEGO W OSTATNIM ROKU NAUKI W SZKOLE PODSTAWOWEJ1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Sprawdzian w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje sprawdzianu w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę sprawdzianu; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o sprawdzianie, b) przygotowaniem do sprawdzianu, c) przekazywaniem wyników sprawdzianu; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na sprawdzianieW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania sprawdzianu i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na sprawdzianie; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia zestawu zadań do przeprowadzania sprawdzianu.12 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi uczniów (słuchaczy) do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez uczniów (słuchaczy) i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi uczniów (słuchaczy) do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.214 4Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie sprawdzianu; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania sprawdzianu2 Razem godzin25 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie sprawdzianu przeprowadzanego dla uczniów (słuchaczy) niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz uczniów (słuchaczy) upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 2 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU PRZEPROWADZANEGO W OSTATNIM ROKU NAUKI W GIMNAZJUM W CZĘŚCI OBEJMUJĄCEJ PRZEDMIOTY HUMANISTYCZNE1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Egzamin w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie, b) przygotowaniem do egzaminu, c) przekazywaniem wyników egzaminu; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminie w części obejmującej przedmioty humanistyczneW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia zestawu zadań do przeprowadzania egzaminu.12 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi uczniów (słuchaczy) do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez uczniów (słuchaczy) i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi uczniów (słuchaczy) do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.214 4Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu w części obejmującej przedmioty humanistyczne2 Razem godzin25 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu przeprowadzanego dla uczniów (słuchaczy) niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz uczniów (słuchaczy) upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 3 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU PRZEPROWADZANEGO W OSTATNIM ROKU NAUKI W GIMNAZJUM W CZĘŚCI OBEJMUJĄCEJ PRZEDMIOTY MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZE1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Egzamin w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie, b) przygotowaniem do egzaminu, c) przekazywaniem wyników egzaminu; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminie w części obejmującej przedmioty matematyczno -przyrodniczeW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia zestawu zadań do przeprowadzania egzaminu.12 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi uczniów (słuchaczy) do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez uczniów (słuchaczy) i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi uczniów (słuchaczy) do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.214 4Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu w części obejmującej przedmioty matematyczno - przyrodnicze2 Razem godzin25 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu przeprowadzanego dla uczniów (słuchaczy) niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz uczniów (słuchaczy) upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 4 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU MATURALNEGO Z PRZEDMIOTÓW: MATEMATYKA, BIOLOGIA, CHEMIA, FIZYKA I ASTRONOMIA, GEOGRAFIA, INFORMATYKA1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Egzamin maturalny w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu maturalnego w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu maturalnego; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie maturalnym, b) przygotowaniem do egzaminu maturalnego, c) przekazywaniem wyników egzaminu maturalnego; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminie maturalnym z przedmiotów: matematyka, biologia, chemia, fizyka i astronomia, geografia, informatykaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu maturalnego i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie maturalnym; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia arkusza egzaminacyjnego do przeprowadzania egzaminu maturalnego.25 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi zdających do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez zdających i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi zdających do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.19 4Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu maturalnego; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu maturalnego z przedmiotów: matematyka, biologia, chemia, fizyka i astronomia, geografia, informatyka4 Razem godzin25 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu maturalnego przeprowadzanego dla zdających niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz zdających upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 5 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU MATURALNEGO Z PRZEDMIOTÓW: HISTORIA, HISTORIA SZTUKI, HISTORIA MUZYKI, WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE, WIEDZA O TAŃCU, JĘZYK GRECKI I KULTURA ANTYCZNA, JĘZYK ŁACIŃSKI I KULTURA ANTYCZNA1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Egzamin maturalny w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu maturalnego w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu maturalnego; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie maturalnym, b) przygotowaniem do egzaminu maturalnego, c) przekazywaniem wyników egzaminu maturalnego; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminie maturalnym z przedmiotów: historia, historia sztuki, historia muzyki, wiedza o społeczeństwie, wiedza o tańcu, język grecki i kultura antyczna, język łaciński i kultura antycznaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu maturalnego i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie maturalnym; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia arkusza egzaminacyjnego do przeprowadzania egzaminu maturalnego.25 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi zdających do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez zdających i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi zdających do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.213 4Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu maturalnego; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu maturalnego z przedmiotów: historia, historia sztuki, historia muzyki, wiedza o społeczeństwie, wiedza o tańcu, język grecki i kultura antyczna, język łaciński i kultura antyczna4 Razem godzin30 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu maturalnego przeprowadzanego dla zdających niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz zdających upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 6 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU MATURALNEGO Z PRZEDMIOTÓW: JĘZYK POLSKI, JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Egzamin maturalny w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu maturalnego w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu maturalnego; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie maturalnym, b) przygotowaniem do egzaminu maturalnego, c) przekazywaniem wyników egzaminu maturalnego; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminie maturalnym z przedmiotów: język polski, język mniejszości narodowej lub grupy etnicznejW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu maturalnego i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie maturalnym; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia arkusza egzaminacyjnego do przeprowadzania egzaminu maturalnego.25 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi zdających do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez zdających i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi zdających do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.210 4Konstruowanie tematów do części ustnej egzaminu maturalnegoW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować ogólne zasady konstruowania tematów do części ustnej egzaminu maturalnego; 2) konstruować tematy do części ustnej egzaminu maturalnego.24 5Ocenianie części ustnej egzaminu maturalnegoW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) oceniać prezentację zdającego według ustalonych kryteriów; 2) formułować pytania w sposób umożliwiający pełną ocenę wiadomości i umiejętności zdającego; 3) uzasadniać ocenę, uwzględniając ustalone kryteria.16 6Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu maturalnego; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu maturalnego z przedmiotów: język polski, język mniejszości narodowej lub grupy etnicznej4 Razem godzin szkolenia40 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu maturalnego przeprowadzanego dla zdających niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz zdających upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 7 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU MATURALNEGO Z PRZEDMIOTU - JĘZYK OBCY NOWOŻYTNY1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia 1Egzamin maturalny w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu maturalnego w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu maturalnego; 6) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie maturalnym, b) przygotowaniem do egzaminu maturalnego, c) przekazywaniem wyników egzaminu maturalnego; 7) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminie maturalnym z przedmiotu - język obcy nowożytnyW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu maturalnego i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie maturalnym; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia arkusza egzaminacyjnego do przeprowadzania egzaminu maturalnego.25 3Sprawdzanie i ocenianie odpowiedzi do zadań otwartychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania odpowiedzi zdających do zadań otwartych według ustalonych kryteriów; 2) kwalifikować błędy popełniane przez zdających i oznaczać je; 3) stosować procedury związane ze sprawdzaniem i ocenianiem odpowiedzi zdających do zadań otwartych; 4) współpracować z innymi egzaminatorami.210 4Ocenianie części ustnej egzaminu maturalnegoW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) oceniać prezentację zdającego według ustalonych kryteriów; 2) formułować pytania w sposób umożliwiający pełną ocenę wiadomości i umiejętności zdającego; 3) uzasadniać ocenę, uwzględniając ustalone kryteria.16 5Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu maturalnego; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu maturalnego z przedmiotu - język obcy nowożytny4 Razem godzin34 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu maturalnego przeprowadzanego dla zdających niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz zdających upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. Załącznik nr 8 RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA KANDYDATÓW NA EGZAMINATORÓW W ZAKRESIE EGZAMINU POTWIERDZAJĄCEGO KWALIFIKACJE ZAWODOWE1) Lp.Blok tematycznyCele szkoleniaLiczba godzin szkolenia wykładyćwiczenia Część I2) 1Egzamin w systemie oceniania i egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) scharakteryzować obowiązujący system oceniania i egzaminowania; 2) stosować przepisy prawa dotyczące oceniania i egzaminowania; 3) opisywać i rozróżniać zadania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 4) określić miejsce i funkcje egzaminu w systemie egzaminowania; 5) opisać strukturę i formę egzaminu; 6) określić rolę i zadania pracodawcy związane z przeprowadzaniem egzaminu; 7) określić rolę i zadania szkoły związane z: a) przekazywaniem informacji o egzaminie, b) przygotowaniem do egzaminu, c) przekazywaniem wyników egzaminu; 8) określić rolę egzaminatora w systemie egzaminów zewnętrznych.2- 2Zadania na egzaminieW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić przepisy prawa będące podstawą przygotowywania zadań; 2) opisać standardy wymagań będące podstawą przeprowadzania egzaminu i rozróżniać poszczególne elementy ich struktury; 3) rozróżniać rodzaje, formy i typy zadań; 4) określić zakres umiejętności, które sprawdzają poszczególne rodzaje zadań; 5) określić przydatność poszczególnych rodzajów zadań do stosowania na egzaminie; 6) przedstawić proces tworzenia i doskonalenia arkusza egzaminacyjnego do przeprowadzania egzaminu.22 3Sprawdzanie i ocenianie zadań egzaminacyjnychW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) opisać i stosować zasady oceniania planu działania sporządzonego w formie pisemnej w zadaniu praktycznym według ustalonych kryteriów; 2) opisać i stosować zasady oceniania operacji i czynności związanych z wykonaniem zadania praktycznego według ustalonych kryteriów; 3) opisać i stosować zasady oceniania ustnych wypowiedzi zdających (prezentowanie) w etapie praktycznym egzaminu według ustalonych kryteriów; 4) wyjaśnić zasady ustalania wyniku egzaminu; 5) współpracować z innymi egzaminatorami.15 4Zadania i obowiązki egzaminatora. Etyczne i moralne aspekty egzaminowaniaW wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) wymienić zadania i obowiązki egzaminatora; 2) określić rolę i kompetencje egzaminatora w zakresie egzaminu; 3) wymienić i omówić priorytetowe zasady etyki w postępowaniu egzaminatora.11 Część II3) 5Ocenianie wykonywania zadań egzaminacyjnych w etapie praktycznym4)W wyniku realizacji bloku tematycznego uczestnik szkolenia powinien umieć: 1) określić umiejętności sprawdzane w etapie praktycznym egzaminu w danym zawodzie, ujęte w standardach wymagań będących podstawą przeprowadzania egzaminu; 2) rozpoznawać i oceniać operacje i czynności wykonywane przez zdających ujęte w karcie obserwacji, według ustalonych kryteriów; 3) oceniać wypowiedzi pisemne i ustne zdających; 4) stosować procedury związane z przeprowadzaniem, obserwacją i ocenianiem wykonywania zadania praktycznego; 5) współpracować z innymi egzaminatorami.-20 Egzamin ze znajomości zasad przeprowadzania i oceniania egzaminu (składający się z części teoretycznej i części praktycznej; część praktyczna jest przeprowadzana w grupach liczących nie więcej niż 6 osób)6 Razem godzin40 1) W przypadku szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie egzaminu przeprowadzanego dla zdających niesłyszących i słabosłyszących, niewidomych i słabowidzących oraz zdających upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim należy uwzględnić specyfikę danej niepełnosprawności. 2) Zajęcia w ramach części I są prowadzone w grupach liczących nie więcej niż 24 osoby; w zajęciach mogą uczestniczyć kandydaci na egzaminatorów w zakresie egzaminu dla różnych zawodów. 3) Zajęcia w ramach części II są prowadzone w grupach liczących nie więcej niż 24 osoby; w zajęciach mogą uczestniczyć wyłącznie kandydaci na egzaminatorów w zakresie egzaminu dla danego zawodu. 4) Należy zorganizować pełną obserwację wykonania zadania praktycznego na stanowisku egzaminacyjnym w grupach liczących nie więcej niż 12 osób. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 47, poz. 453) Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 108, poz. 1153, z 2002 r. Nr 229, poz. 1915 oraz z 2003 r. Nr 146, poz. 1419) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 uchyla się pkt 3; 2) w § 3 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Osoby lub jednostki, określone w art. 5 ust. 1 ustawy, obliczają i dokonują zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, zwanego dalej "podatkiem": 1) w kasie właściwego organu podatkowego lub 2) na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego - chyba że podatek pobierany jest przez płatnika. 2. Podmioty, o których mowa w art. 4 pkt 1 ustawy, składają właściwemu organowi podatkowemu jedną deklarację."; 3) użyte w § 4 w ust. 1 w pkt 6, w § 5 w ust. 2 w pkt 3 i w ust. 5 w różnych przypadkach wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "organ podatkowy"; 4) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. W przypadku czynności cywilnoprawnych innych niż umowa spółki lub zmiana umowy spółki podatnicy w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r. mogą składać deklarację według wzoru określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów, o którym mowa w § 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, z wyjątkiem § 1 pkt 1-3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 marca 2004 r. (poz. 453) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 210, poz. 2037 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 42 i Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 47, poz. 454) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z tytułu diet przysługujących w związku z podróżą służbową, otrzymanego na podstawie odrębnych ustaw, w kwocie przekraczającej dochód zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)). § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych losowania otwartych funduszy emerytalnych dla ubezpieczonych, którzy nie dopełnili obowiązku zawarcia umów z funduszami (Dz. U. Nr 47, poz. 455) Na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych losowania otwartych funduszy emerytalnych dla ubezpieczonych, którzy nie dopełnili obowiązku zawarcia umów z funduszami (Dz. U. Nr 15, poz. 190) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się § 3; 2) w § 5 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Losowanie jest komisyjne i odbywa się w Centrali Zakładu o godzinie 1000. 2. Losowanie nadzoruje komisja powołana przez Prezesa Zakładu w porozumieniu z Komisją Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych."; 3) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W celu przeprowadzenia losowania każdy fundusz biorący udział w losowaniu, który został uwzględniony w wykazie przekazanym przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych do Zakładu, otrzymuje znacznik."; 4) w § 7: a) uchyla się ust. 1, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wyznaczenia ubezpieczonych, którzy podlegają losowaniu do funduszy, dokonuje się począwszy od pierwszego funduszu, ustalonego zgodnie z § 6 ust. 3, i od pierwszej osoby znajdującej się na liście.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 47, poz. 456) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 167, poz. 1629) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) cielę - młode zwierzę z gatunku bydło domowe (Bos taurus), bez względu na płeć, w wieku od dnia urodzenia do 6. miesiąca życia;", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) locha - samicę świni po pierwszym wyproszeniu: a) między okresem okołoporodowym a odsadzeniem prosiąt albo b) w okresie między odsadzeniem prosiąt a okresem okołoporodowym;", c) uchyla się pkt 5, d) pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie: "8) gniazdo - wydzielone miejsce przeznaczone do znoszenia jaj, w którym podłoga jest wykonana w sposób uniemożliwiający kurze kontakt z drucianą siatką; 9) gniazdo grupowe - gniazdo bez wewnętrznych przegród umożliwiające jednoczesne znoszenie jaj grupie ptaków;", e) pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) ściółka - suchy, miękki, dobrze nasiąkający materiał, w szczególności słomę lub trociny, kładziony na podłogę w pomieszczeniach inwentarskich w celu zapewnienia zwierzętom uczucia suchości i ciepła oraz stwarzający im warunki dla spełnienia potrzeb etologicznych;", f) dodaje się pkt 14 w brzmieniu: "14) świnia - zwierzę z gatunku świnia domowa (sus domestica), bez względu na wiek, przeznaczone do celów hodowlanych lub do tuczu."; 2) w § 3 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w systemie otwartym, z wyjątkiem kur, indyków, strusi, gęsi do ukończenia 6. tygodnia życia, kaczek do ukończenia 3. tygodnia życia, przepiórek do ukończenia 20. dnia życia oraz zwierząt futerkowych."; 3) w § 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Odchody zwierząt oraz niezjedzone resztki pasz usuwa się z pomieszczeń inwentarskich tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni, zanieczyszczenia paszy lub wody, oraz zabezpiecza się je przed muchami i gryzoniami."; 4) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Zwierzęta gospodarskie, z wyjątkiem świń, drobiu, lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek i tchórzy, są karmione co najmniej dwa razy dziennie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego."; 5) w § 12 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku utrzymywania cieląt grupowo, gdy nie są one żywione do woli lub z elektronicznych stacji odpasowych, każde cielę powinno mieć zapewniony dostęp do paszy w tym samym czasie. 2. Pasza dla cieląt powinna zawierać ilość żelaza zapewniającą we krwi cieląt poziom hemoglobiny wynoszący co najmniej 4,5 milimol/litr."; 6) w § 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jelenie i daniele, drób, lisy polarne i pospolite, jenoty, norki i tchórze karmi się co najmniej raz dziennie.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Lochom w okresie między odsadzeniem prosiąt a okresem okołoporodowym i loszkom zapewnia się wystarczającą ilość pokarmu wysokoenergetycznego oraz pokarmu objętościowego lub wysokowłóknistego."; 7) w § 15: a) w ust. 1 w pkt 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "bez uwięzi wolnostanowiskowo:", b) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, powierzchnia powinna, w przeliczeniu na jedną sztukę, wynosić w przypadku utrzymywania:", c) w ust. 5 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, powierzchnia powinna, w przeliczeniu na jedną sztukę, wynosić w przypadku utrzymywania:"; 8) w § 20 uchyla się pkt 3; 9) w § 26 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w kojcu wydziela się część ze ściółką o powierzchni pozwalającej na jednoczesny odpoczynek prosiąt."; 10) w § 28 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Prosięta odsadza się nie wcześniej niż w 28. dniu od dnia urodzenia. 2. W przypadku zagrożenia zdrowia lochy lub prosięcia, prosięta odsadza się nie wcześniej niż w 21. dniu od dnia urodzenia."; 11) w § 30: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) utrzymywania knurów pojedynczo, w przypadku krycia w kojcu - co najmniej 10 m2;", b) w ust. 3 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) loch - co najmniej 2,25 m2, przy czym dla loch prośnych co najmniej 1,3 m2 powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża - otwory odpływowe; 5) loszek po pokryciu - co najmniej 1,64 m2, przy czym co najmniej 0,95 m2 powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża - otwory odpływowe.", c) w ust. 5 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 10 loch lub loszek, w przypadku utrzymywania ich w okresie, o którym mowa w § 25 ust. 5, długość każdego z boków kojca powinna wynosić w przypadku grup:"; 12) w § 31 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 25 ust. 1 pkt 2, na betonowej podłodze szczelinowej:"; 13) w § 35 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) w przypadku utrzymywania matek z jagniętami do 3. miesiąca życia temperatura powietrza powinna wynosić co najmniej 6 °C."; 14) w § 39 w ust. 4 w pkt 2: a) lit. b otrzymuje brzmienie: "b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce.", b) uchyla się lit. c; 15) w § 41 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) ściółkę."; 16) w § 43 w ust. 1: a) w pkt 2: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce;", - uchyla się lit. c, b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) ściółkę w ilości umożliwiającej kurom dziobanie i grzebanie."; 17) w § 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W systemie utrzymywania kur nieśnych, o którym mowa w § 42 pkt 2, maksymalna obsada kur nieśnych na m2 powierzchni użytkowej podłogi w pomieszczeniu inwentarskim powinna wynosić 9 sztuk."; 18) w § 46 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podłogę klatki wykonuje się w sposób zapewniający podtrzymywanie wszystkich zwróconych ku przodowi pazurów nogi ptaka; jej nachylenie nie może być większe niż 8 ° lub 14 %."; 19) § 47 otrzymuje brzmienie: "§ 47. W przypadku gdy w pomieszczeniu inwentarskim są zainstalowane co najmniej 2 poziomy klatek, pomieszczenie to wyposaża się w urządzenia i sprzęt umożliwiające sprawdzanie wszystkich klatek oraz ułatwiające usuwanie z nich ptaków."; 20) w § 50: a) w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 10 ppm;", b) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 26 ppm; 3) temperatura jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia."; 21) § 66 otrzymuje brzmienie: "§ 66. Dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, szerokość kojca, o którym mowa w § 17 ust. 3 pkt 1 lit. a, może wynosić nie mniej niż 0,8 wysokości cielęcia w kłębie lub 90 cm ±10 % do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dla pozostałych obiektów zaś - do dnia 31 grudnia 2006 r."; 22) w § 72 w ust. 1 w pkt 2: a) lit. b otrzymuje brzmienie: "b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce.", b) uchyla się lit. c; 23) w § 74 w ust. 1: a) w pkt 2: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce;", - uchyla się lit. c, b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) urządzenie do skracania pazurów."; 24) uchyla się załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 26 marca 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 52, poz. 516) Na podstawie art. 12, art. 21 ust. 5 i art. 26 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 lipca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 107, poz. 940) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Na wniosek kandydata, minister właściwy do spraw finansów publicznych może skierować wnioskodawcę do odbycia praktyki w jednostce o innej właściwości miejscowej, niż określona w ust. 1 pkt 1 i 2."; 2) w § 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rozpoczęcie praktyki w jednostkach wymienionych w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 lub ust. 3 następuje nie później niż w okresie trzech miesięcy od dnia złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu na doradcę podatkowego, zwanego dalej "egzaminem".", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wniosek, o którym mowa w § 6 ust. 1, powinien być złożony nie później niż w terminie 75 dni od dnia złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu."; 3) w § 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Egzamin na doradcę podatkowego dla osób wymienionych w art. 20 ust. 2 i 5 ustawy, zwany dalej "egzaminem uzupełniającym", odbywa się w terminie, o którym mowa w § 12 ust. 1."; 4) § 30 otrzymuje brzmienie: "§ 30. Członkom Komisji Egzaminacyjnej przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży, dojazdów środkami komunikacji miejscowej i noclegów, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o należnościach przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z tym że: 1) koszty noclegu w hotelu udokumentowane rachunkiem są zwracane do wysokości równowartości 26 diet - za każdą dobę hotelową, 2) koszty podróży publicznymi środkami transportu są zwracane w wysokości zapłaconej ceny biletu za przejazd określonym środkiem transportu, z wyjątkiem przelotu samolotem, 3) w razie podróży samolotem, koszty są zwracane w wysokości kosztów, które ponieśliby, podróżując samochodem stanowiącym ich własność, jednakże nie więcej niż do wysokości zapłaconej ceny biletu za podróż samolotem.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie zwrotu na dochody budżetu państwa środków zgromadzonych na rachunkach członków otwartych funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 52, poz. 517) Na podstawie art. 111a ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa termin i tryb dokonywania przez otwarty fundusz emerytalny, zwany dalej "funduszem", za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "Zakładem", zwrotu na dochody budżetu państwa środków zgromadzonych na rachunku członka funduszu, w przypadku gdy właściwy organ emerytalny zawiadomi o ustaleniu członkowi funduszu prawa do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 lub prawa do jej zwiększenia na podstawie art. 14: 1) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66) lub 2) ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67). § 2. 1. Zawiadomienie o ustaleniu żołnierzowi lub funkcjonariuszowi prawa do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 lub prawa do jej zwiększenia na podstawie art. 14 ustaw wymienionych w § 1, zwane dalej "zawiadomieniem", właściwy organ emerytalny przekazuje do Zakładu. 2. Zawiadomienie przekazywane jest w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji ustalającej prawo do emerytury lub prawo do jej zwiększenia, z zastrzeżeniem § 7. 3. Zawiadomienie zawiera datę ustalenia prawa do emerytury lub prawa do jej zwiększenia, okresy służby uwzględnione w wymiarze emerytury oraz dane osobowe żołnierza lub funkcjonariusza: 1) imiona i nazwisko; 2) datę urodzenia; 3) numer ewidencyjny PESEL i numer identyfikacji podatkowej NIP, a w przypadku gdy żołnierzowi lub funkcjonariuszowi nie przyznano tych numerów lub jednego z nich - serię i numer dowodu osobistego lub paszportu; 4) adres zamieszkania. § 3. 1. Zakład ustala, czy osoba wskazana w zawiadomieniu jest członkiem funduszu na podstawie danych z Centralnego Rejestru Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych. 2. W przypadku gdy osoba wskazana w zawiadomieniu jest członkiem funduszu, Zakład przekazuje do funduszu powiadomienie o obowiązku zwrotu środków zgromadzonych na rachunku członka funduszu, zwane dalej "powiadomieniem", w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. 3. Fundusz przekazuje do Zakładu informację o kwocie środków podlegających zwrotowi, zwaną dalej "informacją", w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia. § 4. W celu ustalenia kwoty środków podlegających zwrotowi fundusz umarza jednostki rozrachunkowe zgromadzone na rachunku członka, według wartości jednostek na dzień wyceny poprzedzający dzień przekazania informacji do Zakładu. § 5. 1. Zakład pomniejsza kwotę składek odprowadzanych do funduszu o kwotę środków podlegających zwrotowi w najbliższym terminie odprowadzania składek po otrzymaniu informacji. 2. Kwotę środków podlegających zwrotowi Zakład przekazuje na dochody budżetu państwa w terminie 14 dni od dnia dokonania pomniejszenia. § 6. Zawiadomienia, powiadomienia i informacje przekazuje się przez teletransmisję danych w formie dokumentu elektronicznego, zgodnie z formatem określonym przez Zakład. § 7. Zawiadomienia dotyczące żołnierzy i funkcjonariuszy, którym prawo do emerytury lub prawo do jej zwiększenia zostało ustalone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, właściwy organ emerytalny przekazuje do Zakładu w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie (Dz. U. Nr 52, poz. 518) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie (Dz. U. Nr 175, poz. 1705 oraz z 2004 r. Nr 14, poz. 126) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 lipca 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie ochotniczego zgłaszania się do odbycia ćwiczeń wojskowych (Dz. U. Nr 52, poz. 519) Na podstawie art. 101a ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Żołnierz rezerwy, który ochotniczo zgłasza się do odbycia ćwiczeń wojskowych, zwany dalej "ochotnikiem", składa pisemny wniosek w tej sprawie do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego ochotnika lub jego pobytu czasowego trwającego ponad dwa miesiące. § 2. 1. We wniosku, o którym mowa w § 1, ochotnik zamieszcza w szczególności następujące dane: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca; 2) datę i miejsce urodzenia, numer PESEL; 3) kod pocztowy i adres zamieszkania; 4) kategorię zdolności do czynnej służby wojskowej; 5) aktualne miejsce pracy; 6) wykształcenie, nazwę szkoły, której jest absolwentem, zawód wyuczony i wykonywany oraz inne kwalifikacje, w tym przydatne w czynnej służbie wojskowej, a w szczególności: a) inspektora uprawnionego do prowadzenia szkoleń zawodowych lub sportowych, b) operatora specjalistycznego sprzętu i uzbrojenia wojskowego, c) operatora sprzętu przeznaczonego do robót ziemnych, d) operatora maszyn i urządzeń dźwigowo-transportowych, e) kierowcy posiadającego prawo jazdy kategorii C, f) kierowcy posiadającego prawo jazdy kategorii C+E, g) tłumacza, h) nurka, i) płetwonurka, j) skoczka spadochronowego, k) lekarza, pielęgniarza lub sanitariusza, l) kucharza; 7) poziom znajomości języków obcych. 2. Do wniosku, o którym mowa w § 1, ochotnik może dołączyć dokumenty uzasadniające powołanie go do odbycia ćwiczeń wojskowych. § 3. Do odbycia ćwiczeń wojskowych w trybie ochotniczym wojskowy komendant uzupełnień w pierwszej kolejności powołuje ochotników posiadających nadany przydział mobilizacyjny oraz tych, którzy złożyli przysięgę wojskową i posiadają kwalifikacje przydatne w czynnej służbie wojskowej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 2001 r. w sprawie ćwiczeń wojskowych żołnierzy rezerwy (Dz. U. Nr 13, poz. 118), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy zawodowych w celach niezwiązanych ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 52, poz. 520) Na podstawie art. 59 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb informowania przez żołnierzy zawodowych dowódców jednostek wojskowych o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową oraz postępowanie w sprawach wydawania przez tych dowódców zakazu wyjazdu za granicę. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, w przypadku żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji - dowódcę jednostki wojskowej wykonującego rozkaz o zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej, a w odniesieniu do żołnierza zawodowego przeniesionego do rezerwy kadrowej - organ, który przeniósł tego żołnierza do rezerwy kadrowej, lub dowódcę jednostki wojskowej, do którego żołnierz został skierowany do wykonywania zadań służbowych w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej. § 3. 1. Pisemną informację o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą, zwaną dalej "informacją", o której mowa w art. 59 ust. 1 ustawy, żołnierz zawodowy przedstawia dowódcy jednostki wojskowej za pośrednictwem kancelarii jednostki wojskowej. 2. W informacji żołnierz zawiera: 1) wskazanie zamierzonego miejsca i czasu pobytu za granicą; 2) określenie celu wyjazdu. 3. Informację żołnierz zawodowy składa na co najmniej siedem dni przed planowanym terminem przekroczenia granicy. 4. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe dowódcy jednostki wojskowej informację składa w kancelarii jednostki wojskowej bezpośredniego przełożonego. § 4. W przypadku wyjazdów w ramach małego ruchu granicznego w informacji żołnierz zawodowy podaje jednorazowo wyjazdy planowane w ciągu całego roku kalendarzowego. § 5. 1. Zakaz wyjazdu, o którym mowa w art. 59 ust. 2 ustawy, dowódca jednostki wojskowej wydaje w formie decyzji, którą doręcza się żołnierzowi zawodowemu, nie później niż na trzy dni przed planowanym terminem wyjazdu tego żołnierza za granicę. 2. Dowódca jednostki wojskowej przed wydaniem decyzji o zakazie wyjazdu żołnierza zawodowego za granicę może zwrócić się o wydanie opinii do właściwej jednostki organizacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych. 3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczący wyjazdu w ramach małego ruchu granicznego, dowódca jednostki wojskowej określa w miesiącach. § 6. 1. Odwołanie od decyzji zakazu wyjazdu i pobytu za granicą żołnierz zawodowy wnosi, z pominięciem drogi służbowej, do bezpośredniego przełożonego dowódcy jednostki wojskowej, który wydał kwestionowaną decyzję. 2. Przełożony dowódcy jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje odwołanie w terminie nie później niż na dzień przed planowanym terminem wyjazdu żołnierza zawodowego za granicę. § 7. 1. W przypadku nieodbycia zgłoszonego wyjazdu zagranicznego żołnierz zawodowy jest obowiązany powiadomić o tym fakcie dowódcę jednostki wojskowej. 2. Powiadomienia nie realizuje się w przypadku wyjazdów w ramach małego ruchu granicznego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach (Dz. U. Nr 89, poz. 444, z 1995 r. Nr 50, poz. 272 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 430), które traci moc, w zakresie uregulowanym w rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 marca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów jajecznych umieszczanych na rynku 2) (Dz. U. Nr 52, poz. 521) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) produkty jajeczne - produkty otrzymywane z jaj tego samego gatunku, ich poszczególnych składników lub ich mieszanin, po usunięciu skorupki oraz błony podskorupkowej, przeznaczone do spożycia przez ludzi w stanie płynnym, zagęszczone, suszone, skrystalizowane, zamrożone lub skoagulowane, z zawartością innych środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych lub bez tych substancji; 2) jaja stłuczki - jaja z uszkodzoną skorupką, lecz z nieuszkodzonymi błonami podskorupkowymi; 3) partia produktów jajecznych - ilość produktów jajecznych pozyskanych w takich samych warunkach, a w szczególności poddanych odkażeniu w czasie jednego ciągłego procesu; 4) partia wysyłkowa produktów jajecznych - ilość produktów jajecznych stanowiących pojedynczą dostawę do jednego miejsca przeznaczenia, w celu dalszego przetwarzania przez zakład lub przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi; 5) pakowanie - umieszczanie produktów jajecznych w opakowaniu. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) środków spożywczych wytwarzanych z produktów jajecznych, spełniających wymagania rozporządzenia; 2) sprzedaży bezpośredniej. § 3. 1. Produkty jajeczne wytwarza się z jaj kurzych, kaczych, gęsich, indyczych, perliczych albo przepiórczych, z wyłączeniem mieszanki jaj różnych gatunków, które: 1) zostały dostarczone do zakładu w opakowaniach spełniających wymagania określone w § 25; 2) nie zostały poddane inkubacji i są przeznaczone do spożycia przez ludzi; 3) posiadają w pełni ukształtowaną i nieuszkodzoną skorupkę; 4) posiadają oznaczenie zawartości procentowej jaj - w przypadku ich częściowego uzupełnienia przez środki spożywcze lub dozwolone substancje dodatkowe określone w przepisach Unii Europejskiej 3). 2. Wytwarzanie produktów jajecznych z jaj stłuczek jest dopuszczalne, jeżeli zostaną poddane obróbce cieplnej niezwłocznie po dostarczeniu ich do zakładu. 3. Wytwarzanie produktów jajecznych z surowców nienadających się do wytwarzania środków spożywczych jest niedopuszczalne. § 4. Jaja i produkty jajeczne nienadające się do spożycia niezwłocznie usuwa się i poddaje denaturacji w sposób uniemożliwiający ich wykorzystanie do spożycia oraz umieszcza w pomieszczeniu przeznaczonym do tego celu. § 5. 1. Produkty jajeczne poddaje się przetworzeniu. 2. Powiatowy lekarz weterynarii może zwolnić niektóre produkty jajeczne z obowiązku przetworzenia z przyczyn technologicznych związanych ze sposobem wytwarzania niektórych środków spożywczych zawierających produkty jajeczne; takie produkty poddaje się niezwłocznie obróbce w zakładzie wytwarzającym inne środki spożywcze. § 6. 1. Zakład wyposaża się w: 1) trwałe, nienasiąkliwe i nieprzepuszczalne posadzki, łatwe do czyszczenia i odkażania, ze spadkiem w kierunku instalacji kanalizacyjnej, przy czym kratki lub kanały ściekowe zaopatruje się w urządzenia zapobiegające wydostawaniu się zapachów i cofaniu się ścieków; 2) gładkie, trwałe i nienasiąkliwe ściany, pokryte zmywalnym materiałem w jasnych kolorach do wysokości co najmniej 2 m lub do wysokości składowania towaru w przypadku chłodni, zamrażalni i pomieszczeń do przechowywania jaj i produktów jajecznych; styki między ścianami oraz ścianami i posadzkami zaokrągla się; 3) drzwi wykonane z trwałego materiału, odpornego na uszkodzenia, łatwego do mycia; jeżeli drzwi wykonane są z drewna, obudowuje się je; 4) sufity o łatwej do czyszczenia powierzchni i o konstrukcji uniemożliwiającej gromadzenie się brudu lub pleśni, odpryskiwanie farby i kondensację pary wodnej; 5) urządzenia wentylacyjne i urządzenia wyciągowe do pary, wykluczające osadzanie się skroplin; 6) naturalne lub sztuczne oświetlenie; 7) odpowiednią w stosunku do liczby pracowników liczbę umywalek z doprowadzoną bieżącą wodą o temperaturze 35-40 °C, zaopatrzonych w środki do mycia i odkażania rąk oraz ręczniki jednorazowego użytku, przy czym krany nie mogą być uruchamiane za pomocą dłoni lub przedramienia; 8) urządzenia do mycia sprzętu i urządzeń, z gorącą wodą oraz do odkażania narzędzi; 9) urządzenia zabezpieczające pomieszczenia przed dostępem szkodników. 2. W zakładzie powinna znajdować się odpowiednia w stosunku do liczby pracowników liczba szatni, podzielonych na część czystą i brudną, z nienasiąkliwymi, nieprzepuszczalnymi i łatwymi do mycia posadzkami oraz ścianami, wyposażonych w: 1) natryski; 2) umywalki zaopatrzone w higieniczne środki do osuszania rąk; 3) toalety, których drzwi nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń produkcyjnych; umywalki i spłuczki w tych pomieszczeniach nie mogą być obsługiwane ręcznie. § 7. 1. Do zakładu doprowadza się bieżącą wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. 2. Do wytwarzania pary wodnej, w instalacjach przeciwpożarowych, urządzeniach chłodniczych i zamrażających używa się wody nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi, przy czym przewody doprowadzające taką wodę instaluje się w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu produktów jajecznych i wykorzystaniu jej do innych celów. 3. Para wodna oraz woda nieprzeznaczona do spożycia przez ludzi nie mogą: 1) mieć kontaktu z produktami jajecznymi; 2) być wykorzystane do mycia i odkażania pojemników, urządzeń i narzędzi używanych do produkcji produktów jajecznych. 4. Przewody doprowadzające wodę nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi: 1) prowadzi się oddzielnie od przewodów doprowadzających wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi; 2) oznacza się w sposób inny niż przewody doprowadzające wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. § 8. W zakładzie powinny znajdować się oddzielne pomieszczenia o powierzchni wystarczającej do przechowywania jaj oraz produktów gotowych - w zależności od ich rodzaju, w temperaturze otoczenia lub w warunkach chłodniczych, przy czym pomieszczenia chłodzone wyposaża się w termometry i urządzenia z automatycznym rejestrowaniem temperatury. § 9. W zakładzie powinny znajdować się pomieszczenia przeznaczone do: 1) wybijania jaj i zbierania ich zawartości oraz usuwania części skorupek i błon; 2) przechowywania innych środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych; 3) pakowania produktów jajecznych; w przypadku pakowania w jednorazowe opakowania wyodrębnia się miejsce do przechowywania tych opakowań oraz surowców do ich produkcji; 4) pasteryzacji produktów, jeżeli zakład nie posiada zamkniętego systemu pasteryzacji; 5) przechowywania środków myjących i dezynfekujących. § 10. Zakład wyposaża się w urządzenia do: 1) obróbki cieplej, w tym urządzenia do: a) pasteryzacji, wyposażone w: - system automatycznej rejestracji temperatur, - termometr rejestrujący, - system automatycznej kontroli zabezpieczający przed niedogrzaniem, b) pasteryzacji ciągłej, spełniające wymagania określone w lit. a, a ponadto wyposażone w: - system wykluczający mieszanie się produktów pasteryzowanych i niepasteryzowanych, - system automatycznej kontroli i rejestracji zabezpieczający przed takim mieszaniem; 2) transportu zawartości jaj; 3) rozmrażania produktów jajecznych, poddanych odkażaniu i obróbce, jeżeli jest to konieczne; 4) mycia i dezynfekcji stałych i przenośnych pojemników i zbiorników, usytuowane w oddzielnym pomieszczeniu lub wydzielonym miejscu; 5) mycia i odkażania jaj - w przypadku jaj zanieczyszczonych; 6) natychmiastowego usuwania lub oddzielnego przechowywania pustych skorupek lub jaj i produktów jajecznych nienadających się do spożycia przez ludzi, usytuowane w oddzielnym pomieszczeniu; 7) pakowania produktów jajecznych, w sposób zapobiegający ich zanieczyszczeniu. § 11. 1. Osoby, które wykonują czynności związane z pozyskiwaniem, przetwarzaniem lub składowaniem i pakowaniem jaj i produktów jajecznych, powinny: 1) używać czystej odzieży roboczej; 2) myć i odkażać ręce przed każdorazowym przystąpieniem do pracy; 3) mieć nakrycie głowy całkowicie zasłaniające włosy. 2. Stan zdrowia osób, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach, a ich kwalifikacje w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji - przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. 3. Palenie tytoniu, żucie tytoniu lub gumy, jedzenie i picie jest dopuszczalne tylko w pomieszczeniach lub miejscach wyznaczonych. § 12. 1. Niedopuszczalne jest wprowadzanie zwierząt na teren zakładu. 2. Zakład zabezpiecza się przed dostępem gryzoni, owadów i innych szkodników. § 13. 1. Urządzenia, sprzęt oraz pomieszczenia, w których znajdują się jaja, utrzymuje się w warunkach sanitarnych i technicznych wykluczających ich zanieczyszczenie. 2. Urządzenia, sprzęt oraz pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane z gładkich materiałów, łatwych do mycia, czyszczenia i odkażania, odpornych na korozję oraz nieuwalniających substancji chemicznych w ilościach mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi i oddziałujących negatywnie na właściwości organoleptyczne produktów jajecznych. 3. Urządzenia i sprzęt czyści się i odkaża kilkakrotnie w ciągu dnia, na koniec każdego dnia roboczego oraz przed ponownym użyciem w przypadku zabrudzenia. 4. Zamknięty system przewodów służący do transportu produktów jajecznych na terenie zakładu zaopatruje się w urządzenie do czyszczenia i odkażania wszystkich jego części; po czym przewody myje i płucze się wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi. 5. Pomieszczenia, sprzęt i urządzenia do obróbki produktów jajecznych nie mogą być używane do innych celów. 6. Powiatowy lekarz weterynarii może zezwolić na wykorzystanie pomieszczeń, sprzętu i urządzeń, o których mowa w ust. 5, do obróbki innych środków spożywczych, jeżeli produkty jajeczne zostaną zabezpieczone przed zanieczyszczeniem. § 14. 1. Środki myjące i dezynfekujące oraz inne środki chemiczne przechowuje się w wydzielonym, zamykanym pomieszczeniu, a ich stosowanie nie może stwarzać zagrożenia zanieczyszczenia surowców i produktów gotowych. 2. Urządzenia i sprzęt po ich użyciu myje i płucze się wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi. § 15. Jaja oraz produkty jajeczne dostarczone do zakładu przechowuje się w przeznaczonych do tego celu pomieszczeniach, o których mowa w § 8, przy czym tacek z jajami nie umieszcza się bezpośrednio na posadzce. § 16. 1. Jaja zanieczyszczone, po rozpakowaniu myje się i odkaża, a następnie suszy w wydzielonym pomieszczeniu przed dostarczeniem ich do pomieszczenia, w którym są wybijane. 2. Mycie nie powinno powodować zmian w zawartości jaj. 3. Materiałów opakowaniowych nie wnosi się do pomieszczenia, w którym jaja są wybijane. § 17. 1. Wybijanie jaj prowadzi się w sposób wykluczający ich skażenie, przy czym jaj nie zgniata się i nie odwirowuje. 2. Pozostałe po rozbiciu skorupki i błony podskorupkowe nie powinny przekraczać ilości 100 mg na 1 kg produktu jajecznego. 3. Jaja stłuczki poddaje się niezwłocznie przetworzeniu. § 18. 1. Jaja inne niż kurze, indycze lub perlicze przetwarza się oddzielnie. 2. Jeżeli urządzenia służące do przetwarzania jaj, o których mowa w ust. 1, wykorzystuje się również do przetwarzania jaj innych gatunków zwierząt, urządzenia te myje się i odkaża przed każdym wznowieniem produkcji. § 19. 1. Po wybiciu jaj białko, żółtko lub ich mieszanina, zwane dalej "półproduktami jajecznymi", poddaje się natychmiast obróbce cieplnej. 2. Obróbkę cieplną prowadzi się w sposób zapewniający zniszczenie mikroorganizmów patogennych. 3. W czasie obróbki cieplnej stale rejestruje się temperaturę, a zapisy temperatury dotyczące każdej partii jaj przechowuje się przez okres 2 lat i udostępnia powiatowemu lekarzowi weterynarii na jego żądanie. 4. Jeżeli obróbka cieplna, o której mowa w ust. 1, jest nieskuteczna, ponowną obróbkę wykonuje się natychmiast po pierwszej obróbce. § 20. 1. Jeżeli obróbka cieplna półproduktów jajecznych, o której mowa w § 19 ust. 1, nie jest przeprowadzona natychmiast po wybiciu jaj, półprodukty te zamraża się lub schładza i przechowuje w postaci zamrożonej lub w temperaturze nieprzekraczającej 4 °C. 2. Produkty jajeczne nieprzeznaczone do odcukrzenia przechowuje się w temperaturze 4 °C, nie dłużej niż 48 godzin. § 21. Półprodukty jajeczne pozyskane w innym zakładzie niż zakład przetwarzający produkty jajeczne poddaje się obróbce cieplnej, jeżeli: 1) po pozyskaniu zostały zamrożone lub schłodzone do temperatury nie wyższej niż 4 °C; w przypadku schłodzenia poddaje się je obróbce cieplnej nie później niż 48 godzin od wybicia jaj, z których zostały wytworzone, z wyłączeniem półproduktów jajczarskich przeznaczonych do odcukrzenia; 2) na opakowaniach półproduktów jajecznych zostanie umieszczona informacja, że są to półprodukty jajeczne niepasteryzowane przeznaczone do dalszej obróbki, oraz zostanie podana data i godzina wybicia jaj. § 22. 1. Po przeprowadzeniu obróbki cieplnej dalsza obróbka powinna być przeprowadzona w sposób wykluczający ponowne zanieczyszczenie produktów jajecznych. 2. Produkty w stanie płynnym lub skoncentrowanym, które nie mogą być przechowywane w temperaturze pokojowej, suszy się lub schładza do temperatury nie wyższej niż 4 °C i nie dłużej niż przez 48 godzin albo zamraża. § 23. 1. Każdą partię produktów jajecznych bada się w celu ustalenia, czy spełnia ona wymagania w zakresie: 1) maksymalnych dopuszczalnych poziomów pozostałości chemicznych i fizycznych, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) dopuszczalnych poziomów zanieczyszczeń mikrobiologicznych, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Produkty jajeczne nie mogą być wykorzystane do wytwarzania żywności oraz umieszczane na rynku, jeżeli dopuszczalne poziomy pozostałości, o których mowa w ust. 1, zostaną przekroczone. 3. Zakład jest wyposażony w laboratorium do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1, lub korzysta z usług laboratorium zewnętrznego. § 24. Nadzór powiatowego lekarza weterynarii nad zakładem obejmuje: 1) prowadzenie kontroli: a) pochodzenia jaj i przeznaczenia produktów jajecznych, b) jaj przeznaczonych do wytwarzania produktów jajecznych, c) produktów jajecznych przy ich wysyłce z zakładu; 2) sprawdzanie czystości pomieszczeń, urządzeń i sprzętu. § 25. 1. Produkty jajeczne pakuje się w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniem, a opakowania dostarcza sukcesywnie do pomieszczenia służącego do pakowania, aby nie nastąpiło ich gromadzenie na stanowisku pakowania. 2. Materiały opakowaniowe: 1) nie mogą powodować: a) zmian organoleptycznych produktów jajecznych, b) przenikania do produktów jajecznych substancji szkodliwych dla zdrowia ludzi; 2) powinny być wytrzymałe i zabezpieczać produkty jajeczne przed zniszczeniem i zanieczyszczeniem. 3. Materiały opakowaniowe przechowuje się w pomieszczeniach przeznaczonych do tego celu, w sposób wykluczający bezpośredni kontakt z posadzkami. 4. Do pakowania produktów jajecznych używa się czystych opakowań, przy czym opakowania wielokrotnego użytku czyści się i odkaża każdorazowo przed powtórnym użyciem. 5. Po zapakowaniu produktu opakowania zamyka się i składa w pomieszczeniu służącym do jego przechowywania. 6. Opakowania wielokrotnego użytku przeznaczone do produktów jajecznych mogą być wykorzystane do pakowania innych środków spożywczych, jeżeli przed kolejnym użyciem zostaną umyte i odkażone. 7. Opakowania transportowe do przewozu produktów jajecznych w ilościach hurtowych powinny spełniać warunki określone w ust. 2, a ponadto być: 1) skonstruowane w sposób umożliwiający całkowite usunięcie produktów jajecznych, a jeżeli są wyposażone w zawory, to powinny być łatwe do odłączenia, rozebrania, mycia, czyszczenia i odkażania; 2) wykonane z gładkiego materiału, łatwego do mycia i odkażania, odpornego na korozję; 3) czyszczone, myte, odkażone i płukane natychmiast po każdorazowym użyciu, a jeżeli to konieczne, również przed powtórnym użyciem; 4) zamknięte po ich napełnieniu; 5) przeznaczone wyłącznie do transportu produktów jajecznych. § 26. 1. Produkty jajeczne, oprócz wymagań określonych w przepisach o znakowaniu środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych, zaopatruje się w numer partii produkcyjnej oraz w znak weterynaryjny, o kształcie owalnym, umieszczony na produkcie gotowym, opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania. 2. Znak weterynaryjny, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) w górnej części - litery PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu; 3) w dolnej części - litery EWG. 3. Znakowanie produktów gotowych odbywa się w zakładzie bezpośrednio po ich wytworzeniu; znaki powinny być czytelne i trwałe. § 27. 1. Partię wysyłkową produktów jajecznych zaopatruje się w handlowy dokument identyfikacyjny, który oprócz wymagań określonych w art. 27 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, zawiera ponadto: 1) rodzaj produktów z wyszczególnieniem gatunków zwierząt, z których pozyskano jaja do ich wytworzenia; 2) miejsce przeznaczenia produktów jajecznych; 3) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres pierwszego odbiorcy. 2. Handlowy dokument identyfikacyjny wystawia się w języku lub językach urzędowych państwa przeznaczenia. § 28. 1. W pomieszczeniach służących do przechowywania produktów jajecznych zapewnia się swobodny obieg powietrza wokół tych produktów. 2. Temperatury przechowywania produktów jajecznych nie mogą być wyższe od: 1) minus 18 °C - dla produktów głęboko zamrożonych; 2) minus 12 °C - dla produktów zamrożonych; 3) 4 °C - dla produktów schłodzonych. 3. Temperatury przechowywania stale rejestruje się, a szybkość schładzania ustala się tak, aby produkty jajeczne osiągały temperatury, o których mowa w ust. 2, w możliwie najkrótszym czasie. 4. Przy transporcie produktów jajecznych zapewnia się utrzymywanie temperatur, o których mowa w ust. 2. 5. Produkty jajeczne wysyła się w sposób zapobiegający ich uszkodzeniu. § 29. Przywożone produkty jajeczne zaopatruje się w świadectwo zdrowia, którego wzór jest określony w przepisach Unii Europejskiej. 4) § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 marca 2004 r. (poz. 521) Załącznik nr 1 MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE POZIOMY POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH I FIZYCZNYCH Rodzaj zanieczyszczeniaDopuszczalny poziom 3-OH kwas masłowy10 mg/kg w suchej masie przed obróbką termiczną Kwas mlekowy1.000 mg/kg w suchej masie przed obróbką termiczną Kwas bursztynowy25 mg/kg w suchej masie przed obróbką termiczną Pozostałości błon i skorupek100 mg/kg W przypadku produktów fermentowanych wartości dla kwasów podanych w tabeli oznacza się przed przeprowadzeniem fermentacji. Załącznik nr 2 DOPUSZCZALNE POZIOMY ZANIECZYSZCZEŃ MIKROBIOLOGICZNYCH Rodzaj bakteriiDopuszczalny poziom Salmonellabrak w 25 g Bakterie tlenowe mezofilneM = 105 w 1 g lub 1 ml1) EnterobacteriaceaeM = 102 w 1 g lub 1 ml Staphylococcus aureusbrak w 1 g 1) M - wartość maksymalna liczby drobnoustrojów; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba drobnoustrojów w jednej lub kilku badanych próbkach ma wartość M lub ją przekracza. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. w sprawie higieny i problemów sanitarnych związanych z produkcją i umieszczaniem na rynku produktów jajecznych (Dz. Urz. WE L 212 z 22.07.89, str. 87 i n.). 3) Przepisy wydane na podstawie art. 12 dyrektywy 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. w sprawie higieny i problemów sanitarnych związanych z produkcją i umieszczaniem na rynku produktów jajecznych (Dz. Urz. WE L 212 z 22.07.89, str. 87 i n.). 4) Decyzja 97/38/WE z dnia 18 grudnia 1996 r. ustanawiająca szczegółowe wymagania dotyczące zdrowia publicznego przy przewozie produktów jajecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 014 z 17.01.97, str. 61 i n.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie określenia wymagań higienicznych i zdrowotnych na statkach rybackich (Dz. U. Nr 52, poz. 522) Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Członków załogi statku rybackiego pełniących wachtę zaznajamia się z informacją o stateczności statku. § 2. Poziom hałasu w pomieszczeniach i na stanowiskach pracy na statku rybackim jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 3. 1. Armator lub kapitan statku rybackiego opracowuje, uaktualnia i udostępnia członkom załogi tego statku stanowiskowe instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy, uwzględniając w nich w szczególności: 1) warunki bezpiecznej obsługi oraz dokonywania napraw i konserwacji maszyn i innych urządzeń oraz narzędzi połowowych, a także sposób wykonywania pracy na statku rybackim; 2) rodzaje prac o szczególnym zagrożeniu dla życia lub zdrowia członków załogi, w tym sposób nadzoru nad ich wykonywaniem; 3) obowiązujący na statku rybackim system znaków i sygnałów oraz sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej; 4) sposób: a) posługiwania się środkami ochrony indywidualnej i środkami ratunkowymi, b) poruszania się na statku rybackim, zapewniający bezpieczeństwo członkom załogi tego statku, c) postępowania w sytuacjach stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia członków załogi tego statku, w tym udzielania pierwszej pomocy, albo stwarzających zagrożenie bezpieczeństwa żeglugi. 2. Kapitan statku rybackiego, którego załoga liczy co najmniej 5 osób, opracowuje rozkład alarmowy zawierający: 1) opis sposobu postępowania w sytuacjach zagrożenia dla zdrowia lub życia członków załogi tego statku; 2) określenie zadań do wykonania przez każdego członka załogi tego statku. § 4. Armator lub kapitan statku rybackiego w przypadku stwierdzenia, że sposób wykonywania czynności przez członków załogi na tym statku stwarza zagrożenie dla ich życia lub zdrowia albo dla bezpieczeństwa żeglugi, wstrzymuje wykonywanie tych czynności oraz wskazuje sposób ich bezpiecznego wykonania. § 5. 1. Członkowie załogi statku rybackiego zatrudnieni przy pracach mogących: 1) powodować zatrucie, zakażenie, przemoczenie, zziębnięcie, oparzenie lub inne urazy ciała, 2) narażać na nadmierne promieniowanie cieplne lub hałas - używają środków ochrony indywidualnej. 2. Środki ochrony indywidualnej, o których mowa w ust. 1, poddaje się okresowym kontrolom i konserwacji, a przed każdym ich użyciem - oględzinom. 3. Rodzaje i ilość środków ochrony indywidualnej określa armator statku rybackiego po zasięgnięciu opinii członków załogi tego statku. § 6. 1. Statek rybacki wyposaża się w: 1) sprzęt ratunkowy; 2) radiopławę awaryjną - z wyjątkiem statku rybackiego niemającego pokładu. 2. Urządzenia, wymienione w ust. 1, przechowuje się w wyznaczonych miejscach i kontroluje przed każdym wyruszeniem statku rybackiego w rejs. 3. Statek rybacki wyposaża się w radiostację zapewniającą nawiązanie łączności z co najmniej jedną stacją nadbrzeżną. § 7. 1. Elektryczne tablice rozdzielcze: 1) montuje się w miejscach nienarażonych na zalanie wodą w normalnych warunkach eksploatacyjnych statku rybackiego; 2) wyraźnie oznacza się. 2. Instalacja elektryczna na statku rybackim powinna: 1) zapewniać właściwe funkcjonowanie całego wyposażenia niezbędnego do utrzymania tego statku w normalnych warunkach eksploatacyjnych, bez konieczności stosowania awaryjnego źródła zasilania; 2) być wykonana w sposób eliminujący zagrożenie porażeniem prądem elektrycznym, wybuchem lub pożarem tej instalacji. § 8. 1. Powierzchnie pokładów i przejść do stanowisk pracy, w miejscach dostępnych dla członków załogi statku rybackiego, wykonuje się z materiałów ograniczających zagrożenie poślizgnięciem się, potknięciem się lub wypadnięciem tych osób za burtę. 2. W miejscach, o których mowa w ust. 1, wystające elementy konstrukcyjne nie powinny utrudniać poruszania się członkom załogi statku rybackiego. § 9. Pomieszczenia statku rybackiego zabezpiecza się przed przedostawaniem się do nich wody. § 10. Powierzchnie pokładów, szalunków, grodzi, ścian i wykładzin na statku wykonuje się z materiałów umożliwiających utrzymanie ich w czystości. § 11. Jeżeli podłoga na statku rybackim jest wykonana z materiału będącego dobrym przewodnikiem cieplnym albo jest narażona na zamoczenie, w przejściach oraz w miejscach dostępnych dla członków załogi montuje się podesty albo stosuje się inne środki chroniące przed działaniem temperatury lub wilgocią. § 12. Stwarzające zagrożenie dla życia lub zdrowia członków załogi statku rybackiego, części ruchome: 1) wciągarek, 2) urządzeń połowowych, ról, bloków i bębnów - wyposaża się w osłony lub stosuje się inne środki chroniące przed tymi zagrożeniami. § 13. Wciągarkę uruchamia się w sposób ograniczający do minimum zagrożenie dla życia lub zdrowia członków załogi statku rybackiego. § 14. Na pokładzie roboczym: 1) montuje się urządzenia ograniczające kołysanie się podnoszonych elementów narzędzi połowowych - z wyjątkiem statków rybackich niemających masztów i urządzeń do podnoszenia lub podwieszania narzędzi połowowych; 2) wyznacza się miejsce do kompletowania i składowania zapasowych elementów oraz dokonywania napraw narzędzi połowowych. § 15. Jeżeli w czasie prac ładunkowych zostały zdjęte bariery burtowe, to podczas przerw w tych pracach miejsca te ogradza się do wysokości zdjętej bariery za pomocą lin lub zabezpiecza w inny sposób. § 16. W przypadku gdy statek rybacki stoi przy nabrzeżu, członkom załogi tego statku lub innym osobom zapewnia się bezpieczne wejście na pokład tego statku i zejście z niego na nabrzeże. § 17. Urządzenia do sterowania pracą urządzeń na statku rybackim zabezpiecza się przed ich przypadkowym uruchomieniem. Rozdział 2 Wymagania dla statków o długości powyżej 18 metrów i nowych statków rybackich o długości co najmniej 15 metrów § 18. Za nowy statek rybacki uznaje się statek, jeżeli: 1) zawarto kontrakt na jego budowę lub przebudowę lub 2) nie zawarto kontraktu na budowę, jednak: a) położono stępkę statku, b) rozpoczęto budowę statku i zużyto co najmniej 50 ton materiałów konstrukcyjnych lub co najmniej 1 % wszystkich materiałów potrzebnych do jego budowy - po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 19. 1. Statek rybacki wyposaża się w awaryjne źródło zasilania zapewniające, w razie pożaru lub awarii instalacji elektrycznej, awaryjne oświetlenie pomieszczeń statku i przejść pomiędzy nimi oraz równoczesne działanie: 1) świateł nawigacyjnych, 2) radiostacji, 3) systemu łączności wewnętrznej oraz sygnalizacji alarmowej - przez co najmniej 12 godzin. 2. Awaryjne źródło zasilania, o którym mowa w ust. 1: 1) umieszcza się poza pomieszczeniem maszynowni statku rybackiego, z wyjątkiem statku rybackiego niemającego pokładu; 2) powinno włączać się automatycznie w przypadku awarii instalacji elektrycznej w celu uruchomienia awaryjnej elektrycznej tablicy rozdzielczej, jeżeli statek rybacki został w taką tablicę wyposażony. 3. W przypadku wyposażenia statku rybackiego w elektryczną awaryjną pompę przeciwpożarową zapewnia się awaryjne źródło zasilania tej pompy, umieszczone poza pomieszczeniem maszynowni tego statku, umożliwiające działanie tej pompy przez co najmniej 3 godziny. § 20. 1. Skrzynię akumulatorów wyposaża się w otwory wentylacyjne, a jej pokrywę zabezpiecza przed dostępem osób nieuprawnionych. 2. Obok skrzyni akumulatorów przechowuje się środki ochrony indywidualnej. § 21. Statek rybacki wyposaża się w system łączności wewnętrznej, zapewniający łączność między sterówką i pokładem roboczym oraz sterówką i maszynownią. § 22. Wyjścia ewakuacyjne na statku rybackim powinny umożliwiać członkom załogi tego statku szybkie wydostanie się z jego pomieszczeń na pokład. § 23. 1. Liczba i rozmieszczenie oraz wymiary dróg i wyjść, wykorzystywanych jako drogi i wyjścia ewakuacyjne, powinny uwzględniać maksymalną liczbę członków załogi statku rybackiego. 2. Drogi i wyjścia ewakuacyjne na statku rybackim oświetla się w sposób zapewniający bezpieczne korzystanie z tych dróg i wyjść. § 24. Zamknięte wyjścia, które wykorzystuje się jako wyjścia ewakuacyjne, konstruuje się i montuje w sposób zapewniający natychmiastowe, łatwe ich otwarcie. § 25. 1. Drzwi w pomieszczeniach na statku rybackim powinny: 1) posiadać konstrukcję zapewniającą ich otwarcie zarówno z zewnątrz, jak i od wewnątrz tych pomieszczeń; 2) być zamocowane na zawiasach i zabezpieczone przed ich przypadkowym zamknięciem. 2. Otwierające się do góry pokrywy włazów mocuje się na zawiasach i zabezpiecza przed ich przypadkowym opadnięciem. § 26. Na pokrywach włazów i na drzwiach wyjść ewakuacyjnych umieszcza się napisy informujące o kierunku wyjścia. § 27. 1. Okna na statku rybackim utrzymuje się w czystości. 2. Powierzchnie szklane narażone na uszkodzenia, z wyjątkiem szyb w oknach, osłania się siatką zabezpieczającą przed rozpryskiem szkła. § 28. W pomieszczeniach na statku rybackim zapewnia się naturalny obieg powietrza. § 29. Na statku rybackim: 1) w pomieszczeniach: a) mieszkalnych, b) na stałych stanowiskach pracy - temperatura nie powinna być niższa od 18 °C (291 K); 2) na stanowiskach pracy, innych niż te, o których mowa w pkt 1 lit. b, temperaturę dostosowuje się do rodzaju wykonywanej pracy, przy czym nie powinna być ona niższa od 14 °C (287 K), z wyjątkiem: a) ładowni, b) jeżeli zapewnienie takiej temperatury jest niemożliwe ze względów technologicznych. § 30. Na statku rybackim zapewnia się: 1) oświetlenie naturalne przez odpowiednio rozmieszczone okna: a) w pomieszczeniach mieszkalnych na nowym statku rybackim, b) na stanowiskach pracy w pomieszczeniach - jeżeli jest to możliwe ze względów konstrukcyjnych; 2) oświetlenie sztuczne o natężeniu dostosowanym do rodzaju wykonywanych czynności. § 31. 1. W oknach pomieszczeń mieszkalnych na statku rybackim, w celu zaciemnienia tych pomieszczeń, montuje się żaluzje lub zasłony. 2. W pomieszczeniach sypialnych montuje się urządzenia do regulowania poziomu natężenia oświetlenia sztucznego. § 32. W pomieszczeniach na statku rybackim, w których występują szkodliwe dla zdrowia lub życia pyły lub gazy, montuje się system wentylacji wymuszonej. § 33. 1. Powierzchnia pomieszczenia przetwórni na statku rybackim powinna uwzględniać liczbę członków jego załogi i rodzaj wykonywanej przez nich pracy. 2. Odległości między maszynami, innymi urządzeniami i ścianami w pomieszczeniach, o których mowa ust. 1, powinny wynosić co najmniej 0,75 m. § 34. Nadburcia wyposaża się w furty wodne lub inne urządzenia umożliwiające szybki odpływ wody z pokładu statku rybackiego. § 35. Uchwyty sztormowe montuje się w przejściach komunikacyjnych i ewakuacyjnych statku rybackiego. § 36. Pomieszczenia i stanowiska pracy położone na różnych pokładach statku rybackiego łączy się łatwo dostępnymi, bezpiecznymi przejściami wyposażonymi w schody, drabiny lub klamry. § 37. Na pokładzie statku rybackiego, przy wejściu na schody i przy zejściu z nich, krawężnik nie powinien wystawać ponad poszycie pokładu. § 38. 1. W przypadku niemontowanych na stałe podłóg i podestów wymiary i masa ich elementów konstrukcyjnych powinny umożliwiać ręczne rozkładanie i składanie tych podłóg i podestów. 2. Podłogi i podesty, po rozłożeniu, powinny tworzyć równą i gładką powierzchnię. § 39. Do pokrywania powierzchni maszyn lub innych urządzeń używa się farb odpornych na działanie wysokiej temperatury. § 40. Elementy podnoszone za pomocą urządzeń dźwignicowych powinny być wyposażone w zaczepy lub nadlewy umożliwiające ich łatwe i pewne mocowanie do tych urządzeń. § 41. 1. Przy stanowiskach sterowania wciągarką lub urządzeniem przeładunkowym montuje się, w zasięgu ręki ich operatora, urządzenia do awaryjnego zatrzymania tych urządzeń, na których umieszcza się napis "STOP". 2. W urządzeniach przeładunkowych lub wciągarkach, w których obok zasilania energią elektryczną jest zainstalowany napęd ręczny, montuje się blokadę uniemożliwiającą dopływ energii elektrycznej do tych urządzeń w czasie zmiany trybu ich pracy na napęd ręczny. § 42. 1. W przetwórni ryb, w widocznym miejscu, obok urządzeń przetwórczych montuje się urządzenia do ich awaryjnego zatrzymania, umożliwiające jednoczesne unieruchomienie wszystkich urządzeń przetwórczych w przypadku odłączenia dopływu do nich energii elektrycznej. 2. Urządzenia przetwórcze ponownie uruchamia się po ustawieniu urządzenia do awaryjnego zatrzymania w pozycji nieaktywnej. § 43. Pracą silników głównych steruje się ze sterowni lub z wyciszonego i odizolowanego od maszynowni pomieszczenia mającego odrębne wejście. § 44. Statek wyposaża się w urządzenia sanitarne, w tym umywalki i ustępy. § 45. 1. Na statku rybackim: 1) wracającym do portu macierzystego w czasie krótszym niż 36 godzin od wypłynięcia w rejs, 2) którego członkowie załogi nie mieszkają na statku w czasie jego postoju w porcie - nie wydziela się pomieszczeń mieszkalnych. 2. Statek, o którym mowa w ust. 1, wyposaża się w urządzenia sanitarne, sprzęty umożliwiające przygotowanie i spożywanie posiłków, miejsca do przechowywania odzieży oraz jej suszarnię. § 46. Pomieszczenia mieszkalne powinny być usytuowane w sposób zapewniający członkom załogi statku rybackiego: 1) bezpieczne dojście do tych pomieszczeń; 2) ochronę przed wpływem warunków atmosferycznych, hałasem i wibracjami; 3) zabezpieczenie przed przenikaniem z innych części statku uciążliwych zapachów. Rozdział 3 Dodatkowe wymagania dla nowych statków rybackich o długości co najmniej 15 metrów § 47. Instalacje, których temperatura w normalnych warunkach roboczych przekracza 60 °C (333 K), zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający ich dotknięcie. § 48. Wymiary wyjścia ewakuacyjnego z pomieszczeń mieszkalnych powinny wynosić co najmniej 0,6 x 0,6 m, a z pomieszczeń maszynowni - co najmniej 1,0 x 0,8 m. § 49. Konstrukcja pokryw włazów i drzwi ewakuacyjnych powinna zapewniać możliwość ich otwarcia przy użyciu siły nieprzekraczającej 160 N. § 50. Drzwi i pokrywy włazów ewakuacyjnych na statku rybackim powinny być strugoszczelne oraz odporne na działanie ognia, zgodnie z przepisami dotyczącymi klasyfikacji i budowy statków morskich. § 51. Szerokość drzwi prowadzących do stanowisk pracy powinna wynosić co najmniej 0,6 m, a wysokość górnej krawędzi otworu drzwiowego mierzona od poziomu podłogi - co najmniej 1,85 m. § 52. W przypadku gdy wysokość zrębnic i progów w otworze drzwiowym wynosi co najmniej 0,38 m, montuje się stopnie o szerokości co najmniej 0,20 m. § 53. Zrębnice luków ładowni o wysokości mniejszej od 0,75 m po zdjęciu pokryw zabezpiecza się do wysokości co najmniej 1 m. § 54. 1. Wysokość pomieszczenia na statku rybackim, w którym jest wykonywana praca o charakterze stałym, powinna wynosić co najmniej 1,9 m. 2. Jeżeli pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, mają strop pochyły, wysokość tych pomieszczeń mierzona od poziomu podłogi do najniżej położonego punktu stropu powinna wynosić co najmniej 1,85 m. § 55. 1. Wysokość przejść na statku rybackim powinna wynosić co najmniej 1,9 m. 2. W przypadkach uzasadnionych względami konstrukcyjnymi maszyn i innych urządzeń dopuszcza się zmniejszenie wysokości przejścia do 1,8 m, przy jego jednoczesnym odpowiednim zabezpieczeniu i oznakowaniu. § 56. Szerokość przejść na statku rybackim powinna wynosić co najmniej 0,8 m, a szerokość przejść do stanowisk pracy - co najmniej 0,6 m. § 57. W przypadku gdy: 1) nachylenie przejścia przekracza 10° - montuje się listwy poprzeczne; 2) różnica poziomów między początkiem a końcem przejścia na statku rybackim wynosi co najmniej 0,35 m - montuje się stopnie. § 58. Wzdłuż przejść na statku rybackim, z wyjątkiem przejść wyposażonych w drabiny pionowe, montuje się, po obu ich stronach i na całej ich długości, poręcze oddalone od ścian przejścia co najmniej o 0,05 m. § 59. 1. Sterownię wyposaża się w: 1) okna - na całej jej szerokości od strony dziobu; 2) co najmniej jedno okno: a) na ścianach obu burt oraz od strony rufy, b) z szybą wirującą lub innym urządzeniem do wycierania okien od strony dziobu. 2. Uchwyty sztormowe montuje się pod oknami, wzdłuż pulpitów sterowniczych i przy oddzielnie stojących urządzeniach. § 60. 1. Poręcze sztormowe na ścianach pokładówek na statku rybackim montuje się na wysokości co najmniej 1 m i w odległości co najmniej 0,05 m od ściany. 2. W przypadku gdy odległość pomiędzy krawędzią pobocznicy lub krawężnikiem a poręczą sztormową jest większa od 0,5 m, w połowie tej odległości, równolegle do poręczy sztormowej, montuje się poprzeczki. § 61. Do mocowania lin sztormowych, rozciąganych wzdłuż pokładów, stosuje się zaczepy. § 62. 1. Drabiny montuje się tak, aby były łatwo dostępne i tworzyły ciągi komunikacyjne bez uskoków. 2. W górnej części drabin montuje się uchwyty lub poręcze zapewniające bezpieczne wejście na drabiny i zejście z nich 3. Drabiny w ładowni zabezpiecza się przed uszkodzeniami i montuje się poza światłem luku, chyba że jest to niemożliwe ze względów konstrukcyjnych. § 63. Wysokość prześwitu nad schodami mierzona pomiędzy górną krawędzią otworu a stopniem schodów powinna wynosić co najmniej 2,1 m. § 64. 1. Szerokość schodów wewnętrznych powinna wynosić co najmniej 0,6 m, a kąt nachylenia ich biegu nie powinien być większy od 50°. 2. W pomieszczeniach maszynowni jest dopuszczalne montowanie: 1) schodów o szerokości 0,5 m i kącie nachylenia ich biegu nie większym od 60° lub 2) drabin pionowych - jeżeli ze względów konstrukcyjnych nie jest możliwe zamontowanie schodów. § 65. Szerokość stopni schodów powinna wynosić co najmniej 0,22 m, a odkryta część stopnia schodów - co najmniej 0,12 m. § 66. 1. Stopnie schodów, szczeble drabin lub listwy podestów rozmieszcza się w takich samych odstępach na całej ich długości. 2. Odległość pomiędzy szczeblami lub klamrami drabiny powinna wynosić 0,3 m. § 67. Na podestach i schodach montuje się boczne krawężniki o wysokości co najmniej 0,07 m. § 68. Otwory wycinane w ścianach, służące do schodzenia i wchodzenia, powinny mieć szerokość co najmniej 0,17 m i wysokość co najmniej 0,15 m. § 69. Krawędź zewnętrzną pokrywy otworu znajdującego się w podłodze maszynowni zabezpiecza się krawężnikiem o wysokości co najmniej 0,07 m. § 70. Do stanowisk pracy położonych na wysokości większej od 0,5 m nad poziomem pokładu zapewnia się bezpieczny dostęp przez zamontowanie stopni, podestów, poręczy lub uchwytów. § 71. Pomieszczenia mieszkalne na statku rybackim nie powinny być sytuowane: 1) w części dziobowej przed grodzią zderzeniową; 2) za rufową główną grodzią zderzeniową; 3) poniżej wodnicy ładunkowej. § 72. Pomieszczenia mieszkalne wyposaża się w natryski. § 73. Koję na statku rybackim wyposaża się w miejscowe oświetlenie sztuczne. § 74. Kuchnię na statku rybackim wyposaża się w chłodziarkę lub zamrażarkę do przechowywania żywności, kuchenkę elektryczną lub gazową. § 75. Niepalącym członkom załogi statku rybackiego zapewnia się ochronę przed dymem tytoniowym. Rozdział 4 Przepis końcowy § 76. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 marca 2004 r. (poz. 522) POZIOM HAŁASU W POMIESZCZENIACH I NA STANOWISKACH PRACY NA STATKU RYBACKIM 1) równoważny poziom dźwięku A - poziom ciśnienia akustycznego ciągłego ustalonego dźwięku, skorygowany charakterystyką częstotliwościową A, który w określonym przedziale czasu Te, w którym wyznaczana jest wartość średnia, ma tę samą wartość średnią kwadratową ciśnienia akustycznego co badany dźwięk zmienny w czasie. Równoważny poziom dźwięku A, LAeq, Te, w decybelach (dB), jest określony wzorem: gdzie: pA (t) - wartość chwilowa ciśnienia akustycznego, skorygowana charakterystyką częstotliwościową A, w paskalach (Pa), po - ciśnienie akustyczne odniesienia = 20µPa, Te - czas ekspozycji na hałas, w sekundach (s); 2) poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy, LEX,8h, w decybelach [dB], jest określony wzorem: gdzie: LAeq, Te - równoważny poziom dźwięku w czasie ekspozycji Te, To - czas odniesienia = 8h = 28.800 s; 3) infradźwięk - dźwięk, którego widmo jest zawarte w paśmie częstotliwości od 1 do 2 Hz; 4) ultradźwięk - dźwięk, którego widmo jest zawarte w paśmie częstotliwości powyżej 16 kHz; 5) poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru pracy na wszystkich stanowiskach pracy na statku rybackim, ze względu na ochronę słuchu, nie powinien przekraczać 85dB; 6) maksymalny poziom dźwięku A, LAmax nie powinien przekraczać wartości 115 dB; 7) szczytowy poziom dźwięku C, LC peak nie powinien przekraczać wartości 135 dB; 8) równoważny poziom dźwięku A, LAeq, Te, w czasie pobytu Te członka załogi na stanowisku pracy lub w miejscu wypoczynku (ustalony ze względu na charakter pracy i uciążliwość hałasu), nie powinien przekraczać wartości podanych w tabeli: Lp.Pomieszczenia, stanowiska pracy na statku rybackimRównoważny poziom dźwięku A LAeq [dB] 1Izolowane przeciwdźwiękowo centrale manewrowo-kontrolne, maszynowni75 2Kuchnie, pentry (przy włączonych urządzeniach gospodarczych)75 3Miejsca rekreacyjne75 4Skrzydło mostka (po stronie zawietrznej)70 5Sterownia, kabina nawigacyjna, mesy, pomieszczenia biurowe65 6Kabina radiowa (z włączoną aparaturą, ale bez emisji sygnałów akustycznych)60 7Pomieszczenia mieszkalne i pomieszczenia rekreacyjne60 8Szpital, izolatka, ambulatorium55 9) hałas, w tym ultradźwięki i infradźwięki, ogranicza się lub likwiduje za pomocą dostępnych środków technicznych; 10) jeżeli nie jest możliwe obniżenie poziomu hałasu na danym stanowisku pracy do wartości określonej w pkt 5, 6 i 7, za pomocą środków technicznych i organizacyjnych, członkowie załogi statku rybackiego powinni stosować ochronniki słuchu. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2277. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wzorów wniosków o przyznanie płatności oraz szczegółowych warunków przyznawania płatności (Dz. U. Nr 52, poz. 523) Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 229, poz. 2273 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) oraz art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 i Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór wniosku: 1) o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych lub o przyznanie płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, w przypadku gdy w okresie od dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności do dnia wydania decyzji o przyznaniu płatności nastąpi przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz innego producenta rolnego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Warunkiem przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych producentowi rolnemu, w przypadku gdy w okresie od dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności do dnia wydania decyzji o przyznaniu płatności nastąpi przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego na tego producenta rolnego, jest dołączenie do wniosku, o którym mowa w § 1 pkt 2, umowy sprzedaży, umowy dzierżawy lub innej umowy potwierdzającej przeniesienie posiadania gospodarstwa rolnego. § 3. Warunkiem przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych spadkobiercy, który przejął posiadanie gospodarstwa rolnego w przypadku śmierci producenta rolnego, jest dołączenie do wniosku, o którym mowa w § 1 pkt 2, prawomocnego postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 marca 2004 r. (poz. 523) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 11 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie (Dz. U. Nr 52, poz. 524) Na podstawie art. 127 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 11 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań lekarskich na ich obecność w organizmie (Dz. U. Nr 116, poz. 1104) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Środkami działającymi podobnie do alkoholu, które mogą być oznaczane, są: 1) opiaty; 2) amfetamina i jej analogi; 3) kokaina; 4) tetrahydrokanabinole; 5) benzodiazepiny."; 2) w § 6 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. W pobranej krwi oznacza się co najmniej następujące środki działające podobnie do alkoholu: 1) morfinę (LOQ - 20 ng/ml); 2) amfetaminę i jej analogi, w tym metylenodioksymetamfetaminę (MDMA), (LOQ - 50 ng/ml); 3) kokainę (LOQ - 50 ng/ml) i jej metabolit - benzoiloekgoninę (LOQ - 50 ng/ml); 4) delta-9-tetrahydrokannabinol (LOQ - 2 ng/ml); 5) benzodiazepiny."; 3) w § 7 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W pobranym moczu oznacza się co najmniej następujące środki działające podobnie do alkoholu: 1) morfinę i 6-acetylomorfinę (LOQ - 200 ng/ml); 2) amfetaminę i jej analogi, w tym metylenodioksymetamfetaminę (MDMA), (LOQ - 50 ng/ml); 3) kokainę (LOQ - 50 ng/ml) i jej metabolit - benzoiloekgoninę (LOQ - 50 ng/ml); 4) 11-nor-9-karboksy-delta-9-tetrahydrokannabinol (LOQ - 20 ng/ml); 5) benzodiazepiny."; 4) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 524) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o broni i amunicji. (Dz. U. Nr 52, poz. 525) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), 2) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 3) ustawą z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007), 4) ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 52, poz. 451), 5) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 718), 6) ustawą z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939), 7) ustawą z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 18 marca 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy nie obejmuje: 1) art. 151 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), który stanowi: "Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 2) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 73 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007), który stanowi: "Art. 73. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy rozdziału 3, 4 i 5 wchodzą w życie od dnia 1 stycznia 2003 r."; 4) art. 3-6 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 52, poz. 451), które stanowią: "Art. 3. Osoby posiadające broń pneumatyczną o lufie niegwintowanej lub posiadające bez pozwolenia broń pneumatyczną o lufie gwintowanej nabytą przed dniem wejścia w życie ustawy są obowiązane zarejestrować ją w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy; do tej rejestracji nie jest wymagany dowód nabycia broni. Art. 4. Pozwolenia na broń pneumatyczną wydane w formie decyzji administracyjnej tracą moc z dniem wejścia w życie ustawy. Art. 5. Legitymacja posiadacza broni lub legitymacja o nazwie "pozwolenie na broń" uprawniająca, na podstawie dotychczasowych przepisów, do posiadania broni pneumatycznej zastępuje kartę rejestracyjną broni. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem przepisów: 1) art. 1 pkt 2, 3, 5, 9 w zakresie dotyczącym art. 9 ust. 8, pkt 10, 12 lit. c, pkt 16 lit. b-d, pkt 22, 23, 24, 26 lit. b, pkt 27, 30 lit. c, pkt 31, 33 oraz art. 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 4, 7, 9 w zakresie dotyczącym art. 9 ust. 2, pkt 11, 21 lit. b i pkt 29, które stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 5) art. 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 718), który stanowi: "Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 1 pkt 50, w części dotyczącej obowiązku przeprowadzania kontroli, wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 6) art. 7 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 7) art. 20 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036), który stanowi: "Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 37 lit. a, b i d, pkt 43 lit. c, pkt 65 lit. a, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2005 r.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca 2004 r. (poz. 525) USTAWA z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1) Ustawa określa zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji, przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji, przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji, jak również zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania strzelnic. Art. 2. Poza przypadkami określonymi w ustawie nabywanie, posiadanie oraz zbywanie broni i amunicji jest zabronione. Art. 3. Przepisy ustawy nie dotyczą: 1) 2) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu do których dostęp do broni i amunicji regulują odrębne przepisy; 2) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie żołnierzy armii państw obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z przedsięwzięciami wojskowymi realizowanymi wspólnie z Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, a także na podstawie umów i porozumień międzynarodowych; 3) obrotu z zagranicą bronią i amunicją, technologiami i usługami mającymi znaczenie dla obronności, bezpieczeństwa lub ważnych interesów Państwa oraz wytwarzania, przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji w celach przemysłowych lub handlowych, a także obrotu nimi na podstawie odrębnych przepisów; 4) 3) przemieszczania amunicji przez przedsiębiorców oraz przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019). Art. 4. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o broni, należy przez to rozumieć: 1) broń palną, w tym broń bojową, myśliwską, sportową, gazową, alarmową i sygnałową; 2) broń pneumatyczną; 3) miotacze gazu obezwładniającego; 4) narzędzia i urządzenia, których używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu: a) broń białą w postaci: - ostrzy ukrytych w przedmiotach niemających wyglądu broni, - kastetów i nunczaków, - pałek posiadających zakończenie z ciężkiego i twardego materiału lub zawierających wkładki z takiego materiału, - pałek wykonanych z drewna lub innego ciężkiego i twardego materiału, imitujących kij bejsbolowy, b) broń cięciwową w postaci kusz, c) przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o amunicji, należy przez to rozumieć amunicję do broni palnej. 3. W rozumieniu ustawy amunicją są naboje scalone i naboje ślepe przeznaczone do strzelania z broni palnej. Art. 5. 1. Gotowe lub obrobione istotne części broni lub amunicji uważa się za broń lub amunicję. 2. 4) Istotnymi częściami broni palnej i pneumatycznej są: szkielet broni, baskila, lufa, zamek, komora zamkowa oraz bęben nabojowy. 3. Istotnymi częściami amunicji są: pociski wypełnione materiałami wybuchowymi, chemicznymi środkami obezwładniającymi lub zapalającymi albo innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu, spłonki inicjujące spalanie materiału miotającego i materiał miotający w postaci prochu strzelniczego. Art. 6. 1. Zabronione jest dokonywanie przeróbek broni zmieniających jej rodzaj, kaliber lub przeznaczenie, a w szczególności przerabianie broni przystosowanej wyłącznie do amunicji wypełnionej chemicznymi środkami obezwładniającymi lub do amunicji ślepej, dostosowujące ją do wystrzelenia pocisku z lufy albo z elementu zastępującego lufę w wyniku działania sprężonych gazów powstających na skutek spalania materiału miotającego. 2. Przeróbki broni, o których mowa w ust. 1, uważa się za wyrób broni. Art. 6a. 5) 1. Broń palna może zostać pozbawiona w sposób trwały cech użytkowych przez uprawnionego przedsiębiorcę, zgodnie ze specyfikacją techniczną określającą szczegółowo sposób pozbawiania cech użytkowych danego rodzaju, typu i modelu broni, zwaną dalej "specyfikacją techniczną", wydaną przez jednostkę uprawnioną i zatwierdzoną przez jednostkę uprawnioną do potwierdzania pozbawienia broni palnej cech użytkowych. 2. Przez pozbawienie broni palnej w sposób trwały cech użytkowych, zwane dalej "pozbawieniem cech użytkowych", rozumie się pozbawienie cech użytkowych wszystkich istotnych części broni palnej w taki sposób, by mimo działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, nie była zdolna do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo elementu ją zastępującego oraz do wywołania efektu wizualnego lub akustycznego, a przywrócenie broni cech użytkowych bez podjęcia czynności specjalistycznych nie było możliwe. 3. Uprawnionym przedsiębiorcą do pozbawiania cech użytkowych jest przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania broni, w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036). 4. Jednostka uprawniona potwierdza pozbawienie cech użytkowych po dokonaniu pozytywnej oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną. Potwierdzenie pozbawienia cech użytkowych odnotowuje się w ewidencji broni palnej pozbawionej cech użytkowych, prowadzonej przez tę jednostkę. 5. Broń palną pozbawioną cech użytkowych oznakowuje się w sposób wskazujący, że została ona pozbawiona tych cech. 6. Wydanie specyfikacji technicznej, pozbawienie cech użytkowych oraz dokonanie oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną jest odpłatne. 7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb potwierdzania pozbawienia cech użytkowych i sposób znakowania broni pozbawionej cech użytkowych oraz zakres informacji umieszczanych w ewidencji, o której mowa w ust. 4; 2) jednostki uprawnione do: a) wydawania specyfikacji technicznych, b) potwierdzania pozbawienia cech użytkowych oraz zatwierdzania specyfikacji technicznej; 3) sposób postępowania z bronią palną przekazaną w celu pozbawienia cech użytkowych, opracowania specyfikacji technicznej oraz potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych przez uprawnione jednostki do: a) pozbawiania cech użytkowych, b) wydawania specyfikacji technicznych, c) potwierdzania pozbawienia cech użytkowych; 4) stawki odpłatności za wydanie specyfikacji technicznej i dokonanie oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną. 8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, mając na względzie wymogi bezpieczeństwa i określając: 1) tryb potwierdzania pozbawienia cech użytkowych i sposób znakowania broni pozbawionej cech użytkowych oraz zakres informacji umieszczanych w ewidencji, o której mowa w ust. 4: a) wprowadzi wymóg przedstawienia jednostce uprawnionej do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych dokumentu wystawionego przez jednostkę uprawnioną do pozbawiania cech użytkowych stwierdzającego, że broń palna została pozbawiona cech użytkowych zgodnie ze specyfikacją techniczną, b) może wprowadzić odrębny tryb potwierdzania pozbawienia cech użytkowych w odniesieniu do pojedynczych egzemplarzy broni palnej oraz partii tej broni, c) ustali wymagania, jakim powinno odpowiadać oznakowanie umieszczone na broni palnej pozbawionej cech użytkowych, w szczególności umożliwiające identyfikację jednostki uprawnionej do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych oraz egzemplarza broni, d) uwzględni konieczność umieszczenia w ewidencji, o której mowa w ust. 4, informacji jednoznacznie identyfikujących dany egzemplarz broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz uprawnioną jednostkę, która pozbawiła tę broń cech użytkowych; 2) jednostki uprawnione do wydawania specyfikacji technicznych - wskaże rodzaje broni palnej, w odniesieniu do których dana jednostka będzie właściwa do wydawania specyfikacji technicznej, z uwzględnieniem posiadanego przez tę jednostkę wyposażenia badawczego i doświadczenia w zakresie dotyczącym właściwego rodzaju broni, tak by do wydawania specyfikacji technicznej do danego rodzaju, typu i modelu broni była uprawniona jedna jednostka; 3) jednostki uprawnione do potwierdzania pozbawienia cech użytkowych oraz zatwierdzania specyfikacji technicznej co do sposobów pozbawiania cech użytkowych broni palnej danego rodzaju, typu i modelu - wskaże rodzaje, typy i modele broni palnej, w odniesieniu do których dana jednostka będzie właściwa, przy czym uwzględni warunki w zakresie wyposażenia technicznego tej jednostki pozwalającego stwierdzić, czy pozbawienie broni cech użytkowych nastąpiło zgodnie ze specyfikacją techniczną, oraz warunki dotyczące kwalifikacji osób wykonujących czynności związane bezpośrednio z potwierdzaniem pozbawienia cech użytkowych; 4) sposób postępowania z bronią palną przekazaną do pozbawienia cech użytkowych, opracowania specyfikacji technicznej oraz potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych przez jednostki uprawnione do: pozbawiania broni palnej cech użytkowych, wydawania specyfikacji technicznych oraz potwierdzania pozbawienia cech użytkowych - uwzględni specyfikę podejmowanych w tych jednostkach czynności oraz taką organizację tych czynności, w tym przechowywania broni palnej, aby dostęp do broni palnej był ograniczony wyłącznie do osób bezpośrednio wykonujących te czynności; 5) stawki odpłatności za wydanie specyfikacji technicznej oraz dokonanie oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną - uwzględni przeciętne koszty badań i czynności związanych z wydaniem specyfikacji technicznej dotyczącej danego rodzaju, typu i modelu broni palnej oraz dokonaniem oceny zgodności pozbawienia cech użytkowych z odpowiednią specyfikacją techniczną, włącznie z kosztem znakowania broni. Art. 7. 1. 6) W rozumieniu ustawy bronią palną jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo z elementu zastępującego lufę, a przez to do rażenia celów na odległość, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. 7) W rozumieniu ustawy bronią palną sygnałową jest urządzenie wielokrotnego użycia, które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, jest zdolne do wystrzelenia z lufy o kalibrze nie mniejszym niż 25 mm substancji w postaci ładunku pirotechnicznego celem wywołania efektu wizualnego lub akustycznego. 3. 7) W rozumieniu ustawy bronią palną alarmową jest urządzenie wielokrotnego użycia, które w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, wywołuje efekt akustyczny, a wystrzelona z lufy lub elementu ją zastępującego substancja razi cel na odległość nie większą niż 1 metr. Art. 8. 8) W rozumieniu ustawy bronią pneumatyczną jest niebezpieczne dla życia lub zdrowia urządzenie, które w wyniku działania sprężonego gazu jest zdolne do wystrzelenia pocisku z lufy lub elementu ją zastępującego i przez to zdolne do rażenia celu na odległość, a energia kinetyczna pocisku opuszczającego lufę lub element ją zastępujący przekracza 17 J. Art. 8a. 9) Komendant Główny Policji informuje właściwe władze innych państw członkowskich Unii Europejskiej o rodzajach broni palnej, której: 1) posiadanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest zakazane albo możliwe na podstawie pozwolenia; 2) przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie wymaga uzyskania zaświadczenia konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 2 Zasady i warunki wydawania, cofania pozwoleń na broń, rejestracji broni oraz dysponowania bronią i amunicją 10) Art. 9. 11) 1. Broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 11, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej. 2. 12) Broń palną pozbawioną cech użytkowych można posiadać na podstawie karty rejestracyjnej broni pozbawionej cech użytkowych wydanej przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej. 3. Miotacze gazu obezwładniającego oraz narzędzia i urządzenia, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 i 4, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta powiatowego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - na podstawie pozwolenia wydanego przez właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej. 4. Broń pneumatyczną można posiadać na podstawie karty rejestracyjnej broni pneumatycznej wydanej przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta powiatowego Policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych - właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej. 5. Ilekroć w dalszych przepisach ustawy jest mowa o właściwych organach Policji, należy przez to rozumieć organy właściwe do wydawania pozwoleń na broń lub karty rejestracyjnej broni, o których mowa w ust. 1-4. 6. Pozwolenie na broń, karta rejestracyjna broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz karta rejestracyjna broni pneumatycznej są wydawane na czas nieokreślony. 7. Pozwolenie na broń palną bojową wydane w celach, o których mowa w art. 10 ust. 3 pkt 1, stanowi jednocześnie pozwolenie na broń gazową i alarmową. 8. 13) Pozwolenie na broń na okaziciela, zwane dalej "świadectwem broni", o którym mowa w art. 29 ust. 1, oraz legitymacja osoby dopuszczonej do posiadania broni, o której mowa w art. 30 ust. 1 i 2, wydawane są jedynie przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji. Art. 10. 1. Właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli okoliczności, na które powołuje się osoba ubiegająca się o pozwolenie, uzasadniają jego wydanie. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie może być wydane na broń szczególnie niebezpieczną. 3. Pozwolenie na broń może być wydane w szczególności w następujących celach: 1) ochrony osobistej lub ochrony bezpieczeństwa innych osób oraz mienia; 2) łowieckich; 3) sportowych; 4) kolekcjonerskich; 5) pamiątkowych; 6) szkoleniowych. 4. Właściwy organ Policji może, w pozwoleniu na broń, ograniczyć lub wykluczyć możliwość jej noszenia, co potwierdza się w legitymacji posiadacza broni. 4a. 14) Noszenie broni, o którym mowa w ust. 4, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 18 ust. 1 pkt 4 i ust. 5 pkt 4, art. 32 ust. 1 i 2, art. 33 ust. 1 oraz art. 51 ust. 2 pkt 4, 7 i 10, oznacza każdy sposób przemieszczania broni przez osobę posiadającą pozwolenie na tę broń. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje broni i amunicji szczególnie niebezpiecznych oraz rodzaje broni odpowiadającej celom, o których mowa w ust. 3. Art. 10a. 15) 1. Na wniosek osoby posiadającej pozwolenie na broń palną właściwy organ Policji wydaje Europejską kartę broni palnej. 2. Europejską kartę broni palnej wydaje się na okres do 5 lat. 3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, ważność Europejskiej karty broni palnej może być przedłużona na kolejny okres. 4. W przypadku cofnięcia pozwolenia na broń Europejska karta broni palnej traci ważność i podlega zwrotowi organowi, który ją wydał. 5. W Europejskiej karcie broni palnej zamieszcza się informacje o: 1) tożsamości osoby posiadającej broń palną, w tym: a) nazwisko i imię, b) datę i miejsce urodzenia, c) adres miejsca stałego pobytu; 2) danych identyfikacyjnych broni palnej wraz ze wskazaniem kategorii broni palnej, określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 1; 3) okresie ważności Europejskiej karty broni palnej; 4) celu lub warunkach pozwolenia, o których mowa w art. 10 ust. 3 i 4; 5) utracie broni palnej; 6) państwach członkowskich Unii Europejskiej, na których terytorium posiadanie broni palnej, określonej w Europejskiej karcie broni palnej, jest zakazane albo możliwe na podstawie pozwolenia. 6. Europejska karta broni palnej może zawierać także informacje o: 1) przewozie przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozie z zagranicy i wywozie za granicę broni palnej oraz zaświadczeniach i zgodach, o których mowa w art. 34, art. 37 ust. 1 i art. 38, jak również wpisy właściwych władz innych państw Unii Europejskiej dotyczące zezwoleń na wwóz na terytorium tych państw lub przewóz przez ich terytorium broni palnej; 2) warunkach przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni palnej. 7. Wpisów do Europejskiej karty broni palnej dokonuje właściwy organ Policji, a w wyznaczonym do tego miejscu i zakresie - właściwe władze innych państw członkowskich Unii Europejskiej. 8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje broni palnej odpowiadające kategoriom broni palnej określonym w przepisach o kontroli nabywania i posiadania broni, wydanych przez właściwy organ międzynarodowy, uwzględniając klasyfikację określoną w tych przepisach; 2) wzór Europejskiej karty broni palnej, spełniający wymogi, o których mowa w ust. 5 i 6. Art. 11. Pozwolenia na broń nie wymaga się w przypadku: 1) 16) posiadania broni palnej wytworzonej przed rokiem 1850 lub replikę tej broni; 2) gromadzenia broni w zbiorach muzealnych na podstawie odrębnych przepisów; 3) dysponowania bronią przez przedsiębiorców dokonujących obrotu bronią i amunicją na podstawie koncesji lub świadczących usługi rusznikarskie na podstawie odrębnych przepisów, o ile jest to związane bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej; 3a) 17) dysponowania bronią przekazaną w celu pozbawienia lub potwierdzenia pozbawienia cech użytkowych; 4) używania broni w celach sportowych, szkoleniowych lub rekreacyjnych na strzelnicy działającej na podstawie zezwolenia właściwego organu; 5) posiadania broni alarmowej o kalibrze do 6 mm; 6) posiadania ręcznych miotaczy gazu obezwładniającego; 7) 18) posiadania przedmiotów przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej o średniej wartości prądu w obwodzie nieprzekraczającej 10 mA; 8) 19) używania broni palnej sygnałowej i alarmowej do celów wzywania pomocy, ratowniczych, poszukiwawczych oraz przez osoby uprawnione do sygnalizacji zawodnikom rozpoczęcia konkurencji sportowej w trakcie zawodów sportowych, jeżeli wymaga ona takiej sygnalizacji; 9) 20) posiadania broni palnej pozbawionej cech użytkowych; 10) 20) posiadania broni pneumatycznej. Art. 12. 1. Pozwolenie na broń wydawane jest w drodze decyzji administracyjnej. 2. W pozwoleniu określa się: 1) cel, w jakim zostało wydane; 2) rodzaj broni; 3) liczbę egzemplarzy broni. 3. Wraz z pozwoleniem wydaje się zaświadczenie uprawniające do nabycia, w terminie trzech miesięcy od daty wydania zaświadczenia, określonego w pozwoleniu rodzaju broni i amunicji do tej broni oraz określonej w pozwoleniu liczby egzemplarzy broni wraz z amunicją. 4. Jeżeli broń nie została nabyta w terminie, o którym mowa w ust. 3, na żądanie zainteresowanej osoby wydaje się kolejne zaświadczenie. Art. 13. 21) 1. Nabywca broni jest zobowiązany zarejestrować ją w ciągu 5 dni od dnia nabycia. Obowiązek rejestracji nie dotyczy broni, o której mowa w art. 11 pkt 1-3a i pkt 5-7. 2. Rejestracji dokonuje się na podstawie dowodu nabycia broni, a w przypadku broni palnej pozbawionej cech użytkowych - dodatkowo po przedstawieniu potwierdzenia pozbawienia broni palnej cech użytkowych. 3. Rejestracji broni dokonują organy właściwe do wydawania pozwoleń na broń, karty rejestracyjnej broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz karty rejestracyjnej broni pneumatycznej, o których mowa w art. 9 ust. 1-4. 4. Zarejestrowanie broni wymagającej pozwolenia potwierdza się w legitymacji posiadacza broni albo w świadectwie broni. 5. Zarejestrowanie broni palnej pozbawionej cech użytkowych oraz broni pneumatycznej potwierdza się w karcie rejestracyjnej broni, która jest wydawana posiadaczowi broni. 6. Zarejestrowanie broni palnej pozbawionej cech użytkowych nie może nastąpić na rzecz osoby, która nie ma ukończonych 18 lat. 7. Broń pneumatyczna nie może być zarejestrowana na rzecz osoby, która: 1) nie ma ukończonych 18 lat; 2) nie przedstawi: a) orzeczeń, o których mowa w art. 15 ust. 3, b) informacji z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzającej, że nie była ona skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu. 8. W przypadku niespełnienia wymogów, o których mowa w ust. 6 lub 7, właściwy organ wydaje decyzję administracyjną o odmowie zarejestrowania broni palnej pozbawionej cech użytkowych albo broni pneumatycznej. 9. W przypadku wydania decyzji administracyjnej o odmowie zarejestrowania broni palnej pozbawionej cech użytkowych albo broni pneumatycznej Policja, a w przypadku żołnierzy zawodowych - Żandarmeria Wojskowa, może za pokwitowaniem przyjąć tę broń do depozytu. Koszty związane z deponowaniem broni ponosi osoba zgłaszająca broń do rejestracji. Przepis art. 23 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 14. 22) Amunicję można nabywać na podstawie legitymacji posiadacza broni lub świadectwa broni, wyłącznie dla tej broni, która jest określona w legitymacji albo na podstawie świadectwa broni i pisemnego zamówienia podmiotu uprawnionego do nabycia amunicji. Art. 15. 1. Pozwolenia na broń nie wydaje się osobom: 1) 23) niemającym ukończonych 21 lat, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268), lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej; 3) wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego; 4) uzależnionym od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych; 5) 24) nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 6) 25) co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. 2. 26) Na wniosek szkoły, organizacji sportowej, Polskiego Związku Łowieckiego, stowarzyszenia obronnego pozwolenie może być wydane osobie mającej ukończone 18 lat, jednakże tylko na broń służącą do celów sportowych lub łowieckich. 3. 26) Osoba, która występuje z podaniem o wydanie pozwolenia na broń lub zgłasza do rejestru broń pneumatyczną, przedstawia właściwemu organowi Policji orzeczenia lekarskie i psychologiczne wydane przez upoważnionych: lekarza i psychologa, stwierdzające, że nie należy ona do osób wymienionych w ust. 1 pkt 2-4, i potwierdzające, że może ona dysponować bronią. 4. 27) Osoba posiadająca pozwolenie na broń wydane w celu określonym w art. 10 ust. 3 pkt 1 obowiązana jest raz na pięć lat przedstawić właściwemu organowi Policji aktualne orzeczenia lekarskie i psychologiczne, o których mowa w ust. 3. W przypadku wydania negatywnego orzeczenia lekarz lub psycholog zobowiązany jest zawiadomić o tym właściwy organ Policji. 5. 27) W przypadku ujawnienia okoliczności dostatecznie uzasadniających podejrzenie, iż osoba posiadająca pozwolenie na broń lub zarejestrowaną broń pneumatyczną należy do osób wymienionych w ust. 1 pkt 2-4, właściwy organ Policji może zobowiązać tę osobę do niezwłocznego poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia wydanych orzeczeń. W przypadku wydania negatywnego orzeczenia lekarz lub psycholog zobowiązany jest zawiadomić o tym właściwy organ Policji. 6. 28) Przepisy ust. 3 i 4 nie dotyczą funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz funkcjonariuszy innych państwowych formacji uzbrojonych i żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów posiadają przydzieloną im broń służbową. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres badań lekarskich i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba, o której mowa w ust. 3 i 4; 2) lekarzy i psychologów upoważnionych do przeprowadzania badań oraz wydawania orzeczeń, o których mowa w ust. 3 i 4; 3) warunki i tryb: a) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych, b) uzyskiwania i utraty uprawnień przez lekarzy i psychologów do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych, c) kontroli wykonywania i dokumentowania badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń lekarskich i psychologicznych; 4) dodatkowe kwalifikacje lekarzy i psychologów przeprowadzających badania lekarskie i psychologiczne; 5) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi i psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów; 6) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne. 8. Koszty związane z wydaniem orzeczeń, o których mowa w ust. 3-5, ponosi osoba poddana badaniu. 9. 29) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychicznego, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń, rejestracji broni, biorąc pod uwagę uniemożliwienie wydania pozwolenia na broń lub karty rejestracyjnej broni pneumatycznej osobom niedającym rękojmi bezpiecznego posługiwania się bronią. 9. 30) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychologicznego, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń, rejestracji broni, biorąc pod uwagę uniemożliwienie wydania pozwolenia na broń lub karty rejestracyjnej broni pneumatycznej osobom niedającym rękojmi bezpiecznego posługiwania się bronią. Art. 16. 1. Osoba, która występuje z podaniem o wydanie pozwolenia na broń, jest obowiązana zdać egzamin przed komisją powołaną przez właściwy organ Policji ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania danej broni oraz z umiejętności posługiwania się tą bronią. 2. 31) Od egzaminu, o którym mowa w ust. 1, zwolnieni są funkcjonariusze Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej, funkcjonariusze lub pracownicy innych państwowych formacji uzbrojonych i żołnierze zawodowi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, członkowie Polskiego Związku Łowieckiego - w zakresie broni myśliwskiej, oraz członkowie Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego posiadający licencję zezwalającą na uprawianie strzelectwa sportowego - w zakresie broni sportowej, jeżeli zdali taki egzamin na podstawie odrębnych przepisów. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania i zakres przedmiotowy egzaminu, skład komisji egzaminacyjnej oraz stawki odpłatności za egzamin. Egzamin powinien składać się z części teoretycznej, dotyczącej znajomości przepisów w zakresie zgodnego z prawem posiadania i używania danej broni, oraz z części praktycznej, dotyczącej umiejętności posługiwania się tą bronią, a stawki odpłatności za egzamin powinny być zróżnicowane w zależności od celu, w jakim ma być wydane pozwolenie na broń. Art. 17. 1. Właściwy organ Policji może odmówić wydania pozwolenia na broń osobie, która naruszyła: 1) warunki określone w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust. 4; 2) obowiązek rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1; 3) 32) obowiązek zawiadomienia o utracie broni, o którym mowa w art. 25; 4) 24) obowiązek zawiadomienia o zmianie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w art. 26; 5) zasady przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji oraz ich noszenia, o których mowa w art. 32. 2. Właściwy organ Policji może odmówić wydania pozwolenia na broń osobie, której cofnięto pozwolenie na broń na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 4. 3. 33) Właściwy organ Policji odmawia wydania pozwolenia na broń osobie, która nie zdała egzaminu, o którym mowa w art. 16 ust. 1. 4. 33) Właściwy organ Policji odmawia wydania pozwolenia na broń osobie, która nie przedstawiła orzeczenia lekarskiego i psychologicznego, o którym mowa w art. 15 ust. 3. Art. 18. 34) 1. Właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano: 1) nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu na broń, o których mowa w art. 10 ust. 4; 2) należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6; 3) naruszyła obowiązek zawiadomienia o utracie broni, o którym mowa w art. 25; 4) nosi broń, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo środka zastępczego. 2. Przepisy ust. 1 pkt 2-4 stosuje się odpowiednio do osób dopuszczonych do posiadania broni, o których mowa w art. 30 ust. 1 i 3. 3. Osobom posiadającym zarejestrowaną broń pneumatyczną w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, unieważnia się kartę rejestracyjną broni. 4. Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę do jego wydania. 5. Właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń w przypadku naruszenia przez osobę posiadającą pozwolenie: 1) obowiązku rejestracji broni, o którym mowa w art. 13 ust. 1; 2) obowiązku poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia orzeczeń lekarskiego i psychologicznego, o których mowa w art. 15 ust. 3-5; 3) obowiązku zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w art. 26; 4) zasad przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, o których mowa w art. 32; 5) wymogu uzyskania zgody na wywóz broni i amunicji za granicę, o którym mowa w art. 38; 6) zasady, o której mowa w art. 45; 7) zakazu użyczania broni osobie nieupoważnionej. 6. Przepisy ust. 5 pkt 2-3 i 6 stosuje się odpowiednio do osób posiadających dopuszczenie do posiadania broni. 7. Osobom posiadającym zarejestrowaną broń pneumatyczną w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 2-6, można unieważnić kartę rejestracyjną broni. Art. 19. 1. 35) Osobie posiadającej broń zgodnie z przepisami ustawy Policja, a w przypadku żołnierzy zawodowych Żandarmeria Wojskowa, może za pokwitowaniem odebrać broń i amunicję oraz dokumenty potwierdzające legalność posiadania broni w przypadku ujawnienia: 1) okoliczności, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1-2 i 4 oraz ust. 5, w zakresie broni palnej, 2) okoliczności, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 i 4 oraz ust. 5 pkt 2-6, w zakresie zarejestrowanej broni pneumatycznej - a zwłoka zagrażałaby bezpieczeństwu publicznemu. 2. 35) Broń oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie przekazuje się do depozytu właściwemu organowi Policji albo Żandarmerii Wojskowej. 3. Uprawnienia i obowiązki, o których mowa w ust. 1 i 2, realizuje także Straż Graniczna na obszarze przejścia granicznego i w strefie nadgranicznej. Art. 20. 36) Cofnięcie pozwolenia na broń, dopuszczenia do posiadania broni oraz unieważnienie karty rejestracyjnej broni pneumatycznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 21. 1. Dopuszcza się zbywanie broni i amunicji do tej broni pomiędzy osobami posiadającymi pozwolenie na ten sam rodzaj broni. 2. Zbywający broń i amunicję do tej broni obowiązany jest niezwłocznie powiadomić pisemnie o tym fakcie właściwy organ Policji. Art. 22. 1. 37) Osoba, która utraciła uprawnienie do posiadania broni lub której unieważniono kartę rejestracyjną broni pneumatycznej, jest obowiązana niezwłocznie zbyć broń i amunicję do tej broni. 1a. 38) Za wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, uważa się także pozbawienie broni palnej cech użytkowych. 2. Zbycie broni, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za pośrednictwem przedsiębiorcy uprawnionego do obrotu bronią lub w sposób, o którym mowa w art. 21. 3. Jeżeli broń nie zostanie zbyta w terminie 30 dni, należy ją złożyć wraz z amunicją do depozytu właściwego organu Policji. 4. Złożenie broni i amunicji do depozytu nie stanowi przeszkody do ich zbycia w trybie, o którym mowa w ust. 2. Art. 23. 39) 1. Koszty związane z deponowaniem broni i amunicji ponosi: 1) Policja lub Żandarmeria Wojskowa - w przypadku przejęcia jej do depozytu, w trybie określonym w art. 19 ust. 1 i 3 lub art. 36 ust. 2, oraz przekazania do depozytu przez znalazcę; 2) osoba, która utraciła prawo do jej posiadania, deponująca ją w trybie określonym w art. 22 ust. 3; 3) osoba deponująca, która weszła w jej posiadanie po osobie zmarłej; 4) osoba deponująca ją w trybie, o którym mowa w art. 41 ust. 2, art. 42 ust. 5, art. 43 ust. 4 i 7 oraz w art. 54. 2. Osoba składająca do depozytu broń, amunicję, z wyjątkiem znalazcy tej broni lub amunicji, w zakresie tej broni może: 1) wyrazić zgodę na jej zniszczenie - do protokołu przyjęcia broni oraz amunicji; 2) złożyć pisemny wniosek o zniszczenie broni oraz amunicji; 3) złożyć pisemne oświadczenie woli o przeniesieniu własności broni oraz amunicji na rzecz Skarbu Państwa. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, opłaty związane z deponowaniem broni i amunicji są pobierane po upływie roku od dnia ich złożenia do depozytu. Art. 24. 40) Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady deponowania i niszczenia broni i amunicji w depozycie Policji, Żandarmerii Wojskowej lub organu celnego, o którym mowa w art. 37 ust. 3, oraz stawki odpłatności za ich przechowywanie w depozycie, z uwzględnieniem zapewnienia protokolarnego przejęcia broni i amunicji do depozytu, prowadzenia ich ewidencji oraz utrzymywania w odpowiednim stanie technicznym, a także sposobu i trybu postępowania Policji i Żandarmerii Wojskowej lub organu celnego ze zdeponowaną bronią i amunicją, w tym nienadającą się do dalszego użytku, w przypadku wyrażenia zgody lub wniosku o ich zniszczenie lub przeniesienia własności broni lub amunicji na rzecz Skarbu Państwa przez osobę deponującą. Art. 25. 41) Posiadacz broni w przypadku jej utraty jest zobowiązany niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin od chwili stwierdzenia utraty broni, zawiadomić o tym Policję albo Żandarmerię Wojskową. Art. 26. 42) Osoba posiadająca pozwolenie na broń lub posiadająca broń podlegającą rejestracji, która nie wymaga pozwolenia na broń, jest obowiązana w razie zmiany miejsca stałego pobytu zawiadomić o tym fakcie pisemnie, w terminie 14 dni od dnia zmiany miejsca stałego pobytu, organ Policji właściwy ze względu na nowe miejsce stałego pobytu. Art. 27. 1. Właściwe organy Policji, a w stosunku do żołnierzy zawodowych - właściwe organy wojskowe, są uprawnione do kontroli wykonywania obowiązków wynikających z przepisów ustawy przez osoby oraz podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 1. 2. 43) Komendant Główny Policji, z zastrzeżeniem ust. 3, prowadzi rejestr zawierający: 1) dane osobowe osób: a) posiadających pozwolenie na broń, b) dopuszczonych do posiadania broni, posiadających legitymację osoby dopuszczonej do posiadania broni, c) ubiegających się o pozwolenie na broń lub dopuszczenie do posiadania broni, d) posiadających kartę rejestracyjną broni; 2) dane dotyczące podmiotów, o których mowa w art. 29 ust. 1; 3) urzędowe informacje i opinie o tych osobach i podmiotach sporządzone w związku ze sprawami pozwoleń na broń; 4) określenie liczby posiadanych przez te osoby lub podmioty egzemplarzy broni oraz jej rodzaju i cech identyfikacyjnych. 2a. 44) Dane osobowe, o których mowa w ust. 2 pkt 1, obejmują: 1) imię i nazwisko; 2) imię ojca i imię matki; 3) miejsce i datę urodzenia; 4) adres miejsca stałego pobytu; 5) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL). 3. 45) Dane osobowe żołnierzy zawodowych posiadających pozwolenie na broń, urzędowe informacje i opinie o tych osobach sporządzone w związku ze sprawami pozwoleń na broń oraz liczba posiadanych przez te osoby egzemplarzy broni, rodzaj i cechy identyfikacyjne tej broni podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej. 4. 45) Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej przekazuje raz w roku, w terminie do 1 marca, Komendantowi Głównemu Policji informację o liczbie pozwoleń na broń wydanych w roku poprzednim, wraz z informacją o liczbie egzemplarzy i rodzajach broni, na które pozwolenia te zostały wydane. 5. Polski Związek Łowiecki i zarządy stowarzyszeń strzeleckich są obowiązane do corocznego składania właściwym organom Policji aktualnych wykazów członków uprawiających łowiectwo lub strzelectwo z użyciem własnej broni oraz do powiadamiania tych organów o wykluczeniu wymienionych członków tych organizacji w terminie 30 dni od dnia wykluczenia. 6. 46) Wykaz, o którym mowa w ust. 5, obejmuje imię i nazwisko, numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) oraz adres miejsca stałego pobytu. Art. 28. Broni odpowiadającej celom łowieckim i broni odpowiadającej celom sportowym oraz amunicji do takiej broni można użyczać osobom posiadającym pozwolenie na broń wydane w celach łowieckich lub sportowych. Art. 29. 1. Świadectwo broni może być wydane: 47) 1) przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest niezbędna do wykonywania przez te służby zadań wynikających z planu ochrony; 2) przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i formach określonych w koncesji; 3) podmiotom prowadzącym strzelnicę; 4) szkołom, organizacjom sportowym i łowieckim, stowarzyszeniom obronnym w celu szkolenia i realizacji ćwiczeń strzeleckich lub innym placówkom oświatowym oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony; 5) podmiotom wykonującym zadania związane z realizacją filmów i innych przedsięwzięć artystycznych; 6) urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym narażeniem na zamach przeciwko życiu lub zdrowiu; 7) 48) podmiotom, którym broń jest niezbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych, poszukiwawczych oraz sygnalizowania rozpoczęcia konkurencji w zawodach sportowych. 2. Świadectwo broni na broń szczególnie niebezpieczną może być wydane wyłącznie podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, po uzyskaniu świadectwa broni mogą nabywać broń i amunicję na zasadach określonych w art. 12 ust. 3 i art. 14 albo najmować broń od Policji lub Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 30. 1. Osoby fizyczne zatrudnione przez podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 1, przy wykonywaniu zadań wymienionych w tym przepisie, z zachowaniem zasad określonych w art. 15 ust. 1-5 i art. 16 ust. 1, mogą zostać dopuszczone do posiadania broni w czasie wykonywania tych zadań. 2. Dopuszczenie do posiadania broni następuje w drodze decyzji administracyjnej, wydawanej przez właściwy organ Policji. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą osób, które na podstawie odrębnych przepisów posiadają licencję pracownika ochrony fizycznej. 4. Legalność posiadania broni przez osoby, o których mowa w ust. 1, oraz przez osoby posiadające licencję pracownika ochrony fizycznej potwierdza się w legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni. Art. 31. 1. 49) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: legitymacji posiadacza broni, zaświadczenia uprawniającego do nabycia broni, legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni i świadectwa broni oraz karty rejestracyjnej broni. Legitymacje i zaświadczenia powinny zawierać dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację osoby oraz rodzaju broni. 2. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych określą, w drodze rozporządzenia, organy wojskowe właściwe do wydawania pozwoleń na broń podległym im żołnierzom zawodowym i kontroli wykonywania obowiązków wynikających z przepisów ustawy przez osoby, które uzyskały pozwolenie na broń, oraz do prowadzenia rejestru, o którym mowa w art. 27 ust. 3. Art. 32. 1. Broń i amunicję należy przechowywać i nosić w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osób nieuprawnionych. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw kultury 50), określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2, z uwzględnieniem zabezpieczeń uniemożliwiających dostęp do broni i amunicji osobom trzecim. Art. 33. 1. Jeżeli interes bezpieczeństwa państwa lub porządek publiczny tego wymagają, minister właściwy do spraw wewnętrznych może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, na obszarze całego państwa lub na określonych obszarach, zakaz noszenia wszelkiego rodzaju broni lub niektórych jej rodzajów na czas określony. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wszystkich osób posiadających broń zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, z wyłączeniem osób posiadających broń na podstawie świadectwa broni wydanego podmiotom, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1, 2 i 6, oraz z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 39 ust. 1 i w art. 40. Rozdział 3 Przewóz przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywóz z zagranicy i wywóz za granicę broni i amunicji oraz zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców Art. 34. Przewóz broni i amunicji przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może nastąpić na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 35. 1. Przewożenie broni i amunicji środkami transportu publicznego, z zastrzeżeniem ust. 2, jest dopuszczalne przy zachowaniu niezbędnych środków bezpieczeństwa, pod warunkiem że broń i amunicja są zabezpieczone w sposób uniemożliwiający powstanie zagrożenia życia, zdrowia lub mienia. 2. Przewożenie broni i amunicji w kabinach pasażerskich statków powietrznych przez osoby inne niż specjalnie do tego upoważnione na podstawie odrębnych przepisów jest zakazane. 3. Minister właściwy do spraw transportu oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki przewożenia broni i amunicji środkami transportu publicznego, w sposób uniemożliwiający powstanie zagrożenia życia, zdrowia lub mienia. Art. 36. 1. Przesyłanie broni oraz amunicji za pośrednictwem podmiotów zajmujących się przewożeniem i doręczaniem przesyłek jest zakazane, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Organy celne, a także jednostki przewożące przesyłki pocztowe, w razie stwierdzenia przypadku naruszenia zakazu, o którym mowa w ust. 1, zatrzymują przesyłkę, zawiadamiając o tym najbliższy organ Policji, który jest zobowiązany do jej niezwłocznego protokolarnego przejęcia do depozytu. 3. Dopuszcza się przesyłanie broni za pośrednictwem podmiotów, o których mowa w ust. 1, pomiędzy przedsiębiorcami uprawnionymi na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia obrotu bronią lub do jej wytwarzania. 4. Dopuszcza się przesyłanie broni z zagranicy dla osób fizycznych posiadających pozwolenie na dany rodzaj broni za pośrednictwem podmiotów, o których mowa w ust. 1. 5. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki przesyłania broni w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, z uwzględnieniem zabezpieczeń uniemożliwiających utratę broni oraz z uwzględnieniem poddania tej broni odprawie celnej. Art. 37. 1. Przywóz broni i amunicji z zagranicy przez obywateli polskich na własne potrzeby wymaga uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, przekraczając granicę, są obowiązane do pisemnego zgłoszenia właściwemu organowi celnemu przywozu broni i amunicji. Organ ten niezwłocznie przekazuje informacje zawarte w zgłoszeniu właściwemu organowi Policji. 3. Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 1, nie posiadają pozwolenia na broń, są obowiązane niezwłocznie złożyć przywożoną broń i amunicję do depozytu właściwego organu celnego, a także, w terminie 14 dni od dnia przywozu broni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wystąpić do właściwego organu Policji z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń. 4. Koszty związane z deponowaniem broni i amunicji w trybie, o którym mowa w ust. 3, ponosi osoba składająca broń i amunicję do depozytu. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia oraz tryb przekazywania informacji, o których mowa w ust. 2. Zgłoszenie powinno zawierać dane, które pozwolą na jednoznaczną identyfikację osoby przywożącej broń i amunicję, a także jednoznaczną identyfikację tej broni i amunicji. Art. 38. Wywóz broni i amunicji za granicę przez obywateli polskich wymaga zgody właściwego organu Policji. Art. 39. 1. Członkowie misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osoby zrównane z nimi na podstawie porozumień międzynarodowych mogą posiadać broń i amunicję na podstawie porozumień międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności w celach: 1) ochrony osobistej; 2) łowieckich; 3) sportowych; 4) kolekcjonerskich; 5) pamiątkowych. 2. Cudzoziemcom, o których mowa w ust. 1, właściwy organ Policji wydaje terminowe pozwolenie na broń na okres pełnienia przez te osoby funkcji w misjach dyplomatycznych i urzędach konsularnych w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz minister właściwy do spraw zagranicznych określą, w drodze rozporządzenia, tryb i warunki wydawania pozwoleń na broń cudzoziemcom, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem wymogu przedstawienia dokumentu o charakterze pozwolenia na broń, wydanego cudzoziemcowi przez właściwy organ państwa, którego jest obywatelem. Art. 40. Cudzoziemcy niewymienieni w art. 39 ust. 1 mogą posiadać broń i amunicję, jeżeli są one niezbędne do wykonywania czynności związanych z ochroną misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych, przedstawicielstw organizacji międzynarodowych, członków oficjalnych delegacji zagranicznych, a także do innych celów wynikających z porozumień międzynarodowych lub z zasady wzajemności, z uwzględnieniem przepisu art. 39 ust. 2 i przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 3. Art. 41. 1. Przywóz broni i amunicji z zagranicy oraz jej wywóz za granicę przez cudzoziemców, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 40, wymagają uprzedniego wydania zaświadczenia przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie zastępuje pozwolenie na broń na okres do 30 dni od dnia przywozu broni i amunicji. 2. Jeżeli upłynął termin ważności zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, broń i amunicja podlegają niezwłocznemu złożeniu do depozytu organu Policji właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy organ Policji może wydać cudzoziemcowi zaświadczenie zastępujące pozwolenie na broń oraz uprawniające do wywozu broni i amunicji, określając termin ważności tego zaświadczenia nie dłuższy niż 14 dni. 4. Jeżeli cudzoziemcy, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 40, nie spełniają warunków określonych w ust. 1 i 2, broń i amunicja podlegają zatrzymaniu przez właściwy organ Straży Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu organowi Policji właściwemu ze względu na miejsce przekraczania granicy przez tych cudzoziemców. Art. 42. 1. Cudzoziemcy przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą przywozić i wywozić broń odpowiadającą celom łowieckim, a także amunicję do niej w liczbie nieprzekraczającej łącznie 100 sztuk, o ile broń i amunicja mają służyć do polowań organizowanych na podstawie odrębnych przepisów. 2. Cudzoziemcy przybywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wzięcia udziału w imprezach sportowych, których regulamin wymaga użycia broni, lub w przygotowaniach do takich imprez mogą przywozić i wywozić broń odpowiadającą celom sportowym oraz amunicję do tej broni w ilościach określonych w zaproszeniu organizatorów imprez sportowych. Zaproszenia muszą być potwierdzone przez właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. 3. Przywóz oraz wywóz broni i amunicji przez cudzoziemców, o których mowa w ust. 1 i 2, odbywa się na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej, które zastępuje pozwolenie na broń na okres do 30 dni od dnia przywozu broni i amunicji. 3a. 51) Przywóz oraz wywóz broni i amunicji przez cudzoziemców, o których mowa w ust. 1 i 2, będących obywatelami Unii Europejskiej może nastąpić także na podstawie Europejskiej karty broni palnej, wydanej przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli broń ta jest wpisana do Europejskiej karty broni palnej i cudzoziemiec jest w stanie uzasadnić powód swojej podróży z bronią. Przepisy ust. 1, 2 i 4 stosuje się. 4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, uprawnia cudzoziemców do nabycia amunicji do broni określonej w tym zaświadczeniu. 5. Jeżeli upłynął termin ważności zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, broń i amunicja podlegają niezwłocznemu złożeniu do depozytu organu Policji właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy organ Policji może wydać cudzoziemcowi zaświadczenie zastępujące pozwolenie na broń oraz uprawniające do wywozu broni i amunicji, określając termin ważności tego zaświadczenia nie dłuższy niż 30 dni. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 7. Jeżeli cudzoziemcy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie spełniają warunków określonych w ust. 1-3 i 5, broń i amunicja podlegają zatrzymaniu przez właściwy organ Straży Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu organowi Policji właściwemu ze względu na miejsce przekraczania granicy przez tych cudzoziemców. 8. 52) Przepisy ust. 1-7 stosuje się odpowiednio do obywateli polskich mających miejsce stałego pobytu za granicą. Art. 43. 1. Cudzoziemcy niewymienieni w art. 39 ust. 1, posiadający upoważnienie władz swojego państwa do nabycia danego rodzaju oraz liczby egzemplarzy broni, poświadczone przez właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej, mogą nabywać broń na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwy organ Policji, o którym mowa w ust. 2. 2. Na wniosek cudzoziemca posiadającego dokumenty, o których mowa w ust. 1, właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca komendant wojewódzki Policji wydaje zaświadczenie uprawniające do nabycia określonego rodzaju oraz liczby egzemplarzy broni. 3. Nabycie broni, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć wyłącznie tych rodzajów broni, które, zgodnie z przepisami ustawy, mogą posiadać osoby fizyczne na podstawie pozwolenia na broń. 4. Zbywający broń cudzoziemcowi jest obowiązany niezwłocznie złożyć tę broń do depozytu komendanta wojewódzkiego Policji, który wydał cudzoziemcowi zaświadczenie uprawniające do nabycia broni. 5. Do wywozu za granicę nabytej przez cudzoziemca broni uprawnia zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, z terminem ważności do 2 dni. 6. 53) Wydanie cudzoziemcowi broni z depozytu policyjnego następuje wraz z wydaniem zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, po podaniu przez cudzoziemca: 1) nazwiska lub nazwy oraz adresu zbywającego broń cudzoziemcowi; 2) adresu, pod który broń ma być wysłana bądź przetransportowana; 3) informacji umożliwiających identyfikację broni, w szczególności: rodzaj i typ broni, jej markę, kaliber, numer fabryczny; 4) środka transportu, którym broń będzie przemieszczana za granicę; 5) planowanych dat wywozu broni za granicę oraz przybycia z bronią do miejsca przeznaczenia za granicą. 7. W przypadku gdy broni nie wywieziono za granicę w terminie określonym w zaświadczeniu, broń podlega niezwłocznemu złożeniu do depozytu najbliższego organu Policji, a właściwy komendant wojewódzki Policji wydaje kolejne zaświadczenie. 8. Jeżeli cudzoziemiec nie spełnia warunków określonych w ustawie, broń podlega zatrzymaniu przez właściwy organ Straży Granicznej lub organ celny i protokolarnemu przekazaniu organowi Policji właściwemu ze względu na miejsce przekraczania granicy przez cudzoziemca. 9. Właściwy organ celny niezwłocznie zawiadamia o fakcie wywozu przez cudzoziemca broni nabytej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej komendanta wojewódzkiego Policji, o którym mowa w ust. 2. 10. 54) Komendant wojewódzki Policji niezwłocznie zawiadamia Komendanta Głównego Policji o nabyciu broni przez cudzoziemca oraz o wydaniu zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, przekazując dane zawarte w upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1, oraz dane wymienione w ust. 6. Komendant Główny Policji niezwłocznie zawiadamia właściwe władze państwa, które wydało cudzoziemcowi upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, oraz państwa, przez którego terytorium odbywać się będzie przewóz broni, a w przypadku gdy takie władze nie zostały wskazane - konsulów tych państw, o nabyciu broni przez cudzoziemca i zamiarze jej wywozu, przekazując informacje w tym zakresie. 11. 55) Komendant Główny Policji prowadzi rejestr zawierający: 1) dane osobowe cudzoziemców, o których mowa w art. 39 ust. 1, art. 40, art. 42 ust. 1 i 2 i art. 43 ust. 1, obejmujące: a) nazwisko i imię, b) miejsce i datę urodzenia, c) adres miejsca stałego pobytu, d) obywatelstwo, 2) informacje urzędowe o terminowych pozwoleniach na broń, zaświadczeniach, zatrzymaniu broni i złożeniu jej do depozytu oraz inne informacje o przewozie przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozie z zagranicy i wywozie za granicę broni palnej przez cudzoziemców, wraz z danymi wymienionymi w ust. 6, 3) rodzaj i numer dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy - rejestr ten może być prowadzony łącznie z rejestrem, o którym mowa w art. 27 ust. 2. 12. 55) Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb przekazywania przez Komendanta Głównego Policji właściwym władzom państw członkowskich Unii Europejskiej informacji, o których mowa w ust. 10, w taki sposób, aby przekazywanie tych informacji odbywało się nie później niż w chwili przewozu broni przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 44. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzory zaświadczeń, o których mowa w art. 34, art. 37 ust. 1, art. 41 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 3 i 6 oraz art. 43 ust. 2. Zaświadczenia powinny zawierać opis przywożonej, przewożonej lub wywożonej broni i amunicji, umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację, a także dane, które wraz z dokumentem paszportowym lub innym dokumentem uprawniającym do przekroczenia granicy państwa pozwolą na ustalenie tożsamości ich posiadacza. Art. 44a. 56) Zasady przemieszczania amunicji przez granice wewnętrzne państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw stowarzyszonych, przez przedsiębiorcę oraz przedsiębiorcę zagranicznego, określają przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019). Rozdział 4 Strzelnice Art. 45. Broń, która jest zdolna do rażenia celów na odległość, może być używana w celach szkoleniowych i sportowych tylko na strzelnicach. Art. 46. 1. Strzelnice powinny być zlokalizowane, zbudowane i zorganizowane w sposób nienaruszający wymogów związanych z ochroną środowiska oraz wykluczający możliwość wydostania się poza ich obręb pocisku wystrzelonego z broni ze stanowiska strzeleckiego w sposób zgodny z regulaminem strzelnicy. 2. Szczegółowe zasady zachowania bezpieczeństwa na strzelnicy określa regulamin strzelnicy. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzorcowy regulamin bezpiecznego funkcjonowania strzelnic, uwzględniając warunki korzystania ze strzelnicy oraz sposób obchodzenia się z bronią i sposób zachowania się osób przebywających na strzelnicy. Art. 47. 57) Zatwierdzenie regulaminu strzelnicy następuje w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez właściwego wójta, burmistrza (prezydenta miasta). Art. 48. Minister właściwy do spraw ochrony środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące budowy i użytkowania strzelnic. Art. 49. 58) Przepisów rozdziału nie stosuje się do strzelnic Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu. Rozdział 5 Przepisy karne Art. 50. Kto porzuca broń palną lub amunicję, która pozostaje w jego dyspozycji, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 51. 1. 59) Kto bez wymaganej rejestracji posiada broń pneumatyczną albo zbywa osobie nieuprawnionej broń pneumatyczną albo miotacz gazu obezwładniającego lub narzędzie albo urządzenie, którego używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu, podlega karze aresztu albo grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto: 1) nie dopełnia obowiązku rejestracji broni albo obowiązku zdania broni i amunicji do depozytu; 2) nie dopełnia obowiązku zawiadomienia Policji o utracie lub zbyciu innej osobie broni i amunicji do tej broni; 3) 60) posiadając pozwolenie na broń lub posiadając broń podlegającą rejestracji, która nie wymaga pozwolenia na broń, nie dopełnia obowiązku pisemnego zawiadomienia właściwego organu Policji o zmianie miejsca stałego pobytu w terminie 14 dni od dnia zmiany miejsca stałego pobytu; 4) 60) nosi broń, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub substancji psychotropowych albo środka zastępczego; 5) przywozi z zagranicy albo wywozi za granicę broń i amunicję lub przewozi broń i amunicję przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zaświadczenia właściwego konsula Rzeczypospolitej Polskiej lub bez zgody właściwego organu Policji, a także nie dopełnia obowiązku pisemnego zgłoszenia przywozu broni i amunicji przy przekraczaniu granicy; 6) narusza zakaz przesyłania broni i amunicji za pośrednictwem podmiotów zajmujących się przewożeniem i doręczaniem przesyłek; 7) przechowuje oraz nosi broń i amunicję w sposób umożliwiający dostęp do nich osób nieuprawnionych; 8) przewozi broń lub amunicję środkami transportu publicznego, nie spełniając warunku prawidłowego zabezpieczenia broni i amunicji; 9) przewozi broń i amunicję w kabinie pasażerskiego statku powietrznego, nie będąc osobą do tego upoważnioną na podstawie odrębnych przepisów; 10) nosi broń, naruszając ograniczenie lub wykluczenie możliwości jej noszenia określone przez właściwy organ Policji w pozwoleniu na broń, albo nosi broń, naruszając zakaz jej noszenia wprowadzony przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych; 11) używa w celach szkoleniowych lub sportowych broni zdolnej do rażenia celów na odległość poza strzelnicami; 12) narusza przepisy regulaminu określającego zasady zachowania bezpieczeństwa na strzelnicy. 3. 61) Kto posiada broń, nie mając przy sobie: 1) legitymacji posiadacza broni lub Europejskiej karty broni palnej albo innego dokumentu upoważniającego do posiadania broni, 2) legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni i świadectwa broni, podlega karze grzywny. 4. W razie popełnienia wykroczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, można orzec przepadek broni i amunicji, chociażby przedmioty te nie stanowiły własności sprawcy. 5. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 52. Zachowują ważność pozwolenia na broń i legitymacje noszące nazwę "pozwolenie na broń", wydane na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 53. Do niezakończonych decyzją ostateczną postępowań w sprawach pozwoleń na broń stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 54. Nie podlega karze, kto bez wymaganego pozwolenia posiada broń lub amunicję i w terminie do 90 dni od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu dobrowolnie zawiadomi o tym fakcie Policję oraz złoży broń i amunicję do jej depozytu. Art. 55. 62) Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych (Dz. U. Nr 6, poz. 43, z 1983 r. Nr 6, poz. 35, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1997 r. Nr 6, poz. 31, Nr 88, poz. 554 i Nr 114, poz. 740). Art. 56. Ustawa wchodzi w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia 63), z wyjątkiem przepisu art. 54, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 52, poz. 451), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 202 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), która weszła w życie z dniem 29 czerwca 2002 r., i art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 3) Dodany przez art. 68 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007), która weszła w życie z dniem 25 sierpnia 2002 r. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku, 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 5) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 tej ustawy. 6) Oznaczenie i zmiana wprowadzone przez art. 1 pkt 5 lit. a i b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, które weszły w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 7) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 9) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 tej ustawy. 10) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) Stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) Przepis wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 14) Dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 15) Dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 tej ustawy. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) Dodany przez art. 1 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 19) Dodany przez art. 68 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 3, w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 20) Dodany przez art. 1 pkt 12 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 24) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 28) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 202 ustawy wymienionej w odnośniku 2 jako pierwsza i art. 1 pkt 16 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1; w tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 30. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036), która wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 31) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 138 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298), która weszła w życie z dniem 30 marca 2001 r., i art. 202 ustawy wymienionej w odnośniku 2 jako pierwsza. 32) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 17 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) Dodany przez art. 1 pkt 17 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 38) Dodany przez art. 1 pkt 21 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 tej ustawy. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 42) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 15 i 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 44) Dodany przez art. 1 pkt 26 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 45) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 46) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 26 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 47) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 27 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 48) Dodany przez art. 1 pkt 27 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 50) Obecnie: ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 9 i art. 14 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177). 51) Dodany przez art. 1 pkt 29 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 tej ustawy. 52) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1; stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 6 pkt 2 tej ustawy. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 55) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 56) Dodany przez art. 68 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 718), która weszła w życie z dniem 11 lipca 2003 r. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 199, poz. 1939), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 61) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który wszedł w życie z dniem 12 kwietnia 2003 r. 63) Ustawa została ogłoszona dnia 19 czerwca 1999 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 grudnia 2003 r. o czasie urzędowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 144) Art. 1. Na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza się czas urzędowy. Art. 2. 1. Czasem urzędowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej jest czas środkowoeuropejski albo czas letni środkowoeuropejski w okresie od jego wprowadzenia do odwołania. 2. Czas środkowoeuropejski jest czasem zwiększonym o jedną godzinę w stosunku do uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL). 3. Czas letni środkowoeuropejski jest czasem zwiększonym o dwie godziny w stosunku do uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL). 4. Uniwersalny czas koordynowany UTC(PL) jest polską realizacją międzynarodowego uniwersalnego czasu koordynowanego UTC i wyznaczany jest przez państwowy wzorzec jednostek miar czasu i częstotliwości. Art. 3. Prezes Rady Ministrów wprowadza i odwołuje czas letni środkowoeuropejski, w drodze rozporządzenia, ustalając na okres co najmniej jednego roku kalendarzowego dokładne daty, od których następuje wprowadzenie lub odwołanie czasu letniego, uwzględniając istniejące standardy międzynarodowe w tym zakresie. Art. 4. 1. Organem uprawnionym do utrzymywania czasu urzędowego i uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL) oraz do rozpowszechniania sygnałów tych czasów jest Prezes Głównego Urzędu Miar. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposoby rozpowszechniania sygnałów czasu urzędowego i uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL), uwzględniając w szczególności standardy międzynarodowe i potrzeby użytkowników. Art. 5. Traci moc ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o czasie letnim (Dz. U. Nr 29, poz. 128). Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu (Dz. U. Nr 35, poz. 316) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga - przyrząd pomiarowy do ważenia pojazdów w ruchu umożliwiający wyznaczenie obciążenia osi pojazdu oraz jego masy; 2) ważenie dynamiczne - wyznaczenie obciążenia, jakie wywiera oś pojazdu na pomost wagi podczas jego ruchu z ustaloną stałą prędkością; 3) ważenie statyczne - wyznaczenie obciążenia, jakie wywiera oś nieruchomego pojazdu na pomost wagi, podczas ważenia; 4) oś wielokrotna - zespół przyległych osi pojazdu o odległości między nimi nieprzekraczającej 2 m; 5) obciążenie osi - wartość obciążenia osi pojazdu podczas ważenia dynamicznego, wyrażoną w jednostkach miary masy; 6) skorygowane obciążenie osi - wartość obciążenia otrzymaną przez pomnożenie średniej wartości z serii pomiarów obciążenia danej osi przez współczynnik, którego wartość jest stosunkiem masy pojazdu, przez sumaryczną masę pojazdu otrzymaną dla tej serii pomiarów; 7) statyczne obciążenie osi - wartość obciążenia osi pojazdu podczas ważenia statycznego, wyrażoną w jednostkach miary masy; 8) masa pojazdu - wartość masy pojazdu otrzymaną w wyniku ważenia pojazdu, gdy jest w całości oparty na pomoście lub pomostach wagi; 9) sumaryczna masa pojazdu - sumę obciążeń wszystkich osi pojazdu otrzymaną poprzez ważenie pojazdu przez najeżdżanie kolejnymi osiami lub częściami pojazdu na ten sam pomost wagi; 10) obciążenie minimalne (Min) - najmniejsze obciążenie osi, poniżej którego nie powinno się ważyć ze względu na duży błąd względny; 11) obciążenie maksymalne (Max) - największe obciążenie osi, które może być zważone w sposób automatyczny na pomoście wagi; 12) zakres ważenia - przedział między obciążeniem minimalnym a obciążeniem maksymalnym; 13) wartość działki elementarnej (d) - wyrażoną w jednostkach miary masy różnicę między wartościami dwóch kolejnych wskazań wagi przy ważeniu dynamicznym; 14) błędy graniczne dopuszczalne wagi - określone skrajne wartości błędu wagi; 15) pomost wagi - jedno- lub dwusegmentowy zespół wagi, przejmujący obciążenie od kół umieszczonych na jednej osi ruchomego pojazdu; 16) strefa ważenia wagi - odcinek jezdni obejmujący pomost i: a) zespoły najazdowe o długości 8 m z każdej strony pomostu, dla wagi ustawionej na jezdni, b) jezdnię o długości 8 m z każdej strony pomostu, dla wagi w dole fundamentowym; 17) klasa dokładności wag - klasę wag spełniających określone wymagania metrologiczne, których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag § 2. Wagi mogą być skonstruowane jako: 1) stacjonarne; 2) przenośne. § 3. W skład wagi wchodzą w szczególności: 1) stacjonarny albo przenośny pomost; 2) urządzenie sumujące wartość obciążenia wywieranego na pomost przez koła każdej osi przejeżdżającego pojazdu, półautomatyczne albo automatyczne; 3) urządzenie wskazujące; 4) urządzenie drukujące; 5) urządzenie zerujące, służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy pomost wagi jest nieobciążony, półautomatyczne albo automatyczne. § 4. Dla wagi powinna być ustalona minimalna i maksymalna prędkość pojazdu podczas ważenia, w zakresie których: 1) odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi od skorygowanego obciążenia osi powinno być zawarte w granicach określonych w tabeli nr 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 2) odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi od wartości statycznego obciążenia osi dla pojazdu dwuosiowego powinno być zawarte w granicach określonych w tabeli nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 3) błędy graniczne dopuszczalne sumarycznej masy pojazdu powinny być zawarte w granicach określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Pomost wagi stacjonarnej powinien być umieszczony w dole fundamentowym wykonanym w jezdni. 2. Pomost wagi przenośnej może być umieszczony w dole fundamentowym lub ustawiony na jezdni wraz z zespołami najazdowymi. 3. W przypadku gdy w dole fundamentowym może gromadzić się woda, powinien on być wyposażony w urządzenia odwadniające. § 6. 1. Strefa ważenia wagi powinna być wyróżniona na jezdni. 2. Powierzchnia jezdni w strefie ważenia powinna być wykonana z betonu i leżeć w jednej płaszczyźnie z możliwością miejscowych odchyleń od tej płaszczyzny nieprzekraczających ±9 mm. 3. Pochylenie powierzchni jezdni w strefie ważenia względem poziomu nie powinno przekraczać: 1) 1 % w kierunku ruchu pojazdów; 2) 2 % w kierunku prostopadłym do kierunku ruchu. § 7. 1. Powierzchnia jezdni lub zespołu najazdowego poza strefą ważenia na długości od styku ze strefą ważenia do styku z kołami skrajnej osi pojazdu o największym rozstawie, gdy koła drugiej skrajnej osi znajdują się na pomoście, powinna leżeć w płaszczyźnie strefy ważenia. 2. Powierzchnia jezdni poza strefą ważenia może być pochylona względem płaszczyzny strefy ważenia maksymalnie o 0,5 %. 3. Centryczny przejazd pojazdu przez pomost bez możliwości zjazdu kołami poza boczną krawędź pomostu powinien być zapewniony poprzez: 1) odpowiednie ukształtowanie lub oznakowanie bocznych krawędzi jezdni przed pomostem; 2) zainstalowanie w wadze urządzenia sygnalizującego w sposób optyczny lub akustyczny zjazd kołami poza boczną krawędź pomostu. § 8. Waga z urządzeniem sumującym automatycznym powinna być wyposażona w czujnik obecności pojazdu. § 9. 1. Urządzenie wskazujące wagi powinno umożliwiać łatwe i jednoznaczne odczytanie wyników ważenia. 2. Urządzenie drukujące wagi powinno drukować co najmniej następujące dane: 1) liczbę osi pojazdu i obciążenie każdej osi; 2) sumaryczną masę pojazdu; 3) datę i czas pomiaru; 4) obciążenia osi wielokrotnych, jeżeli jest wyznaczane obciążenie osi pojazdu. 3. Wartości działek elementarnych urządzenia wskazującego i urządzenia drukującego powinny być wyrażone w postaci 1 x 10k, 2 x 10k lub 5 x 10k jednostek miary masy, gdzie k jest dodatnią lub ujemną liczbą całkowitą lub zerem, przy czym w przypadku wagi dla ważenia dynamicznego powinny być sobie równe. § 10. 1. Wyniki ważenia nie mogą być drukowane lub wskazywane, jeżeli: 1) obciążenie osi jest mniejsze niż obciążenie minimalne lub większe niż obciążenie maksymalne powiększone o wartość 9 działek elementarnych i nie jest sygnalizowane przekroczenie tych granicznych wartości; 2) pojazd porusza się z prędkością mniejszą od minimalnej albo większą od maksymalnej prędkości pojazdu podczas ważenia i nie jest sygnalizowane przekroczenie tych granicznych wartości. 2. W przypadku gdy podczas ważenia dla wagi dopuszczono jeden kierunek ruchu pojazdu, wyniki ważenia pojazdu jadącego w kierunku przeciwnym powinny zawierać ostrzeżenie o możliwości wystąpienia dodatkowego błędu wyniku ważenia. § 11. 1. Waga powinna być wyposażona w oprogramowanie zapewniające, że w przypadku próby dokonania jego zmiany nastąpi trwałe uszkodzenie zabezpieczenia lub zmiana liczby kontrolnej. 2. Oprogramowanie powinno być identyfikowalne przez numer wersji i liczbę kontrolną. 3. Numer wersji powinien być skorygowany, gdy zmiana oprogramowania może mieć wpływ na działanie i dokładność wagi. § 12. 1. Urządzenie zerujące powinno umożliwiać zerowanie wagi z błędem nieprzekraczającym ±0,25 wartości działki elementarnej. 2. Zakres działania urządzenia zerującego nie powinien przekraczać 4 % obciążenia maksymalnego. 3. Zakres działania urządzenia zerującego inicjującego, służącego do automatycznego nastawiania wskazania zerowego przez włączenie wagi przed jej gotowością do pracy, nie powinien przekraczać 20 % obciążenia maksymalnego. 4. Urządzenie zerujące powinno działać tylko wtedy, gdy waga znajduje się w stabilnym położeniu równowagi, będącym położeniem, w którym w okresie 5 sekund po wydruku są wskazywane nie więcej niż dwie sąsiednie wartości masy, z których jedna jest równa wartości wydrukowanej. 5. Urządzenie zerujące półautomatyczne nie powinno działać podczas automatycznej pracy wagi. § 13. Urządzenie podtrzymujące zero, służące do automatycznego utrzymania wskazania zerowego w zadanych granicach, powinno działać tylko, gdy: 1) wskazanie jest równe zeru lub jest ujemną wartością netto, odpowiadającą wskazaniu zero brutto; 2) waga znajduje się w stabilnym położeniu równowagi; 3) zmiana wskazania nie jest większa niż 0,5 wartości działki elementarnej na sekundę; 4) wskazanie jest w przedziale 4 % obciążenia maksymalnego wokół rzeczywistej wartości zera. § 14. 1. Waga elektroniczna powinna być tak skonstruowana i wykonana, aby w przypadku wystąpienia zakłóceń: 1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica miedzy błędem wskazania wagi a jej błędem wskazania wyznaczonym w warunkach odniesienia, która jest większa niż wartość działki elementarnej, albo 2) po wystąpieniu odchyleń znaczących: a) podała sygnał ostrzegawczy, optyczny lub akustyczny trwający do momentu podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia albo b) przestała działać. 2. Waga elektroniczna powinna umożliwiać kontrolę wyświetlacza, inicjowaną automatycznie przy włączaniu wagi, polegającą na wskazaniu wszystkich znaków wyświetlonych przez urządzenie wskazujące w czasie wystarczającym do wykonania obserwacji przez operatora. 3. W czasie nagrzewania waga elektroniczna nie powinna: 1) wskazywać i przesyłać wyników ważenia; 2) działać automatycznie. 4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno: 1) wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania; 2) umożliwiać wprowadzania do wagi instrukcji lub danych: a) które nie są zdefiniowane i mogłyby być mylone z wynikiem ważenia, b) służących do fałszowania wyświetlanych, przetwarzanych lub zapamiętanych wyników ważenia, c) w celu dokonania przez osoby nieuprawnione adiustacji wagi. § 15. Waga zasilana z baterii, po spadku napięcia poniżej danej wartości, powinna działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 16. 1. Na wadze lub urządzeniu wskazującym, w widocznym miejscu, powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) klasa dokładności sumarycznej masy pojazdu; 5) klasa dokładności obciążenia osi; 6) obciążenie maksymalne, w postaci "Max ... kg" lub "Max ... t"; 7) obciążenie minimalne, w postaci "Min ... kg" lub "Min ... t"; 8) wartość działki elementarnej wagi, w postaci "d = ..."; 9) maksymalna prędkość pojazdu podczas ważenia, w postaci "vmax = ... km/h"; 10) minimalna prędkość pojazdu podczas ważenia, w postaci "vmin = ... km/h"; 11) maksymalna prędkość tranzytowa, w postaci "vt = ... km/h"; 12) wartość napięcia zasilającego; 13) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. 2. Dodatkowo na wadze lub urządzeniu wskazującym powinny być zamieszczone, jeżeli mają zastosowanie: 1) nazwa lub znak importera; 2) maksymalna liczba osi na pojazd, w postaci "amax = ..."; 3) napis: "Nie stosować do ważenia ładunków, których środek ciężkości przemieszcza się w czasie ważenia"; 4) kierunek przejazdu w czasie ważenia; 5) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci "... °C/... °C"; 6) wartość działki elementarnej wagi przy ważeniu statycznym, w postaci "ds = ... kg". 3. Oznaczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno być dodatkowo umieszczone na każdym pomoście. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wag § 17. 1. W zależności od odchylenia dopuszczalnego każdego obciążenia osi od skorygowanego obciążenia osi rozróżnia się cztery klasy dokładności wag przy pomiarze obciążenia osi: A, B, C i D. 2. Odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi lub osi wielokrotnej od skorygowanego obciążenia osi lub osi wielokrotnej podczas ważenia dynamicznego powinno być równe większej z dwóch podanych niżej wartości: 1) wartości określonej w tabeli nr 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, zaokrąglonej do najbliższej wartości działki elementarnej wagi; 2) iloczynu wartości działki elementarnej wagi przy zatwierdzeniu typu i legalizacji i ilości osi lub podwojonego iloczynu wartości działki elementarnej wagi w użytkowaniu i ilości osi. 4. Odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi od wartości statycznego obciążenia osi dla pojazdu dwuosiowego podczas ważenia dynamicznego nie powinno przekraczać większej z dwóch podanych niżej wartości: 1) wartości określonej w tabeli nr 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, zaokrąglonej do najbliższej wartości działki elementarnej wagi; 2) wartości działki elementarnej wagi przy legalizacji lub podwojonej wartości działki elementarnej wagi w użytkowaniu. § 18. 1. W zależności od błędów granicznych dopuszczalnych rozróżnia się cztery klasy dokładności wag przy pomiarze sumarycznej masy pojazdu: 0,2; 0,5; 1 i 2. 2. Błędy graniczne dopuszczalne sumarycznej masy pojazdu podczas ważenia dynamicznego powinny być równe większej z dwóch podanych niżej wartości: 1) wartości określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia, zaokrąglonej do najbliższej wartości działki elementarnej wagi; 2) iloczynu wartości działki elementarnej wagi przy zatwierdzeniu typu i legalizacji i ilości osi lub podwojonego iloczynu wartości działki elementarnej wagi w użytkowaniu i ilości osi. § 19. Błędy graniczne dopuszczalne wagi podczas ważenia statycznego dla dowolnego obciążenia zawartego w zakresie ważenia wagi określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 20. Różnica między wskazaniami urządzeń wskazujących lub drukujących mających taką samą wartość działki elementarnej powinna być równa zero. § 21. Wartość działki elementarnej wagi, minimalną i maksymalną liczbę działek elementarnych wagi i minimalną wartość obciążenia minimalnego w zależności od klasy dokładności określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 22. 1. Wagi powinny spełniać wymagania, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia: 1) w zakresie temperatur pracy od -10 °C do 40 °C; 2) w innym zakresie temperatury niż określony w pkt 1, oznaczonym na wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30 °C, dla wag o zastosowaniach specjalnych; 3) przy zmianach napięcia w zakresie (-15÷10) % jego wartości nominalnej, dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej; 4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość, dla wag zasilanych napięciem stałym; 5) przy wilgotności względnej 85 %, w temperaturze równej górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi, dla wag elektronicznych. 2. Na skutek zmiany temperatury otoczenia o 5 °C wskazanie zerowe nie powinno zmieniać się więcej niż o wartość jednej działki elementarnej wagi. § 23. Stabilność przedziału wskazań wagi elektronicznej powinna być taka, aby wartość bezwzględna różnicy między błędami wskazania wagi dla obciążenia zbliżonego do obciążenia maksymalnego, dla dowolnego z dwóch pomiarów, nie przekraczała 50 % wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych wagi przy ważeniu statycznym przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Rozdział 4 Przepis końcowy § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 lutego 2004 r. (poz. 316) Załącznik nr 1 ODCHYLENIE DOPUSZCZALNE KAŻDEGO OBCIĄŻENIA OSI Tabela nr 1. Odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi lub osi wielokrotnej od skorygowanego obciążenia osi lub osi wielokrotnej podczas ważenia dynamicznego Klasa dokładnościOdchylenie dopuszczalne w % skorygowanego obciążenia osi zatwierdzenie typu i legalizacjaużytkowanie A±0,5±1,0 B±1,0±2,0 C±1,5±3,0 D±2,0±4,0 Tabela nr 2. Odchylenie dopuszczalne każdego obciążenia osi od wartości statycznego obciążenia osi dla pojazdu dwuosiowego podczas ważenia dynamicznego Klasa dokładnościOdchylenie dopuszczalne w % statycznego obciążenia osi zatwierdzenie typu i legalizacjaużytkowanie A±0,25±0,5 B±0,5±1,0 C±0,75±1,5 D±1,0±2,0 Załącznik nr 2 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE SUMARYCZNEJ MASY POJAZDU Klasa dokładnościBłędy graniczne dopuszczalne w % masy pojazdu zatwierdzenie typu i legalizacjaużytkowanie 0,2±0,10±0,2 0,5±0,25±0,5 1±0,5±1,0 2±1,0±2,0 Załącznik nr 3 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WAGI PODCZAS WAŻENIA STATYCZNEGO DLA DOWOLNEGO OBCIĄŻENIA ZAWARTEGO W ZAKRESIE WAŻENIA WAGI Klasa dokładnościObciążenie (m) wyrażone liczbą działek elementarnych dBłędy graniczne dopuszczalne w działkach elementarnych d dla obciążenia osidla sumarycznej masy pojazduzatwierdzenie typu i legalizacja użytkowanie A0,2; 0,50 ≤ m ≤ 500±0,5±1,0 B0,2; 0,5; 1500 < m ≤ 2.000±1,0±2,0 C0,5; 1; 22.000 < m ≤ 5.000±1,5±3,0 D1; 20 ≤ m ≤ 50±0,5±1,0 50 < m ≤ 200±1,0±2,0 200 < m ≤ 1.000±1,5±3,0 Załącznik nr 4 WARTOŚĆ DZIAŁKI ELEMENTARNEJ WAGI, MINIMALNA I MAKSYMALNA LICZBA DZIAŁEK ELEMENTARNYCH WAGI I MINIMALNA WARTOŚĆ OBCIĄŻENIA MINIMALNEGO W ZALEŻNOŚCI OD KLASY DOKŁADNOŚCI Klasa dokładnościd (kg)Minimalna liczba działek elementarnychMaksymalna liczba działek elementarnychMinimalna wartość obciążenia minimalnego dla obciążenia osidla sumarycznej masy pojazdu A0,2; 0,5≤ 55005.00050 B0,2; 0,5; 1≤ 10 C0,5; 1; 2≤ 20 D1; 2≤ 50501.00010 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu elektronicznego i telekomunikacyjnego (Dz. U. Nr 10, poz. 87) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2004 r. (poz. 87) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaWartość (euro) 12345 2811Pozostałe kwasy nieorganiczne i pozostałe nieorganiczne związki tlenowe niemetali: - Pozostałe nieorganiczne związki tlenowe niemetali: 2811 22 00 0- - Ditlenek krzemu 093726ex 2811 22 00 0Ditlenek krzemu w postaci zawiesiny do polerowania płytek półprzewodnikowych0100.000 2821Tlenki i wodorotlenki żelaza; pigmenty mineralne zawierające 70% masy lub więcej związanego żelaza w przeliczeniu na Fe2O3: 2821 10 00 0- Tlenki i wodorotlenki żelaza 093727ex 2821 10 00 0Tlenki żelaza w postaci proszku do nakładania warstwy przewodzącej na powierzchni stożków kineskopów0110.000 2823 00 00 0Tlenki tytanu 093728ex 2823 00 00 0Ditlenek tytanu w granulacie do produkcji szkła do kineskopów090.000 2846Związki nieorganiczne lub organiczne metali ziem rzadkich, itru i skandu lub mieszanin tych metali: 2846 10 00 0- Związki ceru 093729ex 2846 10 00 0Koncentrat ceru do produkcji szkła do kineskopów090.000 3207Pigmenty, środki matujące i farby, gotowe, szkliste emalie i glazury, pobiałki (masy lejne), ciekłe materiały do wytwarzania połysku i podobne preparaty, w rodzaju stosowanych w przemyśle ceramicznym, emalierskim i szklarskim; fryta szklana i pozostałe szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 40- Fryta szklana i pozostałe szkło w postaci proszku, granulek lub płatków: 3207 40 80 0- - Pozostałe 093730ex 3207 40 80 0Fryta szklana do produkcji szkła do kineskopów0700.000 3215Farba drukarska, atrament do pisania, tusz kreślarski i pozostałe atramenty i tusze, nawet stężone lub stałe: 3215 90- Pozostałe: 3215 90 10 0- - Atrament i tusz 093731ex 3215 90 10 0Tusz i atrament do produkcji kaset do drukarek050.000 3701Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone, wykonane z innych materiałów niż papier, tektura lub tkanina; film płaski do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony, nawet w kasetach: - Pozostałe: 3701 99 00 0- - Pozostałe 093733ex 3701 99 00 0Błony fotograficzne w arkuszach do produkcji obwodów drukowanych07.000 3707Preparaty chemiczne do stosowania w fotografice (inne niż pokosty, kleje, spoiwa i preparaty podobne); produkty niezmieszane do zastosowania w fotografice, pakowane w odmierzonych porcjach lub pakowane do sprzedaży detalicznej do postaci gotowej do stosowania: 3707 10 00 0- Emulsje do uczulania powierzchni 093735ex 3707 10 00 0Emulsje światłoczułe do produkcji obwodów drukowanych0150.000 3707 90- Pozostałe: 3707 90 90 0- - Pozostałe 093736ex 3707 90 90 0Toner do produkcji kaset do drukarek i kserokopiarek080.000 3801Grafit sztuczny; grafit koloidalny lub półkoloidalny; preparaty na bazie grafitu lub innego węgla, w postaci past, bloków, płyt lub pozostałych półproduktów: 3801 90 00- Pozostałe: 3801 90 00 9- - Pozostałe 093737ex 3801 90 00 9Suspensja grafitowa 11 % do pokrywania warstw wewnętrznych kineskopów0600.000 093738ex 3801 90 00 9Zawiesina grafitowa DS. 14-06 do pokrywania warstw wewnętrznych kineskopów060.000 3810Preparaty do wytrawiania powierzchni metali; topniki i pozostałe preparaty pomocnicze do lutowania, lutowania twardego lub spawania; proszki i pasty do lutowania, lutowania twardego lub spawania, złożone z metalu lub innych materiałów; preparaty, w rodzaju stosowanych jako rdzenie lub otuliny elektrod lub prętów spawalniczych: 3810 90- Pozostałe: 3810 90 90 0- - Pozostałe 093740ex 3810 90 90 0Pasty do montażu elementów elektronicznych SMD na płytkach obwodów drukowanych050.000 3903Polimery styrenu, w formach podstawowych: 3903 90- Pozostałe: 3903 90 90 0- - Pozostałe 093744ex 3903 90 90 0Polimery styrenu do produkcji obudów odbiorników telewizyjnych01.000.000 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (na przykład złącza, kolanka, kołnierze), z tworzyw sztucznych: - Pozostałe rury, przewody i węże: 3917 39- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3917 39 99 0- - - - Pozostałe 093748ex 3917 39 99 0Rurki termokurczliwe do produkcji wiązek elektrycznych dla przemysłu elektronicznego0100.000 3923Artykuły do transportu lub pakowania towarów, z tworzyw sztucznych; korki, pokrywki, kapsle i pozostałe zamknięcia, z tworzyw sztucznych: 3923 10 00 0- Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły 093893ex 3923 10 00 0Pudełka o średnicy 3, 4, 5 i 6 cali do transportu płytek półprzewodnikowych0250.000 3923 30- Balony, butelki, kolby i artykuły podobne: 3923 30 10 0- - O pojemności nieprzekraczającej dwóch litrów 093752ex 3923 30 10 0Butelki karttridge używane w produkcji tonerów do kserokopiarek i drukarek035.000 3923 40- Szpule, kopki, cewki i podobne nośniki: 3923 40 10 0- - Szpule, rolki i podobne nośniki do błon fotograficznych i kinematograficznych lub do taśm, filmów i podobnych, objętych pozycjami 8523 i 8524 093753ex 3923 40 10 0Pudełka plastikowe V-0 do produkcji kaset video0600.000 3926Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z pozostałych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 3926 30 00 0- Wyposażenie mebli, nadwozi itp. 093755ex 3926 30 00 0Taśmy/spinki do produkcji wiązek elektrycznych dla przemysłu elektronicznego070.000 3926 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 3926 90 99 0- - - - Pozostałe 093894ex 3926 90 99 0Elementy z tworzywa sztucznego do wyłącznika sieciowego i obudowy do modułu wyłącznika sieciowego przeznaczone do produkcji wyrobów z podpozycji 8529 90 720100.000 093895ex 3926 90 99 0Klawiatura, przyciski i podkładki z tworzywa sztucznego używane do modułu sterowania lokalnego przeznaczone do produkcji wyrobów z podpozycji 8529 90 720100.000 093757ex 3926 90 99 0Opaski zabezpieczające do produkcji wiązek elektrycznych dla przemysłu elektronicznego0250.000 093896ex 3926 90 99 0Wypraski z tworzywa sztucznego do mocowania płytek drukowanych min. z zespołem gniazd "cinch" i gniazdem słuchawkowym przeznaczone do produkcji wyrobów z podpozycji 8529 90 720100.000 093897ex 3926 90 99 0Wypraski z tworzywa sztucznego do dystansowania płytki drukowanej pozystora przeznaczone do produkcji wyrobów z podpozycji 8529 90 720100.000 4016Pozostałe artykuły z gumy, innej niż ebonit: - Pozostałe: 4016 93- - Uszczelki, podkładki i pozostałe uszczelnienia: 4016 93 90 0- - - Pozostałe 093762ex 4016 93 90 0Części izolacyjne gumowe do produkcji wiązek elektrycznych dla przemysłu elektronicznego0308.000 4016 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: 4016 99 88 0- - - - - - Pozostałe 093765ex 4016 99 88 0Korki gumowe do produkcji wiązek elektrycznych dla przemysłu elektronicznego0725.000 7002Szkło w postaci kulek (innych niż mikrokulki objęte pozycją 7018), prętów lub rur, nieobrobione: 7002 20- Pręty: 7002 20 90 0- - Pozostałe 093770ex 7002 20 90 0Pręty szklane do produkcji kineskopów0300.000 - Rury: 7002 39 00 0- - Pozostałe 093771ex 7002 39 00 0Rury szklane do produkcji kineskopów0600.000 7211Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, nieplaterowane, niepowleczone ani niepokryte: - Nieobrobione więcej niż walcowane na zimno: 7211 23- - Zawierające mniej niż 0,25 % masy węgla: - - - Pozostałe: 7211 23 80 0- - - - O grubości mniejszej niż 0,35 mm 093898ex 7211 23 80 0Taśmy stalowe o grubości 0,15 mm i szerokości 552 mm używane do produkcji kineskopów0300.000 093899ex 7211 23 80 0Taśmy stalowe o grubości 0,215 mm i szerokości 590 mm zawierające maksymalnie 0,006 % masy węgla używane do produkcji kineskopów0400.000 7211 29 00 0- - Pozostałe 093773ex 7211 29 00 0Taśmy stalowe o grubości 0,17 mm i szerokości 460 mm zawierające maksymalnie 0,006 % masy węgla używane do produkcji kineskopów0400.000 7212Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, platerowane, powleczone lub pokryte: 7212 50- W inny sposób powleczone lub pokryte: - - Powleczone lub pokryte aluminium: 7212 50 69 0- - - Pozostałe 093900ex 7212 50 69 0Taśmy stalowe powlekane aluminium o grubości 0,8 mm i szerokości 34 mm używane do produkcji kineskopów0500.000 7226Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: - Pozostałe: 7226 92 00 0- - Nieobrobione więcej niż walcowanie na zimno 093901ex 7226 92 00 0Taśmy stalowe o grubości 0,8 mm i szerokości 15,6 mm bimetal0400.000 093902ex 7226 92 00 0Taśmy stalowe o grubości 1,2 mm i szerokości 35,5 mm trimetal0500.000 7326Pozostałe artykuły z żeliwa lub stali: 7326 90- Pozostałe: - - Pozostałe artykuły z żeliwa lub stali: 7326 90 98 0- - - Pozostałe 093775ex 7326 90 98 0Elementy obudów tunerów (głowic) typu ramki, pokrywki i ekrany stalowe do odbiorników telewizyjnych i satelitarnych0400.000 7408Drut miedziany: - Z miedzi rafinowanej: 7408 19- - Pozostały: 7408 19 10 0- - - Którego maksymalny wymiar przekroju poprzecznego przekracza 0,5 mm 093777ex 7408 19 10 0Drut miedziany do montażu przewlekanego na płytkach obwodów drukowanych020.000 7410Folia miedziana (nawet drukowana, łączona z papierem, tekturą, tworzywami sztucznymi lub podobnym materiałem podłożowym), o grubości (z wyłączeniem dowolnego podłoża) nieprzekraczającej 0,15 mm: - Na podłożu: 7410 21 00 0- - Z miedzi rafinowanej 093778ex 7410 21 00 0Folia miedziana do produkcji wielowarstwowych obwodów drukowanych0100.000 8207Narzędzia wymienne do narzędzi ręcznych, nawet napędzanych mechanicznie, lub do obrabiarek (na przykład do prasowania, tłoczenia, kucia na prasach, przebijania, wykrawania, gwintowania otworów lub wałków, wiercenia, wytaczania, przeciągania, frezowania, toczenia lub wkręcania), włączając ciągadła, ciągowniki lub matryce do wyciskania metalu oraz narzędzia do wiercenia w kamieniu lub do wierceń ziemnych: 8207 90- Pozostałe narzędzia wymienne: 8207 90 10 0- - Z częścią roboczą z diamentu lub z diamentów aglomerowanych 093780ex 8207 90 10 0Tarcze z nasypem diamentowym do obróbki mechanicznej kryształów i płytek półprzewodnikowych0120.000 8414Pompy powietrzne lub próżniowe, sprężarki i wentylatory powietrza lub innych gazów; okapy wentylacyjne lub recyrkulacyjne z wbudowanym wentylatorem, nawet z filtrami: - Wentylatory: 8414 59- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8414 59 30 0- - - - Wentylatory osiowe 093787ex 8414 59 30 0Wentylatory osiowe nieprzytwierdzone do radiatora o poborze prądu nie większym niż 0,7A przeznaczone do zamontowania, w których wirnik wentylatora (silnik) osadzony jest w ramce o wymiarach zewnętrznych: nieprzekraczających 120x120x39 mm, lub wynoszących 171,5x151,5x51 mm, lub Ø 254x89 mm (wszystkie wymiary z tolerancją ±0,5 mm) do montowania w urządzeniach elektronicznych0500.000 8424Urządzenia mechaniczne (obsługiwane ręcznie lub inaczej) do rozrzucania, rozpraszania lub rozpylania cieczy lub proszków; gaśnice, nawet napełnione; pistolety natryskowe i podobne urządzenia; maszyny do wytwarzania strumienia pary lub piasku i podobne maszyny wytwarzające strumień czynnika roboczego: - Pozostałe urządzenia: 8424 89- - Pozostałe: 8424 89 95 0- - - Pozostałe 093794ex 8424 89 95 0Linia lakiernicza do produkcji obudów odbiorników telewizyjnych01.000.000 8428Pozostałe urządzenia do podnoszenia, przenoszenia, załadunku lub rozładunku (na przykład windy, schody ruchome, przenośniki, kolejki linowe): - Pozostałe wyciągi i przenośniki o pracy ciągłej, do transportu towarów lub materiałów: 8428 33- - Pozostałe, taśmowe: 8428 33 90 0- - - Pozostałe 093796ex 8428 33 90 0Przenośniki do transportu tunerów (głowic) telewizyjnych070.000 8465Obrabiarki (włączając maszyny do wbijania gwoździ, do łączenia klamrami, klejenia lub innego łączenia) do drewna, korka, kości, ebonitu, twardych tworzyw sztucznych lub podobnych twardych materiałów: - Pozostałe: 8465 92 00 0- - Strugarki, frezarki lub profilarki (skrawające) 093799ex 8465 92 00 0Frezarki do wycinania płytek obwodów drukowanych z multibloków0200.000 8465 95 00 0- - Wiertarki lub dłutarki 093800ex 8465 95 00 0Wiertarki sterowane numerycznie do produkcji płytek obwodów drukowanych0200.000 8465 99- - Pozostałe: 8465 99 90 0- - - Pozostałe 093801ex 8465 99 90 0Urządzenia do wykrawania otworów w płytkach obwodów drukowanych0150.000 8466Części i akcesoria nadające się do stosowania wyłącznie lub głównie do maszyn objętych pozycjami od 8456 do 8465, włączając uchwyty przedmiotów obrabianych, uchwyty narzędzi, głowice gwinciarskie maszynowe (samootwierające), podzielnice i pozostałe urządzenia specjalne do obrabiarek; uchwyty do narzędzi wszelkich typów do obróbki ręcznej: - Pozostałe: 8466 92- - Do obrabiarek objętych pozycją 8465: 8466 92 80 0- - - Pozostałe 093802ex 8466 92 80 0Części do frezarek do wycinania płytek obwodów drukowanych z multibloków030.000 093803ex 8466 92 80 0Części do wiertarek sterowanych numerycznie do płytek obwodów drukowanych030.000 093804ex 8466 92 80 0Części do urządzeń do wykrawania otworów w płytkach obwodów drukowanych030.000 8477Maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych, lub do produkcji wyrobów z tych materiałów, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale: 8477 10- Wtryskarki: 8477 10 90 0- - Pozostałe 093806ex 8477 10 90 0Wtryskarki do produkcji obudów odbiorników telewizyjnych0650.000 8479Maszyny i urządzenia mechaniczne przeznaczone do wykonywania funkcji specjalnych, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale: 8479 50 00 0- Roboty przemysłowe, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 093903ex 8479 50 00 0Automaty do wizyjnej inspekcji obwodów drukowanych0350.000 - Pozostałe maszyny i urządzenia mechaniczne: 8479 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 89 98 0- - - - Pozostałe 093904ex 8479 89 98 0Linia do montażu odbiorników telewizyjnych, PDP i projektorów02.600.000 093817ex 8479 89 98 0Maszyny i urządzenia do przygotowywania i montażu elementów elektronicznych na płytkach obwodów drukowanych w technologii SMT i przewlekanej012.000.000 093818ex 8479 89 98 0Maszyny do zaciskania ramek tunerów (głowic) telewizyjnych030.000 093819ex 8479 89 98 0Urządzenia do dozowania, nakładania klejów, past lutowniczych na płytkach obwodów drukowanych0700.000 093820ex 8479 89 98 0Urządzenia do transportu i manipulacji płytek obwodów drukowanych z zamontowanymi elementami elektronicznymi0200.000 093905ex 8479 89 98 0Urządzenia do krępowania wyprowadzeń elementów elektronicznych0100.000 093906ex 8479 89 98 0Urządzenia do uzbrajania radiatorów0100.000 8479 90- Części: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8479 90 92 0- - - - Z żeliwa lub stali 093821ex 8479 90 92 0Matryce do urządzeń nakładających kleje lub pasty na płytki obwodów drukowanych020.000 8479 90 97 0- - - - Pozostałe 093822ex 8479 90 97 0Części do maszyn i urządzeń do montażu elementów elektronicznych na płytkach obwodów drukowanych w technologii SMT i przewlekanej02.600.000 093823ex 8479 90 97 0Części do urządzeń do dozowania, nakładania klejów, past lutowniczych na płytkach obwodów drukowanych030.000 093824ex 8479 90 97 0Części do urządzeń do transportu i manipulacji płytek obwodów drukowanych z zamontowanymi elementami elektronicznymi050.000 8480Skrzynki formierskie dla odlewni metali; płyty podmodelowe; modele odlewnicze; formy do metali (inne niż wlewnice), węglików metali, szkła, materiałów mineralnych, gumy lub tworzyw sztucznych: - Formy do gumy lub tworzyw sztucznych: 8480 71- - Typu wtryskowego lub tłoczonego: 8480 71 90 0- - - Pozostałe 093825ex 8480 71 90 0Formy wtryskowe do produkcji obudów odbiorników telewizyjnych03.800.000 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych): 8501 10- Silniki o mocy wyjściowej nieprzekraczającej 37,5 W: - - Pozostałe: 8501 10 99 0- - - Silniki prądu stałego 093907ex 8501 10 99 0Silnik elektryczny prądu stałego z czujnikiem Halla03.410.000 8504Transformatory elektryczne, przekształtniki (na przykład prostowniki) oraz wzbudniki: 8504 10- Stateczniki lamp wyładowczych, w tym lamp wyładowczych rurowych: - - Pozostałe: 8504 10 91 0- - - Cewki indukcyjne oraz dławiki (tłumiki), nawet połączone z kondensatorem 093829ex 8504 10 91 0Cewki indukcyjne, filtry oraz dławiki do osadzania na płytkach obwodów drukowanych stosowanych w produkcji tunerów (głowic) odbiorników satelitarnych i telewizyjnych oraz płyt do produkcji odbiorników telewizyjnych3,72.000.000 - Pozostałe transformatory: 8504 31- - O mocy wyjściowej nieprzekraczającej 1kVA: - - - Pozostałe: 8504 31 90 0- - - - Pozostałe 093830ex 8504 31 90 0Transformatory wysokiego napięcia do stosowania w odbiornikach telewizyjnych3,72.300.000 8504 50- Pozostałe wzbudniki: - - Pozostałe: 8504 50 80 0- - - Pozostałe 093831ex 8504 50 80 0Wzbudniki do osadzania na płytkach obwodów drukowanych stosowanych w produkcji tunerów (głowic) odbiorników satelitarnych i telewizyjnych oraz płyt do produkcji odbiorników telewizyjnych3,72.700.000 8504 90- Części: - - Transformatorów i wzbudników: - - - Pozostałe: 8504 90 11 0- - - - Rdzenie ferrytowe 093832ex 8504 90 11 0Rdzenie ferrytowe do produkcji transformatorów, cewek i dławików0145.000 8504 90 18 0- - - - Pozostałe 093833ex 8504 90 18 0Korpusy do transformatorów i dławików020.000 8515Maszyny i aparatura do lutowania miękkiego, twardego oraz spawania, nawet do cięcia metodą elektryczną (włącznie z ogrzewanym elektrycznie gazem), metodą laserową, lub za pomocą wiązki światła, lub fotonów, metodą ultradźwiękową, za pomocą wiązki elektronów, impulsów magnetycznych lub łuku plazmowego; elektryczne maszyny i aparatura, do natryskiwania na gorąco metali lub cermetali: - Maszyny i aparatura do lutowania miękkiego lub twardego: 8515 19 00 0- - Pozostałe 093846ex 8515 19 00 0Urządzenia do lutowania "na fali" płytek obwodów drukowanych z zamontowanymi elementami elektronicznymi0300.000 093847ex 8515 19 00 0Urządzenia do lutowania rozpływowego płytek obwodów drukowanych z zamontowanymi elementami elektronicznymi0300.000 8517Aparatura do telefonii i telegrafii przewodowej, włączając przewodowe aparaty telefoniczne ze słuchawką bezprzewodową oraz aparatura telekomunikacyjna do systemów przewodowych na prąd nośny lub systemów przewodowych cyfrowych, elektryczna; wideofony: - Aparaty telefoniczne; wideofony: 8517 19- - Pozostałe: 8517 19 90 0- - - Pozostałe 093848ex 8517 19 90 0Aparaty telefoniczne do central telefonicznych abonenckich typu EWSD i HICOM0260.000 8517 80- Pozostała aparatura: 8517 80 90 0- - Pozostała 093849ex 8517 80 90 0Aparatura telekomunikacyjna do produkcji central telefonicznych abonenckich typu EWSD i HICOM0180.000 8518Mikrofony i ich stojaki; głośniki, nawet w obudowach; słuchawki nagłowne i douszne, nawet połączone z mikrofonem oraz zestawy składające się z mikrofonu i jednego lub więcej głośników; wzmacniacze częstotliwości akustycznych, elektryczne; aparatura wzmacniająca sygnały dźwiękowe, elektryczna: - Głośniki, nawet w obudowach: 8518 22- - Zestawy głośnikowe zamontowane w tej samej obudowie: 8518 22 90 0- - - Pozostałe 093908ex 8518 22 90 0Zestawy głośnikowe w obudowach do zamontowania w telewizorach0150.000 8518 90 00 0- Części 093851ex 8518 90 00 0Części do montażu głośników dla przemysłu elektronicznego0500.000 8521Aparatura wideo do zapisu i odtwarzania obrazu i dźwięku, nawet wyposażona w urządzenie do odbioru sygnałów wizyjnych i dźwiękowych (tunery wideo): 8521 90 00 0- Pozostałe 093852ex 8521 90 00 0Moduły DVD do montażu w odbiornikach telewizyjnych typu combo74.000.000 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej pozycjami od 8525 do 8528: 8529 10- Anteny i reflektory anten wszelkich typów; części nadające się do stosowania do nich: - - Pozostałe: 8529 10 70 0- - - Filtry antenowe i separatory 093909ex 8529 10 70 0Filtry ceramiczne o częstotliwości 38,9 MHz zamknięte w obudowie używane do produkcji głowic naziemnych i satelitarnych oraz płyt bazowych0400.000 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8529 90 72 0- - - - Zespoły elektroniczne 093855ex 8529 90 72 0Tunery telewizyjne (głowice) sterowane cyfrowo do zamontowania w odbiornikach telewizyjnych015.000.000 - - - - Pozostałe: 8529 90 81 0- - - - - Do kamer telewizyjnych objętych podpozycją 8525 30 i aparatury objętej pozycjami 8527 i 8528 093910ex 8529 90 81 0Wyświetlacze plazmowe o przekątnych 42, 50 lub 60 cali z elektronicznymi zespołami układów sterujących "X", "Y" oraz zasilaczem do produkcji urządzeń z pozycji 8528018.000.000 8543Maszyny i aparatura, elektryczne, wykonujące indywidualne funkcje, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale: 8543 20 00 0- Generatory sygnałów 093856ex 8543 20 00 0Generatory sygnałów do linii technologicznych montażu elektronicznego elementów elektronicznych na płytkach obwodów drukowanych0150.000 - Pozostałe maszyny i aparatura: 8543 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8543 89 95 0- - - - Pozostałe 093857ex 8543 89 95 0Dekoder sygnału wysokiej częstotliwości do strojenia tunerów (głowic) i odbiorników telewizyjnych080.000 093858ex 8543 89 95 0Modulatory sygnałów do strojenia tunerów (głowic) i odbiorników telewizyjnych0900.000 093862ex 8543 89 95 0Nieprogramowalne nadajniki zdalnego sterowania z kodem RC 2000, 48B3740A15, 48B4446C31, 48B4446C04, RC 05, NEC dla przemysłu elektronicznego02.800.000 093859ex 8543 89 95 0Przetwornik sygnału do strojenia tunerów (głowic) i odbiorników telewizyjnych0180.000 8547Elementy izolacyjne do maszyn, urządzeń i sprzętu elektrotechnicznego, wykonane całkowicie z materiału izolacyjnego lub zawierające jedynie proste części metalowe (na przykład gniazda z gwintem wewnętrznym) wprowadzone podczas formowania wyłącznie dla celów montażowych, inne niż izolatory objęte pozycją 8546; rurki kablowe oraz osprzęt do nich, z metali pospolitych pokrytych materiałem izolacyjnym: 8547 20 00 0- Elementy izolacyjne z tworzyw sztucznych 093865ex 8547 20 00 0Elementy izolacyjne do złączek do produkcji wiązek elektrycznych dla przemysłu elektronicznego i motoryzacyjnego02.750.000 093866ex 8547 20 00 0Elastomer przewodzący ciepło do wzmacniaczy dla telewizji kablowej010.000 8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych objętych pozycjami od 8701 do 8705: - Pozostałe części i akcesoria: 8708 94- - Koła kierownicy, kolumny kierownicy oraz przekładnie kierownicy: 8708 94 90- - - Pozostałe: 8708 94 90 9- - - - Pozostałe 093867ex 8708 94 90 9Kontroler EPS dla elektrycznego systemu wspomagania kierownicy05.500.000 9022Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie lub promieniowanie alfa, beta lub gamma, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii lub radioterapii, lampami rentgenowskimi oraz pozostałymi generatorami promieni rentgena, generatorami wysokiego napięcia, pulpitami i panelami sterowniczymi, ekranami, stołami, fotelami i podobnymi, do badań lub leczenia: - Aparatura wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, nawet do zastosowań medycznych, chirurgicznych, stomatologicznych lub weterynaryjnych, włącznie z aparaturą do radiografii lub radioterapii: 9022 19 00 0- - Do innych zastosowań 093869ex 9022 19 00 0Testery rentgenowskie do płytek obwodów drukowanych z zamontowanymi (lub nie) elementami elektronicznymi0500.000 9030Oscyloskopy, analizatory widma oraz inne przyrządy i aparatura do pomiaru lub kontroli wielkości elektrycznych, z wyłączeniem mierników objętych pozycją 9028; przyrządy i aparatura do pomiaru lub wykrywania promieniowania alfa, beta, gamma, rentgena, promieni kosmicznych lub innych promieni jonizujących: 9030 20- Oscyloskopy i oscylografy: 9030 20 90 0- - Pozostałe 093876ex 9030 20 90 0Analizatory widma do strojenia tunerów (głowic) i odbiorników telewizyjnych020.000 093877ex 9030 20 90 0Oscyloskopy do linii technologicznych montażu elementów elektronicznych na płytkach obwodów drukowanych0130.000 - Pozostałe przyrządy lub aparatura do pomiaru lub kontroli napięcia, prądu, rezystancji lub mocy, bez rejestratora: 9030 31- - Mierniki uniwersalne: 9030 31 90 0- - - Pozostałe 093879ex 9030 31 90 0Multimetry cyfrowe w obudowie antyudarowej zintegrowanej z obudową multimetru o maksymalnym wskazaniu wyświetlacza 6.000 cyfr, z zakresem pomiaru napięcia zmiennego do 1.000 V pojemności do 10 mF oraz kategorią bezpieczeństwa KAT.IV 600 V / KAT.III 1.000 V.020.000 093878ex 9030 31 90 0Multimetry cyfrowe w obudowie antyudarowej zintegrowanej z obudową multimetru o maksymalnym wskazaniu wyświetlacza 50.000 cyfr z pomiarem indukcji, trueRMS: AC, AC+DC w paśmie do 100 kHz, z zakresem pomiaru napięcia zmiennego do 1.000 V, z klasą dokładności na zakresie VDC a 0,25 % i kategorią bezpieczeństwa KAT.IV 600 V / KAT.III 1.000 V.030.000 093911ex 9030 31 90 0Multimetry cyfrowe w obudowie antyudarowej zintegrowanej z obudową multimetru o maksymalnym wskazaniu wyświetlacza 60.000 cyfr, z pomiarem trueRMS, z zakresem pomiaru napięcia zmiennego do 1.000 V, pojemności do 10 mF oraz kat. bezp. KAT.IV 600 V/KAT.III 1.000 V030.000 093880ex 9030 31 90 0Multimetry cyfrowe o maksymalnym wskazaniu wyświetlacza 50.000 cyfr, z pomiarem trueRMS: AC,AC+DC w paśmie do 20 kHz, napięcia zmiennego do 1.000 V, pojemności do 50 mF, pomiarem wypełnienia zakresu ("duty cycle") oraz kat. bezp. KAT.IV 600 V/KAT.III 1.000 V030.000 093881ex 9030 31 90 0Multimetry cyfrowe z wbudowanymi otwartymi szczękami do pomiarów natężenia prądu zmiennego do 100 A, pomiarem napięcia AC i DC do 600 V lub 1.000 V oraz kat. bezp. KAT.IV 600 V/KAT.III 1.000 V. Wyposażone w silikonowe przewody pomiarowe z możliwością mocowania na obudowie030.000 093882ex 9030 31 90 0Mierniki rezystancji izolacji z napięciem próby do 5 kV i pomiarem rezystancji do 1 TeraOhm, z funkcją pamięci do 99 pomiarów, optycznym interfejsem, obudową antyudarową i ładowarką samochodową. Spełniające kat. bezp. KAT.III 600 V015.000 093883ex 9030 31 90 0Multimetry cyfrowe z funkcją kalibratora prądu obwodowego posiadające funkcje pomiaru i symulacji prądu obwodowego (stałego) z dokładnością 0,05 % i rozdzielczością 1 mA, z pomiarem trueRMS w paśmie do 1 kHz, z funkcjami:MIN/MAX/AVG, z możliwością zadawania kroku automatycznie i ręcznie. Spełniające kat. bezp. KAT.III 1.000 V015.000 - - - Pozostałe: 9030 39 30 0- - - - Elektroniczne 093884ex 9030 39 30 0Przenośne kalibratory pętli, pracujące jako źródło sygnału do testowania pętli prądowej w zakresie od 0-20 mA i 4-20 mA oraz napięcia stałego do 28 V, z płynną regulacją prądu wyjściowego za pomocą pokrętła i funkcją "auto ramp"010.000 093885ex 9030 39 30 0Dokumentujące przenośne kalibratory przemysłowe w obudowie zintegrowanej z przyrządem z możliwością automatycznej kalibracji przetworników z "krokiem" zadanym przez użytkownika. Posiadające następujące możliwości kalibracji: wyjście napięcia stałego, wyjście prądu stałego, zadawanie rezystancji i częstotliwości, pomiar napięcia stałego i zmiennego, prądu stałego i częstotliwości, czujniki rezystancyjne, termopary i ciśnienia. Posiadające możliwości dokumentowania wyników oraz funkcje harmonogramów kalibracji, tworzenie procedur i sporządzanie dokumentacji.030.000 093912ex 9030 39 30 0Mierniki kontrolno-pomiarowe stosowane w przemyśle elektronicznym przy produkcji odbiorników telewizyjnych0150.000 - - - - Pozostałe: 9030 39 99 0- - - - - Pozostałe 093913ex 9030 39 99 0Czujnik z modułem Halla do badania przepływu prądu w wiązkach elektrycznych dla przemysłu elektronicznego i motoryzacyjnego0190.000 - Pozostałe przyrządy i aparatura: 9030 83- - Pozostałe, z urządzeniem rejestrującym: 9030 83 90 0- - - Pozostałe 093886ex 9030 83 90 0Urządzenia kontrolno-pomiarowe do płytek obwodów drukowanych z zamontowanymi elementami elektronicznymi0250.000 093887ex 9030 83 90 0Testery obwodów drukowanych z zamontowanymi (lub nie) elementami elektronicznymi0200.000 9030 89- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 9030 89 92 0- - - - Elektroniczne 093914ex 9030 89 92 0Kolorymetr do pomiaru balansu bieli odbiorników telewizyjnych i monitorów030.000 9033 00 00 0Części i akcesoria (niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale), do maszyn, urządzeń, przyrządów lub aparatury objętych działem 90 093890ex 9033 00 00 0Igły testowe do testerów i urządzeń kontrolno-pomiarowych do obwodów drukowanych z zamontowanymi (lub nie) elementami elektronicznymi030.000 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 33, poz. 290) Na podstawie art. 13 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634, Nr 137, poz. 1307 i Nr 229, poz. 2284) w załączniku nr 2 - Klasyfikacja rozdziałów: 1) w dziale "751 - Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa" po rozdziale "75112 Jednostki podległe Instytutowi Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu" dodaje się rozdział 75113 w brzmieniu: "75113 Wybory do Parlamentu Europejskiego"; 2) w dziale "852 - Pomoc społeczna": a) po rozdziale "85204 Rodziny zastępcze" dodaje się rozdział 85212 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "85212 Świadczenia rodzinne oraz składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego W rozdziale tym ujmuje się wydatki na realizację świadczeń rodzinnych oraz na opłacanie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z ubezpieczenia społecznego za osoby otrzymujące świadczenie pielęgnacyjne, na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.", b) rozdział "85213 Składki na ubezpieczenie zdrowotne opłacane za osoby pobierające niektóre świadczenia z pomocy społecznej" otrzymuje brzmienie: "85213 Składki na ubezpieczenie zdrowotne opłacane za osoby pobierające niektóre świadczenia z pomocy społecznej oraz niektóre świadczenia rodzinne". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu obowiązkowych szczepień ochronnych oraz zasad przeprowadzania i dokumentacji szczepień (Dz. U. Nr 51, poz. 513) Na podstawie art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 199, poz. 1938) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu obowiązkowych szczepień ochronnych oraz zasad przeprowadzania i dokumentacji szczepień (Dz. U. Nr 237, poz. 2018) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) przeciw Haemophilus influenzae typ b dzieci z placówek opiekuńczo-wychowawczych, określonych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 lutego 1993 r. w sprawie zasad i trybu przekształcenia domów małego dziecka w placówki opiekuńczo-wychowawcze (Dz. U. Nr 10, poz. 47), do ukończenia 2 roku życia."; 2) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Szczepienia ochronne oraz badania tuberkulinowe przeprowadzają lekarze, felczerzy, pielęgniarki, położne i higienistki szkolne, którzy odbyli w ramach doskonalenia zawodowego specjalistyczny kurs w tym zakresie.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie grup zaszeregowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy Agencji Wywiadu i stawek uposażenia zasadniczego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat (Dz. U. Nr 53, poz. 526) Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się grupy zaszeregowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy Agencji Wywiadu i stawki uposażenia zasadniczego w tych grupach. 2. Grupy zaszeregowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy Agencji Wywiadu i stawki uposażenia zasadniczego w tych grupach określa tabela stanowiąca załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Uposażenie zasadnicze funkcjonariuszy Agencji Wywiadu wzrasta z tytułu wysługi lat o 2 % po 2 latach służby i o dalszy 1 % za każdy następny rok służby, aż do wysokości 20 % po 20 latach służby, oraz o 0,5 % za każdy rok służby powyżej 20 lat - łącznie do wysokości 25 % po 30 latach służby. 2. Podstawę wzrostu uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Wywiadu stanowi stawka uposażenia zasadniczego odpowiadająca przyznanej grupie zaszeregowania stanowiska służbowego. 3. Kwotę wzrostu uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Wywiadu zaokrągla się do 10 groszy w górę. § 3. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 listopada 2002 r. w sprawie określenia grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Wywiadu w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat (Dz. U. Nr 193, poz. 1616 oraz z 2003 r. Nr 67, poz. 623). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 marca 2004 r. (poz. 526) TABELA GRUP ZASZEREGOWANIA STANOWISK SŁUŻBOWYCH FUNKCJONARIUSZY AGENCJI WYWIADU I STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO W TYCH GRUPACH Grupa zaszeregowania stanowiska służbowegoStawka uposażenia zasadniczego w złotych 006.635 015.005 024.635 034.295 044.015 053.750 063.225 072.885 082.690 092.420 102.185 112.015 121.850 131.735 141.650 151.565 161.500 171.440 181.390 191.330 201.270 211.230 221.195 231.160 241.125 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie znakowania i barwienia paliw silnikowych przeznaczonych na cele opałowe oraz olejów opałowych (Dz. U. Nr 53, poz. 527) Na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Oleje opałowe, z których 50 % lub więcej objętościowo destyluje przy 350 °C, bez względu na symbol PKWiU, sklasyfikowane w pozycji CN 2710, oraz oleje napędowe przeznaczone na cele opałowe, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.15, objęte kodami CN 2710 19 41, 2710 19 45 lub 2710 19 49, zwane dalej "wyrobami", podlegają znakowaniu i barwieniu na czerwono, w sposób określony w ust. 4. 2. Do znakowania wyrobów stosuje się nieusuwalny znacznik, który jest substancją o nazwie chemicznej N-etylo-N-[2-(1-izobutoxy-etoxy)etylo]azobenzeno-4-amina (Solvent Yellow 124). 3. Do barwienia wyrobów stosuje się substancję typu Solvent Red 164 lub typu Solvent Red 19. 4. Przez prawidłowo oznaczony i zabarwiony wyrób rozumie się wyrób, do którego dodano znacznik w ilości nie mniejszej niż 6,0 mg/l znakowanego wyrobu i barwnik typu Solvent Red 164 w ilości nie mniejszej niż 6,6 mg/l barwionego wyrobu lub barwnik typu Solvent Red 19 w ilości nie mniejszej niż 6,3 mg/l barwionego wyrobu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości przez komitety wyborcze uczestniczące w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 53, poz. 528) Na podstawie art. 91 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób i tryb prowadzenia rachunkowości przez komitety wyborcze; 2) wzory sprawozdań o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych komitetów wyborczych, zwanych dalej "sprawozdaniami wyborczymi"; 3) szczegółowy zakres informacji zawartych w sprawozdaniach wyborczych; 4) wykaz rodzajów dokumentów, jakie należy załączyć do sprawozdań wyborczych. § 2. Komitety wyborcze prowadzą rachunkowość, stosując odpowiednie przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)) oraz przepisy niniejszego rozporządzenia. § 3. 1. Komitety wyborcze prowadzą księgi rachunkowe w sposób zapewniający jasne, rzetelne i prawidłowe sporządzenie sprawozdania wyborczego. 2. Komitety wyborcze partii politycznych i koalicyjne komitety wyborcze sporządzają sprawozdanie wyborcze według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Komitety wyborcze wyborców sporządzają sprawozdanie wyborcze według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 4. Wykaz rodzajów dokumentów załączanych do sprawozdania wyborczego stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Okresem rozliczeniowym komitetów wyborczych jest okres od dnia wydania przez Państwową Komisję Wyborczą postanowienia o przyjęciu zawiadomienia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego, zwanej dalej "Ordynacją wyborczą", do dnia przedstawienia sprawozdania wyborczego Państwowej Komisji Wyborczej. § 5. Na przychody lub wpływy komitetów wyborczych, uzyskane zgodnie z przepisami Ordynacji wyborczej, składają się: 1) środki pieniężne pochodzące z Funduszy Wyborczych; 2) środki pieniężne przekazane przez osoby fizyczne; 3) środki pieniężne pochodzące z zaciągniętych kredytów bankowych; 4) odsetki od środków na rachunku bankowym. § 6. 1. Na koszty lub wydatki komitetów wyborczych, poniesione zgodnie z przepisami Ordynacji wyborczej na cele związane z wyborami, składają się: 1) koszty zużycia materiałów i energii; 2) koszty usług obcych, w tym opłaty za korzystanie ze środków masowego przekazu, wykonanie materiałów wyborczych, koszty spotkań wyborczych i podróży; 3) wynagrodzenia i pochodne od wynagrodzeń; 4) spłata zaciągniętych kredytów bankowych; 5) wydatki związane z nabyciem sprzętu trwałego użytku; 6) pozostałe wydatki pieniężne. 2. Zobowiązania finansowe obejmują równowartość niespłaconych kredytów i nieopłaconych pozostałych zobowiązań, w tym z tytułu dostaw i usług na rzecz komitetów wyborczych. § 7. 1. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych prowadzonych przez komitety wyborcze są dowody księgowe spełniające warunki określone w ustawie, o której mowa w § 2. 2. Dowody księgowe dokumentujące wpłaty na rachunek bankowy komitetu wyborczego powinny zawierać numer rachunku bankowego Funduszu Wyborczego lub imię i nazwisko oraz adres osoby fizycznej dokonującej wpłaty, a w odniesieniu do cudzoziemców również obywatelstwo. § 8. Ewidencja przychodów oraz wydatków i zobowiązań finansowych komitetów wyborczych powinna być prowadzona w sposób zapewniający uzyskanie informacji niezbędnych do prawidłowego sporządzenia sprawozdania wyborczego. § 9. Dokumentację przyjętych zasad rachunkowości komitetu wyborczego opisuje pełnomocnik finansowy. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 marca 2004 r. (poz. 528) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 WYKAZ RODZAJÓW DOKUMENTÓW, JAKIE NALEŻY ZAŁĄCZYĆ DO SPRAWOZDANIA O PRZYCHODACH, WYDATKACH I ZOBOWIĄZANIACH FINANSOWYCH 1. Umowa rachunku bankowego 2. Historia rachunku bankowego 3. Umowa kredytowa 4. Dokumenty bankowe każdego wpływu na rachunek bankowy komitetu wyborczego pozwalające na identyfikację wpłacającego 5. Umowy, faktury, rachunki i inne dokumenty dotyczące kosztów i wydatków 6. Pokwitowania odbioru gotówki wypłaconej przez komitet wyborczy osobom fizycznym (dowody KW) 7. Pokwitowania odbioru materiałów wyborczych pobranych od wykonawcy przez komitet wyborczy w celu rozpowszechniania (np. plakatów, ulotek) 8. Dokumenty potwierdzające zagospodarowanie sprzętu trwałego użytku (np. dokumenty potwierdzające przekazanie sprzętu na rzecz instytucji charytatywnej) 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 53, poz. 529) Na podstawie art. 42 § 3, art. 62 § 2, art. 64 § 4, art. 81 § 2, art. 97 § 5 i art. 166 § 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250, z późn. zm. 2)) w § 234 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) towarów oznaczonych kodami PCN 0403 10 51 0 do 0403 10 99 0, 0403 90 71 0 do 0403 90 99 0, 0405 20 10 0, 0405 20 30 0, 0710 40 00 0, 0711 90 30 0, 1517 10 10 0, 1517 90 10 0, 1702 50 00 0, 1704 10, 1704 90 30 0, 1704 90 51 0 do 1704 90 99 0, 1806 10, 1806 20 70 0, 1806 31 00 0, 1806 32, 1806 90, 1901 10 00 0, 1901 20 00 0, 1901 90 11 0, 1901 90 19 0, 1901 90 99 1, 1901 90 99 9, 1902 11 00 0, 1902 19, 1902 20 91 0, 1902 20 99 0, 1902 30, 1902 40 10 0, 1902 40 90 0, 1903 00 00 0, 1904, 1905 10 00 0, 1905 20, 1905 31, 1905 32, 1905 40, 1905 90 10 0, 1905 90 20 0, 1905 90 30 0, 1905 90 45 0 do 1905 90 90 0, 2001 90 30 0, 2001 90 40 0, 2004 10 91 0, 2004 90 10 0, 2005 20 10 0, 2005 80 00 0, 2008 99 85 0, 2008 99 91 0, 2101 12 98 0, 2101 20 98 0, 2101 30 19 0, 2101 30 99 0, 2102 10 31 0, 2102 10 39 0, 2105, 2106 90 10 0, 2106 90 92 0, 2106 90 98 0, 2202 10 00 0, 2202 90 10 0, 2202 90 91 0 do 2202 90 99 0, 2205, 2208 20, 2208 30 32 0 do 2208 30 88 0, 2208 50 11 0 do 2208 50 19 0, 2208 50 91 0, 2208 50 99 0, 2208 60, 2208 70, 2208 90 41 0, 2208 90 45 0, 2208 90 48 0, 2208 90 52 0, 2208 90 54 0, 2208 90 56 0, 2208 90 69 1, 2208 90 69 9, 2208 90 71 0, 2208 90 75 0, 2208 90 77 0, 2208 90 78 0, 2905 43 00 0, 2905 44, 3302 10 29 0, 3501 10, 3501 90, 3502 11 90 0, 3502 19 90 0, 3502 20 91 0, 3502 20 99 0, 3505 10 50 0, 3809 10, 3824 60, bezpośrednio przywożonych z państw członkowskich Unii Europejskiej i w stosunku do których formalności eksportowe w tych państwach zostały dokonane po dniu 2 kwietnia 2004 r., należy dołączyć: a) kopię zgłoszenia celnego przyjętego przez kraj eksportu towaru, b) w przypadku braku dokumentu, o którym mowa w lit. a), inne dokumenty poświadczające bezpośredni przywóz.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: A. Raczko 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 152, poz. 1726, z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928 oraz z 2004 r. Nr 22, poz. 200. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 53, poz. 530) Na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116, z późn. zm. 2)) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zasiłek chorobowy wynosi 7 zł za każdy dzień niezdolności do pracy trwającej nieprzerwanie co najmniej przez 30 dni.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczka 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 228, poz. 2255 i Nr 229, poz. 2273. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 21, Nr 42, poz. 185 i Nr 85, poz. 389, z 1998 r. Nr 55, poz. 357 i Nr 114, poz. 738, z 1999 r. Nr 51, poz. 524, z 2000 r. Nr 109, poz. 1161, z 2001 r. Nr 20, poz. 244 i Nr 114, poz. 1223, z 2002 r. Nr 10, poz. 101 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 885. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zawodzie felczera. (Dz. U. Nr 53, poz. 531) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 36, poz. 336), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) dekretem z dnia 23 grudnia 1954 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 57, poz. 284), 2) ustawą z dnia 4 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 143, poz. 916), 3) ustawą z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636), 4) ustawą z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268), 5) ustawą z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 208, poz. 2017) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 13 marca 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 2 dekretu z dnia 23 grudnia 1954 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 57, poz. 284), który stanowi: "Art. 2. Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 2) art. 2 ustawy z dnia 4 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 143, poz. 916), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 3) art. 86 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636), który stanowi: "Art. 86. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r., z tym że: 1) art. 54, 56, 59, 79 i 83 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 80 wchodzi w życie z dniem 1 listopada 1999 r."; 4) art. 78 i 79 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268), które stanowią: "Art. 78. Akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie niniejszej ustawy. Art. 79. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów: 1) art. 74, który wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 2000 r., 2) art. 27 pkt 5 lit. b) i c), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., 3) art. 61, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 5) art. 2-5 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 208, poz. 2017), które stanowią: "Art. 2. 1. Osoby, które uzyskały prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera lub starszego felczera przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują je, jeżeli do dnia 31 grudnia 2004 r. dokonają wymiany dotychczasowego dokumentu na dokument, o którym mowa w art. 1a ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy. 2. Starszy felczer, który przed dniem wejścia w życie ustawy ukończył kurs dokształcający, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, i zatrudniony jest na stanowisku, do zajmowania którego wymagane było ukończenie kursu, pozostaje na tym stanowisku. 3. Sprawy dotyczące przyznania prawa wykonywania zawodu felczera, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, prowadzi się nadal na podstawie przepisów niniejszej ustawy. Art. 3. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, zachowują moc dotychczasowe przepisy, o ile nie są sprzeczne z ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 4. Przepisy art. 1 ust. 2 pkt 3, ust. 3, art. 1a ust. 2, art. 1b ust. 2, ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 marca 2004 r. (poz. 531) USTAWA z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera Art. 1. 1) 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów. 2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które: 1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo 2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo 3) 2) posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) oraz 4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych; 5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera; 6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera; 7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu. 3. 2) W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera. 4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego. 5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin. 6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej. 7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu. 8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50% ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera; 2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6; 3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7. Art. 1a. 3) 1. W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu felczer przedstawia Naczelnej Radzie Lekarskiej odpowiednie dokumenty i oświadczenia stwierdzające spełnienie wymagań określonych w art. 1 ust. 2 pkt 1-7 oraz w ust. 3 i 4. 2. 2) Za wystarczające w stosunku do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spełnienia wymagań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 5, uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia wymagane dla wykonywania zawodu felczera w państwie członkowskim, którego obywatelem jest felczer, lub w państwie członkowskim, z którego felczer przybywa; w przypadku gdy dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie odnoszące się do stanu zdrowia. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być przedstawiane w ciągu 3 miesięcy od daty ich wydania. 4. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu felczera i wydaje dokument "Prawo wykonywania zawodu felczera". 5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera", uwzględniając w szczególności niezbędne dane osobowe felczera, numer prawa wykonywania zawodu, adnotacje o wpisie do rejestru oraz dane dotyczące kwalifikacji felczera. Art. 1b. 3) 1. Przyznanie prawa wykonywania zawodu felczera albo odmowa przyznania tego prawa przez Naczelną Radę Lekarską powinna być dokonana nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wszystkich dokumentów określonych ustawą. 2. 2) Jeżeli Naczelna Rada Lekarska posiada informacje dotyczące ważnych zdarzeń, które wystąpiły poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed podjęciem w Polsce działalności przez cudzoziemca, a które mogą mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu felczera, może poinformować o tych zdarzeniach państwo, którego obywatelstwo cudzoziemiec posiada, lub państwo, z którego cudzoziemiec przybywa, wnosząc o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o wszelkich dalszych działaniach, które zostały podjęte w odniesieniu do dokumentów wydanych przez to państwo. 3. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, w przypadku gdy Naczelna Rada Lekarska poinformowała o zdarzeniach, o których mowa w ust. 2, do czasu otrzymania odpowiedzi, nie dłużej jednak niż na trzy miesiące. Art. 1c. 3) 1. Felczer, który uzyskał prawo wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską. 2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowy tryb postępowania w sprawach przyznawania prawa wykonywania zawodu felczera i prowadzenia rejestru felczerów. Art. 2. 1. 4) Wykonywanie zawodu felczera polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, a w szczególności: 1) badaniu stanu zdrowia; 2) rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im; 3) udzielaniu pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia; 4) wykonywaniu czynności z zakresu medycyny pracy, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych; 5) sprawowaniu nadzoru nad artykułami żywnościowymi i produktami użytkowymi; 6) stwierdzaniu zgonów; 7) udziale w procesie leczenia pod nadzorem lub przy współpracy z lekarzem. 2. 5) Czynności określone w ust. 1 felczer wykonuje: 1) w publicznych zakładach opieki zdrowotnej pod kierunkiem lekarza; 2) w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej samodzielnie; 3) w utworzonych punktach felczerskich samodzielnie. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy czynności, związanych z udzielaniem pomocy w nagłych wypadkach. Art. 2a. 6) 1. Felczer traci prawo wykonywania zawodu z mocy prawa w przypadku ubezwłasnowolnienia. 2. Felczer lub starszy felczer posiadający prawo wykonywania zawodu, który nie wykonuje go przez okres dłuższy niż 5 lat, a zamierza podjąć jego wykonywanie, ma obowiązek zawiadomienia o tym Naczelnej Rady Lekarskiej i odbycia przeszkolenia. 3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do felczera będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który posiada kwalifikacje, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 3, i dotychczas nie uzyskał prawa wykonywania zawodu felczera na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 2b. 6) 1. Jeżeli zaistnieją przesłanki uzasadniające podejrzenie niedostatecznego przygotowania zawodowego felczera, Naczelna Rada Lekarska powołuje komisję złożoną z lekarzy o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, która wydaje opinię o przygotowaniu zawodowym felczera. Felczer ma obowiązek stawienia się przed komisją. 2. O powołaniu komisji Naczelna Rada Lekarska powiadamia niezwłocznie felczera, którego postępowanie dotyczy. Termin stawienia się felczera przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem felczerowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni. 3. Naczelna Rada Lekarska, na podstawie opinii komisji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać felczera do odbycia przeszkolenia uzupełniającego organizowanego i przeprowadzanego przez okręgową radę lekarską właściwą dla miejsca zamieszkania felczera oraz zawiesić prawo wykonywania zawodu do czasu ukończenia przeszkolenia uzupełniającego, zwanego dalej "przeszkoleniem". 4. Okręgowa rada lekarska ustala program, miejsce oraz sposób przeszkolenia. 5. Przeszkolenie trwa nie dłużej niż 1 rok i obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. Koszt przeszkolenia teoretycznego ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód okręgowej rady lekarskiej. Wysokość opłaty za przeszkolenie teoretyczne nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z jego przeprowadzeniem. 6. Warunki odbywania przeszkolenia praktycznego określa umowa o prowadzenie przeszkolenia praktycznego, zawarta między felczerem a podmiotem realizującym to przeszkolenie. 7. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się felczera przed komisją, o której mowa w ust. 1, lub uchylania się od uczestnictwa w przeszkoleniu Naczelna Rada Lekarska zawiesza prawo wykonywania zawodu do czasu ukończenia przeszkolenia. Art. 2c. 6) 1. Jeżeli zaistnieją przesłanki uzasadniające podejrzenie niezdolności felczera do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia, Naczelna Rada Lekarska powołuje komisję złożoną z lekarzy specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności felczera do wykonywania zawodu felczera. 2. O powołaniu komisji minister właściwy do spraw zdrowia powiadamia niezwłocznie felczera, którego postępowanie dotyczy. Termin stawienia się felczera przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem felczerowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni. 3. Felczer ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania się niezbędnym badaniom. 4. Felczer, którego dotyczy postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu komisji w czasie rozpatrywania sprawy. 5. Komisja powinna wydać orzeczenie nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia powołania. 6. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się felczera przed komisją, o której mowa w ust. 1, Naczelna Rada Lekarska zawiesza prawo wykonywania zawodu do czasu zakończenia postępowania przed komisją. 7. Naczelna Rada Lekarska, na podstawie orzeczenia komisji o niezdolności felczera do wykonywania zawodu, zawiesza prawo wykonywania zawodu felczera na okres trwania niezdolności lub stwierdza o utracie prawa wykonywania zawodu. 8. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest poufne. Art. 2d. 6) Zadania Naczelnej Rady Lekarskiej, o których mowa w art. 1 ust. 2, art. 1a-1c, oraz prace komisji, o których mowa w art. 2b i 2c, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Członkom komisji przysługuje za każde posiedzenie komisji wynagrodzenie w wysokości 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 2e. 6) 1. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej w sprawach, o których mowa w art. 1a ust. 4, art. 1b ust. 1, art. 1c ust. 1, art. 2a ust. 1, art. 2b ust. 1, 2, 3 i 7 oraz w art. 2c ust. 1, 6 i 7, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego odnoszące się do decyzji administracyjnych. 2. Od rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, przysługuje wniosek do Naczelnej Rady Lekarskiej o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. 3. Uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisują prezes albo wiceprezes oraz sekretarz Naczelnej Rady Lekarskiej. Art. 3. 1. Felczerowi, wykonującemu zawód ponad trzy lata, przysługuje po odbyciu kursu dokształcającego tytuł starszego felczera. 2. 7) Starszy felczer czynności określone w art. 2 ust. 1 wykonuje samodzielnie w zakładach opieki zdrowotnej. 3. (uchylony). 8) 4. 9) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, program, organizację i warunki odbywania kursów dokształcających dla felczerów oraz tryb kwalifikowania do odbycia kursu, uwzględniając w szczególności: 1) program kursów ze wskazaniem poszczególnych przedmiotów nauczania oraz liczby godzin zajęć praktycznych i teoretycznych; 2) sposób sprawdzania wiadomości uczestników kursu warunkujących jego pozytywne zakończenie. Art. 3a. 10) Starszy felczer albo felczer może wydać ubezpieczonemu orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy jednorazowo do 7 dni, z tym że łącznie orzeczony okres niezdolności do pracy nie może być dłuższy niż 14 dni. Art. 4. 11) 1. Felczer lub starszy felczer mają prawo przepisywać na recepcie produkty lecznicze i wyroby medyczne, które są dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem leków bardzo silnie działających oraz niektórych środków odurzających i psychotropowych. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres uprawnień zawodowych felczera, uwzględniając w szczególności czynności wykonywane samodzielnie i czynności wykonywane pod kierunkiem lekarza; 2) wykaz leków spośród środków odurzających i psychotropowych oraz leków silnie działających, które mogą być przepisywane na recepcie przez felczera, uwzględniając w szczególności wskazania terapeutyczne i bezpieczeństwo stosowania leków; 3) sposób oznaczania recept wystawianych przez felczera, z uwzględnieniem danych dotyczących felczera. Art. 5. (uchylony). 12) Art. 6. W nagłych wypadkach nie wolno felczerowi (starszemu felczerowi) odmówić udzielenia pomocy choremu do czasu przybycia lekarza. Art. 7. 1. Felczer (starszy felczer) obowiązany jest do zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym poweźmie wiadomość w związku z wykonywaniem zawodu. 2. Od obowiązku zachowania tajemnicy felczer (starszy felczer) jest zwolniony w stosunku do lekarza, sprawującego nadzór fachowy nad danym zakładem bądź kierującego czynnościami felczera (starszego felczera), a ponadto w przypadkach: 1) 13) gdy tak stanowią ustawy; 2) gdy osoba, korzystająca z jego pomocy lub jej prawny zastępca, zezwolą na ujawnienie tajemnicy; 3) gdy zachowanie tajemnicy może spowodować istotne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia osoby, korzystającej z pomocy felczera (starszego felczera) lub dla otoczenia tej osoby. Art. 8. (uchylony). 14) Art. 9. 15) 1. Kto nie będąc uprawnionym udziela zawodowo świadczeń, o których mowa w art. 2 i 3, podlega karze grzywny. 2. W przypadku określonym w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Art. 10. (uchylony). 16) Art. 11. (uchylony). 17) Art. 12. Uchyla się ustawę z dnia 1 lipca 1921 r. o uprawnieniach do wykonywania czynności felczerskich (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr 64, poz. 396, z 1934 r. Nr 110, poz. 976 i z 1946 r. Nr 55, poz. 312). Art. 13. (uchylony). 18) Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 19) 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 208, poz. 2017), która weszła w życie z dniem 23 grudnia 2003 r. 2) Stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosownie do art. 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 czerwca 1998 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 143, poz. 916), która weszła w życie z dniem 11 grudnia 1998 r.; zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 6) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) Przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268), która weszła w życie z dniem 30 marca 2001 r. 10) Dodany przez art. 71 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636), która weszła w życie z dniem 1 września 1999 r. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) Przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 14) Przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 5 jako pierwsza. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 5 jako pierwsza. 16) Przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) Przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w odnośniku 5 jako pierwsza. 18) Przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w odnośniku 5 jako pierwsza. 19) Ustawa została ogłoszona dnia 26 sierpnia 1950 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o repatriacji. (Dz. U. Nr 53, poz. 532) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475), 2) ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), 3) ustawą z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), 4) ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1090), 5) ustawą z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 13 marca 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 39, 40 i 43 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118), które stanowią: "Art. 39. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887, Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 31, poz. 384, Nr 48, poz. 550 i Nr 70, poz. 820) w art. 23 w ust. 1 w pkt 2 w lit. g) kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się lit. h) w brzmieniu: "h) był zatrudniony za granicą i przybył do Rzeczypospolitej Polskiej jako repatriant." Art. 40. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 114, poz. 739 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "narodowości polskiej lub", b) w ust. 3 skreśla się wyrazy " , z wyjątkiem środków niezbędnych do przyjazdu na miejsce osiedlenia się", c) skreśla się ust. 4; 2) skreśla się art. 97; 3) w art. 102 skreśla się wyrazy "repatriacji oraz"." "Art. 43. 1. Gminom, które zapewniły repatriantom przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej, w okresie od 15.05.1996 r. do dnia wejścia w życie niniejszego przepisu, lokal mieszkalny z zasobów komunalnych, udziela się w 2000 i 2001 r. dotacji z rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów" w wysokości kwoty stanowiącej równowartość iloczynu 200% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień złożenia wniosku o udzielenie dotacji oraz liczby członków najbliższej rodziny repatrianta pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, nie mniej jednak niż 600% tego wynagrodzenia. 2. Dotacji, o której mowa w ust. 1, udziela właściwy wojewoda na wniosek gminy."; 2) art. 20 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475), który stanowi: "Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2001 r., z tym że: 1) art. 2 pkt 1, art. 3, 8 i 9 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 11 ust. 2 wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 3) art. 59 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), który stanowi: "Art. 59. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że art. 42, w zakresie, w jakim dotyczy utworzenia środka specjalnego w celu wsparcia inwestycji i utrzymania placówek zagranicznych, oraz art. 43 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 4) art. 102 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który stanowi: "Art. 102. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 28-81, art. 82 pkt 1 i 6 oraz art. 83-99 wchodzą w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r."; 5) art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1090), który stanowi: "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 12 sierpnia 2002 r."; 6) art. 2-8 ustawy z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691), które stanowią: "Art. 2. 1. Małżonkowi repatrianta niebędącemu osobą polskiego pochodzenia oraz małoletniemu pozostającemu pod władzą rodzicielską repatrianta lub jego małżonka, którzy osiedlili się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z repatriantem przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894, Nr 101, poz. 942 i Nr 137, poz. 1302) lub ustawy określonej w art. 1 i którzy w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złożą wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca udzieli tego zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Małżonkowi repatrianta niebędącemu osobą polskiego pochodzenia odmawia się zezwolenia na osiedlenie się, jeżeli zachodzą przesłanki określone w przepisach art. 66 ust. 1 pkt 2, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175). Art. 3. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy starostowie: 1) stają się stronami umów zawartych przez organy wykonawcze gmin z pracodawcami zatrudniającymi repatriantów; 2) przejmują zobowiązania i należności gmin znajdujących się na terytorium danego powiatu, wynikające z dotacji udzielonych tym gminom przez wojewodów na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów. Art. 4. 1. Przepisy rozdziału 6 ustawy określonej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do osób, które przekroczyły granicę Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy w celu repatriacji po dniu 31 grudnia 2000 r. 2. Przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy określonej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do zwrotu kosztów poniesionych przez repatrianta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. Gminy, których rady przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podjęły uchwałę o zapewnieniu lokalu mieszkalnego z zasobów komunalnych nieokreślonym imiennie repatriantom, otrzymują dotację w wysokości obliczonej na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 6. Rejestry prowadzone na podstawie art. 32 i 33 ustawy określonej w art. 1 stają się, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rejestrami, o których mowa w art. 1 pkt 22 i 23 niniejszej ustawy. Art. 7. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy dotychczasowe. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 12, pkt 22 w zakresie dotyczącym art. 32 pkt 2, pkt 23 w zakresie dotyczącym art. 33 pkt 2 oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 1-7, pkt 9-11, pkt 20, pkt 21, pkt 22 w zakresie dotyczącym art. 32 pkt 1, pkt 23 w zakresie dotyczącym art. 33 pkt 1, 3 i 4, art. 6 oraz art. 7, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 września 2003 r.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 marca 2004 r. (poz. 532) USTAWA z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji Uznając, że powinnością Państwa Polskiego jest umożliwienie repatriacji Polakom, którzy pozostali na Wschodzie, a zwłaszcza w azjatyckiej części byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, i na skutek deportacji, zesłań i innych prześladowań narodowościowych lub politycznych nie mogli w Polsce nigdy się osiedlić, postanawia się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady nabycia obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji, prawa repatrianta, a także zasady i tryb udzielania pomocy repatriantom i członkom ich rodzin. 2. Repatriantem jest osoba polskiego pochodzenia, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wjazdowej w celu repatriacji 1) z zamiarem osiedlenia się na stałe. Art. 2. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o: 1) konsulu - oznacza to konsula w rozumieniu ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz. 1823); 2) najbliższej rodzinie repatrianta - oznacza to małżonka repatrianta i małoletniego 2) pozostającego pod władzą rodzicielską co najmniej jednego z małżonków; 3) 3) karcie pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się, status uchodźcy lub zgodę na pobyt tolerowany. Art. 3. 1. O ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie, należących do właściwości konsulów, stosuje się przepisy o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 2 Nabycie obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji i udzielanie zezwoleń na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków najbliższej rodziny repatrianta 4) Art. 4. Osoba przybywająca do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy wjazdowej w celu repatriacji 1) nabywa obywatelstwo polskie z mocy prawa z dniem przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 5. 1. Za osobę polskiego pochodzenia, w rozumieniu niniejszej ustawy, uznaje się osobę deklarującą narodowość polską i spełniającą łącznie następujące warunki: 1) co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej; 2) wykaże ona swój związek z polskością, w szczególności przez pielęgnowanie polskiej mowy, polskich tradycji i zwyczajów. 2. Za osobę polskiego pochodzenia uznaje się również osobę deklarującą narodowość polską, która posiadała w przeszłości obywatelstwo polskie lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków posiadało obywatelstwo polskie oraz spełniającą warunek określony w ust. 1 pkt 2. 3. Warunek określony w ust. 1 pkt 1 uważa się za spełniony, jeżeli co najmniej jedno z rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków wnioskodawcy potwierdziło swoją przynależność do Narodu Polskiego przez, w szczególności, pielęgnowanie polskich tradycji i zwyczajów. 4. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 1, wydaje konsul. 4a. 5) Od decyzji w sprawie stwierdzenia polskiego pochodzenia przysługuje odwołanie do Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". 5. 6) Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach o stwierdzenie polskiego pochodzenia jest Prezes Urzędu. Art. 6. 1. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być dokumenty, wydane przez polskie władze państwowe lub kościelne, a także przez władze byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, dotyczące wnioskodawcy lub jego rodziców, dziadków lub pradziadków, a w szczególności: 1) polskie dokumenty tożsamości; 2) akty stanu cywilnego lub ich odpisy albo metryki chrztu poświadczające związek z polskością; 3) dokumenty potwierdzające odbycie służby wojskowej w Wojsku Polskim, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej; 4) dokumenty potwierdzające fakt deportacji lub uwięzienia, zawierające wpis informujący o narodowości polskiej; 5) dokumenty tożsamości lub inne dokumenty urzędowe zawierające wpis informujący o narodowości polskiej. 2. Dowodami potwierdzającymi polskie pochodzenie mogą być również inne dokumenty, a w szczególności: 1) o rehabilitacji osoby deportowanej, zawierające wpis informujący o jej narodowości polskiej; 2) potwierdzające prześladowanie osoby ze względu na jej polskie pochodzenie. Art. 7. 1. W drodze repatriacji nabywa obywatelstwo polskie również małoletni 2) pozostający pod władzą rodzicielską repatrianta. Jednakże w przypadku, gdy repatriantem jest tylko jedno z rodziców, małoletni 2) nabywa obywatelstwo polskie jedynie za zgodą drugiego z rodziców, wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem. 2. Małoletni 2) pozostający pod opieką nabywa obywatelstwo polskie w drodze repatriacji, jeżeli dokona jej za zgodą opiekuna wyrażoną w oświadczeniu złożonym przed konsulem. 3. Nabycie obywatelstwa polskiego na podstawie ust. 1 i 2 przez małoletniego 2), który ukończył 16 lat, może nastąpić jedynie za jego zgodą. Art. 8. Wiza wjazdowa w celu repatriacji nie może być wydana osobie, która: 7) 1) utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji na podstawie niniejszej ustawy lub 2) repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich do jednego z państw będących stroną tych umów, lub 3) w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szkodę podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej, lub 4) uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka. Art. 9. 1. Wiza wjazdowa w celu repatriacji 1) może być wydana osobie polskiego pochodzenia, która przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnej Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżańskiej, Republiki Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kyrgyskiej, Republiki Tadżykistanu, Republiki Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej. 2. Wiza wjazdowa w celu repatriacji 1) może być również wydana dziecku osoby, o której mowa w ust. 1. Art. 10. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne państwa lub inne części Federacji Rosyjskiej niż wymienione w art. 9, których obywatele polskiego pochodzenia mogą ubiegać się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji 1), w szczególności w których osoby polskiego pochodzenia są dyskryminowane ze względów religijnych, narodowościowych lub politycznych. Art. 11. 1. Osobie, która nie posiada zapewnionego w Rzeczypospolitej Polskiej lokalu mieszkalnego i utrzymania, a spełnia pozostałe warunki do uzyskania wizy wjazdowej w celu repatriacji 1), konsul wydaje decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji 1). 2. 8) Decyzję, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może uchylić, jeżeli: 1) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę co najmniej roku pozbawienia wolności lub 2) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, będące zbrodnią w rozumieniu prawa polskiego, na karę co najmniej roku pozbawienia wolności, lub 3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, lub 4) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa, lub 5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. 3. 8) Prezes Urzędu uchyla decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, jeżeli ustali istnienie podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, określonej w Kodeksie postępowania administracyjnego. Art. 12. 1. Konsul wydaje wizę wjazdową w celu repatriacji 1) po przedstawieniu dowodu potwierdzającego posiadanie lub zapewnienie lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "warunkami do osiedlenia się". 2. Dowodem potwierdzającym zapewnienie warunków do osiedlenia się jest: 1) uchwała rady gminy, zawierająca zobowiązanie zapewnienia warunków do osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy; 2) 9) oświadczenie obywatela polskiego, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej mających siedzibę w Polsce, sporządzone w formie aktu notarialnego, zawierające zobowiązanie zapewnienia warunków do osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 5; 3) 10) uchwała rady powiatu, zobowiązująca starostę do zapewnienia miejsca w domu pomocy społecznej na terenie powiatu. 3. 11) Uchwała oraz oświadczenie, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinny zawierać w szczególności wskazanie lokalu mieszkalnego, formę udostępnienia tego lokalu oraz wskazanie źródeł utrzymania. 4. Dowód potwierdzający źródła utrzymania nie jest wymagany od osób, którym przysługują uprawnienia emerytalne lub rentowe w rozumieniu przepisów emerytalnych i rentowych Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Oświadczenie osoby fizycznej, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zawierające zobowiązanie do zapewnienia warunków do osiedlenia się może dotyczyć wyłącznie wstępnych, zstępnych lub rodzeństwa tej osoby. Art. 12a. 12) Jeżeli dane objęte wnioskiem o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji uległy zmianie w okresie między wydaniem decyzji o przyrzeczeniu jej wydania a dniem, w którym zostały spełnione przesłanki do wydania tej wizy, wnioskodawca jest obowiązany poinformować konsula o zmianie danych oraz przedstawić dokumenty potwierdzające te zmiany. Art. 12b. 12) 1. Wizę wjazdową w celu repatriacji lub decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji wydaje albo odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o jej wydanie, po uzyskaniu zgody Prezesa Urzędu. Jeżeli przemawia za tym uzasadniony interes wnioskodawcy, minister właściwy do spraw zagranicznych może wyznaczyć innego konsula. 2. Przed wyrażeniem zgody, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może wystąpić do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o przekazanie informacji o cudzoziemcu, mających znaczenie dla przeprowadzenia postępowania. 3. Organy, do których Prezes Urzędu zwrócił się o przekazanie informacji, w terminie 30 dni są obowiązane je udostępnić w zakresie niezbędnym do prowadzonego postępowania. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia na piśmie Prezesa Urzędu. Art. 13. (uchylony). 13) Art. 14. 14) 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza wniosku o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji oraz liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności dane dotyczące wnioskodawcy, jego małżonka, jeżeli jest osobą polskiego pochodzenia, oraz małoletniego pozostającego pod władzą rodzicielską wnioskodawcy, jeżeli zamierzają osiedlić się wspólnie z wnioskodawcą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie niezbędnym do wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji. Art. 15. 15) 1. Małżonkowi wnioskodawcy, który nie jest osobą polskiego pochodzenia, zamierzającemu osiedlić się wspólnie z wnioskodawcą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się zezwolenia na osiedlenie się. 2. W przypadku braku zgody, o której mowa w art. 7, do małoletniego pozostającego pod władzą rodzicielską repatrianta oraz małoletniego dziecka współmałżonka pozostającego pod jego władzą rodzicielską stosuje się przepis ust. 1. 3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się małżonka wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 1, oraz małoletniego, o którym mowa w ust. 2, dołącza się do wniosku o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji. 4. Prezes Urzędu udziela lub odmawia udzielenia zezwolenia na osiedlenie się osobom, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wydaje kartę pobytu. 5. Do udzielenia zezwolenia na osiedlenie się stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175). 6. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązane zawiadomić Prezesa Urzędu o utracie karty pobytu i o jej odzyskaniu. Rozdział 3 Uznanie za repatrianta Art. 16. 1. 16) Za repatrianta może być uznana osoba, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) jest polskiego pochodzenia; 2) przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium, o którym mowa w art. 9; 3) nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 8; 4) przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi; 5) złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od ukończenia szkoły wyższej. 2. 16) Organem właściwym do wydania decyzji o uznaniu za repatrianta osoby, o której mowa w ust. 1, jest wojewoda właściwy ze względu na zamierzone miejsce osiedlenia się tej osoby. 3. Osoba, o której mowa w ust. 1, nabywa obywatelstwo polskie z dniem, w którym decyzja o uznaniu za repatrianta stała się ostateczna. 4. Decyzja o uznaniu za repatrianta osoby, o której mowa w ust. 1, powoduje, że przy ustalaniu prawa tej osoby do świadczeń emerytalnych i rentowych oraz ich wysokości w Rzeczypospolitej Polskiej okresy zatrudnienia za granicą uwzględnia się jako okresy składkowe. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 41 ust. 1 i 2, wzór wniosku o uznanie za repatrianta oraz wymagane dokumenty. Rozdział 4 Formy i tryb udzielania pomocy dla repatriantów Art. 17. 1. Repatriantowi oraz przybywającym z nim do Rzeczypospolitej Polskiej członkom najbliższej rodziny repatrianta, pozostającym we wspólnym gospodarstwie domowym, udziela się jednorazowo pomocy ze środków budżetu państwa na: 1) pokrycie kosztów przejazdu od najbliższej jego miejscu zamieszkania za granicą stacji kolejowej do miejsca osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej, w wysokości ceny biletu kolejowego drugiej klasy oraz równowartości ceny jednego biletu kolejowego drugiej klasy na pokrycie kosztów przewozu mienia; 2) zagospodarowanie i bieżące utrzymanie, w wysokości dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", zwanego dalej "przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem", w kwartale poprzedzającym dzień przyznania pomocy, na każdego członka rodziny; 3) pokrycie kosztów związanych z podjęciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nauki przez małoletniego 2), podlegającego obowiązkowi szkolnemu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966), w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na każde dziecko. 2. Repatriantowi, który przybył do Rzeczypospolitej Polskiej z terenów azjatyckich byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i poniósł koszty związane z remontem lub adaptacją lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się pomocy ze środków budżetu państwa na częściowe pokrycie poniesionych kosztów. 3. Repatriantowi, który przybył do Rzeczypospolitej Polskiej z terenów innych niż określone w ust. 2, może być udzielona pomoc ze środków budżetu państwa na częściowe pokrycie kosztów związanych z remontem lub adaptacją lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poniesionych przez repatrianta, jeżeli repatriant znajduje się w szczególnie trudnej sytuacji materialnej. 4. 17) Pomoc, o której mowa w ust. 2 i 3, stanowi zwrot udokumentowanych i uzasadnionych kosztów. Pomocy udziela się do wysokości 4 120 zł - na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny. 4a. 18) Kwota, o której mowa w ust. 4, ulega corocznie od dnia 1 stycznia podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedniego, ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o podatkach i opłatach lokalnych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 5. 19) Prezes Urzędu, w drodze decyzji, przyznaje oraz ustala wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1. 6. Pomoc, o której mowa w ust. 2, przyznaje oraz ustala jej wysokość, w drodze decyzji, starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. 7. Pomoc, o której mowa w ust. 3, przyznaje oraz ustala jej wysokość albo odmawia jej przyznania, w drodze decyzji, starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. 8. Wypłaty kwoty stanowiącej równowartość pomocy, o której mowa w ust. 1, 2 i 3, dokonuje starosta. 9. Konsul może przyznać i wypłacić kwotę stanowiącą równowartość pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli osoba, której wydano wizę wjazdową w celu repatriacji 1), nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów podróży do Rzeczypospolitej Polskiej. 10. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach, o których mowa w ust. 6 i 7, jest wojewoda. Art. 18. 1. 20) Osobie, której wydano decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, a także członkom jej najbliższej rodziny, konsul może zapewnić pokrycie kosztów uczestnictwa w kursie nauki języka polskiego. 2. Repatriantowi i przybyłym z nim do Rzeczypospolitej Polskiej członkom najbliższej rodziny repatrianta może być udzielona pomoc przez zapewnienie uczestniczenia w bezpłatnych kursach języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim. 3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego organizują lub mogą zlecić organizację kursów, o których mowa w ust. 1 i 2, organizacji społecznej posiadającej znaczący dorobek w zakresie pomocy repatriantom. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje kursów języka polskiego i adaptacyjnych oraz sposób ich organizacji, uwzględniając w szczególności stopień znajomości języka polskiego i wiek uczestnika kursu, możliwość zapewnienia bezpłatnego zakwaterowania, wyżywienia i zwrotu kosztów dojazdu uczestnikom kursów, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz potrzebę przygotowania dzieci do podjęcia nauki w szkole. Art. 19. 1. Pomoc, o której mowa w art. 17 ust. 1, powinna być wypłacona w terminie 60 dni od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. 2. 21) Wniosek o udzielenie pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 2 i 3, oraz o zwrot kosztów, o których mowa w art. 22, należy złożyć w terminie do 24 miesięcy od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. Art. 20. Formy, wysokość i tryb przyznawania pomocy dla repatrianta i członków najbliższej rodziny repatrianta przez jednostki samorządu terytorialnego określają organy stanowiące tych jednostek. Rozdział 5 Formy i tryb udzielania pomocy gminom Art. 21. 22) 1. Gminie, która zapewni lokal mieszkalny repatriantowi i członkom najbliższej rodziny repatrianta, udziela się dotacji z budżetu państwa na podstawie porozumienia zawartego z właściwym wojewodą. Dotacja może być przyznana do wysokości kwoty stanowiącej równowartość iloczynu 45 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego i wysokości wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m2 na terenie danego powiatu ogłaszanego przez wojewodę na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 168, poz. 1383 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1069), obowiązującego w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 4. 2. Dotacji udziela się gminie, której rada gminy podjęła uchwałę, w której zobowiązała się do zapewnienia lokalu mieszkalnego nieokreślonym imiennie repatriantom i do zawarcia, na czas nieokreślony, umowy nadającej im tytuł prawny do lokalu mieszkalnego. 3. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona na dofinansowanie zadań własnych gminy. 4. Wniosek o przyznanie dotacji gmina składa do właściwego wojewody. 5. Przy udzielaniu dotacji gminie, która zapewni lokal mieszkalny repatriantowi i członkom najbliższej rodziny repatrianta, uwzględnia się wielkość lokalu mieszkalnego, jego wyposażenie i stan techniczny oraz lokalizację, a także ewentualne koszty poniesione przez gminę w związku z zapewnieniem repatriantowi i członkom jego najbliższej rodziny lokalu mieszkalnego. 6. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności: 1) szczegółowy opis pomocy mieszkaniowej udzielonej repatriantowi i członkom najbliższej rodziny repatrianta; 2) wysokość i tryb przekazania dotacji należnej gminie zapewniającej lokal mieszkalny; 3) tryb kontroli podejmowanych przez gminę działań; 4) sposób rozliczenia udzielonej dotacji. Art. 22. 23) 1. Gmina może udzielić repatriantowi pomocy polegającej na przeprowadzeniu remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zadanie gminy, o którym mowa w ust. 1, jest zadaniem z zakresu administracji rządowej. 3. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotację celową na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1, do wysokości 4 120 zł - na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny. 4. Kwota, o której mowa w ust. 3, ulega corocznie od dnia 1 stycznia podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedniego, ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o podatkach i opłatach lokalnych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 5. Pomocy, o której mowa w ust. 1, nie udziela się repatriantowi, któremu gmina zapewniła lokal mieszkalny w trybie określonym w art. 21. Rozdział 6 24) Aktywizacja zawodowa repatriantów Art. 23. 1. Repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową przez: 1) zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych; 2) zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na: a) utworzenie stanowiska pracy, b) przeszkolenie repatrianta, c) wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne. 2. Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną w formach, o których mowa w ust. 1, można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. 3. Każda z form aktywizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, może być zastosowana jeden raz. 4. Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową we wszystkich formach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów, o których mowa w art. 27 ust. 1. Art. 23a. 1. Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między starostą a repatriantem. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności: 1) zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty; 2) prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu wypłaconej kwoty, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia. 3. Wysokość kwoty zwracanej na podstawie umowy, o której mowa w ust. 2, stanowi połowę kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1. 4. Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego. Art. 24. 1. Jeżeli repatriant nie posiada kwalifikacji zawodowych lub posiada kwalifikacje, na które brak jest ofert na lokalnym rynku pracy, może być przeszkolony w celu zdobycia, podniesienia lub zmiany jego kwalifikacji. 2. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, polega na: 1) przyuczeniu do zawodu lub przekwalifikowaniu repatrianta, 2) podniesieniu kwalifikacji zawodowych - w ramach stosunku pracy; 3) wykonywaniu przez repatrianta zadań lub czynności w siedzibie przyszłego pracodawcy bez nawiązywania stosunku pracy, które umożliwią repatriantowi nabycie umiejętności praktycznych do samodzielnego wykonywania pracy po zakończeniu przeszkolenia. 3. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza pracodawca, z tym że przeszkolenie polegające na przyuczeniu do zawodu, przekwalifikowaniu lub podniesieniu kwalifikacji zawodowych repatrianta, może przeprowadzić, na zlecenie pracodawcy, instytucja szkoleniowa. 4. Pracodawca przeprowadzając przeszkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest obowiązany do: 1) ubezpieczenia repatrianta od następstw nieszczęśliwych wypadków; 2) zapewnienia repatriantowi profilaktycznej ochrony zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników; 3) przeszkolenia repatrianta, na zasadach przewidzianych dla pracowników, w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz zapoznania go z obowiązującym regulaminem pracy; 4) przydzielenia repatriantowi odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz dodatków przewidzianych dla pracowników. 5. Przeszkolenie repatrianta powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem przeszkolenia - nie dłużej niż 12 miesięcy. 6. Pracodawca otrzymuje zwrot kosztów przeszkolenia, w wysokości do trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy, o której mowa w art. 27 ust. 1, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. 7. Kosztami przeszkolenia, o których mowa w ust. 6, są: 1) faktyczne koszty przeszkolenia poniesione przez pracodawcę, uzasadnione programem przeszkolenia, który został zrealizowany przez pracodawcę lub instytucję szkoleniową; 2) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków; 3) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli przeszkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania repatrianta; 4) koszt niezbędnych badań lekarskich; 5) koszt niezbędnych opłat za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego. Art. 25. 1. Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzenia, nagród oraz składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia repatrianta pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. 2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem. 3. Zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Art. 26. Starosta może zwrócić poniesione przez pracodawcę koszty na utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. Art. 27. 1. Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na przeszkolenie repatrianta, wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne oraz utworzenie stanowiska pracy następuje na podstawie umów zawartych między starostą a pracodawcą. 2. Starosta nie może zawrzeć umów, o których mowa w ust. 1, jeżeli: 1) pracodawca ma zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy lub na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; 2) pracodawca nie dotrzymał warunków innych umów zawartych z organami zatrudnienia; 3) doradca zawodowy powiatowego urzędu pracy wydał negatywną opinię o predyspozycji repatrianta do wykonywania pracy, w związku z którą może nastąpić zwrot kosztów. 3. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności: 1) sposób zwrotu kosztów; 2) zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty; 3) prawa i obowiązki stron umowy, w tym: a) zobowiązanie pracodawcy do zwrotu wypłaconej kwoty wraz z odsetkami, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku niedotrzymania przez pracodawcę warunków umowy, b) uprawnienia starosty do kontroli pracodawcy w zakresie prawidłowości prowadzenia aktywizacji zawodowej repatrianta. 4. Do umowy, której przedmiotem jest zwrot kosztów przeszkolenia, dołącza się opracowany przez pracodawcę program tego przeszkolenia. 5. W przypadku zawarcia przez starostę umowy, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się form aktywizacji zawodowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255) w okresie obowiązywania umowy. Art. 28. 1. Formy aktywizacji zawodowej, o których mowa w art. 23 ust. 1, są finansowane w formie dotacji celowej ze środków wyodrębnionych na te zadania w budżetach wojewodów. 2. Starosta organizujący aktywizację zawodową repatriantów może ubiegać się o środki na ten cel, składając wniosek do właściwego wojewody. 3. Zadania starosty w zakresie aktywizacji zawodowej repatriantów są zadaniami z zakresu administracji rządowej. 4. Minister właściwy do spraw pracy oraz wojewodowie i marszałkowie województw udzielają starostom wszechstronnej pomocy w organizacji aktywizacji zawodowej repatriantów. Rozdział 7 Ewidencje i rejestry oraz przetwarzanie danych Art. 29. 1. W celu umożliwienia kandydatom na repatriantów poszukiwań właściwych warunków do osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tworzy się ewidencję lokali mieszkalnych i źródeł utrzymania dla repatriantów. 2. 25) Ewidencja obejmuje dane zawarte w uchwałach i oświadczeniach, o których mowa w art. 12 ust. 2, niewskazujących imiennie osoby mogącej ubiegać się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji. 3. 26) Ewidencję prowadzi Prezes Urzędu. Art. 30. 1. 27) Prezes Urzędu prowadzi ewidencję osób ubiegających się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji i członków ich rodzin nieposiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zapewnionego lokalu mieszkalnego lub źródła utrzymania. 2. Ewidencja zawiera następujące dane osób ubiegających się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji 1) i członków ich rodzin objętych wnioskiem o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji 1): 1) imię i nazwisko; 2) miejsce zamieszkania za granicą i miejsce zamierzonego osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) narodowość i pochodzenie etniczne; 4) obywatelstwo; 5) zawód, wykształcenie, kwalifikacje zawodowe; 6) oczekiwania co do zapewnienia warunków na osiedlenie się; 7) prześladowania polityczne i narodowościowe; 8) stan zdrowia. Art. 31. 1. Dane z ewidencji, o której mowa w art. 29, udostępniane są za pośrednictwem konsula Rzeczypospolitej Polskiej osobom, którym wydano decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji 1), w kolejności złożenia kompletnych wniosków o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji 1), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dane, o których mowa w ust. 1, powinny być udostępniane w pierwszej kolejności osobom deportowanym i prześladowanym z przyczyn narodowościowych lub politycznych, których wiek i zły stan zdrowia uzasadnia szybką repatriację do Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Akceptacja warunków do osiedlenia się przez osobę, której udostępniono z ewidencji dane o tych warunkach, oznacza spełnienie wymogu, o którym mowa w art. 12 ust. 1. Art. 32. 28) Konsul prowadzi rejestr złożonych wniosków i decyzji wydanych w sprawach: 1) wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji; 2) 29) udzielenia zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków najbliższej rodziny repatrianta. Art. 33. 30) Prezes Urzędu prowadzi centralny rejestr wniosków, decyzji i postanowień wydanych w sprawach: 1) wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji; 2) 29) udzielenia zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków najbliższej rodziny repatrianta; 3) uznania za repatrianta; 4) udzielenia pomocy repatriantom ze środków budżetu państwa. Art. 34. Dane zawarte w rejestrach i ewidencjach mogą być przetwarzane i udostępniane za pośrednictwem urządzeń teleinformatycznych. Art. 35. Bez zgody osób objętych wnioskami, o których mowa w art. 32 i art. 33, mogą być, w postępowaniach określonych w ustawie, przetwarzane dane dotyczące: 1) obywatelstwa; 2) narodowości i pochodzenia etnicznego; 3) zawodu, wykształcenia i kwalifikacji zawodowych; 4) oczekiwań co do zapewnienia warunków na osiedlenie się; 5) prześladowań politycznych i narodowościowych; 6) stanu zdrowia. Art. 36. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzory ewidencji i rejestrów, o których mowa w art. 29, art. 30, art. 32, art. 33, i sposób przetwarzania danych zawartych w tych ewidencjach i rejestrach. Rozdział 8 Finansowanie zadań z budżetu państwa Art. 37. 31) 1. 32) Środki finansowe na realizację zadań określonych w ustawie, finansowanych z budżetu państwa, pochodzą z rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów". 2. Podziału rezerwy celowej na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, dokonuje minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. Art. 38. 33) 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach: a) podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów", b) udzielania powiatowi dotacji celowych na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów, c) udzielania dotacji gminie, która zapewni repatriantom i członkom najbliższej rodziny repatrianta lokal mieszkalny, d) przekazywania staroście z budżetu wojewody środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzieleniem repatriantom pomocy, e) udzielania dotacji celowej gminie, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) wzory wniosków o udzielenie dotacji, o których mowa w pkt 1 lit. b, c i e. 2. W rozporządzeniu należy w szczególności określić terminy dokonywania czynności w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz określić informacje, które powinny zawierać wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 39. (pominięty). 34) Art. 40. (pominięty). 34) Art. 41. 1. Osoba, która przed dniem wejścia w życie ustawy nabyła obywatelstwo polskie na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353), może być uznana za repatrianta, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) złoży w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wniosek o uznanie za repatrianta do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania; 2) była w dniu uzyskania zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich lub jednego z państw powstałych po jego rozpadzie; 3) jest polskiego pochodzenia. 2. Za repatrianta może być również uznana osoba spełniająca łącznie następujące warunki: 1) złoży w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wniosek o uznanie za repatrianta do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania; 2) jest polskiego pochodzenia; 3) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się; 4) do 1991 r. zamieszkiwała na stałe, przez co najmniej 5 lat, na terytorium, o którym mowa w art. 9; 5) nie zachodzą co do niej okoliczności, o których mowa w art. 8 ustawy. 3. Do nabycia obywatelstwa polskiego przez małoletniego 2) pozostającego pod władzą rodzicielską osoby uznanej za repatrianta na podstawie ust. 2, stosuje się przepisy art. 7. 4. Przepisy art. 16 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. Art. 42. (uchylony). 35) Art. 43. (pominięty). 34) Art. 44. 1. Postępowania o wydanie wizy repatriacyjnej wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych. 2. Postępowania w sprawie udzielania pomocy wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych. Art. 45. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem art. 43, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 36) 1) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2001 r., i art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691), który wszedł w życie z mocą od dnia 1 września 2003 r. 2) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691), który wszedł w życie z mocą od dnia 1 września 2003 r. 3) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 4) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 5) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 6) Dodany przez art. 51 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403), która weszła w życie z dniem 10 maja 2002 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 7) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 9) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 7 pkt 2 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako pierwsza. 10) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 12) Dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 13) Przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 2, który wszedł w życie z dniem 8 października 2003 r. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 17) Zdanie drugie w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 18) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 25) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 26) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 29) Wszedł w życie z dniem 8 października 2003 r., stosownie do art. 8 pkt 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 30) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 9 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako pierwsza. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; weszła w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 34) Zamieszczony w obwieszczeniu. 35) Przez art. 7 pkt 11 ustawy wymienionej w odnośniku 1 jako pierwsza. 36) Ustawa została ogłoszona dnia 5 grudnia 2000 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 13 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo farmaceutyczne. (Dz. U. Nr 53, poz. 533) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), 2) ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o izbach aptekarskich oraz ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1181), 3) ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 152, poz. 1265), 4) ustawą z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391), 5) ustawą z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o substancjach i preparatach chemicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 189, poz. 1852) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 13 marca 2004 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 102 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który stanowi: "Art. 102. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 28-81, art. 82 pkt 1 i 6 oraz art. 83-99 wchodzą w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r."; 2) art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o izbach aptekarskich oraz ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1181), który stanowi: "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 2 października 2002 r."; 3) art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 152, poz. 1265), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r."; 4) art. 224 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391), który stanowi: "Art. 224. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 200, 201 i 211, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 136 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 5) art. 6 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o substancjach i preparatach chemicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 189, poz. 1852), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 marca 2004 r. (poz. 533) USTAWA z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) zasady i tryb dopuszczania do obrotu produktów leczniczych, z uwzględnieniem w szczególności wymagań dotyczących jakości, skuteczności i bezpieczeństwa ich stosowania; 2) warunki wytwarzania produktów leczniczych; 3) wymagania dotyczące reklamy produktów leczniczych; 4) warunki obrotu produktami leczniczymi; 5) wymagania dotyczące aptek, hurtowni farmaceutycznych i placówek obrotu pozaaptecznego; 6) zadania Inspekcji Farmaceutycznej i uprawnienia jej organów. 2. Przepisy ustawy stosuje się również do produktów leczniczych będących środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii, w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Art. 2. W rozumieniu ustawy: 1) aktywnością biologiczną produktu leczniczego - jest siła działania jego substancji czynnej lub substancji czynnych, wyrażona w jednostkach międzynarodowych lub biologicznych; 2) 1) badaniem klinicznym - jest każde badanie prowadzone z udziałem ludzi w celu odkrycia lub potwierdzenia klinicznych, farmakologicznych, w tym farmakodynamicznych skutków działania jednego lub wielu badanych produktów leczniczych, lub w celu zidentyfikowania działań niepożądanych jednego lub większej liczby badanych produktów leczniczych, lub śledzenia wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu i wydalania jednego lub większej liczby badanych produktów leczniczych, mając na względzie ich bezpieczeństwo i skuteczność; 3) ciężkim niepożądanym działaniem produktu leczniczego - jest takie niepożądane działanie, które bez względu na zastosowaną dawkę produktu leczniczego powoduje: zgon pacjenta, zagrożenie życia, konieczność hospitalizacji lub jej przedłużenie, trwały lub znaczny uszczerbek na zdrowiu lub wadę wrodzoną; działaniem niepożądanym produktu leczniczego - jest każde niekorzystne i niezamierzone działanie produktu leczniczego występujące podczas stosowania dawek zalecanych u ludzi lub zwierząt w leczeniu chorób, w celach profilaktycznych, diagnostycznych lub modyfikacji funkcji fizjologicznych; 4) Dobrą Praktyką Dystrybucyjną - jest praktyka, która gwarantuje bezpieczne przyjmowanie, transportowanie, przechowywanie i wydawanie produktów leczniczych; 5) (uchylony); 2) 6) 3) Dobrą Praktyką Kliniczną - jest praktyka zapewniająca standard określający sposób planowania, prowadzenia, monitorowania, dokumentowania i raportowania wyników badań klinicznych prowadzonych z udziałem ludzi i zwierząt; 7) Dobrą Praktyką Wytwarzania - jest praktyka, która gwarantuje, że produkty lecznicze są wytwarzane i kontrolowane odpowiednio do ich zamierzonego zastosowania oraz zgodnie z wymaganiami zawartymi w ich specyfikacjach i dokumentach stanowiących podstawę wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego; 8) kopaliną leczniczą - jest nieprzetworzony surowiec mineralny tworzący złoże w skorupie ziemskiej, mający zastosowanie dla celów leczniczych; w szczególności są to wody lecznicze i torfy lecznicze; 9) kontrolą seryjną wstępną - jest kontrola każdej serii wytworzonego produktu leczniczego dokonywana przed wprowadzeniem tego produktu do obrotu; 10) lekiem aptecznym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z przepisem przygotowania zawartym w Farmakopei Polskiej lub farmakopeach uznawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej przeznaczony do wydawania bezpośrednio w tej aptece; 11) lekiem gotowym - jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu; 12) lekiem recepturowym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej; 12a) 4) mocą produktu leczniczego - jest zawartość substancji czynnych wyrażona ilościowo na jednostkę dawkowania, jednostkę objętości lub masy, zależnie od postaci farmaceutycznej; 13) Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych - jest to najwyższe dopuszczalne stężenie pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych wynikające z ich stosowania u zwierząt w celach terapeutycznych wyrażone w mg/kg lub µg/kg świeżej tkanki lub produktów pozyskiwanych od zwierząt, takich produktów jak mleko, jaja, miód, pozyskiwanych od zwierząt, które jest uznane za dozwolone w Unii Europejskiej; 14) nazwą produktu leczniczego - jest nazwa nadana produktowi leczniczemu, która może być nazwą własną lub nazwą powszechnie stosowaną wraz ze znakiem towarowym lub nazwą wytwórcy; nadana nazwa własna nie powinna stwarzać możliwości pomyłki z nazwą powszechnie stosowaną produktu leczniczego; 15) nazwą powszechnie stosowaną - jest nazwa międzynarodowa zalecana przez Światową Organizację Zdrowia, a jeżeli takiej nie ma - nazwa potoczna produktu leczniczego; 16) niepożądanym zdarzeniem natury medycznej - jest każde niepożądane zdarzenie występujące w wyniku terapii, niezależnie od tego, czy jest spowodowane działaniem leku, czy wynika z innych przyczyn; 17) 5) niespodziewane działanie niepożądane produktu leczniczego - jest to niepożądana reakcja niewymieniona w Charakterystyce Produktu Leczniczego; 18) 6) odpowiednikiem oryginalnego gotowego produktu leczniczego - jest produkt leczniczy posiadający taki sam skład jakościowy i ilościowy substancji czynnych, postać farmaceutyczną i równoważność biologiczną wobec oryginalnego produktu leczniczego, potwierdzoną, jeżeli jest to niezbędne, właściwie przeprowadzonymi badaniami dostępności biologicznej; pojęcie odpowiednika oryginalnego gotowego produktu leczniczego dotyczy również różnych postaci farmaceutycznych o niezmodyfikowanym uwalnianiu, przeznaczonych do podawania doustnego zawierających tę samą substancję czynną, w szczególności tabletek i kapsułek; 19) okres karencji - oznacza czas, jaki musi upłynąć od ostatniego podania weterynaryjnego produktu leczniczego do uboju zwierzęcia, a w przypadku mleka, jaj lub miodu, do momentu rozpoczęcia pozyskiwania tych produktów do celów spożywczych, aby jego tkanki oraz produkty nie zawierały pozostałości w ilości przekraczającej ich Najwyższe Dopuszczalne Stężenia Pozostałości; 20) opakowaniem bezpośrednim produktu leczniczego - jest opakowanie mające bezpośredni kontakt z produktem leczniczym; 21) opakowaniem zewnętrznym produktu leczniczego - jest opakowanie, w którym umieszcza się opakowanie bezpośrednie; 22) oznakowaniem produktu leczniczego - jest informacja umieszczona na opakowaniu bezpośrednim lub opakowaniu zewnętrznym produktu leczniczego; 23) 7) paszą leczniczą - jest każda mieszanka paszy lub pasz z premiksem leczniczym, przeznaczona do bezpośredniego stosowania u zwierząt, w celu zapobiegania lub leczenia chorób zwierząt; 24) 8) podmiotem odpowiedzialnym za wprowadzenie produktu leczniczego na rynek - jest: a) przedsiębiorca, w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125), b) 9) podmiot posiadający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, c) 10) osoba fizyczna będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej - który wnioskuje lub uzyskał pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, zwany dalej "podmiotem odpowiedzialnym"; 25) pozostałościami produktów leczniczych weterynaryjnych - są substancje farmakologicznie czynne w tym substancje aktywne i pomocnicze wchodzące w skład weterynaryjnych produktów leczniczych, produkty ich rozpadu i metabolity, które pozostają w żywności pochodzącej od zwierząt leczonych z użyciem tych produktów; 26) pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu - jest decyzja wydana przez uprawniony organ, potwierdzająca, że dany produkt leczniczy może być przedmiotem obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 27) premiksem leczniczym - jest weterynaryjny produkt leczniczy, który w wyniku procesu technologicznego został przygotowany w postaci umożliwiającej jego mieszanie z paszą w celu wytworzenia paszy leczniczej; 28) (uchylony); 11) 29) produktem homeopatycznym - jest produkt leczniczy przygotowany z różnych składników lub ich mieszanin, zwanych surowcami homeopatycznymi, zgodnie z procedurą homeopatyczną opisaną w odpowiednich farmakopeach uznawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 30) produktem immunologicznym - jest produkt leczniczy stanowiący w szczególności surowicę, szczepionkę, alergen lub toksynę, działający przede wszystkim na układ immunologiczny; 31) produktem krwiopochodnym - jest produkt leczniczy przygotowany z krwi lub jej składników, w szczególności jest to albumina, czynniki krzepnięcia, immunoglobuliny, które są przemysłowo wytwarzane lub przetwarzane; 32) 12) produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt, lub podawana człowiekowi lub zwierzęciu w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu ludzkiego lub zwierzęcego; pojęcie produktu leczniczego nie obejmuje dodatków paszowych uregulowanych w odrębnych przepisach; 33) produktem leczniczym oryginalnym - jest produkt leczniczy, wprowadzony do stosowania w lecznictwie na podstawie pełnej dokumentacji badań chemicznych, biologicznych, farmaceutycznych, farmakologicznych, toksykologicznych i klinicznych; 33a) 13) produktem leczniczym roślinnym - jest produkt leczniczy zawierający jako składniki czynne jedną lub więcej substancji roślinnych albo jeden lub więcej przetworów roślinnych albo jedną lub więcej substancji roślinnych w połączeniu z jednym lub więcej przetworem roślinnym, przy czym: a) substancją roślinną - są wszystkie, głównie całe, podzielone na części lub pocięte rośliny, części roślin, glony, grzyby, porosty nieprzetworzone, zazwyczaj ususzone lub świeże; niektóre wydzieliny, które nie zostały poddane określonemu procesowi, mogą być uznane za substancje roślinne; substancje roślinne są szczegółowo definiowane przez użytą część rośliny i nazwę botaniczną, b) przetworem roślinnym - jest przetwór otrzymany przez poddanie substancji roślinnych procesom takim, jak: ekstrakcja, destylacja, wyciskanie, frakcjonowanie, oczyszczanie, zagęszczanie i fermentacja; przetworami są w szczególności rozdrobnione lub sproszkowane substancje roślinne, nalewki, wyciągi, olejki i wyciśnięte soki; 34) produktem leczniczym weterynaryjnym - jest produkt leczniczy stosowany wyłącznie u zwierząt; 35) produktem radiofarmaceutycznym - jest produkt leczniczy, który zawiera jeden lub więcej izotopów radioaktywnych; 36) przyszłym produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, którym nadano postać farmaceutyczną, nad którą prowadzone są badania kliniczne w celu potwierdzenia ich jakości, skuteczności i bezpieczeństwa stosowania; 37) serią - jest określona ilość produktu leczniczego lub surowca farmaceutycznego, lub materiału opakowaniowego, wytworzona w procesie składającym się z jednej lub wielu operacji w taki sposób, że może być uważana za jednorodną; 38) substancją - jest każda materia, która może być pochodzenia: a) ludzkiego, w szczególności ludzka krew, elementy i składniki pochodzące z krwi ludzkiej, b) zwierzęcego, w szczególności mikroorganizmy, całe organizmy zwierzęce, fragmenty organów, wydzieliny zwierzęce, toksyny, wyciągi, elementy i składniki pochodzące z krwi zwierzęcej, c) roślinnego, w szczególności mikroorganizmy, całe rośliny, części roślin, wydzieliny roślinne, wyciągi, d) chemicznego, w szczególności pierwiastki lub związki chemiczne naturalnie występujące w przyrodzie lub otrzymane w drodze przemian chemicznych lub syntezy; 39) substancją znacznikową - jest substancja wprowadzona do organizmu zwierzęcia wraz z weterynaryjnym produktem leczniczym w celu oceny jego pobrania przez zwierzę, dystrybucji lub metabolizmu; substancja znacznikowa może być także dodawana do premiksu leczniczego w celu oceny równomierności wymieszania w paszy leczniczej; 40) surowcem farmaceutycznym - jest substancja lub mieszanina substancji wykorzystywana do sporządzania lub wytwarzania produktów leczniczych; 41) ulotką - jest informacja przeznaczona dla użytkownika, zatwierdzona w procesie dopuszczenia do obrotu, sporządzona w formie odrębnego druku i dołączona do produktu leczniczego; 42) wytwarzaniem produktów leczniczych - jest każde działanie prowadzące do powstania produktu leczniczego, w tym zakup i przyjmowanie w miejscu wytwarzania przez wytwórcę materiałów używanych do produkcji, produkcja, dopuszczanie do kolejnych etapów wytwarzania, w tym także pakowanie lub przepakowywanie oraz magazynowanie i dystrybucja własnych produktów leczniczych, a także czynności kontrolne związane z tymi działaniami; 43) wytwórcą - jest przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, który na podstawie zezwolenia wydanego przez upoważniony organ wykonuje co najmniej jedno z działań wymienionych w pkt 42; 44) zwolnieniem serii - jest poświadczenie przez osobę wykwalifikowaną, że dana seria produktu leczniczego została wytworzona i skontrolowana zgodnie z przepisami prawa oraz wymaganiami pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. Rozdział 2 Dopuszczanie do obrotu produktów leczniczych Art. 3. 1. Do obrotu dopuszczone są, z zastrzeżeniem ust. 4 i art. 4, produkty lecznicze, które uzyskały pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, zwane dalej "pozwoleniem". 2. 10) Do obrotu dopuszczone są także produkty lecznicze, które uzyskały pozwolenie wydane przez Radę lub Komisję Europejską. 3. 14) Organem uprawnionym do wydania pozwolenia jest minister właściwy do spraw zdrowia. 4. Do obrotu dopuszczone są bez konieczności uzyskania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1: 1) leki recepturowe; 2) leki apteczne; 3) 15) produkty radiofarmaceutyczne przygotowywane w momencie stosowania w upoważnionych jednostkach służby zdrowia, z dopuszczonych do obrotu generatorów, zestawów, radionuklidów i prekursorów, zgodnie z instrukcją wytwórcy, oraz radionuklidy w postaci zamkniętych źródeł promieniowania; 4) krew i osocze w pełnym składzie lub komórki krwi pochodzenia ludzkiego; 5) surowce farmaceutyczne nieprzeznaczone do sporządzania leków recepturowych i aptecznych. Art. 4. 1. Do obrotu dopuszczone są bez konieczności uzyskania pozwolenia produkty lecznicze, sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany, i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Podstawą sprowadzenia produktu leczniczego, o którym mowa w ust. 1, jest zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny. 3. Do obrotu, o którym mowa w ust. 1, nie dopuszcza się produktów leczniczych: 1) 16) w odniesieniu do których minister właściwy do spraw zdrowia wydał decyzję o odmowie wydania pozwolenia, odmowie przedłużenia okresu ważności pozwolenia, cofnięcia pozwolenia, oraz 2) zawierających tę samą lub te same substancje czynne, tę samą dawkę i postać co produkty lecznicze, które otrzymały pozwolenie. 4. 17) Do obrotu nie dopuszcza się również produktów leczniczych, określonych w ust. 1, które z uwagi na bezpieczeństwo ich stosowania oraz wielkość importu powinny być dopuszczone do obrotu zgodnie z art. 3 ust. 1. 5. Apteki, hurtownie i szpitale prowadzące obrót produktami leczniczymi, o których mowa w ust. 1, prowadzą ewidencję tych produktów. 6. 18) Na podstawie prowadzonej ewidencji hurtownia farmaceutyczna przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, nie później niż do 10 dnia po zakończeniu każdego kwartału, zestawienie sprowadzonych produktów leczniczych. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia: 1) nie rzadziej niż dwa razy w roku, wykaz produktów leczniczych, o których mowa w ust. 4, uwzględniając w szczególności potrzeby rynku krajowego, dostępność produktów leczniczych o podobnym działaniu oraz dane dotyczące produktu leczniczego objęte wykazem; 2) szczegółowy sposób i tryb sprowadzania z zagranicy produktów leczniczych, o których mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności: a) wzór zapotrzebowania, b) 19) sposób potwierdzania przez ministra właściwego do spraw zdrowia okoliczności, o których mowa w ust. 3, c) 20) sposób potwierdzania przez Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia okoliczności, o których mowa w art. 57 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177), d) sposób prowadzenia przez hurtownie, apteki i szpitale ewidencji sprowadzanych produktów leczniczych oraz e) 21) zakres informacji przekazywanych przez hurtownię farmaceutyczną ministrowi właściwemu do spraw zdrowia. 8. 22) Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa, może w przypadku klęski żywiołowej bądź też innego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi albo życia lub zdrowia zwierząt dopuścić do obrotu na czas określony produkty lecznicze nieposiadające pozwolenia. Art. 5. Nie wymagają uzyskania pozwolenia: 1) produkty wytworzone w celu prowadzenia badań nad pozyskiwaniem przyszłych produktów leczniczych; 2) półprodukty wytworzone w celu wykorzystania w dalszym procesie wytwórczym realizowanym przez posiadającego zezwolenie wytwórcę. Art. 6. 1. Do przeprowadzania badań klinicznych produktu leczniczego oraz przyszłego produktu leczniczego mają zastosowanie przepisy o eksperymencie medycznym, o którym mowa w rozdziale 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845), z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. 23) Podmiot odpowiedzialny za badanie kliniczne produktu leczniczego lub przyszłego produktu leczniczego, lub inny podmiot podejmujący te badania zgłasza je do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych, prowadzonej przez Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". 2a. 24) W przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego zgłoszeniu podlegają także badania pozostałości produktu leczniczego weterynaryjnego w tkankach i inne badania prowadzone na zwierzętach, których tkanki lub produkty są przeznaczone do spożycia. 2b. 24) Wpis do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych podlega opłacie. 3. 25) Badanie kliniczne produktu leczniczego lub przyszłego produktu leczniczego jest rozpoczynane lub prowadzone, po uzyskaniu decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia, zgodnie z wymaganiami Dobrej Praktyki Klinicznej. 3a. 26) Kontrolę badań klinicznych przeprowadza Inspekcja Badań Klinicznych. 3b. 26) Inspekcji badań klinicznych w zakresie ich zgodności z wymaganiami Dobrej Praktyki Klinicznej dokonuje osoba upoważniona przez Prezesa Urzędu. 3c. 26) Przeprowadzający inspekcję może w szczególności: 1) wizytować ośrodki przeprowadzające badanie; 2) żądać przedstawienia dokumentacji związanej z prowadzonym badaniem; 3) żądać wyjaśnień dotyczących przeprowadzanego badania oraz złożonej dokumentacji. 3d. 26) Jeżeli badanie kliniczne produktów leczniczych lub przyszłych produktów leczniczych zagraża życiu lub zdrowiu osób poddanych badaniu lub jest prowadzone niezgodnie z protokołem badań klinicznych, lub posiada znikomą wartość naukową, Prezes Urzędu po przeprowadzeniu inspekcji badań klinicznych występuje z wnioskiem o wstrzymanie lub przerwanie badań klinicznych produktu leczniczego. 3e. 26) Wstrzymania lub przerwania badania, o którym mowa w ust. 3d, dokonuje minister właściwy do spraw zdrowia w drodze decyzji. 4. Przewóz z zagranicy produktów niezbędnych do prowadzenia badań klinicznych wymaga uzyskania zaświadczenia wydanego przez Prezesa Urzędu, że sprowadzane produkty lecznicze wykorzystywane będą w związku z prowadzonymi badaniami. 5. 27) Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktu leczniczego weterynaryjnego minister właściwy do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór zgłoszenia badań, o których mowa w ust. 2 i 2a, uwzględniając w szczególności dane objęte zgłoszeniem; 2) sposób i zakres prowadzenia inspekcji badań klinicznych w zakresie zgodności tych badań z wymaganiami Dobrej Praktyki Klinicznej, uwzględniając rodzaj produktu leczniczego oraz jego przeznaczenie, a także zakres prowadzonych badań; 3) sposób i tryb prowadzenia Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych, uwzględniając w szczególności dane objęte ewidencją; 4) wysokość opłat ponoszonych za dokonanie wpisu do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych, uwzględniając nakład pracy związany z daną czynnością; 5) szczegółowe wymagania Dobrej Praktyki Klinicznej, uwzględniając w szczególności sposób planowania, prowadzenia, monitorowania, dokumentowania i raportowania wyników badań klinicznych oraz obowiązki podmiotów uczestniczących lub ubiegających się o przeprowadzenie badań klinicznych. Art. 7. 1. 28) Wnioski w sprawach, o których mowa w ust. 2, podmiot odpowiedzialny składa do ministra właściwego do spraw zdrowia za pośrednictwem Prezesa Urzędu. 2. 29) Wydanie pozwolenia, odmowa jego wydania, zmiana danych stanowiących podstawę wydania pozwolenia, przedłużenie terminu ważności pozwolenia, odmowa przedłużenia, skrócenie terminu jego ważności, a także cofnięcie pozwolenia następuje w drodze decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia. 3. Pozwolenie wydaje się na okres pięciu lat, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Ważność pozwolenia wydanego dla weterynaryjnego produktu leczniczego, stosowanego u zwierząt, których tkanki lub pozyskiwane od nich produkty są przeznaczone do spożycia, nie może przekraczać terminu obowiązywania przepisów określających tymczasową wartość Najwyższego Dopuszczalnego Stężenia Pozostałości substancji będącej składnikiem tego produktu. 5. (uchylony). 30) 6. (uchylony). 30) 7. (uchylony). 30) Art. 8. 1. 31) Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu minister właściwy do spraw zdrowia wydaje na podstawie raportu sporządzanego przez Prezesa Urzędu, zawierającego ocenę produktu leczniczego dopuszczanego do obrotu. 1a. 32) Przed sporządzeniem raportu Prezes Urzędu: 1) weryfikuje wniosek, o którym mowa w art. 10, wraz z dołączoną dokumentacją; 2) może zażądać od podmiotu odpowiedzialnego uzupełnień lub wyjaśnień dotyczących dokumentacji, o której mowa w art. 10; 3) może zażądać od podmiotu odpowiedzialnego próbki produktu leczniczego, w celu skierowania do badań jakościowych, w przypadku wystąpienia zastrzeżeń co do wymagań jakościowych metod badania składników, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2, oraz składu produktu leczniczego; 4) może zasięgnąć opinii Komisji do Spraw Produktów Leczniczych działającej na podstawie odrębnych przepisów. 2. Komisja jest zobowiązana wydać opinię wraz z uzasadnieniem w terminie do 30 dni od dnia otrzymania wniosku; brak opinii Komisji traktowany jest jako opinia pozytywna. 3. 33) Decyzja o wydaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu weterynaryjnego produktu leczniczego stosowanego u zwierząt, których tkanki lub produkty przeznaczone są do spożycia, może być podjęta tylko wtedy, jeżeli zostały wyznaczone przynajmniej tymczasowe Najwyższe Dopuszczalne Stężenia Pozostałości akceptowane w Unii Europejskiej lub zostało uznane, że dla ich składników limity takie nie są wymagane. 4. 34) Dane i dokumenty dołączone do wniosku, raporty oraz inne dokumenty gromadzone w postępowaniu o dopuszczenie do obrotu o przedłużenie pozwolenia lub o zmianie powinny być przechowywane w Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych przez 10 lat po wycofaniu produktu leczniczego. Art. 9. 1. Wszczęcie postępowania w sprawach, o których mowa w art. 7, następuje z chwilą złożenia wniosku. 2. 35) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosku o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, uwzględniając w szczególności rodzaj produktów leczniczych oraz rodzaj dokumentacji określonej w art. 10 ust. 2. Art. 10. 36) 1. Wniosek o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, z zastrzeżeniem art. 15, 20 i 21, powinien zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres podmiotu odpowiedzialnego, miejsca wytwarzania, w tym miejsce, gdzie następuje zwolnienie serii, wytwórcę, u którego następuje zwolnienie serii, jeżeli nie jest nim podmiot odpowiedzialny, oraz numer zezwolenia na wytwarzanie; 2) nazwę produktu leczniczego i nazwę powszechnie stosowaną składnika lub składników czynnych; 3) szczegółowe dane ilościowe i jakościowe, odnoszące się do produktu leczniczego i jego wszystkich składników, oraz ich nazwy powszechnie stosowane, jeżeli występują; 4) postać farmaceutyczną, moc i drogę podania oraz okres ważności produktu leczniczego, a także dane dotyczące ochrony środowiska związane ze zniszczeniem produktu leczniczego, jeżeli jest to niezbędne i wynika z charakteru produktu. 2. Do wniosku dołącza się: 1) skrócony opis wytwarzania produktu leczniczego; 2) opis metod kontroli stosowanych w procesie wytwarzania, w tym metod badania analitycznego, ilościowego i jakościowego składników i gotowego produktu leczniczego, a także testów specjalnych w zakresie: jałowości, obecności substancji gorączkotwórczych lub endotoksyn, metali ciężkich, testów biologicznych i toksyczności oraz testów przeprowadzanych w poszczególnych etapach procesu wytwarzania; 3) wyniki, streszczenia oraz sprawozdania z badań: a) jakościowych, biologicznych, mikrobiologicznych, b) farmakologicznych i toksykologicznych, c) klinicznych - wraz z raportami ekspertów; 4) Charakterystykę Produktu Leczniczego, zgodnie z art. 11; 5) wzory opakowań bezpośrednich i zewnętrznych, które są przedstawione w formie opisowej i graficznej, oraz ulotkę; 6) uwierzytelnioną kopię pozwolenia wydanego w kraju, w którym znajduje się siedziba podmiotu odpowiedzialnego, lub pozwolenie Rady lub Komisji Europejskiej, certyfikat produktu leczniczego według wzoru przyjętego przez Światową Organizację Zdrowia oraz uwierzytelnione tłumaczenie na język angielski Charakterystyki Produktu Leczniczego i ulotki zatwierdzonej w kraju, w którym znajduje się siedziba podmiotu odpowiedzialnego, oraz z kraju, w którym treść ich jest zbieżna z proponowaną w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli ma to zastosowanie; 7) listę państw członkowskich, w których wniosek o pozwolenie jest rozpatrywany, oraz szczegółowe informacje dotyczące odmowy udzielenia pozwolenia w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli go dotyczy; 8) uwierzytelnioną kopię zezwolenia na wytwarzanie produktu leczniczego w kraju wytwarzania produktu. 3. Składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, podmiot odpowiedzialny wskazuje wytyczne Komisji Europejskiej, Europejskiej Agencji Oceny Leków lub Światowej Organizacji Zdrowia będące podstawą przygotowywanej dokumentacji. 4. Dane i dokumenty wymienione w ust. 2 pkt 2, 3, 6 i 8 mogą być przedstawione w języku angielskim. Pozostała część dokumentacji, o której mowa w ust. 2, jest przedstawiana w języku polskim. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia w razie uzasadnionej wątpliwości, wynikającej z przedłożonej dokumentacji dotyczącej jakości produktu leczniczego, może zażądać przedstawienia raportu z inspekcji przeprowadzonej w miejscu wytwarzania produktu leczniczego wytworzonego za granicą w celu potwierdzenia zgodności warunków wytwarzania z zezwoleniem, o którym mowa w ust. 2 pkt 8. 6. Inspekcja dokonywana jest przez inspektorów do spraw wytwarzania Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego lub inspektorów do spraw wytwarzania właściwych organów państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw wzajemnie uznających inspekcję do spraw wytwarzania, na wniosek podmiotu odpowiedzialnego lub na wniosek wytwórcy, jeżeli nie jest nim podmiot odpowiedzialny. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przedstawienia dokumentacji, o której mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając przepisy art. 15, 21 oraz art. 31 ust. 2 pkt 3. Art. 11. 1. Charakterystyka Produktu Leczniczego, o której mowa w art. 10 ust. 2 pkt 4, zawiera: 37) 1) nazwę produktu leczniczego; 2) 38) skład jakościowy i ilościowy w odniesieniu do substancji czynnych oraz tych substancji pomocniczych, które mają istotne znaczenie dla właściwego stosowania produktu leczniczego; 3) postać farmaceutyczną; 4) dane kliniczne obejmujące: a) wskazania do stosowania, b) dawkowanie i sposób podawania, c) przeciwwskazania, d) specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania, e) 39) interakcje z innymi lekami i inne formy interakcji, f) stosowanie podczas ciąży lub laktacji, g) wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, h) działania niepożądane, i) przedawkowanie; 5) właściwości farmakologiczne obejmujące: a) właściwości farmakodynamiczne, b) właściwości farmakokinetyczne, c) przedkliniczne dane o bezpieczeństwie; 6) dane farmaceutyczne obejmujące: a) wykaz składników pomocniczych, b) niezgodności farmaceutyczne, c) okres trwałości, d) specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu, e) rodzaj i zawartość pojemnika, f) instrukcję dotyczącą użytkowania leku; 7) wskazanie podmiotu odpowiedzialnego; 8) numer pozwolenia na dopuszczenie do obrotu; 9) datę wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu oraz datę jego przedłużenia; 10) 40) datę zatwierdzenia lub częściowej zmiany tekstu Charakterystyki Produktu Leczniczego. 2. W przypadku produktów leczniczych weterynaryjnych w charakterystyce, o której mowa w ust. 1, należy podać dodatkowo okres karencji, który musi upłynąć od ostatniego podania, zgodnie z zaleceniami, produktu stosowanego u zwierząt, których tkanki lub produkty przeznaczone są do spożycia. Art. 12. W odniesieniu do produktów radiofarmaceutycznych, poza wymaganiami określonymi w art. 10, 11 i 14, wniosek w części dotyczącej generatora radiofarmaceutycznego powinien również zawierać następujące informacje i dane: 1) ogólny opis systemu wraz ze szczegółowym opisem składników systemu, które mogą mieć wpływ na skład lub jakość generowanych preparatów radionuklidowych; 2) dane jakościowe i ilościowe eluatu lub sublimatu; 3) szczegółowe informacje na temat wewnętrznej dozymetrii promieniowania; 4) szczegółowe wskazówki w sprawie bezpośredniego przygotowania i kontroli jakości preparatu oraz, jeżeli wskazane, maksymalny okres przechowywania, w którym eluat lub produkt radiofarmaceutyczny gotowy do użytku zachowują swe właściwości zgodnie ze specyfikacją. Art. 13. 1. W odniesieniu do produktu leczniczego otrzymywanego z krwi ludzkiej lub zwierzęcej w każdym dokumencie, objętym wnioskiem, o którym mowa w art. 10 i 14, należy podać, przynajmniej raz, nazwę międzynarodową, a w przypadku jej braku - nazwę powszechnie stosowaną składników czynnych. W dalszych częściach dokumentu nazwa może być podana w postaci skróconej. 2. Dane ilościowe produktu leczniczego otrzymywanego z krwi ludzkiej lub zwierzęcej powinny być wyrażone według jednostek masy lub w jednostkach międzynarodowych albo w jednostkach aktywności biologicznej, w zależności od tego, co jest właściwe dla danego produktu. 3. Wniosek, o którym mowa w art. 10 i 14, w odniesieniu do produktu leczniczego otrzymywanego z krwi ludzkiej lub zwierzęcej, powinien wskazać metody stosowane w celu eliminacji wirusów i innych czynników patogennych, które mogłyby być przenoszone za pośrednictwem produktów leczniczych pochodzących z krwi ludzkiej lub zwierzęcej. Art. 14. 41) W przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego we wniosku, o którym mowa w art. 10, należy określić odpowiednio: 1) dawkowanie dla różnych gatunków zwierząt, dla których jest przeznaczony; 2) zalecane środki ostrożności i bezpieczeństwa przy stosowaniu produktu leczniczego u zwierząt; 3) wyniki badań pozostałości w tkankach i produktach przy opisie badań farmakologicznych, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3; 4) wyniki badania ekotoksyczności przy opisie badań toksykologicznych, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3; 5) okres karencji, wraz z podaniem metod analitycznych, które mogą być zastosowane do kontroli pozostałości przez upoważnione instytucje. Art. 15. 42) 1. Podmiot odpowiedzialny nie jest zobowiązany do przedstawienia wyników badań toksykologicznych, farmakologicznych i klinicznych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli wykaże, że: 1) produkt leczniczy jest odpowiednikiem oryginalnego gotowego produktu leczniczego, który został dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie na rynek oryginalnego produktu leczniczego wyraził zgodę na wykorzystanie do oceny wniosku o dopuszczenie do obrotu tego odpowiednika, wyników badań toksykologicznych, farmakologicznych i klinicznych zawartych w dokumentacji oryginalnego produktu leczniczego albo 2) substancja czynna produktu leczniczego ma ugruntowane zastosowanie medyczne oraz uznaną skuteczność i bezpieczeństwo stosowania potwierdzone publikacjami w literaturze fachowej, albo 3) 10) produkt leczniczy jest odpowiednikiem oryginalnego gotowego produktu leczniczego, który został dopuszczony do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej, a od daty dopuszczenia oryginalnego produktu leczniczego do obrotu na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej do daty złożenia wniosku o dopuszczenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej upłynął okres 6 lat, chyba że ochrona patentowa oryginalnego produktu leczniczego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wygasła wcześniej; w przypadku produktu leczniczego pochodzącego z istotnie innowacyjnej technologii, dopuszczonego do obrotu zgodnie z art. 3 ust. 2, okres ten wynosi 10 lat, niezależnie od terminu wygaśnięcia ochrony patentowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Jeżeli odpowiednik oryginalnego gotowego produktu leczniczego posiada inne wskazania, inną drogę podania lub inne dawkowanie w porównaniu z produktem leczniczym dopuszczonym do obrotu, podmiot odpowiedzialny jest zobowiązany do przedstawienia wyników odpowiednich badań toksykologicznych i farmakologicznych, a także badań klinicznych. 3. W przypadku produktu leczniczego złożonego, zawierającego mieszaninę znanych składników niestosowanych dotąd w podanym składzie, podmiot odpowiedzialny jest zobowiązany do przedstawienia wyników odpowiednich badań toksykologicznych i farmakologicznych, a także badań klinicznych w odniesieniu do produktu leczniczego złożonego; podmiot odpowiedzialny nie jest zobowiązany do przedstawienia wyników takich badań w odniesieniu do każdego składnika z osobna. Art. 16. 43) 1. Jeżeli podmiot odpowiedzialny nie jest w stanie, w odniesieniu do indywidualnych wskazań terapeutycznych, dostarczyć danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego z powodu: 1) zbyt małej liczby przypadków występowania schorzenia, w których określony produkt leczniczy mógłby być przebadany, aby umożliwić dostarczenie pełnych danych, 2) niewłaściwego stanu wiedzy w zakresie ocenianych właściwości, 3) niemożliwości prowadzenia badań ze względów etycznych - minister właściwy do spraw zdrowia może wydać pozwolenie na dopuszczenie do obrotu pod warunkami określonymi w ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia może wydać pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, o ile: 1) podmiot odpowiedzialny w terminie określonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia zakończy program badań, których wynik stanowi podstawę ponownej oceny skuteczności i bezpieczeństwa, oraz 2) produkt leczniczy będzie dostępny wyłącznie na zlecenie i podawany pod bezpośrednią kontrolą lekarza, oraz 3) Charakterystyka Produktu Leczniczego i ulotka zawierają informacje, że dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego zostało dokonane na podstawie niepełnych wyników badań. Art. 17. 1. 44) Badania, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 lit. b, przeprowadzane w celu oceny bezpieczeństwa produktu leczniczego lub produktu leczniczego weterynaryjnego, są wykonywane zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11a oraz art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 2-5 i ust. 4 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 94), zawierającymi zasady Dobrej Praktyki Laboratoryjnej. 1a. 45) Badania produktu leczniczego, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 lit. c, są wykonywane zgodnie z wymaganiami Dobrej Praktyki Klinicznej. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktu leczniczego weterynaryjnego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące dokumentacji wyników badań, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3, oraz raportów eksperta a w szczególności sposób dokumentowania wyników badań: 46) 1) jakościowych: chemicznych, farmaceutycznych i biologicznych produktu leczniczego, wraz ze szczegółową dokumentacją zawierającą: a) skład produktu leczniczego i proponowany sposób opakowania, b) skrócony opis metody otrzymywania substancji czynnej produktu leczniczego, c) metody kontroli surowców użytych do wytworzenia produktu leczniczego, d) wyniki badań kontrolnych produktów pośrednich użytych w czasie wytwarzania, e) wyniki badań kontrolnych produktu leczniczego, f) wyniki badań oznaczeń trwałości, na podstawie których określono okres ważności produktu leczniczego; 2) farmakologicznych i toksykologicznych, w tym: a) 47) badań toksyczności po podaniu jednorazowym i wielokrotnym, b) badań wpływu na reprodukcję, c) 48) badań embriotoksyczności, toksyczności dla płodu i toksyczności okołoporodowej, d) oznaczenie działania mutagennego, e) oznaczenia działania rakotwórczego, f) wyników badań farmakodynamicznych, g) wyników badań farmakokinetycznych, h) wyników badań tolerancji miejscowej, i) wyników badań pozostałości w tkankach i produktach oraz wyników badań ekotoksyczności - w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych; 3) klinicznych, w tym: a) badań skuteczności terapeutycznej w proponowanych wskazaniach wraz z określeniem bezpieczeństwa stosowania, uzyskane w miarę możliwości w badaniach klinicznych z zastosowaniem podwójnie ślepej próby z losowym doborem chorych, b) badań farmakologicznych określających skuteczność działania w zależności od stosowanej dawki, c) badań biorównoważności - jeżeli wykonanie takich badań jest wskazane, d) badań farmakokinetycznych, e) występujących interakcji, f) zaobserwowanych działań niepożądanych, stwierdzonych po wprowadzeniu do obrotu produktu leczniczego w innych krajach. 3. 49) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, grupy produktów leczniczych obejmujących w szczególności: produkty radiofarmaceutyczne, produkty lecznicze roślinne, produkty homeopatyczne inne niż te, o których mowa w art. 21 ust. 1, produkty lecznicze przeznaczone do specjalnych celów żywieniowych, antyseptyki oraz wymagania dotyczące dokumentacji wyników badań tych produktów, uwzględniając w szczególności specyfikę określonych produktów. Art. 18. 1. Postępowanie w sprawie dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego powinno zakończyć się, z zastrzeżeniem ust. 2, nie później niż w ciągu 210 dni od dnia złożenia wniosku. 2. 10) W przypadku uzależnienia wydania pozwolenia od oceny zawartej w raporcie, o którym mowa w art. 19 ust. 1, postępowanie w sprawie dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego powinno zakończyć się w ciągu 90 dni. 3. 10) Bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, liczy się od dnia otrzymania raportu. 4. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu w przypadku konieczności uzupełnienia dokumentów lub złożenia wyjaśnień. 5. 50) Minister właściwy do spraw zdrowia wydaje postanowienie o zawieszeniu biegu terminu w przypadku, o którym mowa w ust. 4. Art. 19. 10) 1. Jeżeli podmiot odpowiedzialny złoży wniosek o wszczęcie procedury wzajemnego uznawania, to jest o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego na podstawie pozwolenia wydanego przez jedno z państw członkowskich Unii Europejskiej, albo jeżeli minister właściwy do spraw zdrowia 51) poweźmie informację, że ten produkt leczniczy został już dopuszczony do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo że w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zostało wszczęte postępowanie o dopuszczenie do obrotu tego produktu leczniczego, minister właściwy do spraw zdrowia 51) zawiesza postępowanie o dopuszczenie do obrotu tego produktu i występuje do tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przesłanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu z zatwierdzoną charakterystyką produktu oraz raportem. 2. W ciągu 90 dni od daty otrzymania dokumentów, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia 51) wydaje pozwolenie albo, jeśli uzna, że dopuszczenie do obrotu tego produktu leczniczego może stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, wszczyna odrębną procedurę wyjaśniającą. 3. 52) Minister właściwy do spraw zdrowia jest zobowiązany do niezwłocznego przesłania pozwolenia, wraz z zatwierdzoną przez siebie Charakterystyką Produktu Leczniczego i raportem, jeżeli wystąpi o to państwo członkowskie Unii Europejskiej, a przedmiotowa dokumentacja ma być podstawą do wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu tego produktu leczniczego w tym państwie. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania dotyczącego procedury wzajemnego uznawania, o którym mowa w ust. 1-3, uwzględniając w szczególności przebieg procedury wzajemnego uznawania obejmującej rozpatrzenie wniosku, zawieszenie procedury, procedurę wyjaśniającą, wydanie pozwolenia i jego zmianę. Art. 20. 53) 1. Wniosek o dopuszczenie do obrotu: 1) nieprzetworzonego surowca farmaceutycznego używanego w celach leczniczych, 2) surowca roślinnego w postaci rozdrobnionej, 3) kopaliny leczniczej, 4) produktu leczniczego wytwarzanego metodami przemysłowymi zgodnie z przepisami zawartymi w Farmakopei Polskiej, 5) surowca farmaceutycznego przeznaczonego do sporządzania leków recepturowych i aptecznych, 6) produktu leczniczego weterynaryjnego, stosowanego u zwierząt ozdobnych, w szczególności ryb akwariowych, ptaków ozdobnych, małych gryzoni, zawierać powinien w szczególności informacje określone w ust. 2. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) nazwę produktu leczniczego i nazwę substancji czynnej łącznie z określeniem postaci farmaceutycznej, sposobu stosowania dawki, jeżeli dotyczy; 2) wielkość opakowania; 3) nazwę oraz stały adres podmiotu odpowiedzialnego występującego z wnioskiem oraz dane dotyczące wytwórcy lub wytwórców, w przypadku gdy podmiot odpowiedzialny nie jest wytwórcą produktu leczniczego; 4) wykaz dokumentów dołączonych do wniosku. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do weterynaryjnych produktów leczniczych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy wykaz danych i dokumentów objętych wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, produktów i surowców określonych w ust. 1 pkt 1-5 oraz wykaz produktów leczniczych wytwarzanych metodami przemysłowymi zgodnie z przepisami zawartymi w Farmakopei Polskiej, nieprzetworzonych surowców farmaceutycznych używanych w celach leczniczych i surowców roślinnych w postaci rozdrobnionej, które mogą być dopuszczone do obrotu zgodnie z ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa w odniesieniu do produktu leczniczego weterynaryjnego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy wykaz danych i dokumentów objętych wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, produktów określonych w ust. 1 pkt 6, uwzględniając skład tych produktów oraz zabezpieczenie przed stosowaniem u innych gatunków zwierząt. Art. 21. 54) 1. Produkty homeopatyczne, które: 1) są podawane doustnie lub zewnętrznie, 2) w oznakowaniu i ulotce nie zawierają wskazań do stosowania, 3) charakteryzują się odpowiednim stopniem rozcieńczenia, gwarantującym bezpieczeństwo stosowania; to jest nie zawierają więcej niż 1/10 000 części roztworu macierzystego lub nie więcej niż 1/100 najmniejszej dawki substancji czynnej zawartej w produkcie leczniczym wydawanym na podstawie recepty - podlegają uproszczonej procedurze dopuszczenia do obrotu. 2. Wniosek o dopuszczenie do obrotu produktów, o których mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres podmiotu odpowiedzialnego, albo wytwórcy, jeżeli nie jest nim podmiot odpowiedzialny, miejsca wytwarzania oraz numer zezwolenia na wytwarzanie; 2) nazwę i adres wytwórcy roztworu macierzystego, z którego ma być wytworzony produkt homeopatyczny; 3) nazwę naukową lub farmakopealną produktu, zgodną z nazwą surowca zamieszczoną w Farmakopei Europejskiej lub innych odpowiednich farmakopeach uznawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, a jeżeli takich nie ma, nazwę potoczną, łącznie z określeniem drogi podania, postaci farmaceutycznej oraz stopnia rozcieńczenia; 4) skład produktu, z uwzględnieniem składników pomocniczych; 5) warunki przechowywania i transportu; 6) wielkość i rodzaj opakowania oraz zawartość produktu homeopatycznego w opakowaniu bezpośrednim. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć: 1) opis sposobu otrzymywania i kontroli roztworu macierzystego oraz potwierdzenie, na podstawie bibliografii, jego homeopatycznego charakteru; 2) opis procesu wytwarzania, w tym opis sposobu rozcieńczania i dynamizacji; 3) opis metod kontroli dla każdej formy farmaceutycznej, w tym badania stabilności i czystości mikrobiologicznej; 4) oryginał lub uwierzytelnioną kopię zezwolenia na wytwarzanie produktu homeopatycznego; 5) kopie zezwoleń wydanych w innych krajach; 6) zobowiązanie podmiotu odpowiedzialnego do dostarczenia do kontroli analitycznej próbki roztworu macierzystego, z którego ma być wytworzony produkt, a także próbki produktu końcowego; 7) projekt etykiety lub ulotki; 8) dane dotyczące opakowania bezpośredniego, z podaniem wymagań jakościowych, oraz wzory opakowań bezpośrednich lub zewnętrznych, wielkość opakowania oraz zawartość produktu w opakowaniu bezpośrednim; 9) termin ważności produktu homeopatycznego; 10) dane i ostrzeżenia dotyczące: a) warunków przechowywania i transportu, b) sposobu stosowania. 4. Produkty homeopatyczne weterynaryjne podlegają także uproszczonej procedurze dopuszczania do obrotu, o ile: 1) ich oznakowanie nie zawiera wskazań do stosowania, 2) charakteryzują się odpowiednim stopniem rozcieńczenia, gwarantującym bezpieczeństwo stosowania; to jest nie zawierają więcej niż 1/10 000 części roztworu macierzystego lub nie więcej niż 1/100 najmniejszej dawki substancji czynnej zawartej w produkcie leczniczym wydawanym na podstawie recepty lekarza weterynarii - z wyłączeniem produktów stosowanych u zwierząt, których tkanki lub produkty przeznaczone są do spożycia. 5. Wniosek o dopuszczenie do obrotu produktów, o których mowa w ust. 4, powinien zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres podmiotu odpowiedzialnego albo wytwórcy, jeżeli wytwórca nie jest podmiotem odpowiedzialnym, miejsca wytwarzania oraz numer zezwolenia na wytwarzanie; 2) nazwę i adres wytwórcy roztworu macierzystego, z którego ma być wytworzony produkt homeopatyczny; 3) nazwę naukową lub farmakopealną produktu, zgodną z nazwą surowca określoną w Farmakopei Europejskiej lub innych odpowiednich farmakopeach uznawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, a jeżeli takich nie ma, nazwę potoczną produktu homeopatycznego, z określeniem drogi podania, postaci farmaceutycznej oraz stopnia rozcieńczenia; 4) skład produktu, z uwzględnieniem składników pomocniczych; 5) warunki przechowywania i transportu; 6) wielkość i rodzaj opakowania oraz zawartość produktu w opakowaniu bezpośrednim. 6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, należy dołączyć: 1) opis sposobu otrzymywania i kontroli roztworu homeopatycznego macierzystego oraz potwierdzenie na podstawie bibliografii jego homeopatycznego charakteru, a w stosunku do produktu homeopatycznego weterynaryjnego, zawierającego substancje biologiczne, wyniki badań potwierdzające brak patogenów; 2) opis procesu wytwarzania produktu homeopatycznego weterynaryjnego, w tym opis metody rozcieńczania i dynamizacji; 3) opis metody kontroli produktu gotowego dla każdej formy farmaceutycznej, w tym badania stabilności i czystości mikrobiologicznej; 4) oryginał lub uwierzytelnioną kopię zezwolenia na wytwarzanie produktu; 5) kopie zezwoleń wydanych w innych krajach; 6) zobowiązanie podmiotu odpowiedzialnego do dostarczenia do kontroli analitycznej próbki roztworu macierzystego, z którego ma być wytworzony produkt, a także próbki produktu końcowego; 7) projekt etykiety lub ulotki; 8) dane dotyczące opakowania bezpośredniego, z podaniem wymagań jakościowych, oraz wzory opakowań bezpośrednich lub zewnętrznych, wielkość opakowania oraz zawartość produktu w opakowaniu bezpośrednim; 9) termin ważności produktu homeopatycznego; 10) dane i ostrzeżenia dotyczące: a) warunków przechowywania i transportu, b) sposobu stosowania. 7. Produkty homeopatyczne, określone w ust. 1 i 4, nie wymagają dowodów skuteczności terapeutycznej. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przedstawiania dokumentacji, o której mowa w ust. 2, 3, 5 i 6, uwzględniając w szczególności charakter przedstawianej dokumentacji. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków, o których mowa w ust. 2 i 5, i inne rodzaje dokumentów niż wymienione w ust. 3 i 6, biorąc pod uwagę dane zawarte w ust. 2 i 5. Art. 22. 1. 55) W toku postępowania o udzielenie pozwolenia produkt leczniczy jest, zgodnie z art. 8 ust. 1a pkt 3, poddawany badaniom jakościowym, na koszt podmiotu odpowiedzialnego. 2. (uchylony). 56) 3. 57) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) jednostki zajmujące się badaniami produktów leczniczych i produktów leczniczych weterynaryjnych, uwzględniając w szczególności zakres badań, jakie powinny być wykonane dla oceny jakości produktu leczniczego, kwalifikacje personelu zatrudnionego w danej jednostce, doświadczenie w zakresie analizy produktów leczniczych; 2) cennik opłat pobieranych za badania jakościowe, o których mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności zakres przeprowadzanych badań, nakład środków związanych z badaniem oraz rodzaj produktu poddanego badaniu. Art. 23. 1. Pozwolenie określa: 1) podmiot odpowiedzialny; 2) 58) nazwę i adres wytwórcy, u którego następuje zwolnienie serii produktu leczniczego, miejsca wytwarzania, gdzie następuje zwolnienie jego serii; 3) 59) nazwę produktu leczniczego i nazwę powszechnie stosowaną produktu leczniczego, jeżeli taka występuje, jego postać, drogę podania, moc, dawkę substancji czynnej, pełny skład jakościowy oraz wielkość i rodzaj opakowania; 4) kategorię dostępności produktu leczniczego; 5) okres ważności produktu leczniczego; 6) termin ważności pozwolenia; 7) okres karencji w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych; 8) gatunki zwierząt, u których może być stosowany dany produkt leczniczy; 9) wymagania dotyczące przechowywania i transportu; 10) kod zgodny z systemem EAN UCC; 11) numer pozwolenia oraz datę jego wydania. 1a. 60) Dane objęte pozwoleniem są jawne. 2. 61) Wydanie pozwolenia jest równoznaczne z zatwierdzeniem Charakterystyki Produktu Leczniczego, ulotki oraz opakowań produktu leczniczego, w tym jego oznakowania, wymagań jakościowych i metod badań jakościowych produktu leczniczego oraz wymogów jakościowych dotyczących ich opakowań. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktu leczniczego weterynaryjnego minister właściwy do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, kategorie dostępności, kryteria zaliczenia produktu leczniczego do poszczególnych kategorii, uwzględniając w szczególności bezpieczeństwo jego stosowania. Art. 24. 1. Podmiot odpowiedzialny, który uzyskał pozwolenie, jest zobowiązany do: 1) wskazania osoby, do obowiązków której należeć będzie ciągły nadzór nad monitorowaniem bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego; 2) prowadzenia rejestru wszelkich działań niepożądanych zgłaszanych przez lekarzy i farmaceutów; 3) przedstawienia Prezesowi Urzędu raportów o działaniach niepożądanych produktów leczniczych: a) bieżących - na każde żądanie, b) okresowych - co sześć miesięcy w ciągu dwóch pierwszych lat po otrzymaniu pozwolenia i co dwanaście miesięcy przez następne trzy lata; 4) przekazywania Prezesowi Urzędu informacji o ciężkich niepożądanych działaniach zgłaszanych przez lekarza; 5) 62) zawiadamiania o konieczności dokonania niezwłocznych zmian w Charakterystyce Produktu Leczniczego danych objętych wnioskiem o dopuszczenie do obrotu. 2. 63) Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 4, podmiot odpowiedzialny zobowiązany jest zgłaszać Prezesowi Urzędu niezwłocznie, nie później niż w ciągu 15 dni od ich powzięcia. 3. Podmiot odpowiedzialny zobowiązany jest również do zapewnienia: 1) wprowadzania ciągłego postępu naukowo-technicznego związanego z metodami wytwarzania i kontroli produktów leczniczych, w oparciu o uznawane metody naukowe; 2) sprzedaży produktów leczniczych wyłącznie: a) podmiotom uprawnionym do prowadzenia obrotu hurtowego, b) zakładom opieki zdrowotnej do aptek szpitalnych, c) jednostkom badawczo-rozwojowym w celu prowadzenia badań naukowych, d) w ramach prowadzonego przez siebie lub zleconego innemu podmiotowi wywozu poza polski obszar celny. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktu leczniczego weterynaryjnego - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb monitorowania bezpieczeństwa produktów leczniczych, uwzględniając w szczególności: 1) utworzenie i utrzymywanie systemu zapewniającego, iż wszelkie informacje odnośnie do podejrzeń wszelkich niepożądanych działań produktów leczniczych przekazywane podmiotowi odpowiedzialnemu oraz przedstawicielom medycznym będą zbierane tak, aby był do nich łatwy dostęp w jednym miejscu; 2) przygotowywanie raportów, o których mowa w ust. 1 pkt 3; 3) zapewnienie, aby na każdą prośbę Prezesa Urzędu o przekazanie dodatkowych informacji niezbędnych do oceny korzyści oraz zagrożeń związanych ze stosowaniem danego produktu leczniczego udzielano szybkich i pełnych odpowiedzi łącznie z informacjami o ilości sprzedaży danego produktu leczniczego; 4) obowiązki lekarzy i farmaceutów w zakresie zgłaszania działań niepożądanych oraz tryb i sposób ich zgłoszenia oraz wzór zgłoszenia; 5) 64) szczegółowy zakres i tryb oraz sposób zgłaszania przez podmiot odpowiedzialny działań niepożądanych produktu leczniczego, uwzględniając w szczególności rodzaj zgłaszanego działania. Art. 25. 65) Podstawowe wymagania jakościowe oraz metody badań produktów leczniczych i ich opakowań oraz surowców farmaceutycznych określa Farmakopea Polska lub odpowiednie farmakopee uznawane w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Art. 26. 1. Opakowanie, jego oznakowanie oraz treść ulotki informacyjnej produktu leczniczego powinny odpowiadać danym zawartym w dokumentach zgodnie z art. 23 ust. 2. 2. 66) Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące oznakowania opakowania produktu leczniczego oraz treści ulotek, uwzględniając w szczególności specjalne wymogi dotyczące właściwego stosowania produktów leczniczych, w tym produktów radiofarmaceutycznych i produktów homeopatycznych. Art. 27. 67) 1. Produkty lecznicze mogą również zawierać środki konserwujące, słodzące, barwniki, przeciwutleniacze, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych - także substancje znacznikowe, z uwzględnieniem ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz substancji, o których mowa w ust. 1, które mogą wchodzić w skład produktów leczniczych, podstawowe wymagania jakościowe dla tych substancji oraz sposób ich opisywania w dokumentacji towarzyszącej wnioskowi o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, uwzględniając w szczególności bezpieczeństwo produktów leczniczych oraz ujednolicone postępowanie z państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Art. 28. 1. Produkt leczniczy dopuszczony do obrotu podlega wpisowi do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Rejestrem". 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, prowadzi Prezes Urzędu. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb prowadzenia Rejestru, uwzględniając w szczególności tryb postępowania przy dokonywaniu wpisów, zmian i skreśleń w Rejestrze, a także tryb jego udostępniania. Art. 29. 1. Okres ważności pozwolenia, o którym mowa w art. 7 ust. 3, może zostać przedłużony lub skrócony na wniosek podmiotu odpowiedzialnego. 2. Okres ważności pozwolenia może zostać przedłużony na okres kolejnych pięciu lat, na podstawie wniosku złożonego przez podmiot odpowiedzialny, co najmniej na 3 miesiące przed upływem terminu ważności; wniosek powinien zawierać w szczególności dane z zakresu monitorowania bezpieczeństwa terapii zebrane przez podmiot odpowiedzialny w sposób i na zasadach określonych w art. 24 ust. 4, wraz z ich oceną. 3. Wydanie decyzji o przedłużeniu okresu ważności pozwolenia powoduje wydanie uaktualnionego tekstu pozwolenia obejmującego zmiany dokonane w okresie jego obowiązywania. 4. 68) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, z uwzględnieniem danych objętych wnioskiem oraz danych z zakresu monitorowania bezpieczeństwa. 5. Produkt leczniczy, z wyłączeniem weterynaryjnych produktów leczniczych, o których mowa w art. 7 ust. 4, który nie uzyskał przedłużenia pozwolenia, może być produkowany przez sześć miesięcy, licząc od daty wydania ostatecznej decyzji, oraz pozostawać w obrocie do czasu upływu terminu ważności, chyba że decyzji odmawiającej przedłużenia został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia 69) wydaje decyzję o odmowie wydania pozwolenia, jeżeli: 1) wniosek oraz dołączona do wniosku dokumentacja nie spełnia wymagań określonych w ustawie; 2) z wyników badań wynika, że produkt leczniczy charakteryzuje ryzyko stosowania niewspółmierne do spodziewanego efektu terapeutycznego w zakresie podanych we wniosku wskazań, przeciwwskazań oraz zalecanego dawkowania; 3) z wyników badań wynika, że produkt leczniczy nie wykazuje deklarowanej skuteczności terapeutycznej lub gdy ta jest niewystarczająca; 4) z wyników badań wynika, że skład jakościowy lub ilościowy albo inna cecha jakościowa produktu leczniczego jest niezgodna z zadeklarowaną; 5) podany przez podmiot odpowiedzialny okres karencji nie jest wystarczająco długi dla zapewnienia, że produkty żywnościowe otrzymane od leczonych zwierząt nie zawierają produktów, które mogą stanowić ryzyko dla zdrowia ludzi, lub okres ten jest niewystarczająco udowodniony. 2. Ponadto minister właściwy do spraw zdrowia 69), z zastrzeżeniem ust. 3, wydaje decyzję o odmowie wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu immunologicznego produktu leczniczego stosowanego wyłącznie u zwierząt, jeżeli: 1) podawanie produktów zwierzętom kolidowałoby z realizacją krajowego programu diagnozy, kontroli lub likwidacji chorób zakaźnych lub uniemożliwiałoby monitorowania występowania zakażeń; 2) choroba, na którą produkt ma uodparniać, nie występuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do unieczynnionych immunologicznych produktów leczniczych weterynaryjnych, które są wytwarzane z patogenów i antygenów uzyskanych od zwierzęcia lub zwierząt w gospodarstwie i są stosowane do leczenia tego zwierzęcia lub zwierząt w danym gospodarstwie w tym samym miejscu. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia 69) wydaje decyzję o odmowie przedłużenia ważności pozwolenia, z przyczyn określonych w ust. 1 lub ust. 2. 5. 10) Jeżeli minister właściwy do spraw zdrowia 69) w postępowaniu o dopuszczenie do obrotu prowadzonym na podstawie art. 19 ust. 1 uzna, że produkt leczniczy z przyczyn wymienionych w ust. 1 nie powinien być dopuszczony do obrotu, występuje do władz Unii Europejskiej o wszczęcie odpowiedniej procedury. Art. 31. 1. 70) Zmiana danych objętych pozwoleniem oraz zmiany dokumentacji będącej podstawą wydania pozwolenia dokonywane są przez ministra właściwego do spraw zdrowia na wniosek podmiotu odpowiedzialnego. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o dokonanie zmian w pozwoleniu i dokumentacji dotyczącej wprowadzenia do obrotu produktu leczniczego; 2) rodzaj i zakres dokonywanych zmian oraz zakres wymaganych dokumentów i badań uzasadniających wprowadzenie zmiany; 3) rodzaje zmian, które wymagają złożenia wniosku, o którym mowa w art. 10, uwzględniając w szczególności dane objęte zmianami, sposób ich dokumentowania oraz zakres badań potwierdzających zasadność wprowadzenia zmiany; 4) 71) sposób i tryb dokonywania zmian, o których mowa w ust. 1. Art. 32. 1. 72) W przypadku zmiany podmiotu odpowiedzialnego minister właściwy do spraw zdrowia wydaje nowe pozwolenie na podstawie wniosku osoby wstępującej w prawa i obowiązki dotychczasowego podmiotu odpowiedzialnego. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, nowy podmiot odpowiedzialny powinien dołączyć umowę o przejęciu praw i obowiązków oraz oświadczenie, że nie uległy zmianie pozostałe elementy pozwolenia oraz dokumentacja będąca podstawą jego wydania. Art. 33. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia 73) cofa pozwolenie w razie: 1) stwierdzenia niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania produktu leczniczego zagrażającego życiu lub zdrowiu ludzkiemu, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych - zagrażających życiu lub zdrowiu zwierzęcia; 2) braku deklarowanej skuteczności terapeutycznej lub stwierdzenia ryzyka stosowania niewspółmiernego do efektu terapeutycznego; 3) stwierdzenia, że produkt leczniczy jest wprowadzany do obrotu niezgodnie z pozwoleniem; 4) stwierdzenia, że zalecany okres karencji jest zbyt krótki dla zapewnienia, że produkty żywnościowe otrzymane od leczonych zwierząt nie będą zawierały pozostałości, które mogą stanowić ryzyko dla zdrowia konsumenta; 5) niezgłoszenia Prezesowi Urzędu nowych informacji objętych dokumentacją, o której mowa w art. 10, które mogą mieć wpływ na ograniczenie stosowania produktu leczniczego. 2. W przypadku cofnięcia pozwolenia organ uprawniony wykreśla z Rejestru produkt leczniczy. 3. 10) O cofnięciu pozwolenia minister właściwy do spraw zdrowia 73) powiadamia Radę lub Komisję Europejską. Art. 34. Rejestr oraz dokumenty przedłożone w postępowaniu w sprawie dopuszczenia do obrotu są dostępne dla osób mających w tym interes prawny, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych oraz ochronie własności przemysłowej. Art. 35. W sprawach nieuregulowanych w ustawie, w odniesieniu do dopuszczenia do obrotu produktów leczniczych, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 36. 74) 1. Podmiot odpowiedzialny wnosi opłatę związaną z dopuszczeniem do obrotu produktu leczniczego za złożenie wniosku o: 1) wydanie pozwolenia; 2) przedłużenie terminu ważności pozwolenia; 3) zmianę danych stanowiących podstawę wydania pozwolenia; 4) zmianę oznakowania opakowania, w ulotce i Charakterystyce Produktu Leczniczego; 5) inne zmiany wynikające z czynności administracyjnych związanych z wydanym pozwoleniem. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób ustalania wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich uiszczania, uwzględniając wysokość opłaty w państwach członkowskich Unii Europejskiej o zbliżonym dochodzie narodowym brutto na jednego mieszkańca oraz nakład pracy związanej z wykonaniem danej czynności i poziom kosztów ponoszonych przez Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, działający na podstawie odrębnych przepisów. Art. 37. Uzyskanie pozwolenia nie zwalnia podmiotu odpowiedzialnego od odpowiedzialności karnej lub cywilnej wynikającej ze stosowania produktu leczniczego. Rozdział 3 Wytwarzanie produktów leczniczych Art. 38. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania produktu leczniczego wymaga, z zastrzeżeniem ust. 4, uzyskania zezwolenia na wytwarzanie. 2. Organem właściwym do wydania, odmowy wydania i cofnięcia, a także zmiany zezwolenia na wytwarzanie jest Główny Inspektor Farmaceutyczny, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli zezwolenie dotyczy wytwarzania wyłącznie produktów leczniczych weterynaryjnych, właściwym do wydania, odmowy wydania i cofnięcia oraz zmian zezwolenia jest Główny Lekarz Weterynarii; decyzję tę Główny Lekarz Weterynarii wydaje w porozumieniu z Głównym Inspektorem Farmaceutycznym; przepisy ust. 1, 2, 4 i 5, art. 41-44 i art. 48-50 stosuje się odpowiednio. 4. 75) Główny Inspektor Farmaceutyczny może, w drodze decyzji, uznać lub odmówić uznania zezwolenia na wytwarzanie produktu leczniczego wytwarzanego za granicą, wydanego przez uprawniony organ innego państwa, jeżeli: 1) podmiot odpowiedzialny występuje z wnioskiem o uzyskanie pozwolenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1, lub 2) produkt leczniczy przywożony jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w celu dalszego przetworzenia - po stwierdzeniu na podstawie inspekcji lub raportu z inspekcji przeprowadzonej przez upoważniony organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo państwa posiadającego porozumienie z państwem członkowskim Unii Europejskiej o wzajemnym uznawaniu inspekcji, że zostały spełnione albo nie zostały spełnione wymagania niezbędne do uzyskania produktu leczniczego odpowiadającego deklarowanej jakości. 5. 76) O decyzji, o której mowa w ust. 4 pkt 1, Główny Inspektor Farmaceutyczny informuje ministra właściwego do spraw zdrowia. 6. 77) Inspekcję, o której mowa w ust. 4, przeprowadza inspektor do spraw wytwarzania Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego, o którym mowa w art. 114, na koszt podmiotu odpowiedzialnego występującego o uzyskanie pozwolenia lub wytwórcy występującego o uznanie zezwolenia. 7. Uznanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 4, w przypadku państw członków Unii Europejskiej oraz państw mających równoważne z Unią Europejską wymagania Dobrej Praktyki Wytwarzania i równoważny system inspekcji następuje na zasadach określonych w porozumieniu o wzajemnym uznawaniu inspekcji. 8. 78) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób uznawania zezwoleń, o których mowa w ust. 4, uwzględniając w szczególności spełnienie wymagań Dobrej Praktyki Wytwarzania. Art. 39. 1. Wnioskodawca ubiegający się o zezwolenie na wytwarzanie powinien: 1) 79) złożyć wniosek o wydanie zezwolenia, określając rodzaj i nazwę produktu leczniczego, postać farmaceutyczną, miejsca wytwarzania, zakres wytwarzania oraz miejsca kontroli; 2) dostarczyć szczegółowe dane o zapewnieniu jakości, w tym spełnieniu wymagań Dobrej Praktyki Wytwarzania, o których mowa w ust. 4 pkt 1; 3) dysponować odpowiednimi pomieszczeniami i urządzeniami technicznymi i kontrolnymi niezbędnymi do wytwarzania, kontroli i przechowywania produktów leczniczych wymienionych we wniosku; 4) zatrudniać osobę wykwalifikowaną, odpowiedzialną za zapewnienie przed wprowadzeniem na rynek, że każda seria produktu leczniczego została wytworzona i skontrolowana zgodnie z przepisami ustawy oraz wymaganiami zawartymi w specyfikacjach i dokumentach stanowiących podstawę dopuszczenia do obrotu tego produktu. 2. 80) Zezwolenie na wytwarzanie wydaje się na czas nieokreślony po stwierdzeniu przez Inspekcję Farmaceutyczną, że podmiot ubiegający się o zezwolenie spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. Jeżeli wniosek o zezwolenie dotyczy większej liczby produktów leczniczych, nazwy produktów leczniczych objętych wnioskiem mogą być podane w załączniku do wniosku. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania Dobrej Praktyki Wytwarzania, uwzględniając w szczególności konieczność skutecznego zarządzania jakością przez wszystkich wytwórców produktów leczniczych według jednakowych standardów przyjętych w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 2) wymagania, jakim odpowiadać powinna osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 4, uwzględniając w szczególności wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe; 3) 81) wzór wniosku o udzielenie zezwolenia na wytwarzanie produktów leczniczych, z uwzględnieniem dokumentów potwierdzających dane, o których mowa w ust. 1, oraz rodzaje dokumentów dołączonych do wniosku, uwzględniając rodzaj produktu leczniczego oraz zakres wytwarzania objęty zezwoleniem; 4) 82) wzór wniosku o zmianę zezwolenia na wytwarzanie produktu leczniczego, z uwzględnieniem danych dotyczących zmian. Art. 40. 1. Zezwolenie zawiera: 1) nazwę i adres wytwórcy; 2) 83) wskazanie miejsc wytwarzania i kontroli; 3) rodzaj i nazwę produktu leczniczego; 4) 84) szczegółowy zakres wytwarzania objęty zezwoleniem; 5) numer zezwolenia oraz datę jego wydania. 2. Jeżeli zezwolenie dotyczy większej liczby produktów leczniczych, nazwy produktów leczniczych objęte zezwoleniem mogą być określone w załączniku do zezwolenia. 3. 85) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór zezwolenia, uwzględniając w szczególności dane określone w ust. 1. Art. 41. 1. Wydanie decyzji w sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia zezwolenia na wytwarzanie produktów leczniczych nie może trwać dłużej niż 90 dni licząc od dnia złożenia wniosku przez wnioskodawcę. 2. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, jeżeli wniosek wymaga uzupełnienia. 3. Wydanie decyzji w sprawie zmiany zezwolenia na wytwarzanie dokonywane jest w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku; w uzasadnionych przypadkach termin może ulec przedłużeniu, nie dłużej jednak niż o kolejne 60 dni; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. 4. 86) Za udzielenie zezwolenia na wytwarzanie pobierana jest opłata. 5. 86) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 4, na poziomie nie wyższym niż siedmiokrotne najniższe wynagrodzenie za pracę pracowników, określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy, uwzględniając w szczególności zakres wytwarzania. Art. 42. 1. Do obowiązków wytwórcy należy: 1) wytwarzanie jedynie produktów leczniczych objętych zezwoleniem, o którym mowa w art. 38 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 50; 2) zawiadamianie na piśmie Głównego Inspektora Farmaceutycznego, co najmniej 30 dni wcześniej, o zamierzonej zmianie dotyczącej warunków wytwarzania, a zwłaszcza niezwłoczne zawiadamianie o konieczności zmiany osoby wykwalifikowanej; 3) przechowywanie próbek archiwalnych produktów leczniczych, w warunkach określonych w pozwoleniu, przez okres dłuższy o jeden rok od daty ważności produktu leczniczego, nie krócej jednak niż trzy lata; 4) udostępnianie, w celu przeprowadzenia inspekcji, inspektorom farmaceutycznym do spraw wytwarzania, pomieszczeń wytwórni, dokumentacji i innych danych dotyczących wytwarzania, a także możliwości pobrania próbek produktów leczniczych do badań jakościowych, w tym z archiwum; 5) umożliwianie osobie wykwalifikowanej zatrudnionej w wytwórni podejmowania niezależnych decyzji w ramach udzielonych uprawnień; 6) zapewnienie jakości produktu leczniczego poprzez stosowanie wymagań Dobrej Praktyki Wytwarzania. 2. Przy wytwarzaniu produktu leczniczego, ze stosowaniem jako wyrobu wyjściowego ludzkiej krwi, wytwórca obowiązany jest: 1) podejmować wszystkie niezbędne środki w celu zapobiegania przekazywania chorób zakaźnych; 2) przestrzegać ustaleń przyjętych w Polskiej Farmakopei lub w farmakopeach uznawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 3) przestrzegać w zakresie selekcji badania dawców krwi zaleceń Rady Europy i Światowej Organizacji Zdrowia; 4) 87) używać jedynie krwi pochodzącej od osób, których stan zdrowia został określony zgodnie z odrębnymi przepisami. Art. 43. 1. Zezwolenie na wytwarzanie cofa się, gdy wytwórca przestał spełniać wymagania, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1-3 oraz art. 42 ust. 1 pkt 1 i ust. 2. 2. Zezwolenie może być cofnięte w przypadku naruszenia przepisów art. 42 ust. 1 pkt 2-6. 3. Zezwolenie cofa w drodze decyzji Główny Inspektor Farmaceutyczny. 4. 88) Główny Inspektor Farmaceutyczny powiadamia ministra właściwego do spraw zdrowia o cofnięciu zezwolenia albo cofnięciu uznania zezwolenia. Art. 44. W sprawach nieuregulowanych w ustawie, do zezwolenia na wytwarzanie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej. Art. 45. 1. Wytwarzanie pasz leczniczych nie wymaga uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 38 ust. 1. 2. (uchylony). 89) 3. Wytwarzanie pasz leczniczych odbywa się w mieszalniach pasz leczniczych pod kontrolą lekarza weterynarii. 4. Zezwolenie na wytwarzanie pasz leczniczych wydaje wojewódzki lekarz weterynarii. 4a. 90) Nadzór nad wytwarzaniem pasz leczniczych sprawuje powiatowy lekarz weterynarii na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288). 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie powinna spełniać mieszalnia pasz leczniczych, sposób sprawowania nadzoru przez Inspekcję Weterynaryjną oraz sposób prowadzenia dokumentacji wytwarzania i obrotu, a także sposób transportu. Art. 46. 1. Inspektor farmaceutyczny do spraw wytwarzania niezależnie od kontroli, o których mowa w ust. 3, nie rzadziej niż raz na trzy lata kontroluje, czy wytwórca spełnia obowiązki wynikające z ustawy; o terminie rozpoczęcia kontroli informuje wytwórcę co najmniej na 30 dni przed planowanym terminem. 2. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się raport, na podstawie którego wydawana jest opinia o spełnianiu przez wytwórcę wymagania Dobrej Praktyki Wytwarzania; raport dostarczany jest wytwórcy. 3. W przypadku powzięcia uzasadnionego podejrzenia o uchybieniach wytwórcy powodujących zagrożenie dla jakości, bezpieczeństwa stosowania lub skuteczności wytwarzanych przez niego produktów leczniczych, Główny Inspektor Farmaceutyczny zarządza doraźną kontrolę wytwórni bez uprzedzenia. 4. Na podstawie ustaleń kontroli, o której mowa w ust. 1 i 3, w celu ochrony ludzi oraz zwierząt przed produktami leczniczymi nieodpowiadającymi ustalonym wymaganiom jakościowym, bezpieczeństwa stosowania, lub skuteczności, lub w celu zapewnienia, że produkty lecznicze będą wytwarzane zgodnie z ustawą, Główny Inspektor Farmaceutyczny w drodze decyzji może: 1) nałożyć na wytwórcę nakaz usunięcia stwierdzonych w raporcie uchybień w wyznaczonym terminie, w tym pod rygorem cofnięcia zezwolenia; 2) wstrzymać wytwarzanie produktu leczniczego całkowicie lub do czasu usunięcia stwierdzonych uchybień. Art. 47. 1. Wytwórca, eksporter lub organ uprawniony w sprawach dopuszczenia do obrotu w kraju importera może wystąpić z wnioskiem do Głównego Inspektora Farmaceutycznego o wydanie zaświadczenia stwierdzającego, że wytwórca produktu leczniczego posiada zezwolenie na wytwarzanie danego produktu leczniczego. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być zgodne z formularzami przyjętymi przez Światową Organizację Zdrowia. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołączyć należy: 1) 91) Charakterystykę Produktu Leczniczego, jeżeli wytwórca jest podmiotem odpowiedzialnym; 2) wyjaśnienia dotyczące braku charakterystyki, jeżeli wytwórca nie jest podmiotem odpowiedzialnym. Art. 48. 1. Osoba wykwalifikowana jest odpowiedzialna za stwierdzenie i poświadczenie, że: 1) w przypadku produktów leczniczych wytworzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - każda seria produktu leczniczego została wytworzona i skontrolowana zgodnie z przepisami prawa oraz z wymaganiami określonymi w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu; 2) w przypadku produktu leczniczego pochodzącego z innych krajów - dla każdej serii produktu leczniczego wykonano na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pełną analizę jakościową i ilościową przynajmniej w odniesieniu do składników czynnych oraz wykonano badania, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2, niezbędne, aby upewnić się, że jakość produktu leczniczego jest zgodna z wymaganiami jakościowymi określonymi w dokumentacji dopuszczenia do obrotu. 2. 10) Serie produktów leczniczych, które przeszły kontrolę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, są wyłączone z kontroli, o której mowa w ust. 1, jeżeli znajdują się w sprzedaży w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej i jeżeli zostało przedłożone świadectwo zwolnienia serii podpisane przez osobę wykwalifikowaną. 3. 10) W przypadku produktów leczniczych przywiezionych z innych krajów, z którymi Unia Europejska dokonała odpowiednich uzgodnień zapewniających, że wytwórca produktów leczniczych spełnia co najmniej takie wymagania Dobrej Praktyki Wytwarzania, jak obowiązujące w Unii Europejskiej, oraz że kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zostały wykonane w kraju eksportującym, osoba wykwalifikowana może odstąpić od przeprowadzenia tych kontroli. 4. We wszystkich przypadkach, a w szczególności gdy seria produktu leczniczego zwalniana jest do obrotu, osoba wykwalifikowana musi zaświadczyć, że każda wytworzona seria spełnia wymagania określone w ust. 1. 5. Dokument, o którym mowa w ust. 4, musi być przechowywany przez okres dłuższy o rok od terminu ważności produktu leczniczego, ale nie krótszy niż pięć lat, i udostępniany Inspekcji Farmaceutycznej na każde żądanie. Art. 49. Osoba wykwalifikowana zatrudniona w wytwórni może być na wniosek Głównego Inspektora Farmaceutycznego zawieszona przez pracodawcę w czynnościach określonych w art. 48 ust. 1, jeżeli wszczęto przeciw niej postępowanie w związku z zaniedbaniem obowiązków. Art. 50. 1. 92) Podmiot odpowiedzialny lub wytwórca może zawrzeć umowę o wytwarzanie produktów leczniczych z innym wytwórcą spełniającym wymagania określone w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2, i o zawarciu umowy zawiadamia Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 2. 93) Umowa o wytwarzanie produktów leczniczych powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności i określać obowiązki stron w zakresie zapewniania jakości, a także wskazywać osobę wykwalifikowaną odpowiedzialną za zwolnienie serii. 3. (uchylony). 94) 4. 95) Wytwórca przyjmujący zlecenie na wytwarzanie produktu leczniczego do wytwarzania na podstawie umowy o wytwarzanie produktów leczniczych nie może zlecać wytwarzania tych produktów innym podwykonawcom bez zgody zamawiającego wyrażonej na piśmie. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 51. Uzyskanie zezwolenia na wytwarzanie nie zwalnia wytwórcy od odpowiedzialności karnej lub cywilnej wynikającej ze stosowania produktu leczniczego lub produktu leczniczego weterynaryjnego. Rozdział 4 Reklama produktów leczniczych Art. 52. 1. Reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mająca na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. 2. Działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości; 2) reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w te produkty; 3) odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept i osób prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze przez przedstawicieli handlowych i medycznych; 4) dostarczanie próbek produktów leczniczych; 5) sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze; 6) 96) sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze. 3. Za reklamę produktów leczniczych nie uważa się: 1) informacji umieszczonych na opakowaniach oraz załączonych do opakowań produktów leczniczych, zgodnych z pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu; 2) 97) korespondencji, której towarzyszą materiały informacyjne o charakterze niepromocyjnym niezbędne do udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące konkretnego produktu leczniczego, w tym zatwierdzonej Charakterystyki Produktu Leczniczego; 3) ogłoszeń o charakterze informacyjnym dotyczących w szczególności zmiany opakowania, ostrzeżeń o działaniach niepożądanych, katalogów handlowych i list cenowych, pod warunkiem że nie zawierają treści o charakterze reklamowym; 4) informacji dotyczących zdrowia lub chorób ludzi i zwierząt, pod warunkiem że nie odnoszą się nawet pośrednio do produktów leczniczych; 5) 98) udostępnienie Charakterystyki Produktu Leczniczego. 4. 99) Reklamę, o której mowa w ust. 1, uznaje się za reklamę publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820 Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 29, poz. 257) oraz ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257). Art. 53. 1. Reklama kierowana do osób uprawnionych do wystawiania recept, będąca przypomnieniem pełnej reklamy, może być ograniczona wyłącznie do nazwy własnej i nazwy powszechnie stosowanej produktu leczniczego. 1a. 100) Reklama skierowana do publicznej wiadomości, będąca przypomnieniem pełnej reklamy, może być ograniczona wyłącznie do nazwy własnej i nazwy powszechnie stosowanej produktu leczniczego. 2. Jeśli w treści reklamy kierowanej do osób, o których mowa w ust. 1, znajduje się informacja o objęciu produktu leczniczego refundacją, to musi w niej być zamieszczona maksymalna kwota dopłaty ponoszonej przez pacjenta. Art. 54. 1. Reklama polegająca na bezpłatnym dostarczaniu próbek produktu leczniczego może być kierowana wyłącznie do osób uprawnionych do wystawiania recept, pod warunkiem że: 101) 1) 102) osoba upoważniona do wystawiania recept wystąpiła w formie pisemnej do przedstawiciela handlowego lub medycznego o dostarczenie próbki produktu leczniczego; 2) osoba dostarczająca próbkę kontroluje i prowadzi ewidencję dostarczanych próbek; 3) każda dostarczana próbka stanowi jedno najmniejsze opakowanie produktu leczniczego dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) każda dostarczana próbka jest opatrzona napisem "próbka bezpłatna - nie do sprzedaży"; 5) 103) do każdej dostarczanej próbki dołączona jest Charakterystyka Produktu Leczniczego; 6) ilość dostarczanych próbek tej samej osobie, tego samego produktu leczniczego, nie przekracza pięciu opakowań w ciągu jednego roku. 2. 104) Przepis ust. 1 stosuje się również do próbek dostarczanych do lekarza i zastosowanych do leczenia pacjentów w zakładach opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215). Próbki te muszą być ewidencjonowane przez aptekę szpitalną, o której mowa w art. 87 ust. 1 pkt 2, aptekę zakładową, o której mowa w art. 87 ust. 1 pkt 3, lub dział farmacji szpitalnej, o którym mowa w art. 87 ust. 4. 3. 105) Reklama polegająca na bezpłatnym dostarczaniu próbek nie może dotyczyć produktów leczniczych będących środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi. Art. 55. 1. Reklama produktu leczniczego nie może wprowadzać w błąd, powinna prezentować produkt leczniczy obiektywnie oraz informować o racjonalnym stosowaniu. 2. 106) Reklama nie może polegać na oferowaniu lub obiecywaniu jakichkolwiek korzyści w sposób pośredni lub bezpośredni w zamian za dostarczanie dowodów, że doszło do nabycia produktu leczniczego. 3. 106) Reklama produktu leczniczego nie może być kierowana do dzieci ani zawierać żadnego elementu, który jest do nich kierowany. 3a. 107) Reklama kierowana do publicznej wiadomości nie może polegać na: 1) prezentowaniu produktu leczniczego przez osoby pełniące funkcje publiczne bądź osoby posiadające wykształcenie medyczne lub sugerujące posiadanie takiego wykształcenia; 2) odwoływaniu się do zaleceń naukowców, osób pełniących funkcje publiczne, uprawnionych do wystawiania recept i wydawania produktów leczniczych lub osób sugerujących, że mają takie uprawnienia. 4. Reklama kierowana do publicznej wiadomości nie może zawierać wskazań terapeutycznych do stosowania w leczeniu: 108) 1) gruźlicy; 2) chorób przenoszonych drogą płciową; 3) innych poważnych chorób zakaźnych; 4) nowotworów złośliwych i innych chorób nowotworowych; 5) chronicznej bezsenności; 6) cukrzycy i innych chorób metabolicznych. 5. Reklama kierowana do publicznej wiadomości nie może ponadto zawierać treści, które: 1) sugerują, że: a) możliwe jest uniknięcie porady lekarskiej lub zabiegu chirurgicznego, zwłaszcza przez postawienie diagnozy lub zalecanie leczenia na drodze korespondencyjnej, b) nawet osoba zdrowa przyjmująca lek poprawi swój stan zdrowia, c) nieprzyjmowanie leku może pogorszyć stan zdrowia danej osoby; zastrzeżenie nie dotyczy szczepień, o których mowa w art. 57 ust. 2, d) produkt leczniczy jest środkiem spożywczym, kosmetycznym lub innym artykułem konsumpcyjnym, e) skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego wynika z jego naturalnego pochodzenia; 2) zapewniają, że przyjmowanie leku gwarantuje właściwy skutek, nie towarzyszą mu żadne działania niepożądane lub że skutek jest lepszy lub taki sam, jak w przypadku innej metody leczenia albo leczenia innym produktem leczniczym; 3) mają prowadzić do błędnej autodiagnozy przez przytaczanie szczegółowych opisów przypadków i objawów choroby; 4) zawierają niewłaściwe, niepokojące lub mylące określenia przedstawionych graficznie zmian chorobowych, obrażeń ludzkiego ciała lub działania produktu leczniczego na ludzkie ciało lub jego części; 5) uzasadniają stosowanie produktu leczniczego faktem dopuszczenia go do obrotu. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze rozporządzenia, objąć zakazem, o którym mowa w ust. 4 pkt 3, inne wskazania terapeutyczne, uwzględniając w szczególności zabezpieczenie zdrowia ludności oraz skuteczność i bezpieczeństwo leczenia. Art. 56. Zabrania się reklamy produktów leczniczych: 1) niedopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) 109) zawierających informacje niezgodne z zatwierdzoną Charakterystyką Produktu Leczniczego. Art. 57. 1. Zabrania się kierowania do publicznej wiadomości reklamy dotyczącej produktów leczniczych: 1) 110) wydawanych wyłącznie na podstawie recepty; 2) zawierających środki odurzające i substancje psychotropowe; 3) umieszczonych na wykazach leków refundowanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, oraz dopuszczonych do wydawania bez recept o nazwie identycznej z umieszczonymi na tych wykazach. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy szczepień ochronnych określonych w odrębnych przepisach. Art. 58. 1. 111) Zabrania się kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. 2. Zabrania się przyjmowania korzyści, o których mowa w ust. 1. 3. 112) Przepis ust. 1 i 2 nie dotyczy dawania lub przyjmowania przedmiotów o znikomej wartości materialnej opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy. Art. 59. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, warunki i formy reklamy produktów leczniczych kierowanej do publicznej wiadomości, do osób uprawnionych do wystawiania recept i do farmaceutów, uwzględniając w szczególności: 113) 1) niezbędne dane, jakie reklama ma zawierać; 2) sposób przekazywania reklamy; 3) dokumentację będącą podstawą do wprowadzenia na polski obszar celny próbek produktów leczniczych przeznaczonych do dostarczania w ramach reklamy. Art. 60. 1. Reklama produktu leczniczego może być prowadzona wyłącznie przez podmiot odpowiedzialny lub na jego zlecenie. 2. 114) Podmiot odpowiedzialny ustanawia w ramach swojej działalności osobę, do obowiązków której należy między innymi informowanie o produktach leczniczych wprowadzonych do obrotu przez podmiot odpowiedzialny. 3. Do obowiązków podmiotu odpowiedzialnego należy zapewnienie, aby: 1) reklama była zgodna z obowiązującymi przepisami; 2) 115) przechowywane były wzory reklam, przez okres 2 lat od zakończenia roku kalendarzowego, w którym reklama była rozpowszechniana; 3) decyzje podejmowane przez organ, o którym mowa w art. 62 ust. 2, były wykonywane niezwłocznie. 4. Podmiot odpowiedzialny zatrudnia w charakterze przedstawicieli medycznych i handlowych osoby, które mają wystarczającą wiedzę naukową pozwalającą na przekazywanie możliwie pełnej i ścisłej informacji o reklamowanym produkcie leczniczym. Art. 61. 1. Podmiot odpowiedzialny zapewni, że jego przedstawiciele medyczni będą zbierać i przekazywać mu wszelkie informacje o produktach leczniczych, a zwłaszcza o ich działaniach niepożądanych zgłoszonych przez osoby wizytowane. 2. Podmiot odpowiedzialny zapewni system szkolenia swoich przedstawicieli medycznych. Art. 62. 1. Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do produktów weterynaryjnych Główny Lekarz Weterynarii, sprawuje nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy w zakresie reklamy. 2. Organy, o których mowa w ust. 1, mogą w drodze decyzji nakazać: 1) zaprzestania ukazywania się reklamy produktu leczniczego sprzecznej z obowiązującymi przepisami; 2) publikację wydanej decyzji w miejscach, w których ukazała się reklama sprzeczna z obowiązującymi przepisami wraz ze sprostowaniem błędnej reklamy. 3. 116) Decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 1, ma rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 63. Podmiot odpowiedzialny obowiązany jest na żądanie organów Inspekcji Farmaceutycznej udostępnić: 1) wzór każdej reklamy skierowanej do publicznej wiadomości, wraz z informacją o sposobie i dacie jej rozpowszechnienia; 2) informację o każdej reklamie skierowanej do osób upoważnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących zaopatrzenie w produkty lecznicze. Art. 64. Przepisy art. 62 i 63 nie naruszają ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503). Rozdział 5 Obrót produktami leczniczymi Art. 65. 1. Obrót produktami leczniczymi może być prowadzony tylko na zasadach określonych w ustawie. 1a. 117) Nie stanowi obrotu obrót produktami leczniczymi na potrzeby rezerw państwowych. 2. Nie stanowi obrotu przywóz z zagranicy, w celach reklamowych, próbek produktu leczniczego przez podmiot odpowiedzialny. 3. Produkty lecznicze, o których mowa w ust. 4, mogą znajdować się w obrocie pod warunkiem, że zostały poddane kontroli seryjnej wstępnej na koszt podmiotu odpowiedzialnego. 4. Kontroli seryjnej wstępnej, z zastrzeżeniem ust. 6 i 7, podlegają: 1) produkty immunologiczne; 2) produkty krwiopochodne; 3) produkty przywiezione z zagranicy, w tym surowce do sporządzania leków recepturowych oraz leków aptecznych. 5. 118) Kontrolę seryjną wstępną, o której mowa w ust. 4, wykonują jednostki badawczo-rozwojowe oraz laboratoria kontroli jakości leków. 6. 10) Obowiązkowi kontroli seryjnej wstępnej nie podlegają produkty lecznicze, określone w ust. 4 pkt 3, pod warunkiem że spełniają wymagania, o których mowa w art. 48 ust. 2 i 3. 7. Jednostki badawczo-rozwojowe oraz laboratoria kontroli jakości leków, upoważnione na podstawie ust. 10, mogą zwolnić z kontroli seryjnej wstępnej daną serię produktu leczniczego, o którym mowa w ust. 4 pkt 3, jeżeli przeprowadzone uprzednio badania innych serii produktów leczniczych wykazywały ich należytą jakość i posiadają świadectwo kontroli wydane przez osobę wykwalifikowaną zatrudnioną w wytwórni. 8. Kontrolę seryjną wstępną surowców do sporządzania leków recepturowych oraz leków aptecznych przeprowadzają upoważnione laboratoria kontroli jakości. 9. Termin wykonywania kontroli seryjnej wstępnej dla produktów, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, wynosi do 60 dni, a dla produktów, o których mowa w ust. 4 pkt 3, wynosi do 30 dni. 10. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i tryb przeprowadzania kontroli seryjnej wstępnej - uwzględniając w szczególności liczbę próbek pobieranych do badań, wskazanie dokumentów niezbędnych do zgłoszenia kontroli seryjnej, sposób przekazania prób do badań; 2) 119) jednostki badawczo-rozwojowe, a także laboratoria kontroli jakości leków, w zakresie badań produktów leczniczych określonych w ust. 4 pkt 1 i 3 oraz ust. 7 - uwzględniając spełnienie przez podmioty wymagań Dobrej Praktyki Wytwarzania w zakresie kontroli laboratoryjnej; 2a) 120) laboratoria kontroli jakości leków specjalizujące się w badaniach produktów, o których mowa w ust. 4 pkt 2, uwzględniając w szczególności spełnienie przez te podmioty wymagań Dobrej Praktyki Klinicznej w zakresie kontroli laboratoryjnej; 3) wzór orzeczenia wydawanego przez jednostki, o których mowa w pkt 2. Art. 66. Produkty lecznicze mogą znajdować się w obrocie w ustalonym dla nich terminie ważności. Art. 67. 1. Zakazany jest obrót, a także stosowanie produktów leczniczych nieodpowiadających ustalonym wymaganiom jakościowym oraz produktami leczniczymi, w odniesieniu do których upłynął termin ważności. 2. Produkty lecznicze i wyroby medyczne, o których mowa w ust. 1, podlegają zniszczeniu, z zastrzeżeniem art. 122 ust. 1 pkt 2. 3. Koszt zniszczenia produktu leczniczego, który nie spełnia wymagań jakościowych, ponosi podmiot wskazany w decyzji wydanej na podstawie art. 122, a w odniesieniu do produktów leczniczych, dla których upłynął termin ważności - podmiot, u którego powstała przyczyna konieczności wycofania produktu leczniczego z obrotu. Art. 68. 1. Obrót detaliczny produktami leczniczymi prowadzony jest w aptekach ogólnodostępnych, z zastrzeżeniem przepisów ust. 2, art. 70 ust. 1 i art. 71 ust. 1. 2. Obrót detaliczny produktami leczniczymi weterynaryjnymi zakupionymi w hurtowni farmaceutycznej produktów leczniczych weterynaryjnych może być prowadzony przez lekarza weterynarii wyłącznie przy wykonywaniu przez niego praktyki lekarsko-weterynaryjnej. 3. 121) Zabrania się prowadzenia wysyłkowej sprzedaży produktów leczniczych w ramach obrotu detalicznego. 4. 122) Nie uznaje się za obrót detaliczny bezpośrednie zastosowanie u pacjenta przez lekarza, lekarza stomatologa 123) lub inną osobę wykonującą zawód medyczny produktów leczniczych oraz produktów leczniczych wchodzących w skład zestawów przeciwwstrząsowych, których potrzeba zastosowania wynika z rodzaju udzielanego świadczenia zdrowotnego. 5. Nie wymaga zgody ministra właściwego do spraw zdrowia przywóz z zagranicy produktu leczniczego na własne potrzeby lecznicze w liczbie nieprzekraczającej pięciu najmniejszych opakowań. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do środków odurzających i substancji psychotropowych, których przywóz z zagranicy określają przepisy ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 198 i Nr 122, poz. 1143). 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz produktów leczniczych, które mogą być doraźnie dostarczane w związku z udzielanym świadczeniem zdrowotnym, uwzględniając rodzaj udzielanego świadczenia; 2) 124) wykaz produktów leczniczych wchodzących w skład zestawów przeciwwstrząsowych, ratujących życie. Art. 69. 1. Lekarz weterynarii prowadzący obrót detaliczny produktami leczniczymi weterynaryjnymi lub paszami leczniczymi jest zobowiązany do: 1) prowadzenia dokumentacji obrotu produktami leczniczymi weterynaryjnymi; 2) przeprowadzania przynajmniej raz w roku spisu kontrolnego stanu magazynowego produktów leczniczych weterynaryjnych oraz ich dostaw i wydania z odnotowaniem wszelkich zaistniałych niezgodności. 1a. 125) Lekarz weterynarii w celu ratowania życia lub zdrowia zwierząt, a w szczególności ograniczenia cierpienia zwierząt, stosuje produkty lecznicze weterynaryjne. 1b. 125) Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania przy stosowaniu produktów leczniczych w sytuacji, gdy brak jest odpowiedniego weterynaryjnego produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu dla danego gatunku zwierząt, uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia, że żywność pochodząca od leczonych zwierząt nie zawiera pozostałości szkodliwych dla konsumenta. 2. Jeżeli tkanki i produkty zwierząt przeznaczone są do spożycia przez ludzi, to właściciele tych zwierząt lub osoby odpowiedzialne za zwierzęta są obowiązani do posiadania dokumentów weterynaryjnych produktów leczniczych posiadających właściwości anaboliczne, przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwzapalne, hormonalne i psychotropowe, zawierających następujące informacje: 126) 1) datę; 2) dokładne określenie weterynaryjnego produktu leczniczego, z numerem serii i datą ważności; 3) ilość; 4) nazwę i adres dostawcy weterynaryjnego produktu leczniczego; 5) oznakowanie leczonych zwierząt; 6) 127) okres karencji określony w pozwoleniu. 3. Lekarz weterynarii wydaje właścicielowi zwierząt lub osobie odpowiedzialnej za zwierzęta dokument potwierdzający nabycie produktów leczniczych weterynaryjnych lub pasz leczniczych, zawierający dane, o których mowa w ust. 2. 4. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 i 3, właściciel zwierzęcia lub osoba odpowiedzialna za zwierzęta przechowuje przez okres trzech lat. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określa, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentacji, o której mowa w ust. 1 i 3, uwzględniając gatunki zwierząt oraz informacje, o których mowa w ust. 3. Art. 70. 1. Poza aptekami obrót detaliczny produktami leczniczymi, z uwzględnieniem art. 71 ust. 1 i 3 pkt 2, mogą prowadzić punkty apteczne. 2. 128) Punkty, o których mowa w ust. 1, może prowadzić osoba fizyczna, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego. 2a. 129) W punkcie aptecznym musi być ustanowiona osoba odpowiedzialna za prowadzenie punktu, będąca kierownikiem punktu aptecznego. 2b. 129) Kierownikiem punktu aptecznego może być farmaceuta z rocznym stażem lub technik farmaceutyczny, posiadający trzyletni staż pracy w aptekach ogólnodostępnych. 3. Punkty apteczne tworzone po dniu wejścia w życie ustawy mogą być usytuowane jedynie na terenach wiejskich. 4. Prowadzenie punktów aptecznych wymaga uzyskania zezwolenia. Przepisy art. 99 ust. 2 i 3, art. 100 ust. 1-3, art. 101-104 oraz art. 107 stosuje się odpowiednio. 5. 130) W zakresie przechowywania i prowadzenia dokumentacji zakupywanych i sprzedawanych produktów leczniczych i wyrobów medycznych oraz sposobu i trybu przeprowadzania kontroli przyjmowania produktów leczniczych i wyrobów medycznych oraz warunków i trybu przekazywania informacji o obrocie i stanie posiadania określonych produktów leczniczych i wyrobów medycznych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące aptek. 6. 130) Za udzielenie zezwolenia na prowadzenie punktu aptecznego pobierana jest opłata. 7. 130) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 6, na poziomie nie wyższym niż dwukrotne najniższe wynagrodzenie za pracę pracowników, określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy, uwzględniając w szczególności rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej. Art. 71. 1. Poza aptekami i punktami aptecznymi obrót detaliczny produktami leczniczymi wydawanymi bez recepty lekarskiej, z uwzględnieniem ust. 3, mogą prowadzić: 1) sklepy zielarsko-medyczne, 2) sklepy specjalistyczne zaopatrzenia medycznego, 3) sklepy zoologiczne, 4) sklepy zielarsko-drogeryjne, 5) sklepy ogólnodostępne - zwane dalej "placówkami obrotu pozaaptecznego". 2. 131) Sklepy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą być prowadzone przez farmaceutę, technika farmaceutycznego oraz absolwenta kursu II stopnia z zakresu towaroznawstwa zielarskiego lub przedsiębiorców zatrudniających wymienione osoby jako kierowników tych placówek. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia: 1) kryteria klasyfikacji produktów leczniczych do wykazów, o których mowa w pkt 2, 2) wykaz poszczególnych produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych, 3) kwalifikacje osób wydających produkty lecznicze w placówkach obrotu pozaaptecznego, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, 4) wymogi, jakim powinien odpowiadać lokal i wyposażenie placówek obrotu pozaaptecznego i punktu aptecznego, o którym mowa w art. 70 - uwzględniając bezpieczeństwo stosowania produktów leczniczych oraz wymagania dotyczące przechowywania i dystrybucji produktów leczniczych w tych placówkach. Art. 72. 1. Obrót hurtowy produktami leczniczymi, w tym również przywożonymi z zagranicy i wywożonymi za granicę, z zastrzeżeniem ust. 8 pkt 2, mogą prowadzić wyłącznie hurtownie farmaceutyczne, składy celne i konsygnacyjne produktów leczniczych. 2. Do składów celnych i konsygnacyjnych produktów leczniczych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące hurtowni farmaceutycznej. 3. Obrotem hurtowym jest wszelkie działanie polegające na nabywaniu i zbywaniu oraz przechowywanie i dostarczanie produktów leczniczych prowadzone z wytwórcami oraz przedsiębiorcami zajmującymi się obrotem hurtowym, a także z aptekami oraz innymi upoważnionymi podmiotami, z wyłączeniem bezpośredniego zaopatrywania ludności. 4. Obrotem hurtowym w rozumieniu ust. 3 jest również przywóz z zagranicy i wywóz za granicę produktów leczniczych. 5. Hurtownie farmaceutyczne mogą również prowadzić obrót hurtowy: 1) wyrobami medycznymi, 2) środkami specjalnego żywieniowego przeznaczenia, 2a) 132) suplementami diety, w rozumieniu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634 i Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288), 3) środkami kosmetycznymi, w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach (Dz. U. Nr 42, poz. 473 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 659, Nr 189, poz. 1852 i Nr 208, poz. 2019), z wyłączeniem kosmetyków przeznaczonych do perfumowania lub upiększania, 4) środkami higienicznymi, 5) przedmiotami do pielęgnacji niemowląt i chorych, 6) środkami spożywczymi zawierającymi w swoim składzie farmakopealne naturalne składniki pochodzenia roślinnego, 7) środkami dezynfekcyjnymi stosowanymi w medycynie - spełniającymi wymagania określone w odrębnych przepisach. 6. Hurtownie farmaceutyczne mogą prowadzić obrót hurtowy środkami zaopatrzenia technicznego przydatnymi w pracy szpitali, aptek oraz placówek, o których mowa w art. 70 i 71. 7. Hurtownie farmaceutyczne produktów leczniczych weterynaryjnych mogą prowadzić obrót hurtowy także: 1) środkami żywienia zwierząt (paszami, dodatkami paszowymi, premiksami), 2) środkami higienicznymi, 3) środkami do dezynfekcji, dezynsekcji i deratyzacji, 4) 133) wyrobami medycznymi stosowanymi w praktyce weterynaryjnej przeznaczonymi dla zwierząt lub do stosowania w pomieszczeniach dla zwierząt, spełniającymi wymagania określone w odrębnych przepisach. 8. Nie stanowi obrotu hurtowego: 1) (uchylony); 134) 2) przyjmowanie i wydawanie, w tym przywóz z zagranicy i wywóz za granicę produktów leczniczych i wyrobów medycznych przeznaczonych na pomoc humanitarną z wyłączeniem środków odurzających i substancji psychotropowych oraz zawierających prekursory z grupy I-R, jeżeli odbiorca wyrazi zgodę na ich przyjęcie - pod warunkiem że produkty te będą spełniać wymagania określone odrębnymi przepisami. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakie powinny spełniać produkty lecznicze będące przedmiotem pomocy humanitarnej, oraz szczegółowe procedury postępowania dotyczące przyjmowania i wydawania produktów leczniczych przeznaczonych na pomoc humanitarną. Art. 73. W sprawach dotyczących obrotu produktami leczniczymi nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Prawo działalności gospodarczej. Rozdział 6 Hurtownie farmaceutyczne Art. 74. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia hurtowni farmaceutycznej wymaga uzyskania zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 2. Wydanie zezwolenia, odmowa wydania zezwolenia, zmiana oraz cofnięcie zezwolenia dokonywane jest w drodze decyzji, wydawanej przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. 135) Wydanie zezwolenia, odmowa wydania zezwolenia, zmiana oraz cofnięcie zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej produktów leczniczych weterynaryjnych dokonywane jest w drodze decyzji wydawanej przez Głównego Lekarza Weterynarii. Przepisy art. 75, 76, 77 ust. 1 i art. 78 ust. 1 pkt 1-5 stosuje się odpowiednio. 4. O wydaniu decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 3, Główny Lekarz Weterynarii zawiadamia Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 5. Prowadzenie obrotu hurtowego środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami grupy I-R wymaga dodatkowego zezwolenia określonego odrębnymi przepisami. 6. 136) Za udzielenie zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej i hurtowni farmaceutycznej produktów leczniczych weterynaryjnych pobierana jest opłata. 7. 136) Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do produktów leczniczych weterynaryjnych minister właściwy do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 6, na poziomie nie wyższym niż siedmiokrotne najniższe wynagrodzenie za pracę pracowników, określone rozporządzeniem ministra właściwego do spraw pracy, uwzględniając w szczególności rodzaj prowadzonej działalności. Art. 75. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, zwany dalej "wnioskiem", powinien zawierać: 1) oznaczenie przedsiębiorcy ubiegającego się o zezwolenie; 2) siedzibę i adres przedsiębiorcy; 3) określenie rodzajów produktów leczniczych mających stanowić przedmiot obrotu w przypadku ograniczenia asortymentu; 4) wskazanie miejsca i pomieszczeń przeznaczonych na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej; 5) wskazanie dodatkowych komór przeładunkowych, o których mowa w art. 76, zlokalizowanych poza miejscem prowadzenia hurtowni farmaceutycznej, jeżeli takie występują; 6) datę podjęcia zamierzonej działalności; 7) datę sporządzenia wniosku i podpis osoby składającej wniosek. 2. Do wniosku należy załączyć: 1) wyciąg z rejestru zgodnie z odrębnymi przepisami; 2) tytuł prawny do pomieszczeń hurtowni; 3) plan i opis techniczny pomieszczeń hurtowni, z uwzględnieniem ust. 1 pkt 5, sporządzony przez osobę uprawnioną zgodnie z odrębnymi przepisami; 4) uwierzytelnione odpisy dokumentów stwierdzających uprawnienia osoby wykwalifikowanej odpowiedzialnej za prowadzenie hurtowni oraz jej oświadczenie, że podejmie się tych obowiązków; 5) opis procedur postępowania umożliwiających skuteczne wstrzymywanie lub wycofywanie produktu leczniczego z obrotu i aptek szpitalnych. 3. W przypadku gdy przedsiębiorca zamierza prowadzić hurtownię w dwóch lub więcej miejscach, na każde miejsce działalności należy złożyć odrębny wniosek. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca składa do Głównego Inspektora Farmaceutycznego, a w przypadku hurtowni farmaceutycznej produktów leczniczych weterynaryjnych - do Głównego Lekarza Weterynarii. Art. 76. 1. Zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej zawierać powinno: 1) nazwę przedsiębiorcy i jego siedzibę; 2) nazwę hurtowni farmaceutycznej, jeżeli taka występuje; 3) numer zezwolenia; 4) miejsce prowadzenia hurtowni farmaceutycznej; 5) wskazanie dodatkowych komór przeładunkowych, jeżeli takie występują; 6) okres ważności zezwolenia, jeżeli jest ograniczony; 7) podstawowe warunki prowadzenia hurtowni farmaceutycznej oraz obowiązki nałożone na przedsiębiorcę w związku z prowadzeniem hurtowni farmaceutycznej; 8) określenie rodzajów produktów leczniczych, do prowadzenia obrotu którymi upoważniona jest hurtownia, w przypadku ograniczenia asortymentu. 2. Zezwolenie na prowadzenie hurtowni wydaje się na czas nieokreślony, chyba że wnioskodawca wystąpił o wydanie zezwolenia na czas określony. 3. Komora przeładunkowa stanowi element systemu transportowego hurtowni i może być zlokalizowana poza miejscem prowadzenia hurtowni. Do produktów leczniczych znajdujących się w komorach przeładunkowych należy dołączyć dokumentację transportową, w tym określającą czas dostawy tych produktów do komory. 4. Pomieszczenia komory przeładunkowej muszą odpowiadać warunkom technicznym wymaganym dla pomieszczeń hurtowni farmaceutycznej, co stwierdza w drodze postanowienia wojewódzki inspektor farmaceutyczny, na którego terenie zlokalizowana jest komora przeładunkowa. 5. Komory przeładunkowe znajdujące się poza miejscem prowadzenia hurtowni mogą służyć przedsiębiorcy, posiadającemu zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, do czasowego składowania, nie dłużej niż 36 godzin, produktów leczniczych wyłącznie w zamkniętych opakowaniach transportowych lub w zbiorczych opakowaniach wytwórcy w warunkach określonych dla danych produktów leczniczych. 6. Uruchomienie komory przeładunkowej może nastąpić, jeżeli w terminie 14 dni od daty zgłoszenia przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Główny Inspektor Farmaceutyczny nie wniesie sprzeciwu. Do zgłoszenia należy dołączyć postanowienie, o którym mowa w ust. 4. Art. 77. 1. Przedsiębiorca podejmujący działalność polegającą na prowadzeniu hurtowni farmaceutycznej powinien: 1) dysponować obiektami umożliwiającymi prawidłowe prowadzenie obrotu hurtowego; 2) zatrudniać osobę wykwalifikowaną - kierownika hurtowni - odpowiedzialną za prowadzenie hurtowni, odpowiadającą wymogom określonym w art. 84; 3) wypełniać obowiązki określone w art. 78. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli podejmującym działalność jest magister farmacji spełniający wymagania, o których mowa w art. 84, osobiście pełniący funkcję kierownika. Art. 78. 1. Do obowiązków przedsiębiorcy prowadzącego działalność polegającą na prowadzeniu hurtowni farmaceutycznej należy: 1) zakup produktów leczniczych i wyrobów medycznych wyłącznie od przedsiębiorcy zajmującego się wytwarzaniem lub prowadzącego obrót hurtowy; 2) posiadanie jedynie produktów leczniczych uzyskiwanych od podmiotów uprawnionych do ich dostarczania; 3) dostarczanie produktów leczniczych wyłącznie podmiotom uprawnionym; 4) przestrzeganie Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej; 5) zapewnienie stałych dostaw odpowiedniego asortymentu; 6) 137) przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia kwartalnych raportów dotyczących wielkości obrotu produktami leczniczymi wraz ze strukturą tego obrotu. 2. 138) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych w hurtowniach farmaceutycznych, a minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych, uwzględniając w szczególności zakres prowadzonej działalności przez poszczególne podmioty. 3. 139) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób i zakres przekazywania danych, o których mowa w ust. 1 pkt 6, zapewniając zachowanie tajemnicy handlowej i uwzględniając w szczególności strukturę obrotu produktami leczniczymi skierowanymi do lecznictwa otwartego i zakładów opieki zdrowotnej oraz sposób identyfikacji produktu. Art. 79. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do hurtowni farmaceutycznej prowadzącej produkty lecznicze weterynaryjne w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określa, w drodze rozporządzenia, procedury Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej, uwzględniając w szczególności: 1) zasady przechowywania produktów leczniczych zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu; 2) utrzymanie właściwego stanu technicznego i sanitarnego lokalu; 3) zasady i tryb przyjmowania i wydawania produktów leczniczych; 4) warunki transportu i załadunku; 5) procedury prawidłowego prowadzenia hurtowni, w tym czynności należące do pracownika przyjmującego i wydającego towar, oraz zasady i tryb sporządzania protokołu przyjęcia; 6) sposób powierzania zastępstwa osoby wykwalifikowanej odpowiedzialnej za prowadzenie hurtowni w zakresie zadań, o których mowa w art. 85. Art. 80. 1. Główny Inspektor Farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej: 1) gdy wnioskodawca nie spełnia warunków prowadzenia hurtowni określonych w art. 77-79; 2) gdy wnioskodawcy w okresie trzech lat przed złożeniem wniosku cofnięto zezwolenie na prowadzenie apteki lub hurtowni farmaceutycznej; 3) gdy wnioskodawca prowadzi lub wystąpił z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie apteki. 2. W przypadku hurtowni produktów leczniczych weterynaryjnych decyzje, o których mowa w ust. 1, wydaje Główny Lekarz Weterynarii. Art. 81. 1. 140) Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do hurtowni farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych Główny Lekarz Weterynarii, cofa zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, o ile zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, lub przedsiębiorca prowadzi obrót produktami leczniczymi niedopuszczonymi do obrotu. 2. 140) Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do hurtowni farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych Główny Lekarz Weterynarii, może cofnąć zezwolenie, w szczególności jeżeli: 1) pomimo uprzedzenia, przedsiębiorca uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie czynności urzędowych przez Inspekcję Farmaceutyczną; 2) przedsiębiorca przechowuje produkty lecznicze niezgodnie z warunkami dopuszczenia do obrotu; 3) przedsiębiorca nie uruchomił hurtowni w ciągu 4 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia lub nie prowadzi działalności objętej zezwoleniem przez okres co najmniej sześciu miesięcy. 3. Zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej wygasa: 1) w przypadku śmierci osoby, na rzecz której zostało wydane zezwolenie; 2) wykreślenia spółki z rejestru prowadzonego zgodnie z odrębnymi przepisami. 4. Cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia następuje w drodze decyzji organu, który wydał zezwolenie na prowadzenie hurtowni. Art. 82. O cofnięciu lub wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do hurtowni produktów leczniczych weterynaryjnych Główny Lekarz Weterynarii, zawiadamia: 141) 1) właściwe organy celne; 2) 10) właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej. Art. 83. 1. 142) Główny Inspektor Farmaceutyczny, a w odniesieniu do hurtowni produktów leczniczych weterynaryjnych Główny Lekarz Weterynarii, prowadzi Rejestr Zezwoleń na Prowadzenie Hurtowni Farmaceutycznej. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać dane wymienione w art. 76 ust. 1 pkt 1-6 i 8. 3. Wydanie zezwolenia, jego zmiana, cofnięcie lub wygaśnięcie wymaga wprowadzenia stosownych zmian w rejestrze, o którym mowa w ust. 1. Art. 84. 1. Osobą wykwalifikowaną, o której mowa w art. 77 ust. 1 pkt 2, może być farmaceuta mający dwuletni staż pracy w hurtowni farmaceutycznej lub w aptece, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Osobą wykwalifikowaną w hurtowni produktów leczniczych weterynaryjnych może być także lekarz weterynarii posiadający prawo wykonywania zawodu i dwuletni staż pracy w zawodzie lekarza weterynarii, pod warunkiem że jest to jego jedyne miejsce zatrudnienia w zawodzie lekarza weterynarii oraz nie jest właścicielem lub współwłaścicielem zakładu leczniczego dla zwierząt i nie prowadzi praktyki lekarsko-weterynaryjnej. 3. Osobą wykwalifikowaną odpowiedzialną za prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, prowadzącej obrót wyłącznie gazami medycznymi, może być także osoba posiadająca świadectwo maturalne oraz odpowiednie przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. 4. Nie można równocześnie być osobą wykwalifikowaną odpowiedzialną za prowadzenie hurtowni farmaceutycznej i pełnić funkcji kierownika apteki. 5. Osobą wykwalifikowaną odpowiedzialną za prowadzenie hurtowni farmaceutycznej można być tylko w jednej hurtowni farmaceutycznej. Art. 85. Do obowiązków osoby wykwalifikowanej odpowiedzialnej za prowadzenie hurtowni farmaceutycznej należy przestrzeganie Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej, a zwłaszcza wydawanie uprawnionym podmiotom produktów leczniczych, a ponadto: 1) przekazywanie organom Inspekcji Farmaceutycznej informacji o podejrzeniu lub stwierdzeniu, że dany produkt leczniczy nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym; 2) wstrzymywanie i wycofywanie z obrotu i stosowania produktów leczniczych, po uzyskaniu decyzji właściwego organu; 3) (uchylony); 143) 4) właściwy przebieg szkoleń dla personelu w zakresie powierzonych im obowiązków. Rozdział 7 Apteki Art. 86. 1. Apteka jest placówką ochrony zdrowia publicznego, w której osoby uprawnione świadczą w szczególności usługi farmaceutyczne, o których mowa w ust. 2. 2. Nazwa apteka zastrzeżona jest wyłącznie dla miejsca świadczenia usług farmaceutycznych obejmujących: 1) wydawanie produktów leczniczych i wyrobów medycznych, określonych w odrębnych przepisach; 2) sporządzanie leków recepturowych, w terminie nie dłuższym niż 48 godzin od złożenia recepty przez pacjenta, a w przypadku recepty na lek recepturowy zawierający środki odurzające lub oznaczonej "wydać natychmiast" - w ciągu 4 godzin; 3) sporządzenie leków aptecznych; 4) udzielanie informacji o produktach leczniczych i wyrobach medycznych. 3. W odniesieniu do aptek szpitalnych usługą farmaceutyczną jest również: 1) sporządzanie leków do żywienia pozajelitowego; 2) sporządzanie leków do żywienia dojelitowego; 3) przygotowywanie leków w dawkach dziennych, w tym leków cytostatycznych; 4) wytwarzanie płynów infuzyjnych; 5) organizowanie zaopatrzenia szpitala w produkty lecznicze i wyroby medyczne; 6) przygotowywanie roztworów do hemodializy i dializy dootrzewnowej; 7) udział w monitorowaniu działań niepożądanych leków; 8) udział w badaniach klinicznych prowadzonych na terenie szpitala; 9) udział w racjonalizacji farmakoterapii; 10) współuczestniczenie w prowadzeniu gospodarki produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w szpitalu. 4. W aptekach szpitalnych poza udzielaniem usług farmaceutycznych: 1) prowadzona jest ewidencja próbek do badań klinicznych oraz uzyskiwanych darów produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 2) ustalane są procedury wydawania produktów leczniczych lub wyrobów medycznych przez aptekę szpitalną na oddziały oraz dla pacjenta. 5. 144) W aptekach ogólnodostępnych mogą być wydawane na podstawie recepty lekarza weterynarii produkty lecznicze lub leki recepturowe przeznaczone dla ludzi, które będą stosowane u zwierząt. 6. (uchylony). 145) 7. (uchylony). 145) 8. W aptekach ogólnodostępnych na wydzielonych stoiskach można sprzedawać produkty określone w art. 72 ust. 5 posiadające wymagane prawem atesty lub zezwolenia, pod warunkiem że ich przechowywanie i sprzedaż nie będą przeszkadzać podstawowej działalności apteki. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, inne rodzaje działalności niż określone w ust. 2-4 i 8 związane z ochroną zdrowia dopuszczalne do prowadzenia w aptece. Art. 87. 1. Apteki dzielą się na: 1) ogólnodostępne; 2) szpitalne, zaopatrujące oddziały szpitalne lub inne niewymienione z nazwy zakłady przeznaczone dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych wykonywanych w tym zakładzie lub jednostce organizacyjnej wchodzącej w skład zakładu; 3) zakładowe, zaopatrujące w zakładach opieki zdrowotnej, utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej i Ministra Sprawiedliwości, gabinety, pracownie, izby chorych i oddziały terapeutyczne, a także inne niewymienione z nazwy zakłady przeznaczone dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielenia całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych wykonywanych w tym zakładzie lub jednostce organizacyjnej wchodzącej w skład zakładu. 2. Apteki ogólnodostępne przeznaczone są do: 1) zaopatrywania ludności w produkty lecznicze, leki apteczne, leki recepturowe, wyroby medyczne i inne artykuły, o których mowa w art. 86 ust. 8; 2) wykonywania czynności określonych w art. 86 ust. 1 i 2. 3. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny może zwolnić jednostki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, z obowiązku prowadzenia apteki szpitalnej, uwzględniając: 1) rodzaj udzielanych świadczeń; 2) liczbę łóżek oraz ich wykorzystanie. 4. Funkcję apteki szpitalnej w jednostkach, o których mowa w ust. 3, spełnia dział farmacji szpitalnej, do którego należy wykonywanie zadań określonych w art. 86 ust. 2 pkt 1 i 4, ust. 3 pkt 5, 7, 9 i 10 oraz ust. 4. Art. 88. 1. 146) W aptece ogólnodostępnej musi być ustanowiony farmaceuta, o którym mowa w art. 2b ust. 1 pkt 1, 2 i 5-7 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2003 r. Nr 9, poz. 108), odpowiedzialny za prowadzenie apteki, zwany dalej "kierownikiem apteki"; można być kierownikiem tylko jednej apteki. 2. 146) Kierownikiem apteki może być farmaceuta, o którym mowa w ust. 1, który nie przekroczył 65 roku życia i ma co najmniej 5-letni staż pracy w aptece. 2a. 147) Jeżeli kierownik nie ma specjalizacji z zakresu farmacji aptecznej, w aptece musi być zatrudniony, w pełnym wymiarze czasu pracy, przynajmniej jeden farmaceuta posiadający taką specjalizację. 3. Za zgodą wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego wydaną na wniosek zainteresowanego po zasięgnięciu opinii okręgowej izby aptekarskiej prowadzącemu aptekę, który ukończył 65 lat, okres, o którym mowa w ust. 2, może być przedłużony do 70 roku życia. 4. 148) Kierownik apteki wyznacza, na czas swojej nieobecności spowodowanej chorobą lub urlopem, farmaceutę, o którym mowa w ust. 1, do jego zastępowania, w trybie określonym w art. 95 ust. 4 pkt 5. 5. Do zadań kierownika apteki należy: 1) 149) organizacja pracy w aptece, polegająca między innymi na przyjmowaniu, wydawaniu, przechowywaniu i identyfikacji produktów leczniczych i wyrobów medycznych, prawidłowym sporządzaniu leków recepturowych i leków aptecznych oraz udzielaniu informacji o lekach; 2) nadzór nad praktykami studenckimi oraz praktykami techników farmaceutycznych; 3) przekazywanie Prezesowi Urzędu informacji o niepożądanym działaniu produktu leczniczego lub wyrobu medycznego; 4) przekazywanie organom Inspekcji Farmaceutycznej informacji o podejrzeniu lub stwierdzeniu, że dany produkt leczniczy nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym; 5) 150) zakup produktów leczniczych i określonych odrębnymi przepisami wyrobów medycznych wyłącznie od podmiotów posiadających zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej oraz ich wydawanie zgodnie z art. 96; 6) prowadzenie ewidencji zatrudnionych w aptece osób wymienionych w art. 90; 7) 151) przekazywanie okręgowym izbom aptekarskim danych niezbędnych do prowadzenia rejestru farmaceutów przewidzianego ustawą o izbach aptekarskich; 8) 152) wstrzymywanie lub wycofywanie z obrotu i stosowania produktów leczniczych po uzyskaniu decyzji właściwego organu. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór prowadzenia ewidencji osób, o których mowa w ust. 5, uwzględniając dane takie, jak: 1) imiona i nazwiska magistra farmacji lub technika farmaceutycznego; 2) data i miejsce urodzenia magistra farmacji lub technika farmaceutycznego; 3) numer i data dyplomu (świadectwa) ukończenia uczelni (szkoły) przez magistra farmacji lub technika farmaceutycznego oraz nazwa uczelni lub szkoły wydającej dyplom (świadectwo); 4) numer i data wydania zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu magistra farmacji; 5) numer i data wydania zaświadczenia o odbyciu rocznej praktyki przez magistra farmacji; 6) numer i data wydania zaświadczenia stwierdzającego posiadanie przez magistra farmacji stopnia specjalizacji; 7) data i podpis kierownika apteki. Art. 89. 153) 1. Farmaceuta w ramach kształcenia podyplomowego uzyskuje tytuł specjalisty, potwierdzający posiadanie określonych kwalifikacji zawodowych, po odbyciu przeszkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", ustalonego programem specjalizacji i zdaniu egzaminu państwowego. 2. Specjalizację może rozpocząć, z zastrzeżeniem ust. 3, osoba, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) posiada prawo wykonywania zawodu farmaceuty; 2) posiada roczny staż pracy w zawodzie; 3) została zakwalifikowana do odbycia specjalizacji w postępowaniu kwalifikacyjnym. 3. Farmaceuta wnosi opłatę za postępowanie kwalifikacyjne, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, oraz za postępowanie egzaminacyjne i za kursy w szkoleniu ciągłym. 4. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3, ustala kierownik jednostki szkolącej, określonej w art. 89a ust. 1. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje tytuł specjalisty uzyskany za granicą za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione łącznie następujące warunki: 1) farmaceuta posiada prawo wykonywania zawodu na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej; 2) program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz umiejętności praktycznych, sposób potwierdzania nabytej wiedzy oraz umiejętności odpowiadają w istotnych elementach programowi danej specjalizacji w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) sposób i tryb złożenia egzaminu lub innej formy potwierdzenia uzyskanej wiedzy i umiejętności odpowiada warunkom egzaminu składanego przez farmaceutę w Rzeczypospolitej Polskiej. 6. Farmaceuta, który nie spełnia wymagań określonych w ust. 5 pkt 2, może być zobowiązany do odbycia przeszkolenia uzupełniającego. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz specjalności farmaceutycznych, ze szczególnym uwzględnieniem zapotrzebowania na kadrę; 2) ramowe programy specjalizacji i czas ich odbywania, ze szczególnym uwzględnieniem zakresu oraz form zdobywania wiedzy teoretycznej i wykazu umiejętności praktycznych; 3) sposób i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, ze szczególnym uwzględnieniem wzoru wniosku o rozpoczęcie specjalizacji i kryteriów oceny postępowania kwalifikacyjnego; 4) sposób odbywania specjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem trybu dokumentowania jej przebiegu; 5) sposób i tryb składania egzaminu państwowego, o którym mowa w ust. 1, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań dotyczących egzaminu pisemnego i ustnego; 6) tryb uznawania równoważności tytułu specjalisty uzyskanego za granicą, ze szczególnym uwzględnieniem zakresu szkolenia odbytego za granicą oraz trybu i zakresu odbywania przeszkolenia uzupełniającego, o którym mowa w ust. 6; 7) wzór dyplomu wydawanego po złożeniu egzaminu, o którym mowa w ust. 1; 8) sposób ustalenia opłat, o których mowa w ust. 3, uwzględniając w szczególności wydatki związane z postępowaniem kwalifikacyjnym. Art. 89a. 154) 1. Specjalizacje w ramach kształcenia podyplomowego są prowadzone przez wydziały albo inne jednostki organizacyjne szkół wyższych, które prowadzą studia na kierunku farmacja, zwane dalej "jednostkami szkolącymi", po uzyskaniu akredytacji udzielonej przez ministra właściwego do spraw zdrowia. 2. Podstawą udzielenia akredytacji oraz jej uzyskania przez jednostkę szkolącą ubiegającą się o akredytację, jest spełnienie przez tę jednostkę określonych standardów kształcenia specjalizacyjnego farmaceutów. 3. Akredytacji udziela się na wniosek jednostki szkolącej ubiegającej się o akredytację. Dokumentem potwierdzającym uzyskanie akredytacji jest certyfikat akredytacyjny. 4. Udzielenie akredytacji i odmowa jej udzielenia oraz cofnięcie akredytacji następuje w drodze decyzji administracyjnej. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się najpóźniej na 4 miesiące przed planowanym terminem rozpoczęcia przez jednostkę szkolącą prowadzenia specjalizacji. 6. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, powinien zawierać: 1) oznaczenie jednostki szkolącej ubiegającej się o akredytację; 2) oświadczenie o spełnieniu warunków niezbędnych do pełnej realizacji szczegółowego programu specjalizacji, w tym informacje dotyczące liczby i kwalifikacji kadry dydaktycznej, bazy dydaktycznej oraz warunków organizacyjnych właściwych dla danego rodzaju specjalizacji. 7. Do wniosku dołącza się szczegółowy program specjalizacji. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, standardy kształcenia specjalizacyjnego farmaceutów, uwzględniając w szczególności dane dotyczące liczby i kwalifikacji kadr, bazy dydaktycznej oraz warunków organizacyjnych szkolenia. Art. 89b. 154) 1. Akredytacji udziela się na okres nie krótszy niż 3 lata i nie dłuższy niż 10 lat. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór certyfikatu akredytacyjnego, uwzględniając w szczególności dane objęte certyfikatem, takie jak: nazwa jednostki szkolącej, jej adres i siedziba oraz rodzaj specjalizacji. Art. 89c. 154) Minister właściwy do spraw zdrowia może cofnąć certyfikat, jeżeli jednostka szkoląca nie realizuje szczegółowego programu specjalizacji lub nie przestrzega standardów kształcenia specjalizacyjnego farmaceutów, o których mowa w art. 89a ust. 8. Art. 89d. 154) 1. Nadzór nad prowadzeniem specjalizacji sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia. 2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia jest uprawniony do: 1) wizytacji jednostki szkolącej; 2) żądania przedstawienia dokumentacji i wyjaśnień dotyczących prowadzonej specjalizacji; 3) wydawania zaleceń dotyczących usunięcia stwierdzonych uchybień. Art. 89e. 154) 1. Farmaceuta (zatrudniony w aptece lub hurtowni) zobowiązany jest do podnoszenia kwalifikacji zawodowych poprzez uczestnictwo w ciągłym szkoleniu, celem aktualizacji posiadanego zasobu wiedzy oraz stałego dokształcania się w zakresie nowych osiągnięć nauk farmaceutycznych. 2. Szkolenia ciągłe będą prowadzone w akredytowanych jednostkach szkolących, określonych w art. 89a ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej oraz Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, określi, w drodze rozporządzenia, ramowy program ciągłych szkoleń, ze szczególnym uwzględnieniem zakresu oraz form zdobywania wiedzy teoretycznej, sposób odbywania szkoleń z uwzględnieniem trybu dokumentowania ich przebiegu, standardy kształcenia ciągłego, a także wysokość opłat za szkolenie. Art. 90. Przy wykonywaniu w aptece czynności fachowych mogą być zatrudnieni wyłącznie farmaceuci i technicy farmaceutyczni w granicach ich uprawnień zawodowych. Art. 91. 1. Technik farmaceutyczny, posiadający dwuletnią praktykę w aptece w pełnym wymiarze czasu pracy, może wykonywać w aptece czynności fachowe polegające na sporządzaniu, wytwarzaniu, wydawaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych, z wyjątkiem produktów leczniczych mających w swoim składzie: 1) substancje bardzo silnie działające określone w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) substancje odurzające, 3) substancje psychotropowe grupy I-P oraz II-P - określone w odrębnych przepisach. 2. Technik farmaceutyczny, o którym mowa w ust. 1, może również wykonywać czynności pomocnicze przy sporządzaniu i przygotowywaniu preparatów leczniczych, o których mowa w art. 86 ust. 3 pkt 1-4 oraz pkt 6. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, program praktyki w aptece oraz sposób i tryb jej odbywania przez technika farmaceutycznego, uwzględniając w szczególności zakres wiedzy niezbędnej do wykonywania czynności określonych w ust. 1 i 2, obowiązki opiekuna praktyki, zakres czynności, które mogą być wykonywane samodzielnie przez praktykanta, formę i sposób prowadzenia dziennika praktyki aptecznej. Art. 92. 155) W godzinach czynności apteki powinien być w niej obecny farmaceuta, o którym mowa w art. 88 ust. 1. Art. 93. 1. W aptece szpitalnej oraz zakładowej ustanawia się kierownika apteki. 2. Do kierownika apteki szpitalnej lub zakładowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 88 ust. 2-5. Art. 94. 1. Rozkład godzin pracy aptek ogólnodostępnych powinien być dostosowany do potrzeb ludności i zapewniać dostępność świadczeń również w porze nocnej, w niedzielę, święta i inne dni wolne od pracy. 2. 156) Rozkład godzin pracy aptek ogólnodostępnych na danym terenie ustala zarząd powiatu po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin z terenu powiatu i samorządu aptekarskiego. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej określa, w drodze rozporządzenia: 1) maksymalną wysokość dopłat, które są pobierane przez aptekę za ekspedycję w porze nocnej, uwzględniając potrzebę wydania leku; 2) grupę produktów leczniczych, za wydawanie których w porze nocnej nie pobiera się opłaty, biorąc pod uwagę konieczność udzielenia pomocy ratującej życie lub zdrowie. Art. 95. 1. Apteki ogólnodostępne są obowiązane do posiadania produktów leczniczych i wyrobów medycznych w ilości i asortymencie niezbędnym do zaspokojenia potrzeb zdrowotnych miejscowej ludności ze szczególnym uwzględnieniem leków refundowanych, na które ustalono limit ceny na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny na wniosek kierownika apteki może zwolnić aptekę z prowadzenia środków odurzających grupy I-N i substancji psychotropowych grupy II-P. 3. 155) Jeżeli w aptece ogólnodostępnej brak poszukiwanego produktu leczniczego, w tym również leku recepturowego, farmaceuta, o którym mowa w art. 88 ust. 1, powinien zapewnić jego nabycie w tej aptece w terminie uzgodnionym z pacjentem. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, podstawowe warunki prowadzenia apteki, uwzględniając w szczególności: 1) warunki przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 2) warunki sporządzania leków recepturowych i aptecznych, w tym w warunkach aseptycznych; 3) warunki sporządzania produktów homeopatycznych; 4) prowadzenie dokumentacji w szczególności zakupywanych, sprzedawanych, sporządzanych, wstrzymywanych i wycofywanych z obrotu produktów leczniczych lub wyrobów medycznych; 5) szczegółowe zasady powierzania zastępstwa kierownika apteki na czas określony i powiadamiania wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego i okręgowej izby aptekarskiej; 6) sposób i tryb przeprowadzania kontroli przyjmowania do apteki produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 7) tryb zwalniania z prowadzenia środków odurzających grupy I-N i substancji psychotropowych grupy II-P; 8) warunki i tryb przekazywania przez kierownika apteki określonych informacji o obrocie i stanie posiadania określonych produktów leczniczych i wyrobów medycznych. Art. 96. 1. Produkty lecznicze i wyroby medyczne wydawane są z apteki ogólnodostępnej przez farmaceutę lub technika farmaceutycznego w ramach jego uprawnień zawodowych: 1) na podstawie recepty; 2) bez recepty; 3) na podstawie zapotrzebowania uprawnionych jednostek organizacyjnych lub osób fizycznych uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów. 2. 155) W przypadku nagłego zagrożenia zdrowia lub życia farmaceuta, o którym mowa w art. 88 ust. 1, może wydać bez recepty lekarskiej produkt leczniczy zastrzeżony do wydawania na receptę w najmniejszym terapeutycznym opakowaniu, z wyłączeniem środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów grupy I-R. 3. 155) Fakt wydania produktu leczniczego, o którym mowa w ust. 2, farmaceuta, o którym mowa w art. 88 ust. 1, odnotowuje na sporządzanej recepcie farmaceutycznej; recepta farmaceutyczna powinna zawierać nazwę wydanego produktu leczniczego, dawkę, przyczynę wydania produktu leczniczego, tożsamość i adres osoby, dla której produkt leczniczy został wydany, datę wydania, podpis i pieczątkę farmaceuty, o którym mowa w art. 88 ust. 1. Recepta farmaceutyczna zastępuje receptę za 100% odpłatnością i podlega ewidencjonowaniu. 4. Farmaceuta i technik farmaceutyczny mogą odmówić wydania produktu leczniczego, jeżeli jego wydanie może zagrażać życiu lub zdrowiu pacjenta. 5. Produkty lecznicze i wyroby medyczne wydane z apteki nie podlegają zwrotowi, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Przepis ust. 5 nie dotyczy produktu leczniczego lub wyrobu medycznego zwracanego aptece z powodu wady jakościowej lub niewłaściwego ich wydania. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia, a w odniesieniu do aptek szpitalnych i zakładowych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwości odpowiednio Minister Obrony Narodowej i Minister Sprawiedliwości, określa, w drodze rozporządzenia, wydawanie z apteki produktów leczniczych i wyrobów medycznych, uwzględniając w szczególności: 1) obowiązki osób realizujących receptę lub zapotrzebowanie, sporządzających lek recepturowy lub apteczny; 2) przypadki, kiedy można odmówić wydania produktu leczniczego lub wyrobu medycznego; 3) dane, jakie powinno zawierać zapotrzebowanie na zakup produktów leczniczych lub wyrobów medycznych; 4) sposób i tryb ewidencjonowania, o których mowa w ust. 3. Art. 97. 1. Apteka ogólnodostępna może stanowić odrębny budynek lub może być usytuowana w obiekcie o innym przeznaczeniu, pod warunkiem wydzielenia od innych lokali obiektu i innej działalności. 2. Lokal apteki ogólnodostępnej obejmuje powierzchnię podstawową i powierzchnię pomocniczą. Izba ekspedycyjna wchodząca w skład powierzchni podstawowej musi stwarzać warunki zapewniające dostęp osób niepełnosprawnych. 3. 157) Powierzchnia podstawowa apteki ogólnodostępnej nie może być mniejsza niż 80 m2. Dopuszcza się, aby w aptekach ogólnodostępnych zlokalizowanych w miejscowościach liczących do 1 500 mieszkańców oraz na terenach wiejskich powierzchnia podstawowa była nie mniejsza niż 60 m2. 4. W przypadku sporządzania produktu homeopatycznego powierzchnia podstawowa apteki w zależności od asortymentu tych produktów musi być odpowiednio zwiększona. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Aptekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz pomieszczeń wchodzących w skład powierzchni podstawowej i pomocniczej apteki, uwzględniając w szczególności wielkość poszczególnych pomieszczeń mając na względzie zapewnienie realizacji zadań apteki. Art. 98. 1. Lokal apteki szpitalnej - jego wielkość, rodzaj, liczba pomieszczeń, z uwzględnieniem ust. 5 i 6, powinny wynikać z rodzaju wykonywanych przez aptekę czynności, przy uwzględnieniu profilu leczniczego, a także ilości wykonywanych świadczeń zdrowotnych w placówce, w której została utworzona. 2. Powierzchnia podstawowa lokalu apteki szpitalnej nie może być mniejsza niż 80 m2. 3. W przypadku sporządzania leków recepturowych, przygotowywania leków do żywienia pozajelitowego, dojelitowego, indywidualnych dawek terapeutycznych oraz dawek leków cytostatycznych powierzchnię podstawową należy zwiększyć w zależności od rodzaju udzielanych świadczeń. 4. W przypadku prowadzenia pracowni płynów infuzyjnych powierzchnię podstawową należy zwiększyć o powierzchnię na utworzenie pracowni płynów infuzyjnych oraz laboratorium kontroli jakości z możliwością przeprowadzania badań fizykochemicznych, mikrobiologicznych i biologicznych. Za zgodą wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego badania biologiczne mogą być wykonywane w innej jednostce. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakim powinien odpowiadać lokal apteki, w szczególności określając jego organizację i wyposażenie. 6. Minister Obrony Narodowej i Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określą, w drodze rozporządzeń, szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać lokal apteki zakładowej, o którym mowa w art. 87 ust. 1 pkt 3, w szczególności określając jego organizację i wyposażenie. Art. 99. 1. Apteka ogólnodostępna może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie apteki. 2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana, cofnięcie lub stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki należy do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. 3. 158) Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie wydaje się, jeżeli podmiot ubiegający się o zezwolenie: 1) prowadzi lub wystąpił z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie obrotu hurtowego produktami leczniczymi lub 2) prowadzi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż 10% aptek ogólnodostępnych, lub jest przedsiębiorcą zależnym od takiego podmiotu w rozumieniu art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652), lub 3) jest członkiem grupy kapitałowej prowadzącej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej więcej niż 10% aptek ogólnodostępnych w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. 4. 159) Prawo do uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki posiada osoba fizyczna, osoba prawna oraz niemająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego. 4a. 160) Podmiot prowadzący aptekę jest obowiązany zatrudnić osobę odpowiedzialną za prowadzenie apteki, o której mowa w art. 88 ust. 2, dającą rękojmię należytego prowadzenia apteki. 4b. 160) W przypadku gdy występującym o zezwolenie na prowadzenie apteki jest lekarz lub lekarz stomatolog 123), zezwolenie wydaje się, jeżeli występujący przedstawi oświadczenie o niewykonywaniu zawodu lekarza. 5. (uchylony). 161) 6. 162) Przepis ust. 4a nie dotyczy farmaceuty posiadającego uprawnienia, o których mowa w art. 88 ust. 2. Art. 100. 1. Podmioty, o których mowa w art. 99 ust. 4, występujące o zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej składają wniosek zawierający: 163) 1) 164) oznaczenie podmiotu, jego siedzibę i adres, a w przypadku osoby fizycznej imię, nazwisko oraz adres; 2) 164) NIP oraz numer PESEL, w przypadku gdy podmiot jest osobą fizyczną; 3) wskazanie adresu apteki; 4) nazwę apteki, o ile taka występuje; 5) datę podjęcia działalności; 6) 165) datę sporządzenia wniosku i podpis składającego wniosek. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) tytuł prawny do pomieszczeń apteki ogólnodostępnej; 2) wyciąg z rejestru zgodnie z odrębnymi przepisami; 3) plan i opis techniczny pomieszczeń przeznaczonych na aptekę sporządzony przez osobę uprawnioną; 4) opinię Inspekcji Sanitarnej 166) o lokalu zgodnie z odrębnymi przepisami; 5) 167) imię i nazwisko farmaceuty odpowiedzialnego za prowadzenie apteki oraz dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów określonych w art. 88 ust. 2. 3. 168) Wniosek, o którym mowa w ust. 1, ubiegający się o zezwolenie składa do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, dane wymagane w opisie technicznym lokalu, uwzględniające w szczególności usytuowanie lokalu, jego dostępność, warunki dostaw towaru, dane dotyczące powierzchni podstawowej i pomocniczej. Art. 101. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, gdy: 1) 169) wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w art. 88, art. 97, art. 99 ust. 4, 4a i 4b oraz art. 100 ust. 2 i ust. 4; 2) wnioskodawcy w okresie trzech lat przed złożeniem wniosku cofnięto zezwolenie na prowadzenie apteki; 3) wnioskodawca prowadzi lub wystąpił z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie hurtowni; 4) wnioskodawca nie daje rękojmi należytego prowadzenia apteki. Art. 102. Zezwolenie na prowadzenie apteki powinno zawierać: 1) 170) nazwę i siedzibę podmiotu, na rzecz którego zostało wydane zezwolenie, a w przypadku osoby fizycznej imię, nazwisko i adres; 2) gminę, na obszarze której apteka ma być utworzona; 3) adres prowadzenia apteki; 4) nazwę apteki, o ile taka jest nadana; 5) numer zezwolenia na prowadzenie apteki; 6) termin ważności zezwolenia na prowadzenie apteki, jeżeli jest oznaczony; 7) podstawowe warunki prowadzenia apteki. Art. 103. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny cofa zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, o ile zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, lub apteka prowadzi obrót produktami leczniczymi niedopuszczonymi do obrotu. 2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny może cofnąć zezwolenie, jeżeli: 1) nie usunięto w ustalonym terminie uchybień wskazanych w decyzji wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, wydanej na podstawie ustawy; 2) 171) pomimo uprzedzenia, uniemożliwiono lub utrudniono wykonywanie czynności urzędowych przez Inspekcję Farmaceutyczną lub Narodowy Fundusz Zdrowia; 3) apteka nie zaspokaja w sposób uporczywy potrzeb ludności w zakresie wydawania produktów leczniczych; 4) apteka nie została uruchomiona w ciągu 4 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia lub w aptece nie jest prowadzona działalność objęta zezwoleniem przez okres co najmniej 6 miesięcy. Art. 104. 1. Zezwolenie na prowadzenie apteki wygasa w przypadku: 1) 172) śmierci osoby, na rzecz której zostało wydane zezwolenie, jeżeli zezwolenie zostało wydane na rzecz podmiotu będącego osobą fizyczną; 2) rezygnacji z prowadzonej działalności; 3) 173) likwidacji osoby prawnej, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. 2. Stwierdzenie wygaśnięcia zezwolenia następuje w drodze decyzji organu, który ją wydał. 3. (uchylony). 174) 4. (uchylony). 174) Art. 105. 1. Za udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki pobierana jest opłata skarbowa w wysokości pięciokrotnego najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw pracy i polityki społecznej. 2. Za zmianę zezwolenia lub jego przedłużenie w przypadku wydania zezwolenia na czas ograniczony pobiera się opłatę w wysokości połowy kwoty, o której mowa w ust. 1. Art. 106. 1. Apteka szpitalna może być uruchomiona po uzyskaniu zgody właściwego wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 98 i zatrudnienia kierownika apteki spełniającego wymogi określone w art. 88 ust. 2. 2. Zgoda, o której mowa w ust. 1, jest udzielana na wniosek dyrektora zakładu opieki zdrowotnej, w którym ma zostać uruchomiona apteka szpitalna. 3. Apteka szpitalna może zaopatrywać w leki inne zakłady opieki zdrowotnej przeznaczone dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, nieposiadające aptek, na podstawie umowy, zawartej przez uprawnione do tego podmioty, pod warunkiem że nie wpłynie to negatywnie na prowadzenie podstawowej działalności apteki. 4. Kierownik apteki szpitalnej obowiązany jest niezwłocznie powiadomić wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego o zawarciu umowy, o której mowa w ust. 3, z innym zakładem opieki zdrowotnej, a także o zamiarze likwidacji apteki szpitalnej, z podaniem przyczyn jej likwidacji. Art. 107. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny prowadzi rejestr zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych, punktów aptecznych oraz rejestr udzielonych zgód na prowadzenie aptek szpitalnych i zakładowych. 2. Rejestr powinien zawierać: 1) w odniesieniu do aptek ogólnodostępnych i punktów aptecznych - dane określone w art. 102 pkt 1-6 oraz imię i nazwisko kierownika apteki; 2) w odniesieniu do aptek szpitalnych i zakładowych: a) zakład opieki zdrowotnej, b) adres apteki, c) zakres działalności apteki oraz imię i nazwisko jej kierownika. 3. Zmiana zezwolenia, jego cofnięcie lub wygaśnięcie, a także zmiana, cofnięcie lub wygaśnięcie zgody, wymaga wprowadzenia stosownych zmian w rejestrze. Rozdział 8 Inspekcja Farmaceutyczna Art. 108. 1. Inspekcja Farmaceutyczna sprawuje nadzór nad warunkami wytwarzania produktów leczniczych, z zastrzeżeniem ust. 2, jak również nad jakością i obrotem produktami leczniczymi oraz wyrobami medycznymi, w celu zabezpieczenia interesu społecznego w zakresie bezpieczeństwa zdrowia i życia obywateli przy stosowaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych, znajdujących się w hurtowniach farmaceutycznych, aptekach, punktach aptecznych i placówkach obrotu pozaaptecznego. 2. Nadzór nad warunkami wytwarzania w wytwórniach wytwarzających produkty lecznicze weterynaryjne Inspekcja Farmaceutyczna sprawuje przy współudziale Inspekcji Weterynaryjnej. 3. Współudział, o którym mowa w ust. 2, dotyczy przeprowadzania kontroli tych wytwórni. 4. Organy Inspekcji Farmaceutycznej wydają decyzje w zakresie: 1) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania w zakładach opieki zdrowotnej produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany produkt lub wyrób nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce; 2) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania w zakładach opieki zdrowotnej produktów leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany produkt lub wyrób nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym; 3) wstrzymania lub wycofania z aptek ogólnodostępnych i hurtowni farmaceutycznych towarów, którymi obrót jest niedozwolony; 4) wstrzymania w obrocie w hurtowni farmaceutycznej, aptece, punkcie aptecznym lub placówkach obrotu pozaaptecznego, o których mowa w art. 71 ust. 1 pkt 1-4, lub stosowania w zakładach opieki zdrowotnej wyrobów medycznych w przypadku podejrzenia, że dany produkt lub wyrób nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym; 5) udzielenia, zmiany, cofnięcia lub odmowy udzielenia zezwolenia: a) na prowadzenie apteki, b) na wytwarzanie produktów leczniczych, c) na obrót hurtowy produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi; 6) 175) skierowania produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do badań jakościowych. 5. 176) Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 2. Art. 109. Do zadań Inspekcji Farmaceutycznej należy w szczególności: 1) kontrolowanie warunków wytwarzania produktów leczniczych oraz warunków transportu, przeładunku i przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych; 2) sprawowanie nadzoru nad jakością produktów leczniczych i wyrobów medycznych, będących przedmiotem obrotu; 3) kontrolowanie aptek i innych jednostek prowadzących obrót detaliczny i hurtowy produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi; 4) kontrolowanie jakości leków recepturowych i aptecznych sporządzonych w aptekach; 5) kontrolowanie właściwego oznakowania i reklamy produktów leczniczych oraz właściwego oznakowania wyrobów medycznych; 6) kontrolowanie obrotu środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami grupy I-R; 7) współpraca ze specjalistycznym zespołem konsultantów do spraw farmacji; 8) opiniowanie przydatności lokalu przeznaczonego na aptekę lub hurtownię oraz placówkę obrotu pozaaptecznego; 9) współpraca z samorządem aptekarskim i innymi samorządami; 10) prowadzenie rejestru aptek ogólnodostępnych i szpitalnych oraz punktów aptecznych; 11) prowadzenie Rejestru Hurtowni Farmaceutycznych oraz Wytwórni Farmaceutycznych; 12) 177) wydawanie opinii dotyczącej aptek, w których może być odbywany staż. Art. 110. 1. Inspekcją Farmaceutyczną kieruje Główny Inspektor Farmaceutyczny. 2. Nadzór nad Głównym Inspektorem Farmaceutycznym sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia. Art. 111. 1. Głównego Inspektora Farmaceutycznego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia. 2. Kandydata na stanowisko Głównego Inspektora Farmaceutycznego wyłania się w wyniku postępowania konkursowego, którego zasady i tryb określa, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, uwzględniając w szczególności: 1) skład komisji konkursowej; 2) wymagania odnośnie do kandydatów; 3) procedury przeprowadzania konkursu. 3. Zastępcę Głównego Inspektora Farmaceutycznego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek Głównego Inspektora Farmaceutycznego. Art. 112. 1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej określone w ustawie wykonują organy: 1) Główny Inspektor Farmaceutyczny, jako centralny organ administracji rządowej, przy pomocy Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego; 2) wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego jako kierownika wojewódzkiej inspekcji farmaceutycznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej. 2. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny wykonuje zadania i kompetencje Inspekcji Farmaceutycznej określone w ustawie i przepisach odrębnych. 3. W sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Farmaceutycznej, organem pierwszej instancji jest wojewódzki inspektor farmaceutyczny, a jako organ odwoławczy - Główny Inspektor Farmaceutyczny. 4. Organizację Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego określa statut nadany przez ministra właściwego do spraw zdrowia w drodze rozporządzenia. Art. 113. 1. Wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 2. Kandydata na stanowisko wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego wyłania się w wyniku postępowania konkursowego, którego zasady i tryb określa, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, uwzględniając w szczególności: 1) skład komisji konkursowej; 2) wymagania odnośnie do kandydatów; 3) procedury przeprowadzania konkursu. 3. Zastępcę wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. 4. Główny Inspektor Farmaceutyczny może w każdym czasie wystąpić do wojewody o odwołanie wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, jeżeli przemawia za tym interes służby, a w szczególności, jeżeli działalność inspektora lub podległej mu jednostki na terenie właściwości danego inspektoratu: 1) zagraża prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji Farmaceutycznej, 2) narusza bezpieczeństwo wytwarzania produktów leczniczych lub jakości produktów leczniczych i wyrobów medycznych, 3) narusza bezpieczeństwo obrotu produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi - odwołanie wymaga szczegółowego uzasadnienia na piśmie. Art. 114. 1. Zadania Inspekcji Farmaceutycznej wykonują osoby spełniające warunki określone w ust. 2 lub 3. 2. Inspektorem farmaceutycznym może być osoba, która spełnia wymagania przewidziane odrębnymi przepisami dla pracowników zatrudnionych w urzędach organów administracji rządowej oraz: 1) 178) jest farmaceutą w rozumieniu przepisu art. 2b ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich; 2) posiada co najmniej pięć lat praktyki zgodnej z kierunkiem wykształcenia; 3) odbyła szkolenie według programu określonego przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 3. 179) Inspektorem farmaceutycznym do spraw wytwarzania, zwanym dalej "inspektorem do spraw wytwarzania", może być osoba, która posiada wykształcenie wyższe z następujących dziedzin nauki: farmacji, medycyny, weterynarii, biotechnologii, biologii, inżynierii chemicznej, chemii, mikrobiologii i technologii farmaceutycznej, oraz co najmniej 5-letni staż niezbędny do zapewnienia właściwej pracy w nadzorze nad jakością produktów leczniczych oraz ukończyła szkolenie, według programu ustalonego przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 3a. 180) Do stażu pracy, o którym mowa w ust. 3, zalicza się pracę w Inspekcji Farmaceutycznej w zakresie nadzoru nad wytwarzaniem w jednostkach badawczo-rozwojowych, laboratoriach analityczno-kontrolnych i przedsiębiorstwach posiadających stosowne zezwolenia na prowadzenie prac laboratoryjnych lub wytwarzanie związane z produktami leczniczymi lub też prowadzącymi badania naukowe w tym zakresie. 4. Szkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, obejmuje realizację programu służby przygotowawczej w rozumieniu przepisów ustawy o służbie cywilnej oraz program specjalistyczny w zakresie Inspekcji Farmaceutycznej. 5. Odbycie szkolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3, jest warunkiem zawarcia umowy o pracę w Inspekcji Farmaceutycznej na czas nieokreślony. 6. Koszty szkolenia są pokrywane z budżetu państwa. 7. Osoby zatrudnione na czas nieokreślony na stanowiskach inspektorów farmaceutycznych oraz inspektorów farmaceutycznych do spraw wytwarzania w Inspekcji Farmaceutycznej podlegają, co najmniej raz na trzy lata, szkoleniu według programu określonego przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego z zakresu: 1) Inspekcji Farmaceutycznej; 2) zadań, które wykonują; 3) prawa polskiego, prawa Unii Europejskiej oraz prawa państw trzecich. 8. Inspektorzy farmaceutyczni przy wykonywaniu zadań Inspekcji Farmaceutycznej kierują się zaleceniami Głównego Inspektora Farmaceutycznego. Art. 115. Główny Inspektor Farmaceutyczny: 1) ustala kierunki działania Inspekcji Farmaceutycznej; 2) koordynuje i kontroluje wykonywanie zadań przez wojewódzkich inspektorów farmaceutycznych; 3) może wydawać wojewódzkim inspektorom farmaceutycznym polecenia dotyczące podjęcia konkretnych czynności w zakresie ich merytorycznego działania z zastrzeżeniem spraw objętych wydawaniem decyzji administracyjnych jako organu I instancji, a także może żądać od nich informacji w całym zakresie działania Inspekcji Farmaceutycznej; 4) pełni funkcje organu II instancji w stosunku do decyzji wojewódzkich inspektorów farmaceutycznych; 5) sprawuje nadzór nad warunkami wytwarzania produktów leczniczych stosowanych u ludzi i zwierząt; 6) współpracuje z właściwymi Inspekcjami Farmaceutycznymi państw trzecich, w tym państw członkowskich Unii Europejskiej; 7) opracowuje programy szkoleń dla pracowników Inspekcji Farmaceutycznej; 8) jest organem I instancji w sprawach określonych w ustawie; 9) wydaje decyzje, o których mowa w art. 108 ust. 4 pkt 1-4, 5 lit. b i c. Art. 116. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny kieruje wojewódzkim inspektoratem farmaceutycznym. 2. W skład wojewódzkiego inspektoratu farmaceutycznego wchodzą, z zastrzeżeniem ust. 3, laboratoria kontroli jakości leków wykonujące zadania, określone w art. 65 ust. 8, badania kontrolne jakości leków recepturowych i aptecznych oraz próbek pobranych w trakcie kontroli. 3. Główny Inspektor Farmaceutyczny może w uzasadnionych przypadkach wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku tworzenia laboratorium; badania kontrolne jakości leków w tym przypadku wykonywane są na podstawie umowy zlecenia zawartej z jednostkami określonymi w art. 22 ust. 2 i 3. 4. 181) Jednostkom określonym w art. 22 ust. 2 i 3 zlecane są również badania, których wykonanie nie jest możliwe w laboratoriach kontroli jakości leków z uwagi na brak odpowiedniej aparatury. 5. Laboratoria kontroli jakości leków mogą świadczyć usługi określone w ust. 6; usługi nie mogą naruszać realizacji obowiązków ustawowo nałożonych na Inspekcję Farmaceutyczną. 6. Środki finansowe Inspekcji Farmaceutycznej uzyskiwane ze świadczenia usług w zakresie analizy farmaceutycznej są środkami specjalnymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) i są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym. 7. Środkami specjalnymi, o których mowa w ust. 6, dysponują wojewódzcy inspektorzy farmaceutyczni na podstawie regulaminu środków specjalnych oraz zgodnie z rocznym planem finansowym środków specjalnych. 8. Środki specjalne mogą być przeznaczane wyłącznie na: 1) zakup odczynników do badań; 2) zakup aparatury; 3) fundusz premiowy, w wysokości nieprzekraczającej 20% wysokości środka specjalnego. Art. 117. 1. Inspektorzy Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego sprawujący nadzór nad warunkami wytwarzania mogą pełnić swoją funkcję na terenie kilku województw i mogą być usytuowani we wskazanych przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego wojewódzkich inspektoratach farmaceutycznych. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, właściwy wojewódzki inspektor farmaceutyczny organizuje miejsca pracy umożliwiające wykonywanie zadań przez inspektorów, a także pokrywa koszty ich utrzymania związane z wykonywaniem czynności administracyjnych. 3. Główny Inspektor Farmaceutyczny zapewni prowadzenie inspekcji wytwarzania i dystrybucji hurtowej według jednolitych standardowych procedur inspekcji. 4. Zadanie, o którym mowa w ust. 2, finansowane jest ze środków publicznych zarezerwowanych na ten cel w budżecie wojewody. Art. 118. 1. Nadzór nad wytwarzaniem i obrotem produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w zakładach opieki zdrowotnej tworzonych przez Ministra Obrony Narodowej sprawują wyznaczone przez tego ministra podległe mu jednostki organizacyjne, uwzględniając zasady Dobrej Praktyki Wytwarzania oraz Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej. 2. 182) W stosunku do produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych przeznaczonych wyłącznie dla zwierząt nadzór nad obrotem sprawuje Główny Lekarz Weterynarii oraz wojewódzcy lekarze weterynarii, a w przypadku pasz leczniczych - powiatowi lekarze weterynarii. Przepisy art. 119 ust. 3, art. 120 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i 3, art. 121 ust. 1 i 2, art. 122 i art. 123 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia koordynuje wykonywanie zadań przez organy wymienione w ust. 1 i 2; może on w szczególności żądać informacji w tym zakresie. 4. 183) Minister właściwy do spraw rolnictwa określa, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia szczegółowe zasady i sposób sprawowania nadzoru przez wojewódzkich lekarzy weterynarii powiatowi lekarze weterynarii oraz wymagane kwalifikacje osób pełniących funkcje kontrolne, w szczególności zadania, kompetencje i wymagania fachowe niezbędne do sprawowania nadzoru. 5. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, w drodze rozporządzenia: wyznacza organy wojskowe sprawujące nadzór nad wytwarzaniem i obrotem produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w zakładach opieki zdrowotnej tworzonymi przez Ministra Obrony Narodowej i jednostkach wojskowych, uwzględniając w szczególności zadania, kompetencje i wymagania fachowe niezbędne do sprawowania nadzoru. Art. 119. 1. Inspektor farmaceutyczny do spraw wytwarzania w związku z wykonywaną kontrolą na podstawie art. 46 ust. 1 ma prawo: 1) wstępu do wszystkich pomieszczeń, w których wytwarza się i kontroluje produkty lecznicze; 2) żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, a także okazania dokumentów; 3) pobierania próbek do badań. 2. Inspektor farmaceutyczny do spraw wytwarzania w związku z wykonywaną kontrolą na podstawie art. 46 ust. 3 ma prawo: 1) wstępu o każdej porze do wszystkich pomieszczeń, w których wytwarza się i kontroluje produkty lecznicze; 2) żądania pisemnych lub ustnych wyjaśnień, a także okazania dokumentów; 3) pobierania próbek do badań. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do inspektorów farmaceutycznych w odniesieniu do kontroli aptek, hurtowni farmaceutycznych oraz innych placówek obrotu pozaaptecznego produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w zakresie ich działalności. Art. 119a. 184) 1. Produkty lecznicze dopuszczone po raz pierwszy na podstawie ustawy do obrotu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej kierowane są przez Inspekcję Farmaceutyczną do badań jakościowych prowadzonych przez jednostki, o których mowa w art. 22 ust. 3, bezpośrednio przez podmiot odpowiedzialny, na podstawie decyzji wydanej przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 2. Kontrolę jakościową produktów leczniczych określonych w ust. 1 przeprowadza się raz, nie później niż w ciągu pierwszego roku od wprowadzenia produktu leczniczego do obrotu. O wprowadzeniu do obrotu podmiot odpowiedzialny powiadamia Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 3. Koszt badania jakościowego, o którym mowa w ust. 1 i 2, w tym również koszt próbki pobranej do badania, ponosi podmiot odpowiedzialny. Art. 120. 1. W razie stwierdzenia naruszenia wymagań dotyczących: 1) warunków wytwarzania produktów leczniczych, 2) przechowywania i obrotu produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi - właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. 2. Jeżeli naruszenia, o których mowa w ust. 1, mogą powodować bezpośrednio zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, właściwy organ nakazuje w drodze decyzji unieruchomienie wytwórni bądź jej części, hurtowni farmaceutycznej bądź jej części, apteki albo innej placówki obrotu produktami leczniczymi lub wyrobami medycznymi lub wycofanie z obrotu produktu leczniczego lub wyrobu medycznego. 3. Do postępowania zabezpieczającego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 121. 1. W razie uzasadnionego podejrzenia, że produkt leczniczy lub wyrób medyczny nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym, wojewódzki inspektor farmaceutyczny wydaje decyzję o wstrzymaniu na terenie swojego działania obrotu określonych serii produktu leczniczego lub wyrobu medycznego. O podjętej decyzji wojewódzki inspektor farmaceutyczny powiadamia niezwłocznie Głównego Inspektora Farmaceutycznego. 2. Decyzję o wstrzymaniu obrotu produktem leczniczym lub wyrobem medycznym na obszarze całego kraju podejmuje Główny Inspektor Farmaceutyczny. 3. O podjęciu decyzji o wstrzymaniu w obrocie wyrobów medycznych, o których mowa w ust. 1 i 2, organy Inspekcji Farmaceutycznej zawiadamiają Prezesa Urzędu. 4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być opatrzone klauzulą natychmiastowej wykonalności. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb wstrzymywania i wycofywania z obrotu produktów leczniczych i wyrobów medycznych, uwzględniając w szczególności procedurę i zakres obowiązków organów Inspekcji Farmaceutycznej w związku z podejmowanymi czynnościami oraz wymaganiami Dobrej Praktyki Wytwarzania. Art. 121a. 185) W razie uzasadnionego podejrzenia, że stosowanie produktu leczniczego wywołuje ciężkie niepożądane działanie, Główny Inspektor Farmaceutyczny, na wniosek Prezesa Urzędu, wydaje decyzję o wycofaniu z obrotu; o podjętej decyzji Główny Inspektor Farmaceutyczny zawiadamia ministra właściwego do spraw zdrowia i Prezesa Urzędu. Przepis art. 122 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 122. 1. W razie stwierdzenia, że produkt leczniczy nie odpowiada ustalonym wymaganiom jakościowym, Główny Inspektor Farmaceutyczny podejmuje decyzje o zakazie wprowadzenia lub o wycofaniu z obrotu produktu oraz w zależności od okoliczności może: 1) nakazać jego zniszczenie na koszt podmiotu odpowiedzialnego lub przedsiębiorcy prowadzącego obrót; 2) zezwolić na jego wykorzystanie lub zużycie w innym celu. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje wojewódzkiemu inspektorowi farmaceutycznemu, jeżeli produkt leczniczy nie odpowiada ustalonym wymaganiom jakościowym i znajduje się wyłącznie na obszarze jego działania. 3. Jeżeli ustalonym wymaganiom jakościowym nie odpowiadają znajdujące się w hurtowni lub aptece produkty, o których mowa w art. 72 ust. 5, wojewódzki inspektor farmaceutyczny wydaje decyzje o wstrzymaniu dalszego obrotu tymi produktami, zawiadamiając o tym organ uprawniony na podstawie odrębnych przepisów do wycofania produktu z obrotu. 4. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 3, w odniesieniu do produktu znajdującego się w hurtowni farmaceutycznej prowadzącej obrót produktami leczniczymi weterynaryjnymi przysługuje wojewódzkim lekarzom weterynarii. Art. 123. 1. Doraźne zalecenia, uwagi i wnioski wynikające z przeprowadzonych kontroli inspektor farmaceutyczny albo inspektor farmaceutyczny do spraw wytwarzania wpisują do książki kontroli, którą jest obowiązany posiadać podmiot prowadzący działalność gospodarczą określoną w ustawie oraz apteka szpitalna i zakładowa. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze rozporządzenia, określa tryb przeprowadzania kontroli, uwzględniając w szczególności: 1) rodzaje kontroli, sposób i tryb pobierania próbek do badań, przeprowadzania badań oraz sposób odpłatności; 2) tryb przeprowadzania kontroli przyjmowanych i wydawanych produktów leczniczych i wyrobów medycznych oraz warunki ich transportowania; 3) wzór i sposób prowadzenia książki kontroli, zasady dokonywania wpisów oraz tryb powiadamiania o usunięciu stwierdzonych uchybień. Rozdział 9 Przepisy karne i przepis końcowy Art. 124. Kto wprowadza do obrotu lub przechowuje w celu wprowadzenia do obrotu produkt leczniczy, nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 124a. 186) 1. Kto wprowadza do obrotu lub stosuje niewpisane do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 28, produkty lecznicze weterynaryjne, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Tej samej karze podlega osoba odpowiedzialna za zwierzęta, która dopuszcza do stosowania u zwierząt produkty lecznicze weterynaryjne niedopuszczone do obrotu. Art. 125. Kto bez wymaganego zezwolenia podejmuje działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania produktu leczniczego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 126. Kto wprowadza do obrotu produkt leczniczy, dla którego upłynął termin ważności, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 127. Kto bez wymaganego zezwolenia podejmuje działalność w zakresie prowadzenia: 1) hurtowni farmaceutycznej lub 2) apteki ogólnodostępnej, lub 3) punktu aptecznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 128. 1. 187) Kto w ramach reklamy lub w celu promocji sprzedaży produktu leczniczego daje lub obiecuje osobom uprawnionym do wystawiania recept, osobom prowadzącym obrót produktami leczniczymi korzyści materialne przekraczające znikomą wartość materialną, w szczególności prezenty, nagrody, wycieczki, a także organizuje lub finansuje dla osób uprawnionych do wystawiania recept, osób prowadzących obrót produktami leczniczymi spotkania promocyjne produktów leczniczych, podczas których podejmuje w stosunku do zaproszonych działania przekraczające główny cel spotkania, podlega grzywnie. 2. Tej samej karze podlega osoba, która przyjmuje korzyści materialne, o których mowa w ust. 1. Art. 129. 1. Kto nie będąc uprawnionym prowadzi reklamę produktów leczniczych, podlega grzywnie. 2. Kto będąc uprawnionym prowadzi reklamę: 1) produktów leczniczych niedopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub 2) 188) niezgodnie z zatwierdzoną Charakterystyką Produktu Leczniczego, lub 3) 189) produktów leczniczych wydawanych wyłącznie na podstawie recepty, lub 4) produktów leczniczych zawierających środki odurzające i substancje psychotropowe, lub 5) produktów leczniczych wydawanych bez recepty o nazwie identycznej z nazwą leku umieszczonego na wykazie leków refundowanych, lub 6) nie przechowuje wzorów reklam, lub 7) nie wykonuje niezwłocznie decyzji nakazujących zaprzestanie ukazywania się reklamy produktu leczniczego lub nakazującej zamieszczenie reklamy prostującej błąd, podlega grzywnie. Art. 130. Kto wprowadzanemu do obrotu produktowi przypisuje właściwości produktu leczniczego, pomimo że produkt ten nie spełnia wymogów określonych w ustawie, podlega grzywnie. Art. 131. 1. Kto nie będąc uprawnionym kieruje apteką, podlega grzywnie. 2. Tej samej karze podlega osoba, która nie posiadając uprawnień zawodowych wydaje z apteki produkt leczniczy. Art. 132. Kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia kontroli w zakresie inspekcji farmaceutycznej udaremnia lub utrudnia wykonywanie czynności służbowych, podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie. Art. 132a. 190) Kto wprowadza do obrotu lub stosuje w praktyce weterynaryjnej nieprzetworzone surowce farmaceutyczne, podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. Art. 132b. 190) Kto nie posiada dokumentów nabycia i stosowania u zwierząt, z których lub od których tkanki i produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi, produktu leczniczego weterynaryjnego posiadającego właściwości anaboliczne, przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwzapalne, hormonalne i psychotropowe, podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie. Art. 133. 191) W przypadku skazania za przestępstwo określone w art. 124, art. 124a, art. 126, art. 132a oraz art. 132b, sąd orzeka przepadek przedmiotu przestępstwa, chociażby nie stanowił on własności sprawcy i może zarządzić jego zniszczenie. Art. 134. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. 192) 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 152, poz. 1265), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r. 2) Przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o substancjach i preparatach chemicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 189, poz. 1852), która weszła w życie z dniem 7 grudnia 2003 r. 3) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 4) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 5) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. f ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 7) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. g ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 lit. h ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 9) Stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z tym że w zakresie uregulowanym przepisami rozdziału 2 stosuje się z dniem 1 października 2002 r.; zgodnie z art. 2 i 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 300 i Nr 152, poz. 1266), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r. 10) Stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, zgodnie z art. 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 9. 11) Przez art. 1 pkt 1 lit. i ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. j ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. k ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 15) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 16) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 19) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. d tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 192 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2003 r. 21) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. d tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 24) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 29) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 30) Przez art. 1 pkt 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 32) Dodany przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 34) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 37) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 39) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 40) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 9 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 3 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 45) Dodany przez art. 3 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 46) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 47) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 48) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 49) Dodany przez art. 1 pkt 13 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 50) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 51) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 52) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 56) Przez art. 1 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 59) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 19 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 60) Dodany przez art. 1 pkt 19 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 61) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 19 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 63) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 64) Dodany przez art. 1 pkt 20 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 65) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 66) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 67) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 68) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 69) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 70) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 71) Dodany przez art. 1 pkt 26 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 72) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 76) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 77) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 30 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 79) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 31 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 80) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 82) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 83) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 32 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 84) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 85) Dodany przez art. 1 pkt 32 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 86) Dodany przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 88) Dodany przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 89) Przez art. 1 pkt 36 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 90) Dodany przez art. 1 pkt 36 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 91) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 37 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 92) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 38 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 93) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 94) Przez art. 1 pkt 38 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 95) Zdanie drugie dodane przez art. 1 pkt 38 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 96) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 39 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 97) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 39 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 98) Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 99) Dodany przez art. 1 pkt 39 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 100) Dodany przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 101) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 41 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 102) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 41 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 103) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 41 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 104) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 41 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 105) Dodany przez art. 1 pkt 41 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 106) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 42 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 107) Dodany przez art. 1 pkt 42 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 108) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 42 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 109) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 43 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 110) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 44 ustawy o której mowa w odnośniku 1. 111) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 45 lit. a ustawy o której mowa w odnośniku 1. 112) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 45 lit. b ustawy o której mowa w odnośniku 1. 113) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 114) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 47 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 115) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 47 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 116) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 117) Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 118) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 49 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 119) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 49 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 120) Dodany przez art. 1 pkt 49 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 121) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 50 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 122) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 50 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 123) Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - lekarza dentystę, stosownie do art. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 845), która weszła w życie z dniem 6 czerwca 2003 r. 124) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 50 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 125) Dodany przez art. 1 pkt 51 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 126) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 51 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 127) Dodany przez art. 1 pkt 51 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 128) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 52 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 129) Dodany przez art. 1 pkt 52 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 130) Dodany przez art. 1 pkt 52 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 131) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 53 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 132) Dodany przez art. 1 pkt 54 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 133) Dodany przez art. 1 pkt 54 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 134) Przez art. 1 pkt 54 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 135) Zdanie drugie dodane przez art. 1 pkt 55 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 136) Dodany przez art. 1 pkt 55 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 137) Dodany przez art. 1 pkt 56 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 138) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 56 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 139) Dodany przez art. 1 pkt 56 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 140) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 57 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 141) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 58 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 142) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 59 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 143) Przez art. 1 pkt 60 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 144) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 61 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 145) Przez art. 1 pkt 61 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 146) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 147) Dodany przez art. 1 pkt 62 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 148) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 62 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 149) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 62 lit. d tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 150) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 62 lit. d tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 151) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 62 lit. d tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 152) Dodany przez art. 1 pkt 62 lit. d tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 153) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 63 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 154) Dodany przez art. 1 pkt 64 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 155) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 65 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 156) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 98 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który wszedł w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r., zgodnie z art. 102 tej ustawy. 157) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 66 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 158) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 159) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 160) Dodany przez art. 1 pkt 67 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 161) Przez art. 1 pkt 67 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 162) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 67 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 163) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 68 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 164) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 68 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 165) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 68 lit. a tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 166) Obecnie: Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Sanitarnej oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 37, poz. 329), która weszła w życie z dniem 27 kwietnia 2002 r. 167) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 68 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 168) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 68 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 169) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 69 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 170) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 70 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 171) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 192 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 20. 172) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 71 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 173) Dodany przez art. 1 pkt 71 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 174) Przez art. 1 pkt 71 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 175) Dodany przez art. 1 pkt 72 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 176) Dodany przez art. 1 pkt 72 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 177) Dodany przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o izbach aptekarskich oraz ustawy - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1181), która weszła w życie z dniem 2 października 2002 r. 178) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 177. 179) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 73 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 180) Dodany przez art. 1 pkt 73 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 181) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 74 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 182) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 75 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 183) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 75 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 184) Dodany przez art. 1 pkt 76 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 185) Dodany przez art. 1 pkt 77 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 186) Dodany przez art. 1 pkt 78 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 187) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 79 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 188) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 80 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 189) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 80 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 190) Dodany przez art. 1 pkt 81 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 191) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 82 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 192) Ustawa weszła w życie z dniem 1 października 2002 r., z wyjątkiem art. 4 oraz art. 116, które weszły w życie z dniem 31 grudnia 2001 r. - stosownie do art. 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 9. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 31 marca 2004 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 53, poz. 534) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 45, poz. 435) w załączniku w tabeli 1 Centralny Zarząd Służby Więziennej w lp. 3 w kol. 3 zamiast wyrazu "3.883" powinien być wyraz "3.833". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy rolnikom poszkodowanym wskutek klęski suszy w 2003 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 536) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy rolnikom poszkodowanym wskutek klęski suszy w 2003 r. (Dz. U. Nr 192, poz. 1874) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. (poz. 536) POWIERZCHNIA UŻYTKÓW ROLNYCH KWALIFIKUJĄCYCH SIĘ DO OBJĘCIA POMOCĄ DLA ROLNIKÓW POSZKODOWANYCH WSKUTEK KLĘSKI SUSZY W 2003 R. Lp.WojewództwoPowierzchnia użytków rolnych w ha 123 1dolnośląskie50.000 2kujawsko-pomorskie143.000 3lubelskie1.800 4lubuskie24.700 5łódzkie180.600 6małopolskie8.100 7mazowieckie14.100 8opolskie7.920 9pomorskie21.604 10podlaskie3.000 11śląskie6.400 12świętokrzyskie12.300 13warmińsko-mazurskie12.903 14wielkopolskie381.000 15podkarpackie3.000 16zachodniopomorskie37.590 Razem908.017 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o wyborze lub rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (Dz. U. Nr 55, poz. 538) Na podstawie art. 23 ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzór zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o: 1) wyborze miejsca opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", 2) rezygnacji z wyboru miejsca opodatkowania na terytorium jednego lub więcej państw członkowskich przeznaczenia, o której mowa w art. 23 ust. 9 ustawy - dla wysyłanych lub transportowanych towarów w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 23 ust. 2 ustawy. 2. Wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. (poz. 538) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539) Na podstawie art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór: 1) zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 13 kwietnia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. (poz. 539) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz towarów wykorzystywanych przy rehabilitacji osób dotkniętych autyzmem (Dz. U. Nr 55, poz. 540) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty taryfowe na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). §">§ . Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 marca 2004 r. (poz. 540) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENTY TARYFOWE Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieWartość w euro 5806Taśmy tkane, inne niż towary objęte pozycją 5807; taśmy składające się z osnowy bez wątku, połączone za pomocą kleju (bolducs): 5806 10 00 0- Tkaniny włosowe (włączając tkaniny ręcznikowe pętelkowe (frotte) i podobne tkaniny pętelkowe) oraz tkaniny szenilowe 093106ex 5806 10 00 0Velcro - dwustronna taśma rzepowa1.487,06 8519Gramofony bez wzmacniacza, gramofony ze wzmacniaczem, odtwarzacze kasetowe oraz pozostały sprzęt do odtwarzania dźwięku, niezawierający urządzenia do rejestracji dźwięku: - Pozostałe urządzenia do odtwarzania dźwięku: 8519 99- - Pozostałe: 8519 99 90 0- - - Pozostałe 093107ex 8519 99 90 0Language Masters - urządzenie przeznaczone do nauki mowy, odtwarzające dźwięk zapisany na kartach magnetycznych8.358,83 8520Magnetofony i pozostałe urządzenia do zapisu dźwięku, nawet wyposażone w urządzenia do odtwarzania dźwięku: 8520 90- Pozostałe: 8520 90 90 0- - Pozostałe 093108ex 8520 90 90 0Mini Me - urządzenie do zapisu dźwięku, wyposażone w urządzenie do odtwarzania dźwięku2.543,65 9029Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze (liczniki kilometrów), krokomierze i podobne; szybkościomierze i tachometry, inne niż te objęte pozycją 9014 lub 9015; stroboskopy: 9029 10- Obrotomierze, liczniki produkcji, taksometry, drogomierze, krokomierze i podobne: 9029 10 90 0- - Pozostałe 093109ex 9029 10 90 0Liczniki (counters, hand tallies) - urządzenie służące do zliczania np. zaobserwowanych zachowań598,74 9103Zegary z mechanizmami zegarkowymi, z wyłączeniem zegarów objętych pozycją 9104: 9103 10 00 0- Zasilane elektrycznie 093110ex 9103 10 00 0Timery - urządzenia liczące czas, na baterie (z mechanizmem zegarkowym)1.251,48 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie określenia laboratorium referencyjnego do badań zawartości tłuszczu i białka w mleku (Dz. U. Nr 55, poz. 541) Na podstawie art. 7a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853) zarządza się, co następuje: § 1. Laboratorium referencyjnym do badań zawartości tłuszczu i białka w mleku jest Laboratorium Oceny Mleka Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt w Parzniewie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na rok 2004 (Dz. U. Nr 56, poz. 542) Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rada Ministrów przyjmuje Program wsparcia na rok 2004, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 marca 2004 r. (poz. 542) PROGRAM WSPARCIA NA ROK 2004 Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Program wsparcia na rok 2004, zwany dalej "Programem wsparcia", określa: 1) zakres, tryb i warunki wspierania przez Państwo programów wojewódzkich; 2) cel generalny, priorytety i działania oraz zakres, tryb i warunki ich realizacji na podstawie kontraktu wojewódzkiego; 3) tryb powoływania, skład i zadania Komitetu Monitorującego Program Wsparcia. 2. Limit wydatków na finansowanie działań objętych Programem wsparcia określa art. 35 ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 167). 3. Program wsparcia w części finansowej odnosi się także do określonych szacunkowo w Narodowym Planie Rozwoju 2004-2006 środków na współfinansowanie w roku budżetowym 2004 Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego oraz Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III. § 2. Ilekroć w Programie wsparcia jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego; 2) ustawie o finansach publicznych - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 2)); 3) ustawie o dochodach jednostek samorządu terytorialnego - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966); 4) ustawie o samorządzie województwa - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 3)); 5) ustawie budżetowej na rok 2004 - należy przez to rozumieć ustawę budżetową na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r.; 6) ministrze - należy przez to rozumieć ministra kierującego działem administracji rządowej, o którym mowa w art. 23a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177); 7) strategii - należy przez to rozumieć Narodową Strategię Rozwoju Regionalnego przyjętą uchwałą nr 105 Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2000 r. w sprawie przyjęcia Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2001-2006 (M.P. Nr 43, poz. 851); 8) programach wojewódzkich - należy przez to rozumieć programy, o których mowa w art. 11 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa; 9) działaniu - należy przez to rozumieć zadanie lub grupę zadań, realizujących ten sam cel w obrębie tego samego priorytetu w ramach dotacji udzielanej ze środków krajowych, a także projekt lub grupę projektów, realizujących ten sam cel w obrębie tego samego priorytetu w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego i Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III; 10) zadaniu (projekcie) - należy przez to rozumieć najmniejszą dającą się wydzielić jednostkę o charakterze inwestycyjnym lub nieinwestycyjnym stanowiącą przedmiot wsparcia; 11) inwestycji wieloletniej jednostki samorządu terytorialnego - należy przez to rozumieć inwestycję określoną w załączniku nr 7 do ustawy budżetowej na rok 2000 z dnia 21 stycznia 2000 r. (Dz. U. Nr 7, poz. 85) i wpisaną do kontraktu wojewódzkiego na podstawie art. 53 ustawy; 12) ZPORR - należy przez to rozumieć Zintegrowany Operacyjny Program Rozwoju Regionalnego 2004-2006 przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 16 marca 2004 r.; 13) IW INTERREG III - należy przez to rozumieć programy podejmowane w ramach Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III. Rozdział 2 Cel, priorytety i działania Programu wsparcia § 3. 1. Celem generalnym Programu wsparcia jest wspieranie rozwoju społeczno-gospodarczego kraju oraz poszczególnych jego województw dla wzmacniania konkurencyjności, wzrostu poziomu życia i spójności społecznej, gospodarczej oraz przestrzennej, zarówno w relacjach wewnętrznych, jak i z państwami oraz regionami Wspólnoty Europejskiej. 2. Cel generalny jest realizowany na terenie całego kraju, w ramach priorytetów poprzez działania wynikające z programów wojewódzkich, które uzyskały wsparcie Rady Ministrów. § 4. Priorytety Programu wsparcia będą realizowane przez działania wynikające z programów wojewódzkich. § 5. Określa się następujące priorytety Programu wsparcia służące realizacji celu generalnego: 1) Priorytet I - rozbudowa i modernizacja infrastruktury technicznej oraz społecznej w regionie; 2) Priorytet II - pobudzanie inicjatyw gospodarczych i społecznych służących podnoszeniu jakości życia mieszkańców regionu. § 6. 1. Realizacja priorytetów, o których mowa w § 5, odbywa się przez działania. 2. Priorytet I jest realizowany przez następujące działania: 1) podnoszenie standardu infrastruktury transportowej, w szczególności drogowej; 2) rozwój lokalnego transportu publicznego; 3) wzmacnianie systemu ochrony środowiska; 4) unowocześnianie i rozbudowa systemu ochrony zdrowia; 5) restrukturyzacja i unowocześnianie bazy: oświatowo-wychowawczej, szkolnictwa wyższego, turystyczno-sportowo-rekreacyjnej i kulturalnej; 6) modernizacja bazy i podnoszenie standardu instrumentów pomocy społecznej. 3. Priorytet II jest realizowany przez następujące działania: 1) tworzenie oraz dokapitalizowywanie regionalnych funduszy kredytowych, pożyczkowych i gwarancyjnych; 2) popularyzowanie regionu oraz jego środowisk z wykorzystaniem miejscowych zasobów dziedzictwa kulturowego; 3) wspieranie projektów z zakresu promocji, edukacji, zdrowia i ekologii, realizowanych przez organizacje pozarządowe i społeczne. 4. Zakres obszarów wyboru zadań służących realizacji działań wynikających z programów wojewódzkich, które mogą uzyskać wsparcie w ramach kontraktów wojewódzkich, określa załącznik nr 1 do Programu wsparcia. 5. W przypadku zadań należących do ustawowych kompetencji innych ministrów zastosowanie mają przepisy art. 5 ust. 2 ustawy. 6. Priorytety, o których mowa w § 5, oraz działania, o których mowa w § 6 ust. 2 i 3, mogą być realizowane na odpowiadających Jednostkom Terytorialnym do Celów Statystycznych (NTS 3) obszarach wsparcia wskazanych w załączniku nr 2 do Programu wsparcia. Rozdział 3 Środki przeznaczone na finansowanie Programu wsparcia § 7. 1. Program wsparcia w zakresie działań wynikających z programów wojewódzkich, które mogą uzyskać wsparcie Rady Ministrów, jest finansowany ze środków publicznych. 2. Środki przewidziane na realizację Programu wsparcia w roku 2004 w zakresie, o którym mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa na rok 2004 jako limit wydatków na finansowanie zadań objętych Programem wsparcia w kwocie 1.397.400 tys. zł. 3. Środki, o których mowa w ust. 2, obejmują: 1) dotacje w kwocie 777.000 tys. zł na wsparcie, wynikających z programów wojewódzkich, zadań wybranych do objęcia kontraktami wojewódzkimi, w tym inwestycji wieloletnich jednostek samorządu terytorialnego, przy czym do 5 % tej części dotacji można przeznaczyć na współfinansowanie zadań o charakterze nieinwestycyjnym; 2) szacunkowe środki z budżetu państwa w kwocie 425.400 tys. zł na współfinansowanie projektów realizowanych w ramach ZPORR z funduszy strukturalnych Wspólnoty Europejskiej, z uwzględnieniem projektów z priorytetu Pomoc Techniczna oraz kosztów operacyjnych wdrażania, oraz na współfinansowanie programów IW INTERREG III, z uwzględnieniem projektów z programu Pomoc Techniczna oraz kosztów operacyjnych wdrażania; 3) środki w wysokości 150.000 tys. zł określone w ustawie budżetowej na rok 2004, z przeznaczeniem na budowę metra w Warszawie; 4) środki w wysokości 30.000 tys. zł przeznaczone na przeciwdziałanie negatywnym skutkom restrukturyzacji w sektorze górnictwa na terenie województw: małopolskiego i śląskiego; 5) środki w wysokości 15.000 tys. zł przeznaczone na Fundusz Rozwoju Inwestycji Komunalnych. 4. W tabeli finansowej stanowiącej załącznik nr 3 do Programu wsparcia wprowadza się jako dodatkową, poza limitem środków określonych w art. 35 ustawy budżetowej na rok 2004, kwotę 200.000 tys. zł z rezerwy celowej cz. 83, poz. 71, przeznaczoną na dofinansowanie inwestycji w zakresie regionalnych pasażerskich przewozów kolejowych. 5. Podział środków, o których mowa w ust. 2 i 4, określa załącznik nr 3 do Programu wsparcia. § 8. 1. Środki przeznaczone na działania wynikające z programów wojewódzkich dzieli się w następujący sposób: 1) 80 % środków dzieli się pomiędzy wszystkie województwa proporcjonalnie do liczby mieszkańców; 2) 10 % środków dzieli się proporcjonalnie do liczby mieszkańców pomiędzy województwa, w których produkt krajowy brutto (PKB) na jednego mieszkańca jest niższy niż 80 % średniej krajowej PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca; 3) 10 % środków dzieli się proporcjonalnie do liczby mieszkańców w powiatach, w których stopa bezrobocia przekracza w każdym z ostatnich 3 lat 150 % średniej krajowej stopy bezrobocia. 2. Modelowe udziały poszczególnych województw, ustalone w sposób określony w ust. 1, wynoszą: WojewództwoUdział % dolnośląskie8,10 kujawsko-pomorskie5,14 lubelskie7,28 lubuskie2,99 łódzkie5,69 małopolskie6,71 mazowieckie10,87 opolskie2,78 podkarpackie6,96 podlaskie3,98 pomorskie5,78 śląskie10,14 świętokrzyskie4,82 warmińsko-mazurskie6,59 wielkopolskie7,10 zachodniopomorskie5,07 POLSKA100,00 3. Środki, o których mowa w § 7 ust. 4, dzieli się w równych częściach pomiędzy wszystkie województwa. § 9. 1. Wykorzystanie w okresie obowiązywania Programu wsparcia środków w ramach limitów dla poszczególnych województw powinno zapewniać kontynuację finansowania inwestycji wieloletnich jednostek samorządu terytorialnego. 2. Środki z budżetu państwa określone przez samorząd województwa w kontrakcie na finansowanie i współfinansowanie inwestycji wieloletnich jednostek samorządu terytorialnego nie mogą być przeznaczone na inne zadania ujęte w kontrakcie wojewódzkim. 3. Rezygnacja przez samorząd województwa z kontynuacji finansowania lub współfinansowania środkami z budżetu państwa inwestycji, o których mowa w ust. 1, jest równoznaczna z rozliczeniem finansowo-rzeczowym takiej inwestycji i wymaga złożenia przez stronę samorządową pisemnej deklaracji. § 10. Do podmiotów uprawnionych realizujących priorytety i działania Programu wsparcia i otrzymujących w tym celu dotacje zalicza się: 1) samorządy województw; 2) samorządy powiatów; 3) samorządy gmin; 4) regionalne i lokalne instytucje publiczne oraz działające nie dla zysku instytucje i organizacje pozarządowe i społeczne wspierające w ramach swej działalności statutowej rozwój społeczno-gospodarczy. § 11. Poziom dofinansowania środkami z budżetu państwa zadań kontraktu jest ustalany w toku negocjacji i może być zróżnicowany w zależności od typu i rodzaju zadania. Rozdział 4 Zakres wniosku zarządu województwa o wsparcie środkami z budżetu państwa działań zawartych w programach wojewódzkich § 12. 1. Zarząd województwa przedstawia ministrowi wniosek o wsparcie środkami z budżetu państwa realizacji programów wojewódzkich oraz określenie szacunkowej kwoty współfinansowania środkami budżetu państwa regionalnych programów operacyjnych. 2. Treść wniosku zarządu województwa określa art. 17 ust. 1 ustawy. Wniosek ten powinien ponadto zawierać: 1) informację o kontynuacji inwestycji wieloletnich jednostek samorządu terytorialnego z ich wykazem i harmonogramem wydatków; 2) informację o szacunkowej wielkości kwot, które zostaną w roku 2004 udostępnione województwu na współfinansowanie projektów wynikających z ZPORR oraz programów realizowanych w ramach Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III; 3) oświadczenie zarządu województwa, że środki, o których mowa w pkt 1, zostaną wykorzystane wyłącznie na finansowanie kontynuacji inwestycji wieloletnich, wraz z harmonogramem wydatków realizowanych na terenie województwa w roku budżetowym 2004; 4) oświadczenie zarządu województwa, że kwoty, o których mowa w pkt 2, zostaną wykorzystane wyłącznie na finansowanie projektów wynikających z ZPORR oraz realizowanych w ramach Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III. 3. Do przyznanych środków stosuje się przepisy ustawy o finansach publicznych oraz przepisy ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. § 13. 1. W ramach ZPORR współfinansowaniu środkami budżetu podlegają w szczególności projekty realizowane w ramach: 1) priorytetu 2 "Wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionach" - działania: 2.1. "Rozwój umiejętności powiązany z potrzebami regionalnego rynku pracy i możliwości kształcenia ustawicznego w regionie", 2.2. "Wyrównywanie szans edukacyjnych poprzez programy stypendialne", 2.3. "Reorientacja zawodowa osób odchodzących z rolnictwa", 2.4. "Reorientacja zawodowa osób zagrożonych procesami restrukturyzacyjnymi", 2.5. "Promocja przedsiębiorczości", 2.6. "Regionalne Strategie Innowacyjne i transfer wiedzy"; 2) priorytetu 3 "Rozwój lokalny" - działania: 3.1. "Obszary wiejskie", 3.2. "Obszary podlegające restrukturyzacji", 3.3. "Zdegradowane obszary miejskie, poprzemysłowe i powojskowe", 3.4. "Mikroprzedsiębiorstwa", 3.5. "Lokalna infrastruktura społeczna"; 3) priorytetu 4 "Pomoc techniczna" - działania: 4.1. "Wsparcie procesu wdrażania ZPORR - wydatki limitowane", 4.2. "Wsparcie procesu wdrażania ZPORR - wydatki nielimitowane", 4.3. "Działania informacyjne i promocyjne". 2. Uruchamianie środków, o których mowa w ust. 1, następuje na wniosek właściwego dysponenta części budżetowej po przyjęciu projektu do realizacji. § 14. 1. W ramach Inicjatywy Wspólnotowej INTERREG III współfinansowaniu środkami budżetu podlegają projekty realizowane w ramach komponentów: 1) III A - Fundusz Mikroprojektów, Pomoc Techniczna; 2) III B - wszystkie projekty; 3) III C - wszystkie projekty; 4) ESPON i INTERACT. 2. Uruchamianie środków, o których mowa w ust. 1, następuje na wniosek właściwego dysponenta części budżetowej po przyjęciu projektu do realizacji. § 15. 1. Środkami z budżetu państwa są dofinansowywane, w formie dotacji, działania wynikające z programów wojewódzkich, realizowane w ramach kontraktów wojewódzkich, na zasadach określonych w Programie wsparcia. 2. Kwotę wsparcia poszczególnych priorytetów realizowanych w danym województwie ustala się w wyniku negocjacji pomiędzy ministrem a zarządem województwa, w ramach limitu określonego dla danego województwa w załączniku nr 3 do Programu wsparcia (tabela finansowa, kolumna 3). 3. Po zawarciu kontraktu wojewódzkiego i dokonaniu wyboru zadań wojewoda informuje jednostki samorządu terytorialnego o ustalonych dla nich kwotach środków finansowych na realizację przyjętych przez nie zadań oraz o kwotach środków finansowych przekazywanych za ich pośrednictwem dla innych podmiotów uprawnionych. Informacje dla innych podmiotów uprawnionych o środkach finansowych na realizację przyjętych przez nie zadań przekazują odpowiednie jednostki samorządu terytorialnego. § 16. 1. W przypadku gdy kontrakt wojewódzki nie zostanie zawarty do dnia 30 czerwca roku budżetowego, limity środków ustalone dla województw minister dzieli pomiędzy województwa, które kontrakty podpisały, zgodnie z § 8 ust. 1 i 3, z wyłączeniem środków, których przeznaczenie określają umowy międzynarodowe. 2. Jeżeli kontrakt wojewódzki zostanie rozwiązany lub zmieniony, minister i zarząd województwa określą warunki wykorzystywania środków przyznanych województwu na podstawie art. 17 i 21 ustawy. 3. Środki, których w wyniku rozwiązania lub zmiany kontraktu wojewódzkiego samorząd województwa nie wykorzysta, wygasają, zgodnie z art. 93 ustawy o finansach publicznych, z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2a tej ustawy. Rozdział 5 Monitorowanie i kontrola realizacji Programu wsparcia § 17. 1. Tworzy się Komitet Monitorujący Program Wsparcia, zwany dalej "Komitetem", w celu zapewnienia sprawnego i efektywnego wdrażania Programu wsparcia. 2. Komitet jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia Programu wsparcia. 3. Przewodniczącym Komitetu jest minister lub jego przedstawiciel. 4. Obsługę prac Komitetu zapewnia minister. 5. W skład Komitetu wchodzi po jednym przedstawicielu ministrów właściwych do spraw: 1) administracji publicznej; 2) finansów publicznych; 3) gospodarki; 4) budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej; 5) łączności; 6) oświaty i wychowania; 7) pracy; 8) rolnictwa; 9) rozwoju regionalnego; 10) rozwoju wsi; 11) szkolnictwa wyższego; 12) środowiska; 13) transportu; 14) turystyki; 15) kultury fizycznej i sportu; 16) zdrowia oraz przedstawiciele: 17) Głównego Urzędu Statystycznego; 18) Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej; 19) samorządów województw; 20) wojewodów. 6. Przedstawicielami, o których mowa w ust. 5 pkt 19 i 20, są odpowiednio przewodniczący Konwentu Marszałków Województw oraz Konwentu Wojewodów. 7. Jeżeli zakres omawianych spraw tego wymaga, w obradach Komitetu, na pisemne zaproszenie przewodniczącego, mogą uczestniczyć z prawem głosu przedstawiciele innych ministrów właściwych oraz bez prawa głosu przedstawiciele innych instytucji. 8. Przedstawiciele Wspólnoty Europejskiej uczestniczą w pracach Komitetu na zasadzie obserwatora bez prawa głosu. 9. Posiedzenia Komitetu zwołuje przewodniczący przynajmniej cztery razy w roku. § 18. Do zadań Komitetu należy: 1) monitorowanie wdrażania oraz ocena efektywności i skuteczności realizacji działań podejmowanych w ramach Programu wsparcia i ich zgodności z celem oraz priorytetami programu; 2) zatwierdzanie, przed przedłożeniem Radzie Ministrów, informacji z wykonania Programu wsparcia, przygotowanej na podstawie sprawozdań sporządzonych przez wojewodów. § 19. 1. Wojewoda kontroluje prawidłowość wykorzystania środków oraz przestrzegania obowiązku ich zwrotu, w przypadkach określonych w ust. 2. 2. Jeżeli wojewoda w trakcie roku budżetowego, na skutek kontroli albo na podstawie informacji uzyskanych od innego organu kontrolującego, zarządu województwa lub podmiotu uprawnionego, stwierdzi nieprawidłowości polegające na wykorzystaniu przez podmiot uprawniony środków z budżetu państwa niezgodnie z ich przeznaczeniem, z treścią kontraktu wojewódzkiego lub w wysokości większej niż przewidziana w kontrakcie, informuje o tym niezwłocznie zarząd województwa i żąda natychmiastowego zwrotu całości lub części środków finansowych przekazanych temu podmiotowi uprawnionemu z budżetu państwa na realizację przyjętego przez niego zadania i nie przekazuje pozostałych rat dotacji. 3. Wojewoda przygotowuje sprawozdanie, o którym mowa w § 18 pkt 2, na podstawie danych opracowanych i przedłożonych przez zarząd województwa w formie sprawozdania rzeczowo-finansowego. § 20. Wojewoda niezwłocznie przekazuje ministrowi oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacje o kwotach środków finansowych z budżetu państwa, podlegających zwrotowi w roku budżetowym do budżetu państwa w przypadku, o którym mowa w § 19 ust. 2. Rozdział 6 Ocena efektywności i skuteczności realizacji Programu wsparcia § 21. 1. Efektywność i skuteczność wykorzystania środków finansowych pochodzących z budżetu państwa wydatkowanych na podstawie Programu wsparcia jest przedmiotem oceny po zakończeniu jego realizacji. 2. Ocena efektywności i skuteczności wykorzystania środków publicznych przeznaczonych na realizację Programu wsparcia, sporządzona w formie sprawozdania, uwzględnia: 1) kompleksowe oddziaływanie realizacji Programu wsparcia na osiąganie spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej z krajami i regionami Wspólnoty Europejskiej oraz osiąganie celów zdefiniowanych w strategii i Programie wsparcia; 2) skutki oddziaływania realizacji priorytetów określonych w Programie wsparcia i objętych kontraktami wojewódzkimi na sytuację społeczno-gospodarczą województw; 3) skutki oddziaływania na środowisko. § 22. 1. Zarządy województw opracowują ocenę w formie sprawozdania rzeczowo-finansowego, uwzględniającego elementy, o których mowa w § 21 ust. 2, i przekazują ją wojewodom do dnia 5 lutego roku następującego po roku budżetowym. 2. Sprawozdania, o których mowa w § 21 ust. 2, sporządzają wojewodowie i przekazują ministrowi, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku budżetowym. 3. Minister na podstawie sprawozdań sporządzonych przez wojewodów przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów informację o realizacji Programu wsparcia na rok 2004 w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku budżetowym. Załącznik Nr 1 do Programu wsparcia ZAKRES OBSZARÓW WYBORU ZADAŃ*) 010 ROLNICTWO I ŁOWIECTWO 01010 Infrastruktura wodociągowa i sanitacyjna wsi 150 PRZETWÓRSTWO PRZEMYSŁOWE 15011 Rozwój przedsiębiorczości 550 HOTELE I RESTAURACJE 55001 Schroniska turystyczne 55002 Kempingi, pola biwakowe 600 TRANSPORT I ŁĄCZNOŚĆ 60002 Infrastruktura kolejowa 60004 Lokalny transport zbiorowy 60013 Drogi publiczne wojewódzkie 60014 Drogi publiczne powiatowe 60015 Drogi publiczne w miastach na prawach powiatu 60016 Drogi publiczne gminne 630 TURYSTYKA 63003 Zadania w zakresie upowszechniania turystyki 720 INFORMATYKA 72002 Inne jednostki usług informatycznych 801 OŚWIATA I WYCHOWANIE 80101; 80102 Szkoły podstawowe (także specjalne) 80104; 80105 Przedszkola (także specjalne) 80110; 80111 Gimnazja (także specjalne) 80120; 80121 Licea ogólnokształcące (także specjalne) 80123; 80124 Licea profilowane (także specjalne) 80130; 80134 Szkoły zawodowe (także specjalne) 80132 Szkoły artystyczne 80140 Centra kształcenia ustawicznego i praktycznego oraz ośrodki dokształcania zawodowego 80141 Zakłady kształcenia nauczycieli 80147 Biblioteki pedagogiczne 803 SZKOLNICTWO WYŻSZE 80306 Działalność dydaktyczna 851 OCHRONA ZDROWIA 85111 Szpitale ogólne 85117 Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze 85141 Ratownictwo medyczne 85152 Zapobieganie i zwalczanie AIDS 85153 Zwalczanie narkomanii 85154 Przeciwdziałanie alkoholizmowi 852 POMOC SPOŁECZNA 85201 Placówki opiekuńczo-wychowawcze 85202 Domy pomocy społecznej 85203 Ośrodki wsparcia 85218 Ośrodki pomocy społecznej 85219 Powiatowe centra pomocy rodzinie 854 EDUKACYJNA OPIEKA WYCHOWAWCZA 85402; 85403 Specjalne ośrodki wychowawcze (także szkolno-wychowawcze) 85406 Poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne 85407 Placówki wychowania pozaszkolnego 85410 Internaty i bursy szkolne 85411 Domy wczasów dziecięcych 85417 Szkolne schroniska młodzieżowe 85420 Młodzieżowe ośrodki wychowawcze 85421 Młodzieżowe ośrodki socjoterapeutyczne 900 GOSPODARKA KOMUNALNA I OCHRONA ŚRODOWISKA 90001 Gospodarka ściekowa i ochrona wód 90002 Gospodarka odpadami 90004 Utrzymanie zieleni w miastach i gminach 90008 Ochrona różnorodności biologicznej i krajobrazu 921 KULTURA I OCHRONA DZIEDZICTWA NARODOWEGO 92105 Pozostałe zadania w zakresie kultury 92106 Teatry dramatyczne i lalkowe 92107 Teatry muzyczne, opery i operetki 92108 Filharmonie, orkiestry, chóry i kapele 92109 Domy i ośrodki kultury, świetlice, kluby 92114 Pozostałe instytucje kultury 92116 Biblioteki 92118 Muzea 92120 Ochrona i konserwacja zabytków 926 KULTURA FIZYCZNA I SPORT 92601 Obiekty sportowe 92605 Zadania z zakresu kultury fizycznej i sportu ________ *) Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634, Nr 137, poz. 1307 i Nr 229, poz. 2284 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 290). Załącznik Nr 2 do Programu wsparcia OBSZARY WSPARCIA - PODREGIONY (JEDNOSTKI TERYTORIALNE DO CELÓW STATYSTYCZNYCH - NTS 3), NA KTÓRYCH MOGĄ BYĆ REALIZOWANE PRIORYTETY I DZIAŁANIA OKREŚLONE W PROGRAMIE WSPARCIA NA ROK 2004 DOLNOŚLĄSKIE jeleniogórsko-wałbrzyski legnicki wrocławski m. Wrocław KUJAWSKO-POMORSKIE bydgoski toruńsko-włocławski LUBELSKIE bialskopodlaski chełmsko-zamojski lubelski LUBUSKIE gorzowski zielonogórski ŁÓDZKIE łódzki piotrkowsko-skierniewicki m. Łódź MAŁOPOLSKIE krakowsko-tarnowski nowosądecki m. Kraków MAZOWIECKIE ciechanowsko-płocki ostrołęcko-siedlecki warszawski radomski m. Warszawa OPOLSKIE opolski PODKARPACKIE rzeszowsko-tarnobrzeski krośnieńsko-przemyski PODLASKIE białostocko-suwalski łomżyński POMORSKIE słupski gdański Gdańsk-Gdynia-Sopot ŚLĄSKIE częstochowski bielsko-bialski centralny śląski rybnicko-jastrzębski ŚWIĘTOKRZYSKIE świętokrzyski WARMIŃSKO-MAZURSKIE elbląski olsztyński ełcki WIELKOPOLSKIE pilski poznański kaliski koniński m. Poznań ZACHODNIOPOMORSKIE szczeciński koszaliński Załącznik Nr 3 do Programu wsparcia PROGRAM WSPARCIA 2004 - TABELA FINANSOWA w tys. zł WyszczególnienieOgółemZadania własne i inwestycje wieloletnie jednostek samorządu terytorialnegoWspółfinansowanie ZPORR i INTERREG IIIInwestycje w środki trwałe w zakresie regionalnych pasażerskich przewozów kolejowych*** 12345 I. Województwa razem977.000 + 180.000 dolnośląskie79.13762.93716.20012.500 kujawsko-pomorskie50.21839.93810.28012.500 lubelskie71.12656.56614.56012.500 lubuskie29.21223.2325.98012.500 łódzkie55.59144.21111.38012.500 małopolskie65.557 + 20.000*52.137 + 20.000*13.42012.500 mazowieckie106.199 + 150.000**84.459 + 150.000**21.74012.500 opolskie27.16121.6015.56012.500 podkarpackie67.99954.07913.92012.500 podlaskie38.88530.9257.96012.500 pomorskie56.47144.91111.56012.500 śląskie99.068 + 10.000*78.788 + 10.000*20.28012.500 świętokrzyskie47.09137.4519.64012.500 warmińsko-mazurskie64.38451.20413.18012.500 wielkopolskie69.36755.16714.20012.500 zachodniopomorskie49.53439.39410.14012.500 II. Współfinansowanie ZPORR i INTERREG III (rezerwa)200.000--- III. Współfinansowanie pomocy technicznej i kosztów operacyjnych wdrażania ZPORR i INTERREG III25.400--- IV. Fundusz Rozwoju Inwestycji Komunalnych15.000--- KRAJ1.397.400777.000 + 180.000200.000200.000 * Środki na przeciwdziałanie negatywnym skutkom restrukturyzacji w sektorze górnictwa. ** Środki na budowę metra w Warszawie (rezerwa celowa cz. 83, poz. 11). *** Środki przeznaczone na współfinansowanie regionalnych pasażerskich przewozów kolejowych (rezerwa celowa cz. 83, poz. 71). 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921, z 2003 r. Nr 84, poz. 774 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie podmiotów, w których jest wykonywana kara ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna (Dz. U. Nr 56, poz. 544) Na podstawie art. 58 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie reguluje tryb wyznaczania przez właściwy organ samorządu terytorialnego podmiotów, w których wykonywana jest kara ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna, obowiązki tych podmiotów oraz wskazanych za ich zgodą przez sąd innych zakładów pracy, placówek służby zdrowia lub opieki społecznej, instytucji i organizacji niosących pomoc charytatywną, względnie reprezentujących społeczność lokalną, w zakresie wykonywania tej kary i pracy, ubezpieczenia skazanych, a także szczegółowe zasady gospodarowania środkami uzyskanymi z wykonywania tej kary i pracy, jak również szczegółowe zasady wynagradzania wyznaczonych pracowników odpowiedzialnych za organizowanie pracy skazanych i jej przebieg. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "podmiocie", należy przez to rozumieć podmiot wyznaczony przez właściwy organ samorządu terytorialnego będący dla niego organem założycielskim, obowiązany do przyjęcia skazanych w celu wykonania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne oraz pracy społecznie użytecznej orzeczonej w zamian nieściągalnej grzywny, zwanej dalej "pracą". § 2. 1. Prezes sądu rejonowego sporządza corocznie, nie później niż do dnia 31 stycznia, opinię dotyczącą potrzeb sądu rejonowego w zakresie wykonywania pracy przez skazanych oraz przesyła ją niezwłocznie właściwemu organowi samorządu terytorialnego. 2. Opinia, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności przewidywaną liczbę skazanych zobowiązanych do wykonywania pracy, niezbędną liczbę godzin w przeliczeniu na jednego skazanego oraz w miarę potrzeby rodzaj pracy, na dany rok kalendarzowy. § 3. 1. Właściwy organ samorządu terytorialnego wyznacza podmioty, uwzględniając opinię, o której mowa w § 2. Informację o podmiotach właściwy organ samorządu terytorialnego przekazuje prezesowi sądu rejonowego w terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii. 2. Właściwy organ samorządu terytorialnego prowadzi wykaz podmiotów zawierający w szczególności: 1) nazwę i adres podmiotu; 2) rodzaj pracy; 3) liczbę skazanych, którzy mogliby wykonywać pracę; 4) liczbę godzin pracy w przeliczeniu na jednego skazanego; 5) dane pracownika odpowiedzialnego za organizowanie i kontrolowanie pracy oraz jej przebieg. 3. Podmioty informują właściwy organ samorządu terytorialnego o każdej zmianie danych zamieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 2, nie rzadziej niż co 3 miesiące. 4. Informację o zmianie danych zawartych w wykazie, o którym mowa w ust. 2, właściwy organ samorządu terytorialnego przesyła prezesowi sądu rejonowego w terminie 14 dni od dnia jej uzyskania. § 4. 1. Podmiot jest obowiązany przyjąć skazanego skierowanego przez sąd w celu wykonywania pracy, pouczyć go o obowiązku sumiennej pracy oraz konieczności przestrzegania ustalonego w miejscu pracy porządku i dyscypliny. 2. Przy przydziale pracy uwzględnia się wiek skazanego, stan jego zdrowia oraz w miarę możliwości posiadane kwalifikacje. 3. Podmiot jest obowiązany: 1) poddać skazanego badaniu lekarskiemu, na zasadach dotyczących pracowników, w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na określonym stanowisku; 2) zapoznać skazanego z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy; 3) zapewnić skazanemu bezpieczne i higieniczne warunki pracy, środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, przewidziane na danym stanowisku pracy. 4. Nie wolno kierować: 1) skazanych, którzy w chwili podejmowania pracy nie będą mieli ukończonych 18 lat - do prac wzbronionych młodocianym; 2) kobiet - do prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla ich zdrowia. Wykaz prac wzbronionych młodocianym oraz wykaz prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet określają przepisy wydane na podstawie odpowiednio art. 204 § 3 i art. 176 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)). 5. Do skazanych wykonujących prace, przy których wykonywaniu istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, stosuje się przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach. § 5. W związku z wykonywaniem pracy podmiot jest obowiązany ubezpieczyć skazanego od następstw nieszczęśliwych wypadków oraz od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wyrządzenia osobie trzeciej szkody przy wykonywaniu pracy. § 6. 1. Podmiot przydziela skazanemu pracę w wymiarze godzin określonym w orzeczeniu i dokonuje podziału godzin pracy na tygodnie i dni w sposób odpowiadający organizacji pracy przez niego wykonywanej. Przy ustaleniu godzin pracy, w miarę możliwości, uwzględnia się prośbę skazanego. 2. W uzasadnionych przypadkach podmiot może wyznaczyć skazanemu indywidualną normę pracy odpowiadającą liczbie godzin, które mogą być przepracowane w danym dniu. 3. Czas pracy skazanego, który nie pozostaje w stosunku pracy, nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Na wniosek skazanego czas ten może być przedłużony do 12 godzin. 4. Skazanemu pozostającemu w stosunku pracy przydziela się pracę, którą może on wykonywać w czasie niewykonywania zatrudnienia. Łączny czas pracy skazanego nie może przekraczać 8 godzin na dobę. Na wniosek skazanego czas ten może być przedłużony do 12 godzin. 5. Czas pracy skazanych: 1) skierowanych do pracy na stanowiskach, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 2) kobiet w ciąży, 3) którzy nie ukończyli 18 lat - nie może przekroczyć 8 godzin na dobę lub niższego wymiaru godzin przewidzianego w przepisach odrębnych. § 7. Podmiot kieruje skazanych do pracy w zorganizowanych grupach liczących do 10 osób. § 8. Podmiot wskazuje sądowemu kuratorowi zawodowemu pracownika odpowiedzialnego za organizowanie i kontrolowanie pracy skazanych oraz przebiegu tej pracy, zwanego dalej "wyznaczonym pracownikiem". § 9. 1. Podmiot ustala harmonogram pracy skazanych, określający czas, miejsce i rodzaj pracy na okres co najmniej jednego miesiąca. Odpis harmonogramu przekazuje się sądowemu kuratorowi zawodowemu. 2. Podmiot przekazuje sądowemu kuratorowi zawodowemu, w terminach przez niego wyznaczonych, informacje o liczbie godzin przepracowanych przez skazanego, rodzaju wykonywanej przez niego pracy i jej efektywności. 3. Podmiot jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sądowego kuratora zawodowego o przeszkodzie uniemożliwiającej wykonywanie pracy. § 10. Podmiot jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sądowego kuratora zawodowego o następujących okolicznościach dotyczących pracy skazanego: 1) dniu rozpoczęcia i zakończenia pracy; 2) niezgłoszeniu się do pracy; 3) niepodjęciu przydzielonej pracy; 4) opuszczeniu pracy bez usprawiedliwienia; 5) każdym przypadku niesumiennego wykonywania pracy oraz uporczywego nieprzestrzegania ustalonego porządku i dyscypliny pracy. § 11. 1. Podmiot jest obowiązany prowadzić ewidencję prac wykonywanych przez skazanych oraz ustalać wysokość kwot odpowiadających wynagrodzeniu należnemu za takie prace, gdyby były one wykonywane w ramach stosunku pracy. 2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, pokrywa się wszystkie wydatki związane z organizowaniem pracy wykonywanej przez skazanych, a zwłaszcza koszty niezbędnych badań lekarskich, środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego oraz ubezpieczenia skazanych od następstw nieszczęśliwych wypadków i od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wyrządzenia osobie trzeciej szkody przy wykonywaniu pracy, a także zryczałtowanego wynagrodzenia wyznaczonych pracowników, łącznie ze składkami na ich ubezpieczenia społeczne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jak również nagród wypłacanych za wyróżniające wykonywanie obowiązków w zakresie kontroli pracy skazanych. § 12. 1. Wysokość wynagrodzenia wyznaczonych pracowników jest uzależniona od liczby skazanych pozostających pod ich dozorem. 2. Wyznaczony pracownik może kontrolować pracę najwyżej 10 skazanych. 3. Wyznaczony pracownik otrzymuje zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne w wysokości: 1) 5% swojego wynagrodzenia zasadniczego przy dozorowaniu 1-3 skazanych; 2) 10% - przy dozorowaniu 4-6 skazanych; 3) 20% - przy dozorowaniu 7-10 skazanych. § 13. 1. Przepisy § 4-12 stosuje się odpowiednio do innych zakładów pracy, placówek służby zdrowia lub opieki społecznej i instytucji albo organizacji niosących pomoc charytatywną, względnie reprezentujących społeczność lokalną, wskazanych przez sąd za ich zgodą wyrażoną na piśmie. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą zgłaszać prezesowi sądu rejonowego właściwego ze względu na ich siedzibę gotowość przyjęcia skazanych skierowanych przez sąd w celu wykonywania pracy, określając liczbę skazanych mogących ją wykonywać i przewidywaną liczbę godzin pracy w przeliczeniu na jednego skazanego, a także rodzaj pracy. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 sierpnia 1998 r. w sprawie wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana kara ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna orzeczona w zamian nieściągalnej grzywny, szczegółowych obowiązków tych zakładów w zakresie zatrudniania skazanych i zasad gospodarowania uzyskanymi z tego tytułu środkami oraz przysługujących ulg zakładom (Dz. U. Nr 113, poz. 720), utrzymanym w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne kontrolne i sortujące 2) (Dz. U. Nr 56, poz. 549) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga: a) waga automatyczna kontrolna - przyrząd pomiarowy, nieposiadający zespołów elektronicznych, służący do określania, bez udziału operatora, masy ładunków, która zmienia się wokół nominalnego punktu nastawy, i rozdzielania tych ładunków na grupy, na podstawie różnicy pomiędzy masą ładunku a wartością nominalnego punktu nastawy, b) waga automatyczna sortująca - przyrząd pomiarowy, nieposiadający zespołów elektronicznych, służący do określenia, bez udziału operatora, masy ładunków, których wartość nominalna nie jest określona, i rozdzielania ładunków o różnych masach na grupy o określonych przedziałach masy; 2) wzorcowy ładunek próbny - ładunek stosowany do określenia standardowej strefy niezdecydowania (Us) podczas kontroli metrologicznej wagi; 3) nominalny punkt nastawy - wartość wyrażoną w jednostkach miary masy, nastawioną przez operatora przy użyciu urządzenia nastawczego, w celu ustalenia granicy pomiędzy sąsiadującymi grupami; 4) rzeczywisty punkt nastawy - wartość nominalnego punktu nastawy powiększoną o wartość błędu nastawy, przy której waga może z takim samym prawdopodobieństwem zakwalifikować dany ładunek do jednej z dwóch grup, wyrażoną w jednostkach miary masy; 5) obciążenie minimalne - wartość masy ładunku, poniżej której waga może nie dokonać prawidłowej identyfikacji lub kwalifikacji ładunku do podgrupy, do której dany ładunek należy; 6) obciążenie maksymalne - największą dopuszczalną wartość masy ładunku; 7) standardowa strefa niezdecydowania (Us) - ustalony zakres wagi, wyrażony w jednostkach miary masy, w którym waga, przy danej prędkości działania, może zakwalifikować z takim samym prawdopodobieństwem wzorcowy ładunek próbny do jednej z dwóch grup; 8) nominalna strefa niezdecydowania (Un) - ustalony zakres wagi, wyrażony w jednostkach miary masy, w którym waga, przy danej prędkości działania, może zakwalifikować z takim samym prawdopodobieństwem dany ładunek do jednej z dwóch grup; 9) rzeczywista strefa niezdecydowania (Ua) - zakres wagi wyrażony w jednostkach miary masy, ustalony podczas kontroli metrologicznej, w którym waga, przy danej prędkości działania, może zakwalifikować z takim samym prawdopodobieństwem wzorcowy ładunek próbny oraz dany ładunek do jednej z dwóch grup; 10) czas odpowiedzi - czas pomiędzy momentem, w którym ładunek znajduje się w całości na nośni ładunku, a momentem, w którym wskazanie zespołu wagowego zaczyna się mieścić w standardowej strefie niezdecydowania; 11) wydajność wagi - liczbę ładunków zważonych i rozdzielonych przez wagę w jednostce czasu. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne dotyczące konstrukcji i wykonania wag § 2. 1. W skład wagi wchodzą w szczególności: 1) zespół wagowy, informujący o masie ładunków; 2) urządzenie wyzwalające, dające polecenie podania informacji przez zespół wagowy; 3) urządzenie przetwarzające, które przetwarza informację przekazaną przez zespół wagowy na sygnał dający polecenie zakwalifikowania ładunku do danej grupy; 4) urządzenie wskazujące, które podaje co najmniej jedną z następujących informacji: a) masę ładunku, b) różnicę między wartością masy ładunku a wartością odniesienia, c) grupę, do której należy ładunek; 5) przenośnik ładunku, przeznaczony do przesuwania ładunków na nośnię ładunku i ich zdejmowania; 6) urządzenie do nastawiania wartości masy; 7) urządzenie do regulacji położenia równowagi; 8) licznik, służący do wskazywania liczby ładunków, które przeszły przez pomost, albo liczby ładunków w każdej z grup; 9) tłumik drgań, służący do korygowania efektów dynamicznych, powodowanych automatycznym działaniem wagi, mających wpływ na dokładność ważenia. 2. W skład wagi automatycznej kontrolnej powinno wchodzić urządzenie korekcyjne, które w zależności od wyników ważenia automatycznie koryguje nastawę urządzenia formującego ładunki przechodzące przez wagę. 3. Waga powinna być wyposażona w urządzenie sortujące, które może nie stanowić jej elementu składowego, pozwalające na automatyczne rozdzielenie ładunków na odrębne grupy. § 3. Jeżeli przenośnik ładunku jest wyposażony w pasy, taśmy albo łańcuchy z regulowanym naciągiem, który może wpływać na działanie zespołu wagowego, to urządzenie regulacyjne powinno być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. § 4. W skład zespołu wagowego wchodzą w szczególności: 1) nośnia ładunku - przeznaczona do przyjmowania ładunku; 2) urządzenie równoważące. § 5. Do wartości działki elementarnej i działki legalizacyjnej urządzenia wskazującego z podziałką wyrażoną w jednostkach miary masy stosuje się § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne (Dz. U. Nr 183, poz. 1791). § 6. Urządzenie do nastawiania wartości masy, w zależności od sposobu działania wagi, powinno umożliwiać regulację w granicach jednej czwartej wartości nominalnej strefy niezdecydowania Un, przy wadze obciążonej albo nieobciążonej. § 7. 1. Tłumiki drgań powinny: 1) sygnalizować, że pracują w przewidzianej dla nich temperaturze otoczenia; 2) być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. 2. Jeżeli właściwości tłumika drgań są zależne od zmian temperatury otoczenia w takim stopniu, że mogą powodować przekroczenie błędów granicznych dopuszczalnych wagi, tłumik drgań powinien być wyposażony w automatyczne urządzenie kompensacyjne. § 8. 1. Wagi powinny być wypoziomowane. 2. Wagi przenośne powinny: 1) być wyposażone w urządzenie poziomujące i wskaźnik poziomu albo 2) spełniać charakterystyki metrologiczne przy pochyleniu wagi do 5 % w kierunku wzdłużnym i poprzecznym. 3. Czułość zastosowanego w wadze wskaźnika poziomu powinna być taka, aby przy pochyleniu wagi o 0,5 % jego element ruchomy przemieszczał się co najmniej o 2 mm. § 9. W wadze powinny być stosowane odważniki o odpowiedniej klasie dokładności albo obciążniki specjalnie przeznaczone dla wagi, odróżniające się od odważników kształtem. § 10. Konstrukcja i wykonanie wagi powinny uniemożliwiać przypadkowe rozregulowanie powodujące wadliwe jej działanie. § 11. 1. Na wadze, w pobliżu lub na urządzeniu wskazującym, powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak identyfikacyjny producenta albo importera; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) obciążenie maksymalne, w postaci: "Max..."; 5) obciążenie minimalne, w postaci: "Min..."; 6) nominalna strefa niezdecydowania, w postaci: "Un = ..."; 7) maksymalna wydajność, w postaci: "... ładunków na minutę"; 8) czas odpowiedzi, w postaci: "t = ... s"; 9) wartość działki legalizacyjnej; 10) zakres temperatury pracy, w postaci: "... °C/.... °C"; 11) wartość napięcia zasilającego; 12) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. 2. Części wagi, które nie są bezpośrednio połączone z częścią główną, powinny być oznaczone w sposób wskazujący przynależność do danej wagi. Rozdział 3 Charakterystyka metrologiczna wag § 12. Zespół wagowy wyposażony w urządzenie wskazujące z podziałką wyrażoną w jednostkach miary masy powinien spełniać, przy sprawdzeniu statycznym, wymagania dotyczące błędów granicznych dopuszczalnych, określone w § 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne. § 13. 1. Maksymalna wartość standardowej strefy niezdecydowania nie powinna być większa niż: 1) 1 g - dla ładunków o masie nominalnej do 100 g; 2) 1 % - dla ładunków o masie nominalnej powyżej 100 g. 2. Wartość nominalnej strefy niezdecydowania nie powinna być mniejsza od wartości standardowej strefy niezdecydowania. § 14. Wartość rzeczywistej strefy niezdecydowania nie powinna przekraczać: 1) 0,8 Us - przy zatwierdzeniu typu; 2) 0,8 Un - przy legalizacji pierwotnej; 3) Un - przy legalizacji ponownej w użytkowaniu. § 15. Błąd nastawy, będący różnicą między nominalnym i rzeczywistym punktem nastawy, nie powinien przekraczać: 1) 0,5 Us - przy zatwierdzeniu typu; 2) 0,8 Un - przy legalizacji pierwotnej; 3) 0,5 Un - przy legalizacji ponownej w użytkowaniu. § 16. Zmiana rzeczywistego punktu nastawy: 1) w czasie ośmiu godzin działania wagi nie powinna przekraczać: a) 0,5 Us - przy zatwierdzeniu typu, b) 0,5 Un - przy legalizacji pierwotnej; 2) przy zmianie temperatury o 5 °C nie powinna przekraczać: a) 0,5 Us - przy zatwierdzeniu typu, b) 0,5 Un - przy legalizacji pierwotnej. § 17. Jeżeli ładunki mogą być umieszczane na wadze niecentrycznie, to przy zatwierdzeniu typu maksymalna różnica między wartościami masy wzorców niezbędnych dla osiągnięcia położenia równowagi, dla ładunku równego obciążeniu minimalnemu wagi, nie powinna przekraczać 0,5 Us, bez względu na umiejscowienie ładunku na nośni ładunku. § 18. 1. Wagi powinny spełniać wymagania dotyczące błędów granicznych dopuszczalnych oraz wymagania, o których mowa w § 14-17, w następujących warunkach odniesienia: 1) w stałej temperaturze w zakresie co najmniej 25 °C, 2) w zakresie temperatury, innym niż określony w pkt 1, nie mniejszym niż 10 °C, dla wag przeznaczonych do stosowania w warunkach kontrolowanej temperatury, 3) przy zmianach: a) napięcia w zakresie od -15 % do +10 % jego wartości nominalnej, b) częstotliwości w zakresie od -2 % do 2 % jej wartości nominalnej - dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej. 2. Temperaturę uważa się za stałą, jeżeli: 1) różnica między skrajnymi temperaturami w czasie sprawdzania wagi nie przekracza 5 °C; 2) zmiana temperatury w czasie pięciu minut nie przekracza 1 °C. § 19. Masa ważonych ładunków powinna znajdować się w przedziale między obciążeniem minimalnym i obciążeniem maksymalnym wagi, przy czym obciążenie minimalne wagi nie powinno być mniejsze niż: 1) 25 Un - dla Un ≤ 200 mg; 2) 50 Un - dla 200 mg < Un ≤ 500 mg; 3) 100 Un - dla Un > 500 mg. § 20. Czas ważenia, będący czasem pomiędzy momentem, w którym ładunek znajduje się w całości na nośni ładunku, a momentem, w którym podawana jest informacja o wartości jego masy, powinien być: 1) dłuższy lub równy czasowi odpowiedzi; 2) krótszy lub równy czasowi, w trakcie którego ładunek znajduje się w całości na nośni ładunku. § 21. Dla każdej wydajności ważenia mniejszej lub równej maksymalnej wydajności błąd nastawy i wartość rzeczywistej strefy niezdecydowania powinny być mniejsze lub równe wartościom, o których mowa w § 14-17. Rozdział 4 Przepis końcowy § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 78/1031/EWG z dnia 5 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego automatycznych wag kontrolnych i sortujących, opublikowanej w Dz. Urz. WE nr L 364 z dnia 27 grudnia 1978 r. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie zwrotu kosztów przejazdu osób wezwanych do stawiennictwa przez organ emerytalny (Dz. U. Nr 56, poz. 551) Na podstawie art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają warunki i tryb zwrotu kosztów przejazdu osób zgłaszających wnioski o świadczenia z tytułu zaopatrzenia emerytalnego, uprawnionych do świadczeń albo składających zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń, wezwanych do stawiennictwa przez organ emerytalny, rodzaje środków transportu, rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy ich wypłaty. § 2. Organ emerytalny zwraca koszty przejazdu publicznymi środkami transportu zbiorowego trasą o bezpośrednim połączeniu, a w przypadku braku takiego połączenia - najkrótszą trasą. § 3. 1. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje: 1) cenę biletu kolejowego drugiej klasy pociągu osobowego z miejsca zamieszkania osoby wezwanej do siedziby organu emerytalnego i z powrotem, a jeżeli nie ma połączenia kolejowego - cenę biletu w autobusowej komunikacji zwykłej; 2) cenę biletu na przejazd publicznymi środkami komunikacji miejskiej. 2. W przypadku gdy pomiędzy miejscem zamieszkania osoby wezwanej a siedzibą organu emerytalnego nie ma osobowej komunikacji kolejowej lub autobusowej komunikacji zwykłej, wysokość zwrotu kosztów przejazdu ustala się według ceny biletu najtańszego dostępnego środka komunikacji publicznego transportu zbiorowego. 3. Zwrot kosztów przejazdu następuje z uwzględnieniem posiadanych uprawnień do ulgowych przejazdów publicznym transportem zbiorowym. § 4. 1. Zwrot kosztów przejazdu następuje, na pisemny wniosek osoby wezwanej, na podstawie biletów. 2. W przypadku nieprzedłożenia biletów zwrot kosztów przejazdu następuje w wysokości wynikającej z taryf przewozowych. Przepisy § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 5. 1. Koszty przejazdu zwraca się w terminie 14 dni od dnia przedstawienia przez osobę wezwaną dokumentów, o których mowa w § 4. 2. Zwrot kosztów przejazdu jest dokonywany zgodnie z wyborem osoby wezwanej w kasie organu emerytalnego lub za pośrednictwem jednostek organizacyjnych państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" albo na wskazany przez wezwanego rachunek bankowy. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 14) Na podstawie art. 34 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych, określają tabele wymagań stanowiące załącznik do rozporządzenia. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o stanowiskach służbowych oraz o grupach zaszeregowania tych stanowisk, należy przez to rozumieć stanowiska służbowe i grupy zaszeregowania stanowisk służbowych, o których mowa w przepisach w sprawie zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego. § 2. 1. Warunkiem mianowania lub powołania policjanta na stanowisko służbowe komendanta Policji lub jego zastępcy, dowódcy oddziału lub jego zastępcy, a także na stanowisko kierownika komórki organizacyjnej lub jego zastępcy, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "18" do "12", jest posiadanie przez niego wykształcenia wyższego z tytułem zawodowym magistra lub innym równorzędnym. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komendant Główny Policji może wyrazić zgodę na mianowanie lub powołanie policjanta na stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 1, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "14" do "12", jeżeli posiada on wykształcenie wyższe z tytułem zawodowym inżyniera lub licencjata, przy spełnieniu pozostałych wymagań w zakresie kwalifikacji zawodowych i stażu służby. 3. Policjant, o którym mowa w ust. 2, posiadający wykształcenie wyższe z tytułem zawodowym licencjata, który został powołany na stanowisko służbowe komendanta Policji, zaszeregowane do "14" grupy uposażenia zasadniczego, jest obowiązany uzupełnić wykształcenie i uzyskać tytuł zawodowy magistra (równorzędny) w terminie 4 lat od dnia powołania na stanowisko. § 3. 1. Policjant uzyskuje kwalifikacje zawodowe wyższe: 1) ogólne - po ukończeniu Wyższej Szkoły Policji; 2) w specjalności kryminalnej, prewencyjnej lub służby wspomagającej - po ukończeniu szkolenia zawodowego dla absolwentów szkół wyższych w odpowiedniej specjalności. 2. Ukończenie szkolenia oficerskiego bez specjalności, złożenie egzaminu oficerskiego bez specjalności oraz ukończenie szkolenia oficerskiego dla absolwentów wydziału prawa uważa się za równoznaczne z uzyskaniem kwalifikacji zawodowych wyższych ogólnych. 3. Za równoznaczne z uzyskaniem kwalifikacji zawodowych wyższych w jednej ze specjalności wymienionych w ust. 1 pkt 2 uważa się: 1) ukończenie szkolenia oficerskiego w odpowiedniej specjalności albo 2) ukończenie szkolenia wyższego zawodowego dla absolwentów wyższych uczelni w odpowiedniej specjalności, albo 3) złożenie egzaminu oficerskiego w odpowiedniej specjalności. 4. Ukończenie szkolenia oficerskiego dla ekspertów kryminalistyki uważa się za równoznaczne z uzyskaniem kwalifikacji zawodowych wyższych w specjalności kryminalnej, a szkolenia oficerskiego dla psychologów za równoznaczne z uzyskaniem kwalifikacji zawodowych wyższych w specjalności służby wspomagającej. § 4. 1. Na stanowisko służbowe, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "18" do "8", mianuje lub powołuje się policjanta posiadającego kwalifikacje zawodowe wyższe ogólne, jeżeli w tabelach wymagań, o których mowa w § 1, nie określono inaczej. 2. Na stanowisko służbowe komendanta Policji powołuje się policjanta posiadającego kwalifikacje zawodowe wyższe w specjalności kryminalnej lub prewencyjnej. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na stanowisko służbowe komendanta Policji można powołać policjanta posiadającego kwalifikacje zawodowe wyższe w specjalności służby wspomagającej i staż służby dłuższy o 2 lata od wymaganego do objęcia tego stanowiska. 4. Warunkiem powołania na stanowisko służbowe zastępcy komendanta Policji lub mianowania policjanta na stanowisko zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "16" do "8" jest posiadanie przez niego kwalifikacji zawodowych wyższych w specjalności zgodnej z rodzajem służby, w której występuje stanowisko 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach na stanowisko służbowe kierownika komórki organizacyjnej lub jego zastępcy, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "16" do "8", można mianować policjanta posiadającego kwalifikacje zawodowe wyższe w specjalności innej niż rodzaj służby, w której występuje stanowisko, i staż służby dłuższy o 1 rok od wymaganego do objęcia tego stanowiska. Przepis stosuje się odpowiednio do powołania policjanta na stanowisko zastępcy komendanta Policji. § 5. 1. Kwalifikacje zawodowe specjalistyczne w określonej specjalności policjant uzyskuje po ukończeniu szkolenia zawodowego specjalistycznego określonego w przepisach w sprawie warunków odbywania szkoleń zawodowych w Policji. 2. Za równoznaczne z uzyskaniem kwalifikacji zawodowych specjalistycznych w określonej specjalności uważa się: 1) ukończenie w tej samej specjalności szkolenia zawodowego, wymaganego do mianowania na stopień aspiranta lub podoficera Policji, z wyłączeniem szkolenia zawodowego dla policjantów ogniw patrolowo-interwencyjnych i oddziałów prewencji Policji wymaganego do mianowania na stopień podoficera Policji albo 2) złożenie w tej samej specjalności egzaminu aspiranckiego lub podoficerskiego, zastępującego szkolenie zawodowe, z wyłączeniem egzaminu podoficerskiego dla policjantów ogniw patrolowo-interwencyjnych i oddziałów prewencji Policji. § 6. 1. Warunkiem mianowania policjanta na stanowisko służbowe, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "7" do "5", jest posiadanie przez niego kwalifikacji zawodowych specjalistycznych w specjalności potrzebnej na stanowisku służbowym w danym rodzaju służby. 2. W przypadku gdy czynności wykonywane na stanowisku służbowym obejmują zadania kilku rodzajów służb lub gdy, z uwagi na zakres tych czynności, żadna ze specjalności szkolenia zawodowego specjalistycznego nie pozwala na uzyskanie kwalifikacji zawodowych potrzebnych na stanowisku, przełożony uprawniony do mianowania policjanta określa specjalność, w jakiej ma on odbyć szkolenie. § 7. Mianowanie policjanta na inne stanowisko służbowe, zaszeregowane również do grupy uposażenia zasadniczego od "7" do "5", gdy są wymagane na nim kwalifikacje zawodowe specjalistyczne w innej specjalności, może nastąpić po uzyskaniu kwalifikacji zawodowych potrzebnych na tym stanowisku. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Kwalifikacje zawodowe podstawowe policjant służby kryminalnej, śledczej oraz prewencyjnej uzyskuje po ukończeniu części profilowanej szkolenia zawodowego podstawowego, a policjant służby wspomagającej po ukończeniu części ogólnopolicyjnej tego szkolenia. 2. O rodzaju kwalifikacji zawodowych posiadanych przez policjanta służby kryminalnej, śledczej oraz prewencyjnej decyduje profil ukończonego szkolenia. 3. Za równoznaczne z ukończeniem szkolenia zawodowego podstawowego o profilu prewencyjnym uważa się: 1) ukończenie szkolenia zawodowego dla policjantów ogniw patrolowo-interwencyjnych i oddziałów prewencji Policji wymaganego do mianowania na stopień podoficera Policji albo 2) złożenie egzaminu podoficerskiego dla policjantów ogniw patrolowo-interwencyjnych i oddziałów prewencji Policji. 4. Ukończenie szkolenia zawodowego podstawowego bez wyodrębnionego profilu uważa się za równoznaczne z ukończeniem części ogólnopolicyjnej tego szkolenia. § 9. 1. Warunkiem mianowania policjanta na stanowisko służbowe występujące w służbie kryminalnej, śledczej oraz prewencyjnej, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "4" do "2", jest posiadanie przez niego kwalifikacji zawodowych podstawowych o profilu potrzebnym na stanowisku służbowym w danym rodzaju służby, a na stanowisko występujące w służbie wspomagającej - kwalifikacji zawodowych podstawowych bez profilu. 2. W przypadku gdy czynności wykonywane na stanowisku służbowym obejmują zadania kilku rodzajów służb lub gdy, z uwagi na zakres tych czynności, żaden z profili szkolenia zawodowego podstawowego nie pozwala na uzyskanie kwalifikacji zawodowych potrzebnych na stanowisku, przełożony uprawniony do mianowania policjanta określa profil, w jakim ma on odbyć szkolenie. § 10. 1. Mianowanie policjanta posiadającego kwalifikacje zawodowe podstawowe o określonym profilu na inne stanowisko służbowe, zaszeregowane również do grupy uposażenia zasadniczego od "4" do "2", gdy są wymagane na nim kwalifikacje zawodowe podstawowe o innym profilu, może nastąpić po uzyskaniu kwalifikacji zawodowych potrzebnych na tym stanowisku. 2. Policjant posiadający kwalifikacje zawodowe podstawowe bez profilu może być mianowany na stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 1, po uzyskaniu kwalifikacji zawodowych potrzebnych na nowym stanowisku. 3. Policjant służby wspomagającej posiadający kwalifikacje zawodowe podstawowe bez profilu może być mianowany w tej służbie na inne stanowisko służbowe, jeżeli jest ono zaszeregowane również do grupy uposażenia zasadniczego od "4" do "2". 4. Do mianowania, o którym mowa w ust. 1 i 2, przepis § 9 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 11. 1. Do stażu służby wymaganego do zajmowania stanowisk służbowych określonych w załączniku do rozporządzenia nie wlicza się okresu służby kandydackiej, osiemnastu miesięcy studiów stacjonarnych w Wyższej Szkole Policji odbytych przez osobę, która egzamin wstępny zdała przed przyjęciem do służby w Policji, urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego, okresu zawieszenia w czynnościach służbowych oraz okresu oddelegowania do wykonywania zadań służbowych poza Policją na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji. 2. Do stażu służby wymaganego do zajmowania stanowisk służbowych określonych w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia, z wyjątkiem stanowiska komendanta komisariatu Policji i jego zastępcy, zalicza się pełnienie służby na stanowisku komendanta lub zastępcy komendanta w komendzie, komisariacie, Wyższej Szkole Policji lub szkole policyjnej. 3. Wymagany okres pełnienia służby na stanowisku komendanta lub zastępcy komendanta w komendzie, komisariacie, Wyższej Szkole Policji lub szkole policyjnej wynosi dla stanowiska: 1) Komendanta Głównego Policji i jego zastępców, komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji oraz komendanta szkoły policyjnej - 5 lat; 2) I zastępcy i zastępców komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji oraz zastępcy komendanta szkoły policyjnej - 3 lata; 3) komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji - 2 lata; 4) I zastępcy i zastępców komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji - 1 rok. 4. Pełnienie służby na stanowisku dyrektora lub zastępcy dyrektora biura, oddziału, inspektoratu, laboratorium, na stanowisku naczelnika lub zastępcy naczelnika zarządu, wydziału w Komendzie Głównej Policji, na stanowisku naczelnika lub zastępcy naczelnika wydziału, inspektoratu, laboratorium w komendzie wojewódzkiej (Stołecznej) Policji oraz na stanowisku dowódcy lub zastępcy dowódcy oddziału prewencji Policji jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu, o którym mowa w ust. 2. 5. W przypadku stażu służby wymaganego do zajmowania stanowiska komendanta lub zastępcy komendanta szkoły policyjnej oraz stanowiska komendanta lub zastępcy komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji pełnienie służby na stanowisku dyrektora instytutu, kierownika zakładu, kierownika studium oraz naczelnika wydziału w Wyższej Szkole Policji lub szkole policyjnej jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu, o którym mowa w ust. 2. 6. W przypadku stażu służby wymaganego do zajmowania stanowiska komendanta lub zastępcy komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji pełnienie służby na stanowisku kierownika ośrodka oraz kierownika komórki organizacyjnej lub jego zastępcy w komendzie powiatowej (miejskiej) i rejonowej Policji jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu, o którym mowa w ust. 2. § 12. 1. Policjant mianowany na stanowisko służbowe przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, który nie spełnia wymagań w nim określonych, zachowuje uprawnienia do zajmowania tego stanowiska. 2. Osoby przyjęte do służby w Policji i posiadające stopień wojskowy, które zostały mianowane na odpowiedni stopień policyjny bez uzależnienia tego mianowania od obowiązku odbycia przeszkolenia zawodowego, traktuje się jako posiadające kwalifikacje zawodowe stosowne do stanowiska zajmowanego w dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 grudnia 2003 r. (poz. 14) TABELE WYMAGAŃ W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA, KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH I STAŻU SŁUŻBY, JAKIM POWINNI ODPOWIADAĆ POLICJANCI NA STANOWISKACH KOMENDANTÓW POLICJI I INNYCH STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH Tabela 1 Wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i ich zastępców Lp.StanowiskoWykształcenieKwalifikacje zawodoweStaż służby w latach 12345 1Komendant Główny Policjiwyższe1wyższe7 2Zastępca Komendanta Głównego Policjiwyższe1wyższe7 3Komendant wojewódzki (Stołeczny) Policjiwyższe1wyższe7 4Komendant2według odrębnych przepisówwyższe7 5I zastępca i zastępca komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policjiwyższe1wyższe7 6Komendant3wyższe1wyższe7 7Zastępca komendanta2według odrębnych przepisówwyższe7 8Zastępca komendanta3wyższe1wyższe7 9Komendant powiatowy (miejski) i rejonowy Policjiwyższe1wyższe6 10I zastępca i zastępca komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policjiwyższe1wyższe5 11Komendant komisariatu (komisariatu specjalistycznego) Policjiwyższe1wyższe4 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 wyższespecjalistyczne6 średniespecjalistyczne7 12Zastępca komendanta komisariatu (komisariatu specjalistycznego) Policjiwyższe1wyższe4 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 wyższespecjalistyczne6 średniespecjalistyczne7 ______ 1 z tytułem zawodowym magistra (równorzędnym), 2 w Wyższej Szkole Policji, 3 w szkole policyjnej. Tabela 2 Wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na innych stanowiskach służbowych Lp. Stanowisko WykształcenieKwalifikacje zawodoweStaż służby w latach 12345 1Dyrektor biura, inspektoratu, laboratorium, oddziału oraz Dyrektor Centralnego Biura Śledczegowyższe1wyższe7 2Zastępca dyrektora biura, inspektoratu, laboratorium, oddziałuwyższe1wyższe7 3Rzecznik prasowy2wyższe1wyższe7 4Główny księgowy budżetu2według odrębnych przepisówwyższe7(4)3 5Dyrektor instytutuwedług odrębnych przepisówwyższe7 6Profesor zwyczajny i nadzwyczajnywedług odrębnych przepisówwyższe- 7Naczelnik zarząduwyższe1wyższe6 8Dowódca oddziałuwyższe1wyższe7 9Zastępca dyrektora instytutuwedług odrębnych przepisówwyższe6 10Kierownik zakładu4według odrębnych przepisówwyższe5 11Kierownik zakładuwyższe1wyższe6 12Naczelnik wydziału - radca prawnywedług odrębnych przepisówwyższe5 13Naczelnik wydziału, inspektoratu, laboratoriumwyższe1wyższe5 14Dowódca samodzielnego pododdziału antyterrorystycznegowyższe1wyższe6 15Główny księgowy - naczelnik wydziałuwedług odrębnych przepisówwyższe5(3)3 16Radcawyższe1wyższe6 17Radca prawnywedług odrębnych przepisówwyższe- 18Redaktor naczelnywyższe1wyższe5 19Kierownik ośrodkawyższe1wyższe4 20Zastępca dowódcy oddziałuwyższe1wyższe6 21Zastępca naczelnika wydziału, inspektoratu, laboratoriumwyższe1wyższe4 22Zastępca głównego księgowego - naczelnika wydziałuwedług odrębnych przepisówwyższe4(2)3 23Zastępca dowódcy samodzielnego pododdziału antyterrorystycznegowyższe1wyższe5 24Zastępca redaktora naczelnegowyższe1wyższe4 25Dowódca samodzielnego pododdziałuwyższe1wyższe6 26Dyrektor bibliotekiwedług odrębnych przepisówwyższe5 27Kierownik bibliotekiwyższewyższe5 28Kierownik studium4według odrębnych przepisówwyższe5 29Kierownik studiumwyższe1wyższe5 30Adiunktwedług odrębnych przepisówwyższe- 31Zastępca kierownika zakładu4według odrębnych przepisówwyższe4 32Zastępca kierownika zakładuwyższe1wyższe5 33Zastępca kierownika ośrodkawyższe1wyższe5 34Rzecznik prasowywyższe1wyższe5 35Ekspertwyższewyższe- wyższe1specjalistyczne3 średnie5specjalistyczne- 36Starszy wykładowcawedług odrębnych przepisówwyższe7 37Wykładowca4według odrębnych przepisówwyższe5 38Wykładowcawyższewyższe5 39Zastępca dowódcy samodzielnego pododdziałuwyższe1wyższe5 40Kierownik izby dzieckawyższe6wyższe4 41Naczelnik sekcji. Kierownik sekcjiwyższewyższe3 wyższe1specjalistyczne5 średnie5specjalistyczne- 42Lektorwyższewyższe- 43Kapelmistrzwyższe7wyższe4 specjalistyczne6 44Dowódca kompanii4wyższewyższe4 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 średniespecjalistyczne6 45Dowódca kompaniiwyższewyższe3 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 średniespecjalistyczne6 46Kierownik referatuwyższewyższe3 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 średniespecjalistyczne6 47II Kapelmistrzwyższe7wyższe2 specjalistyczne3 48Zastępca naczelnika sekcjiwyższewyższe3 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 średniespecjalistyczne6 49Zastępca dowódcy kompaniiwyższewyższe2 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 średniespecjalistyczne6 50Specjalistawyższewyższe- wyższe1specjalistyczne3 średniewyższe5 średniespecjalistyczne6 średnie5specjalistyczne- 51Asystent4według odrębnych przepisówwyższe- 52Lekarzwedług odrębnych przepisówwyższe- specjalistyczne2 53Pomocnik dowódcy oddziałuwyższewyższe4 średniewyższe5 54Dowódca plutonu8wyższewyższe3 średniewyższe5 wyższe1specjalistyczne5 średniespecjalistyczne6 55Kierownik posterunku Policjiwyższespecjalistyczne3 średniespecjalistyczne5 56Kierownik sekcji muzycznejśrednie9specjalistyczne3 57Kierownik ogniwa, rewiru dzielnicowychwyższespecjalistyczne2 średniespecjalistyczne3 58Dowódca plutonuwyższespecjalistyczne2 średniespecjalistyczne3 59Asystent, detektyw, instruktorwyższespecjalistyczne2 średniespecjalistyczne3 60Dowódca drużyny8średniespecjalistyczne3 61Dzielnicowywyższespecjalistyczne2 średniespecjalistyczne3 62Dowódca drużynyśredniepodstawowe2 63Referentśredniepodstawowe- 64Policjantśredniepodstawowe- nieposiadający średniego wykształceniapodstawowe2 65Pielęgniarkawedług odrębnych przepisówpodstawowe- 66Aplikantśredniepodstawowe- nieposiadający średniego wykształceniapodstawowe- 67Kursantśrednie-- nieposiadający średniego wykształcenia-- ______ 1 z tytułem zawodowym magistra (równorzędnym), 2 w Komendzie Głównej Policji, 3 służby (pracy), w tym w księgowości, 4 w Wyższej Szkole Policji, 5 w lotnictwie policyjnym, 6 wyższe pedagogiczne, 7 wyższe muzyczne, 8 w pododdziale antyterrorystycznym, 9 średnie muzyczne. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2000 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych (Dz. U. Nr 115, poz. 1212 oraz z 2001 r. Nr 67, poz. 713), zachowane w mocy na podstawie art. 9 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o Policji, ustawy o działalności ubezpieczeniowej, ustawy - Prawo bankowe, ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 100, poz. 1084). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 (Dz. U. Nr 51, poz. 508) Na podstawie art. 3a ust. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 (Dz. U. Nr 230, poz. 2305) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2 uchyla się pkt 2; 2) uchyla się § 3; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 4) uchyla się załącznik nr 2 do rozporządzenia; 5) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 6) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 marca 2004 r. (poz. 508) Załącznik nr 1 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY POSZCZEGÓLNE DZIAŁANIA PROGRAMU SAPARD A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 DZIAŁANIEŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro Działanie 1Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych22.851.13068.553.39391.404.523 Działanie 2Inwestycje w gospodarstwach rolnych3.918.47911.755.43615.673.915 Działanie 3Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich23.838.50771.515.52195.354.028 Działanie 4Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich7.996.66923.990.00831.986.677 Działanie 6Szkolenia zawodowe1.090.0003.270.0004.360.000 Działanie 7Pomoc techniczna197.528790.110987.638 Suma środków w euro:59.892.313179.874.468239.766.781 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 DZIAŁANIEŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro Działanie 1Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych22.851.13068.553.39391.404.523 Działanie 2Inwestycje w gospodarstwach rolnych2.705.1478.115.44010.820.587 Działanie 3Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich25.433.22376.299.668101.732.891 Działanie 4Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich8.133.33524.400.00432.533.339 Działanie 6Szkolenia zawodowe1.200.0003.600.0004.800.000 Działanie 7Pomoc techniczna172.528690.110862.638 Suma środków w euro:60.495.363181.658.615242.153.978 Załącznik nr 2 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY WOJEWÓDZTWA W RAMACH DZIAŁANIA 2 "INWESTYCJE W GOSPODARSTWACH ROLNYCH" A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie000 2kujawsko-pomorskie346.1991.038.5951.384.794 3lubelskie570.2101.710.6302.280.840 4lubuskie000 5łódzkie250.462751.3861.001.848 6małopolskie284.972854.9171.139.889 7mazowieckie1.465.2604.395.7805.861.040 8opolskie000 9podkarpackie000 10podlaskie000 11pomorskie183.400550.199733.599 12śląskie000 13świętokrzyskie277.329831.9881.109.317 14warmińsko-mazurskie000 15wielkopolskie540.6471.621.9412.162.588 16zachodniopomorskie000 Suma środków w euro:3.918.47911.755.43615.673.915 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie000 2kujawsko-pomorskie000 3lubelskie717.2012.151.6032.868.804 4lubuskie000 5łódzkie000 6małopolskie279.404838.2131.117.617 7mazowieckie1.436.6314.309.8925.746.523 8opolskie000 9podkarpackie000 10podlaskie000 11pomorskie000 12śląskie000 13świętokrzyskie271.911815.7321.087.643 14warmińsko-mazurskie000 15wielkopolskie000 16zachodniopomorskie000 Suma środków w euro:2.705.1478.115.44010.820.587 Załącznik nr 3 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY WOJEWÓDZTWA W RAMACH DZIAŁANIA 3 "ROZWÓJ I POPRAWA INFRASTRUKTURY OBSZARÓW WIEJSKICH" A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie1.363.6424.090.9265.454.568 2kujawsko-pomorskie1.052.2703.156.8124.209.082 3lubelskie2.617.1837.851.54810.468.731 4lubuskie465.4401.396.3181.861.758 5łódzkie1.448.5784.345.7335.794.311 6małopolskie2.995.5438.986.62911.982.172 7mazowieckie3.261.3289.783.98613.045.314 8opolskie569.2231.707.6702.276.893 9podkarpackie1.952.9675.858.9017.811.868 10podlaskie833.3302.499.9913.333.321 11pomorskie1.026.2483.078.7434.104.991 12śląskie1.070.6433.211.9304.282.573 13świętokrzyskie1.665.3294.995.9886.661.317 14warmińsko-mazurskie922.8842.768.6503.691.534 15wielkopolskie2.042.7216.128.1618.170.882 16zachodniopomorskie551.1781.653.5352.204.713 Suma środków w euro:23.838.50771.515.52195.354.028 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie903.4172.710.2503.613.667 2kujawsko-pomorskie2.064.7026.194.1068.258.808 3lubelskie1.499.8634.499.5875.999.450 4lubuskie483.5191.450.5561.934.075 5łódzkie984.5332.953.6003.938.133 6małopolskie1.714.5835.143.7496.858.332 7mazowieckie1.795.7005.387.0997.182.799 8opolskie526.4631.579.3892.105.852 9podkarpackie3.249.8399.749.51812.999.357 10podlaskie1.421.6494.264.9475.686.596 11pomorskie669.6102.008.8292.678.439 12śląskie2.065.8976.197.6928.263.589 13świętokrzyskie865.2442.595.7333.460.977 14warmińsko-mazurskie695.0582.085.1752.780.233 15wielkopolskie3.614.55810.843.67414.458.232 16zachodniopomorskie572.5881.717.7642.290.352 Suma środków w euro:23.127.22369.381.66892.508.891 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 34, poz. 292 i Nr 42, poz. 386). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 94--z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin 95--z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt 96--z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej 97--z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o opakowaniach i odpadach opakowaniowych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 98--z dnia 26 stycznia 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Miejskiej oraz burmistrza Dobrej w województwie zachodniopomorskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 99--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie przyrządów pomiarowych, które są naprawiane lub instalowane wyłącznie przez upoważnionych przedsiębiorców, oraz stawianych tym przedsiębiorcom wymagań ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 100--z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie trybu udzielania i rozliczania dotacji niepublicznym szkołom artystycznym WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 101--z dnia 20 stycznia 2004 r. sygn. akt SK 26/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 112--z dnia 12 stycznia 2004 r. w sprawie nadawania Krzyża Zesłańców Sybiru ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 113--z dnia 8 stycznia 2004 r. w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 114--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie mundurów pracowników regionalnych zarządów gospodarki wodnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 115--z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie produktów leczniczych będących przedmiotem pomocy humanitarnej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 128--z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 129--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 130--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla kolei linowych przeznaczonych do przewozu osób 131--z dnia 29 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru świadectwa kierowcy oraz wypisu ze świadectwa kierowcy ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW INFRASTRUKTURY 1) I OBRONY NARODOWEJ 132--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie wykonywania funkcji wynikających ze zwierzchnictwa w polskiej przestrzeni powietrznej oraz umacniania obronności na czas pokoju ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 133--z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny 134--z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 135--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie ilości materiału siewnego niezbędnej do przeprowadzenia badania odrębności, wyrównania i trwałości, badania wartości gospodarczej odmiany oraz terminów dostarczania materiału do Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych 136--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wielkości próbki materiału siewnego do badań kontrolnych 137--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie terminów składania wniosków o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków 138--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie terminów, po upływie których materiał siewny podlega ponownej ocenie laboratoryjnej 139--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie składu gatunkowego mieszanek materiału siewnego i typu użytkowania mieszanek 140--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu informacji niezbędnych do sporządzenia opisu odmiany 141--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie stawek opłat za dokonanie oceny tożsamości odmianowej, sposobu oraz terminu ich uiszczania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 142--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności oraz dokumentowania tych czynności WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 143--z dnia 27 stycznia 2004 r. sygn. akt P 9/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 169--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie przypadków, sposobów i trybu użycia przez strażników gminnych (miejskich) środków przymusu bezpośredniego 170--z dnia 27 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia stosowania opłaty celnej dodatkowej na przywóz niektórych towarów rolnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 171--z dnia 28 stycznia 2004 r. w sprawie dotacji na finansowanie likwidacji kopalń ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 172--z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego. 173--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu ewidencjonowania przez Służbę Geodezyjną i Kartograficzną przebiegu granic i powierzchni jednostek podziału terytorialnego państwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 174--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy utrzymywaniu zwierząt dzikich 175--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie krajowej kwoty mlecznej, krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej oraz krajowego współczynnika przydziału indywidualnej kwoty mlecznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) ORAZ OBRONY NARODOWEJ 176--z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzenia poboru w 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 177--z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 178--z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wilgotnościomierze do pomiaru wilgotności ziarna zbóż i nasion oleistych 179--z dnia 28 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wyrażenie zgody na odbywanie służby zastępczej oraz dokumentów, jakie mają być dołączone do tego wniosku 180--z dnia 29 stycznia 2004 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem po cenach dumpingowych na polski obszar celny zapalniczek pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej lub Tajwanu 181--z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 182--z dnia 30 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie tworzenia, znoszenia oraz ustalania siedzib i terytorialnego zakresu działania wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury 183--z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie wzoru i opisu świadectwa ukończenia kursu z zasad eksploatacji i kierowania pojazdem specjalnym i używanym do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowym ośrodku szkolenia kierowców ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 184--z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych 185--z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie formy i sposobu zgłoszenia towaru do weterynaryjnej kontroli granicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 186--z dnia 19 stycznia 2004 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych zwolnionych ze służby 187--z dnia 19 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opiniowania służbowego funkcjonariuszy Policji oraz wzoru formularza opinii służbowej 188--z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla strażaków Państwowej Straży Pożarnej 189--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie należności przysługującej funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 190--z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie wysokości opłat za wyszukiwanie informacji w Krajowym Rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego, rejestrze świadectw pochodzenia leśnego materiału rozmnożeniowego i rejestrze dostawców, za sporządzanie odpisów i wyciągów i ich przesyłanie oraz sposobu uiszczania opłat 191--z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie zasięgu terytorialnego niektórych regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 192--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie trybu doprowadzania, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego 193--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 194--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie trybu zgłaszania wniosków o przyznanie uprawnienia do nadawania stopni doktora i doktora habilitowanego. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 195--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie zezwoleń indywidualnych na obrót towarami o znaczeniu strategicznym oraz wzoru certyfikatu importowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 196--z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie komputerowych systemów rezerwacyjnych w lotnictwie cywilnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 197--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 198--z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych oraz zapomóg dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 199--z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 200--z dnia 2 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 201--z dnia 12 lutego 2004 r. w sprawie dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 202--z dnia 2 lutego 2004 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Siarkowego "Siarkopol" w Tarnobrzegu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 203--z dnia 28 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych kryteriów ustalania udziału operatora w rynku usługi telekomunikacyjnej oraz sposobu określania tego udziału 204--z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie przewozów lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów czarterowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 205--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie rodzajów odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do przywozu z zagranicy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 206--z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające 207--z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością 208--z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu niektórych chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością 209--z dnia 10 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 210--z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania przez Skarb Państwa poręczeń kredytów bankowych zaciągniętych przez Korporację Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna oraz udzielania i umarzania pożyczek ze środków budżetu państwa 211--z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wartości bonów paliwowych przypadających na 1 ha użytków rolnych w 2004 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 212--z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w odkrywkowych zakładach górniczych wydobywających kopaliny pospolite 213--z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi 214--z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać audiometry tonowe ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 215--z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami 216--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie wykonywania przez operatorów zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 217--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie zasad i trybu upoważniania niektórych pracowników stacji sanitarno-epidemiologicznych do wykonywania w imieniu państwowych inspektorów sanitarnych określonych czynności kontrolnych i wydawania decyzji OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 218--z dnia 6 lutego 2004 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 219--z dnia 23 stycznia 2004 r. Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 220--z dnia 5 lutego 2004 r. w sprawie dopuszczania do użytku szkolnego programów wychowania przedszkolnego, programów nauczania i podręczników oraz cofania dopuszczenia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 221--z dnia 10 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w których dopuszcza się ich termiczne przekształcanie. 222--z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie pożyczek dla pracowników przedsiębiorstw górniczych zatrudnionych na powierzchni na podjęcie działalności gospodarczej 223--z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie dotacji na restrukturyzację zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych, szczegółowych zasad przyznawania i wypłacania ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla oraz refundowania kosztów deputatu węglowego w naturze i rent wyrównawczych 224--z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie osłon socjalnych dla pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu oraz byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 225--z dnia 29 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych 226--z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniająca ustawę o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 227--z dnia 16 lutego 2004 r. w sprawie wysokości diet dla członków Krajowej Rady Sądownictwa 228--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie ustalenia liczby stanowisk sędziowskich w Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz liczby wiceprezesów 229--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie ustalenia liczby stanowisk sędziowskich w Sądzie Najwyższym oraz liczby Prezesów ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 230--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany tych wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części 231--z dnia 21 lutego 2004 r. w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 232--z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 233--z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać kalibratory akustyczne 234--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać maszyny wytrzymałościowe do prób statycznych 235--z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów spiętych 236--z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców 237--z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców zatrudnionych przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej 238--z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę 239--z dnia 9 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków, w których przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca wydawane jest przez wojewodę bez względu na sytuację na lokalnym rynku pracy i kryteria wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 240--z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od uposażeń żołnierzy zwolnionych z czynnej służby wojskowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 241--z dnia 30 stycznia 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organu w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz uprawnionych członków ich rodzin 242--z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad zatrudniania skazanych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 243--z dnia 6 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kierowania ruchem drogowym Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA 244--podpisana w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 245--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. POROZUMIENIE ADMINISTRACYJNE 246--podpisane w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r. w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 247--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem Administracyjnym, podpisanym w Warszawie dnia 17 czerwca 2003 r., w sprawie stosowania Konwencji o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Hiszpanii, podpisanej w Madrycie dnia 22 lutego 2001 r. UMOWA 248--podpisana w Kairze dnia 28 września 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 249--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji, podpisanej w Kairze dnia 28 września 2002 r. PROTOKÓŁ POPRAWEK 250--sporządzony w Strasburgu dnia 9 września 1998 r. do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 251--z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu poprawek, sporządzonego w Strasburgu dnia 9 września 1998 r., do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. DECYZJA 252--dotycząca zmiany nazwy Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju Rady Europy (CEB), przyjęta przez Organ Zarządzający Funduszu dnia 28 czerwca 1999 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 253--z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie zmiany nazwy Funduszu Rozwoju Społecznego Rady Europy na Bank Rozwoju Rady Europy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 16--z dnia 10 stycznia 2004 r. w sprawie minimalnej ilości biokomponentów wprowadzanych do obrotu w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych w 2004 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 17--z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru sprawozdania przedstawianego przez centrum integracji społecznej 18--z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru wniosku o zwrot opłaconych składek oraz trybu dokonywania ich zwrotu 19--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać szklane przyrządy pomiarowe OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 20--z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 262--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie opłaty pobieranej przez powszechne towarzystwo emerytalne z tytułu wypłat transferowych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 263--z dnia 16 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Urzędowi Statystycznemu 264--z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej, zasad wynagradzania pracowników regionalnych izb obrachunkowych, wymaganych kwalifikacji oraz zasad ustalania ryczałtu, diet i zwrotu kosztów podróży pozaetatowych członków kolegiów izb. 265--z dnia 23 lutego 2004 r. w sprawie wyznaczenia ministra właściwego do spraw uznawania kwalifikacji w zawodzie regulowanym bibliotekarza, pracownika dokumentacji i informacji naukowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 266--z dnia 23 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 267--z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie dotacji przeznaczonej dla górnictwa soli, rud cynku i ołowiu 268--z dnia 23 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 269--z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nakładu połowowego floty 270--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej przesyłek zwierząt i przesyłek produktów 271--z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym może być powierzone przeprowadzanie kontroli ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 272--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełniać leśny materiał rozmnożeniowy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 273--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej 274--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń zdrowotnych udzielanych osobom nieposiadającym uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego 275--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie badania zawartości niektórych substancji w dymie papierosowym oraz informacji i ostrzeżeń zamieszczanych na opakowaniach wyrobów tytoniowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA 323--o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie (Konwencja OPRC), przyjęta w Londynie dnia 30 listopada 1990 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 324--z dnia 15 września 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej przyjętej w Londynie w dniu 30 listopada 1990 r. Międzynarodowej konwencji o gotowości do zwalczania zanieczyszczeń morza olejami oraz współpracy w tym zakresie (Konwencja OPRC) UMOWA 325--podpisana w Warszawie dnia 8 czerwca 2000 r. między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 326--z dnia 2 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską oraz Republiką Czeską o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych nadzwyczajnych wydarzeń, podpisanej w Warszawie dnia 8 czerwca 2000 r. UMOWA 327--podpisana w Bratysławie dnia 24 stycznia 2000 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 328--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowackiej o współpracy i wzajemnej pomocy podczas katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, podpisanej w Bratysławie dnia 24 stycznia 2000 r. UMOWA 329--podpisana w Brukseli dnia 13 listopada 2000 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 330--z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Belgii o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, podpisanej w Brukseli dnia 13 listopada 2000 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 331--z dnia 20 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu działania i sposobu organizacji Komitetu Standardów Rachunkowości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 332--z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać ciepłomierze do wody i ich elementy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 333--z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 334--z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie metod analiz niektórych produktów i półproduktów przemysłu cukrowniczego 335--z dnia 16 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy produkcji żelatyny spożywczej 336--z dnia 17 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 337--z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu prowadzenia nauczania w zakładach karnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 338--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego do służby przygotowawczej oraz do służby kandydackiej w Biurze Ochrony Rządu 339--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Biurze Ochrony Rządu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 340--z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat pobieranych za czynności związane z dopuszczeniem produktu biobójczego do obrotu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 341--sporządzona w Warszawie dnia 4 kwietnia 2000 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 342--z dnia 15 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy i wzajemnej pomocy w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków, sporządzonej w Warszawie dnia 4 kwietnia 2000 r. UMOWA 343--sporządzona w Kijowie dnia 3 marca 1999 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 344--z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o współpracy w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, sporządzonej w Kijowie dnia 3 marca 1999 r. UMOWA 345--sporządzona w Taszkencie dnia 21 października 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 346--z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Uzbekistanu o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, sporządzonej w Taszkencie dnia 21 października 2002 r. UMOWA 347--sporządzona w Warszawie dnia 6 kwietnia 2000 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 348--z dnia 20 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską o współpracy i wzajemnej pomocy w dziedzinie zapobiegania katastrofom, klęskom żywiołowym i innym poważnym wypadkom oraz usuwania ich następstw, sporządzonej w Warszawie dnia 6 kwietnia 2000 r. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 349--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie stawek dodatku funkcyjnego dla członków Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 350--z dnia 3 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych 351--z dnia 3 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 352--z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie powoływania obwodowych komisji wyborczych w wyborach do Sejmu i do Senatu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 353--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 354--z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie zarządzenia wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 355--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie utworzenia okręgów wojskowych oraz określenia ich siedzib i terytorialnego zasięgu działania ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 356--z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie średniego kursu złotego w stosunku do euro stanowiącego podstawę przeliczania wartości zamówień publicznych 357--z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta Łaskarzew w województwie mazowieckim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 358--z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej 359--z dnia 17 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą 360--z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wodomierze 361--z dnia 1 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą 362--z dnia 1 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie węgla 363--z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie dodatkowego kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych zbóż z zagranicy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 364--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego i kierowania ruchem drogowym przez Żandarmerię Wojskową i wojskowe organy porządkowe oraz warunków i trybu współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Policją w prowadzeniu ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego 365--z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych 366--z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie udzielania żołnierzom zawodowym zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 367--z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie próbek do oceny tożsamości odmianowej 368--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie stawek opłat za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru, badanie odrębności, wyrównania i trwałości lub wartości gospodarczej odmiany, wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze, złożenie wniosku o przedłużenie okresu wpisu 369--z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za ocenę i pobieranie próbek do oceny materiału siewnego 370--z dnia 18 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu 371--z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych właściwych dla poszczególnych rodzajów i kierunków badań środków żywienia zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 372--z dnia 5 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 373--z dnia 26 lutego 2004 r. o sprostowaniu błędu WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 374--z dnia 24 lutego 2004 r. sygn. akt K 54/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: TRAKTAT WIPO 375--sporządzony w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. o artystycznych wykonaniach i fonogramach, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 376--z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. UMOWA 377--podpisana w Wiedniu dnia 10 czerwca 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 378--z dnia 24 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federalnym Republiki Austrii o współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości, podpisanej w Wiedniu dnia 10 czerwca 2002 r. UMOWA 379--podpisana w Helsinkach dnia 4 listopada 1999 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 380--z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii o współpracy w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw, podpisanej w Helsinkach dnia 4 listopada 1999 r. PROTOKÓŁ 381--podpisany w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael zmieniający Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisaną w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 382--z dnia 18 września 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael, podpisanego w Warszawie dnia 27 czerwca 1997 r., zmieniającego Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisaną w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. PROGRAM REALIZACJI UMOWY 383--podpisany w Ankarze dnia 7 kwietnia 2003 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury na lata 2003-2006, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 384--z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Programem realizacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Turcji o współpracy w dziedzinach nauki, oświaty i kultury na lata 2003- 2006, podpisanym w Ankarze dnia 7 kwietnia 2003 r. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 385--z dnia 12 marca 2004 r. w sprawie opuszczenia flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 386--z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 387--z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 388--z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie rejestru wyborców oraz trybu przekazywania przez Rzeczpospolitą Polską innym państwom członkowskim Unii Europejskiej danych zawartych w tym rejestrze Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 389--z dnia 22 stycznia 2004 r. o ratyfikacji Protokołu zmian do Międzynarodowej konwencji dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego wraz z dodatkami I i II, sporządzonego w Brukseli dnia 26 czerwca 1999 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 390--z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie Słowińskiego Parku Narodowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 391--z dnia 25 lutego 2004 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej w roku akademickim 2004/2005 392--z dnia 25 lutego 2004 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w roku akademickim 2004/2005 393--z dnia 26 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 394--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne przenośnikowe 395--z dnia 26 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 396--z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych 397--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych 398--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej 399--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 400--z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej niespełniające wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej 401--z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych 402--z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie szczegółowego planu i zakresu programu wymiany przedstawicieli upoważnionych do dokonywania weterynaryjnej kontroli granicznej na terytoriach państw Unii Europejskiej 403--z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy wytwarzaniu środków żywienia zwierząt zawierających białko zwierzęce ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 404--z dnia 20 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie okresowego opiniowania funkcjonariuszy Straży Granicznej 405--z dnia 2 marca 2004 r. w sprawie organu emerytalnego właściwego do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 406--z dnia 26 lutego 2004 r. w sprawie kwalifikacji ogólnych i zawodowych wymaganych od osób wykonujących dokumentacje hydrologiczne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 407--z dnia 27 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych 408--z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie wymagań, jakim powinno odpowiadać medyczne laboratorium diagnostyczne 409--z dnia 3 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 410--z dnia 2 marca 2004 r. sygn. akt SK 53/03 411--z dnia 3 marca 2004 r. sygn. akt K 29/03 412--z dnia 8 marca 2004 r. sygn. akt SK 23/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 413--z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie podziału i szczegółowych zasad korzystania z polskiej przestrzeni powietrznej oraz sposobów współdziałania państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym z cywilnymi i wojskowymi lotniskowymi organami służb ruchu lotniczego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 414--z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych technicznych przepisów ruchu lotniczego 415--z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie zasad działania służb ruchu lotniczego ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 416--z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek 417--z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 418--z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego środkowoeuropejskiego w latach 2004-2008 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 419--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej 420--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej 421--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki 422--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa 423--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia 424--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej 425--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji 426--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa 427--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Polskiego Komitetu Normalizacyjnego 428--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk 429--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego oraz w Resortowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej 430--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej 431--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich 432--z dnia 4 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy 433--z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 434--z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 435--z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 445--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie sposobu i trybu podziału dotacji dla państwowych uczelni medycznych i państwowych uczelni prowadzących działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych na finansowanie kosztów świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach szkolenia studentów 446--z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy uczniom podejmującym naukę w klasach pierwszych szkół podstawowych w roku szkolnym 2004/2005 447--z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego 448--z dnia 2 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich 449--z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie ustalania stopy zwrotu otwartych funduszy emerytalnych 450--z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie objęcia przepisami Prawa geologicznego i górniczego prowadzenia określonych robót podziemnych z zastosowaniem techniki górniczej 451--z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru członków funduszu emerytalnego, szczegółowego zakresu informacji, które powinny być zawarte w rejestrze, oraz zasad sporządzania i przechowywania kopii danych zawartych w rejestrze na wypadek jego utraty ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 452--z dnia 5 marca 2004 r. w sprawie ramowego programu szkolenia kandydatów na egzaminatorów, sposobu prowadzenia ewidencji egzaminatorów oraz trybu wpisywania i skreślania egzaminatorów z ewidencji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 453--z dnia 10 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych 454--z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 455--z dnia 8 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad przeprowadzania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych losowania otwartych funduszy emerytalnych dla ubezpieczonych, którzy nie dopełnili obowiązku zawarcia umów z funduszami ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 456--z dnia 8 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich 457--z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie wzorów świadectw fitosanitarnych dla roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państw trzecich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 458--z dnia 16 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 459--z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 460--z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wzorów ogłoszeń przekazywanych Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych oraz Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich 461--z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia za czynności arbitrów 462--z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Gminy Żórawina oraz Wójta Gminy Żórawina w województwie dolnośląskim Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 477--z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu stosowania przez żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych środków przymusu bezpośredniego 478--z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie warunków i sposobu postępowania żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych przy użyciu broni palnej ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 479--z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie zakresu informacji zawartych w rocznym sprawozdaniu o udzielonych zamówieniach publicznych oraz jego wzoru 480--z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 481--z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych 482--z dnia 23 marca 2004 r. uchylające rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 483--z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej 484--z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony przez organy wojskowe 485--z dnia 19 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz wzoru wniosku o przyznanie nagrody rocznej 486--z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym Agencją Mienia Wojskowego i Wojskową Agencją Mieszkaniową 487--z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie określenia grup uposażenia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 488--z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie powierzenia określonym podmiotom prowadzenia niektórych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej zwierząt 489--z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy prowadzeniu działalności związanej ze sprzedażą bezpośrednią ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 490--z dnia 15 marca 2004 r. w sprawie ustalenia liczby sędziów w sądach wojskowych oraz w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 491--z dnia 18 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami 492--z dnia 22 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urlopów policjantów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 515--z dnia 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 516--z dnia 17 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o doradztwie podatkowym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 517--z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie zwrotu na dochody budżetu państwa środków zgromadzonych na rachunkach członków otwartych funduszy emerytalnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 518--z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 519--z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie ochotniczego zgłaszania się do odbycia ćwiczeń wojskowych 520--z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy zawodowych w celach niezwiązanych ze służbą wojskową ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 521--z dnia 12 marca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów jajecznych umieszczanych na rynku 522--z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie określenia wymagań higienicznych i zdrowotnych na statkach rybackich 523--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wzorów wniosków o przyznanie płatności oraz szczegółowych warunków przyznawania płatności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 524--z dnia 11 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 525--z dnia 18 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o broni i amunicji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 526--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie grup zaszeregowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy Agencji Wywiadu i stawek uposażenia zasadniczego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 527--z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie znakowania i barwienia paliw silnikowych przeznaczonych na cele opałowe oraz olejów opałowych 528--z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości przez komitety wyborcze uczestniczące w wyborach do Parlamentu Europejskiego 529--z dnia 1 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 530--z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 531--z dnia 13 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zawodzie felczera. 532--z dnia 13 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o repatriacji. 533--z dnia 13 marca 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo farmaceutyczne. OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 534--z dnia 31 marca 2004 r. o sprostowaniu błędu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 56--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie procedur uproszczonych 57--z dnia 14 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 58--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać analizatory spalin samochodowych 59--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji i magazynowaniu gazów, napełnianiu zbiorników gazami oraz używaniu i magazynowaniu karbidu 60--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru długości tkanin, drutu, kabla, materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 61--z dnia 5 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Głównemu Inspektoratowi Weterynarii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 62--z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie warunków i sposobu pilotowania pojazdów oraz wysokości opłat 63--z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 64--z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 65--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o kontroli skarbowej. 66--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. 67--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 68--z dnia 26 listopada 2003 r. o ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie dnia 20 czerwca 1983 r. 69--z dnia 26 listopada 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym Mostowice-Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 70--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu farmaceutycznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 71--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 72--z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu spółek hodowli roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej 73--z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie sieci wymiany informacji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 74--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie jednolitych procedur oceny dokumentacji produktu biobójczego oraz kryteriów postępowania przy ocenie produktu biobójczego WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 75--z dnia 13 stycznia 2004 r. sygn. akt SK 10/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. 2. Podatek od towarów i usług stanowi dochód budżetu państwa. Art. 2. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: 1) terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej; 3) terytorium Wspólnoty - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy: a) Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, b) następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Wspólnoty Europejskiej: - wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec, - Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii, - Livigno, Campione d'Italia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej, - departamenty zamorskie Republiki Francuskiej - z Republiki Francuskiej, - Górę Athos - z Republiki Greckiej, - Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii; 4) terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Wspólnoty; 5) terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Wspólnoty; 6) towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty; 7) imporcie towarów - rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju; 8) eksporcie towarów - rozumie się przez to potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez: a) dostawcę lub w jego imieniu, lub b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu; 9) imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4; 10) nowych środkach transportu - rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów: a) pojazdy lądowe wymienione w poz. 1-4, 9, 10 i 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta, b) pojazdy wodne wymienione w poz. 5-8 załącznika nr 1 do ustawy, o długości większej niż 7,5 metra, jeżeli były używane nie dłużej niż 100 godzin roboczych na wodzie lub od momentu ich dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż 3 miesiące, z wyjątkiem statków morskich, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu wodnego uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta, c) statki powietrzne wymienione w poz. 11-14 załącznika nr 1 do ustawy, o maksymalnej masie startowej większej niż 1.550 kilogramów, jeżeli były używane nie dłużej niż 40 godzin roboczych lub od momentu ich dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż 3 miesiące, z wyjątkiem statków powietrznych, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 6; za moment dopuszczenia do użytku statku powietrznego uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta; 11) podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą; 12) obiektach budownictwa mieszkaniowego - rozumie się przez to budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; 13) urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy, którym kieruje właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego; 14) pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu; 15) działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych; 16) gospodarstwie rolnym - rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym; 17) gospodarstwie leśnym - rozumie się przez to gospodarstwo prowadzone przez podatnika, na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku leśnym; 18) gospodarstwie rybackim - rozumie się przez to prowadzenie działalności w zakresie chowu i hodowli ryb oraz innych organizmów żyjących w wodzie; 19) rolniku ryczałtowym - rozumie się przez to rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych; 20) produktach rolnych - rozumie się przez to towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy; 21) usługach rolniczych - rozumie się przez to usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy; 22) sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów; 23) sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz: a) podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub b) innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej; 24) sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest dokonywana na rzecz: a) podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub b) innego niż wymieniony w lit. a podmiotu, niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9; 25) małym podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług: a) u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro, b) prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami powierniczymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 30.000 euro - przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł; 26) usługach elektronicznych - rozumie się przez to usługi świadczone za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej; w szczególności usługami elektronicznymi są: a) tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem, b) dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień, c) dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych, d) dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach, e) usługi kształcenia korespondencyjnego - do usług elektronicznych nie zalicza się usług nadawczych radiowych i telewizyjnych, chyba że program radiowy lub telewizyjny jest nadawany wyłącznie za pośrednictwem Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, oraz usług telekomunikacyjnych; 27) wyrobach akcyzowych zharmonizowanych - rozumie się przez to wyroby akcyzowe zharmonizowane w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym; 28) Ordynacji podatkowej - rozumie się przez to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 1)); 29) Prawie działalności gospodarczej - rozumie się przez to ustawę z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)). Art. 3. 1. Właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2-5. 2. Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług są wykonywane na terenie objętym zakresem działania dwóch lub więcej urzędów skarbowych, właściwość miejscową ustala się dla: 1) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - ze względu na adres siedziby; 2) osób fizycznych - ze względu na miejsce zamieszkania. 3. W przypadku podatników: 1) o których mowa w art. 16 i w art. 17, niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, właściwym organem podatkowym jest: a) dla osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na adres siedziby, b) dla osób fizycznych - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania; 2) nieposiadających stałego miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium kraju - właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. 4. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób określony w ust. 1-3, właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. 5. Przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 33, 34, 37 ust. 1 i 3 oraz w art. 38. Art. 4. Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do podatku od towarów i usług. DZIAŁ II Zakres opodatkowania Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 5. 1. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. 2. Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. 3. Przepisy ust. 1 stosuje się również do towarów, o których mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 6. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans; 2) czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy; 3) działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach i gier na automatach o niskich wygranych, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie. Rozdział 2 Dostawa towarów i świadczenie usług Art. 7. 1. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: 1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie; 2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione; 3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej; 4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta; 5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego. 2. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: 1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, 2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. 4. Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane (wręczane) przez podatnika jednej osobie towary o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym 50 zł, przy czym łączna wartość prezentów w roku podatkowym nie może być wyższa niż 0,125% wartości sprzedaży opodatkowanej podatnika w poprzednim roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 5. W przypadku gdy podatnik w poprzednim roku podatkowym wykonywał czynności opodatkowane w okresie krótszym niż 12 miesięcy, ale nie krótszym niż 1 miesiąc, łączna wartość prezentów w roku podatkowym nie może być wyższa niż 0,125% iloczynu liczby 12 oraz średniej miesięcznej wartości sprzedaży opodatkowanej w pełnych miesiącach, w których podatnik wykonywał czynności opodatkowane w poprzednim roku podatkowym. 6. W przypadku gdy podatnik w poprzednim roku podatkowym nie wykonywał czynności opodatkowanych lub wykonywał je w okresie krótszym niż 1 miesiąc, łączna wartość prezentów w roku podatkowym nie może być wyższa niż 0,125% iloczynu liczby pełnych miesięcy pozostałych w danym roku podatkowym oraz wartości sprzedaży opodatkowanej za pierwszy pełny miesiąc, w którym podatnik w danym roku podatkowym wykonał czynności opodatkowane. Jeżeli podatnik w danym roku wykonuje czynności opodatkowane w okresie krótszym niż 1 miesiąc, do wyliczenia łącznej wartości prezentów, o której mowa w zdaniu pierwszym, przyjmuje się odpowiednio wartość średniej dziennej sprzedaży opodatkowanej oraz liczbę dni pozostałych w danym roku podatkowym. 7. Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się najmniejszą ilość towaru pobraną z dużej partii, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy. 8. W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. 9. Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty. Art. 8. 1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. 2. Nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. 3. Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. Rozdział 3 Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów Art. 9. 1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. 2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że: 1) nabywcą towarów jest: a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10; 2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a. 3. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy: 1) nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1, 2) dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2 - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu. Art. 10. 1. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i 2, nie występuje w przypadku, gdy: 1) dotyczy towarów, do których miałyby odpowiednio zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 pkt 9, art. 80, art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, z uwzględnieniem warunków określonych w tych przepisach; 2) dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez: a) rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej, b) podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, c) podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, d) osoby prawne, które nie są podatnikami - jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro; 3) dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju: a) nie stanowiła u podatnika, o którym mowa w art. 15, albo nie stanowiłaby u podatnika podatku od wartości dodanej dostawy towarów, o której mowa w art. 7, lub stanowiła albo stanowiłaby taką dostawę towarów, ale dokonywaną przez podatnika, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, albo podatnika podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia, z wyjątkiem, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu, lub b) stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2; 4) dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach; 5) dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest dokonywana przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do dostawy tej zastosowano szczególne zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej obowiązujące w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw towarów dokonywanych przez organizatora aukcji (licytacji), wyłączające uznanie dostawy towarów za czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pod warunkiem posiadania przez nabywcę dokumentów jednoznacznie potwierdzających nabycie towarów na tych szczególnych zasadach. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro, obliczonej na ten poprzedni rok zgodnie z ust. 9. 3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są: 1) nowe środki transportu; 2) wyroby akcyzowe zharmonizowane. 4. Przy ustalaniu wartości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, nie wlicza się kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane. Do wartości, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie wlicza się wartości z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 3. 5. W przypadku gdy u podmiotów, u których zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zostaje przekroczona kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce od momentu przekroczenia tej kwoty. 6. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów może mieć zastosowanie w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, do podatników oraz osób prawnych niebędących podatnikami, pod warunkiem złożenia przez te podmioty naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania tych czynności. 7. Oświadczenie składa się przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, od którego nabycia te mają być rozliczane przez te podmioty na terytorium kraju, i obowiązuje ono przez 2 kolejne lata, licząc od końca miesiąca, w którym zostało złożone. 8. Podatnicy, o których mowa w ust. 6, mogą ponownie skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli zawiadomią pisemnie naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują z opodatkowania, nie wcześniej jednak niż po upływie terminu określonego w ust. 7. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w zaokrągleniu do 100 zł. Art. 11. 1. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. 2. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, ma zastosowanie również do przemieszczenia towarów przez siły zbrojne Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego lub przez towarzyszący im personel cywilny z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, w przypadku gdy towary nie zostały przez nich nabyte zgodnie ze szczególnymi zasadami regulującymi opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej na krajowym rynku jednego z państw członkowskich dla sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego, jeżeli import tych towarów nie mógłby korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 9. Art. 12. 1. Przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy: 1) towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz; 2) przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju; 3) towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie części transportu pasażerów, o której mowa w art. 22 ust. 5, z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika lub na jego rzecz na pokładach tych pojazdów; 4) towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju, pod warunkiem że: a) od momentu, w którym towary przemieszczono na terytorium kraju, do momentu opuszczenia przez te towary terytorium Wspólnoty, w wykonaniu czynności odpowiadającej eksportowi towarów, upłynęło nie więcej niż 90 dni, b) towary na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane, zostały, w związku z czynnością odpowiadającą eksportowi towarów, objęte procedurą wywozu na podstawie przepisów celnych; 5) towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju, pod warunkiem że od momentu, w którym towary przemieszczono na terytorium kraju, do momentu opuszczenia przez te towary terytorium kraju, w wykonaniu czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, nie upłynęło więcej niż 90 dni; 6) na towarach mają zostać na terytorium kraju wykonane usługi na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia wykonania usługi, z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione; 7) towary mają być czasowo używane na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, dla świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu; 8) towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła. 2. W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Art. 13. 1. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. 2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. 3. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego. 4. Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy: 1) towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz; 2) przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju; 3) towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Wspólnoty z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów; 4) towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzany przez urząd celny wyjścia na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 5) towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów; 6) na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju; 7) towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, w celu świadczenia usług przez tego podatnika; 8) towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła. 5. W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. 6. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu. 8. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18. Rozdział 4 Opodatkowanie przy likwidacji działalności spółki i zaprzestaniu działalności przez osobę fizyczną Art. 14. 1. Opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku: 1) rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej; 2) zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. 4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani: 1) sporządzić spis z natury w terminie 14 dni, licząc od dnia rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, oraz 2) zawiadomić o dokonanym spisie z natury, o ustalonej wartości i o kwocie podatku należnego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia zakończenia tego spisu. 6. Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu, w którym powinien być sporządzony spis z natury, nie później jednak niż 14. dnia, licząc od dnia rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. 7. Dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury. 8. Podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10. 9. W przypadku gdy w rozliczeniu podatku za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 6, kwota podatku naliczonego jest wyższa od kwoty podatku należnego, podatnikowi przysługuje prawo zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku. Przepisy art. 87 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 10. Do rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury przepisy art. 99 stosuje się odpowiednio. DZIAŁ III Podatnicy i płatnicy Art. 15. 1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. 2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. 3. Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności: 1) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)); 2) wykonywanych przez osobę fizyczną na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy; 3) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. 4. W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. 6. Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. 7. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni, o których mowa w art. 96 ust. 4, są obowiązani ustanowić przedstawiciela podatkowego. 8. Przedstawicielem podatkowym może być osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, posiadające siedzibę na terytorium kraju, lub osoba fizyczna posiadająca stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. 9. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe podatnika, którego reprezentuje. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: 1) określi dodatkowe warunki, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym, tryb ustanawiania przedstawiciela podatkowego, a także czynności, jakie może on wykonywać, 2) może określić przypadki, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego - uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego rozliczenia podatku przez podmioty nieposiadające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju. Art. 16. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, niebędące podatnikami, o których mowa w art. 15, jeżeli dokonują wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, w przypadku gdy okoliczności nie wskazują na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy. Art. 17. 1. Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: 1) na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną; 2) uprawnione do korzystania z procedury celnej obejmującej uszlachetnianie czynne, odprawę czasową, przetwarzanie pod kontrolą celną, w tym również osoby, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostały przeniesione prawa i obowiązki związane z tymi procedurami; 3) dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 4) będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju; 5) nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138; 6) obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10. 2. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca. 3. W przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. 4. W przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97. 5. Przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju. Art. 18. Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 4)) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. DZIAŁ IV Obowiązek podatkowy Rozdział 1 Zasady ogólne Art. 19. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. 2. Jeżeli podatnik wysyła towar nabywcy lub wskazanej przez niego osobie trzeciej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru jednej z tych osób. 3. Jeżeli podatnik wydaje towar podmiotowi, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez podatnika zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w terminie 30 dni, licząc od dnia wykonania usługi przez ten podmiot. 4. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. 5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi. 6. W eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. 7. Obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. 8. W przypadku objęcia towarów procedurą celną: uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, przetwarzania pod kontrolą celną - obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą objęcia towarów tą procedurą. 9. Jeżeli import towarów objęty jest procedurą celną: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat. 10. W przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11. 11. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. 12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu towarów, jeżeli otrzymano co najmniej 50% ceny oraz gdy: 1) wywóz towarów nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania tej części należności; 2) eksporter przedstawił w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe kwoty zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 2. 13. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą: 1) upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu: a) dostaw energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego, b) świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18, c) świadczenia usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy; 2) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług: a) transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, b) spedycyjnych i przeładunkowych, c) w portach morskich i handlowych, d) budowlanych lub budowlano-montażowych; 3) wystawienia faktury lub otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dostawy gazet, magazynów, czasopism (PKWiU 22.12 i 22.13) oraz książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek, nie wcześniej jednak niż w dniu wydania i nie później niż 60. dnia, licząc od dnia wydania tych towarów; jeżeli umowa przewiduje rozliczenie zwrotów wydawnictw, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej faktyczną dostawę, nie później niż po upływie 120 dni, licząc od pierwszego dnia wydania tych wydawnictw; 4) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej; 5) otrzymania całości lub części zapłaty - z tytułu dostawy złomu stalowego i żeliwnego, złomu metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych: a) niewsadowego, nie później jednak niż 20. dnia, licząc od dnia wysyłki złomu do jednostki, która zgodnie z umową dokonuje kwalifikacji jakości, b) wsadowego, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wysyłki złomu; 6) otrzymania zapłaty - w przypadku dostawy wysyłkowej dokonywanej za zaliczeniem pocztowym; 7) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z dniem wystawienia faktury - z tytułu usług komunikacji miejskiej; 8) otrzymania całości lub części zapłaty - z tytułu usług polegających na drukowaniu gazet, magazynów, czasopism (PKWiU 22.12 i 22.13) oraz książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek, oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN i ISSN, nie później jednak niż 90. dnia, licząc od dnia wykonania usługi; 9) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1; 10) otrzymania całości lub części wkładu budowlanego lub mieszkaniowego, nie później jednak niż z chwilą ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego lub ustanowienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, lub przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, lub ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, lub wydania albo przeniesienia własności lokalu lub własności domów jednorodzinnych w przypadku czynności: a) ustanowienia na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego lub ustanowienia na rzecz członka spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, lub ustanowienia na rzecz członka odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, lub przeniesienia własności lokalu w rozumieniu przepisów o spółdzielniach mieszkaniowych, b) przeniesienia na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej własności domu jednorodzinnego w rozumieniu przepisów o spółdzielniach mieszkaniowych; 11) otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż z upływem terminu płatności - z tytułu czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, członków spółdzielni będących właścicielami lokali lub na rzecz właścicieli lokali, niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177). 14. Przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. 15. W przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-11 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części. 16. W przypadku czynności, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z ust. 1-5. 17. W przypadku dokonywania dostawy towarów za pośrednictwem automatów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wyjęcia pieniędzy lub żetonów z automatów, nie później jednak niż w ostatnim dniu miesiąca. 18. Przy świadczeniu usług telekomunikacyjnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sprzedaży żetonów, kart telefonicznych lub innych jednostek uprawniających do korzystania z usług telekomunikacyjnych w systemie przedpłaconym, w przypadku gdy usługa jest realizowana przy użyciu odpowiednio żetonów, kart lub innych jednostek. 19. Przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług. 20. Przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a, pkt 3 i 5 oraz ust. 16 i 17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca. 21. Obowiązek podatkowy z tytułu należnych na podstawie odrębnych przepisów dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika. W przypadku uznania rachunku bankowego podatnika zaliczką z tytułu dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje w tej części. 22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, późniejsze niż wymienione w ust. 1-21 oraz w art. 20 i art. 21 terminy powstania obowiązku podatkowego, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej. Rozdział 2 Obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów Art. 20. 1. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. 3. Jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny. Art. 19 ust. 12 pkt 2 stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 5, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 13 ust. 4. 5. W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. 6. W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. 7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju. 8. W przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 2, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1. 9. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej. Rozdział 3 Obowiązek podatkowy u małych podatników Art. 21. 1. Mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy powstaje z dniem uregulowania całości lub części należności, nie później niż 90. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2, 5 i 6, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej "metodą kasową". Uregulowanie należności w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części. 2. W zakresie czynności, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstał przed okresem, za który podatnik rozlicza się metodą kasową, obowiązek podatkowy nie powstaje w terminie określonym na podstawie ust. 1. 3. Mały podatnik może zrezygnować z metody kasowej, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy, w trakcie których rozliczał się tą metodą, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca kwartału, w którym stosował tę metodę. 4. Mały podatnik traci prawo do rozliczania podatku metodą kasową, począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym przekroczył kwotę określoną w art. 2 pkt 25. 5. W przypadku podatnika, który zrezygnował z metody kasowej lub utracił prawo do stosowania tej metody, obowiązek podatkowy w stosunku do czynności wykonanych w okresie, kiedy podatnik stosował tę metodę, powstaje w terminie określonym w ust. 1. 6. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów art. 14 ust. 6, art. 19 ust. 6-9, 12 i 17-21 oraz art. 20. DZIAŁ V Miejsce świadczenia Rozdział 1 Miejsce świadczenia przy dostawie towarów Art. 22. 1. Miejscem dostawy towarów jest w przypadku: 1) towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy; 2) towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem; 3) towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy; 4) dostawy towarów na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie części transportu pasażerów wykonywanej na terytorium Wspólnoty - miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów. 2. W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która: 1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów; 2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów. 4. W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju. 5. Na potrzeby określenia miejsca świadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4: 1) przez część transportu pasażerów wykonaną na terytorium Wspólnoty rozumie się część transportu zrealizowanego bez zatrzymania na terytorium państwa trzeciego, od miejsca rozpoczęcia transportu pasażerów do miejsca zakończenia transportu pasażerów; 2) przez miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów rozumie się przewidziane pierwsze na terytorium Wspólnoty miejsce przyjęcia pasażerów na pokład, w tym również po odcinku podróży poza terytorium Wspólnoty; 3) przez miejsce zakończenia transportu pasażerów rozumie się przewidziane ostatnie na terytorium Wspólnoty miejsce zejścia z pokładu pasażerów, którzy zostali na niego przyjęci na terytorium Wspólnoty, w tym również przed odcinkiem podróży poza terytorium Wspólnoty; 4) w przypadku podróży w obie strony, odcinek powrotny transportu uznaje się za transport oddzielny. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może określić rodzaje dokumentów lub wzór dokumentu, na podstawie których wysyłkę lub transport towarów przyporządkowuje się zgodnie z ust. 2 danej dostawie towarów, uwzględniając: 1) specyfikę dokumentowania określonego rodzaju wysyłki lub transportu towarów; 2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku; 3) stosowane techniki rozliczeń. Art. 23. 1. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe zharmonizowane wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. 3. Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe zharmonizowane wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. 4. W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy następującej po dostawie, w której przekroczono tę kwotę. 5. Podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy. 6. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5. 7. W terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. 8. Opcja, o której mowa w ust. 5, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją. 9. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 8, podatnik rezygnuje z korzystania z opcji, o której mowa w ust. 5, dla jednego lub więcej państw członkowskich, jest on obowiązany przed datą dostawy, począwszy od której rezygnuje z korzystania z tej opcji, zawiadomić na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o tej rezygnacji. 10. Przeliczenia kwot, o których mowa w ust. 2 i 3, dokonuje się według średniego kursu waluty, w której, w państwie członkowskim przeznaczenia, kwoty te są ustalane, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. 11. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do: 1) nowych środków transportu; 2) towarów, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2. 12. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, której przedmiotem są wyroby akcyzowe zharmonizowane, dostawę towarów uznaje się w każdym przypadku za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. 13. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się również do towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4. 14. Warunkiem uznania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za sprzedaż dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc (kwartał), następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów: 1) dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi; 2) kopii faktury dostawy; 3) dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju. 15. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności: 1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania. 16. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju występuje również, jeżeli dla dokonania tej sprzedaży wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego towary zostały sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5 i 9, uwzględniając: 1) konieczność prawidłowej identyfikacji podatników; 2) wymagania związane z określoną na podstawie odrębnych przepisów wymianą informacji o dokonywanych dostawach w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju; 3) przepisy Wspólnoty Europejskiej. Art. 24. 1. W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe zharmonizowane, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, jest mniejsza lub równa w roku podatkowym od kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 35.000 euro. 3. Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe zharmonizowane, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 35.000 euro, obliczonej na ten poprzedni rok zgodnie z ust. 13. 4. Podatnicy podatku od wartości dodanej, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji). 5. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik wybiera opcję, o której mowa w ust. 4. 6. Opcja, o której mowa w ust. 4, obowiązuje co najmniej przez 2 lata od daty pierwszej dostawy dokonanej w trybie przewidzianym tą opcją. 7. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 6, podatnik rezygnuje z korzystania z opcji, o której mowa w ust. 4, jest on obowiązany zawiadomić na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o tej rezygnacji. 8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do: 1) nowych środków transportu; 2) towarów, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2. 9. W przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, której przedmiotem są wyroby akcyzowe zharmonizowane, dostawę towarów uznaje się w każdym przypadku za dokonaną na terytorium kraju. 10. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się również do: 1) towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, opodatkowanych podatkiem od wartości dodanej w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4; 2) towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, będących przedmiotem dostawy na aukcji (licytacji) w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, jeżeli dostawa ich jest dokonywana przez organizatora aukcji (licytacji) oraz do dostawy tej zastosowano szczególne zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej obowiązujące w państwie członkowskim rozpoczęcia transportu lub wysyłki, stosowane do dostaw towarów dokonywanych przez organizatora aukcji (licytacji), wyłączające uznanie dostawy towarów za czynność odpowiadającą wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. 11. Przepis ust. 10 stosuje się pod warunkiem posiadania przez dokonującego dostawy towarów dokumentów jednoznacznie potwierdzających dokonanie tej dostawy na zasadach określonych w tych przepisach. 12. Sprzedaż wysyłkowa na terytorium kraju występuje również, jeżeli dla dokonania tej sprzedaży wysyłane lub transportowane z terytorium państwa trzeciego towary zostały zaimportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. 13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 2, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Rozdział 2 Miejsce świadczenia przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów Art. 25. 1. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. 2. Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów: 1) zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub 2) zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII. Art. 26. 1. W przypadku gdy nabywcą w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów jest: 1) podatnik - przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 stosuje się pod warunkiem wykazania przez tego podatnika w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, czynności w ramach transakcji trójstronnej dokonywanych przez niego w zakresie wewnątrzwspólnotowych nabyć oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów; 2) podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, która nie podała, zgodnie z art. 97 ust. 10, numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli nabywca dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podał numer przyznany mu na potrzeby tych transakcji na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, o ile miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów nie znajduje się na terytorium kraju. Rozdział 3 Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług Art. 27. 1. W przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. 2. W przypadku świadczenia: 1) usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości; 2) usług transportowych - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28; 3) usług: a) w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji lub rozrywki, b) pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności, c) wyceny majątku rzeczowego ruchomego, d) na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. 3. W przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz: 1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub 2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. 4. Przepis ust. 3 stosuje się do usług: 1) sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw; 2) reklamy; 3) prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; tłumaczeń; 4) bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki; 5) dostarczania (oddelegowania) personelu; 6) wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu; 7) telekomunikacyjnych; 8) nadawczych radiowych i telewizyjnych; 9) elektronicznych; 10) polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11; 11) agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10. 5. W przypadku gdy usługi elektroniczne są świadczone przez osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną, która ma siedzibę albo miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności poza terytorium Wspólnoty, z którego świadczy te usługi na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej lub podatnikami, o których mowa w art. 15 i 16, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do usług, o których mowa w ust. 4 pkt 7 i 8, jeżeli rzeczywiste użytkowanie i korzystanie z tych usług ma miejsce na terytorium państwa członkowskiego, gdzie nabywca posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania. Art. 28. 1. W przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów, o której mowa w ust. 1, jest również usługa transportu, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce na terytorium jednego państwa członkowskiego, jeżeli bezpośrednio jest związana z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów. 3. W przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. 4. Przepis ust. 3 stosuje się również odpowiednio do usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b, jeżeli usługi te są bezpośrednio związane z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów. 5. W przypadku usług: 1) pośrednictwa i spedycji związanych bezpośrednio z wewnątrzwspólnotowymi usługami transportu towarów - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, 2) wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z: a) usługami, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce ich wykonania, b) usługami innymi niż wymienione w pkt 1 i 2 lit. a oraz w art. 27 ust. 3 - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce ich wykonania - z zastrzeżeniem ust. 6. 6. W przypadku gdy nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ust. 5 ma miejsce świadczenia usługa, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. 7. W przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. 8. W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 1-8 oraz w art. 27 miejsca świadczenia usług, uwzględniając specyfikę świadczenia niektórych usług oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać podatnicy, o których mowa w art. 15, aby świadczone przez nich usługi, o których mowa w ust. 7 i 8, mogły być uznawane za wykonane poza terytorium kraju, oraz może wprowadzić korzystniejsze zasady zwrotu różnicy podatku podmiotom świadczącym te usługi, uwzględniając: 1) sytuację gospodarczą państwa; 2) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami. DZIAŁ VI Podstawa opodatkowania Art. 29. 1. Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. 2. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze. 3. Jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek. 4. Obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. 5. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. 6. W przypadku czynności, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 10, jako kwotę należną, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się wartość należnego wkładu budowlanego albo wkładu mieszkaniowego, pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Do wniesienia wkładu w formie innej niż pieniężna przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio. W przypadku gdy część wkładu budowlanego lub mieszkaniowego została sfinansowana z zaciągniętego przez spółdzielnię mieszkaniową kredytu na sfinansowanie kosztów budowy, podstawę opodatkowania powiększa się o kwotę kredytu, w części przypadającej na dany lokal. 7. Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 6, wlicza się również inne opłaty wnoszone przez członków spółdzielni, które nie są wkładami budowlanymi lub mieszkaniowymi, wynikające z uczestniczenia członków spółdzielni w zobowiązaniach spółdzielni związanych z budową lub wynikające z ostatecznego rozliczenia kosztów budowy - zgodnie z postanowieniami statutu. 8. Jeżeli w okresie 5 lat od ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego jest zawierana umowa o przekształcenie przysługującego członkowi prawa na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub ustanowienie w miejsce tego prawa odrębnej własności lokalu, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością rynkową lokalu a wartością zwaloryzowanego wkładu mieszkaniowego, pomniejszona o kwotę podatku. 9. W przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość towarów lub usług obliczona według cen stosowanych w obrotach z głównym odbiorcą (odbiorcami), a w przypadku braku odbiorcy - według przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku z dnia wykonania tych czynności, pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12. 10. W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów. 11. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3. 12. W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. 13. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. 14. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. Jeżeli przedmiotem importu w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub procedury przetwarzania pod kontrolą celną są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, i o podatek akcyzowy. 15. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. 16. Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów. 17. Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę. 18. W przypadku dostaw towarów, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca tych towarów, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy podatek: 1) został rozliczony przez dokonującego dostawy tych towarów lub 2) od towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, na terytorium kraju, został w całości z tytułu ich importu pobrany od podatnika dokonującego nabycia tych towarów; w przypadku gdy kwota podatku z tytułu importu towarów jest niższa od kwoty podatku, jaka byłaby należna z tytułu dostawy tych towarów na terytorium kraju, podatnik dokonujący ich nabycia jest obowiązany do rozliczenia tej różnicy. 19. Różnica podatku, o której mowa w ust. 18 pkt 2, stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2. 20. W przypadku dostawy przez podatnika towaru podlegającego opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podstawą opodatkowania objęta jest również kwota tego podatku. 21. Przepisy ust. 9 i 20 stosuje się odpowiednio w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca. 22. W przypadku świadczenia usług międzynarodowego przewozu drogowego polegającego na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi poza terytorium kraju podstawa opodatkowania może być obliczana w sposób inny niż określony w ust. 1-4 i ust. 9, na podstawie rozporządzenia wydanego na podstawie art. 99 ust. 15. Art. 30. 1. Podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: 1) zleceniodawcy - kwota należna z tytułu dostawy, pomniejszona o kwotę podatku; 2) komisanta: a) kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów osobie trzeciej, na rachunek komitenta, b) kwota należna wraz z kwotą prowizji, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów nabytych przez komisanta na rzecz komitenta; 3) komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta; 4) prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy w wykonaniu umów agencyjnych, zlecenia lub innych umów o podobnym charakterze jest dokonywany import towarów, z tym że podstawę opodatkowania dla importera ustala się zgodnie z art. 29 ust. 13-16. Art. 31. 1. Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. 2. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje: 1) podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów; 2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. 3. Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje: 1) rabatów za zapłatę z góry; 2) opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. 4. Jeżeli po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nabywca otrzymuje zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego wysłano lub transportowano towary, podstawę opodatkowania pomniejsza się o kwotę zwróconego podatku akcyzowego, przy czym podatnik ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów, że otrzymał zwrot podatku akcyzowego. 5. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Art. 32. 1. W przypadku gdy: 1) na kupującego zostały nałożone ograniczenia w dysponowaniu lub używaniu towaru, wynikające z umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy ograniczenia są wymagane na podstawie odrębnych przepisów lub zostały nałożone na podstawie orzeczenia sądu albo decyzji administracyjnej, 2) dostawa lub cena towaru jest uzależniona od spełnienia dodatkowego świadczenia, którego wpływu na wartość towaru nie można ustalić, 3) między nabywcą a dostawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2 - organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek, jeżeli okaże się, że przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny. 2. Związek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów. 3. Przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia. 4. Przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem. DZIAŁ VII Zasady wymiaru i poboru podatku z tytułu importu towarów Art. 33. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek. 2. Jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę podatku w decyzji dotyczącej należności celnych. 3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości. 4. Podatnik jest obowiązany w terminie 10 dni, licząc od dnia jego powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych, do wpłacenia kwoty obliczonego podatku. 5. W przypadkach niewymienionych w ust. 1-4 i art. 34 podatnik jest obowiązany do zapłaty kwoty należnego podatku w terminie i na warunkach określonych dla uiszczenia cła, również gdy towary zostały zwolnione od cła lub stawki celne zostały zawieszone albo obniżone do wysokości 0%. 6. Naczelnik urzędu celnego jest obowiązany do poboru podatku należnego z tytułu importu towarów. 7. Organ celny zabezpiecza kwotę podatku, jeżeli podatek ten nie został uiszczony, w przypadkach i trybie stosowanych przy zabezpieczaniu należności celnych na podstawie przepisów celnych. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić terminy zapłaty podatku inne niż określone w ust. 4 i 5 oraz warunki stosowania innych terminów, uwzględniając przepisy Wspólnoty Europejskiej oraz przebieg realizacji budżetu państwa. Art. 34. 1. W przypadkach innych niż określone w art. 33 ust. 1-3 kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji. 2. Do należności podatkowych określonych zgodnie z art. 33 ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy celne dotyczące powiadamiania dłużnika o kwocie należności wynikających z długu celnego. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 oraz w art. 33 ust. 2 i 3, służy odwołanie do dyrektora izby celnej, za pośrednictwem naczelnika urzędu celnego, który wydał decyzję. 4. Do postępowań, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 33 ust. 2 i 3, stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Art. 35. Kopie decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, lub innych orzeczeń wydanych w sprawie podatku z tytułu importu towarów naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej są obowiązani przesłać w terminie 5 dni do urzędu skarbowego właściwego dla podatnika w sprawie rozliczeń podatku. Art. 36. 1. W przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju. 2. W przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów nie będzie dokonany na terytorium kraju. Art. 37. 1. Podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34, a podatkiem pobranym przez ten organ w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji. 2. Różnica, o której mowa w ust. 1, dotycząca podatku stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 86 ust. 2. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do decyzji dyrektora izby celnej. Art. 38. 1. W zakresie nieuregulowanym w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 19 ust. 7-9 oraz art. 33-37 stosuje się odpowiednio przepisy celne dotyczące poboru i wymiaru cła, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych przewidzianych w przepisach celnych. 2. Jeżeli, zgodnie z przepisami celnymi, powiadomienie dłużnika o wysokości długu celnego nie może nastąpić z uwagi na przedawnienie, a istnieje podstawa do obliczenia lub zweryfikowania należności podatkowych, naczelnik urzędu celnego może określić elementy kalkulacyjne według zasad określonych w przepisach celnych na potrzeby prawidłowego określenia należnego podatku z tytułu importu towarów. Art. 39. Organem podatkowym właściwym w sprawie postępowań dotyczących odroczenia terminu płatności podatku, rozłożenia na raty zapłaty podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, zwrotu nadpłaty oraz ulg podatkowych określonych w Ordynacji podatkowej jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla podatnika. Art. 40. W przypadku gdy kwota podatku została nadpłacona, podatnikowi nie przysługuje zwrot nadpłaconego podatku, jeżeli kwota nadpłaconego w imporcie podatku pomniejszyła kwotę podatku należnego. DZIAŁ VIII Wysokość opodatkowania Rozdział 1 Stawki Art. 41. 1. Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. 2. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. 3. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. 4. W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. 5. W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, dokonywanym przez rolników ryczałtowych stawka podatku wynosi 0%, pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji określonej w art. 109 ust. 3. 6. Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. 7. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. 8. Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu. 9. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazał dostawę towarów. 10. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostaw na terytorium kraju towarów wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy, dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej. 11. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio. 12. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do czynności wymienionych w poz. 161 załącznika nr 3 do ustawy, przy spełnieniu warunków określonych dla budownictwa społecznego na podstawie odrębnych przepisów. 13. Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę. 14. Zmiany w klasyfikacjach statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej oraz w kluczach powiązań między tymi klasyfikacjami wprowadzone po dniu wejścia w życie tej ustawy nie powodują zmian w opodatkowaniu podatkiem, jeżeli nie zostały określone w ustawie. 15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki oraz po zasięgnięciu opinii Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, do celów poboru podatku w imporcie określi, w drodze rozporządzenia, wykazy towarów wymienionych w załącznikach nr 3 i 6 do ustawy w układzie odpowiadającym Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN) lub Nomenklaturze Scalonej (CN). 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, uwzględniając: 1) specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług; 2) przebieg realizacji budżetu państwa; 3) przepisy Wspólnoty Europejskiej. Art. 42. 1. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; 2) podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. 2. Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie: 1) nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4; 2) dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art. 16. 3. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), 2) kopia faktury dostawy, 3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, 4) dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. 4. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; 2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; 3) określenie towarów i ich ilości; 4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. 5. W przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności: 1) dane dotyczące podatnika i nabywcy, 2) dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu, 3) datę dostawy, 4) podpisy podatnika i nabywcy, 5) oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy, 6) pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5 - zwany dalej "dokumentem wywozu". 6. Dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106 ust. 6. 7. Dokument wywozu wypełnia się w trzech egzemplarzach, z których: jeden wydawany jest nabywcy, drugi - podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, trzeci - podatnik przesyła wraz z fakturą, o której mowa w art. 106 ust. 6, do właściwej jednostki w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, która na podstawie odrębnych przepisów dokonuje wymiany z innymi państwami członkowskimi informacji o podatku oraz o podatku od wartości dodanej, zwanej dalej "biurem wymiany informacji o podatku VAT". 8. W przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu. 9. Kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek. 10. W przypadku gdy nabywca, o którym mowa w ust. 5, przed zarejestrowaniem nowego środka transportu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dokona dostawy tego środka transportu na terytorium kraju, od czynności tej podatek nalicza i rozlicza nabywca środka transportu, który rejestruje ten środek transportu na terytorium kraju. 11. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania. 12. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. 13. Otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów. 14. Przepisy ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3. 15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inny niż ustalony w ust. 3-11 sposób dokumentowania wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, uwzględniając: 1) konieczność odpowiedniego dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników; 2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku; 3) specyfikę niektórych rodzajów usług transportowych. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając: 1) konieczność odpowiedniego dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników; 2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku; 3) potrzebę zapewnienia prawidłowej wymiany informacji dotyczących nowych środków transportu zgodnie z odrębnymi przepisami. Rozdział 2 Zwolnienia Art. 43. 1. Zwalnia się od podatku: 1) usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy; 2) dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze; 3) dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego; 4) dostawę za cenę równą wartości nominalnej znaczków pocztowych, znaków skarbowych i innych znaków tego typu; 5) dostawę ludzkich organów i mleka kobiecego; 6) dostawę krwi, osocza w pełnym składzie, komórek krwi lub preparatów krwiopochodnych pochodzenia ludzkiego, niebędących lekami; 7) dostawę, łącznie z pośrednictwem, dotyczącą walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem przedmiotów kolekcjonerskich, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną; 8) dostawę złota dla Narodowego Banku Polskiego; 9) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę; 10) dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe; 11) czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych; 12) usługi zarządzania: a) funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych, b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią, c) ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej, d) otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów, e) pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych, f) obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami; 13) udzielanie licencji lub upoważnienie do korzystania z licencji oraz przeniesienie autorskiego prawa majątkowego w rozumieniu przepisów prawa autorskiego - w odniesieniu do programu komputerowego - bez pobrania należności na rzecz placówek oświatowych, o których mowa w ust. 9. 2. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się: 1) budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat; 2) pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku. 3. Rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem: 1) dokonania w poprzednim roku podatkowym dostawy produktów rolnych oraz świadczenia usług rolniczych o wartości przekraczającej 20.000 zł oraz 2) dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2, oraz 3) prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. 4. Rolnik ryczałtowy, który zamierza zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3, jest obowiązany prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 1, przez okres co najmniej 3 kolejnych miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc, od którego rolnik ten rezygnuje ze zwolnienia. 5. Podatnicy, o których mowa w ust. 3, którzy zrezygnowali ze zwolnienia od podatku, mogą po upływie 3 lat od daty rezygnacji ze zwolnienia ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3. Zwolnienie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, obowiązuje pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca (kwartału), od którego podatnicy ci ponownie chcą skorzystać ze zwolnienia. 6. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik: 1) miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków; 2) użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych. 7. Zwolnienie określone w ust. 1 pkt 10 nie ma zastosowania w przypadku, o którym mowa w art. 29 ust. 8. 8. Przez zarządzanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 12, rozumie się: 1) zarządzanie aktywami; 2) dystrybucję tytułów uczestnictwa; 3) tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi; 4) prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów; 5) przechowywanie aktywów. 9. Przez placówki oświatowe, o których mowa w ust. 1 pkt 13 oraz w art. 83, rozumie się szkoły i przedszkola publiczne i niepubliczne, szkoły wyższe i placówki opiekuńczo-wychowawcze. Art. 44. Zwalnia się od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie: 1) towarów, do których miałyby zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 5-8; 2) towarów, których import na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów byłby zwolniony od podatku. Rozdział 3 Zwolnienia z tytułu importu towarów Art. 45. 1. Zwalnia się od podatku import: 1) towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w rozumieniu przepisów celnych; 2) towarów objętych procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych; 3) złota przez Narodowy Bank Polski; 4) powracających z terytorium państwa trzeciego, zwolnionych od cła towarów, dokonywany przez podatnika, który wcześniej wywiózł te towary; 5) do portów przez podmioty zajmujące się rybołówstwem morskim ich własnych połowów, niebędących jeszcze przedmiotem dostawy, w stanie nieprzetworzonym lub po zakonserwowaniu dla celów dokonania dostawy; 6) ludzkich organów i mleka kobiecego; 7) krwi, osocza w pełnym składzie, komórek krwi lub preparatów krwiopochodnych pochodzenia ludzkiego, niebędących lekami; 8) walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem przedmiotów kolekcjonerskich, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną; 9) towarów przez siły zbrojne państw innych niż Rzeczpospolita Polska będących sygnatariuszami Traktatu Północnoatlantyckiego do użytku własnego takich sił lub personelu cywilnego im towarzyszącego lub też w celu zaopatrzenia ich mes i kantyn, jeżeli siły te biorą udział we wspólnych działaniach obronnych. 2. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, nie stosuje się, jeżeli na podstawie przepisów celnych powstaje obowiązek uiszczenia cła. Art. 46. Na potrzeby stosowania art. 47-80: 1) za napoje alkoholowe uważa się piwo, wino, aperitify na bazie wina lub alkoholu, koniaki, likiery lub napoje spirytusowe i inne podobne, klasyfikowane według kodów objętych pozycjami od 2203 do 2209 nomenklatury towarowej taryfy celnej lub Nomenklatury Scalonej (CN); 2) za tytoń i wyroby tytoniowe uważa się wyroby klasyfikowane według kodów objętych pozycjami od 2401 do 2403 nomenklatury towarowej taryfy celnej lub Nomenklatury Scalonej (CN); 3) za rzeczy osobistego użytku uważa się towary bezpośrednio używane przez osobę fizyczną lub wykorzystywane w gospodarstwie domowym, jeżeli ich ilość lub rodzaj nie wskazują na przeznaczenie handlowe lub do działalności gospodarczej, a także przenośny sprzęt niezbędny do wykonywania przez osobę zainteresowaną zawodu. Art. 47. 1. Zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej przesiedlającej się z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju na pobyt stały, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) rzeczy służyły do osobistego użytku tej osobie w miejscu poprzedniego pobytu poza terytorium Wspólnoty, z tym że towary nieprzeznaczone do konsumpcji musiały służyć do takiego użytku przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem zakończenia pobytu poza terytorium Wspólnoty; 2) rzeczy będą używane na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były używane poza terytorium Wspólnoty; 3) osoba fizyczna przebywała poza terytorium Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu; 4) rzeczy te przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez wcześniejszego poinformowania o tym organu celnego. 2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych; 3) środków transportu przeznaczonych do działalności gospodarczej; 4) artykułów potrzebnych do wykonywania zawodu lub zajęcia, innych niż przenośne przedmioty sztuki stosowanej lub wyzwolonej. 3. Rzeczy osobistego użytku zwolnione są od podatku, jeżeli zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy od dnia przybycia osoby przesiedlającej się na terytorium kraju na pobyt stały, a w przypadku osoby, która jest obowiązana uzyskać zgodę odpowiednich władz na taki pobyt, przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia uzyskania takiej zgody, z zachowaniem warunku określonego w ust. 4. 4. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy, o których mowa w ust. 1, dokonanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, rzeczy te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 5. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się także do rzeczy stanowiących mienie osoby fizycznej, zgłoszonych do procedury dopuszczenia do obrotu przed dniem przybycia tej osoby na terytorium kraju na pobyt stały lub dniem uzyskania zgody na pobyt stały, jeżeli osoba ta zobowiąże się do przybycia na terytorium kraju na pobyt stały przed upływem 6 miesięcy od dnia przedstawienia organowi celnemu takiego zobowiązania oraz złożone zostanie zabezpieczenie w celu zagwarantowania pokrycia kwoty podatku. Termin określony w ust. 1 pkt 1 liczy się od dnia dopuszczenia towaru do obrotu na terytorium kraju. 6. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się także: 1) do rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej, która miała miejsce pobytu na terytorium państwa trzeciego przez okres krótszy niż 12 miesięcy, ale nie krótszy niż 6 miesięcy, jeżeli osoba ta uprawdopodobni, że nie miała wpływu na skrócenie pobytu; 2) w przypadku gdy przesiedlająca się osoba fizyczna nie zachowała terminu określonego w ust. 3, jeżeli osoba ta uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy. Art. 48. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 3, rzeczy osobistego użytku, w tym także rzeczy nowych, należących do osoby przybywającej na terytorium kraju na pobyt stały w związku z zawarciem związku małżeńskiego, jeżeli osoba ta miała miejsce pobytu na terytorium państwa trzeciego przez okres co najmniej 12 miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu. 2. Zwolnienie od podatku stosuje się także do prezentów zwyczajowo ofiarowanych w związku z zawarciem związku małżeńskiego przez osoby, o których mowa w ust. 1, przesyłanych przez osoby mające miejsce pobytu na terytorium państwa trzeciego, pod warunkiem że wartość poszczególnych prezentów nie jest wyższa niż kwota wyrażona w złotych odpowiadająca równowartości 1.000 euro. 3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych. 4. Towary, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 4 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego przez osobę uprawnioną do zwolnienia od podatku i jeżeli osoba ta przedstawiła dokument potwierdzający zawarcie związku małżeńskiego. 5. Zwolnienie od podatku stosuje się także do towarów zgłoszonych do procedury dopuszczenia do obrotu przez osobę uprawnioną do korzystania ze zwolnienia przed ustalonym dniem zawarcia związku małżeńskiego, nie wcześniej jednak niż 2 miesiące przed tym dniem, jeżeli zostanie złożone zabezpieczenie w celu zagwarantowania pokrycia kwoty podatku. 6. Towary, o których mowa w ust. 1 i 2, przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania o tym organu celnego. 7. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 6, rzeczy te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej przez organ celny dla tego dnia. Art. 49. 1. Zwalnia się od podatku import rzeczy pochodzących ze spadku otrzymanych przez: 1) osobę fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub 2) prowadzącą działalność niedochodową osobę prawną posiadającą siedzibę na terytorium kraju. 2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych; 3) środków transportu przeznaczonych do działalności gospodarczej; 4) artykułów potrzebnych do wykonywania zawodu lub zajęcia, innych niż przenośne przedmioty sztuki stosowanej lub wyzwolonej, używanych do wykonywania zawodu lub zajęcia przez osobę zmarłą; 5) zapasów surowców, półproduktów lub wyrobów gotowych; 6) żywego inwentarza i zapasów produktów rolnych, których ilość jest większa niż przeznaczona na niezbędne potrzeby domowe rodziny. 3. Rzeczy, o których mowa w ust. 1, podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 2 lat, licząc od dnia ostatecznego nabycia spadku przez osobę uprawnioną. Okres ten może być wydłużony przez właściwy organ podatkowy w wyjątkowych przypadkach. Art. 50. 1. Zwalnia się od podatku import wyposażenia, materiałów szkolnych i innych artykułów stanowiących zwykłe wyposażenie pokoju studenta lub ucznia, należących do osoby przybywającej na terytorium kraju w celu nauki, jeżeli są one wykorzystywane na potrzeby osobiste studenta lub ucznia. 2. Na potrzeby stosowania ust. 1, przez: 1) ucznia lub studenta rozumie się osobę zapisaną do placówki edukacyjnej w celu uczęszczania na kursy w pełnym wymiarze przez nią oferowane; 2) wyposażenie rozumie się bieliznę i pościel, jak również ubrania stare lub nowe; 3) materiały szkolne rozumie się przedmioty i instrumenty (łącznie z kalkulatorami i maszynami do pisania) zwykle używane przez uczniów lub studentów do nauki. Art. 51. 1. Zwalnia się od podatku import towarów umieszczonych w przesyłkach wysyłanych z terytorium państwa trzeciego bezpośrednio do odbiorcy przebywającego na terytorium kraju, pod warunkiem że łączna wartość towarów w przesyłce nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 22 euro. 2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych; 3) perfum i wód toaletowych. 3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do towarów importowanych w drodze zamówienia wysyłkowego. Art. 52. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 2, towarów umieszczonych w przesyłce wysyłanej z terytorium państwa trzeciego przez osobę fizyczną i przeznaczonej dla osoby fizycznej przebywającej na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) ilość i rodzaj towarów nie wskazują na ich przeznaczenie handlowe; 2) odbiorca nie jest obowiązany do uiszczenia opłat na rzecz nadawcy w związku z otrzymaniem przesyłki; 3) przesyłki mają charakter okazjonalny. 2. Towary, o których mowa w ust. 1, są zwolnione od podatku w ramach następujących norm: 1) napoje alkoholowe: a) napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy objętościowej alkoholu powyżej 22%, alkohol etylowy nieskażony o mocy objętościowej alkoholu wynoszącej 80% i więcej - 1 litr lub b) napoje otrzymywane w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe, aperitify na bazie wina lub alkoholu, tafia, sake lub podobne napoje o mocy objętościowej alkoholu nieprzekraczającej 22%, wina musujące, wina wzmacniane - 1 litr lub c) wina inne niż musujące - 2 litry; 2) tytoń i wyroby tytoniowe: a) papierosy - 50 sztuk lub b) cygaretki (cygara o ciężarze nie większym niż 3 g) - 25 sztuk, lub c) cygara - 10 sztuk, lub d) tytoń do palenia - 50 g; 3) perfumy - 50 g lub wody toaletowe - 0,25 l; 4) kawa - 500 g lub ekstrakty i esencje kawy - 200 g; 5) herbata - 100 g lub ekstrakty i esencje herbaty - 40 g. 3. Zwolnienia od podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli wartość przesyłki nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 45 euro. 4. Towary, o których mowa w ust. 2, zawarte w przesyłce w ilościach przekraczających określone limity podlegają całkowitemu wyłączeniu ze zwolnienia. Art. 53. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 3-5, środków trwałych i innego wyposażenia, należących do przedsiębiorcy wykonującego w celach zarobkowych i na własny rachunek działalność gospodarczą, który zaprzestał prowadzenia tej działalności na terytorium państwa trzeciego i zamierza wykonywać podobną działalność na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) środki trwałe i inne wyposażenie były używane przez przedsiębiorcę w miejscu poprzedniego wykonywania działalności przez okres co najmniej 12 miesięcy przed dniem zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego; 2) środki trwałe i inne wyposażenie są przeznaczone na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były używane na terytorium państwa trzeciego; 3) rodzaj i ilość przywożonych rzeczy odpowiadają rodzajowi i skali działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę. 2. W przypadku korzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, przez właściciela gospodarstwa rolnego zwolniony od podatku jest także import żywego inwentarza. 3. Zwolnienia od podatku nie stosuje się w przypadku zaprzestania działalności w związku z połączeniem się przedsiębiorców lub nabyciem albo przejęciem w posiadanie przez przedsiębiorcę krajowego zorganizowanej części mienia przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli nie powoduje to rozpoczęcia prowadzenia nowej działalności. 4. Zwolnienia od podatku nie stosuje się również do: 1) środków transportu, które nie służą do wykonywania działalności gospodarczej; 2) towarów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub zwierzęta; 3) paliwa; 4) zapasów surowców, półproduktów i wyrobów gotowych; 5) inwentarza żywego stanowiącego własność przedsiębiorcy, który prowadzi działalność w zakresie obrotu zwierzętami hodowlanymi. 5. Środki trwałe i inne wyposażenie podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy, licząc od dnia zaprzestania działalności przedsiębiorstwa na terytorium państwa trzeciego. 6. Środki trwałe i inne wyposażenie, zwolnione od podatku, przez 12 miesięcy, licząc od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, nie mogą zostać oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie bez uprzedniego poinformowania o tym organu celnego. W odniesieniu do wypożyczania lub przekazania okres ten może być w uzasadnionych przypadkach wydłużony do 36 miesięcy przez naczelnika urzędu skarbowego. 7. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia rzeczy zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 i 2, dokonanych przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 6, rzeczy te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 8. Do osób wykonujących wolne zawody, które uzyskały prawo do wykonywania takich zawodów na terytorium kraju, oraz do osób prawnych nieprowadzących działalności gospodarczej, które przenoszą swoją działalność z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, ust. 1-7 stosuje się odpowiednio. Art. 54. 1. Zwalnia się od podatku import produktów rolnych oraz produktów hodowli, pszczelarstwa, ogrodnictwa i leśnictwa, uzyskanych w gospodarstwach zlokalizowanych na terytorium państwa trzeciego, graniczących z terytorium kraju, prowadzonych przez rolnika prowadzącego główne gospodarstwo rolne na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) w przypadku produktów hodowli - produkty uzyskano od zwierząt wyhodowanych na terytorium kraju lub dopuszczonych do obrotu na terytorium kraju; 2) produkty te zostały poddane jedynie zabiegom, które zwykle są dokonywane po ich zebraniu lub wyprodukowaniu; 3) zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do obrotu tych produktów jest dokonywane przez rolnika lub w jego imieniu. 2. Do produktów rybołówstwa i gospodarki rybnej prowadzonej przez polskich rybaków w wodach płynących i jeziorach stanowiących granicę Rzeczypospolitej Polskiej oraz do produktów łowiectwa prowadzonego przez polskich myśliwych na tych jeziorach i wodach płynących przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 55. Zwalnia się od podatku import, na zasadzie wzajemności, nasion, nawozów i produktów służących do uprawy ziemi i roślin, przeznaczonych do wykorzystania w gospodarstwach znajdujących się na terytorium kraju, prowadzonych przez osoby prowadzące główne gospodarstwo zlokalizowane na terytorium państwa trzeciego graniczące z terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) ilość przywożonych produktów nie przekracza ilości niezbędnej do uprawy lub prowadzenia danego gospodarstwa; 2) zgłoszenie celne produktów jest dokonywane przez rolnika lub w jego imieniu. Art. 56. 1. Zwalnia się od podatku import, z zastrzeżeniem ust. 4, towarów przywożonych w bagażu osobistym podróżnego przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, jeżeli rodzaj tych towarów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe, a ich wartość nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 175 euro. 2. Przez bagaż osobisty, o którym mowa w ust. 1, rozumie się cały bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, wjeżdżając na terytorium kraju, jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem przedstawienia dowodu, że bagaż był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za jego przewóz. Bagaż osobisty nie obejmuje przenośnych kanistrów zawierających paliwo. 3. Zwolnione są od podatku towary w ramach następujących norm: 1) napoje alkoholowe, jeżeli są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat: a) napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy objętościowej alkoholu powyżej 22%, alkohol etylowy nieskażony o mocy objętościowej alkoholu wynoszącej 80% i więcej - 1 litr lub b) napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe, aperitify na bazie wina lub alkoholu, tafia, sake lub podobne napoje o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu nieprzekraczającej 22%, wina musujące, wina wzmacniane - 2 litry, i c) wina niemusujące - 2 litry; 2) tytoń i wyroby tytoniowe, jeżeli są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat: a) papierosy - 200 sztuk lub b) cygaretki (cygara o ciężarze nie większym niż 3 g) - 100 sztuk, c) cygara - 50 sztuk lub d) tytoń do palenia - 250 g; 3) perfumy - 50 g i wody toaletowe - 0,25 l; 4) kawa - 500 g lub ekstrakty i esencje kawy - 200 g - jeżeli są przywożone przez podróżnego, który ukończył 15 lat; 5) herbata - 100 g lub ekstrakty i esencje herbaty - 40 g. 4. Jeżeli łączna wartość towarów przywożonych przez podróżnego przekracza kwotę wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 175 euro, zwolnienie od podatku jest udzielane do wysokości tej kwoty w stosunku do towarów, które, gdyby były przywiezione oddzielnie, mogłyby być objęte takim zwolnieniem. 5. Wartość towarów, o których mowa w ust. 3, oraz wartość rzeczy osobistych, importowanych czasowo lub importowanych po ich czasowym wywozie, nie jest wliczana do ogólnej wartości kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 175 euro. Art. 57. 1. Zwalnia się od podatku import: 1) zwierząt specjalnie przygotowanych do użytku laboratoryjnego; 2) nieprodukowanych na terytorium kraju substancji biologicznych lub chemicznych, nadających się głównie do celów naukowych, przywożonych w ilościach, które nie wskazują na przeznaczenie handlowe. 2. Zwolnienia od podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem, że towary są przeznaczone dla: 1) instytucji publicznych, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych, albo dla wydzielonych jednostek tych instytucji, jeżeli podstawową działalnością tych jednostek jest prowadzenie badań naukowych lub edukacja; 2) prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych. Art. 58. 1. Zwalnia się od podatku import: 1) substancji leczniczych pochodzenia ludzkiego; 2) odczynników do badania grupy krwi; 3) odczynników do badania rodzajów tkanek; 4) opakowań specjalnie przystosowanych do przewozu towarów określonych w pkt 1-3 oraz rozpuszczalników i dodatków potrzebnych do ich użycia, jeżeli są przywożone jednocześnie z tymi towarami. 2. Na potrzeby stosowania ust. 1, przez: 1) substancje lecznicze pochodzenia ludzkiego rozumie się ludzką krew i jej pochodne: cała krew ludzka, wysuszone ludzkie osocze, ludzka albumina i roztwory stałe białka ludzkiego osocza, ludzka immunoglobulina i ludzki fibrynogen; 2) odczynniki do badania grupy krwi rozumie się wszystkie odczynniki ludzkie, zwierzęce, roślinne i innego pochodzenia, stosowane do badania krwi i do badania niezgodności krwi; 3) odczynniki do badania rodzajów tkanek rozumie się wszystkie odczynniki ludzkie, zwierzęce, roślinne i innego pochodzenia, stosowane do oznaczania typów ludzkich tkanek. 3. Zwolnienie od podatku towarów, o których mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) towary są przeznaczone dla instytucji lub laboratoriów prowadzących działalność medyczną lub naukową niemającą charakteru handlowego; 2) towarowi towarzyszy certyfikat wydany przez odpowiednie władze państwa wysyłki; 3) towar jest przewożony w pojemniku opatrzonym etykietą identyfikacyjną. Art. 59. Zwalnia się od podatku import przesyłek zawierających próbki substancji posiadających atest Światowej Organizacji Zdrowia i przeznaczonych do kontroli jakości surowców używanych do produkcji środków farmaceutycznych i leków, przywożonych dla instytucji powołanych do tego celu. Art. 60. Zwalnia się od podatku import środków farmaceutycznych i leków przeznaczonych do użytku medycznego dla ludzi lub zwierząt przybyłych z terytorium państwa trzeciego uczestniczących w międzynarodowych imprezach sportowych organizowanych na terytorium kraju, jeżeli ich ilość i rodzaj są odpowiednie do celu, w jakim są przywożone, i do czasu trwania imprezy sportowej. Art. 61. 1. Zwalnia się od podatku import: 1) leków, odzieży, środków spożywczych, środków sanitarno-czyszczących i innych rzeczy służących zachowaniu lub ochronie zdrowia oraz artykułów o przeznaczeniu medycznym, przywożonych przez organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, przeznaczonych do nieodpłatnej dystrybucji wśród osób potrzebujących pomocy; 2) towarów przesyłanych nieodpłatnie przez osoby mające swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa trzeciego, przeznaczonych dla organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych statutowo powołanych do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, wykorzystywanych do zebrania funduszy w trakcie zbiórek publicznych organizowanych na rzecz osób potrzebujących pomocy; 3) wyposażenia i materiałów biurowych przesyłanych nieodpłatnie przez osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa trzeciego, przeznaczonych dla organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych statutowo powołanych do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, wykorzystywanych jedynie do tej działalności. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie wyłącznie do organizacji społecznych lub jednostek organizacyjnych, w których procedury księgowe umożliwiają kontrolę wykorzystania zwolnionych od podatku towarów. 3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych; 3) kawy i herbaty; 4) środków transportu, z wyjątkiem ambulansów. 4. Towary, o których mowa w ust. 1, mogą być użyczane, wydzierżawiane, wynajmowane lub odstępowane wyłącznie do celów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2, po uprzednim zawiadomieniu organu celnego. 5. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych od podatku, o których mowa w ust. 1, w celu innym niż uprawniający do zwolnienia od podatku, towary te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 6. Organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne, które przestają spełniać warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia lub które zamierzają używać towarów zwolnionych od podatku do celów innych niż określone w ust. 1, są obowiązane poinformować o tym organ celny. 7. Towary pozostające w posiadaniu organizacji społecznej lub jednostki organizacyjnej, która przestała spełniać warunki do korzystania ze zwolnienia od podatku, są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu, w którym przestały spełniać te warunki, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 8. Towary używane przez organizację społeczną lub jednostkę organizacyjną, korzystającą ze zwolnienia od podatku, do celów innych niż określone w ust. 1, są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu, w którym uzyskały nowe zastosowanie, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. Art. 62. 1. Zwalnia się od podatku import towarów specjalnie przystosowanych do celów rehabilitacji społecznej, zawodowej i medycznej oraz pomocy naukowej, kulturalnej i podnoszenia kwalifikacji osób niepełnosprawnych, jeżeli towary te są przywożone przez organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne, których podstawowym celem statutowym jest rehabilitacja oraz pomoc naukowa i kulturalna tym osobom, oraz jeżeli zostały oddane takim instytucjom bezpłatnie i bez uzyskania korzyści ekonomicznych ze strony dającego. 2. Zwolnienia od podatku, o których mowa w ust. 1, stosuje się także do importu: 1) części zamiennych, elementów i specjalnego wyposażenia, przeznaczonych do towarów, o których mowa w ust. 1, 2) narzędzi używanych do konserwacji, kontroli, kalibrowania lub naprawy towarów, o których mowa w ust. 1 - pod warunkiem że te części, elementy, wyposażenie lub narzędzia zostały przywiezione jednocześnie z towarami, o których mowa w ust. 1, lub zostały przywiezione później, jeżeli można jednoznacznie stwierdzić, że są przeznaczone do takich towarów, które wcześniej zostały zwolnione od podatku. 3. Towary zwolnione od podatku mogą być użyczane, wydzierżawiane, wynajmowane lub odstępowane wyłącznie do celów określonych w ust. 1, po uprzednim zawiadomieniu organu celnego. 4. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych od podatku, w celu innym niż uprawniający do zwolnienia od podatku, towary te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 5. Towary zwolnione od podatku mogą być użyczane, wynajmowane lub odstępowane, nieodpłatnie lub za opłatą, przez obdarowane organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne w celach niekomercyjnych osobom, o których mowa w ust. 1, bez uiszczania podatku. 6. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych od podatku, o których mowa w ust. 1, w celu innym niż uprawniający do zwolnienia od podatku, towary te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 7. Organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne, które przestają spełniać warunki upoważniające do skorzystania ze zwolnienia lub które zamierzają używać towarów zwolnionych od podatku do celów innych niż przewidziane w tym artykule, są obowiązane poinformować o tym organ celny. 8. Towary pozostające w posiadaniu organizacji społecznej lub jednostki organizacyjnej, która przestała spełniać warunki do korzystania ze zwolnienia od podatku, podlegają opodatkowaniu podatkiem według stawek obowiązujących w dniu, w którym wygasły te warunki, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 9. Towary używane przez organizację społeczną lub jednostkę organizacyjną korzystającą ze zwolnienia od podatku do celów innych niż określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem według stawek obowiązujących w dniu, w którym uzyskały nowe zastosowanie, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. Art. 63. 1. Zwalnia się od podatku import towarów: 1) przywożonych przez państwowe jednostki organizacyjne, organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, jeżeli są przeznaczone do bezpłatnego: a) rozdania ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy lub b) oddania do dyspozycji ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy i pozostają własnością tych jednostek; 2) przywożonych przez jednostki ratownictwa, przeznaczonych na ich potrzeby, w związku z prowadzonymi przez nie działaniami. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do organizacji społecznych i jednostek organizacyjnych, w których procedury księgowe umożliwiają kontrolę wykorzystania zwolnionych od podatku towarów. 3. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do materiałów i sprzętu przeznaczonych do odbudowy terenów dotkniętych klęską żywiołową lub katastrofą. 4. Towary, o których mowa w ust. 1, mogą być użyczane, wydzierżawiane, wynajmowane lub odstępowane wyłącznie do celów określonych w ust. 1 pkt 1 i 2, po uprzednim zawiadomieniu organu celnego. 5. W przypadku sprzedaży lub przeniesienia prawa własności w inny sposób, wynajmu, użyczenia, wydzierżawienia lub innego odstąpienia towarów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 towary te są opodatkowane podatkiem według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, uznaje się, że obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów nie powstaje, jeżeli: 1) towary będą używane w celu, który uprawniałby do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1, oraz 2) organ celny, który przyjął zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia do obrotu towaru zwolnionego od podatku, zostanie niezwłocznie poinformowany o odstąpieniu. 7. Towary użyte przez organizację uprawnioną do zwolnienia do celów innych niż określone w ust. 1 są opodatkowane podatkiem w wysokości obowiązującej w dniu, w którym zostaną wykorzystane w innym celu, z uwzględnieniem ich wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. Art. 64. 1. Zwalnia się od podatku import: 1) odznaczeń przyznanych przez rządy państw trzecich osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium kraju; 2) pucharów, medali i podobnych przedmiotów o charakterze symbolicznym, które zostały przyznane na terytorium państwa trzeciego osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium kraju, w uznaniu zasług za działalność w dowolnej dziedzinie lub zasług związanych ze szczególnymi wydarzeniami, jeżeli są przywożone na terytorium kraju przez osobę nagrodzoną; 3) pucharów, medali i podobnych przedmiotów o charakterze symbolicznym ofiarowanych nieodpłatnie przez władze państw obcych lub osoby mające siedzibę na terytorium państwa trzeciego, przywożonych w celu przyznania ich na terytorium kraju za zasługi określone w pkt 2; 4) pucharów, medali oraz pamiątek o charakterze symbolicznym i o niewielkiej wartości, przeznaczonych do bezpłatnego rozdania osobom mającym miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego podczas kongresów lub podobnych imprez o charakterze międzynarodowym odbywających się na terytorium kraju, jeżeli ich ilość nie wskazuje na przeznaczenie handlowe. 2. Zwolnienie od podatku stosuje się, jeżeli osoba zainteresowana udokumentuje, że spełnia warunki określone w ust. 1. Art. 65. 1. Zwalnia się od podatku import towarów: 1) przywożonych na terytorium kraju przez osoby, które składały oficjalną wizytę na terytorium państwa trzeciego i otrzymanych w związku z tą wizytą jako podarunki od przyjmujących je władz; 2) przywożonych przez osoby przybywające na terytorium kraju z oficjalną wizytą, z zamiarem wręczenia ich w charakterze podarunków władzom polskim; 3) przesyłanych jako podarunki, w dowód przyjaźni lub życzliwości, przez władze lub przedstawicieli państw obcych oraz zagraniczne organizacje prowadzące działalność o charakterze publicznym, które mieszczą się na terytorium państwa trzeciego, polskim władzom lub organizacjom prowadzącym działalność o charakterze publicznym. 2. Zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się do: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych. 3. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) towar stanowi podarunek o charakterze okazjonalnym; 2) ilość lub rodzaj towaru nie wskazuje na przeznaczenie handlowe. Art. 66. Zwalnia się od podatku, na zasadzie wzajemności, import: 1) darów ofiarowanych panującym i głowom państw oraz osobom, które zgodnie z przepisami międzynarodowymi korzystają z takich samych przywilejów; 2) towarów przeznaczonych do wykorzystania lub użycia przez panujących i głowy państw obcych oraz ich oficjalnych przedstawicieli w okresie ich oficjalnego pobytu na terytorium kraju. Art. 67. 1. Zwalnia się od podatku import próbek towarów mających nieznaczną wartość i mogących służyć jedynie uzyskaniu zamówień na towary tego samego rodzaju, które mają być przywiezione na terytorium kraju. 2. Za próbkę towaru, o której mowa w ust. 1, uważa się niewielką ilość towaru, reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, pod warunkiem że sposób prezentacji i jakość czynią je bezużytecznymi dla celów innych niż promocja. 3. Organ celny, przyjmując zgłoszenie celne obejmujące próbki, o których mowa w ust. 1, może uzależnić zwolnienie tych próbek od podatku od pozbawienia ich wartości handlowej przez przedarcie, przedziurkowanie, naniesienie nieusuwalnych i widocznych znaków lub w inny sposób pozwalający na zachowanie przez ten towar charakteru próbek. Art. 68. Zwalnia się od podatku import materiałów drukowanych o charakterze reklamowym, w szczególności katalogi, cenniki, instrukcje obsługi lub ulotki handlowe dotyczące towarów przeznaczonych do sprzedaży lub wynajmu albo związane ze świadczeniem usług przewozowych, handlowych, bankowych lub ubezpieczeniowych, przywożonych przez osobę mającą siedzibę na terytorium państwa trzeciego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) na materiałach w sposób widoczny jest umieszczona nazwa przedsiębiorstwa, które produkuje, sprzedaje lub wynajmuje towary albo oferuje usługi, do których one się odnoszą; 2) przesyłka zawiera jeden dokument albo jeden egzemplarz każdego dokumentu, jeżeli składa się ona z wielu dokumentów; 3) w przypadku przesyłek zawierających wiele kopii jednego dokumentu ich łączny ciężar brutto nie przekracza 1 kg; 4) przesyłka nie znajduje się w serii przesyłek przekazywanych przez nadawcę temu samemu odbiorcy. Art. 69. Zwalnia się od podatku import towarów innych niż określone w art. 68 spełniających wyłącznie funkcje reklamowe i nieposiadających wartości handlowej, przesyłanych nieodpłatnie przez dostawcę swoim odbiorcom. Art. 70. 1. Zwalnia się od podatku, z zastrzeżeniem ust. 3, import: 1) niewielkich próbek towarów wytwarzanych na terytorium państwa trzeciego, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki: a) są bezpłatnie przywożone z terytorium państwa trzeciego lub są uzyskiwane na imprezach, o których mowa w ust. 2, z towarów przywiezionych z terytorium państwa trzeciego, b) są przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdania, c) mogą być używane wyłącznie w celu reklamy i mają niewielką wartość jednostkową, d) ich wartość i ilość, biorąc pod uwagę liczbę zwiedzających i wystawców, pozostaje w odpowiednich proporcjach do charakteru imprezy, e) nie nadają się do obrotu handlowego i, jeżeli ich charakter na to pozwala, znajdują się w opakowaniach zawierających mniejszą ilość towaru niż najmniejsze opakowania takiego towaru znajdujące się w obrocie handlowym; 2) towarów przywożonych wyłącznie w celu demonstracji maszyn i urządzeń wytwarzanych na terytorium państwa trzeciego, jeżeli: a) są przeznaczone do zużycia lub ulegają zniszczeniu w trakcie trwania imprezy oraz b) ich wartość i ilość, biorąc pod uwagę liczbę zwiedzających i wystawców, pozostaje w odpowiednich proporcjach do charakteru imprezy; 3) materiałów o niewielkiej wartości przeznaczonych do budowy, wyposażenia i dekoracji stoisk wystawców zagranicznych, w szczególności farby, lakiery, tapety i inne materiały, jeżeli zostaną zużyte lub zniszczone; 4) drukowanych materiałów, katalogów, prospektów, cenników, plakatów reklamowych, ilustrowanych i nieilustrowanych kalendarzy, nieoprawionych fotografii i innych towarów dostarczonych bezpłatnie, w celu wykorzystania ich do reklamy towarów wytwarzanych na terytorium państwa trzeciego, jeżeli: a) są przeznaczone do bezpłatnego rozdania, b) ich wartość i ilość, biorąc pod uwagę liczbę zwiedzających i wystawców, pozostaje w odpowiednich proporcjach do charakteru imprezy. 2. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem, że towary są przeznaczone na: 1) wystawy, targi, salony i podobne imprezy o charakterze handlowym, przemysłowym, rolnym lub rzemieślniczym; 2) wystawy lub imprezy organizowane w celach charytatywnych; 3) wystawy lub imprezy organizowane w celach naukowych, technicznych, rzemieślniczych, artystycznych, edukacyjnych, kulturalnych, sportowych, religijnych, związanych z działalnością związków zawodowych, turystycznych lub w celu promowania współpracy międzynarodowej; 4) spotkania przedstawicieli organizacji międzynarodowych; 5) uroczystości i spotkania o charakterze oficjalnym lub upamiętniającym określone zdarzenia. 3. Niekonfekcjonowane próbki środków spożywczych i napojów, spełniające warunki określone w ust. 1 pkt 1, podlegają zwolnieniu od podatku, jeżeli są bezpłatnie konsumowane na imprezach, o których mowa w ust. 2. 4. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie dotyczy: 1) napojów alkoholowych; 2) tytoniu i wyrobów tytoniowych; 3) paliw stałych, ciekłych i gazowych. Art. 71. 1. Zwalnia się od podatku import towarów przeznaczonych do badań, analiz lub prób mających na celu określenie ich składu, jakości lub innych parametrów technicznych, przeprowadzanych w celu uzyskania informacji lub w ramach testów o charakterze przemysłowym lub handlowym, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) towary poddawane badaniom, analizom lub próbom zostaną w całości zużyte lub zniszczone w trakcie ich wykonywania; 2) badania, analizy lub próby nie stanowią promocji handlowej; 3) ilości towarów ściśle odpowiadają celowi, do którego realizacji są przywożone. 2. Zwolnienie od podatku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się również do importu towarów, które nie uległy zniszczeniu lub zużyciu w trakcie badań, analiz lub prób, pod warunkiem że produkty powstałe po ich przeprowadzeniu za zgodą organu celnego zostaną: 1) całkowicie zniszczone lub pozbawione wartości handlowej lub 2) staną się przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa, bez obciążania go kosztami, lub 3) zostaną wywiezione z terytorium Wspólnoty. 3. Jeżeli towary powstałe po przeprowadzeniu badań, analiz lub prób są dopuszczane do obrotu, podlegają one opodatkowaniu podatkiem według stawek obowiązujących w dniu zakończenia tych badań, analiz lub prób, z uwzględnieniem wartości celnej ustalonej dla tego dnia przez organ celny. Jeżeli osoba zainteresowana, za zgodą organu celnego i na warunkach określonych przez organ celny, przetworzy pozostałe produkty na odpady lub złom, wysokość podatku określa się, uwzględniając stawki i wartości właściwe dla tych produktów w dniu ich powstania. Art. 72. Zwalnia się od podatku import znaków, wzorów, szkiców lub projektów oraz towarzyszącej im dokumentacji i wniosków patentowych, przeznaczonych dla instytucji właściwych do spraw ochrony praw autorskich lub patentów. Art. 73. Zwalnia się od podatku import: 1) folderów, broszur, książek, czasopism, przewodników, oprawionych lub nieoprawionych plakatów, nieoprawionych fotografii i powiększeń fotograficznych, ilustrowanych lub nieilustrowanych map geograficznych, ilustrowanych kalendarzy, których głównym celem jest zachęcanie do wyjazdów zagranicznych, w szczególności do uczestnictwa w spotkaniach lub imprezach o charakterze kulturalnym, turystycznym, sportowym, religijnym lub zawodowym, pod warunkiem że towary te: a) są przeznaczone do bezpłatnego rozdania oraz b) nie zawierają więcej niż 25% powierzchni prywatnej reklamy, oraz c) mają charakter materiałów promocyjnych; 2) wykazów i spisów hoteli zagranicznych wydawanych przez urzędowe instytucje turystyczne lub pod ich patronatem oraz rozkładów jazdy środków transportu działających na terytorium państwa trzeciego, jeżeli dokumenty te nie zawierają więcej niż 25% powierzchni prywatnej reklamy; 3) materiałów wysyłanych akredytowanym przedstawicielom lub korespondentom instytucji turystycznych i nieprzeznaczonych do rozdania, a w szczególności roczniki, spisy abonentów telefonicznych lub teleksowych, spisy hoteli, katalogi targowe, próbki wyrobów rzemieślniczych o nieznacznej wartości, dokumentacja na temat muzeów, uniwersytetów, uzdrowisk lub innych podobnych instytucji. Art. 74. 1. Zwalnia się od podatku, z zastrzeżeniem ust. 2, import: 1) dokumentów przysyłanych bezpłatnie organom władzy publicznej; 2) publikacji rządów państw obcych oraz publikacji organizacji międzynarodowych przeznaczonych do bezpłatnego rozdania; 3) dokumentów wyborczych, w szczególności kart do głosowania, list wyborczych w wyborach organizowanych przez organy mające swoje siedziby na terytorium państwa trzeciego; 4) przedmiotów mających służyć jako dowody lub do podobnych celów przed sądami lub innymi organami władzy publicznej; 5) wzorów podpisów i drukowanych okólników zawierających podpisy, które są przesyłane w ramach zwyczajowej wymiany informacji między służbami publicznymi lub organami bankowymi; 6) urzędowych wydawnictw przeznaczonych dla Narodowego Banku Polskiego; 7) raportów, sprawozdań z działalności, ulotek informacyjnych, prospektów, blankietów przedpłat i innych dokumentów przedsiębiorstw mających swoją siedzibę na terytorium państwa trzeciego i przeznaczonych dla posiadaczy lub subskrybentów papierów wartościowych emitowanych przez te przedsiębiorstwa; 8) zapisanych nośników, w szczególności w formie perforowanych kart, zapisów dźwiękowych i mikrofilmów, wykorzystywanych do przekazywania informacji, przesyłanych bezpłatnie odbiorcy, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji; 9) akt, dokumentacji archiwalnych, formularzy i innych dokumentów, które mają być wykorzystane w trakcie międzynarodowych spotkań, konferencji lub kongresów oraz sprawozdań z tych imprez; 10) planów, rysunków technicznych, odbitek, opisów i innych podobnych dokumentów przywożonych w celu uzyskania lub realizacji zamówień poza terytorium Wspólnoty lub w celu uczestnictwa w konkursach organizowanych na terytorium kraju; 11) dokumentów przeznaczonych do wykorzystania w trakcie egzaminów organizowanych na terytorium kraju przez instytucje mające swoją siedzibę poza terytorium Wspólnoty; 12) formularzy przeznaczonych do wykorzystania jako urzędowe dokumenty w międzynarodowym ruchu pojazdów lub w transporcie towarów, odbywających się na podstawie umów międzynarodowych; 13) formularzy, etykiet, biletów i podobnych dokumentów wysyłanych przez przedsiębiorstwa przewozowe lub przedsiębiorstwa hotelarskie, mające siedzibę poza terytorium Wspólnoty, biurom podróży mającym siedzibę na terytorium kraju; 14) formularzy, biletów, konosamentów, listów przewozowych lub innych dokumentów handlowych lub urzędowych, które zostały użyte w obrocie gospodarczym; 15) urzędowych druków dokumentów wydawanych przez władze państw trzecich lub organy międzynarodowe oraz druków odpowiadających międzynarodowym wzorom w celu ich dystrybucji, przesyłanych przez stowarzyszenia mające siedzibę na terytorium państwa trzeciego odpowiednim stowarzyszeniom mającym siedzibę na terytorium kraju; 16) fotografii, slajdów i mat stereotypowych do fotografii, w tym zawierających opisy, przesyłanych agencjom prasowym lub wydawcom gazet lub czasopism; 17) towarów określonych w załączniku nr 7 do ustawy produkowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub jedną z jej specjalistycznych agencji bez względu na cel, w jakim mają być wykorzystane; 18) artykułów kolekcjonerskich i dzieł sztuki, o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturalnym, które nie są przeznaczone na sprzedaż i które są importowane przez muzea, galerie i inne instytucje, pod warunkiem że artykuły te są przywożone bezpłatnie, a jeżeli za opłatą, to nie są dostarczone przez podatnika; 19) publikacji oficjalnych wydawanych z upoważnienia państwa eksportującego, instytucji międzynarodowych, władz i organów regionalnych lub lokalnych na mocy prawa obowiązującego w państwie eksportującym, a także druków rozprowadzanych w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego albo wyborami narodowymi w państwie, w którym te druki są tworzone przez zagraniczne organizacje polityczne, oficjalnie uznane za takie organizacje, w zakresie, w jakim te publikacje i druki podlegały opodatkowaniu w państwie eksportującym i nie były objęte zwrotem podatku. 2. Zwolnienie od podatku stosuje się, jeżeli dokumenty i towary określone w ust. 1 nie mają wartości handlowej. Art. 75. Zwalnia się od podatku import materiałów wykorzystywanych do mocowania i zabezpieczania towarów w trakcie ich transportu z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, w szczególności sznurów, słomy, płótna, papieru, kartonu, drewna, tworzywa sztucznego, które ze swojej natury nie służą do powtórnego użytku. Art. 76. Zwalnia się od podatku import ściółki, nawozów, pasz, przywożonych w środkach transportu wykorzystywanych do przewozu zwierząt z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, przeznaczonych dla zwierząt w trakcie ich transportu. Art. 77. 1. Zwalnia się od podatku import: 1) paliwa przewożonego w standardowych zbiornikach: a) prywatnych środków transportu, b) środków transportu przeznaczonych do działalności gospodarczej, c) specjalnych kontenerów - w ilości do 200 litrów na środek transportu; 2) paliwa w przenośnych zbiornikach przewożonych przez prywatne środki transportu, przeznaczone do zużycia w tych pojazdach, nie więcej jednak niż 10 litrów; 3) niezbędnych do eksploatacji środków transportu smarów znajdujących się w tych środkach. 2. Na potrzeby stosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1: 1) za standardowy zbiornik uważa się zbiornik paliwa, który: a) jest montowany na stałe przez producenta we wszystkich środkach transportu lub cysternach takiego samego typu jak dany środek transportu lub cysterna i który pozwala na bezpośrednie wykorzystanie paliwa do napędu środka transportu lub funkcjonowania systemu chłodzenia i innych systemów działających w środku transportu lub cysternie, lub b) jest przystosowany do środków transportu pozwalających na bezpośrednie wykorzystanie gazu jako paliwa lub do działania innych systemów, w które może być wyposażony środek transportu, lub c) jest montowany na stałe przez producenta we wszystkich kontenerach tego samego typu co dany kontener i którego stałe wmontowanie umożliwia bezpośrednie wykorzystanie paliwa do pracy w czasie transportu systemów chłodzenia i innych systemów, w jakie kontenery specjalne mogą być wyposażone; 2) za środek transportu przeznaczony do działalności gospodarczej uważa się każdy mechaniczny pojazd drogowy wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym ciągnik z naczepą lub bez naczepy, który ze względu na rodzaj, budowę lub wyposażenie jest przeznaczony do przewozu towarów lub więcej niż dziewięciu osób razem z kierowcą, a także specjalistyczny mechaniczny pojazd drogowy; 3) za kontener specjalny uważa się każdy kontener wyposażony w specjalnie zaprojektowane instalacje systemów chłodzenia, systemów natleniania, systemów izolacji cieplnej lub innych systemów; 4) za prywatny środek transportu uważa się każdy mechaniczny pojazd drogowy inny niż wymieniony w pkt 2. 3. Towary, o których mowa w ust. 1, są zwolnione od podatku, jeżeli są wykorzystywane wyłącznie przez środek transportu, w którym zostały przywiezione. Towary te nie mogą zostać usunięte z tego środka transportu ani być składowane, chyba że jest to konieczne w przypadku jego naprawy, oraz nie mogą zostać odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia. 4. W przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 3, wysokość podatku określa się według stanu i wartości celnej towaru w dniu naruszenia tych warunków oraz według stawek obowiązujących w tym dniu. Art. 78. Zwalnia się od podatku import towarów przywożonych z terytorium państwa trzeciego przez upoważnione organizacje w celu wykorzystania ich do budowy, utrzymania lub ozdoby cmentarzy, grobów i pomników upamiętniających ofiary wojny pochowane na terytorium kraju. Art. 79. Zwalnia się od podatku import: 1) trumien zawierających zwłoki i urn z prochami zmarłych, jak również kwiatów, wieńców i innych przedmiotów ozdobnych zwykle im towarzyszących; 2) kwiatów, wieńców i innych przedmiotów ozdobnych przywożonych przez osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, udające się na pogrzeby lub przybywające w celu udekorowania grobów znajdujących się na terytorium kraju, jeżeli ich ilość nie wskazuje na przeznaczenie handlowe. Art. 80. Zwalnia się od podatku import towarów przeznaczonych do użytku: 1) urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych na terytorium kraju, a także organizacji międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę na terytorium kraju, 2) osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin, 3) osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin, 4) osobistego osób niekorzystających z immunitetów, a należących do cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych na terytorium kraju - na zasadzie wzajemności i pod warunkiem nieodstępowania towarów przez okres 3 lat od dnia dopuszczenia ich do obrotu osobom innym niż wymienione w pkt 1-4. Art. 81. Zwolnienia, o których mowa w art. 47-80, stosuje się w przypadku zastosowania zwolnień od cła, z wyjątkiem art. 74 ust. 1 pkt 19. Art. 82. 1. W odniesieniu do organizacji międzynarodowych, które na terytorium kraju prowadzą działalność w interesie publicznym, mogą być zastosowane zwolnienia od podatku na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, może, w drodze rozporządzenia, zwolnić od podatku organizacje międzynarodowe, które na terytorium kraju prowadzą działalność w interesie publicznym i są zwolnione od analogicznych podatków w innych krajach, uwzględniając: 1) konieczność prawidłowego określenia ilości i wartości towarów objętych zwolnieniem; 2) sytuację gospodarczą państwa; 3) przepisy Wspólnoty Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami; 2) przebieg realizacji budżetu państwa; 3) potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia; 4) przepisy Wspólnoty Europejskiej. Rozdział 4 Szczególne przypadki zastosowania stawki 0% Art. 83. 1. Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do: 1) dostaw armatorom morskim: a) statków wycieczkowych i tym podobnych, przeznaczonych głównie do przewozu osób; promów wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00), b) tankowców (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00), c) statków chłodniczych (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00), d) statków przeznaczonych do przewozu towarów oraz statków przeznaczonych do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00, e) statków rybackich itp. pełnomorskich (PKWiU 35.11.31-30), f) pchaczy pełnomorskich (PKWiU 35.11.32-50.00), statków szkolnych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statków badawczych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40); 2) importu środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego (PCN 8901 10 10 0, 8901 20 10 0, 8901 30 10 0, 8901 90 10 0, 8902 00 12 0, 8902 00 18 0) (CN 8901 10 10, 8901 20 10, 8901 30 10, 8901 90 10, 8902 00 12, 8902 00 18) przez armatorów morskich; 3) dostaw części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu; 4) importu części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu; 5) importu środków transportu lotniczego używanych w lotnictwie cywilnym do wykonywania głównie transportu międzynarodowego o masie własnej przekraczającej 12 ton oraz części zamiennych do nich i wyposażenia pokładowego przywożonego przez ich użytkownika docelowego, posiadającego świadectwo kwalifikacyjne wydane przez polski organ nadzoru lotniczego; 6) dostaw środków transportu lotniczego używanych w lotnictwie cywilnym do wykonywania głównie transportu międzynarodowego o masie własnej przekraczającej 12 ton oraz części zamiennych do nich i wyposażenia pokładowego dla użytkownika docelowego, posiadającego świadectwo kwalifikacyjne wydane przez polski organ nadzoru lotniczego; 7) usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym; 8) usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym; 9) usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, związanych z transportem międzynarodowym, polegających na obsłudze lądowych i morskich środków transportu; 10) dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków: a) używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów, b) używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych, c) marynarki wojennej, wypływających z kraju do zagranicznych portów i przystani; 11) usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych; 12) najmu (czarteru) środków transportu wodnego oraz najmu wyposażenia tych środków - w związku z transportem międzynarodowym; 13) najmu (czarteru) środków transportu lotniczego oraz najmu wyposażenia tych środków - w związku z transportem międzynarodowym; 14) usług związanych z obsługą statków wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 należących do armatorów morskich, z wyjątkiem usług świadczonych na cele osobiste załogi; 15) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 oraz ich części składowych; 16) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji środków transportu lotniczego oraz ich wyposażenia i sprzętu zainstalowanego na nich, używanych do transportu międzynarodowego; 17) pozostałych usług służących bezpośrednim potrzebom środków transportu morskiego i ich ładunkom, o których mowa w pkt 1; 18) dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych do wykonywania transportu międzynarodowego; 19) usług polegających na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów spedytorskich, konosamentów i załatwianiu formalności celnych; 20) usług związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość tych usług została włączona do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 15, z wyjątkiem usług: a) w zakresie ubezpieczenia towarów, b) dotyczących importu towarów zwolnionych od podatku; 21) usług związanych bezpośrednio z eksportem towarów: a) dotyczących towarów eksportowanych polegających na ich pakowaniu, przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku, ważeniu, kontrolowaniu i nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu, b) świadczonych na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia i pośrednictwa, dotyczących towarów eksportowanych; 22) dostaw towarów do wolnych obszarów celnych: a) ustanowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, przeznaczonych do odprzedaży podróżnym, b) przeznaczonych do wywozu dla odbiorcy poza terytorium Wspólnoty i objętych procedurą wywozu w rozumieniu przepisów celnych, w tym także w celu ich kompletacji, pakowania lub formowania przesyłek zbiorowych; 23) usług transportu międzynarodowego; 24) usług polegających na naprawie, uszlachetnianiu, przerobie lub przetwarzaniu towarów; 25) dostaw towarów nabywanych przez podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego, niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15, jeżeli towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium kraju, a następnie do wywozu z terytorium Wspólnoty, w przypadku gdy podatnik: a) przekaże nabyty przez podmiot towar podatnikowi, który dokonuje przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia tego towaru, b) posiada dowód, że należność za towar została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju; 26) dostaw sprzętu komputerowego: a) dla placówek oświatowych, b) dla organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych w celu dalszego nieodpłatnego przekazania placówkom oświatowym - przy zachowaniu warunków, o których mowa w ust. 13-15. 2. Opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie. 3. Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się: 1) przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów: a) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, b) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju, c) z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt), d) z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju; 2) przewóz lub inny sposób przemieszczania osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego: a) z miejsca wyjazdu na terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, b) z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu na terytorium kraju, c) z miejsca wyjazdu poza terytorium kraju do miejsca przyjazdu poza terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt); 3) usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2. 4. Nie jest usługą, o której mowa w ust. 3, przewóz osób lub towarów w przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia) tych osób lub towarów znajduje się na terytorium kraju, a przewóz poza terytorium kraju ma wyłącznie charakter tranzytu. 5. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu: 1) towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2; 2) towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów; 3) towarów przez eksportera - dowód wywozu towarów; 4) osób - międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera. 6. Dokument, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, powinien zawierać co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania eksportera towarów; 2) określenie towarów i ich ilości; 3) potwierdzenie wywozu przez urząd celny. 7. Przez usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 24, rozumie się usługi: 1) świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych; 2) polegające na pośredniczeniu między podmiotem mającym siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego niebędącym podatnikiem, w rozumieniu art. 15, a podatnikiem, o którym mowa w pkt 1, gdy pośrednik otrzymuje prowizję lub inne wynagrodzenie od którejkolwiek ze stron zawartego kontraktu dotyczącego usług określonych w pkt 1, pod warunkiem posiadania kopii dokumentów potwierdzających powrotny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty; 3) świadczone przez innych podatników na zlecenie podatnika, o którym mowa w pkt 1, polegające wyłącznie na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów sprowadzonych w tym celu przez podatnika określonego w pkt 1, pod warunkiem: a) uzyskania oświadczenia od zleceniodawcy, że towar, który powstał w wyniku wykonania tej usługi, zostanie wywieziony z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, b) posiadania szczegółowego rozliczenia tych usług zgodnie z treścią dokumentów celnych, których kopie powinny być w posiadaniu tych podatników, potwierdzających powrotny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty; 4) polegające na naprawie, uszlachetnieniu, przerobie lub przetworzeniu towarów sprowadzonych z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, które zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów celnych, świadczone przez podatników na zlecenie podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego niebędących podatnikami, w rozumieniu art. 15, w ramach kontraktów wielostronnych, jeżeli: a) naprawiony, uszlachetniony, przerobiony lub przetworzony przez tych podatników towar został sprowadzony z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju przez podatnika będącego również stroną tego kontraktu, b) podatnik posiada szczegółowe rozliczenie wykonanych usług zgodnie z dokumentami celnymi potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty oraz kopie tych dokumentów celnych. 8. Przepisy ust. 7 pkt 2-4 stosuje się, jeżeli podatnik spełni określone w nich warunki oraz otrzyma całość lub co najmniej 50% zapłaty przed upływem 60 dni, licząc od daty wywozu z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty towaru będącego przedmiotem świadczonych usług, z tym że spełnienie warunków także po upływie tego terminu uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku należnego w złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazano usługę. 9. Przez usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 24, rozumie się również usługi polegające na przerobie, uszlachetnieniu lub przetworzeniu, świadczone na zlecenie podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego niebędących podatnikami, w rozumieniu art. 15, w przypadku gdy: 1) wykonywane przez podatnika usługi dotyczą towarów wytworzonych na terytorium kraju; 2) podatnik posiada dowód, że należność za usługę została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju; 3) podatnik posiada dokument potwierdzający wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, którego usługa dotyczy. 10. Przepis ust. 9 stosuje się pod warunkiem, że podatnik otrzyma dokument potwierdzający wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, nie później jednak niż 40. dnia, licząc od daty wykonania usługi; otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku należnego w złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazano usługę. 11. Jeżeli towar, który powstał w wyniku czynności, o których mowa w ust. 9, został zbyty na terytorium kraju, podatnicy, którzy dokonali tych czynności, są obowiązani do zapłacenia podatku według stawki właściwej dla dostawy tego towaru, przy czym podatek ustala się od wartości towaru obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek. 12. Przepis ust. 1 pkt 25 stosuje się pod warunkiem, że podatnik otrzyma zapłatę, nie później jednak niż 40. dnia, licząc od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty kwoty podatku należnego. 13. Opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają towary wymienione w załączniku nr 8 do ustawy. 14. Dokonujący dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26, stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem: 1) posiadania stosownego zamówienia potwierdzonego przez organ nadzorujący daną placówkę oświatową, zgodnie z odrębnymi przepisami - w przypadku dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26 lit. a; 2) posiadania kopii umowy o nieodpłatnym przekazaniu sprzętu komputerowego placówce oświatowej oraz posiadania stosownego zamówienia potwierdzonego przez organ nadzorujący placówkę oświatową, zgodnie z odrębnymi przepisami - w przypadku dostawy, o której mowa w ust. 1 pkt 26 lit. b. 15. Dostawca obowiązany jest przekazać kopię dokumentów, o których mowa w ust. 14, do właściwego urzędu skarbowego. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia: 1) dokumenty, o których mowa w ust. 5 pkt 2, 2) dane, które powinny zawierać dokumenty, o których mowa w ust. 5 pkt 3, 3) wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, 4) dokumenty, dane, które powinna zawierać dokumentacja, o której mowa w ust. 2 - uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności, konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji usługi na potrzeby rozliczenia podatku oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej. Rozdział 5 Szczególne przypadki określania wysokości podatku należnego Art. 84. 1. Podatnicy świadczący usługi w zakresie handlu, którzy dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej według różnych stawek, a nie są obowiązani prowadzić ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1, mogą w celu obliczenia kwoty podatku należnego dokonać podziału sprzedaży towarów w danym okresie rozliczeniowym w proporcjach wynikających z udokumentowanych zakupów z tego okresu, w którym dokonano zakupu. Do obliczenia tych proporcji przyjmuje się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według cen uwzględniających podatek. 2. Jeżeli podatnik podjął lub wznowił działalność wymienioną w ust. 1, podział sprzedaży może być dokonany przy zastosowaniu do obrotu danego okresu rozliczeniowego procentowych wskaźników podziału udokumentowanych zakupów, dokonanych w okresie rozliczeniowym przed zakończeniem okresu rozliczeniowego, w którym podjęto lub wznowiono działalność. Art. 85. W przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki: 1) 18,03% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 22%; 2) 6,54% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 7%; 3) 2,91% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 3%. DZIAŁ IX Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe Rozdział 1 Odliczenie i zwrot podatku Art. 86. 1. W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. 2. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7: 1) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika: a) z tytułu nabycia towarów i usług, b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego, c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4; 2) w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego; 3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6; 4) kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. 3. W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n x 68 kg gdzie: DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność, n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy - kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł. 4. Przepis ust. 3 nie dotyczy: 1) przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy leasingu tych samochodów (pojazdów) stanowi przedmiot działalności podatnika; 2) pojazdów specjalnych - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny; 3) pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika takie przeznaczenie. 5. Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3. 6. Przepisy ust. 3-5 stosuje się odpowiednio do importu samochodów, o których mowa w ust. 3 i 5, z tym że kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 - nie więcej jednak niż 5.000 zł. 7. W przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł. 8. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą: 1) dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami; 2) czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7. 9. Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą następujących czynności wykonywanych na terytorium kraju: 1) transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w tym świadczonych przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych, 2) udzielania i pośrednictwa w udzieleniu kredytu oraz zarządzania kredytem przez kredytodawcę, 3) pośrednictwa lub wszelkich działań w zakresie gwarancji kredytowych lub jakiegokolwiek innego zabezpieczenia pieniędzy oraz zarządzania gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę, 4) transakcji, w tym pośrednictwa, dotyczących rachunków terminowych i bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem inkasa należności i faktoringu, 5) transakcji, w tym pośrednictwa dotyczącego walut, banknotów i monet używanych jako prawne środki płatnicze, z wyłączeniem przedmiotów kolekcjonerskich; przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się monety ze złota, srebra oraz innych metali lub banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, a także monety o wartości numizmatycznej, 6) transakcji, w tym pośrednictwa, z wyłączeniem zarządzania i przechowywania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach i stowarzyszeniach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów oraz następujących praw lub papierów wartościowych: a) prawa do określonego udziału w nieruchomości, b) praw rzeczowych dających ich posiadaczowi prawo użytkowania w stosunku do nieruchomości, c) udziałów lub akcji, dających ich posiadaczowi prawo własności lub użytkowania w stosunku do nieruchomości lub jej części - w przypadku gdy miejscem świadczenia tych usług, zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1, jest terytorium państwa trzeciego lub gdy usługi dotyczą bezpośrednio towarów eksportowanych, pod warunkiem że podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. 10. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje: 1) w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18; 2) w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca; 3) w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy - w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności; 4) w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 - nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu; 5) w przypadku stosowania w imporcie towarów procedury uproszczonej, polegającej na wpisie do rejestru zgodnie z przepisami celnymi - za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w tym rejestrze. 11. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy. 12. W przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, z wyłączeniem przypadków, gdy faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11 - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi. 13. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. 14. W przypadku podatników obowiązanych do dokonywania korekt kwot podatku naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 1 i 2, część kwoty podatku naliczonego obniżającą kwotę podatku należnego oblicza się w oparciu o proporcję właściwą dla roku podatkowego, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego niezależnie od terminu obniżenia kwoty podatku. 15. Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej. 16. Podatnicy, o których mowa w art. 21 ust. 1, mogą obniżyć kwotę podatku należnego w rozliczeniu za kwartał, w którym: 1) uregulowali całą należność wynikającą z otrzymanej od kontrahenta faktury, 2) dokonali zapłaty podatku wynikającego z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34 - nie wcześniej jednak niż z dniem otrzymania faktury lub dokumentu celnego. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio. 17. Przepisu ust. 16 nie stosuje się do kwoty podatku naliczonego, wynikającej z faktur i dokumentów celnych otrzymanych i odliczonych od kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres poprzedzający kwartał, za który podatnik będzie rozliczał się metodą kasową. 18. Podatnicy, o których mowa w art. 21 ust. 5, kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktur lub dokumentów celnych otrzymanych w okresie, kiedy rozliczali się metodą kasową, i nieodliczoną od kwoty podatku należnego do końca tego okresu, mają prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym, w którym: 1) uregulowali kontrahentowi całą należność wynikającą z otrzymanych faktur - w przypadku podatku wynikającego z faktur; 2) dokonali zapłaty podatku - w przypadku podatku wynikającego z dokumentów celnych; 3) dokonali zapłaty podatku wynikającego z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34. 19. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10, 11, 12, 16 lub 18, podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy. 20. U podatnika, o którym mowa w art. 16, kwotą podatku naliczonego jest kwota stanowiąca równowartość 22% kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka. 21. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inny niż określony w ust. 10 termin obniżenia kwoty podatku należnego, o której mowa w ust. 1, uwzględniając: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności; 2) stosowane techniki dokumentowania rozliczeń w obrocie gospodarczym. Art. 87. 1. W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty. 3. Różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej. 4. Na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową, kwota różnicy podatku podlegająca zwrotowi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia ulega podwyższeniu, jeżeli podwyższenie tej kwoty: 1) jest uzasadnione sezonowością produkcji lub sezonowością wykonywanych usług, lub sezonowością skupu produktów rolnych; 2) jest uzasadnione kwotą podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1. 5. Na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 4. 6. Na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 - w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z: 1) faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 13 ust. 1 pkt 1 Prawa działalności gospodarczej, 2) dokumentów celnych oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone, 3) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji - przy czym przepis ust. 2 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio. 7. Różnicę podatku niezwróconą przez urząd skarbowy w terminach, o których mowa w ust. 2 w zdaniu pierwszym i w ust. 3, traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. 8. W przypadku gdy podatnik otrzymał zwrot różnicy podatku z tytułu eksportu towarów i następnie całość lub część tego towaru powróciła do podatnika, a czynność ta powoduje powrót towaru na terytorium kraju, podatnik jest obowiązany zwrócić całość lub odpowiednią część otrzymanego zwrotu w terminie 14 dni, licząc od dnia przekroczenia towaru przez państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej. Podatnik może zwiększyć o tę kwotę podatek naliczony, począwszy od najbliższego okresu rozliczeniowego. 9. W razie niedopełnienia obowiązku przewidzianego w ust. 8 od niezwróconej kwoty są naliczane odsetki za zwłokę jak od zaległości podatkowych. Odsetki naliczane są od następnego dnia po upływie terminu określonego w ust. 8, a jeżeli termin ten przypada wcześniej niż termin najbliższego okresu rozliczeniowego - od terminu, w którym powinno zostać dokonane rozliczenie podatku. 10. Podatnik wymieniony w art. 16 może otrzymać zwrot podatku do wysokości kwoty określonej w art. 86 ust. 20. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: 1) może określić przypadki, gdy przyjęcie przez podatnika w odpłatne używanie środków trwałych należących do osób trzecich może być traktowane na równi z zakupem tych środków, oraz warunki i tryb zwrotu różnicy podatku; 2) może rozszerzyć zakres zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 2 i 3, na całość lub część nadwyżki kwoty podatku naliczonego ponad kwotę podatku należnego, jeżeli jest to uzasadnione charakterem działalności podatnika lub długością cyklu produkcyjnego; 3) określi przypadki, warunki i terminy zwrotu podatku, o którym mowa w ust. 10. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 11, uwzględnia: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami; 2) konieczność prawidłowego udokumentowania zwracanych kwot podatku; 3) przepisy Wspólnoty Europejskiej. Art. 88. 1. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: 1) importu usług, w związku z którymi zapłata należności jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy; 2) towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego; 3) paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5; 4) usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem: a) przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usługi turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie, b) nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób; 5) towarów i usług, których nabycie: a) zostało udokumentowane fakturami otrzymanymi przed dniem utraty zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 lub 9 albo przed dniem rezygnacji z tego zwolnienia, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 113 ust. 5 i 7, b) nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi. 2. Jeżeli na podstawie dokumentacji prowadzonej przez podatnika nie można ustalić kwoty podatku naliczonego od towarów i usług określonych w ust. 1 pkt 2, kwotę tego podatku ustala się przez zastosowanie stawki 22% do kwoty wydatków, które w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. 3. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy: 1) wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów; 2) wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku; 3) wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane; 4) podatku od importu towarów oraz od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowiących wkłady niepieniężne (aporty) do spółek handlowych; 5) wydatków na nabycie towarów celem oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, jeżeli zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający; 6) nabycia towarów przez komisanta na rzecz komitenta w wykonaniu umowy komisu; 7) nabycia towarów przez komisanta od komitenta w ramach umowy komisu; 8) podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku, o którym mowa w art. 11. 4. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20. 5. W celu zapobieżenia nadużyciom, a także dążąc do jednakowego traktowania podatników w zakresie odliczania podatku z tytułu nabycia towarów lub rozporządzania takimi samymi towarami, mogą zostać określone w przepisach wydanych na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 1 inne przypadki, w których podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Art. 89. 1. W odniesieniu do: 1) przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium kraju, 2) Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Sił Zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowych Kwater i Dowództw i ich personelu cywilnego, 3) podmiotów nieposiadających siedziby, miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, niezarejestrowanych na potrzeby podatku na terytorium kraju - mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki i tryb zwrotu podatku przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zwrot taki wynika z porozumień międzynarodowych lub zasady wzajemności. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, przypadki i tryb zwrotu podatku Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju, wielonarodowym Kwaterom i Dowództwom i ich personelowi cywilnemu. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przy wydawaniu rozporządzeń, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia: 1) porozumienia międzynarodowe; 2) konieczność prawidłowego udokumentowania zwracanych kwot podatku; 3) potrzebę zapewnienia informacji o towarach i usługach, od których nabycia podatek jest zwracany; 4) przepisy Wspólnoty Europejskiej. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, warunki i tryb zwrotu podatku podmiotom nieposiadającym siedziby, miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, niezarejestrowanym na potrzeby podatku na terytorium kraju, uwzględniając: 1) konieczność prawidłowego udokumentowania zakupów, od których przysługuje zwrot podatku; 2) potrzebę zapewnienia prawidłowej informacji o wysokości zwracanych kwot podatku; 3) potrzebę zapewnienia niezbędnych informacji o podmiocie ubiegającym się o zwrot podatku jako podmiocie uprawnionym do otrzymania tego zwrotu; 4) przepisy Wspólnoty Europejskiej. 6. W odniesieniu do organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych, których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873), oraz do niektórych grup towarów mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 7. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, warunki zwrotu podatku organizacjom humanitarnym, charytatywnym lub edukacyjnym z tytułu eksportu towarów oraz warunki, jakie muszą spełniać te organizacje, żeby otrzymać taki zwrot, uwzględniając: 1) sytuację gospodarczą państwa; 2) przebieg realizacji budżetu państwa; 3) konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanego podatku; 4) konieczność zapewnienia informacji o eksporcie towarów; 5) przepisy Wspólnoty Europejskiej. Rozdział 2 Odliczanie częściowe podatku oraz korekta podatku naliczonego Art. 90. 1. W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. 2. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. 3. Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. 4. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. 5. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów, o których mowa w art. 87 ust. 3, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności. 6. Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie. 7. Do obrotu uzyskanego z czynności, w stosunku do których nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, wlicza się kwotę otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1. 8. Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. 9. Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna. 10. W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8: 1) przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2; 2) nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2. Art. 91. 1. Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-7, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli kwota korekty nie przekroczy 0,01% kwoty podatku naliczonego podlegającego korekcie. 2. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty. 4. W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. 5. Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż. 6. W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną: 1) opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi; 2) zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu - do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu. 7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. 8. Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania. 9. W przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), o których mowa w art. 6 pkt 1, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zakładu (oddziału). 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, dla grupy podatników, inne niż wymienione w ust. 1-9, warunki dokonywania korekt związanych z odliczeniem kwoty podatku naliczonego oraz zwolnić niektóre grupy podatników od dokonywania korekt, uwzględniając: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności; 2) uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami i usługami; 3) konieczność zapewnienia prawidłowego odliczenia kwoty podatku naliczonego. Art. 92. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może określić: 1) listę towarów i usług lub przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1-10; 2) inne niż wymienione w art. 88 ust. 3 przypadki nabycia towarów lub usług, uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87; 3) przypadki, gdy kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, uwzględnia: 1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami; 2) konieczność prawidłowego udokumentowania czynności, od których przysługuje zwrot podatku; 3) potrzebę zapewnienia jednakowego traktowania podmiotów wykorzystujących w swojej działalności te same towary; 4) przepisy Wspólnoty Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi, może określić, w drodze rozporządzenia, listę towarów i usług lub przypadki, w których nabycie towarów i usług przez podatników prowadzących działalność rolniczą nie uprawnia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części lub zwrotu różnicy podatku w całości lub w części, uwzględniając specyfikę działalności rolniczej, a także mając na uwadze uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami. Art. 93. 1. W przypadku nabycia towarów lub usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, przed dokonaniem sprzedaży opodatkowanej zwrot kwoty podatku naliczonego może być dokonywany w formie zaliczki. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wypłaty zaliczki, o której mowa w ust. 1, oraz przypadki zwrotu zaliczki wraz z oprocentowaniem, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami. Art. 94. 1. Skarbowi Państwa przysługuje hipoteka przymusowa z tytułu warunkowych wierzytelności wynikających z wypłacenia zaliczki naliczonego podatku. 2. Do hipoteki przymusowej, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Art. 95. 1. Skarbowi Państwa z tytułu warunkowych wierzytelności wynikających z wypłacenia zaliczki naliczonego podatku przysługuje zastaw skarbowy na będących własnością podatnika rzeczach ruchomych oraz na zbywalnych prawach majątkowych. 2. Wpis zastawu skarbowego do rejestru zastawów skarbowych jest dokonywany na podstawie uwzględnionego wniosku w sprawie wypłacenia zaliczki naliczonego podatku. 3. Do zastawu skarbowego w zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. DZIAŁ X Rejestracja. Deklaracje i informacje podsumowujące. Zapłata podatku Rozdział 1 Rejestracja Art. 96. 1. Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych. 3. Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne. 4. Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego". 5. Jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach: 1) przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży; 2) przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa; 3) przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia; 4) przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT. 7. Zgłoszenia o zaprzestaniu działalności w wyniku śmierci podatnika dokonuje jego następca prawny. 8. W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT. 9. Naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem. 10. Podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, którzy następnie zostali zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni. 11. Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach oraz w ofertach. 12. Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. 13. Na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku. Art. 97. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, podlegających obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywając usługi, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowani na potrzeby podatku na terytorium kraju, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług. 4. Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. W przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5, oraz podatników, którzy rozpoczęli wykonywanie tych czynności, w okresie krótszym niż 12 miesięcy przed złożeniem zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, i którzy zostali zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2, 4-6, wydłuża się do 180 dni. Zdanie drugie i trzecie art. 87 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 6. W stosunku do podatników, o których mowa w ust. 5, zasady i terminy zwrotu określone w art. 87 ust. 2-6 stosuje się począwszy od rozliczenia za okres rozliczeniowy następujący po upływie 12 miesięcy lub po upływie 4 kwartałów, za które podatnik składał deklaracje podatkowe, oraz rozliczał się terminowo z podatków stanowiących dochód budżetu państwa, w tym również jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych. 7. Przepisu ust. 5 nie stosuje się, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną, zabezpieczenie majątkowe lub gwarancje bankowe na kwotę 250.000 zł, zwane dalej "kaucją". 8. Podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego o zwolnienie lub zwrot kaucji po upływie 12 miesięcy, za które podatnik składał deklaracje podatkowe oraz rozliczał się terminowo z podatków stanowiących dochód budżetu państwa, w tym również jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych. 9. Naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT UE. 10. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL. 11. Podatnicy, o których mowa w ust. 3, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, którzy uzyskali potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL. 12. W przypadku podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, który w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, nie zgłosił, iż zamierza rozpocząć dokonywanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, podatnik ten jest zobowiązany do złożenia aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem dokonania takiej pierwszej dostawy. 13. W przypadku zaprzestania przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 i 3, podmiot ten jest obowiązany na piśmie zgłosić ten fakt naczelnikowi urzędu skarbowego przez aktualizację zgłoszenia rejestracyjnego; zgłoszenie składa się w terminie 15 dni, licząc od dnia zaistnienia tej okoliczności. 14. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 13, stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podmiotu z rejestru jako podatnika VAT UE. 15. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 1-3, nie złoży za 6 kolejnych miesięcy lub 2 kolejne kwartały deklaracji podatkowej, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podmiot z rejestru jako podatnika VAT UE i powiadamia go o powyższym. 16. Wykreślenie podatnika z rejestru jako podatnika VAT, o którym mowa w art. 96 ust. 6, 8 i 9, jest równoznaczne z wykreśleniem go z rejestru jako podatnika VAT UE. 17. Na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, o którym mowa w art. 15, jak i osoba prawna, która nie jest takim podatnikiem, mający interes prawny w złożeniu wniosku. 18. Wniosek, o którym mowa w ust. 17, składa się na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną. 19. Biuro wymiany informacji o podatku VAT lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie lub nie potwierdza zidentyfikowania podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na piśmie, faksem lub telefonicznie albo pocztą elektroniczną. Art. 98. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: 1) może określić podatników innych niż wymienieni w art. 96 ust. 3, niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego, 2) określi wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT, wzór potwierdzenia zarejestrowania osoby prawnej oraz podatnika jako podatnika VAT UE i wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 96 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 97 ust. 9, 3) określi niezbędne elementy wniosku, o którym mowa w art. 97 ust. 17, oraz niezbędne elementy potwierdzenia, o którym mowa w art. 97 ust. 19, oraz przypadki, w których biuro wymiany informacji o podatku VAT wydaje pisemne potwierdzenie - uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji podatników oraz wymagania związane z wymianą informacji o dokonywanych nabyciach i dostawach wewnątrzwspólnotowych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, sposób oraz warunki organizacyjno-techniczne składania w formie elektronicznej zgłoszenia rejestracyjnego i jego aktualizacji oraz zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 96 i 97, a także ich strukturę, uwzględniając potrzebę zapewnienia im bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności, nienaruszalności oraz znakowania czasem. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia: 1) określi tryb przyjmowania kaucji, formy zabezpieczenia majątkowego, które mogą być uznane za kaucję, o których mowa w art. 97 ust. 7; 2) może określić warunki zwrotu kaucji w terminie wcześniejszym niż określony w art. 97 ust. 8. Rozdział 2 Deklaracje Art. 99. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. 2. Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale. 3. Mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, oraz podatnicy, o których mowa w art. 43 ust. 3, wykonujący wyłącznie czynności wymienione w tym przepisie, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca kwartału poprzedzającego kwartał, za który będzie po raz pierwszy składana kwartalna deklaracja podatkowa. 4. Podatnicy, o których mowa w ust. 3 i art. 21 ust. 3, mogą ponownie składać deklaracje podatkowe za okresy miesięczne, nie wcześniej jednak niż po upływie czterech kwartałów, w których rozliczali się za okresy kwartalne, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do ostatniego dnia kwartału, za który będzie składana ostatnia kwartalna deklaracja podatkowa. 5. Podatnicy, którzy utracili prawo do stosowania metody kasowej, tracą prawo do składania deklaracji podatkowej za okresy kwartalne, począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło przekroczenie kwot określonych w art. 2 pkt 25. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do małych podatników, o których mowa w ust. 3. 7. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i 3. 8. Podatnicy wymienieni w art. 15, inni niż zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i osoby prawne niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz którzy skorzystali z możliwości wymienionej w art. 10 ust. 6, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w zakresie dokonywanych nabyć za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu. 9. W przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, deklarację podatkową składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. 10. W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu. 11. Podatnicy, o których mowa w art. 16, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. 12. Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości. 13. W przypadku, o którym mowa w art. 29 ust. 22, rozliczanie i pobór podatku mogą być określone w sposób odmienny niż określony w ust. 1-12 na podstawie rozporządzenia wydanego na podstawie ust. 15. 14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1, 2 i 8-11, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania. 15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, sposób obliczania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług międzynarodowego przewozu drogowego, wykonywanych na terytorium kraju przez podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, uwzględniając: 1) specyfikę wykonywania usług transportowych; 2) zapewnienie prawidłowego obliczenia kwot podatku; 3) przepisy Wspólnoty Europejskiej. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, sposób oraz warunki organizacyjno-techniczne składania w formie elektronicznej deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1, 2 i 8-11, a także ich strukturę, uwzględniając potrzebę zapewnienia im bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności, nienaruszalności oraz znakowania czasem. Rozdział 3 Informacje podsumowujące Art. 100. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu: 1) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów; 2) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, zarejestrowanych jako podatnicy VAT UE. 3. Informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane: 1) nazwę lub imię i nazwisko podmiotu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9; 2) właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany mu w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów; 3) kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów; 4) łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, oraz łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów. 4. W przypadku transakcji, o której mowa w art. 136, informacja podsumowująca powinna dodatkowo zawierać adnotację, że nabycie i dostawa zostały dokonane w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych. Art. 101. W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonych informacjach podsumowujących podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę błędnej informacji podsumowującej. Art. 102. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, sposób oraz warunki organizacyjno-techniczne składania w formie elektronicznej informacji podsumowującej oraz korekty informacji podsumowującej, a także ich strukturę, uwzględniając potrzebę zapewnienia im bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności, nienaruszalności oraz znakowania czasem. Rozdział 4 Zapłata podatku Art. 103. 1. Podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33. 2. Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego. 3. W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. 4. Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika. 6. Informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz datę pierwszego dopuszczenia do użytku. Art. 104. 1. Przepisy art. 21, art. 86 ust. 16-18, art. 99 ust. 2-6 oraz art. 103 ust. 2 w zakresie dotyczącym małych podatników stosuje się również do podatników rozpoczynających w ciągu roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwot określonych w art. 2 pkt 25. 2. W przypadku przekroczenia kwot określonych w ust. 1 podatnik traci prawo do rozliczania się metodą kasową oraz do dokonywania kwartalnych rozliczeń, począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło to przekroczenie, oraz w następnym roku podatkowym. Art. 105. 1. Naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających: 1) uiszczenie przez podatnika podatku - w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub 2) brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zaświadczenie wydaje się na wniosek zainteresowanego. Wniosek zawiera w szczególności: 1) dane identyfikujące pojazd; 2) datę pierwszego dopuszczenia pojazdu do użytku; 3) przebieg pojazdu; 4) cenę nabycia pojazdu przez wnioskodawcę; 5) dane dotyczące podmiotu dokonującego dostawy pojazdu na rzecz wnioskodawcy. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się umowę lub fakturę stwierdzającą nabycie pojazdu przez wnioskodawcę oraz inne dokumenty, z których jednoznacznie wynika, że nie zachodzi w tym przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. 4. Załączone do wniosku dokumenty, o których mowa w ust. 3, urząd skarbowy zwraca, przy wydawanym zgodnie z ust. 1 zaświadczeniu, wnioskodawcy. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając konieczność zapewnienia niezbędnych danych pozwalających na stwierdzenie braku obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność zapewnienia danych niezbędnych do zidentyfikowania pojazdu, którego dotyczy zaświadczenie. DZIAŁ XI Dokumentacja Rozdział 1 Faktury Art. 106. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. 4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. 5. Przepisu ust. 4 zdanie pierwsze nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, które w każdym przypadku muszą być potwierdzone fakturami. 6. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu dla nabywcy, który nie podał dla tej czynności numeru identyfikacyjnego, nadanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, podatnik wystawia fakturę w trzech egzemplarzach; oryginał faktury jest wydawany nabywcy; jedną z kopii faktury podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, drugą przesyła w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy do biura wymiany informacji o podatku VAT. 7. W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: 1) określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania; 2) może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności; 3) może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przy wydawaniu rozporządzeń, o których mowa w ust. 8, uwzględnia: 1) konieczność zapewnienia odpowiedniego dokumentowania dostawy towarów lub świadczenia usług i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników; 2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku; 3) stosowane techniki rozliczeń; 4) specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą lub rodzajem wykonywanych czynności. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, uwzględniając: 1) konieczność odpowiedniego dokumentowania sprzedaży i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników; 2) potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku; 3) konieczność zapewnienia jednoznacznej identyfikacji wystawcy faktury oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności i nienaruszalności wystawianym i przesyłanym fakturom; 4) stosowane techniki w zakresie wystawiania i przesyłania dokumentów w formie elektronicznej i kodowania danych w tych dokumentach. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną, uwzględniając przepisy prawa Wspólnot Europejskich, potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku oraz stosowane techniki w zakresie przesyłania danych w formie elektronicznej i kodowania tych danych. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, jeżeli na fakturach wykazywane są kwoty w walutach obcych, z uwzględnieniem przepisów w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego. Art. 107. 1. Podatnik wystawiający fakturę, na pisemne żądanie nabywcy towaru lub usługi obowiązany jest w terminie 14 dni, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, do: 1) udostępnienia do wglądu oryginału lub uwierzytelnionego notarialnie odpisu potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego; 2) pisemnego potwierdzenia złożenia deklaracji podatkowej, w której została ujęta faktura. 2. Podatnik ma obowiązek potwierdzić odbiór żądania, o którym mowa w ust. 1. 3. W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi posiada potwierdzenie odbioru żądania, o którym mowa w ust. 2, a nie uzyska od podatnika informacji, o których mowa w ust. 1, oraz zawiadomi o tym naczelnika urzędu skarbowego przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym ujęto kwoty podatku naliczonego z faktur, wobec których podjęto procedurę, o której mowa w ust. 1, nie później niż z upływem terminu do złożenia deklaracji, a w trakcie kontroli stwierdzone zostanie odliczenie podatku z faktur wystawionych przez podatnika, o którym mowa w ust. 1, niepotwierdzonych kopią, przepisów art. 109 ust. 4-8 w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania nie stosuje się w odniesieniu do kwot udokumentowanych takimi fakturami. 4. Nabywca jest obowiązany dołączyć do żądania, o którym mowa w ust. 1, kopie swojego zgłoszenia rejestracyjnego. 5. Jeżeli żądanie, o którym mowa w ust. 1, zostało wniesione po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiła dostawa towaru lub wykonanie usługi na rzecz nabywcy wnoszącego to żądanie, przepisu ust. 1 nie stosuje się. Art. 108. 1. W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego. Rozdział 2 Ewidencje Art. 109. 1. Podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. 2. W przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, o której mowa w ust. 1, lub prowadzi ją w sposób nierzetelny, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określa wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania i ustala podatek przy zastosowaniu stawki 22%, bez prawa obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86. 3. Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. 4. W razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określa wysokość tego zobowiązania w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zaniżenia tego zobowiązania. 5. W razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określa kwotę zwrotu w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty zawyżenia. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1. 7. Przepisów ust. 4-6 nie stosuje się: 1) jeżeli przed dniem wszczęcia kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej podatnik dokonał odpowiedniej zmiany deklaracji podatkowej oraz wpłacił do urzędu skarbowego kwotę wynikającą ze zmiany deklaracji podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę; 2) w zakresie ustalania dodatkowego zobowiązania, w przypadku gdy zaniżenie zobowiązania podatkowego lub zawyżenie kwoty różnicy podatku lub kwoty zwrotu podatku naliczonego wiąże się z nieujęciem podatku należnego w rozliczeniu za dany okres z tytułu dostawy lub świadczenia usługi, od której podatek należny został ujęty w poprzednim okresie rozliczeniowym. 8. Przepisy ust. 4-7 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik: 1) wykazał w deklaracji podatkowej i otrzymał kwotę zwrotu różnicy podatku lub kwotę zwrotu podatku naliczonego, a powinien wykazać kwotę zobowiązania podatkowego podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego; 2) nie złożył deklaracji podatkowej oraz nie wpłacił kwoty zobowiązania podatkowego. 9. W przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6, podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję otrzymywanych towarów zawierającą w szczególności datę ich otrzymania, dane pozwalające na identyfikację towarów oraz datę wydania towaru po wykonaniu usługi przez podatnika. 10. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio do towarów przemieszczanych przez podatnika na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli na tych towarach mają być wykonane usługi na rzecz podatnika, a po wykonaniu tych usług towary te są wysyłane lub transportowane z powrotem do tego podatnika na terytorium kraju. 11. Podmioty, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, są obowiązane prowadzić ewidencję, na podstawie której można określić wartość nabywanych przez nie towarów z innych państw członkowskich; prowadzenie ewidencji powinno zapewnić wskazanie dnia, w którym wartość nabywanych przez te podmioty towarów z innych państw członkowskich przekroczy kwotę wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 10.000 euro, z uwzględnieniem wartości towarów określonych w art. 10 ust. 3. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe dane, jakie powinny zawierać prowadzone przez podatnika ewidencje, o których mowa w ust. 9 i 10, a także wzory tych ewidencji, uwzględniając: 1) specyfikę wykonywania czynności, których przedmiotem są przemieszczane towary objęte obowiązkiem ewidencyjnym; 2) konieczność zapewnienia dokumentacji umożliwiającej zweryfikowanie prawidłowości rozliczenia podatku. 13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, niektóre grupy podatników będących osobami fizycznymi z prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione specyfiką wykonywanej przez tych podatników działalności, a dodatkowo jeżeli w związku z wykonywanymi przez nich czynnościami naczelnik urzędu skarbowego otrzymuje dokumenty umożliwiające prawidłowe określenie osiąganego przez tych podatników obrotu. Art. 110. W przypadku gdy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nie są obowiązane do prowadzenia ewidencji określonej w art. 109 ust. 3 w związku z dokonywaniem sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3, dokonają sprzedaży opodatkowanej i nie zapłacą podatku należnego, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wielkości tej sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego według stawki 22%, bez prawa obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86. Rozdział 3 Kasy rejestrujące Art. 111. 1. Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. 2. Podatnicy naruszający obowiązek określony w ust. 1 do czasu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących tracą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę stanowiącą równowartość 30% kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. 3. Jeżeli z przyczyn niezależnych od podatnika nie może być prowadzona ewidencja obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, podatnik jest obowiązany ewidencjonować obroty i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej. W przypadku gdy ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej jest niemożliwe, podatnik nie może dokonywać sprzedaży. 4. Podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 2.500 zł. 5. W przypadku gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika. 6. Podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, w przypadku gdy w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania zaprzestaną ich używania lub nie dokonują w obowiązującym terminie zgłoszenia kasy do obowiązkowego przeglądu technicznego przez właściwy serwis, a także w przypadkach naruszenia warunków związanych z odliczeniem tych kwot, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7 pkt 1. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia: 1) określi sposób, warunki i tryb odliczania od kwoty podatku należnego (zwrotu) kwoty, o której mowa w ust. 4 i 5, oraz przypadki, warunki i tryb zwrotu przez podatnika kwot, o których mowa w ust. 6, oraz inne przypadki naruszenia warunków związanych z jej odliczeniem (zwrotem), powodujące konieczność dokonania przez podatnika zwrotu, mając na uwadze okres wykorzystywania kas rejestrujących oraz przestrzeganie przez podatników warunków technicznych związanych z wykorzystywaniem tych kas; 2) może określić inny, niż wymieniony w ust. 4, limit odliczeń dla kas o zastosowaniu specjalnym, które programowo, funkcjonalnie i konstrukcyjnie są zintegrowane z innymi urządzeniami; 3) może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przy wydawaniu rozporządzeń, o których mowa w ust. 7, uwzględnia specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunki ich stosowania przez podatników, uwzględniając: 1) potrzebę zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych; 2) konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie; 3) optymalne, również dla danego typu obrotu, rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas. Rozdział 4 Terminy przechowywania dokumentów Art. 112. Podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. DZIAŁ XII Procedury szczególne Rozdział 1 Szczególne procedury dotyczące drobnych przedsiębiorców Art. 113. 1. Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. 2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. 3. W przypadku prowadzenia przez rolnika ryczałtowego korzystającego ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 także działalności innej niż działalność rolnicza do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 i 10, dokonywanej przez tego podatnika nie wlicza się sprzedaży produktów rolnych pochodzących z prowadzonej przez niego działalności rolniczej. 4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. 5. Jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem: 1) sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz 2) przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia. 6. Kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 5, stanowi iloczyn ilości towarów objętych spisem z natury i kwoty podatku naliczonego przypadającej na jednostkę towaru, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe. 7. Przepis ust. 5 stosuje się również do podatników, którzy rezygnują z przysługującego im zwolnienia na podstawie ust. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia. 8. W przypadku podatników, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4, przez wartość sprzedaży określoną w ust. 1 rozumie się 30-krotność kwoty prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usług. 9. Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. 10. Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio. 11. Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1. 12. Jeżeli podatnicy określeni w ust. 1, 8 i 9, wykorzystując związki z kontrahentami, tak układają swoje interesy, że uzyskują wartość sprzedaży znacznie odbiegającą od tej, którą uzyskaliby w przypadku, gdyby związki te nie istniały, a w wyniku tych związków nastąpiło zmniejszenie wpływów podatkowych, zwolnienie od podatku traci moc od początku roku podatkowego. 13. Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników: 1) dokonujących dostaw: a) wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem: energii elektrycznej (PKWiU 40.10.10), perfum i wód toaletowych (PKWiU 24.52.11), kosmetyków upiększających do ust i oczu (PKWiU 24.52.12), kosmetyków do manicure i pedicure (PKWiU 24.52.13), pudrów kosmetycznych i higienicznych - z wyłączeniem przeznaczonych dla dzieci (PKWiU ex 24.52.14-00), pozostałych kosmetyków upiększających do twarzy (PKWiU 24.52.15-00.10), dezodorantów osobistych i preparatów przeciwpotowych (PKWiU 24.52.19-50.00), preparatów do higieny intymnej (PKWiU 24.52.19-90.10), środków higienicznych kosmetycznych, gdzie indziej niewymienionych (PKWiU 24.52.19-90.3), preparatów toaletowych dla zwierząt (PKWiU 24.52.19-90.60), kosmetyków i wyrobów perfumeryjnych, pozostałych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 24.52.19-90.90), kart do gry - z wyłączeniem kart do gry dla dzieci (PKWiU ex 36.50.41-00), cygar, również z obciętymi końcami, cygaretek i papierosów z tytoniu lub namiastek tytoniu (PKWiU 16.00.11), tytoniu do palenia (PKWiU 16.00.12-30), tabaki (PKWiU ex 16.00.12-90.20), c) nowych środków transportu, d) terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę; 2) świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie; 3) niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju. 14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) w terminie do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 1, obliczoną według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 100 zł; 2) listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Art. 114. 1. Podatnik świadczący usługi taksówek osobowych (PKWiU 60.22.11-00.00) może wybrać opodatkowanie tych usług w formie ryczałtu według stawki 3%, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, w którym będzie stosował ryczałt. 2. Przy opodatkowaniu usług w formie ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisu art. 86. 3. W zakresie usług, o których mowa w ust. 1, opodatkowanych w formie ryczałtu podatnik składa w terminie, o którym mowa w art. 99 ust. 1, skróconą deklarację podatkową. 4. Podatnik, który wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu, może zrezygnować z tej formy opodatkowania, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego nie będzie rozliczał się w formie ryczałtu. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji podatkowej, o której mowa w ust. 3, wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając termin i miejsce składania deklaracji podatkowej. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, sposób oraz warunki organizacyjno-techniczne składania w formie elektronicznej deklaracji podatkowej, o której mowa w ust. 3, a także jej strukturę, uwzględniając potrzebę zapewnienia jej bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności, nienaruszalności oraz znakowania czasem. Rozdział 2 Szczególne procedury dotyczące rolników ryczałtowych Art. 115. 1. Rolnikowi ryczałtowemu dokonującemu dostawy produktów rolnych dla podatnika podatku, który rozlicza ten podatek, przysługuje zryczałtowany zwrot podatku z tytułu nabywania niektórych środków produkcji dla rolnictwa opodatkowanych tym podatkiem. Kwota zryczałtowanego zwrotu podatku jest wypłacana rolnikowi ryczałtowemu przez nabywcę produktów rolnych. 2. Stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o którym mowa w ust. 1, wynosi 5% kwoty należnej z tytułu dostawy produktów rolnych pomniejszonej o kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku. Art. 116. 1. Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury jest przekazywany dostawcy. 2. Faktura dokumentująca nabycie produktów rolnych powinna być oznaczona jako "Faktura VAT RR" i zawierać co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę albo nazwę skróconą dostawcy i nabywcy oraz ich adresy; 2) numer identyfikacji podatkowej lub numer PESEL dostawcy i nabywcy; 3) numer dowodu osobistego dostawcy lub innego dokumentu stwierdzającego jego tożsamość, datę wydania tego dokumentu i nazwę organu, który wydał dokument, jeżeli rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych jest osobą fizyczną; 4) datę dokonania nabycia oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury; 5) nazwy nabytych produktów rolnych; 6) jednostkę miary i ilość nabytych produktów rolnych oraz oznaczenie (opis) klasy lub jakości tych produktów; 7) cenę jednostkową nabytego produktu rolnego bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku; 8) wartość nabytych produktów rolnych bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku; 9) stawkę zryczałtowanego zwrotu podatku; 10) kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku od wartości nabytych produktów rolnych; 11) wartość nabytych produktów rolnych wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku; 12) kwotę należności ogółem wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku, wyrażoną cyfrowo i słownie; 13) czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób. 3. Faktura VAT RR powinna również zawierać oświadczenie dostawcy produktów rolnych w brzmieniu: "Oświadczam, że jestem rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.". 4. W przypadku umów kontraktacji lub innych umów o podobnym charakterze oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, może być złożone tylko raz w okresie obowiązywania umowy. Oświadczenie to sporządza się jako osobny dokument. Dokument ten powinien zawierać elementy, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, oraz datę zawarcia i określenie przedmiotu umowy, datę sporządzenia tego dokumentu oraz czytelny podpis składającego oświadczenie. Dokument sporządza się w dwóch egzemplarzach. Oryginał jest przekazywany nabywcy. 5. W przypadku rezygnacji ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 składający oświadczenie, o którym mowa w ust. 4, informuje o tym niezwłocznie nabywcę. 6. Zryczałtowany zwrot podatku zwiększa u nabywcy produktów rolnych kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano zapłaty, pod warunkiem że: 1) nabycie produktów rolnych jest związane z dostawą opodatkowaną; 2) zapłata należności za produkty rolne, obejmująca również kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku, nastąpiła na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego nie później niż 14. dnia, licząc od dnia zakupu, z wyjątkiem przypadku, gdy rolnik zawarł umowę z podmiotem nabywającym produkty rolne określającą dłuższy termin płatności; 3) w dokumencie stwierdzającym dokonanie zapłaty, o której mowa w pkt 2, zostaną podane numer i data wystawienia faktury potwierdzającej nabycie produktów rolnych. 7. Za datę dokonania zapłaty uważa się datę wydania dyspozycji bankowej przekazania środków finansowych na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego, jeżeli dyspozycja ta została zrealizowana. 8. Warunek, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, dotyczy tej części zapłaty, która stanowi różnicę między kwotą należności za dostarczone produkty rolne a kwotą należności za towary i usługi dostarczone rolnikowi ryczałtowemu przez nabywcę tych produktów rolnych. 9. Przez należności za towary i usługi dostarczane rolnikowi ryczałtowemu, o których mowa w ust. 8, rozumie się również potrącenia z tytułu spłat rat pożyczek i zaliczek udzielanych rolnikowi ryczałtowemu dostarczającemu produkty rolne, dokonane przez podatnika nabywającego te produkty, pod warunkiem że: 1) zaliczka została przekazana na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego, a na fakturze potwierdzającej zakup produktów rolnych podano dane identyfikacyjne dokumentu potwierdzającego dokonanie tej wpłaty; 2) raty i pożyczki wynikają z umów zawartych w formie pisemnej. 10. Rolnik ryczałtowy jest obowiązany przechowywać oryginały faktur VAT RR oraz kopie oświadczeń, o których mowa w ust. 4, przez okres 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę. Art. 117. Z zastrzeżeniem art. 43 ust. 4, rolnik ryczałtowy w zakresie prowadzonej działalności rolniczej dostarczający produkty rolne jest zwolniony z obowiązku: 1) wystawiania faktur, o których mowa w art. 106; 2) prowadzenia ewidencji dostaw i nabyć towarów i usług; 3) składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowej, o której mowa w art. 99 ust. 1; 4) dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96. Art. 118. Przepisy art. 115, art. 116 ust. 1-3 i ust. 5-10 oraz art. 117 stosuje się odpowiednio w przypadku wykonywania przez rolnika ryczałtowego usług rolniczych na rzecz podatników podatku, którzy rozliczają ten podatek. Rozdział 3 Szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki Art. 119. 1. Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. 3. Przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik: 1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju; 2) działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek; 3) przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; 4) prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty. 4. Podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. 5. W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29. 6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne. 7. Usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Wspólnoty. 8. Jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Wspólnoty, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Wspólnoty. 9. Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Wspólnoty. 10. Podatnik, o którym mowa w ust. 3, w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku. Rozdział 4 Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków Art. 120. 1. Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału: 1) przez dzieła sztuki rozumie się: a) obrazy, kolaże i podobne tablice, malowidła oraz rysunki wykonane w całości przez artystę, inne niż plany oraz rysunki dla celów architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, handlowych, topograficznych i im podobnych, ręcznie zdobione artykuły wyprodukowane, scenografię teatralną, tkaniny do wystroju pracowni artystycznych lub im podobne wykonane z malowanego płótna (PCN 9701), (CN 9701), (PKWiU 92.31.10-00.1), b) oryginalne sztychy, druki i litografie sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarno-białe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów mechanicznych lub fotomechanicznych (PCN 9702 00 00 0), (CN 9702 00 00), (PKWiU ex 92.31.10-00.90), c) oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem że zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane przez artystę lub jego spadkobierców (PCN 9703 00 00 0), (CN 9703 00 00), (PKWiU 92.31.10-00.2), d) gobeliny (PCN 5805 00 00 0), (CN 5805 00 00), (PKWiU 17.40.16-30.00) oraz tkaniny ścienne (PCN 6304), (CN 6304), (PKWiU ex 17.40.16-59.00 i 17.40.16-53.00) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, e) fotografie wykonane przez artystę, opublikowane przez niego lub pod jego nadzorem, podpisane i ponumerowane, ograniczone do 30 egzemplarzy we wszystkich rozmiarach oraz oprawach; 2) przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się: a) znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (PCN 9704 00 00 0), (CN 9704 00 00), b) kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (PCN 9705 00 00 0), (CN 9705 00 00); 3) przez antyki rozumie się przedmioty, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, których wiek przekracza 100 lat (PCN 9706 00 00 0), (CN 9706 00 00); 4) przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (PCN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00). 2. Stawkę podatku 7% stosuje się do importu dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich oraz antyków. 3. Stawkę podatku 7% stosuje się również do: 1) dostawy dzieł sztuki dokonywanej: a) przez ich twórcę lub spadkobiercę twórcy, b) okazjonalnie przez podatnika innego niż podatnik, o którym mowa w ust. 5, którego działalność jest opodatkowana, w przypadku gdy dzieła sztuki zostały osobiście przywiezione przez podatnika lub zostały przez niego nabyte od ich twórcy lub spadkobiercy twórcy, lub też w przypadku gdy uprawniają go one do pełnego odliczenia podatku; 2) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli dokonującym dostawy, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest podatnik podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie przepisy pkt 1. 4. W przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. 5. Jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym. 6. Przez łączną wartość dostaw rozumie się sumę kwot, które mają zapłacić poszczególni nabywcy przedmiotów kolekcjonerskich, a przez łączną wartość nabyć rozumie się sumę poszczególnych kwot nabycia. 7. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 5, łączna wartość nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich jest w okresie rozliczeniowym wyższa od łącznej wartości dostaw takich przedmiotów, różnica ta podwyższa łączną wartość nabyć przedmiotów kolekcjonerskich w następnym okresie rozliczeniowym. 8. Jeżeli podatnik oblicza marżę zgodnie z ust. 5, obowiązany jest on do stosowania takiego sposobu obliczania marży od określonych przedmiotów kolekcjonerskich do końca okresu, o którym mowa w ust. 13. 9. Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 7, utrzymuje się przez okres 12 miesięcy, to podatnik traci prawo do obliczania marży zgodnie z ust. 5. Podatnik może ubiegać się ponownie o skorzystanie z obliczania marży zgodnie z ust. 5 po upływie roku od utraty tego prawa, licząc do końca miesiąca, w którym utracił prawo do rozliczania tą metodą. 10. Przepis ust. 4 dotyczy dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od: 1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15; 2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113; 3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem zgodnie z ust. 4. 11. Przepis ust. 4 może mieć również zastosowanie do dostawy: 1) dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4; 2) dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców; 3) dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż wymieniony w ust. 4, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 7%. 12. W przypadku dostawy towarów, o których mowa w ust. 11 pkt 1, kwotę nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, o której mowa w ust. 4, przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu. 13. Przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4 przed dokonaniem dostawy. Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie. 14. Podatnik może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw, do których stosuje się przepisy ust. 10 i 11. W przypadku zastosowania ogólnych zasad podatnik ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od towarów, o których mowa w ust. 11, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u tego podatnika z tytułu dostawy tych towarów. 15. Jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tym przepisie. 16. Podatnik, o którym mowa w ust. 4, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża. 17. W zakresie, w jakim podatnik dokonuje dostaw towarów opodatkowanych zgodnie z ust. 4, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez tego podatnika: 1) dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków przez niego importowanych; 2) dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców; 3) dzieł sztuki nabytych od podatnika niebędącego podatnikiem, o którym mowa w ust. 4. 18. Przepisu ust. 17 nie stosuje się w sytuacji, gdy dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem na zasadach innych niż określone w ust. 4. 19. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4. 20. W przypadku eksportu towarów dokonywanego przez podatnika, o którym mowa w ust. 4, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania zgodne z ust. 4, marża podlega opodatkowaniu stawką 0%. 21. Przepisów ust. 1-20 nie stosuje się do nowych środków transportu będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Rozdział 5 Szczególne procedury dotyczące złota inwestycyjnego Art. 121. 1. Ilekroć w przepisach niniejszego rozdziału jest mowa o złocie inwestycyjnym, rozumie się przez to: 1) złoto w postaci sztabek lub płytek o próbie co najmniej 995 tysięcznych oraz złoto reprezentowane przez papiery wartościowe; 2) złote monety, które spełniają łącznie następujące warunki: a) posiadają próbę co najmniej 900 tysięcznych, b) zostały wybite po roku 1800, c) są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia, d) są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości rynkowej złota zawartego w monecie. 2. Złote monety wymienione w spisie ogłaszanym co roku w serii C Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich spełniają warunki określone w ust. 1 pkt 2 przez cały rok obowiązywania spisu. 3. Złotych monet, o których mowa w ust. 1 i 2, nie traktuje się jako przedmiotów kolekcjonerskich o wartości numizmatycznej. Art. 122. 1. Zwalnia się od podatku dostawę, wewnątrzwspólnotowe nabycie i import złota inwestycyjnego, w tym również złota inwestycyjnego reprezentowanego przez certyfikaty na złoto asygnowane lub nieasygnowane, lub złota, którym prowadzony jest obrót na rachunkach złota, oraz w szczególności pożyczki w złocie i operacje typu swap w złocie, z którymi wiąże się prawo własności lub roszczenie w odniesieniu do złota inwestycyjnego, a także transakcje dotyczące złota inwestycyjnego związane z kontraktami typu futures i forward, powodujące przeniesienie prawa własności lub roszczenia w odniesieniu do złota inwestycyjnego. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do usług świadczonych przez agentów działających w imieniu i na rzecz innych osób, pośredniczących w dostawie złota inwestycyjnego dla swojego zleceniodawcy. Art. 123. 1. Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia, o którym mowa w art. 122 ust. 1, jeżeli: 1) wytwarza złoto inwestycyjne lub przetwarza złoto innego rodzaju na złoto inwestycyjne, a dostawa jest dokonywana dla innego podatnika, lub 2) w zakresie prowadzonego przedsiębiorstwa dokonuje dostawy złota w celach przemysłowych, a dostawa dotyczy złota inwestycyjnego, o którym mowa w art. 121 ust. 1 pkt 1, i jest dokonywana dla innego podatnika. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do usług, o których mowa w art. 122 ust. 2. 3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązani zawiadomić na piśmie o zamiarze rezygnacji ze zwolnienia naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności, o których mowa w art. 122, w ciągu roku podatkowego - przed dniem wykonania pierwszej z tych czynności. Art. 124. 1. Podatnik wykonujący czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 122 ust. 1 ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego: 1) od nabycia złota inwestycyjnego od podatnika, o którym mowa w art. 123 ust. 1; 2) od nabycia, w tym również wewnątrzwspólnotowego, lub importu złota innego niż złoto inwestycyjne, jeżeli to złoto jest następnie przekształcone w złoto inwestycyjne przez tego podatnika lub na jego rzecz; 3) od nabycia usług polegających na zmianie postaci, masy lub próby złota, w tym złota inwestycyjnego. 2. Podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 122 ust. 1, który wytwarza złoto inwestycyjne lub przetwarza złoto w złoto inwestycyjne, ma prawo do odliczenia od kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego od nabycia, w tym również wewnątrzwspólnotowego, lub importu towarów lub usług, związanych z wytworzeniem lub przetworzeniem tego złota. 3. Przepis art. 86 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 125. 1. Podatnicy dokonujący dostaw złota inwestycyjnego są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. 2. Ewidencja powinna zawierać także dane dotyczące nabywcy, które umożliwiają jego identyfikację. Rozdział 6 System zwrotu podatku podróżnym Art. 126. 1. Osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128. 2. Miejsce stałego zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. 3. Zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych. Art. 127. 1. Zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami", którzy: 1) są zarejestrowani jako podatnicy podatku oraz 2) prowadzą ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, oraz 3) zawarli umowy w sprawie zwrotu podatku przynajmniej z jednym z podmiotów, o których mowa w ust. 8. 2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu. 3. Sprzedawcami nie mogą być podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. 4. Sprzedawcy są obowiązani: 1) poinformować naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że są sprzedawcami; 2) zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu podatku w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim i rosyjskim; 3) oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku; 4) poinformować naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u nich zakupu towarów może odebrać podatek, oraz z kim mają zawarte umowy o zwrot podatku, i przedłożyć kopie tych umów. 5. Zwrot podatku podróżnym jest dokonywany w złotych przez sprzedawcę lub w punktach zwrotu VAT przez podmioty, których przedmiotem działalności jest dokonywanie zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1. 6. Sprzedawcy, o których mowa w ust. 5, mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że ich obroty za poprzedni rok podatkowy wyniosły powyżej 400.000 zł oraz że dokonują zwrotu podatku wyłącznie w odniesieniu do towarów nabytych przez podróżnego u tego sprzedawcy. 7. Przepis ust. 6 stosuje się również w przypadku, gdy sprzedawca nie spełnia warunku dotyczącego wysokości obrotów, o którym mowa w tym przepisie, jednakże wyłącznie w odniesieniu do sprzedaży dokonanej podróżnemu w roku podatkowym, w którym spełniał ten warunek. 8. Podmioty, o których mowa w ust. 5, niebędące sprzedawcami mogą dokonywać zwrotu, o którym mowa w art. 126 ust. 1, pod warunkiem że podmioty te: 1) są co najmniej od 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w pkt 6, zarejestrowanymi podatnikami podatku; 2) zawiadomiły na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze rozpoczęcia działalności w zakresie zwrotu podatku podróżnym; 3) co najmniej od 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w pkt 6, nie mają zaległości w podatkach stanowiących dochody budżetu państwa oraz zaległości z tytułu składek wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; 4) zawarły umowy ze sprzedawcami, o których mowa w ust. 1, w sprawie zwrotu podatku; 5) złożyły w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną w wysokości 5 mln zł w formie: a) depozytu pieniężnego, b) gwarancji bankowych, c) obligacji Skarbu Państwa co najmniej o trzyletnim terminie wykupu; 6) uzyskały od ministra właściwego do spraw finansów publicznych zaświadczenie stwierdzające spełnienie łącznie warunków wymienionych w pkt 1-5. 9. Kaucja gwarancyjna, o której mowa w ust. 8 pkt 5, jest utrzymywana przez cały okres działalności podmiotu, o którym mowa w ust. 5, i podlega zwrotowi po zakończeniu działalności związanej ze zwrotem podatku. 10. Podmiotem, o którym mowa w ust. 8, dokonującym zwrotu podatku może być wyłącznie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna. 11. Członkami władz spółek wymienionych w ust. 10 nie mogą być osoby karane za przestępstwa skarbowe lub za przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb przyjmowania kaucji gwarancyjnej, o której mowa w ust. 8 pkt 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego udokumentowania przyjęcia kaucji. Art. 128. 1. Zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Wspólnoty nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. 2. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego w szczególności kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów. Wywóz towaru powinien być potwierdzony na tym dokumencie przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator. Do dokumentu powinien być dołączony wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1. 3. Urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium Wspólnoty towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. 5. W przypadku gdy podróżny opuszcza terytorium Wspólnoty z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Wspólnoty. 6. Sprzedawcy oraz podmioty, o których mowa w art. 127 ust. 5, dokonujący zwrotu podatku podróżnemu mają prawo do pobrania od podróżnego prowizji od zwracanej kwoty podatku. 7. Rozliczenia między podmiotem, który dokonał zwrotu, a sprzedawcą towaru regulują zawarte przez nich umowy. Art. 129. 1. Do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że: 1) spełnił warunki, o których mowa w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4, oraz 2) przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Wspólnoty. 2. Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej dostawy, nie później jednak niż przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy. Art. 130. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór: 1) znaku, o którym mowa w art. 127 ust. 4 pkt 3; 2) dokumentu, o którym mowa w art. 128 ust. 2; 3) stempla, o którym mowa w art. 128 ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia: 1) prawidłową identyfikację towarów; 2) możliwość potwierdzania wywozu towarów przez organy celne. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia: 1) inne towary niż wymienione w art. 126 ust. 3, przy których wywozie nie stosuje się art. 126 ust. 1, 2) minimalną łączną wartość zakupów wynikającą z dokumentów, o których mowa w art. 128 ust. 2, przy której można żądać zwrotu podatku, 3) maksymalną wysokość prowizji, o której mowa w art. 128 ust. 6 - uwzględniając sytuację gospodarczą państwa, sytuację w zakresie obrotu towarowego z zagranicą poszczególnymi grupami towarów, sytuację rynkową w obrocie towarami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej. 4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określając również rodzaje i sposób zabezpieczeń dokumentu utrudniających jego fałszowanie. Rozdział 7 Procedury szczególne dotyczące podmiotów zagranicznych świadczących na terytorium Wspólnoty usługi elektroniczne osobom niepodlegającym opodatkowaniu Art. 131. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o: 1) VAT - rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej; 2) podmiotach zagranicznych - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Wspólnoty, wykonujące czynności podlegające opodatkowaniu VAT na terytorium Wspólnoty, które nie zarejestrowały swojej działalności na terytorium Wspólnoty i wobec których nie powstaje wymóg identyfikacji na potrzeby VAT na terytorium państwa członkowskiego; 3) osobach niepodlegających opodatkowaniu - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT; 4) państwie członkowskim identyfikacji - rozumie się przez to państwo członkowskie, które podmiot zagraniczny wybiera w celu przedłożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 132 ust. 1, w przypadku gdy jego działalność jako podatnika VAT na terytorium Wspólnoty zostanie rozpoczęta zgodnie z postanowieniami tego rozdziału; 5) państwie członkowskim konsumpcji - rozumie się przez to państwo członkowskie, w odniesieniu do którego zgodnie z art. 27 ust. 5 przyjmuje się, że na jego terytorium ma miejsce świadczenie usług elektronicznych. Art. 132. 1. Podmioty zagraniczne świadczące na terytorium Wspólnoty usługi elektroniczne osobom niepodlegającym opodatkowaniu, które mają siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, mogą złożyć w państwie członkowskim identyfikacji zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania ze specjalnych procedur rozliczania VAT wobec tych usług, o których mowa w ust. 2-7, w art. 133 oraz w art. 134. 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, podmioty zagraniczne składają drogą elektroniczną. 3. W przypadku gdy państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska, zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, składa się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej "naczelnikiem drugiego urzędu skarbowego". 4. Zgłoszenie w przypadku, o którym mowa w ust. 3, powinno być opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, przyznanego na podstawie odrębnych przepisów, oraz zawierać: nazwę podmiotu zagranicznego, jego adres opatrzony kodem pocztowym, adres poczty elektronicznej, adres stron internetowych należących do tego podmiotu, przyznany mu w państwie siedziby lub miejsca zamieszkania numer podatkowy oraz oświadczenie, że podmiot zagraniczny nie został zidentyfikowany na potrzeby VAT na terytorium Wspólnoty. 5. Naczelnik drugiego urzędu skarbowego, potwierdzając zgłoszenie, o którym mowa w ust. 3, nadaje z wykorzystaniem drogi elektronicznej podmiotowi zagranicznemu numer identyfikacyjny na potrzeby wykonywanych przez niego usług elektronicznych. 6. Podmiot zagraniczny zidentyfikowany zgodnie z ust. 5 jest obowiązany do zawiadomienia naczelnika drugiego urzędu skarbowego o wszelkich zmianach danych objętych zgłoszeniem, o którym mowa w ust. 3, w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. 7. W przypadku gdy podmiot zagraniczny zidentyfikowany zgodnie z ust. 5: 1) zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, lub 2) nie zawiadomi naczelnika drugiego urzędu skarbowego o zaprzestaniu wykonywania usług, o których mowa w ust. 1, lecz nie składa deklaracji VAT, o której mowa w art. 133 ust. 1, przez kolejne trzy kwartały, lub 3) nie spełnia warunków niezbędnych do korzystania z procedur szczególnych określonych w niniejszym rozdziale, lub 4) stale narusza zasady korzystania z procedur szczególnych określonych w niniejszym rozdziale - naczelnik drugiego urzędu skarbowego zawiadomi podmiot zagraniczny o wygaśnięciu identyfikacji tego podmiotu na potrzeby VAT na terytorium Wspólnoty. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, inny niż wymieniony w ust. 4 sposób dokonywania zgłoszenia informującego o zamiarze skorzystania ze specjalnych procedur rozliczania VAT usług elektronicznych, uwzględniając: 1) konieczność zapewnienia identyfikacji dokonującego zgłoszenia; 2) stosowane techniki w zakresie przesyłania dokumentów w formie elektronicznej i kodowania danych w tych dokumentach. Art. 133. 1. Podmioty zagraniczne zidentyfikowane zgodnie z art. 132 ust. 5 na potrzeby VAT są obowiązane drogą elektroniczną składać do Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej "drugim urzędem skarbowym", deklaracje na potrzeby rozliczenia VAT, zwane dalej "deklaracjami VAT". 2. Deklaracje VAT składa się za okresy kwartalne, do 20. dnia po zakończeniu kwartału, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług elektronicznych. 3. Deklaracje VAT składa się w terminie określonym w ust. 2 również w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym nie powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług elektronicznych. 4. Deklaracja VAT powinna zawierać: 1) numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 132 ust. 5; 2) dla każdego państwa członkowskiego konsumpcji: a) ogólną wartość usług elektronicznych pomniejszoną o VAT, b) całkowitą kwotę podatku należnego przypadającą na usługi elektroniczne, c) stawkę podatku; 3) dla wszystkich państw członkowskich konsumpcji - całkowitą kwotę podatku należnego. 5. Kwoty w deklaracji VAT wyrażane są w złotych polskich. 6. W przypadku gdy płatności z tytułu świadczenia usług elektronicznych odbywały się w innych walutach niż złoty polski, do przeliczeń stosuje się kurs wymiany obowiązujący ostatniego dnia danego okresu rozliczeniowego. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, przeliczenia dokonuje się według kursu wymiany publikowanego przez Europejski Bank Centralny na dany dzień lub - jeżeli nie zostanie opublikowany w tym dniu - według kursu opublikowanego następnego dnia. 8. Podmioty zagraniczne są obowiązane do wpłacania kwot VAT w złotych polskich w terminie, o którym mowa w ust. 2, na rachunek bankowy drugiego urzędu skarbowego. Art. 134. 1. Podmioty zagraniczne zidentyfikowane zgodnie z art. 132 ust. 5 na potrzeby VAT są obowiązane prowadzić ewidencję w postaci elektronicznej zawierającą dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, kwoty VAT do zapłaty w państwie członkowskim konsumpcji, całkowitej kwoty VAT do zapłaty w państwie członkowskim identyfikacji oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT. 2. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna być udostępniona przez podmiot zagraniczny drogą elektroniczną na każde żądanie państwa członkowskiego identyfikacji oraz państwa członkowskiego konsumpcji. 3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, należy przechowywać przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym dokonano świadczenia usług elektronicznych. Rozdział 8 Wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne - procedura uproszczona Art. 135. 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o: 1) VAT - rozumie się przez to podatek i podatek od wartości dodanej; 2) wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki: a) trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności, b) przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego; 3) wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - rozumie się przez to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz; 4) procedurze uproszczonej - rozumie się przez to procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: a) dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT, b) drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka, c) drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka, d) ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka, e) ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej. 2. Procedura uproszczona ma zastosowanie również wtedy, gdy ostatni w kolejności podmiot jest osobą prawną, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia transportu lub wysyłki; w przypadku procedury uproszczonej uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane u drugiego w kolejności podatnika VAT. Art. 136. 1. W przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje: 1) adnotację "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu" lub "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 28c (E) szóstej dyrektywy"; 2) stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej; 3) numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej; 4) numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy ostatnim w kolejności podmiotem jest osoba prawna, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia wysyłki lub transportu. Art. 137. 1. W przypadku gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podatnikiem VAT jest podatnik wymieniony w art. 15, drugi w kolejności podatnik podatku od wartości dodanej, określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia biura wymiany informacji o podatku VAT o zamiarze skorzystania z procedury uproszczonej. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, składa się przed dniem dokonania dostawy, do której mają mieć zastosowanie postanowienia niniejszego artykułu. 3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane: 1) nazwę i adres podatnika podatku od wartości dodanej oraz jego numer identyfikacyjny na potrzeby podatku od wartości dodanej, który ma być zastosowany w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej; 2) nazwę i adres podatnika, o którym mowa w art. 15, ostatniego w kolejności w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej; 3) przewidywaną datę pierwszej dostawy, która ma być dokonana w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. 4. Kopię zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, podatnik podatku od wartości dodanej jest obowiązany przesłać podatnikowi, o którym mowa w ust. 3 pkt 2. 5. W przypadku dalszych dostaw w ramach procedury uproszczonej dla tego samego podatnika, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nie składa się kolejnych zawiadomień, o których mowa w ust. 1. 6. Przepis art. 136 stosuje się odpowiednio, gdy drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. Przepis art. 136 ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatnika podatku od wartości dodanej będącego drugim w kolejności podatnikiem, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury. Art. 138. 1. Podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona, jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji następujące informacje: 1) w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem - ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji); 2) w przypadku gdy jest ostatnim w kolejności podatnikiem: a) obrót z tytułu dokonanej na jego rzecz dostawy w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz kwotę podatku przypadającą na tę dostawę, która stanowi u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, b) nazwę i adres drugiego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do osób prawnych niebędących podatnikami, o których mowa w art. 15. 3. W przypadku drugiego w kolejności podatnika VAT, który wykorzystuje w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej numer identyfikacyjny na potrzeby podatku od wartości dodanej przyznany mu przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, nie powstaje obowiązek prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, gdy transport lub wysyłka kończy się na terytorium kraju. 4. Przepis ust. 3 stosuje się, jeżeli są spełnione wszystkie warunki, o których mowa w art. 136 i 137, do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku na ostatniego w kolejności podatnika VAT. 5. W przypadku gdy drugim w kolejności podatnikiem VAT w procedurze uproszczonej jest podatnik, o którym mowa w art. 15, jest on obowiązany wykazać dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących. DZIAŁ XIII Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 139. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22g ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku."; 2) w art. 23 w ust. 1 w pkt 43 w lit. b tiret pierwsze otrzymuje brzmienie: "- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,". Art. 140. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 46 w lit. b tiret pierwsze otrzymuje brzmienie: "- importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,"; 2) w art. 16g ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.". Art. 141. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 7)) w art. 72 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzający: a) uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a - jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a."; 2) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku gdy sprowadzany pojazd, który nie był zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub nie podlegał obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego, jest przedmiotem dostawy dokonanej przez podatnika podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dokonaniem pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a, może być zastąpione fakturą z wyszczególnioną kwotą podatku od towarów i usług potwierdzającą dokonanie tej dostawy przez tego podatnika, pod warunkiem że odsprzedaż pojazdów stanowi przedmiot działalności tego podatnika.". Art. 142. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 8)) w art. 88 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535),". Art. 143. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 9)) w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku od towarów i usług, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego,". Art. 144. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) wnioski składane na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług o potwierdzenie zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w danym państwie członkowskim Unii Europejskiej."; 2) w załączniku do ustawy w części II Czynności urzędowe: a) w kolumnie 2 Przedmiot opłaty skarbowej w ust. 12 skreśla się wyrazy "podatku od towarów i usług oraz", b) po ust. 12 dodaje ust. 12a w brzmieniu: CzęśćPrzedmiot opłaty skarbowejStawkaZwolnienia "12a. Od potwierdzenia zarejestrowania podatnika podatku od towarów i usług jako podatnika VAT czynnego lub podatnika VAT zwolnionego152 zł" 3) w załączniku do ustawy w części III Zaświadczenia po ust. 10 dodaje ust. 10a w brzmieniu: CzęśćPrzedmiot opłaty skarbowejStawkaZwolnienia "10a. Opłata skarbowa od zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej150 zł" Art. 145. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) w art. 37 w ust. 3 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) zaświadczenie wydane przez właściwy organ potwierdzające: a) uiszczenie podatku od towarów i usług od statków powietrznych sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a) - jeżeli sprowadzany statek powietrzny jest rejestrowany po raz pierwszy.". Rozdział 2 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 146. 1. W okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do: 1) dnia 30 kwietnia 2008 r. stosuje się stawkę w wysokości 3% w odniesieniu do czynności, o których mowa w art. 5, których przedmiotem są towary i usługi wymienione w załączniku nr 6 do ustawy, z wyłączeniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu towarów; 2) dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do: a) robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, b) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, c) usług gastronomicznych, z wyłączeniem: - sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, - sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie przetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką 22%; 3) dnia 31 grudnia 2007 r. stawkę podatku 0% stosuje się do: a) dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia: - książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek - oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN, - czasopism specjalistycznych, b) importu: - drukowanych książek i broszur (ex PCN 4901), (ex CN 4901), oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN, - czasopism specjalistycznych, c) przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz przeniesienia na rzecz członka spółdzielni własności lokalu mieszkalnego lub własności domu jednorodzinnego. 2. Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. 3. Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się: 1) sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych, 2) urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę, 3) urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne - jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego. 4. Przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a tiret drugie i pkt 3 lit. b tiret drugie, należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13, PCN 4902 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem: 1) periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników; 2) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne; 3) wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych; 4) wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie; 5) publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe; 6) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego; 7) czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu. Art. 147. 1. W okresie do dnia 31 grudnia 2005 r. zwalnia się od podatku usługi udzielania licencji i sublicencji, inne niż wymienione w art. 4 pkt 2 lit. c i lit. e ustawy, o której mowa w art. 175, udzielone na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, bez uwzględniania zmian tych umów dokonanych po tym dniu. 2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że umowy zostały zarejestrowane w urzędzie skarbowym przed dniem 14 maja 2004 r. Art. 148. Dla obliczenia kwoty sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 7 ust. 4-6, za rok 2003 oraz za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. przyjmuje się wartość sprzedaży towarów opodatkowanych w rozumieniu art. 4 pkt 8 ustawy wymienionej w art. 175. Art. 149. 1. Warunek wywozu towarów, o którym mowa w art. 6 ust. 8a pkt 1 ustawy wymienionej w art. 175, po dniu 30 kwietnia 2004 r. uznaje się za spełniony, jeżeli nie później niż z upływem 6 miesięcy od dnia otrzymania zaliczki nastąpił: 1) wywóz towaru w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy wymienionej w art. 175 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a podatnik posiada dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 18 ust. 4-7 ustawy wymienionej w art. 175, otrzymanie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium kraju po dniu 30 kwietnia 2004 r. upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od dokonanej sprzedaży, w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik dokument ten otrzymał. Art. 150. W przypadku, o którym mowa w art. 21d ustawy wymienionej w art. 175, otrzymanie po dniu 30 kwietnia 2004 r. dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium kraju upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej sprzedaży, nie później jednak niż przed upływem 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano sprzedaży w rozumieniu art. 4 pkt 8 ustawy wymienionej w art. 175. Art. 151. 1. Kwoty, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 24 ust. 2, dla roku 2004 ustalone w proporcji do okresu maj - grudzień 2004 r. wynoszą odpowiednio 30.500 zł i 107.000 zł. 2. Kwoty ustalone zgodnie z ust. 1 przyjmuje się dla roku 2005 jako kwoty, o których mowa w art. 10 ust. 2 i art. 24 ust. 3. Art. 152. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju, zarejestrowani zgodnie z art. 9 ustawy wymienionej w art. 175, mają obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 15 ust. 7-10, oraz przekazania naczelnikowi urzędu skarbowego danych identyfikacyjnych ustanowionego przedstawiciela, w terminie do dnia 30 września 2004 r. 2. W przypadku gdy nie zostanie ustanowiony przedstawiciel podatkowy w terminie, o którym mowa w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT. Art. 153. 1. Do podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29 ust. 6 i 7, nie wlicza się wartości wkładów i opłat, o których mowa w tym przepisie, oraz części tych wkładów i opłat, wniesionych przed dniem 1 maja 2004 r. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 29 ust. 8, jeżeli ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego oraz zasiedlenie tego lokalu nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r. Art. 154. 1. Przepisu art. 86 ust. 7 nie stosuje się do samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy. 2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie: 1) w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie ustawy, oraz 2) pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14 maja 2004 r. Art. 155. W przypadkach nieuregulowanych w odrębnych przepisach, do przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług. Art. 156. Informacje i zawiadomienia zgłoszone do organu podatkowego na podstawie ustawy wymienionej w art. 175 zachowują swoją ważność. Art. 157. 1. Podatnicy zarejestrowani na ostatni dzień przed dniem, o którym mowa w art. 176 pkt 2, na podstawie art. 9 ustawy wymienionej w art. 175, z wyłączeniem podatników wymienionych w art. 5 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 175, będą uważani za podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT, z tym że podatnicy, którzy w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 175, zgłosili, że będą składać deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług, zostaną uznani za podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, a pozostali - za podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni, bez konieczności potwierdzania tego faktu przez naczelnika urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się: 1) w przypadku gdy podatnik wymieniony w ust. 1, który zgłosił, że będzie składał deklaracje podatkowe, nie składał takiej deklaracji za 6 kolejnych miesięcy lub za 2 kolejne kwartały - poprzedzające ostatni miesiąc przed wejściem w życie ustawy; 2) w stosunku do zakładów (oddziałów) osoby prawnej, będących odrębnymi podatnikami w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 175. Art. 158. W okresie od dnia, o którym mowa w art. 176 pkt 2, do dnia 30 kwietnia 2004 r. przepisy art. 96-98 stosuje się odpowiednio do podatników w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 175. Art. 159. W okresie od dnia ogłoszenia ustawy do dnia 30 kwietnia 2004 r. terminy, o których mowa w art. 23 ust. 6, art. 24 ust. 5 i art. 114 ust. 1, dla dokonania czynności tam wymienionych skraca się do 7 dni. Art. 160. 1. Zakłady (oddziały) osoby prawnej, o których mowa w art. 157 ust. 2 pkt 2, które zgodnie z ustawą wymienioną w art. 175 wybrały metodę kasową rozliczeń lub wybrały rozliczenia za okresy kwartalne, tracą prawo do rozliczania się tą metodą oraz do rozliczania się za okresy kwartalne, począwszy od rozliczenia za kwiecień 2004 r. 2. Rozliczenia za kwiecień 2004 r. zakłady (oddziały), o których mowa w art. 157 ust. 2 pkt 2, dokonują w urzędzie skarbowym kierowanym przez naczelnika właściwego dla danego zakładu. 3. Osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem - w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług. Art. 161. W przypadku podatników rozliczających się za okresy kwartalne, zgodnie z art. 10 ustawy, o której mowa w art. 175, oraz z art. 99: 1) pierwszy okres rozliczeniowy w 2004 r. obejmuje okres od stycznia do kwietnia 2004 r.; 2) drugi okres rozliczeniowy w 2004 r. obejmuje okres od maja do czerwca 2004 r. Art. 162. 1. W deklaracji podatkowej składanej za maj 2004 r. lub za drugi kwartał 2004 r. uwzględnia się kwotę podatku naliczonego nierozliczoną w poprzednich okresach w związku z art. 19 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 175. 2. Do nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 175, wynikającej z ostatniej deklaracji podatkowej złożonej za okres przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się art. 87. 3. Podatnik, który w kwietniu 2004 r.: 1) otrzymał fakturę lub dokument celny albo 2) dokonał wpisu do rejestru - w przypadku stosowania przez podatnika w imporcie towarów procedury uproszczonej - i miał prawo, zgodnie z ustawą wymienioną w art. 175, do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za maj 2004 r. oraz nie obniżył kwoty podatku należnego w rozliczeniu za kwiecień 2004 r., może tego dokonać w rozliczeniu za maj 2004 r. 4. W przypadku gdy w ostatnim okresie rozliczeniowym występującym przed dniem 1 maja 2004 r. u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu usług i podatnik miał prawo, zgodnie z ustawą wymienioną w art. 175, do obniżenia kwoty podatku należnego w następnym okresie rozliczeniowym, oraz nie dokonał wcześniej obniżenia kwoty podatku należnego, może tego dokonać w rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy następujący po dniu 30 kwietnia 2004 r. Art. 163. 1. Jeżeli w 2003 r. podatnik osiągnął obrót przekraczający kwotę 30.000 zł z tytułu wykonywania czynności, które zgodnie z przepisami ustawy podlegałyby opodatkowaniu lub nie podlegałyby opodatkowaniu, przy obliczaniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w okresach rozliczeniowych od maja do grudnia 2004 r. przyjmuje się proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3-8, wyliczoną na podstawie obrotów osiągniętych w 2003 r. z wykonywania tych czynności, uwzględniając zakres prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, jaki wynika z ustawy. W przypadku gdy podatnik uzna jednak, że w odniesieniu do niego kwota osiągniętego w 2003 r. obrotu byłaby niereprezentatywna, stosuje się art. 90 ust. 9. 2. Korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, za rok 2004 dotyczy okresu od dnia 1 maja do końca roku podatkowego. Do obliczenia proporcji przyjmuje się obroty osiągnięte w tym okresie. Obliczoną za ten okres proporcję stosuje się przy wyliczeniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w trakcie 2005 r. W stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175. Art. 164. W stosunku do bonów paliwowych wydanych przez banki spółdzielcze przed dniem 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 40a, 40g, 40h i 40i ustawy, o której mowa w art. 175, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 2004 r. Art. 165. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7 i 9 zachowują moc przepisy dotychczasowe wydane na podstawie art. 29 ust. 3 i 4 ustawy wymienionej w art. 175. Art. 166. Do zwrotu podatku w odniesieniu do nabytych towarów i usług lub do importu towarów przez podmioty, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3, dokonanych w roku 2003 lub w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 175. Art. 167. Minimalna kwota łącznej wartości zakupów wraz z podatkiem, o której mowa w art. 21e ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 175, wynikająca z dokumentów wydanych na podstawie art. 21c ust. 2 ustawy wymienionej w art. 175, ma zastosowanie w okresie, w którym zgodnie z przepisami tej ustawy dokumenty te stanowiły podstawę do zwrotu podatku podróżnym. Art. 168. 1. W 2004 r. kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1, przyjmuje się w wysokości określonej przepisem wykonawczym wydanym na podstawie art. 14 ust. 11 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 175. 2. Do podatników, którzy utracili prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnowali z tego zwolnienia, zgodnie z art. 14 ustawy wymienionej w art. 175, przed dniem 1 maja 2004 r., stosuje się odpowiednio przepisy art. 113 ust. 11. 3. Do obliczenia wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113, za rok 2003 oraz za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. przyjmuje się wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 175. Art. 169. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 21b ust. 7 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 175, wydane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych przed dniem 1 maja 2004 r., jest ważne do czasu wydania nowego zaświadczenia lub do dnia, w którym upłynie termin jego ważności. Art. 170. 1. Ilekroć w niniejszym artykule jest mowa o: 1) terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem - rozumie się przez to terytorium Wspólnoty przed dniem 1 maja 2004 r.; 2) terytorium nowych państw członkowskich - rozumie się przez to terytorium państw przystępujących do Wspólnoty Europejskiej na podstawie Traktatu o Przystąpieniu podpisanego w dniu 16 kwietnia 2003 r., z wyjątkiem terytorium kraju. 2. W przypadku gdy towary zostały przywiezione z terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub z terytorium nowych państw członkowskich na terytorium kraju przed dniem 1 maja 2004 r. i w dniu 1 maja 2004 r. pozostają w dalszym ciągu na terytorium kraju objęte następującym przeznaczeniem celnym: 1) procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, 2) procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, 3) procedurą składu celnego, 4) procedurą tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed nadaniem przeznaczenia celnego, 5) wolny obszar celny/skład wolnocłowy - przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące w chwili nadania tym towarom tego przeznaczenia celnego stosuje się nadal do momentu zakończenia tego przeznaczenia. 3. Jeżeli dostawa towarów ma miejsce po dniu 30 kwietnia 2004 r. przed nadaniem innego przeznaczenia celnego towarom, o których mowa w ust. 2, do czynności tej stosuje się przepisy niniejszej ustawy. 4. Za import towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się: 1) zakończenie na terytorium kraju przeznaczenia celnego zgodnie z przepisami prawa celnego, z zastrzeżeniem ust. 5, lub 2) wprowadzenie na terytorium kraju towarów do wolnego obrotu bez dokonania formalności celnych. 5. Jeżeli towarom, o których mowa w ust. 2, nadano po dniu 1 maja 2004 r. przeznaczenie celne, które nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów, za import towarów uważa się zakończenie na terytorium kraju tego przeznaczenia celnego. Przepisy ust. 3 i ust. 4 pkt 2 stosuje się odpowiednio. 6. Za import towarów uważa się również wykorzystanie (wprowadzenie do wolnego obrotu) po dniu 30 kwietnia 2004 r., na terytorium kraju, przez podatnika lub każdy inny podmiot niebędący podatnikiem, towarów dostarczonych im przed dniem 1 maja 2004 r. na terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub terytorium nowych państw członkowskich, jeżeli: 1) przed dniem 1 maja 2004 r. do dostawy tych towarów na terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub na terytorium nowych państw członkowskich miały lub mogły mieć zastosowanie odpowiednio przepisy art. 18 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 175, oraz 2) przed dniem 1 maja 2004 r. nie został dokonany import tych towarów w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 175. 7. W przypadku gdy w imporcie towarów, o którym mowa w ust. 4-6, nie można określić momentu powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych, obowiązek podatkowy: 1) powstaje w momencie zakończenia na terytorium kraju przeznaczenia celnego zgodnie z przepisami prawa celnego lub wprowadzenia na terytorium kraju towarów do wolnego obrotu bez dokonania formalności celnych - w przypadku, o którym mowa w ust. 4 i 5; 2) powstaje w momencie wykorzystania (wprowadzenia do wolnego obrotu) towarów na terytorium kraju - w przypadku, o którym mowa w ust. 6. 8. W przypadku importu towarów, o którym mowa w ust. 4-6, nie powstaje obowiązek podatkowy, jeżeli: 1) towary zostały wysłane lub transportowane poza terytorium Wspólnoty; lub 2) przedmiotem importu towarów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są towary inne niż środki transportu, a importowane towary zostały powrotnie wysłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały wywiezione na warunkach wymienionych w ust. 6 pkt 1, do podmiotu, do którego miały lub mogły mieć zastosowanie odpowiednio przepisy art. 18 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 175; lub 3) przedmiotem importu towarów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, są środki transportu, uprzednio nabyte lub zaimportowane na terytorium Wspólnoty przed rozszerzeniem lub terytorium nowych państw członkowskich przed dniem 1 maja 2004 r., zgodnie z ogólnymi warunkami opodatkowania obowiązującymi na tym terytorium, które z tytułu wywozu nie zostały objęte stawką 0% lub zwolnieniem, lub zwrotem podatku od wartości dodanej lub innego podatku o podobnym charakterze. Zdanie pierwsze stosuje się, jeżeli pierwsze użycie środka transportu miało miejsce przed dniem 1 maja 1996 r. Art. 171. 1. W przypadku umowy komisu, gdy komitent wydał towar komisantowi przed dniem 1 maja 2004 r. i nie powstał obowiązek podatkowy przed tym dniem, u komisanta i komitenta obowiązek ten oraz podstawę opodatkowania określa się do tych transakcji według zasad określonych w ustawie wymienionej w art. 175. 2. W przypadku umowy komisu, gdy komisant nabył towar lub dokonał importu towaru przed dniem 1 maja 2004 r. i wydaje ten towar komitentowi po dniu 30 kwietnia 2004 r., ma prawo do rozliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego towaru zgodnie z przepisami ustawy za miesiąc maj, jeżeli podatek ten nie został rozliczony przed dniem 1 maja 2004 r. przez komitenta. Art. 172. Jeżeli wydanie towaru na podstawie umowy, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r., a czynności wykonywane na podstawie tej umowy były na podstawie ustawy wymienionej w art. 175 traktowane jako usługa, czynności te traktuje się jako usługę do czasu ich zakończenia. Art. 173. W przypadkach, o których mowa w art. 120, jeżeli podatnicy chcą dokonać wyboru stosowania procedury polegającej na opodatkowaniu marży i objąć tą procedurą dokonywanie dostawy w maju 2004 r., mogą dokonać zawiadomienia, o którym mowa w art. 120 ust. 13, przed dniem 1 maja 2004 r. Art. 174. W przypadkach, o których mowa w art. 120, procedura polegająca na opodatkowaniu marży ma zastosowanie do dostaw towarów nabytych lub uprzednio importowanych przez podatników, o których mowa w art. 120 ust. 4, po dniu 30 kwietnia 2004 r. Art. 175. Z dniem 1 maja 2004 r. traci moc ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 11)), z wyłączeniem art. 9, który traci moc z dniem, o którym mowa w art. 176 pkt 2. Art. 176. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że: 1) art. 23 ust. 5, 6 i 17, art. 24 ust. 4 i 5, art. 114 ust. 1 i art. 159 stosuje się od dnia ogłoszenia ustawy; 2) art. 96-98, art. 157 i art. 158 stosuje się po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia ustawy; 3) art. 1-14, art. 15 ust. 1-6, art. 16-22, art. 23 ust. 1-4 i ust. 7-16, art. 24 ust. 1-3 i ust. 6-12, art. 25-40, art. 41 ust. 1-11 i 13-16, art. 42-95, art. 99-113, art. 114 ust. 2-5, art. 115-146, art. 148-151, art. 153, art. 156 i art. 162-171 stosuje się od dnia 1 maja 2004 r.; 4) art. 41 ust. 12 stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 535) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW ZALICZANYCH DO NOWYCH ŚRODKÓW TRANSPORTU Poz.Symbol PKWiUNazwa towaru (grupy towarów) 123 134.10.2Samochody osobowe 234.10.3Pojazdy mechaniczne przeznaczone do przewozu dziesięciu lub więcej osób 334.10.4Pojazdy mechaniczne przeznaczone do przewozu towarów - z wyłączeniem podwozi wyposażonych w silniki, dla pojazdów mechanicznych (PKWiU 34.10.45) 434.10.5Pojazdy mechaniczne przeznaczone do celów specjalnych - z wyłączeniem samochodów ciężarowych z dźwigiem (PKWiU 34.10.52), wież wiertniczych, samojezdnych (PKWiU 34.10.54-10.00) 535.11.2Statki i podobne jednostki pływające przeznaczone do przewozów osób i towarów 635.11.3Statki rybackie i pozostałe statki specjalne 735.12.11Łodzie żaglowe wycieczkowe lub sportowe - z wyłączeniem żaglowców, wypoczynkowych i sportowych, niepełnomorskich, o masie większej niż 100 kg, o długości mniejszej lub równiej 7,5 m (PKWiU 35.12.11-55) 835.12.13Jednostki pływające wycieczkowe lub sportowe pozostałe; łodzie wiosłowe i kajaki - z wyłączeniem motorówek wypoczynkowych lub sportowych, innych niż te z silnikiem przyczepnym, niepełnomorskie, o długości mniejszej lub równej 7,5 m (PKWiU 35.12.13-55), pozostałych łodzi, również tych z silnikiem przyczepnym, o masie większej niż 100 kg, o długości mniejszej lub równej 7,5 m (PKWiU 35.12.13-95) 935.20.1Lokomotywy szynowe i tendry - z wyłączeniem tendrów 1035.20.2Wagony osobowe, towarowe i specjalne (z wyjątkiem wagonów warsztatowych i podobnych) kolejowe lub tramwajowe, z własnym napędem 1135.30.21Szybowce i lotnie - z wyłączeniem lotni (PKWiU 35.30.21-00.20) 1235.30.22-00.20Sterowce 1335.30.22-00.90Statki powietrzne bez napędu, pozostałe 1435.30.3Samoloty i śmigłowce 1535.41.11Motocykle i rowery wyposażone w pomocniczy silnik tłokowy spalinowy, wewnętrznego spalania, o pojemności cylindra nie większej niż 50 cm3 1635.41.12Motocykle i rowery wyposażone w pomocniczy silnik tłokowy spalinowy, wewnętrznego spalania, o pojemności cylindra powyżej 50 cm3 1735.41.13-00.20Rowery wyposażone w pomocniczy silnik tłokowy spalinowy wewnętrznego spalania, o pojemności cylindra nie większej niż 50 cm3 1835.41.13-00.90Motocykle i rowery wyposażone w silnik, gdzie indziej niewymienione, pozostałe 1935.43.11-90.20Wózki inwalidzkie motocyklowe, osobowe 2035.43.11-90.90Pozostałe wózki inwalidzkie, gdzie indziej niewymienione Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, OD KTÓRYCH DOSTAWY PRZYSŁUGUJE ZRYCZAŁTOWANY ZWROT PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG Poz.Symbol PKWiUNazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) 123 1ex 01.11Zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe i produkty roślinne rolnictwa pozostałe - z wyłączeniem: 1) arachidów (orzeszków ziemnych) (PKWiU 01.11.32), 2) bawełny i odziarnionych produktów roślinnych dla przemysłu włókienniczego (PKWiU ex 01.11.7), 3) kauczuku naturalnego (PKWiU 01.11.80), 4) ziół suszonych sortowanych całych 2ex 01.12Warzywa, specjalne rośliny ogrodnicze; produkty szkółkarskie, z wyłączeniem podłoży do uprawy grzybów zawierających grzybnie (PKWiU ex 01.12.21-00.49) 301.13.1Winogrona 4ex 01.13.23Owoce pozostałe; ziarna chleba świętojańskiego - z wyłączeniem ziarna chleba świętojańskiego i chleba świętojańskiego (PKWiU 01.13.23-00.30), papai (PKWiU 01.13.23-00.50), owoców kiwi (PKWiU 01.13.23-00.60) i owoców południowych pozostałych osobno niewymienionych (PKWiU ex 01.13.23-00.90) 501.13.24-00.10Orzechy laskowe 601.13.24-00.20Orzechy włoskie 7ex 01.13.40-00.90Rośliny przyprawowe pozostałe - wyłącznie surowce roślin zielarskich oraz nasiona roślin przyprawowych 8ex 01.2Zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego - z wyłączeniem: 1) wełny (sierści) pranej i włosia surowego pogarbarskiego oraz preparowanego (PKWiU 01.22.31-00.20, 01.22.32-00.12, -00.22, -00.32, -00.42, -00.5), 2) sierści zwierzęcej cienkiej lub grubej, niezgrzeblonej i nieczesanej pozostałej (PKWiU 01.22.32-00.90), 3) spermacetu (PKWiU ex 01.25.25), 4) skór surowych świńskich półgarbowanych, poubojowych i zakonserwowanych dla przemysłu garbarskiego (PKWiU ex 01.25.33-00.00) 9ex 02Produkty gospodarki leśnej - z wyłączeniem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13), bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11) i faszyny wiklinowej (PKWiU 02.01.42-00.18) 10ex 05Ryby i inne produkty rybołówstwa i rybactwa - z wyłączeniem: 1) ryb morskich świeżych lub chłodzonych (PKWiU 05.00.12-02), 2) skorupiaków morskich żywych, świeżych lub chłodzonych (PKWiU ex 05.00.21), 3) mączek, grysików i granulek ze skorupiaków nadających się do spożycia przez ludzi (PKWiU 05.00.21-00.30), 4) ostryg (PKWiU 05.00.22), 5) bezkręgowców żyjących w wodzie; żywych, świeżych lub schłodzonych - pozostałych (PKWiU 05.00.23), 6) produktów połowów pozostałych (PKWiU 05.00.3) 11ex14.30.13-90.10Surowce mineralne plastyczne pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (w tym ziemia ogrodnicza i ziemia humus) - wyłącznie ziemia ogrodnicza i ziemia humus 12ex 15.11.13-30.90Tusze i półtusze wieprzowe pozostałe - wyłącznie tusze ex 15.11.14-30.90dzików przeznaczone do spożycia 1315.11.21Wełna szarpana 14ex 15.11.4Odpady zwierzęce, niejadalne (z wyłączeniem utylizacyjnych) - wyłącznie odpady przy hodowli i z gospodarki łowieckiej 15ex 15.12.13-00.3 do 15.12.13-00.90Mięso i jadalne podroby - wyłącznie mięso z dziczyzny 1615.20.11-90.1,Mięso i filety z ryb słodkowodnych świeże, chłodzone i 15.20.11-90.3,mrożone 15.20.12-30, 15.20.12-70.1, 15.20.12-90.10 17ex 15.33.30-00.22Obierki, liście i strużyny z warzyw - wyłącznie liście i odpady roślin okopowych i warzyw 1815.33.30-00.3Odpady (słoma roślin strączkowych, motylkowych i oleistych, z wyłączeniem lnu i konopi) 1915.33.30-00.80Żołędzie i kasztany 2015.71.20Grysik i granulki z lucerny (alfalfa) 21ex 24.15.60Nawozy zwierzęce lub roślinne, gdzie indziej niesklasyfikowane - z wyłączeniem mączek nawozowych (PKWiU 24.15.60-00.1, -00.40), oraz podłoży do uprawy grzybów, bez wsianej grzybni (PKWiU ex 24.15.60-00.90) Usługi 22ex 01.4Usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyjątkiem usług weterynaryjnych, podkuwania koni i schronisk dla zwierząt 23ex 02.02.10Usługi związane z leśnictwem i pozyskiwaniem drewna, z wyłączeniem patrolowania lasów 24ex 05.00.50Usługi związane z rybołówstwem i rybactwem, z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim 2571.31.10Usługi dzierżawy lub najmu maszyn i urządzeń rolniczych, bez obsługi Objaśnienie: ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Załącznik nr 3 WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, OPODATKOWANYCH STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 7% Poz.Symbol PKWiUNazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) 123 1ex 01.11Zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe i produkty roślinne rolnictwa pozostałe - z wyłączeniem: 1) arachidów (orzeszków ziemnych) (PKWiU 01.11.32), 2) bawełny i odziarnionych produktów roślinnych dla przemysłu włókienniczego (PKWiU ex 01.11.7), 3) kauczuku naturalnego (PKWiU 01.11.80), 4) ziół suszonych sortowanych całych, 5) roślin dla przemysłu perfumeryjnego i farmacji itp. 201.12Warzywa, specjalne rośliny ogrodnicze; produkty szkółkarskie 301.13.1Winogrona 4ex 01.13.23Owoce pozostałe; ziarna chleba świętojańskiego - z wyłączeniem ziarna chleba świętojańskiego i chleba świętojańskiego (PKWiU 01.13.23-00.30), papai (PKWiU 01.13.23-00.50), owoców kiwi (PKWiU 01.13.23-00.60) i owoców południowych pozostałych osobno niewymienionych (PKWiU ex 01.13.23-00.90) 501.13.24-00.10Orzechy laskowe 601.13.24-00.20Orzechy włoskie 7ex 01.13.40-00.90Rośliny przyprawowe pozostałe - wyłącznie surowce roślin zielarskich oraz nasiona roślin przyprawowych 8ex 01.2Zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem: 1) wełny i sierści zwierzęcej cienkiej lub grubej, 2) zwierząt żywych pozostałych (PKWiU 01.25.10), z zastrzeżeniem poz. 9, 3) wosków owadzich i spermacetów, 4) skór futerkowych oraz skór pozostałych, niejadalnych 9ex 01.25.10Króliki, pszczoły, jedwabniki i przeszkolone psy przewodniki dla ociemniałych 1002.01.14Drewno opałowe 1105Ryby i inne produkty rybołówstwa i rybactwa, z wyłączeniem: produktów połowów pozostałych (PKWiU 05.00.3) i pereł (PKWiU 05.00.4) 1210.30.10-00.3Surowiec i półfabrykaty do produkcji torfu dla celów rolniczych 1310.30.10-00.4Wyroby torfowe dla celów rolniczych 1414.12.20-10.22Kreda mielona, pastewna 1514.12.20-10.23Kreda mielona, nawozowa 1614.12.20-30.40Mączka dolomitowa 17ex 14.30.13-90.10Surowce mineralne plastyczne pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (w tym ziemia ogrodnicza i ziemia humus) - wyłącznie ziemia ogrodnicza i ziemia humus 18ex 15.1Mięso i produkty mięsne, z wyłączeniem: 1) tłuszczów technicznych, 2) produktów ubocznych garbarń, 3) skór i skórek, niejadalnych, 4) usług związanych z wytwarzaniem produktów mięsnych 1915.2Ryby i produkty rybne przetworzone i zakonserwowane 20ex 15.3Owoce i warzywa przetworzone i zakonserwowane, z wyłączeniem: 1) produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, 2) usług związanych z przetwórstwem i konserwowaniem warzyw i owoców 21ex 15.4Oleje, tłuszcze zwierzęce i roślinne - wyłącznie jadalne 2215.5Produkty mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych (PKWiU 15.51.53-00.10) oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU 15.51.53-00.90) 2315.6Produkty przemiału zbóż, skrobie i produkty skrobiowe 2415.7Pasza dla zwierząt 2515.81.1Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie, świeże 2615.83Cukier - z wyłączeniem cukru zawierającego dodatek środków aromatyzujących lub barwiących (PKWiU 15.83.13-30.00 i 15.83.13-50.10) 2715.84.24Owoce, orzechy, skórki z owoców i inne części roślin, konserwowane cukrem 2815.85Makarony, kluski i podobne produkty mączne 2915.86.12-70Cykoria palona, pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty 3015.87.12Sosy, mieszanki przyprawowe, mąka i grysik z gorczycy oraz gotowa musztarda - z wyłączeniem musztardy gotowej (PKWiU 15.87.12-55) 3115.88Przetwory homogenizowane oraz żywność dietetyczna 3215.89.11Zupy i buliony oraz przetwory z nich 3315.89.12Jaja bez skorupek oraz żółtka jaj, świeże lub zakonserwowane; białka jajek 3415.89.14Produkty spożywcze pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane - z wyłączeniem ekstraktów słodowych (PKWiU 15.89.14-30.1) 3515.89.20-00.2Substancje pektynowe, pektyniany i pektyny 3615.89.20-00.3Śluzy i zagęszczacze pochodzące z produktów roślinnych, w tym modyfikowane 3715.96.20-00.10Wywar 3815.98.11-50.30Lód naturalny 3915.98.11-50.40Lód sztuczny 4015.98.12-50.10Napoje owocowe 4115.98.12-50.20Napoje owocowo-warzywne 4215.98.12-50.50Nektary 4315.98.12-50.60Napoje warzywne 4415.98.12-70Napoje bezalkoholowe zawierające tłuszcz mlekowy, pozostałe 4518.24.11Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt 46ex 19.10.50Odpady ze skór wyprawionych, pył, proszek i mączka skórzana - z wyłączeniem odpadków skór garbowanych (bezwłosowych) 47bez względu na symbolObuwie dziecięce 48ex 22.11Książki (oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN), nuty, mapy - wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym, lokalnym; książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10) i ulotek 49ex 22.12Gazety, magazyny, czasopisma - oznaczone stosowanymi na ex 22.13podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe 5024.13.11-20.10Siarka sublimowana lub strącona 5124.14.15Pochodne węglowodorów pozostałe - wyłącznie: 1) 1, 2, 3, 4, 5, 6-heksachlorocykloheksan (PKWiU 24.14.15-53), 2) pochodne chlorowcowane węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych, cykloterpenowych pozostałe (PKWiU 24.14.15-59), 3) DDT (1,1,1-trichloro-2,2-bis (p-chlorofenylo) etan) (PKWiU 24.14.15-75.20) 5224.14.64-50Podpuszczka i jej koncentraty 5324.14.64-70Enzymy; preparaty enzymatyczne (gdzie indziej niewymienione ani niewłączone) 5424.15.10-75.30Amoniak ciekły nawozowy 5524.15.10-77.20Woda amoniakalna nawozowa 56ex 24.15.30Nawozy azotowe, mineralne lub chemiczne, z wyłączeniem amidów kwasów alifatycznych i ich pochodnych, związków azotu oraz cyjanamidu wapniowego (azotniaku technicznego) 5724.15.40Nawozy fosforowe, mineralne lub chemiczne 58ex 24.15.50Nawozy potasowe, mineralne lub chemiczne, z wyłączeniem chlorku potasowego 5924.15.60Nawozy zwierzęce lub roślinne, gdzie indziej niesklasyfikowane 6024.15.70-70.20Saletra sodowa nawozowa 61ex 24.15.80Nawozy, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem związków azotu oraz nawozów naturalnych Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe Związki fosforowe do mieszanek paszowych 62ex 24.2Pestycydy i inne środki agrochemiczne, z wyłączeniem wyrobów chemii gospodarczej (PKWiU ex 24.20.14) 6324.62.10-20.10Albumina techniczna 6424.62.10-20.20Albumina mleka 6524.62.10-30Żelatyna i jej pochodne (z wyjątkiem klejów kazeinowych) 6626.52.10Wapno 6736.63.77-40.50Żelatyna nieutwardzona, obrobiona oraz wyroby z żelatyny nieutwardzonej, obrobionej 6841.00.1Woda naturalna 69bez względu na symbol PKWiUSznurek do maszyn rolniczych Towary związane z ochroną zdrowia 7015.89.20-00.11Soki i ekstrakty roślinne - z opium 7117.54.31Wata z materiałów włókienniczych i wyroby z tego rodzaju waty, kłaczki włókiennicze, puch włókienniczy, resztki włókien z przemiału - z wyłączeniem waty konfekcyjnej (PKWiU 17.54.31-50.10), kosmyków włókienniczych i proszku oraz rozdrobnionych resztek włókien (PKWiU 17.54.31-50.80) 7220.51.14-50.91Elementy składowe i wymienne do wyrobów ortopedycznych, rehabilitacyjnych i protetycznych drewniane 7321.22.12-10.10Podpaski higieniczne z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue 7421.22.12-10.20Tampony higieniczne z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue 7521.22.12-10.30Wata celulozowa paczkowana 7621.22.12-30.10Pieluszki, wkładki do pieluch i podobne artykuły sanitarne dla niemowląt 7721.22.12-30.20Pieluszki i podobne artykuły sanitarne dla dorosłych 7824.14.51-39.10Cysteina, cystyna i ich pochodne 79ex 24.4Produkty lecznicze wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w przepisach Prawa farmaceutycznego 8024.64.11-30.10Film i płyty fotograficzne płaskie do promieni rentgenowskich, do stosowania w medycynie, stomatologii i weterynarii 81ex 24.64.11-50.20Film fotograficzny w rolkach do promieni rentgenowskich, do zastosowań nieprzemysłowych - wyłącznie medyczny Błony rentgenowskie diagnostyczne niesklasyfikowane w grupowaniach PKWiU: 24.64.11-30.10 i 24.64.11-50.20 8224.66.42-10.60Testy i odczynniki diagnostyczne, medyczne 8324.66.42-30.30Materiały formierskie dentystyczne na bazie wosku, w opakowaniach do sprzedaży detalicznej 8424.66.42-30.40Materiały formierskie dentystyczne na bazie gipsu 8524.66.42-30.90Pasty modelarskie i pozostałe preparaty; preparaty do stosowania w dentystyce na bazie gipsu, pozostałe 86ex 24.66.42-70.00Gotowe pożywki do hodowli mikroorganizmów - wyłącznie dla farmacji 87ex 24.66.48-63.00Produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego i chirurgicznego, z wyłączeniem wyrobów z ceramiki szlachetnej 88ex 25.13.30Przewody, rury i węże z gumy (z wyjątkiem ebonitowych) - wyłącznie węże medyczne 8925.13.60-30.00Rękawice chirurgiczne 9025.13.71Wyroby higieniczne i farmaceutyczne (w tym odciągacze do mleka), z kauczuku wulkanizowanego, innego niż ebonit 9128.74.12-50.50Nity ze stali do wyrobów ortopedycznych, rehabilitacyjnych i protetycznych 9229.23.30-90.50Części do narzędzi, przyrządów, aparatów i urządzeń medycyny ogólnej (do sterylizacji narzędzi, dezynfekcji, wyjaławiania itp.) 9329.56.12-50.73Maszyny poligraficzne do pisma Braille'a 9430.01.12-00.31Maszyny do pisania dla niewidomych 9530.02.16-00.10Urządzenia komputerowe do pisma Braille'a (dla ociemniałych) 96ex 33.10.15-11Strzykawki używane w lecznictwie, chirurgii, stomatologii lub weterynarii - z wyłączeniem strzykawek weterynaryjnych 97ex 33.10.15-13.00Igły metalowe do zastrzyków stosowane w lecznictwie - z wyłączeniem igieł weterynaryjnych 98ex 33.10.15-17.10Igły (z wyjątkiem metalowych igieł do zastrzyków lub zakładania szwów) - z wyłączeniem igieł weterynaryjnych 9933.10.15-33.00Przyrządy i aparatura do pomiaru ciśnienia krwi 10033.10.15-63.00Aparatura do transfuzji 10133.10.17Sztuczne stawy; przyrządy, aparaty i protezy ortopedyczne; sztuczne zęby; protezy dentystyczne; protezy innych części ciała, gdzie indziej niesklasyfikowane 10233.10.18Aparaty słuchowe; stymulatory serca; ich części; części i akcesoria protez i przyrządów ortopedycznych, gdzie indziej niesklasyfikowane 10333.40.11Soczewki kontaktowe; soczewki okularowe ze szkła; soczewki okularowe z innych materiałów 10435.43.11Wózki inwalidzkie 105bez względu na symbol PKWiUProdukty uzdrowisk (bez napojów mineralnych) - wyłącznie: 1) środki do kąpieli leczniczych: sól jodobromowa, szlam i ług, 2) środki do okładów leczniczych, w tym kostki borowinowe, 3) środki skoncentrowane do kuracji pitnej, w tym tabletki "ZUBER" 106bez względu na symbol PKWiUWyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika 107ex 24.20.14-90.00Preparaty odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, na które zostało wydane pozwolenie tymczasowe albo dokonany wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych 108bez względu na symbol PKWiUPublikacje w alfabecie Braille'a, jeżeli z uwagi na formę w całości przeznaczone są dla użytku osób niewidomych i słabowidzących, oraz urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a 109bez względu na symbol PKWiUFoteliki do przewozu dzieci w samochodach Wyroby sztuki ludowej oraz rękodzieła i rzemiosła ludowego i artystycznego, które posiadają atest Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej 11028.75.27-43.30Wyroby kowalstwa artystycznego 11126.21.12-10.21 26.21.12-10.22 26.21.12-10.23 26.21.12-10.29 26.21.12-10.91 26.21.13-50.11 36.30.1 36.63.71-30.29Wyroby garncarskie użytkowo-dekoracyjne 11220.40.12-50.10 20.40.12-50.20 20.51.14-50.98Wyroby bednarskie 11320.51.12-00.10 20.51.12-00.90 20.51.12-00.30 20.51.12-00.20 20.51.14-50.20 20.51.40 20.51.98 20.51.12 20.51.13-00.59Formy drewniane użytkowe 11420.52.15-70.70Wyroby ze słomy 11520.52.15-70.60Wyroby z rogożyny 11620.52.15-70.40 20.52.15-70.60 20.52.15-70.90 20.52.15-70.60Wyroby z trzciny 11736.50.11-00.20 36.50.11-00.40 36.50.11-00.90 36.50.11-00Lalki 11820.52.15-70.10 20.52.15-70.20 20.52.15-70.90Wyroby z łuby 11917.40.16-53.00 17.14.16 17.14.13-53.00Wyroby tkackie 12017.54.12-70.00Wyroby koronkowe (szydełkowe, klockowe, frywolitkowe, drutowe, igliczkowe) 12118.22.1 18.22.2 18.22.3Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego - odzieżowe 12217.40.13-53.00 17.40.13-55.00 17.40.13-59.00Bielizna stołowa z tkanin haftowana 12319.20.11-00Wyroby rymarskie 12436.30.12-39Instrumenty muzyczne 12526.21.13-50.11 26.51.13-00.11 36.63.77-40.3Rzeźby, płaskorzeźby 12628.75.30-00.50 28.75.30-00.10 28.75.30-00.20Militaria 12736.63.77-30.29 36.63.77-40.3 36.63.71-30.2Wyroby plastyki zdobniczo-obrzędowej 12821.25.14-77.00Wycinanki ludowe i artystyczne Towary przeznaczone na cele ochrony przeciwpożarowej 129 Sprzęt przewozowo-samochodowy: 1) pożarnicze samochody specjalne i specjalistyczne (gaśnicze, rozpoznawcze, drabiny samochodowe, techniczne, chemiczne, ekologiczne, dźwigi i podnośniki, cysterny, sanitarki) oraz fabrycznie wykonane i oznakowane pojazdy straży pożarnej, 2) sprzęt pływający, statki pożarnicze, łodzie, pontony i silniki oraz statki powietrzne dla ratownictwa i gaszenia pożarów. 130 Sprzęt łączności: 1) radiotelefony różnych typów wraz z osprzętem, 2) sprzęt łączności przewodowej, 3) zestawy komputerowe z urządzeniami peryferyjnymi, oprogramowanie, 4) urządzenia dyspozytorskie i aparatownie, 5) zestawy antenowe, 6) sprzęt do radiowej łączności trankingowej. 131 Materiały i środki wyposażenia specjalistycznego: 1) sprzęt ochrony osobistej: kombinezony, kamizelki, pasy ratunkowe i okulary, 2) aparaty oddechowe z maskami, 3) sprzęt burzący: piły spalinowe i elektryczne, rozpieracze i poduszki hydrauliczne, młoty pneumatyczne, narzędzia hydrauliczne uniwersalne, siekierołomy, 4) zapory pływające i sprzęt do likwidacji zagrożeń ekologicznych i chemicznych: pompy chemiczne do paliw, kwasów lub ługów, separatory i skimery olejowe wraz z oprzyrządowaniem, 5) wykrywacze gazów, temperatury i bezruchu, radiometry, pirometry, kamery termowizyjne, 6) urządzenia oddymiające i zadymiające, 7) wytwornice, agregaty i generatory pianowe, 8) prądownice strażackie, działka wodne i wodno-pianowe, 9) podręczny sprzęt gaśniczy: gaśnice, agregaty gaśnicze, hydronetki, tłumnice, bosaki, szafki hydrantowe, 10) węże pożarnicze (ssawne i tłoczne) oraz armatura wodna: łączniki, zbieracze, zasysacze, stojaki hydrantowe, rozdzielacze, zwijadła, zbiorniki wolno stojące, 11) drabiny pożarnicze przenośne: przystawne, wysuwane i zestawiane, 12) sprężarki, ładowarki i przetłaczarki do butli gazowych wysokociśnieniowych, 13) sprzęt ratowniczy: aparaty, skokochrony, wory, rękawy, linki ratownicze, ratowniczy sprzęt wysokogórski i dla płetwonurków, 14) chemiczne środki gaśnicze, sorbenty, neutralizatory i odkażacze, środki zwilżające i modyfikujące, 15) sprzęt kontrolno-pomiarowy stanowisk badawczych, 16) pompy i autopompy pożarnicze, 17) agregaty prądotwórcze i oświetleniowe oraz siłownie energetyczne, 18) sprzęt i środki do uszczelniania i ograniczania przemieszczania się materiałów niebezpiecznych. 132 Wyposażenie zabezpieczające: 1) pojazdy i samochody specjalistyczne: kasyna polowe, chłodnie, piece piekarskie polowe, urządzenia dezynfekcyjno-kąpielowe, łaźnie polowe, przyczepy, naczepy i kontenery pożarnicze wraz z wyposażeniem, 2) polowe wyposażenie gastronomiczne: kuchnie polowe, termosy polowe, polowe podgrzewacze i rozdzielacze wody, namioty sypialne, techniczne i do kuchni polowych, kasyna polowe, garnki, menażki, niezbędniki, 3) wyposażenie samochodów sanitarnych 133 Materiały pędne i smary: paliwa i smary z wyłączeniem wyrobów objętych podatkiem akcyzowym 134 Pozostałe towary: 1) urządzenia szkolno-treningowe: trenażery, ścieżki biegowe, urządzenia wydolnościowe i do pomiaru masy ciała, drobny sprzęt sportowy oraz przeszkody i urządzenia torów ćwiczeń sportowo-pożarniczych, 2) umundurowanie, odzież specjalna i ochronna, wyekwipowanie osobiste strażaka państwowej straży pożarnej według obowiązujących norm i wyposażenie specjalistyczne strażaka oraz odznaki, odznaczenia i dystynkcje, 3) wyposażenie stacji diagnostycznych, stacji przeciwdymowych-przeciwgazowych, warsztatów łączności i ćwiczebnych komór gazowych, 4) urządzenia sygnalizacyjno-ostrzegawcze do oznakowania pojazdów uprzywilejowanych w ruchu i terenów akcji ratowniczo-gaśniczych, 5) podwozia oraz nadwozia samochodowe i przyczepy pod zabudowę na pojazdy dla straży pożarnej Usługi 135ex 01.4Usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyjątkiem usług weterynaryjnych, podkuwania koni i schronisk dla zwierząt 136ex 02.02.10Usługi związane z leśnictwem i pozyskiwaniem drewna, z wyłączeniem patrolowania lasów 137ex 05.00.50Usługi związane z rybołówstwem i rybactwem, z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim 13841.00.2Usługi w zakresie rozprowadzania wody 13955.1Usługi hoteli 140ex 55.2Usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU ex 55.23.15) 14160.10.1Usługi w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich międzymiastowych 14260.21Usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego pozostałe 14360.22Usługi taksówkowe oraz wynajmowania samochodów osobowych z kierowcą 14460.23Usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe 14561.10.1Usługi morskiego i przybrzeżnego transportu pasażerskiego 14661.20.1Usługi wodnego śródlądowego transportu pasażerskiego 14761.20.31-00.10Usługi w zakresie wynajmowania statków żeglugi śródlądowej z załogą do przewozu pasażerów 14862.10.1Przewozy lotnicze rozkładowe pasażerskie 14962.20.1Przewozy lotnicze pozarozkładowe pasażerskie 150ex 62.20.3Usługi wynajmowania środków transportu lotniczego z załogą - wyłącznie usługi wynajmowania pasażerskich środków transportu lotniczego 151ex 64.20.3Usługi radia i telewizji kablowej, z wyłączeniem: 1) usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi, 2) działalności agencji informacyjnych 152ex 85Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej - wyłącznie świadczone przez instytucje, których usługi te nie są zwolnione od podatku 15390.0Usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne 154ex 92.13Usługi związane z wyświetlaniem filmów i taśm wideo oraz z wyświetlaniem filmów na innych nośnikach - z wyłączeniem filmów reklamowych i promocyjnych 155ex 92.2Usługi radia i telewizji, inne niż określone w poz. 12 załącznika nr 4 do ustawy, z wyłączeniem: 1) usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi, 2) działalności agencji informacyjnych 156ex 92.3Usługi rozrywkowe pozostałe - wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy: 1) w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2), 2) związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10), 3) świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki i cyrki (PKWiU 92.33 i 92.34.11) 157ex 92.5Usługi świadczone przez biblioteki, archiwa, muzea i inne usługi związane z kulturą - wyłącznie w zakresie wstępu oraz wypożyczania wydawnictw, wymienionych w pozycji 48 i 49 15892.61Usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych 159 Wstęp na imprezy sportowe 16093.03Usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych łącznie z trumną lub urną 161 Dostawa, budowa, remont lub przebudowa budynków mieszkalnych (PKOB 11) i ich części, z wyjątkiem lokali użytkowych, realizowanych w ramach budownictwa społecznego 162 Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania 163bez względu na symbol PKWiUUsługi napraw i konserwacji wyrobów z pozycji 72, 91, 101-104 Objaśnienia: 1) ex - dotyczy tylko danego wyrobu/usługi z danego grupowania. 2) Wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawką 0% i 3%. 3) Usługi pasażerskiego transportu obejmują przewóz osób oraz ich podręcznego bagażu (zwierzęcia), za który nie jest pobierana dodatkowa opłata; przewożony pojazd podróżnego nie jest traktowany jako podręczny bagaż. Załącznik nr 4 WYKAZ USŁUG ZWOLNIONYCH OD PODATKU Poz.Symbol PKWiUNazwa usługi (grupy usług) 123 1ex 55.23.15Usługi zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich 264.11Usługi świadczone przez pocztę państwową 3Sekcja J ex (65-67)Usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem: 1) działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki, 2) usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej, 3) usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20), 4) usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, 5) usług ściągania długów oraz faktoringu, 6) usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, 7) usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, 8) transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności, 9) transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości 4ex 70.20.11Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe 573Usługi naukowo-badawcze 6ex 75Usługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych - wyłącznie usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych 7ex 80Usługi w zakresie edukacji 8 Usługi prywatnego nauczania świadczone przez nauczycieli i odnoszące się do nauczania na poziomie podstawowym, średnim i wyższym 9ex 85Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2) 1091Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane (wyłącznie statutowe) 11ex 92Usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, usługi związane z rekreacją i sportem1) - z wyłączeniem: 1) usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi, 2) usług związanych z wyświetlaniem filmów i taśm wideo, wyświetlaniem filmów na innych nośnikach oraz filmów reklamowych i promocyjnych, 3) usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61), 4) wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego (PKWiU 92.31.2), związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10), świadczone przez wesołe miasteczka, parki rozrywki i cyrki (PKWiU 92.33 i 92.34.11) oraz wstępu na imprezy sportowe, 5) wstępu oraz wypożyczania wydawnictw (PKWiU 22.11, 22.12, 22.13) w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą (PKWiU 92.5), 6) działalności agencji informacyjnych, 7) usług wydawniczych, 8) usług radia i telewizji (PKWiU 92.2), z zastrzeżeniem poz. 12 12ex 92.2Usługi publicznych radia i telewizji, z wyłączeniem: 1) usług związanych z taśmami wideo oraz z wszelkimi filmami reklamowymi i promocyjnymi, 2) działalności agencji informacyjnych 13 Usługi transmisji danych i wiadomości - wyłącznie usługi dostępu do sieci Internet świadczone na rzecz uczniów, studentów, szkół, zakładów kształcenia nauczycieli, placówek oświatowych, szkół wyższych, wyższych szkół zawodowych i placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk oraz na rzecz państwowych i samorządowych instytucji kultury 14 Usługi na dostęp wdzwaniany i szerokopasmowy do Internetu dla użytkowników indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej na dostęp szerokopasmowy 15 Usługi wykonywane przez duchownych oraz osoby zakonne kościołów i innych związków wyznaniowych - wyłącznie w zakresie realizacji celów humanitarnych, charytatywno-opiekuńczych, naukowych i oświatowo-wychowawczych, opieki medycznej Objaśnienie: 1) Dotyczy wyłącznie usług związanych ze sportem świadczonych przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług. Załącznik nr 5 WYKAZ KRAJÓW (TERYTORIÓW), W PRZYPADKU KTÓRYCH PODATEK Z TYTUŁU IMPORTU USŁUG NIE OBNIŻA KWOTY PODATKU NALEŻNEGO LUB NIE UPRAWNIA DO ZWROTU RÓŻNICY PODATKU NALEŻNEGO Lp.Kraj (terytorium) 12 1Księstwo Andory 2Anguilla - Autonomiczne Terytorium Zależne Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 3Antigua i Barbuda 4Aruba - Terytorium Autonomiczne Królestwa Niderlandów 5Wspólnota Bahamów 6Państwo Bahrajnu 7Barbados 8Belize 9Bermudy - Terytorium Zależne Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 10Brytyjskie Wyspy Dziewicze - Terytorium Zależne Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 11Wyspy Cooka - Autonomiczne Terytorium Stowarzyszone z Nową Zelandią 12Wspólnota Dominiki 13Gibraltar - Terytorium Zależne Korony Brytyjskiej 14Grenada 15Guernsey/Sark/Alderney - Terytoria Zależne Korony Brytyjskiej 16Hongkong - Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej 17Jersey - Terytorium Korony Brytyjskiej 18Kajmany - Terytorium Zależne Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 19Republika Liberii 20Księstwo Liechtensteinu 21Makau - Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej 22Republika Malediwów 23Republika Wysp Marshalla 24Republika Mauritius 25Montserrat - Terytorium Zależne Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 26Republika Nauru 27Antyle Holenderskie - Terytorium Autonomiczne Królestwa Niderlandów 28Niue - Autonomiczne Terytorium Stowarzyszone z Nową Zelandią 29Republika Panamy 30Niezależne Państwo Samoa 31Republika Seszeli 32Federacja St. Christopher i Nevis 33Saint Lucia 34Saint Vincent i Grenadyny 35Królestwo Tonga 36Turks i Caicos - Terytorium Zależne Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 37Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych - Terytorium Nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych 38Republika Vanuatu 39Zjednoczone Emiraty Arabskie Załącznik nr 6 WYKAZ TOWARÓW I USŁUG, OPODATKOWANYCH STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 3% Poz.Symbol PKWiUNazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) 123 1ex 01.11Zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe i produkty roślinne rolnictwa pozostałe - z wyłączeniem: 1) arachidów (orzeszków ziemnych) (PKWiU 01.11.32), 2) bawełny i odziarnionych produktów roślinnych dla przemysłu włókienniczego (PKWiU ex 01.11.7), 3) kauczuku naturalnego (PKWiU 01.11.80), 4) ziół suszonych sortowanych całych 201.12Warzywa, specjalne rośliny ogrodnicze; produkty szkółkarskie 301.13.1Winogrona 4ex 01.13.23Owoce pozostałe; ziarna chleba świętojańskiego - z wyłączeniem ziarna chleba świętojańskiego i chleba świętojańskiego (PKWiU 01.13.23-00.30), papai (PKWiU 01.13.23-00.50), owoców kiwi (PKWiU 01.13.23-00.60) i owoców południowych pozostałych osobno niewymienionych (PKWiU ex 01.13.23-00.90) 501.13.24-00.10Orzechy laskowe 601.13.24-00.20Orzechy włoskie 7ex 01.13.40-00.90Rośliny przyprawowe pozostałe - wyłącznie surowce roślin zielarskich oraz nasiona roślin przyprawowych 8ex 01.2Zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego - z wyłączeniem: 1) wełny (sierści) pranej i włosia surowego pogarbarskiego oraz preparowanego (PKWiU 01.22.31-00.20, 01.22.32-00.12, -00.22, -00.32, -00.42, ex-00.51, -00.52), 2) sierści zwierzęcej cienkiej lub grubej, niezgrzeblonej i nieczesanej pozostałej (PKWiU 01.22.32-00.90), 3) zwierząt żywych pozostałych (PKWiU 01.25.10), z zastrzeżeniem pozycji 9, 4) skór surowych świńskich półgarbowanych oraz poubojowych i zakonserwowanych dla przemysłu garbarskiego (PKWiU ex 01.25.33-00.00), 5) spermacetu (PKWiU ex 01.25.25) 9ex 01.25.10Króliki, pszczoły i jedwabniki 10ex 02Produkty gospodarki leśnej - z wyłączeniem drewna surowego nieobrobionego (PKWiU 02.01.1), bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), faszyny wiklinowej (PKWiU 02.01.42-00.18) i materiałów roślinnych do produkcji mioteł lub szczotek (PKWiU 02.01.42-00.30) 1105Ryby i inne produkty rybołówstwa i rybactwa, z wyłączeniem produktów połowów pozostałych (PKWiU 05.00.3) i pereł (PKWiU 05.00.4) 1214.12.20-10.23Kreda mielona, nawozowa 13ex 14.30.13-90.10Surowce mineralne plastyczne pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (w tym ziemia ogrodnicza i ziemia humus) - wyłącznie ziemia ogrodnicza i ziemia humus 1415.11.1Mięso i podroby jadalne wołowe, wieprzowe, baranie, kozie, końskie, z osłów i mułów 1515.11.21Wełna szarpana 16ex 15.11.3Tłuszcz wołowy, barani, kozi, wieprzowy i z drobiu - z wyłączeniem tłuszczów technicznych (PKWiU 15.11.30-50.10, -50.40, -70.10) oraz tłuszczów solonych, wędzonych i suszonych wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy 17ex 15.11.4Odpady zwierzęce, niejadalne, z wyłączeniem produktów ubocznych garbarń 1815.12Mięso pozostałe (w tym drobiowe i królicze), świeże, konserwowane chłodzone lub mrożone oraz produkty uboczne uboju 19ex 15.13.13-00.10Mączki, grysiki i granulki z mięsa i podrobów, nienadające się do spożycia przez człowieka - wyłącznie mączki pastewne mięsno-kostne 20ex 15.20Ryby i produkty rybne przetworzone i zakonserwowane (łącznie z marynatami) - z wyłączeniem ryb przyrządzonych i zakonserwowanych w inny sposób i kawioru (PKWiU 15.20.14-11.20, -11.30, -11.9, -12.4, -12.5, -12.9, -13.4, -13.5, -13.9, -14.1, -14.20, -14.9, -15.4, -15.5, -15.90, -16.4, -16.5, -16.90, -17.00, -19.7, -19.8, -19.9, -30, -51.00, -59.00), skorupiaków, mięczaków i innych wodnych bezkręgowców, przetworzonych lub zakonserwowanych (PKWiU 15.20.16) oraz mączek, grysików i granulek z ryb, skorupiaków, mięczaków i innych wodnych bezkręgowców, nienadających się do spożycia przez ludzi (PKWiU 15.20.17) 21ex 15.20.17Mączki, grysiki i granulki z ryb, skorupiaków, mięczaków i innych wodnych bezkręgowców, nienadające się do spożycia przez ludzi, z wyłączeniem produktów ubocznych (surowców i przetworów) z ryb oraz innych zwierząt wodnych pozostałych 22ex 15.33.30-00.22Obierki, liście i strużyny z warzyw - wyłącznie liście i odpady roślin okopowych i warzyw 2315.33.30-00.3Odpady - słoma roślin strączkowych, motylkowych i oleistych (z wyłączeniem lnu i konopi) 2415.33.30-00.80Żołędzie i kasztany 25ex 15.33.30-00.90Odpady z roślin pozostałych przeznaczone do spożycia przez zwierzęta, gdzie indziej niewymienione, pozostałe - wyłącznie odpady użytkowe paszowe 2615.41.11Oleje i tłuszcze zwierzęce, surowe i rafinowane, z wyjątkiem tłuszczów wołowych, owczych, kozich, wieprzowych i drobiowych - z wyłączeniem stearyny smalcowej do zastosowań przemysłowych (PKWiU 15.41.11-30.11), stearyny smalcowej pozostałej (PKWiU 15.41.11-30.21), oleiny (PKWiU 15.41.11-30.31), tłuszczów i olejów zwierzęcych wraz z frakcjami, niemodyfikowanych chemicznie pozostałych, rafinowanych, technicznych (PKWiU 15.41.11-90.20), tłuszczów i olejów zwierzęcych innych wraz z frakcjami, niemodyfikowanych chemicznie pozostałych, nierafinowanych, technicznych (PKWiU 15.41.11-90.40) 2715.42.13-30Tłuszcze i oleje zwierzęce wraz z frakcjami, utwardzone itp. 2815.51.11Mleko płynne przetworzone 2915.61.33-33.16Ziarno jęczmienia obrobione wyłącznie przez śrutowanie 3015.61.33-33.26Ziarno owsa obrobione wyłącznie przez śrutowanie 3115.61.33-33.32Ziarno pszenicy łuszczone, krojone lub śrutowane 3215.61.33-33.34Ziarno pszenicy obrobione wyłącznie przez śrutowanie 3315.61.33-33.42Ziarno żyta łuszczone (łuskane lub obierane), krojone, śrutowane 3415.61.33-33.44Ziarno żyta obrobione wyłącznie przez śrutowanie 3515.61.33-33.51Ziarno kukurydzy - miażdżone i płatkowane 3615.61.33-33.54Ziarno kukurydzy - obrobione wyłącznie przez śrutowanie 3715.61.33-33.94Ziarno zbóż pozostałe obrobione wyłącznie przez śrutowanie 3815.61.50-10.20Śruty kukurydziane 3915.61.50-30.20Śruty ryżowe 4015.61.50-50.20Śruta pszenna 4115.61.50-90.2Śruty zbóż 42ex 15.61.50-90.40Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki roślin strączkowych - wyłącznie śruty zbożowe i roślin strączkowych 4315.61.50-10.10Otręby paszowe kukurydziane 4415.61.50-30.10Otręby paszowe ryżowe 4515.61.50-50.10Otręby paszowe pszenne 4615.61.50-90.1Otręby paszowe zbóż oprócz kukurydzy, ryżu, pszenicy 47ex 15.7Pasza dla zwierząt - z wyłączeniem: roztworów z ryb i z ssaków morskich (PKWiU 15.71.10-00.95), karmy dla psów i kotów (PKWiU 15.72.10-00.10 i -00.20) 4815.89.12Jaja bez skorupek oraz żółtka jaj, świeże lub zakonserwowane; białka jajek 4924.14.64-50Podpuszczka i jej koncentraty 5024.15.10-75.30Amoniak ciekły nawozowy 5124.15.10-77.20Woda amoniakalna nawozowa 52ex 24.15.30Nawozy azotowe, mineralne lub chemiczne, z wyłączeniem amidów kwasów alifatycznych i ich pochodnych, związków azotu oraz cyjanamidu wapniowego (azotniaku technicznego) 5324.15.40Nawozy fosforowe, mineralne lub chemiczne 54ex 24.15.50Nawozy potasowe, mineralne lub chemiczne, z wyłączeniem chlorku potasowego 5524.15.60Nawozy zwierzęce lub roślinne, gdzie indziej niesklasyfikowane 5624.15.70-70.20Saletra sodowa nawozowa 57ex 24.15.80Nawozy, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem związków azotu oraz nawozów naturalnych Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe Związki fosforowe do mieszanek paszowych 58ex 24.2Pestycydy i inne środki agrochemiczne, z wyłączeniem wyrobów chemii gospodarczej (PKWiU ex 24.20.14) 5924.62.10-20.10Albumina techniczna 6024.62.10-20.20Albumina mleka 6124.62.10-30.61Taninian żelatyny 6224.62.10-30.62Bromotaninian żelatyny 63bez względu na symbol PKWiUSznurek do maszyn rolniczych Usługi 64ex 01.4Usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyjątkiem usług weterynaryjnych, podkuwania koni i schronisk dla zwierząt 65ex 02.02.10Usługi związane z leśnictwem i pozyskiwaniem drewna, z wyłączeniem patrolowania lasów 66ex 05.00.50Usługi związane z rybołówstwem i rybactwem, z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim Objaśnienia: 1) ex - dotyczy tylko danego wyrobu/usługi z danego grupowania. 2) Wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku bądź opodatkowanych stawką 0%. Załącznik nr 7 WYKAZ TOWARÓW, DO KTÓRYCH MA ZASTOSOWANIE ZWOLNIENIE OD PODATKU NA PODSTAWIE ART. 74 UST. 1 PKT 17 USTAWY Kod PCNKod CNWyszczególnienie 123 ex 3704 00 10 0ex 3704 00 10Film kinematograficzny, pozytywy - o charakterze edukacyjnym, naukowym oraz kulturalnym ex 3705ex 3705Płyty fotograficzne i film, naświetlone i wywołane, inne niż filmy kinematograficzne - o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturalnym ex 3706 90 51 0ex 3706 90 51Kroniki filmowe (ze ścieżką dźwiękową lub bez niej) przedstawiające wydarzenia aktualne w chwili importu, oraz importowane maksymalnie w dwóch egzemplarzach z każdego tematu w celu ich skopiowania ex 3706 90 91 0ex 3706 90 91Archiwalne materiały filmowe (ze ścieżką dźwiękową lub bez niej) przeznaczone do użytku w związku z kronikami filmowymi ex 3706 90 99 0ex 3706 90 99- Filmy rekreacyjne przeznaczone w szczególności dla dzieci i młodzieży - Pozostałe filmy o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturalnym Pozostałe wyroby drukowane, łącznie z drukowanymi obrazkami i fotografiami: ex 4911 91 00 9ex 4911 91 00- - - Pozostałe: - Mikrofisze lub inne nośniki informacji niezbędne dla komputerowych usług informacyjnych i dokumentacyjnych o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturalnym - Mapy ścienne przeznaczone wyłącznie do celów edukacyjnych 4911 99 00 04911 99 00- - - Pozostałe ex 8524ex 8524Płyty gramofonowe, taśmy i inne zapisane nośniki do rejestracji dźwięku lub innych sygnałów, łącznie z matrycami i negatywami płyt gramofonowych stosowanych w fonografii, jednakże z wyłączeniem wyrobów działu 37: - O charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturalnym ex 9023 00ex 9023 00Przyrządy, aparaty lub modele, przeznaczone wyłącznie do celów pokazowych (np. do nauczania lub na wystawach), nienadające się do innych celów: - Wzory, modele i mapy ścienne o charakterze edukacyjnym, naukowym lub kulturalnym, przeznaczone wyłącznie do pokazu i nauczania - Makiety lub wizualizacje idei abstrakcyjnych, jak np. struktury molekularne lub wzory matematyczne, różnego typu hologramy wykorzystywane do projekcji laserowych, zestawy multimedialne, materiały do zaprogramowanych instrukcji, łącznie z materiałami w formie kompletów zawierających odpowiednie materiały drukowane Objaśnienie: ex - dotyczy tylko danego towaru z danego grupowania. Załącznik nr 8 WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYCH DOSTAWA JEST OPODATKOWANA STAWKĄ 0% NA PODSTAWIE ART. 83 UST. 1 PKT 26 USTAWY Poz.Nazwa towaru 1Jednostki centralne komputerów, serwery, monitory, zestawy komputerów stacjonarnych 2Drukarki 3Skanery 4Urządzenia komputerowe do pism Braille'a (dla osób niewidomych i niedowidzących) 5Urządzenia do transmisji danych cyfrowych (w tym koncentratory i switche sieciowe, routery i modemy) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 29, poz. 257. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 210, poz. 2037 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 42 i Nr 42, poz. 386. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 229, poz. 2271. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 (Dz. U. Nr 56, poz. 543) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 (Dz. U. Nr 159, poz. 1538) w załączniku do rozporządzenia "Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004" wprowadza się następujące zmiany: 1) w poz. 1.01.02(002) Zasoby i zmiany w wykorzystaniu powierzchni ziemi, zagrożenie i ochrona gruntów: a) w rubryce 2 skreśla się wyrazy "- jakość gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych,", b) w rubrykach 3-6 skreśla się wyrazy: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsiekspertyzy i raporty w zakresie jakości gleb, roślin, produktów rolniczych i spożywczych -zestawienia tabelaryczne, obowiązkowedo 28 września 2005 r. za rok 2004GUS 2) w poz. 1.01.12(011) Ekonomiczne aspekty ochrony środowiska w rubryce 6 dwukrotnie użyte wyrazy "urząd marszałkowski, ponadto kopie załącznika nr 1 do wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane" zastępuje się wyrazami "urząd marszałkowski, ponadto kopie załącznika nr 1 raz w roku do 15 sierpnia 2005 r. za rok 2004 do wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane"; 3) poz. 1.03.01(017) Sprawy rozpatrywane w wymiarze sprawiedliwości otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.03.01(017) Sprawy rozpatrywane w wymiarze sprawiedliwości Badanie stałe Minister SprawiedliwościZakres podmiotowy Sądy powszechne, wojskowe, powszechne jednostki organizacyjne prokuratury, rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne, notariusze, komornicy; w każdym wypadku wg struktury organizacyjnej. Zakres przedmiotowy - sprawy wpływające i załatwiane w sądach powszechnych wszystkich szczebli i powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury wszystkich szczebli: apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz w wydziałach grodzkich w sądach rejonowych, - sprawy wpływające i załatwiane według dziedzin prawa: karnego i cywilnego, a w tym rodzinnego, gospodarczego, z zakresu prawa pracy, ubezpieczeń społecznych, - sprawy zgłaszane właściwym organom w ramach postępowania ułaskawieniowego, - czynności wykonywane przez komorników w ramach postępowania egzekucyjnego, - akty notarialne - według rodzajów - sporządzane przez notariuszy i inne czynności notarialne, - wyniki pracy prokuratorów i czynności prokuratur, - postępowania dochodzeniowe prowadzone przez innych niż prokurator oskarżycieli, - opiniowanie spraw rodzinnych przez Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno-Konsultacyjne. Źródła danych Sprawozdania: MS-S1, MS-S4, MS-S5, MS-S51, MS-S8, MS-S9, MS-S12, MS-S15, MS-S16, MS-S18 dz.1, MS-S19, MS-S20KRS, MS-S20UN, MS-S20KW, MS-S22, MS-Kom 23, MS-Not 24, RODK-25, MS-P1K, MS-P1CA, MS-P1N i MS-P2. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 sądy rejonoweMS-S1 - sprawozdanie w sprawach cywilnych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S1 - sprawozdanie w sprawach cywilnych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgoweMS-S1 - sprawozdanie w sprawach cywilnych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgoweMS-S4 - sprawozdanie w sprawach cywilnych w postępowaniu odwoławczym według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 7 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S5 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S5 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgoweMS-S5 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S51g - sprawozdanie w sprawach rozpatrywanych w wydziałach grodzkich (sądach grodzkich); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S51g - sprawozdanie w sprawach rozpatrywanych w wydziałach grodzkich (sądach grodzkich) - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgowe (powszechne, wojskowe)MS-S8 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych w postępowaniu odwoławczym; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 14 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonowe, garnizonoweMS-S9 - sprawozdanie w sprawach o ułaskawienie (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 8 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe (powszechne, wojskowe) sądy okręgowe (powszechne, wojskowe)MS-S9 - sprawozdanie w sprawach o ułaskawienie (według właściwości rzeczowej) - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 12 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy okręgowe (powszechne, wojskowe)MS-S9 - sprawozdanie w sprawach o ułaskawienie (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 8 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej; metoda pełna, obowiązkowekażdego miesiąca roku z wyłączeniem Działu 1 Część I i Część II; Dział 1 Część I i Część II dwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej - zestawienie zbiorcze, obowiązkowekażdego miesiąca roku z wyłączeniem Działu 1 Część I i Część II; Dział 1 Część I i Część II dwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgoweMS-Sl2 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej; metoda pełna, obowiązkowekażdego miesiąca roku z wyłączeniem Działu 1 Część I i Część II; Dział 1 Część I i Część II dwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgoweMS-S15 - sprawozdanie w sprawach odwoławczych z zakresu ubezpieczeń społecznych; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 7 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S16 - sprawozdanie w sprawach rodzinnych z zakresu spraw cywilnych z wyłączeniem spraw nieletnich; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S16 - sprawozdanie w sprawach rodzinnych z zakresu spraw cywilnych z wyłączeniem spraw nieletnich - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 13 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S18 dz.1. - sprawozdanie w sprawach rodzinnych nieletnich; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S18 dz.1. - sprawozdanie w sprawach rodzinnych nieletnich -metoda pełna; zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 13 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S19 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S19 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych -zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgowe,MS-S19 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości Krajowy Rejestr SądowyMS-S20KRS - sprawozdanie w sprawach rejestrowych (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S20UN - sprawozdanie w sprawach upadłościowych i naprawczych (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy okręgoweMS-20UN - sprawozdanie w sprawach upadłościowych i naprawczych (według właściwości rzeczowej) -zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S20KW - sprawozdanie w sprawach dotyczących ksiąg wieczystych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 12 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S20KW - sprawozdanie w sprawach dotyczących ksiąg wieczystych - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 15 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 17 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, okręgowe,MS-S22 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych w postępowaniu odwoławczym; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonowe (komornicy przy sądach rejonowych)MS-Kom 23 - sprawozdanie z czynności komornika; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 23 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 21 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy apelacyjne sądy apelacyjneMS-Kom 23 - sprawozdanie z czynności komornika -zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 27 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 25 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości notariuszeMS-Not 24 - sprawozdanie notariusza z czynności notarialnych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy apelacyjne sądy apelacyjneMS-Not 24 - sprawozdanie notariusza z czynności notarialnych - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno-KonsultacyjneMS-RODK 25 - sprawozdanie z działalności Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 21 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości prokuratury rejonoweMS-P1K - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw, czynności procesowych prokuratora w sprawach karnych, w tym z zakresu nadzoru sprawowanego nad postępowaniem przygotowawczym prowadzonym przez Policję lub inne uprawnione organy; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004prokuratury okręgowe prokuratury okręgoweMS-P1K - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw, czynności procesowych prokuratora w sprawach karnych, w tym z zakresu nadzoru sprawowanego nad postępowaniem przygotowawczym prowadzonym przez Policję lub inne uprawnione organy; - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości prokuratury apelacyjne i okręgoweMS-P1K - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw, czynności procesowych prokuratora w sprawach karnych, w tym z zakresu nadzoru sprawowanego nad postępowaniem przygotowawczym prowadzonym przez Policję lub inne uprawnione organy; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości prokuratury rejonoweMS-P1CA - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw oraz czynności procesowych prokuratora w sprawach cywilnych i administracyjnych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004prokuratury okręgowe prokuratury okręgoweMS-P1CA - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw oraz czynności procesowych prokuratora w sprawach cywilnych i administracyjnych - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 11 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości prokuratury apelacyjne i okręgoweMS-P1CA - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw oraz czynności procesowych prokuratora w sprawach cywilnych i administracyjnych ; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 6 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości prokuratury apelacyjne i okręgoweMS-P1N - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw i czynności procesowych prokuratora nadrzędnego w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 8 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 7 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości jednostki organizacyjne organów centralnych - inne niż prokurator - prowadzące postępowania przygotowawcze: (Inspekcja Handlowa, Państwowa Inspekcja Sanitarna, Urzędy Skarbowe i inspektorzy kontroli skarbowej, organy Państwowej Agencji Radiokomunikacji, Straż Graniczna, Straż Leśna Lasów Państwowych, Państwowa Straż Łowiecka, organy parków narodowych)MS-P2 - sprawozdanie z czynności dochodzeniowych prowadzonych przez innych niż prokurator oskarżycieli; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 21 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004organy centralne, sprawujące zwierzchni nadzór służbowy nad jednostkami prowadzącymi czynności dochodzeniowe -innymi niż prokurator organy centralne, sprawujące zwierzchni nadzór służbowy nad jednostkami prowadzącymi czynności dochodzeniowe -innymi niż prokuratorMS-P2 - sprawozdanie z czynności dochodzeniowych prowadzonych przez innych niż prokurator oskarżycieli - zestawienia zbiorcze, obowiązkoweraz w roku do 24 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Podstawowe grupowania danych: - rodzaje wnoszonych, rozpatrywanych i załatwianych spraw według dziedzin prawa w sądach powszechnych, w prokuraturach, - okręgi sądowe i prokuratorskie, - rodzaje aktów notarialnych, - rodzaje spraw załatwianych przez komorników. Wyniki badań prezentowane w powyższych grupowaniach informują o instancjach procesowych, obciążeniu pracą sędziów i prokuratorów, trwaniu postępowania w sprawach, obciążeniu zadaniami notariuszy, komorników, profilaktyce i diagnozowaniu w sprawach rodzinnych, wskaźnikach dynamiki i struktury zjawisk i cech opisywanych w badaniach. - "Informacja statystyczna o działalności wymiaru sprawiedliwości - Statystyka sądowa i penitencjarna - Część I" - marzec 2005 r., - "Informacja statystyczna o ewidencji spraw i orzecznictwie w sądach powszechnych oraz o więziennictwie" - wrzesień 2004 r., - "Informacja o działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury" - wrzesień 2004 r. i marzec 2005 r., - Kwestionariusze i publikacje ONZ, EUROSTAT, innych organizacji międzynarodowych. Koszty i sposób finansowania 8 160.000 zł - budżet MS 4) poz. 1.03.02(018) Orzeczenia sądów pierwszej instancji i prawomocne osądzenia osób dorosłych w sprawach karnych i wykroczeniowych oraz orzeczenia w sprawach nieletnich otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.03.02(018) Orzeczenia sądów pierwszej instancji i prawomocne osądzenia osób dorosłych w sprawach karnych i wykroczeniowych, orzeczenia w sprawach nieletnich oraz o podmiotach zbiorowych Badanie stałe Minister SprawiedliwościZakres podmiotowy Sądy powszechne i wojskowe. Zakres przedmiotowy Informacje o przestępstwie, wykroczeniu lub czynie zabronionym, wymiarze kary zasadniczej i środkach karnych, miejscu i czasie popełnienia przestępstwa oraz dane o osobie skazanej, tj. wieku, płci, zawodzie, zatrudnieniu. Dla nieletniego informacja o czynie karalnym, demoralizacji, orzeczonych środkach wychowawczo-poprawczych lub karze, miejscu i czasie popełnienia czynu karalnego oraz dane o nieletnim, wieku, płci. Źródła danych Sprawozdania: MS-S6o, MS-S6r, MS-S6 wojsk., MS-S7 , MS-S18 (dz.2 do 6), karty statystyczne MS-S28 oraz karty rejestracyjne z prawomocnych skazań osób dorosłych i orzeczeń wobec nieletnich zbierane w Krajowym Rejestrze Karnym Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 sądy okręgoweMS-S6o - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 12 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 14 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S6r - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S6r - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej) - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 13 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 14 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości wojskowe sądy garnizonoweMS-S6 wojsk. -sprawozdanie w sprawie osób prawomocnie osądzonych (według właściwości rzeczowej); metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004wojskowe sądy okręgowe wojskowe sądy okręgoweMS-S6 wojsk. -sprawozdanie w sprawie osób prawomocnie osądzonych (według właściwości rzeczowej) -zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 13 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 14 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S7 - sprawozdanie z orzecznictwa w sprawach o wykroczenia; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S7 - sprawozdanie z orzecznictwa w sprawach o wykroczenia - zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 13 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 14 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S18 (dz.2) -sprawozdanie w sprawach rodzinnych nieletnich; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 9 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 10 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S18 (dz.2) -sprawozdanie w sprawach rodzinnych nieletnich -zestawienie zbiorcze, obowiązkowedwa razy w roku: do 13 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Sprawiedliwości sądy rejonoweMS-S28 - karta statystyczna w sprawie karnej z oskarżenia publicznego z orzeczenia prawomocnego; metoda pełna, obowiązkoweniezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczeniaMinisterstwo Sprawiedliwości Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Osądzone osoby dorosłe (prawomocnie i w pierwszej instancji), skazane osoby dorosłe, nieletni, wobec których zastosowano środki wychowawczo-poprawcze i kary - według popełnionych (zarzuconych) czynów, przestępstw lub wykroczeń. Powyższe zestawienia w układzie wojewódzkim, okręgami sądowymi, w mieście, na wsi, według płci, wieku, wykształcenia, według źródła utrzymania obywateli polskich i cudzoziemców. - "Informacja statystyczna o działalności wymiaru sprawiedliwości - Statystyka sądowa i penitencjarna - Część I" - marzec 2005 r., - "Informacja statystyczna o ewidencji spraw i orzecznictwie w sądach powszechnych oraz o więziennictwie" - wrzesień 2004 r., - "Statystyka sądowa - Część II Sprawy rodzinne" - październik 2005 r., - "Statystyka sądowa - Część II Prawomocne osądzenia osób dorosłych" - listopad 2005 r. Koszty i sposób finansowania 8 80.000 zł - budżet MS 5) poz. 1.03.03(019) Statystyka przestępczości otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.03.03(019) Statystyka przestępczości Minister Sprawiedliwości Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Prokuratury okręgowe (powszechne) i rejonowe w zakresie śledztw i dochodzeń własnych, w sądach rodzinnych (rejonowych) w zakresie postępowań wobec nieletnich, komendy wojewódzkie Policji oraz Komenda Główna Policji. Zakres przedmiotowy - przestępstwa, - wyniki postępowania przygotowawczego, - osoby dorosłe i nieletnie, podejrzane o popełnienie przestępstw, - liczba spraw, w których prowadzone są postępowania przygotowawcze. Źródła danych Karty statystyczne: MS-Stp 1, MS-Stp 2, MS-Stp 3, MS-Stp 5, administracyjne systemy informacyjne Policji, Policyjny System Statystyki Przestępczości "Temida". Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 powszechne jednostki organizacyjne prokuratury szczebla rejonowego lub okręgowego, sądy rodzinne MS-Stp 1 - zgłoszenie o wszczęciu postępowania; metoda pełna, obowiązkowe na bieżąco po wszczęciu postępowania właściwa komenda Policji powszechne jednostki organizacyjne prokuratury szczebla rejonowego lub okręgowego, sądy rodzinne MS-Stp 2 - zgłoszenie o zakończeniu postępowania; metoda pełna, obowiązkowe na bieżąco po zakończeniu postępowania właściwa komenda Policji powszechne jednostki organizacyjne prokuratury szczebla rejonowego lub okręgowego, sądy rodzinneMS-Stp 3 - zgłoszenie o przestępstwie stwierdzonym w zakończonym postępowaniu przygotowawczym, podejrzanych i pokrzywdzonych; metoda pełna, obowiązkowena bieżąco po zakończeniu postępowania stwierdzeniem o popełnieniu przestępstwawłaściwa komenda Policji powszechne jednostki organizacyjne prokuratury szczebla rejonowego lub okręgowego, sądy rodzinneMS-Stp 5 - zgłoszenie o podjęciu, wznowieniu, przekazaniu, połączeniu do wspólnego prowadzenia, zwrocie akt do uzupełnienia; metoda pełna, obowiązkowena bieżąco po zakończeniu postępowania stwierdzeniem o popełnieniu przestępstwawłaściwa komenda Policji prokuratury okręgowe rejonoweMS-P3 - karta statystyczna z aktu oskarżenia; metoda pełna, obowiązkowena bieżąco po sporządzeniu aktu oskarżeniaMinisterstwo Sprawiedliwości komendy wojewódzkie Policjizestawienia tabelaryczne dotyczące przestępstw stwierdzonych w zakończonym postępowaniu przygotowawczym i wskaźników wykrywalności sprawców przestępstw (województwo ogółem i powiaty), obowiązkowedo 20 dnia każdego miesiąca następującego po zakończeniu kwartałuurząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane Komenda Główna Policjizestawienia tabelaryczne dotyczące przestępstw stwierdzonych w zakończonym postępowaniu przygotowawczym i wskaźników wykrywalności przestępstw (kraj ogółem, województwa i podregiony), obowiązkowedane w zakresie podstawowym - raz w roku do 15 kwietnia 2005 r. z danymi za 2004 r. dane w zakresie rozszerzonym - raz w roku do 15 czerwca 2005 r. z danymi za 2004 r.GUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Dane w podziale na: rodzaje przestępstw, rodzaje wyników postępowań przygotowawczych, cechy osobopoznawcze dorosłych i nieletnich objętych tym postępowaniem według wieku, płci, wykształcenia, zawodu oraz przekroju terytorialnego, okręgi prokuratur i sądów, przestępstwa zgłoszone, stwierdzone, wykryte. Koszty i sposób finansowania 8 10.000 zł - budżet MS 21.770 zł - budżet GUS 6) w poz. 1.03.04(020) Wykonywanie orzeczeń sądowych przez zakłady karne, sądy i zakłady dla nieletnich; areszty śledcze: a) w rubryce 2 trzykrotnie użyte wyrazy "MS-S18 (dz. 6-10)" i w rubryce 4 trzykrotnie użyte wyrazy "MS-S18 (dz. 6 do 10)" zastępuje się wyrazami "MS-S18 (dz. 7-11)", b) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 10.000 zł - budżet MS 7) w poz. 1.03.05(021) Zatrudnienie i wynagrodzenia pracowników wymiaru sprawiedliwości: a) w rubrykach 3-6 po wyrazach: schroniska dla nieletnich (i) lub zakłady poprawczeMS-KD7 - sprawozdanie z wykonania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń; metoda pełna, obowiązkowecztery razy w roku: do 19 kwietnia, do 19 lipca, do 18 października 2004 r. i do 21 stycznia 2005 r. z danymi za każdy kwartałMinisterstwo Sprawiedliwości dodaje się wyrazy: Ministerstwo Sprawiedliwości - Departament KadrMS-KD8 - sprawozdanie z wykonania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń (dotyczy centrali ministerstwa); metoda pełna, obowiązkowecztery razy w roku: do 19 kwietnia, do 19 lipca, do 18 października 2004 r. i do 21 stycznia 2005 r. z danymi za każdy kwartałMinisterstwo Sprawiedliwości b) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 20.000 zł - budżet MS 8) w poz. 1.23.18(046) Badanie organizacji i rozkładu czasu pracy: a) w rubryce 2 wyrazy "Ankieta modułowa do badania aktywności ekonomicznej ludności." zastępuje się wyrazami "Ankieta ZD-C.", b) rubryka 4 otrzymuje brzmienie: Forma przekazania danych 4 ZD-C - ankieta modułowa BAEL; metoda reprezentacyjna - 0,2% ogólnej liczby mieszkań, dobrowolne 9) w poz. 1.23.19(047) Praca nierejestrowana: a) w rubryce 2 wyrazy "Ankieta modułowa do badania aktywności ekonomicznej ludności." zastępuje się wyrazami "Ankieta ZD-A.", b) rubryka 4 otrzymuje brzmienie: Forma przekazania danych 4 ZD-A - ankieta modułowa BAEL; metoda reprezentacyjna - 0,1% ogólnej liczby mieszkań, dobrowolne 10) w poz. 1.26.01(059) Gospodarowanie zasobami mieszkaniowymi: a) rubryka 2 otrzymuje brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Jednostki samorządu terytorialnego, gminy, dzielnice m. st. Warszawy w odniesieniu do gruntów gminnych pod budownictwo mieszkaniowe i wypłacanych przez gminy dodatków mieszkaniowych. Zakres przedmiotowy Informacje o: - stanie zasobów mieszkaniowych (według form własności: spółdzielni mieszkaniowych, komunalnych, zakładów pracy i osób fizycznych), - zasobach mieszkaniowych zajmowanych przez właścicieli oraz mieszkaniach wynajmowanych, - liczbie mieszkań, izbach, powierzchni użytkowej, wyposażeniu w urządzenia techniczno-sanitarne, - powierzchni gruntów przeznaczonych i przekazanych pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne, wielorodzinne w podziale według form budownictwa, - liczbie i kwocie wypłaconych dodatków mieszkaniowych. Źródła danych Sprawozdania GUS: M-02, SG-01 cz.3, zestawienia GKM-11 i GKM-12 o wojewódzkich bilansach zasobów mieszkaniowych i wyposażeniu mieszkań, wykorzystanie rejestru TERYT, wykorzystanie danych z badania budżetów gospodarstw domowych (badanie 1.25.01), wykorzystanie danych z systemu podatkowego Ministerstwa Finansów dotyczących osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą (badanie 1.61.05), wtórne wykorzystanie danych ze sprawozdania B-07 (badanie 1.47.04) oraz wtórne wykorzystanie danych NSP'2002. b) rubryka 7 otrzymuje brzmienie: Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Informacje za 2004 rok o stanie zasobów mieszkaniowych według podziału na województwa, podregiony (NTS 3), powiaty - miasta i wieś, gminy, dzielnice m. st. Warszawy. - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny) - czerwiec 2005 r., Informacje za 2004 rok o zasobach mieszkaniowych zajmowanych przez właścicieli oraz mieszkaniach wynajmowanych, według podziału na województwa, podregiony (NTS 3), powiaty. - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny) - listopad 2005 r., Informacje za 2004 rok o gruntach przeznaczonych i przekazanych pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne, wielorodzinne w podziale na województwa, powiaty, gminy, dzielnice m. st. Warszawy. - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny) - czerwiec 2005 r., Informacje za 2004 rok o wypłacanych przez gminy dodatkach mieszkaniowych według podziału na województwa, powiaty, gminy. - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny) - czerwiec 2005 r., - "Gospodarka mieszkaniowa w 2004 r." - sierpień 2005 r., - Kwestionariusz Annual Bulletin of Housing and Building - EKG ONZ, rok, - Kwestionariusz Human settlements statistics questionnaire - EKG ONZ, rok. 11) w poz. 1.26.06(061) Infrastruktura komunalna: a) w rubryce 2 po wyrazach "Podmioty prowadzące działalność w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków od gospodarstw domowych oraz zajmujące się wywozem odpadów komunalnych i nieczystości ciekłych, unieszkodliwianiem odpadów, łącznie z ich utylizacją, recyklingiem; dystrybucją energii elektrycznej, energii cieplnej na cele komunalno-bytowe, gazu sieciowego dla potrzeb gospodarstw domowych." dodaje się wyrazy "Jednostki samorządu terytorialnego, gminy, dzielnice m. st. Warszawy prowadzące ewidencję zbiorników bezodpływowych, przydomowych oczyszczalni ścieków oraz mające obowiązek utrzymania czystości i porządku na terenie gminy.", b) w rubrykach 3-6 po wyrazach: jednostki samorządu terytorialnego (gminy, dzielnice m. st. Warszawy) prowadzące ewidencję zbiorników bezodpływowych, przydomowych oczyszczalni ściekówSG-01 - statystyka gminy cz. 3; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 2 lutego 2005 r. za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane dodaje się wyrazy: jednostki samorządu terytorialnego mające obowiązek utrzymania czystości i porządku na terenie gminySG-01 - statystyka gminy cz. 3; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 2 lutego 2005 r. za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane 12) skreśla się poz. 1.27.11(067) Ustawiczne szkolenie zawodowe w przedsiębiorstwach; 13) w poz. 1.29.02(074) Zachorowania i leczeni na wybrane choroby: a) w rubryce 3 wyrazy "zakłady opieki zdrowotnej, indywidualne i grupowe praktyki lekarskie" zastępuje się wyrazami "zakłady opieki zdrowotnej, indywidualne i grupowe praktyki lekarskie oraz te praktyki pielęgniarek i położnych, które mają podpisane kontrakty na działalność środowiskową", b) w rubrykach 3-6 wyrazy: wojewódzkie przychodnie skórno-wenerologiczneMZ-14 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni skórno-wenerologicznej, zestawienie zbiorcze, obowiązkoweraz w roku do 20 lutego 2005 r. za rok 2004wojewódzkie centrum zdrowia publicznego zastępuje się wyrazami: wojewódzkie przychodnie skórno-wenerologiczneMZ-14 - roczne sprawozdanie o leczonych w poradni skórno-wenerologicznej, komplet sprawozdań jednostkowych w formie elektronicznej oraz zestawienie zbiorcze, obowiązkoweraz w roku do 20 lutego 2005 r. za rok 2004wojewódzkie centrum zdrowia publicznego 14) w poz. 1.29.04(076) Profilaktyka w rubryce 3 wyrazy "zakłady opieki zdrowotnej i indywidualne praktyki lekarskie, grupowe praktyki lekarskie i praktyki pielęgniarskie świadczące opiekę zdrowotną nad dziećmi i młodzieżą szkolną" zastępuje się wyrazami "zakłady opieki zdrowotnej i indywidualne praktyki lekarskie, grupowe praktyki lekarskie i praktyki pielęgniarskie świadczące opiekę zdrowotną nad dziećmi i młodzieżą w szkołach"; 15) w poz. 1.29.06(078) Kadra medyczna służby zdrowia: a) w rubryce 2 po wyrazach "Zestawienia zbiorcze danych MON." dodaje się wyrazy "Rejestry Naczelnej Izby Lekarskiej i okręgowych izb lekarskich, w tym Wojskowej Izby Lekarskiej.", b) rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 okręgowe izby lekarskieMZ-10A - roczne sprawozdanie o uprawnionych do wykonywania zawodu lekarza, lekarza stomatologa, metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Naczelna Izba Lekarskazbiory danych jednostkowych dotyczące lekarzy w zakresie: tytuł zawodowy, płeć, data urodzenia, obywatelstwo, informacja o prawie posiadania prawa wykonywania zawodu w innym państwie, data rozpoczęcia wykonywania zawodu, rodzaj i stopień posiadanej specjalizacji, adres miejsca pracy, w tym prowadzenia indywidualnej praktyki lekarskiej, REGON, informacja o zaprzestaniu wykonywania zawodu na czas nieokreślony, informacja o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu, informacja o podjęciu wykonywania zawodu, informacja o skreśleniu z rejestru, (dane na nośniku elektronicznym)raz w roku do 20 stycznia 2005 r. za rok 2004Urząd Statystyczny w Warszawie okręgowe izby lekarskie, w tym Wojskowa Izba Lekarskazbiory danych jednostkowych dotyczące prowadzonych praktyk lekarskich i stomatologicznych w zakresie: oznaczenie zawodu lekarza (stomatologa), REGON, PESEL, NIP, oznaczenie rodzaju praktyki, ważność zezwolenia na prowadzenie praktyki, adres praktyki i adresy miejsca jej wykonywania albo udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki lekarskiej, rodzaj udzielanych świadczeń, informacja o cofnięciu zezwolenia i skreśleniu praktyki z rejestru (dane na nośniku elektronicznym); metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 20 stycznia 2005 r. za rok 2004Urząd Statystyczny w Warszawie okręgowe izby pielęgniarek i położnychMZ-10B - roczne sprawozdanie o uprawnionych do wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia okręgowe izby aptekarskieMZ-10C - roczne sprawozdanie o uprawnionych do wykonywania zawodu farmaceuty; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia okręgowe izby diagnostów laboratoryjnych MZ-10D - roczne sprawozdanie o uprawnionych do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego; metoda pełna, obowiązkowe raz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004 Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia zakłady opieki zdrowotnej oraz indywidualne specjalistyczne praktyki lekarskie oraz grupowe praktyki lekarskie udzielające świadczeń specjalistycznych MZ-12 - roczne sprawozdanie o działalności i zatrudnieniu w ambulatoryjnej, specjalistycznej opiece zdrowotnej; metoda pełna, obowiązkowe raz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004 wojewódzkie centrum zdrowia publicznego wojewódzkie centra zdrowia publicznego MZ-12 roczne sprawozdanie o działalności i zatrudnieniu w ambulatoryjnej specjalistycznej opiece zdrowotnej, komplet sprawozdań jednostkowych w formie elektronicznej oraz zestawienie zbiorcze raz w roku do 30 marca 2005r. za rok 2004 Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia zakłady opieki zdrowotnej, stacje sanitarno-epidemiologiczne, placówki naukowo-badawcze, indywidualne praktyki lekarskie, indywidualne specjalistyczne praktyki lekarskie, grupowe praktyki lekarskie, indywidualne praktyki pielęgniarek i położnych, grupowe praktyki pielęgniarek i położnychMZ-88 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu wybranych pracowników ochrony zdrowia, uwzględniając pielęgniarki i położne, indywidualne praktyki pielęgniarek, położnych i indywidualne specjalistyczne praktyki pielęgniarek, położnych oraz grupowa praktyka pielęgniarek, położnych; metoda pełna, obowiązkowe raz w roku do 15 stycznia 2005 r. za rok 2004 wojewódzkie centrum zdrowia publicznego wojewódzkie centra zdrowia publicznego MZ-88 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu wybranych pracowników ochrony zdrowia; komplet sprawozdań jednostkowych w formie elektronicznej oraz zestawienia zbiorcze raz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004 Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia urzędy administracji państwowej i samorządu terytorialnego, Narodowy Fundusz Ochrony Zdrowia, szkoły i uczelnie medyczne MZ-88A - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu lekarzy i lekarzy stomatologów; metoda pełna obowiązkowe raz w roku do 15 stycznia 2005 r. za rok 2004 Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia zakłady opieki zdrowotnej, stacje sanitarno-epidemiologiczne, placówki naukowo-badawcze, szkoły medyczne, indywidualne praktyki lekarskie, indywidualne specjalistyczne praktyki lekarskie, grupowe praktyki lekarskie, indywidualne praktyki pielęgniarek i położnych, grupowe praktyki pielęgniarek i położnych, urzędy administracji państwowej i samorządu terytorialnego, Narodowy Fundusz Ochrony Zdrowia, szkoły i uczelnie medyczneMZ-89 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu specjalistów: lekarzy, lekarzy stomatologów, farmaceutów i innych; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 15 stycznia 2005 r. za rok 2004wojewódzkie centrum zdrowia publicznego wojewódzkie centra zdrowia publicznegoMZ-89 - roczne sprawozdanie o zatrudnieniu specjalistów: lekarzy, lekarzy stomatologów, farmaceutów i innych; komplet sprawozdań jednostkowych w formie elektronicznej oraz zestawienia zbiorczeraz w roku do 28 lutego 2005 r. za rok 2004Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia wojewódzkie ośrodki medycyny pracyMZ-35 - roczne sprawozdanie z działalności wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 31 stycznia 2005 r. za rok 2004Instytut Medycyny Pracy w Łodzi Instytut Medycyny Pracy w ŁodziMZ-35 - roczne sprawozdanie z działalności wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy; zestawienie zbiorczeraz w roku do 15 marca 2005 r. za rok 2004Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Zakłady Opieki Zdrowotnej MSWiAMSW-29 - sprawozdanie o zatrudnieniu personelu w służbie zdrowia MSWiA; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 25 stycznia 2005 r. za rok 2004MSWiA Zakłady Opieki Zdrowotnej Szpitali Specjalistycznych i Sanatoriów MSWiAMSW-30 - sprawozdanie o zatrudnieniu wybranego personelu służby zdrowia; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 25 stycznia 2005 r. za rok 2004MSWiA c) w rubryce 7 po wyrazach "-"Podstawowe dane z zakresu ochrony zdrowia w 2004 r." - listopad 2005 r." dodaje się wyrazy: "- Dane NIL i OIL - tablice wynikowe - czerwiec 2005 r. "Lekarze w Polsce w 2004 r." - październik 2005 r."; 16) w poz. 1.29.07(079) Infrastruktura ochrony zdrowia i jej funkcjonowanie: a) w rubryce 3 wyrazy "zakłady opieki zdrowotnej, indywidualne specjalistyczne praktyki lekarskie, grupowe praktyki lekarskie" zastępuje się wyrazami "zakłady opieki zdrowotnej, indywidualne specjalistyczne praktyki lekarskie, grupowe praktyki lekarskie (prowadzące działalność w zakresie ginekologii i położnictwa)", b) w rubryce 6 dwukrotnie użyte wyrazy "Krajowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa" zastępuje się wyrazami "Instytut Hematologii i Transfuzjologii"; 17) poz. 1.29.09(081) Apteki otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.29.09(081) Apteki Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Apteki ogólnodostępne i punkty apteczne. Zakres przedmiotowy Typ apteki, dyżury, osoby pracujące w aptekach i punktach aptecznych ogółem, w tym farmaceuci i technicy farmaceutyczni, z wyodrębnieniem kobiet. Źródła danych Sprawozdanie ZD-5 Rejestry Wojewódzkich Inspektoratów Farmaceutycznych i Okręgowych Izb Aptekarskich. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne prowadzące działalność zaklasyfikowaną według PKD do klasy 52.31ZD-5 - sprawozdanie apteki i punktu aptecznego; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 25 stycznia 2005 r. za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na terenie którego ma siedzibę podmiot przekazujący dane wojewódzcy inspektorzy farmaceutycznizbiory danych jednostkowych dla aptek i punktów aptecznych w zakresie: nazwa i siedziba podmiotu, na rzecz którego zostało wydane zezwolenie, NIP, PESEL w przypadku, gdy podmiot jest osobą fizyczną, gmina, na obszarze której apteka została utworzona, adres prowadzenia apteki, numer zezwolenia na prowadzenie apteki, termin ważności zezwolenia na prowadzenie apteki, jeżeli jest oznaczony, (dane na nośniku elektronicznym); metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 9 stycznia 2005 r. za rok 2004Urząd Statystyczny w Warszawie okręgowe izby aptekarskiezbiory danych jednostkowych o pracujących w aptekach i punktach aptecznych w zakresie: data urodzenia, obywatelstwo, miejsce zamieszkania, data ukończenia praktyki w aptece, rodzaj i stopień posiadanej specjalizacji, rodzaj stopnia i tytułu naukowego, numer prawa wykonywania zawodu, informacja o posiadaniu prawa wykonywania zawodu w innym państwie, informacja o ograniczeniach w wykonywaniu zawodu (dane na nośniku elektronicznym); metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 9 stycznia 2005 r. za rok 2004Urząd Statystyczny w Warszawie Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Apteki i punkty apteczne - według formy własności oraz województw z wyodrębnieniem wsi. Wybrane dane według podregionów (NTS3), powiatów i gmin (z wyodrębnieniem wsi) - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny) - czerwiec 2005 r., - "Podstawowe dane z zakresu ochrony zdrowia w 2004 r." - listopad 2005 r., - Dane WIF i OIA - tablice wynikowe - czerwiec 2005 r. Koszty i sposób finansowania 8 32.532 zł - budżet GUS 18) w poz. 1.29.16(083) Ekonomiczne aspekty funkcjonowania ochrony zdrowia rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnejMZ-03 - półroczne/roczne sprawozdanie o finansach samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: - do 15 sierpnia 2004 r. z danymi za I półrocze 2004 roku, - do 15 kwietnia 2005 r. z danymi za rok 2004Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowiazagregowane dane formularzowe ze sprawozdania MZ-03 - roczne sprawozdanie dla Polski ogółem i województw według typów jednostek, form własności i klas PKD; metoda pełna, obowiązkowedo 31 maja 2005 r. z danymi za rok 2004GUS 19) poz. 1.30.05(089) Turystyka zagraniczna otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.30.05(089) Turystyka zagraniczna Badanie stałe Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej Prezes Narodowego Banku PolskiegoZakres podmiotowy Cudzoziemcy (turyści zagraniczni i odwiedzający jednodniowi) wyjeżdżający z Polski. Zakres przedmiotowy Charakterystyka przyjazdów turystów zagranicznych do Polski - według długości pobytu, charakteru pobytu, formy organizacyjnej (indywidualnie, grupowo, z biurem podróży), rodzaju bazy noclegowej wykorzystywanej w czasie podróży, sposobu spędzania czasu w Polsce, środka transportu, celu pobytu, odwiedzanych rejonów i większych miast itd. Charakterystyka turystów zagranicznych - według krajów pochodzenia i podstawowych danych demograficznych. Łączne i dzienne wydatki turystów poniesione w Polsce - według kraju pochodzenia, celu podróży, rodzajów środka transportu, organizatora, długości pobytu, rodzajów wydatków (noclegi, wyżywienie, usługi rekreacyjne, zakupy). Wartość i asortyment (wg wybranych grup towarowych) towarów zakupionych przez zagranicznych turystów, w tym w celu odsprzedaży. Wydatki w związku z podróżą poniesione w kraju pochodzenia. Wydatki odwiedzających jednodniowych - według kraju pochodzenia i rodzajów wydatków (wyżywienie, usługi rekreacyjne, zakupy). Wartość i asortyment (wg wybranych grup towarowych) towarów zakupionych przez odwiedzających jednodniowych, w tym w celu odsprzedaży. Oszacowanie wpływów z tytułu przyjazdów cudzoziemców w ujęciu kwartalnym i rocznym. Źródła danych Ankiety realizowane przez Instytut Turystyki: ITTZ-1, ITTZ-2, ITTZ-4. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 turyści zagraniczni -spędzający w Polsce co najmniej jedną noc (wyjeżdżający z Polski)ankieta ITTZ-1 - wydatki poniesione w Polsce (oraz przed podróżą w kraju pochodzenia) przez turystów zagranicznych; metoda reprezentacyjna, dobrowolneosiem razy w roku: luty, marzec, maj, czerwiec, sierpień, wrzesień, listopad, grudzień 2004 r.ankieterowi Instytutu Turystyki na przejściu granicznym turyści zagraniczni -spędzający w Polsce co najmniej jedną noc (wyjeżdżający z Polski)ankieta ITTZ-2 - cele, motywy i organizacja przyjazdów turystów zagranicznych do Polski; metoda reprezentacyjna, dobrowolneosiem razy w roku: luty, marzec, maj, czerwiec, sierpień, wrzesień, listopad, grudzień 2004 r.ankieterowi Instytutu Turystyki na przejściu granicznym odwiedzający jednodniowi wyjeżdżający z Polskiankieta ITTZ-4 - wydatki poniesione przez odwiedzających jednodniowych na terenie Polski; metoda reprezentacyjna, dobrowolneosiem razy w roku: luty, marzec, maj, czerwiec, sierpień, wrzesień, listopad, grudzień 2004 r.ankieterowi Instytutu Turystyki na przejściu granicznym Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 - "Wydatki cudzoziemców w Polsce w pierwszym kwartale 2004 roku" - maj 2004 r., - "Cele, motywy i formy przyjazdów do Polski w okresie styczeń - kwiecień 2003 roku" - maj 2004 r., - "Wydatki cudzoziemców w Polsce w drugim kwartale 2004 roku" - sierpień 2004 r., - "Cele, motywy i formy przyjazdów do Polski w pierwszej połowie 2004 roku" - sierpień 2004 r., - "Cele, motywy i formy przyjazdów do Polski w okresie styczeń - sierpień 2003 roku" - październik 2004 r., - "Wydatki cudzoziemców w Polsce w trzecim kwartale 2004 roku" - listopad 2004 r., - "Zagraniczna turystyka przyjazdowa do Polski w 2004 roku" (synteza wyników badań za okres 10 miesięcy 2004 r.) - grudzień 2004 r., - "Wydatki cudzoziemców w Polsce w 2004 roku [z uwględnieniem czwartego kwartału]" - luty 2005 r., - "Cele, motywy i formy przyjazdów do Polski w 2004 roku" - luty 2005 r., - "Zagraniczna turystyka przyjazdowa do Polski w 2004 roku" - czerwiec 2005 r., - Informacja na stronach WWW w Internecie - nie później niż jeden miesiąc po zakończeniu cyklu badań. Koszty i sposób finansowania 8 500.000 zł - budżet MGPiPS 60.000 zł - budżet NBP 20) w poz. 1.42.04 (095) Przekształcenia własnościowe w gospodarce komunalnej rubryki 2-7 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy: Przekształcenia i prywatyzacja mienia komunalnego - jednostki organizacyjne wykonujące zadania z zakresu gospodarki komunalnej podległe lub nadzorowane przez jednostki samorządu terytorialnego. Zakres przedmiotowy: - liczba i struktura własnościowa komunalnych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej ogółem, - liczba spółek z wyłącznym udziałem kapitałowym jednostek samorządu terytorialnego, powstałych z przekształcenia komunalnych jednostek organizacyjnych, - liczba sprywatyzowanych spółek komunalnych, w tym działających w sferze użyteczności publicznej, - wielkość udziałów jednostek samorządu terytorialnego w sprywatyzowanych spółkach, - metody zadysponowania mieniem: po likwidacji lub upadłości przedsiębiorstw, spółek komunalnych oraz innych jednostek organizacyjnych gminy. Źródła danych Informacja dotycząca przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego - MSP-01. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), starostowie, marszałkowie województw, organy wykonawcze związków jednostek samorządu terytorialnegoMSP-01 - informacja dotycząca przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 31 marca 2005 r. z danymi za rok 2004Ministerstwo Skarbu Państwa Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Wyniki w podziale na: - jednostki organizacyjne wykonujące zadania z zakresu gospodarki komunalnej: województwo, powiat; forma prawna prowadzenia działalności, struktura własności w ogólnej wartości kapitałów, sekcje, działy PKD, - jednostki organizacyjne wykonujące zadania z zakresu gospodarki komunalnej przekształcane lub prywatyzowane: województwo, powiat; podstawa prawna przekształcenia/prywatyzacji, sposób zadysponowania mieniem, forma prawna prowadzenia działalności, struktura własności w ogólnej wartości kapitałów, sekcje, działy PKD, - jednostki organizacyjne wykonujące zadania z zakresu gospodarki komunalnej nowo powstałe lub które zaczęły podlegać lub być nadzorowane przez jednostkę samorządu terytorialnego: województwo, powiat, forma prawna prowadzenia działalności, struktura własności w ogólnej wartości kapitałów, sekcje, działy PKD. - "Przekształcenia i prywatyzacja mienia komunalnego w Polsce" - 2005 r. 21) w poz. 1.45.03(114) Użytkowanie gruntów: a) w rubryce 2 wyrazy "Gminy i indywidualne gospodarstwa rolne, działki rolne, osoby fizyczne będące właścicielami zwierząt gospodarskich, nieposiadające użytków rolnych lub posiadające użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego oraz inne posiadające użytki rolne." zastępuje się wyrazami "Gminy i gospodarstwa indywidualne, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego oraz inne posiadające użytki rolne.", b) w rubrykach 3-6 wyrazy: wylosowane indywidualne gospodarstwa rolne, działki rolne, osoby fizyczne będące właścicielami zwierząt gospodarskich nieposiadające użytków rolnych lub posiadające użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 hakwestionariusz R-CzSR - użytkowanie gruntów, powierzchnia zasiewów i pogłowie zwierząt gospodarskich; metoda reprezentacyjna (3%), dobrowolneraz w roku do 5 lipca 2004 r. wg stanu z 11 czerwca 2004 r.ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania zastępuje się wyrazami: wylosowane gospodarstwa indywidualnekwestionariusz R-CzSR - użytkowanie gruntów, powierzchnia zasiewów i pogłowie zwierząt gospodarskich; metoda reprezentacyjna (2%), dobrowolneraz w roku do 5 lipca 2004 r. wg stanu z 11 czerwca 2004 r.ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania c) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 837.627 zł - budżet GUS 22) w poz. 1.45.07(117) Produkcja ważniejszych upraw rolnych: a) rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Gospodarstwa indywidualne, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego oraz inne podmioty, które są użytkownikami użytków rolnych. Zakres przedmiotowy - szacunek przedwstępny (badanie na etapie prognoz i przewidywań - metodą ekspertyz prowadzonych przez rzeczoznawców terenowych GUS) - obejmuje produkcję ziemniaków wczesnych i zbóż podstawowych; - szacunek wstępny (przed zbiorami) - obejmuje produkcję zbóż według gatunków i form użytkowania, strączkowych jadalnych, oleistych, ziemniaków, buraków cukrowych, siana łąkowego i kukurydzy oraz powierzchnię uprawy kwiatów i roślin ozdobnych w gruncie - w powiązaniu z wynikami ekspertyz rzeczoznawców rolnych szczebla: gminnego, wojewódzkiego i centralnego oraz wynikami sprawozdawczości z gospodarstw państwowych, spółdzielczych i spółek oraz wynikami sprawozdań korespondentów rolnych; - szacunek przedwynikowy (podczas zbiorów) - obejmuje produkcję zbóż według gatunków i form, strączkowych jadalnych, oleistych, ziemniaków, buraków cukrowych, kukurydzy - w powiązaniu z wynikami ekspertyz rzeczoznawców oraz wynikami sprawozdań korespondentów rolnych GUS; - szacunek wynikowy (badanie na etapie ocen wynikowych) - obejmuje produkcję ziarna i słomy zbóż według gatunków i form, produkcję oleistych, w tym rzepaku jarego i ozimego, buraków cukrowych, włóknistych i innych przemysłowych, ziemniaków, strączkowych pastewnych według gatunków, upraw pastewnych na gruntach ornych i z trwałych użytków zielonych według kierunków użytkowania (na paszę, nasiona, nawozy zielone), pasz dodatkowych (poplonów i wsiewek, liści okopowych, słomy strączkowych, plew motylkowych, wysłodków buraczanych); - szacunek metodą reprezentacyjną (wywiadów w wylosowanych gospodarstwach indywidualnych dla wybranych upraw) w powiązaniu z wynikami ekspertyz rzeczoznawców szczebla: gminnego, wojewódzkiego i centralnego oraz wynikami sprawozdawczości z jednostek państwowych, spółdzielczych i spółek, wynikami uzyskanymi ze sprawozdań korespondentów, a także metodą rozliczeń bilansowych. Dla wybranych upraw bada się ilość zbiorów przewidywaną do sprzedaży, a także przeprowadza się szacunek kierunków rozchodów produkcji. Szacunek wielkości przewidywanych strat w przechowywanych ziemiopłodach oraz wielkości posiadanych zapasów. Źródła danych GUS - sprawozdania: R-05 (zebrane w badaniu 1.45.03), R-06 (zebrane w badaniu 1.45.05), R-07, kwestionariusz R-CzSR (zebrane w badaniu 1.45.05), formularze R-r-zb, R-r-pw, X-S1, R-KSRB (zebrane w badaniu 1.45.10) oraz oceny i szacunki rzeczoznawców gminnych. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej za swoje jednostki lokalne prowadzące działalność zaklasyfikowaną według PKD do działalności w zakresie sekcji A, dz.01, grupy: 01.1- uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, 01.2 - chów i hodowla zwierząt, 01.3 -uprawy rolne połączone z chowem zwierząt (działalność mieszana), a także niezależnie od zakwalifikowania działalności podstawowej, gdy w użytkowanych przez podmiot przekazujący dane gruntach, powierzchnia użytków rolnych przekracza 1 haR-07- sprawozdanie o powierzchni i zbiorach z łąk trwałych; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku, termin uzależniony od warunków agrometeorologicznych, podawany w komunikatach Prezesa GUS publikowanych w Dzienniku Urzędowym GUSurząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane wylosowane gospodarstwa indywidualneankieta R-r-zb -badanie plonów zbóż; metoda reprezentacyjna (0,4%), dobrowolneraz w roku, do 2 września z danymi za rok 2004ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania ankieta R-r-pw - badanie plonów niektórych ziemiopłodów rolnych; metoda reprezentacyjna (0,4%), dobrowolneraz w roku, do 11 października 2004 r. z danymi za rok 2004ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania korespondenci rolniX-S1 nr 3-12 - warunki produkcji rolnej; metoda doboru celowego, dobrowolneraz w miesiącu, 15 każdego miesiąca (od marca do grudnia) 2004 r.GUS b) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 2.822.238 zł - budżet GUS 23) poz. 1.45.08(118) Produkcja ważniejszych upraw ogrodniczych otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.45.08(118) Produkcja ważniejszych upraw ogrodniczych Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Gospodarstwa indywidualne z uprawami ogrodniczymi, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego oraz inne podmioty, które są użytkownikami użytków rolnych. Zakres przedmiotowy - szacunek wstępny (badanie na etapie prognoz i przewidywań - przed zbiorami) - obejmuje produkcję warzyw gruntowych i wiosenną ocenę produkcji warzyw spod osłon według gatunków oraz poszczególnych gatunków owoców z drzew i jagodowych - na podstawie wyników ekspertyz rzeczoznawców ogrodniczych szczebla: gminnego, wojewódzkiego i centralnego oraz wyników sprawozdawczości z gospodarstw państwowych, spółdzielczych i spółek (w przypadku upraw spod osłon) lub szacunków na szczeblu wojewódzkim (w przypadku upraw sadowniczych i warzyw gruntowych) oraz wyników sprawozdań korespondentów ogrodniczych; - szacunek przedwynikowy (podczas zbiorów) - obejmuje produkcję warzyw gruntowych według gatunków oraz poszczególnych gatunków owoców z drzew i jagodowych - szacunek metodą ekspertyz rzeczoznawców ogrodniczych szczebla: wojewódzkiego i centralnego w połączeniu z wynikami sprawozdań korespondentów ogrodniczych GUS; - szacunek wynikowy (badanie na etapie ocen wynikowych) - obejmuje produkcję warzyw gruntowych wg gatunków; jesienną produkcję warzyw spod osłon wg gatunków oraz powierzchnię kwiatów pod osłonami; produkcję owoców z drzew wg gatunków, w tym jabłoni i grusz wg odmian, grup wiekowych, jabłoni wg podkładek; produkcję owoców jagodowych wg gatunków i grup wiekowych; ocenę wykarczowań i nasadzeń drzew i krzewów owocowych; powierzchnię szkółek drzew i krzewów owocowych - szacunek metodą wywiadów w wylosowanych gospodarstwach indywidualnych (badanie reprezentacyjne sadów w ok. 24 tys. gospodarstw indywidualnych z uprawą sadów) oraz metodą ekspertyz rzeczoznawców ogrodniczych szczebla: gminnego, wojewódzkiego i centralnego oraz wyniki sprawozdawczości z jednostek państwowych, spółdzielczych i spółek, a także wyniki uzyskane ze sprawozdań korespondentów ogrodniczych. Badanie obejmuje również wielkości strat w przechowywanych ziemiopłodach; rozdysponowanie produkcji warzyw oraz owoców z drzew i krzewów jagodowych. Źródła danych Sprawozdania GUS: R-05 (zebrane w badaniu 1.45.03), R-08 z załącznikami (nr 1, 2) i X-S3, kwestionariusz R-CzSR (zebrane w badaniu 1.45.05), ankieta: R-r-s oraz oceny i szacunki rzeczoznawców gminnych. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej za swoje jednostki lokalne prowadzące działalność zaklasyfikowaną według PKD do działalności w zakresie sekcji A, dział 01, grupy: 01.1 - uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, 01.2 - chów i hodowla zwierząt, 01.3 - uprawy rolne połączone z chowem zwierząt (działalność mieszana) niezależnie od zaklasyfikowania działalności, jeżeli w użytkowanych przez jednostkę gruntach powierzchnia użytków rolnych przekracza 1 ha i niezależnie od zaklasyfikowania, gdy prowadzone są uprawy ogrodnicze pod osłonami na powierzchni powyżej 100 m2, sporządza się załącznik nr 1 do sprawozdania R-08R-08 - sprawozdanie o wynikach produkcji ogrodniczej; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku, do 4 listopada 2004 r. sprawozdanie R-08; załącznik nr 1 do formularza o powierzchni upraw ogrodniczych pod osłonami: do 28 maja 2004 r. z danymi statystycznymi o powierzchni zajętej pod uprawy wiosenne; do 22 października 2004 r. z danymi statystycznymi o powierzchni zajętej pod jesienną uprawę warzyw i kwiatów; załącznik nr 2 do formularza o powierzchni uprawy, liczbie drzew i krzewów oraz zbiorach owoców - do 4 listopada 2004 r.;urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane wylosowane gospodarstwa indywidualneankieta R-r-s - powierzchnia uprawy, liczba drzew i krzewów owocowych oraz zbiory owoców; metoda reprezentacyjna (0,8%), dobrowolneraz w roku do 20 października 2004 r.ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania korespondenci ogrodniczyX-S3 nr 1-8 - warunki produkcji ogrodniczej; metoda doboru celowego, dobrowolneraz w miesiącu, 15 każdego miesiąca od kwietnia do listopadaGUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Powierzchnia, plony i zbiory upraw sadowniczych i warzywniczych według gatunków - województwa, sektory własności, formy własności, uprawy i grupy upraw. Dla gospodarstw indywidualnych dane ostateczne - dodatkowo dla gmin, powiatów, podregionów. Informacje sygnalne: - "Wstępny szacunek głównych ziemiopłodów rolnych i ogrodniczych" - lipiec / sierpień 2004 r., - "Przedwynikowy szacunek głównych ziemiopłodów rolnych i ogrodniczych" - wrzesień 2004 r., - "Wynikowy szacunek głównych ziemiopłodów rolnych i ogrodniczych" - grudzień 2004 r., - "Produkcja ogrodnicza. Badanie sadów" - czerwiec 2005 r., - "Wyniki produkcji roślinnej w 2004 r." - marzec 2005 r., - "Produkcja upraw rolnych i ogrodniczych w 2004 r." - marzec 2005 r., - tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny) - kwiecień 2005 r., - tablice z danymi wstępnymi do EUROSTAT-u - listopad 2004 r., - tablice z danymi wynikowymi do EUROSTAT-u - luty 2005 r., dane ostateczne - październik 2005 r., - tablice z danymi wstępnymi do FAO - wrzesień 2004 r., - tablice z danymi wynikowymi do FAO - luty 2005 r. Koszty i sposób finansowania 8 1.189.946 zł - budżet GUS 24) w poz. 1.45.09(119) Pogłowie i produkcja bydła oraz innych gatunków zwierząt gospodarskich (bez trzody chlewnej): a) w rubryce 2 wyrazy "Indywidualne gospodarstwa rolne, działki rolne, osoby fizyczne będące właścicielami zwierząt gospodarskich, nieposiadające użytków rolnych lub posiadające użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego oraz inne podmioty prowadzące chów bydła, owiec, koni, kóz, drobiu oraz produkcję związaną z rybactwem śródlądowym; zajmujące się hodowlą i reprodukcją zwierząt; pozyskiwaniem, konfekcjonowaniem, przechowywaniem i dostarczaniem nasienia buhajów; prowadzące działalność związaną z wylęgiem drobiu; ubojnie, rzeźnie oraz pozostałe podmioty prowadzące działalność związaną z przemysłowym ubojem zwierząt gospodarskich (bez trzody chlewnej)." zastępuje się wyrazami "Gospodarstwa indywidualne, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego oraz inne podmioty prowadzące chów bydła, owiec, koni, kóz, drobiu oraz produkcję związaną z rybactwem śródlądowym; zajmujące się hodowlą i reprodukcją zwierząt; pozyskiwaniem, konfekcjonowaniem, przechowywaniem i dostarczaniem nasienia buhajów; prowadzące działalność związaną z wylęgiem drobiu; ubojnie, rzeźnie oraz pozostałe podmioty prowadzące działalność związaną z przemysłowym ubojem zwierząt gospodarskich (bez trzody chlewnej).", b) w rubrykach 3-6 wyrazy: indywidualne gospodarstwa rolne, działki rolne, osoby fizyczne będące właścicielami zwierząt gospodarskich, nieposiadające użytków rolnych lub posiadające użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, wylosowane do próby z operatu gospodarstw indywidualnych utrzymujących bydło, owce i dróbR-KSRA - badanie pogłowia bydła, owiec i drobiu (w czerwcu, grudniu) oraz produkcji zwierzęcej; metoda reprezentacyjna (1%), dobrowolnedwa razy w roku, do 5 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 grudnia 2004 r. z danymi za II półroczeankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania zastępuje się wyrazami: gospodarstwa indywidualne wylosowane do próby z operatu gospodarstw indywidualnych utrzymujących bydło, owce i dróbR-KSRA - badanie pogłowia bydła, owiec i drobiu (w czerwcu, grudniu) oraz produkcji zwierzęcej; metoda reprezentacyjna (0,5%), dobrowolnedwa razy w roku, do 5 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze i do 13 grudnia 2004 r. z danymi za II półroczeankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania c) rubryka 8 otrzymuje brzmienie : Koszty i sposób finansowania 8 1.528.407 zł - budżet GUS 34.200 zł - budżet MRiRW 25) w poz. 1.45.10(120) Pogłowie i produkcja trzody chlewnej: a) w rubryce 2 wyrazy "Indywidualne gospodarstwa rolne, działki rolne, osoby fizyczne będące właścicielami zwierząt gospodarskich, nieposiadające użytków rolnych lub posiadające użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego, jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty prowadzące chów trzody chlewnej oraz zajmujące się hodowlą i reprodukcją trzody; prowadzące działalność w zakresie pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia knurów; ubojnie, rzeźnie oraz pozostałe podmioty prowadzące działalność związaną z przemysłowym ubojem trzody chlewnej." zastępuje się wyrazami "Gospodarstwa indywidualne, gospodarstwa rolne państwowe, spółdzielcze, spółek sektora publicznego i prywatnego, jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty prowadzące chów trzody chlewnej oraz zajmujące się hodowlą i reprodukcją trzody; prowadzące działalność w zakresie pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia knurów; ubojnie, rzeźnie oraz pozostałe podmioty prowadzące działalność związaną z przemysłowym ubojem trzody chlewnej.", b) w rubrykach 3-6 wyrazy: indywidualne gospodarstwa rolne, działki rolne, osoby fizyczne będące właścicielami zwierząt gospodarskich, nieposiadające użytków rolnych lub posiadające użytki rolne o powierzchni mniejszej niż 0,1 ha, wylosowane do próby z operatu gospodarstw indywidualnych utrzymujących trzodę chlewnąR-KSRB - badanie pogłowia trzody chlewnej (w kwietniu, sierpniu, grudniu) oraz produkcji żywca wieprzowego dział 1; metoda reprezentacyjna (1%), dobrowolne Informacje dodatkowe metoda reprezentacyjna (1%), dobrowolne:trzy razy w roku do 13 kwietnia, do 12 sierpnia i do 13 grudnia 2004 r.ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania; zastępuje się wyrazami: gospodarstwa indywidualne wylosowane do próby z operatu gospodarstw indywidualnych utrzymujących trzodę chlewnąR-KSRB - badanie pogłowia trzody chlewnej (w kwietniu, sierpniu, grudniu) oraz produkcji żywca wieprzowego dział 1; metoda reprezentacyjna (0,3%), dobrowolne Informacje dodatkowe metoda reprezentacyjna (0,3%), dobrowolne:trzy razy w roku do 13 kwietnia, do 12 sierpnia i do 13 grudnia 2004 r.ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa wylosowanego do badania; c) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 1.272.332 zł - budżet GUS 34.200 zł - budżet MRiRW 26) w poz. 1.45.11(121) Gospodarka rybna rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 armatorzy statków rybackich (z wyjątkiem łodzi o długości całkowitej poniżej 10 m)dziennik połowowy; metoda pełna, obowiązkowepo zakończeniu rejsuOkręgowe Inspektoraty Rybołówstwa Morskiego, Morski Instytut Rybacki armatorzy łodzi rybackich o długości całkowitej poniżej 10 mraport połowowy; metoda pełna, obowiązkoweraz w miesiącu do 5 dnia roboczego po miesiącu sprawozdawczymOkręgowe Inspektoraty Rybołówstwa Morskiego, Morski Instytut Rybacki armatorzy statków rybackich, ośrodki aukcyjne i inne podmioty odpowiedzialne za wprowadzenie na rynek po raz pierwszy produktów rybnychdokument pierwszej sprzedaży; metoda pełna, obowiązkowepo dokonanej transakcjiOkręgowe Inspektoraty Rybołówstwa Morskiego, Morski Instytut Rybacki armatorzy statków rybackichRRW-19 - sprawozdanie o wynikach ekonomicznych statku rybackiego; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku do 30 października 2004 r. oraz do 20 marca 2005 r. za rok 2004Morski Instytut Rybacki osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz ich jednostki lokalne, osoby fizyczne prowadzące działalność w zakresie przetwórstwa rybRRW-20 - sprawozdanie o wynikach ekonomicznych zakładu przetwórstwa rybnego; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku do 30 października 2004 r. oraz do 20 marca 2005 r. za rok 2004Morski Instytut Rybacki Morski Instytut RybackiRRW-19, -20 - zestawienia zbiorcze; obowiązkowedwa razy w roku do 31 grudnia 2004 r. za I półrocze 2004r. oraz do 30 maja 2005 za 2004 r.Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju WsiRRW-19, -20 - zestawienia zbiorcze; obowiązkoweraz w roku do 15 czerwca 2005 za 2004 r.GUS zarządy powiatów oraz osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz ich jednostki lokalne, osoby fizyczne, których działalność zaklasyfikowana jest według PKD do działalności w zakresie sekcji A, dział 01, grupy: 01.1 - uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, 01.2 - chów i hodowla zwierząt, 01.3 - uprawy rolne połączone z chowem zwierząt (działalność mieszana) oraz w zakresie sekcji B, tj. rybołówstwo w wodach śródlądowych, działalność gospodarstw rybackich i wylęgarni ryb (dział 05, klasy: 05.01 i 05.02)RRW-22 - zestawienie dotyczące powierzchni stawów rybnych oraz ilości ryb wyprodukowanych w stawach rybnych i innych urządzeniach służących do chowu lub hodowli; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 15 lutego 2005 r. za 2004 r.urząd wojewódzki w województwie, na terenie którego ma siedzibę podmiot przekazujący dane wojewodowieRRW-22 - zestawienie dotyczące powierzchni stawów rybnych oraz ilości ryb wyprodukowanych w stawach rybnych i innych urządzeniach służących do chowu lub hodowli; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 15 marca 2005 r. za 2004 r.Instytut Rybactwa Śródlądowego Instytut Rybactwa ŚródlądowegoRRW-22 - zestawienia zbiorczeraz w roku do 30 czerwca 2005 r. za 2004 r.Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz ich jednostki lokalne, osoby fizyczne, których działalność zaklasyfikowana jest według PKD do działalności w zakresie sekcji A, dział 01, grupy: 01.1 - uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, 01.2 - chów i hodowla zwierząt, 01.3 - uprawy rolne połączone z chowem zwierząt (działalność mieszana) oraz w zakresie sekcji B, tj. rybołówstwo w wodach śródlądowych, działalność gospodarstw rybackich i wylęgarni ryb (dział 05, klasy: 05.01 i 05.02)RRW-23 - zestawienie dotyczące gospodarki rybackiej prowadzonej w publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących - zestawienie zbiorcze; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 30 maja 2005 r. za 2004 r.Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej Regionalne Zarządy Gospodarki WodnejRRW-23 - zestawienie dotyczące gospodarki rybackiej prowadzonej w publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących - zestawienie zbiorcze; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 15 lipca 2005 r. za 2004 r.Instytut Rybactwa Śródlądowego Instytut Rybactwa ŚródlądowegoRRW-23 - zestawienia zbiorczeraz w roku do 30 sierpnia 2005 r. - za 2004 r.Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju WsiRRW -22, -23 - zestawienia zbiorcze; obowiązkoweraz w roku do 15 września 2005 r. za 2004 r.GUS osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz ich jednostki lokalne, których działalność zaklasyfikowana jest według PKD do działalności w zakresie sekcji A, dział 01, grupy: 01.1 - uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, 01.2 - chów i hodowla zwierząt, 01.3 -uprawy rolne połączone z chowem zwierząt (działalność mieszana) oraz w zakresie sekcji B, tj. rybołówstwo w wodach śródlądowych, działalność gospodarstw rybackich i wylęgarni ryb (dział 05, klasy: 05.01 i 05.02)R-09A - dział 5 dotyczący produkcji ryb słodkowodnych w całym roku; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 7 dnia roboczego czerwca 2005 r. z danymi za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane 27) w poz. 1.45.13(123) Środki produkcji w rolnictwie: a) w rubryce 2 skreśla się wyrazy "X-S4,", b) rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz ich jednostki lokalne prowadzące działalność zaklasyfikowaną według PKD do działalności w zakresie sekcji A; dział 01, grupy: 01.1 - uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, 01.2 - chów i hodowla zwierząt, 01.3 - uprawy rolne połączone z chowem zwierząt (działalność mieszana) i niezależnie od zaklasyfikowania według PKD, jeżeli powierzchnia użytków rolnych przekracza 1 haR-03 - sprawozdanie o zużyciu i zapasach nawozów mineralnych i wapniowych za rok gospodarczy; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 27 lipca 2004 r. za rok gospodarczy od 1 lipca 2003 r. do 30 czerwca 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane indywidualne gospodarstwa rolne o powierzchni użytków rolnych 50 ha i więcej raz w roku do 6 lipca 2004 r.ankieterowi statystycznemu w miejscu zamieszkania użytkownika gospodarstwa rolnego producenci środków ochrony roślin, importerzy środków ochrony roślinG-04 - sprawozdanie o obrocie środkami ochrony roślin; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku, do 9 lutego 2005 r. z danymi za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane producenci nawozów, importerzy nawozówH-02n - sprawozdanie o dostawach nawozów dla rolnictwa przez jednostki produkcyjne oraz importerów; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku, do 17 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze, do 15 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane producenci pasz dla zwierząt, importerzy pasz dla zwierzątH-02p - sprawozdanie o dostawach pasz dla zwierząt przez jednostki produkcyjne oraz importerów; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku, do 17 lipca 2004 r. z danymi za I półrocze, do 15 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane c) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 736.936 zł - budżet GUS 28) w poz. 1.45.18(125) Syntetyczne mierniki produkcji rolniczej: a) w rubryce 2 wyrazy "do X-S5" zastępuje się wyrazami "do X-S3", b) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 457.353 zł - budżet GUS 29) w poz. 1.45.19(126) Bilanse produktów rolniczych: a) rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Bilansowe rozliczenie fizycznych rozmiarów produktów rolniczych według głównych kierunków rozdysponowania: dla szczebla wytwórczego - sektory i formy własności, dla szczebla zbiorczego - ogółem kraj. Zakres przedmiotowy Bilanse gospodarcze, rynkowe i zbiorcze dotyczące produktów rolniczych pochodzenia roślinnego (zbóż, ziemniaków, roślin strączkowych i oleistych, warzyw, owoców, buraków cukrowych, cukru, wina), zwierzęcego (żywca rzeźnego, mięsa i podrobów, ryb, mleka, produktów mlecznych, jaj) oraz bilanse paszowe. Bilanse obejmują po stronie przychodowej - produkcję krajową i import, a po stronie rozchodowej - spożycie, spasanie, zużycie przemysłowe, eksport, ubytki i straty oraz różnicę zapasów. Źródła danych Sprawozdanie: X-S3 oraz wtórne wykorzystanie danych ze sprawozdań: R-05, R-08, R-10, P-01, DG-1, SI SAD, R-KR, X-S3 oraz reprezentacyjnych i pełnych badań rolniczych, wyników badań budżetów gospodarstw domowych i ocen rzeczoznawców terenowych; opracowania IERiGŻ oraz oceny ekspertów. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 korespondenci ogrodniczyX-S3 nr 5-8 - zużycie całkowite zbiorów owoców i warzyw; metoda doboru celowego, dobrowolneraz w miesiącu, 15 każdego miesiąca (od sierpnia do listopada)GUS b) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 328.825 zł - budżet GUS 30) po poz. 1.46.12(144) Zakup i produkcja mleka oraz przetworów mlecznych dodaje się poz. 1.46.13(144a) Produkcja, zapasy i rozdysponowanie alkoholu etylowego w brzmieniu: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.46.13(144a) Produkcja, zapasy i rozdysponowanie alkoholu etylowego Badanie nowe Minister Rolnictwa i Rozwoju WsiZakres podmiotowy a) przedsiębiorstwa, które uzyskały zezwolenie na wyrób alkoholu etylowego, b) przedsiębiorstwa, które uzyskały zezwolenie na odwadnianie, oczyszczanie lub skażanie alkoholu etylowego oraz produkcję biokomponentów. Zakres przedmiotowy W okresach kwartalnych, wielkość produkcji destylatu rolniczego, w przeliczeniu na alkohol 100%, uzyskanego ze: - zboża, - melasy lub buraków cukrowych, - ziemniaków, - wina gronowego, - owoców, - pozostałych surowców rolniczych, - surowców innych niż surowce rolnicze (alkohole syntetyczne i inne). W okresach kwartalnych : - rozdysponowanie alkoholu etylowego rektyfikowanego z produkcji krajowej i importu na cele spożywcze (na produkcję żywności lub napoje alkoholowe), na cele przemysłowe, produkcję paliw oraz pozostałe cele, - rozdysponowanie destylatu rolniczego na cele spożywcze lub przemysłowe (inne niż przeznaczenie do rektyfikacji), - produkcja sprzedana krajowego alkoholu etylowego wytworzonego z surowców innych niż rolnicze (syntetyczny i pozostały), - zużycie krajowe alkoholu etylowego rolniczego oraz alkoholu z surowców innych niż surowce rolnicze na cele spożywcze, przemysłowe, paliwa i pozostałe. W pierwszym kwartale roku zapasy początkowe, w przeliczeniu na alkohol 100%: - destylatu rolniczego oraz alkoholu etylowego rektyfikowanego, - alkoholu etylowego z surowców innych niż surowce rolnicze. W ostatnim kwartale roku zapasy końcowe, w przeliczeniu na alkohol 100%: - destylatu rolniczego oraz alkoholu etylowego rektyfikowanego, - alkoholu etylowego z surowców innych niż surowce rolnicze. Źródła danych Sprawozdanie RRW - 28 Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazywania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazywania danych 3456 przedsiębiorstwa, które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353, z późn. zm.) uzyskały zezwolenia na wyrób alkoholu etylowego oraz na odwadnianie, oczyszczanie lub skażanie alkoholu etylowegoRRW- 28 sprawozdanie kwartalne o produkcji, zapasach i rozdysponowaniu alkoholu etylowegoraz na kwartał, do 8 dnia roboczego miesiąca następującego po zakończeniu kwartału sprawozdawczegoMinisterstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Tablice wynikowe (zestawienie zbiorcze sprawozdań) o wielkości produkcji, rozdysponowaniu i zapasach alkoholu etylowego - 40 dni po kwartale sprawozdawczym. Dane dla organizacji międzynarodowych w zależności od potrzeb. Koszty i sposób finansowania 8 70.820 zł - budżet MRiRW 31) w poz. 1.47.04(146) Pozwolenia wydane na budowę i efekty działalności budowlanej rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 zarządy powiatów, powiatowi inspektorzy nadzoru budowlanegoB-05 - sprawozdanie o wydanych pozwoleniach na budowę obiektów budowlanych; metoda pełna, obowiązkowedo 10 dnia kalendarzowego po I, II, III i IV kwartale z danymi za okres od 1 stycznia do końca kwartałuurząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane B-06 - meldunek o budownictwie mieszkaniowym; metoda pełna, obowiązkowedo 3 dnia roboczego miesiąca z danymi od początku roku do końca poprzedniego miesiąca (sprawozdawczego)urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane B-07 - sprawozdanie o budynkach mieszkalnych i mieszkaniach w budynkach niemieszkalnych przekazanych do użytku; metoda pełna, obowiązkowedo 25 dnia po kwartale z danymi za I, II, III i IV kwartał 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane B-08 - sprawozdanie o budynkach niemieszkalnych, zbiorowego zamieszkania, domkach letnich oraz urządzeniach zaopatrzenia wsi w wodę - przekazanych do użytku; metoda pełna, obowiązkowedo 25 stycznia 2005 r. z danymi za rok 2004urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane wykaz inwestorów (innych niż indywidualni - realizujący budynki mieszkalne na własne potrzeby - oraz kościoły i związki wyznaniowe), którzy przekazali do użytku nowe budynki mieszkalne, obowiązkowedo 5 dnia kalendarzowego miesiąca z danymi za miesiąc poprzedniurząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane organy administracji geodezyjnej i kartograficznej w powiecie lub powiatowi inspektorzy nadzoru budowlanegodane z "wykazów budynków mieszkalnych i niemieszkalnych oraz obiektów zbiorowego zakwaterowania przekazanych do użytku" w zakresie: części adresowej budynku/mieszkania, rodzaju budownictwa, rodzaju budynku, liczby mieszkań i liczby izb; metoda pełna, obowiązkowe14 dni po kwartale z danymi za I, II, III, IV kwartał 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane inwestorzy (inni niż indywidualni - realizujący budynki mieszkalne na własne potrzeby - oraz kościoły i związki wyznaniowe) oddający do użytku nowe budynki mieszkalneB-09 - sprawozdanie o nakładach na budowę nowych budynków mieszkalnych przekazanych do użytku; metoda pełna, obowiązkowe3 dni po otrzymaniu formularza z urzędu statystycznegourząd statystyczny w województwie, na którego terenie zlokalizowany jest budynek 32) w poz. 1.47.05(147) Obiekty budowlane przekazane do użytkowania rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Terenowe organy administracji rządowej, realizujące powierzone im zadania z zakresu nadzoru budowlanego. Zakres przedmiotowy Wydane decyzje ostateczne o pozwoleniu na użytkowanie obiektów budowlanych oraz zgłoszenia zamiaru użytkowania obiektów budowlanych, według rodzajów tych obiektów. Źródła danych Sprawozdanie Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego - GUNB-1. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 wojewódzcy i powiatowi inspektorzy nadzoru budowlanegoGUNB-1 - obiekty budowlane przekazane do użytkowania; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku, do 15 dnia kalendarzowego po półroczuGłówny Urząd Nadzoru Budowlanego 33) poz. 1.51.01(163) Realizacja eksportu i importu w wyrażeniu ilościowo-wartościowym krajów spoza UE (niebędących członkami UE) otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.51.01(163) Realizacja eksportu i importu w wyrażeniu ilościowo-wartościowym Badanie stałe Prezes GUS Minister Finansów Minister Gospodarki, Pracy i Polityki SpołecznejZakres podmiotowy Wszyscy eksporterzy i importerzy dokonujący wymiany towarów z krajami spoza UE, których rodzaj i ilość wskazuje na przeznaczenie do działalności gospodarczej. Zakres przedmiotowy Towary występujące w obrocie z zagranicą sklasyfikowane według Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego CN, będącej podstawą klasyfikacyjną Taryfy Celnej. Źródła danych Dane z Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD (karta 2, 7, 2/7) rejestrowane w Systemie Informacyjnym SAD i Systemie CELINA. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 Ministerstwo Finansówzbiór danych z Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD oraz korekty tych dokumentów, SI SAD; obowiązkowe40 dni po miesiącu sprawozdawczym, (styczeń-kwiecień 2004)GUS Ministerstwo Finansówzbiór danych z Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD oraz korekty tych dokumentów; system CELINA; obowiązkowe28 dni po miesiącu sprawozdawczym (od 1 stycznia 2004 r.)GUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Zbiory danych z systemu statystycznego SAD, baza danych, tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny, elektroniczny). Informacje w cenach bieżących według grupowań: - w nomenklaturze SNTHZ CN: w podziale na towary, grupy towarów (sekcje, działy, pozycje), rodzaje transportu, kraje pochodzenia i przeznaczenia towarów oraz kraje załadunku i wyładunku towarów, grupy krajów w układach geograficznych i ekonomicznych, formy własności - sektor publiczny i prywatny. Przywóz i wywóz towarów drogą morską według krajów rejestracji środków transportu, - w nomenklaturze SITC rev.3: w podziale na sekcje, działy, grupy i pozycje towarowe według krajów i grup krajów, - Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU): w podziale na sekcje i podsekcje, kraje i grupy krajów, - Klasyfikacji Towarowej Handlu Zagranicznego według Głównych Kategorii Ekonomicznych (BEC): do opracowania danych o kierunkach ekonomicznego wykorzystania importu. Informacje w cenach stałych według grupowań: - w opracowaniach miesięcznych narastających towary grupowane są według sekcji CN, sekcji SITC rev.3, sekcji PKWiU oraz kierunków wykorzystania importu dla obrotów ogółem i grup krajów, - w opracowaniu rocznym dane grupowane są według sekcji i podsekcji CN, sekcji SITC rev.3, sekcji PKWiU dla obrotów ogółem i grup krajów. Informacje w jednostkach naturalnych i masie przywiezionych i wywiezionych towarów w podziale na rodzaje transportu, grupy towarów (klasyfikacja CN), kraje pochodzenia i przeznaczenia towarów, kraje załadunku i wyładunku towarów oraz kraje rejestracji środka transportu. - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny, elektroniczny) - 10 tygodni po miesiącu (w cenach bieżących), 95 dni po miesiącu (w cenach stałych), - Informacja bieżąca - (wyniki wstępne - Obroty handlu zagranicznego ogółem i według krajów) miesiąc; Internet, - "Handel zagraniczny" - czerwiec 2004. 1) do 30 kwietnia 2004: - EBC (Europejski Bank Centralny) - 42 dni po miesiącu sprawozdawczym, - dane dla Eurostatu (baza COMEXT) - 6 tygodni po zakończeniu miesiąca sprawozdaczego, - dane dla organizacji międzynarodowych: ONZ, OECD, 2) po 1 maja 2004: - dane dla Eurostatu (baza COMEXT) z zakresu obrotów z krajami spoza UE - 6 tygodni po zakończeniu miesiąca sprawozdawczego. - Dane dla EUROSTAT-u (baza COMEXT) z zakresu obrotów EXTRASTAT - tj. obrotów poza UE - 6 tyg. po zakończeniu miesiąca sprawozdawczego. Koszty i sposób finansowania 8 4.040.753 zł - budżet GUS budżet MF 34) poz. 1.51.07(166) Realizacja przywozu i wywozu towarów w wyrażeniu ilościowo-wartościowym między państwami członkowskimi UE otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.51.07(166) Realizacja przywozu i wywozu towarów w wyrażeniu ilościowo-wartościowym między Polską a państwami członkowskimi UE Badanie noweZakres podmiotowy Podmioty, których obroty z państwami członkowskimi UE przekraczają w skali roku statystyczny próg asymilacji o wartości 300.000 zł w przywozie lub 500.000 zł w wywozie, zobowiązane są do podawania - dla tego z rodzajów obrotu, dla którego próg został przekroczony, określonego zakresu danych na deklaracji INTRASTAT. Podmioty, których obroty z państwami członkowskimi UE przekraczają w skali roku statystyczny próg specyficzny o wartości 16.000.000 zł w przywozie lub 28.000.000 zł w wywozie, zobowiązane są do wypełniania - dla tego z rodzajów obrotu, dla którego próg został przekroczony, wszystkich pól na deklaracji INTRASTAT. Zakres przedmiotowy Towary występujące w obrocie z krajami UE wg Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego CN. Źródła danych Dane z deklaracji INTRASTAT rejestrowane w systemie CELINA i dane z Systemu VAT. Minister Finansów Prezes GUS Minister Gospodarki, Pracy i Polityki SpołecznejPodmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 Ministerstwo Finansów zbiór danych z deklaracji INTRASTAT i korekty tych dokumentów; obowiązkowe28 dni po miesiącu sprawozdawczymGUS Ministerstwo Finansówdane o podmiotach i wartości zrealizowanych obrotów w wymianie towarowej z krajami UE - z systemu podatkowego VAT55 dni po miesiącu sprawozdawczymMinisterstwo Finansów System CELINA Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Zbiory danych z systemu statystycznego INTRASTAT, baza danych, tablice wynikowe: wydruk, nośnik magnetyczny, elektroniczny. Informacje w cenach bieżących według grupowań: - w nomenklaturze SNTHZ CN: w podziale na towary, grupy towarów (sekcje, działy, pozycje), rodzaje transportu, kraje pochodzenia/przeznaczenia i wysyłki towarów oraz grupy krajów w układach geograficznych i ekonomicznych, formy własności - sektor publiczny i prywatny, - w nomenklaturze SITC rev.3: w podziale na sekcje, działy, grupy i pozycje towarowe według krajów i grup krajów, - Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU): w podziale na sekcje i podsekcje, kraje i grupy krajów, - Klasyfikacji Towarowej Handlu Zagranicznego według Głównych Kategorii Ekonomicznych (BEC): do opracowania danych o kierunkach ekonomicznego wykorzystania importu. Informacje w cenach stałych według grupowań: - w opracowaniach miesięcznych narastających towary grupowane są według sekcji CN, sekcji SITC rev.3, sekcji PKWiU oraz kierunków wykorzystania importu dla obrotów ogółem i grup krajów, - w opracowaniu rocznym dane grupowane są według sekcji i podsekcji PCN, sekcji SITC rev.3, sekcji PKWiU dla obrotów ogółem i grup krajów. Informacje w jednostkach naturalnych i masie przywiezionych i wywiezionych towarów w podziale na rodzaje transportu, grupy towarów (klasyfikacja CN), kraje pochodzenia i przeznaczenia towarów. Dane dla EUROSTAT-u (baza COMEXT) z zakresu obrotów z Systemu INTRASTAT będą przekazywane 8 tyg. po zakończeniu miesiąca sprawozdawczego. Koszty i sposób finansowania 8 1.907.053 zł - budżet GUS zł - budżet MF 35) poz. 1.51.08(167) Realizacja międzynarodowego handlu towarami w wyrażeniu ilościowo-wartościowym otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.51.08(167) Realizacja międzynarodowego handlu towarami w wyrażeniu ilościowo-wartościowym Badanie nowe Prezes GUS Minister Finansów Minister Gospodarki, Pracy i Polityki SpołecznejZakres podmiotowy Podmioty realizujące wymianę towarów w handlu międzynarodowym. Zakres przedmiotowy Towary występujące w obrocie z zagranicą sklasyfikowane według Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego CN, będącej podstawą klasyfikacyjną Taryfy Celnej. Źródła danych Dane z Systemu INTRASTAT (omówionego w badaniu 1.51.07) i Systemu Informacyjnego SAD (omówionego w badaniu 1.51.01). Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 Ministerstwo FinansówPołączony zbiór danych ze zbioru danych z Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD i korekt tych dokumentów oraz zbioru danych z deklaracji INTRASTAT i korekt tych dokumentów; obowiązkowe28 dni po miesiącu sprawozdawczymGUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Łączne zbiory danych z systemów statystycznych INTRASTAT i SAD, baza danych, tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny, elektroniczny). Informacje w cenach bieżących według grupowań: - w nomenklaturze SNTHZ CN: w podziale na towary, grupy towarów (sekcje, działy, pozycje), rodzaje transportu, kraje pochodzenia/przeznaczenia i wysyłki towarów, grupy krajów w układach geograficznych i ekonomicznych, formy własności - sektor publiczny i prywatny, - w nomenklaturze SITC rev.3 : w podziale na sekcje, działy, grupy i pozycje towarowe według krajów i grup krajów, - Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU): w podziale na sekcje i podsekcje, kraje i grupy krajów, - Klasyfikacji Towarowej Handlu Zagranicznego według Głównych Kategorii Ekonomicznych (BEC): do opracowania danych o kierunkach ekonomicznego wykorzystania importu. Informacje w cenach stałych według grupowań: - w opracowaniach miesięcznych narastających, towary grupowane są według sekcji CN, sekcji SITC rev.3, sekcji PKWiU oraz kierunków wykorzystania importu dla obrotów ogółem i grup krajów, - w opracowaniu rocznym dane grupowane są według sekcji i podsekcji CN, sekcji SITC rev.3, sekcji PKWiU dla obrotów ogółem i grup krajów. Informacje w jednostkach naturalnych i masie przywiezionych i wywiezionych towarów w podziale na rodzaje transportu, grupy towarów (klasyfikacja CN), kraje pochodzenia i przeznaczenia towarów. - Tablice wynikowe (wydruk, nośnik magnetyczny, elektroniczny) - 10 tyg. po miesiącu (w cenach bieżących), 95 dni po miesiącu (w cenach stałych), a ostateczne dane roczne nie później niż do końca kwietnia, - Informacja bieżąca - (wyniki wstępne - Obroty handlu zagranicznego ogółem i według krajów) miesiąc; Internet, - "Handel zagraniczny" - wrzesień, grudzień 2004 r., maj 2005 r., - "Rocznik Statystyczny Handlu Zagranicznego 2005" - wrzesień 2005 r., - "Obroty towarowe handlu zagranicznego" - październik 2004 r., czerwiec 2005 r., - Dane dla organizacji międzynarodowych, takich jak: EBC - 42 dni po miesiącu sprawozdawczym, ONZ, OECD, EKG, WTO, EUROSTAT dane szczegółowe 10 tyg. po miesiącu sprawozdawczym, UNCTAD oraz Banku Światowego i specjalistycznych agend organizacji międzynarodowych (w zależności od potrzeb). Koszty i sposób finansowania 8 877.352 zł - budżet GUS zł - budżet MF 36) w poz. 1.61.01(168) Bieżące wyniki finansowe i nakłady na środki trwałe przedsiębiorstw rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Jednostki zorganizowane w formie: spółek handlowych (osobowych i kapitałowych), spółek cywilnych, przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni, oddziałów przedsiębiorstw zagranicznych oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej i prowadzą one księgi rachunkowe oraz działalność ich zaklasyfikowana jest według PKD do sekcji od A do K oraz od M do O (z wyłączeniem podmiotów zaliczanych do sekcji M - grupa 80.3, podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową, bankową, maklerską oraz NFI, towarzystw inwestycyjnych i emerytalnych oraz osób fizycznych prowadzących indywidualne gospodarstwa rolne). W odniesieniu do danych z hurtowni Ministerstwa Finansów o podatku VAT: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne będące podatnikami VAT. Zakres przedmiotowy - przychody i koszty ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, pozostałe przychody i pozostałe koszty operacyjne, przychody i koszty finansowe, - wyniki działalności gospodarczej, straty i zyski nadzwyczajne, wyniki finansowe brutto i netto, podatek dochodowy, pozostałe obowiązkowe zmniejszenie zysku (zwiększenie straty), - składniki aktywów obrotowych: zapasy, należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe, krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe, - wybrane źródła finansowania majątku: rezerwy na zobowiązania, zobowiązania długoterminowe, krótkoterminowe (kredyty i pożyczki, zobowiązania z tytułu dostaw i usług, z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń i innych świadczeń), - podatek od towarów i usług, - koszty rodzajowe, - nakłady na budowę, ulepszenie i zakup środków trwałych oraz nabycie wartości niematerialnych i prawnych. Źródła danych Sprawozdanie F-01/I-01, hurtownia danych Ministerstwa Finansów o podatku VAT. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty, w których liczba pracujących wynosi 50 osób i więcej oraz działalność ich zaklasyfikowana jest według PKD do sekcji od A do K oraz od M do O (z wyłączeniem podmiotów zaliczanych według PKD do sekcji M - grupa 80.3 i podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową, bankową, maklerską oraz NFI, towarzystw inwestycyjnych i emerytalnych oraz osób fizycznych prowadzących indywidualne gospodarstwa rolne)F-01/I-01 - sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o nakładach na środki trwałe; metoda pełna, obowiązkowedo 20 dnia po kwartale z danymi za okres od początku roku do końca I, II, III kwartału i do 5 lutego 2005 r. z danymi za 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane podmioty, w których liczba pracujących wynosi 10-49 osób oraz działalność ich zaklasyfikowana jest według PKD do sekcji od A do K oraz od M do O (z wyłączeniem podmiotów zaliczanych według PKD do sekcji M - grupa 80.3 i podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową, bankową, maklerską oraz NFI, towarzystw inwestycyjnych i emerytalnych oraz osób fizycznych prowadzących indywidualne gospodarstwa rolne) Za Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe sporządza i przekazuje Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych oraz Agencja Nieruchomości Rolnych w zakresie objętym przedmiotem jej działaniaF-01/I-01 - sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o nakładach na środki trwałe; metoda pełna, obowiązkowedwa razy w roku: do 20 lipca z danymi za I półrocze i do 5 lutego 2005 r. z danymi za 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane Ministerstwo Finansówzbiory danych jednostkowych dla: osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, osób fizycznych będących podatnikami VAT w zakresie: kod województwa; kod powiatu; kod gminy; NIP; REGON; przychód ze sprzedaży razem; przychód ze sprzedaży według stawek podatku VAT; kwota podatku należnego, naliczonego, podlegającego wpłacie do budżetu; kwota podatku do zwrotu; liczba deklaracji VAT składanych przez podatnika (dane na nośniku elektronicznym), obowiązkoweraz w roku do 1 czerwca 2004 r. z danymi za rok podatkowy 2003 dwa razy w roku: do 20 października 2004 r. z danymi za I półrocze 2004 r. i do 20 kwietnia 2005 r. z danymi za 2004 r.GUS 37) w poz. 1.61.05(172) Roczne badanie działalności gospodarczej przedsiębiorstw rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty prowadzące działalność zaklasyfikowaną do sekcji PKD od B do I oraz K (bez państwowych jednostek organizacyjnych), M (z wyłączeniem grupy 80.3), N, O (z wyłączeniem instytucji kultury posiadających osobowość prawną), w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej; podmioty, w których liczba pracujących wynosi do 20 osób wypełniają w cz. IV dz. 1 tylko pozycję "ogółem przedsiębiorstwo"; podmioty, w których liczba pracujących wynosi do 100 osób, są zwolnione z wypełniania w cz. IV dz.2, 3, 4;SP - roczna ankieta przedsiębiorstwa (wraz z załącznikiem dotyczącym wydatków inwestycyjnych służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej oraz uzyskanych efektów rzeczowych określonym w badaniu 1.01.12(012)); metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 31 marca 2005 r. za 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane część V dotyczy tylko podmiotów zaliczonych według PKD do sekcji G "Handel hurtowy i detaliczny; naprawa pojazdów mechanicznych, motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego"; załącznik dotyczący wydatków inwestycyjnych służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej oraz uzyskanych efektów rzeczowych wypełniają podmioty określone w badaniu 1.01.12 "Ekonomiczne aspekty ochrony środowiska" podmioty prowadzące działalność zaklasyfikowaną do sekcji PKD: A, J, z sekcji K państwowe jednostki organizacyjne oraz z sekcji O instytucje kultury posiadające osobowość prawną, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej za Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe sporządza i przekazuje Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych oraz Agencja Nieruchomości Rolnych w zakresie objętym przedmiotem jej działaniaF-02 - statystyczne sprawozdanie finansowe sporządzone na dzień 31 XII 2004 r.; metoda pełna, obowiązkoweraz w roku do 31 marca 2005 r. za 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane podmioty prowadzące działalność w formie spółek handlowych (osobowych i kapitałowych), spółek cywilnych, przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni, oddziałów przedsiębiorstw zagranicznych oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w których liczba pracujących wynosi do 9 osób - zaklasyfikowane według PKD do działów: 02, 05, 10-37, 40, 41, 45, 50, 51, 52, 55, 60-64 (bez 60.30), 65, 67, 70-74, 80 (bez grupy 80.3), 85, 90, 92-93SP-3 - sprawozdanie o działalności gospodarczej przedsiębiorstw; metoda reprezentacyjna (5%), obowiązkoweraz w roku do 17 marca 2005 r. za 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane Ministerstwo Finansówzbiory danych jednostkowych dla osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej w zakresie: kod województwa, kod powiatu, kod gminy, NIP, REGON, przychód, dochód, strata (dane na nośniku elektronicznym), obowiązkoweraz w roku do 30 września 2004 r. z danymi za rok podatkowy 2003GUS zbiory danych jednostkowych dla osób fizycznych uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych w zakresie: kod województwa, kod powiatu, kod gminy, NIP, PESEL, przychód, dochód, strata (dane na nośniku elektronicznym), obowiązkoweraz w roku do 1 lutego 2005 r. z danymi za rok podatkowy 2003GUS zbiory danych jednostkowych dla osób fizycznych osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz osiągających przychody w związku z prowadzeniem działalności w zakresie wolnych zawodów, opłacających zryczałtowany podatek dochodowy w formie:raz w roku do 17 grudnia 2004 r. z danymi za rok podatkowy 2003GUS 1. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w zakresie: kod województwa, kod powiatu, kod gminy, NIP, PESEL, przychód ogółem z działalności: - prowadzonej na własne nazwisko, - prowadzonej w formie spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, w której podatnik jest wspólnikiem, 2. karty podatkowej w zakresie: kod województwa, kod powiatu, kod gminy, NIP, PESEL, rodzaj prowadzonej działalności (dane na nośniku elektronicznym), obowiązkowe 38) w poz. 1.62.08(180) Towarzystwa i fundusze inwestycyjne rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Narodowe fundusze inwestycyjne oraz towarzystwa funduszy inwestycyjnych, fundusze inwestycyjne i zbiorcze portfele papierów wartościowych. Zakres przedmiotowy - aktywa ogółem oraz aktywa netto, - portfel inwestycyjny, - kapitał własny, - zobowiązania, - przychody i koszty, - wyniki finansowe, - liczba jednostek uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycynych. Źródła danych - GUS - sprawozdanie F-01/NFI oraz załącznik do F-01/NFI (w zakresie narodowych funduszy inwestycyjnych), - GUS - sprawozdanie F-01/TFI (w zakresie towarzystw funduszy inwestycyjnych), - Informacje z bazy danych Komisji Papierów Wartościowych i Giełd: - w zakresie sprawozdawczości funduszy - zgodnie z aktualnym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie zakresu oraz terminów dostarczania Komisji Papierów Wartościowych i Giełd okresowych sprawozdań i bieżących informacji dotyczących działalności i sytuacji finansowej towarzystw funduszy inwestycyjnych i funduszy inwestycyjnych (Dz. U. Nr 46, poz. 426), - w zakresie sprawozdawczości zbiorczych portfeli papierów wartościowych - zgodnie z aktualnym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 lipca 2001 r. w sprawie sprawozdań finansowych zbiorczego portfela papierów wartościowych (Dz. U. Nr 77, poz. 815). Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 narodowe fundusze inwestycyjneF-01/NFI sprawozdanie o wyniku finansowym narodowego funduszu inwestycyjnego; metoda pełna, obowiązkoweraz w półroczu, 50 dni po zakończeniu I i II półroczaGUS narodowe fundusze inwestycyjnezałącznik do F-01/NFI sprawozdanie o udziałach i akcjach według PKD za rok 2004raz w roku, do 20 sierpnia 2005 r.GUS towarzystwa funduszy inwestycyjnychF-01/TFI sprawozdanie o wyniku finansowym towarzystwa funduszy inwestycyjnych; metoda pełna, obowiązkoweraz w półroczu, 30 dni po zakończeniu I półrocza i 90 dni po zakończeniu II półrocza z danymi za rok 2004GUS Komisja Papierów Wartościowych i Giełdwykaz jednostek - towarzystw funduszy inwestycyjnych i funduszy inwestycyjnych, obowiązkoweraz w półroczu, 40 dni po zakończeniu I i II półroczaGUS kopie sprawozdań finansowych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych, obowiązkoweraz w półroczu, do końca trzeciego miesiąca po zakończeniu I półrocza i do 15 maja 2005 r. z danymi za rok 2004 39) w poz. 1.62.10(182) Formy i zakres ubezpieczania się przedsiębiorstw rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Jednostki zorganizowane w formie: spółek handlowych (osobowych i kapitałowych), spółek cywilnych, przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni, oddziałów przedsiębiorstw zagranicznych oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej i prowadzą one księgi rachunkowe oraz działalność ich zaklasyfikowana jest według PKD do sekcji A do K oraz M do O (z wyłączeniem podmiotów zaliczanych do sekcji M - grupa 80.3, podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową, bankową, maklerską oraz NFI, towarzystw inwestycyjnych i emerytalnych oraz osób fizycznych prowadzących indywidualne gospodarstwa rolne). Zakres przedmiotowy Rodzaje ryzyk, od których ubezpieczają się przedsiębiorstwa, liczba szkód, współpraca z ubezpieczycielem (jeden lub kilku, forma kontaktu, stopień zadowolenia, przyczyny zmiany ubezpieczyciela), udział składek ubezpieczeniowych, płaconych przez przedsiębiorstwa w kosztach własnej działalności, liczba przedsiębiorstw według województw i według rodzaju prowadzonej działalności korzystających i niekorzystających z ubezpieczania się. Źródła danych Sprawozdanie U-02. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej oraz działalność ich zaklasyfikowana jest według PKD do sekcji od A do K oraz od M do O (z wyłączeniem podmiotów zaliczanych według PKD do sekcji M - grupa 80.3 i podmiotów prowadzących działalność ubezpieczeniową, bankową, maklerską oraz NFI, towarzystw inwestycyjnych i emerytalnych oraz osób fizycznych prowadzących indywidualne gospodarstwa rolne). Za Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe sporządza i przekazuje Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, a Agencja Nieruchomości Rolnych w zakresie objętym przedmiotem jej działaniaU-02 - formy i zakres ubezpieczania się przedsiębiorstwa stan na dzień 1 stycznia 2004 r.; obowiązkowe, metoda pełnajednorazowo do 31 marca 2004 r.urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane 40) w poz. 1.64.01(183) Ceny w rolnictwie: a) w rubryce 2 skreśla się wyrazy "Wskaźniki w okresach półrocznych: - wskaźniki cen produktów rolnych sprzedawanych oraz towarów i usług zakupywanych na cele bieżącej produkcji rolniczej według ważniejszych grup produktów", b) w rubryce 4 wyrazy "ankieta R-CT - notowania cen targowiskowych ważniejszych produktów rolnych; metoda reprezentacyjna, dobrowolne" zastępuje się wyrazami "ankieta R-CT - notowania cen targowiskowych ważniejszych produktów rolnych; metoda reprezentacyjna (ok. 50 % targowisk rolnych), dobrowolne", c) w rubryce 7 skreśla się wyrazy "- w IV kwartale - do 18 dnia po upływie czwartego kwartału,"; 41) po poz. 1.65.18(196) Państwowe fundusze celowe dodaje się poz. 1.65.19(196a) Notyfikacja fiskalna - deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz poz. 1.65.20(196b) Kwartalne rachunki niefinansowe sektora instytucji rządowych i samorządowych: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.65.19(196a) Notyfikacja fiskalna -deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Jednostki sektora instytucji rządowych i samorządowych, określone zgodnie z definicją Europejskiego Systemu Rachunków Narodowych i Regionalnych - ESA'95. Zakres przedmiotowy Operacje finansowe i inne zdarzenia ekonomiczne związane z wynikiem (nadwyżką/deficytem) i zadłużeniem sektora. Operacje te są reklasyfikowane zgodnie z definicjami wyniku i zadłużenia, stosowanymi przez Unię Europejską. Dane dotyczące wyników wszystkich jednostek sektora prezentowane są według koncepcji memoriałowej. Oznacza to, że deficyty: budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego prezentowane według rachunków krajowych na bazie kasowej, są przeliczane na ujęcia memoriałowe. Źródła danych Administracyjny system informacyjny Ministerstwa Finansów, systemy informacyjne innych jednostek administracji publicznej, NBP, wtórne wykorzystanie danych ze sprawozdań GUS: F-01/s (państwowe szkoły wyższe), F-01/z (samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej), F-02 (instytucje kultury). Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 Ministerstwo Finansówzestawienia tabelaryczne (wydruk) - dane o dochodach, wydatkach, finansowaniu i zadłużeniu jednostek sektora finansów publicznych dane ze sprawozdawczości budżetowej jednostek objętych sprawozdaniami Rbraz w roku - do 14 sierpnia 2004 r. za rok 2003 - dane ostateczne;GUS NBPzestawienia tabelaryczne (wydruk) - depozyty i kredyty sektora instytucji rządowych i samorządowych wg podsektorów; raz w roku - do 31 lipca 2004 r. za rok 2003 - dane ostateczne;GUS - zysk NBP; - wpłata z zysku NBP do budżetu państwa;raz w roku - do 31 grudnia 2004 r. za rok 2003 - dane ostateczne po korektach; - bilans płatniczy na bazie transakcji.raz w roku - do 31 lipca 2004 r. za rok 2003. Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnychzestawienia tabelaryczne (wydruk) - inwestycje, składki, koszty operacyjne i wynik finansowy OFE.raz w roku - do 31 lipca 2004 r. za rok 2003 - dane ostateczne; raz w roku - do 31 grudnia 2004 r. za rok 2003 - dane ostateczne po korektach.GUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Wskaźniki wyniku i zadłużenia sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz jego podsektorów do produktu krajowego brutto, opracowane zgodnie z metodologią ESA 95 i służące do oceny stopnia spełnienia warunków fiskalnych określonych w zawartym w grudniu 1991 r. przez kraje członkowskie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej - traktacie o Unii Europejskiej, zwanym Traktatem z Maastricht. Wskaźniki te prezentowane są w tablicach notyfikacji fiskalnej, przekazywanych do UE i Komisji Europejskiej dwa razy do roku w terminach: - wstępne wykonanie roku sprawozdawczego - do końca lutego następnego roku, - wykonanie roku sprawozdawczego - do sierpnia następnego roku. Koszty i sposób finansowania 8 122.472 zł - budżet GUS Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.65.20(196b) Kwartalne rachunki niefinansowe sektora instytucji rządowych i samorządowych Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Jednostki sektora instytucji rządowych i samorządowych, określone zgodnie z definicją Europejskiego Systemu Rachunków Narodowych i Regionalnych - ESA'95. Zakres przedmiotowy Operacje finansowe i inne zdarzenia ekonomiczne związane z dochodami, wydatkami, przychodami i rozchodami jednostek sektora. Operacje te są reklasyfikowane zgodnie z definicjami stosowanymi przez Unię Europejską. Dane prezentowane są według koncepcji memoriałowej. Oznacza to, że dane o dochodach i wydatkach budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego otrzymane z materiałów źródłowych na bazie kasowej są przeliczane na ujęcia memoriałowe. Źródła danych Administracyjny system informacyjny Ministerstwa Finansów, system informacyjny ZUS oraz informacje pozyskiwane przez ZUS z Ministerstwa Obrony Narodowej, MSWiA, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Min. Sprawiedliwości i KRUS w zakresie świadczeń wypłacanych z pozarolniczego systemu ubezpieczeń społecznych i przez KRUS z Ministerstwa Obrony Narodowej, MSWiA, Min. Sprawiedliwości i ZUS; system informacyjny KNUiFE i innych jednostek administracji publicznej, wtórne wykorzystanie danych ze sprawozdań GUS: SG-01 cz.1, F-03, F-01/S (państwowe szkoły wyższe), F-01/Z (samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej), F-02 (instytucie kultury). Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 Ministerstwo Finansówzestawienia tabelaryczne - wstępne dane (wydruk) ze sprawozdawczości budżetowej jednostek objętych sprawozdaniami Rb; zadłużenie krajowe i zagraniczne Skarbu Państwaza 4 kwartały 2003 r. -do 15 marca 2004 r., za pierwszy kwartał 2004 r. - do 31 maja 2004 r., za 2 kwartały 2004 r. - do 31 sierpnia 2004 r., za 3 kwartały 2004 r. - do 30 listopada 2004 r.GUS ZUS, KRUSzestawienia tabelaryczne (w formie elektronicznej) przypis składek na ubezpieczenia społeczne z wyszczególnieniem przypisu na poszczególne rodzaje ubezpieczeń, przypis składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, na Fundusz Pracy oraz przypis składek na ubezpieczenie zdrowotne; świadczenia z ubezpieczeń społecznych w zakresie emerytur, rent, zasiłków i innych świadczeń; koszty działalności ZUS, KRUS: - zużycie materiałów według rodzaju, - zużycie energii, - usługi obce, - podróże służbowe, - pozostałe koszty rodzajowe, - wynagrodzenia, - składki na ubezpieczenia społeczne, - składki na Fundusz Pracy, - inne koszty pracownicze, w tym zakładowy fundusz świadczeń socjalnychza pierwszy kwartał 2004 r. - do 31 maja 2004 r., za 2 kwartały 2004 r. - do 31 sierpnia 2004 r., za 3 kwartały 2004 r. - do 30 listopada 2004 r.GUS Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnychskładki i odszkodowania ubezpieczeniowe z zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych; rachunek zysków i stratza pierwszy kwartał 2004 r. - do 31 maja 2004 r., za 2 kwartały 2004 r. - do 31 sierpnia 2004 r., za 3 kwartały 2004 r. - do 30 listopada 2004 r.GUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Kwartalne rachunki niefinansowe sektora instytucji rządowych i samorządowych - tablice wynikowe: czerwiec, wrzesień, grudzień 2004 r. Koszty i sposób finansowania 8 63.251 zł - budżet GUS 42) w poz. 1.67.02(201) Rachunek finansowy według sektorów instytucjonalnych oraz rachunek pozostałych zmian w aktywach: a) w rubrykach 3-6 wyrazy: Regionalne Izby Obrachunkowebilanse jednostek samorządu terytorialnego, dobrowolneraz w roku - do 30 września 2004 r. za rok 2003GUS zastępuje się wyrazami: Regionalne Izby Obrachunkowebilanse jednostek samorządu terytorialnego, dobrowolneraz w roku - do 30 września 2004 r. za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane b) rubryka 8 otrzymuje brzmienie: Koszty i sposób finansowania 8 576.767 zł - budżet GUS 43) w poz. 1.67.07(206) Produkt krajowy brutto i jego elementy w ujęciu regionalnym rubryki 3-6 otrzymują brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 Zakład Ubezpieczeń Społecznychzestawienia tabelaryczne w przekroju wojewódzkim; obowiązkowe, w następującym zakresie: - wypłaty świadczeń według rodzajów (emerytury, renty, odszkodowania powypadkowe, świadczenia pozaubezpieczeniowe i inne), - wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego, zbiory danych dla terenowych jednostek i Centrali ZUS w zakresie wybranych kosztów rodzajowych działalności (zużycie materiałów; zużycie energii; usługi obce; pozostałe koszty rodzajowe, w tym podróże służbowe; ubezpieczenia majątkowe i osobowe; wynagrodzenia; ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników); w formie elektronicznej, obowiązkoweraz w roku do 29 października 2004r. z danymi za rok 2003Urząd Statystyczny w Katowicach Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznegozestawienia tabelaryczne w przekroju wojewódzkim; obowiązkowe, w następującym zakresie: - składki przypisane na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne rolników, - wypłaty świadczeń według rodzajów (emerytury, renty, zasiłki, odszkodowania powypadkowe, świadczenia pozaubezpieczeniowe i inne), zbiory danych dla terenowych jednostek KRUS w zakresie wybranych kosztów rodzajowych działalności z rachunku zysków i strat; w formie elektronicznej, obowiązkoweraz w roku do 29 października 2004r. z danymi za rok 2003Urząd Statystyczny w Katowicach Ministerstwo Finansówzbiory danych z formularzy Rb w formie elektronicznej, obowiązkowe raz w roku do 29 października 2004r. z danymi za rok 2003Urząd Statystyczny w Katowicach zbiory danych jednostkowych dla osób fizycznych w zakresie: kod województwa, kod powiatu, kod gminy, przychód według źródeł przychodów:dane za rok podatkowy 2002 do 15 lutego 2004 r.GUS - wynagrodzenia ze stosunku: pracy, służbowego, spółdzielczego i z pracy nakładczej, a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, wypłacone przez zakład pracy,dane za rok podatkowy 2003 do 1 lutego 2005 r. - emerytury - renty krajowe, renty strukturalne, świadczenia pieniężne dla cywilnych ofiar wojny, - działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tym umowy o dzieło i zlecenia), - prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, - inne źródła (np. przychód z tytułu dniówek obrachunkowych i udziałów w dochodzie podzielonym rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez organ rentowy, świadczenia wypłacone przez organ zatrudnienia, stypendia, należności za pracę przypadające tymczasowo aresztowanym oraz skazanym itd.), składki na społeczne ubezpieczenia zdrowotne (odliczane od dochodu); w formie elektronicznej, obowiązkowe Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnychzbiór danych jednostkowych dla zakładów ubezpieczeniowych w zakresie rachunku zysków i strat (łącznie z danymi uzupełniającymi) oraz zestawienie zakładów ubezpieczeniowych; w formie elektronicznej, obowiązkoweraz w roku do 11 marca 2004r. z danymi za rok 2003Urząd Statystyczny w Katowicach 44) poz. 1.67.08(207) Badanie rozmiarów szarej gospodarki według województw i podregionów otrzymuje brzmienie: Symbol i temat badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.67.08(207) Badanie rozmiarów szarej gospodarki według województw i podregionów Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Jednostki małe - zakłady osób fizycznych, spółki cywilne i osoby prawne. Jednostki średnie - sektor prywatny bez spółdzielni. Jednostki duże - sektor prywatny bez spółdzielni. Zakres przedmiotowy Przychody, koszty, dochody i wynagrodzenia. Źródła danych Ankieta CBSG/01; wtórne wykorzystanie danych ze sprawozdań GUS: SP-3, SP, F-01, F-02, Z-06, dane z baz pokontrolnych urzędów skarbowych i Urzędu Kontroli Skarbowej z województwa świętokrzyskiego Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty małe (zakłady osób fizycznych i spółki cywilne) i średnie (sektor prywatny bez spółdzielni) z pięciu województw: lubelskiego, opolskiego, świętokrzyskiego, warmińsko-mazurskiego i wielkopolskiegoCBSG/01ankieta - reprezentacyjne badanie podmiotów małych i średnich; metoda reprezentacyjna, dobrowolneraz w roku do 30 czerwca 2005r. z danymi za 2004r.ankieterowi statystycznemu urzędy skarbowe i Urząd Kontroli Skarbowej w województwie świętokrzyskimzbiorcze dane z baz pokontrolnych dla podmiotów o liczbie pracujących 50 osób i więcej (sektor prywatny bez spółdzielni) według sekcji PKD w zakresie: liczba jednostek objętych kontrolą, rok podatkowy, przychód, dochód, strata, podatek należny oraz procent niezgodności wartości przychodu, dochodu, straty i podatku należnego do wartości podanych w zeznaniach podatkowychraz w roku do 28 lutego 2005 r. za lata 2000-2002Urząd Statystyczny w Kielcach Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 - Podstawowe dane o podmiotach małych według województw i podregionów za 2004 r. Osoby fizyczne i spółki cywilne - grudzień 2005 r. - Podstawowe dane o podmiotach małych według województw i podregionów za 2004 r. Osoby prawne - grudzień 2005 r. - Podstawowe dane o podmiotach średnich według województw i podregionów za 2004 r. - grudzień 2005 r. - Podstawowe dane o podmiotach dużych dla województwa świętokrzyskiego za lata 2000-2002 - grudzień 2005 r. - Produkcja globalna, zużycie pośrednie, wartość dodana w podmiotach małych według województw i podregionów za 2004 r. Osoby fizyczne i spółki cywilne - grudzień 2005 r. - Produkcja globalna, zużycie pośrednie, wartość dodana w podmiotach małych według województw i podregionów za 2004 r. Osoby prawne - grudzień 2005 r. - Produkcja globalna, zużycie pośrednie, wartość dodana w podmiotach średnich według województw i podregionów za 2004 r. - grudzień 2005 r. Koszty i sposób finansowania 8 580.338 zł - budżet GUS 45) poz. 1.67.12(209) Międzynarodowe porównanie produktu krajowego brutto i siły nabywczej walut otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.67.12(209) Międzynarodowe porównanie produktu krajowego brutto i siły nabywczej walut Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Wszystkie jednostki gospodarki narodowej. Zakres przedmiotowy Działalność gospodarcza w zakresie spożycia indywidualnego gospodarstw domowych, spożycia zbiorowego, nakładów inwestycyjnych brutto na maszyny i urządzenia oraz na budownictwo. Opracowanie wag dla produktu krajowego brutto od strony wydatków oraz wskaźników ilościowych w zakresie usług nierynkowych, służących do obliczenia wskaźników przeliczeniowych walut poszczególnych krajów. Wyliczenie parytetów siły nabywczej, przeliczenie wartości produktu z walut krajowych na wybraną walutę oraz wyliczenie relacji cenowych, wskaźników poziomów produktu na 1 mieszkańca oraz innych relatywnych wskaźników. Międzynarodowe porównania produktu krajowego brutto i siły nabywczej walut realizowane są w ramach "EUROSTAT-OECD PPP Programme". Źródła danych: formularze EUROSTAT-u Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty prowadzące punkty sprzedaży (placówki handlu detalicznego i usług) w Warszawieformularze EUROSTAT-u (data entry file); metoda doboru celowego, dobrowolnenotowania cen detalicznych: 2 razy w roku (kwiecień - czerwiec, październik - grudzień 2004 r.)ankieterom US Warszawa w placówkach handlu detalicznego i usług w Warszawie podmioty prowadzące działalność budowlano-montażową, usługi projektowe i roboty inżynierskie na terenie całego kraju oraz ośrodki badawcze budownictwa w Warszawieformularze EUROSTAT-u (data entry file) oraz telefonicznie; metoda doboru celowego, dobrowolneraz w roku (czerwiec 2004)inżynierom - rzeczoznawcom upoważnionym przez GUS podmioty prowadzące punkty sprzedaży (producenci) maszyn i urządzeń inwestycyjnych na terenie całego krajuformularze EUROSTAT-u (data entry file) oraz telefonicznie, metoda doboru celowego, dobrowolneraz w roku (czerwiec 2004inżynierom - rzeczoznawcom upoważnionym przez GUS Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Indywidualne i grupowe indeksy cen według siły nabywczej złotego w stosunku do średniej umownej waluty 15 krajów Unii Europejskiej (zł za 1 PPS - purchasing power standard), indeksy poziomu cen oraz relacje poziomu na 1 mieszkańca; w zakresie spożycia - dla 40 grup; w zakresie nakładów inwestycyjnych - dla 10 grup. "Notatka informacyjna na temat porównań produktu krajowego brutto i siły nabywczej walut krajów Unii Europejskiej w 2002 roku" - grudzień 2004 r. Koszty i sposób finansowania 8 371.444 zł - budżet GUS § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 35, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie Funduszu Gwarancyjnego (Dz. U. Nr 56, poz. 545) Na podstawie art. 185 ust. 3 pkt 1-5 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość i zasady dokonywania wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, z zastrzeżeniem, że całkowita wartość środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego nie może przekraczać 0,1 % wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, chyba że wartość zobowiązań Funduszu Gwarancyjnego wobec otwartych funduszy emerytalnych przekracza tę wielkość; 2) sposób ustalania przez powszechne towarzystwo wielkości środków, które powinny być przekazywane na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego; 3) sposób wycofywania przez powszechne towarzystwo nadwyżek środków z rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego; 4) sposób i tryb wnoszenia wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, a także sposób i tryb działania części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, w tym lokowania jego środków; 5) sposób gospodarowania środkami części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, wysokość opłat wnoszonych do Krajowego Depozytu za administrowanie częścią podstawową Funduszu i tryb ich wnoszenia, szczegółowe warunki i tryb dokonywania wypłat z tych środków oraz ich zwrotu powszechnym towarzystwom, a także sposób dokonywania rozliczeń z powszechnymi towarzystwami, które zaprzestały dokonywania wpłat wskutek zakończenia działalności określonej w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 2) Krajowym Depozycie - oznacza to Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A.; 3) wypłacie ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego - oznacza to wypłaty, o których mowa w art. 187 ust. 1 ustawy; 4) dniach roboczych - oznacza to dni, które nie zostały uznane za wolne od pracy na podstawie właściwych przepisów i nie przypadają w soboty; 5) rachunku rozliczeniowym - oznacza to rachunek bankowy prowadzony dla banku w Centrali Narodowego Banku Polskiego, poprzez który bank ten uczestniczy w rozrachunkach międzybankowych dokonywanych przez Narodowy Bank Polski; 6) środkach odzyskanych - oznacza to środki uzyskane przez Fundusz Gwarancyjny na podstawie art. 177 ust. 2 ustawy lub na podstawie art. 179 ust. 3 ustawy. § 3. 1. W celu ustalenia wysokości wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, niezwłocznie po przyjęciu przez otwarty fundusz pierwszej składki lub pierwszej wypłaty transferowej, w zależności od tego, którą z nich otwarty fundusz przyjął wcześniej, nie później jednak niż w terminie składania informacji o wartości aktywów netto, o której mowa w § 10, powszechne towarzystwo nim zarządzające składa w Krajowym Depozycie: 1) aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców; 2) aktualny odpis z rejestru funduszy emerytalnych; 3) odpisy pełnomocnictw osób upoważnionych do reprezentowania powszechnego towarzystwa wobec Krajowego Depozytu, jeżeli upoważnienie takie nie wynika z dokumentu, o którym mowa w pkt 1; 4) kartę wzorów podpisów osób upoważnionych do reprezentowania powszechnego towarzystwa wobec Krajowego Depozytu; 5) listę osób upoważnionych przez powszechne towarzystwo do składania wobec Krajowego Depozytu i odbierania w imieniu powszechnego towarzystwa oświadczeń niebędących oświadczeniami woli oraz kartę wzorów podpisów tych osób; 6) dokument zawierający wskazanie adresu, pod który powinny być przesyłane powszechnemu towarzystwu zawiadomienia, wezwania i informacje, o których mowa w rozporządzeniu; 7) dokument zawierający wskazanie rachunku rozliczeniowego, na który mają być zwracane nadpłaty, o których mowa w § 7, wpłaty uzupełniające, o których mowa w § 6 ust. 3, oraz środki odzyskane podlegające zwrotowi do części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego. 2. Powszechne towarzystwo niezwłocznie informuje Krajowy Depozyt o wszelkich zmianach danych zawartych w dokumentach, o których mowa w ust. 1. Do informacji takiej powszechne towarzystwo załącza dokumenty zawierające aktualne dane. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, składa się w oryginale lub uwierzytelnionym we właściwy sposób odpisie, przez który rozumie się: 1) w przypadku dokumentów urzędowych - odpis urzędowo albo notarialnie poświadczony za zgodność z oryginałem; 2) w przypadku dokumentów prywatnych - odpis poświadczony notarialnie za zgodność z oryginałem, a w przypadku dokumentów zawierających własne oświadczenia powszechnego towarzystwa również odpis poświadczony za zgodność z oryginałem przez organ uprawniony do reprezentowania powszechnego towarzystwa. 4. Krajowy Depozyt informuje organ nadzoru o złożeniu dokumentów, o których mowa w ust. 1, przez powszechne towarzystwo oraz o terminie ich złożenia. § 4. 1. Wysokość wpłat dokonywanych przez powszechne towarzystwa do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego jest ustalana w każdym kolejnym kwartale kalendarzowym, z zastrzeżeniem § 6. 2. Wysokość wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego wynosi dla każdego powszechnego towarzystwa 0,1 % wartości aktywów netto otwartego funduszu zarządzanego przez to towarzystwo, według stanu na ostatni dzień wyceny w poprzednim kwartale kalendarzowym, chyba że wartość zobowiązań Funduszu Gwarancyjnego przekracza całkowitą wartość środków wchodzących w skład jego części podstawowej. 3. Na poczet każdej kolejnej wpłaty, do wniesienia której zobowiązane jest powszechne towarzystwo, zalicza się wpłaty dotychczas przez to towarzystwo wniesione, powiększone o wartość przypadającego na to towarzystwo udziału w zasobie rezerwowym, według stanu na ostatni dzień poprzedniego kwartału kalendarzowego, i pomniejszone o opłaty należne Krajowemu Depozytowi za administrowanie częścią podstawową Funduszu Gwarancyjnego. § 5. Wpłaty do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego powszechne towarzystwo dokonuje w terminie 10 dni roboczych, licząc od ostatniego dnia poprzedniego kwartału kalendarzowego, na podstawie udostępnionego każdemu powszechnemu towarzystwu przez Krajowy Depozyt dokumentu zawierającego rozliczenie wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. § 6. 1. W przypadku dokonania wypłaty ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego powszechne towarzystwa dokonują wpłat mających na celu przywrócenie pierwotnego stanu tych środków, zwanych dalej "wpłatami uzupełniającymi", w terminie 7 dni roboczych od dnia powiadomienia przez Krajowy Depozyt o wysokości tej wpłaty. 2. Wysokość wpłat uzupełniających ustala się dla każdego powszechnego towarzystwa jako iloczyn liczby wyrażającej stosunek udziału wartości aktywów netto otwartego funduszu zarządzanego przez to towarzystwo do wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy zarządzanych przez powszechne towarzystwa, według stanu na ostatni dzień wyceny w poprzednim kwartale kalendarzowym, i kwoty dokonanej wypłaty ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. 3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku wystąpienia niedoboru, którego pokrycie ma nastąpić ze środków Funduszu Gwarancyjnego, a wysokość tego niedoboru przewyższa całkowitą wartość środków wchodzących w skład części podstawowej oraz części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego. W takim przypadku powszechne towarzystwa wnoszą wpłaty uzupełniające przed dokonaniem wypłaty, w terminie 3 dni roboczych od dnia poinformowania przez Krajowy Depozyt o wysokości wpłat uzupełniających, z uwzględnieniem § 13. § 7. W przypadku gdy rozliczenie za poprzedni kwartał kalendarzowy wykaże nadpłatę po stronie powszechnego towarzystwa, kwota tej nadpłaty jest rozliczana z powszechnym towarzystwem w terminie określonym w § 5, chyba że przed dokonaniem jej zwrotu powstanie konieczność wniesienia wpłat uzupełniających, o których mowa w § 6 ust. 1 lub ust. 3, kiedy to kwota nadpłaty jest zaliczana na poczet należnej wpłaty uzupełniającej. § 8. 1. W przypadku niedokonania należnych wpłat w terminach, o których mowa w § 5 i 6, są naliczane odsetki za zwłokę w wysokości odsetek ustawowych. 2. Odsetki za zwłokę wnosi się wraz z należnymi wpłatami, od których są naliczane. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w § 7. § 9. 1. Wpłaty do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego są dokonywane w formie pieniężnej. 2. Powszechne towarzystwa wnoszą wpłaty na wskazany przez Krajowy Depozyt rachunek bankowy prowadzony dla Krajowego Depozytu w Centrali Narodowego Banku Polskiego. 3. Dokonanie wpłaty do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego następuje z dniem uznania rachunku, o którym mowa w ust. 2. § 10. 1. Najpóźniej do godziny 1100 w drugim dniu roboczym, licząc od ostatniego dnia poprzedniego kwartału kalendarzowego, powszechne towarzystwo składa w Krajowym Depozycie informację o wartości aktywów netto zarządzanego przez nie otwartego funduszu, według stanu na ostatni dzień wyceny przypadający w poprzednim kwartale. Informację należy złożyć wraz z upływem kwartału kalendarzowego, w którym otwarty fundusz zarządzany przez powszechne towarzystwo rozpoczął przyjmowanie składek lub wypłat transferowych. 2. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, Krajowy Depozyt dokonuje ustalenia wysokości wymaganych od poszczególnych powszechnych towarzystw wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. 3. Krajowy Depozyt w czwartym dniu roboczym, licząc od ostatniego dnia poprzedniego kwartału kalendarzowego, udostępnia powszechnym towarzystwom w lokalu swojej siedziby dokumenty zawierające rozliczenie wpłat dokonanych przez nie do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, sporządzone według stanu na ostatni dzień poprzedniego kwartału kalendarzowego. 4. Informacje, o których mowa w ust. 1, a także dokumenty, o których mowa w ust. 3, mogą być przekazywane w formie elektronicznej, po uzgodnieniu zasad przekazywania ich w tej formie pomiędzy Krajowym Depozytem a powszechnym towarzystwem. § 11. 1. Zwrot nadpłat jest dokonywany na wskazane przez poszczególne towarzystwa rachunki rozliczeniowe. 2. Krajowy Depozyt informuje organ nadzoru o przypadkach dokonania zwrotu nadpłaty, podając termin i kwotę nadpłaty zwróconej poszczególnym powszechnym towarzystwom. Informacja ta jest przekazywana do organu nadzoru następnego dnia roboczego po dniu, w którym dokonano zwrotu nadpłaty. § 12. Niezwłocznie po zaistnieniu zdarzenia powodującego konieczność wniesienia wpłat uzupełniających Krajowy Depozyt zawiadamia poszczególne powszechne towarzystwa o wysokości tych wpłat. Zawiadomienia doręcza się na adres podany przez towarzystwo. Przepisy § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 13. 1. W przypadku niewniesienia przez powszechne towarzystwo wpłaty uzupełniającej, o której mowa w § 6 ust. 3, lub wniesienia jej w niepełnej wysokości, wpłaty, w zakresie, w jakim nie została ona wniesiona, dokonują pozostałe powszechne towarzystwa proporcjonalnie do wartości aktywów netto otwartego funduszu zarządzanego przez każde z nich, według stanu na ostatni dzień wyceny w poprzednim kwartale kalendarzowym. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Krajowy Depozyt wzywa ponownie powszechne towarzystwa do wniesienia wpłat uzupełniających. 3. Kwoty wpłat wniesione zgodnie z ust. 1 są zwracane powszechnym towarzystwom proporcjonalnie do wysokości tych wpłat, ze środków wpłaty uzupełniającej zobowiązanego do tego powszechnego towarzystwa, niezwłocznie po jej wniesieniu. Przepis § 11 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 4. Krajowy Depozyt informuje powszechne towarzystwa o wniesieniu wpłaty uzupełniającej, o której mowa w ust. 3. § 14. 1. Wpłaty uzupełniające wniesione w związku z pokryciem niedoboru w otwartym funduszu ze środków Funduszu Gwarancyjnego podlegają zwrotowi na rzecz powszechnych towarzystw ze środków utrzymywanych w części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego przez powszechne towarzystwo zarządzające otwartym funduszem, w którym wystąpił ten niedobór, a w zakresie, w jakim są one niewystarczające - ze środków odzyskanych. 2. Zwrot wpłat uzupełniających, o którym mowa w ust. 1, następuje po dokonaniu wpłaty kwartalnej do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego przez powszechne towarzystwo, które przejęło zarządzanie otwartym funduszem, w którym pokryty został niedobór. § 15. Krajowy Depozyt zawiadamia organ nadzoru o niedokonaniu przez powszechne towarzystwo należnej wpłaty w terminie jej wniesienia lub w wymaganej wysokości, a także o niezłożeniu przez powszechne towarzystwo informacji o wartości aktywów netto zarządzanego przez nie otwartego funduszu w terminie określonym w § 10. § 16. Powszechne towarzystwo ustala wielkość środków, które powinny być przekazywane na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w zarządzanym przez to towarzystwo otwartym funduszu, w każdym dniu wyceny aktywów netto zarządzanego przez nie otwartego funduszu. § 17. 1. Jeżeli w wyniku ustalenia, o którym mowa w § 16, okaże się, że wysokość środków przechowywanych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego jest niższa od 0,3 % wartości aktywów netto otwartego funduszu, powszechne towarzystwo zarządzające tym funduszem dokonuje dopłaty na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w terminie 3 dni roboczych następujących po dniu dokonania tego ustalenia. 2. Dokonana dopłata powinna doprowadzić do stanu, w którym wartość środków zgromadzonych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w otwartym funduszu zarządzanym przez powszechne towarzystwo będzie spełniać wymogi określone w art. 184 ust. 3 ustawy, według stanu na dzień ustalenia konieczności dokonania tej dopłaty. 3. Jeżeli spadek wielkości środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego poniżej wartości określonej w ust. 1 następuje na skutek konieczności ich wykorzystania na potrzeby realizacji celów Funduszu Gwarancyjnego, dokonanie dopłaty następuje w terminie, o którym mowa w art. 187 ust. 3 ustawy. § 18. 1. Jeżeli w wyniku ustalenia, o którym mowa w § 16, okaże się, że wysokość środków przechowywanych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego przekracza 0,4 % wartości aktywów netto otwartego funduszu, powszechne towarzystwo zarządzające tym funduszem dokonuje wycofania nadwyżki środków z części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w dniu roboczym następującym po dniu dokonania tego ustalenia. Wycofanie nadwyżki środków następuje w gotówce i skutkuje zmniejszeniem ilości jednostek rozrachunkowych. 2. Wycofanie nadwyżki środków powinno doprowadzić do stanu, w którym wartość środków zgromadzonych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w zarządzanym przez powszechne towarzystwo otwartym funduszu będzie spełniać wymogi określone w art. 184 ust. 3 ustawy, według stanu na dzień ustalenia konieczności ich wycofania. 3. O wycofaniu nadwyżki środków z części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego powszechne towarzystwo zawiadamia organ nadzoru w dniu jego dokonania, wskazując kwotę wycofanej nadwyżki oraz wartość środków zgromadzonych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w zarządzanym przez to towarzystwo otwartym funduszu, według stanu po jej wycofaniu. § 19. 1. Krajowy Depozyt może lokować środki części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego w obligacjach, bonach i innych papierach wartościowych o nieograniczonej zbywalności i opiewających na świadczenia pieniężne, emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski. 2. Krajowy Depozyt może lokować środki części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego w obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych opiewających na świadczenia pieniężne, całkowicie gwarantowanych lub poręczanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski i będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym. 3. Lokaty, o których mowa w ust. 2, nie mogą łącznie przekraczać 20 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, przy czym co najwyżej 5 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego może zostać ulokowane w papierach wartościowych jednego emitenta. 4. Krajowy Depozyt może lokować środki części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego w hipotecznych i publicznych listach zastawnych. 5. Lokaty, o których mowa w ust. 4, nie mogą łącznie przekraczać 20 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, przy czym co najwyżej 5 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego może zostać ulokowane w listach zastawnych jednego banku hipotecznego. 6. Krajowy Depozyt może dokonywać transferu środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego na rachunki bankowe, w tym także na rachunki lokat terminowych, prowadzone w bankach krajowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2)), które posiadają fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co najmniej 100 milionów euro. 7. Lokaty, o których mowa w ust. 6, nie mogą łącznie przekraczać 40 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, przy tym nie więcej niż 8 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego może zostać ulokowane w jednym banku, zaś na rachunkach a vista - nie więcej niż 10 % wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. 8. Przy ustalaniu wartości środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego dla celów, o których mowa w ust. 3, 5 lub ust. 7, nie uwzględnia się nieotrzymanych przychodów z lokowania tych środków. § 20. 1. Dopuszczalne jest przejściowe przekroczenie limitów określonych w § 19 ust. 3, 5 lub ust. 7, jeżeli jest to związane z dokonywaniem wypłat ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, ze zwrotami wpłat uzupełniających albo z dokonywaniem przez powszechne towarzystwa wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. Przekroczenie tych limitów nie powinno jednak utrzymywać się dłużej niż przez okres 30 dni. 2. Jeżeli na skutek okoliczności, na które Krajowy Depozyt nie ma bezpośredniego wpływu, zostaną przekroczone limity określone w § 19 ust. 3, 5 lub ust. 7, Krajowy Depozyt podejmie niezwłocznie działania zmierzające do dostosowania działalności lokacyjnej do tych limitów, przy zachowaniu zasad racjonalnego gospodarowania środkami części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. 3. Krajowy Depozyt informuje organ nadzoru o przypadkach przekroczenia limitów określonych w § 19 ust. 3, 5 lub ust. 7. § 21. 1. Środki części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego składają się z zasobu podstawowego i zasobu rezerwowego. 2. Zasób podstawowy jest tworzony z wpłat dokonanych przez powszechne towarzystwa. 3. Zasób rezerwowy tworzą: 1) przychody z lokowania środków tworzących zasób podstawowy; 2) odsetki, o których mowa w § 8 ust. 1; 3) środki odzyskane; 4) przychody z lokowania środków określonych w pkt 1-3. § 22. 1. Przypadający na każde powszechne towarzystwo udział w przychodach z lokowania środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego wyraża się w jego udziale w zasobie rezerwowym. Udział poszczególnych towarzystw w zasobie rezerwowym jest określany przez Krajowy Depozyt w dokumentach, o których mowa w § 10 ust. 3, i rozliczany kwartalnie. Z chwilą tego rozliczenia środki tworzące zasób rezerwowy, po pobraniu z nich opłaty należnej Krajowemu Depozytowi, są przenoszone do zasobu podstawowego, z zastrzeżeniem § 32 ust. 3. 2. Udział powszechnego towarzystwa w zasobie rezerwowym odpowiada udziałowi, w jakim pozostaje wartość środków utrzymywanych przez to towarzystwo w zasobie podstawowym do ogólnej wartości tego zasobu. 3. Odsetki, o których mowa w § 8 ust. 1, powiększają udziały poszczególnych powszechnych towarzystw w zasobie rezerwowym w równych częściach, z wyłączeniem towarzystw wnoszących te odsetki. 4. Rozdziału środków odzyskanych dokonuje się w sposób określony w § 32 ust. 3. § 23. Wypłata ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego może nastąpić wyłącznie: 1) na rzecz otwartych funduszy, w których wystąpił niedobór - w zakresie, w jakim niedobór ten nie został pokryty ze środków uzyskanych z umorzenia jednostek rozrachunkowych zgromadzonych na rachunku rezerwowym oraz na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, a także ze środków własnych powszechnego towarzystwa, na zasadach i w terminie określonych w ustawie; 2) na rzecz członków otwartych funduszy na pokrycie szkód spowodowanych niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez powszechne towarzystwo obowiązków w ramach zarządzania funduszem i jego reprezentacji, o ile szkoda nie nastąpiła wyłącznie z winy poszkodowanego - w zakresie, w jakim za szkody te powszechne towarzystwo nie ponosi odpowiedzialności; 3) na rzecz członków otwartych funduszy na pokrycie szkód spowodowanych niewykonaniem lub niewłaściwym wykonaniem przez powszechne towarzystwo obowiązków w ramach zarządzania funduszem i jego reprezentacji, za które odpowiedzialność ponosi powszechne towarzystwo - w zakresie, w jakim szkody te nie mogą być pokryte z masy upadłości tego towarzystwa. § 24. 1. Wypłata, o której mowa w § 23 pkt 1, następuje na podstawie pisemnego zawiadomienia Krajowego Depozytu przez organ nadzoru o niedokonaniu przez powszechne towarzystwo pokrycia niedoboru ze środków własnych w terminie określonym w art. 176 ust. 3 ustawy. Organ nadzoru przekazuje takie zawiadomienie natychmiast po uzyskaniu informacji wskazującej na to, że niedobór nie zostanie pokryty w tym trybie. 2. W zawiadomieniu organ nadzoru wskazuje kwotę niedoboru podlegającą pokryciu ze środków, o których mowa w art. 176 ust. 4 ustawy, dzień podania do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy oraz rachunek bankowy otwartego funduszu, na który ma nastąpić wypłata. 3. Wypłata następuje w drodze przelewu na rachunek bankowy wskazany przez organ nadzoru, dokonanego w terminie 21 dni od wskazanego w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, dnia podania do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy. § 25. 1. Wypłata, o której mowa w § 23 pkt 2, następuje na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu ustalającego istnienie i wysokość odszkodowania należnego członkowi otwartego funduszu ze środków Funduszu Gwarancyjnego albo nakazującego Krajowemu Depozytowi wypłatę odszkodowania na rzecz członka otwartego funduszu ze środków Funduszu Gwarancyjnego. 2. Wypłata następuje w terminie 14 dni od dnia złożenia w Krajowym Depozycie odpisu orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, w sposób uzgodniony przez Krajowy Depozyt z członkiem otwartego funduszu uprawnionym do odszkodowania. § 26. Wypłata, o której mowa w § 23 pkt 3, następuje na podstawie dokumentów złożonych przez członka otwartego funduszu w Krajowym Depozycie, to jest: 1) w przypadku gdy w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w stosunku do powszechnego towarzystwa, które ponosi odpowiedzialność za szkodę, zawarty został układ likwidacyjny: a) odpisu prawomocnego postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, b) odpisu prawomocnego postanowienia sądu o wykonaniu układu, c) układu oraz d) wyciągu z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza listy wierzytelności, zawierającego oznaczenie wierzytelności członka otwartego funduszu; 2) w przypadku gdy w postępowaniu upadłościowym prowadzonym w stosunku do powszechnego towarzystwa, które ponosi odpowiedzialność za szkodę, nie został zawarty układ: a) odpisu prawomocnego postanowienia sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego oraz b) wyciągu z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza listy wierzytelności, zawierającego oznaczenie wierzytelności członka otwartego funduszu oraz otrzymanej przez niego na jej poczet sumy; 3) w przypadku gdy postępowanie upadłościowe prowadzone w stosunku do powszechnego towarzystwa, które ponosi odpowiedzialność za szkodę, zostało umorzone z przyczyn określonych w art. 361 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125): a) odpisu prawomocnego postanowienia sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego oraz b) wyciągu z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza listy wierzytelności, zawierającego oznaczenie wierzytelności członka otwartego funduszu oraz otrzymanej przez niego na jej poczet sumy, a jeżeli przed umorzeniem postępowania lista wierzytelności nie została zatwierdzona - prawomocnego orzeczenia sądu stwierdzającego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej członkowi otwartego funduszu przez powszechne towarzystwo albo pisemnego oświadczenia tego towarzystwa o uznaniu wierzytelności członka funduszu; 4) w przypadku gdy wniosek o ogłoszenie upadłości powszechnego towarzystwa, które ponosi odpowiedzialność za szkodę, został oddalony z przyczyn określonych w art. 13 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze: a) odpisu prawomocnego postanowienia sądu w sprawie oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz b) odpisu prawomocnego orzeczenia sądu stwierdzającego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej członkowi otwartego funduszu przez powszechne towarzystwo albo pisemnego oświadczenia tego towarzystwa o uznaniu wierzytelności członka funduszu. § 27. 1. Wypłata, o której mowa w § 23 pkt 3, następuje: 1) w przypadku określonym w § 26 pkt 1 - w wysokości różnicy pomiędzy wartością wierzytelności członka otwartego funduszu, wynikającą z wyciągu z zatwierdzonej listy wierzytelności, a wartością środków, które zgodnie z wykonanym układem otrzymał albo powinien otrzymać, jeżeli różnica ta będzie liczbą dodatnią; 2) w przypadku określonym w § 26 pkt 2 - w wysokości różnicy pomiędzy wartością wierzytelności członka otwartego funduszu a otrzymaną przez niego na jej poczet sumą, wynikającą z przedstawionego przez niego wyciągu z zatwierdzonej listy wierzytelności; 3) w przypadku określonym w § 26 pkt 3 - w wysokości różnicy pomiędzy wartością wierzytelności członka otwartego funduszu a otrzymaną przez niego na jej poczet sumą, wynikającą z przedstawionego przez niego wyciągu z zatwierdzonej listy wierzytelności, a jeżeli lista wierzytelności nie została zatwierdzona - w wysokości wartości wierzytelności członka otwartego funduszu, wynikającej z prawomocnego orzeczenia sądu lub oświadczenia towarzystwa o uznaniu tej wierzytelności; 4) w przypadku określonym w § 26 pkt 4 - w wysokości wartości wierzytelności członka otwartego funduszu, wynikającej z prawomocnego orzeczenia sądu lub oświadczenia towarzystwa o uznaniu tej wierzytelności. 2. Wypłata następuje w terminie 14 dni od dnia złożenia w Krajowym Depozycie odpowiednich dokumentów zgodnie z § 26, w sposób uzgodniony przez Krajowy Depozyt z uprawnionym do odszkodowania członkiem otwartego funduszu. Dokumenty składa się w oryginale albo urzędowo lub notarialnie poświadczonym odpisie. 3. W przypadku odrzucenia wniosku o ogłoszenie upadłości powszechnego towarzystwa, jak również w przypadku umorzenia postępowania upadłościowego albo oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości powszechnego towarzystwa z przyczyn innych aniżeli przyczyny, o których mowa odpowiednio w § 26 pkt 3 albo 4, a także w przypadku zawarcia układu nieprzewidującego likwidacji majątku powszechnego towarzystwa, wypłaty, o których mowa w § 23 pkt 3, nie są dokonywane. § 28. 1. Na wypłaty w pierwszej kolejności przeznaczane są środki tworzące zasób podstawowy części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. Wypłaty są dokonywane z wpłat wszystkich powszechnych towarzystw, proporcjonalnie do wartości środków utrzymywanych przez każde z nich w zasobie podstawowym tej części, według stanu z dnia stwierdzenia obowiązku dokonania wypłaty. 2. Jeżeli środki określone w ust. 1 okażą się niewystarczające do pełnego pokrycia wypłat, wówczas wypłaty te, w zakresie przekraczającym wartość zasobu podstawowego, dokonywane są ze środków tworzących zasób rezerwowy. Udziały poszczególnych towarzystw w zasobie rezerwowym są w takim przypadku pomniejszane proporcjonalnie do wartości środków utrzymywanych przez nie w zasobie podstawowym, według stanu z dnia dokonania wypłaty. § 29. 1. Jeżeli wysokość wypłat, które powinny zostać dokonane, przekracza łączną wartość środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, wypłaty, w części przekraczającej wartość tych środków, są dokonywane ze środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego. 2. Krajowy Depozyt zawiadamia niezwłocznie organ nadzoru oraz powszechne towarzystwa o konieczności uruchomienia środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, do godziny 1100 w następnym dniu roboczym po dniu przekazania zawiadomienia powszechne towarzystwa składają w Krajowym Depozycie informację wskazującą wysokość środków zgromadzonych na rachunkach części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w zarządzanych przez nie otwartych funduszach. 4. W następnym dniu roboczym po dniu otrzymania informacji, o których mowa w ust. 3, Krajowy Depozyt określa, zgodnie z art. 187 ust. 2 ustawy, wysokość wpłat, które powinny zostać wniesione ze środków części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, oraz informację tę przekazuje organowi nadzoru oraz powszechnym towarzystwom. 5. Wpłaty, o których mowa w ust. 4, wnoszone są w następnym dniu roboczym po dniu przekazania przez Krajowy Depozyt informacji o ich wysokości. Przepisy § 9 oraz § 15 stosuje się odpowiednio. 6. Do zawiadomienia oraz informacji, o których mowa w ust. 2-4, przepis § 10 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 30. 1. Jeżeli środki części podstawowej oraz części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w dniu dokonywania z nich wypłaty nie pokrywają w całości istniejących zobowiązań Funduszu Gwarancyjnego, wówczas zobowiązania te są zaspokajane w kolejności, według terminów ich wymagalności, począwszy od zobowiązania najwcześniej wymagalnego. 2. Zobowiązanie, które może być pokryte jedynie w części ze środków Funduszu Gwarancyjnego, jest w tej części pokrywane w terminie wymagalności, zaś w pozostałej części po dokonaniu przez powszechne towarzystwa wpłat uzupełniających do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, jeżeli zachodzą przesłanki uzasadniające ich wniesienie, albo kolejnych wpłat kwartalnych. W tym ostatnim przypadku przepis § 29 stosuje się odpowiednio. 3. Jeżeli w przypadku określonym w ust. 1 terminy wymagalności zobowiązań Funduszu Gwarancyjnego przypadają na ten sam dzień, wówczas dokonywana jest wypłata na zaspokojenie wszystkich zobowiązań wymagalnych w tym dniu, przy czym zobowiązania te są zaspokajane częściowo, proporcjonalnie do ich wartości. Zobowiązania te, w części dalej istniejącej, będą pokrywane według tych samych zasad. § 31. 1. O każdej wypłacie ze środków Funduszu Gwarancyjnego Krajowy Depozyt zawiadamia niezwłocznie organ nadzoru oraz wszystkie powszechne towarzystwa. 2. Jeżeli środki obu części Funduszu Gwarancyjnego nie wystarczają na pokrycie w pełnej wysokości istniejącego zobowiązania Funduszu Gwarancyjnego, Krajowy Depozyt informuje o tym organ nadzoru. § 32. 1. W przypadku dokonania wypłaty, o której mowa § 23 pkt 1, Krajowy Depozyt podejmuje niezbędne czynności zmierzające do odzyskania wypłaconych środków, do wysokości ustalonej zgodnie z ust. 2, od powszechnego towarzystwa zarządzającego otwartym funduszem, w którym wystąpił niedobór, lub z jego masy upadłości, a jeżeli niedobór powstał w następstwie utraty przez depozytariusza aktywów funduszu emerytalnego mających postać materialną, wówczas czynności te podejmowane są względem depozytariusza lub jego masy upadłości. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, podejmowane są względem kwoty równej różnicy pomiędzy sumą wpłat, o których mowa w § 29 ust. 4, oraz wpłat uzupełniających, wniesionych przez powszechne towarzystwa w związku z pokryciem niedoboru ze środków Funduszu Gwarancyjnego, z wyłączeniem jednak wpłat wniesionych przez powszechne towarzystwo zarządzające otwartym funduszem, w którym niedobór wystąpił, a wartością środków utrzymywanych przez to powszechne towarzystwo w części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, według stanu z dnia podjęcia tych czynności. 3. Środki odzyskane zasilają zasób rezerwowy części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego do czasu wniesienia wpłaty kwartalnej przez powszechne towarzystwo, które przejęło zarządzanie otwartym funduszem, w którym wystąpił niedobór. Po wniesieniu tej wpłaty środki odzyskane zalicza się na poczet wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego powszechnych towarzystw, które wniosły wpłaty, o których mowa w § 29 ust. 4, lub wpłaty uzupełniające w związku z pokryciem niedoboru, proporcjonalnie do łącznej wysokości tych środków wniesionych przez każde z nich. Zasilenie to nie dotyczy towarzystwa, które zarządzało otwartym funduszem w momencie powstania w nim niedoboru. 4. W przypadku gdy działania, o których mowa w ust. 1, zostały podjęte względem powszechnego towarzystwa lub jego masy upadłości, przepis ust. 3 stosuje się do tej części środków odzyskanych, która zgodnie z odrębnymi przepisami podlega zwrotowi do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. Środki podlegające zwrotowi do części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego Krajowy Depozyt przekazuje zgodnie z § 11. § 33. 1. W przypadku przejęcia zarządzania otwartym funduszem na skutek cofnięcia przez organ nadzoru zezwolenia na utworzenie powszechnego towarzystwa zarządzającego tym funduszem, na podstawie umowy zawartej pomiędzy powszechnymi towarzystwami albo w związku z łączeniem się powszechnych towarzystw w trybie określonym w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408 i Nr 229, poz. 2276), wpłata do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego dokonana przez powszechne towarzystwo jest zaliczana na poczet wpłaty do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego należnej od powszechnego towarzystwa przejmującego zarządzanie tym funduszem. 2. Zaliczenie, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie przedłożonego Krajowemu Depozytowi, odpowiednio, odpisu decyzji organu nadzoru, o której mowa w art. 64 ust. 10 ustawy, albo odpisu zezwolenia organu nadzoru na przejęcie zarządzania otwartym funduszem lub na połączenie się towarzystw, we wskazanej dacie zakończenia likwidacji otwartego funduszu, którym zarządzanie zostało przejęte. Dokumenty te składa się niezwłocznie Krajowemu Depozytowi w odpisie urzędowo albo notarialnie poświadczonym. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku łączenia się powszechnych towarzystw w trybie określonym w art. 492 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, przy czym wpłaty łączących się powszechnych towarzystw są zaliczane na poczet wpłaty należnej od towarzystwa zawiązanego w wyniku tego połączenia. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio, przy czym dla powszechnego towarzystwa zawiązanego w wyniku połączenia termin, o którym mowa w § 3, biegnie od dnia połączenia lub dnia rozpoczęcia likwidacji otwartego funduszu, dokonywanej w związku z połączeniem, w zależności od tego, który z tych dni nastąpi wcześniej. § 34. W przypadkach, o których mowa w § 33 ust. 1 i 3, wszelkich czynności związanych z: 1) rozliczeniem nadpłat powstałych w związku z lokowaniem środków wniesionych do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego przez powszechne towarzystwo, które zaprzestało zarządzania otwartym funduszem, 2) rozliczeniem zwrotów wpłat uzupełniających wniesionych przez to towarzystwo, 3) rozliczeniem środków odzyskanych, a także 4) rozliczeniem i poborem opłat należnych Krajowemu Depozytowi - dokonuje się, począwszy od daty zakończenia likwidacji otwartego funduszu, względem powszechnego towarzystwa, które, odpowiednio, przejęło zarządzanie tym funduszem albo zostało zawiązane w związku z łączeniem się towarzystw w trybie określonym w art. 492 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. § 35. 1. Za administrowanie częścią podstawową Funduszu Gwarancyjnego Krajowy Depozyt pobiera od powszechnych towarzystw opłaty kwartalne w wysokości równej sumie: 1) kwoty naliczonej od wartości zasobu rezerwowego części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, według stanu na ostatni dzień każdego kwartału kalendarzowego, zgodnie z następującą skalą: Wartość zasobu rezerwowego części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, według stanu na ostatni dzień kwartału kalendarzowego (w zł)Wysokość naliczonej kwoty (w zł) ponaddo 1.000.00010 % wartości zasobu rezerwowego części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego 1.000.0002.000.000100.000 zł + 8 % nadwyżki ponad 1.000.000 zł wartości zasobu rezerwowego części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, według stanu na ostatni dzień kwartału kalendarzowego 2.000.000 180.000 zł + 6 % nadwyżki ponad 2.000.000 zł wartości zasobu rezerwowego części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, według stanu na ostatni dzień kwartału kalendarzowego oraz 2) równowartości kosztów i wydatków, o których mowa w ust. 4. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 1, obciąża wpłaty poszczególnych powszechnych towarzystw proporcjonalnie do wartości ich udziału w zasobie rezerwowym części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. 3. Dla celów ustalenia podstawy naliczania opłat przyjmuje się, że wartości zasobu rezerwowego nie pomniejszają wypłaty dokonane ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, a środki odzyskane wchodzą w skład zasobu rezerwowego jedynie przez okres jednego kwartału kalendarzowego. 4. Wydatki dokonane przez Krajowy Depozyt w związku z czynnościami, o których mowa w § 32 ust. 1, a także koszty procesu zasądzone od Krajowego Depozytu w orzeczeniu sądowym, o którym mowa w § 25 ust. 1, obciążają wpłaty poszczególnych powszechnych towarzystw w częściach równych. § 36. 1. Opłaty, o których mowa w § 35 ust. 1, są pobierane z dołu, w ostatnim dniu roboczym każdego kwartału kalendarzowego. 2. Opłata należna Krajowemu Depozytowi jest pobierana z udziału w zasobie rezerwowym części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego przypadającego poszczególnym powszechnym towarzystwom. 3. Jeżeli wysokość opłaty przewyższa wartość udziału powszechnego towarzystwa w zasobie rezerwowym części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, wówczas jest ona pobierana z udziału tego powszechnego towarzystwa w zasobie podstawowym części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. 4. Jeżeli łączna wartość środków utrzymywanych przez powszechne towarzystwo w części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego jest niższa od wysokości opłat należnych Krajowemu Depozytowi od tego towarzystwa, wówczas wszelkie wpłaty tego towarzystwa do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego są zaliczane w pierwszej kolejności na poczet opłat należnych Krajowemu Depozytowi, przed zaliczeniem ich na poczet wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. § 37. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 7 kwietnia 2004 r. 3) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 września 1999 r. w sprawie wysokości i zasad dokonywania wpłat przez powszechne towarzystwa emerytalne do Funduszu Gwarancyjnego (Dz. U. Nr 75, poz. 838), które zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 170, poz. 1651) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przeprowadzania konkursu na kandydatów na stanowisko Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, sposobu powoływania komisji konkursowej oraz wymagań wobec jej członków (Dz. U. Nr 56, poz. 546) Na podstawie art. 153 ust. 10 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. O przeprowadzeniu konkursu na kandydatów na stanowisko Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", postanawia Prezes Rady Ministrów. § 2. Postępowanie konkursowe na kandydatów na stanowisko Prezesa Urzędu obejmuje: 1) ogłoszenie o konkursie na kandydatów na stanowisko Prezesa Urzędu, zwanym dalej "konkursem"; 2) powołanie komisji konkursowej, zwanej dalej "komisją"; 3) przeprowadzenie konkursu przez komisję. § 3. Na polecenie Prezesa Rady Ministrów, Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów zamieszcza ogłoszenie o konkursie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, na stronie internetowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz na stronie internetowej Urzędu Zamówień Publicznych: 1) co najmniej 6 miesięcy przed upływem okresu, na jaki Prezes Urzędu został powołany; 2) niezwłocznie - w przypadku odwołania Prezesa Urzędu lub jego śmierci. § 4. 1. Ogłoszenie o konkursie zawiera w szczególności: 1) nazwę i adres Urzędu oraz określenie stanowiska, którego konkurs dotyczy; 2) informację o warunkach, jakie musi spełniać kandydat na stanowisko Prezesa Urzędu, określonych w art. 153 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych; 3) wykaz wymaganych dokumentów i oświadczeń potwierdzających spełnianie warunków; 4) informację o sposobie, terminie oraz miejscu składania zgłoszeń; 5) informację o terminie rozpoczęcia i zakończenia konkursu. 2. Dokumentami i oświadczeniami, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są: 1) oświadczenie o posiadaniu obywatelstwa polskiego; 2) odpis dyplomu ukończenia szkoły wyższej; 3) oświadczenie o toczących się przeciwko kandydatowi postępowaniach karnych; 4) oświadczenie o korzystaniu z pełni praw publicznych; 5) informacja z Krajowego Rejestru Karnego. 3. Termin składania zgłoszeń nie powinien być krótszy niż 14 dni od daty opublikowania ogłoszenia o konkursie. § 5. 1. W celu przeprowadzenia konkursu Prezes Rady Ministrów powołuje komisję, w skład której wchodzi 5 członków, posiadających wiedzę oraz doświadczenie zawodowe w zakresie funkcjonowania systemu zamówień publicznych, a także autorytet dający rękojmię prawidłowego przeprowadzenia konkursu i obiektywizmu wyboru kandydatów. 2. Prezes Rady Ministrów wyznacza przewodniczącego spośród członków komisji. 3. Członkiem komisji nie może być osoba przystępująca do konkursu albo będąca małżonkiem takiej osoby lub jej krewnym albo powinowatym, albo pozostająca wobec niej w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej obiektywizmu i bezstronności. 4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 3, zostaną ujawnione po powołaniu komisji, Prezes Rady Ministrów niezwłocznie odwołuje członka komisji, którego okoliczność dotyczy, i uzupełnia skład komisji. 5. Komisja rozpoczyna konkurs nie później niż w terminie 14 dni od dnia upływu terminu składania zgłoszeń. 6. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów, w głosowaniu jawnym. 7. Komisja prowadzi konkurs, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej 2/3 członków komisji. 8. Z posiedzenia komisji sporządzany jest protokół zawierający informacje o przebiegu obrad i podjętych ustaleniach, który podpisują członkowie komisji obecni na posiedzeniu. Protokół jest jawny. § 6. 1. Konkurs składa się z dwóch etapów: 1) etap pierwszy - ustalenie spełniania warunków, określonych w ogłoszeniu o konkursie, z wyjątkiem warunku posiadania wiedzy o funkcjonowaniu systemu zamówień publicznych; 2) etap drugi - rozmowa kwalifikacyjna. 2. Komisja na podstawie złożonych zgłoszeń, zawierających dokumenty i oświadczenia kandydata, rozstrzyga o dopuszczeniu albo o odmowie dopuszczenia go do udziału w drugim etapie konkursu. 3. W terminie 7 dni od dnia rozstrzygnięcia o dopuszczeniu albo o odmowie dopuszczenia do udziału w drugim etapie konkursu, przewodniczący komisji zawiadamia na piśmie, za potwierdzeniem odbioru: 1) kandydatów dopuszczonych do udziału w drugim etapie konkursu - o terminie i miejscu jego przeprowadzenia; 2) pozostałych kandydatów - o odmowie dopuszczenia do udziału w drugim etapie konkursu i jej przyczynach. § 7. 1. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej kandydat prezentuje swoją wiedzę o funkcjonowaniu systemu zamówień publicznych, w szczególności przedstawia koncepcję kierowania Urzędem Zamówień Publicznych oraz plany dotyczące działania i rozwoju tego Urzędu. 2. Rozmowa kwalifikacyjna może być poprzedzona zasięgnięciem dodatkowych pisemnych opinii o osiągnięciach zawodowych kandydata. Opinie te udostępnia się kandydatowi na jego wniosek. § 8. Po przeprowadzeniu konkursu komisja podejmuje uchwałę o wynikach konkursu osiągniętych przez poszczególnych kandydatów, w której przedstawia kandydatów w ustalonej przez nią kolejności wraz z uzasadnieniem zawierającym opisową ocenę kandydatów na stanowisko Prezesa Urzędu oraz informacją o spełnianiu warunków przewidzianych dla tego stanowiska przez poszczególnych kandydatów. § 9. Komisja podaje do publicznej wiadomości imiona i nazwiska osób dopuszczonych do udziału w drugim etapie konkursu oraz informacje o wynikach konkursu poprzez zamieszczenie na stronie internetowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz Urzędu Zamówień Publicznych. § 10. Przewodniczący komisji, w terminie 7 dni od dnia podjęcia uchwały, o której mowa w § 8, przekazuje Prezesowi Rady Ministrów tę uchwałę wraz z dokumentacją przebiegu konkursu i protokołami posiedzeń komisji. § 11. Jeżeli co najmniej dwóch kandydatów nie zostało dopuszczonych do udziału w drugim etapie konkursu lub żaden z kandydatów biorących udział w konkursie nie spełnia w wystarczającym stopniu warunków przewidzianych dla stanowiska Prezesa Urzędu albo w przypadku stwierdzenia przez Prezesa Rady Ministrów uchybień mogących mieć wpływ na ustalenie wyników konkursu, Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów na polecenie Prezesa Rady Ministrów zamieszcza ponownie ogłoszenie o konkursie, nie później niż w terminie miesiąca od dnia zakończenia poprzedniego konkursu. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu odwołań (Dz. U. Nr 56, poz. 547) Na podstawie art. 193 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Wymagania formalne odwołania § 1. Odwołanie wnoszone do Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) oraz adres, numer telefonu i faksu odwołującego się; 2) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) oraz adres, numer telefonu i faksu zamawiającego; 3) określenie przedmiotu zamówienia; 4) datę wniesienia protestu; 5) zwięzłe przedstawienie zarzutów; 6) wniosek co do rozstrzygnięcia odwołania; 7) uzasadnienie faktyczne i prawne odwołania; 8) podpis odwołującego się lub jego przedstawiciela albo pełnomocnika; 9) załączniki - kopię protestu, kopię rozstrzygnięcia protestu, jeżeli protest został rozpatrzony, i dowód uiszczenia wpisu od odwołania w wymaganej wysokości. § 2. 1. W przypadku niedołączenia do odwołania dowodu uiszczenia wpisu najpóźniej w dniu wniesienia odwołania, Prezes Urzędu wzywa odwołującego się do jego przedłożenia w terminie trzech dni od dnia doręczenia wezwania. 2. Za doręczenie, o którym mowa w ust. 1, uważa się również zawiadomienie przesłane faksem na wskazany numer, jeżeli uczestnik postępowania odwoławczego, zwany dalej "uczestnikiem postępowania", potwierdzi fakt jego otrzymania. Prezes Urzędu niezwłocznie potwierdza pisemnie treść wezwania. 3. Jeżeli w wyznaczonym terminie nie zostanie przedstawiony dowód uiszczenia wpisu, Prezes Urzędu zwraca odwołanie odwołującemu się na adres wskazany w odwołaniu. § 3. 1. Po ustaleniu, że od odwołania uiszczono wpis, Prezes Urzędu zawiadamia zamawiającego o wpłynięciu odwołania, wzywając go jednocześnie do nadesłania kopii dokumentacji postępowania o zamówienie publiczne, z wyjątkiem ofert złożonych przez wykonawców, potwierdzonej za zgodność z oryginałem przez kierownika zamawiającego. 2. Oryginał dokumentacji postępowania wraz z ofertami złożonymi przez wykonawców zamawiający dostarcza do siedziby Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Urzędem", w dniu wyznaczonym na rozpoznanie odwołania, nie później niż przed otwarciem posiedzenia. 3. Na pisemny wniosek zamawiającego Prezes Urzędu przesyła kopię odwołania. Rozdział 2 Postępowanie z wniesionym odwołaniem § 4. Odwołanie wniesione do Prezesa Urzędu wpisuje się niezwłocznie do komputerowej bazy danych Urzędu oraz do repertorium spraw odwoławczych, nadając mu numer porządkowy oraz sygnaturę akt. § 5. Odwołanie oraz przekazaną przez zamawiającego dokumentację postępowania o zamówienie publiczne, którego dotyczy wniesione odwołanie, udostępnia się w siedzibie Urzędu na wniosek uczestników postępowania oraz arbitra wyznaczonego do rozpoznania odwołania. § 6. 1. Odwołanie może być cofnięte przez odwołującego się do czasu zamknięcia rozprawy. 2. Po otwarciu posiedzenia lub rozprawy odwołujący się składa pisemnie lub ustnie do protokołu oświadczenie o cofnięciu odwołania. 3. W przypadku cofnięcia odwołania po otwarciu rozprawy zespół arbitrów umarza postępowanie i orzeka o kosztach postępowania. Rozdział 3 Ustalanie składu zespołu arbitrów do rozpoznania odwołania § 7. 1. Komputerowe losowanie arbitrów odbywa się w siedzibie Urzędu, w terminie wyznaczonym przez Prezesa Urzędu. Informację o terminie losowania zamieszcza się na stronie internetowej Urzędu. 2. Podczas losowania nie ujawnia się danych dotyczących odwołania, a jedynie numer repertorium, którym zostało oznaczone. 3. Do dnia publicznego ogłoszenia wokandy nie są ujawniane dane umożliwiające zidentyfikowanie składu zespołu arbitrów wyznaczonego do rozpoznania odwołania. § 8. 1. Losowanie, o którym mowa w § 7 ust. 1, odbywa się z listy arbitrów prowadzonej przez Prezesa Urzędu, podzielonej na grupy uwzględniające wykształcenie, wykonywany zawód lub stanowisko zajmowane przez arbitra. Arbiter może zostać zaliczony tylko do jednej grupy. 2. Listę, o której mowa w ust. 1, publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu. Lista jest aktualizowana równocześnie z każdym wpisem lub skreśleniem arbitra dokonywanym przez Prezesa Urzędu. § 9. 1. Losowanie przeprowadza trzyosobowy zespół, w skład którego wchodzą pracownicy Urzędu wyznaczeni przez Prezesa Urzędu. Szczegółowy sposób przeprowadzania losowania Prezes Urzędu podaje do publicznej wiadomości na stronie internetowej Urzędu. 2. Na podstawie protokołu losowania podpisanego przez członków zespołu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu, w drodze postanowienia, wyznacza arbitrów, w tym przewodniczącego, do rozpoznania odwołania. Rozdział 4 Przygotowanie posiedzenia i rozprawy § 10. Posiedzenia i rozprawy zespołu arbitrów odbywają się w siedzibie Urzędu. Urząd zapewnia obsługę zespołu arbitrów, w szczególności: 1) wykonywanie czynności protokolanta; 2) salę rozpraw umożliwiającą rozpoznanie odwołania z udziałem publiczności; 3) wykonywanie innych czynności niezbędnych do prawidłowego i sprawnego przebiegu rozprawy; 4) pomieszczenie na archiwum, do którego przekazuje się akta spraw odwoławczych po zakończeniu postępowania odwoławczego. § 11. 1. Termin posiedzenia zespołu arbitrów wyznacza Prezes Urzędu. O terminie oraz o miejscu posiedzenia zespołu arbitrów Prezes Urzędu zawiadamia arbitrów wyznaczonych do rozpoznania odwołania oraz uczestników postępowania odwoławczego, zwanych dalej "uczestnikami postępowania". 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się za potwierdzeniem odbioru co najmniej trzy dni przed terminem posiedzenia zespołu arbitrów. 3. Za doręczenie z zachowaniem terminu, o którym mowa w ust. 2, uważa się również zawiadomienie przesłane faksem na wskazany numer, jeżeli arbiter oraz uczestnik postępowania potwierdzi fakt jego otrzymania. Prezes Urzędu niezwłocznie potwierdza pisemnie treść zawiadomienia. 4. W przypadku niestawienia się arbitra w wyznaczonym terminie posiedzenia zespołu arbitrów posiedzenie nie odbywa się, a Prezes Urzędu wyznacza nowy termin posiedzenia, o którym zawiadamia arbitrów i uczestników postępowania. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 12. 1. Informacja o posiedzeniu zespołu arbitrów (wokanda) jest umieszczana w miejscu publicznie dostępnym w Urzędzie, na stronie internetowej Urzędu oraz przy drzwiach sali rozpraw, w której ma odbywać się posiedzenie zespołu arbitrów. 2. Wokandę ogłasza się w dniu posiedzenia zespołu arbitrów. Rozdział 5 Posiedzenie i rozprawa § 13. Rozpoznanie odwołania rozpoczyna się wywołaniem sprawy przez protokolanta przez odczytanie imion i nazwisk lub nazw (firm) uczestników postępowania oraz sygnatury akt sprawy. § 14. 1. Na posiedzeniu zespół arbitrów dokonuje czynności formalnoprawnych i sprawdzających, mających na celu przygotowanie rozprawy, a w szczególności bada przedstawione w sprawie dokumenty. 2. Posiedzenie zespołu arbitrów odbywa się bez względu na stawiennictwo uczestników postępowania. § 15. 1. Po otwarciu posiedzenia przewodniczący zespołu arbitrów sprawdza, czy uczestnicy postępowania zostali prawidłowo zawiadomieni o terminie posiedzenia oraz czy osoby reprezentujące uczestników postępowania są uprawnione do występowania w ich imieniu. 2. W razie stwierdzenia niestawiennictwa uczestnika postępowania na posiedzeniu i braku dowodu skutecznego doręczenia zawiadomienia o terminie posiedzenia, zespół arbitrów odracza posiedzenie i wyznacza, w porozumieniu z Prezesem Urzędu, nowy termin posiedzenia. 3. Niestawiennictwo uczestnika postępowania prawidłowo zawiadomionego o terminie posiedzenia nie wstrzymuje rozpoznania odwołania. 4. Do posiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia dotyczące rozprawy. § 16. 1. Rozprawa odbywa się w języku polskim. 2. Uczestnik postępowania niewładający językiem polskim stawia się na rozprawę z tłumaczem przysięgłym. 3. Wszystkie dokumenty przedstawia się w języku polskim, a jeżeli zostały sporządzone w obcym języku, uczestnik postępowania, który się na nie powołuje, przedstawia ich tłumaczenie na język polski, poświadczone przez tłumacza przysięgłego. § 17. 1. Rozprawę prowadzi przewodniczący zespołu arbitrów, w szczególności otwiera rozprawę, zarządza przerwy w rozprawie, udziela głosu uczestnikom postępowania, zadaje pytania, umożliwia arbitrom zadawanie pytań, podaje brzmienie zapisów do protokołu, zamyka rozprawę i ogłasza orzeczenie. 2. Przewodniczący zespołu arbitrów może upomnieć osobę, która narusza powagę, spokój lub porządek rozprawy, a po bezskutecznym upomnieniu nakazać jej opuszczenie sali. 3. Przewodniczący zespołu arbitrów może wyrazić zgodę na rejestrowanie przez przedstawicieli radia, telewizji oraz prasy przebiegu rozprawy za pomocą aparatury utrwalającej obraz oraz dźwięk, gdy przemawia za tym uzasadniony interes społeczny, a ważny interes uczestnika postępowania temu się nie sprzeciwia, i gdy dokonywanie tych czynności nie utrudni przeprowadzenia rozprawy. § 18. 1. Po otwarciu rozprawy przewodniczący zespołu arbitrów przedstawia stan sprawy z uwzględnieniem zarzutów zawartych w proteście oraz zarzutów przedstawionych w odwołaniu. 2. Przewodniczący zespołu arbitrów udziela kolejno głosu odwołującemu się, a następnie zamawiającemu. § 19. 1. Na rozprawie przedstawia się dostarczony przez zamawiającego oryginał dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wraz z ofertami złożonymi przez wykonawców. 2. Zespół arbitrów może zobowiązać uczestników postępowania do przedstawienia dokumentów lub innych dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia odwołania. § 20. 1. Zespół arbitrów może odroczyć posiedzenie lub rozprawę, jeżeli uzna za konieczne przedstawienie w sprawie dowodów, których nie można przeprowadzić w danym dniu, albo z innych ważnych przyczyn. 2. W przypadku odroczenia posiedzenia lub rozprawy przewodniczący zespołu arbitrów poucza uczestników postępowania o obowiązku stawienia się w wyznaczonym terminie bez osobnego wezwania. Osoby nieobecne zawiadamia się o terminie odroczonej rozprawy. § 21. 1. Przed zamknięciem rozprawy przewodniczący zespołu arbitrów udziela kolejno głosu odwołującemu się, a następnie zamawiającemu. 2. Uczestnik postępowania lub jego pełnomocnik może przed zamknięciem rozprawy złożyć wniosek dotyczący kosztów postępowania. § 22. 1. Z posiedzenia i rozprawy sporządza się protokół oraz rozliczenie kosztów postępowania. 2. Protokół oraz rozliczenie kosztów postępowania podpisuje przewodniczący zespołu arbitrów. 3. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich lub rachunkowych w protokole może nastąpić na wniosek lub z urzędu. 4. Wniosek o sprostowanie protokołu rozpatruje przewodniczący zespołu arbitrów. Dokonując poprawki w protokole, przewodniczący czyni o tym wzmiankę w protokole. 5. Wzór protokołu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 6 Wyłączenie arbitra § 23. 1. Do czasu zamknięcia rozprawy uczestnik postępowania oraz arbiter mogą pisemnie lub ustnie do protokołu złożyć wniosek do Prezesa Urzędu o wyłączenie arbitra od udziału w rozpoznaniu odwołania. 2. Wniosek o wyłączenie arbitra jest rozpatrywany niezwłocznie po jego wpłynięciu. Prezes Urzędu wszczyna postępowania wyjaśniające, a w szczególności - w przypadku złożenia tego wniosku przez uczestnika postępowania - zwraca się o pisemne wyjaśnienia do arbitra, którego wniosek dotyczy. 3. Postanowienie o wyłączeniu arbitra doręcza się uczestnikom postępowania oraz arbitrowi, którego dotyczy. Rozdział 7 Orzeczenia § 24. 1. Wydanie orzeczenia w sprawie odwołania poprzedza niejawna narada zespołu arbitrów. Naradą kieruje przewodniczący zespołu arbitrów. Narada obejmuje dyskusję oraz głosowanie nad orzeczeniem i uzasadnieniem. W głosowaniu uczestniczą wszyscy arbitrzy, w kolejności ustalonej przez przewodniczącego zespołu arbitrów, z tym że przewodniczący głosuje ostatni. 2. Zarządzając przerwę na głosowanie i naradę nad orzeczeniem, przewodniczący zespołu arbitrów informuje obecnych na rozprawie o terminie ogłoszenia orzeczenia. 3. Orzeczenia zapadają większością głosów. § 25. 1. Przegłosowany członek zespołu arbitrów może złożyć zdanie odrębne do wydanego orzeczenia, czyniąc o tym wzmiankę obok swojego podpisu pod rozstrzygnięciem. 2. Zdanie odrębne wymaga uzasadnienia, które formułuje przed ogłoszeniem wyroku na odrębnej karcie składający je członek zespołu arbitrów. Zdanie odrębne dołącza się do akt sprawy. 3. Strony mogą zapoznać się ze zdaniem odrębnym i jego uzasadnieniem oraz sporządzać z niego odpisy, nie mogą jednak otrzymać odpisów potwierdzonych urzędowo. 4. Zdania odrębnego nie ogłasza się. Przewodniczący zespołu arbitrów, ogłaszając orzeczenie, informuje o złożeniu zdania odrębnego. 5. W czasie ogłoszenia orzeczenia zespołu arbitrów wszyscy obecni, z wyjątkiem zespołu arbitrów, stoją. § 26. 1. Orzeczenie zespołu arbitrów zawiera: 1) miejsce i datę wydania; 2) oznaczenie arbitrów i uczestników postępowania; 3) rozstrzygnięcie o żądaniach odwołującego się i o kosztach postępowania; 4) uzasadnienie; 5) podpisy wszystkich arbitrów. 2. Odpisy orzeczeń wydanych przez zespół arbitrów opatruje się okrągłą pieczęcią urzędową zespołu arbitrów z napisem "Urząd Zamówień Publicznych w Warszawie. Zespół Arbitrów". 3. Przewodniczący zespołu arbitrów może sprostować, w drodze postanowienia, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki popełnione w orzeczeniu. Wzmiankę o sprostowaniu umieszcza się w orzeczeniu. 4. Odpisy sprostowanego orzeczenia oraz postanowienie o sprostowaniu doręcza się niezwłocznie uczestnikom postępowania. 5. Wzór wyroku/postanowienia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 6. Wzór postanowienia o umorzeniu postępowania określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 7. Wzór postanowienia o sprostowaniu wyroku/postanowienia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. Rozdział 8 Przepis końcowy § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 marca 2004 r. (poz. 547) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu odwołań w sprawach o udzielanie zamówień publicznych (Dz. U. Nr 85, poz. 772), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie sposobów rozpowszechniania sygnałów czasu urzędowego i uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL) (Dz. U. Nr 56, poz. 548) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o czasie urzędowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 144) zarządza się, co następuje: § 1. Sygnały czasu urzędowego i uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL) są rozpowszechniane z Głównego Urzędu Miar następującymi sposobami: 1) całodobowo za pośrednictwem sieci Internet z dwóch serwerów czasu o adresach: tempus1.gum.gov.pl i tempus2.gum.gov.pl z zastosowaniem protokołu transmisyjnego NTP (Network Time Protocol); 2) całodobowo za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej z wykorzystaniem modemu telefonicznego numer (0-prefix-22) 6548872 i zastosowaniem kodu sygnałów czasu European Telephone Time Code; 3) metodą radiodyfuzyjną za pośrednictwem jednostek radiofonii publicznej co każdą pełną godzinę. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia przez straże gminne (miejskie) ewidencji etatów, wyposażenia w środki przymusu bezpośredniego oraz wyników działań straży (Dz. U. Nr 56, poz. 550) Na podstawie art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. Nr 123, poz. 779, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1190) zarządza się, co następuje: § 1. Straż gminna (miejska), zwana dalej "strażą", prowadzi ewidencję etatów, wyposażenia w środki przymusu bezpośredniego oraz wyników działań straży, zwaną dalej "ewidencją", w formie pisemnej lub elektronicznej. § 2. Zakres ewidencji określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Ewidencję etatów i wyposażenia w środki przymusu bezpośredniego prowadzi się w oparciu o dane liczbowe według stanu na dzień aktualizacji. 2. Ewidencję wyników działań straży prowadzi się w oparciu o dane liczbowe, a w przypadku mandatów karnych w oparciu o dane liczbowe i kwotowe, za okres od dnia 1 stycznia do dnia aktualizacji danego roku. § 4. 1. Straż aktualizuje dane zawarte w ewidencji na bieżąco, nie rzadziej niż raz na pół roku według stanu na dzień 30 czerwca i 31 grudnia. 2. W przypadku rozwiązania straży ewidencję aktualizuje się według stanu na dzień zakończenia działalności straży. § 5. Informację, o której mowa w art. 9b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych, Komendant straży składa według stanu ewidencji na dzień 31 grudnia każdego roku, a w przypadku, o którym mowa w § 4 ust. 2, według stanu ewidencji na dzień zakończenia działalności straży. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 marca 2004 r. (poz. 550) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ z dnia 29 marca 2004 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 28 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 56, poz. 552) Na podstawie art. 209 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) Państwowa Komisja Wyborcza podaje do publicznej wiadomości wyniki wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w województwie dolnośląskim, w okręgu wyborczym nr 3. I W dniu 28 marca 2004 r. odbyły się wybory uzupełniające do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w województwie dolnośląskim, w okręgu wyborczym nr 3, obejmującym obszar powiatów górowskiego, milickiego, oleśnickiego, oławskiego, strzelińskiego, średzkiego, trzebnickiego, wołowskiego, wrocławskiego oraz miasta na prawach powiatu: Wrocław. Wybory przeprowadziła Państwowa Komisja Wyborcza, Okręgowa Komisja Wyborcza we Wrocławiu i 655 obwodowych komisji wyborczych. W skład obwodowych komisji wyborczych powołano 6.356 wyborców. II Wyniki głosowania w okręgu W okręgu wybierano 1 senatora spośród 10 kandydatów. Liczba osób uprawnionych do głosowania wynosiła 942.043. W głosowaniu wzięło udział (liczba wyborców, którym wydano karty do głosowania) 60.188. Frekwencja wyborcza wyniosła 6,39 %. Liczba kart ważnych z głosami nieważnymi wyniosła 521, co stanowi 0,87 % ogólnej liczby kart ważnych. Liczba kart ważnych z głosami ważnymi wyniosła 59.625, co stanowi 99,13% ogólnej liczby kart ważnych. Kandydaci uzyskali następującą liczbę głosów ważnych: 1.ANTONISZYN Emil 4.486 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Samoobrona RP 2.BĄBKA Jacek 1.265 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Wyborców Studenta Jacka Bąbki 3.CELEJEWSKI Marek 3.489 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Ruch Katolicko-Narodowy 4.CZERWIŃSKI Stanisław Antoni 1.180 zgłoszony przez Komitet Wyborczy PSL 5.FRASYNIUK Władysław 8.797 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Unii Wolności 6.HUSKOWSKI Stanisław Tadeusz 14.506 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Wyborców Stanisława Huskowskiego 7.KORWIN-MIKKE Janusz 10.782 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Wyborców Janusza Korwin-Mikke 8.PAPROTA Artur Jan 6.140 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Liga Polskich Rodzin 9.RYMARCZYK Jan 6.757 zgłoszony przez Koalicyjny Komitet Wyborczy SLD-UP 10.WRONECKI Krzysztof 2.223 zgłoszony przez Komitet Wyborczy Wyborców Krzysztofa Wroneckiego III Wyniki wyborów W województwie dolnośląskim, w okręgu wyborczym nr 3 senatorem został wybrany HUSKOWSKI Stanisław Tadeusz zgłoszony przez Komitet Wyborczy Wyborców Stanisława Huskowskiego. Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej: Ferdynand Rymarz Zastępcy Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej: Jan Kacprzak Stanisław Kosmal Członkowie Państwowej Komisji Wyborczej: Stefan Jaworski Andrzej Kisielewicz Stanisław Zabłocki Tadeusz Żyznowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza stomatologa (Dz. U. Nr 57, poz. 553) Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Staż podyplomowy, zwany dalej "stażem", obejmuje pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz praktyczną naukę udzielania świadczeń zdrowotnych, w przypadku: 1) lekarza - w dziedzinach: chorób wewnętrznych, pediatrii, w tym neonatologii, chirurgii ogólnej, w tym chirurgii urazowej, położnictwa i ginekologii, psychiatrii, intensywnej terapii, medycyny ratunkowej oraz w dziedzinie medycyny rodzinnej w warunkach stacjonarnej, ambulatoryjnej i domowej opieki zdrowotnej; 2) lekarza stomatologa - w dziedzinie stomatologii ogólnej, z uwzględnieniem stomatologii zachowawczej, stomatologii dziecięcej, periodontologii, ortodoncji, chirurgii stomatologicznej, protetyki stomatologicznej oraz w dziedzinie medycyny ratunkowej. 2. Staż, w zakresie poszczególnych dziedzin medycyny wymienionych w ust. 1, lekarz, lekarz stomatolog odbywa w ramach staży cząstkowych. 3. Staż lekarza, w ramach stażu cząstkowego z dziedziny chorób wewnętrznych, obejmuje również szkolenie w zakresie transfuzjologii klinicznej oraz w zakresie profilaktyki zakażeń HIV, diagnostyki i leczenia choroby AIDS, a w dziedzinie medycyny ratunkowej również kurs ratownictwa medycznego. 4. Staż lekarza stomatologa, w ramach stażu cząstkowego z dziedziny stomatologii ogólnej, obejmuje również szkolenie w zakresie profilaktyki zakażeń HIV, diagnostyki i leczenia choroby AIDS, a w dziedzinie medycyny ratunkowej kurs ratownictwa medycznego. 5. Oprócz szkoleń wymienionych w ust. 3 i 4, staż lekarza, lekarza stomatologa obejmuje również szkolenie w zakresie orzecznictwa lekarskiego, bioetyki i prawa medycznego. § 2. 1. Staż lekarza trwa 13 miesięcy. 2. Staż lekarza będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, pełniącego służbę w zakładzie opieki zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej, trwa 12 miesięcy. 3. Staż rozpoczyna się corocznie w dniach 1 października albo 1 marca. 4. Czas trwania stażu lekarza, lekarza stomatologa ulega przedłużeniu w razie: 1) niezdolności do pracy lekarza, lekarza stomatologa, o której mowa w art. 92 § 1 Kodeksu pracy, trwającej łącznie przez okres dłuższy niż 21 dni; 2) urlopu macierzyńskiego; 3) powołania lekarza lub lekarza stomatologa, po zakończeniu studiów, do odbycia przeszkolenia wojskowego; 4) przebywania lekarza, lekarza stomatologa na urlopie wychowawczym, nie dłużej jednak niż rok; 5) przebywania lekarza, lekarza stomatologa na urlopie bezpłatnym, nie dłużej jednak niż 3 miesiące; 6) niemożności zrealizowania elementów ramowego programu stażu, z powodu ciąży w związku z zakazem wykonywania prac określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 176 Kodeksu pracy. 5. Przedłużenie czasu trwania stażu następuje na okres realizacji tej części ramowego programu stażu, która nie została zrealizowana. 6. Okres trwania staży cząstkowych, szczegółowe rodzaje zajęć teoretycznych i praktycznych oraz okres trwania szkoleń, o których mowa w § 1 ust. 3-5, i zakres ich odbywania określają dla: 1) lekarza - ramowy program stażu podyplomowego lekarza, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) lekarza stomatologa - ramowy program stażu podyplomowego lekarza stomatologa, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia - zwane dalej "ramowym programem". 7. Lekarz, który posiada jednocześnie ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza i ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa, nie może w tym samym czasie odbywać stażu lekarza i lekarza stomatologa. § 3. 1. Kierując lekarza, lekarza stomatologa do odbycia stażu, okręgowa rada lekarska uwzględnia w kolejności lekarzy i lekarzy stomatologów, którzy posiadają stałe miejsce zamieszkania na obszarze działania okręgowej rady lekarskiej i ukończyli studia z kolejno najwyższą średnią oceną, a także bierze pod uwagę maksymalną liczbę lekarzy mogących jednocześnie odbywać staż w tym podmiocie. 2. W razie braku możliwości odbycia stażu przez lekarza, lekarza stomatologa na obszarze działania okręgowej izby lekarskiej, której jest członkiem, okręgowa rada lekarska tej izby uzgadnia z inną okręgową radą lekarską możliwość odbycia przez lekarza, lekarza stomatologa stażu na obszarze jej działania. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, okręgowa rada lekarska, na obszarze której lekarz, lekarz stomatolog będzie odbywał staż, wpisuje tego lekarza, lekarza stomatologa na listę członków i kieruje go do odbycia stażu. 4. Właściwa okręgowa rada lekarska wydaje: 1) lekarzowi kartę stażu podyplomowego lekarza, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, 2) lekarzowi stomatologowi kartę stażu podyplomowego lekarza stomatologa, według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia - zwane dalej "kartą stażu", 3) odpowiednio lekarzowi, lekarzowi stomatologowi ankietę - "Ocena stażu podyplomowego lekarza", "Ocena stażu podyplomowego lekarza stomatologa", której wzór stanowią odpowiednio załączniki nr 5 i 6 do rozporządzenia. 5. W przypadku likwidacji podmiotu, o którym mowa w § 5 ust. 1, lub skreślenia go z listy, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza, zwanej dalej "ustawą", albo w innych uzasadnionych przypadkach, lekarz, lekarz stomatolog zostaje skierowany w celu kontynuacji stażu do innego podmiotu uprawnionego na zasadach, o których mowa w ust. 1-3. 6. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, strony rozwiązują umowę o pracę zgodnie z art. 411 § 2 Kodeksu pracy. § 4. 1. Zakłady opieki zdrowotnej uprawnione do prowadzenia stażu, w tym staży cząstkowych lub części stażu cząstkowego, zwane dalej "zakładami opieki zdrowotnej", powinny spełniać następujące warunki: 1) udzielać świadczeń zdrowotnych umożliwiających zrealizowanie co najmniej programu jednego stażu cząstkowego lekarza, lekarza stomatologa lub co najmniej jednej z części programu stażu cząstkowego; 2) zatrudniać lekarzy, lekarzy stomatologów posiadających kwalifikacje zawodowe odpowiadające rodzajowi zajęć teoretycznych i praktycznych określonych w ramowym programie; 3) posiadać zaplecze diagnostyczno-terapeutyczne umożliwiające realizację ramowego programu; 4) zapewniać realizację treści merytorycznych ramowego programu w sposób i w czasie określonych w rozporządzeniu. 2. Zakłady opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1, będące szpitalami, powinny ponadto: 1) udzielać całodobowych świadczeń zdrowotnych w zakresie programu odpowiednich staży cząstkowych; 2) zapewniać odpowiednie pomieszczenia do prowadzenia zajęć teoretycznych. 3. Lekarz, lekarz stomatolog wykonujący indywidualną praktykę lekarską albo lekarz, lekarz stomatolog wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, uprawniony do prowadzenia stażu, w tym staży cząstkowych lub części stażu cząstkowego, powinien spełniać następujące warunki: 1) posiadać co najmniej 5-letni staż zawodowy albo specjalizację w odpowiedniej dziedzinie medycyny; 2) posiadać pomieszczenia, aparaturę i sprzęt medyczny umożliwiające realizację ramowego programu; 3) określone w ust. 1 pkt 1 i 4. § 5. 1. Umowa o pracę, o której mowa w art. 15 ust. 3d ustawy, może być zawarta wyłącznie z podmiotem uprawnionym do prowadzenia stażu, w tym staży cząstkowych lub części stażu cząstkowego, zwanym dalej "podmiotem uprawnionym", spełniającym następujące warunki: 1) w przypadku stażu lekarza - ze szpitalem udzielającym świadczeń zdrowotnych w zakresie umożliwiającym realizację ramowego programu lekarza w ramach staży cząstkowych co najmniej w dziedzinach: chorób wewnętrznych, chirurgii ogólnej i intensywnej terapii; 2) w przypadku stażu lekarza stomatologa - z zakładem opieki zdrowotnej albo lekarzem stomatologiem wykonującym indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, udzielającym świadczeń zdrowotnych w zakresie umożliwiającym realizację ramowego programu cząstkowego lekarza stomatologa w dziedzinie stomatologii ogólnej co najmniej w zakresie: stomatologii zachowawczej, chirurgii stomatologicznej, stomatologii dziecięcej i protetyki stomatologicznej; 3) mającym zawarte umowy z innymi podmiotami uprawnionymi, w celu umożliwienia zrealizowania przez lekarza lub lekarza stomatologa, w ramach oddelegowania, tej części ramowego programu, której realizacji nie może zapewnić w zakresie udzielanych przez siebie świadczeń zdrowotnych. 2. W przypadkach, o których mowa w § 2 ust. 4 pkt 1-5, umowę o pracę z lekarzem, lekarzem stomatologiem zawiera się na czas określony odpowiadający sumie okresów przedłużających staż. 3. W razie skierowania, przez podmiot wymieniony w ust. 1, lekarza, lekarza stomatologa do odbycia części stażu poza miejscowością, w której jest zatrudniony, koszty podróży pokrywa ten podmiot na zasadach określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy, w ramach środków finansowych, o których mowa w § 24 ust. 2 pkt 1 lit. b. 4. Lekarz, lekarz stomatolog odbywający staż otrzymuje zasadnicze wynagrodzenie miesięczne przez cały okres odbywania stażu w wysokości 1.403 zł. § 6. 1. Podmiot, o którym mowa w § 5 ust. 1, po zawarciu umowy o pracę z lekarzem, lekarzem stomatologiem, zwanym dalej "stażystą", w porozumieniu z okręgową radą lekarską wyznacza koordynatora szkolenia stażysty, zwanego dalej "koordynatorem". 2. W zakładzie opieki zdrowotnej koordynatora wyznacza kierownik zakładu spośród zatrudnionych w nim lekarzy lub lekarzy stomatologów posiadających specjalizację. 3. Koordynator nadzoruje odbywanie stażu przez nie mniej niż 5 stażystów i nie więcej niż 10 stażystów. 4. W przypadku gdy liczba stażystów w zakładzie opieki zdrowotnej jest mniejsza niż 5, kierownik zakładu powierza funkcję koordynatora opiekunowi, o którym mowa w art. 15 ust. 3a ustawy, nadzorującemu staż cząstkowy stażysty w dziedzinie chorób wewnętrznych albo w zakresie stomatologii zachowawczej. 5. Koordynator planuje i nadzoruje przebieg realizacji stażu oraz decyduje o sprawach związanych ze szkoleniem stażystów, w szczególności: 1) ustala indywidualny harmonogram realizacji stażu na podstawie ramowego programu; 2) zapoznaje stażystów, przed rozpoczęciem stażu, z ramowym programem i indywidualnym harmonogramem stażu, sposobem jego dokumentowania w karcie stażu oraz obowiązkami i uprawnieniami stażysty; 3) kieruje stażystów do odbycia staży cząstkowych lub części stażu cząstkowego oraz na szkolenie, o którym mowa w § 1 ust. 3-5; 4) dokonuje okresowych ocen przebiegu stażu z udziałem ordynatorów, kierowników innych zakładów opieki zdrowotnej, opiekunów stażystów; 5) wystawia stażystom opinie zawodowe, po zapoznaniu się ze stanowiskiem ordynatorów, kierowników innych zakładów opieki zdrowotnej i opiekunów, dotyczące w szczególności uzdolnień i predyspozycji zawodowych, umiejętności manualnych, stosunku do pacjentów i współpracowników, zaangażowania w pracę, zdyscyplinowania, zdolności organizacyjnych i umiejętności pracy w zespole; 6) organizuje i przeprowadza, co najmniej raz na 2 tygodnie, seminaria dotyczące realizacji programu poszczególnych staży cząstkowych. 6. Koordynator wystawia opinię, o której mowa w ust. 5 pkt 5, oraz zalicza staż po stwierdzeniu jego zrealizowania, dokonując odpowiedniego wpisu w karcie stażu. 7. Podmiot, o którym mowa w § 5 ust. 1, zawiera z koordynatorem umowę na wykonywanie czynności określonych w ust. 5 i 6. 8. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, umowa o której mowa w ust. 7, jest zawierana pomiędzy koordynatorem a właściwym marszałkiem województwa. 9. Za wykonywanie czynności określonych w ust. 5 i 6 koordynator otrzymuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości 117 zł - w przypadku nadzorowania stażu jednego stażysty, i dodatkowo w wysokości 70 zł - za nadzorowanie stażu każdego następnego stażysty, ze środków finansowych przekazanych na ten cel przez marszałka województwa. § 7. 1. Opiekuna, o którym mowa w art. 15 ust. 3a ustawy, w zakładzie opieki zdrowotnej wyznacza kierownik tego zakładu spośród lekarzy, lekarzy stomatologów, którzy spełniają wymagania określone w art. 15 ust. 3a ustawy, z tym że w oddziale szpitala opiekuna wyznacza ordynator spośród lekarzy zatrudnionych w tym oddziale. 2. Opiekunem w indywidualnej praktyce lekarskiej wykonywanej przez lekarza stomatologa lub w indywidualnej specjalistycznej praktyce lekarskiej wykonywanej przez lekarza, lekarza stomatologa jest lekarz, lekarz stomatolog prowadzący tę praktykę. 3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej lub ordynator na czas nieobecności opiekuna wyznacza do wykonywania funkcji opiekuna innego lekarza, lekarza stomatologa posiadającego równorzędne kwalifikacje. 4. Opiekun może nadzorować odbywanie stażu przez jednego stażystę, a w sytuacji szczególnie uzasadnionej, za zgodą koordynatora, przez dwóch stażystów. 5. Opiekuna można wyznaczyć dla stażu cząstkowego lub jego części. § 8. 1. Opiekun jest odpowiedzialny za realizację przez stażystę programu stażu cząstkowego lub części stażu cząstkowego, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, przepisami prawa oraz zasadami etyki i deontologii lekarskiej. 2. Opiekun w szpitalu w szczególności: 1) zaznajamia stażystę z organizacją szpitala; 2) sprawdza, w ciągu pierwszego miesiąca odbywania stażu cząstkowego, umiejętności stażysty w zakresie postępowania w stanach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia; 3) prowadzi wspólnie ze stażystą od 3 do 5 pacjentów, konsultuje i akceptuje proponowane przez stażystę badania diagnostyczne i ich interpretację, rozpoznanie choroby, sposób leczenia w szpitalu (zastosowanie leków, zabiegów operacyjnych i innych zabiegów lekarskich, pielęgnacji), rehabilitacji oraz leczenia poszpitalnego; 4) bezpośrednio nadzoruje wykonywanie przez stażystę zabiegów diagnostycznych i leczniczych, których technikę powinien opanować w stopniu umożliwiającym samodzielne ich wykonywanie; 5) wykonuje wspólnie ze stażystą zabiegi operacyjne oraz stosowane metody diagnozowania albo leczenia stwarzające podwyższone ryzyko dla pacjenta; 6) bezpośrednio bierze udział w udzielaniu przez stażystę pomocy lekarskiej w nagłych przypadkach; 7) nadzoruje prowadzenie przez stażystę historii choroby pacjenta i innej obowiązującej dokumentacji medycznej; 8) konsultuje proponowane przez stażystę epikryzy, w tym również sporządzane po badaniu pośmiertnym pacjenta; 9) zaznajamia stażystę z przepisami z zakresu orzecznictwa lekarskiego; 10) konsultuje przygotowane przez stażystę opisy przypadków, prace poglądowe i inne opracowania; 11) ustala harmonogram dyżurów stażysty, o których mowa w § 11 ust. 1, i potwierdza ich realizację; 12) przeprowadza sprawdziany z wiedzy teoretycznej i nabytych przez stażystę umiejętności praktycznych, określonych programem; 13) przekazuje koordynatorowi stanowiska dotyczące opinii, o których mowa w § 6 ust. 5 pkt 5. 3. Opiekun w zakładzie opieki zdrowotnej innym niż szpital lub opiekun, o którym mowa w § 7 ust. 3, w szczególności: 1) zapoznaje stażystę z organizacją pracy w przychodni i w gabinecie lekarskim; 2) nadzoruje wykonywane przez stażystę badania pacjenta, ustala rozpoznania, wykonywania zabiegów lekarskich, zabiegów stomatologicznych, akceptuje proponowane badania diagnostyczne, sposób leczenia i rehabilitacji; 3) ocenia zaproponowane przez stażystę projekty recept, opinie, orzeczenia lekarskie oraz skierowania do lekarzy specjalistów, szpitali i sanatoriów; 4) wykonuje odpowiednio czynności określone w ust. 2 pkt 3-13. § 9. Stażysta ma obowiązek w szczególności: 1) prowadzić kartę stażu oraz ankietę, o której mowa w § 3 ust. 4 pkt 3; 2) zapoznać się z obowiązkami i uprawnieniami wynikającymi z ustawy oraz przepisami regulującymi odbywanie stażu i ramowym programem. § 10. Lekarz, lekarz stomatolog odbywa staż w indywidualnej praktyce lekarskiej lub indywidualnej specjalistycznej praktyce lekarskiej w czasie odpowiadającym czasowi pracy lekarza, lekarza stomatologa zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej. § 11. 1. Stażysta będący lekarzem, w ramach odbywania stażu, pełnieni dyżury medyczne, zwane dalej "dyżurami", zgodnie z ramowym programem i indywidualnym harmonogramem ustalonym przez opiekuna stażu, z tym że: 1) kobieta będąca w ciąży jest zwolniona z pracy w porze nocnej; 2) stażysta sprawujący opiekę nad dzieckiem do lat 4 może pracować w porze nocnej wyłącznie po wyrażeniu na to zgody. 2. Stażysta, o którym mowa w ust. 1, pełni dyżur: 1) jako dodatkowy członek zespołu dyżurnego - na oddziałach w specjalnościach zachowawczych, zabiegowych, izbie przyjęć lub jako dodatkowy członek zespołu reanimacyjnego (zespołu "R") w pogotowiu ratunkowym; 2) pod nadzorem lekarza lub lekarzy pełniących dyżur, uprawnionych do samodzielnego wykonywania zawodu. 3. Do lekarza niebędącego opiekunem i pełniącego nadzór nad stażystą w trakcie dyżuru stosuje się odpowiednio przepisy § 8 ust. 2 pkt 3-7. 4. Stażysta pełni dyżury w wymiarze sześciu dyżurów miesięcznie w: 1) oddziale, w którym odbywa staż cząstkowy w zakresie chorób wewnętrznych, chirurgii ogólnej, pediatrii, położnictwa i ginekologii, psychiatrii; 2) w izbie przyjęć w okresie realizacji stażu cząstkowego w dziedzinie medycyny rodzinnej; 3) w oddziale intensywnej terapii w okresie realizacji stażu cząstkowego w zakresie intensywnej terapii. 5. Lekarzowi stażyście za każdą godzinę pełnionego dyżuru medycznego przysługuje wynagrodzenie w wysokości 50% stawki godzinowej zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego. 6. Godzinową stawkę zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego stażysty ustala się zgodnie z zasadami ustalonymi w art. 32j ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 3)). § 12. 1. Staż cząstkowy powinien być zakończony złożeniem kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności określonych odpowiednio ramowym programem tego stażu, w terminie przewidzianym w indywidualnym harmonogramie realizacji stażu. 2. W przypadku stażysty będącego stomatologiem złożenie kolokwium, o którym mowa w ust. 1, z zakresu stażu cząstkowego w dziedzinie stomatologii ogólnej powinno być poprzedzone złożeniem sprawdzianów z zakresu stomatologii zachowawczej, stomatologii dziecięcej, periodontologii, ortodoncji, chirurgii stomatologicznej i protetyki stomatologicznej. 3. Kolokwium przeprowadza ordynator oddziału szpitala lub kierownik będący lekarzem, lekarzem stomatologiem innego zakładu opieki zdrowotnej prowadzącego staż cząstkowy, a w przypadku lekarza, który odbywa staż cząstkowy w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej, lekarz, lekarz stomatolog wyznaczony przez okręgową radę lekarską, z udziałem opiekuna stażysty. 4. Pozytywny wynik kolokwium jest podstawą zaliczenia stażu cząstkowego i dokonania odpowiedniego wpisu w karcie stażu. 5. W razie negatywnego wyniku kolokwium ordynator lub lekarz, lekarz stomatolog, o którym mowa w ust. 3, wskazuje rodzaj umiejętności, których stażysta nie opanował w sposób zadowalający, i wyznacza termin kolokwium uzupełniającego. 6. W razie uzyskania przez stażystę dwukrotnie negatywnego wyniku kolokwium uzupełniającego opiekun informuje o tym koordynatora, który kieruje stażystę do odbycia dodatkowego przeszkolenia, a po jego zakończeniu wyznacza nowy termin kolokwium i odnotowuje ten fakt w karcie stażu. 7. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 6, stażysta odbywa niezależnie od realizacji ramowego programu. § 13. 1. Staż obejmujący szkolenie w zakresie transfuzjologii klinicznej, profilaktyki zakażeń HIV, diagnostyki i leczenia choroby AIDS, orzecznictwa lekarskiego, bioetyki i prawa medycznego oraz ratownictwa medycznego powinien być zakończony złożeniem sprawdzianu w terminie określonym indywidualnym harmonogramem stażu. 2. Sprawdzian przeprowadzają w zakresie: 1) transfuzjologii klinicznej oraz profilaktyki zakażeń HIV, diagnostyki i leczenia choroby AIDS - lekarz wyznaczony przez kierownika regionalnego centrum krwiodawstwa i krwiolecznictwa lub Wojskowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa; 2) orzecznictwa lekarskiego - główny lekarz orzecznik oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; 3) bioetyki i prawa medycznego - osoby wyznaczone przez okręgową radę lekarską; 4) ratownictwa medycznego - osoba wyznaczona przez ordynatora oddziału ratownictwa medycznego. 3. W przypadku uzyskania przez stażystę dwukrotnie negatywnego wyniku sprawdzianu wymienionego w ust. 2 pkt 1-3, koordynator, na wniosek stażysty, wyznacza ponownie termin kolejnego sprawdzianu z danego zakresu i odnotowuje ten fakt w karcie stażu. § 14. 1. Stażysta uzyskuje zaliczenie stażu po zrealizowaniu ramowego programu oraz po złożeniu kolokwiów i sprawdzianów, o których mowa w § 12 i 13. 2. Zaliczenie stażu potwierdza właściwa okręgowa rada lekarska i dokonuje odpowiedniego wpisu do wniosku lekarza o przyznanie ograniczonego prawa wykonywania zawodu. § 15. 1. Uznania stażu podyplomowego odbytego za granicą za równoważny w całości lub w części ze stażem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek lekarza, lekarza stomatologa, na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu ekspertów. 2. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 1, wchodzą lekarze posiadający tytuł specjalisty w dziedzinach medycyny objętych ramowym programem, będący przedstawicielami: 1) Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej "Centrum"; 2) konsultanta krajowego w dziedzinie chirurgii ogólnej, chorób wewnętrznych, pediatrii i ginekologii i położnictwa; 3) Konferencji Rektorów Uczelni Medycznych; 4) Naczelnej Rady Lekarskiej. 3. Obsługę organizacyjno-techniczną związaną z działalnością zespołu ekspertów zapewnia Centrum. 4. Z wnioskiem do ministra właściwego do spraw zdrowia o uznanie stażu podyplomowego odbytego za granicą za równoważny w całości lub w części ze stażem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej może wystąpić lekarz bądź lekarz stomatolog posiadający ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza lub ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Lekarz, lekarz stomatolog, o którym mowa w ust. 1, do wniosku dołącza kserokopię dokumentu "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza" lub "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa" oraz potwierdzone przez właściwe organy kraju, w którym odbył staż podyplomowy lub wykonywał zawód, dokumenty obejmujące dane i informacje dotyczące: 1) trybu odbywania stażu podyplomowego; 2) przyznania prawa wykonywania zawodu w celu odbycia stażu podyplomowego; 3) potwierdzenia uprawnienia do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza stomatologa w krajach, w których dotychczas wykonywał zawód; 4) programu i czasu realizacji stażu podyplomowego i miejsc jego odbywania; 5) organów lub instytucji, które dokonały końcowego zaliczenia stażu podyplomowego; 6) potwierdzenia dotychczasowego przebiegu pracy zawodowej, zawierającego informacje o rodzaju i zakresie udzielanych świadczeń zdrowotnych; 7) dyplomów bądź zaświadczeń o uzyskanych kwalifikacjach zawodowych; 8) opinii zawodowej wystawionej przez uprawnioną osobę z ostatniego miejsca pracy. 6. Uznanie stażu podyplomowego odbytego za granicą za równoważny w całości lub w części ze stażem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej może nastąpić po stwierdzeniu, że czas trwania stażu podyplomowego nie był krótszy niż określony w art. 15 ust. 2 ustawy i w § 2 ust. 1 i 2 oraz że program odbytego stażu podyplomowego lub jego części był zgodny w istotnych elementach formalnych i merytorycznych z ramowym programem, bądź po stwierdzeniu, że dotychczasowe wykonywanie zawodu za granicą odbywało się w okresie i na zasadach, które mogą być uznane za równoważne w całości lub w części z odbyciem stażu lekarza lub lekarza stomatologa, określonego rozporządzeniem. 7. Lekarz lub lekarz stomatolog, któremu minister właściwy do spraw zdrowia uznał staż podyplomowy odbyty za granicą za równoważny w części ze stażem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej, powinien zrealizować ramowy program w części nieuznanej na zasadach określonych w rozporządzeniu. § 16. 1. Egzamin państwowy kończący staż podyplomowy lekarza, zwany dalej "Lekarskim Egzaminem Państwowym", oraz egzamin państwowy kończący staż podyplomowy lekarza stomatologa, zwany dalej "Lekarsko-Stomatologicznym Egzaminem Państwowym", jest składany w formie pisemnego testu jednolitego w całym kraju, ustalanego na każdą sesję egzaminacyjną odrębnie dla lekarzy i lekarzy stomatologów. 2. Egzaminy organizuje Centrum Egzaminów Medycznych, zwane dalej "CEM", we współpracy z właściwym wojewodą. 3. Egzaminy odbywają się jednocześnie w całym kraju: 1) w pierwszą sobotę grudnia lub pierwszą sobotę maja dla lekarza, 2) w pierwszą sobotę listopada lub pierwszą sobotę kwietnia dla lekarza stomatologa - odpowiednio dla stażu rozpoczętego w dniu 1 października lub 1 marca, w miejscach ustalonych przez dyrektora CEM w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia. 4. Przewidywaną liczbę lekarzy i lekarzy stomatologów przystępujących do egzaminów w sesji egzaminacyjnej ustala dyrektor CEM na podstawie informacji, dotyczącej liczby stażystów skierowanych do odbycia stażu, przekazanej przez okręgowe rady lekarskie corocznie, nie później niż do dnia 31 grudnia i 31 maja, odpowiednio dla stażu rozpoczynającego się w dniu 1 października lub 1 marca. 5. Ze względu na liczbę przystępujących do egzaminów stażystów liczba miejsc przeprowadzenia egzaminów może być mniejsza niż liczba województw. 6. Egzaminy przeprowadza się zgodnie z regulaminem porządkowym, ustalonym przez dyrektora CEM i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia. § 17. 1. Test, o którym mowa w § 16 ust. 1, zawiera 200 zadań z zakresu problematyki objętej ramowym programem, ze szczególnym uwzględnieniem procedur diagnostycznych i leczniczych, których umiejętność wykonywania lekarz lub lekarz stomatolog powinien nabyć w trakcie odbywania stażu. 2. Zadania do testu są opracowywane przez zespoły ekspertów. Członków zespołów powołuje i odwołuje dyrektor CEM spośród osób zaproponowanych przez właściwych konsultantów krajowych, przewodniczących właściwych towarzystw naukowych, Konferencję Rektorów Uczelni Medycznych oraz Naczelną Radę Lekarską. 3. Merytoryczną ocenę zadań, o których mowa w ust. 2, dyrektor CEM powierza ekspertom zaproponowanym przez właściwych konsultantów krajowych. 4. Zadania testowe muszą być zachowane w tajemnicy przez wszystkie osoby uczestniczące w ich opracowaniu, przetwarzaniu i dystrybucji. § 18. 1. Egzaminy, o których mowa w § 16 ust. 1, składa się przed komisją egzaminacyjną powoływaną na każdą sesję egzaminacyjną przez dyrektora CEM. 2. W skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 1, wchodzą: 1) przewodniczący - przedstawiciel CEM; 2) członkowie - przedstawiciele rektorów wyższych uczelni medycznych lub wyższych uczelni z wydziałem medycznym, wojewodów i okręgowych rad lekarskich. 3. W celu przeprowadzenia egzaminu w ustalonych miejscach dyrektor CEM na wniosek przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 2, spośród jej członków wyznacza zespoły egzaminacyjne w następującym składzie: 1) przewodniczący zespołu - przedstawiciel CEM; 2) członkowie: a) przedstawiciel lub przedstawiciele rektora właściwej wyższej uczelni medycznej, b) przedstawiciel lub przedstawiciele właściwego wojewody; c) przedstawiciel lub przedstawiciele właściwej okręgowej rady lekarskiej. 4. Do zadań zespołu egzaminacyjnego, o którym mowa w ust. 3, należy: 1) przyjęcie książeczek testowych i kart odpowiedzi od CEM oraz ich zwrot wraz z kartami odpowiedzi i dokumentacją egzaminu; 2) przeprowadzenie egzaminu zgodnie z regulaminem porządkowym, o którym mowa w § 16 ust. 6. 5. Dyrektor CEM dopuszcza do egzaminów i ustala listę zdających w danej sesji egzaminacyjnej oraz zawiadamia zdającego o terminie i miejscu sesji egzaminacyjnej, nie później niż 14 dni przed jej rozpoczęciem. § 19. 1. Lekarz, lekarz stomatolog ubiegający się o dopuszczenie do egzaminu, o którym mowa w § 16 ust. 1, składa właściwej okręgowej radzie lekarskiej, nie później niż na 25 dni przed terminem egzaminu: 1) wniosek o dopuszczenie do tego egzaminu; 2) kartę stażu; 3) wypełnioną ankietę, o której mowa w § 3 ust. 4 pkt 3. 2. Lekarz lub lekarz stomatolog wymieniony w § 15 ust. 1, któremu minister właściwy do spraw zdrowia uznał staż podyplomowy odbyty za granicą za równoważny ze stażem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej, składa poza wnioskiem o dopuszczenie do egzaminu kopię decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia o uznaniu stażu podyplomowego za równoważny ze stażem obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Okręgowa izba lekarska w terminie 21 dni poprzedzających termin egzaminu przekazuje CEM wnioski o dopuszczenie do egzaminu oraz listę lekarzy lub lekarzy stomatologów, uprawnionych do przystąpienia do egzaminu, zawierającą: 1) imię i nazwisko lekarza albo lekarza stomatologa; 2) numer PESEL albo datę i miejsce urodzenia w odniesieniu do lekarza cudzoziemca; 3) numer ograniczonego prawa wykonywania zawodu; 4) numer rejestru okręgowej izby lekarskiej; 5) numer seryjny "ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarza" lub "ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarza stomatologa"; 6) adres do korespondencji; 7) informację o ukończonej uczelni medycznej. 4. Okręgowa rada lekarska na podstawie wypełnionych ankiet, o których mowa w § 3 ust. 4 pkt 3, dokonuje oceny stażu i przekazuje tę ocenę oraz zbiorcze wyniki ankiet marszałkowi województwa i wojewodzie. § 20. 1. CEM dokonuje oceny testu i ustala wyniki egzaminów, o których mowa w § 16 ust. 1. 2. O wynikach egzaminów CEM zawiadamia ministra właściwego do spraw zdrowia oraz komisję egzaminacyjną. 3. Dyrektor CEM zawiadamia lekarza, lekarza stomatologa o wynikach egzaminu, w terminie do 7 dni od dnia egzaminu. 4. Za wynik pozytywny uważa się uzyskanie przez lekarza, lekarza stomatologa co najmniej 56% maksymalnej, możliwej do uzyskania liczby punktów z testu, o którym mowa w § 16 ust. 1. 5. Wynik egzaminu nie stanowi decyzji w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. § 21. 1. Lekarz, lekarz stomatolog, który złożył egzamin, o którym mowa w § 16 ust. 1, z wynikiem pozytywnym, otrzymuje świadectwo złożenia Lekarskiego Egzaminu Państwowego według wzoru określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia albo świadectwo złożenia Lekarsko-Stomatologicznego Egzaminu Państwowego według wzoru określonego w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 2. Świadectwa, o których mowa w ust. 1, CEM przekazuje lekarzowi, lekarzowi stomatologowi w terminie 21 dni od dnia złożenia egzaminu. § 22. 1. Lekarz, lekarz stomatolog, który nie złożył egzaminu, o którym mowa w § 16 ust. 1, z wynikiem pozytywnym, może do niego przystąpić ponownie w kolejnym terminie. 2. Lekarz, lekarz stomatolog, który złożył egzamin z niesatysfakcjonującym go wynikiem, może przystąpić do egzaminu ponownie w kolejnym terminie. § 23. 1. Marszałek województwa, uwzględniając zasady i tryb odbywania stażu, a także przewidywaną liczbę absolwentów studiów lekarskich i lekarsko-stomatologicznych, mających stałe miejsce zamieszkania na obszarze województwa, określa corocznie, w porozumieniu z właściwą okręgową radą lekarską, liczbę miejsc dla stażystów w poszczególnych podmiotach uprawnionych, o których mowa w § 5 ust. 1, oraz ustala ogólną liczbę lekarzy i lekarzy stomatologów, którzy mogą w następnym roku kalendarzowym odbywać staż na obszarze danego województwa, z wyjątkiem lekarzy, lekarzy stomatologów powołanych do zawodowej służby wojskowej i zobowiązanych do odbycia stażu. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, marszałek województwa przekazuje corocznie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia w terminie do dnia 31 marca. § 24. 1. Środki finansowe zapewniające odbycie stażu osobom mającym stałe zamieszkanie na obszarze województwa, z zastrzeżeniem ust. 5, marszałek województwa przekazuje: 1) podmiotowi uprawnionemu, który zawarł z lekarzem, lekarzem stomatologiem umowę na odbycie stażu; 2) podmiotom prowadzącym szkolenie; 3) okręgowym izbom lekarskim. 2. Środki finansowe, które marszałek województwa przekazuje: 1) podmiotowi wymienionemu w ust. 1 pkt 1 - obejmują: a) wynagrodzenia stażystów oraz składki na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy i odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, o ile podmiot tworzy ten fundusz, b) ryczałt obejmujący wynagrodzenia koordynatorów, koszty czynności administracyjnych oraz inne koszty wynikające z realizacji przez stażystę programu stażu, a w przypadku podmiotu zatrudniającego lekarza stomatologa stażystę również dofinansowanie kosztów materiałowych związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w ramach realizacji programu przez tego stażystę; 2) podmiotom wymienionym w ust. 1 pkt 2 - obejmują koszty prowadzenia szkoleń, o których mowa w § 1 ust. 3-5, dla stażystów zatrudnionych na obszarze województwa; 3) podmiotom wymienionym w ust. 1 pkt 3 - obejmują koszty czynności administracyjnych niezbędnych do realizacji przez okręgową radę lekarską zadań określonych w rozporządzeniu. 3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b, ustala się w wysokości 281 zł, od każdego zatrudnionego stażysty, z czego 70 zł przeznacza się na pokrycie kosztów administracyjnych. 4. Wysokość środków finansowych, o których mowa: 1) w ust. 2 pkt 2 - ustala corocznie marszałek województwa w porozumieniu z właściwym podmiotem zobowiązanym do prowadzenia szkolenia; 2) w ust. 2 pkt 3 - ustala się w wysokości 210 zł od każdego członka izby skierowanego do odbycia stażu; 3) w ust. 2 pkt 1 lit. b w odniesieniu do kosztów materiałowych - 79 zł miesięcznie w przeliczeniu na jednego stażystę. 5. Koszty wszystkich szkoleń, o których mowa w § 1 ust. 3-5, nie mogą przekroczyć kwoty 1.361 zł na jednego stażystę. 6. Osoba przeprowadzająca szkolenie, o którym mowa w § 1 ust. 3-5, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 116 zł za każde 60 minut szkolenia. 7. Środki finansowe, zapewniające odbycie stażu, w przypadku ich niewykorzystania powinny być niezwłocznie zwrócone właściwemu marszałkowi województwa. § 25. 1. Do lekarza, lekarza stomatologa powołanego do zawodowej służby wojskowej i zobowiązanego do odbycia stażu nie stosuje się przepisów § 2 ust. 4, § 3 ust. 2, 3 i 5, § 5 oraz § 24 ust. 1 i 5. 2. Lekarz, lekarz stomatolog, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje wynagrodzenie określone przepisami o zawodowej służbie wojskowej i uposażeniu żołnierzy. § 26. 1. Lekarz lub lekarz stomatolog, który rozpoczął staż podyplomowy przed dniem 2 lutego 2004 r., odbywa go zgodnie z dotychczasowymi przepisami. 2. Do lekarza, o którym mowa w ust. 1, stosuje się § 16-22. § 27. Przepisy rozporządzenia stosuje się do lekarzy, lekarzy stomatologów, którzy rozpoczęli staż po dniu 2 lutego 2004 r. § 28. Użyte w rozporządzeniu w różnych przypadkach i liczbie wyrazy "lekarz stomatolog" i wyrazy "lekarsko-stomatologiczny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbie wyrazami "lekarz dentysta" i wyrazami "lekarsko-dentystyczny". § 29. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 28, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2004 r. (poz. 553) Załącznik nr 1 RAMOWY PROGRAM STAŻU PODYPLOMOWEGO LEKARZA Cel: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz poznanie, utrwalenie i przyswojenie praktycznych umiejętności z zakresu zapobiegania, rozpoznawania, leczenia i rehabilitacji najczęściej występujących chorób, postępowania w stanach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia, a także przyswojenie wiedzy z zakresu transfuzjologii, bioetyki, prawa medycznego i orzecznictwa lekarskiego, jako przygotowanie lekarza do samodzielnego wykonywania zawodu. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE CHORÓB WEWNĘTRZNYCH I. Program stażu cząstkowego z zakresu chorób wewnętrznych Czas trwania stażu: 11 tygodni, w tym 10 tygodni choroby wewnętrzne i 1 tydzień krwiodawstwo i krwiolecznictwo. Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz poznanie, utrwalenie i przyswojenie praktycznych umiejętności w zakresie rozpoznawania i leczenia, a także zapobiegania i rehabilitacji najczęściej występujących bądź stanowiących największe zagrożenie dla życia chorób wewnętrznych w warunkach opieki stacjonarnej i ambulatoryjnej oraz w zakresie transfuzjologii. Program stażu obejmuje: - z zakresu chorób wewnętrznych: 1. Zapobieganie, rozpoznawanie i leczenie najczęściej występujących chorób wewnętrznych: 1) układu krążenia: a) choroby niedokrwiennej serca, zawału mięśnia sercowego, b) miażdżycy naczyń tętniczych, udarów mózgowych, c) nadciśnienia tętniczego, d) przewlekłej niewydolności krążenia, e) podstawowych zaburzeń rytmu serca i przewodzenia, f) serca płucnego, g) wad serca, h) zapalenia mięśnia sercowego, i) żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej; 2) układu oddechowego: a) ostrego i przewlekłego zapalenia oskrzeli, b) zapalenia płuc, c) przewlekłej niewydolności oddechowej, d) astmy oskrzelowej, e) raka płuc, f) gruźlicy; 3) układu moczowego: a) niewydolności nerek - ostrej i przewlekłej, b) ostrego i przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, c) ostrego i przewlekłego kłębkowego zapalenia nerek, d) kamicy nerkowej, e) zespołu nerczycowego, f) raka nerki, g) stanów zapalnych pęcherza i dróg moczowych; 4) układu trawiennego: a) choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, b) raka żołądka, c) zespołu złego wchłaniania, d) swoistego i nieswoistego zapalenia jelit, e) zespołu jelita nadwrażliwego, f) raka jelita grubego, g) kamicy pęcherzyka i dróg żółciowych, h) zapalenia wątroby, i) marskości wątroby, j) ostrego i przewlekłego zapalenia trzustki, k) raka trzustki, l) chorób pasożytniczych przewodu pokarmowego; 5) układu krwiotwórczego: a) niedokrwistości, b) skaz krwotocznych, c) białaczek, d) ziarnicy złośliwej i chłoniaków nieziarniczych; 6) gruczołów wydzielania wewnętrznego: a) cukrzycy, b) chorób przysadki i podwzgórza, c) nadczynności i niedoczynności tarczycy, d) nadczynności i niedoczynności przytarczyc, e) nadczynności i niedoczynności nadnerczy, f) guzów rdzenia nadnerczy, g) zaburzeń hormonalnych i metabolicznych okresu przekwitania u kobiet i mężczyzn; 7) zaburzeń metabolicznych: a) otyłości i nadwagi, b) hiperlipidemii, c) osteoporozy; 8) układu ruchu. 2. Poznanie problemów ogólnolekarskich z zakresu chorób wewnętrznych: 1) epidemiologia chorób wewnętrznych ze szczególnym uwzględnieniem tych, które są związane z wysoką umieralnością, powodują przewlekłe inwalidztwo lub są przyczyną wysokiej absencji chorobowej; 2) profilaktyka niektórych chorób układu krążenia i układu oddechowego; 3) wskazania i przeciwwskazania do zabiegów endoskopowych; 4) zasady antybiotykoterapii w najczęściej występujących chorobach wewnętrznych, wymagających stosowania antybiotyków; 5) zasady podejmowania decyzji diagnostycznych i terapeutycznych dotyczących najczęściej występujących chorób wewnętrznych. 3. Opanowanie wykonywania następujących umiejętności i czynności: 1) wkłucia dożylnego i dotętniczego w celu podania leku lub pobrania krwi do badań, kaniulizacji żył; 2) dożylnego przetaczania krwi i innych płynów; 3) badania EKG; 4) nakłucia opłucnej i otrzewnej; 5) cewnikowania pęcherza moczowego; 6) pobrania materiału do badań mikrobiologicznych; 7) płukania żołądka; 8) pomiaru i interpretacji wyników pomiaru ciśnienia tętniczego krwi, w tym pomiaru ciśnienia na kostce; 9) pomiaru glikemii. - z zakresu transfuzjologii klinicznej: (10 godzin wykładów i ćwiczenia praktyczne) 1. Zapoznanie się z zasadami współczesnej transfuzjologii: 1) pobierania i przechowywania krwi oraz otrzymywania preparatów krwiopochodnych; 2) podstaw immunologii transfuzjologicznej; 3) zapobiegania potransfuzyjnym zakażeniom wirusowym; 4) podstawowymi zasadami racjonalnego leczenia krwią i jej preparatami; 5) powikłaniami poprzetoczeniowymi. 2. Poznanie praktyczne następujących umiejętności: 1) rejestrowania i kwalifikowania krwiodawców oraz zasad prowadzenia dokumentacji w tym zakresie; 2) metod pobierania krwi i osocza - konwencjonalnie i przy użyciu separatorów, poznanie zasad wytwarzania preparatów krwiopochodnych; 3) przeprowadzania badań immunologicznych, serologicznych - antygenów krwinek czerwonych i przeciwciał, próby zgodności krzyżowej; 4) wykrywania markerów wirusowych (HBV, HCV, HIV); 5) zasad kontroli jakości, przechowywania i dystrybucji krwi oraz jej preparatów. - z zakresu profilaktyki zakażeń HIV, diagnostyki i leczenia choroby AIDS: (5 godzin wykładów): 1) epidemiologię zakażeń HIV i choroby AIDS; 2) podstawowe wiadomości o budowie wirusa HIV i wykrywaniu zakażeń; 3) wybrane zagadnienia HIV/AIDS w ujęciu nauk medycznych; 4) elementy poradnictwa i opieki medycznej nad kobietą zakażoną HIV lub chorą na AIDS; 5) poradnictwo przed testem i po teście; 6) strategię leczenia antyretrowirusowego zakażonych HIV i chorych na AIDS; 7) etyczne i prawne aspekty HIV i AIDS; 8) elementy komunikowania się w relacjach lekarz - pacjent zakażony HIV lub chory na AIDS. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE PEDIATRII II. Program stażu cząstkowego z zakresu pediatrii Czas trwania stażu: 8 tygodni, w tym pediatria 6 tygodni i neonatologia 2 tygodnie. Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz poznanie, przyswojenie i utrwalenie praktycznych umiejętności z zakresu zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób wieku dziecięcego oraz zaburzeń rozwojowych u dzieci w warunkach opieki stacjonarnej i ambulatoryjnej. Program stażu obejmuje: 1. Rozpoznawanie i postępowanie u noworodków w przypadkach wad rozwojowych, zaburzeń oddechowo-krążeniowych, wrodzonych oraz nabytych zakażeń i posocznicy noworodkowej, ostrych zaburzeń metabolicznych i neurologicznych, konfliktu serologicznego, choroby krwotocznej noworodków, chorób wymagających niezwłocznej interwencji chirurgicznej, dysplazji i zwichnięcia stawów biodrowych, niedoczynności tarczycy i zespołu alkoholowego. 2. Rozpoznawanie i leczenie chorób u niemowląt wywołanych zakażeniami bakteryjnymi i wirusowymi, w tym wirusowego zapalenia wątroby i AIDS, ostrych biegunek i ich powikłań, biegunek przewlekłych i stanów niedoborowych, chorób układu oddechowego, niedoczynności tarczycy, dysplazji stawów biodrowych, naglących chorób jamy brzusznej (wgłobienie), chorób przebiegających z drgawkami i innych stanów napadowych. 3. Postępowanie diagnostyczne, lecznicze i rehabilitacyjne u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. 4. Rozpoznawanie i leczenie u dzieci powyżej 1 roku życia: nieprawidłowości rozwojowych, skutków urazów i zatruć, zaburzeń świadomości, krwawień z przewodu pokarmowego, nawracających bólów brzucha, nawracających bólów głowy, chorób wywołanych czynnikami zakaźnymi - w tym chorób zakaźnych wieku dziecięcego, a także zapalenia nerek, choroby reumatycznej, nadciśnienia tętniczego, chorób nowotworowych, niedoborów białkowo-energetycznych i witaminowych oraz niedoborów makro- i mikroelementów, chorób atopowych i reakcji anafilaktycznych, chorób z uzależnienia. 5. Poznanie kalendarza szczepień, zasad stosowania szczepionek i surowic, znajomość niepożądanych reakcji poszczepiennych i przeciwwskazań do szczepień. 6. Opanowanie wykonywania następujących umiejętności i czynności: 1) postępowania z noworodkiem bezpośrednio po porodzie: a) oceny noworodka na podstawie skali wg Apgar, b) testów przesiewowych u noworodka (fenyloketonurii); 2) resuscytacji noworodka; 3) oceny dojrzałości noworodka; 4) rozpoznawania wad wrodzonych u noworodka i postępowania w przypadku ich stwierdzenia; 5) zasad transportu chorego noworodka; 6) pielęgnacji i karmienia noworodka; 7) oceny stanu ogólnego niemowlęcia i dziecka starszego z uwzględnieniem badania otoskopowego i pomiaru ciśnienia krwi oraz badania w kierunku wad wrodzonych; 8) zbierania wywiadów od rodziny dziecka; 9) prowadzenia resuscytacji i udzielania pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia u dzieci; 10) rozpoznawania mózgowego porażenia dziecięcego; 11) wkłucia dożylnego i pobrania krwi do badań u niemowlęcia i dziecka starszego; 12) pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego u dzieci; 13) pobrania materiałów do badań mikrobiologicznych u dzieci; 14) założenia zgłębnika do żołądka lub odbytnicy i cewnika do pęcherza moczowego u dzieci; 15) pielęgnacji niemowląt i małych dzieci; 16) pobrania krwi celem wykonania testu w kierunku niedoczynności tarczycy i fenyloketonurii. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE CHIRURGII OGÓLNEJ III. Program stażu cząstkowego z zakresu chirurgii ogólnej Czas trwania stażu: 8 tygodni, w tym chirurgia ogólna 6 tygodni i chirurgia urazowa 2 tygodnie. Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz poznanie, utrwalenie i przyswojenie praktycznych umiejętności w zakresie rozpoznawania, leczenia, zapobiegania i rehabilitacji najczęściej występujących chorób chirurgicznych w ramach opieki stacjonarnej i ambulatoryjnej. Program stażu obejmuje: 1. Rozpoznawanie i postępowanie w przypadku: 1) wstrząsu urazowego i hipowolemicznego; 2) obrażeń urazowych dotyczących: a) ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego: - mózgu, kości czaszki i twarzoczaszki, z uwzględnieniem skali Glasgow, - nerwów czaszkowych i obwodowych, b) klatki piersiowej, w szczególności: - w zranieniach klatki piersiowej, serca, płuc i dużych naczyń, - w odmie opłucnowej pourazowej i samoistnej, - w uszkodzeniach ściany klatki piersiowej, żeber i mostka, c) jamy brzusznej, w szczególności: - w ranach brzucha, - w tępych obrażeniach brzucha, d) układu moczowo-płciowego, e) kręgosłupa, w szczególności diagnozowanie i postępowanie z chorymi ze złamaniem kręgosłupa, f) kończyn, w szczególności: - zamkniętych i otwartych złamań kończyn, ze szczególnym uwzględnieniem najczęściej spotykanych złamań, tzn. nasady dalszej kości promieniowej, kostek, szyjki kości udowej, - zwichnięć dużych stawów (barkowego, łokciowego, biodrowego), - podwichnięć, skręceń i stłuczeń stawów, ze szczególnym uwzględnieniem stawu kolanowego i skokowo-goleniowego, g) oparzeń i odmrożeń: - w oparzeniach i odmrożeniach powłok, - w oparzeniach dróg oddechowych i przewodu pokarmowego; 3) zakażeń w chirurgii: a) we wstrząsie septycznym, b) w ropnym zapaleniu skóry i tkanki podskórnej (ropień, czyrak, zastrzał, zanokcica), c) w zakażeniach przyrannych (tężec, zgorzel gazowa, róża); 4) najczęstszych schorzeń chirurgicznych jamy brzusznej, dotyczących: a) "ostrego brzucha": - przedziurawienia przewodu pokarmowego, - ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, - ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego, - ostrego zapalenia trzustki, - niedrożności jelit, ze szczególnym uwzględnieniem uwięźniętych przepuklin zewnętrznych; b) krwawienia do przewodu pokarmowego, c) innych chorób przewodu pokarmowego: - choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, - kamicy żółciowej, - najczęstszych chorób odbytu i odbytnicy (ropień, przetoka, guzki krwawnicze); 5) schorzeń urologicznych: a) kamicy nerkowej, b) zatrzymania moczu, c) wodniaka jądra, d) przerostu prostaty, e) raka prostaty; 6) chorób układu naczyniowego: a) w urazach naczyń, b) w ostrym nieurazowym niedokrwieniu kończyn (zator, zakrzepy) c) w przewlekłym niedokrwieniu kończyn dolnych, d) w tętniaku aorty, e) w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, dotyczącej w szczególności kończyn dolnych, f) w przewlekłej niewydolności układu żylnego kończyn dolnych. 2. Poznanie zasad wczesnego rozpoznawania i postępowania chirurgicznego w nowotworach sutka, przewodu pokarmowego, tarczycy i skóry. 3. Poznanie wskazań do stosowania i podstaw interpretacji niektórych metod diagnostycznych i leczenia zabiegowego w chirurgii: 1) diagnostyki radiologicznej i ultrasonograficznej; 2) tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego; 3) endoskopii, ze szczególnym uwzględnieniem gastroskopii, ECPW, rektoskopii, kolonoskopii, cystoskopii; 4) ogólnych zasad i możliwości chirurgii laparoskopowej. 4. Poznanie problemów ogólnochirurgicznych dotyczących: 1) zasad aseptyki i antyseptyki, profilaktyki zakażeń okołooperacyjnych; 2) profilaktyki tężca; 3) profilaktyki zakażeń wirusami hepatotropowymi i HIV; 4) zasad współczesnej antybiotykoterapii w schorzeniach chirurgicznych; 5) zasad przygotowania chorego do zabiegu operacyjnego w znieczuleniu ogólnym; 6) zasad współczesnej rehabilitacji około- i pooperacyjnej. 5. Opanowanie wykonywania następujących umiejętności i czynności: 1) mycia chirurgiczngo rąk i pola operacyjnego; 2) chirurgicznego opracowania i zeszycia niewielkich ran; 3) znieczulenia miejscowego; 4) nacięcia i drenażu ropnia; 5) założenia podstawowych opatrunków gipsowych i unieruchamiających; 6) założenia drenażu opłucnej; 7) postępowania w krwotoku zewnętrznym; 8) założenia zgłębnika nosowo-żołądkowego; 9) dożylnego przetaczania krwi i płynów infuzyjnych; 10) postępowania w oparzeniach; 11) badania per rectum i oceny gruczołu krokowego; 12) wykonania anoskopii. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE POŁOŻNICTWA I GINEKOLOGII IV. Program stażu cząstkowego z zakresu położnictwa i ginekologii Czas trwania stażu: 8 tygodni. Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz poznanie, utrwalenie i przyswojenie praktycznych umiejętności z zakresu prowadzenia prawidłowo przebiegającej ciąży, porodu i połogu, a także zapobieganie, rozpoznawanie i leczenie najczęściej występujących powikłań ciąży, porodu i połogu oraz chorób narządów płciowych u kobiet w warunkach opieki stacjonarnej i ambulatoryjnej. Program stażu obejmuje: 1. Rozpoznawanie i prowadzenie ciąży oraz postępowanie w czasie porodu i połogu: 1) zasady prowadzenia opieki przedciążowej; 2) rozpoznawanie ciąży i zasady prowadzenia prawidłowo przebiegającej ciąży; 3) rozpoznawanie i postępowanie w powikłaniach ciąży, a w szczególności: a) zagrażającym poronieniu, b) nadciśnienieniu tętniczym, c) powikłaniach łożyskowych, d) konflikcie serologicznym, e) zakażeniach; 4) zasady leczenia chorób współistniejących z ciążą, w szczególności: a) cukrzycy, b) chorób serca i naczyń, c) zakażeń układu moczowo-płciowego, d) powikłań zakrzepowo-zatorowych; 5) poznawanie podstaw i zasad interpretacji badań ultrasonograficznych w czasie ciąży; 6) zasady postępowania podczas prawidłowo przebiegającego porodu w szpitalu i poza szpitalem, w tym poznanie wskazań dla łagodzenia bólu porodowego; 7) rozpoznawanie powikłań okołoporodowych, postępowanie podczas nieprawidłowo przebiegającego porodu, w tym ustalenie wskazań do operacyjnego ukończenia porodu, dotyczących w szczególności: a) porodu przedwczesnego, b) krwotoków położniczych; 8) poznanie zasad rozpoznawania i postępowania w powikłaniach połogu i zasad karmienia piersią; 9) podstawy rozpoznawania depresji poporodowej. 2. Zasady promocji zdrowia i prewencji w położnictwie, ze szczególnym uwzględnieniem: 1) porodu przedwczesnego; 2) zakażeń, w tym wirusowych (HIV); 3) konfliktu serologicznego; 4) zaburzeń rozwoju płodu. 3. Poznanie zasad zapobiegania, rozpoznawania i postępowania leczniczego w przypadku chorób narządów płciowych u kobiet, w szczególności: 1) ciąży ektopowej; 2) zakażeń, w tym przenoszonych drogą płciową; 3) zaburzeń cyklu miesiączkowego i zaburzeń płodności; 4) nowotworów narządów płciowych i sutka; 5) problemów zdrowotnych kobiet w okresie menopauzy; 4. Poznanie metod i zasad planowania rodziny. 5. Poznanie wskazań do stosowania i podstaw interpretacji niektórych metod diagnostycznych leczenia zabiegowego w położnictwie i ginekologii: 1) diagnostyki radiologicznej i ultrasonograficznej; 2) tomografii komputerowej; 3) endoskopii, ze szczególnym uwzględnieniem laparoskopii, histeroskopii oraz kolposkopii. 6. Poznanie zasad aseptyki i antyseptyki w położnictwie i ginekologii. 7. Opanowanie wykonywania następujących umiejętności i czynności: 1) badania położniczego zewnętrznego i wewnętrznego; 2) oceny czynności serca płodu, w tym wykonania interpretacji badania kardiotokograficznego; 3) interpretacji badania gazometrycznego ze skalpu płodu i pępowiny; 4) odebrania porodu fizjologicznego; 5) nacięcia i zeszycia krocza; 6) badania ginekologicznego; 7) badania sutków; 8) wykonania i interpretacji badania cytologicznego; 9) interpretacji krzywej podstawowej temperatury ciała i innych objawów płodności. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINACH INTENSYWNEJ TERAPII I MEDYCYNY RATUNKOWEJ V. Program stażu cząstkowego z zakresu intensywnej terapii i medycyny ratunkowej Czas trwania stażu: 6 tygodni, w tym intensywna terapia 2 tygodnie, kurs z ratownictwa medycznego 1 tydzień, pomoc doraźna 3 tygodnie. Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz poznanie, utrwalenie i przyswojenie praktycznych umiejętności postępowania w zakresie intensywnej terapii i w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia. Program stażu obejmuje: - z zakresu medycyny ratunkowej: 1. Poznanie współczesnych zasad zaawansowanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej. 2. Poznanie współczesnych zasad postępowania ratunkowego w urazach wielonarządowych, w szczególności: 1) wstępnej oceny chorego z mnogimi obrażeniami ciała; 2) podtrzymania funkcji życiowych chorego z mnogimi obrażeniami ciała; 3) opanowania wstrząsu okołourazowego; 4) oceny wtórnej i zasad transportu chorego z mnogimi obrażeniami ciała. 3. Poznanie zasad postępowania w nagłym zagrożeniu zdrowia lub życia pochodzenia wewnętrznego, takim jak: 1) nagłe zatrzymanie krążenia; 2) ostra niewydolność krążenia różnej etiologii; 3) ostra niewydolność oddechowa różnej etiologii; 4) wstrząs; 5) nagłe stany utraty przytomności; 6) ostre schorzenia brzuszne; 7) ostre schorzenia ciężarnych; 8) ostre stany drgawkowe. 4. Postępowanie w nagłych zagrożeniach zdrowia lub życia u dzieci. 5. Postępowanie ratunkowe w nagłych zagrożeniach środowiskowych: 1) ostre zatrucia; 2) skażenia chemiczne; 3) uraz termiczny (oparzenie, udar cieplny, hypotermia); 4) utonięcia; 5) porażenia elektryczne i rażenia piorunem; 6) ukąszenia i użądlenia. - z zakresu ratownictwa medycznego: 6. Poznanie współczesnych zasad organizacji medycyny ratunkowej oraz zasad organizacyjnych i funkcjonowania szpitalnych oddziałów ratunkowych. 7. Poznanie organizacji pracy pogotowia ratunkowego w Rzeczypospolitej Polskiej. 8. Poznanie zasad postępowania w stanach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia w warunkach przedszpitalnych. - z zakresu intensywnej terapii: 9. Poznanie organizacji pracy oddziału intensywnej terapii. 10. Poznanie podstawowych technik terapeutycznych stosowanych w intensywnej terapii. 11. Poznanie zasad postępowania w leczeniu ostrego i przewlekłego bólu. 12. Poznanie zasad postępowania lekarskiego związanych z pobraniem narządów do transplantacji. 13. Opanowanie wykonywania następujących lekarskich umiejętności i czynności ratunkowych: 1) z zakresu resuscytacji krążeniowo-oddechowej: a) udrożnienia dróg oddechowych metodami bezprzyrządowymi, b) intubacji dotchawiczej, c) krikotyrotomii igłowej (zasady wykonywania), d) technik sztucznej wentylacji, e) defibrylacji elektrycznej, f) pośredniego masażu serca, g) resuscytacji płynowej, h) odbarczenia odmy opłucnowej, w szczególności odmy prężnej; 2) z zakresu czynności ratunkowych w warunkach przedszpitalnych: a) zabezpieczania rannego pacjenta w czasie wyjmowania z uszkodzonego pojazdu, b) podtrzymywania funkcji życiowych na miejscu zdarzenia lub wypadku i w czasie transportu, c) unieruchamiania kręgosłupa szyjnego i piersiowo-lędźwiowego, d) unieruchamiania złamań na miejscu zdarzenia lub wypadku, e) tamowania krwotoków; 3) monitorowania podstawowych funkcji życiowych w trakcie transportu i w oddziale intensywnej terapii. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE PSYCHIATRII VI. Program stażu cząstkowego z zakresu psychiatrii Czas trwania stażu: 4 tygodni. Cel stażu: poznanie, utrwalenie i przyswojenie praktycznych umiejętności rozpoznawania i postępowania w zaburzeniach psychicznych w warunkach opieki stacjonarnej i ambulatoryjnej. Program stażu obejmuje: 1. Rozpoznawanie (ocena przyczyn, ryzyka), wybór postępowania i leczenia w stanach naglących związanych z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak: 1) zachowania samobójcze; 2) zachowania agresywne i inne zachowania zagrażające; 3) ostre zaburzenia psychotyczne; 4) zespół paniki lękowej; 5) naglące powikłania psychofarmakoterapii. 2. Rozpoznawanie i leczenie zaburzeń psychicznych częściej spotykanych w podstawowej opiece zdrowotnej, poznanie możliwości zapobiegania im: 1) zaburzenia psychiczne i somatyczne związane z alkoholem i innymi substancjami uzależniającymi; 2) zespoły depresyjne; 3) zespoły nerwicowe; 4) reakcje na stres i reakcje adaptacyjne; 5) zaburzenia snu; 6) zaburzenia odżywiania; 7) dysfunkcje seksualne. 3. Rozpoznawanie oraz zasady rehabilitacji utrwalonych zaburzeń psychicznych i umiejętności jej organizowania w środowisku rodzinnym i lokalnym: 1) upośledzenie umysłowe; 2) zespoły otępienne. 4. Zasady współpracy w specjalistycznym leczeniu i rehabilitacji przewlekłych lub nawracających zaburzeń psychicznych: 1) psychoz schizofrenicznych i urojeniowych; 2) chorób afektywnych; 3) uzależnienia od alkoholu i innych substancji psychoaktywnych; 4) utrwalonych zespołów nerwicowych; 5) utrwalonych zaburzeń odżywiania, snu oraz dysfunkcji seksualnych. 5. Poznanie zasad oraz praktycznych możliwości wykorzystania dostępnych form leczenia, rehabilitacji, pomocy społecznej i środowiskowej oraz oparcia społecznego dla osób z zaburzeniami psychicznymi. 6. Opanowanie wykonywania umiejętności: 1) oceny stanu psychicznego z uwzględnieniem specyfiki wieku rozwojowego i podeszłego; 2) oceny wpływu czynników somatycznych na stan psychiczny chorego; 3) oceny wpływu czynników psychicznych i środowiskowych na stan somatyczny chorego; 4) oceny czynników patogennych w rodzinie chorego; 5) oceny patogennego znaczenia kryzysów rozwojowych oraz doświadczeń związanych z chorobą (ostrą, przewlekłą, terminalną) i leczeniem; 6) nawiązywania właściwego kontaktu z osobą z zaburzeniami psychicznymi i mobilizacji postawy współdziałania w leczeniu, unikania oddziaływań jatrogennych; 7) prowadzenia interwencji kryzysowej; 8) prowadzenia psychoterapii podtrzymującej; 9) wyboru zgodnego z prawem postępowania lekarskiego w sytuacji konieczności działania bez zgody chorego; 10) stosowania podstawowych grup leków psychotropowych, z uwzględnieniem profilaktyki uzależnień lekowych. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE MEDYCYNY RODZINNEJ VII. Program stażu cząstkowego z zakresu podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej objętej ramami medycyny rodzinnej Czas trwania stażu: 6 tygodni. Cel stażu: poznanie i utrwalenie organizacji oraz metod pracy w warunkach długotrwałej opieki ambulatoryjnej i w domu chorego, a także praktycznych umiejętności dotyczących rozpoznawania, leczenia, zapobiegania i rehabilitacji w chorobach stanowiących najczęstszą przyczynę zgłaszalności pacjentów do poradni, jak i wymagających długotrwałego leczenia w środowisku domowym (opieka nad przewlekle chorym). Program stażu obejmuje: 1. Zapobieganie, rozpoznawanie i leczenie chorób stanowiących najczęstszą przyczynę zgłaszalności pacjentów do poradni: 1) ostrych schorzeń infekcyjnych dróg oddechowych (zapalenia zatok, zapalenia gardła, migdałków, krtani, tchawicy i oskrzeli); 2) stanów zapalnych ucha środkowego i zaburzeń słuchu; 3) chorób zakaźnych, w tym chorób odzwierzęcych; 4) chorób układu pokarmowego (w szczególności choroby wrzodowej, kamicy żółciowej); 5) chorób układu moczowego; 6) chorób skóry (w szczególności zakażeń ropnych skóry i tkanki podskórnej, oparzeń i odmrożeń powłok); 7) chorób chirurgicznych (w szczególności urazów tkanek miękkich głowy, tułowia i kończyn, skręceń i stłuczeń stawów, żylaków podudzi, żylaków odbytu, przewlekłych owrzodzeń podudzi); 8) chorób kobiet (w szczególności niektórych powikłań ciąży, powikłań przebiegu połogu, zaburzeń cyklu miesięcznego, zaburzeń okresu menopauzy, zakażeń narządów płciowych u kobiet); 9) chorób narządu wzroku (w szczególności wad wzroku, zapaleń aparatu ochronnego oka, urazów narządu wzroku, jaskry, zaćmy, chorób objawiających się zaniewidzeniem); 10) chorób układu nerwowego (w szczególności zawrotów głowy, padaczki, zespołu Parkinsona, zespołów bólowych kręgosłupa, neuropatii obwodowych). 2. Leczenie, rehabilitację i opiekę przewlekle chorych w warunkach ambulatoryjnych i domowych, ze szczególnym uwzględnieniem następujących schorzeń: 1) choroby wieńcowej; 2) nadciśnienia tętniczego; 3) miażdżycy tętnic; 4) gruźlicy; 5) astmy oskrzelowej; 6) przerostu gruczołu krokowego; 7) niewydolności nerek; 8) cukrzycy; 9) choroby reumatoidalnej, choroby reumatycznej i zmian zwyrodnieniowych układu kostno-stawowego; 10) chorób nowotworowych, łącznie z opieką paliatywną; 11) mózgowego porażenia dziecięcego; 12) padaczki; 13) zaburzeń psychicznych; 14) uzależnień (alkoholizm, narkomania, lekomania); 15) marskości wątroby; 16) AIDS. 3. W zakresie organizacji i metod pracy poradni i indywidualnej praktyki lekarskiej: 1) organizację pracy poradni lekarza rodzinnego (rejestracja, dokumentacja, zasady ewidencjonowania kosztów, orzecznictwo lekarskie, sprawozdawczość, zasady wypisywania recept, skierowań na badanie diagnostyczne i do lekarzy specjalistów oraz na leczenie sanatoryjne); 2) współpracę z pielęgniarką środowiskową-rodzinną i pracownikiem socjalnym oraz z personelem praktyki; 3) zasady współdziałania z placówkami udzielającymi pomocy doraźnej, ze szpitalem, z zakładem opiekuńczo-leczniczym, pracowniami diagnostycznymi, ze specjalistami w innych dziedzinach medycyny, stacjami sanitarno-epidemiologicznymi; 4) zasady współdziałania z jednostkami samorządu terytorialnego, instytucjami i organizacjami zajmującymi się pomocą społeczną oraz ze szkołami i placówkami systemu oświaty. 4. Opanowanie następujących umiejętności i czynności: 1) oceny rozwoju fizycznego i psychoruchowego dzieci ze szczególnym uwzględnieniem niemowląt; 2) przeprowadzania szczepień ochronnych, zgodnie z kalendarzem szczepień; 3) oznaczania glikemii, glikozurii i ketonurii za pomocą suchych testów; 4) przeprowadzania testów skórnych; 5) zakładania opatrunków; 6) leczenia ran; 7) stosowania profilaktyki tężca; 8) badania położniczego zewnętrznego; 9) stwierdzenia czynności serca u płodu; 10) oceny ruchliwości płodu; 11) pobrania badania cytologicznego; 12) pobierania materiału do badań mikrobiologicznych w warunkach ambulatoryjnych; 13) wykonania tamponady przedniej; 14) usuwania woskowiny usznej; 15) usuwania ciał obcych z worka spojówkowego; 16) badania ostrości wzroku; 17) badania widzenia barwnego; 18) badania widzenia obuocznego, 19) badania dna oka. STAŻ Z ZAKRESU ORZECZNICTWA LEKARSKIEGO VIII. Program stażu z zakresu orzecznictwa lekarskiego Czas trwania stażu: 16 godzin wykładów. Cel stażu: przyswojenie wiedzy przez lekarzy i lekarzy stomatologów o rodzaju świadczeń z ubezpieczeń społecznych, warunkach nabywania prawa do nich oraz zasadach i trybie ich przyznawania. Program stażu: 1. Rodzaje świadczeń z ubezpieczeń społecznych oraz warunki nabywania do nich uprawnień. 2. Zasady i tryb przyznawania oraz ustalania wysokości i wypłaty świadczeń. 3. Zasady i tryb orzekania o: 1) czasowej niezdolności do pracy; 2) potrzebie rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej; 3) okolicznościach uzasadniających przyznanie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego; 4) celowości przekwalifikowania zawodowego; 5) niezdolności do pracy zarobkowej; 6) niezdolności do samodzielnej egzystencji; 7) procentowym uszczerbku na zdrowiu; 8) niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym; 9) niepełnosprawności. 4. Zasady prowadzenia dokumentacji medycznej, związanej z orzekaniem w sprawach, o których mowa w ust. 3. STAŻ Z ZAKRESU BIOETYKI IX. Program stażu z zakresu bioetyki Czas trwania stażu: 20 godzin wykładów. Cel stażu: kształtowanie postaw lekarzy i lekarzy stomatologów w oparciu o system norm etycznych zawartych w przysiędze i przykazaniu Hipokratesa, w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Deklaracji helsińskiej1) i tokijskiej2), Deklaracji genewskiej3), polskim Kodeksie Etyki Lekarskiej (KEL) oraz w Europejskiej konwencji bioetycznej4). Program stażu: 1. Przysięga i przykazanie Hipokratesa, Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Deklaracja helsińska i tokijska, polskie kodeksy etyki lekarskiej - przedwojenny Kodeks Izb Lekarskich, Zbiór zasad etyczno-deontologicznych polskiego lekarza, Kodeks Etyki Lekarskiej. 2. Europejska konwencja bioetyczna. 3. Etyczne aspekty eksperymentów medycznych - eksperyment leczniczy i badawczy, etyczne zasady prowadzenia eksperymentu medycznego. Etyczne aspekty pobierania tkanek i narządów do transplantacji. 4. Etyczne aspekty relacji lekarz-pacjent - autonomia i godność pacjenta, informacja i zgoda poinformowanego, tajemnica lekarska, lojalność wobec pacjenta, prawo lekarza do odmowy leczenia. 5. Prokreacja ludzka - aspekty etyczne działań lekarskich związane z ludzką prokreacją w świetle KEL. Problemy etyczne wspomaganej prokreacji. Problem klonowania ludzi w świetle KEL i Europejskiej konwencji bioetycznej. 6. Problemy etyczne dotyczące racjonowania metod leczenia i alokacji środków finansowych. 7. Etyczne aspekty walki z bólem. Etyczne aspekty leczenia paliatywnego. Leczenie hospicyjne z punktu widzenia etyki. 8. Etyczna problematyka związana z reanimacją i uporczywą terapią - wartość i jakość życia ludzkiego. Wskazania do reanimacji w świetle KEL, kryteria śmierci, pojęcie stanu terminalnego. Problem moralnego prawa odstąpienia od reanimacji i uporczywej terapii. 9. Etyczne aspekty problemu umierania. Problem godności umierania. Problem eutanazji w świetle medycyny hipokratejskiej. 10. Cnoty i ideały w życiu zawodowym lekarza. Pojęcie godności zawodu lekarza. Wzorce postaw godnych naśladowania. Wybrane dane z historii medycyny w zakresie pojęć bioetycznych. Kazusy w bioetyce. ________ 1) Zalecenia dotyczące badań naukowych na ludziach (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy - WMA, Helsinki, czerwiec 1964 r.). 2) Wskazówki dla lekarzy dotyczące tortur i innego okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania oraz karania w związku z zatrzymaniem i uwięzieniem (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy - WMA, Tokio, październik 1975 r.). 3) Wzór międzynarodowej przysięgi lekarza (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy - WMA, Genewa 1949 r.). 4) Europejska konwencja o ochronie praw człowieka i godności ludzkiej wobec zastosowań biologii i medycyny (Rada Europy, Oviedo, kwiecień 1997 r.). STAŻ Z ZAKRESU PRAWA MEDYCZNEGO X. Program stażu z zakresu prawa medycznego Czas trwania stażu: 30 godzin wykładów. Cel stażu: poznanie i przyswojenie podstawowych przepisów prawa dotyczących wykonywania zawodu lekarza i lekarza stomatologa. Program stażu: 1. Zasady sprawowania opieki zdrowotnej w świetle Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zasady organizacji zakładów opieki zdrowotnej: 1) świadczenia zdrowotne; 2) zakłady opieki zdrowotnej - rejestracja, zasady działania, szpitale kliniczne, nadzór; 3) dokumentacja medyczna; 4) nadzór specjalistyczny. 3. Zasady wykonywania zawodu lekarza: 1) definicja zawodu lekarza; 2) prawo wykonywania zawodu; 3) uprawnienia zawodowe lekarza; 4) kwalifikacje zawodowe; 5) indywidualna praktyka lekarska, grupowa praktyka lekarska; 6) eksperyment medyczny; 7) dokumentacja medyczna; 8) lekarz a prawa pacjenta; 9) stwierdzenie zgonu i ustalenie przyczyn zgonu. 4. Zasady wykonywania innych zawodów medycznych. 5. Zasady powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, w szczególności: 1) prawa i obowiązki osoby ubezpieczonej i lekarza ubezpieczenia zdrowotnego; 2) organizacja udzielania i zakres świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego; 3) dokumentacja związana z udzielaniem świadczeń z tytułu ubezpieczenia. 6. Zasady działania samorządów reprezentujących zawody zaufania publicznego w ochronie zdrowia, w tym w szczególności: 1) zadania izb lekarskich; 2) prawa i obowiązki członków samorządu lekarskiego; 3) organizacja i działanie organów izb lekarskich i zjazdów lekarzy; 4) odpowiedzialność zawodowa lekarzy - postępowanie wyjaśniające przed rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej, postępowanie przed sądem lekarskim; 5) inne samorządy zawodowe funkcjonujące w ochronie zdrowia - aptekarzy, pielęgniarek i położnych, ich zadania i struktura. 7. Uregulowania szczególne dotyczące postępowania lekarza w innych ustawach, w tym w szczególności: 1) sztucznej prokreacji; 2) przeszczepiania narządów i tkanek; 3) przerywania ciąży; 4) zabiegów estetycznych; 5) leczenia paliatywnego i stanów terminalnych; 6) chorób psychicznych; 7) niektórych chorób zakaźnych; 8) przeciwdziałania i leczenia uzależnień. 8. Zasady wypisywania recept na leki i materiały medyczne oraz zleceń na przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i lecznicze środki techniczne. 9. Odpowiedzialność prawna lekarza - karna, cywilna i zawodowa: 1) pojęcie wykroczenia zawodowego, naruszenia dóbr osobistych, szkody, winy, odszkodowania i zadośćuczynienia; 2) ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej lekarza, grupowej praktyki lekarskiej, zakładów opieki zdrowotnej. Załącznik nr 2 RAMOWY PROGRAM STAŻU PODYPLOMOWEGO LEKARZA STOMATOLOGA Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz doskonalenie i utrwalenie praktycznych umiejętności z zakresu promocji zdrowia oraz zapobiegania, rozpoznawania i leczenia schorzeń wchodzących w zakres stomatologii, postępowania w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia, a także przyswojenie wiedzy z zakresu bioetyki, prawa medycznego i orzecznictwa lekarskiego jako przygotowanie lekarza stomatologa do samodzielnego wykonywania zawodu. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE STOMATOLOGII Czas trwania stażu: 47 tygodni. I. Program stażu z zakresu stomatologii zachowawczej Czas trwania stażu wynosi 11 tygodni. Program stażu obejmuje: 1. Poznanie zasad: 1) organizacji promocji zdrowia jamy ustnej wśród społeczności lokalnej (mieszkańców wsi, gminy, dzielnicy), na której terenie funkcjonuje praktyka lub poradnia; 2) organizacji i metod pracy indywidualnej praktyki lekarsko-stomatologicznej, a w szczególności: a) organizacji pracy gabinetu (ruch pacjentów, rejestracja, dokumentacja, sprawozdawczość, zasady wypisywania recept i skierowań na badanie diagnostyczne oraz na konsultacje specjalistyczne), b) ergonomii pracy stomatologa, pracy z asystentką na cztery ręce, c) współdziałania z lekarzami i innymi pracownikami ochrony zdrowia, d) metodologii zawierania kontraktów. 2. Rozpoznawanie, zapobieganie i leczenie: 1) próchnicy zębów; 2) zapaleń miazgi; 3) martwicy i zgorzeli miazgi oraz chorób tkanek okołowierzchołkowych zęba; 4) uszkodzeń niepróchnicowych tkanek zębów. 3. Opanowanie wykonywania następujących umiejętności i czynności: 1) diagnozowania próchnicy (ze szczególnym uwzględnieniem oceny aktywności choroby, wykrywania i kwalifikacji zmian próchnicowych na powierzchni stycznych zębów); 2) planowania postępowania profilaktyczno-leczniczego próchnicy, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzyka choroby; 3) postępowania diagnostycznego w przypadku bólu zębów o niejasnej lokalizacji; 4) leczenia próchnicy z zastosowaniem oszczędzających metod opracowania ubytku (metoda ART, tunelowa) i odpowiednich materiałów do wypełnień; 5) postępowania profilaktycznego i leczenia ubytków tkanek twardych zęba niepróchnicowego pochodzenia (nadżerki nietypowe, ubytki typu abrazyjnego); 6) wykonywania zabiegów endodontycznych; 7) postępowania diagnostycznego i leczniczego w przypadku chorób miazgi i tkanek okołowierzchołkowych, ze szczególnym uwzględnieniem zębów wielokorzeniowych (ekstyrpacja miazgi w znieczuleniu, leczenie kanałowe zębów z zainfekowaną miazgą, wypełnienie kanałów korzeniowych ćwiekami gutaperkowymi z użyciem różnych metod kondensacji, leczenie endodontyczne zębów z nieprawidłowościami anatomicznymi dotyczącymi liczby i przebiegu kanałów korzeniowych); 8) diagnostyki i postępowania leczniczego w uszkodzeniach tkanek zęba spowodowanych czynnikami abrazyjnymi lub chemicznymi; 9) diagnostyki i postępowania leczniczego w przypadku pourazowych uszkodzeń zębów stałych; 10) stosowania diagnostyki radiologicznej wewnątrz- i zewnątrzustnej oraz innych metod obrazowania; 11) diagnozowania i usuwania przebarwień zębów; 12) prowadzenia instruktażu higieny jamy ustnej i motywacji chorego oraz oceny uzyskanych efektów; 13) stosowania profesjonalnych metod profilaktyki próchnicy i zapaleń dziąseł (profesjonalne usuwanie kamienia nazębnego, mechaniczne usuwanie płytki nazębnej, stosowanie lakierów i żeli fluorkowych, stosowanie lakierów chlorheksydynowych i uszczelniaczy bruzd), 14) planowania i oceny efektów edukacji prozdrowotnej w różnych grupach populacji. 4. Szkolenie w zakresie profilaktyki zakażeń HIV, diagnostyki i leczenia choroby AIDS: 1 dzień (5 godzin wykładów): 1) epidemiologia zakażeń HIV i choroby AIDS; 2) podstawowe wiadomości o budowie wirusa HIV i wykrywaniu zakażeń; 3) wybrane zagadnienia HIV/AIDS w ujęciu nauk medycznych; 4) elementy poradnictwa i opieki medycznej nad kobietą zakażoną HIV lub chorą na AIDS; 5) poradnictwo przed testem i po teście; 6) strategia leczenia antyretrowirusowego zakażonych HIV i chorych na AIDS; 7) etyczne i prawne aspekty HIV i AIDS; 8) elementy komunikowania się w relacjach lekarz - pacjent zakażony HIV i chory na AIDS. II. Program stażu z zakresu stomatologii dziecięcej (pedodoncji) Czas trwania stażu wynosi 10 tygodni. Program stażu obejmuje: 1. Poznanie i opanowanie: 1) sposobu adaptacji dziecka do zabiegów stomatologicznych; 2) postępowania z dziećmi specjalnej troski. 2. Rozpoznawanie, zapobieganie i leczenie: 1) próchnicy zębów mlecznych; 2) próchnicy zębów stałych niedojrzałych; 3) chorób miazgi zębów mlecznych i stałych w różnych fazach rozwoju zębów; 4) chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej w wieku rozwojowym. 3. Postępowanie w pourazowym uszkodzeniu zębów mlecznych oraz zębów stałych z niezakończonym rozwojem (diagnostyka kliniczna i radiologiczna, uwarunkowania procedur leczniczych, badania kontrolne z oceną rozwoju korzenia). 4. Postępowanie stomatologiczne w zapobieganiu i leczeniu chorób odogniskowych. 5. Opanowanie następujących umiejętności i czynności: 1) oceny wieku zębowego; 2) diagnozowania zaburzeń i wad rozwojowych uzębienia; 3) diagnozowania próchnicy zębów mlecznych i zębów stałych niedojrzałych; 4) leczenia próchnicy zębów mlecznych i zębów stałych niedojrzałych; 5) planowania i wykonywania zabiegów profilaktycznych; 6) postępowania leczniczego w chorobach miazgi zębów mlecznych; 7) leczenia chorób miazgi zębów stałych z niezakończonym rozwojem korzenia; 8) postępowania w pourazowym uszkodzeniu zębów stałych z niezakończonym rozwojem korzenia. III. Program stażu z zakresu chirurgii stomatologicznej Czas trwania stażu wynosi 8 tygodni. Program stażu obejmuje: 1. Poznanie zasad: 1) znieczulenia miejscowego powierzchniowego, nasiękowego i przewodowego; 2) usuwania zębów u dzieci i dorosłych; 3) dłutowania i rozdzielania korzeni zębów; 4) diagnostyki i postępowania w zapaleniu tkanek jamy ustnej, twarzy i szyi; 5) współczesnej antybiotykoterapii w leczeniu zapaleń tkanek jamy ustnej, twarzy i szyi; 6) zapobiegania oraz metod diagnozowania i rozpoznawania nowotworów; 7) profilaktyki zakażeń wirusami hepatotropowymi i HIV w chirurgii stomatologicznej; 8) pierwszej pomocy w pourazowych obrażeniach czaszki twarzowej. 2. Rozpoznawanie, różnicowanie i zasady leczenia: 1) torbieli; 2) chorób stawu skroniowo-żuchwowego; 3) wczesnych i późnych powikłań po usunięciu zębów; 4) nerwobóli. 3. Opanowanie następujących umiejętności i czynności: 1) zastosowania badań radiologicznych i ultrasonograficznych w chirurgii stomatologicznej; 2) znieczulenia nasiękowego i przewodowego zewnątrzustnego i wewnątrzustnego w zakresie części twarzowej czaszki; 3) wykonania ekstrakcji zębów jedno- i wielokorzeniowych; 4) wykonania zabiegu chirurgicznego zaopatrzenia zębodołu po ekstrakcji zębów; 5) wykonania nacięcia powierzchniowych ropni zębopochodnych. IV. Program stażu z zakresu protetyki stomatologicznej Czas trwania stażu wynosi 8 tygodni. Program stażu obejmuje: 1. Poznanie zasad: 1) planowania leczenia protetycznego; 2) współpracy z pracownią techniczną; 3) leczenia za pomocą protez stałych (wkład koronowo-korzeniowy, korony lane i lane licowane, mosty); 4) wykonania uzupełnień tymczasowych; 5) wykonania płytowych protez ruchomych, częściowych i całkowitych; 6) leczenia za pomocą protez szkieletowych; 7) naprawy uszkodzonych uzupełnień protetycznych w warunkach klinicznych. 2. Opanowanie następujących umiejętności i czynności: 1) wykonania klinicznego protezy stałej: wkładu koronowo-korzeniowego, korony lanej mostu; 2) wykonania klinicznego protezy płytowej, częściowej osiadającej; 3) wykonania klinicznego protezy całkowitej; 4) wykonania klinicznego protezy szkieletowej; 5) wykonania klinicznego naprawy protezy ruchomej. V. Program stażu z zakresu periodontologii Czas trwania stażu wynosi 4 tygodnie. Program stażu obejmuje: 1. Poznanie: 1) zasad diagnozowania, zapobiegania i leczenia zapaleń przyzębia; 2) sposobów kontroli miejscowych czynników przyczynowych chorób przyzębia; 3) zasad oceny wyników leczenia podstawowego w chorobach przyzębia. 2. Postępowanie diagnostyczne i lecznicze w chorobach błony śluzowej jamy ustnej o etiologii bakteryjnej, wirusowej i grzybiczej. 3. Opanowanie następujących umiejętności: 1) oceny stanu klinicznego i radiologicznego przyzębia (głębokość kieszonek, stopień rozchwiania zębów, zaawansowanie choroby w okolicy międzykorzeniowej zębów, krwawienie z kieszonki dziąsłowej, obecność płytki bakteryjnej, interpretacja obrazów radiologicznych przyzębia); 2) metod motywacji i instruktażu higieny u osób z zaawansowanym zapaleniem przyzębia; 3) wykonania skalingu nad- i poddziąsłowego u osób z zapaleniem przyzębia o umiarkowanym zaawansowaniu; 4) korekty innych miejscowych czynników etiologicznych zapaleń dziąseł i przyzębia; 5) interpretacji wyników badań laboratoryjnych. VI. Program stażu z zakresu ortodoncji Czas trwania stażu wynosi 6 tygodni. Program stażu obejmuje: 1. Rozpoznawanie: 1) normy zgryzowej w poszczególnych fazach rozwoju; 2) prawidłowej i spaczonej funkcji narządów żucia. 2. Promocję prawidłowego rozwoju narządu żucia i eliminowania dysfunkcji i parafunkcji (profilaktyka pierwotna i wtórna). 3. Opanowanie następujących czynności i umiejętności: 1) ustalania wskazań do wykonywania następujących badań: a) radiologicznych (ortopantomogramy, teleradiogramy, rtg przylegające osiowe), b) ustalania wieku zębowego i kostnego, c) czynnościowych narządu żucia; 2) oceny wskazań do: a) ortodontycznej ekstrakcji zębów mlecznych i stałych, b) leczenia zespołowego wad twarzo-szczękowo-zgryzowych; 3) wykonania wycisku diagnostycznego i pobrania zgryzu diagnostycznego; 4) opiłowania guzków klinujących zęby mleczne; 5) stosowania mioterapii; 6) leczenia prostymi aparatami ortodontycznymi (płytka przedsionkowa, utrzymywacz przestrzeni); 7) oceny klinicznej możliwości reperacji uszkodzonego aparatu. STAŻ CZĄSTKOWY W DZIEDZINIE MEDYCYNY RATUNKOWEJ VII. Program stażu cząstkowego z zakresu medycyny ratunkowej Czas trwania stażu: 2 tygodnie. Cel stażu: pogłębienie wiedzy teoretycznej i przyswojenie praktycznych umiejętności postępowania w stanach nagłego zagrożenia zdrowia i życia. Program stażu obejmuje: 2-tygodniowy kurs ratownictwa medycznego, którego program został określony w ramowym programie stażu podyplomowego lekarza, stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia. STAŻ Z ZAKRESU ORZECZNICTWA LEKARSKIEGO, BIOETYKI I PRAWA MEDYCZNEGO VIII. Program stażu z zakresu orzecznictwa lekarskiego, bioetyki oraz prawa medycznego Czas trwania i program stażu zostały określone w ramowym programie stażu podyplomowego lekarza, stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 24 maja 1999 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza, lekarza stomatologa (Dz. U. Nr 54, poz. 571 oraz z 2000 r. Nr 81, poz. 918), które utraciło moc z dniem 2 lutego 2004 r. w związku z wejściem w życie art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 126, poz. 1383 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 58, poz. 556) Na podstawie art. 13 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634, Nr 137, poz. 1307 i Nr 229, poz. 2284 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 290) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 2 do rozporządzenia - Klasyfikacja rozdziałów: a) w dziale "010 - Rolnictwo i łowiectwo": - skreśla się rozdziały 01003 i 01024: "01003 Upowszechnianie doradztwa rolniczego" "01024 Monitoring jakości surowców rolnych i produktów spożywczych", - po rozdziale "01034 Powiatowe inspektoraty weterynarii" dodaje się rozdziały 01035-01040 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "01035 Graniczne inspektoraty weterynarii 01036 Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich W rozdziale tym ujmuje się wydatki związane z finansowaniem zadań objętych Sektorowym Programem Operacyjnym - Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego i rozwój obszarów wiejskich. Jednostki samorządu terytorialnego wykazują w tym rozdziale wydatki ponoszone w szczególności na scalanie gruntów, gospodarowanie rolniczymi zasobami wodnymi, a także na odnowę wsi oraz zachowanie i ochronę dziedzictwa kulturowego. 01037 Płatności uzupełniające do gruntów rolnych 01038 Rozwój obszarów wiejskich W rozdziale tym ujmuje się wydatki związane z finansowaniem zadań objętych Planem Rozwoju Obszarów Wiejskich finansowanych z Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej - Sekcja Gwarancji. 01039 Pozostałe zadania Wspólnej Polityki Rolnej 01040 Opłaty cukrowe", b) w dziale "050 - Rybołówstwo i rybactwo", po rozdziale "05008 Organizacje producentów rybnych" dodaje się rozdział 05009 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "05009 Rybołówstwo i przetwórstwo ryb Rozdział ten obejmuje wydatki na dostosowanie nakładu połowowego do zasobów, odnowę i modernizację floty rybackiej, ochronę i rozwój zasobów wodnych, chów i hodowlę ryb, rybacką infrastrukturę portową, przetwórstwo i rynek rybny, a także rybołówstwo śródlądowe, objęte Sektorowym Programem Operacyjnym - Rybołówstwo i przetwórstwo ryb.", c) w dziale "750 - Administracja publiczna", po rozdziale "75054 Referenda ogólnokrajowe i konstytucyjne" dodaje się rozdział 75055 w brzmieniu: "75055 Wybory do Parlamentu Europejskiego", d) w dziale "756 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nieposiadających osobowości prawnej oraz wydatki związane z ich poborem", po rozdziale "75625 Podatek akcyzowy od energii elektrycznej" dodaje się rozdziały 75626 i 75627 w brzmieniu: "75626 Podatek akcyzowy od olejów opałowych 75627 Podatek akcyzowy od gazu", e) w dziale "801 - Oświata i wychowanie" skreśla się rozdział "80122 Licea wojskowe", f) w dziale "851 - Ochrona zdrowia", rozdział "85151 Świadczenia zdrowotne, leki i lecznicze środki techniczne" otrzymuje brzmienie: "85151 Świadczenia zdrowotne", g) w dziale "852 - Pomoc społeczna", po rozdziale "85232 Centra integracji społecznej" dodaje się rozdział 85233 w brzmieniu: "85233 Dokształcanie i doskonalenie nauczycieli", h) w dziale "853 - Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej" skreśla się rozdział "85346 Dokształcanie i doskonalenie nauczycieli", i) w dziale "900 - Gospodarka komunalna i ochrona środowiska", po rozdziale "90020 Wpływy i wydatki związane z gromadzeniem środków z opłat produktowych" dodaje się rozdział 90021 w brzmieniu: "90021 Fundusz Rozwoju Inwestycji Komunalnych"; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów dochodów, przychodów i środków (z objaśnieniami): a) cyfra "8 Finansowanie programów i projektów ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności" wraz z objaśnieniami otrzymuje brzmienie: "8 Finansowanie programów i projektów ze środków funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej Symbol ten stosuje się dla oznaczenia dochodów, których źródłem są środki z Unii Europejskiej z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, także te otrzymane jako refundacja wydatków wcześniej poniesionych, wykazywane w załączniku do ustawy budżetowej, sporządzanym na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Cyfrę 8 jednostki samorządu terytorialnego dodają odpowiednio do paragrafu 270 lub 629.", b) nazwa cyfry 9 "Współfinansowanie programów realizowanych ze środków z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności" otrzymuje brzmienie: "Współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej", c) po paragrafie "015 Podatek dochodowy w wysokości 19 % pobierany od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej" dodaje się paragrafy 016 i 017 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "016 Wpływy z podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych w części podlegającej przekazaniu na rachunek środków specjalnych W budżecie państwa kwoty ujmowane w tym paragrafie wykazywane będą ze znakiem ujemnym, a w środkach specjalnych ze znakiem dodatnim. 017 Wpływy z podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych w części podlegającej przekazaniu na rachunek środków specjalnych W budżecie państwa kwoty ujmowane w tym paragrafie wykazywane będą ze znakiem ujemnym, a w środkach specjalnych ze znakiem dodatnim.", d) po paragrafie "050 Podatek od czynności cywilnoprawnych" dodaje się paragraf 051 w brzmieniu: "051 Wpływy z opłaty eksploatacyjnej od przedsiębiorstw górniczych węgla kamiennego", e) paragraf "231 Dotacje celowe otrzymane z gminy lub z miasta stołecznego Warszawy na zadania bieżące realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego" otrzymuje brzmienie: "231 Dotacje celowe otrzymane z gminy na zadania bieżące realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego", f) paragraf "661 Dotacje celowe otrzymane z gminy lub z miasta stołecznego Warszawy na inwestycje i zakupy inwestycyjne realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego" otrzymuje brzmienie: "661 Dotacje celowe otrzymane z gminy na inwestycje i zakupy inwestycyjne realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego", g) po paragrafie "849 Dochody z tytułu otrzymanych z Unii Europejskiej kwot specjalnych ryczałtowych na poprawę płynności budżetowej" dodaje się paragrafy 850-852 w brzmieniu: "850 Wpływy z opłat cukrowych 851 Wpływy z różnych rozliczeń 852 Wpłaty do budżetu państwa z Unii Europejskiej na dostosowanie granicy do traktatu z Schengen"; 3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów wydatków i środków (z objaśnieniami): a) grupa paragrafów "Środki własne Unii Europejskiej 851 do 854" otrzymuje brzmienie: "Środki własne Unii Europejskiej 851 do 855", b) cyfra "8 Finansowanie programów i projektów ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności" wraz z objaśnieniami otrzymuje brzmienie: "8 Finansowanie programów i projektów ze środków funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej Symbol ten stosuje się dla oznaczenia wszystkich wydatków ponoszonych w trakcie realizacji przedsięwzięć w ramach danego programu lub projektu finansowanego ze środków z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności. Symbol ten stosuje się również do oznaczenia wydatków ponoszonych na finansowanie Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Jednostki samorządu terytorialnego przy zastosowaniu tej cyfry ujmują również wydatki, których źródłem finansowania jest pożyczka na prefinansowanie z budżetu państwa.", c) nazwa cyfry 9 "Współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności" otrzymuje brzmienie: "Współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności oraz z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej", d) paragraf "231 Dotacje celowe przekazane gminie lub miastu stołecznemu Warszawie na zadania bieżące realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego" otrzymuje brzmienie: "231 Dotacje celowe przekazane gminie na zadania bieżące realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego", e) w objaśnieniach do paragrafu "302 Nagrody i wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń" w tiret osiemnastym kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się tiret dziewiętnaste w brzmieniu: "- świadczenia przysługujące członkom służby zagranicznej oraz pracownikom zatrudnionym zgodnie z polskim prawem, wykonującym obowiązki służbowe w placówkach zagranicznych, w tym dodatki zagraniczne i dodatki na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania rodziny przysługujące ambasadorowi i konsulowi kierującemu urzędem konsularnym.", f) w objaśnieniach do paragrafu "303 Różne wydatki na rzecz osób fizycznych": - tiret czwarte otrzymuje brzmienie: "- wynagrodzenia wypłacane na podstawie odrębnych przepisów osobom, które wykonują określone czynności na polecenie właściwych organów, w szczególności biegłym w postępowaniu przygotowawczym, sądowym i administracyjnym, wynagrodzenia za czynności arbitrów, wynagrodzenia tłumaczy przysięgłych, wynagrodzenia kuratorów zastępujących strony w postępowaniu,", - tiret siódme otrzymuje brzmienie: "- pozostałe wydatki związane z postępowaniem sądowym i prokuratorskim, a w szczególności: ryczałty wypłacane kuratorom społecznym, ryczałty wypłacane kuratorom zawodowym z tytułu przeprowadzonych wywiadów, rekompensaty dla ławników za czas wykonywania czynności w sądzie, świadczenia związane z postępowaniem mediacyjnym, zwrot utraconych wynagrodzeń świadków w związku z wykonywaniem czynności w sądzie, zwrot kosztów diet, przejazdów i noclegów ławnikom, biegłym i świadkom.", g) w objaśnieniach do paragrafu "325 Stypendia różne" skreśla się tiret piąte, h) w objaśnieniach zamieszczonych po paragrafie "403 Wynagrodzenia osobowe sędziów i prokuratorów oraz asesorów i aplikantów" w tiret dwunastym kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się tiret trzynaste w brzmieniu: "- świadczenia pieniężne w wysokości zasiłku z ubezpieczenia społecznego wypłacane sędziom i prokuratorom w przypadkach, w których pracownikom podlegającym ubezpieczeniu społecznemu przysługują zasiłki niezależnie od prawa do wynagrodzenia.", i) objaśnienia do paragrafu "405 Uposażenia żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje - uposażenia zasadnicze wraz z dodatkami dla żołnierzy zawodowych, żołnierzy pełniących nadterminową służbę wojskową oraz uposażenia zasadnicze wraz z dodatkami, nagrody uznaniowe i zapomogi dla policjantów, funkcjonariuszy Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz funkcjonariuszy celnych.", j) paragraf "407 Nagrody roczne dla żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy" otrzymuje brzmienie: "407 Dodatkowe uposażenie roczne dla żołnierzy zawodowych oraz nagrody roczne dla funkcjonariuszy.", k) paragraf "408 Uposażenia oraz świadczenia pieniężne wypłacane przez okres roku żołnierzom i funkcjonariuszom zwolnionym ze służby" otrzymuje brzmienie: "408 Świadczenia pieniężne wypłacane przez okres roku żołnierzom i funkcjonariuszom zwolnionym ze służby", l) w paragrafie "459 Kary i odszkodowania wypłacane na rzecz osób fizycznych" dodaje się objaśnienia w brzmieniu: "Paragraf ten obejmuje między innymi odszkodowania Skarbu Państwa dla osób niesłusznie represjonowanych oraz wypłaty z tytułu realizacji odpowiedzialności Skarbu Państwa za wkłady oszczędnościowe ludności.", m) w objaśnieniach do paragrafu "461 Koszty postępowania sądowego i prokuratorskiego" w tiret jedenastym kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się tiret dwunaste i trzynaste w brzmieniu: "- koszty przejazdów sędziów, prokuratorów i innych osób z powodu czynności w toku postępowania, - koszty oględzin, badań przedsięwziętych w toku postępowania oraz przesyłek i przechowywania zajętych przedmiotów, jak również ich sprzedaży.", n) paragraf "661 Dotacje celowe przekazane gminie lub miastu stołecznemu Warszawie na inwestycje i zakupy inwestycyjne realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego" otrzymuje brzmienie: "661 Dotacje celowe przekazane gminie na inwestycje i zakupy inwestycyjne realizowane na podstawie porozumień (umów) między jednostkami samorządu terytorialnego", o) po paragrafie "854 Wpłata z tytułu udziału w opłatach cukrowych" dodaje się paragraf 855 w brzmieniu: "855 Różne rozliczenia finansowe"; 4) w załączniku nr 5 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów przychodów, po paragrafie "901 Przychody ze sprzedaży bonów skarbowych" dodaje się paragrafy 902 i 903 w brzmieniu: "902 Przychody ze spłat pożyczek udzielonych na finansowanie zadań realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej 903 Przychody z zaciągniętych pożyczek na finansowanie zadań realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej"; 5) w załączniku nr 6 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów rozchodów, po paragrafie "961 Wykup bonów skarbowych" dodaje się paragrafy 962 i 963 w brzmieniu: "962 Pożyczki udzielone na finansowanie zadań realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej 963 Spłaty pożyczek otrzymanych na finansowanie zadań realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej"; 6) w załączniku nr 7 do rozporządzenia - Szczegółowa klasyfikacja wydatków dla zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego: a) paragraf "252 Dotacja podmiotowa z budżetu dla szkoły wyższej" otrzymuje brzmienie: "252 Dotacja podmiotowa z budżetu dla szkoły wyższej 252001 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na uposażenia dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy 252002 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na nagrody roczne dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy 252003 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na nagrody jubileuszowe i odprawy wypłacane w związku ze zwolnieniem ze służby dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy 252004 Dotacja dla akademii wojskowych na uposażenie dla żołnierzy nadterminowych oraz dla Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na należności pieniężne dla strażaków w służbie kandydackiej 252005 Dotacja dla akademii wojskowych na odprawy wypłacane w związku ze zwolnieniem ze służby dla żołnierzy nadterminowych 252006 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na wynagrodzenia dla pracowników 252007 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na dodatkowe wynagrodzenia roczne dla pracowników 252008 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy na rzecz żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy 252009 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy na rzecz żołnierzy niezawodowych i funkcjonariuszy w służbie kandydackiej, z wyjątkiem żołnierzy nadterminowych oraz osób odbywających zastępcze formy służby wojskowej 252010 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy na rzecz pracowników 252011 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na wydatki rzeczowe 252012 Dotacja dla akademii wojskowych oraz Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na pomoc materialną dla studentów cywilnych 252013 Dotacja dla Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na świadczenia pieniężne wypłacane przez okres roku funkcjonariuszom zwolnionym ze służby 252014 Dotacja dla Szkoły Głównej Służby Pożarniczej na równoważniki i ekwiwalenty pieniężne wypłacane funkcjonariuszom", b) paragraf "253 Dotacja podmiotowa z budżetu dla jednostek naukowych i badawczo-rozwojowych" otrzymuje brzmienie: "253 Dotacja podmiotowa z budżetu dla jednostek naukowych i badawczo-rozwojowych 253001 Dotacja dla Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego na uposażenia funkcjonariuszy 253002 Dotacja dla Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego na nagrody roczne dla funkcjonariuszy 253003 Dotacja dla Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego na pozostałe należności dla funkcjonariuszy 253004 Dotacja dla Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego na składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy na rzecz funkcjonariuszy 253005 Dotacja dla Centrum Naukowo-Badawczego Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego na wydatki rzeczowe", c) paragraf "405 Uposażenia żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy" otrzymuje brzmienie: "405 Uposażenia żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy 405001 Uposażenia dla żołnierzy zawodowych służby stałej i funkcjonariuszy 405002 Uposażenia dla żołnierzy zawodowych służby kontraktowej 405003 Uposażenia dla żołnierzy nadterminowych 405004 Nagrody uznaniowe i zapomogi dla funkcjonariuszy", d) paragraf "406 Pozostałe należności żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy" otrzymuje brzmienie: "406 Pozostałe należności żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy 406001 Nagrody jubileuszowe wypłacane żołnierzom zawodowym i funkcjonariuszom 406002 Odprawy wypłacane żołnierzom zawodowym i funkcjonariuszom w związku ze zwolnieniem ze służby 406003 Ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypłacany żołnierzom zawodowym i funkcjonariuszom 406004 Odprawy wypłacane w związku ze zwolnieniem ze służby nadterminowej 406005 Dodatek terenowy i inne wynagrodzenia wypłacane funkcjonariuszom 406006 Pozostałe należności wypłacane żołnierzom i funkcjonariuszom", e) paragraf "407 Nagrody roczne dla żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz funkcjonariuszy" otrzymuje brzmienie: "407 Dodatkowe uposażenie roczne dla żołnierzy zawodowych oraz nagrody roczne dla funkcjonariuszy 407001 Dodatkowe uposażenie roczne dla żołnierzy zawodowych oraz nagrody roczne dla funkcjonariuszy", f) paragraf "408 Uposażenia oraz świadczenia pieniężne wypłacane przez okres roku żołnierzom i funkcjonariuszom, zwolnionym ze służby" otrzymuje brzmienie: "408 Świadczenia pieniężne wypłacane przez okres roku żołnierzom i funkcjonariuszom, zwolnionym ze służby 408001 Świadczenia pieniężne wypłacane przez okres roku żołnierzom i funkcjonariuszom, zwolnionym ze służby", g) paragraf "411 Składki na ubezpieczenia społeczne" otrzymuje brzmienie: "411 Składki na ubezpieczenie społeczne 411001 Składki na ubezpieczenia społeczne pracowników nieobjętych mnożnikowym systemem wynagradzania 411002 Składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe za żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy, za których istnieje obowiązek opłacenia składek w związku ze zwolnieniem ze służby 411003 Składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe za żołnierzy niezawodowych oraz funkcjonariuszy w służbie kandydackiej 411004 Składki na ubezpieczenie społeczne osób odbywających zastępcze formy służby wojskowej 411005 Składki na ubezpieczenia społeczne członków korpusu służby cywilnej 411006 Składki na ubezpieczenia społeczne z innych tytułów niż stosunek pracy lub służby", h) paragraf "412 Składki na Fundusz Pracy" otrzymuje brzmienie: "412 Składki na Fundusz Pracy 412001 Składki na Fundusz Pracy - pracownicy 412002 Składki na Fundusz Pracy - członkowie służby cywilnej 412003 Składki na Fundusz Pracy z innych tytułów", i) objaśnienia zamieszczone na końcu załącznika otrzymują brzmienie: "Paragrafy: 252001 do 252012, 302010 do 302015, 421008 do 421015, 427004 do 427008, 430005, 430015, 430017 do 430019, 441007, 443004, 605012 i 605013 nie występują w części Obrona narodowa.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1: 1) pkt 1 lit. a tiret drugie w zakresie Granicznych inspektoratów weterynarii - który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 17 marca 2004 r.; 2) pkt 1 lit. e-h, pkt 3 lit. j oraz pkt 6 - które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu elektronicznego i telekomunikacyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 561) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu elektronicznego i telekomunikacyjnego (Dz. U. Nr 10, poz. 87) w załączniku kontyngent oznaczony numerem 093907 w brzmieniu: Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaWartość (euro) 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych): 8501 10- Silniki o mocy wyjściowej nieprzekraczającej 37,5 W: - - Pozostałe: 8501 10 99 0- - - Silniki prądu stałego 093907ex 8501 10 99 0Silnik elektryczny prądu stałego z czujnikiem Halla03.410.000 otrzymuje brzmienie: Numer kontyngentu Kod PCN WyszczególnienieObniżona stawka celnaWartość (euro) 8501Silniki elektryczne i prądnice (z wyłączeniem zespołów prądotwórczych): - Pozostałe silniki prądu stałego; prądnice prądu stałego: 8501 32- - O mocy wyjściowej przekraczającej 750 W, ale nieprzekraczającej 75 kW: - - - Pozostałe: 8501 32 91 0- - - - O mocy wyjściowej przekraczającej 750 W, ale nieprzekraczającej 7,5 kW 093907ex 8501 32 91 0Silniki elektryczne prądu stałego o mocy wyjściowej przekraczającej 800 W, ale nieprzekraczającej 1.100 W, z czujnikiem Halla03.410.000 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać wojewódzkie plany zdrowotne, oraz zakresu danych niezbędnych do przygotowania takiego planu (Dz. U. Nr 58, poz. 564) Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać wojewódzkie plany zdrowotne, oraz zakresu danych niezbędnych do przygotowania takiego planu (Dz. U. Nr 115, poz. 1087) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 4 w zdaniu wstępnym, w ust. 5 w pkt 1 w zdaniu końcowym, w pkt 3 i 4, w ust. 7 w zdaniu wstępnym oraz w ust. 8 w pkt 1 i 2 wyrazy "dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan" zastępuje się wyrazami "dwóch następujących po sobie lat poprzedzających o dwa lata rok, dla którego jest przygotowywany plan"; 2) w ust. 11 w pkt 1 wyrazy "dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan" zastępuje się wyrazami "dwóch następujących po sobie lat o rok poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 marca 2004 r. o zmianie ustawy o izbach morskich (Dz. U. Nr 62, poz. 575) Art. 1. W ustawie z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich (Dz. U. Nr 58, poz. 320, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wypadkami morskimi w rozumieniu niniejszej ustawy są zdarzenia na morzu lub wodach z nim połączonych, na których statki morskie uprawiają żeglugę, polegające na: 1) zatonięciu, zaginięciu lub utraceniu statku w inny sposób, 2) opuszczeniu statku, 3) zderzeniu statków, 4) zetknięciu statku z dnem, podwodną lub nawodną przeszkodą, 5) uderzeniu statku w budowlę, urządzenie lub instalację, w następstwie którego statek spowodował ich uszkodzenie lub doznał uszkodzenia, 6) powstaniu pożaru lub wybuchu na statku, 7) zanieczyszczeniu środowiska w następstwie utraty lub uszkodzenia statku, 8) zagrożeniu albo ograniczeniu bezpieczeństwa statku lub znajdujących się na nim osób, na skutek: a) uszkodzenia lub niesprawności konstrukcji, urządzeń albo innych elementów wyposażenia statku, b) zmian w zakresie stateczności statku, 9) zaginięciu człowieka przebywającego na statku, 10) śmierci lub uszczerbku na zdrowiu człowieka w związku z pracą lub pobytem na statku, zachowaniem się statku, działaniem lub stanem jego urządzeń albo innych jego elementów lub właściwościami ładunku statku."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Izby morskie rozpoznają wypadki morskie: 1) statków o polskiej przynależności, 2) statków o obcej przynależności, jeżeli wypadek nastąpił na polskich morskich wodach wewnętrznych lub polskim morzu terytorialnym albo jeżeli z wnioskiem o wszczęcie postępowania wystąpił armator lub kapitan takiego statku. 2. Sprawy wypadków morskich, w których uczestniczyły jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej lub Policji, izby morskie rozpoznają, w odniesieniu do tych jednostek, za zgodą Dowódcy Marynarki Wojennej, Komendanta Głównego Straży Granicznej lub Komendanta Głównego Policji."; 3) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania izb morskich, uwzględniając podział terytorialny państwa."; 4) w art. 6: a) w ust. 1 użyty dwukrotnie wyraz "Wojewódzkim" zastępuje się wyrazem "Okręgowym", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej może określić, w drodze rozporządzenia, uwzględniając podział terytorialny państwa, siedzibę izby morskiej poza siedzibą sądu okręgowego, przy którym działa izba morska."; 5) użyte w art. 8 w ust. 1, w art. 12 w ust. 1, w art. 15 w ust. 1 i 2 oraz w art. 17 w ust. 1 pkt 2 w różnych przypadkach wyrazy "Minister Żeglugi" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw gospodarki morskiej"; 6) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do pozostałych pracowników izb morskich mają odpowiednie zastosowanie przepisy o pracownikach sądów i prokuratury."; 7) w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb powoływania ławników oraz zasady ich wyznaczania do udziału w posiedzeniach, uwzględniając kwalifikacje zawodowe i praktykę w zakresie zagadnień występujących w sprawach rozpoznawanych przez izby morskie, a także sposób wynagradzania i pokrywania innych należności związanych z udziałem w posiedzeniach."; 8) w art. 13 skreśla się wyraz "ludowych"; 9) w art. 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Poza rozprawą postanowienia wydaje izba morska bez udziału ławników, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej."; 10) w art. 15: a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Delegat przy Odwoławczej Izbie Morskiej może brać udział w postępowaniu przed izbą morską pierwszej instancji i podejmować czynności, do jakich uprawniony jest delegat przy tej izbie, oraz przekazać delegatowi przy izbie morskiej pierwszej instancji uczestnictwo w postępowaniu przed Odwoławczą Izbą Morską. 4. W sprawach wypadków morskich, które mogą zostać uznane za wypadki przy pracy, w postępowaniu przed izbami morskimi ma prawo uczestniczyć - obok delegata - państwowy inspektor pracy właściwy dla pracodawcy zatrudniającego pracownika, który uległ wypadkowi.", b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, uwzględniając system organizacyjny izb morskich, sposób wykonywania zadań przez delegatów oraz sprawowania nadzoru nad ich działalnością, a także zakres pokrywania kosztów tej działalności."; 11) użyte w art. 15 w ust. 5 i 6, w art. 23 w ust. 4, w art. 29 w ust. 2 i 3, w art. 30 w ust. 3, w art. 33, w art. 41 i w art. 48 w ust. 1 w różnych przypadkach wyrazy "techniczny inspektor pracy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "państwowy inspektor pracy"; 12) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi i zapobiegania wypadkom morskim delegat może żądać wyjaśnień od armatorów, organów i instytucji państwowych, samorządowych i społecznych, przedsiębiorców oraz innych jednostek organizacyjnych, zwracać im uwagę na uchybienia i sprawdzać zastosowanie odpowiednich środków zaradczych. 2. Uprawnienia przewidziane w ust. 1 nie przysługują delegatowi w stosunku do organów Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji."; 13) w art. 17 w ust. 2 wyraz "wojewódzkiego" zastępuje się wyrazem "okręgowego"; 14) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Izby morskie są państwowymi jednostkami budżetowymi. Wydatki izb morskich są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej."; 15) w art. 19 wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 16) w art. 21: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organy administracji morskiej oraz inne organy władzy publicznej są obowiązane: 1) o wypadku morskim niezwłocznie zawiadomić izbę morską, 2) zabezpieczyć ślady i dowody, 3) w przypadkach niecierpiących zwłoki dokonać czynności koniecznych do wstępnego ustalenia stanu faktycznego, 4) przekazać izbie morskiej materiał dotyczący wypadku oraz 5) w zakresie pomocy prawnej załatwiać wezwania izb morskich.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do podmiotów zarządzających portami i użytkowników infrastruktury portowej w sprawach wypadków morskich, którym ulegli ich pracownicy lub w których obiekty portowe zostały uszkodzone albo spowodowały szkody. 3b. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykonania obowiązków armatorów i kapitanów statków oraz podmiotów zarządzających portami i użytkowników infrastruktury portowej w zakresie przygotowania dla izb morskich materiałów do dochodzeń w sprawach wypadków morskich, uwzględniając rodzaj wypadków podlegających zgłoszeniu, w odniesieniu do których ślady i dowody powinny być zabezpieczone oraz dokumenty sporządzone i przekazane organom uprawnionym do prowadzenia dochodzeń, a także rodzaj pomocy i informacji, których należy udzielać tym organom.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Organy Marynarki Wojennej, Straży Granicznej, Policji i prokuratury wojskowej w sprawie toczącej się przed izbą morską nie są obowiązane do udzielania informacji, udostępniania dokumentów i innych danych, jeżeli może to doprowadzić do ujawnienia tajemnicy państwowej."; 17) w art. 22 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w wypadku morskim nastąpiło zaginięcie, śmierć albo ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, a także narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,"; 18) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pełnomocnikiem może być adwokat, radca prawny, pracownik zainteresowanego, członek związku lub stowarzyszenia zawodowego zrzeszającego osoby posiadające kwalifikacje zawodowe w żegludze morskiej."; 19) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. Jeżeli zainteresowany członek załogi lub pilot statku uprawiającego żeglugę na wodach, o których mowa w art. 1 ust. 2, posiadający dokument określający jego uprawnienia w żegludze morskiej wydany przez właściwy podmiot polski, wykazał brak koniecznych umiejętności niezbędnych dla zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi morskiej lub przez rażące zaniedbania spowodował wypadek morski lub przyczynił się do jego powstania, izba morska może w orzeczeniu pozbawić go prawa wykonywania tych uprawnień w częściowym lub pełnym zakresie na okres od 1 roku do 5 lat. 2. Izba morska może w orzeczeniu uzależnić przywrócenie prawa wykonywania uprawnień w żegludze morskiej od spełnienia przez zainteresowanego co najmniej jednego z następujących warunków: 1) wykonywania określonych niższych uprawnień w żegludze morskiej przez czas oznaczony, 2) wykazania koniecznych umiejętności w trybie przewidzianym przepisami o kwalifikacjach w żegludze morskiej, 3) odbycia w częściowym lub pełnym zakresie praktyki, która była wymagana do uzyskania dotychczasowych uprawnień. 3. Izba morska może na posiedzeniu, w tym samym składzie, w którym orzekła o pozbawieniu zainteresowanego prawa wykonywania uprawnień w żegludze morskiej, postanowić o zawieszeniu prawa wykonywania tych uprawnień przez zainteresowanego do czasu ostatecznego zakończenia postępowania, jeżeli uzasadniają to względy bezpieczeństwa żeglugi. Na postanowienie to zainteresowanemu przysługuje zażalenie. 4. Dokumenty określające uprawnienia w żegludze morskiej członków załóg statków i pilotów oraz organy właściwe do ich wydawania określają odrębne przepisy. 5. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do członków załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji."; 20) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli izba morska stosuje środek, o którym mowa w art. 35 ust. 1 i 2, rozstrzygnięcie o tym powinno być zawarte w sentencji orzeczenia."; 21) w art. 38 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przytoczenie okoliczności, które izba morska miała na względzie przy zastosowaniu środka, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub 2."; 22) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej, delegatowi oraz zainteresowanemu, a w sprawach określonych w art. 15 ust. 4 również państwowemu inspektorowi pracy."; 23) w art. 42 wyraz "rewizji" zastępuje się wyrazem "apelacji"; 24) w art. 43: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Odwoławcza Izba Morska może zmienić orzeczenie izby morskiej pierwszej instancji na niekorzyść zainteresowanego w części dotyczącej zastosowanego wobec niego środka, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub 2, albo zastosować środek, o którym nie orzekła izba, tylko w przypadku zaskarżenia w tym zakresie orzeczenia przez delegata na niekorzyść zainteresowanego.", b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Przepis art. 35 ust. 3 stosuje się odpowiednio tylko w warunkach określonych w ust. 4. 6. Odwoławcza Izba Morska rozpoznaje zażalenie na postanowienie, o którym mowa w art. 35 ust. 3, na posiedzeniu, w składzie: przewodniczący lub wiceprzewodniczący i czterej ławnicy, najpóźniej w ciągu 3 dni od wpływu akt wraz z zażaleniem do Odwoławczej Izby Morskiej."; 25) art. 44-46 otrzymują brzmienie: "Art. 44. 1. Odwoławcza Izba Morska utrzymuje w mocy, zmienia lub uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub części. 2. W razie stwierdzenia niewyjaśnienia istoty sprawy w częściowym lub pełnym zakresie rozstrzygnięć określonych w art. 35 ust. 1 i 2 oraz w art. 36 ust. 1 pkt 5-7 Odwoławcza Izba Morska uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i przekazuje sprawę izbie morskiej do ponownego rozpoznania. 3. Odwoławcza Izba Morska utrzymuje w mocy lub uchyla zaskarżone postanowienie, o którym mowa w art. 35 ust. 3. Art. 45. 1. Od orzeczenia Odwoławczej Izby Morskiej rozstrzygającego w zakresie środka, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub 2, zainteresowanemu, wobec którego środek został zastosowany, przysługuje apelacja. Apelację wnosi się za pośrednictwem Odwoławczej Izby Morskiej do Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w terminie 14 dni od daty doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. 2. Apelacja powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego. 3. Jeżeli w wyniku rozpoznania apelacji zaskarżone orzeczenie zostało uchylone w całości lub w części, przy ponownym rozpoznaniu sprawy stosuje się odpowiednio przepisy art. 43 ust. 4 i 5. 4. Na postanowienie Odwoławczej Izby Morskiej wydane w trybie art. 43 ust. 5 lub 6 zainteresowanemu, któremu zawieszono prawo wykonywania uprawnień w żegludze morskiej, przysługuje zażalenie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Odwoławczej Izby Morskiej do Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia wraz z uzasadnieniem. 5. Okres trwania zawieszenia, o którym mowa w art. 35 ust. 3, zalicza się na poczet zastosowanego środka, o którym mowa w art. 35 ust. 1. 6. Od wyroków i postanowień Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wydanych w postępowaniu odwoławczym, o którym mowa w ust. 1 i 4, oraz od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie przed izbami morskimi nie przysługuje kasacja. Art. 46. O ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, do rozpoznania apelacji lub zażalenia, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 4, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego o apelacji lub zażaleniu."; 26) w dziale II po rozdziale IV dodaje się rozdział IVa w brzmieniu: "Rozdział IVa Wykonanie orzeczeń i postanowień Art. 46a. Wykonaniu podlega: 1) orzeczenie w części dotyczącej zastosowanego środka, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub 2, jeżeli postępowanie zostało ostatecznie zakończone, 2) postanowienie o zawieszeniu prawa wykonywania uprawnień w żegludze morskiej, którego nie zaskarżono albo które zostało utrzymane w mocy po rozpoznaniu zażalenia. Art. 46b. Właściwy do wykonania orzeczenia lub postanowienia, o których mowa w art. 46a, jest organ polski, który wydał zainteresowanemu ostatni dokument określający uprawnienia w żegludze morskiej. Art. 46c. 1. Orzeczenie lub postanowienie podlegające wykonaniu doręcza właściwemu organowi izba morska, która zastosowała środek, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub 2. 2. Organ właściwy do wykonania orzeczenia lub postanowienia wzywa zainteresowanego do złożenia, w terminie 3 dni od daty doręczenia tego wezwania, dokumentu dotyczącego uprawnień będących przedmiotem rozstrzygnięcia zawartego w orzeczeniu lub postanowieniu, pouczając zainteresowanego o skutkach niezłożenia tego dokumentu określonych w ust. 3. 3. Dokument niezłożony w terminie, o którym mowa w ust. 2, traci ważność z mocy prawa. Art. 46d. 1. Organ właściwy do wykonania orzeczenia lub postanowienia wyda zainteresowanemu w miejsce złożonego dokumentu inny dokument określający uprawnienia w żegludze morskiej stosownie do treści orzeczenia lub postanowienia albo zatrzyma złożony dokument, jeżeli uprawnienia były najniższe. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1, zwróci zainteresowanemu złożony przez niego dokument niezwłocznie: 1) z upływem okresu pozbawienia prawa wykonywania uprawnień w żegludze morskiej i po stwierdzeniu spełnienia warunków, od których przywrócenie prawa wykonywania uprawnień było uzależnione, 2) jeżeli postanowienie o zawieszeniu prawa wykonywania uprawnień w żegludze morskiej zostało uchylone."; 27) w art. 48 w ust. 3 wyraz "państwowej" zastępuje się wyrazem "rządowej"; 28) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. Nie pobiera się kosztów postępowania od armatora statku o obcej przynależności, z wyjątkiem przypadku, kiedy postępowanie zostało wszczęte na wniosek armatora lub kapitana takiego statku."; 29) w art. 56 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na świadka, biegłego lub tłumacza, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na rozprawie, izba morska może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 3.000 zł, jeżeli niestawiennictwo tej osoby spowodowało odroczenie rozprawy, izba morska może ponadto nałożyć na nią obowiązek zwrotu powstałych z tego tytułu kosztów."; 30) art. 57 otrzymuje brzmienie: "Art. 57. Przepisy art. 56 ust. 1 i 3 mają również zastosowanie w razie nieusprawiedliwionej odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia, przy czym w razie ponownej odmowy izba morska może nałożyć na świadka ponownie karę pieniężną w wysokości do 4.500 zł."; 31) w art. 59 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Izba morska może nałożyć na winnych nieprzestrzegania przepisów art. 21 ust. 3 i 3a oraz art. 28 ust. 2 karę pieniężną w wysokości do 5.000 zł.". Art. 2. W sprawach wypadków morskich, w których postępowanie przed izbami morskimi nie zostało ostatecznie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4, art. 6 ust. 2 oraz art. 12 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1989 r. Nr 33, poz. 175 i Nr 35, poz. 192 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 marca 2004 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 62, poz. 576) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Przepisy ustawy dotyczące świadczenia usług hotelarskich w obiektach, o których mowa w art. 35 ust. 2, stosuje się także do rolników wynajmujących pokoje i miejsca na ustawienie namiotów w prowadzonych gospodarstwach rolnych."; 2) w art. 3 pkt 7a otrzymuje brzmienie: "7a) przewodnik turystyczny - osobę zawodowo oprowadzającą turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz udzielającą o nich informacji,"; 3) art. 7 i art. 8 otrzymują brzmienie: "Art. 7. 1. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana w tym ograniczenie zakresu terytorialnego zezwolenia, stwierdzenie wygaśnięcia lub cofnięcie zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, następuje w formie decyzji administracyjnej. 2. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany w tym ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, jest wojewoda właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, a w wypadku przedsiębiorcy zagranicznego mającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - wybrany przez niego wojewoda. 3. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany w tym ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia, stwierdzenia wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, przedsiębiorcy zagranicznemu, który utworzył oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, jest wojewoda właściwy ze względu na siedzibę oddziału. 4. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, powinien zawierać: 1) oznaczenie przedsiębiorcy wraz z podaniem jego siedziby i adresu, a w wypadku gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna - miejsca zamieszkania i adresu, 2) określenie przedmiotu działalności: organizowanie imprez turystycznych lub pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, 3) określenie zakresu terytorialnego działalności objętej zezwoleniem, 4) wskazanie głównego miejsca wykonywania działalności objętej zezwoleniem (zakładu głównego) oraz oddziałów, 5) imiona i nazwiska osób upoważnionych do kierowania działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego oddziałów. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, należy dołączyć dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2: 1) odpowiednio odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub ich odpowiedniki, w wypadku przedsiębiorcy zagranicznego mającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 2) kopię wydanego przez właściwy urząd statystyczny zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON lub jego odpowiednika, w wypadku przedsiębiorcy zagranicznego mającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 3) w odniesieniu do osób upoważnionych do kierowania działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego oddziałów: a) odpis umowy o pracę, z wyłączeniem informacji o wysokości wynagrodzenia, lub inny dokument upoważniający do kierowania działalnością, b) zaświadczenie o niekaralności za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu, c) dokumenty potwierdzające posiadanie wykształcenia i praktyki, o których mowa w art. 6, 4) umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, albo umowę ubezpieczenia na rzecz klientów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2. 6. Zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1, powinno zawierać w szczególności: 1) numer zezwolenia, 2) oznaczenie przedsiębiorcy wraz z jego numerem identyfikacyjnym REGON lub jego odpowiednikiem, w wypadku przedsiębiorcy zagranicznego mającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 3) wskazanie siedziby i adresu przedsiębiorcy, a w wypadku gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna - miejsca zamieszkania i adresu, 4) wskazanie adresu zakładu głównego oraz adresów oddziałów, 5) określenie przedmiotu i zakresu terytorialnego działalności, 6) imiona i nazwiska oraz daty urodzenia osób upoważnionych do kierowania działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego oddziałów, 7) pouczenie o obowiązkach przedsiębiorcy w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej objętej zezwoleniem oraz o skutkach związanych z niewywiązaniem się z tych obowiązków. 7. Wojewoda odmawia udzielenia zezwolenia albo ogranicza jego zakres terytorialny w stosunku do wniosku o udzielenie zezwolenia, jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymagań niezbędnych do jego udzielenia. 8. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać właściwemu wojewodzie zmiany danych zawartych we wniosku i załączonych dokumentach w terminie 14 dni od dnia powstania tych zmian. 9. W wypadku zgłoszenia zmiany danych, o których mowa w ust. 6 pkt 2-6, właściwy wojewoda wydaje decyzję administracyjną o zmianie zezwolenia. Art. 8. 1. Wojewoda niezwłocznie przesyła kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, kopię ostatecznej decyzji o zmianie w tym o ograniczeniu zakresu terytorialnego zezwolenia, cofnięciu, o stwierdzeniu wygaśnięcia zezwolenia oraz o stwierdzeniu prowadzenia działalności bez wymaganego zezwolenia, a także dane dotyczące formy zapewnienia pokrycia kosztów i zwrotu wpłat, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, ministrowi właściwemu do spraw turystyki. 2. Minister właściwy do spraw turystyki, na podstawie ostatecznych decyzji i danych dotyczących form zapewnienia pokrycia kosztów i zwrotu wpłat, o których mowa w ust. 1, prowadzi centralny rejestr zezwoleń, zwany dalej "rejestrem". 3. W ramach rejestru prowadzi się także wykaz przedsiębiorców oraz wykaz obejmujący imiona i nazwiska oraz daty urodzenia osób kierujących działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorców, którym cofnięto zezwolenie lub którzy prowadzili działalność bez wymaganego zezwolenia, wraz ze wskazaniem terminu, w którym upływa okres, o którym mowa w art. 10a ust. 2. Podstawą dokonania wpisu w wykazie jest ostateczna decyzja właściwego wojewody o cofnięciu zezwolenia lub o stwierdzeniu prowadzenia działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez wymaganego zezwolenia. 4. Z wykazów, o których mowa w ust. 3, wykreśla się przedsiębiorcę oraz osobę kierującą działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorcy, po upływie okresu, o którym mowa w art. 10a ust. 2. 5. Wpisu do rejestru dokonuje się z urzędu, na podstawie ostatecznych decyzji i danych, o których mowa w ust. 1. 6. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady i tryb prowadzenia centralnego rejestru zezwoleń, wskazując w szczególności dokumenty i dane, na podstawie których dokonuje się wpisu do rejestru, oraz zakres danych gromadzonych w księdze rejestrowej i jej wzór. 7. Wojewoda prowadzi ewidencję wydanych na terenie województwa zezwoleń i związanych z nimi umów gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, oraz udziela informacji o wydanych zezwoleniach na zasadach ustalonych dla rejestru."; 4) w art. 9 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W razie ustalenia w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, że przedsiębiorca prowadzi działalność bez wymaganego zezwolenia lub z przekroczeniem zakresu terytorialnego, wojewoda wydaje decyzję administracyjną o stwierdzeniu prowadzenia działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, bez wymaganego zezwolenia lub z przekroczeniem zakresu terytorialnego. Decyzja powinna w szczególności zawierać określenie przedsiębiorcy, który prowadził działalność bez wymaganego zezwolenia lub z przekroczeniem zakresu terytorialnego, imię i nazwisko oraz datę urodzenia osoby lub osób kierujących taką działalnością oraz datę stwierdzenia prowadzenia działalności bez zezwolenia lub z przekroczeniem terytorialnego zakresu. W decyzji zamieszcza się także pouczenie o skutkach wynikających z art. 10a ust. 2 i 3."; 5) w art. 10a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wojewoda cofa zezwolenie albo ogranicza jego zakres terytorialny, w wypadku gdy: 1) został zawiadomiony przez sąd o prawomocnym orzeczeniu zakazu prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności objętej zezwoleniem, 2) przedsiębiorca naruszył obowiązki określone ustawą, powodując zagrożenie bezpieczeństwa lub dóbr osobistych klientów, a także poważne zagrożenie interesów majątkowych klientów, 3) przedsiębiorca nie usunie, w wyznaczonym terminie, stwierdzonych uchybień, pomimo wezwania, o którym mowa w art. 9 ust. 2, 4) przedsiębiorca nie przedłoży dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnej umowy gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej, 5) przedsiębiorca działa jednocześnie jako agent turystyczny, który: a) prowadzi działalność na rzecz organizatora turystyki nieposiadającego zezwolenia lub b) w umowie zawieranej z klientem nie wskazuje jednoznacznie właściwego organizatora turystyki, którego reprezentuje, lub c) działa bez ważnej umowy agencyjnej, 6) przedsiębiorca używa zezwolenia lub powołuje się na posiadane zezwolenie organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży prawa do korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, w celu wprowadzenia w błąd klientów co do rzeczywistego charakteru prowadzonej przez siebie działalności."; 6) w art. 10b dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Prowadzenie przez agenta turystycznego działalności, o której mowa w ust. 1, jest traktowane jak prowadzenie działalności przez organizatora turystyki bez wymaganego zezwolenia. Przepis art. 10a ust. 2 stosuje się odpowiednio."; 7) w art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Powierzenie przez organizatora turystyki wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobie nieuprawnionej lub nieposiadającej znajomości języka, o którym mowa w art. 31, albo nieposiadającej aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego zgodnie z przepisami wymienionymi w art. 23 ust. 1, może stanowić podstawę cofnięcia lub ograniczenia zakresu terytorialnego zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1."; 8) w art. 19a wyrazy "art. 10b" zastępuje się wyrazami "art. 10b ust. 1"; 9) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Przewodnikiem turystycznym lub pilotem wycieczek może być osoba, która posiada uprawnienia określone ustawą. 2. Do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie wycieczek oraz fachowe udzielanie ich uczestnikom informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach. 3. Do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług, a także reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy. 4. Pilot wycieczek ma obowiązek potwierdzić klientowi przyjęcie reklamacji, a w wypadku jej niezałatwienia, przekazania jej niezwłocznie organizatorowi turystyki. 5. W wypadku odmowy uwzględnienia reklamacji organizator turystyki jest obowiązany szczegółowo uzasadnić na piśmie przyczyny odmowy. 6. Jeżeli organizator turystyki nie ustosunkuje się do reklamacji na piśmie, w terminie 30 dni od dnia zakończenia imprezy turystycznej, a w wypadku zgłoszenia tej reklamacji po zakończeniu imprezy turystycznej w terminie 30 dni od jej złożenia, uważa się, że uznał reklamację za uzasadnioną."; 10) w art. 21 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przewodników terenowych dla poszczególnych województw, regionów oraz tras turystycznych."; 11) w art. 22 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdała egzamin na przewodnika turystycznego lub na pilota wycieczek, z zastrzeżeniem art. 22a."; 12) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu: "Art. 22a. 1. Osoby wymienione w art. 49 ust. 1, które nie potwierdziły posiadanych uprawnień w terminie określonym w art. 49 ust. 2, dopuszcza się odpowiednio do egzaminu na przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego. 2. Osoby posiadające uprawnienia przewodnika turystycznego dopuszcza się do egzaminu umożliwiającego uzyskanie uprawnień obejmujących dodatkowy zakres terytorialny bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego."; 13) art. 23 i art. 24 otrzymują brzmienie: "Art. 23. 1. Osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek podlega badaniom lekarskim wstępnym, a osoba posiadająca takie uprawnienia - badaniom okresowym, w trybie i zakresie określonych w przepisach o badaniach lekarskich pracowników. 2. Przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek, który nie przedstawi właściwemu wojewodzie aktualnego zaświadczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 1, nie może wykonywać zadań wymagających posiadania odpowiednio uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek. Art. 24. 1. Szkolenie, o którym mowa w art. 22 pkt 5, mogą prowadzić jednostki organizacyjne lub osoby upoważnione na podstawie decyzji administracyjnej wojewody właściwego ze względu na ich siedzibę lub miejsce zamieszkania, a w wypadku jednostek organizacyjnych lub osób mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - wybranego przez nich wojewody, zwane dalej "organizatorami szkolenia", które: 1) do prowadzenia zajęć teoretycznych dysponują kadrą wykładowców posiadających wykształcenie wyższe, 2) do prowadzenia zajęć praktycznych dysponują kadrą instruktorów posiadających udokumentowaną praktykę w zakresie wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w wymiarze co najmniej 50 dni w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie upoważnienia, 3) zapewnią warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych, oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnianiem dokumentacji szkolenia. 2. Potwierdzeniem posiadania praktyki, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest zaświadczenie wydane przez organizatora turystyki lub jednostkę organizacyjną powierzającą zadania odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek. 3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na przeprowadzenie jednego szkolenia lub na stałe. 4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności: 1) numer upoważnienia, 2) oznaczenie organu udzielającego upoważnienia, 3) datę wydania upoważnienia, 4) oznaczenie organizatora szkolenia, 5) wskazanie siedziby i adresu zakładu głównego organizatora szkolenia oraz oddziałów, 6) imię i nazwisko osoby (osób) kierujących szkoleniem, 7) określenie przedmiotu i zakresu szkolenia, 8) okres, na który udziela się upoważnienia stosownie do ust. 3, 9) pouczenie o obowiązkach organizatora szkolenia w związku z prowadzeniem działalności objętej upoważnieniem oraz o skutkach związanych z niewywiązaniem się z tych obowiązków. 5. Organizator szkolenia jest obowiązany zgłaszać organowi, który udzielił upoważnienia, zmiany danych, o których mowa w ust. 4 pkt 5 i 6. 6. W wypadku zgłoszenia zmian danych, o których mowa w ust. 4 pkt 5 i 6, organ, który udzielił upoważnienia, wydaje decyzję administracyjną o zmianie upoważnienia. 7. Upoważnienie może zostać cofnięte, jeżeli organizator szkolenia przestał spełniać warunki określone w ust. 1 lub gdy szkolenie jest prowadzone niezgodnie z wydanym upoważnieniem."; 14) po art. 24 dodaje się art. 24a i 24b w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Wojewoda jest upoważniony do kontroli organizatorów szkoleń w zakresie: 1) spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania upoważnienia, 2) zgodności prowadzonej działalności z wydanym upoważnieniem. 2. Kontroli, o której mowa w ust. 1, dokonują osoby imiennie upoważnione przez wojewodów. 3. Wojewoda może wezwać organizatora szkolenia do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie, pod rygorem cofnięcia upoważnienia. 4. Cofnięcie upoważnienia do szkolenia oraz stwierdzenie jego prowadzenia bez wymaganego upoważnienia następuje w formie decyzji administracyjnej. 5. Organizator szkolenia, któremu cofnięto upoważnienie do szkolenia, a także organizator szkolenia, który prowadził szkolenie bez wymaganego upoważnienia, nie może uzyskać żadnego z upoważnień, o których mowa w art. 24 ust. 3, w okresie 3 lat od daty wydania decyzji o cofnięciu upoważnienia lub o stwierdzeniu prowadzenia szkolenia bez wymaganego upoważnienia. Art. 24b. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi: 1) warunki, jakie powinien spełniać organizator szkolenia ubiegający się o upoważnienie do szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności warunków materialnych umożliwiających realizację zajęć, kwalifikacji kadry wykładowców i instruktorów, oraz warunki przechowywania i udostępniania dokumentacji szkolenia, 2) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o upoważnienie do szkolenia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz tryb i szczegółowe zasady kontroli szkoleń, z uwzględnieniem w szczególności dokumentów, jakie powinny być załączane do wniosku oraz ze szczególnym uwzględnieniem zakresu, procedury i częstotliwości dokonywania kontroli szkoleń."; 15) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na: 1) obszar uprawnień - dla przewodników turystycznych, 2) miejsce organizacji kursu - dla pilotów wycieczek. 2. W wypadku gdy obszar uprawnień, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje terytorium wykraczające poza jedno województwo, egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez wojewodę właściwego ze względu na zakres terytorialny jednej z części obszaru, którego dotyczą uprawnienia przewodnika turystycznego. 3. Wyboru komisji egzaminacyjnej w wypadku, o którym mowa w ust. 2, dokonuje osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego. 4. Do komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, powołuje się przedstawicieli stowarzyszeń zrzeszających przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz organizacji zrzeszających organizatorów turystyki, a także przedstawiciela wojewódzkiego konserwatora zabytków, jeżeli na obszarze objętym uprawnieniami, o które ubiega się kandydat na przewodnika turystycznego, znajdują się obiekty zabytkowe i muzea. 5. Do komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, można powołać także nauczycieli akademickich specjalizujących się w dziedzinie turystyki. 6. Za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek oraz za sprawdzenie znajomości języka obcego przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek pobiera się opłaty."; 16) art. 27-29 otrzymują brzmienie: "Art. 27. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek cofa się, jeżeli przewodnik turystyczny lub pilot wycieczek: 1) zostanie skazany prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 22 pkt 4, 2) nie zda egzaminu sprawdzającego, o którym mowa w art. 26 ust. 2, 3) wykonuje zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nie przedstawiając uprzednio właściwemu wojewodzie aktualnego orzeczenia o braku przeciwwskazań do wykonywania zadań odpowiednio przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, wydanego zgodnie z art. 23. Art. 28. 1. Uprawnienia przewodnika turystycznego i pilota wycieczek osobom będącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej nadaje, odmawia nadania, zawiesza i przywraca oraz cofa wojewoda właściwy dla miejsca ich zamieszkania, a w wypadku nieposiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wojewoda wybrany przez te osoby ubiegające się o te uprawnienia, w formie decyzji administracyjnej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobom niebędącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, nieposiadającym miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spełniającym warunki określone w art. 22, nadaje, odmawia ich nadania, zawiesza, przywraca oraz cofa wojewoda wybrany przez osobę ubiegającą się o te uprawnienia. 3. Uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej nieposiadającym miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy nabyli kwalifikacje do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek w tych państwach, nadaje, zawiesza, przywraca oraz cofa wojewoda wybrany przez osobę ubiegającą się o te uprawnienia. Podstawę do nadania uprawnień stanowi decyzja ministra właściwego do spraw turystyki o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wydana na podstawie odrębnych przepisów. 4. Ewidencję nadanych uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek prowadzą wojewodowie, o których mowa w ust. 1-3. 5. Nadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek dokumentuje się poprzez wydanie odpowiedniej legitymacji i identyfikatora. Art. 29. 1. Osoby wykonujące zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek podlegają kontroli. Kontrola obejmuje: 1) posiadanie uprawnień co do ich obszaru i ważności, 2) poprawność wykonywania zadań przewodnika turystycznego i pilota wycieczek. 2. Kontroli podlega także zapewnienie przez organizatorów turystyki opieki przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek nad uczestnikami imprezy turystycznej, przewidzianej w art. 30 i art. 31. 3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonują osoby imiennie upoważnione przez wojewodów. 4. Osoby dokonujące kontroli powiadamiają o stwierdzonych uchybieniach wojewodę właściwego ze względu na miejsce dokonanej kontroli. 5. Wojewoda, o którym mowa w ust. 4, przekazuje otrzymane wyniki kontroli wojewodzie, który nadał uprawnienia przewodnikowi turystycznemu lub pilotowi wycieczek."; 17) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organizatorzy turystyki podlegający obowiązkowi uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, organizujący wycieczki, w których uczestniczy co najmniej 10 osób realizujących wspólny program, są obowiązani, jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zapewnić uczestnikom opiekę osób posiadających uprawnienia: 1) przewodnika turystycznego - dla wycieczek w kraju, 2) pilota wycieczek - dla wycieczek w kraju i za granicą."; 18) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. 1. Organizator turystyki organizujący wycieczki za granicą jest obowiązany zapewnić opiekę pilota wycieczek posiadającego znajomość języka powszechnie znanego w kraju odwiedzanym lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym. 2. Organizator turystyki organizujący wycieczki dla turystów z zagranicy jest obowiązany zapewnić usługi przewodnika turystycznego i opiekę pilota wycieczek posiadających znajomość języka obcego umożliwiającą swobodny kontakt z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym."; 19) w art. 33 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi sposób wykonywania funkcji przewodnika turystycznego w muzeach i zabytkach oraz szkolenia, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki zbiorów muzealnych i zabytków w programach szkoleń.", 20) uchyla się art. 33a; 21) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określi: 1) właściwość terytorialną wojewodów powołujących komisje egzaminacyjne dla przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności podziału administracyjnego kraju, 2) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania członków komisji egzaminacyjnych, o których mowa w art. 25, zasady egzaminowania kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz wzór świadectwa wydawanego przez te komisje, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu powoływania zespołów egzaminacyjnych, 3) warunki, jakim powinien odpowiadać wniosek o nadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności dokumentów, jakie powinny być załączane do wniosku, 4) programy szkolenia kandydatów na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, z uwzględnieniem w szczególności minimalnego wymiaru godzin zajęć dla poszczególnych przedmiotów stanowiących program szkolenia, 5) warunki uzyskiwania poszczególnych klas przewodników górskich, zakres terytorialny uprawnień przewodników górskich i stopień trudności tras oraz wycieczek prowadzonych przez przewodników górskich posiadających uprawnienia określonej klasy, ze szczególnym uwzględnieniem programów podstawowego szkolenia specjalistycznego oraz programów uzupełniającego szkolenia dla przewodników górskich poszczególnych klas, 6) miasta i obszary, na których organizatorzy turystyki, zgodnie z art. 30 ust. 1, mają obowiązek zapewnienia opieki przewodnika turystycznego, ze szczególnym uwzględnieniem największych miast o znaczeniu historycznym i kulturowym oraz obszarów posiadających szczególne walory turystyczne, 7) skład i zasady działania komisji egzaminacyjnych języków obcych, o których mowa w art. 32 ust. 3, wzór świadectwa wydawanego przez te komisje oraz tryb wyłaniania kandydatów do umieszczenia na liście ministra właściwego do spraw turystyki, o której mowa w art. 32 ust. 3, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań, które kandydaci do umieszczenia na tej liście powinni spełniać, oraz sposobu dokumentowania tych wymagań, 8) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, sprawdzenie znajomości języka obcego przez komisję egzaminacyjną języków obcych, o której mowa w art. 32 ust. 3, oraz wysokość wynagrodzenia egzaminatorów, z uwzględnieniem w szczególności wysokości opłat za poszczególne części egzaminów, zasad ich zwrotu w wypadku nieprzystąpienia do egzaminu oraz zasad wynagradzania egzaminatorów za przygotowywanie pytań do egzaminu, 9) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek, a także tryb okazywania legitymacji przewodnika turystycznego i pilota wycieczek upoważnionym organom oraz sposób noszenia identyfikatorów podczas wykonywania zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, ze szczególnym uwzględnieniem danych dotyczących rodzaju potwierdzanych uprawnień i terminów ważności tych uprawnień. 2. Minister właściwy do spraw turystyki ogłasza, w drodze obwieszczenia, na wniosek wojewody lub wojewodów, zakres terytorialny regionów oraz przebieg tras turystycznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) określenie regionu, ze szczególnym uwzględnieniem przebiegu jego granic lub określenie przebiegu trasy turystycznej, 2) uzasadnienie zawierające w szczególności opis miejscowości i obiektów o znaczeniu historycznym, kulturowym i krajobrazowym lub posiadających szczególne znaczenie turystyczne, znajdujących się na trasach turystycznych."; 22) w art. 35 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany,"; 23) w art. 36 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) kempingi (campingi) - obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach, samochodach mieszkalnych (campobusach) i przyczepach samochodowych, przyrządzanie posiłków, parkowanie samochodów, a także świadczące usługi związane z pobytem klientów; obiekty te mogą dodatkowo umożliwiać nocleg w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych,"; 24) w art. 37 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) kempingów (campingów) - cztery kategorie oznaczone gwiazdkami,"; 25) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim, o którym mowa w art. 35 ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany uzyskać zaszeregowanie tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii. 2. W razie rozpoczęcia świadczenia usług w obiekcie hotelarskim, który posiada zaszeregowanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany wystąpić do właściwego wojewody o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego zaszeregowania. 3. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przedsiębiorca lub rolnik zamierzający świadczyć usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym jest obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji wymienionej w art. 38 ust. 3. 4. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach, o których mowa w art. 35, mają obowiązek informowania właściwego organu o okolicznościach powodujących zmianę rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego oraz o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich. 5. Rolnicy świadczący usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym mają obowiązek informowania właściwego organu o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich."; 26) po art. 39 dodaje się art. 39a w brzmieniu: "Art. 39a. 1. Przedsiębiorca, który zamierza rozpocząć świadczenie usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim, może ubiegać się o przyrzeczenie zaszeregowania obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii, zwane dalej "promesą". 2. Promesę wydaje, na wniosek przedsiębiorcy, wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego. 3. Promesa jest wydawana w formie decyzji administracyjnej na czas określony nie dłuższy niż dwa lata. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać w szczególności: 1) oznaczenie przedsiębiorcy wraz z podaniem jego siedziby i adresu, a w wypadku gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna - miejsca zamieszkania i adresu, 2) nazwę obiektu, jeżeli usługi będą świadczone z użyciem nazwy własnej obiektu, 3) określenie położenia obiektu, wraz z podaniem jego adresu, 4) wskazanie rodzaju obiektu hotelarskiego i kategorii, o które ubiega się przedsiębiorca. 5. Do wniosku dołącza się ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę lub zmianę sposobu użytkowania obiektu. 6. W okresie ważności promesy przedsiębiorca nie może świadczyć usług hotelarskich w obiekcie, z zastrzeżeniem ust. 7. Przedsiębiorca może używać nazwy rodzajowej i oznaczenia kategorii do celów informacyjnych i promocyjnych obiektu hotelarskiego. 7. Wojewoda może, w drodze postanowienia, zezwolić na rozpoczęcie świadczenia usług hotelarskich przez przedsiębiorcę, który otrzymał promesę, po złożeniu przez niego kompletnego wniosku o zaszeregowanie obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii."; 27) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Zaszeregowanie, odmowa zaszeregowania, potwierdzenie zaszeregowania bądź zmiana zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju, nadanie, odmowa nadania lub zmiana kategorii, odmowa wpisu do ewidencji obiektów hotelarskich i wykreślenie z ewidencji obiektów hotelarskich, a także nakazanie wstrzymania świadczenia usług hotelarskich następuje w formie decyzji administracyjnej. 2. Podstawą odmowy wpisu do ewidencji obiektów hotelarskich jest decyzja o odmowie zaszeregowania lub o odmowie potwierdzenia zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego rodzaju i kategorii."; 28) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa: 1) wymagania dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich co do wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych, oraz warunki dopuszczenia odstępstw od tych wymagań, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań w zakresie: a) zewnętrznych elementów zagospodarowania i urządzenia, b) instalacji i urządzeń technicznych, c) podstawowych elementów dotyczących funkcji, programu obsługowego i użyteczności obiektu, d) części mieszkalnej, e) oferty usług podstawowych i uzupełniających, 2) szczegółowe zasady i tryb zaliczania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów i kategorii, z uwzględnieniem w szczególności sposobu oceny obiektu hotelarskiego, 3) sposób dokumentowania spełnienia wymagań, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2, z uwzględnieniem w szczególności rodzajów dokumentów, jakie powinny być dołączone do wniosku o zaszeregowanie, 4) minimalne wymagania co do wyposażenia obiektów świadczących usługi hotelarskie, o których mowa w art. 35 ust. 2, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań w zakresie zagospodarowania terenu, określenia wyposażenia podstawowego oraz norm dotyczących jednostek mieszkalnych i ich wyposażenia, 5) tryb sprawowania kontroli nad przestrzeganiem w poszczególnych obiektach wymagań co do wyposażenia i świadczenia usług, odpowiadających rodzajowi i kategorii obiektu, o których mowa w art. 40, z uwzględnieniem w szczególności częstotliwości dokonywania kontroli i warunków kontroli, 6) sposób prowadzenia ewidencji obiektów hotelarskich oraz innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, ze szczególnym uwzględnieniem danych, jakie powinna zawierać karta ewidencyjna obiektów hotelarskich, a także innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie."; 29) w art. 51a w ust. 2 wyrazy "art. 34 ust. 2 pkt 3" zastępuje się wyrazami "art. 34 ust. 1 pkt 8". Art. 2. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm. 1)) w art. 601 w § 4 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) świadcząc usługi hotelarskie, używa oznaczeń, które mogą wprowadzić klientów w błąd co do rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego,". Art. 3. Do postępowań w sprawach o udzielenie zezwolenia na organizowanie imprez turystycznych oraz o udzielenie zezwolenia na pośredniczenie na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 4. Sprawy o nadanie, zawieszenie, przywrócenie oraz cofnięcie uprawnień przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek osobom niebędącym obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, nieposiadającym miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy, zostaną rozpatrzone przez wojewodów właściwych do rozpatrzenia sprawy na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 5. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 34 i 45 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej niż przez 3 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 6. Ogłoszenie tekstu jednolitego ustawy o usługach turystycznych nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29 i Nr 60, poz. 310, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 95. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 marca 2004 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu oraz o zmianie niektórych ustaw 1) (Dz. U. Nr 62, poz. 577) Art. 1. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) instytucji obowiązanej - rozumie się przez to banki, Narodowy Bank Polski - w zakresie, w jakim prowadzi rachunki bankowe dla osób prawnych, sprzedaż numizmatów, skup złota i wymianę zniszczonych środków płatniczych na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 2)), oddziały banków zagranicznych, instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego oraz agentów rozliczeniowych, prowadzących działalność na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385), domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską i inne podmioty niebędące bankiem prowadzące działalność maklerską na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 3)), Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. w zakresie - w jakim prowadzi rachunki papierów wartościowych, podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych, zakłady ubezpieczeń, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń, fundusze inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska, notariuszy w zakresie czynności notarialnych dotyczących obrotu wartościami majątkowymi, adwokatów wykonujących zawód, radców prawnych wykonujących zawód poza stosunkiem pracy, prawników zagranicznych świadczących pomoc prawną poza stosunkiem pracy, biegłych rewidentów wykonujących zawód, doradców podatkowych wykonujących zawód, podmioty prowadzące działalność kantorową, przedsiębiorców prowadzących: domy aukcyjne, antykwariaty, działalność leasingową lub factoringową, działalność w zakresie: obrotu metalami lub kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, sprzedaży komisowej, udzielania pożyczek pod zastaw (lombardy) lub pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz fundacje;", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) transakcji - rozumie się przez to wpłaty i wypłaty w formie gotówkowej lub bezgotówkowej, w tym także przelewy pomiędzy różnymi rachunkami należącymi do tego samego posiadacza rachunku, z wyłączeniem przelewów na rachunki lokat terminowych, a także przelewy przychodzące z zagranicy, wymianę walut, przeniesienie własności lub posiadania wartości majątkowych, w tym oddanie w komis lub pod zastaw takich wartości oraz przeniesienie wartości majątkowych pomiędzy rachunkami należącymi do tego samego klienta, zamianę wierzytelności na akcje lub udziały - zarówno gdy czynności te są dokonywane we własnym jak i cudzym imieniu, na własny jak i cudzy rachunek;", c) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wartościach majątkowych - rozumie się przez to środki płatnicze, papiery wartościowe lub wartości dewizowe, prawa majątkowe, rzeczy ruchome oraz nieruchomości;", d) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) rachunku - rozumie się przez to rachunek bankowy, rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, rachunek papierów wartościowych i rachunek pieniężny, służący do jego obsługi, rejestr uczestników funduszu, o którym mowa w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 448 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1151);", e) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) jednostkach współpracujących - rozumie się przez to organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz inne państwowe jednostki organizacyjne, a także Narodowy Bank Polski, Komisję Nadzoru Bankowego i Najwyższą Izbę Kontroli;", f) dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł - rozumie się przez to zamierzone postępowanie polegające na: a) zamianie lub przekazaniu wartości majątkowych pochodzących z działalności o charakterze przestępczym lub z udziału w takiej działalności, w celu ukrycia lub zatajenia bezprawnego pochodzenia tych wartości majątkowych albo udzieleniu pomocy osobie, która bierze udział w takiej działalności w celu uniknięcia przez nią prawnych konsekwencji tych działań, b) ukryciu lub zatajeniu prawdziwego charakteru, źródła, miejsca przechowywania, faktu przemieszczania lub praw związanych z wartościami majątkowymi pochodzącymi z działalności o charakterze przestępczym lub udziału w takiej działalności, c) nabyciu, objęciu w posiadanie albo używanie wartości majątkowych, pochodzących z działalności o charakterze przestępczym lub udziału w takiej działalności, d) współdziałaniu, usiłowaniu popełnienia, pomocnictwie lub podżeganiu w przypadkach zachowań określonych w lit. a-c - również jeżeli działania, w ramach których uzyskano wartości majątkowe będące przedmiotem wprowadzania do obrotu finansowego wartości pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, były prowadzone na terytorium innego państwa."; 2) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: "Organy właściwe w sprawach zapobiegania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu"; 3) w art. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) badanie przebiegu transakcji, co do których Generalny Inspektor powziął uzasadnione podejrzenia;"; 4) po art. 4 dodaje się art. 4a i 4b w brzmieniu: "Art. 4a. Generalny Inspektor przedstawia Prezesowi Rady Ministrów roczne sprawozdanie ze swojej działalności w ciągu 3 miesięcy od zakończenia roku, za który składane jest sprawozdanie. Art. 4b. 1. Generalny Inspektor podlega wyłączeniu od wykonywania zadań, o których mowa w art. 18, 18a i 20a oraz art. 21 ust. 1, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać wątpliwość co do jego bezstronności. 2. Wyłączenie następuje na wniosek Generalnego Inspektora złożony w formie pisemnej ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych. 3. W razie wyłączenia Generalnego Inspektora, jego zadania wykonuje minister właściwy do spraw instytucji finansowych."; 5) w art. 7: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W przypadku kontroli Najwyższej Izby Kontroli stosuje się art. 34."; 6) w art. 8: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1d w brzmieniu: "1a. W przypadku podmiotu prowadzącego kasyno gry w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27) obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy zakupu lub sprzedaży żetonów o wartości stanowiącej co najmniej równowartość 1.000 euro. 1b. Do transakcji określonych w ust. 1a stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące transakcji, o których mowa w ust. 1. 1c. W przypadku zawartej umowy ubezpieczenia na życie nie stosuje się obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli suma okresowych składek, które mają być opłacone w danym roku, nie przekroczy równowartości 1.000 euro, albo jednorazowa składka nie przekroczy równowartości 2.500 euro. 1d. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadku polis ubezpieczeniowych występujących w powiązaniu z ubezpieczeniem emerytalnym, o ile warunki ubezpieczenia nie zawierają klauzuli o odpłatnym zrzeczeniu się przez ubezpieczonego praw wynikających z polisy oraz o ile polisy te nie mogą być użyte jako zabezpieczenie kredytu lub pożyczki.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przy ustalaniu równowartości w euro, o której mowa w ust. 1, 1a i 1c, stosuje się średni kurs Narodowego Banku Polskiego dla danej waluty, obowiązujący w dniu dokonywania transakcji lub w dniu złożenia dyspozycji lub zlecenia przeprowadzenia transakcji.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Obowiązek rejestracji transakcji, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, instytucji pieniądza elektronicznego, oddziałów zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, agentów rozliczeniowych, adwokatów, radców prawnych i prawników zagranicznych oraz biegłych rewidentów i doradców podatkowych."; 7) w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W celu wykonania obowiązku rejestracji instytucje obowiązane dokonują identyfikacji swoich klientów w każdym przypadku złożenia dyspozycji lub zlecenia do przeprowadzenia transakcji na podstawie dokumentów przedstawionych przy złożeniu dyspozycji lub zlecenia przeprowadzenia transakcji albo przy zawieraniu umowy z klientem."; 8) w art. 11 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Informacje o transakcjach, o których mowa w art. 8 ust. 3, do których przekazywania zobowiązani są notariusze, adwokaci, radcowie prawni i prawnicy zagraniczni, mogą być przekazywane do Generalnego Inspektora za pośrednictwem właściwej miejscowo jednostki ich samorządu zawodowego, o ile krajowy organ tego samorządu podejmie uchwałę określającą szczegółowe zasady i tryb przekazywania takich informacji Generalnemu Inspektorowi. Krajowy organ tego samorządu przekaże Generalnemu Inspektorowi wykaz osób odpowiedzialnych za przekazywanie takich informacji. 5. Obowiązek informowania o transakcjach objętych przepisami ustawy nie dotyczy przypadku, gdy adwokaci, radcowie prawni i prawnicy zagraniczni, biegli rewidenci oraz doradcy podatkowi reprezentują klienta na podstawie pełnomocnictwa procesowego w związku z toczącym się postępowaniem albo udzielają porady służącej temu postępowaniu."; 9) w art. 12 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisu ust. 1 pkt 6 nie stosuje się w przypadku transakcji zawartych na rynku regulowanym, o którym mowa w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi."; 10) art. 15b otrzymuje brzmienie: "Art. 15b. W uzasadnionych przypadkach Generalny Inspektor może zwrócić się do organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej o zbadanie legalności pochodzenia określonych wartości majątkowych. Informacja o wynikach przeprowadzonych działań jest przekazywana Generalnemu Inspektorowi niezwłocznie."; 11) w art. 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Instytucja obowiązana, która otrzymała dyspozycję lub zlecenie przeprowadzenia transakcji lub mająca przeprowadzić transakcję, co do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że może ona mieć związek z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić na piśmie Generalnego Inspektora, przekazując wszystkie posiadane dane określone w art. 12 ust. 1 pkt 1-6 wraz ze wskazaniem przesłanek przemawiających za wstrzymaniem transakcji lub blokadą rachunku, oraz wskazać przewidywany termin jej realizacji. Przepisu art. 11 ust. 4 nie stosuje się.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku gdy instytucja dokonująca zawiadomienia zgodnie z ust. 1 nie jest instytucją mającą przeprowadzić transakcję, zawiadomienie zawiera również wskazanie instytucji, która ma przeprowadzić transakcję.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Po otrzymaniu zawiadomienia Generalny Inspektor dokonuje niezwłocznego potwierdzenia jego przyjęcia w formie pisemnej."; 12) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Jeżeli z zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, wynika, że transakcja, która ma zostać przeprowadzona, może mieć związek z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, Generalny Inspektor może w ciągu 24 godzin od potwierdzenia jego przyjęcia przekazać instytucji obowiązanej pisemne żądanie wstrzymania tej transakcji lub blokady rachunku na okres nie dłuższy niż 48 godzin od momentu potwierdzenia przyjęcia zawiadomienia. Równocześnie Generalny Inspektor zawiadamia właściwego prokuratora o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i przekazuje mu informacje i dokumenty dotyczące wstrzymywanej transakcji lub blokowanego rachunku. 2. Żądanie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku może być wydane tylko przez Generalnego Inspektora lub łącznie dwóch upoważnionych przez niego na piśmie pracowników jednostki, o której mowa w art. 3 ust. 4. 3. Instytucja obowiązana wstrzymuje transakcję lub blokuje rachunek niezwłocznie po otrzymaniu pisemnego żądania, o którym mowa w ust. 1. 4. Wstrzymanie transakcji lub blokada rachunku przez instytucję obowiązaną w trybie określonym w ust. 1 i 3 nie rodzi odpowiedzialności dyscyplinarnej, cywilnej, karnej, ani innej określonej odrębnymi przepisami. 5. Jeżeli koniec terminu dla przekazania żądania, o którym mowa w ust. 1, przypada w sobotę, w niedzielę lub święto, termin upływa w pierwszym dniu roboczym po tym dniu."; 13) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. 1. Generalny Inspektor może przekazać instytucji obowiązanej pisemne żądanie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku bez uprzedniego otrzymania od niej zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, lub informacji, o której mowa w art. 16a ust. 2, jeżeli posiadane informacje wskazują na prowadzenie działań mających na celu wprowadzenie do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub na związek z przestępstwem wymienionym w art. 2 pkt 7. 2. W przypadku określonym w ust. 1 Generalny Inspektor może żądać wstrzymania transakcji lub blokady rachunku na okres nie dłuższy niż 48 godzin od momentu otrzymania tego żądania przez instytucję obowiązaną. 3. Przepisy art. 18, 19 i 20 stosuje się odpowiednio."; 14) w art. 20a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy art. 18, 19 i 20 stosuje się odpowiednio."; 15) art. 20c otrzymuje brzmienie: "Art. 20c. Instytucja obowiązana, na żądanie zlecającego transakcję lub posiadacza rachunku, może poinformować go o wstrzymaniu transakcji lub o blokadzie rachunku i wskazać organ, który zażądał wstrzymania transakcji lub blokady rachunku, z wyjątkiem przypadku wydania przez prokuratora postanowienia o wstrzymaniu transakcji lub blokadzie rachunku, którego ogłoszenie zostało odroczone na czas oznaczony."; 16) w art. 21: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kontrolę wypełniania przez instytucje obowiązane, z wyłączeniem Narodowego Banku Polskiego, obowiązków w zakresie przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu, sprawuje Generalny Inspektor.", b) w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) minister właściwy do spraw finansów publicznych w stosunku do podmiotów urządzających i prowadzących gry losowe, zakłady wzajemne, gry na automatach oraz gry na automatach o niskich wygranych;"; 17) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Instytucje obowiązane ustalają wewnętrzne procedury, zapobiegające wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub finansowaniu terroryzmu, dotyczące w szczególności realizowania obowiązku identyfikacji klienta i przechowywania informacji objętych tą identyfikacją, zapewniają udział pracowników w programach szkoleniowych dotyczących identyfikacji transakcji mogących mieć związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, oraz wyznaczają osoby odpowiedzialne za realizację obowiązków określonych w ustawie. W przypadku instytucji obowiązanych będących kapitałowymi spółkami handlowymi osobą tą jest członek zarządu wyznaczony przez zarząd."; 18) w art. 32: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Informacje o transakcjach objętych przepisami ustawy są udostępniane przez Generalnego Inspektora sądom i prokuratorom na potrzeby postępowania karnego, na ich pisemny wniosek.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli Generalny Inspektor nie dysponuje informacjami wystarczającymi do wydania przez prokuratora postanowienia w przedmiocie wszczęcia postępowania przygotowawczego w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego lub wymienione w art. 2 pkt 7, żądanie, o którym mowa w ust. 2, można skierować do instytucji obowiązanej."; 19) w art. 33: a) w ust. 2: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, dyrektorów izb skarbowych, dyrektorów urzędów kontroli skarbowej oraz ich zastępców - wyłącznie w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych;", - uchyla się pkt 4, b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Informacje związane z wprowadzaniem do systemu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, a także z finansowaniem terroryzmu, mogą być udostępniane przez Generalnego Inspektora zagranicznym instytucjom, o których mowa w art. 4 pkt 7, na zasadzie wzajemności, w trybie określonym w dwustronnych porozumieniach zawartych przez Generalnego Inspektora, także za pomocą elektronicznych nośników informacji.". Art. 2. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm. 4)) w art. 6 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577) - w zakresie określonym tymi przepisami.". Art. 3. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059, z późn. zm. 5)) w art. 3 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577) - w zakresie określonym tymi przepisami.". Art. 4. W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2142) w art. 18 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Obowiązek zachowania tajemnicy nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577) - w zakresie określonym tymi przepisami.". Art. 5. W ustawie z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 359, z 2002 r. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) w art. 4a dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577) - w zakresie określonym tymi przepisami.". Art. 6. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, z późn. zm. 6)) w art. 37 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577) - w zakresie określonym tymi przepisami.". Art. 7. Adwokaci, radcowie prawni, prawnicy zagraniczni, doradcy podatkowi, biegli rewidenci oraz fundacje przekazują dane określone w art. 10 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 w terminie 60 dni od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 8. Przepisy: 1) art. 1 pkt 1 lit. a - w zakresie dotyczącym adwokatów, radców prawnych, prawników zagranicznych, doradców podatkowych, biegłych rewidentów oraz fundacji, 2) art. 1 pkt 6 lit. c - w zakresie dotyczącym adwokatów, radców prawnych oraz prawników zagranicznych, 3) art. 1 pkt 8 - stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 9. Przepis art. 1 pkt 1 lit. a, w zakresie dotyczącym Narodowego Banku Polskiego, stosuje się od dnia 1 stycznia 2005 r. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, ustawę z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie, ustawę z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie i ustawę z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303, Nr 209, poz. 2035 i Nr 228, poz. 2260. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 303. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 303. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej ekstraktów kawy i ekstraktów cykorii (Dz. U. Nr 62, poz. 578) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej ekstraktów kawy i ekstraktów cykorii (Dz. U. Nr 52, poz. 463) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do ekstraktu kawy "cafe torrefacto soluble".". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych 2) (Dz. U. Nr 62, poz. 579) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych (Dz. U. Nr 214, poz. 1813) w załączniku nr 1 ust. 20 otrzymuje brzmienie: "20. Czekolada nadziewana (czekolada nadziewana ..., czekolada z ... w środku, czekolada z nadzieniem ...) jest wyrobem, którego zewnętrzna część zawiera czekoladę, o której mowa w § 1 pkt 6-17 rozporządzenia, stanowiącą nie mniej niż 25 % całkowitej masy wyrobu; nie uznaje się za czekoladę nadziewaną (czekoladę nadziewaną ..., czekoladę z ... w środku, czekoladę z nadzieniem ...) wyrobu, którego wewnętrzna część zawiera: 1) wyroby piekarnicze; 2) wyroby ciastkarskie; 3) herbatniki lub 4) lody.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienie pkt 7 części A załącznika nr 1 dyrektywy 2000/36/WE z dnia 23 czerwca 2000 r. odnoszącej się do wyrobów kakaowych i czekoladowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 197, z 3.08.2000). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków pobierania próbek artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 62, poz. 580) Na podstawie art. 34 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków pobierania próbek artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 59, poz. 526) w załączniku nr 1 część "Pomiar temperatury próbki" otrzymuje brzmienie: "Pomiar temperatury próbki Pomiaru temperatury próbki mrożonek dokonuje się tylko w przypadku, gdy w trakcie kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych powstaną wątpliwości co do utrzymania temperatury określonej w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 177, poz. 1733). Przygotowanie próbki mrożonek i pomiar jej temperatury przeprowadza się podczas pozostawania próbki w urządzeniu chłodniczym. Jeżeli pozwala na to wielkość (wymiar) próbki, w próbce wydrąża się otwór o głębokości 25 mm za pomocą ostro zakończonego i schłodzonego narzędzia, wykonanego z materiału łatwego do czyszczenia. Pomiaru temperatury próbki mrożonek dokonuje się, wkładając schłodzony termometryczny przyrząd pomiarowy na głębokość 25 mm, licząc od powierzchni mrożonki, w sposób ściśle przylegający do ścian otworu. W przypadku gdy wymiary próbki nie pozwalają na włożenie termometrycznego przyrządu pomiarowego na głębokość wydrążonego otworu, przyrząd wkłada się co najmniej na głębokość wynoszącą trzykrotność lub czterokrotność średnicy tego przyrządu. W przypadku gdy w próbce mrożonki nie może zostać wydrążony otwór, temperaturę ustala się przez umieszczenie schłodzonego termometrycznego przyrządu pomiarowego na głębokości 25 mm od powierzchni opakowania, mierząc temperaturę w kontakcie z mrożonką. Temperaturę mierzy się co najmniej dwukrotnie i odczytuje wówczas, gdy osiągnie ona stałą wartość. Dokładność pomiaru nie może ulec zmianie o więcej niż 0,3 °C.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu, a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. Nr 62, poz. 581) Na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu, a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. Nr 118, poz. 1014 oraz z 2003 r. Nr 131, poz. 1221) uchyla się § 9. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 5 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych (Dz. U. Nr 62, poz. 582) Na podstawie art. 34 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby, jakim powinni odpowiadać policjanci na stanowiskach komendantów Policji i innych stanowiskach służbowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 14) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach na stanowisko służbowe, o którym mowa w ust. 1, zaszeregowane do grupy uposażenia zasadniczego od "14" do "12", można mianować lub powołać policjanta posiadającego wykształcenie wyższe bez tytułu zawodowego magistra (równorzędnego), przy spełnieniu pozostałych wymagań w zakresie kwalifikacji zawodowych i stażu służby. 3. Policjant, o którym mowa w ust. 2, powołany na stanowisko służbowe komendanta Policji, zaszeregowane do "14" grupy uposażenia zasadniczego, jest obowiązany uzupełnić wykształcenie i uzyskać tytuł zawodowy magistra (równorzędny) w terminie 4 lat od dnia powołania na stanowisko."; 2) w § 4 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Na stanowiska, o których mowa w ust. 4, można mianować lub powołać policjanta posiadającego kwalifikacje zawodowe wyższe w specjalności innej niż rodzaj służby, w której występuje stanowisko, i staż służby dłuższy o 1 rok od wymaganego do objęcia tego stanowiska."; 3) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu: "§ 7a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach mianowanie na stanowisko służbowe, o którym mowa w § 7, może nastąpić przed uzyskaniem przez policjanta kwalifikacji zawodowych potrzebnych na tym stanowisku. Kwalifikacje zawodowe policjant jest obowiązany uzyskać w terminie 2 lat od dnia mianowania na stanowisko."; 4) w § 10 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Policjant służby wspomagającej oraz policjant służby prewencyjnej zajmujący stanowisko w komórce organizacyjnej właściwej w sprawach patrolowych lub interwencyjnych, konwojowo-ochronnych, w oddziałach prewencji oraz policji sądowej, posiadający kwalifikacje zawodowe podstawowe bez profilu, może być mianowany na inne stanowisko służbowe, jeżeli jest ono zaszeregowane również do grupy uposażenia zasadniczego od "4" do "2". 4. Do mianowania, o którym mowa w ust. 1 i 2, przepisy § 7a i § 9 ust. 2 stosuje się odpowiednio."; 5) w § 11: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Do stażu służby wymaganego do zajmowania stanowisk służbowych określonych w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia nie wlicza się okresu służby kandydackiej, osiemnastu miesięcy studiów stacjonarnych w Wyższej Szkole Policji odbytych przez osobę, która egzamin wstępny zda przed przyjęciem do służby w Policji, urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego, okresu zawieszenia w czynnościach służbowych oraz okresu oddelegowania do wykonywania zadań służbowych poza Policją na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji. 2. Do stażu służby wymaganego do zajmowania stanowisk służbowych określonych w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia, z wyjątkiem stanowiska komendanta komisariatu Policji i jego zastępcy, zalicza się pełnienie służby oraz powierzenie pełnienia obowiązków służbowych na stanowisku komendanta lub zastępcy komendanta w komendzie, komisariacie, Wyższej Szkole Policji lub szkole policyjnej. 3. Wymagany okres pełnienia służby oraz powierzenia pełnienia obowiązków służbowych na stanowisku komendanta lub zastępcy komendanta w komendzie, komisariacie, Wyższej Szkole Policji lub szkole policyjnej wynosi dla stanowiska: 1) Komendanta Głównego Policji i jego zastępców - 5 lat; 2) komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji oraz komendanta szkoły policyjnej - 4 lata; 3) I zastępcy i zastępców komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji oraz zastępcy komendanta szkoły policyjnej - 3 lata; 4) komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji - 2 lata; 5) I zastępcy i zastępców komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji - 1 rok.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wymagany okres pełnienia służby oraz powierzenia pełnienia obowiązków służbowych na stanowisku komendanta lub zastępcy komendanta w komendzie, komisariacie, Wyższej Szkole Policji lub szkole policyjnej dla stanowisk, o których mowa w ust. 3 pkt 1-4, może zostać skrócony, jednak nie więcej niż do połowy."; 6) w załączniku do rozporządzenia w tabeli 2: a) lp. 35 otrzymuje brzmienie: Lp.StanowiskoWykształcenieKwalifikacje zawodoweStaż służby w latach 35Ekspertwyższewyższe- wyższe1specjalistyczne3 średniewyższe5 średnie5podstawowe- b) po lp. 35 dodaje się lp. 35a w brzmieniu: Lp.StanowiskoWykształcenieKwalifikacje zawodoweStaż służby w latach 35aEkspert10wyższewyższe6 c) lp. 41 otrzymuje brzmienie: Lp.StanowiskoWykształcenieKwalifikacje zawodoweStaż służby w latach 41Naczelnik sekcji. Kierownik sekcjiwyższewyższe3 wyższe1wyższe5 średniewyższe6 średnie5podstawowe- d) lp. 50 i 51 otrzymują brzmienie: Lp.StanowiskoWykształcenieKwalifikacje zawodoweStaż służby w latach 50Specjalistawyższewyższe- wyższe1specjalistyczne3 średniewyższe5 średniespecjalistyczne6 średnie5podstawowe- 51Asystent4. Instruktor4według odrębnych przepisówwyższe- e) po objaśnieniach do tabeli 2 po pkt 9 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10 w szkole policyjnej realizujący zajęcia dydaktyczne.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 kwietnia 2004 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 63, poz. 590) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 40, poz. 370) w załączniku w wierszu "Zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzie" w kolumnie "Kryteria" zamiast wyrazów: "0,1 g/100 g, z tym że nie więcej niż: 0,5 g/100 g w miodzie wytłoczonym" powinny być wyrazy: "nie więcej niż: 0,1 g/100 g, z tym że nie więcej niż: 0,5 g/100 g w miodzie wytłoczonym". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz o zmianie innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 64, poz. 594) Art. 1. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są akcje, prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne, jak również inne papiery wartościowe wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego. 2. Papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są również zbywalne prawa majątkowe wynikające z papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1. 3. Papierami wartościowymi są również inne niż wymienione w ust. 2 prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny papierów wartościowych wymienionych w ust. 1 i 2 (prawa pochodne), a w szczególności kontrakty terminowe i opcje. 4. Od dnia dopuszczenia do publicznego obrotu papierami wartościowymi są również inne niż określone w ust. 2 i 3 prawa majątkowe pod warunkiem, że zostaną zarejestrowane w depozycie papierów wartościowych."; 2) po art. 3 dodaje się art. 3a i 3b w brzmieniu: "Art. 3a. 1. Instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są: 1) zbywalne papiery wartościowe, 2) niebędące papierami wartościowymi tytuły uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, 3) niebędące papierami wartościowymi instrumenty rynku pieniężnego, 4) niebędące papierami wartościowymi finansowe kontrakty terminowe, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe lub opcje kupna lub sprzedaży któregokolwiek z instrumentów finansowych, 5) prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, mierników i limitów wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń (pochodne instrumenty towarowe), 6) inne instrumenty dopuszczone lub będące przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub państwa członkowskiego. 2. Instrumentami rynku pieniężnego w rozumieniu ust. 1 pkt 3 są papiery wartościowe lub prawa majątkowe opiewające wyłącznie na wierzytelności pieniężne, o terminie realizacji praw - liczonym od dnia ich wystawienia - nie dłuższym niż rok, i których wartość może być ustalona w każdym czasie. Art. 3b. Przepisy ustawy dotyczące instrumentów finansowych stosuje się do instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do publicznego obrotu albo dopuszczonych lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub któregokolwiek z państw członkowskich niezależnie od tego, czy transakcje, których przedmiotem jest dany instrument, są dokonywane na tym rynku, o ile ustawa nie stanowi inaczej."; 3) w art. 4: a) w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w stosunku do których wyrażona została zgoda na ich wprowadzenie do publicznego obrotu, otrzymano dokument, o którym mowa w art. 62a ust. 1 pkt 3, albo zostało złożone zawiadomienie, o którym mowa w art. 62b lub 63,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dopuszczeniu papierów wartościowych do publicznego obrotu - rozumie się przez to wyrażenie przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd zgody na ich wprowadzenie do publicznego obrotu, otrzymanie dokumentu, o którym mowa w art. 62a ust. 1 pkt 3, albo złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 62b lub 63,", c) pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) rynku regulowanym - rozumie się przez to system obrotu dopuszczonymi do obrotu publicznego instrumentami finansowymi, działający w sposób stały, zorganizowany na zasadach określonych w przepisach ustawy, jak również zapewniający, że przy kojarzeniu ofert nabycia i zbycia tych instrumentów finansowych inwestorzy mają powszechny i równy dostęp do informacji rynkowej w tym samym czasie oraz że zachowane są jednakowe warunki nabywania i zbywania tych instrumentów; rynek ten tworzony jest odpowiednio przez spółkę prowadzącą giełdę lub spółkę prowadzącą rynek pozagiełdowy,", d) po pkt 16 dodaje się pkt 16a i 16b w brzmieniu: "16a) podmiocie zależnym - rozumie się przez to podmiot, w stosunku do którego inny podmiot jest podmiotem dominującym, przy czym wszystkie podmioty zależne od tego podmiotu zależnego uważa się również za podmioty zależne od tego podmiotu dominującego, 16b) grupie kapitałowej - rozumie się przez to podmiot dominujący wraz z podmiotami od niego zależnymi,", e) pkt 18 i 19 otrzymują brzmienie: "18) tajemnicy zawodowej - rozumie się przez to informację uzyskaną, przez osobę zobowiązaną do jej zachowania, w związku z podejmowanymi czynnościami służbowymi w ramach zatrudnienia, stosunku zlecenia lub innego stosunku prawnego o podobnym charakterze, dotyczącą dokonywania czynności związanych z obrotem instrumentami finansowymi, lub podejmowaniem innych czynności dokonywanych w ramach działalności podmiotów, których działalność jest regulowana przepisami ustawy, i podmiotów podlegających nadzorowi zagranicznego organu nadzoru, jeżeli nieuprawnione ujawnienie takiej informacji mogłoby narazić na szkodę interes publiczny lub prawnie chroniony interes osoby fizycznej lub prawnej bądź jednostki organizacyjnej, której ta informacja dotyczy, a w szczególności informację zawierającą: a) dane osobowe strony umowy lub innej czynności prawnej, b) treść umowy lub przedmiot czynności prawnej, c) dane o sytuacji majątkowej strony umowy, w tym oznaczenie rachunku papierów wartościowych lub rachunku pieniężnego, liczbę i oznaczenie papierów wartościowych oraz wartość środków zgromadzonych na tych rachunkach, 19) informacji poufnej - rozumie się przez to określoną w sposób precyzyjny informację dotyczącą, bezpośrednio lub pośrednio, jednego lub kilku emitentów instrumentów finansowych, jednego lub kilku instrumentów finansowych, nabywania lub zbywania tych instrumentów, która nie została przekazana do publicznej wiadomości, a która po takim przekazaniu mogłaby w istotny sposób wpłynąć na cenę lub wartość tych instrumentów finansowych lub na cenę powiązanych z nimi pochodnych instrumentów finansowych, przy czym dana informacja: a) jest określona w sposób precyzyjny, wtedy gdy wskazuje na okoliczności lub zdarzenia, które wystąpiły, lub których wystąpienia można zasadnie oczekiwać, a jej charakter w wystarczającym stopniu umożliwia dokonanie oceny potencjalnego wpływu tych okoliczności lub zdarzeń na cenę lub wartość instrumentów finansowych lub na cenę powiązanych z nimi pochodnych instrumentów finansowych, b) mogłaby po przekazaniu do publicznej wiadomości w istotny sposób wpłynąć na cenę lub wartość instrumentów finansowych lub na cenę powiązanych z nimi pochodnych instrumentów finansowych, wtedy gdy mogłaby ona zostać wykorzystana przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych przez racjonalnie działającego inwestora, c) w odniesieniu do osób zajmujących się wykonywaniem zleceń dotyczących instrumentów finansowych, ma charakter informacji poufnej również wtedy, gdy została przekazana tej osobie przez inwestora lub inną osobę mającą wiedzę o takich zleceniach, i dotyczy składanych przez inwestora zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, przy spełnieniu przesłanek określonych w lit. a) i b),", f) po pkt 19 dodaje się pkt 19a w brzmieniu: "19a) informacji poufnej dotyczącej pochodnych instrumentów towarowych - rozumie się przez to określoną informację, dotyczącą bezpośrednio lub pośrednio, jednego lub kilku instrumentów pochodnych na towary będące przedmiotem obrotu na giełdach towarowych, która nie została przekazana do publicznej wiadomości, a której przekazania, zgodnie z przyjętymi praktykami rynkowymi, mogliby oczekiwać uczestnicy tego rynku. W szczególności uczestnicy tego rynku mogą oczekiwać informacji dotyczących bezpośrednio lub pośrednio, jednego lub kilku instrumentów pochodnych na towary, których przekazanie powinno nastąpić zgodnie z przepisami, umowami i zwyczajami obowiązującymi na danym giełdowym rynku towarowym oraz które, zgodnie z przyjętą praktyką rynkową, są udostępniane uczestnikom tego rynku,", g) dodaje się pkt 24-28 w brzmieniu: "24) zagranicznej instytucji kredytowej - rozumie się przez to podmiot, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 3)), dodatkowo prowadzący na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru na terytorium państwa członkowskiego działalność maklerską lub prowadzący na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru na terytorium państwa członkowskiego działalność maklerską lub rachunki papierów wartościowych, 25) zagranicznej firmie inwestycyjnej - rozumie się przez to osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego, a w przypadku gdy przepisy danego państwa nie wymagają ustanowienia siedziby - z centralą na terytorium państwa członkowskiego, prowadzącą na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru działalność maklerską na terytorium państwa członkowskiego, jak również zagraniczną instytucję kredytową, 26) banku zagranicznym - rozumie się przez to bank mający siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem zagranicznej instytucji kredytowej, 27) ogólnej liczbie głosów - rozumie się przez to sumę głosów przypadających na wszystkie akcje spółki, 28) przyjętych praktykach rynkowych - rozumie się przez to zachowania, których zasadnie można oczekiwać na jednym lub wielu rynkach finansowych i które są akceptowane przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, zgodnie z wytycznymi określonymi w jej uchwale."; 4) w art. 5 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu mogą być wyłącznie przedmiotem obrotu dokonywanego na rynku regulowanym, za pośrednictwem spółek lub banków prowadzących działalność maklerską, zagranicznych firm inwestycyjnych albo zagranicznych osób prawnych, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 5) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu: "Art. 5a. Emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu są obowiązani zapewnić posiadaczom papierów tego samego rodzaju, w takich samych okolicznościach, jednakowe traktowanie. Nie wyłącza to możliwości przeprowadzania przez emitenta, zgodnie z przepisami prawa jego siedziby, wcześniejszego wykupu dłużnych papierów wartościowych, w przypadku konieczności odstąpienia od wcześniejszych warunków emisji ze względów społecznych."; 6) w art. 9 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) spółki i banki prowadzące działalność maklerską, banki prowadzące rachunki papierów wartościowych, zagraniczne firmy inwestycyjne, zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, oraz Krajowy Depozyt - jeżeli oznaczenie tych rachunków pozwala na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych,"; 7) w art. 13: a) w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) sprawowanie nadzoru nad wypełnianiem przez domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską oraz zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymogów dotyczących ich sytuacji finansowej oraz dotyczących posiadania przez osoby zarządzające tymi podmiotami lub kierujące działalnością maklerską prowadzoną przez te podmioty odpowiedniego doświadczenia zawodowego i dobrej opinii związanej z pełnionymi funkcjami,", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Komisja jest organem właściwym w sprawach nadzoru nad rynkiem instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub będących przedmiotem ubiegania się o takie dopuszczenie, w rozumieniu aktów prawnych wydawanych przez instytucje i organy Unii Europejskiej."; 8) w art. 14: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W skład Komisji wchodzą: przewodniczący, dwóch zastępców przewodniczącego i pięciu członków.", b) w ust. 4: - uchyla się pkt 1 i 3, - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Generalny Inspektor Nadzoru Bankowego,", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Upoważnieni przedstawiciele: 1) spółek prowadzących giełdy, 2) spółek prowadzących rynek pozagiełdowy, 3) Krajowego Depozytu, 4) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów papierów wartościowych lub doradców inwestycyjnych w rozumieniu ust. 6, 5) izby gospodarczej, o której mowa w art. 51 ust. 1, 6) organizacji zrzeszającej emitentów papierów wartościowych, 7) organizacji zrzeszającej banki, o których mowa w art. 57, 8) izby gospodarczej, o której mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych - mają prawo uczestniczenia, bez prawa udziału w głosowaniu, w posiedzeniach Komisji w sprawach dotyczących regulacji rynku papierów wartościowych oraz innych regulacji odnoszących się do zakresu działalności lub sytuacji prawnej danego podmiotu.", d) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Prawo uczestniczenia w posiedzeniach Komisji bez prawa udziału w głosowaniu przysługuje również upoważnionym przedstawicielom: 1) spółek prowadzących giełdy towarowe, 2) giełdowych izb rozrachunkowych, 3) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów giełd towarowych w rozumieniu ust. 6, 4) izby gospodarczej, o której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 4)), 5) izby gospodarczej, o której mowa w art. 51 ust. 1, 6) reprezentatywnych stowarzyszeń zrzeszających maklerów papierów wartościowych lub doradców inwestycyjnych w rozumieniu ust. 6 - w sprawach dotyczących regulacji rynku towarów giełdowych.", e) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Komisja powiadamia podmioty określone w ust. 5 i 7 o planowanych terminach posiedzeń Komisji w sprawach, w odniesieniu do których podmiotom tym przysługuje prawo uczestniczenia w tych posiedzeniach."; 9) w art. 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przewodniczący Komisji może wydawać: 1) postanowienia o wszczęciu postępowania administracyjnego, 2) zarządzenia, o których mowa w rozdziałach 2a i 2b, 3) zalecenia, o których mowa w art. 19c, 4) decyzje w sprawach określonych w art. 81c ust. 2.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Postanowienia Przewodniczącego Komisji oraz decyzje, o których mowa w ust. 2 pkt 4, podlegają zatwierdzeniu przez Komisję."; 10) po art. 15 dodaje się art. 15a i 15b w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Komisja może, w drodze uchwały, zdecydować o przekazaniu do publicznej wiadomości informacji o: 1) przypadkach naruszenia przepisów ustawy, 2) środkach prawnych podjętych w celu przeciwdziałania naruszeniu przepisów ustawy, w tym o zastosowanych sankcjach oraz złożeniu zawiadomienia o przestępstwie, jak również o wszczęciu lub wyniku postępowania administracyjnego, karnego lub cywilnego, 3) podejrzeniu dokonania manipulacji, o której mowa w art. 97 - chyba że ujawnienie takich informacji narazi rynek instrumentów finansowych na poważne niebezpieczeństwo lub spowoduje poniesienie przez osoby, których informacje te dotyczą, niewspółmiernych strat. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, nie może zawierać danych osobowych osób, co do których nie zapadło prawomocne orzeczenie lub ostateczna decyzja w sprawie naruszenia przez nie przepisów ustawy. 3. W przypadkach uzasadnionych potrzebą wykonywania nadzoru przez zagraniczny organ nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych lub rynkiem finansowym, z którym Komisja zawarła porozumienie, o którym mowa w art. 161 ust. 4, albo potrzebą prowadzenia postępowań administracyjnych lub sądowych w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru przez ten organ, albo na wniosek organu nadzoru w państwie członkowskim, Komisja może wszczynać z urzędu i prowadzić postępowanie kontrolne, wyjaśniające lub administracyjne, jak również żądać wszczęcia takich postępowań przez organ nadzoru państwa członkowskiego. W takim przypadku upoważniony przedstawiciel organu nadzoru państwa członkowskiego może brać udział w czynnościach dokonywanych w toku takich postępowań. 4. Komisja nie wszczyna postępowania, o którym mowa w ust. 3, jeżeli: 1) uwzględnienie zgłoszenia mogłoby wywrzeć niekorzystny wpływ na suwerenność, bezpieczeństwo lub interes publiczny Rzeczypospolitej Polskiej, lub 2) zgłoszenie dotyczy tych samych naruszeń przepisów prawa przez ten sam podmiot, co do których na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub na terytorium państwa siedziby organu nadzoru toczy się postępowanie sądowe lub wydany został prawomocny wyrok. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, Komisja przekazuje organowi nadzoru szczegółowe wyjaśnienie przyczyn niewszczęcia postępowania. 6. Uprawnienia nadzorcze i administracyjne Komisji, o których mowa w ust. 3-5, art. 19a-19e, art. 85 w zakresie dotyczącym art. 81 ust. 4 i 4d i art. 161e, a także w art. 161 ust. 7-13, art. 161f ust. 3 i art. 161h, oraz zakazy i wymogi, o których mowa w art. 97, 97a ust. 1, lub wynikające z przepisów wydanych na podstawie art. 97a ust. 2 lub art. 161g, oraz art. 161c-161f dotyczą działań podejmowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub państwa członkowskiego w zakresie instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do publicznego obrotu albo dopuszczonych lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także działań podejmowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dotyczących instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do publicznego obrotu albo dopuszczonych lub będących przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich. Art. 15b. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd w uchwale określa wytyczne, jakie bierze pod uwagę, oceniając, czy dane zachowanie jest przez nią akceptowane oraz czynniki niezbędne do analizy, czy dane zlecenia lub zawierane transakcje wprowadzają w błąd co do rzeczywistego popytu, podaży lub ceny instrumentu finansowego lub powodują nienaturalne lub sztuczne ustalenie się ceny jednego lub kilku instrumentów finansowych."; 11) w art. 16 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przewodniczący Komisji wydaje zarządzenia ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, z wyjątkiem zarządzeń, o których mowa w rozdziałach 2a i 2b."; 12) po rozdziale 2 dodaje się rozdziały 2a i 2b w brzmieniu: "Rozdział 2a Postępowanie kontrolne Art. 19a. 1. W celu wykonywania zadań Komisji, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 i 2, upoważnieni pracownicy urzędu Komisji lub inne osoby, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, zwane dalej "kontrolerami", mogą przeprowadzić kontrolę podmiotu prowadzącego działalność maklerską, banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, spółki prowadzącej rynek regulowany, spółki prowadzącej giełdę towarową, spółki prowadzącej giełdową izbę rozrachunkową, towarowego domu maklerskiego oraz Krajowego Depozytu, zwanych dalej "kontrolowanym", z zastrzeżeniem art. 44 ust. 6 i 7. W przypadku oddziału zagranicznej instytucji kredytowej prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską, kontrola dotyczy jednostki organizacyjnej, w ramach której prowadzona jest ta działalność. Upoważnienia udziela Przewodniczący Komisji w formie pisemnej, wskazując w nim także przedmiot, zakres, miejsce, datę rozpoczęcia oraz przewidywany czas trwania kontroli, nie dłuższy niż 6 miesięcy. 2. Do przeprowadzenia kontroli dotyczącej funkcjonowania systemów informatycznych kontrolowanego lub jego sprawozdań finansowych, ksiąg rachunkowych lub innych informacji finansowych, Przewodniczący Komisji może upoważnić również osobę niebędącą pracownikiem urzędu Komisji, dysponującą niezbędną wiedzą w tym zakresie. 3. Kontrolę przeprowadza co najmniej dwóch kontrolerów, po okazaniu legitymacji służbowej i upoważnienia. Obowiązek okazania legitymacji służbowej nie dotyczy osób, o których mowa w ust. 2. 4. Legitymację służbową i upoważnienie okazuje się osobie upoważnionej do reprezentowania kontrolowanego przed rozpoczęciem czynności kontrolnych. W przypadku nieobecności tej osoby, upoważnienie oraz legitymację służbową należy okazać pracownikowi kontrolowanego lub osobie czynnej w miejscu kontroli. 5. Przed przeprowadzeniem kontroli kontroler ma również obowiązek pouczyć osobę, o której mowa w ust. 4, o prawnych konsekwencjach utrudniania lub uniemożliwiania przeprowadzenia czynności kontrolnych. 6. Kontroler ma prawo wstępu do siedziby kontrolowanego i do jego lokalu, jak również do lokalu oddziału lub przedstawicielstwa, o którym mowa w art. 52, oraz wglądu do ksiąg, dokumentów lub innych nośników informacji. 7. Na żądanie kontrolera, osoby wchodzące w skład statutowych organów kontrolowanego lub osoby pozostające z kontrolowanym w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze są obowiązane do niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt kontrolowanego, kopii dokumentów lub innych nośników informacji oraz udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień, w terminie określonym w żądaniu. 8. Kontrolowany zapewnia kontrolerowi warunki do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w szczególności niezwłoczne przedstawienie do kontroli żądanych ksiąg, dokumentów lub innych nośników informacji oraz terminowe udzielanie wyjaśnień. 9. Kontroler jest upoważniony do swobodnego poruszania się po terenie kontrolowanego bez obowiązku uzyskania przepustki oraz nie podlega rewizji osobistej. Art. 19b. 1. W toku kontroli Przewodniczący Komisji może zarządzić zajęcie dokumentu lub innego nośnika informacji niezbędnego dla dalszego postępowania. 2. Osobę, w której dyspozycji pozostaje dokument lub inny nośnik informacji podlegający zajęciu, wzywa się do jego dobrowolnego wydania, a w razie odmowy można przeprowadzić jego odebranie w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 3. Wydane lub odebrane nośniki informacji, po sporządzeniu ich spisu i opisu oraz protokołu zajęcia, kontrolerzy zabezpieczają przed zniszczeniem lub zniekształceniem. 4. Protokół zajęcia nośników informacji powinien zawierać oznaczenie sprawy, z którą zajęcie ma związek, podanie czasu rozpoczęcia i zakończenia czynności oraz listę zajętych nośników. Protokół podpisuje kontroler, który zajął nośniki informacji, oraz osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę upoważnioną do reprezentowania kontrolowanego, należy sporządzić odpowiednią wzmiankę. 5. Osobom, których prawa zostały naruszone w wyniku zajęcia, przysługuje zażalenie. Zażalenie rozpoznaje Komisja w terminie 7 dni. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zajęcia. 6. Nośniki informacji zbędne dla dalszego postępowania niezwłocznie zwraca się uprawnionemu. Art. 19c. 1. Wyniki kontroli kontroler przedstawia w protokole kontroli sporządzonym w dwóch egzemplarzach, z których jeden przekazuje się kontrolowanemu w terminie 30 dni od zakończenia kontroli. 2. Protokół kontroli podpisują kontroler i osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego. Przepis art. 19b ust. 4 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio. 3. Odmowa podpisania protokołu przez osobę upoważnioną do reprezentowania kontrolowanego nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolera. 4. Na podstawie wyników kontroli, Przewodniczący Komisji może zalecić kontrolowanemu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, w terminie nie krótszym niż 14 dni. 5. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy wymaga tego bezpieczeństwo obrotu lub interes inwestorów, Przewodniczący Komisji może udzielić zaleceń, o których mowa w ust. 4, nawet przed zakończeniem kontroli, wyznaczając kontrolowanemu termin do usunięcia nieprawidłowości krótszy niż 14 dni. O udzieleniu zaleceń w tym trybie zamieszcza się wzmiankę w protokole kontroli. 6. Kontrolowany ma prawo zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń do protokołu kontroli. Zastrzeżenia zgłasza się na piśmie do Przewodniczącego Komisji w terminie 14 dni od otrzymania protokołu kontroli. 7. Po rozpatrzeniu zastrzeżeń Przewodniczący Komisji przekazuje na piśmie swoje stanowisko kontrolowanemu w terminie 30 dni od ich otrzymania. 8. W przypadku gdy w stanowisku, o którym mowa w ust. 7, Przewodniczący Komisji uwzględni zastrzeżenia kontrolowanego, kontrolowany jest zwolniony z obowiązku zastosowania się do zaleceń. Art. 19d. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób wykonywania czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli oraz wydawaniem zaleceń na podstawie wyników kontroli, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia realizacji celów kontroli, sprawnego jej przebiegu oraz respektowania praw kontrolowanego. Rozdział 2b Postępowanie wyjaśniające Art. 19e. 1. W celu ustalenia, czy istnieją podstawy do złożenia zawiadomienia o przestępstwie przeciwko publicznemu obrotowi papierami wartościowymi lub do wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie naruszenia przepisów ustawy, za które można nałożyć karę pieniężną, Przewodniczący Komisji może zarządzić przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. 2. Postępowanie wyjaśniające prowadzi pracownik urzędu Komisji pisemnie upoważniony przez Przewodniczącego Komisji. Do treści upoważnienia art. 19a ust. 1 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio. 3. W postępowaniu wyjaśniającym nie przeprowadza się dowodu z opinii biegłego, przesłuchania osoby ani innych czynności wymagających spisania protokołu, z wyjątkiem zajęcia przedmiotów, o których mowa w art. 19b ust. 1. 4. W toku postępowania wyjaśniającego do czynności podejmowanych wobec podmiotów wymienionych w art. 19a ust. 1 lub emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu stosuje się odpowiednio art. 19a ust. 5-9 i art. 19b. Do złożenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień oraz do wydania dokumentu lub innego nośnika informacji można wezwać każdego, kto dysponuje określoną wiedzą, dokumentem lub nośnikiem. 5. W granicach koniecznych do sprawdzenia, czy zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w ust. 1, lub potrzeba wszczęcia postępowania administracyjnego, o którym mowa w art. 161h, Przewodniczący Komisji może także zwrócić się z żądaniem: 1) do podmiotu świadczącego usługi telekomunikacyjne - o udostępnienie wykazu połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji, dotyczących podmiotu dokonującego czynności faktycznych lub prawnych mających związek z wyjaśnianymi faktami, z uwzględnieniem czasu ich dokonania i innych informacji związanych z połączeniem lub przekazem, niestanowiących treści przekazu, 2) do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej - o przekazanie określonych informacji stanowiących tajemnicę skarbową. 6. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego Przewodniczący Komisji składa zawiadomienie o przestępstwie lub wszczyna postępowanie administracyjne albo zarządza zamknięcie postępowania wyjaśniającego. 7. Do zawiadomienia o przestępstwie dołącza się akta postępowania wyjaśniającego z załącznikami. 8. W wypadku zamknięcia postępowania wyjaśniającego zajęty dokument lub inny nośnik informacji zwraca się uprawnionemu. Akta postępowania wyjaśniającego przechowuje się przez okres 5 lat. 9. Zamknięcie postępowania wyjaśniającego nie stanowi przeszkody do ponownego jego przeprowadzenia o ten sam czyn, chyba że nastąpiło przedawnienie karalności przestępstwa."; 13) w art. 22: a) w ust. 1 uchyla się pkt 4, b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku osoby nieposiadającej polskiego obywatelstwa do stwierdzenia pełni praw publicznych właściwe są przepisy prawa państwa, którego obywatelstwo posiada dana osoba."; 14) w art. 23: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Wpis na listę maklerów lub doradców bez konieczności składania egzaminu mogą uzyskać osoby posiadające uprawnienia do wykonywania zawodu odpowiednio maklera lub doradcy w państwie członkowskim, na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864), jeżeli ich kwalifikacje stwierdzone przez Komisję w wyniku przeprowadzonego testu umiejętności gwarantują, że będą one wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób należyty. 1b. Przez posiadanie uprawnień, o których mowa w ust. 1a, rozumie się posiadanie zaświadczenia potwierdzającego kompetencje w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy, o której mowa w ust. 1a.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpis na listę doradców bez konieczności składania egzaminu mogą również uzyskać osoby nieposiadające uprawnień, o których mowa w ust. 1a, o ile posiadają określony w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, nadany przez zagraniczną instytucję, tytuł, dla którego uzyskania należy wykazać się wiedzą w zakresie zbliżonym do zakresu tematycznego obowiązującego na egzaminie dla doradców, oraz o ile ich kwalifikacje stwierdzone w wyniku przeprowadzonego sprawdzianu umiejętności gwarantują, że będą one wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób należyty.", c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz nadawanych przez określone zagraniczne instytucje tytułów uprawniających do ubiegania się, zgodnie z ust. 2, o wpis na listę doradców bez konieczności składania egzaminu, uwzględniając wyłącznie tytuły nadawane przez zagraniczne instytucje uznające w prowadzonych przez nie postępowaniach kwalifikacyjnych wynik egzaminu przed komisją egzaminacyjną dla doradców."; 15) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Przewodniczący Komisji: 1) powołuje: a) komisję egzaminacyjną dla maklerów, b) komisję egzaminacyjną dla doradców, c) komisję egzaminacyjną właściwą do przeprowadzenia sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 23 ust. 2, oraz 2) nadzoruje działalność komisji, o których mowa w pkt 1, 3) ustala zakres tematyczny obowiązujący na egzaminach i sprawdzianach umiejętności, o których mowa w art. 23 ust. 2, oraz tryb ich przeprowadzania, 4) ustala wysokość opłat egzaminacyjnych i opłat pobieranych z tytułu przeprowadzenia sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 23 ust. 2, oraz wynagrodzeń dla osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych i komisji egzaminacyjnej właściwej do przeprowadzenia tego sprawdzianu umiejętności. 2. Opłaty egzaminacyjne i opłaty pobierane z tytułu przeprowadzenia sprawdzianu umiejętności, o którym mowa w art. 23 ust. 2, stanowią dochód środka specjalnego urzędu Komisji, z przeznaczeniem na pokrycie kosztów przeprowadzenia egzaminów i sprawdzianów umiejętności, w tym wynagrodzeń określonych w ust. 1 pkt 4, oraz na upowszechnianie wiedzy o zasadach funkcjonowania rynku papierów wartościowych. Przewodniczący Komisji określa regulamin gospodarowania środkiem specjalnym."; 16) w art. 25: a) w ust. 1: - pkt 2a otrzymuje brzmienie: "2a) z zagraniczną osobą prawną, o której mowa w art. 52 ust. 2,", - po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu: "2b) z zagraniczną firmą inwestycyjną,", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również wykonywanie przez osobę wpisaną na listę maklerów lub doradców czynności, o których mowa w art. 30b ust. 1 pkt 1, 3 lub 4, na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub innego stosunku prawnego o podobnym charakterze z podmiotem wykonującym te czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przez wykonywanie zawodu maklera lub doradcy rozumie się również pełnienie przez osobę wpisaną na listę maklerów lub doradców funkcji z wyboru w organach stowarzyszeń, o których mowa w art. 14 ust. 5 pkt 4, lub izb, o których mowa w art. 51.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tytułu maklera lub doradcy mogą używać wyłącznie osoby, które spełniają warunki określone w ust. 1, 1a, 1b lub 2."; 17) w art. 26: a) w ust. 1 uchyla się pkt 5, b) uchyla się ust. 2; 18) w art. 30: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Prowadzenie działalności maklerskiej wymaga, z zastrzeżeniem art. 52a, zezwolenia Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. 2. Działalność maklerska obejmuje wykonywanie czynności polegających na: 1) przyjmowaniu lub przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia: a) zbywalnych papierów wartościowych, b) niebędących papierami wartościowymi instrumentów rynku pieniężnego, c) niebędących papierami wartościowymi tytułów uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, d) niebędących papierami wartościowymi finansowych kontraktów terminowych, umów forward dotyczących stóp procentowych, swapów akcyjnych, swapów na stopy procentowe, swapów walutowych, e) niebędących papierami wartościowymi opcji na którykolwiek z instrumentów finansowych wymienionych w lit. a)-d) lub na stopy procentowe albo kursy walut, lub opcji na takie opcje, 2) wykonywaniu zleceń, o których mowa w pkt 1, na rachunek dającego zlecenie, 3) nabywaniu lub zbywaniu na własny rachunek instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1, 4) zarządzaniu portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1, 5) oferowaniu instrumentów finansowych, o których mowa w pkt 1, 6) świadczeniu usług w wykonaniu zawartych umów o subemisje inwestycyjne i usługowe lub zawieraniu i wykonywaniu innych umów o podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w pkt 1.", b) ust. 2a i 2b otrzymują brzmienie: "2a. Działalnością maklerską jest również wykonywanie czynności polegających na: 1) prowadzeniu rachunków papierów wartościowych, z wyłączeniem rachunków prowadzonych przez bank na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 57, oraz rachunków pieniężnych służących do ich obsługi, 2) doradztwie inwestycyjnym w zakresie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. 2b. Działalnością maklerską jest również wykonywanie przez dom maklerski czynności polegających na: 1) przechowywaniu i rejestrowaniu zmian stanu posiadania instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2) ewidencjonowaniu oraz prowadzeniu rachunków, na których są zapisywane instrumenty finansowe, o których mowa w ust. 2 pkt 1, z wyłączeniem rachunków papierów wartościowych, oraz prowadzeniu rachunków pieniężnych służących do obsługi rachunków, na których są zapisywane te instrumenty, z wyłączeniem obsługi rachunków papierów wartościowych, jak również rozliczaniu transakcji, których przedmiotem są te instrumenty, z wyłączeniem papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, 3) udostępnianiu skrytek sejfowych, 4) udzielaniu pożyczek pieniężnych na dokonanie transakcji, której przedmiotem jest jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w przypadku gdy transakcja jest dokonywana za pośrednictwem domu maklerskiego udzielającego pożyczki, 5) doradztwie dla przedsiębiorców w zakresie struktury kapitałowej, strategii przedsiębiorstwa lub innych zagadnień związanych z taką strukturą lub strategią, 6) doradztwie i usługach w zakresie łączenia, podziału oraz przejmowania przedsiębiorców, 7) doradztwie inwestycyjnym w zakresie instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, z wyłączeniem papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, 8) świadczeniu usług dodatkowych związanych z subemisją usługową lub inwestycyjną, 9) wymianie walutowej, w przypadku gdy jest to związane ze świadczeniem usług z zakresu działalności maklerskiej w zakresie wskazanym w ust. 2.", c) uchyla się ust. 2c, d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do czynności polegających na oferowaniu instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, zarządzaniu cudzymi portfelami, w których skład wchodzi jeden lub większa liczba takich instrumentów finansowych, oraz doradztwie inwestycyjnym w zakresie tych instrumentów finansowych innych niż papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu stosuje się odpowiednio przepisy art. 33, 38 i 39."; 19) po art. 30 dodaje się art. 30a i 30b w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Banki oraz inne podmioty mogą świadczyć usługi określone w art. 30 ust. 2 na zasadach określonych w odrębnych ustawach, o ile przedmiotem tych usług nie są papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, z wyłączeniem papierów wartościowych, o których mowa w art. 6 ust. 1. 2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy świadczenia usług, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 6. 3. Świadczenie przez bank lub inny podmiot, zgodnie z ust. 1 i 2, usług określonych w art. 30 ust. 2 nie stanowi działalności maklerskiej. 4. Do banków oraz innych podmiotów świadczących zgodnie z ust. 1-3 usługi, o których mowa w art. 30 ust. 2, stosuje się odpowiednio przepis art. 48 ust. 2. Art. 30b. 1. Nie stanowi działalności maklerskiej działalność polegająca wyłącznie na: 1) wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2 lub ust. 2a pkt 2, jedynie na rzecz pozostałych podmiotów wchodzących w skład tej samej grupy kapitałowej, w której pozostaje podmiot wykonujący te czynności, 2) nabywaniu lub zbywaniu na własny rachunek instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, o ile czynność ta nie jest wykonywana zawodowo i w sposób stały, w szczególności, jeżeli nie stanowi przedmiotu podstawowej działalności gospodarczej danego podmiotu, 3) przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń nabycia lub zbycia papierów wartościowych lub tytułów uczestnictwa w instytucjach zbiorowego inwestowania, do podmiotu prowadzącego działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo instytucji zbiorowego inwestowania - o ile usługa ta nie jest związana z przechowywaniem środków pieniężnych lub papierów wartościowych należących do osób trzecich oraz o ile czynności te są wykonywane przez podmiot, którego działalność jest regulowana odrębnymi przepisami, 4) zawieraniu, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, transakcji na rynkach kontraktów terminowych lub opcji, na własny rachunek lub na rachunek innych uczestników takich rynków, o ile odpowiedzialność za wykonanie zobowiązań wynikających z tych transakcji będzie ponosić uczestnik rozliczający takiego rynku. 2. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, wymaga zawiadomienia Komisji nie później niż na miesiąc przed ich podjęciem. Do podmiotu wykonującego czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a-19d, art. 44 ust. 2, art. 47 i art. 48 ust. 2 oraz przepisy wydane na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1. 3. Podmiot wykonujący czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jest obowiązany opracować i stosować procedury wewnętrzne określające zasady inwestowania przez: 1) pracowników tego podmiotu na własny rachunek w instrumenty finansowe - w przypadku gdy podmiot ten zatrudnia pracowników, 2) członków organów statutowych oraz pracowników tego podmiotu na własny rachunek w instrumenty finansowe - w przypadku gdy podmiot ten jest osobą prawną i zatrudnia pracowników, 3) ten podmiot na własny rachunek w instrumenty finansowe - w przypadku gdy podmiot ten nie zatrudnia pracowników. 4. Do procedur stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1. Treść procedur załącza się do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2. O każdej zmianie procedur należy informować Komisję. 5. Do podmiotów wykonujących czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, stosuje się odpowiednio przepis art. 48 ust. 2."; 20) w art. 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie wymaga uzyskania zezwolenia wykonywanie przez dom maklerski następujących czynności: 1) przygotowywanie analizy celowości i sposobu pozyskiwania kapitału oraz analizy czynników wpływających na wybór sposobu pozyskiwania kapitału przez zleceniodawcę, 2) przygotowywanie analizy celowości wprowadzenia i sposobu wprowadzenia do publicznego obrotu określonych papierów wartościowych zleceniodawcy, 3) przygotowywanie analizy skutków i kosztów emisji lub wprowadzenia do publicznego obrotu określonych papierów wartościowych, 4) sporządzanie prospektu emisyjnego i memorandum informacyjnego, 5) reprezentowanie posiadaczy papierów wartościowych wobec emitentów tych papierów, 6) pożyczanie instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, na podstawie odrębnych przepisów, 7) nieodpłatne udzielanie informacji dotyczących inwestowania w instrumenty finansowe, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, 8) podejmowanie czynności faktycznych i prawnych związanych z obsługą towarzystw funduszy inwestycyjnych, funduszy inwestycyjnych, towarzystw emerytalnych i funduszy emerytalnych, 9) dokonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, z wyłączeniem towarów giełdowych będących instrumentami finansowymi, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1."; 21) w art. 34: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Do rachunku pieniężnego służącego do obsługi rachunku papierów wartościowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 725-733 Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem uprawnienia do czasowego obracania wolnymi środkami pieniężnymi. Nie wyłącza to uprawnień Komisji wynikających z art. 44 ustawy.", b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się do papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, których konstrukcja uniemożliwia zastosowanie zasad określonych w tych przepisach."; 22) w art. 34a: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Papiery wartościowe nabyte w wyniku transakcji, o której mowa w ust. 1, zostają zapisane na rachunku papierów wartościowych: 1) domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską, zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 52 ust. 2, prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w przypadku gdy zlecenie, o którym mowa w ust. 1, składane jest bezpośrednio w jednym z tych podmiotów albo 2) zagranicznej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 52 ust. 2, nieprowadzącej działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w przypadku gdy osoba ta pośredniczy w przekazywaniu zlecenia klienta do podmiotów wymienionych w pkt 1 - prowadzonym w celu ewidencjonowania papierów wartościowych nabywanych lub zbywanych na rzecz klientów, o których mowa w ust. 1.", b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Przenoszenie papierów wartościowych w wyniku transakcji, o której mowa w ust. 1, oraz pożytków z tych papierów wartościowych pomiędzy rachunkami papierów wartościowych klienta banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych i podmiotu określonego w ust. 2 oraz pomiędzy rachunkami podmiotów, o których mowa w ust. 2, uważa się za dokonywane na rynku regulowanym."; 23) w art. 36a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Udzielenie przez Komisję zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej spółce akcyjnej: 1) która jest podmiotem zależnym od zagranicznej firmy inwestycyjnej lub od osoby prawnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium państwa należącego do OECD lub Światowej Organizacji Handlu, zwanej dalej "WTO", lub od banku zagranicznego, lub 2) która jest podmiotem zależnym od podmiotu dominującego wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej lub wobec osoby prawnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, lub wobec banku zagranicznego, lub 3) na którą znaczny wpływ wywierają te same osoby fizyczne lub prawne, które wywierają znaczny wpływ na zagraniczną firmę inwestycyjną, lub osobę prawną prowadzącą działalność maklerską na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, lub na bank zagraniczny - następuje po zasięgnięciu pisemnej opinii organu nadzoru państwa członkowskiego lub państwa należącego do OECD lub WTO, który udzielił zezwolenia na prowadzenie działalności w tym państwie; przedmiotem opinii jest sposób prowadzenia tej działalności, w szczególności jego zgodność z przepisami prawa obowiązującymi w tym państwie."; 24) po art. 39 dodaje się art. 39a w brzmieniu: "Art. 39a. 1. Przez usługę wymiany walutowej rozumie się przyjmowanie przez dom maklerski walut obcych i dokonywanie ich sprzedaży na rachunek klienta, jak również kupno walut obcych na rachunek klienta, w związku z obsługą realizacji zobowiązań domu maklerskiego wobec klienta lub zobowiązań klienta wobec domu maklerskiego z tytułu usług świadczonych przez ten dom maklerski na jego rzecz, lub zobowiązań klienta wobec emitenta papierów wartościowych, w przypadku gdy dom maklerski działa w imieniu i na rachunek emitenta, lub zobowiązań emitenta papierów wartościowych wobec klienta, w przypadku gdy dom maklerski działa w imieniu i na rachunek klienta w zakresie czynności wskazanych w art. 30 ust. 2. 2. Świadczenie przez dom maklerski usługi wymiany walutowej nie stanowi działalności kantorowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2260)."; 25) w art. 40: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) listę akcjonariuszy posiadających akcje wnioskodawcy bezpośrednio lub pośrednio przez podmioty zależne wraz z określeniem posiadanej przez nich liczby akcji oraz procentowym określeniem posiadanych przez nich głosów w ogólnej liczbie głosów,", - pkt 3-5 otrzymują brzmienie: "3) w przypadku akcjonariuszy będących osobami fizycznymi, posiadających co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10 % kapitału zakładowego wnioskodawcy - dane osobowe tych osób, informacje o dotychczasowym przebiegu pracy zawodowej lub prowadzonej działalności gospodarczej oraz informacje o źródłach pochodzenia środków przeznaczonych na nabycie akcji domu maklerskiego, 4) w przypadku akcjonariuszy będących osobami prawnymi, posiadających co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10 % kapitału zakładowego spółki akcyjnej będącej wnioskodawcą - informację na temat prowadzonej działalności gospodarczej, aktualny odpis z właściwego rejestru oraz ostatnie sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych i raportem z badania, jeżeli badanie jest wymagane przepisami prawa, 5) informacje o podmiotach wchodzących w skład tej samej co wnioskodawca grupy kapitałowej obejmujące wskazanie ich firmy (nazwy) lub imienia i nazwiska, siedziby i adresu lub miejsca zamieszkania i adresu, opis prowadzonej działalności gospodarczej oraz, w przypadku osoby prawnej będącej podmiotem dominującym wobec wnioskodawcy, wskazanie osób wchodzących w skład jej organów,", - po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) informacje określone w pkt 5 w odniesieniu do akcjonariuszy lub udziałowców podmiotu dominującego w grupie kapitałowej, w której pozostaje wnioskodawca, jeżeli ten podmiot dominujący nie jest podmiotem zależnym wobec żadnego z tych akcjonariuszy lub udziałowców,", - pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) informację o podmiotach dominujących i zależnych wobec akcjonariuszy posiadających co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub 10 % kapitału zakładowego spółki akcyjnej będącej wnioskodawcą obejmującą wskazanie ich firmy (nazwy) lub imienia i nazwiska, siedziby i adresu lub miejsca zamieszkania i adresu oraz opisu prowadzonej działalności gospodarczej.", b) w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a) regulamin inwestowania przez członków zarządu i rady nadzorczej oraz pracowników domu maklerskiego na własny rachunek w instrumenty finansowe, 4b) procedury monitorowania i kontroli ryzyka stopy procentowej związanego z całością prowadzonej działalności,", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Obowiązek przedstawienia informacji określonych w ust. 1 pkt 5 i 5a nie powstaje w przypadku, gdy dotyczą one podmiotu będącego emitentem papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, domem maklerskim, towarowym domem maklerskim, bankiem, zakładem ubezpieczeń, funduszem inwestycyjnym, funduszem emerytalnym, zagraniczną firmą inwestycyjną, zagraniczną osobą prawną, o której mowa w art. 52 ust. 2, funduszem zagranicznym lub spółką zarządzającą w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych, lub innym zagranicznym podmiotem nadzorowanym przez organ, z którym Komisja zawarła porozumienie, o którym mowa w art. 161 ust. 4, lub porozumienie, o którym mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych. 2b. W celu ustalenia, czy wpływ podmiotu posiadającego pośrednio lub bezpośrednio akcje wnioskodawcy w liczbie zapewniającej co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów będzie korzystny dla sposobu prowadzenia działalności maklerskiej, przestrzegania zasad uczciwego obrotu lub należytego zabezpieczenia interesów klientów, Komisja może żądać przedstawienia innych danych dotyczących sytuacji prawnej lub finansowej tego podmiotu.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W skład zarządu domu maklerskiego, jak również w skład władz jednostki organizacyjnej banku prowadzącego działalność maklerską, w ramach której jest prowadzona ta działalność, oraz w skład władz jednostki organizacyjnej banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, w której rachunki te są prowadzone, powinny wchodzić co najmniej dwie osoby posiadające wykształcenie wyższe, co najmniej trzyletni staż pracy w instytucjach rynku finansowego oraz dobrą opinię w związku ze sprawowanymi funkcjami."; 26) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. Dom maklerski jest obowiązany zatrudniać co najmniej: 1) jednego maklera - do wykonywania każdej z czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1-3 i 5, ust. 2a pkt 1 oraz ust. 2b pkt 1 i 2, 2) dwóch doradców - do wykonywania czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 4, 3) jednego doradcę - do wykonywania czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2a pkt 2 oraz ust. 2b pkt 6."; 27) art. 41a otrzymuje brzmienie: "Art. 41a. 1. Kapitał założycielski na prowadzenie działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2 i 2a, wynosi, z zastrzeżeniem ust. 2-6, co najmniej 625.000 zł, nie mniej jednak niż równowartość 125.000 euro, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 2. W przypadku prowadzenia przez dom maklerski wyłącznie działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2a pkt 2, kapitał założycielski wynosi co najmniej 250.000 zł, nie mniej jednak niż równowartość 50.000 euro, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 3. W przypadku prowadzenia przez dom maklerski wyłącznie działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2 pkt 4, kapitał założycielski wynosi co najmniej 500.000 zł, nie mniej jednak niż równowartość 100.000 euro, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 4. W przypadku prowadzenia przez dom maklerski wyłącznie działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2 pkt 4 i art. 30 ust. 2a pkt 2, kapitał założycielski wynosi co najmniej 500.000 zł, nie mniej jednak niż równowartość 100.000 euro, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 5. W przypadku prowadzenia przez dom maklerski działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2 pkt 3 lub 6, kapitał założycielski wynosi co najmniej 4.000.000 zł, nie mniej jednak niż równowartość 800.000 euro, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 6. W przypadku prowadzenia przez dom maklerski działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2 pkt 4 lub art. 30 ust. 2a pkt 2, oraz działalności, o której mowa w art. 30 ust. 2b pkt 1, 2 lub 3, kapitał założycielski wynosi co najmniej 625.000 zł, nie mniej jednak niż równowartość 125.000 euro, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. 7. W przypadku banku prowadzącego działalność maklerską przez kapitał założycielski rozumie się fundusz przeznaczony na prowadzenie działalności maklerskiej, wydzielony z funduszy własnych banku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, powiększony o fundusze rezerwowe utworzone przez bank prowadzący działalność maklerską, z wyłączeniem funduszu aktualizacji wyceny. 8. W przypadku domu maklerskiego przez kapitał założycielski rozumie się sumę kapitału zakładowego w wielkości, w jakiej został wpłacony, kapitału zapasowego, niepodzielonego zysku z lat ubiegłych, i pomniejszonego o wielkość dywidendy z zysku netto w trakcie zatwierdzania, jedynie w przypadku, gdy zysk ten został zweryfikowany przez osoby odpowiedzialne za badanie sprawozdań finansowych, oraz kapitałów rezerwowych z wyłączeniem kapitału z aktualizacji wyceny, pomniejszoną o niepokrytą stratę z lat ubiegłych."; 28) po art. 41a dodaje się art. 41b w brzmieniu: "Art. 41b. 1. W przypadku gdy poziom: 1) środków własnych domu maklerskiego, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 2, lub 2) środków własnych przeznaczonych na prowadzenie przez bank działalności maklerskiej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 3 pkt 2 - zwanych dalej "środkami własnymi", spadnie poniżej wymaganego poziomu, Komisja wzywa do zaprzestania naruszeń, wyznaczając termin doprowadzenia poziomu środków własnych do stanu zgodnego z przepisami prawa. 2. W przypadku bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, Komisja może zastosować jedną z sankcji, o których mowa w art. 45 ust. 1."; 29) w art. 43 po pkt 2 dodaje się pkt 2a-2c w brzmieniu: "2a) wnioskodawca nie spełnia wymagań określonych w art. 41a, 2b) charakter powiązań istniejących pomiędzy podmiotami należącymi do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi wnioskodawca, uniemożliwia ustalenie rzeczywistej struktury tej grupy lub jej rzeczywistych właścicieli, 2c) osoby wchodzące w skład zarządu wnioskodawcy nie spełniają wymogów, o których mowa w art. 40 ust. 3,"; 30) w art. 44: a) uchyla się ust. 1, b) dodaje się ust. 4-9 w brzmieniu: "4. W stosunku do oddziałów i przedstawicielstw zagranicznych firm inwestycyjnych, prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnienia określone w ust. 2 oraz art. 19a-19d służą również przedstawicielom organów nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych lub rynkiem finansowym w państwie członkowskim, w którym zagraniczna firma inwestycyjna uzyskała zezwolenie. Wykonanie uprawnień może nastąpić po uprzednim pisemnym poinformowaniu Komisji. 5. Na pisemne żądanie organów nadzoru, o których mowa w ust. 4, uprawnienia określone w ust. 2 i 3 w stosunku do oddziału lub przedstawicielstwa zagranicznej osoby prawnej wykonuje Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel. 6. W stosunku do oddziału domu maklerskiego znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, Komisji przysługują uprawnienia określone w ust. 2 i 3 oraz w art. 19a-19d. Wykonanie uprawnień następuje po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego organu nadzoru w państwie, na którego terytorium znajduje się oddział domu maklerskiego. 7. W stosunku do zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską, bez otwierania oddziału, za pomocą środków porozumiewania się na odległość ze swojej siedziby lub oddziału, Komisji lub jej upoważnionemu przedstawicielowi służą uprawnienia wskazane w ust. 2, w zakresie, w jakim są związane z badaniem zgodności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności maklerskiej z zasadami świadczenia usług maklerskich określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1. 8. Podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych domu maklerskiego, podmiotu dominującego wobec domu maklerskiego lub podmiotu wywierającego na dom maklerski znaczny wpływ w rozumieniu art. 36a ust. 2 są obowiązane niezwłocznie przekazać Komisji informacje, w posiadanie których weszły w związku z wykonywanymi czynnościami, dotyczące zdarzeń powodujących: 1) powstanie uzasadnionego podejrzenia naruszenia przez ten dom maklerski, członków jego zarządu lub pracowników, przepisów prawa, zasad uczciwego obrotu lub interesów zleceniodawców, 2) powstanie zagrożenia dla dalszego funkcjonowania tego domu maklerskiego, 3) odmowę wydania opinii dotyczącej sprawozdania finansowego tego domu maklerskiego, wydanie opinii negatywnej dotyczącej sprawozdania finansowego tego domu maklerskiego lub wniesienie zastrzeżeń w opinii dotyczącej sprawozdania finansowego tego domu maklerskiego. 9. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 8, nie narusza tajemnicy, o której mowa w art. 4a ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 359, z 2002 r. Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577)."; 31) w art. 45: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 1a, cofnąć zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej albo ograniczyć zakres wykonywanej działalności maklerskiej, w przypadku gdy dom maklerski: 1) istotnie narusza przepisy prawa, w tym przepisy wydane na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1, 2 i 6 lub ust. 3 pkt 2, 2) nie przestrzega zasad uczciwego obrotu, 3) narusza interesy zleceniodawcy, 4) na okres co najmniej 6 miesięcy przerwał prowadzenie działalności objętej zezwoleniem, 5) przestał spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia, lub 6) otrzymał zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1d w brzmieniu: "1a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 lub 6, Komisja może również: 1) odstąpić od zastosowania sankcji, o których mowa w ust. 1, i nałożyć na dom maklerski karę pieniężną do wysokości 500.000 zł albo 2) zastosować jedną z sankcji określonych w ust. 1 i jednocześnie nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 1 - jeżeli uzasadnia to charakter naruszeń, których dopuścił się dom maklerski. 1b. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, podmiot, który je utracił, nie może ponownie wystąpić z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na prowadzenie tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu. 1c. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego, Komisja może, z chwilą wszczęcia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, zawiesić, na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość wykonywania, w całości lub w części, działalności maklerskiej. 1d. Komisja może nałożyć karę pieniężną do wysokości 500.000 zł na podmiot wykonujący czynności, o których mowa w art. 30b ust. 1 pkt 3, w przypadku gdy narusza on przepisy wydane na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1.", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 1, 1a, 2 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku powzięcia przez Komisję informacji o naruszeniu przez dom maklerski prowadzący działalność maklerską na terytorium państwa członkowskiego przepisów regulujących prowadzenie działalności maklerskiej na terytorium tego państwa członkowskiego. W takim przypadku o zastosowaniu sankcji Komisja informuje właściwy organ nadzoru państwa członkowskiego."; 32) w art. 46 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w przypadku nierozpoczęcia działalności maklerskiej w terminie 12 miesięcy od dnia, w którym decyzja udzielająca zezwolenia, o którym mowa w art. 42, stała się ostateczna, albo w krótszym terminie, jeżeli w zezwoleniu tym został określony krótszy termin rozpoczęcia działalności, albo"; 33) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Dom maklerski jest obowiązany niezwłocznie informować Komisję o: 1) wszelkich zmianach danych zawartych we wniosku o udzielenie zezwolenia i w załącznikach do niego, z zastrzeżeniem pkt 2, oraz o zmianach danych zawartych w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 43a, 2) zmianach w składzie akcjonariuszy posiadających, bezpośrednio lub pośrednio przez podmioty zależne, co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10 % kapitału zakładowego, 3) nabyciu akcji lub udziałów w innych spółkach w liczbie, która zapewnia prawo do co najmniej 5 % ogólnej liczby głosów. 2. Dom maklerski jest obowiązany do niezwłocznego informowania Komisji o każdym uzasadnionym podejrzeniu bezprawnego ujawnienia lub wykorzystania informacji poufnej lub manipulacji, o której mowa w art. 97, przekazując szczegółowe dane dotyczące podejrzanych transakcji, wraz z uzasadnieniem, oraz potwierdzonymi za zgodność z oryginałem kopiami dokumentów dotyczących podejrzanych transakcji."; 34) uchyla się art. 49; 35) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. 1. Bezpośrednie lub pośrednie nabycie lub objęcie akcji domu maklerskiego w liczbie, która spowoduje osiągnięcie lub przekroczenie 10 %, 20 %, 33 % lub 50 % ogólnej liczby głosów lub kapitału zakładowego, wymaga zawiadomienia Komisji, przy czym posiadanie akcji domu maklerskiego przez podmioty pozostające w tej samej grupie kapitałowej uważa się za ich posiadanie przez jeden podmiot. 2. Przez pośrednie nabycie akcji domu maklerskiego rozumie się nabycie lub objęcie akcji lub udziałów podmiotu posiadającego bezpośrednio lub pośrednio akcje domu maklerskiego, jeżeli w wyniku nabycia lub objęcia dojdzie do osiągnięcia lub przekroczenia 50 % ogólnej liczby głosów lub 50 % kapitału zakładowego tego podmiotu. 3. Komisji przysługuje prawo zgłoszenia sprzeciwu wobec planowanego nabycia w terminie 3 miesięcy od dnia dokonania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że podmiot zamierzający nabyć akcje domu maklerskiego mógłby wywierać niekorzystny wpływ na zarządzanie tym domem maklerskim. W przypadku niezgłoszenia sprzeciwu Komisja może wyznaczyć termin, w ciągu którego nabycie akcji domu maklerskiego może zostać dokonane. 4. Wykonywanie prawa głosu z akcji nabytych pomimo sprzeciwu, o którym mowa w ust. 3, jest bezskuteczne. 5. Dom maklerski nie może nabywać na własny rachunek papierów wartościowych podmiotów, wobec których jest podmiotem zależnym. 6. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 5, nie dotyczy papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski. 7. W przypadku gdy podmiotem nabywającym akcje domu maklerskiego jest bank zagraniczny lub zagraniczna firma inwestycyjna, Komisja zasięga opinii organu nadzoru, który udzielił zezwolenia na prowadzenie działalności przez te podmioty. 8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podmiotem nabywającym akcje domu maklerskiego jest podmiot dominujący wobec podmiotu, o którym mowa w ust. 7, lub podmiot wywierający znaczny wpływ w rozumieniu art. 36a ust. 2 na podmiot, o którym mowa w ust. 7. 9. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie liczby akcji, które nabywca zamierza nabyć, ich udział w kapitale zakładowym oraz liczbę głosów, jaką nabywca osiągnie na walnym zgromadzeniu. 10. Niewyrażenie przez Komisję sprzeciwu w terminie, o którym mowa w ust. 3, oznacza zgodę na nabycie akcji domu maklerskiego, na warunkach wskazanych w zawiadomieniu."; 36) po art. 50 dodaje się art. 50a-50c w brzmieniu: "Art. 50a. 1. Jeżeli wpływ wywierany przez akcjonariusza lub akcjonariuszy domu maklerskiego posiadających akcje reprezentujące co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10 % kapitału zakładowego jest niekorzystny dla zarządzania tym domem maklerskim, Komisja może nakazać zaprzestanie wywierania takiego wpływu, wskazując termin oraz warunki i zakres podjęcia stosownych czynności, a w przypadku niezastosowania się do tego nakazu - zakazać, na okres nie dłuższy niż 2 lata, wykonywania prawa głosu z akcji. 2. Jeżeli po upływie okresu obowiązywania zakazu, o którym mowa w ust. 1, przyczyny będące podstawą decyzji zakazującej wykonywania prawa głosu nie ustały, Komisja może nakazać akcjonariuszowi lub akcjonariuszom, którzy podlegali temu zakazowi, w terminie określonym w decyzji, zbycie całości lub części akcji. 3. Jeżeli osoby, które nabyły pośrednio akcje domu maklerskiego, wywierają niekorzystny wpływ na zarządzanie tym domem maklerskim, Komisja może nakazać zaprzestanie wywierania niekorzystnego wpływu na zarządzanie domem maklerskim, wskazując termin oraz warunki i zakres podjęcia stosownych czynności. Art. 50b. 1. Zawiadomienia Komisji wymaga zamiar zbycia niedopuszczonych do publicznego obrotu akcji domu maklerskiego przez podmiot posiadający akcje domu maklerskiego w liczbie uprawniającej do wykonywania co najmniej 10 %, 20 %, 33 % lub 50 % ogólnej liczby głosów lub stanowiącej co najmniej 10 %, 20 %, 33 % lub 50 % kapitału zakładowego, jeżeli w wyniku tego zbycia podmiot ten będzie posiadał akcje w liczbie uprawniającej do wykonywania mniej niż 10 %, 20 %, 33 % lub 50 % ogólnej liczby głosów lub stanowiącej mniej niż 10 %, 20 %, 33 % lub 50 % kapitału zakładowego, przy czym posiadanie akcji domu maklerskiego przez podmioty pozostające w tej samej grupie kapitałowej uważa się za ich posiadanie przez jeden podmiot. Zawiadomienie dokonywane jest przez zbywającego nie później niż na 2 tygodnie przed planowanym zbyciem akcji. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie liczby akcji, które mają zostać zbyte, ich udział w kapitale zakładowym, liczbę głosów, jaką zbywca osiągnie na walnym zgromadzeniu w wyniku zbycia, oraz wskazanie osób nabywających akcje. 3. Zawiadomienie Komisji o planowanym zbyciu akcji domu maklerskiego nie wyłącza obowiązku dokonania zawiadomienia, o którym mowa w art. 50 ust. 1. Art. 50c. 1. Na każdego kto nie dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w art. 50 ust. 1 lub art. 50b, lub dopuszcza się tego czynu działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, Komisja może nałożyć w drodze decyzji karę pieniężną do wysokości 500.000 zł. 2. Komisja może w drodze decyzji nałożyć karę, o której mowa w ust. 1, również na osobę, która nabywa lub obejmuje akcje domu maklerskiego pomimo zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w art. 50 ust. 3, lub dopuszcza się tego czynu działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. 3. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1 lub 2, następuje po przeprowadzeniu rozprawy. 4. Uchwała Komisji będąca podstawą wydania decyzji, o której mowa w ust. 1 lub 2, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. Komisja może nakazać jej ogłoszenie w dwóch dziennikach ogólnopolskich na koszt strony."; 37) w art. 51 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Domy maklerskie prowadzące działalność wyłącznie w zakresie zarządzania cudzym portfelem instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, na zlecenie lub doradztwa inwestycyjnego w zakresie papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu mogą być członkami izby lub izby, o której mowa w art. 14 ust. 5 pkt 8."; 38) w art. 52: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zagraniczna firma inwestycyjna może prowadzić działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału lub, bez konieczności otwierania oddziału, przy wykorzystaniu środka porozumiewania się na odległość, ze swojej siedziby lub oddziału.", b) ust. 3-8 otrzymują brzmienie: "3. Za oddział uważa się wyodrębnioną w strukturach zagranicznej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 2, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która prowadzi działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Za jeden oddział uważa się wszystkie jednostki organizacyjne danej zagranicznej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 2, zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach których jest prowadzona działalność maklerska. 4. Zagraniczna firma inwestycyjna lub zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 2, może otworzyć przedstawicielstwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Za przedstawicielstwo zagranicznej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 2, uważa się wyodrębnioną w strukturach tej firmy lub osoby jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która prowadzi działalność wyłącznie w zakresie reklamy i promocji zagranicznej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 6. O otwarciu przedstawicielstwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczna firma inwestycyjna lub zagraniczna osoba prawna, o której mowa w ust. 2, niezwłocznie informuje Komisję. 7. Udzielenie przez Komisję zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej zagranicznej firmie inwestycyjnej lub zagranicznej osobie prawnej, o której mowa w ust. 2, następuje po zasięgnięciu pisemnej opinii organu nadzoru, który udzielił zezwolenia na prowadzenie działalności w państwie siedziby tej zagranicznej firmy inwestycyjnej lub tej osoby prawnej. Przedmiotem opinii jest sposób prowadzenia tej działalności, w szczególności jej zgodność z przepisami prawa obowiązującymi w tym państwie. 8. Do zagranicznej firmy inwestycyjnej lub zagranicznej osoby prawnej prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału stosuje się odpowiednio art. 30, art. 31-34, art. 38-48, art. 51, oraz przepisy wydane na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1-4 i 6 oraz ust. 5, z zastrzeżeniem art. 52a.", c) dodaje się ust. 9 w brzmieniu: "9. Do zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską bez otwierania oddziału stosuje się odpowiednio przepisy art. 30, art. 31-34, art. 38-40, art. 42 i 43, art. 43a, art. 45, art. 46 i art. 48, oraz przepisy wydane na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, z zastrzeżeniem art. 52a."; 39) po art. 52 dodaje się art. 52a-52c w brzmieniu: "Art. 52a. 1. Zagraniczna firma inwestycyjna może bez zezwolenia, o którym mowa w art. 30, wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czynności stanowiące zgodnie z art. 30 ust. 2, 2a i 2b działalność maklerską, pod warunkiem, że dana czynność jest objęta zezwoleniem udzielonym tej firmie inwestycyjnej przez właściwy organ nadzoru w państwie jej siedziby lub wykonywanie jej jest uwarunkowane posiadaniem takiego zezwolenia oraz że firma ta wykonuje tę czynność w tym państwie. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do czynności wykonywanych na podstawie umowy z Narodowym Bankiem Polskim, Skarbem Państwa lub organem państwowym wykonującym czynności związane z polityką pieniężną państwa, kształtowaniem kursu wymiany walut, polityką zarządzania długiem publicznym oraz polityką zarządzania wolnymi środkami Skarbu Państwa. 3. Warunkiem prowadzenia przez zagraniczną firmę inwestycyjną działalności maklerskiej w zakresie określonym w ust. 1 jest: 1) poinformowanie Komisji przez właściwy organ nadzoru, który udzielił tej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, o zamiarze rozpoczęcia działalności, 2) przestrzeganie zasad świadczenia usług maklerskich określonych w przepisach prawa polskiego, 3) wypełnienie finansowych warunków prowadzenia tego rodzaju działalności, określonych w przepisach prawa państwa siedziby tej osoby. 4. Komisja, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, przygotuje się do sprawowania nadzoru nad działalnością tej firmy oraz informuje ją o warunkach prowadzenia działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Przez zasady świadczenia usług maklerskich, o których mowa w ust. 3 pkt 2, rozumie się: 1) w przypadku prowadzenia działalności w formie oddziału - zasady określone w art. 41 i w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1, 2) w przypadku prowadzenia działalności bez otwierania oddziału przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość ze swojej siedziby lub oddziału - zasady określone w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1. 6. Do tworzenia i działalności oddziałów zagranicznych firm inwestycyjnych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 5)), z wyłączeniem art. 38 tej ustawy. Art. 52b. Zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca na terytorium państwa członkowskiego działalność maklerską, poza wykonywaniem czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2, 2a i 2b, może bez konieczności uzyskania zezwolenia wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie czynności, o których mowa w art. 31. Art. 52c. 1. Zagraniczna firma inwestycyjna prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega w państwie członkowskim nadzorowi właściwego organu, który udzielił jej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, z zastrzeżeniem że nadzór nad przestrzeganiem określonych w przepisach prawa polskiego zasad świadczenia usług maklerskich sprawuje Komisja. 2. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że zagraniczna firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 1, narusza przepisy prawa regulujące prowadzenie działalności maklerskiej obowiązujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Komisja, w drodze decyzji, nakazuje zaprzestanie tych naruszeń, wyznaczając termin ich usunięcia. 3. Komisja informuje organ nadzoru wymieniony w ust. 1 o stwierdzeniu naruszeń, o których mowa w ust. 2, oraz o uchybieniu terminowi do ich usunięcia. 4. W przypadku gdy zagraniczna firma inwestycyjna, o której mowa w ust. 1, nie zaprzestała naruszeń lub nie usunęła ich w wyznaczonym terminie, po upływie miesiąca od poinformowania organu nadzoru zgodnie z ust. 3, Komisja może, informując o tym ten organ: 1) zakazać w całości albo w części wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo 2) zawiesić w całości albo w części prawo wykonywania działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo 3) nałożyć karę pieniężną do wysokości 500.000 zł, albo 4) zastosować jedną z sankcji określonych w pkt 1 i 2 oraz nałożyć karę pieniężną, o której mowa w pkt 3. 5. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy. 6. W przypadku zakazania zagranicznej firmie inwestycyjnej prowadzenia działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, firma ta nie może podjąć tej działalności przed upływem 5 lat od dnia, w którym decyzja zakazująca prowadzenia działalności stała się ostateczna, chyba że Komisja wyrazi zgodę na skrócenie tego terminu. 7. W razie konieczności zabezpieczenia interesu publicznego Komisja może - przed podjęciem czynności określonych w ust. 2-5 - zawiesić, na okres nie dłuższy niż miesiąc, możliwość wykonywania, w całości albo w części, działalności maklerskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczną firmę inwestycyjną, informując o tym jednocześnie Komisję Europejską oraz właściwy organ nadzoru w państwie członkowskim, który udzielił zezwolenia zagranicznej firmie inwestycyjnej. 8. Komisja informuje Komisję Europejską o sankcjach zastosowanych zgodnie z ust. 4."; 40) w art. 54: a) w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) w przypadku banku będącego spółką akcyjną - wskazanie akcjonariuszy posiadających co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10 % kapitału zakładowego, 4) informacje o podmiotach pozostających w tej samej co wnioskodawca grupie kapitałowej,", b) w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a) regulamin inwestowania, przez pracowników jednostki organizacyjnej banku prowadzącej działalność maklerską oraz przez osoby kierujące lub nadzorujące działalność tej jednostki, na własny rachunek w instrumenty finansowe, 4b) informacje o sposobach monitorowania i kontroli ryzyka stopy procentowej związanego z całością prowadzonej działalności,", c) w ust. 3 uchyla się pkt 2, d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepisów o wydzieleniu finansowym działalności maklerskiej w ramach banku nie stosuje się do banku prowadzącego działalność maklerską wyłącznie w zakresie przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1."; 41) w art. 56: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W zakresie nieuregulowanym w art. 53 i 54 do banku prowadzącego działalność maklerską stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego oddziału dotyczące domu maklerskiego, z wyłączeniem art. 29 ust. 2-4, art. 40, art. 42, art. 50 i art. 50b.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis art. 44 ust. 3 stosuje się wyłącznie do sprawozdania finansowego jednostki organizacyjnej banku prowadzącej działalność maklerską. Przepis art. 44 ust. 8 stosuje się do sprawozdania finansowego banku w części dotyczącej wyłącznie działalności maklerskiej."; 42) w art. 57: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prowadzenie przez bank rachunków papierów wartościowych na terytorium państwa członkowskiego wymaga zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.", b) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w przypadku banku będącego spółką akcyjną - wskazanie akcjonariuszy posiadających co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów lub co najmniej 10 % kapitału zakładowego,", c) w ust. 5 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) treść procedur wewnętrznych określających zasady inwestowania przez członków zarządu i rady nadzorczej oraz pracowników tego banku na własny rachunek w instrumenty finansowe."; 43) po art. 58 dodaje się art. 58a w brzmieniu: "Art. 58a. 1. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela bank prowadzący rachunki papierów wartościowych jest obowiązany do niezwłocznego przekazywania informacji dotyczących rejestrowanych na prowadzonych przez ten bank rachunkach bankowych środków pieniężnych stanowiących zabezpieczenia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 3 oraz środków pieniężnych stanowiących depozyt zabezpieczający w przypadku dokonywania transakcji papierami wartościowymi, o których mowa w art. 3 ust. 3 i 4, jeżeli z konstrukcji papieru wartościowego wynika obowiązek posiadania depozytu zabezpieczającego. 2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień, o których mowa w art. 44 ust. 2, przysługujących Komisji, zgodnie z art. 59, w zakresie działalności banku polegającej na prowadzeniu rachunków papierów wartościowych."; 44) art. 59 otrzymuje brzmienie: "Art. 59. W zakresie nieuregulowanym w art. 57 do banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału, z wyłączeniem art. 30, art. 32-40, art. 41a-42, art. 50, art. 50b, art. 52-52c i art. 54-56."; 45) po art. 59a dodaje się art. 59b w brzmieniu: "Art. 59b. 1. Dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską oraz bank prowadzący rachunki papierów wartościowych są obowiązane zawiadomić Komisję o zamiarze utworzenia oddziału lub prowadzenia działalności bez otwierania oddziału na terytorium państwa członkowskiego. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) wskazanie państwa członkowskiego, na terytorium którego planuje się utworzenie oddziału lub będzie prowadzona działalność bez otwierania oddziału, 2) przewidywany zakres działalności oraz strukturę organizacyjną, 3) adres, pod którym dostępne będą dokumenty, związane z prowadzoną działalnością, 4) dane osobowe osób kierujących działalnością. 3. Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 nie stosuje się w przypadku, gdy działalność maklerska będzie prowadzona bez otwierania oddziału. 4. Komisja przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, w terminie 3 miesięcy - w przypadku gdy działalność ma być prowadzona w formie oddziału, lub miesiąca - w przypadku gdy działalność ma być prowadzona bez otwierania oddziału - od ich otrzymania, właściwemu organowi nadzoru państwa członkowskiego, na terytorium którego ma działać oddział lub będzie prowadzona działalność, wraz z informacjami o ogólnych zasadach funkcjonowania polskiego systemu rekompensat. 5. O przekazaniu informacji, o których mowa w ust. 2, właściwemu organowi nadzoru państwa członkowskiego Komisja informuje dom maklerski lub bank, którego te informacje dotyczą. 6. W przypadku zmiany zasad funkcjonowania systemu rekompensat, Komisja przekazuje informację o tych zmianach organowi nadzoru w państwie członkowskim, na którego terytorium działa podmiot, o którym mowa w ust. 1. 7. Informacje o zmianie danych zawartych w zawiadomieniu podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Komisji oraz właściwemu organowi nadzoru państwa członkowskiego, na terytorium którego działa oddział lub jest prowadzona działalność, nie później niż na miesiąc przed dniem wejścia w życie tych zmian. 8. Komisja może, w terminie 3 miesięcy - w przypadku gdy działalność ma być prowadzona w formie oddziału, lub miesiąca - w przypadku gdy działalność ma być prowadzona bez otwierania oddziału - od dnia złożenia zawiadomienia, zgłosić sprzeciw wobec zamiaru utworzenia oddziału lub rozpoczęcia działalności bez otwierania oddziału poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli stanowiłoby to zagrożenie dla funkcjonowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu, o którym mowa w ust. 1. 9. Działalność maklerska lub działalność polegająca na prowadzeniu rachunków papierów wartościowych na terytorium państwa członkowskiego może być rozpoczęta po otrzymaniu od właściwego organu nadzoru tego państwa informacji wskazującej warunki prowadzenia tej działalności lub po upływie 2 miesięcy liczonych od dnia otrzymania przez organ nadzoru w państwie członkowskim, na którego terytorium działalność ma być prowadzona, zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1. Działalność, która ma być prowadzona bez otwierania oddziału, może być podjęta po otrzymaniu przez dom maklerski lub bank informacji, o której mowa w ust. 5. 10. Komisja niezwłocznie informuje organ nadzoru państwa członkowskiego, na którego terytorium działa podmiot, o którym mowa w ust. 1, o cofnięciu lub wygaśnięciu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej lub na prowadzenie rachunków papierów wartościowych będącego podstawą prowadzenia działalności na terytorium danego państwa. 11. Komisja informuje Komisję Europejską o liczbie przypadków zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 8. 12. Przepisów ust. 1-11 nie stosuje się do domu maklerskiego prowadzącego działalność maklerską wyłącznie w zakresie wskazanym w art. 30 ust. 2a lub 2b."; 46) po art. 59b dodaje się art. 59c w brzmieniu: "Art. 59c. 1. Zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek domu maklerskiego, wymaga: 1) spłata przez dom maklerski zobowiązań: a) z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności, b) z tytułu pożyczki lub kredytu, w wyniku których powstały zobowiązania podporządkowane - wcześniejsza niż w dniu określonym w umowie, 2) zaliczenie zobowiązań z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności do kapitałów domu maklerskiego, 3) stosowanie przez dom maklerski innego niż ustalony przez rynek regulowany modelu obliczania stosunku zmiany wartości opcji do zmiany wartości instrumentu bazowego będącego przedmiotem tej opcji, 4) obliczanie wymogów kapitałowych na pokrycie poszczególnych rodzajów ryzyka za pomocą stosowania własnych wewnętrznych modeli zarządzania ryzykiem przez dom maklerski. 2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wymogi, jakim powinny odpowiadać wnioski, o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność dokonywania na ich podstawie oceny skutków, jakie mogą spowodować czynności objęte wnioskami, w zakresie sytuacji finansowej domu maklerskiego."; 47) w art. 60: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) tryb i warunki postępowania domów maklerskich i banków prowadzących działalność maklerską, zagranicznych firm inwestycyjnych i zagranicznych osób prawnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych; rozporządzenie powinno określać tryb i warunki postępowania w kontaktach z klientem, przy świadczeniu usług maklerskich, zawieraniu transakcji i dokonywaniu rozliczeń, przy prowadzeniu ewidencji i archiwizacji tych transakcji, przy ustanawianiu i realizacji zabezpieczeń spłaty kredytów i pożyczek udzielonych na nabycie papierów wartościowych oraz w przypadku zabezpieczenia wierzytelności na papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, przy uwzględnieniu zasad bezpiecznego i sprawnego prowadzenia działalności,", - pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) szczegółowe zasady, tryb i warunki pożyczania papierów wartościowych z udziałem domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską, zagranicznych firm inwestycyjnych i zagranicznych osób prawnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych, poza systemem zabezpieczenia płynności rozliczeń transakcji, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 12; rozporządzenie powinno określać warunki ustanawiania zabezpieczeń zwrotu pożyczki w sposób zapewniający bezpieczne i sprawne funkcjonowanie systemu rozliczeń, 4) zakres, tryb i formę oraz terminy dostarczania, innych niż wymienione w art. 48, informacji dotyczących działalności i sytuacji finansowej domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską, banków prowadzących rachunki papierów wartościowych oraz zagranicznych firm inwestycyjnych i zagranicznych osób prawnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; rozporządzenie powinno przewidywać obowiązki informacyjne w sposób umożliwiający Komisji, w zakresie określonym ustawą, wykonywanie nadzoru nad przestrzeganiem zasad uczciwego obrotu oraz bezpieczeństwem obrotu,", - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) warunki techniczne i organizacyjne wymagane do prowadzenia działalności maklerskiej przez dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną i zagraniczną osobę prawną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz do prowadzenia rachunków papierów wartościowych przez bank prowadzący rachunki papierów wartościowych; rozporządzenie powinno określać warunki techniczne i organizacyjne przy uwzględnieniu zasad bezpiecznego i sprawnego prowadzenia działalności.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, obowiązki sprawozdawcze domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską, zagranicznych firm inwestycyjnych i zagranicznych osób prawnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, banków prowadzących rachunki papierów wartościowych, podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2, oraz Krajowego Depozytu w zakresie obrotu papierami wartościowymi emitowanymi przez Skarb Państwa, zapewniając możliwość dokonywania, na podstawie sprawozdań, analiz w zakresie stanu, dynamiki oraz struktury zadłużenia budżetu państwa w skarbowych papierach wartościowych według grup inwestorów oraz rodzajów tych papierów."; 48) po art. 62 dodaje się art. 62a i 62b w brzmieniu: "Art. 62a. 1. Nie wymaga zgody Komisji wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych emitenta z siedzibą w państwie członkowskim, które są jednocześnie objęte wnioskiem o zatwierdzenie prospektu sporządzonego w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem tych papierów wartościowych do notowań na wskazanym Komisji Europejskiej jako rynek urzędowy rynku regulowanym, zwanych dalej "oficjalnymi notowaniami", w jednym lub kilku państwach członkowskich, pod warunkiem: 1) złożenia przez emitenta zawiadomienia do Komisji, dotyczącego tych papierów wartościowych, 2) zatwierdzenia prospektu w jednym z tych państw członkowskich oraz 3) otrzymania przez Komisję od organu nadzoru w państwie członkowskim dokumentu potwierdzającego zatwierdzenie prospektu w tym państwie. 2. Dopuszczenie do publicznego obrotu papierów wartościowych objętych zawiadomieniem następuje z dniem otrzymania dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3. Art. 62b. 1. Nie wymaga zgody Komisji wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych dopuszczonych do oficjalnych notowań w państwie członkowskim, pod warunkiem złożenia przez emitenta, w terminie 3 miesięcy od tego dopuszczenia, zawiadomienia do Komisji, dotyczącego tych papierów wartościowych. 2. Dopuszczenie do publicznego obrotu papierów wartościowych objętych zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem otrzymania tego zawiadomienia."; 49) art. 63 otrzymuje brzmienie: "Art. 63. 1. Nie wymaga zgody Komisji wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych, w przypadku gdy: 1) ich emitentem jest spółka, której akcje są notowane na urzędowym rynku giełdowym, o którym mowa w art. 90 ust. 1 pkt 1, jeżeli: a) spółka ta podlega nieprzerwanie przez okres co najmniej 18 miesięcy obowiązkom informacyjnym, określonym w art. 81 ust. 1 pkt 3 lub b) propozycja ich nabycia w obrocie pierwotnym jest kierowana wyłącznie do inwestorów kwalifikowanych, albo 2) obrót wtórny tymi papierami odbywać się będzie wyłącznie na rynku nieurzędowym, o którym mowa w art. 90 ust. 1 pkt 2 - pod warunkiem że emitent złoży do Komisji zawiadomienie najpóźniej na 30 dni przed rozpoczęciem subskrypcji, sprzedaży lub obrotu tymi papierami wartościowymi. 2. Złożenie zawiadomienia wywołuje takie same skutki, jak wyrażenie przez Komisję zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu. 3. Komisja może, najpóźniej na 16 dni przed: 1) rozpoczęciem subskrypcji, sprzedaży lub obrotu albo 2) dniem udostępnienia prospektu, określonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 75, w przypadku innym niż określony w pkt 1 - zgłosić sprzeciw wobec wprowadzenia papierów wartościowych do publicznego obrotu zgodnie z ust. 1 i 2, jeżeli zawiadomienie nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 73 ust. 6, lub zachodzą przesłanki określone w art. 72 ust. 5 pkt 1 lub 3 albo dodatkowy raport lub opinia, o których mowa w art. 71a, nie zostały sporządzone zgodnie z żądaniem Komisji albo z ich treści wynika, że sprawozdanie finansowe zostało nieprawidłowo sporządzone lub zawiera nieprawdziwe informacje. 4. Zgłoszenie sprzeciwu powoduje uchylenie skutków zawiadomienia. W takim przypadku wprowadzenie tych papierów wartościowych do publicznego obrotu wymaga zgody Komisji."; 50) w art. 67 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Papiery wartościowe wydane w formie dokumentu mogą być dopuszczone do publicznego obrotu, jeżeli zostały uprzednio złożone do depozytu w domu maklerskim, banku prowadzącym działalność maklerską, banku prowadzącym rachunki papierów wartościowych, w oddziale zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w oddziale zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 52 ust. 2, prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w Krajowym Depozycie. Podmioty te są obowiązane utworzyć rejestr osób uprawnionych z tych papierów."; 51) w art. 68: a) w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) informację, czy papiery wartościowe są lub będą objęte wnioskiem o zatwierdzenie prospektu w państwie lub państwach członkowskich.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) prospekt emisyjny, zwany dalej "prospektem", oraz jego skrót, sporządzone zgodnie z przepisami rozporządzenia, o którym mowa w art. 71 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6,", c) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. W przypadku gdy wniosek dotyczy papierów wartościowych dopuszczonych do oficjalnych notowań w państwie członkowskim, które są notowane w tym państwie nie dłużej niż 6 miesięcy od daty dopuszczenia, do wniosku, o którym mowa w ust. 1, emitent załącza: 1) wskazanie organu nadzoru w państwie członkowskim, właściwego w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do notowań, 2) prospekt oraz, o ile był wymagany - skrót prospektu, wraz z ich tłumaczeniem na język polski, będące podstawą dopuszczenia w państwie członkowskim, sporządzone i zaktualizowane zgodnie z przepisami tego państwa, uzupełnione o informacje dotyczące czynników powodujących wysokie ryzyko dla nabywców papierów wartościowych objętych wnioskiem oraz opis zasad opodatkowania obrotu i dochodów z tych papierów, a także informacje o instytucjach finansowych przeprowadzających rozliczenia finansowe emitenta (agentach płatniczych) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jak również o sposobie publikowania informacji dla inwestorów. 6. Komisja może, w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku, wyrazić sprzeciw wobec wprowadzenia papierów wartościowych na podstawie prospektu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2. W takim przypadku emitent w celu uzyskania zgody, o której mowa w art. 61 ust. 1, do wniosku załącza prospekt sporządzony zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 71 ust. 3."; 52) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do składania wniosku o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu papierów wartościowych określonych w art. 3 ust. 3 i 4, szczególne warunki, jakie są obowiązane spełniać te podmioty, oraz szczególny tryb i warunki wprowadzania tych papierów, w tym kryteria, jakie muszą spełniać te papiery, aby mogły być przedmiotem obrotu. Rozporządzenie powinno w szczególności określać warunki, jakie muszą spełniać podmioty emitujące te papiery w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa w zakresie realizacji zobowiązań wynikających z tych papierów. Rozporządzenie powinno ponadto określać zakres obowiązków informacyjnych, tak aby zapewnić nabywcom papierów wartościowych podstawowe dane niezbędne do oceny przez nich ryzyka związanego z inwestowaniem w te papiery."; 53) art. 71 otrzymuje brzmienie: "Art. 71. 1. Prospekt powinien zawierać wszelkie informacje istotne dla oceny sytuacji gospodarczej, majątkowej i finansowej emitenta oraz perspektyw rozwoju emitenta, a także informacje dotyczące przeprowadzenia subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych; skrót prospektu powinien zawierać zwięzłe informacje o emitencie i papierach wartościowych. 2. W przypadku emisji papierów wartościowych przez podmiot zależny, prospekt i skrót prospektu powinny zawierać również informacje o podmiocie dominującym, przedstawione w zakresie i w sposób wynikający z ust. 3. 3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt oraz skrót prospektu, przy uwzględnieniu rodzaju oferty i jej adresata, sposobu wprowadzenia papierów wartościowych do publicznego obrotu oraz wymogów obowiązujących na rynku regulowanym, na którym będą notowane te papiery. Rozporządzenie powinno określać treść i zakres informacji ujawnianych w prospekcie oraz w jego skrócie ze wskazaniem regulacji w zakresie rachunkowości, na podstawie których mają być ujawniane dane finansowe, oraz zakresu ujawnianych danych finansowych."; 54) po art. 71 dodaje się art. 71a-71c w brzmieniu: "Art. 71a. W przypadku powzięcia podejrzeń co do prawidłowości sporządzenia lub prawdziwości informacji zawartych w raporcie lub opinii z badania jednostkowego lub skonsolidowanego sprawozdania finansowego zawartego w prospekcie załączonym do wniosku lub zawiadomienia, Komisja może zgłosić, emitentowi lub podmiotowi odpowiedzialnemu za sporządzenie tych dokumentów, zastrzeżenia do ich treści, wraz z żądaniem sporządzenia dodatkowego raportu lub opinii w określonym zakresie i przekazania ich Komisji w wyznaczonym terminie. Art. 71b. W przypadku gdy w okresie ostatnich 12 miesięcy emitent udostępnił prospekt w państwie członkowskim lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w kolejnym prospekcie sporządzonym przez tego emitenta, dotyczącym innych papierów wartościowych, emitent może wskazać jedynie zmiany mogące mieć wpływ na wartość papierów wartościowych, jakie zaszły od dnia udostępnienia prospektu. W takim przypadku emitent udostępnia prospekt łącznie z prospektem, którego dotyczy lub na który się powołuje. Art. 71c. W przypadku gdy emitent sporządza zarówno jednostkowe, jak i skonsolidowane sprawozdania finansowe, Komisja może zezwolić na zamieszczenie w prospekcie udostępnianym do publicznej wiadomości jedynie sprawozdań jednostkowych albo skonsolidowanych, pod warunkiem że sprawozdania, które nie będą zamieszczone, nie zawierają żadnych istotnych informacji dodatkowych."; 55) art. 72 i 73 otrzymują brzmienie: "Art. 72. 1. Decyzję w sprawie zgody na wprowadzenie papierów wartościowych do publicznego obrotu Komisja wydaje po stwierdzeniu, że dokumenty związane z wprowadzeniem papierów wartościowych do publicznego obrotu odpowiadają pod względem treści wymogom określonym w przepisach prawa. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Komisja może zwolnić emitenta, na jego wniosek, z obowiązku zamieszczenia w prospekcie informacji, których ujawnienie mogłoby: 1) być sprzeczne z interesem publicznym lub 2) wyrządzić istotną szkodę emitentowi - o ile nie wprowadzi to w błąd ogółu inwestorów odnośnie do faktów i okoliczności, których znajomość jest istotna dla oceny papierów wartościowych. 3. W przypadku gdy decyzja, o której mowa w ust. 1, ma dotyczyć papierów wartościowych emitowanych przez podmiot z siedzibą w państwie członkowskim, niedopuszczonych do obrotu na regulowanym rynku urzędowym w państwie członkowskim, Komisja podejmuje decyzję po uzyskaniu pisemnej opinii organu nadzoru, który dopuścił inne papiery wartościowe tego emitenta do obrotu na regulowanym rynku urzędowym w państwie członkowskim. 4. W przypadku dopuszczenia do publicznego obrotu papierów wartościowych, które równocześnie zostały objęte wnioskiem o zatwierdzenie prospektu sporządzonego w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem tych papierów wartościowych do oficjalnych notowań w państwie członkowskim, Komisja przesyła do właściwego organu nadzoru w tym państwie dokument potwierdzający dopuszczenie tych papierów wartościowych do publicznego obrotu wraz ze wskazaniem rodzaju informacji, które zostały objęte zwolnieniem z obowiązku zamieszczenia w treści prospektu będącego podstawą dopuszczenia do publicznego obrotu. 5. Komisja może odmówić zgody, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy: 1) dokumenty, o których mowa w art. 68 ust. 2 pkt 1-3, nie odpowiadają pod względem treści wymogom określonym w przepisach prawa, 2) z opinii, o której mowa w ust. 3, wynika, że emitent nie wypełnia obowiązków wynikających z dopuszczenia innych papierów wartościowych do obrotu na regulowanym rynku urzędowym w państwie członkowskim, określonych w przepisach prawa w tym państwie, 3) z treści dokumentów, o których mowa w art. 68 ust. 2, wynika, że: a) dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na urzędowym rynku giełdowym w znaczący sposób zaszkodziłoby interesom inwestorów, b) utworzenie emitenta nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, którego skutki pozostają w mocy, c) działalność emitenta była lub jest prowadzona z rażącym naruszeniem przepisów prawa, d) status prawny papierów wartościowych jest niezgodny z przepisami prawa, 4) dodatkowy raport lub opinia, o których mowa w art. 71a, nie zostały sporządzone zgodnie z żądaniem Komisji, albo z ich treści wynika, że sprawozdanie finansowe zostało nieprawidłowo sporządzone lub zawiera nieprawdziwe informacje. Art. 73. 1. Zawiadomienie, o którym mowa w art. 62a, zawiera: 1) informacje i dokumenty, o których mowa w art. 68 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2-5, 2) wskazanie organu nadzoru w państwie członkowskim, właściwego w sprawie zatwierdzenia prospektu papierów wartościowych objętych zawiadomieniem, 3) prospekt oraz, o ile był wymagany - skrót prospektu wraz z ich tłumaczeniem na język polski, będące podstawą zatwierdzenia w państwie członkowskim, zaktualizowany zgodnie z przepisami tego państwa oraz uzupełniony o informacje dotyczące czynników powodujących wysokie ryzyko dla nabywców papierów wartościowych objętych zawiadomieniem oraz warunków i trybu nabywania papierów wartościowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zasad opodatkowania obrotu i dochodów z tych papierów, a także informacje o instytucjach finansowych zaangażowanych jako agenci płatniczy emitenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również o sposobie publikowania informacji dla inwestorów. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w art. 62b, zawiera: 1) informacje i dokumenty, o których mowa w art. 68 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2-5, 2) wskazanie organu nadzoru w państwie członkowskim, właściwego w sprawie zatwierdzenia prospektu papierów wartościowych objętych zawiadomieniem, 3) datę zatwierdzenia prospektu przez organ, o którym mowa w pkt 2, 4) dokument potwierdzający zatwierdzenie prospektu przez organ, o którym mowa w pkt 2, 5) prospekt oraz, o ile był wymagany - skrót prospektu, wraz z ich tłumaczeniem na język polski, będące podstawą zatwierdzenia w państwie członkowskim, zaktualizowany zgodnie z przepisami tego państwa oraz uzupełniony o informacje dotyczące czynników powodujących wysokie ryzyko dla nabywców papierów wartościowych objętych zawiadomieniem oraz zasad opodatkowania obrotu i dochodów z tych papierów, a także informacje o instytucjach finansowych zaangażowanych jako agenci płatniczy emitenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i sposobie publikowania informacji dla inwestorów. 3. Prospekt, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 pkt 5, powinien zostać sporządzony zgodnie z przepisami prawa państwa członkowskiego, w którym emitent ma swoją siedzibę, oraz zatwierdzony przez właściwy organ tego państwa. Jeżeli siedziba emitenta nie znajduje się na terytorium żadnego z państw, w których zostały złożone wnioski, prospekt powinien zostać sporządzony oraz zatwierdzony zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w jednym z tych państw, według wyboru emitenta. 4. W przypadku zawiadomienia, o którym mowa w art. 62a lub art. 62b, Komisja jest obowiązana do współpracy z właściwym organem lub organami nadzoru w państwach członkowskich w celu przyspieszenia i uproszczenia procedury dopuszczenia papierów wartościowych do publicznego obrotu oraz określenia ewentualnych wszelkich dodatkowych warunków dopuszczenia. 5. W przypadku zawiadomienia, o którym mowa w art. 62a, publiczna oferta papierów wartościowych nie może być prowadzona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed otrzymaniem przez Komisję dokumentu, o którym mowa w art. 62a ust. 1 pkt 3. 6. Zawiadomienie składane w przypadkach, o których mowa w art. 63 ust. 1, zawiera informacje i dokumenty, o których mowa w art. 68 ust. 1 i 2, oraz wskazanie dnia udostępnienia do publicznej wiadomości prospektu i jego skrótu. 7. W przypadku zawiadomienia, o którym mowa w art. 63 ust. 1, udostępniony prospekt może nie zawierać informacji, których ujawnienie mogłoby: 1) być sprzeczne z interesem publicznym lub 2) wyrządzić istotną szkodę emitentowi - o ile nie wprowadzi to w błąd ogółu inwestorów odnośnie do faktów i okoliczności, których znajomość jest istotna dla oceny papierów wartościowych - jeżeli Komisja wyrazi na to zgodę."; 56) po art. 73 dodaje się art. 73a w brzmieniu: "Art. 73a. Jeżeli wniosek o dopuszczenie do publicznego obrotu lub do oficjalnych notowań w państwie członkowskim, dotyczący obligacji zamiennych, obligacji z prawem pierwszeństwa lub innych papierów wartościowych dających prawo do udziału w kapitale emitenta, spełnia następujące warunki: 1) jest składany jednocześnie w Rzeczypospolitej Polskiej i w jednym lub w kilku państwach członkowskich, 2) siedziba emitenta akcji, do których zamiany lub nabycia dają prawo papiery wartościowe będące przedmiotem wniosku, znajduje się w państwie innym niż wskazane w pkt 1, 3) akcje te są dopuszczone do publicznego obrotu lub do oficjalnych notowań w państwie członkowskim - Komisja rozpatruje ten wniosek po zasięgnięciu opinii właściwych organów państwa siedziby emitenta tych akcji."; 57) w art. 76 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Subemitentem inwestycyjnym mogą być wyłącznie: dom maklerski, towarzystwo funduszy inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny, bank, zakład ubezpieczeń, zagraniczna firma inwestycyjna, zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach należących do OECD lub konsorcjum tych podmiotów."; 58) w art. 77 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Subemitentem usługowym mogą być wyłącznie: dom maklerski, bank, zagraniczna firma inwestycyjna, zagraniczna instytucja finansowa mająca siedzibę w krajach należących do OECD lub konsorcjum tych podmiotów."; 59) w art. 79 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prospekt, z zastrzeżeniem art. 62a i 62b, nie może zostać udostępniony do publicznej wiadomości przed zatwierdzeniem go przez Komisję. Za zatwierdzenie prospektu uważa się wyrażenie zgody, o której mowa w art. 72 ust. 1, lub niezgłoszenie sprzeciwu, o którym mowa w art. 63 ust. 3."; 60) w art. 81: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) informacji poufnych,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, emitent jest obowiązany przekazać niezwłocznie po zajściu zdarzeń lub okoliczności, które uzasadniają ich przekazanie lub po powzięciu o nich wiadomości, nie później jednak niż w terminie 24 godzin, z zastrzeżeniem ust. 4. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, z wyłączeniem danych osobowych, emitent jest obowiązany umieścić na swojej stronie internetowej, z zastrzeżeniem ust. 4.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku gdy wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, mogłoby naruszyć słuszny interes emitenta instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu albo dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub któregokolwiek z państw członkowskich niezależnie od tego, czy transakcje danym instrumentem są dokonywane na tym rynku, może on w zakresie odnoszącym się do informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - na własną odpowiedzialność opóźnić na czas określony wykonanie tych obowiązków, przekazując Komisji informację o opóźnieniu przekazania tych informacji wraz z podaniem przyczyn uzasadniających opóźnienie i wskazaniem terminu, w którym informacja będzie przekazana podmiotom, o których mowa w ust. 1.", d) po ust. 4c dodaje się ust. 4d i 4e w brzmieniu: "4d. Opóźnienie przekazania informacji, o którym mowa w ust. 4, może nastąpić wyłącznie pod warunkiem, że: 1) emitent zapewni zachowanie poufności tych informacji do chwili wykonania obowiązku oraz 2) nie spowoduje to wprowadzenia w błąd opinii publicznej. 4e. W przypadku opóźnienia, o którym mowa w ust. 4, emitent jest obowiązany przekazać informacje w terminie wskazanym Komisji, zgodnie z tym przepisem.", e) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, rodzaj, zakres i formę informacji bieżących i okresowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oraz terminy i częstotliwość ich przekazywania przez emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do: 1) obrotu na urzędowym rynku giełdowym, 2) publicznego obrotu, które nie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym - przy uwzględnieniu rodzaju rynku, na którym papiery wartościowe są lub będą notowane, regulacji w zakresie rachunkowości, na podstawie których mają być ujawniane dane finansowe oraz zakresu ujawnianych danych finansowych, w sposób umożliwiający inwestorom właściwą ocenę sytuacji gospodarczej, majątkowej i finansowej emitenta.", f) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu: "6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, rodzaj, zakres, terminy oraz częstotliwość przekazywania do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przez spółkę prowadzącą giełdę, na której są notowane papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 ust. 3 i 4, w sposób umożliwiający inwestorom ocenę ryzyka inwestycyjnego związanego z inwestowaniem w te papiery wartościowe. 7. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje informacji, które mogą naruszyć słuszny interes emitenta oraz sposób postępowania emitenta w związku z opóźnianiem przekazania do publicznej wiadomości informacji poufnych, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia poufności tych informacji do chwili ich przekazania. 8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia: 1) środki techniczne służące do przekazywania: a) informacji, o których mowa w ust. 1, oraz b) innych informacji w ramach wykonywania obowiązków informacyjnych, publikacyjnych lub sprawozdawczych określonych w ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, 2) techniczne warunki przekazywania informacji przy użyciu tych środków - z uwzględnieniem konieczności zapewnienia tym podmiotom możliwości należytego wykonania obowiązków, nie zwiększając w istotnym stopniu kosztów ich funkcjonowania na rynku."; 61) po art. 81 dodaje się art. 81a-81e w brzmieniu: "Art. 81a. 1. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela, osoby wchodzące w skład organów zarządzających lub nadzorczych emitenta papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, albo pozostające z nim w stosunku pracy, są obowiązane do niezwłocznego sporządzenia i przekazania, na koszt emitenta, kopii dokumentów i innych nośników informacji oraz do udzielenia pisemnych lub ustnych wyjaśnień, w celu umożliwienia wykonywania ustawowych zadań Komisji w zakresie: 1) nadzoru nad sposobem wykonywania przez te podmioty obowiązków informacyjnych, 2) ujawniania i przeciwdziałania manipulacji, o której mowa w art. 97, 3) ujawniania i przeciwdziałania ujawnieniu lub wykorzystywaniu informacji poufnej. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa również na biegłym rewidencie oraz osobach wchodzących w skład organów zarządzających podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych lub pozostających z tym podmiotem w stosunku pracy - w zakresie dotyczącym czynności podejmowanych przez te osoby lub podmiot w związku z badaniem sprawozdań finansowych emitenta papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu lub ubiegającego się o takie dopuszczenie, lub świadczeniem na jego rzecz innych usług wymienionych w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie. Nie narusza to obowiązku zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 4a tej ustawy. 3. W razie powzięcia wątpliwości co do prawidłowości lub rzetelności informacji okresowych, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3, lub prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych, Komisja może zlecić kontrolę tych informacji i ksiąg rachunkowych podmiotowi uprawnionemu do badania sprawozdań finansowych. W przypadku gdy kontrola wykaże, że wątpliwości były uzasadnione, emitent zwraca Komisji koszty przeprowadzenia kontroli. Art. 81b. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Komisja może przedłużyć termin przekazania do publicznej wiadomości informacji okresowych, sporządzanych za okres inny niż rok obrotowy. Art. 81c. 1. W przypadku gdy przekazanie do publicznej wiadomości informacji nie stanowiącej informacji poufnej, zawartej w informacjach: 1) okresowych, sporządzanych za inny okres niż rok obrotowy, 2) innych niż określone w pkt 1, dotyczących osób fizycznych wchodzących w skład organów zarządzających lub nadzorujących emitenta - mogłoby być sprzeczne z interesem publicznym lub spowodować znaczną szkodę dla interesów emitenta, pod warunkiem że brak tej informacji nie uniemożliwi inwestorom prawidłowej oceny rzeczywistej sytuacji gospodarczej, majątkowej i finansowej emitenta lub ryzyka związanego z inwestowaniem w papiery wartościowe emitenta, informację tę emitent może przekazać wyłącznie Komisji wraz z wnioskiem o zwolnienie z obowiązku przekazania jej innym podmiotom wymienionym w art. 81 ust. 1 oraz do publicznej wiadomości. 2. W przypadku nieuwzględnienia wniosku Przewodniczący Komisji, w drodze decyzji, nakazuje emitentowi przekazanie tych informacji. W takim przypadku emitent przekazuje informacje do publicznej wiadomości niezwłocznie, ale nie później niż w ciągu 24 godzin od doręczenia decyzji. 3. Od decyzji emitent może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia jej doręczenia. W tym zakresie nie stosuje się art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. 4. W przypadku gdy szczegółowe wymogi odnoszące się do treści informacji okresowych, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3, nie odpowiadają specyfice działalności emitenta, Komisja może zezwolić na odstąpienie od tych wymogów i odpowiednie ich dostosowanie. Decyzja Komisji określa zakres możliwych odstępstw i wskazuje na sposób prezentacji danych, których dotyczą wymogi, po przedstawieniu ich propozycji wraz z uzasadnieniem przez emitenta. 5. Emitent jest obowiązany przekazać kopię informacji okresowych jednocześnie do Komisji i właściwych organów wszystkich państw członkowskich, w których jego akcje są dopuszczone do oficjalnych notowań, nie później niż w chwili, gdy informacja ta jest po raz pierwszy udostępniana do publicznej wiadomości w państwie członkowskim lub na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 6. Jeżeli emitent z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim lub Rzecząpospolitą Polską przekazuje do publicznej wiadomości informacje okresowe, sporządzane za okres inny niż rok obrotowy, w państwie niebędącym państwem członkowskim lub Rzecząpospolitą Polską, Komisja może zezwolić na przekazanie do publicznej wiadomości tych informacji zamiast informacji okresowych, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3, sporządzonych za inny okres niż rok obrotowy, pod warunkiem że podawane w nich informacje odpowiadają informacjom okresowym, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3, sporządzanym za ten okres. 7. W przypadku gdy emitent sporządza zarówno jednostkowe, jak i skonsolidowane informacje okresowe, Komisja może zezwolić na przekazanie do publicznej wiadomości jedynie informacji jednostkowej albo skonsolidowanej, pod warunkiem że informacja, która nie będzie przekazywana do publicznej wiadomości nie zawiera żadnych istotnych informacji dodatkowych. Art. 81d. 1. W przypadku gdy emitent papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu ma obowiązek udostępniać informacje okresowe za okres inny niż rok obrotowy, do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w jednym lub więcej państwie członkowskim, Komisja niezwłocznie zwraca się do właściwych organów nadzoru tych państw członkowskich o uzgodnienie, że udostępnieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w każdym z tych państw będzie podlegać treść informacji okresowych w zakresie wymaganym przepisami prawa obowiązującymi: 1) w tym państwie, w którym akcje tego emitenta zostały jako pierwsze dopuszczone do oficjalnych notowań, albo 2) w państwie siedziby emitenta - jeżeli dopuszczenie jego papierów wartościowych do oficjalnych notowań nastąpiło jednocześnie na dwu lub więcej giełdach usytuowanych lub działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium co najmniej jednego państwa członkowskiego. 2. Przedmiotem uzgodnienia może być również udostępnienie informacji okresowych o treści najbardziej zbliżonej do treści, o której mowa w ust. 1 pkt 1. 3. W przypadku ustalenia, przy zastosowaniu zasad określonych w ust. 1 lub 2, że udostępnieniu w każdym z państw powinna podlegać treść informacji okresowych w zakresie wymaganym przepisami prawa polskiego, Komisja - zwracając się o uzgodnienie zakresu treści informacji okresowych - informuje o tym ustaleniu organy nadzoru państw członkowskich. 4. Komisja niezwłocznie zawiadamia emitenta o uzgodnionym zakresie treści informacji okresowych. 5. Emitent, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, przekazuje w trybie określonym w art. 81 ust. 1 - zamiast informacji okresowych sporządzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 81 ust. 5 - informacje sporządzone zgodnie z przepisami państwa określonego w zawiadomieniu. 6. W przypadku nieotrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, nie później niż na 30 dni przed dniem zakończenia okresu, za który informacje mają być sporządzone, emitent przekazuje w trybie określonym w art. 81 ust. 1 informacje zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 81 ust. 5. 7. W przypadku: 1) emitenta z siedzibą w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska albo państwo członkowskie - stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3-6, 2) uzgodnienia, o którym mowa w ust. 1, podjętego z inicjatywy państwa członkowskiego - stosuje się odpowiednio ust. 3-6. Art. 81e. 1. Akcja informacyjna dotycząca papierów wartościowych może być prowadzona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie wcześniej niż po złożeniu do Komisji wniosku, o którym mowa w art. 68 ust. 1, zawiadomienia, o którym mowa w art. 62a, art. 62b lub art. 63 ust. 1, chyba że z odrębnych przepisów wynika obowiązek wcześniejszego przekazania przez emitenta określonej informacji do publicznej wiadomości. 2. Przez prowadzenie akcji informacyjnej należy rozumieć publiczne rozpowszechnianie szczegółowych informacji dotyczących: 1) przeprowadzenia subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, lub 2) ubiegania się o dopuszczenie papierów wartościowych do notowań na rynku regulowanym - w każdej formie, w szczególności w drodze ogłoszeń i zawiadomień w środkach masowego przekazu, w tym w internecie, w formie plakatów oraz innego rodzaju dokumentów i materiałów informacyjnych. 3. W przypadku prowadzenia akcji informacyjnej, w treści wszystkich materiałów informacyjnych należy jednoznacznie wskazać: 1) że mają one wyłącznie charakter informacyjny, 2) że został lub zostanie opublikowany prospekt, który jest jedynym prawnie wiążącym dokumentem zawierającym informacje o emitencie i papierach wartościowych mających być przedmiotem publicznej oferty lub dopuszczenia do notowań na rynku regulowanym, 3) miejsca, w których prospekt jest lub będzie dostępny. 4. Emitent lub wprowadzający przekazuje Komisji, nie później niż na 10 dni roboczych przed dniem rozpoczęcia akcji informacyjnej, informację o harmonogramie przebiegu akcji informacyjnej, załączając treść materiałów informacyjnych mających podlegać rozpowszechnianiu. 5. W przypadku stwierdzenia naruszenia obowiązków wynikających z ust. 3 lub 4, Komisja może, najpóźniej na 3 dni robocze przed planowanym dniem rozpoczęcia akcji informacyjnej: 1) wstrzymać rozpoczęcie akcji informacyjnej na okres nie dłuższy niż 10 dni roboczych, w celu usunięcia wskazanych nieprawidłowości, lub 2) zakazać prowadzenia akcji informacyjnej, jeżeli emitent lub wprowadzający uchyla się od usunięcia wskazanych przez Komisję nieprawidłowości w terminie wskazanym w pkt 1, albo jeżeli treść materiałów informacyjnych narusza przepisy ustawy. 6. Niewydanie decyzji wstrzymującej lub zakazującej prowadzenia akcji informacyjnej przez Komisję w terminie określonym w ust. 5 jest równoznaczne z wyrażeniem przez Komisję zgody na jej prowadzenie. 7. W przypadku wstrzymania rozpoczęcia lub zakazania prowadzenia akcji informacyjnej, jej ponowne rozpoczęcie wymaga uzyskania zgody Komisji, z zachowaniem warunków, o których mowa w ust. 4-6. 8. W przypadku gdy emitent lub wprowadzający nie wykonuje obowiązków, o których mowa w ust. 1, albo ponownie rozpoczyna akcję informacyjną bez zachowania wymogu, o którym mowa w ust. 7, Komisja może: 1) nałożyć karę pieniężną do wysokości 250.000 zł albo 2) opublikować, na koszt emitenta lub wprowadzającego, informację o niezgodnym z prawem prowadzeniu akcji informacyjnej, wskazując naruszenia prawa, albo 3) opublikować, na koszt emitenta lub wprowadzającego, informację o niezgodnym z prawem prowadzeniu akcji informacyjnej, nakładając jednocześnie karę pieniężną określoną w pkt 1."; 62) art. 82 otrzymuje brzmienie: "Art. 82. Rodzaj i formę oraz wskazanie regulacji i odpowiednio zakres informacji bieżących i okresowych, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3, oraz terminy ich przekazywania przez emitentów papierów wartościowych dopuszczonych wyłącznie do obrotu na regulowanym rynku nieurzędowym, o którym mowa w art. 90 ust. 1 pkt 2, określają, odpowiednio dla rodzaju rynku, regulaminy, o których mowa w art. 105 i art. 115 ust. 2. Regulaminy powinny określać zakres informacji oraz częstotliwość ich przekazywania, tak aby umożliwić inwestorom ocenę sytuacji gospodarczej, majątkowej i finansowej emitenta oraz ocenę ryzyka inwestycyjnego związanego z inwestowaniem w papiery wartościowe."; 63) po art. 83 dodaje się art. 83a w brzmieniu: "Art. 83a. W przypadku gdy akcje spółki będącej emitentem akcji dopuszczonych do obrotu na urzędowym rynku giełdowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są również dopuszczone do oficjalnych notowań: 1) w co najmniej jednym państwie członkowskim - spółka ta przekazuje do publicznej wiadomości informacje bieżące i okresowe wymagane, zgodnie z odrębnymi przepisami, na urzędowym rynku giełdowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie nie mniejszym niż informacje tego rodzaju przekazywane w każdym z państw członkowskich, albo 2) w co najmniej jednym państwie członkowskim i w innych państwach - spółka ta przekazuje do publicznej wiadomości informacje bieżące i okresowe wymagane, zgodnie z odrębnymi przepisami, na urzędowym rynku giełdowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w państwach członkowskich, w zakresie nie mniejszym niż informacje tego rodzaju przekazywane w każdym z tych innych państw, o ile informacje te mogą mieć znaczenie dla oceny ryzyka związanego z nabywaniem tych akcji."; 64) w art. 84 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Spółka publiczna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, której akcje są przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, ma obowiązek złożyć wniosek o uzyskanie dopuszczenia do obrotu na tym rynku akcji tego samego rodzaju nowej emisji, w terminie 12 miesięcy od dnia zakończenia subskrypcji albo ustania ograniczenia ich zbywalności, jeżeli takie ograniczenie było ustanowione."; 65) w art. 85: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy emitent nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 76-81, art. 81c, art. 81d ust. 5 i 6, art. 84, lub wynikających z przepisów, o których mowa w art. 63, art. 73, art. 75, art. 82, art. 83, art. 83a, art. 148 i art. 161e, albo wykonuje je nienależycie, Komisja może: 1) wydać decyzję o wykluczeniu papierów wartościowych z publicznego obrotu albo 2) nałożyć karę pieniężną do wysokości 500.000 zł, albo 3) wydać decyzję o wykluczeniu papierów wartościowych z publicznego obrotu, nakładając jednocześnie karę pieniężną określoną w pkt 2.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Komisja może przekazać do publicznej wiadomości treść decyzji stwierdzającej niewywiązywanie się emitenta z obowiązków wynikających z dopuszczenia wyemitowanych przez niego papierów wartościowych do publicznego obrotu."; 66) w art. 90 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Rozporządzenia, o których mowa w ust. 2 i 4, Komisja przekazuje Komisji Europejskiej oraz państwom członkowskim, jak również informuje o każdej zmianie treści tych rozporządzeń."; 67) art. 92 otrzymuje brzmienie: "Art. 92. Komisja może, na czas określony, udzielić podmiotowi prowadzącemu działalność maklerską zezwolenia na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu, jeżeli zostaną zapewnione warunki, o których mowa w art. 91."; 68) art. 97 otrzymuje brzmienie: "Art. 97. 1. Zakazana jest manipulacja instrumentem finansowym, zwana dalej "manipulacją". 2. Manipulację stanowi: 1) składanie zleceń, zawieranie transakcji lub podejmowanie innych działań wprowadzających lub mogących wprowadzić w błąd co do rzeczywistego popytu, podaży lub ceny instrumentu finansowego, chyba że powody tych działań byty uprawnione, a złożone zlecenia, zawarte transakcje lub inne działania nie naruszyły przyjętych praktyk rynkowych na danym rynku regulowanym, 2) składanie zleceń lub zawieranie transakcji powodujących nienaturalne lub sztuczne ustalenie się ceny jednego lub kilku instrumentów finansowych, chyba że powody tych działań były uprawnione, a złożone zlecenia, zawarte transakcje lub inne działania nie naruszyły przyjętych praktyk rynkowych na danym rynku regulowanym, 3) składanie zleceń lub zawieranie transakcji, których treść odzwierciedla zamiar wywołania innych skutków prawnych niż te, dla osiągnięcia których faktycznie jest dokonywana dana czynność prawna, 4) rozpowszechnianie za pomocą środków masowego przekazu, w tym internetu, lub w inny sposób fałszywych lub nierzetelnych informacji, które wprowadzają lub mogą wprowadzać w błąd w zakresie instrumentów finansowych: a) przez dziennikarza - jeżeli nie działał z zachowaniem należytej staranności zawodowej, albo jeżeli uzyskał w oparciu o treść takich informacji korzyść majątkową dla siebie lub innej osoby, nawet działając z zachowaniem tej staranności, b) przez inną osobę - jeżeli wiedziała lub przy dołożeniu należytej staranności mogła się dowiedzieć, że są to informacje nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd, 5) składanie zleceń lub zawieranie transakcji w oparciu o wiedzę o wprowadzeniu uczestników rynku w błąd lub w celu wykorzystania faktu wprowadzenia w błąd uczestników rynku dotyczącego ceny lub wartości instrumentu finansowego albo emitenta instrumentu finansowego, 6) zachowanie osoby lub osób działających w porozumieniu zmierzające do osiągnięcia kontroli nad popytem lub podażą instrumentu finansowego, które powoduje ustalenie w sposób bezpośredni lub pośredni cen nabycia lub zbycia lub też powoduje, że obrót nie jest zgodny z prawem lub standardami funkcjonującymi na rynku, 7) nabywanie lub zbywanie instrumentów finansowych na zakończenie notowań mające na celu wprowadzenie w błąd inwestorów działających na podstawie ceny ustalonej na tym etapie notowań, 8) czasowe lub regularne wykorzystywanie środków masowego przekazu, w tym internetu, w celu osiągnięcia korzyści z wpływu wyrażanych w tych środkach opinii, dotyczących instrumentu finansowego lub jego emitenta, na cenę instrumentu finansowego, poprzez uprzednie nabycie lub zbycie instrumentu finansowego, bez jednoczesnego ujawnienia konfliktu interesów w sposób przewidziany przepisami prawa. 3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do: 1) nabywania akcji własnych przez spółkę publiczną lub podmiot działający na jej rachunek lub w jej imieniu, pod warunkiem że nabywanie to odbywać się będzie w trybie, terminie i na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie wyjątków dla programów skupu akcji własnych i stabilizacji instrumentów finansowych, 2) transakcji służących realizacji ustawowych zadań w zakresie polityki pieniężnej lub dewizowej państwa albo zarządzania długiem publicznym, zawieranych przez osoby uprawnione do reprezentowania właściwych organów państwowych, lub Narodowego Banku Polskiego, a także przez Europejski System Banków Centralnych, 3) nabywania instrumentów finansowych w celu stabilizacji ich ceny w obrocie na rynku regulowanym, pod warunkiem że nabywanie to odbywać się będzie w trybie, terminie i na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie wyjątków dla programów skupu akcji własnych i stabilizacji instrumentów finansowych."; 69) po art. 97 dodaje się art. 97a w brzmieniu: "Art. 97a. 1. Osoby sporządzające rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych lub ich emitentów, przeznaczone do rozpowszechniania wśród inwestorów lub zajmujące się ich rozpowszechnianiem, zobowiązane są do zachowania należytej staranności, zapewnienia rzetelności sporządzanych rekomendacji oraz ujawnienia słusznego interesu, a także konfliktów interesów istniejących w chwili ich sporządzania lub rozpowszechniania. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych lub ich emitentów, sposób sporządzania i rozpowszechniania takich rekomendacji, szczegółowe warunki, jakim powinny odpowiadać te rekomendacje, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia ich rzetelnej prezentacji i ujawniania słusznego interesu oraz istnienia konfliktu interesów, mając na uwadze bezpieczeństwo uczestników rynku i publicznego obrotu."; 70) w art. 99 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Akcje spółki prowadzącej giełdę mogą nabywać wyłącznie domy maklerskie, Skarb Państwa, banki, zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, zakłady ubezpieczeń oraz emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu i notowanych na tej giełdzie. Za zgodą Komisji akcje spółki prowadzącej giełdę mogą nabywać inne krajowe i zagraniczne osoby prawne podlegające nadzorowi Komisji lub właściwego organu nadzoru w państwie należącym do OECD lub w państwie członkowskim."; 71) w art. 105 w ust. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kryteria i warunki dopuszczania papierów wartościowych do obrotu na giełdzie, z uwzględnieniem papierów wartościowych notowanych w państwie członkowskim,", b) dodaje się pkt 15 w brzmieniu: "15) postanowienia służące przeciwdziałaniu i ujawnianiu przypadków manipulacji."; 72) w art. 106 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Regulaminy, o których mowa w ust. 1, Komisja przekazuje Komisji Europejskiej oraz państwom członkowskim, jak również informuje o każdej zmianie treści tych regulaminów."; 73) po art. 107 dodaje się art. 107a w brzmieniu: "Art. 107a. 1. W przypadku gdy wymaga tego bezpieczeństwo obrotu lub jest zagrożony interes inwestorów, na żądanie Komisji spółka prowadząca giełdę zawiesza obrót określonymi instrumentami finansowymi. 2. Żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno wskazywać szczegółowe przyczyny, które je uzasadniają."; 74) w art. 109 ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Stronami transakcji zawieranych na rynku giełdowym mogą być również zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz - na warunkach określonych w regulaminie, o którym mowa w art. 105, inne podmioty będące uczestnikami Krajowego Depozytu nabywające i zbywające papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz w zakresie obrotu papierami wartościowymi, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz innymi dłużnymi papierami wartościowymi - banki nabywające i zbywające te papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek."; 75) w art. 110 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Uchwałę odmawiającą dopuszczenia do obrotu na urzędowym rynku giełdowym wnioskodawca może zaskarżyć do sądu właściwego miejscowo dla siedziby spółki prowadzącej ten rynek, w terminie 14 dni od powzięcia wiadomości o uchwale, jeżeli odmowa dopuszczenia narusza postanowienia regulaminu giełdy. Wyrok sądu uwzględniający powództwo zastępuje uchwałę o dopuszczeniu tych papierów wartościowych do obrotu na urzędowym rynku giełdowym."; 76) w art. 112 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Akcje spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy mogą nabywać wyłącznie domy maklerskie, banki, zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, zakłady ubezpieczeń oraz emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu. Za zgodą Komisji akcje spółki mogą nabywać inne krajowe i zagraniczne osoby prawne."; 77) w art. 115 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 106, art. 107, art. 107a i art. 110."; 78) w art. 117 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Stronami transakcji zawieranych na rynku pozagiełdowym mogą być wyłącznie domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską, zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będące akcjonariuszami spółki prowadzącej rynek pozagiełdowy, z zastrzeżeniem art. 137 ust. 3. Stronami transakcji zawieranych na rynku pozagiełdowym mogą być również, na warunkach określonych w regulaminie, o którym mowa w art. 115 ust. 2, inne podmioty będące uczestnikami Krajowego Depozytu, nabywające i zbywające papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz, w zakresie obrotu papierami wartościowymi, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz innymi dłużnymi papierami wartościowymi - banki nabywające i zbywające te papiery wartościowe we własnym imieniu i na własny rachunek. 2. Podmioty wskazane w ust. 1, wykonujące czynności związane z organizacją rynku regulowanego mogą zawierać transakcje kupna i sprzedaży bezpośrednio z dającym zlecenie."; 79) w art. 118 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Celem systemu rekompensat jest zapewnienie inwestorom wypłat do wysokości określonej ustawą, środków pieniężnych oraz zrekompensowanie wartości utraconych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, zgromadzonych przez nich w domach maklerskich, w tym w ich oddziałach poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z tytułu świadczonych na ich rzecz usług, w zakresie czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2, ust. 2a pkt 1 oraz ust. 2b pkt 1 i 2, w przypadku: 1) ogłoszenia upadłości domu maklerskiego lub 2) prawomocnego oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że majątek tego domu maklerskiego nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub 3) stwierdzenia przez Komisję, że dom maklerski nie jest w stanie, z powodów ściśle związanych z sytuacją finansową, wykonać ciążących na nim zobowiązań wynikających z roszczeń inwestorów i nie jest możliwe ich wykonanie w najbliższym czasie."; 80) w art. 119 w pkt 2: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "za inwestora uważa się osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będącą stroną umowy zawartej z domem maklerskim, której przedmiotem jest świadczenie jednej z usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2, 2a pkt 1 i ust. 2b pkt 1 i 2, z wyłączeniem:", b) lit. c i d otrzymują brzmienie: "c) domów maklerskich, zagranicznych firm inwestycyjnych oraz zagranicznych osób prawnych, o których mowa w art. 52 ust. 2, d) podmiotów działających na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151),", c) lit. f otrzymuje brzmienie: "f) członków zarządu, rady nadzorczej domu maklerskiego oraz osób pełniących w domu maklerskim funkcje dyrektorów i zastępców dyrektorów departamentów, jak również dyrektorów i zastępców dyrektorów oddziałów domu maklerskiego oraz oddziałów, o których mowa w art. 52, w przypadku gdy osoby te pełniły swoje funkcje w dniu ogłoszenia upadłości lub oddalenia wniosku o upadłość ze względu na to, że majątek domu maklerskiego nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, w dniu stwierdzenia przez Komisję zaistnienia okoliczności, o której mowa w art. 118 ust. 2 pkt 3, bądź w okresie bieżącego lub poprzedniego roku obrotowego,", d) lit. n otrzymuje brzmienie: "n) inwestorów, którzy wskutek niewywiązywania się ze swoich zobowiązań wobec domu maklerskiego przyczynili się do jego upadłości albo do stwierdzenia przez Komisję zaistnienia okoliczności, o której mowa w art. 118 ust. 2 pkt 3,"; 81) w art. 120 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Uczestnictwo domów maklerskich w systemie rekompensat jest obowiązkowe, z zastrzeżeniem art. 120a. 2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do oddziałów zagranicznych osób prawnych, o których mowa w art. 52 ust. 2, o ile nie są uczestnikami systemu rekompensat obowiązującego w państwie ich siedziby lub system rekompensat w państwie siedziby nie zapewnia odszkodowań w wysokości określonej w ustawie."; 82) po art. 120 dodaje się art. 120a w brzmieniu: "Art. 120a. 1. W przypadku gdy system rekompensat obowiązujący w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału nie zapewnia rekompensat w wysokości lub w zakresie określonym w ustawie, oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej może, w celu zagwarantowania inwestorom wypłat rekompensat do wysokości lub zakresu określonego w ustawie, złożyć do Krajowego Depozytu wniosek o przystąpienie do systemu rekompensat. Złożenie przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej wniosku jest równoznaczne z jego uczestnictwem w tym systemie. 2. Roczna wpłata, o której mowa w art. 121 ust. 1, dokonana przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej ma na celu uzupełnienie poziomu rekompensat zapewnianego przez system rekompensat obowiązujący w państwie jej siedziby do wysokości lub zakresu rekompensat zapewnianego przez system rekompensat. 3. W przypadku gdy oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje o tym Komisję. Komisja przekazuje właściwemu organowi nadzoru, który udzielił zagranicznej firmie inwestycyjnej zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, informacje otrzymane od Krajowego Depozytu, wskazując jednocześnie termin wykluczenia oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu rekompensat, nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia przekazania informacji. 4. Krajowy Depozyt współpracuje z organem nadzoru, o którym mowa w ust. 3, przy podejmowaniu przez ten organ środków mających na celu zapewnienie przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej należytego wykonania obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat. 5. W przypadku gdy po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3, i pomimo podjęcia środków, o których mowa w ust. 4, oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt może, za zgodą organu nadzoru, o którym mowa w ust. 3, wykluczyć oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu rekompensat. 6. Wpłaty wniesione przez oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej do systemu rekompensat nie ulegają zwrotowi w przypadku wykluczenia z systemu. 7. System rekompensat zapewnia inwestorom będącym stronami umów z zagraniczną firmą inwestycyjną wypłatę rekompensat z tytułu usług świadczonych na ich rzecz przed dniem wykluczenia oddziału tej zagranicznej firmy inwestycyjnej z systemu. 8. Oddział zagranicznej firmy inwestycyjnej informuje niezwłocznie klientów o wykluczeniu z systemu rekompensat, wskazując w szczególności datę wykluczenia. 9. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Krajowy Depozyt określa zasady i tryb wypłaty rekompensat dla inwestorów będących stronami umów zawartych z zagraniczną firmą inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału. 10. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, są ustalane w porozumieniu z podmiotem zarządzającym systemem rekompensat obowiązującym w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej. 11. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, powinny w szczególności zapewniać: 1) możliwość żądania przez Krajowy Depozyt przekazania przez zagraniczną firmę inwestycyjną informacji niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat oraz możliwość wystąpienia do właściwego organu nadzoru w państwie siedziby tej zagranicznej firmy inwestycyjnej o weryfikację tych informacji, 2) wypłatę rekompensat w wysokości różnicy między wysokością rekompensat wypłacanych przez system obowiązujący w państwie siedziby danej zagranicznej firmy inwestycyjnej a wysokością rekompensat przysługujących inwestorom będącym stronami umów zawartych z domem maklerskim, po otrzymaniu informacji od właściwego organu nadzoru w państwie siedziby danej zagranicznej firmy inwestycyjnej dotyczącej zdarzeń, o których mowa w art. 118 ust. 2, 3) prawo weryfikacji przez Krajowy Depozyt praw przysługujących inwestorom będącym stronami umów zawartych z zagraniczną firmą inwestycyjną, 4) ścisłą współpracę między Krajowym Depozytem a podmiotem zarządzającym systemem rekompensat w państwie siedziby zagranicznej firmy inwestycyjnej w celu zapewnienia inwestorom sprawnej wypłaty rekompensat w przysługującej im wysokości. 12. Zasady i tryb, o których mowa w ust. 9, powinny przewidywać sposób ustalania wysokości rekompensat przysługujących z poszczególnych systemów rekompensat inwestorom posiadającym roszczenie wzajemne wobec zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału. 13. W zakresie nieuregulowanym przepisami ust. 1-12, do uczestnictwa oddziału zagranicznej firmy inwestycyjnej w systemie rekompensat, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio."; 83) w art. 121: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) stawki nie wyższej niż 0,01 % średniej wartości instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, klientów domu maklerskiego z ostatnich 12 miesięcy.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przez średnią wartość instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, klientów rozumie się stosunek sumy wartości papierów wartościowych i praw majątkowych klientów domu maklerskiego na poszczególne dni robocze w ciągu 12 miesięcy do ilości dni roboczych przypadających w tym okresie.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przez wartość instrumentów finansowych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, klientów rozumie się cenę bieżącą ustaloną zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach określających szczególne zasady rachunkowości domów maklerskich.", d) po ust. 11 dodaje się ust. 11a-11e w brzmieniu: "11a. W przypadku gdy dom maklerski nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, Krajowy Depozyt niezwłocznie informuje o tym Komisję. Komisja podejmuje środki, o których mowa w art. 45 ust. 1, w celu zapewnienia przez dom maklerski należytego wykonania obowiązków wynikających z uczestnictwa w systemie rekompensat. 11b. W przypadku gdy oddział domu maklerskiego prowadzący działalność w państwie członkowskim nie wykonuje bądź nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat, do którego przystąpił, Komisja, po otrzymaniu od podmiotu zarządzającego tym systemem informacji o zaistnieniu niniejszych okoliczności, współpracuje z tym podmiotem oraz podejmuje środki, o których mowa w art. 45 ust. 1, w celu zapewnienia przez oddział domu maklerskiego należytego wykonania obowiązków wynikających z uczestnictwa w tym systemie. 11c. W przypadku gdy od poinformowania Komisji przez właściwy system upłynęło co najmniej 12 miesięcy i pomimo podjęcia środków, o których mowa w art. 45 ust. 1, oddział domu maklerskiego nie wykonuje lub nienależycie wykonuje obowiązki wynikające z uczestnictwa w systemie rekompensat państwa członkowskiego, Komisja może, w sytuacji gdy wystąpi o to podmiot zarządzający systemem rekompensat państwa członkowskiego, udzielić zgody na wykluczenie oddziału domu maklerskiego z tego systemu. 11d. Oddział domu maklerskiego informuje niezwłocznie klientów o wykluczeniu z systemu rekompensat państwa członkowskiego, wskazując w szczególności datę wykluczenia. 11e. Komisja informuje system rekompensat w państwie członkowskim, do którego przystąpił oddział domu maklerskiego, o zaistnieniu przesłanek, o których mowa w art. 118 ust. 2."; 84) w art. 122: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "System rekompensat zabezpiecza wypłatę środków inwestorów, o których mowa w art. 118 ust. 2, pomniejszonych o należności domu maklerskiego od inwestora z tytułu świadczonych usług, według stanu w dniu ogłoszenia upadłości domu maklerskiego albo uprawomocnienia się postanowienia sądu oddalającego wniosek o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że majątek domu maklerskiego nie wystarcza nawet na opłacenie kosztów postępowania, do wysokości:", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. W przypadku gdy instrumenty finansowe, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1, i środki pieniężne są przedmiotem współwłasności, każdemu ze współwłaścicieli przysługuje wobec systemu roszczenie w wysokości proporcjonalnej do posiadanego udziału, lecz nie więcej niż w wysokości określonej w ust. 1 i 2. W przypadku współwłasności łącznej wysokość udziału określają przepisy odnoszące się do tej współwłasności w przypadku jej ustania.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku wystąpienia szczególnie uzasadnionych okoliczności uniemożliwiających wypłatę rekompensat w terminie określonym w ust. 5, Komisja może, na wniosek Krajowego Depozytu, przedłużyć termin wypłat, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące."; 85) w art. 122a: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku powstania uzasadnionych wątpliwości co do podanej przez syndyka lub zarządcę masy upadłości wysokości wydatków określonych w ust. 1 pkt 3, Krajowy Depozyt zwraca się do sędziego-komisarza o zatwierdzenie wydatków w trybie art. 168 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125), co nie wstrzymuje powzięcia przez Krajowy Depozyt uchwały o przekazaniu kwot na wypłatę rekompensat.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Po ustaleniu listy wierzytelności przez syndyka, nadzorcę sądowego lub zarządcę lub po stwierdzeniu wierzytelności prawomocnym orzeczeniem sądu, listę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, uzupełnia się o wierzytelności inwestorów nieobjęte tą listą."; 86) w art. 122b ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Z tytułu przekazania środków syndykowi lub zarządcy masy upadłości, Krajowemu Depozytowi przysługuje roszczenie do masy upadłości o zwrot przekazanych kwot, które ulegają zaspokojeniu w kategorii pierwszej, o której mowa w art. 342 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, bezpośrednio po kosztach postępowania oraz po zaspokojeniu należności za pracę. Art. 343 ust. 1 zdanie pierwsze tej ustawy stosuje się odpowiednio."; 87) art. 123a otrzymuje brzmienie: "Art. 123a. W przypadku gdy nastąpi prawomocne oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości ze względu na to, że majątek domu maklerskiego nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania albo gdy nastąpi ustanowienie zarządu własnego do całości majątku, o którym mowa w art. 76 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 122a ust. 3, albo stwierdzenie przez Komisję zaistnienia okoliczności, o której mowa w art. 118 ust. 2 pkt 3: 1) czynności, o których mowa w art. 122a ust. 1 i ust. 5, art. 122b ust. 3 i art. 123 ust. 1-3, dokonywane przez syndyka lub zarządcę masy upadłości, wykonuje zarząd uczestnika systemu rekompensat, 2) przepisy art. 122, art. 122a ust. 2-4 i ust. 6, art. 122b ust. 1 i 2 i ust. 4-6 oraz art. 123 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio, 3) Krajowy Depozyt powiadamia właściwy organ rejestrowy o zaistnieniu okoliczności, o których mowa w art. 122a ust. 3 i 4 i art. 123 ust. 5."; 88) w art. 128 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Uczestnikami mogą być, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie podmioty, których przedmiot przedsiębiorstwa obejmuje prowadzenie rachunków papierów wartościowych, emitenci papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu publicznego, jak również inne instytucje finansowe, jeżeli ich uczestnictwo ma na celu współdziałanie z Krajowym Depozytem w zakresie wykonywania zadań Krajowego Depozytu."; 89) w art. 129 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podmiotowi, który uzyskał zgodę Komisji na prowadzenie rachunków papierów wartościowych lub który prowadzi rachunki papierów wartościowych na podstawie art. 52a i spełnia wymogi określone w regulaminie Krajowego Depozytu, przysługuje roszczenie o zawarcie umowy o uczestnictwo."; 90) w art. 143 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Fundusz rozliczeniowy zapewnia rozliczanie transakcji zawieranych przez domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską, zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na rynku regulowanym, w zakresie określonym w regulaminie funduszu rozliczeniowego."; 91) w art. 147: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto: 1) w wyniku nabycia akcji spółki publicznej osiągnął albo przekroczył 5 % albo 10 % ogólnej liczby głosów albo 2) posiadał przed zbyciem akcje spółki publicznej zapewniające co najmniej 5 % albo co najmniej 10 % ogólnej liczby głosów, a w wyniku zbycia stał się posiadaczem akcji zapewniających odpowiednio nie więcej niż 5 % albo nie więcej niż 10 % ogólnej liczby głosów - jest obowiązany zawiadomić o tym Komisję oraz spółkę w ciągu 4 dni od dnia zmiany stanu posiadania liczby głosów bądź od dnia, w którym podmiot zobowiązany dowiedział się o takiej zmianie lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się o niej dowiedzieć.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) 2 % ogólnej liczby głosów - w przypadku spółki publicznej, której akcje dopuszczone są do obrotu na urzędowym rynku giełdowym,", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Zawiadomienie związane z osiągnięciem lub przekroczeniem 10 % ogólnej liczby głosów zawiera dodatkowo informacje dotyczące zamiarów dalszego zwiększania udziału w spółce publicznej w okresie 12 miesięcy od dnia złożenia tego zawiadomienia oraz celu zwiększania tego udziału. W przypadku każdorazowej zmiany tych zamiarów lub celu, w okresie 12 miesięcy od dnia złożenia zawiadomienia oraz w okresie późniejszym, akcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym Komisję oraz tę spółkę."; 92) po art. 148 dodaje się art. 148a w brzmieniu: "Art. 148a. Komisja może zwolnić spółkę publiczną z obowiązku przekazania zawiadomienia, o którym mowa w art. 148 pkt 1, w przypadku gdy ujawnienie takich informacji: 1) mogłoby zaszkodzić interesowi publicznemu lub 2) mogłoby spowodować istotną szkodę dla interesów danej spółki, o ile brak odpowiedniej informacji nie spowoduje wprowadzenia w błąd ogółu inwestorów w zakresie oceny wartości papierów wartościowych."; 93) w art. 158 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) przez podmioty wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 2, w celu realizacji zadań związanych z organizacją rynku regulowanego."; 94) w art. 158a: a) w ust. 3: - w pkt 3 dodaje się lit. c w brzmieniu: "c) przez osobę trzecią, z którą ten podmiot zawarł umowę, której przedmiotem jest przekazanie uprawnienia do wykonywania prawa głosu,", - dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) na podmiotach, które zawierają porozumienie, o którym mowa w pkt 1, posiadając akcje spółki publicznej w liczbie zapewniającej łącznie osiągnięcie lub przekroczenie danego progu ogólnej liczby głosów określonego w przepisach tego rozdziału.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Obowiązki określone w przepisach niniejszego rozdziału powstają również w przypadku, gdy prawa głosu są związane z: 1) papierami wartościowymi stanowiącymi przedmiot zabezpieczenia; nie dotyczy to sytuacji, gdy podmiot, na rzecz którego ustanowiono zabezpieczenie, ma prawo wykonywać prawo głosu i deklaruje zamiar wykonywania tego prawa - w takim przypadku prawa głosu uważa się za należące do podmiotu, na rzecz którego ustanowiono zabezpieczenie, 2) akcjami, z których prawa przysługują danemu podmiotowi osobiście i dożywotnio, 3) papierami wartościowymi zdeponowanymi lub zarejestrowanymi w podmiocie, którymi może on dysponować według własnego uznania."; 95) w art. 159 w ust. 1 w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską, zagranicznej firmy inwestycyjnej prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 52 ust. 2, prowadzącej działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, oraz podmiotu wykonującego czynności, o których mowa w art. 30b ust. 1 pkt 3,"; 96) w art. 160: a) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przekazywanie informacji stanowiących taką tajemnicę: 1) w wykonaniu porozumień, o których mowa w art. 161 ust. 3 i 4, 2) w przypadkach określonych w art. 15a, art. 85 ust. 2a oraz w art. 161 ust. 7, 3) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej - w zakresie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577), 4) Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej lub osobom przez niego upoważnionym - w zakresie niezbędnym do realizacji jego ustawowych zadań, 5) przez dom maklerski bankowi będącemu w stosunku do tego domu maklerskiego podmiotem dominującym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w art. 41a ust. 7 - na potrzeby sporządzania skonsolidowanego sprawozdania finansowego, oraz Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru skonsolidowanego nad tym bankiem, na zasadach określonych w tej ustawie, 6) pomiędzy Komisją lub właściwym organem nadzoru w państwie członkowskim, o którym mowa w art. 44 ust. 4 lub ust. 6, a: a) biegłym rewidentem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską, banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych lub podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych zagranicznej firmy inwestycyjnej, b) sędzią-komisarzem, nadzorcą sądowym, syndykiem lub zarządcą masy upadłości albo likwidatorem domu maklerskiego, banku prowadzącego działalność maklerską, banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych, lub organem odpowiedzialnym za prowadzenie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego zagranicznej firmy inwestycyjnej - jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania zadań w zakresie nadzoru przez Komisję lub organ nadzoru w państwie członkowskim, albo do skutecznego prowadzenia postępowania upadłościowego, sprawowania zarządu masą upadłości lub prowadzenia likwidacji, lub - w zakresie informacji określonych przepisami o rachunkowości - do celów badania sprawozdań finansowych tych domów maklerskich, banków lub zagranicznych firm inwestycyjnych, 7) Krajowemu Depozytowi - jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania jego ustawowych zadań, w szczególności związanych z tworzeniem, organizacją i zarządzaniem systemem rekompensat, 8) przez Komisję: a) giełdowej izbie rozrachunkowej działającej na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w zakresie przeprowadzania rozliczeń transakcji, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1 - jeżeli informacje te są niezbędne do wykonywania ustawowych zadań tej izby, w szczególności związanych z zapewnieniem prawidłowości wywiązywania się członków izby z zobowiązań wynikających z tych transakcji, b) Prezesowi Narodowego Banku Polskiego - jeżeli informacje te są niezbędne w celu realizacji ustawowych zadań Narodowego Banku Polskiego w zakresie polityki pieniężnej oraz nadzoru nad systemem płatności.", b) uchyla się ust. 3, c) dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu: "5. W celu ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym w zakresie danych dotyczących jednostki kontrolowanej, dostęp do informacji stanowiących tajemnicę zawodową mają kontrolerzy Najwyższej Izby Kontroli na podstawie odrębnego upoważnienia wydanego przez Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. 6. Komisja może przekazać będące w jej posiadaniu informacje stanowiące tajemnicę zawodową: 1) rzecznikowi dyscyplinarnemu lub sądowi dyscyplinarnemu stowarzyszenia, o którym mowa w art. 14 ust. 5 pkt 4, wyłącznie w zakresie niezbędnym do ustalenia, na potrzeby postępowania dyscyplinarnego, naruszenia zasad etyki zawodowej przez maklera lub doradcę, będącego członkiem tego stowarzyszenia, 2) rzecznikowi sądu lub sądowi izby, wyłącznie w zakresie niezbędnym do ustalenia, na potrzeby prowadzonego postępowania, naruszenia przez członka izby zasad etyki lub zasad rzetelnego wykonywania działalności gospodarczej. 7. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej rozciąga się również na osoby, którym informacje stanowiące taką tajemnicę zostały ujawnione w przypadkach określonych w ust. 1, 1a i 1b oraz ust. 2, 5 i 6, chyba że na ujawnienie takich informacji przez te osoby zezwala przepis prawa."; 97) art. 161 otrzymuje brzmienie: "Art. 161. 1. W związku z wykonywaniem zadań w zakresie nadzoru, Komisja, jej upoważnieni przedstawiciele oraz pracownicy urzędu Komisji mają prawo dostępu do informacji poufnych oraz do innych informacji, w tym informacji stanowiących tajemnicę zawodową, będących w posiadaniu osób fizycznych lub innych podmiotów, w szczególności wymienionych w ust. 3-11 oraz w art. 159. Informacje te oraz informacje uzyskane przez Komisję zgodnie z ust. 3-11 mogą być, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wykorzystywane wyłącznie do wykonywania ustawowych zadań w zakresie nadzoru, w szczególności mogą stanowić dowód w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez Komisję. 2. W stosunku do oddziałów i przedstawicielstw zagranicznych firm inwestycyjnych prowadzących działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prawo dostępu do informacji stanowiących tajemnicę zawodową, będących w posiadaniu tych podmiotów i osób fizycznych w nich zatrudnionych lub pozostających z nimi w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, przysługuje - w związku z wykonywaniem uprawnień, o których mowa w art. 44 ust. 2 i 3 - również przedstawicielom organów nadzoru w państwie członkowskim, w którym zagraniczna firma inwestycyjna uzyskała zezwolenie. 3. Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel może, na zasadach wzajemności, przekazywać i otrzymywać informacje, w tym opinie od Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, Prezesa Narodowego Banku Polskiego oraz Komisji Nadzoru Bankowego, niezbędne do: 1) prawidłowego wykonywania określonych zadań w zakresie nadzoru lub 2) zapewnienia prawidłowego toku postępowań administracyjnych lub karnych w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru. Zasady i tryb udzielania informacji określają porozumienia zawarte przez Komisję z tymi organami nadzoru. 4. Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel może, na zasadach wzajemności, przekazywać i otrzymywać informacje niezbędne w celach określonych w ust. 3 od zagranicznego organu nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych lub rynkiem finansowym. Zasady i tryb udzielania informacji określa porozumienie zawarte przez Komisję z tym organem nadzoru. 5. Udzielenie przez Komisję informacji na podstawie porozumienia, o którym mowa w ust. 4, może nastąpić, jeżeli: 1) nie spowoduje to niekorzystnego wpływu na suwerenność, bezpieczeństwo lub interes gospodarczy Rzeczypospolitej Polskiej, 2) przepisy prawa obowiązujące w państwie siedziby zagranicznego organu nadzoru, któremu informacje są przekazywane, zapewniają: a) wykorzystanie takich informacji wyłącznie na potrzeby wykonywania nadzoru lub prowadzenia postępowań administracyjnych lub sądowych w sprawach związanych z wykonywaniem tego nadzoru, b) objęcie takich informacji tajemnicą wiążącą ten organ, 3) zapewnione jest, że dalsze przekazywanie udzielonych informacji poza zagraniczny organ nadzoru, w innych celach niż określone w ust. 3, każdorazowo możliwe będzie wyłącznie po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji. 6. Informacje uzyskane przez Komisję na podstawie porozumienia, o którym mowa w ust. 4, nie mogą być, bez zgody zagranicznego organu nadzoru, wykorzystywane w innych celach niż określone w ust. 3 lub przekazywane poza Komisję do właściwego organu innego państwa. 7. Na żądanie organu nadzoru w państwie członkowskim Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel przekazuje temu organowi posiadane informacje, niezbędne w celach określonych w ust. 3. W przypadku gdy Komisja takich informacji nie posiada, podejmuje ona niezbędne czynności w celu ich uzyskania, a w razie nieuzyskania informacji niezwłocznie zawiadamia o tym ten organ. 8. Komisja może odmówić udzielenia informacji, o których mowa w ust. 7, jeżeli: 1) udzielenie informacji mogłoby niekorzystnie wpłynąć na suwerenność, bezpieczeństwo lub interes gospodarczy Rzeczypospolitej Polskiej lub 2) żądanie udzielenia informacji dotyczy tych samych naruszeń przepisów prawa obowiązujących w państwie członkowskim przez ten sam podmiot, co do których na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej toczy się już postępowanie sądowe lub wydany został prawomocny wyrok; w takim przypadku jest przekazywana szczegółowa informacja o tych okolicznościach. 9. Jeżeli Komisja wyrazi na to zgodę, informacje udzielone przez Komisję organowi nadzoru w państwie członkowskim mogą być wykorzystane w innych celach niż określone w ust. 3 lub przekazane poza ten organ do właściwego organu innego państwa. 10. Jeżeli organ nadzoru w państwie członkowskim wyrazi na to zgodę, informacje niezbędne w celach określonych w ust. 3, uzyskane przez Komisję od tego organu, mogą być wykorzystywane w innych celach lub przekazywane poza Komisję do właściwego organu innego państwa, w szczególności będącego stroną porozumienia, o którym mowa w ust. 4. 11. W przypadku gdy zachowania naruszające przepisy prawa wystąpiły bądź występują na terytorium państwa członkowskiego lub dotyczą instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym w państwie członkowskim, Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel przekaże organowi nadzoru w tym państwie członkowskim szczegółowe informacje dotyczące tych zachowań. 12. Po uzyskaniu przez Komisję informacji dotyczącej zachowań, o których mowa w ust. 11, które miały lub mają miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo dotyczą instrumentów finansowych będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym w Rzeczypospolitej Polskiej, Komisja lub jej upoważniony przedstawiciel informuje organ nadzoru w państwie członkowskim, o którym mowa w ust. 11, o podjętych działaniach, a w razie potrzeby o etapach prowadzonego postępowania. 13. W przypadku gdy zachowania, o których mowa w ust. 11, występują na terytorium kilku państw członkowskich, państwa członkowskie prowadzą konsultacje w zakresie planowanych przez nich działań prowadzonych zgodnie z ich kompetencją."; 98) po art. 161 dodaje się art. 161a w brzmieniu: "Art. 161a. 1. Komisja zawiadamia Komisję Europejską o: 1) udzieleniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej osobie prawnej będącej bezpośrednio lub pośrednio zależną od podmiotu podlegającego prawu państwa niebędącego państwem członkowskim, w terminie miesiąca od dnia udzielenia zezwolenia, 2) nabyciu pakietu akcji podmiotu prowadzącego działalność maklerską, jeżeli nabywcą był podmiot podlegający prawu państwa niebędącego państwem członkowskim i w wyniku tej transakcji stał się on podmiotem dominującym wobec podmiotu, którego akcje były przedmiotem transakcji. 2. Do zawiadomień, o których mowa w ust. 1, Komisja dołącza opis struktury grupy kapitałowej, z tym że w przypadku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, opis powinien być sporządzony według stanu uwzględniającego nabycie akcji podmiotu prowadzącego działalność maklerską. 3. Komisja zawiadamia Komisję Europejską o przeszkodach prawnych, regulacyjnych i organizacyjnych, jakie napotykają domy maklerskie lub banki prowadzące działalność maklerską w związku z prowadzeniem takiej działalności na terytorium państw niebędących państwami członkowskimi."; 99) w art. 161b ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską, zagraniczne firmy inwestycyjne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 ust. 2, prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz banki prowadzące rachunki papierów wartościowych, mogą przekazywać sobie, objęte tajemnicą zawodową, informacje o wierzytelnościach przysługujących im względem klientów z tytułu świadczonych usług - w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne dla ochrony ich interesów przed nierzetelnymi klientami."; 100) po art. 161b dodaje się art. 161c-161h w brzmieniu: "Art. 161c. 1. Każdy kto: 1) posiada informację poufną w związku z pełnieniem funkcji w organach spółki, posiadaniem w spółce akcji lub udziałów lub w związku z dostępem do informacji poufnej z racji zatrudnienia, wykonywania zawodu, a także stosunku zlecenia lub innego stosunku prawnego o podobnym charakterze, a w szczególności: a) członkowie zarządu, rady nadzorczej, prokurenci lub pełnomocnicy emitenta, jego pracownicy, biegli rewidenci albo inne osoby pozostające z tym emitentem w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, lub b) akcjonariusze spółki publicznej, lub c) osoby zatrudnione lub pełniące funkcje, o których mowa w lit. a), w podmiocie zależnym lub dominującym wobec emitenta instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu, albo pozostające z tym podmiotem w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, lub d) maklerzy lub doradcy, lub 2) posiada informację poufną w wyniku popełnienia przestępstwa, albo 3) posiada informację poufną pozyskaną w sposób inny niż określony w pkt 1 i 2, jeżeli wiedział lub przy dołożeniu należytej staranności mógł się dowiedzieć, że jest to informacja poufna - nie może wykorzystywać takiej informacji, z zastrzeżeniem ust. 7. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, nie mogą ujawniać informacji poufnej, z zastrzeżeniem ust. 6. 3. W przypadku uzyskania informacji poufnej przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczy również osób fizycznych, które uczestniczą w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych w imieniu lub na rzecz tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. 4. Wykorzystywaniem informacji poufnej jest: 1) nabywanie, zbywanie lub dokonywanie, na podstawie tej informacji, na rachunek własny lub osoby trzeciej, innej czynności prawnej powodującej lub mogącej powodować rozporządzenie instrumentami finansowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu lub będącymi przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do publicznego obrotu albo dopuszczonymi lub będącymi przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub któregokolwiek z państw członkowskich niezależnie od tego, czy transakcje, których przedmiotem jest dany instrument, są dokonywane na tym rynku lub innymi instrumentami finansowymi, których cena lub wartość zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny danego instrumentu finansowego, 2) udzielanie rekomendacji dokonania przez inną osobę czynności określonych w pkt 1 lub podejmowanie innych czynności faktycznych, których celem jest doprowadzenie do dokonania przez tę osobę czynności określonych w pkt 1. 5. Ujawnieniem informacji poufnej jest przekazywanie, umożliwianie lub ułatwianie wejścia w posiadanie przez osobę nieuprawnioną informacji poufnej dotyczącej: 1) jednego lub kilku emitentów instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 2) jednego lub kilku instrumentów finansowych określonych w ust. 4 pkt 1, 3) nabywania albo zbywania instrumentów finansowych określonych w ust. 4 pkt 1. 6. Zakazu ujawniania informacji poufnej nie narusza przekazywanie takiej informacji: 1) przez osoby, o których mowa w ust. 1, jeżeli następuje to w ramach stosunków prawnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, a jednocześnie jest zapewnione, że osoby, którym informacja została w tym trybie przekazana, zachowają poufność tej informacji, 2) w trybie i na warunkach określonych w art. 15a, 3) na podstawie art. 83, art. 161 i art. 161f ust. 2, 4) przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej w zakresie i na zasadach określonych odrębną ustawą. 7. Nie stanowi wykorzystywania informacji poufnej: 1) zawieranie transakcji służących realizacji ustawowych zadań w zakresie polityki pieniężnej lub dewizowej państwa albo zarządzania długiem publicznym, zawieranych przez osoby uprawnione do reprezentowania właściwych organów państwowych, w tym Narodowego Banku Polskiego, a także przez Europejski System Banków Centralnych, 2) nabywanie instrumentów finansowych w celu stabilizacji ich ceny w obrocie na rynku regulowanym, w trybie, terminie i na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie wyjątków dla programów skupu akcji własnych i stabilizacji instrumentów finansowych, 3) nabywanie akcji własnych przez spółkę publiczną lub podmiot działający na jej rachunek, w trybie, terminie i na warunkach określonych w przepisach Unii Europejskiej w sprawie wyjątków dla programów skupu akcji własnych i stabilizacji instrumentów finansowych, 4) dokonywanie transakcji stanowiącej wykonanie umowy zobowiązującej do zbycia lub nabycia instrumentów finansowych, zawartej na piśmie z datą pewną przed uzyskaniem informacji poufnej. Art. 161d. W przypadku gdy w toku wykonywania czynności określonych w art. 161c ust. 6 pkt 1 emitent instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu albo dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub któregokolwiek z państw członkowskich niezależnie od tego, czy transakcje, których przedmiotem jest dany instrument, są dokonywane na tym rynku, lub osoby działające w jego imieniu lub na jego rzecz ujawnią informację poufną osobie nieuprawnionej - emitent jest obowiązany, w przypadku gdy ujawnienie było zamierzone, do równoczesnego przekazania tej informacji Komisji i spółce prowadzącej rynek regulowany, na którym notowane są papiery wartościowe tego emitenta, oraz do publicznej wiadomości, w trybie określonym w art. 81 ust. 1, a w przypadku gdy ujawnienie nastąpiło w sposób niezamierzony, do jej niezwłocznego przekazania, chyba że z odrębnych przepisów albo postanowień stosownej umowy lub statutu wynika obowiązek zachowania przez tę osobę poufności tego rodzaju informacji. Art. 161e. 1. Emitent instrumentów finansowych dopuszczonych do publicznego obrotu albo dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub któregokolwiek z państw członkowskich, niezależnie od tego, czy transakcje, których przedmiotem jest dany instrument, są dokonywane na danym rynku, jest obowiązany do sporządzenia i prowadzenia odrębnych list osób fizycznych pozostających z nim lub z innym podmiotem, działającym w jego imieniu lub na jego rzecz, w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze, które posiadają dostęp do określonych informacji poufnych. 2. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela, emitent niezwłocznie przekazuje listy, o których mowa w ust. 1, informuje o wpisaniu kolejnych osób na listę po dacie jej sporządzenia oraz o wszelkich zmianach danych w nich zawartych. Art. 161f. 1. Osoby wchodzące w skład organów zarządzających lub nadzorczych emitenta, prokurenci, oraz inne osoby pełniące w strukturze organizacyjnej emitenta funkcje kierownicze i posiadające stały dostęp do informacji poufnych oraz kompetencje w zakresie podejmowania decyzji dotyczących rozwoju i perspektyw gospodarczych emitenta, są obowiązane do przekazywania Komisji informacji o transakcjach nabycia lub zbycia: 1) akcji emitenta lub instrumentów pochodnych, 2) innych instrumentów finansowych związanych z instrumentami, o których mowa w pkt 1 - zawartych przez te osoby lub osoby bliskie, jak również zawartych przez podmioty bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez te osoby, podmioty, w których osoby te wchodzą w skład organów zarządzających lub nadzorczych, lub, w których sprawują funkcje kierownicze i posiadają stały dostęp do informacji poufnych oraz kompetencje w zakresie podejmowania decyzji dotyczących rozwoju i perspektyw gospodarczych emitenta lub podmioty, z działalności których czerpią zyski albo których interesy są równoważne z interesami tych osób. 2. Komisja udostępnia informacje otrzymane na podstawie ust. 1. 3. Przekazanie informacji przez osobę obowiązaną, o której mowa w ust. 1, oraz udostępnienie tej informacji przez Komisję następuje w sposób określony w art. 161g. 4. Na osobę, która nie wykonała lub nienależycie wykonała obowiązek, o którym mowa w ust. 1, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 100.000 zł, chyba że osoba ta: 1) zleciła uprawnionemu podmiotowi prowadzącemu działalność maklerską zarządzanie portfelem jej papierów wartościowych, w sposób który wyłącza wiedzę tej osoby o transakcjach zawieranych w ramach tego zarządzania, 2) przy zachowaniu należytej staranności nie wiedziała lub nie mogła się dowiedzieć o dokonaniu transakcji. 5. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy. 6. Przez osoby bliskie, o których mowa w ust. 1, rozumie się małżonka, osoby pozostające faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osoby związane z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. Art. 161g. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i termin przekazywania informacji, o których mowa w art. 161f ust. 1, oraz zakres tych informacji, tryb i termin ich udostępniania przez Komisję, a także dane, jakie powinna zawierać lista, o której mowa w art. 161e, sposób jej aktualizacji oraz okres przechowywania, mając na uwadze zapewnienie prawidłowego wykonywania przez Komisję zadań w zakresie nadzoru z uwzględnieniem konieczności zapewnienia dostępu uczestników rynku do informacji. Art. 161h. 1. Na osoby fizyczne wymienione w art. 161c ust. 1 pkt 1 lit. a), które posiadając dostęp do informacji poufnej wykorzystały informację poufną, Komisja może, z zastrzeżeniem ust. 4, nałożyć w drodze decyzji karę pieniężną do wysokości 200.000 zł albo karę pieniężną do wysokości pięciokrotności uzyskanej korzyści majątkowej, albo obie te kary łącznie. 2. Wydanie decyzji następuje po przeprowadzeniu rozprawy. 3. Komisja może ogłosić w Dzienniku Urzędowym Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, lub nakazać opublikowanie w dwóch dziennikach ogólnopolskich, na koszt strony, w całości lub w części uchwałę Komisji będącą podstawą wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, chyba że spowodowałoby to poniesienie przez stronę niewspółmiernej straty lub poniesienie przez inwestorów szkód w wielkich rozmiarach. 4. W przypadku gdy w wyniku wykorzystania informacji poufnej uzyskano korzyść majątkową co najmniej znacznej wartości w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, nie wydaje się decyzji w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1. W tym zakresie Komisja składa zawiadomienie o przestępstwie."; 101) art. 166 otrzymuje brzmienie: "Art. 166. Kto bez wymaganego zezwolenia prowadzi działalność w zakresie obrotu instrumentami finansowymi - podlega grzywnie do 5.000.000 zł."; 102) uchyla się art. 166a; 103) po art. 174 dodaje się art. 174a w brzmieniu: "Art. 174a. 1. Kto będąc odpowiedzialnym za poprawność informacji przekazywanych do Komisji w celu opóźnienia, o którym mowa w art. 81 ust. 4, podaje nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane, w sposób istotny wpływające na treść tej informacji, podlega grzywnie do 2.000.000 zł. 2. Tej samej karze podlega kto będąc odpowiedzialnym za poprawność informacji przekazywanych do Komisji, w celu uzyskania zwolnienia emitenta z obowiązków przekazywania informacji do publicznej wiadomości, podaje nieprawdziwe dane lub zataja prawdziwe dane, w sposób istotny wpływające na treść wniosku, o którym mowa w art. 81c ust. 1."; 104) art. 176-178 otrzymują brzmienie: "Art. 176. 1. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 161c, ujawnia informację poufną, podlega grzywnie do 2.000.000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. 2. Kto wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 161c, wykorzystuje informację poufną, podlega grzywnie do 5.000.000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie. 3. Jeżeli czynu określonego w ust. 2 dopuszcza się osoba, o której mowa w art. 161c ust. 1 pkt 1 lit. a), podlega ona grzywnie do 5.000.000 zł albo karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, albo obu tym karom łącznie. 4. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 2 osoba wymieniona w art. 161c ust. 1 pkt 1 lit. a), jeżeli w wyniku wykorzystania informacji poufnej nie osiągnęła korzyści majątkowej znacznej wartości. W tym zakresie stosuje się przepisy art. 161h. Art. 177. 1. Kto dokonuje manipulacji w sposób, o którym mowa w art. 97 ust. 2, podlega grzywnie do 5.000.000 zł albo karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, albo obu tym karom łącznie. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa w porozumieniu z inną osobą, podlega grzywnie do 5.000.000 zł albo karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, albo obu tym karom łącznie. 3. Kto wchodzi w porozumienie z inną osobą mające na celu manipulację, podlega grzywnie do 5.000.000 zł. Art. 178. 1. Kto uniemożliwia bądź utrudnia przeprowadzanie czynności w postępowaniu kontrolnym lub administracyjnym albo czynności, o których mowa w art. 44, art. 47 ust. 2 i 3, art. 81a, art. 107 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 oraz art. 115 ust. 3 i art. 142 w związku z art. 107 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, albo nie wykonuje zaleceń, o których mowa w art. 19c, lub wykonuje je nieterminowo, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej: 1) wbrew nakazowi określonemu w art. 46 ust. 4 nie dokonuje przeniesienia rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych lub dokumentów związanych z prowadzeniem tych rachunków, 2) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 47 ust. 1, nie archiwizuje lub nie przechowuje dokumentów lub innych nośników informacji związanych z prowadzeniem działalności maklerskiej, 3) dopuszcza się czynów określonych w pkt 1 lub 2 działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. 3. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 i 2 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia."; 105) w art. 122a ust. 1 zdanie wstępne oraz w pkt 3, ust. 2, ust. 4 i ust. 5, w art. 122b ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, ust. 3, ust. 5, w art. 123 ust. 1-5 po użytym w różnych przypadkach wyrazie "syndyk" dodaje się użyte w odpowiednich przypadkach wyrazy "lub zarządca". Art. 2. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65) w art. 34a w ust. 5 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) Przewodniczącemu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 6)).". Art. 3. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 7)) w art. 105 w ust. 1 w pkt 2 lit. g otrzymuje brzmienie: "g) Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, w zakresie niezbędnym do wykonywania nadzoru, w tym przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 8)),". Art. 4. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 9)) w art. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) domu maklerskim - rozumie się przez to: a) domy maklerskie, b) banki prowadzące działalność maklerską, c) zagraniczne firmy inwestycyjne lub zagraniczne osoby prawne, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 10)), prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jeżeli dokonują czynności w zakresie obrotu towarami giełdowymi,". Art. 5. W ustawie z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 122, poz. 1315) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) w pkt 25 uchyla się lit. b, b) w pkt 26 uchyla się lit. a, b i d, c) w pkt 27 uchyla się lit. c, d) uchyla się pkt 30, e) uchyla się pkt 31, f) uchyla się pkt 34, g) pkt 41 otrzymuje brzmienie: "41) po art. 59 dodaje się art. 59a w brzmieniu: "Art. 59a. 1. Dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską oraz bank prowadzący rachunki papierów wartościowych są obowiązane posiadać centralę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Za centralę domu maklerskiego uważa się jednostkę organizacyjną domu maklerskiego, w której wykonują w sposób stały działalność członkowie zarządu domu maklerskiego. 3. Za centralę banku prowadzącego działalność maklerską uważa się jednostkę organizacyjną banku, w której jest prowadzona ta działalność i w której w sposób stały wykonują działalność osoby kierujące działalnością maklerską. 4. Za centralę banku prowadzącego rachunki papierów wartościowych uważa się jednostkę organizacyjną banku, w której w sposób stały wykonują działalność osoby kierujące działalnością banku polegającą na prowadzeniu rachunków papierów wartościowych.";", h) uchyla się pkt 43, i) uchyla się pkt 50, j) uchyla się pkt 51, k) uchyla się pkt 91; 2) w art. 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej wchodzą w życie, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą: 1) art. 59a ustawy, o której mowa w art. 4, 2) art. 63a ustawy, o której mowa w art. 4 - w zakresie dotyczącym emitenta, którego papiery wartościowe zostały dopuszczone do obrotu w państwie członkowskim, 3) art. 43, art. 59 oraz art. 112 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 6.". Art. 6. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 223, poz. 2216) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w pkt 5: a) lit. d-f otrzymują brzmienie: "d) dom maklerski w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 11)), e) zagraniczna osoba prawna, o której mowa w art. 52 ust. 2 ustawy wymienionej w lit. d), prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, f) zagraniczna firma inwestycyjna, o której mowa w art. 4 pkt 25 ustawy wymienionej w lit. d), prowadząca działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,", b) lit. j otrzymuje brzmienie: "j) podmiot, którego siedziba znajduje się poza terytorium innych państw członkowskich, prowadzący działalność analogiczną do działalności instytucji kredytowej, o której mowa w lit. c), lub zagranicznej firmy inwestycyjnej, o której mowa w art. 4 pkt 25, ustawy wymienionej w lit. d),"; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Przepisy ustawy dotyczące papierów wartościowych stosuje się również do praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 12)).". Art. 7. 1. Zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej udzielone przez Komisję przed dniem wejścia w życie ustawy uprawniają do wykonywania czynności określonych w art. 30 ust. 2-2b ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym im niniejszą ustawą, z zastrzeżeniem art. 43a ustawy, o której mowa w art. 1. 2. Podmioty prowadzące działalność maklerską, na podstawie zezwoleń udzielonych przez Komisję przed dniem wejścia w życie ustawy, są obowiązane, w terminie 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, do dostosowania prowadzonej działalności do warunków wymaganych przepisami ustawy, o której mowa w art. 1. 3. Podmioty prowadzące działalność maklerską lub prowadzące rachunki papierów wartościowych, na podstawie zezwolenia udzielonego przed dniem wejścia w życie ustawy, są obowiązane do przekazania Komisji: 1) informacji, o których mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2, 5 i 5a ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy; 2) dokumentów, o których mowa odpowiednio w art. 40 ust. 2 pkt 4a i 4b, art. 54 ust. 2 pkt 4a i 4b albo art. 57 ust. 5 pkt 5 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie. Art. 8. W przypadku osób skreślonych przed dniem wejścia w życie art. 1 pkt 17 z listy maklerów papierów wartościowych lub z listy doradców inwestycyjnych z powodu niewykonywania zawodu, ponowne wpisanie na listę maklerów papierów wartościowych lub listę doradców inwestycyjnych następuje na wniosek złożony w terminie 12 miesięcy od tego dnia, o ile osoby te spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 pkt 1-3 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 9. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy - w zakresie podlegających rozpatrzeniu przez Komisję spraw o czyn określony w art. 161h - nie wszczyna się postępowania karnego w sprawach o przestępstwo określone w art. 176 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, a postępowanie karne wszczęte w tych sprawach umarza się. 2. Sąd lub prokurator niezwłocznie doręcza Przewodniczącemu Komisji odpis postanowienia o umorzeniu lub odmowie wszczęcia postępowania karnego w sprawach o przestępstwo, o którym mowa w ust. 1. Na wniosek Przewodniczącego Komisji, sąd lub prokurator umożliwia sporządzenie, na jego koszt, kopii akt lub innych dokumentów dotyczących tych spraw. 3. Po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 2, Komisja może wszcząć postępowanie administracyjne w sprawach o czyny wymienione w art. 161h, chyba że od chwili popełnienia czynu upłynął okres przedawnienia jego karalności ustalony w odrębnych przepisach dla odpowiadającego mu przestępstwa określonego w art. 176 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do spraw o przestępstwa, w odniesieniu do których postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania karnego stało się prawomocne przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 10. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie przepisów w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą pozostają w mocy przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. Art. 11. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 17, 85 i 86 oraz 87, w zakresie dotyczącym ustanawiania zarządu własnego, pkt 105, oraz art. 8, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, ustawę z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawę z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy o finansach publicznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej oraz ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216. 10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu postępowania w sprawach wydawania zezwoleń i wpisu do rejestru indywidualnych praktyk, indywidualnych specjalistycznych praktyk i grupowych praktyk pielęgniarek i położnych oraz danych objętych wpisem do rejestru. (Dz. U. Nr 65, poz. 602) Na podstawie art. 25d ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969, z 2003 r. Nr 109, poz. 1029 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Pielęgniarka, położna zamierzająca wykonywać indywidualną praktykę lub indywidualną specjalistyczną praktykę albo pielęgniarki, położne zamierzające udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki, w celu uzyskania zezwolenia i jego wpisu do rejestru indywidualnych praktyk i indywidualnych specjalistycznych praktyk pielęgniarek, położnych oraz rejestru grupowych praktyk pielęgniarek, położnych, składają okręgowej radzie pielęgniarek i położnych, właściwej ze względu na miejsce wykonywania praktyki, następujące dokumenty: 1) wniosek o wydanie zezwolenia na wykonywanie indywidualnej praktyki pielęgniarki, położnej, indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarki, położnej i jego wpis do rejestru indywidualnych praktyk i indywidualnych specjalistycznych praktyk pielęgniarek, położnych, na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, lub wniosek o wydanie zezwolenia na wykonywanie grupowej praktyki pielęgniarek, położnych i jego wpis do rejestru grupowych praktyk pielęgniarek, położnych, na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) kopię "Prawa wykonywania zawodu pielęgniarki" lub "Prawa wykonywania zawodu położnej"; 3) potwierdzający posiadanie specjalizacji w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia - w przypadku pielęgniarek, położnych zamierzających wykonywać praktykę, w ramach której udzielać będą świadczeń zdrowotnych wymagających posiadania specjalizacji; 4) potwierdzające prawo pielęgniarki lub położnej do korzystania z pomieszczenia, w którym ma być wykonywana indywidualna praktyka, indywidualna specjalistyczna praktyka albo grupowa praktyka pielęgniarek, położnych; 5) potwierdzające prawo pielęgniarki lub położnej do korzystania z pomieszczenia, w którym będą przyjmowane wezwania, będzie przechowywana dokumentacja medyczna, aparatura i sprzęt medyczny wymagający sterylizacji - w przypadku gdy pielęgniarka, położna zamierza wykonywać praktykę wyłącznie w miejscu wezwania; 6) uwierzytelnioną kopię umowy spółki cywilnej lub spółki partnerskiej - w przypadku pielęgniarek, położnych zamierzających udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki; 7) opinię właściwego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej o spełnieniu warunków umożliwiających udzielanie w danym pomieszczeniu określonych świadczeń zdrowotnych. § 2. 1. Pielęgniarka, położna lub pielęgniarki, położne, które zamierzają równocześnie wykonywać indywidualną praktykę i indywidualną specjalistyczną praktykę oraz udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki albo dwie z nich, w celu uzyskania zezwolenia i jego wpisu do rejestru, obowiązane są złożyć odrębny wniosek, o którym mowa w § 1 pkt 1, dla każdej z tych praktyk. 2. Pielęgniarka, położna lub pielęgniarki, położne, które zamierzają wykonywać indywidualną praktykę i indywidualną specjalistyczną praktykę oraz udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki w kilku pomieszczeniach, obowiązane są przedstawić dane, o których mowa w § 1 pkt 4, 5 i 7, dla każdego z tych pomieszczeń. § 3. 1. Okręgowa rada pielęgniarek i położnych, właściwa ze względu na miejsce wykonywania praktyki, na podstawie dokumentów, o których mowa w § 1, podejmuje uchwałę o wydaniu zezwolenia na wykonywanie praktyki oraz o dokonaniu jego wpisu do rejestru albo odmowie wydania zezwolenia, w terminie 30 dni od dnia złożenia dokumentów, o których mowa w § 1. 2. Na podstawie uchwały o wydaniu zezwolenia na wykonywanie praktyki oraz o dokonaniu jego wpisu do rejestru okręgowa rada pielęgniarek i położnych wydaje niezwłocznie pielęgniarce, położnej zezwolenie na wykonywanie praktyki oraz zaświadczenie o jego wpisie do rejestru. 3. W przypadku grupowej praktyki pielęgniarek, położnych zezwolenie i zaświadczenie, o których mowa w ust. 2, okręgowa rada pielęgniarek i położnych wydaje każdej pielęgniarce, położnej będącej wspólnikiem spółki. 4. W przypadku, o którym mowa w § 2 ust. 1, okręgowa rada pielęgniarek i położnych wydaje pielęgniarce, położnej lub pielęgniarkom, położnym zezwolenie i zaświadczenie, o których mowa w ust. 2, odrębnie dla indywidualnej praktyki, indywidualnej specjalistycznej praktyki i grupowej praktyki. 5. Wzory zezwoleń i zaświadczeń, o których mowa w ust. 2, stanowią załączniki nr 3-9 do rozporządzenia. § 4. 1. Rejestr indywidualnych praktyk i indywidualnych specjalistycznych praktyk oraz rejestr grupowych praktyk pielęgniarek, położnych prowadzone są w systemie ewidencyjno-informatycznym. Wpisowi do rejestrów podlegają następujące dane: 1) numer wpisu do rejestru; 2) imię (imiona) i nazwisko pielęgniarki, położnej; 3) numer rejestru pielęgniarki, położnej w okręgowej izbie pielęgniarek i położnych; 4) numer prawa wykonywania zawodu; 5) numer dyplomu posiadanej specjalizacji oraz dziedzina specjalizacji - w przypadku udzielania świadczeń zdrowotnych wymagających posiadania specjalizacji; 6) oznaczenie rodzaju praktyki; 7) numer i data uchwały okręgowej rady pielęgniarek i położnych o wydaniu zezwolenia na wykonywanie praktyki i dokonaniu jego wpisu do rejestru oraz numery i daty uchwał o zmianie wpisu; 8) adres praktyki i adresy miejsca jej wykonywania albo udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki pielęgniarek i położnych; 9) numer telefonu, numer faksu i adres poczty elektronicznej; 10) adres do korespondencji; 11) adres miejsca przyjmowania wezwań; 12) adres miejsca przechowywania dokumentacji medycznej, aparatury i sprzętu medycznego wymagającego sterylizacji - w przypadku praktyki wykonywanej wyłącznie w miejscu wezwania; 13) nazwa organu sanitarnego oraz numer i data wydania opinii o spełnieniu warunków umożliwiających udzielanie świadczeń zdrowotnych w odniesieniu do danego pomieszczenia; 14) numer i data uchwały okręgowej rady pielęgniarek i położnych o cofnięciu zezwolenia na wykonywanie praktyki i skreśleniu zezwolenia z rejestru. 2. Rejestr jest jawny. § 5. 1. W przypadku gdy pielęgniarka, położna zamierza: 1) wykonywać praktykę w innej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia niż dziedzina wpisana do rejestru, 2) udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki w jednej z dziedzin pielęgniarstwa lub dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia niewpisanych do rejestru - obowiązana jest ponownie złożyć wniosek o wydanie zezwolenia. 2. W przypadku gdy pielęgniarka, położna zaprzestaje udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki, pielęgniarki, położne zamierzające nadal udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach tej grupowej praktyki obowiązane są ponownie złożyć wniosek o wydanie zezwolenia. 3. W przypadku gdy pielęgniarka, położna zamierza wykonywać praktykę w innym pomieszczeniu niż pomieszczenie wpisane do rejestru, obowiązana jest powiadomić o tym na piśmie okręgową radę pielęgniarek i położnych, która wydała zezwolenie i dokonała jego wpisu do rejestru, oraz dołączyć opinię, o której mowa w § 1 pkt 7. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, okręgowa rada pielęgniarek i położnych po sprawdzeniu przedstawionych jej danych, na podstawie podjętej uchwały, wydaje nowe zezwolenie i zaświadczenie o jego wpisie do rejestru albo dokonuje wpisu nowych danych lub zmiany danych wpisanych do rejestru i wydaje zaświadczenie o wpisie, albo odmawia wydania zezwolenia, wpisania nowych danych lub zmiany danych wpisanych do rejestru. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 kwietnia 2004 r. (poz. 599) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 535--z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 536--z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy rolnikom poszkodowanym wskutek klęski suszy w 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 542--z dnia 16 marca 2004 r. w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na rok 2004 543--z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 544--z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie podmiotów, w których jest wykonywana kara ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna 545--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie Funduszu Gwarancyjnego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 546--z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przeprowadzania konkursu na kandydatów na stanowisko Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, sposobu powoływania komisji konkursowej oraz wymagań wobec jej członków 547--z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu odwołań ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 548--z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie sposobów rozpowszechniania sygnałów czasu urzędowego i uniwersalnego czasu koordynowanego UTC(PL) 549--z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne kontrolne i sortujące ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 550--z dnia 22 marca 2004 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia przez straże gminne (miejskie) ewidencji etatów, wyposażenia w środki przymusu bezpośredniego oraz wyników działań straży 551--z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie zwrotu kosztów przejazdu osób wezwanych do stawiennictwa przez organ emerytalny OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 552--z dnia 29 marca 2004 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 28 marca 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 553--z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza stomatologa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 9) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 84, poz. 909 i Nr 107, poz. 1178, z 2002 r. Nr 64, poz. 592 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 33) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefa obejmuje grunty o powierzchni 387,82 ha położone na terenach gmin: Krokowa, Gniewino, Tczew, Chojnice, Człuchów i Sztum oraz miast: Tczew, Kwidzyn, Starogard Gdański i Malbork."; 2) w § 3 ust.1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177, z późn. zm. 4)). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 4) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 5) szczegółowy opis granic i terenu Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiący załącznik do rozporządzenia, otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie połączenia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Tczew" i Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec" w specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna" (Dz. U. Nr 107, poz. 1178), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 3, poz. 33) oraz 3) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie połączenia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Tczew" i Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec" w specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna" (Dz. U. Nr 84, poz. 909). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie połączenia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Tczew" i Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Żarnowiec" w specjalną strefę ekonomiczną pod nazwą "Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna", nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 9) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU POMORSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ 1. Teren ŻARNOWIEC I zlokalizowany w gminie Krokowa oraz w gminie Gniewino Teren zlokalizowany jest na działkach ewidencyjnych położonych w obrębach Kartoszyno i Nadole określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek ewidencyjnych 104/2 i 128/2 (pobocze drogi Tyłowo-Lubkowo) linią łamaną przez pkt 2 do pkt 3 w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 104/2. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do pkt 4 po granicy działek 104/2 i 199/47 i dalej skręca w kierunku północno-wschodnim do pkt 5 po granicy działki 199/39. Od pkt 5 granica skręca w kierunku północno-zachodnim, biegnąc linią łamaną przez pkt 6 do pkt 7 po granicy działki 206 (pobocze drogi Tyłowo-Lubkowo). Od pkt 7 granica biegnie linią łamaną przez pkt 8 do pkt 9 w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 205 (droga Tyłowo-Lubkowo). Od pkt 9 granica biegnie linią łamaną do pkt 10 w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 205 i następnie skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie do pkt 11 po granicy działki 205. Od pkt 11 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt 12 po granicy działki 205. Od pkt 12 granica biegnie linią łamaną przez pkt 13 do pkt 14 w kierunku północno-zachodnim po granicy działek 199/133 i następnie skręca w kierunku północno-wschodnim do pkt 15, biegnąc po granicy działki 199/133. Od pkt 15 granica biegnie linią łamaną przez pkt 16, 17, 18 do pkt 19 w kierunku północno-zachodnim po granicy działek 199/133, 199/30, 199/81, 199/83 i 199/94. Od pkt 19 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie do pkt 20 po granicy działki 199/124 i dalej linią łamaną przez pkt 21 do pkt 22 w kierunku północno-zachodnim po granicy działek 199/124 i 199/123. Od pkt 22 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 23 do pkt 24 po granicy działek 199/123, 293/34 i 293/19. Od pkt 24 granica biegnie linią łamaną przez pkt 25 do pkt 26 w kierunku południowym po granicy działek 293/19 i 293/37 i następnie skręca w kierunku wschodnim, biegnąc po granicy działki 293/37 linią łamaną przez pkt 27 do pkt 28. Od pkt 28 granica biegnie w kierunku południowym linią łamaną przez pkt 29 po granicy działki 293/37 do pkt 30, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 293/7 do pkt 31. Od pkt 31 granica biegnie w kierunku południowym po granicy działki 293/8 do pkt 32, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 293/8 do pkt 33. Od pkt 33 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 293/8, 293/11 do pkt 34, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działek 293/22, 199/30 do pkt 35. Od pkt 35 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działki 199/57 przez pkt 36 do pkt 37, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 200 do pkt 38. Od pkt 38 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 200, 199/115 do pkt 39, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działek 199/119, 293/23 do pkt 40. Od pkt 40 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 293/24 i 293/25 do pkt 41, a następnie skręca w kierunku południowym i biegnie po granicy działki 199/141 do pkt 42. Od pkt 42 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działki 199/140 do pkt 43, a następnie skręca w kierunku północnym i biegnie linią łamaną po granicy działki 199/141 do pkt 44. Od pkt 44 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 207 (droga do Czymanowa) linią łamaną przez pkt 45, 46, 47 do pkt 48. Od pkt 48 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 35/8 i 207 linią łamaną przez pkt 49 do pkt 50, a następnie skręca w kierunku południowym linią łamaną po granicy działki 207 (droga do Czymanowa) do pkt 51. Od pkt 51 granica biegnie w kierunku wschodnim po granicy działki 199/70 do pkt 52, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 199/70 do pkt 53. Od pkt 53 granica biegnie w kierunku zachodnim po granicy działki 199/70 do pkt 54, a następnie skręca w kierunku południowym i biegnie po granicy działki 199/71 linią łamaną przez pkt 55 do pkt 56. Od pkt 56 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 199/133 do pkt 58, a następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działki 199/133 do pkt 59 i skręca w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 199/133 przez pkt 60 do pkt 61. Od pkt 61 granica biegnie w kierunku wschodnim po granicy działki 199/69 do pkt 62, a następnie biegnie linią łamaną po granicy działek 201/2, 202/2, 203/2, 199/45, 102/4 i 199/47 przez pkt 63, 64, 65, 66, do pkt 67. Od pkt 67 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 199/47 do pkt 68, a następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działki 199/48 do pkt 69. Od pkt 69 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działki 104/2 do pkt 70, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 104/2 do pkt 1. 2. Teren ŻARNOWIEC II zlokalizowany w gminie Krokowa Teren zlokalizowany jest na działkach położonych w obrębie Kartoszyno, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 leżącego na granicy działek 198/23, 198/22 i 205 w kierunku północno-zachodnim do pkt 2 po granicy działki 205 (droga Tyłowo-Lubkowo) i następnie skręca w kierunku zachodnim do pkt 3. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do pkt 4 po granicy działek 205 i 19/3 i następnie biegnie linią łamaną przez pkt 5 w kierunku północno-zachodnim do pkt 6 wzdłuż granicy działki 204. Od pkt 6 granica biegnie linią łamaną przez pkt 7, 8 do pkt 9 w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 204 (droga Tyłowo-Lubkowo). Od pkt 9 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt 10 po granicy działki 198/11 i następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim do pkt 11 po granicy działki 198/11. Od pkt 11 granica biegnie linią łamaną przez pkt 12 do pkt 13 w kierunku południowym po granicy działki 198/11 i następnie skręca w kierunku wschodnim do pkt 14, biegnąc po granicy działki 198/26. Od pkt 14 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim linią łamaną przez pkt 15, 16, 17 do pkt 18 granicą działek 198/26 i 198/24 i następnie biegnie w kierunku wschodnim do pkt 19 po granicy działki 198/2. Od pkt 19 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt 20 po granicy działki 198/2 i następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 21 do pkt 22 granicą działek 198/2 i 198/25. Od pkt 22 granica biegnie w kierunku południowym do pkt 23 granicą działki 198/22 i następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim do pkt 1 po granicy działki 198/22. 3. Teren ROKITKI I zlokalizowany w mieście Tczew i gminie Tczew Teren zlokalizowany jest na działkach ewidencyjnych położonych w obrębach: - dla terenów miasta Tczew - obręb 5, - dla terenów gminy Tczew - obręb Rokitki, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek 117/6, 119, 120/5 w kierunku północno-zachodnim po granicy działek 117/6, 117/7, 117/10, 117/9 do pkt 2. Od pkt 2 biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki 117/9 do pkt 3, a następnie, przecinając polną drogę oznaczoną jako działka 116/2, w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 111 linią łamaną przez pkt 4, 5 do pkt 6. Od pkt 6 biegnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 112/2 do pkt 7, następnie skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie po granicy działki 112/2 do pkt 8. Od pkt 8 skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 112/2 do pkt 9 i dalej biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działek 112/4, 109/1, 109/3, 109/4 do pkt 10 położonego na styku obrębów ewidencyjnych - miasto Tczew i gmina Tczew. Od pkt 10 granica biegnie wzdłuż granicy działek 23/30, 23/25, 23/24 i 23/23 do pkt 11. Od pkt 11 biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 23/23 i 21/23 do pkt 12, a następnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działek 23/23, 23/24, 23/25, 23/30 do pkt 13. Od pkt 13 biegnie linią łamaną przez pkt 14 i 15 wzdłuż granicy działek 23/30 i 23/29 do pkt 16. Od pkt 16 biegnie przecinając linię styku obrębów ewidencyjnych wzdłuż granicy działek 23/21 i 112/4 do pkt 17. Od pkt 17 biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy działek 112/4, 116/5, 117/15, 117/9, 117/10 do pkt 18. Od pkt 18 biegnie linią łamaną w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż działki 117/11 (ul. Skarszewska) przez pkt 19 do pkt 20. Od pkt 20 biegnie w kierunku zachodnim linią łamaną przez pkt 21 wzdłuż granicy działek 117/2 i 117/6 do pkt 1. 4. Teren ROKITKI II zlokalizowany w mieście Tczew i gminie Tczew-wieś Rokitki Teren zlokalizowany jest na działkach ewidencyjnych położonych w obrębach: - dla terenów miasta Tczew - obręb 5, - dla terenów gminy Tczew - obręb Rokitki, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 leżącego na styku działek 118, 117/4 i 117/11 linią łamaną przez pkt 2 i 3 w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działki 117/11 (ul. Skarszewska), przecinając linię styku obrębów do pkt 4. Od pkt 4 biegnie linią łamaną poprzez pkt 5 w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy działek 165/16 i 23/28 do pkt 6. Od pkt 6 biegnie linią łamaną przez pkt 7 po granicy działki 23/28 do pkt 8. Od pkt 8 biegnie w kierunku południowo-wschodnim linią łamaną przez pkt 9 wzdłuż granicy działek 23/28 i 165/16 do pkt 10. Od pkt 10 biegnie linią łamaną przez pkt 11 wzdłuż granicy działki 165/9 do pkt 12, a następnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż granicy działek 165/9, 165/7, 165/6, 117/4, przecinając linię styku obrębów ewidencyjnych do pkt 1. 5. Teren CZATKOWY I zlokalizowany w mieście Tczew Teren zlokalizowany jest na działce ewidencyjnej położonej w obrębie 2 określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego u zbiegu granic działek 10/2, 8/1 i 3 w kierunku północno-zachodnim po granicy działki nr 3 do pkt 2, a następnie w kierunku północno-wschodnim do pkt 3. Od pkt 3 biegnie po granicy działki nr 3 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 4 i następnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 10/2 (ul. Malinowska) do pkt 1. 6. Teren CZATKOWY II zlokalizowany w mieście Tczew Teren zlokalizowany jest na działkach ewidencyjnych położonych w obrębie 2 określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działki ewidencyjnej 14/3 i 14/1 linią łamaną przez pkt 2, 3, 4 w kierunku północno-wschodnim wzdłuż granicy działki ewidencyjnej 10/2 (ul. Malinowska) do pkt 5. Od pkt 5 granica biegnie wzdłuż granicy działek 10/3 i 10/7 do pkt 6. Od pkt 6 biegnie po granicy działki 10/7 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 7. Od pkt 7 biegnie po granicy działek 10/4 i 10/7 do pkt 8. Od pkt 8 biegnie po granicy działki 10/7 w kierunku północno-zachodnim do pkt 9. Od pkt 9 biegnie po granicy działek 4/6 i 10/7 do pkt 10. Od pkt 10 biegnie po granicy działek 10/7 i 10/5 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 11, a następnie wzdłuż granicy działek 10/5 i 10/7 w kierunku południowo-zachodnim przez pkt 12 do pkt 13. Od pkt 13 biegnie wzdłuż działek 10/7 i 10/6 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 14 i dalej po granicy działki 10/6 linią łamaną przez pkt 15, 16, 17, 18, w kierunku południowo-wschodnim do pkt 19. Od pkt 19 biegnie granicą działki 6/7 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 20 i dalej w kierunku wschodnim do pkt 21. Od pkt 21 biegnie granicą działki 10/8 linią łamaną przez pkt 22 i 23 w kierunku południowo-wschodnim do pkt 24 i następnie granicą działki 18/7 linią łamaną przez pkt 25 i 26 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 27. Od pkt 27 biegnie granicą działki 18/6 w kierunku południowym do pkt 28 i dalej w kierunku wschodnim do pkt 29. Od pkt 29 biegnie granicą działki 19/4 w kierunku południowym do pkt 30 i następnie linią łamaną przez pkt 31 po granicy działek 10/11 i 10/12 do pkt 32. Od pkt 32 biegnie po granicy działek 10/15, 10/16 i 10/17 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 33, a następnie w kierunku północno-zachodnim granicą działki 10/17 do pkt 34. Od pkt 34 biegnie po granicy działek 10/17 i 10/14 linią łamaną przez pkt 35 w kierunku północno-wschodnim do pkt 36, a następnie po granicy działek 10/8 i 14/1 linią łamaną przez pkt 37 w kierunku północno-zachodnim do pkt 1. 7. Teren KWIDZYN I zlokalizowany w mieście Kwidzyn Teren zlokalizowany jest na działkach położonych w obrębach: 14, 16 i 17. Teren przedzielony jest linią kolejową biegnącą od dworca kolejowego w Kwidzynie do INTERNATIONAL PAPER - KWIDZYN S.A. Określony jest linią graniczną, która biegnie od pkt 1, położonego na styku granic działki 24/10 z działką 24/9. Dalej granica biegnie na południe linią łamaną wzdłuż działki 24/10 do pkt 2 położonego na styku działki 24/10 z działką 24/11 i dalej do pkt 3 położonego na styku działki 24/11 z działką 24/12. Od pkt 3 biegnie granicą działki 24/12 poprzez pkt 4 do pkt 5 położonego na styku działki 24/12 z działką 25 i dalej wzdłuż granicy działki 24/11 poprzez pkt 6 i 7 do pkt 8 położonego na styku działki 3/27 z działką 24/10. Od pkt 8 biegnie po granicy działki 24/10 w kierunku północno-zachodnim do pkt 9 położonego na styku działek 3/27 z działką 24/17 i dalej po granicy działki 24/17 poprzez pkt 10 do pkt 11 położonego na styku granic działki 24/20 z działką 24/19. Od pkt 11 biegnie po granicy działki 24/20 w kierunku południowo-zachodnim do pkt 12 i dalej granicą działki 24/15 poprzez pkt 13, 14, 15 do pkt 16 położonego na styku działki 3/29 z działką 5/45 (ul. Lotnicza) i dalej wzdłuż ul. Lotniczej w kierunku północno-zachodnim do pkt 17. Od pkt 17 biegnie po granicy działki 24/15 w kierunku północno-zachodnim poprzez pkt: 18 i 19 do pkt 20, położonego na styku działki 24/15 z działką 24/19 i dalej wzdłuż granicy działki 24/19 do pkt 21 położonego na styku działki 24/19 z działką 24/14. Od pkt 21 wzdłuż granic działek 24/19, 24/17 i 24/10 biegnie w kierunku północno-wschodnim poprzez pkt 22 i 23 do wyjściowego pkt 1. Po drugiej stronie linii kolejowej do INTERNATIONAL PAPER - KWIDZYN S.A., począwszy od pkt 24, granica biegnie w kierunku wschodnim do pkt 25 położonego na styku działki 3/58 z działką 2/8 (nieczynny tor kolejowy do Kisielic) i dalej południową stroną torów poprzez pkt 26 i 27 do pkt 28 położonego przy ul. Zielnej na styku działki 3/58 z działką 3/68 i dalej zachodnią stroną ulicy granica biegnie w kierunku południowym do pkt 29 położonego na styku działki 3/58 z działką 3/35. Od pkt 29 biegnie w linii łamanej do pkt 30 położonego na styku działki 3/66 z działką 3/47 i dalej po granicy działek 3/47 i 3/49 w kierunku południowym do pkt 31 położonego przy ul. Zielnej na styku działki 3/49 z działką 3/50. Od pkt 31 granica biegnie w kierunku południowym do pkt 32 i dalej w kierunku zachodnim do pkt 33 położonego na styku działki 3/66 z działką 3/43, gdzie skręca w kierunku południowym i biegnie poprzez pkt 34 do pkt 35 i dalej w kierunku zachodnim do pkt 36 położonego na styku działki 3/45 z działką 3/51. Od pkt 36 granica biegnie wzdłuż działki 3/51 w kierunku południowym poprzez pkt 37, 38 i 39 do pkt 40 położonego przy torze kolejowym do INTERNATIONAL PAPER - KWIDZYN S.A. na styku działki 3/51 z działką 3/42. Od pkt 40 granica biegnie wschodnią stroną toru kolejowego wzdłuż działki 3/21 w kierunku północnym poprzez pkt 41, 42 i 43 do wyjściowego pkt 24. Z terenu KWIDZYN wyłączone są działki o numerach ewidencyjnych 3/59, 3/60 i 3/65 położone wewnątrz opisanego obszaru, których granica biegnie, począwszy od pkt 44 położonego na styku działki 3/64 z działką 3/65, w kierunku północnym wzdłuż działki 3/64 do pkt 45 położonego na styku działki 3/64 z działką 3/59 i dalej w kierunku wschodnim po łuku krawężnika do pkt 46. Od pkt 46 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż działki 3/60 i 3/65 do pkt 47 położonego na styku działki 3/65 z działką 3/66 i dalej w kierunku zachodnim do wyjściowego pkt 44. 8. Teren KWIDZYN II zlokalizowany w mieście Kwidzyn Teren zlokalizowany jest na działkach położonych w obrębie 20, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1, położonego w narożniku działek 55 i 56/1 w kierunku południowym, po granicy działek 55 i 57 do pkt 2, następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i po granicy z działkami 3/2 i 79 biegnie do pkt 3. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku północnym linią prostą po granicy działki 53/6 do pkt 4, a następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działki 56/2 do pkt 1. 9. Teren KWIDZYN III zlokalizowany w mieście Kwidzyn Teren zlokalizowany jest na działkach położonych w obrębie 20, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek 53/6 i 78/3 w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 53/6, 80 do pkt 2 i dalej skręca w kierunku południowym po granicy działki 81 do pkt 3. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim linią łamaną przez pkt 4 do pkt 5 po granicy działki 78/8, a następnie skręca w kierunku południowym do pkt 6 po granicy działki 78/8. Od pkt 6 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działki 78/8 do pkt 7, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 78/8 do pkt 8. Od pkt 8 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 78/8 do pkt 9, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 78/8 do pkt 10. Od pkt 10 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 78/8 do pkt 11, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 78/8 do pkt 1. 10. Teren KWIDZYN IV zlokalizowany w mieście Kwidzyn Teren zlokalizowany jest na działkach położonych w obrębie 20, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek 78/8 i 78/5 w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 78/8 do pkt 2, a następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią łamaną po granicy działki 78/8 do pkt 3. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 78/8 do pkt 4, a następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działek 78/8 i 88/2 przez pkt 5 do pkt 6. Od pkt 6 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 88/2 do pkt 7, a następnie skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie po granicy działki 88/2 do pkt 8. Od pkt 8 granica biegnie w kierunku północnym linią łamaną po granicy działki 88/2 do pkt 9, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 10 po granicy działek 88/2 i 89/4 do pkt 11. Od pkt 11 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim linią łamaną przez pkt 12, 13 po granicy działek 89/4, 131/2 i 89/2 do pkt 14, a następnie skręca w kierunku północnym po granicy działki 89/2 do pkt 15. Od pkt 15 granica biegnie w kierunku wschodnim po granicy działki 89/2 do pkt 16, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 89/2 do pkt 17. Od pkt 17 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim linią łamaną po granicy działki 89/2 do pkt 18, a następnie skręca w kierunku północnym i biegnie linią łamaną przez pkt 19 po granicy działki 89/2 i 78/8 do pkt 20. Od pkt 20 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działek 78/8, 88/4, do pkt 21, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 88/4 do pkt 22. Od pkt 22 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 88/4 do pkt 23, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 88/4 do pkt 24. Od pkt 24 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim linią łamaną po granicy działek 88/4 i 78/8 do pkt 25, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działki 78/8 do pkt 26 i dalej biegnie w kierunku południowo-wschodnim po granicy działki 78/8 do pkt 1. 11. Teren STAROGARD I zlokalizowany w mieście Starogard Gdański Teren zlokalizowany jest na działkach ewidencyjnych położonych w obrębie 24, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działki 83/5 w rejonie skrzyżowania ulic Pelplińskiej i Pomorskiej w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działki 83/5 do pkt 2. Od pkt 2 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy działki 83/5 do pkt 3, a następnie w kierunku wschodnim wzdłuż granicy działek 82/4, 82/6, 82/7, 82/8, 85 do pkt 4. Od pkt 4 granica biegnie w kierunku północnym do pkt 5 po granicy działki 69/3, a następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie do pkt 6 po granicy działek 69/3, 68, 67. Od pkt 6 granica biegnie w kierunku wschodnim po granicy działek 66, 64, 65, 61, 60, 57 i 56 do pkt 7, a następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działek 56, 54, 51, 50, 45, 44 do pkt 8. Od pkt 8 granica biegnie w kierunku południowym przez pkt 9 i 10 po granicy działek 44, 43, 37, 36, 35, 34, 33, 32, 31, 30, 29, 28, 27, 26, 25/1, 25/2, 24/5, 24/3, 24/6, do pkt 11. Od pkt 11 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 24/6 do pkt 12, a następnie skręca w kierunku południowym i biegnie po granicy działki 76/1 do pkt 13. Od pkt 13 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim po granicy działki 76/1, a następnie skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie po granicy działek 76/1, 24/5, 25/2 do pkt 15. Od pkt 15 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim po granicy działek 75/2, 86/3 do pkt 16, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 86/2 do pkt 17. Od pkt 17 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim krzywą łamaną przez pkt 18, 19 i 20 po granicy działek 86/2, 86/1, 86/3, 72, 81/7, 81/6, 81/3, 81/2, 83/3, 83/1 do pkt 1. 12. Teren STAROGARD II zlokalizowany w mieście Starogard Gdański Teren zlokalizowany jest na działkach położonych w obrębie 24 i 25, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na styku działek 10, 21/1 i 21/2 (ul. Jabłowska) w kierunku wschodnim do pkt 2 po granicy działki 10, gdzie skręca w kierunku północno-wschodnim do pkt 3 po granicy działki 3/15. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku wschodnim do pkt 4 po granicy działki 3/15, następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działki 3/19 do pkt 5. Od pkt 5 biegnie w kierunku południowym po granicy działki 3/19 do pkt 6, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 3/19 do pkt 7 leżącego na granicy działek 3/14, 3/15, 3/19 i 3/21. Od pkt 7 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 3/15 do pkt 8. Od pkt 8 granica biegnie do pkt 9 w kierunku południowo-zachodnim, a następnie skręca w kierunku południowym do pkt 10 po granicy działki 3/20. Od pkt 10 granica skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie po granicy działek 3/20, 3/16 i 3/15 do pkt 11. Od pkt 11 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 3/15 do pkt 12, a następnie skręca w kierunku zachodnim i biegnie po granicy działki 17/1 do pkt 13. Od pkt 13 granica biegnie wzdłuż granicy działek 21/3 i 21/2 (ul. Jabłowska) do pkt 1. 13. Teren CZŁUCHÓW zlokalizowany w gminie Człuchów Teren zlokalizowany jest na działkach w obrębie Rychnowy, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1, stanowiącego północno-zachodni narożnik działki 425/1 w kierunku wschodnim, równolegle do drogi krajowej nr 22 do pkt 2 znajdującego się na granicy działek 425/2 i 424. Od pkt 2 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim po granicy działki 424 do pkt 3 położonego na granicy z drogą krajową nr 22. Od pkt 3 granica biegnie w kierunku zachodnim po granicy działki 427 (droga krajowa nr 22) do pkt 4, a następnie skręca w kierunku północnym i biegnie po granicy działki 425/1 do pkt 1. 14. Teren CHOJNICE zlokalizowany w gminie Chojnice Teren zlokalizowany jest na działkach w obrębie Nieżychowice, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek 173/75, 173/73 w kierunku południowym po granicy działki 173/73 do pkt 2, a następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 3 po granicy działki 173/73 do pkt 4. Od pkt 4 granica skręca w kierunku południowym i biegnie po granicy działki 173/73 do pkt 5, a następnie biegnie w kierunku zachodnim po granicy działki 173/73 do pkt 6. Od pkt 6 granica biegnie w kierunku południowym po granicy działki 173/73 do pkt 7, a następnie skręca w kierunku zachodnim i biegnie po granicy działki 173/73 do pkt 8. Od pkt 8 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim po granicy działki 173/75 do pkt 9, a następnie skręca w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 10 po granicy działki 173/75 do pkt 1. 15. Teren MALBORK I zlokalizowany w mieście Malbork Teren zlokalizowany jest na działkach w obrębie 5, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek 126/3, 126/2 i 7/16 w kierunku południowym do pkt 2 po granicy działki 7/16. Od pkt 2 granica biegnie w kierunku wschodnim po granicy działek 7/16, 7/15 do pkt 3, a następnie skręca w kierunku południowym po granicy działki 7/13 do pkt 4. Od pkt 4 biegnie w kierunku wschodnim po granicy działki 7/13 do pkt 5. Od pkt 5 granica biegnie w kierunku południowym do pkt 6 po granicy działki 7/3, a następnie skręca w kierunku wschodnim do pkt 7 po granicy działki 7/3. Od pkt 7 granica biegnie w kierunku południowym do pkt 8 po granicy działki 8/2 (ul. Daleka), a następnie skręca w kierunku zachodnim do pkt 9 i biegnie po granicy działki 126/1. Od pkt 9 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim linią łamaną przez pkt 10 do pkt 11 po granicy działki 126/1. Od pkt 11 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim do pkt 12 i biegnie po granicy działki 7/5, a następnie skręca w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 13 do pkt 14 po granicy działki 7/11 (bocznica kolejowa). Od pkt 14 granica biegnie w kierunku północnym linią łamaną przez pkt 15 do pkt 16 po granicy działki 126/2. Od pkt 16 granica biegnie w kierunku północnym linią łamaną przez pkt 17 po granicy działki 126/2 do pkt 18, a następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 19 po granicy działki 126/2 do pkt 1. 16. Teren MALBORK II zlokalizowany w mieście Malbork Teren zlokalizowany jest na działkach w obrębie 5, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1, położonego na granicy działek 7/11, 7/9, 7/8, linią łamaną przez pkt 2 do pkt 3 w kierunku wschodnim po granicy działek 7/11 i 7/5 (bocznica kolejowa), a następnie skręca w kierunku południowym i biegnie po granicy działki 7/5, do pkt 4. Od pkt 4 granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie po granicy działki 7/5 do pkt 5. Od pkt 5 granica biegnie w kierunku północnym po granicy działki 7/8 do pkt 1. 17. Teren SZTUM zlokalizowany w gminie Sztum Teren zlokalizowany jest na działkach w obrębie Koniecwałd, określony linią graniczną, która biegnie od pkt 1 położonego na granicy działek 214/11, 209 i 214/10 w kierunku południowo-wschodnim po granicy działki 214/11 do pkt 2. Od pkt 2 biegnie w kierunku południowo-zachodnim linią łamaną poprzez pkt 3 do pkt 4 po granicy działek 215/1, 215/2, 215/6. Od pkt 4 granica skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt 5 i 6 do pkt 7 po granicy działki 214/8. Następnie granica skręca w kierunku północno-wschodnim i dalej biegnie po granicy działki 214/8 do pkt 8. Od pkt 8 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działki 214/8 do pkt 9 leżącego na granicy działek 214/8 i 214/10. Następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działki 214/10 do pkt 10. Następnie granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działki 214/10 do pkt 11. Od pkt 11 biegnie w kierunku południowo-wschodnim linią łamaną przez pkt 12 do pkt 13 po granicy działki 214/10. Od pkt 13 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie po granicy działki 214/10 do pkt 14, a następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działki 214/10 do pkt 15. Następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działki 214/10 linią łamaną przez pkt 16 do pkt 1. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 127, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840 i Nr 189, poz. 1850 i Nr 28, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 2, poz. 10) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 332,6 ha położonych na terenach gmin: Dobre Miasto, Bartoszyce, Szczytno, Olecko oraz miast: Elbląg, Pasłęk i Bartoszyce."; 2) w § 3 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176, z późn. zm. 4)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 117, z późn. zm. 5)). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 4) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika," ; 5) szczegółowy opis granic i terenu warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiący załącznik do rozporządzenia, otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1180), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 83, poz. 762) oraz 3) niniejszym rozporządzeniem nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909, z 1999 r. Nr 8, poz. 69 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 338). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 10) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU WARMIŃSKO-MAZURSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Podstrefa Bartoszyce (98,9517 ha) Kompleks Bema Obręb Jarkowo - ark. mapy nr 1 Granica biegnie od punktu 43 linią prostą w kierunku wschodnim przez punkt 44 do punktu 45. Tutaj załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północnym i dochodzi do punktu 46, gdzie ponownie załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku wschodnim i dochodzi do punktu 47. W punkcie tym załamuje się w kierunku północnym i dochodzi do punktu 48. Z punktu 48 biegnie linią łamaną w kierunku północnym przez punkty: 13, 12, 11, 10, 9, 8 do punktu 8a. Z tego miejsca biegnie linią prostą w kierunku zachodnim przez punkt 7 do punktu 6, gdzie załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północnym i przez punkt 5 dochodzi do punktu 4. Od tego miejsca, załamując się w kierunku zachodnim, granica dochodzi do punktu 3. W tym punkcie załamuje się w kierunku południowym i dochodzi do punktu 2, w którym załamuje się w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 1. Stąd granica biegnie linią prostą do punktu 43, od którego rozpoczęto opis. Obręb 1 m. Bartoszyce - ark. mapy nr 213.132.143 Granica biegnie od punktu 631 w kierunku wschodnim do punktu 1365, gdzie załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północno-zachodnim i linią prostą, przez punkt 1364, dochodzi do punktu 635. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 636. Dalej granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i linią prostą przez punkt 632 dochodzi do punktu 631, od którego rozpoczęto opis. Obręb 1 m. Bartoszyce - ark. mapy nr 213.132.191 Granica biegnie od punktu 1587 do punktu 1585, gdzie załamuje się lekko w kierunku południowym i, przechodząc przez punkty: 1586 i 1598, dochodzi do punktu 1594. W tym miejscu granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północnym i przez punkt 1613 dochodzi do punktu 1595. Dalej granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i linią łamaną przez punkt 1596 dochodzi do punktu 1597. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku zachodnim i linią prostą dochodzi do punktu 1581. Dalej granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowo-wschodnim i przez punkty: 1580, 1584, 1434 i 1433 dochodzi do punktu 1432. Z tego punktu granica biegnie prosto w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 1587, od którego rozpoczęto opis. Obręb 3 m. Bartoszyce - ark. mapy 213.132.242 Granica biegnie od punktu 3-2 w kierunku wschodnim i poprzez punkty: 3-3, 3-4, 3-5, 3-6, 3-7, 3-8, 3-9, 3-10 i 3-11 dochodzi do punktu 3-12. W tym miejscu granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i poprzez punkty: 3-937 i 3-938 dochodzi do punktu 3-182. Dalej granica biegnie w linii prostej w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 3-165, gdzie lekko załamuje się w kierunku północno-zachodnim i dochodzi do punktu 3-586. W tym miejscu granica terenu strefy załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i w linii prostej, poprzez punkt 3-587 dochodzi do punktu 3-2, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Kętrzyńska Rejon 1 Obręb 8 m. Bartoszyce - ark. mapy 213.134.054 Granica biegnie od punktu 582 linią prostą w kierunku zachodnim do punktu 575, w którym załamuje się w kierunku północnym i linią prostą dochodzi do punktu 547. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku wschodnim i po linii prostej dochodzi do punktu 548. Z punktu 548 granica biegnie w kierunku południowym i dochodzi do punktu początkowego 582, skąd rozpoczęto opis. Rejon 2 Obręb 8 m. Bartoszyce - ark. mapy 213.134.054, 213.134.102 Granica biegnie od punktu 1445 w kierunku wschodnim do punktu 1446, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i linią prostą dochodzi do punktu 1383, w którym znajduje się kamień graniczny z wyrytym krzyżem. Tutaj granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku wschodnim i biegnie linią prostą do punktu 1401, gdzie skręca w kierunku południowym i linią prostą poprzez punkty: 556, 555, 1439, 610, 609, 608, 1412, 614, 1413, 1417, 1438, 1377, 1376 dochodzi do punktu 613. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku zachodnim i przez punkty: 612, 1400, 1388, 1361 i 611 dochodzi do punktu 607. Stąd granica załamuje się w kierunku północnym i poprzez punkty: 605, 1359, 606, 541 i 1382 dochodzi do punktu granicznego 1445, skąd rozpoczęto opis. Kompleks Piersele Obręb Piersele - ark. mapy 1 Granica biegnie od punktu 51-31 w linii prostej w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi do punktu 51-20. W punkcie tym granica łamie się pod kątem prostym i przebiega w kierunku północno-zachodnim przez punkt 51-781 do punktu 51-781. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 51-780. Dalej granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkty: 51-779 i 51-143 dochodzi do punktu 51-778. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem prostym i dochodzi do punktu 51-764. Następnie ulega załamaniu pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkty: 51-765 i 51-21 dochodzi do punktu 51-28. Z tego miejsca granica biegnie linią łamaną w kierunku północnym przez punkty: 51-27, 51-26 i 51-25 i dochodzi do punktu 51-24. W punkcie tym granica ponownie łamie się w kierunku wschodnim i poprzez punkt 51-29 dochodzi do punktu 51-30. Z punktu 51-30 granica linią prostą, poprzez punkty: 51-0132, 51-0128, 51-0127 i 51-0107 dochodzi do punktu 51-31, skąd rozpoczęto opis. Podstrefa Dobre Miasto (47,5325 ha) Kompleks Spichrzowa Rejon 1 Obręb Nowa Wieś Mała - ark. mapy nr 3 Granica biegnie od punktu 129.5-19 w kierunku północno-wschodnim do punktu 8-1000. W punkcie tym granica załamuje się i linią łamaną poprzez punkty: 8-1001, 8-1002, 8-1003, 8-1004, 8-1005, 8-1006, 8-1007, 8-1008 i 8-1009 dochodzi do punktu 8-1010. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku wschodnim, biegnie w linii prostej i poprzez punkt 8-3193 dochodzi do punktu 8-1028. Od tego punktu granica biegnie do punktu 8-1013, gdzie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przebiega przez punkty 8-3010, 8-1014, 8-1015 do punktu 8-1016. W punkcie 8-1016 granica zmienia kierunek na południowo-zachodni i poprzez punkt 8-3009 dochodzi do punktu 8-3008. Od punktu 8-3008 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu 8-8558, gdzie odchyla się na południe i dochodzi do punktu 8-3143. W miejscu tym granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi poprzez punkt 8-8555 do punktu 129.5-23. W punkcie 129.5-23 granica załamuje się i poprzez punkty: 129.5-22, 129.5-21 i 129.5-20 dochodzi do punktu 129.5-704, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 8-3165. Dalej granica ulega ponownemu odchyleniu w kierunku północno-wschodnim i biegnie w linii prostej przez punkt 8-3166 do punktu 8-3182. Załamując się w tym punkcie oraz kolejno w punktach 8-3181, 8-3180, 8-3179, 8-3178, osiąga punkt 8-3177. Z punktu 8-3177 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim w linii prostej przez punkt 8-3191 do punktu 8-3176, w którym odchyla się bardziej na południe i dochodzi do punktu 129.5-707. Tutaj granica załamuje się pod kątem prostym i, biegnąc w kierunku północno-wschodnim, osiąga punkt 129.5-19, od którego rozpoczęto opis. Rejon 2 Obręb 5 m. Dobre Miasto - ark. mapy 222.221.162.3, 222.221.162.4 Granica biegnie od punktu 5-164 w linii prostej poprzez punkty: 5-166, 5-167, 5-168, 5-675 i 5-169 do punktu 5-170. W punkcie 5-170 granica załamuje się w kierunku północnym i dochodzi do punktu 5-171; tam załamuje się w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 5-172. W punkcie 5-172 granica załamuje się w kierunku północnym i przez punkt 5-672 dochodzi do punktu 5-148. Od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim i poprzez punkty: 5-149, 5-670, 5-151, 5-673, 5-152, 5-153, 5-154, 5-155, 5-156 i 5-157 dochodzi do punktu 5-158. W punkcie 5-158 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i osiąga punkt 5-159. Tam załamuje się pod kątem prostym i dochodzi do punktu 5-160, a następnie do punktu 5-161. W punkcie tym granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie do punktu 5-162. Z tego punktu granica biegnie do punktu 5-164, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Fabryczna Rejon 1 Obręb Nowa Wieś Mała - ark. mapy nr 3 Obręb 5 m. Dobre Miasto - ark. mapy 222.221.164.1, 222.221.164.2 Granica biegnie od punktu 8-1029 poprzez punkt 8-1036 i dochodzi do punktu 8-1030. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 8-1031. Od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim przez punkty: 8-1032, 8-1033, 8-1034, 129.5-10, 129.5-11, 5-188, 5-187, 5-186, 5-185, 5-184, 5-183, dochodząc do punktu 5-137. W tym punkcie następuje ostre załamanie się granicy w kierunku zachodnim i dalej granica, przechodząc przez punkt 5-138, dochodzi do punktu 5-139. Tutaj granica załamuje się na północ i, przechodząc przez punkt 5-193, osiąga punkt 5-192. Dalej po załamaniu się w kierunku zachodnim, biegnąc linią łamaną poprzez punkty: 5-191, 5-190, 5-667, 5-189, granica dochodzi do punktu 129.5-4. W tym miejscu granica łamie się w kierunku południowym i kolejno poprzez punkty: 129.5-3, 129.5-2 dochodzi do punktu 129.5-1. W punkcie 129.5-1 granica ulega załamaniu pod kątem prostym w kierunku zachodnim i poprzez punkt 8-1035 dochodzi do punktu 8-1029, od którego rozpoczęto opis. Rejon 2 Obręb 1 m. Dobre Miasto - ark. mapy 222.221.164.4, 222.221.173.3, 222.221.212.2, 222.221.221.1, 222.221.221.3, 222.221.164 Granica biegnie od punktu 129.1-1 w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 1-64. W punkcie tym załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i dochodzi do punktu nr 1-65. Z tego miejsca granica ulega łagodnemu odchyleniu w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkt 1-66 dochodzi do punktu 1-67. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku wschodnim i poprzez punkt 1-68 dochodzi do punktu 1-69. W punkcie 1-69 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i dochodzi do punktu 1-84. Tam załamuje się w kierunku wschodnim i osiąga punkt 1-83, skąd dalej biegnie po linii prostej w kierunku wschodnim i poprzez punkty: 1-82 i 1-81 dochodzi do punktu 1-80. W punkcie 1-80 granica załamuje się w kierunku północnym i poprzez punkt 1-79 dochodzi do punktu 1-90, w którym załamuje się w kierunku północno-wschodnim, i osiąga punkt 1-77. Dalej granica strefy biegnie w kierunku południowym poprzez punkty 1-78 i 1-101 i dochodzi do punktu 1-100. W tym punkcie granica ulega lekkiemu odchyleniu w kierunku południowo-wschodnim, biegnie w linii prostej i poprzez punkt 1-2336 dochodzi do punktu 1-121. Tam odchyla się ponownie w kierunku południowym i, biegnąc w linii prostej przez punkt 1-2201, osiąga punkt 1-122. W punkcie 1-122 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku wschodnim poprzez punkty 1-1941, 1-123, do punktu 1-1948. W punkcie 1-1948 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 1-1947. Od tego punktu kierując się na północ poprzez punkty 1-1946 i 1-1945 osiąga punkt 1-1944, w którym pod kątem ostrym załamuje się w kierunku wschodnim i, przechodząc przez punkty 1-2331 i 1-126, dochodzi do punktu 1-127. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem prostym i dalej biegnie w kierunku północnym, dochodząc do punktu 1-128. W tym miejscu granica załamuje się pod kątem prostym i, kierując się na wschód, dochodzi do punktu granicznego 1-129. Od punktu 1-129 granica biegnie kolejno przez punkty: 1-30, 1-2344, 1-131, 1-132, 1-133, 1-134, 1-135, 1-136, 1-137 i 1-138 i dochodzi do punktu 1-139. W punkcie 1-139 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi do punktu 129.1-19. Od tego miejsca granica biegnie w kierunku północno-zachodnim i dochodzi do punktu 129.1-18, w którym lekko załamuje się na zachód i osiąga punkt 129.1-17. Dalej granica biegnie w kierunku zachodnim i, przechodząc kolejno przez punkty: 129.1-16, 129.1-15, 129.1-14, 126.1-13, 129.1-12, 129.1-11, 129.1-10 i 129.1-9, dochodzi do punktu 129.1-8, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym i biegnie dalej przez punkty: 129.1-7, 129.1-6, 129.1-5, 129.1-4, 129.1-3 i 129.1-2, dochodząc do punktu 129.1-1, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Olsztyńska Obręb 3 m. Dobre Miasto - ark. mapy 222.221.231, 222.221.232, 222.221.233, 222.221.234 Granica biegnie od punktu 3-37 w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkty: 4-147, 3-654, 4-148, 4-149, 4-150, 3-646, 4-151, 4-152 i 3-486 dochodzi do punktu 3-491. Przesuwając się dalej w kierunku północno-wschodnim, granica dochodzi do punktu 3-490, w którym załamuje się lekko w kierunku północno-wschodnim, osiągając punkt 3-489. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim, osiągając punkt 3-481, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 3-480. W punkcie 3-480 granica załamuje się ponownie pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i osiąga punkt 3-354, a następnie ostro załamuje się w kierunku północno-wschodnim, osiągając punkt 3-355. Dalej granica odchyla się w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 3-356. W tym punkcie granica ostro załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie dalej poprzez punkt 3-639 do punktu 3-638. Z tego punktu granica ulega dalszemu odchyleniu w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 3-643, skąd, załamując się na północny-wschód, osiąga punkt 3-360. Od tego punktu w kierunku północno-zachodnim dochodzi do punktu 3-361 i dalej, załamując się w kierunku północno-wschodnim, dochodzi do punktu 3-637. Po załamaniu się w tym punkcie granica biegnie linią łamaną w kierunku południowo-wschodnim kolejno przez punkty 3-644, 3-645, 3-650, 3-651, 3-652, 3-655, 3-656 do punktu 3-657. Tutaj załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 3-658, gdzie ponownie skręca na wschód i dochodzi do punktu 3-401. Dalej granica biegnie w kierunku południowym, łamiąc się w punktach 3-402, 3-403, 3-404, 3-407, 3-408, 3-411, 3-414, 3-415, i dochodzi do punktu 129.3-35. Z punktu 129.3-35 granica biegnie w kierunku południowym do punktu 129.3-36, a następnie łączy się z punktem początkowym 3-37, od którego rozpoczęto opis. Podstrefa Szczytno (96,2319 ha) Kompleks Korpele Obręb Korpele - ark. mapy 1 Granica biegnie od punktu nr 66, położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 21/18 w kierunku południowo-wschodnim i przez punkty: 65, 64 i 63 dochodzi do punktu 62. W tym miejscu granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 61. W punkcie 61 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkty: 2989, 60 i 59 dochodzi do punktu 58. W punkcie 58 granica lekko załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 57, w którym lekko załamuje się w kierunku wschodnim i dochodzi do punktu 1017. W punkcie 1017 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i dochodzi do punktu 1016, w którym zmienia kierunek na wschodni i dochodzi do punktu 1015. W tym miejscu granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi do punktu 3099, w którym załamuje się w kierunku zachodnim i po linii prostej dochodzi do punktu 3098. W punkcie 3098 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i poprzez punkt 3096 dochodzi do punktu 3102, gdzie ponownie załamuje się pod kątem prostym w kierunku wschodnim i linią prostą poprzez punkt 3101 dochodzi do punktu 101. W punkcie 101 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i linią prostą dochodzi do punktu 286, w którym załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i poprzez punkty: 285, 4039, 4008 i 828 osiąga punkt 284. Z punktu 284 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim i poprzez punkty: 4010 i 2015 osiąga punkt 4011, w którym lekko odchyla się w kierunku zachodnim i linią prostą poprzez punkt 2013 dochodzi do punktu 10. W punkcie nr 10 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie linią prostą do punktu 11, w którym lekko załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 12. W punkcie nr 12 granica skręca ponownie na południowy zachód i biegnie linią prostą poprzez punkty: 3213 i 3257 do punktu 3026. W punkcie 3026 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkty: 3256, 3451, 3035 i 4021 dochodzi do punktu 3025, w którym zmienia kierunek na południowy zachód i poprzez punkt 2005 dochodzi do punktu 3024. Z punktu 3024 granica biegnie w linii prostej w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkt 3255 dochodzi do punktu 2023. W punkcie 2023 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i w linii prostej dochodzi do punktu 3265. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie w linii prostej poprzez punkty 4047 i 3269 do punktu 3270, gdzie ulega odchyleniu na zachód i dochodzi do punktu 3253. Dalej granica biegnie linią łamaną kolejno poprzez punkty: 3205, 3206, 3207, 3211 i 3208, osiągając punkt 3237, w którym załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie linią prostą poprzez punkty: 3235, 551, 3236, 541, 3461, 3455, 531, 5, 4035, 18, 2990 i 2987, dochodząc do punktu 66, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Szymany Obręb Szymany - ark. mapy nr 3 Granica biegnie od najbardziej na południe wysuniętego punktu 28-136 w linii prostej w kierunku północno-zachodnim kolejno poprzez punkty: 28-25001 i 28-25000, dochodząc do punktu 28-20018. W punkcie tym granica ulega załamaniu w kierunku północno-wschodnim i biegnąc w linii prostej poprzez punkt 28-20019 dochodzi do punktu 28-20020. W punkcie 28-20020 granica odchyla się w kierunku północno-wschodnim i poprzez punkt 28-20021 dochodzi do punktu 28-20022. W punkcie 28-20022 granica zmienia swój kierunek na południowo-wschodni i poprzez punkty: 28-20023, 28-20024, 28-20025 dochodzi do punktu 28-20026. W punkcie 28-20026 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i linią łamaną przez punkty: 28-121, 28-122 i 28-123 dochodzi do punktu 28-124, w którym odchyla się w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkt 28-125 dochodzi do punktu 28-126. W punkcie 28-126 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie poprzez punkty: 28-127, 28-130, 28-131 i 28-134 do punktu 28-135. W tym miejscu granica lekko odchyla się w kierunku południowym i dochodzi do punktu 28-136, od którego rozpoczęto opis. Podstrefa Elbląg (44,0422 ha) Kompleks Modrzewina Południe Obręb 2 m. Elbląg - ark. mapy nr 2 i 3 Obręb 27 m. Elbląg - ark. mapy nr 1 Granica biegnie od punktu 27003711 linią prostą w kierunku wschodnim i dochodzi do punktu 27003710, w którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i przez punkty: 02001441, 02001442 i 02001443 dochodzi do punktu 02001444. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku zachodnim i linią prostą, poprzez punkt 02000820, dochodzi do punktu 02000799. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i linią prostą, poprzez punkty: 02001457, 02001458 i 27003554, dochodzi do punktu początkowego 27003711, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Mazurska Rejon 1 Obręb 1 m. Elbląg - ark. mapy nr 1 Obręb 1 m. Elbląg - ark. mapy nr 2 Granica biegnie od punktu 01000051 w kierunku południowym do punktu 01000047. W tym miejscu skręca w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 01000048, po czym skręca w kierunku południowym i poprzez punkt 01000049 dochodzi do punktu 01000050. W tym punkcie granica skręca w kierunku zachodnim, poprzez punkt 01000059 dochodzi do punktu 01000086, po czym zawraca w kierunku wschodnim i dochodzi do punktu 01000114. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim i poprzez punkty: 01000113, 01000107, 01000108, 01000106 i 01000105 dochodzi do punktu 01000104. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku zachodnim i po linii prostej, poprzez punkty: 01000102 i 01000101, dochodzi do punktu 01000100. Następnie załamuje się w kierunku południowym i dochodzi do punktu 01000099. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkt 01000112 dochodzi do punktu 01000313. Z tego miejsca granica biegnie w linii prostej w kierunku północnym i poprzez punkty: 01001098, 01001099, 01001100, 01001101 i 01001102 dochodzi do punktu 01001103. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku wschodnim i po linii prostej, poprzez punkty: 01000043, 01000041, 01000039, 01000037, 01000035, 01000063 i 01000060, dochodzi do punktu 01000051, od którego rozpoczęto opis. Rejon 2 Obręb 1 m. Elbląg - ark. mapy nr 3 Granica biegnie od punktu 01000282 w kierunku północno-wschodnim do punktu 01000246, w którym załamuje się w kierunku wschodnim i poprzez punkt 01000247 dochodzi do punktu 01000248. W tym miejscu granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i poprzez punkty: 01000249, 010001218, 01000283, 01000284 i 01000279 dochodzi do punktu 01000280. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku zachodnim i po linii prostej dochodzi do punktu 01000277, w którym skręca w kierunku północnym i poprzez punkty: 01000278, 01000281 i 010001217 dochodzi do punktu 01000282, od którego rozpoczęto opis. Podstrefa Pasłęk (39,8823 ha) Kompleks Sakówko Obręb Sakówko - ark. mapy nr 3 Granica biegnie od punktu 06000380 położonego w południowo-wschodnim narożniku działki 47/6 linią łamaną w kierunku południowo-zachodnim i poprzez punkty: 37000084, 37000085, 37000086, 37000087, 37000088, 37000089, 37000090, 37000091 dochodzi do punktu 37000092. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i linią łamaną przez punkt 37000093 dochodzi do punktu 37000051. Od tego punktu granica biegnie w kierunku północnym i przez punkty: 37000052, 37000053, 37000054, 37000055, 37000056, 37000057, 37000058 dochodzi do punktu 37000059. W punkcie tym granica łamie się pod kątem prostym w kierunku zachodnim i biegnie w linii prostej do punktu 37000060. W punkcie 37000060 granica zmienia kierunek na północny i dochodzi do punktu 37000061. Następnie skręca pod kątem prostym w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 37000062. Od tego punktu granica biegnie w kierunku południowym do punktu 37000063. Tu załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie w linii prostej do punktu 37000072. W punkcie tym następuje załamanie granicy w kierunku południowym i przez punkt 37000064 w linii prostej granica dochodzi do punktu 37000065, w którym łagodnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 37000066. W punkcie 37000066 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie w linii prostej do punktu 37000067, następnie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i biegnie w linii prostej do punktu 37000068. W punkcie tym następuje załamanie granicy pod kątem ostrym w kierunku północno-zachodnim do punktu 37000069. Od tego miejsca granica biegnie przez punkt 37000070 do punktu 37000071. Z tego punktu granica biegnie w kierunku północno-zachodnim linią łamaną i poprzez punkty: 37000073, 37000074, 37000075, 37000076, 37000077, 37000078, 37000079, 37000080, 37000081 i 37000082 dochodzi do punktu 37000083. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku północnym i dochodzi do punktu 06000248. Następnie załamuje się w kierunku zachodnim i dochodzi do punktu 06000249. Od tego punktu granica biegnie w kierunku zachodnim do punktu 06000250. Dalej granica biegnie linią łamaną w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkty: 06000251, 06000253, 06000255, 06000257, 06000259, 06000260, 06000262, 06000264 dochodzi do punktu 06000292. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią prostą do punktu 4254. Następnie skręca w kierunku wschodnim i w linii prostej poprzez punkt 06000383 dochodzi do punktu 06000382. W punkcie 06000382 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i przez punkt 06000381 dochodzi do punktu 06000380, od którego rozpoczęto opis. Podstrefa Olecko (6,3108 ha) Kompleks Augustowska Obręb Olecko 2 ark. mapy 224.222.053, 224.222.101, 224.222.044 Granica biegnie od punktu 2.232-60 w kierunku północno-zachodnim i przez punkt 2.232-59 dochodzi do punktu 2.232-73. W tym miejscu granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i w linii prostej dochodzi do punktu 2.232-80, w którym załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 2.232-79. Następnie granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i dochodzi do punktu 2.232-78, po czym ponownie załamuje się w kierunku północno-zachodnim, dochodzi do punktu 2.232-77, następnie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi do punktu 2.232-76. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i dochodzi do punktu 2.232-75, po czym skręca w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi do punktu 2.232-74. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i poprzez punkty: 2.222-13, 2.222-8, 224.222-1364p, 2.222-5, 2.221-32, 2.221-30, 2.221-53 dochodzi do punktu 2.221-52. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i dochodzi do punktu 2.221-51, w którym skręca w kierunku północno-zachodnim i dochodzi do punktu 2.221-50. W punkcie 2.221-50 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i linią łamaną poprzez punkty: 2.221-26, 2.221-28, 2.222-4, 2.222-2, 2.212-9, 2.212-7 i 2.212-4 dochodzi do punktu 2.212-3, położonego na północnym skraju opisywanego terenu. W punkcie 2.212-3 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkty: 224.222-2579p, 224.222-1370p, 2.222-10 i 224.222-1366p dochodzi do punktu 224.222-1372p. W tym punkcie granica skręca pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i w linii prostej dochodzi do punktu 224.222-1375p, w którym zmienia kierunek na południowo-wschodni i biegnie wzdłuż linii prostej do punktu 2.232-11. W punkcie 2.232-11 granica zmienia kierunek na zachodni i dochodzi do punktu 2.232-8, w którym skręca w kierunku południowym i dochodzi do punktu 2.232-60, od którego rozpoczęto opis. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 69, z 2001 r. Nr 30, poz. 338 i Nr 107, poz. 1180, z 2002 r. Nr 64, poz. 591 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 762. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840, Nr 189, poz. 1850 i Nr 228, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych 2) (Dz. U. Nr 5, poz. 34) Na podstawie art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa warunki wykonywania powszechnych usług pocztowych, zwanych dalej "usługami", przez operatora publicznego, zwanego dalej "operatorem", dotyczące: 1) sposobu świadczenia usług; 2) wymagań w zakresie przyjmowania i doręczania przesyłek i przekazów pocztowych, w tym: a) warunków przyjmowania przesyłek oraz przekazów pocztowych, b) sposobu postępowania z przesyłkami uszkodzonymi, nieopłaconymi lub opłaconymi w kwocie niższej niż należna, c) dokumentowania wykonania usługi doręczenia przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych, d) terminów odbioru przesyłek lub przekazów pocztowych z placówki operatora, e) wymagań w zakresie opakowania i wymiaru przesyłek; 3) minimalnych wymagań w zakresie jakości usług dotyczących: a) wskaźnika terminowości doręczeń przesyłek w obrocie krajowym, b) liczby i sposobu rozmieszczenia placówek operatora, c) procentowego udziału nadawczych skrzynek pocztowych umieszczanych w sposób i w miejscu umożliwiającym korzystanie z nich osobie niepełnosprawnej, poruszającej się za pomocą wózka inwalidzkiego, w szczególności skrzynek instalowanych w placówkach operatora lub na nieruchomościach użytkowanych przez te placówki; 4) terminów, po upływie których wymagania określone w pkt 3 lit. a i c zostaną osiągnięte. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) granicznej wartości przesyłki lub przekazu pocztowego - rozumie się przez to równowartość kwoty stanowiącej 120 % przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za rok poprzedzający rok, w którym nastąpiło nadanie przesyłki lub przekazu pocztowego, ogłoszonego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", i zaokrąglonej w górę do pełnych setek PLN; 2) miejscowym obszarze pocztowym - rozumie się przez to obszar obejmujący granice administracyjne miejscowości, w której usytuowane są co najmniej jedna placówka nadawcza i jedna placówka oddawcza; 3) placówce nadawczej - rozumie się przez to placówkę operatora, w której zawierana jest umowa o świadczenie usługi; 4) placówce oddawczej - rozumie się przez to placówkę operatora, która doręcza adresatowi przesyłkę albo przekaz pocztowy; 5) regulaminie - rozumie się przez to regulamin świadczenia powszechnych usług pocztowych, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe, zwanej dalej "ustawą". Rozdział 2 Sposób świadczenia usług § 3. W przypadku przesyłek rejestrowanych i przekazów pocztowych umowę o świadczenie usługi uważa się za zawartą z chwilą wydania nadawcy przez operatora dowodu przyjęcia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego, zwanego dalej "potwierdzeniem nadania". § 4. Operator wycofuje i zwraca nadawcy przesyłkę rejestrowaną lub przekaz pocztowy w przypadku, gdy nadawca złożył w placówce nadawczej, w której przesyłka została nadana, pisemne żądanie odstąpienia od umowy o świadczenie usługi. Żądanie to powinno być złożone przed doręczeniem przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego. § 5. Operator przyjmuje od nadawcy pisemne żądanie zmiany umowy o świadczenie usługi w zakresie adresu lub adresata przesyłki: 1) w placówce nadawczej - w przypadku przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego; 2) w każdej placówce operatora - w przypadku przesyłki niebędącej przesyłką rejestrowaną, o ile na wykonanie tego żądania pozwala technologia świadczenia usługi przez operatora. § 6. Operator przyjmuje, we właściwej placówce oddawczej, od adresata pisemne żądanie przesyłania przesyłek lub przekazów pocztowych pod adres wskazany w tym żądaniu. § 7. 1. Operator może stosować, określone w regulaminie, własne wzory formularzy lub blankietów niezbędne do świadczenia usług. 2. Operator może odmówić świadczenia usługi: 1) jeżeli formularz lub blankiet został wypełniony przez nadawcę nieczytelnie lub niekompletnie, a także jeżeli zawiera skreślenia, zamazania lub inne poprawki; 2) w przypadku zastosowania przez nadawcę innych formularzy lub blankietów niż stosowane przez operatora. § 8. Operator pobiera od nadawcy z góry opłatę za: 1) przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki, 2) realizowanie przekazu pocztowego, 3) przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki lub przekazu pocztowego nadanych na poste restante, 4) traktowanie przesyłki listowej jako przesyłki poleconej, 5) traktowanie przesyłki jako przesyłki z zadeklarowaną wartością, 6) potwierdzenie odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego, chyba że w umowie o świadczenie usługi uzgodnił z nadawcą inny sposób uiszczenia opłaty. § 9. Operator może pobrać dodatkową opłatę: 1) od nadawcy przesyłki lub przekazu pocztowego za przyjęcie zgłoszeń i realizację żądań, o których mowa w § 4 i 5, 2) od adresata przesyłki lub przekazu pocztowego za: a) przyjęcie zgłoszenia i realizację żądania, o których mowa w § 6, b) przechowanie przesyłki lub przekazu pocztowego po terminie odbioru, o którym mowa w § 38 ust. 1 i 2, c) przepakowanie lub dodatkowe opakowanie paczki pocztowej, d) przyjęcie zastrzeżenia, o którym mowa w § 12 ust. 1 - o ile określił taką opłatę w cenniku. § 10. 1. Operator świadczy usługę w sposób umożliwiający uzyskanie potwierdzenia odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego, wyłącznie na pisemne żądanie nadawcy. 2. Potwierdzenie odbioru polega na doręczeniu nadawcy formularza z pokwitowaniem adresata odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego. Do doręczenia formularza stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 ustawy. 3. Operator przyjmuje w placówce nadawczej od nadawcy żądanie, o którym mowa w ust. 1, na odpowiednio wypełnionym formularzu dołączonym do przesyłki lub przekazu pocztowego, opatrzonym napisem "Potwierdzenie odbioru". § 11. Operator przyjmuje do przemieszczenia i doręczenia przesyłkę lub przekaz pocztowy nadane na poste restante, jeżeli na opakowaniu przesyłki lub na blankiecie przekazu pocztowego nadawca umieścił: 1) imię i nazwisko lub nazwę adresata; 2) napis "Poste restante"; 3) oznaczenie placówki operatora, wraz z pocztowym numerem adresowym, zwanym dalej "kodem pocztowym", do której adresat ma się zgłosić po odbiór przesyłki lub przekazu pocztowego. § 12. 1. Operator przyjmuje od adresata pisemne zastrzeżenie w zakresie niedoręczania przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych osobie pełnoletniej zamieszkałej wraz z adresatem. 2. Zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 1, operator przyjmuje we właściwej placówce oddawczej. § 13. W przypadku przesyłek z zadeklarowaną wartością i przekazów pocztowych przekraczających graniczną wartość przesyłki lub przekazu pocztowego, doręczenie odbywa się poprzez pozostawienie zawiadomienia o nadejściu przesyłki lub przekazu wraz z informacją o miejscu i terminie odbioru. § 14. 1. Jeżeli w chwili doręczania przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego stwierdzi się nieobecność adresata lub innych osób uprawnionych do ich odbioru, o których mowa w art. 26 ustawy, zawiadomienie o próbie doręczenia wraz z informacją o miejscu i terminie ich odbioru w placówce oddawczej operator pozostawia w skrzynce oddawczej adresata. 2. W miastach liczących powyżej 100.000 mieszkańców operator, pozostawiając zawiadomienie o próbie doręczenia przesyłki rejestrowanej, powinien umożliwić jej odbiór w placówce oddawczej w tym samym dniu. Nie dotyczy to paczki pocztowej, której odbiór operator zapewnia w dniu następnym. § 15. 1. Przesyłki polecone mogą być doręczane do oddawczej skrzynki pocztowej adresata, jeżeli złożył on we właściwej miejscowo placówce oddawczej operatora pisemne żądanie w tej sprawie. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli umowa o świadczenie usługi obejmuje uzyskanie potwierdzenia odbioru przesyłki poleconej. § 16. 1. W przypadku: 1) paczek pocztowych o masie przekraczającej 2.000 g, 2) przesyłek z zadeklarowaną wartością lub przekazów pocztowych, których wartość przekracza graniczną wartość przesyłki lub przekazu pocztowego, 3) przesyłek obciążonych należnościami celnymi, przyjętych do przemieszczenia i doręczenia poza miejscowym obszarem pocztowym, doręczenie może być dokonane poprzez pozostawienie zawiadomienia o nadejściu przesyłki wraz z informacją o miejscu i terminie odbioru. 2. Informację o trybie doręczenia, o którym mowa w ust. 1, operator umieszcza w cenniku. § 17. 1. Operator doręczający przesyłkę rejestrowaną lub przekaz pocztowy, na żądanie adresata zgłoszone w chwili ich odbioru, umieszcza na opakowaniu przesyłki lub na odcinku blankietu przekazu pocztowego przeznaczonym dla adresata datę doręczenia i podpis doręczającego. 2. Jeżeli przesyłka z zadeklarowaną wartością jest wydawana w placówce oddawczej, pracownik operatora, na żądanie odbiorcy, sprawdza jej masę. § 18. 1. Operator doręcza przesyłki lub przekazy pocztowe osobie upoważnionej przez adresata na podstawie pełnomocnictwa udzielonego na zasadach ogólnych oraz na podstawie pełnomocnictwa do odbioru przesyłek lub przekazów pocztowych, zwanego dalej "pełnomocnictwem pocztowym". 2. Pełnomocnictwa pocztowego adresat udziela, składając pisemne oświadczenie woli w obecności upoważnionego pracownika operatora w placówce oddawczej operatora lub, w przypadku gdy adresat nie jest w stanie poruszać się samodzielnie, w miejscu jego pobytu, okazując jeden z dokumentów, o których mowa w § 36. 3. Przyjęcie pełnomocnictwa pocztowego jest odpłatne, o ile opłata za tę czynność została określona w cenniku. 4. Pełnomocnictwo pocztowe może być odwołane w każdym czasie. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 3 Wymagania w zakresie przyjmowania i doręczania przesyłek i przekazów pocztowych § 19. Przesyłki rejestrowane lub przekazy pocztowe nadawane jednorazowo w ilości co najmniej dziesięciu sztuk oraz przesyłki reklamowe przyjmowane są do przemieszczenia i doręczenia w kolejności wpisu na formularzu nadania przesyłek, według wzoru określonego przez operatora. § 20. Operator przyjmuje do przemieszczenia i doręczenia przesyłkę zawierającą monety, banknoty, papiery wartościowe, wartości dewizowe, platynę, złoto, srebro, wyroby jubilerskie, kamienie szlachetne i inne przedmioty wartościowe pod warunkiem, że jest ona nadawana jako przesyłka z zadeklarowaną wartością. § 21. Przesyłka z zadeklarowaną wartością jest przyjmowana do przemieszczenia i doręczenia, gdy kwota deklarowanej wartości, podana w PLN, cyframi i słownie, bez skreśleń, zamazywań i innych poprawek, jest naniesiona przez nadawcę w sposób trwały na opakowaniu, bezpośrednio poniżej informacji identyfikującej nadawcę. § 22. 1. Operator przyjmuje do przemieszczenia i doręczenia przesyłkę listową z zadeklarowaną wartością, której wartość nadawca określił w kwocie nieprzekraczającej maksymalnej wartości przesyłek listowych z zadeklarowaną wartością, określonej w cenniku. 2. Podaną masę przesyłki listowej z zadeklarowaną wartością ustala się z tolerancją do 1 g rzeczywistego wskazania wagi. § 23. 1. Operator przyjmuje do przemieszczenia i doręczenia paczki pocztowe nadawane jako paczki z zadeklarowaną wartością, jeżeli wartość tę nadawca określił w kwocie nieprzekraczającej maksymalnej wartości paczki z zadeklarowaną wartością określonej w cenniku. 2. Masę paczki pocztowej z zadeklarowaną wartością, ważącej nie więcej niż 2.000 g, ustala się z tolerancją do 1 g rzeczywistego wskazania wagi, a w pozostałych przypadkach - z tolerancją do 0,2 % rzeczywistego wskazania wagi. § 24. Opakowanie i zabezpieczenie przesyłki wlicza się do jej masy. § 25. Widokówka, kartka okolicznościowa i kartka korespondencyjna z wydzieloną prawą częścią strony adresowej przeznaczoną na informację identyfikującą adresata, odpowiadająca wymiarom określonym w § 41 ust. 3, nadana bez opakowania oraz opatrzona znakiem opłaty pocztowej, traktowana jest przez operatora jako kartka pocztowa. § 26. 1. Do przemieszczenia i doręczenia operator przyjmuje jako przesyłkę dla ociemniałych przesyłkę oznaczoną przez nadawcę na stronie adresowej symbolem, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz informacją identyfikującą nadawców, o których mowa w art. 30 ustawy. 2. Przesyłkę dla ociemniałych nadawaną przez nadawców, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy, oraz odsyłaną przez osoby niewidome lub ociemniałe do tych podmiotów, operator przyjmuje do przemieszczenia i doręczenia opakowaną w woreczek z materiału zabezpieczony odciskiem pieczęci nadawcy, a w przypadku zwrotu przesyłki przez osobę niewidomą lub ociemniałą - pieczęcią placówki nadawczej operatora. Dopuszcza się inny sposób opakowania i zabezpieczenia tej przesyłki, o ile został on uzgodniony z operatorem. § 27. 1. Nie są przyjmowane do przemieszczenia i doręczenia paczki pocztowe zawierające płyny, gazy, rzeczy łamliwe i kruche, żywe rośliny i zwierzęta, rzeczy wymagające specjalnego traktowania podczas przemieszczania, a także rzeczy niebezpieczne lub mogące wyrządzić szkodę osobom lub mieniu. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przemieszczania paczek pocztowych zawierających pszczoły lub pisklęta ptactwa domowego, jeżeli nadawca zabezpieczył przesyłkę w sposób gwarantujący utrzymanie funkcji życiowych przemieszczanych zwierząt. Do paczek tych stosuje się przepisy § 24 i 42. § 28. Przekazy pocztowe są przyjmowane w placówce operatora, a na terenach wiejskich lub o rozproszonej zabudowie - również przez listonosza. § 29. 1. Kwota pieniężna określona w przekazie pocztowym powinna być wyrażona w PLN, cyframi i słownie. 2. W przypadku przekazania kwoty pieniężnej, określonej w przekazie pocztowym, w formie gotówkowej pracownik placówki operatora lub listonosz przyjmuje ją od nadawcy łącznie z wypełnionym blankietem przekazu pocztowego. 3. Jeżeli przekaz pocztowy jest przyjmowany przez listonosza w formie gotówkowej, określona w nim kwota pieniężna nie może przekraczać granicznej wartości przekazu pocztowego. § 30. 1. W przypadku stwierdzenia uszkodzenia opakowania przesyłki operator powinien niezwłocznie zabezpieczyć ją w odpowiedni sposób, a w przypadku znacznych uszkodzeń przesyłki rejestrowanej - sporządzić protokolarny opis jej stanu, bez wglądu w jej zawartość, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku stwierdzenia, że w wyniku uszkodzenia przesyłki rejestrowanej może wystąpić dalsze uszkodzenie lub ubytek jej zawartości, operator może otworzyć przesyłkę w celu sprawdzenia stanu jej zawartości i zabezpieczenia przed ewentualnym dalszym uszkodzeniem lub ubytkiem, sporządzając protokół z przeprowadzonej czynności. 3. Przed doręczeniem przesyłki, o której mowa w ust. 2, placówka oddawcza pisemnie zawiadamia adresata o: 1) stanie przesyłki; 2) możliwości sprawdzenia zawartości przesyłki; 3) możliwości odbioru przesyłki, z zastrzeżeniem roszczenia o odszkodowanie; 4) terminie odbioru przesyłki. 4. Uszkodzone przesyłki rejestrowane wydaje się wyłącznie w placówce oddawczej. 5. Sprawdzenie zawartości przesyłki rejestrowanej na wniosek adresata powinno nastąpić w jego obecności, po uprzednim pokwitowaniu odbioru przesyłki i uiszczeniu obciążających ją należności. Sprawdzenie to powinno być potwierdzone protokołem. 6. Jeżeli adresat nie zgłosił się w określonym terminie po odbiór uszkodzonej przesyłki rejestrowanej, przesyłka zwracana jest do nadawcy. § 31. 1. W razie stwierdzenia, że zawartość paczki pocztowej uległa zepsuciu w stopniu uniemożliwiającym kontynuowanie jej przemieszczania, operator może komisyjnie zniszczyć zepsutą zawartość, sporządzając protokół z przeprowadzonej czynności. 2. O zniszczeniu zawartości paczki pocztowej zawiadamia się pisemnie nadawcę. § 32. 1. Przyjętą do przemieszczenia i doręczenia nieopłaconą przesyłkę listową niebędącą przesyłką rejestrowaną operator zwraca nadawcy w celu: 1) uiszczenia opłaty za zwrot przesyłki i odbioru przesyłki albo 2) uiszczenia opłaty za zwrot przesyłki oraz opłaty ustalonej za ponowne przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki - w przypadku ponownego przekazania operatorowi przesyłki do przemieszczenia i doręczenia. 2. Jeżeli na opakowaniu przesyłki, o której mowa w ust. 1, nie jest podany adres nadawcy, przesyłkę taką operator doręcza adresatowi. Przed doręczeniem adresatowi nieopłaconej przesyłki listowej niebędącej przesyłką rejestrowaną operator pobiera od adresata opłatę ustaloną za tego rodzaju przesyłkę. 3. Opłata za zwrot przesyłki, o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż połowa opłaty pobieranej za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki. § 33. 1. Przesyłkę listową niebędącą przesyłką rejestrowaną, opłaconą w kwocie niższej od należnej, operator doręcza adresatowi, pobierając dopłatę do wysokości określonej w cenniku opłaty za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie tej przesyłki. 2. W przypadku odmowy adresata stosuje się odpowiednio przepisy § 32 ust. 1. § 34. W przypadku pobrania przez operatora niższej od należnej opłaty za przemieszczenie i doręczenie przesyłki rejestrowanej lub za realizację przekazu pocztowego, operator świadczy usługę bez prawa żądania dopłaty od nadawcy lub adresata. § 35. 1. Przesyłki rejestrowane i przekazy pocztowe doręcza się zgodnie z art. 26 ustawy za pokwitowaniem odbioru, po stwierdzeniu tożsamości osoby uprawnionej do odbioru. 2. Pracownik operatora doręczający przesyłkę lub przekaz pocztowy może odstąpić od żądania okazania jednego z dokumentów, o których mowa w § 36, jeżeli osoba uprawniona do odbioru jest mu znana osobiście. 3. Pokwitowanie odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego powinno zawierać czytelny podpis odbiorcy i datę odbioru. 4. Jeżeli adresatem przesyłki lub przekazu pocztowego jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, pokwitowanie odbioru powinno zawierać czytelny podpis odbiorcy, datę odbioru i odcisk stempla firmowego, a w przypadku braku stempla firmowego - informację o dokumencie potwierdzającym uprawnienie do odbioru przesyłki. § 36. Stwierdzenia tożsamości osób uprawnionych do odbioru przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych dokonuje się na podstawie jednego z następujących dokumentów: 1) dowodu osobistego; 2) tymczasowego dowodu osobistego; 3) paszportu; 4) prawa jazdy; 5) innego dokumentu z fotografią, odciskiem pieczęci urzędowej z wizerunkiem orła oraz podpisem jego posiadacza; 6) w przypadku cudzoziemców nieposiadających żadnego z dokumentów, o których mowa w pkt 1-4, innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. § 37. 1. Odmowę pokwitowania odbioru przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego uważa się za odmowę ich przyjęcia. W takiej sytuacji przesyłka rejestrowana lub przekaz pocztowy zwracane są do nadawcy. Za czynności związane ze zwrotem operator pobiera od nadawcy opłatę nie wyższą jednak niż opłata pobierana za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki tego samego rodzaju lub za realizację przekazu pocztowego. 2. Nie traktuje się jako odmowy przyjęcia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego odmowy pokwitowania odbioru przez osobę pełnoletnią zamieszkałą wraz z adresatem, a niebędącą jego pełnomocnikiem lub przedstawicielem ustawowym. § 38. 1. Przesyłki lub przekazy pocztowe operator wydaje adresatowi w placówce oddawczej w terminie 14 dni, zwanym dalej "terminem odbioru", z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Termin odbioru przesyłek, o których mowa w § 27 ust. 2, wynosi 48 godzin. 3. Bieg terminu odbioru rozpoczyna się: 1) dla przesyłek i przekazów pocztowych nadanych na poste restante - od dnia następnego po dniu nadejścia przesyłki lub przekazu pocztowego do placówki oddawczej; 2) dla przesyłek i przekazów pocztowych innych niż wymienione w pkt 1 - od dnia następnego po dniu doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w § 14 ust. 1; 3) dla przesyłek, o których mowa w § 27 ust. 2 - od godziny następnej po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa w § 14 ust. 1. 4. Placówka oddawcza może przechowywać przesyłkę lub kwotę pieniężną określoną w przekazie pocztowym po upływie terminu odbioru, jeżeli adresat zgłosi w tym zakresie pisemne żądanie. Za czynność tę pobiera się opłatę określoną w cenniku. 5. Przesyłka lub kwota pieniężna określona w przekazie pocztowym nieodebrana w terminie odbioru zwracana jest do nadawcy. § 39. 1. Do przemieszczenia i doręczenia, z zastrzeżeniem ust. 3, przyjmowana jest przesyłka opakowana: 1) odpowiednio do zawartości, formy, masy i wielkości, a także w sposób zapewniający zabezpieczenie przed czynnikami zewnętrznymi, niepowodujący uszkodzeń przemieszczanych przesyłek oraz niezagrażający zdrowiu, życiu, mieniu i środowisku naturalnemu; 2) przy użyciu materiałów dających możliwość wyraźnego i trwałego umieszczenia adresu oraz innych niezbędnych oznaczeń. 2. Nie jest przyjmowana do przemieszczenia i doręczenia przesyłka, na której opakowaniu umieszczono metalowe lub plastikowe klamry, spinacze, zszywki i inne podobne materiały. 3. Do przemieszczenia i doręczenia przyjmowana jest przesyłka bez opakowania, jeżeli przesyłana rzecz: 1) nie jest narażona na uszkodzenie lub zaginięcie części składowych; 2) nie może uszkodzić innych przesyłek; 3) nie zagraża środowisku naturalnemu; 4) została oznaczona w sposób trwały i czytelny informacją identyfikującą w sposób jednoznaczny adresata i nadawcę oraz opatrzona właściwymi kodami pocztowymi; wymóg oznaczenia informacją identyfikującą nadawcę nie dotyczy kartki pocztowej. 4. Do przemieszczenia i doręczenia przyjmowana jest przesyłka z zadeklarowaną wartością, której opakowanie: 1) jest wykonane z nieprzezroczystego materiału; 2) uniemożliwia dostęp do zawartości przesyłki bez pozostawienia widocznych śladów; 3) umożliwia umieszczenie dodatkowych zabezpieczeń w postaci pieczęci lakowych, plomb, nalepek samoprzylepnych, taśmy samoprzylepnej lub innego skutecznego środka. § 40. 1. Do przemieszczenia i doręczenia, z zastrzeżeniem § 39 ust. 3, przyjmowana jest przesyłka oznaczona poprzez: 1) naniesienie w sposób trwały i czytelny na jej opakowaniu informacji identyfikujących w sposób jednoznaczny adresata i nadawcę wraz z właściwymi kodami pocztowymi; 2) umieszczenie znaku opłaty pocztowej lub oznaczenia służącego do potwierdzenia wniesienia opłaty za usługę. 2. W przypadku przesyłki listowej opakowanej w kopertę: 1) znak opłaty pocztowej lub oznaczenie służące do potwierdzenia wniesienia opłaty za usługę powinny być umieszczone w górnej prawej części strony adresowej przesyłki, 2) informacja identyfikująca adresata powinna być umieszczona w dolnej prawej części strony adresowej przesyłki, 3) informacja identyfikująca nadawcę powinna być umieszczona w górnej lewej części strony adresowej przesyłki, 4) dolna część strony adresowej przesyłki zarezerwowana jest na oznaczenia kodowe nanoszone przez operatora, zgodnie z podziałem i rezerwacją strony adresowej kopert listowych i kartek pocztowych określonymi w normie PN-T-85004. 3. W przypadku kartki pocztowej do podziału i rezerwacji strony adresowej stosuje się przepisy ust. 2, z wyjątkiem pkt 3. 4. W przypadku stosowania jako opakowania przesyłki listowej koperty z przezroczystym okienkiem adresowym, do przemieszczenia i doręczenia przyjmowana jest wyłącznie przesyłka, gdy adres jest całkowicie widoczny w polu okienka, a zawartość przesyłki złożona jest w taki sposób, aby adres pozostawał całkowicie widoczny przez okienko, nawet jeśli zawartość przesunie się wewnątrz koperty. 5. W przypadku stosowania koperty jako opakowania przesyłki stronę adresową przesyłki stanowi jej przednia część bez sklejeń, w innych przypadkach - gładka część opakowania o największej powierzchni. § 41. 1. Wymiary przesyłki listowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, powinny wynosić: 1) maksymalnie - suma długości, szerokości i wysokości (grubości) - 900 mm, przy czym największy z tych wymiarów (długość) nie może przekroczyć 600 mm; 2) minimalnie - wymiary strony adresowej nie mogą być mniejsze niż 90 x 140 mm. 2. Wymiary przesyłki listowej nadawanej w formie rulonu powinny wynosić: 1) maksymalnie - suma długości plus podwójna średnica - 1.040 mm, przy czym największy wymiar (długość) nie może przekroczyć 900 mm; 2) minimalnie - suma długości plus podwójna średnica - 170 mm, przy czym największy wymiar (długość) nie może być mniejszy niż 100 mm. 3. Wymiary kartki pocztowej powinny wynosić: 1) maksymalnie - 120 x 235 mm; 2) minimalnie - 90 x 140 mm. 4. Wymiary, o których mowa w ust. 1-3, przyjmuje się z tolerancją do 2 mm. § 42. 1. Największy wymiar paczek pocztowych przyjmowanych przez operatora do przemieszczenia i doręczenia nie może przekroczyć 1.500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie może przekroczyć 3.000 mm. 2. Strona adresowa paczki pocztowej nie może być mniejsza od minimalnych wymiarów określonych dla strony adresowej przesyłki listowej, o których mowa w § 41 ust. 1 pkt 2. Rozdział 4 Minimalne wymagania w zakresie jakości usług § 43. 1. Przesyłki powinny być doręczane z zachowaniem wskaźników terminowości doręczeń. 2. Termin doręczenia określany jest jako D+n, gdzie: 1) "D" oznacza dzień zawarcia umowy o świadczenie usługi pocztowej polegającej na przyjęciu, przemieszczeniu i doręczeniu przesyłki: a) w przypadku przesyłek rejestrowanych jest to ten sam dzień albo dzień następny, jeżeli umowa została zawarta po godzinie, podanej przez operatora do publicznej wiadomości, po której traktuje on umowę jako zawartą w dniu następnym, b) w przypadku przesyłek niebędących przesyłkami rejestrowanymi jest to ten sam dzień albo dzień następny, jeżeli wrzucenie przesyłki listowej do nadawczej skrzynki pocztowej nastąpiło po podanym na niej czasie ostatniego wyjmowania przesyłek z tej skrzynki; 2) "n" oznacza liczbę dni, które upłynęły od dnia nadania do dnia doręczenia przesyłki. 3. Dni ustawowo wolnych od pracy oraz sobót nie wlicza się do terminów, o których mowa w ust. 2. 4. Wskaźniki terminowości doręczeń przesyłek w obrocie krajowym określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 44. 1. Na terenie kraju powinno być uruchomione co najmniej 8.240 placówek operatora rozmieszczonych z uwzględnieniem występującego na danym obszarze zapotrzebowania na usługi. 2. Jedna placówka operatora, licząc średnio w skali kraju, powinna przypadać na: 1) 7.000 mieszkańców na terenie miast; 2) każde 65 km2 powierzchni na obszarach wiejskich. 3. W każdej gminie powinna być uruchomiona co najmniej jedna placówka operatora. 4. W przypadku gmin liczących poniżej 2.500 ludności dopuszcza się objęcie tej gminy obszarem działania placówki operatora znajdującej się na terenie sąsiedniej gminy lub uruchomienie placówki ruchomej pod warunkiem, że: 1) lokalizacja taka zapewni sprawniejszą obsługę klientów zamieszkałych na terenie obsługiwanym przez tę placówkę; 2) lokalizację taką uzgodniono z właściwym wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta). 5. Wskaźniki, o których mowa w ust. 1-4, nie obejmują nadawczych skrzynek pocztowych. § 45. Placówki operatora powinny być czynne we wszystkie dni robocze, co najmniej 5 dni w tygodniu, a jeżeli w tygodniu przypada dzień ustawowo wolny od pracy, liczba ta może być odpowiednio niższa. § 46. 1. Procentowy udział nadawczych skrzynek pocztowych umieszczonych w sposób i w miejscu umożliwiającym korzystanie z nich osobie niepełnosprawnej, poruszającej się za pomocą wózka inwalidzkiego, w szczególności skrzynek instalowanych w placówkach operatora lub na nieruchomościach użytkowanych przez te placówki, w ogólnej liczbie nadawczych skrzynek pocztowych instalowanych w miejscowym obszarze pocztowym przez operatora oraz terminy jego osiągnięcia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Liczba nadawczych skrzynek pocztowych instalowanych przez operatora w miejscowym obszarze pocztowym umieszczonych w sposób, o którym mowa w ust. 1, powinna być dostosowana do potrzeb lokalnej społeczności. Rozdział 5 Przepisy końcowe § 47. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym (Dz. U. Nr 40, poz. 173). 3) § 48. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem załącznika nr 2 do rozporządzenia, który wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2004 r. (poz. 34) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 WSKAŹNIKI TERMINOWOŚCI DORĘCZEŃ PRZESYŁEK W OBROCIE KRAJOWYM Rodzaj przesyłekTermin doręczeniaCel w zakresie terminowości doręczeń* 123 Przesyłki listowe najszybszej kategoriiD+182 % D+290 % D+394 % Przesyłki listowe niebędące przesyłkami listowymi najszybszej kategoriiD+385 % D+597 % Paczki pocztowe najszybszej kategoriiD+180 % Paczki pocztowe niebędące paczkami pocztowymi najszybszej kategoriiD+390 % * Udział liczby przesyłek doręczonych w określonym terminie liczony od dnia nadania do dnia doręczenia (liczba przesyłek doręczonych w określonym terminie i w terminach go poprzedzających) do ogólnej liczby nadanych przesyłek wyrażony w procentach. W odniesieniu do przesyłek rejestrowanych za dzień doręczenia uważa się także pozostawienie w skrzynce oddawczej adresata zawiadomienia o próbie doręczenia, jeżeli w chwili doręczenia takiej przesyłki stwierdzono nieobecność adresata lub innych osób uprawnionych do odbioru przesyłki. Załącznik nr 3 PROCENTOWY UDZIAŁ NADAWCZYCH SKRZYNEK POCZTOWYCH UMIESZCZONYCH W SPOSÓB I W MIEJSCU UMOŻLIWIAJĄCYM KORZYSTANIE Z NICH OSOBIE NIEPEŁNOSPRAWNEJ, PORUSZAJĄCEJ SIĘ ZA POMOCĄ WÓZKA INWALIDZKIEGO, W SZCZEGÓLNOŚCI SKRZYNEK INSTALOWANYCH W PLACÓWKACH OPERATORA LUB NA NIERUCHOMOŚCIACH UŻYTKOWANYCH PRZEZ TE PLACÓWKI, W OGÓLNEJ LICZBIE NADAWCZYCH SKRZYNEK POCZTOWYCH INSTALOWANYCH W MIEJSCOWYM OBSZARZE POCZTOWYM PRZEZ OPERATORA ORAZ TERMINY JEGO OSIĄGNIĘCIA Udział wyrażony w procentachTermin osiągnięcia 80 %dzień wejścia w życie rozporządzenia 85 %do dnia 31 grudnia 2004 r. 90 %do dnia 31 grudnia 2005 r. 95 %do dnia 31 grudnia 2006 r. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty i poprawy jakości usług (Dz. Urz. WE L 015 z 21.01.1998 r., str. 14 i n.) zmienionej dyrektywą 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w zakresie dalszego otwarcia na konkurencję wspólnotowych usług pocztowych (Dz. Urz. WE L 176 z 05.07.2002 r., str. 21 i n.). 3) Przepisy § 64-73 rozporządzenia utraciły moc z dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 października 2003 r. w sprawie reklamacji powszechnej usługi pocztowej w zakresie przesyłki rejestrowanej i przekazu pocztowego (Dz. U. Nr 183, poz. 1795), tj. z dniem 12 listopada 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów roślin objętych płatnościami uzupełniającymi (Dz. U. Nr 65, poz. 596) Na podstawie art. 2 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 i Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Płatnościami uzupełniającymi są objęte następujące rodzaje roślin uprawiane w plonie głównym: 1) zboża; 2) rośliny oleiste - rzepak, rzepik, słonecznik i soja; 3) rośliny wysokobiałkowe - bób, bobik, łubin słodki i groch siewny; 4) rośliny strączkowe - wyka siewna, soczewica jadalna i ciecierzyca pospolita; 5) orzechy - orzechy włoskie i leszczyna; 6) len włóknisty i oleisty; 7) konopie włókniste; 8) rośliny przeznaczone na materiał siewny kategorii elitarny i kwalifikowany, wymienione w załączniku do rozporządzenia; 9) rośliny przeznaczone na paszę, uprawiane na: a) łąkach i pastwiskach, b) gruntach ornych: - trawy, - rośliny motylkowate drobnonasienne, - rośliny strączkowe pastewne, - rośliny okopowe pastewne, z wyłączeniem ziemniaków pastewnych. 2. Rośliny wymienione w ust. 1 pkt 1-3 oraz pkt 9 lit. b tiret pierwsze-trzecie obejmuje się płatnościami uzupełniającymi również w przypadku ich uprawy w formie mieszanek. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 596) ROŚLINY OBJĘTE PŁATNOŚCIAMI UZUPEŁNIAJĄCYMI PRZEZNACZONE NA MATERIAŁ SIEWNY KATEGORII ELITARNY I KWALIFIKOWANY Kod CNNazwa (gatunek) rośliny 1. OLEISTE I WŁÓKNISTE (OLEAGINAE) ex 1204 00 10len zwyczajny (Linum usitatissimum L.) ex 1207 99 10konopie (odmiany o zawartości THC nieprzekraczającej 0,2 %) (Cannabis sativa L.) 2. TRAWY (GRAMINEAE) ex 1209 29 10mietlica psia (Agrostis canina L.) ex 1209 29 10mietlica biaława (Agrostis gigantea Roth.) ex 1209 29 10mietlica rozłogowa (Agrostis stolonifera L.) ex 1209 29 10mietlica pospolita (Agrostis capillaris L.) ex 1209 29 80rajgras wyniosły (rajgras francuski) (Arrhenatherum eliatus (L.) P. Beauv. Ex J.S. i K.B. Presl) ex 1209 29 10kupkówka pospolita (Dactylis glomerata L.) ex 1209 23 80kostrzewa trzcinowa (Festuca arundinacea Schreb.) ex 1209 23 80kostrzewa owcza (Festuca ovina L.) 1209 23 11kostrzewa łąkowa (Festuca pratensis Huds.) 1209 23 15kostrzewa czerwona (Festuca rubra L.) ex 1209 29 80festulolium (Festulolium) 1209 25 10życica wielokwiatowa (rajgras włoski i rajgras holenderski) (Lolium multiflorum Lam.) 1209 25 90życica trwała (rajgras angielski) (Lolium perenne L.) ex 1209 29 80życica mieszańcowa (rajgras oldenburski) (Lolium x boucheanum Kunth) ex 1209 29 80tymotka kolankowa (Phleum Bertolonii (DC)) 1209 26 00tymotka łąkowa (Phleum pratense L.) ex 1209 29 80wiechlina gajowa (Poa nemoralis L.) 1209 24 00wiechlina łąkowa (Poa pratensis L.) ex 1209 29 10wiechlina błotna i wiechlina zwyczajna (Poa palustris L. i Poa trivialis L.) 3. MOTYLKOWATE (LEGUMINOSAE) ex 1209 29 80siekiernica włoska (Hedysarum coronarium L.) ex 1209 29 80lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.) ex 1209 21 00lucerna siewna (ekotypy) (Medicago sativa L.) (ecotypes) ex 1209 21 00lucerna siewna (odmiany) (Medicago sativa L.) (varieties) ex 1209 29 80esparceta siewna (Onobrichis viciifolia Scop.) ex 1209 22 80koniczyna egipska (koniczyna aleksandryjska) (Trifolium alexandrinum L.) ex 1209 22 80koniczyna białoróżowa (koniczyna szwedzka) (Trifolium hybridum L.) ex 1209 22 80koniczyna krwistoczerwona (inkarnatka) (Trifolium incarnatum L.) 1209 22 10koniczyna łąkowa (koniczyna czerwona) (Trifolium pratense L.) ex 1209 22 80koniczyna biała (Trifolium repens L.) ex 1209 22 80koniczyna biała odm. Giganteum (Trifolium repens L. var. Giganteum) ex 1209 22 80koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych 1) (Dz. U. Nr 65, poz. 597) Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 169, poz. 1386) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ministrowie;"; 2) w § 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) "usłudze" - należy przez to rozumieć usługę w ramach społeczeństwa informacyjnego, świadczoną za wynagrodzeniem, bez równoczesnej obecności stron (na odległość), poprzez przesyłanie danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłaną pierwotnie i otrzymywaną w miejscu przeznaczenia za pomocą sprzętu do elektronicznego przesyłania i przechowywania danych, włącznie z kompresją cyfrową, która jest w całości przesyłana, kierowana i otrzymywana za pomocą kabla, drogą radiową, przy użyciu środków optycznych lub innych środków elektromagnetycznych (drogą elektroniczną);", b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) "produkcie" - należy przez to rozumieć każdy wyprodukowany przemysłowo produkt lub każdy produkt rolniczy, włącznie z produktami rybnymi;", c) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) "innych wymaganiach" - należy przez to rozumieć, inne niż specyfikacja techniczna, wymagania nałożone na produkt w celu ochrony, w szczególności konsumentów i środowiska naturalnego, które wpływają na jego cykl użytkowy po wprowadzeniu go do obrotu, takie jak warunki użycia, utylizacji, ponownego użycia lub przetworzenia, jeżeli warunki takie mogą mieć znaczący wpływ na skład lub istotę produktu, lub wprowadzenie go do obrotu;", d) w pkt 5 lit. e otrzymuje brzmienie: "e) regulacje pośrednio ograniczające wprowadzenie do obrotu produktów, świadczenie usług lub prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług, a w szczególności: - przepisy powołujące specyfikacje techniczne lub wymagania niezawarte w przepisach prawnych, których stosowanie zapewnia domniemanie spełnienia wymagań wynikających z tych przepisów, - postanowienia porozumień dobrowolnych, których stroną są organy administracji rządowej i które zawierają zobowiązania do stosowania, w interesie publicznym, specyfikacji technicznych lub innych wymagań, z wyłączeniem umów podlegających przepisom o zamówieniach publicznych, zwanych dalej "porozumieniami dobrowolnymi", - przepisy wpływające na wielkość obrotu produktami i usługami za pomocą instrumentów finansowych, w tym podatkowych, z wyłączeniem przepisów z zakresu ubezpieczeń społecznych;", e) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) "projekcie aktu prawnego zawierającego przepisy techniczne" - należy przez to rozumieć projekt opracowany na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach, w którym mogą zostać wprowadzone znaczące zmiany;"; 3) w § 4 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zgodnych z obowiązującymi aktami Wspólnoty Europejskiej, które skutkują przyjęciem specyfikacji technicznych i przepisów dotyczących usług;"; 4) w § 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) mających na celu zapewnienie zgodności z obowiązującym prawem Wspólnoty Europejskiej;"; 5) w § 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Notyfikacja polega na przekazaniu Komisji Europejskiej projektów aktów prawnych zawierających przepisy techniczne oraz dokumentów, o których mowa w § 9, przy czym dniem dokonania notyfikacji jest dzień otrzymania przez Komisję Europejską tych projektów i dokumentów."; 6) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. 1. Koordynator krajowego systemu w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania notyfikacji projektu aktu prawnego zawierającego przepisy techniczne przekazuje właściwemu ministrowi, zgodnie z jego zakresem działania: 1) stanowiska do notyfikowanego projektu zgłoszone przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej lub Komisję Europejską albo 2) informację o braku stanowisk. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, ulega wydłużeniu o: 1) jeden miesiąc w odniesieniu do projektów aktów prawnych zawierających porozumienia dobrowolne albo o trzy miesiące w odniesieniu do pozostałych projektów - w przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania notyfikacji inne państwo członkowskie Unii Europejskiej lub Komisja Europejska zgłoszą szczegółowe uwagi wskazujące na możliwość naruszenia przez notyfikowany projekt swobody przepływu towarów; 2) jeden miesiąc - w przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania notyfikacji projektu aktu prawnego zawierającego przepisy dotyczące usług inne państwo członkowskie Unii Europejskiej lub Komisja Europejska zgłoszą szczegółowe uwagi wskazujące na możliwość naruszenia przez notyfikowany projekt swobody świadczenia usług lub swobody zakładania przedsiębiorstw w odniesieniu do usługodawców; 3) dziewięć miesięcy - w przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania notyfikacji projektu aktu prawnego, innego niż projekt zawierający przepisy dotyczące usług, koordynator krajowego systemu otrzyma od Komisji Europejskiej informację o zamiarze skorzystania z prawa inicjatywy prawodawczej w sprawach objętych zakresem notyfikowanego projektu; 4) dziewięć miesięcy - w przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od dnia dokonania notyfikacji koordynator krajowego systemu otrzyma od Komisji Europejskiej informację o przedstawieniu Radzie Unii Europejskiej projektu aktu prawnego w sprawach objętych zakresem notyfikowanego projektu; 5) piętnaście miesięcy - w przypadku gdy po uzyskaniu informacji, o której mowa w pkt 3 i 4, a przed upływem dwunastu miesięcy od dnia dokonania notyfikacji, Rada Unii Europejskiej przyjmie wspólne stanowisko w sprawach objętych zakresem notyfikowanego projektu. 3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 3-5: 1) koordynator krajowego systemu niezwłocznie przekazuje właściwemu ministrowi informacje otrzymane od Komisji Europejskiej oraz informację o przyjęciu przez Radę Unii Europejskiej wspólnego stanowiska; 2) jeżeli koordynator krajowego systemu otrzyma od Komisji Europejskiej informację o rezygnacji z zamiaru skorzystania z prawa inicjatywy prawodawczej lub o wycofaniu własnego projektu aktu prawnego albo jeżeli Komisja Europejska lub Rada Unii Europejskiej przyjmie wiążący wspólnotowy akt prawny - koordynator krajowego systemu niezwłocznie przekazuje właściwemu ministrowi informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 4. Koordynator krajowego systemu, w ramach terminów określonych odpowiednio w ust. 1 i 2, przekazuje właściwym ministrom stanowiska do notyfikowanych projektów aktów prawnych niezwłocznie po ich otrzymaniu, a informację o braku stanowisk - niezwłocznie po upływie tych terminów. 5. Przepisów ust. 2 pkt 3-5 nie stosuje się do projektów aktów prawnych zawierających porozumienia dobrowolne."; 7) po § 10 dodaje się § 10a w brzmieniu: "§ 10a. 1. Trybu określonego w § 10 nie stosuje się, jeżeli zaistnieje: 1) nagła i nieprzewidywalna konieczność niezwłocznego wydania aktu prawnego w celu ochrony zdrowia lub bezpieczeństwa publicznego, ochrony zwierząt lub roślin oraz - w przypadku przepisów dotyczących usług - w celu zapewnienia porządku publicznego, w szczególności ochrony nieletnich; 2) konieczność niezwłocznego wydania aktu prawnego w przypadku istotnych i nieprzewidzianych okoliczności odnoszących się do ochrony bezpieczeństwa i spójności systemu finansowego, w szczególności ochrony depozytariuszy, inwestorów i osób ubezpieczonych. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, właściwy minister niezwłocznie przekazuje projekt aktu prawnego koordynatorowi krajowego systemu wraz ze szczegółowym uzasadnieniem odstąpienia od zastosowania trybu określonego w § 10. 3. Przepisów § 10 nie stosuje się do: 1) regulacji wprowadzających zakaz produkcji, o ile nie utrudniają swobodnego przepływu towarów; 2) przepisów, o których mowa w § 2 pkt 5 lit. e tiret trzecie."; 8) po § 13 dodaje się § 13a w brzmieniu: "§ 13a. Przy ogłaszaniu aktu prawnego zawierającego przepisy techniczne zamieszcza się informację o dokonaniu jego notyfikacji z odniesieniem się do dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., z późn. zm.)."; 9) użyte w § 1 w ust. 1, w § 4 w ust. 1 w pkt 3 i w ust. 2 w pkt 1 i 3 oraz w § 14 w ust. 4 w różnych przypadkach wyrazy "Unia Europejska" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "Wspólnota Europejska". § 2. Przepisy rozporządzenia wymienionego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, stosuje się od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Rozporządzenie stanowi transpozycję dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998 r., z późn. zm.) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 65, poz. 598) Na podstawie art. 6g ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym; 2) zakres i sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych wyrobów podlegających temu nadzorowi oraz przy oznaczaniu wyrobów znakami akcyzy; 3) sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie urządzania gier w kasynach gry oraz na automatach i na automatach o niskich wygranych; 4) sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych biokomponentów; 5) tryb dokonywania i zakres zgłoszeń związanych z wykonywaniem działalności podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 6) szczegółowy zakres i tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje i formy tych zabezpieczeń; 7) szczegółowy zakres przygotowywania oraz oznaczania pomieszczeń, urządzeń i naczyń; 8) szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 9) zakres i sposób sprawowania stałego nadzoru, a także sposób przeprowadzania kontroli doraźnych i okresowych; 10) szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek wyrobów; 11) tryb niszczenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym w przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia; 12) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym; 13) wzór upoważnienia pracownika szczególnego nadzoru podatkowego; 14) rodzaje prowadzonej dokumentacji, jej wzory, a także szczegółowy sposób jej przygotowania i prowadzenia. § 2. Czynności kontrolne w ramach szczególnego nadzoru podatkowego są wykonywane przez pracowników lub funkcjonariuszy celnych zatrudnionych w urzędach celnych oraz w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zwanych dalej "pracownikami szczególnego nadzoru podatkowego", na podstawie upoważnienia, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Przez użyte w rozporządzeniu określenia: 1) podmiot - rozumie się osobę prawną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną prowadzącą działalność podlegającą szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 2) wyrób - rozumie się wyrób gotowy luzem lub w opakowaniach jednostkowych, półprodukt w toku produkcji, produkt uboczny lub odpadowy, a także surowiec; 3) komórka stałego nadzoru - rozumie się komórkę organizacyjną utworzoną przez właściwego naczelnika urzędu celnego na terenie podmiotu podlegającego szczególnemu nadzorowi podatkowemu w celu wykonywania czynności kontrolnych w ramach tego nadzoru; 4) przesyłka - rozumie się określoną ilość wyrobów wysłanych do tego samego odbiorcy, tego samego dnia i na podstawie jednego dokumentu przewozu; przesyłkę stanowi także określona partia wyrobu przesłana do odbiorcy rurociągiem. Rozdział 2 Wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym § 4. 1. Szczególnym nadzorem podatkowym są objęte następujące wyroby akcyzowe, które są objęte procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego lub zwolnione z podatku akcyzowego: 1) alkohol etylowy, oznaczony symbolem PKWiU 15.92 oraz kodem CN 2207; 2) napoje alkoholowe destylowane, oznaczone symbolem PKWiU 15.91 oraz kodem CN 2208, zwane dalej "napojami spirytusowymi" oraz ich półprodukty; 3) piwo otrzymywane ze słodu, oznaczone symbolem PKWiU 15.96.10-00 oraz kodem CN 2203 00, zwane dalej "piwem", napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5% objętości, oznaczone symbolem PKWiU ex 15.94.10 oraz kodem CN ex2206 00; 4) wino gronowe, oznaczone symbolem PKWiU 15.93 oraz kodem CN 2204, napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol, oznaczone symbolem PKWiU 15.94.10 oraz kodem CN 2206 00, wermut gronowy i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi, oznaczone symbolem PKWiU 15.95.10 oraz kodem CN 2205, zwane dalej "wyrobami winiarskimi"; 5) owoce pozostałe zakonserwowane, zawierające w swym składzie alkohol etylowy, oznaczone symbolem PKWiU ex15.33.25 oraz kodem CN ex2008, pozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2% objętości bez względu na symbol PKWiU i kod CN, zwane dalej "napojami alkoholowymi"; 6) cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu, oznaczone symbolem PKWiU 16.00.11 oraz kodem CN 2402, tytoń do palenia, oznaczony symbolem PKWiU 16.00.12-30 oraz kodem CN 2403 10, zwane dalej "wyrobami tytoniowymi"; 7) produkty rafinacji ropy naftowej, takie jak: a) benzol, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.73-20 oraz kodem CN 2707 10, b) toluole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.1 oraz toluole do innych celów, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.2 sklasyfikowane w pozycji CN 2707 20, c) ksylole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.3 oraz ksylole do innych celów, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.4 sklasyfikowane w pozycji CN 2707 30, d) mieszaniny węglowodorów aromatycznych pozostałe, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-40.3 sklasyfikowane w pozycji CN 2707 50, e) benzyna silnikowa, w tym lotnicza, oznaczona symbolem PKWiU 23.20.11, oleje lekkie pozostałe otrzymane z przerobu ropy naftowej oraz lekkie produkty przerobu, gdzie indziej niesklasyfikowane, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.13, objęte kodami CN od 2710 11 do 2710 11 59 i CN 2710 11 90, f) paliwo typu ciężkiej benzyny do silników odrzutowych, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.12 oraz kodem CN 2710 11 70, g) nafta (w tym do silników odrzutowych), oznaczona symbolem PKWiU 23.20.14, objęta kodami CN od 2710 19 21 do 2710 19 29, h) oleje napędowe, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.15 oraz oleje średnie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.16, objęte kodami CN od 2710 19 31 do 2710 19 49, zwane dalej "olejami napędowymi", i) oleje opałowe, gdzie indziej niesklasyfikowane, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.17, objęte kodami CN od 2710 19 51 do 2710 19 69, zwane dalej "olejami opałowymi", j) propan i butan, skroplone, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.21 oraz etylen, propylen, butylen, butadien i pozostałe gazy pochodzenia naftowego i węglowodory gazowe, poza gazem ziemnym, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.22, objęte pozycją CN 2711, z wyjątkiem kodów CN 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00, k) węglowodory acykliczne nasycone, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.11-20 oraz kodem CN 2901 10, l) benzen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-23 oraz kodem CN 2902 20, m) toluen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-25 oraz kodem CN 2902 30, n) o-ksylen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-43 oraz kodem CN 2902 41, o) p-ksylen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-45.00 oraz kodem CN 2902 43, p) m-ksylen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-47.10 oraz kodem CN 2902 42, q) mieszaniny izomerów ksylenu, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.12-47.2 oraz kodem CN 2902 44; 8) oleje opałowe i oleje napędowe, w zakresie zawartości w nich nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika, których dodatek określają przepisy wydane na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257), zwanej dalej "ustawą"; 9) wyroby, w odniesieniu do których na podstawie przepisów działu IV ustawy, został wprowadzony obowiązek oznaczania znakami akcyzy. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do alkoholu etylowego skażonego benzoesanem denatonium (Bitrex) w ilości nie mniejszej niż 1 g/100 dm3 alkoholu etylowego 100% vol, zabarwionego na fioletowo przez dodanie czystego fioletu krystalicznego w ilości nie mniejszej niż 160 mg/100 dm3 alkoholu etylowego 100% vol, w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 litra. Rozdział 3 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do alkoholu etylowego i napojów spirytusowych § 5. Urządzenia służące do wytwarzania, odzyskiwania, oczyszczania i odwadniania alkoholu etylowego powinny zapewnić dokonanie pomiaru ilości uzyskanego alkoholu etylowego. § 6. 1. Podmioty wytwarzające alkohol etylowy, z wyjątkiem podmiotów wymienionych w § 7 ust. 5 i 6, zakłady rektyfikujące alkohol etylowy, zakłady odwadniania alkoholu etylowego i wytwórnie napojów spirytusowych są objęte stałym nadzorem. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może objąć stałym nadzorem podmioty niewymienione w ust. 1, jeżeli przerabiają, zużywają lub magazynują alkohol etylowy w ilości przekraczającej rocznie 20.000 dm3 alkoholu etylowego 100% vol. § 7. 1. Wytwarzanie, odzyskiwanie, oczyszczanie i odwadnianie alkoholu etylowego może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym wytwarzaniem, odzyskiwaniem, oczyszczaniem lub odwadnianiem alkoholu etylowego pisemne zgłoszenie, podając: 1) ilość i rodzaj surowców lub innych produktów, z których alkohol etylowy ma być wytworzony lub odzyskany; 2) miejsce i czas trwania czynności; 3) przewidywaną ilość alkoholu etylowego oraz sposób ustalenia tej ilości. 3. Podmiot, w którym jest sprawowany stały nadzór, zawiadamia o czynnościach, o których mowa w ust. 1, komórkę tego nadzoru na dzień przed rozpoczęciem tych czynności. 4. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 1, obecność pracownika szczególnego nadzoru podatkowego nie jest wymagana, jeżeli zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1, nałożone na pomieszczenia, urządzenia, aparaturę, zbiorniki i pojemniki wykluczają dostęp do alkoholu etylowego lub jego par przed ustaleniem ilości uzyskanego alkoholu etylowego. 5. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do jednostek naukowych, kontrolnych i doświadczalnych oraz samodzielnych laboratoriów naukowych i doświadczalnych, w których w ciągu roku łączna ilość uzyskanego alkoholu etylowego nie przekracza 300 dm3 alkoholu etylowego 100% vol. 6. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do gorzelni, w której wytwarza się alkohol etylowy surowy w wyniku destylacji odfermentowanych zacierów lub brzeczki, sporządzonych z surowców skrobiowo-cukrowych, zwanej dalej "gorzelnią rolniczą". § 8. 1. Skażanie alkoholu etylowego, dokonywane na podstawie odrębnych przepisów, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności skażenia sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje właściwy naczelnik urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórka tego nadzoru. Jeżeli alkohol etylowy skażony ma być wysłany do innego podmiotu, protokół sporządza się w co najmniej trzech egzemplarzach. 2. Podmiot przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym skażaniem alkoholu etylowego, pisemne zgłoszenie zawierające następujące dane: 1) datę zamierzonego skażania, nazwę pomieszczenia oraz rodzaj naczyń, które będą użyte do przeprowadzenia skażania; 2) objętość alkoholu etylowego wyrażoną w dm3 alkoholu etylowego 100% vol przeznaczonego do skażania oraz nazwy przewidzianych środków skażających; 3) stwierdzenie, że środki skażające, które mają być użyte, zostały zbadane w celu ich identyfikacji. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, jeżeli podmiot zawiadomi pisemnie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego obecnego przy skażaniu o następnym terminie zamierzonego skażania i jego warunkach. 4. Jeżeli skażanie alkoholu etylowego odbywa się w określonych terminach i w niezmienionych warunkach, zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, podmiot dokonuje jednorazowo przed pierwszym skażaniem. 5. Na naczyniach, w których jest przechowywany alkohol etylowy oraz środki skażające, powinny być umieszczone napisy wskazujące rodzaj alkoholu etylowego oraz nazwy środków skażających, a jeżeli naczyniami tymi są beczki - także ich numery oraz tary. § 9. 1. Przechowywanie alkoholu etylowego, z wyjątkiem alkoholu etylowego skażonego, powinno odbywać się tylko w urzędowo zabezpieczonym magazynie lub naczyniach, a jego wydanie do przerobu lub zużycia powinno następować w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów wymienionych w § 51 ust. 2 pkt 1. 3. Podmiot zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym pobraniem alkoholu etylowego z magazynu, podając rodzaj i ilości alkoholu etylowego, jakie zamierza zużyć lub przerobić. 4. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepis § 8 ust. 3 i 4. § 10. 1. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia alkoholu etylowego prowadzi księgi kontroli: 1) obrotu alkoholem etylowym i jego skażenia - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) przerobu alkoholu etylowego na ocet - według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. W razie otrzymywania alkoholu etylowego powstałego w wyniku oczyszczania podmiot prowadzi księgę kontroli alkoholu etylowego powrotnego według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wytwarzania, odzyskiwania, rektyfikacji, odwadniania i rozlewu alkoholu etylowego oraz wytwarzania i rozlewu napojów spirytusowych prowadzi odpowiednio księgi kontroli: 1) obrotu alkoholem etylowym w magazynie - według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia; 2) rektyfikacji i odwadniania alkoholu etylowego - według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia; 3) produkcji i rozlewu napojów spirytusowych - według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do wytwarzania alkoholu etylowego w gorzelniach rolniczych. § 11. 1. W gorzelni rolniczej stosuje się system zamkniętego magazynu. 2. System zamkniętego magazynu polega na: 1) nałożeniu zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1, na urządzenia produkcyjne i magazynowe alkoholu etylowego, w celu wyeliminowania dostępu do alkoholu etylowego i jego par oraz flegmy spirytusowej; 2) określaniu dobowej ilości wyprodukowanego alkoholu etylowego na podstawie wskazań licznika objętości; 3) wydawaniu alkoholu etylowego z magazynu oraz napełnianiu alkoholem etylowym naczyń służących do transportu tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego. § 12. W gorzelni rolniczej rozchód alkoholu etylowego z magazynu stanowi równocześnie pozycję przychodową w ewidencji, określającą ilość wyprodukowanego alkoholu etylowego. § 13. 1. Pierwsza destylacja alkoholu etylowego po rozpoczęciu jego produkcji przez gorzelnię rolniczą może odbywać się tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego, którzy sprawdzają szczelność aparatury, przewodów i zbiornika magazynowego alkoholu etylowego. 2. Za rozpoczęcie produkcji alkoholu etylowego w gorzelni rolniczej uważa się czynności techniczno-technologiczne, począwszy od dodania drożdży do zacieru słodkiego. 3. Gorzelnia rolnicza przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem produkcji alkoholu etylowego, zgłoszenie o zamierzonej produkcji alkoholu etylowego, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia. 4. Zmiany w produkcji alkoholu etylowego w gorzelni rolniczej, wynikające ze zmian ilości zacierów w czasie procesu fermentacji, jak również zmian surowców, wymagają ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji alkoholu etylowego. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 5. Przebieg produkcji alkoholu etylowego w gorzelni rolniczej należy odnotowywać w księdze kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. W księdze tej odnotowuje się też zmiany w produkcji alkoholu etylowego niewymagające ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji alkoholu etylowego oraz wyniki codziennej obserwacji stanu naczynia przelewowego w szafce stągwi oraz posadzki pomieszczeń magazynowych alkoholu etylowego. § 14. Urządzenia, w tym aparatura gorzelni rolniczej, na które nałożono zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1, nie mogą być używane do innych celów niż produkcja alkoholu etylowego. § 15. Otwarcie i badanie licznika objętości w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego odnotowują w księdze kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego, zamieszczając informację o dacie i przyczynie otwarcia, stanie początkowym i końcowym licznika oraz stanie zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1. Zdjęcie i nałożenie tych zabezpieczeń na liczniku objętości odnotowuje się również w spisie zabezpieczeń urzędowych, o którym mowa w § 47 ust. 4. § 16. 1. W przypadku powiadomienia przez podmiot właściwego naczelnika urzędu celnego o zacięciu się licznika objętości albo o nieszczelności aparatury, przewodów i urządzeń, jak również o przelaniu się alkoholu etylowego do naczynia przelewowego w szafce stągwi, przelaniu się alkoholu etylowego ze zbiornika pomocniczego (odbieralnika) albo ze zbiornika magazynowego w gorzelni rolniczej, pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają szczegółowe badania przyczyn zdarzeń, a po usunięciu usterek nakładają ponownie zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1, sporządzając z tych czynności protokół i dokonując w księdze kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego adnotacji o przyczynach powstania usterek. 2. Każdy przypadek wystąpienia usterek, o których mowa w ust. 1, podmiot powinien odnotować w księdze kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego, zamieszczając datę, godzinę i stan licznika objętości. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także w razie wycieku alkoholu etylowego spowodowanego awarią urządzeń lub klęską żywiołową, przy czym podmiot jest obowiązany natychmiast przerwać odpęd alkoholu etylowego i podjąć niezbędne czynności przeciwdziałające zwiększaniu się strat. § 17. 1. Każda ilość alkoholu etylowego wydawana z magazynu gorzelni rolniczej powinna być zapisana w księdze kontroli produkcji i rozchodu alkoholu etylowego. 2. Stan alkoholu etylowego stwierdzony w magazynie przed i po jego wydaniu, pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego wpisują do księgi rewizyjnej magazynu alkoholu etylowego, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia. 3. Z czynności związanych z nalewem alkoholu etylowego do naczyń służących do transportu sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. 4. W przypadku skażania alkoholu etylowego w gorzelni rolniczej stosuje się odpowiednio przepisy § 8. § 18. W gorzelni rolniczej przeprowadza się roczne i doraźne kontrole obrachunkowe, o których mowa w § 53 ust. 1. Kontrole obrachunkowe doraźne obejmujące kolejne okresy produkcji są przeprowadzane w terminie trzymiesięcznym, licząc od dnia zakończenia produkcji. Rozdział 4 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do piwa § 19. 1. Podmioty wytwarzające piwo lub napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5% objętości, w związku z § 59, mogą być objęte stałym nadzorem. 2. Podmiot jest obowiązany co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesów produkcyjnych przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich rozpoczęciem, wykaz terminów warek piwa na następny okres. 3. Zmiany w ustalonym wykazie, o którym mowa w ust. 2, powinny być odnotowane w odpisie tego wykazu oraz niezwłocznie zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru. § 20. Podmiot jest obowiązany do odnotowywania czynności produkcyjnych dotyczących sporządzenia warki piwa i zmian w objętości brzeczki piwnej oraz rozlewu i obrotu piwem w: 1) dokumencie przebiegu gotowania warki, sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia; 2) księdze kontroli przychodu i rozchodu piwa, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 21. 1. Podmiot wytwarzający napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5% objętości, jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesów produkcyjnych, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich rozpoczęciem, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych. 2. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 1, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru. 3. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać następujące dane: 1) określenie rodzaju napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, które mają być produkowane; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania tych napojów do magazynu; 3) ilość i rodzaj surowców użytych do produkcji napojów; 4) przewidywaną ilość napojów oraz sposób ustalenia ich ilości. 4. Czynności produkcyjne w zakresie procesu wytwarzania napojów, a także przekazywania ich do magazynu odnotowuje się w prowadzonej przez podmiot dokumentacji produkcyjnej i magazynowej. § 22. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru, przyjęcie piwa lub napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, zwróconych w wyniku reklamacji - w terminie 3 dni od ich przyjęcia. Rozdział 5 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do wyrobów winiarskich i innych napojów alkoholowych § 23. 1. W zakresie wykonania obowiązku określonego w § 33 ust. 1 podmioty wytwarzające wyroby winiarskie są objęte stałym nadzorem. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesów produkcyjnych, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich rozpoczęciem, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać następujące dane: 1) określenie wyrobu winiarskiego, który ma być produkowany; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania, w tym nastawu, kupażu, przekazania wyrobu winiarskiego z magazynu do przerobu; 3) ilość i rodzaj surowców oraz dodatków użytych do produkcji; 4) numery i pojemność naczyń, w których będzie przeprowadzona fermentacja; 5) datę i godzinę rozpoczęcia obciągu wyrobu po ukończeniu fermentacji; 6) ilość i rodzaj wyrobu podlegającego dosładzaniu, doprawianiu, alkoholizowaniu oraz kupażowaniu, a także datę tych czynności. § 24. Czynności produkcyjne w zakresie nastawu fermentacyjnego oraz kupażu wyrobów winiarskich, ich dosładzania, doprawiania i alkoholizowania, a także rozlewu tych wyrobów odnotowuje się w następujących dokumentach: 1) metryczce nastawu, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 15 do rozporządzenia; 2) karcie kupażu lub wytwarzania wyrobu winiarskiego albo napoju alkoholowego, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia; 3) księdze kontroli rozlewu wyrobów winiarskich, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 17 do rozporządzenia. § 25. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru, przyjęcie wyrobów winiarskich zwróconych w wyniku reklamacji - w terminie 3 dni od ich przyjęcia. § 26. Przepisy § 23-25 stosuje się odpowiednio do innych napojów alkoholowych niezaliczonych do napojów spirytusowych i piwa. Rozdział 6 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do wyrobów tytoniowych § 27. 1. W zakresie wykonywania obowiązku określonego w § 33 ust. 1 podmioty wytwarzające wyroby tytoniowe są objęte stałym nadzorem. 2. Podmiot wytwarzający wyroby tytoniowe jest obowiązany co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesów produkcyjnych przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich rozpoczęciem - wykaz terminów procesów produkcyjnych. 3. Zmiany w wykazie, o którym mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w odpisie tego wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru. 4. Wykaz, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać następujące dane: 1) określenie rodzaju wyrobu, który ma być produkowany; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania wyrobów do magazynu; 3) przewidywaną ilość wyrobów, które zostaną wyprodukowane. § 28. Podmiot sporządza raport dzienny, a w przypadku pracy podmiotu w systemie zmianowym - raporty zmianowe, zawierające ilości i rodzaje wyprodukowanych i przekazanych do magazynu wyrobów tytoniowych. Rozdział 7 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do produktów rafinacji ropy naftowej § 29. 1. Podmioty wytwarzające produkty rafinacji ropy naftowej, zwane dalej "wyrobami naftowymi", są objęte stałym nadzorem. 2. Podmiot wytwarzający wyroby naftowe jest obowiązany przesłać komórce stałego nadzoru zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych - co najmniej na dzień przed rozpoczęciem tych procesów. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać następujące dane: 1) określenie rodzaju wyrobów naftowych, które mają być produkowane; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania wyrobów naftowych do magazynu; 3) ilość i rodzaj surowców użytych do produkcji wyrobów naftowych; 4) przewidywaną ilość wyprodukowanych wyrobów naftowych oraz sposób ustalenia ich ilości. 5. Czynności produkcyjne w zakresie procesu wytwarzania wyrobów naftowych, a także przekazywania ich do magazynu, odnotowuje się w prowadzonej przez podmiot dokumentacji produkcyjnej i magazynowej. § 30. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia wyrobów naftowych jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym przerobem lub zużyciem tych wyrobów, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym przerobem lub zużyciem, pisemne zgłoszenie, podając, jaki rodzaj wyrobów naftowych, w jakiej ilości, do jakich celów i według jakich norm ma być przerabiany lub zużywany. Rozdział 8 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do oleju opałowego i napędowego § 31. 1. Na każdą przesyłkę oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, podmiot dokonujący odprawy przesyłki wystawia w dwóch egzemplarzach atest, z których jeden dołącza do dokumentu przewozu. Atest powinien zawierać następujące dane: 1) nazwę, adres podmiotu, numer atestu oraz datę jego wystawienia; 2) imię i nazwisko oraz podpis przedstawiciela podmiotu wystawiającego atest; 3) nazwę i adres odbiorcy; 4) stwierdzoną przez podmiot ilość oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, oraz rodzaj i numery naczyń użytych do jego przewozu; 5) zawartość nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika dodanego do oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, w mg/l oleju, których dodatek określają przepisy wydane na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy. 2. Atest, o którym mowa w ust. 1, jest odnotowywany w prowadzonym przez podmiot rejestrze wydanych atestów. § 32. 1. Oleje opałowe i napędowe, będące przedmiotem obrotu handlowego, są badane w zakresie zawartości w nich nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika. 2. Pobieranie próbek do badania, o którym mowa w ust. 1, odbywa się zgodnie z wymogami określonymi w § 55. 3. Badanie próbek jest dokonywane przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego lub - na wniosek właściwego naczelnika urzędu celnego albo podmiotu - przez akredytowane laboratorium właściwe dla tego rodzaju analiz. 4. W przypadku wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepis § 56; druga próbka oleju jest przechowywana przez właściwego naczelnika urzędu celnego, a trzecia - przez podmiot. 5. Z czynności badania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje podmiot. Rozdział 9 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu wyrobów znakami akcyzy § 33. 1. Podmioty wytwarzające wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy są objęte - w zakresie wykonywania tego obowiązku - stałym nadzorem. Jeżeli czynności oznaczania wyrobów w tych podmiotach są dokonywane nieregularnie (niecodziennie), właściwy naczelnik urzędu celnego może odstąpić od objęcia ich stałym nadzorem. 2. Oznaczanie wyrobów znakami akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym oznaczaniem wyrobów, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym oznaczaniem, pisemne zgłoszenie, podając ilość i rodzaj wyrobów, rodzaj opakowań jednostkowych oraz miejsce przeprowadzenia tych czynności. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do wyrobów: 1) od których został już uiszczony należny podatek akcyzowy, ponownie rozlanych lub rozważonych w inne opakowania jednostkowe w miejscu ich sprzedaży detalicznej; 2) importowanych, jeżeli oznaczanie ich znakami akcyzy następuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w wolnym obszarze celnym, w składzie wolnocłowym bądź w składzie celnym. 5. Właściwy naczelnik urzędu celnego może objąć stałym nadzorem, w zakresie oznaczania wyrobów znakami akcyzy, podmioty dokonujące ich pakowania, przepakowywania, rozważania i rozlewania oraz ponownego rozważania i rozlewania. § 34. W przypadkach gdy zamierzone oznaczanie wyrobów znakami akcyzy następuje z powodu uszkodzenia znaków akcyzy na wyrobach, nieprawidłowego oznaczenia wyrobów bądź oznaczenia ich nieodpowiednimi znakami akcyzy, jak również z powodu wystąpienia w obrocie wyrobów nieoznaczonych znakami akcyzy, podmiot sporządza spis tych wyrobów i przesyła go właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 3 dni od dnia stwierdzenia tych zdarzeń lub ich wystąpienia, w celu sprawdzenia i potwierdzenia stanu wyrobów objętych spisem. § 35. 1. Prowadzone przez podmiot raporty dzienne, a w przypadku pracy podmiotu w systemie zmianowym - raporty zmianowe ze zużycia oraz utraty, zniszczenia lub uszkodzenia znaków akcyzy w podmiotach, w których jest sprawowany stały nadzór, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W razie stwierdzenia wystąpienia wad fizycznych znaków akcyzy posiadanych przez podmiot, sporządza on protokół określający ilość i rodzaj wadliwych znaków, serię, numer ewidencyjny i datę ich wytworzenia, a także występujące wady. W podmiotach, w których jest sprawowany stały nadzór, protokół podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. § 36. 1. W przypadku zdjęcia lub kasowania znaków akcyzy, wprowadzonych przepisami wydanymi na podstawie art. 93 ust. 3 i art. 94 ust. 2 ustawy, podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym zdjęciem lub kasowaniem, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym zdjęciem lub kasowaniem, pisemne zgłoszenie tych czynności. 2. Kasowanie lub zdjęcie znaków akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności kasowania lub zdjęcia znaków akcyzy podmiot sporządza protokół, który podpisuje również obecny przy kasowaniu lub zdjęciu pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 10 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie urządzania gier w kasynach gry oraz na automatach i na automatach o niskich wygranych, tam gdzie się one znajdują § 37. 1. Kasyna gry są objęte stałym nadzorem. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może objąć stałym nadzorem salony gier na automatach. § 38. 1. Stoły do gier i automaty powinny zapewniać dokonanie obliczenia rezultatów gier. 2. W kasynach gry zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1, są nakładane na: 1) stoły do gier - równocześnie z ich otwarciem lub po ich zamknięciu; 2) automaty - przed rozpoczęciem gier lub po ich zakończeniu. 3. W przypadku objęcia stałym nadzorem salonów gier na automatach stosuje się odpowiednio przepis ust. 2 pkt 2. § 39. 1. W kasynach gry otwarcie i zamknięcie stołów do gier, obliczanie rezultatów gier, a także czynności związane z operacjami żetonowo-gotówkowymi dokonywanymi między kasą a stołami do gier i między kasą a automatami mogą odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W kasynach gry podmiot: 1) sporządza raport dzienny wpłat, wypłat i rezultatów gier w kasynie gry według wzoru stanowiącego załącznik nr 18 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden przekazuje komórce stałego nadzoru; 2) prowadzi księgę kontroli obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w kasynie gry, według wzoru stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia. 3. Raport dzienny, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W kasynach gry pracownik szczególnego nadzoru podatkowego podpisuje również sporządzone przez podmiot: 1) raporty dzienne kasy; 2) dokumenty dotyczące wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych dokonywanych między kasą a stołami do gier i między kasą a automatami; 3) dokumenty rejestrujące odczyty liczników zamontowanych na urządzeniach do gier; 4) bilans żetonów; 5) zestawienie rezultatów gier, z wyodrębnieniem poszczególnych stołów, automatów i urządzeń realizujących wygrane zakumulowane. § 40. 1. W salonach gier na automatach, które objęto stałym nadzorem, otwarcie i zamknięcie dostępu do liczników automatów oraz obliczanie rezultatów gier na automatach, a także czynności związane z operacjami żetonowo-gotówkowymi między kasą a automatami mogą odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W salonach gier na automatach podmiot: 1) sporządza raport dzienny wpłat, wypłat i rezultatów gier według wzoru stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden niezwłocznie przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru; 2) prowadzi księgę kontroli obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w salonie gier na automatach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia. 3. W przypadku objęcia stałym nadzorem raport dzienny, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W salonach gier na automatach, które objęto stałym nadzorem, pracownik szczególnego nadzoru podatkowego podpisuje również sporządzane przez podmiot: 1) dokumenty rejestrujące wskazania liczników automatów na koniec dnia; 2) dokumenty dotyczące wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych między kasą a automatami; 3) bilans żetonów; 4) raport dzienny kasy i zestawienia rezultatów, z wyodrębnieniem każdego automatu i urządzeń realizujących wygrane zakumulowane. § 41. 1. W punktach gier na automatach o niskich wygranych podmiot sporządza raport miesięcznych przychodów, według wzoru stanowiącego załącznik nr 22 do rozporządzenia. 2. Podmiot urządzający gry na automatach o niskich wygranych sporządza odrębnie dla każdego obszaru, na którym podmiot urządza gry, objętego terytorialnym zasięgiem działania właściwego naczelnika urzędu celnego, za okresy miesięczne, informację o osiągniętych przychodach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 23 do rozporządzenia. 3. Informację, o której mowa w ust. 2, podmiot sporządza co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden niezwłocznie przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. § 42. W kasynach gry, w salonach gier na automatach i w punktach gier na automatach o niskich wygranych podmioty prowadzą, odrębnie dla każdego automatu oraz automatu o niskich wygranych, księgi kontroli eksploatacji automatu do gier, według wzoru stanowiącego załącznik nr 24 do rozporządzenia. Rozdział 11 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do estrów metylowych i estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych § 43. 1. Podmioty wytwarzające estry metylowe lub estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych oraz podmioty dokonujące ich przerobu lub zużycia, w związku z § 6 ust. 2, mogą być objęte stałym nadzorem. 2. Podmiot wytwarzający estry metylowe lub estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesów produkcyjnych, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich rozpoczęciem, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać następujące dane: 1) określenie rodzaju estrów, które mają być produkowane; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania estrów do magazynu; 3) ilość i rodzaj surowców użytych do produkcji estrów; 4) przewidywaną ilość estrów oraz sposób ustalenia ich ilości. 5. Czynności produkcyjne w zakresie procesu wytwarzania estrów, a także przekazywania estrów do magazynu odnotowuje się w prowadzonej przez podmiot dokumentacji produkcyjnej i magazynowej. § 44. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym przerobem lub zużyciem tych wyrobów, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich przerobem lub zużyciem, pisemne zgłoszenie, podając, jaki rodzaj estrów, w jakiej ilości, do jakich celów i według jakich norm - o ile te normy zostały ustalone - ma być przerabiany lub zużywany. Rozdział 12 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do bioetanolu zawartego w eterze etylo-tert-butylowym i eterze etylo-tert-amylowym § 45. 1. Podmioty wytwarzające eter etylo-tert-butylowy lub eter etylo-tert-amylowy oraz podmioty dokonujące ich przerobu lub zużycia, w związku z § 6 ust. 2, mogą być objęte stałym nadzorem. 2. Podmiot wytwarzający eter etylo-tert-butylowy lub eter etylo-tert-amylowy jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym rozpoczęciem procesów produkcyjnych, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich rozpoczęciem, pisemne zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać następujące dane: 1) określenie rodzaju eteru, który ma być produkowany; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania eteru do magazynu; 3) ilość użytego alkoholu etylowego odwodnionego oraz ilość i rodzaj pozostałych surowców użytych do produkcji eteru; 4) przewidywaną ilość eteru oraz sposób ustalenia jego ilości. 5. Czynności produkcyjne w zakresie procesu wytwarzania eteru, a także przekazywania eteru do magazynu odnotowuje się w prowadzonej przez podmiot dokumentacji produkcyjnej i magazynowej. § 46. 1. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym przerobem lub zużyciem tych wyrobów, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed ich przerobem lub zużyciem, pisemne zgłoszenie, podając, jaki rodzaj eteru, w jakiej ilości, do jakich celów i według jakich norm - o ile te normy zostały ustalone - ma być używany. 2. W przypadku zużycia eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego do produkcji paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych, określonych w odrębnych przepisach, ilość zużytego eteru należy podać również w przeliczeniu na bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym lub eterze etylo-tert-amylowym. Rozdział 13 Nakładanie zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje i formy tych zabezpieczeń § 47. 1. Jako zabezpieczenia urzędowe: 1) pomieszczeń, urządzeń, aparatów, zbiorników, rurociągów, środków transportu, naczyń, próbek - stosuje się nałożenie plomb, pieczęci lub innych znaków urzędowych w celu uniemożliwienia dostępu do ich wnętrz bez uszkodzenia stanu zabezpieczenia urzędowego; 2) ksiąg i dokumentów - stosuje się ich opieczętowanie w celu urzędowego uwierzytelnienia. 2. Plomby ołowiane bądź z innych materiałów, pieczęcie lub inne znaki urzędowe są nakładane bezpośrednio lub z użyciem cięgien spinających: szpagatu z drucikiem, drutu lub żyłki syntetycznej z nawiniętą na nie spiralą metalową lub podobnym dwuskładnikowym elementem. 3. Na plombach, pieczęciach lub innych znakach urzędowych umieszcza się znaki odcisków, którymi są wizerunek godła państwa oraz ustalone oznaczenia literowe, cyfrowe bądź symbole. 4. Nałożenie zabezpieczeń urzędowych oraz ich zdjęcie, z zastrzeżeniem § 60 ust. 2 i 9, odnotowuje się w protokole czynności kontrolnych oraz w spisie zabezpieczeń urzędowych, prowadzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 25 do rozporządzenia, który opieczętowuje właściwy naczelnik urzędu celnego. 5. Znaki odcisków, o których mowa w ust. 3, odnotowuje się również w protokole czynności kontrolnych oraz w spisie zabezpieczeń urzędowych. Rozdział 14 Szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu § 48. W celu przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiot jest obowiązany co najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem czynności podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zgłoszenie rozpoczęcia albo wznowienia działalności podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu, z zastrzeżeniem § 51 ust. 1, sporządzone w dwóch egzemplarzach według wzoru stanowiącego załącznik nr 26 do rozporządzenia. Do zgłoszenia rozpoczęcia działalności dołącza się: 1) szkic sytuacyjny, skrócony opis pomieszczeń oraz wykaz, nazwy i numerację znajdujących się w tych pomieszczeniach urządzeń, aparatów, przyrządów pomiarowych, a dla zbiorników, pojemników i naczyń - ich pojemność; 2) wykaz przyrządów pomiarowych, z podaniem ich przeznaczenia i numeracji oraz zakresu pomiarowego; 3) opis procesu technologicznego i postępowania technicznego oraz instrukcje obiegu dokumentacji produkcyjnej i magazynowej, a także dotyczące przeprowadzania inwentaryzacji wyrobów, a w przypadku kasyn gry, salonów gier na automatach i punktów gier na automatach o niskich wygranych - instrukcję obiegu dokumentacji dotyczącej wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych i regulaminy gier; 4) wykaz pracowników podmiotu odpowiedzialnych za wykonywanie powierzonych im obowiązków w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym; 5) kopię koncesji lub zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej, kopię zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców lub aktualne zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. § 49. 1. Urzędowe sprawdzenie podmiotu przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego w obecności przedstawiciela podmiotu. 2. W czasie urzędowego sprawdzenia pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego sprawdzają prawidłowość: 1) oznaczenia w sposób trwały i w widocznym miejscu: a) pomieszczeń - odpowiednimi napisami określającymi ich przeznaczenie, b) urządzeń, aparatów oraz przyrządów pomiarowych - numerami, a w przypadku gdy służą one do pomiaru ilości wyrobów - również napisami określającymi ich zakres pomiarowy; 2) wymaganych dowodów legalizacji oraz ich ważność - w przypadku przyrządów pomiarowych podlegających legalizacji; 3) zaopatrzenia zbiorników w urządzenia umożliwiające określenie ilości znajdujących się w nich cieczy. 3. W czasie urzędowego sprawdzenia w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego badają także stan techniczny aparatu destylacyjnego oraz sprawdzają i włączają licznik objętości do określania ilości alkoholu etylowego. 4. Podczas urzędowego sprawdzenia podmiotu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego nakładają w razie potrzeby zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 47 ust. 1, w celu skutecznego wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. 5. Z czynności sprawdzających, o których mowa w ust. 2 i 3, sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, z tym że z czynności badania stanu technicznego aparatu destylacyjnego sporządza się odrębny protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 27 do rozporządzenia. Protokół urzędowego sprawdzenia wraz ze zgłoszeniem i dołączonymi dokumentami stanowi akta weryfikacyjne podmiotu. 6. W przypadku ustalenia, że podmiot zapewnił warunki i środki do sprawnego przeprowadzenia czynności kontrolnych w ramach szczególnego nadzoru podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego zatwierdza akta weryfikacyjne podmiotu. Jeden egzemplarz akt weryfikacyjnych pozostaje u właściwego naczelnika urzędu celnego, a drugi otrzymuje podmiot. 7. W przypadku stwierdzenia braku warunków i środków do przeprowadzenia czynności związanych z urzędowym sprawdzeniem podmiotu lub do wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego wyznacza termin ponownego przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia. § 50. 1. Podmiot zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego o wprowadzonych zmianach w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia, co najmniej na 7 dni przed zamierzonym terminem wprowadzenia tych zmian. 2. W zakresie wprowadzonych zmian jest przeprowadzane dodatkowe urzędowe sprawdzenie, do którego stosuje się odpowiednio przepis § 49. 3. W przypadku wprowadzenia zmian, o których mowa w ust. 1, w salonach gier na automatach i w punktach gier na automatach o niskich wygranych nie przeprowadza się dodatkowego urzędowego sprawdzenia. Zawiadomienie o zmianach w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia wraz z załączonymi dokumentami jest dołączane do akt weryfikacyjnych podmiotu. § 51. 1. Urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń nie przeprowadza się w podmiotach, które nie wytwarzają lub nie pakują, nie przepakowują albo nie rozlewają wyrobów, w odniesieniu do których jest wykonywany na podstawie odrębnych przepisów obowiązek oznaczania znakami akcyzy. 2. W podmiotach, które: 1) są jednostką naukową, doświadczalną, szkołą, samodzielnym laboratorium, szpitalem, jednostką opieki zdrowotnej lub apteką zużywającą lub przerabiającą w ciągu roku alkohol etylowy w ilości do 3.000 dm3 alkoholu etylowego 100% vol w stanie nieskażonym oraz do 20.000 dm3 alkoholu etylowego 100% vol w stanie skażonym, 2) przerabiają, zużywają lub dokonują obrotu alkoholem etylowym w ilościach nieprzekraczających w ciągu roku 1.000 dm3 alkoholu etylowego 100% vol w stanie nieskażonym oraz 3.000 dm3 alkoholu etylowego 100% vol w stanie skażonym - urzędowe sprawdzenie przeprowadza się tylko w zakresie określonym w § 49 ust. 2 pkt 2 i 3. 3. Podmioty wymienione w ust. 2 pkt 2 są obowiązane na 3 dni przed zamierzonym zużyciem lub przerobem alkoholu etylowego powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, podając równocześnie, jaki rodzaj alkoholu etylowego, do jakich celów i według jakich norm ma być używany. 4. Przekroczenie przez podmiot wielkości rocznego zużycia, przerobu lub obrotu alkoholem etylowym, określonych w ust. 2, wymaga dokonania zgłoszenia, o którym mowa w § 48, w terminie 7 dni od dnia wystąpienia przekroczenia. Rozdział 15 Sprawowanie stałego nadzoru oraz kontrole doraźne i okresowe § 52. 1. Kontrola w ramach szczególnego nadzoru podatkowego jest wykonywana przez: 1) każdorazowe, bezpośrednie uczestniczenie pracowników szczególnego nadzoru podatkowego w czynnościach związanych z działalnością objętą szczególnym nadzorem podatkowym; 2) dokonywanie okresowo lub doraźnie kontroli obrachunkowych stanu zapasów i obrotu wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy na podstawie prowadzonej przez podmiot dokumentacji; 3) badanie próbek wyrobów; 4) dokonywanie doraźnych kontroli w zakresie zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej; 5) kontrole prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego od wyrobów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-7. 2. Czynności kontrolne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane również w ramach sprawowania stałego nadzoru w podmiocie. 3. W przypadku objęcia podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego stałym nadzorem, zawiadamia on o tym podmiot na 14 dni przed objęciem tym nadzorem. § 53. 1. Okresowe kontrole obrachunkowe zapasów i obrotu wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy są przeprowadzane za okresy roczne. Za okresy krótsze niż rok mogą być przeprowadzane kontrole obrachunkowe doraźne. 2. Kontrole obrachunkowe roczne przeprowadza się nie później niż w okresie roku następującego po roku objętym kontrolą. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do podmiotów, w których nie przeprowadza się urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń. 4. Zapasy wyrobów stwierdzone podczas kontroli obrachunkowych są porównywane ze stanem ewidencyjnym i podlegają zapisaniu w ewidencji. Ustalone w wyniku kontroli obrachunkowych ubytki wyrobów porównuje się z ich dopuszczalnymi ubytkami. 5. Podmioty, w których jest sprawowany stały nadzór, mogą we własnym zakresie przeprowadzać obrachunki zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy za okresy dowolne - krótsze niż rok, zawiadamiając o tym komórkę stałego nadzoru co najmniej na 3 dni przed planowanym przeprowadzeniem obrachunku. 6. Doraźne kontrole w kasynach gry i w salonach gier na automatach, w zakresie zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej przeprowadza się poprzez porównanie kopii wystawionych zaświadczeń z prowadzoną przez podmiot na podstawie odrębnych przepisów dokumentacją. 7. Kontrole w zakresie prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego dokonywane są doraźnie oraz za okresy rozliczeniowe określone w odrębnych przepisach, na podstawie prowadzonej przez podmiot dokumentacji. § 54. 1. Podstawą kontroli, w ramach szczególnego nadzoru podatkowego, jest prowadzona przez dany podmiot ewidencja księgowa i dokumentacja związana z produkcją, przerobem, zużyciem, magazynowaniem oraz obrotem wyrobami, ze stosowaniem znaków akcyzy, z urządzaniem gier w kasynach gry i w salonach gier na automatach i na automatach o niskich wygranych oraz z podatkiem akcyzowym. 2. Ewidencja i dokumentacja, o których mowa w ust. 1, powinny być prowadzone w sposób umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, zwłaszcza czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami, stanów zapasów wyrobów, a także czynności związanych z urządzaniem gier w kasynach gry i w salonach gier na automatach i na automatach o niskich wygranych oraz z płatnością podatku akcyzowego, przy zachowaniu ciągłości zapisów i bezbłędności stosowanych procedur obliczeniowych. 3. Wpisów do ksiąg i dokumentacji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmian i poprawek w księgach lub dokumentach dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem daty ich wprowadzenia, oraz w razie potrzeby opisać je w rubryce "uwagi". 4. Podmiot dokonuje ostatniego dnia każdego miesiąca zamknięcia ksiąg i sporządza podsumowanie miesięczne. 5. Podmiot dokonuje również rocznego zamknięcia ksiąg według stanu na ostatni dzień roku i ustala, z wyjątkiem gorzelni rolniczej, rzeczywisty stan zapasów na koniec roku. Rzeczywisty stan zapasów na koniec roku należy przyjąć jako stan początkowy roku następnego. 6. Jeżeli przepisy rozporządzenia przewidują obowiązek prowadzenia przez podmiot ksiąg bądź dokumentacji według ustalonych wzorów, powinny one być zarejestrowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego, a poszczególne karty ksiąg - kolejno ponumerowane. 7. Wpisów do ksiąg i dokumentów służących do ewidencjonowania przychodu, rozchodu i transportu wyrobów oraz obrotu i zużycia znaków akcyzy dokonuje się bezpośrednio po zakończeniu czynności podlegającej wpisaniu. 8. W przypadku prowadzenia ksiąg i dokumentacji, o których mowa w ust. 6, z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, mogą one być prowadzone na odrębnych kartach dostosowanych do wpisów dokonywanych w urządzeniach drukujących, z zachowaniem wymogów, o których mowa w ust. 2, 3 i 6. 9. Właściwy naczelnik urzędu celnego może zabezpieczyć urzędowo pieczęciami również prowadzone przez podmiot księgi i dokumentacje lub ich części zawierające dane i informacje, o których mowa w ust. 1. Rozdział 16 Pobieranie próbek wyrobów § 55. 1. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego pobierają próbki wyrobów, w celu ich zbadania, w obecności przedstawiciela podmiotu w trzech jednakowych ilościach i w sposób określony w odrębnych przepisach. 2. Z czynności pobrania próbki wyrobów sporządza się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach. Protokół powinien zawierać następujące dane: 1) datę i miejsce pobrania próbki; 2) imiona i nazwiska osób pobierających próbkę oraz przedstawiciela podmiotu; 3) rodzaj, ilość wyrobu oraz numery pojemników (opakowań) lub partii, z których pobrano próbkę; 4) zastosowany środek konserwujący lub skażający; 5) sposób zabezpieczenia próbki. 3. Próbki wyrobów podlegają urzędowemu zabezpieczeniu, o którym mowa w § 47 ust. 1 pkt 1. § 56. Właściwy naczelnik urzędu celnego może przesłać pobraną próbkę wyrobu wraz z kopią protokołu jej pobrania do akredytowanego laboratorium właściwego dla danego rodzaju analiz - w celu jej zbadania. Rozdział 17 Niszczenie wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 57. 1. Niszczenie wyrobów nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wyroby, o których mowa w ust. 1, co najmniej na 3 dni przed zamierzonym terminem ich zniszczenia, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym zniszczeniem. 3. Podmiot sporządza w dwóch egzemplarzach protokół zniszczenia wyrobów, o których mowa w ust. 1, podając przyczyny ich zniszczenia. Protokół podpisują: przedstawiciel podmiotu i pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 18 Przyjmowanie, magazynowanie, wydawanie i przewożenie wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 58. 1. Wyroby powinny być przekazane do magazynu wyrobów w dniu zakończenia zmiany produkcyjnej i niezwłocznie zewidencjonowane we właściwych dokumentach lub ewidencji magazynowej. 2. W magazynie wyrobów, wyroby w opakowaniach jednostkowych powinny być ustawione oddzielnie według ich rodzaju oraz w miarę możliwości według stawek podatkowych, gramatury, pojemności i w takim porządku, aby ich sprawdzenie nie nastręczało trudności. § 59. Podmioty, będące na podstawie przepisów ustawy składami podatkowymi, prowadzące działalność polegającą na magazynowaniu wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego oraz na ich przyjmowaniu i wysyłce są objęte stałym nadzorem. Jeżeli przyjęcia i wysyłki wyrobów w tych podmiotach są dokonywane nieregularnie (niecodziennie), właściwy naczelnik urzędu celnego może odstąpić od objęcia ich stałym nadzorem. § 60. 1. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zamiar odprawienia przesyłki wyrobów, objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego, co najmniej na 3 dni przed terminem tej czynności, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzoną odprawą. 2. Odprawa przesyłki, o której mowa w ust. 1, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Środki transportu, a w przypadku przesyłki wyrobu luzem - naczynia służące do transportu, powinny być urzędowo zabezpieczone, a rodzaj i liczbę zabezpieczeń oraz ich cechy należy odnotować w dokumencie przewozu. 3. Dokument przewozu powinien być sporządzony z co najmniej dwiema kopiami, z których pierwszą zatrzymuje podmiot. 4. Dokumenty przewozu oraz ich kopie powinny być ponumerowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 5. Dokument przewozu, o którym mowa w ust. 2, w przypadku przesyłki: 1) alkoholu etylowego, napojów spirytusowych lub ich półproduktów luzem - powinien być sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 28 do rozporządzenia; do dokumentu przewozu alkoholu etylowego skażonego dołącza się kopię protokołu skażenia alkoholu etylowego, o którym mowa w § 8 ust. 1; 2) napojów spirytusowych w opakowaniach jednostkowych - powinien określać rodzaje i nazwy wyrobów, zawartość alkoholu etylowego w % objętości, ilości i pojemności opakowań jednostkowych; 3) piwa luzem lub napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych luzem - powinien określać ich rodzaj i asortyment, % wagowy ekstraktu brzeczki podstawowej wyrażony w stopniach Plato, objętość wyrobów oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu; 4) piwa lub napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych w opakowaniach jednostkowych - powinien określać ich rodzaj i asortyment, % wagowy ekstraktu brzeczki podstawowej wyrażony w stopniach Plato, rodzaje, ilości i pojemności opakowań jednostkowych; 5) wyrobów winiarskich luzem lub innych napojów alkoholowych luzem - powinien określać rodzaj lub nazwę wyrobu, masę netto, ciężar właściwy, objętość wyrobów, zawartość alkoholu etylowego w % objętości oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu; 6) wyrobów winiarskich lub innych napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych - powinien określać ich rodzaj i asortyment, zawartość alkoholu etylowego w % objętości oraz rodzaje, ilości i pojemności opakowań jednostkowych; 7) wyrobów tytoniowych - powinien określać ich rodzaj i asortyment, ilości opakowań jednostkowych z podaniem ilości sztuk wyrobów tytoniowych lub ich gramaturę; 8) produktów rafinacji ropy naftowej - powinien określać ich rodzaj, asortyment, gęstość w temperaturze referencyjnej 15 °C - z wyjątkiem gazu płynnego, ilości oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu. 6. W przypadku przesyłki wyrobów, o których mowa w ust. 5, na terytorium kraju, dokument przewozu dołącza się do administracyjnego dokumentu towarzyszącego, określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 36 ust. 7 ustawy. 7. Drugą kopię dokumentu przewozu podmiot jest obowiązany przesłać nie później niż w terminie 3 dni naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla odbiorcy przesyłki, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru w podmiocie będącym odbiorcą przesyłki - komórce tego nadzoru. 8. Drugą kopię dokumentu przewozu, po sprawdzeniu zgodności z jego oryginałem, właściwy naczelnik urzędu celnego lub komórka stałego nadzoru zwraca podmiotowi, który wysyłał przesyłkę, w terminie 30 dni od daty otrzymania tej kopii dokumentu przewozu. 9. W przypadku przesyłki wyrobów, o których mowa w ust. 5, z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, nie sporządza się dokumentu przewozu, o którym mowa w ust. 2. Rodzaj i liczbę zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 47 ust. 1 pkt 1, oraz ich cechy należy odnotować w administracyjnym dokumencie towarzyszącym. § 61. 1. Jeżeli podczas przewozu przesyłki wyrobów luzem, na terenie kraju, zostały uszkodzone naczynia, w których te wyroby są przewożone, i zachodzi konieczność przelania ich do innych naczyń, przewoźnik jest obowiązany zawiadomić o tym naczelnika urzędu celnego, właściwego dla miejsca uszkodzenia lub miejsca stwierdzenia uszkodzenia naczyń, oraz odnotować w dokumencie przewozu lub w administracyjnym dokumencie towarzyszącym datę i godzinę uszkodzenia naczyń, jak również, któremu naczelnikowi urzędu celnego przesłano zawiadomienie. 2. W przypadku uszkodzenia środka transportu podczas przewozu wyrobów w opakowaniach jednostkowych, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 62. W przypadku przesyłki wyrobów zwolnionych z podatku akcyzowego przepisy § 60 ust. 1-5, ust. 7 i 8 oraz § 61 stosuje się odpowiednio. § 63. 1. W przypadku przesyłki estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych, a także eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego przepisy § 60 ust. 1, 3, 4, 7 i 8 oraz § 61 stosuje się odpowiednio. 2. Dokument przewozu, w przypadku przesyłki: 1) estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość estrów w wyrobie, ilość estrów oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu; 2) eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość eteru w wyrobie, ilość eteru oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu. § 64. 1. Podmiot odbierający przesyłkę wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego lub zwolnionych z podatku akcyzowego jest obowiązany najpóźniej na dzień przed planowanym otrzymaniem przesyłki zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru. 2. Przyjęcie przesyłki wyrobów, o których mowa w ust. 1, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Z czynności przyjęcia przesyłki, o której mowa w ust. 1, podmiot sporządza dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki z co najmniej dwiema kopiami, z których pierwszą niezwłocznie przesyła naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla odbiorcy przesyłki lub komórce stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u odbiorcy przesyłki. 4. Drugą kopię dokumentu sprawdzenia i przyjęcia przesyłki podmiot przesyła, nie później niż w terminie 3 dni, naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla nadawcy przesyłki lub komórce stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u nadawcy przesyłki. 5. W przypadku przyjęcia przesyłki z terytorium państwa członkowskiego, określonego w art. 2 pkt 5 ustawy, przepisu ust. 4 nie stosuje się. 6. Dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, o którym mowa w ust. 3, w przypadku przyjęcia przesyłki: 1) alkoholu etylowego, napojów spirytusowych lub ich półproduktów luzem - powinien być sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 29 do rozporządzenia; 2) napojów spirytusowych w opakowaniach jednostkowych - powinien określać rodzaje i nazwy wyrobów, zawartość alkoholu etylowego w % objętości, ilości i pojemności opakowań jednostkowych; 3) piwa luzem lub napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych luzem - powinien określać ich rodzaj i asortyment, % wagowy ekstraktu brzeczki podstawowej wyrażony w stopniach Plato, objętość wyrobów oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu; 4) piwa lub napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych w opakowaniach jednostkowych - powinien określać ich rodzaj i asortyment, % wagowy ekstraktu brzeczki podstawowej wyrażony w stopniach Plato, rodzaje, ilości i pojemności opakowań jednostkowych; 5) wyrobów winiarskich luzem lub innych napojów alkoholowych luzem - powinien określać rodzaj lub nazwę wyrobu, masę netto, ciężar właściwy, objętość wyrobów, zawartość alkoholu etylowego w % objętości oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu; 6) wyrobów winiarskich lub innych napojów alkoholowych w opakowaniach jednostkowych - powinien określać ich rodzaj i asortyment, zawartość alkoholu etylowego w % objętości oraz rodzaje, ilości i pojemności opakowań jednostkowych; 7) wyrobów tytoniowych - powinien określać ich rodzaj i asortyment, ilości opakowań jednostkowych z podaniem ilości sztuk wyrobów tytoniowych lub ich gramaturę; 8) produktów rafinacji ropy naftowej - powinien określać ich rodzaj, asortyment, gęstość w temperaturze referencyjnej 15 °C - z wyjątkiem gazu płynnego, ilości oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu. 7. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do podmiotów wymienionych w § 51 ust. 2 pkt 1 i 2, z wyjątkiem przyjęcia przesyłek alkoholu etylowego nieskażonego. § 65. 1. Podmiot odbierający przesyłkę: 1) estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych, 2) eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego jest obowiązany najpóźniej na dzień przed planowanym otrzymaniem przesyłki zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru. 2. Przyjęcie przesyłki wyrobów, o których mowa w ust. 1, odbywa się bez udziału pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Z czynności przyjęcia przesyłki, o której mowa w ust. 1, sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki z co najmniej dwiema kopiami, z których pierwszą podmiot niezwłocznie przesyła naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla odbiorcy przesyłki lub komórce stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u odbiorcy przesyłki. 4. Drugą kopię dokumentu sprawdzenia i przyjęcia przesyłki podmiot przesyła nie później niż w terminie 3 dni naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla nadawcy przesyłki lub komórce stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u nadawcy przesyłki. 5. Dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, o którym mowa w ust. 3, w przypadku przyjęcia przesyłki: 1) estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość estrów w wyrobie oraz ilość estrów; 2) eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość eteru w wyrobie oraz ilość eteru. § 66. Przy przesyłaniu wyrobów rurociągiem przepisy § 60-65 stosuje się odpowiednio. Rozdział 19 Przepis końcowy § 67. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 598) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Załącznik nr 26 Ilustracja Załącznik nr 27 Ilustracja Załącznik nr 28 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 29 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 222, poz. 2202), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania i trybu przekazywania gminom części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów w specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 65, poz. 599) Na podstawie art. 10 ust. 8 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia określają: 1) sposób ustalania i tryb przekazywania gminom części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów, wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów, budowli i budynków, które są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych, na podstawie zezwolenia, zmienionego stosownie do przepisów art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, zwanej dalej "ustawą", przez przedsiębiorcę, do którego stosuje się art. 5 ust. 2 ustawy, zwanej dalej "częścią rekompensującą subwencji"; 2) szczegółowe dane niezbędne do ustalenia wysokości ubytku dochodów gmin, o którym mowa w pkt 1; 3) wzór wniosku o przyznanie części rekompensującej subwencji oraz termin jego składania. § 2. 1. Kwotę części rekompensującej subwencji dla gmin ustala się w wysokości równowartości ubytku dochodów, wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów, budowli i budynków, zajętych na prowadzenie, na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy. 2. Ubytek, o którym mowa w ust. 1, wykazywany jest we wniosku gminy o przyznanie części rekompensującej subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów, wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów, budowli i budynków położonych na terenie specjalnych stref ekonomicznych, zwanym dalej "wnioskiem". Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Gmina składa wniosek do właściwej miejscowo regionalnej izby obrachunkowej w terminie do dnia 25 sierpnia roku budżetowego, wykazując roczne skutki zwolnienia z podatku od nieruchomości według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok budżetowy. 2. Gminy we wniosku wykazują: 1) podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości odrębnie dla gruntów, budynków i budowli, które w roku, za który sporządzany jest wniosek, były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, według stanu na dzień 1 stycznia 2000 r.; 2) stawki podatku od nieruchomości, ustalone przez radę gminy, obowiązujące w 2000 r.; 3) kwotę rocznych skutków zwolnienia z podatku od nieruchomości, ustaloną jako suma kwot wyliczonych odrębnie dla gruntów, budynków i budowli na podstawie danych, o których mowa w pkt 1 i 2. 3. Regionalna izba obrachunkowa sprawdza prawidłowość sporządzonych wniosków pod względem rachunkowym oraz formalnym, a następnie przekazuje je, w terminie do dnia 10 września roku budżetowego, do ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 4. W terminie do dnia 25 listopada roku budżetowego minister właściwy do spraw finansów publicznych: 1) informuje gminy o wysokości części rekompensującej subwencji; 2) przekazuje na rachunek budżetu gminy kwotę części rekompensującej subwencji, ustaloną na podstawie wniosku złożonego w terminie, o którym mowa w § 3 ust. 1. § 5. 1. Gminy przekazują do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w terminie do dnia 10 maja roku budżetowego, informację o przewidywanej w roku budżetowym wysokości ubytku dochodów, wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości, o którym mowa w § 2 ust. 1. 2. W informacji należy podać: 1) podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów, budynków i budowli zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę, o którym mowa w § 1 pkt 1; 2) stawki podatku od nieruchomości, według uchwały rady gminy, obowiązujące w 2000 r.; 3) przewidywaną wysokość ubytku dochodów gminy. 3. Przewidywaną wysokość ubytku dochodów gmin określa się w sposób przyjęty przy sporządzaniu wniosku. 4. Wzór informacji stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Informację o przewidywanej w 2004 r. wysokości ubytku dochodów wynikającego ze zwolnienia z podatku od nieruchomości, o którym mowa w § 2, gminy przekazują w terminie do dnia 20 maja 2004 r. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 kwietnia 2004 r. (poz. 599) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych wymagań utrzymywania gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej (Dz. U. Nr 65, poz. 600) Na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 i Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Utrzymywaniem gruntów rolnych w dobrej kulturze rolnej przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska jest: 1) uprawa roślin lub ugorowanie - w przypadku gruntów ornych; 2) koszenie trawy co najmniej raz w roku w okresie wegetacyjnym - w przypadku łąk; 3) wypasanie zwierząt w okresie wegetacyjnym traw - w przypadku pastwisk. 2. W przypadku gruntów ornych położonych na stokach o nachyleniu powyżej 20 ° grunty te nie powinny być: 1) wykorzystywane pod uprawę roślin wymagających utrzymywania redlin wzdłuż stoku; 2) ugorowane jako ugór czarny. 3. Na gruntach ornych, o których mowa w ust. 2, wykorzystywanych pod uprawę roślin wieloletnich: 1) powinna być utrzymywana okrywa roślinna lub ściółkowanie w międzyrzędziach albo 2) uprawa powinna być prowadzona metodą tarasową. § 2. 1. Uznaje się, że grunt orny był ugorowany, jeżeli grunt ten podlegał: 1) zabiegom uprawowym, przy czym nie był obsiewany przez okres dłuższy niż 6 miesięcy lub 2) co najmniej jednokrotnemu koszeniu w terminie do dnia 15 lipca. 2. Grunt orny nie powinien być ugorowany przez okres dłuższy niż 5 lat. § 3. 1. Dopuszcza się przemienne użytkowanie łąk i pastwisk. 2. Łąki, pastwiska i ścierniska nie powinny być wypalane. § 4. Grunty rolne, o których mowa w § 1, nie powinny być porośnięte drzewami i krzewami, z wyjątkiem drzew i krzewów: 1) niepodlegających wycięciu, zgodnie z przepisami o ochronie przyrody; 2) mających znaczenie dla ochrony wód i gleb; 3) niewpływających na prowadzoną na tych gruntach produkcję roślinną. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 (Dz. U. Nr 65, poz. 601) Na podstawie art. 3a ust. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 (Dz. U. Nr 230, poz. 2305 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 508) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia część B otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia część B otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 601) Załącznik nr 1 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 DZIAŁANIEŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro Działanie 1Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych22.851.13068.553.39391.404.523 Działanie 2Inwestycje w gospodarstwach rolnych5.011.14715.033.44020.044.587 Działanie 3Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich23.127.22369.381.66892.508.891 Działanie 4Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich8.133.33524.400.00432.533.339 Działanie 6Szkolenia zawodowe1.200.0003.600.0004.800.000 Działanie 7Pomoc techniczna172.528690.110862.638 Suma środków w euro:60.495.363181.658.615242.153.978 Załącznik nr 2 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie55.439166.317221.756 2kujawsko-pomorskie458.0181.374.0541.832.072 3lubelskie717.2012.151.6032.868.804 4lubuskie18.96156.88475.845 5łódzkie175.451526.352701.803 6małopolskie279.404838.2131.117.617 7mazowieckie1.436.6314.309.8925.746.523 8opolskie75.590226.771302.361 9podkarpackie94.960284.880379.840 10podlaskie345.3771.036.1311.381.508 11pomorskie210.126630.377840.503 12śląskie193.716581.147774.863 13świętokrzyskie271.911815.7321.087.643 14warmińsko-mazurskie133.879401.638535.517 15wielkopolskie544.4831.633.4492.177.932 16zachodniopomorskie000 Suma środków w euro:5.011.14715.033.44020.044.587 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 34, poz. 292 i Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie bezpłatnych świadczeń zdrowotnych dla policjantów i pracowników kontyngentów policyjnych (Dz. U. Nr 66, poz. 603) Na podstawie art. 145f pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki otrzymywania bezpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz zaopatrzenia w leki i artykuły sanitarne przez policjantów i pracowników wchodzących w skład kontyngentów policyjnych wydzielonych do realizacji zadań poza granicami państwa, którzy zostali delegowani lub zatrudnieni w ramach jego struktur oraz uczestniczą w kraju w przygotowaniach do podjęcia służby lub pracy poza granicami państwa, a także w związku z rozpoczęciem służby lub pracy poza granicami państwa oraz bezpośrednio po powrocie do kraju, w związku z zakończeniem tej służby lub pracy poddali się badaniom laboratoryjnym i lekarskim. § 2. Warunkami otrzymania bezpłatnych świadczeń zdrowotnych, w tym szczepień ochronnych, badań lekarskich i laboratoryjnych oraz zaopatrzenia w leki i artykuły sanitarne są: 1) delegowanie do pełnienia służby lub zatrudnienie w kontyngencie policyjnym wydzielonym do udziału w misji pokojowej, akcji zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom albo akcji ratowniczej i poszukiwawczej lub humanitarnej, albo 2) uczestnictwo w podróży zagranicznej do rejonu działania kontyngentu policyjnego i z powrotem do kraju, od dnia przekroczenia granicy państwowej w dniu wyjazdu do dnia przekroczenia tej granicy w dniu powrotu, albo 3) pełnienie służby lub świadczenie pracy poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym w okresie delegowania lub zatrudnienia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa i higieny służby oraz zakresu stosowania przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy w Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 66, poz. 604) Na podstawie art. 52 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Za stan bezpieczeństwa i higieny służby w jednostce organizacyjnej Agencji Wywiadu, zwanej dalej "jednostką", odpowiada kierownik tej jednostki, a także, w swoim zakresie obowiązków służbowych, kierownik komórki organizacyjnej w jednostce oraz osoba kierująca doraźnie zespołem złożonym co najmniej z dwóch funkcjonariuszy Agencji Wywiadu, zwani dalej "przełożonymi". § 2. 1. Przełożony jest obowiązany chronić życie i zdrowie funkcjonariusza Agencji Wywiadu, zwanego dalej "funkcjonariuszem", poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków służby, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności przełożony ma obowiązek: 1) znać szczególne właściwości lub warunki służby występujące na stanowiskach służbowych w jednostce, określonych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie wykazu schorzeń i chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 52, poz. 455), zwane dalej "szczególnymi właściwościami lub warunkami służby", oraz znać zasady bezpieczeństwa i higieny służby obowiązujące na tych stanowiskach; 2) zorganizować służbę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki jej pełnienia; 3) sprawować nadzór nad przestrzeganiem przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby w jednostce, wydawać polecenia w celu usunięcia stwierdzonych uchybień oraz kontrolować ich wykonanie; 4) zapewnić wykonanie zaleceń wydanych przez służbę bezpieczeństwa i higieny służby oraz inne uprawnione organy. 2. Obowiązek zapewnienia funkcjonariuszowi bezpiecznych i higienicznych warunków służby przełożony realizuje w szczególności przez: 1) właściwe utrzymanie budynków, pomieszczeń i stanowisk służbowych, pojazdów, maszyn, innych urządzeń technicznych oraz instalacji; 2) zapewnienie właściwego na danym stanowisku służbowym uzbrojenia, wyposażenia i innego sprzętu; 3) odpowiednie zabezpieczenie maszyn i innych urządzeń technicznych we właściwe osłony oraz przydzielenie narzędzi i wyposażenia gwarantującego bezpieczne wykonywanie czynności służbowych; 4) stwarzanie właściwych warunków higieniczno-sanitarnych przez posiadanie niezbędnych urządzeń higieniczno-sanitarnych oraz dostarczanie funkcjonariuszowi niezbędnych środków utrzymania higieny osobistej; 5) zaopatrzenie funkcjonariusza w niezbędne środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze; 6) podejmowanie przedsięwzięć zabezpieczających funkcjonariusza przed urazami, działaniem substancji toksycznych, porażeniem prądem elektrycznym, szkodliwym działaniem hałasu i wibracji, mikrofal oraz promieniowaniem jonizującym, jak również zmniejszających uciążliwości służby; 7) zapewnienie i umożliwienie funkcjonariuszowi zapoznania się ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby występującymi na stanowisku służbowym zajmowanym przez funkcjonariusza, a także z zasadami i przepisami bezpieczeństwa i higieny służby obowiązującymi na stanowisku służbowym zajmowanym przez funkcjonariusza oraz kontrolę ich przestrzegania przez funkcjonariusza. § 3. W zakresie profilaktycznej ochrony zdrowia przełożony ma obowiązek: 1) systematycznie przeprowadzać badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w jednostce; 2) zapewnić i umożliwić stosowanie środków zapobiegających schorzeniom i chorobom związanym ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, a w szczególności utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia niezbędne do przeciwdziałania czynnikom powodującym te schorzenia i choroby. § 4. W razie stwierdzenia u funkcjonariusza objawów choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby lub innego schorzenia związanego z warunkami służby, kierownik jednostki ma obowiązek: 1) zbadać w porozumieniu z właściwym organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej przyczyny, charakter i rozmiary zagrożenia powodującego chorobę lub schorzenie; 2) przystąpić niezwłocznie do usuwania czynników powodujących powstanie choroby lub schorzenia; 3) skierować funkcjonariusza do komisji lekarskiej, w trybie określonym przepisami w sprawie orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu; 4) spowodować czasowe lub stałe przeniesienie funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe, jeżeli uzasadniają to wyniki badań lekarskich. § 5. 1. W razie zaistnienia wypadku, podczas lub w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych, przełożony ma obowiązek podjąć, w granicach dostępnych środków, niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym, a także niezwłocznie ustalić przyczyny i okoliczności wypadku. 2. Kierownik jednostki ma obowiązek systematycznie analizować przyczyny wypadków zaistniałych w jednostce i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki zapobiegawcze. 3. W jednostce prowadzi się rejestr wypadków zaistniałych podczas lub w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych. § 6. Programy szkolenia, kształcenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy powinny obejmować zagadnienia bezpieczeństwa i higieny służby. § 7. Warunkiem dopuszczenia funkcjonariusza do służby na stanowisku służbowym, na którym występują szczególne właściwości lub warunki służby, jest odbycie przeszkolenia w zakresie zasad i przepisów bezpieczeństwa i higieny służby obowiązujących na tym stanowisku służbowym. Odbycie przeszkolenia funkcjonariusz potwierdza na piśmie. § 8. Funkcjonariusz wykonuje czynności służbowe w ramach posiadanych kwalifikacji i możliwości technicznych, ze szczególnym uwzględnieniem posiadanego uzbrojenia, wyposażenia oraz innego niezbędnego sprzętu. § 9. Funkcjonariusz wykonujący czynności biurowe powinien wykonywać je w obiektach budowlanych i pomieszczeniach, spełniających wymagania i normy bezpieczeństwa i higieny pracy przewidziane dla obiektów budowlanych i pomieszczeń, odpowiednich do rodzaju wykonywanych czynności i liczby funkcjonariuszy. § 10. Funkcjonariusz pełniący służbę na stanowisku służbowym, na którym występują szczególne właściwości lub warunki służby, związane z działaniem: siły fizycznej maszyn i urządzeń, substancji toksycznych, wysokich lub niskich temperatur, prądu elektrycznego, mikrofal, hałasu i wibracji oraz promieniowania jonizującego, ma obowiązek stosować środki i metody zabezpieczające przed tym działaniem, w szczególności środki ochrony indywidualnej. § 11. Podczas prowadzenia szkolenia: strzeleckiego, z użyciem materiałów wybuchowych, zapalających i dymotwórczych, w zakresie stosowania środków przymusu bezpośredniego i technik samoobrony, wspinaczkowego, nurkowego, spadochronowego, doskonalącego technikę jazdy oraz zajęć wychowania fizycznego, jego organizator ma obowiązek zapewnić: 1) fachową obsługę uzbrojenia, wyposażenia oraz innego sprzętu; 2) bezpieczną realizację poszczególnych elementów ćwiczeń; 3) sprzęt ratunkowy i przeciwpożarowy; 4) zabezpieczenie medyczne; 5) zabezpieczenie terenu ćwiczeń przed dostępem osób postronnych. § 12. 1. Podczas szkolenia każde ćwiczenie powinno być prowadzone pod nadzorem instruktora posiadającego stosowne uprawnienia i przez taką ich liczbę, która pozwala na sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad ćwiczącymi. 2. Przed przystąpieniem do ćwiczeń organizator szkolenia i instruktor mają obowiązek sprawdzić miejsce prowadzenia ćwiczenia, uzbrojenie, wyposażenie i inny sprzęt używany do ćwiczeń oraz poinformować ćwiczących o mogących wystąpić zagrożeniach. 3. Ćwiczenia o większym stopniu trudności i skomplikowania należy wprowadzać do szkolenia, stosując zasadę stopniowania trudności. § 13. Organizator szkolenia i instruktor mają obowiązek: 1) odsunąć od ćwiczeń funkcjonariusza naruszającego postanowienia regulaminów, instrukcji, przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby oraz poleceń i wskazówek instruktora, a także funkcjonariusza zgłaszającego zły stan zdrowia; 2) przerwać ćwiczenie w razie stwierdzenia braku niezbędnych warunków bezpieczeństwa lub nieprawidłowego wykonywania ćwiczenia, nadmiernej brawury oraz nieprzestrzegania bądź lekceważenia przepisów bezpieczeństwa i higieny służby przez funkcjonariusza. § 14. Funkcjonariusz uczestniczący w szkoleniu ma obowiązek niezwłocznie zgłosić instruktorowi i organizatorowi szkolenia odniesione kontuzje, urazy i obrażenia. § 15. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, podczas których może zaistnieć zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, przełożony ma obowiązek: 1) opracować szczegółowy plan działania podległych funkcjonariuszy; 2) rozpoznać zagrożenia, informować podwładnych funkcjonariuszy o ich występowaniu oraz wydawać polecenia dotyczące właściwego zabezpieczenia ludzi przed ich następstwami; 3) zapewnić odpowiednie uzbrojenie, wyposażenie oraz inny niezbędny sprzęt; 4) ustalić sygnały i środki alarmowe oraz odwód niezbędny do udzielenia wsparcia i pomocy; 5) zapewnić zabezpieczenie medyczne; 6) kontrolować i nadzorować pracę podległych funkcjonariuszy; 7) w razie zaistnienia wypadku lub nagłego bezpośredniego zagrożenia życia natychmiast przystąpić do ratowania poszkodowanych lub zagrożonych; 8) podczas długotrwałego wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, prowadzonych w niskich lub wysokich temperaturach albo w obecności czynników szkodliwych dla zdrowia, zapewnić odpowiednio częstą wymianę funkcjonariuszy, możliwość ogrzania się, niezbędne posiłki i napoje oraz odpowiedni sprzęt i wyposażenie. § 16. Funkcjonariusz ma obowiązek przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby, obowiązujących na zajmowanym stanowisku służbowym, a w szczególności: 1) znać przepisy oraz zasady bezpiecznego wykonywania czynności i zadań służbowych i wykonywać te czynności w sposób zgodny z tymi przepisami i zasadami; 2) znać przepisy oraz zasady posługiwania się przydzielonym uzbrojeniem, wyposażeniem oraz innym sprzętem; 3) dbać o należyty stan użytkowanego uzbrojenia i wyposażenia, maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz dbać o porządek i ład w miejscu pełnienia służby; 4) używać środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego zgodnie z ich przeznaczeniem; 5) poddawać się wymaganym badaniom lekarskim oraz innym, zarządzonym przez właściwe organy, i stosować się do ich zaleceń; 6) brać udział w szkoleniach z zakresu bezpieczeństwa i higieny służby; 7) zawiadomić niezwłocznie przełożonego o zauważonym w jednostce wypadku zaistniałym podczas pełnienia służby lub o zaistniałym zagrożeniu dla życia lub zdrowia ludzkiego. § 17. W czasie wykonywania zadań służbowych, w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności, funkcjonariusz może odstąpić od zasad bezpieczeństwa i higieny służby, z zachowaniem wszelkich dostępnych w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w jego ocenie dokonanej w miejscu i czasie wykonywania czynności służbowej istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego lub odwrócenia zagrożenia godzącego w bezpieczeństwo państwa, w szczególności gdy: 1) z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu zachodzi konieczność zastosowania środka zastępczego; 2) fizyczne warunki i umiejętności funkcjonariusza mogą zastąpić brak możliwości użycia właściwego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu; 3) funkcjonariusz podejmie wykonanie określonej czynności dobrowolnie. § 18. W zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio: 1) przepisy art. 208, art. 211-227, art. 232-236 i art. 2373-23711 działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) oraz wydane na ich podstawie przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy wydane na podstawie art. 23715 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania zadań służbowych wykonuje prace, których te przepisy dotyczą. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 24 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich (Dz. U. Nr 66, poz. 605) Na podstawie art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 lipca 1999 r. w sprawie stawek oraz szczegółowych zasad, trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do podręczników szkolnych i akademickich (Dz. U. Nr 60, poz. 643) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustala się stawki dotacji przedmiotowych do jednego arkusza wydawniczego, w wysokości: 1) do podręczników szkolnych: a) przy pierwszym wydaniu - do 1.900 zł, b) przy następnym wydaniu - do 1.350 zł, 2) do podręczników akademickich: a) przy pierwszym wydaniu - do 1.200 zł, b) przy następnym wydaniu - do 850 zł."; 2) w § 3 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. W przypadku pierwszego wydania podręcznika akademickiego do wniosku należy dołączyć szczegółowy konspekt oraz dwie aktualne recenzje wydawnicze sporządzone przez samodzielnych pracowników naukowych. Na żądanie wydawca obowiązany jest przedstawić maszynopis podręcznika. 5. W przypadku kolejnego wydania podręcznika do wniosku należy dołączyć egzemplarz ostatniego wydania, a w przypadku podręcznika akademickiego również szczegółowy konspekt zmian oraz dwie aktualne recenzje wydawnicze sporządzone przez samodzielnych pracowników naukowych."; 3) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minimalny nakład dotowanego podręcznika akademickiego nie może być niższy niż 1.000 egzemplarzy."; 4) w § 8 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Wniosek o wyrażenie zgody składa się do dnia 1 października roku, na który została przyznana dotacja.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 26 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz. U. Nr 66, poz. 606) Na podstawie art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz. U. Nr 61, poz. 624, z 2002 r. Nr 10, poz. 96 oraz z 2003 r. Nr 146, poz. 1416) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1 po pkt 5b dodaje się pkt 5c-5f w brzmieniu: "5c) publicznego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy, stanowiący załącznik nr 5c do rozporządzenia, 5d) publicznego technikum uzupełniającego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. f) ustawy, stanowiący załącznik nr 5d do rozporządzenia, 5e) publicznej szkoły policealnej, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy, stanowiący załącznik nr 5e do rozporządzenia, 5f) publicznej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. h) ustawy, stanowiący załącznik nr 5f do rozporządzenia,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ramowe statuty, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5e i 6, stosuje się w szkołach dla dzieci i młodzieży ogólnodostępnych, integracyjnych i specjalnych oraz w szkołach dla dorosłych."; 2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia w § 16: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do przedszkola uczęszczają dzieci w wieku od 3 do 6 lat, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach do przedszkola może uczęszczać dziecko, które ukończyło 2,5 roku."; 3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia w § 17: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Szkoła, w tym szkoła wchodząca w skład zespołu szkół oraz szkoła specjalna wchodząca w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", b) uchyla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Tablice i pieczęcie szkoły wchodzącej w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tej szkoły, z zastrzeżeniem ust. 4a.", d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Pieczęć urzędowa szkoły wchodzącej w skład zespołu szkół oraz szkoły specjalnej wchodzącej w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 4) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w § 19: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Gimnazjum, w tym gimnazjum wchodzące w skład zespołu szkół oraz gimnazjum specjalne wchodzące w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tablice i pieczęcie gimnazjum wchodzącego w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tego gimnazjum, z zastrzeżeniem ust. 4.", d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Pieczęć urzędowa gimnazjum wchodzącego w skład zespołu szkół oraz gimnazjum specjalnego wchodzącego w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 5) w załączniku nr 4 do rozporządzenia w § 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Liceum, w tym liceum wchodzące w skład zespołu szkół oraz liceum specjalne wchodzące w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tablice i pieczęcie liceum wchodzącego w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tego liceum, z zastrzeżeniem ust. 4.", d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Pieczęć urzędowa liceum wchodzącego w skład zespołu szkół oraz liceum specjalnego wchodzącego w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 6) w załączniku nr 5 do rozporządzenia w § 20: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Liceum profilowane, w tym liceum profilowane wchodzące w skład zespołu szkół oraz liceum profilowane specjalne wchodzące w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tablice i pieczęcie liceum profilowanego wchodzącego w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tego liceum profilowanego, z zastrzeżeniem ust. 4.", d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Pieczęć urzędowa liceum profilowanego wchodzącego w skład zespołu szkół oraz liceum profilowanego specjalnego wchodzącego w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 7) w załączniku nr 5a do rozporządzenia w § 21: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Technikum, w tym technikum wchodzące w skład zespołu szkół oraz technikum specjalne wchodzące w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tablice i pieczęcie technikum wchodzącego w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tego technikum, z zastrzeżeniem ust. 4.", d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Pieczęć urzędowa technikum wchodzącego w skład zespołu szkół oraz technikum specjalnego wchodzącego w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 8) w załączniku nr 5b do rozporządzenia: a) uchyla się § 7, b) w § 22: - ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Szkoła zasadnicza, w tym szkoła zasadnicza wchodząca w skład zespołu szkół oraz szkoła zasadnicza specjalna wchodząca w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", - uchyla się ust. 2, - ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tablice i pieczęcie szkoły zasadniczej wchodzącej w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tej szkoły zasadniczej, z zastrzeżeniem ust. 4.", - dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Pieczęć urzędowa szkoły zasadniczej wchodzącej w skład zespołu szkół oraz szkoły zasadniczej specjalnej wchodzącej w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 9) w załączniku nr 6 do rozporządzenia w § 23: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Szkoła ponadpodstawowa, w tym szkoła ponadpodstawowa wchodząca w skład zespołu szkół oraz szkoła ponadpodstawowa specjalna wchodząca w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.", b) uchyla się ust. 2, c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Pieczęć urzędowa szkoły ponadpodstawowej wchodzącej w skład zespołu szkół oraz szkoły ponadpodstawowej specjalnej wchodzącej w skład specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka."; 10) dodaje się załączniki nr 5c-5f do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załącznikach nr 1-4 do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Na rok szkolny 2004/2005 nie prowadzi się rekrutacji do oddziałów przysposabiających do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym w zasadniczych szkołach zawodowych specjalnych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. 2. Funkcjonujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oddziały przysposabiające do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym zorganizowane w zasadniczych szkołach zawodowych specjalnych dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim są prowadzone do czasu zakończenia cyklu kształcenia w tych oddziałach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 marca 2004 r.(poz. 606) Załącznik Nr 1 RAMOWY STATUT PUBLICZNEGO UZUPEŁNIAJĄCEGO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO § 1. 1. Statut publicznego uzupełniającego liceum ogólnokształcącego dla młodzieży, zwanego dalej "liceum uzupełniającym", określa nazwę liceum uzupełniającego. Nazwa liceum uzupełniającego zawiera: 1) określenie "Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące", a w przypadku liceum uzupełniającego specjalnego, integracyjnego oraz ogólnodostępnego z oddziałami integracyjnymi - odpowiednio określenie "Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące Specjalne", "Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące Integracyjne" oraz "Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Integracyjnymi", 2) ustalony przez organ prowadzący numer porządkowy liceum uzupełniającego, wyrażony cyfrą rzymską, jeżeli w danej miejscowości jest więcej niż jedno liceum uzupełniające, 3) imię liceum uzupełniającego, jeżeli imię takie nadano, 4) oznaczenie siedziby liceum uzupełniającego, 5) ewentualne wskazanie organu prowadzącego liceum uzupełniające, 6) ewentualne określenie innego niż polski języka nauczania w liceach uzupełniających z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, 7) w przypadku liceum uzupełniającego specjalnego - określenie rodzaju niepełnosprawności uczniów. 2. Nazwa liceum uzupełniającego wchodzącego w skład zespołu szkół składa się z nazwy zespołu i nazwy tego liceum. 3. Liceum uzupełniającemu nadaje imię organ prowadzący, na wniosek rady liceum uzupełniającego lub wspólny wniosek rady pedagogicznej, rady rodziców i samorządu uczniowskiego. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do zespołu szkół. 5. Nazwa liceum uzupełniającego jest używana w pełnym brzmieniu. Na pieczęciach może być używany skrót nazwy. Licea uzupełniające z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, oprócz nazwy w języku polskim, mogą używać nazwy w języku danej mniejszości narodowej lub grupy etnicznej. 6. W nazwie liceum uzupełniającego specjalnego umieszczonej na tablicy urzędowej, na sztandarze, na świadectwie oraz na pieczęciach, którymi opatruje się świadectwo i legitymację szkolną, pomija się określenie "specjalne" oraz określenie rodzaju niepełnosprawności uczniów. § 2. 1. Statut liceum uzupełniającego określa w szczególności: 1) cele i zadania liceum uzupełniającego wynikające z przepisów prawa oraz uwzględniające program wychowawczy liceum uzupełniającego i program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, o których mowa w odrębnych przepisach, 2) sposób wykonywania zadań liceum uzupełniającego, z uwzględnieniem wspomagania ucznia w jego wszechstronnym rozwoju i tworzenia pozytywnie oddziałującego środowiska wychowawczego, 3) zadania zespołów nauczycielskich, o których mowa w § 14, 4) szczegółowe zasady wewnątrzszkolnego oceniania uczniów, 5) organizację oddziałów sportowych, oddziałów mistrzostwa sportowego, oddziałów integracyjnych i oddziałów specjalnych oraz organizację nauczania języka mniejszości narodowych lub grup etnicznych, jeżeli liceum uzupełniające takie oddziały lub nauczanie prowadzi, 6) organizację działalności innowacyjnej i eksperymentalnej, jeżeli liceum uzupełniające taką działalność prowadzi, 7) organizację zajęć dodatkowych dla uczniów, z uwzględnieniem w szczególności ich potrzeb rozwojowych, 8) formy opieki i pomocy uczniom, którym z przyczyn rozwojowych, rodzinnych lub losowych jest potrzebna pomoc i wsparcie, w tym również pomoc materialna, 9) organizację wewnątrzszkolnego systemu doradztwa oraz zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia, a także organizację współdziałania liceum uzupełniającego z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, oraz innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc uczniom i rodzicom, 10) organizację i formy współdziałania liceum uzupełniającego z rodzicami (prawnymi opiekunami) w zakresie nauczania, wychowania i profilaktyki. 2. Program wychowawczy liceum uzupełniającego i program profilaktyki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uchwala rada pedagogiczna po zasięgnięciu opinii rady rodziców i samorządu uczniowskiego. 3. Warunki organizowania kształcenia, wychowania i opieki w oddziałach sportowych, oddziałach mistrzostwa sportowego, oddziałach integracyjnych i oddziałach specjalnych oraz organizacji nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych określają odrębne przepisy. § 3. Statut liceum uzupełniającego określa: 1) szczegółowe kompetencje organów liceum uzupełniającego, którymi są: a) dyrektor liceum uzupełniającego, b) rada pedagogiczna, c) samorząd uczniowski, d) rada liceum uzupełniającego oraz rada rodziców - jeżeli zostały utworzone, 2) zasady współdziałania organów liceum uzupełniającego oraz sposób rozwiązywania sporów między nimi. § 4. Statut liceum uzupełniającego określa organizację liceum, z uwzględnieniem przepisów § 5-10. § 5. 1. Podstawową jednostką organizacyjną liceum uzupełniającego jest oddział. 2. Liczba uczniów w oddziale liceum uzupełniającego integracyjnego oraz w oddziale integracyjnym w liceum uzupełniającym ogólnodostępnym wynosi od 15 do 20, w tym od 3 do 5 uczniów niepełnosprawnych. 3. Liczba uczniów w oddziale liceum uzupełniającego specjalnego oraz w oddziale specjalnym w liceum uzupełniającym ogólnodostępnym wynosi: 1) w liceum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów niesłyszących i słabosłyszących - od 6 do 8, 2) w liceum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów niewidomych i słabowidzących - od 8 do 10, 3) w liceum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów z chorobami przewlekłymi - od 10 do 16, 4) w liceum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów z zaburzeniami psychicznymi - od 6 do 8, 5) w liceum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów z niepełnosprawnością ruchową - od 8 do 12, 6) w liceum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem lub z zaburzeniami zachowania - od 10 do 16. 4. W przypadku gdy co najmniej u jednego ucznia w oddziale występują niepełnosprawności sprzężone, określoną w ust. 3 liczbę uczniów w oddziale można obniżyć o 2. 5. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego liceum uzupełniające, liczba uczniów w oddziale może być niższa od liczby określonej w ust. 3 i 4. § 6. 1. Zajęcia edukacyjne w liceum uzupełniającym, stanowiące realizację podstawy programowej ustalonej dla uzupełniającego liceum ogólnokształcącego, są organizowane w oddziałach, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Statut liceum uzupełniającego może przyjąć inną niż określona w ust. 1 organizację zajęć edukacyjnych. 3. Nauczanie języków obcych może być organizowane w zespołach międzyoddziałowych, z uwzględnieniem poziomu umiejętności językowych uczniów. 4. Zajęcia edukacyjne z przedmiotów, o których mowa w § 7, mogą być organizowane w oddziałach lub zespołach międzyoddziałowych albo międzyszkolnych. Liczba uczniów w zespole wynosi co najmniej 20. Za zgodą organu prowadzącego liceum uzupełniające mogą być tworzone zespoły liczące mniej niż 20 uczniów. 5. W liceum uzupełniającym integracyjnym i w oddziale integracyjnym w liceum uzupełniającym ogólnodostępnym oraz w liceum uzupełniającym specjalnym i w oddziale specjalnym w liceum uzupełniającym ogólnodostępnym liczba uczniów w zespole, o którym mowa w ust. 4, odpowiada liczbie uczniów określonej odpowiednio dla oddziału liceum uzupełniającego integracyjnego i dla oddziału liceum uzupełniającego specjalnego. § 7. Dyrektor liceum uzupełniającego, w porozumieniu z radą liceum uzupełniającego albo w porozumieniu z radą pedagogiczną, radą rodziców i samorządem uczniowskim, z uwzględnieniem zainteresowań uczniów oraz możliwości organizacyjnych, kadrowych i finansowych liceum uzupełniającego, wyznacza na początku etapu edukacyjnego dla danego oddziału lub zespołu od 2 do 4 przedmiotów, ujętych w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym. § 8. Godzina lekcyjna trwa 45 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie zajęć edukacyjnych w innym wymiarze, nie dłuższym jednak niż 60 minut, zachowując ogólny tygodniowy czas zajęć ustalony w tygodniowym rozkładzie zajęć, o którym mowa w § 11 ust. 3. § 9. 1. Statut liceum uzupełniającego określa szczegółowo organizację biblioteki szkolnej i zadania nauczyciela bibliotekarza, zgodnie z potrzebami danego liceum uzupełniającego, w szczególności z uwzględnieniem zadań w zakresie: 1) udostępniania książek i innych źródeł informacji, 2) tworzenia warunków do poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną, 3) rozbudzania i rozwijania indywidualnych zainteresowań uczniów oraz wyrabiania i pogłębiania u uczniów nawyku czytania i uczenia się, 4) organizowania różnorodnych działań rozwijających wrażliwość kulturową i społeczną. 2. Statut liceum uzupełniającego określa zasady współpracy biblioteki szkolnej z uczniami, nauczycielami i rodzicami (prawnymi opiekunami) oraz innymi bibliotekami. § 10. 1. Dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania liceum uzupełniające może zorganizować internat. 2. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej w internacie nie przekracza 35, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej obejmującej wychowanków niepełnosprawnych odpowiada liczbie uczniów w oddziale specjalnym, o której mowa w § 5 ust. 3. 4. Tygodniowy wymiar zajęć opiekuńczych i wychowawczych z jedną grupą wychowawczą w internacie wynosi co najmniej 49 godzin zegarowych. 5. Za zgodą organu prowadzącego liceum uzupełniające, w internacie można zatrudnić wychowawcę - opiekuna nocnego. 6. Statut liceum uzupełniającego określa szczegółowo organizację internatu, jeżeli internat został w liceum uzupełniającym zorganizowany. § 11. 1. Szczegółową organizację nauczania, wychowania i opieki w danym roku szkolnym określa arkusz organizacji liceum uzupełniającego opracowany przez dyrektora liceum uzupełniającego, z uwzględnieniem szkolnego planu nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie ramowych planów nauczania - do dnia 30 kwietnia każdego roku. Arkusz organizacji liceum uzupełniającego zatwierdza organ prowadzący liceum uzupełniające do dnia 30 maja danego roku. 2. W arkuszu organizacji liceum uzupełniającego zamieszcza się w szczególności: liczbę pracowników liceum uzupełniającego, w tym pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, liczbę godzin zajęć edukacyjnych finansowanych ze środków przydzielonych przez organ prowadzący liceum uzupełniające oraz liczbę godzin zajęć prowadzonych przez poszczególnych nauczycieli. 3. Na podstawie zatwierdzonego arkusza organizacji liceum uzupełniającego dyrektor liceum uzupełniającego, z uwzględnieniem zasad ochrony zdrowia i higieny pracy, ustala tygodniowy rozkład zajęć określający organizację zajęć edukacyjnych. § 12. Statut liceum uzupełniającego określa zakres zadań nauczycieli oraz innych pracowników, z uwzględnieniem przepisów § 13-15. § 13. 1. W liceum uzupełniającym, które liczy co najmniej 12 oddziałów, tworzy się stanowisko wicedyrektora. 2. Dyrektor liceum uzupełniającego, za zgodą organu prowadzącego liceum uzupełniające, może tworzyć dodatkowe stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze. § 14. 1. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale tworzą zespół, którego zadaniem jest w szczególności ustalenie dla danego oddziału zestawu programów nauczania z zakresu kształcenia ogólnego, uwzględniającego także programy nauczania przedmiotów, o których mowa w § 7. 2. Dyrektor liceum uzupełniającego może tworzyć zespoły wychowawcze, zespoły przedmiotowe lub inne zespoły problemowo-zadaniowe. Pracą zespołu kieruje przewodniczący powoływany przez dyrektora liceum uzupełniającego, na wniosek zespołu. § 15. 1. Oddziałem opiekuje się nauczyciel wychowawca. 2. Dla zapewnienia ciągłości i skuteczności pracy wychowawczej jest wskazane, aby nauczyciel wychowawca opiekował się danym oddziałem w ciągu całego etapu edukacyjnego. 3. Formy spełniania zadań przez nauczyciela wychowawcę są dostosowane do wieku uczniów, ich potrzeb oraz warunków środowiskowych liceum uzupełniającego. § 16. Statut liceum uzupełniającego określa: 1) rodzaje nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od kary, 2) przypadki, w których rada pedagogiczna może podjąć uchwałę upoważniającą dyrektora liceum uzupełniającego do skreślenia ucznia z listy uczniów, 3) warunki pobytu w liceum uzupełniającym zapewniające uczniom bezpieczeństwo. § 17. Statut liceum uzupełniającego określa szczegółowe zasady rekrutacji uczniów do liceum uzupełniającego, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. § 18. 1. Statut liceum uzupełniającego określa prawa ucznia, z uwzględnieniem w szczególności praw zawartych w Konwencji o prawach dziecka, oraz tryb składania skarg w przypadku naruszenia praw ucznia. 2. Statut liceum uzupełniającego określa obowiązki ucznia. § 19. 1. Liceum uzupełniające, w tym liceum uzupełniające wchodzące w skład zespołu szkół, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Tablice i pieczęcie liceum uzupełniającego wchodzącego w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tego liceum, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Pieczęć urzędowa liceum uzupełniającego wchodzącego w skład zespołu szkół nie zawiera nazwy tego zespołu. § 20. Liceum uzupełniające może posiadać własny sztandar, godło oraz ceremoniał szkolny. § 21. 1. Liceum uzupełniające prowadzi i przechowuje dokumentację, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Zasady gospodarki finansowej liceum uzupełniającego określają odrębne przepisy. § 22. Przepisy dotyczące liceum uzupełniającego dla młodzieży stosuje się odpowiednio do liceum uzupełniającego dla dorosłych, z wyjątkiem przepisów § 2 ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej programu wychowawczego liceum uzupełniającego i programu profilaktyki, pkt 10 i ust. 2 oraz § 10. § 23. Statut liceum uzupełniającego dla dorosłych, określając organizację nauczania w liceum uzupełniającym, ponadto uwzględnia przepisy § 24-26. § 24. Kształcenie w liceum uzupełniającym dla dorosłych może być prowadzone w formie stacjonarnej lub zaocznej. § 25. 1. Zajęcia ze słuchaczami w liceum uzupełniającym dla dorosłych kształcącym w formie stacjonarnej odbywają się przez trzy lub cztery dni w tygodniu. 2. W liceum uzupełniającym dla dorosłych kształcącym w formie zaocznej: 1) konsultacje zbiorowe dla słuchaczy odbywają się we wszystkich semestrach co dwa tygodnie przez dwa dni, 2) dopuszcza się możliwość organizowania konsultacji indywidualnych w wymiarze 20 % ogólnej liczby godzin zajęć w semestrze, 3) organizuje się dwie konferencje instruktażowe w czasie jednego semestru: pierwszą - wprowadzającą do pracy w semestrze i drugą - przedegzaminacyjną. § 26. Statut liceum uzupełniającego dla dorosłych określa zasady uczęszczania na wybrane zajęcia edukacyjne przez osoby przygotowujące się do egzaminów eksternistycznych. Załącznik Nr 2 RAMOWY STATUT PUBLICZNEGO TECHNIKUM UZUPEŁNIAJĄCEGO § 1. 1. Statut publicznego technikum uzupełniającego dla młodzieży, zwanego dalej "technikum uzupełniającym", określa nazwę technikum uzupełniającego. Nazwa technikum uzupełniającego zawiera: 1) określenie "Technikum Uzupełniające", a w przypadku technikum uzupełniającego specjalnego, integracyjnego oraz ogólnodostępnego z oddziałami integracyjnymi - odpowiednio określenie "Technikum Uzupełniające Specjalne", "Technikum Uzupełniające Integracyjne" oraz "Technikum Uzupełniające z Oddziałami Integracyjnymi", 2) ustalony przez organ prowadzący numer porządkowy technikum uzupełniającego, wyrażony cyfrą arabską, jeżeli w danej miejscowości jest więcej niż jedno technikum uzupełniające, 3) imię technikum uzupełniającego, jeżeli imię takie nadano, 4) oznaczenie siedziby technikum uzupełniającego, 5) ewentualne wskazanie kierunku kształcenia zawodowego, 6) ewentualne wskazanie organu prowadzącego technikum uzupełniające, 7) ewentualne określenie innego niż polski języka nauczania w technikum uzupełniającym z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, 8) w przypadku technikum uzupełniającego specjalnego - określenie rodzaju niepełnosprawności uczniów. 2. Nazwa technikum uzupełniającego wchodzącego w skład zespołu szkół składa się z nazwy zespołu i nazwy tego technikum. 3. Technikum uzupełniającemu nadaje imię organ prowadzący na wniosek rady technikum uzupełniającego lub wspólny wniosek rady pedagogicznej, rady rodziców i samorządu uczniowskiego. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do zespołu szkół. 5. Nazwa technikum uzupełniającego jest używana w pełnym brzmieniu. Na pieczęciach może być używany skrót nazwy. Technika uzupełniające z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, oprócz nazwy w języku polskim, mogą używać nazwy w języku danej mniejszości narodowej lub grupy etnicznej. 6. W nazwie technikum uzupełniającego specjalnego umieszczonej na tablicy urzędowej, na sztandarze, na świadectwie oraz na pieczęciach, którymi opatruje się świadectwo i legitymację szkolną, pomija się określenie "specjalne" oraz określenie rodzaju niepełnosprawności uczniów. § 2. 1. Statut technikum uzupełniającego określa w szczególności: 1) cele i zadania technikum uzupełniającego wynikające z przepisów prawa oraz uwzględniające program wychowawczy technikum uzupełniającego i program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, o których mowa w odrębnych przepisach, 2) nazwy zawodów, w których kształci technikum uzupełniające, 3) sposób wykonywania zadań technikum uzupełniającego, z uwzględnieniem wspomagania ucznia w jego wszechstronnym rozwoju i tworzenia pozytywnie oddziałującego środowiska wychowawczego, 4) zadania zespołów nauczycielskich, o których mowa w § 16, 5) szczegółowe zasady wewnątrzszkolnego oceniania uczniów, 6) organizację oddziałów integracyjnych i oddziałów specjalnych oraz organizację nauczania języka mniejszości narodowych lub grup etnicznych, jeżeli technikum uzupełniające takie oddziały lub nauczanie prowadzi, 7) organizację działalności innowacyjnej i eksperymentalnej, jeżeli technikum uzupełniające taką działalność prowadzi, 8) organizację zajęć dodatkowych dla uczniów, z uwzględnieniem w szczególności ich potrzeb rozwojowych, 9) formy opieki i pomocy uczniom, którym z przyczyn rozwojowych, rodzinnych lub losowych jest potrzebna pomoc i wsparcie, w tym również pomoc materialna, 10) organizację wewnątrzszkolnego systemu doradztwa oraz organizację współdziałania technikum uzupełniającego z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, oraz innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc uczniom i rodzicom, 11) organizację i formy współdziałania technikum uzupełniającego z rodzicami (prawnymi opiekunami) w zakresie nauczania, wychowania i profilaktyki. 2. Program wychowawczy technikum uzupełniającego i program profilaktyki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uchwala rada pedagogiczna po zasięgnięciu opinii rady rodziców i samorządu uczniowskiego. 3. Warunki organizowania kształcenia, wychowania i opieki w oddziałach integracyjnych i oddziałach specjalnych oraz organizacji nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych określają odrębne przepisy. § 3. Statut technikum uzupełniającego określa: 1) szczegółowe kompetencje organów technikum uzupełniającego, którymi są: a) dyrektor technikum uzupełniającego, b) rada pedagogiczna, c) samorząd uczniowski, d) rada technikum uzupełniającego oraz rada rodziców - jeżeli zostały utworzone, 2) zasady współdziałania organów technikum uzupełniającego oraz sposób rozwiązywania sporów między nimi. § 4. Statut technikum uzupełniającego określa organizację technikum, z uwzględnieniem przepisów § 5-12. § 5. 1. Podstawową jednostką organizacyjną technikum uzupełniającego jest oddział. 2. Liczba uczniów w oddziale technikum uzupełniającego integracyjnego oraz w oddziale integracyjnym w technikum uzupełniającym ogólnodostępnym wynosi od 15 do 20, w tym od 3 do 5 uczniów niepełnosprawnych. 3. Liczba uczniów w oddziale technikum uzupełniającego specjalnego oraz w oddziale specjalnym w technikum uzupełniającym ogólnodostępnym wynosi: 1) w technikum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów niesłyszących i słabosłyszących - od 6 do 8, 2) w technikum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów niewidomych i słabowidzących - od 8 do 10, 3) w technikum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów z chorobami przewlekłymi - od 10 do 16, 4) w technikum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów z zaburzeniami psychicznymi - od 6 do 8, 5) w technikum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów z niepełnosprawnością ruchową - od 8 do 12, 6) w technikum uzupełniającym (oddziale) dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem lub z zaburzeniami zachowania - od 10 do 16. 4. W przypadku gdy co najmniej u jednego ucznia w oddziale występują niepełnosprawności sprzężone, określoną w ust. 3 liczbę uczniów w oddziale można obniżyć o 2. 5. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego technikum uzupełniające, liczba uczniów w oddziale może być niższa od liczby określonej w ust. 3 i 4. § 6. 1. Zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia ogólnego, stanowiące realizację podstawy programowej kształcenia ogólnego ustalonej dla technikum uzupełniającego, są organizowane w oddziałach, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia zawodowego, stanowiące realizację podstaw programowych kształcenia w poszczególnych zawodach, są organizowane w oddziałach lub zespołach międzyoddziałowych albo międzyszkolnych, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Statut technikum uzupełniającego może przyjąć inną niż określona w ust. 1 i 2 organizację zajęć edukacyjnych. 4. Nauczanie języków obcych może być organizowane w zespołach międzyoddziałowych, z uwzględnieniem poziomu umiejętności językowych uczniów. 5. W technikum uzupełniającym integracyjnym i w oddziale integracyjnym w technikum uzupełniającym ogólnodostępnym oraz w technikum uzupełniającym specjalnym i w oddziale specjalnym w technikum uzupełniającym ogólnodostępnym liczba uczniów w zespole, o którym mowa w ust. 4, odpowiada liczbie uczniów określonej odpowiednio dla oddziału technikum uzupełniającego integracyjnego i dla oddziału technikum uzupełniającego specjalnego. 6. W uzasadnionych przypadkach poszczególne zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia zawodowego mogą być prowadzone na terenie innych jednostek organizacyjnych, w szczególności szkół wyższych, centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego, ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego, u pracodawców, w indywidualnych gospodarstwach rolnych, oraz przez pracowników tych jednostek, na podstawie umowy zawartej pomiędzy technikum uzupełniającym a daną jednostką. § 7. Godzina lekcyjna trwa 45 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie zajęć edukacyjnych w innym wymiarze, nie dłuższym jednak niż 60 minut, zachowując ogólny tygodniowy czas zajęć ustalony w tygodniowym rozkładzie zajęć, o którym mowa w § 13 ust. 3. § 8. Statut technikum uzupełniającego określa szczegółową organizację praktycznej nauki zawodu, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. § 9. Statut technikum uzupełniającego określa organizację dodatkowych zajęć w formach pozaszkolnych dla uczniów, zwiększających szansę ich zatrudnienia, organizowanych w porozumieniu z organem prowadzącym technikum uzupełniające oraz we współpracy z urzędami pracy, pracodawcami, placówkami kształcenia ustawicznego, placówkami kształcenia praktycznego oraz ośrodkami dokształcania i doskonalenia zawodowego, jeżeli technikum uzupełniające takie zajęcia prowadzi. § 10. Statut technikum uzupełniającego określa organizację pracowni szkolnych, w szczególności pracowni ćwiczeń praktycznych, pracowni symulacyjnych oraz warsztatów szkolnych, dla realizacji zajęć praktycznych, jeżeli technikum uzupełniające takie pracownie i warsztaty posiada. § 11. 1. Statut technikum uzupełniającego określa szczegółowo organizację biblioteki szkolnej i zadania nauczyciela bibliotekarza, zgodnie z potrzebami danego technikum uzupełniającego, w szczególności z uwzględnieniem zadań w zakresie: 1) udostępniania książek i innych źródeł informacji, 2) tworzenia warunków do poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną, 3) rozbudzania i rozwijania indywidualnych zainteresowań uczniów oraz wyrabiania i pogłębiania u uczniów nawyku czytania i uczenia się, 4) organizowania różnorodnych działań rozwijających wrażliwość kulturową i społeczną. 2. Statut technikum uzupełniającego określa zasady współpracy biblioteki szkolnej z uczniami, nauczycielami i rodzicami (prawnymi opiekunami) oraz innymi bibliotekami. § 12. 1. Dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania technikum uzupełniające może zorganizować internat. 2. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej w internacie nie przekracza 35, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej obejmującej wychowanków niepełnosprawnych odpowiada liczbie uczniów w oddziale specjalnym, o której mowa w § 5 ust. 3. 4. Tygodniowy wymiar zajęć opiekuńczych i wychowawczych z jedną grupą wychowawczą w internacie wynosi co najmniej 49 godzin zegarowych. 5. Za zgodą organu prowadzącego technikum uzupełniające, w internacie można zatrudnić wychowawcę - opiekuna nocnego. 6. Statut technikum uzupełniającego określa szczegółowo organizację internatu, jeżeli internat został w technikum uzupełniającym zorganizowany. § 13. 1. Szczegółową organizację nauczania, wychowania i opieki w danym roku szkolnym określa arkusz organizacji technikum uzupełniającego opracowany przez dyrektora technikum uzupełniającego, z uwzględnieniem szkolnego planu nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie ramowych planów nauczania - do dnia 30 kwietnia każdego roku. Arkusz organizacji technikum uzupełniającego zatwierdza organ prowadzący technikum uzupełniające do dnia 30 maja danego roku. 2. W arkuszu organizacji technikum uzupełniającego zamieszcza się w szczególności: liczbę pracowników technikum uzupełniającego, w tym pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, liczbę godzin zajęć edukacyjnych finansowanych ze środków przydzielonych przez organ prowadzący technikum uzupełniające oraz liczbę godzin zajęć prowadzonych przez poszczególnych nauczycieli. 3. Na podstawie zatwierdzonego arkusza organizacji technikum uzupełniającego dyrektor technikum uzupełniającego, z uwzględnieniem zasad ochrony zdrowia i higieny pracy, ustala tygodniowy rozkład zajęć, określający organizację zajęć edukacyjnych. § 14. Statut technikum uzupełniającego określa zakres zadań nauczycieli i innych pracowników, z uwzględnieniem przepisów § 15-17. § 15. 1. W technikum uzupełniającym, które liczy co najmniej 12 oddziałów, tworzy się stanowisko wicedyrektora. 2. Dyrektor technikum uzupełniającego, za zgodą organu prowadzącego technikum uzupełniające, może tworzyć dodatkowe stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze. § 16. 1. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale tworzą zespół, którego zadaniem jest w szczególności ustalenie dla danego oddziału zestawu programów nauczania z zakresu kształcenia ogólnego i programu nauczania w danym zawodzie, z uwzględnieniem korelacji kształcenia ogólnego i kształcenia zawodowego. 2. Dyrektor technikum uzupełniającego może tworzyć zespoły wychowawcze, zespoły przedmiotowe lub inne zespoły problemowo-zadaniowe. Pracą zespołu kieruje przewodniczący powoływany przez dyrektora technikum uzupełniającego, na wniosek zespołu. § 17. 1. Oddziałem opiekuje się nauczyciel wychowawca. 2. Dla zapewnienia ciągłości i skuteczności pracy wychowawczej jest wskazane, aby nauczyciel wychowawca opiekował się danym oddziałem w ciągu całego etapu edukacyjnego. 3. Formy spełniania zadań przez nauczyciela wychowawcę są dostosowane do wieku uczniów, ich potrzeb oraz warunków środowiskowych technikum uzupełniającego. § 18. Statut technikum uzupełniającego określa: 1) rodzaje nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od kary, 2) przypadki, w których rada pedagogiczna może podjąć uchwałę upoważniającą dyrektora technikum uzupełniającego do skreślenia ucznia z listy uczniów, 3) warunki pobytu w technikum uzupełniającym zapewniające uczniom bezpieczeństwo. § 19. Statut technikum uzupełniającego określa szczegółowe zasady rekrutacji uczniów do technikum uzupełniającego, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. § 20. 1. Statut technikum uzupełniającego określa prawa ucznia, z uwzględnieniem w szczególności praw zawartych w Konwencji o prawach dziecka, oraz tryb składania skarg w przypadku naruszenia praw ucznia. 2. Statut technikum uzupełniającego określa obowiązki ucznia. § 21. 1. Technikum uzupełniające, w tym technikum uzupełniające wchodzące w skład zespołu szkół, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Tablice i pieczęcie technikum uzupełniającego wchodzącego w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tego technikum, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Pieczęć urzędowa technikum uzupełniającego wchodzącego w skład zespołu szkół nie zawiera nazwy tego zespołu. § 22. Technikum uzupełniające może posiadać własny sztandar, godło oraz ceremoniał szkolny. § 23. 1. Technikum uzupełniające prowadzi i przechowuje dokumentację, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Zasady gospodarki finansowej technikum uzupełniającego określają odrębne przepisy. § 24. Przepisy dotyczące technikum uzupełniającego dla młodzieży stosuje się odpowiednio do technikum uzupełniającego dla dorosłych, z wyjątkiem przepisów § 2 ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej programu wychowawczego technikum uzupełniającego i programu profilaktyki, pkt 11 i ust. 2 oraz § 12. § 25. Statut technikum uzupełniającego dla dorosłych, określając organizację nauczania w technikum uzupełniającym, ponadto uwzględnia przepisy § 26-28. § 26. Kształcenie w technikum uzupełniającym dla dorosłych może być prowadzone w formie stacjonarnej lub zaocznej. § 27. 1. Zajęcia ze słuchaczami w technikum uzupełniającym dla dorosłych kształcącym w formie stacjonarnej odbywają się przez trzy lub cztery dni w tygodniu. 2. W technikum uzupełniającym dla dorosłych kształcącym w formie zaocznej: 1) konsultacje zbiorowe dla słuchaczy odbywają się we wszystkich semestrach co dwa tygodnie przez dwa dni, 2) dopuszcza się możliwość organizowania konsultacji indywidualnych w wymiarze 20 % ogólnej liczby godzin zajęć w semestrze, 3) organizuje się dwie konferencje instruktażowe w czasie jednego semestru: pierwszą - wprowadzającą do pracy w semestrze, i drugą - przedegzaminacyjną. § 28. Statut technikum uzupełniającego dla dorosłych określa zasady uczęszczania na wybrane zajęcia edukacyjne przez osoby przygotowujące się do egzaminów eksternistycznych. Załącznik Nr 3 RAMOWY STATUT PUBLICZNEJ SZKOŁY POLICEALNEJ § 1. 1. Statut publicznej szkoły policealnej dla młodzieży, zwanej dalej "szkołą policealną", określa nazwę szkoły policealnej. Nazwa szkoły policealnej zawiera: 1) określenie "Szkoła Policealna", a w przypadku szkoły policealnej specjalnej, integracyjnej oraz ogólnodostępnej z oddziałami integracyjnymi - odpowiednio określenie "Szkoła Policealna Specjalna", "Szkoła Policealna Integracyjna" oraz "Szkoła Policealna z Oddziałami Integracyjnymi", 2) ustalony przez organ prowadzący numer porządkowy szkoły policealnej, wyrażony cyfrą arabską, jeżeli w danej miejscowości jest więcej niż jedna szkoła policealna, 3) imię szkoły policealnej, jeżeli imię takie nadano, 4) oznaczenie siedziby szkoły policealnej, 5) ewentualne wskazanie kierunku kształcenia zawodowego, 6) ewentualne wskazanie organu prowadzącego szkołę policealną, 7) ewentualne określenie innego niż polski języka nauczania w szkole policealnej z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, 8) w przypadku szkoły policealnej specjalnej - określenie rodzaju niepełnosprawności uczniów. 2. Nazwa szkoły policealnej wchodzącej w skład zespołu szkół składa się z nazwy zespołu i nazwy tej szkoły. 3. Szkole policealnej nadaje imię organ prowadzący na wniosek rady szkoły policealnej lub wspólny wniosek rady pedagogicznej i samorządu uczniowskiego. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do zespołu szkół. 5. Nazwa szkoły policealnej jest używana w pełnym brzmieniu. Na pieczęciach może być używany skrót nazwy. Szkoły policealne z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, oprócz nazwy w języku polskim, mogą używać nazwy w języku danej mniejszości narodowej lub grupy etnicznej. 6. W nazwie szkoły policealnej specjalnej umieszczonej na tablicy urzędowej, na sztandarze, na świadectwie oraz na pieczęciach, którymi opatruje się świadectwo i legitymację szkolną, pomija się określenie "specjalna" oraz określenie rodzaju niepełnosprawności uczniów. § 2. 1. Statut szkoły policealnej określa w szczególności: 1) cele i zadania szkoły policealnej wynikające z przepisów prawa, 2) nazwy zawodów, w których kształci szkoła policealna, 3) sposób wykonywania zadań szkoły policealnej, z uwzględnieniem wspomagania ucznia w jego wszechstronnym rozwoju i tworzenia pozytywnie oddziałującego środowiska wychowawczego, 4) zadania zespołów nauczycielskich, o których mowa w § 16, 5) szczegółowe zasady wewnątrzszkolnego oceniania uczniów, 6) organizację oddziałów integracyjnych i oddziałów specjalnych oraz organizację nauczania języka mniejszości narodowych lub grup etnicznych, jeżeli szkoła policealna takie oddziały lub nauczanie prowadzi, 7) organizację działalności innowacyjnej i eksperymentalnej, jeżeli szkoła policealna taką działalność prowadzi, 8) organizację zajęć dodatkowych dla uczniów, z uwzględnieniem w szczególności ich potrzeb rozwojowych, 9) formy opieki i pomocy uczniom, którym z przyczyn rozwojowych, rodzinnych lub losowych jest potrzebna pomoc i wsparcie, w tym również pomoc materialna, 10) organizację wewnątrzszkolnego systemu doradztwa oraz organizację współdziałania szkoły policealnej z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, oraz innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc uczniom. 2. Warunki organizowania kształcenia, wychowania i opieki w oddziałach integracyjnych i oddziałach specjalnych oraz organizacji nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych określają odrębne przepisy. § 3. Statut szkoły policealnej określa: 1) szczegółowe kompetencje organów szkoły policealnej, którymi są: a) dyrektor szkoły policealnej, b) rada pedagogiczna, c) samorząd uczniowski, d) rada szkoły policealnej - jeżeli została utworzona, 2) zasady współdziałania organów szkoły policealnej oraz sposób rozwiązywania sporów między nimi. § 4. Statut szkoły policealnej określa organizację szkoły, z uwzględnieniem przepisów § 5-12. § 5. 1. Podstawową jednostką organizacyjną szkoły policealnej jest oddział. 2. Liczba uczniów w oddziale szkoły policealnej integracyjnej oraz w oddziale integracyjnym w szkole policealnej ogólnodostępnej wynosi od 15 do 20, w tym od 3 do 5 uczniów niepełnosprawnych. 3. Liczba uczniów w oddziale szkoły policealnej specjalnej oraz w oddziale specjalnym w szkole policealnej ogólnodostępnej wynosi: 1) w szkole policealnej (oddziale) dla uczniów niesłyszących i słabosłyszących - od 6 do 8, 2) w szkole policealnej (oddziale) dla uczniów niewidomych i słabowidzących - od 8 do 10, 3) w szkole policealnej (oddziale) dla uczniów z chorobami przewlekłymi - od 10 do 16, 4) w szkole policealnej (oddziale) dla uczniów z zaburzeniami psychicznymi - od 6 do 8, 5) w szkole policealnej (oddziale) dla uczniów z niepełnosprawnością ruchową - od 8 do 12, 6) w szkole policealnej (oddziale) dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem lub z zaburzeniami zachowania - od 10 do 16. 4. W przypadku gdy co najmniej u jednego ucznia w oddziale występują niepełnosprawności sprzężone, określoną w ust. 3 liczbę uczniów w oddziale można obniżyć o 2. 5. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego szkołę policealną, liczba uczniów w oddziale może być niższa od liczby określonej w ust. 3 i 4. § 6. 1. Zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia zawodowego, stanowiące realizację podstaw programowych kształcenia w poszczególnych zawodach, oraz zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia ogólnego, stanowiące realizację podstawy programowej kształcenia ogólnego ustalonej dla szkoły policealnej, są organizowane w oddziałach lub zespołach międzyoddziałowych albo międzyszkolnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Statut szkoły policealnej może przyjąć inną niż określona w ust. 1 organizację zajęć edukacyjnych. 3. Nauczanie języków obcych może być organizowane w zespołach międzyoddziałowych, z uwzględnieniem poziomu umiejętności językowych uczniów. 4. W szkole policealnej integracyjnej i w oddziale integracyjnym w szkole policealnej ogólnodostępnej oraz w szkole policealnej specjalnej i w oddziale specjalnym w szkole policealnej ogólnodostępnej liczba uczniów w zespole, o którym mowa w ust. 3, odpowiada liczbie uczniów określonej odpowiednio dla oddziału szkoły policealnej integracyjnej i dla oddziału szkoły policealnej specjalnej. 5. W uzasadnionych przypadkach poszczególne zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia zawodowego mogą być prowadzone na terenie innych jednostek organizacyjnych, w szczególności szkół wyższych, centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego, ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego, u pracodawców, w indywidualnych gospodarstwach rolnych, oraz przez pracowników tych jednostek, na podstawie umowy zawartej pomiędzy szkołą policealną a daną jednostką. § 7. Godzina lekcyjna trwa 45 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie zajęć edukacyjnych w innym wymiarze, nie dłuższym jednak niż 60 minut, zachowując ogólny tygodniowy czas zajęć ustalony w tygodniowym rozkładzie zajęć, o którym mowa w § 13 ust. 3. § 8. Statut szkoły policealnej określa szczegółową organizację praktycznej nauki zawodu, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. § 9. Statut szkoły policealnej określa organizację dodatkowych zajęć w formach pozaszkolnych dla uczniów, zwiększających szansę ich zatrudnienia, organizowanych w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę policealną oraz we współpracy z urzędami pracy, pracodawcami, placówkami kształcenia ustawicznego, placówkami kształcenia praktycznego oraz ośrodkami dokształcania i doskonalenia zawodowego, jeżeli szkoła policealna takie zajęcia prowadzi. § 10. Statut szkoły policealnej określa organizację pracowni szkolnych, w szczególności pracowni ćwiczeń praktycznych, pracowni symulacyjnych oraz warsztatów szkolnych, dla realizacji zajęć praktycznych, jeżeli szkoła policealna takie pracownie i warsztaty posiada. § 11. 1. Statut szkoły policealnej określa szczegółowo organizację biblioteki szkolnej i zadania nauczyciela bibliotekarza, zgodnie z potrzebami danej szkoły, w szczególności z uwzględnieniem zadań w zakresie: 1) udostępniania książek i innych źródeł informacji, 2) tworzenia warunków do poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną, 3) rozbudzania i rozwijania indywidualnych zainteresowań uczniów oraz wyrabiania i pogłębiania u uczniów nawyku czytania i uczenia się, 4) organizowania różnorodnych działań rozwijających wrażliwość kulturową i społeczną. 2. Statut szkoły policealnej określa zasady współpracy biblioteki szkolnej z uczniami i nauczycielami oraz innymi bibliotekami. § 12. 1. Dla uczniów uczących się poza miejscem stałego zamieszkania szkoła policealna może zorganizować internat. 2. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej w internacie nie przekracza 35, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Liczba wychowanków w grupie wychowawczej obejmującej wychowanków niepełnosprawnych odpowiada liczbie uczniów w oddziale specjalnym, o której mowa w § 5 ust. 3. 4. Tygodniowy wymiar zajęć opiekuńczych i wychowawczych z jedną grupą wychowawczą w internacie wynosi co najmniej 49 godzin zegarowych. 5. Za zgodą organu prowadzącego szkołę policealną, w internacie można zatrudnić wychowawcę - opiekuna nocnego. 6. Statut szkoły policealnej określa szczegółowo organizację internatu, jeżeli internat został w szkole policealnej zorganizowany. § 13. 1. Szczegółową organizację nauczania, wychowania i opieki w danym roku szkolnym określa arkusz organizacji szkoły policealnej opracowany przez dyrektora szkoły policealnej, z uwzględnieniem szkolnego planu nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie ramowych planów nauczania - do dnia 30 kwietnia każdego roku. Arkusz organizacji szkoły policealnej zatwierdza organ prowadzący szkołę policealną do dnia 30 maja danego roku. 2. W arkuszu organizacji szkoły policealnej zamieszcza się w szczególności: liczbę pracowników szkoły policealnej, w tym pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, liczbę godzin zajęć edukacyjnych finansowanych ze środków przydzielonych przez organ prowadzący szkołę policealną oraz liczbę godzin zajęć prowadzonych przez poszczególnych nauczycieli. 3. Na podstawie zatwierdzonego arkusza organizacji szkoły policealnej dyrektor szkoły policealnej, z uwzględnieniem zasad ochrony zdrowia i higieny pracy, ustala tygodniowy rozkład zajęć, określający organizację zajęć edukacyjnych. § 14. Statut szkoły policealnej określa zakres zadań nauczycieli i innych pracowników, z uwzględnieniem przepisów § 15-17. § 15. 1. W szkole policealnej, która liczy co najmniej 12 oddziałów, tworzy się stanowisko wicedyrektora. 2. Dyrektor szkoły policealnej, za zgodą organu prowadzącego szkołę policealną, może tworzyć dodatkowe stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze. § 16. 1. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale tworzą zespół, którego zadaniem jest w szczególności ustalenie dla danego oddziału zestawu programów nauczania, obejmującego program nauczania w danym zawodzie oraz programy nauczania z zakresu kształcenia ogólnego. 2. Dyrektor szkoły policealnej może tworzyć zespoły wychowawcze, zespoły przedmiotowe lub inne zespoły problemowo-zadaniowe. Pracą zespołu kieruje przewodniczący powoływany przez dyrektora szkoły policealnej, na wniosek zespołu. § 17. 1. Oddziałem opiekuje się nauczyciel wychowawca. 2. Dla zapewnienia ciągłości i skuteczności pracy wychowawczej jest wskazane, aby nauczyciel wychowawca opiekował się danym oddziałem w ciągu całego etapu edukacyjnego. 3. Formy spełniania zadań przez nauczyciela wychowawcę są dostosowane do wieku uczniów, ich potrzeb oraz warunków środowiskowych szkoły policealnej. § 18. Statut szkoły policealnej określa: 1) rodzaje nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od kary, 2) przypadki, w których rada pedagogiczna może podjąć uchwałę upoważniającą dyrektora szkoły policealnej do skreślenia ucznia z listy uczniów, 3) warunki pobytu w szkole policealnej zapewniające uczniom bezpieczeństwo. § 19. Statut szkoły policealnej określa szczegółowe zasady rekrutacji uczniów do szkoły policealnej, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. § 20. 1. Statut szkoły policealnej określa prawa ucznia, z uwzględnieniem w szczególności praw zawartych w Konwencji o prawach dziecka, oraz tryb składania skarg w przypadku naruszenia praw ucznia. 2. Statut szkoły policealnej określa obowiązki ucznia. § 21. 1. Szkoła policealna, w tym szkoła policealna wchodząca w skład zespołu szkół, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Tablice i pieczęcie szkoły policealnej wchodzącej w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tej szkoły, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Pieczęć urzędowa szkoły policealnej wchodzącej w skład zespołu szkół nie zawiera nazwy tego zespołu. § 22. Szkoła policealna może posiadać własny sztandar, godło oraz ceremoniał szkolny. § 23. 1. Szkoła policealna prowadzi i przechowuje dokumentację, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Zasady gospodarki finansowej szkoły policealnej określają odrębne przepisy. § 24. Przepisy dotyczące szkoły policealnej dla młodzieży stosuje się odpowiednio do szkoły policealnej dla dorosłych, z wyjątkiem przepisu § 12. § 25. Statut szkoły policealnej dla dorosłych, określając organizację nauczania w szkole policealnej, ponadto uwzględnia przepisy § 26-28. § 26. Kształcenie w szkole policealnej dla dorosłych może być prowadzone w formie stacjonarnej lub zaocznej. § 27. 1. Zajęcia ze słuchaczami w szkole policealnej dla dorosłych kształcącej w formie stacjonarnej odbywają się przez trzy lub cztery dni w tygodniu. 2. W szkole policealnej dla dorosłych kształcącej w formie zaocznej: 1) konsultacje zbiorowe dla słuchaczy odbywają się we wszystkich semestrach co dwa tygodnie przez dwa dni, 2) dopuszcza się możliwość organizowania konsultacji indywidualnych w wymiarze 20 % ogólnej liczby godzin zajęć w semestrze, 3) organizuje się dwie konferencje instruktażowe w czasie jednego semestru: pierwszą - wprowadzającą do pracy w semestrze, i drugą - przedegzaminacyjną. § 28. Statut szkoły policealnej dla dorosłych określa zasady uczęszczania na wybrane zajęcia edukacyjne przez osoby przygotowujące się do egzaminów eksternistycznych. Załącznik Nr 4 RAMOWY STATUT PUBLICZNEJ SZKOŁY SPECJALNEJ PRZYSPOSABIAJĄCEJ DO PRACY DLA UCZNIÓW Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU UMIARKOWANYM LUB ZNACZNYM ORAZ DLA UCZNIÓW Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI SPRZĘŻONYMI § 1. 1. Statut publicznej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi, zwanej dalej "szkołą specjalną", określa nazwę szkoły specjalnej. Nazwa szkoły specjalnej zawiera: 1) określenie "Szkoła Specjalna Przysposabiająca do Pracy", 2) ustalony przez organ prowadzący numer porządkowy szkoły specjalnej, wyrażony cyfrą arabską, jeżeli w danej miejscowości jest więcej niż jedna szkoła specjalna, 3) imię szkoły specjalnej, jeżeli imię takie nadano, 4) oznaczenie siedziby szkoły specjalnej, 5) ewentualne wskazanie organu prowadzącego szkołę specjalną. 2. Nazwa szkoły specjalnej wchodzącej w skład zespołu szkół składa się z nazwy zespołu i nazwy tej szkoły. 3. Szkole specjalnej nadaje imię organ prowadzący na wniosek rady pedagogicznej i rady rodziców. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do zespołu szkół. 5. Nazwa szkoły specjalnej jest używana w pełnym brzmieniu. Na pieczęciach może być używany skrót nazwy. 6. W nazwie szkoły specjalnej umieszczonej na tablicy urzędowej, na sztandarze, na świadectwie oraz na pieczęciach, którymi opatruje się świadectwo i legitymację szkolną, pomija się określenie "specjalna". § 2. 1. Statut szkoły specjalnej określa w szczególności: 1) cele i zadania szkoły specjalnej wynikające z przepisów prawa oraz uwzględniające program wychowawczy szkoły specjalnej i program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, o których mowa w odrębnych przepisach, 2) sposób wykonywania zadań szkoły specjalnej, z uwzględnieniem wspomagania ucznia w jego wszechstronnym rozwoju i tworzenia pozytywnie oddziałującego środowiska wychowawczego, 3) zadania zespołów nauczycielskich, o których mowa w § 13, 4) szczegółowe zasady wewnątrzszkolnego oceniania uczniów, 5) organizację działalności innowacyjnej i eksperymentalnej, jeżeli szkoła specjalna taką działalność prowadzi, 6) organizację zajęć dodatkowych dla uczniów, z uwzględnieniem w szczególności ich potrzeb rozwojowych, 7) formy opieki i pomocy uczniom, którym z przyczyn rozwojowych, rodzinnych lub losowych jest potrzebna pomoc i wsparcie, w tym również pomoc materialna, 8) organizację współdziałania szkoły specjalnej z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, oraz innymi instytucjami świadczącymi poradnictwo i specjalistyczną pomoc uczniom i rodzicom, 9) organizację i formy współdziałania szkoły specjalnej z rodzicami (prawnymi opiekunami) w zakresie nauczania, wychowania i profilaktyki. 2. Program wychowawczy szkoły specjalnej i program profilaktyki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uchwala rada pedagogiczna po zasięgnięciu opinii rady rodziców. § 3. Statut szkoły specjalnej określa: 1) szczegółowe kompetencje organów szkoły specjalnej, którymi są: a) dyrektor szkoły specjalnej, b) rada pedagogiczna, c) rada rodziców - jeżeli została utworzona, 2) zasady współdziałania organów szkoły specjalnej oraz sposób rozwiązywania sporów między nimi. § 4. Statut szkoły specjalnej określa organizację szkoły, z uwzględnieniem przepisów § 5-9. § 5. 1. Podstawową jednostką organizacyjną szkoły specjalnej jest oddział. 2. Liczba uczniów w oddziale szkoły specjalnej wynosi od 6 do 8. 3. W przypadku gdy co najmniej u jednego ucznia w oddziale występują niepełnosprawności sprzężone, określoną w ust. 2 liczbę uczniów w oddziale można obniżyć o 2. 4. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego szkołę specjalną, liczba uczniów w oddziale może być niższa od liczby określonej w ust. 2 i 3. § 6. 1. Zajęcia edukacyjne w ramach kształcenia ogólnego, stanowiące realizację podstawy programowej kształcenia ogólnego ustalonej dla szkoły specjalnej, są organizowane w oddziałach, a zajęcia edukacyjne w ramach przysposobienia do pracy - także w zespołach międzyoddziałowych albo międzyszkolnych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Statut szkoły specjalnej może przyjąć inną niż określona w ust. 1 organizację zajęć edukacyjnych. 3. W uzasadnionych przypadkach poszczególne zajęcia edukacyjne w ramach przysposobienia do pracy mogą być prowadzone na terenie innych jednostek organizacyjnych, w szczególności centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego, ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego, u pracodawców, w indywidualnych gospodarstwach rolnych, oraz przez pracowników tych jednostek, na podstawie umowy zawartej pomiędzy szkołą specjalną a daną jednostką. § 7. Godzina lekcyjna trwa 45 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie zajęć edukacyjnych w innym wymiarze, nie dłuższym jednak niż 60 minut, zachowując ogólny tygodniowy czas zajęć ustalony w tygodniowym rozkładzie zajęć, o którym mowa w § 10 ust. 3. § 8. Statut szkoły specjalnej określa organizację pracowni szkolnych, w szczególności pracowni ćwiczeń praktycznych, pracowni symulacyjnych oraz warsztatów szkolnych, dla realizacji zajęć w ramach przysposobienia do pracy, jeżeli szkoła specjalna takie pracownie i warsztaty posiada. § 9. 1. Statut szkoły specjalnej określa szczegółowo organizację biblioteki szkolnej i zadania nauczyciela bibliotekarza, zgodnie z potrzebami danej szkoły specjalnej, w szczególności z uwzględnieniem zadań w zakresie: 1) udostępniania książek i innych źródeł informacji, 2) tworzenia warunków do poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną, 3) rozbudzania i rozwijania indywidualnych zainteresowań uczniów oraz wyrabiania i pogłębiania u uczniów nawyku czytania i uczenia się, 4) organizowania różnorodnych działań rozwijających wrażliwość kulturową i społeczną. 2. Statut szkoły specjalnej określa zasady współpracy biblioteki szkolnej z uczniami, nauczycielami i rodzicami (prawnymi opiekunami) oraz innymi bibliotekami. § 10. 1. Szczegółową organizację nauczania, wychowania i opieki w danym roku szkolnym określa arkusz organizacji szkoły specjalnej opracowany przez dyrektora szkoły specjalnej, z uwzględnieniem szkolnego planu nauczania, o którym mowa w przepisach w sprawie ramowych planów nauczania - do dnia 30 kwietnia każdego roku. Arkusz organizacji szkoły specjalnej zatwierdza organ prowadzący szkołę specjalną do dnia 30 maja danego roku. 2. W arkuszu organizacji szkoły specjalnej zamieszcza się w szczególności: liczbę pracowników szkoły specjalnej, w tym pracowników zajmujących stanowiska kierownicze, liczbę godzin zajęć edukacyjnych i zajęć rewalidacyjnych, finansowanych ze środków przydzielonych przez organ prowadzący szkołę specjalną oraz liczbę godzin zajęć prowadzonych przez poszczególnych nauczycieli. 3. Na podstawie zatwierdzonego arkusza organizacji szkoły specjalnej dyrektor szkoły specjalnej, z uwzględnieniem zasad ochrony zdrowia i higieny pracy, ustala tygodniowy rozkład zajęć, określający organizację zajęć edukacyjnych. § 11. Statut szkoły specjalnej określa zakres zadań nauczycieli i innych pracowników, z uwzględnieniem § 12-14. § 12. 1. W szkole specjalnej, która liczy co najmniej 12 oddziałów, tworzy się stanowisko wicedyrektora. 2. Dyrektor szkoły specjalnej, za zgodą organu prowadzącego szkołę specjalną, może tworzyć dodatkowe stanowiska wicedyrektorów lub inne stanowiska kierownicze. § 13. 1. Nauczyciele prowadzący zajęcia w danym oddziale oraz specjaliści pracujący z uczniami tworzą zespół, którego zadaniem jest w szczególności ustalenie dla każdego ucznia indywidualnego programu edukacyjnego, z uwzględnieniem programu przysposobienia do pracy opracowanego dla danego oddziału. 2. Dyrektor szkoły specjalnej może tworzyć zespoły wychowawcze, zespoły przedmiotowe lub inne zespoły problemowo-zadaniowe. Pracą zespołu kieruje przewodniczący powoływany przez dyrektora szkoły specjalnej, na wniosek zespołu. § 14. 1. Oddziałem opiekuje się nauczyciel wychowawca. 2. Dla zapewnienia ciągłości i skuteczności pracy wychowawczej jest wskazane, aby nauczyciel wychowawca opiekował się danym oddziałem w ciągu całego etapu edukacyjnego. 3. Formy spełniania zadań przez nauczyciela wychowawcę są dostosowane do wieku uczniów, rodzaju niepełnosprawności, w tym stopnia upośledzenia umysłowego uczniów, oraz ich potrzeb, a także warunków środowiskowych szkoły specjalnej. § 15. Statut szkoły specjalnej określa: 1) rodzaje nagród i kar stosowanych wobec uczniów oraz tryb odwoływania się od kary, 2) przypadki, w których rada pedagogiczna może podjąć uchwałę upoważniającą dyrektora szkoły specjalnej do skreślenia ucznia z listy uczniów, 3) warunki pobytu w szkole specjalnej zapewniające uczniom bezpieczeństwo. § 16. Statut szkoły specjalnej określa szczegółowe zasady rekrutacji uczniów do szkoły specjalnej, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. § 17. 1. Statut szkoły specjalnej określa prawa ucznia, z uwzględnieniem w szczególności praw zawartych w Konwencji o prawach dziecka, oraz tryb składania skarg w przypadku naruszenia praw ucznia. 2. Statut szkoły specjalnej określa obowiązki ucznia. § 18. 1. Szkoła specjalna, w tym szkoła specjalna wchodząca w skład zespołu szkół, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii, używa pieczęci urzędowej, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Tablice i pieczęcie szkoły specjalnej wchodzącej w skład zespołu szkół zawierają nazwę zespołu i nazwę tej szkoły, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Pieczęć urzędowa szkoły specjalnej wchodzącej w skład zespołu szkół, specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego, młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka socjoterapii nie zawiera nazwy tego zespołu lub ośrodka. § 19. Szkoła specjalna może posiadać własny sztandar, godło oraz ceremoniał szkolny. § 20. 1. Szkoła specjalna prowadzi i przechowuje dokumentację, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Zasady gospodarki finansowej szkoły specjalnej określają odrębne przepisy. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie certyfikacji i wydawania deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 66, poz. 607) Na podstawie art. 3a ust. 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 i Nr 64, poz. 594) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres przeprowadzania czynności materialno-technicznych mających na celu potwierdzenie prawidłowości rachunków oraz sprawdzenie poprawności systemów zarządzania i kontroli programów współfinansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej, zwanych dalej "czynnościami sprawdzającymi"; 2) sposób dokumentowania czynności sprawdzających; 3) wzór upoważnienia do wykonywania czynności sprawdzających; 4) wzory certyfikatów i deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. § 2. 1. Czynności sprawdzające są wykonywane w odniesieniu do: 1) certyfikacji rocznych rachunków programu SAPARD; 2) certyfikacji rocznych rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie; 3) poświadczania zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z funduszu ISPA; 4) poświadczania zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności; 5) certyfikacji i poświadczania zamknięcia pomocy w innych przypadkach niż określone w pkt 1-4, jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy prawa Unii Europejskiej przewidują dla państwa członkowskiego obowiązek wydania certyfikatu lub deklaracji zamknięcia pomocy w programach współfinansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. 2. Do zakresu przeprowadzania czynności sprawdzających należy sprawdzenie: 1) systemów zarządzania i kontroli w programach i funduszach, o których mowa w ust. 1; 2) rachunków programów i funduszy, o których mowa w ust. 1, w tym dokumentów przedstawianych Komisji Europejskiej po zakończeniu roku finansowego, programu bądź projektu, w szczególności deklaracji przedstawiających bilans lub zestawienie wydatków, wniosków o dokonanie płatności bilansu końcowego oraz dokumentów źródłowych, na podstawie których sporządzono te dokumenty; 3) krajowego elementu współfinansowania. § 3. Sposób dokumentowania czynności sprawdzających polega na sporządzeniu: 1) planów i programów przeprowadzania czynności sprawdzających; 2) dokumentacji roboczej obejmującej w szczególności arkusze ustaleń, listy kontrolne lub notatki z przeprowadzonych czynności sprawdzających; 3) sprawozdań śródokresowych: a) obejmujących wyniki sprawdzeń poszczególnych zagadnień dotyczących systemów zarządzania i kontroli, b) dotyczących danego okresu, w którym są przeprowadzane sprawdzenia; 4) sprawozdań końcowych obejmujących w szczególności: a) ustalenia stanu faktycznego, b) wnioski z przeprowadzonych sprawdzeń, c) informacje w sprawie funkcjonowania procedur kontroli wewnętrznej, d) propozycje usprawnień systemów zarządzania i kontroli; 5) innych dokumentów niezbędnych do prawidłowego udokumentowania czynności sprawdzających. § 4. Wzór imiennego upoważnienia, o którym mowa w art. 3a ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Określa się następujące wzory certyfikatów: 1) wzór certyfikatu rocznych rachunków Agencji SAPARD z orzeczeniem bezwarunkowym określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) wzór certyfikatu rocznych rachunków Agencji SAPARD z orzeczeniem warunkowym w przypadku ujawnionych rozbieżności określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) wzór certyfikatu rocznych rachunków Agencji SAPARD z orzeczeniem warunkowym w przypadku ograniczenia zakresu określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; 4) wzór certyfikatu rocznych rachunków Agencji SAPARD w przypadku wstrzymania się od wydania opinii określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 5) wzór certyfikatu rocznych rachunków Agencji SAPARD w przypadku wydania opinii przeciwnej określa załącznik nr 6 do rozporządzenia; 6) wzór certyfikatu rocznych rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie z orzeczeniem bezwarunkowym określa załącznik nr 7 do rozporządzenia; 7) wzór certyfikatu rocznych rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie z orzeczeniem warunkowym w przypadku ujawnionych rozbieżności określa załącznik nr 8 do rozporządzenia; 8) wzór certyfikatu rocznych rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie z orzeczeniem warunkowym w przypadku ograniczenia zakresu określa załącznik nr 9 do rozporządzenia; 9) wzór certyfikatu rocznych rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie w przypadku wstrzymania się od wydania opinii określa załącznik nr 10 do rozporządzenia; 10) wzór certyfikatu rocznych rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie w przypadku wydania opinii przeciwnej określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. 2. Określa się następujące wzory deklaracji zamknięcia pomocy: 1) wzór poświadczenia bezwarunkowego określa załącznik nr 12 do rozporządzenia; 2) wzór poświadczenia warunkowego określa załącznik nr 13 do rozporządzenia; 3) wzór poświadczenia w przypadku wstrzymania się od wydania opinii określa załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 6. Przepisy § 2 ust. 1 pkt 2 i 4 mają zastosowanie od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 2004 r. (poz. 607) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 66, poz. 608) Na podstawie art. 15 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego nie występuje w przypadku, gdy podatnikiem wykonującym czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest podmiot posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 kwietnia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 66, poz. 609) Na podstawie art. 15 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dodatkowe warunki, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym, tryb ustanawiania przedstawiciela podatkowego oraz czynności, jakie może on wykonywać. § 2. Osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, osoba fizyczna może zostać ustanowiona jako przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 7-9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki: 1) jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny; 2) przez ostatnie 24 miesiące terminowo rozliczała podatek od towarów i usług oraz inne podatki stanowiące dochód budżetu państwa; 3) przez ostatnie 24 miesiące - osoba fizyczna będąca podatnikiem, a w przypadku podmiotów niebędących osobami fizycznymi - osoba będąca wspólnikiem, członkiem władz zarządzających, głównym księgowym nie podlegała odpowiedzialności na podstawie ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 2)) za popełnienie przestępstwa skarbowego; 4) jest uprawniona do zawodowego wykonywania doradztwa podatkowego zgodnie z przepisami o doradztwie podatkowym lub do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości. § 3. 1. Przedstawiciela podatkowego ustanawia się w drodze umowy w formie aktu notarialnego zawartej pomiędzy podatnikiem a podmiotem wymienionym w § 2, który przedłożył podatnikowi zaświadczenie organu podatkowego o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w § 2. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności nazwę lub imię i nazwisko podatnika, adres jego siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania za granicą, dane identyfikacyjne podmiotu wymienionego w § 2, który jest ustanawiany przedstawicielem podatkowym, w tym numer identyfikacji podatkowej, nazwę lub imię i nazwisko, adres jego siedziby lub w przypadku osób fizycznych adres miejsca zamieszkania oraz adres, pod którym będzie prowadzona i przechowywana dokumentacja i ewidencja podatnika dla celów podatku od towarów i usług. 3. Odpis umowy wraz z kopią zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, należy złożyć do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. § 4. Jeżeli przedstawiciel podatkowy przestaje spełniać warunki, o których mowa w § 2, obowiązany jest on pisemnie powiadomić o tym podatnika, dla którego został ustanowiony. § 5. Przedstawiciel podatkowy obowiązany jest do wypełniania obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji dla potrzeb tego podatku, oraz do wykonywania innych czynności wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli zostały wymienione w umowie, o której mowa w § 3. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 kwietnia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 610) Na podstawie art. 48 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów w tych dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich wydawania. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) dowódca jednostki - dowódcę jednostki wojskowej, dyrektora, szefa, komendanta, kierownika jednostki organizacyjnej podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej, przedsiębiorstwa państwowego, dla którego jest on organem założycielskim, albo komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, a w przypadku żołnierzy zawodowych przeniesionych do rezerwy kadrowej lub dyspozycji organ, który przeniósł tego żołnierza do rezerwy kadrowej lub dyspozycji. § 3. 1. Wojskowym dokumentem osobistym potwierdzającym pełnienie przez żołnierza zawodowej służby wojskowej jest legitymacja służbowa żołnierza zawodowego, zwana dalej "legitymacją". 2. W zależności od korpusu kadry, w jakim żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową, rozróżnia się legitymacje: 1) oficera: a) w stopniu wojskowym generała brygady (kontradmirała) i wyższym, b) pozostałych oficerów; 2) podoficera zawodowego; 3) szeregowego zawodowego. 3. Wzory legitymacji określa załącznik do rozporządzenia. § 4. W legitymacji umieszcza się fotografię żołnierza w mundurze z aktualnym stopniem wojskowym w chwili wydania legitymacji i odciska pieczęć urzędową w taki sposób, aby część jej została wyraźnie odciśnięta na prawym dolnym rogu fotografii, oraz wpisuje się: 1) nazwisko i imię (imiona) żołnierza; 2) imię ojca; 3) datę i miejsce urodzenia żołnierza; 4) rodzaj pełnionej zawodowej służby wojskowej; 5) posiadany stopień wojskowy i przydział służbowy; 6) adres najbliższej rodziny; 7) adnotacje służbowe, w tym o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, oraz grupę krwi; 8) datę wydania i datę ważności legitymacji. § 5. 1. Legitymację wydaje się żołnierzom niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej. 2. Legitymacja podlega wymianie w razie: 1) zmiany danych personalnych wpisanych do legitymacji; 2) jej utraty, uszkodzenia lub zniszczenia; 3) braku miejsca na dalsze wpisy; 4) mianowania żołnierza zawodowego na stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub powodującego przejście do innego korpusu kadry zawodowej. § 6. 1. Legitymacje wydają: 1) Minister Obrony Narodowej - żołnierzom zawodowym w stopniu wojskowym generała brygady (kontradmirała) i wyższym; 2) dyrektorzy (szefowie) komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej - żołnierzom zawodowym wyznaczonym na stanowiska służbowe w tych komórkach; 3) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr: a) dowódcom jednostek w stopniach wojskowych do pułkownika (komandora) włącznie, którzy podlegają bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej, b) żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia służby w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, c) żołnierzom pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji Ministra Obrony Narodowej i dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, d) słuchaczom akademii, szkół i kursów za granicą; 4) dowódcy jednostek - żołnierzom zawodowym wyznaczonym na stanowiska służbowe w jednostkach im podległych; 5) komendanci wyższych szkół wojskowych i centrów szkolenia: a) słuchaczom tych szkół (centrów szkolenia) będącym żołnierzami zawodowymi, b) absolwentom wyższych szkół wojskowych i szkół podoficerskich. 2. Dowódcom jednostek legitymacje służbowe wydają ich bezpośredni przełożeni, z wyjątkiem wymienionych w ust. 1 pkt 3 lit. a. 3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, lub osoby przez nie upoważnione są właściwe również do podpisywania wydanych legitymacji służbowych oraz ich wymiany. 4. Przy wydawaniu legitymacji żołnierzowi powołanemu do zawodowej służby wojskowej odbiera się posiadany przez niego wojskowy dokument osobisty (książeczkę wojskową), który przesyła się do właściwej wojskowej komendy uzupełnień. § 7. 1. Upoważnione do dokonywania wpisów w legitymacjach są organy, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2, lub osoby przez nie upoważnione. 2. Podstawę do dokonywania wpisów w legitymacji stanowią dokumenty ewidencyjne żołnierza zawodowego. 3. Wpisy w legitymacji powinny być dokonywane pismem czytelnym i starannym za pomocą pióra lub długopisu, tuszem lub atramentem w kolorze czarnym. Dokonanych wpisów w legitymacji nie wolno wymazywać, wywabiać ani przerabiać. 4. W przypadku popełnienia błędu przy dokonywaniu wpisów na drugiej lub trzeciej stronie legitymacji należy wypełnić nową legitymację. W przypadku pomyłki przy wypełnianiu pozostałych stron, należy niewłaściwy wpis przekreślić w taki sposób, aby pozostał czytelny, a nad nim lub obok niego umieścić właściwy wpis. Poprawki powinny być dokonane również czarnym kolorem. Każdą poprawkę potwierdzają swoim podpisem i odciśnięciem pieczęci urzędowej organy, o których mowa w ust. 1. § 8. 1. Ważność legitymacji podlega corocznemu przedłużaniu przez organy, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2, przed upływem roku kalendarzowego, z tym że: 1) generałom (admirałom) - przez ich przełożonych lub osoby przez nich upoważnione; 2) żołnierzom odbywającym studia oraz kursy wojskowe w wyższych szkołach wojskowych i centrach szkolenia - przez komendantów wyższych szkół wojskowych i centrów szkolenia, chociażby nawet żołnierz pozostawał na ewidencji w macierzystej jednostce wojskowej; 3) żołnierzom przebywającym na leczeniu w wojskowych zakładach leczniczych - przez komendantów tych zakładów lub osoby przez nich upoważnione. 2. Legitymację przedłuża się do dnia 31 grudnia roku następnego, z wyjątkiem legitymacji żołnierzy, z którymi zawarto kontrakt na pełnienie służby terminowej, którym w ostatnim roku kontraktu przedłuża się ważność legitymacji do daty wygaśnięcia kontraktu. § 9. 1. Unieważnieniu podlega: 1) legitymacja żołnierza zawodowego: a) w związku ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej, b) w przypadku jego śmierci, c) któremu wydano nową legitymację; 2) legitymacja utracona przez żołnierza zawodowego, a następnie odnaleziona; 3) blankiet legitymacji nienadający się do wykorzystania z powodu omyłek popełnionych przy jego wypełnianiu lub innych uszkodzeń oraz stwierdzonych wad produkcyjnych. 2. Unieważnienia dokonuje się poprzez przedziurkowanie dziurkaczem w dwóch miejscach grzbietu legitymacji. 3. Fotografii z wycofanych i unieważnionych legitymacji nie odrywa się. § 10. 1. Legitymacje podlegają zwrotowi w przypadkach określonych w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dowódca jednostki wojskowej może pozostawić legitymację: 1) żołnierzowi zawodowemu - na jego pisemny wniosek - jeżeli nabył on uprawnienie do emerytury wojskowej lub renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową; 2) najbliższemu członkowi rodziny zmarłego żołnierza zawodowego - na jego pisemny wniosek. 3. Legitymację odbiera oraz wyraża zgodę na jej pozostawienie i dokonuje unieważnienia dowódca jednostki wojskowej. 4. W sytuacji pozostawienia legitymacji w przypadkach, o których mowa w ust. 2, dokonuje się w niej stosownej adnotacji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz przekreśla miejsca przeznaczone na przedłużanie daty jej ważności. § 11. 1. Legitymacji nie wolno: 1) odstępować innej osobie i przesyłać w obrocie krajowym i zagranicznym; 2) wywozić za granicę. 2. Osoby nieuprawnione nie mogą dokonywać jakichkolwiek wpisów lub poprawek w legitymacji. § 12. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany dbać o należyty stan legitymacji oraz chronić ją przed utratą lub zniszczeniem. 2. W razie utraty legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany niezwłocznie złożyć drogą służbową meldunek dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę wojskową. 3. W przypadku odzyskania utraconej legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany zwrócić ją dowódcy jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 2, podając w meldunku okoliczności odzyskania legitymacji. § 13. 1. Zachowują ważność legitymacje wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a także dokumenty dotychczasowego wzoru do czasu wyczerpania ich zapasów. 2. Legitymacje wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia żołnierzom zawodowym korpusu chorążych tracą ważność z upływem okresu określonego w tych legitymacjach, nie później jednak niż z dniem 31 grudnia 2006 r. 3. Od dnia 1 lipca 2004 r. nie wydaje się legitymacji chorążego zawodowego. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 marca 2004 r. (poz. 610) WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 grudnia 1992 r. w sprawie legitymacji służbowej żołnierzy zawodowych (M. P. z 1993 r. Nr 1, poz. 2 oraz z 1994 r. Nr 46, poz. 372), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 611) Na podstawie art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość, szczegółowe warunki, terminy i tryb wypłacania gratyfikacji urlopowej żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami". § 2. Wysokość gratyfikacji urlopowej wynosi 30 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym żołnierz nabył prawo do urlopu wypoczynkowego. § 3. 1. Gratyfikację urlopową wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza, zwany dalej "wnioskiem", po spełnieniu jednego z następujących warunków: 1) przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego za dany rok kalendarzowy w wymiarze co najmniej 7 kolejnych dni kalendarzowych; 2) po przedstawieniu dowodu dokonania opłaty lub przedpłaty za odpłatną formę wypoczynku żołnierza, jego małżonka lub dziecka pozostającego na jego utrzymaniu; 3) po wyznaczeniu lub skierowaniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa. 2. Liczbę osób, na które przysługuje gratyfikacja urlopowa, ustala się na podstawie oświadczenia zawartego we wniosku według stanu rodzinnego żołnierza, istniejącego w dniu złożenia wniosku. 3. Gratyfikację urlopową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. § 4. W przypadku gdy żołnierz nie złożył wniosku w danym roku kalendarzowym, gratyfikację urlopową wypłaca się w miesiącu grudniu tego roku lub w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej, jeżeli żołnierz został zwolniony z zawodowej służby wojskowej. W takich przypadkach żołnierz jest obowiązany złożyć oświadczenie o liczbie osób, na które przysługuje gratyfikacja urlopowa. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 stycznia 2000 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej dla żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 3, poz. 39), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie udzielania urlopów żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz. U. Nr 66, poz. 612) Na podstawie art. 149 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopów żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką, zwanym dalej "żołnierzami", w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny oraz odwoływania ich z tych urlopów. § 2. 1. Żołnierzowi w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny przysługuje urlop okolicznościowy w jednym nieprzerwanym okresie. 2. Do wymiaru urlopu okolicznościowego wlicza się kolejne dni kalendarzowe. 3. Do wymiaru urlopu okolicznościowego nie wlicza się czasu niezbędnego na przejazd do miejsca pobytu na urlopie i z powrotem do miejsca stacjonowania jednostki wojskowej żołnierza. § 3. 1. Urlopu okolicznościowego udziela się żołnierzowi: 1) na jego udokumentowany wniosek w razie śmierci lub obłożnej choroby najbliższego członka rodziny, którym jest małżonek, rodzice, rodzeństwo, rodzice i rodzeństwo małżonka, dzieci żołnierza i dzieci przysposobione, pasierbowie oraz dzieci przyjęte na utrzymanie i wychowanie na podstawie orzeczenia sądu, w celu zawarcia związku małżeńskiego, w przypadku urodzenia się żołnierzowi dziecka, a także dla załatwienia ważnych spraw osobistych lub rodzinnych, 2) w innych przypadkach - jeżeli udzielenie tego urlopu nie spowoduje obniżenia gotowości bojowej jednostki wojskowej. 2. Urlopu okolicznościowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, udziela się nie wcześniej niż po trzech miesiącach służby odbywanej w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny. 3. Urlopu okolicznościowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie udziela się w roku kalendarzowym, w którym był udzielony urlop zdrowotny. § 4. Podstawą udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego jest orzeczenie właściwej wojskowej komisji lekarskiej. § 5. 1. Udzielenie urlopu przysługującego żołnierzowi w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny stwierdza w rozkazie dowódca jednostki wojskowej. 2. W rozkazie podaje się rodzaj urlopu, jego wymiar, termin rozpoczęcia i zakończenia oraz miejsce przebywania żołnierza na urlopie i sposób powiadomienia żołnierza w razie potrzeby odwołania go z urlopu. § 6. 1. Odwołanie żołnierza z urlopu może nastąpić: 1) ze względu na wymogi gotowości bojowej jednostki wojskowej; 2) w razie wykonywania przez jednostkę wojskową zadań, w których udział żołnierza jest niezbędny. 2. Odwołanie żołnierza z urlopu stwierdza się w rozkazie dowódcy jednostki wojskowej. 3. Odwołanie żołnierza z urlopu następuje za pomocą pisemnego zawiadomienia lub na hasło przez uprawnionego żołnierza (pracownika), przez dowódcę (komendanta) garnizonu (dowódcę jednostki wojskowej) właściwego dla miejsca przebywania żołnierza w czasie urlopu, telefoniczne lub w każdy inny możliwy i dostępny sposób. 4. Żołnierz odwołany z urlopu obowiązany jest niezwłocznie stawić się w miejscu pełnienia służby. § 7. 1. Żołnierzowi odwołanemu z urlopu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, przysługuje ponownie ten urlop, jeżeli żołnierz przebywał na nim nie dłużej niż 3 dni kalendarzowe. W pozostałych przypadkach przysługuje żołnierzowi urlop w wymiarze niewykorzystanym. 2. Żołnierzowi udziela się ponownie urlopu po ustaniu przyczyny, dla której został odwołany z tego urlopu. 3. Koszty poniesione przez żołnierza odwołanego z urlopu pokrywa dowódca jednostki wojskowej, który zarządził odwołanie z tego urlopu. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 września 1998 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych po ogłoszeniu mobilizacji i w czasie wojny (Dz. U. Nr 122, poz. 800), które traci moc, w części dotyczącej udzielania urlopów żołnierzom zawodowym oraz odwoływania z tych urlopów - § 33 i 34, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień (Dz. U. Nr 66, poz. 613) Na podstawie art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie: 1) tworzy wojewódzkie sztaby wojskowe i wojskowe komendy uzupełnień; 2) określa: a) szczegółowe zadania szefów wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komendantów uzupełnień, jako organów rządowej administracji niezespolonej, b) siedziby i terytorialny zasięg działania wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień. § 2. Tworzy się następujące wojewódzkie sztaby wojskowe oraz ustala ich siedziby i terytorialny zasięg działania: 1) Wojewódzki Sztab Wojskowy we Wrocławiu, dla województwa dolnośląskiego; 2) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Bydgoszczy, dla województwa kujawsko-pomorskiego; 3) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Lublinie, dla województwa lubelskiego; 4) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Zielonej Górze, dla województwa lubuskiego; 5) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Łodzi, dla województwa łódzkiego; 6) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Krakowie, dla województwa małopolskiego; 7) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Warszawie, dla województwa mazowieckiego; 8) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Opolu, dla województwa opolskiego; 9) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Rzeszowie, dla województwa podkarpackiego; 10) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Białymstoku, dla województwa podlaskiego; 11) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Gdańsku, dla województwa pomorskiego; 12) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Katowicach, dla województwa śląskiego; 13) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Kielcach, dla województwa świętokrzyskiego; 14) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Olsztynie, dla województwa warmińsko-mazurskiego; 15) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Poznaniu, dla województwa wielkopolskiego; 16) Wojewódzki Sztab Wojskowy w Szczecinie, dla województwa zachodniopomorskiego. § 3. Tworzy się następujące wojskowe komendy uzupełnień oraz ustala ich siedziby i terytorialny zasięg działania: 1) w województwie dolnośląskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Bolesławcu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bolesławieckiego, lubańskiego i zgorzeleckiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Głogowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: głogowskiego, górowskiego, lubińskiego, polkowickiego i wołowskiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Jeleniej Górze, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: jeleniogórskiego, kamiennogórskiego i lwóweckiego oraz miasta Jelenia Góra, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Kłodzku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kłodzkiego i ząbkowickiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Legnicy, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: jaworskiego, legnickiego i złotoryjskiego oraz miasta Legnica, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Świdnicy, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: dzierżoniowskiego, świdnickiego i wałbrzyskiego, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień Wrocław-1 we Wrocławiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu oleśnickiego i miasta Wrocław (południe od Odry), h) Wojskowa Komenda Uzupełnień Wrocław-2 we Wrocławiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: oławskiego, strzelińskiego, średzkiego i wrocławskiego, i) Wojskowa Komenda Uzupełnień Wrocław-3 we Wrocławiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: milickiego i trzebnickiego oraz miasta Wrocław (północ od Odry); 2) w województwie kujawsko-pomorskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Brodnicy, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: brodnickiego, golubsko-dobrzyńskiego i rypińskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Bydgoszczy, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bydgoskiego i nakielskiego oraz miasta Bydgoszcz, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Grudziądzu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: chełmińskiego, grudziądzkiego i wąbrzeskiego oraz miasta Grudziądz, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Inowrocławiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: inowrocławskiego, mogileńskiego i żnińskiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Świeciu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: sępoleńskiego, świeckiego i tucholskiego, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Toruniu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: aleksandrowskiego i toruńskiego oraz miasta Toruń, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień we Włocławku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: lipnowskiego, radziejowskiego i włocławskiego oraz miasta Włocławek; 3) w województwie lubelskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Białej Podlaskiej, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bialskiego, łukowskiego, parczewskiego i radzyńskiego oraz miasta Biała Podlaska, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Chełmie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: chełmskiego, krasnostawskiego i włodawskiego oraz miasta Chełm, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień Lublin-1 w Lublinie, dla miasta Lublin, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień Lublin-2, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: janowskiego, lubartowskiego, lubelskiego, łęczyńskiego i świdnickiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Puławach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kraśnickiego, opolskiego, puławskiego i ryckiego, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Zamościu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: biłgorajskiego, hrubieszowskiego, tomaszowskiego i zamojskiego oraz miasta Zamość; 4) w województwie lubuskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gorzowie Wielkopolskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: gorzowskiego i strzelecko-drezdeneckiego oraz miasta Gorzów Wielkopolski, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Sulęcinie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: międzyrzeckiego, słubickiego, sulęcińskiego i świebodzińskiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Zielonej Górze, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: krośnieńskiego, wschowskiego i zielonogórskiego oraz miasta Zielona Góra, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Żaganiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: nowosolskiego, żagańskiego i żarskiego; 5) w województwie łódzkim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień Łódź-1 w Łodzi, dla części miasta Łódź, dzielnice: Bałuty, Polesie i Śródmieście, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień Łódź-2 w Łodzi, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: brzezińskiego, łódzkiego wschodniego i pabianickiego oraz części miasta Łódź, dzielnice: Górna i Widzew, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Piotrkowie Trybunalskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bełchatowskiego, pajęczańskiego, piotrkowskiego i radomszczańskiego oraz miasta Piotrków Trybunalski, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Sieradzu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: łaskiego, sieradzkiego, wieluńskiego, wieruszowskiego i zduńskowolskiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Skierniewicach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kutnowskiego, łowickiego, rawskiego i skierniewickiego oraz miasta Skierniewice, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Tomaszowie Mazowieckim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: opoczyńskiego i tomaszowskiego, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Zgierzu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: łęczyckiego, poddębickiego i zgierskiego; 6) w województwie małopolskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Bochni, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bocheńskiego, brzeskiego i wielickiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień Kraków-Krowodrza w Krakowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: krakowskiego i olkuskiego oraz części miasta Kraków, dzielnica: Krowodrza, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień Kraków-Nowa Huta w Krakowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: miechowskiego i proszowickiego oraz części miasta Kraków, dzielnica: Nowa Huta, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień Kraków-Podgórze w Krakowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu myślenickiego i części miasta Kraków, dzielnice: Podgórze i Śródmieście, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Nowym Sączu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: gorlickiego, limanowskiego i nowosądeckiego oraz miasta Nowy Sącz, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Nowym Targu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: nowotarskiego, suskiego i tatrzańskiego, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Oświęcimiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: chrzanowskiego, oświęcimskiego i wadowickiego, h) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Tarnowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: dąbrowskiego i tarnowskiego oraz miasta Tarnów; 7) w województwie mazowieckim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Ciechanowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: ciechanowskiego, mławskiego, płońskiego i żuromińskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Garwolinie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: garwolińskiego i otwockiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Grójcu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: białobrzeskiego, grodziskiego, grójeckiego i żyrardowskiego, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Kozienicach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kozienickiego, lipskiego i zwoleńskiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Mińsku Mazowieckim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: mińskiego i węgrowskiego, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Nowym Dworze Mazowieckim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: legionowskiego i nowodworskiego, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Ostrołęce, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: makowskiego, ostrołęckiego i przasnyskiego oraz miasta Ostrołęka, h) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Płocku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: gostynińskiego, płockiego i sierpeckiego oraz miasta Płock, i) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Radomiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: przysuskiego, radomskiego i szydłowieckiego oraz miasta Radom, j) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Siedlcach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: łosickiego, siedleckiego i sokołowskiego oraz miasta Siedlce, k) Wojskowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Mokotów, dla powiatu piaseczyńskiego i części miasta stołecznego Warszawy, dzielnice: Mokotów, Ursynów i Wilanów, l) Wojskowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Ochota, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: pruszkowskiego i sochaczewskiego oraz części miasta stołecznego Warszawy, dzielnice: Ochota, Ursus i Włochy, m) Wojskowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Praga Południe, dla powiatu wołomińskiego i części miasta stołecznego Warszawy, dzielnice: Praga Południe, Rembertów, Wawer i Wesoła, n) Wojskowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Praga Północ, dla części miasta stołecznego Warszawy, dzielnice: Białołęka, Praga Północ i Targówek, o) Wojskowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Śródmieście, dla części miasta stołecznego Warszawy, dzielnice: Bemowo, Śródmieście i Wola, p) Wojskowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Żoliborz, dla powiatu warszawskiego zachodniego i części miasta stołecznego Warszawy, dzielnice: Bielany i Żoliborz, r) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Wyszkowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: ostrowskiego, pułtuskiego i wyszkowskiego; 8) w województwie opolskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Brzegu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: brzeskiego, kluczborskiego i namysłowskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Kędzierzynie-Koźlu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: głubczyckiego, kędzierzyńsko-kozielskiego i strzeleckiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Nysie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: krapkowickiego, nyskiego i prudnickiego, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Opolu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: oleskiego i opolskiego oraz miasta Opole; 9) w województwie podkarpackim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Jarosławiu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: jarosławskiego, lubaczowskiego, przemyskiego i przeworskiego oraz miasta Przemyśl, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Jaśle, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: jasielskiego, krośnieńskiego i strzyżowskiego oraz miasta Krosno, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Mielcu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: dębickiego, kolbuszowskiego, mieleckiego i ropczycko-sędziszowskiego, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Nisku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: leżajskiego, niżańskiego, stalowowolskiego i tarnobrzeskiego oraz miasta Tarnobrzeg, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Rzeszowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: łańcuckiego i rzeszowskiego oraz miasta Rzeszów, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Sanoku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bieszczadzkiego, brzozowskiego, leskiego i sanockiego; 10) w województwie podlaskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Białymstoku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: białostockiego, monieckiego i sokólskiego oraz miasta Białystok, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Bielsku Podlaskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bielskiego, hajnowskiego i siemiatyckiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Łomży, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: grajewskiego, kolneńskiego i łomżyńskiego oraz miasta Łomża, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: augustowskiego, sejneńskiego i suwalskiego oraz miasta Suwałki, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Zambrowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: wysokomazowieckiego i zambrowskiego; 11) w województwie pomorskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Człuchowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bytowskiego, chojnickiego i człuchowskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień Gdańsk-1 w Gdańsku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu gdańskiego i części miasta Gdańsk (granica na południe włącznie od ulic: Kartuska, Nowe Ogrody, Podwale Grodzkie, Wały Piastowskie, Doki, wzdłuż rzeki Motławy do falochronu wschodniego Westerplatte), c) Wojskowa Komenda Uzupełnień Gdańsk-2 w Gdańsku, dla części miasta Gdańsk (granica na północ wyłącznie od ulic: Kartuska, Nowe Ogrody, Podwale Grodzkie, Wały Piastowskie, Doki, wzdłuż rzeki Motławy do falochronu wschodniego Westerplatte), d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gdyni, dla miast: Gdynia i Sopot, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Malborku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kwidzyńskiego, malborskiego, nowodworskiego i sztumskiego, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Starogardzie Gdańskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kościerskiego, starogardzkiego i tczewskiego, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Słupsku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: lęborskiego i słupskiego oraz miasta Słupsk, h) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Wejherowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kartuskiego, puckiego i wejherowskiego; 12) w województwie śląskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Będzinie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: będzińskiego i zawierciańskiego oraz miasta Dąbrowa Górnicza, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Bielsku-Białej, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bielskiego i cieszyńskiego oraz miasta Bielsko-Biała, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Chorzowie, dla miast: Chorzów, Ruda Śląska, Siemianowice i Świętochłowice, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Częstochowie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: częstochowskiego i myszkowskiego oraz miasta Częstochowa, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gliwicach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu gliwickiego oraz miast: Gliwice i Zabrze, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Katowicach, dla miasta Katowice, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Lublińcu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kłobuckiego i lublinieckiego, h) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Mysłowicach, dla miast: Jaworzno, Mysłowice i Sosnowiec, i) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Rybniku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: raciborskiego, rybnickiego i wodzisławskiego oraz miast: Jastrzębie Zdrój, Rybnik i Żory, j) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Tarnowskich Górach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu tarnogórskiego oraz miast: Bytom i Piekary Śląskie, k) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Tychach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bieruńsko-lędzińskiego, mikołowskiego i pszczyńskiego oraz miasta Tychy, l) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Żywcu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu żywieckiego; 13) w województwie świętokrzyskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Busku Zdroju, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: buskiego, kazimierskiego i pińczowskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień Kielce-Bukówka w Kielcach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: jędrzejowskiego, koneckiego i włoszczowskiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień Kielce-Śródmieście w Kielcach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu kieleckiego i miasta Kielce, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Sandomierzu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: opatowskiego, sandomierskiego i staszowskiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Starachowicach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: ostrowieckiego, skarżyskiego i starachowickiego; 14) w województwie warmińsko-mazurskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Elblągu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: braniewskiego i elbląskiego oraz miasta Elbląg, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Ełku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: ełckiego, oleckiego i piskiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Giżycku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: giżyckiego, gołdapskiego, mrągowskiego i węgorzewskiego, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Lidzbarku Warmińskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: bartoszyckiego, kętrzyńskiego i lidzbarskiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Olsztynie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: nidzickiego, olsztyńskiego i szczycieńskiego oraz miasta Olsztyn, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Ostródzie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: działdowskiego, iławskiego, nowomiejskiego i ostródzkiego; 15) w województwie wielkopolskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gnieźnie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: gnieźnieńskiego, średzkiego, wągrowieckiego i wrzesińskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Kaliszu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: jarocińskiego, kaliskiego i pleszewskiego oraz miasta Kalisz, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Koninie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: konińskiego i słupeckiego oraz miasta Konin, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Lesznie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: gostyńskiego, kościańskiego, leszczyńskiego, rawickiego i miasta Leszno, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Nowym Tomyślu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: grodziskiego, międzychodzkiego, nowotomyskiego, szamotulskiego i wolsztyńskiego, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Ostrowie Wielkopolskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kępińskiego, krotoszyńskiego, ostrowskiego i ostrzeszowskiego, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Pile, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: chodzieskiego, czarnkowsko-trzcianeckiego, pilskiego i złotowskiego, h) Wojskowa Komenda Uzupełnień Poznań-1 w Poznaniu, dla części miasta Poznań, dzielnice: Nowe Miasto, Stare Miasto i Wilda, i) Wojskowa Komenda Uzupełnień Poznań-2 w Poznaniu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: obornickiego, poznańskiego i śremskiego, j) Wojskowa Komenda Uzupełnień Poznań-3 w Poznaniu, dla części miasta Poznań, dzielnice: Grunwald i Jeżyce, k) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Turku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: kolskiego i tureckiego; 16) w województwie zachodniopomorskim: a) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Gryficach, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: goleniowskiego, gryfickiego i łobeskiego, b) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Kołobrzegu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: białogardzkiego, kołobrzeskiego i świdwińskiego, c) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Koszalinie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: koszalińskiego i sławieńskiego oraz miasta Koszalin, d) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Stargardzie Szczecińskim, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: choszczeńskiego, myśliborskiego, pyrzyckiego i stargardzkiego, e) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Szczecinku, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatów: drawskiego, szczecineckiego i wałeckiego, f) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Szczecinie, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu polickiego i części miasta Szczecin, dzielnice: Północ, Zachód i Śródmieście, g) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Szczecinie Podjuchy, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu gryfińskiego i części miasta Szczecin, dzielnica: Prawobrzeże, h) Wojskowa Komenda Uzupełnień w Świnoujściu, dla miast i gmin objętych zasięgiem działania powiatu kamieńskiego i miasta Świnoujście. § 4. Do zadań szefów wojewódzkich sztabów wojskowych w szczególności należy: 1) wykonywanie zadań organu wyższego stopnia w stosunku do wojskowych komendantów uzupełnień w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 2)), w tym dotyczących: a) powoływania do czynnej służby wojskowej, b) udzielania odroczeń czynnej służby wojskowej, c) kierowania poborowych do odbywania szkolenia (kursu) w celu uzyskania przez nich kwalifikacji przydatnych w wojsku, d) wzywania w sprawach powszechnego obowiązku obrony, e) wydawania zaświadczeń, f) nadawania przydziałów mobilizacyjnych, g) nadawania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych, h) reklamowania od obowiązku czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, i) udzielania zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą; 2) zapewnienie operacyjnego i mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek wojskowych, w tym: a) organizowanie i koordynowanie przedsięwzięć związanych z przygotowaniem wojewódzkiego sztabu wojskowego oraz podległych wojskowych komend uzupełnień do zapewnienia procesu ich mobilizacyjnego rozwinięcia, b) nadzorowanie procesu uzupełniania potrzeb mobilizacyjnych jednostek wojskowych powierzonych mu do takiego zabezpieczenia w toku mobilizacyjnego rozwinięcia, c) utrzymanie stałej gotowości bojowej wojewódzkiego sztabu wojskowego oraz podległych wojskowych komend uzupełnień, d) ustalanie głównych czynności zapewniających sprawne wykonanie zadań w zakresie osiągania wyższych stanów gotowości bojowej oraz kontrolowanie i dokonywanie okresowych ich analiz; 3) koordynowanie użycia oddziałów i pododdziałów wojskowych w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego poprzez: a) współdziałanie z wojewodą w zakresie planowania i koordynacji udziału wydzielonych jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w akcjach ratowniczych oraz przeciwdziałaniu i usuwaniu skutków katastrof i klęsk żywiołowych, b) współdziałanie z wojewodą i dowódcami jednostek wojskowych w planowaniu i organizowaniu przedsięwzięć logistycznych pozamilitarnych ogniw obronnych na rzecz jednostek wojskowych przegrupowujących się przez obszar województwa lub prowadzących na nim działania bojowe, c) współdziałanie z wojewodą w planowaniu przedsięwzięć z zakresu ochrony ludności województwa, w tym ewakuacji rodzin kadry zawodowej i pracowników; 4) gromadzenie informacji na potrzeby realizacji przedsięwzięć wykonywanych w ramach obowiązku państwa - gospodarza, w tym współdziałanie z: a) wojewodą w planowaniu przedsięwzięć obronnych, w tym z zakresu wsparcia państwa - gospodarza, b) dowódcą okręgu wojskowego w zakresie dotyczącym zabezpieczenia funkcji państwa - gospodarza na terenie województwa; 5) kadrowe zabezpieczenie potrzeb uzupełnieniowych jednostek wojskowych; 6) planowanie wykorzystywania sił układu pozamilitarnego na potrzeby obronne poprzez: a) koordynowanie planów wykorzystania potencjału pozamilitarnych ogniw obronnych województwa do wsparcia i zabezpieczenia działań bojowych Sił Zbrojnych, b) uczestnictwo w realizacji przygotowań obronnych na terenie województwa oraz uczestniczenie w organizacji i prowadzeniu ćwiczeń kompleksowych z udziałem jednostek wojskowych Sił Zbrojnych i układem pozamilitarnym; 7) administracja rezerwami osobowymi i świadczeniami na rzecz obrony, w tym: a) współdziałanie z wojewodą w zakresie planowania i przeprowadzania poboru oraz sprawowanie nadzoru nad udziałem przedstawicieli wojska w pracach powiatowych i wojewódzkich komisji poborowych, a także sporządzania zbiorczej sprawozdawczości i wyników poboru, b) planowanie i nadzór nad realizacją przez wojskowe komendy uzupełnień zadań w zakresie pokojowego uzupełnienia potrzeb osobowych jednostek wojskowych oraz formacji uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych poborowymi, c) wykonywanie zadań w zakresie administrowania rezerwami osobowymi dla celów powszechnego obowiązku obrony, a w szczególności: - sporządzanie analiz stanu zasobów, - organizowanie i przeprowadzanie poboru w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, d) nadzorowanie nadawania przydziałów mobilizacyjnych, pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych i przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych oraz mobilizacyjnego i wojennego uzupełniania jednostek wojskowych stanem osobowym z zasobów rezerw osobowych, e) sporządzanie analiz wykorzystania zasobów rezerw osobowych na uzupełnienie mobilizacyjne i wojenne jednostek wojskowych, f) koordynowanie prac związanych z planowaniem przez wojskowe komendy uzupełnień świadczeń osobistych i rzeczowych na potrzeby jednostek wojskowych, g) planowanie i nadzorowanie uzupełniania jednostek wojskowych środkami transportowymi i maszynami pobieranymi z gospodarki narodowej, h) prowadzenie bilansu i sporządzanie analiz wykorzystywania zasobów środków transportowych i maszyn znajdujących się w gospodarce narodowej, i) zarządzanie odtwarzania ewidencji wojskowej osób podlegających powszechnemu obowiązkowi służby wojskowej; 8) uczestniczenie w planowaniu przestrzennego zagospodarowania, ze względu na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym głównie opiniowanie projektów planów przestrzennego zagospodarowania oraz wniosków i innych dokumentów z zakresu przeznaczenia terenów, w obszarze odpowiedzialności wojewódzkiego sztabu wojskowego, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także w razie potrzeby zgłaszania protestów w tych sprawach; 9) utrzymywanie współpracy z innymi organami i podmiotami w sprawach związanych z obronnością państwa, w tym z: a) jednostkami wojskowymi, terenowymi organami administracji publicznej, organizacjami społecznymi i kombatanckimi, żołnierzami rezerwy i przedsiębiorcami, sprzyjającej wspieraniu wojska w realizacji jego zadań oraz utrzymywaniu więzi ze społeczeństwem, b) jednostkami Aeroklubu Polskiego i podmiotami przekazującymi samoloty (śmigłowce) lub jednostki taboru pływającego dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, c) przedsiębiorcami o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym - w sprawie utrzymania i wykorzystania rezerw paliw płynnych. § 5. Do zadań wojskowych komendantów uzupełnień w szczególności należy: 1) zapewnienie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek wojskowych, poprzez: a) kierowanie przygotowaniem wojskowej komendy uzupełnień do wykonywania czynności związanych z osiąganiem wyższych stanów gotowości bojowej i zabezpieczeniem mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek wojskowych, b) planowanie i organizowanie mobilizacyjnego uzupełniania jednostek wojskowych środkami transportowymi i maszynami pobieranymi z gospodarki narodowej; 2) administrowanie rezerwami osobowymi, w tym: a) uczestniczenie w pracach powiatowych komisji poborowych oraz planowanie przedsięwzięć związanych z organizacją i przeprowadzaniem poboru w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, b) nadawanie przeznaczeń poborowym uznanym za zdolnych do czynnej służby wojskowej, c) kierowanie poborowych i żołnierzy rezerwy do wojskowych komisji lekarskich celem określenia zdolności do czynnej służby wojskowej, d) wzywanie osób w sprawach powszechnego obowiązku obrony, a także powoływanie do czynnej służby wojskowej poborowych i żołnierzy rezerwy, e) przeprowadzanie zaciągu ochotniczego w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, f) orzekanie o udzielaniu poborowym odroczeń zasadniczej służby wojskowej (przeszkolenia wojskowego), g) przenoszenie do rezerwy poborowych bez odbycia zasadniczej służby wojskowej, w tym studentów i absolwentów szkół wyższych bez odbycia przeszkolenia wojskowego oraz żołnierzy zasadniczej służby wojskowej zwolnionych przed jej odbyciem i niepowołanych do odbycia pozostałego okresu tej służby, h) nadawanie przydziałów mobilizacyjnych, pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych oraz przydziałów organizacyjno-mobilizacyjnych, i) reklamowanie od obowiązku czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, j) gromadzenie zasobów wyszkolonych rezerw osobowych na potrzeby uzupełnieniowe Sił Zbrojnych, k) sporządzanie analiz stanu zasobów rezerw osobowych, l) prowadzenie ewidencji osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej, m) udzielanie zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą, o których mowa w art. 53 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wykonywanie świadczeń na rzecz obrony poprzez: a) prowadzenie ewidencji przedmiotów świadczeń rzeczowych z uwzględnieniem aktualnych danych, b) administrowanie zasobami przedmiotów świadczeń rzeczowych znajdujących się w ewidencji wojskowej komendy uzupełnień, jak również prawidłowe ich wykorzystanie na potrzeby mobilizacyjnego uzupełnienia, c) organizowanie przy współudziale organów administracji publicznej kontroli stanu technicznego środków transportowych i maszyn u posiadaczy wydzielających je do jednostek wojskowych, d) organizowanie wykorzystania zasobów paliw płynnych utrzymywanych w stacjach paliwowych do pojazdów przekazywanych z gospodarki narodowej; 4) współpraca z innymi organami i podmiotami w sprawach związanych z obronnością państwa, w tym: a) utrzymywanie współpracy z terenowymi organami administracji rządowej, samorządu terytorialnego oraz innymi organami i instytucjami państwowymi, a także przedsiębiorcami i innymi jednostkami organizacyjnymi oraz stowarzyszeniami społecznymi bezpośrednio związanymi z obronnością państwa, b) współdziałanie z właściwymi organami samorządu terytorialnego w sprawach dotyczących przygotowania i przeprowadzenia poboru na obszarze działania wojskowej komendy uzupełnień, wyznaczanie swoich przedstawicieli do składów powiatowych komisji poborowych, c) sporządzanie i przekazywanie w razie potrzeby wójtom lub burmistrzom (prezydentom miast) imiennych wykazów poborowych podlegających wezwaniu przed powiatową komisję lekarską lub powiatową komisję poborową, d) utrzymywanie ścisłej współpracy z odpowiednimi organami Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu w zakresie kierowania poborowych do odbycia służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych § 6. Przepisy § 4 i 5 określające zadania terenowych organów administracji wojskowej nie naruszają zadań określonych w odrębnych przepisach. § 7. 1. Strukturę organizacyjną wojewódzkiego sztabu wojskowego tworzą: 1) wydział operacyjny; 2) wydział mobilizacji i uzupełnień; 3) sekcja kadr; 4) sekcja łączności i informatyki. 2. W wojewódzkich sztabach wojskowych Katowice i Warszawa, w strukturze organizacyjnej występuje dodatkowo wydział prawny. 3. Do kierowniczych stanowisk wojewódzkich sztabów wojskowych należą: 1) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego; 2) zastępca szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego; 3) szefowie wydziałów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2; 4) kierownicy sekcji, o których mowa ust. 1 pkt 3 i 4; 5) naczelnik wydziału, o którym mowa w ust. 2. § 8. 1. Strukturę organizacyjną wojskowej komendy uzupełnień tworzą: 1) wydział planowania mobilizacyjnego i administrowania rezerwami; 2) wydział poboru i uzupełnień. 2. Do kierowniczych stanowisk wojskowych komend uzupełnień należą: 1) wojskowy komendant uzupełnień; 2) zastępca wojskowego komendanta uzupełnień; 3) szefowie wydziałów, o których mowa w ust. 1. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 3) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie utworzenia oraz ustalenia siedzib i terytorialnego zasięgu działania wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień (Dz. U. Nr 73, poz. 670), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 17 ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 210, poz. 2036). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 614) Na podstawie art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej; 2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do szkół wojskowych; 3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o przyjęcie do szkół wojskowych oraz szczegółowy tryb ich pobierania; 4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę kandydacką; 5) sposób ustalania równowartości kosztów, o których mowa w art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, oraz warunki i tryb ich zwracania, a także przypadki, w których może nastąpić zwolnienie z obowiązku zwrotu kosztów lub rozłożenie ich na raty i odroczenie terminu płatności; 6) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką, ich uprawnienia inne niż określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze służby kandydackiej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych; 2) Szef Sztabu - Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 3) kandydat - kandydata na żołnierza zawodowego; 4) służba kandydacka - służbę wojskową kandydata na żołnierza zawodowego; 5) szkoła wojskowa - wyższą szkołę wojskową i szkołę podoficerską; 6) wyższa szkoła wojskowa - akademię wojskową i wyższą szkołę oficerską; 7) komendant - komendanta szkoły wojskowej; 8) decyzja - decyzję w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego; 9) dowódca jednostki - dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę; 10) osoba - osobę cywilną, w tym będącą żołnierzem rezerwy, lub żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo nadterminową zasadniczą służbę wojskową, ubiegających się o przyjęcie do szkoły wojskowej. Rozdział 2 Powoływanie do służby kandydackiej § 3. 1. O powołanie do służby kandydackiej może ubiegać się osoba, która spełnia warunki określone w art. 124 ust. 6 ustawy. 2. W przypadku ubiegania się o powołanie do służby kandydackiej w celu ukończenia szkoły wojskowej wymagane jest świadectwo dojrzałości, a w przypadku ubiegania się osoby o powołanie do służby kandydackiej w celu ukończenia szkolenia wojskowego - dyplom z tytułem zawodowym magistra lub równorzędnym. § 4. 1. Osoba ubiegająca się o powołanie do służby kandydackiej składa, w terminie do dnia 31 maja każdego roku, wniosek bezpośrednio do komendanta. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Żołnierz odbywający zasadniczą służbę wojskową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową i ubiegający się o powołanie do służby kandydackiej składa wniosek do komendanta, w terminie do dnia 31 maja każdego roku, za pośrednictwem dowódcy jednostki. 4. Osoba, o której mowa w § 3, do wniosku dołącza: 1) świadectwo dojrzałości lub odpowiednio dyplom z tytułem zawodowym magistra albo równorzędnym; 2) życiorys (cv); 3) odpis skrócony aktu urodzenia; 4) zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego; 5) inne dokumenty mogące mieć wpływ na przyjęcie do szkoły wojskowej. 5. Świadectwo lub dyplom, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, doręcza się komendantowi najpóźniej w dniu stawiennictwa na egzamin wstępny. § 5. 1. O złożeniu przez osobę wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 1, komendant informuje wojskowego komendanta uzupełnień, którego ewidencją osoba ta jest objęta. 2. Wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie kieruje osobę, o której mowa w ust. 1, do: 1) wojskowej komisji lekarskiej - w celu wydania orzeczenia o jej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej; 2) wojskowej pracowni psychologicznej - w celu wydania opinii psychologicznej. 3. Zasady, tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich oraz ich właściwość, a także tryb kierowania do tych komisji osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej i szczegółowe warunki orzekania o zdolności do pełnienia tej służby określają przepisy w sprawie wojskowych komisji lekarskich, wydane na podstawie art. 5 ust. 8 pkt 3-5 ustawy. 4. Żołnierza, o którym mowa w § 4 ust. 3, do wojskowej komisji lekarskiej i wojskowej pracowni psychologicznej kieruje dowódca jednostki. 5. Wojskowy komendant uzupełnień oraz dowódca jednostki po otrzymaniu orzeczenia i opinii, o których mowa w ust. 2, przesyła je niezwłocznie do komendanta wraz z posiadanymi dokumentami ewidencyjnymi osoby. 6. Osobie uznanej za niezdolną do zawodowej służby wojskowej komendant szkoły zwraca złożone przez nią dokumenty. § 6. 1. Komendant informuje osobę ubiegającą się o przyjęcie do służby kandydackiej o terminie i miejscu odbycia egzaminu wstępnego. 2. Egzamin wstępny obejmuje: 1) test sprawności fizycznej; 2) sprawdzian wiedzy; 3) analizę opinii wojskowej pracowni psychologicznej oraz dodatkowych badań psychotechnicznych, o ile zostały przeprowadzone; 4) rozmowę kwalifikacyjną. 3. Do przeprowadzenia egzaminów wstępnych komendant powołuje komisję egzaminacyjną w składzie: przewodniczący komisji, od trzech do pięciu członków oraz sekretarz komisji. 4. Po przeprowadzeniu egzaminu wstępnego komisja egzaminacyjna sporządza protokół, w którym określa przebieg i wynik egzaminu. § 7. O dacie przeprowadzenia egzaminów wstępnych do szkół wojskowych komendanci tych szkół powiadamiają osoby, o których mowa w § 4 ust. 1 i 3, w terminie co najmniej czternastu dni przed datą przeprowadzenia egzaminów. § 8. 1. Wysokość opłaty z tytułu egzaminu wstępnego ustalają komendanci stosownie do rzeczywiście ponoszonych kosztów egzaminu wstępnego. 2. Opłata jest wnoszona przed przystąpieniem do egzaminu w szkole wojskowej i nie podlega zwrotowi. § 9. 1. Komendant, na podstawie wyników egzaminu wstępnego, wydaje decyzję o przyjęciu do szkoły wojskowej, doręczając ją osobie zainteresowanej. 2. Decyzję o odmowie przyjęcia do szkoły wojskowej doręcza się osobie oraz powiadamia: 1) wojskowego komendanta uzupełnień - w odniesieniu do osób nieodbywających czynnej służby wojskowej; 2) dowódcę jednostki - w odniesieniu do żołnierzy odbywających czynną służbę wojskową. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, osobie przysługuje odwołanie do bezpośredniego przełożonego komendanta, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji. § 10. Komendant występuje z wnioskiem do Szefa Sztabu o powołanie do służby kandydackiej osoby, o której mowa w § 9 ust. 1. § 11. 1. Szef Sztabu na podstawie wniosku komendanta powołuje do służby kandydackiej osobę, o której mowa w § 9 ust.1, o czym powiadamia: 1) wojskowego komendanta uzupełnień - w odniesieniu do osoby nieodbywającej czynnej służby wojskowej; 2) dowódcę jednostki - w odniesieniu do żołnierza odbywającego czynną służbę wojskową. 2. Rozkaz Szefa Sztabu o powołaniu do służby kandydackiej stanowi podstawę do wydania: 1) karty powołania przez wojskowego komendanta uzupełnień osobie, o której mowa w ust. 1 pkt 1; 2) skierowania przez dowódcę jednostki żołnierza, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. § 12. 1. Komendant podpisuje z osobą, o której mowa w § 11 ust. 1, kontrakt na pełnienie służby kandydackiej. 2. Wzór kontraktu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Służba kandydacka trwa do czasu powołania kandydata do zawodowej służby wojskowej. Rozdział 3 Przebieg służby kandydackiej § 13. Służba kandydacka polega na: 1) kształceniu w szkole wojskowej; 2) wykonywaniu zadań służbowych w szkole wojskowej jako jednostce wojskowej. § 14. 1. O stawieniu się w szkole wojskowej osoby powołanej do służby kandydackiej komendant zawiadamia odpowiednio wojskowego komendanta uzupełnień lub dowódcę jednostki. 2. Osoba powołana do służby kandydackiej pełni tę służbę od dnia stawienia się w szkole wojskowej. Z tym dniem zostaje zaliczona rozkazem komendanta do etatowego stanu zmiennego tej szkoły. 3. Żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową lub nadterminową zasadniczą służbę wojskową komendant zwalnia z tej służby z dniem stawienia się żołnierza do pełnienia służby kandydackiej. § 15. 1. W przypadku gdy osoba, której doręczono kartę powołania do służby kandydackiej, nie może stawić się do jej pełnienia w terminie określonym w tej karcie z powodu obłożnej choroby lub z przyczyn uzasadnionych ważnymi względami rodzinnymi albo osobistymi, niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie wojskowego komendanta uzupełnień. 2. Wojskowy komendant uzupełnień, po otrzymaniu zawiadomienia, informuje komendanta o przyczynie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do dowódcy jednostki, której ewidencją jest objęty żołnierz skierowany do służby kandydackiej. 4. Nowy termin stawiennictwa osoby ustalają wojskowy komendant uzupełnień i odpowiednio - dowódca jednostki, w porozumieniu z komendantem. § 16. 1. Jeżeli osoba, której doręczono kartę powołania do służby kandydackiej, albo żołnierz skierowany do tej służby, nie stawi się w szkole wojskowej w ciągu siedmiu dni od upływu terminu określonego w karcie lub skierowaniu, z zastrzeżeniem przypadków określonych w § 15, komendant zawiadamia Szefa Sztabu i odpowiednio wojskowego komendanta uzupełnień albo dowódcę jednostki o niezaliczeniu tej osoby do etatowego stanu zmiennego szkoły wojskowej. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę do wydania rozkazu Szefa Sztabu o wygaśnięciu rozkazu o powołaniu do służby kandydackiej osoby. § 17. 1. Kandydat, z którym podpisano kontrakt, składa przysięgę wojskową w terminie ustalonym przez komendanta. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kandydata, który wcześniej złożył przysięgę wojskową. § 18. 1. Czas trwania studiów i ich przebieg w wyższej szkole wojskowej określają plany studiów, programy kształcenia i regulamin studiów. 2. Czas trwania nauki i jej przebieg w szkole podoficerskiej określają plany i programy nauki. § 19. 1. Kandydat pełniący służbę w wyższej szkole wojskowej odbywa praktyki na stanowiskach służbowych, zgodnie z programem kształcenia. 2. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą przełożeni komendantów wyższych szkół wojskowych, a za ich przebieg i realizację, zgodnie z programem praktyk, dowódcy jednostek, w których kandydat odbywa praktykę. 3. Kandydatowi odbywającemu praktyki zapewnia się udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem kadry zawodowej jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki. 4. Odbywanie praktyk przez kandydata w szkole podoficerskiej określają przepisy w sprawie szkół podoficerskich. Rozdział 4 Mianowanie na stopnie wojskowe § 20. 1. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje, z dniem stawienia się do tej służby, stopień wojskowy szeregowego (marynarza). 2. Żołnierz czynnej służby wojskowej oraz żołnierz rezerwy rozpoczynają pełnienie służby kandydackiej w posiadanym stopniu wojskowym. § 21. 1. Warunkiem mianowania kandydata na kolejny stopień wojskowy jest uzyskanie przez niego pozytywnych wyników w nauce i w wykonywaniu zadań służbowych oraz przestrzeganie dyscypliny wojskowej. 2. Kandydat może być mianowany: 1) w wyższej szkole wojskowej - do stopnia sierżanta (bosmana) włącznie; 2) w szkole podoficerskiej - do stopnia starszego szeregowego (starszego marynarza). 3. Na kolejne stopnie wojskowe mianują kandydatów komendanci. § 22. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje bezpośredni przełożony kandydata. § 23. Tytułów, o których mowa w art. 125 ust. 2 ustawy, używa się bezpośrednio po stopniu wojskowym. Rozdział 5 Urlopy § 24. 1. Kandydatowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze: 1) trzydziestu dni kalendarzowych - po zakończeniu każdego roku studiów lub nauki; 2) dziesięciu dni kalendarzowych - w okresie zimowym; 3) pięciu dni kalendarzowych - w okresie wiosennym. 2. W przypadku służby kandydackiej trwającej krócej niż jeden rok kandydatowi przysługuje urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w wymiarze dwóch dni kalendarzowych za każdy pełny miesiąc nauki - po ukończeniu szkoły wojskowej. 3. Terminy urlopów, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala komendant. § 25. 1. Kandydatowi może być udzielony urlop okolicznościowy na jego wniosek, w przypadku: 1) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny; 2) ślubu kandydata; 3) urodzenia się dziecka kandydata; 4) innych okoliczności uzasadnionych szczególnie ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi. 2. Urlopu okolicznościowego udziela się jednorazowo, w wymiarze do pięciu dni kalendarzowych. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze nie mniejszym niż trzy dni kalendarzowe. § 26. Urlopu w drodze wyróżnienia udziela się kandydatowi na zasadach i w trybie określonym w przepisach o dyscyplinie wojskowej. § 27. 1. Kandydatowi może być przedłużony urlop w razie: 1) choroby; 2) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny; 3) klęski żywiołowej, która dotknęła członka najbliższej rodziny; 4) zaistnienia innych przyczyn uniemożliwiających jego powrót z urlopu. 2. O przedłużenie urlopu, w przypadkach określonych w ust. 1, kandydat zwraca się do dowódcy garnizonu, w którym przebywa, lub najbliższego wojskowego komendanta uzupełnień, a w garnizonach, w których są etatowi komendanci garnizonu, do komendanta garnizonu. 3. Dowódca (komendant) garnizonu lub wojskowy komendant uzupełnień zawiadamiają niezwłocznie właściwego komendanta o przedłużeniu kandydatowi urlopu. § 28. 1. Urlopów, o których mowa w § 24 i 25, udzielają kandydatowi komendanci. 2. Dowódcy jednostek wojskowych, w których kandydat odbywa praktykę, mogą udzielać urlopów określonych w § 25 i 26, z tym że urlop udzielony w drodze wyróżnienia wykorzystuje się w okresie odbywania praktyki. § 29. Kandydat - kobieta, której udzielono urlopu bezpłatnego w związku z zajściem w ciążę, zgłasza się do pełnienia służby kandydackiej niezwłocznie po zakończeniu tego urlopu. Rozdział 6 Opiniowanie służbowe § 30. 1. Kandydat podlega opiniowaniu służbowemu w formie opiniowania specjalnego. 2. Opinię specjalną sporządza bezpośredni przełożony kandydata. 3. Treść opinii specjalnej jest dostępna dla zainteresowanego kandydata, a także jego przełożonych, organów kadrowych oraz organów lub instytucji, o których mowa w art. 26 ust. 2 pkt 5 ustawy. § 31. W opinii specjalnej kandydata na zakończenie studiów lub nauki w szkole wojskowej określa się: 1) cechy i predyspozycje osobowościowe mające znaczenie dla dalszego przebiegu służby; 2) ocenę postępów w nauce i spełnienia wymogów określonych w dokumentach normujących przebieg studiów lub szkolenia; 3) sprawność fizyczną i stan zdrowia; 4) ocenę wywiązywania się z obowiązków służbowych oraz przestrzegania dyscypliny. § 32. W opinii specjalnej formułuje się ocenę ogólną i wniosek końcowy o przydatności kandydata do wojskowej służby zawodowej. § 33. 1. Przełożony opiniujący kandydata podpisuje oryginał opinii, a następnie zapoznaje kandydata z treścią opinii, wręczając mu potwierdzoną jej kopię. Fakt zapoznania się z treścią opinii kandydat potwierdza własnoręcznym podpisem na oryginale opinii. 2. W przypadku odmowy kandydata podpisania oryginału opinii przełożony opiniujący dokonuje, w miejscu przeznaczonym na podpis opiniowanego, adnotacji o odmowie złożenia przez niego podpisu oraz umieszcza datę i swój podpis. § 34. 1. Odwołanie od opinii specjalnej kandydat wnosi do bezpośredniego przełożonego opiniującego w terminie 14 dni od dnia otrzymania potwierdzonej kopii opinii. 2. Odwołanie od opinii specjalnej powinno być rozpatrzone w ciągu trzydziestu dni od daty jego wniesienia. 3. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, w trakcie rozmowy służbowej (w raporcie służbowym) informuje kandydata oraz przełożonego, który sporządził opinię, o sposobie rozpatrzenia odwołania. 4. Przełożony rozpatrujący odwołanie dokonuje na oryginale opinii adnotacji o sposobie rozpatrzenia odwołania, potwierdzając ten fakt własnoręcznym podpisem. 5. Uchyloną opinię uważa się za niebyłą. 6. W przypadku gdy przełożony rozpatrujący odwołanie uchyli opinię specjalną, wówczas wydaje nową opinię specjalną, która ma charakter ostateczny i nie przysługuje od niej odwołanie. Przełożony zapoznaje kandydata z treścią opinii, wręczając mu potwierdzoną jej kopię. Fakt zapoznania się z treścią opinii opiniowany kandydat potwierdza własnoręcznym podpisem na oryginale opinii. 7. W przypadku odmowy kandydata podpisania oryginału opinii opiniujący dokonuje, w miejscu przeznaczonym na podpis opiniowanego, adnotacji o odmowie złożenia przez niego podpisu oraz umieszcza datę i swój podpis. 8. Oryginał opinii specjalnej włącza się do akt personalnych kandydata. Rozdział 7 Zwalnianie ze służby kandydackiej § 35. 1. Kandydata zwalnia się ze służby kandydackiej w przypadkach, o których mowa w art. 134 ust. 1 i 3 ustawy. 2. Szef Sztabu wydaje decyzję w przypadkach, o których mowa w ust. 1, na wniosek komendanta. § 36. Komendant po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia lub wyroku uzasadniającego zwolnienie kandydata ze służby kandydackiej niezwłocznie przesyła do Szefa Sztabu wniosek o zwolnienie kandydata ze służby kandydackiej, wraz z tym orzeczeniem lub wyrokiem. § 37. 1. Komendant doręcza kandydatowi decyzję o zwolnieniu ze służby kandydackiej. 2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, odbywa się w sposób określony w Kodeksie postępowania administracyjnego. 3. W razie gdy z ważnych powodów komendant nie może wykonać decyzji o zwolnieniu, informuje o tym niezwłocznie Szefa Sztabu. § 38. 1. Kandydat zwolniony ze służby kandydackiej na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 1 i 4-9 ustawy zobowiązany jest do zwrotu równowartości kosztów nauki, o których mowa w art. 135 ust. 1 ustawy, w zakresie: zakwaterowania, umundurowania, wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych otrzymanych w związku z nauką. 2. Specyfikację równowartości kosztów nauki, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Łączne faktycznie poniesione koszty, wynikające z ewidencji księgowej, przelicza się w stosunku do jednego kandydata. 4. Koszty zakwaterowania, umundurowania i wyżywienia oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych związanych z nauką kandydata ustala się jako sumę faktycznie poniesionych kosztów tych świadczeń w okresie nauki. 5. Okres nauki obejmuje okres od dnia stawienia się w szkole do dnia zwolnienia ze służby kandydackiej, w tym urlopy i usprawiedliwione nieobecności kandydata. 6. Wysokość kwoty stanowiącej równowartość kosztów ustala się według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia kandydata ze służby. § 39. W przypadku zwalniania kandydata na jego wniosek: 1) przed upływem ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, licząc od dnia stawienia się w szkole wojskowej, obowiązuje go zwrot równowartości kosztów w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy kosztami wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania kandydata a kosztami wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania żołnierza zasadniczej służby wojskowej; 2) po upływie ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej, licząc od dnia stawienia się kandydata w szkole wojskowej, obowiązuje go zwrot równowartości kosztów: a) w wysokości określonej w pkt 1 - za okres od dnia, w którym upłynął czas pełnienia służby kandydackiej, równy ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, b) w wysokości stanowiącej koszt wyżywienia, umundurowania i zakwaterowania oraz innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych kandydata - za okres od dnia następującego po dniu, w którym upłynął czas pełnienia służby kandydackiej, równy ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, do dnia zwolnienia kandydata z tej służby. § 40. Decyzję w sprawie ustalenia wysokości równowartości kosztów, które kandydat powinien zwrócić, oraz trybu ich zwrotu wydaje komendant szkoły, w której kandydat pełni służbę. § 41. 1. Komendant na pisemny wniosek kandydata, zobowiązanego do zwrotu kosztów, może wydać decyzję o: 1) zwolnieniu z obowiązku zwrotu kosztów; 2) rozłożeniu kosztów na raty; 3) odroczeniu terminu płatności. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może być wydana: 1) w szczególnie uzasadnionych niezawinionych przez kandydata przypadkach losowych; 2) z uwagi na trudną sytuację rodzinną lub materialną kandydata. § 42. 1. W razie zwolnienia kandydata ze służby kandydackiej w przypadkach określonych w art. 134 ust. 1 pkt 4-9 ustawy, komendant kieruje go do odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej, jeżeli pełnił służbę kandydacką przez okres krótszy niż ustawowy czas trwania zasadniczej służby wojskowej albo łączny czas odbywania zasadniczej służby wojskowej i pełnienia służby kandydackiej jest krótszy od ustawowego czasu trwania zasadniczej służby wojskowej. 2. Kandydata zwolnionego ze służby kandydackiej, jeżeli pełnił tę służbę przez okres równy co najmniej ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej albo jeżeli łączny okres odbywania zasadniczej służby wojskowej i pełnienia służby kandydackiej jest równy co najmniej ustawowemu czasowi trwania zasadniczej służby wojskowej, komendant przenosi do rezerwy z dniem zwolnienia ze służby kandydackiej. 3. Żołnierza rezerwy powołanego do służby kandydackiej, w przypadku zwolnienia z tej służby, komendant przenosi do rezerwy z dniem zwolnienia. 4. O zwolnieniu kandydata ze służby kandydackiej oraz skierowaniu go od odbycia pozostałego okresu zasadniczej służby wojskowej komendant zawiadamia właściwego wojskowego komendanta uzupełnień. 5. Kandydatowi zwolnionemu ze służby kandydackiej w wyższej szkole wojskowej wydaje się na jego prośbę zaświadczenie o stanie studiów oraz indeks. Rozdział 8 Przepis końcowy § 43. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szamjdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 marca 2004 r. (poz. 614) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 SPECYFIKACJA RÓWNOWARTOŚCI KOSZTÓW NAUKI KANDYDATA NA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO 1. W zakresie zakwaterowania: 1) media - energia elektryczna, energia cieplna, gaz, woda; 2) wartość sprzętu kwaterunkowego i przeciwpożarowego oraz wyposażenia nieuznawanego za środki trwałe; 3) wartość usług w zakresie remontów i konserwacji pomieszczeń i budynków, 4) podatek od nieruchomości oraz roczna opłata za zarząd gruntami będącymi własnością Skarbu Państwa; 5) umorzenie pozostałych środków trwałych o wartości nieprzekraczającej wielkości ustalonej w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, dla których odpisy amortyzacyjne są uznawane za koszt uzyskania przychodu w 100% ich wartości, w miesiącu oddania do używania. 2. W zakresie umundurowania: 1) wartość umorzonych przedmiotów zaopatrzenia mundurowego wydanego w naturze do użytkowania (umundurowania, obuwia, bielizny osobistej i pościelowej, oporządzenia, przedmiotów specjalnych); 2) wartość środków higieny wydanych w naturze do zużycia; 3) równoważniki pieniężne wypłacane w zamian przedmiotów zaopatrzenia mundurowego niewydawanego w naturze; 4) równoważniki pieniężne w zamian za przybory i środki na utrzymanie higieny osobistej oraz konserwację obuwia i oporządzenia; 5) koszty napraw i konserwacji przedmiotów zaopatrzenia mundurowego wykonanych przez specjalistyczne warsztaty usługowe, w ramach wojskowej jednostki budżetowej; 6) koszty pośrednie (opakowania); 7) usługi pralnicze. 3. W zakresie wyżywienia: 1) równoważniki pieniężne wypłacane w zamian za wyżywienie; 2) wartość wydanych do spożycia środków żywnościowych; 3) wartość wydanego do użytkowania sprzętu stołowo-kuchennego i pozostałego sprzętu związanego z procesem żywienia oraz koszty napraw i konserwacji tego sprzętu; 4) koszty pośrednie (koszt opakowań, przerobu żywości); 5) koszty usług żywieniowych w zakładach zbiorowego żywienia; 6) wartość materiałów wydanych na higienę i estetykę żywienia oraz utrzymanie czystości; 7) ubytki naturalne. 4. W zakresie innych nieodpłatnych świadczeń pieniężnych i rzeczowych dotyczących szkolenia: 1) wartość zużytej amunicji bojowej, ćwiczebnej, materiałów wybuchowych, środków pozorowania i imitowania pola walki; 2) wartość materiałów kancelaryjnych. 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 listopada 1997 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 143, poz. 962, z 2000 r. Nr 82, poz. 928 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 428 i Nr 101, poz. 940), które traci moc na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH z dnia 29 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania środków finansowych ustalanych w budżecie państwa na naukę (Dz. U. Nr 66, poz. 615) Na podstawie art. 15 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych z dnia 30 listopada 2001 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania środków finansowych ustalanych w budżecie państwa na naukę (Dz. U. Nr 146, poz. 1642) po § 79 dodaje się rozdział 7a w brzmieniu: "Rozdział 7a Dofinansowywanie projektów celowych współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych § 79a. 1. Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych na podstawie uchwały zespołu interdyscyplinarnego do spraw oceny projektów celowych współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych dofinansowuje projekty celowe współfinansowane ze środków funduszy strukturalnych w ramach Działania 1.4 Wzmocnienie współpracy między sferą badawczo-rozwojową a gospodarką Sektorowego Programu Operacyjnego - Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw, lata 2004-2006, zwanego dalej "SPO-WKP". 2. Dofinansowanie projektów celowych (pomoc publiczna), o których mowa w ust. 1, może być udzielone wyłącznie na: 1) badania przemysłowe, mające na celu pozyskanie nowej wiedzy, która może być przydatna do opracowania nowych albo znaczącego udoskonalenia istniejących produktów, procesów lub usług, stanowiące część badań stosowanych w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy, 2) badania przedkonkurencyjne, dotyczące przekształcenia wyników badań przemysłowych na plany, założenia lub projekty nowych, zmodyfikowanych lub udoskonalonych produktów, włączając w to wykonanie prototypu nieprzydatnego komercyjnie, stanowiące część prac rozwojowych w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy; badania te nie obejmują rutynowych lub okresowych zmian dokonywanych w produktach, liniach produkcyjnych, procesach produkcyjnych, istniejących usługach i innych prowadzonych działaniach, nawet jeśli te zmiany stanowią ulepszenie. 3. Kosztami kwalifikującymi się do dofinansowania projektów celowych są koszty: 1) wynagradzania osób zatrudnionych wyłącznie przy realizacji badań przemysłowych i przedkonkurencyjnych, 2) aparatury naukowo-badawczej i innego sprzętu, gruntów i budynków używanych wyłącznie i w sposób ciągły do realizacji badań przemysłowych i przedkonkurencyjnych, 3) ekspertyz, opinii oraz wartości niematerialnych i prawnych zakupionych od osób trzecich i wykorzystywanych wyłącznie do realizacji badań przemysłowych i przedkonkurencyjnych, 4) zużycia materiałów i energii oraz inne koszty operacyjne poniesione bezpośrednio przy prowadzeniu badań przemysłowych i przedkonkurencyjnych. § 79b. 1. Wnioski o dofinansowanie projektów celowych współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych sporządza się według wzoru ustalonego przez Instytucję Zarządzającą SPO-WKP. 2. Wniosek może złożyć: 1) przedsiębiorca lub grupa przedsiębiorców samodzielnie lub wraz z jednostką naukową, 2) konsorcjum naukowe, 3) jednostka naukowa wykonująca specjalistyczne badania dla przedsiębiorców. 3. Wnioski składa się w Komitecie w ciągu całego roku. § 79c. Wnioski o dofinansowanie projektów celowych współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych rozpatruje się, uwzględniając kryteria określone w § 69, a ponadto: 1) doświadczenie w zakresie prowadzenia działalności obejmującej zadania realizowane przy udziale środków publicznych, 2) realizowanie innego projektu w ramach innych programów operacyjnych, 3) wpływ przewidywanego zastosowania wyników projektu na wzrost konkurencyjności gospodarki, 4) zastosowanie w projekcie nowych technologii, 5) wpływ projektu na tworzenie nowych miejsc pracy, 6) udział środków własnych w realizacji projektu, 7) wpływ przewidywanych wyników projektu na rozwój społeczeństwa informacyjnego, 8) wpływ przewidywanych wyników projektu na ochronę środowiska, 9) wpływ projektu na możliwość utworzenia konsorcjum naukowego, w tym centrów zaawansowanych technologii oraz sieci naukowych, 10) wpływ przewidywanych wyników projektu na zapewnienie równości szans kobiet i mężczyzn. § 79d. 1. Wysokość dofinansowania na badania przemysłowe nie może być większa niż 50 % kosztów kwalifikujących się do dofinansowania. 2. Wysokość dofinansowania na badania przedkonkurencyjne nie może być większa niż 25 % kosztów kwalifikujących się do dofinansowania. § 79e. 1. W przypadku gdy realizowany projekt celowy, o którym mowa w § 79a ust. 1, jest zgodny z celami projektu lub programu przyjętego jako część obowiązującego europejskiego programu ramowego na rzecz badań i rozwoju, wysokość dofinansowania może być zwiększona o 15 punktów procentowych. 2. W przypadku gdy realizowany projekt celowy nie jest zgodny z celami, o których mowa w ust. 1, wysokość dofinansowania może być zwiększona o 10 punktów procentowych, jeżeli: 1) badania są realizowane we współpracy między przedsiębiorcami i jednostkami naukowymi lub 2) wyniki badań są upowszechniane i publikowane. § 79f. W przypadku badań przemysłowych lub przedkonkurencyjnych prowadzonych przez małych lub średnich przedsiębiorców samodzielnie lub we współpracy z jednostkami naukowymi wysokość dofinansowania może być zwiększona o 10 punktów procentowych. § 79g. Maksymalna wysokość dofinansowania wraz ze zwiększeniami, o których mowa w § 79e i 79f, nie może przekroczyć: 1) 75 % kosztów kwalifikujących się do dofinansowania na badania przemysłowe, 2) 50 % kosztów kwalifikujących się do dofinansowania na badania przedkonkurencyjne. § 79h. W przypadku łącznego prowadzenia badań przemysłowych i badań przedkonkurencyjnych wysokość dofinansowania nie może przekroczyć średniej ważonej wysokości dofinansowania na te badania. § 79i. 1. Wnioski o dofinansowanie projektów celowych współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych ocenia zespół interdyscyplinarny, o którym mowa w § 79a ust. 1. 2. Zespół interdyscyplinarny podejmuje uchwałę w sprawie dofinansowania projektów celowych ze środków finansowych ustalonych w budżecie państwa na naukę oraz rekomenduje projekty do dofinansowania ze środków funduszy strukturalnych, a także sporządza listę rankingową ocenionych wniosków wraz z uzasadnieniem oceny. 3. Wniosek oraz dokumentacja dotycząca zakwalifikowanych przez zespół interdyscyplinarny projektów celowych są przekazywane do Komitetu Sterującego SPO-WKP, w celu zatwierdzenia projektów celowych przez Instytucję Zarządzającą SPO-WKP. § 79j. Łączne dofinansowanie projektu celowego współfinansowanego ze środków finansowych ustalonych w budżecie państwa na naukę oraz ze środków funduszy strukturalnych nie może przekroczyć maksymalnej wysokości dofinansowania określonej w § 79g. § 79k. Wnioski o dofinansowanie projektów celowych rekomendowane przez zespół interdyscyplinarny niezatwierdzone przez Instytucję Zarządzającą SPO-WKP mogą być oceniane i kwalifikowane na podstawie § 70.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych: M. Kleiber Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wzorów kart parkingowych dla osób niepełnosprawnych i placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją tych osób (Dz. U. Nr 67, poz. 616) Na podstawie art. 8 ust. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór karty parkingowej dla osoby niepełnosprawnej; 2) wzór oraz tryb wydawania karty parkingowej dla placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych pozostających pod opieką tych placówek; 3) wysokość opłat za wydanie karty parkingowej. § 2. 1. Ustala się wzór karty parkingowej dla osoby niepełnosprawnej, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Karta parkingowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) na pierwszej stronie: a) emblemat z międzynarodowym symbolem wózka inwalidzkiego, b) datę ważności, c) numer seryjny składający się z kodu terytorialnego i kolejnego numeru w skali powiatu, d) oznaczenie organu wydającego, e) napisy w brzmieniu: "Karta parkingowa dla osoby niepełnosprawnej", "Parking card", f) symbol "PL" wpisany w okrąg złożony z 12 gwiazdek, g) napis w brzmieniu: "Wzór Unii Europejskiej"; 2) na drugiej stronie: a) imię i nazwisko właściciela karty parkingowej, b) podpis właściciela karty parkingowej, c) fotografię właściciela karty parkingowej, d) napis w brzmieniu: "Karta parkingowa potwierdza uprawnienie: a. właściciela, b. kierowcy przewożącego właściciela karty do korzystania z ulg i przywilejów przewidzianych w przepisach ruchu drogowego. Karta parkingowa powinna być umieszczona za przednią szybą pojazdu samochodowego w sposób umożliwiający odczytanie jej pierwszej strony.". § 3. 1. Ustala się wzór karty parkingowej dla placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Karta parkingowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) na pierwszej stronie: a) emblemat z międzynarodowym symbolem wózka inwalidzkiego, b) datę ważności, c) numer seryjny składający się z kodu terytorialnego i kolejnego numeru w skali powiatu, d) oznaczenie organu wydającego, e) napis w brzmieniu: "Karta parkingowa dla placówki zajmującej się: opieką* rehabilitacją* edukacją* osób niepełnosprawnych * Niepotrzebne skreślić.", f) symbol "PL"; 2) na drugiej stronie: a) nazwę placówki, b) adres, c) imię i nazwisko pracownika placówki, d) markę pojazdu, e) numer rejestracyjny pojazdu, f) napis w brzmieniu: "Karta parkingowa potwierdza uprawnienie pracownika placówki do korzystania z ulg i przywilejów przewidzianych w przepisach ruchu drogowego. Karta parkingowa powinna być umieszczona za przednią szybą pojazdu samochodowego w sposób umożliwiający odczytanie jej pierwszej strony.". § 4. Tryb wydawania karty parkingowej placówkom, o których mowa w § 1 pkt 2, określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie rodzaju placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych uprawnionych do uzyskania karty parkingowej oraz trybu jej wydawania tym placówkom (Dz. U. Nr 67, poz. 617). § 5. Opłata za wydanie kart parkingowych, o których mowa w § 2 i 3, wynosi 25 zł. § 6. Karty parkingowe dla osób niepełnosprawnych wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność do czasu upływu terminu ich ważności. § 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie wzoru karty parkingowej dla osób niepełnosprawnych oraz wysokości opłaty za jej wydanie (Dz. U. Nr 13, poz. 126). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 marca 2004 r. (poz. 616) Załącznik nr 1 Ilustracja Opis wzoru karty parkingowej: 1. Wymiary karty: 148 mm x 106 mm. 2. Kolor karty: jasnoniebieski, napisy w kolorze czarnym. 3. Emblemat barwy ciemnoniebieskiej z międzynarodowym symbolem wózka inwalidzkiego barwy białej o wymiarach 35 mm x 45 mm. 4. Fotografia o wymiarach: 35 mm x 45 mm. Załącznik nr 2 Ilustracja Opis wzoru karty parkingowej: 1. Wymiary karty: 148 mm x 106 mm. 2. Kolor karty: jasnoniebieski, napisy w kolorze czarnym. 3. Emblemat barwy ciemnoniebieskiej z międzynarodowym symbolem wózka inwalidzkiego barwy białej o wymiarach 35 mm x 45 mm. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie rodzaju placówek zajmujących się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych uprawnionych do uzyskania karty parkingowej oraz trybu jej wydawania tym placówkom (Dz. U. Nr 67, poz. 617) Na podstawie art. 8 ust. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do placówek zajmujących się opieką nad osobami niepełnosprawnymi uprawnionych do uzyskania karty parkingowej zalicza się: 1) domy pomocy społecznej, 2) placówki opiekuńczo-wychowawcze, 3) ośrodki wsparcia - jeżeli przebywają w nich osoby niepełnosprawne o obniżonej sprawności ruchowej. § 2. Do placówek zajmujących się rehabilitacją społeczną osób niepełnosprawnych uprawnionych do uzyskania karty parkingowej zalicza się: 1) warsztaty terapii zajęciowej, 2) ośrodki, w których organizowane są turnusy rehabilitacyjne, 3) zakłady aktywności zawodowej, 4) specjalistyczne ośrodki szkoleniowo-rehabilitacyjne - jeżeli przebywają w nich osoby niepełnosprawne o obniżonej sprawności ruchowej. § 3. Do placówek zajmujących się rehabilitacją leczniczą osób niepełnosprawnych uprawnionych do uzyskania karty parkingowej zalicza się: 1) zakłady opiekuńczo-lecznicze, 2) zakłady pielęgnacyjno-opiekuńcze, 3) sanatoria, 4) prewentoria, 5) zakłady rehabilitacji leczniczej, 6) inne zakłady opieki zdrowotnej zajmujące się statutowo wykonywaniem świadczeń zdrowotnych związanych z rehabilitacją leczniczą - jeżeli przebywają w nich osoby niepełnosprawne o obniżonej sprawności ruchowej. § 4. Do placówek zajmujących się edukacją osób niepełnosprawnych uprawnionych do uzyskania karty parkingowej zalicza się: 1) przedszkola, 2) szkoły, 3) szkoły wyższe, 4) ośrodki zajmujące się edukacją - jeżeli kształcą się w nich osoby niepełnosprawne o obniżonej sprawności ruchowej. § 5. 1. Kartę parkingową wydaje się na wniosek placówki, o której mowa w § 1-4. 2. Wzór wniosku o wydanie karty parkingowej określa załącznik do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 marca 2004 r. (poz. 617) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 lutego 2004 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 67, poz. 618) Na podstawie art. 37 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", oraz uprawnionych członków ich rodzin, w tym: a) elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, b) dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia, c) sposób i terminy wypłaty świadczeń; 2) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty wojskowego oraz organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji. § 2. 1. Wojskowym organem właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia oraz ich wypłaty jest dyrektor wojskowego biura emerytalnego, zwany dalej "wojskowym organem emerytalnym". 2. Siedziby i terytorialny zasięg działania wojskowych organów emerytalnych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Właściwość wojskowego organu emerytalnego ustala się według miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do zaopatrzenia emerytalnego. 2. W przypadku gdy członkowie rodziny zamieszkują na terenie działania dwóch lub więcej wojskowych organów emerytalnych, właściwy do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego oraz wypłaty świadczeń z tytułu tego zaopatrzenia jest wojskowy organ emerytalny, na którego terenie działania zamieszkuje małżonek żołnierza, a w razie jego braku - najstarsze dziecko uprawnione do zaopatrzenia. 3. Wojskowym organem emerytalnym właściwym do ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego oraz wypłaty świadczeń z tytułu tego zaopatrzenia w stosunku do osób przebywających na stałe za granicą jest dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Warszawie. Rozdział 2 Wszczęcie postępowania § 4. Wojskowy organ emerytalny wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia na wniosek zainteresowanego lub jego pełnomocnika. § 5. 1. Zainteresowany zgłasza wniosek do wojskowego organu emerytalnego na piśmie lub ustnie do protokołu. 2. Wniosek o wznowienie postępowania w sprawie już rozstrzygniętej prawomocną decyzją zgłasza się wyłącznie na piśmie. 3. Wniosek zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko zainteresowanego; 2) imiona rodziców; 3) datę i miejsce urodzenia; 4) adres zamieszkania i adres do korespondencji; 5) numer PESEL; 6) numer NIP; 7) wskazanie świadczenia, o które ubiega się zainteresowany; 8) podpis zainteresowanego lub jego pełnomocnika. § 6. 1. Za datę zgłoszenia wniosku uważa się datę jego wpływu do wojskowego organu emerytalnego lub datę ustnego zgłoszenia wniosku do protokołu sporządzonego w siedzibie wojskowego organu emerytalnego. 2. Wniosek zgłoszony do niewłaściwego wojskowego organu emerytalnego organ ten niezwłocznie przesyła do właściwego wojskowego organu emerytalnego. § 7. 1. W postępowaniu przed wojskowym organem emerytalnym zainteresowany może działać osobiście lub przez pełnomocnika, jeżeli charakter czynności nie wymaga jego osobistego działania. 2. Pełnomocnikiem zainteresowanego może być osoba fizyczna, która posiada zdolność do czynności prawnych. 3. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie albo zgłoszone ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie wojskowego organu emerytalnego. § 8. Wojskowy organ emerytalny jest obowiązany informować zainteresowanego o warunkach i dowodach wymaganych do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego oraz do udzielania pomocy przy ubieganiu się o ustalenie tego prawa. § 9. 1. Zainteresowany ubiegający się o emeryturę lub rentę inwalidzką załącza do wniosku dokumenty potwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do tych świadczeń, a w szczególności: 1) decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej; 2) odpis przebiegu służby wojskowej wynikającego z akt personalnych żołnierza; 3) odpisy lub wyciągi z dokumentów uzasadniających podwyższenie emerytury z tytułu pełnienia służby w szczególnych warunkach; 4) orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej, a jeżeli takie nie zostało jeszcze wydane - wskazanie właściwej komisji lekarskiej; 5) zaświadczenie o wysokości uposażenia i innych należności dla celów zaopatrzenia emerytalnego wraz z decyzjami uzasadniającymi prawo do poszczególnych składników uposażenia i ich wysokości oraz wysługi lat w stopniu wojskowym, a także nagrody rocznej lub dodatkowego uposażenia rocznego; 6) stwierdzające okresy równorzędne ze służbą wojskową w Wojsku Polskim; 7) stwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe oraz okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. 2. Zainteresowany, o którym mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie, czy: 1) będzie pobierał uposażenie przysługujące przez okres roku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała; 2) pobiera świadczenie z innego organu emerytalnego lub rentowego lub świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy albo uposażenie w stanie spoczynku lub uposażenie rodzinne przewidziane w odrębnych przepisach; 3) jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego - w przypadku żołnierza ubiegającego się o emeryturę, pozostającego w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r.; 4) osiąga przychód w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, zwanej dalej "ustawą". § 10. 1. Zainteresowany ubiegający się o rentę rodzinną załącza do wniosku, oprócz dokumentów, o których mowa w § 9 ust. 1: 1) odpis aktu zgonu żołnierza, emeryta lub rencisty albo dokumenty potwierdzające datę zaginięcia żołnierza; 2) odpis aktu zawarcia związku małżeńskiego; 3) odpis aktu urodzenia dziecka; 4) dokumenty stwierdzające istnienie niezdolności do pracy, jeżeli ustalenie prawa do renty rodzinnej uzależnione jest od tej niezdolności; 5) dokumenty potwierdzające prawo do alimentów ustalone wyrokiem sądu lub ugodą sądową - w przypadku ubiegania się o rentę rodzinną: a) przez małżonka rozwiedzionego, b) po małżonku, jeżeli w chwili śmierci małżonka nie istniała pomiędzy małżonkami wspólność małżeńska; 6) dokumenty potwierdzające fakt nauki w szkole - w przypadku dzieci własnych, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobionych, które ukończyły 16 lat; 7) postanowienie sądu - w przypadku gdy zmarły żołnierz, emeryt lub rencista był opiekunem ustalonym przez sąd przyjętych na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuków, rodzeństwa i innych dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej. 2. Zainteresowany, o którym mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie, czy: 1) istniała wspólność małżeńska - w przypadku ubiegania się o rentę rodzinną po małżonku; 2) osiąga przychód w rozumieniu art. 104 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 i Nr 64, poz. 593); 3) pobiera świadczenie z innego organu emerytalnego lub rentowego lub świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy albo uposażenie w stanie spoczynku lub uposażenie rodzinne przewidziane w odrębnych przepisach; 4) dzieci, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7: a) zostały przyjęte na wychowanie i utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią żołnierza, emeryta lub rencisty albo przed zaginięciem żołnierza, chyba że śmierć była następstwem wypadku, b) posiadają prawo do renty rodzinnej po zmarłych rodzicach, a gdy rodzice żyją, czy nie mogą zapewnić im utrzymania - w przypadku gdy nie ustanowiono opiekuna albo kuratora. 3. Jeżeli wniosek dotyczy renty rodzinnej po emerycie lub renciście, okoliczności, na które dowody znajdują się w aktach emerytalno-rentowych zmarłego, wojskowy organ emerytalny ustala na podstawie tych akt. § 11. Rodzice ubiegający się o rentę rodzinną, poza złożeniem dokumentów i oświadczeń określonych w § 10 ust. 1 i 2, dodatkowo zgłaszają pisemne oświadczenie, czy żołnierz, emeryt lub rencista bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania. § 12. 1. Dokumenty, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 1-5, wydaje zainteresowanemu dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił ostatnio służbę wojskową w dniu zwolnienia tego żołnierza ze służby. 2. Dokumenty, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 1-5 i 7, w § 10 ust. 1 pkt 1-5, w § 11 i w § 13 ust. 3 i 4, składa się w oryginale. 3. Dokumenty stwierdzające okoliczności uzasadniające prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie podlegają zwrotowi. § 13. 1. Okresy służby wojskowej i okresy równorzędne z tą służbą zalicza się do wysługi emerytalnej na podstawie odpisu przebiegu służby wojskowej wynikającej z akt personalnych żołnierza lub innych dokumentów przedstawionych przez zainteresowanego. 2. Okresy składkowe i nieskładkowe oraz okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli zostały udowodnione w sposób określony w art. 117 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 3. W przypadku braku informacji na indywidualnym koncie ubezpieczonego okresy opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. dolicza się do wysługi emerytalnej na podstawie zaświadczenia wydanego przez płatnika składek zawierającego informację o okresach opłacania i nieopłacania składek. 4. Okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej lub podwyższenia z tytułu pełnienia służby w szczególnych warunkach udokumentowuje się na podstawie zaświadczenia wystawionego odpowiednio przez właściwe organy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu. § 14. 1. Świadek może składać zeznania w formie pisemnej lub ustnie do protokołu sporządzonego w siedzibie wojskowego organu emerytalnego. 2. Zeznanie świadka zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz adres zamieszkania świadka; 2) stwierdzenie o uprzedzeniu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, po uprzedzeniu o takiej odpowiedzialności; 3) oświadczenie, czy i jaki stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa łączy świadka z zainteresowanym; 4) określenie celu złożenia zeznania; 5) dane dotyczące okoliczności objętych zeznaniami, a w szczególności: okresy służby pełnionej w ruchu oporu oraz pobytu w niewoli lub okresy pobytu i w jakim obozie dla internowanych albo obozie pracy przymusowej świadek przebywał; 6) oświadczenie, skąd świadkowi znane są okoliczności objęte zeznaniem, a jeżeli współpracował z zainteresowanym, czy posiada dowody własnej pracy w tym okresie; 7) własnoręczny podpis świadka. 3. Własnoręczny podpis świadka w razie nadesłania zeznań pisemnych powinien być poświadczony przez notariusza albo organ administracji rządowej lub samorządowej. Jeżeli świadkiem jest żołnierz pełniący czynną służbę wojskową, własnoręczny jego podpis może być potwierdzony przez dowódcę jednostki wojskowej, w której pełni on służbę. § 15. Na okoliczności niewymagające potwierdzenia dokumentami zainteresowany składa oświadczenie pisemne, które zawiera w szczególności stwierdzenie o uprzedzeniu go o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań oraz podpis zainteresowanego złożony w obecności osoby przyjmującej to oświadczenie. § 16. 1. Jeżeli ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego uzależnione jest od inwalidztwa żołnierza, wojskowy organ emerytalny, na wniosek zainteresowanego, kieruje go do właściwej komisji lekarskiej. 2. Jeżeli warunkiem ustalenia prawa do renty rodzinnej jest uznanie za osobę niezdolną do pracy członka rodziny zmarłego żołnierza, emeryta lub rencisty, wojskowy organ emerytalny, na wniosek tego członka rodziny, zwraca się do właściwej terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o skierowanie wskazanej we wniosku osoby na badanie przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w celu wydania orzeczenia o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, dołączając zaświadczenie o stanie zdrowia tej osoby. Rozdział 3 Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego § 17. 1. Wojskowy organ emerytalny bada i ocenia całokształt sprawy o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu na podstawie przedłożonych dokumentów, zeznań świadków oraz oświadczeń zainteresowanego. 2. W razie rozbieżności między przedłożonymi dowodami albo w razie wątpliwości co do zgodności dowodów ze stanem faktycznym, ich wiarygodności lub autentyczności, wojskowy organ emerytalny przeprowadza postępowanie wyjaśniające. § 18. 1. Wojskowy organ emerytalny wydaje decyzję w sprawie zaopatrzenia emerytalnego, która oprócz składników określonych w art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 1)) w szczególności zawiera: 1) rodzaj świadczenia oraz jego wysokość i sposób wyliczenia; 2) datę, od której przysługuje świadczenie. 2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, wojskowy organ emerytalny poucza zainteresowanego o obowiązku zawiadamiania tego organu o okolicznościach, o których mowa w art. 40a ust. 1 ustawy. § 19. 1. W przypadku wydania decyzji, w której nie ustalono prawa do zaopatrzenia emerytalnego, wojskowy organ emerytalny poucza zainteresowanego o możliwości ubiegania się o ustalenie prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub w innych przepisach. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojskowy organ emerytalny zwraca zainteresowanemu złożone przez niego dokumenty i oświadczenia. § 20. W przypadku gdy zainteresowany nie przedłożył dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego lub do ustalenia wysokości świadczeń pieniężnych z tego tytułu, a był wezwany do przedłożenia tych dowodów, albo jeżeli nie zgłosił się w wyznaczonym terminie na badanie przez komisję lekarską lub na dodatkowe (specjalistyczne) badanie zarządzone przez tę komisję, wojskowy organ emerytalny wzywa zainteresowanego pismem, za zwrotnym poświadczeniem odbioru, do przedłożenia tych dowodów w terminie 30 dni od daty doręczenia pisma lub do zgłoszenia się na badanie w nowym terminie, pod rygorem wydania decyzji na podstawie posiadanych dowodów. § 21. 1. Przy obliczaniu wysługi emerytalnej sumuje się poszczególne okresy o jednakowym procentowym wskaźniku, obejmujące lata, miesiące i dni. Sumę dni zamienia się na miesiące, przyjmując za miesiąc trzydzieści dni kalendarzowych. W końcowym podsumowaniu okresy niepełnych miesięcy nie są uwzględniane. 2. W przypadku gdy w zaświadczeniu stwierdzającym okresy zatrudnienia przypadające przed dniem 1 stycznia 1999 r. są podane dni robocze, a nie okresy zatrudnienia, łączną liczbę dni przelicza się na miesiące, przyjmując za miesiąc dwadzieścia dwa dni robocze, a w odniesieniu do okresów zatrudnienia wykonywanego przed dniem 1 stycznia 1981 r. - dwadzieścia pięć dni roboczych. 3. W przypadku gdy z dowodów wynikają tylko miesiące rozpoczęcia lub zakończenia zatrudnienia przypadające przed dniem 1 stycznia 1999 r., przyjmuje się za początek lub koniec tego okresu odpowiednio pierwszy i ostatni dzień miesiąca. § 22. Kwoty przypadające do wypłaty zaokrągla się według zasad przyjętych dla świadczeń wypłacanych na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Rozdział 4 Wypłata świadczeń pieniężnych § 23. 1. Emerytury wojskowe, wojskowe renty inwalidzkie i wojskowe renty rodzinne oraz dodatki, zasiłki i świadczenia pieniężne, o których mowa w art. 25 ustawy, wypłaca się miesięcznie z góry w dziesiątym dniu każdego miesiąca kalendarzowego, za który świadczenia przysługują. 2. W przypadku gdy wypłata świadczeń, o których mowa w ust. 1, wypada w dniu wolnym od pracy, świadczenia te wypłaca się w dniu poprzedzającym dzień wolny od pracy. § 24. 1. Emeryturę wojskową i wojskową rentę inwalidzką oraz wojskową rentę rodzinną, do której jest uprawniona tylko jedna osoba, wypłaca się tej osobie. 2. W przypadku renty rodzinnej, do której uprawniona jest więcej niż jedna osoba, części renty, o których mowa w ust. 6, przysługujące: 1) osobie małoletniej, 2) osobie pełnoletniej ubezwłasnowolnionej całkowicie lub częściowo, dla której ustanowiona została opieka lub kuratela obejmująca zarząd majątkiem, jak też osobie, dla której kuratela ustanowiona została z innych przyczyn - wypłaca się osobom sprawującym opiekę lub kuratelę nad tymi osobami, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. W przypadku ustanowienia kurateli wypłata renty rodzinnej może nastąpić po uzyskaniu przez kuratora zezwolenia sądu na wypłacenie renty rodzinnej do jego rąk. 3. Część renty rodzinnej, przysługującą osobie pełnoletniej innej niż wymieniona w ust. 2 pkt 2, wypłaca się tej osobie lub na jej wniosek innej osobie pełnoletniej uprawnionej do innej części tej renty rodzinnej albo osobie, która sprawowała nad nią opiekę przed osiągnięciem pełnoletności. 4. W przypadku pobytu sieroty zupełnej w zakładzie specjalnym, w domu dziecka lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej rentę rodzinną wraz z dodatkiem dla sieroty zupełnej wpłaca się na rachunek oszczędnościowy w banku, wskazanym przez kierownika zakładu lub placówki albo opiekuna ustalonego przez sąd. 5. W przypadku pobytu w zakładzie specjalnym, w domu dziecka lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej więcej niż jednej sieroty zupełnej uprawnionych do jednej renty rodzinnej, każdej z nich wypłaca się przysługującą jej część renty oraz dodatek dla sieroty zupełnej. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Renta rodzinna ulega podziałowi na równe części, z tym że dodatki wypłaca się w całości osobom uprawnionym. 7. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio przy wypłacaniu świadczeń należnych członkom rodziny pozostałym po osobie, która zmarła po zgłoszeniu wniosku o te świadczenia, a przed ustaleniem prawa do nich. § 25. 1. Renta rodzinna przysługująca małoletniemu wypłacana jest jego opiekunowi. 2. W przypadku gdy dla osoby pełnoletniej uprawnionej do emerytury lub renty rodzinnej ustanowiono opiekę lub kuratelę, emeryturę lub rentę rodzinną wypłaca się odpowiednio opiekunowi lub kuratorowi, po uzyskaniu przez kuratora zezwolenia sądu na wypłatę świadczenia do jego rąk. 3. W przypadku gdy z akt sprawy wynika konieczność ustanowienia dla osoby uprawnionej do emerytury lub renty opiekuna lub kuratora, do czasu jego ustanowienia świadczenia te wypłaca się do rąk osoby pełniącej faktyczną opiekę, wskazanej przez właściwy organ gminy. 4. Osoba pełniąca faktyczną opiekę nad osobą uprawnioną do emerytury lub renty przedstawia wojskowemu organowi emerytalnemu najpóźniej w terminie 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia wypłaty emerytury lub renty do jej rąk postanowienie sądu o ustanowieniu opiekuna lub kuratora. Osoba pełniąca faktyczną opiekę nad osobą ubezwłasnowolnioną częściowo, w przypadku ustanowienia kurateli, przedstawia wojskowemu organowi emerytalnemu zezwolenie sądu na wypłacenie świadczenia do jej rąk. 5. W przypadku nieprzedstawienia w terminie postanowienia, o którym mowa w ust. 4, wojskowy organ emerytalny zwraca się do właściwego organu administracji państwowej stopnia podstawowego w sprawie wystąpienia do sądu o ustanowienie opiekuna lub kuratora. Rozdział 5 Legitymacja emeryta-rencisty wojskowego § 26. 1. Osoba posiadająca uprawnienia do emerytury lub renty inwalidzkiej otrzymuje legitymację emeryta-rencisty wojskowego, zwaną dalej "legitymacją". 2. Wojskowy organ emerytalny jest właściwy do wydawania i wymiany legitymacji oraz dokonywania w niej wpisów. 3. W legitymacji wpisuje się stopień wojskowy, imię i nazwisko emeryta lub rencisty, serię i numer legitymacji, nazwę wojskowego organu emerytalnego, a osobom niezdolnym do samodzielnej egzystencji wpis o tej niezdolności, oraz określa się datę wydania legitymacji i datę ważności legitymacji. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, podpisy na legitymacji składa osoba upoważniona przez wojskowy organ emerytalny. 5. Podpisy, o których mowa w ust. 4, powinny być opatrzone pieczęcią okrągłą z wizerunkiem orła. 6. Wzór legitymacji określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 27. 1. Legitymację odbiera się osobiście po przedstawieniu dokumentu potwierdzającego tożsamość. 2. Legitymację może również odebrać osoba upoważniona przez osobę uprawnioną do tej legitymacji po przedstawieniu w siedzibie wojskowego organu emerytalnego dokumentu potwierdzającego tożsamość osoby upoważnionej. 3. Osoba odbierająca legitymację potwierdza jej odbiór własnoręcznym, czytelnym podpisem. § 28. Legitymacja podlega wymianie w przypadku: 1) zmiany nazwiska lub imienia emeryta lub rencisty; 2) utraty, uszkodzenia lub zniszczenia; 3) upływu terminu ważności; 4) orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub jego zmiany. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 29. 1. Postępowania w sprawach o ustalenie prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wypłatę świadczeń pieniężnych z tego tytułu, wszczęte na podstawie dotychczasowych przepisów, niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, prowadzi się nadal na podstawie przepisów dotychczasowych. 2. Legitymacje wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność do czasu ich wymiany, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 3. Legitymacje, o których mowa w ust. 2, wymienia się z urzędu. § 30. Tracą moc przepisy § 1-27 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. Nr 133, poz. 689, z 1995 r. Nr 130, poz. 633 oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1581). § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepis § 2 ust. 2 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2004 r. (poz. 618) Załącznik nr 1 SIEDZIBY I TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA WOJSKOWYCH ORGANÓW EMERYTALNYCH Lp.Nazwa wojskowego organu emerytalnegoSiedziba wojskowego organu emerytalnegoTerytorialny zasięg działania wojskowego organu emerytalnego 1234 1Wojskowe Biuro Emerytalne BiałystokBiałystokwojewództwo: podlaskie 2Wojskowe Biuro Emerytalne BydgoszczBydgoszczwojewództwo: kujawsko-pomorskie 3Wojskowe Biuro Emerytalne GdańskGdańskwojewództwo: pomorskie 4Wojskowe Biuro Emerytalne KatowiceKatowicewojewództwa: opolskie, śląskie 5Wojskowe Biuro Emerytalne KielceKielcewojewództwo: świętokrzyskie 6Wojskowe Biuro Emerytalne KrakówKrakówwojewództwo: małopolskie 7Wojskowe Biuro Emerytalne LublinLublinwojewództwo: lubelskie 8Wojskowe Biuro Emerytalne ŁódźŁódźwojewództwo: łódzkie 9Wojskowe Biuro Emerytalne OlsztynOlsztynwojewództwo: warmińsko-mazurskie 10Wojskowe Biuro Emerytalne PoznańPoznańwojewództwo: wielkopolskie 11Wojskowe Biuro Emerytalne RzeszówRzeszówwojewództwo: podkarpackie 12Wojskowe Biuro Emerytalne SzczecinSzczecinwojewództwo: zachodniopomorskie 13Wojskowe Biuro Emerytalne WarszawaWarszawawojewództwo: mazowieckie Filia Wojskowego Biura Emerytalnego w WarszawieSiedlcewojewództwo: mazowieckie powiaty: garwoliński, łosicki, makowski, miński, ostrołęcki, ostrowski, przasnyski, siedlecki, sokołowski, węgrowski i wyszkowski miasta: Ostrołęka i Siedlce 14Wojskowe Biuro Emerytalne WrocławWrocławwojewództwo: dolnośląskie 15Wojskowe Biuro Emerytalne Zielona GóraZielona Górawojewództwo: lubuskie Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie znaku Wojskowych Służb Informacyjnych (Dz. U. Nr 67, poz. 619) Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór znaku Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanego dalej "znakiem WSI", i sposób jego używania. § 2. 1. Znakiem WSI jest stylizowany orzeł biały w koronie zamkniętej, z głową zwróconą w prawo, przesłonięty częściowo tarczą o barwach biało-czerwonych w kształcie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i widocznymi na niej literami "WSI", trzymający w szponach skrzyżowane dwie szable. 2. Wzór znaku WSI określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Znak WSI może być również używany w barwach biało-czarnych i w różnych rozmiarach. § 4. Znak WSI może być używany na legitymacji żołnierza WSI, na dokumentach sporządzanych przez WSI oraz na przedmiotach pamiątkowych wydawanych przez tę służbę. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 marca 2004 r. (poz. 619) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 25 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów w sprawach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin 2) (Dz. U. Nr 67, poz. 620) Na podstawie art. 29 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie wzorów wniosków, dokumentów i rejestrów w sprawach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin (Dz. U. Nr 38, poz. 332) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 marca 2004 r. (poz. 620) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają dyrektywę 68/360/EWG z dnia 15 października 1968 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przepływu i pobytu stałego pracowników państw członkowskich i ich rodzin na obszarze Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 257 z 19/10/1968 str. 2 i n.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie wykazu, obszarów i mapy regionów pochodzenia leśnego materiału podstawowego (Dz. U. Nr 67, poz. 621) Na podstawie art. 52 ust. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wykaz oraz obszary regionów pochodzenia leśnego materiału podstawowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Mapa regionów pochodzenia leśnego materiału podstawowego w Polsce stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Ministra Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 marca 2004 r. (poz. 621) Załącznik nr 1 WYKAZ ORAZ OBSZARY REGIONÓW POCHODZENIA LEŚNEGO MATERIAŁU PODSTAWOWEGO Region pochodzeniaGminy1) wchodzące w skład obszaru regionu pochodzenia 12 1012)Dobra (powiat goleniowski), Dobra Szczecińska, Golczewo, Goleniów, Kobylanka, Maszewo (powiat goleniowski), Nowe Warpno, Nowogard, Osina, Police, Przybiernów, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Stepnica, Szczecin 102Bielice, Gryfino, Kołbaskowo, Stare Czarnowo 103Braniewo, Dobre Miasto, Elbląg, Frombork, Godkowo, Górowo Iławeckie, Gronowo Elbląskie, Krynica Morska, Lelkowo, Lichnowy, Lidzbark Warmiński, Lubomino, Markusy, Milejewo, Miłakowo, Młynary, Nowy Dwór Gdański, Nowy Staw, Orneta, Ostaszewo, Pasłęk, Pieniężno, Płoskinia, Stare Pole, Stegna, Sztutowo, Świątki, Tolkmicko, Wilczęta 104Dobiegniew, Drezdenko, Stare Kurowo 105Borzytuchom, Bytów, Czarna Dąbrówka, Dębnica Kaszubska, Kolczygłowy, Potęgowo, Studzienice 106Dąbrówno, Gietrzwałd, Grunwald, Jonkowo, Łukta, Małdyty, Miłomłyn, Morąg, Ostróda, Zalewo 107Świnoujście, Międzyzdroje, Wolin 108Cewice, Chmielno, Gdańsk, Gdynia, Gniewino, Hel, Jastarnia, Kartuzy, Kosakowo, Krokowa, Linia, Luzino, Łęczyce, Przodkowo, Puck, Reda, Rumia, Sierakowice, Somonino, Sopot, Stężyca (powiat kartuski), Szemud, Wejherowo, Władysławowo 152Będzino, Białogard, Biesiekierz, Brójce (powiat gryficki), Brzeźno, Choczewo, Damnica, Darłowo, Dygowo, Dziwnów, Główczyce, Gościno, Gryfice, Ińsko, Kamień Pomorski, Karlino, Karnice, Kobylnica, Kołobrzeg, Koszalin, Lębork, Łeba, Łobez, Malechowo, Manowo, Mielno, Nowa Wieś Lęborska, Płoty, Postomino, Rąbino, Radowo Małe, Resko, Rewal, Rymań, Sianów, Siemyśl, Sławno, Sławoborze, Słupsk, Smołdzino, Świdwin, Świerzno, Świeszyno, Trzebiatów, Tychowo, Ustka, Ustronie Morskie, Węgorzyno, Wicko 153Banie, Barlinek, Bogdaniec, Boleszkowice, Cedynia, Chojna, Dębno (powiat myśliborski), Gorzów Wielkopolski, Kłodawa (powiat gorzowski), Kostrzyn (powiat gorzowski), Kozielice, Lipiany, Lubiszyn, Mieszkowice, Moryń, Myślibórz, Nowogródek Pomorski, Pełczyce, Santok, Strzelce Krajeńskie, Trzcińsko-Zdrój, Widuchowa, Witnica, Zwierzyn 154Bierzwnik, Chociwel, Choszczno, Człopa, Dobrzany, Dolice, Drawno, Drawsko Pomorskie, Kalisz Pomorski, Krzęcin, Krzyż Wielkopolski, Marianowo, Mirosławiec, Ostrowice, Przelewice, Pyrzyce, Recz, Suchań, Trzcianka, Tuczno, Warnice, Złocieniec 155Barwice, Biały Bór, Bobolice, Grzmiąca, Kępice, Miastko, Polanów, Połczyn-Zdrój, Trzebielino 156Bobowo, Cedry Wielkie, Gniew, Kolbudy Górne, Liniewo, Morzeszczyn, Pelplin, Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki, Skarszewy, Starogard Gdański, Subkowy, Suchy Dąb, Tczew, Trąbki Wielkie, Żukowo 157Dzierzgoń, Gardeja, Iława, Kisielice, Kwidzyn, Lubawa, Malbork, Mikołajki Pomorskie, Miłoradz, Nowe Miasto Lubawskie, Prabuty, Rychliki, Ryjewo, Sadlinki, Stary Dzierzgoń, Stary Targ, Susz, Sztum 202Banie Mazurskie, Budry, Kowale Oleckie, Kruklanki, Pozezdrze, Węgorzewo 203Dubeninki, Gołdap 204Augustów, Giby, Krasnopol, Lipsk, Nowinka, Płaska, Raczki, Sejny, Suwałki, Sztabin 205Janowo, Jedwabno, Nidzica, Olsztyn, Olsztynek, Pasym, Purda, Stawiguda, Szczytno, Wielbark 206Dźwierzuty, Mikołajki, Piecki, Pisz, Rozogi, Ruciane-Nida, Świętajno (powiat szczycieński) 207Białystok, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Janów (powiat sokólski), Knyszyn, Krynki, Michałowo, Sokółka, Supraśl, Szudziałowo, Wasilków, Zabłudów 208Białowieża, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Narew, Narewka 251Barciany, Barczewo, Bartoszyce, Biskupiec (powiat olsztyński), Bisztynek, Dywity, Jeziorany, Kętrzyn, Kiwity, Kolno (powiat olsztyński), Korsze, Mrągowo, Reszel, Sępopol, Sorkwity, Srokowo 252Bakałarzewo, Biała Piska, Ełk, Filipów, Giżycko, Jeleniewo, Kalinowo, Miłki, Olecko, Orzysz, Prostki, Przerośl, Puńsk, Rutka-Tartak, Ryn, Stare Juchy, Szypliszki, Świętajno (powiat olecki), Wieliczki, Wiżajny, Wydminy 253Bargłów Kościelny, Choroszcz, Dąbrowa Białostocka, Goniądz, Grabowo, Grajewo, Jasionówka, Jaświły, Jedwabne, Juchnowiec Kościelny, Korycin, Krypno, Kuźnica, Mały Płock, Mońki, Nowy Dwór, Piątnica, Przytuły, Radziłów, Rajgród, Sidra, Stawiski, Suchowola, Suraż, Szczuczyn, Trzcianne, Turośń Kościelna, Tykocin, Wąsosz (powiat grajewski), Wizna, Zawady 301Wierzchowo 302Czarne, Człuchów, Debrzno, Koczała, Konarzyny, Lipnica, Przechlewo, Rzeczenica, Tuchomie 303Lipka, Okonek, Zakrzewo (powiat złotowski), Złotów 304Białośliwie, Kaczory, Kamień Krajeński, Łobżenica, Miasteczko Krajeńskie, Mrocza, Sępólno Krajeńskie, Sośno, Więcbork, Wyrzysk, Wysoka 305Brusy, Bukowiec, Cekcyn, Chojnice, Czarna Woda, Czersk, Dragacz, Drzycim, Dziemiany, Gostycyn, Jeżewo, Kaliska, Karsin, Kęsowo, Koronowo, Kościerzyna, Lipusz, Lniano, Lubichowo, Lubiewo, Nowa Karczma, Nowe, Osie, Osieczna (powiat starogardzki), Osiek (powiat starogardzki), Parchowo, Pruszcz, Skórcz, Smętowo Graniczne, Stara Kiszewa, Sulęczyno, Śliwice, Świecie, Świekatowo, Tuchola, Warlubie, Zblewo 306Miedzichowo 307Gubin 308Borek Wielkopolski, Dobrzyca, Gostyń, Jutrosin, Kobylin, Krobia, Krotoszyn, Ostrów Wielkopolski, Pępowo, Piaski (powiat gostyński), Pogorzela, Raszków, Rozdrażew, Zduny (powiat krotoszyński) 351Borne Sulinowo, Czaplinek, Jastrowie, Krajenka, Piła, Szczecinek, Szydłowo (powiat pilski), Tarnówka, Wałcz 352Czarnków, Drawsko, Lubasz, Międzychód, Oborniki, Obrzycko, Połajewo, Sieraków, Skwierzyna, Ujście, Wieleń, Wronki 353Babimost, Bledzew, Bytnica, Cybinka, Deszczno, Górzyca, Kargowa, Krzeszyce, Lubniewice, Lubrza (powiat świebodziński), Łagów (powiat świebodziński), Maszewo (powiat krośnieński), Międzyrzecz, Ośno Lubuskie, Przytoczna, Pszczew, Rzepin, Siedlec, Skąpe, Słońsk, Słubice, Sulechów, Sulęcin, Szczaniec, Świebodzin, Torzym, Trzciel, Trzebiechów, Zbąszynek, Zbąszyń 354Bojanowo, Brodnica (powiat śremski), Budzyń, Buk, Chodzież, Chrzypsko Wielkie, Czempiń, Czerniejewo, Czerwonak, Damasławek, Dąbrowa (powiat mogileński), Dolsk, Dominowo, Dopiewo, Duszniki, Gąsawa, Gniezno, Gołańcz, Golina, Granowo, Grodzisk Wielkopolski, Janikowo, Janowiec Wielkopolski, Jeziora Wielkie, Kamieniec, Kazimierz Biskupi, Kaźmierz, Kiszkowo, Klecko, Kleczew, Kleszczewo, Kołaczkowo, Komorniki, Konin, Kościan, Kostrzyn (powiat poznański), Kórnik, Kramsk, Kruszwica, Krzemieniewo, Krzykosy, Krzymów, Krzywin, Książ Wielkopolski, Kuślin, Kwilcz, Leszno, Lipno (powiat leszczyński), Luboń, Lwówek, Łubowo, Margonin, Miejska Górka, Mieleszyn, Mieścisko, Miłosław, Mogilno, Mosina, Murowana Goślina, Nekla, Niechanowo, Nowe Miasto nad Wartą, Nowy Tomyśl, Opalenica, Orchowo, Osieczna (powiat leszczyński), Ostroróg, Ostrowite, Pakosław, Pniewy (powiat szamotulski), Pobiedziska, Poniec, Powidz, Poznań, Przemęt, Puszczykowo, Rakoniewice, Rawicz, Rogowo (powiat żniński), Rogoźno, Rokietnica (powiat poznański), Ryczywół, Rydzyna, Rzgów (powiat koniński), Skoki, Skulsk, Ślesin, Słupca, Sompolno, Stare Miasto, Stęszew, Strzałkowo, Strzelno, Suchy Las, Swarzędz, Szamocin, Szamotuły, Śmigiel, Śrem, Środa Wielkopolska, Święciechowa, Tarnowo Podgórne, Trzemeszno, Wągrowiec, Wapno, Wielichowo, Wierzbinek, Wijewo, Wilczyn, Witkowo, Włoszakowice, Września, Wschowa, Zaniemyśl, Żnin 355Aleksandrów Kujawski, Barcin, Baruchowo, Bądkowo, Białe Błota, Bobrowniki (powiat lipnowski), Brześć Kujawski, Bydgoszcz, Ciechocinek, Czernikowo, Dąbrowa Biskupia, Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Dobre (powiat radziejowski), Fabianki, Gniewkowo, Inowrocław, Kcynia, Koneck, Kowal, Lubanie, Lubicz, Łabiszyn, Łubianka, Łysomice, Nakło nad Notecią, Nieszawa, Nowa Wieś Wielka, Obrowo, Osielsko, Osięciny, Pakość, Raciążek, Radziejów, Rojewo, Sadki, Sicienko, Solec Kujawski, Szubin, Toruń, Unisław, Waganiec, Wielka Nieszawka, Włocławek, Zakrzewo (powiat aleksandrowski), Zławieś Wielka, Złotniki Kujawskie 356Biskupiec (powiat nowomiejski), Bobrowo, Brodnica, Brzozie, Brzuze, Chełmno, Chełmża, Chrostkowo, Ciechocin, Dębowa Łąka, Dobrzyń nad Wisłą, Golub-Dobrzyń, Górzno (powiat brodnicki), Grążawy, Grudziądz, Gruta, Jabłonowo Pomorskie, Kijewo Królewskie, Kikół, Kowalewo Pomorskie, Książki, Kurzętnik, Lipno, Lisewo, Łasin, Osiek (powiat brodnicki), Papowo Biskupie, Płużnica, Radomin, Radzyń Chełmiński, Rogowo (powiat rypiński), Rogóźno, Rypin, Skępe, Skrwilno, Stolno, Świecie nad Osą, Świedziebnia, Tłuchowo, Wąbrzeźno, Wąpielsk, Wielgie, Zbiczno, Zbójno 357Bobrowice, Bojadła, Brody (powiat żarski), Czerwieńsk, Dąbie (powiat krośnieński), Kolsko, Krosno Odrzańskie, Lubsko, Nowa Sól, Nowogród Bobrzański, Otyń, Siedlisko, Sława, Świdnica (powiat zielonogórski), Wolsztyn, Zabór, Zielona Góra 359Blizanów, Brzeziny (powiat kaliski), Chocz, Czajków, Czermin (powiat pleszewski), Doruchów, Gizałki, Godziesze Wielkie, Gołuchów, Grabów nad Prosną, Grodziec, Jaraczewo, Jarocin, Lądek, Kalisz, Kotlin, Koźmin Wielkopolski, Kraszewice, Mikstat, Nowe Skalmierzyce, Odolanów, Ostrzeszów, Pleszew, Przygodzice, Pyzdry, Rychwał, Sieroszewice, Sośnie, Stawiszyn, Sulmierzyce (powiat krotoszyński), Zagórów, Żelazków, Żerków 401Czarnia, Czerwin, Kadzidło, Kolno, Lelis, Łyse, Miastkowo, Młynarze, Myszyniec, Nowogród, Olszewo-Borki, Ostrołęka, Rzekuń, Sypniewo, Troszyn, Turośl, Zbójna 402Brańszczyk, Brok, Długosiodło, Goworowo, Małkinia Górna, Obryte, Ostrów Mazowiecka, Różan, Rząśnik, Rzewnie, Somianka, Stary Lubotyń, Wąsewo, Wyszków, Zatory 403Jadów, Korytnica, Kosów Lacki, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek, Strachówka, Węgrów 404Borki, Dębowa Kłoda, Drelów, Jabłoń, Kąkolewnica Wschodnia, Komarówka Podlaska, Łomazy, Międzyrzec Podlaski, Milanów, Parczew, Radzyń Podlaski, Rossosz, Siemień, Ulan-Majorat, Wohyń 405Białopole, Dołhobyczów, Dubienka, Grabowiec, Horodło, Hrubieszów, Miączyn, Mircze, Trzeszczany, Tyszowce, Uchanie, Werbkowice 406Brochów, Czosnów, Izabelin, Kampinos, Leoncin, Leszno (powiat warszawski zachodni), Łomianki, Stare Babice 451Baboszewo, Baranowo, Bielsk, Bieżuń, Bodzanów, Brudzeń Duży, Bułkowo, Chorzele, Ciechanów, Czernice Borowe, Czerwińsk nad Wisłą, Czerwonka, Drobin, Działdowo, Dzierzgowo, Dzierżąrznia, Glinojeck, Gołymin-Ośrodek, Gozdowo, Grodziczno, Grudusk, Gzy, Iłowo-Osada, Janowiec Kościelny, Jednorożec, Joniec, Karniewo, Kuczbork-Osada, Kozłowo, Krasne (powiat przasnyski), Krasnosielc, Krzynowłoga Mała, Lidzbark, Lipowiec Kościelny, Lubowidz, Lutocin, Maków Mazowiecki, Mała Wieś, Mława, Mochowo, Naruszewo, Nasielsk, Nowe Miasto, Ojrzeń, Opinogóra Górna, Płock, Płoniawy-Bramura, Płońsk, Płośnica, Pokrzywnica, Przasnysz, Pułtusk, Raciąż, Radzanowo, Radzanów (powiat mławski), Regimin, Rościszewo, Rybno (powiat działdowski), Siemiątkowo Koziebrodzkie, Sierpc, Słupno, Sochocin, Sońsk, Stara Biała, Staroźreby, Strzegowo, Stupsk, Szczutowo, Szelków, Szreńsk, Szydłowo (powiat mławski), Świercze, Wieczfnia Kościelna, Winnica, Wiśniewo, Wyszogród, Załuski, Zawidz, Żuromin 452Babiak, Bedlno, Bielawy, Boniewo, Brudzew, Bytoń, Ceków-Kolonia, Choceń, Chodecz, Chodów, Daszyna, Dąbie (powiat kolski), Dąbrowice, Dobra (powiat turecki), Góra Świętej Małgorzaty, Grabów, Grzegorzew, Izbica Kujawska, Kawęczyn, Kłodawa (powiat kolski), Koło, Kościelec, Koźminek, Krośniewice, Krzyżanów, Kutno, Lisków, Lubień Kujawski, Lubraniec, Łanięta, Łęczyca, Łowicz, Malanów, Mycielin, Nowe Ostrowy, Olszówka, Opatówek, Oporów, Osiek Mały, Piotrków Kujawski, Przedecz, Przykona, Strzelce, Szczytniki, Świnice Warckie, Topólka, Tuliszków, Turek, Uniejów, Witonia, Władysławów, Zduny (powiat łowicki), Żychlin 453Baranów (powiat grodziski), Belsk Duży, Biała Rawska, Błędów, Błonie, Bolimów, Brwinów, Chąśno, Chynów, Cielądz, Gąbin, Głuchów, Godzianów, Gostynin, Goszczyn, Góra Kalwaria, Grodzisk Mazowiecki, Grójec, Iłów, Jaktorów, Jasieniec, Kiernozia, Kocierzew Południowy, Konstancin-Jeziorna, Kowiesy, Lesznowola, Lipce Rejmontowskie, Łąck, Łyszkowice, Maków, Michałowice (powiat pruszkowski), Milanówek, Młodzieszyn, Mogielnica, Mszczonów, Nadarzyn, Nieborów, Nowa Sucha, Nowy Duninów, Nowy Kawęczyn, Ożarów Mazowiecki, Pacyna, Piaseczno, Piastów, Pniewy (powiat grójecki), Podkowa Leśna, Prażmów, Promna, Pruszków, Puszcza Mariańska, Radziejowice, Raszyn, Rawa Mazowiecka, Regnów, Rybno (powiat sochaczewski), Sadkowice, Sanniki, Skierniewice, Słubice (powiat płocki), Słupia, Sochaczew, Szczawin Kościelny, Tarczyn, Teresin, Warka, Wiskitki, Żabia Wola, Żyrardów 454Celestynów, Dąbrówka, Halinów, Jabłonna (powiat legionowski), Józefów (powiat otwocki), Karczew, Klembów, Kobyłka, Legionowo, Marki, Nieporęt, Nowy Dwór Mazowiecki, Osieck, Otwock, Pilawa, Pomiechówek, Radzymin, Serock, Sobienie-Jeziory, Sulejówek, Tłuszcz, Warszawa, Wiązowna, Wieliszew, Wołomin, Zabrodzie, Zakroczym, Ząbki, Zielonka 455Abramów, Adamów (powiat łukowski), Baranów (powiat puławski), Biała Podlaska, Bielany, Borowie, Cegłów, Ceranów, Czemierniki, Dębe Wielkie, Dęblin, Dobre (powiat miński), Domanice, Firlej, Garwolin, Górzno (powiat garwoliński), Grębków, Huszlew, Jabłonna Lacka, Jakubów, Janów Podlaski, Jeziorzany, Kałuszyn, Kamionka, Kłoczew, Kock, Kołbiel, Konstantynów, Korczew, Kotuń, Krzywda, Latowicz, Leśna Podlaska, Lubartów, Łaskarzew, Łosice, Łuków, Maciejowice, Miastków Kościelny, Michów, Mińsk Mazowiecki, Mokobody, Mordy, Mrozy, Niedźwiada, Nowodwór, Olszanka (powiat łosicki), Ostrów Lubelski, Ostrówek (powiat lubartowski), Paprotnia, Parysów, Platerów, Poświętne (powiat wołomiński), Przesmyki, Puławy, Repki, Rokitno, Ryki, Sabnie, Sarnaki, Serniki, Serokomla, Siedlce, Siennica, Skórzec, Sobolew, Sokołów Podlaski, Spiczyn, Stanin, Stanisławów, Stara Kornica, Sterdyń, Stężyca (powiat rycki), Stoczek Łukowski, Suchożebry, Trojanów, Trzebieszów, Ułęż, Wierzbno, Wilga, Wiśniew, Wodynie, Wojcieszków, Wola Mysłowska, Zbuczyn, Żelechów, Żyrzyn 456Andrzejewo, Bielsk Podlaski, Boćki, Boguty-Pianki, Brańsk, Ciechanowiec, Czeremcha, Czyże, Czyżew-Osada, Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Kleszczele, Klukowo, Kobylin-Borzymy, Kołaki Kościelne, Kulesze Kościelne, Łapy, Łomża, Mielnik, Milejczyce, Nowe Piekuty, Nur, Nurzec-Stacja, Orla, Perlejewo, Poświętne (powiat białostocki), Rudka, Rutki, Siemiatycze, Sokoły, Szepietowo, Szulborze Wielkie, Szumowo, Śniadowo, Wysokie Mazowieckie, Wyszki, Zambrów, Zaręby Kościelne 457Chełm, Cyców, Dorohusk, Hanna, Hańsk, Kamień (powiat chełmski), Kodeń, Krasnystaw, Kraśniczyn, Leśniowice, Ludwin, Łopiennik Górny, Piszczac, Podedworze, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Ruda-Huta, Sawin, Siedliszcze, Siennica Różana, Sławatycze, Sosnowica, Sosnówka, Stary Brus, Terespol, Tuczna, Urszulin, Uścimów, Wierzbica (powiat chełmski), Wisznice, Włodawa, Wojsławice, Wola Uhruska, Wyryki, Zalesie, Żmudź 501Rychtal, Trzcinica 502Brzeg, Czernica, Domaniów, Domaszowice, Jelcz-Laskowice, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Kostomłoty, Lubsza, Malczyce, Miękinia, Namysłów, Olszanka (powiat brzeski), Oława, Środa Śląska, Świerczów, Święta Katarzyna, Udanin, Wilków (powiat namysłowski), Wołczyn, Wrocław, Żórawina 503Biała (powiat prudnicki), Branice, Głogówek, Głubczyce, Głuchołazy, Kamiennik, Komprachcice, Korfantów, Krapkowice, Lubrza (powiat prudnicki), Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Pawłowiczki, Prószków, Prudnik, Reńska Wieś, Strzeleczki, Tułowice, Walce 504Bolesławiec, Nowogrodziec, Osiecznica, Pieńsk, Warta Bolesławiecka, Węgliniec 551Brzeźnica, Bytom Odrzański, Chocianów, Chojnów, Gaworzyce, Głogów, Gozdnica, Grębocice, Gromadka, Iłowa, Jasień, Jerzmanowa, Kotla, Kożuchów, Krotoszyce, Kunice, Legnica, Legnickie Pola, Lipinki Łużyckie, Lubin, Łęknica, Małomice, Miłkowice, Niegosławice, Nowe Miasteczko, Pęcław, Polkowice, Prochowice, Przemków, Przewóz, Radwanice, Rudna, Ruja, Szlichtyngowa, Szprotawa, Ścinawa, Trzebiel, Tuplice, Wądroże Wielkie, Wymiarki, Zagrodno, Żagań, Żary, Żukowice 553Baranów (powiat kępiński), Bierutów, Bolesławiec (powiat wieruszowski), Bralin, Brzeg Dolny, Cieszków, Czastary, Długołęka, Dobroszyce, Dziadowa Kłoda, Galewice, Góra, Jemielno, Kępno, Kobyla Góra, Krośnice, Łęka Opatowska, Łubnice (powiat wieruszowski), Miedzybórz, Milicz, Niechlów, Oborniki Śląskie, Oleśnica, Perzów, Prusice, Sokolniki, Syców, Trzebnica, Twardogóra, Wąsosz (powiat górowski), Wieruszów, Wińsko, Wisznia Mała, Wołów, Zawonia, Żmigród 554Bytom, Bobrowniki (powiat będziński), Chrząstowice, Dąbrowa (powiat opolski), Dobrodzień, Dobrzeń Wielki, Gogolin, Grodków, Izbicko, Jemielnica, Kalety, Kolonowskie, Koszęcin, Krupski Młyn, Lasowice Wielkie, Lewin Brzeski, Lubliniec, Łambinowice, Łubniany, Miasteczko Śląskie, Murów, Niemodlin, Opole, Ozimek, Ożarowice, Pawonków, Piekary Śląskie, Pokój, Popielów, Pyskowice, Radzionków, Skoroszyce, Strzelce Opolskie, Świerklaniec, Tarnów Opolski, Tarnowskie Góry, Turawa, Tworóg, Wielowieś, Woźniki, Zawadzkie, Zbrosławice, Zębowice 555Borów, Ciepłowody, Dzierzoniów, Jaworzyna Śląska, Jordanów Śląski, Kondratowice, Łagiewniki, Marcinowice, Mietków, Niemcza, Pilawa Górna, Przeworno, Sobótka, Strzelin, Wiązów, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Żarów 556Baborów, Bierawa, Bojszowy, Brzeszcze, Cisek, Czerwionka-Leszczyny, Gaszowice, Gierałtowice, Gliwice, Goczałkowice-Zdrój, Godów, Gorzyce (powiat wodzisławski), Jastrzębie-Zdrój, Jejkowice, Kędzierzyn-Koźle, Kietrz, Knurów, Kobiór, Kornowac, Krzanowice, Krzyżanowice, Kuźnia Raciborska, Leśnica, Lubomia, Lyski, Łaziska Górne, Marklowice, Miedźna, Mszana, Nędza, Ornontowice, Orzesze, Pawłowice, Pietrowice Wielkie, Pilchowice, Polska Cerekiew, Pszczyna, Pszów, Racibórz, Radlin, Rudnik (powiat raciborski), Rudziniec, Rybnik, Rydułtowy, Sośnicowice, Suszec, Świerklany, Toszek, Ujazd (powiat strzelecki), Wodzisław Śląski, Wyry, Zabrze, Zdzieszowice, Żory 601Aleksandrów (powiat piotrkowski), Będków, Białaczów, Czerniewice, Drzewica, Fałków, Gorzkowice, Inowłódź, Kluczewsko, Lubochnia, Łęki Szlacheckie, Mniszków, Moszczenica (powiat piotrkowski), Opoczno, Paradyż, Piotrków Trybunalski, Poświętne (powiat opoczyński), Przedbórz, Ręczno, Rozprza, Rzeczyca, Sławno (powiat opoczyński), Sulejów, Tomaszów Mazowiecki, Wola Krzysztoporska, Wolbórz, Żarnów 602Garbatka-Letnisko, Gniewoszów, Jastrzębia, Jedlnia-Letnisko, Kozienice, Pionki, Policzna, Sieciechów, Zwoleń 603Krasocin, Łopuszno, Małogoszcz, Oksa, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Słupia, Włoszczowa 604Baćkowice, Bałtów, Bieliny, Bliżyn, Bodzechów, Bodzentyn, Borkowice, Brody (powiat starachowicki), Chęciny, Chlewiska, Chmielnik, Ćmielów, Daleszyce, Gielniów, Gnojno, Gowarczów, Górno, Iłża, Jastrząb, Kielce, Kije, Końskie, Kunów, Łagów (powiat kielecki), Łączna, Masłów, Miedziana Góra, Mirów, Mirzec, Mniów, Morawica, Nowa Słupia, Ostrowiec Świętokrzyski, Ożarów, Pawłów, Piekoszów, Pierzchnica, Przysucha, Raków, Rzeczniów, Sadowie, Sitkówka-Nowiny, Skarżysko-Kamienna, Skarżysko Kościelne, Smyków, Sobków, Starachowice, Stąporków, Strawczyn, Suchedniów, Szydłowiec, Szydłów, Tarłów, Waśniów, Wąchock, Wojciechowice, Zagnańsk, Zawichost 605Adamów (powiat zamojski), Bełżec, Jarczów, Komarów-Osada, Krasnobród, Krynice, Lubycza Królewska, Łabunie, Łaszczów, Nielisz, Rachanie, Sułów, Szczebrzeszyn, Tarnawatka, Telatyn, Tomaszów Lubelski, Ulhówek, Zamość, Zwierzyniec 606Aleksandrów (powiat biłgorajski), Batorz, Biłgoraj, Biszcza, Chrzanów (powiat janowski), Cieszanów, Dzwola, Frampol, Godziszów, Goraj, Harasiuki, Janów Lubelski, Jarocin (powiat niżański), Józefów (powiat biłgorajski), Krzeszów, Księżpol, Łukowa, Modliborzyce, Narol, Obsza, Potok Górny, Potok Wielki, Pysznica, Radecznica, Radomyśl nad Sanem, Susiec, Szastarka, Tarnogród, Tereszpol, Ulanów, Zaklików 607Biskupice, Bochnia, Drwinia, Gdów, Kłaj, Niepołomice 651Aleksandrów Łódzki, Andrespol, Bełchatów, Biała (powiat wieluński), Błaszki, Brąszewice, Brójce (powiat łódzki wschodni), Brzeziny, Brzeźnio, Buczek, Budziszewice, Burzenin, Czarnocin (powiat piotrkowski), Czarnożyły, Dalików, Dłutów, Dmosin, Dobroń, Dobryszyce, Domaniewice, Drużbice, Działoszyn, Głowno, Gomunice, Goszczanów, Grabica, Jeżów, Kamieńsk, Kiełczygłów, Kleszczów, Klonowa, Kluki, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Koluszki, Konopnica (powiat wieluński), Konstantynów Łódzki, Kruszyna, Ksawerów, Ligota Wielka, Lutomiersk, Lututów, Ładzice, Łask, Łódź, Masłowice, Mokrsko, Nowa Brzeźnica, Nowosolna, Osjaków, Ostrówek (powiat wieluński), Ozorków, Pabianice, Pajęczno, Parzęczew, Pątnów, Pęczniew, Piątek, Poddębice, Praszka, Radomsko, Rogów, Rokiciny, Rudniki, Rusiec, Rząśnia, Rzgów (powiat łódzki wschodni), Sędziejowice, Siemkowice, Sieradz, Skomlin, Stryków, Strzelce Wielkie, Sulmierzyce (powiat pajęczański), Szadek, Szczerców, Tuszyn, Ujazd (powiat tomaszowski), Warta, Wartkowice, Widawa, Wielgomłyny, Wieluń, Wierzchlas, Wodzierady, Wróblew, Zadzim, Zapolice, Zduńska Wola, Zelów, Zgierz, Złoczew, Żelechlinek 653Białobrzegi, Chotcza, Ciepielów, Głowaczów, Gózd, Grabów nad Pilicą, Jedlińsk, Kazanów, Klwów, Kowala, Lipsko, Magnuszew, Nowe Miasto nad Pilicą, Odrzywół, Orońsko, Potworów, Przyłęk, Przytyk, Radom, Radzanów (powiat białobrzeski), Rusinów, Sienno, Skaryszew, Solec nad Wisłą, Stara Błotnica, Stromiec, Tczów, Wieniawa, Wierzbica (powiat radomski), Wolanów, Wyśmierzyce, Zakrzew (powiat radomski) 654Blachownia, Boronów, Byczyna, Ciasna, Gorzów Śląski, Herby, Kluczbork, Kłobuck, Kochanowice, Konopiska, Krzepice, Lipie, Miedźno, Olesno, Opatów (powiat kłobucki), Panki, Popów, Przystajń, Radłów (powiat oleski), Starcza, Wręczyca Wielka 655Alwernia, Babice, Będzin, Bieruń, Bolesław (powiat olkuski), Bukowno, Chełmek, Chełm Śląski, Chorzów, Chrzanów, Czeladź, Czernichów (powiat krakowski), Częstochowa, Dąbrowa Górnicza, Imielin, Janów (powiat częstochowski), Jaworzno, Jerzmanowice-Przeginia, Kamienica Polska, Katowice, Klucze, Koziegłowy, Krzeszowice, Lędziny, Libiąż, Liszki, Łazy, Mierzęcice, Mikołów, Mstów, Mysłowice, Myszków, Niegowa, Ogrodzieniec, Olkusz, Olsztyn (powiat częstochowski), Pilica, Poczesna, Poraj, Poręba, Przyrów, Psary, Rędziny, Ruda Śląska, Siemianowice Śląskie, Siewierz, Sławków, Sosnowiec, Świętochłowice, Trzebinia, Tychy, Wielka Wieś, Włodowice, Wojkowice, Wolbrom, Zabierzów, Zawiercie, Żarki, Żarnowiec 658Bejsce, Bogoria, Busko-Zdrój, Charsznica, Czarnocin (powiat kazimierski), Dąbrowa Zielona, Dwikozy, Działoszyce, Gidle, Gołcza, Igołomia-Wawrzeńczyce, Imielno, Irządze, Iwaniska, Iwanowice, Jędrzejów, Kazimierza Wielka, Klimontów, Kłomnice, Kocmyrzów-Luborzyca, Koniecpol, Koniusza, Koprzywnica, Koszyce, Kozłów, Kraków, Kroczyce, Książ Wielki, Lelów, Lipnik, Łoniów, Łubnice (powiat staszowski), Michałowice (powiat krakowski), Michałów, Miechów, Moskorzew, Mykanów, Nagłowice, Nowe Brzesko, Nowy Korczyn, Obrazów, Oleśnica (powiat staszowski), Opatowiec, Opatów, Osiek (powiat staszowski), Pacanów, Pałecznica, Pińczów, Połaniec, Proszowice, Racławice, Radków (powiat włoszczowski), Radziemice, Rytwiany, Samborzec, Sandomierz, Secemin, Sędziszów, Skalbmierz, Skała, Słaboszów, Słomniki, Słupia Jędrzejowska, Solec-Zdrój, Staszów, Stopnica, Sułoszowa, Szczekociny, Trzyciąż, Tuczępy, Wilczyce, Wiślica, Wodzisław, Zielonki, Złota, Żytno 659Annopol, Bełżyce, Borzechów, Bychawa, Chodel, Dzierzkowice, Fajsławice, Garbów, Głusk, Gorzków, Gościeradów, Izbica, Jabłonna (powiat lubelski), Janowiec, Jastków, Józefów (powiat opolski), Karczmiska, Kazimierz Dolny, Konopnica (powiat lubelski), Końskowola, Kraśnik, Krzczonów, Kurów, Lublin, Łaziska, Łęczna, Markuszów, Mełgiew, Milejów, Nałęczów, Niedrzwica Duża, Niemce, Opole Lubelskie, Piaski (powiat świdnicki), Poniatowa, Puchaczów, Rudnik (powiat krasnostawski), Rybczewice, Sitno, Skierbieszów, Stary Zamość, Strzyżewice, Świdnik, Trawniki, Trzydnik Duży, Turobin, Urzędów, Wąwolnica, Wilkołaz, Wilków (powiat opolski), Wojciechów, Wólka, Wysokie, Zakrzew (powiat lubelski), Zakrzówek, Żółkiewka 660Baranów Sandomierski, Bojanów, Gorzyce (powiat tarnobrzeski), Grębów, Jeżowe, Majdan Królewski, Nisko, Nowa Dęba, Padew Narodowa, Rudnik nad Sanem, Stalowa Wola, Tarnobrzeg, Zaleszany 661Adamówka, Białobrzegi (powiat łańcucki), Bolesław (powiat dąbrowski), Borowa, Borzęcin, Cmolas, Czarna (powiat dębicki), Czarna (powiat łańcucki), Czermin (powiat mielecki), Dąbrowa Tarnowska, Dębica, Głogów Małopolski, Gręboszów, Grodzisko Dolne, Horyniec, Jarosław, Kamień (powiat rzeszowski), Kolbuszowa, Krasne (powiat rzeszowski), Kurylówka, Laszki, Leżajsk, Lisia Góra, Lubaczów, Mędrzechów, Mielec, Niwiska, Nowa Sarzyna, Olesno (powiat dąbrowski), Oleszyce, Ostrów, Pawłosiów, Pilzno, Przecław, Przeworsk, Radgoszcz, Radłów (powiat tarnowski), Radomyśl Wielki, Radymno, Rakszawa, Raniżów, Rzeszów, Sędziszów Małopolski, Sieniawa, Skrzyszów, Sokołów Małopolski, Stary Dzikowiec, Stary Dzików, Stubno, Świlcza, Szczucin, Szczurowa, Tarnów, Tryńcza, Trzebownisko, Tuszów Narodowy, Wadowice Górne, Wiązownica, Wielkie Oczy, Wierzchosławice, Wietrzychowice, Wojnicz, Zarzecze, Żabno, Żołynia, Żyraków 701Boguszów-Gorce, Czarny Bór, Głuszyca, Janowice Wielkie, Jedlina-Zdrój, Jelenia Góra, Kamienna Góra, Karpacz, Kowary, Lubawka, Marciszów, Mieroszów, Mirsk, Mysłakowice, Piechowice, Podgórzyn, Stara Kamienica, Stare Bogaczowice, Szczawno-Zdrój, Szklarska Poręba, Świdnica, Świebodzice, Świeradów-Zdrój, Walim, Wałbrzych 702Bardo, Bielawa, Bystrzyca Kłodzka, Duszniki Zdrój, Kamieniec Ząbkowicki, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Międzylesie, Nowa Ruda, Pieszyce, Polanica-Zdrój, Radków (powiat kłodzki), Stoszowice, Stronie Śląskie, Szczytna, Złoty Stok 751Bogatynia, Bolków, Dobromierz, Gryfów Śląski, Jawor, Jeżów Sudecki, Leśna, Lubań, Lubomierz, Lwówek Śląski, Męcinka, Mściwojów, Olszyna, Paszowice, Pielgrzymka, Platerówka, Siekierczyn, Strzegom, Sulików, Świerzawa, Wleń, Wojcieszów, Zawidów, Zgorzelec, Złotoryja 801Bestwina, Bielsko-Biała, Brenna, Buczkowice, Chybie, Cieszyn, Czechowice-Dziedzice, Dębowiec (powiat cieszyński), Goleszów, Haźlach, Jasienica, Jaworze, Kozy, Skoczów, Strumień, Szczyrk, Ustroń, Wilkowice, Zebrzydowice 802Istebna, Wisła 803Czorsztyn, Dobra (powiat limanowski), Grybów, Kamienica, Kamionka Wielka, Krościenko nad Dunajcem, Krynica, Łabowa, Łapsze Niżne, Łącko, Łukowica, Mszana Dolna, Muszyna, Nawojowa, Niedźwiedź, Ochotnica Dolna, Piwniczna, Podegrodzie, Rytro, Słopnice, Stary Sącz, Szczawnica 804Bircza, Brzozów, Dubiecko, Dydnia, Dynów, Fredropol, Haczów, Krasiczyn, Krzywcza, Medyka, Nozdrzec, Orły, Przemyśl, Sanok, Tyrawa Wołoska, Żurawica 805Biały Dunajec, Czarny Dunajec, Jabłonka, Lipnica Wielka, Nowy Targ, Raba Wyżna, Rabka, Spytkowice (powiat nowotarski), Szaflary 806Baligród, Besko, Bukowsko, Cisna, Czarna Górna, Komańcza, Lesko, Lutowiska, Olszanica, Rymanów, Solina, Ustrzyki Dolne, Zagórz, Zarszyn 808Lipowa, Węgierska Górka, Milówka, Radziechowy-Wieprz, Rajcza, Ujsoły 810Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, Zakopane 851Brzeźnica, Budzów, Chełmiec, Dobczyce, Gródek nad Dunajcem, Jodłownik, Kalwaria Zebrzydowska, Kęty, Korzenna, Lanckorona, Laskowa, Limanowa, Łososina Dolna, Mogilany, Myślenice, Nowy Sącz, Osiek (powiat oświęcimski), Oświęcim, Pcim, Polanka Wielka, Przeciszów, Raciechowice, Siepraw, Skawina, Spytkowice (powiat wadowicki), Stryszów, Sułkowice, Świątniki Górne, Tokarnia, Tomice, Tymbark, Wieliczka, Wieprz, Wilamowice, Wiśniowa (powiat myślenicki), Zator 852Biecz, Błażowa, Bobowa, Boguchwała, Brzesko, Brzostek, Brzyska, Chłopice, Chmielnik Rzeszowski, Chorkówka, Ciężkowice, Czchów, Czudec, Dębno (powiat brzeski), Domaradz, Frysztak, Gać, Gnojnik, Gromnik, Hyżne, Iwierzyce, Iwkowa, Jasienica Rosielna, Jasło, Jawornik Polski, Jedlicze, Jodłowa, Kańczuga, Kołaczyce, Korczyna, Krosno, Krościenko Wyżne, Lipnica Murowana, Lubenia, Łańcut, Łapanów, Markowa, Miejsce Piastowe, Niebylec, Nowy Wiśnicz, Pleśna, Pruchnik, Rokietnica (powiat jarosławski), Ropczyce, Roźwienica, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Rzezawa, Skołyszyn, Strzyżów, Szerzyny, Tarnowiec, Trzciana, Tuchów, Tyczyn, Wielopole Skrzyńskie, Wiśniowa (powiat strzyżowski), Wojaszówka, Zakliczyn, Żegocina 853Andrychów, Bystra-Sidzina, Czernichów (powiat żywiecki), Gilowice, Jeleśnia, Jordanów, Koszarawa, Lubień, Łękawica, Łodygowice, Maków Podhalański, Mucharz, Porąbka, Stryszawa, Sucha Beskidzka, Ślemień, Świnna, Wadowice, Zawoja, Zembrzyce, Żywiec 854Dębowiec (powiat jasielski), Dukla, Gorlice, Iwonicz-Zdrój, Krempna, Lipinki, Łużna, Moszczenica (powiat gorlicki), Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Ropa, Sękowa, Uście Gorlickie Objaśnienia do załącznika: 1) Gminy miejskie zalicza się do tych samych regionów co gminy wiejskie o tej samej nazwie. 2) Region pochodzenia - oznacza się symbolem 3-cyfrowym, gdzie pierwsza cyfra oznacza numer krainy przyrodniczo-leśnej, w której się znajduje region, a dwie następne cyfry oznaczają numer regionu w danej krainie. Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne 1) (Dz. U. Nr 68, poz. 622) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje w zakresie uzupełniającym przepisy prawa wspólnotowego: 1) zasady przywozu towarów na obszar celny Wspólnoty Europejskiej, zwanej dalej "Wspólnotą", i wywozu towarów z tego obszaru, 2) zasady postępowania z towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną, 3) sposób przekazywania informacji do celów ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty - oraz związane z tym prawa i obowiązki osób, a także uprawnienia i obowiązki organów celnych. Art. 2. Wprowadzenie towaru na obszar celny Wspólnoty lub jego wyprowadzenie z tego obszaru powoduje z mocy prawa powstanie obowiązków i uprawnień przewidzianych w przepisach prawa celnego, jeżeli przepisy prawa, w tym umowy międzynarodowe, nie stanowią inaczej. Art. 3. Ustawa ma zastosowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że umowa międzynarodowa stanowi inaczej. Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) terytorium państwa trzeciego - terytorium państwa nienależącego do Wspólnoty; 3) Wspólnotowy Kodeks Celny - rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienione aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003); 4) Rozporządzenie Wykonawcze - rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1335/2003 z dnia 25 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 187 z 26.7.2003); 5) Rozporządzenie ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych - rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczące ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienione aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003). Art. 5. 1. Przepis art. 37 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego stosuje się odpowiednio do przemieszczania towarów pomiędzy terytorium kraju a pozostałą częścią obszaru celnego Wspólnoty, którymi obrót podlega na mocy przepisów krajowych, przepisów wspólnotowych lub umów międzynarodowych zakazom lub ograniczeniom, a także do przemieszczania towarów, których nabycie wewnątrzwspólnotowe lub dostawa wewnątrzwspólnotowa podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. 2. W przypadku uzasadnionego przypuszczenia lub stwierdzenia naruszenia przepisów mających zastosowanie do towarów, o których mowa w ust. 1, organ celny, w sprawach nienależących do jego właściwości, niezwłocznie zawiadamia właściwe organy nadzoru i kontroli, które podejmują stosowne działania. Jeżeli jest to uzasadnione, organ celny może również w takim przypadku zatrzymać towar i niezwłocznie przekazać go tym organom. Art. 6. Uprawnienia organów celnych do wykonywania czynności w ramach dozoru celnego (kontrola celna) oraz zakres tych czynności określa ustawa z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)). Art. 7. Do obliczania terminów określonych w przepisach wspólnotowego prawa celnego stosuje się rozporządzenie nr 1182/71/EWG/EURATOM z dnia 3 czerwca 1971 r. określające zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów (Dz. Urz. WE L 124 z 8.6.1971). Art. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy stosowanych w sprawach celnych, mając na uwadze jednolite wykonywanie przepisów prawa celnego oraz ułatwienie w dokonywaniu formalności przed organami celnymi. Rozporządzenie może zawierać instrukcje wypełniania tych formularzy. Art. 9. Termin przechowywania dokumentów, o którym mowa w art. 16 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wynosi 5 lat. Art. 10. Świadectwa pochodzenia towarów wywożonych z terytorium kraju są wystawiane przez organy celne na pisemny wniosek eksportera lub nadawcy towaru, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Art. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczy, w drodze rozporządzenia, kurs wymiany, o którym mowa w rozdziale 6 tytułu 5 Rozporządzenia Wykonawczego, stosowany w celu ustalenia wartości celnej, mając na uwadze postanowienia wspólnotowego prawa celnego oraz zapewnienie powszechnej dostępności informacji w tym zakresie. Art. 12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może ogłosić w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, wyjaśnienia do Taryfy celnej, obejmujące, w szczególności, noty wyjaśniające do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS), noty wyjaśniające do Nomenklatury Scalonej oraz opinie klasyfikacyjne przyjęte przez Radę Współpracy Celnej. Art. 13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, procedury przyjmowania i przekazywania wniosków o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego, tryb przekazywania informacji w zakresie rejestrowania i sprawowania kontroli importu specyficznych towarów objętych procedurą nadzoru importu, mając na uwadze sprawną realizację przepisów prawa celnego oraz uproszczenie w dokonywaniu formalności przed organami celnymi. Rozdział 2 Wprowadzanie towarów na obszar celny Wspólnoty i nadawanie im przeznaczenia celnego Art. 14. Towary mogą być wprowadzane na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzane z tego obszaru przez otwarte dla danego ruchu przejścia graniczne. Art. 15. 1. Wprowadzanie towarów na obszar celny Wspólnoty i ich wyprowadzanie z tego obszaru jest dozwolone wyłącznie drogą celną określoną przez organ celny i zgodnie z jego instrukcjami, chyba że przepis odrębny stanowi inaczej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wyznaczyć drogi celne, określić sposób poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach, zabezpieczający przed usunięciem towarów spod dozoru celnego, oraz ustalić przypadki i warunki, które powinny zostać spełnione, aby przewóz towarów oraz ich wprowadzenie i wyprowadzenie mogło odbywać się poza drogami celnymi, uwzględniając przepisy dotyczące ruchu turystycznego, ruchu przygranicznego, obrotu pocztowego lub ruchu o mało istotnym znaczeniu ekonomicznym. Art. 16. Warunki i tryb tworzenia oraz prowadzenia magazynów czasowego składowania, o których mowa w art. 185 Rozporządzenia Wykonawczego, określi minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, mając na uwadze zapewnienie właściwego dozoru celnego i kontroli celnej towarów w nich składowanych. Art. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, urzędy celne, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary. Rozporządzenie powinno uwzględniać możliwość sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej. Art. 18. 1. W uzasadnionych przypadkach i na warunkach określonych przez organ celny czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w miejscach wyznaczonych lub uznanych przez organ celny. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymogi, jakie ma spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny; 2) warunki i tryb postępowania przy wyznaczaniu lub uznawaniu oraz znoszeniu przez organ celny tych miejsc; 3) okres, na jaki mogą zostać przez organ celny uznane lub wyznaczone te miejsca; 4) przypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tych miejscach; 5) rodzaj towarów, którym może zostać nadane przeznaczenie celne w tych miejscach. Rozporządzenie powinno uwzględniać właściwość urzędów celnych do dokonywania czynności określonych przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, a w zakresie wymogów, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane - konieczność skutecznego sprawowania dozoru celnego. Art. 19. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, w tym dokonywane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, dokumenty, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego, oraz dokumenty dołączane do zgłoszenia celnego. W rozporządzeniu należy w szczególności określić rodzaje i wzory dokumentów, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego, sposób dokonywania zgłoszeń celnych dokonywanych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego oraz wymogi dotyczące dokumentów dołączanych do zgłoszenia celnego. Rozporządzenie powinno uwzględniać różne formy dokonywania zgłoszenia celnego. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i warunki przedstawiania towarów i dokonywania zgłoszeń celnych w obrocie pocztowym. Rozporządzenie powinno uwzględniać specyfikę obrotu pocztowego oraz przepisy wspólnotowego prawa celnego w tym zakresie. Art. 20. Zgłoszenie celne dotyczące towaru niemającego charakteru handlowego wprowadzanego na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzanego z tego obszaru, dokonywane przez podróżnych, powinno być złożone najpóźniej w chwili przystąpienia organu celnego do kontroli celnej. Art. 21. Organ celny odmawia przyjęcia zgłoszenia celnego, wskazując przyczyny odmowy w formie pisemnej, jeżeli: 1) zgłoszenie nie odpowiada wymogom formalnym, o których mowa w art. 62 Wspólnotowego Kodeksu Celnego; 2) nie są spełnione warunki do objęcia towaru wnioskowaną procedurą celną lub nadania przeznaczenia celnego; 3) objęcie towaru wnioskowaną procedurą celną lub nadanie przeznaczenia celnego nie może nastąpić z powodu obowiązujących zakazów lub ograniczeń. Art. 22. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje towarów, których objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od spełnienia dodatkowych warunków, oraz rodzaje towarów, które nie mogą być obejmowane procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej. Rozporządzenie powinno uwzględniać rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną, oraz ryzyko związane z obrotem określonymi kategoriami towarów. Art. 23. 1. Zgłaszający oblicza i wykazuje w zgłoszeniu celnym kwotę należności przywozowych lub należności wywozowych. 2. Jeżeli organ celny stwierdzi, że zgłaszający w zgłoszeniu celnym zadeklarował nieprawidłowe dane, mogące mieć wpływ na wysokość kwoty wynikającej z długu celnego lub zastosowaną procedurę celną, wydaje decyzję, w której określa kwotę wynikającą z długu celnego lub rozstrzyga o nadaniu towarowi właściwego przeznaczenia celnego zgodnie z przepisami prawa celnego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ celny nie wydaje postanowienia o wszczęciu postępowania. Za datę wszczęcia postępowania przyjmuje się datę przyjęcia zgłoszenia celnego. 4. Po zwolnieniu towaru organ celny może, z urzędu lub na wniosek, wydać postanowienie, w którym zmienia nieprawidłowe dane zawarte w zgłoszeniu celnym, inne niż określone w ust. 2. Na postanowienie w sprawie zmiany służy zażalenie. Art. 24. 1. Towary zwolnione przez organ celny powinny zostać podjęte w terminie 30 dni od dnia ich zwolnienia. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony na wniosek osoby zainteresowanej. Na postanowienie w sprawie przedłużenia terminu służy zażalenie. Art. 25. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których organ celny pobiera zabezpieczenie: 1) w związku z prowadzeniem składu celnego; 2) w związku z korzystaniem z zawieszającej procedury celnej, w celu zapewnienia pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego mogącego powstać w stosunku do towarów objętych tą procedurą; 3) w związku z dopuszczeniem do obrotu towarów, które podlegają dozorowi celnemu ze względu na przeznaczenie; 4) w innych przypadkach, gdy przepisy prawa celnego przewidują możliwość pobrania zabezpieczenia. Rozporządzenie powinno uwzględniać, w szczególności, różnice pomiędzy poszczególnymi typami składów celnych, rodzaje towarów obejmowanych procedurami celnymi, z uwzględnieniem towarów, którymi obrót związany jest z podwyższonym ryzykiem. Art. 26. 1. Wolne obszary celne lub składy wolnocłowe mogą być tworzone na wniosek w celu: 1) ułatwienia międzynarodowego ruchu tranzytowego towarów, w szczególności w portach morskich, lotniczych, rzecznych lub miejscach przyległych do przejść granicznych; 2) rozwoju eksportu i tworzenia nowych miejsc pracy. 2. Wolne obszary celne lub składy wolnocłowe mogą być tworzone w miejscach niezamieszkanych, których położenie umożliwi sprawowanie skutecznego dozoru celnego towarów wprowadzanych i wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego. 3. Zarządzającym wolnym obszarem celnym lub składem wolnocłowym może być jedynie osoba mająca siedzibę we Wspólnocie posiadająca, z wyjątkiem wolnych obszarów celnych o typie kontroli II w rozumieniu art. 799 lit. b Rozporządzenia Wykonawczego, prawo własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości, na której ma być ustanowiony wolny obszar celny lub skład wolnocłowy. 4. Wstęp do wolnego obszaru celnego oraz przemieszczanie się w nim odbywa się według zasad i na warunkach ustalonych z organem celnym. 5. Wolny obszar celny lub skład wolnocłowy może być zniesiony z urzędu lub na wniosek zarządzającego. 6. Zniesienie wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego może nastąpić z urzędu, w przypadku gdy: 1) wymagają tego zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej; 2) zarządzający rażąco naruszył przepisy podatkowe lub celne; 3) nie została podjęta działalność gospodarcza: a) w wolnym obszarze celnym - w terminie 24 miesięcy od dnia jego ustanowienia, b) w składzie wolnocłowym - w terminie 12 miesięcy od dnia jego ustanowienia. Art. 27. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o utworzenie lub zmianę powierzchni wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, dokumenty, które należy do niego dołączyć, oraz tryb rozpatrzenia wniosku, uwzględniając zakres informacji niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, ustanawia i znosi wolne obszary celne i składy wolnocłowe, określa ich obszar i wyznacza osobę zarządzającego, mając na uwadze spełnienie wymogów, o których mowa w art. 26. Art. 28. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób powiadamiania organu celnego o rozpoczęciu lub zakończeniu działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym; 2) ogólne warunki i wzory ewidencji prowadzonych w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. W rozporządzeniu należy określić w szczególności dokumenty, które powinien przedłożyć organowi celnemu przedsiębiorca w przypadku rozpoczęcia lub zakończenia działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. Art. 29. 1. Organ celny może wyrazić zgodę na zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa bez innych obciążeń niż należności przywozowe. Organ celny może odstąpić od tego warunku, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że przyjęcie zrzeczonego towaru nie narazi Skarbu Państwa na straty. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb postępowania przy zniszczeniu towaru i zrzeczeniu się towaru na rzecz Skarbu Państwa. Rozporządzenie powinno uwzględniać, w szczególności, możliwość sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej oraz powierzenia zniszczenia towaru wyspecjalizowanym jednostkom powołanym do niszczenia określonego rodzaju towarów. Art. 30. 1. Jeżeli zgodnie z przepisami Wspólnotowego Kodeksu Celnego organ celny jest obowiązany podjąć działania zmierzające do uregulowania sytuacji towaru, może dokonać jego zajęcia. 2. Zajęcie towaru może być dokonane bez względu na prawa osób trzecich i z pierwszeństwem przed wszystkimi obciążeniami i przywilejami. 3. Zajęcie towaru następuje w drodze postanowienia, które może być w każdym czasie uchylone lub zmienione. 4. Na postanowienie w sprawie zajęcia towaru przysługuje zażalenie. Art. 31. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne zakazują posiadania, rozpowszechniania lub obrotu towarami albo uzależniają ich posiadanie, obrót lub rozpowszechnianie od spełnienia określonych wymogów, a wymogi te nie zostały spełnione, organ celny, w celu uregulowania sytuacji towaru, może: 1) cofnąć towar poza obszar celny Wspólnoty lub na ten obszar, 2) sprzedać towar osobie, która zobowiąże się do dokonania jego powrotnego wywozu albo która zapewnia spełnienie tych wymogów w terminie wyznaczonym przez organ celny, jeżeli cofnięcie towaru nie jest możliwe, 3) dokonać zniszczenia towaru, jeżeli sprzedaż towaru nie jest możliwa, jest znacznie utrudniona lub nieuzasadniona, 4) wystąpić o orzeczenie przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli dokonanie zniszczenia towaru jest nieuzasadnione - chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują inny sposób postępowania. 2. O przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa, na wniosek organu celnego, orzeka sąd, stosując przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Niemożność ustalenia osoby, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, nie stanowi przeszkody do wystąpienia z wnioskiem o orzeczenie przepadku towaru i do orzeczenia tego przepadku. 3. Przepis ust. 2 stosuje się również, gdy umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują przepadek towaru. 4. Koszty cofnięcia towaru, sprzedaży, zniszczenia lub likwidacji w inny sposób oraz koszty związane z jego przechowywaniem ponoszą solidarnie osoba, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, oraz każda inna osoba, w której posiadaniu znajduje się towar. Art. 32. 1. W celu uregulowania sytuacji towarów innych niż będące przedmiotem zakazów lub ograniczeń, organ celny może: 1) sprzedać towar, 2) dokonać zniszczenia towaru, jeżeli sprzedaż towaru nie jest możliwa, jest znacznie utrudniona lub nieuzasadniona, 3) wystąpić o orzeczenie przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli dokonanie zniszczenia towaru jest nieuzasadnione - chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, cena sprzedaży powinna uwzględniać ustaloną przez organ celny kwotę należności przywozowych ciążących na towarze. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepis art. 31 ust. 2. 4. Koszty sprzedaży towaru, zniszczenia lub likwidacji w inny sposób oraz koszty związane z jego przechowywaniem ponoszą solidarnie osoba, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, oraz każda inna osoba, w której posiadaniu znajduje się towar. Art. 33. 1. Sprzedaż towaru następuje w trybie i na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. 2. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 3)) dotyczące zobowiązanego stosuje się do osoby, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, lub każdej innej osoby, w której posiadaniu znajduje się towar. 3. W przypadku gdy zobowiązany jest nieznany, w dokumentach stosowanych przy sprzedaży wskazuje się ten fakt. 4. Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży towaru przeznaczone są na finansowanie wydatków i należności, w następującej kolejności: 1) koszty sprzedaży; 2) koszty przewozu, przeładunku i przechowywania - poniesione przez Skarb Państwa; 3) kwotę należności przywozowych lub wywozowych; 4) kwoty należności obciążające towar na podstawie przepisów odrębnych. 5. Nadwyżkę ze sprzedaży towaru niestanowiącego własności Skarbu Państwa, pozostałą po pokryciu wydatków i kwot należności, o których mowa w ust. 4, zwraca się osobie uprawnionej, jeżeli jest znana. Nadwyżka przechodzi na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po jej odbiór w terminie 12 miesięcy od dnia jej zawiadomienia lub od dnia, kiedy stwierdzono brak możliwości doręczenia zawiadomienia. 6. Jeżeli sprzedaż towaru jest dokonywana pod warunkiem nadania określonego przeznaczenia celnego, obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego związane z tym przeznaczeniem powstają z chwilą wydania towarów nabywcy. Art. 34. Nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w przepisach wskazanych w art. 33 ust. 1, jest możliwe pod warunkiem, że podmiot, na rzecz którego to przekazanie jest realizowane, wystąpi o nadanie towarowi przeznaczenia celnego określonego przez organ celny w terminie wyznaczonym przez ten organ. Przepis art. 33 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 35. 1. W depozycie urzędu celnego przechowuje się czasowo: 1) towary niewspólnotowe przed uzyskaniem przez nie przeznaczenia celnego bądź towary wspólnotowe niedopuszczone do wywozu, jeżeli cofnięcie towarów odpowiednio poza obszar celny Wspólnoty lub na ten obszar albo ich złożenie w magazynie czasowego składowania jest niemożliwe lub utrudnione; 2) towary zajęte w celu zabezpieczenia należności przywozowych lub należności wywozowych; 3) inne towary, w przypadkach przewidzianych w przepisach odrębnych. 2. Towary przyjęte do przechowania w depozycie mogą być przekazane przez organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym. 3. Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki przyjmowania towarów do depozytu i wydawania towarów z depozytu, 2) przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu, 3) terminy przechowywania towarów w depozycie - mając na uwadze, w szczególności, rodzaj towarów oraz uproszczenie formalności w przyjmowaniu towarów do depozytu. Rozdział 3 Zwolnienia celne Art. 36. Zwolnienie od należności przywozowych lub należności wywozowych stosuje się na wniosek zgłaszającego. Art. 37. 1. Zwolnione od należności przywozowych są paliwa, smary i inne materiały eksploatacyjne niezbędne do funkcjonowania środków transportu, innych niż wymienione w art. 112 ust. 1 lit. a Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, przewożone w tych środkach transportu, wykorzystywane do ich napędu lub działania instalacji, w które są wyposażone. 2. Towary, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wykorzystywane w innych środkach transportu niż ten, w którym zostały przywiezione, ani nie mogą zostać usunięte z tego środka transportu, chyba że jest to konieczne ze względu na jego naprawę, oraz nie mogą zostać odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia. 3. W przypadku naruszenia warunku, o którym mowa w ust. 2, powstaje dług celny. Wysokość długu celnego określa się według stanu i wartości celnej towaru w dniu naruszenia warunku i według stawek celnych obowiązujących w tym dniu. Jeżeli nie można ustalić daty odstąpienia towaru, art. 214 Wspólnotowego Kodeksu Celnego stosuje się odpowiednio. Art. 38. 1. Zwolnione od należności przywozowych są środki spożywcze oraz zapasy pokładowe przywożone w innych niż wymienione w art. 112 ust. 1 lit. a Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych środkach transportu, użytkowanych w celach zarobkowych, przeznaczone do konsumpcji lub jednorazowego zużycia przez załogę lub pasażerów w tych środkach transportu w czasie rejsu lub podróży, jeżeli tego rodzaju usługa jest normalną praktyką. 2. W przypadku sprzedaży podróżnym towarów, o których mowa w ust. 1, opakowania towarów muszą być oznaczone w sposób umożliwiający ich identyfikację poza środkiem transportu. 3. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do alkoholu i napojów alkoholowych z pozycji 2208 Taryfy celnej oraz tytoniu i wyrobów tytoniowych przewożonych w wagonach restauracyjnych kolejowych środków transportu. Art. 39. Zwolnione od należności przywozowych są paliwa, o których mowa w art. 112 ust. 1 lit. a Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, w ilości nieprzekraczającej: 1) 600 litrów, w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego służącego do odpłatnego lub nieodpłatnego przewozu więcej niż dziewięciu osób włącznie z kierowcą, 2) 200 litrów, w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w pkt 1, 3) 200 litrów paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku pojemnika specjalnego przeznaczenia chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Art. 40. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, ograniczenia wartości lub ilości zwolnionych od należności przywozowych towarów przywożonych przez osoby, o których mowa w art. 47 zdanie drugie i art. 49 ust. 1 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze, w szczególności, zapobieżenie nadmiernemu przywozowi niektórych towarów objętych podatkiem akcyzowym na obszar celny Wspólnoty. Art. 41. Na zasadzie wzajemności i pod warunkiem nieodstępowania towarów przez okres 3 lat od dnia dopuszczenia do obrotu osobom innym niż wymienione w tym artykule zwolnione od należności przywozowych, zgodnie z postanowieniami Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232), Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 13, poz. 98), oraz Konwencji o misjach specjalnych, otwartej do podpisu w Nowym Jorku dnia 16 grudnia 1969 r. (Dz. U. z 1985 r. Nr 48, poz. 245), są towary przeznaczone do użytku: 1) urzędowego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji międzynarodowych mających siedzibę lub placówkę w Rzeczypospolitej Polskiej; 2) osobistego uwierzytelnionych w Rzeczypospolitej Polskiej szefów przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych, osób należących do personelu dyplomatycznego tych przedstawicielstw i misji specjalnych, osób należących do personelu organizacji międzynarodowych oraz innych osób korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin; 3) osobistego urzędników konsularnych państw obcych oraz pozostających z nimi we wspólnocie domowej członków ich rodzin; 4) osobistego osób niekorzystających z immunitetów, a należących do cudzoziemskiego personelu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 42. Zwolnione od należności przywozowych są towary przywożone w zakresie przewidzianym w Umowie między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257). Art. 43. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki, ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz jednostek i organizacji uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 51 tiret drugie Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez te jednostki i organizacje. Art. 44. Minister właściwy do spraw nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest nauczanie lub prowadzenie badań naukowych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 52 ust. 2 tiret drugie Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez te instytucje. Art. 45. Minister właściwy do spraw nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest nauczanie lub prowadzenie badań naukowych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 60 ust. 2 tiret drugie Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez te instytucje. Art. 46. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki, ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji i laboratoriów uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 62 lit. a Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych, mając na uwadze rodzaj działalności prowadzonej przez te instytucje i laboratoria. Art. 47. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw nauki, ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz szpitali i innych jednostek służby zdrowia oraz medycznych instytutów badawczych uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 63a ust. 1 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych. W wykazie mogą być umieszczone tylko jednostki, które gwarantują wykorzystanie zwolnionych od należności przywozowych towarów zgodnie z przeznaczeniem. Art. 48. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz instytucji powołanych do kontroli jakości surowców używanych do produkcji produktów leczniczych, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych, o których mowa w art. 63c Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych. W wykazie mogą być umieszczone tylko instytucje, które wykorzystują substancje posiadające atest Światowej Organizacji Zdrowia w celu kontroli jakości surowców używanych do produkcji produktów leczniczych oraz gwarantują wykorzystanie zwolnionych od należności przywozowych towarów zgodnie z przeznaczeniem. Art. 49. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje, o których mowa w art. 65 ust. 1 Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych. Art. 50. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje, o których mowa w art. 71 tiret drugie oraz w art. 72 ust. 1 tiret drugie Rozporządzenia ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych. Rozdział 4 Dług celny Art. 51. Organ celny, w drodze decyzji, określa kwotę należności wynikającą z długu celnego powstałego na podstawie art. 202-205, art. 210, art. 211 i art. 216 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, a także niezaksięgowaną kwotę należności wynikającą z długu celnego, gdy istnieją podstawy do jej zaksięgowania retrospektywnego na podstawie art. 220 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Art. 52. 1. Gwarantem, o którym mowa w art. 195 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, uprawnionym do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych, może być jedynie osoba mająca siedzibę we Wspólnocie i prowadząca działalność bankową lub ubezpieczeniową na obszarze stosowania niniejszej ustawy, ujęta w wykazie gwarantów. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz gwarantów, mając na uwadze konieczność zapewnienia realizacji zobowiązań wynikających z zabezpieczenia kwoty długu celnego. Art. 53. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce, 2) dokumenty uważane za równoważne z depozytem w gotówce, mające wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organy celne, 3) sposób potwierdzenia przez organ celny złożenia zabezpieczenia - mając na uwadze, w szczególności, jednolitość postępowania w tym zakresie, a także uwzględniając potrzeby gospodarcze przedsiębiorców. Art. 54. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne formy zabezpieczenia niż te, o których mowa w art. 193 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, oraz przypadki i warunki korzystania z tych form zabezpieczenia, biorąc pod uwagę formy zabezpieczenia określone w art. 857 Rozporządzenia Wykonawczego oraz zapewnienie skuteczności realizacji obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego. Art. 55. Organ celny nie księguje i nie pobiera kwoty należności przywozowych: 1) jeżeli suma kwot tych należności i należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza: a) w ruchu podróżnych - równowartości kwoty 1 euro, b) w pozostałych przypadkach - równowartości kwoty 3 euro; 2) jeżeli upłynął termin na powiadomienie dłużnika o kwocie należności. Art. 56. W przypadku, o którym mowa w art. 221 ust. 4 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, powiadomienie dłużnika o kwocie należności nie może nastąpić po upływie 5 lat, licząc od dnia powstania długu celnego. Art. 221 ust. 3 zdanie drugie Wspólnotowego Kodeksu Celnego stosuje się odpowiednio. Art. 57. Za termin dokonania zapłaty kwoty należności uważa się: 1) przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty należności w kasie urzędu celnego lub na rachunek organu celnego w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej; 2) w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego dłużnika lub rachunku dłużnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu. Art. 58. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wyrażoną w euro równowartość kwoty, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej. Rozporządzenie powinno uwzględniać zachowanie bezpieczeństwa w obrocie pieniężnym. Art. 59. 1. Organ celny wydaje pozwolenie na odroczenie terminu płatności należności osobom, które spełniają następujące warunki: 1) nie popełniły poważnego lub powtórnego naruszenia przepisów prawa celnego; 2) dają gwarancje należytego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy udzielaniu pozwoleń na odroczenie terminu płatności należności, 2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy stosowaniu odroczenia - biorąc pod uwagę zapewnienie jednolitości postępowania oraz ułatwienie w dokonywaniu formalności przed organami celnymi. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których ze względu na rodzaj towaru nie udziela się pozwolenia na odroczenie terminu płatności należności. Wskazując przypadki, w których nie udziela się pozwolenia, należy uwzględnić ryzyko związane z obrotem określonymi kategoriami towarów. Art. 60. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności kwoty należności, warunki ich udzielania, wzór wniosku o udzielenie ułatwienia oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć, uwzględniając wysokość odsetek, o których mowa w art. 229 lit. b Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Art. 61. 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota złożonego zabezpieczenia nie pokryła kwoty wynikającej z długu celnego, kwota należności może być zabezpieczona na majątku dłużnika przed terminem płatności, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ona uiszczona. 2. Zabezpieczenia można dokonać również: 1) przed zaksięgowaniem kwoty należności; 2) w toku postępowania celnego lub kontroli celnej, przed wydaniem decyzji określającej kwotę należności wynikającą z długu celnego. 3. Zabezpieczenie następuje w drodze decyzji. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ celny określa w decyzji o zabezpieczeniu przybliżoną kwotę należności w oparciu o dane dotyczące podstawy ustalenia wysokości tej kwoty. 4. Na podstawie decyzji o zabezpieczeniu następuje tymczasowe zajęcie majątku do czasu wydania zarządzenia zabezpieczenia na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 5. W postępowaniu zabezpieczającym nie stosuje się przepisów art. 165 § 2 i art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 4)). Art. 62. 1. Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 61, następuje w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 2. Tymczasowe zajęcie, o którym mowa w art. 61 ust. 4, jest skuteczne pod warunkiem wydania zarządzenia zabezpieczenia w terminie 3 dni od dnia wydania decyzji o zabezpieczeniu. Art. 63. 1. Decyzja o zabezpieczeniu, o której mowa w art. 61, wygasa po upływie 10 dni od dnia powiadomienia dłużnika o wysokości zaksięgowanej kwoty należności. 2. Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu nie narusza zarządzenia zabezpieczenia wydanego na podstawie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 64. 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota złożonego zabezpieczenia nie pokryła długu celnego, towar, na którym ciążą należności, może być przez organ celny zajęty w celu zabezpieczenia kwoty należności, do czasu ich uiszczenia. W tym przypadku stosuje się przepisy art. 30 ust. 2-4. 2. Jeżeli nie zostanie uiszczona kwota należności za towar, o którym mowa w ust. 1, może on zostać sprzedany przez organ celny w celu pokrycia ciążącej na nim kwoty należności. Przepis art. 33 stosuje się odpowiednio. Art. 65. 1. Termin, o którym mowa w art. 222 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wynosi 10 dni. 2. Jeżeli kwota należności nie została uiszczona w terminie, organ celny pokrywa ją ze złożonego zabezpieczenia. 3. Od kwot należności nieuiszczonych w terminie pobiera się odsetki. 4. W przypadku powstania długu celnego na podstawie art. 202-205 oraz art. 210 i art. 211 Wspólnotowego Kodeksu Celnego pobiera się odsetki liczone od dnia jego powstania. 5. Organ celny pobiera odsetki w przypadku, gdy kwota wynikająca z długu celnego została zaksięgowana na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych danych podanych przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, z wyjątkiem, gdy dłużnik udowodni, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych spowodowane było okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania. Odsetki pobierane są od dnia powstania długu celnego od kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą należną a kwotą pobraną. 6. Odsetki, o których mowa w ust. 3-5, pobiera się według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych. 7. Kwot należności można dochodzić w terminie 5 lat, licząc od dnia, w którym zostały zaksięgowane. 8. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 7, zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym dłużnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne. 9. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu terminu przedawnienia. 10. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 7, zostaje zawieszony z dniem: 1) wszczęcia postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe; 2) wniesienia skargi do sądu administracyjnego. 11. Termin przedawnienia biegnie dalej od dnia następującego po dniu: 1) prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe; 2) doręczenia organowi celnemu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego. Art. 66. 1. Do odpowiedzialności z tytułu długu celnego oraz odsetek, o których mowa w art. 65 ust. 3-5, stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 oraz rozdziałów 14 i 15 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 2. W zakresie wykonania obowiązków o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym, wynikających z przepisów prawa celnego, organy celne stosują przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej. Art. 67. 1. Od zwracanych należności organ celny płaci odsetki, gdy niewłaściwe ustalenie kwoty należności było wynikiem błędu organu celnego, a dłużnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania tego błędu. W takim przypadku odsetki oblicza się od dnia zapłaty należności podlegających zwrotowi oraz według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych. 2. W przypadku gdy decyzja o zwrocie należności nie zostanie wykonana w terminie 3 miesięcy od dnia jej wydania, odsetki, które podlegają wypłacie, są obliczane od dnia następującego po dniu upływu tego terminu oraz według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wypłata odsetek następuje na podstawie ust. 1. Art. 68. Kwota należności podlegających zwrotowi może zostać zaliczona na zaległe lub bieżące zobowiązania dłużnika wobec organu celnego. Rozdział 5 Właściwość organów celnych Art. 69. 1. W postępowaniu celnym organami właściwymi są: 1) naczelnik urzędu celnego - jako organ pierwszej instancji; 2) dyrektor izby celnej - jako: a) organ odwoławczy od decyzji naczelnika urzędu celnego, b) organ pierwszej instancji w sprawach określonych w przepisach prawa celnego oraz przepisach odrębnych, c) organ odwoławczy od decyzji wydanych przez ten organ w pierwszej instancji, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej; 3) minister właściwy do spraw finansów publicznych - jako: a) organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia z urzędu nieważności decyzji ostatecznej dyrektora izby celnej, b) organ odwoławczy od decyzji wydanych przez ten organ w pierwszej instancji oraz decyzji, o których mowa w art. 70 ust. 2 pkt 2. 2. Organami wyższego stopnia są organy odwoławcze. Art. 70. 1. Dyrektor izby celnej jest właściwy w sprawach, o których mowa w: 1) art. 76, art. 94 ust. 2 lit. b i ust. 4, art. 100, art. 167 ust. 3, art. 172 ust. 2 i 3, art. 191, art. 224 i art. 229 Wspólnotowego Kodeksu Celnego; 2) art. 292 ust. 5, art. 313b, art. 324a, art. 324d, art. 324e, art. 372 ust. 1 lit. a, e, f i h, art. 403 ust. 1, art. 500 i art. 804 Rozporządzenia Wykonawczego; 3) art. 18, art. 31 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 34, art. 64 ust. 2 i art. 65 ust. 2 ustawy. 2. Dyrektor lub dyrektorzy izb celnych wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych są właściwi w sprawach dotyczących: 1) pozwoleń na korzystanie z procedury TIR; 2) wiążącej informacji taryfowej i wiążącej informacji o pochodzeniu towaru; 3) prowadzenia listy agentów celnych oraz wydawania decyzji w sprawach wpisu osoby na listę agentów celnych, skreślenia osoby z listy agentów celnych i zawieszenia w działalności agenta celnego; 4) wydawania decyzji w sprawach ochrony praw własności intelektualnej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, wyznaczy dyrektora lub dyrektorów izb celnych właściwych do prowadzenia spraw, o których mowa w ust. 2. Rozporządzenie powinno szczegółowo określać zakres spraw, które może prowadzić wyznaczony dyrektor izby celnej, uwzględniając potrzebę sprawnego wykonywania zadań oraz jednolitości postępowania. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może wyznaczyć dyrektora lub dyrektorów izb celnych właściwych do prowadzenia spraw innych niż określone w ust. 2. Rozporządzenie powinno szczegółowo określać zakres spraw, które może prowadzić wyznaczony dyrektor izby celnej, uwzględniając potrzebę sprawnego wykonywania zadań oraz jednolitości postępowania. Art. 71. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów celnych, mając na uwadze, w szczególności, zakres zadań wykonywanych przez te organy, a także rodzaje procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary. Rozporządzenie powinno uwzględniać możliwość sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej, a także gospodarcze potrzeby przedsiębiorców. Art. 72. W przypadku sporu o właściwość miejscową i rzeczową, przepisy art. 19 i 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio. Rozdział 6 Postępowanie w sprawach celnych Art. 73. 1. Do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 12 oraz działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego. 2. Do wydawania zaświadczeń stosuje się odpowiednio przepisy działu VIIIa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Art. 74. W zakresie praw i obowiązków następców prawnych i podmiotów przekształconych stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 14 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Art. 75. Z zastrzeżeniem art. 78, przedstawicielem może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik. Art. 76. Czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła. Art. 77. Przedstawiciel może udzielić dalszego upoważnienia do wykonania określonych czynności, za zgodą osoby udzielającej upoważnienia. Art. 78. 1. Zgłoszenia celnego jako przedstawiciel bezpośredni osoby zainteresowanej może dokonać wyłącznie osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jeżeli jest agentem celnym lub jeżeli w jej imieniu czynności przed organem celnym dokonuje upoważniony pracownik wpisany na listę agentów celnych. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli zgłoszenie celne: 1) dotyczy towarów niemających charakteru handlowego; 2) jest dokonywane w imieniu osoby zainteresowanej przez jej pracownika; 3) jest dokonywane w ramach obrotu pocztowego. Art. 79. Agentem celnym jest osoba wpisana na listę agentów celnych. Art. 80. 1. Na listę agentów celnych wpisuje się osobę fizyczną, jeżeli spełnia następujące warunki: 1) posiada miejsce zamieszkania we Wspólnocie; 2) ma pełną zdolność do czynności prawnych; 3) korzysta z pełni praw publicznych; 4) posiada co najmniej średnie wykształcenie; 5) nie została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo gospodarcze lub za przestępstwo skarbowe; 6) swoim postępowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania czynności agenta celnego; 7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin na agenta celnego przed komisją egzaminacyjną, powoływaną przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, lub otrzymała decyzję o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego wydaną na podstawie przepisów odrębnych; 8) wystąpiła z wnioskiem o wpis na listę agentów celnych, nie później niż w okresie 2 lat od dnia spełnienia warunku określonego w pkt 7. 2. Z listy agentów celnych skreśla się osobę w przypadku: 1) gdy został naruszony jeden z warunków, o których mowa w ust. 1; 2) niewykonywania czynności agenta celnego przez okres co najmniej pięciu lat; 3) jej śmierci. 3. Działalność agenta celnego może zostać zawieszona na czas toczącego się przeciwko osobie agenta postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza listę agentów celnych w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów. Art. 81. 1. Osoba przystępująca do egzaminu, o którym mowa w art. 80 ust. 1 pkt 7, wnosi opłatę egzaminacyjną. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego osób ubiegających się o uprawnienie do wykonywania czynności agenta celnego oraz sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, kwalifikacje członków komisji, zakres i sposób przeprowadzania egzaminu, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków, 2) sposób prowadzenia i tryb dokonywania wpisu na listę agentów celnych - mając na uwadze, w szczególności, konieczność zapewnienia prawidłowego przebiegu egzaminu, sprawdzenia wiedzy niezbędnej do wykonywania czynności agenta celnego oraz sprawnego i jednolitego postępowania przy dokonywaniu wpisu. Art. 82. 1. W przypadku niemożności ustalenia osoby, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, organ celny może podejmować wszelkie niezbędne działania w celu uregulowania sytuacji towaru, w tym także wszcząć i prowadzić postępowanie oraz wydawać decyzje w stosunku do osoby nieznanej. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzja jest wydawana bez oznaczania strony. Art. 83. Pisma skierowane do osób nieznanych z miejsca pobytu lub adresu oraz decyzje, o których mowa w art. 82, wywiesza się na okres 14 dni w siedzibie organu celnego prowadzącego postępowanie. Pisma oraz decyzje uważa się za doręczone po upływie tego terminu. Art. 84. 1. Osoba, która nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium kraju, jest obowiązana, na żądanie organu celnego i w terminie przez niego wskazanym, do ustanowienia w kraju pełnomocnika do spraw doręczeń. Ustanowienie pełnomocnika jest skuteczne także w postępowaniu, o którym mowa w art. 31 ust. 2. 2. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 83. 3. Organ celny poucza osobę, o której mowa w ust. 1, o skutkach nieustanowienia pełnomocnika do spraw doręczeń, sporządzając z tej czynności pisemny protokół. Art. 85. Organ celny może wszcząć postępowanie z urzędu w sprawach dotyczących towaru przywożonego z terytorium państwa trzeciego lub do niego wywożonego w obrocie pocztowym. Art. 86. 1. Organ celny może przyjąć jako dowód w postępowaniu dokumenty sporządzone przez organy celne państwa obcego lub inne uprawnione podmioty państwa obcego. 2. Organ celny może żądać od strony postępowania: 1) urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentów sporządzonych w języku obcym; 2) przedłożenia dokumentów zagranicznych zalegalizowanych przez właściwe organy polskie działające w kraju albo polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne lub urzędy konsularne. Art. 87. 1. Organ celny może zawiesić postępowanie w przypadku, gdy w jego toku wystąpił z wnioskiem o pomoc prawną do organu celnego państwa obcego lub innego uprawnionego podmiotu państwa obcego. 2. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania służy zażalenie. Art. 88. Prowadzenie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe lub postępowania karnego nie stanowi przeszkody do prowadzenia postępowania w sprawie celnej. Art. 89. 1. Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ celny przyjmuje od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. 2. Przed przyjęciem oświadczenia organ celny uprzedza stronę o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Art. 90. Organ celny może, w drodze postanowienia, połączyć toczące się przed nim oddzielne sprawy, w celu ich łącznego rozpoznania lub także rozstrzygnięcia, jeżeli dotyczą tej samej osoby i są ze sobą w związku. Art. 91. Badania lub analizy towaru mogą być wykonywane przez laboratoria celne lub inne laboratoria, akredytowane zgodnie z odrębnymi przepisami, a także przez instytuty naukowe i badawcze dysponujące wyposażeniem niezbędnym dla danego rodzaju badań. Art. 92. 1. Organ celny pobiera opłaty z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz towarów, w przypadku gdy: 1) badanie lub analiza zostaną przeprowadzone na żądanie osoby; 2) rozpatrzenie wniosku o wydanie wiążącej informacji taryfowej lub wiążącej informacji o pochodzeniu towaru wymaga przeprowadzenia badania lub analizy; 3) osoba będąca do tego zobowiązaną nie podała danych dotyczących rodzaju, wartości, właściwości towaru lub innych informacji niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia i pomimo wezwania nie uzupełniła tych danych w wyznaczonym przez organ celny terminie; 4) podane przez osobę dane dotyczące towarów były nieprawdziwe lub nieprawidłowe. 2. Osoba, na wezwanie organu celnego, obowiązana jest do uiszczenia zaliczki w określonej wysokości na pokrycie opłat za badania lub analizy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2. W przypadku nieuiszczenia zaliczki w wyznaczonym terminie organ celny wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia. 3. Kwota opłat i termin jej uiszczenia są ustalane przez organ celny, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Kwota opłat powinna odpowiadać rzeczywistym wydatkom poniesionym z tytułu przeprowadzonych badań lub analiz. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, ryczałtowe stawki opłat za badania lub analizy przeprowadzane przez laboratoria celne. Określając stawki opłat, należy uwzględnić rodzaj przeprowadzanych badań lub analiz, stopień ich skomplikowania i pracochłonność. Art. 93. 1. Organ celny pobiera opłaty za: 1) przechowanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny; 2) wykonywanie na wniosek osoby zainteresowanej czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego w miejscu innym niż urząd celny lub poza czasem pracy urzędu celnego. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w ust. 1, uwzględniając charakter czynności, za które opłaty te są pobierane. Art. 94. 1. Środki finansowe z opłat, o których mowa w art. 93, stanowią dochód budżetu państwa, z tym że 20 % tych środków przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania organów celnych oraz na premie dla funkcjonariuszy celnych i pracowników podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, którzy przyczynili się bezpośrednio do wykrycia przestępstw lub wykroczeń celnych i dewizowych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi sposób rozdysponowania środków, o których mowa w ust. 1, oraz zasady przyznawania premii. Art. 95. Pozwolenia wydawane na podstawie przepisów prawa celnego nie podlegają opłacie skarbowej oraz innym opłatom o charakterze publicznoprawnym. Rozdział 7 Zasady postępowania z towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną Art. 96. 1. W zakresie przewidzianym dla organów celnych postępowanie z towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną obejmuje czynności związane z przywozem towarów na obszar celny Wspólnoty i wywozem towarów z tego obszaru oraz: 1) sprawdzanie i potwierdzanie pozwoleń na przywóz lub wywóz oraz certyfikatów przywozowych; 2) przyjmowanie, sprawdzanie i potwierdzanie wniosków o refundację; 3) pobór i badania laboratoryjne próbek towarów; 4) zatwierdzanie magazynów żywnościowych; 5) zatwierdzanie miejsc, w których towary mogą być przetwarzane lub składowane w ramach prefinansowania; 6) kontrolę zakładów produkcyjnych w zakresie dostosowania możliwości wytwórczych producenta do zgłoszonej i zarejestrowanej receptury, spełnienia parametrów wytwarzanego towaru, wynikających z receptury oraz weryfikacja receptur; 7) inne czynności wynikające z przepisów wspólnotowych regulujących Wspólną Politykę Rolną. 2. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, przepisy dotyczące przywozu towarów na obszar celny Wspólnoty i wywozu towarów z tego obszaru oraz wykonywania czynności kontroli celnej stosuje się odpowiednio. 3. Czynności w ramach postępowania z towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną w zakresie przewidzianym dla organów celnych są realizowane we współpracy z właściwą agencją płatniczą, ustanowioną zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386). 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia, sposób współpracy organów celnych z agencją płatniczą przy wykonywaniu zadań wynikających z przepisów wspólnotowych regulujących Wspólną Politykę Rolną, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji tych zadań. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia, dokumenty stosowane w obrocie towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną oraz zasady postępowania z tymi towarami, w zakresie przewidzianym dla organów celnych. Rozporządzenie powinno określać, w szczególności, wzory i zasady stosowania dokumentów wykorzystywanych w obrocie towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną, warunki i tryb zatwierdzania magazynów żywnościowych, miejsc przetwarzania lub składowania towarów w ramach prefinansowania, kontroli zakładów produkcyjnych w zakresie receptur oraz weryfikacji receptur, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwego dozoru i kontroli celnej towarów objętych Wspólną Polityką Rolną oraz prawidłowego wykonania zadań wynikających z przepisów wspólnotowych regulujących Wspólną Politykę Rolną. Rozdział 8 Ewidencja i statystyka dotycząca obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty Art. 97. Użyte w niniejszym rozdziale określenia oznaczają: 1) zgłoszenie INTRASTAT - przekazanie organom celnym, w wymaganej formie i w określony sposób, informacji dla celów ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty; 2) osoba zobowiązana - osobę fizyczną lub osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, uczestniczącą w obrocie towarowym z państwami członkowskimi Wspólnoty i zobowiązaną do przekazywania informacji dla celów ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty, zgodnie z przepisami wspólnotowymi regulującymi statystykę dotyczącą obrotu towarowego pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty, przepisami o statystyce publicznej oraz przepisami niniejszej ustawy. Art. 98. 1. Osoba zobowiązana dokonuje zgłoszeń INTRASTAT na zasadach i w terminach określonych w przepisach wspólnotowych regulujących statystykę dotyczącą obrotu towarowego pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty, przepisach o statystyce publicznej oraz przepisach niniejszej ustawy. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb, sposób i terminy dokonywania zgłoszeń INTRASTAT oraz korekt tych zgłoszeń, 2) wzory i sposób wypełniania formularzy stosowanych przy dokonywaniu zgłoszeń INTRASTAT oraz korekt tych zgłoszeń, 3) właściwość miejscową organów celnych w sprawach dotyczących zgłoszeń INTRASTAT - uwzględniając wysokość progów statystycznych, zakres przekazywanych informacji wymaganych od osoby zobowiązanej oraz możliwość wykorzystania systemu teleinformatycznego. 3. Wysokość progów statystycznych, o których mowa w ust. 2, będzie ustalana corocznie w programie badań statystycznych statystyki publicznej, o którym mowa w przepisach o statystyce publicznej. Art. 99. 1. Osoba zobowiązana może upoważnić osobę trzecią do dokonywania w jej imieniu zgłoszeń INTRASTAT. Upoważnienie powinno zostać sporządzone w formie pisemnej. 2. Osobą trzecią, o której mowa w ust. 1, może być: 1) pracownik osoby zobowiązanej lub jej prokurent; 2) agent celny lub osoba, w imieniu której czynności przed organem celnym dokonuje upoważniony pracownik wpisany na listę agentów celnych; 3) adwokat; 4) radca prawny; 5) doradca podatkowy. 3. Czynności dokonane przez osobę, o której mowa w ust. 2, w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która ją upoważniła. Art. 100. 1. W przypadku niewykonania lub nieprawidłowego wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 98 ust. 1, organ celny, nie więcej niż trzykrotnie, upomina pisemnie osobę zobowiązaną o konieczności złożenia zgłoszenia INTRASTAT lub dokonania korekty zgłoszenia już dokonanego. 2. Organ celny, przed skierowaniem pisemnego upomnienia o konieczności dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT, może wezwać, telefonicznie, telefaksem lub za pomocą innego środka łączności, osobę zobowiązaną do dokonania korekty zgłoszenia lub złożenia wyjaśnień w tym zakresie. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb, sposób i terminy dokonywania upomnień oraz wezwań, uwzględniając potrzebę zapewnienia skutecznego egzekwowania wykonania obowiązku przekazywania prawidłowych informacji dla celów ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty. Art. 101. 1. Na osobę zobowiązaną, która pomimo trzykrotnego pisemnego upomnienia, o którym mowa w art. 100 ust. 1, za okres sprawozdawczy: 1) nie dokonała zgłoszenia INTRASTAT lub 2) nie dokonała korekty złożonego uprzednio zgłoszenia INTRASTAT - organ celny może nałożyć karę pieniężną w wysokości 3.000 zł. 2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, organ celny nakłada w drodze decyzji. 3. Termin płatności kary pieniężnej wynosi 10 dni od dnia doręczenia decyzji. 4. Karę pieniężną uiszcza się gotówką w kasie urzędu celnego lub przekazuje na rachunek bankowy właściwego organu celnego. 5. Kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa. 6. Do dochodzenia kary pieniężnej stosuje się odpowiednio art. 65 ust. 7-11. Art. 102. Do postępowania w sprawach ewidencji i statystyki dotyczącej obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty, w zakresie nieuregulowanym przepisami wspólnotowymi regulującymi statystykę dotyczącą obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty, przepisami o statystyce publicznej oraz przepisami niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy art. 12, rozdziału 14 działu III oraz działów IV i VIIIa ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Rozdział 9 Przepis końcowy Art. 103. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych ustawą z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623). Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1939 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 64, poz. 593. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 69, poz. 624) Art. 1. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nadzór nad Agencją sprawuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, a w zakresie określonym w art. 6 ust. 1 pkt 1, 2 i 7 oraz w zakresie zadań określonych w przepisach o kształtowaniu ustroju rolnego - nadzór nad Agencją sprawuje minister właściwy do spraw rozwoju wsi."; 2) w art. 6 w ust. 1 uchyla się pkt 8 i 9; 3) w art. 20: a) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu: "5a. Kwoty stanowiące różnicę między środkami uzyskanymi z gospodarowania mieniem Zasobu w danym roku obrotowym z tytułów, o których mowa w art. 20c ust. 1 pkt 1, a środkami wydatkowanymi na realizację zadań, o których mowa w art. 20 ust. 4 i 5, podlegają przekazaniu przez Agencję do budżetu państwa, w terminie do dnia 30 czerwca roku następnego. 5b. Do zobowiązań Agencji, o których mowa w ust. 5a, stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 3)).", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady gospodarki finansowej Agencji i gospodarki finansowej Zasobu, uwzględniając w szczególności odrębność tworzenia i funkcjonowania funduszy własnych Agencji, o których mowa w art. 20b ust. 2, oraz funduszu mienia Zasobu, o którym mowa w art. 20c ust. 2."; 4) w art. 20b w ust. 1: a) w pkt 1 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) środki, o których mowa w art. 20 ust. 4, w kwocie przeznaczonej na realizację zobowiązań określonych w art. 20a ust. 1 i 4,", b) w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) koszty wpłat określonych w art. 20a ust. 1 i 4 oraz koszty obsługi tych wpłat,"; 5) w art. 20c: a) w ust. 1 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) koszty wynikające z przekazania Agencji kwot przeznaczonych na pokrycie kosztów wpłat określonych w art. 20 ust. 5a i w art. 20a ust. 1 i 4 oraz kosztów obsługi tych wpłat,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Agencja tworzy fundusz mienia Zasobu odzwierciedlający wartość mienia Zasobu pomniejszoną o zobowiązania związane z tym mieniem."; 6) uchyla się art. 20e, 20f i 20g; 7) w art. 22 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Agencja, za zgodą ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, może wykorzystywać mienie Zasobu do ustanawiania zabezpieczeń zaciąganych kredytów, o których mowa w ust. 1, i emisji obligacji, o których mowa w ust. 2. Agencja może w szczególności ustanowić hipotekę na nieruchomościach Zasobu."; 8) w art. 25: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zasady wynagradzania administratora,", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli umowa między administratorem a Agencją jest umową o pracę, to może być zawarta również na czas nieokreślony."; 9) w art. 29 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Agencji przysługuje prawo odkupu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa w okresie 5 lat, licząc od dnia jej nabycia od Agencji, z wyjątkiem nieruchomości położonych w granicach specjalnych stref ekonomicznych; prawo odkupu powinno być ujawnione w księdze wieczystej prowadzonej dla danej nieruchomości.". Art. 2. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 4)) po art. 91 dodaje się art. 91a w brzmieniu: "Art. 91a. W ramach programu, o którym mowa w art. 91 ust. 3, przyznawane i wypłacane są stypendia dzieciom byłych pracowników państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, uczącym się w szkołach ponadgimnazjalnych lub kształcącym się w szkołach wyższych, a także finansowane jest dożywianie tych dzieci w przedszkolach, szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych." Art. 3. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 5)) w art. 37o: 1) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Świadczenia przedemerytalne są finansowane z budżetu państwa, w ramach dotacji dla Funduszu Pracy."; 2) uchyla się ust. 3 i 4. Art. 4. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) w art. 23: 1) w ust. 1 uchyla się pkt 6 i 7; 2) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, a w zakresie spraw wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 4 lit. c oraz pkt 8 - nad działalnością Agencji Nieruchomości Rolnych.". Art. 5. W ustawie z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 64) w art. 7 uchyla się ust. 3. Art. 6. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 uchyla się ust. 2; 2) w art. 10 uchyla się ust. 3. Art. 7. Umowy zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 1, w celu tworzenia miejsc pracy w związku z restrukturyzacją państwowej gospodarki rolnej, udzielania pomocy byłym pracownikom państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej i członkom ich rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych, w szczególności przez wspieranie zatrudnienia socjalnego, określonego w odrębnych przepisach, pozostają w mocy do dnia ich wygaśnięcia lub rozwiązania. Art. 8. Do dnia 31 grudnia 2004 r. Agencja Nieruchomości Rolnych przyznaje i wypłaca stypendia dzieciom byłych pracowników państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej, uczącym się w szkołach ponadgimnazjalnych lub kształcącym się w szkołach wyższych, oraz finansuje dożywianie tych dzieci w szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych na dotychczasowych zasadach. Art. 9. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tego artykułu, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz ustawę z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 64, Nr 49, poz. 408, Nr 64, poz. 592, Nr 80, poz. 721 i Nr 122, poz. 1143. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 64, poz. 593. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt 1) (Dz. U. Nr 69, poz. 625) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) wymagania weterynaryjne dla podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie: a) zarobkowego przewozu zwierząt lub przewozu zwierząt wykonywanego w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej, b) organizowania targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt, c) obrotu zwierzętami, z wyjątkiem obrotu prowadzonego w ramach działalności rolniczej w rozumieniu przepisów prawa działalności gospodarczej, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt, d) prowadzenia stacji kwarantanny, miejsc odpoczynku lub przeładunku zwierząt albo miejsc wymiany wody przy transporcie zwierząt akwakultury, e) prowadzenia miejsc gromadzenia zwierząt, f) wytwarzania, pozyskiwania, konserwacji, obróbki, przechowywania, prowadzenia obrotu lub wykorzystywania materiału biologicznego, g) prowadzenia punktu kopulacyjnego, h) prowadzenia zakładu drobiu, i) chowu lub hodowli zwierząt akwakultury oraz rozrodu ryb, j) prowadzenia schronisk dla zwierząt, k) chowu lub hodowli zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, l) utrzymywania lub hodowli zwierząt w ogrodach zoologicznych, szkołach wyższych, placówkach naukowych Polskiej Akademii Nauk lub jednostkach badawczo-rozwojowych, m) hodowli zwierząt laboratoryjnych, n) utrzymywania zwierząt gospodarskich, w celu umieszczenia na rynku tych zwierząt lub produktów pochodzących z tych zwierząt lub od tych zwierząt, o) zbierania, transportowania, przechowywania, operowania, przetwarzania oraz wykorzystywania lub usuwania ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, zwanych dalej "ubocznymi produktami zwierzęcymi" - zwanej dalej "działalnością nadzorowaną"; 2) wymagania weterynaryjne dla: a) przywozu zwierząt, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego oraz ubocznych produktów zwierzęcych (wymagania przywozowe), b) umieszczania na rynku, w tym handlu, zwierząt, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, ubocznych produktów zwierzęcych oraz przemieszczania koniowatych; 3) zasady: a) zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, b) stosowania substancji o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i beta-agonistycznym. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) drób - kury, kaczki, gęsi, indyki, przepiórki, perlice, strusie oraz inne bezgrzebieniowce, gołębie, bażanty i kuropatwy, utrzymywane w celach rozpłodowych, produkcji mięsa lub jaj spożywczych lub odtworzenia zasobów ptactwa łownego; 2) zwierzęta akwakultury - będące w jakimkolwiek stadium rozwoju żywe ryby, skorupiaki lub mięczaki pochodzące z gospodarstw lub wolno żyjące, przeznaczone do umieszczania w gospodarstwach; 3) produkty akwakultury - produkty przeznaczone do celów hodowlanych, pozyskane od zwierząt akwakultury (jaja i gamety); 4) koniowate - wolno żyjące lub udomowione zwierzęta z gatunków: konie, zebry lub osły oraz potomstwo pochodzące z krzyżowania tych gatunków; 5) zarejestrowane koniowate - koniowate, które zgodnie z odrębnymi przepisami zostały wpisane do ksiąg zwierząt hodowlanych lub w nich zarejestrowane i kandydują do wpisu, identyfikowane na podstawie dokumentu identyfikacyjnego wydanego przez: a) podmiot prowadzący księgę zwierząt hodowlanych lub rejestr w kraju pochodzenia zwierzęcia albo b) międzynarodowy związek lub organizację, które utrzymują konie do zawodów sportowych lub wyścigów konnych; 6) zwierzęta gospodarskie - zwierzęta gospodarskie w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich; 7) stado - zwierzę albo zwierzęta tego samego gatunku przebywające na terenie tego samego gospodarstwa i mające ten sam status epizootyczny, przy czym w przypadku drobiu są to zwierzęta przebywające w tym samym pomieszczeniu lub ogrodzonym miejscu; 8) gospodarstwo - obiekty budowlane, przestrzenie wolne lub inne miejsca, gdzie przebywają zwierzęta gospodarskie, a w przypadku zwierząt akwakultury - obiekty budowlane lub inne miejsca, gdzie zwierzęta te są utrzymywane w celu umieszczenia na rynku; 9) niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego - materiał biologiczny, jaja wylęgowe drobiu i produkty akwakultury; 10) materiał biologiczny - nasienie, komórki jajowe, zarodki oraz tkanki użyte do ich produkcji, pochodzące od zwierząt, przeznaczone do wykorzystania w rozrodzie, z wyłączeniem jaj wylęgowych drobiu i produktów akwakultury; 11) przywóz - dokonywany z państw trzecich przywóz w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej; 12) handel - handel w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego; 13) umieszczanie na rynku - umieszczanie na rynku w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego; 14) obrót - przywóz, umieszczanie na rynku oraz wywóz do państw trzecich; 15) produkty - niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, uboczne produkty zwierzęce, produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego; 16) państwo trzecie - państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej; 17) urzędowy lekarz weterynarii - urzędowego lekarza weterynarii, o którym mowa w przepisach o Inspekcji Weterynaryjnej, albo lekarza weterynarii wyznaczonego przez organ centralny lub inny organ upoważniony przez organ centralny innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej albo państwa trzeciego; 18) środek transportu - środek transportu w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego; 19) świadectwo zdrowia - świadectwo weterynaryjne w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej oraz dokument wydany przez urzędowego lekarza weterynarii poświadczający stan zdrowia zwierzęcia lub zwierząt, stan zdrowotny stada, z którego zwierzęta pochodzą, albo jakość zdrowotną niejadalnego produktu pochodzenia zwierzęcego; 20) zakład drobiu - obiekt budowlany lub jego część, w którym wykonuje się jedną z następujących czynności: a) produkcję jaj wylęgowych przeznaczonych do wylęgu piskląt reprodukcyjnych, prarodzicielskich lub rodzicielskich (zakład hodowli zarodowej), b) produkcję jaj wylęgowych przeznaczonych do wylęgu piskląt użytkowych (zakład reprodukcyjny), c) odchów drobiu hodowlanego do fazy osiągnięcia dojrzałości płciowej lub rozpoczęcia nieśności (zakład odchowu drobiu), d) inkubację jaj wylęgowych, wyląg oraz dostarczanie piskląt jednodniowych, za które uważa się pisklęta drobiu mające mniej niż 72 godziny życia, jeszcze niekarmione, a w przypadku piskląt kaczki piżmowej (Cairina moschata) lub jej krzyżówki, które mogły być karmione (zakład wylęgu drobiu); 21) choroby zakaźne zwierząt - wywołane przez czynniki zakaźne choroby zwierząt, które ze względu na charakter, sposób powstawania i szerzenia się stanowią zagrożenie dla zdrowia zwierząt lub ludzi; 22) zwierzę podejrzane o zakażenie - zwierzę z gatunku wrażliwego, które mogło mieć pośredni lub bezpośredni kontakt z czynnikiem zakaźnym wywołującym chorobę zakaźną zwierząt; 23) zwierzę podejrzane o chorobę - zwierzę z gatunku wrażliwego, u którego występują objawy kliniczne lub zmiany pośmiertne wskazujące na wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt; zwierzę uznaje się za podejrzane o chorobę także w przypadku, gdy wyniki badań diagnostycznych są niejednoznaczne; 24) zwierzę chore lub zakażone - zwierzę, u którego za życia lub po śmierci urzędowy lekarz weterynarii stwierdził chorobę zakaźną zwierząt; 25) zwierzę z gatunku wrażliwego - zwierzę z danego gatunku, które może zostać zakażone lub może skażać lub zakażać; 26) zwłoki zwierzęce - zwierzęta padłe lub zabite w celu innym niż spożycie przez ludzi; 27) zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt - zgłaszanie, zapobieganie dalszemu szerzeniu się, wykrywanie, kontrola i likwidowanie chorób zakaźnych zwierząt, czyszczenie i odkażanie oraz postępowanie przy ponownym umieszczaniu zwierząt w gospodarstwie; 28) ognisko choroby - gospodarstwo lub inne miejsce, w którym przebywają zwierzęta, gdzie urzędowy lekarz weterynarii stwierdził jeden lub więcej przypadków choroby zakaźnej zwierząt; 29) obszar zapowietrzony - obszar bezpośrednio wokół ogniska choroby, podlegający ograniczeniom, w szczególności zakazom, nakazom oraz środkom kontroli, podejmowanym przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt; 30) obszar zagrożony - obszar wokół obszaru zapowietrzonego, podlegający ograniczeniom, w szczególności zakazom, nakazom oraz środkom kontroli, podejmowanym przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt; 31) obszar buforowy - obszar wokół obszaru zagrożonego, podlegający ograniczeniom, w szczególności zakazom lub nakazom dotyczącym przemieszczania zwierząt; 32) wektor - człowieka, zwierzę lub rzecz mogące przenosić czynnik chorobotwórczy; 33) posiadacz zwierzęcia - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej władającą zwierzęciem, również tymczasowo; 34) kwarantanna - odosobnienie zwierząt w celu ich obserwacji lub badania, które ma na celu wykluczenie możliwości przeniesienia lub rozprzestrzenienia choroby zakaźnej zwierząt; 35) stacja kwarantanny - odrębny obiekt budowlany czasowego pobytu zwierząt, w którym prowadzi się kwarantannę; 36) region - część terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o powierzchni co najmniej 2.000 km2, która znajduje się pod nadzorem właściwych organów, obejmującą co najmniej jedną z jednostek administracyjnych wymienionych w załączniku nr 1; 37) miejsce gromadzenia zwierząt - punkt zbiorczy i punkt skupu, w których bydło, świnie, owce, kozy i koniowate pochodzące z różnych gospodarstw są grupowane dla sformowania przesyłek zwierząt przeznaczonych do handlu, przy czym w przypadku bydła i świń może to być również gospodarstwo pochodzenia tych zwierząt; 38) czynności lecznicze - podawanie, po uprzednim zbadaniu przez lekarza weterynarii, zwierzęciu substancji o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym lub beta-agonistycznym w celu leczenia problemu płodności - włącznie z przerwaniem ciąży, przy czym substancji o działaniu beta-agonistycznym także w celu leczenia trudności z oddychaniem lub wywoływania porodu u koniowatych utrzymywanych w celach innych niż produkcja mięsa oraz wywoływania porodu u krów; 39) czynności zootechniczne - podawanie: a) zwierzęciu gospodarskiemu lub zwierzęciu dzikiemu utrzymywanemu przez człowieka jak zwierzę gospodarskie - każdej substancji dozwolonej w celu synchronizowania rui oraz przygotowywania dawców i biorców zarodków do implantacji, po zbadaniu zwierzęcia przez lekarza weterynarii i na jego odpowiedzialność, b) zwierzętom akwakultury - każdej substancji dozwolonej w celu zmiany płci, na podstawie recepty lekarza weterynarii i na jego odpowiedzialność. Art. 3. 1. Do postępowania w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. 2. W zakresie nieuregulowanym ustawą do ubocznych produktów zwierzęcych stosuje się przepisy o odpadach. Rozdział 2 Wymagania weterynaryjne dla podejmowania i prowadzenia działalności nadzorowanej Art. 4. 1. Podmiot prowadzący działalność nadzorowaną, z wyłączeniem działalności, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. o, jest obowiązany spełniać wymagania weterynaryjne określone dla danego rodzaju i zakresu prowadzonej działalności nadzorowanej. 2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, w zakresie spełniania wymagań weterynaryjnych jest obowiązany zapewniać wymagania lokalizacyjne, zdrowotne, higieniczne, sanitarne, organizacyjne, techniczne lub technologiczne, zabezpieczające przed zagrożeniem epizootycznym, epidemicznym lub zapewniające właściwą jakość produktów, obejmujące w szczególności wymagania dotyczące: 1) stanu zdrowia zwierząt będących przedmiotem działalności nadzorowanej lub wykorzystywanych do jej prowadzenia, w tym odnoszące się do badań potwierdzających ten stan oraz określonych szczepień ochronnych, lub 2) gospodarstw, miejsc gromadzenia zwierząt, innych miejsc przetrzymywania zwierząt oraz stad lub obszarów, z których pochodzą zwierzęta będące przedmiotem działalności nadzorowanej lub wykorzystywane do jej prowadzenia, lub 3) sposobu ustalania pochodzenia zwierząt będących przedmiotem działalności nadzorowanej lub zwierząt, z których lub od których pozyskuje się produkty wytwarzane w ramach prowadzenia działalności nadzorowanej, w tym zakres i sposób prowadzenia rejestru zwierząt, lub 4) obiektów budowlanych lub miejsc, w których prowadzi się działalność nadzorowaną, lub osób wykonujących określone czynności w ramach tej działalności oraz zakresu takich czynności, lub 5) niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego wytwarzanych w ramach prowadzonej działalności nadzorowanej, sposobu ich znakowania i pakowania, w tym wymagania dotyczące opakowań, lub 6) świadectw zdrowia lub innych dokumentów, w które zaopatruje się zwierzęta będące przedmiotem działalności nadzorowanej lub niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego wytwarzane przy prowadzeniu tej działalności, lub 7) sposobu i zakresu prowadzenia dokumentacji oraz okresu jej przechowywania, lub 8) środków transportu i warunków transportu zwierząt lub niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, będących przedmiotem działalności nadzorowanej lub wykorzystywanych do jej prowadzenia. 3. Wymagania weterynaryjne dla prowadzenia działalności nadzorowanej w zakresie zbierania, transportowania, przechowywania, operowania, przetwarzania oraz wykorzystywania lub usuwania ubocznych produktów zwierzęcych określają przepisy Unii Europejskiej ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. 4. Za miejsce odpoczynku zwierząt, o którym mowa w art. 1 pkt 1 lit. d, uważa się miejsce, w którym transportowanie zwierząt zostaje przerwane w celu umożliwienia im odpoczynku oraz nakarmienia i napojenia. 5. Za miejsce przeładunku zwierząt, o którym mowa w art. 1 pkt 1 lit. d, uważa się miejsce, w którym transportowanie zwierząt zostaje przerwane w celu przeładowania ich z jednego środka transportu do innego. Art. 5. 1. Podjęcie działalności nadzorowanej, o której mowa: 1) w art. 1 pkt 1 lit. a, c-f, h, l, jest dozwolone po stwierdzeniu przez powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na przewidywane miejsce jej prowadzenia, w drodze decyzji, spełniania wymagań weterynaryjnych określonych dla prowadzenia danego rodzaju działalności; 2) w art. 1 pkt 1 lit. b, g, i-k, n, jest dozwolone po uprzednim zgłoszeniu, w formie pisemnej, zamiaru jej prowadzenia powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na przewidywane miejsce jej prowadzenia. 2. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 1, na wniosek podmiotu zamierzającego prowadzić działalność nadzorowaną, złożony co najmniej na 30 dni przed planowanym rozpoczęciem działalności. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu; 2) określenie rodzaju i zakresu działalności nadzorowanej, którą wnioskodawca zamierza prowadzić; 3) określenie lokalizacji obiektów budowlanych i miejsc, w których ma być prowadzona działalność nadzorowana, oraz planowanego czasu jej prowadzenia. 4. Powiatowy lekarz weterynarii, po przeprowadzeniu kontroli, wydaje decyzję: 1) stwierdzającą spełnianie wymagań weterynaryjnych, jeżeli wymagania określone dla danego rodzaju działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, c-f, h, l, są spełnione; 2) odmawiającą stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych, jeżeli wymagania określone dla danego rodzaju działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, c-f, h, l, nie są spełnione. 5. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 4 pkt 1, powiatowy lekarz weterynarii: 1) stwierdza spełnianie wymagań weterynaryjnych w odniesieniu do poszczególnych obiektów budowlanych lub miejsc, w których ma być prowadzona działalność nadzorowana, lub osób wykonujących określone czynności w ramach tej działalności, jeżeli stwierdzenie takie jest wymagane; 2) nadaje weterynaryjny numer identyfikacyjny: a) podmiotowi lub b) poszczególnym obiektom budowlanym lub miejscom, w których ma być prowadzona działalność nadzorowana, lub osobom wykonującym określone czynności w ramach tej działalności w przypadku, o którym mowa w pkt 1. 6. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku zgłoszenia dotyczącego działalności nadzorowanej obejmującej utrzymywanie bydła, owiec i kóz z zamiarem ich przeznaczenia do handlu zgłoszenie dodatkowo zawiera wniosek o uznanie: 1) stada bydła za urzędowo wolne od gruźlicy, urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy i urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła; 2) gospodarstwa, w którym są utrzymywane owce i kozy, za urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy. 7. W przypadku działalności nadzorowanej obejmującej utrzymywanie bydła, owiec i kóz, z zamiarem ich przeznaczania do handlu, powiatowy lekarz weterynarii na podstawie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 6, po przeprowadzeniu kontroli, wydaje decyzję o: 1) uznaniu: a) danego stada bydła za urzędowo wolne od gruźlicy, urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy i urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła, b) gospodarstwa, w którym są utrzymywane owce i kozy, za urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy - jeżeli wymagania weterynaryjne dla danego rodzaju uznania są spełnione; 2) odmowie uznania: a) danego stada bydła za urzędowo wolne od gruźlicy, urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy i urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła, b) gospodarstwa, w którym są utrzymywane owce i kozy, za urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy - jeżeli wymagania weterynaryjne dla danego rodzaju uznania nie są spełnione. 8. Podmioty prowadzące działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-c, są obowiązane zawiadomić powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce organizowania targów, wystaw, pokazów lub konkursów oraz załadunku i wyładunku zwierząt o: 1) czasie i miejscu organizowania targów, wystaw, pokazów lub konkursów co najmniej na 30 dni przed planowanym terminem ich zorganizowania; 2) załadunku i wyładunku zwierząt co najmniej na 24 godziny przed planowanym terminem ich załadunku i wyładunku. Art. 6. 1. Za zatwierdzone w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej uważa się: 1) podmioty, które uzyskały decyzję, określoną w art. 5 ust. 4 pkt 1; 2) działalność nadzorowaną prowadzoną przez podmioty, o których mowa w pkt 1; 3) poszczególne obiekty budowlane lub miejsca, w których jest prowadzona działalność nadzorowana, lub osoby wykonujące określone czynności w jej ramach - w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 5 pkt 1. 2. Zatwierdzenia zakładów do prowadzenia działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 4 ust. 3, dokonuje, w drodze decyzji, powiatowy lekarz weterynarii na wniosek podmiotu zamierzającego prowadzić taką działalność. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, przepisy art. 5 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Art. 7. Podmiot prowadzący działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-l, n oraz w art. 4 ust. 3, informuje, w formie pisemnej, powiatowego lekarza weterynarii o zaprzestaniu prowadzenia określonego rodzaju działalności nadzorowanej, a także o każdej zmianie stanu prawnego lub faktycznego związanego z prowadzeniem tej działalności, w zakresie dotyczącym wymagań weterynaryjnych, w terminie 7 dni od dnia zaistnienia takiego zdarzenia. Art. 8. 1. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia, że przy prowadzeniu działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-n lub w art. 4 ust. 3, są naruszone wymagania weterynaryjne określone dla tej działalności, w zależności od zagrożenia zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, wydaje decyzję: 1) nakazującą usunięcie uchybień w określonym terminie lub 2) nakazującą wstrzymanie działalności do czasu usunięcia uchybień, lub 3) zakazującą umieszczania na rynku lub handlu określonymi zwierzętami będącymi przedmiotem działalności albo zakazującą produkcji, umieszczania na rynku lub handlu określonymi produktami wytwarzanymi przy prowadzeniu tej działalności. 2. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku stwierdzenia, że prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług z zakresu medycyny weterynaryjnej stwarza zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne, w drodze decyzji, wstrzymuje działalność i nakazuje niezwłoczne usunięcie uchybień, zawiadamiając o tym właściwą okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną. 3. Jeżeli stwierdzenie spełniania wymagań weterynaryjnych jest wymagane w odniesieniu do poszczególnych obiektów budowlanych lub miejsc, w których jest prowadzona działalność nadzorowana, lub osób wykonujących określone czynności w ramach tej działalności, decyzje, o których mowa w ust. 1, dotyczą tylko tych obiektów, miejsc lub osób, w stosunku do których stwierdzono naruszenie wymagań weterynaryjnych. 4. Powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, zawiesza albo cofa uznanie, o którym mowa w art. 5 ust. 7 pkt 1, w przypadku: 1) stwierdzenia, że nie są spełniane wymagania weterynaryjne niezbędne do uzyskania lub zachowania tego uznania, lub 2) zagrożenia epizootycznego lub epidemicznego, w tym uzasadnionego podejrzenia zachorowania przez zwierzę na chorobę zakaźną, której dotyczy uznanie, lub stwierdzenia tego zachorowania. Art. 9. 1. Powiatowy lekarz weterynarii, w przypadku gdy podmiot prowadzący działalność nadzorowaną nie zastosuje się do nakazu lub zakazu określonego w decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 1-3, wydaje decyzję zakazującą prowadzenia określonego rodzaju działalności nadzorowanej i skreśla podmiot z rejestru, o którym mowa w art. 11. 2. Powiatowy lekarz weterynarii powiadamia o wydaniu decyzji zakazującej prowadzenia działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, d-f, h, l oraz w art. 4 ust. 3, za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii, Głównego Lekarza Weterynarii, który informuje o tym Komisję Europejską oraz pozostałe państwa członkowskie Unii Europejskiej. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. n. Art. 10. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania weterynaryjne: 1) dla prowadzenia poszczególnych rodzajów działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-n, w tym: a) przypadki, w których wymaga się stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych w odniesieniu do poszczególnych obiektów budowlanych lub miejsc, w których ma być prowadzona działalność nadzorowana, lub osób wykonujących określone czynności w ramach tej działalności, b) szczegółowe warunki, po zaistnieniu których wydaje się decyzje, określone w art. 8 ust. 1 i art. 9 ust. 1, w zależności od rodzaju działalności nadzorowanej, c) warunki ponownego stwierdzania spełniania wymagań weterynaryjnych przez dany podmiot, obiekt budowlany, miejsce lub osoby wykonujące określone czynności, w stosunku do których wydano decyzję, o której mowa w art. 9 ust. 1, w zależności od rodzaju działalności nadzorowanej, 2) niezbędne do uzyskania i zachowania uznania, o którym mowa w art. 5 ust. 7 pkt 1, warunki i tryb zawieszania i cofania tego uznania oraz ponownego uznania stada lub gospodarstwa, w stosunku do których zawieszono albo cofnięto uznanie, w tym metody badań w tym zakresie - mając na względzie zapewnienie ochrony zdrowia publicznego, właściwego sprawowania nadzoru nad prowadzeniem działalności nadzorowanej oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego nadawanego podmiotom prowadzącym działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, c-f, h, l, mając na względzie zapewnienie właściwego sprawowania nadzoru nad prowadzeniem danego rodzaju działalności. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia: 1) dodatkowe wymagania, jakie powinien spełniać wniosek o stwierdzenie spełniania wymagań weterynaryjnych lub zgłoszenie zamiaru prowadzenia działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-l, n oraz w art. 4 ust. 3, 2) szczegółowy sposób dokonywania zgłoszenia zamiaru zaprzestania prowadzenia działalności nadzorowanej, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-l, n oraz w art. 4 ust. 3 - mając na względzie zapewnienie prawidłowego sprawowania przez powiatowego lekarza weterynarii nadzoru nad prowadzeniem danego rodzaju działalności nadzorowanej. Art. 11. 1. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi rejestr podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a-l, n oraz w art. 4 ust. 3, na obszarze jego właściwości. 2. Rejestr zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu; 2) weterynaryjny numer identyfikacyjny, jeżeli został nadany; 3) określenie rodzaju i zakresu prowadzonej działalności nadzorowanej; 4) informacje o decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 i 3 lub ust. 3; 5) datę wpisu i wykreślenia z rejestru. 3. Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje, za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii, Głównemu Lekarzowi Weterynarii dane zawarte w rejestrze, a także informacje o każdej zmianie stanu faktycznego lub prawnego ujawnionego w tym rejestrze. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji, sposób prowadzenia rejestru oraz jego wzór, a także zakres i tryb przekazywania informacji, o których mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie sprawnego wykonywania nadzoru nad podmiotami objętymi tym rejestrem. Art. 12. 1. Główny Lekarz Weterynarii, na podstawie informacji, o których mowa w art. 11 ust. 3, prowadzi: 1) listy podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, d-f, h, l; 2) listy podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 4 ust. 3, w zakresie określonym w przepisach Unii Europejskiej ustanawiających przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. 2. Główny Lekarz Weterynarii przesyła Komisji Europejskiej listy podmiotów prowadzących działalność nadzorowaną, o której mowa w art. 1 pkt 1 lit. a, d-f, h, l oraz w art. 4 ust. 3, oraz informuje Komisję Europejską o każdej zmianie w tym zakresie. Rozdział 3 Wymagania weterynaryjne dla przywozu zwierząt, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego i ubocznych produktów zwierzęcych Art. 13. 1. Dopuszcza się przywóz zwierząt kopytnych, ptaków, zwierząt akwakultury, małp (simiae i prosimiae), pszczół (apis melifera), zającowatych, fretek, norek i lisów oraz przeznaczonych do obrotu psów i kotów wyłącznie z tych państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską, jeżeli: 1) są spełnione wymagania zdrowotne, sanitarne, higieniczne i organizacyjne zabezpieczające przed zagrożeniem epizootycznym lub epidemicznym lub zapewniające właściwą jakość produktów, obejmujące w szczególności wymagania dotyczące: a) stanu zdrowia przywożonych zwierząt, w tym odnoszące się do badań potwierdzających ten stan oraz określonych szczepień ochronnych, lub b) gospodarstw, innych miejsc przetrzymywania zwierząt oraz stad lub obszarów, z których pochodzą zwierzęta, lub c) okresów przebywania zwierząt lub ich stad w danym państwie lub na określonym obszarze tego państwa, z którego są sprowadzane zwierzęta, lub d) sposobu ustalania pochodzenia zwierząt, w tym zakresu i sposobu prowadzenia ich rejestrów w miejscu pochodzenia, lub e) przeprowadzenia kwarantanny, lub f) sposobu i zakresu prowadzenia dokumentacji oraz okresu jej przechowywania, lub g) środków transportu i warunków transportowania zwierząt - zwane dalej "wymaganiami zdrowotnymi dla zwierząt", określone przy przywozie danego gatunku zwierząt, uwzględniające ich przeznaczenie; 2) przesyłka zwierząt w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej jest zaopatrzona w oryginał świadectwa zdrowia; 3) zwierzęta są zidentyfikowane zgodnie z odrębnymi przepisami - w przypadku koniowatych. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do zwierząt przeznaczonych wyłącznie na tymczasowe wypasanie lub na cele pociągowe, w pobliżu granicy Rzeczypospolitej Polskiej z państwami trzecimi. 3. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno: 1) być wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii tego państwa trzeciego, z którego są przywożone zwierzęta; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna, oraz państwa członkowskiego Unii Europejskiej miejsca przeznaczenia zwierząt; 3) potwierdzać, że zostały spełnione wymagania zdrowotne dla zwierząt, w tym wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej. 4. Zwierzęta inne niż określone w ust. 1 mogą być przywożone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jako państwa końcowego przeznaczenia, jeżeli na ten przywóz zostało wydane pozwolenie Głównego Lekarza Weterynarii, a przesyłka zwierząt w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej jest zaopatrzona w oryginał świadectwa zdrowia wystawionego przez urzędowego lekarza weterynarii tego państwa trzeciego, z którego są wysyłane zwierzęta. 5. Pozwolenie wydaje się, w drodze decyzji, jeżeli zwierzę: 1) pochodzi z gospodarstwa lub obszaru wolnego od chorób zakaźnych zwierząt, właściwych dla danego gatunku; 2) nie stanowi zagrożenia epizootycznego i epidemicznego. 6. Wniosek o wydanie pozwolenia składa się nie później niż na 14 dni przed dniem zamierzonego wwozu przesyłki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 7. Wniosek o wydanie pozwolenia zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu przywożącego zwierzęta; 2) określenie gatunku, rodzaju i liczby przywożonych zwierząt; 3) nazwę państwa nabycia zwierząt; 4) określenie przejścia granicznego i zamierzonego terminu wwozu zwierząt. 8. Do wniosku o wydanie pozwolenia dołącza się dowód opłaty za rozpatrzenie tego wniosku, w wysokości określonej w przepisach o Inspekcji Weterynaryjnej. 9. W pozwoleniu określa się szczegółowe wymagania zdrowotne dla zwierząt będących przedmiotem przesyłki. 10. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 4, powinno: 1) być sporządzone co najmniej w języku polskim oraz języku urzędowym państwa trzeciego, z którego są przywożone zwierzęta; 2) potwierdzać, że zostały spełnione wymagania zdrowotne dla zwierząt określone w pozwoleniu wydanym przez Głównego Lekarza Weterynarii, oraz zawierać numer i datę wydania tego pozwolenia. Art. 14. 1. Dopuszcza się wprowadzenie przywożonego bydła i świń przeznaczonych do chowu lub hodowli do stada po uprzednim stwierdzeniu, w drodze decyzji powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na położenie gospodarstwa, w którym przebywa stado, że nie naruszy to statusu zdrowotnego zwierząt znajdujących się w tym stadzie. 2. Dopuszcza się przemieszczanie przywożonego bydła i świń, jeżeli są spełnione wymagania weterynaryjne dla tych zwierząt niezbędne dla prowadzenia nimi handlu. 3. Po wprowadzeniu do gospodarstwa bydła lub świń pochodzących z państwa trzeciego żadne zwierzę z tego gospodarstwa nie może być zbyte w okresie 30 dni od dnia wprowadzenia tych zwierząt, chyba że przywożone zwierzę było poddane kwarantannie. 4. Przywożone bydło, świnie, owce i kozy przeznaczone do uboju niezwłocznie dostarcza się bezpośrednio do rzeźni i poddaje ubojowi w terminie 5 dni roboczych od dnia ich dostarczenia. 5. Przywożone koniowate przeznaczone do uboju dostarcza się do rzeźni bezpośrednio albo za pośrednictwem miejsca gromadzenia zwierząt i poddaje ubojowi w terminie określonym w przepisach Unii Europejskiej dotyczących warunków zdrowotnych zwierząt i wymagań weterynaryjnych przy przywozie zwierząt koniowatych na ubój. 6. Przywożony drób przeznaczony do uboju dostarcza się bezpośrednio do rzeźni i poddaje ubojowi niezwłocznie, nie później jednak niż przed upływem 72 godzin od jego dostarczenia do rzeźni. 7. Powiatowy lekarz weterynarii może, uwzględniając warunki określone w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 5, i biorąc pod uwagę warunki zdrowotne zwierząt, wyznaczyć rzeźnię, do której dostarcza się i poddaje ubojowi zwierzęta wymienione w ust. 4 i 5. Art. 15. 1. Dopuszcza się przywóz niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, jeżeli są spełnione wymagania określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej, a ponadto gdy: 1) są spełnione wymagania zdrowotne, sanitarne, higieniczne, techniczne, technologiczne i organizacyjne zabezpieczające przed zagrożeniem epizootycznym lub epidemicznym lub zapewniające właściwą jakość tych produktów, obejmujące w szczególności: a) wymagania zdrowotne dla zwierząt, z których lub od których są pozyskiwane produkty, lub b) wymagania sanitarne dla poszczególnych etapów pozyskiwania, wytwarzania lub przetwarzania tych produktów, lub c) wymagania zdrowotne dla tych produktów, lub d) wymagania dla osób wykonujących określone czynności w ramach pozyskiwania, wytwarzania lub przetwarzania tych produktów, lub e) sposób i zakres przeprowadzania urzędowej kontroli pozyskiwania, wytwarzania lub przetwarzania tych produktów w państwie, z którego są sprowadzane, oraz po ich wprowadzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub f) warunki i sposób pakowania, przepakowywania, przechowywania lub magazynowania tych produktów, w tym wymagania dotyczące opakowań, lub g) wymagania dla znakowania tych produktów, lub h) wymagania dla sposobu i zakresu prowadzenia dokumentacji oraz okresu jej przechowywania, lub i) wymagania dla środków transportu i warunków transportowania tych produktów - zwane dalej "wymaganiami zdrowotnymi dla niejadalnych produktów", określone dla przywozu danego rodzaju niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego; 2) przesyłka produktów w rozumieniu przepisów o weterynaryjnej kontroli granicznej jest zaopatrzona w oryginał świadectwa zdrowia. 2. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno: 1) być wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii tego państwa trzeciego, z którego są przywożone niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego; 2) potwierdzać, że zostały spełnione wymagania zdrowotne dla niejadalnych produktów, w tym wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej; 3) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna, oraz państwa członkowskiego Unii Europejskiej miejsca przeznaczenia niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego. 3. Wymagania dla przywozu ubocznych produktów zwierzęcych określają przepisy Unii Europejskiej ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Art. 16. Dopuszcza się wysyłanie przywiezionego materiału biologicznego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli: 1) są spełnione wymagania weterynaryjne niezbędne do prowadzenia handlu tym materiałem; 2) przesyłka tego materiału jest zaopatrzona w oryginał świadectwa zdrowia wystawionego przez urzędowego lekarza weterynarii państwa, z którego przywieziono ten materiał, albo potwierdzoną kopię tego świadectwa, a także w weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy wystawione przez granicznego lekarza weterynarii. Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa w przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej na terytorium państwa trzeciego lub jego części może, w drodze rozporządzenia, zakazać przywozu zwierząt lub niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, które mogą przenosić tę chorobę, z całego terytorium tego państwa lub z jego części, mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i ochronę zdrowia zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa niezwłocznie informuje inne państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską o wprowadzonym zakazie, podając uzasadnienie jego wprowadzenia. 3. Zakaz obowiązuje do czasu wydania przez Komisję Europejską decyzji w sprawie zakazu przywozu zwierząt lub niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego. Art. 18. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne, w tym wymagania zdrowotne dla zwierząt i produktów niejadalnych, przy przywozie: a) zwierząt, o których mowa w art. 13 ust. 1, z uwzględnieniem ich gatunku i przeznaczenia, b) niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, z uwzględnieniem rodzaju tych produktów i ich przeznaczenia - biorąc pod uwagę stan bezpieczeństwa epizootycznego i epidemicznego państwa trzeciego, z którego są one przywożone; 2) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz art. 15 ust. 1 pkt 2, sposób ich wystawiania oraz wzory tych świadectw, z uwzględnieniem gatunku i przeznaczenia zwierząt oraz rodzaju niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego i ich przeznaczenia, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia wzoru tych świadectw z wzorami obowiązującymi w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Rozdział 4 Wymagania weterynaryjne dla handlu zwierzętami, niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego i ubocznymi produktami zwierzęcymi Art. 19. 1. Dopuszcza się handel zwierzętami, do których stosuje się przepisy o kontroli weterynaryjnej w handlu, z wyłączeniem koniowatych i zwierząt akwakultury, jeżeli są spełnione wymagania określone w tych przepisach i wymagania zdrowotne dla zwierząt określone dla handlu danym gatunkiem zwierząt lub ze względu na ich przeznaczenie, w tym: 1) w przypadku bydła: a) zostały zbadane klinicznie przez urzędowego lekarza weterynarii nie później niż na 24 godziny przed wysyłką i podczas tego badania nie wykazywały klinicznych objawów chorób, b) pochodzą z gospodarstw lub obszarów nieobjętych ze względów zdrowotnych ograniczeniami, c) nie są zwierzętami, które powinny być zabite lub poddane ubojowi zgodnie z programami zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, realizowanymi w regionie lub państwie pochodzenia zwierząt, d) urzędowy lekarz weterynarii po zidentyfikowaniu zwierząt i sprawdzeniu dokumentów ich dotyczących stwierdził, że pochodzą one z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub zostały przywiezione z państwa trzeciego zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w przepisach Unii Europejskiej, e) pochodzą ze stada urzędowo wolnego od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła; 2) w przypadku świń - spełniają wymagania określone w pkt 1 lit. a-d; 3) w przypadku owiec i kóz: a) zostały zbadane klinicznie przez urzędowego lekarza weterynarii nie później niż na 24 godziny przed wysyłką i podczas tego badania nie wykazywały klinicznych objawów chorób, b) pochodzą z gospodarstw, które ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami i nie miały kontaktu ze zwierzętami pochodzącymi z gospodarstw objętych takimi ograniczeniami, c) nie byty objęte środkami związanymi ze zwalczaniem pryszczycy, w tym nie były szczepione przeciwko pryszczycy, d) nie są zwierzętami, które powinny być zabite lub poddane ubojowi zgodnie z programami zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, realizowanymi w regionie lub państwie pochodzenia zwierząt, e) pochodzą z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub zostały przywiezione z państwa trzeciego zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w przepisach Unii Europejskiej, f) pochodzą z gospodarstwa urzędowo wolnego od brucelozy lub wolnego od brucelozy, z wyłączeniem owiec i kóz przeznaczonych do uboju; 4) w przypadku drobiu: a) pochodzą z zakładów drobiu zatwierdzonych przez urzędowego lekarza weterynarii, położonych w gospodarstwach lub na obszarach, które ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami, b) zostały zbadane klinicznie przez urzędowego lekarza weterynarii przed wysłaniem i podczas tego badania nie wykazywały klinicznych objawów chorób, c) nie są zwierzętami, które powinny być zabite lub poddane ubojowi zgodnie z programami zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, realizowanymi w regionie lub państwie pochodzenia zwierząt, d) przeznaczonego do uboju, pochodzą z gospodarstw, które ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami oraz nie znajdują się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym wysokiej zjadliwości grypą ptaków lub rzekomym pomorem drobiu. 2. Jeżeli ograniczenia zostały wprowadzone w związku z brucelozą, wścieklizną lub wąglikiem, zwierzęta pochodzące z takiego gospodarstwa mogą być przedmiotem handlu po upływie co najmniej: 1) 42 dni od dnia zabicia ostatniego zwierzęcia chorego lub zakażonego, podejrzanego o zakażenie lub o chorobę lub z gatunku wrażliwego na brucelozę z tego gospodarstwa; 2) 30 dni od dnia zabicia ostatniego zwierzęcia chorego lub zakażonego, podejrzanego o zakażenie lub o chorobę lub z gatunku wrażliwego na wściekliznę z tego gospodarstwa; 3) 15 dni od dnia zabicia ostatniego zwierzęcia chorego lub zakażonego, podejrzanego o zakażenie lub o chorobę lub z gatunku wrażliwego na wąglika z tego gospodarstwa. 3. Przepisów ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do drobiu przeznaczonego na wystawy, pokazy i konkursy. Art. 20. 1. Spełnienie wymagań weterynaryjnych, o których mowa w art. 19, jest potwierdzane w świadectwie zdrowia wystawionym przez urzędowego lekarza weterynarii tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którego są wysyłane zwierzęta. 2. Świadectwo zdrowia, w które zaopatruje się zwierzęta w czasie transportowania do miejsca przeznaczenia, powinno być: 1) wystawione w dniu przeprowadzenia badań klinicznych, o których mowa w art. 19 ust. 1; 2) sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa wysyłającego zwierzęta i państwa ich przeznaczenia. 3. Świadectwo zdrowia zwierząt, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1-3, jest ważne przez 10 dni od dnia przeprowadzenia badania klinicznego zwierząt dokonanego w celu jego wystawienia. 4. Świadectwo zdrowia zwierząt, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 4, jest ważne przez 5 dni od dnia przeprowadzenia badania klinicznego zwierząt dokonanego w celu jego wystawienia. 5. Badanie kliniczne, o którym mowa w art. 19 ust. 1, przeprowadza się w gospodarstwie pochodzenia zwierząt, w miejscu gromadzenia zwierząt lub w pomieszczeniu podmiotu prowadzącego działalność określoną w art. 1 pkt 1 lit. c. Art. 21. 1. Bydło, świnie, owce i kozy będące przedmiotem handlu od czasu opuszczenia gospodarstwa pochodzenia do czasu przybycia do miejsca przeznaczenia nie powinny mieć kontaktu z innymi zwierzętami parzystokopytnymi o odmiennym statusie zdrowotnym. 2. Urzędowy lekarz weterynarii przeprowadza kontrolę bydła i świń przed ich wprowadzeniem do miejsca gromadzenia zwierząt. 3. Jeżeli bydło i świnie będące przedmiotem handlu są przewożone do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej za pośrednictwem miejsca gromadzenia zwierząt znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powiatowy lekarz weterynarii właściwy dla tego miejsca wystawia drugie świadectwo zdrowia dla zwierząt, wpisując numer świadectwa zdrowia wystawionego przez urzędowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce pochodzenia zwierząt, i dołącza je do tego świadectwa lub do jego urzędowo potwierdzonej kopii. 4. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 3, wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii jest ważne nie dłużej niż 10 dni od dnia przeprowadzenia badania dokonanego w celu wystawienia świadectwa zdrowia przez urzędowego lekarza weterynarii państwa wysyłającego. 5. Bydło i świnie przeznaczone do uboju wprowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej dostarczone do: 1) rzeźni - powinny być poddane ubojowi niezwłocznie, ale nie później niż przed upływem 72 godzin od dostarczenia do rzeźni; 2) miejsca gromadzenia zwierząt - powinny być poddane ubojowi w rzeźni niezwłocznie, ale nie później niż przed upływem 3 dni roboczych od dnia dostarczenia ich do tego miejsca. 6. Zwierzęta, o których mowa w ust. 5, dostarczone do miejsca gromadzenia zwierząt nie powinny mieć kontaktu ze zwierzętami parzystokopytnymi niespełniającymi wymagań dla handlu takimi zwierzętami do czasu ich dostarczenia do rzeźni. Art. 22. 1. Dopuszcza się handel niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem produktów akwakultury, jeżeli zostały spełnione wymagania określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu oraz gdy: 1) przy ich wytworzeniu zostały spełnione wymagania weterynaryjne określone dla danego rodzaju działalności nadzorowanej, której przedmiotem są te produkty; 2) zostały spełnione wymagania zdrowotne dla produktów niejadalnych określone w handlu danym rodzajem niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego. 2. Spełnienie wymagań weterynaryjnych, o których mowa w ust. 1, jest potwierdzane w świadectwie zdrowia wystawionym przez urzędowego lekarza weterynarii państwa członkowskiego Unii Europejskiej wysyłającego niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego. 3. Świadectwo, w które zaopatruje się niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego w czasie transportowania do miejsca przeznaczenia, powinno być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa wysyłającego i państwa przeznaczenia zwierząt. 4. Wymagania dotyczące handlu ubocznymi produktami zwierzęcymi określają przepisy Unii Europejskiej ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. 5. Powiatowy lekarz weterynarii w zakresie określonym przepisami, o których mowa w ust. 4, informuje o każdym przypadku wysłania ubocznych produktów zwierzęcych właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej będącego miejscem przeznaczenia przesyłki tych produktów za pomocą elektronicznego systemu wymiany informacji lub w inny uzgodniony sposób. 6. Powiatowy lekarz weterynarii w zakresie określonym przepisami, o których mowa w ust. 4, informuje o każdym przypadku dotarcia przesyłki ubocznych produktów zwierzęcych pochodzących z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej właściwy organ tego państwa za pomocą elektronicznego systemu wymiany informacji lub w inny uzgodniony sposób. Art. 23. 1. Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla handlu czynnikami chorobotwórczymi, z wyjątkiem immunologicznych produktów leczniczych weterynaryjnych dopuszczonych do obrotu na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego, określają przepisy o kontroli weterynaryjnej w handlu. 2. Za czynnik chorobotwórczy, o którym mowa w ust. 1, uważa się zbiór lub kulturę organizmów mogących wywołać u zwierząt choroby zakaźne, a także wszelkie pochodne tego zbioru lub kultury, w tym zmodyfikowane, poprzez które lub za pomocą których mogą być one przenoszone lub przekazywane. Art. 24. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne, w tym wymagania zdrowotne dla zwierząt i produktów niejadalnych, w handlu: a) zwierzętami, o których mowa w art. 19 ust. 1, z uwzględnieniem ich gatunku i przeznaczenia, b) niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 22 ust. 1, z uwzględnieniem rodzaju produktów - mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej; 2) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia zwierząt oraz niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w pkt 1, sposób ich wystawiania, a także wzory tych świadectw, z uwzględnieniem gatunku, przeznaczenia lub pochodzenia zwierząt oraz rodzaju niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego i ich przeznaczenia, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia wzoru tych świadectw z wzorami obowiązującymi w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania weterynaryjne w handlu: 1) zwierzętami, dla których nie określono wymagań weterynaryjnych w przepisach Unii Europejskiej, z uwzględnieniem ich gatunku i przeznaczenia, 2) niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, dla których nie określono wymagań weterynaryjnych w przepisach Unii Europejskiej, z uwzględnieniem rodzaju produktów - mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i obowiązujące w tym zakresie przepisy innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Rozdział 5 Wymagania weterynaryjne dla niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego oraz ubocznych produktów zwierzęcych umieszczanych na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Art. 25. Dopuszcza się umieszczenie na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 22 ust. 1, jeżeli przy ich wytworzeniu zostały spełnione wymagania weterynaryjne określone dla danego rodzaju działalności nadzorowanej, której przedmiotem są te produkty. Art. 26. 1. Wymagania weterynaryjne dla umieszczania na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ubocznych produktów zwierzęcych określają przepisy Unii Europejskiej ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania weterynaryjne dla umieszczania na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ubocznych produktów zwierzęcych oraz ich unieszkodliwiania, a także sposób wykorzystywania tych produktów, w zakresie, w jakim przepisy, o których mowa w ust. 1, przewidują taką możliwość, mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt. 3. Główny Lekarz Weterynarii niezwłocznie informuje Komisję Europejską o wydaniu przez ministra właściwego do spraw rolnictwa rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2. Rozdział 6 Wymagania weterynaryjne dla przemieszczania koniowatych Art. 27. 1. Koniowate mogą być przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli: 1) są zidentyfikowane zgodnie z odrębnymi przepisami; 2) zostały zbadane klinicznie przez urzędowego lekarza weterynarii nie później niż na 48 godzin przed załadunkiem i podczas tego badania nie wykazywały klinicznych objawów chorób; 3) nie miały kontaktu z koniowatymi chorymi na chorobę zakaźną zwierząt w okresie 15 dni poprzedzających dzień badania, o którym mowa w pkt 2; 4) pochodzą z gospodarstw, które ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami, o których mowa w ust. 3 i 4; 5) nie są zwierzętami, które powinny być zabite lub poddane ubojowi zgodnie z programami zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, realizowanymi w regionie lub państwie pochodzenia zwierząt; 6) zostały spełnione inne wymagania zdrowotne dla zwierząt określone w przepisach wydanych na podstawie art. 30 pkt 1, przy przemieszczaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej koniowatych z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. 2. W przypadku zarejestrowanych koniowatych wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się wyłącznie do koniowatych przeznaczonych do handlu. 3. Jeżeli nie wszystkie znajdujące się w gospodarstwie zwierzęta z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną były zabite lub poddane ubojowi w związku z zastosowaniem środków, o których mowa w ust. 1 pkt 5, koniowate nie mogą opuścić tego gospodarstwa w celu ich przemieszczenia: 1) przez co najmniej: a) 6 miesięcy od dnia kontaktu ze zwierzęciem chorym na zarazę stadniczą lub zakażonym tą chorobą - w przypadku koniowatych podejrzanych o zakażenie tą chorobą lub podejrzanych o tę chorobę, z tym że dla ogiera okres ten liczy się do czasu jego wykastrowania, b) 6 miesięcy od dnia, w którym koniowate chore na nosaciznę lub wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego koni lub zakażone tymi chorobami zostały zabite lub poddane ubojowi, c) 6 miesięcy w przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, d) 1 miesiąc w przypadku wścieklizny, e) 15 dni w przypadku wąglika; 2) do dnia, w którym, po zabiciu lub poddaniu ubojowi zwierząt chorych na niedokrwistość zakaźną koni lub zakażonych tą chorobą, pozostałe koniowate wykazały ujemną reakcję na dwa testy Cogginsa wykonane w trzymiesięcznych odstępach. 4. Jeżeli znajdujące się w gospodarstwie zwierzęta z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zostały zabite lub poddane ubojowi w związku z zastosowaniem środków, o których mowa w ust. 1 pkt 5, koniowate nie powinny opuszczać tego gospodarstwa w celu ich przemieszczenia przed upływem 30 dni od dnia, w którym zwierzęta zostały zabite lub poddane ubojowi, a obiekty znajdujące się w gospodarstwie poddane odkażaniu, z tym że w przypadku wąglika okres ten wynosi 15 dni. 5. Główny Lekarz Weterynarii może, w drodze decyzji, pozwolić na przemieszczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej koniowatych, o których mowa w ust. 3 i 4, na zawody sportowe lub wyścigi konne, mimo niezachowania terminów określonych w tych przepisach, powiadamiając niezwłocznie Komisję Europejską o wydaniu takiego pozwolenia. Do wniosków o wydanie pozwolenia przepisy art. 13 ust. 6-8 stosuje się odpowiednio. 6. Spełnianie wymagań weterynaryjnych, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, jest potwierdzane w świadectwie zdrowia wystawionym przez urzędowego lekarza weterynarii państwa członkowskiego Unii Europejskiej wysyłającego zwierzęta. Do świadectwa zdrowia przepisy art. 20 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 7. W przypadku zarejestrowanych koniowatych potwierdza się wyłącznie wymagania weterynaryjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5 oraz ust. 3 i 4, w informacji o stanie zdrowia wystawionej przez urzędowego lekarza weterynarii państwa członkowskiego Unii Europejskiej wysyłającego te zwierzęta, dołączonej do dokumentów identyfikacyjnych tych zwierząt. Do informacji o stanie zdrowia przepisy art. 20 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 8. Spełnienie wymagania, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, potwierdza się w szczególności na podstawie oświadczenia posiadacza zwierzęcia. 9. Koniowate przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innych państw członkowskich Unii Europejskiej powinny być przemieszczane tak szybko, jak to możliwe. Art. 28. 1. Główny Lekarz Weterynarii może, w drodze decyzji, pozwolić na przemieszczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej koniowatych, o których mowa w art. 27 ust. 3 i 4, przeznaczonych do uboju, mimo niezachowania terminów określonych w tych przepisach. 2. Wniosek o wydanie pozwolenia zawiera: 1) określenie państwa pochodzenia zwierząt; 2) liczbę zwierząt oraz ich numery identyfikacyjne lub numery ich dokumentów identyfikacyjnych; 3) określenie rzeźni, w której zwierzęta zostaną poddane ubojowi. 3. W pozwoleniu Główny Lekarz Weterynarii określa: 1) liczbę zwierząt oraz ich numery identyfikacyjne lub numery ich dokumentów identyfikacyjnych; 2) rzeźnię, w której zwierzęta zostaną poddane ubojowi. 4. W przypadku udzielenia pozwolenia: 1) koniowate powinny być oznakowane specjalnymi znakami wskazującymi na ich przeznaczenie do uboju, określonymi w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 14 ust. 5; 2) świadectwo zdrowia zwierząt objętych pozwoleniem powinno zawierać numer i datę wydania pozwolenia; 3) koniowate powinny być dostarczone bezpośrednio do rzeźni i poddane ubojowi w terminie 5 dni od dnia dostarczenia. 5. Po dokonaniu uboju koniowatych, o których mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce położenia rzeźni, w której je poddano ubojowi, spisuje numery identyfikacyjne tych zwierząt lub numery ich dokumentów identyfikacyjnych i na wniosek właściwych organów miejsca wysyłki przesyła te numery jako potwierdzenie uboju zwierząt. Art. 29. 1. Koniowate mogą być przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są spełnione wymagania, o których mowa w art. 27 ust. 1, 3, 4, 6-8, oraz wymagania zdrowotne dla zwierząt określone przy przemieszczaniu koniowatych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innych państw członkowskich Unii Europejskiej. 2. Powiatowy lekarz weterynarii może, w drodze decyzji, pozwolić na przemieszczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej koniowatych, o których mowa w art. 27 ust. 3 i 4, mimo niezachowania terminów określonych w tych przepisach: 1) na zawody sportowe lub wyścigi konne; 2) przeznaczonych do uboju. 3. Wniosek o wydanie pozwolenia zawiera: 1) określenie miejsca pochodzenia zwierząt; 2) liczbę zwierząt oraz ich numery identyfikacyjne lub numery ich dokumentów identyfikacyjnych; 3) określenie miejsca i terminu zawodów sportowych lub wyścigów konnych albo określenie rzeźni, w której zwierzęta zostaną poddane ubojowi. 4. W pozwoleniu powiatowy lekarz weterynarii określa: 1) liczbę zwierząt oraz ich numery identyfikacyjne lub numery ich dokumentów identyfikacyjnych; 2) rzeźnię, w której zwierzęta zostaną poddane ubojowi - w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 5. W przypadku udzielenia pozwolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2: 1) koniowate powinny być oznakowane specjalnymi znakami wskazującymi na ich przeznaczenie do uboju określonymi w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 14 ust. 5; 2) świadectwo zdrowia zwierząt objętych pozwoleniem powinno zawierać numer i datę wydania pozwolenia; 3) koniowate powinny być dostarczone bezpośrednio do rzeźni i poddane ubojowi w terminie 5 dni od dnia ich dostarczenia. 6. Po dokonaniu uboju koniowatych, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce położenia rzeźni, w której poddano je ubojowi, spisuje numery identyfikacyjne tych zwierząt lub numery ich dokumentów identyfikacyjnych. Art. 30. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne, w tym wymagania zdrowotne dla zwierząt, przy przemieszczaniu koniowatych, biorąc pod uwagę ich przeznaczenie oraz mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej; 2) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia koniowatych, sposób ich wystawiania, a także wzory tych świadectw, z uwzględnieniem gatunku, przeznaczenia lub pochodzenia tych zwierząt, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia wzoru tych świadectw z wzorami obowiązującymi w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej; 3) szczegółowe warunki i sposób sporządzania informacji o stanie zdrowia zarejestrowanych koniowatych oraz wzór tego dokumentu, mając na względzie konieczność zabezpieczenia tego dokumentu przed podrobieniem, przerobieniem lub sfałszowaniem. Rozdział 7 Wymagania weterynaryjne dla umieszczania na rynku zwierząt akwakultury i produktów akwakultury Art. 31. 1. Zwierzęta akwakultury umieszcza się na rynku, jeżeli: 1) nie wykazują klinicznych objawów chorób w dniu załadunku; 2) nie są zwierzętami, które powinny być zabite zgodnie z programami zwalczania chorób zakaźnych tych zwierząt; 3) pochodzą z gospodarstw, które ze względów zdrowotnych nie są objęte ograniczeniami, oraz nie miały kontaktu ze zwierzętami pochodzącymi z gospodarstw, które ze względów zdrowotnych były objęte takimi ograniczeniami. 2. Produkty akwakultury umieszcza się na rynku, jeżeli zostały pozyskane od zwierząt akwakultury spełniających wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, niewykazujących klinicznych objawów chorób w dniu pozyskania. Art. 32. 1. W przypadku gdy zwierzęta akwakultury lub produkty akwakultury są umieszczane na rynku w: 1) strefie lądowej dla ryb znajdującej się na liście stref zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską, lub 2) strefie przybrzeżnej dla ryb znajdującej się na liście stref zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską, lub 3) strefie przybrzeżnej dla mięczaków znajdującej się na liście stref zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską, lub 4) gospodarstwie położonym w strefie innej niż strefy, o których mowa w pkt 1-3, znajdującym się na liście gospodarstw zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską - powinny one spełniać wymagania weterynaryjne określone w art. 31, a ponadto powinny pochodzić ze strefy lub gospodarstwa znajdujących się na liście ogłoszonej przez Komisję Europejską. 2. Zwierzęta akwakultury i produkty akwakultury, z wyjątkiem ryb tropikalnych utrzymywanych na stałe w akwariach, pochodzące ze strefy nieznajdującej się na liście stref zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską, lub gospodarstwa nieznajdującego się na liście gospodarstw zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską, mogą być umieszczane na rynku w strefach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, lub w gospodarstwie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jeżeli: 1) są z gatunków niewrażliwych na choroby zakaźne zwierząt, ze względu na niewystępowanie których zatwierdzono tę strefę lub to gospodarstwo; 2) pochodzą z gospodarstwa, w którym nie utrzymuje się ryb z gatunków wrażliwych na choroby, o których mowa w pkt 1; 3) pochodzą z gospodarstwa, które nie ma połączenia z ciekami wodnymi, wodami przybrzeżnymi lub ujściami rzek; 4) spełniają wymagania weterynaryjne określone w art. 31. 3. Przesyłka zwierząt akwakultury, z wyjątkiem ryb tropikalnych utrzymywanych na stałe w akwariach, i produktów akwakultury powinna być zaopatrzona w dokument przewozowy potwierdzający, że: 1) pochodzą one ze stref, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, lub z gospodarstwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, oraz spełniają wymagania określone w art. 31 - w przypadkach, o których mowa w ust. 1; 2) zostały spełnione wymagania weterynaryjne, o których mowa w ust. 2, w przypadku zwierząt akwakultury i produktów akwakultury pochodzących ze strefy nieznajdującej się na liście stref zatwierdzonych, ogłoszonej przez Komisję Europejską, lub z gospodarstwa nieznajdującego się na liście gospodarstw, ogłoszonej przez Komisję Europejską. 4. Dokument przewozowy jest wystawiany w miejscu pochodzenia zwierząt akwakultury lub produktów akwakultury przez organ państwa pochodzenia właściwy w tym zakresie, a jeżeli zwierzęta akwakultury lub produkty akwakultury umieszczane na rynku pochodzą z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - przez powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce ich pochodzenia. 5. Dokument przewozowy powinien być: 1) wystawiony nie później niż na 48 godzin przed załadunkiem zwierząt akwakultury lub produktów akwakultury; 2) sporządzony co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia. 6. Dokument przewozowy jest ważny przez 10 dni od dnia jego wystawienia. 7. Przesyłka zwierząt akwakultury i produktów akwakultury powinna być oznakowana w sposób umożliwiający ustalenie gospodarstwa pochodzenia zwierząt lub produktów będących przedmiotem tej przesyłki. Art. 33. 1. Za strefę lądową dla ryb uważa się: 1) całkowity obszar zlewni cieków wodnych od ich źródeł do ujścia lub więcej niż jednego obszaru zlewni, na którym ryby są chowane lub hodowane, przetrzymywane lub poławiane, lub 2) część obszaru zlewni od źródeł cieków wodnych do miejsca zlokalizowania naturalnych lub sztucznych barier zapobiegających wędrówce ryb. 2. Za strefę przybrzeżną dla ryb albo mięczaków uważa się: 1) części wybrzeża lub wód morskich, lub ujście o dokładnym rozgraniczeniu geograficznym składające się z jednolitego systemu hydrologicznego lub grupy takich systemów, lub 2) część wybrzeża lub wód morskich, lub ujście usytuowane pomiędzy ujściami dwóch strumieni wodnych, lub 3) część wybrzeża lub wód morskich, lub ujście, gdzie jest położone jedno lub więcej gospodarstw, jeżeli po obu stronach gospodarstwa lub gospodarstw została utworzona strefa buforowa, której obszar jest każdorazowo określany przez Komisję Europejską. Art. 34. 1. Główny Lekarz Weterynarii opracowuje program umożliwiający uznanie: 1) stref, o których mowa w art. 33, za strefy zatwierdzone przez Komisję Europejską, zwane dalej "strefami zatwierdzonymi", lub 2) gospodarstw położonych w strefach niezatwierdzonych za gospodarstwa zatwierdzone przez Komisję Europejską, zwane dalej "gospodarstwami zatwierdzonymi" - i umieszczenie ich na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską. 2. Główny Lekarz Weterynarii przedstawia program ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa z wnioskiem o przedłożenie tego programu Komisji Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po przyjęciu programu przez Komisję Europejską, ogłasza ten program, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 4. Zwierzęta akwakultury i produkty akwakultury umieszcza się na rynku w strefach i gospodarstwach objętych programem, o którym mowa w ust. 3, zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w art. 32. Art. 35. 1. Główny Lekarz Weterynarii występuje do Komisji Europejskiej o uznanie strefy, o której mowa w art. 33, za strefę zatwierdzoną, jeżeli są spełnione wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 40 pkt 4. 2. Do wystąpienia w sprawie uznania strefy, o której mowa w art. 33, za strefę zatwierdzoną dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1; 2) krajowe regulacje prawne określające wymagania weterynaryjne dla stref zatwierdzonych niezbędne do utrzymania ich statusu. 3. W strefie zatwierdzonej obowiązują następujące wymagania weterynaryjne niezbędne do utrzymania jej statusu: 1) ryby lub mięczaki wprowadzane do strefy zatwierdzonej powinny pochodzić z takiej samej strefy albo z gospodarstwa zatwierdzonego położonego w strefie niezatwierdzonej; 2) gospodarstwa podlegają kontrolom stanu zdrowotnego zwierząt; 3) badania laboratoryjne ryb lub mięczaków pobranych podczas kontroli stanu zdrowotnego dają wynik ujemny w zakresie obecności czynników chorobotwórczych wywołujących choroby, na które wrażliwe są ryby lub mięczaki; 4) posiadacze gospodarstw lub osoby umieszczające ryby lub mięczaki na terenie strefy prowadzą dokumentację zawierającą informacje niezbędne do zapewnienia ciągłej obserwacji stanu zdrowia tych zwierząt. Art. 36. 1. Uznanie gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za gospodarstwo zatwierdzone i umieszczenie go na liście ogłaszanej przez Komisję Europejską następuje, jeżeli są spełnione wymagania lokalizacyjne, zdrowotne, higieniczne, sanitarne, organizacyjne, techniczne lub technologiczne, zabezpieczające przed zagrożeniem epizootycznym, epidemicznym lub zapewniające właściwą jakość produktów akwakultury, obejmujące w szczególności wymagania dotyczące: 1) stanu zdrowia zwierząt akwakultury, w tym odnoszące się do badań potwierdzających ten stan oraz prób pobieranych do tych badań, lub 2) obiektów budowlanych znajdujących się w gospodarstwie, w tym służących do utrzymywania zwierząt akwakultury, oraz ujęć wody, lub 3) sposobu i zakresu prowadzenia dokumentacji, lub 4) kontroli stanu zdrowotnego zwierząt akwakultury lub produktów akwakultury, lub 5) występowania chorób zakaźnych zwierząt, na które są wrażliwe zwierzęta akwakultury. 2. Wniosek o uznanie gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za gospodarstwo zatwierdzone i umieszczenie go na liście ogłaszanej przez Komisję Europejską składa posiadacz gospodarstwa do powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa. 3. Wniosek zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres posiadacza gospodarstwa; 2) określenie lokalizacji gospodarstwa; 3) określenie gatunków zwierząt akwakultury utrzymywanych w gospodarstwie. 4. Jeżeli gospodarstwo spełnia wymagania weterynaryjne niezbędne do uznania go za zatwierdzone i umieszczenia na liście ogłaszanej przez Komisję Europejską, powiatowy lekarz weterynarii przekazuje ten wniosek, w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia jego złożenia, Głównemu Lekarzowi Weterynarii, który niezwłocznie występuje do Komisji Europejskiej o uznanie gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za gospodarstwo zatwierdzone i umieszczenie go na liście ogłaszanej przez Komisję. 5. Główny Lekarz Weterynarii do wystąpienia, o którym mowa w ust. 4, dołącza: 1) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań niezbędnych do uznania gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za zatwierdzone; 2) krajowe regulacje prawne określające wymagania weterynaryjne dla gospodarstw zatwierdzonych niezbędne dla utrzymania ich statusu. 6. Jeżeli gospodarstwo nie spełnia wymagań weterynaryjnych niezbędnych do uznania go za zatwierdzone i umieszczenia na liście ogłaszanej przez Komisję Europejską, powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, odmawia przekazania wniosku o uznanie. Art. 37. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, w przypadku podejrzenia wystąpienia w strefie zatwierdzonej choroby zakaźnej zwierząt, ze względu na niewystępowanie której uznano strefę za zatwierdzoną, w drodze rozporządzenia, zawiesza uznanie tej strefy lub części jej obszaru za zatwierdzone, mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, w przypadku gdy wyniki badań laboratoryjnych potwierdzą wystąpienie w strefie zatwierdzonej choroby, o której mowa w ust. 1, w drodze rozporządzenia, cofa uznanie tej strefy lub części jej obszaru za zatwierdzone, mając na uwadze ochronę zdrowia zwierząt. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, w drodze rozporządzenia, ponownie uznaje strefę lub część jej obszaru, o których mowa w ust. 2, za zatwierdzone, jeżeli ognisko choroby zostanie zlikwidowane i są spełnione wymagania w zakresie ponownego uznania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 40 pkt 7. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej o każdym przypadku zawieszenia, cofnięcia i ponownego uznania strefy lub części jej obszaru za zatwierdzone. Art. 38. 1. W przypadku podejrzenia wystąpienia w gospodarstwie położonym w strefie niezatwierdzonej, uznanym za gospodarstwo zatwierdzone, choroby zakaźnej zwierząt, ze względu na niewystępowanie której uznano gospodarstwo za zatwierdzone, powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, zawiesza jego uznanie. 2. Jeżeli wyniki badań laboratoryjnych potwierdzą wystąpienie w gospodarstwie położonym w strefie niezatwierdzonej, uznanym za gospodarstwo zatwierdzone, choroby, o której mowa w ust. 1, powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, cofa jego uznanie. 3. Powiatowy lekarz weterynarii, na wniosek posiadacza gospodarstwa, w drodze decyzji, ponownie uznaje gospodarstwo, o którym mowa w ust. 2, za zatwierdzone, jeżeli ognisko choroby zostanie zlikwidowane i są spełnione wymagania weterynaryjne niezbędne do takiego uznania. 4. Powiatowy lekarz weterynarii informuje o każdym przypadku zawieszenia, cofnięcia lub ponownego uznania danego gospodarstwa za zatwierdzone Głównego Lekarza Weterynarii, który informację tę przekazuje Komisji Europejskiej i państwom członkowskim Unii Europejskiej. Art. 39. Zwierzęta akwakultury umieszczane na rynku powinny być transportowane w możliwie najkrótszym czasie w warunkach umożliwiających zachowanie ich stanu zdrowotnego. Art. 40. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne umieszczania na rynku zwierząt akwakultury i produktów akwakultury, 2) listę chorób zakaźnych zwierząt akwakultury, w tym listę chorób, ze względu na niewystępowanie których następuje uznanie stref określonych w art. 33 za zatwierdzone i gospodarstw położonych w strefach niezatwierdzonych za zatwierdzone, 3) wzory dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 32 ust. 3, w zależności od rodzaju strefy i gospodarstwa, a także sposób oznakowania, o którym mowa w art. 32 ust. 7, 4) wymagania niezbędne do uznania strefy określonej w art. 33 za strefę zatwierdzoną, 5) szczegółowe wymagania weterynaryjne niezbędne do uznania gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za zatwierdzone, 6) szczegółowe wymagania weterynaryjne niezbędne do utrzymania statusu strefy zatwierdzonej i gospodarstw zatwierdzonych, 7) szczegółowe wymagania weterynaryjne zawieszania, cofania i ponownego uznawania gospodarstwa położonego w strefie niezatwierdzonej za zatwierdzone, 8) szczegółowe warunki transportowania zwierząt akwakultury umieszczanych na rynku, 9) szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać program, o którym mowa w art. 34 ust. 1 - mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt akwakultury oraz zapewnienie jakości zdrowotnej produktów akwakultury. Rozdział 8 Zasady zwalczania chorób zakaźnych zwierząt Art. 41. 1. Obowiązkowi zwalczania podlegają choroby zakaźne zwierząt wymienione w załączniku nr 2. 2. Obowiązkowi rejestracji podlegają choroby zakaźne zwierząt wymienione w załączniku nr 3. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załącznikach nr 2 lub 3 choroby zakaźne zwierząt podlegające obowiązkowi zwalczania albo rejestracji na obszarze całego kraju lub jego części, mając na względzie rozwój sytuacji epizootycznej i epidemicznej, jak również ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz międzynarodowe wymagania sanitarno-weterynaryjne obowiązujące w zakresie obrotu zwierzętami i produktami. Art. 42. 1. W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt, a w szczególności poronienia u bydła, świń, owiec i kóz, objawów neurologicznych u zwierząt, zmian o charakterze krost, pęcherzy, nadżerek lub wybroczyn na skórze i błonach śluzowych zwierząt kopytnych, znacznej liczby nagłych padnięć, posiadacz zwierzęcia jest obowiązany do: 1) niezwłocznego zawiadomienia o tym organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta); 2) pozostawienia zwierząt w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt; 3) uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc, w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę, lub zwłoki zwierzęce; 4) wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów, w szczególności mięsa, zwłok zwierzęcych, środków żywienia zwierząt, wody, ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w którym wystąpiła choroba; 5) udostępnienia organom Inspekcji Weterynaryjnej zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy ich wykonywaniu; 6) udzielania organom Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom działającym w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć znaczenie dla wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej szerzeniu. 2. W przypadku powzięcia informacji wskazujących na możliwość wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt przez podmioty prowadzące działalność w zakresie: 1) pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania lub obrotu niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego oraz działalność nadzorowaną w zakresie określonym w art. 4 ust. 3, 2) produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego - przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczy również osób mających kontakt ze zwierzętami w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych lub zawodowych, przy czym lekarz weterynarii wezwany do zwierzęcia w przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania informuje posiadacza zwierzęcia o obowiązkach określonych w ust. 1 i nadzoruje ich wykonanie do czasu przybycia powiatowego lekarza weterynarii lub osoby przez niego upoważnionej. 4. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. 5. Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli na podstawie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania. 6. Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2-5, podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub wykluczenia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania, a w szczególności: 1) sporządza spis wszystkich zwierząt; 2) przeprowadza dochodzenie epizootyczne; 3) przeprowadza badanie kliniczne zwierząt; 4) pobiera i wysyła próbki do badań laboratoryjnych. 7. Dochodzenie epizootyczne, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, obejmuje co najmniej: 1) ustalenie okresu, w którym choroba zakaźna zwierząt mogła rozwijać się w gospodarstwie przed podejrzeniem lub stwierdzeniem jej wystąpienia; 2) ustalenie źródła pochodzenia choroby zakaźnej zwierząt wraz z ustaleniem innych gospodarstw, w których zwierzęta z gatunków wrażliwych mogły zostać zakażone z tego źródła; 3) ustalenie dróg przemieszczania się wektorów: a) do gospodarstwa, w którym wystąpiło podejrzenie choroby zakaźnej zwierząt, b) z gospodarstwa, w którym wystąpiło podejrzenie choroby zakaźnej zwierząt - w okresie, o którym mowa w pkt 1. 8. Powiatowy lekarz weterynarii natychmiast informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii, w tym w formie elektronicznej, o podejrzeniu lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt wymienionej w pkt 1-15 załącznika nr 2 oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby. 9. Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje natychmiast Głównemu Lekarzowi Weterynarii, w tym w formie elektronicznej, informacje o podejrzeniu lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt wymienionej w pkt 1-15 załącznika nr 2 oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby. 10. W przypadku uzasadnionego podejrzenia choroby zakaźnej zwierząt lub jej stwierdzenia powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki przewidziane dla zwalczania danej choroby. Art. 43. 1. Zakazuje się wykonywania szczepień przeciwko: 1) chorobom zakaźnym zwierząt wymienionym w załączniku nr 4; 2) zakaźnej martwicy układu krwiotocznego ryb łososiowatych (IHN), zakaźnej anemii łososi (ISA), wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) - w strefach zatwierdzonych i w gospodarstwach zatwierdzonych oraz w strefach i gospodarstwach objętych programem, o którym mowa w art. 34 ust. 1. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy stosowania szczepionek przeciwko pryszczycy w innym celu niż wytworzenie aktywnej odporności u zwierząt z gatunków wrażliwych, szczególnie do celów badań laboratoryjnych, naukowych lub badania szczepionek, które można wykonywać po uprzednim powiadomieniu Głównego Lekarza Weterynarii. 3. Dopuszcza się przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt wykonywanie szczepień przeciwko chorobom zakaźnym zwierząt wymienionym w załączniku nr 4 oraz przeciwko zakaźnej anemii łososia (ISA) po powiadomieniu Komisji Europejskiej lub za jej zgodą. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wymienione w załączniku nr 4 choroby zakaźne zwierząt, przeciwko którym nie wykonuje się szczepień, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 44. 1. W celu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, może: 1) nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych lub zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę; 2) wyznaczyć określone miejsce jako ognisko choroby; 3) zakazać wydawania świadectw zdrowia, dokumentów handlowych lub przewozowych; 4) nakazać zabicie lub ubój zwierząt chorych lub zakażonych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę albo zwierząt z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt; 5) nakazać oczyszczenie i odkażenie miejsc oraz środków transportu, a także odkażenie, zniszczenie lub usunięcie w sposób wykluczający niebezpieczeństwo szerzenia się choroby zakaźnej zwierząt śródków żywienia zwierząt, ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, oraz przedmiotów, z którymi miały kontakt zwierzęta chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub o chorobę; 6) zakazać osobom, które były lub mogły być w kontakcie ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę, czasowego opuszczania ogniska choroby; 7) nakazać odkażanie rzeczy osób, które miały lub mogły mieć kontakt ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę; 8) zakazać karmienia zwierząt określonymi środkami żywienia zwierząt lub pojenia z określonych zbiorników i ujęć wody; 9) zakazać w ognisku choroby wprowadzania, przeprowadzania i wyprowadzania zwierząt lub sprowadzania i wywożenia produktów, zwłok zwierzęcych i środków żywienia zwierząt; 10) nakazać: a) badanie kliniczne zwierząt z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych, b) przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych z pobraniem próbek do badań laboratoryjnych, c) wykonywanie określonych zabiegów na zwierzętach, w tym przeprowadzanie szczepień; 11) zakazać używania zwierząt w celu rozmnażania; 12) określać sposób postępowania ze zwierzętami chorymi, zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie lub o chorobę, zwłokami zwierzęcymi, produktami oraz środkami żywienia zwierząt zakażonymi lub podejrzanymi o zakażenie; 13) nakazać podmiotom zajmującym się ubojem zwierząt przeprowadzenie uboju z określeniem jego warunków; 14) nakazać podmiotom zajmującym się przewozem zwierząt lub zwłok zwierzęcych przewiezienie ich do wskazanych miejsc; 15) nakazać podmiotom prowadzącym działalność w zakresie produkcji produktów zastosowanie określonej technologii. 2. Decyzjom, o których mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 45. 1. W przypadku zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania powiatowy lekarz weterynarii, w drodze rozporządzenia - aktu prawa miejscowego, może: 1) określić obszar, na którym występuje choroba zakaźna lub zagrożenie wystąpienia choroby zakaźnej, jako obszar zapowietrzony lub zagrożony oraz sposób oznakowania tych obszarów; 2) wprowadzić czasowe ograniczenia w przemieszczaniu się osób lub pojazdów; 3) czasowo zakazać organizowania: a) widowisk, zgromadzeń, pochodów lub nakazać czasowe zawieszenie określonej działalności, b) targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt, polowań i odłowów zwierząt łownych; 4) ograniczyć obrót albo zakazać obrotu zwierzętami, zwłokami zwierzęcymi, produktami, surowcami i produktami rolnymi oraz innymi przedmiotami, które mogą spowodować szerzenie się choroby zakaźnej zwierząt; 5) nakazać zaopatrywanie zwierząt lub produktów w świadectwa zdrowia wystawiane przez urzędowego lekarza weterynarii; 6) nakazać przeprowadzenie zabiegów na zwierzętach, w tym szczepień; 7) nakazać oczyszczanie, odkażanie, deratyzację i dezynsekcję miejsc przebywania zwierząt lub miejsc przechowywania i przetwarzania zwłok zwierzęcych, produktów, środków żywienia zwierząt, a także oczyszczanie i odkażanie środków transportu; 8) nakazać odstrzał sanitarny zwierząt na określonym obszarze; 9) nakazać podmiotom prowadzącym działalność w zakresie produkcji produktów zastosowanie określonej technologii. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć obszaru tylko jednego powiatu. 3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, wchodzi w życie z dniem podania do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie. 4. Powiatowy lekarz weterynarii uchyla wydane rozporządzenie niezwłocznie po ustaniu zagrożenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania lub jej likwidacji. Art. 46. 1. W przypadku zagrożenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania i potrzeby zarządzenia środków, o których mowa w art. 45 ust. 1, na obszarze przekraczającym obszar jednego powiatu właściwy powiatowy lekarz weterynarii informuje o tym natychmiast właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) określenie choroby zakaźnej zwierząt; 2) określenie obszaru zagrożonego wystąpieniem lub obszaru występowania choroby zakaźnej zwierząt; 3) uzasadnienie podjęcia środków. 3. Wojewoda w przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii, w drodze rozporządzenia: 1) określa obszar, na którym występuje choroba zakaźna lub zagrożenie wystąpienia choroby zakaźnej, jako obszar zapowietrzony, zagrożony lub buforowy oraz sposób oznakowania tych obszarów lub 2) wprowadza czasowe ograniczenia w przemieszczaniu się osób lub pojazdów, lub 3) czasowo zakazuje organizowania: a) widowisk, zgromadzeń, pochodów lub nakazuje czasowe zawieszenie określonej działalności, lub b) targów, wystaw, pokazów lub konkursów zwierząt, polowań i odłowów zwierząt łownych, lub 4) ogranicza obrót albo zakazuje obrotu zwierzętami, zwłokami zwierzęcymi, produktami, surowcami i produktami rolnymi oraz innymi przedmiotami, które mogą spowodować szerzenie się choroby zakaźnej, lub 5) nakazuje zaopatrywanie zwierząt lub produktów w świadectwa zdrowia wystawiane przez urzędowego lekarza weterynarii, lub 6) nakazuje przeprowadzenie zabiegów na zwierzętach, w tym szczepień, lub 7) nakazuje oczyszczanie, odkażanie, deratyzację i dezynsekcję miejsc przebywania zwierząt lub miejsc przechowywania i przetwarzania zwłok zwierzęcych, produktów, środków żywienia zwierząt, a także oczyszczanie i odkażanie środków transportu, lub 8) nakazuje odstrzał sanitarny zwierząt na określonym obszarze, lub 9) nakazuje podmiotom prowadzącym działalność w zakresie produkcji produktów zastosowanie określonej technologii. 4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, wchodzi w życie z dniem podania do wiadomości publicznej w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie. 5. Wojewoda uchyla wydane rozporządzenie na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii. Art. 47. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt lub bezpośredniego zagrożenia jej wystąpienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, może, w drodze rozporządzenia, zarządzić środki określone w art. 46 ust. 3, wprowadzić podział kraju na strefy objęte ograniczeniami i wolne od choroby, a ponadto może nakazać przeprowadzenie powszechnych badań, leczenia i innych zabiegów na zwierzętach z gatunków wrażliwych, mając na względzie zapobieżenie niekontrolowanemu szerzeniu się choroby zakaźnej zwierząt. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wprowadzania czasowych zakazów opuszczania ogniska choroby oraz czasowych ograniczeń w ruchu osobowym lub pojazdów, mając na względzie zapobieżenie niekontrolowanemu szerzeniu się chorób zakaźnych zwierząt oraz zminimalizowanie uciążliwości wprowadzonych ograniczeń. Art. 48. 1. Jeżeli określony obszar zapowietrzony lub zagrożony wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, wojewódzki lekarz weterynarii informuje o tym Głównego Lekarza Weterynarii, który informację tę przekazuje właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich w celu podjęcia współpracy w zakresie zwalczania choroby zakaźnej zwierząt. 2. W przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania w państwie trzecim graniczącym z Rzecząpospolitą Polską i możliwości jej przeniesienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo organ Inspekcji Weterynaryjnej lub wojewoda, po uzgodnieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii, podejmuje działania, w tym wydaje decyzje lub rozporządzenia - akty prawa miejscowego, przewidziane odpowiednio w art. 44, 45 i 46 ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej może, w drodze rozporządzenia, zakazać wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, które mogą przenosić tę chorobę, z całego terytorium tego państwa lub jego części, mając na uwadze ochronę zdrowia publicznego i ochronę zdrowia zwierząt oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa o wprowadzonym zakazie niezwłocznie informuje inne państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską, podając uzasadnienie jego wprowadzenia. 5. Zakaz obowiązuje do czasu wydania przez Komisję Europejską decyzji w sprawie zakazu handlu produktami pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego. Art. 49. 1. Za bydło, świnie, owce, kozy, konie, kury (Gallus domesticus), kaczki (Anas platyrhynchos, Cairina moschata), gęsi (Anser anser, Anser Cygnoides) i indyki (Meleagris gallopavo) zabite lub poddane ubojowi z nakazu organów Inspekcji Weterynaryjnej albo za takie zwierzęta padłe w wyniku zastosowania zabiegów nakazanych przez te organy przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa. 2. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wartości rynkowej zwierzęcia. 3. Wartość rynkową zwierzęcia określa się na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) z listy prowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii. 4. W przypadku zwierzęcia poddanego ubojowi, którego mięso jest zdatne do spożycia przez ludzi, odszkodowanie pomniejsza się o kwoty uzyskane ze sprzedaży mięsa i ubocznych produktów zwierzęcych pozyskanych od tego zwierzęcia. 5. Odszkodowanie ze środków budżetu państwa przysługuje również za zniszczone z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, środki żywienia zwierząt oraz sprzęt, które nie mogą być poddane odkażaniu. 6. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje w wysokości wartości rynkowej zniszczonych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, środków żywienia zwierząt oraz sprzętu, określonej na podstawie średniej z 3 kwot oszacowania przyjętych przez powiatowego lekarza weterynarii oraz 2 rzeczoznawców wyznaczonych przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) z listy prowadzonej przez powiatowego lekarza weterynarii. 7. Odszkodowania, o których mowa w ust. 1 i 5, nie przysługują: 1) jeżeli posiadacz zwierzęcia nie zastosował się do obowiązków określonych w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt lub obowiązków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 lub w art. 43 ust. 1, lub obowiązków nałożonych na podstawie art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3 oraz art. 47 ust. 1; 2) jeżeli posiadacz wprowadził do swojego gospodarstwa zwierzę: a) o którym wiedział, że jest chore, zakażone lub podejrzane o zakażenie lub chorobę, b) nieoznakowane lub bez paszportu zwierzęcia, jeżeli są one wymagane przepisami o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt, c) z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie; 3) za zwierzęta, o których mowa w ust. 1, oraz produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, środki żywienia zwierząt i sprzęt, o których mowa w ust. 5: a) stanowiące własność podmiotów prowadzących działalność w zakresie: - określonym w art. 1 pkt 1 lit. a-c lub art. 4 ust. 3, - obrotu produktami lub środkami żywienia zwierząt, - uboju zwierząt lub produkcji mięsa w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, b) przywiezione lub umieszczone na rynku z naruszeniem przepisów obowiązujących w tym zakresie. 8. Decyzja w sprawie odszkodowania wydana przez powiatowego lekarza weterynarii jest ostateczna. Posiadacz zwierzęcia niezadowolony z tej decyzji może, w terminie miesiąca od dnia jej doręczenia, wnieść powództwo do sądu rejonowego. 9. Osobom, którym nie przysługuje odszkodowanie, a które przyczyniły się do szybkiej likwidacji choroby zakaźnej, wojewódzki lekarz weterynarii, na wniosek powiatowego lekarza weterynarii, może przyznać nagrodę ze środków budżetu państwa. 10. Wypłacone odszkodowania, o których mowa w ust. 1, nie podlegają zajęciu na pokrycie należności publicznych, jeżeli zostaną wykorzystane na odtworzenie wcześniej posiadanego stanu zwierząt. 11. Podmiotowi, który poniósł koszty związane z zabiciem lub ubojem zwierząt, transportowaniem zwierząt lub zwłok zwierzęcych albo unieszkodliwieniem zwłok zwierzęcych, wykonując nakazy, o których mowa w ust. 1 i 5, przysługuje ze środków budżetu państwa zwrot faktycznie poniesionych wydatków. 12. Powiatowy lekarz weterynarii powołuje i odwołuje rzeczoznawców, o których mowa w ust. 3 i 6. 13. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb powoływania i odwoływania rzeczoznawców, 2) ich kwalifikacje, 3) wysokość wynagrodzenia przysługującego rzeczoznawcom, 4) szczegółowy tryb i sposób szacowania zwierząt oraz zniszczonych z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, środków żywienia zwierząt oraz sprzętu - mając na względzie zapewnienie rzetelnego ich szacowania. Art. 50. 1. Posiadaczowi zwierzęcia, który dopełnił obowiązku zgłoszenia zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1, przysługuje ze środków budżetu państwa zapomoga za zwierzę, które padło, zanim organ Inspekcji Weterynaryjnej otrzymał informację o zgłoszeniu, jeżeli stwierdził, że zwierzę padło z powodu zachorowania na chorobę zakaźną zwierząt podlegającą obowiązkowi zwalczania. 2. Wysokość zapomogi stanowi 2/3 wartości rynkowej zwierzęcia określonej zgodnie z art. 49. 3. Do ustalania zapomogi, w tym do szacowania zwierząt, stosuje się odpowiednio przepisy art. 49. Art. 51. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej prowadzą system gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących występowania chorób zakaźnych zwierząt, o których mowa w art. 41 ust. 1 i 2. 2. Podmioty świadczące usługi, o których mowa w art. 8 ust. 2, przekazują powiatowemu lekarzowi weterynarii: 1) informację o podejrzeniu wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej natychmiast po powzięciu takiego podejrzenia; 2) comiesięczne informacje o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji. 3. Powiatowy lekarz weterynarii prowadzi księgi zawierające informacje o chorobach podlegających: 1) obowiązkowi zwalczania; 2) obowiązkowi rejestracji; 3) notyfikacji w Unii Europejskiej. 4. Powiatowi lekarze weterynarii przekazują wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii informacje o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania i notyfikacji w Unii Europejskiej oraz comiesięczną informację o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji. 5. Informacje o podejrzeniu lub wystąpieniu choroby wymienionej w pkt 1-15 załącznika nr 2 powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie przekazuje sąsiednim powiatowym lekarzom weterynarii. 6. Do podmiotów prowadzących laboratoria wykonujące badania w zakresie chorób, o których mowa w ust. 3, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 7. Wojewódzcy lekarze weterynarii przekazują informacje, o których mowa w ust. 4 i 6, Głównemu Lekarzowi Weterynarii, który: 1) informuje, wykonując postanowienia konwencji i umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, właściwe organizacje międzynarodowe o występowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania; 2) powiadamia Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej w przypadku chorób zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz chorób zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej, zakres, terminy i sposób przekazywania informacji o tych chorobach przez podmioty prowadzące laboratoria wykonujące badania w zakresie chorób, o których mowa w ust. 3, powiatowych i wojewódzkich lekarzy weterynarii oraz zakres, terminy i sposób dokonywania przez Głównego Lekarza Weterynarii powiadomienia, o którym mowa w ust. 7 pkt 2, mając na względzie potrzebę ujednolicenia sposobu powiadamiania o wystąpieniu tych chorób w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 2) zakres, terminy i sposób przekazywania informacji o występowaniu chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania i rejestracji, wzory ksiąg, o których mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie sprawnego funkcjonowania systemu gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących występowania chorób zakaźnych, o których mowa w art. 41 ust. 1 i 2. Art. 52. 1. Choroby lub zakażenia, które mogą być przenoszone ze zwierzęcia na człowieka w sposób naturalny, zwane dalej "zoonozami", lub bakterie, wirusy lub pasożyty mogące wywoływać zoonozy, zwane dalej "czynnikami zoonotycznymi", podlegają obowiązkowi rejestracji. 2. Podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego są obowiązane do przechowywania wyników badań dotyczących zoonoz podlegających obowiązkowi rejestracji. 3. Podmioty prowadzące laboratoria wykonujące badania w zakresie zoonoz i czynników zoonotycznych podlegających obowiązkowi rejestracji są obowiązane do informowania powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce pobrania próby do badań o każdym przypadku wykrycia takiego czynnika zoonotycznego. 4. Powiatowi i wojewódzcy lekarze weterynarii powiadamiają Głównego Lekarza Weterynarii o każdym przypadku stwierdzenia zoonozy lub wykrycia czynnika zoonotycznego podlegającego obowiązkowi rejestracji. 5. Główny Lekarz Weterynarii gromadzi informacje dotyczące czynników zoonotycznych, których obecność została potwierdzona w wyniku badań laboratoryjnych, i informuje inne państwa członkowskie Unii Europejskiej za pośrednictwem Komisji Europejskiej o klinicznych przypadkach zoonoz. 6. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje Komisji Europejskiej: 1) roczny raport o źródłach zakażeń zoonotycznych zarejestrowanych w kraju w poprzednim roku oraz o rozwoju sytuacji w tym zakresie w terminie do dnia 31 maja każdego roku; 2) dodatkowe informacje dotyczące zakażeń zoonotycznych, na jej wniosek. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) zoonozy oraz czynniki zoonotyczne podlegające obowiązkowi rejestracji, 2) procedury monitorowania występowania salmonelloz oraz sposoby postępowania w przypadku ich wystąpienia - kierując się potrzebą ochrony zdrowia publicznego oraz mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 53. 1. Posiadacz zwierząt gospodarskich jest obowiązany do prowadzenia ewidencji leczenia zwierząt. 2. Lekarze weterynarii są obowiązani do prowadzenia dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej z wykonywanych zabiegów leczniczych i profilaktycznych oraz stosowanych produktów leczniczych. 3. Lekarz weterynarii leczący zwierzęta dokonuje wpisów w ewidencji leczenia zwierząt. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres i sposób prowadzenia ewidencji, a także tryb dokonywania wpisów w tej ewidencji przez lekarzy weterynarii leczących zwierzęta, 2) zakres i sposób prowadzenia dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej - mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej, a także zapewnienie możliwości ustalenia przebiegu leczenia zwierzęcia i zastosowanych u zwierzęcia produktów leczniczych. Art. 54. 1. Powiatowy lekarz weterynarii, wojewódzki lekarz weterynarii i Główny Lekarz Weterynarii, w zakresie swojej właściwości, przygotowują i aktualizują plany gotowości zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt. 2. Plany gotowości zawierają w szczególności: 1) wykaz aktów prawnych dotyczących zwalczania choroby zakaźnej zwierząt; 2) opis choroby zakaźnej zwierząt; 3) określenie sposobu i źródeł finansowania zwalczania choroby zakaźnej zwierząt; 4) określenie struktury i organizacji zespołów kryzysowych powiatowego lekarza weterynarii, wojewódzkiego lekarza weterynarii i Głównego Lekarza Weterynarii; 5) określenie zadań dotyczących zwalczania choroby zakaźnej zwierząt oraz organów, jednostek organizacyjnych i innych podmiotów odpowiedzialnych za realizację tych zadań; 6) plany szkoleń pracowników Inspekcji Weterynaryjnej oraz innych jednostek i podmiotów, o których mowa w pkt 5; 7) opis sposobu i zakresu opracowania oraz przekazywania informacji. 3. Organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, podmioty prowadzące działalność w zakresie pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania lub obrotu niejadalnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, ubocznymi produktami zwierzęcymi, produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego oraz podmioty dysponujące środkami materiałowymi i technicznymi, których udział jest niezbędny przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, współpracują z organami Inspekcji Weterynaryjnej przy opracowaniu i realizacji planów gotowości. 4. Realizacja zadań wynikających z planów gotowości przez podmioty wymienione w ust. 3 jest finansowana ze środków budżetu państwa. 5. Działania w zakresie sporządzania, aktualizacji i realizacji planów gotowości powiatowy lekarz weterynarii, wojewódzki lekarz weterynarii i Główny Lekarz Weterynarii wykonują odpowiednio przy pomocy powiatowego, wojewódzkiego i krajowego zespołu kryzysowego. 6. W skład zespołów kryzysowych wchodzą pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz przedstawiciele organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego i podmiotów, których udział jest niezbędny w zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 7. Przedstawiciele, o których mowa w ust. 6, są wyznaczani przez organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego oraz podmioty, których udział jest niezbędny w zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, na wniosek odpowiednio powiatowego lekarza weterynarii, wojewódzkiego lekarza weterynarii lub Głównego Lekarza Weterynarii. 8. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną i techniczną zespołów, o których mowa w ust. 6, zapewnia odpowiednio powiatowy lekarz weterynarii, wojewódzki lekarz weterynarii i Główny Lekarz Weterynarii. 9. Główny Lekarz Weterynarii przedstawia do zatwierdzenia Komisji Europejskiej krajowe plany gotowości zwalczania chorób zakaźnych zwierząt. 10. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres i warunki współpracy organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego oraz podmiotów, o których mowa w ust. 6, w tworzeniu planów gotowości i realizacji działań wynikających z tych planów oraz ich udziału w zespołach kryzysowych, mając na względzie zapewnienie skutecznego zwalczania chorób zakaźnych zwierząt. 11. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz chorób zakaźnych zwierząt, dla których sporządza się plany gotowości, 2) szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać plan gotowości - kierując się potrzebą szybkiego i skutecznego likwidowania ognisk chorób zakaźnych zwierząt oraz stopniem zaraźliwości poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt. Art. 55. 1. Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z ekspertami Komisji Europejskiej przy przeprowadzaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kontroli koniecznych dla zapewnienia jednolitego stosowania przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt. 2. Kontrole przeprowadza się, wizytując gospodarstwa, w celu sprawdzenia, czy organy Inspekcji Weterynaryjnej nadzorują przestrzeganie przepisów Unii Europejskiej dotyczących zwalczania poszczególnych chorób zakaźnych zwierząt. 3. Główny Lekarz Weterynarii udziela ekspertom Komisji Europejskiej merytorycznej pomocy w wykonywaniu obowiązków związanych z kontrolami. Art. 56. 1. Psy powyżej 3 miesiąca życia na obszarze całego kraju oraz lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie. 2. Posiadacze psów są obowiązani doprowadzić psy do wyznaczonych przez powiatowego lekarza weterynarii punktów szczepień w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3 miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia. 3. Powiatowy lekarz weterynarii ogłasza, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie, wykaz punktów szczepień. 4. Psy poddane szczepieniu podlegają wpisowi do rejestru prowadzonego przez urzędowego lekarza weterynarii dokonującego szczepienia. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie. 5. Szczepienia lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, mając na względzie zmniejszenie ryzyka wystąpienia niektórych chorób zakaźnych zwierząt na określonej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w drodze rozporządzenia: 1) określi: a) szczegółowe warunki i sposób przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, a w szczególności obszary, na których przeprowadza się szczepienia, rodzaj szczepionki i sposób jej podania, b) wzór i szczegółowy sposób prowadzenia rejestru oraz wzór zaświadczenia, o których mowa w ust. 4; 2) może wprowadzić obowiązek ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie. 7. W przypadku wprowadzenia obowiązku, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 57. 1. Główny Lekarz Weterynarii opracowuje programy zwalczania chorób zakaźnych zwierząt określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 2. Program zwalczania chorób zakaźnych zwierząt zawiera w szczególności: 1) opis sytuacji epizootycznej w zakresie danej choroby; 2) analizę szacunkowych kosztów oraz przewidywanych korzyści wynikających z wprowadzenia programu; 3) prawdopodobny czas trwania programu oraz określenie celu, który ma zostać osiągnięty do dnia jego zakończenia; 4) określenie obszaru, na którym będzie obowiązywał program; 5) określenie statusu epizootycznego gospodarstw oraz obszarów objętych programem, a także celów, które mają zostać osiągnięte z uwagi na każdy status, warunki obowiązujące w odniesieniu do przemieszczania zwierząt pomiędzy gospodarstwami oraz obszarami o różnym statusie epizootycznym, oraz określenie skutków utraty statusu epizootycznego; 6) opis działań, które będą stosowane w przypadku wystąpienia podejrzenia lub stwierdzenia choroby zakaźnej zwierząt. 3. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, program, o którym mowa w ust. 2, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, mając na względzie wymagania weterynaryjne dla handlu zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego. 4. Realizacja programu, o którym mowa w ust. 3, jest finansowana ze środków budżetu państwa. 5. W przypadku programu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej oprócz wymagań, o których mowa w ust. 2, program powinien spełniać wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej. 6. Rada Ministrów przyjmuje program, o którym mowa w ust. 5, w drodze uchwały, a następnie Główny Lekarz Weterynarii występuje z wnioskiem do Komisji Europejskiej o jego zatwierdzenie. 7. Rada Ministrów wprowadza program, o którym mowa w ust. 5, w drodze rozporządzenia, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, po jego zatwierdzeniu przez Komisję Europejską, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego, poprawę sytuacji epizootycznej kraju oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. 8. Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację programu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, a w przypadku programu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej, informuje Komisję Europejską o postępach w jego realizacji zgodnie z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, choroby zakaźne zwierząt, dla których opracowuje się programy zwalczania, mając na względzie ochronę zdrowia publicznego, poprawę sytuacji epizootycznej kraju oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 58. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej w celu oceny stanu epizootycznego oraz zapewnienia zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części prowadzą badania kontrolne zakażeń zwierząt. 2. W przypadku badań kontrolnych zakażeń zwierząt w kierunku bonamiozy i marteliozy badania prowadzone są na koszt posiadacza zwierząt, z wyjątkiem badań prowadzonych w strefie przybrzeżnej. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaj jednostek chorobowych, sposób prowadzenia kontroli oraz zakres badań, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa sanitarnego kraju; 2) wysokość opłat za wykonywanie badań, o których mowa w ust. 2, mając na względzie koszty ponoszone przez Inspekcję Weterynaryjną na te badania. Art. 59. Graniczny lekarz weterynarii, w przypadku zagrożenia przeniesienia z zagranicy lub za granicę choroby zakaźnej zwierząt, podejrzenia lub wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt w granicznym posterunku kontroli, stosuje środki wymienione w art. 42 ust. 6 i 7 oraz art. 44, w tym wydaje decyzje, powiadamiając o tym natychmiast powiatowego lekarza weterynarii, z którym współpracuje przy zwalczaniu choroby zakaźnej zwierząt, oraz wojewódzkiego lekarza weterynarii. Art. 60. Główny Lekarz Weterynarii występuje do Komisji Europejskiej z wnioskiem o uznanie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub regionu położonego na tym terytorium za urzędowo wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt, jeżeli są spełnione wymagania w tym zakresie określone w przepisach wydanych na podstawie art. 61 pkt 1 lit. h. Art. 61. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób i tryb zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, podlegających obowiązkowi zwalczania, a w szczególności: a) sposób i tryb postępowania przy podejrzeniu choroby, b) sposób i tryb postępowania przy stwierdzaniu choroby, c) rodzaj próbek pobieranych do badań diagnostycznych oraz sposób ich pobierania i wysyłania, d) środki, o których mowa w art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 46 ust. 3, stosowane przy zwalczaniu chorób, w tym szczegółowy sposób i warunki określania ogniska choroby, obszaru zapowietrzonego, zagrożonego i buforowego, e) procedury czyszczenia, odkażania, dezynsekcji oraz deratyzacji, f) sposób i tryb postępowania przy wygaszaniu ogniska choroby, g) warunki i sposób ponownego umieszczania zwierząt w gospodarstwach, h) wymagania niezbędne do uznania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub regionu położonego na tym terytorium za urzędowo wolne od danej choroby zakaźnej zwierząt oraz szczegółowy tryb tego uznawania, i) sposób prowadzenia dokumentacji związanej ze zwalczaniem choroby, j) warunki i sposób wprowadzania szczepień, o których mowa w art. 43 ust. 3, w zależności od rodzaju choroby zakaźnej zwierząt - mając na względzie ochronę zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt; 2) szczegółowy tryb i sposób zgłaszania wniosku, o którym mowa w art. 60, oraz dokumentację do niego dołączoną, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 62. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Farmaceutycznej, Inspekcji Handlowej, Inspekcji Transportu Drogowego, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych oraz jednostki samorządu terytorialnego współpracują przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i formy współpracy, o której mowa w ust. 1, mając na względzie zapewnienie skutecznego zwalczania chorób zakaźnych zwierząt. Rozdział 9 Zasady stosowania substancji o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i beta-agonistycznym Art. 63. Zabrania się: 1) umieszczania na rynku, w celu podawania zwierzętom, substancji o działaniu tyreostatycznym oraz stilbenów, pochodnych stilbenów, ich soli i estrów; 2) umieszczania na rynku, w celu podawania zwierzętom, z których lub od których są pozyskiwane produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, substancji o działaniu beta-agonistycznym oraz oestradiolu 17β i jego pochodnych estropodobnych. Art. 64. 1. Zabrania się podawania zwierzętom gospodarskim, zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie oraz zwierzętom akwakultury: 1) substancji o działaniu tyreostatycznym; 2) stilbenów, pochodnych stilbenów, ich soli i estrów; 3) substancji o działaniu beta-agonistycznym; 4) oestradiolu 17β i jego pochodnych estropodobnych; 5) substancji o działaniu estrogennym innych niż oestradiol 17β i jego pochodne estropodobne oraz o działaniu androgennym lub gestagennym. 2. Zabrania się: 1) utrzymywania w gospodarstwie zwierząt akwakultury, w których organizmie znajdują się lub u których wykryto substancje wymienione w ust. 1, z wyłączeniem przypadków, gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65, 67 lub 69; 2) umieszczania na rynku lub uboju zwierząt gospodarskich lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje wymienione w ust. 1, z wyłączeniem przypadków, gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65, 67 lub 69. 3. Zabrania się umieszczania na rynku przeznaczonych do spożycia przez ludzi zwierząt akwakultury, którym były podawane substancje wymienione w ust. 1, oraz przetworzonych produktów pochodzących od tych zwierząt. 4. Zabrania się umieszczania na rynku i przetwarzania mięsa zwierząt, o których mowa w ust. 2. Art. 65. 1. Zakazy, o których mowa w art. 63 i 64, nie dotyczą podawania w celach leczniczych: 1) testosteronu i progesteronu oraz ich pochodnych, łatwo uwalniających w miejscu ich podawania związki macierzyste w wyniku procesu hydrolizy, zachodzącego po ich wchłonięciu, zidentyfikowanym zwierzętom gospodarskim i zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie; 2) produktów leczniczych weterynaryjnych z zawartością: a) trenbolonów alilu, podawanych doustnie, lub substancji o działaniu beta-agonistycznym zidentyfikowanym koniowatym lub zidentyfikowanym zwierzętom domowym, w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej w sprawie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt, stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym, jeżeli są one stosowane zgodnie ze wskazaniami producenta, b) substancji mających działanie beta-agonistyczne, w postaci zastrzyków, w celu przyspieszenia porodu u krów. 2. Produkty lecznicze weterynaryjne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, stosowane w celach leczniczych powinny spełniać wymagania dla dopuszczenia ich do obrotu określone w przepisach Prawa farmaceutycznego i mogą być podawane wyłącznie przez lekarza weterynarii w postaci zastrzyku lub w postaci spirali dopochwowych - w przypadku leczenia dysfunkcji hormonów płciowych. Art. 66. Zabrania się posiadaczom zwierząt posiadania i przechowywania w gospodarstwie produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających: 1) substancje o działaniu beta-agonistycznym, które mogą być stosowane w celu przyspieszenia porodu; 2) oestradiol 17β lub jego pochodne estropodobne. Art. 67. Zabrania się podawania w postaci zastrzyków substancji, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lit. b, zwierzętom hodowlanym, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych. Art. 68. 1. Zakazy, o których mowa w art. 63 i art. 64 ust. 1, nie dotyczą podawania, w ramach czynności zootechnicznych, zidentyfikowanym zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie produktów leczniczych weterynaryjnych o działaniu estrogennym innych niż oestradiol 17β i jego pochodne estropodobne oraz o działaniu androgennym lub gestagennym. 2. Dopuszcza się poddawanie ryb, w pierwszych 3 miesiącach życia, zabiegom mającym na celu zmianę płci, przy zastosowaniu produktów leczniczych weterynaryjnych o działaniu androgennym, których umieszczanie na rynku jest dopuszczone na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego. 3. Zabrania się wykonywania czynności zootechnicznych na zwierzętach przeznaczonych do chowu lub hodowli, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych. Art. 69. Zakaz, o którym mowa w art. 64 ust. 1, nie dotyczy leczenia prowadzonego przez lekarza weterynarii, polegającego na podawaniu zidentyfikowanym zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających oestradiol 17β lub jego pochodne estropodobne w celu leczenia u bydła: 1) maceracji lub mumifikacji płodu; 2) ropomacicza (pyometritis). Art. 70. Zabrania się podawania zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie: 1) substancji o działaniu hormonalnym: a) działających jako osad, b) o okresie karencji dłuższym niż 15 dni, c) dla których nie istnieją odczynniki lub urządzenia, stosowane w technikach analitycznych, umożliwiające wykrycie obecności pozostałości przekraczających dopuszczalne poziomy; 2) produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających substancje o działaniu beta-agonistycznym o okresie karencji dłuższym niż 28 dni. Art. 71. 1. Zezwala się, w celu handlu, na: 1) umieszczanie na rynku zwierząt do hodowli oraz zwierząt reprodukcyjnych, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych, jeżeli w ostatnim czasie były poddane czynnościom leczniczym, o których mowa w art. 65, 67 lub 69; 2) oznakowanie, zgodnie z przepisami o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, mięsa pochodzącego ze zwierząt, o których mowa w pkt 1, jeżeli były przestrzegane okresy karencji określone w przepisach Prawa farmaceutycznego, jako mięsa przeznaczonego do handlu. 2. Handel końmi hodowlanymi, włączając zarejestrowane koniowate, którym w celach określonych w art. 65 były podawane produkty lecznicze weterynaryjne, zawierające trembolony alilu lub substancje o działaniu beta-agonistycznym, a w szczególności końmi: 1) wyścigowymi, 2) biorącymi udział w zawodach, 3) cyrkowymi, 4) przeznaczonymi do badań lub na wystawy - jest dopuszczalny przed upływem okresu karencji, jeżeli zostały zachowane warunki podawania tych produktów, a rodzaj i data leczenia zostały zapisane w dokumentach identyfikacyjnych, w które zaopatrzono zwierzęta. 3. Nie umieszcza się na rynku mięsa lub innych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, pochodzących ze zwierząt lub od zwierząt, którym były podawane substancje o działaniu estrogennym, androgennym lub gestagennym, jeżeli przed dokonaniem uboju zwierzęcia nie był przestrzegany okres karencji wymagany dla wydalenia z jego organizmu produktów leczniczych weterynaryjnych. Art. 72. 1. Organy Inspekcji Weterynaryjnej przeprowadzają kontrole w celu ustalenia: 1) posiadania lub przechowywania przez posiadaczy zwierząt substancji, o których mowa w art. 63 i 64; 2) stosowania niezgodnie z przepisami substancji o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i beta-agonistycznym lub produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających takie substancje (nielegalne leczenie zwierząt); 3) nieprzestrzegania okresów karencji, o których mowa w art. 70 pkt 1 lit. b i pkt 2; 4) nieprzestrzegania ograniczeń lub zakazów stosowania substancji, o których mowa w art. 65, 67 lub 69. 2. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie stwierdzony przypadek, o którym mowa w ust. 1, zwierzęta obejmuje się dozorem urzędowego lekarza weterynarii do czasu zastosowania wobec osób odpowiedzialnych środków określonych w art. 79 ust. 2 pkt 1, ust. 3 oraz w art. 80 i 82. Art. 73. 1. Zabrania się przywozu: 1) zwierząt gospodarskich, zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie i zwierząt akwakultury, 2) mięsa i innych produktów pozyskanych ze zwierząt lub od zwierząt, o których mowa w pkt 1 - z państw trzecich, które dopuszczają umieszczanie na rynku, w celu podawania zwierzętom stilbenów, pochodnych stilbenów, ich soli i estrów lub substancji o działaniu tyreostatycznym. 2. Zabrania się przywozu z państw trzecich znajdujących się na listach sporządzanych zgodnie z przepisami Unii Europejskiej: 1) zwierząt gospodarskich, zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie oraz zwierząt akwakultury, którym były podawane: a) substancje o działaniu tyreostatycznym oraz stilbeny, pochodne stilbenów, ich soli i estrów, b) substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz oestradiol 17β i jego pochodne estropodobne, z wyłączeniem przypadków, gdy substancje te były podawane w sposób określony w art. 65-67, 69 lub 71, a okresy karencji przewidziane w umowach międzynarodowych były przestrzegane; 2) mięsa i innych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, pozyskanych z lub od zwierząt, których przywóz jest zakazany zgodnie z pkt 1. Art. 74. Dopuszcza się przywóz z państw trzecich zwierząt przeznaczonych do hodowli, zwierząt reprodukcyjnych, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych, lub mięsa z nich pozyskanego, jeżeli państwa te zagwarantują spełnienie wymagań co najmniej równoważnych do wymagań określonych w przepisach art. 63-73. Art. 75. 1. Zabrania się produkcji, marketingu oraz umieszczania na rynku w celu stosowania u krów mlecznych somatotropiny bydlęcej, a także jej podawania krowom mlecznym. 2. Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie skupu lub produkcji substancji zawierających somatotropinę bydlęcą oraz przedsiębiorca umieszczający na rynku takie substancje prowadzą rejestr zawierający w szczególności dane dotyczące: 1) ilości wyprodukowanej, nabytej, zbytej lub użytej na cele inne niż umieszczanie na rynku substancji; 2) dane osób (imię i nazwisko), którym te substancje zostały zbyte lub od których zostały nabyte. Art. 76. Zakaz, o którym mowa w art. 75, nie dotyczy produkcji somatotropiny bydlęcej lub jej przywozu, dokonywanych w celu jej wywozu do państw trzecich. Rozdział 10 Przepisy karne Art. 77. Kto: 1) prowadząc działalność nadzorowaną, nie spełnia wymagań weterynaryjnych przewidzianych dla określonego rodzaju i zakresu tej działalności, powodując przez to zagrożenie epizootyczne lub epidemiczne lub niewłaściwą jakość zdrowotną produktów, albo prowadzi taką działalność bez stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych, 2) dokonuje przywozu zwierząt, niejadalnych produktów pochodzenia zwierzęcego lub ubocznych produktów zwierzęcych wbrew zakazowi przywozu lub bez zachowania, lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie, 3) dokonuje handlu lub umieszcza na rynku zwierzęta, niejadalne produkty pochodzenia zwierzęcego lub uboczne produkty zwierzęce bez zachowania lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie, 4) dokonuje przemieszczania koniowatych bez zachowania lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie, 5) umieszcza zwierzęta w gospodarstwie lub transportuje je bez zachowania lub z naruszeniem wymagań weterynaryjnych obowiązujących w tym zakresie - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 78. Kto: 1) wbrew zakazowi prowadzi szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym zwierząt lub wykonuje takie szczepienia, 2) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń wydanych w celu zwalczania choroby zakaźnej, wymienionych w art. 44 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 9, pkt 10 lit. c, pkt 12-14, art. 45 ust. 1 pkt 2-6 oraz art. 46 ust. 3 pkt 2-6 - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 79. 1. Kto: 1) umieszcza na rynku, w celu podawania zwierzętom, substancje o działaniu tyreostatycznym oraz stilbeny, pochodne stilbenów, ich sole i estry, 2) umieszcza na rynku, w celu podawania zwierzętom, z których lub od których są pozyskiwane produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, substancje o działaniu beta-agonistycznym oraz oestradiol 17β i jego pochodne estropodobne - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 2. Kto wbrew zakazowi: 1) podaje zwierzętom gospodarskim, zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie lub zwierzętom akwakultury substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1, 2) utrzymuje w gospodarstwie zwierzęta akwakultury, w których organizmie znajdują się lub u których wykryto substancje wymienione w art. 64 ust. 1, 3) umieszcza na rynku lub dokonuje uboju zwierząt gospodarskich lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje wymienione w art. 64 ust. 1, 4) umieszcza na rynku przeznaczone do spożycia przez ludzi zwierzęta akwakultury, którym były podawane substancje wymienione w art. 64 ust. 1, oraz przetworzone produkty pochodzące od tych zwierząt, 5) umieszcza na rynku i przetwarza mięso zwierząt, o których mowa w pkt 2 i 3 - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 3. Kto podaje w celach leczniczych zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie substancje, o których mowa w art. 65, niezgodnie z przepisami tego artykułu - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 80. 1. Kto, będąc posiadaczem zwierząt gospodarskich, posiada i przechowuje w gospodarstwie produkty lecznicze weterynaryjne zawierające substancje o działaniu beta-agonistycznym, które mogą być stosowane w celu przyspieszenia porodu, oraz zawierające oestradiol 17β lub jego pochodne estropodobne - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 2. Kto podaje w postaci zastrzyków substancje, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lit. b, zwierzętom hodowlanym, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 3. Kto wykonuje czynności zootechniczne na zwierzętach przeznaczonych do chowu lub hodowli, włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 4. Kto podaje zwierzętom gospodarskim lub zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie: 1) substancje o działaniu hormonalnym: a) działające jako osad, b) o okresie karencji dłuższym niż 15 dni, c) dla których nie istnieją odczynniki lub urządzenia stosowane w technikach analitycznych, umożliwiające wykrycie obecności pozostałości przekraczających dopuszczalne poziomy, 2) produkty lecznicze weterynaryjne zawierające substancje o działaniu beta-agonistycznym o okresie karencji dłuższym niż 28 dni - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 5. Kto umieszcza na rynku mięso lub inne produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, niezgodnie z przepisami art. 71 ust. 3 - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 81. Kto wbrew zakazowi przywozi z państw trzecich zwierzęta gospodarskie, zwierzęta dzikie utrzymywane przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie lub zwierzęta akwakultury albo pochodzące od takich zwierząt mięso lub produkty pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 82. Kto stosuje niezgodnie z przepisami substancje o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i beta-agonistycznym lub produkty lecznicze weterynaryjne zawierające takie substancje - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 83. Kto produkuje, prowadzi marketing lub umieszcza na rynku w celu stosowania u krów mlecznych somatotropinę bydlęcą albo podaje somatotropinę bydlęcą krowom mlecznym - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. Art. 84. W sprawach o przestępstwo, o którym mowa w art. 79 ust. 2 pkt 1, ust. 3, art. 80 ust. 1 i 2, ust. 4 pkt 1 lit. b i pkt 2 oraz art. 82, sąd orzeka środek karny w postaci przepadku substancji lub produktów. Art. 85. 1. Kto: 1) prowadząc działalność nadzorowaną, nie spełnia wymagań weterynaryjnych określonych dla danego rodzaju i zakresu tej działalności albo prowadzi taką działalność bez zawiadomienia w wymaganym terminie o zamiarze jej rozpoczęcia, 2) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia właściwych organów lub innych podmiotów o podejrzeniu wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt albo nie przekazuje informacji wskazujących na możliwość wystąpienia takiej choroby, albo nie stosuje się do innych obowiązków w razie podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt, 3) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń, wydanych w celu zwalczania choroby zakaźnej zwierząt, wymienionych w art. 44 ust. 1 pkt 4, 5, 7, 8, pkt 10 lit. a i b, pkt 11, art. 45 ust. 1 pkt 7 i 8 oraz art. 46 ust. 3 pkt 7, 4) świadcząc usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej: a) nie wypełnia obowiązku informowania powiatowego lekarza weterynarii o chorobach zakaźnych zwierząt, podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej lub obowiązkowi rejestracji, b) nie prowadzi lub prowadzi w sposób nieprawidłowy dokumentację lekarsko-weterynaryjną, 5) prowadząc działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego, nie przechowuje wyników badań dotyczących zoonoz podlegających obowiązkowi rejestracji, 6) prowadząc laboratorium wykonujące badania w zakresie zoonoz i czynników zoonotycznych, nie informuje o przypadku wykrycia czynnika zoonotycznego, 7) będąc posiadaczem zwierząt gospodarskich, nie prowadzi lub prowadzi w sposób nieprawidłowy ewidencję leczenia zwierząt, 8) uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia zwierzęcia przeciwko wściekliźnie, 9) uchyla się od obowiązków określonych w programie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt wprowadzonym na podstawie art. 57 ust. 3 lub 7 - podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo karze grzywny. 2. W sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 11 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 86. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 12 uchyla się ust. 3 i 3a; 2) w art. 24 ust. 4a otrzymuje brzmienie: "4a. Wykonywanie zarobkowego transportu drogowego zwierząt lub transportu zwierząt związanego z prowadzeniem innej działalności gospodarczej może odbywać się wyłącznie przy użyciu środków transportu dopuszczonych do tego celu."; 3) w art. 34 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) kwalifikacje osób uprawnionych do zawodowego uboju, 2) warunki wyładunku, przemieszczania, przetrzymywania, unieruchamiania w celu dokonania uboju lub uśmiercenia zwierząt, 3) warunki i metody uboju i uśmiercania zwierząt stosownie do gatunku - mając na względzie zapewnienie humanitarnego traktowania zwierząt podczas ich uboju lub uśmiercania.". Art. 87. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533) w art. 69 wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się ust. 3; 2) w ust. 4 wyrazy "o której mowa w ust. 1 i 3" zastępuje się wyrazami "o której mowa w ust. 1"; 3) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentacji obrotu detalicznego produktami leczniczymi weterynaryjnymi, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia tej dokumentacji oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.". Art. 88. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz. U. Nr 165, poz. 1590) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Przywóz przesyłek zwierząt jest dopuszczalny: 1) z państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską - w przypadku zwierząt, dla których określono wymagania przywozowe w przepisach Unii Europejskiej; 2) jeżeli zostały spełnione wymagania określone w przepisach państwa końcowego przeznaczenia, będącego państwem Unii Europejskiej - w przypadku zwierząt, dla których nie określono wymagań przywozowych w przepisach Unii Europejskiej. 3. Przywóz przesyłek produktów jest dopuszczalny: 1) ze znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską: a) państw trzecich lub ich części, b) zakładów uprawnionych do wprowadzania produktów na terytorium Unii Europejskiej - w przypadku produktów, dla których określono wymagania przywozowe w przepisach Unii Europejskiej; 2) jeżeli zostały spełnione wymagania określone w przepisach państwa końcowego przeznaczenia będącego państwem Unii Europejskiej - w przypadku produktów, dla których nie określono wymagań przywozowych w przepisach Unii Europejskiej. 4. Wymagania, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, w przypadku gdy państwem końcowego przeznaczenia przesyłki zwierząt lub produktów jest Rzeczpospolita Polska, określają przepisy dotyczące ochrony zdrowia zwierząt i zwalczania chorób zakaźnych zwierząt oraz przepisy dotyczące wymagań weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego."; 2) w art. 44 w ust. 1 zdanie końcowe otrzymuje brzmienie: "- ponosi osoba odpowiedzialna za przesyłkę.". Art. 89. 1. Podmioty prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność nadzorowaną, której prowadzenie zgodnie z przepisami dotychczasowymi nie wymagało zgłoszenia zamiaru jej podjęcia powiatowemu lekarzowi weterynarii, tracą prawo do prowadzenia tej działalności, jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie dokonają zgłoszenia zgodnie z jej przepisami. 2. Podmioty prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność nadzorowaną, której prowadzenie zgodnie z przepisami dotychczasowymi wymagało zgłoszenia zamiaru jej podjęcia powiatowemu lekarzowi weterynarii, wpisane do rejestru powiatowego lekarza weterynarii, prowadzonego na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują prawo do jej prowadzenia. 3. Podmioty prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność nadzorowaną, której prowadzenie zgodnie z przepisami dotychczasowymi nie wymagało stwierdzenia spełnienia warunków weterynaryjnych, a zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wydanymi na jej podstawie wymaga takiego stwierdzenia, w tym stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych dla obiektów budowlanych lub miejsc prowadzenia działalności nadzorowanej albo dla osób wykonujących określone czynności w ramach tej działalności, tracą prawo do prowadzenia tej działalności, jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy nie złożą wniosku o dokonanie takiego stwierdzenia zgodnie z jej przepisami. 4. Podmioty, o których mowa w ust. 2, w zakresie objętym decyzjami stwierdzającymi spełnienie warunków weterynaryjnych, wydanymi na podstawie przepisów dotychczasowych, oraz wpisami do rejestrów powiatowych lekarzy weterynarii, prowadzonych na podstawie przepisów dotychczasowych, a także obiekty budowlane, miejsca lub osoby wykonujące określone czynności w ramach prowadzonej przez nie działalności nadzorowanej, uważa się za zatwierdzone w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej. 5. Podmiotom prowadzącym w dniu wejścia w życie ustawy działalność nadzorowaną obejmującą utrzymywanie bydła, owiec i kóz z zamiarem przeznaczania ich do handlu, które po dniu wejścia w życie ustawy wystąpią o wystawienie świadectwa zdrowia zwierzęcia znajdującego się w posiadanym przez nich stadzie lub gospodarstwie, powiatowy lekarz weterynarii wydaje z urzędu decyzję w sprawie uznania: 1) stada będącego w ich posiadaniu za urzędowo wolne od gruźlicy, urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy i urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła; 2) gospodarstwa będącego w ich posiadaniu, w którym są utrzymywane owce i kozy, za urzędowo wolne od brucelozy lub wolne od brucelozy. Art. 90. Do postępowań w sprawach objętych przepisami ustawy, wszczętych a niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 91. 1. Rejestry podmiotów, prowadzone przez powiatowych lekarzy weterynarii na podstawie art. 5 ust. 3c i 3d ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)), stają się rejestrami, o których mowa w art. 11. 2. Dane zawarte w wykazach podmiotów, prowadzonych przez Głównego Lekarza Weterynarii na podstawie art. 5 ust. 3e i 3f ustawy wymienionej w ust. 1, wykorzystuje się do prowadzenia list, o których mowa w art. 12. 3. Dane zawarte w systemie gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących chorób zakaźnych zwierząt, o którym mowa w art. 20a ustawy wymienionej w ust. 1, wykorzystuje się do prowadzenia systemu, o którym mowa w art. 51. 4. Dokumentację prowadzoną na podstawie przepisów dotychczasowych przechowuje się przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy. 5. Plany gotowości zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, opracowane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują ważność. Art. 92. 1. Świadectwa rejestracji wydane przed dniem 1 października 2002 r. dla środków farmaceutycznych stosowanych wyłącznie dla zwierząt, które stały się pozwoleniami w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, zawierających substancję czynną lub substancje czynne, które nie posiadają ustalonych przynajmniej tymczasowych Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń Pozostałości produktów leczniczych weterynaryjnych lub gdy zostało uznane, że określenie takich stężeń nie jest wymagane, z wyłączeniem immunologicznych produktów leczniczych weterynaryjnych stosowanych wyłącznie u zwierząt, z których lub od których pozyskuje się środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, zachowują ważność do dnia 20 kwietnia 2004 r. 2. Podmiot odpowiedzialny, do dnia 30 kwietnia 2004 r., wycofuje na własny koszt z obrotu i stosowania produkty lecznicze weterynaryjne zawierające substancję czynną lub substancje czynne, o których mowa w ust. 1. Art. 93. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 5 ust. 4 i 5, art. 8 ust. 4, art. 20 ust. 4, art. 20a ust. 6, art. 21, art. 21a ust. 2, art. 24 ust. 2, art. 25 ust. 8 i 9 oraz art. 25a ust. 2 ustawy wymienionej w art. 91 ust. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na postawie art. 10, art. 11 ust. 4, art. 47 ust. 2, art. 49 ust. 13, art. 51 ust. 8, art. 52 ust. 7, art. 53 ust. 4, art. 54 ust. 10 i 11, art. 56 ust. 6, art. 58 ust. 3 i art. 61. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 34 ust. 6 ustawy, o której mowa w art. 86, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 69 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 87, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych. Art. 94. Traci moc ustawa z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 3)). Art. 95. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 92, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (poz. 625) Załącznik nr 1 WYKAZ JEDNOSTEK ADMINISTRACYJNYCH 1) Królestwo Belgii: province/provincie; 2) Republika Czeska: kraj; 3) Królestwo Danii: amt lub island; 4) Republika Federalna Niemiec: Regierungsbezirk; 5) Republika Estonii: maakond; 6) Republika Grecka: voµoζ; 7) Królestwo Hiszpanii: provincia; 8) Republika Francuska: departement; 9) Republika Irlandii: county; 10) Republika Włoska: provincia; 11) Republika Cypru: ετταρχία (district); 12) Republika Łotwy: rajons; 13) Republika Litwy: apskritis; 14) Wielkie Księstwo Luksemburga; 15) Republika Węgier: megye; 16) Republika Malty; 17) Królestwo Niderlandów w Europie: rrv-kring; 18) Republika Austrii: Bezirk; 19) Rzeczpospolita Polska: powiat; 20) Republika Portugalska: a) ląd stały: distrito, b) inne części terytorium Portugalii: regiao autonomia; 21) Republika Słowenii: območje; 22) Republika Słowacka: kraj; 23) Republika Finlandii: lääni/län; 24) Królestwo Szwecji: län; 25) Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej: a) Anglia, Walia i Północna Irlandia: county, b) Szkocja: district lub island area. Załącznik nr 2 WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA 1) pryszczyca (Foot and mouth disease - FMD); 2) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis); 3) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease - SVD); 4) księgosusz (Rinderpest); 5) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants - PPR); 6) zaraza płucna bydła (Contagious bovine pleuropneumonia - CBPP); 7) choroba guzowatej skóry bydła (Lumpy skin disease - LSD); 8) gorączka doliny Rift (Rift valley fever); 9) choroba niebieskiego języka (Bluetongue); 10) ospa owiec i ospa kóz (Sheep pox and goat pox); 11) afrykański pomór koni (African horse sickness); 12) afrykański pomór świń (African swine fever - ASF); 13) klasyczny pomór świń (Clasical swine fever - CSF, Hog cholera); 14) wysoce zjadliwa grypa ptaków d. pomór drobiu (Highly pathogenic avian influenza - HPAI d. Fowl plague); 15) rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease - ND); 16) wścieklizna (Rabies); 17) wąglik (Anthrax); 18) gruźlica bydła (Bovine tuberculosis); 19) bruceloza u bydła, kóz, owiec i świń (B. abortus, B. melitensis, B. ovis, B. suis); 20) enzootyczna białaczka bydła (Enzootic bovine leucosis - EBL); 21) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy - BSE); 22) zgnilec amerykański pszczół (American foulbrood); 23) trzęsawka owiec (Scrapie); 24) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (Infectious haematopoietic necrosis - IHN); 25) zakaźna anemia łososi (Infectious salmon anaemia - ISA); 26) wirusowa posocznica krwotoczna (Viral haemorrhagic septicaemia - VHS); 27) krwotoczna choroba zwierzyny płowej (Epizootic haemorrhagic disease of deer - EHD). Załącznik nr 3 WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI REJESTRACJI 1) paratuberkuloza (Paratuberculosis); 2) listerioza (Listeriosis); 3) toksoplazmoza (Toxoplasmosis); 4) tularemia (Tularaemia); 5) wirusowe zapalenia mózgu i rdzenia koni (Equine encephalomyelitis); 6) nosacizna (Glanders); 7) niedokrwistość zakaźna koni (Equine infectious anaemia); 8) zakaźne zapalenie macicy u klaczy (Contagious equine metritis); 9) wirusowe zapalenie tętnic koni (Equine viral arteritis); 10) zaraza stadnicza (Dourine); 11) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła (Infectious bovine rhinotracheitis/infetious pustular vulvovaginitis IBR/IPV); 12) choroba mętwikowa bydła (Bovine genital campylobacterosis); 13) zaraza rzęsistkowa bydła (Trichomonosis); 14) gorączka Q (Q fever); 15) salmonelozy bydła i świń (Salmonellosis of cattle and pigs); 16) wirusowe zapalenie żołądka i jelit świń (Transmissible gastroenteritis - TGE); 17) włośnica (Trichinellosis); 18) choroba Aujeszkyego u świń (Aujeszky's disease in pigs); 19) enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia świń d. choroba cieszyńska i talfańska (Porcine enteroviral encephalomyelitis); 20) zakaźna bezmleczność u owiec i kóz (Contagious agalactia); 21) choroba maedi-visna (Maedi-visna disease); 22) gruczolakowatość płuc u owiec i kóz (Ovine pulmonary adenomatosis); 23) wirusowe zapalenia stawów i mózgu kóz (Caprine arthritis/encephalitis - CAE); 24) serowaciejące zapalenie węzłów chłonnych (Caseus lymphadenitis - CLA); 25) salmonelozy drobiu (S. Gallinarum, S. Pullorum, S. Enteritidis, S. Typhimurium, S. Arizonae)/Avian salmonellosis (S. Gallinarum, S. Pullorum, S. Arizonae); 26) chlamydioza ptaków (Avian chlamydiosis); 27) zakaźne zapalenie torby Fabrycjusza (choroba Gumboro)/Infectious bursal disease (Gumboro disease); 28) choroba Mareka (Marek's disease); 29) choroba Derzsy'ego (Derzsy's disease); 30) mykoplazmozy drobiu (Mycoplasma gallisepticum, M. synoviae, M. meleagridis)/Avian mycoplasmosis (M. gallisepticum, M. synoviae, M. meleagridis); 31) wirusowe zapalenie jelit u norek (Mink viral enteritis); 32) choroba Aleucka (Aleutian disease); 33) myksomatoza (Myxomatosis); 34) krwotoczna choroba królików (Rabbit haemorrhagic disease); 35) wiosenna wiremia karpi (Spring viraemia of carp); 36) bakteryjna choroba nerek ryb łososiowatych (Renibacteriosis); 37) zgnilec europejski (European foulbrood); 38) waroza (Varroosis); 39) choroba roztoczowa (Acariosis of bees); 40) bonamioza; 41) martelioza. Załącznik nr 4 CHOROBY ZAKAŹNE ZWIERZĄT PODLEGAJĄCE ZAKAZOWI SZCZEPIEŃ 1) pryszczyca (Foot and mouth disease - FMD); 2) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis); 3) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease - SVD); 4) księgosusz (Rinderpest); 5) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants - PPR); 6) zaraza płucna bydła (Contagious bovine pleuropneumonia - CBPP); 7) guzowata choroba skóry bydła (Lumpy skin disease - LSD); 8) gorączka doliny Rift (Rift valley fever); 9) choroba niebieskiego języka (Bluetongue); 10) ospa owiec i ospa kóz (Sheep pox and goat pox); 11) afrykański pomór koni (African horse sickness); 12) afrykański pomór świń (African swine fever - ASF); 13) klasyczny pomór świń (Clasical swine fever - CSF, Hog cholera); 14) wysoce zjadliwa grypa ptaków d. pomór drobiu (Highly pathogenic avian influenza - HPAI d. Fowl plague); 15) enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia d. choroba cieszyńska i talfańska (Porcine enteroviral encephalomyelitis); 16) bruceloza u bydła, kóz, owiec i świń (B. melitensis, B. ovis, B. suis i B. abortus); 17) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła (Infectious bovine rhinotracheitis/infectious pustular vulvovaginitis - IBR/IPV). 1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne oraz ustawę z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej. Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną, 2) dyrektywy Rady 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w przywozie zamrożonego nasienia bydła domowego, 3) dyrektywy Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego, 4) dyrektywy Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich, 5) dyrektywy Rady 90/429/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającej warunki sanitarne odnośnie do zwierząt mające zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym nasieniem bydła i trzody chlewnej oraz w przywozie, 6) dyrektywy Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych, 7) dyrektywy Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącej warunków zdrowotnych zwierząt, obowiązujących przy wprowadzaniu na rynek zwierząt i produktów akwakultury, 8) dyrektywy Rady 91/68/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami, 9) dyrektywy Rady 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG, 10) dyrektywy Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającej wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG, 11) dyrektywy Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG, 12) dyrektywy Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotyczącej zakazu stosowania w gospodarstwach hodowlanych niektórych związków o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i β-agonistycznym i uchylającej dyrektywy 81/602/EWG, 88/146/EWG oraz 88/299/EWG, 13) dyrektywy Rady 85/511/EWG z dnia 18 listopada 1985 r. wprowadzającej środki wspólnotowe w sprawie zwalczania pryszczycy, 14) decyzji Komisji 88/397/EWG z dnia 12 lipca 1988 r. koordynującej zasady ustanowione przez Państwa Członkowskie w zastosowaniu art. 6 dyrektywy Rady 85/511/EWG, 15) dyrektywy Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń, 16) decyzji Komisji 2002/106/WE z dnia 1 lutego 2002 r. zatwierdzającej Podręcznik Diagnostyczny ustanawiający procedury diagnostyczne, metody pobierania próbek oraz kryteria oceny wyników badań laboratoryjnych w celu potwierdzenia klasycznego pomoru świń, 17) dyrektywy Rady 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. ustanawiającej zasady kontroli i środki zwalczania afrykańskiego pomoru koni, 18) dyrektywy Rady 92/40/EWG z dnia 19 maja 1992 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania influenzy drobiu, 19) dyrektywy Rady 92/66/EWG z dnia 14 lipca 1992 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania rzekomego pomoru drobiu, 20) decyzji Komisji 93/152/EWG z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiającej kryteria dla szczepionek używanych przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu w związku z programami szczepień rutynowych, 21) dyrektywy Rady 93/53/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. wprowadzającej minimalne środki wspólnotowe zwalczania niektórych chorób ryb, 22) decyzji Komisji 2001/183/WE z dnia 22 lutego 2001 r. ustanawiającej plany pobierania próbek i metody diagnostyczne do celów wykrywania i potwierdzania występowania niektórych chorób ryb oraz uchylającej decyzję 92/532/EWG, 23) dyrektywy Rady 95/70/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. wprowadzającej minimalne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób małży dwuskorupowych, 24) dyrektywy Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń, 25) decyzji Komisji 2000/428/WE z dnia 4 lipca 2000 r. ustanawiającej procedury diagnostyczne, metody pobierania próbek i kryteria oceny wyników badań laboratoryjnych w celu potwierdzenia i diagnostyki różnicowej choroby pęcherzykowej świń, 26) dyrektywy Rady 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej przepisy szczególne w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz zmieniającej dyrektywę 92/119/EWG w zakresie choroby cieszyńskiej i afrykańskiego pomoru świń, 27) dyrektywy Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka, 28) dyrektywy Rady 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie, 29) decyzji Komisji 2000/807/WE z dnia 11 grudnia 2000 r. ustanawiającej skodyfikowaną formę i kody zgłaszania chorób zwierząt na mocy dyrektywy Rady 82/894/EWG oraz uchylającej decyzje 84/90/EWG oraz 90/442/EWG, 30) decyzji Komisji 2002/807/WE z dnia 15 października 2002 r. zmieniającej decyzję 2000/807/WE ustanawiającą skodyfikowaną formę i kody zgłaszania chorób zwierząt na mocy dyrektywy Rady 82/894/EWG, 31) dyrektywy Rady 92/117/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. dotyczącej środków ochrony przed określonymi chorobami odzwierzęcymi i odzwierzęcymi czynnikami chorobotwórczymi u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego, w celu zapobieżenia zakażeniom i zatruciom przenoszonym przez żywność, 32) dyrektywy Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przed przywozem z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 69, poz. 626) Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 112 otrzymuje brzmienie: "Art. 112. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia czynu zabronionego, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca w razie popełnienia: 1) przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu Rzeczypospolitej Polskiej, 2) przestępstwa przeciwko polskim urzędom lub funkcjonariuszom publicznym, 3) przestępstwa przeciwko istotnym polskim interesom gospodarczym, 4) przestępstwa fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego, 5) przestępstwa, z którego została osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 2) w art. 114: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Orzeczenie zapadłe za granicą nie stanowi przeszkody do wszczęcia lub prowadzenia postępowania karnego o ten sam czyn zabroniony przed sądem polskim.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się: 1) jeżeli wyrok skazujący zapadły za granicą został przejęty do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również wtedy, gdy orzeczenie zapadłe za granicą dotyczy przestępstwa, w związku z którym nastąpiło przekazanie ścigania lub wydanie sprawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) do orzeczeń międzynarodowych trybunałów karnych działających na podstawie wiążącego Rzeczpospolitą Polską prawa międzynarodowego, 3) do orzeczeń sądów państw obcych, jeżeli wynika to z wiążącej Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej."; 3) w art. 115 § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne."; 4) w art. 130 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Kto, w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomości określonych w § 2, gromadzi je lub przechowuje, wchodzi do systemu informatycznego w celu ich uzyskania albo zgłasza gotowość działania na rzecz obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8."; 5) w art. 165 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych,"; 6) art. 200 otrzymuje brzmienie: "Art. 200. Kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszcza się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadza ją do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10."; 7) art. 202 otrzymuje brzmienie: "Art. 202. § 1. Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Kto małoletniemu poniżej lat 15 prezentuje treści pornograficzne lub udostępnia mu przedmioty mające taki charakter albo rozpowszechnia treści pornograficzne w sposób umożliwiający takiemu małoletniemu zapoznanie się z nimi, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 3. Kto w celu rozpowszechniania produkuje, utrwala lub sprowadza albo rozpowszechnia lub publicznie prezentuje treści pornograficzne z udziałem małoletniego albo treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 4. Kto utrwala, sprowadza, przechowuje lub posiada treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 5. Sąd może orzec przepadek narzędzi lub innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstw określonych w § 1-4, chociażby nie stanowiły własności sprawcy."; 8) po art. 268 dodaje się art. 268a w brzmieniu: "Art. 268a. § 1. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa, zmienia lub utrudnia dostęp do danych informatycznych albo w istotnym stopniu zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Kto, dopuszczając się czynu określonego w § 1, wyrządza znaczną szkodę majątkową, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 3. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego."; 9) art. 269 otrzymuje brzmienie: "Art. 269. § 1. Kto niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia dane informatyczne o szczególnym znaczeniu dla obronności kraju, bezpieczeństwa w komunikacji, funkcjonowania administracji rządowej, innego organu państwowego lub instytucji państwowej albo samorządu terytorialnego albo zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w § 1, niszcząc albo wymieniając nośnik informacji lub niszcząc albo uszkadzając urządzenie służące do automatycznego przetwarzania, gromadzenia lub przekazywania danych informatycznych."; 10) po art. 269 dodaje się art. 269a oraz art. 269b w brzmieniu: "Art. 269a. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, przez transmisję, zniszczenie, usunięcie, uszkodzenie lub zmianę danych informatycznych, w istotnym stopniu zakłóca pracę systemu komputerowego lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 269b. § 1. Kto wytwarza, pozyskuje, zbywa lub udostępnia innym osobom urządzenia lub programy komputerowe przystosowane do popełnienia przestępstwa określonego w art. 165 § 1 pkt 4, art. 267 § 2, art. 268a § 1 albo § 2 w związku z § 1, art. 269 § 2 albo art. 269a, a także hasła komputerowe, kody dostępu lub inne dane umożliwiające dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1, sąd orzeka przepadek określonych w nim przedmiotów, a może orzec ich przepadek, jeżeli nie stanowiły własności sprawcy."; 11) w art. 287 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5."; 12) art. 297 otrzymuje brzmienie: "Art. 297. § 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego. § 3. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu wsparcia finansowego lub instrumentu płatniczego, określonych w § 1, zrezygnował z dotacji lub zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.". Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 143 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Spisania protokołu wymagają: 1) przyjęcie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, wniosku o ściganie i jego cofnięcie, 2) przesłuchanie oskarżonego, świadka, biegłego i kuratora, 3) dokonanie oględzin, 4) dokonanie otwarcia zwłok oraz wyjęcie zwłok z grobu, 5) przeprowadzenie eksperymentu, konfrontacji oraz okazania, 6) przeszukanie osoby, miejsca, rzeczy i systemu informatycznego oraz zatrzymanie rzeczy i danych informatycznych, 7) otwarcie korespondencji i przesyłki oraz odtworzenie utrwalonych zapisów, 8) zaznajomienie podejrzanego z materiałami zebranymi w postępowaniu przygotowawczym, 9) przyjęcie poręczenia, 10) przebieg posiedzenia sądu, jeżeli stawią się na nim uprawnione osoby albo ich obecność jest obowiązkowa, 11) przebieg rozprawy."; 2) w art. 218 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty lub działalność telekomunikacyjną, urzędy celne oraz instytucje i przedsiębiorstwa transportowe obowiązane są wydać sądowi lub prokuratorowi, na żądanie zawarte w postanowieniu, korespondencję i przesyłki oraz wykaz połączeń telekomunikacyjnych lub innych przekazów informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, z uwzględnieniem czasu ich dokonania i innych danych związanych z połączeniem lub przekazem, niestanowiących treści rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji, jeżeli mają znaczenie dla toczącego się postępowania. Tylko sąd lub prokurator mają prawo je otwierać lub zarządzić ich otwarcie. § 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, doręcza się adresatom korespondencji oraz abonentowi telefonu lub nadawcy, którego wykaz połączeń lub innych przekazów informacji został wydany. Doręczenie postanowienia może być odroczone na czas oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy, lecz nie później niż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania."; 3) po art. 218 dodaje się art. 218a oraz 218b w brzmieniu: "Art. 218a. § 1. Urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność telekomunikacyjną obowiązane są niezwłocznie zabezpieczyć, na żądanie sądu lub prokuratora zawarte w postanowieniu, na czas określony, nieprzekraczający jednak 90 dni, dane informatyczne przechowywane w urządzeniach zawierających te dane na nośniku lub w systemie informatycznym. Przepis art. 218 § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. § 2. Pozbawione znaczenia dla postępowania karnego dane informatyczne, o których mowa w § 1, należy niezwłocznie zwolnić spod zabezpieczenia. Art. 218b. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób technicznego przygotowania systemów i sieci służących do przekazywania informacji - do gromadzenia wykazów połączeń telefonicznych i innych przekazów informacji, z uwzględnieniem czasu ich dokonania i innych danych związanych z połączeniem lub przekazem, niestanowiących treści rozmowy telefonicznej lub innego przekazu informacji, a także sposoby zabezpieczania danych informatycznych w urządzeniach zawierających te dane oraz w systemach i na nośnikach informatycznych, w tym danych przesyłanych pocztą elektroniczną, mając na uwadze konieczność zabezpieczenia wykazów połączeń telefonicznych i innych przekazów informacji oraz danych informatycznych przed ich utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem."; 4) art. 236a otrzymuje brzmienie: "Art. 236a. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do dysponenta i użytkownika urządzenia zawierającego dane informatyczne lub systemu informatycznego, w zakresie danych przechowywanych w tym urządzeniu lub systemie albo na nośniku znajdującym się w jego dyspozycji lub użytkowaniu, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną."; 5) tytuł rozdziału 65 otrzymuje brzmienie: "Ekstradycja oraz przewóz osób ściganych albo skazanych lub wydanie przedmiotów na wniosek państw obcych"; 6) art. 602 otrzymuje brzmienie: "Art. 602. § 1. Z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 65b, ekstradycja jest wydaniem osoby ściganej albo skazanego, na wniosek państwa obcego, w celach określonych w § 2. § 2. W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej co do niej kary albo środka zabezpieczającego, prokurator przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego."; 7) w art. 603a w § 6 wyrazy "art. 602," zastępuje się wyrazami "art. 602 § 2, art."; 8) po rozdziale 65 dodaje się rozdziały 65a oraz 65b w brzmieniu: "Rozdział 65a Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania Art. 607a. W razie podejrzenia, że osoba ścigana za przestępstwo popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przebywa na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwy miejscowo sąd okręgowy, na wniosek prokuratora, może wydać europejski nakaz aresztowania, zwany w niniejszym rozdziale "nakazem". Art. 607b. Wydanie nakazu jest niedopuszczalne: 1) w związku z prowadzonym przeciwko osobie ściganej postępowaniem karnym o przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do roku, 2) w celu wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze do 4 miesięcy albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności na czas nieprzekraczający 4 miesięcy. Art. 607c. § 1. Nakaz powinien zawierać: 1) oznaczenie sądu występującego, ze wskazaniem jego adresu, numeru telefonu, telefaksu i adresu poczty elektronicznej, 2) datę oraz miejsce wydania nakazu, 3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej, 4) sygnaturę, rodzaj i treść prawomocnego albo podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu, w związku z którym nakaz został wydany, 5) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, 6) górną granicę ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności przestępstwa, o które toczy się postępowanie, lub wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności, 7) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy, 8) wskazanie następstw czynu nieobjętych ustawowymi znamionami przestępstwa. § 2. Nakaz powinien zostać przetłumaczony na język urzędowy państwa wykonania nakazu. § 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór nakazu, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu członkowskiemu Unii Europejskiej, do którego jest kierowany, danych niezbędnych do podjęcia prawidłowej decyzji w przedmiocie przekazania osoby ściganej. Art. 607d. § 1. Jeżeli miejsce pobytu osoby ściganej jest znane, sąd okręgowy, który wydał nakaz, przekazuje go bezpośrednio właściwemu organowi sądowemu państwa wykonania nakazu; odpis nakazu przekazuje się Ministrowi Sprawiedliwości. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy państwo wykonania nakazu zwróciło się o przedstawienie dodatkowych informacji lub dokumentów. Art. 607e. § 1. Osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu nie można ścigać za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania, ani wykonać orzeczonych wobec niej za te przestępstwa kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności. § 2. Sąd, który prawomocnie orzekł w sprawie, może zarządzić wykonanie kary tylko za te przestępstwa, które stanowiły podstawę przekazania osoby ściganej. W posiedzeniu sądu mają prawo wziąć udział prokurator i osoba ścigana. Przepis art. 451 stosuje się odpowiednio. § 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli: 1) państwo wykonania nakazu złożyło oświadczenie o dopuszczalności ścigania lub wykonania kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za wszystkie czyny popełnione przed przekazaniem, chyba że organ sądowy tego państwa w orzeczeniu o przekazaniu postanowił inaczej, 2) osoba przekazana, pomimo takiej możliwości, nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła, 3) nie została orzeczona kara pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności, 4) postępowanie karne nie wiąże się ze stosowaniem wobec osoby ściganej środka polegającego na pozbawieniu wolności, 5) czyn osoby ściganej jest zagrożony karą lub środkiem niepolegającymi na pozbawieniu wolności, 6) osoba ścigana wyraziła zgodę na przekazanie i zrzekła się korzystania z prawa określonego w § 1, 7) osoba ścigana, po jej przekazaniu, złożyła przed sądem właściwym do rozpoznania sprawy oświadczenie o zrzeczeniu się korzystania z prawa określonego w § 1 w odniesieniu do czynów popełnionych przed przekazaniem, 8) organ sądowy państwa wykonania nakazu, który przekazał osobę ściganą, na wniosek sądu właściwego do rozpoznania sprawy, wyraził zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za przestępstwa określone w pkt 1. § 4. Wniosek, o którym mowa w § 3 pkt 8, powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c § 1. Przepis art. 607c § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 607f. Na poczet orzeczonej lub wykonywanej kary pozbawienia wolności zalicza się okres faktycznego pozbawienia wolności w państwie wykonania nakazu w związku z przekazaniem. Art. 607g. Po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego przeciwko osobie ściganej lub wykonaniu wobec niej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności sąd właściwy do rozpoznania sprawy przesyła odpis orzeczenia lub zawiadomienie o wykonaniu kary albo innego środka do organu wymiaru sprawiedliwości państwa wykonania nakazu. Art. 607h. § 1. Sąd lub prokurator może wystąpić do organu wymiaru sprawiedliwości państwa wykonania nakazu o zajęcie i przekazanie przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa oraz przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, także wtedy, gdy wykonanie nakazu nie jest możliwe ze względu na śmierć lub ucieczkę osoby ściganej. § 2. Przekazane przedmioty, o których mowa w § 1, zwraca się państwu wykonania nakazu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium państwa wykonania nakazu. Art. 607i. § 1. Osoba ścigana, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega dalszemu przekazaniu bez zgody państwa wykonania nakazu w związku z przestępstwami popełnionymi przed przekazaniem, tylko wtedy, gdy: 1) pomimo takiej możliwości nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła, 2) wyraziła zgodę na przekazanie do państwa innego niż państwo wykonania nakazu, 3) stosuje się do niej przepis art. 607e § 3 pkt 2, 6, 7 albo 8. § 2. Na dalsze przekazanie osoby ściganej, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda właściwego organu sądowego państwa wykonania nakazu, które przekazało tę osobę. Wniosek właściwego sądu okręgowego o wyrażenie zgody na dalsze przekazanie powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c § 1. Przepis art. 607c § 2 stosuje się odpowiednio. § 3. Na wydanie osoby ściganej, która w wyniku przekazania znalazła się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagana jest zgoda właściwego organu państwa wykonania nakazu, które przekazało tę osobę. Art. 607j. § 1. Jeżeli państwo wykonania nakazu przekazało osobę ściganą pod warunkiem, że wykonanie kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności nastąpi w tym państwie, postępowania wykonawczego nie wszczyna się. § 2. W wypadku, o którym mowa w § 1, sąd właściwy do rozpoznania sprawy, niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia, wydaje postanowienie o przekazaniu skazanego do właściwego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wykonania orzeczonej kary albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności. Odpis postanowienia wraz z odpisem orzeczenia podlegającego wykonaniu przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wykonania nakazu. Rozdział 65b Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania Art. 607k. § 1. Przekazanie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby ściganej europejskim nakazem aresztowania, zwanym w niniejszym rozdziale "nakazem europejskim", następuje w celu przeprowadzenia przeciwko niej, na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, postępowania karnego lub wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności albo innego środka polegającego na pozbawieniu wolności. § 2. W razie otrzymania nakazu europejskiego prokurator przesłuchuje osobę, której nakaz dotyczy, informując ją o treści nakazu europejskiego oraz o możliwości wyrażenia zgody na przekazanie lub zgody na niestosowanie przepisu art. 607e § 1, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu okręgowego. § 3. Nakaz europejski może być połączony z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania lub innego środka zapobiegawczego. § 4. Jeżeli odrębne przepisy prawa polskiego stanowią, że ściganie osoby, wobec której wydano nakaz europejski, jest uzależnione od zezwolenia właściwej władzy, przed skierowaniem sprawy do sądu stosuje się przepis art. 13. § 5. Jeżeli jednocześnie z wydaniem nakazu europejskiego państwo członkowskie Unii Europejskiej zwróciło się o dokonanie przesłuchania osoby ściganej, osobę taką należy przesłuchać przed rozpoznaniem nakazu. Przesłuchanie odbywa się w obecności osoby wskazanej w nakazie europejskim. Przepis art. 588 § 4 stosuje się odpowiednio. Art. 607l. § 1. W przedmiocie przekazania i tymczasowego aresztowania sąd orzeka na posiedzeniu, w którym mają prawo wziąć udział prokurator i obrońca. § 2. Jeżeli osoba ścigana wyrazi taką wolę, sąd przyjmuje od niej do protokołu oświadczenie o zgodzie na przekazanie lub o zgodzie na niestosowanie przepisu art. 607e § 1. Oświadczenie nie może być cofnięte, o czym należy pouczyć osobę ściganą. § 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie przekazania przysługuje zażalenie. W wypadku, o którym mowa w § 2, zażalenie wnosi się w terminie 3 dni od dnia ogłoszenia postanowienia. Przepisy art. 252 stosuje się odpowiednio. Art. 607m. § 1. Postanowienie w przedmiocie przekazania sąd wydaje w terminie 60 dni od dnia zatrzymania osoby ściganej. Jeżeli osoba ścigana złożyła oświadczenie, o którym mowa w art. 607l § 2, termin ten wynosi 10 dni i biegnie od dnia złożenia oświadczenia. § 2. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy terminy określone w § 1 nie mogą być dotrzymane, postanowienie w przedmiocie przekazania można wydać w terminie kolejnych 30 dni od dnia upływu tych terminów. O opóźnieniu należy powiadomić organ sądowy, który wydał nakaz europejski, podając przyczynę opóźnienia. § 3. W wypadku, określonym w art. 607k § 4, terminy, o których mowa w § 1 i 2, biegną od uzyskania zezwolenia na ściganie. Jeżeli bieg tych terminów już się rozpoczął, ulega on zawieszeniu do czasu uzyskania zezwolenia. Art. 607n. § 1. Osobę ściganą, wobec której zapadło prawomocne postanowienie o przekazaniu, przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wydania nakazu europejskiego najpóźniej w terminie 10 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia. § 2. Jeżeli przekazanie osoby ściganej w terminie określonym w § 1 nie jest możliwe na skutek siły wyższej albo zagrożenia dla życia lub zdrowia tej osoby, osobę ściganą, o której mowa w § 1, przekazuje się właściwemu organowi sądowemu państwa wydania nakazu europejskiego w ciągu 10 dni od dnia upływu nowo ustalonego terminu przekazania. § 3. Jeżeli państwo wydania nakazu europejskiego nie przejmie osoby podlegającej przekazaniu w terminach, o których mowa w § 1 albo 2, zarządza się niezwłoczne zwolnienie tej osoby, jeżeli nie jest ona pozbawiona wolności w innej sprawie. Art. 607o. Jeżeli przeciwko osobie ściganej jest prowadzone w kraju postępowanie karne o inny czyn niż wskazany w nakazie europejskim lub osoba ta ma odbyć w kraju za taki czyn karę pozbawienia wolności, sąd, wydając postanowienie o przekazaniu, odracza jego wykonanie do czasu zakończenia w kraju postępowania karnego lub do czasu wykonania w kraju kary pozbawienia wolności. Art. 607p. Odmawia się wykonania nakazu europejskiego, jeżeli: 1) przestępstwo, którego dotyczy nakaz europejski, w wypadku jurysdykcji polskich sądów karnych, podlega darowaniu na mocy amnestii, 2) w stosunku do osoby ściganej zapadło w innym państwie prawomocne orzeczenie co do tych samych czynów oraz, w wypadku skazania za te same czyny, osoba ścigana odbywa karę lub ją odbyła albo kara nie może być wykonana według prawa państwa, w którym zapadł wyrok skazujący, 3) w stosunku do osoby ściganej zapadło prawomocne orzeczenie o przekazaniu do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 4) osoba, której dotyczy nakaz europejski, z powodu wieku nie ponosi według prawa polskiego odpowiedzialności karnej za czyny będące podstawą wydania nakazu europejskiego. Art. 607r. § 1. Można odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli: 1) przestępstwo będące podstawą wydania nakazu europejskiego, inne niż wymienione w art. 607w, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, 2) przeciwko osobie ściganej, której dotyczy nakaz europejski, toczy się w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne o przestępstwo, które stanowi podstawę nakazu europejskiego, 3) wobec osoby ściganej, w związku z czynem będącym podstawą wydania nakazu europejskiego zapadło prawomocne orzeczenie o odmowie wszczęcia postępowania, o umorzeniu postępowania lub inne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie, 4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary, a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich, 5) nakaz europejski dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione, w całości lub w części, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym, 6) za czyn zabroniony, którego dotyczy nakaz europejski, w państwie wydania nakazu europejskiego można orzec karę dożywotniego pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności bez możliwości ubiegania się o jego skrócenie. § 2. Przepisu § 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego. Art. 607s. § 1. Nie podlega wykonaniu nakaz europejski wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności wobec osoby ściganej, będącej obywatelem polskim albo korzystającej w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, jeżeli nie wyrazi ona zgody na przekazanie. § 2. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli został on wydany w celu, o którym mowa w § 1, a osoba ścigana ma miejsce zamieszkania lub stale przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. Odmawiając przekazania, z przyczyn określonych w § 1 lub 2, sąd orzeka o wykonaniu kary albo środka, orzeczonych przez organ sądowy państwa wydania nakazu europejskiego. § 4. W postanowieniu, o którym mowa w § 3, sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego. Sąd związany jest wymiarem orzeczonej kary. Jeżeli do nakazu europejskiego nie dołączono dokumentów lub informacji niezbędnych do wykonania kary na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sąd odracza posiedzenie i zwraca się do właściwego organu państwa wydania nakazu europejskiego o nadesłanie takich dokumentów lub informacji. § 5. Wykonanie kary odbywa się według przepisów prawa polskiego. Art. 607t. § 1. Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu ścigania osoby, która jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, przekazanie może nastąpić pod warunkiem, że osoba ta będzie odesłana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po prawomocnym zakończeniu postępowania w państwie wydania nakazu europejskiego. § 2. W razie skazania osoby, o której mowa w § 1, na karę pozbawienia wolności albo orzeczenia wobec niej innego środka polegającego na pozbawieniu wolności stosuje się odpowiednio przepisy art. 607s § 3-5. Art. 607u. Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu wykonania kary albo środka zabezpieczającego, orzeczonych zaocznie, a osoba ścigana nie była wezwana do udziału w postępowaniu ani w inny sposób zawiadomiona o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, przekazanie tej osoby może się odbyć tylko wtedy, gdy organ, który wydał nakaz europejski, zapewni ją o możliwości wystąpienia w państwie wydania nakazu europejskiego z wnioskiem o przeprowadzenie z jej udziałem nowego postępowania sądowego w tej samej sprawie. Art. 607w. Okoliczność, że czyn nie jest przestępstwem według prawa polskiego, nie stanowi przeszkody do wykonania nakazu europejskiego, jeżeli dotyczy on czynu zagrożonego w państwie jego wydania karą co najmniej 3 lat pozbawienia wolności albo czynu, za który może być orzeczony co najmniej w tym samym wymiarze inny środek polegający na pozbawieniu wolności, będącego przestępstwem: 1) udziału w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnianie przestępstw, 2) o charakterze terrorystycznym, 3) handlu ludźmi, 4) przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, 5) nielegalnego wytwarzania, przetwarzania, przemytu środków odurzających, prekursorów, środków zastępczych lub substancji psychotropowych lub obrotu nimi, 6) nielegalnego obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi lub radioaktywnymi, 7) łapownictwa i płatnej protekcji, 8) oszustwa, 9) wprowadzania do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, 10) fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi lub innymi środkami płatniczymi, 11) przeciwko ochronie danych gromadzonych, przechowywanych, przetwarzanych lub przekazywanych w systemie informatycznym, 12) przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalnego obrotu zagrożonymi gatunkami zwierząt i roślin, 13) udzielenia pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub pobycie, 14) zabójstwa, 15) spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, 16) nielegalnego obrotu organami i tkankami ludzkimi, 17) bezprawnego pozbawienia człowieka wolności, 18) uprowadzenia człowieka dla okupu, 19) wzięcia lub przetrzymywania zakładnika, 20) popełnionym z powodów narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, 21) rozboju z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia, 22) wymuszenia rozbójniczego z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia, 23) nielegalnego obrotu dobrami kultury, 24) sprzeniewierzenia cudzego mienia, 25) podrabiania oraz obrotu podrobionymi wyrobami, 26) fałszowania oraz obrotu sfałszowanymi dokumentami, 27) nielegalnego obrotu hormonami lub podobnymi substancjami, 28) obrotu kradzionymi pojazdami mechanicznymi, 29) zgwałcenia, 30) podpalenia, 31) należącym do właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego, 32) porwania statku wodnego lub powietrznego, 33) sabotażu. Art. 607x. § 1. Jeżeli przed wydaniem w pierwszej instancji postanowienia w przedmiocie przekazania wpłynie nakaz europejski dotyczący tej samej osoby, wydany przez organ sądowy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, sąd rozpoznaje oba nakazy europejskie łącznie. Orzekając o przekazaniu osoby ściganej do danego państwa, sąd bierze pod uwagę okoliczności każdej ze spraw, wagę przestępstwa i miejsce jego popełnienia, kolejność wydania nakazów europejskich oraz ich cele. § 2. Jeżeli kolejny nakaz europejski dotyczący tej samej osoby wpłynie po wydaniu w pierwszej instancji postanowienia w przedmiocie poprzedniego nakazu europejskiego, sąd odracza rozpoznanie kolejnego nakazu europejskiego do czasu uprawomocnienia się tego postanowienia. § 3. W wypadku uchylenia przez sąd odwoławczy postanowienia, o którym mowa w § 2, i przekazania nakazu europejskiego do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji, stosuje się odpowiednio przepisy § 1. Art. 607y. § 1. Jeżeli w stosunku do tej samej osoby ściganej wpłynie nakaz europejski oraz wniosek o wydanie państwu obcemu, po rozpoznaniu nakazu europejskiego sąd orzeka w przedmiocie dopuszczalności jego wykonania oraz zawiesza postępowanie i zawiadamia o treści postanowienia Ministra Sprawiedliwości. § 2. Jeżeli Minister Sprawiedliwości postanowi o wydaniu państwu obcemu osoby, której dotyczy nakaz europejski, postępowanie w przedmiocie nakazu europejskiego umarza się. W wypadku odmowy wydania sąd podejmuje zawieszone postępowanie i wydaje postanowienie w przedmiocie przekazania. Art. 607z. § 1. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania nakazu europejskiego nie są wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie przekazania osoby ściganej, sąd wzywa organ sądowy, który wydał nakaz europejski, do ich uzupełnienia we wskazanym terminie. § 2. W wypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w § 1, nakaz europejski podlega rozpoznaniu w oparciu o informacje przekazane wcześniej. Art. 607za. § 1. Wniosek właściwego organu sądowego państwa wydania nakazu europejskiego o zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo środków polegających na pozbawieniu wolności za czyny popełnione przed przekazaniem albo o zgodę na dalsze przekazanie osoby ściganej rozpatruje sąd okręgowy, który orzekł o przekazaniu. Przepisy art. 607b, 607p, 607r, 607s § 1 i 2 oraz art. 607z stosuje się odpowiednio. § 2. W przedmiocie wniosku, o którym mowa w § 1, sąd orzeka w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. Art. 607zb. § 1. Na wniosek państwa wykonania nakazu europejskiego Minister Sprawiedliwości udziela zezwolenia na przewóz osoby ściganej na podstawie nakazu europejskiego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Wniosek o zezwolenie na przewóz, o którym mowa w § 1, powinien zawierać: 1) oznaczenie organu wnioskującego, 2) datę oraz miejsce wydania nakazu europejskiego, 3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej, 4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, 5) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy. § 3. Jeżeli osoba ścigana jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, zezwolenie, o którym mowa w § 1, można wydać pod warunkiem, że osoba ta po zakończeniu postępowania zostanie przekazana do wykonania kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. W wypadku korzystania z drogi powietrznej bez planowanego lądowania, można poprzestać na powiadomieniu Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej nad terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli jednak nastąpi nieprzewidziane lądowanie, państwo wykonania nakazu europejskiego dostarcza niezwłocznie dane, o których mowa w § 2; przepis § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 607zc. Jeżeli sąd, do którego został skierowany nakaz europejski, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje go właściwemu organowi sądowemu i powiadamia o tym organ sądowy, który go wydał.". Art. 3. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm. 3)) w art. 47 § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.". Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 62, poz. 576. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo pocztowe 1) (Dz. U. Nr 69, poz. 627) Art. 1. W ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 44 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Operator publiczny jest obowiązany przedstawić Prezesowi URTiP wraz ze sprawozdaniem z działalności pocztowej, o którym mowa w ust. 1, informację o liczbie złożonych skarg z tytułu opóźnionego doręczenia przesyłek listowych najszybszej kategorii i przesyłek listowych niebędących przesyłkami najszybszej kategorii."; 2) w art. 47: a) w ust. 1 w pkt 3 średnik zastępuje się kropką i uchyla się pkt 4; b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie narusza wyłączności świadczenia usług zastrzeżonych przyjmowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek wymienionych w ust. 1, w obrocie krajowym lub zagranicznym, o masie nieprzekraczającej granicy wagowej, o której mowa w ust. 4, za pobraną przez operatora opłatą, nie niższą niż dwu i półkrotność opłaty za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki listowej stanowiącej przesyłkę najniższego przedziału wagowego najszybszej kategorii określonej w cenniku powszechnych usług pocztowych operatora publicznego, o którym mowa w art. 51 ust. 4, obowiązującego w danym czasie odpowiednio w obrocie krajowym i zagranicznym.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Granica wagowa usług zastrzeżonych wynosi 50 g."; 3) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu: "Art. 48a. 1. Operator publiczny obowiązany jest doręczać przesyłki listowe przyjęte do przemieszczenia i doręczenia w ramach powszechnej usługi pocztowej: 1) nie później niż w 4 dniu po dniu nadania - w przypadku przesyłki listowej najszybszej kategorii; 2) nie później niż w 6 dniu po dniu nadania - w przypadku przesyłki niebędącej przesyłką najszybszej kategorii. 2. W przypadku doręczenia przesyłki listowej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1, adresatowi lub nadawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi z tytułu opóźnionego doręczenia przesyłki listowej. 3. Skargę wnosi się: 1) nie wcześniej niż: a) 5 dnia od dnia nadania przesyłki listowej - w przypadku przesyłki listowej najszybszej kategorii, b) 7 dnia od dnia nadania przesyłki listowej - w przypadku przesyłki listowej niebędącej przesyłką najszybszej kategorii oraz 2) nie później niż po upływie 30 dni od dnia nadania przesyłki listowej. 4. Skargę wnosi się w każdej placówce operatora publicznego, w formie pisemnej, ustnej do protokołu, elektronicznej bądź w innej, która ujawnia wolę skarżącego w sposób dostateczny. 5. Placówka operatora publicznego, w której została wniesiona skarga, przekazuje ją niezwłocznie do jednostki organizacyjnej właściwej do rozpatrzenia skargi. Jednostka ta, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania skargi, udziela na nią odpowiedzi w formie pisemnej. 6. Skarga powinna zawierać: 1) imię i nazwisko albo nazwę skarżącego oraz jego adres; 2) określenie rodzaju przesyłki listowej, której dotyczy; 3) uzasadnienie skargi; 4) datę oraz podpis skarżącego."; 4) w art. 50: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zastosowanie jednolitych opłat nie wyklucza prawa operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe do zastosowania taryfy specjalnej, niższej niż obowiązująca za dany rodzaj lub sposób świadczenia usługi w stosunku do nadawców, którzy wykonują uzgodnione z operatorem czynności związane z przygotowaniem lub opracowaniem przesyłek lub uzgodnią z nim dodatkowe warunki w zakresie sposobu świadczenia usługi oraz do nadawców nadających znaczną liczbę przesyłek w ustalonym z operatorem okresie czasu, pod warunkiem że operator przy ustalaniu opłat: 1) stosuje wobec nadawców jednolite i równe kryteria zarówno co do opłat jak i warunków związanych z umową; 2) uwzględnia koszty świadczenia usługi obejmującej pełny zakres oferowanych świadczeń związanych z usługą pocztową danego rodzaju lub sposobem świadczenia tej usługi, z wyłączeniem kosztów nieponiesionych w związku z ograniczeniem wykonywanych przez operatora czynności.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe obowiązany jest określić w regulaminie, o którym mowa w art. 49 ust. 1, kryteria ustalania taryf specjalnych z uwzględnieniem zasad, o których mowa w ust. 3, i udostępnić informację w tym zakresie we wszystkich placówkach operatora, w których te usługi są świadczone."; 5) po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu: "Art. 50a. 1. Zakazane jest subsydiowanie powszechnych usług pocztowych niebędących usługami zastrzeżonymi z przychodów z usług zastrzeżonych. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, w przypadku gdy subsydiowanie jest dokonywane w rozmiarze niezbędnym do wywiązania się operatora publicznego z nałożonego na niego obowiązku świadczenia powszechnych usług pocztowych w zakresie usług niebędących usługami zastrzeżonymi. 3. Zamiar rozpoczęcia subsydiowania wraz z pisemnym uzasadnieniem operator publiczny przedstawia Prezesowi URTiP w celu uzyskania opinii w zakresie wystąpienia przesłanki, o której mowa w ust. 2. 4. Prezes URTiP wydaje opinię w sprawie zasadności uruchomienia subsydiowania w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania wystąpienia. 5. Prezes URTiP w okresie przewidzianym do wydania opinii może pisemnie wezwać operatora publicznego do przedłożenia dodatkowych informacji w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania."; 6) w art. 67: a) w ust. 1 w pkt 6 w lit, c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) nie przedkłada informacji, o której mowa wart. 44 ust. 1a;", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) 1 % w przypadku stwierdzenia naruszeń wymienionych w ust. 1 pkt 6 lit. a, b i d oraz pkt 7 lit. a, b i d;". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1 pkt 2 lit. b i c, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa dokonuje transpozycji dyrektywy 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. zmieniającej dyrektywę 97/67/WE w zakresie dalszego otwarcia na konkurencję wspólnotowych usług pocztowych (Dz. Urz. WE L 176 z dnia 5.07.2002 r., str. 21 i in.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie metod pobierania próbek suszu paszowego i wykonywania badań parametrów jakościowych suszu 2) (Dz. U. Nr 69, poz. 628) Na podstawie art. 39 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Metody pobierania próbek suszu paszowego i wykonywania badań parametrów jakościowych suszu określa się w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 628) METODY POBIERANIA PRÓBEK SUSZU PASZOWEGO I WYKONYWANIA BADAŃ PARAMETRÓW JAKOŚCIOWYCH SUSZU I. Metody pobierania próbek suszu paszowego A. Sprzęt do pobierania próbek suszu paszowego. 1. Sprzęt do pobierania próbek suszu paszowego powinien być wykonany z materiałów, które nie powodują zanieczyszczenia badanej partii suszu paszowego. 2. Sprzęt, o którym mowa w ust. 1, stanowi: 1) waga o dokładności ważenia do 0,01 g; 2) szufla o płaskim spodzie z pionowymi bokami; 3) próbnik z otwieranymi okienkami lub przegrodami, którego wymiary są dostosowane do rodzaju badanej partii suszu paszowego; 4) urządzenie do rozdzielania próbek na równe części, takie jak rozdzielacz stożkowy lub rozdzielacz wieloszczelinowy z układem sortującym, wykorzystywane do przygotowywania próbek laboratoryjnych. B. Pobieranie próbek suszu paszowego. 1. Sposób pobierania próbek: 1) próbki pierwotne suszu paszowego pobiera się: a) z jednej partii suszu paszowego lub jej części, jednorodnej jakościowo pod względem składu gatunkowego, wilgotności i zawartości białka surowego, przy czym masa partii lub jej części nie może być większa niż 110 t, b) z kilku partii suszu paszowego o łącznej masie nie większej niż 110 t, uzyskanych z kilku partii zielonki, jednorodnych pod względem składu gatunkowego, wilgotności i zawartości białka surowego, c) w taki sposób, aby nie uległy zmianom lub zanieczyszczeniu; 2) próbki pierwotne suszu paszowego pobiera się równomiernie z całej partii suszu paszowego, przy zachowaniu jednakowej masy tych próbek; 3) próbki pierwotne suszu paszowego występującego luzem, takiego jak mączka i granulat, pobiera się: a) z badanej partii suszu paszowego o masie do 2,51 - co najmniej 7 próbek, przy czym masa jednej próbki wynosi nie mniej niż 100 g, b) z badanej partii suszu paszowego o masie większej niż 2,5 t - nie więcej niż 40 próbek, przy czym masa jednej próbki wynosi nie mniej niż 100 g - i oblicza według wzoru: X = (20 x T)1/2, gdzie: X - oznacza liczbę pobranych próbek suszu paszowego, T - oznacza masę badanej partii suszu paszowego w tonach; 4) próbki pierwotne suszu paszowego znajdującego się w opakowaniach takich jak worki, bele pobiera się: a) w przypadku liczby opakowań od 1 do 4 - z każdego opakowania próbkę o masie nie mniejszej niż 100 g, b) w przypadku liczby opakowań od 5 do 16 - losowo 4 próbki o masie nie mniejszej niż 100 g każda, c) w przypadku liczby opakowań większej niż 16 - losowo liczbę próbek nie większą niż 20, o masie nie mniejszej niż 100 g każda - i oblicza według wzoru: X = (L)1/2, gdzie: X - oznacza liczbę pobranych próbek suszu paszowego, L - oznacza liczbę opakowań suszu paszowego; 5) z próbek pierwotnych, o których mowa w pkt 3 i 4, po ich połączeniu i dokładnym zmieszaniu, uzyskuje się próbkę ogólną suszu paszowego o masie nie mniejszej niż 4 kg; 6) z próbki ogólnej suszu paszowego, po jej zredukowaniu za pomocą mechanicznego rozdzielacza lub metodą kwadratów, uzyskuje się trzy próbki laboratoryjne o masie nie mniejszej niż 500 g; 7) próbki laboratoryjne, niezwłocznie po ich przygotowaniu, umieszcza się w szczelnych, oznakowanych i opieczętowanych pojemnikach lub workach foliowych; 8) pojemniki lub worki foliowe, z próbkami laboratoryjnymi przechowuje się w warunkach uniemożliwiających ich uszkodzenie, w miejscach suchych, chłodnych i zaciemnionych. II. Badanie parametrów jakościowych suszu paszowego A. Badanie suszu paszowego na zawartość białka surowego metodą Kjeldahla. 1. Zakres i sposób oznaczania zawartości białka surowego w suszu paszowym: 1) zawartość białka surowego w badanej partii suszu paszowego oznacza się na podstawie zawartości azotu w tej partii; 2) próbkę suszu paszowego mineralizuje się kwasem siarkowym(VI) w obecności katalizatora, a następnie alkalizuje się produkty reakcji wodorotlenkiem sodu; 3) powstały amoniak oddestylowuje się do znanej ilości roztworu kwasu siarkowego(VI); 4) nadmiar kwasu siarkowego(VI) miareczkuje się roztworem wodorotlenku sodu; 5) do oznaczania można stosować prosty sprzęt laboratoryjny, urządzenia półautomatyczne lub całkowicie zautomatyzowane. 2. Odczynniki używane przy wykonywaniu badania: 1) siarczan(VI) potasu; 2) katalizator w postaci tlenku miedzi(II) (CuO) lub pentahydratu siarczanu(VI) miedzi(II) (CuSO4 x 5 H2O); 3) cynk granulowany; 4) kwas siarkowy(VI) o gęstości ρ20 (H2SO4) = 1,84 g/ml; 5) kwas siarkowy(VI) o stężeniu c (1/2 H2SO4) = 0,5 mol/l; 6) kwas siarkowy(VI) o stężeniu c (1/2 H2SO4) = 0,1 mol/l; 7) czerwień metylowa - 300 mg czerwieni metylowej rozpuszcza się w 100 ml etanolu (95-96) % (V/V); 8) wodorotlenek sodu, może być techniczny, roztwór o stężeniu 40 g w 100 ml wody; 9) wodorotlenek sodu - roztwór o stężeniu c (NaOH) = 0,25 mol/l; 10) wodorotlenek sodu - roztwór o stężeniu c(NaOH) = 0,1 mol/l; 11) pumeks granulowany, przemywany kwasem chlorowodorowym i prażony; 12) acetanilid (temperatura topnienia - 114 °C, zawartość azotu (N) - 10,36 %); 13) sacharoza (bez zawartości azotu). 3. Mineralizacja: 1) odważa się dwie próbki analityczne suszu paszowego o masie 1 g każda, z dokładnością do 0,001 g i przenosi je do kolb aparatów do mineralizacji; 2) do każdej próbki analitycznej dodaje się 15 g siarczanu(VI) potasu, odpowiednią ilość katalizatora, tj. od 0,3 g do 0,4 g tlenku miedzi(II) lub od 0,9 g do 1,2 g pentahydratu siarczanu(VI) miedzi(II), 25 ml kwasu siarkowego (ρ20 = 1,84 g/ml) i kilka granul pumeksu, a następnie miesza się; 3) kolby początkowo ogrzewa się ostrożnie, mieszając od czasu do czasu, aż do zwęglenia suszu paszowego i zaniku piany, a następnie zwiększa się intensywność ogrzewania, aż do trwałego wrzenia roztworu; ogrzewanie jest właściwe, jeżeli wrzący kwas kondensuje się na ściankach kolb; należy zapobiegać miejscowemu przegrzewaniu materiału i przylepianiu cząstek organicznych do wewnętrznej powierzchni kolb; 4) po uzyskaniu klarownej cieczy o jasnym, zielononiebieskim zabarwieniu, kolby z cieczą ogrzewa się przez dwie godziny, a następnie pozostawia je do schłodzenia; 5) jeżeli zastosowane urządzenie wymaga przeniesienia roztworów po mineralizacji do kolb destylacyjnych, czynność tę wykonuje się bez żadnych strat; jeżeli kolby aparatów destylacyjnych nie są wyposażone we wkraplacz, dodaje się wodorotlenek sodu i natychmiast przytacza kolby do chłodnic, powodując powolne spływanie cieczy po ścianach; 6) jeżeli roztwór po mineralizacji krystalizuje się, w oznaczaniu stosuje się większe ilości kwasu siarkowego (ρ20 = 1,84 g/ml), niż podano w pkt 2. 4. Destylacja: 1) do kolb, w których przeprowadzono mineralizację, dodaje się ostrożnie wodę destylowaną w ilości wystarczającej do całkowitego rozpuszczenia siarczanów; kolby pozostawia się do ostudzenia, a następnie dodaje po kilka granulek cynku; 2) do odbieralnika aparatów destylacyjnych odmierza się pipetą po 25 ml kwasu siarkowego(VI) o stężeniu c (1/2 H2SO4) = 0,5 mol/l albo o stężeniu c (1/2 H2SO4) = 0,1 mol/l, zależnie od przewidywanej zawartości azotu i dodaje się po kilka kropel czerwieni metylowej; 3) każdą z kolb łączy się z chłodnicami aparatów destylacyjnych w taki sposób, aby koniec każdej z chłodnic byt zanurzony w cieczy znajdującej się w odbieralniku do głębokości co najmniej 1 cm; 4) do każdej kolby destylacyjnej odmierza się ostrożnie 100 ml roztworu wodorotlenku sodu o stężeniu 40 g/100 ml, nie dopuszczając do strat amoniaku; następnie kolby ogrzewa się aż do całkowitego oddestylowania amoniaku; 5) w przypadku analizy produktów o małej zawartości azotu, zmniejsza się objętość kwasu siarkowego o stężeniu c (1/2 H2SO4) = 01 mol/l, dodawanego do kolb odbieralników, do 10 ml lub 15 ml i dopełnia się wodą do objętości 25 ml. 5. Miareczkowanie: nadmiar kwasu siarkowego(VI) w kolbach odbieralników miareczkuje się roztworem wodorotlenku sodu o stężeniu c (NaOH) = 0,25 mol/l albo o stężeniu c (NaOH) = 0,1 mol/l, w zależności od stężenia zastosowanego kwasu siarkowe-go(VI), aż do uzyskania punktu końcowego, którym jest zmiana barwy z fioletowej na zieloną. 6. Wykonanie próby ślepej: w celu potwierdzenia, że zastosowane odczynniki nie zawierają azotu, wykonuje się próbę ślepą, stosując metody badań właściwe dla mineralizacji, destylacji i miareczkowania, z tym że do badania używa się zamiast próbki analitycznej suszu paszowego 1 g sacharozy. 7. Obliczanie wyników: zawartość białka surowego oblicza się w procentach według wzoru: X = (V0 - V1) x c x 0,014 x 100 x 6,25/m, gdzie: V0 - oznacza objętość NaOH zużytego do miareczkowania próby ślepej w ml, V1 - oznacza objętość NaOH zużytego do miareczkowania próbki analitycznej w ml, c - oznacza stężenie roztworu wodorotlenku sodu w molach na litr, m - oznacza masę próbki analitycznej w gramach. 8. Sprawdzanie oznaczania zawartości białka w suszu paszowym: 1) różnica między wynikami dwóch równoległych oznaczeń, wykonanych na tej samej próbce suszu paszowego, nie powinna przekraczać: a) 0,2 % wartości bezwzględnej dla zawartości białka surowego mniejszej niż 20 % w badanej partii suszu paszowego, b) 1,0 % względem wyższego wyniku, dla zawartości białka surowego od 20 % do 40 % w badanej partii suszu paszowego, c) 0,4 % wartości bezwzględnej dla zawartości białka surowego większej niż 40 % w badanej partii suszu paszowego; 2) w celu sprawdzenia dokładności oznaczania stosuje się badania acetanilidu o masie od 1,5 do 2,0 g w obecności 1 g sacharozy, opisane w ust. 3-7, przy czym 1 g acetanilidu odpowiada 14,80 ml kwasu siarkowego(VI) o stężeniu c (1/2 H2SO4) = 0,5 mol/l; stopień odzysku powinien wynosić co najmniej 99 %. B. Oznaczanie wilgotności suszu paszowego. Wilgotność suszu paszowego określa się w następujący sposób: 1) badanie wykonuje się niezwłocznie po pobraniu próbki albo po otwarciu opakowania z próbką, w co najmniej dwóch powtórzeniach, przy zastosowaniu następującej aparatury i sprzętu laboratoryjnego: a) rozdrabniacza wykonanego z materiału nie-absorbującego wilgoci, łatwego w czyszczeniu, umożliwiającego szybkie rozdrobnienie próbki bez nadmiernego rozgrzewania i w miarę możliwości zapobiegającego kontaktowi z powietrzem, takiego jak rozdrabniacz młotkowy chłodzony wodą, rozdrabniacz składany stożkowy, rozdrabniacz wolnoobrotowy, b) wagi analitycznej o dokładności do 0,5 mg, c) suchych pojemników z niekorodującego metalu lub szkła, z przykrywkami, o powierzchni umożliwiającej rozłożenie próbki w ilości 0,3 g/cm2, d) suszarki elektrycznej odpowiednio wentylowanej, z możliwością ustawienia temperatury z dokładnością do ±1 °C i jej szybkiej regulacji, e) eksykatora wyposażonego w płytkę z perforowanego metalu lub porcelanową, zawierającego efektywny czynnik suszący; 2) z próbki laboratoryjnej pobiera się co najmniej 50 g suszu, rozdrabnia i dzieli, jeśli to konieczne, w sposób, który zapobiegnie zmianom wilgotności; 3) przy przeprowadzaniu suszenia: a) suche pojemniki z niekorodującego metalu lub szkła, z przykrywkami, waży się z dokładnością do 0,5 mg, b) do pojemników odważa się około 5 g próbki, z dokładnością do 1 mg, równomiernie ją rozkładając, c) pojemnik i przykrywkę obok niego umieszcza się w suszarce podgrzanej do temperatury 103 °C i niezwłocznie zamyka się ją, aby zapobiec spadkowi temperatury, d) próbkę suszy się przez 4 godziny, rozpoczynając liczenie czasu od chwili, gdy temperatura w suszarce osiągnie ponownie 103 °C, e) pojemnik zamyka się pokrywką i wyjmuje z suszarki, pozostawiając go przez 30-45 minut w eksykatorze w celu schłodzenia, a następnie waży się go z dokładnością do 1 mg; wyniki pomiarów wilgotności z dwóch powtórzeń nie mogą się różnić o więcej niż 0,1 %; 4) przy przeprowadzaniu suszenia z podsuszaniem, które stosuje się w przypadku wyższej wilgotności suszu i trudności w jego rozdrabnianiu, próbkę materiału poddaje się wstępnemu suszeniu w następujący sposób: a) z nierozdrobnionej próbki pobiera się dwie części materiału o masie od 200 do 300 g, odważa z dokładnością do 10 mg do odpowiednich pojemników, takich jak płytka aluminiowa o wymiarach 20 x 12 cm z 0,5 cm obrzeżem albo płytka szklana; oznaczanie wilgotności tych części wykonuje się równolegle, b) odważniki z pojemnikami podsusza się w suszarce, w temperaturze od 60 do 70 °C, do czasu aż wilgotność pobranych części materiału zostanie zredukowana do 8-12 %, c) pojemniki z próbkami wyjmuje się z suszarki, schładza w ciągu 1 godziny i waży z dokładnością do 10 mg, d) próbki rozdrabnia się niezwłocznie po ich podsuszeniu; z podsuszonej próbki pobiera się dwie próbki o masie około 5 g każda, które następnie poddaje się suszeniu w sposób opisany w pkt 3; 5) przy ustalaniu wyników: a) wilgotność suszu paszowego wyraża się w procentach, b) wilgotność suszu paszowego oblicza się według wzoru: X = (E - m)100/E, gdzie: E - oznacza początkową masę próbki w gramach, m - oznacza masę wysuszonej próbki w gramach - w przypadku suszenia bez podsuszania, c) wilgotność suszu paszowego oblicza się według wzoru: X = KM' - m) M/M' + E - M] (100/E) = 100(1 -Mm/EM'), gdzie: E - oznacza początkową masę próbki w gramach, M - oznacza masę próbki w gramach, uzyskaną po podsuszeniu, M' - oznacza próbkę o masie około 5 g, m - oznacza masę wysuszonej próbki w gramach - w przypadku suszenia z podsuszaniem; 6) różnica między wynikami dwóch równoległych oznaczeń wilgotności tej samej próbki nie powinna być większa niż 0,2 %. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - dyrektywy nr 76/371/EWG z dnia 1 marca 1976 r. ustanawiającej wspólnotowe metody pobierania próbek i dokonywania analizy do celów urzędowej kontroli pasz (Dz. Urz. WE L 102, z 15.04.1976), - dyrektywy nr 71/393/EWG z dnia 18 listopada 1971 r. ustanawiającej wspólnotowe metody analiz do celów urzędowej kontroli pasz (Dz. Urz. WE L 279 z 20.12.1971), - dyrektywy nr 93/28/EWG z dnia 4 czerwca 1993 r. zmieniającej załącznik I do trzeciej dyrektywy 72/199/EWG ustalającej wspólnotowe metody analiz do celów urzędowej kontroli pasz. Załącznik I - Oznaczanie zawartości białka surowego (Dz. Urz. WE L 179, z 22.07.1993). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 5 marca 2004 r. o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustalenia zasad wzajemnej pomocy w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Algierze dnia 31 stycznia 2000 r. (Dz. U. Nr 70, poz. 630) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustalenia zasad wzajemnej pomocy w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Algierze dnia 31 stycznia 2000 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) 1) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) Art. 1. Ustawa określa instytucje właściwe do wykonania zadań wynikających z przepisów Unii Europejskiej dopuszczających dobrowolny udział organizacji w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) 2). Art. 2. Krajowy system ekozarządzania i audytu, zwany dalej "systemem", tworzą: 1) minister właściwy do spraw środowiska; 2) wojewodowie; 3) Polskie Centrum Akredytacji; 4) Krajowa Rada Ekozarządzania. Art. 3. 1. Minister właściwy do spraw środowiska jest obowiązany do prowadzenia rejestru krajowego organizacji zarejestrowanych w systemie, zwanego dalej "rejestrem krajowym". 2. Rejestr krajowy zawiera następujące dane: 1) numer w rejestrze krajowym, składający się z oznaczenia "PL", spacji, oznaczenia województwa zgodnego z nomenklaturą określoną na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 3)), poziomej kreski oraz trzycyfrowego numeru organizacji nadanego na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 1; 2) nazwę; 3) siedzibę i adres; 4) datę rejestracji; 5) daty weryfikacji; 6) uwagi dotyczące zawieszenia wpisu do właściwego miejscowo rejestru wojewódzkiego organizacji zarejestrowanych w systemie, zwanego dalej "rejestrem wojewódzkim". 3. Wpis do rejestru krajowego jest dokonywany na podstawie informacji, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 3, oraz podlega aktualizacji w zakresie zawartych w nim danych. 4. Minister właściwy do spraw środowiska jest obowiązany do prowadzenia rejestru weryfikatorów środowiskowych obejmującego następujące dane: 1) numer akredytacji; 2) nazwę oraz siedzibę i adres albo imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 3) zakres akredytacji; 4) datę uzyskania akredytacji; 5) daty potwierdzeń utrzymania akredytacji. 5. Wpis do rejestru weryfikatorów środowiskowych jest dokonywany na wniosek osoby fizycznej lub organizacji, która dołącza do wniosku certyfikat akredytacji. 6. Minister właściwy do spraw środowiska, do dnia 31 marca każdego roku, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski": 1) zbiór danych, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, 2) zbiór danych, o których mowa w ust. 4 pkt 1-3 - według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. 7. Zmiany danych, o których mowa w ust. 6, są ogłaszane co miesiąc. 8. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o wpis podmiotu do rejestru weryfikatorów środowiskowych, 2) wzory dokumentów, formę, częstotliwość i terminy przekazywania informacji z rejestru wojewódzkiego do rejestru krajowego - kierując się koniecznością zapewnienia sprawnego działania systemu oraz doskonalenia efektów działalności środowiskowych osób fizycznych i organizacji. Art. 4. 1. Wojewoda dokonuje wpisu organizacji do rejestru wojewódzkiego po uiszczeniu opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 1, oraz jest obowiązany do prowadzenia rejestru wojewódzkiego na podstawie dokumentów i procedur określonych w przepisach, o których mowa w art. 1. 2. Uwzględniając wniosek o wpis do rejestru wojewódzkiego, wojewoda: 1) oznacza organizację kolejnym trzycyfrowym numerem tego rejestru; 2) informuje na piśmie organizację o numerze, jakim została oznaczona; 3) przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informację zawierającą dane o wpisaniu organizacji do tego rejestru oraz jej numer. 3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres danych, które zawiera rejestr wojewódzki, 2) wzór wniosku o rejestrację organizacji w rejestrze wojewódzkim - kierując się koniecznością zapewnienia sprawnego działania systemu oraz doskonalenia efektów działalności środowiskowych organizacji. 4. Wojewoda, po dokonaniu wpisu do rejestru wojewódzkiego, podaje do publicznej wiadomości informację o umieszczeniu w tym rejestrze deklaracji środowiskowej organizacji. 5. Wojewoda niezwłocznie informuje pisemnie ministra właściwego do spraw środowiska o zawieszeniu organizacji albo wykreśleniu jej z rejestru wojewódzkiego. Art. 5. 1. Polskie Centrum Akredytacji prowadzi akredytację weryfikatorów środowiskowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 4)) oraz z przepisami, o których mowa w art. 1. 2. Polskie Centrum Akredytacji niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw środowiska o cofnięciu albo zawieszeniu akredytacji, o której mowa w ust. 1, a także o ograniczeniu zakresu tej akredytacji. Art. 6. 1. Tworzy się Krajową Radę Ekozarządzania jako organ opiniodawczo-doradczy ministra właściwego do spraw środowiska w sprawach ekozarządzania i audytu, zwaną dalej "Radą". 2. Minister właściwy do spraw środowiska powołuje przewodniczącego Rady, jego dwóch zastępców, sekretarza Rady oraz pozostałych członków Rady, uwzględniając w jej składzie przedstawicieli ministra właściwego do spraw gospodarki, Polskiego Centrum Akredytacji oraz przedstawiciela organizacji ekologicznych wybranego spośród zgłoszonych przez nie kandydatów. 3. Rada liczy nie więcej niż 20 osób. 4. Kadencja Rady trwa 4 lata. 5. Do zadań Rady należy: 1) inicjowanie działań służących promowaniu stosowania systemu, w szczególności w małych i średnich przedsiębiorstwach; 2) analizowanie funkcjonowania systemu oraz przedstawianie ocen, opinii i wniosków w tym zakresie; 3) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących systemu; 4) przyznawanie honorowych wyróżnień organizacjom uczestniczącym w systemie. 6. Organizację i tryb pracy Rady oraz tryb przyznawania wyróżnień, o których mowa w ust. 5 pkt 4, określa regulamin uchwalony przez Radę i zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw środowiska. 7. Obsługę organizacyjną i finansową Rady zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw środowiska. 8. Koszty funkcjonowania Rady są pokrywane ze środków budżetowych działu środowisko. Art. 7. 1. Za wpis do rejestru wojewódzkiego wojewoda pobiera opłatę rejestracyjną, którą stanowi iloczyn stawki, o której mowa w ust. 3, oraz współczynnika różnicującego, o którym mowa w ust. 5. 2. Organizacja wnioskująca o wpis do rejestru wojewódzkiego wnosi opłatę rejestracyjną na rachunek bankowy prowadzony przez wojewodę; wpływy te są dochodami budżetu państwa w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 5)). 3. Stawka opłaty rejestracyjnej wynosi 1.000 zł. 4. Stawka opłaty rejestracyjnej określona w ust. 3 podlega, z dniem 1 stycznia każdego roku, zmianie w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" za rok poprzedni. 5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, współczynniki różnicujące wysokość opłaty rejestracyjnej, uwzględniając formę organizacyjną jednostki lub liczbę osób zatrudnionych przez podmiot gospodarczy oraz biorąc pod uwagę, że opłata ta nie powinna stanowić przeszkody w zgłoszeniu do systemu dla małych i średnich przedsiębiorstw. Art. 8. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 19 w ust. 2 w pkt 29 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 30 w brzmieniu: "30) z zakresu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 70, poz. 631) - deklaracje środowiskowe."; 2) po art. 351 dodaje się art. 351a i 351b w brzmieniu: "Art. 351a. Kto ujawnia informacje uzyskane w związku z wykonywaniem czynności weryfikatora środowiskowego, podlega karze aresztu albo karze grzywny. Art. 351b. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, używa znaków udziału w krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS), podlega karze grzywny."; 3) w art. 386 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) Krajowa Rada Ekozarządzania, o której mowa w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).". Art. 9. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Akredytacja jest udzielana przez Polskie Centrum Akredytacji, zwane dalej "Centrum Akredytacji", na wniosek zainteresowanej jednostki certyfikującej, jednostki kontrolującej, laboratorium lub innego podmiotu przeprowadzającego oceny zgodności lub weryfikacje, po dokonaniu ich oceny i potwierdzeniu, że spełniają wymagania i warunki określone w odpowiednich Polskich Normach, a w przypadku braku Polskich Norm - w odpowiednich dokumentach organizacji międzynarodowych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej: 1) oznaczenie jednostki certyfikującej lub kontrolującej, laboratorium lub innego podmiotu przeprowadzającego oceny zgodności lub weryfikacje, ubiegających się o akredytację, ich siedziby i adresu; 2) numer w rejestrze właściwym dla jednostki certyfikującej lub kontrolującej, laboratorium lub innego podmiotu przeprowadzającego oceny zgodności lub weryfikacje; 3) określenie zakresu akredytacji. 3. Centrum Akredytacji, w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o udzielenie akredytacji, jest obowiązane do zawiadomienia wnioskującej jednostki certyfikującej, kontrolującej, laboratorium lub innego podmiotu przeprowadzającego oceny zgodności lub weryfikacje o udzieleniu bądź odmowie udzielenia akredytacji. 4. Odmowa udzielenia akredytacji następuje po stwierdzeniu, że jednostka certyfikująca lub kontrolująca, laboratorium albo inny podmiot przeprowadzający oceny zgodności lub weryfikacje nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 1."; 2) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Dokumentem potwierdzającym udzielenie akredytacji jest certyfikat akredytacji. 2. Certyfikat, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej: 1) oznaczenie jednostki udzielającej akredytacji; 2) oznaczenie jednostki certyfikującej lub kontrolującej, laboratorium lub innego podmiotu przeprowadzającego oceny zgodności lub weryfikacje, ich siedziby i adresu; 3) numer i oznaczenie certyfikatu akredytacji; 4) wskazanie Polskiej Normy lub dokumentów, o których mowa w art. 15 ust. 1; 5) zakres udzielonej akredytacji oraz okres jej ważności; 6) datę wydania i podpis Dyrektora Centrum Akredytacji. 3. W przypadku naruszenia warunków akredytacji może nastąpić ograniczenie zakresu akredytacji, zawieszenie akredytacji lub jej cofnięcie. 4. Ograniczenie zakresu akredytacji następuje, jeżeli akredytowana jednostka certyfikująca lub kontrolująca albo akredytowane laboratorium lub inny akredytowany podmiot przeprowadzający oceny zgodności lub weryfikacje nie wypełnia warunków określonych w certyfikacie akredytacji. 5. Zawieszenie akredytacji następuje, jeżeli akredytowana jednostka certyfikująca lub kontrolująca albo akredytowane laboratorium lub inny akredytowany podmiot przeprowadzający oceny zgodności lub weryfikacje nie spełnia wszystkich warunków określonych w certyfikacie akredytacji albo nie wywiązuje się z zobowiązań wynikających z akredytacji. 6. Cofnięcie akredytacji następuje w przypadku nieusunięcia przez akredytowaną jednostkę certyfikującą lub kontrolującą albo akredytowane laboratorium lub inny akredytowany podmiot przeprowadzający oceny zgodności lub weryfikacje przyczyn będących podstawą zawieszenia akredytacji. 7. Zawieszenie, cofnięcie lub ograniczenie zakresu akredytacji może nastąpić również na wniosek akredytowanej jednostki certyfikującej lub kontrolującej albo akredytowanego laboratorium lub innego akredytowanego podmiotu przeprowadzającego oceny zgodności lub weryfikacje. 8. Centrum Akredytacji jest obowiązane informować ministrów i kierowników urzędów centralnych, właściwych ze względu na przedmiot oceny zgodności, o ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji jednostce notyfikowanej."; 3) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku odmowy udzielenia, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia zakresu akredytacji jednostce certyfikującej lub kontrolującej, laboratorium lub innemu podmiotowi przeprowadzającemu oceny zgodności lub weryfikacje przysługuje odwołanie."; 4) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. 1. Do zakresu działania Centrum Akredytacji należy w szczególności: 1) akredytowanie jednostek certyfikujących lub kontrolujących, laboratoriów lub innych podmiotów przeprowadzających oceny zgodności lub weryfikacje; 2) sprawowanie nadzoru nad akredytowanymi jednostkami certyfikującymi lub kontrolującymi oraz akredytowanymi laboratoriami lub innymi akredytowanymi podmiotami przeprowadzającymi oceny zgodności lub weryfikacje, w zakresie przestrzegania przez nie warunków akredytacji; 3) prowadzenie wykazu akredytowanych jednostek certyfikujących lub kontrolujących oraz akredytowanych laboratoriów lub innych akredytowanych podmiotów przeprowadzających oceny zgodności lub weryfikacje; 4) organizowanie szkoleń i prowadzenie działalności wydawniczej w zakresie akredytacji. 2. Centrum Akredytacji może zawierać z zagranicznymi jednostkami akredytującymi porozumienia o wzajemnym uznawaniu kompetencji akredytowanych jednostek certyfikujących lub kontrolujących oraz akredytowanych laboratoriów lub innych akredytowanych podmiotów przeprowadzających oceny zgodności lub weryfikacje.". Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska oraz ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. 2) Rozporządzenie (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczające dobrowolny udział organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 49, poz. 464. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 70, poz. 632) Art. 1. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w ust. 1 w pkt 4 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) zasady wypełniania zobowiązań międzynarodowych, w tym w ramach Unii Europejskiej, dotyczących bezpieczeństwa jądrowego, ochrony przed promieniowaniem jonizującym oraz zabezpieczeń materiałów jądrowych i kontroli technologii jądrowych.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Ustawa ponadto określa zasady monitorowania skażeń promieniotwórczych i reguluje działania podejmowane w przypadku zdarzeń radiacyjnych, jak również w przypadku długotrwałego narażenia w następstwie zdarzenia radiacyjnego lub działalności wykonywanej w przeszłości.", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Ustawa określa również szczególne zasady ochrony osób przed zagrożeniami wynikającymi ze stosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. W rozumieniu niniejszej ustawy użyte określenia oznaczają: 1) audyt kliniczny - systematyczną kontrolę lub przegląd medycznych procedur radiologicznych, mające na celu polepszenie jakości udzielanych pacjentowi świadczeń zdrowotnych poprzez usystematyzowaną analizę, w ramach której praktyka, procedury i wyniki radiologiczne są porównywane z uznanymi standardami oraz, w razie konieczności, modyfikację dotychczasowego postępowania lub wprowadzenie nowych standardów, 2) bezpieczeństwo jądrowe - stan osiągany przez całokształt przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych podejmowanych w celu zapobiegania powstaniu niekontrolowanej samopodtrzymującej się reakcji rozszczepienia jądrowego związanej z działalnością z materiałami jądrowymi oraz ograniczania jej skutków, 3) dawka graniczna - wartość dawki promieniowania jonizującego, wyrażoną jako dawka skuteczna lub równoważna, dla określonych osób, pochodzącą od kontrolowanej działalności zawodowej, której, poza przypadkami przewidzianymi w ustawie, nie wolno przekroczyć, 4) dawka pochłonięta - dawkę pochłoniętą określoną w załączniku do ustawy, 5) dawka równoważna - dawkę równoważną określoną w załączniku do ustawy, 6) dawka skuteczna (efektywna) - dawkę skuteczną (efektywną) określoną w załączniku do ustawy, 7) działania interwencyjne - działania, które zapobiegają narażeniu lub zmniejszają narażenie ludzi w wyniku zdarzenia radiacyjnego, polegające na oddziaływaniu na źródło promieniowania jonizującego, źródło skażeń promieniotwórczych, drogi rozprzestrzeniania tych skażeń oraz na ludzi, 8) jednostka organizacyjna - każdy podmiot wykonujący działalność związaną z narażeniem, 9) likwidacja obiektu jądrowego - doprowadzenie obiektu lub urządzenia do stanu niewymagającego ograniczeń z punktu widzenia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w wykonywaniu dowolnej działalności, 10) likwidacja składowiska odpadów promieniotwórczych lub składowiska wypalonego paliwa jądrowego - doprowadzenie terenu, na którym znajduje się składowisko odpadów promieniotwórczych lub składowisko wypalonego paliwa jądrowego, do stanu niewymagającego ograniczeń z punktu widzenia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w wykonywaniu dowolnej działalności, 11) materiał jądrowy - rudy, materiały wyjściowe (źródłowe) lub specjalne materiały rozszczepialne, o których mowa w art. 197 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, zwanego dalej "Traktatem Euratom", 12) medycyna nuklearna - wszelką działalność diagnostyczną związaną z podawaniem pacjentom produktów radiofarmaceutycznych, a także z zabiegami terapeutycznymi przy użyciu produktów radiofarmaceutycznych, 13) medyczna procedura radiologiczna - opis czynności niezbędnych do przeprowadzenia badania lub zabiegu z wykorzystaniem promieniowania jonizującego w celu postawienia diagnozy bądź leczenia, 14) medyczny wypadek radiologiczny - niezamierzone wydarzenie, takie jak błąd w obsłudze urządzenia radiologicznego, awaria urządzenia radiologicznego lub przerwa w jego działaniu, a także inne nieszczęśliwe zdarzenie, którego konsekwencje nie mogą być pominięte z punktu widzenia ochrony radiologicznej pacjenta, 15) narażenie - proces, w którym organizm ludzki podlega działaniu promieniowania jonizującego, 16) narażenie wyjątkowe - narażenie osoby uczestniczącej w usuwaniu skutków zdarzenia radiacyjnego lub w działaniach interwencyjnych, w czasie których może ona otrzymać dawkę przekraczającą wartość rocznej dawki granicznej dla pracowników, 17) obiekt jądrowy - obiekt lub urządzenie przeznaczone do wytwarzania, stosowania, przetwarzania, wzbogacania izotopowego, przechowywania, składowania materiału jądrowego w ilości umożliwiającej zrealizowanie samopodtrzymującej się reakcji rozszczepienia jądrowego, w szczególności elektrownie, elektrociepłownie i ciepłownie z energetycznymi reaktorami jądrowymi oraz badawcze, doświadczalne i inne reaktory jądrowe - od rozpoczęcia budowy do zakończenia likwidacji, 18) objętość tarczowa - objętość guza nowotworowego lub innych tkanek, które są napromieniane w celu osiągnięcia planowanego efektu terapeutycznego, 19) ochrona fizyczna - całokształt przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych, mających na celu skuteczne zabezpieczenie materiałów jądrowych przed kradzieżą lub aktami terroru, dywersji i sabotażu, 20) ochrona radiologiczna - zapobieganie narażeniu ludzi i skażeniu środowiska, a w przypadku braku możliwości zapobieżenia takim sytuacjom - ograniczenie ich skutków do poziomu tak niskiego, jak tylko jest to rozsądnie osiągalne, przy uwzględnieniu czynników ekonomicznych, społecznych i zdrowotnych, 21) ochrona radiologiczna pacjenta - zespół czynności i ograniczeń zmierzających do zminimalizowania narażenia pacjenta na promieniowanie jonizujące, które nie będzie nadmiernie utrudniało lub uniemożliwiało uzyskania pożądanych i uzasadnionych informacji diagnostycznych lub efektów leczniczych, 22) odpady promieniotwórcze - odpady stałe, ciekłe lub gazowe, zawierające substancje promieniotwórcze lub skażone tymi substancjami, których wykorzystanie jest niecelowe lub niemożliwe, zakwalifikowane do kategorii odpadów wymienionych w art. 47; niniejsza definicja nie ma zastosowania do art. 62, 23) ogranicznik dawki (limit użytkowy dawki) - ograniczenie przewidywanych dawek indywidualnych, które mogą pochodzić od określonego źródła promieniowania jonizującego, uwzględnione podczas planowania ochrony radiologicznej w celach związanych z optymalizacją, 24) postępowanie z odpadami promieniotwórczymi - wszelkie działania, włącznie z likwidacją obiektu, związane z przetwarzaniem, przemieszczaniem, przechowywaniem lub składowaniem odpadów promieniotwórczych, 25) postępowanie z wypalonym paliwem jądrowym - wszelkie działania włącznie z likwidacją obiektu, związane z przerobem, przemieszczaniem, przechowywaniem lub składowaniem wypalonego paliwa jądrowego, 26) poziom interwencyjny - liczbową wartość dawki skutecznej lub równoważnej możliwej do uniknięcia albo poziom zawartości izotopów promieniotwórczych w żywności, wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi i środkach żywienia zwierząt, których możliwość przekroczenia oznacza konieczność rozważenia podjęcia określonych działań interwencyjnych, 27) poziomy referencyjne - dawki promieniowania jonizującego na powierzchnię skóry w badaniach rentgenodiagnostycznych lub poziomy aktywności - w przypadku podawania pacjentom produktów radiofarmaceutycznych, dotyczące badań typowych pacjentów, dla poszczególnych kategorii urządzeń radiologicznych; poziomy referencyjne nie mogą być przekraczane w przypadku powszechnie stosowanych medycznych procedur radiologicznych, jeżeli stosuje się właściwe sposoby postępowania i urządzenia techniczne; poziomy referencyjne mogą być przekraczane w przypadku istnienia istotnych wskazań klinicznych, 28) pracodawca zewnętrzny - pracodawcę zatrudniającego pracowników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, prowadzących dowolną działalność na terenie kontrolowanym u innego pracodawcy, 29) pracownik - pracownika w rozumieniu przepisów Prawa pracy, osobę wykonującą pracę na podstawie innej niż stosunek pracy, jak również osobę wykonującą działalność na własny rachunek, którzy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące mogą otrzymać dawki przekraczające wartości dawek granicznych określonych dla osób z ogółu ludności, 30) pracownik zewnętrzny - pracownika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, zatrudnionego przez pracodawcę zewnętrznego lub wykonującego działalność na własny rachunek, prowadzącego dowolną działalność na terenie kontrolowanym, za który nie jest odpowiedzialny ani on, ani jego pracodawca, 31) praktykant - osobę odbywającą szkolenie lub praktykę w jednostce organizacyjnej w celu uzyskania określonych umiejętności, 32) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej - system działań gwarantujący spełnienie określonych wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, w zależności od prowadzonej działalności, 33) promieniowanie jonizujące - promieniowanie składające się z cząstek bezpośrednio lub pośrednio jonizujących albo z obu rodzajów tych cząstek lub fal elektromagnetycznych o długości do 100 nm (nanometrów), 34) promieniowanie naturalne - promieniowanie jonizujące emitowane ze źródeł pochodzenia naturalnego ziemskiego i kosmicznego, 35) przechowalnik wypalonego paliwa jądrowego - obiekt jądrowy przeznaczony do bezpiecznego, stabilnego i chronionego przechowywania wypalonego paliwa jądrowego po jego wyładowaniu z reaktora lub basenu przy reaktorze, a przed przekazaniem do przerobu lub składowania w charakterze odpadu promieniotwórczego, 36) przechowywanie odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego - magazynowanie odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego z zamiarem ponownego ich wydobycia w celu przetworzenia lub przerobu albo składowania, 37) przerób wypalonego paliwa jądrowego - proces lub działanie zmierzające do wydobycia części lub wszystkich izotopów promieniotwórczych z wypalonego paliwa jądrowego w celu ich dalszego wykorzystania, 38) przetwarzanie materiałów jądrowych - proces lub działanie zmierzające do zmiany postaci fizycznej lub chemicznej (konwersja) materiału jądrowego, począwszy od konwersji rudy uranu lub toru, aż do uzyskania materiału w postaci paliwa jądrowego lub dowolnej postaci, nadającej się do innych zastosowań tych materiałów, w tym przerób wypalonego paliwa jądrowego oraz przetwarzanie odpadów promieniotwórczych zawierających materiały jądrowe, 39) przetwarzanie odpadów promieniotwórczych - proces lub działanie zmierzające do minimalizacji objętości odpadów, segregację odpadów według kategorii oraz przygotowanie ich do transportu lub składowania, 40) radiologia zabiegowa - wszelkie procedury lecznicze i diagnostyczne dokonywane poprzez skórę pacjenta lub w inny sposób, wykonywane w znieczuleniu miejscowym lub znieczuleniu ogólnym oraz przy użyciu obrazowania fluoroskopowego dla lokalizacji zmiany chorobowej i dla monitorowania medycznej procedury radiologicznej, a także kontroli i dokumentowania terapii, 41) radioterapia - wszelką działalność terapeutyczną związaną z wykorzystaniem urządzeń radiologicznych, w tym: a) terapię powierzchniową dla leczenia nowotworów położonych w skórze człowieka oraz terapię głęboką dla leczenia nowotworów i ewentualnie niektórych innych zmian chorobowych położonych w narządach i tkankach o innej lokalizacji (teleradioterapia), b) wprowadzanie źródła izotopowego bezpośrednio do narządów wewnętrznych śródtkankowo, dojamowo, lub umieszczanie go na powierzchni ciała pacjenta (brachyterapia), c) zamierzone wprowadzenie do ustroju terapeutycznych ilości produktów radiofarmaceutycznych, 42) rentgenodiagnostyka - wszelką działalność diagnostyczną związaną z wykorzystaniem aparatów rentgenowskich, 43) skażenie promieniotwórcze - skażenie przedmiotów, pomieszczeń, środowiska lub osób przez niepożądaną obecność substancji promieniotwórczych, przy czym w szczególnym przypadku ciała ludzkiego obejmuje zarówno skażenie zewnętrzne, jak i skażenie wewnętrzne, niezależnie od drogi wniknięcia substancji promieniotwórczej do organizmu, 44) składowanie odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego - złożenie odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego w obiekcie do tego przeznaczonym bez zamiaru ponownego ich wydobycia, 45) substancja promieniotwórcza - substancję zawierającą jeden lub więcej izotopów promieniotwórczych o takiej aktywności lub stężeniu promieniotwórczym, które nie mogą być pominięte z punktu widzenia ochrony radiologicznej, 46) system zarządzania jakością - zespół systematycznie planowanych i wykonywanych działań, koniecznych dla wystarczającego zapewnienia, że dana struktura, układ lub ich części składowe bądź procedury będą działać w sposób zadowalający, spełniając wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 33c ust. 9 pkt 2, 47) szkoda dla zdrowia człowieka - oszacowane ryzyko skrócenia długości i pogorszenia jakości życia ludzi w następstwie narażenia na promieniowanie jonizujące; obejmuje straty wynikające ze skutków somatycznych, nowotworów i poważnych zaburzeń genetycznych, 48) teren kontrolowany - teren o kontrolowanym dostępie, objęty specjalnymi przepisami mającymi na celu ochronę przed promieniowaniem jonizującym lub rozprzestrzenianiem się skażeń promieniotwórczych, 49) teren nadzorowany - teren objęty specjalnym nadzorem, w celu ochrony przed promieniowaniem jonizującym, 50) urządzenia radiologiczne - źródła promieniowania jonizującego lub urządzenia służące do detekcji promieniowania jonizującego, wykorzystywane do celów leczniczych lub diagnostycznych, 51) wypalone paliwo jądrowe - paliwo jądrowe, które zostało napromieniowane w rdzeniu reaktora oraz na stałe usunięte z rdzenia, 52) wzbogacanie izotopowe - proces polegający na rozdzielaniu izotopów uranu w celu zwiększenia zawartości uranu 235 w produkcie wyjściowym, 53) zagrożenie (narażenie potencjalne) - narażenie, które może nastąpić, przy czym prawdopodobieństwo jego wystąpienia i wielkość mogą być zawczasu oszacowane, 54) zamknięcie składowiska odpadów promieniotwórczych lub składowiska wypalonego paliwa jądrowego - zaprzestanie dostarczania odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego do składowiska, na podstawie decyzji właściwego organu, oraz wykonanie wszelkich prac koniecznych dla zapewnienia bezpieczeństwa składowiska, 55) zdarzenie radiacyjne - sytuację związaną z zagrożeniem, wymagającą podjęcia pilnych działań w celu ochrony pracowników lub ludności, 56) źródło promieniotwórcze - substancję promieniotwórczą przygotowaną do wykorzystywania jej promieniowania jonizującego, 57) źródło promieniowania jonizującego - źródło promieniotwórcze, urządzenie zawierające takie źródło, urządzenie wytwarzające promieniowanie jonizujące lub urządzenie emitujące substancje promieniotwórcze."; 3) art. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "Art. 4. 1. Wykonywanie działalności związanej z narażeniem, polegającej na: 1) wytwarzaniu, przetwarzaniu, przechowywaniu, składowaniu, transporcie lub stosowaniu materiałów jądrowych, źródeł i odpadów promieniotwórczych oraz wypalonego paliwa jądrowego i obrocie nimi, a także na wzbogacaniu izotopowym, 2) budowie, rozruchu, próbnej i stałej eksploatacji oraz likwidacji obiektów jądrowych, 3) budowie, eksploatacji, zamknięciu i likwidacji składowisk odpadów promieniotwórczych i składowisk wypalonego paliwa jądrowego oraz budowie i eksploatacji przechowalników wypalonego paliwa jądrowego, 4) produkowaniu, instalowaniu, stosowaniu i obsłudze urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze oraz obrocie tymi urządzeniami, 5) uruchamianiu i stosowaniu urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące, 6) uruchamianiu pracowni, w których mają być stosowane źródła promieniowania jonizującego, w tym pracowni rentgenowskich, 7) zamierzonym dodawaniu substancji promieniotwórczych w procesie produkcyjnym wyrobów powszechnego użytku i wyrobów medycznych, obrocie tymi wyrobami oraz przywozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywozie z tego terytorium wyrobów powszechnego użytku i wyrobów medycznych, do których dodano substancje promieniotwórcze, 8) zamierzonym podawaniu substancji promieniotwórczych ludziom i zwierzętom w celu medycznej lub weterynaryjnej diagnostyki, leczenia lub badań naukowych - wymaga zezwolenia albo zgłoszenia w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, z zastrzeżeniem art. 6 pkt 1. 2. Działalność polegająca na dodawaniu substancji promieniotwórczych do żywności, zabawek, osobistych ozdób lub kosmetyków oraz przywozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywozie z tego terytorium takich wyrobów jest zabroniona. Art. 5. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, zawiera: 1) oznaczenie jednostki organizacyjnej ubiegającej się o wydanie zezwolenia, jej siedzibę i adres, 2) w przypadku przedsiębiorców - numer w rejestrze przedsiębiorców, 3) określenie rodzaju, zakresu i miejsca wykonywania działalności związanej z narażeniem. 2. Złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 4 ust. 1, albo zgłoszenia wykonywania tej działalności dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej. 3. Prezes Państwowej Agencji Atomistyki, zwany dalej "Prezesem Agencji", wydaje zezwolenia i przyjmuje zgłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Zezwolenie na uruchamianie i stosowanie aparatów rentgenowskich do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych oraz uruchamianie pracowni stosujących takie aparaty wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, a dla jednostek organizacyjnych: 1) podległych lub podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub nadzorowanych przez niego albo dla których jest on organem założycielskim - komendant wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej, 2) podległych lub podporządkowanych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez niego nadzorowanych albo dla których jest on organem założycielskim - państwowy inspektor sanitarny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 5. Wydanie zezwolenia albo przyjęcie zgłoszenia następuje po stwierdzeniu, że spełnione zostały wymagane prawem warunki wykonywania działalności związanej z narażeniem, wymagającej zezwolenia albo zgłoszenia. 6. Wydanie, odmowa wydania oraz cofnięcie zezwolenia, a także przyjęcie i odmowa przyjęcia zgłoszenia następuje w drodze decyzji administracyjnej. 7. Zezwolenie wydaje się na czas nieoznaczony, chyba że jednostka organizacyjna ubiegająca się o wydanie zezwolenia złoży wniosek o wydanie zezwolenia na czas oznaczony. 8. Organy, o których mowa w ust. 3 i 4, prowadzą rejestr jednostek organizacyjnych, których działalność wymaga co najmniej zgłoszenia. 9. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zgłaszać organowi wydającemu zezwolenie wszelkie zmiany danych określonych w zezwoleniu. 10. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio do zgłoszenia. 11. Organ wydający zezwolenie cofa zezwolenie, w przypadku gdy: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące jednostce organizacyjnej wykonywania objętej zezwoleniem działalności związanej z narażeniem, 2) jednostka organizacyjna przestała spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu, 3) jednostka organizacyjna nie usunęła, w wyznaczonym przez organ wydający zezwolenie terminie, stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w zezwoleniu lub z przepisami regulującymi działalność objętą zezwoleniem. 12. W decyzji o cofnięciu zezwolenia należy określić sposób postępowania z posiadanymi przez jednostkę organizacyjną materiałami jądrowymi, źródłami promieniotwórczymi, odpadami promieniotwórczymi oraz wypalonym paliwem jądrowym. 13. Koszty postępowania, o którym mowa w ust. 12, ponosi jednostka organizacyjna, której cofnięto zezwolenie. 14. Za wydanie zezwolenia pobiera się opłatę skarbową w wysokości określonej w przepisach o opłacie skarbowej."; 4) w art. 7: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. W jednostce organizacyjnej wykonującej działalność wymagającą zezwolenia istnieje obowiązek opracowania i wdrożenia programu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, zawierającego co najmniej opis urządzeń i procedur mających na celu ochronę pracownika, ogółu ludności i środowiska przed zagrożeniem. 3. W jednostce organizacyjnej wykonującej działalność wymagającą zezwolenia wewnętrzny nadzór nad przestrzeganiem wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej sprawuje osoba, która posiada uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej, z zastrzeżeniem ust. 3a.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Wymaganie, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy jednostki organizacyjnej wykonującej działalność z aparatami rentgenowskimi do celów weterynaryjnych pracującymi w systemie zdjęciowym oraz jednostki organizacyjnej wykonującej działalność z urządzeniami rentgenowskimi przeznaczonymi do kontroli osób, przesyłek i bagażu.", c) w ust. 5: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zdała egzamin z zakresu szkolenia określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 2 lub 3,", - w pkt 4 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) posiada staż pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, określony w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 2 lub 3.", d) po ust. 6 dodaje się ust. 6a i 6b w brzmieniu: "6a. Szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej, z wyjątkiem uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych prowadzą jednostki, które zostały wpisane do rejestru Prezesa Agencji. 6b. Szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych prowadzą jednostki, które zostały wpisane do rejestru Głównego Inspektora Sanitarnego.", e) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych nadaje Główny Inspektor Sanitarny."; 5) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. Kierownik jednostki organizacyjnej zasięga opinii inspektora ochrony radiologicznej na temat badania i sprawdzania urządzeń ochronnych i przyrządów pomiarowych, obejmującej w szczególności: 1) ocenę urządzeń mających wpływ na ochronę radiologiczną - przed dopuszczeniem do ich stosowania, 2) dopuszczenie do stosowania nowych lub zmodyfikowanych źródeł promieniowania jonizującego, z punktu widzenia ochrony radiologicznej, 3) częstotliwość sprawdzania skuteczności stosowanych środków i technik ochrony przed promieniowaniem, 4) częstotliwość wzorcowania przyrządów pomiarowych, sprawdzanie ich sprawności i właściwego użytkowania."; 6) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kierownik jednostki organizacyjnej przed podjęciem działalności związanej z wprowadzeniem nowych rodzajów zastosowań promieniowania jonizującego sporządza uzasadnienie, które powinno wykazać, że spodziewane w wyniku wykonywania tej działalności korzyści naukowe, ekonomiczne, społeczne i inne będą większe niż możliwe, powodowane przez tę działalność, szkody dla zdrowia człowieka i stanu środowiska."; 7) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. Kierownik jednostki organizacyjnej zawiadamia pisemnie organ, który wydał zezwolenie albo przyjął zgłoszenie, o przewidywanym przekształceniu jednostki organizacyjnej lub zakończeniu przez nią działalności i uzgadnia z nim, na piśmie, sposób postępowania z posiadanymi źródłami promieniotwórczymi, materiałami jądrowymi lub odpadami promieniotwórczymi oraz przeprowadza na koszt jednostki organizacyjnej kontrolę dozymetryczną oraz dekontaminację miejsca wykonywania działalności i jego otoczenia po zakończeniu działalności."; 8) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej zapewnia wykonywanie działalności zgodnie z zasadą optymalizacji, wymagającą, aby - przy rozsądnym uwzględnieniu czynników ekonomicznych i społecznych - liczba narażonych pracowników i osób z ogółu ludności była jak najmniejsza, a otrzymywane przez nich dawki promieniowania jonizującego były możliwie małe, z zastrzeżeniem art. 33c. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej przeprowadza ocenę narażenia pracowników, a jeżeli z analizy optymalizacyjnej wynika taka konieczność, ustala dla nich dalsze ograniczenia narażenia, tak, żeby otrzymane przez nich dawki promieniowania jonizującego były nie wyższe niż ustalone dla nich ograniczniki dawek (limity użytkowe dawek). 3. Jeżeli ograniczniki dawek (limity użytkowe dawek) zostaną ustalone w zezwoleniu, to możliwość ich przekroczenia podlega zgłoszeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej organowi, który wydał zezwolenie."; 9) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. 1. Prezes Agencji może w zezwoleniu nałożyć na jednostkę organizacyjną obowiązek utworzenia wyspecjalizowanej, wyodrębnionej organizacyjnie służby ochrony radiologicznej, wspomagającej inspektora ochrony radiologicznej w wykonywaniu zadań z zakresu ochrony radiologicznej. 2. Wyspecjalizowana służba ochrony radiologicznej, o której mowa w ust. 1, może być wspólna dla kilku jednostek organizacyjnych, jeżeli kierownicy tych jednostek tak postanowią w zawartej umowie."; 10) w art. 11: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić prowadzenie wstępnych i okresowych - nie rzadziej niż co 5 lat, szkoleń pracowników w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, zgodnie z opracowanym przez siebie programem. Szkoleniem objęci są również pracownicy uczestniczący w transporcie materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych, odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Szkolenia, o których mowa w ust. 2, obejmują w szczególności: 1) ogólne procedury ochrony radiologicznej i podejmowane środki ostrożności związane z działalnością wykonywaną przez jednostkę organizacyjną, 2) procedury ochrony radiologicznej i podejmowane środki ostrożności związane z konkretnym stanowiskiem pracy, 3) w przypadku kobiet - także informację o konieczności niezwłocznego powiadomienia kierownika jednostki organizacyjnej o ciąży oraz informację o ryzyku skażenia promieniotwórczego dziecka karmionego piersią przez matkę, w przypadku gdy istnieje możliwość skażenia promieniotwórczego ciała matki.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Programy szkoleń, opracowane przez kierownika jednostki organizacyjnej działającej na podstawie zezwolenia, podlegają zatwierdzeniu przez organ, który wydał zezwolenie."; 11) w art. 12: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu: "1a. Z wnioskiem o nadanie uprawnień, o których mowa w ust. 1, może wystąpić kierownik jednostki organizacyjnej, w której ma być zatrudniona osoba na stanowisku wymagającym uprawnienia, lub kierownik jednostki nadrzędnej. 1b. Koszty uzyskania uprawnień ponosi występujący z wnioskiem o nadanie uprawnień. 1c. Szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia, o których mowa w ust. 1, prowadzą jednostki, które zostały wpisane do rejestru Prezesa Agencji.", b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje stanowisk, o których mowa w ust. 1, 2) szczegółowe warunki i tryb nadawania przez Prezesa Agencji uprawnień inspektora ochrony radiologicznej oraz uprawnień dla osób, które mogą być zatrudnione na stanowiskach określonych w ust. 1, sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, tryb jej pracy, sposób przeprowadzenia egzaminu, wzór zaświadczenia o uzyskaniu uprawnienia, tryb wnoszenia opłaty za egzamin, jej wysokość oraz wynagrodzenie członków komisji egzaminacyjnej, 3) wymagany zakres szkolenia, warunki, jakie muszą spełniać jednostki przeprowadzające szkolenie, program i formy organizowania szkoleń, a także tryb uzyskiwania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 7 ust. 6a, oraz do rejestru, o którym mowa w ust. 1c, 4) ramowy zakres obowiązków i uprawnień inspektora ochrony radiologicznej, któremu uprawnienia nadaje Prezes Agencji - mając na celu zapewnienie przestrzegania wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej, a także sprawowania w sposób odpowiedni wewnętrznego nadzoru nad przestrzeganiem tych wymagań. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i tryb nadawania przez Głównego Inspektora Sanitarnego uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych, uwzględniając sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, tryb jej pracy, sposób przeprowadzenia egzaminu, wzór zaświadczenia o uzyskaniu uprawnienia, tryb wnoszenia opłaty za egzamin, jej wysokość oraz wynagrodzenie członków komisji egzaminacyjnej, 2) wymagany zakres szkolenia, warunki, jakie muszą spełniać jednostki przeprowadzające szkolenie, uwzględniając program i formy przeprowadzania szkoleń, a także tryb uzyskiwania wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 7 ust. 6b, 3) ramowy zakres obowiązków i uprawnień inspektora ochrony radiologicznej, któremu uprawnienia nadaje Główny Inspektor Sanitarny - mając na celu zapewnienie przestrzegania wymagań ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej."; 12) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dawek granicznych nie stosuje się do osób poddawanych działaniu promieniowania jonizującego w celach medycznych, o których mowa w art. 33a ust. 1."; 13) uchyla się art. 15; 14) w art. 17: a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) kategorię A obejmującą pracowników, którzy mogą być narażeni na dawkę skuteczną przekraczającą 6 mSv (milisiwertów) w ciągu roku lub na dawkę równoważną przekraczającą trzy dziesiąte wartości dawek granicznych dla soczewek oczu, skóry i kończyn, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 pkt 1, 2) kategorię B obejmującą pracowników, którzy mogą być narażeni na dawkę skuteczną przekraczającą 1 mSv w ciągu roku lub na dawkę równoważną przekraczającą jedną dziesiątą wartości dawek granicznych dla soczewek oczu, skóry i kończyn, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 pkt 1, i którzy nie zostali zaliczeni do kategorii A.", b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Pracownicy kategorii B podlegają ocenie narażenia prowadzonej na podstawie pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy w sposób pozwalający stwierdzić prawidłowość zaliczenia pracowników do tej kategorii, chyba że kierownik jednostki organizacyjnej zadecyduje o objęciu ich systematycznymi pomiarami dawek indywidualnych. Zezwolenie może zawierać warunek prowadzenia oceny narażenia pracowników kategorii B wykonujących prace określone w tym zezwoleniu na podstawie pomiarów dawek indywidualnych. 5. W przypadku gdy pomiar dawki indywidualnej jest niemożliwy lub niewłaściwy, ocena dawki indywidualnej otrzymanej przez pracownika kategorii A może być dokonana na podstawie wyników pomiarów dawek indywidualnych przeprowadzonych dla innych narażonych pracowników tej kategorii albo na podstawie wyników pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy.", c) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Klasyfikacji medycznej pracownika kategorii A dokonuje uprawniony lekarz, który sprawuje nadzór medyczny nad tym pracownikiem."; 15) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. W celu dostosowania działań i środków ochrony radiologicznej pracowników do wielkości i rodzajów zagrożeń, kierownik jednostki organizacyjnej wprowadza podział lokalizacji miejsc pracy na: 1) tereny kontrolowane, tam, gdzie istnieje możliwość otrzymania dawek określonych dla pracowników kategorii A, istnieje możliwość rozprzestrzeniania się skażeń promieniotwórczych lub mogą występować duże zmiany mocy dawki promieniowania jonizującego, 2) tereny nadzorowane, tam, gdzie istnieje możliwość otrzymania dawek określonych dla pracowników kategorii B i które nie zostały zaliczone do terenów kontrolowanych. 2. Za spełnienie wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 pkt 2 dla terenów kontrolowanych i nadzorowanych jest odpowiedzialny kierownik jednostki organizacyjnej, który podejmuje określone działania w celu spełnienia tych wymagań po zasięgnięciu opinii inspektora ochrony radiologicznej i lekarza medycyny pracy."; 16) w art. 19 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W szczególnych przypadkach, z wyłączeniem zdarzeń radiacyjnych, pracownicy kategorii A, za ich zgodą i za zgodą Prezesa Agencji, mogą otrzymać określone przez Prezesa Agencji dawki przekraczające wartości dawek granicznych, jeżeli jest to konieczne dla wykonania określonego zadania w określonym miejscu pracy i w określonym czasie. 2. Niedopuszczalne jest narażenie, o którym mowa w ust. 1, praktykantów, uczniów, studentów oraz kobiet w ciąży, a kobiet karmiących piersią, jeżeli w wyniku narażenia jest prawdopodobne powstanie skażeń promieniotwórczych ciała. 3. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany uzasadnić konieczność narażenia, o którym mowa w ust. 1, i z wyprzedzeniem szczegółowo omówić związane z tym kwestie z zainteresowanymi pracownikami - ochotnikami lub ich przedstawicielami, oraz z uprawnionym lekarzem i inspektorem ochrony radiologicznej, a także poinformować zainteresowanych pracowników - ochotników o ryzyku związanym z narażeniem, o którym mowa w ust. 1, i o niezbędnych środkach ostrożności."; 17) w art. 20 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Osoba uczestnicząca w usuwaniu skutków zdarzenia radiacyjnego oraz w działaniach interwencyjnych nie może otrzymać w czasie trwania tych działań dawki przekraczającej wartość rocznej dawki granicznej dla pracowników, z wyjątkiem sytuacji narażenia wyjątkowego, o którym mowa w ust. 2 i 3. 2. W sytuacji narażenia wyjątkowego wynikającego z działań mających na celu: 1) zapobieżenie poważnej utracie zdrowia, 2) uniknięcie dużego napromieniowania znacznej liczby osób, 3) zapobieżenie katastrofie na większą skalę - należy dołożyć wszelkich starań, żeby osoba uczestnicząca w takich działaniach nie otrzymała dawki skutecznej przekraczającej 100 mSv. 3. Osoba uczestnicząca w ratowaniu życia ludzkiego może otrzymać dawkę skuteczną przekraczającą 100 mSv, jednakże należy dołożyć wszelkich starań, żeby nie otrzymała dawki skutecznej przekraczającej 500 mSv."; 18) w art. 21: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pomiary dawek indywidualnych oraz pomiary służące ocenie dawek od narażenia wewnętrznego są dokonywane przez podmioty posiadające akredytację otrzymaną na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.", b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Inspektor ochrony radiologicznej, do czasu dokonania pomiarów dawek indywidualnych oraz pomiarów służących ocenie dawek od narażenia wewnętrznego przez podmiot posiadający akredytację, dokonuje wstępnej operacyjnej oceny dawek indywidualnych otrzymanych przez pracowników zewnętrznych wykonujących działalność na terenie kontrolowanym w jednostce organizacyjnej. 5. Inspektor ochrony radiologicznej może, do czasu dokonania pomiarów dawek indywidualnych oraz pomiarów służących ocenie dawek od narażenia wewnętrznego przez podmiot posiadający akredytację, dokonać wstępnej operacyjnej oceny dawek indywidualnych otrzymanych przez innych niż pracownicy zewnętrzni pracowników wykonujących pracę w jednostce organizacyjnej."; 19) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. Przed zatrudnieniem pracownika w warunkach narażenia kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany wystąpić do Prezesa Agencji z wnioskiem o informację z centralnego rejestru dawek o dawkach otrzymanych przez tego pracownika w roku kalendarzowym, w którym występuje z wnioskiem, oraz w okresie czterech poprzednich lat kalendarzowych."; 20) w art. 23: a) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w zakładach górniczych, jaskiniach i innych miejscach pod powierzchnią ziemi oraz w uzdrowiskach,", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia: 1) inne niż wymienione w ust. 3 rodzaje działalności zawodowej związanej z występowaniem promieniowania naturalnego prowadzącego do wzrostu narażenia pracowników lub ludności istotnego z punktu widzenia ochrony radiologicznej, 2) sposoby dokonywania oceny narażenia powstałego w związku z wykonywaniem działalności, o której mowa w ust. 1, tryb postępowania mającego na celu zmniejszenie tego narażenia oraz inne działania mające na celu ochronę radiologiczną narażonych pracowników i ludności - uwzględniając zalecenia Unii Europejskiej, przepisy wydane na podstawie art. 25 pkt 1, specyfikę wykonywanej działalności zawodowej i specyfikę pracy osoby narażonej."; 21) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu: "Art. 23a. Jeżeli w następstwie działalności wykonywanej w przeszłości, w szczególności polegającej na wydobyciu i przerobie rud uranu oraz na gromadzeniu osadów promieniotwórczych wód kopalnianych, utrzymuje się skażenie promieniotwórcze środowiska istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, użytkownik terenu, na którym utrzymuje się to skażenie, wyznacza granice tego terenu, prowadzi na nim pomiary kontrolne narażenia, a jeżeli jest to uzasadnione, także reguluje dostęp do tego terenu oraz wykorzystanie ziemi i położonych na nim budynków."; 22) w art. 25 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dawki graniczne promieniowania jonizującego i wskaźniki pozwalające na wyznaczenie tych dawek stosowane przy ocenie narażenia oraz sposób i częstotliwość dokonywania oceny narażenia pracowników i ogółu ludności, uwzględniając - przy ustalaniu dawek granicznych dla pracowników - dawki dla uczniów, studentów, praktykantów, kobiet karmiących piersią, a w przypadku kobiet w ciąży ograniczenia wynikające z możliwości napromienienia płodu,"; 23) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić pracownikom zewnętrznym ochronę radiologiczną równoważną ochronie, jaką zapewnia pracownikom zatrudnionym w jednostce organizacyjnej. 2. Każdemu pracownikowi zewnętrznemu Prezes Agencji wydaje indywidualny dokument narażenia pracownika zewnętrznego (paszport dozymetryczny), w którym pracodawca zewnętrzny i kierownik jednostki organizacyjnej umieszczają informacje określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 pkt 2. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe obowiązki kierownika jednostki organizacyjnej, pracodawcy zewnętrznego i pracownika zewnętrznego w zakresie ochrony radiologicznej pracowników zewnętrznych narażonych podczas pracy na terenie kontrolowanym, uwzględniając sposoby ochrony stosowane wobec pracowników jednostki organizacyjnej, 2) informacje umieszczane przez kierownika jednostki organizacyjnej, pracodawcę zewnętrznego i uprawnionego lekarza w paszporcie dozymetrycznym, mając na uwadze dostarczenie informacji zapewniających objęcie pracownika ochroną przed promieniowaniem, 3) tryb wydawania oraz wzór paszportu dozymetrycznego, uwzględniając konieczność nadania każdemu paszportowi indywidualnego numeru, a także zapewnienie umieszczenia informacji, o których mowa w pkt 2."; 24) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. Od orzeczeń lekarskich, o których mowa w art. 17 ust. 7a i 8 oraz w art. 31 ust. 2, pracownikowi służy odwołanie do sądu pracy."; 25) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. Przepisy art. 10, 11, 14, 17, 21, 22, 26 i 29-32 - stosuje się odpowiednio do uczniów, studentów i praktykantów."; 26) w art. 33: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dotacja może być przeznaczona na: 1) eksploatację badawczych reaktorów jądrowych, 2) likwidację badawczych reaktorów jądrowych, 3) eksploatację przechowalników wypalonego paliwa jądrowego pochodzącego z badawczych reaktorów jądrowych, 4) utrzymanie i rozwój programów bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej związanych z wykorzystaniem przez jednostki naukowe i badawczo-rozwojowe wiązek promieniowania jonizującego na potrzeby medyczne do celów innych niż diagnostyka i radioterapia, 5) działalność w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz ochrony obiektów jądrowych i ochrony fizycznej materiałów jądrowych w jednostkach organizacyjnych działających w Otwocku-Świerku, a także w zakresie ochrony radiologicznej i ochrony Krajowego Składowiska Odpadów Promieniotwórczych, 6) sporządzanie ocen oddziaływania obiektów jądrowych, miejsc wydobywania rud uranu i toru oraz składowisk odpadów promieniotwórczych na środowisko oraz wykonywanie badań i analiz niezbędnych do sporządzenia tych ocen, 7) wykonywanie pomiarów mocy dawki promieniowania jonizującego lub skażeń promieniotwórczych kraju, 8) utrzymanie wzorców promieniowania jonizującego oraz utrzymanie i rozwój systemów zapewnienia jakości wzorcowania przyrządów dozymetrycznych, 9) tworzenie i wykorzystywanie modeli obliczeniowych służących do oceny sytuacji radiacyjnej, niezbędnych do podjęcia odpowiednich działań w kraju na wypadek zdarzeń radiacyjnych, oraz tworzenie modeli niezbędnych do przeprowadzania analiz służących uzasadnianiu wprowadzenia działań interwencyjnych, 10) akredytację laboratoriów wykonujących działalność, o której mowa w art. 21 ust. 2 oraz w art. 27 ust. 2, 11) inwestycje służące wykonywaniu działalności, o której mowa w pkt 1-10.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wysokość dotacji nie może być większa niż koszty poniesione w związku z wykonywaną działalnością, pomniejszone o dochody uzyskane z tej działalności i środki pochodzące z innych źródeł, a ponadto w przypadku działalności, o której mowa w ust. 2 pkt 1, 4, 5, 8 i 10, nie może przekraczać 85 % kosztów wykonywanej działalności."; 27) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu: "Rozdział 3a Stosowanie promieniowania jonizującego w celach medycznych Art. 33a. 1. Stosowanie promieniowania jonizującego w celach medycznych obejmuje ekspozycje: 1) pacjentów, wynikającą z badań lekarskich i leczenia, w tym ze wstępnych i okresowych badań pracowników, 2) osób poddawanych przesiewowym badaniom z zastosowaniem promieniowania jonizującego, 3) zdrowych osób lub pacjentów uczestniczących w eksperymentach medycznych, 4) osób poddawanych badaniom z zastosowaniem promieniowania jonizującego w celach medyczno-prawnych, kiedy podjęcie tych badań nie wynika ze wskazań zdrowotnych, 5) osób, które poza obowiązkami zawodowymi, świadomie i z własnej woli udzielają pomocy pacjentom i opiekują się nimi. 2. Ekspozycje, o których mowa w ust. 1, wymagają uzasadnienia. Uzasadnienie jest oparte na przewadze oczekiwanych korzyści zdrowotnych dla pacjenta lub społeczeństwa nad uszczerbkiem zdrowotnym, który ekspozycja może spowodować. 3. Warunkiem właściwego uzasadnienia jest zastosowanie radiologicznej procedury diagnostycznej lub leczniczej, której skuteczność w określonej sytuacji klinicznej została udowodniona lub powszechnie uznana. W procesie uzasadnienia ocenia się również korzyści i rodzaje ryzyka związane ze stosowaniem alternatywnych procedur, służących temu samemu celowi, prowadzących do mniejszej ekspozycji na promieniowanie jonizujące lub nienarażających na jego działanie. 4. Skierowanie pacjenta na określone badanie z zastosowaniem promieniowania jonizującego wynika z uzasadnionego przekonania lekarza lub innej osoby upoważnionej do kierowania na takie badanie, że jego wynik dostarczy informacji, które przyczynią się do postawienia prawidłowego rozpoznania lub wykluczenia choroby, oceny jej przebiegu i postępów leczenia oraz, że korzyści z tego tytułu przewyższą możliwe ujemne następstwa dla zdrowia, które mogą być związane z narażeniem na promieniowanie jonizujące. 5. Skierowanie, o którym mowa w ust. 4, może być wystawione po upewnieniu się, że inne alternatywne, nieinwazyjne i nienarażające na działanie promieniowania jonizującego metody, a także wcześniej wykonane badania z zastosowaniem promieniowania jonizującego nie mogą dostarczyć równoważnych informacji. 6. W szczególnych przypadkach, podlegających każdorazowo odrębnej ocenie, można wykonać badanie z zastosowaniem promieniowania jonizującego, jeżeli nie zostało ono uzasadnione w sposób, o którym mowa w ust. 3-5. 7. Dokonanie badania z zastosowaniem promieniowania jonizującego uzasadnionego w sposób, o którym mowa w ust. 6, odnotowuje się w dokumentacji chorego. Dotyczy to w szczególności ekspozycji w celach medyczno-prawnych. 8. W przypadku zaistnienia okoliczności wykluczających lub ograniczających zakres zastosowania procedury radiologicznej u pacjenta, pomimo że jest ona ogólnie uzasadniona, o odstąpieniu od jej wykonania lub o zakresie jej zastosowania decyduje lekarz kierujący lub wykonujący badanie. 9. Dokonywanie ekspozycji na promieniowanie jonizujące w celach medycznych w wyniku procedury, która nie została uzasadniona w sposób określony w ust. 3-5, jest niedopuszczalne, z zastrzeżeniem ust. 6. Art. 33b. 1. Skierowanie na leczenie promieniowaniem jonizującym wydaje lekarz onkolog lub lekarz innej specjalności właściwej ze względu na rodzaj schorzenia, po rozważeniu uzasadnień dla innych sposobów leczenia, wynikających z natury choroby, stanu pacjenta i możliwych przeciwwskazań do radioterapii. 2. O podjęciu i zakresie leczenia lub odstąpieniu od niego decyduje specjalista z zakresu radioterapii onkologicznej, kierując się: 1) rokowaniem co do powodzenia leczenia, 2) zaawansowaniem i naturą choroby, 3) koniecznością jednoczesnego lub zastępczego innego leczenia, 4) stanem zdrowia pacjenta, 5) ewentualnymi przeciwwskazaniami do radioterapii. 3. Lekarz kierujący pacjenta na badanie lub leczenie promieniowaniem jonizującym uzasadnia swoją decyzję w skierowaniu. Lekarz prowadzący badanie lub leczenie jest obowiązany ocenić poprawność uzasadnienia skierowania i odpowiada za wybór odpowiedniej procedury oraz jej poprawną realizację. Art. 33c. 1. Właściwe badanie i leczenie przy użyciu promieniowania jonizującego wymaga optymalizacji ochrony radiologicznej pacjenta przed jego niepożądanym działaniem. 2. W badaniach diagnostycznych rentgenowskich i z zakresu medycyny nuklearnej ogranicza się efektywne dawki promieniowania do możliwie najniższego poziomu - przy uwzględnieniu czynników ekonomicznych i społecznych - który zapewni uzyskanie wyniku badania o założonych walorach diagnostycznych. Optymalizacja ochrony radiologicznej pacjenta jest także realizowana przez redukcję do minimum badań niepotrzebnie powtarzanych i wadliwie wykonanych. 3. W radiologii zabiegowej, poza wymaganiami określonymi w ust. 2, podejmuje się wszystkie niezbędne kroki, mające na celu zapobieżenie popromiennym uszkodzeniom skóry i tkanek pod nią położonych w wyniku stosowania zlokalizowanej długotrwałej ekspozycji, zwłaszcza na wiązkę promieniowania X o dawce dużej mocy. 4. W radioterapii optymalizacja ochrony radiologicznej pacjenta wymaga możliwie maksymalnej ochrony przed promieniowaniem zdrowych narządów i tkanek przy realizacji napromienienia objętości tarczowej przepisaną dawką leczniczą, zaaplikowaną w takim reżimie czasowym, który zapewni jej maksymalną skuteczność (wyleczalność choroby). 5. Osoby wykonujące i nadzorujące wykonywanie badań i zabiegów leczniczych są obowiązane do podnoszenia swoich kwalifikacji zgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 33i ust. 2. 6. Dzieci, kobiety w wieku rozrodczym, kobiety w ciąży i kobiety karmiące piersią, a także osoby z otoczenia i rodziny pacjentów poddanych terapii przy użyciu produktów radiofarmaceutycznych, podlegają szczególnej ochronie w związku z ekspozycją na promieniowanie w diagnostyce i terapii. 7. Zakłady opieki zdrowotnej wykonujące zabiegi lub leczenie z zakresu radioterapii, medycyny nuklearnej, radiologii zabiegowej i rentgenodiagnostyki są obowiązane podjąć działania zmierzające do zapobieżenia medycznym wypadkom radiologicznym. W tym celu dokonuje się kontroli fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych oraz klinicznych audytów wewnętrznych i zewnętrznych, a także wprowadza się system zarządzania jakością. 8. Koszty przeprowadzania klinicznych audytów wewnętrznych i zewnętrznych, o których mowa w ust. 7, ponoszą zakłady opieki zdrowotnej. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej, o których mowa w art. 33a ust. 1, w tym: 1) zasady i metody dobrej praktyki medycznej, zmierzającej do ograniczenia dawek dla pacjentów w rentgenodiagnostyce, diagnostyce radioizotopowej i radiologii zabiegowej, włączając w to poziomy referencyjne oraz fizyczne parametry badań rentgenowskich warunkujących uznanie postępowania za zgodne z dobrą praktyką medyczną, 2) wymagania i szczegółowe zasady realizacji systemu zarządzania jakością w rentgenodiagnostyce, radiologii zabiegowej, medycynie nuklearnej i radioterapii, 3) wymagania dotyczące szkolenia specjalistycznego osób wykonujących i nadzorujących wykonywanie badań i zabiegów leczniczych, 4) szczególne zasady dotyczące ekspozycji na promieniowanie jonizujące w diagnostyce i terapii dzieci, kobiet w wieku rozrodczym, kobiet w ciąży i kobiet karmiących piersią, 5) zasady zabezpieczenia przed nadmierną ekspozycją osób z otoczenia i rodzin pacjentów po terapii przy użyciu produktów radiofarmaceutycznych, 6) szczegółowe wymagania dotyczące badań przesiewowych i eksperymentów medycznych wynikające ze specyfiki wykonywania ekspozycji w celach medycznych, 7) szczegółowe zasady zapobiegania nieszczęśliwym wypadkom radiologicznym w radioterapii, medycynie nuklearnej, radiologii zabiegowej i rentgenodiagnostyce oraz sposoby i tryb postępowania po ich wystąpieniu, 8) ograniczniki dawek dla osób, o których mowa w art. 33a ust. 1 pkt 3 i 5, 9) zasady wykonywania kontroli fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych oraz klinicznych audytów wewnętrznych i zewnętrznych nad przestrzeganiem wymogów ochrony radiologicznej pacjenta - mając na celu zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług medycznych i uwzględniając standardy obowiązujące w Unii Europejskiej. Art. 33d. 1. Prowadzenie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych, polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu radioterapii onkologicznej, w tym leczenia chorób nowotworowych przy użyciu produktów radiofarmaceutycznych, wymaga zgody ministra właściwego do spraw zdrowia. 2. Zgoda, o której mowa w ust. 1, może być wydana podmiotowi, który: 1) dysponuje odpowiednią liczbą personelu o właściwych kwalifikacjach, 2) dysponuje urządzeniami radiologicznymi niezbędnymi dla wykonywania badań diagnostycznych i leczenia, 3) stosuje właściwe procedury postępowania medycznego, 4) posiada system zarządzania jakością w zakresie świadczonych usług medycznych z wykorzystaniem promieniowania jonizującego. 3. Zgoda, o której mowa w ust. 1, jest wydawana po uzyskaniu: 1) pozytywnej opinii konsultanta krajowego do spraw radioterapii onkologicznej lub konsultanta krajowego do spraw medycyny nuklearnej, 2) pozytywnej opinii państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 4. Zgoda może być cofnięta na stałe lub czasowo na wniosek komisji, o której mowa w art. 33g ust. 1 pkt 1 lub 2, w przypadku gdy zakład opieki zdrowotnej nie spełnia wymogów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, minimalne wymagania dla zakładów opieki zdrowotnej ubiegających się o wydanie zgody, o której mowa w ust. 1, dotyczące wyposażenia w terapeutyczne i diagnostyczne urządzenia radiologiczne, wyposażenia pomocniczego oraz liczebności i kwalifikacji personelu, a także zakres dokumentacji niezbędnej do uzyskania przez zakład opieki zdrowotnej zgody, o której mowa w ust. 1, mając na względzie bezpieczeństwo personelu i pacjentów. Art. 33e. 1. Prowadzenie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych polegającej na udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu badań rentgenodiagnostycznych, badań diagnostycznych i leczenia chorób nienowotworowych oraz paliatywnego leczenia chorób nowotworowych z wykorzystaniem produktów radiofarmaceutycznych oraz zabiegów z zakresu radiologii zabiegowej wymaga zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku zakładów opieki zdrowotnej podległych lub podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub nadzorowanych przez niego albo dla których jest on organem założycielskim, zgodę, o której mowa w ust. 1, wydaje komendant wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej, a w przypadku zakładów opieki zdrowotnej podległych lub podporządkowanych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez niego nadzorowanych albo dla których jest on organem założycielskim - państwowy inspektor sanitarny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. Zgoda, o której mowa w ust. 1 i 2, może być wydana podmiotowi, który: 1) dysponuje odpowiednią liczbą personelu o właściwych kwalifikacjach, 2) dysponuje urządzeniami radiologicznymi niezbędnymi dla wykonywania badań diagnostycznych i leczenia, 3) stosuje właściwe procedury postępowania medycznego, 4) posiada system zarządzania jakością świadczonych usług medycznych w zakresie, o którym mowa w ust. 1. 4. Zgoda, o której mowa w ust. 1 i 2, jest wydawana po uzyskaniu opinii właściwego terenowo konsultanta wojewódzkiego do spraw radiologii - diagnostyki obrazowej lub medycyny nuklearnej. 5. Opinię, o której mowa w ust. 4, konsultant wojewódzki wydaje nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania od organu wydającego zgodę wniosku o wydanie opinii. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dla zakładów opieki zdrowotnej udzielających świadczeń zdrowotnych z zakresu rentgenodiagnostyki, radiologii zabiegowej, diagnostyki i terapii radioizotopowej chorób nienowotworowych, minimalne wymagania dotyczące wyposażenia w urządzenia radiologiczne, wyposażenia pomocniczego oraz kwalifikacji personelu, a także zakres dokumentacji niezbędnej do uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1 i 2, mając na względzie bezpieczeństwo personelu i pacjentów. 7. Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się do rentgenowskich aparatów stomatologicznych oraz urządzeń służących wyłącznie do densytometrii kości. Art. 33f. Zezwolenia i zgody, o których mowa w art. 5 ust. 4 oraz art. 33d ust. 1 i art. 33e ust. 1 i 2, są przekazywane niezwłocznie przez organ wydający do Głównego Inspektora Sanitarnego, który prowadzi ich centralny rejestr. Art. 33g. 1. Powołuje się komisje do spraw procedur i audytów klinicznych zewnętrznych, zwane dalej "komisjami", w zakresie: 1) radioterapii onkologicznej, 2) medycyny nuklearnej, 3) radiologii - diagnostyki obrazowej i radiologii zabiegowej. 2. W skład komisji wchodzą odpowiednio: 1) konsultanci krajowi do spraw radioterapii onkologicznej, medycyny nuklearnej oraz radiologii - diagnostyki obrazowej, 2) eksperci zaproponowani przez Polskie Lekarskie Towarzystwo Radiologiczne, Polskie Towarzystwo Medycyny Nuklearnej, Polskie Towarzystwo Onkologiczne oraz Polskie Towarzystwo Fizyki Medycznej, 3) przedstawiciele ministra właściwego do spraw zdrowia, Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Przewodniczącymi komisji są odpowiedni konsultanci krajowi, o których mowa w ust. 2 pkt 1, a ich członków powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia. 4. Komisje ustalają swoje regulaminy pracy, które są zatwierdzane przez ministra właściwego do spraw zdrowia. 5. Komisje opracowują, w formie pisemnej, wzorcowe procedury radiologiczne dla uzasadnionych ekspozycji medycznych uznanych za standardowe. 6. Zakład opieki zdrowotnej tworzy na podstawie procedur, o których mowa w ust. 5, udokumentowane robocze procedury postępowania wymagane przez system zarządzania jakością. 7. Wykaz procedur wzorcowych podlega publikacji w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Zdrowia. 8. Procedury wzorcowe podlegają ocenie, w przypadku gdy pojawiają się nowe dane o ich skuteczności lub konsekwencji stosowania. 9. Procedury uznane, na podstawie oceny, o której mowa w ust. 8, za niewystarczająco skuteczne są usuwane z wykazu, o którym mowa w ust. 7. 10. Nowe rodzaje zastosowań promieniowania jonizującego w celach medycznych podlegają ocenie komisji i po ich uzasadnieniu mogą zostać wprowadzone do wykazu, o którym mowa w ust. 7. 11. Komisje mogą złożyć wniosek o czasowe lub stałe cofnięcie zgody na udzielanie świadczeń w zakresie radioterapii onkologicznej, medycyny nuklearnej oraz radiologii - diagnostyki obrazowej oraz radiologii zabiegowej przez zakład opieki zdrowotnej, w przypadku gdy zakład nie spełnia podstawowych wymagań jakości usług i bezpieczeństwa pacjentów zgodnych z wymaganiami przepisów wydanych na podstawie art. 33c ust. 9, art. 33d ust. 5 i art. 33e ust. 6. 12. W przypadku wniosku o czasowe cofnięcie zgody właściwa komisja przedstawia zakres działań, które zakład opieki zdrowotnej jest obowiązany podjąć dla ponownego uzyskania zgody. 13. Niewykonanie działań, o których mowa w ust. 12, skutkuje wnioskiem o stałe cofnięcie zgody. 14. Komisje przeprowadzają nie rzadziej niż co 4 lata audyt kliniczny zewnętrzny obejmujący przegląd poprawności stosowanych procedur w zakresie udzielanych świadczeń oraz kwalifikacje personelu, w tym również w zakresie określonym w art. 33i, a także w zakresie wyposażenia w aparaturę, warunków lokalowych i systemu zarządzania jakością. 15. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące formy i treści procedur wzorcowych i roboczych, o których mowa w ust. 5 i 6, uwzględniając zalecenia Unii Europejskiej. Art. 33h. Eksperymenty medyczne z zastosowaniem promieniowania jonizującego mogą być wykonywane wyłącznie w ramach badań naukowych lub kontrolowanych badań klinicznych przez medyczne jednostki naukowe. Art. 33i. 1. Konsultanci krajowi w dziedzinie radioterapii onkologicznej, medycyny nuklearnej, radiologii - diagnostyki obrazowej, fizyki medycznej, inżynierii medycznej, a także tych dziedzin medycyny, w których wykonuje się zabiegi z zakresu radiologii zabiegowej, w opracowywanych programach specjalizacji uwzględniają szkolenie z ochrony radiologicznej pacjenta, w zakresie zgodnym z zaleceniami Unii Europejskiej i konsultują jego program z Centrum, o którym mowa w art. 33j ust. 1. 2. Specjaliści z dziedzin medycznych, o których mowa w ust. 1, oraz medyczny personel pomocniczy są obowiązani do ustawicznego kształcenia z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta poprzez uczestnictwo w szkoleniu podyplomowym oraz w formach określonych przez odpowiednich konsultantów krajowych, na zasadach określonych przepisami regulującymi obowiązek doskonalenia zawodowego w zawodach medycznych. Art. 33j. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia tworzy Krajowe Centrum Ochrony Radiologicznej w Ochronie Zdrowia, zwane dalej "Centrum", działające w formie zakładu budżetowego. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, organizację, tryb działania i szczegółowe zadania Centrum, mając na uwadze zapewnienie monitorowania stanu ochrony radiologicznej niezbędnego przy stosowaniu promieniowania jonizującego w celach medycznych. 3. Do zadań Centrum należy: 1) monitorowanie stanu ochrony radiologicznej wynikającego ze stosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych w oparciu o: a) działalność kontrolną Państwowej Inspekcji Sanitarnej, b) sprawozdania komisji, c) informacje uzyskiwane z kontroli dawek indywidualnych, ocen narażenia populacji pochodzącego od źródeł promieniowania stosowanych w celach medycznych, d) badania naukowe, 2) składanie rocznych sprawozdań ministrowi właściwemu do spraw zdrowia z oceny wdrożenia wymagań bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych, 3) zapewnienie wsparcia merytorycznego i fachowego doradztwa dla komórek organizacyjnych higieny radiacyjnej wojewódzkich stacji sanitarno-epidemiologicznych w zakresie medycznych zastosowań promieniowania jonizującego, 4) opracowywanie metod i procedur badań parametrów technicznych urządzeń radiologicznych, 5) opiniowanie projektów przepisów w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta, 6) udział w komisjach wyjaśniających przyczyny wypadków wynikających ze stosowania promieniowania jonizującego w medycynie, 7) konsultowanie programów szkoleniowych z zakresu ochrony radiologicznej dla lekarzy specjalistów różnych dziedzin, 8) współpraca z Prezesem Agencji, Głównym Inspektorem Sanitarnym, Głównym Inspektorem Sanitarnym Wojska Polskiego oraz Głównym Inspektorem Sanitarnym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, 9) przeprowadzanie w okresach 5-letnich oceny dawki dla ludności, wynikającej z medycznych zastosowań promieniowania jonizującego. 4. Centrum może prowadzić odpłatnie działalność polegającą na: 1) prowadzeniu działalności szkoleniowej z zakresu ochrony radiologicznej, 2) opracowaniu, tłumaczeniu oraz publikowaniu materiałów szkoleniowych, 3) certyfikowaniu laboratoriów prowadzących dla celów ochrony radiologicznej pacjentów ocenę parametrów technicznych aparatury rentgenodiagnostycznej, 4) skalowaniu aparatury kontrolno-pomiarowej do pomiaru promieniowania jonizującego dla celów ochrony radiologicznej. Art. 33k. 1. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi krajową bazę danych urządzeń radiologicznych. 2. Państwowi wojewódzcy inspektorzy sanitarni, komendanci wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej, państwowi inspektorzy sanitarni Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Prezes Agencji przesyłają Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu, nie rzadziej niż raz w roku, informacje dotyczące urządzeń radiologicznych, na których stosowanie wydają zezwolenia. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, organizację bazy danych urządzeń radiologicznych, a także zakres informacji, o których mowa w ust. 2, i sposób ich przekazywania, z uwzględnieniem konieczności prowadzenia właściwej polityki w zakresie zapewnienia dostępności usług diagnostycznych i terapeutycznych oraz gospodarki i wymiany urządzeń radiologicznych."; 28) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Obiekty jądrowe oraz związane z nimi budynki i urządzenia, których uszkodzenie lub zakłócenie pracy mogłoby spowodować skutki istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, podlegają obowiązkowej ochronie fizycznej zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony osób i mienia."; 29) w art. 35 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Obowiązek spełnienia wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz ochrony fizycznej obiektu jądrowego, a także budynków i urządzeń, o których mowa w art. 34, w okresie ustalania lokalizacji, projektowania, budowy, rozruchu i próbnej eksploatacji spoczywa na inwestorze, a w okresie stałej eksploatacji lub likwidacji obiektu - na kierowniku jednostki eksploatującej. 2. Niezależnie od obowiązków inwestora obowiązek spełnienia wymagań bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz ochrony fizycznej spoczywa na innych uczestnikach procesu inwestycyjnego, odpowiednio do zakresu ich zadań."; 30) dotychczasową treść art. 36 oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W przypadku gdy obiekt jądrowy został umieszczony w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, projekt planu wymaga uzgodnienia z Prezesem Agencji w trybie określonym w ustawie, o której mowa w ust. 1."; 31) rozdział 5 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 5 Materiały i technologie jądrowe Art. 40. W rozumieniu niniejszego rozdziału użyte określenia oznaczają: 1) dokumentacja jądrowa: a) dokumenty dotyczące pochodzenia, stanu lub ruchu materiałów jądrowych, b) deklaracje, powiadomienia (notyfikacje) i sprawozdania przekazywane do Komisji Europejskiej, dotyczące materiałów jądrowych i urządzeń, w których materiały jądrowe były, są lub mają być stosowane, przetwarzane, przechowywane lub transportowane, c) dokumenty dotyczące pracy urządzeń, o których mowa w lit. b), d) dokumentację projektowo-eksploatacyjną zawierającą podstawowe charakterystyki techniczne obiektu wskazane w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych, e) deklaracje i plany działania związane z wykorzystaniem materiałów jądrowych, f) oceny, zalecenia, polecenia i decyzje Komisji Europejskiej w sprawach dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych, 2) ewidencja materiałów jądrowych - dokumentowanie zgodnie z wymaganiami zabezpieczeń materiałów jądrowych, oddzielnie dla każdego rejonu bilansu materiałowego, w oparciu o prowadzoną rachunkowość materiałową, informacji o stanie inwentarza materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych, dotyczące w szczególności ilości, rodzaju, lokalizacji, zmian w inwentarzu oraz pochodzenia i przeznaczenia tych materiałów, 3) Euratom - Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, 4) kontrola technologii jądrowych - działania podejmowane w celu stwierdzenia, czy działalność badawczo-rozwojowa, zdefiniowana w art. 18 lit. a) Protokołu dodatkowego, działalność wytwórcza wymieniona w aneksie I do Protokołu dodatkowego, oraz urządzenia, części urządzeń i materiały wymienione w aneksie II do Protokołu dodatkowego, a także pozyskiwane z zagranicy lub przekazywane za granicę technologie jądrowe, dotyczą zastosowań nieprowadzących do wykorzystania materiałów jądrowych w sposób niezgodny z wymaganiami Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, 5) obiekt - urządzenie zdefiniowane w art. 98 lit. l) Porozumienia, 6) Porozumienie - Porozumienie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Międzynarodową Agencją Energii Atomowej o stosowaniu zabezpieczeń w związku z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, podpisane w Wiedniu dnia 8 marca 1972 r., 7) Protokół dodatkowy - Protokół dodatkowy między Rzecząpospolitą Polską a Międzynarodową Agencją Energii Atomowej do Porozumienia między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Międzynarodową Agencją Energii Atomowej o stosowaniu zabezpieczeń w związku z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, sporządzony w Wiedniu dnia 30 września 1997 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 145), 8) rejon bilansu materiałowego - rejon w obiekcie lub poza nim określony w art. 98 lit. m) Porozumienia, 9) technologie jądrowe - technologie związane z jądrowym cyklem paliwowym, w szczególności: a) służące do wytwarzania, przetwarzania, wzbogacania izotopowego lub stosowania materiałów wyjściowych (źródłowych) lub specjalnych materiałów roszczepialnych w obiektach jądrowych b) stosowane w postępowaniu z wysoko - i średnio - aktywnymi odpadami promieniotwórczymi zawierającymi specjalne materiały rozszczepialne, c) służące do wytwarzania urządzeń lub ich części niezbędnych do wytwarzania, przetwarzania, napromieniowania lub stosowania materiałów wyjściowych (źródłowych), specjalnych materiałów rozszczepialnych, ciężkiej wody, deuteru, trytu lub jądrowo czystego grafitu, 10) teren obiektu - teren obiektu zdefiniowany w art. 18 lit. b) Protokołu dodatkowego, 11) Układ - Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, sporządzony w Moskwie, Waszyngtonie i Londynie dnia 1 lipca 1968 r. (Dz. U. z 1970 r. Nr 8, poz. 60), 12) zabezpieczenia materiałów jądrowych - zespół środków prawnych i organizacyjnych oraz rozwiązań praktycznych, ustanowionych w ramach Układu, Porozumienia, Protokołu dodatkowego i Traktatu Euratom oraz przepisów wydanych na jego podstawie, w zamiarze niedopuszczenia do wykorzystania materiałów jądrowych stosowanych w pokojowej działalności do wytwarzania broni jądrowej, innych jądrowych urządzeń wybuchowych lub do celów nieznanych. Art. 41. 1. Materiały jądrowe, z wyjątkiem rud uranu i toru, podlegają ochronie fizycznej. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność związaną z materiałami jądrowymi opracowuje system ochrony fizycznej, który zatwierdza Prezes Agencji. 3. Okresową kontrolę systemu, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza Prezes Agencji. Art. 41a. 1. Prezes Agencji wypełnia zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie zabezpieczeń materiałów jądrowych i kontroli technologii jądrowych. 2. Prezes Agencji prowadzi krajowy system gromadzenia i przetwarzania danych związanych z wypełnianiem zadań, o których mowa w ust. 1, oraz bilansuje w skali kraju stan ilościowy materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych. 3. W celu wypełnienia zadań, o których mowa w ust. 1, Prezes Agencji prowadzi działalność kontrolną obejmującą: 1) podlegające ewidencji materiałów jądrowych materiały wyjściowe i specjalne materiały rozszczepialne, wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub stosowane na terenie obiektu albo transportowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem materiałów przewożonych tranzytem, które podlegają zabezpieczeniom, 2) dokumentację jądrową, 3) pomieszczenia i urządzenia znajdujące się na terenie obiektu, 4) miejsca poza terenem obiektu, w szczególności miejsca dawnego wydobycia i przerobu rud uranu i toru, oraz niezwiązane z terenem obiektu miejsca składowania odpadów promieniotwórczych, które mogą zawierać specjalne materiały rozszczepialne, 5) plany i programy działalności badawczo-rozwojowej w zakresie technologii jądrowych, 6) wytwarzanie części urządzeń oraz urządzeń i materiałów wymienionych w aneksie I do Protokołu dodatkowego, 7) przywóz oraz wywóz urządzeń, części urządzeń i materiałów wymienionych w aneksie II do Protokołu dodatkowego. 4. Materiały, o których mowa w ust. 3 pkt 1, przestają podlegać kontroli z chwilą ich użycia w produktach finalnych stosowanych do celów niejądrowych w postaci uniemożliwiającej ich odzyskanie, a także z chwilą ich zużycia lub rozrzedzenia w stopniu, który z punktu widzenia zabezpieczeń materiałów jądrowych uznany zostaje za wystarczający, by stwierdzić, że odzysk tych materiałów jest praktycznie niemożliwy. 5. Kontrola, o której mowa w ust. 3 pkt 1-4, jest prowadzona w formie inspekcji przez inspektorów dozoru jądrowego oraz w drodze analizy kopii dokumentacji jądrowej i sprawozdań przekazywanych Prezesowi Agencji przez kierownika jednostki organizacyjnej. 6. Kontrola, o której mowa w ust. 3 pkt 5-7, jest prowadzona w drodze analizy informacji uzyskanych przez Prezesa Agencji zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 42 pkt 1. 7. Przepisy ust. 1 oraz ust. 3 pkt 7 nie naruszają przepisów o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. 8. W sprawach dotyczących kontroli działalności badawczo-rozwojowej w zakresie technologii jądrowych, w szczególności wieloletnich planów takiej działalności, Prezes Agencji współdziała z ministrem właściwym do spraw nauki. Art. 41b. 1. Podejmowanie i prowadzenie działalności polegającej na wykorzystaniu materiałów jądrowych lub technologii jądrowych do budowy broni jądrowej lub jądrowych ładunków wybuchowych jest zabronione. 2. O zamiarze prowadzenia działań badawczo-rozwojowych związanych z jądrowym cyklem paliwowym, zdefiniowanych w art. 18 lit. a) Protokołu dodatkowego, oraz o wytwarzaniu urządzeń, części urządzeń i materiałów związanych z technologiami jądrowymi wymienionych w aneksie I do Protokołu dodatkowego, a także ich wykorzystaniu, chociażby działania te nie podlegały obowiązkowi uzyskania zezwolenia albo zgłoszenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, kierownik jednostki informuje Prezesa Agencji. 3. Przywóz i wywóz urządzeń, części urządzeń i materiałów wymienionych w aneksie II do Protokołu dodatkowego wymaga poinformowania Prezesa Agencji. 4. W przypadku gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że działalność, o której mowa w ust. 2, może naruszać zakaz, o którym mowa w ust. 1, Prezes Agencji może żądać dodatkowych informacji lub przeprowadzić weryfikację tej działalności w miejscu jej prowadzenia. Art. 41c. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność związaną z materiałami jądrowymi umożliwia inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Euratomu oraz inspektorom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej dokonanie kontroli prowadzonej przez siebie działalności w zakresie określonym wymaganiami zabezpieczeń materiałów jądrowych, zapewniając w szczególności dostęp do dokumentacji jądrowej, materiałów jądrowych oraz budynków i urządzeń obiektu oraz do innych zabudowań należących do tej jednostki. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność związaną z materiałami jądrowymi dostarcza Prezesowi Agencji kopie dokumentacji jądrowej przekazywanej do Komisji Europejskiej oraz z niej otrzymywanej. 3. Kierownik jednostki nieprowadzącej działalności związanej z materiałami jądrowymi umożliwia inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Euratomu oraz inspektorom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej dostęp do zabudowań i urządzeń znajdujących się na terenie obiektu w celu potwierdzenia, że działalność taka nie jest prowadzona. 4. Użytkownik gruntów lub zabudowań na terenie niebędącym obecnie terenem obiektu, w odniesieniu do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że były w przeszłości wykorzystywane do prowadzenia działalności z materiałami jądrowymi, umożliwia inspektorom dozoru jądrowego oraz inspektorom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej dostęp do nich w celu uzyskania informacji wyjaśniającej czy i jaka działalność z takimi materiałami była lub jest prowadzona, w tym pobierania próbek ze środowiska. 5. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność polegającą na składowaniu odpadów promieniotwórczych mogących zawierać specjalne materiały rozszczepialne umożliwia inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej oraz inspektorom Euratomu dostęp do tego terenu w celu uzyskania informacji o składowaniu tych odpadów oraz pobierania próbek ze środowiska. 6. Za zgodą Prezesa Agencji w kontroli, o której mowa w ust. 4, mogą także brać udział inspektorzy Euratomu. Art. 42. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe obowiązki dotyczące zabezpieczeń materiałów jądrowych, w tym obowiązki: a) kierowników jednostek prowadzących działalność na terenach obiektów, b) użytkowników gruntów i zabudowań w miejscach poza terenami obiektów, c) przewoźników materiałów jądrowych i pośredników zajmujących się obrotem materiałami jądrowymi, d) kierowników składowisk odpadów promieniotwórczych, e) kierowników jednostek podejmujących lub prowadzących działalność badawczo-rozwojową związaną z jądrowym cyklem paliwowym, w dziedzinie technologii jądrowych, f) kierowników jednostek prowadzących działalność w zakresie wytwarzania lub wykorzystania urządzeń, części urządzeń i materiałów związanych z technologiami jądrowymi, g) kierowników jednostek wykorzystujących materiały jądrowe do celów nie jądrowych - uwzględniając konieczność wykonania zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej zawartych w Układzie, Porozumieniu, Protokole dodatkowym i Traktacie Euratom, 2) materiały jądrowe podlegające ochronie fizycznej oraz rodzaje przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych w zakresie ochrony fizycznej, ustalając kategorie materiałów jądrowych oraz sposób przeprowadzania kontroli, o której mowa w art. 41 ust. 3, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwego poziomu ochrony fizycznej dla poszczególnych kategorii materiałów jądrowych oraz ocenę skuteczności systemu ochrony fizycznej."; 32) w art. 43 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność związaną ze źródłami promieniotwórczymi ma obowiązek zabezpieczyć je przed uszkodzeniem, kradzieżą lub dostaniem się w ręce osób nieuprawnionych."; 33) w art. 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kontroli urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze dokonuje jednostka organizacyjna, która ma zezwolenie na instalowanie tych urządzeń lub obrót nimi, a kontroli urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące dokonuje jednostka organizacyjna, która ma zezwolenie na ich uruchamianie."; 34) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi, uwzględniając: 1) dodatkowe wymagania techniczne dotyczące takich urządzeń i pracowni je stosujących nieokreślone w przepisach wydanych na podstawie art. 45, 2) sposób prowadzenia nadzoru w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta."; 35) w art. 47 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odpady promieniotwórcze są kwalifikowane ze względu na poziom aktywności lub moc dawki na powierzchni do kategorii odpadów: niskoaktywnych, średnioaktywnych i wysokoaktywnych. Kategorie mogą być podzielone na podkategorie ze względu na okres połowicznego rozpadu zawartych w odpadach izotopów promieniotwórczych lub moc cieplną."; 36) w art. 57 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Gminie, na terenie której znajduje się Krajowe Składowisko Odpadów Promieniotwórczych, przysługuje coroczna opłata z budżetu państwa: 1) od dnia przyjęcia pierwszego odpadu do składowiska do dnia podjęcia decyzji o zamknięciu składowiska - w wysokości 400 % dochodów z tytułu podatku od nieruchomości znajdujących się na terenie gminy, uzyskanych w roku poprzednim, jednak nie większa niż 8.550 tys. zł, 2) po podjęciu decyzji o zamknięciu składowiska - w wysokości 50 % dochodów z tytułu podatku od nieruchomości znajdujących się na terenie gminy, uzyskanych w roku zamknięcia składowiska, przez okres odpowiadający okresowi eksploatacji składowiska."; 37) art. 59 i 60 otrzymują brzmienie: "Art. 59. Przygotowując do transportu i transportując materiały jądrowe, źródła promieniowania jonizującego, z wyłączeniem urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące, odpady promieniotwórcze i wypalone paliwo jądrowe należy uwzględnić zagrożenia, jakie mogą stwarzać ich właściwości fizykochemiczne, a także spełnić wymagania i warunki obowiązujące w transporcie towarów niebezpiecznych, określone w odrębnych przepisach. Art. 60. Narażenie osób uczestniczących w transporcie, w tym również dokonujących załadunku i wyładunku przewożonych materiałów jądrowych, odpadów promieniotwórczych, wypalonego paliwa jądrowego i źródeł promieniowania jonizującego, z wyłączeniem urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące, podlega kontroli, a otrzymane przez te osoby dawki promieniowania nie mogą przekraczać dawek granicznych określonych dla pracowników w przepisach wydanych na podstawie art. 25 pkt 1."; 38) po art. 61 dodaje się art. 61a w brzmieniu: "Art. 61a. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej wykonującej działalność polegającą na transporcie materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych, odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego, wymagającą zezwolenia, składa sprawozdanie z dokonanych w roku kalendarzowym transportów materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych, odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego Prezesowi Agencji. Wymagania dotyczące sprawozdań Prezes Agencji określa w zezwoleniu. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do transportu na terenie jednostek organizacyjnych, o którym mowa w art. 61."; 39) w art. 62: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywóz z tego terytorium materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych i urządzeń zawierających takie źródła, a także przywóz oraz wywóz odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego, odbywa się na podstawie zezwolenia albo zgłoszenia na wykonywanie działalności określonej w art. 4 ust. 1 i w zakresie tego zezwolenia albo zgłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Odpadami promieniotwórczymi w rozumieniu niniejszego artykułu są materiały, w których substancje promieniotwórcze przekraczają wartości aktywności całkowitej i stężenia promieniotwórczego, określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 6 pkt 1.", c) w ust. 2 i 3 wyrazy "ten obszar" zastępuje się wyrazami "to terytorium", d) w ust. 4: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przesłanki udzielania przez Prezesa Agencji zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych, sposób postępowania w sprawie ubiegania się o zgodę oraz wzór dokumentu związanego z tym postępowaniem, uwzględniając rozwiązania przyjęte w Unii Europejskiej,", - dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) przesłanki udzielania przez Prezesa Agencji zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego, sposób postępowania w sprawie ubiegania się o zgodę oraz wzór dokumentu związanego z tym postępowaniem, mając na względzie konieczność zapewnienia bezpiecznego postępowania z wypalonym paliwem jądrowym."; 40) w art. 63: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, komendanta wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej lub państwowego inspektora sanitarnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji - w zakresie działalności, na której wykonywanie organy te wydają zezwolenia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób sprawowania nadzoru i przeprowadzania kontroli w zakresie przestrzegania warunków ochrony radiologicznej w jednostkach organizacyjnych stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych."; 41) w art. 64: a) w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zatwierdzanie programów szkoleń, o których mowa w art. 11 ust. 3, z wyłączeniem programów szkoleń opracowywanych przez kierowników jednostek organizacyjnych stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Inspektorzy dozoru jądrowego prowadzą kontrolę na podstawie upoważnienia wydanego przez Prezesa Agencji albo Głównego Inspektora Dozoru Jądrowego, z zastrzeżeniem ust. 6.", c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Jeżeli istnieje zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi albo dla środowiska naturalnego, inspektorzy dozoru jądrowego mogą prowadzić kontrolę na podstawie legitymacji służbowej. W takiej sytuacji upoważnienie do przeprowadzenia kontroli doręcza się kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej w terminie 3 dni od dnia rozpoczęcia kontroli."; 42) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. 1. W razie stwierdzenia w czasie kontroli nieprawidłowości mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną, Prezes Agencji może skierować wystąpienie pokontrolne w sprawie usunięcia tych nieprawidłowości do kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub kierownika jednostki nadrzędnej. 2. Kierownik jednostki, do której skierowano wystąpienie pokontrolne, jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania, do zawiadomienia Prezesa Agencji o terminie i sposobie usunięcia nieprawidłowości."; 43) w art. 72 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Czas pracy pracowników wykonujących zadania Centrum do Spraw Zdarzeń Radiacyjnych ustala Prezes Agencji na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy. Nie narusza to innych przepisów w zakresie czasu pracy zawartych w ustawie o służbie cywilnej."; 44) w art. 73 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stacje i placówki, o których mowa w art. 72 ust. 2 pkt 1, działają w Państwowej Agencji Atomistyki, w jednostkach Polskiej Akademii Nauk i w jednostkach ministrów właściwych do spraw wewnętrznych, środowiska, gospodarki, szkolnictwa wyższego, rolnictwa, zdrowia oraz Ministra Obrony Narodowej."; 45) w art. 74 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) współdziała z ministrami właściwymi do spraw wewnętrznych, środowiska, gospodarki, szkolnictwa wyższego, rolnictwa, zdrowia i Ministrem Obrony Narodowej oraz z Prezesem Polskiej Akademii Nauk,"; 46) art. 77 otrzymuje brzmienie: "Art. 77. 1. Prezes Agencji, wykonując zadania wynikające z międzynarodowego systemu powiadamiania o zdarzeniach radiacyjnych w zakresie wczesnego powiadamiania o awarii jądrowej, pomocy w przypadku awarii jądrowej lub zagrożenia radiacyjnego, ochrony fizycznej materiałów jądrowych i o nielegalnym obrocie tymi materiałami, jak również realizując zobowiązania Rzeczypospolitej Polskiej wynikające z dwustronnych umów międzynarodowych, powołuje krajowe punkty kontaktowe. 2. Do zadań krajowych punktów kontaktowych należy w szczególności: 1) przyjmowanie z Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, Komisji Europejskiej oraz punktów kontaktowych innych państw i organizacji międzynarodowych powiadomień o awariach jądrowych, o bezprawnym użyciu, przemieszczeniu, przetworzeniu lub zawładnięciu materiałami jądrowymi albo o realnej groźbie popełnienia któregokolwiek z tych czynów, a także przyjmowanie próśb tych państw o udzielenie pomocy w przypadku zdarzenia radiacyjnego i informowanie ich o tym, czy pomoc może być udzielona oraz o warunkach i zakresie tej pomocy, 2) przekazywanie do Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, Komisji Europejskiej oraz punktów kontaktowych, o których mowa w pkt 1, powiadomień o powstałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zdarzeniach radiacyjnych oraz faktach bezprawnego użycia, przemieszczenia, przetworzenia lub zawładnięcia materiałami jądrowymi albo o realnej groźbie popełnienia któregokolwiek z tych czynów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo innego państwa, a także przekazywanie próśb Rzeczypospolitej Polskiej o udzielenie pomocy w przypadku zdarzenia radiacyjnego, 3) przekazywanie do punktów kontaktowych, o których mowa w pkt 1, innych informacji, do których udzielania Rzeczpospolita Polska jest obowiązana zgodnie z zawartymi umowami międzynarodowymi."; 47) w art. 80 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przekazuje przewodniczącemu odpowiedniego rządowego zespołu do spraw kryzysowych informacje o zdarzeniu radiacyjnym oraz prognozy rozwoju sytuacji radiacyjnej kraju."; 48) w art. 84 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zdarzenie radiacyjne powodujące zagrożenie jednostki organizacyjnej, województwa albo kraju wymaga podjęcia stosownych działań interwencyjnych określonych odpowiednio w zakładowym, wojewódzkim albo krajowym planie postępowania awaryjnego."; 49) w art. 85 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, akcją likwidacji zagrożenia i usuwania skutków zdarzenia kieruje wojewoda właściwy dla miejsca zdarzenia, podejmując stosowne działania interwencyjne określone w wojewódzkim planie postępowania awaryjnego, z zastrzeżeniem art. 84 ust. 5."; 50) art. 86 otrzymuje brzmienie: "Art. 86. W przypadku stwierdzenia podniesionego poziomu mocy dawki promieniowania jonizującego lub wystąpienia skażeń promieniotwórczych, których przyczyna nie jest znana, lub spowodowanych aktem terroru, z wyłączeniem zdarzeń radiacyjnych, o których mowa w art. 82, oraz w przypadku znalezienia porzuconej substancji promieniotwórczej, akcją likwidacji zagrożenia i usuwania skutków zdarzenia kieruje wojewoda, właściwy dla województwa, na obszarze którego stwierdzono podniesiony poziom mocy dawki promieniowania jonizującego, wystąpienie skażeń promieniotwórczych lub znaleziono porzuconą substancję promieniotwórczą, podejmując stosowne działania interwencyjne określone w wojewódzkim planie postępowania awaryjnego, z zastrzeżeniem art. 84 ust. 5."; 51) w art. 87 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wartości poziomów interwencyjnych dla poszczególnych rodzajów działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, oraz kryteria odwołania tych działań, uwzględniając zalecenia właściwych organizacji międzynarodowych."; 52) art. 88-94 otrzymują brzmienie: "Art. 88. 1. Decyzja o wprowadzeniu działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, może być podjęta po: 1) przekazaniu przez Prezesa Agencji informacji, że w wyniku zdarzenia radiacyjnego powodującego zagrożenia, o których mowa w art. 82 ust. 1 pkt 2 i 3, może nastąpić przekroczenie poziomów interwencyjnych, 2) stwierdzeniu w wyniku analizy celowości prowadzenia działań interwencyjnych, że zmniejszenie szkody związanej z promieniowaniem uzasadnia spowodowane przez te działania szkody i koszty, w tym koszty społeczne. 2. Przy dokonywaniu analizy celowości prowadzenia działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, należy uwzględnić: 1) dotychczasowy oraz przewidywany przebieg i zasięg zdarzenia, 2) występujące lub mogące wystąpić wartości dawek promieniowania jonizującego, 3) liczebność grup osób zagrożonych, 4) skutki zdrowotne tych działań, 5) przewidywaną wysokość kosztów oraz skalę skutków ekonomicznych i społecznych tych działań. 3. Rodzaj, skala i czas trwania działań interwencyjnych są tak dobrane, żeby korzyści związane ze zmniejszeniem szkód dla zdrowia, pomniejszone o szkody związane z interwencją, były jak największe. Art. 89. 1. Wprowadzenie działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, w związku ze zdarzeniem radiacyjnym, którego zasięg skutków nie przekracza obszaru jednego województwa, następuje w drodze aktu prawa miejscowego wydanego przez wojewodę właściwego dla miejsca zdarzenia. 2. Wprowadzenie działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, w związku ze zdarzeniem radiacyjnym, którego zasięg skutków przekracza obszar jednego województwa, następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów. 3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, oprócz ogłoszenia go w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, podaje się do publicznej wiadomości przez rozplakatowanie w miejscach publicznych na obszarze objętym działaniami interwencyjnymi oraz przez ogłoszenie w środkach masowego przekazu na tym obszarze. 4. W aktach prawnych, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się przyczyny, datę wprowadzenia oraz obszar i przewidywany czas obowiązywania działań interwencyjnych, a także rodzaj niezbędnych działań interwencyjnych. 5. W sprawach publikacji aktów prawnych, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm. 2)). 6. Odwołanie działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, na całym obszarze ich obowiązywania lub na części tego obszaru następuje w trybie przewidzianym dla ich ogłoszenia. Art. 90. Działaniami interwencyjnymi wprowadzanymi w razie możliwości przekroczenia poziomów interwencyjnych są: 1) ewakuacja, 2) nakaz pozostania w pomieszczeniach zamkniętych, 3) podanie preparatów ze stabilnym jodem, 4) zakaz lub ograniczenie: spożywania skażonej żywności i skażonej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, żywienia zwierząt skażonymi środkami żywienia zwierząt i pojenia skażoną wodą oraz wypasu zwierząt na skażonym terenie, 5) czasowe przesiedlenie ludności, 6) stałe przesiedlenie ludności. Art. 91. Działaniami interwencyjnymi, o których mowa w art. 90, kieruje: 1) wojewoda właściwy dla miejsca zdarzenia radiacyjnego - w przypadku zdarzenia radiacyjnego powodującego zagrożenie publiczne o zasięgu wojewódzkim, 2) minister właściwy do spraw wewnętrznych - w przypadku zdarzenia radiacyjnego powodującego: a) zagrożenie publiczne o zasięgu krajowym, b) zagrożenie publiczne o zasięgu wojewódzkim, gdy podjęcie i prowadzenie działań interwencyjnych przekracza możliwości służb podległych wojewodzie. Art. 92. 1. Ludność, która w przypadku wystąpienia zdarzenia radiacyjnego mogłaby otrzymać dawkę promieniowania jonizującego przekraczającą dawkę graniczną dla ogółu ludności, jest okresowo informowana o możliwych do zastosowania środkach ochrony zdrowia oraz o działaniach, jakie powinna podjąć w razie wystąpienia zdarzenia radiacyjnego (informacja wyprzedzająca). 2. Po wystąpieniu zdarzenia radiacyjnego, ludność, która może otrzymać dawkę promieniowania jonizującego przekraczającą dawkę graniczną dla osób z ogółu ludności, jest niezwłocznie informowana o tym zdarzeniu, podejmowanych działaniach, a w razie potrzeby o stosownych środkach ochrony zdrowia. 3. Podmioty właściwe w sprawach opracowywania i przekazywania informacji, o której mowa w ust. 2, zakres tej informacji oraz sposób jej przekazywania są określone odpowiednio w wojewódzkim i krajowym planie postępowania awaryjnego. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, grupy ludności, którym jest przekazywana informacja wyprzedzająca, podmioty właściwe w sprawie opracowywania i przekazywania informacji wyprzedzającej, zakres tej informacji oraz sposób i częstotliwość jej przekazywania, mając na względzie potrzebę przygotowania ludności na wystąpienie zdarzenia radiacyjnego, a także uwzględniając rodzaje działalności, które w przypadku zdarzenia radiacyjnego mogą prowadzić do narażenia ludności na dawkę promieniowania jonizującego przekraczającą dawkę graniczną. Art. 93. 1. Koszty działań interwencyjnych i usuwania skutków zdarzenia radiacyjnego są pokrywane przez jednostkę organizacyjną, z której przyczyny powstało zdarzenie radiacyjne. 2. W razie zdarzenia radiacyjnego niepowstałego z przyczyny jednostki organizacyjnej koszty, o których mowa w ust. 1, są pokrywane przez sprawcę tego zdarzenia, a w razie zdarzenia, którego sprawca nie jest znany lub nie można od sprawcy uzyskać pokrycia kosztów oraz w razie zdarzenia powstałego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej - z budżetu państwa. Art. 94. Raport o zdarzeniu radiacyjnym, po zakończeniu działań interwencyjnych, o których mowa w art. 90, przekazują: 1) wojewoda - ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w przypadku, o którym mowa w art. 91 pkt 1, 2) minister właściwy do spraw wewnętrznych i Prezes Agencji - Prezesowi Rady Ministrów, w przypadkach, o których mowa w art. 91 pkt 2."; 53) art. 97 otrzymuje brzmienie: "Art. 97. 1. Po zdarzeniu radiacyjnym żywność i środki żywienia zwierząt podlegają kontroli na zgodność z maksymalnymi dozwolonymi poziomami skażeń promieniotwórczych, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej. 2. Żywność i środki żywienia zwierząt, w których zawartość skażeń promieniotwórczych przekracza poziomy, o których mowa w ust. 1, nie są wprowadzane do obrotu, a także nie mogą być wywożone do państw niebędących członkami Unii Europejskiej. 3. O każdym przypadku przekroczenia poziomów skażeń promieniotwórczych, o których mowa w ust. 1, jest informowana Komisja Europejska. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty właściwe do: 1) prowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1, 2) wydawania decyzji o niedopuszczeniu do obrotu lub o zakazie wywozu do państw niebędących członkami Unii Europejskiej żywności i środków żywienia zwierząt, o których mowa w ust. 2, 3) informowania Komisji Europejskiej w sprawach, o których mowa w ust. 3 - kierując się koniecznością zapewnienia wykonania przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej dotyczących maksymalnych dozwolonych poziomów skażeń radioaktywnych żywności i środków żywienia zwierząt po awarii jądrowej w Czarnobylu, jak i po przyszłym zdarzeniu radiacyjnym."; 54) uchyla się art. 98; 55) art. 99 otrzymuje brzmienie: "Art. 99. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, poziom zawartości substancji promieniotwórczych w surowcach i wyrobach przemysłowych przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po zdarzeniach radiacyjnych, uwzględniając dawki graniczne promieniowania jonizującego i sposób postępowania z tymi wyrobami."; 56) w art. 100: a) w pkt 1 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) urządzenie, w którym jest przechowywany lub składowany materiał jądrowy, z wyjątkiem przechowywania związanego z przewozem takiego materiału,", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) szkoda jądrowa: a) szkodę na osobie, b) szkodę w mieniu, c) szkodę w środowisku jako dobru wspólnym - koszty zastosowanych środków mających na celu przywrócenie stanu środowiska naturalnego, jako dobra wspólnego, sprzed jego naruszenia, chyba że naruszenie jest nieznaczne - w zakresie, w jakim szkoda powstała lub wynika z promieniowania jonizującego emitowanego przez jakiekolwiek źródło promieniowania wewnątrz urządzenia jądrowego lub emitowanego przez paliwo jądrowe, materiały promieniotwórcze, odpady lub materiał jądrowy, pochodzące z urządzenia jądrowego, powstałe w nim lub wprowadzone do niego, jeżeli wynikają one z właściwości promieniotwórczych tej substancji lub z połączenia właściwości promieniotwórczych z trującymi, wybuchowymi lub innymi niebezpiecznymi właściwościami takiej substancji,", c) pkt 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7) środki zapobiegawcze - wszelkie właściwe środki podjęte po wypadku jądrowym celem zapobieżenia szkodzie jądrowej określonej w pkt 5 lub jej zmniejszenia, 8) wypadek jądrowy - jakiekolwiek zdarzenie lub serię zdarzeń mających to samo źródło pochodzenia, które powodują szkodę jądrową lub poważne i bezpośrednie zagrożenie jej powstaniem,"; 57) po art. 100 dodaje się art. 100a w brzmieniu: "Art. 100a. 1. Naprawienie szkody jądrowej następuje na zasadach określonych w przepisach Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w niniejszej ustawie. 2. Naprawienie szkody jądrowej w środowisku naturalnym jako dobru wspólnym polega na zwrocie kosztów środków przywracających stan środowiska naturalnego sprzed jego naruszenia zastosowanych przez upoważnione do tego organy lub na podstawie ich decyzji przez inne podmioty. 3. Naprawienie szkody jądrowej obejmuje także zwrot kosztów środków zapobiegawczych. 4. Jeżeli zastosowanie środków zapobiegawczych spowodowało szkodę na osobie, w mieniu lub środowisku jako dobru wspólnym, szkodę taką traktuje się jak szkodę jądrową określoną w art. 100 pkt 5."; 58) w art. 102 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Granicą odpowiedzialności osoby eksploatującej za szkodę jądrową jest kwota stanowiąca równowartość 150 mln SDR. 2. Jeżeli roszczenia z tytułu szkody jądrowej przekraczają kwotę, o której mowa w ust. 1, osoba eksploatująca ustanawia fundusz ograniczenia odpowiedzialności. Do postępowania w sprawie ustanowienia funduszu i jego podziału stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu morskiego o ograniczeniu odpowiedzialności za roszczenia morskie, z zastrzeżeniem ust. 3-5."; 59) w art. 103: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc pod uwagę poszczególne typy urządzeń jądrowych, o których mowa w art. 100 pkt 1.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5-9 w brzmieniu: "5. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, są uprawnione organy dozoru jądrowego. 6. Spełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, ustala się na podstawie polisy lub innego dokumentu ubezpieczenia, potwierdzającego zawarcie umowy tego ubezpieczenia, wystawionego osobie eksploatującej przez zakład ubezpieczeń. 7. Osoba eksploatująca, która nie spełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana wnieść opłatę na rzecz budżetu państwa w wysokości 20 % minimalnej sumy gwarancyjnej, określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 4. Wniesienie opłaty nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1. 8. Jeżeli osoba eksploatująca nie okaże dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, organ dozoru jądrowego wzywa osobę eksploatującą, aby w terminie 30 dni: 1) przedstawiła dokumenty potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 albo 2) w razie braku dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia, uiściła opłatę ustaloną w ust. 7, oraz okazała dokumenty potwierdzające późniejsze zawarcie umowy ubezpieczenia. 9. Opłata ustalona w ust. 7 podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 60) w art. 110 pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) współpraca z właściwymi jednostkami innych państw i organizacjami międzynarodowymi w zakresie objętym ustawą oraz wspomaganie kontaktów polskich jednostek naukowych i przemysłowych z tymi organizacjami,"; 61) w art. 116, art. 119 ust. 2 i 3, art. 121 ust. 3 i art. 129 użyte w różnych przypadkach wyrazy "minister właściwy do spraw gospodarki" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw Skarbu Państwa"; 62) w art. 117 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dyrektora Zakładu powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, który dokonuje w stosunku do niego czynności z zakresu Prawa pracy."; 63) po art. 119 dodaje się art. 119a w brzmieniu: "Art. 119a. W razie konieczności dokonania nieplanowanego odbioru, transportu i unieszkodliwiania przez Zakład odpadów promieniotwórczych pochodzących z nielegalnego obrotu lub niewiadomego źródła koszty tych usług są pokrywane z budżetu państwa."; 64) tytuł rozdziału 15 otrzymuje brzmienie: "Administracyjne kary pieniężne i przepisy karne"; 65) art. 123 otrzymuje brzmienie: "Art. 123. 1. Kierownikowi jednostki organizacyjnej, który: 1) bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom albo bez wymaganego zgłoszenia podejmuje działalność określoną w art. 4 ust. 1 albo dokonuje przywozu lub wywozu, o którym mowa w art. 62 ust. 1, albo dokonuje bez wymaganej zgody przywozu, wywozu lub tranzytu, o którym mowa w art. 62 ust. 2, albo nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w art. 8a, albo zatrudnia pracowników bez uprawnień, kwalifikacji lub umiejętności określonych w przepisach ustawy, 2) będąc odpowiedzialnym za bezpieczeństwo jądrowe i ochronę radiologiczną, dopuszcza do narażenia pracownika lub innej osoby z naruszeniem przepisów art. 14 ust. 1 w związku z art. 25 pkt 1 oraz art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 1-3, 3) nie dopełnia obowiązków w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej przy pracy z materiałami jądrowymi, źródłami promieniowania jonizującego, odpadami promieniotwórczymi i wypalonym paliwem jądrowym lub przy ich przygotowaniu do transportu i składowaniu, 4) utracił lub pozostawił bez właściwego zabezpieczenia powierzony mu materiał jądrowy, źródło promieniowania jonizującego albo odpady promieniotwórcze lub wypalone paliwo jądrowe, 5) nie dopełnia obowiązku kontroli dozymetrycznej lub prowadzenia ewidencji materiałów jądrowych, źródeł promieniowania jonizującego, odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego, 6) uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie czynności kontrolnych w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej albo nie udziela informacji lub udziela informacji nieprawdziwej albo zataja prawdę w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej - wymierza się karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej pięciokrotności kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym poprzedzającym popełnienie czynu, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 i Nr 64, poz. 593). 2. Pracownikowi zatrudnionemu w obiekcie jądrowym, który nie zawiadamia kierownika jednostki organizacyjnej lub organu dozoru jądrowego o zdarzeniu lub stanie mogącym sprowadzić zagrożenie dla bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, wymierza się karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej dwukrotności przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1."; 66) w art. 124 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, komendant wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej lub państwowy inspektor sanitarny Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji - jeżeli organy te są właściwe do wydania zezwolenia."; 67) art. 127 otrzymuje brzmienie: "Art. 127. Kto nie stosuje się do zakazu wypasu zwierząt na skażonym terenie lub zakazu żywienia zwierząt skażonymi środkami żywienia zwierząt i pojenia skażoną wodą - podlega karze aresztu lub grzywny."; 68) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "polski obszar celny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej". Art. 2. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 3)) w załączniku do ustawy w części IV w poz. 37 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 3 otrzymuje brzmienie: 1234 "3) na uruchamianie pracowni, w których mają być stosowane źródła promieniowania jonizującego, w tym pracowni rentgenowskich200 zł" 2) pkt 7 otrzymuje brzmienie: 1234 "7) na wytwarzanie, przetwarzanie materiałów jądrowych, źródeł i odpadów promieniotwórczych, wypalonego paliwa jądrowego, wzbogacanie izotopowe oraz na produkowanie urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze, jak również na zamierzone dodawanie substancji promieniotwórczych w procesie produkcyjnym wyrobów powszechnego użytku i wyrobów medycznych, na obrót tymi wyrobami oraz na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywóz z tego terytorium wyrobów powszechnego użytku, wyrobów medycznych, do których dodano substancje promieniotwórcze1.000 zł" Art. 3. 1. Podmioty prowadzące w dniu wejścia w życie ustawy działalność związaną z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych, o której mowa w: 1) art. 33d ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, są obowiązane, do dnia 31 grudnia 2005 r., do uzyskania zgody na wykonywanie tej działalności; 2) art. 33e ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, są obowiązane, do dnia 31 grudnia 2006 r., do uzyskania zgody na wykonywanie tej działalności. 2. Zezwolenia na uruchamianie i stosowanie aparatów rentgenowskich o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych wydane na podstawie dotychczasowych przepisów stają się odpowiednio zezwoleniami na uruchamianie i stosowanie aparatów rentgenowskich do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych w rozumieniu niniejszej ustawy. 3. Uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych nadane na podstawie dotychczasowych przepisów stają się uprawnieniami inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 12 ust. 2 i 3, art. 15 ust. 3, art. 25 pkt 1, art. 46, art. 63 ust. 3 i art. 121 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 12 ust. 2 i 3, art. 25 pkt 1, art. 33c ust. 9, art. 33d ust. 5, art. 33e ust. 6, art. 33g ust. 15, art. 46, art. 63 ust. 3 i art. 121 ust. 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. Ogłoszenie tekstu jednolitego ustawy - Prawo atomowe nastąpi w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 1: - pkt 26 i 36, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r., - pkt 61 i 62, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 12 marca 2004 r. (poz. 632) OKREŚLENIA: DAWKI POCHŁONIĘTEJ, RÓWNOWAŻNEJ I SKUTECZNEJ (EFEKTYWNEJ) Dawka pochłonięta D: energia promieniowania jonizującego przekazana materii w elemencie objętości podzielona przez masę tego elementu, wyrażona wzorem: Dawka pochłonięta oznacza dawkę uśrednioną w tkance lub narządzie. Legalną jednostką miary dawki pochłoniętej jest grej o oznaczeniu "Gy". Dawka równoważna HT: dawka pochłonięta w tkance lub narządzie T, ważona dla rodzaju i energii promieniowania jonizującego R, wyrażona wzorem: gdzie - DT,R oznacza dawkę pochłoniętą od promieniowania jonizującego R, uśrednioną w tkance lub narządzie T, - wR oznacza czynnik wagowy promieniowania. Legalną jednostką miary dawki równoważnej jest siwert o oznaczeniu "Sv". Dawka skuteczna (efektywna) E: suma ważonych dawek równoważnych od zewnętrznego i wewnętrznego napromienienia tkanek i narządów, wyrażona wzorem: gdzie - DT,R oznacza dawkę pochłoniętą od promieniowa jonizującego R, uśrednioną w tkance lub narządzie T, - wR oznacza czynnik wagowy promieniowania jonizującego R, - wT oznacza czynnik wagowy tkanki lub narządu T. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 187, z 1990 r. Nr 29, poz. 173, z 1991 r. Nr 100, poz. 442, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 90, poz. 999, z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466, Nr 54, poz. 535 i Nr 62, poz. 574. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń, zasad przyznawania tych świadczeń i ich wysokości oraz określenia dodatków do wynagrodzenia przysługujących niektórym kategoriom członków korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 70, poz. 633) Na podstawie art. 94 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie określenia uprawnień szczególnych w zakresie płac i innych świadczeń, zasad przyznawania tych świadczeń i ich wysokości oraz określenia dodatków do wynagrodzenia przysługujących niektórym kategoriom członków korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 997 oraz z 2000 r. Nr 48, poz. 563) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. 1. Członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w komórce egzekucyjnej urzędu skarbowego na stanowisku komornika skarbowego, poborcy skarbowego, starszego poborcy skarbowego, referenta, starszego referenta, inspektora i starszego inspektora, zwanemu dalej "egzekutorem", za osobiste wykonanie czynności w zakresie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości: 1) 6,15% ściągniętej bezpośrednio od zobowiązanego kwoty obejmującej należności pieniężne wraz z pobranymi od nich odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi, jeżeli kwota ta została: a) pobrana bezpośrednio u zobowiązanego w gotówce, b) uzyskana z realizacji książeczek oszczędnościowych lub bankowych papierów wartościowych, c) wpłacona przez zobowiązanego organowi egzekucyjnemu lub wierzycielowi w ciągu 14 dni po dokonaniu zajęcia, o którym mowa w pkt 2 i 4, d) uzyskana ze sprzedaży ruchomości, w tym walut obcych, lub praw majątkowych - za wszystkie czynności dokonane w toku egzekucji z ruchomości albo egzekucji z praw majątkowych, z wyjątkiem czynności określonych w pkt 6, 2) 3% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za zajęcie jednej lub więcej ruchomości, dokonane u zobowiązanego w ramach tego samego przydziału pracy i niezależnie od liczby przydzielonych tytułów wykonawczych wystawionych na tego zobowiązanego, 3) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za odebranie jednej lub więcej zajętych ruchomości, dokonane u zobowiązanego w ramach tego samego przydziału pracy i niezależnie od liczby przydzielonych tytułów wykonawczych wystawionych na tego zobowiązanego, 4) 3% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za każde zajęcie prawa majątkowego poprzez spisanie protokołu odbioru dokumentu lub protokołu zajęcia, 5) 1,85% ściągniętych od zobowiązanego kwot należności pieniężnych wraz z pobranymi od nich odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi w wyniku zastosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego, z ubezpieczenia społecznego oraz renty socjalnej, z wierzytelności z rachunków bankowych, z innych wierzytelności pieniężnych oraz z udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością - za wszystkie czynności dokonane w toku tych egzekucji, z wyjątkiem czynności określonych w pkt 1 lit. b) i d) oraz w pkt 6, 6) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za sprzedaż udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, 7) 3,08% ściągniętych od zobowiązanego kwot należności pieniężnych wraz z pobranymi od nich odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi w wyniku zastosowania egzekucji z praw z papierów wartościowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz z wierzytelności z rachunku pieniężnego, z papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów wartościowych, z weksla, z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz z praw własności przemysłowej, a także z pozostałych praw majątkowych - za wszystkie czynności dokonane w toku tych egzekucji, z wyjątkiem czynności określonych w pkt 1 lit. b) i d) oraz w pkt 4, 8) 3% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za odebranie od zobowiązanego zarządu nieruchomości i ustanowienie zarządcy nieruchomości, 9) 3% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za zarządzenie odebrania nieruchomości i inne czynności związane z jej odebraniem, 10) 10% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za wszystkie czynności związane z dokonywanym opisem i szacowaniem wartości zajętej nieruchomości, 11) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za wszystkie czynności związane z obwieszczaniem o licytacji nieruchomości, 12) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za przeprowadzenie licytacji nieruchomości, 13) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za wszystkie czynności związane z przybiciem i przyznaniem własności nieruchomości, 14) 0,5% ściągniętych kwot w wyniku zastosowania egzekucji z nieruchomości - za wszystkie czynności związane ze sprawowaniem nadzoru nad tą egzekucją, 15) 3% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za przeprowadzenie kontroli u zobowiązanego lub dłużnika zajętej wierzytelności, 16) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za udział w komisji dokonującej przeszukania rzeczy, środków transportu, lokali i innych pomieszczeń oraz schowków, jeżeli w wyniku przeszukania zostaną ujawnione składniki majątkowe, z których egzekucja doprowadziła do zaspokojenia w całości lub w części dochodzonych należności, 17) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za spisanie protokołu o udaremnieniu przez zobowiązanego przeprowadzenia egzekucji z zajętych ruchomości przez ich usunięcie, uszkodzenie lub zbycie, 18) 1,85% wartości zabezpieczonego mienia, nie więcej jednak niż do wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za dokonanie zajęcia zabezpieczającego należności pieniężnych, 19) 5% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za odebranie ruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa od podmiotu, co do którego orzeczono przepadek rzeczy, oraz za sprzedaż takich ruchomości, 20) 1,85% wartości zabezpieczonego mienia, nie więcej jednak niż do wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za wykonanie postanowień prokuratora lub sądu o zabezpieczeniu wykonania orzeczenia o przepadku przedmiotów. 2. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży ruchomości lub prawa majątkowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d), przysługuje niezależnie od wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 3 lub 4. Wynagrodzenie to nie przysługuje w przypadku sprzedaży podmiotom prowadzącym działalność handlową lub przekazania do sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż komisową tego rodzaju ruchomości. 3. Wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie przysługuje komornikowi skarbowemu. 4. Wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i 19, przysługuje po przekazaniu ruchomości do magazynu, kasy pancernej urzędu skarbowego, punktu sprzedaży lub na parking strzeżony. 5. Jeżeli podmiotem, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, jest osoba fizyczna, za odebranie i sprzedaż ruchomości przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 10% najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 6. Przepisy ust. 1 pkt 19 i 20 oraz ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio do ruchomości niestanowiących własności Skarbu Państwa, jeżeli podlegają zabezpieczeniu lub likwidacji na podstawie przepisów prawa karnego, przepisów o rzeczach znalezionych albo przepisów o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy. 7. Wynagrodzenie prowizyjne od bezpośrednio ściągniętej kwoty należności pieniężnych, o której mowa w ust. 1 pkt 1, objętej jednym tytułem wykonawczym, nie może przekraczać dwukrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 8. Jeżeli uprawnienie do wynagrodzenia prowizyjnego przysługuje za czynności dokonane przez więcej niż jednego egzekutora, ich wynagrodzenie, wynikające z tego uprawnienia, ustala się w równych częściach. 9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do osób uczestniczących w komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 16. 10. Jeżeli wynagrodzenie prowizyjne jest uzależnione od ściągnięcia egzekwowanej należności w całości lub w części lub dokonania wszystkich czynności w toku egzekucji z ruchomości lub prawa majątkowego, wynagrodzenie to przysługuje za miesiąc, w którym warunki te zostały spełnione. 11. Łączne miesięczne wynagrodzenie prowizyjne egzekutora, ustalone zgodnie z ust. 1-10, przysługuje w wysokości nieprzekraczającej czterokrotności najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 12. Przepisu ust. 11 nie stosuje się do wynagrodzenia prowizyjnego przysługującego za czynności dokonane w toku egzekucji z pieniędzy, z ruchomości oraz z praw majątkowych, jeżeli zajęcie praw majątkowych nastąpi poprzez spisanie protokołu odbioru dokumentu lub protokołu zajęcia. 13. Najniższe wynagrodzenie zasadnicze, o którym mowa w ust. 1 pkt 2-4, 6, 8-13 i 15-20 oraz ust. 5, 7 i 11, ustala się z zastosowaniem najniższego mnożnika w grupie stanowisk wspomagających, określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalania wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej (Dz. U. Nr 89, poz. 996, z późn. zm.1)). 14. Wynagrodzenie prowizyjne wypłaca się w okresach miesięcznych."; 2) do § 1 ust. 13 dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 562 i Nr 117, poz. 1236, z 2001 r. Nr 89, poz. 978, z 2002 r. Nr 8, poz. 62 i Nr 70, poz. 647 oraz z 2003 r. Nr 14, poz. 138 i Nr 141, poz. 1358.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia i ma zastosowanie do wynagrodzeń prowizyjnych należnych za czynności egzekucyjne dokonane po dniu jego wejścia w życie. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz. 1403 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 150, poz. 1237, Nr 153, poz. 1271, Nr 238, poz. 2025 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 228, poz. 2256 i 2257 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 287. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 31 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych (Dz. U. Nr 70, poz. 634) Na podstawie art. 201 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych (Dz. U. Nr 80, poz. 723) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w części I. Banki: a) poz. 3 otrzymuje brzmienie: "3. DZ BANK Polska S.A.", b) poz. 24 otrzymuje brzmienie: "24. DaimlerChrysler Services Bank Polska S.A.", c) poz. 26 otrzymuje brzmienie: "26. Deutsche Bank PBC S.A.", d) uchyla się poz. 42, e) poz. 45 otrzymuje brzmienie: "45 NORD/LB Bank Polska Norddeutsche Landesbank S.A.", f) dodaje się poz. 54 w brzmieniu: "54. HSBC Bank Polska S.A."; 2) w części II. Zakłady ubezpieczeń: a) uchyla się poz. 2, b) poz. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Polskie Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie", c) uchyla się poz. 13, d) poz. 16 otrzymuje brzmienie: "16. Towarzystwo Ubezpieczeń Compensa S.A. w Warszawie", e) uchyla się poz. 27, f) dodaje się poz. 28-31 w brzmieniu: "28. ELVIA TRAVEL Insurance Company Główny Oddział w Polsce 29. IF Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 30. SIGNAL IDUNA Polska Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Gdańsku 31. Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych TUZ w Warszawie". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie sposobu ustalania podstawy opodatkowania piwa (Dz. U. Nr 70, poz. 635) Na podstawie art. 68 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania piwa za 1 stopień Plato uważa się 1 % m/m ekstraktu brzeczki podstawowej, obliczony na podstawie zawartości alkoholu oraz ekstraktu rzeczywistego w gotowym wyrobie. 2. Metody badań stosowane przy oznaczaniu zawartości alkoholu i ekstraktu rzeczywistego w celu ustalenia ekstraktu brzeczki podstawowej, o którym mowa w ust. 1, określa Polska Norma PN-A-79093-2:2000, ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania opłat za czynności związane z systemem oceny zgodności oraz akredytacją jednostek certyfikujących, kontrolujących i laboratoriów (Dz. U. Nr 70, poz. 636) Na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania opłat za czynności związane z: 1) obowiązkową oceną zgodności wyrobów; 2) badaniami na potrzeby oceny zgodności wyrobów; 3) certyfikacją; 4) sprawdzaniem zgodności wyrobów z wymaganiami, dokonywane przez notyfikowane jednostki kontrolujące; 5) akredytacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów. § 2. 1. Opłaty za czynności, o których mowa w § 1, są ustalane w cennikach, stanowiących ofertę notyfikowanej jednostki certyfikującej lub kontrolującej, lub notyfikowanego laboratorium, zwanych dalej "jednostkami notyfikowanymi", albo krajowej jednostki akredytującej. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, zawierają kwotę podatku od towarów i usług, jeżeli czynności, o których mowa w § 1, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. 3. Cenniki, o których mowa w ust. 1, ustala osoba zarządzająca odpowiednio jednostką notyfikowaną albo krajową jednostką akredytującą. 4. Zmiany wysokości opłat ujętych w cennikach, o których mowa w ust. 1, mogą być dokonywane nie częściej niż raz na sześć miesięcy, zgodnie z przepisami § 3 i 4. § 3. 1. Opłaty za czynności związane z obowiązkową oceną zgodności wyrobów różnicuje się odpowiednio do rodzaju i zakresu wykonywanych czynności. 2. Podstawę do określenia wysokości opłat, o których mowa w § 1 pkt 1-4, stanowią w szczególności: 1) rodzaj wyrobu, wykonanej czynności lub usługi; 2) stopień skomplikowania wykonanej czynności, usługi lub programu oceny; 3) koszt pracy jednej osoby w jednym dniu lub godzinie, pomnożony przez liczbę osób i dni lub godzin; 4) koszt pracy jednostki notyfikowanej. 3. Przy ustalaniu opłaty za czynności związane z obowiązkową oceną zgodności wyrobu uwzględnia się koszty poszczególnych etapów czynności związanych z tą oceną, zwane dalej "kosztami jednostkowymi". 4. Na sumę kosztów jednostkowych składają się, w szczególności, koszty: 1) wstępnego rozpatrzenia wniosku, przeprowadzenia analizy jego kompletności, dokonania identyfikacji próbek i dostawcy oraz rejestracji wniosku (opłata wstępna); 2) przeprowadzenia prac techniczno-organizacyjnych; 3) przeprowadzenia kontroli warunków techniczno-organizacyjnych; 4) przeprowadzenia szczegółowej analizy dokumentacji oraz dokonania oceny w procesie obowiązkowej oceny zgodności wyrobu zgodnie z procedurą jednostki notyfikowanej; 5) rozpatrzenia wniosku przez właściwy komitet techniczny, grupę lub osobę w jednostce notyfikowanej, jeżeli jest to niezbędne; 6) sprawowania nadzoru w zakresie czynności związanych z obowiązkową oceną zgodności wyrobu, jeżeli jest to niezbędne. § 4. 1. Podstawę do określenia wysokości opłat za akredytację jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów, zwanych dalej "jednostkami", stanowią: 1) niezbędna do oceny liczba auditorów i ekspertów technicznych; 2) koszt pracy jednego auditora i eksperta technicznego; 3) koszt pracy krajowej jednostki akredytującej; 4) zakres akredytacji. 2. Opłaty za czynności związane z akredytacją jednostek obejmują następujące koszty: 1) poszczególnych etapów procesu akredytacji, zwane dalej "kosztami jednostkowymi procesu akredytacji"; 2) sprawowanie nadzoru nad akredytowanymi jednostkami; 3) uczestnictwa w krajowym systemie akredytacji. 3. Na sumę kosztów jednostkowych procesu akredytacji składają się koszty: 1) formalnego rozpatrzenia wniosku (opłata wstępna); 2) prac organizacyjno-administracyjnych; 3) oceny w procesie akredytacji zgodnie z procedurą jednostki akredytującej; 4) oceny przebiegu procesu i wydania opinii przez komitet techniczny krajowej jednostki akredytującej; 5) wystawienia dokumentów akredytacyjnych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 5 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i trybu pobierania opłat za czynności organów administracji miar i podległych im urzędów (Dz. U. Nr 70, poz. 637) Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 listopada 2002 r. w sprawie wysokości i trybu pobierania opłat za czynności organów administracji miar i podległych im urzędów (Dz. U. Nr 207, poz. 1757) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. (poz. 637) WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ORGANÓW ADMINISTRACJI MIAR I PODLEGŁYCH IM URZĘDÓW, ZWIĄZANE Z LEGALIZACJĄ PIERWOTNĄ (Z WYŁĄCZENIEM LEGALIZACJI JEDNOSTKOWEJ) ALBO PONOWNĄ PRZYRZĄDÓW POMIAROWYCH Lp.Nazwy przyrządów pomiarowychWysokość opłaty w złotych w zależności od miejsca wykonania czynności w urzędziepoza urzędem w miejscu stosowania lub ustawieniaw punkcie legalizacyjnym 12345 IPrzyrządy do pomiaru wielkości akustycznych i drgań mechanicznych 1Mierniki poziomu dźwięku350,00 Audiometry tonowe klasy dokładności 1, 2 i 3 2- legalizacja pierwotna700,00 3- legalizacja ponowna300,00 Audiometry tonowe klasy dokładności 4 4- legalizacja pierwotna300,00 5- legalizacja ponowna150,00 Mierniki drgań mechanicznych oddziałujących na człowieka 6- zgłoszone z jednym przetwornikiem drgań jednoosiowym425,00 7- zgłoszone z jednym przetwornikiem drgań trójosiowym525,00 Uwagi: 1. Za sprawdzenie miernika poziomu dźwięku z każdym dodatkowym mikrofonem pobiera się opłatę w wysokości 100,00 zł. 2. Za każde sprawdzenie regulatora poziomu przy skoku regulacji mniejszym niż 5 dB pobiera się opłatę w wysokości 75,00 zł (dotyczy audiometrów tonowych klasy dokładności 1, 2 i 3) 3. Za sprawdzenie miernika drgań mechanicznych oddziałujących na człowieka z każdym dodatkowym przetwornikiem drgań jednoosiowym pobiera się opłatę w wysokości 125,00 zł. 4. Za sprawdzenie miernika drgań mechanicznych oddziałujących na człowieka z każdym dodatkowym przetwornikiem trójosiowym pobiera się opłatę w wysokości 225,00 zł. IIPrzyrządy do pomiaru wielkości elektrycznych i magnetycznych 1Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego jednofazowe bez urządzeń dodatkowych - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku19,00 5,00 2Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego jednofazowe z urządzeniami dodatkowymi nieobciążającymi mechanicznie ruchu obrotowego wirnika, stanowiącymi integralną część licznika - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku19,00 5,00 3Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego jednofazowe z urządzeniami dodatkowymi obciążającymi mechanicznie ruch obrotowy wirnika - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku25,50 8,50 4Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego trójfazowe klasy dokładności 1 i 2 bez urządzeń dodatkowych - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku46,00 14,00 5Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego trójfazowe klasy dokładności 1 i 2 z urządzeniami dodatkowymi nieobciążającymi mechanicznie ruchu obrotowego wirnika, stanowiącymi integralną część licznika - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku46,00 14,00 6Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego trójfazowe klasy dokładności 1 i 2 z urządzeniami dodatkowymi obciążającymi mechanicznie ruch obrotowy wirnika - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku55,50 17,50 7Liczniki energii elektrycznej czynnej prądu przemiennego trójfazowe klasy dokładności 0,2 i 0,5 - za sprawdzenie przy przepływie energii w jednym kierunku116,00 23,00 8Liczniki energii elektrycznej prądu przemiennego trójfazowe wielofunkcyjne klasy dokładności 0,2 i 0,5 - za sprawdzenie przy przepływie energii czynnej w jednym kierunku116,00 23,00 9Liczniki energii elektrycznej prądu przemiennego trójfazowe wielofunkcyjne klasy dokładności 1 i 2 - za sprawdzenie przy przepływie energii czynnej w jednym kierunku46,00 14,00 10Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - napięciowe na najwyższe napięcie dopuszczalne do 36 kV100,00 40,00 11Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - napięciowe na najwyższe napięcie dopuszczalne od 36 kV do 123 kV300,00 100,00 12Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - napięciowe na najwyższe napięcie dopuszczalne powyżej 123 kV500,00 300,00 13Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - prądowe na najwyższe napięcie dopuszczalne do 36 kV i prąd nominalny do 100 A70,00 20,00 14Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - prądowe na najwyższe napięcie dopuszczalne do 36 kV i prąd nominalny od 100 A do 1.000 A100,00 30,00 15Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - prądowe na najwyższe napięcie dopuszczalne do 36 kV i prąd nominalny powyżej 1.000 A175,00 37,00 16Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - prądowe na najwyższe napięcie dopuszczalne od 36 kV do 123 kV300,00 100,00 17Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - prądowe na najwyższe napięcie dopuszczalne powyżej 123 kV500,00 300,00 18Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - kombinowane na najwyższe napięcie dopuszczalne do 72,5 kV200,00 80,00 19Przekładniki kl. dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami - kombinowane na najwyższe napięcie dopuszczalne powyżej 72,5 kV1.200,00 700,00 20Mierniki natężenia pola elektrycznego od 10 Hz do 20 kHz150,00 21Mierniki natężenia zmiennego pola elektrycznego z jedną sondą150,00 22- za każdą następną sondę100,00 23Mierniki natężenia pola magnetycznego od 0 do 20 kHz Mierniki natężenia zmiennego pola magnetycznego z jedną150,00 24sondą150,00 25- za każdą następną sondę100,00 IIIPrzyrządy do pomiaru objętości i przepływu płynów oraz do pomiaru ciepła 1Gazomierze miechowe do 10 m3/h10,00 5,00 2Gazomierze miechowe powyżej 10 m3/h do 100 m3/h30,00 15,00 3Gazomierze miechowe powyżej 100 m3/h100,00 50,00 4Gazomierze rotorowe do 100 m3/h100,00 50,00 5Gazomierze rotorowe powyżej 100 m3/h180,00 90,00 6Gazomierze turbinowe do 100 m3/h100,00 50,00 7Gazomierze turbinowe powyżej 100 m3/h do 2.500 m3/h180,00 90,00 8Gazomierze turbinowe powyżej 2.500 m3/h do 6.500 m3/h200,00 100,00 9Wodomierze o nominalnym strumieniu objętości mniejszym niż 15 m3/h10,00 7,00 10Wodomierze o nominalnym strumieniu objętości nie mniejszym niż 15 m3/h i nie większym niż 500 m3/h34,00 18,00 11Wodomierze sprzężone10,00 7,00 IVLiczniki do cieczy innych niż woda 1Liczniki objętości do cieczy innych niż woda komorowe 100,00 2Liczniki objętości do cieczy innych niż woda turbinowe 100,00 3Liczniki objętości do cieczy innych niż woda elektromagnetyczne 100,00 4Liczniki objętości do cieczy innych niż woda ultradźwiękowe 100,00 5Liczniki masy cieczy innych niż woda 100,00 6Instalacje pomiarowe do paliw ciekłych (innych niż gazy ciekłe) do 500 dm3/min 200,00 7Instalacje pomiarowe do paliw ciekłych (innych niż gazy ciekłe) powyżej 500 dm3/min 300,00 8Instalacje pomiarowe do gazu ciekłego propan-butan do 500 dm3/min 300,00 9Instalacje pomiarowe do gazu ciekłego propan-butan powyżej 500 dm3/min do 1.000 dm3/min 350,00 10Instalacje pomiarowe do cieczy kriogenicznych do 500 dm3/min 200,00 11Instalacje pomiarowe do cieczy kriogenicznych powyżej 500 dm3/min do 600 dm3/min 250,00 12Instalacje pomiarowe do cieczy innych niż woda do 500 dm3/min 200,00 13Instalacje pomiarowe do cieczy innych niż woda powyżej 500 dm3/min 300,00 14Odmierzacze paliw ciekłych (innych niż gazy ciekłe) - legalizacja pierwotna przed zainstalowaniem55,00 44,00 15Odmierzacze paliw ciekłych (innych niż gazy ciekłe) - legalizacja pierwotna po zainstalowaniu i legalizacja ponowna 100,00 16Odmierzacze gazu ciekłego propan-butan - legalizacja pierwotna przed zainstalowaniem110,00 88,00 17Odmierzacze gazu ciekłego propan-butan - legalizacja pierwotna po zainstalowaniu i legalizacja ponowna 300,00 18Przeliczniki do gazomierzy, o których mowa pod lp. 1-8 15,00 19Kolby metalowe II rzędu do cieczy bez zaworu100,00 60,00 20Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem z odgórnym odczytem pojemności do 500 dm3300,00 200,00 21Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem z odgórnym odczytem pojemności powyżej 500 dm31.000,00 700,00 22Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem pojemności do 500 dm3300,00 200,00 23Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem pojemności powyżej 500 dm31.000,00 700,00 24Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem bez podziałki100,00 70,00 25Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem bez podziałki 20 dm3 i 50 dm375,00 50,00 26Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem bez podziałki 100 dm3 i 200 dm3225,00 150,00 27Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem bez podziałki 500 dm3300,00 200,00 28Kolby metalowe II rzędu do cieczy z zaworem bez podziałki powyżej 500 dm3450,00 300,00 29Kolby metalowe II rzędu do gazu ciekłego propan-butan150,00 100,00 30Kolby szklane z jedną kreską klasy A do 250 cm33,00 2,00 31Kolby szklane z jedną kreską klasy A powyżej 250 cm34,40 3,20 32Cylindry pomiarowe klasy A do 250 cm37,00 4,40 33Cylindry pomiarowe klasy A powyżej 250 cm310,00 8,40 34Pipety laboratoryjne jednomiarowe klasy A2,40 2,00 35Pipety laboratoryjne wielomiarowe klasy A4,80 4,00 36Biurety zwykłe klasy A8,60 6,00 37Pojemniki przeznaczone do pomiaru i sprawdzania objętości cieczy23,00 13,00 38Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe do 5 m3 1) 400,00 39Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe powyżej 5 m3 do 50 m3 400,00 40i za każdy rozpoczęty m3 powyżej 5 m3 do 50 m3 1) 30,00 41Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe powyżej 50 m3 do 100 m3 1.750,00 42i za każdy rozpoczęty m3 powyżej 50 m3 do 100 m3 1) 20,00 43Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe powyżej 100 m3 do 500 m3 2.750,00 44i za każde rozpoczęte 10 m3 powyżej 100 m3 do 500 m3 1) 20,00 45Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe powyżej 500 m3 do 2.000 m3 3.550,00 46i za każde rozpoczęte 10 m3 powyżej 500 m3 do 2.000 m3 1) 10,00 47Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe powyżej 2.000 m3 do 20.000 m3 5.050,00 48i za każde rozpoczęte 100 m3 powyżej 2.000 m3 do 20.000 m3 1) 20,00 49Zbiorniki pomiarowe bezciśnieniowe powyżej 20.000 m3 8.650,00 50i za każde rozpoczęte 1.000 m3 powyżej 20.000 m3 1) 40,00 51Zbiorniki pomiarowe. Schładzalniki do mleka 250,00 52Zbiorniki pomiarowe niskociśnieniowe i ciśnieniowe do 10 m3 500,00 53Zbiorniki pomiarowe niskociśnieniowe i ciśnieniowe powyżej 10 m3 800,00 54Samochodowe cysterny pomiarowe do 2 m3 2)150,00200,00 55Samochodowe cysterny pomiarowe powyżej 2 m3 do 5 m3 2)250,00300,00 56Samochodowe cysterny pomiarowe powyżej 5 m3 2)400,00500,00 57Beczki drewniane do 105 dm310,00 9,00 58Beczki pomiarowe drewniane powyżej 105 dm3 do 210 dm315,00 12,00 59Beczki pomiarowe drewniane powyżej 210 dm3 do 520 dm325,00 18,00 60Beczki pomiarowe drewniane powyżej 520 dm3 200,00 61Beczki pomiarowe metalowe do 105 dm310,00 9,00 62Beczki pomiarowe metalowe powyżej 105 dm3 do 210 dm315,00 12,00 63Beczki pomiarowe metalowe powyżej 210 dm3 do 520 dm325,00 18,00 64Beczki pomiarowe metalowe powyżej 520 dm3 200,00 65Beczki pomiarowe z tworzywa sztucznego do 105 dm310,00 9,00 66Beczki pomiarowe z tworzywa sztucznego powyżej 105 dm3 do 210 dm315,00 12,00 67Beczki pomiarowe z tworzywa sztucznego powyżej 210 dm3 do 520 dm325,00 18,00 68Beczki pomiarowe z tworzywa sztucznego powyżej 520 dm3 200,00 69Pływakowe mierniki objętości mleka15,00 10,00 70Ciepłomierze do wody o nominalnym strumieniu objętości mniejszym niż 15 m3/h, z wyłączeniem ciepłomierzy zwężkowych i ciepłomierzy składanych 32,00 71Ciepłomierze do wody powyżej 10 m3/h, z wyłączeniem zwężkowych 46,00 72Przeliczniki wskazujące do ciepłomierzy do wody, z wyłączeniem przeliczników wskazujących do ciepłomierzy zwężkowych 15,00 73Pary czujników temperatury do ciepłomierzy do wody, z wyłączeniem par czujników temperatury do ciepłomierzy zwężkowych 8,00 74Przetworniki przepływu do ciepłomierzy do wody do 10 m3/h, z wyłączeniem przetworników przepływu zwężkowych 9,00 75Przetworniki przepływu do ciepłomierzy do wody o nominalnym strumieniu objętości nie mniejszym niż 15 m3/h i nie większym niż 500 m3/h, z wyłączeniem przetworników przepływu zwężkowych 23,00 VPrzyrządy do pomiaru długości i wielkości związanych 1Przyrządy do pomiaru długości drutu 70,00 2Przyrządy do pomiaru długości kabla 70,00 3Przyrządy do pomiaru długości tkanin 110,00 4Przyrządy do pomiaru długości materiałów taśmowych, opatrunkowych i papierowych 70,00 5Materialne miary długości - przymiary wstęgowe o długości nominalnej do 20 m20,00 15,00 6Materialne miary długości - przymiary wstęgowe o długości nominalnej powyżej 20 m do 50 m30,00 25,00 7Materialne miary długości - przymiary wstęgowe o długości nominalnej powyżej 50 m40,00 35,00 8Materialne miary długości - przymiary sztywne (w tym bławatne i do pomiaru wysokości napełnienia zbiorników), przymiary półsztywne (w tym do pomiaru wysokości napełniania zbiorników), przymiary składane20,00 15,00 9Maszyny do pomiaru pola powierzchni skór - mechaniczne 120,00 10Maszyny do pomiaru pola powierzchni skór - elektroniczne 120,00 11Przyrządy kontrolne - tachografy samochodowe przed zainstalowaniem w pojeździe70,00 50,00 12Przyrządy kontrolne - tachografy samochodowe po zainstalowaniu w pojeździe50,00 40,00 13Taksometry elektroniczne po wyprodukowaniu, przed zainstalowaniem68,00 54,00 14Taksometry elektroniczne po zainstalowaniu40,00 30,00 14aTaksometry elektroniczne będące w użytkowaniu naprawiane lub z uszkodzoną cechą zabezpieczającą 14bTaksometry elektroniczne będące w użytkowaniu, nienaprawiane i posiadające nieuszkodzone cechy zabezpieczające podczas zgłoszenia Przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym 15- radarowe140,00 110,00 16- laserowe150,00 115,00 17- prędkościomierze60,00 45,00 Uwagi: 1. Jeżeli procedura legalizacji wymaga użycia pojazdu samochodowego, zgłaszający ponosi koszty użycia takiego pojazdu. 2. Za sprawdzenie taksometru elektronicznego, tylko w zakresie zmiany opłat lub układu taryf na nowe, w urzędzie lub w punkcie legalizacyjnym, pobiera się opłatę w wysokości 20,00 zł. VIPrzyrządy do pomiaru masy i wielkości pochodnych 1Odważniki klasy dokładności E1 do 200 g50,00 2Odważniki klasy dokładności E1 powyżej 200 g75,00 3Odważniki klasy dokładności E2/klasy dokładności 1 do 200 g14,00 6,00 4Odważniki klasy dokładności E2/klasy dokładności 1 powyżej 200 g16,00 7,00 5Odważniki klasy dokładności F1/ klasy dokładności 2 do 200 g12,00 5,00 6Odważniki klasy dokładności F1/klasy dokładności 2 powyżej 200 g14,00 6,00 7Odważniki klasy dokładności F2/klasy dokładności 3 do 200 g8,00 4,00 8Odważniki klasy dokładności F2/klasy dokładności 3 powyżej 200 g10,00 5,00 9Odważniki klasy dokładności M1/klasy dokładności 4 do 500 g8,00 4,00 10Odważniki klasy dokładności M1/klasy dokładności 4 powyżej 500 g12,00 6,00 11Odważniki klasy dokładności M2/klasy dokładności 5 do 5 kg6,00 3,00 12Odważniki klasy dokładności M2/klasy dokładności 5 powyżej 5 kg10,00 5,00 13Wagi nieautomatyczne klasy dokładności I - mechaniczne odważnikowo-uchylne, odważnikowo-włącznikowo-uchylne 70,0046,00 14Wagi nieautomatyczne klasy dokładności I - mechaniczne włącznikowo-uchylne 110,0071,00 15Wagi nieautomatyczne klasy dokładności I - elektroniczne 70,0046,00 16Wagi nieautomatyczne klasy dokładności I - torsyjne20,0023,0013,00 17Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe do 10 kg19,0026,0016,00 18Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe powyżej 10 kg do 200 kg32,0038,0020,00 19Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe powyżej 200 kg47,0050,0032,00 20Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II elektroniczne do 1 kg19,0026,0016,00 21Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II elektroniczne powyżej 1 kg do 10 kg19,0026,0016,00 22Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II elektroniczne powyżej 10 kg do 200 kg32,0038,0020,00 23Wagi nieautomatyczne klasy dokładności II elektroniczne powyżej 200 kg47,0050,0032,00 24Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III prostodźwigniowe do 20 kg19,0026,0016,00 25Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III prostodźwigniowe powyżej 20 kg do 200 kg27,0032,0017,00 26Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III - prostodźwigniowe powyżej 200 kg do 500 kg39,0042,0027,00 27Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III - prostodźwigniowe powyżej 500 kg do 3.000 kg51,0064,0044,00 28Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III - prostodźwigniowe powyżej 3.000 kg do 10.000 kg 156,00 29Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III prostodźwigniowe powyżej 10.000 kg do 30.000 kg 364,00 30Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III prostodźwigniowe powyżej 30.000 kg do 70.000 kg 500,00 31Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III prostodźwigniowe powyżej 70.000 kg 600,00 32Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III uchylne i sprężynowe do 20 kg19,0026,0016,00 33Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III uchylne i sprężynowe powyżej 20 kg do 200 kg27,0032,0017,00 34Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III uchylne i sprężynowe powyżej 200 kg do 500 kg39,0042,0027,00 35Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III uchylne i sprężynowe powyżej 500 kg do 3.000 kg51,0064,0044,00 36Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III uchylne i sprężynowe powyżej 3.000 kg 156,00 37Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne do 20 kg19,0026,0016,00 38Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 20 kg do 200 kg27,0032,0017,00 39Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 200 kg do 500 kg39,0042,0027,00 40Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 500 kg do 3.000 kg51,0064,0044,00 41Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 3.000 kg do 10.000 kg 156,00 42Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 10.000 kg do 30.000 kg 350,00 43Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 30.000 kg do 70.000 kg 480,00 44Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III elektroniczne powyżej 70.000 kg 600,00 45Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III dźwigniowo-elektroniczne (hybrydowe) do 3.000 kg51,0064,0044,00 46Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III dźwigniowo-elektroniczne (hybrydowe) powyżej 3.000 kg do 10.000 kg 156,00 47Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III dźwigniowo-elektroniczne (hybrydowe) powyżej 10.000 kg do 30.000 kg 350,00 48Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III dźwigniowo-elektroniczne (hybrydowe) powyżej 30.000 kg do 70.000 kg 480,00 49Wagi nieautomatyczne klasy dokładności III dźwigniowo-elektroniczne (hybrydowe) powyżej 70.000 kg 600,00 50Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe do 20 kg16,0022,0013,00 51Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe powyżej 20 kg do 200 kg27,0032,0017,00 52Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe powyżej 200 kg do 500 kg39,0042,0027,00 53Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII prostodźwigniowe, uchylne i sprężynowe powyżej 500 kg51,0064,0044,00 54Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII elektroniczne do 20 kg16,0022,0013,00 55Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII elektroniczne powyżej 20 kg do 200 kg27,0032,0017,00 56Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII elektroniczne powyżej 200 kg do 500 kg39,0042,0027,00 57Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII elektroniczne powyżej 500 kg do 3.000 kg51,0064,0044,00 58Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII elektroniczne powyżej 3.000 kg do 10.000 kg120,00156,00 59Wagi nieautomatyczne klasy dokładności IIII elektroniczne powyżej 10.000 kg 250,00 60Wagi automatyczne porcjujące do 0,5 kg 90,00 61Wagi automatyczne porcjujące powyżej 0,5 kg do 2 kg 120,00 62Wagi automatyczne porcjujące powyżej 2 kg do 10 kg 150,00 63Wagi automatyczne porcjujące powyżej 10 kg do 50 kg 170,00 64Wagi automatyczne porcjujące powyżej 50 kg 200,00 65Dozowniki objętościowe od 0,1 kg 90,00 66Dozowniki objętościowe powyżej 0,1 kg do 0,5 kg 90,00 67Dozowniki objętościowe powyżej 0,5 kg do 2 kg 120,00 68Dozowniki objętościowe powyżej 2 kg 160,00 69Wagi automatyczne przenośnikowe klasy 0,5 i 1 do 200 t/h 220,00 70Wagi automatyczne przenośnikowe klasy 0,5 i 1 powyżej 200 t/h do 1.000 t/h 300,00 71Wagi automatyczne przenośnikowe klasy 0,5 i 1 powyżej 1.000 t/h 377,00 72Wagi automatyczne przenośnikowe klasy 2 do 200 t/h 220,00 73Wagi automatyczne przenośnikowe klasy 2 powyżej 200 t/h do 1.000 t/h 300,00 74Wagi automatyczne przenośnikowe klasy 2 powyżej 1.000 t/h 377,00 75Wagi automatyczne odważające klasy 0,2 do 100 kg 104,00 76Wagi automatyczne odważające klasy 0,2 powyżej 100 kg do 500 kg 138,00 77Wagi automatyczne odważające klasy 0,2 powyżej 500 kg 173,00 78Wagi automatyczne odważające klasy 0,5 do 100 kg 104,00 79Wagi automatyczne odważające klasy 0,5 powyżej 100 kg do 500 kg 138,00 80Wagi automatyczne odważające klasy 0,5 powyżej 500 kg 173,00 81Wagi automatyczne kontrolne i sortujące do 3 kg 120,00 82Wagi automatyczne kontrolne i sortujące powyżej 3 kg do 15 kg 180,00 83Wagi automatyczne kontrolne i sortujące powyżej 15 kg 200,00 84Wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków do 3 kg 100,00 85Wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków powyżej 3 kg do 15 kg 150,00 86Wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków powyżej 15 kg do 500 kg 170,00 87Wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków powyżej 500 kg do 5 t 200,00 88Wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków powyżej 5 t 250,00 89Wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów spiętych klasy 0,2 A i 0,2 B do 70 t 720,00 90Wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów spiętych klasy 0,2 A i 0,2 B powyżej 70 t 780,00 91Wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów spiętych klasy 0,5 do 70 t 720,00 92Wagi wagonowe do ważenia w ruchu wagonów spiętych klasy 0,2; 0,5 powyżej 70 t 780,00 93Wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu klasy 0,2; 0,5 i 1 do 10 t 256,00 94Wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu klasy 0,2; 0,5 i 1 powyżej 10 t 280,00 95Wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu klasy 2 do 10 t 256,00 96Wagi samochodowe do ważenia pojazdów w ruchu klasy 2 powyżej 10 t 280,00 97Densymetry do olejów mineralnych, za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 Termodensymetry do olejów mineralnych 98- za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 99- za każdy punkt podziałki termometrycznej2,00 1,60 100Densymetry do moczu, za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 Termodensymetry do moczu 101- za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 102- za każdy punkt podziałki termometrycznej2,00 1,60 103Densymetry do alkoholu, za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 Termodensymetry do alkoholu 104- za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 105- za każdy punkt podziałki termometrycznej2,00 1,60 106Alkoholomierze, za każdy punkt podziałki areometycznej3,00 2,40 Termoalkoholomierze 107- za każdy punkt podziałki areometrycznej3,00 2,40 108- za każdy punkt podziałki termometrycznej2,00 1,60 109Gęstościomierze oscylacyjne do pomiaru gęstości cieczy - w jednej temperaturze400,00500,00 110Gęstościomierze zbożowe użytkowe 20 L600,001.000,00 111Gęstościomierze zbożowe użytkowe 1 L75,00 55,00 112Gęstościomierze zbożowe użytkowe 1/4 L60,00 40,00 Uwagi: 1. Za sprawdzenie dodatkowego urządzenia: drukującego wagi, zdalnie wskazującego masę, wskazującego należność za ważony towar pobiera się 20 % opłaty za sprawdzenie danej wagi. 2. Za sprawdzenie wag wielopomostowych pobiera się opłatę o 20 % wyższą dla wag dwupomostowych i o 30 % wyższą dla wag trójpomostowych od opłaty za sprawdzenie danej wagi. 3. Za sprawdzenie podzielni wagi prostodźwigniowej pobiera się opłatę w wysokości 30 % opłaty za sprawdzenie danej wagi. VIIPrzyrządy do pomiaru siły 1Maszyny wytrzymałościowe do prób statycznych o pionowej osi korpusu do 500 N 150,00 2Maszyny wytrzymałościowe do prób statycznych o pionowej osi korpusu powyżej 500 N 220,00 3Maszyny wytrzymałościowe do prób statycznych o poziomej osi korpusu do 500 kN 260,00 4Maszyny wytrzymałościowe do prób statycznych o poziomej osi korpusu powyżej 500 kN 400,00 Uwagi: 1. Powyższe opłaty odnoszą się do maszyn wytrzymałościowych jedno-, dwu- lub trzyzakresowych, dla jednego rodzaju sił, z jednym siłomierzem. 2. Za sprawdzenie każdego dodatkowego zakresu pomiarowego maszyny wytrzymałościowej pobiera się 30 % opłaty za sprawdzenie danej maszyny. 3. Za sprawdzenie drugiego rodzaju sił opłata wzrasta o 100 %. 4. Za sprawdzenie każdego dodatkowego siłomierza maszyny wytrzymałościowej pobiera się opłatę 190,00 zł, z uwzględnieniem uwagi 2 i 3. 5. Za sprawdzenie siłomierza maszyny wytrzymałościowej, którego wskazania nie są mianowane w jednostkach miary siły, z wykonaniem tablicy wzorcowania, pobiera się opłatę o 120,00 zł wyższą od opłaty za sprawdzenie danej maszyny. VIIIPrzyrządy do pomiaru ciśnienia 1Manometry do pomiaru ciśnienia w ogumieniu pojazdów mechanicznych10,00 8,00 IXPrzyrządy do pomiaru wielkości chemicznych i fizykochemicznych 1Refraktometry Pulfricha250,00310,00 2Refraktometry wizualne90,00110,00 3Refraktometry fotoelektryczne250,00310,00 4Polarymetry wizualne100,00125,00 5Polarymetry fotoelektryczne250,00310,00 6Analizatory spalin samochodowych przeznaczone do pomiaru zawartości140,00200,00 7Analizatory wydechu - legalizacja pierwotna250,00 200,00 - legalizacja ponowna150,00 100,00 XPrzyrządy do pomiaru wilgotności 1Wilgotnościomierze pojemnościowe, oporowe do ziarna zbóż i nasion oleistych150,00 2Wilgotnościomierze spektralne do ziarna zbóż i nasion oleistych400,00 Objaśnienia: 1) Komora zbiornika traktowana jest jako zbiornik pomiarowy bezciśnieniowy. 2) Komora cysterny traktowana jest jako cysterna samochodowa. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu urzędów celnych, których naczelnicy są właściwi w sprawach znaków akcyzy, oraz terytorialnego zasięgu ich działania (Dz. U. Nr 70, poz. 638) Na podstawie art. 100 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wykaz urzędów celnych, których naczelnicy są właściwi w sprawach wydawania i sprzedaży znaków akcyzy, wydawania upoważnień do odbioru tych znaków, oraz terytorialny zasięg ich działania, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 638) WYKAZ URZĘDÓW CELNYCH, KTÓRYCH NACZELNICY SĄ WŁAŚCIWI W SPRAWACH ZNAKÓW AKCYZY, ORAZ TERYTORIALNY ZASIĘG ICH DZIAŁANIA Lp.Nazwa i siedziba urzędu celnegoTerytorialny zasięg działania urzędu celnego 123 1Urząd Celny w Białymstokuwojewództwo podlaskie 2Urząd Celny w Bydgoszczywojewództwo kujawsko-pomorskie 3Urząd Celny w Gdańskuwojewództwo pomorskie 4Urząd Celny w Katowicachwojewództwo śląskie 5Urząd Celny w Krakowiewojewództwa: małopolskie, świętokrzyskie 6Urząd Celny w Lubliniewojewództwo lubelskie 7Urząd Celny II w Łodziwojewództwo łódzkie 8Urząd Celny w Olsztyniewojewództwo warmińsko-mazurskie 9Urząd Celny w Poznaniuwojewództwa: lubuskie, wielkopolskie 10Urząd Celny w Rzeszowiewojewództwo podkarpackie 11Urząd Celny w Szczeciniewojewództwo zachodniopomorskie 12Urząd Celny II w Warszawiewojewództwo mazowieckie 13Urząd Celny we Wrocławiuwojewództwa: dolnośląskie, opolskie 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu naczelników urzędów celnych uprawnionych do wydawania i sprzedaży banderol lub wydawania upoważnień do wydawania banderol podatkowych i legalizacyjnych oraz terytorialnego zasięgu ich działania (Dz. U. Nr 145, poz. 1404 i Nr 185, poz. 1807), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 3 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 70, poz. 639) Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 lipca 2001 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 77, poz. 831) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wody śródlądowe, inne niż śródlądowe drogi wodne, w granicach województwa pomorskiego i następujących powiatów województwa warmińsko-mazurskiego: elbląskiego, iławskiego, nowomiejskiego, ostródzkiego oraz miasta na prawach powiatu Elbląg - w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,"; 2) w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wody śródlądowe, inne niż śródlądowe drogi wodne, w granicach województwa podlaskiego i następujących powiatów województwa warmińsko-mazurskiego: bartoszyckiego, braniewskiego, działdowskiego, ełckiego, giżyckiego, gołdapskiego, kętrzyńskiego, lidzbarskiego, mrągowskiego, nidzickiego, oleckiego, olsztyńskiego, piskiego, szczycieńskiego, węgorzewskiego oraz miasta na prawach powiatu Olsztyn - w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,"; 3) w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wody śródlądowe, inne niż śródlądowe drogi wodne, w granicach województwa opolskiego i następujących powiatów województwa śląskiego: będzińskiego, bieruńsko-lędzińskiego, częstochowskiego, gliwickiego, kłobuckiego, lublinieckiego, mikołowskiego, myszkowskiego, raciborskiego, rybnickiego, tarnogórskiego, wodzisławskiego, zawierciańskiego oraz miast na prawach powiatu: Bytomia, Chorzowa, Częstochowy, Dąbrowy Górniczej, Gliwic, Jastrzębia-Zdroju, Jaworzna, Katowic, Mysłowic, Piekar Śląskich, Rudy Śląskiej, Rybnika, Siemianowic Śląskich, Sosnowca, Świętochłowic, Tych, Zabrza i Żor - w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,"; 4) w pkt 5 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wody śródlądowe, inne niż śródlądowe drogi wodne, w granicach województw: małopolskiego, podkarpackiego, świętokrzyskiego i następujących powiatów województwa śląskiego: bielskiego, cieszyńskiego, pszczyńskiego, żywieckiego oraz miasta na prawach powiatu Bielsko-Biała - w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,"; 5) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) dyrektora Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie: a) śródlądowe drogi wodne: - rzeka Odra od ujścia rzeki Nysa Łużycka (km 542,2) do połączenia z rzeką Odrą Wschodnią (km 704,1), która przechodzi od Przekopu Klucz-Ustowo (km 730,5) w rzekę Regalicę, wraz z tymi rzekami i bocznymi odgałęzieniami, - Jezioro Dąbie wraz z akwenami bocznymi do granicy z morskimi wodami wewnętrznymi, - rzeka Odra Zachodnia od jazu w miejscowości Widuchowa (km 704,1 rzeki Odry) do granicy z morskimi wodami wewnętrznymi wraz z bocznymi odgałęzieniami, - Przekop Klucz-Ustowo łączący rzekę Odrę Wschodnią z rzeką Odrą Zachodnią, - rzeka Parnica i Przekop Parnicki od rzeki Odry Zachodniej do granicy z morskimi wodami wewnętrznymi, - rzeka Warta od ujścia rzeki Noteci do ujścia rzeki Odry, - rzeka Nysa Łużycka od miejscowości Gubin do ujścia do rzeki Odry, b) wody śródlądowe, inne niż śródlądowe drogi wodne, w granicach województwa zachodniopomorskiego i następujących powiatów województwa lubuskiego: gorzowskiego, międzyrzeckiego, słubickiego, strzelecko-drezdeneckiego, sulęcińskiego oraz miasta na prawach powiatu Gorzowa Wielkopolskiego - w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej,"; 6) w pkt 8 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wody śródlądowe, inne niż śródlądowe drogi wodne, w granicach województwa dolnośląskiego i następujących powiatów województwa lubuskiego: krośnieńskiego, nowosolskiego, świebodzińskiego, wschowskiego, zielonogórskiego, żagańskiego, żarskiego oraz miasta na prawach powiatu Zielona Góra - w zakresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 211, poz. 2049 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz. U. Nr 70, poz. 640) Na podstawie art. 130 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - podchorążemu akademii wojskowej i wyższej szkoły oficerskiej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości: 1) w pierwszym roku nauki - 280 zł; 2) w drugim roku nauki - 350 zł; 3) w trzecim roku nauki - 420 zł; 4) w czwartym roku nauki - 490 zł; 5) w piątym roku nauki - 560 zł. 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - podchorążemu absolwentowi niewojskowej uczelni wyższej posiadającemu tytuł zawodowy magistra (równorzędny) w czasie szkolenia wojskowego w wyższej szkole oficerskiej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 560 zł. 3. Żołnierzowi pełniącemu czynną służbę wojskową jako służbę kandydacką - elewowi szkoły podoficerskiej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 210 zł. § 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką, od dnia mianowania na stopień wojskowy podporucznika albo kaprala do czasu stawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w terminie i miejscu określonym w kontrakcie, przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 60 % najniższej stawki uposażenia zasadniczego określonej dla stanowiska służbowego odpowiednio o stopniu etatowym podporucznika albo kaprala. § 3. 1. Uposażenie zasadnicze, o którym mowa w § 1 ust. 1, przysługuje odpowiednio żołnierzowi, o którym mowa w art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o utworzeniu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi (Dz. U. Nr 141, poz. 1184), z tym że w szóstym roku nauki otrzymuje on uposażenie w stawce miesięcznej w wysokości 560 zł. 2. Do żołnierza, o którym mowa w ust. 1, stosuje się § 2. § 4. Żołnierzowi, o którym mowa w § 1 i 3, otrzymującemu na podstawie dotychczasowych przepisów uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej wyższej niż określona w rozporządzeniu, zachowuje się dotychczasową stawkę uposażenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 września 2001 r. w sprawie uposażenia zasadniczego żołnierzy niezawodowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1102 oraz z 2003 r. Nr 129, poz. 1182), które, w części dotyczącej § 4, utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy przeprowadzaniu badania mięsa na włośnie oraz zamrażaniu mięsa niepoddanego temu badaniu 2) (Dz. U. Nr 70, poz. 641) Na podstawie art. 21 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przed umieszczeniem na rynku i przywozem świeże mięso świń zawierające mięśnie szkieletowe bada się na włośnie pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii. 2. Próbki do badania pobiera się bezpośrednio po uboju i bada w laboratorium znajdującym się na terenie rzeźni, w której dokonano uboju i która spełnia wymagania określone w § 7 i w przepisach odrębnych. 3) 3. W przypadku dostarczenia w celu przeprowadzenia badania na włośnie mięsa lub produktów mięsnych pochodzących od zwierząt, które nie zostały poddane ubojowi w rzeźni, na terenie której znajduje się laboratorium, wynik badania dotyczy wyłącznie mięsa lub produktów mięsnych dostarczonych do badania. § 2. 1. Badanie na włośnie przeprowadza się jedną z metod określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Jeżeli wynik badania, o którym mowa w ust. 1, jest ujemny, mięso niezwłocznie znakuje się zgodnie z przepisami załącznika nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Jeżeli mięso zostało poddane mrożeniu zgodnie z jedną z metod określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, badania na włośnie nie przeprowadza się. 2. Przeprowadzenie mrożenia, o którym mowa w ust. 1, poświadcza urzędowy lekarz weterynarii na handlowym dokumencie identyfikacyjnym lub świadectwie dołączonym do przesyłki mięsa, zgodnie z przepisami odrębnymi. 4) 3. Mięso niepoddane badaniu na włośnie lub mrożeniu może być przywożone, jeżeli badanie lub mrożenie zostanie przeprowadzone podczas weterynaryjnej kontroli granicznej w granicznym posterunku kontroli, zgodnie z przepisami odrębnymi. 5) 4. Mięsa przed poddaniem mrożeniu, o którym mowa w ust. 1, nie znakuje się znakiem weterynaryjnym ani znakiem określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 5. Mięso nieposiadające świadectwa, o którym mowa w ust. 2, oznakowania, o którym mowa w § 2 ust. 2, albo odpowiedniej informacji w handlowym dokumencie identyfikacyjnym uważa się za mięso niepoddane badaniu na włośnie. § 4. Jeżeli mięso nie zostało poddane badaniu w laboratorium znajdującym się na terenie rzeźni lub zakładu rozbioru zatwierdzonych przez Komisję Europejską w państwie pochodzenia, przeprowadza się je podczas weterynaryjnej kontroli granicznej w granicznym posterunku kontroli, zgodnie z przepisami odrębnymi. 5) § 5. Badanie na włośnie przeprowadza się dla całej tuszy, a jeżeli niemożliwe jest ustalenie, że półtusza, ćwierćtusza lub część tuszy pochodzą z tej samej tuszy, przeznaczonej do umieszczenia na rynku i przywozu, badanie na włośnie przeprowadza się dla każdej półtuszy, ćwierćtuszy lub części tuszy. § 6. 1. Mięso koni, nutrii, dzików oraz niedźwiedzi bada się metodą wytrawiania. 2. Dopuszcza się badanie metodą trychinoskopową mięsa dzików i nutrii, w przypadku pojedynczych sztuk zwierząt, jeżeli są przeznaczone na potrzeby własne myśliwego lub hodowcy. 3. Mięso koni powinno dodatkowo spełniać wymagania określone w przepisach odrębnych. 6) § 7. 1. Badanie na włośnie mięsa przeznaczonego do handlu przeprowadza się w rzeźni spełniającej wymagania dla sprzętu i pomieszczeń przeznaczonych do przeprowadzania badania, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia oraz w przepisach odrębnych. 3) 2. Zamrażanie mięsa przeprowadza się w zakładach spełniających wymagania określone w przepisach odrębnych. 3) § 8. Dopuszcza się badanie mięsa nieprzeznaczonego do handlu w laboratorium znajdującym się na terenie rzeźni zakwalifikowanej na rynek krajowy. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 marca 2004 r. (poz. 641) Załącznik nr 1 METODY PRZEPROWADZANIA BADANIA NA WŁOŚNIE I. Metoda trychinoskopowa 1. Sprzęt i odczynniki: 1) trychinoskop o powiększeniu 50 x i 80-100 x; 2) kompresor składający się z dwóch płytek szklanych, z których jedna jest podzielona na równe obszary; 3) małe zakrzywione nożyczki; 4) mała pinceta, nóż do wycinania próbek; 5) małe ponumerowane pojemniki do oddzielnego przechowywania próbek; 6) zakraplacz; 7) 250 ml kwasu octowego i 250 ml roztworu wodorotlenku potasu do rozjaśniania zwapnień lub zmiękczania suszonego mięsa. 2. Pobieranie próbek: 1) w przypadku całych tusz pobiera się przynajmniej jedną próbkę o wielkości orzecha laskowego z obu odnóg przepony na odcinku przejścia części mięśniowej w ścięgnistą; 2) jeżeli jest tylko jedna odnoga przepony, pobiera się jedną próbkę o wielkości dwóch orzechów laskowych; 3) w przypadku braku obu odnóg przepony pobiera się dwie próbki o przybliżonej wielkości orzecha laskowego z części żebrowej lub mostkowej przepony lub też z mięśni okołojęzykowych, żuchwowych lub brzusznych; 4) w przypadku części tuszy pobiera się z każdej części z różnych miejsc, w miarę możliwości położonych w okolicy kości i ścięgien, trzy próbki mięśni szkieletowych zawierające małą ilość tłuszczu, o wielkości orzecha laskowego. 3. Badanie: 1) jeżeli są obie odnogi przepony, z każdej odnogi wycina się po 7 skrawków o wielkości ziarna owsa - łącznie 14 skrawków, a jeżeli jest jedna odnoga przepony, wycina się z niej 14 skrawków z różnych miejsc; 2) jeżeli, w przypadku całych tusz, próbki pobiera się z części żebrowej lub mostkowej przepony, mięśni okołojęzykowych, żuchwowych lub mięśni brzusznych, wycina się 14 skrawków o wielkości ziarna owsa z każdej próbki, łącznie 28; 3) skrawki ściska się między płytkami szklanymi w taki sposób, aby można było przez przygotowany diapozytyw odczytać normalny druk; 4) jeżeli mięso próbek do badania jest suche i stare, preparaty zmiękcza się w mieszance o składzie jedna część roztworu wodorotlenku potasu i dwie części wody przez 10 do 20 minut przed rozpoczęciem badania; 5) z każdej próbki pobranej z części tuszy (elementu mięsnego) wycina się po 8 skrawków o wielkości ziarna owsa, łącznie 24 skrawki; 6) jeżeli uzyskane wyniki badania nie są jednoznaczne, badanie kontynuuje się na większej liczbie próbek za pomocą większych powiększeń lub pod mikroskopem, lub metodą wytrawiania; 7) badanie przeprowadza się przy powiększeniu 30-40 x, w czasie nie krótszym niż 5 minut, przy czym w przypadku próbek zastępczych, pobranych z części żebrowej lub mostkowej przepony, mięśni okołojęzykowych, żuchwowych lub mięśni brzusznych przeprowadza się je przez przynajmniej 10 minut; minimalny czas ustalony na badania nie zawiera czasu koniecznego do pobierania próbek i przygotowywania preparatów; 8) badający nie powinien sprawdzić więcej niż 840 skrawków dziennie; w wyjątkowych przypadkach dopuszcza się zbadanie do 1.050 skrawków dziennie, przy czym zaleca się stosowanie krótkich przerw podczas dnia roboczego w celu uniknięcia zmęczenia i jego konsekwencji. II. Metoda wytrawiania 1. Sprzęt i materiał: 1) nóż do pobierania próbek; 2) małe ponumerowane pojemniki z zamknięciem, do przechowywania próbek, w razie konieczności do powtórzenia badania; 3) cieplarka; 4) 2-3 l rozdzielacz szklany ze statywem, gumowy przewód łączący, klamry do mocowania przewodu łączącego; 5) sito plastikowe (o średnicy około 18 cm i o średnicy otworów około 1 mm); 6) gaza; 7) mała stożkowa kolba ze szczelnym zamknięciem; 8) płytka szklana; 9) rozdrabniacz mięsa; 10) stereomikroskop (powiększenie 15-40 x) z odpowiednim źródłem światła; 11) płyn wytrawiający sporządzony w następujący sposób: 10 g pepsyny (1.200 u/g; 80 u/g FIP), 5 ml HCl (przynajmniej 37%), dopełniony do objętości 1 l wodą. 2. Pobieranie próbek: 1) w przypadku całych tusz pobiera się próbkę o wadze co najmniej 20 g z odnogi przepony w miejscu jej przejścia w część ścięgnistą; 2) w przypadku braku odnóg przepony pobiera się próbki o wadze co najmniej 20 g z części żebrowej lub mostkowej przepony, z mięśni okołojęzykowych, mięśni żuchwowych lub z mięśni brzusznych; 3) w przypadku części tuszy pobiera się próbkę o wadze co najmniej 20 g z mięśni szkieletowych, jeżeli to możliwe bez tłuszczu, z miejsc położonych blisko kości lub ścięgien; 4) w przypadku mięsa końskiego pobiera się próbki o wadze co najmniej 10 g z mięśni okołojęzykowych lub żuchwowych, w przypadku braku mięśni okołojęzykowych i mięśni żuchwowych próbkę tej samej wielkości pobiera się z odnogi przepony przy jej przejściu w część ścięgnistą, bez tkanki łącznej i tłuszczu. 3. Badanie: 1) dla badania łącznej próbki mięsa z 10 świń przygotowuje się po 10 g z każdej pojedynczej próbki 20 g, a pozostałe 10 g zatrzymuje się na wypadek, gdyby dodatkowe badanie pojedynczej próbki okazało się konieczne; 2) 10 próbek, każda o wadze 10 g, łączy się w jedną próbkę, którą się rozdrabnia w rozdrabniaczu mięsa (z otworami średnicy 2 mm) i rozmieszcza się luźno na sicie wyścielonym warstwą gazy, które następnie umieszcza się na lejku nałożonym na rozdzielacz połączony przewodem gumowym z małą stożkową kolbą, rozdzielacz napełnia się po krawędzi płynem wytrawiającym do momentu, w którym materiał badany nie zostanie przykryty; proporcje materiału poddanego badaniu do płynu wytrawiającego wynoszą w przybliżeniu 1:20 do 1:30; 3) po 18-20 godzinach inkubacji w temperaturze 37-39 °C odłącza się stożkową kolbę, po czym, po ostrożnym odciągnięciu supernatantu, osad znajdujący się w końcówce kolby ostrożnie przenosi się na płytkę, a następnie bada na obecność włośni za pomocą stereomikroskopu o powiększeniu 20-40 x; 4) w przypadku dodatniego lub wątpliwego wyniku próbki łącznej bada się pozostałe pojedyncze próbki, każdą z osobna po dodaniu do nich dalszych 20 g próbek z mięsa każdej świni, lub w wypadku części tusz, po dodaniu 20 g próbki z mięsa każdej części, pobranej zgodnie z ust. 2; 5) w przypadku dodatniego lub wątpliwego wyniku próbki mięsa końskiego bada się kolejną próbkę o wadze 10 g, pobraną zgodnie z ust. 2. III. Metoda wytrawiania prób zbiorczych 1. Sprzęt i odczynniki: 1) nóż i pinceta do pobierania próbek; 2) rozdrabniacz mięsa z otworami o średnicy od 2 do 3 mm; 3) 3 l kolba Erlenmeyera z korkiem gumowym lub bawełniano-wełnianym; 4) rozdzielacz stożkowy oddzielający o pojemności 2.000 ml; 5) statyw o długości około 28 cm z 80 cm korpusem; 6) pierścień o średnicy od około 10 do 11 cm przymocowany do statywu; 7) uchwyt z płaskimi zaciskami (23 x 40 mm), przymocowany do statywu z podwójną złączką; 8) sito (o oczkach 177 mikronów) o zewnętrznej średnicy 11 cm z siatką mosiężną lub ze stali nierdzewnej; 9) plastikowy lejek z wewnętrzną średnicą nie mniejszą niż 12 cm; 10) stereomikroskop (powiększenie 15-40 x) z odpowiednim źródłem światła lub trychinoskop ze stołem poziomym; 11) w przypadku stosowania trychinoskopu: rynienka do liczenia larw o pojemności około 60-65 cm3, wykonana z akrylowych płytek o grubości 3 mm w ten sposób, że podzielone na pola dno rynienki ma wymiary 180 x 40 mm; boki mają wymiary 230 x 20 mm, a szczyty 40 x 20 mm; dno i szczyty rynienki umieszcza się pomiędzy jej bokami, co tworzy dwa uchwyty na końcach; dno rynienki powinno być podwyższone 7-9 mm od podstawy ramy utworzonej przez boki i szczyty; części rynienki zespala się klejem odpowiednim dla zastosowanego tworzywa; 12) płytki Petriego o średnicy 9 cm, w przypadku używania stereomikroskopu, podzielone od spodu na pola badań 10 x 10 mm; 13) kalibrowane 100 ml szklane cylindry; 14) kilka 10 l zbiorników do dekontaminacji na przykład formaliną sprzętu i do pozostałego płynu wytrawiającego w wypadku wyniku dodatniego; 15) kwas solny o stężeniu 37%; 16) pepsyna o mocy 1:10.000 NF (Narodowy Receptariusz USA) odpowiadającej 1:12.500 BP (Farmakopea Brytyjska) lub 2.000 FIP (Międzynarodowa Federacja Farmacji); 17) tace odpowiednie do zgromadzenia 50 prób po około 2 g każda; 18) waga o dokładności do 0,1 g. 2. Pobieranie próbek: 1) w przypadku całych tusz pobiera się próbkę o wadze około 2 g z odnóg przepony w przejściu w część ścięgnistą; 2) w przypadku braku odnóg przepony pobiera się próbkę o wadze około 2 g z części żebrowej lub mostkowej przepony, z mięśni okołojęzykowych lub żuchwowych lub z mięśni brzusznych; 3) w przypadku kawałków mięsa pobiera się próbkę o wadze około 2 g z mięśni szkieletowych, o możliwie najmniejszej zawartości tłuszczu, w miarę możliwości z miejsca w pobliżu kości lub ścięgien; 4) w przypadku mięsa końskiego pobiera się próbkę o wadze około 5 g z mięśni okołojęzykowych lub żuchwowych, w przypadku braku mięśni okołojęzykowych i mięśni żuchwowych próbkę tej samej wielkości pobiera się z odnogi przepony przy jej przejściu w część ścięgnistą, bez tkanki łącznej i tłuszczu, z zastrzeżeniem, że dla każdego wytrawiania łączna waga badanych próbek nie może przekroczyć 100 g w metodach III-VI oraz 35 g w metodzie VII. 3. Badanie: 1) tworzenie próby zbiorczej ze 100 próbek: a) próbkę o wadze około 1 g pobiera się z każdej z pojedynczych próbek pobranych z mięsa 100 świń, a następnie umieszcza się je w rozdrabniaczu mięsa, b) rozdrobnione mięso umieszcza się w 3 l kolbie Erlenmeyera razem z 7 g pepsyny, 2 l wody podgrzanej do temperatury 40-41 °C i 25 ml stężonego kwasu solnego, a następnie wstrząsa się tą mieszanką w celu rozpuszczenia pepsyny; zasadowość roztworu powinna wynosić 1,5-2,0 pH, c) dla ułatwienia wytrawiania kolbę Erlenmeyera umieszcza się w cieplarce o temperaturze 40-41 °C na około 4 godziny; w tym czasie kolbę regularnie wstrząsa się co najmniej 2 razy na godzinę, d) roztwór po wytrawieniu przefiltrowuje się przez sito do rozdzielacza stożkowego o pojemności 2 l i pozostawia w statywie przynajmniej przez godzinę, e) uzyskany płyn o objętości około 45 ml przelewa się do kalibrowanego cylindra, a następnie rozdziela się na trzy płytki Petriego, po 15 ml na każdą płytkę, której dno jest podzielone na kwadraty 10 x 10 mm, f) każdą płytkę Petriego bada się przez minutę na obecność larw pod stereomikroskopem, g) przy stosowaniu rynienek do liczenia larw uzyskany płyn o objętości całkowitej około 45 ml równo rozdziela się na dwie rynienki i bada się pod trychinoskopem; płyn bada się niezwłocznie, w żadnym przypadku badania nie można odkładać na dzień następny, h) jeżeli płyn jest mętny lub nie został zbadany w czasie 30 minut od jego uzyskania, oczyszcza się go w następujący sposób: - 45 ml pozyskanego płynu przelewa się do kalibrowanego cylindra i pozostawia na 10 minut, - po upływie tego czasu poprzez zassanie odejmuje się 30 ml supernatantu, a pozostałe 15 ml uzupełnia się do 45 ml wodą, - po upływie kolejnych 10 minut ponownie 30 ml supernatantu usuwa się, a pozostałe 15 ml przelewa się na płytkę Petriego lub na rynienkę do liczenia larw; i) kalibrowany cylinder opłukuje się 10 ml wody, a następnie dodaje się ją do próbki na płytce Petriego lub do rynienki do liczenia larw; 2) tworzenie próby zbiorczej z mniej niż 100 próbek: a) jeżeli jest 15 lub mniej niż 15 pojedynczych próbek, mogą być one dodane do próby zbiorczej ze 100 próbek i bada się je razem, b) jeżeli bada się więcej niż 15, a mniej niż 100 próbek, objętość płynu wytrawiającego zmniejsza się proporcjonalnie; 3) w przypadku dodatniego lub wątpliwego wyniku badania próby zbiorczej: a) dalsze 20 g próbki pobiera się od każdej świni, zgodnie z ust. 2, b) 20 g próbki od 5 świń łączy się i bada metodą określoną w pkt 1 i 2, c) próbki z 20 grup świń po 5 świń każda bada się w sposób określony w lit. a i b, d) jeżeli w próbie zbiorczej od 5 świń wykryto włośnie, pobiera się próbki o wadze 20 g, zgodnie z ust. 2, od każdej ze świń i bada oddzielnie, e) w przypadku dodatniego lub wątpliwego wyniku próby zbiorczej mięsa końskiego bada się kolejną próbkę o wadze 10 g, pobraną zgodnie z ust. 2. IV. Metoda mechanicznie wspomaganego wytrawiania próby zbiorczej (technika sedymentacji) 1. Sprzęt i odczynniki: 1) nóż lub nożyczki; 2) tace z ponumerowanymi polami na 50 prób mięsa, po 2 g każda; 3) stomacher 3.500 thermomodel; 4) plastikowe torebki do stomachera; 5) stożkowe rozdzielacze o pojemności 2 l zaopatrzone w teflonowe zatyczki; 6) statywy, pierścienie, zaciski; 7) sito o otworach 177 mikronów, średnicy zewnętrznej 11 cm i siatce ze stali nierdzewnej; 8) lejki o wewnętrznej średnicy nie mniejszej niż 12 cm do stabilizacji sit; 9) szklane, kalibrowane cylindry o pojemności 100 ml; 10) rozdzielacz o pojemności 25 ml; 11) zlewki o pojemności 3 l; 12) łyżka lub szklany pręt do mieszania roztworu w zlewce; 13) plastikowe: strzykawka i wężyk do odsysania; 14) miarka o pojemności 6 g; 15) termometr o dokładności 0,5 °C i o zakresie od 1 do 100 °C; 16) elektryczny potrząsacz z odejmowaną głowicą (wibrator); 17) minutnik pracujący w przedziałach 1 minuty; 18) trychinoskop ze stołem poziomym lub stereomikroskop z odpowiednim źródłem światła; 19) rynienka do liczenia larw wykonana w sposób określony w części III ust. 1 pkt 11, jeżeli stosowany jest trychinoskop; 20) płytki Petriego o średnicy 9 cm podzielone od spodu na pola badań o wymiarach 10 x 10 mm, w przypadku stosowania stereomikroskopu; 21) 17,5% roztwór kwasu solnego; 22) pepsyna odpowiadająca wymaganiom określonym w części III ust. 1 pkt 16; 23) 10 l pojemniki do dekontaminacji formaliną sprzętu i pozostałego płynu wytrawiającego w przypadku wyniku dodatniego; 24) waga o dokładności do 0,1 g. 2. Próbki pobiera się w sposób określony w metodzie III w ust. 2, z tym że próbek nie pobiera się z mięśni okołojęzykowych. 3. Badanie: 1) sposób wytrawiania: a) próba zbiorcza ze 100 próbek: - stomacher powinien być zaopatrzony w podwójną plastikową torebkę i urządzenie do utrzymania temperatury 40-41 °C, - 1,5 l wody podgrzanej do temperatury 32-35 °C przelewa się do wewnętrznej torebki plastikowej i następnie wodę podgrzewa się do temperatury 40-41 °C, - 25 ml 17,5% kwasu solnego dodaje się do wody w stomacherze, - następnie dodaje się 100 próbek o wadze 1 g każda (o temperaturze 25-30 °C), z każdej indywidualnej próby pobranej zgodnie z ust. 2, - na końcu dodaje się 6 g pepsyny, należy ściśle przestrzegać wskazanego porządku dodawania w celu zapobieżenia rozkładowi pepsyny, - zawartość stomachera odstawia się na 25 minut, - następnie torebkę wyjmuje się ze stomachera, a płyn wytrawiający filtruje się przez sito do 3 l zlewki, - plastikową torebkę przepłukuje się 100 ml wody, a następnie przez sito przelewa się ją do filtratu w zlewce, - jeżeli jest mniej niż 15 pojedynczych prób, mogą być one dodane do próby zbiorczej złożonej ze 100 próbek i badane razem, b) próba zbiorcza złożona z mniej niż 100 próbek: - stomacher powinien być zaopatrzony w podwójną plastikową torebkę i urządzenie do utrzymania temperatury 40-41 °C, - płyn wytrawiający sporządza się przez wymieszanie około 1,5 l wody, 25 ml 17,5% kwasu solnego i 6 g pepsyny przy zachowaniu temperatury 40-41 °C, należy ściśle przestrzegać wskazanego porządku dodawania w celu zapobieżenia rozkładowi pepsyny, - z płynu wytrawiającego odmierza się 15 ml na 1 g próbki i tę ilość płynu z próbkami 1 g o temperaturze 25-30 °C, pobranymi z każdej indywidualnej próby zgodnie z ust. 2, przenosi się do dwóch wewnętrznych plastikowych torebek, - wodę o temperaturze 41 °C przelewa się do zewnętrznej torebki, tak aby całkowita objętość w obu torebkach wynosiła 1,5 l, - zawartość stomachera odstawia się na 25 minut, - następnie torebkę wyjmuje się ze stomachera, a płyn wytrawiający filtruje się przez sito do 3 l zlewki, - plastikową torebkę przepłukuje się w 100 ml wody, którą następnie przelewa się przez sito do filtratu w zlewce; 2) oddzielanie larw metodą sedymentacji: a) lód o wadze 300-400 g w płatkach, łuskach lub pokruszony dodaje się do płynu wytrawiającego, doprowadzając jego objętość do około 2 l, a następnie płyn ten miesza się do rozpuszczenia lodu, przy czym w przypadku mniejszej próby zbiorczej, określonej w pkt 1 lit. b, ilość lodu odpowiednio zmniejsza się, b) wychłodzony płyn wytrawiający przenosi się do 2 l rozdzielacza, wyposażonego w wibrator z dodatkowym zaciskiem, c) sedymentacja trwa 30 minut, przy czym wirowanie odbywa się w sposób przerywany, tj. minuta wirowania i minuta przerwy, d) po 30 minutach wirowania 60 ml sedymentu przenosi się niezwłocznie do 100 ml kalibrowanego cylindra, po użyciu rozdzielacz przemywa się roztworem czyszczącym, e) 60 ml sedymentu odstawia się na co najmniej 10 minut, a następnie supernatant odsysa się, pozostawiając 15 ml do badania na obecność larw, f) do odsysania stosuje się plastikową strzykawkę połączoną z plastikowym przewodem, długość przewodu powinna być taka, aby w kalibrowanym cylindrze pozostawało 15 ml, gdy stopka strzykawki spoczywa na krawędzi cylindra, g) pozostałe 15 ml przelewa się do rynienki do liczenia larw lub dwu płytek Petriego i bada się pod trychinoskopem lub stereomikroskopem, h) płyn wytrawiający bada się niezwłocznie, w żadnym przypadku badania nie można odkładać na dzień następny, i) jeżeli płyn wytrawiający jest mętny lub nie został zbadany w czasie 30 minut, po jego sporządzeniu oczyszcza się go w następujący sposób: - 60 ml próbkę końcową przelewa się do kalibrowanego cylindra i pozostawia na 10 minut, - po upływie 10 minut odsysa się 45 ml supernatantu, a pozostałe 15 ml uzupełnia się wodą do objętości 45 ml, - po upływie następnych 10 minut odsysa się 30 ml supernatantu, a pozostałe 15 ml przelewa się na płytkę Petriego lub rynienkę do liczenia larw, j) kalibrowany cylinder przepłukuje się 10 ml wody, którą następnie dodaje się do rynienki lub płytki Petriego; 3) w przypadku wyników dodatnich lub wątpliwych postępuje się w sposób określony w części III ust. 3 pkt 3. V. Metoda mechanicznie wspomaganego wytrawiania próbki zbiorczej (technika izolacji filtrowej) 1. Oprócz sprzętu i odczynników wymienionych w części IV ust. 1 używa się: 1) 1 l rozdzielacza (Gelmana) wyposażonego w uchwyt filtru (średnica 45 mm); 2) płytek filtrów o średnicy 45 mm każda składających się z okrągłej siatki ze stali nierdzewnej z oczkami o średnicy 35 mikronów; 3) dwóch pierścieni wykonanych z gumy o grubości 1 mm, o średnicy zewnętrznej 45 mm i wewnętrznej 38 mm, z umieszczoną pomiędzy nimi okrągłą siatką, umocowaną do nich dwuskładnikowym klejem odpowiednim dla tych materiałów; 4) kolby Erlenmeyera o pojemności 3 l zaopatrzonej w boczny wężyk do odsysania; 5) pompy filtrującej; 6) plastikowych torebek o pojemności co najmniej 80 ml każda; 7) sprzętu do zgrzewania torebek; 8) renniny o mocy 1:1.500.000 jednostek Soxleta na 1 g. 2. Próbki pobiera się w sposób określony w metodzie IV ust. 2. 3. Badanie: 1) do wytrawiania stosuje się metodę określoną w części IV ust. 3 pkt 1; 2) odddzielanie larw przez filtrowanie: a) lód o wadze 300-400 g w płatkach, łuskach lub pokruszony dodaje się do płynu wytrawiającego, doprowadzając jego objętość do 2 l, przy czym w przypadku mniejszej próby zbiorczej ilość lodu odpowiednio zmniejsza się, b) płyn wytrawiający miesza się do czasu rozpuszczenia lodu, c) następnie płyn ten pozostawia się co najmniej na 3 minuty, d) rozdzielacz (Gelmana) zaopatrzony w uchwyt i płytkę filtrującą umieszcza się w kolbie Erlenmeyera połączonej z pompą filtrującą, e) płyn wytrawiający przelewa się do rozdzielacza (Gelmana), a następnie filtruje; pod koniec filtrowania przechodzenie płynu wytrawiającego przez płytkę filtrującą może być wspomagane zasysaniem z pompy filtrującej, przy czym zasysanie przerywa się, zanim filtr stanie się suchy, tj. kiedy 2 do 5 ml płynu pozostaje w rozdzielaczu, f) po zakończeniu filtrowania płynu wytrawiającego płytkę filtrującą wyjmuje się i umieszcza się w torebce o pojemności 80 ml razem z 15-20 ml roztworu renniny, który sporządza się przez dodanie 2 g renniny do 100 ml wody; płytki filtrujące nie mogą być używane, jeśli nie są zupełnie czyste, nie dopuszcza się do wyschnięcia nieoczyszczonych płytek filtrujących, oczyszcza się je przez pozostawienie w roztworze renniny na noc; przed użyciem filtry myje się w świeżym roztworze renniny z użyciem stomachera, g) torebkę plastikową zgrzewa się dwukrotnie i umieszcza w stomacherze pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną torebką, h) stomacher pozostawia się na 3 minuty niezależnie od tego, czy pracuje na pełnej, czy niepełnej próbie zbiorczej, i) po 3 minutach torebkę plastikową z płytką filtrującą i roztworem renniny wyjmuje się ze stomachera i otwiera nożyczkami, płyn przelewa się do rynienki do liczenia larw lub na płytki Petriego, a torebkę przepłukuje się 5-10 ml wody, którą przelewa się do rynienki do badania pod trychinoskopem lub na płytki Petriego do badania pod stereomikroskopem, j) płyn bada się niezwłocznie, badania nie odkłada się na dzień następny; 3) w przypadku dodatnich lub wątpliwych wyników postępuje się w sposób określony w części III ust. 3 pkt 3. VI. Metoda wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania 1. Sprzęt i odczynniki: 1) nóż i pinceta do sporządzania próbek; 2) tace z oznaczonymi 50 polami do przetrzymywania próbek o wadze 2 g każda; 3) rozdrabniacz mięśni; 4) mieszadła magnetyczne, z płytką grzewczą o temperaturze regulowanej termostatem i pokrytymi teflonem prętami mieszającymi, o długości około 5 cm; 5) rozdzielacze stożkowe o pojemności 2 l; 6) statywy, pierścienie, uchwyty; 7) sito o siatce ze stali nierdzewnej z oczkami 177 mikronów o średnicy zewnętrznej 11 cm; 8) lejki o średnicy wewnętrznej nie mniejszej niż 12 cm, do umieszczenia sit; 9) zlewka o pojemności 3 l; 10) kalibrowane cylindry o pojemności około 50 ml lub cylindry wirówkowe; 11) trychinoskop z poziomym pulpitem lub stereomikroskop z odpowiednim źródłem światła; 12) rynienka do liczenia larw, wykonana w sposób określony w części III ust. 1 pkt 11, jeżeli stosowany jest trychinoskop; 13) płytki Petriego o średnicy 9 cm, podzielone od spodu na pola badań 10 x 10 mm, jeżeli stosowany jest stereomikroskop; 14) folia aluminiowa; 15) kwas solny 25%; 16) pepsyna odpowiadająca wymaganiom określonym w części III ust. 1 pkt 16; 17) woda podgrzana do temperatury 46-48 °C; 18) 10 l pojemniki do dekontaminacji, na przykład formaliną sprzętu i pozostałego płynu wytrawiającego, w przypadku wyniku dodatniego; 19) waga z dokładnością do 0,1 g. 2. Próbki pobiera się w sposób określony w metodzie IV ust. 2. 3. Badanie: 1) tworzenie próby zbiorczej ze 100 próbek: a) z pojedynczych 100 próbek pobiera się próbki o wielkości 1 g, rozdrabnia się je w rozdrabniaczu, rozdrabniacz używany jest od trzech do czterech razy, przez około sekundę za każdym razem, b) rozdrobnione mięso przenosi się do 3 l zlewki, dodaje się 10 g pepsyny, 2 l wody podgrzanej do temperatury 46-48 °C oraz 16 ml kwasu solnego, c) w celu oddzielenia przyczepionych skrawków mięśni wkładkę mieszającą rozdrabniacza niezwłocznie wielokrotnie zanurza się w zlewce z płynem wytrawiającym, d) pręcik mieszający umieszcza się w zlewce, którą przykrywa się folią aluminiową, e) po umieszczeniu zlewki na podgrzanej płytce grzewczej mieszadła magnetycznego rozpoczyna się proces mieszania; przed jego rozpoczęciem sprawdza się, czy mieszadło utrzymuje stałą temperaturę 44-46 °C oraz uzyskuje maksymalne wirowanie płynu, f) płyn wytrawiający miesza się 30 minut, po czym wyłącza się mieszadło, a płyn przelewa się przez sito do rozdzielacza sedymentacyjnego, g) płyn w rozdzielaczu odstawia się na 30 minut, h) po 30 minutach płyn z osadem w ilości 40 ml szybko przelewa się do kalibrowanego cylindra lub cylindra wirówki, i) próbkę 40 ml pozostawia się na 10 minut, a następnie odsysa się 30 ml supernatantu, pozostawiając 10 ml, j) pozostałe 10 ml osadu przelewa się do rynienki lub płytki Petriego, k) następnie cylinder przepłukuje się 10 ml wody, którą dodaje się do rynienki lub płytki Petriego, i niezwłocznie bada się pod trychinoskopem lub stereomikroskopem, badania nie odkłada się na dzień następny, l) jeżeli badanie nie zostało przeprowadzone w czasie 30 minut, supernatant oczyszcza się w sposób następujący: - końcową próbę 40 ml przelewa się do kalibrowanego cylindra i pozostawia na 10 minut, - 30 ml supernatantu usuwa się, pozostawiając 10 ml, który uzupełnia się wodą do 40 ml, - po upływie kolejnych 10 minut 30 ml supernatantu odsysa się, pozostawiając 10 ml do badania na płytce Petriego lub rynience, - cylinder przepłukuje się 10 ml wody, którą dodaje się do płytki Petriego lub rynienki i poddaje badaniu; m) jeżeli osad w czasie badania jest mętny, próbę przelewa się do kalibrowanego cylindra, uzupełnia się do 40 ml wodą, następnie postępuje się w sposób określony w lit. k; 2) próba zbiorcza składająca się z mniej niż 100 próbek: a) w razie potrzeby nie więcej niż 15 próbek 1 g dodaje się do próby zbiorczej złożonej ze 100 próbek i bada się razem, zgodnie z pkt 1, b) więcej niż 15 próbek bada się jako oddzielną próbę zbiorczą, c) dla prób złożonych z nie więcej niż 50 próbek, objętość płynu wytrawiającego może być zredukowana się do 1 l; 3) w przypadku dodatnich lub wątpliwych wyników postępuje się w sposób określony w części III ust. 3 pkt 3. VII. Metoda automatycznego wytrawiania próby zbiorczej o wadze nie większej niż 35 g 1. Sprzęt i odczynniki: 1) nóż lub nożyczki do pobierania próbek; 2) tace z oznaczonymi 50 polami do przetrzymywania próbek o wadze 2 g każda; 3) mieszarka Trichomatic z wkładem filtracyjnym; 4) roztwór kwasu solnego 8,5% ± 0,5 wagowo; 5) przezroczyste poliwęglanowe filtry membranowe o średnicy 50 mm i wielkości porów 14 mikronów; 6) pepsyna odpowiadająca wymaganiom określonym w części III ust. 1 pkt 16; 7) waga o dokładności do 0,1 g; 8) pinceta z płaskimi końcówkami; 9) kilka szkiełek podstawowych o długości boku przynajmniej 5 cm lub kilka płytek Petriego o średnicy przynajmniej 6 cm, podzielonych od spodu na pola 10 x 10 mm, jeżeli stosowany jest stereomikroskop; 10) stereomikroskop z transmisją światła (powiększenie 15-60 x) lub trychinoskop ze stołem poziomym; 11) pojemnik do zlewania niepotrzebnych płynów; 12) 10 l pojemniki do dekontaminacji, np. formaliną sprzętu i pozostałego płynu wytrawiającego, w przypadku wyniku dodatniego. 2. Próbki pobiera się w sposób określony w metodzie IV ust. 2. 3. Badanie: 1) sposób wytrawiania: a) przygotować mieszarkę z wkładem filtracyjnym poprzez podłączenie rurki odpływowej i umieszczenie jej końcówki w pojemniku na zlewki, b) w momencie włączenia mieszarki rozpocznie się podgrzewanie, c) przed rozpoczęciem pracy należy otworzyć i zamknąć dolny zawór umieszczony pod komorą reakcji, d) dodać nie więcej niż 35 próbek, każda o wadze około 1 g, o temperaturze 25-30 °C, z każdej indywidualnej próbki pobranej zgodnie z ust. 2, upewnić się, że zostały usunięte większe kawałki ścięgien, aby nie nastąpiło zatkanie filtru membranowego, e) napełnić komorę płynów podłączoną do mieszarki aż do krawędzi (po brzegi) wodą (około 400 ml), f) dodać około 30 ml 8,5% kwasu solnego do mniejszej, sąsiedniej komory płynów; należy ściśle przestrzegać porządku dodawania w celu uniknięcia rozkładu pepsyny, g) umieścić filtr membranowy pod filtrem wstępnym w pojemniku na filtr we wkładzie filtrowym, h) dodać 7 g pepsyny, i) zamknąć pokrywy komór reakcji i płynów, j) wybrać czas wytrawiania, krótki okres wytrawiania (5 minut) dla świń poddanych ubojowi w odpowiednim wieku i dłuższy czas wytrawiania (8 minut) dla innych próbek, k) wcisnąć przycisk start, aby rozpocząć automatyczne dozowanie, a następnie wytrawianie i filtrację, po około 10-13 minutach proces jest zakończony i następuje automatyczne wyłączenie, l) otworzyć pokrywę komory reakcji upewniwszy się, że jest pusta; jeśli na dnie komory widać pozostałości piany lub płynu wytrawiającego, zastosować procedurę opisaną w pkt 5; 2) oddzielanie larw: a) zdjąć pojemnik na filtr i przenieść filtr membranowy na szkiełko podstawowe lub płytkę Petriego, b) filtr membranowy zbadać pod mikrosokopem lub trychinoskopem; 3) oczyszczanie sprzętu: a) w przypadku wyniku dodatniego napełnić komorę reakcji mieszarki w 2/3 objętości wrzącą wodą, do podłączonej komory płynów wlewać bieżącą wodę, aż do przykrycia dolnego czujnika, program oczyszczania włączy się automatycznie, odkazić pojemnik na filtr i pozostały sprzęt np. formaliną, b) po całym dniu pracy napełnić komorę płynów mieszarki wodą i włączyć standardowy program; 4) użycie filtrów membranowych: Każdy poliwęglanowy filtr membranowy może być użyty nie więcej niż 5 razy, każdy filtr powinien zostać odwrócony po każdym użyciu, dodatkowo należy sprawdzić, czy nie nastąpiło uszkodzenie filtru, co czyniłoby go niewłaściwym do dalszego użytku; 5) metoda wykonywana przy niekompletnym wytrawianiu uniemożliwiającym filtrację: Gdy przeprowadzony został automatyczny proces w mieszarce zgodnie z pkt 1, otworzyć komorę reakcji i sprawdzić, czy nie ma pozostałości piany lub płynu; w przypadku widocznych pozostałości zastosować poniższą procedurę: a) zamknąć dolny zawór pod komorą reakcji, b) zdjąć pojemnik na filtr i przenieść filtr membranowy na szkiełko podstawowe lub płytkę Petriego, c) włożyć nowy filtr membranowy do pojemnika na filtr i założyć pojemnik, d) napełnić wodą komorę płynów tak, aby przykryła dolny czujnik, e) przeprowadzić automatyczny program oczyszczania, f) po programie oczyszczania otworzyć pokrywę komory reakcji i sprawdzić, czy nie ma pozostałości płynu, g) jeśli komora jest pusta, zdjąć pojemnik na filtr i przenieść filtr membranowy pincetą na płytkę Petriego lub szkiełko podstawowe, h) oba filtry membranowe zbadać zgodnie z pkt 2; jeśli nie można zbadać filtrów, należy powtórzyć cały proces wytrawiania podczas dłuższego czasu wytrawiania zgodnie z pkt 1; 6) w przypadku dodatniego lub wątpliwego wyniku badania próby zbiorczej pobiera się dalsze 20 g próbki od każdej świni, zgodnie z ust. 2; próbki bada się indywidualnie zgodnie z powyżej opisaną metodą; 7) w przypadku dodatniego lub wątpliwego wyniku próby zbiorczej mięsa końskiego bada się kolejną próbkę o wadze 10 g, pobraną zgodnie z ust. 2. 1. Znakowanie mięsa odbywa się pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii. Narzędzia do znakowania i etykiety powiatowy lekarz weterynarii może przekazać osobom wykonującym czynności pomocnicze tylko na czas znakowania. 2. Znak jest okrągły, o średnicy 2,5 cm i zawiera następujące informacje: 1) w środku dużą literę "T" z ramionami o długości 1 cm i szerokości 0,2 cm; 2) pod literą "T" jeden z następujących zestawów symboli: CEE, EEG, EWG, EØF, EOK, EEC, ETY, EHS, EMÜ, EEK, EEB, EGK, KEE, lub EGS. Wysokość liter powinna wynosić 0,4 cm. 3. Tusze znakuje się poprzez odcisk pieczęci na mięsie lub wypalenie piętna po wewnętrznej stronie ud, zgodnie z ust. 2. 4. Głowy znakuje się poprzez odcisk pieczęci na mięsie lub wypalenie piętna, zgodnie z ust. 2. 5. Części tusz, wyłączając tłuszcz, tłuszcz podskórny, ogon, uszy i racice, na których nie znajduje się znak, pozyskane w zakładach rozbioru z tusz oznakowanych, znakuje się ponownie, zgodnie z ust. 2, przed ich oceną. 6. Oznakowanie można przeprowadzić również poprzez umieszczenie na mięsie okrągłej etykiety. Etykietę, wykonaną z mocnego materiału jednorazowego użytku i spełniającą wszystkie wymagania higieny, umieszcza się na każdej tuszy lub jej części. 7. Etykiety wydaje się osobom wykonującym czynności pomocnicze w czasie znakowania w ilości odpowiadającej ilości znakowanego mięsa. 8. Na etykiecie umieszcza się następującą informację: 1) na środku dużą literę "T"; 2) pod literą "T" jeden z następujących zestawów symboli: CEE, EEG, EWG, EØF, EOK, EEC, ETY, EHS, EMÜ, EEK, EEB, EGK, KEE, lub EGS. Wysokość liter powinna wynosić 0,2 cm. 9. Tusz używany do znakowania powinien spełniać wymagania określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Załącznik nr 2 METODY ZAMRAŻANIA MIĘSA NIEPODDANEGO BADANIU NA WŁOŚNIE I. METODA 1 1. Mięso poddaje się zamrażaniu w miejscu zatwierdzonym przez powiatowego lekarza weterynarii. 2. Nie rozmraża się mięsa wcześniej zamrożonego. 3. Wyposażenie techniczne i zaopatrzenie w energię chłodni musi zapewniać szybkie osiągnięcie temperatury określonej w ust. 7 i utrzymanie jej we wszystkich częściach chłodni i mięsa. 4. Przed mrożeniem usuwa się opakowanie izolacyjne, z wyłączeniem mięsa, które w momencie umieszczenia go w chłodni osiągnęło już temperaturę określoną w ust. 7. 5. Poszczególne partie należy przechowywać w chłodni osobno i w zamknięciu. 6. Należy odnotować datę i czas umieszczenia każdej nowej partii w chłodni. 7. Temperatura panująca w chłodni musi wynosić przynajmniej -25 °C, powinna być mierzona za pomocą kalibrowanych przyrządów termoelektrycznych i stale rejestrowana; pomiaru temperatury dokonuje się w najcieplejszym miejscu w chłodni i nie bezpośrednio w strumieniu zimnego powietrza, a przyrządy pomiarowe należy trzymać w zamknięciu. Dokumentacja musi zawierać odpowiednie dane z dziennika badania poubojowego lub rejestru dostawy mięsa do zakładu rozbioru lub handlowego dokumentu identyfikacyjnego, dotyczące mięsa umieszczonego w chłodni, oraz datę i czas rozpoczęcia i zakończenia mrożenia. Dokumentację przechowuje się przez rok od jej sporządzenia. 8. Mięso o średnicy lub grubości do 25 cm mrozi się przynajmniej przez 240 kolejnych godzin, a mięso o średnicy lub grubości 25-50 cm przynajmniej przez 480 kolejnych godzin. Proces mrożenia nie może być stosowany do mięsa grubszego lub o większej średnicy. Czas mrożenia powinien być liczony od momentu, w którym temperatura określona w ust. 7 została osiągnięta w chłodni. II. METODA 2 Przepisy ust. 1-6 metody 1 stosuje się odpowiednio z zastosowaniem następujących kombinacji czasu i temperatury: 1. Mięso o średnicy lub grubości do 15 cm mrozi się: 1) 20 dni w temp. - 15 °C; 2) 10 dni w temp. - 23 °C; 3) 6 dni w temp. - 29 °C. 2. Mięso o średnicy lub grubości 15 cm - 50 cm mrozi się: 1) 30 dni w temp. - 15 °C; 2) 20 dni w temp. - 25 °C; 3) 12 dni w temp. - 29 °C. Temperatura w chłodni nie może być wyższa niż poziom temperatury wybranej na początku procesu. Powinna być mierzona kalibrowanym instrumentem termoelektrycznym i stale rejestrowana; pomiaru temperatury dokonuje się w najcieplejszym miejscu w chłodni i nie bezpośrednio w strumieniu zimnego powietrza, a przyrządy pomiarowe przechowuje się w zamknięciu. Dokumentacja powinna zawierać odpowiednie dane z z dziennika badania poubojowego lub rejestru dostawy mięsa do zakładu rozbioru lub handlowego dokumentu identyfikacyjnego, dotyczące mięsa umieszczonego w chłodni, oraz datę i czas rozpoczęcia i zakończenia mrożenia, powinna być ona przechowywana przez rok od jej sporządzenia. III. METODA 3 Kontrola temperatury w centralnym punkcie mięsa. 1. Stosuje się następujące kombinacje czasu i temperatury, gdy kontrolowana jest temperatura w centralnym punkcie mięsa i spełnione są warunki określone w ust. 2-6 i metodzie 1 w ust. 1: 1) 106 godzin w temp. - 18 °C; 2) 82 godziny w temp. - 21 °C; 3) 63 godziny w temp. - 23,5 °C; 4) 48 godzin w temp. - 26 °C; 5) 35 godzin w temp. - 29 °C; 6) 22 godziny w temp. - 32 °C; 7) 8 godzin w temp. - 35 °C; 8) 1/2 godziny w temp. - 37 °C. 2. Mięso umieszczone w chłodni i wcześniej zamrożone utrzymuje się w tym stanie. 3. Poszczególne partie mięsa w chłodni należy przechowywać osobno i w zamknięciu. 4. Odnotowuje się datę i czas umieszczenia każdej partii w chłodni. 5. Wyposażenie techniczne i zaopatrzenie w energię chłodni powinno zapewniać szybkie osiągnięcie temperatury określonej w ust. 1 i utrzymanie jej we wszystkich częściach mięsa. 6. Temperaturę mierzy się kalibrowanym instrumentem termoelektrycznym i stale rejestruje. Czujnik termometru umieszcza się w środku kalibrowanego kawałka mięsa wielkości nie mniejszej niż najgrubszy kawałek mięsa, który ma być zamrożony. Ten kalibrowany kawałek mięsa umieszcza się w najcieplejszym i najmniej uprzywilejowanym miejscu chłodni, a więc nie blisko sprzętu chłodzącego i nie bezpośrednio w strumieniu zimnego powietrza. Przyrządy pomiarowe przechowuje się w zamknięciu. Dokumentacja powinna zawierać odpowiednie dane z dziennika badania poubojowego lub rejestru dostawy mięsa do zakładu rozbioru lub handlowego dokumentu identyfikacyjnego, dotyczące mięsa umieszczonego w chłodni, oraz datę i czas rozpoczęcia i zakończenia mrożenia. Dokumentację przechowuje się przez rok od jej sporządzenia. 7. Mięso koni zamraża się zgodnie z jedną z metod określonych w załączniku. Załącznik nr 3 WYMAGANIA DLA SPRZĘTU I POMIESZCZEŃ PRZEZNACZONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADANIA NA WŁOŚNIE 1. Laboratorium znajdujące się na terenie rzeźni, w którym przeprowadza się badanie na włośnie, posiada odpowiednią ilość pomieszczeń i sprzętu niezbędną do przeprowadzenia badania, a w szczególności: 1) zamykane pomieszczenie do przygotowywania próbek; z gładkimi i łatwo zmywalnymi ścianami, pomalowanymi w jasnym kolorze do wysokości co najmniej 2 m, przystosowane w sposób umożliwiający przeprowadzenie każdej z metod badania, oraz z urządzeniami do mycia i odkażania rąk; 2) zamykane pomieszczenie do przeprowadzania badania, odpowiednio wyposażone, które można zaciemnić podczas badania wykonywanego przy użyciu trychinoskopu, zabezpieczone przed dostępem zwierząt; 3) odpowiednią wentylację i w razie konieczności urządzenia klimatyzacyjne, zapewniające temperaturę pomieszczenia nie większą niż 25 °C; 4) odpowiednie oświetlenie naturalne lub sztuczne, niezmieniające barw oświetlanego obiektu; należy unikać bezpośredniego światła słonecznego; 5) lodówki do przechowywania próbek mięsa w miarę możliwości; 6) umywalnię, przeznaczoną do czyszczenia i odkażania sprzętu do badań, przeprowadzanych kilka razy w ciągu dnia i na koniec dnia pracy, z wodoodporną posadzką, łatwą do oczyszczenia i odkażania, gładkimi, jasnymi, zmywalnymi ścianami, do wysokości co najmniej 2 m; W laboratorium stosującym metody badania wymienione w załączniku nr 1 w części II-VI wystarczy zainstalowanie głębokiego, odpowiednio skanalizowanego zlewu; 7) szatnie, toalety, umywalki z ciepłą i zimną bieżącą wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, wyposażone w środki czyszczące, odkażające i ręczniki jednorazowe oraz pomieszczenia socjalne; 8) wodoszczelne, nierdzewne pojemniki do zbierania próbek po badaniu z hermetycznie zamykanymi pokrywami, uniemożliwiającymi usunięcie zawartości przez osoby nieupoważnione; 9) instalacje doprowadzające ciepłą i zimną wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi; 10) system kanalizacyjny; 11) zabezpieczenia przed dostępem owadów i gryzoni; 12) trychinoskopy, spełniające następujące minimalne kryteria: a) proste w obsłudze, b) posiadające wysokie natężenie światła, aby było możliwe uzyskanie dokładnych rezultatów nawet w pomieszczeniu, które nie jest całkowicie ciemne; jako źródła światła należy używać żarówki typu projektor o mocy 100 W (12 V), c) zapewniające odpowiednie powiększenie: - normalne powiększenie robocze: 50-krotne, - powiększenie 80-100-krotne dla oceny preparatów, których nie można precyzyjnie zidentyfikować przy normalnym powiększeniu roboczym; d) zapewniające odpowiednią rozdzielczość; przy każdym powiększeniu musi być osiągalny jasny, ostry obraz o wyraźnych kolorach, e) każdej zmianie powiększenia musi towarzyszyć automatyczne dostosowanie jasności obrazu, f) w celu wzmocnienia kontrastu kondensor musi być zaopatrzony w przesłonę irysową umożliwiającą zwiększanie kontrastu dla dokładniejszego obejrzenia wątpliwych obiektów; przesłona irysowa musi być łatwa w obsłudze (np. dźwignią regulacyjną na platformie trychinoskopu), g) umożliwiające łatwe nastawianie ostrości poprzez szybkie ustawianie pokrętłem i precyzyjne ustawianie dźwignią, h) posiadające możliwość regulacji napięcia, aby dostosowywać jasność do wymaganej, i) posiadające automatyczny mechanizm blokujący, który zapewnia ruch kompresora tylko w jednym kierunku, w celu uniknięcia niezamierzonego przesunięcia, j) dobry widok ekranu projektora, k) ekran projektora musi mieć przynajmniej 54 cm średnicy, wysoką zdolność odbiciową, być trwały, łatwy do zdjęcia i czyszczenia. 2. Powiatowy lekarz weterynarii przeprowadza okresowe przeglądy pomieszczeń i stanu technicznego urządzeń wymaganych przy przeprowadzaniu badania na włośnie. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy przyjęte w celu wdrożenia dyrektywy Rady 77/96/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie badań świeżego mięsa wieprzowego na obecność włośni (trichinella spiralis) przy przywozie z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 26, 31.01.1977, str. 67). 3) Przepisy w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów mięsnych wdrażające postanowienia art. 4 dyrektywy Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 302 , 31.12.1972, str. 28). 4) Przepisy w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów mięsnych wdrażające postanowienia art. 22 ust. 3 i art. 25 dyrektywy Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 302 , 31.12.1972, str. 28). 5) Przepisy w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie mięsa i produktów mięsnych wdrażające postanowienia art. 24 ust. 2 i art. 27 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, trzody chlewnej i świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 302, 31.12.1972, str. 28). 6) Decyzja Komisji 95/231/WE z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie środków ochrony przed włośnicą (Dz. Urz. WE L 154, 05.07.1995, str. 21). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego 2) (Dz. U. Nr 70, poz. 642) Na podstawie art. 34 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór dokumentu przewozowego przy wprowadzaniu i przemieszczaniu organizmów kwarantannowych lub roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 kwietnia 2004 r. (poz. 642) Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego załącznik nr II do dyrektywy Komisji 95/44/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej warunki, zgodnie z którymi niektóre organizmy szkodliwe, rośliny, produkty roślinne i inne, wymienione w załącznikach I-V do dyrektywy Rady 77/93/EWG, mogą być wprowadzane do Wspólnoty lub niektórych jej stref chronionych lub przemieszczane we Wspólnocie lub w takich strefach celem przeprowadzenia prób lub do celów naukowo-badawczych i do prowadzenia prac nad tworzeniem odmian roślin (Dz. Urz. WE L 184, 3/08/1995). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz dopuszczalnych metod uboju i uśmiercania zwierząt 2) (Dz. U. Nr 70, poz. 643) Na podstawie art. 34 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) kwalifikacje osób uprawnionych do zawodowego uboju; 2) dopuszczalne metody uboju i uśmiercania zwierząt. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) unieruchamianiu - rozumie się przez to metody ograniczające ruchy zwierzęcia w celu dokonania efektywnego jego ogłuszenia lub uśmiercenia; 2) uśmierceniu - rozumie się przez to ubój oraz każdą inną czynność powodującą śmierć zwierzęcia. § 3. 1. Unieruchamianie, ogłuszanie, uśmiercanie lub wykrwawianie zwierząt przeprowadzają osoby posiadające: 1) ukończone 18 lat; 2) wykształcenie co najmniej zasadnicze zawodowe; 3) trzymiesięczną praktykę na stanowisku ubojowym odbytą pod stałym nadzorem osoby posiadającej kwalifikacje do zawodowego uboju, wyznaczonej przez właściciela zakładu, w którym dokonuje się uboju zwierząt. 2. Zaświadczenie potwierdzające kwalifikacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jest przechowywane w zakładzie. § 4. Zwierzęta w czasie unieruchamiania, ogłuszania, uboju lub uśmiercania chroni się przed stresem, bólem lub cierpieniem. § 5. 1. Zwierzęta jednokopytne, przeżuwacze, świnie, króliki i drób, dostarczone bezpośrednio do ubojni w celu uboju, unieruchamia się, ogłusza lub uśmierca oraz wykrwawia. 2. Ze zwierzętami, które nie są uśmiercane bezpośrednio po dostarczeniu do ubojni, postępuje się w sposób, który jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 6. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 5 ust. 1, unieruchamia się w sposób zapobiegający zadawaniu im bólu, cierpień lub urazów. 2. Kończyn zwierząt nie krępuje się, a zwierząt przed ogłuszeniem lub uśmierceniem nie podwiesza się. 3. Drób lub króliki można podwieszać przed ogłuszeniem, przy czym podczas ich ogłuszania ciało zwierzęcia powinno być rozluźnione w celu zapewnienia całkowitego i natychmiastowego pozbawienia wrażliwości na ból. 4. Nie jest podwieszeniem, o którym mowa w ust. 2, trzymanie zwierząt w urządzeniach unieruchamiających. 5. Zwierzęta, które ogłusza się z zastosowaniem mechanicznych lub elektrycznych urządzeń przykładanych do głowy, unieruchamia się w taki sposób, aby efekt ogłuszenia został osiągnięty w jak najkrótszym czasie. 6. Do ogłuszania koni lub bydła mogą być stosowane urządzenia ograniczające ruchy głowy. 7. Niedopuszczalne jest stosowanie urządzeń do elektronarkozy do unieruchamiania i przepędzania zwierząt. § 7. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 5 ust. 1, przed ubojem ogłusza się przez zastosowanie: 1) pistoletu bolcowego; 2) urządzenia udarowego; 3) pałki - w przypadku małych partii królików; 4) elektronarkozy; 5) dwutlenku węgla. 2. Szczegółowe sposoby stosowania urządzeń i metod, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Zwierzęta ogłusza się wyłącznie w przypadku, gdy można przystąpić do wykrwawiania przed upływem czasu określonego w § 9. § 8. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 5 ust. 1, uśmierca się przez: 1) użycie broni palnej; 2) porażenie prądem; 3) zastosowanie dwutlenku węgla; 4) zastosowanie komory próżniowej; 5) obcięcie głowy; 6) złamanie karku. 2. W komorze próżniowej uśmierca się wyłącznie bażanty i przepiórki pochodzące z hodowli fermowych. 3. Szczegółowe sposoby stosowania urządzeń i metod uśmiercania zwierząt, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 9. 1. Wykrwawianie zwierząt: 1) rozpoczyna się po ich ogłuszeniu, przy czym nie później niż: a) 60 sekund - w przypadku bydła i jednokopytnych, b) 15 sekund - w przypadku owiec i kóz, c) 10 sekund - w przypadku świń wykrwawianych w pozycji leżącej, d) 20 sekund - w przypadku świń wykrwawianych w pozycji wiszącej, e) 15 sekund - w przypadku pozostałych zwierząt ciepłokrwistych; 2) kończy się przed odzyskaniem przez zwierzę świadomości; 3) powinno być obfite i całkowite oraz wykonane w możliwie najkrótszym czasie przez nacięcie co najmniej jednej tętnicy szyjnej lub naczyń z niej wychodzących. 2. Przed zakończeniem wykrwawiania zwierząt: 1) nie przeprowadza się żadnych czynności związanych z obróbką poubojową; 2) nie stosuje się pobudzenia elektrycznego. 3. W przypadku gdy jedna osoba wykonuje czynności ogłuszania, podwieszania i wykrwawiania, wszystkie te czynności wykonuje się kolejno na jednym zwierzęciu, a następnie przystępuje się do ich wykonywania na następnym zwierzęciu. 4. W przypadku wystąpienia awarii urządzenia używanego do wykrwawiania drobiu, ogłuszoną partię drobiu niezwłocznie poddaje się wykrwawiania przy użyciu noża. § 10. 1. Zwierzęta, o których mowa w § 5 ust. 1, poddawane ubojowi poza ubojnią, unieruchamia się, ogłusza i wykrwawia w sposób określony w § 6, 7 i 9. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do drobiu, królików, świń, owiec i kóz poddawanych ubojowi na potrzeby własne gospodarstwa, przy czym świnie, owce i kozy ogłusza się przed wykrwawieniem. 3. Uboju świń, owiec i kóz w gospodarstwach dokonują wyłącznie osoby posiadające kwalifikacje, o których mowa w § 3. § 11. Do zwierząt, o których mowa w § 5 ust. 1, poddawanych ubojowi lub uśmierceniu związanemu ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt stosuje się przepisy § 7 i 8. § 12. 1. Zwierzęta futerkowe z gatunków lis pospolity, lis polarny, norka, tchórz, jenot, nutria, szynszyla i królik uśmierca się przez zastosowanie: 1) urządzeń działających mechanicznie powodujących penetrację mózgu; 2) środka znieczulającego w dawce śmiertelnej; 3) porażenia prądem powodującego zatrzymanie akcji serca; 4) chloroformu; 5) dwutlenku węgla; 6) tlenku węgla. 2. Szczegółowe sposoby stosowania urządzeń i metod, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 13. 1. Jednodniowe pisklęta ptaków z gatunków: kura, kaczka, gęś, indyk, bażant, przepiórka, perlica, kaczka piżmowa, struś uśmierca się w wylęgarniach przez zastosowanie: 1) urządzeń mechanicznych powodujących natychmiastową śmierć; 2) dwutlenku węgla. 2. Zarodki gatunków ptaków, wymienionych w ust. 1, uśmierca się w sposób określony w ust. 1 pkt 1. 3. Urządzenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1: 1) jest wyposażone w szybko obracające się ostrza lub wypustki z polistyrenu; 2) ma wydajność wystarczającą do natychmiastowego uśmiercenia wszystkich umieszczonych w nim ptaków. 4. Ptaki uśmiercane przez zastosowanie dwutlenku węgla umieszcza się, do czasu stwierdzenia ich śmierci, w atmosferze o najwyższym osiągalnym stężeniu gazu, dostarczonego przez 100% źródło dwutlenku węgla. § 14. 1. Zwierzęta używane w procedurach doświadczalnych uśmierca się przez: 1) iniekcję śmiertelnej dawki środka stosowanego do narkozy lub eutanazji; 2) zastosowanie środków używanych do narkozy wziewnej; 3) użycie broni palnej lub pistoletu bolcowego - w przypadku dużych ssaków i gadów; 4) uderzenie w głowę powodujące utratę świadomości w połączeniu ze skrwawieniem lub zniszczeniem mózgu - w przypadku ryb, płazów, małych gadów, ptaków, królików, świnek morskich, szczurów, chomików i myszy; 5) macerację w urządzeniu, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 1 - w przypadku ptaków mających nie więcej niż 72 godziny życia; 6) obcięcie głowy - w przypadku ryb, płazów, gadów, ptaków, gryzoni i królików o masie ciała nieprzekraczającej 300 g, przy czym zwierzęta zimnokrwiste ogłusza się uprzednio; 7) dyslokację kręgów szyjnych - w przypadku płazów, gadów, ptaków i ssaków o masie ciała nieprzekraczającej 150 g; 8) porażenie prądem - w przypadku ryb, płazów, ptaków, świń, owiec, kóz, cieląt i królików; 9) zastosowanie środków chemicznych wchłaniających się przez skórę i skrzela - w przypadku zwierząt wodnych. 2. Zwierzęta domowe uśmierca się w sposób określony w ust. 1 pkt 1. § 15. Przepisów § 10-14 nie stosuje się do zwierząt, które niezwłocznie uśmierca się w przypadku zagrożenia zdrowia publicznego. § 16. 1. Ranne lub chore zwierzęta poddaje się ubojowi lub uśmierca w miejscu, w którym się znajdują. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zwierząt przewożonych do uboju sanitarnego. 3. Transport zwierząt, o których mowa w ust. 2, odbywa się w warunkach nienarażających ich na dodatkowe cierpienia. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 kwietnia 2004 r. (poz. 643) Załącznik nr 1 SPOSÓB POSTĘPOWANIA ZE ZWIERZĘTAMI, KTÓRYCH NIE UŚMIERCA SIĘ BEZPOŚREDNIO PO DOSTARCZENIU DO UBOJNI 1. Zwierzęta dostarczone do ubojni: 1) wyładowuje się niezwłocznie przy użyciu odpowiedniego sprzętu i urządzeń służących do wyładunku zwierząt ze środków transportu; 2) chroni się przed działaniem warunków atmosferycznych oraz zapewnia odpowiednią wentylację - w przypadku gdy oczekiwanie na wyładunek jest konieczne; 3) schładza się przez zastosowanie odpowiednich środków - w przypadku ich przegrzania spowodowanego wysoką temperaturą i dużą wilgotnością powietrza; 4) przetrzymuje się oddzielnie - w przypadku gdy ich gatunek, płeć, wiek lub różne miejsca pochodzenia mogą powodować wzajemne ranienie; 5) poddaje się kontroli 2 razy dziennie, jeżeli są przetrzymywane; kontrola obejmuje sprawdzenie kondycji i stanu zdrowia zwierząt. 2. Zwierzęta i oseski, które doznały urazów w czasie transportu lub w ubojni, poddaje się niezwłocznie ubojowi; jeżeli jest to niemożliwe, oddziela się je i ubija przed upływem 2 godzin. 3. Zwierzęta dostarczone do ubojni niezdolne do samodzielnego poruszania się: 1) nie powinny być przeciągane na stanowisko ubojowe; 2) uśmierca się w miejscu, w którym się znajdują; 3) uśmierca się na stanowisku ubojowym - w przypadku gdy mogą być przewiezione na miejsce przy użyciu wózka lub platformy, a ich transport do miejsca uboju nie spowoduje niepotrzebnych cierpień. 4. Zwierzęta niepoddane ubojowi niezwłocznie po przybyciu do ubojni przetrzymuje się w: 1) zagrodach i pomieszczeniach, zapewniających ich ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, które wyposaża się w: a) podłoże lub podłogi minimalizujące ryzyko upadku i niepowodujące urazów - w przypadku kontaktu z nimi, b) wentylację, przy czym w przypadku wentylacji mechanicznej instaluje się dodatkowe urządzenia wspomagające w razie jej awarii, c) sztuczne oświetlenie umożliwiające przeprowadzenie kontroli zwierząt o każdej porze oraz przenośne oświetlenie wspomagające, d) urządzenia do wiązania zwierząt, e) materiały służące jako ściółka dla przetrzymywanych zwierząt; 2) polowych miejscach przetrzymywania nieposiadających naturalnej osłony, w których zapewnia się zwierzętom ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi oraz utrzymuje się je w stanie nienarażającym na zagrożenia fizyczne, chemiczne lub inne wpływające niekorzystnie na ich zdrowie. 5. Zwierzętom przetrzymywanym po wyładunku w ubojni zapewnia się stały dostęp do wody dostarczanej przez urządzenia służące do pojenia zwierząt. 6. Zwierzęta karmi się w 12 godzin po wyładunku, a następnie podaje pokarm w ilości i czasie dostosowanym do ich gatunku. 7. Zwierzęta przebywające w ubojni powyżej 12 godzin: 1) przetrzymuje się w legowiskach, w których można je uwiązać; 2) nieuwiązane, karmi się w taki sposób, aby mogły jeść, nie przeszkadzając sobie wzajemnie. 8. Niedopuszczalne jest rzucanie i przewracanie pojemników i kontenerów ze zwierzętami. 9. Pojemniki i kontenery wyładowuje się i załadowuje poziomo - czynności te wykonuje się przy użyciu urządzeń mechanicznych, jeżeli jest to możliwe. 10. Pojemniki i kontenery z perforowanym lub ruchomym dnem wyładowuje się w sposób uniemożliwiający zranienie zwierząt; jeżeli to konieczne zwierzęta wyładowuje się pojedynczo. 11. Zwierzęta wyładowane z pojemników, przetrzymywane w ubojni, poi się i karmi w sposób określony w ust. 5 i 6. Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWE SPOSOBY STOSOWANIA URZĄDZEŃ I METOD DO OGŁUSZANIA ZWIERZĄT I. Pistolet bolcowy 1. Pistolet bolcowy ustawia się w pozycji zapewniającej uszkodzenie kory mózgowej przez trzpień. 2. Niedozwolone jest w przypadku bydła wykonanie strzału w okolicę potyliczną. 3. Strzał wykonuje się, w przypadku owiec i kóz mających rogi, za podstawą rogów (potylica) w kierunku nasady języka, a u bezrogich - w najwyższy punkt czaszki (ciemię) w kierunku zgodnym z płaszczyzną przecinającą kąty żuchwy. 4. Po każdym strzale kontroluje się prawidłowe działanie mechanizmu cofającego trzpień; w przypadku stwierdzenia nieprawidłowego działania mechanizmu nie używa się go do czasu naprawienia. 5. W przypadku naprawy lub wymiany pistoletu bolcowego zapewnia się sprzęt rezerwowy. II. Urządzenie udarowe 1. Stosując urządzenie udarowe: 1) używa się wyłącznie przyrządów mechanicznych wymierzonych w czaszkę; 2) używa się naboju o sile zalecanej przez producenta; 3) przykłada się przyrząd do głowy zwierzęcia w taki sposób, aby je ogłuszyć bez złamania kości czaszki. 2. Przy każdym użyciu kontroluje się prawidłowe ustawienie urządzenia. III. Pałka do ogłuszania Ogłuszenia dokonuje się w sposób powodujący niezwłoczną utratę przytomności zwierzęcia trwającą do jego śmierci. IV. Elektronarkoza 1. W przypadku zwierząt ogłuszanych pojedynczo: 1) elektrody przykłada się w sposób zapewniający przepływ prądu przez mózg; miejsca przyłożenia elektrod strzyże się lub zwilża; 2) używa się urządzeń sprzężonych z urządzeniem: a) mierzącym opór elektryczny ciała zwierzęcia oraz zapobiegającym aplikacji prądu o parametrach poniżej poziomu wymaganego do skutecznego ogłuszenia, b) akustycznym lub wizualnym wskazującym czas aplikacji prądu, c) wskazującym napięcie i natężenie pod obciążeniem, umieszczonym w sposób widoczny dla obsługującego. 2. W przypadku wodnej kąpieli ogłuszającej u drobiu: 1) poziom wody w zbiorniku powinien zapewniać zanurzenie głowy ptaka; 2) stosuje się prąd o natężeniu wynoszącym co najmniej: a) 0,15 A przez 4 sekundy - w przypadku indyków, b) 0,13 A przez 6 sekund - w przypadku kaczek i gęsi, c) 0,12 A przez 4 sekundy - w przypadku drobiu z gatunku kura domowa, d) 0,06 A przez 4 sekundy - w przypadku przepiórek - a w przypadku zastosowania wyższego od podanego natężenia prądu powinna następować natychmiastowa utrata przez zwierzęta świadomości trwająca do czasu stwierdzenia ich śmierci; 3) zapewnia się napięcie prądu wystarczające do wytworzenia mocy powodującej skuteczne ogłuszenie każdego z ptaków - w przypadku ich grupowego ogłuszania; 4) kontroluje się prawidłowość przepływu prądu oraz połączeń elektrycznych, w tym połączeń i nawilżenia pęt mocujących nogi ptaków; 5) używa się zbiorników do kąpieli, których rozmiary i głębokość jest dostosowana do gatunku ptaków; 6) nie dopuszcza się do przepełnienia zbiorników; 7) elektroda na dnie zbiornika powinna być położona na całej jego długości. 3. Zapewnia się ręczne wspomaganie wykonywanych automatycznie czynności, jeżeli jest to konieczne. V. Dwutlenek węgla 1. Stosując dwutlenek węgla, zapewnia się: 1) co najmniej 70% koncentrację dwutlenku węgla w komorze do ogłuszania świń; 2) komorę oraz mechanizm przenoszący zwierzęta do niej; komora powinna być zaprojektowana, wykonana i utrzymywana w sposób zapobiegający zranieniu świń, ściskaniu ich klatek piersiowych oraz umożliwiający zwierzętom pozostawanie w pozycji stojącej do czasu utraty świadomości; 3) wystarczające oświetlenie komory i mechanizmu przenoszącego zwierzęta do niej tak, aby świnie mogły widzieć otoczenie i siebie wzajemnie; 4) wyposażenie komory w urządzenie dokonujące pomiaru koncentracji gazu oraz alarmujące za pomocą sygnałów akustycznych i wizualnych spadek jego koncentracji poniżej wymaganego poziomu; 5) aby świnie przed wprowadzeniem do komory były umieszczone w zagrodach i kontenerach, w których mogą się nawzajem widzieć, a następnie przeprowadza się je do komory przed upływem 30 sekund od wejścia do urządzenia; 6) przeprowadzenie zwierząt do miejsca maksymalnego stężenia gazu. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWE SPOSOBY STOSOWANIA URZĄDZEŃ I METOD UŚMIERCANIA ZWIERZĄT 1. Broń palną stosuje się do: 1) uśmiercania zwierząt kopytnych w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt; 2) zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka oraz jeleni i danieli utrzymywanych w warunkach fermowych po spełnieniu warunków określonych w przepisach odrębnych. 2. Do porażenia prądem elektrycznym lub dwutlenkiem węgla stosuje się odpowiednio wymagania określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia w części IV i V, przy czym: 1) prąd powinien przepływać przez serce do czasu zatrzymania krążenia i śmierci zwierzęcia; 2) zwierzęta przebywają w komorze wypełnionej dwutlenkiem węgla do czasu stwierdzenia ich śmierci. 3. Stosując komorę próżniową: 1) zwierzęta umieszcza się w hermetycznej komorze, w której próżnia jest osiągana przy użyciu pompy elektrycznej; 2) utrzymuje się próżnię do śmierci zwierząt; 3) zwierzęta dostarczone do uboju oraz trzymane w kontenerach umieszcza się wraz z tymi kontenerami w komorze przystosowanej do tego celu. 4. Obcięcie głowy i złamanie karku stosuje się do uśmiercania drobiu. Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE SPOSOBY STOSOWANIA URZĄDZEŃ I METOD UŚMIERCANIA ZWIERZĄT FUTERKOWYCH 1. Zwierzęta futerkowe uśmierca się przez zastosowanie: 1) urządzenia bolcowego penetrującego, ustawionego w sposób pozwalający na uszkodzenie kory mózgowej, przy czym po ogłuszeniu zwierzęta niezwłocznie wykrwawia się; 2) środka znieczulającego w dawce powodującej natychmiastową utratę świadomości, a następnie śmierć; 3) porażenia prądem elektrycznym powodującego zatrzymanie akcji serca, przy czym elektrody przykłada się w sposób umożliwiający przepływ prądu bezpośrednio przez mózg i serce; w przypadku lisów, jeżeli elektrody przykłada się do nosa i odbytu, stosuje się prąd o natężeniu wynoszącym 0,3 A przez co najmniej 3 sekundy; 4) tlenku węgla lub dwutlenku węgla, przy czym: a) komora, w której zwierzęta są poddawane działaniu gazu, powinna być zaprojektowana, wykonana i utrzymywana w sposób zapobiegający powstawaniu urazów u zwierząt oraz zapewniający możliwość ich obserwacji, b) stosuje się stężenie gazu powodujące niezwłoczną utratę świadomości i śmierć zwierzęcia; uśmiercanie rozpoczyna się, gdy w komorze zawartość gazu, dostarczanego ze 100% źródła, wynosi co najmniej 1% objętości dla tlenku węgla, c) tlenek węgla produkowany przez przystosowany do tego celu silnik spalinowy może być stosowany wyłącznie u łasicowatych i szynszyli, po schłodzeniu i przefiltrowaniu oraz gdy jest wolny od drażniących substancji lub gazów; zwierząt nie umieszcza się w komorach przed osiągnięciem 1% stężenia gazu, d) wdychany gaz powoduje u zwierząt głębokie znieczulenie, a następnie śmierć, e) zwierzęta pozostają w komorze do czasu stwierdzenia ich śmierci; 5) dwutlenku węgla - w przypadku łasicowatych i szynszyli; 6) chloroformu - w przypadku szynszyli, przy czym: a) komora powinna być zaprojektowana, wykonana i utrzymywana w sposób uniemożliwiający powstawanie urazów i pozwalający na obserwację zwierząt, b) zwierzęta umieszcza się w komorze, gdy występuje w niej nasycony związek chloroformu z powietrzem, c) wdychany gaz powoduje głębokie znieczulenie, a następnie śmierć zwierzęcia, d) zwierzęta pozostają w komorze do czasu stwierdzenia ich śmierci. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 93/119/EWG z dnia 22 grudnia 1993 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas uboju lub zabijania (Dz. Urz. WE L 340, z 31.12.93 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju, dopuszczalnych metod uśmiercania zwierząt stosownie do gatunku oraz organów uprawnionych do kontroli działalności osób, które zawodowo trudnią się ubojem zwierząt lub dokonują uboju w ramach działalności hodowlanej bądź gospodarczej (Dz. U. Nr 47, poz. 469), które na podstawie art. 6 ustawy z dnia 6 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt (Dz. U. Nr 135, poz. 1141) utraciło moc z dniem 29 września 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie dodatkowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i znakowania produktów, które stwarzają zagrożenie dla konsumentów przez to, że ich wygląd wskazuje na inne niż rzeczywiste przeznaczenie 1) (Dz. U. Nr 71, poz. 644) Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Produkty, które stwarzają zagrożenie dla konsumentów przez to, że ich wygląd wskazuje na inne niż rzeczywiste przeznaczenie, zwane dalej "imitacjami", nie mogą posiadać cech i właściwości wywołujących u konsumentów, zwłaszcza u dzieci, przeświadczenia, że są to środki spożywcze, jeżeli próba konsumpcji imitacji może powodować zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzi. 2. Cechami i właściwościami imitacji, o których mowa w ust. 1, są w szczególności: kształt, zapach, kolor, wygląd, skład, konstrukcja, wykończenie, opakowanie, etykieta, pojemność, wielkość. § 2. Na etykiecie lub opakowaniu imitacji zamieszcza się zrozumiałą i łatwą do odczytania informację o rzeczywistym przeznaczeniu imitacji, sposobie jej używania i zalecanych środkach ostrożności oraz wskazówki dotyczące postępowania w sytuacji zagrożenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 87/357/EWG z dnia 25 czerwca 1987 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących produktów, których wygląd wskazuje na przeznaczenie inne niż rzeczywiste, zagrażających zdrowiu lub bezpieczeństwu konsumentów (Dz. Urz. WE L 192 z 11.07.1987 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów dokumentów potwierdzających spełnianie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz. U. Nr 71, poz. 645) Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W celu potwierdzenia, że wykonawca posiada uprawnienie do wykonywania określonej działalności lub czynności oraz nie podlega wykluczeniu na podstawie art. 24 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanej dalej "ustawą", zamawiający może żądać, w formie oryginału lub kserokopii poświadczonej za zgodność z oryginałem przez wykonawcę, następujących dokumentów: 1) aktualnego odpisu z właściwego rejestru albo aktualnego zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, jeżeli odrębne przepisy wymagają wpisu do rejestru lub zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, wystawionego nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert; 2) koncesji, zezwolenia lub licencji, jeżeli ustawy nakładają obowiązek posiadania koncesji, zezwolenia lub licencji na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie objętym zamówieniem publicznym, zwanym dalej "zamówieniem"; 3) dokumentów stwierdzających, że osoby, które będą wykonywać zamówienie, posiadają wymagane uprawnienia, jeżeli ustawy nakładają obowiązek posiadania takich uprawnień; 4) aktualnej informacji z Krajowego Rejestru Karnego albo równoważnego zaświadczenia właściwego organu sądowego lub administracyjnego kraju pochodzenia osoby w zakresie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 4-8 ustawy, wystawionych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert; 5) aktualnej informacji z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 9 ustawy, wystawionej nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert; 6) aktualnych zaświadczeń właściwego naczelnika urzędu skarbowego oraz właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego potwierdzających odpowiednio, że wykonawca nie zalega z opłacaniem podatków, opłat oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne lub społeczne, lub zaświadczeń, że uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie lub rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu - wystawionych nie wcześniej niż 3 miesiące przed upływem terminu składania ofert. 2. W celu potwierdzenia, że wykonawca posiada niezbędną wiedzę i doświadczenie oraz potencjał techniczny, a także dysponuje osobami zdolnymi do wykonania zamówienia, zamawiający może żądać następujących dokumentów: 1) informacji na temat przeciętnej liczby zatrudnionych pracowników oraz liczebności personelu kierowniczego, w okresie ostatnich trzech lat, a w przypadku gdy okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, jeżeli przedmiotem zamówienia są roboty budowlane lub usługi; 2) wykazu niezbędnych do wykonania zamówienia narzędzi i urządzeń, jakie posiada wykonawca; 3) wykazu osób i podmiotów, które będą wykonywać zamówienie lub będą uczestniczyć w wykonywaniu zamówienia, wraz z informacjami na temat ich kwalifikacji niezbędnych do wykonania zamówienia, a także zakresu wykonywanych przez nich czynności; 4) wykazu wykonanych w okresie ostatnich pięciu lat robót budowlanych, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, odpowiadających swoim rodzajem i wartością robotom budowlanym stanowiącym przedmiot zamówienia, z podaniem ich wartości oraz daty i miejsca wykonania oraz załączeniem dokumentów potwierdzających, że roboty te zostały wykonane należycie; 5) wykazu wykonanych w okresie ostatnich trzech lat dostaw lub usług, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, z podaniem ich wartości, przedmiotu, dat wykonania i odbiorców oraz załączenia dokumentów potwierdzających, że dostawy lub usługi te zostały wykonane należycie; 6) zaświadczenia podmiotu uprawnionego do kontroli jakości potwierdzającego, że poprzez odpowiednie odniesienie dokładnie oznaczone produkty będące przedmiotem dostawy odpowiadają określonym normom lub specyfikacjom technicznym; 7) zaświadczenia podmiotu uprawnionego do kontroli jakości, potwierdzającego, że wykonawca spełnia określone wymogi jakościowe w zakresie świadczenia usług będących przedmiotem zamówienia, lub równoważnych dokumentów potwierdzających jakość świadczonych usług, jeżeli wykonawca nie może w terminie uzyskać wymaganego zaświadczenia; 8) wyniku kontroli dotyczącej zdolności produkcyjnych, a w razie konieczności także możliwości naukowych i badawczych wykonawcy, przeprowadzonej przez właściwy organ kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, pod warunkiem uzyskania zgody tego organu - jeżeli usługi lub produkty będące przedmiotem dostawy są skomplikowane lub służą szczególnemu celowi. 3. W celu potwierdzenia, że wykonawca znajduje się w sytuacji ekonomicznej i finansowej zapewniającej wykonanie zamówienia, zamawiający może żądać następujących dokumentów: 1) sprawozdania finansowego, a jeżeli podlega ono badaniu przez biegłego rewidenta zgodnie z przepisami o rachunkowości również z opinią o badanym sprawozdaniu albo w przypadku wykonawców niezobowiązanych do sporządzania sprawozdania finansowego, innych dokumentów określających obroty, zysk oraz zobowiązania i należności - za okres nie dłuższy niż ostatnie 3 lata obrotowe, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - za ten okres; 2) informacji banku, w którym wykonawca posiada podstawowy rachunek bankowy, potwierdzającej wysokość posiadanych środków finansowych lub zdolność kredytową wykonawcy, wystawionej nie wcześniej niż 6 miesięcy przed upływem terminu składania ofert; 3) polisy lub innego dokumentu ubezpieczenia potwierdzającego, że wykonawca jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. § 2. 1. Jeżeli wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zamiast dokumentów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, 5 i 6, składa dokument lub dokumenty, wystawione w kraju, w którym ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, potwierdzające odpowiednio, że: 1) nie otwarto jego likwidacji ani nie ogłoszono upadłości; 2) nie orzeczono wobec niego zakazu ubiegania się o zamówienie; 3) nie zalega z uiszczaniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne albo że uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie lub rozłożenie na raty zaległych płatności lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu. 2. Jeżeli w kraju pochodzenia osoby lub w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, nie wydaje się dokumentów, o których mowa w ust. 1 oraz w § 1 ust. 1 pkt 4, zastępuje się je dokumentem zawierającym oświadczenie złożone przed notariuszem, właściwym organem sądowym, administracyjnym albo organem samorządu zawodowego lub gospodarczego odpowiednio kraju pochodzenia osoby lub kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie dokumentów, jakich zamawiający może żądać od dostawcy lub wykonawcy w celu potwierdzenia spełniania warunków uprawniających do udziału w postępowaniu o zamówienie publiczne (Dz. U. Nr 91, poz. 817), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego (Dz. U. Nr 71, poz. 646) Na podstawie art. 96 ust. 5 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, zwanego dalej "protokołem", oraz zakres dodatkowych informacji zawartych w protokole, a także sposób oraz formę udostępniania zainteresowanym protokołu wraz z załącznikami. § 2. Protokół, oprócz informacji, o których mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zawiera: 1) informacje dotyczące zamawiającego; 2) określenie wartości zamówienia publicznego, zwanego dalej "zamówieniem", daty i sposobu jej ustalenia oraz imię i nazwisko osoby dokonującej ustalenia wartości zamówienia; 3) informację o prowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia na zasadach szczególnych, jeżeli takie nastąpiło; 4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia oraz osób związanych z przygotowaniem tego postępowania; 5) informację o powołaniu biegłych; 6) informację o ogłoszeniach dotyczących zamówienia; 7) termin składania ofert; 8) miejsce i termin otwarcia ofert; 9) imię i nazwisko obserwatora, jeżeli został wyznaczony; 10) informację o spełnianiu przez wykonawców warunków udziału w postępowaniu; 11) uzasadnienie wykluczenia wykonawców z postępowania, jeżeli takie nastąpiło; 12) uzasadnienie odrzucenia ofert, jeżeli takie nastąpiło; 13) streszczenie oceny i porównania złożonych ofert; 14) datę i powody unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli takie nastąpiło; 15) powody zastosowania przez zamawiającego innego trybu udzielenia zamówienia niż przetarg nieograniczony lub przetarg ograniczony; 16) informacje o wniesionych protestach i odwołaniach oraz ich rozstrzygnięciach; 17) termin zakończenia prac komisji przetargowej oraz zatwierdzenia wyniku postępowania; 18) informacje o dokonaniu czynności nowych lub czynności powtórzonych oraz termin zakończenia prac komisji przetargowej i ostatecznego zatwierdzenia wyniku postępowania; 19) informacje dotyczące przeprowadzenia kontroli uprzedniej, jeżeli taka została przeprowadzona; 20) informacje dotyczące skargi do sądu, jeżeli taka została złożona. § 3. W postępowaniu o udzielenie zamówienia, którego wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60.000 euro, sporządza się protokół zawierający informacje określone w § 2 pkt 1-3, 7 i 8, 10-13 oraz 16, a także powody zastosowania przez zamawiającego trybu negocjacji bez ogłoszenia albo zamówienia z wolnej ręki oraz termin otwarcia i zakończenia aukcji elektronicznej. § 4. Wzór protokołu postępowania o udzielenie zamówienia o wartości: 1) przekraczającej 60.000 euro stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) nieprzekraczającej 60.000 euro stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Zamawiający umożliwia w swojej siedzibie sporządzanie kserokopii lub odpisów protokołu wraz z załącznikami. 2. Zamawiający przesyła na wniosek wykonawcy kopię protokołu. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 646) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru protokołu postępowania o zamówienie publiczne oraz dodatkowych wymagań, którym musi odpowiadać protokół (Dz. U. Nr 116, poz. 1101), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 226 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu ustalania wysokości i przyznawania odszkodowania osobom udzielającym pomocy pracownikom wywiadu skarbowego (Dz. U. Nr 71, poz. 647) Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 i Nr 64, poz. 594) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Odszkodowania wypłacane są: 1) osobie poszkodowanej z tytułu uszczerbku na zdrowiu; 2) członkom rodziny z tytułu śmierci osoby poszkodowanej. 2. Jeżeli osoba poszkodowana zmarła po otrzymaniu odszkodowania, członkom jej rodziny przysługuje odszkodowanie, jeżeli byłoby ono wyższe niż odszkodowanie wypłacone tej osobie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wysokość odszkodowania stanowi różnicę między kwotą odszkodowania przysługującego członkom rodziny z tytułu śmierci osoby poszkodowanej a kwotą odszkodowania wypłaconego osobie poszkodowanej i wypłacana jest w odpowiednich częściach członkom rodziny. § 2. 1. Odszkodowanie przyznaje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej na wniosek złożony przez osobę poszkodowaną albo przez członka jej rodziny, w przypadku, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2. 2. Wniosek o przyznanie odszkodowania powinien zawierać dane personalne osoby poszkodowanej oraz w miarę możliwości dokładny opis miejsca i okoliczności wypadku. 3. Wniosek powinien być złożony w terminie 3 miesięcy od daty wypadku albo od daty zakończenia leczenia jego skutków. 4. Postępowanie w sprawie o odszkodowanie może być wszczęte z urzędu, jeżeli z notatki służbowej sporządzonej przez pracownika wywiadu skarbowego, któremu osoba poszkodowana udzielała pomocy, wynika konieczność przyznania odszkodowania. § 3. 1. Do sposobu ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej albo związku śmierci tej osoby z wypadkiem stosuje się przepisy o odszkodowaniach przysługujących w związku ze służbą w Policji, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia. 2. O stopniu i charakterze uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Komisje, o których mowa w ust. 2, ustalają również związek śmierci osoby poszkodowanej z wypadkiem. 4. Komisje, o których mowa w ust. 2, wydają orzeczenia odpłatnie. Sposób odpłatności określi porozumienie, które zostanie zawarte pomiędzy Generalnym Inspektorem Kontroli Skarbowej a ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. § 4. Wysokość odszkodowania ustala Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w oparciu o orzeczenie lekarskie wydane przez komisję lekarską, o której mowa w § 3 ust. 2, i na podstawie przepisów o odszkodowaniach przysługujących w związku ze służbą w Policji, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia oraz przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. § 5. Jeżeli uszczerbek na zdrowiu osoby poszkodowanej ulegnie zwiększeniu o co najmniej 10 punktów procentowych w stosunku do wcześniej ustalonego uszczerbku na zdrowiu w ciągu 6 miesięcy od daty wypadku albo od daty zakończenia leczenia, wysokość przyznanego odszkodowania podlega proporcjonalnemu zwiększeniu, o ile zwiększenie uszczerbku ma bezpośredni związek z wypadkiem. § 6. 1. Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej przysługuje odwołanie do właściwego sądu na zasadach i w terminie określonych w przepisach ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 2)). 2. Do postępowania w sprawach odszkodowania, w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 3)). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 4) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 11, poz. 101 i Nr 68, poz. 623. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. 4) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 lipca 1998 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania odszkodowania przysługującego w razie utraty życia lub poniesienia uszczerbku na zdrowiu w czasie udzielania lub w związku z udzielaniem pomocy pracownikom operacyjnym zatrudnionym w jednostkach organizacyjnych kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 105, poz. 661). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 19 marca 2004 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biokomponentów - bioetanolu oraz metod badań jakości biokomponentów - bioetanolu (Dz. U. Nr 71, poz. 648) Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 293) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wymagania jakościowe dla bioetanolu są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Metody badań jakości bioetanolu są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 marca 2004 r. (poz. 648) Załącznik nr 1 WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA BIOETANOLU1) Lp.WłaściwościJednostkiWartość 1Moc2) w temperaturze 20 °C, nie mniej niż% (V/V)99,6 2Zawartość wody,nie więcej niż% (m/m) %/(V/V)0,40 0,32 3Zawartość jonów chlorkowych,nie więcej niżg/kg g/l0,040 0,032 4Zawartość kwasów w przeliczeniu na kwas octowy,nie więcej niżg/l0,03 5Zawartość związków karbonylowych w przeliczeniu na aldehyd octowy,nie więcej niżg/l0,2 6Zawartość alkoholu metylowego,nie więcej niż% (V/V) g/100 ml0,2 0,16 7Zawartość miedzi,nie więcej niżmg/kg mg/l0,1 0,079 8Sucha pozostałość po odparowaniu,nie więcej niżg/l0,02 9Zawartość alkoholi wyższych3),nie więcej niż% (V/V)2 1) Rodzaj i ilość skażalnika są ustalane pomiędzy dostawcą a odbiorcą. 2) W przypadku obecności benzyny jako skażalnika oraz obecności alkoholi wyższych w bioetanolu wskazana moc jest pozorna. 3) W przypadku przeznaczenia bioetanolu do syntezy eterów zawartość alkoholi wyższych jest uzgadniana pomiędzy dostawcą a odbiorcą. Załącznik nr 2 METODY BADAŃ JAKOŚCI BIOETANOLU 1. Moc (zawartość etanolu - C2H5OH - w bioetanolu) w temperaturze 20 °C określa się przy wykorzystaniu jednej z trzech metod: metody opartej na zasadzie oscylacyjno-wibracyjnej, metody przy użyciu alkoholomierza lub metody przy użyciu piknometru (metoda odwoławcza). 1.1. Metoda oscylacyjno-wibracyjna polega na elektronicznym pomiarze gęstości wykonywanym za pomocą przyrządu skalibrowanego w temperaturze 20 °C. 1.2. Moc (zawartość etanolu - C2H5OH - w bioetanolu) w temperaturze 20 °C odczytuje się jako zawartość alkoholu etylowego wyrażoną w procentach objętościowych w badanej próbce bioetanolu. 1.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania mocy w temperaturze 20 °C określa norma PN-A-79528-3 wraz ze zmianą PN-A-79528-3/A1. 1.4. Metoda oznaczania mocy przy użyciu alkoholomierza polega na ustalaniu wskazań alkoholomierza i termometru, a następnie odczytaniu odpowiadającej im mocy z Wzorcowych tablic alkoholometrycznych. 1.5. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania mocy przy użyciu alkoholomierza określa norma PN-A-79528-3 wraz ze zmianą PN-A-79528-3/A1. 1.6. Metoda przy użyciu piknometru (metoda odwoławcza) polega na oznaczaniu gęstości badanej próbki w temperaturze 20 °C i odczytaniu odpowiadającej jej mocy z Użytkowych tablic spirytusowych. 1.7. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania mocy przy użyciu piknometru określa norma PN-A-79528-3 wraz ze zmianą PN-A-79528-3/A1. 2. Zawartość wody w bioetanolu określa się przy wykorzystaniu metody tradycyjnej Karla Fischera lub metody Karla Fischera za pomocą automatycznego urządzenia do miareczkowania w środowisku bezwodnym. 2.1. Metoda tradycyjna Karla Fischera polega na reakcji odczynnika Karla Fischera z wodą i wyznaczeniu punktu równoważnikowego za pomocą elektrometrycznego miareczkowania, którym mierzy się przepływający ładunek elektryczny. 2.2. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję badania zawartości wody metodą tradycyjną Karla Fischera określa norma PN-81/C-04959. 2.3. Metoda Karla Fischera za pomocą automatycznego urządzenia do miareczkowania w środowisku bezwodnym polega na reakcji odczynnika Karla Fischera z wodą i wyznaczeniu punktu równoważnikowego za pomocą elektrometrycznego miareczkowania. 2.4. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję badania zawartości wody metodą Karla Fischera za pomocą automatycznego urządzenia do miareczkowania w środowisku bezwodnym określa norma PN-A-79521. 3. Zawartość jonów chlorkowych określa się przy wykorzystaniu metody Wickbolda lub metody strąceniowej. 3.1. Metoda Wickbolda polega na spaleniu próbki badanego produktu w płomieniu wodorowo-tlenowym w aparacie Wickbolda i zaabsorbowaniu powstającego podczas spalania chlorowodoru w wodzie podwójnie destylowanej lub dejonizowanej. 3.2. Zaabsorbowany chlorowodór, powstały podczas spalania, oznacza się metodą kolorymetryczną z rodankiem rtęciowym i jonami żelaza trójwartościowego, po czym następuje pomiar absorbancji światła o odpowiedniej długości fali, przechodzącego przez roztwór kompleksu. 3.3. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania zawartości chloru metodą Wickbolda określa norma PN-88/C-04005. 3.4. Metoda strąceniowa polega na wytrąceniu z badanej próbki trudno rozpuszczalnego chlorku srebra i porównaniu zmętnienia próbki ze zmętnieniem wzorca. 3.5. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania zawartości chloru metodą strąceniową określa norma PN-A-79521. 4. Zawartość kwasów określa się przy wykorzystaniu metody polegającej na zobojętnieniu związków o charakterze kwaśnym, obecnych w badanej próbce bioetanolu. 4.1. Zobojętniania związków o charakterze kwaśnym dokonuje się przez miareczkowanie ich roztworem wodorotlenku sodu wobec fenoloftaleiny jako wskaźnika. 4.2. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania kwasowości określa norma PN-C-04352. 5. Zawartość związków karbonylowych określa się przy wykorzystaniu jednej z pięciu metod: metody kolorymetrycznej z odczytem fotometrycznym z zastosowaniem odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem chlorowodorowym (metoda odwoławcza), metody kolorymetrycznej z odczytem wizualnym przy zastosowaniu odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem chlorowodorowym, metody kolorymetrycznej z odczytem fotometrycznym z zastosowaniem odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem siarkowym (VI), metody kolorymetrycznej z odczytem wizualnym z zastosowaniem odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem siarkowym (VI) lub metody miareczkowej. 5.1. Metoda kolorymetryczna z odczytem fotometrycznym z zastosowaniem odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem chlorowodorowym polega na reakcji aldehydów z odczynnikiem Schiffa i porównaniu intensywności zabarwienia związków kompleksowych powstałych w badanej próbce skorygowanej do mocy minimum 90% objętości z zabarwieniem roztworów wzorcowych o znanej zawartości aldehydu octowego. 5.2. Metoda kolorymetryczna z odczytem wizualnym przy zastosowaniu odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem chlorowodorowym polega na reakcji aldehydów z odczynnikiem Schiffa i wizualnym porównaniu intensywności zabarwienia związków kompleksowych powstałych w badanej próbce z zabarwieniem roztworów wzorcowych, w świetle białym rozproszonym lub w ciemni Kuczerowa. 5.3. Metoda kolorymetryczna z odczytem fotometrycznym z zastosowaniem odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem siarkowym (VI) polega na reakcji aldehydów z odczynnikiem Schiffa i porównaniu intensywności zabarwienia związków kompleksowych powstałych w badanej próbce rozcieńczonej do mocy 48% objętości z zabarwieniem roztworów wzorcowych. 5.4. Metoda kolorymetryczna z odczytem wizualnym z zastosowaniem odczynnika Schiffa przygotowanego z kwasem siarkowym (VI) polega na reakcji aldehydów z odczynnikiem Schiffa i wizualnym porównaniu zabarwienia związków kompleksowych powstałych w badanej próbce rozcieńczonej do mocy 48% objętości z zabarwieniem roztworów wzorcowych. 5.5. Metoda miareczkowa polega na reakcji aldehydów i ketonów zawartych w badanej próbce z chlorowodorkiem hydroksyloaminy i zmiareczkowaniu powstałego kwasu chlorowodorowego roztworem wodorotlenku sodu wobec błękitu bromofenolowego. 5.6. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metod badania zawartości aldehydów i ketonów określa norma PN-A-79528-4. 6. Zawartość alkoholu metylowego określa się przy wykorzystaniu jednej z trzech metod: metody chromatografii gazowej (metoda odwoławcza), metody kolorymetrycznej z odczynnikiem Schiffa lub metody kolorymetrycznej z kwasem chromotropowym. 6.1. Metoda chromatografii gazowej (metoda odwoławcza) polega na chromatograficznym rozdziale alkoholu metylowego od pozostałych składników i pomiarze ilościowym przez odpowiednio wyskalowany układ rejestracyjny chromatografu gazowego (przy zachowaniu warunków wzorcowania aparatu). 6.2. Metoda kolorymetryczna z odczynnikiem Schiffa polega na utlenianiu alkoholu metylowego do aldehydu mrówkowego, reakcji z odczynnikiem Schiffa i porównaniu zabarwienia powstałego w badanej próbce z zabarwieniem roztworów wzorcowych. 6.3. Metoda kolorymetryczna z kwasem chromotropowym polega na utlenianiu alkoholu metylowego do aldehydu mrówkowego, reakcji z kwasem chromotropowym i fotometrycznym pomiarze powstałego zabarwienia. 6.4. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metod badania zawartości alkoholu metylowego określa norma PN-A-79528-6. 7. Zawartość miedzi w bioetanolu określa się przy wykorzystaniu jednej z dwóch metod: metody polegającej na spopieleniu badanej próbki kwasem siarkowym i azotowym i związaniu miedzi przy pH = 8,5 z dwuetylodwutiokarbaminianem sodowym w obecności substancji chelatującej - soli dwusodowej kwasu wersenowego lub metody absorpcji atomowej. 7.1. Przy zastosowaniu metody polegającej na spopieleniu badanej próbki kwasem siarkowym i azotowym i związaniu miedzi przy pH = 8,5 z dwuetylodwutiokarbaminianem sodowym w obecności substancji chelatującej - soli dwusodowej kwasu wersenowego dokonuje się ekstrakcji czterochlorkiem węgla utworzonego kompleksu karbaminiowego, którego absorpcję mierzy się spektrofotometrycznie. 7.2. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania zawartości miedzi polegającej na spopieleniu badanej próbki kwasem siarkowym i azotowym i związaniu miedzi przy pH = 8,5 z dwuetylodwutiokarbaminianem sodowym w obecności substancji chelatującej - soli dwusodowej kwasu wersenowego określa norma PN-80/A-04012. 7.3. Metoda absorpcji atomowej polega na mineralizacji badanej próbki i oznaczeniu w niej zawartości miedzi za pomocą spektrometru absorpcji atomowej wyposażonego w odpowiednią lampę pomiarową. 7.4. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody absorpcji atomowej stosowanej do badania zawartości miedzi określa norma PN-A-79521. 8. Suchą pozostałość po odparowaniu określa się przy wykorzystaniu metody polegającej na odparowaniu badanej próbki na łaźni wodnej i wysuszeniu pozostałości w suszarce w temperaturze 103 °C przez okres 30 minut. 8.1. Ważenie parownicy następuje po ochłodzeniu jej w eksykatorze przez 30 minut. 8.2. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody badania suchej pozostałości po odparowaniu określa norma PN-A-79528-12. 9. Zawartość alkoholi wyższych określa się przy wykorzystaniu metod kolorymetrycznych lub metodą chromatograficzną. 9.1. Metody kolorymetryczne polegają na pomiarze wartości absorbancji substancji barwnych powstałych w wyniku reakcji z dodawanymi odczynnikami. 9.2. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metod kolorymetrycznych stosowanych do badania zawartości alkoholi wyższych określa norma PN-A-79528-5. 9.3. Metoda chromatograficzna polega na rozdziale alkoholi wyższych od pozostałych składników badanego bioetanolu za pomocą chromatografu gazowego z wykorzystaniem wzorca wewnętrznego. 9.4. Metoda chromatograficzna jest stosowana dla oznaczania alkoholi wyższych o zawartości powyżej 0,1 g/l. 9.5. Wykonanie oznaczania, rodzaj aparatury i jej przygotowanie, stosowane odczynniki, sposób obliczenia oraz podawanie wyników, a także precyzję metody chromatograficznej stosowanej do badania zawartości alkoholi wyższych określa norma PN-A-79521. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobów i warunków bezpiecznego użytkowania i usuwania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 71, poz. 649) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) obowiązki wykonawcy prac polegających na bezpiecznym użytkowaniu i usuwaniu wyrobów zawierających azbest; 2) sposoby i warunki bezpiecznego użytkowania oraz usuwania wyrobów zawierających azbest; 3) warunki przygotowania do transportu i transportu wyrobów i odpadów zawierających azbest do miejsca ich składowania; 4) wymagania, jakim powinno odpowiadać oznakowanie wyrobów i odpadów zawierających azbest. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) zakładzie lub warsztacie zamkniętym - oznacza to wszystkie miejsca, w których świadczone są usługi w zakresie usuwania części zamiennych zawierających azbest lub inne usługi w zakresie wyrobów zawierających azbest; 2) obiekcie - oznacza to: a) obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 1, b) budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w art. 3 pkt 2a, c) tymczasowy obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41); 3) odpadach zawierających azbest - oznacza to odpady zaliczane do odpadów niebezpiecznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)); 4) miejscu zawierającym azbest - oznacza to także miejsce, gdzie znajdują się wyroby zawierające azbest; 5) planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia - oznacza to plan sporządzany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21a ust. 1-4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane; 6) emisji azbestu - oznacza to bezpośrednie lub pośrednie wprowadzenie pyłu i włókien azbestowych do środowiska, powstające w wyniku użytkowania obiektów, urządzeń budowlanych, instalacji przemysłowych oraz wykonywania prac związanych z usuwaniem wyrobów zawierających azbest; 7) narażeniu na działanie azbestu - oznacza to narażenie w czasie wykonywania pracy na zawieszone w powietrzu respirabilne włókna azbestu lub pył azbestowy, bez względu na ich pochodzenie; 8) odpadach pozostających w kontakcie z azbestem - oznacza to odpady tych wyrobów, które w okresie użytkowania przylegały do wyrobów zawierających azbest i narażone były na długotrwałe przenikanie włókien i pyłu azbestu, w szczególności wełny mineralnej. § 3. 1. Bezpieczne użytkowanie wyrobów zawierających azbest o gęstości objętościowej równej lub większej niż 1.000 kg/m3 jest możliwe po stwierdzeniu braku widocznych uszkodzeń mogących stwarzać warunki dla emisji azbestu do środowiska. 2. Użytkując wyroby, o których mowa w ust. 1, należy przestrzegać wymagań w zakresie ochrony środowiska. 3. Wykorzystywanie azbestu lub wyrobów zawierających azbest w sposób umożliwiający emisję azbestu do środowiska jest niedopuszczalne. § 4. 1. Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, a także obiektu, urządzenia budowlanego, instalacji przemysłowej lub innego miejsca zawierającego azbest, przeprowadza kontrole stanu tych wyrobów w terminach wynikających z oceny stanu tych wyrobów. 2. Z przeprowadzonej kontroli okresowej sporządza się w dwóch egzemplarzach ocenę stanu i możliwości bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest, zwaną dalej "oceną". Wzór oceny określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przechowują jeden egzemplarz oceny łącznie z dokumentacją miejsca zawierającego azbest, obiektu, urządzenia budowlanego lub instalacji przemysłowej, drugi egzemplarz oceny przekazują właściwemu organowi nadzoru budowlanego, w terminie 30 dni od daty sporządzenia oceny. § 5. W celu bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest należy: 1) wyroby niezakwalifikowane do wymiany w ocenie, o której mowa w § 4 ust. 2, zabezpieczyć przez: a) zabudowę (zamknięcie) przestrzeni, w której znajdują się wyroby zawierające azbest, szczelną przegrodą bez naruszenia samego wyrobu lub b) pokrywanie wyrobów lub powierzchni zawierających azbest szczelną powłoką z głęboko penetrujących środków wiążących azbest, posiadających odpowiednią aprobatę techniczną; 2) wyeliminować jakąkolwiek obróbkę mechaniczną przy pracach zabezpieczających. § 6. 1. Wykonawca prac polegających na zabezpieczaniu i usuwaniu wyrobów zawierających azbest, obowiązany jest do: 1) uzyskania odpowiednio zezwolenia, pozwolenia, decyzji zatwierdzenia programu gospodarowania odpadami niebezpiecznymi albo złożenia organowi informacji o sposobie gospodarowania odpadami niebezpiecznymi; 2) przeszkolenia przez uprawnioną instytucję zatrudnianych pracowników, osób kierujących lub nadzorujących prace polegające na zabezpieczaniu i usuwaniu wyrobów zawierających azbest w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przy zabezpieczaniu i usuwaniu tych wyrobów oraz przestrzegania procedur dotyczących bezpiecznego postępowania; 3) opracowania przed rozpoczęciem prac szczegółowego planu prac usuwania wyrobów zawierających azbest, obejmującego w szczególności: a) identyfikację azbestu w przewidzianych do usunięcia materiałach, na podstawie udokumentowanej informacji od właściciela lub zarządcy obiektu albo też na podstawie badań przeprowadzonych przez akredytowane laboratorium, b) informacje o metodach wykonywania planowanych prac, c) zakres niezbędnych zabezpieczeń pracowników oraz środowiska przed narażeniem na szkodliwość emisji azbestu, w tym problematykę określoną przepisami dotyczącymi planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, d) ustalenie niezbędnego dla rodzaju wykonywanych prac monitoringu powietrza; 4) posiadania niezbędnego wyposażenia technicznego i socjalnego zapewniającego prowadzenie określonych planem prac oraz zabezpieczeń pracowników i środowiska przed narażeniem na działanie azbestu. 2. Wykonawca prac, przed przystąpieniem do prac polegających na zabezpieczeniu lub usunięciu wyrobów zawierających azbest z obiektu, urządzenia budowlanego lub instalacji przemysłowej, a także z terenu prac, obowiązany jest do zgłoszenia tego faktu właściwemu organowi nadzoru budowlanego oraz właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać w szczególności: 1) rodzaj lub nazwę wyrobów zawierających azbest według grup wyrobów określonych w odrębnych przepisach, 2) termin rozpoczęcia i planowanego zakończenia prac, 3) adres obiektu, urządzenia budowlanego lub instalacji przemysłowej, 4) kopię aktualnej oceny stanu wyrobów zawierających azbest, 5) określenie liczby pracowników, którzy przebywać będą w kontakcie z azbestem, 6) obowiązanie wykonawcy prac do przedłożenia nowego zgłoszenia w przypadku zmiany warunków prowadzenia robót. 4. Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości obowiązany jest zgłosić prace polegające na zabezpieczaniu lub usuwaniu wyrobów zawierających azbest do właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej. § 7. 1. Wyroby zawierające azbest zakwalifikowane zgodnie z oceną do wymiany na skutek nadmiernego zużycia lub uszkodzenia powinny być usunięte przez właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcę nieruchomości, urządzenia budowlanego, instalacji przemysłowej lub innego miejsca zawierającego azbest. 2. Usuwane wyroby zawierające azbest powinny być zastąpione wyrobami niezawierającymi tego surowca. 3. Usuwanie wyrobów zawierających azbest o gęstości objętościowej mniejszej niż 1.000 kg/m3 lub zawierających krokidolit powinno odbywać się pod stałym nadzorem technicznym prawidłowości wykonywania prac ze strony wykonawcy robót oraz przy zachowaniu określonych w planie prac warunków ochrony pracowników i środowiska. 4. Prawidłowość prowadzenia prac polegających na usuwaniu wyrobów, o których mowa w ust. 3, potwierdza się wynikiem badania jakości powietrza przeprowadzonego przez akredytowane laboratorium. § 8. 1. W celu zapewnienia warunków bezpiecznego usuwania wyrobów zawierających azbest z miejsca ich występowania, wykonawca prac obowiązany jest do: 1) izolowania od otoczenia obszaru prac przez stosowanie osłon zabezpieczających przenikanie azbestu do środowiska; 2) ogrodzenia terenu prac z zachowaniem bezpiecznej odległości od traktów komunikacyjnych dla osób pieszych, nie mniejszej niż 1 m, przy zastosowaniu osłon zabezpieczających przed przenikaniem azbestu do środowiska; 3) umieszczenia w strefie prac w widocznym miejscu tablic informacyjnych o następującej treści: "Uwaga! Zagrożenie azbestem"; w przypadku prowadzenia prac z wyrobami zawierającymi krokidolit treść tablic informacyjnych powinna być następująca: "Uwaga! Zagrożenie azbestem - krokidolitem"; 4) zastosowania odpowiednich środków technicznych ograniczających do minimum emisję azbestu do środowiska; 5) zastosowania w obiekcie, gdzie prowadzone są prace, odpowiednich zabezpieczeń przed pyleniem i narażeniem na azbest, w tym uszczelnienia otworów okiennych i drzwiowych, a także innych zabezpieczeń przewidzianych w planie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia; 6) codziennego usuwania pozostałości pyłu azbestowego ze strefy prac przy zastosowaniu podciśnieniowego sprzętu odkurzającego lub metodą czyszczenia na mokro; 7) izolowania pomieszczeń, w których zostały przekroczone dopuszczalne wartości stężeń pyłu azbestowego dla obszaru prac, w szczególności izolowania pomieszczeń w przypadku prowadzenia prac z wyrobami zawierającymi krokidolit; 8) stosowania zespołu szczelnych pomieszczeń, w których następuje oczyszczenie pracowników z azbestu (komora dekontaminacyjna), przy usuwaniu pyłu azbestowego przekraczającego dopuszczalne wartości stężeń; 9) zapoznania pracowników bezpośrednio zatrudnionych przy pracach z wyrobami zawierającymi azbest lub ich przedstawicieli z planem prac, a w szczególności z wymogami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie wykonywania prac. 2. Prace związane z usuwaniem wyrobów zawierających azbest prowadzi się w sposób uniemożliwiający emisję azbestu do środowiska oraz powodujący zminimalizowanie pylenia poprzez: 1) nawilżanie wodą wyrobów zawierających azbest przed ich usuwaniem lub demontażem i utrzymywanie w stanie wilgotnym przez cały czas pracy; 2) demontaż całych wyrobów (płyt, rur, kształtek) bez jakiegokolwiek uszkadzania, tam gdzie jest to technicznie możliwe; 3) odspajanie materiałów trwale związanych z podłożem przy stosowaniu wyłącznie narzędzi ręcznych lub wolnoobrotowych, wyposażonych w miejscowe instalacje odciągające powietrze; 4) prowadzenie kontrolnego monitoringu powietrza w przypadku stwierdzenia występowania przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń pyłu azbestu w środowisku pracy, w miejscach prowadzonych prac, w tym również z wyrobami zawierającymi krokidolit; 5) codzienne zabezpieczanie zdemontowanych wyrobów i odpadów zawierających azbest oraz ich magazynowanie na wyznaczonym i zabezpieczonym miejscu. 3. Po wykonaniu prac, o których mowa w ust. 2, wykonawca prac ma obowiązek złożenia właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu lub zarządcy nieruchomości, urządzenia budowlanego, instalacji przemysłowej lub innego miejsca zawierającego azbest pisemnego oświadczenia o prawidłowości wykonania prac oraz o oczyszczeniu terenu z pyłu azbestowego, z zachowaniem właściwych przepisów technicznych i sanitarnych. 4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, przechowuje się przez okres co najmniej 5 lat. § 9. Pomieszczenia w zakładzie lub warsztacie zamkniętym, w którym prowadzona jest działalność w kontakcie z wyrobami zawierającymi azbest, powinny zostać odpowiednio oznakowane, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, a także powinna zostać umieszczona w widocznym miejscu instrukcja bezpiecznego postępowania i ochrony przed narażeniem na pył azbestowy. § 10. 1. Do transportu wyrobów i odpadów zawierających azbest stosuje się odpowiednio przepisy o przewozie towarów niebezpiecznych. 2. Wyroby i odpady zawierające azbest powinny zostać odpowiednio oznakowane, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia. 3. Transport wyrobów i odpadów zawierających azbest, dla których przepisy o transporcie towarów niebezpiecznych nie ustalają szczególnych warunków przewozowych, należy wykonać w sposób uniemożliwiający emisję azbestu do środowiska, w szczególności przez: 1) szczelne opakowanie w folię polietylenową o grubości nie mniejszej niż 0,2 mm wyrobów i odpadów o gęstości objętościowej równej lub większej niż 1.000 kg/m3; 2) zestalenie przy użyciu cementu, a następnie po utwardzeniu szczelne opakowanie w folię polietylenową o grubości nie mniejszej niż 0,2 mm odpadów zawierających azbest o gęstości objętościowej mniejszej niż 1.000 kg/m3; 3) szczelne opakowanie odpadów pozostających w kontakcie z azbestem i zakwalifikowanych jako odpady o gęstości objętościowej mniejszej niż 1.000 kg/m3 w worki z folii polietylenowej o grubości nie mniejszej niż 0,2 mm, a następnie umieszczenie w opakowaniu zbiorczym z folii polietylenowej i szczelne zamknięcie; 4) utrzymywanie w stanie wilgotnym odpadów zawierających azbest w trakcie ich przygotowywania do transportu; 5) oznakowanie opakowań zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia; 6) magazynowanie przygotowanych do transportu opakowań w osobnych miejscach zabezpieczonych przed dostępem osób niepowołanych. 4. Przed załadowaniem przygotowanych odpadów zawierających azbest środek transportu powinien być oczyszczony z elementów umożliwiających uszkodzenie opakowań w trakcie transportu. 5. Ładunek odpadów zawierających azbest powinien być tak umocowany, aby w trakcie transportu nie był narażony na wstrząsy, przewracanie lub wypadnięcie z pojazdu. 6. Usuwane odpady zawierające azbest powinny być składowane na składowiskach odpadów niebezpiecznych lub na wydzielonych częściach składowisk odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne. § 11. Pierwszej kontroli, o której mowa w § 4 ust. 1, należy dokonać w terminie do 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 1998 r. w sprawie sposobów bezpiecznego użytkowania oraz warunków usuwania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 138, poz. 895). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 kwietnia 2004 r. (poz. 649) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie nagród za odkrycie lub znalezienie zabytków archeologicznych (Dz. U. Nr 71, poz. 650) Na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb przyznawania nagród, ich rodzaje, wysokość i źródła finansowania. § 2. Osobie, która odkryła lub przypadkowo znalazła zabytek archeologiczny, zwany dalej "zabytkiem", przysługuje następujący rodzaj nagrody: 1) nagroda pieniężna; 2) dyplom. § 3. 1. Nagrody pieniężne albo dyplomy za odkrycie lub przypadkowe znalezienie zabytku przyznaje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 2. Nagrody, o których mowa w ust. 1, są przyznawane na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków składany za pośrednictwem Generalnego Konserwatora Zabytków. 3. Generalny Konserwator Zabytków jest obowiązany, przy udziale rzeczoznawcy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, dokonać oceny wartości zabytku, o którym mowa w ust. 1, pod względem historycznym, naukowym i artystycznym oraz oszacować jego wartość materialną. 4. Generalny Konserwator Zabytków przekazuje ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wniosek, o którym mowa w ust. 2, wraz ze swoją opinią co do zasadności przyznania nagrody i jej rodzaju w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. 5. O przyznaniu nagrody pieniężnej albo dyplomu minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego decyduje w terminie 2 tygodni od dnia przekazania wniosku przez Generalnego Konserwatora Zabytków. § 4. 1. Nagrodę pieniężną przyznaje się, gdy zabytek posiada znaczną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. 2. Wartość przyznanej nagrody nie może być większa niż dwudziestopięciokrotne przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym, ogłaszane dla celów emerytalnych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 3. W wyjątkowych wypadkach, gdy zabytek posiada oprócz znacznej wartości historycznej, artystycznej lub naukowej także znaczną wartość materialną, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków wysokość nagrody pieniężnej może być podwyższona do trzydziestokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2. § 5. Jeżeli zabytek został odkryty lub przypadkowo znaleziony przez kilka osób, nagrodę pieniężną dzieli się na części w określonym przez te osoby stosunku, a w razie braku porozumienia pomiędzy tymi osobami - na części równe. § 6. W przypadkach innych, niż określone w § 4 ust. 1, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego przyznaje dyplom. § 7. Nagrody pieniężne wypłaca się ze środków finansowych przewidzianych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. § 8. Wykaz przyznanych dyplomów i nagród pieniężnych prowadzi urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 10 października 1995 r. w sprawie trybu, rodzaju i wysokości udzielania nagród za znaleziska i wykopaliska archeologiczne (Dz. U. Nr 120, poz. 580). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru pisemnego imiennego upoważnienia żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych stanowiącego podstawę udostępniania danych osobowych (Dz. U. Nr 71, poz. 651) Na podstawie art. 33 ust. 9 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór pisemnego imiennego upoważnienia żołnierza Wojskowych Służb Informacyjnych, stanowiącego podstawę udostępniania danych osobowych, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 651) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych oraz warunków i trybu pokrywania kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 71, poz. 652) Na podstawie art. 101 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych w razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka rodziny żołnierza zawodowego; 2) warunki i tryb pokrywania kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej; 3) dokumenty wymagane przy wypłacie zasiłku pogrzebowego. § 2. 1. Dokumentem wymaganym przy wypłacie zasiłku pogrzebowego, o którym mowa w art. 99 lub 100 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", jest pisemny wniosek osoby, która poniosła koszty pogrzebu żołnierza zawodowego lub pokryła koszty pogrzebu członka rodziny żołnierza zawodowego, zwanej dalej "osobą uprawnioną". 2. Wniosek powinien w szczególności zawierać oświadczenie o stopniu pokrewieństwa lub powinowactwa między osobą uprawnioną a osobą zmarłą, lub braku takiego stopnia, a w przypadku śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego również oświadczenie o prawie do zasiłku pogrzebowego na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub innych przepisów szczególnych albo jego braku. § 3. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego w razie śmierci żołnierza zawodowego są: 1) w przypadku, gdy koszty pogrzebu poniosła osoba określona w art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy: a) odpis skrócony aktu zgonu żołnierza zawodowego, b) oryginały rachunków obejmujących zasadnicze koszty pogrzebu, w tym: zakupu trumny lub urny albo kremacji zwłok i zakupu miejsca pochowania na cmentarzu; 2) w przypadku, gdy koszty pogrzebu poniosła osoba określona w art. 99 ust. 1 pkt 2 ustawy: a) dokumenty, o których mowa w pkt 1, b) oryginały rachunków obejmujących ogół kosztów rzeczywiście poniesionych. 2. Jako dowód poniesionych kosztów pogrzebu, na równi z rachunkami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, uznaje się również dokumenty wystawione na osobę uprawnioną potwierdzające koszty poniesione w związku z przeprowadzeniem pochówku, a także inne koszty poniesione stosownie do warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku, obejmujące w szczególności: zakup miejsca pochowania na cmentarzu wyznaniowym, sprawienie posługi religijnej, wybudowanie nagrobka, zakup odzieży żałobnej oraz organizację poczęstunku dla osób biorących udział w pogrzebie. § 4. W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, zasiłek pogrzebowy wypłaca się po przedłożeniu odpisu skróconego aktu zgonu żołnierza zawodowego. § 5. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego w razie śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego są: 1) odpis skrócony aktu zgonu członka rodziny żołnierza zawodowego, a w przypadku pogrzebu dziecka martwo urodzonego - zaświadczenie lekarza lub położnej, że dziecko urodziło się martwe; 2) oryginały rachunków, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b lub pkt 2 lit. b. 2. Przepis § 3 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 6. Dokumentami wymaganymi do wypłaty wyrównania zasiłku pogrzebowego, o którym mowa w art. 100 ust. 3 ustawy, są: 1) w przypadku, gdy koszty pogrzebu pokrył żołnierz zawodowy: a) odpis, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, b) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego żołnierzowi zawodowemu na podstawie odrębnych przepisów, przy czym na równi z tym dokumentem uznaje się również oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego wypłaconego innej osobie, jeżeli żołnierz zawodowy udokumentuje rachunkami pokrycie kosztów pogrzebu członka rodziny; 2) w przypadku, gdy koszty pogrzebu pokryła inna osoba: a) odpis, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1, b) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego tej osobie na podstawie odrębnych przepisów, c) oryginały rachunków obejmujących ogół kosztów rzeczywiście poniesionych oraz uwierzytelnione kopie rachunków stanowiących podstawę wypłaty zasiłku, o którym mowa w lit. b. § 7. 1. Na koszty pogrzebu żołnierza zawodowego, którego śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z zawodową służbą wojskową, składają się w szczególności wydatki na: 1) zakup miejsca pochowania na cmentarzu, trumny lub urny albo kremację zwłok oraz wybudowanie nagrobka - w miejscowości wskazanej przez rodzinę, a jeżeli zmarły nie pozostawił rodziny - w miejscowości, w której zmarł, pełnił służbę lub zamieszkiwał; 2) zorganizowanie pogrzebu i przeprowadzenie pochówku zmarłego - stosownie do warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku; 3) zakup wieńców lub kwiatów; 4) ogłoszenie nekrologu w prasie. 2. Pogrzeb organizuje i jego koszty pokrywa dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełnił ostatnio służbę wojskową, w granicach kwoty wymienionej w art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy. 3. Niezależnie od wysokości kosztów pogrzebu, o których mowa w ust. 2, dodatkowo pokrywa się koszty związane z przewozem zwłok do miejscowości, w której zmarły żołnierz zawodowy ma być pochowany. 4. Jeżeli koszty pogrzebu żołnierza zawodowego są niższe od kwoty określonej w ust. 2, a rodzina zmarłego żołnierza zawodowego podjęła się budowy nagrobka, dowódca wypłaca rodzinie zmarłego różnicę pomiędzy wymienionymi kwotami. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu wypłacania zasiłków pogrzebowych z tytułu śmierci członków rodziny żołnierza zawodowego (Dz. U. Nr 120, poz. 1026), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Katolickiemu Centrum Edukacji Młodzieży "Kana" (Dz. U. Nr 71, poz. 653) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Katolickie Centrum Edukacji Młodzieży "Kana" z siedzibą w Nowym Sączu, erygowanej przez Biskupa Tarnowskiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej -wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 622. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu udzielania zakładom ubezpieczeń informacji o stanie zdrowia ubezpieczonych lub osób, na rzecz których ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, oraz sposobu ustalania wysokości opłat za udzielenie tych informacji (Dz. U. Nr 71, poz. 654) Na podstawie art. 22 ust. 6 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres i tryb udzielania zakładom ubezpieczeń informacji o stanie zdrowia ubezpieczonego lub osoby, na rzecz której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, zwanych dalej "osobą", przez zakłady opieki zdrowotnej oraz przez osoby fizyczne wykonujące zawód medyczny w formie indywidualnej lub specjalistycznej praktyki lekarskiej, indywidualnej lub specjalistycznej praktyki pielęgniarki, położnej albo przez grupową praktykę lekarską, grupową praktykę pielęgniarek, położnych, oraz sposób ustalania wysokości opłat za udzielanie tych informacji. § 2. 1. Informacje o stanie zdrowia osoby, zwane dalej "informacjami", obejmują w szczególności: 1) informacje na temat przyczyn hospitalizacji, wykonanych w jej trakcie badań diagnostycznych, informację o wynikach badań diagnostycznych, w tym sekcji zwłok, czynnościach leczniczych, zabiegach, wyniku leczenia i rokowaniach; 2) informacje na temat przyczyn leczenia ambulatoryjnego oraz wykonanych w jego trakcie badań diagnostycznych i ich wyników; 3) informacje wynikające z przeprowadzonych konsultacji leczniczych. 2. Informacje o przyczynach hospitalizacji i leczenia powinny zawierać kod jednostki chorobowej zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych. 3. Informacje udzielane są z wyłączeniem wyników badań genetycznych. § 3. Wystąpienie o przekazanie informacji, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, zwanej dalej "ustawą", powinno zawierać: 1) oznaczenie zakładu ubezpieczeń, adres jego siedziby, a także numer NIP, numer wpisu do rejestru sądowego; 2) podstawę prawną upoważniającą do otrzymania informacji oraz zakres tej informacji; 3) informacje umożliwiające wyszukanie żądanych danych o osobie, w szczególności: a) imię (imiona) i nazwisko, b) datę urodzenia, c) adres zamieszkania, oraz jeżeli zakład ubezpieczeń posiada: d) numer identyfikacyjny PESEL lub NIP, e) serię i numer dokumentu tożsamości; 4) oświadczenie o posiadaniu pisemnej zgody osoby albo jej przedstawiciela ustawowego, o której mowa w art. 22 ust. 3 ustawy. § 4. 1. Udostępnianie informacji następuje w trybie zapewniającym zachowanie poufności i ochrony danych osobowych. 2. Informacje podpisuje osoba wykonująca zawód medyczny upoważniona przez podmiot obowiązany do ich przekazania albo osoba wykonująca zawód medyczny obowiązana do ich przekazania. § 5. Wysokość opłat za udzielenie informacji o stanie zdrowia osoby określają wspólnie zakład ubezpieczeń oraz podmiot, obowiązany do przekazania informacji, z uwzględnieniem kosztów poniesionych przez ten podmiot niezbędnych do wytworzenia, przekształcenia i udzielenia informacji. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. Nr 72, poz. 655) Na podstawie art. 72 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa stawki dotacji przedmiotowych na jednostkę usługi lub produktu dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa oraz szczegółowe zasady i tryb udzielania oraz rozliczania tych dotacji. § 2. Rozporządzenie dotyczy dofinansowania kosztów zadań w zakresie: 1) postępu biologicznego w produkcji roślinnej; 2) postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej; 3) zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badań monitoringowych pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego, w tym na działania związane z ochroną przed zagrożeniem wystąpienia gąbczastej encefalopatii bydła (BSE); 4) ochrony roślin; 5) rolnictwa ekologicznego; 6) monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości importu; 7) stosowania nawozów wapniowych. Rozdział 2 Dotacje na dofinansowanie kosztów postępu biologicznego w produkcji roślinnej § 3. 1. Podmiotowi, który realizuje zadania w zakresie: 1) hodowli roślin rolniczych lub ogrodniczych, 2) wytwarzania materiałów wyjściowych do hodowli roślin, 3) prowadzenia sadów nasiennych, sadów i plantacji elitarnych, 4) uzyskiwania i utrzymywania szkółkarskiego materiału wyjściowego roślin sadowniczych, wolnego i uwalnianego od chorób wirusowych, 5) ochrony zasobów genowych roślin - może być udzielona dotacja na dofinansowanie kosztów postępu biologicznego w produkcji roślinnej, stanowiąca dopłatę do usług kalkulowanych według stawek jednostkowych. 2. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określa się jako iloczyn współczynnika znaczenia gospodarczego gatunku roślin rolniczych lub ogrodniczych, sumy punktów przeliczeniowych dla danego programu hodowlanego oraz wartości jednego punktu, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części I. Dotacja może być udzielona podmiotowi: 1) który przedstawi program hodowli roślin dla gatunków roślin, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części I w tabeli nr 1; 2) którego program hodowli roślin uzyska najwięcej punktów przeliczeniowych, zgodnie z wyceną, która jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części I w ust. 4; liczba programów objętych dotacją w danym gatunku jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części I w tabeli nr 1. 3. Na wykonanie zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być udzielona dotacja podmiotowi, który wytwarza materiał wyjściowy do hodowli roślin, po zatwierdzeniu zadania przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, według stawek, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części II. Przy zatwierdzaniu zadania uwzględnia się potrzeby hodowców prowadzących hodowlę twórczą oraz bierze pod uwagę opinię przedstawicieli hodowców. 4. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa się jako iloczyn liczby hektarów oraz stawki dotacji na 1 hektar, która jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części IV pkt 1-3, na podstawie zestawienia powierzchni zakwalifikowanych. Dotacja może być udzielona podmiotowi, który udokumentuje, że sad nasienny oraz sad i plantacja elitarna uzyskały świadectwo kwalifikacji wojewódzkiego inspektoratu inspekcji ochrony roślin i nasiennictwa, właściwego ze względu na miejsce położenia sadu nasiennego, sadu i plantacji elitarnej. 5. Wysokość dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 4, określa się jako iloczyn liczby odmian i stawki dotacji, która jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części IV pkt 4. Dotacja może być udzielona podmiotom uzyskującym i utrzymującym materiał szkółkarski wolny od chorób wirusowych. 6. Dotacja na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, może być udzielona podmiotowi, który prowadzi ochronę zasobów genowych roślin, potwierdzoną przez Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, według stawek, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w części III. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje, na wniosek podmiotu, decyzje w sprawie udzielenia dotacji, o których mowa w ust. 1. 8. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są wypłacane przez ministra właściwego do spraw rolnictwa kwartalnie. 9. Rozliczenie kosztów realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, podmioty przekazują ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku wykonania tych zadań, na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 1. Rozdział 3 Dotacje na dofinansowanie kosztów postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej § 4. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za: 1) nabycie ogiera urodzonego w kraju, kupionego do punktu kopulacyjnego lub stada ogierów z przeznaczeniem do używania w rozrodzie, wpisanego do księgi głównej koni rasy: a) polski koń zimnokrwisty, huculskiej, konik polski i kuc szetlandzki, b) śląskiej, 2) nabycie buhaja rasy polskiej czerwonej - zwanych dalej "reproduktorami"; 3) urodzonego w kraju ogiera rasy: małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi i pełnej krwi angielskiej, który ukończył studniowy trening z wynikiem minimum 80 punktów indeksowych i został wpisany do księgi głównej. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, może być udzielona, jeżeli podmiot będący nabywcą potwierdzi celowość nabycia reproduktora zaświadczeniem wydanym przez właściwy podmiot prowadzący księgę zwierząt hodowlanych, zwaną dalej "księgą". 3. W przypadku przeznaczenia reproduktora do uboju lub sprzedaży przed upływem: 1) 5 lat od dnia zakupu - w przypadku ogiera, z wyjątkiem ogiera rasy polski koń zimnokrwisty, 2) 4 lat od dnia zakupu - w przypadku ogiera rasy polski koń zimnokrwisty, 3) 2 lat i 6 miesięcy od dnia zakupu - w przypadku buhaja - nabywca reproduktora jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia jego przeznaczenia do uboju albo sprzedaży, do zwrotu dotacji za pośrednictwem właściwego podmiotu prowadzącego księgi. Po tym okresie, od dnia niezwróconej kwoty dotacji są naliczane odsetki w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. Dotacja nie podlega zwrotowi, jeżeli reproduktor padł, został uśmiercony na skutek choroby lub został wycofany z używania w rozrodzie na skutek ujawnienia się cech uniemożliwiających jego dalsze użytkowanie rozpłodowe - na podstawie zaświadczenia wydanego przez urzędowego lekarza weterynarii. 4. Wniosek o udzielenie dotacji, o której mowa w ust. 1, podmiot składa podmiotowi prowadzącemu księgę, który po potwierdzeniu pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przekazuje ten wniosek do Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt. 5. Wniosek o wypłatę dotacji w przypadku nabycia: 1) ogiera - powinien zawierać numer wpisu w księdze i nazwę ogiera oraz zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2; 2) buhaja - powinien zawierać numer identyfikacyjny i nazwę buhaja oraz informację dotyczącą ocen buhaja, a także zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2. 6. Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt akceptuje wnioski podmiotów o udzielenie dotacji, o których mowa w ust. 1, oraz sporządza zbiorcze zestawienie wniosków i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje środki Krajowemu Centrum Hodowli Zwierząt na wypłatę dotacji podmiotom, których wnioski zostały zaakceptowane i uwzględnione w zestawieniu. Dotacje podmiotom wypłaca Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt. § 5. 1. Hodowcy bydła może być udzielona dotacja według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za: 1) buhajka rasy mięsnej zakwalifikowanego do dalszej hodowli - na podstawie wniosku hodowcy potwierdzonego przez podmiot prowadzący księgę; 2) krowę pierwiastkę: a) rasy mlecznej: czarno-białej, czerwono-białej, polskiej czerwonej i simentalskiej o mlecznym kierunku użytkowania, pochodzącą po buhaju testowanym tej samej rasy, b) rasy jersey o udokumentowanym pochodzeniu, przeznaczoną na remont stada objętego oceną użytkowości - na podstawie wniosku hodowcy potwierdzonego pod względem merytorycznym przez podmiot prowadzący ocenę wartości użytkowej; 3) krowę rasy mięsnej i rasy simentalskiej, o wyłącznie mięsnym kierunku użytkowości lub posiadającą co najmniej 75% udziału genotypu rasy mięsnej, utrzymywaną w stadzie objętym oceną, wpisaną do ksiąg lub rejestrów hodowlanych prowadzonych w kraju dla bydła ras mięsnych lub która po pierwszym wycieleniu w danym roku odchowała cielę przez 3 miesiące; dotacja jest wypłacana na wniosek hodowcy, w dwóch ratach, w wysokości 1/2 stawki rocznej, według stanu krów na dzień 31 maja i 30 listopada, a dla krów pierwiastek, które nie zostaną wpisane do księgi lub rejestru zwierząt hodowlanych w danym roku i odchowają cielę do 3. miesiąca życia - dotacja jest wypłacana w wysokości 1/2 stawki rocznej dotacji; 4) cielę urodzone w wyniku przeniesienia zarodka, którego pochodzenie po rodzicach wykazanych w dokumentach hodowlanych zostało potwierdzone badaniem grup krwi - na podstawie wniosku posiadacza zwierzęcia, potwierdzonego przez podmiot prowadzący księgi, pod warunkiem że zarodek: a) spełniał wymagania hodowlane określone przez podmiot prowadzący księgi, b) został pozyskany w roku 2003 lub 2004. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2-4, może być udzielona, jeżeli w dniu złożenia wniosku stado jest objęte oceną wartości użytkowej. § 6. 1. Hodowcy świń może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za: 1) lochę czystorasową wpisaną do księgi lub za lochę linii 990, której kojarzenie zostało pozytywnie ocenione w danym roku w stacji kontroli użytkowości rzeźnej trzody chlewnej Instytutu Zootechniki w Krakowie i potwierdzone protokołem z oceny kojarzenia lochy, sporządzonym przez tę stację; 2) lochę stada podstawowego utrzymywaną w stadzie produkującym: a) knury i loszki, osiągającym, określone przez Instytut Zootechniki w Krakowie, parametry w zakresie oceny rozpłodowej loch, oceny przyżyciowej młodych knurów i loszek, liczby ocenionych i wpisanych do księgi lub zakwalifikowanych do hodowli knurów i loszek oraz w którym średni stan loch od dnia 1 kwietnia do dnia 30 września i od dnia 1 października do dnia 31 marca wynosił co najmniej: - 15 loch rasy: duroc, hampshire, pietrain, belgijskiej zwisłouchej i loch linii 990, - 25 loch rasy: wielkiej białej polskiej i polskiej białej zwisłouchej lub b) wyłącznie loszki rasy wielkiej białej polskiej i polskiej białej zwisłouchej, osiągającym, określone przez Instytut Zootechniki w Krakowie, parametry w zakresie oceny rozpłodowej loch, oceny przyżyciowej loszek, liczby ocenionych i zakwalifikowanych do hodowli loszek oraz w którym średni stan loch od dnia 1 kwietnia do dnia 30 września i od dnia 1 października do dnia 31 marca wynosił co najmniej 25 loch; 3) knura rasy wielkiej białej polskiej i polskiej białej zwisłouchej wpisanego do księgi, wolnego od genu wrażliwości na stres, użytkowanego w stadzie poddawanym ocenie wartości użytkowej. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być wypłacana hodowcom dwa razy w roku w wysokości 1/2 stawki rocznej, jeżeli stado uzyskało wyniki hodowlane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, potwierdzone przez podmiot prowadzący księgi i było objęte oceną w dniu 31 marca i w dniu 30 września. 3. Dotacja, o której mowa w ust. 1 pkt 3, może być udzielona raz w okresie użytkowania knura, po przedłożeniu: 1) metryczek urodzenia co najmniej 5 miotów potomstwa pochodzącego po tym knurze; 2) wyniku analizy krwi, wykonanej przez laboratorium wskazane przez podmiot prowadzący księgę, potwierdzającego, że knur jest wolny od genu wrażliwości na stres. § 7. 1. Hodowcy zwierząt futerkowych, które posiadają udokumentowane pochodzenie co najmniej od dwóch pokoleń przodków, utrzymywanych w stadzie objętym oceną wartości użytkowej i hodowlanej, może być udzielona dotacja według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za: 1) samicę ze stada podstawowego nutrii, która uzyskała co najmniej 18 punktów za ocenę fenotypu; 2) samicę ze stada podstawowego królików, która uzyskała co najmniej 95 punktów za ocenę fenotypu; dotacja nie przysługuje za samice królików popielniańskich białych w populacjach objętych ochroną zasobów genetycznych; 3) samce lisów, tchórzy, jenotów i norek przeznaczonych na remont stada, które uzyskały co najmniej 19 punktów za ocenę fenotypu; dotacja nie przysługuje za samce lisów pospolitych pastelowych i białoszyjnych oraz tchórzy w populacjach objętych ochroną zasobów genetycznych. 2. Przy udzielaniu dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się stan zwierząt na dzień 30 kwietnia, utrzymywanych w stadzie, w którym co najmniej przez rok jest prowadzona ocena rozpłodowa stada i ocena fenotypu. § 8. 1. Podmiotowi, który jest posiadaczem pasieki, może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za: 1) matkę pszczelą w pasiece, w której jest realizowany program hodowlany: a) utrzymywaną i poddaną stacjonarnej ocenie wartości użytkowej i hodowlanej, pochodzącą: - z linii hodowlanej pszczół, dla której są prowadzone księgi lub rejestry; dotacja nie przysługuje za matkę pszczelą z linii hodowlanych pszczół rasy środkowoeuropejskiej, dla których jest realizowany program hodowlany ochrony zasobów genetycznych, - z państw członkowskich Unii Europejskiej albo z krajów trzecich, b) unasiennioną, o znanym pochodzeniu, sprzedaną w grupie liczącej 8-12 sztuk, z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej i hodowlanej; 2) terenową ocenę wartości użytkowej i hodowlanej matki pszczelej w grupie testowej liczącej nie więcej niż 12 sztuk, przeprowadzoną przez podmiot prowadzący taką ocenę. 2. Podmiotowi posiadającemu pasiekę, w której jest prowadzona stacjonarna ocena wartości użytkowej i hodowlanej oraz są utrzymywane matki pszczele wpisane do ksiąg, może być udzielona na jego wniosek dotacja, według stawek określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za sprzedaną matkę pszczelą unasiennioną sztucznie lub naturalnie na trutowisku, pochodzącą z linii hodowlanej pszczół, dla której jest prowadzona księga. 3. Dotacje, o których mowa w ust. 1, są wypłacane na wniosek zainteresowanego podmiotu, przy czym w przypadku, o którym mowa w: 1) pkt 1 lit. a - dwa razy w roku w wysokości 1/2 stawki rocznej według stanu matek pszczelich zazimowanych na dzień 1 stycznia, z przeznaczeniem do stacjonarnej oceny wartości użytkowej i hodowlanej; rozliczenie roczne następuje według faktycznego stanu matek pszczelich zidentyfikowanych przez podmiot prowadzący taką ocenę, nie później niż do dnia 30 czerwca roku, w którym przysługuje dotacja; 2) pkt 1 lit. b - po zakończeniu każdego miesiąca, począwszy od maja, za matki pszczele sprzedane w danym miesiącu z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej i hodowlanej; 3) pkt 2 - dwa razy w roku w wysokości 1/2 stawki rocznej według stanu matek pszczelich zazimowanych na dzień 1 stycznia, z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej i hodowlanej; rozliczenie roczne następuje według faktycznego stanu matek pszczelich zidentyfikowanych przez podmiot prowadzący taką ocenę, nie później niż do dnia 30 czerwca roku, w którym przysługuje dotacja. 4. Dotacje, o których mowa w ust. 2, są wypłacane, począwszy od maja, po zakończeniu każdego miesiąca na wniosek zainteresowanego podmiotu, za matki pszczele unasiennione i sprzedane w danym miesiącu. § 9. 1. Wnioski o udzielenie dotacji, o których mowa w § 5-8, podmioty składają do podmiotu prowadzącego księgę lub podmiotu prowadzącego ocenę, który sprawdza je pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym, a następnie przekazuje do Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt. 2. Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt akceptuje wnioski o udzielenie dotacji, sporządza zestawienie wniosków i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc, a za grudzień - do dnia 20 grudnia. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje środki Krajowemu Centrum Hodowli Zwierząt na wypłatę dotacji podmiotom, których wnioski zostały zaakceptowane i uwzględnione w zestawieniu, o którym mowa w ust. 2. Dotacje podmiotom wypłaca Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt. § 10. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za owcę matkę: 1) ras i linii hodowlanych ojcowskich mięsnych i plennych lub stanowiących połączenie obydwu wymienionych cech, utrzymywaną w stadzie zarodowym, 2) ras i linii hodowlanych matecznych oraz rasy polska owca górska, utrzymywaną w stadzie zarodowym, 3) utrzymywaną w stadzie reprodukcyjnym - poddawaną ocenie wartości użytkowej; 4) w pozostałych stadach o liczebności co najmniej 10 owiec matek rasy polska owca górska lub 15 owiec matek pozostałych ras - zarejestrowanych przez prowadzącego księgę owiec, który na podstawie umowy zawartej z posiadaczem stada wykonuje następujące prace zootechniczne: a) dokumentuje pochodzenie owiec matek oraz samic przeznaczanych na remont stada, b) prowadzi ewidencję urodzonych jagniąt, ich pochodzenia, ilości oraz płci, c) wylicza liczbę jagniąt odchowanych od owcy matki w stadzie, uwzględniając sprzedaż jagniąt oraz produkcję owiec maciorek na remont własnego stada lub sprzedaż, d) zapewnia ewidencję numerów identyfikacyjnych zwierząt w celu prawidłowego prowadzenia dokumentacji. 2. Liczba produkowanych tryków w stadzie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest planowana na podstawie bilansu zapotrzebowania na rozpłodniki, sporządzonego przez prowadzącego księgę. 3. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być wypłacana dwa razy w roku w wysokości 1/2 stawki rocznej według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca, a dla owiec matek rasy polska owca górska - według stanu na dzień 1 stycznia i dzień jesiennego przeglądu stada, dokonanego do dnia 30 listopada roku, w którym przysługuje dotacja. 4. Stany owiec matek, o których mowa w ust. 3, ustala się na podstawie informacji podanej przez hodowcę we wniosku o wypłacenie dotacji, po potwierdzeniu przez Polski Związek Owczarski po przeglądzie stada dokonywanym odpowiednio w I i III kwartale, a dla polskiej owcy górskiej - w I kwartale i na dzień jesiennego przeglądu stada, dokonanego do dnia 30 listopada roku, w którym przysługuje dotacja. § 11. 1. Podmiotowi może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za prace zootechniczne, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 4, oraz za nadzór zootechniczny nad prawidłowym prowadzeniem stada. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być wypłacana dwa razy w roku w wysokości 1/2 stawki rocznej według stanu owiec matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca, a dla owiec matek rasy polska owca górska - według stanu na dzień 1 stycznia i dzień jesiennego przeglądu stada, dokonanego do dnia 30 listopada roku, w którym przysługuje dotacja. § 12. Podmiotowi może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, za kozę matkę wpisaną do księgi i poddawaną ocenie wartości użytkowej. Dotacja może być wypłacana dwa razy w roku w wysokości 1/2 stawki rocznej według stanu kóz matek na dzień 1 stycznia i 1 lipca. § 13. 1. Wnioski o udzielenie dotacji, o których mowa w § 10-12, podmioty składają do Polskiego Związku Owczarskiego. 2. Polski Związek Owczarski sprawdza wnioski pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym, sporządza ich zestawienie i przekazuje je do akceptacji ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc i za grudzień - do dnia 20 grudnia. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje środki na wypłatę dotacji Polskiemu Związkowi Owczarskiemu. Polski Związek Owczarski wypłaca dotacje podmiotom, których wnioski zostały zaakceptowane i uwzględnione w zestawieniu. § 14. 1. Podmiotowi uprawnionemu do rybactwa może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, na dofinansowanie zakupu: 1) 1 sztuki tarlaka karpia nowej linii lub rasy, zakupionego w Zakładzie Ichtiobiologii i Gospodarki Rybackiej Polskiej Akademii Nauk w Gołyszu lub w Rybackim Zakładzie Doświadczalnym w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego; 2) 10 sztuk selekta pstrąga zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego. 2. Dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, może być udzielona podmiotowi: 1) produkującemu i prowadzącemu zarybianie jezior i zbiorników zaporowych, na których jest uprawniony do rybactwa, za każde 10 sztuk narybku troci jeziorowej, z wyłączeniem narybku troci o średniej długości całkowitej mniejszej niż 15 cm; 2) utrzymującemu stanowiące rezerwę genetyczną poznakowane tarlaki i selekty karpia czystych linii, w liczbie nieprzekraczającej rocznie: a) 500 sztuk - dla linii zatorskiej, starzawskiej i gołyskiej, b) 600 sztuk - dla linii węgierskiej, jugosłowiańskiej i izraelskiej DOR-70, c) 100 sztuk - dla linii francuskiej i niemieckiej - za 1 sztukę tarlaka lub selekta na pokrycie części kosztów ich utrzymania; 3) utrzymującemu poznakowane tarlaki i selekty pstrąga tęczowego szczepu wiosennego i jesiennego tarła, w liczbie nieprzekraczającej 5.000 sztuk rocznie, prowadzącemu selekcję rodzinową w celu poprawy wartości użytkowej - za 1 sztukę tarlaka lub selekta, na pokrycie części kosztów ich utrzymania. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa wypłaca dotacje po zaakceptowaniu wniosków, o których mowa w: 1) ust. 1 - po udokumentowaniu zakupu; 2) ust. 2 pkt 1 - po przedłożeniu protokołu zarybień sporządzonego zgodnie z przepisami o rybactwie śródlądowym; 3) ust. 2 pkt 2 - po przedłożeniu protokołu odłowu tarlaków i selektów, dokonanego w celu przeprowadzenia selekcji i wyboru sztuk do stada podstawowego danej linii, oraz informacji o: a) rodowodzie poszczególnych linii, z podaniem liczby pokoleń i współczynnika inbredu, b) grupowym i indywidualnym trwałym oznakowaniu tarlaków, z podaniem numeracji dla ikrzyc i tarlaków; 4) ust. 2 pkt 3 - po przedłożeniu dokumentacji potwierdzającej prowadzenie prac selekcyjnych. § 15. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, na ogiera w stadzie utrzymującym co najmniej 50 ogierów, który jest używany do rozrodu i został wpisany do księgi głównej koni rasy: 1) czystej krwi arabskiej, pełnej krwi angielskiej, małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi i śląskiej; 2) polski koń zimnokrwisty, konik polski i huculskiej. 2. Do określenia dotacji, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się planowany średni stan ogierów, ustalony w wyniku podzielenia przez 12 sumy stanów ogierów na pierwszy dzień każdego miesiąca i dzień 30 listopada. Dotacja jest wypłacana na wniosek podmiotu w wysokości 1/2 kwoty należnej dotacji rocznej na I półrocze, w wysokości 1/4 należnej dotacji rocznej na III kwartał; rozliczenie rocznej dotacji z uwzględnieniem stanów faktycznych następuje we wniosku na IV kwartał, złożonym do dnia 10 grudnia. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa akceptuje wnioski o udzielenie dotacji po sprawdzeniu pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez podmiot prowadzący księgę i wypłaca dotację na zadania, o których mowa w ust. 1. § 16. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja na konia hodowli krajowej, który w danym roku uzyskał wyniki w: 1) próbach użytkowości dla 4 - 6-letnich koni rasy: pełnej krwi angielskiej, małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi i śląskiej, rozgrywanych podczas Mistrzostw Polski Młodych Koni, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 2) krajowym pokazie hodowlanym koni czystej krwi arabskiej - Championat Polski, afiliowanym przez Europejską Organizację Konia Arabskiego (ECAHO), które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być udzielona: 1) podmiotowi, który jest hodowcą i właścicielem konia, według stawek, które są określone w załącznikach nr 4 i 5 do rozporządzenia, 2) podmiotowi, będącemu hodowcą albo właścicielem konia w wysokości 1/2 stawki, o której mowa w pkt 1 - po potwierdzeniu uzyskanych wyników przez podmiot prowadzący księgi. § 17. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja za ocenę konia rasy: czystej krwi arabskiej, pełnej krwi angielskiej i półkrwi metodą "BLUP - model zwierzęcia", według stawek, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 18. 1. Wnioski o udzielenie dotacji, o których mowa w § 16 i 17, podmioty składają do podmiotu prowadzącego księgę, który sprawdza je pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym oraz przekazuje do Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt. 2. Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt akceptuje wnioski o udzielenie dotacji, sporządza zestawienie wniosków oraz przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc, a za grudzień - do dnia 15 grudnia. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje środki Krajowemu Centrum Hodowli Zwierząt na wypłatę dotacji podmiotom, których wnioski zostały zaakceptowane i uwzględnione w zestawieniu, o którym mowa w ust. 2. Dotacje podmiotom wypłaca Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt. § 19. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja, według stawek, które są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia, na: 1) utrzymanie populacji objętych ochroną zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich i ryb; 2) utrzymanie zwierząt w stadach: a) zarodowych drobiu, b) stanowiących rezerwę materiału hodowlanego drobiu; 3) utrzymanie rodziny pszczelej: a) w strefie centralnej rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich, spełniającej warunki określone w "Programie hodowlanym ochrony zasobów genetycznych pszczół rasy środkowoeuropejskiej linii M Augustowska i M Kampinoska", z wyjątkiem populacji rodzin pszczelich linii M Augustowska, objętych ochroną zasobów genetycznych, b) w strefach izolacyjnych rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich lub na terenie rejonu hodowli zachowawczej pszczół kampinoskich, z wyjątkiem populacji rodzin linii M Kampinoska lub M Augustowska, objętych ochroną zasobów genetycznych, z matką pszczelą pochodzącą z linii hodowlanej M Kampinoskiej lub M Augustowskiej, zakupioną w latach poprzednich w pasiece podmiotu prowadzącego stada zachowawcze wiodące linii M Kampinoskiej lub M Augustowskiej; 4) realizację zadań w stadach zachowawczych wiodących pszczół linii M Asta, M Augustowska, M Kampinoska i M Północna, które są określone w programach hodowlanych ochrony zasobów genetycznych pszczół rasy środkowoeuropejskiej; 5) pozyskanie i przechowywanie materiału biologicznego populacji objętych ochroną zasobów genetycznych bydła; 6) pozyskanie i przechowywanie materiału biologicznego populacji objętych ochroną zasobów genetycznych ryb. 2. Maksymalna liczba zwierząt w populacjach objętych ochroną zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich i ryb, stadach zarodowych drobiu i stadach stanowiących rezerwę materiału hodowlanego drobiu, na których utrzymanie może być udzielona dotacja, oraz maksymalna liczba pozyskanego i zamrożonego materiału biologicznego jest określona w załączniku nr 7 do rozporządzenia. 3. Podstawę do określenia dotacji, o której mowa w ust. 1, stanowi: 1) średnioroczny stan zwierząt ustalony jako: a) suma stanów dorosłych samców i samic na dzień 1 lutego - w odniesieniu do drobiu, b) suma stanów owiec matek na ostatni dzień I, II i III kwartału podzielona przez 3 - w odniesieniu do owiec, c) stan samic na dzień 30 kwietnia - w odniesieniu do zwierząt futerkowych, d) suma stanów pierwszego dnia każdego miesiąca od stycznia do listopada i na dzień 30 listopada, podzielona przez 12 - w odniesieniu do pozostałych zwierząt, e) suma stanów od stycznia do listopada określonych w dniu przeprowadzonego próbnego udoju, podzielona przez 11 - w odniesieniu do bydła, f) stan rodzin pszczelich z matkami zakwalifikowanymi jako materiał mateczny albo ojcowski - na dzień 30 czerwca, g) stan tarlaków lub selektów w okresie tarła: - karpia - na dzień 15 czerwca, - pstrąga tęczowego szczepu wiosennego tarła - na dzień 20 maja, - pstrąga tęczowego jesiennego tarła - na dzień 30 listopada; 2) ilość pozyskanego i zamrożonego materiału biologicznego od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca i od dnia 1 lipca do dnia 10 grudnia. 4. Wnioski podmiotów o dotacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 6, sprawdzone pod względem merytorycznym przez podmioty prowadzące księgi, z wyłączeniem wniosków dotyczących ryb, akceptuje minister właściwy do spraw rolnictwa, a następnie wypłaca dotacje w odniesieniu do: 1) koników polskich i hucułów - w wysokości 1/2 należnej dotacji rocznej na I półrocze, w wysokości 1/4 należnej dotacji rocznej na III kwartał, przy czym rozliczenie rocznej dotacji następuje na podstawie stanów faktycznych ujętych we wniosku na IV kwartał, złożonym do dnia 10 grudnia; 2) ryb - jednorazowo według stanu na dzień, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 lit. g; do wniosku dołącza się protokół odłowów tarlaków i selektów; 3) materiału biologicznego ryb - po zakończeniu okresów, o których mowa w ust. 3 pkt 2; do wniosku dołącza się protokół pobrania nasienia. 5. Wnioski o udzielenie dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, z wyłączeniem wniosków, o których mowa w ust. 4 i 8, podmioty składają do podmiotu prowadzącego księgę, który sprawdza je pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym oraz przekazuje Krajowemu Centrum Hodowli Zwierząt. 6. Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt akceptuje wnioski o udzielenie dotacji i sporządza ich zestawienie, które przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Krajowemu Centrum Hodowli Zwierząt środki na wypłatę dotacji podmiotom, których wnioski zostały uwzględnione w zestawieniu, o którym mowa w ust. 6. Dyrektor Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt wypłaca podmiotom dotacje, przy czym na: 1) bydło, świnie i drób - dotacja może być wypłacana na I półrocze w wysokości 1/2 należnej dotacji rocznej, na III kwartał w wysokości 1/4 należnej dotacji rocznej, przy czym rozliczenie rocznej dotacji następuje na podstawie stanów faktycznych ujętych we wniosku na IV kwartał, złożonym do dnia 10 grudnia; 2) zwierzęta futerkowe i rodziny pszczele - dotacja jest wypłacana jednorazowo według stanu na dzień, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 lit. c i f; 3) pszczoły - za zadania, o których mowa w ust. 1: a) pkt 3 lit. a - dotacja jest wypłacana jednorazowo na wniosek podmiotu, na podstawie oświadczenia o stanie zazimowania pasieki na dzień 1 września, potwierdzonego przez podmiot prowadzący stado zachowawcze wiodące linii hodowlanej M Augustowska, b) pkt 3 lit. b - dotacja jest wypłacana na wniosek podmiotu, na podstawie identyfikacji matek pszczelich przeprowadzonej przez podmiot prowadzący stado zachowawcze wiodące linii hodowlanych M Kampinoska lub M Augustowska, c) pkt 4 - dotacja jest wypłacana na wniosek podmiotu, w dwóch ratach, za zadania zrealizowane w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca i od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia - na podstawie wniosku podmiotu, do którego dołącza się sprawozdanie z wykonania zadań i rozliczenie kosztów ich realizacji; 4) materiał biologiczny bydła - dotacja jest wypłacana na wniosek podmiotu, po zakończeniu okresów, o których mowa w ust. 3 pkt 2; do wniosku dołącza się protokół pobrania nasienia. 8. Wnioski o udzielenie dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, w odniesieniu do owiec i kóz, podmiot składa do Polskiego Związku Owczarskiego, który sprawdza je pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym oraz sporządza ich zestawienie, a następnie przekazuje je do akceptacji ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje środki Polskiemu Związkowi Owczarskiemu na wypłatę dotacji podmiotom, których wnioski zaakceptował i które zostały uwzględnione w zestawieniu sporządzonym przez Polski Związek Owczarski. Dotacja może być wypłacana na I półrocze w wysokości 1/2 należnej dotacji rocznej i na III kwartał w wysokości 1/4 należnej dotacji rocznej, przy czym rozliczenie rocznej dotacji następuje na podstawie stanów faktycznych ujętych we wniosku na IV kwartał, złożonym do dnia 20 grudnia. 9. Jeżeli nastąpiła zmiana podmiotu, któremu udzielono dotacji, dotacja może być udzielona na zadania, o których mowa w ust. 1: 1) pkt 1 i 2 - podmiotom w wysokości proporcjonalnej do okresu utrzymywania stad potwierdzonego umową sprzedaży; dotacja jest rozliczana na podstawie średniego stanu zwierząt ustalanego jako suma stanów dziennych podzielona przez liczbę dni utrzymywania zwierząt, a w przypadku podmiotów utrzymujących zwierzęta futerkowe, ryby lub pszczoły - podmiotowi utrzymującemu stado w dniu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 lit. c, f i g; 2) pkt 3 lit. a - podmiotom utrzymującym pszczoły w dniu, o którym mowa w ust. 7 pkt 3 lit. a; 3) pkt 4 - proporcjonalnie do okresu realizacji zadań. 10. Dotacji nie wypłaca się w przypadku stwierdzenia nieuzasadnionej likwidacji stada w okresie, na który została przyznana. Jeżeli dotacja została częściowo wypłacona, podmiot jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia likwidacji stada, do zwrotu otrzymanej dotacji. 11. W przypadku likwidacji stada, z wyłączeniem stada drobiu, zwierząt futerkowych, pszczół i ryb, z przyczyn niezależnych od hodowcy, potwierdzonego w zaświadczeniu wydanym przez urzędowego lekarza weterynarii lub prowadzącego księgi, dotacje, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielone w wysokości proporcjonalnej do okresu utrzymywania stada. 12. Dotację, o której mowa w ust. 1 pkt 1, na krowę rasy polskiej czerwonej pomniejsza się o dotację wypłaconą na podstawie § 5 ust. 1 pkt 2 lit. a. § 20. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja na dofinansowanie zadań w zakresie postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej - według stawek, które są określone w załącznikach nr 8 i 9 do rozporządzenia. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzję w sprawie udzielenia dotacji i wypłaca ją. § 21. 1. Podmiotowi upoważnionemu do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej, prowadzenia i dokonywania wpisu do ksiąg lub rejestrów, na jego wniosek złożony do ministra właściwego do spraw rolnictwa, może być udzielona dotacja na: 1) prowadzenie oceny wartości użytkowej lub hodowlanej bydła w stadach objętych rozrodem kontrolowanym, koni, owiec, kóz, drobiu, zwierząt futerkowych i pszczół; 2) prowadzenie ksiąg bydła, świń i drobiu lub rejestrów bydła ras mięsnych; 3) pobranie krwi i wykonanie testu w celu sprawdzenia pochodzenia: a) krów pierwiastek i jałowic cielnych, wykorzystywanych do oceny buhajów na podstawie ich potomstwa, b) potomstwa krów i buhajów z populacji objętej ochroną zasobów genetycznych; 4) wykonanie laboratoryjnej analizy fizykochemicznej próbki mleka krowiego i koziego na potrzeby oceny wartości użytkowej. 2. Dotacja na zadania, o których mowa w ust. 1, jest wypłacana według stawek, które są określone w załączniku nr 10 do rozporządzenia w lp. A. 3. Podmiotowi prowadzącemu ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej bydła, owiec, kóz i drobiu lub wykonującemu laboratoryjną analizę fizykochemiczną próbki mleka krowiego i koziego dotacja jest wypłacana na podstawie rozliczenia z wykonanych zadań, przedłożonego do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc i do dnia 20 grudnia za grudzień. 4. Podmiotowi prowadzącemu księgi bydła, świń lub rejestry bydła ras mięsnych dotacja jest wypłacana na podstawie rozliczenia z wykonanych zadań, przedłożonego do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc i do dnia 20 grudnia za grudzień, według stanu: 1) bydła ras mlecznych wpisanego do ksiąg na ostatni dzień miesiąca od stycznia do listopada i na dzień 15 grudnia, określanego na podstawie liczby zwierząt wpisanych do ksiąg i zarejestrowanych w systemie informatycznym, prowadzonym na potrzeby oceny wartości użytkowej; 2) bydła ras mięsnych wpisanego do ksiąg lub rejestrów na ostatni dzień miesiąca od stycznia do listopada i na dzień 15 grudnia; 3) świń wpisanych do ksiąg na dzień 1 stycznia 2004 r. 5. Podmiotowi prowadzącemu księgi drobiu dotacja jest wypłacana jednorazowo według stanu otwartych i prowadzonych na dzień 1 kwietnia 2004 r. ksiąg, na podstawie rozliczenia z wykonanych zadań przedłożonego do dnia 20 grudnia. 6. Podmiotowi prowadzącemu ocenę koni dotacja jest wypłacana za wykonane zadania kwartalnie, na podstawie rozliczenia z wykonanych zadań, złożonego do 20. dnia miesiąca następującego po zakończeniu I, II i III kwartału i do dnia 20 grudnia za IV kwartał. 7. Podmiotowi prowadzącemu ocenę wartości użytkowej i hodowlanej: 1) zwierząt futerkowych - dotacja jest wypłacana: a) za okres od stycznia do kwietnia jednorazowo, przyjmując do wyliczenia dotacji za ten okres stan samic w stadach podstawowych, stwierdzony na dzień 30 kwietnia, pomnożony przez 4, b) za pozostałe miesiące - na podstawie rozliczenia z wykonanych zadań, złożonego do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc i do dnia 20 grudnia za grudzień; 2) pszczół - dotacja jest wypłacana: a) za I półrocze jednorazowo, przyjmując do wyliczenia dotacji za ten okres stan pasiek w ocenie, stwierdzony na dzień 30 czerwca, pomnożony przez 6, b) w III kwartale za każdy miesiąc - na podstawie stanu pasiek w ocenie na ostatni dzień miesiąca, c) w IV kwartale za każdy miesiąc - na podstawie stanu pasiek w ocenie na dzień 30 września, przy czym wniosek o dotację na grudzień składa się do dnia 20 grudnia. 8. Podmiotowi realizującemu zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, dotacja jest udzielana na wniosek sporządzony na podstawie protokołów pobrań prób krwi oraz wyników testów krwi wykonanych przez laboratoria uprawnione do przeprowadzania analiz grup krwi, złożony do 20. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc i do dnia 20 grudnia za grudzień. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa akceptuje wnioski o udzielenie dotacji i wypłaca dotacje na zadania, o których mowa w ust. 1. § 22. 1. Podmiotowi będącemu właścicielem buhaja lub knura, posiadającemu zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie pozyskiwania, konfekcjonowania, przechowywania i dostarczania nasienia zwierząt gospodarskich, wydane przez podmiot upoważniony na podstawie przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, po złożeniu wniosku do ministra właściwego do spraw rolnictwa, może być udzielona dotacja na: 1) utrzymywanie buhajów lub przechowywanie ich nasienia w ramach realizacji programów oceny i selekcji buhajów; 2) utrzymywanie knurów w ramach realizacji programów oceny i selekcji knurów. 2. Wysokość udzielanych dotacji na zadania, o których mowa w ust. 1, określa się według stawek, które są określone w załączniku nr 10 do rozporządzenia w lp. B, za: 1) buhaja rasy mlecznej lub jego nasienie o najwyższej wartości hodowlanej, znajdującego się w kraju, jeżeli: a) decyzją ministra właściwego do spraw rolnictwa został dopuszczony do użycia w sztucznym unasiennianiu, b) został wytestowany w kraju, c) żyje albo zostało zgromadzone jego nasienie w ilości co najmniej: - 20.000 porcji - dla rasy czarno-białej, - 15.000 porcji - dla rasy czerwono-białej, - 10.000 porcji - dla rasy simentalskiej o mlecznym kierunku użytkowania, - 6.000 porcji - dla rasy polskiej czerwonej, d) w przypadku buhajów, które są po raz drugi w danym roku dopuszczone do użycia w sztucznym unasiennianiu, ilość zgromadzonego nasienia wynosi co najmniej: - 2.000 porcji - dla rasy czarno-białej, - 1.500 porcji - dla rasy czerwono-białej, - 1.000 porcji - dla rasy simentalskiej o mlecznym kierunku użytkowania, - 500 porcji - dla rasy polskiej czerwonej, e) jego wartość hodowlana została oszacowana przez Instytut Zootechniki w Krakowie w zakresie cech mlecznych oraz cech typu i budowy o powtarzalności minimum 70% oraz został uszeregowany według wartości indeksu, którego wzór jest określony w załączniku nr 10 do rozporządzenia w lp. B I ust. 1; 2) buhaja rasy mlecznej znajdującego się w kraju, jeżeli: a) testowanie buhaja zostało zakończone w danym roku kalendarzowym, b) nasieniem buhaja, w okresie od dnia zakończenia kwarantanny lub selekcji, unasienniono co najmniej: - 400 sztuk krów i jałowic w okresie 210 dni - dla rasy czarno-białej i czerwono-białej, - 150 sztuk krów i jałowic w okresie 440 dni - dla rasy polskiej czerwonej i simentalskiej o mlecznym kierunku użytkowania; 3) buhaja rasy polskiej czerwonej znajdującego się w kraju, jeżeli: a) wykorzystanie buhaja w realizacji krajowego programu hodowlanego zostało zaakceptowane przez podmiot prowadzący księgę dla rasy polskiej czerwonej, b) zostało wyprodukowane co najmniej 5.000 porcji nasienia tego buhaja; 4) buhaja rasy mięsnej znajdującego się w kraju, jeżeli: a) testowanie buhaja zostało zakończone w danym roku kalendarzowym, b) nasieniem buhaja w okresie 120 dni od dnia zakończenia kwarantanny lub selekcji unasienniono co najmniej 120 sztuk krów i jałowic; 5) buhaja rasy mięsnej znajdującego się w kraju, jeżeli: a) decyzją ministra właściwego do spraw rolnictwa został dopuszczony do użycia w sztucznym unasiennianiu, b) został oceniony w zakresie cech opasowych i rzeźnych na co najmniej 6 sztukach potomstwa; 6) knura znajdującego się w kraju wpisanego do ksiąg lub pochodzącego po rodzicach wpisanych do ksiąg lub linii 990, jeżeli pochodzi po ojcu: a) ocenionym w Stacji Kontroli Użytkowości Rzeźnej Trzody Chlewnej Instytutu Zootechniki w Krakowie i posiadającym dodatni indeks, b) o wartości hodowlanej wynoszącej co najmniej 0,5, oszacowanej metodą "BLUP - model zwierzęcia" do indeksu selekcyjnego. 3. Maksymalna liczba buhajów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, na które po każdej ocenie wartości hodowlanej i dopuszczeniu do użycia w sztucznym unasiennianiu może zostać wypłacona dotacja, wynosi: 1) 55 sztuk - dla rasy czarno-białej; 2) 8 sztuk - dla rasy czerwono-białej; 3) 4 sztuki - dla rasy simentalskiej; 4) 2 sztuki - dla rasy polskiej czerwonej. 4. Dotacja, o której mowa w ust. 2, jest wypłacana w odniesieniu do: 1) pkt 1 - w wysokości 1/2 stawki rocznej, po wydaniu przez ministra właściwego do spraw rolnictwa pierwszej decyzji o dopuszczeniu buhaja do użycia w sztucznym unasiennianiu w danym roku, a następnie w wysokości 1/2 stawki rocznej, po wydaniu przez ministra właściwego do spraw rolnictwa drugiej decyzji w tym zakresie; 2) pkt 2 i 4 - po przedłożeniu zaświadczenia o zakończeniu kwarantanny lub protokołu z selekcji buhajów i oświadczenia o liczbie krów i jałowic pokrytych nasieniem tego buhaja; podmiot przechowuje świadectwa unasiennienia przez 5 lat od dnia ukończenia testu; 3) pkt 3 - po wyprodukowaniu 5.000 porcji nasienia i potwierdzeniu wniosku przez podmiot prowadzący księgę dla tej rasy; 4) pkt 5 - wyłącznie raz w roku, w którym minister właściwy do spraw rolnictwa wydał decyzję o dopuszczeniu buhaja do użycia w sztucznym unasiennianiu; 5) pkt 6 - po przedłożeniu: a) zaświadczenia o zakończeniu kwarantanny, b) świadectwa wpisu do ksiąg lub świadectwa kwalifikacji - w przypadku mieszańców, c) zaświadczenia o wartości hodowlanej ojca knura oszacowanej metodą "BLUP - model zwierzęcia" dla indeksu selekcyjnego, wystawionego przez Instytut Zootechniki w Krakowie na wniosek hodowcy lub stacji unasienniania loch, zawierający numer knura i jego ojca, datę urodzenia knura oraz datę oceny przyżyciowej knura - nie dłużej niż 24 miesiące, według stanu na dzień 31 marca i 30 września, dwa razy w roku, w wysokości 1/2 stawki dotacji, jeżeli knur pozostaje w stacji unasienniania loch. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa akceptuje wnioski o udzielenie dotacji i wypłaca dotacje na zadania, o których mowa w ust. 1. § 23. Wnioski o wypłatę dotacji na dofinansowanie zadań z zakresu postępu biologicznego w produkcji zwierzęcej i rozliczenia poniesionych kosztów realizacji tych zadań podmioty sporządzają odpowiednio do realizowanych zadań, na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorach nr 2-15. Rozdział 4 Dotacje na dofinansowanie kosztów zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badań monitoringowych pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego, w tym na działania związane z ochroną przed zagrożeniem wystąpienia gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) § 24. 1. Podmiotowi realizującemu zadania z zakresu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt oraz badań monitoringowych pozostałości chemicznych i biologicznych w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz w tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych, o których mowa w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, może być udzielona, na jego wniosek, dotacja na dofinansowanie kosztów: 1) szczepień przeciwko wściekliźnie lisów wolno żyjących za: a) 1 dawkę doustnej szczepionki wraz z jej zrzuceniem z samolotu, b) dostarczenie zwłok odstrzelonego lisa wolno żyjącego do wyznaczonego zakładu higieny weterynaryjnej w celu określenia wskaźnika nabytej odporności oraz wskaźnika przyjętej szczepionki - według stawek, które są określone w załączniku nr 11 do rozporządzenia w części III; 2) czynności weterynaryjnych - według stawek, które są określone w przepisach w sprawie warunków wynagradzania i wysokości wynagradzania za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez organ Inspekcji Weterynaryjnej; 3) badań chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania, badań pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych oraz w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, wykonywanych w sposób, który jest określony w przepisach w sprawie badań kontrolnych pozostałości chemicznych, biologicznych, leków i skażeń promieniotwórczych u zwierząt żywych w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, rozliczanych według stawek, które są określone w załączniku nr 11 do rozporządzenia w części I i II; 4) badań w kierunku wykrywania dioksyn w próbkach środków żywienia zwierząt, tkankach zwierząt oraz produktach pochodzących od zwierząt i ze zwierząt - do wysokości poniesionych kosztów udokumentowanych w fakturach; 5) unieszkodliwiania odpadów powstałych przy badaniach laboratoryjnych chorób zakaźnych zwierząt przez wyspecjalizowane podmioty, a także uśmiercania zwierząt przeprowadzanych z nakazu powiatowego lekarza weterynarii, do wysokości poniesionych kosztów udokumentowanych w fakturach; 6) odkażania miejsc wystąpienia chorób zakaźnych zwierząt przez wyspecjalizowane podmioty, do wysokości poniesionych kosztów udokumentowanych w fakturach; 7) dojazdu do miejsc zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, pobierania prób do badań monitoringowych, dostarczania prób do laboratoriów wykonujących badania - według stawek, które są określone w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy lub kosztów wynajęcia firm kurierskich, do wysokości poniesionych kosztów udokumentowanych w fakturach; 8) dowozu i zabijania zwierząt lub uboju sanitarnego, odkażania rzeźni po ubojach sanitarnych, zastosowania odpowiednich technologii przetwarzania mięsa, unieszkodliwiania zwłok zwierzęcych i odpadów poubojowych z nakazu powiatowego lekarza weterynarii, do wysokości poniesionych kosztów udokumentowanych w fakturach; 9) wynagrodzeń rzeczoznawców, odszkodowań i nagród za zwierzęta zabite lub poddane ubojowi z nakazu powiatowego lekarza weterynarii, w wysokości, która jest określona w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 2. Decyzję o udzieleniu dotacji, po sprawdzeniu wniosków pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym, wydaje odpowiednio powiatowy albo wojewódzki lekarz weterynarii, a następnie dokonuje wypłaty dotacji ze środków otrzymanych na ten cel od wojewody. Rozdział 5 Dotacje na dofinansowanie kosztów ochrony roślin § 25. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja na: 1) pokrycie kosztów wykonania czynności, o których mowa w przepisach o ochronie roślin, określonych w decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa; 2) pokrycie rzeczywistej szkody poniesionej przy wykonywaniu decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa w sprawie zwalczania organizmów szkodliwych, o których mowa w przepisach o ochronie roślin; 3) pokrycie kosztów zwalczania organizmów szkodliwych na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, wydanej na podstawie przepisów o ochronie roślin, w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji; 4) pokrycie kosztów badań organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania na podstawie przepisów o ochronie roślin oraz innych organizmów o znaczeniu międzynarodowym, w celu stwierdzenia zasadności umieszczenia ich na liście organizmów zwalczanych z urzędu; 5) pokrycie kosztów badań gleby i roślin na obecność organizmów kwarantannowych, w wysokości określonej w załączniku nr 12 do rozporządzenia w lp. 2; 6) realizację zadań przy zwalczaniu bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus będącej czynnikiem wywołującym bakteriozę pierścieniową ziemniaka lub bakterii Ralstonia solanacearum będącej czynnikiem wywołującym chorobę zwaną śluzakiem, na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa w sprawie zwalczania bakterii, przy czym dofinansowaniem są objęte koszty: a) przetwarzania porażonych ziemniaków, dokonanego przez zakład przetwórczy, lub unieszkodliwiania odpadów powstałych w czasie ich przetwarzania, b) odkażania pomieszczeń, c) pokrycia szkody poniesionej w wyniku wykonania decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, w przypadku stwierdzenia występowania w sadzeniakach ziemniaka uznanych po ocenie polowej w stopniach: przedbazowy (PBIII, PBII), bazowy (BI, BII), kwalifikowany (CA, CB), bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub bakterii Ralstonia solanacearum - dla wszystkich plantacji sadzeniaków ziemniaka w gospodarstwie, jeżeli nie zostały zdyskwalifikowane z innych przyczyn, d) zakupu kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, jeżeli jest to określone w decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa - w wysokości określonej w załączniku nr 12 do rozporządzenia w lp. 3. 2. Wniosek o udzielenie dotacji podmiot składa do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, do dnia 10 grudnia: 1) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, wraz z kopiami faktur albo rachunków lub kserokopiami faktur albo rachunków, których zgodność z oryginałem poświadczył pracownik wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa; 2) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 6, wraz z oświadczeniem o wykonaniu czynności, na które ma być udzielona dotacja; wniosek sporządza się w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 16; wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa potwierdza wykonanie czynności wymienionych przez podmiot w oświadczeniu. 3. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem", wydaje decyzję o udzieleniu i wypłaceniu dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 6, na podstawie wniosku podmiotu, sprawdzonego i zaakceptowanego pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa. 4. Główny Inspektor wydaje decyzje o udzieleniu i wypłaceniu dotacji, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, na podstawie wniosku podmiotu. § 26. 1. Podmiotowi, na jego wniosek, może być udzielona dotacja na realizację zadań przy zwalczaniu grzyba Synchytrium endobioticum będącego czynnikiem wywołującym raka ziemniaka, na podstawie decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa w sprawie zwalczania tego patogena, na dofinansowanie kosztów zakupu kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka odmian odpornych na agresywne patotypy grzyba Synchytrium endobioticum, w wysokości stawek, które są określone w załączniku nr 12 do rozporządzenia w lp. 4, jeżeli wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa stwierdzi występowanie tych agresywnych patotypów lub podejrzewa ich wystąpienie na obszarze powiatów, w których stwierdzano te agresywne patotypy. 2. Wniosek o udzielenie dotacji podmiot składa do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, do dnia 10 grudnia, wraz z kopiami faktur albo rachunków lub kserokopiami faktur albo rachunków poświadczonych za zgodność z oryginałem przez pracownika wojewódzkiego inspektoratu ochrony roślin i nasiennictwa. 3. Dotacja może być udzielona, jeżeli w dokumentach, o których mowa w ust. 2, zostanie umieszczony numer decyzji wydanej na podstawie przepisów o ochronie roślin, nakazującej zwalczanie grzyba Synchytrium endobioticum. 4. Główny Inspektor wydaje decyzję o udzieleniu i wypłaceniu dotacji, na podstawie wniosku podmiotu, sprawdzonego i zaakceptowanego pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa. § 27. 1. Podmiotowi realizującemu zadania w zakresie: 1) doskonalenia metod zwalczania agrofagów, 2) urzędowych badań kontrolnych jakości środków ochrony roślin dopuszczonych do obrotu, 3) analizy pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych, z wyłączeniem analiz pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych pochodzących z gospodarstw ekologicznych - może być udzielona dotacja do wysokości określonej w załączniku nr 12 do rozporządzenia w lp. 1, 6 i 7, na wniosek podmiotu, sporządzony w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 17. 2. Dotacja może być udzielona, jeżeli oferta wykonania zadania zawierająca zakres, sposób realizacji i rozliczenia zadania oraz szczegółową kalkulację kosztów została złożona do Głównego Inspektora i została przez niego przyjęta do realizacji. 3. Główny Inspektor wydaje decyzje o udzieleniu i wypłaceniu dotacji na podstawie wniosku podmiotu, jeżeli zadanie zostało wykonane zgodnie z przyjętą ofertą. § 28. 1. Podmiotowi realizującemu usługi w zakresie zaprawiania nasion pszenicy ozimej może być, na jego wniosek, udzielona dotacja na dofinansowanie kosztów zaprawiania, obejmujących koszt usługi oraz wartość zużytego środka ochrony roślin, według stawek, które są określone w załączniku nr 12 do rozporządzenia w lp. 5, jeżeli: 1) nasiona są przeznaczone do siewu w gospodarstwach położonych w rejonach zagrożonych występowaniem śnieci karłowej, wskazanych przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa; 2) do zaprawiania nasion zastosowano środek ochrony roślin zalecany do zwalczania śnieci karłowej, a zaprawianie przeprowadzono zgodnie z wymaganiami, które są określone dla stosowania tego środka. 2. Wniosek podmiotu zawierający: 1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres oraz potwierdzenie zgłoszenia prowadzonej działalności gospodarczej, 2) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres producenta rolnego oraz miejsce położenia użytków rolnych, 3) oświadczenie producenta rolnego o wielkości użytków rolnych przeznaczonych do uprawy pszenicy ozimej, 4) numer i datę wystawienia faktury oraz ilość zaprawionych nasion pszenicy ozimej, 5) nazwę środka ochrony roślin, którym zaprawiono nasiona, 6) wyliczenie przysługującej dotacji, wynikającej ze stawki dotacji i masy zaprawionych nasion - składa się do dnia 10 grudnia, do wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu. 3. Wykonanie usług, o których mowa w ust. 1, powinno być potwierdzone fakturą zawierającą: 1) wartość usługi, w tym wartość zużytego środka ochrony roślin; 2) kwotę dotacji; 3) kwotę zapłaconą przez producenta rolnego. 4. Główny Inspektor wydaje decyzję o udzieleniu i wypłaceniu dotacji, na podstawie wniosku podmiotu, sprawdzonego i zaakceptowanego pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa. § 29. 1. Podmiotowi upoważnionemu przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa na podstawie przepisów o ochronie roślin do prowadzenia badań sprawności technicznej opryskiwaczy, na jego wniosek, może być udzielona dotacja na obniżenie ceny za badania opryskiwaczy ciągnikowych lub samobieżnych, polowych i sadowniczych, eksploatowanych przez posiadaczy, służących do wykonywania zabiegów ochrony roślin rolniczych, ogrodniczych i sadowniczych, według stawek, które są określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia. 2. Podmiot składa do wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu, wniosek o udzielenie dotacji, sporządzony w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 18, wraz z kopią faktury albo rachunku lub kserokopiami faktury albo rachunku, poświadczonymi za zgodność z oryginałem przez pracownika wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. 3. Dotacja może być udzielona, jeżeli jej wysokość wpisano w fakturze lub rachunku wystawionym nabywcy usługi. 4. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa przekazuje wnioski sprawdzone pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym do Głównego Inspektora, wraz ze zbiorczym zestawieniem wniosków. 5. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa przekazuje wojewodzie wnioski gospodarstw pomocniczych wojewódzkich jednostek budżetowych po ich sprawdzeniu pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym. Decyzje o udzieleniu i wypłaceniu dotacji wydaje wojewoda. 6. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa sprawdzone pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym wnioski gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych podległych ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. Decyzje o udzieleniu i wypłaceniu dotacji wydaje minister właściwy do spraw rolnictwa. 7. Zbiorcze zestawienie, o którym mowa w ust. 4, sporządza się w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 19, i przekazuje wraz z wnioskami podmiotów do 10. dnia następnego miesiąca za poprzedni miesiąc i do dnia 10 grudnia - za grudzień. 8. Główny Inspektor wydaje decyzje o udzieleniu i wypłaceniu dotacji podmiotom na podstawie wniosków, o których mowa w ust. 4. § 30. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Głównemu Inspektorowi środki na wypłatę dotacji na podstawie sporządzonego zestawienia decyzji, o których mowa w § 25 ust. 3 i 4, § 26 ust. 4, § 27 ust. 3, § 28 ust. 4 i § 29 ust. 8. Rozdział 6 Dotacje na dofinansowanie kosztów rolnictwa ekologicznego § 31. 1. Podmiotowi, który: 1) realizuje program przestawiania gospodarstwa rolnego na produkcję metodami ekologicznymi i w wyniku kontroli przeprowadzonej przez upoważnioną jednostkę certyfikującą w rozumieniu przepisów o rolnictwie ekologicznym, zwaną dalej "upoważnioną jednostką certyfikującą", uzyskał pozytywną ocenę realizacji tego programu, 2) prowadzi produkcję metodami ekologicznymi i uzyskał certyfikat zgodności wydany przez upoważnioną jednostkę certyfikującą - przysługuje dotacja na dofinansowanie kosztów kontroli przeprowadzonych w zakresie, o którym mowa w pkt 1 i 2, według stawek, które są określone w załączniku nr 14 do rozporządzenia w części I. 2. Wniosek o dotację, o której mowa w ust. 1, zawierający: 1) numer i datę protokołu kontroli gospodarstwa rolnego, w którym prowadzona jest produkcja metodami ekologicznymi, lub certyfikatu wystawionego przez upoważnioną jednostkę certyfikującą, 2) wielkość kontrolowanego gospodarstwa rolnego, 3) datę kontroli przeprowadzonej w gospodarstwie rolnym przez upoważnioną jednostkę certyfikującą, 4) kopię faktury VAT - podmiot składa do dnia 31 lipca albo do dnia 15 października do Stacji Chemiczno-Rolniczej, która dokonuje sprawdzenia wniosku pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym. 3. Dyrektor Stacji Chemiczno-Rolniczej akceptuje wnioski o udzielenie dotacji, sporządza zbiorcze zestawienia i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Stacji Chemiczno-Rolniczej środki na wypłatę dotacji na podstawie zbiorczego zestawienia, o którym mowa w ust. 3. Dotacje podmiotom wypłaca Dyrektor Stacji Chemiczno-Rolniczej. § 32. 1. Podmiotom wykonującym usługi w zakresie wykonywania analiz pozostałości środków ochrony roślin w próbkach pobranych z płodów rolnych wyprodukowanych metodami ekologicznymi może być udzielona dotacja według stawek, które są określone w załączniku nr 12 do rozporządzenia w lp. 7. 2. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa wydaje decyzję o udzieleniu i wypłaceniu dotacji na wniosek podmiotu. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Roślin i Nasiennictwa środki na wypłatę dotacji. § 33. 1. Podmiotowi prowadzącemu badania z zakresu rolnictwa ekologicznego dotyczące produkcji, uprawy, nawożenia, ochrony roślin, przetwórstwa produktów roślinnych i zwierzęcych, ochrony zdrowia zwierząt oraz marketingu i promocji może być udzielona, na jego wniosek, dotacja według stawek, które są określone w załączniku nr 14 do rozporządzenia w części II. 2. Warunkiem udzielenia dotacji jest prowadzenie przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, prac naukowo-badawczych w dziedzinie, której dotyczą badania. 3. Decyzję w sprawie udzielenia dotacji wydaje minister właściwy do spraw rolnictwa. 4. Dotację wypłaca minister właściwy do spraw rolnictwa po przedłożeniu przez podmiot rozliczenia poniesionych kosztów, sporządzonego w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 1. § 34. 1. Podmiotowi koordynującemu doradztwo w zakresie rolnictwa ekologicznego, na jego wniosek, może być udzielona dotacja według stawek, które są określone w załączniku nr 14 do rozporządzenia w części III. 2. Decyzję w sprawie udzielenia i wypłacenia dotacji wydaje minister właściwy do spraw rolnictwa. 3. Dotację wypłaca minister właściwy do spraw rolnictwa po przedłożeniu przez podmiot rozliczenia poniesionych kosztów, sporządzonego w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 1. Rozdział 7 Dotacje na dofinansowanie kosztów monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości importu § 35. Podmiotowi wykonującemu usługi w zakresie monitorowania dostępu polskich artykułów rolno-spożywczych do rynków zagranicznych i wielkości importu, na jego wniosek, może być udzielona dotacja na realizację tych usług do wysokości 90% poniesionych kosztów, jednak nie więcej niż w wysokości stawek, które są określone w załączniku nr 15 do rozporządzenia. § 36. 1. Wniosek, o którym mowa w § 35, składa się do ministra właściwego do spraw rynków rolnych; wniosek powinien zawierać szczegółową kalkulację kosztów wykonania usługi. 2. Dotacja może być udzielona na podstawie pozytywnie zaopiniowanego wniosku o wykonanie usługi przez komisję do spraw rozpatrywania wniosków o dofinansowanie usług, o których mowa w § 35. § 37. 1. Decyzję o udzieleniu dotacji wydaje minister właściwy do spraw rynków rolnych. 2. Dotację wypłaca minister właściwy do spraw rynków rolnych po przedłożeniu przez podmiot rozliczenia poniesionych kosztów, sporządzonego w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 1. Rozdział 8 Dotacje na dofinansowanie kosztów stosowania nawozów wapniowych § 38. Do nawozów wapniowych oraz wapniowo-magnezowych, zwanych dalej "nawozami", może być udzielona dotacja, jeżeli: 1) zostały wyprodukowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z surowców krajowych; 2) spełniają wymagania, które są określone w ustawie z dnia 26 lipca 2000 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. Nr 89, poz. 991), zwanej dalej "ustawą o nawozach i nawożeniu", w załączniku do ustawy w tabelach 18 i 19; 3) partia nawozów stanowiąca produkcję dobową nawozu jednej odmiany lub ilość nieprzekraczająca 2.000 ton, przygotowana do sprzedaży, posiada atest wydany przez Stację Chemiczno-Rolniczą, zwaną dalej "Stacją", lub jej oddziały albo laboratorium akredytowane przez Polskie Centrum Akredytacji w zakresie badań nawozów, na podstawie badania prób nawozów pobranych w miejscu ich produkcji przez próbobiorcę Stacji lub jej oddziałów albo laboratorium akredytowanego, potwierdzający zgodność produkowanego nawozu z wymaganiami, o których mowa w pkt 2; 4) podmiot produkujący nawozy wapniowe z produkcji podstawowej (odmiany - symbole od 01 do 05), wapno kredowe pochodzenia naturalnego - kopalina (odmiany - symbole od 06a do 09a) oraz nawozy wapniowo-magnezowe (odmiany - symbole od 01 do 07) posiada koncesję, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 3)) lub wyprodukował je z surowców wydobytych z kopalni posiadających taką koncesję. § 39. 1. Dotacja może być udzielona podmiotowi produkującemu nawozy z produkcji podstawowej (odmiany od 01 do 05), wapno kredowe pochodzenia naturalnego - kopalina (odmiany od 06a do 09a), nawozy wapniowe z pozysku (odmiany od 06 do 09) z wyłączeniem wapna defekacyjnego (odmiany 06 do 09) oraz nawozy wapniowo-magnezowe (odmiany od 01 do 07), który sprzedał je producentom rolnym do stosowania na użytkach rolnych oraz gruntach pod stawami, według stawek, które są określone w załączniku nr 16 do rozporządzenia, na jego wniosek, sporządzony w sposób, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorze nr 20. 2. Dotacja, o której mowa w ust. 1, może być udzielona do takiej ilości nawozów, która nie przekracza dawki czystego składnika CaO i MgO w przeliczeniu na 1 ha użytków rolnych oraz gruntów pod stawami, zalecanej przez Stację lub jej oddziały, dla przebadanej powierzchni użytków rolnych oraz gruntów pod stawami w danym gospodarstwie, na podstawie badań zakwaszenia gleb wykonanych na próbkach gleb pobranych bezpośrednio u producentów rolnych przez Stację lub jej oddziały albo laboratorium akredytowane. 3. Badania zakwaszenia użytków rolnych oraz gruntów pod stawami, dla potrzeb określenia przez Stację lub jej oddziały zalecanej dawki dotowanych nawozów, przeprowadzone przez producenta rolnego, są ważne przez okres 4 lat od dnia ich wykonania. 4. Łączna ilość dotowanych nawozów, zakupionych przez producenta rolnego w okresie kolejnych 4 lat, nie może przekraczać dawki, o której mowa w ust. 2, zalecanej na ten okres przez Stację lub jej oddziały, przy czym okres ten liczy się od dnia 1 stycznia 2002 r. § 40. 1. Aby uzyskać dotację, o której mowa w § 39 ust. 1, podmiot jest obowiązany przedłożyć Stacji zapotrzebowanie na kwotę dotacji oraz informację o przewidywanej wielkości sprzedaży nawozów objętych dotacją, a także aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo aktualne zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej o prowadzeniu działalności w zakresie produkcji, wydobywania lub przetwarzania wapna nawozowego. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, Stacja składa do ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. Podmiot produkujący nawozy, który sprzedał je producentom rolnym, składa w Stacji lub w jej oddziale: 1) potwierdzającą sprzedaż nawozów producentom rolnym fakturę zawierającą: a) ilość, typ i odmianę nawozu, b) kwotę wynikającą z ceny nawozu (bez dotacji) pomnożoną przez ilość sprzedanego nawozu, c) kwotę dotacji, jaka może być udzielona do sprzedanego nawozu, d) kwotę, jaką powinien zapłacić producent rolny za zakupiony nawóz, e) numer atestu danej partii nawozów, o którym mowa w § 38 pkt 3, f) numer koncesji, o której mowa w § 38 pkt 4; 2) zaświadczenie lub potwierdzenie przez wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) wielkości faktycznie użytkowanych przez producenta rolnego użytków rolnych i gruntów pod stawami; 3) oryginał zalecenia, o którym mowa w § 39 ust. 2; 4) oświadczenie producenta rolnego o ilości nawozów zakupionych od dnia 1 stycznia 2002 r. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, podmiot składa do Stacji lub oddziału Stacji właściwego ze względu na miejsce siedziby podmiotu produkującego nawozy. Stacja lub jej oddział sprawdza je pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, przechowuje się w Stacji lub w jej oddziale. 6. Wniosek, o którym mowa w § 39 ust. 1, Stacja sprawdza pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym, a następnie przekazuje do ministra właściwego do spraw rolnictwa. 7. Decyzję o wypłaceniu dotacji podmiotowi wydaje minister właściwy do spraw rolnictwa. § 41. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po otrzymaniu zbiorczego zapotrzebowania sporządzonego na podstawie decyzji, o których mowa w § 40 ust. 7, przekazuje Stacji środki na wypłatę dotacji, o których mowa w § 39 ust. 1. 2. Dotacje są wypłacane podmiotom przez Stację lub jej oddział właściwy ze względu na siedzibę podmiotu produkującego nawozy. 3. Podmiot produkujący nawozy składa w Stacji lub w jej oddziale, do dnia 31 grudnia 2004 r., rozliczenie kosztów produkcji dotowanych nawozów, sporządzone w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia we wzorach nr 21-24. Rozdział 9 Rozliczanie dotacji § 42. 1. Zestawienia wypłaconych za dany rok dotacji są przekazywane ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa albo ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego, przez: Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa, podmioty prowadzące hodowlę roślin, podmioty realizujące zadania z zakresu wytwarzania materiałów wyjściowych, podmioty prowadzące sady nasienne, sady i plantacje elitarne, Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, Polski Związek Owczarski i Stację Chemiczno-Rolniczą. 2. Podmioty, którym udzielono dotacji, są obowiązane do prowadzenia dokumentacji i odrębnej ewidencji wykorzystania dotacji. 3. Kwoty dotacji wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem lub pobrane w nadmiernej wysokości podlegają zwrotowi, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, na rachunek bieżący: 1) wydatków - właściwej części budżetu państwa, jeżeli zwrot nastąpił w roku, w którym dotacja została udzielona; 2) dochodów - właściwej części budżetu państwa, jeżeli zwrot nastąpił po roku, w którym dotacja została udzielona; 3) dochodów budżetu państwa - odpowiednio we właściwym urzędzie skarbowym, jeżeli zwrot dotacji następuje w wyniku kontroli skarbowej. 4. Decyzje w sprawie zwrotu dotacji, o których mowa w ust. 3, wydaje: 1) dyrektor urzędu kontroli skarbowej - w przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli skarbowej, że dotacja została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem lub pobrana w nadmiernej wysokości; 2) organ udzielający dotacji - w pozostałych przypadkach. 5. Odsetki, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, podlegają przekazaniu na rachunek bieżący dochodów właściwej części budżetu państwa. Rozdział 10 Przepisy dostosowujące, przejściowe i końcowe § 43. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dotacji udzielanych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 44. Podmiotowi, który przedłożył do dnia 31 stycznia 2004 r. odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa albo ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych albo wojewodzie wniosek o dotacje przedmiotowe należne za zadania wykonane w 2003 r., może być udzielona i wypłacona dotacja wyłącznie do wysokości kwot ustalonych dla danego rodzaju zadań w 2003 r., jeżeli nie były one sfinansowane ze środków przeznaczonych na ten cel w 2003 r. ze środków przeznaczonych w ustawie budżetowej na rok 2004 na dotacje przedmiotowe. § 45. Ofertę, o której mowa w § 27 ust. 2, oraz wniosek, o którym mowa w § 35, składa się w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 46. Decyzję, o której mowa w § 37 ust. 1, minister właściwy do spraw rynków rolnych wydaje do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 47. 1. Wniosek, o którym mowa w § 39 ust. 1, Stacja przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa do dnia 26 kwietnia 2004 r. 2. Dokumenty, o których mowa w § 40: 1) ust. 1 - składa się w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia; 2) ust. 3 - składa się do dnia 22 kwietnia 2004 r. § 48. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 maja 2002 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. Nr 65, poz. 595 i Nr 239, poz. 2051 oraz z 2003 r. Nr 77, poz. 685 i Nr 186, poz. 1819). § 49. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 32 i 33, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 655) Załącznik nr 1 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W PRODUKCJI ROŚLINNEJ I. Punkty i stawki dotacji na dofinansowanie hodowli roślin rolniczych i ogrodniczych 1. Ważne gospodarczo gatunki roślin rolniczych i ogrodniczych, liczbę programów objętych dotowaniem w poszczególnych gatunkach roślin oraz znaczenie gospodarcze gatunków roślin w ‰ określa tabela nr 1. 2. Dla każdego gatunku wylicza się współczynnik znaczenia gospodarczego (WZG) według wzoru: 3. Wycena programów hodowlanych: 1) zgodność realizowanego kierunku hodowli z potrzebami gospodarki narodowej - od 0 do 5 punktów, a zwłaszcza hodowla odmian: a) uwzględniająca podniesienie jakości (hodowla jakościowa), b) przystosowanych do nowych technologii produkcji, c) uwzględniająca wymogi ochrony środowiska (hodowla odpornościowa); 2) wiarygodność podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie programu hodowlanego - od 0 do 35 punktów łącznie, w tym: a) rośliny rolnicze, warzywnicze i sadownicze - od 0 do 10 punktów: - rośliny rolnicze: udział odmian podmiotu ubiegającego się o dofinansowanie pozostających w rejestrze w dniu 31 grudnia 2003 r. (w procentach) w powierzchni zakwalifikowanej danego gatunku w roku poprzedzającym dofinansowanie, - rośliny warzywnicze: wartość sprzedaży materiału siewnego własnych odmian pozostających w rejestrze w dniu 31 grudnia 2003 r. w stosunku do ogólnej wartości sprzedaży materiału siewnego danego gatunku w roku poprzedzającym dofinansowanie w jednostkach objętych dofinansowaniem, - rośliny sadownicze: udział drzewek i sadzonek poszczególnych odmian pozostających w rejestrze w dniu 31 grudnia 2003 r. w stosunku do ogólnej liczby drzewek i sadzonek danego gatunku zakwalifikowanych w roku poprzedzającym dofinansowanie, b) procentowy udział wartości opłaty hodowlanej uzyskanej przez dany podmiot w roku poprzedzającym dofinansowanie w stosunku do ogólnej wartości opłat hodowlanych uzyskanych przez wszystkie podmioty ubiegające się o dofinansowanie hodowli danego gatunku - od 0 do 20 punktów, c) udział środków własnych w finansowaniu kosztów hodowli roślin poniesionych w okresie 3 ostatnich lat - od 0 do 5 punktów; 3) zaawansowanie prac hodowlanych mierzone liczbą rodów w doświadczeniach rejestrowych w dniu 31 grudnia 2003 r. - od 0 do 5 punktów; 4) posiadana kadra twórców odmian (na podstawie ich udziału w tworzeniu odmian w procentach) - od 0 do 5 punktów. 4. Punkt przeliczeniowy ustala się jako procentowy udział wycenionego programu zgodnie z ust. 3, w łącznej sumie punktów dla programów w ramach danego gatunku. 5. Wartość jednego punktu stanowi iloraz kwoty dotacji i sumy punktów przeliczeniowych dla gatunków wymienionych w tabeli nr 1. 6. Stawka dotacji za jeden punkt wynosi 5.600 zł. Tabela nr 1 Lp.GatunekLiczba programówZnaczenie gospodarcze gatunku w ‰ 1.pszenica ozima7102 2.pszenica jara232 3.żyto ozime360 4.pszenżyto ozime247 5.jęczmień jary459 6.jęczmień ozimy212 7.owies330 8.kukurydza240 9.burak pastewny18 10.burak cukrowy158 11.ziemniak3176 12.rzepak145 13.groch siewny220 14.łubin żółty112 15.łubin wąskolistny112 16.bobik niskotaninowy16 17.koniczyna łąkowa111 18.kostrzewa łąkowa16 19.życica trwała16 20.życica wielokwiatowa14 21.tymotka łąkowa14 22.festulolium13 23.wiechlina łąkowa15 24.kostrzewa czerwona14 25.trawy gazonowe110 26.mak14 27.len, konopie12 28.chmiel12 29.kapusta biała217 30.pomidor gruntowy316 31.papryka pod osłony14 32.pomidor pod osłony27 33.ogórek gruntowy427 34.marchew327 35.cebula327 36.burak ćwikłowy211 37.fasola szparagowa316 38.fasola na suche nasiona24 39.pietruszka12 40.seler13 41.groch314 42.sałata11 43.jabłoń19 44.wiśnia16 45.śliwa16 46.porzeczka czarna16 47.malina15 48.agrest12 49.truskawka17 50.podkładki dla drzewiastych gatunków roślin sadowniczych13 ŁĄCZNIE871.000 II. Stawki dotacji za zadania z zakresu wytwarzania materiałów wyjściowych do hodowli roślin Lp.Nazwa zadaniaStawka dotacji w zł 1Wyprowadzenie form pszenicy ozimej i jarej odpornych na fusariozy kłosa120.000 2Wytworzenie linii DH pszenicy ozimej o skróconym źdźble i podwyższonej odporności na septoriozę liści i plew120.000 3Analiza zmienności cech jakościowych pszenicy ozimej i jarej70.000 4Wykorzystanie technik in vitro dla uzyskania homozygotycznych linii pszenic o dobrej wartości wypiekowej50.000 5Wykorzystanie elektroforetycznych markerów białkowych do oceny wyrównania i odrębności pszenicy ozimej i jarej80.000 6Wytwarzanie materiałów wyjściowych pszenicy ozimej tolerancyjnej na zakwaszenie gleby70.000 7Wytworzenie materiałów wyjściowych pszenicy ozimej odpornej na mączniaka prawdziwego i rdzę, o dobrych cechach jakościowych120.000 8Analiza statystyczno-genetyczna wyników doświadczeń hodowlanych celem wyodrębnienia materiałów wyjściowych jako komponentów do hodowli nowych odmian zbóż40.000 9Poszukiwanie źródeł odporności na rdzę brunatną (Puccinia recondita f.sp.tritici) w materiałach hodowlanych pszenicy ozimej80.000 10Tworzenie materiałów wyjściowych pszenicy ozimej o zwiększonej efektywności wykorzystania wody i makroskładników pokarmowych oraz polepszonych zdolnościach adaptacyjnych do obniżonego nawożenia i niedoborów wody80.000 11Wykorzystanie markerów molekularnych dla oceny materiałów wyjściowych pszenicy ozimej o poprawionej wartości wypiekowej oraz odporności na rdzę brunatną85.000 12Szybka selekcja materiałów wyjściowych pszenicy ozimej na niską temperaturę z wykorzystaniem pomiarów fluorescencji chlorofilu35.000 13Charakterystyka molekularna restorerów żyta i jej wykorzystanie do wytworzenia nowych linii z genami przywracającymi płodność u żyta100.000 14Tworzenie męskojałowych linii wsobnych żyta ze sterylizującą cytoplazmą źródła CMS-C70.000 15Badania nad molekularnymi aspektami cytoplazmatycznej męskiej sterylności u żyta70.000 16Uzyskiwanie linii homozygotycznych żyta metodą androgenezy dla potrzeb hodowli mieszańcowej80.000 17Wytwarzanie linii podwojonych haploidów żyta jako materiałów wyjściowych do hodowli roślin30.000 18Pszenżyto tetraploidalne jako źródło zmienności dla pszenżyta heksaploidalnego60.000 19Wytwarzanie materiałów wyjściowych pszenżyta heksaploidalnego o skróconym źdźble, odpornego na Septoria nodorum130.000 20Wytwarzanie materiałów wyjściowych do hodowli heterozyjnej mieszańców pszenżyta100.000 21Poszukiwanie form pszenżyta ozimego o wysokiej odporności na porastanie50.000 22Uzyskiwanie linii DH pszenżyta z wykorzystaniem kultur pylnikowych60.000 23Wykorzystanie elektroforetycznych markerów białkowych do oceny wyrównania i odrębności pszenżyta30.000 24Poszerzenie zmienności genetycznej pszenżyta poprzez krzyżowanie oddalone50.000 25Wprowadzenie genów odporności na rdzę brunatną z pszenicy diploidalnej do pszenżyta heksaploidalnego poprzez wykorzystanie linii introgresywnych Triticale/Triticum monococccum50.000 26Wykorzystanie elektroforetycznych markerów białkowych do oceny wyrównania i odrębności jęczmienia40.000 27Wytworzenie materiałów wyjściowych jęczmienia jarego o wysokiej jakości browarnej100.000 28Wytworzenie materiałów wyjściowych jęczmienia jarego pastewnego odpornego na mączniaka i rdzę karłową80.000 29Określenie zmienności jakości browarnej w materiałach hodowlanych jęczmienia jarego70.000 30Ocena stopnia genetycznego i fenotypowego zróżnicowania materiałów wyjściowych jęczmienia z punktu widzenia doboru komponentów do krzyżowań65.000 31Występowanie chorób wirusowych u jęczmienia, źródła odporności, opracowanie skutecznych metod selekcji70.000 32Wytwarzanie materiałów wyjściowych jęczmienia ozimego browarnego odpornego na mączniaka i plamistość siatkowaną45.000 33Identyfikacja i introdukcja genów odporności na choroby wirusowe do polskich odmian jęczmienia50.000 34Wykorzystanie gatunków tetraploidalnych w poszerzaniu genetycznej zmienności i wytworzenie linii DH owsa80.000 35Synteza nowych form owsa przydatnych do hodowli w oparciu o krzyżowania międzygatunkowe40.000 36Wytwarzanie linii wsobnych kukurydzy techniką podwojonych haploidów90.000 37Wytwarzanie materiałów wyjściowych kukurydzy o podwyższonej odporności na fuzariozę kolb, zgorzel podstawy łodyg i drobną plamistość liści80.000 38Opracowanie wielocechowych indeksów selekcyjnych dla materiałów wyjściowych kukurydzy65.000 39Analiza dystansu genetycznego linii wsobnych kukurydzy celem wyodrębnienia form przydatnych do tworzenia odległych genetycznie materiałów wyjściowych15.000 40Wytwarzanie linii podwojonych haploidów rzepaku ozimego50.000 41Określenie dystansu genetycznego oraz badanie materiałów roślinnych rzepaku ozimego na obecność sterylnej cytoplazmy typu ogura przy pomocy markera PCR-SCAR100.000 42Określenie zmienności zawartości alkaloidów w materiałach kolekcyjnych i hodowlanych maku30.000 43Określenie zmienności w zawartości glukozynolanów w rzepaku ozimym oraz morfiny w maku80.000 44Wytwarzanie mieszańców międzygatunkowych komponentów do hodowli nowych form rzepaku o podwyższonej odporności na patogeny grzybowe30.000 45Wytwarzanie materiałów wyjściowych rzepaku z przeznaczeniem na biopaliwo o wysokiej zawartości kwasu oleinowego C18:1 w oleju nasion50.000 46Wytwarzanie materiałów wyjściowych rzepaku żółtonasiennego o obniżonej zawartości związków antyżywieniowych w śrucie50.000 47Tworzenie materiałów wyjściowych dla hodowli ziemniaka przydatnego do przetwórstwa spożywczego115.000 48Identyfikacja materiałów wyjściowych do hodowli ziemniaka wyróżniających się wybranymi cechami jakości i odporności180.000 49Synteza średniowczesnych tetraploidalnych form rodzicielskich ziemniaka o różnych kierunkach użytkowania115.000 50Ocena wybranych genotypów ziemniaka jako materiału wyjściowego dla hodowli odmian przydatnych dla przetwórstwa70.000 51Badania porażenia PLRV materiałów wyjściowych do hodowli ziemniaka w warunkach naturalnych Polski Północnej20.000 52Badania na rzecz ograniczenia rozprzestrzeniania się Clavibacter michiganensis ssp. Sepedonicus w materiałach wyjściowych do hodowli ziemniaka110.000 53Określenie fizjologicznych wskaźników tuberyzacji i plonowania roślin ziemniaka celem zastosowania ich w hodowli bardzo wczesnych odmian60.000 54Opracowanie metody selekcji odpornych genotypów na mątwika ziemniaczanego Globodera rostochiensis na wczesnych etapach hodowli przy zastosowaniu markerów molekularnych90.000 55Wykorzystanie zmienności gatunków diploidalnych Solanum w tworzeniu komponentów krzyżowania użytych w hodowli nowych odmian ziemniaka50.000 56Identyfikacja materiałów wyjściowych do hodowli ziemniaka wyróżniających się odpornością na mątwika110.000 57Wytwarzanie materiałów wyjściowych buraka cukrowego do hodowli odmian tolerancyjnych na chwościk (Cercospora beticola)120.000 58Opracowanie i wdrożenie do praktyki hodowlanej metodyki uzyskiwania dihaploidów buraka cukrowego110.000 59Występowanie rizomanii buraka cukrowego, źródła odporności i opracowanie skutecznych metod selekcji70.000 60Poszukiwanie źródeł odporności na antraknozę łubinu58.000 61Możliwości poprawy sztywności łodygi u grochu65.000 62Wytworzenie źródeł genetycznych niskotaninowego bobiku odpornego na askochytozę i czekoladową plamistość oraz grochu siewnego odpornego na zgorzelową plamistość97.000 63Wytwarzanie materiałów wyjściowych koniczyny czerwonej do hodowli odmian o wysokim potencjale plonowania i zwiększonej odporności na porażenie mączniakiem właściwym (Erysiphe martii Lev.)50.000 64Pozyskiwanie i wstępna ocena materiałów wyjściowych w życicy trwałej, wiechlinie łąkowej i kostrzewie czerwonej dla potrzeb hodowli odmian traw gazonowych, oraz w wiechlinie łąkowej - typ pastewny70.000 65Wytwarzanie materiałów wyjściowych traw o podwyższonych: odporności na choroby i wartości gospodarczej80.000 66Poprawienie odporności życicy wielokwiatowej na stresy środowiskowe (mróz i suszę) poprzez kontrolowaną introgresję genów z kostrzewy trzcinowej50.000 67Hodowla linii pomidora z odpornością na bakteryjną plamistość (Pseudomonas syringae pr.tomato)108.200 68Wyprowadzenie linii ogórka gruntowego tolerancyjnego na obniżone temperatury, z uwzględnieniem odporności na mączniaka rzekomego i parcha dyniowatych116.100 69Wykorzystanie haploidów do otrzymania homozygotycznych materiałów wyjściowych w hodowli odpornościowej kapusty150.000 70Uzyskanie nośników odporności na mączniaka rzekomego cebuli (Peronospora destructor) oraz chwościka u buraka ćwikłowego (Cercospora beticola)85.000 71Opracowanie i wykorzystanie markerów DNA w tworzeniu materiałów wyjściowych dla hodowli wybranych gatunków warzyw: pomidor, fasola120.000 72Uzyskanie linii fasoli zwyczajnej o podwyższonej tolerancji na chłody77.080 73Badanie nad odpornością grochu siewnego ogrodowego na porażenie grzybem Mycosphaerella pinodes77.940 74Wytworzenie materiałów wyjściowych dla hodowli twórczej odmian jabłoni odpornych i małopodatnych na groźne patogeny (parch i mączniak jabłoni, zaraza ogniowa) o dobrej jakości owoców (smak, aromat oraz podwyższonej zawartości ekstraktu, witaminy C i kwasowości)89.880 75Hodowla klonów porzeczki czarnej (Ribes nigrum) odpornych na wielkopąkowca i wirusa rewersji65.800 76Otrzymywanie haploidów i podwojonych haploidów ogórka (Cucumis sativus L.) z wartościowych materiałów roślinnych ze szczególnym uwzględnieniem cech partenokarpii100.000 77Wytworzenie jednonasiennych linii męskosterylnych i dopełniających buraka ćwikłowego oraz zastosowanie markerów molekularnych100.000 78Wytworzenie materiałów wyjściowych dla hodowli maliny o podwyższonej zawartości składników biologicznie czynnych (kwas elagowy, antocjany, witamina C)60.000 79Wykorzystanie markerów DNA do hodowli pomidora posiadającego allele Ph1 o Ph 2, warunkujące odporność pomidora na Phytophtora infestans (Mont.) de Bary50.000 80Wytworzenie materiałów wyjściowych papryki słodkiej i rzodkiewki z cechą męskiej sterylności100.000 81Opracowanie i wykorzystanie markerów molekularnych w tworzeniu materiałów wyjściowych dla hodowli odmian truskawki odpornych na wertycyliozę (Verticillium dahliae)50.000 III. Stawki dotacji za zadania z zakresu ochrony zasobów genowych roślin Lp.Nazwa zadaniaStawka dotacji w zł 1Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych pszenżyta i pszenicy twardej68.000 2Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych fasoli36.000 3Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych uzyskanych w badaniach genetycznych34.000 4Gromadzenie, ocena i utrzymywanie w stanie żywym zasobów genowych roślin użytkowych dla potrzeb hodowli i badań naukowych, Prowadzenie kolekcji patogenów ziemniaka, Koordynacja krajowego programu ochrony zasobów genowych roślin użytkowych1.500.000 5Prowadzenie kolekcji mikroorganizmów patogenicznych dla roślin300.000 6Gromadzenie i ocena materiałów nasiennych jako banku genów chronionych roślin leczniczych i ocena ich zasobów w stanie naturalnym w kraju128.000 7Gromadzenie i ocena zasobów genowych roślin sadowniczych i ozdobnych480.000 8Gromadzenie i ocena kolekcji tytoniu oraz odmian uprawnych, ekotypów i roślin męskich chmielu220.000 9Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych roślin warzywnych, grzybów uprawnych i dziko rosnących280.000 10Gromadzenie i ocena kolekcji odmian i ekotypów lnu oraz konopi60.000 11Gromadzenie i zachowanie materiałów kolekcyjnych dzikich, prymitywnych form i wybranych linii wsobnych żyta oraz innych gatunków dzikich roślin zbożowych, Gromadzenie i zachowanie kolekcji dzikich, prymitywnych i uprawianych w ubiegłym stuleciu odmian jabłoni120.000 12Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych z rodzaju łubinów, grochu i seradeli123.000 13Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych odmian, linii i form roślin dyniowatych77.000 14Gromadzenie i ocena materiałów kolekcyjnych ekotypów i uprawowych populacji roślin zielarskich74.000 IV. Stawka dotacji na prowadzenie sadów nasiennych, sadów i plantacji elitarnych oraz na uzyskanie i utrzymanie materiału szkółkarskiego 1. Sady nasienne w wieku do dwóch lat 4.026 zł/ha 2. Sady nasienne w wieku powyżej dwóch lat 1.503 zł/ha 3. Sady i plantacje elitarne 7.987 zł/ha 4. Wyjściowy materiał szkółkarski roślin sadowniczych: 1) uwalnianych od chorób wirusowych 1.342 zł za odmianę 2) wolnych od chorób wirusowych 688 zł za odmianę Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ Z ZAKRESU HODOWLI ZWIERZĄT Lp.ZadanieStawka dotacji w zł 123 1Za: 1) nabycie ogiera urodzonego w kraju, kupionego do punktu kopulacyjnego lub stada ogierów z przeznaczeniem do używania w rozrodzie, wpisanego do księgi głównej koni rasy: a) polski koń zimnokrwisty, huculskiej, konik polski i kuc szetlandzki2.500 b) śląskiej3.500 2) nabycie buhaja rasy polskiej czerwonej1.000 3) ogiera urodzonego w kraju rasy: małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi i pełnej krwi angielskiej, który ukończył studniowy trening z wynikiem: a) minimum 80 punktów indeksowych2.200 b) od 110 punktów indeksowych i został wpisany do księgi głównej2.700 2Za krowę pierwiastkę rasy mlecznej: czarno-białej, czerwono-białej, polskiej czerwonej i simentalskiej o mlecznym kierunku użytkowania, pochodzącą po buhaju testowanym tej samej rasy; dotacja przysługuje po ukończeniu przez krowę pierwszej laktacji 305-dniowej lub krótszej, zakończonej naturalnym zasuszeniem po minimum 200 dniach doju500 3Za krowę pierwiastkę o udokumentowanym pochodzeniu rasy jersey przeznaczoną na remont stada objętego oceną użytkowości; dotacja przysługuje po ukończeniu przez krowę pierwszej laktacji 305-dniowej lub krótszej, zakończonej naturalnym zasuszeniem po minimum 200 dniach doju250 4Za krowę utrzymywaną w stadzie objętym oceną, wpisaną do ksiąg lub rejestrów hodowlanych prowadzonych w kraju dla bydła ras mięsnych, lub która po pierwszym wycieleniu w 2004 r. odchowała cielę przez okres co najmniej 3 miesięcy: 1) rasy mięsnej i rasy simentalskiej o wyłącznie mięsnym kierunku użytkowości500 2) posiadającą co najmniej 75% genotypu rasy mięsnej300 5Za buhajka rasy mięsnej zakwalifikowanego do dalszej hodowli750 6Za każde cielę urodzone z zarodka pozyskanego w 2003 r. lub 2004 r., odpowiadającego wymaganiom określonym przez podmiot prowadzący księgi1.500 7Za lochę czystorasową wpisaną do księgi lub za lochę linii 990, której kojarzenie zostało pozytywnie ocenione w danym roku w stacji kontroli użytkowości rzeźnej trzody chlewnej500 8Za uzyskane wyniki hodowlane przysługuje dotacja do lochy stada podstawowego: 1) w stadach produkujących knury i loszki440 2) w stadach produkujących wyłącznie loszki240 9Za knura rasy wielka biała polska lub polska biała zwisłoucha wpisanego do ksiąg wolnego od genu wrażliwości na stres650 10Za każdą samicę ze stada podstawowego nutrii, która uzyskała nie mniej niż 18 punktów za ocenę fenotypu23 11Za każdą samicę ze stada podstawowego królików, która uzyskała nie mniej niż 95 punktów za ocenę fenotypu16 12Za samce lisów, tchórzy, jenotów i norek, przeznaczone na remont stada, które uzyskały nie mniej niż 19 punktów za ocenę fenotypu; dotacja przysługuje w proporcji 1 samiec na 4 samice i przy remoncie stada do 30%46 13Za matkę pszczelą w pasiece, w której realizowany jest program hodowlany: 1) unasiennioną, o znanym pochodzeniu, sprzedaną w grupie liczącej 8-12 sztuk, z przeznaczeniem do terenowej oceny wartości użytkowej i hodowlanej10 2) utrzymywaną i poddaną stacjonarnej ocenie wartości użytkowej i hodowlanej, pochodzącą z linii hodowlanej pszczół, dla której prowadzona jest księga lub rejestr, oraz pochodzącą z państw członkowskich Unii Europejskiej lub krajów trzecich80 14Za terenową ocenę wartości użytkowej i hodowlanej każdej matki pszczelej w grupie testowej liczącej nie więcej niż 12 sztuk, przeprowadzoną przez podmiot prowadzący taką ocenę20 15Za każdą sprzedaną matkę pszczelą unasiennioną sztucznie lub naturalnie na trutowisku, pochodzącą z linii hodowlanej pszczół, dla której prowadzona jest księga, wyprodukowaną w pasiece, w której prowadzona jest stacjonarna ocena wartości użytkowej i hodowlanej i w której utrzymywane są matki pszczele wpisane do ksiąg15 16Za owcę matkę ras i linii hodowlanych ojcowskich mięsnych i plennych lub stanowiących połączenie obydwu wymienionych cech, utrzymywaną w stadzie zarodowym120 17Za owcę matkę ras i linii hodowlanych matecznych lub rasy polska owca górska utrzymywaną w stadzie zarodowym90 18Za owcę matkę utrzymywaną w stadzie reprodukcyjnym50 19Za owcę matkę o udokumentowanym pochodzeniu utrzymywaną w pozostałych stadach pozostających pod nadzorem zootechnicznym podmiotu upoważnionego do prowadzenia ksiąg owiec30 20Za rejestrację pochodzenia zwierząt w pozostałych stadach oraz nadzór zootechniczny w tych stadach przez podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg owiec3,60 21Za kozę matkę objętą oceną wartości użytkowej wpisaną do księgi24 22Za 1 sztukę tarlaka karpia nowej linii lub rasy, zakupionego w Zakładzie Ichtiobiologii i Gospodarki Rybackiej Polskiej Akademii Nauk w Gołyszu lub Rybackim Zakładzie Doświadczalnym w Zatorze Instytutu Rybactwa Śródlądowego20 23Za 10 sztuk selekta pstrąga, zakupionego w Pracowni Hodowli Ryb Łososiowatych w Rutkach Instytutu Rybactwa Śródlądowego8 24Za 10 sztuk narybku troci jeziorowej, z wyłączeniem narybku troci o średniej długości całkowitej mniejszej niż 15 cm8 25Za 1 sztukę poznakowanego tarlaka i selekta karpia czystych linii stanowiących rezerwę genetyczną26 26Za 1 sztukę poznakowanego tarlaka i selekta pstrąga tęczowego szczepu wiosennego i jesiennego tarła4 27Za ogiera w stadzie, w którym utrzymywanych jest co najmniej 50 ogierów, który jest używany do rozrodu i wpisany do księgi głównej koni rasy: 1) czystej krwi arabskiej, pełnej krwi angielskiej, małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi i śląskiej4.780 2) polski koń zimnokrwisty, konik polski i huculskiej3.700 28Za konia rasy: czystej krwi arabskiej, pełnej krwi angielskiej i półkrwi ocenianego metodą "BLUP - model zwierzęcia"100 Załącznik nr 4 STAWKI DOTACJI ZA ZAJĘCIE MIEJSCA W PRÓBACH UŻYTKOWOŚCI KONI 4-6-LETNICH, ROZGRYWANYCH PODCZAS MISTRZOSTW POLSKI MŁODYCH KONI KonieDyscyplinaStawka dotacji w złotych za lokatę IIIIII 4-letnieujeżdżenie2.7502.2501.750 skoki przez przeszkody2.7502.2501.750 wszechstronny konkurs konia wierzchowego (wkkw)2.7502.2501.750 powożenie zaprzęgami jednokonnymi2.750-- 5-letnieujeżdżenie3.7502.7502.250 skoki przez przeszkody3.7502.7502.250 wszechstronny konkurs konia wierzchowego (wkkw)3.7502.7502.250 powożenie zaprzęgami jednokonnymi3.750-- 6-letnieujeżdżenie5.5003.2502.750 skoki przez przeszkody5.5003.2502.750 wszechstronny konkurs konia wierzchowego (wkkw)5.5003.2502.750 powożenie zaprzęgami jednokonnymi5.500-- Załącznik nr 5 STAWKI DOTACJI ZA ZAJĘCIE MIEJSCA PRZEZ KONIE CZYSTEJ KRWI ARABSKIEJ HODOWLI KRAJOWEJ NA KRAJOWYM POKAZIE HODOWLANYM - CHAMPIONACIE POLSKI AFILIOWANYM PRZEZ EUROPEJSKĄ ORGANIZACJĘ KONIA ARABSKIEGO KlasaStawka dotacji w złotych za lokatę*) IIIIIIIVVChampionVicechampion Klacze roczne1.0008006004002001.8001.000 Klacze dwuletnie1.000800600400200 Ogiery roczne1.0008006004002002.0001.200 Ogiery dwuletnie1.000800600400200 Klacze 4-6-letnie1.2001.0008005003003.5002.000 Klacze 7-10-letnie1.2001.000800500300 Klacze 11-letnie i starsze1.2001.000800500300 Ogiery 4-8-letnie1.5001.1007004002004.5003.000 Ogiery 9-letnie i starsze1.5001.100700400200 *) stawka dotacji za lokatę może ulec podziałowi proporcjonalnie do liczby serii w klasie, w przypadku podziału klasy na serie zgodnie z Regulaminem Europejskiej Organizacji Konia Arabskiego (ECAHO) Załącznik nr 6 STAWKI DOTACJI DO ZWIERZĄT GOSPODARSKICH, RYB I MATERIAŁU BIOLOGICZNEGO W POPULACJACH OBJĘTYCH OCHRONĄ ZASOBÓW GENETYCZNYCH ORAZ DROBIU W STADACH ZARODOWYCH I STADACH STANOWIĄCYCH REZERWĘ MATERIAŁU HODOWLANEGO Lp.StadaStawka dotacji w zł za sztukę 123 Populacje objęte ochroną zasobów genetycznych 1Bydło800 2Świnie500 3Owce matki110 4Koniki polskie380 5Hucuły380 6Lisy pospolite pastelowe i lisy pospolite białoszyjne120 7Tchórze50 8Króliki popielniańskie białe50 9Szynszyle beżowe50 10Kury29 11Gęsi162 12Kaczki140 13Rodziny pszczele rasy środkowoeuropejskiej80 14Karp45 15Pstrąg45 Stada zarodowe drobiu 16Kury nieśne11 17Gęsi45 18Kaczki42 Stada stanowiące rezerwę materiału hodowlanego drobiu 19Gęsi110 20Kaczki95 Utrzymanie rodzin pszczelich 21Rodziny pszczele w strefie centralnej rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich80 22Rodziny pszczele w strefach izolacyjnych rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich lub na terenie rejonu hodowli zachowawczej pszczół kampinoskich40 Stada zachowawcze pszczół 23Zadania w stadach zachowawczych wiodących, które są określone w programach hodowlanych ochrony zasobów genetycznych pszczół rasy środkowoeuropejskiej: 1) linii M Augustowskado 85.000 2) linii M Astado 30.000 3) linii M Kampinoskado 85.000 4) linii M Północnado 18.000 Materiał biologiczny populacji objętych ochroną zasobów genetycznych 24Nasienie buhajów15*) 25Nasienie ryb3*) *) za jedną porcję Załącznik nr 7 MAKSYMALNA LICZBA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH, RYB I MATERIAŁU BIOLOGICZNEGO W POPULACJACH OBJĘTYCH OCHRONĄ ZASOBÓW GENETYCZNYCH ORAZ DROBIU W STADACH ZARODOWYCH I STADACH STANOWIĄCYCH REZERWĘ MATERIAŁU HODOWLANEGO Lp.StadaLiczba zwierząt w sztukach 123 POPULACJE OBJĘTE OCHRONĄ ZASOBÓW GENETYCZNYCH: 1Bydła500 krów 2Świń: 1) rasy złotnickiej pstrej300 loch i knurów*) 2) rasy złotnickiej białej300 loch i knurów*) 3) rasy puławskiej500 loch i knurów*) 3Owiec: 1) rasy wrzosówka1.500 matek 2) rasy świniarka300 matek 3) odmiany pomorskiej350 matek 4) odmiany żelaźnieńskiej115 matek 5) odmiany uhruskiej250 matek 6) odmiany wielkopolskiej700 matek 7) odmiany korideila210 matek 8) rasy olkuskiej133 matki 9) rasy polska owca górska barwna240 matek 10) rasy merynos barwny100 matek 4Koników polskich250**) 5Hucułów210**) 6Lisów pospolitych: 1) pastelowych40 samic 2) białoszyjnych60 samic 7Tchórzy115 samic 8Królików popielniańskich białych65 samic 9Szynszyli beżowych100 samic 10Kur: 1) polbar (Pb)550 kur 2) zielononóżka (Zk)550 kur 3) leghorn (G-99)550 kur 4) leghorn (H-22)550 kur 5) rhode island red (R-11)550 kur 6) sussex (S-66)550 kur 7) żółtonóżka kuropatwiana (Ż-33)550 kur 8) zielononóżka kuropatwiana (Z-11)550 kur 9) K-22, A-331.100 kur 11Gęsi: 1) biłgorajskiej (Bi)250 gęsi 2) zatorskiej (ZD-1)250 gęsi 3) Lu, Ki, Pd, Ka, Ry, Su, Ga, Ro, Go, Po, Sł, SD-01, WD-02, ND-121.600 gęsi 12Kaczek: 1) A, A-1, A-2, A-3, P-8, P-9, P-33, K-2, Kh-1, O-1, KhO-1700 kaczek 2) P-11, P-22600 kaczek 13Rodzin pszczelich rasy środkowoeuropejskiej: 1) linii M Augustowska125 rodzin 2) linii M Północna110 rodzin 3) linii M Asta150 rodzin 4) linii M Kampinoska140 rodzin 14Karpi: 1) linii gołyskiej100 tarlaków lub selektów 2) linii knyszyńskiej100 tarlaków lub selektów 3) linii ukraińskiej100 tarlaków lub selektów 4) linii litewskiej100 tarlaków lub selektów 5) linii zatorskiej100 tarlaków lub selektów 6) linii starzawskiej100 tarlaków lub selektów 15Pstrągów 1) wiosennego tarła100 tarlaków lub selektów 2) jesiennego tarła100 tarlaków lub selektów STADA ZARODOWE DROBIU: 16Kur nieśnych: 1) K-66, K-44, A-22, A-88, WJ-44, N-11, P-1114.000 kur 2) H-33, V-44, M-5510.000 kur 3) R-55, S-11, S-55, N-88, P-558.250 kur 17Gęsi (W-11, W-33)4.000 gęsi 18Kaczek (A-44, A-55, P-77, P-66, K-11)2.700 kaczek STADA STANOWIĄCE REZERWĘ MATERIAŁU HODOWLANEGO DROBIU: 19Gęsi (Re, Ku)500 gęsi 20Kaczek (P-44, P-55)1.300 kaczek UTRZYMANIE RODZIN PSZCZELICH: 21Rodziny pszczele w strefie centralnej rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich330 rodzin 22Rodziny pszczele w strefach izolacyjnych rejonu hodowli zachowawczej pszczół augustowskich lub na terenie rejonu hodowli zachowawczej pszczół kampinoskich330 rodzin MATERIAŁ BIOLOGICZNY POPULACJI OBJĘTYCH OCHRONĄ ZASOBÓW GENETYCZNYCH: 23Nasienie buhajów3.000 porcji 24Nasienie ryb25.000 porcji *) Liczba świń rasy złotnickiej pstrej i białej oraz puławskiej dotyczy łącznie loch i knurów. **) Liczba koników polskich i hucułów dotyczy łącznie: klaczy jednorocznych, dwuletnich, trzyletnich i klaczy matek oraz ogierów używanych do rozrodu w populacjach objętych ochroną zasobów genetycznych, z wyjątkiem ogierów niebędących własnością podmiotów utrzymujących te populacje. Załącznik nr 8 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ Z ZAKRESU POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W PRODUKCJI ZWIERZĘCEJ Lp.ZadanieStawka dotacji w zł 123 1Organizacja Krajowej Wystawy Zwierząt Hodowlanych, w tym nagrody za osiągnięcia w hodowli przyznawane na tej wystawiedo550.000 2Organizowanie regionalnych, okręgowych, wojewódzkich, branżowych i specjalistycznych wystaw zwierząt hodowlanych, w tym nagrody za osiągnięcia w hodowli przyznawane na tych wystawachdo30.000 3Organizowanie pokazów hodowlanych zwierząt futerkowych, pszczół oraz stoisk informacyjnych w zakresie hodowli pszczółdo20.000 4Organizowanie przez podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg koni Mistrzostw Polski Młodych Koni jako próby użytkowości dla 4-6-letnich koni hodowli krajowej rasy: pełnej krwi angielskiej, małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi i śląskiej, w następujących dyscyplinach: 1) ujeżdżeniedo15.000 2) skoki przez przeszkodydo20.000 3) wszechstronny konkurs konia wierzchowego (wkkw)do30.000 4) powożenie zaprzęgami jednokonnymido25.000 5Wydawnictwa specjalistycznedo100.000 6Nadzorowanie zadań związanych z realizacją programów hodowlanych, oceną wartości użytkowej i hodowlanej zwierząt gospodarskich, prowadzenie szkoleń specjalistycznych, rozliczanie realizacji zadań oraz wykonywanie funkcji jednostki kontrolnejdo5.000.000 7Przetwarzanie i publikowanie danych z oceny wartości użytkowej bydła ras mlecznychdo3.500.000 8Koordynowanie i nadzorowanie prac związanych z prowadzeniem ksiąg i rejestrów oraz oceny wartości użytkowej bydła ras mięsnych, przetwarzanie i publikowanie danych z tego zakresu oraz obsługa krajowej bazy danych dotyczącej bydła mięsnegodo320.000 9Realizacja zadań z zakresu programów ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskichdo240.000 10Koordynowanie i nadzorowanie prac związanych z prowadzeniem ksiąg oraz oceny wartości użytkowej owiec i kóz, przetwarzanie i publikowanie danych z tego zakresu oraz obsługa krajowej bazy danych dotyczącej owiecdo210.000 11Prowadzenie w systemie informatycznym ksiąg koni hodowlanych oraz krajowej bazy danych koni rasy: pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, małopolskiej, wielkopolskiej, polski koń szlachetny półkrwi, śląskiej, polski koń zimnokrwisty, konik polski, huculskiej, kuc szetlandzki, kłusak oraz rejestru kuców i koni małychdo1.120.000 12Koordynowanie i nadzorowanie prac związanych z prowadzeniem ksiąg i oceny wartości użytkowej świń, przetwarzanie i publikowanie danych z tego zakresu oraz obsługa krajowej bazy danych dotyczącej świńdo1.065.000 13Wdrożenie i prowadzenie systemu planowanych kojarzeń dla populacji aktywnej świńdo150.000 14Ocena wartości hodowlanej bydła w zakresie cech mlecznychdo340.000 15Ocena wartości hodowlanej bydła w zakresie cech pokrojudo98.000 16Ocena wartości hodowlanej bydła simentalskiego 100.000 17Ocena wartości hodowlanej oraz użytkowej w zakresie cech tucznych i rzeźnych świń w stacjach kontroli użytkowości rzeźnej trzody chlewnejdo1.600.000 18Ocena wartości użytkowej świń oraz wartości hodowlanej metodą "BLUP - model zwierzęcia" dla cech określanych przyżyciowodo360.000 19Ocena wartości hodowlanej owiec metodą "BLUP - model zwierzęcia"do163.000 20Ocena użytkowości mięsnej owiec na podstawie wyników stacji kontrolido390.000 21Prowadzenie bazy danych dla potrzeb oceny wartości hodowlanej świń i owiecdo250.000 Załącznik nr 9 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ Z ZAKRESU POSTĘPU BIOLOGICZNEGO W PRODUKCJI ZWIERZĘCEJ Lp.Numer rejestracyjny zadania*)ZadanieStawka dotacji w zł 1234 11423.3Opracowanie i wdrożenie systemu szacowania wartości hodowlanej buhajów i krów metodą "BLUP - model zwierzęcia" na podstawie próbnych udojówdo 58.000 21424.3Dostosowywanie systemu oceny pokroju bydła do wymogów międzynarodowychdo 90.000 31115.3Określenie markerów genetycznych dających możliwość selekcji świń na cechy użytkowedo 300.000 41315.3Ocena wartości hodowlanej koni rasy huculskiej pod kątem ochrony zasobów genetycznychdo 67.000 53115.3Kontrola pochodzenia zwierząt gospodarskich w oparciu o markery genetyczne klasy pierwszejdo 1.460.000 63414.3Opracowanie nowych rozcieńczalników do nasienia knurów oraz metod wczesnej eksploatacji rozrodczej loszekdo 264.000 73411.3Wykorzystanie badania struktury chromatyny plemników jako nowego kryterium laboratoryjnej oceny jakości nasienia buhajówdo 215.000 81316.3Opracowanie metody oceny zmienności genetycznej zwierząt gospodarskich objętych programem ochrony bioróżnorodnoścido 260.000 94123.3Wpływ stosowanych technologii chowu na wykorzystanie potencjału genetycznego zwierząt gospodarskichdo 190.000 105101.3Wykorzystanie wyników oceny jakości mięsa i jaj spożywczych do szacowania wartości użytkowej kurdo 140.000 113310.3Wykorzystanie komórek blastodermalnych do utrzymania i rekonstrukcji bioróżnorodności kaczek i gęsi ze stad zachowawczychdo 80.000 122106.3Identyfikacja białka zwierzęcego w mieszankach paszowychdo 220.000 132101.3Prowadzenie bazy danych Krajowej Informacji Paszowejdo 150.000 142115.3Ocena krajowych materiałów i mieszanek paszowych w zakresie zawartości niektórych mikroelementów, witamin i aminokwasówdo 200.000 152112.3Ocena materiałów paszowych i ich przydatności w żywieniu mięsożernych zwierząt futerkowychdo 130.000 *) Numery rejestracyjne zadań oznaczają: - pierwsza cyfra - numer programu - druga cyfra - numer zagadnienia badawczego w obrębie programu - trzecia i czwarta cyfra - numer tematu szczegółowego w obrębie zagadnienia badawczego - piąta cyfra (podana po kropce) - wykonawcę oraz źródło finansowania; cyfrą 3 oznaczone są zadania finansowane przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. Załącznik nr 10 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ Z ZAKRESU OCENY WARTOŚCI UŻYTKOWEJ I HODOWLANEJ, PROWADZENIA KSIĄG I REJESTRÓW ZWIERZĄT HODOWLANYCH ORAZ REALIZACJI PROGRAMÓW OCENY I SELEKCJI ROZPŁODNIKÓW Lp.ZadanieStawka dotacji w zł 123 AOCENA I HODOWLA ZWIERZĄT IOcena krowy: 1. Ocena krowy rasy mlecznej w gospodarstwie posiadającym co najmniej: 1) 7 sztuk krów w województwach: lubelskim, małopolskim, podkarpackim i świętokrzyskim1,60 2) 10 sztuk krów w pozostałych województwach1,60 2. Ocena krowy rasy polskiej czerwonej, simentalskiej i białogrzbietej w gospodarstwie posiadającym łącznie od 3 do 6 krów tych ras, w województwach: lubelskim, małopolskim, podkarpackim i świętokrzyskim7,00 3. Ocena krowy w stadach bydła ras mięsnych2,20 4. Ocena typu i budowy krowy pierwiastki rasy mlecznej pochodzącej po buhaju testowanym lub pierwiastki rasy mlecznej o udokumentowanym pochodzeniu26,00 IIOcena owcy maciorki stada podstawowego: 1. W gospodarstwie do 100 sztuk1,70 2. W gospodarstwie powyżej 100 sztuk0,70 IIIOcena kozy: 1. Metodą A4: 1) w gospodarstwie do 15 sztuk kóz9,00 2) w gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz4,50 2. Metodą AT: 1) w gospodarstwie do 15 sztuk kóz7,00 2) w gospodarstwie powyżej 15 sztuk kóz3,50 IVOcena samicy stada podstawowego zwierząt futerkowych: 1. W stadzie lisów, jenotów, norek, tchórzy, szynszyli i nutrii: 1) do 100 sztuk samic1,10 2) powyżej 100 sztuk samic0,90 2. W stadzie królików1,40 VOcena pszczół: 1. Ocena terenowa w pasiece110,00 2. Ocena stacjonarna w pasiece: 1) do 30 rodzin pszczelich w ocenie180,00 2) od 31 do 60 rodzin pszczelich w ocenie300,00 3) powyżej 60 rodzin pszczelich w ocenie600,00 VIOcena drobiu: 1. Ocena stada hodowlanego340,00 2. Ocena terenowa: 1) okres odchowu135,00 2) okres produkcji240,00 VIIOcena koni: 1. Klaczy wpisanej do księgi hodowlanej, podlegającej weryfikacji wartości użytkowej lub hodowlanej41,00 2. Klaczy podlegającej ocenie wartości użytkowej w celu wpisania jej do księgi hodowlanej75,00 3. Ogiera wpisanego do księgi podlegającego przeglądowi i selekcji hodowlanej45,00 4. Ogiera młodego podlegającego kwalifikacji i wpisowi do ksiąg koni hodowlanych90,00 5. Ogiera i klaczy poddanych próbie użytkowości90,00 VIIIHodowla zwierząt: 1. Prowadzenie ksiąg bydła ras mlecznych0,45 2. Prowadzenie ksiąg lub rejestrów bydła ras mięsnych0,60 3. Prowadzenie ksiąg świń4,00 4. Prowadzenie ksiąg drobiu7,20 IXTesty krwi wykonywane w celu sprawdzenia pochodzenia: 1. Krów pierwiastek i jałowic cielnych wykorzystywanych do oceny buhajów na podstawie ich potomstwa40,00 2. Potomstwa krów i buhajów z populacji objętej ochroną zasobów genetycznych40,00 XWykonanie laboratoryjnej analizy fizykochemicznej próbki mleka na potrzeby oceny wartości użytkowej2,00 BUNASIENNIANIE ZWIERZĄT IBydło ras mlecznych: 1. Buhaj lub jego nasienie o najwyższej wartości hodowlanej oszacowanej przez Instytut Zootechniki w Krakowie w zakresie cech mlecznych oraz cech typu i budowy z powtarzalnością oceny co najmniej 70%, uszeregowany według wartości indeksu wyliczonego według wzoru: I (indeks) = 2 x wartość hodowlana dla kg białka + 1 x wartość hodowlana dla kg tłuszczu i dopuszczony do użycia w sztucznym unasiennianiu decyzją ministra właściwego do spraw rolnictwa40.000,00 2. Buhaj, którego testowanie zostało zakończone w danym roku: 1) rasy czarno-białej i czerwono-białej, którego nasieniem unasienniono 400 sztuk krów i jałowic w okresie 210 dni, licząc od dnia zakończenia kwarantanny lub selekcji12.500,00 2) rasy polskiej czerwonej i simentalskiej o mlecznym kierunku użytkowania, którego nasieniem unasienniono 150 sztuk krów i jałowic w okresie 440 dni, licząc od dnia zakończenia kwarantanny lub selekcji12.500,00 3. Buhaj rasy polskiej czerwonej, którego wykorzystanie w realizacji krajowego programu hodowlanego zostało zaakceptowane przez podmiot prowadzący księgę dla rasy polskiej czerwonej12.500,00 IIBydło ras mięsnych: 1. Buhaj, którego testowanie zostało zakończone w danym roku i którego nasieniem unasienniono 120 sztuk krów i jałowic w okresie 120 dni, licząc od dnia zakończenia kwarantanny lub selekcji10.000,00 2. Buhaj oceniony w zakresie cech opasowych i rzeźnych na co najmniej 6 sztukach potomstwa i dopuszczony do użycia w sztucznym unasiennianiu decyzją ministra właściwego do spraw rolnictwa15.000,00 IIIŚwinie: Knur pochodzący po ojcu:2.000,00 1) ocenionym w stacji kontroli użytkowości rzeźnej trzody chlewnej Instytutu Zootechniki w Krakowie i posiadającym dodatni indeks 2) o wartości hodowlanej wynoszącej co najmniej 0,5, oszacowanej metodą "BLUP - model zwierzęcia" dla indeksu selekcyjnego Załącznik nr 11 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW ZWALCZANIA CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT, BADAŃ MONITORINGOWYCH POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH I BIOLOGICZNYCH W TKANKACH ZWIERZĄT I PRODUKTACH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO, W TYM NA DZIAŁANIA ZWIĄZANE Z OCHRONĄ PRZED ZAGROŻENIEM WYSTĄPIENIA GĄBCZASTEJ ENCEFALOPATII BYDŁA (BSE) Lp.Rodzaj badaniaStawka dotacji w zł I. Badania diagnostyczne chorób zakaźnych zwierząt 1Badanie serologiczne owiec i kóz w kierunku Brucella melitensis oraz owiec w kierunku Brucella ovis przy użyciu OWD: 1) do 5 prób26,70 2) powyżej 5 prób10,00 2Wykonanie testu ELISA w kierunku choroby pęcherzykowej świń (SVD) - 1 surowica8,90 3Badanie surowic odczynem aglutynacji probówkowej (OA) w kierunku brucelozy13,10 4Badanie w kierunku pryszczycy wykonane testem ELISA na obecność przeciwciał typu AOC - 1 surowica22,10 5Badanie na obecność przeciwciał dla wirusa pryszczycy - test seroneutralizacji42,50 6Badanie na obecność wirusa pryszczycy - test izolacji wirusa w hodowli komórek69,50 7Badanie na obecność wirusa choroby pęcherzykowej świń - test izolacji wirusa w hodowli komórek69,50 8Badanie na obecność przeciwciał dla wirusa choroby pęcherzykowej - test seroneutralizacji29,10 9Wykonanie testu ELISA w kierunku pomoru klasycznego świń na ilość surowic możliwych na 1 płytce - 1 surowica18,90 10Badanie surowicy lub mleka w kierunku brucelozy testem ELISA - 1 surowica14,70 11Badanie odwoławcze na brucelozę w OA, OWD, OAG, OME, ELISA66,60 12Interpretacja wyników badań odwoławczych w kierunku brucelozy z uzasadnieniem: 1) do 5 prób - za próbkę10,50 2) powyżej 5 prób za każdą kolejną próbkę2,10 13Badanie surowicy świń w kierunku brucelozy metodą ELISA - 1 próba20,00 14Badanie surowicy w kierunku brucelozy metodą OKAP - 1 surowica4,40 15Wykonanie testu ELISA w kierunku obecności wirusa pomoru klasycznego u dzików52,50 16Badanie w kierunku enzootycznej białaczki bydła - 1 badanie22,10 17Badanie wirusologiczne ryb w kierunku wirusowej zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego (IHN) przy użyciu hodowli komórkowej i testu seroneutralizacji32,50 18Badanie efektywności doustnego uodparniania lisów przeciwko wściekliźnie: 1) badanie IF41,00 2) badanie markera TC77,70 3) test seroneutralizacji (RFFiT) - 1 surowica93,40 4) różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny183,00 19Badanie mózgu w kierunku BSE (histopatologia)129,00 20Badanie mózgu w kierunku BSE: 1) testem PRIONICS CHECK - za 1 badanie210,00 2) testem BioRad - za 1 badanie206,00 3) testem Enfer - za 1 badanie180,00 21Badanie bakteriologiczne w kierunku gruźlicy77,70 22Badanie bakterioskopowe w kierunku gruźlicy41,00 23Badanie biologiczne w kierunku gruźlicy165,40 24Badanie serologiczne w kierunku influenzy ptaków (testem HI z antygenami H5 i H7) - 1 próba24,00 25Badanie wirusologiczne w kierunku influenzy ptaków (2 ślepe pasaże zarodkowe) - 1 próbka zbiorcza390,00 Za badania monitoringowe pozostałych chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania, niewymienionych w załączniku, przysługuje stawka dotacji jak za diagnostykę chorób podobnych wykazanych w załączniku, zwiększona w uzasadnionych przypadkach do 50%. II. Badania pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach i płynach ustrojowych zwierząt rzeźnych oraz w żywności pochodzenia zwierzęcego 1Oznaczanie arsenu84,30 2Oznaczanie kadmu i ołowiu - obydwa pierwiastki107,60 3Oznaczanie rtęci82,10 4Oznaczanie pozostałości polichlorowanych bifenyli169,80 5Oznaczanie pozostałości pestycydów chloroorganicznych157,60 6Oznaczanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznych138,70 7Oznaczanie pozostałości chloramfenikolu113,40 8Oznaczanie pozostałości sulfonamidów138,70 9Oznaczanie pozostałości nitrofuranów189,70 10Oznaczanie pozostałości chloropromazyny168,70 11Oznaczanie pozostałości karazololu171,10 12Oznaczanie pozostałości benzimidazoli174,30 13Oznaczanie pozostałości iwermektyny159,80 14Oznaczanie pozostałości neuroleptyków181,00 15Oznaczanie pozostałości nitroimidazoli182,00 16Oznaczanie pozostałości beta-agonistów181,00 17Oznaczanie pozostałości kokcydiostatyków w tkankach151,20 18Instrumentalna analiza pozostałości leków (I grupa)193,20 19Oznaczanie pozostałości hormonów metodą chromatografii cienkowarstwowej276,40 20Wykrywanie pozostałości substancji tyreostatycznych metodą HPTLC170,10 21Oznaczanie hormonów naturalnych w surowicy bydlęcej testem ELISA (za każdy badany hormon w jednej próbie)260,80 22Wykrywanie pozostałości antybiotyków mikrobiologiczną metodą 4-płytkową78,10 23Wykrywanie pozostałości hamujących w mleku25,50 24Oznaczanie pozostałości kongenerów polichlorowanych bifenyli (PCB nr 28, 52, 101, 118, 138, 153, 180)336,00 25Oznaczanie ochratoksyny A165,00 26Oznaczanie aflatoksyny M1 w mleku221,00 27Badania radiologiczne: 1) oznaczanie całkowitej aktywności beta25,90 2) oznaczanie poziomu cezu51,80 28Oznaczanie pozostałości hormonów w moczu zwierząt rzeźnych metodą HPLC244,00 29Oznaczanie pozostałości hormonów w tkankach zwierząt rzeźnych metodą HPLC282,00 30Oznaczanie testosteronu w surowicy metodą HPLC132,00 III. Pozostałe badania i inne czynności związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt 1Doustne szczepionki przeciwko wściekliźnie lisów wolno żyjących - za 1 dawkędo 2,35 2Zrzucenie szczepionki z samolotu - za 1 dawkędo 0,55 3Dostarczenie zwłok odstrzelonego lisa wolno żyjącego do wyznaczonego zakładu higieny weterynaryjnej w celu określenia wskaźnika nabytej odporności oraz wskaźnika przyjętej szczepionki - za 1 sztukę25,00 Załącznik nr 12 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE ZADAŃ Z ZAKRESU OCHRONY ROŚLIN Lp.ZadaniaJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Doskonalenie metod zwalczania agrofagów: ustalenie metodyk dotyczących oceny potrzeby wykonania zabiegów ochrony roślin dla wybranych ważnych gospodarczo agrofagówagrofag800 2Badanie gleby i roślin na obecność organizmów kwarantannowych: 1) oznaczanie patotypów nicieni Globodera pallida lub Globodera rostochinesis: a) rozmnażaniepróbka4.000 b) identyfikacja patotypupróbka3.400 2) oznaczanie patotypów Synchytrium endobioticum: a) rozmnażanie i wirulencjapróbka9.000 b) identyfikacja patotypupróbka10.000 3Zwalczanie Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus lub Ralstonia solanacearum, w zakresie dofinansowania kosztów: 1) przerobu przemysłowego porażonych ziemniaków dokonanego przez zakład przetwórczy lub unieszkodliwienia odpadów powstałych w trakcie przerobu100 kg3,00 2) dezynfekcji pomieszczeń1 m20,50 3) pokrycia szkody poniesionej w związku z wykonaniem decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, w przypadku stwierdzenia w sadzeniakach ziemniaka uznanych po ocenie polowej w stopniach: przedbazowy (PBIII, PBII), bazowy (BI, BII), kwalifikowany (CA, CB) występowania Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus (czynnik sprawczy bakteriozy pierścieniowej ziemniaka) lub Ralstonia solanacearum (czynnik sprawczy śluzaka) - dla wszystkich plantacji sadzeniaków ziemniaka w gospodarstwie, jeżeli nie zostały zdyskwalifikowane z innych przyczyn, w stopniach: a) przedbazowy (PBIII, PBII)1 ha2.000 b) bazowy (BI, BII)1 ha1.500 c) kwalifikowany (CA, CB)1 ha1.000 4) zakupu kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka w przypadkach określonych w decyzji wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa100 kg20 4Zwalczanie Synchytrium endobioticum w zakresie dofinansowania kosztów zakupu kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka odmian odpornych na agresywne patotypy Synchytrium endobioticum100 kg30 5Zaprawianie nasion pszenicy ozimej w rejonach zagrożonych występowaniem śnieci karłowej (Tilletia controversa)100 kg10 6Urzędowe badania kontrolne jakości środków ochrony roślin znajdujących się w obrocie handlowym i stosowaniu: 1) analiza parametrów fizykochemicznych form użytkowanych środków ochrony roślinpróbka175 2) analiza zawartości substancji biologicznie czynnejpróbka343 3) ocena skuteczności biologicznej środków ochrony roślin metodą laboratoryjnąpróbka231 4) ocena fitotoksyczności środka ochrony roślinpróbka288 7Analiza pozostałości środków ochrony roślin w płodach rolnych: 1) badanie pozostałości insektycydów chloroorganicznychpróbka145 2) badanie pozostałości insektycydów fosforoorganicznychpróbka100 3) badanie pozostałości insektycydów pyretroidowychpróbka159 4) badanie pozostałości insektycydów karbaminianowychpróbka146 5) badanie pozostałości innych insektycydówpróbka145 6) badanie pozostałości fungicydów karbaminianowychpróbka145 7) badanie pozostałości fungicydów dwutiokarbaminianowychpróbka50 8) badanie pozostałości innych fungicydówpróbka178 9) badanie pozostałości herbicydów fenylomocznikowychpróbka222 10) badanie pozostałości innych herbicydówpróbka145 Załącznik nr 13 STAWKI DOTACJI NA OBNIŻENIE CENY ZA BADANIA OPRYSKIWACZY CIĄGNIKOWYCH LUB SAMOBIEŻNYCH, POLOWYCH I SADOWNICZYCH 1) 60 zł - dla opryskiwacza ciągnikowego polowego o długości belki do 12 m; 2) 70 zł - dla opryskiwacza ciągnikowego polowego o długości belki powyżej 12 m; 3) 60 zł - dla opryskiwacza ciągnikowego sadowniczego; 4) 80 zł - dla opryskiwacza samobieżnego polowego lub sadowniczego. Załącznik nr 14 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW ROLNICTWA EKOLOGICZNEGO I. Stawki dotacji na dofinansowanie kosztów kontroli gospodarstw rolnych Lp.Powierzchnia gospodarstwaStawka dotacji w zł na gospodarstwo 123 1do 5 ha użytków rolnych600 2powyżej 5 ha do 10 ha użytków rolnych750 3powyżej 10 ha do 20 ha użytków rolnych800 4powyżej 20 ha do 50 ha użytków rolnych900 5powyżej 50 ha do 100 ha użytków rolnych1.000 6powyżej 100 ha użytków rolnych1.100 II. Stawki dotacji na prowadzenie badań Lp.ZadanieStawka dotacji w zł 123 1Prowadzenie badań w: a) warzywnictwie (w tym uprawa ziół) prowadzonym metodami ekologicznymido700.000 b) sadownictwie prowadzonym metodami ekologicznymido700.000 c) uprawach polowych prowadzonych metodami ekologicznymido700.000 d) produkcji zwierzęcej prowadzonej metodami ekologicznymido600.000 e) przetwórstwie produktów roślinnych i zwierzęcych prowadzonym metodami ekologicznymido500.000 f) ochronie zdrowia zwierzątdo400.000 g) zakresie marketingu i promocjido300.000 III. Stawki dotacji na koordynację doradztwa Lp.ZadanieStawka dotacji w zł 123 1Koordynacja doradztwa w zakresie rolnictwa ekologicznego, w tym prowadzenie ekologicznego gospodarstwa pokazowego, wydawanie materiałów szkoleniowych1.000.000 Załącznik nr 15 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW MONITOROWANIA DOSTĘPU POLSKICH ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH DO RYNKÓW ZAGRANICZNYCH I WIELKOŚCI IMPORTU I. Analizy ekonomiczne polityki rolnej Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Analizy zmian parametrów wpływających na sytuację ekonomiczno-finansową sektora gospodarki żywnościowej - oceny za okres styczeń-kwiecień oraz maj-październik 2004 r.opracowanie37.700 2Analiza skutków liberalizacji handlu rolno-spożywczego w ramach CEFTA - raport podsumowującyopracowanie30.300 3Zmiany instrumentów krajowej polityki produkcji rolnej w Rzeczypospolitej Polskiej (monitoring dla OECD)opracowanie30.300 II. Monitorowanie zagranicznych rynków rolnych Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Sygnalne raporty monitorujące sytuację podażowo-popytową i cenową na światowych rynkach podstawowych produktów rolnych: 1) zboża, oleiste, komponenty paszoweopracowanie10.800 2) żywiec, mięso, drób i jajaopracowanie10.800 3) owoce i warzywaopracowanie10.800 4) cukieropracowanie10.800 5) mleko i produkty mleczarskieopracowanie10.800 6) ziemniaki i skrobiaopracowanie10.800 2Roczny raport podsumowujący polski handel zagraniczny artykułami rolno-spożywczymi w 2003 r.opracowanie48.200 3Przygotowanie analiz obrotów w handlu zagranicznym towarami rolno-spożywczymi za I i III kwartał 2004 r.opracowanie16.350 4Przygotowanie szybkich analiz bieżącej sytuacji w polskim handlu artykułami rolno-spożywczymi z wybranymi państwami i w rolnictwie tych państwopracowanie1.375 III. Monitorowanie wielkości importu i cen importowych Lp.ZadanieJednostkaStawka dotacji w zł 1234 1Weryfikacja danych liczbowych, wykonanie prac obliczeniowych i przygotowanie miesięcznych raportów o wielkości importu artykułów rolno-spożywczych według narastających danych miesięcznych za listopad i grudzień 2003 r. oraz za miesiące: od stycznia do października 2004 r.opracowanie1.200 2Weryfikacja danych liczbowych, wykonanie prac obliczeniowych i przygotowanie miesięcznych raportów o cenach importowych artykułów rolno-spożywczych według danych miesięcznych za listopad i grudzień 2003 r. oraz za miesiące: od stycznia do października 2004 r.opracowanie1.200 3Sporządzenie uzupełniającej analizy tendencji zmian wielkości importu i cen importowych artykułów rolno-spożywczych w 2004 r. oraz syntezyopracowanie3.200 4Ustalenie wielkości progowych dla artykułów rolno-spożywczych wymagających głębszej ochrony - w zależności od potrzeb na 2004 r.opracowanie3.200 5Opracowanie metodyki dla analizy obrotów artykułami rolno-spożywczymi z państwami członkowskimi Unii Europejskiej - na podstawie danych systemu INTRASTATopracowanie2.800 Załącznik nr 16 STAWKI DOTACJI NA DOFINANSOWANIE KOSZTÓW PRODUKCJI NAWOZÓW WAPNIOWYCH SPRZEDANYCH PRODUCENTOM ROLNYM 1) 50 zł za tonę czystego składnika CaO*) w nawozach wapniowych z produkcji podstawowej (tabela 18 lp. 1-5 Nawozy wapniowe), w wapnie kredowym pochodzenia naturalnego - kopalina (tabela 18 lp. 10-13 Nawozy wapniowe) i w nawozach wapniowo-magnezowych (tabela 19 lp. 1-7 Nawozy wapniowo-magnezowe); 2) 60 zł za tonę czystego składnika MgO*) w nawozach wapniowo-magnezowych (tabela 19 lp. 1-7 Nawozy wapniowo-magnezowe); 3) 45 zł za tonę czystego składnika CaO*) w nawozach wapniowych z pozysku, z wyłączeniem wapna defekacyjnego (tabela 18 lp. 6-9 Nawozy wapniowe). ________ *) Ilość czystego składnika CaO i MgO oblicza się według minimalnych zawartości tych składników dla danej odmiany nawozów wapniowych oraz wapniowo-magnezowych, określonych w załączniku do ustawy o nawozach i nawożeniu w tabelach 18 i 19. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działami administracji rządowej - rolnictwo i rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia środków przewidzianych przepisami o ogólnym bezpieczeństwie produktów w odniesieniu do produktów zawierających ftalany, które stwarzają poważne zagrożenie 1) (Dz. U. Nr 73, poz. 656) Na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do zabawek i artykułów pielęgnacyjnych przeznaczonych do opieki nad dziećmi, wykonanych w całości lub częściowo z miękkiego PVC, które zawierają więcej niż 0,1 %: 1) ftalanu di-izononylu (DINP) - kod CAS 2) 28553-12-0, kod EINECS 3) 249-079-5, 2) ftalanu di (2-etyloheksylu) (DEHP) - kod CAS 117-81-7, kod EINECS 204-211-0, 3) ftalanu dibutylu (DBP) - kod CAS 84-74-2, kod EINECS 201-557-4, 4) ftalanu di-izodecylu (DIDP) - kod CAS 26761-40-0, kod EINECS 247-977-1, 5) ftalanu di-n-oktylu (DNOP) - kod CAS 117-84-0, kod EINECS 204-214-7, 6) ftalanu butylobenzylu (BBP) - kod CAS 85-68-7, kod EINECS 201-622-7 - jeżeli wyroby te w normalnych lub dających się przewidzieć warunkach mogą być wkładane do ust przez dzieci w wieku poniżej 3 lat. 2. Zabawką w rozumieniu ust. 1 jest dowolny produkt lub materiał zaprojektowany lub w sposób oczywisty przeznaczony do używania w czasie zabawy przez dzieci. 3. Artykułem pielęgnacyjnym przeznaczonym do opieki nad dziećmi w rozumieniu ust. 1 jest produkt przeznaczony do ssania przez dziecko lub do ułatwiania zasypiania, odpoczynku albo do karmienia dziecka. 4. Maksymalną procentową zawartość ftalanów, o której mowa w ust. 1, określa się w odniesieniu do masy zabawki lub artykułu pielęgnacyjnego przeznaczonego do opieki nad dziećmi i bierze się pod uwagę łączną masę wszystkich wymienionych w ust. 1 ftalanów zawartych w zabawce lub artykule pielęgnacyjnym przeznaczonym do opieki nad dziećmi. § 2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w § 1: 1) zakazuje się: a) wprowadzania na rynek, b) wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, c) wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) w przypadku produktów wprowadzonych na rynek, nakazuje się natychmiastowe wycofanie z rynku. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie stanowi wykonanie decyzji Komisji Europejskiej z dnia 7 grudnia 1999 r. (Dz. Urz. WE L 315 z 9.12.1999) ostatnio zmienionej przez decyzje Komisji Europejskiej z dnia 20 lutego 2004 r. (Dz. Urz. WE L 55 z 24.02.2004). 2) Kod CAS oznacza numer przypisany substancji przez Chemical Abstract Service (CAS). 3) Kod EINECS oznacza numer przypisany substancji w Europejskim Wykazie Istniejących Substancji o Znaczeniu Komercyjnym (EINECS, OJ 146 A, 15.6.1990). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (Dz. U. Nr 73, poz. 658) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2260) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 3 września 2002 r. w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (Dz. U. Nr 154, poz. 1273) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Na równi z krajami BIT oraz nierezydentami z krajów BIT traktuje się odpowiednio Federację Rosyjską, Republikę Kirgiską, Republikę Armenii, Gruzję, Turkmenistan, Republikę Południowej Afryki i Algierską Republikę Ludowo-Demokratyczną oraz nierezydentów z tych krajów."; 2) w § 3: a) w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) papierów wartościowych udziałowych oraz papierów wartościowych dłużnych o rocznym lub dłuższym terminie wykupu,", b) w pkt 4: - lit. a otrzymuje brzmienie: "a) papierów wartościowych udziałowych oraz papierów wartościowych dłużnych o rocznym lub dłuższym terminie wykupu,", - lit. c otrzymuje brzmienie: "c) praw majątkowych oraz papierów wartościowych dłużnych o terminie wykupu krótszym niż rok, będących przedmiotem obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych S.A. w Warszawie, Centralnej Tabeli Ofert S.A. w Warszawie oraz na giełdach towarowych działających na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 2));", c) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) nabywanie przez rezydentów, będących osobami fizycznymi, nieruchomości położonych w krajach trzecich, o ile cena ich nabycia nie przekracza w każdym przypadku równowartości 50.000 euro, a nabycie nie następuję w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej;", d) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) nabywanie przez rezydentów w czasie pobytu w krajach trzecich walut obcych, będących prawnym środkiem płatniczym w tych krajach, w celu ich wydatkowania w tych krajach na pokrycie zobowiązań powstałych zgodnie z ustawą lub zezwoleniem dewizowym;", e) w pkt 9 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) papierów wartościowych udziałowych oraz papierów wartościowych dłużnych o rocznym lub dłuższym terminie wykupu,", f) dodaje się pkt 19 w brzmieniu: "19) udzielanie oraz ustanawianie przez rezydentów zabezpieczeń, zarówno osobistych jak i rzeczowych, na rzecz nierezydentów z krajów trzecich, w zakresie powstałych w kraju, zgodnie z ustawą lub zezwoleniem dewizowym, wierzytelności przysługujących im od innych nierezydentów."; 3) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wywóz oraz wysyłanie krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje, z zastrzeżeniem § 4b, na podstawie określonego w odrębnych przepisach zaświadczenia, wystawionego przez bank przy ich wypłacie, nabyciu lub wymianie."; 4) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu: "§ 4a. 1. Zezwala się rezydentom i nierezydentom na wywóz za granicę krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10.000 euro, pochodzących z innych źródeł niż określone w § 4 ust. 1 i 2, pod warunkiem ich zgłoszenia w formie pisemnej organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną. 2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w dwóch egzemplarzach, na formularzu, którego wzór określają odrębne przepisy. § 4b. Przedmiotem wywozu za granicę dokonywanego zgodnie z § 4a mogą być także krajowe lub zagraniczne środki płatnicze, o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10.000 euro, pochodzące ze źródeł określonych w § 4 ust. 1 i 2, jeżeli osoba dokonująca ich wywozu nie posiada zaświadczenia, o którym mowa w § 4 ust. 3."; 5) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Zezwala się nierezydentom na wywóz za granicę walut obcych, o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10.000 euro, uzyskanych ze sprzedaży artykułów konsumpcyjnych w środkach regularnej komunikacji międzynarodowej w czasie ich przebiegu w kraju."; 6) po § 8 dodaje się § 8a i 8b w brzmieniu: "§ 8a. Zezwala się na odstąpienie od obowiązku okazywania organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, w przypadku wywozu wartości lub środków określonych w § 5 ust. 1, § 7 i 8. § 8b. Zezwala się rezydentom i nierezydentom, wysyłającym za granicę złoto dewizowe lub platynę dewizową, bądź krajowe lub zagraniczne środki płatnicze o wartości przekraczającej łącznie równowartość 10.000 euro, na odstąpienie od obowiązku okazywania organom celnym dokumentów potwierdzających uprawnienie do ich wysłania lub zezwolenia dewizowego uprawniającego do ich wysłania, pod warunkiem przedstawienia takich dokumentów bądź takiego zezwolenia, zgodnie z odrębnymi przepisami, pracownikowi operatora pocztowego."; 7) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Zezwala się na dokonywanie w kraju, między rezydentami, rozliczeń w walutach obcych: 1) otrzymanych przez rezydenta od nierezydenta, w celu pokrywania w jego imieniu lub na jego rachunek zobowiązań wobec rezydentów, 2) uzyskanych przez rezydenta na rachunek drugiego rezydenta w obrocie dewizowym z zagranicą."; 8) w § 10 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do stron stosunku służbowego nawiązanego w drodze mianowania oraz do osób pełniących na podstawie wyboru bądź powołania określone funkcje w organach osób prawnych lub organach władzy publicznej, niebędących pracownikami."; 9) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Zezwala się na dokonywanie w kraju rozliczeń w walutach obcych miedzy rezydentami i Korporacją Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A., o ile rozliczenia takie następują w związku z zawartymi na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 59, poz. 609) umowami ubezpieczenia eksportowego lub udzielonymi na podstawie tej ustawy gwarancjami ubezpieczeniowymi."; 10) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. Zezwala się na dokonywanie w kraju, między rezydentami, rozliczeń w euro i innych walutach wymienialnych, o ile jedną ze stron rozliczenia jest konsument w rozumieniu art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 3))."; 11) po § 12 dodaje się § 12a w brzmieniu: "§ 12a. Zezwala się na dokonywanie w kraju, między rezydentami, rozliczeń w euro, w zakresie środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 4)), o ile dokonywanie takich rozliczeń jest zgodne z umowami międzynarodowymi i procedurami, o których mowa w art. 30 tej ustawy oraz jej przepisami."; 12) w § 14 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust.1 nie narusza określonego w odrębnych przepisach obowiązku dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w wykonaniu transakcji zawieranych z innym przedsiębiorcą."; 13) w § 17 w ust.1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wywóz za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, złożonych na przechowanie i znajdujących się w kasie polskiego statku, zgłoszonych pisemnie przez kapitana statku organowi celnemu przy odprawie wejściowej, ze wskazaniem wartości i środków należących do poszczególnych osób.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem § 1 pkt 3 i 4, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 183, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie dokonywania oceny zgodności telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej i urządzeń radiowych z zasadniczymi wymaganiami oraz ich oznakowania 2) (Dz. U. Nr 73, poz. 659) Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb dokonywania oceny zgodności telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej oraz urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, zwanych dalej "urządzeniami", z zasadniczymi wymaganiami określonymi przepisami ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 4)), zwanej dalej "ustawą"; 2) treść deklaracji zgodności; 3) sposób oznakowania urządzeń oraz wzór znaku zgodności. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do urządzeń, o których mowa w art. 91 ust. 4 ustawy. § 2. 1. Oceny zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami dokonuje się: 1) dla telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, które nie wykorzystują widma fal radiowych, przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej oraz odbiorczych części urządzeń radiowych - w sposób określony w rozdziałach 2, 4 lub 5, 2) dla urządzeń radiowych nadawczych oraz nadawczo-odbiorczych, jeżeli: a) producent zastosował normy zharmonizowane - w sposób określony w rozdziałach 3, 4 lub 5, b) producent nie zastosował norm zharmonizowanych lub zastosował je częściowo - w sposób określony w rozdziale 4 lub 5 - zależnie od wyboru dokonanego przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 2. Ocena zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami może być również dokonana w sposób określony w: 1) rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla sprzętu elektrycznego (Dz. U. Nr 49, poz. 414), bez uwzględnienia zakresów napięcia, o których mowa w § 3 tego rozporządzenia, w celu wykazania zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa użytkowania urządzenia, określonymi w art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy; 2) rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 2 kwietnia 2003 r. w sprawie dokonywania oceny zgodności aparatury z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej oraz sposobu jej oznakowania (Dz. U. Nr 90, poz. 848), w celu wykazania zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej, określonymi w art. 88 ust. 1 pkt 3 i art. 108 ust. 1 ustawy. § 3. 1. Metody badań niezbędnych dla dokonania oceny zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami określają odpowiednie normy zharmonizowane. 2. Możliwe jest zastosowanie metod badań zawartych w innych dokumentach technicznych, o ile umożliwiają one sprawdzenie zgodności urządzeń z zasadniczymi wymaganiami. Rozdział 2 Wewnętrzna kontrola produkcji § 4. 1. Oceny zgodności urządzeń, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, z zasadniczymi wymaganiami dokonuje się na podstawie wewnętrznej kontroli produkcji tych urządzeń. 2. W ramach wewnętrznej kontroli produkcji producent sporządza dokumentację techniczną. 3. W dokumentacji technicznej zamieszcza się dane dotyczące konstrukcji, produkcji i obsługi urządzeń, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, a w szczególności: 1) ogólny opis urządzenia; 2) schemat konstrukcyjny urządzenia oraz rysunki wykonawcze i schematy blokowe połączeń elementów, podzespołów i obwodów, wraz z opisami i wyjaśnieniami niezbędnymi do zrozumienia zasad działania urządzenia; 3) wykaz norm zharmonizowanych zastosowanych w całości lub częściowo, a w przypadku niezastosowania tych norm - opisy i wyjaśnienia dotyczące rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań; 4) wyniki wykonanych obliczeń projektowych i wyniki ich weryfikacji; 5) sprawozdania z przeprowadzonych badań. 4. W przypadku pozytywnego wyniku oceny zgodności, o której mowa w ust. 1, producent lub jego upoważniony przedstawiciel wystawia deklarację zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami. Rozdział 3 Wewnętrzna kontrola produkcji oraz podstawowe badania parametrów urządzeń radiowych § 5. Oceny zgodności urządzeń, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a, z zasadniczymi wymaganiami dokonuje się w sposób określony w § 4, z uwzględnieniem § 6-8. § 6. Producent przeprowadza podstawowe badania parametrów urządzeń radiowych w zakresie określonym w odpowiednich normach zharmonizowanych, a w przypadku braku takich norm w zakresie określonym przez wybraną przez siebie jednostkę notyfikowaną. § 7. Jednostka notyfikowana, o której mowa w § 6, określając zakres badań parametrów urządzeń radiowych, uwzględnia zakresy badań ustalone wcześniej przez inne jednostki notyfikowane. § 8. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel dołącza do deklaracji zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami oświadczenie o przeprowadzeniu badań, o których mowa w § 6. Rozdział 4 Dokumentacja techniczno-konstrukcyjna § 9. 1. Oceny zgodności urządzeń z zasadniczymi wymaganiami dokonuje się w sposób określony w § 5-8, z uwzględnieniem ust. 2-4. 2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel: 1) przedstawia do zaopiniowania co najmniej jednej, wybranej przez siebie, jednostce notyfikowanej dokumentację, o której mowa w § 4 ust. 3, oraz oświadczenie o pozytywnym wyniku badań, o których mowa w § 6, zwane dalej "dokumentacją techniczno-konstrukcyjną"; 2) powiadamia każdą z jednostek, o których mowa w pkt 1, o innych jednostkach notyfikowanych, jeżeli przekazał dokumentację techniczno-konstrukcyjną więcej niż jednej z nich. 3. Jeżeli jednostka notyfikowana uzna, że na podstawie przedstawionej dokumentacji techniczno-konstrukcyjnej nie może stwierdzić, że urządzenie spełnia zasadnicze wymagania, wydaje, w terminie 28 dni od dnia otrzymania tej dokumentacji, opinię w tym zakresie i informuje o tym fakcie producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela oraz jednostki, które otrzymały dokumentację techniczno-konstrukcyjną. 4. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel po otrzymaniu opinii, o której mowa w ust. 3, lub upływie terminu do jej wydania, może wystawić deklarację zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, jeżeli spełnia ono te wymagania. Rozdział 5 System pełnego zapewnienia jakości § 10. Oceny zgodności urządzeń z zasadniczymi wymaganiami dokonuje producent na podstawie systemu pełnego zapewnienia jakości, zwanego dalej "systemem jakości", stosowanego podczas projektowania, produkcji, badań i końcowej kontroli urządzeń. § 11. 1. Producent składa w wybranej jednostce notyfikowanej wniosek o zatwierdzenie systemu jakości. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać: 1) imię i nazwisko lub nazwę producenta oraz jego siedzibę i adres; 2) dane techniczne urządzenia przewidzianego do produkcji zgodnie z systemem jakości. 3. Producent dołącza do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokumentację systemu jakości, która powinna zawierać w szczególności: 1) określenie celów systemu jakości oraz strukturę organizacyjną, zakres odpowiedzialności i uprawnienia osób zarządzających w zakresie projektowania i jakości urządzenia; 2) specyfikacje techniczne, wraz z wykazem zastosowanych norm zharmonizowanych, oraz specyfikacje badań, które zostaną przeprowadzone; 3) określenie środków, które zostaną zastosowane w celu zapewnienia zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, w przypadku częściowego zastosowania norm zharmonizowanych; 4) opis metod stosowanych przy projektowaniu urządzenia; 5) opis metod produkcji, kontroli i zapewnienia jakości; 6) określenie badań i testów, którym urządzenie będzie poddane, oraz częstotliwość i warunki ich przeprowadzania; 7) dokumenty dotyczące jakości urządzenia, sprawozdania z kontroli, wyniki badań, wyniki kalibracji oraz informacje dotyczące kwalifikacji personelu przeprowadzającego badania; 8) określenie środków zastosowanych do kontroli jakości wyprodukowanych urządzeń i poprawnego funkcjonowania systemu jakości. § 12. Jednostka notyfikowana zatwierdza system jakości, zgodnie z przedstawioną dokumentacją, jeżeli zapewnia on zgodność produkowanych urządzeń z zasadniczymi wymaganiami i przekazuje producentowi ocenę systemu jakości wraz z wnioskami i uzasadnieniem. § 13. Zatwierdzony system jakości stanowi podstawę do wystawienia przez producenta deklaracji zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami. § 14. 1. Producent informuje, w formie pisemnej, jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o zmianach, jakie planuje wprowadzić do systemu jakości. 2. Jednostka notyfikowana ocenia zakres zmian, o których mowa w ust. 1, i informuje, w formie pisemnej, producenta, czy po wprowadzeniu zmian zatwierdzenie systemu jakości zachowa ważność albo wymagane będzie zatwierdzenie zmienionego systemu jakości. 3. Do informacji, o których mowa w ust. 2, jednostka notyfikowana dołącza wnioski i uzasadnienie. § 15. 1. Jednostka notyfikowana, na podstawie umowy zawartej z producentem, sprawuje nadzór nad działaniem zatwierdzonego systemu jakości. 2. Jednostka notyfikowana w ramach nadzoru przeprowadza u producenta okresowe audyty w celu sprawdzenia prawidłowego funkcjonowania zatwierdzonego systemu jakości oraz może przeprowadzać audyty niezapowiedziane. 3. Audyty okresowe przeprowadza się w odstępach czasu ustalonych z producentem, nie rzadziej jednak niż raz na rok. 4. Przy ustalaniu terminów audytów okresowych należy brać pod uwagę w szczególności: 1) wielkość i charakter produkcji; 2) zastosowane technologie; 3) strukturę organizacyjną oraz sposób zarządzania przedsiębiorstwem producenta. 5. W trakcie audytów okresowych jednostka notyfikowana może przeprowadzić lub zlecić przeprowadzenie testów mających na celu sprawdzenie funkcjonowania zatwierdzonego systemu jakości. 6. W trakcie audytów niezapowiedzianych, jednostka notyfikowana może przeprowadzić lub zlecić przeprowadzenie testów tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla stwierdzenia prawidłowego funkcjonowania zatwierdzonego systemu jakości. 7. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi protokoły z przeprowadzonych u niego audytów funkcjonowania zatwierdzonego systemu jakości oraz raporty z badań, jeżeli były przeprowadzane. § 16. Producent, w celu umożliwienia jednostce notyfikowanej sprawowania nadzoru nad zatwierdzonym systemem jakości: 1) zapewnia jednostce notyfikowanej dostęp do: a) miejsc projektowania, produkcji, kontroli, badań i magazynowania urządzeń, b) dokumentacji systemu jakości; 2) udziela jednostce notyfikowanej informacji związanych z zatwierdzonym systemem jakości. Rozdział 6 Deklaracja zgodności § 17. W deklaracji zgodności, o której mowa w § 4 ust. 4, § 8, § 9 ust. 4 i § 13, zamieszcza się w szczególności: 1) imię i nazwisko lub nazwę producenta albo jego upoważnionego przedstawiciela oraz jego siedzibę i adres; 2) nazwę i typ urządzenia, którego deklaracja dotyczy; 3) wskazanie dokumentów technicznych, na podstawie których jest deklarowana zgodność, oraz działań podjętych w celu zapewnienia zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami, w tym wskazanie zastosowanych norm zharmonizowanych; 4) przywołanie dyrektyw, z którymi urządzenie jest zgodne; 5) imię i nazwisko osoby upoważnionej do składania podpisu w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 6) datę wystawienia deklaracji. § 18. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel załącza do urządzenia deklarację zgodności oraz informacje o przeznaczeniu danego urządzenia. 2. W odniesieniu do urządzeń radiowych informacje, o których mowa w ust. 1, powinny umożliwiać identyfikację kraju lub obszaru geograficznego, na którym dane urządzenie może być wykorzystywane. 3. W odniesieniu do telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej, informacje, o których mowa w ust. 1, powinny umożliwiać ustalenie zakończeń sieci publicznej, do których dane urządzenie może być dołączane. § 19. Korespondencja i dokumenty mające związek z procedurami oceny zgodności powinny być sporządzone w języku polskim lub w języku akceptowanym przez jednostkę notyfikowaną. Rozdział 7 Oznakowanie urządzeń § 20. 1. Przed wprowadzeniem urządzenia do obrotu producent lub jego upoważniony przedstawiciel, po wystawieniu deklaracji zgodności, znakuje urządzenie znakiem zgodności CE. 2. Oznakowanie CE umieszcza się w sposób czytelny i trwały: 1) na urządzeniu lub jego tablicy znamionowej; 2) na opakowaniu urządzenia; 3) w instrukcji obsługi; 4) w dokumencie gwarancyjnym, jeżeli został dołączony do urządzenia. 3. Wzór oznakowania CE określa załącznik do rozporządzenia. 4. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel obok oznakowania CE umieszcza numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, jeżeli taka jednostka brała udział w ocenie zgodności urządzenia z zasadniczymi wymaganiami. 5. Obok oznakowania CE mogą być umieszczone inne znaki, pod warunkiem że nie zmniejszą widoczności i czytelności oznakowania CE. Rozdział 8 Przepis końcowy § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 5) Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 659) Ilustracja 1. Proporcje podane na rysunku muszą być zachowane zarówno przy zwiększaniu, jak i zmniejszaniu rozmiarów znaku. 2. Wysokość znaku zgodności nie może być mniejsza niż 5 mm, chyba że nie jest to możliwe z powodu konstrukcji urządzenia. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 1999/5/EC z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i telekomunikacyjnych urządzeń końcowych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 7.4.1999, str. 10 i n.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 września 2002 r. w sprawie warunków i trybu dokonywania oceny zgodności telekomunikacyjnych urządzeń końcowych przeznaczonych do dołączania do zakończeń sieci publicznej i urządzeń radiowych z zasadniczymi wymaganiami oraz sposobu ich oznakowania (Dz. U. Nr 176, poz. 1442), które utraciło moc z dniem 2 stycznia 2004 r. na podstawie art. 64 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie przypadków, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych (Dz. U. Nr 73, poz. 660) Na podstawie art. 50 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych. § 2. Żołnierz zawodowy w czasie wykonywania zadań służbowych jest zwolniony od obowiązku noszenia umundurowania oraz oznak wojskowych w przypadku: 1) prowadzenia prac, robót i czynności specjalistycznych wymagających, według odrębnych przepisów, stosowania odzieży ochronnej lub roboczej albo ubioru specjalnego; 2) służbowego wyjazdu za granicę, chyba że organ wojskowy delegujący żołnierza określi czynności, których wykonywanie za granicą wymaga występowania w umundurowaniu oraz oznakach wojskowych, z zastrzeżeniem § 4; 3) uzasadnionego względami zdrowotnymi wniosku lekarza wojskowego, na podstawie decyzji przełożonego żołnierza; 4) w czasie występowania przed organami i urzędami cywilnymi, za zgodą przełożonego żołnierza; 5) w innych przypadkach, a w szczególności: a) w trakcie leczenia i rehabilitacji, b) podczas wykonywania poza terenem wojskowym czynności o charakterze kulturalnym i sportowym, c) w trakcie sympozjów, kongresów, prelekcji, zajęć dydaktycznych oraz innych wystąpień o charakterze publicznym, a także wystąpień w środkach masowego przekazu za zgodą przełożonego żołnierza, d) w trakcie pobierania nauki poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", w przypadkach, o których mowa w art. 52 ust. 1 i art. 53 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, e) w innych sytuacjach, na polecenie przełożonego ze względu na interes Sił Zbrojnych. § 3. Od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych jest zwolniony również żołnierz zawodowy pełniący służbę wojskową w: 1) Sekretariacie Ministra Obrony Narodowej oraz w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw współpracy międzynarodowej, podczas wykonywania czynności służbowych określonych każdorazowo przez dyrektorów tych komórek organizacyjnych; 2) jednostkach organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej, podczas wykonywania czynności określonych każdorazowo przez dowódcę tej jednostki organizacyjnej; 3) Wojskowych Służbach Informacyjnych na stanowisku służbowym, którego zajmowanie wymaga występowania w ubiorze cywilnym, określonym przez Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych; 4) Jednostce Wojskowej 2305 podczas czynności służbowych, określonych przez dowódcę tej jednostki lub wyższego przełożonego; 5) jednostkach organizacyjnych: a) prokuratury wojskowej - na stanowiskach: prokuratora, asesora i aplikanta, b) sądów wojskowych oraz w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego - na stanowiskach: sędziego, asesora i aplikanta, c) Sił Zbrojnych - na stanowiskach: radców prawnych i aplikantów; 6) instytucjach cywilnych, na podstawie decyzji kierownika instytucji cywilnej. § 4. Żołnierz zawodowy pełniący służbę poza granicami kraju, w polskich kontyngentach wojskowych oraz w sztabach i jednostkach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego może być zwolniony od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych, na podstawie odrębnych przepisów określonych przez właściwe organy tych formacji. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać miejsca, w których przeprowadza się graniczną kontrolę fitosanitarną 2) (Dz. U. Nr 73, poz. 661) Na podstawie art. 24 ust. 11 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, jakie powinny spełniać miejsca, w których przeprowadza się graniczną kontrolę fitosanitarną roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 2) wymagania dla pracowników przeprowadzających graniczną kontrolę fitosanitarną. § 2. 1. W miejscach, w których jest przeprowadzana graniczna kontrola fitosanitarna, zapewnia się, w szczególności: 1) wyodrębnione miejsca lub pomieszczenia przeznaczone do przeprowadzenia kontroli tożsamości i zdrowotności; 2) oświetlenie naturalne lub sztuczne niepowodujące zmiany kolorów poddawanych kontroli zdrowotności obiektów. 2. Miejsca, o których mowa w ust. 1, wyposaża się w: 1) stoły przeznaczone do przeprowadzania kontroli zdrowotności; 2) urządzenia, narzędzia i materiały przeznaczone do: a) wizualnej oceny pobranych prób, b) przygotowania prób do dalszego testowania, c) indywidualnego oznaczania prób i ich pakowania, w celu przesłania ich do dalszej oceny w specjalistycznych laboratoriach diagnostycznych, d) plombowania i pieczętowania prób, przesyłek, partii lub środków transportu, e) odkażania obiektów, materiałów i wyposażenia, wykorzystywanego do przeprowadzania kontroli; 3) urządzenia telekomunikacyjne w celu utrzymania bezpośredniej łączności z Głównym Inspektoratem Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, specjalistycznymi laboratoriami diagnostycznymi, organami celnymi, Komisją Unii Europejskiej oraz organami odpowiedzialnymi za zdrowie roślin w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej; 4) sprzęt informatyczny lub biurowy do sporządzania kopii dokumentów. 3. W miejscach, o których mowa w ust. 1, zapewnia się: 1) przechowywanie przesyłki lub przeprowadzanie kwarantanny roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów; 2) zniszczenie całości lub części przesyłki; 3) przeprowadzanie zabiegu odkażania i oczyszczania zakwestionowanych roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów. § 3. Pracownik przeprowadzający graniczną kontrolę fitosanitarną powinien posiadać: 1) wykształcenie i kwalifikacje, o których mowa w art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin; 2) wiedzę z zakresu wykrywania i diagnozowania organizmów szkodliwych, potwierdzoną zaświadczeniami o ukończonych kursach lub szkoleniach, przeprowadzanych przez organy Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa lub inne jednostki; 3) dostęp do: a) przepisów regulujących przeprowadzanie granicznej kontroli fitosanitarnej, b) wytycznych i poleceń z zakresu granicznej kontroli fitosanitarnej i procedury zapewniającej nienaruszalność i bezpieczeństwo prób podczas transportu do laboratorium specjalistycznego oraz podczas wykonywania badań w laboratorium, wydanych przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa na podstawie art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, c) przepisów Unii Europejskiej dotyczących zdrowia roślin, d) instrukcji opracowanych przez organy Unii Europejskiej, przeznaczonych dla inspektorów przeprowadzających graniczną kontrolę fitosanitarną, e) informacji o przesyłkach roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z krajów trzecich, które w wyniku przeprowadzonej w tym miejscu, granicznej kontroli fitosanitarnej zostały zakwestionowane, f) wyników badań przesyłek roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, przeprowadzonych w tym miejscu, g) wykazu specjalistycznych laboratoriów diagnostycznych, upoważnionych do wykrywania lub identyfikacji organizmów szkodliwych, wraz z adresami i telefonami tych laboratoriów. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego Dyrektywę Rady Nr 98/22 z dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie minimalnych warunków dla przeprowadzania kontroli zdrowotności roślin w punktach wwozu, innych niż miejsce przeznaczenia roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów pochodzących z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 126, 28.04.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej dżemów, konfitur, galaretek, marmolad, powideł śliwkowych oraz słodzonego przecieru z kasztanów jadalnych (Dz. U. Nr 73, poz. 662) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej dżemów, konfitur, galaretek, marmolad, powideł śliwkowych oraz słodzonego przecieru z kasztanów jadalnych (Dz. U. Nr 143, poz. 1398) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. 1. Przepisów § 1 ust. 1 pkt 9 i 10 oraz załącznika nr 1 do rozporządzenia w zakresie wymagań dotyczących jakości handlowej wyrobów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 9 i 10, nie stosuje się do wyrobów tego typu: 1) wyprodukowanych zgodnie z prawem lub dopuszczonych do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej; 2) wyprodukowanych zgodnie z prawem w państwie członkowskim Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 2. Przepis § 3 ust. 1 pkt 13 traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie metody analizy zawartości kwasu erukowego w niektórych artykułach rolno-spożywczych 2) (Dz. U. Nr 73, poz. 663) Na podstawie art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Metodę analizy zawartości kwasu erukowego w olejach i tłuszczach przeznaczonych do spożycia oraz w składnikach tłuszczowych lub olejowych artykułów rolno-spożywczych, określa się w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 663) METODA ANALIZY ZAWARTOŚCI KWASU ERUKOWEGO W OLEJACH I TŁUSZCZACH PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA ORAZ W SKŁADNIKACH TŁUSZCZOWYCH LUB OLEJOWYCH ARTYKUŁÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH Wymagania ogólne I. Przygotowanie próbek Masa próbki dostarczonej do laboratorium w celu przeprowadzenia analizy powinna wynosić 50 g, o ile nie jest wymagana większa ilość. Przed poddaniem analizie próbka musi być zhomogenizowana. Tak przygotowaną próbkę przechowuje się w szczelnych pojemnikach, bez dostępu powietrza i wilgoci. II. Odczynniki 1) woda Odczynnikiem do przeprowadzenia analizy jest woda. W przypadku gdy w analizie wymagana jest woda jako rozpuszczalnik, do rozcieńczania lub do płukania, należy używać wody destylowanej lub demineralizowanej o przynajmniej równoważnej czystości. Jeżeli w opisie metody analizy jest mowa o "rozpuszczeniu" lub "rozcieńczeniu" bez sprecyzowania żadnych innych odczynników, należy przez to rozumieć rozpuszczenie lub rozcieńczenie w wodzie. 2) inne odczynniki Wszystkie używane związki chemiczne powinny być o uznanej czystości analitycznej, o ile nie zaznaczono inaczej. III. Aparatura W wykazie aparatury znajdują się tylko pozycje o specjalistycznym przeznaczeniu i zgodnie ze specyfikacją metody. W celu przeprowadzenia analizy należy stosować wagę analityczną o dokładności minimum 0,1 mg. IV. Wyrażanie wyników Wyniki, które przedstawia się w oficjalnym raporcie z analizy, powinny być średnimi wartościami, uzyskanymi z nie mniej niż dwóch oznaczeń, których powtarzalność jest określona w części Oznaczanie kwasu erukowego w dziale VII pkt 5. Procentową zawartość wyraża się, o ile nie zaznaczono inaczej, jako procentowy (m/m) udział C 22:1 do wszystkich kwasów tłuszczowych w próbce przekazanej do laboratorium. Liczba cyfr znaczących w tak przedstawionym wyniku powinna zależeć od dokładności stosowanej metody. Oznaczanie kwasu erukowego I. Zakres i obszar stosowania Poniższa metoda stosowana jest do oznaczania kwasu erukowego w: 1) olejach i tłuszczach roślinnych i zwierzęcych zawierających kwas cetoleinowy (specyficzny cis-izomer kwasu dokozenowego występujący w olejach rybich) i 2) utwardzonych olejach i tłuszczach roślinnych i zwierzęcych zawierających trans i cis-izomery kwasu dokozenowego, jeżeli całkowita zawartość kwasów dokozenowych lub całkowita zawartość kwasów cis-dokozenowych przekracza 5 % zawartości wszystkich kwasów tłuszczowych w tłuszczu. W innych przypadkach zawartość kwasów dokozenowych lub kwasów cis-dokozenowych oznacza się metodą określoną w Polskiej Normie PN-EN ISO 5508:1996 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Analiza estrów metylowych kwasów tłuszczowych metodą chromatografii gazowej. II. Definicja Zawartość kwasu erukowego w rozumieniu rozporządzenia oznacza zawartość tego kwasu otrzymaną w wyniku stosowania metody analizy, określonej w dziale VI. III. Zasada Estry metylowe otrzymane z kwasów tłuszczowych wchodzących w skład roślinnych i zwierzęcych olejów i tłuszczów są rozdzielane przy pomocy niskotemperaturowej chromatografii cienkowarstwowej na płytkach z żelem krzemionkowym z azotanem srebra i ilościowo oznaczane metodą chromatografii gazowej. IV. Odczynniki Do oznaczania kwasu eurkowego stosuje się następujące odczynniki: 1) eter dwuetylowy wolny od nadtlenków, świeżo destylowany; 2) n-heksan; 3) żel krzemionkowy G, którego należy używać do chromatografii cienkowarstwowej; 4) żel krzemionkowy, którego należy używać do chromatografii kolumnowej; 5) roztwór azotanu srebra, 200 g/l, przygotowany w następujący sposób: rozpuszcza się 24 g azotanu srebra w wodzie i uzupełnia wodą do objętości 120 ml; 6) roztwór estru metylowego kwasu erukowego 5 mg/ml, przygotowany w następujący sposób: rozpuszcza się 50 mg estru metylowego kwasu erukowego w kilku ml n-heksanu i uzupełnia n-heksanem do objętości 10 ml; 7) tetrakozan metylu (standard wewnętrzny), 0,25 mg/ml, przygotowany w następujący sposób: rozpuszcza się 25 mg tetrakozanu metylu w kilku ml n-heksanu i uzupełnia n-heksanem do objętości 100 ml; 8) układ rozwijający. Toluen: n-heksan w proporcji 90:100 (v/v); 9) roztwór 2,7 dichlorofluoresceiny 0,5 g/l, przygotowany w następujący sposób: rozpuszcza się przy jednoczesnym ogrzewaniu i mieszaniu 50 mg 2,7 dichlorofluoresceiny w 100 ml 50 % wodnego roztworu metanolu. V. Aparatura 1. Zestaw do chromatografii cienkowarstwowej powinien zawierać, w szczególności: 1) zamrażarkę do głębokiego mrożenia, odpowiednią do przechowywania komory rozwijającej i jej zawartości w temperaturze od minus 20° do minus 25 °C; 2) płytki do chromatografii cienkowarstwowej o wymiarach 200 mm x 200 mm; 3) lampę ultrafioletową; 4) szklane kolumny, długości około 200 mm, o wewnętrznej średnicy około 10 mm z filtrem z waty szklanej lub spiekiem szklanym. Alternatywnie można stosować małe rozdzielacze z filtrem ze spiekiem szklanym; 5) aplikator, do nanoszenia roztworów na płytki do chromatografii cienkowarstwowej w formie wąskiego pasma. 2. Chromatograf gazowy wraz z integratorem, który używa się w sposób określony w Polskiej Normie PN-EN ISO 5508:1996 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Analiza estrów metylowych kwasów tłuszczowych metodą chromatografii gazowej. VI. Wykonanie oznaczenia 1. Przygotowanie estrów metylowych kwasów tłuszczowych Pobiera się około 400 mg olejowego lub tłuszczowego składnika próbki do analizy i przygotowuje roztwór zawierający około 20 do 50 mg/ml estrów metylowych kwasów tłuszczowych w n-heksanie, zgodnie z procedurą określoną w Polskiej Normie PN-EN ISO 5508:1996 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Analiza estrów metylowych kwasów tłuszczowych metodą chromatografii gazowej. 2. Chomatografia cienkowarstwowa 1) przygotowanie płytek W 500 ml kolbie stożkowej umieszcza się 60 g żelu krzemionkowego G, dodaje 120 ml roztworu azotanu srebra, przygotowanego w sposób określony w dziale IV pkt 5, i wytrząsa przez minutę, aby otrzymać całkowicie jednorodną masę. Przygotowaną masą równomiernie pokrywa się płytkę, grubość warstwy powinna wynosić około 0,5 mm. Ta ilość masy jest wystarczająca do przygotowania pięciu płytek o wymiarach 200 mm x 200 mm. Wstępnie suszy się płytki na powietrzu (najlepiej pozostawiając je bez dostępu światła przez około 30 minut). Całkowicie suszy się i aktywuje płytki, umieszczając je w suszarce o temperaturze 100 °C ±2 °C przez 2,5 godziny. Po zaktywowaniu zużywa się płytki jak najszybciej lub ostrożnie przechowuje w specjalnej szafce do przechowywania płytek chromatograficznych bez dostępu światła, następnie ponownie aktywuje się przed użyciem. Aktywacja w 110 °C przez godzinę może okazać się wystarczająca, o ile płytki nie ciemnieją w wyniku tego procesu. Przed użyciem zaznacza się linię w warstwie złoża w odległości 10 mm od bocznych i górnych krawędzi każdej płytki w celu zredukowania wpływu krawędzi podczas rozwijania. 2) nanoszenie estrów metylowych Przy pomocy aplikatora, spełniającego warunki określone w dziale V ust. 1 pkt 5, nanosi się 50 μl roztworu estrów metylowych, określonego w ust. 1, przygotowanego z próbki, wąskim pasmem o długości około 50 mm, co najmniej 40 mm od bocznych krawędzi i 10 mm od dolnej krawędzi płytki. W ten sam sposób nanosi się 100 μl roztworu zawierającego równe objętości przygotowanego roztworu estrów metylowych, określonego w ust. 1 i roztworu estru metylowego kwasu erukowego, przygotowanego w sposób określony w dziale IV pkt 6. Roztwory należy nanosić ze szczególną ostrożnością ze względu na delikatność pokrycia. Jeśli potrzeba, można nanieść na płytkę 50 μl roztworu eruczanu metylu, przygotowanego w sposób określony w dziale IV pkt 6, w celu ułatwienia identyfikacji prążka tego estru po rozwinięciu. Po naniesieniu estrów metylowych wstawia się płytkę dolną krawędzią do eteru etylowego, dopóki eter nie osiągnie wysokości około 5 mm powyżej miejsca naniesienia próbki. To koncentruje estry etylowe w wąskim paśmie. 3) rozwijanie płytek Układ rozwijający, spełniający warunki, o których mowa w dziale IV pkt 8, wlewa się do komory chromatograficznej na wysokość około 5 mm, przykrywa pokrywą i umieszcza w pojemniku zamrażarki, spełniającej warunki określone w dziale V ust. 1 pkt 1, o temperaturze -25 °C, lub w temperaturze jak najbardziej do niej zbliżonej (w niektórych przypadkach korzystne może być wyściełanie naczynia bibułą filtracyjną). Pod dwóch godzinach płytkę ostrożnie umieszcza się w komorze chromatograficznej i pozwala, aby rozpuszczalnik osiągnął wysokość około połowy lub dwóch trzecich wysokości płytki. Płytkę wyjmuje się i delikatnie odparowuje rozpuszczalnik w strumieniu azotu pod wciągiem. Ponownie umieszcza się płytkę w komorze, pozwala się, aby rozpuszczalnik osiągnął górną krawędź płytki. Płytkę wyjmuje się i, jak poprzednio, suszy w strumieniu azotu, następnie ostrożnie spryskuje roztworem 2,7 dichlorofluoresceiny przygotowanego w sposób określony w dziale IV pkt 9. Płytkę ogląda się w świetle ultrafioletowym i lokalizuje pasmo zawierające eruczan metylu w badanej próbce poprzez odniesienie do wzmocnionego pasma w próbce, do której dodano eruczan metylu. 4) rozdzielanie frakcji estrów metylowych Ostrożnie zeskrobuje się pasmo eruczanu metylu uzyskane z badanej próbki do 50 ml zlewki, unikając strat. W ten sam sposób przenosi się warstwę żelu krzemionkowego umieszczoną nad i pod pasmem estrów metylowych do drugiej 50 ml zlewki. To pasmo będzie zawierać frakcje wszystkich innych estrów metylowych kwasów tłuszczowych. Do każdej zlewki dodaje się 1,0 ml standardowego roztworu tetrakozanu metylu, przygotowanego w sposób określony w dziale IV pkt 7, i 10 ml eteru dwuetylowego, wolnego od nadtlenków, świeżo destylowanego. Miesza się i przenosi zawartość zlewek do rozdziału na oddzielnych kolumnach lub rozdzielaczach, określonych w dziale V ust. 1 pkt 4 zawierających około 1 g żelu krzemionkowego, używanego do chromatografii kolumnowej; eluuje się estry metylowe używając trzech lub czterech 10 ml porcji eteru dwuetylowego. Filtraty zbiera się do małych kolb okrogłodennych lub gruszkowych o stożkowym dnie. Każdy filtrat odparowuje się do małej objętości, używając łagodnego strumienia azotu. Estry metylowe przenosi się do małych szklanych probówek o stożkowym dnie. Rozpuszczalnik usuwa się przez odparowanie w strumieniu azotu tak, aby estry metylowe koncentrowały się na dnie probówek. Estry metylowe rozpuszcza się w około 25-50 μl n-heksanu. 5) Po przeprowadzeniu badań uzyskuje się typowy chrmatogram cienkowarstwowy pokazujący rozdział estrów metylowych kwasu erukowego, kwasu cetoleinowego i trans-izomerów kwasu dokozenowego, według wzoru: Ilustracja 3. Chromatografia gaz-ciecz 1) postępując zgodnie z procedurą określoną w Polskiej Normie PN-EN ISO 5508:1996 Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Analiza estrów metylowych kwasów tłuszczowych metodą chromatografii gazowej, analizuje się 1-2 μl roztworów estrów metylowych uzyskanych z frakcji zawierającej eruczan metylu, określonej w pkt 2 lit. a i frakcji zawierającej pozostałe estry metylowe kwasów tłuszczowych, określonej w pkt 2 lit b; 2) przy pomocy integratora otrzymuje się następujące powierzchnie pików: a) z chromatogramu frakcji zawierającej eruczan metylu: - powierzchnię piku eruczanu metylu (E), - powierzchnię piku standardu wewnętrznego (L1), - całkowitą powierzchnię wszystkich pików estrów metylowych z wyłączeniem powierzchni piku standardu wewnętrznego (EF), b) z chromatogramu frakcji zawierającej pozostałe estry metylowe kwasów tłuszczowych: - całkowitą powierzchnię wszystkich pików estrów metylowych z wyłączeniem powierzchni piku standardu wewnętrznego (RF), - powierzchnię piku standardu wewnętrznego (L2). VII. Obliczanie wyników Metoda obliczania i wzór 1) zawartość kwasu erukowego w badanej próbce, wyrażona jako procentowy udział jego estru metylowego w całkowitej zawartości estrów metylowych kwasów tłuszczowych, otrzymanych z próbki, jest określona przez: gdzie E, EF, RF, L1 i L2 są powierzchniami pików opisanymi w dziale VI ust. 3 pkt 2, skorygowanymi, jeżeli jest to konieczne, za pomocą współczynników kalibracyjnych. Dla celów praktycznych wartość eruczanu metylu obliczona za pomocą powyższego wzoru jest równoważna zawartości kwasu erukowego wyrażonej jako procent całkowitej zawartości kwasów tłuszczowych w próbce. 2) jeżeli powierzchnie pików są wyrażone w procentach, to wartości EF i RF mogą być obliczone w następujący sposób: EF = 100 - L1 RF = 100 - L2 3) metoda obliczania, określona w pkt 1 zakłada, że zawartość kwasu tetrakozanowego w próbce jest nieistotna. Jeżeli znacząca ilość kwasu tetrakozanowego jest obecna w próbce, to ilość tego kwasu (L2) otrzymaną z chromatogramu frakcji zawierającej pozostałe estry metylowe kwasów tłuszczowych należy zredukować do: L2 - T2 gdzie T2 - powierzchnia piku tetrakozanu metylu pochodząca z próbki, która tworzy część powierzchni piku przypisanego do wzorca wewnętrznego na chromatogramie z frakcji zawierającej pozostałe estry metylowe kwasów tłuszczowych, P2 - powierzchnia piku palmitynianu metylu otrzymana z chromatogramu frakcji zawierającej pozostałe estry metylowe kwasów tłuszczowych, T0 - powierzchnia piku tetrakozanu metylu uzyskana z chromatogramu estrów metylowych wszystkich kwasów tłuszczowych, P0 - powierzchnia piku palmitynianu metylowego uzyskana z chromatogramu estrów metylowych całkowitej ilości kwasów tłuszczowych. 4) wyprowadzenie wzoru Proporcję kwasów tłuszczowych we frakcji zawierającej eruczan metylu, wyrażoną jako procentową zawartość wszystkich kwasów tłuszczowych w próbce, określa się w następujący sposób: Proporcję kwasu erukowego we frakcji zawierającej eruczan metylu, wyraża się jako Zawartość kwasu erukowego w próbce, wyrażoną jako procentowy udział we wszystkich kwasach tłuszczowych, określa się jako: 5) powtarzalność Różnica między wynikami dwóch oznaczeń przeprowadzonych jednocześnie lub w krótkim odstępie czasu na tej samej próbce, przez tego samego analityka, w tych samych warunkach, nie powinna przekraczać 10 % wyniku lub 0,5 g na 100 g próbki, biorąc pod uwagę wyższą wartość. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia częściowo wdrażają Dyrektywę Komisji 80/891/EWG z dnia 25 lipca 1980 r. odnoszącą się do wspólnotowej metody analizy w celu określania zawartości kwasu erukowego w olejach i tłuszczach przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz w środkach spożywczych zawierających dodatek olejów i tłuszczów. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru europejskiego nakazu aresztowania (Dz. U. Nr 73, poz. 664) Na podstawie art. 607c § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór europejskiego nakazu aresztowania, który stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 664) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514 i Nr 69, poz. 626. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie spisu wyborców sporządzanego dla obwodów głosowania utworzonych za granicą w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 73, poz. 665) Na podstawie art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób sporządzania i aktualizacji spisu wyborców przez właściwego terytorialnie konsula dla obwodów głosowania utworzonych za granicą w wyborach do Parlamentu Europejskiego, zwanego dalej "spisem"; 2) sposób powiadamiania urzędów gmin o objętych spisem osobach stale zamieszkałych w kraju; 3) sposób wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania. § 2. 1. Do spisu konsul wpisuje wyborców, którzy złożyli wnioski spełniające warunki określone w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego. 2. Spis dzieli się na część A i B i jest sporządzany na formularzach, których wzory określa rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie spisu wyborców w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 62, poz. 583). 3. Część A spisu obejmuje wyborców będących obywatelami polskimi stale zamieszkałych za granicą i czasowo przebywających za granicą, z wyjątkiem wyborców, którzy zgłosili chęć głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. 4. Część B spisu obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, którzy wskażą miejsce ich wpisania do rejestru wyborców w gminie położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Spis sporządza się zgodnie z rubrykami właściwych formularzy, o których mowa w ust. 2, z tym, że w rubryce "adres zamieszkania" wpisuje się: 1) w odniesieniu do obywatela polskiego przebywającego czasowo za granicą - adres stałego zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) w odniesieniu do obywatela polskiego zamieszkałego stale za granicą - adres stałego zamieszkania za granicą; 3) w odniesieniu do obywatela Unii Europejskiej, niebędącego obywatelem polskim - adres stałego zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. 1. Spis sporządza się w dwóch egzemplarzach, oddzielnie dla każdego obwodu głosowania. 2. Nazwiska wyborców wpisuje się w kolejności alfabetycznej. 3. Formularz zapisuje się dwustronnie pismem maszynowym lub ręcznym - atramentem lub długopisem lub sporządza się w formie wydruku komputerowego. 4. W razie sporządzenia spisu w formie wydruku komputerowego: 1) można przyjąć układ formularza odmienny od określonego we wzorze, o którym mowa w § 2 ust. 2, pod warunkiem zamieszczenia wszystkich danych przewidzianych w tym wzorze; 2) formularz może być zapisany jednostronnie. 5. Konsul podpisuje spis i opatruje go pieczęcią urzędową placówki oraz parafuje i opatruje pieczęcią placówki każdy arkusz formularza spisu wyborców. § 4. 1. Spis jest aktualizowany do dnia przekazania go przewodniczącemu obwodowej komisji wyborczej przez wpisanie wyborcy na dodatkowym formularzu spisu lub dokonanie skreślenia ze spisu już sporządzonego. 2. Aktualizacji, o której mowa w ust. 1, podlegają obydwa egzemplarze spisu. 3. Przepis § 3 ust. 5 stosuje się odpowiednio. § 5. 1. Po sporządzeniu spisu na dodatkowym formularzu spisu wpisuje się osoby, które: 1) zostały pominięte w spisie, jeżeli reklamacja w sprawie ich wpisania do spisu została uwzględniona; 2) zostały pominięte w spisie w wyniku oczywistej omyłki. 2. Ze spisu skreśla się osoby: 1) wobec których właściwy konsul wydał decyzję o ich skreśleniu ze spisu w wyniku reklamacji; 2) które zostały umieszczone w spisie w wyniku oczywistej omyłki; 3) którym wydano zaświadczenie o prawie do głosowania. 3. Po dokonaniu zmian, o których mowa w ust. 1 i 2 pkt 1 i 2, w rubryce spisu "uwagi" umieszcza się odpowiednio adnotację "reklamacja" lub "omyłka". § 6. 1. Konsul za pośrednictwem właściwego wojewody powiadamia urząd gminy właściwy ze względu na miejsce stałego zamieszkania lub miejsce ostatniego zameldowania na pobyt stały wyborcy o wpisaniu go do spisu lub dopisaniu na dodatkowym formularzu spisu, a także o skreśleniu ze spisu osób, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 i 2, jeśli zawiadomił urząd gminy o ich umieszczeniu w spisie. 2. Konsul dokonuje powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, telefaksem lub telegraficznie, niezwłocznie po wpisaniu, dopisaniu lub skreśleniu, podając dane dotyczące wyborcy według rubryk formularza spisu. 3. W celu powiadomienia właściwego urzędu gminy, stosuje się odpowiednio wzór określony w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2. § 7. 1. O sporządzeniu spisu konsul powiadamia wyborców, wywieszając stosowną informację w swojej siedzibie. 2. Udostępnienie spisu następuje na pisemny wniosek osoby zainteresowanej, sporządzony według wzoru określonego w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2. § 8. 1. Na żądanie wyborcy zmieniającego miejsce pobytu konsul, na podstawie spisu, wydaje mu zaświadczenie o prawie do głosowania w miejsce pobytu w dniu wyborów, w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, według wzoru, określonego w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 2. 2. Wydając zaświadczenie, konsul skreśla wyborcę ze spisu, zamieszczając w nim adnotację "zaświadczenie". 3. Zaświadczenie o prawie do głosowania wyborca odbiera osobiście lub przez upoważnioną pisemnie osobę. 4. Upoważnienie do odbioru zaświadczenia o prawie do głosowania powinno zawierać: 1) numer ważnego polskiego paszportu wyborcy będącego obywatelem polskim lub numer paszportu albo nazwę i numer dokumentu tożsamości wyborcy będącego obywatelem Unii Europejskiej, który nie jest obywatelem polskim; 2) imię, nazwisko i numer paszportu lub nazwę i numer innego dokumentu tożsamości osoby upoważnionej do odbioru zaświadczenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimosiewicz 1) Minister Spraw Zagranicznych kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 97, poz. 870 oraz z 2003 r. Nr 118, poz. 1111). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 14 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, sposobu obliczania wysokości stawki wynagrodzenia zasadniczego za jedną godzinę przeliczeniową, wykazu stanowisk oraz dodatkowych zadań i zajęć uprawniających do dodatku funkcyjnego, ogólnych warunków przyznawania dodatku motywacyjnego, wykazu trudnych i uciążliwych warunków pracy stanowiących podstawę przyznania dodatku za warunki pracy oraz szczególnych przypadków zaliczania okresów zatrudnienia i innych okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat (Dz. U. Nr 74, poz. 667) Na podstawie art. 30 ust. 5, art. 33 ust. 3 oraz art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 maja 2000 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, sposobu obliczania wysokości stawki wynagrodzenia zasadniczego za jedną godzinę przeliczeniową, wykazu stanowisk oraz dodatkowych zadań i zajęć uprawniających do dodatku funkcyjnego, ogólnych warunków przyznawania dodatku motywacyjnego, wykazu trudnych i uciążliwych warunków pracy stanowiących podstawę przyznania dodatku za warunki pracy oraz szczególnych przypadków zaliczania okresów zatrudnienia i innych okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat (Dz. U. Nr 39, poz. 455, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6 po pkt 14 dodaje się pkt 14a w brzmieniu: "14a) zajęć wychowawczych prowadzonych bezpośrednio z wychowankami lub na ich rzecz w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych i młodzieżowych ośrodkach socjoterapii,"; 2) w § 7 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wymienionych w § 6 pkt 2-14, prowadzonych z dziećmi i młodzieżą, których stan zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. Nr 17, poz. 162), uzasadnia konieczność sprawowania stałej opieki lub udzielania pomocy, oraz prowadzonych z dziećmi i młodzieżą powyżej 16 roku życia, u których wystąpiło naruszenie sprawności organizmu z przyczyn, o których mowa w § 32 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. Nr 139, poz. 1328)."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 667) TABELA ZASZEREGOWANIA ORAZ MINIMALNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO W ZŁOTYCH Posiadane kwalifikacjeStopnie awansu zawodowego nauczyciel stażystanauczyciel kontraktowynauczyciel mianowanynauczyciel dyplomowany 1Stopień naukowy doktora lub doktora habilitowanego, tytuł zawodowy magistra z przygotowaniem pedagogicznym1.1101.3161.6661.999 2Tytuł zawodowy magistra bez przygotowania pedagogicznego, tytuł zawodowy licencjata (inżyniera) z przygotowaniem pedagogicznym9541.1301.4301.718 3Tytuł zawodowy licencjata (inżyniera) bez przygotowania pedagogicznego, dyplom ukończenia kolegium nauczycielskiego lub nauczycielskiego kolegium języków obcych8209751.2341.482 4Pozostałe kwalifikacje6818121.0251.231 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966, Nr 213, poz. 2081 i Nr 228, poz. 2258. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1074, z 2001 r. Nr 52, poz. 544, z 2002 r. Nr 160, poz. 1323 oraz z 2003 r. Nr 34, poz. 286. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, wzoru deklaracji uproszczonej oraz sposobu prowadzenia ewidencji nabywanych wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 74, poz. 668) Na podstawie art. 42 ust. 8, art. 55 ust. 3 i art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 4 i art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", dokonują zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Podmioty, o których mowa w art. 42 ust. 4, art. 55 ust. 1, art. 76 ust. 1 i art. 81 ust. 1 ustawy, składają deklarację uproszczoną na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Podmioty, o których mowa w § 1, zwane dalej "prowadzącymi ewidencję", prowadzą ewidencję wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, zwanych dalej "wyrobami", wykazując w niej aktualną ilość nabywanych wyrobów złożonych w miejscu przeznaczonym do ich odbierania oraz kwoty należnej do zapłaty akcyzy. 2. W ewidencji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, zwanej dalej "ewidencją", określa się w szczególności: 1) liczbę porządkową; 2) numer i datę zezwolenia (w przypadku niezarejestrowanego handlowca, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy); 3) numer i datę zgłoszenia o nabyciu wewnątrzwspólnotowym wyrobów; 4) datę odbioru wyrobów; 5) dane dotyczące odebranych wyrobów: a) opis wyrobów zawierający informację o naniesionych znakach akcyzy lub o oznakowaniu poprzez barwienie, w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ustawy, oraz o kodzie CN wyrobu, b) numery identyfikacyjne, liczbę i rodzaj opakowań, c) ilość wyrobów w jednostkach stosowanych przy wymiarze akcyzy, d) kwoty należnej do zapłaty akcyzy; 6) dane niezbędne do ustalenia miejsca złożenia wyrobów, w szczególności znaki identyfikacyjne pojemników do składowania wyrobów, w przypadku ich stosowania; 7) ilość i datę wysyłki wyrobów; 8) łączną ilość odebranych wyrobów, według kodów CN, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego; 9) łączną kwotę należnej do zapłaty akcyzy dla poszczególnych wyrobów, według kodów CN, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego; 10) łączną ilość wysłanych wyrobów, według kodów CN, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego. 3. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala sposób określania w ewidencji danych dotyczących rozliczania ubytków oraz ustalania salda ilościowego wyrobów. § 4. 1. Wpisanie danych, o których mowa w § 3, do ewidencji powinno nastąpić niezwłocznie po odebraniu lub wysyłce wyrobów, nie później jednak niż następnego dnia po dokonaniu tych czynności. 2. Prowadzący ewidencję jest obowiązany do przekazywania właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wyciągu z ewidencji, w terminie do siódmego dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, zawierającego w szczególności: 1) określenie ostatniej liczby porządkowej ewidencji w miesiącu, którego dotyczy wyciąg; 2) opis wyrobów zawierający informację o naniesionych znakach akcyzy lub o oznakowaniu poprzez barwienie, w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ustawy, oraz o kodzie CN wyrobu; 3) dane, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 i pkt 8-10. 3. Karty wyciągu powinny być opatrzone podpisem prowadzącego ewidencję. § 5. 1. Ewidencja może być prowadzona: 1) w formie książkowej albo 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 2. Ewidencję prowadzi się dla okresów obejmujących rok kalendarzowy. Dane w ewidencji wpisuje się chronologicznie. 3. Ewidencje powinny być przechowywane w miejscu odbioru wyrobów określonym w zezwoleniu, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy. § 6. 1. Karty ewidencji prowadzonej w formie książkowej podlegają zszyciu przed rozpoczęciem wypełniania. 2. Zszycie to opatruje się plombą przy użyciu plombownicy stosowanej w celu plombowania ewidencji prowadzonych przez organ celny, a ewidencję opisuje się przez wskazanie liczby kart oraz złożenie podpisu przez właściwego naczelnika urzędu celnego lub osobę przez niego upoważnioną. Karty ewidencji numeruje się kolejno od numeru jeden i opatruje stemplem podmiotu prowadzącego. § 7. 1. Ewidencja może być prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem że: 1) prowadzący ewidencję posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego stosowanego do prowadzenia ewidencji; 2) program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów oraz pozwala na drukowanie zapisów i wyciągów, o których mowa w § 4 ust. 2, w porządku chronologicznym. 2. Prowadzący ewidencję, o której mowa w ust. 1, jest obowiązany do przechowywania kopii ewidencji zapisanej na elektronicznych nośnikach informacji w sposób chroniący dane przed zatarciem, usunięciem lub zniekształceniem oraz w formie wydruku sporządzanego za okresy jednodniowe. Przepis § 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Karty wydruku obejmujące okresy miesięczne podlegają zszyciu. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Przed rozpoczęciem prowadzenia ewidencji wzór ewidencji, sposób jej prowadzenia oraz program komputerowy, o którym mowa w § 7 ust. 1, powinny zostać uzgodnione z naczelnikiem urzędu celnego i przez niego pisemnie zatwierdzone. 2. Każda zmiana wzoru stosowanej ewidencji, sposobu jej prowadzenia lub programu komputerowego wymaga pisemnego zatwierdzenia przez naczelnika urzędu celnego. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 668) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów zgłoszeń rejestracyjnych w zakresie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 74, poz. 669) Na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się: 1) wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wzór potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym lub zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 669) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru informacji podsumowującej o dokonanych nabyciach wewnątrzwspólnotowych i dostawach wewnątrzwspólnotowych wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych (Dz. U. Nr 74, poz. 670) Na podstawie art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór informacji podsumowującej o dokonanych nabyciach wewnątrzwspólnotowych i dostawach wewnątrzwspólnotowych wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych oraz korekty tej informacji, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 670) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 8 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu organizowania i przeprowadzania egzaminu na audytora wewnętrznego oraz działania Komisji Egzaminacyjnej (Dz. U. Nr 74, poz. 671) Na podstawie art. 35ł ust. 6 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 września 2002 r. w sprawie sposobu organizowania i przeprowadzania egzaminu na audytora wewnętrznego oraz działania Komisji Egzaminacyjnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1364) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 5 i 6 otrzymują brzmienie: "§ 5. Osoba ubiegająca się o dopuszczenie do egzaminu uiszcza opłatę egzaminacyjną w wysokości 290 zł na rachunek bankowy wskazany przez Komisję. § 6. 1. Członkom Komisji przysługuje wynagrodzenie za: 1) udział w posiedzeniu Komisji - 250 zł; 2) udział w jednym dniu egzaminu pisemnego lub ustnego - 250 zł; 3) przygotowanie pytań i zadań egzaminacyjnych: a) za każdy zestaw 10 pytań - 100 zł, b) za każde zadanie egzaminacyjne wraz z danymi niezbędnymi do jego wykonania oraz z wzorcem odpowiedzi - 300 zł. 2. W przypadku odwołania lub unieważnienia egzaminu z przyczyn, o których mowa w § 6 i 7 załącznika nr 2 do rozporządzenia, członkom Komisji przysługuje wynagrodzenie odpowiednie do zakresu wykonanej pracy."; 2) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Osoby dopuszczone do egzaminu przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia uiszczają opłatę egzaminacyjną w kwocie i terminach przewidzianych w dotychczasowych przepisach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: A. Raczko Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2004 r. (poz. 671) Załącznik nr 1 REGULAMIN DZIAŁANIA KOMISJI EGZAMINACYJNEJ § 1. Regulamin określa organizację, zasady i tryb działania Komisji Egzaminacyjnej przeprowadzającej egzaminy na audytora wewnętrznego. § 2. 1. Komisja jest organem kolegialnym, który podejmuje decyzje w formie uchwał w obecności co najmniej połowy członków Komisji, w tym jej Przewodniczącego, a w razie jego nieobecności - członka Komisji wyznaczonego przez Przewodniczącego. 2. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów członków obecnych na posiedzeniu. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos Przewodniczącego Komisji, a w razie jego nieobecności - członka Komisji wyznaczonego przez Przewodniczącego. 3. Uchwały podpisują wszyscy członkowie Komisji obecni na posiedzeniu. 4. Członek Komisji ma prawo zgłosić zdanie odrębne do uchwały, które podlega zaprotokołowaniu. 5. Z posiedzeń Komisji sekretarz Komisji, a w razie jego nieobecności - członek Komisji wyznaczony przez Przewodniczącego, sporządza protokół. 6. Protokół, o którym mowa w ust. 5, jest podpisywany przez wszystkich członków Komisji obecnych na posiedzeniu. § 3. Posiedzenia Komisji zwołuje Przewodniczący Komisji, a w razie jego nieobecności - członek Komisji wyznaczony przez Przewodniczącego. § 4. 1. Do zadań Komisji należy w szczególności: 1) przygotowywanie szczegółowego zakresu tematów egzaminów oraz wykazu literatury niezbędnej osobom przygotowującym się do przystąpienia do egzaminu; 2) ustalanie i podawanie do publicznej wiadomości na stronie internetowej Ministerstwa Finansów: a) przykładowych pytań testowych oraz pytań do części ustnej egzaminu, b) zadań egzaminacyjnych, które były przedmiotem egzaminu pisemnego, niezwłocznie po każdym przeprowadzonym egzaminie; 3) przygotowywanie i zatwierdzanie testów egzaminacyjnych wraz z wzorcami odpowiedzi, zadań egzaminacyjnych wraz z danymi niezbędnymi do ich wykonania oraz z wzorcami odpowiedzi, zestawów pytań do części ustnej egzaminu oraz wzorców odpowiedzi, z zastrzeżeniem ust. 2; 4) uchwalanie i podawanie do publicznej wiadomości na stronie internetowej Ministerstwa Finansów przepisów porządkowych obowiązujących w trakcie egzaminu; 5) dopuszczanie do egzaminu osób spełniających warunki, o których mowa w art. 35k pkt 1-4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, zwanej dalej "ustawą"; 6) przeprowadzanie egzaminów; 7) sprawdzanie i ocena testów egzaminacyjnych, zadań egzaminacyjnych oraz odpowiedzi na pytania w części ustnej egzaminu. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przygotowują członkowie Komisji wyznaczeni przez Przewodniczącego Komisji. 3. Minister Finansów ogłasza w Dzienniku Urzędowym oraz na stronie internetowej Ministerstwa Finansów komunikat w sprawie ogłoszenia informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1. § 5. Komisja, niezwłocznie po zakończeniu egzaminu, przekazuje Głównemu Inspektorowi Audytu Wewnętrznego wykaz osób, które zdały egzamin. Załącznik nr 2 SPOSÓB ORGANIZOWANIA I REGULAMIN PRZEPROWADZANIA EGZAMINU NA AUDYTORA WEWNĘTRZNEGO § 1. 1. Egzamin na audytora wewnętrznego przeprowadza Komisja co najmniej w trzyosobowych składach egzaminacyjnych. 2. Przewodniczący Komisji na określony termin egzaminu wyznacza spośród członków Komisji: 1) przewodniczącego składu egzaminacyjnego; 2) osoby do składu egzaminacyjnego. § 2. 1. Przewodniczący Komisji wyznacza termin egzaminu pisemnego. 2. Minister Finansów ogłasza, w Dzienniku Urzędowym oraz w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, komunikat w sprawie wyznaczenia terminu egzaminu pisemnego, nie później niż 60 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu. § 3. 1. Osoba ubiegająca się o dopuszczenie do egzaminu jest obowiązana, nie później niż 30 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu, złożyć w Ministerstwie Finansów pisemny wniosek o dopuszczenie do egzaminu. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem wniosek o dopuszczenie do egzaminu został nadany w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) oświadczenie o spełnieniu warunków określonych w art. 35k pkt 1-3 ustawy; 2) odpis lub poświadczoną notarialnie kopię dyplomu dokumentującego posiadanie wyższego wykształcenia; 3) oświadczenie o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych, o której mowa w art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285); 4) kopię dowodu uiszczenia opłaty egzaminacyjnej. 4. Osoba, która złożyła wniosek, jest pisemnie zawiadamiana o: 1) dopuszczeniu do egzaminu oraz miejscu jego przeprowadzenia albo 2) odmowie dopuszczenia do egzaminu z powodu niedopełnienia wymogów, o których mowa w art. 35k pkt 1-4 ustawy - nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, opłata egzaminacyjna podlega zwrotowi w terminie 30 dni od daty wysłania zawiadomienia. § 4. Wykaz osób dopuszczonych do egzaminu prowadzi komórka organizacyjna, o której mowa w art. 35n ust. 2 pkt 2 ustawy. § 5. 1. Osoba, która z ważnych, odpowiednio udokumentowanych, przyczyn losowych nie może przystąpić do części pisemnej lub ustnej egzaminu w wyznaczonym dla niej terminie, może przystąpić do tej części egzaminu w następnym terminie. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, ma obowiązek pisemnie zawiadomić Komisję, nie później niż 7 dni przed terminem egzaminu, o przystąpieniu do egzaminu w następnym terminie. Wniesioną opłatę egzaminacyjną zalicza się na poczet egzaminu przeprowadzanego w następnym terminie. 3. W przypadku nieprzystąpienia do egzaminu z przyczyn, o których mowa w ust. 1, opłata egzaminacyjna podlega zwrotowi pod warunkiem pisemnego zawiadomienia Komisji o rezygnacji, nie później niż 7 dni przed terminem egzaminu. Komisja dokonuje zwrotu opłaty egzaminacyjnej w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. § 6. 1. Komisja odwołuje egzamin, jeżeli do egzaminu zgłosiło się mniej niż 10 osób. 2. Przewodniczący Komisji, nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu, zawiadamia na piśmie osoby, które złożyły wnioski o dopuszczenie do egzaminu, o jego odwołaniu. W zawiadomieniu określa się termin następnego egzaminu. § 7. 1. W przypadku poważnego naruszenia regulaminu przeprowadzania egzaminu przez jego uczestnika Komisja może unieważnić egzamin w stosunku do jednego lub większej liczby uczestników egzaminu. 2. W przypadku poważnego naruszenia regulaminu przeprowadzania egzaminu przez członków składu egzaminacyjnego Minister Finansów może unieważnić egzamin w stosunku do wszystkich uczestników. 3. O unieważnieniu egzaminu z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lub 2, Przewodniczący Komisji niezwłocznie zawiadamia na piśmie osoby, w stosunku do których egzamin został unieważniony, oraz wskazuje termin następnego egzaminu. § 8. 1. W przypadkach, o których mowa w § 6 ust. 1 i § 7 ust. 1 i 2, opłata egzaminacyjna podlega zaliczeniu na poczet egzaminu przeprowadzanego w następnym terminie. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do opłaty egzaminacyjnej uiszczonej przez uczestnika egzaminu, który poważnie naruszył regulamin przeprowadzania egzaminu. § 9. Nadzór nad organizacją i przebiegiem egzaminu wykonują członkowie składu egzaminacyjnego. § 10. 1. Egzamin pisemny przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających egzaminowanym samodzielną pracę, pod nadzorem co najmniej trzech członków składu egzaminacyjnego. 2. Przed wejściem na salę egzaminacyjną osoba przystępująca do egzaminu obowiązana jest okazać dowód tożsamości i własnoręcznym podpisem potwierdzić na liście obecności udział w egzaminie. 3. Czas rozpoczęcia i zakończenia egzaminu określa przewodniczący składu egzaminacyjnego. 4. Przed rozpoczęciem egzaminu przewodniczący składu egzaminacyjnego informuje osoby przystępujące do egzaminu o: 1) warunkach organizacyjnych i sposobie przeprowadzania egzaminu; 2) przepisach porządkowych obowiązujących w trakcie egzaminu; 3) zasadach dokonywania oceny udzielonych odpowiedzi; 4) sposobie ogłoszenia wyników części pisemnej egzaminu; 5) sposobie zawiadomienia o terminie i miejscu przeprowadzenia części ustnej egzaminu. 5. Osoby przystępujące do egzaminu otrzymują materiały i testy egzaminacyjne opatrzone pieczęcią Komisji. 6. Prace pisemne oznaczane są indywidualnym kodem. 7. Nie podlegają sprawdzeniu prace pisemne, które: 1) nie są opatrzone pieczęcią Komisji; 2) nie są oznaczone indywidualnym kodem; 3) zawierają inne, poza kodem, elementy identyfikujące osobę zdającą; 4) nie zawierają kompletnych arkuszy z testami egzaminacyjnymi lub arkuszy z zadaniem egzaminacyjnym. 8. W trakcie egzaminu zdający może opuścić salę egzaminacyjną po uzyskaniu zgody przewodniczącego składu egzaminacyjnego i przekazaniu mu pracy egzaminacyjnej. Czas nieobecności jest zaznaczany na pracy egzaminacyjnej. § 11. Przewodniczący składu egzaminacyjnego może wykluczyć z egzaminu osobę, która narusza przepisy porządkowe obowiązujące w trakcie egzaminu. W tym przypadku opłata egzaminacyjna nie podlega zwrotowi. § 12. 1. Egzamin pisemny polega na: 1) rozwiązaniu testu egzaminacyjnego składającego się z 50 pytań; 2) wykonaniu zadania egzaminacyjnego, polegającego na sporządzeniu lub dokonaniu oceny poprawności i kompletności sprawozdania z przeprowadzenia audytu wewnętrznego lub programu zadania audytowego, na podstawie dostarczonych danych. 2. Egzamin pisemny trwa 270 minut, w tym: 1) rozwiązanie testu - 90 minut; 2) wykonanie zadania - 180 minut. § 13. 1. Każde pytanie testu egzaminacyjnego członkowie składu egzaminacyjnego oceniają według następujących zasad: 1) odpowiedź prawidłowa - jeden punkt; 2) odpowiedź nieprawidłowa lub brak odpowiedzi - zero punktów. 2. Wykonanie zadania egzaminacyjnego, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 2, jest oceniane w skali od 0 do 30 punktów. 3. Warunkiem zdania części pisemnej egzaminu jest uzyskanie łącznie co najmniej 50 punktów. § 14. 1. Przewodniczący składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części pisemnej egzaminu. Protokół jest podpisywany przez członków składu egzaminacyjnego. 2. Wykaz osób, które zdały z wynikiem pozytywnym część pisemną egzaminu, przewodniczący składu egzaminacyjnego zamieszcza na tablicy ogłoszeń w siedzibie Ministerstwa Finansów oraz na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, niezwłocznie po podpisaniu protokołu. § 15. 1. Uczestnik egzaminu może, w terminie 3 dni od dnia ogłoszenia wyników części pisemnej egzaminu, zwrócić się do przewodniczącego składu egzaminacyjnego z pisemnym wnioskiem o udostępnienie do wglądu pracy egzaminacyjnej, a także o dokonanie jej ponownej oceny. 2. Praca egzaminacyjna jest udostępniana w sekretariacie komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 35n ust. 2 pkt 2 ustawy, w obecności jednego z członków składu egzaminacyjnego. 3. O wynikach ponownej oceny pracy egzaminacyjnej przewodniczący składu egzaminacyjnego zawiadamia pisemnie uczestnika egzaminu w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. § 16. 1. Część ustna egzaminu jest przeprowadzana w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego składu egzaminacyjnego, nie wcześniej jednak niż po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia wyników części pisemnej egzaminu. 2. Część ustna egzaminu polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania zamieszczone w wylosowanym zestawie pytań. 3. Każdy z zestawów składa się z pięciu pytań. 4. Warunkiem zdania części ustnej egzaminu jest udzielenie prawidłowej odpowiedzi co najmniej na trzy pytania z wylosowanego zestawu pytań. § 17. 1. Przewodniczący składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części ustnej egzaminu. Protokół jest podpisywany przez wszystkich członków składu egzaminacyjnego. 2. Wyniki części ustnej egzaminu przewodniczący składu egzaminacyjnego zamieszcza na tablicy ogłoszeń w siedzibie Ministerstwa Finansów oraz na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, niezwłocznie po podpisaniu protokołu. 3. Osoba, która nie zdała części ustnej egzaminu, ma prawo ponownie, nie więcej niż jeden raz, przystąpić do części ustnej egzaminu bez konieczności powtarzania części pisemnej egzaminu i uiszczenia opłaty egzaminacyjnej. 4. Osoba, o której mowa w ust. 3, składa w terminie trzech dni od dnia ogłoszenia wyników części ustnej egzaminu pisemny wniosek do przewodniczącego składu egzaminacyjnego o wyznaczenie następnego terminu części ustnej egzaminu. 5. Przewodniczący składu egzaminacyjnego wyznacza termin ponownego przystąpienia do części ustnej egzaminu, nie wcześniej niż 14 dni od dnia poprzedniego ustnego egzaminu. § 18. Osobom, które zdały egzamin, Przewodniczący Komisji, z upoważnienia Ministra Finansów, wydaje zaświadczenie o złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia jego wyników. § 19. 1. Minister Finansów ogłasza, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym oraz na stronie internetowej Ministerstwa Finansów wykaz osób posiadających zaświadczenie o złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym. 2. Wykaz osób posiadających zaświadczenie o złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym prowadzi komórka organizacyjna, o której mowa w art. 35n ust. 2 pkt 2 ustawy. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 8 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym (Dz. U. Nr 74, poz. 672) Na podstawie art. 82 ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego w nabyciu wewnątrzwspólnotowym. § 2. Wzór dokumentu stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2004 r. (poz. 672) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych (Dz. U. Nr 74, poz. 673) Na podstawie art. 77 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje dokumentów potwierdzających dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych oraz sposób jej potwierdzania; 2) szczegółowe warunki, tryb oraz terminy zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej. § 2. 1. Dokumentami potwierdzającymi dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, z zastrzeżeniem ust. 2, są: 1) dokumenty przewozowe lub ich kopie otrzymane od przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że wyroby akcyzowe niezharmonizowane zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego - w przypadku gdy przewóz jest zlecany przewoźnikowi lub spedytorowi; 2) kopia faktury dostawy; 3) specyfikacja dostawy, jeżeli nie jest zawarta w fakturze. 2. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej realizowanej bez udziału przewoźnika lub spedytora, przy użyciu własnego środka transportu, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby podatnika dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej oraz nabywcy tych wyrobów; 2) adres, pod który zostały dostarczone wyroby, w przypadku gdy jest on inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy; 3) określenie wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych i ich ilości; 4) potwierdzenie przez nabywcę przyjęcia wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych w miejscu, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego; 5) numer pozwalający zidentyfikować środek transportu użyty do realizacji dostawy wewnątrzwspólnotowej, a także określenie rodzaju tego środka transportu. 3. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, nie potwierdzają jednoznacznie wykonania dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, potwierdzenie takiej dostawy może nastąpić poprzez przedłożenie innych dokumentów wskazujących, że została ona zrealizowana, w szczególności: 1) korespondencji handlowej; 2) dokumentu dotyczącego ubezpieczenia lub frachtu; 3) dokumentu potwierdzającego zapłatę za wykonaną dostawę wewnątrzwspólnotową. § 3. 1. Zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium kraju następuje na pisemny wniosek podmiotu, który dostarczył wyroby akcyzowe niezharmonizowane na terytorium państwa członkowskiego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany do właściwego naczelnika urzędu celnego wraz z następującymi załącznikami: 1) dokumentem potwierdzającym zapłatę akcyzy na terytorium kraju od wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych dostarczonych na terytorium państwa członkowskiego; 2) dokumentami, o których mowa w § 2. § 4. 1. Zwrot akcyzy jest dokonywany na rachunek bankowy podmiotu, o którym mowa w § 3 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku. Jeżeli zasadność zwrotu akcyzy wymaga przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego, zwrot następuje w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku. 2. W przypadku uwzględnienia wniosku o zwrot akcyzy wszystkie dokumenty dołączone do wniosku podlegają ostemplowaniu pieczęcią urzędu celnego oraz przedziurkowaniu w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 3. Po dokonaniu zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie zwraca podmiotowi dokumenty określone w ust. 2. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 93, poz. 888) Art. 1. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 92, poz. 881) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - w odniesieniu do obiektów i obszarów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów i obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego."; 2) w art. 3: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, tunele, przepusty techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;", b) uchyla się pkt 21; 3) w art. 5 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej;"; 4) w art. 12: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie stanowi wpis, w drodze decyzji, do centralnego rejestru, o którym mowa w art. 88a ust. 1 pkt 3 lit. a, oraz - zgodnie z odrębnymi przepisami - wpis na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez tę izbę, z określonym w nim terminem ważności.", b) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Do kierowania robotami budowlanymi w powierzonym zakresie, z wyłączeniem robót budowlanych przy obiektach zabytkowych, uprawnione są także osoby posiadające, zgodnie z przepisami o rzemiośle, dyplom mistrza w odpowiednim zawodzie budowlanym."; 5) w art. 12a w ust. 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, oprócz osób, o których mowa w art. 12, mogą również wykonywać osoby będące obywatelami państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Konfederacji Szwajcarskiej, które:", b) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) posiadają w tych państwach prawo wykonywania czynności odpowiadających samodzielnym funkcjom technicznym w budownictwie;"; 6) w art. 14: a) w ust. 1: - dodaje się pkt 2c-2e w brzmieniu: "2c) kolejowej; 2d) wyburzeniowej; 2e) telekomunikacyjnej;", - uchyla się pkt 6, b) w ust. 3 uchyla się pkt 5; 7) w art. 16 uchyla się ust. 2-6; 8) w art. 20 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Projektant, a także sprawdzający, o którym mowa w ust. 2, do projektu budowlanego dołącza oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej."; 9) w art. 29: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wolno stojących budynków gospodarczych, wiat i altan o powierzchni zabudowy do 10 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów nie może przekraczać jeden na każde 500 m2 powierzchni działki, a powierzchnia działki nie może być mniejsza niż 500 m2;", - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) boisk szkolnych oraz boisk, kortów tenisowych, bieżni służących do rekreacji;", - pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) gospodarczych obiektów budowlanych o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m, przeznaczonych wyłącznie na cele gospodarki leśnej i położonych na gruntach leśnych Skarbu Państwa;", - pkt 17 otrzymuje brzmienie: "17) opasek brzegowych oraz innych sztucznych, powierzchniowych lub liniowych umocnień brzegów rzek i potoków górskich oraz brzegu morskiego, brzegu morskich wód wewnętrznych, niestanowiących konstrukcji oporowych;", b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) dociepleniu: a) ścian budynków o wysokości do 12 m, b) dachów budynków;"; 10) w art. 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do zgłoszenia budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 19 i 20, należy ponadto dołączyć projekt zagospodarowania działki lub terenu wraz z opisem technicznym instalacji, wykonany przez projektanta posiadającego odpowiednie uprawnienia budowlane. Projekt zagospodarowania działki lub terenu, w przypadku budowy instalacji gazowej, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 19, powinien być uzgodniony z podmiotem właściwym do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych."; 11) w art. 33 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7, aktualnym na dzień opracowania projektu;"; 12) w art. 35: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza: 1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska; 2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi; 3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, a także zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7; 4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku gdy właściwy organ nie wyda decyzji w sprawie pozwolenia na budowę w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar stanowią dochód budżetu państwa.", c) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Karę uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 6. W przypadku nieuiszczenia kary, o której mowa w ust. 6, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 8. Do terminu, o którym mowa w ust. 6, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, albo z przyczyn niezależnych od organu."; 13) w art. 36 w ust. 1: a) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zamieszcza informację o obowiązkach i warunkach, wynikających z art. 54 lub art. 55."; b) uchyla się pkt 6; 14) w art. 36a: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Właściwy organ uchyla decyzje o pozwoleniu na budowę, w przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1 pkt 3. 3. W postępowaniu w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę, przepisy art. 32-35 stosuje się odpowiednio do zakresu tej zmiany.", b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Nieistotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę nie wymaga uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę i jest dopuszczalne, o ile nie dotyczy: 1) zakresu objętego projektem zagospodarowania działki lub terenu, 2) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości, liczby kondygnacji i elewacji, 3) geometrii dachu (kąt nachylenia, wysokość kalenicy i układ połaci dachowych), 4) niezbędnych elementów wyposażenia budowlano-instalacyjnego, zapewniających użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem, 5) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne, 6) zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, 7) ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie wymaga uzyskania opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów, wymaganych przepisami szczególnymi. 6. Projektant jest obowiązany zamieścić w projekcie budowlanym odpowiednie informacje (rysunek i opis) dotyczące odstąpienia, o którym mowa w ust. 5."; 15) w art. 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Decyzję o pozwoleniu na budowę właściwy organ przesyła niezwłocznie wójtowi, burmistrzowi, prezydentowi miasta albo organowi, który wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub pozwolenie, o którym mowa w art. 23 i art. 23a ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej."; 16) w art. 39 ust. 1 i 3 otrzymują brzmienie: "1. Prowadzenie robót budowlanych przy obiekcie budowlanym wpisanym do rejestru zabytków lub na obszarze wpisanym do rejestru zabytków wymaga, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskania pozwolenia na prowadzenie tych robót, wydanego przez właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków." "3. W stosunku do obiektów budowlanych oraz obszarów niewpisanych do rejestru zabytków, a objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, pozwolenie na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego wydaje właściwy organ w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków."; 17) w art. 43 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obiekty budowlane wymagające pozwolenia na budowę oraz obiekty, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 20, podlegają geodezyjnemu wyznaczeniu w terenie, a po ich wybudowaniu - geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, obejmującej położenie ich na gruncie."; 18) w art. 48: a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności: a) ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo b) ustaleniami ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,", b) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego; 2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona."; 19) w art. 49 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do opłaty legalizacyjnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym że stawka opłaty podlega pięćdziesięciokrotnemu podwyższeniu."; 20) w art. 49b: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1, jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo, w przypadku jego braku, ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, właściwy organ wstrzymuje postanowieniem - gdy budowa nie została zakończona - prowadzenie robót budowlanych oraz nakłada na inwestora obowiązek przedłożenia w terminie 30 dni: 1) dokumentów, o których mowa w art. 30 ust. 2 albo art. 30 ust. 2 i 3, albo art. 30 ust. 2 i 4; 2) projektu zagospodarowania działki lub terenu; 3) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Do opłaty legalizacyjnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 59g, z tym że wysokość opłaty w przypadku budowy, o której mowa w: 1) art. 29 ust. 1 pkt 7-11, 14, 15, 17 i 18 oraz w art. 30 ust. 1 pkt 3 i 4 - wynosi 2.500 zł; 2) art. 29 ust. 1 pkt 1-3, 5, 6, 12, 13, 16 i 19-21 - wynosi 5.000 zł.", c) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. W przypadku nieuiszczenia w terminie opłaty legalizacyjnej właściwy organ wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1."; 21) art. 51 otrzymuje brzmienie: "Art. 51. 1. Przed upływem 2 miesięcy od dnia wydania postanowienia, o którym mowa w art. 50 ust. 1, właściwy organ w drodze decyzji: 1) nakazuje zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego albo 2) nakłada obowiązek wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, określając termin ich wykonania, albo 3) w przypadku istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę - nakłada, określając termin wykonania, obowiązek sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego zamiennego, uwzględniającego zmiany wynikające z dotychczas wykonanych robót budowlanych oraz - w razie potrzeby - wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem; przepisy dotyczące projektu budowlanego stosuje się odpowiednio do zakresu tych zmian. 2. W przypadku wydania nakazu, o którym mowa w art. 50a pkt 2, decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lub 3, wydaje się po wykonaniu obowiązku określonego w tym nakazie. 3. Po upływie terminu lub na wniosek inwestora, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, i wydaje decyzję: 1) o stwierdzeniu wykonania obowiązku albo 2) w przypadku niewykonania obowiązku - nakazującą zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego. 4. Po upływie terminu lub na wniosek inwestora, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, i wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowlanych albo - jeżeli budowa została zakończona - o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego. W decyzji tej nakłada się obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. 5. W przypadku niewykonania w terminie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego. 6. Przepisów ust. 4 i 5 dotyczących pozwolenia na użytkowanie nie stosuje się do robót budowlanych innych niż budowa bądź przebudowa obiektu budowlanego lub jego części. 7. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli roboty budowlane, w przypadkach innych niż określone w art. 48 albo w art. 49b, zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1."; 22) art. 54 otrzymuje brzmienie: "Art. 54. Do użytkowania obiektu budowlanego, na którego wzniesienie jest wymagane pozwolenie na budowę, można przystąpić, z zastrzeżeniem art. 55 i 57, po zawiadomieniu właściwego organu o zakończeniu budowy, jeżeli organ ten, w terminie 21 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, nie zgłosi sprzeciwu w drodze decyzji."; 23) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. Przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli: 1) na wzniesienie obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczony do kategorii V, IX-XVII, XX, XXII, XXIV, XXVII, XXVIII i XXX, o których mowa w załączniku do ustawy; 2) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 49 ust. 5 albo art. 51 ust. 3; 3) przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego ma nastąpić przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych."; 24) w art. 57: a) uchyla się ust. 5, b) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6. Wniosek o udzielenie pozwolenia na użytkowanie stanowi wezwanie właściwego organu do przeprowadzenia obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a. 7. W przypadku stwierdzenia przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z naruszeniem przepisów art. 54 i 55, właściwy organ wymierza karę z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego. Do kary tej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym że stawka opłaty podlega dziesięciokrotnemu podwyższeniu.", c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Po zakończeniu postępowania w sprawie zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego albo udzieleniu pozwolenia na użytkowanie, właściwy organ zwraca bezzwłocznie inwestorowi dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4 i 5."; 25) w art. 59 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściwy organ wydaje decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a."; 26) uchyla się art. 59b; 27) w art. 59d ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściwy organ, po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, sporządza protokół w trzech egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokołu doręcza się inwestorowi bezzwłocznie po przeprowadzeniu kontroli, drugi egzemplarz przekazuje się organowi wyższego stopnia, a trzeci pozostaje we właściwym organie."; 28) art. 59f otrzymuje brzmienie: "Art. 59f. 1. W przypadku stwierdzenia w trakcie obowiązkowej kontroli nieprawidłowości w zakresie, o którym mowa w art. 59a ust. 2, wymierza się karę stanowiącą iloczyn stawki opłaty (s), współczynnika kategorii obiektu budowlanego (k) i współczynnika wielkości obiektu budowlanego (w). 2. Stawka opłaty (s) wynosi 500 zł. 3. Kategorie obiektów, współczynnik kategorii obiektu oraz współczynnik wielkości obiektu określa załącznik do ustawy. 4. W przypadku gdy w skład obiektu budowlanego, z wyjątkiem budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wchodzą części odpowiadające różnym kategoriom, karę stanowi suma kar obliczonych dla różnych kategorii. 5. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie, o którym mowa w art. 59a ust. 2, karę oblicza się odrębnie za każdą stwierdzoną nieprawidłowość. Karę stanowi suma tak obliczonych kar. 6. W przypadku wymierzenia kary właściwy organ, w drodze decyzji, odmawia wydania pozwolenia na użytkowanie i przeprowadza, w odpowiednim zakresie, postępowanie, o którym mowa w art. 51."; 29) art. 59g otrzymuje brzmienie: "Art. 59g. 1. Karę, o której mowa w art. 59f ust. 1, właściwy organ wymierza w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Wpływy z kar stanowią dochód budżetu państwa. 2. Wymierzoną karę wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 1, w kasie właściwego urzędu wojewódzkiego lub na rachunek bankowy tego urzędu. 3. W przypadku nieuiszczenia kary w terminie podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 4. Uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków, o których mowa w ust. 3, jest wojewoda. 5. Do kar, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 1)), z tym że uprawnienia organu podatkowego, z wyjątkiem określonego w ust. 1, przysługują wojewodzie. 6. Organ właściwy do wydania, zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności postanowienia niezwłocznie przesyła kopię wydanego postanowienia właściwemu wojewodzie."; 30) w art. 62: a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W trakcie kontroli, o której mowa w ust. 1, należy dokonać sprawdzenia wykonania zaleceń z poprzedniej kontroli.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Właściwy organ - w razie stwierdzenia nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego lub jego części, mogącego spowodować zagrożenie: życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia bądź środowiska - nakazuje przeprowadzenie kontroli w terminie, o którym mowa w ust. 1, a także może żądać przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu lub jego części."; 31) art. 71 otrzymuje brzmienie: "Art. 71. 1. Przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności: 1) przeróbkę pomieszczenia z przeznaczeniem na pobyt ludzi albo przeznaczenie do użytku publicznego lokalu lub pomieszczenia, które uprzednio miało inne przeznaczenie lub było budowane w innym celu, w tym także przeznaczenie pomieszczeń mieszkalnych na cele niemieszkalne; 2) podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. 2. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Do zgłoszenia należy dołączyć: 1) opis i rysunek określający usytuowanie obiektu budowlanego w stosunku do granic nieruchomości i innych obiektów budowlanych istniejących lub budowanych na tej i sąsiednich nieruchomościach, z oznaczeniem części obiektu budowlanego, w której zamierza się dokonać zmiany sposobu użytkowania; 2) zwięzły opis techniczny, określający rodzaj i charakterystykę obiektu budowlanego oraz jego konstrukcję, wraz z danymi techniczno-użytkowymi, w tym wielkościami i rozkładem obciążeń, a w razie potrzeby, również danymi technologicznymi; 3) oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2; 4) zaświadczenie wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostateczną decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; 5) w przypadku zmiany sposobu użytkowania, o której mowa w ust. 1 pkt 2 - ekspertyzę techniczną, wykonaną przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane bez ograniczeń w odpowiedniej specjalności; 6) w zależności od potrzeb - pozwolenia, uzgodnienia lub opinie wymagane odrębnymi przepisami. 3. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia właściwy organ nakłada na zgłaszającego, w drodze postanowienia, obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia, wnosi sprzeciw w drodze decyzji. 4. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, należy dokonać przed dokonaniem zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Zmiana sposobu użytkowania może nastąpić, jeżeli w terminie 30 dni, od dnia doręczenia zgłoszenia, właściwy organ, nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji i nie później niż po upływie 2 lat od doręczenia zgłoszenia. 5. Właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części: 1) wymaga wykonania robót budowlanych, objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę; 2) narusza ustalenia obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach budowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; 3) może spowodować niedopuszczalne: a) zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia, b) pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania zabytków, c) pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych, d) wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich. 6. Jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga wykonania robót budowlanych: 1) objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę - rozstrzygnięcie w sprawie zmiany sposobu użytkowania następuje w decyzji o pozwoleniu na budowę; 2) objętych obowiązkiem zgłoszenia - do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 30 ust. 2-4. 7. Dokonanie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, po zmianie sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części nie wywołuje skutków prawnych."; 32) po art. 71 dodaje się art. 71a w brzmieniu: "Art. 71a. 1. W razie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części bez wymaganego zgłoszenia, właściwy organ, w drodze postanowienia: 1) wstrzymuje użytkowanie obiektu budowlanego lub jego części; 2) nakłada obowiązek przedstawienia w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w art. 71 ust. 2. 2. Po upływie terminu lub na wniosek zobowiązanego, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, i - w przypadku stwierdzenia jego wykonania - w drodze postanowienia ustala wysokość opłaty legalizacyjnej. Na postanowienie przysługuje zażalenie. 3. Do opłaty legalizacyjnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym że stawka opłaty podlega dziesięciokrotnemu podwyższeniu. 4. W przypadku niewykonania w terminie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, albo dalszego użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, pomimo jego wstrzymania, albo zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, pomimo wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 71 ust. 3-5, właściwy organ, w drodze decyzji, nakazuje przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części."; 33) w art. 72: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb postępowania w sprawach rozbiórek, o których mowa w art. 67.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy określić czynności właściwego organu prowadzącego postępowanie w sprawie rozbiórki oraz obowiązki nakładane na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego oraz warunki ich wykonania, mając na uwadze, że obowiązki te powinny być technicznie uzasadnione i nie powodować nadmiernego obciążenia właściciela lub zarządcy."; 34) w art. 81 w ust. 1 w pkt 1 lit. e otrzymuje brzmienie: "e) stosowania wyrobów budowlanych;"; 35) w art. 81a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Czynności kontrolne, związane z wykonywaniem uprawnień organów nadzoru budowlanego, przeprowadza się w obecności inwestora, kierownika budowy lub robót, kierownika zakładu pracy lub wyznaczonego pracownika, bądź osób przez nich upoważnionych albo w obecności właściciela lub zarządcy obiektu, a w lokalu mieszkalnym - w obecności pełnoletniego domownika i przedstawiciela administracji lub zarządcy budynku."; 36) w art. 81c ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego przy wykonywaniu zadań określonych przepisami prawa budowlanego mogą żądać od uczestników procesu budowlanego, właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego, informacji lub udostępnienia dokumentów: 1) związanych z prowadzeniem robót, przekazywaniem obiektu budowlanego do użytkowania, utrzymaniem i użytkowaniem obiektu budowlanego; 2) świadczących o dopuszczeniu wyrobu budowlanego do obrotu albo jednostkowego zastosowania w obiekcie budowlanym."; 37) w art. 82 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dróg publicznych krajowych i wojewódzkich wraz z obiektami i urządzeniami służącymi do utrzymania tych dróg i transportu drogowego oraz sytuowanymi w granicach pasa drogowego sieciami uzbrojenia terenu - niezwiązanymi z użytkowaniem drogi, a w odniesieniu do dróg ekspresowych i autostrad - wraz z obiektami i urządzeniami obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek;"; 38) w art. 82b ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Uwierzytelnione kopie rejestrów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem rejestrów dotyczących terenów zamkniętych, przekazuje się do organu wyższego stopnia do każdego piątego dnia miesiąca lub, jeżeli dzień ten jest dniem wolnym od pracy, pierwszego dnia roboczego po tym terminie."; 39) w art. 83 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do właściwości powiatowego inspektora nadzoru budowlanego jako organu pierwszej instancji należą zadania i kompetencje, o których mowa w art. 36a ust. 4, art. 40 ust. 2, art. 41 ust. 4, art. 44 ust. 1, art. 48-51, art. 54, art. 55, art. 57 ust. 4, 7 i 8, art. 59, art. 59a, art. 59c ust. 1, art. 59d ust. 1, art. 59g ust. 1, art. 62 ust. 3, art. 65, art. 66, art. 67 ust. 1 i 3, art. 68, art. 69, art. 70 ust. 2, art. 71a, art. 74, art. 75 ust. 1 pkt 3 lit. a, art. 76, art. 78 oraz art. 97 ust. 1."; 40) uchyla się art. 83a; 41) w art. 88a ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W rejestrach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zamieszcza się w szczególności: imiona i nazwisko, adres, numer PESEL - w stosunku do osób posiadających obywatelstwo polskie, albo numer paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość - w stosunku do osób nieposiadających obywatelstwa polskiego, a także informację o wykształceniu i tytułach naukowych."; 42) w art. 93: a) dodaje się pkt 9b w brzmieniu: "9b) zmienia sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części bez wymaganego zgłoszenia, o którym mowa w art. 71 ust. 2, albo pomimo wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 71 ust. 3-5,", b) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) nie udziela informacji lub nie udostępnia dokumentów, o których mowa w art. 81c ust. 1, żądanych przez właściwy organ, związanych z prowadzeniem robót budowlanych, przekazaniem obiektu budowlanego do użytkowania lub jego utrzymaniem,"; 43) w art. 98 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W sprawach odpowiedzialności zawodowej w budownictwie orzekają organy samorządu zawodowego."; 44) w załączniku w kolumnie "Kategorie obiektów budowlanych" kategoria XII otrzymuje brzmienie: "Kategoria XII - budynki administracji publicznej, budynki Sejmu, Senatu, Kancelarii Prezydenta, ministerstw i urzędów centralnych, terenowej administracji rządowej i samorządowej, sądów i trybunałów, więzień i domów poprawczych, zakładów dla nieletnich, zakładów karnych, aresztów śledczych oraz obiekty budowlane Sił Zbrojnych". Art. 2. 1. Do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. W sprawach zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. 3. Przepisu art. 71a, ustawy o której mowa w art. 1, nie stosuje się do zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, bez wymaganego pozwolenia i dokonanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W takich przypadkach stosuje się przepisy dotychczasowe. 4. Do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do obliczania wysokości kar, o których mowa w art. 57 ust. 7 oraz art. 59f ustawy, o której mowa w art. 1, oraz opłaty legalizacyjnej stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 72 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 5, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) art. 1 pkt 24 lit. b w zakresie art. 57 ust. 7, w stosunku do obiektów budowlanych, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 868. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 34, poz. 300) Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku pojazdu nabytego na licytacji publicznej, pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, dla których nie można ustalić daty pierwszej rejestracji, warunki techniczne określone w niniejszym rozporządzeniu stosuje się odpowiednio od dnia 1 stycznia roku produkcji pojazdu.", b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) "stosowaniu warunków technicznych w zależności od daty zarejestrowania pojazdu po raz pierwszy", rozumie się przez to stosowanie tych warunków odpowiednio do daty pierwszej rejestracji pojazdu, którą jest: a) data pierwszej rejestracji pojazdu zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określona w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, z zastrzeżeniem lit. b i c, b) data pierwszej rejestracji za granicą w przypadku pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą, c) data zarejestrowania pojazdu po raz pierwszy podana przez organy Sił Zbrojnych, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Straży Granicznej;"; 2) w § 9 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do: 1) pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) pojazdu specjalnego; 3) pojazdu sprowadzonego z zagranicy w ramach mienia przesiedlenia; 4) pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego."; 3) w § 11 w ust. 1: a) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) w zagłówki na siedzeniach wyposażonych w pasy bezpieczeństwa mocowane co najmniej w trzech punktach, z wyjątkiem siedzeń w pojeździe z nadwoziem otwartym oraz siedzeń tylnych w pojeździe z nadwoziem rodzaju coupé o układzie siedzeń "2+2"; dopuszcza się możliwość wyposażenia w zagłówki siedzeń tylnych środkowych; przepis stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1995 r.;", b) uchyla się pkt 16 i 17; 4) w § 12 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) pkt 16 nie stosuje się do podwozia samochodu ciężarowego z kabiną."; 5) w § 46 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) powinien odpowiadać warunkom określonym w § 10, § 11 ust. 1 pkt 1, pkt 6 lit. b, pkt 12, 13 i 15 oraz w ust. 7 pkt 1 i 4-6."; 6) w § 58 po wyrazach "§ 11 ust. 1 pkt" skreśla się wyraz "16,"; 7) w § 59 uchyla się ust. 2; 8) w załączniku nr 6 do rozporządzenia: a) w § 2 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: "Światła zamontowane na pojeździe powinny odpowiadać warunkom podanym w poniższej tabeli:", b) w tabeli w lp. 8 w kolumnie 8 wyrazy "z przodu20)" zastępuje się wyrazami "z tyłu20)", c) odnośnik 11 pod tabelą otrzymuje brzmienie: "11) Nie wymaga się, jeżeli długość pojazdu nie przekracza 6 m i nie jest on przewidziany do ciągnięcia przyczepy; jeśli kierunkowskazy boczne mają wspólne źródło światła z kierunkowskazami przednimi, to dla zapewnienia dobrej widoczności mogą być zamontowane dwa dodatkowe kierunkowskazy boczne."; 9) załącznik nr 7 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 lutego 2004 r. (poz. 300) WSKAŹNIKI SKUTECZNOŚCI HAMOWANIA Lp.PojazdHamowanie przy użyciu hamulcaWartość wskaźnika w % dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 1993 r.od dnia 1 stycznia 1994 r.od dnia 1 stycznia 1999 r. 123456 1Motocyklkoła tylnego333333 obu kół454545 2Motocykl z bocznym wózkiem oraz trzykołowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 1 twszystkich kół404040 3Samochód osobowy, karetka sanitarna pogotowia ratunkowegoroboczego 505050 awaryjnego232525 4Autobusroboczego 454550 awaryjnego192225 5Samochód ciężarowy i ciągnik samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t roboczego404045 awaryjnego172022 6Samochód ciężarowy i ciągnik samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 troboczego404043 awaryjnego172022 7Przyczepa (naczepa) o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 troboczego404040 8Przyczepa (naczepa) o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 troboczego 404040 w razie awarii20 9Pojazd samochodowy inny niż wymienione w lp. 1-8roboczego404040 awaryjnego172020 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 91, poz. 873) Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ubezpieczenie społeczne rolników, zwane dalej "ubezpieczeniem", obejmuje, na zasadach określonych w ustawie, rolników i pracujących z nimi domowników, którzy: 1) posiadają obywatelstwo polskie lub 2) przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy lub karty pobytu wydanej w związku z uzyskaniem zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub 3) są obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Ubezpieczenie obejmuje obywateli, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli przepisy Unii Europejskiej dotyczące stosowania systemów zabezpieczenia społecznego nie stanowią inaczej."; 2) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prezes Kasy jest centralnym organem administracji rządowej, podległym ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego."; 3) art. 5a otrzymuje brzmienie: "Art. 5a. 1. Rolnik lub domownik, który podlega ubezpieczeniu w pełnym zakresie z mocy ustawy nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata, rozpocznie prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej zgodnie z przepisami o zryczałtowanym podatku dochodowym lub rozpocznie współpracę przy prowadzeniu tej działalności, podlega nadal temu ubezpieczeniu, jeżeli nie jest pracownikiem i nie pozostaje w stosunku służbowym. 2. Rolnik lub domownik, o którym mowa w ust. 1, podlega nadal ubezpieczeniu, jeżeli w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej lub rozpoczęcia współpracy przy prowadzeniu tej działalności złoży Kasie oświadczenie o kontynuowaniu tego ubezpieczenia oraz udokumentuje spełnienie warunków opodatkowania tej działalności w formie zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania dokumentu ustalającego przez organ podatkowy tę formę opodatkowania. 3. Niezachowanie któregokolwiek z terminów, o których mowa w ust. 2, jest równoznaczne z ustaniem ubezpieczenia z końcem kwartału, w którym rolnik lub domownik rozpoczął wykonywanie pozarolniczej działalności gospodarczej lub rozpoczął współpracę przy prowadzeniu tej działalności. 4. Jeżeli z dokumentów przedstawionych przez rolnika lub domownika wynika, że nie są spełnione warunki dalszego podlegania ubezpieczeniu określone w ust. 1, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 5. Do dnia 14 lutego każdego roku rolnik lub domownik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub współpracujący przy prowadzeniu tej działalności, podlegający ubezpieczeniu, zobowiązany jest po rozliczeniu roku podatkowego złożyć Kasie zaświadczenie właściwego organu podatkowego o wysokości należnego podatku za miniony rok. 6. Jeżeli kwota podatku, o którym mowa w ust. 5, przekroczy kwotę 2.528 zł, ubezpieczenie rolnika lub domownika ustaje z końcem kwartału, w którym rolnik lub domownik zobowiązany był złożyć Kasie zaświadczenie. 7. Niezachowanie terminu, o którym mowa w ust. 5, o ile nadal prowadzona jest pozarolnicza działalność gospodarcza, jest równoznaczne z zaistnieniem okoliczności powodujących ustanie ubezpieczenia z końcem kwartału, w którym rolnik lub domownik zobowiązany był złożyć zaświadczenie. 8. Kwota podatku, o której mowa w ust. 6, zwana dalej "roczną kwotą graniczną", podlega corocznej waloryzacji wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, określonym w ustawie budżetowej za rok, którego kwota dotyczy, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone. 9. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, roczną kwotę graniczną, o której mowa w ust. 8. 10. Za pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, uważa się pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzoną na podstawie przepisów o działalności gospodarczej. 11. Za rozpoczynającego współpracę przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 1, uważa się rolnika lub domownika, który w stosunku do prowadzącego tę działalność spełnia kryteria osoby współpracującej, określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych."; 4) w art. 6: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) rolniku - rozumie się pełnoletnią osobę fizyczną, zamieszkującą i prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny rachunek, działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym, w tym również w ramach grupy producentów rolnych, a także osobę, która przeznaczyła grunty prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego do zalesienia,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) działalności rolniczej - rozumie się działalność w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej,", c) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) dziale specjalnym - rozumie się dział specjalny produkcji rolnej, o którym mowa w załączniku do ustawy,", d) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) przepisach emerytalnych - rozumie się przepisy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,", e) uchyla się pkt 9, f) po pkt 10 dodaje się pkt 10a-10c w brzmieniu: "10a) emeryturze lub rencie rolniczej z ubezpieczenia - rozumie się emeryturę lub rentę inwalidzką z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz emeryturę rolniczą lub rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy, 10b) emeryturze lub rencie z ubezpieczenia - rozumie się emeryturę lub rentę rolniczą z ubezpieczenia, rentę rolniczą szkoleniową i rentę rodzinną, 10c) ustalonym prawie do emerytury lub renty - rozumie się ustalone prawo do emerytury lub renty z ubezpieczenia albo ustalone prawo do emerytury lub renty na podstawie przepisów emerytalnych lub innych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym, a także ustalone prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, przyznanego na podstawie przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, oraz świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznej,", g) pkt 12 i 13 otrzymują brzmienie: "12) innym ubezpieczeniu społecznym - rozumie się obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych lub zaopatrzenie emerytalne określone w odrębnych przepisach, 13) osobie podlegającej innemu ubezpieczeniu społecznemu - rozumie się osobę podlegającą obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych lub objętą przepisami o zaopatrzeniu emerytalnym,", h) po pkt 13 dodaje się pkt 13a i 13b w brzmieniu: "13a) świadczeniach z ubezpieczeń społecznych - rozumie się zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne, do których przysługuje prawo z tytułu ubezpieczenia chorobowego na podstawie przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, 13b) należnościach z tytułu składek - rozumie się składki, należne od nich odsetki i koszty upomnienia,"; 5) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu podlega z mocy ustawy: 1) rolnik, którego gospodarstwo obejmuje obszar użytków rolnych powyżej 1 ha przeliczeniowego lub dział specjalny, 2) domownik rolnika, o którym mowa w pkt 1 - jeżeli ten rolnik lub domownik nie podlega innemu ubezpieczeniu społecznemu lub nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty albo nie ma ustalonego prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. 2. Ubezpieczeniem wypadkowym, chorobowym i macierzyńskim na wniosek obejmuje się innego rolnika lub domownika, jeżeli działalność rolnicza stanowi stałe źródło jego utrzymania, a także osobę, która będąc rolnikiem przeznaczyła grunty prowadzonego gospodarstwa rolnego do zalesienia na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 3. Innego rolnika, domownika lub osobę, która przeznaczyła grunty do zalesienia, obejmuje się ubezpieczeniem wypadkowym, chorobowym i macierzyńskim na wniosek, wyłącznie w zakresie ograniczonym do świadczeń określonych w art. 9 pkt 1, jeżeli podlegają innemu ubezpieczeniu społecznemu albo mają ustalone prawo do emerytury lub renty lub do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do emerytów i rencistów, którzy mają orzeczoną niezdolność do samodzielnej egzystencji."; 6) w art. 8: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za każdego ubezpieczonego opłaca się składkę w równej wysokości, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Za ubezpieczonego, o którym mowa w art. 7 ust. 3, opłaca się jedną trzecią składki, o której mowa w ust. 2.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Za ubezpieczonego rolnika i domownika, o którym mowa w art. 5a, składka wynosi dwukrotność kwoty ustalonej zgodnie z ust. 2."; 7) w art. 10: a) w ust. 1 uchyla się pkt 2 i 4, b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Członkami rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są: 1) małżonek, 2) dzieci własne i przysposobione, pasierbowie, wnuki, rodzeństwo spełniające w dniu śmierci ubezpieczonego warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, 3) rodzice, osoby przysposabiające, macocha, ojczym, jeżeli w dniu śmierci ubezpieczonego prowadzili z nim wspólne gospodarstwo domowe lub jeżeli ubezpieczony przyczyniał się w znacznym stopniu do ich utrzymania albo jeżeli zostało ustalone, wyrokiem sądowym lub ugodą sądową, prawo do alimentów z jego strony.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jednorazowe odszkodowanie nie przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli: 1) spowodował wypadek umyślnie albo wskutek rażącego niedbalstwa lub 2) będąc w stanie nietrzeźwości lub będąc pod wpływem środków odurzających, substancji psychotropowych lub innych środków o podobnym działaniu, sam w znacznym stopniu przyczynił się do wypadku."; 8) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za wypadek przy pracy rolniczej uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej albo pozostających w związku z wykonywaniem tych czynności: 1) na terenie gospodarstwa rolnego, które ubezpieczony prowadzi lub w którym stale pracuje, albo na terenie gospodarstwa domowego bezpośrednio związanego z tym gospodarstwem rolnym lub 2) w drodze ubezpieczonego z mieszkania do gospodarstwa rolnego, o którym mowa w pkt 1, albo w drodze powrotnej, lub 3) podczas wykonywania poza terenem gospodarstwa rolnego, o którym mowa w pkt 1, zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej albo w związku z wykonywaniem tych czynności, lub 4) w drodze do miejsca wykonywania czynności, o których mowa w pkt 3, albo w drodze powrotnej."; 9) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Jednorazowe odszkodowanie ustala się dla ubezpieczonego w wysokości proporcjonalnej do określonego procentowo stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. 2. Za stały uszczerbek na zdrowiu uznaje się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nierokujące poprawy. 3. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w uzgodnieniu z Radą Rolników, może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość jednorazowego odszkodowania przysługującego za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, uwzględniając: 1) stan finansów funduszu składkowego, 2) wysokość jednorazowego odszkodowania przysługującego na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. 5. Jeżeli nie określono wysokości jednorazowego odszkodowania w sposób, o którym mowa w ust. 4, wynosi ono 66 % emerytury podstawowej za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. 6. Jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o kwotę równą jednorazowemu odszkodowaniu za 20 % uszczerbek na zdrowiu, jeżeli ubezpieczony wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. 7. Jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o kwotę równą wysokości jednorazowego odszkodowania, określoną w ust. 4 lub 5, za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie. 8. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania jest uprawniony tylko jeden członek rodziny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 i ust. 1a, jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości: 1) kwoty jednorazowego odszkodowania za 100 % uszczerbek na zdrowiu, jeżeli do świadczenia jest uprawniony małżonek lub dziecko, 2) 50 % kwoty określonej w pkt 1, jeżeli do świadczenia jest uprawniony inny członek rodziny. 9. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni równocześnie: 1) małżonek i jedno lub więcej dzieci, świadczenie to przysługuje w wysokości określonej w ust. 8 pkt 1, zwiększonej na każde dziecko o kwotę określoną w ust. 6, 2) dwoje lub więcej dzieci, świadczenie to przysługuje w wysokości określonej w ust. 8 pkt 1, zwiększonej na drugie i każde następne dziecko o kwotę określoną w ust. 6. 10. Jeżeli obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni równocześnie inni członkowie rodziny, każdemu z nich świadczenie to przysługuje w kwocie określonej w ust. 6, niezależnie od świadczenia przysługującego małżonkowi lub dzieciom. 11. Jeżeli do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni tylko członkowie rodziny inni niż małżonek lub dzieci, świadczenie to przysługuje w wysokości określonej w ust. 8 pkt 2, zwiększonej na drugiego i każdego następnego uprawnionego o kwotę określoną w ust. 6. 12. Jednorazowe odszkodowanie ustalone na podstawie ust. 9 i 11 dzieli się między uprawnionych w równych częściach. 13. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, zmniejsza się o kwotę jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wypłaconego temu ubezpieczonemu."; 10) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek choroby jest niezdolny do pracy nieprzerwanie przez co najmniej 30 dni. 2. Zasiłek chorobowy przysługuje za okres czasowej niezdolności do pracy, jednak nie dłużej niż przez 180 dni. 3. Jeżeli po wyczerpaniu okresu zasiłkowego, o którym mowa w ust. 2, ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, a w wyniku dalszego leczenia i rehabilitacji rokuje odzyskanie zdolności do pracy, zasiłek chorobowy przedłuża się na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, jednak nie dłużej niż o dalsze 360 dni. 4. Zasiłek chorobowy, o którym mowa w ust. 2, przyznaje się i wypłaca na podstawie zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy wydanego przez lekarza, lekarza dentystę, felczera lub starszego felczera, upoważnionego przez Zakład na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. 5. Prezes Kasy zwraca Zakładowi koszty związane z wyprodukowaniem i dystrybucją druków zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy proporcjonalnie do liczby ubezpieczonych. 6. Zasiłek chorobowy z tytułu czasowej niezdolności do pracy, trwającej dłużej niż 180 dni, przyznaje się i wypłaca na podstawie orzeczenia wydanego w trybie określonym w art. 46. 7. Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres: 1) przebywania ubezpieczonego, na koszt Kasy, w zakładzie opieki zdrowotnej w celu rehabilitacji, 2) po ustaniu ubezpieczenia. 8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, po zasięgnięciu opinii Rady Rolników, może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość zasiłku chorobowego oraz przypadki, w których zasiłek chorobowy przysługuje przy niezdolności do pracy trwającej nieprzerwanie krócej niż 30 dni, uwzględniając stan finansów funduszu składkowego. 9. Jeżeli nie określono wysokości zasiłku chorobowego w sposób, o którym mowa w ust. 8, wynosi on jedną trzydziestą emerytury podstawowej za każdy dzień niezdolności do pracy."; 11) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Z tytułu urodzenia dziecka, a także z tytułu przyjęcia dziecka w wieku do jednego roku na wychowanie, jeżeli w tym czasie został złożony wniosek o przysposobienie, ubezpieczonemu przysługuje zasiłek macierzyński w wysokości trzyipółkrotnej emerytury podstawowej. Jeżeli ubezpieczeniu podlegają oboje rodzice, zasiłek ten przysługuje im łącznie. 2. Na wniosek Rady Rolników minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego może określić, w drodze rozporządzenia, korzystniejszy sposób ustalania wysokości zasiłku, o którym mowa w ust. 1."; 12) w art. 15a: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Osobie, która podlega ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu z mocy ustawy, do okresu zasiłkowego, o którym mowa w art. 14 ust. 1 i 2, zalicza się okresy pobierania zasiłku chorobowego z innego ubezpieczenia społecznego.", b) uchyla się ust. 2; 13) w art. 16 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Ubezpieczeniem emerytalno-rentowym na wniosek obejmuje się: 1) innego rolnika lub domownika, który podlega ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu w pełnym zakresie, jeżeli złożono wniosek o objęcie go ubezpieczeniem emerytalno-rentowym, 2) osobę, która podlegała ubezpieczeniu jako rolnik i zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej, nie nabywając prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia, jeżeli podlegała ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres co najmniej 50 kwartałów, 3) osobę pobierającą rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy jako rentę okresową. 3. Przepisów ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 nie stosuje się do osoby, która podlega innemu ubezpieczeniu społecznemu lub ma ustalone prawo do emerytury lub renty, lub ma ustalone prawo do świadczeń z ubezpieczeń społecznych."; 14) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Składka kwartalna za każdego ubezpieczonego wynosi 30 % emerytury podstawowej. 2. Za ubezpieczonego, o którym mowa w art. 5a, składka wynosi dwukrotność kwoty ustalonej w sposób określony w ust. 1."; 15) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Świadczeniami z ubezpieczenia emerytalno-rentowego są: 1) emerytura rolnicza lub renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy, 2) renta rolnicza szkoleniowa, 3) renta rodzinna, 4) emerytura i renta z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin, 5) dodatki do emerytur i rent, o których mowa w pkt 1-4, 6) zasiłek pogrzebowy."; 16) w art. 19: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres co najmniej 120 kwartałów,", b) uchyla się ust. 4; 17) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Do okresów ubezpieczenia wymaganych zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 zalicza się okresy: 1) podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin w latach 1983-1990, 2) prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym, po ukończeniu 16. roku życia, przed dniem 1 stycznia 1983 r., 3) od których zależy prawo do emerytury zgodnie z przepisami emerytalnymi. 2. Okresów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się do okresów ubezpieczenia, jeżeli zostały one zaliczone do okresów, od których zależy prawo do emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów."; 18) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: 1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2, 2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, 3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. 2. Warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej: 1) 4 kwartały - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku do 20 lat, 2) 8 kwartałów - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 20 lat do 22 lat, 3) 12 kwartałów - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 22 lat do 25 lat, 4) 16 kwartałów - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 25 lat do 30 lat, 5) 20 kwartałów - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat. 3. Przy ustalaniu okresu podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu zgodnie z ust. 2 stosuje się odpowiednio art. 20. 4. Jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się za spełniony, jeżeli ubezpieczony posiada jakikolwiek okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego, który obejmuje dzień wypadku lub dzień zachorowania na rolniczą chorobę zawodową. 5. Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. 6. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. 7. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. 8. Okres 20 kwartałów, o których mowa w ust. 2 pkt 5, powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy."; 19) po art. 21a dodaje się art. 21b w brzmieniu: "Art. 21b. 1. Ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy określone w art. 21, w stosunku do którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na trwałą całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, przysługuje przez okres 6 miesięcy renta rolnicza szkoleniowa. 2. Osobę, której przyznano rentę rolniczą szkoleniową, Kasa kieruje do powiatowego urzędu pracy w celu poddania przekwalifikowaniu zawodowemu. 3. Okres 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1, ulega wydłużeniu na czas niezbędny do przekwalifikowania zawodowego, nie dłużej niż do 36 miesięcy. 4. Przedłużenie prawa do renty rolniczej szkoleniowej następuje na wniosek starosty. 5. Koszty przekwalifikowania zawodowego rencisty w okresie pobierania renty rolniczej szkoleniowej są finansowane ze środków funduszu prewencji i rehabilitacji."; 20) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy przyznaje się jako rentę stałą, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy lub do czasu objęcia rencisty innym ubezpieczeniem społecznym. 2. Prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, które ustało z powodu ustąpienia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od dnia ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. 3. Osobom pobierającym renty rolnicze z tytułu niezdolności do pracy, które osiągnęły wiek 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, przyznaje się z urzędu emeryturę rolniczą w wysokości nie niższej od dotychczas pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli osoba ta spełnia warunki określone w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy."; 21) uchyla się art. 23; 22) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Emerytura rolnicza, renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy oraz renta rolnicza szkoleniowa składa się z części składkowej i części uzupełniającej, ustalonych zgodnie z art. 25 i 26. Dla każdej z tych części ustala się wskaźnik wymiaru."; 23) w art. 25: a) w ust. 2 uchyla się pkt 3, b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do liczby lat, o których mowa w ust. 1, dolicza się również liczbę lat: 1) podlegania ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz podlegania zaopatrzeniu emerytalnemu przepadającemu po tej dacie, 2) działalności kombatanckiej, działalności równorzędnej z tą działalnością, a także okresy zaliczane do okresów tej działalności oraz podlegania represjom wojennym i okresu powojennego, określone w przepisach o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, 3) odbywania czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo zastępczych form tej służby, przypadających przed dniem 1 stycznia 1999 r. - jeżeli z tego tytułu ubezpieczonemu nie przyznano emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Okresy, o których mowa w ust. 2a pkt 1, przelicza się w wymiarze półtorakrotnym. Nie dotyczy to jednak okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu pobierania świadczeń dla bezrobotnych.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Jeżeli uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu łącznie z okresami, o których mowa w ust. 2 i 2a, krócej niż przez 20 kwartałów, przyjmuje się, że okres opłacania składki wynosi 20 kwartałów."; 24) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia przysługuje dodatek pielęgnacyjny na zasadach i w wysokości określonej w przepisach emerytalnych. 2. Do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia przysługuje również dodatek z tytułu pracy przymusowej po dniu 1 września 1939 r. w wysokości 2 % emerytury podstawowej za każdy rok takiej pracy. 3. Dodatek, o którym mowa w ust. 2, dolicza się do części składkowej emerytury lub renty rolniczej, uwzględniając jego wysokość przy ustalaniu wskaźnika wymiaru części składkowej. 4. Do emerytury lub renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin przysługuje zwiększenie za okresy, o których mowa w art. 25 ust. 2a pkt 2 i 3, w wysokości 1 % emerytury podstawowej za każdy rok przypadający w tych okresach, jeżeli z tego tytułu uprawnionemu nie przyznano emerytury lub renty na podstawie odrębnych przepisów. 5. Zwiększenie, o którym mowa w ust. 4, dolicza się do emerytury lub renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin i ustala się ponownie wskaźnik wymiaru tego świadczenia."; 25) w art. 28: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wypłata emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia ulega częściowemu zawieszeniu na zasadach określonych w ust. 2-8, jeżeli emeryt lub rencista prowadzi działalność rolniczą.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) części uzupełniającej emerytury rolniczej lub renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy,", c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Wypłata ulega zawieszeniu w całości, jeżeli emeryt lub rencista nie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, z zastrzeżeniem ust. 5-7, 9 i 10. 4. Uznaje się, że emeryt lub rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego, nie uwzględniając: 1) gruntów wydzierżawionych, na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na 10 lat i zgłoszonej do ewidencji gruntów i budynków, osobie niebędącej: a) małżonkiem emeryta lub rencisty, b) jego zstępnym lub pasierbem, c) osobą pozostającą z emerytem lub rencistą we wspólnym gospodarstwie domowym, d) małżonkiem osoby, o której mowa w lit. b) lub c), 2) gruntów trwale wyłączonych z produkcji rolniczej na podstawie odrębnych przepisów, w tym zalesionych gruntów rolnych, 3) gruntów i działów specjalnych należących do małżonka, z którym emeryt lub rencista zawarł związek małżeński po ustaleniu prawa do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia, 4) własności (udziału we współwłasności) nieustalonej odpowiednimi dokumentami urzędowymi, jeżeli grunty będące przedmiotem tej własności (współwłasności) nie znajdują się w posiadaniu rolnika lub jego małżonka.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Wypłata ulega zawieszeniu w połowie, jeżeli: 1) emeryt lub rencista prowadzi działalność rolniczą z małżonkiem, który nie ma ustalonego prawa do emerytury albo renty i nie spełnia warunków do uzyskania emerytury rolniczej albo renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli małżonek ten podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z mocy ustawy, 2) rencista pobiera okresową rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez dwa lata.", e) dodaje się ust. 10 w brzmieniu: "10. W przypadku zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej polegającej na przekazaniu gospodarstwa rolnego w formie aktu notarialnego osobie niepełnoletniej wypłata ulega zawieszeniu w całości do czasu osiągnięcia przez tę osobę 18 lat."; 26) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu: "Art. 28a. 1. Wypłata renty rolniczej szkoleniowej ulega zawieszeniu w części uzupełniającej w przypadku osiągania przez uprawnionego przychodu z działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego zgodnie z przepisami emerytalnymi, bez względu na wysokość tego przychodu. 2. Prawo do renty rolniczej szkoleniowej ustaje: 1) od dnia podjęcia zatrudnienia, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych lub od dnia, gdy uprawniony odmówił, bez uzasadnionej przyczyny, przyjęcia propozycji zatrudnienia złożonej przez powiatowy urząd pracy, 2) od dnia otrzymania przez Kasę zawiadomienia od starosty o braku możliwości przekwalifikowania uprawnionego do innego zawodu lub o braku możliwości przedstawienia propozycji odpowiedniego zatrudnienia w terminie 6 miesięcy od dnia ukończenia szkolenia, nie później niż w okresie 36 miesięcy pobierania tej renty, 3) od dnia otrzymania przez Kasę zawiadomienia od starosty o tym, że uprawniony nie poddaje się przekwalifikowaniu zawodowemu."; 27) w art. 29 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) emeryta lub rencisty mającego ustalone prawo do emerytury albo renty rolniczej z ubezpieczenia, 2) ubezpieczonego, który w chwili śmierci spełniał warunki do uzyskania emerytury rolniczej lub renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy; przyjmuje się, że był on całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym."; 28) w art. 30: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) 50 % części składkowej emerytury rolniczej lub renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, która przysługiwała lub przysługiwałaby zmarłemu w chwili śmierci", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Za każdą następną osobę uprawnioną wysokość renty rodzinnej, ustalonej w sposób określony w ust. 2, zwiększa się o 5 %. 4. Rentę rodzinną, wyliczoną na podstawie ust. 2 i 3, zwiększa się o 10 %, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Renta rodzinna nie może być wyższa od kwoty świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu, i nie może być niższa od emerytury podstawowej."; 29) w art. 31: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do renty rodzinnej przysługuje dodatek przewidziany w art. 27 ust. 1 oraz dodatek dla sieroty zupełnej.", b) uchyla się ust. 3; 30) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. Wypłata renty rodzinnej, przysługującej osobie pełnoletniej, ulega zawieszeniu, jeżeli uprawniony prowadzi działalność rolniczą. Przepisy art. 28 ust. 3, 4 i 6-10 oraz art. 34 stosuje się odpowiednio."; 31) w art. 33 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. W razie zbiegu prawa do renty rolniczej z ubezpieczenia, jeżeli całkowita niezdolność do pracy powstała w wyniku wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, z prawem do emerytury z innego ubezpieczenia społecznego, uprawnionemu wypłaca się wyższe świadczenie w całości i połowę drugiego świadczenia. 4. Odrębne przepisy określają prawo do pobierania świadczeń w razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia z prawem do: 1) renty inwalidy wojennego i wojskowego, którego niezdolność do pracy pozostaje w związku ze służbą wojskową, 2) renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej pobytem w miejscach, o których mowa w art. 3 i 4 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371, Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 658), 3) renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy albo wskutek choroby zawodowej, 4) świadczenia o charakterze rentowym z instytucji zagranicznej."; 32) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. 1. Prawo do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia ulega zawieszeniu na zasadach określonych w przepisach emerytalnych. W takim przypadku nie zawiesza się jednak wypłaty części składkowej emerytury rolniczej lub renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy albo nadwyżki emerytury lub renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin ponad 95 % emerytury podstawowej. 2. Przy stosowaniu zawieszenia prawa do emerytury lub renty rolniczej z ubezpieczenia, zgodnie z ust. 1, nie bierze się pod uwagę dochodów z działalności rolniczej."; 33) w art. 35 w ust. 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) członka rodziny osoby, o której mowa w pkt 1 lub 2, pozostającego na jej utrzymaniu i spełniającego warunki do renty rodzinnej,", b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) osoby, która w dniu śmierci nie miała ustalonego prawa do emerytury lub renty z ubezpieczenia, lecz spełniała warunki do jej przyznania i pobierania."; 34) w art. 36: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) podlegania ubezpieczeniu oraz ustania ubezpieczenia, a także wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenie,", - dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) przedłużenia prawa do renty rolniczej szkoleniowej,", - dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) o których mowa w art. 41a i 55.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Od decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-9, a także w przypadku niewydania decyzji przysługuje odwołanie do sądu w terminach i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wniesienie odwołania do sądu od decyzji ustalającej podleganie ubezpieczeniu i obowiązek opłacania należności z tytułu składek na to ubezpieczenie nie wstrzymuje wykonania tej decyzji."; 35) w art. 37: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organy prowadzące ewidencję gruntów i budynków, organy podatkowe, organy prowadzące księgi wieczyste, Zakład, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz organy wykonawcze jednostek samorządu terytorialnego są obowiązane udzielać nieodpłatnie Kasie informacji niezbędnych do ustalenia okoliczności mających znaczenie w sprawach z zakresu ubezpieczenia.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Kasa jest uprawniona do nieodpłatnego korzystania z danych zgromadzonych w: 1) Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności, 2) zbiorach meldunkowych, 3) krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych."; 36) w art. 39: a) w ust. 2: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) określenie zasad obliczania składek oraz sposobu ich opłacania i obowiązujących terminów płatności,", - dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) określenie kwoty należności z tytułu składek wynikającej z objęcia ubezpieczeniem i terminu zapłaty.", b) uchyla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W razie zmiany stanu faktycznego lub stanu prawnego, na podstawie którego wydano decyzję o ustaleniu podlegania ubezpieczeniu, wydaje się nową decyzję. Jeżeli jednak zmianie ulegnie wysokość kwartalnych składek, rolnikowi obowiązanemu do ich opłacania doręcza się informację w tej sprawie."; 37) w art. 39a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odbierający oświadczenie, o którym mowa w art. 5a, pracownik Kasy poucza rolnika o skutkach prawnych tego oświadczenia i umieszcza stosowną informację na wydanej decyzji.", b) uchyla się ust. 4; 38) w art. 40 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli decyzja, w której określono wysokość zobowiązań z tytułu składek, nie została doręczona co najmniej na 14 dni przed ustawowym terminem płatności, o którym mowa w ust. 1, obowiązuje termin płatności wynoszący 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji."; 39) po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu: "Art. 40a. 1. Od składek nieopłaconych w terminie przez rolnika pobiera się od rolnika odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonej w dziale III rozdział 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 3)). 2. Odsetek za zwłokę nie nalicza się, jeżeli ich wysokość nie przekracza 6,60 zł."; 40) art. 41a otrzymuje brzmienie: "Art. 41a. 1. Prezes Kasy lub upoważniony przez niego pracownik Kasy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem zainteresowanego, na jego wniosek, uwzględniając możliwości płatnicze wnioskodawcy oraz stan finansów funduszów emerytalno-rentowego i składkowego, może: 1) odroczyć termin płatności należności z tytułu składek na ubezpieczenie, rozłożyć ich spłatę na raty lub umorzyć w całości lub w części, 2) umorzyć należności Kasy z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub części. 2. Prezes Kasy lub upoważniony przez niego pracownik Kasy może także, z urzędu, umorzyć część lub całość należności z tytułu składek, w przypadku ich całkowitej nieściągalności, która zachodzi, gdy: 1) w wyniku postępowania egzekucyjnego lub na podstawie posiadanych dokumentów stwierdzono, że dłużnik nie posiada źródeł dochodu i majątku, z którego można dochodzić należności, oraz brak jest możliwości przeniesienia odpowiedzialności, 2) dłużnik zmarł, nie pozostawiając majątku, z którego można by dochodzić należności, i jednocześnie nie ma możliwości przeniesienia odpowiedzialności, 3) kwota należności nie przekracza pięciokrotnej wartości upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, 4) jest oczywiste, że w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności nie uzyska się kwoty przewyższającej koszty postępowania egzekucyjnego. 3. Umorzenie składek powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej części, w jakiej zostały umorzone składki, oraz powoduje umorzenie należnych Kasie kosztów upomnienia. 4. Od należności z tytułu składek, których spłatę rozłożono na raty, nie nalicza się odsetek za zwłokę, począwszy od następnego dnia po wpływie wniosku. 5. Jeżeli dłużnik nie opłaci w terminie odroczonej składki lub ustalonych przez Kasę rat, kwota niezapłaconych składek staje się wymagalna wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia następującego po dniu, w którym upływa termin płatności wynikający z art. 40. 6. W razie dokonywania wpłat na poczet rat, na jakie została rozłożona należność z tytułu składek, wpłatę zalicza się na poczet składek o najwcześniejszym terminie płatności i należnych od nich odsetek za zwłokę."; 41) po art. 41a dodaje się art. 41b w brzmieniu: "Art. 41b. 1. Należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 10 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 2-7. 2. Nie ulegają przedawnieniu należności z tytułu składek zabezpieczone hipoteką, jednakże po upływie terminu przedawnienia należności te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki do wysokości zaległych składek i odsetek za zwłokę liczonych do dnia przedawnienia. 3. Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu od dnia podjęcia decyzji o rozłożeniu należności na raty lub odroczeniu terminu płatności, do dnia terminu płatności odroczonej należności z tytułu składek lub ostatniej raty, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Jeżeli w ustalonym terminie dłużnik nie zapłacił którejkolwiek z rat, na jakie została rozłożona należność, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu od dnia podjęcia decyzji o rozłożeniu należności na raty, do dnia podjęcia decyzji o wygaśnięciu decyzji o rozłożeniu na raty należności z tytułu składek. 5. Bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony od dnia podjęcia pierwszej czynności zmierzającej do wyegzekwowania należności z tytułu składek, o której dłużnik został zawiadomiony, do dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego. 6. Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego lub jego umorzeniu. 7. Przedawnienie należności z tytułu składek wynikających z decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej lub następcy prawnego następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja została wydana. 8. Bieg terminu przedawnienia zawiesza się, jeżeli wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia trwa do dnia, w którym decyzja innego organu stała się ostateczna lub orzeczenie sądu uprawomocniło się, nie dłużej jednak niż 2 lata. 9. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu od dnia śmierci spadkodawcy do dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, nie dłużej jednak niż do dnia, w którym upłynęły 2 lata od śmierci spadkodawcy. 10. Nadpłacone lub nienależnie opłacone składki podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległych lub bieżących składek, a w razie ich braku - na poczet przyszłych składek, chyba że płatnik złoży wniosek o zwrot składek. 11. Nadpłacone lub nienależnie opłacone składki nie podlegają zwrotowi, jeżeli od dnia ich opłacenia upłynęło 5 lat. 12. Kasa zawiadamia płatnika o kwocie nadpłaconych lub nienależnie opłaconych składek podlegających zwrotowi, jeżeli są one wyższe od kwoty, o której mowa w ust. 15. 13. Płatnik może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 12, złożyć wniosek o zwrot nadpłaconych lub nienależnie opłaconych składek. 14. W przypadku braku przyszłych należności z tytułu składek, nadpłacone lub nienależnie opłacone składki podlegają zwrotowi z urzędu. 15. Nie podlegają zwrotowi nadpłacone lub nienależnie opłacone składki nieprzekraczające równowartości sumy kosztów powiadomienia płatnika o nadpłacie listem poleconym oraz kosztów jej zwrotu."; 42) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. 1. O zaistnieniu wypadku przy pracy rolniczej poszkodowany, rolnik, domownik lub inna osoba są zobowiązane zawiadomić Kasę bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia jego zaistnienia. 2. Jeżeli zachodzi przypuszczenie, że poszkodowany w chwili wypadku był w stanie nietrzeźwym lub pod wpływem środków odurzających, substancji psychotropowych lub innych środków o podobnym działaniu, lekarz udzielający pierwszej pomocy kieruje poszkodowanego na badania niezbędne do ustalenia ich zawartości w organizmie. Poszkodowany jest obowiązany poddać się temu badaniu. Odmowa poddania się badaniu lub inne zachowanie uniemożliwiające jego przeprowadzenie powoduje pozbawienie prawa do świadczenia z tytułu wypadku przy pracy rolniczej, chyba że poszkodowany udowodni, że miały miejsce przyczyny, które uniemożliwiły poddanie się temu badaniu. Koszty tego badania pokrywa Kasa. 3. Niedopełnienie przez poszkodowanego lub rolnika obowiązku, o którym mowa ust. 1, ocenia się przy ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadku oraz prawa do jednorazowego odszkodowania. 4. Kasa ustala okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy rolniczej. Osoba upoważniona przez Prezesa Kasy ma prawo dokonać oględzin miejsca i przedmiotów związanych z wypadkiem oraz przeprowadzić dowody z zeznań poszkodowanego i świadków. 5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb zgłaszania wypadku przy pracy rolniczej oraz ustalania jego okoliczności i przyczyn, uwzględniając: 1) sposób dokumentowania wypadku przy pracy rolniczej, 2) zgłaszanie roszczenia o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej, 3) prowadzenie postępowania dowodowego w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy rolniczej, 4) informacje, które powinny się znaleźć w protokole powypadkowym - biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitości procedur przy ustalaniu okoliczności i przyczyn tych wypadków."; 43) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. 1. Orzeczenia dotyczące: 1) trwałej i okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, 2) stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, 3) niezdolności do samodzielnej egzystencji, 4) czasowej niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 180 dni, 5) celowości przekwalifikowania zawodowego z powodu trwałej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, 6) wskazań do rehabilitacji leczniczej, 7) innych okoliczności warunkujących przyznanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego rolników - w związku z prowadzonym postępowaniem o ustalenie prawa do świadczeń wydają w pierwszej instancji lekarze rzeczoznawcy Kasy, a w drugiej instancji - komisje lekarskie Kasy. 2. Prawomocne orzeczenie lekarza rzeczoznawcy Kasy lub orzeczenie komisji lekarskiej Kasy stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo uzależnione jest od stwierdzenia: 1) stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu lub śmierci wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej, lub 2) trwałej lub okresowej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, lub 3) niezdolności do samodzielnej egzystencji. 3. Prezes Kasy sprawuje nadzór nad orzekaniem lekarzy rzeczoznawców Kasy i komisji lekarskich Kasy. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki orzekania o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym oraz orzekania o celowości przekwalifikowania zawodowego, 2) tryb postępowania orzeczniczego, 3) tryb i termin wnoszenia odwołań od orzeczeń lekarzy rzeczoznawców Kasy, 4) formy nadzoru nad orzekaniem lekarzy rzeczoznawców Kasy i komisji lekarskich Kasy, 5) dodatkowe kwalifikacje zawodowe wymagane od lekarzy realizujących zadania z zakresu orzecznictwa lekarskiego - mając na uwadze konieczność zapewnienia w Kasie jednolitości stosowania procedur dotyczących realizacji zadań z zakresu orzecznictwa lekarskiego. 5. Stwierdzenia rolniczej choroby zawodowej dokonuje właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy."; 44) art. 51 otrzymuje brzmienie: "Art. 51. Egzekucję należności z tytułu nieopłaconych w terminie składek na ubezpieczenie społeczne rolników prowadzi się w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 45) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. 1. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a ponadto: 1) do składek na ubezpieczenie stosuje się odpowiednio art. 12, art. 26, art. 29 § 1 i 2, art. 51 § 1, art. 55, art. 59 § 1 pkt 1, 3, 4, 8 i 9, art. 60 § 1, art. 62 § 1 i 5, art. 72 § 1 pkt 1 i 4, art. 73 § 1 pkt 1 i 5, art. 75 § 2 pkt 1 lit. c), art. 77 § 1 pkt 2, art. 77b § 2 i 4, art. 78 § 1, § 3 pkt 3 lit. a) i § 4, art. 79 § 2 pkt 3, art. 91, art. 97 § 1, art. 97a, art. 98 § 1 i § 2 pkt 1, 2 i 7, art. 100 § 1, art. 101 § 1, art. 105, art. 106 § 1 i 2, art. 107 § 1, § 1a i § 2 pkt 2 i 4, art. 108 § 1 i 4, art. 110 § 1, § 2 pkt 2 i § 3, art. 111 § 1-4 i § 5 pkt 1, art. 112 § 1 pkt 1 i 2, § 3, § 4 pkt 2 i § 5-7, art. 118 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, 2) do przyznawania świadczeń z ubezpieczenia i do ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy regulujące przyznawanie i wypłatę odpowiednich świadczeń przysługujących pracownikom i członkom ich rodzin. 2. Zasady zwrotu nienależnie pobranych świadczeń oraz ustalania odsetek za opóźnienia w wypłacie świadczeń określają przepisy emerytalne oraz przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa."; 46) po art. 52 dodaje się art. 52a w brzmieniu: "Art. 52a. Do składek na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie ich poboru, wymierzania odsetek za zwłokę, egzekucji, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach dłużnika oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenie społeczne rolników."; 47) uchyla się art. 53; 48) w art. 55: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Kasy może przyznać emeryturę, rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy lub rentę rodzinną rolnikowi lub domownikowi lub członkom rodziny zmarłego rolnika lub domownika, pomimo niespełnienia, wskutek szczególnych okoliczności, warunków określonych w ustawie, jeżeli zainteresowana osoba nie ma niezbędnych środków utrzymania i nie może ich uzyskać ze względu na wiek lub stan zdrowia.", b) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Prezes Kasy może emerytowi lub renciście, któremu na skutek niezaprzestania prowadzenia działalności rolniczej wypłata części uzupełniającej świadczenia została zawieszona w całości, przyznać prawo do wypłaty 50 % tej części na czas określony, jeżeli istnieją szczególne przeszkody w zaprzestaniu prowadzenia działalności rolniczej."; 49) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. Jeżeli przyczyną wypadku przy pracy rolniczej albo rolniczej choroby zawodowej była wadliwość środka stosowanego przy pracy lub nieprawidłowość świadczonej usługi, za którą odpowiedzialność cywilną ponosi osoba niebędąca poszkodowanym lub rolnikiem, na którego rachunek poszkodowany pracował, Prezes Kasy może dochodzić od tej osoby zwrotu wydatków ponoszonych na świadczenia z ubezpieczenia z tytułu wypadku przy pracy albo choroby zawodowej."; 50) uchyla się art. 57; 51) w art. 59 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezesa Kasy powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, złożony po zasięgnięciu opinii Rady Rolników."; 52) w art. 60 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do pracowników Kasy stosuje się przepisy o pracownikach urzędów państwowych, z wyjątkiem przepisów dotyczących praw i obowiązków urzędników państwowych mianowanych."; 53) art. 61 otrzymuje brzmienie: "Art. 61. 1. W ramach Kasy wyodrębnia się: 1) centralę, 2) oddziały regionalne, 3) placówki terenowe, 4) inne jednostki organizacyjne. 2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze zarządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Rolników, nadaje Kasie statut, określając w nim wewnętrzną organizację Kasy."; 54) w art. 62 w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) informowania ubezpieczonych i świadczeniobiorców o prawach i obowiązkach wynikających z ustawy oraz propagowania działalności Kasy."; 55) w art. 63 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prezes Kasy w porozumieniu z Radą Rolników, ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia określa zasady ochrony zdrowia i życia w gospodarstwie rolnym. Zasady te są zaleceniami dotyczącymi wyposażenia gospodarstwa, zabezpieczenia osób pracujących oraz sposobu wykonywania czynności związanych z działalnością rolniczą, ustanowionymi w celu zapobiegania wypadkom przy pracy rolniczej i rolniczym chorobom zawodowym."; 56) w art. 64: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kasa podejmuje działania na rzecz pomocy ubezpieczonym i osobom uprawnionym do świadczeń z ubezpieczenia, wykazującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, ale rokującym jej odzyskanie w wyniku leczenia i rehabilitacji, albo zagrożonym całkowitą niezdolnością do pracy w gospodarstwie rolnym, obejmujące w szczególności: 1) kierowanie na rehabilitację leczniczą do zakładów rehabilitacyjnych, 2) prowadzenie zakładów rehabilitacji leczniczej, 3) wspieranie rozwoju rehabilitacji ambulatoryjnej na obszarach wiejskich, 4) prowadzenie, we własnym zakresie, badań i analiz przyczyn niezdolności do pracy, 5) odpłatne zlecanie badań naukowych i ekspertyz dotyczących przyczyn niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym oraz metod jej przeciwdziałania, 6) promocję zdrowia, 7) działania dotyczące profilaktyki zdrowotnej w środowisku wiejskim.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb kierowania na rehabilitację leczniczą oraz udzielania zamówień na świadczenia i usługi rehabilitacyjne, w tym: 1) wskazania do rehabilitacji oraz ocenę jej potrzeby, 2) trwałość i okresowość całkowitej niezdolności do pracy oraz przyczynę jej powstania, 3) wiek ubiegającego się o rehabilitację, 4) warunki i tryb kwalifikacji wniosku o rehabilitację, 5) sposób zwrotu kosztów przejazdu, 6) warunki i tryb przeprowadzania konkursu oraz zawierania umów o świadczenia i usługi rehabilitacyjne z podmiotami niebędącymi jednostkami organizacyjnymi Kasy - mając na uwadze potrzebę rehabilitacji leczniczej osób kierowanych i stan finansów funduszu prewencji i rehabilitacji."; 57) art. 67 otrzymuje brzmienie: "Art. 67. 1. Radę Rolników w liczbie 25 członków powołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego spośród kandydatów zgłoszonych przez społeczno-zawodowe organizacje rolników i związki zawodowe rolników indywidualnych o ogólnokrajowym zasięgu, po przeprowadzeniu konsultacji ze zgłaszającymi organizacjami. W chwili rozpoczęcia kadencji co najmniej 15 członków powinno podlegać ubezpieczeniu w pełnym zakresie, a co najmniej 5 członków powinno pobierać emeryturę lub rentę z ubezpieczenia. 2. W posiedzeniach Rady Rolników uczestniczą z głosem doradczym minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, minister właściwy do spraw rozwoju wsi, minister właściwy do spraw finansów publicznych i Prezes Kasy lub ich przedstawiciele. 3. Kadencja Rady Rolników trwa 3 lata. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego przed upływem kadencji Rady Rolników: 1) odwołuje członka, jeżeli złożył on rezygnację lub jeżeli o odwołanie wystąpiła organizacja zgłaszająca, 2) może, po zasięgnięciu opinii Rady Rolników, odwołać członka, jeżeli bez usprawiedliwionych przyczyn nie bierze on udziału w pracach Rady Rolnik, w w okresie czterech kolejnych posiedzeń plenarnych lub jeżeli zachodzą istotne przeszkody w jego dalszym udziale w pracach Rady Rolników. 5. Uzupełnienia składu Rady Rolników w toku kadencji dokonuje się w trybie przewidzianym dla powołania."; 58) w art. 68: a) uchyla się ust. 3, b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Rada Rolników podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów przy obecności co najmniej połowy członków Rady Rolników, z tym że w sprawach określonych w art. 11 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 14 ust. 8 i art. 15 ust. 2 jest wymagana większość dwóch trzecich głosów. Regulamin Rady Rolników może przewidywać podejmowanie uchwał kwalifikowaną większością głosów także w innych sprawach. 5. Członkowi Rady Rolników w związku z udziałem w pracach Rady Rolników przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze rozporządzenia: 1) tryb zgłaszania kandydatów na członków Rady Rolników, 2) regulamin i zasady wynagradzania członków Rady Rolników, uwzględniając funkcję pełnioną w Radzie Rolników i wydatki ponoszone w związku z udziałem w pracach Rady."; 59) art. 70 otrzymuje brzmienie: "Art. 70. W sprawach, o których mowa w art. 8 ust. 5, art. 11 ust. 2, art. 13 ust. 4, art. 14 ust. 8, art. 15 ust. 2 i art. 82 ust. 2, Rada Rolników przedstawia swój wniosek, stanowisko lub opinię wraz z uzasadnieniem obejmującym w szczególności ocenę skutków finansowych projektowanej regulacji."; 60) uchyla się art. 72; 61) w art. 74: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Kasy, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, przedstawia Radzie Rolników sprawozdanie z działalności Kasy i funduszu składkowego w poprzednim roku.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Rada Rolników rozpatruje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, i uchwala opinię wraz z ewentualnymi wnioskami, w terminie do dnia 30 kwietnia."; 62) w art. 76: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podstawy finansowe ubezpieczenia i działalności Kasy stanowią także fundusze emerytalno-rentowy, administracyjny oraz prewencji i rehabilitacji, którymi dysponuje Prezes Kasy.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Fundusze, o których mowa w ust. 2, są państwowymi funduszami celowymi."; 63) art. 76a otrzymuje brzmienie: "Art. 76a. 1. Nadzór nad funduszem składkowym pełni Rada Nadzorcza Funduszu Składkowego. 2. W skład Rady Nadzorczej Funduszu Składkowego wchodzi 5 przedstawicieli Rady Rolników i 2 przedstawicieli wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego oraz po 1 przedstawicielu wyznaczonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych i ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, po zasięgnięciu opinii Rady Rolników, nadaje, w drodze zarządzenia, statut funduszowi składkowemu."; 64) w art. 77: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Fundusz składkowy jest przeznaczony na finansowanie: 1) świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego, 2) bezpośrednich kosztów funkcjonowania Rady Rolników, 3) kosztów zarządzania funduszem i wykonywania jego zobowiązań jako osoby prawnej, 4) działalności Kasy, o której mowa w art. 66, 5) niedoboru funduszu administracyjnego, o którym mowa w art. 79 ust. 3, oraz funduszu prewencji i rehabilitacji, o którym mowa w art. 80 ust. 3. 2. Fundusz składkowy tworzy się ze składek na ubezpieczenie wypadkowe, chorobowe i macierzyńskie oraz z innych źródeł określonych w statucie funduszu składkowego, zapewniając pełne pokrycie wydatków funduszu składkowego oraz odpisów, o których mowa w art. 79 ust. 2 i art. 80 ust. 2.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W razie powstania niedoboru funduszu składkowego, może być zaciągnięty kredyt bankowy w wysokości niezbędnej do pokrycia niedoboru. Spłatę kredytu uwzględnia się przy ustalaniu wysokości składki na ubezpieczenie wypadkowe, chorobowe i macierzyńskie w okresie jego spłaty."; 65) w art. 78 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Fundusz emerytalno-rentowy tworzy się: 1) ze składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, 2) z refundacji ze środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na pokrycie: a) wydatków na świadczenia z innego ubezpieczenia społecznego, o których mowa w ust. 1 pkt 2, b) wydatków wynikających z art. 25 ust. 2a pkt 1 w związku z art. 25 ust. 4, 3) z uzupełniającej dotacji z budżetu państwa, 4) z dotacji z budżetu państwa przeznaczonej na składki na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w ust. 1 pkt 5."; 66) w art. 79 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Fundusz administracyjny tworzy się z: 1) odpisów od funduszu składkowego i od funduszu emerytalno-rentowego, w wysokości do 9 % planowanych wydatków funduszu składkowego i do 3,5 % planowanych wydatków funduszu emerytalno-rentowego, 2) refundacji przez właściwe instytucje kosztów związanych z realizacją ubezpieczenia zdrowotnego oraz realizacją innych zadań powierzonych Prezesowi Kasy na podstawie odrębnych przepisów. 3. W razie powstania niedoboru funduszu administracyjnego, niedobór ten pokrywa się ze środków funduszu składkowego."; 67) art. 80 otrzymuje brzmienie: "Art. 80. 1. Fundusz prewencji i rehabilitacji jest przeznaczony na finansowanie kosztów rzeczowych wynikających z realizacji zadań Kasy, o których mowa w art. 21b, 63 i 64. 2. Fundusz prewencji i rehabilitacji tworzy się z odpisu od funduszu składkowego, w wysokości do 5 % planowanych wydatków z tego funduszu, oraz dotacji z budżetu państwa. 3. W razie powstania niedoboru funduszu prewencji i rehabilitacji, niedobór ten pokrywa się ze środków funduszu składkowego."; 68) uchyla się art. 81; 69) art. 83 otrzymuje brzmienie: "Art. 83. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia gospodarki finansowej Kasy, w tym tryb sporządzania planu rzeczowo-finansowego Kasy, państwowych funduszy celowych i funduszu składkowego, będących w dyspozycji Prezesa Kasy, i dokonywania w nich zmian oraz gromadzenia i wydatkowania środków z tych funduszy, mając na względzie zapewnienie prawidłowego przepływu tych środków."; 70) użyte w art. 8 w ust. 5, w art. 11 w ust. 2, w art. 47 w ust. 3, w art. 58 w ust. 5, w art. 59 w ust. 2 oraz w art. 68 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 2. W ustawie z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. Nr 124, poz. 585 i Nr 155, poz. 771) uchyla się art. 2. Art. 3. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 23: a) w ust. 1 uchyla się pkt 5, b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, a w zakresie spraw wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 4 lit. c oraz pkt 8 - nad działalnością Agencji Nieruchomości Rolnych."; 2) w art. 31: a) w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) ubezpieczenia społecznego rolników,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego sprawuje nadzór nad Prezesem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz Prezesem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.". Art. 4. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2273) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 uchyla się ust. 2; 2) w art. 10 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gruntów będących gospodarstwem rolnym w rozumieniu przepisów o podatku rolnym,". Art. 5. 1. Rolnik lub domownik, prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub współpracujący przy prowadzeniu tej działalności, podlegający ubezpieczeniu społecznemu rolników w dniu wejścia w życie ustawy, jest zobowiązany, w terminie do dnia 30 września 2004 r. udokumentować Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, w jakiej formie jest opodatkowana prowadzona przez niego pozarolnicza działalność gospodarcza lub działalność, przy której jest osobą współpracującą, a w przypadku prowadzenia działalności w 2003 r., udokumentować także wysokość należnego podatku za ten rok. 2. Rolnik lub domownik zostaje wyłączony z ubezpieczenia z końcem trzeciego kwartału 2004 r., jeżeli z dokumentu, wymienionego w ust. 1 wynika, że prowadzona przez niego pozarolnicza działalność gospodarcza lub działalność, przy której prowadzeniu jest osobą współpracującą, jest opodatkowana na zasadach innych, niż określone w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym lub należny za ubiegły rok podatek przekroczył kwotę 2.528 zł. 3. Niedostarczenie dokumentów, wymienionych w ust. 1, powoduje ustanie ubezpieczenia z końcem trzeciego kwartału 2004 r. Art. 6. 1. Osoba, podlegająca w dniu wejścia w życie ustawy ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, podlega temu ubezpieczeniu na dotychczasowych zasadach, jeżeli rodzaj i rozmiar prowadzonej produkcji wskazuje, że jest to dział specjalny w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, jest zobowiązana, w terminie do dnia 30 września 2004 r., dostarczyć Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego zaświadczenie organu podatkowego o rodzajach i rozmiarach prowadzonej produkcji. 3. Jeżeli z dostarczonych dokumentów wynika, że prowadzona przez daną osobę działalność nie stanowi działu specjalnego produkcji rolnej w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, ubezpieczenie tej osoby ustaje z dniem 30 września 2004 r. 4. Niedostarczenie zaświadczenia w terminie określonym w ust. 2 uważa się za nieprowadzenie przez daną osobę działu specjalnego w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą i powoduje ustanie ubezpieczenia z dniem 30 września 2004 r. Art. 7. Osoby mające ustalone prawo do renty inwalidzkiej rolniczej, na podstawie przepisów dotychczasowych, uważa się za osoby mające ustalone prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Art. 8. 1. Osobom pobierającym renty inwalidzkie z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin, które osiągnęły wiek 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, przyznaje się z urzędu emeryturę z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin w wysokości dotychczas pobieranej renty inwalidzkiej. 2. Osobom pobierającym renty inwalidzkie rolnicze przyznane na podstawie ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, które do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy osiągnęły wiek 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, przyznaje się z urzędu emeryturę rolniczą w wysokości nie niższej od dotychczas pobieranej renty inwalidzkiej, jeżeli osoba ta spełnia warunki określone w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy. 3. Osobom, o których mowa w ust. 1, które osiągnęły wiek 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, oraz osobom, o których mowa w ust. 2, przyznanie emerytur nastąpi w ciągu 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 9. Ilekroć przepisy odrębne uzależniają prawo do świadczeń od stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, należy przez to rozumieć całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Art. 10. W sprawach o przyznanie: 1) jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej zaistniałego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, 2) emerytury rolniczej - wszczętych, a niezakończonych wydaniem decyzji przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 11. Środki finansowe pozostałe po zlikwidowanym funduszu rezerwowym zasilają, w równych częściach, fundusz prewencji i rehabilitacji oraz fundusz administracyjny. Art. 12. Dotychczasowy statut funduszu składkowego zachowuje moc do czasu wydania statutu funduszu składkowego na podstawie art. 76a ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 13. Kadencja dotychczasowej Rady Ubezpieczenia Społecznego Rolników powołanej na podstawie art. 67 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy ustaje z dniem 31 grudnia 2004 r. Art. 14. Dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie: 1) art. 13 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 13 ust. 4 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; 2) art. 14 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 14 ust. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; 3) art. 45 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 45 ust. 5 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy; 4) art. 61 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 61 ust. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy; 5) art. 68 ust. 5 ustawy wymienionej w art. 1 niniejszej ustawy, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 68 ust. 5a w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 15. Przepisy art. 1 ust. 1 pkt 3 i ust. 1a ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 2 maja 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 65, pkt 66 i pkt 67, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. (poz. 873) TABELA RODZAJÓW I ROZMIARÓW DZIAŁÓW SPECJALNYCH PRODUKCJI ROLNEJ Lp.Rodzaje upraw i produkcji 12 1Uprawy roślin ozdobnych i pozostałych w szklarniach ogrzewanych powyżej 100 m2 2Uprawy w szklarniach nieogrzewanych powyżej 100 m2 3Uprawy roślin ozdobnych i pozostałych w tunelach foliowych ogrzewanych powyżej 200 m2 4Uprawy grzybów i ich grzybni - powyżej 100 m2 powierzchni uprawowej 5Drób rzeźny: a) kurczęta - powyżej 1.000 szt. (w skali roku) b) gęsi - powyżej 500 szt. (w skali roku) c) kaczki - powyżej 500 szt. (w skali roku) d) indyki - powyżej 500 szt. (w skali roku) e) strusie - powyżej 20 szt. (w skali roku) 6Drób nieśny: a) kury nieśne (w stadzie reprodukcyjnym) - powyżej 2.000 szt. (w skali roku) b) gęsi (w stadzie reprodukcyjnym) - powyżej 200 szt. (w skali roku) c) kaczki (w stadzie reprodukcyjnym) - powyżej 500 szt. (w skali roku) d) indyki (w stadzie reprodukcyjnym) - powyżej 500 szt. (w skali roku) e) kury (produkcja jaj konsumpcyjnych) - powyżej 1.000 szt. (w skali roku) f) strusie (w stadzie reprodukcyjnym) - powyżej 6 szt. (w skali roku) 7Zakłady wylęgu drobiu (zdolność produkcyjna - liczba jaj): a) kurczęta - powyżej 3.000 szt. b) gęsi - powyżej 3.000 szt. c) kaczki - powyżej 3.000 szt. d) indyki - powyżej 3.000 szt. e) strusie - powyżej 50 szt. 8Zwierzęta futerkowe - powyżej 50 szt. samic stada podstawowego: a) lisy i jenoty b) norki c) tchórzofretki d) szynszyle e) nutrie f) króliki 9Pasieki powyżej 80 rodzin 10Hodowla i chów świń poza gospodarstwem rolnym powyżej 100 szt. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 12 września 1996 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 228, poz. 2255 i Nr 229, poz. 2273). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 868). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego oraz przeprowadzania testu umiejętności stanowiących podstawę uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego (Dz. U. Nr 97, poz. 965) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego zwanego dalej "stażem", stanowiącego podstawę do uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego; 2) sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności; 3) sposób ustalania kosztów odbywania stażu oraz tryb ich ponoszenia; 4) warunki, sposób i tryb przeprowadzania przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd testu umiejętności, stanowiącego podstawę do uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego; 5) sposób ustalania przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) Komisji - rozumie się przez to Komisję Papierów Wartościowych i Giełd; 3) zawodzie maklera papierów wartościowych - rozumie się przez to zawód regulowany, którego wykonywanie uzależnione jest od spełnienia wymagań kwalifikacyjnych i warunków określonych w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)); 4) zawodzie doradcy inwestycyjnego - rozumie się przez to zawód regulowany, którego wykonywanie uzależnione jest od spełnienia wymagań kwalifikacyjnych i warunków określonych w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi; 5) zawodzie maklera giełd towarowych - rozumie się przez to zawód regulowany, którego wykonywanie uzależnione jest od spełnienia wymagań kwalifikacyjnych i warunków określonych w przepisach ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z późn. zm. 3)); § 3. 1. Konieczność odbycia stażu albo przystąpienia do testu umiejętności Komisja stwierdza w drodze postanowienia. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do Komisji z wnioskiem o odbycie stażu albo przeprowadzenie testu umiejętności. Wniosek ten powinien zawierać wskazanie przedmiotu wniosku oraz rodzaju zawodu, którego wniosek dotyczy, adres do korespondencji, podpis wnioskodawcy. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 4. Staż odbywa się w jednostce organizacyjnej właściwej ze względu na rodzaj zawodu wykonywanego przez wnioskodawcę. § 5. 1. Wnioskodawca wskazuje jednostkę organizacyjną, która zobowiązała się do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbycia przez niego stażu. 2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu składa formularz zgłoszeniowy oraz zobowiązanie jednostki organizacyjnej do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego. 3. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 2, jednostka organizacyjna określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) wskazanie opiekuna stażu. § 6. W celu odbycia stażu wnioskodawca jest zatrudniany, w jednostce organizacyjnej wskazanej w formularzu zgłoszeniowym, na podstawie umowy o pracę albo odbywa staż bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem, na podstawie umowy cywilnoprawnej - na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką organizacyjną. § 7. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem stażu dokonuje jednostka organizacyjna, w której ma się odbywać staż, nie później niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, biorąc pod uwagę wydatki na pokrycie materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych oraz kosztów organizacyjno-technicznych, ustalonych z uwzględnieniem programu i czasu trwania stażu. 2. Na pokrycie kosztów przeprowadzenia stażu wnioskodawca obowiązany jest uiścić opłatę, w kwocie odpowiadającej wysokości obliczonych kosztów, co najmniej na tydzień przed dniem rozpoczęcia stażu. § 8. 1. Staż odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, posiadającego kwalifikacje odpowiednie ze względu na rodzaj zawodu wykonywanego przez wnioskodawcę. 2. Przez odpowiednie kwalifikacje rozumie się w szczególności posiadanie przez opiekuna stażu uprawnień do wykonywania zawodu: 1) maklera papierów wartościowych, w przypadku gdy wnioskodawca zamierza wykonywać zawód maklera papierów wartościowych; 2) maklera giełd towarowych, w przypadku gdy wnioskodawca zamierza wykonywać zawód maklera giełd towarowych; 3) doradcy inwestycyjnego, w przypadku gdy wnioskodawca zamierza wykonywać zawód doradcy inwestycyjnego. 3. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż. 4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić: 1) z powodu braku możliwości pełnienia czynności nadzoru; 2) na uzasadniony wniosek wnioskodawcy złożony nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu; 3) na uzasadniony wniosek opiekuna stażu złożony nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu. § 9. 1. Wnioskodawca odbywa staż zgodnie z programem stażu, ustalonym przez Komisję. 2. Program stażu jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem zakresu wiedzy, jaka jest niezbędna do spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla danego zawodu. 3. Program stażu ustala się na podstawie: 1) dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy; 3) wymogów kwalifikacyjnych stawianych dla zawodu, którego dotyczy postępowanie; 4) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i państwa wnioskodawcy. § 10. Komisja określa długość stażu, który nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy. § 11. 1. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż, o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 12. 1. Oceny stażu dokonuje opiekun stażu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Przy dokonywaniu oceny stażu uwzględnia się w szczególności poprawność merytoryczną wykonania powierzonych obowiązków, a także: 1) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy, w tym uczestnictwo w działalności jednostki organizacyjnej, w której odbywał staż; 2) przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywał staż. 3. Oceny stażu dokonuje się w formie opinii opiekuna stażu stwierdzającej przygotowanie do samodzielnego wykonywania zawodu lub jego brak. Do opinii dołączane jest uzasadnienie. 4. Ocena stażu potwierdzana jest podpisami kierownika jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywał staż, i opiekuna stażu. § 13. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywał staż, przekazuje ocenę stażu wnioskodawcy oraz Komisji, w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. § 14. Komisja sprawuje nadzór nad odbywaniem stażu w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę warunków odbywania stażu; 3) kontrolę obecności w czasie stażu; 4) obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w czasie stażu; 5) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. § 15. 1. Zaliczenia stażu dokonuje się na podstawie oceny stażu, dokonanego przez osoby, o których mowa w § 11 ust. 2, oraz sprawowanego przez Komisję nadzoru, o którym mowa w § 14. 2. Wnioskodawcom, którzy uzyskali zaliczenie stażu, Komisja wydaje zaświadczenia o zaliczeniu stażu. Zaświadczenie powinno zawierać: 1) wskazanie organu wydającego zaświadczenie; 2) wskazanie imienia i nazwiska, obywatelstwa i miejsca zamieszkania wnioskodawcy; 3) stwierdzenie, że wnioskodawca zaliczył staż; 4) podpis Przewodniczącego Komisji; 5) datę wydania zaświadczenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 16. 1. Test umiejętności jest przygotowywany i przeprowadzany przez komisje egzaminacyjne powoływane odrębnie dla zawodu maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych i doradcy inwestycyjnego przez Przewodniczącego Komisji. 2. W skład każdej z komisji egzaminacyjnych wchodzą: przewodniczący, zastępca przewodniczącego oraz czterej członkowie. Jeden z członków komisji egzaminacyjnej, wyznaczony przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, pełni funkcję sekretarza komisji egzaminacyjnej. § 17. 1. Testy umiejętności dla każdego z zawodów - maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego przeprowadzane są raz w roku, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Termin przeprowadzenia testu umiejętności wyznaczany jest przez przewodniczącego danej komisji egzaminacyjnej w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji i podawany jest do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) na stronach internetowych Ministerstwa Finansów, zwanego dalej "Biuletynem", nie później niż na 2 miesiące przed wyznaczonym terminem testu umiejętności. 3. Testu umiejętności w danym roku kalendarzowym nie przeprowadza się, jeżeli do dnia 15 października roku kalendarzowego, w którym ma zostać przeprowadzony test umiejętności, nie wystąpiono z żadnym wnioskiem o jego przeprowadzenie. 4. W przypadku wystąpienia okoliczności uzasadniających zorganizowanie większej niż wskazana w ust. 1 liczby testów umiejętności dla danego zawodu, a w szczególności w przypadku otrzymania znacznej liczby wniosków o przeprowadzenie testu umiejętności, testy umiejętności można przeprowadzić w dodatkowych terminach. W takim przypadku ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 18. 1. Wniosek o przeprowadzenie testu umiejętności składa się nie później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu umiejętności. 2. Wnioskodawca może wskazać we wniosku, o którym mowa w ust. 1, późniejszy termin testu umiejętności, o ile w momencie składania tego wniosku termin taki jest wyznaczony i podany do publicznej wiadomości. § 19. 1. Zakres przedmiotowy testu umiejętności przygotowywany jest dla danego wnioskodawcy z uwzględnieniem odrębności w wykonywaniu danego zawodu w państwie wnioskodawcy oraz specyfiki i szczególnych wymagań wykonywania tego zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zakres przedmiotowy testu umiejętności ustalany jest przez komisję egzaminacyjną w terminie 14 dni od dnia złożenia przez wnioskodawcę wniosku. 3. O zakresie przedmiotowym testu umiejętności przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub osoba przez niego upoważniona zawiadamia wnioskodawcę w terminie 7 dni od dnia ustalenia zakresu. 4. Na podstawie zakresu przedmiotowego testu umiejętności komisja egzaminacyjna przygotowuje test. Komisja egzaminacyjna odpowiedzialna jest za zapewnienie poufności przygotowanego testu. § 20. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest w formie pisemnej. 2. Test umiejętności przeprowadzany jest w języku polskim, w formie testu składającego się z pytań w liczbie od 30 do 100. Liczba pytań zawartych w teście uzależniona jest od zakresu przedmiotowego testu umiejętności. 3. Odpowiedzi na pytania dokonuje się na oddzielnej karcie odpowiedzi. § 21. Test umiejętności przeprowadza się w wydzielonej sali lub w salach, w warunkach umożliwiających wnioskodawcy samodzielność pracy, a komisji egzaminacyjnej czuwanie nad prawidłowym przebiegiem tego testu. § 22. 1. Wejście do sali, w której odbywa się test umiejętności, następuje po okazaniu przez wnioskodawcę dokumentu stwierdzającego jego tożsamość. 2. Wnioskodawca potwierdza własnoręcznym podpisem nadane mu przez komisję egzaminacyjną oznaczenie kodowe. § 23. 1. Czas rozpoczęcia i zakończenia rozwiązywania testu określa przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub upoważniona przez niego osoba. 2. Czas przeznaczony na rozwiązanie testu wyznaczany jest i podawany do wiadomości wnioskodawcy przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej. Czas rozwiązywania testu uzależniony jest od liczby pytań zawartych w przygotowanym teście, nie może być jednak krótszy niż 45 minut i dłuższy niż 150 minut. § 24. 1. Podczas przeprowadzania testu umiejętności wnioskodawca nie może opuszczać sali, w której przeprowadzany jest ten test. W uzasadnionych przypadkach przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub osoba przez niego upoważniona udziela zgody na opuszczenie sali - po zapewnieniu warunków wykluczających możliwość kontaktowania się wnioskodawcy z innymi wnioskodawcami, jak również z osobami postronnymi. 2. Na czas nieobecności w sali, w której przeprowadzany jest test umiejętności, wnioskodawca przekazuje test oraz kartę odpowiedzi jednej z osób wymienionych w ust. 1. Czas nieobecności w sali, w której przeprowadzany jest test umiejętności, odnotowuje się na karcie odpowiedzi. § 25. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub zastępca przewodniczącego komisji egzaminacyjnej ma prawo wykluczyć z testu umiejętności wnioskodawcę, który podczas testu umiejętności korzysta z cudzej pomocy, posługuje się niedozwolonymi przez komisję egzaminacyjną materiałami pomocniczymi, pomaga innym wnioskodawcom lub w inny sposób zakłóca przebieg testu umiejętności. § 26. 1. W przypadku ujawnienia przed rozpoczęciem testu umiejętności treści pytań przewodniczący komisji egzaminacyjnej może unieważnić przeprowadzony test umiejętności, powiadamiając o tym Przewodniczącego Komisji. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nowy termin przeprowadzenia testu umiejętności jest wyznaczany i podawany do publicznej wiadomości w trybie określonym w § 17 ust. 2. § 27. 1. Po zakończeniu rozwiązywania testu wnioskodawca zwraca test oraz kartę odpowiedzi, po uprzednim naniesieniu na niej nadanego wnioskodawcy oznaczenia kodowego, oraz ponownie składa podpis na liście obecności. Karta odpowiedzi bez prawidłowo naniesionego oznaczenia kodowego nie podlega ocenie komisji egzaminacyjnej. 2. Wnioskodawca, który zakończył rozwiązywanie testu przed ogłoszeniem zakończenia czasu rozwiązywania testu przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej lub upoważnioną przez niego osobę, pozostawia swój test oraz kartę odpowiedzi przy wyjściu z sali, w której przeprowadzany jest test umiejętności. § 28. Z przebiegu testu umiejętności komisja egzaminacyjna sporządza protokół, który powinien zawierać imiona i nazwiska wszystkich osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnej, czas rozpoczęcia i zakończenia rozwiązywania testu oraz opis ważniejszych zdarzeń, jakie zaszły w trakcie przeprowadzania testu umiejętności. Do protokołu należy dołączyć test z zestawem prawidłowych odpowiedzi, listę wnioskodawców biorących udział w przeprowadzonym teście umiejętności, końcowe wyniki oraz listę osób wykonujących czynności obsługi technicznej. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji egzaminacyjnej. § 29. Każde pytanie testu komisja egzaminacyjna ocenia według następujących zasad: 1) odpowiedź dobra - dwa punkty; 2) odpowiedź zła - minus jeden punkt; 3) brak odpowiedzi - zero punktów. § 30. Wyłączną podstawę oceny stanowią odpowiedzi udzielone przez wnioskodawcę na karcie odpowiedzi. § 31. Warunkiem zdania testu umiejętności przez wnioskodawcę jest uzyskanie co najmniej 60 % ogólnej liczby punktów możliwych do uzyskania w przypadku udzielenia dobrych odpowiedzi na wszystkie pytania zawarte w teście. § 32. 1. Termin i miejsce ogłoszenia wyników testu umiejętności oraz wydawania zaświadczeń, o których mowa w § 34, ustala przewodniczący komisji egzaminacyjnej po zakończeniu testu umiejętności. Ogłoszenie wyników testu umiejętności nie może nastąpić później niż po upływie 14 dni od dnia przeprowadzenia tego testu. 2. Termin i miejsce ogłoszenia wyników testu umiejętności oraz wydawania zaświadczeń, o których mowa w § 34, podawane są do publicznej wiadomości w Biuletynie. § 33. 1. Każdy wnioskodawca, który brał udział w przeprowadzonym teście umiejętności, może zwrócić się do komisji egzaminacyjnej, za pośrednictwem Przewodniczącego Komisji, o ponowne sprawdzenie wyniku testu. Wniosek w tej sprawie składany jest w urzędzie Komisji w terminie nie dłuższym niż 4 dni robocze od dnia ogłoszenia wyników testu umiejętności. 2. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej informuje o pozytywnym lub negatywnym stanowisku komisji egzaminacyjnej w terminie 15 dni roboczych od upływu terminu składania wniosków, o których mowa w ust. 1. 3. Z ustaleń komisji egzaminacyjnej w sprawie rozpatrzenia odwołań sporządzany jest aneks do protokołu przebiegu testu umiejętności, na zasadach określonych w § 28. § 34. Wnioskodawcom, którzy zdali test umiejętności, komisja egzaminacyjna wydaje zaświadczenia o zdaniu testu umiejętności. Zaświadczenia powinny zawierać: 1) oznaczenie komisji egzaminacyjnej wydającej zaświadczenie; 2) wskazanie imienia i nazwiska, obywatelstwa i miejsca zamieszkania wnioskodawcy; 3) stwierdzenie, że wnioskodawca zdał test umiejętności uprawniający do wpisu na listę, właściwą ze względu na rodzaj zawodu wykonywanego przez wnioskodawcę; 4) podpisy: przewodniczącego oraz sekretarza komisji egzaminacyjnej wydającej zaświadczenie; 5) datę wydania zaświadczenia. § 35. Kosztami przeprowadzenia testu umiejętności są: 1) koszty obsługi technicznej; 2) koszty związane z przygotowaniem testów; 3) wynagrodzenie członków komisji egzaminacyjnej; 4) koszty zapewnienia właściwych warunków lokalowych. § 36. 1. Wysokość oraz udział poszczególnych składników kosztów określa się dla każdego wyznaczonego terminu przeprowadzenia testu umiejętności, biorąc pod uwagę liczbę wnioskodawców oraz liczbę pytań w teście. 2. Wysokość wynagrodzeń członków komisji egzaminacyjnej wynosi równowartość 50 % kosztów przeprowadzenia testu umiejętności określonych w § 35 pkt 1, 2 i 4. § 37. 1. Na pokrycie kosztów przeprowadzenia testu umiejętności wnioskodawca obowiązany jest uiścić opłatę w kwocie ustalonej w jednolitej wysokości dla wszystkich wnioskodawców przystępujących do danego testu umiejętności, nie większej niż 500 zł. 2. Wysokość opłaty podawana jest do publicznej wiadomości w Biuletynie nie później niż na 30 dni przed terminem przeprowadzenia testu. 3. Z zastrzeżeniem § 38, warunkiem uczestniczenia w teście umiejętności jest wniesienie opłaty w pełnej wysokości co najmniej na tydzień przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. 4. Wpłaty z tytułu opłaty uiszcza się na rachunek dochodów Komisji. § 38. Wnioskodawca, który uzyskał co najmniej 30 % ogólnej liczby punktów możliwych do uzyskania, w przypadku przystąpienia do testu umiejętności następującego bezpośrednio po tym teście, wnosi opłatę w wysokości 50 % kwoty, o której mowa w § 37 ust. 1. § 39. 1. Wnioskodawca, który z ważnych, nagłych przyczyn losowych nie może przystąpić do testu umiejętności w oznaczonym terminie, może wystąpić z wnioskiem do dyrektora generalnego urzędu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd o: 1) zaliczenie wniesionej opłaty na poczet testu umiejętności wyznaczonego w innym terminie; 2) zwrot wniesionej opłaty. 2. Zaliczenie lub zwrot opłaty, w przypadku wystąpienia z wnioskiem w terminie: 1) co najmniej na 14 dni przed datą przeprowadzenia testu umiejętności - odbywa się bez potrąceń kosztów manipulacyjnych; 2) krótszym niż 14 dni przed datą przeprowadzenia testu umiejętności - odbywa się z potrąceniem równowartości 25 % opłaty tytułem kosztów manipulacyjnych. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zgłoszony z datą przeprowadzenia testu umiejętności lub później nie uprawnia do żądania zwrotu wniesionej opłaty egzaminacyjnej. 4. O zachowaniu terminów, o których mowa w ust. 2, decyduje data stempla pocztowego lub data doręczenia wniosku do Komisji. Rozdział 4 Przepis końcowy § 40. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, i Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TRAKTAT między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisany w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 16 kwietnia 2003 r. został podpisany w Atenach Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, w następującym brzmieniu: SPIS TREŚCI Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej Część pierwsza: Zasady Część druga: Dostosowania w Traktatach Tytuł I: Postanowienia instytucjonalne Rozdział 1: Parlament Europejski Rozdział 2: Rada Rozdział 3: Trybunał Sprawiedliwości Rozdział 4: Komitet Ekonomiczno-Społeczny Rozdział 5: Komitet Regionów Rozdział 6: Komitet Naukowo-Techniczny Rozdział 7: Europejski Bank Centralny Tytuł II: Pozostałe dostosowania Część trzecia: Postanowienia stałe Tytuł I: Dostosowania aktów przyjętych przez instytucje Tytuł II: Pozostałe postanowienia Część czwarta: Postanowienia tymczasowe Tytuł I: Środki przejściowe Tytuł II: Pozostałe postanowienia Część piąta: Postanowienia dotyczące wprowadzenia niniejszego Aktu w życie Tytuł I: Powoływanie instytucji i organów Tytuł II: Stosowanie aktów instytucji Tytuł III: Postanowienia końcowe Załączniki I-XVIII, dodatki oraz protokoły 1-10 do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej Akt Końcowy I. Tekst Aktu Końcowego II. Deklaracje przyjęte przez pełnomocników III. Pozostałe deklaracje IV. Wymiana listów Protokół o poprawieniu (tekstu) Traktatu między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku Drugi Protokół o sprostowaniu tekstu Traktatu między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku Akty podstawowe prawa Unii Europejskiej (Teksty Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej oraz traktatów je zmieniających lub uzupełniających, w tym Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Greckiej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej) TRAKTAT między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW, PREZYDENT REPUBLIKI CZESKIEJ, JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII, PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC, PREZYDENT REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ, JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII, PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ, PREZYDENT IRLANDII, PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI LITEWSKIEJ, JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA, PREZYDENT REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ, PREZYDENT MALTY, JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW, PREZYDENT REPUBLIKI AUSTRII, PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWENII, PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWACKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII, RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI, JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ, ZJEDNOCZENI pragnieniem kontynuowania realizacji celów Traktatów stanowiących podstawę Unii Europejskiej, ZDECYDOWANI kontynuować w duchu Traktatów proces tworzenia coraz ściślejszego związku między narodami Europy na już istniejących podstawach, UWZGLĘDNIAJĄC, iż artykuł 49 Traktatu o Unii Europejskiej daje państwom Europy możliwość ubiegania się o członkostwo w Unii, UWZGLĘDNIAJĄC, iż Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka złożyły wnioski o członkostwo w Unii, UWZGLĘDNIAJĄC, iż Rada Unii Europejskiej, po otrzymaniu opinii Komisji i zgody Parlamentu Europejskiego, opowiedziała się za przyjęciem tych państw, ZDECYDOWALI ustalić wspólnie warunki przyjęcia oraz dostosowania jakie należy uczynić w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej i w tym celu wyznaczyli na swoich pełnomocników: JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW, Guy VERHOFSTADT Premier Louis MICHEL Wicepremier i Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI CZESKIEJ, Václav KLAUS Prezydent Vladimir ŠPIDLA Premier Cyril SVOBODA Wicepremier i Minister Spraw Zagranicznych Pavel TELIČKA Przewodniczący delegacji Republiki Czeskiej do spraw negocjacji w sprawie przystąpienia do UE oraz Ambasador i Szef Przedstawicielstwa Republiki Czeskiej przy Wspólnotach Europejskich JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII, Anders Fogh RASMUSSEN Premier Per Stig MØLLER Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC, Gerhard SCHRÖDER Kanclerz Federalny Joseph FISCHER Federalny Minister Spraw Zagranicznych oraz Wicekanclerz Federalny PREZYDENT REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ, Arnold RÜÜTEL Prezydent Kristiina OJULAND Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ, Konstantinos SIMITIS Premier Giorgos PAPANDREOU Minister Spraw Zagranicznych Tassos GIANNITSIS Wiceminister Spraw Zagranicznych JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII, José Maria AZNAR LÓPEZ Przewodniczący Rządu Ana PALACIO VALLELERSUNDI Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ, Jean-Pierre RAFFARIN Premier Dominique GALOUZEAU DE VILLEPIN Minister Spraw Zagranicznych Noëlle LENOIR Minister przy Ministrze Spraw Zagranicznych, odpowiedzialny za sprawy europejskie PREZYDENT IRLANDII, Bertie AHERN Premier (Taoiseach) Brian COWEN Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ, Silvio BERLUSCONI Premier Franco FRATTINI Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ, Tassos PAPADOPOULOS Prezydent George IACOVOU Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ, Vaira VÍKE-FREIBERGA Prezydent Einars REPŠE Premier Sandra KALNIETE Minister Spraw Zagranicznych Andris KESTERIS Główny Negocjator w sprawie przystąpienia Republiki Łotwy do Unii Europejskiej, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI LITEWSKIEJ, Algirdas Mykolas BRAZAUSKAS Premier Antanas VALIONIS Minister Spraw Zagranicznych JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA, Jean-Claude JUNCKER Premier, Ministre d'Etat Lydie POLFER Minister Spraw Zagranicznych i Handlu Zagranicznego PREZYDENT REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ, Péter MEDGYESSY Premier László KOVáCS Minister Spraw Zagranicznych Endre JUHáSZ Ambasador Republiki Węgierskiej przy Unii Europejskiej, Główny Negocjator w sprawie przystąpienia Republiki Węgierskiej do Unii Europejskiej PREZYDENT MALTY, The Hon Edward FENECH ADAMI Premier The Hon Joe BORG Minister Spraw Zagranicznych Richard CACHIA CARUANA Przewodniczący Delegacji odpowiedzialny za negocjacje JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW, Jan Pieter BALKENENDE Premier Jakob Gijsbert de HOOP SCHEFFER Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI AUSTRII, Wolfgang SCHÜSSEL Kanclerz Federalny Benita FERRERO-WALDNER Federalny Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, Leszek MILLER Prezes Rady Ministrów Włodzimierz CIMOSZEWICZ Minister Spraw Zagranicznych Danuta HÜBNER Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ, José Manuel DURAO BARROSO Premier António MARTINS DA CRUZ Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWENII, Janez DRNOVŠEK Prezydent Anton ROP Premier Dimitrij RUPEL Minister Spraw Zagranicznych PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWACKIEJ, Rudolf SCHUSTER Prezydent MikulአDZURINDA Premier Eduard KUKAN Minister Spraw Zagranicznych Ján FIGEL Główny Negocjator w sprawie przystąpienia Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII, Paavo LIPPONEN Premier Jari VILéN Minister Handlu Zagranicznego RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI, Göran PERSSON Premier Anna LINDH Minister Spraw Zagranicznych JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ, The Rt. Hon Tony BLAIR Premier The Rt. Hon Jack STRAW Sekretarz Stanu do spraw zagranicznych i Wspólnoty Brytyjskiej KTÓRZY, po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie, UZGODNILI, CO NASTĘPUJE: Artykuł 1 1. Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka stają się niniejszym członkami Unii Europejskiej i stronami Traktatów stanowiących podstawę Unii, zmienionych i uzupełnionych. 2. Warunki przyjęcia i wynikające z tego przyjęcia dostosowania w Traktatach stanowiących podstawę Unii są przedmiotem Aktu dołączonego do niniejszego Traktatu. Postanowienia Aktu stanowią integralną część niniejszego Traktatu. 3. Postanowienia dotyczące praw i obowiązków Państw Członkowskich oraz uprawnień i właściwości instytucji unijnych określone w traktatach, o których mowa w ustępie 1 mają zastosowanie do niniejszego Traktatu. Artykuł 2 1. Niniejszy Traktat podlega ratyfikacji przez Wysokie Umawiające się Strony, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone Rządowi Republiki Włoskiej, nie później niż do 30 kwietnia 2004 r. 2. Niniejszy Traktat wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 roku, pod warunkiem że do tej daty złożone zostaną wszystkie dokumenty ratyfikacyjne. Jeśli jednak do tej daty nie wszystkie państwa, o których mowa w artykule 1 ustęp 1, złożą dokumenty ratyfikacyjne, Traktat wchodzi w życie w stosunku do tych państw, które takie dokumenty złożyły. W takim przypadku Rada Unii Europejskiej, stanowiąc jednomyślnie, podejmuje niezwłocznie decyzję o niezbędnych dostosowaniach w artykule 3 niniejszego Traktatu, w artykule 1, artykule 6 ustęp 6, artykułach 11-15, 18, 19, 25, 26, 29-31, 33-35, 46-49, 58 i artykule 61 Aktu Przystąpienia, w załącznikach II-XV do Aktu oraz w dodatkach do tych załączników i w Protokołach 1-10 załączonych do Aktu. Stanowiąc jednomyślnie Rada może zdecydować także, że postanowienia Aktu oraz załączników, dodatków i protokołów do niego, odnoszące się wyraźnie do państwa, które nie złożyło swoich dokumentów ratyfikacyjnych tracą ważność lub może je dostosować. 3. Niezależnie od postanowień ustępu 2, instytucje Unii mogą przed przystąpieniem przyjąć środki przewidziane w artykule 6 ustęp 2 akapit drugi, artykule 6 ustęp 6 akapit drugi, artykule 6 ustęp 7 akapit drugi i trzeci, artykule 6 ustęp 8 akapit drugi i trzeci, artykule 6 ustęp 9 akapit trzeci, artykułach 21, 23, artykule 28 ustęp 1, artykule 32 ustęp 5, artykule 33 ustęp 1, artykule 33 ustęp 4, artykule 33 ustęp 5, artykułach 38, 39, 41, 42 i 55-57 Aktu Przystąpienia, załącznikach III-XIV do tego Aktu oraz w Protokole 2, artykule 6 Protokołu 3, artykule 2 ustęp 2 Protokołu 4, Protokole 8 i w artykułach 1, 2 i 4 Protokołu 10 załączonych do Aktu. Środki te wchodzą w życie z dniem wejścia w życie niniejszego Traktatu i tylko pod tym warunkiem. Artykuł 3 Niniejszy Traktat, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niemieckim, niderlandzkim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne, zostaje złożony w archiwum Rządu Republiki Włoskiej, który przekaże uwierzytelniony odpis każdemu z rządów pozostałych Państw-Sygnatariuszy. AKT DOTYCZĄCY WARUNKÓW PRZYSTĄPIENIA REPUBLIKI CZESKIEJ, REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ, REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ, REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ, REPUBLIKI LITEWSKIEJ, REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ, REPUBLIKI MALTY, RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, REPUBLIKI SŁOWENII I REPUBLIKI SŁOWACKIEJ ORAZ DOSTOSOWAŃ W TRAKTATACH STANOWIĄCYCH PODSTAWĘ UNII EUROPEJSKIEJ CZĘŚĆ PIERWSZA ZASADY Artykuł 1 Dla celów niniejszego Aktu: - określenie "Traktaty założycielskie" oznacza: (a) Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską ("Traktat WE") i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej ("Traktat Euratom"), uzupełnione i zmienione traktatami lub innymi aktami, które weszły w życie przed niniejszym przystąpieniem, (b) Traktat o Unii Europejskiej ("Traktat UE"), uzupełniony lub zmieniony traktatami lub innymi aktami, które weszły w życie przed niniejszym przystąpieniem; - określenie "obecne Państwa Członkowskie" oznacza: Królestwo Belgii, Królestwo Danii, Republikę Federalną Niemiec, Republikę Grecką, Królestwo Hiszpanii, Republikę Francuską, Irlandię, Republikę Włoską, Wielkie Księstwo Luksemburga, Królestwo Niderlandów, Republikę Austrii, Republikę Portugalską, Republikę Finlandii, Królestwo Szwecji oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej; - określenie "Unia" oznacza Unię Europejską ustanowioną Traktatem UE; - określenie "Wspólnota" oznacza, zależnie od okoliczności, jedną lub obydwie Wspólnoty o których mowa w pierwszym tiret; - określenie "nowe Państwa Członkowskie" oznacza Republikę Czeską, Republikę Estońską, Republikę Cypryjską, Republikę Łotewską, Republikę Litewską, Republikę Węgierską, Republikę Malty, Rzeczpospolitą Polską, Republikę Słowenii i Republikę Słowacką; - określenie "instytucje" oznacza instytucje utworzone na mocy Traktatów założycielskich. Artykuł 2 Od dnia przystąpienia nowe Państwa Członkowskie są związane postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot i Europejski Bank Centralny przed dniem przystąpienia; postanowienia te są stosowane w nowych Państwach Członkowskich zgodnie z warunkami określonymi w tych Traktatach i w niniejszym Akcie. Artykuł 3 1. Od dnia przystąpienia nowe Państwa Członkowskie są związane i stosują przepisy dorobku Schengen w postaci, w jakiej zostały włączone w ramy Unii Europejskiej przez protokół dołączony do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej jako "Protokół Schengen") oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, wymienione w załączniku I do niniejszego Aktu, jak również jakiekolwiek dalsze akty, które mogą zostać przyjęte przed dniem przystąpienia. 2. Przepisy dorobku Schengen w postaci, w jakiej zostały włączone w ramy Unii Europejskiej oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, które nie zostały wymienione w ustępie 1, będąc wiążącymi dla nowych Państw Członkowskich od dnia przystąpienia, stosowane są w nowym Państwie Członkowskim wyłącznie na mocy decyzji Rady podjętej w tym celu, po sprawdzeniu, zgodnie ze stosowanymi procedurami oceny Schengen, iż w nowym Państwie Członkowskim zostały spełnione niezbędne warunki dla stosowania tego dorobku oraz po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Rada podejmuje decyzję stanowiąc na zasadzie jednomyślności swych członków reprezentujących rządy Państw Członkowskich, w stosunku do których przepisy, o których mowa w niniejszym ustępie, już zostały wprowadzone w życie oraz przedstawiciela rządu Państwa Członkowskiego, w stosunku do którego te przepisy mają zostać wprowadzone w życie. Członkowie Rady reprezentujący rządy Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej biorą udział w podejmowaniu takiej decyzji, w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy przepisów dorobku Schengen oraz aktów na nim opartych lub w inny sposób z nim związanych, w których te Państwa Członkowskie biorą udział. 3. Umowy zawarte przez Radę zgodnie z artykułem 6 Protokołu Schengen są wiążące dla nowych Państw Członkowskich od dnia przystąpienia. 4. W stosunku do konwencji lub środków w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, których nie można oddzielić od osiągnięcia celów Traktatu UE, nowe Państwa Członkowskie zobowiązują się do: - przystąpienia do tych spośród nich, które do dnia przystąpienia zostały otwarte do podpisu przez obecne Państwa Członkowskie, a także do tych, które zostały przygotowane przez Radę zgodnie z Tytułem VI Traktatu UE i których przyjęcie Rada zaleciła Państwom Członkowskim. - wprowadzenia administracyjnych a także innych uregulowań takich jak te przyjęte do dnia przystąpienia przez obecne Państwa Członkowskie lub przez Radę celem ułatwienia praktycznej współpracy pomiędzy instytucjami i organizacjami Państw Członkowskich zajmującymi się wymiarem sprawiedliwości i sprawami wewnętrznymi. Artykuł 4 Każde z nowych Państw Członkowskich uczestniczy w unii gospodarczej i walutowej z dniem przystąpienia jako Państwo Członkowskie objęte derogacją w rozumieniu artykułu 122 Traktatu WE. Artykuł 5 1. Na mocy niniejszego Aktu nowe Państwa Członkowskie przystępują do decyzji i umów przyjętych przez przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w ramach Rady. Nowe Państwa Członkowskie zobowiązują się przystąpić od dnia przystąpienia do wszystkich innych umów zawartych przez obecne Państwa Członkowskie i dotyczących funkcjonowania Unii lub związanych z jej działaniami. 2. Nowe Państwa Członkowskie zobowiązują się przystąpić do konwencji, o których mowa w artykule 293 Traktatu WE oraz do tych, których nie można oddzielić od osiągnięcia celów Traktatu WE, a także do protokołów w sprawie dokonywania przez Trybunał Sprawiedliwości wykładni tych konwencji, które zostały podpisane przez Państwa Członkowskie. W tym celu nowe Państwa Członkowskie zobowiązują się do rozpoczęcia z obecnymi Państwami Członkowskimi rokowań prowadzących do dokonania niezbędnych dostosowań w tych umowach. 3. Nowe Państwa Członkowskie zajmują tę samą pozycję co obecne Państwa Członkowskie względem deklaracji lub rezolucji lub innych stanowisk przyjętych przez Radę Europejską lub Radę, a także względem stanowisk dotyczących Wspólnoty lub Unii przyjętych za wspólnym porozumieniem przez Państwa Członkowskie. Nowe Państwa Członkowskie będą stosować się do zasad i wytycznych wynikających z takich deklaracji, rezolucji lub innych stanowisk oraz podejmą środki niezbędne dla zapewnienia wprowadzenia ich w życie. Artykuł 6 1. Umowy lub konwencje zawarte lub tymczasowo stosowane przez Wspólnotę lub zgodnie z artykułem 24 lub artykułem 38 Traktatu UE, z jednym lub większą liczbą państw trzecich, z organizacją międzynarodową lub z obywatelem państwa trzeciego, są wiążące dla nowych Państw Członkowskich na warunkach ustanowionych w Traktatach założycielskich i w niniejszym Akcie. 2. Nowe Państwa Członkowskie zobowiązują się przystąpić na warunkach ustanowionych w niniejszym Akcie do umów lub konwencji zawartych lub tymczasowo stosowanych wspólnie przez obecne Państwa Członkowskie i Wspólnotę, a także do umów zawartych przez te Państwa, związanych z wyżej wymienionymi umowami i konwencjami. Przystąpienie nowych Państw Członkowskich do umów i konwencji, o których mowa w ustępie 6 poniżej, jak również do umów z Białorusią, Chinami, Chile, Mercosur i Szwajcarią zawartych lub podpisanych wspólnie przez Wspólnotę oraz jej Państwa Członkowskie, nastąpi poprzez zawarcie protokołu do takich umów lub konwencji, między Radą Unii Europejskiej, stanowiącą jednomyślnie w imieniu Państw Członkowskich, a państwem lub państwami trzecimi lub organizacją międzynarodową. Procedura ta pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji własnych Wspólnoty i nie wpływa na podział kompetencji pomiędzy Wspólnotą a Państwami Członkowskimi w odniesieniu do zawierania takich umów w przyszłości lub jakichkolwiek innych zmian nie związanych z przystąpieniem. Komisja prowadzi negocjacje dotyczące zawarcia tych protokołów w imieniu Państw Członkowskich na podstawie dyrektyw negocjacyjnych zatwierdzonych przez Radę, stanowiącą jednomyślnie, oraz w konsultacji z komitetem składającym się z przedstawicieli Państw Członkowskich. Komisja przedkłada Radzie projekt protokołów, które mają zostać zawarte. 3. Po przystąpieniu do umów i konwencji, o których mowa w ustępie 2, nowe Państwa Członkowskie nabywają na mocy tych umów i konwencji, takie same prawa i obowiązki jakie mają obecne Państwa Członkowskie. 4. Na mocy niniejszego Aktu nowe Państwa Członkowskie przystępują do Umowy o Partnerstwie między członkami Grupy Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, podpisanej w Cotonou w dniu 23 czerwca 2000 r1. 5. Na warunkach określonych w niniejszym Akcie nowe Państwa Członkowskie zobowiązują się przystąpić do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z artykułem 128 tego Porozumienia2. 6. Począwszy od dnia przystąpienia, oraz do czasu zawarcia niezbędnych protokołów, o których mowa w ustępie 2, nowe Państwa Członkowskie stosują postanowienia umów zawartych wspólnie przez obecne Państwa Członkowskie oraz Wspólnotę z Algierią, Armenią, Azerbejdżanem, Bułgarią, Chorwacją, Egiptem, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Gruzją, Izraelem, Jordanią, Kazachstanem, Kirgistanem, Libanem, Meksykiem, Mołdową, Marokiem, Rumunią, Federacją Rosyjską, San Marino, Republiką Południowej Afryki, Koreą Południową, Syrią, Tunezją, Turcją, Turkmenistanem, Ukrainą oraz Uzbekistanem, jak również innych umów zawartych wspólnie przez obecne Państwa Członkowskie i Wspólnotę przed przystąpieniem. Wszelkie dostosowania w tych umowach stanowią przedmiot protokołów zawartych z państwami-stronami, zgodnie z postanowieniami drugiego akapitu ustępu 2. Jeżeli protokoły nie zostaną zawarte do dnia przystąpienia, Wspólnota oraz Państwa Członkowskie podejmą, odpowiednio w ramach przysługujących im właściwości, niezbędne środki w celu zajęcia się tą sytuacją wraz z przystąpieniem. 7. Począwszy od dnia przystąpienia, nowe Państwa Członkowskie stosują dwustronne umowy oraz uzgodnienia włókiennicze zawarte przez Wspólnotę z państwami trzecimi. Ograniczenia ilościowe stosowane przez Wspólnotę w przywozie produktów włókienniczych oraz odzieżowych zostaną dostosowane z uwzględnieniem przystąpienia nowych Państw Członkowskich do Wspólnoty. W tym celu Wspólnota może przed dniem przystąpienia negocjować z odpowiednimi państwami trzecimi zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach, o których mowa powyżej. Jeżeli zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach w dziedzinie produktów włókienniczych nie wejdą w życie do dnia przystąpienia, Wspólnota dokona niezbędnych dostosowań w jej regulacjach dotyczących przywozu produktów włókienniczych i odzieżowych z państw trzecich w celu uwzględnienia przystąpienia nowych Państw Członkowskich do Wspólnoty. 8. Ograniczenia ilościowe stosowane przez Wspólnotę w przywozie stali i wyrobów stalowych zostaną dostosowane na podstawie dokonywanego w ostatnich latach przez nowe Państwa Członkowskie przywozu wyrobów stalowych pochodzących z odpowiednich krajów dostawców. W tym celu, przed dniem przystąpienia negocjowane będą niezbędne zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach w dziedzinie stali zawartych przez Wspólnotę z państwami trzecimi. Jeżeli do dnia przystąpienia zmiany do dwustronnych umów i uzgodnień nie wejdą w życie, stosuje się postanowienia pierwszego akapitu. 9. Począwszy od dnia przystąpienia, umowy w dziedzinie rybołówstwa zawarte przez nowe Państwa Członkowskie z państwami trzecimi będą zarządzane przez Wspólnotę. Prawa i obowiązki nowych Państw Członkowskich wynikające z tych umów pozostaną niezmienione przez okres, w którym postanowienia tych umów będą tymczasowo utrzymane w mocy. Jak najszybciej, a w każdym przypadku przed wygaśnięciem umów wskazanych w pierwszym akapicie, odpowiednie decyzje dotyczące kontynuacji działalności w zakresie rybołówstwa, wynikające z tych umów, zostaną każdorazowo podjęte przez Radę stanowiącą większością kwalifikowaną, na wniosek Komisji, włączając w to możliwość podjęcia decyzji o przedłużeniu niektórych umów na okresy nieprzekraczające roku. 10. Z mocą od dnia przystąpienia, nowe Państwa Członkowskie wystąpią z wszelkich umów o wolnym handlu, w tym ze Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA). W zakresie, w jakim umowy między jednym lub większą liczbą nowych Państw Członkowskich z jednej strony a jednym lub większą liczbą państw trzecich, z drugiej strony, nie są zgodne z zobowiązaniami wynikającymi z niniejszego Aktu, nowe Państwo Członkowskie podejmie wszelkie właściwe środki w celu wyeliminowania stwierdzonych niezgodności. Jeżeli nowe Państwo Członkowskie napotyka trudności w dostosowaniu umowy zawartej z jednym lub większą liczbą państw trzecich przed przystąpieniem, Państwo to, zgodnie z postanowieniami umowy, wystąpi z niej. 11. Na mocy niniejszego Aktu i na warunkach ustanowionych w niniejszym Akcie, nowe Państwa Członkowskie przystępują do umów wewnętrznych zawartych przez obecne Państwa Członkowskie w celu wykonywania umów lub konwencji, o których mowa w ustępie 2 oraz ustępach 4-6. 12. Tam gdzie jest to konieczne, nowe Państwa Członkowskie podejmą wszelkie właściwe środki w celu dostosowania ich pozycji wobec organizacji międzynarodowych i tych umów międzynarodowych, których Wspólnota lub inne Państwa Członkowskie są również stronami, do ich praw i obowiązków wynikających z ich przystąpienia do Unii. W szczególności, w dniu przystąpienia lub w możliwie najwcześniejszym terminie wystąpią z międzynarodowych umów i organizacji w dziedzinie rybołówstwa, których stroną lub członkiem jest również Wspólnota, chyba że ich członkostwo jest związane z innymi kwestiami niż rybołówstwo. ___________________ 1 Dz. U. L 317 z 15.12.2000, str. 3. 2 Dz. U. L 1 z 3.1.1994, str. 3. Artykuł 7 O ile niniejszy Akt nie stanowi inaczej, jego postanowienia nie mogą być zawieszone, zmienione ani uchylone w sposób inny niż według procedury zmiany traktatów ustanowionej w Traktatach założycielskich. Artykuł 8 Przyjęte przez instytucje akty, do których odnoszą się postanowienia przejściowe ustanowione w niniejszym Akcie, zachowują swój status prawny; w szczególności w dalszym ciągu stosowane są procedury zmian tych aktów. Artykuł 9 Postanowienia niniejszego Aktu, których celem lub skutkiem jest uchylenie lub zmiana aktów przyjętych przez instytucje w sposób inny niż w ramach środków przejściowych, mają taki sam status prawny jak postanowienia, które one uchylają lub zmieniają i podlegają tym samym regułom, jak te postanowienia. Artykuł 10 Stosowanie Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje jest, w ramach środków przejściowych, przedmiotem odstępstw przewidzianych w niniejszym Akcie. CZĘŚĆ DRUGA DOSTOSOWANIA W TRAKTATACH Tytuł I Postanowienia instytucjonalne Rozdział 1 Parlament Europejski Artykuł 11 Z mocą od początku okresu 2004-2009, pierwszy akapit w artykule 190 ustęp 2 Traktatu WE i w artykule 108 ustęp 2 Traktatu Euratom otrzymuje brzmienie: "Liczbę przedstawicieli wybieranych w każdym Państwie Członkowskim ustala się następująco: Belgia 24 Republika Czeska 24 Dania 14 Niemcy 99 Estonia 6 Grecja 24 Hiszpania 54 Francja 78 Irlandia 13 Włochy 78 Cypr 6 Łotwa 9 Litwa 13 Luksemburg 6 Węgry 24 Malta 5 Niderlandy 27 Austria 18 Polska 54 Portugalia 24 Słowenia 7 Słowacja 14 Finlandia 14 Szwecja 19 Zjednoczone Królestwo 78" Rozdział 2 Rada Artykuł 12 1. Z mocą od 1 listopada 2004 roku (a) w artykule 205 Traktatu WE oraz w artykule 118 Traktatu Euratom (i) ustęp 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy jej członków ważone są następująco: Belgia 12 Republika Czeska 12 Dania 7 Niemcy 29 Estonia 4 Grecja 12 Hiszpania 27 Francja 29 Irlandia 7 Włochy 29 Cypr 4 Łotwa 4 Litwa 7 Luksemburg 4 Węgry 12 Malta 3 Niderlandy 13 Austria 10 Polska 27 Portugalia 12 Słowenia 4 Słowacja 7 Finlandia 7 Szwecja 10 Zjednoczone Królestwo 29 Uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 232 głosów "za", oddanych przez większość jej członków, jeżeli niniejszy Traktat wymaga, aby były przyjęte na wniosek Komisji; W innych przypadkach, uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 232 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie jej członków."; (ii) dodaje się ustęp w brzmieniu: "4. Jeżeli decyzja ma zostać przyjęta przez Radę większością kwalifikowaną, członek Rady może wystąpić o sprawdzenie czy Państwa Członkowskie stanowiące większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62 % ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, przedmiotowej decyzji nie przyjmuje się."; (b) w artykule 23 ustęp 2 Traktatu UE, trzeci akapit otrzymuje brzmienie: "Głosy członków Rady ważone są zgodnie z artykułem 205 ustęp 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Decyzje wymagają do ich przyjęcia co najmniej 232 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków. Jeżeli decyzja ma zostać przyjęta przez Radę większością kwalifikowaną, członek Rady może wystąpić o sprawdzenie czy Państwa Członkowskie stanowiące większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62 % ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, dana decyzja nie zostaje przyjęta." (c) w artykule 34 Traktatu UE ustęp 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy jej członków ważone są zgodnie z artykułem 205 ustęp 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską a uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 232 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie jej członków. Jeżeli decyzja ma zostać przyjęta przez Radę większością kwalifikowaną, członek Rady może wystąpić o sprawdzenie czy Państwa Członkowskie stanowiące większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62 % ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, przedmiotowej decyzji nie przyjmuje się." 2. Uchyla się artykuł 3 ustęp 1 Protokołu dołączonego do Traktatu UE oraz do Traktatu WE w sprawie rozszerzenia Unii Europejskiej. 3. Jeżeli do Unii Europejskiej przystąpi mniej niż dziesięć nowych Państw Członkowskich, próg większości kwalifikowanej zostanie wyznaczony decyzją Rady, z zastosowaniem ściśle linearnej, arytmetycznej interpolacji, zaokrąglonej w dół lub w górę do kolejnego głosu, pomiędzy poziomem 71 % dla Rady o 300 głosach i poziomem 72,27 % dla UE składającej się z 25 Państw Członkowskich. Rozdział 3 Trybunał Sprawiedliwości Artykuł 13 1. Artykuł 9, pierwszy akapit Protokołu dołączonego do Traktatu UE, Traktatu WE oraz Traktatu Euratom, w sprawie statutu Trybunału Sprawiedliwości otrzymuje brzmienie: "Gdy co trzy lata następuje częściowa wymiana składu sędziowskiego, dotyczy ona przemiennie trzynastu i dwunastu sędziów.". 2. Artykuł 48 Protokołu dołączonego do Traktatu UE, do Traktatu WE oraz do Traktatu Euratom, w sprawie statutu Trybunału Sprawiedliwości otrzymuje brzmienie: "Artykuł 48 Sąd Pierwszej Instancji składa się z dwudziestu pięciu sędziów.". Rozdział 4 Komitet Ekonomiczno-Społeczny Artykuł 14 Artykuł 258 akapit drugi Traktatu WE oraz artykuł 166 Traktatu Euratom otrzymują brzmienie: "Liczbę członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ustala się następująco: Belgia 12 Republika Czeska 12 Dania 9 Niemcy 24 Estonia 7 Grecja 12 Hiszpania 21 Francja 24 Irlandia 9 Włochy 24 Cypr 6 Łotwa 7 Litwa 9 Luksemburg 6 Węgry 12 Malta 5 Niderlandy 12 Austria 12 Polska 21 Portugalia 12 Słowenia 7 Słowacja 9 Finlandia 9 Szwecja 12 Zjednoczone Królestwo 24" Rozdział 5 Komitet Regionów Artykuł 15 Artykuł 263 trzeci akapit Traktatu WE otrzymuje brzmienie: "Liczbę członków Komitetu Regionów ustala się następująco: Belgia 12 Republika Czeska 12 Dania 9 Niemcy 24 Estonia 7 Grecja 12 Hiszpania 21 Francja 24 Irlandia 9 Włochy 24 Cypr 6 Łotwa 7 Litwa 9 Luksemburg 6 Węgry 12 Malta 5 Niderlandy 12 Austria 12 Polska 21 Portugalia 12 Słowenia 7 Słowacja 9 Finlandia 9 Szwecja 12 Zjednoczone Królestwo 24" Rozdział 6 Komitet Naukowo-Techniczny Artykuł 16 Akapit pierwszy artykułu 134 ustęp 2 Traktatu Euratom otrzymuje brzmienie: "2. Komitet składa się z 39 członków mianowanych przez Radę po konsultacji z Komisją." Rozdział 7 Europejski Bank Centralny Artykuł 17 W artykule 49 Protokołu nr 18 w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego dołączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską dodaje się ustęp w brzmieniu: "49.3. Po tym jak jedno lub więcej państw stanie się Państwami Członkowskimi, a ich krajowe banki centralne staną się częścią Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), kapitał subskrybowany EBC oraz ograniczenie ilości rezerwowych aktywów walutowych, które mogą być przekazywane EBC zostają podwyższone automatycznie. Wzrost ustala się poprzez pomnożenie odpowiednich wartości obowiązujących w danym czasie przez stosunek, w ramach rozszerzonego klucza kapitałowego, pomiędzy ważeniem przystępujących krajowych banków centralnych a ważeniem krajowych banków centralnych już będących członkami ESBC. Ważenie każdego z krajowych banków centralnych w kluczu kapitałowym oblicza się przez analogię z artykułem 29.1 oraz zgodnie z artykułem 29.2. Okresy referencyjne, które mają być stosowane do celów danych statystycznych są identyczne z zastosowanymi do celów ostatniego dostosowywania ważenia dokonywanego co pięć lat, zgodnie z artykułem 29.3." Tytuł II Pozostałe dostosowania Artykuł 18 W artykule 57 ustęp 1 Traktatu WE dodaje się następujące zdanie: "W stosunku do ograniczeń istniejących na mocy prawa estońskiego i węgierskiego, odnośną datą jest 31 grudnia 1999 roku." Artykuł 19 Artykuł 299 ustęp 1 Traktatu WE otrzymuje brzmienie: "1. Niniejszy Traktat stosuje się do Królestwa Belgii, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotwy, Republiki Litwy, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Republiki Węgier, Republiki Malty, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej." CZĘŚĆ TRZECIA POSTANOWIENIA STAŁE Tytuł I Dostosowania aktów przyjętych przez instytucje Artykuł 20 Akty wymienione w załączniku II do niniejszego Aktu są dostosowane w sposób określony w tym załączniku. Artykuł 21 Dostosowania aktów wymienionych w załączniku III do niniejszego Aktu wymagane w związku z przystąpieniem zostaną przeprowadzone zgodnie ze wskazówkami określonymi w tym załączniku, a także zgodnie z procedurą i warunkami określonymi w artykule 57. Tytuł II Pozostałe postanowienia Artykuł 22 Środki wymienione w załączniku IV do niniejszego Aktu stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku. Artykuł 23 Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może dokonać takich dostosowań do postanowień niniejszego Aktu odnoszących się do wspólnej polityki rolnej, jakie mogą okazać się niezbędne w wyniku zmiany reguł wspólnotowych. Takie dostosowania mogą być dokonane przed dniem przystąpienia. CZĘŚĆ CZWARTA POSTANOWIENIA TYMCZASOWE Tytuł I Środki przejściowe Artykuł 24 Środki wymienione w załącznikach V, VI, VII, VIII, IX, X, XI, XII, XIII oraz XIV do niniejszego Aktu mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich na warunkach określonych w tych załącznikach. Artykuł 25 1. W drodze odstępstwa od drugiego ustępu artykułu 189 Traktatu WE oraz od drugiego ustępu artykułu 107 Traktatu Euratom oraz w związku z artykułem 190 ustęp 2 Traktatu WE i artykułem 108 ustęp 2 Traktatu Euratom, liczba miejsc przyznanych nowym Państwom Członkowskim w Parlamencie Europejskim w okresie biegnącym od dnia przystąpienia do początku kadencji Parlamentu Europejskiego w latach 2004-2009 wynosi: Republika Czeska 24 Estonia 6 Cypr 6 Łotwa 9 Litwa 13 Węgry 24 Malta 5 Polska 54 Słowenia 7 Słowacja 14 2. W drodze odstępstwa od artykułu 190 ustęp 1 Traktatu WE oraz artykułu 108 ustęp 2 Traktatu Euratom, w okresie biegnącym od dnia przystąpienia do początku kadencji w latach 2004-2009, przedstawiciele narodów nowych Państw Członkowskich w Parlamencie Europejskim zostaną wyłonieni przez parlamenty tych Państw spośród członków tych parlamentów zgodnie z procedurą ustanowioną przez każde z tych Państw. Artykuł 26 1. W okresie do 31 października 2004 roku stosuje się następujące postanowienia: a) w związku z artykułem 205 ustęp 2 Traktatu WE oraz artykułem 118 ustęp 2 Traktatu Euratom: Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy jej członków ważone są następująco: Belgia 5 Republika Czeska 5 Dania 3 Niemcy 10 Estonia 3 Grecja 5 Hiszpania 8 Francja 10 Irlandia 3 Włochy 10 Cypr 2 Łotwa 3 Litwa 3 Luksemburg 2 Węgry 5 Malta 2 Niderlandy 5 Austria 4 Polska 8 Portugalia 5 Słowenia 3 Słowacja 3 Finlandia 3 Szwecja 4 Zjednoczone Królestwo 10 b) w związku z drugim i trzecim akapitem artykułu 205 ustęp 2 Traktatu WE oraz artykułu 118 ustęp 2 Traktatu Euratom: Uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej: - 88 głosów "za", jeżeli niniejszy Traktat wymaga, aby były przyjęte na wniosek Komisji, - 88 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków, w innych przypadkach. c) w związku z drugim zdaniem trzeciego akapitu artykułu 23 ustęp 2 Traktatu UE: Decyzje wymagają do ich przyjęcia co najmniej 88 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków. d) w związku z artykułem 34 ustęp 3 Traktatu UE: Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy jej członków ważone są zgodnie z artykułem 205 ustęp 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 88 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków. 2. W przypadku gdy mniej niż dziesięć nowych Państw Członkowskich przystąpi do Unii, próg większości kwalifikowanej w okresie do 31 października 2004 roku ustala się decyzją Rady, tak aby był on możliwie bliski 71,26 % całkowitej liczby głosów. Artykuł 27 1. Przychody oznaczone jako "Cła Wspólnej Taryfy Celnej i inne cła", o których mowa w artykule 2 ustęp 1 litera b) decyzji Rady 2000/597/WE, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich1, lub w odpowiednich przepisach jakiejkolwiek decyzji ją zastępującej, obejmują cła obliczane na podstawie stawek wynikających ze Wspólnej Taryfy Celnej i wszelkich innych koncesji celnych z nią związanych, stosowanych przez Wspólnotę w handlu nowych Państw Członkowskich z państwami trzecimi. 2. Dla roku 2004, zharmonizowana podstawa podatku VAT oraz podstawa DNB (dochodu narodowego brutto) dla każdego z nowych Państw Członkowskich, o których mowa w artykule 2 ustęp 1 litery c) i d) decyzji Rady 2000/597/WE, Euratom, wynosi dwie trzecie podstawy rocznej. Podstawa DNB dla każdego z nowych Państw Członkowskich, brana pod uwagę przy obliczaniu finansowania mechanizmu korekcyjnego związanego z nierównowagą budżetową, udzielonego Zjednoczonemu Królestwu, o którym mowa w artykule 5 ustęp 1 decyzji Rady 2000/597/WE, wynosi również dwie trzecie podstawy rocznej. 3. Dla celów określenia zamrożonej stawki na rok 2004, zgodnie z artykułem 2 ustęp 4 litera b) decyzji Rady 2000/597/WE, Euratom ograniczone podstawy VAT dla nowych Państw Członkowskich oblicza się na podstawie dwóch trzecich nieograniczonej podstawy VAT oraz dwóch trzecich ich DNB. Artykuł 28 1. Ogólny budżet Wspólnot Europejskich na rok budżetowy 2004 jest dostosowany celem uwzględnienia faktu przystąpienia nowych Państw Członkowskich poprzez przyjęcie budżetu zmieniającego, który wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 roku. 2. Dwanaście miesięcznych dwunastych części środków obliczonych na podstawie VAT i DNB, które mają zostać wpłacone przez nowe Państwa Członkowskie zgodnie z budżetem zmieniającym jak również retroaktywne dostosowania miesięcznych dwunastych części w stosunku do okresu od stycznia do kwietnia 2004 roku, które mają zastosowanie wyłącznie do obecnych Państw Członkowskich, zamienia się na części ósme, które mają zostać wpłacone w okresie od maja do grudnia 2004 roku. Retroaktywne dostosowania, które wynikają z wszelkich dalszych zmian budżetu przyjętego w 2004 roku również zamienia się na części równe, które zostaną wpłacone przez pozostałą część roku. ____________________ 1) Dz. U. L 253 z 7.10.2000, str. 42. Artykuł 29 Pierwszego roboczego dnia każdego miesiąca Wspólnota wypłaci na rzecz Republiki Czeskiej, Cypru, Malty i Słowenii, w ramach wydatków z ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich, jedną ósmą w 2004 roku, począwszy od dnia przystąpienia, oraz jedną dwunastą w latach 2005 i 2006 następujących kwot tymczasowych rekompensat budżetowych: 200420052006 (w milionach EUR, według cen z 1999 r.) Republika Czeska125,4178,085,1 Cypr68,9119,2112,3 Malta37,865,662,9 Słowenia29,566,435,5 Artykuł 30 Pierwszego roboczego dnia każdego miesiąca Wspólnota wypłaci na rzecz Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w ramach wydatków z ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich, jedną ósmą w 2004 roku, począwszy od dnia przystąpienia, oraz jedną dwunastą w latach 2005 i 2006 następujących kwot specjalnych ryczałtowych środków na poprawę płynności budżetowej: 200420052006 (w milionach EUR, według cen z 1999 r.) Republika Czeska174,791,5591,55 Estonia15,82,92,9 Cypr27,75,055,05 Łotwa19,53,43,4 Litwa34,86,36,3 Węgry155,327,9527,95 Malta12,227,1527,15 Polska442,8550,0450,0 Słowenia65,417,8517,85 Słowacja63,211,3511,35 1 miliard EUR na rzecz Polski i 100 milionów EUR na rzecz Republiki Czeskiej objęte specjalnymi ryczałtowymi środkami na poprawę płynności budżetowej, brane są pod uwagę przy wszelkich obliczeniach dotyczących podziału funduszy strukturalnych na lata 2004-2006. Artykuł 31 1. Nowe Państwa Członkowskie wymienione poniżej wpłacają następujące kwoty na rzecz Funduszu Badawczego Węgla i Stali, o którym mowa w decyzji 2002/234/EWWiS przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w ramach Rady, z dnia 27 lutego 2002 r. w sprawie skutków finansowych wygaśnięcia Traktatu EWWiS oraz w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali2: _______________ 2 Dz. U. L 79 z 22.3.2002, str. 42. (w milionach EUR, według cen bieżących) Republika Czeska39,88 Estonia2,5 Łotwa2,69 Węgry9,93 Polska92,46 Słowenia2,36 Słowacja20,11 2. Wkłady do Funduszu Badawczego Węgla i Stali zostaną dokonane w czterech ratach, poczynając od roku 2006, płatnych w następujący sposób, w każdym przypadku pierwszego roboczego dnia pierwszego miesiąca każdego roku: 2006: 15 % 2007: 20 % 2008: 30 % 2009: 35 %. Artykuł 32 1. O ile niniejszy Traktat nie stanowi inaczej, po 31 grudnia 2003 roku żadne dodatkowe zobowiązania finansowe nie zostaną podjęte w ramach programu Phare1, programu Współpracy Transgranicznej Phare2, funduszy przedakcesyjnych dla Cypru oraz Malty3, programu ISPA4 i programu SAPARD5 na rzecz nowych Państw Członkowskich. Z dniem 1 stycznia 2004 roku nowe Państwa Członkowskie traktowane są tak samo jak obecne Państwa Członkowskie w odniesieniu do wydatków w ramach pierwszych trzech pozycji Perspektywy finansowej, w rozumieniu Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r.6, z zastrzeżeniem poniższych indywidualnych szczegółowych rozwiązań i wyjątków lub jeżeli niniejszy Traktatu stanowi inaczej. Maksymalne wielkości dodatkowych środków dla pozycji 1, 2, 3 i 5 Perspektywy finansowej związanych z przystąpieniem są określone w załączniku XV. Jednakże, żadne zobowiązanie finansowe w ramach budżetu na rok 2004 dla jakiegokolwiek programu lub agencji nie może zostać podjęte przed dniem przystąpienia nowego Państwa Członkowskiego. 2. Ustępu 1 nie stosuje się do wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcji Gwarancji, zgodnie z artykułami 2 ustęp 1, 2 ustęp 2 i 3 ustęp 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej7, kwalifikujących się do otrzymania finansowania wspólnotowego dopiero od dnia przystąpienia, zgodnie z artykułem 2 niniejszego Aktu. Jednakże ustęp 1 niniejszego artykułu stosuje się do wydatków na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w ramach Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcji Gwarancji, zgodnie z artykułem 47a rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz zmieniającego i uchylającego niektóre rozporządzenia8, z zastrzeżeniem warunków wymienionych w zmianach do tego rozporządzenia w załączniku II do niniejszego Aktu. 3. Z zastrzeżeniem ostatniego zdania ustępu 1, od 1 stycznia 2004 roku nowe Państwa Członkowskie będą uczestniczyć w programach wspólnotowych i agencjach na takich samych warunkach i zasadach jak obecne Państwa Członkowskie, włącznie z finansowaniem z ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich. Warunki i zasady wynikające z decyzji Rady Stowarzyszenia, umów i protokołów ustaleń między Wspólnotami Europejskimi i nowymi Państwami Członkowskimi dotyczące ich uczestnictwa w programach wspólnotowych i agencjach zastępuje się z mocą od 1 stycznia 2004 roku przepisami dotyczącymi działania odpowiednich programów i agencji. 4. W przypadku gdy którekolwiek z Państw, o których mowa w artykule 1 ustęp 1 Traktatu o Przystąpieniu nie przystąpi do Wspólnoty w roku 2004, wszelkie wnioski dokonane przez to Państwo lub z niego pochodzące dotyczące finansowania w ramach wydatków zgodnie z pierwszymi trzema pozycjami Perspektywy finansowej na rok 2004 stają się nieważne. W takim przypadku odpowiednia decyzja Rady Stowarzyszenia, umowa lub protokół ustaleń będą nadal stosowane do tego państwa przez cały rok 2004. 5. Jeżeli jakiekolwiek środki są niezbędne do ułatwienia przejścia z systemu obowiązującego przed przystąpieniem na system wynikający z zastosowania niniejszego artykułu, Komisja przyjmie niezbędne środki. ___________________ 1 Rozporządzenie (EWG) nr 3906/89 (Dz. U. L 375 z 23.12.1989, str. 11), ze zmianami. 2 Rozporządzenie (WE) nr 2760/98 (Dz. U. L 345 z 19.12.1998, str. 49), ze zmianami. 3 Rozporządzenie (WE) nr 555/2000 (Dz. U. L 68 z 16.3.2000, str. 3), ze zmianami. 4 Rozporządzenie (WE) nr 1267/1999 (Dz. U. L 161 z 26.6.1999, str. 73), ze zmianami. 5 Rozporządzenie (WE) nr 1268/1999 (Dz. U. L 161 z 26.6.1999, str. 87). 6 Porozumienie Międzyinstytucjonalne z dnia 6 maja 1999 r., pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej (Dz. U. C 172 z 18.6.1999, str. 1). 7 Dz. U. L 160 z 26.6.99, str. 103. 8 Dz. U. L 160 z 26.6.1999, str. 80. Artykuł 33 1. Przetargi, zawieranie umów, wprowadzanie w życie oraz płatności w zakresie środków przedakcesyjnych w ramach programu Phare1, programu Współpracy Transgranicznej Phare2, funduszy przedakcesyjnych dla Cypru oraz Malty3 będą zarządzane począwszy od dnia przystąpienia przez agencje wdrażające w nowych Państwa Członkowskich. ___________________ 1 Rozporządzenie (EWG) nr 3906/89 (Dz. U. L 375 z 23.12.1989, str. 11), ze zmianami. 2 Rozporządzenie (WE) nr 2760/98 (Dz. U. L 345 z 19.12.1998, str. 49), ze zmianami. 3 Rozporządzenie (WE) nr 555/2000 (Dz. U. L 68 z 16.3.2000, str. 3), ze zmianami. Kontrola "ex ante", wykonywana przez Komisję w stosunku do przetargów i zawierania umów, zostanie uchylona decyzją Komisji podjętą w tym celu, w wyniku pozytywnie ocenionego Rozszerzonego Zdecentralizowanego Systemu Wdrażania (EDIS), zgodnie z kryteriami i warunkami określonymi w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 1266/1999 w sprawie koordynacji pomocy dla państw ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w ramach strategii przedakcesyjnej i zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 3906/891. Jeżeli decyzja Komisji o uchyleniu kontroli "ex ante" nie zostanie przyjęta przed dniem przystąpienia, wszelkie umowy podpisane między dniem przystąpienia a dniem, w którym decyzja Komisji została podjęta, nie kwalifikują się do pomocy przedakcesyjnej. Jednakże, wyjątkowo, jeżeli podjęcie decyzji przez Komisję o uchyleniu kontroli "ex ante" zostanie opóźnione po dniu przystąpienia z powodów, których nie można przypisać organom nowych Państw Członkowskich, Komisja może przyjąć, w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, iż umowy podpisane między dniem przystąpienia a dniem podjęcia decyzji przez Komisję, kwalifikują się do otrzymania środków pomocy przedakcesyjnej, oraz kontynuować wdrażanie pomocy przedakcesyjnej przez ograniczony okres, w ramach którego Komisja będzie sprawować kontrolę "ex ante" nad przetargami i zawieraniem umów. 2. Do ogólnych zobowiązań budżetowych podjętych przed przystąpieniem, na mocy przedakcesyjnych instrumentów finansowych, o których mowa w ustępie 1, w tym do zawarcia i rejestracji następnych indywidualnych prawnych zobowiązań i płatności, dokonanych po dniu przystąpienia, stosuje się zasady i regulacje przedakcesyjnych instrumentów finansowania; Zobowiązania te będą obciążać odpowiednie pozycje budżetowe, aż do dnia zamknięcia odpowiednich programów i projektów. Niezależnie od powyższego, procedury zamówień publicznych rozpoczęte po przystąpieniu zostaną przeprowadzone zgodnie z odpowiednimi dyrektywami wspólnotowymi. 3. Ostatnie ustalanie programu dla pomocy przedakcesyjnej, o której mowa w ustępie 1 ma miejsce w ostatnim pełnym kalendarzowym roku poprzedzającym przystąpienie. Działania w ramach tych programów muszą zostać zawarte w formie umów w ciągu kolejnych dwóch lat, a wydatkowanie musi zostać dokonane zgodnie z tym co stanowi Memorandum Finansowe2, zazwyczaj do końca trzeciego roku następującego po dniu podjęcia zobowiązania. W żaden sposób nie przedłuża się okresu wynikającego z umowy. Wyjątkowo i w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, ograniczone przedłużenie tego okresu może zostać udzielone w stosunku do wydatkowania. 4. Aby zapewnić konieczne wygaśnięcie funkcjonowania przedakcesyjnych instrumentów finansowych, o których mowa w ustępie 1, jak również programu ISPA3, i dokonać niezakłóconego przejścia z zasad mających zastosowanie przed i po przystąpieniu, Komisja może podjąć wszelkie właściwe środki zapewniające, iż niezbędna ustawowa ilość pracowników zostanie utrzymana w nowych Państwach Członkowskich przez okres nieprzekraczający 15 miesięcy po dniu przystąpienia. W tym okresie, urzędnicy powołani na stanowiska w nowych Państwach Członkowskich przed przystąpieniem, którzy mają pozostać na stanowiskach w tych Państwach po dniu przystąpienia, mają wyjątkowo prawo do takich samych finansowych i materialnych warunków, jakie Komisja stosowała wobec nich przed przystąpieniem zgodnie z załącznikiem X do regulaminu pracowniczego urzędników i warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, ustanowionym w rozporządzeniu (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/684. Wydatki administracyjne, w tym płace innych pracowników, niezbędne do zarządzania pomocą przedakcesyjną pokrywane są przez cały rok 2004, aż do końca lipca 2005 roku z pozycji budżetowej "wydatki wspierające działania" (uprzednia część B budżetu) odpowiednich budżetów przedakcesyjnych lub z równoważnych pozycji dotyczących instrumentów finansowych, o których mowa w ustępie 1 jak również tych, które dotyczą programu ISPA. 5. W przypadku gdy projekty zatwierdzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1268/1999 nie mogą być dalej finansowane na mocy tego instrumentu, mogą one zostać włączone do programów rozwoju obszarów wiejskich w ramach Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Jeżeli szczególne przejściowe środki będą konieczne w tym względzie, Komisja przyjmuje takie środki zgodnie z procedurami określonymi w artykule 50 ustęp 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące funduszy strukturalnych5. ___________________ 1 Dz. U. L 232 z 2.9.1999, str. 34. 2 Zgodnie z Wytycznymi Phare (SEC (1999) 1596, zaktualizowanymi 6.9.2002 przez C 3303/2). 3 Rozporządzenie (WE) nr 1267/99 (Dz. U. L 161 z 26.6.1999, str. 73), ze zmianami. 4 Dz. U. L 56 z 4.3.1968, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2265/02 (Dz. U. L 347 z 20.12.2002, str. 1). 5 Dz. U. L 161 z 26.6.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 1447/2001 (Dz. U. L 198 z 21.7.2001, str. 1). Artykuł 34 1. Między dniem przystąpienia a końcem 2006 roku, Unia przekazuje na rzecz nowych Państw Członkowskich tymczasową pomoc finansową (dalej jako "środki przejściowe"), mającą na celu rozwój i wzmocnienie możliwości administracyjnych we wprowadzaniu w życie i egzekwowaniu ustawodawstwa wspólnotowego jak również wspieranie wymiany dobrych praktyk między równorzędnymi organami. 2. Pomoc jest skierowana w stronę ciągłej potrzeby wzmacniania możliwości instytucjonalnych w niektórych dziedzinach poprzez działania, które nie mogą być finansowane w ramach funduszy strukturalnych, w szczególności w następujących obszarach: - wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne (wzmocnienie systemu wymiaru sprawiedliwości, kontrole na granicach zewnętrznych, strategia przeciwdziałania korupcji, wzmocnienie zdolności egzekwowania prawa); - kontrola finansowa; - ochrona interesów finansowych Wspólnoty i zwalczanie nadużyć finansowych; - rynek wewnętrzny, w tym unia celna; - środowisko naturalne; - służby weterynaryjne oraz tworzenie możliwości administracyjnych związanych z bezpieczeństwem żywności; - struktury administracyjne i kontrolne dla rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, w tym Zintegrowany System Zarządzania i Kontroli (ZSZiK); - bezpieczeństwo jądrowe (wzmacnianie efektywności i kwalifikacji organów bezpieczeństwa jądrowego oraz ich organizacji wsparcia technicznego jak również publicznych agencji zarządzania odpadami radioaktywnymi); - statystyka; - wzmacnianie administracji publicznej zgodnie z potrzebami określonymi w szczegółowym monitorującym sprawozdaniu Komisji, nie objętymi funduszami strukturalnymi. 3. Pomoc udzielana w ramach środków przejściowych rozdzielana jest zgodnie z procedurą określoną w artykule 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3906/89 w sprawie pomocy gospodarczej dla niektórych krajów Europy Środkowej i Wschodniej1. 4. Program wprowadza się w życie zgodnie z przepisami artykułu 53 ustęp 1 litery a) i b) rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich2. Dla projektów współpracy pomiędzy organami administracji publicznej mających na celu rozwój instytucjonalny nadal będzie mieć zastosowanie procedura zaproszenia do składania projektów poprzez sieć punktów kontaktowych w Państwach Członkowskich, ustanowiona w ramach Umów ramowych z obecnymi Państwami Członkowskimi dla celów pomocy przedakcesyjnej. Środki przekazywane w ramach środków przejściowych, według cen z 1999 roku wynoszą 200 milionów EUR w 2004 roku, 120 milionów EUR w 2005 roku oraz 60 milionów EUR w 2006 roku. Roczne środki zatwierdza organ budżetowy w ramach limitów Perspektywy finansowej. ___________________ 1 Dz. U. L 375 z 23.12.1989, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione przez rozporządzenie (WE) nr 2500/2001 (Dz. U. L 342 z 27.12.2001, str. 1). 2 Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz. U. L 248 z 16.9.2002, str. 1). Artykuł 35 1. Tworzy się instrument finansowy Schengen jako tymczasowy instrument pomocy dla Państw Członkowskich beneficjentów, między dniem przystąpienia a końcem 2006 roku w celu finansowania na nowych zewnętrznych granicach Unii działań wprowadzających w życie dorobek Schengen oraz kontrolę na zewnętrznych granicach. W celu zmierzenia się z brakami stwierdzonymi w ramach przygotowań do uczestnictwa w Schengen, następujące rodzaje działań kwalifikują się do finansowania w ramach środków Schengen: - inwestycje w budowę, odnowienie lub polepszenie stanu infrastruktury na przejściach granicznych oraz powiązanych z nimi budynków; - inwestycje we wszelkie rodzaje sprzętu operacyjnego (np. sprzęt laboratoryjny, narzędzia wykrywające, sprzęt komputerowy oraz oprogramowanie dla Systemu Informacyjnego Schengen - SIS2, środki transportu); - szkolenia straży granicznych; - wsparcie dla kosztów logistyki oraz operacji. 2. Następujące kwoty są dostępne w ramach instrumentu finansowego Schengen w formie płatności grantu w zryczałtowanej wysokości począwszy od dnia przystąpienia na rzecz Państw Członkowskich beneficjentów, wymienionych poniżej: 200420052006 (w milionach EUR, według cen z 1999 r.) Estonia22,922,922,9 Łotwa23,723,723,7 Litwa44,7861,0729,85 Węgry49,349,349,3 Polska93,3493,3393,33 Słowenia35,6435,6335,63 Słowacja15,9415,9315,93 3. Państwa Członkowskie beneficjenci są odpowiedzialne za wybór i wprowadzenie w życie poszczególnych działań zgodnie z niniejszym artykułem. Są one również odpowiedzialne za koordynację korzystania z tych środków ze wsparciem z innych instrumentów Wspólnoty, zapewniając zgodność z politykami i środkami wspólnotowymi oraz zgodność z rozporządzeniem finansowym mającym zastosowanie do ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich. Płatności grantu w zryczałtowanej wysokości wykorzystane zostaną w ciągu trzech lat od daty pierwszej płatności a wszelkie środki niewykorzystane lub wydane w sposób nieuzasadniony zostaną odzyskane przez Komisję. Państwa Członkowskie beneficjenci przedstawią nie później niż 6 miesięcy po upływie trzyletniego terminu, szczegółowe sprawozdanie w sprawie finansowego wykorzystania płatności grantu w zryczałtowanej wysokości wraz z uzasadnieniem poczynionych wydatków. Państwa Członkowskie beneficjenci wykonują powyższy obowiązek bez uszczerbku dla odpowiedzialności Komisji za wykonanie ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich oraz zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do zarządzania zdecentralizowanego. 4. Komisja zachowuje prawo sprawdzenia, poprzez Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF). Komisja oraz Trybunał Obrachunkowy mogą również przeprowadzać kontrole na miejscu zgodnie z odpowiednimi procedurami. 5. Komisja może przyjąć wszelkie przepisy techniczne niezbędne do korzystania z instrumentu finansowego Schengen. Artykuł 36 Kwoty, o których mowa w artykułach 29, 30, 34 i 35 waloryzuje się każdego roku, w ramach dostosowania technicznego, o którym mowa w ustępie 15 Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 roku. Tytuł II Pozostałe postanowienia Artykuł 37 1. Jeżeli przed końcem trzyletniego okresu następującego po przystąpieniu pojawią się trudności, które są poważne i mogą utrzymywać się w jakimkolwiek sektorze gospodarki, lub mogą spowodować poważne pogorszenie sytuacji gospodarczej danego obszaru, nowe Państwo Członkowskie może zwrócić się o zezwolenie na podjęcie środków ochronnych w celu naprawienia sytuacji i dostosowania danego sektora gospodarki do wspólnego rynku. W takich samych okolicznościach każde z obecnych Państw Członkowskich może zwrócić się o zezwolenie na podjęcie środków ochronnych w stosunku do jednego lub większej liczby nowych Państw Członkowskich. 2. Na wniosek zainteresowanego Państwa, Komisja w ramach procedury nadzwyczajnej, określa środki ochronne, które uważa za niezbędne, wskazując warunki i zasady ich wprowadzenia w życie. W razie poważnych trudności gospodarczych i na wyraźny wniosek zainteresowanego Państwa Członkowskiego, Komisja podejmuje działania w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku wraz z odpowiednimi informacjami uzasadniającymi ten wniosek. Środki powzięte w ramach powyższej procedury stosuje się ze skutkiem natychmiastowym, biorąc pod uwagę interesy wszystkich zainteresowanych stron; nie mogą one pociągać za sobą konieczności przeprowadzania kontroli granicznych. 3. Środki dopuszczone na mocy ustępu 2 mogą obejmować odstępstwa od stosowania zasad zawartych w Traktacie WE, a także od niniejszego Aktu, w takim zakresie i na takie okresy, jakie są ściśle niezbędne do realizacji celów, o których mowa w ustępie 1. Pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w możliwie najmniejszy sposób zakłócają funkcjonowanie wspólnego rynku. Artykuł 38 Jeżeli nowe Państwo Członkowskie nie wprowadziło w życie zobowiązań podjętych w ramach negocjacji w sprawie przystąpienia powodując poważne naruszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, włączając w to jakiekolwiek zobowiązania we wszystkich politykach sektorowych dotyczących działalności gospodarczej o skutku transgranicznym, lub też bliskie ryzyko wystąpienia takiego naruszenia, Komisja może podjąć odpowiednie środki do końca najwyżej trzyletniego okresu następującego po dniu wejścia w życie niniejszego Aktu, na uzasadniony wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy. Środki muszą być proporcjonalne, a pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w możliwie najmniejszy sposób zakłócają funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a w stosownym przypadku, pierwszeństwo przyznaje się istniejącym sektorowym mechanizmom ochronnym. Takie środki ochronne nie będą stanowić środka arbitralnej dyskryminacji ani ukrytych ograniczeń w handlu między Państwami Członkowskimi. Możliwe jest powołanie się na powyższą klauzulę ochronną nawet przed przystąpieniem, na podstawie wyników procesu monitorowania; w takim wypadku wejdzie ona w życie z dniem przystąpienia. Środki te utrzymuje się nie dłużej niż jest to ściśle niezbędne, a w każdym przypadku zostaną one zniesione w momencie wprowadzenia w życie określonego zobowiązania. Mogą one jednak być stosowane po upływie okresu wymienionego w pierwszym akapicie, tak długo jak odpowiednie zobowiązania nie będą wykonane. W odpowiedzi na postępy poczynione przez dane nowe Państwo Członkowskie w wykonywaniu swoich zobowiązań, Komisja może odpowiednio dostosować środki. W odpowiednim czasie przed uchyleniem środków ochronnych, Komisja powiadomi Radę i weźmie w pełni pod uwagę wszelkie uwagi poczynione przez Radę w tym względzie. Artykuł 39 Jeżeli w nowym Państwie Członkowskim wystąpią poważne braki lub bliskie ryzyko wystąpienia takich braków w transpozycji, we wprowadzaniu w życie lub w stosowaniu decyzji ramowych lub jakichkolwiek innych zobowiązań, instrumentów współpracy i decyzji odnoszących się do wzajemnego uznawania w obszarze prawa karnego - zgodnie z Tytułem VI Traktatu WE oraz z dyrektywami i rozporządzeniami odnoszącymi się do wzajemnego uznawania w sprawach cywilnych na mocy Tytułu IV Traktatu WE - Komisja może podjąć odpowiednie środki, wskazując warunki i zasady, na jakich będą one wprowadzane w życie, do końca najwyżej trzyletniego okresu następującego po dniu wejścia w życie niniejszego Aktu, na uzasadniony wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, po przeprowadzeniu konsultacji z Państwami Członkowskimi. Środki te mogą przyjąć postać czasowego zawieszenia stosowania odpowiednich postanowień i decyzji w stosunkach między nowym Państwem Członkowskim i jakimkolwiek innym Państwem Członkowskim lub Państwami Członkowskimi, bez uszczerbku dla kontynuacji ścisłej współpracy sądowej. Możliwe jest powołanie się na klauzulę ochronną nawet przed przystąpieniem, na podstawie wyników procesu monitorowania; w takim przypadku wejdzie ona w życie z dniem przystąpienia. Środki te utrzymuje się nie dłużej, niż jest to ściśle niezbędne, a, w każdym przypadku, zostaną one zniesione w momencie uzupełnienia braków. Mogą one jednak być stosowane po upływie okresu wymienionego w pierwszym akapicie, tak długo jak odpowiednie braki utrzymują się. W odpowiedzi na postępy poczynione przez zainteresowane nowe Państwo Członkowskie w uzupełnianiu braków, Komisja może odpowiednio dostosować środki, po przeprowadzeniu konsultacji z Państwami Członkowskimi. W odpowiednim czasie przed uchyleniem środków ochronnych Komisja powiadomi Radę i weźmie w pełni pod uwagę wszelkie uwagi poczynione przez Radę w tym względzie. Artykuł 40 W celu uniknięcia zakłócenia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego, stosowanie przepisów krajowych nowych Państw Członkowskich w trakcie okresów przejściowych określonych w załącznikach V-XIV nie doprowadzi do kontroli granicznych pomiędzy Państwami Członkowskimi. Artykuł 41 Jeżeli środki przejściowe są niezbędne do ułatwienia przejścia z istniejącego w nowych Państwach Członkowskich systemu na system wynikający z zastosowania wspólnej polityki rolnej na warunkach wskazanych w niniejszym Akcie, Komisja przyjmuje takie środki zgodnie z procedurą, o której mowa w artykule 42 ustęp 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru1 - lub tam gdzie jest to stosowne - z procedurą, o której mowa w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych lub z odpowiednią procedurą komitetu określoną w mającym zastosowanie ustawodawstwie. Środki przejściowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być podejmowane przez okres trzech lat następujących po dacie przystąpienia, a ich stosowanie będzie ograniczone do tego okresu. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim może przedłużyć ten okres. Środki przejściowe odnoszące się do wprowadzania w życie instrumentów dotyczących wspólnej polityki rolnej nie wymienione w niniejszym Akcie, które są niezbędne w wyniku przystąpienia, zostaną przyjęte przed dniem przystąpienia przez Radę stanowiącą większością kwalifikowaną na wniosek Komisji lub w przypadku gdy wpływają na instrumenty początkowo przyjęte przez Komisję, zostaną one przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą wymaganą dla przyjęcia takich instrumentów. ___________________ 1 Dz. U. L 178 z 30.6.2001, str. 1. Artykuł 42 Jeżeli środki przejściowe są niezbędne do ułatwienia przejścia z istniejącego w nowych Państwach Członkowskich systemu na system wynikający z zastosowania wspólnotowych regulacji weterynaryjnych i fitosanitarnych, Komisja przyjmuje takie środki zgodnie z właściwą procedurą komitetu ustaloną w mającym zastosowanie ustawodawstwie. Powyższe środki są podejmowane przez okres trzech lat następujących po dacie przystąpienia i ich stosowanie jest ograniczone do tego okresu. CZĘŚĆ PIĄTA POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WPROWADZENIA NINIEJSZEGO AKTU W ŻYCIE Tytuł I Powoływanie instytucji i organów Artykuł 43 Parlament Europejski dokona takich zmian swojego regulaminu wewnętrznego, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie. Artykuł 44 Rada dokona takich zmian swojego regulaminu wewnętrznego, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie. Artykuł 45 1. Każde Państwo przystępujące do Unii jest uprawnione do posiadania w składzie Komisji jednego swojego obywatela w charakterze jej członka. 2. Bez uszczerbku dla drugiego akapitu artykułu 213 ustęp 1, pierwszego akapitu artykułu 214 ustęp 1, artykułu 214 ustęp 2 Traktatu WE oraz pierwszego akapitu artykułu 126 Traktatu Euratom: (a) obywatel każdego nowego Państwa Członkowskiego zostanie mianowany do Komisji z dniem przystąpienia. Nowych członków Komisji mianuje Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, za wspólnym porozumieniem z przewodniczącym Komisji, (b) mandat członków Komisji mianowanych zgodnie z literą a) jak również tych członków, którzy zostali mianowani z dniem 23 stycznia 2000 roku wygasa 31 października 2004 roku. (c) nowa Komisja złożona z jednego obywatela każdego z Państw Członkowskich podejmie obowiązki 1 listopada 2004 roku; mandat członków nowej Komisji wygasa w dniu 31 października 2009 roku, (d) w artykule 4 ustęp 1 Protokołu w sprawie rozszerzenia Unii Europejskiej dołączonego do Traktatu UE oraz do Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie datę 1 stycznia 2005 roku zastępuje się datą 1 listopada 2004 roku. 3. Komisja dokona takich zmian swojego regulaminu wewnętrznego, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie. Artykuł 46 1. Dziesięciu sędziów jest mianowanych do Trybunału Sprawiedliwości oraz dziesięciu sędziów jest mianowanych do Sądu Pierwszej Instancji. 2. a) Mandat pięciu z sędziów Trybunału Sprawiedliwości mianowanych zgodnie z ustępem 1 wygasa 6 października 2006 roku. Sędziowie ci zostaną wybrani w drodze losowania. Mandat pozostałych sędziów wygasa 6 października 2009 roku. b) Mandat pięciu z sędziów Sądu Pierwszej Instancji mianowanych zgodnie z ustępem 1 wygasa 31 sierpnia 2004 roku. Sędziowie ci zostaną wybrani w drodze losowania. Mandat pozostałych sędziów wygasa 31 sierpnia 2007 roku. 3. a) Trybunał Sprawiedliwości dokona takich zmian swojego regulaminu proceduralnego, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie. b) Sąd Pierwszej Instancji dokona takich zmian swojego regulaminu proceduralnego, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie. c) Zmienione regulaminy proceduralne wymagają zgody Rady, stanowiącej większością kwalifikowaną. 4. W sprawach rozpatrywanych przed Trybunałem lub Sądem Pierwszej Instancji przed dniem przystąpienia, w których postępowanie ustne rozpoczęło się przed tym dniem, pełny skład Trybunału i Sądu lub też skład izb są określane tak jak przed dniem przystąpienia oraz w sprawach tych stosowane są regulaminy proceduralne obowiązujące w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia. Artykuł 47 Trybunał Obrachunkowy zostaje powiększony przez mianowanie dziesięciu dodatkowych członków na sześcioletnią kadencję. Artykuł 48 Komitet Ekonomiczno-Społeczny zostaje powiększony przez mianowanie 95 dodatkowych członków reprezentujących różne gospodarcze i społeczne grupy zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego nowych Państw Członkowskich. Mandaty członków mianowanych w ten sposób wygasają w tym samym czasie co mandat członków sprawujących tę funkcję w dniu przystąpienia. Artykuł 49 Komitet Regionów zostaje powiększony przez mianowanie 95 członków reprezentujących wspólnoty regionalne i lokalne w nowych Państwach Członkowskich, posiadających mandat wyborczy społeczności regionalnej lub lokalnej bądź odpowiedzialnych politycznie przed wybranym zgromadzeniem. Mandaty członków mianowanych w ten sposób wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących tę funkcję w dniu przystąpienia. Artykuł 50 1. Mandaty obecnych członków Komitetu Naukowo-Technicznego zgodnie z artykułem 134 ustęp 2 Traktatu Euratom wygasają w dniu wejścia w życie niniejszego Aktu. 2. Po przystąpieniu Rada mianuje nowych członków Komitetu Naukowo-Technicznego zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 134 ustęp 2 Traktatu Euratom. Artykuł 51 Dostosowania postanowień dotyczących komitetów ustanowionych przez Traktaty założycielskie oraz ich regulaminów wewnętrznych, niezbędne z uwagi na przystąpienie, wprowadza się jak najszybciej po przystąpieniu. Artykuł 52 1. Mandaty nowych członków komitetów, grup i innych organów utworzonych na mocy Traktatów i przez ustawodawcę, wymienionych w załączniku XVI wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących te funkcje w dniu przystąpienia. 2. Mandaty nowych członków komitetów oraz grup utworzonych przez Komisję, wymienionych w załączniku XVII wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących te funkcje w dniu przystąpienia. 3. Po przystąpieniu następuje całkowite odnowienie składu komitetów wymienionych w załączniku XVIII. Tytuł II Stosowanie aktów instytucji Artykuł 53 Po przystąpieniu nowe Państwa Członkowskie uznaje się za adresatów dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 249 Traktatu WE i artykułu 161 Traktatu Euratom, o ile takie dyrektywy i decyzje zostały skierowane do wszystkich obecnych Państw Członkowskich. Z wyjątkiem dyrektyw i decyzji, które wchodzą w życie zgodnie z artykułem 254 ustęp 1 oraz z artykułem 254 ustęp 2 Traktatu WE, uznaje się, że nowym Państwom Członkowskim notyfikowano takie dyrektywy i decyzje przy przystąpieniu. Artykuł 54 Nowe Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki niezbędne do przestrzegania od dnia przystąpienia przepisów dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 249 Traktatu WE oraz artykułu 161 Traktatu Euratom, chyba że z załączników, o których mowa w artykule 24 lub z jakichkolwiek innych postanowień niniejszego Aktu lub jego załączników, wynika inny termin w tym względzie. Artykuł 55 Na właściwie umotywowany wniosek jednego z nowych Państw Członkowskich, Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji może, przed 1 maja 2004 roku, podjąć środki przewidujące czasowe odstępstwa od aktów instytucji przyjętych między 1 listopada 2002 roku a dniem podpisania Traktatu o Przystąpieniu. Artykuł 56 O ile nie postanowiono inaczej, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przyjmuje środki niezbędne do wprowadzenia w życie postanowień zawartych w załącznikach II, III i IV, o których mowa w artykułach 20, 21 i 22 niniejszego Aktu. Artykuł 57 1. W przypadku gdy akty instytucji poprzedzające przystąpienie wymagają dostosowania z uwagi na przystąpienie, a niezbędne dostosowania nie zostały przewidziane w niniejszym Akcie ani w jego załącznikach, dokonuje się niezbędnych dostosowań zgodnie z procedurą przewidzianą w ustępie 2. Takie dostosowania wchodzą w życie z dniem przystąpienia. 2. Rada stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, lub też Komisja, w zależności od tego, który z tych organów przyjął dany akt, sporządzi w tym celu odpowiednie teksty. Artykuł 58 Teksty aktów instytucji oraz Europejskiego Banku Centralnego przyjętych przed przystąpieniem i sporządzone przez Radę, Komisję lub Europejski Bank Centralny w językach: czeskim, estońskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, słowackim, słoweńskim i węgierskim są od dnia przystąpienia tekstami autentycznymi na tych samych warunkach, co teksty sporządzone w obecnych jedenastu językach. Zostaną one opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jeśli teksty w obecnych językach były w ten sposób opublikowane. Artykuł 59 Przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne zmierzające do zapewnienia na terytorium nowych Państw Członkowskich ochrony zdrowia pracowników i mieszkańców przed szkodliwym promieniowaniem są, zgodnie z artykułem 33 Traktatu Euratom, przekazywane Komisji przez te państwa w terminie trzech miesięcy od dnia przystąpienia. Tytuł III Postanowienia końcowe Artykuł 60 Załączniki I-XVIII, dodatki oraz protokoły nr 1-10 dołączone do niniejszego Aktu1) stanowią jego integralną część. Artykuł 61 Rząd Republiki Włoskiej przekaże rządom nowych Państw Członkowskich uwierzytelnione kopie Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej oraz traktatów je zmieniających lub uzupełniających, w tym Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Greckiej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej, w następujących językach: angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim. Teksty tych traktatów sporządzone w językach czeskim, estońskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, słowackim, słoweńskim i węgierskim są dołączone do niniejszego Aktu2). Teksty te są autentyczne na takich samych warunkach jak teksty traktatów, o których mowa w pierwszym akapicie, sporządzone w obecnych językach. _________ 1) Załączniki I-XVIII, dodatki oraz protokoły nr 1-10 zawiera Załącznik nr 1 do niniejszego numeru. 2) Teksty traktatów w języku polskim zawiera Załącznik nr 2 do niniejszego numeru. Artykuł 62 Uwierzytelnione kopie umów międzynarodowych złożonych w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej zostaną przekazane rządom nowych Państw Członkowskich przez sekretarza generalnego. AKT KOŃCOWY I. TEKST AKTU KOŃCOWEGO Pełnomocnicy: JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLA BELGÓW, PREZYDENTA REPUBLIKI CZESKIEJ, JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ DANII, PREZYDENTA REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC, PREZYDENTA REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI GRECKIEJ, JEGO KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLA HISZPANII, PREZYDENTA REPUBLIKI FRANCUSKIEJ, PREZYDENTA IRLANDII, PREZYDENTA REPUBLIKI WŁOSKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI LITEWSKIEJ, JEGO KRÓLEWSKIEJ WYSOKOŚCI WIELKIEGO KSIĘCIA LUKSEMBURGA, PREZYDENTA REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ, PREZYDENTA MALTY, JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ NIDERLANDÓW, PREZYDENTA REPUBLIKI AUSTRII, PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI SŁOWENII, PREZYDENTA REPUBLIKI SŁOWACKIEJ, PREZYDENTA REPUBLIKI FINLANDII, RZĄDU KRÓLESTWA SZWECJI, JEJ KRÓLEWSKIEJ MOŚCI KRÓLOWEJ ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ, Zebrani w Atenach, szesnastego kwietnia roku dwa tysiące trzeciego z okazji podpisania Traktatu pomiędzy Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, Potwierdzili, iż następujące teksty zostały sporządzone i przyjęte w ramach Konferencji między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczącej przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej; I. Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej; II. Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej i zmian w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej; III. Teksty wymienione poniżej dołączone do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej: A. Załącznik I: Wykaz przepisów dorobku Schengen w postaci, w jakiej zostały włączone w ramy Unii Europejskiej oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, które od dnia przystąpienia wiążą Państwa Członkowskie i są w nich stosowane (o którym mowa w artykule 3 Aktu Przystąpienia) Załącznik II: Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia Załącznik III: Wykaz, o którym mowa w artykule 21 Aktu Przystąpienia Załącznik IV: Wykaz, o którym mowa w artykule 22 Aktu Przystąpienia; Dodatek Załącznik V: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Republika Czeska; dodatki A i B Załącznik VI: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Estonia Załącznik VII: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Cypr; Dodatek Załącznik VIII: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Łotwa; dodatki A i B Załącznik IX: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Litwa; dodatki A i B Załącznik X: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Węgry; dodatki A i B Załącznik XI: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Malta; dodatki A, B i C Załącznik XII: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Polska; dodatki A, B i C Załącznik XIII: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Słowenia; dodatki A i B Załącznik XIV: Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Słowacja; Dodatek Załącznik XV: Wykaz, o którym mowa w artykule 32 ustęp 1 Aktu Przystąpienia Załącznik XVI: Wykaz, o którym mowa w artykule 52 ustęp 1 Aktu Przystąpienia Załącznik XVII: Wykaz, o którym mowa w artykule 52 ustęp 2 Aktu Przystąpienia Załącznik XVIII: Wykaz, o którym mowa w artykule 52 ustęp 3 Aktu Przystąpienia B. Protokół nr 1 w sprawie zmian w Statucie Europejskiego Banku Inwestycyjnego Protokół nr 2 w sprawie restrukturyzacji czeskiego hutnictwa żelaza i stali Protokół nr 3 w sprawie stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze Protokół nr 4 w sprawie elektrowni jądrowej Ignalina na Litwie Protokół nr 5 w sprawie w sprawie tranzytu osób drogą lądową między obwodem kaliningradzkim i innymi częściami Federacji Rosyjskiej Protokół nr 6 w sprawie nabywania "drugich domów" na Malcie Protokół nr 7 w sprawie aborcji na Malcie Protokół nr 8 w sprawie restrukturyzacji polskiego hutnictwa żelaza i stali Protokół nr 9 w sprawie jednostki 1 i jednostki 2 elektrowni jądrowej Bohunice V1 na Słowacji Protokół nr 10 w sprawie Cypru C. Teksty Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej wraz z Traktatami zmieniającymi lub uzupełniającymi, w tym Traktatu dotyczący przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Greckiej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej w językach czeskim, estońskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, słowackim, słoweńskim oraz węgierskim. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się przekazać Komisji oraz sobie wzajemnie wszelkie niezbędne informacje wymagane do stosowania Aktu dotyczącego warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach. Tam gdzie jest to konieczne, informacje przekazuje się w odpowiednim czasie przed dniem przystąpienia w celu umożliwienia pełnego stosowania Aktu od dnia przystąpienia, w szczególności w odniesieniu do funkcjonowania rynku wewnętrznego. Komisja może poinformować nowe Umawiające się Strony o okresie jaki uznaje za właściwy do otrzymywania lub przekazywania szczególnych informacji. Do dnia podpisania, Umawiającym się Stronom dostarczono wykaz ustanawiający obowiązki informacyjne w dziedzinie weterynarii. II. DEKLARACJE PRZYJĘTE PRZEZ PEŁNOMOCNIKÓW Ponadto, Pełnomocnicy przyjęli wymienione poniżej Deklaracje, dołączone do niniejszego Aktu Końcowego. 1. Wspólna deklaracja: Jedna Europa 2. Wspólna deklaracja w sprawie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich 1. Wspólna deklaracja: Jedna Europa To wielki dzień dla Europy. W dniu dzisiejszym zakończyliśmy negocjacje w sprawie przystąpienia pomiędzy Unią Europejską a Cyprem, Republiką Czeską, Estonią, Węgrami, Łotwą, Litwą, Maltą, Polską, Słowacją i Słowenią. Unia Europejska przyjmie 75 milionów nowych obywateli. My, obecne i przystępujące Państwa Członkowskie, deklarujemy nasze pełne poparcie dla ciągłości, jednolitości i nieodwracalności procesu rozszerzenia. Negocjacje w sprawie przystąpienia z Bułgarią i Rumunią będą kontynuowane na podstawie takich samych zasad, jakie do tej pory obowiązywały w negocjacjach. Rezultaty dotychczas uzyskane w negocjacjach nie zostaną poddane w wątpliwość. W zależności od dalszego postępu w spełnianiu kryteriów członkostwa, celem jest przyjęcie Bułgarii i Rumunii jako nowych członków Unii Europejskiej w 2007 roku. Wyrażamy również nasze zadowolenie z podjętych w dniu dzisiejszym ważnych decyzji dotyczących następnego etapu kandydatury Turcji do członkostwa w Unii Europejskiej. Naszym wspólnym życzeniem jest uczynienie Europy kontynentem demokracji, wolności, pokoju i postępu. Unia pozostaje nadal zdecydowana unikać nowych linii podziału w Europie i popierać stabilność i pomyślny rozwój wewnątrz nowych granic Unii i poza nimi. Liczymy na wspólną pracę, aby wspólnym wysiłkiem osiągnąć powyższe cele. Naszym celem jest Jedna Europa. BelgiaRepublika CzeskaDania NiemcyEstoniaGrecja HiszpaniaFrancjaIrlandia WłochyCyprŁotwa LitwaLuksemburgWęgry MaltaNiderlandyAustria PolskaPortugaliaSłowenia SłowacjaFinlandiaSzwecja Zjednoczone Królestwo 2. Wspólna deklaracja w sprawie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości o to wystąpi, Rada, stanowiąc jednomyślnie, może zwiększyć liczbę rzeczników generalnych zgodnie z artykułem 222 Traktatu WE i artykułem 138 Traktatu Euratom. W przeciwnym wypadku, nowe Państwa Członkowskie zostaną włączone w istniejący system mianowania rzeczników generalnych. III. POZOSTAŁE DEKLARACJE Pełnomocnicy przyjmują do wiadomości następujące deklaracje, które zostały sporządzone i dołączone do niniejszego Aktu Końcowego: A. Wspólne Deklaracje: obecne Państwa Członkowskie/Estonia 3. Wspólna deklaracja w sprawie polowań na niedźwiedzie brunatne w Estonii B. Wspólne deklaracje: różne obecne Państwa Członkowskie/różne nowe Państwa Członkowskie 4. Wspólna deklaracja Republiki Czeskiej i Republiki Austrii dotycząca dwustronnego porozumienia w odniesieniu do elektrowni jądrowej Temelin C. Wspólne deklaracje obecnych Państw Członkowskich 5. Deklaracja w sprawie rozwoju obszarów wiejskich 6. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Republika Czeska 7. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Estonia 8. Deklaracja w sprawie oleju łupkowego, rynku wewnętrznego energii elektrycznej i dyrektywy 96/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (dyrektywa w sprawie energii elektrycznej): Estonia 9. Deklaracja odnosząca się do działalności połowowej Estonii i Litwy w rejonie Svalbardu 10. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Łotwa 11. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Litwa 12. Deklaracja w sprawie tranzytu osób drogą lądową między obwodem kaliningradzkim i pozostałymi częściami Federacji Rosyjskiej 13. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Węgry 14. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Malta 15. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Polska 16. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Słowenia 17. Deklaracja w sprawie rozwoju sieci transeuropejskiej w Słowenii 18. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Słowacja D. Wspólne deklaracje różnych obecnych Państw Członkowskich 19. Wspólna deklaracja Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Austrii w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Republika Czeska, Estonia, Węgry, Łotwa, Litwa, Polska, Słowenia oraz Słowacja 20. Wspólna deklaracja Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Austrii w sprawie nadzorowania bezpieczeństwa jądrowego E. Ogólna wspólna deklaracja obecnych Państw Członkowskich 21. Ogólna wspólna deklaracja F. Wspólne deklaracje różnych nowych Państw Członkowskich 22. Wspólna deklaracja: Republiki Czeskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Litewskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii oraz Republiki Słowackiej w sprawie artykułu 38 Aktu Przystąpienia. 23. Wspólna deklaracja Republiki Węgierskiej i Republiki Słowenii w sprawie punktu 1 litery a) (ii) rozdział 7 załącznika X, oraz punktu 1 litery a) (i) rozdziału 6 załącznika XIII do Aktu Przystąpienia. G. Deklaracje Republiki Czeskiej 24. Deklaracja Republiki Czeskiej w sprawie polityki transportowej 25. Deklaracja Republiki Czeskiej w sprawie pracowników 26. Deklaracja Republiki Czeskiej w sprawie artykułu 35 Traktatu UE H. Deklaracje Republiki Estońskiej 27. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie stali 28. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie rybołówstwa 29. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) 30. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie bezpieczeństwa żywności I. Deklaracje Republiki Łotewskiej 31. Deklaracja Republiki Łotewskiej w sprawie ważenia głosów w Radzie 32. Deklaracja Republiki Łotewskiej w sprawie rybołówstwa 33. Deklaracja Republiki Litewskiej w sprawie artykułu 142a rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego J. Deklaracja Republiki Litewskiej 34. Deklaracja Republiki Litewskiej w odniesieniu do działalności połowowej na obszarze regulacyjnym Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) K. Deklaracje Republiki Malty 35. Deklaracja Republiki Malty w sprawie neutralności 36. Deklaracja Republiki Malty w sprawie regionu wyspy Gozo 37. Deklaracja Republiki Malty w sprawie utrzymania zerowej stawki VAT L. Deklaracje Rzeczypospolitej Polskiej 38. Deklaracja Rzeczypospolitej Polskiej dotycząca konkurencyjności polskiej produkcji niektórych owoców. 39. Deklaracja Rządu Rzeczypospolitej Polskiej dotycząca moralności publicznej. 40. Deklaracja Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie interpretacji odstępstwa od wymogów określonych w dyrektywach 2001/82/WE i 2001/83/WE M. Deklaracje Republiki Słowenii 41. Deklaracja Republiki Słowenii w sprawie przyszłego podziału terytorialnego Republiki Słowenii na regiony. 42. Deklaracja Republiki Słowenii w sprawie Słoweńskich miejscowych pszczół Apis mellifera Carnica (kranjska čebela) N. Deklaracje Komisji Wspólnot Europejskich 43. Deklaracja Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie ogólnej ekonomicznej klauzuli ochronnej, klauzuli ochronnej w zakresie rynku wewnętrznego i klauzuli ochronnej w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych 44. Deklaracja Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie konkluzji Konferencji w sprawie przystąpienia Łotwy A. WSPÓLNE DEKLARACJE: OBECNE PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE/ESTONIA 3. Wspólna deklaracja w sprawie polowań na niedźwiedzie w Estonii W odniesieniu do niedźwiedzi brunatnych, Estonia będzie w pełni spełniać wymogi dyrektywy 92/43/EWG w sprawie ochrony naturalnych siedlisk oraz dzikiej fauny i flory (dyrektywa w sprawie siedlisk). Najpóźniej z dniem przystąpienia Estonia ustanowi system ścisłej ochrony zgodny z artykułem 12 wskazanej dyrektywy. O ile ogólne polowania na niedźwiedzie brunatne nie mogą być dozwolone, Konferencja zwraca uwagę, iż zgodnie z artykułem 16 ustęp 1 dyrektywy w sprawie siedlisk, Estonia może zezwolić na polowania na niedźwiedzie brunatne w szczególnych okolicznościach oraz z zastrzeżeniem procedur ustanowionych w artykule 16 ustępy 2 i 3 dyrektywy. B. WSPÓLNE DEKLARACJE: RÓŻNE OBECNE PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE/RÓŻNE NOWE PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE 4. Wspólna deklaracja Republiki Czeskiej i Republiki Austrii dotycząca dwustronnego porozumienia w odniesieniu do elektrowni jądrowej Temelin Republika Czeska i Republika Austrii wypełnią dwustronne zobowiązania na mocy wzajemnie przyjętych "Konkluzji z procesu Melk i jego dalszego ciągu" z 29 listopada 2001 roku. C. WSPÓLNE DEKLARACJE OBECNYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH 5. Deklaracja w sprawie rozwoju obszarów wiejskich W odniesieniu do polityki rozwoju obszarów wiejskich dla nowych Państw Członkowskich na mocy tymczasowych instrumentów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Unia zwraca uwagę, że każde z nowych Państw Członkowskich może oczekiwać następujących wstępnych podziałów: Wstępny podział (w mln EUR) 2004200520062004-2006 Republika Czeska147,9161,6172,0481,5 Estonia41,044,847,7133,5 Cypr20,322,223,966,4 Łotwa89,497,7103,9291,0 Litwa133,4145,7155,1434,2 Węgry164,2179,4190,8534,4 Malta7,38,08,523,8 Polska781,2853,6908,22.543,0 Słowenia76,783,989,2249,8 Słowacja108,2118,3125,8352,3 Suma1.570,01.715,01.825,05.110,0 6. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Republika Czeska UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom czeskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli czeskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Republiki Czeskiej. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. 7. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Estonia UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom estońskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli estońskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Estonii. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. 8. Deklaracja w sprawie oleju łupkowego, rynku wewnętrznego energii elektrycznej i dyrektywy 96/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącej wspólnych zasad dla rynku wewnętrznego energii elektrycznej (dyrektywa w sprawie energii elektrycznej): Estonia Unia będzie ściśle nadzorować czy Estonia wypełnia swoje zobowiązania, w szczególności w odniesieniu do przygotowania do wewnętrznego rynku energii (restrukturyzacja sektora olejów łupkowych, restrukturyzacja sektora energii elektrycznej, ustawodawstwo, wzmocnienie Inspektoratu Rynku Energetycznego itd). Unia zwraca uwagę Estonii na konkluzje Rady Europejskiej z Lizbony i Barcelony dotyczące przyspieszenia otwarcia rynków, między innymi sektora energii elektrycznej i gazu, w celu osiągnięcia całkowicie operacyjnego rynku wewnętrznego w tych sektorach, oraz przyjmuje do wiadomości oświadczenie Estonii złożone na ten temat 27 maja 2002 roku w ramach negocjacji w sprawie przystąpienia. Mimo konieczności szybkiego ustanowienia operacyjnego rynku wewnętrznego energii elektrycznej, Unia przyjmuje do wiadomości, że Estonia zachowuje swoje stanowisko odnoszące się do przyszłego rozwoju ustawodawstwa w tej dziedzinie. Unia uznaje w tym zakresie szczególną sytuację związaną z restrukturyzacją sektora olejów łupkowych, która wymagać będzie szczególnego wysiłku do końca 2012 roku, oraz konieczność stopniowego otwierania do tego czasu estońskiego rynku energii elektrycznej dla konsumentów innych niż gospodarstwa domowe. Unia zwraca uwagę, że w celu ograniczenia potencjalnego naruszenia konkurencji na wewnętrznym rynku energii elektrycznej, może być konieczne zastosowanie mechanizmów ochronnych takich jak klauzula wzajemności dyrektywy 96/92/WE. Komisja będzie ściśle śledzić rozwój produkcji energii elektrycznej i możliwe zmiany na rynku energii elektrycznej w Estonii oraz w sąsiednich państwach. Bez uszczerbku dla powyższych postanowień, każde Państwo Członkowskie, począwszy od 2009 roku może zwrócić się do Komisji o ocenę rozwoju rynku energii elektrycznej w rejonie Morza Bałtyckiego. W oparciu o tę ocenę, uwzględniając całkowicie wyjątkowość olejów łupkowych oraz społeczne i gospodarcze względy związane z ich wydobyciem, produkcją i zużyciem w Estonii, oraz biorąc pod uwagę cele Wspólnoty w zakresie rynku energii elektrycznej, Komisja składa Radzie sprawozdanie z właściwymi zaleceniami. 9. Deklaracja odnosząca się do działalności połowowej Estonii i Litwy w rejonie Svalbardu Wspólnota Europejska przywiązuje wagę do utrzymania zdrowego zarządzania opartego na trwałej ochronie i optymalnym wykorzystaniu zasobów rybnych wokół Svalbardu oraz deklaruje swą wolę utrzymania obecnego systemu zarządzania stosowanego przez Wspólnotę Europejską oraz Estonię i Litwę. 10. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Łotwa UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień, dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom łotewskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli łotewskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Łotwy. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. 11. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Litwa UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom litewskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli litewskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Litwy. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. 12. Deklaracja w sprawie tranzytu osób drogą lądową między Obwodem Kaliningradzkim i pozostałymi częściami Federacji Rosyjskiej Wspólnota wspiera Litwę w wypełnianiu warunków pełnego i jak najszybszego uczestnictwa w dorobku Schengen, w celu zapewnienia, aby Litwa była włączona do pierwszej grupy nowych Państw Członkowskich w pełni uczestniczących w dorobku Schengen. Pełny udział będzie zależał od obiektywnej oceny, że wszystkie konieczne warunki są wypełnione zgodnie z dorobkiem Schengen. 13. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Węgry UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom węgierskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli węgierskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Węgier. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. 14. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Malta Jeżeli przystąpienie Malty spowodowałoby trudności w zakresie swobodnego przepływu pracowników, problem ten może być podniesiony przed instytucjami Unii w celu jego rozwiązania. Rozwiązanie to będzie ściśle zgodne z postanowieniami traktatów (w tym Traktatu o Unii Europejskiej) oraz przepisami przyjętymi w wyniku ich stosowania, w szczególności odnoszącymi się do swobodnego przepływu pracowników. 15. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Polska UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom polskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli polskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Polski. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. 16. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Słowenia UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom słoweńskim większego dostępu do swych rynków pracy na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli słoweńskich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Słowenii. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek obszarze swobodnego przepływu pracowników. 17. Deklaracja w sprawie rozwoju sieci transeuropejskiej w Słowenii Unia potwierdza wagę infrastruktury transportowej w Słowenii dla rozwoju transeuropejskich sieci transportowych i należycie uwzględni ten fakt przy wskazywaniu projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania zgodnie z artykułem 155 Traktatu WE. 18. Deklaracja w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Słowacja UE podkreśla zróżnicowanie podejścia i elastyczność, jakie zostały wprowadzone do uzgodnień dotyczących swobodnego przepływu pracowników. Państwa Członkowskie podejmą wysiłek przyznania obywatelom słowackim większego dostępu do swych rynków pracy w na mocy swoich przepisów krajowych, mając na uwadze przyspieszenie zbliżania do dorobku. W konsekwencji, możliwości zatrudnienia obywateli słowackich w UE powinny ulec znacznej poprawie w dniu przystąpienia Słowacji. Ponadto Państwa Członkowskie UE jak najlepiej wykorzystają proponowane uzgodnienia, aby jak najszybciej stosować w pełni dorobek w obszarze swobodnego przepływu pracowników. D. WSPÓLNE DEKLARACJE RÓŻNYCH OBECNYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH 19. Wspólna deklaracja Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Austrii w sprawie swobodnego przepływu pracowników: Republika Czeska, Estonia, Węgry, Łotwa, Litwa, Polska, Słowenia oraz Słowacja. Republika Federalna Niemiec i Republika Austrii w porozumieniu z Komisją potwierdzają, że w ich rozumieniu brzmienie punktu numer 13 środków przejściowych w sprawie swobodnego przepływu pracowników na mocy dyrektywy 96/71/WE w załącznikach V, VI, VIII, IX, X, XII, XIII i XIV oznacza że "niektóre regiony" mogą, w stosownym przypadku, obejmować również całe terytorium kraju. 20. Wspólna deklaracja Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Austrii w sprawie nadzorowania bezpieczeństwa jądrowego Republika Federalna Niemiec i Republika Austrii podkreślają znaczenie kontynuacji procesu nadzoru nad realizacją zaleceń dla poprawy bezpieczeństwa jądrowego w przystępujących państwach, zgodnie ze stanowiskiem Rady ds. ogólnych i stosunków zewnętrznych z 10 grudnia 2002 roku, aż do uzyskania zamierzonego rezultatu. E. OGÓLNA WSPÓLNA DEKLARACJA OBECNYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH 21. Ogólna wspólna deklaracja Obecne Państwa Członkowskie podkreślają, iż Deklaracje dołączone do niniejszego Aktu Końcowego nie mogą być interpretowane lub stosowane w sposób sprzeczny z obowiązkami Państw Członkowskich wynikającymi z Traktatu i Aktu Przystąpienia. Obecne Państwa Członkowskie zwracają uwagę, iż Komisja w pełni popiera powyższą deklarację. F. WSPÓLNE DEKLARACJE RÓŻNYCH NOWYCH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH 22. Wspólna deklaracja Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Litewskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii oraz Republiki Słowackiej w sprawie artykułu 38 Aktu Przystąpienia 1. Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Litewska, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii oraz Republika Słowacka rozumieją, iż określenie "nie wprowadziło w życie zobowiązań podjętych w ramach negocjacji w sprawie przystąpienia" obejmuje wyłącznie obowiązki, które wynikają z Traktatów założycielskich mających zastosowanie do Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Litewskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej, zgodnie z warunkami ustanowionymi w Akcie Przystąpienia oraz obowiązkami określonymi w tym Akcie. W związku z powyższym Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Litewska, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka rozumieją, że Komisja rozważy zastosowanie artykułu 38 wyłącznie w przypadkach zarzutu naruszeń zobowiązań, o których mowa w poprzednim akapicie. 2. Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Litewska, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii oraz Republika Słowacka rozumieją, że treść artykułu 38 pozostaje bez uszczerbku dla właściwości Trybunału Sprawiedliwości, określonej w artykule 230 Traktatu WE w stosunku do działań podejmowanych przez Komisję na mocy artykułu 38. 3. Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Litewska, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii oraz Republika Słowacka rozumieją, że Komisja, przed podjęciem decyzji o zastosowaniu środków przewidzianych w artykule 38 skierowanych przeciwko tym państwom, umożliwi Republice Czeskiej, Republice Estońskiej, Republice Litewskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Republice Słowenii oraz Republice Słowackiej przedstawienie swych poglądów i stanowiska zgodnie z Deklaracją Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie ogólnej klauzuli ochronnej, klauzuli ochronnej w zakresie rynku wewnętrznego oraz klauzuli ochronnej w sprawie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, dołączonej do niniejszego Aktu Końcowego. 23. Wspólna deklaracja Republiki Węgierskiej i Republiki Słowenii w sprawie punktu 1 litery a (ii) rozdziału 7 załącznika X oraz punktu 1 litery a (i) rozdziału 6 załącznika XIII do Aktu Przystąpienia Jeżeli okres przejściowy, o którym mowa w artykule 28 ustęp 1 szóstej dyrektywy w sprawie VAT, nie zostanie zastąpiony żadnym ostatecznym systemem do połowy 2007 roku, i propozycja jego zastąpienia nie osiągnie etapu umożliwiającego to zastąpienie do końca 2007 roku, Republika Węgierska i Republika Słowenii zwrócą się do Komisji o przedstawienie Radzie sprawozdania w sprawie funkcjonowania porozumień przejściowych przewidzianych w punkcie 1 litery a) (ii) rozdziału 7 załącznika X oraz punkcie 1 litery a) (i) rozdziału 6 załącznika XIII do Aktu Przystąpienia, który ma być przygotowany w odpowiednim terminie. Sprawozdanie to powinno uwzględnić właściwe działanie rynku wewnętrznego i możliwe niekorzystne skutki dla sektora restauracyjnego w Republice Węgierskiej i Republice Słowenii, w szczególności utratę zatrudnienia, zwiększenie nielegalnego zatrudnienia oraz poziom wzrostu cen usług restauracyjnych dla konsumenta końcowego. G. DEKLARACJE REPUBLIKI CZESKIEJ 24. Deklaracja Republiki Czeskiej w sprawie polityki transportowej Zgodnie ze Wspólnym Stanowiskiem UE do rozdziału "Polityka transportowa", obecne i nowe Państwa Członkowskie mogą stopniowo wymieniać zezwolenia na kabotaż na podstawie dwustronnych porozumień, włącznie z możliwością pełnej liberalizacji. W świetle powyższego Republika Czeska oczekuje, że dwustronne rozmowy z Państwami Członkowskimi będą kontynuowane w ciągu roku 2003 w celu osiągnięcia bądź porozumienia dwustronnego w sprawie pełnej liberalizacji kabotażu, bądź stopniowej wymiany zezwoleń na kabotaż w przypadku, gdy wymagany będzie okres przejściowy. Republika Czeska przyjmuje z zadowoleniem osiągniecie wzajemnego porozumienia z Niemcami w sprawie wypracowania analiz struktury kosztów, na podstawie których mogą być ustanowione dwustronne kwoty kabotażu począwszy od roku 2004. 25. Deklaracja Republiki Czeskiej w sprawie pracowników Republika Czeska oświadcza, iż oczekuje, że zamiary obecnego Państwa Członkowskiego odnośnie dokonania liberalizacji dostępu czeskich pracowników do jego rynku pracy opartej na poszczególnych sektorach i zawodach, będą przedmiotem dwustronnych konsultacji pomiędzy zainteresowanym Państwem Członkowskim i Republiką Czeską. 26. Deklaracja Republiki Czeskiej w sprawie artykułu 35 Traktatu UE Republika Czeska akceptuje właściwość Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z warunkami ustanowionymi w artykule 35 ustępy 2 i 3 litera b) Traktatu o Unii Europejskiej. Republika Czeska zachowuje prawo do przyjęcia przepisów prawa krajowego stanowiących, że jeżeli pytanie dotyczące ważności lub wykładni aktu, o którym mowa w artykule 35 ustęp 1 Traktatu o Unii Europejskiej zostanie podniesione w sprawie zawisłej przed krajowym sądem lub trybunałem, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa krajowego, sąd ten lub trybunał są zobowiązane do wniesienia tej sprawy do Trybunału Sprawiedliwości. H. DEKLARACJE REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ 27. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie stali Estoński przemysł przetwórstwa stalowego znajduje się w stadium dynamicznego rozwoju. W trakcie negocjacji dotyczących niezbędnych dostosowań do ograniczeń ilościowych przewidzianych w dwustronnych porozumieniach w sprawie stali między Wspólnotą i Federacją Rosyjską, Ukrainą i Kazachstanem, lub przyjmując jakiekolwiek inne porozumienie o takim skutku, zostaną uwzględnione potrzeby importowe wynikające z przewidywanego rozwoju estońskiego hutnictwa żelaza i stali w najbliższej przyszłości. Estonia podkreśla, że jej przewidywane potrzeby importowe zostały przedstawione na Konferencji w sprawie przystąpienia. 28. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie rybołówstwa Estonia jest świadoma, iż zarządzanie umową między Rządem Republiki Estońskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony i zarządzania zasobami rybnymi w obszarze jezior Peipsi, Lämmi i Pihkva będzie zapewnione przez Estonię w ścisłej współpracy z Komisją, w zakresie w jakim Wspólnota nie ma lub też nie będzie mieć ustawodawstwa wtórnego dotyczącego zarządzania śródlądowymi zasobami połowowymi. 29. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) Zgodnie z zasadą wyłącznej kompetencji wspólnotowej, interesy Estonii w Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) będą reprezentowane przez Komisję od dnia przystąpienia. W przypadku, gdy Estonia nie zostanie członkiem NEAFC do dnia przystąpienia, Estonia opiera się na wysiłkach Wspólnoty zmierzających do włączenia do udziału Wspólnoty "kwot współpracy państw niebędących stronami" stosowanych przez Estonię i zarejestrowanych przez NEAFC. 30. Deklaracja Republiki Estońskiej w sprawie bezpieczeństwa żywności W odniesieniu do państw trzecich, Estonia spełni całkowicie wymagania rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymogi prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. bezpieczeństwa żywności i ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności. I. DEKLARACJE REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ 31. Deklaracja Republiki Łotewskiej w sprawie ważenia głosów w Radzie Deklaracja nr 20 do Traktatu Nicejskiego stanowi, że Republice Łotewskiej przyznaje się cztery głosy z ogółu 345 głosów w Radzie od 1 stycznia 2005 roku przy założeniu, że Unia składa się z 27 Państw Członkowskich. Biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia odpowiedniej, porównywalnej i równej reprezentacji Państw Członkowskich w Radzie zgodnie z liczbą ich ludności, Republika Łotewska deklaruje, że zastrzega sobie prawo przedyskutowania zagadnienia ważenia głosów w Radzie w trakcie następnej Konferencji Międzyrządowej. 32. Deklaracja Republiki Łotewskiej w sprawie rybołówstwa W odniesieniu do rozporządzenia (EWG) nr 3760/92 ustanawiającego podział wspólnotowych możliwości połowowych przyznawanych Państwom Członkowskim w odniesieniu do zasobów, które są objęte limitami połowowymi, Łotwa rozumie, że szczegółowe postanowienia niniejszego Aktu związane z możliwościami połowowymi, które mają być przyznane Łotwie na Morzu Bałtyckim odnoszą się do istniejącego systemu zarządzania w ramach Międzynarodowej Komisji Rybołówstwa Morza Bałtyckiego (IBSFC) wyliczonego dla UE składającej się z 15 państw, Estonii, Łotwy, Litwy i Polski. W odniesieniu do możliwości połowowych w ramach Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC), Łotwa deklaruje swoje zainteresowanie połowami w tym obszarze, jakkolwiek nie zarejestrowała ona dużych połowów w ostatnim okresie. Łotwa, jako strona współpracująca w NEAFC, przestrzegająca wszystkich decyzji i regulacji przyjętych przez tę Komisję oczekuje, że jej interesy będą należycie uwzględnione przy przydzielaniu możliwości połowowych dla Łotwy i innych nowych Państw Członkowskich. 33. Deklaracja Republiki Łotewskiej w sprawie artykułu 142a rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego Republika Łotewska uważa, że stosowanie artykułu 142a ustęp 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego nie wyłącza zakazu stosowania wspólnotowego znaku towarowego na terytorium Republiki Łotewskiej zgodnie z artykułem 106 ustęp 2 rozporządzenia. J. DEKLARACJA REPUBLIKI LITEWSKIEJ 34. Deklaracja Republiki Litewskiej w odniesieniu do działalności połowowej na obszarze regulacyjnym Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC). Litwa deklaruje zainteresowanie kontynuowaniem tradycyjnych połowów na obszarze regulacyjnym Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) po przystąpieniu do Unii Europejskiej. Litwa liczy na wsparcie UE przy przystąpieniu do NEAFC. Litwa oczekuje, że po przystąpieniu do UE, litewska działalność połowowa na obszarze regulacyjnym NEAFC będzie kontynuowana i odpowiednie kwoty będą przyznawane w tym obszarze zgodnie z zasadą względnej stabilności. K. DEKLARACJE REPUBLIKI MALTY 35. Deklaracja Republiki Malty w sprawie neutralności Malta potwierdza swoje zobowiązanie w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej ustanowionej w Traktacie o Unii Europejskiej. Malta potwierdza, że jej udział we wspólnej polityce zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej nie narusza jej neutralności. Traktat o Unii Europejskiej stanowi, że jakakolwiek decyzja podjęta przez Unię Europejską o przejściu do wspólnej obrony musi być podjęta na mocy jednomyślnej decyzji Rady Europejskiej przyjętej przez Państwa Członkowskie zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. 36. Deklaracja Republiki Malty w sprawie regionu wyspy Gozo Rząd Malty, Zwracając uwagę, że region wyspy Gozo posiada szczególne cechy gospodarcze i społeczne jak również ułomności wynikające z połączenia skutków jego podwójnej wyspiarskości, wrażliwego środowiska naturalnego, małej populacji połączonej z dużym zagęszczeniem ludności i ograniczonymi surowcami, którymi dysponuje, Zwracając uwagę, że produkt krajowy brutto na mieszkańca regionu wyspy Gozo jest znacznie niższy niż na Malcie jako całości, Zwracając uwagę, że przyjmuje ona szczególną politykę gospodarczą i społeczną w odniesieniu do regionu wyspy Gozo, która ma na celu przezwyciężenie utrzymujących się ułomności strukturalnych, które go dotykają, Uznając, że po przystąpieniu Malty do Unii Europejskiej, w wyniku porozumienia odnoszącego się do uprawnienia Malty do korzystania z pomocy Celów funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, jak również porozumień odnoszących się zerowej stawki VAT dla transportu osób pomiędzy wyspami i okresu przejściowego dla transportu pomiędzy wyspami produktów rolnych, Gozo będzie korzystać ze środków przeznaczonych specjalnie na znoszenie jego ułomności strukturalnych, poza korzystaniem ze środków przynoszących szersze korzyści gospodarcze i społeczne, Uznając ponadto, że klasyfikacja NUTS 3 przyznana regionowi wyspy Gozo nie może sama zapewnić wykonania zobowiązań podjętych przez Unię Europejską, dotyczących podjęcia środków na rzecz regionów mniej uprzywilejowanych, Deklaruje, że przed końcem każdego okresu budżetowego Wspólnoty, pociągającym za sobą ponowne określenie polityki regionalnej Wspólnoty, Malta zwróci się do Komisji o przedstawienie Radzie sprawozdania w sprawie sytuacji gospodarczej i społecznej Gozo, a w szczególności na temat dysproporcji społecznych i dysproporcji poziomu rozwoju gospodarczego między Gozo a Maltą. Komisja zostanie poproszona o zaproponowanie odpowiednich środków, niezbędnych w ramach polityki regionalnej Wspólnoty lub innych odpowiednich polityk Wspólnoty, w celu zapewnienia kontynuowania zmniejszania dysproporcji pomiędzy Gozo a Maltą, jak również późniejszej integracji Gozo z rynkiem wewnętrznym na uczciwych warunkach. W szczególności, w przypadku gdy Malta jako całość przestałaby być uprawniona do korzystania z pewnych środków polityki regionalnej, sprawozdanie powinno ocenić czy szczególna sytuacja gospodarcza Gozo uzasadnia dalsze uprawnienie Gozo do korzystania z tych środków oraz określać na jakich warunkach mogą z nich korzystać w okresie referencyjnym. 37. Deklaracja Republiki Malty w sprawie utrzymania zerowej stawki VAT Zgoda Malty na okres przejściowy do 1 stycznia 2010 roku na utrzymanie zerowej stawki VAT w miejsce standardowej stawki 5 % na dostawy środków spożywczych i farmaceutycznych oparta jest na założeniu, że okres przejściowy, o którym mowa w artykule 28 ustęp 1 szóstej dyrektywy w sprawie VAT, upłynie w tym dniu. L. DEKLARACJE RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 38. Deklaracja Rzeczypospolitej Polskiej dotycząca konkurencyjności polskiej produkcji niektórych owoców Polska zwraca uwagę, że stosowanie w Polsce wspólnej taryfy celnej UE może mieć natychmiastowy negatywny skutek dla konkurencyjności polskich producentów owoców miękkich, wiśni i jabłek. Jeżeli po przystąpieniu pojawią się w tych sektorach poważne trudności, które mogą się utrzymywać, Polska wniesie o pilne zastosowanie ogólnej klauzuli ochronnej i przyjęcie instrumentów pozwalających na trwałe usunięcie zakłóceń konkurencyjności w sektorze owoców miękkich, wiśni i jabłek. 39. Deklaracja Rządu Rzeczypospolitej Polskiej dotycząca moralności publicznej. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej rozumie, że nic w postanowieniach Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie oraz w postanowieniach traktatów zmieniających lub uzupełniających te traktaty nie stanowi dla Państwa Polskiego przeszkody w regulowaniu kwestii o znaczeniu moralnym, jak również kwestii odnoszących się do ochrony życia ludzkiego. 40. Deklaracja Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie interpretacji odstępstwa od wymogów określonych w dyrektywie 2001/82/WE i dyrektywie 2001/83/WE Polska uważa, że produkty farmaceutyczne znajdujące się w wykazie w dodatku A do załącznika XII do niniejszego Aktu, posiadające pozwolenie na dopuszczenie do obrotu mogą być wprowadzane do obrotu w Polsce. M. DEKLARACJE REPUBLIKI SŁOWENII 41. Deklaracja Republiki Słowenii w sprawie przyszłego podziału terytorialnego Republiki Słowenii na regiony Republika Słowenii podkreśla wagę, jaką przywiązuje do zrównoważonego rozwoju regionalnego i do potrzeby zmniejszenia dysproporcji społeczno-gospodarczych pomiędzy jej regionami. Republika Słowenii zwraca uwagę, że decyzje w zakresie podziału terytorialnego na regiony należą do wyłącznej kompetencji Republiki Słowenii. Wyjątkiem od tej zasady jest podział terytorialny Słowenii na regiony do celów wspólnej klasyfikacji regionalnej jednostek terytorialnych (NUTS). W ramach negocjacji w sprawie przystąpienia zagadnienie podziału terytorialnego Słowenii na regiony na poziomie NUTS 2 zostało tymczasowo ustalone na dziewiętnastym spotkaniu Konferencji na poziomie zastępców szefów delegacji 29 lipca 2002 roku, na warunkach określonych w Konkluzjach Konferencji. Konkluzje te zostały potwierdzone na spotkaniu ministrów na Konferencji w sprawie przystąpienia 1 października 2002 roku. Deklaracja Republiki Słowenii, wobec której żadne z Państw Członkowskich nie wyraziło sprzeciwu została włączona do Konkluzji Konferencji. Oto jej istotne fragmenty: "Słowenia odnotowuje z satysfakcją, iż UE zwróciła uwagę, że całe terytorium Słowenii będzie uznane za jeden region na poziomie NUTS 2 w okresie do końca 2006 roku, że Słowenia zamierza wprowadzić Jednolity dokument programowy obejmujący całe terytorium Słowenii w okresie programowania do końca 2006 roku, oraz że Słowenia będzie kontynuować dyskusje z Komisją o podziale terytorialnym zapewniającym zrównoważony rozwój regionalny w celu poddania przeglądowi, gdy będzie już Państwem Członkowskim, swojej klasyfikacji NUTS najpóźniej do końca 2006 roku. Jeżeli projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) zostanie przyjęty i wejdzie w życie przed przystąpieniem Słowenii, Słowenia będzie, jeśli to konieczne, negocjować z UE jej stosowanie do podziału terytorialnego Słowenii. Na tej podstawie Słowenia może zaakceptować propozycję UE i zgodzić się, że na tym etapie rozdział nie wymaga dalszych negocjacji." 42. Deklaracja Republiki Słowenii w sprawie słoweńskich miejscowych pszczół Apis mellifera Carnica (kranjska čebela) Mając na uwadze fakt, że słoweński podgatunek pszczół miododajnych Apis mellifera Carnica (znanych również pod nazwą "kranjska čebela", "Carniolan bee", "Krainer Biene", "Carnica" i "Kärntner Biene") należy do miejscowej populacji zwierząt Republiki Słoweńskiej, Uwzględniając wielowiekowe ciągłe starania o utrzymanie i selekcję rdzennych pszczół na terytorium obecnej Słowenii, zmierzające również do zachowania ich jako miejscowego materiału genetycznego co dało zrównoważoną populację pszczół stabilnych genetycznie, Uwzględniając, że konieczne jest zachowanie tej populacji miejscowych pszczół miododajnych o odrębnych cechach i tym samym przyczynienie się do różnorodności biologicznej, Republika Słowenii deklaruje, że ma zamiar kontynuować odpowiednie działania konieczne do zachowania miejscowej Apis mellifera Carnica na terytorium Republiki Słowenii. Republika Słowenii przypomina, że podniosła tę kwestię w czasie negocjacji w sprawie przystąpienia oraz że Unia Europejska podkreśliła, że krajowe środki mogą być podejmowane na podstawie artykułu 30 Traktatu, z zastrzeżeniem zasady proporcjonalności i że włączenie tej kwestii w ramy negocjacji nie było konieczne. N. DEKLARACJE KOMISJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH Wysokie Umawiające się Strony przyjęły do wiadomości następujące deklaracje Komisji Wspólnot Europejskich: 43. Deklaracja Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie ogólnej ekonomicznej klauzuli ochronnej, klauzuli ochronnej w zakresie rynku wewnętrznego i klauzuli ochronnej w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych Przed podjęciem decyzji w sprawie zastosowania klauzul ochronnych w zakresie rynku wewnętrznego oraz wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, Komisja Wspólnot Europejskich wysłucha opinii i stanowisk Państwa lub Państw Członkowskich, które będą bezpośrednio dotknięte takimi środkami i należycie weźmie pod uwagę te opinie i stanowiska. Ogólna klauzula ochronna obejmuje również rolnictwo. Może ona być uruchomiona, gdy w szczególnych sektorach rolnych pojawią się trudności, które są poważne i mogą się utrzymywać, lub które mogą doprowadzić do poważnego pogorszenia sytuacji gospodarczej na danym obszarze. Biorąc pod uwagę specyficzne problemy sektora rolnictwa w Polsce, środki podejmowane przez Komisję w celu zapobieżenia zakłóceniom na rynku na mocy ogólnej ekonomicznej klauzuli ochronnej mogą zawierać system monitorowania przepływów handlowych między Polską a innymi Państwami Członkowskimi. 44. Deklaracja Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie Konkluzji Konferencji w sprawie przystąpienia Łotwy Przywrócenie dobrego stanu porzuconych gruntów, np. w celu odtworzenia naturalnych warunków środowiskowych i/lub zapobieżenia powstawaniu jednolitych krajobrazów może być wspierane na mocy artykułu 33 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 w Jednolitym dokumencie programowym jako środek w ramach Celu 1. Artykuł 33 oferuje różne możliwości w tym zakresie, np. na mocy ósmego tiret, dotyczącego zarządzania zasobami wody przeznaczonymi dla rolnictwa, ale w szczególności na mocy jedenastego tiret, które przewiduje, że wsparcie może być przyznane w celu ochrony środowiska naturalnego w połączeniu z rolnictwem, leśnictwem i zachowaniem krajobrazu, jak również poprawy opieki nad zwierzętami. Wsparcie przyjmuje formę jednolitych płatności na przyjazną dla środowiska odnowę porzuconych gruntów. Proponowane działania nie powinny mieć głównie na celu przywrócenia gruntów do produkcji rolnej objętej wspólnymi organizacjami rynków lub do odłogowania. Jednakże grunty należące do rolników, które stanowią przedmiot przywrócenia do dobrego stanu zgodnie z powyższymi postanowieniami mogą być używane przez tych rolników w połączeniu z ich istniejącymi gruntami rolnymi, w celu zmiany ich bieżących metod produkcji w taki sposób, by ochronić środowisko naturalne i zachować naturalne obszary. W takim przypadku dalsze wsparcie jest możliwe na mocy środka rolno-środowiskowego określonego w artykule 22 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999. IV. WYMIANA LISTÓW Pełnomocnicy potwierdzili, że dokonana została Wymiana listów między Unią Europejską oraz Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii oraz Republiką Słowacką w sprawie procedury informowania i konsultacji w celu przyjęcia pewnych decyzji i innych środków podejmowanych w okresie poprzedzającym przystąpienie, która została dołączona do niniejszego Aktu Końcowego. Wymiana listów między Unią Europejską a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii i Republiką Słowacką w sprawie procedury informowania i konsultacji celem przyjęcia pewnych decyzji i innych środków podejmowanych w okresie poprzedzającym przystąpienie List nr 1 Szanowny Panie, Mam zaszczyt nawiązać do kwestii dotyczącej procedury informowania i konsultacji w celu przyjęcia pewnych decyzji i innych środków podejmowanych w okresie poprzedzającym przystąpienie Pana państwa do Unii Europejskiej podniesionej w ramach negocjacji w sprawie rozszerzenia. Potwierdzam niniejszym, że Unia Europejska może wyrazić zgodę na taką procedurę, na warunkach przedstawionych w Załączniku do niniejszego listu i mogłaby być ona stosowana od dnia, w którym niniejsza Konferencja w sprawie przystąpienia oświadczy, iż negocjacje w sprawie rozszerzenia zostały ostatecznie zakończone. Byłbym zobowiązany za potwierdzenie, iż Pański Rząd zgadza się z treścią niniejszego listu. Z poważaniem, List nr 2 Szanowny Panie, Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Pana listu o następującej treści: "Mam zaszczyt nawiązać do kwestii dotyczącej procedury informowania i konsultacji w celu przyjęcia pewnych decyzji i innych środków podejmowanych w okresie poprzedzającym przystąpienie Pana państwa do Unii Europejskiej, podniesionej w ramach negocjacji w sprawie rozszerzenia. Potwierdzam niniejszym, że Unia Europejska może wyrazić zgodę na taką procedurę, na warunkach przedstawionych w Załączniku do niniejszego listu i mogłaby być ona stosowana od dnia, w którym niniejsza Konferencja w sprawie przystąpienia oświadczy, iż negocjacje w sprawie rozszerzenia zostały ostatecznie zakończone. Byłbym zobowiązany za potwierdzenie, iż Pański Rząd zgadza się z treścią niniejszego listu." Mam zaszczyt potwierdzić, iż mój Rząd zgadza się z treścią tego listu. Z poważaniem, ZAŁĄCZNIK Procedura informowania i konsultacji w celu przyjęcia pewnych decyzji i innych środków podejmowanych w okresie poprzedzającym przystąpienie I. 1. W celu zapewnienia, iż Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republiki Słowacka (dalej jako "Państwa przystępujące") są odpowiednio informowane, jakakolwiek propozycja, komunikat, zalecenie lub inicjatywę mogącą doprowadzić do podjęcia decyzji przez instytucje lub organy Unii Europejskiej przekazywane są do wiadomości Państw przystępujących, po przekazaniu ich do Rady. 2. Konsultacje odbywają się na uzasadniony wniosek Państwa przystępującego, które określa wyraźnie w nim swoje interesy jako przyszłego członka Unii oraz swoje uwagi. 3. Decyzje administracyjne w zasadzie nie powodują wszczęcia konsultacji. 4. Konsultacje odbywają się w ramach Komitetu Tymczasowego złożonego z przedstawicieli Unii i Państw przystępujących. 5. Ze strony Unii, członkami Komitetu Tymczasowego są członkowie Komitetu Stałych Przedstawicieli lub osoby wyznaczone przez nich do tego celu. Komisję zaprasza się do udziału w pracach. 6. Komitet Tymczasowy wspierany jest przez Sekretariat, będący Sekretariatem Konferencji przedłużającym swoje działanie w tym celu. 7. Konsultacje odbywają się zazwyczaj niezwłocznie po tym jak prace przygotowawcze przeprowadzone na poziomie unijnym celem podjęcia decyzji przez Radę doprowadzą do opracowania wspólnych wytycznych, umożliwiających przydatną organizację tych konsultacji. 8. Jeżeli po zakończeniu konsultacji pozostaną poważne trudności, na żądanie Państwa przystępującego, sprawa może zostać podniesiona na szczeblu ministerialnym 9. Powyższe postanowienia mają zastosowanie mutatis mutandis do decyzji Rady Gubernatorów Europejskiego Banku Inwestycyjnego. 10. Procedury ustalone w powyższych ustępach stosuje się do wszelkich decyzji podejmowanych przez Państwa przystępujące, które mogą mieć wpływ na zobowiązania wynikające z ich pozycji jako przyszłych członków Unii. II. 1. Procedura przewidziana w części I stosuje się mutatis mutandis do projektów wspólnych strategii Rady w rozumieniu artykułu 13 Traktatu UE, projektów wspólnych działań Rady w rozumieniu artykułu 14 Traktatu UE oraz projektów wspólnych stanowisk Rady w rozumieniu artykułu 15 Traktatu UE, z zastrzeżeniem poniższych postanowień. 2. Do obowiązków Prezydencji należy podanie tych projektów do wiadomości Państw przystępujących, jeżeli propozycja lub komunikat jest wydany przez Państwo Członkowskie. 3. O ile Państwo przystępujące nie wniesie uzasadnionego sprzeciwu, konsultacje mogą odbyć się w drodze wymiany wiadomości przesyłanych drogą elektroniczną. 4. Jeżeli konsultacje odbywają się w ramach Komitetu Tymczasowego, członkowie Komitetu należący do Unii mogą, w stosownym przypadku być członkami Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa. III. 1. Procedura przewidziana w części I stosuje się mutatis mutandis do projektów wspólnych stanowisk Rady, decyzji ramowych Rady i decyzji Rady w rozumieniu artykułu 34 Traktatu UE, oraz do sporządzania konwencji, jak przewiduje to ten artykuł, z zastrzeżeniem poniższych postanowień. 2. Do obowiązków Prezydencji należy podanie tych projektów do wiadomości Państw przystępujących, jeżeli propozycja lub komunikat jest wydany przez Państwo Członkowskie. 3. Jeżeli konsultacje odbywają się w ramach Komitetu Tymczasowego, członkowie Komitetu należący do Unii mogą, w stosownym przypadku, być członkami Komitetu, o którym mowa w artykule 36 Traktatu UE. IV. Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, że ich przystąpienie do umów lub konwencji, o których mowa w artykule 3 ustęp 4, w artykule 5 ustęp 1 zdanie drugie, artykule 5 ustęp 2, akapicie pierwszym artykułu 6 ustęp 2 i artykule 6 ustęp 5 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia i dostosowań w Traktatach, jest zbieżne, w możliwie największym zakresie i na warunkach określonych w tym Akcie, z wejściem w życie Traktatu o Przystąpieniu W zakresie, w jakim umowy i konwencje, o których mowa w artykule 3, ustęp 4, artykule 5, ustęp 1 zdanie drugie oraz w artykule 5 ustęp 2, istnieją wyłącznie w formie projektu, nie zostały jeszcze podpisane i prawdopodobnie nie będą mogły zostać podpisane w okresie przed przystąpieniem, Państwa przystępujące będą zaproszone do włączenia się, po podpisaniu Traktatu o Przystąpieniu i zgodnie z właściwymi procedurami, do udziału w przygotowywaniu tych projektów w duchu współpracy i w sposób ułatwiający ich zawarcie. V. W odniesieniu do negocjacji Protokołów przejściowych i dostosowujących z krajami będącymi stronami umów, o których mowa w artykule 6, ustęp 2 oraz artykule 6, ustęp 6 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia, przedstawiciele Państw przystępujących będą włączeni w prace w charakterze obserwatorów wraz z przedstawicielami obecnych Państw Członkowskich. Niektóre niepreferencyjne umowy zawarte przez Wspólnotę, pozostające w mocy po dniu przystąpienia, mogą być dostosowywane lub zmieniane w celu uwzględnienia rozszerzenia Unii. Powyższe dostosowywania lub zmiany będą negocjowane przez Wspólnotę w stowarzyszeniu z przedstawicielami Państw przystępujących, zgodnie z procedurami, o których mowa w poprzednim akapicie. VI. Instytucje sporządzą we właściwym czasie teksty, o których mowa w artykule 58 oraz w artykule 61 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia i dostosowań w Traktatach. PROTOKÓŁ O POPRAWIENIU (TEKSTU) TRAKTATU między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku Zważywszy, iż zostały ujawnione niektóre błędy w tekście oryginalnym Traktatu o Przystąpieniu do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku, którego depozytariuszem jest Rząd Republiki Włoskiej. Zważywszy, iż te błędy zostały wskazane państwom będącym sygnatariuszami Traktatu poprzez pismo z dnia 10 lipca 2003 roku, sporządzone przez Radcę Prawnego Rady Unii Europejskiej i skierowane do Stałych Przedstawicielstw Państw Członkowskich i Szefów Przedstawicielstw Państw Przystępujących do Unii Europejskiej; zważywszy, iż Państwa Sygnatariusze nie wniosły żadnych zastrzeżeń w stosunku do poprawek przedstawionych w tym piśmie przed upływem terminu w nim wskazanego; Powyższe błędy w dniu dzisiejszym zostały sprostowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Włoskiej zgodnie z treścią wskazaną w Załączniku. W dowód powyższego, sporządzony został niniejszy Protokół, którego egzemplarz zostanie skierowany do Rządów Państw Sygnatariuszy powyższego Traktatu. Sporządzono w Rzymie, dnia dwudziestego drugiego lipca roku dwutysięcznego trzeciego. ZAŁĄCZNIK PROTOKÓŁ O POPRAWIENIU (TEKSTU) TRAKTATU między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku (AA 2003/TR, 16.4.2003) 1. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", punkt 6, Rolnictwo, sekcja B Ustawodawstwo weterynaryjne i fitosanitarne, podsekcja I Ustawodawstwo weterynaryjne Dostosowanie decyzji Komisji 97/467/WE z dnia 7 lipa 1997 r. ustalającej tymczasowe wykazy zakładów państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz mięsa króliczego oraz mięsa zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka (Dz. U. L 199 z 26.7.1997, str. 57) - litera a), ostatni ustęp, druga pozycja, w języku czeskim (strona AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1397) Zamiast: "zaŕŕzeni nebudou v rámci Společenstvi schválena dokud nebudou pŕíjata osvědčeni."; Powinno być: "Zarizeni nebudou v rámci Společenstvi schválena, dokud nebudou pŕíjata osvědčeni.". 2. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", punkt 15, Polityka regionalna i koordynacja instrumentów strukturalnych Dostosowanie rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiającego Fundusz Spójności (Dz. U. L. 130 z 25.5.1994, str. 1) Nowy artykuł 16a ustęp 1 do tego rozporządzenia (strona AA 2003/ACT/Załącznik II/pl 1895) [t. 1, str. 532]1) Zamiast: ".... są uznane za zatwierdzone przez rozporządzenie Komisji."; Powinno być: "... są uznane za zatwierdzone przez Komisję na mocy tego rozporządzenia.". 3. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", punkt 18, Współpraca w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, sekcja C, Granice zewnętrzne Dostosowanie Wspólnego Podręcznika - dowód tożsamości w Słowenii (strona AA 2003/ACT/Załącznik II /pl 2284) Dodaje się następującą uwagę: "Uwaga: Brak informacji dostarczonych przez Słowenię." 4. Akt Przystąpienia, Protokół nr 5 w sprawie tranzytu osób droga lądowa między Obwodem Kaliningradzkim i innymi częściami Federacji Rosyjskiej, artykuł 1 (strona AA 2003/ACT/P5/pl 4772) [t. 2, str. 823]1) Zamiast: "... a w szczególności rozporządzenie Rady ustanawiające szczególny Uproszczony Dokument Tranzytowy (FTD), Uproszczony Kolejowy Dokument Tranzytowy (FRTD) oraz zmieniające Wspólne Instrukcje Konsularne i Wspólny Podręcznik"; Powinno być: "... a w szczególności rozporządzenie Rady (WE) nr 693/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 roku ustanawiające szczególny Uproszczony Dokument Tranzytowy (FTD), Uproszczony Kolejowy Dokument Tranzytowy (FRTD) oraz zmieniające Wspólne Instrukcje Konsularne i Wspólny Podręcznik* __________ 1) Oznaczenie tomu i numeru strony w Załączniku nr 1 do niniejszego numeru. * Dz. U. L 99 z 17.4.2003. str. 8.". DRUGI PROTOKÓŁ O SPROSTOWANIU TEKSTU TRAKTATU między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. Zważywszy, iż zostały ujawnione pewne błędy w tekście oryginalnym Traktatu o Przystąpieniu do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 roku, którego depozytariuszem jest Rząd Republiki Włoskiej. Zważywszy, iż te błędy zostały wskazane państwom będącym sygnatariuszami Traktatu poprzez pismo z dnia 1 marca 2004 roku, sporządzone przez Radcę Prawnego Rady Unii Europejskiej i skierowane do Stałych Przedstawicielstw Państw Członkowskich i Szefów Przedstawicielstw Państw Przystępujących do Unii Europejskiej; zważywszy, iż Państwa Sygnatariusze nie wniosły żadnych zastrzeżeń w stosunku do poprawek przedstawionych w tym piśmie przed upływem terminu w nim wskazanego; Powyższe błędy w dniu dzisiejszym zostały sprostowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Włoskiej zgodnie z treścią wskazaną w Załączniku. W dowód powyższego, sporządzony został niniejszy drugi Protokół, którego egzemplarz zostanie skierowany do Rządów Państw Sygnatariuszy powyższego Traktatu. Sporządzono w Rzymie, dnia dwudziestego dziewiątego marca roku dwutysięcznego czwartego. ZAŁĄCZNIK DRUGI PROTOKÓŁ O SPROSTOWANIU TEKSTU TRAKTATU między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. (AA2003/TR, 16.4.2003) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003)1) 1. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja A Pojazdy silnikowe, punkt 2 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 80) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 54)2) [t. 1, str. 9]3) Zamiast: "Dyrektywa Rady 70/157/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu hałasu zewnętrznego i układu wydechowego pojazdów silnikowych"; Powinno być: "Dyrektywa Rady 70/157/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dopuszczalnego poziomu hałasu i układu wydechowego pojazdów silnikowych". 2. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja A Pojazdy silnikowe, punkt 8 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 87) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 56)2) [t. 1, str. 10]3) Zamiast: "Dyrektywa Rady 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do eliminowania zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych"; Powinno być: "Dyrektywa Rady 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych". 3. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja A, Pojazdy silnikowe, punkt 13 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 92) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 57)2) [t. 1, str. 12]3) Zamiast: "Dyrektywa Rady 75/322/EWG z dnia 20 maja 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radiowych ciągników rolniczych lub leśnych wyposażonych w silniki o zapłonie iskrowym"; Powinno być: "Dyrektywa Rady 75/322/EWG z dnia 20 maja 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywołanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w kołowych ciągnikach rolniczych lub leśnych"; 4. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja C Kosmetyki. (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 118) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 64)2) [t. 1, str. 18]3) Zamiast: "Dyrektywa Komisji 95/17/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. ustanawiająca szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 76/768/EWG w odniesieniu do niewpisywania na listę jednego lub kilku składników używanych do etykietowania produktów kosmetycznych"; Powinno być: "Dyrektywa Komisji 95/17/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. ustanawiająca szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 76/768/EWG w odniesieniu do nieumieszczania jednego lub kilku składników w wykazie używanym do etykietowania produktów kosmetycznych"; 5. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja I Zamówienia publiczne, punkt 4 lit. b) (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 172) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 79)2) [t. 1, str. 31]3) Zamiast: "LISTA ORGANÓW I KATEGORIE ORGANÓW, DO KTÓRYCH MAJĄ ZASTOSOWANIE PRZEPISY PRAWA WYMIENIONE W ART. 1 LIT. (b)"; Powinno być: "WYKAZY PODMIOTÓW ORAZ KATEGORII PODMIOTÓW PRAWA PUBLICZNEGO, OKREŚLONYCH W ART. 1 LIT. (b)" 6. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja I Zamówienia publiczne punkt 4 lit.b) pozycja XIX ŁOTWA, tiret ostatnie (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 177) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 81)2) [t. 1, str. 32]3) Zamiast: "Citi publisko tiesíbu subjekti, kuru darbíba nav saistíta ar komercdarbíbu (Inne organy poddane prawu publicznemu lub o charakterze handlowym)"; Powinno być: "Citi publisko tiesíbu subjekti, kuru darbíba nav saistíta ar komercdar-bíbu (Inne podmioty prawa publicznego nie mające charakteru handlowego)"; 7. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja J Środki spożywcze punkt 7 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 231) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 95)2) [t. 1, str. 44]3) Zamiast: "Dyrektywa Rady 2001/114/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnosząca się do pewnego rodzaju mleka utrwalonego przez częściowo lub całkowite odwodnienie przeznaczonego do spożycia przez ludzi"; Powinno być: "Dyrektywa Rady 2001/114/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnosząca się do niektórych rodzajów częściowo lub całkowicie odwodnionego mleka konserwowanego przeznaczonego do spożycia przez ludzi"; 8. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 1, Swobodny przepływ towarów, Sekcja K Chemikalia, dostosowania dyrektywy Rady 67/548/EWG a) litera d), Załącznik III (i) R6, pozycja dotycząca Malty (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 290) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 118)2) [t. 1, str. 65]3) Zamiast: "MT. Jista' jisplodi b'kuntatt jew bla kuntatt ma' l-ajra."; Powinno być: "MT: Jista' jisplodi b'kuntatt jew bla kuntatt ma' l-arja.". (ii) R15, pozycja dotycząca Malty (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 298) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 120)2) [t. 1, str. 67]3) Zamiast: "MT: Kuntatt ma' l-ilma johrog gassijiet li jiehdu n-nar malajr hafna."; Powinno być: "MT: B'kuntatt ma' l-ilma johrog gassijiet li jiehdu n-nar malajr hafna.". b) litera e), Załącznik IV (i) S33, pozycja dotycząca Malty (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 471) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 162)2) [t. 1, str. 108]3) Zamiast: "MT: Evita l-kumulazzjoni ta' kargi elettrostatici."; Powinno być: "MT: Evita l-akkumulazzjoni ta' kargi elettrostatici.". ii) S57, pozycja dotycząca Malty (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 497) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 169)2) [t. 1, str. 115]3) Zamiast: "MT: Uża kontenitur adatt biex tevita t-tingis ta' l-ambjent,"; Powinno być: "MT: Uża kontenitur adatt biex tevita t-tniggis ta' l-ambjent.". 9. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 2, Swobodny przepływ osób, Sekcja A Zabezpieczenie społeczne punkt 1. lit.b) pozycja P. MALTA (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 536) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 179)2) [t. 1, str. 125]3) Zamiast: "Za osobę prowadzącą działalność na własny rachunek, w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt (ii) rozporządzenia, uznaje się każdą osobę prowadzącą działalność na własny rachunek i nie będącą pracownikiem najemnym w rozumieniu ustawy o zabezpieczeniu społecznym (Cap. 318) z 1987 r."; Powinno być: "Za osobę prowadzącą działalność na własny rachunek, w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt (ii) rozporządzenia, uznaje się każdą osobę prowadzącą działalność na własny rachunek i każdą osobę nie będącą pracownikiem najemnym w rozumieniu ustawy o zabezpieczeniu społecznym (Cap. 318) z 1987 r."; 10. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 2, Swobodny przepływ osób, Sekcja A Zabezpieczenie społeczne punkt 1. lit.m) ust. 1, lit. b) (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 654) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 203)2) [t. 1, str. 157]3) Zamiast: "Pełna duńska emerytura krajowa nabywana po upływie 10-letniego okresu zamieszkiwania przez osoby, które uzyskałyby uprawnienia emerytalne najpóźniej do dnia 1 października 1989 r."; Powinno być: "Pełna duńska emerytura krajowa nabywana po upływie 10-letniego okresu zamieszkiwania przez osoby, które uzyskają uprawnienia emerytalne najpóźniej do dnia 1 października 1989 r."; 11. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 2, Swobodny przepływ osób, Sekcja A Zabezpieczenie społeczne, punkt 2 pozycja S. RZECZPOSPOLITA POLSKA ust. 6 lit. a) drugie tiret (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 697) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 212)2) [t. 1, str. 169]3) Zamiast: "- terenowe jednostki organizacyjne Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwe ze względu na siedzibę pracodawcy osoby ubezpieczonej lub dla siedziby osoby pracującej na własny rachunek;" Powinno być: "- terenowe jednostki organizacyjne Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwe ze względu na siedzibę pracodawcy osoby ubezpieczonej lub siedzibę osoby prowadzącej działalność na własny rachunek;" 12. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 2, Swobodny przepływ osób, Sekcja A Zabezpieczenie społeczne, punkt 2 lit. h) pozycja A. lit. (b) (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 826) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 240)2) [t. 1, str. 204]3) Zamiast: "z okresem odniesienia wynoszącym kwartał roku kalendarzowego w stosunkach pomiędzy: z kwartalnym okresem odniesienia w stosunkach pomiędzy:"; Powinno być: "z okresem odniesienia wynoszącym kwartał roku kalendarzowego w stosunkach pomiędzy:"; 13. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 2, Swobodny przepływ osób, Sekcja A Zabezpieczenie społeczne, punkt 2 lit. h) pozycja B. (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 826) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 240)2) [t. 1, str. 204]3) Zamiast: "Osoby pracujące na własny rachunek"; Powinno być: "Osób prowadzących działalność na własny rachunek"; 14. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 2, Swobodny przepływ osób, Sekcja A Zabezpieczenie społeczne, punkt 2 lit. i) pozycja M. LITWA (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 829) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 240)2) [t. 1, str. 205]3) Zamiast: "Ustalanie wysokości rocznych średnich kosztów rzeczowych jest dokonywane na podstawie przepisów Ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym."; Powinno być: "Ustalanie wysokości rocznych średnich kosztów świadczeń rzeczowych jest dokonywane na podstawie przepisów Ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym."; 15. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 4 dostosowanie artykułu 9. AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1123) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 349)2) [t. 1, str. 292]3) Zamiast: "Republika Czeska, Estonia, Cypr, Łotwa, Litwa, Węgry, Malta, Polska, Słowenia i Słowacja przekażą tę informację przed upływem czterech miesięcy do dnia przystąpienia."; Powinno być: "Republika Czeska, Estonia, Cypr, Łotwa, Litwa, Węgry, Malta, Polska, Słowenia i Słowacja przekażą tę informację przed upływem czterech miesięcy od dnia przystąpienia."; 16. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 8 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1130) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 350)2) [t. 1, str. 293]3) Zamiast: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i artykułów żywnościowych"; Powinno być: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz odnośnego znakowania produktów rolnych i środków spożywczych"; 17. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 11 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1142) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 352)2) [t. 1, str. 296]3) Zamiast: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2082/92 z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie świadectw o szczególnym charakterze dla produktów rolnych i artykułów żywnościowych"; Powinno być: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2082/92 z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie świadectw o szczególnym charakterze dla produktów rolnych i środków spożywczych"; 18. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 23, lit. i) dostosowania załącznika VI tabela o tytule: "Krajowe obszary bazowe oraz plony referencyjne w Republice Czeskiej, Estonii, na Cyprze, Łotwie, Litwie, Węgrzech, Malcie, w Polsce, Słowenii i na Słowacji", nazwa prawej kolumny (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1180) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 362)2) [t. 1, str. 306]3) Zamiast: "plon" Powinno być: "plon referencyjny" 19. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 26 dostosowania artykułu 33/, ustęp 1 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1206) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 368)2) [t. 1, str. 312]3) Zamiast: "W drodze odstępstwa od przepisów pierwszego tiret art. 5, udziela się wsparcia gospodarstwom rolnym, w stosunku do których jest możliwe wykazanie uzyskania trwałej konkurencyjności z końcem okresu realizacji inwestycji."; Powinno być: "W drodze odstępstwa od przepisów pierwszego tiret art. 5, udziela się wsparcia gospodarstwom rolnym, w stosunku do których jest możliwe wykazanie uzyskania trwałej żywotności ekonomicznej z końcem okresu realizacji inwestycji."; 20. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", punkt 6 Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 26, dostosowania artykułu 47a, ustęp 1 ostatnie zdanie (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1212) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 369)2) [t. 1, str. 313]3) Zamiast: "finansowane jest z Sekcji Gwarancji (EFOGR), na warunkach określonych w niniejszym artykule."; Powinno być: "finansowane jest z Sekcji Gwarancji EFOGR, na warunkach określonych w niniejszym rozdziale."; 21. Akt: Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja B. Ustawodawstwo weterynaryjne i fitosanitarne, Podsekcja I, Ustawodawstwo weterynaryjne, punkt 62 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1415) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 418)2) [t. 1, str. 365]3) Zamiast: "Decyzja Komisji 97/569/WE z dnia 16 lipca 1997 r. ustalająca tymczasowe wykazy zakładów państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz przetworów mięsnych"; Powinno być: "Decyzja Komisji 97/569/WE z dnia 16 lipca 1997 r. ustalająca tymczasowe wykazy zakładów państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz produktów mięsnych"; 22. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6 Rolnictwo, Sekcja B Ustawodawstwo weterynaryjne i fitosanitarne, Podsekcja II, Ustawodawstwo fitosanitarne, punkt 1 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1497) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 438)2) [t. 1, str. 386]3) Zamiast: "Decyzja Rady 95/514/WE z dnia 29 listopada 1995 r. w sprawie równoważności inspekcji polowych stosowanych w państwach trzecich dla nasion roślin uprawnych i równoważności nasion wyprodukowanych w państwach trzecich" Powinno być: "Decyzja Rady 95/514/WE z dnia 29 listopada 1995 r. w sprawie równoważności inspekcji polowych stosowanych w państwach trzecich w uprawach nasiennych roślin uprawnych i równoważności nasion wyprodukowanych w państwach trzecich" 23. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 6, Sekcja B Ustawodawstwo weterynaryjne i fitosanitarne, Podsekcja II - Ustawodawstwo fitosanitarne, punkt 5 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1500) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 438)2) [t. 1, str. 387]3) Zamiast: "Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Państw Członkowskich organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie" Powinno być: "Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie" 24. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 8, Polityka transportowa, Sekcja F Transeuropejskie sieci transportowe Mapy do Decyzji nr 1692/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, mapa 5.1 "Seaports Category A", Porty w Estonii (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1651) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 529)2) [t. 1, str. 445]3) Zamiast: "VIRSTU" Powinno być: "VIRTSU" 25. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 10 Statystyka Punkt 5, dostosowania do dyrektywy Rady 80/1177/EWG, litera a), pozycja w Artykule 1 ustęp 2 litera a) tej dyrektywy pomiędzy pozycjami dotyczącymi Portugalii i Finlandii (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1729) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 565)2) [t. 1, str. 470]3) (a) Zamiast: "ŽSSR: Železnice Slovenskej republiky;"* Powinno być: "ŽSR: Železnice Slovenskej republiky;" (b) Zamiast: "ŽSSK: Železničná spoločnost', a. s." Powinno być: "ZSSK: Železničná spoločnost', a. s." _______________ * błąd jedynie w podpisanej wersji Traktatu 26. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 15, Polityka regionalna i koordynacja instrumentów strukturalnych, punkt 2 lit.(e) (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1899) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 660)2) [t. 1, str. 533]3) Zamiast: "1. Dostępne środki dla zobowiązań funduszy dla Belgii, Danii, Niemiec, Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Włoch, Luksemburga, Niderlandów, Austrii, Portugalii, Finlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa na lata 2000-2006 wynoszą 195 miliardów EUR według cen z 1999 r."; Powinno być: "1. Dostępne środki dla zobowiązań funduszy dla Belgii, Danii, Niemiec, Grecji, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Włoch, Luksemburga, Niderlandów, Austrii, Portugalii, Finlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa na lata 2000-2006 wynoszą 195 miliardów EUR według cen z 1999 r."; 27. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 15, Polityka regionalna i koordynacja instrumentów strukturalnych, punkt 2 lit. (q) (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1904) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 661)2) [t. 1, str. 534]3) Zamiast: "ZAŁĄCZNIK II FUNDUSZE STRUKTURALNE Roczny podział przydzielonych środków na okres od dnia przystąpienia do 2006 r. dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (wymieniony w art. 7 ust. 1)"; Powinno być: "ZAŁĄCZNIK II FUNDUSZE STRUKTURALNE Roczny podział przydzielonych środków na okres od dnia przystąpienia do 2006 r. dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (wymieniony w art. 7 ust. 1)"; 28. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 16, Środowisko naturalne, Sekcja C. Ochrona przyrody, punkt 2 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1958) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 676)2) [t. 1, str. 550]3) a) Zamiast: "Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony naturalnych siedlisk oraz dzikiej fauny i flory"; Powinno być: "Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory"; b) Zamiast: "ZAŁĄCZNIK I: TYPY SIEDLISK NATURALNYCH WAŻNYCH DLA WSPÓLNOTY, KTÓRYCH OCHRONA WYMAGA WYZNACZENIA OBSZARÓW SZCZEGÓLNIE CHRONIONYCH Interpretacja Wskazówki do interpretacji typów siedlisk naturalnych znajdują się we "Wskazówkach do interpretacji siedlisk naturalnych w Unii Europejskiej", w brzmieniu zatwierdzonym przez komitet ustanowiony zgodnie z art. 20 ("Komitet ds. siedlisk naturalnych"), opublikowanych przez Komisję Europejską1 _____________________ 1 "Wskazówki do interpretacji siedlisk naturalnych w Unii Europejskiej", wersja EUR 15/2'' przyjęta przez Komitet ds. siedlisk naturalnych w dniu 4 października 1999 r. oraz "Zmiany do "Wskazówek do interpretacji siedlisk naturalnych w Unii Europejskiej" mające na względzie rozszerzenie UE" (Hab. 01/11b-rev. 1) przyjęte przez Komitet ds. siedlisk naturalnych w dniu 24 kwietnia 2002 r., po konsultacji pisemnej z Dyrekcją Generalną "Środowisko naturalne" Komisji Europejskiej"; Powinno być: "ZAŁĄCZNIK I: TYPY SIEDLISK PRZYRODNICZYCH BĘDĄCE PRZEDMIOTEM ZAINTERESOWANIA WSPÓLNOTY, KTÓRYCH OCHRONA WYMAGA WYZNACZENIA SPECJALNYCH OBSZARÓW OCHRONY Interpretacja Wskazówki do interpretacji typów siedlisk przyrodniczych znajdują się w "Instrukcji do interpretacji siedlisk w Unii Europejskiej", w brzmieniu zatwierdzonym przez komitet ustanowiony zgodnie z art. 20 ("Komitet ds. siedlisk"), opublikowanej przez Komisję Europejską1 _____________________ 1 "Instrukcja do interpretacji siedlisk w Unii Europejskiej", wersja EUR 15/2'' przyjęta przez Komitet ds. siedlisk w dniu 4 października 1999 r. oraz "Zmiany do "Instrukcji do interpretacji siedlisk w Unii Europejskiej" mające na względzie rozszerzenie UE" (Hab. 01/11b-rev. 1) przyjęte przez Komitet ds. siedlisk w dniu 24 kwietnia 2002 r., po konsultacji pisemnej z Dyrekcją Generalną "Środowisko naturalne" Komisji Europejskiej"; c) Zamiast: "Symbol »*« oznacza typy siedlisk o pierwszorzędnym znaczeniu"; Powinno być: "Symbol "*" oznacza priorytetowe typy siedlisk"; d) Zamiast: "1. SIEDLISKA NADBRZEŻNE I HALOFITYCZNE";[..] Powinno być: "1. SIEDLISKA NADBRZEŻNE I HALOFILNE";[..] 29. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 16. Środowisko naturalne, Sekcja C. Ochrona przyrody, punkt 2 lit. c) pozycja 9. LASY (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 1971) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 679)2) [t. 1, str. 533]3) Zamiast: "9020 * Fennoskandyjskie hemiborealne naturalne stare szerokolistne lasy liściaste (Quercus, Tilia, Acer, Fraxinus lub Ulmus) bogate w epifity [...] 9050 Fennoskandyjskie lasy z bogato występującymi ziołami z Picea abies"; Powinno być: "9020 * Fennoskandyjskie hemiborealne naturalne stare lasy liściaste (Quercus, Tilia, Acer, Fraxinus lub Ulmus) bogate w epifity [...] 9050 Fennoskandyjskie lasy z bogatym runem z Picea abies"; 30. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 16, Środowisko naturalne, Sekcja D. Kontrola zanieczyszczeń przemysłowych i zarządzanie ryzykiem, punkt 4 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 2075) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 706)2) [t. 1, str. 582]3) Zamiast: "Rozporządzenie (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczające dobrowolny udział organizacji w systemie zarządzania środowiskiem i audytu środowiskowego we Wspólnocie (EMAS)"; Powinno być: "Rozporządzenie (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczające dobrowolny udział organizacji w systemie eko-zarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS)"; 31. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 18 Współpraca w zakresie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych Sekcja C Granice zewnętrzne, punkt 2, dostosowania do numeru celex 41999 D 0013 (Wspólny Podręcznik i Wspólne Instrukcje Konsularne) Litera d), Dodatek do Załącznika 1, Wykaz przejść granicznych "POLSKA-SŁOWACJA", tytuł "Lokalny ruch przygraniczny (*) turystyczne przejścia graniczne (**)", punkt 12 (AA 2003/ACT/Załącznik II/pl 2198) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 735)2) [t. 1, str. 614]3) Zamiast: "12. Jaworzynka-Cerne (**)" Powinno być: "12. Jaworzynka-čierne (**)" 32. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 20 Stosunki zewnętrzne a) Ustęp 4, dostosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 2465/96 - pozycja dotycząca Łotwy (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 2386) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 776)2) [t. 1, str. 668]3) Zamiast: "Latvijas Republikas Arlietu ministrija [..] Tel. Nr. (371)7016201, (371) 2016207..." Powinno być: "Latvijas Republikas Arlietu ministrija [..] Tel. Nr. (371)7016201, (371) 7016207..."; b) Ustęp 7, dostosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1081/2000 - pozycja dotycząca Łotwy (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 2401) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 778)2) [t. 1, str. 672]3) Zamiast: "Latvijas Republikas Arlietu ministrija [..] Tel. Nr. (371)7016201, (371) 2016207..." Powinno być: "Latvijas Republikas Arlietu ministrija [..] Tel. Nr. (371)7016201, (371) 7016207..."; (c) Ustęp 17, dostosowania Rozporządzenia Rady (WE) nr 1318/2002 - pozycja dotycząca Łotwy (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 2460) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 788)2) [t. 1, str. 685]3) Zamiast: "Latvijas Republikas Arlietu ministrija [..] Tel. Nr. (371) 7016201, (371) 2016207..." Powinno być: "Latvijas Republikas Arlietu ministrija [..] Tel. Nr. (371) 7016201, (371) 7016207...". 33. Akt Przystąpienia, załącznik II, "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 20. Stosunki zewnętrzne, punkt 10 (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 2415) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 780)2) [t. 1, str. 675]3) Zamiast: "Rozporządzenie Rady (WE) nr 2051/2001 z dnia 10 grudnia 2001 r. wprowadzające system ogólnych preferencji celnych na okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r."; Powinno być: "Rozporządzenie Rady (WE) nr 2501/2001 z dnia 10 grudnia 2001 r. wprowadzające plan ogólnych preferencji taryfowych na okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r."; 34. Akt Przystąpienia, załącznik II "Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia", Rozdział 21, "Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa", punkt 1, dostosowania decyzji 96/409/WPZiB, litera e), pozycja dotycząca Malty zaczynająca się wyrazami: "(1) Kunjom..." (AA2003/ACT/Załącznik II/pl 2466) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 789)2) [t. 1, str. 687]3) Zamiast: "(9) Data ta' l-eghluq"; Powinno być: "(9) Data ta' l-gheluq". 35. Akt Przystąpienia, załącznik III, "Wykaz, o którym mowa w artykule 21 Aktu Przystąpienia", Rozdział 3. Rybołówstwo, punkt 1 akapit 2 (AA2003/ACT/Załącznik III/pl 2491) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 794)2) [t. 1, str. 692]3) Zamiast: "Szczegółowe zasady opracowania powyżej wskazanej listy, dla celów systemu monitorowania nakładu połowowego oraz, jeżeli jest to konieczne, dla celów połowów lampuki w 25-milowej strefie zarządzanej zostaną przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 18 rozporządzenia (EWG) nr 3760/921 ustanawiającego Wspólnotowy system rybołówstwa i upraw wodnych. Skuteczne metody monitorowania zostaną ustalone zgodnie z dorobkiem."; Powinno być: "Szczegółowe zasady opracowania powyżej wskazanej listy, dla celów systemu monitorowania nakładu połowowego oraz, jeżeli jest to konieczne, dla celów połowów lampuki w 25-milowej strefie zarządzanej zostaną przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 18 rozporządzenia (EWG) nr 3760/921 ustanawiającego Wspólnotowy system rybołówstwa i akwakultury. Skuteczne metody monitorowania zostaną ustalone zgodnie z dorobkiem."; 36. Akt Przystąpienia, Załącznik V: "Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Republika Czeska", Rozdział 3. Rolnictwo. Sekcja A. Ustawodawstwo weterynaryjne, punkt 1, akapit 4 (AA2003/ACT/Załącznik V pl 2550) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 806)2) [t. 1, str. 707]3) Zamiast: "Dyrektywa Rady 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie na rynek produktów jajecznych"; Powinno być: "Dyrektywa Rady 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. w sprawie problemów higienicznych i zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu produktów jajecznych"; 37. Akt Przystąpienia, Załącznik IX: "Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Litwa", Rozdział 5. Rolnictwo, Sekcja A. Ustawodawstwo rolne, punkt 1 (AA2003/ACT/Załącznik IX/pl 2814) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 839)2) [t. 2, str. 8]3) Zamiast: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i artykułów żywnościowych"; Powinno być: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz odnośnego znakowania produktów rolnych i środków spożywczych"; 38. Akt Przystąpienia, Załącznik X: "Wykaz, o którym mowa artykule 24 Aktu Przystąpienia: Węgry", Rozdział 8. Środowisko naturalne, Sekcja A Gospodarka odpadami, punkt 1 (AA2003/ACT/Załącznik X/pl 3238) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 854)2) [t. 2, str. 157]3) Zamiast: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar"; Powinno być: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar"; 39. Akt Przystąpienia, Załącznik XI: "Wykaz, o którym mowa w artykule 24 Aktu Przystąpienia: Malta", Rozdział 10. Środowisko naturalne, Sekcja B. Gospodarka odpadami punkt 1 (AA2003/ACT/Załącznik XI/pl 3300) (Wydanie specjalne Dz. U. z 23.9.2003, str. 869)2) [t. 2, str. 173]3) Zamiast: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli wysyłek odpadów wewnątrz, do i ze Wspólnoty Europejskiej"; Powinno być: "Rozporządzenie Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar"; 40. Akt Przystąpienia, Dodatek B, o którym mowa w Rozdziale 6, Sekcja B, Podsekcja I, punkt 1 Załącznika XII Wykaz drugi, Wykaz zakładów mięsnych (mięso białe) w okresie przejściowym, punkt 46, nazwa zakładu: "PPHEI AWRA" Sp. z o.o., kolumna "Braki", piąta pozycja dla dyrektywy 71/118/EWG (AA2003/ACT/Załącznik XII/pl 4428) (Wydanie elektroniczne Dz. U. C 227E/2003, str. 1457)2) [t. 2, str. 692]3) Zamiast: "Załącznik I, rozdział II, punkt 14, litery (a), (b), (c), 1(d), (e) i (g)" Powinno być: "Załącznik I, rozdział II, punkt 14, litery (a), (b), (c), (d), (e) i (g)" _______________ 1) Dotyczy Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. 2) Oznaczenie i numer strony w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 3) Oznaczenie tomu i numeru strony w Załączniku nr 1 do niniejszego numeru. Po zaznajomieniu się z powyższym Traktatem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych, - jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, - będzie niezmiennie zachowywany. Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 23 lipca 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy w zakresie niektórych ulg i zwolnień podatkowych w ramach pomocy de minimis (Dz. U. Nr 94, poz. 900) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy określonej w: 1) art. 25 ust. 11-16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 1)), 2) art. 44 ust. 7a-7j ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)), 3) art. 21 ust. 6-13 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 3)), 4) art. 9 pkt 10 lit. g ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 4)), 5) art. 48 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 zdanie pierwsze i art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 5)), 6) art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 6)), 7) art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z późn. zm. 7)), 8) art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. Nr 200, poz. 1682 i Nr 216, poz. 1826) - w ramach pomocy de minimis. § 2. Rozporządzenia nie stosuje się do pomocy: 1) udzielanej w sektorze transportu oraz w zakresie działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w Załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 2) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów udziału w targach handlowych i badaniach lub usług konsultingowych przeprowadzanych w celu wprowadzenia nowego bądź istniejącego produktu na nowy rynek; 3) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej. § 3. 1. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą może uzyskać pomoc, o której mowa w § 1, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis, otrzymanej przez niego w okresie 3 kolejnych lat poprzedzających dzień uzyskania planowanej pomocy, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 100 tys. euro. 2. Podstawą zakwalifikowania pomocy jako pomocy de minimis, w przypadku gdy jej uzyskanie jest uzależnione wyłącznie od spełnienia przesłanek określonych w aktach prawnych wymienionych w § 1, bez konieczności wydania decyzji przez organ udzielający pomocy, jest zaświadczenie wydane przez właściwy organ podatkowy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39, Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 257 i Nr 93, poz. 894. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 202, poz. 1958. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 210, poz. 2037 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 42, Nr 42, poz. 386 i Nr 54, poz. 535. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593 , Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 108, poz. 681, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, z 2002 r. Nr 200, poz. 1680 oraz z 2003 r. Nr 110, poz. 1039 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu 2) (Dz. U. Nr 94, poz. 933) Na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu, używane do produkcji środków spożywczych, oraz warunki ich stosowania, a także zakres informacji podawanych na opakowaniach nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta. § 2. 1. Dozwolone substancje dodatkowe, ich funkcje technologiczne oraz substancje pomagające w przetwarzaniu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Warunki stosowania dozwolonych substancji dodatkowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Dozwolone substancje dodatkowe stosowane do żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 10 ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, oraz warunki ich stosowania określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Zakres informacji podawanych na nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta opakowaniach: 1) dozwolonych substancji dodatkowych określa § 37 pkt 4-7 i § 39 załącznika nr 2 do rozporządzenia; 2) substancji pomagających w przetwarzaniu określa § 8 i 9 załącznika nr 4 do rozporządzenia. § 3. Dozwolonymi substancjami dodatkowymi nie są następujące składniki żywności: 1) substancje przeznaczone do wód do picia, mineralizowanych i innych wód; 2) pektyna płynna, czyli produkty zawierające pektynę i pochodzące z wysuszonego miąższu jabłek, wysuszonych wytłoków z jabłek lub skórek owoców cytrusowych albo ich mieszaniny, otrzymane przez działanie rozcieńczonym kwasem, po którym następuje częściowa neutralizacja solami sodową i potasową; 3) baza gumy do żucia; 4) białe lub żółte dekstryny, prażona lub dekstrynizowana skrobia, skrobia modyfikowana działaniem kwasów lub zasad, skrobia bielona, fizycznie modyfikowana skrobia i skrobia traktowana enzymami amylolitycznymi; 5) chlorek amonu; 6) plazma krwi, żelatyna spożywcza, hydrolizaty białkowe i ich sole, białka mleka i gluten; 7) niespełniające funkcji substancji dodatkowych aminokwasy i ich sole, z wyjątkiem kwasu glutaminowego, glicyny, cysteiny i cystyny oraz ich soli; 8) kazeina i kazeiniany; 9) inulina. § 4. Dozwolone substancje dodatkowe stosuje się zgodnie z ich funkcjami technologicznymi, w dawkach i na warunkach określonych w załącznikach nr 1-3 do rozporządzenia. § 5. Dawki określone w rozdziałach 1 i 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia oraz w załączniku nr 3 do rozporządzenia stanowią maksymalne dopuszczalne ilości dozwolonych substancji dodatkowych w gotowych do spożycia środkach spożywczych przygotowanych według instrukcji producenta, natomiast dawki określone w rozdziale 3 załącznika nr 2 do rozporządzenia stanowią maksymalne dopuszczalne ilości dozwolonych substancji dodatkowych w środkach spożywczych wprowadzanych do obrotu, chyba że przepisy załącznika stanowią inaczej. § 6. Substancje pomagające w przetwarzaniu stosuje się zgodnie z ich funkcjami technologicznymi, na warunkach określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 7. 1. Dozwolone substancje dodatkowe, dla których nie ustalono dopuszczalnych dawek, co wyrażono znakiem "-" lub określeniem quantum satis, stosuje się w dawce najniższej, niezbędnej do osiągnięcia zamierzonego efektu technologicznego, zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną. 2. Dozwolone substancje dodatkowe nie mogą być stosowane w celu wprowadzania konsumenta w błąd co do jakości produktu. § 8. W produkcji jednego środka spożywczego dopuszczalne jest stosowanie mieszaniny dozwolonych substancji dodatkowych, z zastrzeżeniem § 3 i 4. § 9. 1. Dozwolonych substancji dodatkowych, z wyjątkami określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia, nie stosuje się do: 1) żywności nieprzetworzonej, czyli środków spożywczych, które nie podlegały żadnemu traktowaniu powodującemu zmianę ich oryginalnego stanu; mogą być one jednak poddane podziałowi, rozdzieleniu, rozcięciu, wyjęciu kości, siekaniu, obdarciu, obraniu, oczyszczeniu, mieleniu, krojeniu, myciu, trybowaniu, oziębieniu, mrożeniu, głębokiemu mrożeniu, zmiażdżeniu albo wyłuskaniu, pakowaniu lub pozostać nieopakowane; 2) miodu pszczelego; 3) niezemulgowanych olejów i tłuszczów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego; 4) masła; 5) mleka pełnego, półtłustego i odtłuszczonego, pasteryzowanego i sterylizowanego, włączając sterylizację UHT, oraz pasteryzowanej śmietany i śmietanki; 6) niearomatyzowanych i bez dodatków smakowych, fermentowanych przetworów mlecznych zawierających żywe kultury bakterii; 7) naturalnych wód mineralnych, naturalnych wód źródlanych i wód stołowych; 8) kawy, z wyjątkiem aromatyzowanej kawy instant, i ekstraktów kawy; 9) herbaty w liściach niearomatyzowanej; 10) cukru (cukru białego), cukru ekstra białego (cukru rafinowanego), cukru przemysłowego, płynnego cukru (roztworu cukru), płynnego cukru inwertowanego (roztworu cukru inwertowanego), syropu cukru inwertowanego, syropu glukozowego, syropu glukozowego w proszku, jednowodnej glukozy (jednowodnej dekstrozy), bezwodnej glukozy (bezwodnej dekstrozy); 11) suchych makaronów, z wyjątkiem makaronów bezglutenowych lub makaronów przeznaczonych do diet niskobiałkowych; 12) maślanki naturalnej niearomatyzowanej lub bez dodatków smakowych, z wyjątkiem maślanki sterylizowanej. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy aromatów i substancji aromatycznych. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4) Minister Zdrowia: L. Sikorski (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Rozporządzenie wdraża postanowienia: a) Dyrektywy Rady 88/344/EWG z dnia 13 czerwca 1988 r. o ujednoliceniu przepisów Państw Członkowskich w zakresie rozpuszczalników ekstrakcyjnych używanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 157 z 24.06.1988), b) Dyrektywy Rady 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie ujednolicenia przepisów Państw Członkowskich w zakresie aromatów stosowanych do środków spożywczych i surowców do produkcji aromatów (Dz. Urz. WE L 184 z 15.07.1988), c) Dyrektywy Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. o ujednoliceniu przepisów prawa Państw Członkowskich w zakresie substancji dodatkowych do żywności, dopuszczonych do stosowania w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia dla ludzi (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989), d) Dyrektywy Komisji 91/71/EWG z dnia 16 stycznia 1991 r. uzupełniającej dyrektywę 88/388/EWG w sprawie ujednolicenia przepisów Państw Członkowskich w zakresie aromatów stosowanych do środków spożywczych i surowców do ich produkcji (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.1991), e) Dyrektywy Rady 92/115/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. zmieniającej po raz pierwszy dyrektywę Rady 88/344/EWG o ujednoliceniu przepisów prawa Państw Członkowskich w zakresie rozpuszczalników ekstrakcyjnych używanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1992), f) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/34/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. zmieniającej dyrektywę 89/107/EWG o ujednoliceniu przepisów prawa Państw Członkowskich w zakresie substancji dodatkowych do żywności, dopuszczonych do stosowania w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia dla ludzi (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), g) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/35/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. o substancjach słodzących przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), h) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/36/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. o barwnikach przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), i) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/52/WE z dnia 7 grudnia 1994 r. zmieniającej po raz drugi dyrektywę Rady 88/344/EWG o ujednoliceniu przepisów Państw Członkowskich w zakresie rozpuszczalników ekstrakcyjnych używanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 331 z 21.12.1994), j) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 95/2/WE z dnia 20 lutego 1995 r. o substancjach dodatkowych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 61 z 18.03.1995), k) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/83/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającej dyrektywę 94/35/WE o substancjach słodzących przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 48 z 19.02.1997), l) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/85/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE o substancjach dodatkowych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 86 z 28.03.1997), m) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 97/60/WE z dnia 27 października 1997 r. zmieniającej po raz trzeci dyrektywę Rady 88/344/EWG o ujednoliceniu przepisów Państw Członkowskich w zakresie rozpuszczalników ekstrakcyjnych używanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 331 z 03.12.1997), n) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/72/WE z dnia 15 października 1998 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE o substancjach dodatkowych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 295 z 04.11.1998), o) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/5/WE z dnia 12 lutego 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE o substancjach dodatkowych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 52 z 22.02.2001), p) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/52/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE w zakresie warunków stosowania substancji dodatkowej E 425 konjac (Dz. Urz. WE L 178 z 17.07.2003), q) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/114/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE o substancjach dodatkowych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 24 z 29.01.2004), r) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/115/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 94/35/WE o substancjach słodzących przeznaczonych do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 24 z 29.01.2004). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 17 marca 2003 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 87, poz. 805), które utraciło moc z dniem 1 maja 2004 r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 208, poz. 2020). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentów wymaganych przy składaniu wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego albo przy zgłoszeniu wykonywania tej działalności (Dz. U. Nr 98, poz. 981) Na podstawie art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1))zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie dokumentów wymaganych przy składaniu wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego albo przy zgłoszeniu wykonywania tej działalności (Dz. U. Nr 220, poz. 1851) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dokument zawierający: a) przewidywany termin rozpoczęcia działalności wskazanej we wniosku, b) proponowane ograniczniki dawek (limity użytkowe dawek) związane z działalnością wskazaną we wniosku, c) okres prowadzenia działalności, jeżeli działalność będzie prowadzona przez czas oznaczony, d) uzasadnienie podjęcia działalności wykazujące, że spodziewane w wyniku wykonywania tej działalności korzyści naukowe, ekonomiczne, społeczne i inne będą większe niż możliwe, powodowane przez tę działalność, szkody dla zdrowia człowieka i stanu środowiska, jeżeli działalność jest związana z wprowadzeniem nowych rodzajów zastosowań promieniowania jonizującego;", b) uchyla się pkt 2; 2) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Dokonując zgłoszenia, wnioskodawca przedstawia dokument zawierający: 1) określenie rodzaju i zakresu planowanej działalności związanej z narażeniem, z podaniem maksymalnej aktywności lub stężenia izotopów promieniotwórczych będących przedmiotem działalności objętej zgłoszeniem; 2) określenie komórki jednostki organizacyjnej, która będzie bezpośrednio prowadzić działalność objętą zgłoszeniem, wraz z podaniem jej siedziby i adresu; 3) przewidywany termin rozpoczęcia działalności objętej zgłoszeniem; jeżeli działalność ma być prowadzona przez czas oznaczony - okres prowadzenia działalności; 4) jeżeli działalność jest związana z wprowadzeniem nowych rodzajów zastosowań promieniowania jonizującego - uzasadnienie podjęcia tej działalności, wykazujące, że spodziewane w wyniku wykonywania tej działalności korzyści naukowe, ekonomiczne, społeczne i inne będą większe niż możliwe, powodowane przez tę działalność, szkody dla zdrowia człowieka i stanu środowiska."; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 4) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej wszystkich etapów budowy, obejmujący projektowanie, wykonanie i dostawę elementów konstrukcji i urządzeń ważnych dla bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej obiektu jądrowego, przechowalnika lub składowiska;", b) w ust. 2 pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej rozruchu obiektu;", c) w ust. 3 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej eksploatacji;", d) w ust. 4 pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej eksploatacji składowiska.", e) w ust. 5 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej zamknięcia składowiska.", f) w ust. 6 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej likwidacji.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 981) DOKUMENTY DOŁĄCZANE DO WNIOSKU O WYDANIE ZEZWOLENIA NA WYKONYWANIE DZIAŁALNOŚCI ZWIĄZANEJ Z NARAŻENIEM, Z WYŁĄCZENIEM DZIAŁALNOŚCI OBEJMUJĄCEJ OBIEKTY JĄDROWE, PRZECHOWALNIKI WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO, SKŁADOWISKA ODPADÓW PROMIENIOTWÓRCZYCH I SKŁADOWISKA WYPALONEGO PALIWA JĄDROWEGO 1. Dokumenty dołączane do wniosku niezależnie od rodzaju działalności związanej z narażeniem, której dotyczy wniosek: 1) informacje charakteryzujące źródła i odpady promieniotwórcze, materiały jądrowe, promieniowanie jonizujące emitowane przez urządzenia zawierające źródła promieniotwórcze lub wytwarzające promieniowanie jonizujące; 2) informacje o uprawnieniach osób zatrudnionych na stanowiskach wymagających specjalnych uprawnień oraz uprawnieniach inspektora ochrony radiologicznej; 3) określenie rodzaju i zakresu prowadzonej kontroli narażenia pracowników na promieniowanie jonizujące oraz kontroli środowiska pracy i otoczenia jednostki organizacyjnej wraz z informacją dotyczącą posiadanego sprzętu dozymetrycznego i jego wzorcowania; 4) program bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej działalności, której dotyczy wniosek. 2. Dokumenty dołączane do wniosku w zależności od rodzaju działalności związanej z narażeniem, której dotyczy wniosek: 1) w zakresie działalności polegającej na stosowaniu źródeł promieniotwórczych, materiałów jądrowych, urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze lub wytwarzających promieniowanie jonizujące w pracowni, z zastrzeżeniem pkt 9, do wniosku dołącza się: a) instrukcję pracy ze źródłami promieniotwórczymi lub materiałami jądrowymi oraz opis techniczny dotyczący budowy, działania i obsługi urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze lub wytwarzających promieniowanie jonizujące, b) instrukcję postępowania z odpadami promieniotwórczymi, c) zakładowy plan postępowania awaryjnego, d) informację o obiekcie lub pomieszczeniach, w których znajduje się pracownia, przewidziane do prowadzenia działalności określonej we wniosku, e) informację o przechowywaniu źródeł, odpadów promieniotwórczych, materiałów jądrowych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze, jeżeli przechowywanie ma odbywać się poza pracownią, f) informację o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, g) informację dotyczącą jednostki organizacyjnej instalującej urządzenia zawierające źródła promieniotwórcze lub wytwarzające promieniowanie jonizujące oraz jednostki przewidzianej do dokonywania konserwacji i kontroli tych urządzeń; 2) w zakresie działalności polegającej na zamierzonym podawaniu substancji promieniotwórczych ludziom lub zwierzętom w celu medycznej lub weterynaryjnej diagnostyki, leczenia lub badań naukowych do wniosku dołącza się: a) dokumenty wymienione w pkt 1 lit. a-e, b) w przypadku zastosowań medycznych - schemat instrukcji postępowania przeznaczonej dla pacjentów, którym podano substancję promieniotwórczą w celu diagnostyki medycznej, leczenia lub badań naukowych, odpowiednio do określonego rodzaju zastosowania oraz dla osób, o których mowa w art. 33a ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, c) w przypadku zastosowań weterynaryjnych - schemat instrukcji postępowania przeznaczonej dla właścicieli zwierząt, którym podano substancję promieniotwórczą w celu diagnostyki weterynaryjnej, leczenia lub badań naukowych; 3) w zakresie działalności polegającej na stosowaniu źródeł promieniotwórczych, materiałów jądrowych, urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze lub wytwarzających promieniowanie jonizujące poza pracownią, z zastrzeżeniem pkt 10, do wniosku dołącza się: a) dokumenty wymienione w pkt 1 lit. a-c, b) informację o przechowywaniu źródeł, odpadów promieniotwórczych, materiałów jądrowych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze, c) informację o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, d) informację o transporcie źródeł, odpadów promieniotwórczych, materiałów jądrowych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze, e) w przypadku prowadzonych poza terenem jednostki organizacyjnej prac z zastosowaniem otwartych źródeł promieniotwórczych - zgodę właściciela lub administratora terenu, na którym prowadzone będą prace z tymi źródłami, oraz pozytywną opinię właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego w zakresie higieny radiacyjnej; 4) w zakresie działalności polegającej na uruchamianiu pracowni, w których mają być stosowane źródła promieniowania jonizującego, oraz na przechowywaniu materiałów jądrowych, źródeł lub odpadów promieniotwórczych do wniosku dołącza się: a) elementy dokumentacji technicznej obiektu lub pomieszczeń, w których będzie prowadzona działalność określona we wniosku, wskazujące na spełnienie warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, b) zakładowy plan postępowania awaryjnego, c) informację o pracach, które mają być prowadzone w pracowni, z podaniem parametrów urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące oraz rodzaju i maksymalnej aktywności jednocześnie stosowanych źródeł promieniotwórczych, a w przypadku obiektów i pomieszczeń przewidzianych do przechowywania materiałów jądrowych, źródeł lub odpadów promieniotwórczych - dane dotyczące materiałów, źródeł lub odpadów, które mają być przechowywane, d) informację o ochronie fizycznej materiałów jądrowych; 5) w zakresie działalności polegającej na wytwarzaniu lub przetwarzaniu materiałów jądrowych, źródeł lub odpadów promieniotwórczych, wzbogacaniu izotopowym, produkowaniu urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze oraz zamierzonym dodawaniu substancji promieniotwórczych w procesie produkcyjnym wyrobów powszechnego użytku lub wyrobów medycznych, do wniosku dołącza się: a) elementy dokumentacji technicznej obiektu lub pomieszczeń, w których będzie prowadzona działalność określona we wniosku oraz w których będą przechowywane materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze lub gotowe urządzenia i wyroby, wskazujące na spełnienie warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, b) opis techniczny dotyczący budowy, działania i obsługi produkowanych urządzeń lub informacje charakteryzujące produkowane wyroby, do których dodano substancje promieniotwórcze, c) zakładowy plan postępowania awaryjnego, d) informację o ochronie fizycznej materiałów jądrowych; 6) w zakresie działalności polegającej na instalowaniu lub obsłudze urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze oraz uruchamianiu urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące, z zastrzeżeniem pkt 9 i 10, do wniosku dołącza się: a) opis techniczny dotyczący budowy, działania i obsługi urządzeń będących przedmiotem działalności, b) zakładowy plan postępowania awaryjnego, c) informację o przechowywaniu źródeł i odpadów promieniotwórczych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze, d) informację o transporcie źródeł i odpadów promieniotwórczych oraz urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze; 7) w zakresie działalności polegającej na obrocie materiałami jądrowymi, źródłami promieniotwórczymi, urządzeniami zawierającymi takie źródła, wyrobami powszechnego użytku, do których dodano substancje promieniotwórcze lub wyrobami medycznymi, do których dodano substancje promieniotwórcze, przywozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywozie z tego terytorium wyrobów powszechnego użytku, do których dodano substancje promieniotwórcze lub wyrobów medycznych, do których dodano substancje promieniotwórcze, do wniosku dołącza się: a) opis techniczny dotyczący budowy, działania i obsługi wprowadzanego do obrotu urządzenia lub informacje charakteryzujące wprowadzany do obrotu, przywożony lub wywożony wyrób, do którego dodano substancje promieniotwórcze, b) zakładowy plan postępowania awaryjnego, c) informację o przechowywaniu urządzeń i wyrobów będących przedmiotem obrotu, d) informację o ochronie fizycznej materiałów jądrowych; 8) w zakresie działalności polegającej na transporcie źródeł lub odpadów promieniotwórczych do wniosku dołącza się: a) zakładowy plan postępowania awaryjnego, b) informację o przechowywaniu podczas transportu przewożonych ładunków, c) zaświadczenie ADR o ukończeniu kursu dokształcającego dla kierowców przewożących towary niebezpieczne, uprawniające do przewozu materiałów promieniotwórczych, a w przypadku gdy transport dotyczy materiałów jądrowych lub wypalonego paliwa jądrowego - dodatkowo: d) informację o planowanych trasach i sposobie transportu materiałów jądrowych lub wypalonego paliwa jądrowego, e) informację o ochronie fizycznej wypalonego paliwa jądrowego lub materiałów jądrowych wymagających ochrony fizycznej na podstawie przepisów dotyczących ochrony fizycznej materiałów jądrowych, f) instrukcję przeładunku wypalonego paliwa jądrowego lub materiałów jądrowych podczas transportu, g) informację o sposobie rozmieszczenia ładunku na środku transportowym; 9) w zakresie działalności polegającej na uruchamianiu lub stosowaniu aparatów rentgenowskich do celów medycznych lub weterynaryjnych, w pracowni rentgenowskiej, do wniosku dołącza się: a) dokumentację techniczną aparatu, b) instrukcję obsługi aparatu, c) w przypadku aparatów rentgenowskich do celów medycznych - dokument potwierdzający spełnienie akceptacyjnych testów kontroli parametrów technicznych aparatu rentgenowskiego, d) dokumentację projektową pracowni rentgenowskiej, e) instrukcję pracy z aparatem rentgenowskim ustalającą szczegółowe zasady postępowania w zakresie ochrony radiologicznej pracowników i pacjentów, f) zakładowy plan postępowania awaryjnego; 10) w zakresie działalności polegającej na uruchamianiu lub stosowaniu aparatów rentgenowskich do celów medycznych lub weterynaryjnych, w terenie, do wniosku dołącza się: a) dokumentację techniczną aparatu, b) instrukcję obsługi aparatu, c) w przypadku aparatów rentgenowskich do celów medycznych - dokument potwierdzający spełnienie akceptacyjnych testów kontroli parametrów technicznych aparatu rentgenowskiego, d) instrukcję pracy z aparatem rentgenowskim ustalającą szczegółowe zasady postępowania w zakresie ochrony radiologicznej, e) zakładowy plan postępowania awaryjnego. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych obowiązków dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych (Dz. U. Nr 98, poz. 982) Na podstawie art. 42 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe obowiązki podmiotów, jakie wynikają z wymagań dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych, w tym obowiązki: 1) kierowników jednostek prowadzących działalność na terenach obiektów; 2) użytkowników gruntów i zabudowań w miejscach poza terenami obiektów; 3) przewoźników materiałów jądrowych i pośredników zajmujących się obrotem materiałami jądrowymi; 4) kierowników składowisk odpadów promieniotwórczych; 5) kierowników jednostek podejmujących lub prowadzących działalność badawczo-rozwojową związaną z jądrowym cyklem paliwowym, w dziedzinie technologii jądrowych; 6) kierowników jednostek prowadzących działalność w zakresie wytwarzania lub wykorzystania urządzeń, części urządzeń i materiałów związanych z technologiami jądrowymi; 7) kierowników jednostek wykorzystujących materiały jądrowe do celów niejądrowych. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) deklaracja dla terenu obiektu - ogólny opis każdego budynku dla terenu obiektu, łącznie z opisem jego wykorzystania i zawartości wraz z mapą terenu obiektu, które Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana dostarczyć Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) zgodnie z art. 2 lit. a pkt (iii) Protokołu dodatkowego, o którym mowa w art. 40 pkt 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe; 2) dokumentacja rachunkowości materiałowej - dokumentację określoną w art. 56 Porozumienia, o którym mowa w art. 40 pkt 6 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe; 3) dokumentacja ruchowa - dokumentację określoną w art. 58 Porozumienia; 4) lokalizacja poza obiektem - miejsce nienależące do obiektu, w którym są wytwarzane, przetwarzane, stosowane lub przechowywane materiały wyjściowe lub specjalne materiały rozszczepialne w łącznej ilości nieprzekraczającej jednego kilograma efektywnego; 5) materiały wyjściowe - materiały należące do materiałów jądrowych, zdefiniowane w art. 197 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, zwanego dalej "Traktatem Euratom"; 6) informacje projektowe - dokumenty przygotowywane dla każdego obiektu zawierające dane o obiekcie wymienione w art. 43 Porozumienia zgodnie z wymaganiami dla obiektu danego typu, zawartymi w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zabezpieczeń materiałów jądrowych; 7) specjalne materiały rozszczepialne - materiały należące do materiałów jądrowych zdefiniowane w art. 197 ust. 1 Traktatu Euratom; 8) środki techniczne zabezpieczeń - aparaty kontrolne i pomiarowe, przyrządy wykrywające promieniowanie, urządzenia obserwacji optycznej, urządzenia sygnalizujące stan lub sposób działania obiektu, środki zamykające, w tym różnego rodzaju plomby zabezpieczające, oraz urządzenia służące do przekazywania informacji na odległość, w tym także poza granice państwa; środki techniczne instaluje się w celu uzyskania informacji o ilości i jakości materiałów jądrowych podlegających zabezpieczeniom oraz w celu zapewnienia ciągłości informacji o tych materiałach. § 3. 1. W oparciu o wewnątrzzakładową ewidencję materiałów jądrowych, kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność z materiałami jądrowymi w obiekcie lub lokalizacji poza obiektem sporządza sprawozdania dotyczące materiałów wyjściowych oraz specjalnych materiałów rozszczepialnych podlegających ewidencji i przekazuje je Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki, zwanemu dalej "Prezesem Agencji". 2. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, obejmują sprawozdania rachunkowości materiałowej oraz sprawozdania specjalne. § 4. Sprawozdania rachunkowości materiałowej obejmują: 1) sprawozdania o zmianach w stanie inwentarza materiałów jądrowych; 2) sprawozdania o bilansie materiałów jądrowych. § 5. 1. W sprawozdaniach o zmianach w stanie inwentarza materiałów jądrowych podaje się w szczególności: 1) datę zmiany w stanie inwentarza materiałów jądrowych; 2) rejon bilansu materiałowego wysyłający materiał i rejon bilansu materiałowego otrzymujący materiał lub nazwę odbiorcy; 3) typ zmiany; 4) nazwę lub numer partii materiału jądrowego; 5) nazwę i kod kluczowego punktu pomiarowego; 6) liczbę sztuk materiału jądrowego w partii; 7) opis materiału jądrowego; 8) rodzaj materiału jądrowego - uran naturalny, uran zubożony, uran wzbogacony w izotop 235 lub 233, tor lub pluton, stosując następujące oznaczenia literowe: uran naturalny - N, uran zubożony - D, uran wzbogacony - E, tor - T, pluton - P; 9) masę materiału jądrowego (dla uranu wzbogaconego i plutonu - w gramach, dla pozostałych materiałów - w kilogramach); 10) masę izotopu rozszczepialnego w gramach (tylko w przypadku uranu wzbogaconego); 11) jednostkę miary masy; 12) metodę kontroli przesyłki (pomiary i ważenie). 2. Do sprawozdań, o których mowa w ust. 1, dołącza się: 1) wyjaśnienie zmian w stanie inwentarza materiałów jądrowych na podstawie danych eksploatacyjnych zawartych w dokumentacji ruchowej; 2) opis realizowanego programu eksploatacyjnego; w przypadku materiałów jądrowych otrzymywanych - planowany sposób ich wykorzystania, a w przypadku materiałów przekazanych - deklarowany przez odbiorcę tych materiałów sposób ich wykorzystania; 3) inne wyjaśnienia w zależności od potrzeby. 3. Sprawozdania o zmianach w stanie inwentarza materiałów jądrowych kierownik jednostki organizacyjnej dostarcza Prezesowi Agencji nie później niż w ciągu 5 dni od dnia wystąpienia lub stwierdzenia zmiany. § 6. 1. Sprawozdania o bilansie materiałów jądrowych obejmują: 1) wyciąg ze spisu inwentarza materiałów jądrowych; 2) w przypadku obiektu - projekt raportu dla MAEA o bilansie materiałów jądrowych dla danego rejonu bilansu materiałowego. 2. Wyciąg ze spisu inwentarza materiałów jądrowych zawiera: 1) nazwę i kod rejonu bilansu materiałowego; 2) datę przeprowadzenia i sporządzenia spisu inwentarza materiałów jądrowych; 3) nazwę i kod kluczowego punktu pomiarowego; 4) nazwę lub numer partii materiału jądrowego; 5) liczbę sztuk materiału jądrowego w danej partii; 6) opis materiału jądrowego; 7) rodzaj materiału jądrowego, stosując oznaczenia literowe określone w § 5 ust. 1 pkt 8; 8) masę materiału jądrowego - dla uranu wzbogaconego i plutonu - w gramach, dla pozostałych materiałów - w kilogramach; 9) masę izotopu rozszczepialnego w gramach - tylko w odniesieniu do uranu wzbogaconego; 10) jednostkę miary masy; 11) metodę pomiaru ilości materiału jądrowego. 3. W projekcie raportu o bilansie materiałów jądrowych, stosując oznaczenia literowe i jednostki miary masy, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 8-11, umieszcza się: 1) początkowy stan inwentarza materiałów jądrowych według jego spisu; 2) zmiany w stanie inwentarza materiałów jądrowych; 3) obliczony końcowy stan inwentarza materiałów jądrowych; 4) różnice między danymi dostawcy i odbiorcy; 5) uzupełniony końcowy stan inwentarza materiałów jądrowych; 6) końcowy stan inwentarza materiałów jądrowych według jego spisu; 7) dane o materiale nierozliczonym. 4. Sprawozdanie o bilansie materiałów jądrowych kierownik jednostki organizacyjnej dostarcza Prezesowi Agencji w dniu zakończenia sporządzania spisu inwentarza materiałów jądrowych. § 7. 1. Sprawozdanie specjalne kierownik jednostki organizacyjnej sporządza i dostarcza Prezesowi Agencji niezwłocznie, gdy stwierdzono: 1) utratę materiału jądrowego wskutek jakiegokolwiek nadzwyczajnego zdarzenia lub okoliczności albo gdy nastąpiło jego niedozwolone użycie lub przemieszczenie; w sprawozdaniu dotyczącym każdego z tych zdarzeń określa się ilość i rodzaj utraconego albo przemieszczonego w niedozwolony sposób materiału jądrowego oraz rejon bilansu materiałowego, w którym materiał był zewidencjonowany; 2) naruszenie integralności struktur fizycznych i plomb chroniących przed nieupoważnionym dostępem do materiałów, wzorców, próbek i sprzętu zamkniętych za pomocą tych środków przez inspektorów. 2. Do sprawozdania specjalnego dołącza się opis czynności podjętych w celu odpowiednio: odzyskania materiału jądrowego, wyjaśnienia przyczyn i okoliczności jego utraty albo przemieszczenia lub wyjaśnienia przyczyn i okoliczności zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2. § 8. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność z materiałami jądrowymi w obiekcie lub lokalizacji poza obiektem jest obowiązany, na żądanie Prezesa Agencji, do uzupełnienia lub dostarczenia wyjaśnienia do wskazanego przez Prezesa Agencji sprawozdania w zakresie i terminie określonym w żądaniu. § 9. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność z materiałami jądrowymi w obiekcie lub lokalizacji poza obiektem dostarcza na żądanie Prezesa Agencji wyjaśnień dotyczących ewidencji materiałów jądrowych w terminie określonym w żądaniu. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, dostarcza Prezesowi Agencji kopie dokumentacji jądrowej przekazywanej do Komisji Europejskiej oraz z niej otrzymywanej w terminie jednego dnia roboczego od ich wysłania lub otrzymania. 3. Przed przekazaniem do MAEA lub Komisji Europejskiej deklaracji zawierających informacje projektowe istniejących lub planowanych obiektów kierownik jednostki organizacyjnej konsultuje ich treść z Prezesem Agencji. § 10. Do obowiązków kierownika jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność z materiałami jądrowymi na terenie obiektu należy ponadto: 1) prowadzenie wewnątrzzakładowej kontroli zapewniającej zgodność ewidencji materiałów jądrowych ze stanem faktycznym; 2) w przypadku gdy jednostka organizacyjna obejmująca co najmniej jeden rejon bilansu materiałowego - wyznaczenie pracownika bezpośrednio odpowiedzialnego za funkcjonowanie ewidencji i wewnątrzzakładowej kontroli materiałów jądrowych, posiadającego uprawnienia nadane przez Prezesa Agencji; 3) zapewnienie pracownikowi, o którym mowa w pkt 2, niezbędnego szkolenia w celu podnoszenia jego kwalifikacji w zakresie prowadzenia wewnątrzzakładowej ewidencji i kontroli materiałów jądrowych; 4) zapewnienie warunków do instalowania środków technicznych zabezpieczeń; 5) zapewnienie warunków do sprawnego przeprowadzania kontroli, a w szczególności niezwłocznego dostępu do wskazanej przez inspektorów dokumentacji rachunkowości materiałowej i dokumentacji ruchowej, materiałów jądrowych, urządzeń oraz pomieszczeń na terenie obiektu, jak również do zainstalowanych środków technicznych zabezpieczeń; 6) zachowanie w stanie nienaruszonym integralności struktur fizycznych i plomb chroniących przed nieupoważnionym dostępem do materiałów, wzorców, próbek i sprzętu zamkniętych za pomocą tych środków oraz zainstalowanych lub zdeponowanych środków technicznych zabezpieczeń; 7) organizacja wysyłki próbek pobranych dla lub przez inspektorów oraz odbioru lub wysyłki materiałów i sprzętu służących do celów kontroli wykonywanej przez inspektorów; 8) zapoznanie inspektorów z zasadami ochrony przed promieniowaniem na terenie obiektu, wyposażenie ich w niezbędne środki ochrony oraz prowadzenie kontroli dawek promieniowania otrzymywanych przez inspektorów w trakcie wykonywanych czynności inspekcyjnych. § 11. Wewnątrzzakładowa kontrola, o której mowa w § 10 pkt 1, polega na: 1) okresowym ustalaniu ilości materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych przez dokonanie dla każdego z rejonów bilansu materiałowego spisu inwentarza tych materiałów, nie rzadziej niż raz do roku w terminie uzgodnionym z Prezesem Agencji; 2) badaniu danych rachunkowości materiałowej w celu określenia przyczyn i wielkości pomyłek, w tym przypadkowych strat materiału objętego ewidencją oraz wielkości przyjmowanych za ilość niemierzalną dla każdego rodzaju materiału jądrowego; 3) podejmowaniu działań prowadzących do ograniczenia ilości materiału nierozliczonego do praktycznie osiągalnego minimum; 4) badaniu obliczonych ilości materiału nierozliczonego z punktu widzenia ich statystycznego znaczenia, z uwzględnieniem granic błędu pomiarowego; 5) wykonywaniu pomiarów lub określaniu w inny wiarygodny sposób zmian w ilości i składzie izotopowym materiałów jądrowych; 6) weryfikowaniu informacji o zmianach w ilości materiałów podlegających ewidencji spowodowanych ich transportem; 7) badaniu przyczyn różnic danych o materiałach podlegających ewidencji w przypadku wystąpienia takich różnic między wysyłającym a odbiorcą; 8) sprawdzaniu co najmniej raz na rok, czy informacje projektowe obiektu nie uległy zmianie. § 12. 1. Zgodnie z postanowieniami Protokołu dodatkowego kierownik jednostki organizacyjnej działającej na terenie obiektu: 1) przygotowuje i aktualizuje deklarację dla terenu obiektu; 2) umożliwia inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Euratomu oraz inspektorom MAEA dostęp do wskazanych przez nich zabudowań, pomieszczeń i urządzeń jednostki, w których nie znajdują się materiały wyjściowe lub specjalne materiały rozszczepialne, w terminie dwóch godzin od chwili przedstawienia przez inspektora MAEA pisemnego polecenia przeprowadzenia kontroli. 2. W przypadku gdy na terenie obiektu działa więcej niż jedna jednostka organizacyjna, zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wypełnia kierownik jednostki organizacyjnej wskazanej przez Prezesa Agencji, w oparciu o dane przekazane mu przez kierowników wszystkich jednostek organizacyjnych działających na terenie obiektu. 3. Kierownik jednostki organizacyjnej, o którym mowa w ust. 2, przekazuje kierownikom innych jednostek organizacyjnych działających na terenie obiektu informację o przedstawieniu przez inspektora MAEA pisemnego polecenia przeprowadzenia kontroli. § 13. 1. W przypadku przywozu materiałów jądrowych spoza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo przyjęcia ich od innej jednostki organizacyjnej działającej w kraju, odpowiedzialność za ich ewidencję spoczywa od momentu formalnego ich przyjęcia na kierowniku jednostki organizacyjnej dokonującej przywozu albo przyjęcia tych materiałów. 2. W przypadku wywozu materiałów jądrowych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo przekazania ich innej jednostce organizacyjnej działającej na terenie kraju odpowiedzialność za ich ewidencję spoczywa do momentu formalnego ich przyjęcia przez inną jednostkę na kierowniku jednostki organizacyjnej dokonującej wywozu albo przekazania materiałów jądrowych. § 14. 1. Użytkownik gruntów lub zabudowań znajdujących się poza terenem obiektu, w których na podstawie Protokołu dodatkowego ma być przeprowadzona kontrola, zapewnia dostęp do nich inspektorom dozoru jądrowego oraz inspektorom MAEA, w terminie 16 godzin od otrzymania od Prezesa Agencji lub osoby przez niego upoważnionej telefonicznego, telefaksowego lub elektronicznego zawiadomienia o decyzji przeprowadzenia kontroli. 2. Użytkownik, o którym mowa w ust. 1, umożliwia dostęp do nich również inspektorom Euratomu towarzyszącym inspektorom dozoru jądrowego i inspektorom MAEA przeprowadzającym kontrolę, jeżeli wymaganie takie jest zawarte w decyzji przeprowadzenia kontroli. 3. Użytkownik, o którym mowa w ust. 1, umożliwia inspektorom dozoru jądrowego oraz inspektorom MAEA pobieranie próbek ze środowiska w celu dokonania analizy śladowej. § 15. Przewoźnicy materiałów jądrowych oraz pośrednicy w obrotach materiałami jądrowymi udostępniają inspektorom dozoru jądrowego, w terminie 7 dni od dnia wystąpienia z wnioskiem, dokumenty dotyczące przewozu tych materiałów lub obrotu nimi. § 16. Kierownik składowiska odpadów promieniotwórczych zajmujący się postępowaniem z odpadami promieniotwórczymi zawierającymi specjalne materiały rozszczepialne, wobec których MAEA wydała decyzję o zakończeniu ewidencji: 1) prowadzi dokumentację tych odpadów promieniotwórczych, zawierającą informacje o ilości zawartego w nich plutonu - 239, uranu - 233, uranu wzbogaconego w 20 % i więcej w izotopy uranu - 233 lub uranu - 235, ich koncentracji, postaci fizycznej, sposobie unieszkodliwienia oraz dacie przyjęcia do składowiska i miejscu składowania; 2) umożliwia inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Euratomu oraz inspektorom MAEA dostęp do zabudowań, pomieszczeń i urządzeń składowiska, wskazuje im miejsca składowania odpadów, o których mowa w pkt 1, zapewnia wgląd do dokumentacji tych odpadów, w terminie 16 godzin od otrzymania od Prezesa Agencji lub osoby przez niego upoważnionej telefonicznego, telefaksowego lub elektronicznego zawiadomienia o decyzji przeprowadzenia kontroli; 3) informuje Prezesa Agencji o planowanym przemieszczeniu poza teren składowiska lub o planowanym przerobie odpadów promieniotwórczych zawierających materiały jądrowe wymienione w pkt 1, w terminie co najmniej 180 dni przed rozpoczęciem przemieszczania lub przerobu; 4) informuje Prezesa Agencji, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, o dokonanych w poprzednim roku kalendarzowym zmianach w lokalizacji odpadów promieniotwórczych zawierających materiały jądrowe wymienione w pkt 1. § 17. 1. Kierownik jednostki, która zamierza podjąć działania badawczo-rozwojowe związane z jądrowym cyklem paliwowym określone w art. 18 lit. a Protokołu dodatkowego, przekazuje Prezesowi Agencji, nie później niż 30 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia tych działań, informację obejmującą: 1) przedmiot i cel działań; 2) datę planowanego rozpoczęcia działań; 3) nazwę i adres jednostki prowadzącej działania; 4) miejsce prowadzenia działań; 5) etapy realizacji i planowany termin zakończenia działań; 6) nazwę i adres jednostki zamawiającej działania; 7) nazwę i adres jednostki finansującej prowadzenie działań; 8) przewidywany sposób prowadzenia działań. 2. Kierownik jednostki, która prowadzi działania badawczo-rozwojowe związane z jądrowym cyklem paliwowym określone w art. 18 lit. a Protokołu dodatkowego, przekazuje Prezesowi Agencji, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, informację dotyczącą tych działań obejmującą rok kalendarzowy poprzedzający przekazanie, z zastrzeżeniem § 21. 3. Informacja, o której mowa w ust. 2, obejmuje: 1) przedmiot i cel działań; 2) datę rozpoczęcia działań; 3) nazwę i adres jednostki prowadzącej działania; 4) miejsce prowadzenia działań; 5) etapy realizacji i termin albo planowany termin zakończenia działań; 6) nazwę i adres jednostki zamawiającej działania; 7) nazwę i adres jednostki finansującej prowadzenie działań; 8) sposób prowadzenia działań. 4. Kierownicy jednostek, o których mowa w ust. 1 i 2, umożliwiają inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Euratomu oraz inspektorom MAEA dokonanie kontroli prowadzonej działalności, w terminie 16 godzin od otrzymania od Prezesa Agencji lub osoby przez niego upoważnionej, telefonicznego, telefaksowego lub elektronicznego zawiadomienia o decyzji przeprowadzenia przez inspektorów kontroli, a także udzielają im niezbędnych wyjaśnień zgodnie z wymaganiami Protokołu dodatkowego. § 18. 1. Kierownik jednostki prowadzącej działalność wymienioną w aneksie I do Protokołu dodatkowego informuje Prezesa Agencji, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, o skali tej działalności wykonywanej w poprzednim roku kalendarzowym, podając: 1) rodzaj wytworzonych lub skompletowanych urządzeń lub wyprodukowanych części urządzeń i materiałów w poprzedzającym roku kalendarzowym oraz ich ilość; 2) informację o dokonanym w poprzedzającym roku kalendarzowym wywozie urządzeń lub materiałów, o których mowa w pkt 1, do innego miejsca na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub poza to terytorium, z podaniem nazwy i siedziby ich odbiorcy oraz daty wywozu. 2. Kierownik jednostki, o której mowa w ust. 1, umożliwia inspektorom dozoru jądrowego i inspektorom MAEA, w ciągu 16 godzin od otrzymania od Prezesa Agencji lub osoby przez niego upoważnionej, telefonicznego, telefaksowego lub elektronicznego zawiadomienia o decyzji przeprowadzenia przez inspektorów kontroli, dostęp do budynków, w których urządzenia lub materiały wymienione w aneksie I do Protokołu dodatkowego są wytwarzane lub przechowywane, oraz udziela niezbędnych wyjaśnień dotyczących rodzaju i celu działalności jednostki, a także przeznaczenia wytwarzanych materiałów i urządzeń. § 19. 1. Kierownik jednostki dokonującej przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywozu z tego terytorium urządzeń, części urządzeń lub materiałów wymienionych w aneksie II do Protokołu dodatkowego informuje Prezesa Agencji w terminie 30 dni od zakończenia każdego kwartału, w którym miał miejsce taki przywóz lub wywóz, o: 1) ich rodzaju, sposobie identyfikacji oraz ilości; 2) nazwie i adresie odbiorcy, dacie odpowiednio przywozu lub wywozu oraz deklarowanym przez odbiorcę przeznaczeniu tych urządzeń, części urządzeń lub materiałów. 2. Kierownik jednostki, o której mowa w ust. 1, umożliwia inspektorom dozoru jądrowego i inspektorom MAEA, w ciągu 16 godzin od otrzymania od Prezesa Agencji lub osoby przez niego upoważnionej, telefonicznego, telefaksowego lub elektronicznego zawiadomienia o decyzji przeprowadzenia przez inspektorów kontroli, dostęp do przywiezionych lub przygotowanych do wywozu urządzeń, części urządzeń lub materiałów wymienionych w aneksie II do Protokołu dodatkowego, oraz udziela niezbędnych wyjaśnień dotyczących ich przeznaczenia i działalności jednostki. § 20. Kierownik jednostki wykorzystującej materiały jądrowe do celów niejądrowych: 1) prowadzi dokumentację tych materiałów zawierającą informacje o ilości posiadanych materiałów jądrowych, ich pochodzeniu, dacie otrzymania, oraz ilości materiałów jądrowych zużytych do produkcji wyrobów z podaniem daty ich zużycia; 2) umożliwia inspektorom dozoru jądrowego, inspektorom Euratomu oraz inspektorom MAEA dostęp do materiałów jądrowych i wgląd do dokumentacji, o której mowa w pkt 1, w terminie 16 godzin od otrzymania od Prezesa Agencji lub osoby przez niego upoważnionej, telefonicznego, telefaksowego lub elektronicznego zawiadomienia o decyzji przeprowadzenia przez inspektorów kontroli, a także udziela im niezbędnych wyjaśnień zgodnie z wymaganiami Protokołu dodatkowego. § 21. Kierownik jednostki, która w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia prowadzi działania badawczo-rozwojowe związane z jądrowym cyklem paliwowym określone w art. 18 lit. a Protokołu dodatkowego, przekazuje Prezesowi Agencji, w terminie do dnia 15 czerwca 2004 r., informację dotyczącą tych działań obejmującą 2003 r. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. 2) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2001 r. w sprawie materiałów jądrowych podlegających ewidencji (Dz. U. Nr 87, poz. 955), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy o opłacie skarbowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące dostosowaniu do wymogów najlepszych dostępnych technik (Dz. U. Nr 98, poz. 991) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, służące dostosowaniu istniejących instalacji do wymogów najlepszych dostępnych technik, w rozumieniu art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)), udzielanej na podstawie art. 405 tej ustawy. § 2. 1. Pomoc może być przeznaczona w szczególności na dostosowanie do wymogów ochrony środowiska istniejących instalacji, które podlegają przepisom rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz. U. Nr 122, poz. 1055). 2. W ramach pomocy mogą być wspierane następujące rodzaje inwestycji: 1) zmiany technologii służące eliminowaniu szkodliwych oddziaływań i uciążliwości poprzez zapobieganie emisjom do środowiska; 2) zmiany technologii służące zmniejszeniu zapotrzebowania na energię, wodę oraz surowce, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania ciepła odpadowego oraz ograniczenia ilości wytwarzanych odpadów; 3) zmiany technologii ukierunkowane na ograniczenie wielkości emisji niektórych substancji i energii do poziomu określonego w przepisach krajowych i w przepisach Unii Europejskiej oraz w dokumentach referencyjnych najlepszych dostępnych technik; 4) inwestycje w urządzenia lub instalacje ograniczające emisje do środowiska, których zastosowanie jest niezbędne dla dotrzymania zaostrzających się standardów emisyjnych lub granicznych wielkości emisji charakteryzujących najlepsze dostępne techniki, gdy redukcje emisji osiągalne poprzez zmiany technologii i działania operacyjne nie są w tym zakresie wystarczające. 3. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc w zakresie dostosowania do wymogów najlepszych dostępnych technik może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, budownictwa okrętowego i włókien syntetycznych oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Wniosek o udzielenie pomocy na nową inwestycję składa się przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej w związku z realizacją nowej inwestycji liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny i 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 6. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 7. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę, ze środków własnych, co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na dostosowanie istniejących instalacji, których rodzaje zostały określone w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1, do wymogów najlepszych dostępnych technik. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie odnosi się do inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie osiągnięcie wymaganych standardów ochrony środowiska w celu uzyskania pozwolenia zintegrowanego, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6, gdy celem i efektem inwestycji nie jest wyłącznie osiągnięcie wymaganych standardów ochrony środowiska, można zaliczyć: 1) koszty określone w § 4 pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia osiągnięcia wymaganych standardów ochrony środowiska, albo, jeśli nie można takiej wskazać, 2) koszty inwestycji z dziedziny ochrony środowiska, która prowadzi do takiej samej redukcji zanieczyszczeń, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia zdolności produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 4. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. Wielkość pomocy, o której mowa w § 6, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 30 %. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi ona uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną w związku z tą samą inwestycją, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w rozporządzeniu dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące ograniczeniu emisji lotnych związków organicznych (Dz. U. Nr 98, poz. 993) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, a służące ograniczeniu emisji lotnych związków organicznych, udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. W ramach pomocy mogą być wspierane inwestycje polegające w szczególności na: 1) modernizacji zbiorników i instalacji do magazynowania oraz dystrybucji surowców i produktów naftowych; 2) hermetyzacji urządzeń i instalacji do magazynowania oraz dystrybucji surowców i produktów naftowych; 3) modernizacji stacji benzynowych w celu ograniczenia emisji węglowodorów do środowiska; 4) modernizacji instalacji lub zmianach technologii prowadzących do ograniczenia lub wyeliminowania emisji lotnych związków organicznych. 2. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, włókien syntetycznych, budownictwa okrętowego oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się również do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Pomoc na nową inwestycję może być udzielona, jeżeli wniosek o jej udzielenie został złożony przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro i nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny, oraz 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 6. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 7. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę ze środków własnych co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na: 1) dostosowanie małych i średnich przedsiębiorstw do opublikowanych standardów ochrony środowiska, w okresie trzech lat od daty ich publikacji, przy czym pomoc może być udzielana do dnia wejścia w życie tych standardów lub 2) osiągnięcie poprawy stanu środowiska w stopniu wykraczającym ponad standardy ochrony środowiska, lub 3) osiągnięcie poprawy stanu środowiska, w przypadku gdy nie zostały ustanowione standardy ochrony środowiska. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie poprawa stanu środowiska, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji nie jest wyłącznie poprawa stanu środowiska, zalicza się: 1) koszty określone w § 4 pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia zakładanej poprawy stanu środowiska lub 2) koszty porównywalnej inwestycji ochrony środowiska, która prowadzi do takiej samej poprawy stanu środowiska, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do części przekraczającej koszty niezbędne do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wymaganego przez standardy ochrony środowiska. 4. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 3, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do kosztów niezbędnych do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wyższego od stopnia ochrony środowiska, który byłby możliwy do osiągnięcia bez uzyskania pomocy. 5. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia zdolności produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 6. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 1 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać 15 %. 2. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać: 1) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 3. Podregiony, o których mowa w ust. 2, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 4. W przypadku pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3, jej maksymalną wielkość podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 10 punktów procentowych. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną na realizację tej samej inwestycji, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5 ust. 1, 3, 5 i 7. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej rozporządzeniem dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zestawień istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska informacji o produktach (Dz. U. Nr 98, poz. 999) Na podstawie art. 171a ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) produkty, o których informacje powinny być zawarte w zestawieniach istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska informacji o produktach, zwanych dalej "zestawieniami"; 2) rodzaje informacji zawartych w zestawieniach; 3) organy administracji zobowiązane do opracowywania, aktualizowania i udostępniania zestawień oraz szczegółowe sposoby realizacji tych obowiązków; 4) szczegółowe wymagania dotyczące sposobu udostępniania zestawień w punktach sprzedaży produktów. § 2. Produkty, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz informacje, które powinny być zawarte w zestawieniach, określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Właściwy minister, po zasięgnięciu opinii odpowiednio producentów i importerów produktów, opracowuje i aktualizuje zestawienia w terminie do dnia 31 marca każdego roku oraz udostępnia je przez: 1) zamieszczenie na stronie internetowej urzędu obsługującego właściwego ministra; 2) bezpłatny wydruk w siedzibie urzędu, o którym mowa w pkt 1 - na wniosek osoby zainteresowanej. 2. Zestawienia mogą być zamieszczane na stronie internetowej innego podmiotu; w takim przypadku na stronie internetowej urzędu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zamieszcza się informację w tej sprawie wraz ze wskazaniem adresu strony internetowej tego podmiotu. § 4. Organy administracji przekazują właściwemu ministrowi informacje o produktach w zakresie określonym w zestawieniach w terminie 30 dni od dnia wejścia w posiadanie tych informacji. § 5. 1. Sprzedawca produktów udostępnia w punktach sprzedaży tych produktów aktualne przenośne zestawienia, o których mowa w § 2. 2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, udostępnia się w widocznym miejscu, w sposób pozwalający na zapoznanie się z jego treścią przez osobę zainteresowaną. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 999) PRODUKTY, O KTÓRYCH INFORMACJE POWINNY BYĆ ZAWARTE W ZESTAWIENIACH ISTOTNYCH Z PUNKTU WIDZENIA OCHRONY ŚRODOWISKA INFORMACJI O PRODUKTACH ORAZ INFORMACJE, KTÓRE POWINNY BYĆ ZAWARTE W ZESTAWIENIACH I. Produkty Nowe pojazdy samochodowe kategorii M1 w rozumieniu rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30), z wyjątkiem pojazdów specjalnych. II. Informacje o produktach Zestawienie, opracowywane w odniesieniu do każdej marki, typu, wariantu i wersji aktualnie dostępnych w sprzedaży przedmiotowych pojazdów samochodowych uszeregowanych w porządku alfabetycznym, zawiera co najmniej: 1) markę, typ, wariant i wersję pojazdu; 2) rodzaj paliwa; 3) oznaczenie numeryczne (symbol) pojazdu według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); 4) wartość zużycia paliwa wyrażoną w litrach na 100 km (l/100 km) i podaną z dokładnością do jednego miejsca po przecinku; 5) wartość emisji CO2 (dwutlenku węgla) wyrażoną w gramach na kilometr (g/km) i podaną z dokładnością do najbliższej liczby całkowitej; 6) wykaz dziesięciu najbardziej ekonomicznych ze względu na zużycie paliwa nowych marek, typów, wariantów i wersji pojazdów, uszeregowanych w porządku rosnącej wartości emisji CO2 dla każdego typu paliwa, zawierający dane, o których mowa w pkt 1, 4 i 5; 7) zalecenia dla użytkowników pojazdów stanowiące, że prawidłowe użytkowanie i regularne badania techniczne pojazdów, jak również odpowiednie zachowanie się kierowcy, takie jak unikanie dynamicznego stylu jazdy, jazda przy użyciu niższych prędkości, hamowanie zapobiegawcze, prawidłowe pompowanie opon, ograniczanie okresów pracy silnika na biegu jałowym i unikanie przewożenia nadmiernych ciężarów, zmniejszają zużycie paliwa i obniżają emisję CO2 z ich pojazdu; 8) wyjaśnienie skutków emisji gazów cieplarnianych i potencjalnej zmiany klimatu oraz związku tych zagadnień z pojazdami samochodowymi, jak również odniesienie do rodzajów paliwa dostępnych dla konsumenta oraz ich wpływu na środowisko, przygotowane w oparciu o wyniki najnowszych badań naukowych i obowiązujące przepisy prawne w tym zakresie; 9) odniesienie do celu Wspólnoty Europejskiej dotyczącego średnich emisji CO2 przez nowe pojazdy samochodowe, a także daty, do której cel ten powinien być osiągnięty; 10) odniesienie do internetowego przewodnika Komisji Europejskiej po zużyciu paliwa i wartości emisji CO2, jeżeli taki przewodnik jest dostępny. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo lotnicze 1) (Dz. U. Nr 99, poz. 1002) Art. 1. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 96, poz. 959) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 uchyla się ust. 7; 2) po art. 71 dodaje się art. 71a-71e w brzmieniu: "Art. 71a. 1. Prezes Urzędu może w drodze decyzji administracyjnej wprowadzić ograniczenia lub zakazy wykonywania przez cywilne poddźwiękowe samoloty z napędem odrzutowym, posiadające maksymalną masę startową nie mniejszą niż 34.000 kg albo mieszczące, zgodnie z certyfikatem typu samolotu, więcej niż dziewiętnaście miejsc pasażerskich, z wyłączeniem miejsc przeznaczonych wyłącznie dla załogi, operacji lotniczych w celu ograniczenia hałasu emitowanego na lotnisku, na którym, w ciągu ostatnich trzech lat kalendarzowych, było wykonywanych średnio nie mniej niż 50.000 operacji lotniczych rocznie. 2. Ograniczenia i zakazy, o których mowa w ust. 1, dotyczą samolotów marginalnie zgodnych, tj. o skumulowanym marginesie hałasu wynoszącym nie więcej niż 5 EPNdB (efektywnie odczuwalny hałas w decybelach). Przez skumulowany margines hałasu rozumie się sumę różnic pomiędzy dopuszczalnym poziomem hałasu a poziomem hałasu określonym w świadectwie zdatności statku powietrznego w zakresie hałasu, według pomiarów dokonywanych w trzech punktach referencyjnych; dopuszczalny poziom hałasu oraz punkty referencyjne określa Rozdział 3 części II Tomu I Załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. 3. Ograniczenia i zakazy, o których mowa w ust. 1, wprowadza się z uwzględnieniem zasady zrównoważonego podejścia oraz bodźców ekonomicznych oraz biorąc pod uwagę przewidywane koszty i korzyści ich wprowadzenia oraz charakterystykę danego lotniska. 4. Przez zasadę zrównoważonego podejścia rozumie się wybór metod i środków zmierzających do ograniczenia hałasu na lotnisku i w jego otoczeniu polegających na: 1) ograniczaniu hałasu emitowanego przez samoloty (zmniejszenie poziomu hałasu źródła), 2) odpowiednim planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), 3) odpowiednim zarządzaniu ruchem lotniczym w celu zmniejszenia uciążliwości hałasu na lotnisku i w jego otoczeniu, 4) wprowadzaniu ograniczeń i zakazów operacji lotniczych na określonym lotnisku. 5. Wyboru metod i środków, o których mowa w ust. 4, dokonuje się, biorąc pod uwagę: 1) zasadę niedyskryminowania przewoźników lotniczych i producentów samolotów, 2) konieczność zastosowania środków, które nie byłyby bardziej restrykcyjne, niż jest to konieczne ze względu na ochronę środowiska na określonym lotnisku. 6. Ograniczeń, o których mowa w ust. 1, nie wprowadza się, jeżeli zostały już wprowadzone ograniczenia w wyniku drobnych zmian technicznych niestwarzających istotnych kosztów dla użytkowników statków powietrznych. Art. 71b. 1. Decyzję, o której mowa w art. 71a ust. 1, wydaje się w uzgodnieniu z właściwym terytorialnie wojewodą oraz po przeprowadzeniu konsultacji z podmiotami, które mają lub mogą mieć interes faktyczny lub prawny we wprowadzeniu ograniczeń lub zakazów wykonywania operacji lotniczych, w szczególności z zarządzającym lotniskiem oraz z właściwym komitetem przewoźników, jeżeli został on utworzony. 2. Decyzję, o której mowa w art. 71a ust. 1, wydaje się przy uwzględnieniu, w odpowiednim zakresie, informacji określonych na podstawie art. 71e. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, zarządzający lotniskiem dostarcza Prezesowi Urzędu. 4. Organy i jednostki właściwe ze względu na rodzaj informacji, o których mowa w ust. 2, obowiązane są do dostarczania ich Prezesowi Urzędu lub zarządzającemu lotniskiem na wniosek Prezesa Urzędu. Art. 71c. 1. Ograniczenia i zakazy, o których mowa w art. 71a ust. 4 pkt 4, mogą polegać na: 1) zakazie zwiększania liczby operacji lotniczych wykonywanych na lotnisku w stosunku do roku poprzedniego - po upływie 6 miesięcy od dnia przeprowadzenia oceny poziomu hałasu, 2) nakazie zmniejszenia przez każdego z przewoźników lotniczych liczby operacji lotniczych wykonywanych na lotnisku o nie więcej niż 20 % w stosunku do roku poprzedniego - po upływie nie mniej niż 6 miesięcy od dnia ustanowienia zakazu, o którym mowa w pkt 1 - niezależnie od zakazów wprowadzonych na podstawie art. 119 ust. 5. 2. W przypadku lotniska Łódź-Lublinek, Prezes Urzędu może wprowadzić ograniczenia i zakazy, o których mowa w ust. 1, również w stosunku do samolotów innych niż marginalnie zgodne, jeżeli samoloty te nie spełniają wymagań określonych w Rozdziale 4 części II Tomu I Załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. 3. Ograniczenia i zakazy, o których mowa w ust. 1 i 2, Prezes Urzędu ogłasza w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w terminie: 1) 6 miesięcy przed dniem ich wejścia w życie - w przypadku zakazów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2) 1 roku przed dniem ich wejścia w życie - w przypadku nakazów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - jednak nie później niż w terminie 2 miesięcy przed rozpoczęciem najbliższego sezonu rozkładowego. 4. O wprowadzeniu ograniczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, Prezes Urzędu powiadamia Komisję Europejską oraz właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej. Art. 71d. Prezes Urzędu może wydać zgodę na wykonanie określonej operacji lotniczej z pominięciem ograniczeń i zakazów, o których mowa w art. 71c, jeżeli: 1) operacja lotnicza wykonywana przez samolot ma charakter wyjątkowy i nie uzasadnia jego objęcia ograniczeniami, o których mowa w art. 71c, 2) samolot wykonuje lot o charakterze niezarobkowym, w celu jego przebudowy, naprawy lub obsługi. Art. 71e. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, mając na względzie potrzebę ograniczenia lub zmniejszenia uciążliwości hałasu na lotnisku lub w jego otoczeniu, kierując się zasadą zrównoważonego podejścia, określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres informacji wymaganych do wydania decyzji, o której mowa w art. 71a, 2) wykaz państw rozwijających się, operatorów samolotów oraz samolotów tych państw, o których mowa w art. 225a."; 3) w art. 94: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do wykonywania lotów i innych czynności lotniczych są uprawnieni wyłącznie członkowie personelu lotniczego oraz osoby uczestniczące w szkoleniu lotniczym prowadzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e) oraz osoby uczestniczące w zajęciach rekreacyjnych na lotniach i paralotniach, prowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2.", b) w ust. 6 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) operator tankowania statków powietrznych."; 4) w art. 95: a) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pilot lotni - ukończone 15 lat, posiadanie co najmniej podstawowego wykształcenia oraz zgoda opiekunów prawnych,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) pilot paralotni - ukończone 15 lat, posiadanie co najmniej podstawowego wykształcenia oraz zgoda opiekunów prawnych,", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) skoczek spadochronowy - ukończone 16 lat, posiadanie co najmniej podstawowego wykształcenia oraz zgoda opiekunów prawnych,", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Świadectwa kwalifikacji oraz inne dokumenty stwierdzające posiadane kwalifikacje wydane dla specjalności, o których mowa w ust. 2, wydane przez upoważniony organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nie wymagają uznania przez Prezesa Urzędu."; 5) w art. 96: a) w ust. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) operator tankowania statków powietrznych - ukończone 18 albo 21 lat, w zależności od dodatkowych uprawnień, o których mowa w art. 94 ust. 7, oraz co najmniej średnie wykształcenie,", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Licencja wydana lub potwierdzona przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej dla specjalności personelu lotniczego, o których mowa w art. 94 ust. 6 pkt 1, uznawana jest w Rzeczypospolitej Polskiej za ważną na równi z licencją polską, chyba że wymagania stawiane przy jej wydaniu były łagodniejsze od stawianych w Rzeczypospolitej Polskiej."; 6) w art. 97 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zakazy określone w ust. 1 nie dotyczą szkolenia lotniczego, prowadzonego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. e) i zajęć rekreacyjnych na lotniach i paralotniach, prowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 33 ust. 2."; 7) w art. 105: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Badaniom, o których mowa w ust. 1, nie podlegają członkowie personelu lotniczego oraz kandydaci na członków personelu lotniczego specjalności: 1) pilot - operator modelu latającego o masie poniżej 30 kg, 2) pilot lotni, 3) pilot paralotni. 1b. Przepis ust. 1a nie dotyczy osób wykonujących czynności lotnicze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz osób uczestniczących we współzawodnictwie sportowym.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Sprawność fizyczną i psychiczną członka personelu lotniczego, o którym mowa w ust. 1a, stwierdza się na podstawie złożonego przez tę osobę pisemnego oświadczenia, że stan zdrowia tej osoby pozwala na bezpieczne wykonywanie czynności lotniczych lub ważnego prawa jazdy dowolnej kategorii."; 8) w art. 119 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić ograniczenia lub zakazy lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem oraz warunki i sposoby wprowadzania wyłączeń od tych zakazów, mając na względzie przeciwdziałanie oddziaływaniu lotnictwa cywilnego na środowisko oraz wymagania wynikające z przepisów międzynarodowych."; 9) w art. 121 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zarządzanie przepływem ruchu lotniczego, polegające na optymalizacji natężenia tego ruchu, z uwzględnieniem konieczności zmniejszania uciążliwości hałasu na lotnisku i w jego otoczeniu."; 10) w art. 123 uchyla się ust. 4; 11) w art. 134 w ust. 3 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) uszkodzeniu lub zniszczeniu konstrukcji uległa jedynie lotnia lub paralotnia."; 12) dodaje się art. 225a w brzmieniu: "Art. 225a. Do dnia 29 marca 2012 r., przepisów art. 71b-71d nie stosuje się do obcych cywilnych samolotów zarejestrowanych we właściwych rejestrach państw rozwijających się spełniających łącznie następujące warunki: 1) wykonywały operacje lotnicze w porcie lotniczym położonym na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w okresie od dnia 1 stycznia 1996 r. do dnia 31 grudnia 2001 r., 2) w okresie, o którym mowa w pkt 1, były zarejestrowane we właściwym rejestrze państwa rozwijającego się.". Art. 2. Zachowują moc ograniczenia i zakazy w zakresie wykonywania operacji lotniczych wprowadzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 94 ust. 6 pkt 7 i art. 96 ust. 2 pkt 6a ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2005 r. 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia: - dyrektywy 2002/30/WE z dnia 26 marca 2002 r. w sprawie ustanowienia zasad i procedur w odniesieniu do wprowadzenia ograniczeń działalności w związku z hałasem w portach lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 85 z 28.03.2002), - dyrektywy 91/670/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wzajemnego uznawania licencji personelu pełniącego określone funkcje w lotnictwie cywilnym (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie dopuszczania wyrobów do stosowania w zakładach górniczych (Dz. U. Nr 99, poz. 1003) Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wyroby, których stosowanie w zakładach górniczych wymaga, ze względu na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa ich użytkowania w warunkach zagrożeń występujących w ruchu zakładów górniczych, wydania decyzji o dopuszczeniu wyrobu do stosowania w zakładach górniczych, zwanej dalej "dopuszczeniem"; 2) wymagania techniczne dla wyrobów, o których mowa w pkt 1; 3) podmioty uprawnione do składania wniosku o wydanie dopuszczenia; 4) treść wniosku o wydanie dopuszczenia oraz dokumenty, które należy dołączyć do wniosku; 5) jednostki upoważnione do przeprowadzania badań i oceny wyrobów, o których mowa w pkt 1; 6) znaki dopuszczenia oraz sposób oznaczania tymi znakami wyrobów, o których mowa w pkt 1; 7) treść dopuszczenia. § 2. Wyroby, których stosowanie w zakładach górniczych wymaga, ze względu na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa ich użytkowania w warunkach zagrożeń występujących w ruchu zakładów górniczych, wydania dopuszczenia, zwane dalej "wyrobami", określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Wymagania techniczne dla wyrobów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Podmiotami uprawnionymi do składania wniosku o wydanie dopuszczenia są: 1) producent, jego upoważniony przedstawiciel, w rozumieniu art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 2)), dystrybutor lub importer wyrobu, zwani dalej "dostawcami wyrobu"; 2) w przypadku wyrobów składających się z podzespołów wykonywanych przez różnych producentów - dostawca wyrobu finalnego; 3) w przypadku wyrobów wykonanych lub zakupionych jednostkowo - przedsiębiorca, który wykonał lub nabył wyrób i zamierza stosować go w obrębie własnego zakładu górniczego, lub inny podmiot, który wykonał lub nabył wyrób. § 5. 1. Wniosek o wydanie dopuszczenia zawiera: 1) określenie wyrobu; 2) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o wydanie dopuszczenia i jego siedziby oraz wskazanie pełnomocników, jeżeli zostali ustanowieni; 3) określenie producenta wyrobu, jego siedziby i miejsca produkowania wyrobu. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć następujące dokumenty, sporządzone w języku polskim: 1) ogólny opis wyrobu; 2) niezbędne obliczenia projektowe parametrów mających wpływ na bezpieczeństwo; 3) rysunki lub schematy dotyczące wyrobów, układów oraz podzespołów, od których zależy bezpieczeństwo i higiena pracy oraz bezpieczeństwo pożarowe; 4) deklarację dotyczącą spełniania przez wyrób wymagań technicznych, a w przypadku wyrobów, o których mowa w art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze, deklarację dotyczącą spełniania przez wyrób wymagań bezpieczeństwa w stopniu odpowiadającym temu, jaki zapewniają wymagania techniczne; 5) wyniki badań wraz z oceną wyrobu, sporządzone przez jednostkę upoważnioną do przeprowadzania badań i oceny wyrobów; 6) w przypadku produkcji seryjnej wyrobu - certyfikat systemu zarządzania jakością lub inny sposób udokumentowania powtarzalności cech wyrobu; 7) dokumentację techniczno-ruchową zawierającą następujące informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego stosowania wyrobu: a) dane techniczne, b) identyfikację zagrożeń powodowanych przez wyrób w czasie jego użytkowania, c) instrukcje bezpiecznego użytkowania wyrobu oraz informację o konieczności podejmowania szczególnych środków bezpieczeństwa, d) warunki stosowania wyrobu, uwzględniające sposób przeprowadzania przeglądów, konserwacji, napraw i regulacji. 3. W przypadku wyrobów, o których mowa w art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze, zamiast dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 5, do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć, sporządzone w języku polskim, dokumenty stanowiące podstawę wyprodukowania lub dopuszczenia wyrobu do obrotu, w szczególności wyniki jego badań. § 6. 1. Jednostki upoważnione do przeprowadzania badań i oceny wyrobów określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają albo zlecają badania wyrobu w laboratorium akredytowanym. 3. W przypadku gdy dla danego wyrobu brak jest laboratorium akredytowanego, oceny wyrobu dokonuje się na podstawie badań w laboratorium nieposiadającym akredytacji. § 7. 1. Znak dopuszczenia składa się z oznaczenia literowego dopuszczenia, numeru dopuszczenia oraz roku wydania dopuszczenia. 2. Określa się następujące oznaczenia literowe dopuszczenia: 1) GX - dla systemów budowy przeciwwybuchowej; 2) GE - dla systemów w wykonaniu normalnym oraz maszyn i urządzeń elektrycznych; 3) GM - dla maszyn i urządzeń mechanicznych oraz taśm przenośnikowych; 4) GG - dla sprzętu strzałowego. 3. Znak dopuszczenia umieszcza się trwale i czytelnie na każdej jednostce wyrobu; w przypadku gdy taki sposób oznaczania wyrobu znakiem dopuszczenia nie jest możliwy, ze względu na właściwości fizyczne wyrobu, znak dopuszczenia umieszcza się na opakowaniu tego wyrobu. § 8. 1. Dopuszczenie określa: 1) wyrób; 2) zakres i warunki stosowania wyrobu; 3) znak dopuszczenia oraz sposób trwałego i czytelnego umieszczania znaku dopuszczenia na każdej jednostce wyrobu; 4) dokumenty, jakie dostawca wyrobu jest obowiązany przekazać użytkownikowi; 5) czas przechowywania dokumentacji techniczno-ruchowej, o której mowa w § 5 ust. 2 pkt 7, przez dostawcę wyrobu oraz warunki jej udostępniania; 6) zakres dozwolonych zmian wyrobu, które mogą być dokonane, w okresie ważności dopuszczenia, przez producenta, a w przypadku wykonania wyrobu jednostkowo - przez podmiot wymieniony w § 4 pkt 3. 2. Zmiany, o których mowa w ust. 1 pkt 6, nie mogą dotyczyć: 1) obniżenia wytrzymałości poszczególnych elementów wyrobu; 2) wymiarów wyrobu, których zmiana może powodować ograniczenie zakresu jego stosowania lub wymaga zmiany warunków jego stosowania; 3) wyposażenia wyrobu, które służy do zwalczania zagrożeń naturalnych oraz zagrożenia pożarowego; 4) zabezpieczeń mechanicznych i elektrycznych wyrobu; 5) miejsca obsługi i jego zabezpieczeń oraz systemów sterowania wyrobem; 6) osłon części ruchomych wyrobu; 7) zakresu stosowania wyrobu. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1003) Załącznik nr 1 WYROBY, KTÓRYCH STOSOWANIE W ZAKŁADACH GÓRNICZYCH WYMAGA, ZE WZGLĘDU NA POTRZEBĘ ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA ICH UŻYTKOWANIA W WARUNKACH ZAGROŻEŃ WYSTĘPUJĄCYCH W RUCHU ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH, WYDANIA DOPUSZCZENIA 1. Elementy górniczych wyciągów szybowych. 1.1. Maszyny wyciągowe. 1.2. Naczynia wyciągowe. 1.3. Koła linowe. 1.4. Zawieszenia lin wyciągowych wyrównawczych, prowadniczych i odbojowych. 1.5. Zawieszenia nośne naczyń wyciągowych. 1.6. Wciągarki wolnobieżne. 1.7. Urządzenia sygnalizacji i łączności szybowej. 1.8. Wyodrębnione zespoły elementów wymienionych w pkt 1.1-1.7. 2. Głowice eksploatacyjne (wydobywcze) wraz z systemami sterowania, z wyłączeniem głowic podmorskich, stosowane w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi. 3. Wyroby stosowane w wyrobiskach podziemnych zakładów górniczych. 3.1. Urządzenia transportu linowego, kolejki podwieszone, kolejki spągowe oraz ich podzespoły. 3.2. Wozy do przewozu osób i wozy specjalne oraz pojazdy z napędem spalinowym do przewozu osób. 3.3. Maszyny i urządzenia elektryczne oraz aparatura łączeniowa na napięcie powyżej 1 kV prądu przemiennego lub powyżej 1,5 kV prądu stałego. 3.4. Systemy łączności, bezpieczeństwa i alarmowania oraz zintegrowane systemy sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych. 3.5. Taśmy przenośnikowe. 4. Sprzęt strzałowy. 4.1. Urządzenia do mechanicznego wytwarzania i ładowania materiałów wybuchowych. 4.2. Wozy i pojazdy do przewożenia lub przechowywania środków strzałowych. Załącznik nr 2 WYMAGANIA TECHNICZNE DLA WYROBÓW, KTÓRYCH STOSOWANIE W ZAKŁADACH GÓRNICZYCH WYMAGA, ZE WZGLĘDU NA POTRZEBĘ ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA ICH UŻYTKOWANIA W WARUNKACH ZAGROŻEŃ WYSTĘPUJĄCYCH W RUCHU ZAKŁADÓW GÓRNICZYCH, WYDANIA DOPUSZCZENIA 1. Elementy górniczych wyciągów szybowych. 1.1.*) Maszyny wyciągowe. 1.1.1. Wymagania ogólne. 1.1.1.1. Maszyny wyciągowe powinny sprostać obciążeniom ruchowym występującym w czasie rozruchu, jazdy ustalonej, dojazdu, a także w czasie hamowania. 1.1.1.2. Maszyny wyciągowe powinny być tak zbudowane, aby linopędnie (koła pędne, bębny pędne, bębny nawojowe, bobiny) oraz ich wały i łożyska, łącznie z przynależnymi kotwieniami, nie uległy uszkodzeniu (trwałemu odkształceniu) w przypadku zerwania lin nośnych. 1.1.2. Budowa napędu, wału, linopędni, przekładni i układu smarowania. 1.1.2.1. Budowa napędu. 1.1.2.1.1. Silnik napędu maszyny wyciągowej powinien być dobierany według następujących kryteriów: 1) silnik elektryczny: a) ze względów mechanicznych - z uwzględnieniem momentu rozruchowego, traktowanego jako obciążenie występujące ciągle i rewersyjnie, b) ze względu na nagrzewanie - z uwzględnieniem prądu zastępczego i dopuszczalnego przyrostu temperatury dla cyklu pracy; według tych samych kryteriów powinien być również dobrany układ zasilający silnik; 2) silniki hydrauliczne, pneumatyczne i spalinowe - z uwzględnieniem momentu rozruchowego zwiększonego o niezbędną rezerwę. 1.1.2.1.2. Pomiędzy silnikiem a linopędnią nie mogą się znajdować rozłączalne sprzęgła lub mechanizmy rozsprzęglania. Nie dotyczy to maszyn wyciągowych z rozprzęglanymi bębnami lub bobinami oraz z przekładniami dwu- lub wielobiegowymi, które mogą być przełączane jedynie w czasie postoju maszyny wyciągowej. 1.1.2.1.3. Prędkość ruchu maszyny wyciągowej z silnikiem asynchronicznym powinna wynikać z jego znamionowej prędkości obrotowej. Nie dotyczy to maszyn wyciągowych wyposażonych w układy regulacji prędkości zapewniające samoczynne ograniczenie prędkości maksymalnej. 1.1.2.1.4. Napęd z asynchronicznym silnikiem pierścieniowym powinien być wyposażony w urządzenia samoczynnie zwierające wirnik po przekroczeniu synchronicznej liczby obrotów. Jeżeli nie zastosowano specjalnych urządzeń hamujących, to rozwarcie wirnika może nastąpić tylko w zerowym położeniu dźwigni sterowniczej. Samoczynne zwieranie wirnika nie może następować podczas hamowania dynamicznego prądem stałym. 1.1.2.1.5. W napędzie z asynchronicznym silnikiem pierścieniowym powinna być stosowana samoczynna kontrola właściwego stanu włączenia stopni rezystora rozruchowo-regulacyjnego. Nie dotyczy to napędów sterowanych bezpośrednio nastawnikiem. 1.1.2.1.6. Napęd z silnikiem asynchronicznym powinien być wyposażony w układ umożliwiający elektryczne hamowanie w całym zakresie prędkości. 1.1.2.1.7. Maszyna wyciągowa może być wyposażona wyłącznie w hydrostatyczny napęd z silnikiem hydraulicznym, zaopatrzony w odpowiednie urządzenia do hamowania silnikowego w zakresie pełnej obciążalności. 1.1.2.1.8. Napęd z silnikiem hydraulicznym powinien być wyposażony w dźwignię sterowniczą samopowracającą do pozycji zerowej. 1.1.2.1.9. Rozruch napędu z silnikiem hydraulicznym powinien być możliwy tylko przy zerowej pozycji dźwigni sterowniczej. 1.1.2.1.10. Napęd z silnikiem hydraulicznym powinien być wyposażony w urządzenia do samoczynnej kontroli ciśnienia i temperatury oleju hydraulicznego. 1.1.2.1.11. Napęd z silnikiem pneumatycznym powinien być wyposażony w zawór odcinający dopływ powietrza. Zawór ten, utrzymywany podczas ruchu maszyny wyciągowej w stanie otwarcia, w napędach bez samoczynnego ograniczenia prędkości, powinien się samoczynnie zamknąć, po zaniku siły podtrzymującej stan otwarcia zaworu. 1.1.2.1.12. Maszyna wyciągowa może być wyposażona w napęd z silnikiem spalinowym stosowanym jedynie za pośrednictwem hydraulicznego lub elektrycznego przeniesienia mocy. 1.1.2.2. Budowa wału. 1.1.2.2.1. Wytrzymałość i sztywność wału powinna uwzględniać zmienne obciążenia zginające i skręcające, występujące we wszystkich stanach ruchu maszyny wyciągowej. Uwzględnione powinno być obciążenie pochodzące od pola magnetycznego oddziaływującego na wirnik silnika prądu stałego osadzonego wale. 1.1.2.2.2. Wał maszyny wyciągowej oraz wały przekładni, powinny być zabudowane zgodnie z zasadami budowy części maszyn poddawanych obciążeniom zmiennym. Zmiany średnic wału powinny być dokonywane po stożku lub z możliwie dużym promieniem przejścia. W strefach obciążenia nie jest dozwolone istnienie karbów i promieniowych nawierceń, z wyjątkiem rowków pod kliny i wpusty. 1.1.2.2.3. Ułożyskowanie wału maszyny wyciągowej powinno umożliwiać statyczne wyznaczenie reakcji. Rozwiązania konstrukcyjne powinny umożliwiać kasację luzów osiowych. Przejścia wału maszyny wyciągowej przez pokrywy łożysk powinny być uszczelnione. 1.1.2.3. Budowa linopędni. 1.1.2.3.1. Stosunek średnicy linopędni do średnicy liny nośnej powinien wynosić co najmniej: 1) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych dużych I i II klasy intensywności ruchu oraz średnich I klasy intensywności ruchu: a) dla lin splotkowych - 80, b) dla lin budowy zamkniętej - 100; 2) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych średnich II klasy intensywności ruchu: a) dla lin splotkowych - 60, b) dla lin budowy zamkniętej - 80; 3) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych pomocniczych: a) dla lin splotkowych - 40, b) dla lin budowy zamkniętej - 50. 1.1.2.3.2. Linopędnia powinna posiadać nieograniczoną trwałość zmęczeniową dla obciążeń występujących w linach nośnych podczas ruchu. 1.1.2.3.3. Rowek linowy koła pędnego lub bębna pędnego powinien być wyłożony wykładziną. Wykładzina ta powinna zapewnić sprzężenie cierne z liną nośną ze współczynnikiem większym lub równym 0,25. 1.1.2.3.4. Nacisk liny nośnej na rowek linowy linopędni nie może przekraczać wartości dopuszczalnej. 1.1.2.3.5. Mocowanie wykładzin powinno być tak wykonane, aby segmenty wykładzin były zawsze ciasno osadzone w ich siedlisku. 1.1.2.3.6. Powinna istnieć możliwość zabudowy urządzenia do obróbki rowków linowych w wykładzinach linopędni. 1.1.2.3.7. Obrzeże bębna nawojowego powinno wystawać ponad oś geometryczną liny nośnej ostatniej warstwy co najmniej o 1,5 średnicy liny nośnej. 1.1.2.3.8. Bębny nawojowe powinny mieć rowkowaną powierzchnię nawojową przystosowaną do średnicy liny nośnej. 1.1.2.3.9. Zamocowanie końca liny nośnej w bębnie nawojowym powinno być wykonane za pomocą co najmniej 5 zacisków i wykazywać co najmniej pięciokrotny współczynnik bezpieczeństwa. Współczynnik ten wyznacza się jako stosunek łącznej siły tarcia w zaciskach, zwielokrotnionej tarciem na łuku opasania bębna nawojowego przez nieczynne zwoje liny nośnej, do maksymalnego obciążenia statycznego w linie nośnej. Do obliczeń powinien być przyjęty współczynnik tarcia między liną nośną a wykładziną bębna nawojowego równy 0,2. 1.1.2.3.10. Liczba nieczynnych zwojów liny nośnej na bębnie nawojowym powinna wynosić zawsze co najmniej 2, gdy naczynie wyciągowe znajduje się w swym najniższym dolnym położeniu. Przy dwu- lub wielowarstwowym nawijaniu liny nośnej, liczba zwojów nieczynnych powinna wynosić co najmniej 3, a ponadto koniec liny nośnej oprócz zamocowania, o którym mowa w pkt 1.1.2.3.9, powinien być uchwycony w bębnie nawojowym zaciskiem stożkowym lub zalany w stożku. 1.1.2.3.11. Lina nośna powinna być wyprowadzona z wnętrza bębna nawojowego w taki sposób, aby nie uległa deformacji na krawędzi otworu, przez który jest wyprowadzona. 1.1.2.3.12. Usytuowanie koła pędnego, bębna pędnego lub bobiny powinno być takie, aby lina nośna przemieszczała się ściśle w jednej płaszczyźnie pionowej. 1.1.2.3.13. Wymagania określone w pkt 1.1.2.3.12 nie dotyczą modernizowanych maszyn wyciągowych, pod warunkiem zapewnienia symetrii odchylenia lin nośnych względem pionowej płaszczyzny określonej przez oś geometryczną rowka linowego, którego kąt środkowy nie przekroczy 1°. 1.1.2.3.14. Usytuowanie bębna nawojowego z jednowarstwowym nawijaniem liny nośnej powinno zapewnić kąty odchylenia liny nośnej nie większe niż 1°30' w obydwu jej skrajnych położeniach od płaszczyzny prostopadłej do osi bębna. Dozwolone jest przekroczenie tego kąta o 30' pod warunkiem, że jest to kąt odchylenia liny nośnej na przeciwnym skraju bębna nawojowego względem miejsca zamocowania końca liny nośnej oraz ograniczenia prędkości jazdy maszyny wyciągowej do 6 m/s. 1.1.2.3.15. Usytuowanie bębna nawojowego o dwu- lub wielowarstwowym nawijaniu liny nośnej powinno być takie, aby lina w pozycji przechodzenia do następnej warstwy była odchylana od płaszczyzny prostopadłej do osi bębna w kierunku koła linowego o kąt nie mniejszy niż 20' i nie większy niż 1°20'. 1.1.2.4. Budowa przekładni. 1.1.2.4.1. Maszyna wyciągowa może być wyposażona wyłącznie w przekładnie zębate. 1.1.2.4.2. Do obliczeń przekładni powinny być przyjmowane obciążenia wynikające z: 1) maksymalnego momentu napędu lub trzykrotnego momentu nominalnego silnika - dla wyznaczenia wytrzymałości stopy zęba; 2) momentu rozruchu napędu - dla wyznaczenia odporności na łuszczenie flanki zęba (pitting). 1.1.2.5. Budowa układu smarowania. 1.1.2.5.1. Układ smarowania łożysk powinien być wyposażony w urządzenie do samoczynnej kontroli działania tego układu. 1.1.2.5.2. Przewody układu smarowania, których uszkodzenie może grozić zanieczyszczeniem bieżni hamulcowych linopędni lub silnika napędu, powinny być osłonięte. 1.1.3. Budowa układu sterowania i układu regulacji prędkości. 1.1.3.1. Maszyna wyciągowa o prędkości powyżej 4 m/s powinna być wyposażona w układ, który zadaje prędkość zgodnie z założonym diagramem jazdy i ogranicza prędkość maszyny wyciągowej w zadanej funkcji drogi jazdy. Układ zadawania i ograniczania prędkości powinien być tak zbudowany, aby zmiana prędkości odbywała się z przyśpieszeniem i opóźnieniem nie większym niż 1,2 m/s2. W maszynach wyciągowych z kołem ciernym lub bębnem ciernym, przyspieszenie i opóźnienie nie powinno przekraczać 85% wartości krytycznych wyznaczonych z warunków sprzężenia ciernego. 1.1.3.2. Układ regulacji prędkości nie może dopuścić do przekroczenia na zaprogramowanej drodze jazdy prędkości o więcej niż 1 m/s, a ponadto powinien zapewniać możliwość manewrowego hamowania z regulacją momentu w pełnym zakresie, niezależnie od prędkości. 1.1.3.3. Elementy układu regulacji prędkości odwzorowujące położenie naczyń wyciągowych od linopędni powinny być połączone za pomocą sprzężeń bezpoślizgowych. 1.1.3.4. Elementy układu regulacji prędkości odwzorowujące położenie naczyń wyciągowych w szybie powinny być zgrupowane oddzielnie dla każdego kierunku jazdy. 1.1.3.5. Połączenia sprzęgłowe elementów układu regulacji prędkości powinny być zabezpieczone przed samoczynnym rozłączeniem i samoczynnie kontrolowane. 1.1.3.6. Układ regulacji prędkości maszyny wyciągowej automatycznie sterowanej powinien być wyposażony w urządzenie do samoczynnej korekcji ustawienia elementów odwzorowujących położenie naczyń wyciągowych. Korekcja ustawienia elementów odwzorowujących położenie naczyń wyciągowych powinna odbywać się: 1) na wszystkich docelowych poziomach jazdy; 2) przy zatrzymanej i zahamowanej maszynie wyciągowej; 3) przy właściwie ustawionych naczyniach wyciągowych; 4) na drodze jazdy z zaprogramowaną prędkością mniejszą lub równą 2 m/s. Cyfrowe układy regulacji prędkości mogą dodatkowo na całej drodze jazdy naczyń wyciągowych prowadzić korekcję ustawienia elementów odwzorowujących położenie naczyń wyciągowych. 1.1.3.7. Układ regulacji prędkości powinien być wyposażony w dwa nadajniki sygnału proporcjonalnego do prędkości jazdy, napędzane przez ruchome elementy maszyny wyciągowej lub inne elementy górniczego wyciągu szybowego. Co najmniej jeden z tych elementów powinien być: 1) niezależny od napięcia sieci zasilającej; 2) napędzany bezpośrednio od linopędni lub wału głównego maszyny wyciągowej. Działanie nadajników tych powinno być wzajemnie kontrolowane. Tylko jeden z tych nadajników może być wykorzystany do innych układów maszyny wyciągowej. 1.1.3.8. Układ przełączający rodzaj pracy maszyny wyciągowej powinien: 1) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych wyposażonych w urządzenia sterowniczo-sygnałowe - być zgodny z wymaganiami dla tych urządzeń określonymi w pkt 1.7.5; 2) w odniesieniu do pozostałych górniczych wyciągów szybowych - być wykonany tak, aby: a) umożliwiał załączenie tylko jednego rodzaju pracy, b) przełączenie rodzaju pracy było niemożliwe po nadaniu sygnału startowego, c) przełączenie rodzaju pracy następowało tylko przy zahamowanej maszynie wyciągowej i ze stanowiska sterowniczego, d) stan niezrealizowania trwałej propozycji zmiany rodzaju pracy był sygnalizowany, e) stan załączenia rodzaju pracy był samoczynnie kontrolowany. 1.1.3.9. Układ wyboru rodzaju sterowania maszyny wyciągowej ("sterowanie ręczne" albo "sterowanie automatyczne") powinien być tak zbudowany, aby: 1) jednocześnie możliwy był wybór tylko jednego rodzaju sterowania; 2) zmiana rodzaju sterowania była możliwa tylko przy zatrzymanej i zahamowanej maszynie wyciągowej; 3) wybór rodzaju sterowania odbywał się tylko ze stanowiska sterowniczego maszyny wyciągowej; 4) wybór sterowania automatycznego był możliwy tylko w przypadku: a) właściwie wybranych rodzajów pracy maszyny wyciągowej i urządzenia sygnalizacji szybowej, b) ustawienia naczyń wyciągowych na poziomach technologicznych wybranych jako końcowe dla cyklu jazdy; 5) zmiana rodzaju sterowania na "sterowanie ręczne" była możliwa przy dowolnym położeniu naczyń wyciągowych w szybie; 6) wybór rodzaju sterowania realizowany był za pomocą elementów niestabilnych; 7) stan załączenia rodzaju sterowania był samoczynnie kontrolowany. 1.1.3.10. Układ sterowania maszyny wyciągowej powinien być tak rozwiązany, aby po przejechaniu naczyniami wyciągowymi najwyższych wyłączników krańcowych, o których mowa w pkt 1.1.4.10.1, uruchomienie maszyny wyciągowej było możliwe tylko w kierunku odwrotnym. 1.1.3.11. Przy stosowaniu sterowników programowych błędy w programie lub błędy przetwarzania danych nie mogą doprowadzić do stanów niebezpiecznych, w szczególności stanu mogącego spowodować utratę kontroli nad ruchem maszyny wyciągowej. Programy i zmiany programów w tych sterownikach powinny być przetestowane i odpowiednio udokumentowane. 1.1.4. Budowa układu zabezpieczeń. 1.1.4.1. Układ zabezpieczeń powinien być tak zbudowany, aby elementy górniczego wyciągu szybowego były samoczynnie kontrolowane. Kontrola ta, w przypadku uszkodzenia, nieprawidłowego położenia lub wadliwego funkcjonowania elementu górniczego wyciągu szybowego, stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi albo grożących uszkodzeniem lub zniszczeniem górniczego wyciągu szybowego, powinna powodować zadziałanie odpowiednich zabezpieczeń. 1.1.4.2. Zadziałanie układu zabezpieczeń powinno, w zależności od charakteru występującego zagrożenia, spowodować awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej lub blokowanie maszyny wyciągowej. Awaryjne zatrzymanie może polegać na zahamowaniu maszyny wyciągowej hamulcem mechanicznym (hamowanie bezpieczeństwa) lub na zatrzymaniu maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu i hamowania zatrzymującego, działającego po obniżeniu prędkości do określonej wartości. 1.1.4.3. Zadziałanie zabezpieczenia nie może powodować zmiany załączonego rodzaju pracy i rodzaju sterowania maszyny wyciągowej. 1.1.4.4. Każdy układ zabezpieczeń powinien posiadać zawsze czynny wyłącznik bezpieczeństwa maszyny wyciągowej. Wyłącznik ten powinien być czerwony i wyróżniać się kształtem. Użycie wyłącznika bezpieczeństwa powinno powodować hamowanie bezpieczeństwa w wyniku bezpośredniego przerwania obwodu bezpieczeństwa. Wyłącznik bezpieczeństwa powinien być zainstalowany przy maszynie wyciągowej w zasięgu maszynisty maszyn wyciągowych. Jeżeli stanowisko sterownicze znajduje się poza pomieszczeniem maszyny wyciągowej, przy maszynie wyciągowej powinien być zainstalowany i oznakowany dodatkowy wyłącznik bezpieczeństwa. 1.1.4.5. Hamowanie bezpieczeństwa. 1.1.4.5.1. Hamowanie bezpieczeństwa powinno nastąpić samoczynnie w przypadkach wymagających bezwzględnego, niezwłocznego zatrzymania i unieruchomienia maszyny wyciągowej w możliwie najkrótszym czasie. Rozpoczęcie hamowania bezpieczeństwa następuje z chwilą przesterowania elementów łączeniowych inicjujących działanie hamulca mechanicznego. 1.1.4.5.2. Przesterowanie dowolnego elementu łączeniowego inicjującego działanie hamulca mechanicznego powinno spowodować (zainicjować) odcięcie dopływu energii do silnika napędu maszyny wyciągowej. Ponowne załączenie dopływu energii i przywrócenie stanu gotowości do hamowania bezpieczeństwa powinno być możliwe po usunięciu przyczyn, które spowodowały hamowanie bezpieczeństwa. 1.1.4.5.3. Przebieg momentu elektrodynamicznego napędu maszyny wyciągowej, występujący w czasie jej hamowania bezpieczeństwa, powinien zapewnić: 1) w przypadku napędu z silnikiem elektrycznym prądu stałego, zasilanym z przekształtnika tyrystorowego - spadek momentu napędowego zbliżony w czasie do narastania mechanicznego momentu hamującego, z wyjątkiem przypadków, w których ze względu na możliwość uszkodzeń w układzie napędowym lub zakłóceń w układzie sterowania niezbędne jest odcięcie zasilania silnika; 2) w przypadku napędu z silnikiem elektrycznym prądu stałego zasilanym w układzie Leonarda z nierozwieranym obwodem głównym - maksymalnie szybki zanik momentu napędowego, z uwzględnieniem dostatecznej ochrony przepięciowej uzwojeń, a równoczesny spadek momentu napędowego i narastanie mechanicznego momentu hamującego powinny być rozciągnięte do granic przedziałów czasowych określonych w pkt 1.1.6.2.18. 1.1.4.5.4. Hamowanie bezpieczeństwa powinno nastąpić samoczynnie co najmniej w następujących przypadkach: 1) zaniku napięć zasilających maszynę wyciągową; 2) przekroczenia granicy prądowej przeciążalności silnika napędowego występującej w normalnych warunkach pracy; 3) przejazdu wyłączników krańcowych; 4) zadziałania zabezpieczeń przed niesprawnym działaniem hamulca; 5) spadku prądu wzbudzenia silnika napędu maszyny wyciągowej wartości zadanej o 10% wartości znamionowej; 6) zadziałania czujnika kontroli prędkości obrotowej przetwornic w maszynach wyciągowych z układem Leonarda; 7) zadziałania zabezpieczeń przed przekroczeniem prędkości; 8) nieskutecznego awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu; 9) zaniku stanu załączenia rodzaju pracy maszyny wyciągowej w czasie jazdy; 10) zaniku stanu załączenia rodzaju sterowania maszyny wyciągowej w czasie jazdy; 11) zadziałania zabezpieczeń napędu; 12) niewyłączenia hamowania generatorowego w odpowiedniej odległości od poziomu końcowego w napędach z silnikiem asynchronicznym; 13) odhamowania maszyny wyciągowej w stanie jej zablokowania; 14) niezamierzonego hamowania lub odhamowania maszyny wyciągowej; 15) zadziałania elementów kontroli pracy nadajników sygnału proporcjonalnego do prędkości jazdy, o których mowa w pkt 1.1.3.7; 16) przerwania ciągłości napędu elementów odwzorowania drogi jazdy; 17) zadziałania zabezpieczeń przeciwko nadmiernemu rozsynchronizowaniu cyfrowego układu regulacji prędkości; 18) ruchu maszyny wyciągowej w kierunku przeciwnym do zadanego przy sterowaniu automatycznym. 1.1.4.6. Awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu. 1.1.4.6.1. Awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu powinno nastąpić samoczynnie w przypadku zadziałania układu zabezpieczeń wymagającego zatrzymania tej maszyny, lecz niewymagającego hamowania bezpieczeństwa. 1.1.4.6.2. Przebieg awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu powinien być niezależny od woli maszynisty maszyn wyciągowych. Po zwolnieniu prędkości jazdy do prędkości wlecznej, zatrzymanie i unieruchomienie maszyny wyciągowej powinno nastąpić samoczynnie hamulcem mechanicznym. 1.1.4.6.3. Wartości opóźnień, występujące w czasie awaryjnego zatrzymywania maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu, powinny być niezależne od wielkości i kierunku działania statycznego momentu obciążającego maszynę wyciągową. 1.1.4.6.4. Opóźnienie awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu powinno wystąpić w czasie nie dłuższym niż 1,1 s od chwili przesterowania inicjujących elementów łączeniowych. 1.1.4.6.5. Awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu powinno wystąpić co najmniej w następujących przypadkach: 1) zadziałania zabezpieczeń wywołanych "sygnałem alarmowym" urządzenia sygnalizacji i łączności szybowej, o którym mowa w pkt 1.7; 2) zadziałania zabezpieczeń kontrolujących układ smarowania; 3) przerwania podczas ruchu ciągłości napędu elementów odwzorowania drogi jazdy. 1.1.4.6.6. Ponowne uruchomienie maszyny wyciągowej może nastąpić po: 1) przełączeniu rodzaju sterowania na "sterowanie ręczne"; 2) usunięciu przyczyn, które wywołały awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu. 1.1.4.7. Blokowanie maszyny wyciągowej. 1.1.4.7.1. Blokowanie maszyny wyciągowej powinno nastąpić samoczynnie w przypadku zadziałania zabezpieczeń niewymagających natychmiastowego awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej. Ponadto powinna istnieć możliwość ręcznego zablokowania maszyny wyciągowej ze stanowiska maszynisty maszyn wyciągowych oraz ze stanowisk urządzenia sygnalizacji i łączności szybowej, określonych w pkt 1.7. 1.1.4.7.2. Układ blokowania maszyny wyciągowej powinien: 1) uniemożliwiać odhamowanie maszyny wyciągowej i wysterowanie jej napędu po załączeniu blokady; 2) posiadać obwody grupujące łączniki blokad i inne elementy kontrolne, wykrywające stany nie pozwalające na ruch; 3) uniemożliwiać samoczynne odhamowanie maszyny wyciągowej po zaniku przyczyny powstania blokady; 4) sygnalizować stan zablokowania lub odblokowania; 5) umożliwiać awaryjne odblokowanie, które: a) powinno być możliwe tylko przy zahamowanej maszynie wyciągowej, b) powinno umożliwiać uruchomienie maszyny wyciągowej tylko do prędkości 1 m/s, c) powinno być sygnalizowane na stanowisku sterowniczym, d) powinno być zabezpieczone przed nieuzasadnionym użyciem, w szczególności przez plombowanie. 1.1.4.7.3. Blokowanie maszyny wyciągowej powinno nastąpić co najmniej w następujących przypadkach: 1) zadziałania zabezpieczeń lub powstania stanów określonych w pkt 1.7; 2) przekroczenia dopuszczalnej wartości starcia okładzin hamulcowych; 3) podczas korekcji elementów odwzorowania drogi; wymaganie to nie dotyczy maszyn wyciągowych wyposażonych w cyfrowe układy regulacji prędkości; 4) braku wymaganej synchronizacji elementów odwzorowania drogi; 5) rozłączenia sprzęgieł w układzie przeniesień napędu elementów odwzorowania drogi podczas postoju maszyny wyciągowej; 6) spadku rezystancji izolacji układu zabezpieczeń poniżej dopuszczalnego poziomu określonego w Polskiej Normie dotyczącej zabezpieczeń upływowych; 7) braku zdolności funkcjonalnej lub wyłączenia aparatu rejestrującego; 8) utraty nadmiarowości, o której mowa w pkt 1.1.4.8.9. 1.1.4.8. Awaryjne zatrzymanie i blokowanie maszyny wyciągowej. 1.1.4.8.1. Zabezpieczenia powodujące awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą hamowania bezpieczeństwa powinny być zgrupowane w jednym lub kilku obwodach bezpieczeństwa. Zadziałanie elementów wykonawczych tych obwodów powinno spowodować hamowanie bezpieczeństwa. 1.1.4.8.2. Zabezpieczenia powodujące awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu powinny być zgrupowane w jednym lub kilku obwodach bezpieczeństwa. Zadziałanie elementów wykonawczych tych obwodów powinno spowodować awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu. 1.1.4.8.3. Zabezpieczenia powodujące blokowanie maszyny wyciągowej powinny być zgrupowane w jednym lub kilku obwodach blokowania maszyny wyciągowej. Zadziałanie elementów wykonawczych tych obwodów powinno spowodować zablokowanie maszyny wyciągowej. 1.1.4.8.4. Do obwodów bezpieczeństwa i obwodów blokowania maszyny wyciągowej zalicza się: 1) elementy dysponujące (inicjujące); 2) środki przenoszenia (tory); 3) odbiorniki "pośredniczące"; 4) uzwojenia elementów wykonawczych. 1.1.4.8.5. Obwody bezpieczeństwa mogą być budowane jako obwody na prąd ciągły lub na prąd roboczy. Przy zastosowaniu obwodu bezpieczeństwa na prąd roboczy powinna być zapewniona taka niezawodność pracy tego obwodu, jaka cechuje obwód bezpieczeństwa na prąd ciągły. 1.1.4.8.6. Obwody bezpieczeństwa i obwody blokowania maszyny wyciągowej powinny być zabezpieczone przed następującymi zakłóceniami: 1) niezadziałanie czynnych styków elementów dysponujących; 2) zawieszenie się elementów elektromagnetycznych; 3) zwarcie lub przerwa na środkach przenoszenia; 4) zakłócenie powstające przy zaniku i powrocie napięcia oraz przy wzroście napięcia. Wystąpienie tych zakłóceń powinno spowodować zadziałanie elementu wykonawczego zakłóconego obwodu. 1.1.4.8.7. Zakłócenia występujące w obwodach bezpieczeństwa i obwodach blokowania maszyny wyciągowej powinny być sygnalizowane. 1.1.4.8.8. Wymagania określone w pkt 1.1.4.8.6 dotyczą także elementów obwodów zabezpieczeń reprezentowanych w obwodzie bezpieczeństwa przez styki ich przekaźników lub styczników pośredniczących. 1.1.4.8.9. W obwodach bezpieczeństwa i obwodach blokowania maszyny wyciągowej powinna być zapewniona odpowiednia niezawodność pracy. Jako jeden ze sposobów zapewnienia niezawodnej pracy tych obwodów powinna być stosowana nadmiarowość, w szczególności podwójna liczba styków wyjściowych urządzeń dysponujących i kontrola pracy w układzie ambiwalentnym (przeciwne położenie kontrolowanych styków) lub w układzie ekwiwalentnym (zgodne położenia kontrolowanych styków). 1.1.4.8.10. Następujące kombinacje zabezpieczeń spełniają wymagania nadmiarowości: 1) kontrola przejechania poziomów, realizowana przez łączniki krańcowe w szybie i łączniki krańcowe na aparacie programującym lub elemencie odwzorowania drogi należącym do układu regulacji prędkości; 2) kontrola prędkości maksymalnej przez wyłącznik odśrodkowy lub inny czujnik prędkości, napędzany od wału maszyny wyciągowej, i niezależny układ kontroli prędkości zawierający element kontroli prędkości maksymalnej; 3) kontrola zwalniania na końcu drogi jazdy przez samoczynną kontrolę układu regulacji prędkości i kontrolę prędkości od nadajników z szybu, przy czym w maszynach wyciągowych z bębnami nawojowymi nadajniki z szybu mogą być zastąpione nadajnikami zainstalowanymi w elemencie odwzorowania drogi przynależnym do regulatora prędkości jazdy. 1.1.4.8.11. Powinna istnieć możliwość kontrolowania przez maszynistę maszyn wyciągowych zabezpieczeń powodujących awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej. 1.1.4.9. Zabezpieczenia przed przekroczeniem maksymalnej prędkości. 1.1.4.9.1. Maszyny wyciągowe, odpowiednio do wartości prędkości maksymalnej, powinny być wyposażone w zabezpieczenia przed jej przekroczeniem niezależnie od układu regulacji prędkości. Zabezpieczenia te w przypadku zadziałania powinny powodować hamowanie bezpieczeństwa. Jeżeli zabezpieczenie przed przekroczeniem maksymalnej prędkości nie działa, prędkość ruchu maszyny wyciągowej powinna zostać ograniczona do wartości nie większej niż 2 m/s. 1.1.4.9.2. Maszyny wyciągowe o prędkości maksymalnej do 2 m/s powinny być wyposażone w zabezpieczenia, które nie pozwolą na przekroczenie tej prędkości o więcej niż 0,5 m/s. 1.1.4.9.3. Maszyny wyciągowe o prędkości maksymalnej od 2 do 4 m/s powinny być wyposażone w zabezpieczenia, które nie pozwolą na przekroczenie prędkości maksymalnej o więcej niż 1 m/s oraz nie pozwolą na przejazd poziomu końcowego z prędkością większą niż 2 m/s. W maszynach wyciągowych z kołem lub bębnem pędnym wzorzec prędkości dojazdowej "2 m/s" do poziomu krańcowego powinien być załączany nadajnikiem z szybu. 1.1.4.9.4. Zabezpieczenia, o których mowa w pkt 1.1.4.9.2 i 1.1.4.9.3, powinny być powiązane z linopędnią z wałem maszyny wyciągowej za pomocą sprzężeń bezpoślizgowych, z wyjątkiem: 1) nadajników impulsów, tworzących impulsy bezstykowe, jeżeli zastosowano kontrolę impulsów; 2) wyłączników odśrodkowych bądź tachoprądnic napędzanych dwoma równoległymi paskami klinowymi, a także tachoprądnic napędzanych przez rolkę toczącą się po obwodzie linopędni. 1.1.4.9.5. Maszyny wyciągowe o prędkości maksymalnej powyżej 4 m/s powinny być wyposażone w zabezpieczenia, które nie pozwolą na przekroczenia: 1) prędkości maksymalnej o więcej niż 2 m/s; 2) prędkości na drodze zwalniania o więcej niż 2 m/s; 3) prędkości na drodze dojazdowej o więcej niż 1 m/s. 1.1.4.9.6. Jeżeli dojazd do skrajnych poziomów technologicznych kontroluje element wchodzący w skład układu regulacji prędkości, to wartość wzorca prędkości powinna być kontrolowana przez urządzenie sterowane od nadajnika sygnału położenia naczynia wyciągowego w szybie w punkcie programowego rozpoczęcia dojazdu. Wymaganie to nie dotyczy maszyn wyciągowych z bębnami nawojowymi. 1.1.4.9.7. Jeżeli zabezpieczenia przed przekroczeniem maksymalnej prędkości w czasie dojazdu do skrajnych poziomów technologicznych są realizowane poprzez nadajniki sygnału położenia w szybie, to liczba i sposób rozmieszczenia tych nadajników powinny być takie, aby w przypadku zadziałania tego zabezpieczenia nastąpiło zatrzymanie naczyń wyciągowych przed skrajnym poziomem technologicznym. 1.1.4.9.8. Wzajemna kontrola pracy nadajników sygnału proporcjonalnego do prędkości jazdy powinna spowodować hamowanie bezpieczeństwa w przypadku wystąpienia różnicy sygnałów odpowiadającej prędkości 2,5 m/s. 1.1.4.10. Zabezpieczenia przed przejazdem skrajnych poziomów technologicznych. 1.1.4.10.1. Dla każdego naczynia wyciągowego powinien być zainstalowany na drodze jazdy wyłącznik krańcowy w odległości do 1 m powyżej górnego skrajnego poziomu technologicznego. 1.1.4.10.2. Niezależnie od wyłączników krańcowych, o których mowa w pkt 1.1.4.10.1, powinien być zainstalowany wyłącznik krańcowy sterowany od elementu odwzorowującego w maszynie wyciągowej drogę naczyń wyciągowych, działający w odległości do 0,9 m powyżej górnego skrajnego poziomu technologicznego każdego naczynia wyciągowego. 1.1.4.10.3. Maszyna wyciągowa jednokońcowa powinna być wyposażona w wyłączniki krańcowe, o których mowa w pkt 1.1.4.10.1 oraz 1.1.4.10.2, działające powyżej i poniżej skrajnych poziomów technologicznych naczynia wyciągowego. 1.1.4.10.4. W przypadkach gdy jazda odbywa się do dwóch różnych skrajnych poziomów technologicznych w nadszybiu, powinny być dodatkowo stosowane wyłączniki krańcowe dla niższego skrajnego poziomu technologicznego, o których mowa w pkt 1.1.4.10.1. W przypadku stosowania do tego celu łączników magnetycznych, ich działanie powinno być samoczynnie kontrolowane. Niesprawność tych łączników powinna uniemożliwiać uprawnienie niższego skrajnego poziomu technologicznego. 1.1.4.10.5. Po najechaniu naczyniem wyciągowym na wyłączniki krańcowe powinna istnieć możliwość ich mostkowania. Urządzenie mostkujące wyłączniki krańcowe na drodze jazdy naczyń wyciągowych powinno być zabezpieczone przed użyciem przez osoby nieuprawnione. Mostkowanie powinno samoczynnie zaniknąć, gdy naczynie wyciągowe powróci do położenia normalnego. 1.1.5. Budowa stanowiska sterowniczego. 1.1.5.1. Maszyna wyciągowa powinna być wyposażona w stanowisko sterownicze do ręcznego sterowania tą maszyną. 1.1.5.2. Stanowisko sterownicze do ręcznego sterowania maszyną wyciągową powinno być wyposażone co najmniej w: 1) element operacyjny do przyśpieszania, zwalniania i rewersji ruchu maszyny wyciągowej; 2) elementy operacyjne do sterowania hamulcem; 3) elementy operacyjne do wyzwalania hamowania bezpieczeństwa i przywracania gotowości do ponownego hamowania bezpieczeństwa; 4) element operacyjny do blokowania maszyny wyciągowej; 5) wskaźnik głębokości; 6) miernik prędkości; wymaganie to nie dotyczy maszyn wyciągowych o prędkości jazdy poniżej 1 m/s; 7) miernik ciśnienia medium używanego w hamulcach; 8) mierniki prądu w obwodach silnika elektrycznego napędu; 9) licznik liczby wykonanych cykli jazdy; 10) element operacyjny mostkowania wyłączników krańcowych; 11) miernik ciśnienia medium używanego do napędzania silników nieelektrycznych napędu; 12) elementy sygnalizacji, zgodnie z pkt 1.1.5.9.1; 13) elementy urządzeń sygnalizacji i łączności szybowej, zgodnie z pkt 1.7; 14) element operacyjny pozwalający maszyniście maszyn wyciągowych na uruchomienie urządzenia powodującego zanik ciśnienia medium w układzie napędowym hamulca. 1.1.5.3. Stanowisko sterownicze powinno spełniać ogólne wymagania ergonomiczne oraz powinno być tak zabudowane i ustawione, aby maszynista maszyn wyciągowych nie był narażony na hałas, oślepienie, zapylenie, dekoncentrację i niekorzystne wpływy klimatyczne. 1.1.5.4. Kierunki ruchu dźwigni sterowniczej powinny odpowiadać kierunkom ruchu linopędni. Kierunkowi wychylenia dźwigni sterowniczej do przodu powinien odpowiadać ruch naczynia wyciągowego zawieszonego na linie nasiębiernej w dół. 1.1.5.5. Mierniki prędkości maszyn wyciągowych o prędkości jazdy powyżej 4 m/s powinny być klasy dokładności co najmniej 2,5 i mieć zakres wskazań o 2,5 m/s do 4 m/s większy od maksymalnej prędkości jazdy. Mierniki prędkości maszyn wyciągowych o prędkości jazdy do 4 m/s powinny być klasy dokładności co najmniej 5 i mieć zakres wskazań o 1 m/s do 2 m/s większy od maksymalnej prędkości jazdy. Na mierniku powinny być zaznaczone maksymalne prędkości jazdy dla wydobycia, transportu materiałów oraz jazdy ludzi. 1.1.5.6. Mierniki prądu w obwodach silnika elektrycznego napędu powinny mieć zaznaczone wartości znamionowe mierzonych prądów. 1.1.5.7. Zdalne sterowanie maszyną wyciągową. 1.1.5.7.1 Maszyny wyciągowe mogą być sterowane zdalnie spoza budynku maszyny wyciągowej za pomocą urządzeń elektrycznych, hydraulicznych lub pneumatycznych. 1.1.5.7.2. Niesprawność układu zdalnego sterowania powinna spowodować awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej. 1.1.5.7.3. Maszyna wyciągowa, mająca więcej niż jedno stanowisko sterownicze, powinna być wyposażona w układ zapewniający: 1) możliwość sterowania maszyny wyciągowej wyłącznie z jednego stanowiska; 2) zmianę uprawnienia stanowiska sterowniczego wyłącznie podczas zablokowania maszyny wyciągowej. 1.1.5.8. Wskaźnik głębokości. 1.1.5.8.1. Wskaźnik głębokości powinien zapewnić czytelne odwzorowanie i wskazywanie chwilowego położenia w szybie każdego naczynia wyciągowego. Błąd wskazania, wynikający z charakterystyki technicznej wskaźnika głębokości, nie może przekraczać 2,5%. W maszynach wyciągowych ze sterowaniem ręcznym wskaźnik głębokości powinien być wyposażony w dodatkowy wskaźnik strefowy o dokładniejszej skali. 1.1.5.8.2. Wskaźnik głębokości powinien być napędzany od linopędni, przy czym napęd wskaźnika powinien być bezpoślizgowy. Dozwolone jest stosowanie bezstykowych nadajników impulsów, pod warunkiem realizacji kontroli impulsów. Napędy wskaźników głębokości powinny umożliwiać korekcję wskazań na górnych skrajnych poziomach technologicznych. 1.1.5.8.3. W maszynach wyciągowych z przestawianymi bębnami nawojowymi lub bobinami wskaźnik głębokości powinien być napędzany od przynależnego bębna nawojowego lub bobiny. Dozwolone jest stosowanie jednego, wspólnego urządzenia nadawczego, napędzanego od wału maszyny wyciągowej pod warunkiem, że unieruchomienie luźnego bębna nawojowego lub luźnej bobiny następuje za pomocą jednego z dwóch odrębnych zespołów roboczych hamulca, napędzanego odrębnym zespołem napędowym, a odrębne wskaźniki głębokości są związane elektryczną blokadą z mechanizmem wysprzęglania bębnów nawojowych lub bobin. 1.1.5.8.4. Wskaźnik głębokości powinien mieć możliwość regulacji wskazań położenia naczyń wyciągowych. W maszynie wyciągowej z kołem pędnym lub bębnem pędnym wskaźnik głębokości powinien umożliwiać łączne i równe korygowanie wskazań położenia naczyń wyciągowych. Samoczynne korygowanie wskaźnika głębokości powinno mieć ograniczony zakres, tak jak element odwzorowania drogi w układzie regulacji prędkości, i powinno być z nim powiązane w sposób określony w pkt 1.1.5.8.6. 1.1.5.8.5. Dokładność wskaźnika głębokości powinna umożliwiać właściwe ustawianie naczynia wyciągowego na poziomach lub też powinno być zastosowane specjalne urządzenie wskazujące właściwe położenie naczynia wyciągowego. 1.1.5.8.6. Elementy wskaźników głębokości powinny być tak powiązane z innymi elementami odwzorowania drogi, aby przestawienie jednych wymuszało przestawienie pozostałych. Elementy wskaźnika głębokości i układu regulacji prędkości mogą być wspólne. 1.1.5.8.7. Jeżeli wskaźnik głębokości posiada oddzielny element odwzorowania drogi, to powinien on w zakresie napędu i zabezpieczeń spełniać wymagania określone w pkt 1.1.3 dla elementów odwzorowania drogi układu regulacji prędkości. 1.1.5.8.8. Elektryczne wskaźniki głębokości, po zaniku i ponownym pojawieniu się napięcia zasilającego, powinny prawidłowo wskazywać położenie naczyń wyciągowych. Jeżeli wymaganie to nie jest spełnione, powinno nastąpić samoczynne ograniczenie prędkości jazdy do 2 m/s, aż do chwili uzyskania zgodności wskazań z położeniem naczyń wyciągowych. 1.1.5.9. Układ sygnalizacyjny. 1.1.5.9.1. Na stanowisku sterowniczym maszyny wyciągowej powinny być sygnalizowane wizualnie co najmniej: 1) rodzaj sterowania maszyny wyciągowej; 2) rodzaj pracy maszyny wyciągowej; 3) rodzaj sterowania urządzenia sygnalizacji szybowej; 4) stan blokowania maszyny wyciągowej; 5) stan awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej za pomocą jej napędu; 6) stan awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej za pomocą hamowania bezpieczeństwa; 7) stan awaryjnego odblokowania maszyny wyciągowej; 8) stan załączenia urządzenia mostkującego wyłączniki krańcowe na drodze jazdy naczyń wyciągowych; 9) stan pracy elementów w obwodach awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej i obwodach blokowania maszyny wyciągowej; 10) stan urządzeń dysponujących w obwodach awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej i obwodach blokowania maszyny wyciągowej; 11) stan zwarcia wirnika asynchronicznego silnika pierścieniowego napędu maszyny wyciągowej; 12) działanie układu korekcji elementów odwzorowujących drogę naczyń wyciągowych; wymaganie to nie dotyczy maszyn wyciągowych wyposażonych w cyfrowe układy odwzorowania drogi; 13) stan zgodności ustawienia elementów odwzorowujących drogę naczyń wyciągowych z ich rzeczywistym położeniem na skrajnych poziomach technologicznych; 14) stan niesprawności wyłącznika krańcowego na niższym skrajnym poziomie technologicznym w nadszybiu; 15) stan pracy innych elementów górniczego wyciągu szybowego. Sygnalizacja wizualna powinna posiadać układ kontrolujący sprawność jej działania. 1.1.5.9.2. Maszyny wyciągowe powinny być wyposażone w samoczynny akustyczny sygnał ostrzegawczy, sygnalizujący, że naczynie wyciągowe znajduje się w miejscu, w którym według programu jazdy ma nastąpić rozpoczęcie dojazdu. W maszynach wyciągowych o prędkości jazdy do 2 m/s sygnał ostrzegawczy powinien nastąpić, gdy naczynie wyciągowe znajduje się w odległości równej dwukrotnej długości obwodu linopędni od górnego skrajnego poziomu technologicznego. 1.1.5.10. Aparat rejestrujący. 1.1.5.10.1. Maszyny wyciągowe, z wyjątkiem maszyn wyciągowych górniczych wyciągów szybowych pomocniczych, powinny być wyposażone w aparaty rejestrujące. 1.1.5.10.2. Aparat rejestrujący powinien: 1) rejestrować łącznie w funkcji czasu: sygnały, stany i przebiegi ruchowe określone w pkt 1.1.5.10.3 oraz w pkt 1.7; 2) rejestrować przebieg prędkości w taki sposób, aby w czasie prowadzenia rewizji szybu i prac szybowych odczyt prędkości możliwy był z dokładnością co najmniej 0,1 m/s; 3) rejestrować sygnały akustyczne wykonawcze za pośrednictwem przetworników elektroakustycznych. 1.1.5.10.3. Aparat rejestrujący powinien rejestrować co najmniej: 1) informacje sygnalizacji wizualnej na stanowisku sterowniczym, o których mowa w pkt 1.1.5.9.1; 2) przebieg prędkości; 3) kierunek ruchu maszyny wyciągowej; 4) nadane sygnały "gotów"; 5) nadane sygnały jednouderzeniowe - wykonawcze i porozumiewawcze; 6) nadane sygnały alarmowe; 7) nadane sygnały gotowości pomocniczych stanowisk sygnałowych. 1.1.5.10.4. Obwody sygnałów przesyłanych do aparatów rejestrujących instalowanych poza pomieszczeniem maszyny wyciągowej powinny być galwanicznie izolowane. 1.1.6. Budowa hamulców. 1.1.6.1. Struktura. 1.1.6.1.1. Hamulec maszyny wyciągowej powinien posiadać zdolność do mechanicznego zatrzymania ruchu maszyny wyciągowej, a także utrzymania jej w spoczynku w założonych warunkach obciążenia. Hamulec powinien składać się z następujących zespołów: 1) roboczego, przez który rozumie się szczęki dociskane bezpośrednio lub pośrednio - za pomocą układu przeniesień siłowych - do bieżni hamulcowej; 2) napędowego, przez który rozumie się: a) siłowniki pneumatyczne lub hydrauliczne, b) obciążniki, c) ściśnięte sprężyny - działające na zespół roboczy; 3) sterowania, przez który rozumie się urządzenie sterujące zespołem napędowym. Zespoły wymienione w ppkt 1 i 2 oraz w ppkt 2 i 3 mogą występować łącznie w postaci scalonej. 1.1.6.1.2. Hamulec powinien realizować hamowanie manewrowe oraz hamowanie bezpieczeństwa. W przypadku automatycznego sterowania maszyny wyciągowej, hamowanie manewrowe powinno polegać na hamowaniu zatrzymującym (STOP). 1.1.6.1.3. Hamulec z dźwigniowym układem przeniesień siłowych powinien być wyposażony w dwie pary szczęk hamulcowych zwieranych osobnymi cięgnami i dźwigniami działającymi na dwa oddzielne wieńce hamulcowe linopędni. Maszyny wyciągowe stosowane w górniczych wyciągach szybowych pomocniczych mogą posiadać jedną parę szczęk hamulcowych. 1.1.6.1.4. W maszynach wyciągowych z dwoma bębnami nawojowymi każda z dwu par szczęk może działać na jeden bęben. Moment hamowania bezpieczeństwa powinien oddziaływać na obydwa bębny. 1.1.6.1.5. Hamulec bez dźwigniowego układu przeniesień siłowych powinien składać się co najmniej z czterech par siłowników hamulcowych. Siłowniki te powinny działać co najmniej na dwie tarcze hamulcowe linopędni. Maszyny wyciągowe stosowane w małych górniczych wyciągach szybowych mogą posiadać dwie pary siłowników działające na dwie tarcze hamulcowe linopędni. Maszyny wyciągowe stosowane w górniczych wyciągach szybowych pomocniczych mogą posiadać dwie pary siłowników działające na jedną tarczę hamulcową linopędni. 1.1.6.1.6. W maszynach wyciągowych z dwoma bębnami nawojowymi na każdy bęben powinny działać co najmniej dwie pary siłowników na jedną tarczę hamulcową. Maszyny wyciągowe z dwoma bębnami nawojowymi stosowane w górniczych wyciągach szybowych pomocniczych mogą posiadać po jednej parze siłowników na jedną tarczę hamulcową. 1.1.6.1.7. W hamulcach z dźwigniowym układem przeniesień siłowych momenty hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa powinny mieć różne źródła siły hamowania, obydwa wykorzystywane podczas hamowania bezpieczeństwa. Siły mogą być przenoszone przez wspólny układ dźwigni, szczęki i wieńce hamulcowe, przy czym zakłócenia w sterowaniu hamowania manewrowego powinny umożliwiać zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą hamowania bezpieczeństwa. 1.1.6.1.8. W hamulcach bez dźwigniowego układu przeniesień siłowych dozwolone jest pochodzenie momentów hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa z tego samego źródła siły hamowania, jeśli źródłem tym jest energia ściśniętych sprężyn. W takim przypadku w zespole sterowania powinny istnieć odrębne układy sterowania hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa. 1.1.6.1.9. Źródłem siły hamowania bezpieczeństwa powinny być co najmniej energia potencjalna obciążników lub energia ściśniętych sprężyn. Dozwolone jest stosowanie innych źródeł energii przy wspólnym i niesumującym się oddziaływaniu energii potencjalnej obciążników lub energii ściśniętych sprężyn. 1.1.6.1.10. W maszynach wyciągowych z dwoma lub większą liczbą tarcz hamulcowych, podział par siłowników działających na każdą tarczę hamulcową powinien być równy. Jeżeli podział ten jest nie możliwy, różnica pomiędzy ilością par siłowników działających na poszczególne tarcze hamulcowe powinna być najmniejsza z możliwych. 1.1.6.1.11. Na jedną tarczę hamulcową powinny działać pary siłowników zgrupowane najwyżej na dwóch stojakach hamulcowych. 1.1.6.2. Funkcjonalność. 1.1.6.2.1. Hamulec powinien umożliwiać hamowanie manewrowe, które powinno być również możliwe w czasie hamowania bezpieczeństwa. W przypadku, o którym mowa w pkt 1.1.6.2.17, przebieg hamowania manewrowego nie może być zależny od woli maszynisty maszyn wyciągowych. Hamowanie manewrowe powinno służyć wyłącznie do unieruchomienia maszyny wyciągowej. W przypadku automatycznego sterowania maszyny wyciągowej hamowanie manewrowe, polegające na hamowaniu zatrzymującym (STOP), powinno służyć do samoczynnego zatrzymania maszyny wyciągowej. 1.1.6.2.2. Hamulec powinien umożliwiać hamowanie bezpieczeństwa służące do awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej. Siła hamowania bezpieczeństwa - stała lub zmienna w czasie według założonego programu lub samoczynnie regulowana - nie może być zależna od woli maszynisty maszyn wyciągowych. Instalacje hamulców powinny być wyposażone w urządzenie, chronione przed nieuzasadnionym użyciem, pozwalające maszyniście maszyn wyciągowych na spowodowanie zaniku ciśnienia medium w zespole napędowym hamulca. 1.1.6.2.3. Odhamowanie manewrowe maszyny wyciągowej oraz uruchomienie napędu maszyny wyciągowej powinno być możliwe pod warunkiem gotowości hamulca do hamowania bezpieczeństwa. 1.1.6.2.4. Moment hamowania bezpieczeństwa powinien oddziaływać bezpośrednio na linopędnię. 1.1.6.2.5. Momenty hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa nie mogą się samoczynnie sumować. 1.1.6.2.6. Przyłożenie siły hamowania bezpieczeństwa po uprzednim przyłożeniu siły hamowania manewrowego nie może powodować obniżenia uprzednio występującego momentu hamującego. 1.1.6.2.7. Przywrócenie stanu gotowości do hamowania bezpieczeństwa powinno być możliwe tylko w stanie zahamowania maszyny wyciągowej pełnym momentem hamowania manewrowego. 1.1.6.2.8. Przez cały okres użytkowania maszyny wyciągowej hamulce powinny zapewnić w warunkach postoju momenty hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa ze współczynnikiem bezpieczeństwa co najmniej: 1) trzykrotnym - w stosunku do maksymalnej nadwagi statycznej lub obciążenia statycznego występującego przy jeździe ludzi; 2) dwuipółkrotnym - w stosunku do maksymalnej nadwagi statycznej występującej w warunkach ciągnienia urobku i transportu materiałów; 3) dwukrotnym - w stosunku do maksymalnego obciążenia statycznego w maszynach wyciągowych jednokońcowych. Przez cały okres użytkowania maszyny wyciągowej górniczego wyciągu szybowego z przeciwciężarem hamulce powinny zapewnić w warunkach postoju momenty hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa ze współczynnikiem bezpieczeństwa co najmniej trzykrotnym w stosunku do maksymalnej nadwagi statycznej występującej przy jeździe ludzi oraz w warunkach ciągnienia urobku i transportu materiałów. 1.1.6.2.9. Hamowanie manewrowe i hamowanie bezpieczeństwa powinno przez cały okres użytkowania maszyny wyciągowej być zdolne do nadawania opóźnienia co najmniej 1,5 m/s2. Nie dotyczy to maszyn wyciągowych z kołem pędnym lub bębnem pędnym, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo poślizgu lin nośnych. W takich przypadkach opóźnienie hamowania manewrowego i hamowania bezpieczeństwa podczas ruchu w kierunku działania maksymalnego statycznego momentu obciążenia maszyny wyciągowej (w najbardziej niekorzystnych warunkach obciążenia) nie może być mniejsze niż 1,2 m/s2. 1.1.6.2.10. Opóźnienie hamowania bezpieczeństwa w warunkach obciążeń właściwych dla ciągnienia urobku i transportu materiałów, przy ruchu w kierunku działania maksymalnego statycznego momentu obciążenia maszyny wyciągowej, nie może być większe niż 2,5 m/s2. W wyciągach szybowych do głębienia i zbrojenia szybów opóźnienie to może być większe, jednak nie może przekraczać 4 m/s2. 1.1.6.2.11. Opóźnienie hamowania bezpieczeństwa w warunkach obciążeń występujących podczas jazdy ludzi w dół, gdy naczynia wyciągowe nie są zrównoważone, nie może być większe niż 4 m/s2. 1.1.6.2.12. Opóźnienie hamowania bezpieczeństwa podczas ruchu w kierunku przeciwnym do kierunku działania maksymalnego statycznego momentu obciążenia maszyny wyciągowej nie może być większe niż 5 m/s2. Nie dotyczy to maszyn wyciągowych wyciągów szybowych o prędkości jazdy do 2 m/s. 1.1.6.2.13. Opóźnienia hamowania bezpieczeństwa maszyn wyciągowych z kołem pędnym lub bębnem pędnym powinny być mniejsze od wartości opóźnień krytycznych. 1.1.6.2.14. Opóźnienia hamowania bezpieczeństwa maszyn wyciągowych z kołem pędnym lub bębnem pędnym w górniczych wyciągach szybowych bez jazdy ludzi mogą być równe wartościom opóźnień krytycznych, pod warunkiem ograniczenia prędkości jazdy z pustymi naczyniami wyciągowymi uwzględniającego zagrożenie poślizgu lin nośnych. 1.1.6.2.15. W górniczych wyciągach szybowych z bębnami nawojowymi z możliwością wzajemnego ich przestawiania, zarówno moment hamowania manewrowego działający na bęben nawojowy stale połączony z wałem, jak i hamulec ustalający luźny bęben nawojowy, powinny zapewniać co najmniej półtorakrotny współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do nadwagi statycznej występującej przy najniższym technologicznym położeniu pustego naczynia wyciągowego lub przeciwciężaru. Ten sam współczynnik bezpieczeństwa powinien zapewnić moment hamowania bezpieczeństwa w czasie ruchu bębna nawojowego stale połączonego z wałem, jeżeli w czasie hamowania bezpieczeństwa nie ma możliwości niezwłocznego przyłożenia pełnej siły hamowania manewrowego. 1.1.6.2.16. W maszynach wyciągowych z przekładnią napędową i hamulcem wspomagającym na wale silnika, hamulec ten powinien działać równocześnie z hamulcem maszyny wyciągowej. 1.1.6.2.17. Moment hamowania manewrowego powinien być regulowany, z wyjątkiem: 1) hamowania zatrzymującego (STOP) podczas automatycznego sterowania maszyny wyciągowej; 2) hamowania manewrowego w maszynach wyciągowych ze skojarzonym sterowaniem napędu maszyny wyciągowej i hamulca, wyposażonych w urządzenia do wyboru startowego momentu napędowego; 3) hamowania manewrowego w maszynach wyciągowych górniczych wyciągów szybowych pomocniczych materiałowych oraz górniczych wyciągów szybowych ratowniczych. 1.1.6.2.18. Przebieg narastania siły hamowania bezpieczeństwa powinien się odbywać w następujących przedziałach czasowych: 1) w hamulcach z napędem pneumatycznym i mechanicznym układem przeniesień sterowniczych: a) czas od chwili impulsu wyzwalającego do chwili przełączenia rozdzielaczy pneumatycznych, w tym również regulatora ciśnienia, jeśli ma zastosowanie ciśnieniowe hamowanie wyprzedzające - do 0,3 s, b) czas narastania siły od chwili impulsu wyzwalającego do chwili osiągnięcia 66% siły hamowania - do 0,7 s; 2) w hamulcach z napędem pneumatycznym i elektrycznym układem sterowania: a) czas od chwili impulsu wyzwalającego do chwili przełączenia rozdzielacza elektropneumatycznego lub regulatora ciśnienia - do 0,15 s, b) czas od chwili impulsu wyzwalającego do chwili osiągnięcia 66% siły hamującej - do 0,5 s; 3) w hamulcach z hydraulicznie odwodzonymi zespołami sprężyn siłowników: a) czas od chwili impulsu wyzwalającego do chwili przełączenia rozdzielaczy elektrohydraulicznych - do 0,1 s, b) czas od chwili impulsu wyzwalającego do chwili osiągnięcia 66% siły hamującej, składający się z czasu dobiegu szczęk i czasu właściwego narastania siły - do 0,5 s, przy czym czasy te powinny być nastawialne. 1.1.6.2.19. Jeśli hamowanie bezpieczeństwa powoduje znaczne oscylacje lin nośnych, dozwolone jest wydłużenie do 0,7 s czasu narastania siły hamującej do 66% siły nominalnej. W tych przypadkach, a także gdy wydłużenie czasu narastania tej siły do 0,7 s jest wynikiem cech strukturalnych zespołu sterowniczego, prędkość jazdy powinna być tak zaprogramowana, aby pomimo zwłoki w hamowaniu bezpieczeństwa zapewnione było skuteczne działanie układu kontroli prędkości w strefie dojazdu do poziomów krańcowych. 1.1.6.2.20. W hamulcach, w których wyłącznym źródłem siły hamowania bezpieczeństwa jest energia potencjalna obciążnika, czas od chwili impulsu wyzwalającego do chwili przyłożenia szczęk nie może być dłuższy niż: 1) 0,8 s - w napędach z mechanicznym (gilotynowym) uwalnianiem obciążnika; 2) 1 s - w napędach z pneumatycznym podtrzymaniem i uwalnianiem obciążnika. W przypadkach gdy czas ten jest dłuższy niż 0,5 s, prędkość powinna być zaprogramowana w sposób określony w pkt 1.1.6.2.19. 1.1.6.2.21. Narastanie siły hamowania bezpieczeństwa od wartości określonej ograniczeniami do wartości maksymalnej może się rozpocząć się bezpośrednio przed zatrzymaniem maszyny wyciągowej, przy prędkości poniżej 1 m/s. 1.1.6.2.22. W maszynach wyciągowych o prędkości jazdy powyżej 4 m/s, cylindry pneumatyczne zespołu napędowego, będące siłownikami podtrzymującymi obciążnik hamulcowy lub odwodzącymi zespół ściskanych sprężyn, powinny być zasilane sprężonym powietrzem o stabilizowanym ciśnieniu. Wartość tego ciśnienia może wynosić co najwyżej 110% ciśnienia koniecznego do podniesienia obciążnika lub odwodzenia zespołu sprężyn. Nie dotyczy to przypadku, gdy cylinder w czasie hamowania bezpieczeństwa staje się chwilowym źródłem zasilania siłownika pneumatycznego będącego źródłem siły hamowania bezpieczeństwa, lub gdy stosuje się pneumatyczne sterowanie odwzbudzania. W przypadkach tych dozwolone jest zasilanie cylindra stabilizowanym ciśnieniem o wartości podyktowanej pożądanym ciśnieniem wyprzedzenia pneumatycznego w siłowniku będącym źródłem siły hamowania bezpieczeństwa bądź ciśnieniem koniecznym dla przesterowania odwzbudzania. 1.1.6.2.23. Jeżeli zastosowano hamulce o dwóch źródłach sił hamowania bezpieczeństwa to po upływie czasu do 2 s od chwili zadziałania obwodu bezpieczeństwa powinny występować dwie niesumujące się siły bliskie co do wartości, z których każda jest zdolna samodzielnie zatrzymać maszynę wyciągową. Wymagania określone w pkt 1.1.6.2.18-1.1.6.2.20 stosuje się tylko do jednej z tych sił. 1.1.6.2.24. Budowa hamulców powinna zapewniać spełnienie wymagań technicznych określonych w pkt 1.1.6.2.8-1.1.6.2.12 przez cały okres eksploatacji maszyny wyciągowej 1.1.6.3. Konstrukcja. 1.1.6.3.1. Przeguby dźwigniowego układu przeniesień siłowych hamulca z bieżnią cylindryczną powinny być wyposażone w tuleje ślizgowe samosmarowne lub tuleje ślizgowe z możliwością ich smarowania. 1.1.6.3.2. Łożyska stopy szczęki hamulcowej powinny być dostępne z możliwością ich demontażu. Łożysko i jego śruby mocujące powinny być chronione przed czynnikami korozyjnymi. 1.1.6.3.3. Gwinty dźwigniowego układu przeniesień siłowych obciążone siłą zmienną z częstotliwością cyklu pracy maszyny wyciągowej i większą powinny mieć profil okrągły (łukowy). 1.1.6.3.4. Elementy układu przeniesień siłowych obciążonych siłą zmienną z częstotliwością cyklu pracy maszyny wyciągowej i większą powinny być ukształtowane w sposób minimalizujący działanie karbu (koncentrację naprężeń). 1.1.6.3.5. Stosowanie połączeń spawanych w cięgłach i popychaczach układu przeniesień siłowych i ich końcówkach jest niedozwolone. 1.1.6.3.6. Połączenia nitowane i śrubowe cięgieł oraz popychaczy układu przeniesień siłowych nie mogą być wykonywane za pomocą nitów albo śrub z łbem wpuszczonym. 1.1.6.3.7. Kliny i wpusty w układzie przeniesień siłowych powinny być zabezpieczone przed wypadnięciem. 1.1.6.3.8. Sworznie przegubów w dźwigniowym układzie przeniesień siłowych powinny być zabezpieczone przed wysunięciem się, przy czym zabezpieczenie powinno być dostępne i sprawdzalne. 1.1.6.3.9. Graniczny skok roboczy siłownika pneumatycznego nie może przekraczać 80% możliwego suwu tłoka. W przypadku wynurzenia się tłoka z cylindra, w pozycji maksymalnego wysuwu, co najmniej 66% pobocznicy tłoka powinno pozostawać w cylindrze jako prowadzenie. 1.1.6.3.10. Drąg tłokowy lub tłok siłownika podtrzymującego obciążnik hamulcowy powinien mieć amortyzowane ograniczenie górnej pozycji. 1.1.6.3.11. Cięgło obciążnika hamulcowego powinno być odkute w całości. Niedozwolone jest wykonanie dolnego czopa oporowego dla obciążnika hamulcowego w postaci oddzielnej części. 1.1.6.3.12. Zespół napędowy powinien być wyposażony w czujniki kontroli granicznych położeń tłoków. 1.1.6.3.13. W maszynach wyciągowych dwubębnowych lub dwubobinowych z mechanizmem wysprzęglania jednego z bębnów lub bobin działanie między mechanizmem sprzęgłowym a hamulcem ustalającym powinno być wzajemnie uzależnione, z wyjątkiem maszyn wyciągowych wyposażonych w ręczny system rozsprzęglania. 1.1.6.3.14. Zespół sterowniczy powinien być tak zbudowany, aby zapewniał: 1) przygotowanie medium zasilającego o odpowiednich parametrach; 2) regulację siły hamowania w pełnym zakresie, z wyjątkiem przypadków, w których dozwolono stosowanie nieregulowanego momentu hamowania manewrowego; 3) niezawodność hamowania bezpieczeństwa równorzędną co najmniej niezawodności właściwej dla zastosowania dwóch niezależnych od siebie rozdzielaczy tak połączonych, aby w przypadku niezadziałania jednego z nich nie został zakłócony przebieg hamowania bezpieczeństwa; 4) zasygnalizowanie na stanowisku sterowniczym maszyny wyciągowej niezadziałania któregokolwiek z rozdzielaczy i uniemożliwienie przywrócenia stanu gotowości hamulca; 5) kontrolę nastaw ciśnień medium zasilającego i kontrolę efektów sterowania. 1.1.6.3.15. Technologiczne przecieki medium hydraulicznego występujące w elementach sterowniczych i siłownikach hamulca powinny być ujmowane i odprowadzane. Niedozwolone jest powstawanie przecieków na zewnątrz układu hydraulicznego hamulca. 1.1.6.3.16. Położenie szczęki siłownika hamulca tarczowego powinno być kontrolowane czujnikiem pozycyjnym. 1.1.6.3.17. Jednoznacznie określone, stabilne położenie w pełni odwiedzionej szczęki siłownika hamulca tarczowego powinno być osiągane przez oparcie się szczęki w korpusie siłownika. 1.1.6.3.18. Tłok cylindra siłownika hamulca tarczowego nie może przenosić sił stycznych. 1.1.6.3.19. Tarcze hamulcowe maszyny wyciągowej nie mogą wykazywać bicia osiowego większego od dopuszczalnego dla siłownika hamulcowego. 1.1.6.3.20. Maksymalny skok szczęki siłownika hamulca tarczowego nie może być mniejszy od sumy dwuipółkrotnej nominalnej szczeliny i maksymalnej wartości osiowych luzów wewnętrznych siłownika. 1.1.6.3.21. Maksymalny osiowy luz wewnętrzny siłownika hamulca tarczowego nie może być większy niż 1/3 wartości nominalnej szczeliny. 1.1.6.3.22. Sprawdzenie wytrzymałości stojaka dla siłowników hamulca tarczowego powinno być przeprowadzone dla normalnego obciążenia ruchowego. W przypadkach gdy zamknięcie przewodów zasilających siłowników tej samej pary następuje za pomocą odrębnie zamykanych zaworów odcinających, stojak powinien być dodatkowo sprawdzony wytrzymałościowo dla obciążenia stojaka przez skrajny górny siłownik. Naprężenia w przekroju wyznaczonym przez płaszczyznę symetrii sąsiedniego siłownika nie mogą powodować trwałych odkształceń stojaka. 1.1.6.3.23. Hamulce tarczowe maszyn wyciągowych o prędkości jazdy powyżej 4 m/s powinny być wyposażone w układy samoczynnej kontroli temperatury powierzchni bieżni tarcz hamulcowych. 1.1.6.3.24. Układ samoczynnej kontroli temperatury powierzchni bieżni tarcz hamulcowych powinien: 1) awaryjnie zatrzymać maszynę wyciągową za pomocą jej napędu w przypadku przekroczenia temperatury dopuszczalnej; 2) spowodować zablokowanie maszyny wyciągowej na czas stygnięcia bieżni tarcz hamulcowych. 1.1.6.4. Niezawodność. 1.1.6.4.1. Działanie "hamulca" powinno być samoczynnie kontrolowane. W przypadku niezamierzonego hamowania, siła hamująca nie może być większa od siły hamowania bezpieczeństwa. 1.1.6.4.2. Układy elektrycznego sterowania hamulca powinny być tak wykonane, aby: 1) ich uszkodzenie w czasie ruchu maszyny nie powodowało samoczynnego wystąpienia siły hamującej większej niż dopuszczalna; 2) ich uszkodzenie w czasie postoju maszyny wyciągowej nie powodowało jej samoczynnego odhamowania; 3) umożliwiały bezpieczne przeprowadzenie pomiarów i prób hamulca. 1.1.6.4.3. Niezgodna ze stanem wysterowania pozycja tłoków rozdzielaczy pneumatycznego lub hydraulicznego zespołu sterowniczego, po wystąpieniu hamowania bezpieczeństwa, powinna uniemożliwić przywrócenie stanu gotowości do hamowania bezpieczeństwa. W przypadkach gdy rozdzielacze te są także przełączane w czasie hamowania manewrowego, w tym hamowania zatrzymującego (STOP), niewłaściwa pozycja tłoków rozdzielaczy powinna spowodować zablokowanie maszyny wyciągowej. 1.1.6.4.4. Niewłaściwe parametry zasilania pneumatycznego w hamulcach z pneumatycznym źródłem siły hamowania (napęd hamulca o działaniu naporowym) powinny spowodować awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej za pomocą hamowania bezpieczeństwa. 1.1.6.4.5. W przypadku stosowania hamowania manewrowego o nieregulowanym momencie hamowania, w maszynach wyciągowych ręcznie sterowanych o prędkości jazdy powyżej 4 m/s, sterowanie hamulca powinno być kojarzone ze sterowaniem napędu (sterowanie jednosterowe), a układ sterowania napędu powinien umożliwić wybór startowego momentu napędowego do przewidywanego obciążenia górniczego wyciągu szybowego. 1.1.6.4.6. W przypadku stosowania zróżnicowanego momentu hamowania bezpieczeństwa, wybór wariantu hamowania bezpieczeństwa powinien być dokonywany w powiązaniu z odpowiednimi układami wyboru rodzaju pracy maszyny wyciągowej, a w maszynach wyciągowych jednokońcowych wybór wariantu hamowania bezpieczeństwa powinien następować także samoczynnie w zależności od kierunku obrotów bębna nawojowego. Uszkodzenia układu wyboru momentu hamowania bezpieczeństwa powinny być wykrywane i powodować hamowanie bezpieczeństwa. 1.1.6.4.7. W przypadku stosowania hamowania bezpieczeństwa momentem hamującym regulowanym powinien być kontrolowany przebieg opóźnienia hamowania. Uszkodzenia układu kontroli opóźnień hamowania powinny być wykrywane i powodować hamowanie bezpieczeństwa. 1.1.6.4.8. Przebieg hamowania zatrzymującego (STOP) oraz odwodzenia szczęk w maszynach wyciągowych sterowanych automatycznie powinny być samoczynnie kontrolowane. 1.1.6.4.9. Zużycie okładzin ciernych szczęk hamulcowych powinno być samoczynnie kontrolowane. Kontrola powinna zapewnić utrzymanie skoku szczęk w granicach określonych: 1) dopuszczalnym skokiem roboczym ruchomych elementów napędu hamulca lub szczęk; 2) dopuszczalnym spadkiem siły docisku szczęk w hamulcach z napędem sprężynowym; 3) dopuszczalnym skokiem szczęk określonym względami funkcjonalnymi. 1.1.6.4.10. W polu widzenia maszynisty maszyn wyciągowych powinny znajdować się wskaźniki ciśnienia z oznakowaniem następujących charakterystycznych wskazań: 1) minimalnego ciśnienia zasilania pneumatycznego siłowników będących źródłem siły hamowania; 2) ciśnienia wyprzedzenia pneumatycznego siłowników będących źródłem jednej z sił hamowania bezpieczeństwa; 3) minimalnego ciśnienia zasilania siłowników odwodzących obciążnik lub zespół ściśniętych sprężyn; 4) ciśnienia resztkowego, zmniejszającego chwilowo siłę działania obciążnika lub zespołu ściśniętych sprężyn napędu hamulcowego. 1.1.6.4.11. W instalacji zasilania pneumatycznego lub hydraulicznego powinny znajdować się zaślepione przyłącza pomiarowe dla czujników służących do okresowej rejestracji ciśnień. 1.1.6.5. Wytrzymałość. 1.1.6.5.1. Wszystkie elementy hamulca przenoszące siły i momenty wynikające z procesu hamowania, z wyjątkiem wymienionych w pkt 1.1.6.5.3, powinny wykazywać taką wytrzymałość, aby maksymalne obciążenia statyczne nie powodowały w nich naprężeń przekraczających 20% wytrzymałości doraźnej, określonej w Polskiej Normie dla danego materiału. 1.1.6.5.2. Zamocowania łożysk wspierających stopy szczęk hamulcowych oraz te elementy, od których wytrzymałości zależy w całości zdolność hamowania maszyny, powinny wykazywać taką wytrzymałość, aby maksymalne obciążenie statyczne nie powodowało w nich naprężeń o wartości przekraczającej 15% wytrzymałości doraźnej, określonej w Polskiej Normie dla danego materiału. 1.1.6.5.3. W hamulcach, których elementy mogą być obciążone przez sumaryczne siły pochodzące z obu źródeł siły hamowania, maksymalne obciążenie statyczne tych elementów nie może powodować naprężeń przekraczających 30% wytrzymałości doraźnej, określonej w Polskiej Normie dla danego materiału. Elementy obciążone siłami wynikającymi z działania tej spośród sił hamowania, która powoduje większy moment hamowania, powinny spełniać wymagania określone w pkt 1.1.6.5.1 oraz 1.1.6.5.3. 1.1.6.5.4. Cięgła i sworznie układu przeniesień siłowych hamulca powinny być wykonane ze stali o: 1) udokumentowanym składzie chemicznym; 2) udokumentowanej próbie wytrzymałości na rozciąganie; 3) udokumentowanej próbie udarności w odniesieniu do stali na sworznie. 1.1.7. Maszyny wyciągowe górniczych wyciągów szybowych pomocniczych. 1.1.7.1. Stosunek średnicy bębna nawojowego do średnicy liny nośnej nie może być mniejszy niż 40 dla lin splotkowych, a 50 dla lin zamkniętych. 1.1.7.2. Obrzeże bębna nawojowego powinno wystawać ponad oś geometryczną liny nośnej warstwy ostatniej co najmniej o 1,5 średnicy liny nośnej. 1.1.7.3. Przy wielowarstwowym nawijaniu liny nośnej powinna być zapewniona właściwa geometria nawijania. 1.1.7.4. Zamocowanie końca liny nośnej w bębnie nawojowym powinno wykazywać co najmniej pięciokrotny współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do największego obciążenia statycznego liny nośnej. 1.1.7.5. Maszyny wyciągowe górniczych wyciągów szybowych awaryjno-rewizyjnych powinny być wyposażone we wskaźnik głębokości. Maszyny wyciągowe górniczych wyciągów szybowych awaryjno-rewizyjnych, o prędkości jazdy powyżej 1 m/s, powinny być wyposażone we wskaźnik prędkości. 1.1.7.6. Maszyny wyciągowe górniczych wyciągów szybowych awaryjno-rewizyjnych powinny być wyposażone w hamulec manewrowy i hamulec bezpieczeństwa. Hamulec bezpieczeństwa powinien działać na element bębna nawojowego liny nośnej. 1.1.7.7. Każdy z hamulców wymienionych w pkt 1.1.7.6 powinien utrzymywać w spoczynku największą nadwagę statyczną, co najmniej z dwukrotnym współczynnikiem bezpieczeństwa. 1.1.7.8. Działanie hamulca manewrowego i bezpieczeństwa powinno być od siebie niezależne, zarówno w zakresie sterowania, jak i w zakresie sposobu wyzwalania. 1.1.7.9. Hamowanie hamulcem manewrowym powinno być sterowane przez maszynistę maszyn wyciągowych. 1.1.7.10. Moment hamowania hamulcem bezpieczeństwa powinien być niezależny od woli maszynisty maszyn wyciągowych. 1.1.7.11. Hamowanie bezpieczeństwa w maszynach wyciągowych z napędem elektrycznym powinno wystąpić samoczynnie co najmniej w następujących przypadkach: 1) zaniku dopływu energii; 2) przeciążenia silnika napędowego; 3) zadziałania wyłącznika krańcowego w szybie; 4) zadziałania wyłączników krańcowych na wskaźniku głębokości; 5) przekroczenia o 15% prędkości dopuszczalnej. 1.1.7.12. Równocześnie z wyzwoleniem hamulca bezpieczeństwa powinno nastąpić przerwanie dopływu energii elektrycznej do silnika napędowego. 1.1.7.13. Hamulec bezpieczeństwa w maszynach wyciągowych z napędem wyposażonym w silnik pneumatyczny lub hydrauliczny powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.1.7.11 ppkt 1 i 3-5 oraz w pkt 1.1.7.12. 1.1.7.14. Maszyny wyciągowe górniczych wyciągów szybowych ratowniczych powinny spełniać wymagania określone w pkt 1.1.7.2-1.1.7.4 oraz pkt 1.1.7.6-1.1.7.9. Prędkość jazdy powinna być regulowana i wynosić nie więcej niż 1 m/s. 1.1.7.15. Maszyny wyciągowe górniczych wyciągów szybowych pomocniczych materiałowych powinny spełniać wymagania określone w pkt 1.1.7.2, 1.1.7.4, 1.1.7.7-1.1.7.9 oraz pkt 1.1.7.11 ppkt 1-3. 1.2. Naczynia wyciągowe. 1.2.1. Określenia. 1.2.1.1. Do naczyń wyciągowych zalicza się: klatki, skipoklatki, skipy, przeciwciężary, kubły oraz naczynia wyciągowe specjalnego przeznaczenia w górniczych wyciągach szybowych pomocniczych. 1.2.1.2. Współczynnik bezpieczeństwa określa się stosunkiem wytrzymałości doraźnej Rm materiału do obliczonych naprężeń przynależnych odpowiednim przypadkom obciążeń elementów nośnych naczynia wyciągowego. 1.2.2. Budowa naczynia wyciągowego. 1.2.2.1. Wytrzymałość elementów nośnych naczynia wyciągowego sprawdza się w zakresie oddziaływania: 1) obciążenia statycznego; 2) obciążenia awaryjnego wynikającego z siły zrywającej linę nośną; 3) sił występujących w czasie hamowania naczynia wyciągowego w urządzeniach hamowania awaryjnego na drogach przejazdu w wieży i rząpiu; 4) obciążenia awaryjnego wynikającego z siły zrywającej linę wyrównawczą. 1.2.2.2. Współczynnik bezpieczeństwa w zakresie oddziaływania obciążenia statycznego na elementy nośne naczynia wyciągowego powinien wynosić: 1) dla wszystkich elementów nośnych - co najmniej 7; 2) dla elementów nośnych obciążonych siłami występującymi w czasie opadnięcia pełnego naczynia wyciągowego na podchwyty - co najmniej 5; 3) dla elementów łączących wielolinowe zawieszenie jedno- i wielopunktowe z głowicą naczynia wyciągowego: a) za pomocą połączenia nitowego - co najmniej 12,5, b) za pomocą innych połączeń - co najmniej 10; 4) dla elementów wymienionych w ppkt 3 w przekroju przy wyjściu z głowicy naczynia wyciągowego: a) gdy l jest większe od 4d - co najmniej 18, b) gdy l jest mniejsze lub równe 4d - co najmniej 15, gdzie: l - odległość od górnej krawędzi głowicy naczynia wyciągowego do osi otworu sworznia w blasze łącznikowej, d - średnica otworu sworznia w blasze łącznikowej dla połączenia jej z następnym elementem zawieszenia. 1.2.2.3. Wytrzymałość elementów głowicy naczynia wyciągowego powinna być sprawdzona na: 1) obciążenie awaryjne wynikające z siły zrywającej linę nośną; 2) obciążenia wynikające z sił występujących w czasie hamowania naczynia wyciągowego w urządzeniach hamowania awaryjnego na drogach przejazdu w wieży i rząpiu. Wytrzymałość, o której mowa w ppkt 1 i 2, powinna być taka, aby naprężenia w materiale głowicy nie przekroczyły granicy plastyczności. 1.2.2.4. Wytrzymałość elementów nośnych naczynia wyciągowego przenoszących siły występujące w czasie hamowania awaryjnego na drogach przejazdu w wieży i rząpiu powinna być sprawdzona z uwzględnieniem obciążeń wynikających z tych sił. Wytrzymałość ta powinna wykazywać współczynnik bezpieczeństwa co najmniej 1,8. 1.2.2.5. Wytrzymałość pojemników naczyń wyciągowych przeznaczonych do transportu urobku luzem powinna być sprawdzona z uwzględnieniem obciążenia awaryjnego, wywołanego parciem urobku z wodą. Do obliczeń przyjmuje się ciężar usypowy urobku, zanieczyszczonego skałą płonną, zawierający 20% wody. Do obliczeń wytrzymałości pojemników naczyń wyciągowych przeznaczonych do transportu soli i rud metali nie uwzględnia się obciążenia wynikającego z masy wody. W obydwu przypadkach wytrzymałość pojemników naczyń wyciągowych powinna wykazywać współczynnik bezpieczeństwa wynoszący co najmniej 1,8. 1.2.2.6. Wytrzymałość elementów nośnych naczynia wyciągowego przenoszących obciążenia od lin wyrównawczych powinna być tak dobrana, aby w czasie awaryjnego zaczepienia lin wyrównawczych w szybie nie nastąpiło zniszczenie tych elementów oraz ich połączeń. 1.2.2.7. Wszystkie elementy nośne naczyń wyciągowych górniczych wyciągów szybowych pomocniczych powinny wykazywać co najmniej 7-krotny współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do obciążenia statycznego. 1.2.2.8. Elementy konstrukcyjne kubłów, w szczególności płaszcz, dno, konstrukcja wsporcza i zamknięcia, powinny wykazywać co najmniej 7-krotny współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do obciążenia statycznego. 1.2.2.9. Elementy nośne kubłów, w szczególności kabłąki, ucha, sworznie, połączenia nitowane lub śrubowe z płaszczem kubła, powinny wykazywać co najmniej 10-krotny współczynnik bezpieczeństwa w stosunku do obciążenia statycznego. 1.2.2.10. Kubeł służący do przewozu ludzi powinnien mieć kształt beczkowy lub stożkowo-cylindryczny, a kubeł do transportu mieszaniny betonowej powinien mieć w górnej części kształt stożkowo-cylindryczny, natomiast w dolnej - kształt stożkowy stanowiący lej z otworem do opróżniania. 1.2.2.11. Grubość blach płaszcza kubła nie może być mniejsza niż 6 mm, a grubość blach dna kubła nie może być mniejsza niż 8 mm. 1.2.2.12. Kubeł powinien mieć odpowiednie elementy podporowe, w szczególności podpory dla kabłąka, zaczepy do przechylnego opróżniania, a w przypadku kubła do transportu mieszaniny betonowej - konstrukcję wsporczą i sworznie. 1.2.2.13. Obciążniki przeciwciężarów powinny być zabezpieczone przed przemieszczeniem. 1.2.3. Prowadzenie naczynia wyciągowego. 1.2.3.1. Naczynia wyciągowe prowadzone po prowadnikach sztywnych wyposaża się w prowadnice toczne przymocowane do głowicy i ramy dolnej tego naczynia. W przypadkach uzasadnionych wymaganiami konstrukcyjnymi, prowadnice toczne mogą być zamocowane pomiędzy głowicą a ramą dolną naczynia. Naczynia wyciągowe prowadzone po prowadnikach sztywnych powinny być ponadto wyposażone w prowadnice ślizgowe zabezpieczające. Minimalny luz na stronę między prowadnicą ślizgową zabezpieczającą a prowadnikiem sztywnym powinien wynosić co najmniej 5 mm. 1.2.3.2. Naczynia wyciągowe prowadzone po linach prowadniczych powinny być wyposażone w prowadnice toczne lub prowadnice ślizgowe tulejowe. Dla każdej liny prowadniczej powinny być co najmniej dwie prowadnice ślizgowe tulejowe, przymocowane do głowicy i ramy dolnej naczynia wyciągowego lub dwie prowadnice toczne, przymocowane jak prowadnice ślizgowe tulejowe, przy czym prowadnice toczne powinny dwoma krążkami obejmować linę prowadniczą obustronnie. Przy stosowaniu prowadnic tocznych każde naczynie wyciągowe powinno być wyposażone dodatkowo, w prowadnice ślizgowe tulejowe, co najmniej po jednej dla każdej liny prowadniczej. Wewnętrzna średnica otworów prowadnicy ślizgowej tulejowej w stanie nowym powinna być o 10 mm większa od średnicy liny prowadniczej. Grubość ścianki prowadnicy ślizgowej tulejowej powinna być tak dobrana, aby pozwalała w okresie eksploatacji na jednostronne zużycie do 5 mm. Krawędzie prowadnicy ślizgowej tulejowej, zbliżone do liny prowadniczej, powinny być zaokrąglone. 1.2.3.3. Naczynie wyciągowe przeznaczone do stosowania w szybie z linami odbojowymi powinno być wyposażone co najmniej w dwie blachy ślizgowe dla każdej liny odbojowej, umocowane na głowicy i ramie dolnej tego naczynia. Robocza płaszczyzna każdej blachy ślizgowej powinna wystawać poza obrys konstrukcji naczynia wyciągowego (łącznie z prowadnicami) co najmniej o połowę średnicy liny odbojowej. Dopuszczalne zużycie blachy ślizgowej powinno wynosić 0,4 średnicy liny odbojowej. 1.2.3.4. Krążki prowadnic tocznych powinny stale przylegać do prowadnika sztywnego lub liny prowadniczej. Konstrukcja prowadnic tocznych powinna umożliwiać regulację położenia krążków. 1.2.3.5. Naczynie wyciągowe wyposaża się w ślizgi narożne lub boczne prowadzące naczynie wyciągowe po prowadnikach narożnych lub bocznych w przerwach prowadników sztywnych lub poziomach załadunku i rozładunku naczyń wyciągowych prowadzonych po linach prowadniczych. 1.2.3.6. Luz pomiędzy ślizgiem narożnym lub bocznym a prowadnikiem kątowym lub bocznym na krańcowych poziomach załadnku i rozładunku naczyń wyciągowych nie może przekraczać 5 mm. 1.2.3.7. Naczynia wyciągowe o prędkości jazdy nieprzekraczającej 2 m/s można nie wyposażać w prowadnice toczne. 1.2.4. Funkcjonalność naczynia wyciągowego. 1.2.4.1. Naczynie wyciągowe przeznaczone do jazdy ludzi powinno być wyposażone w łapadła zabezpieczające przed swobodnym opadaniem w szybie. Dozwolony jest brak łapadeł w naczyniu wyciągowym do jazdy ludzi, pod warunkiem zawieszania go na linie nośnej zrywanej w całości przed nałożeniem. 1.2.4.2. Prześwit pionowy piętra naczynia wyciągowego do jazdy ludzi powinien wynosić co najmniej 1,75 m. Powierzchnia podłogi piętra naczynia wyciągowego przypadająca na jedną osobę powinna wynosić co najmniej 0,18 m2, a naczyń wyciągowych górniczych wyciągów szybowych ratowniczych - co najmniej 0,23 m2. Powierzchnia dna kubła przypadająca na jedną osobę powinna wynosić co najmniej 0,18 m2. Do ustalenia dopuszczalnej liczby osób w naczyniu wyciągowym powinno być przyjęte 90 kg masy przypadającej na jedną osobę. 1.2.4.3. Każde piętro naczynia wyciągowego do jazdy ludzi powinno być wyposażone w uchwyty dla transportowanych osób oraz zabezpieczone drzwiami o konstrukcji uniemożliwiającej ich otwieranie na zewnątrz, a także zabezpieczone przed samootwieraniem oraz wypadnięciem z zawiasów i zamykane zasuwą z zewnątrz naczynia wyciągowego. 1.2.4.4. Konstrukcja naczynia wyciągowego do jazdy ludzi powinna zapewniać ochronę jadących przed spadającymi drobnymi przedmiotami, wypadnięciem oraz zetknięciem się z obudową szybu i elementami wyposażenia szybu. 1.2.4.5. Naczynie wyciągowe górniczego wyciągu szybowych rewizyjnego, przeznaczone do kontroli obudowy szybu oraz naczynie wyciągowe górniczego wyciągu szybowego ratowniczego może nie posiadać prowadnic do prowadzenia po prowadnikach, pod warunkiem zawieszania go na linie nośnej nieodkrętnej. 1.2.4.6. Pojemniki naczyń wyciągowych przeznaczonych do transportu urobku luzem powinny posiadać pewnie działające zamknięcia przed samorozładunkiem urobku w szybie. 1.2.4.7. Pojemniki lub kosze wychylne naczyń wyciągowych do transportu materiałów powinny być zabezpieczone przed wychylaniem się w czasie jazdy naczynia wyciągowego. Konstrukcja zamknięcia klapy pojemnika (kosza) powinna uniemożliwiać otwarcie klapy w czasie jazdy naczynia wyciągowego oraz podczas wychylania pojemnika (kosza). 1.2.4.8. Pomosty wysuwane naczyń wyciągowych powinny posiadać zabezpieczenia uniemożliwiające ruch pomostu podczas załadunku i wyładunku oraz jazdy naczynia wyciągowego. 1.2.4.9. Naczynia wyciągowe przystosowane do transportu urobku lub materiałów w wozach powinny posiadać zabezpieczenia wozów przed ich wysunięciem z pomostów pięter. 1.2.4.10. Głowica każdego naczynia wyciągowego powinna być przystosowana do rewizji szybu i badania zawieszenia nośnego naczynia wyciągowego oraz wyposażona w poręcze o wysokości co najmniej 1,1 m z krawężnikiem wysokości 0,15 m, przymocowane na stałe do głowicy. Poręcze powinny być wyposażone w zakładany na czas rewizji daszek ochronny. Słupki daszka ochronnego i poręczy powinny być tak rozmieszczone, aby nie uderzały o belki odbojowe w czasie awaryjnego dojazdu do nich naczynia wyciągowego. W szybach wydechowych poręcz może być zdejmowana. W przypadku, gdy poręcz z daszkiem ochronnym przymocowana jest trwale do głowicy, słupki poręczy powinny być sprawdzone na obciążenia występujące przy podnoszeniu klapy uszczelniającej. 1.2.4.11. Wymagania określone w pkt 1.2.4.10 nie dotyczą głowic przeciwciężarów, których szerokość jest mniejsza niż 0,6 m. 1.2.4.12. Konstrukcja ramy dolnej naczyń wyciągowych skipowych powinna uwzględniać możliwość wykonywania kontroli i napraw urządzeń szybowych. 1.2.4.13. W przypadku gdy rodzaj uszczelnienia szybu wymaga stosowania fartucha uszczelniającego, rama dolna naczyń wyciągowych powinna być wyposażona w fartuch. Elementy fartucha uszczelniającego powinny przylegać do płaszcza uszczelniającego w szybie i prowadników, natomiast metalowe elementy fartucha uszczelniającego powinny być oddalone o co najmniej 30 mm od tego płaszcza. Odległość stalowych elementów fartucha uszczelniającego od prowadników naczynia wyciągowego nie powinna być mniejsza niż 10 mm. 1.2.4.14. Naczynia górniczych wyciągów szybowych pomocniczych powinny być wyposażone w elementy odpowiednie do przeznaczenia tych naczyń. 1.2.5. Budowa sań prowadniczych dla kubła. 1.2.5.1. Elementami składowymi sań prowadniczych dla kubła są: kadłub (rama), daszek ochronny, prowadnica sań po linie nośnej oraz prowadnica sań po linie prowadniczej. 1.2.5.2. Obciążenie sań prowadniczych związane jest z fazami ich pracy, z których najbardziej charakterystyczne są dwie: opróżnianie kubła na pomoście wysypowym oraz osiadanie sań prowadniczych jedną stopą na pomoście wiszącym. 1.2.5.3. W czasie opróżniania kubła na pomoście wysypowym sanie prowadnicze spoczywają na podchwytach i obciążane są w sposób statyczny masą własną i składową poziomą siły w linie nośnej obciążonej kubłem wychylonym poziomo. 1.2.5.4. W czasie osiadania sań prowadniczych jedną stopą na pomoście wiszącym występuje obciążenie dynamiczne wynikające z masy własnej sań osiadających z prędkością wynoszącą 1 m/s. 1.2.5.5. Przekroje nośne elementów sań prowadniczych powinny być wymiarowane metodą naprężeń dopuszczalnych, przyjmując 7-krotny współczynnik bezpieczeństwa. 1.2.5.6. Do obliczeń wytrzymałościowych powinny być przyjmowane wartości maksymalne występujące w danym przekroju. 1.2.5.7. Stosunek pionowego do poziomego rozstawienia prowadnic prowadzących po linach prowadniczych powinien wynosić co najmniej 1,15. Właściwe położenie sań prowadniczych względem kubła powinno podlegać ciągłej kontroli. Brak właściwego położenia sań prowadniczych względem kubła powinien spowodować wywołanie rozróżnianego sygnału alarmowego w pomieszczeniu maszyny wyciągowej. 1.2.5.8. Prowadzenie sań prowadniczych po linie nośnej powinno być wykonane w kształcie prowadnicy tulejowej o średnicy otworu równej co najmniej 1,5 średnicy liny i tak skonstruowanej, aby nie było możliwości jej wypadnięcia z sań prowadniczych. 1.2.5.9. Prowadzenie sań prowadniczych po linie prowadniczej powinno być wykonane w kształcie prowadnicy nietulejowej o promieniu otworu równym co najmniej 0,75 średnicy liny prowadniczej. 1.2.5.10. Średnica daszka ochronnego nie może być mniejsza od średnicy kubła. 1.2.5.11. Kadłub (rama) i daszek ochronny mogą być wykonane ze stali zwykłej jakości lub stali niskostopowej. 1.2.5.12. Prowadnice tulejowe powinny być wykonane ze stopów aluminium lub tworzyw sztucznych, a prowadnice nietulejowe mogą być wykonane ze stali zwykłej jakości lub brązu kutego. 1.3. Koła linowe. 1.3.1. Koła linowe i ich osie powinny wykazywać taką wytrzymałość, aby naprężenia pod działaniem sił zrywających liny nośne nie spowodowały ich trwałych odkształceń. Wieniec koła linowego powinien spełniać to wymaganie w stanie maksymalnego dopuszczalnego zużycia. 1.3.2. Jako siłę zrywającą linę nośną w warunkach obciążeń awaryjnych przyjmuje się rzeczywistą siłę zrywającą tę linę. 1.3.3. Wszystkie złącza spawane koła linowego powinny być obliczone na wytrzymałość zmęczeniową dla obciążenia ruchowego. 1.3.4. Osie kół linowych powinny być dodatkowo obliczone na wytrzymałość zmęczeniową dla obciążenia ruchowego ze współczynnikiem bezpieczeństwa nie niższym niż 1,5. 1.3.5. Ukształtowanie i gładkość powierzchni osi koła linowego na odcinkach zmiany średnic powinny uwzględniać warunki minimalnej koncentracji naprężeń. 1.3.6. Dobór łożysk powinien być dokonywany przy założeniu obciążeń ruchowych. Ułożyskowanie kół linowych może być toczne lub ślizgowe. 1.3.7. Stosunek średnicy koła linowego do średnicy liny nośnej powinien wynosić co najmniej: 1) w odniesieniu do góniczych wyciągów szybowych dużych I i II klasy intensywności ruchu oraz średnich I klasy intensywności ruchu: a) dla lin splotkowych - 80, b) dla lin budowy zamkniętej - 100; 2) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych średnich II klasy intensywności ruchu: a) dla lin splotkowych - 60, b) dla lin budowy zamkniętej - 80; 3) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych pomocniczych: a) dla lin splotkowych - 40, b) dla lin budowy zamkniętej - 50; 4) w odniesieniu do górniczych wyciągów szybowych ratowniczych i górniczych wyciągów szybowych materiałowych - 25. 1.3.8. Naciski liny nośnej na rowek linowy nie mogą przekraczać wartości dopuszczalnych. 1.3.9. Kąt opasania kół linowych powinien zapewniać sprzężenie cierne tego koła z liną nośną. 1.3.10. Punkty kontroli wieńców kół linowych powinny być w sposób trwały oznakowane i ponumerowane. 1.4. Zawieszenia lin wyciągowych wyrównawczych, prowadniczych i odbojowych. 1.4.1. Współczynnik bezpieczeństwa zawieszenia lin wyciągowych wyrównawczych, prowadniczych i odbojowych stanowi stosunek wartości naprężenia niszczącego do ruchowego naprężenia statycznego. 1.4.2. Budowa. 1.4.2.1. Zawieszenia lin wyciągowych wyrównawczych. 1.4.2.1.1. Elementy nośne zawieszeń lin wyciągowych wyrównawczych powinny mieć co najmniej 10-krotny współczynnik bezpieczeństwa. 1.4.2.1.2. Zawieszenia lin wyciągowych wyrównawczych płaskich powinny mieć co najmniej jeden przegub umożliwiający wychylenie się elementów tych zawieszeń w kierunku prostopadłym do szerokości liny wyciągowej wyrównawczej. 1.4.2.2. Zawieszenia lin wyciągowych prowadniczych i odbojowych. 1.4.2.2.1. Elementy nośne zawieszeń lin prowadniczych i odbojowych powinny mieć co najmniej 6-krotny współczynnik bezpieczeństwa. 1.4.2.2.2. Połączenie liny wyciągowej prowadniczej i odbojowej z zawieszeniem powinno zapewnić nierozłączenie tej liny z zawieszeniem również w przypadku obciążenia go siłą zrywającą linę. 1.4.2.2.3. Zawieszenie liny wyciągowej prowadniczej w wieży powinno zapewnić przenoszenie drgań poprzecznych tej liny. 1.5. Zawieszenia nośne naczyń wyciągowych. 1.5.1. Współczynnik bezpieczeństwa zawieszeń nośnych naczyń wyciągowych, zwanych dalej "zawieszeniami", stanowi stosunek wartości naprężenia niszczącego do ruchowego naprężenia statycznego. 1.5.2. Budowa zawieszeń. 1.5.2.1. Elementy nośne zawieszenia powinny mieć co najmniej 10-krotny współczynnik bezpieczeństwa. Trzon główny zawieszenia w przekroju przy wyjściu z głowicy naczynia wyciągowego powinien mieć co najmniej: 1) 18-krotny współczynnik bezpieczeństwa, jeżeli l jest większe lub równe 4d; 2) 15-krotny współczynnik bezpieczeństwa, jeżeli l jest mniejsze od 4d; gdzie: l - oznacza odległość osi otworu w trzonie głównym, służącego do połączenia z następnymi elementami zawieszenia, od górnej krawędzi głowicy naczynia wyciągowego, d - oznacza średnicę otworu w trzonie głównym. 1.5.2.2. W momencie naprężania liny nośnej, po jej chwilowym zluzowaniu, rozwiązanie konstrukcyjne zawieszenia powinno wykluczyć możliwość wystąpienia w jego elementach obciążeń innych niż podczas ciągnienia. 1.5.2.3. Połączenie liny nośnej z zawieszeniem powinno zapewnić nierozłączenie tej liny z zawieszeniem również w przypadku obciążenia go siłą zrywającą linę. Przy obliczaniu zamocowania końca liny nośnej na sercówce zawieszenia, powinny być przyjmowane następujące współczynniki tarcia i oporów: 1) 0,2 - między liną nośną i sercówką oraz między liną nośną i szczękami zacisków; 2) 0,14 - przy wyznaczeniu momentów dokręcania nakrętek zacisków. 1.5.2.4. W zawieszeniu z naprężoną liną nośną odległość pomiędzy powierzchniami czołowymi sercówki i szczęk zacisku nie może być mniejsza niż 4 mm. 1.5.3. Zawieszenia dla kubłów. 1.5.3.1. Wszystkie elementy nośne zawieszeń dla kubłów powinny mieć co najmniej 10-krotny współczynnik bezpieczeństwa. 1.5.3.2. Gwintowany trzon wrzeciona zawieszenia dla kubłów powinien mieć co najmniej 15-krotny współczynnik bezpieczeństwa. Współczynnik bezpieczeństwa dla przekroju haka pod uchem powinien być co najmniej 12-krotny, a dla ucha - co najmniej 10-krotny. 1.6. Wciągarki wolnobieżne. 1.6.1. Wciągarki wolnobieżne bębnowe. 1.6.1.1. Wciągarki wolnobieżne bębnowe powinny posiadać hamulec manewrowy oraz działające na bęben nawojowy hamulec postojowy lub zapadkę. W przypadku stosowania napędu elektrycznego powinno być zainstalowane zabezpieczenie przeciążeniowe. 1.6.1.2. Każdy z hamulców powinien utrzymywać w spoczynku maksymalne obciążenie statyczne z co najmniej 2-krotnym współczynnikiem bezpieczeństwa. W przypadku zastosowania zespołu wciągarek wolnobieżnych bębnowych, hamulce manewrowe lub hamulce postojowe wszystkich wciągarek wolnobieżnych bębnowych powinny utrzymać jednocześnie w spoczynku maksymalne obciążenie statyczne z co najmniej 2-krotnym współczynnikiem bezpieczeństwa. 1.6.1.3. Stosunek średnicy bębna nawojowego wciągarki do średnicy liny wyciągowej nie może być mniejszy niż 20. 1.6.1.4. Prędkość obwodowa bębna nawojowego nie może przekraczać 0,25 m/s. 1.6.1.5. Obrzeże bębna nawojowego powinno wystawać ponad oś geometryczną liny wyciągowej w ostatniej warstwie co najmniej o 1,5 średnicy tej liny. 1.6.1.6. W przypadku całkowitego odwinięcia lin wyciągowej na bębnie nawojowym powinno pozostawać nie mniej niż pięć zwojów zapasowych liny. Brak zapasu liny wyciągowej powinien być sygnalizowany. 1.6.1.7. W przypadku współpracy dwóch lub więcej wciągarek wolnobieżnych bębnowych ich ruch ich powinien być sterowany centralnie. Powinna istnieć możliwość sterowania indywidualnego poszczególnych wciągarek wolnobieżnych bębnowych. 1.6.1.8. W przypadku dwóch lub więcej wciągarek wolnobieżnych bębnowych, wyłączenie normalne lub awaryjne jednej z nich powinno spowodować wyłączenie (zatrzymanie) wszystkich wciągarek. 1.6.2. Windy frykcyjne. 1.6.2.1. Konstrukcja windy frykcyjnej powinna umożliwiać jej właściwe mocowanie, odpowiadające kierunkowi i wielkości obciążeń. Mocowanie windy frykcyjnej powinno wykazywać co najmniej 3-krotny współczynnik bezpieczeństwa, obliczony jako stosunek siły charakterystycznej dla granicy plastyczności materiału do 1,2-krotnej nominalnej siły pociągowej windy. 1.6.2.2. Wytrzymałość elementów windy frykcyjnej powinna być obliczona z zachowaniem dopuszczalnych naprężeń dla przypadków obciążeń, uwzględniających zasady wytrzymałości zmęczeniowej. 1.6.2.3. Stosunek średnicy bębnów ciernych windy frykcyjnej do średnicy lin wyciągowych nie może być mniejszy niż 15 i powinien uwzględniać zalecenia producenta tych lin. 1.6.2.4. Winda frykcyjna powinna być wyposażona w dwa niezależne od siebie hamulce, z których jeden powinien spełniać rolę hamulca bezpieczeństwa. Jeżeli obydwa hamulce nie działają na bębny cierne, lecz na inne elementy windy frykcyjnej, to wszystkie elementy na drodze przenoszenia sił hamowania powinny być sprawdzone obliczeniowo na nominalny moment obciążenia windy frykcyjnej. 1.6.2.5. Każdy z hamulców powinien mieć możliwość utrzymania obciążenia statycznego z co najmniej 2-krotnym współczynnikiem bezpieczeństwa. Współczynnik ten oblicza się jako stosunek maksymalnych sił obwodowych na wieńcu hamulcowym do występujących każdorazowo obciążeń, zakładając współczynnik tarcia między wykładziną cierną a bieżnią hamulca wynoszący 0,4. 1.6.2.6. Dźwignie hamulcowe powinny wykazywać co najmniej 3-krotny współczynnik bezpieczeństwa liczony jako stosunek sił charakterystycznych dla granicy plastyczności materiału do maksymalnych sił występujących w czasie hamowania. 1.6.2.7. Hamulce, po ich wyzwoleniu, powinny się samoczynnie zamykać. 1.6.2.8. Stosowanie zapadek jako urządzeń blokujących bębny cierne jest niedozwolone. 1.6.2.9. Sprzęgła zastosowane w napędzie windy frykcyjnej powinny być sprzęgłami stałymi oraz bezpoślizgowymi. 1.6.2.10. Zębniki (małe koła zębate) i koła zębate pomiędzy bębnami ciernymi i hamulcem przekładni powinny być wykonane ze stali; pozostałe koła zębate przekładni mogą być wykonane ze staliwa. Jeżeli koła zębate nie są obrobione, powinny być podwójne, a każde koło zębate powinno być sprawdzone dla nominalnego momentu obciążenia. 1.6.2.11. Wartość siły naciągu łańcuchów dociskających linę wyciągową do bębnów ciernych powinna być wyznaczona obliczeniowo dla indywidualnych warunków przewijania tej liny i stanowić minimalną wartość naciągu rzeczywistego. 1.6.2.12. Hamowanie bezpieczeństwa w windach frykcyjnych z napędem elektrycznym powinno wystąpić samoczynnie co najmniej w przypadkach: zaniku dopływu energii, przeciążenia silnika napędu i przekroczenia o 15% prędkości nominalnej. 1.6.2.13. Równocześnie z zadziałaniem hamulca bezpieczeństwa powinno nastąpić przerwanie dopływu energii do silnika napędu. 1.6.2.14. Winda frykcyjna powinna posiadać blokadę uniemożliwiającą zazbrojenie hamulca bezpieczeństwa przy niewłaściwej pozycji dźwigni steru. 1.6.2.15. Winda frykcyjna powinna być wyposażona co najmniej w następujące urządzenia: 1) urządzenia kontroli doziemienia obwodów sterowniczych i zabezpieczeń; 2) licznik długości przewiniętej liny; 3) sygnalizację przyczyn przerwania obwodu bezpieczeństwa. 1.7. Urządzenia sygnalizacji i łączności szybowej. 1.7.1. Wymagania dla elektrycznych urządzeń sygnalizacji i łączności szybowej, zwanych dalej w pkt 1.7.1 - 1.7.4 "urządzeniami sygnalizacji szybowej", a w pkt 1.7.5 - "urządzeniami sterowniczo-sygnałowymi", górniczych wyciągów szybowych stanowiących stale urządzenia transportowe w szybach czynnych. 1.7.1.1. Urządzenie sygnalizacji szybowej powinno umożliwiać: 1) nadanie sygnału alarmowego; 2) zablokowanie maszyny wyciągowej w stanie zahamowanym; 3) ręczne lub automatyczne wytworzenie sygnału do jazdy i zatrzymywania maszyny wyciągowej; 4) nadawanie sygnałów akustycznych lub zdalne uruchamianie i zatrzymywanie maszyny wyciągowej w celu przeprowadzenia rewizji szybu i prac szybowych, rewizji lin wyciągowych, kół linowych oraz naczyń wyciągowych; 5) przekazywanie informacji za pomocą sygnalizacji jednouderzeniowej; 6) ustalenia rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego i przynależnego rodzaju sterowania maszyny wyciągowej; 7) kontrolę pracy górniczego wyciągu szybowego oraz elementów urządzeń współpracujących; 8) informację o pracy i stanie górniczego wyciągu szybowego; 9) dwukierunkową łączność foniczną pomiędzy stanowiskami sygnałowymi i stanowiskiem maszynisty maszyny wyciągowej; 10) sterowanie ryglowaniem wrót szybowych zgodnie z wymaganiami określonymi w pkt 1.7.1.32. 1.7.1.2. Urządzenie sygnalizacji szybowej powinno obejmować co najmniej następujące układy: 1) zasilania; 2) sygnalizacji jednouderzeniowej; 3) sygnalizacji alarmowej; 4) sygnalizacji "rewizja szybu"; 5) łączności szybowej; 6) blokowania hamulca manewrowego; 7) sygnalizacji "jazda ludzi" z sygnalizacją "jazda osobista"; 8) sygnalizacji pośpiesznej albo pomocniczej, jeżeli jazda ludzi prowadzona jest z zastosowaniem stanowisk pomocniczych; 9) sygnalizacji "wydobycie". Wymagania określone w ppkt 7 i 8 nie dotyczą wyciągów bez jazdy ludzi. 1.7.1.3. Dodatkowymi układami elektrycznego urządzenia sygnalizacji szybowej, które powinny spełnić wymagania określone w pkt 1.7.1, są: 1) sygnalizacja pośpieszna; 2) sygnalizacja pomocnicza; 3) sygnalizacja automatyczna; 4) sygnalizacja "prace rewizyjne", "prace szybowe"; 5) inna niż wymienione w ppkt 1-3 sygnalizacja, stosownie do potrzeb. 1.7.1.4. Urządzenie sygnalizacji szybowej powinno: 1) mieć dwa zasilania prądu stałego, do których nie może być dołączony żaden odbiornik niewchodzący w skład sygnalizacji szybowej; 2) posiadać obwody sygnalizacji szybowej galwanicznie odizolowane od innych sieci; 3) posiadać urządzenia samoczynnie wskazujące maszyniście maszyn wyciągowych, że urządzenie sygnalizacji szybowa jest pod napięciem; 4) posiadać urządzenia kontrolujące w sposób ciągły stan izolacji sieci sygnałowej, sygnalizujące (akustycznie i optycznie) doziemienie przy spadku rezystancji izolacji poniżej wartości określonej w Polskich Normach dotyczących zabezpieczeń energoelektrycznych; 5) pracować poprawnie przy spadku napięcia zasilającego, nie większym niż o 10% napięcia znamionowego; 6) posiadać urządzenie, które przy spadku napięcia zasilającego większym niż 10% napięcia znamionowego: a) odłączy samoczynnie urządzenie sygnalizacji szybowej od zasilania, przy czym odłączenie to powinno być sygnalizowane (akustycznie i optycznie) na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych; sygnał akustyczny powinien być wywołany buczkiem zasilanym napięciem z obwodu bezpieczeństwa maszyny wyciągowej, działającym tylko przy jej odhamowaniu, b) spowoduje samoczynne zatrzymanie ruchu maszyny wyciągowej przy załączonym rodzaju sterowania "sterowanie automatyczne". Wymagania określone w ppkt 1 i 2 nie mają zastosowania do urządzeń sygnalizacji szybowej, której funkcje są realizowane w systemie sterowników programowalnych, wspólnym dla innych elementów górniczego wyciągu szybowego. 1.7.1.5. Urządzenia sygnalizacji szybowej powinny być tak wykonane, aby nadany sygnał był słyszalny również w miejscu nadania. 1.7.1.6. Urządzenie sygnalizacji szybowej powinno wykluczyć możliwość wytworzenia na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych sygnałów wstępnych, mogących sugerować przedwcześnie sygnał do odjazdu. 1.7.1.7. Sygnalizacja jednouderzeniowa, służąca do nadawania sygnałów akustycznych, powinna być wykonana jako: 1) pośrednia - dla dwunaczyniowych górniczych wyciągów szybowych; 2) bezpośrednia - dla jednonaczyniowych górniczych wyciągów szybowych lub dwunaczyniowych górniczych wyciągów szybowych o różnych naczyniach wyciągowych, w których przewidziana jest praca każdym naczyniem wyciągowym oddzielnie. 1.7.1.8. W sygnalizacji jednouderzeniowej jako sygnalizatory powinny być stosowane dzwony jednouderzeniowe lub inne przetworniki elektroakustyczne o jednoznacznie wyróżnianym tonie. 1.7.1.9. Sygnalizacja jednouderzeniowa pośrednia służy do nadawania sygnałów porozumiewawczych ze stanowiska sygnałowego uprawnionego poziomu do głównego stanowiska sygnałowego, skąd jedynie nadawane są sygnały wykonawcze do stanowiska maszynisty maszyn wyciągowych, bądź sygnały zwrotne do poziomów. Sygnały akustyczne porozumiewawcze i wykonawcze sygnalizacji jednouderzeniowej na głównym stanowisku sygnałowym powinny wyraźnie różnić się tonem. 1.7.1.10. Główne stanowisko sygnałowe urządzenia sygnalizacji szybowej, w którym zastosowano sygnalizację pośrednią, powinno być urządzone na nadszybiu lub innym poziomie pełniącym funkcję nadszybia. 1.7.1.11. W uzasadnionych przypadkach może być urządzone dodatkowe główne stanowisko sygnałowe na zrębie szybu lub innym poziomie, pod warunkiem że: 1) uprawnienie zrębu szybu lub poziomu, jako głównego stanowiska sygnałowego, będzie odbywało się na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych; 2) wykluczona będzie możliwość równoczesnego uprawnienia dwóch lub więcej głównych stanowisk sygnałowych do: a) nadawania sygnałów wykonawczych i sygnałów zwrotnych, b) zapowiadania jazdy ludzi, c) uprawnienia poziomów do nadawania sygnałów porozumiewawczych. 1.7.1.12. Uprawnione główne stanowisko sygnałowe powinno być wskazane za pomocą sygnałów optycznych z odpowiednim napisem na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych, na nadszybiu i aktualnie uprawnionym głównym stanowisku sygnałowym. 1.7.1.13. Sygnalizacja jednouderzeniowa pośrednia powinna być tak wykonana, aby: 1) nadanie sygnału porozumiewawczego było możliwe tylko z uprawnionego poziomu; 2) uprawnienie stanowiska sygnałowego na danym poziomie do nadawania sygnałów porozumiewawczych odbywało się za pośrednictwem przełącznika poziomów na uprawnionym głównym stanowisku sygnałowym; 3) przełącznik poziomów zapewniał odłączenie uprawnienia stanowisk sygnałowych wszystkich poziomów równocześnie; 4) uprawniony poziom był wskazany za pomocą sygnałów optycznych z napisem określającym uprawniony poziom na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i na głównych stanowiskach sygnałowych oraz na aktualnie uprawnionym stanowisku sygnałowym poziomu. 1.7.1.14. W szybach wielopoziomowych z częstą zmianą uprawnienia poziomów powinien być stosowany dzwonek informujący maszynistę maszyn wyciągowych o zmianie uprawnionego poziomu. 1.7.1.15. Sygnalizacja jednouderzeniowa bezpośrednia powinna być tak wykonana, aby: 1) uprawnienie stanowisk sygnałowych do nadawania sygnałów wykonawczych dokonywane było przełącznikiem uruchamianym wskaźnikiem głębokości lub w inny sposób, tak aby każdorazowo uprawniony był tylko poziom, na którym znajduje się naczynie wyciągowe; 2) uprawnienie było wskazane za pomocą sygnałów optycznych z napisem określającym poziom na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych oraz aktualnie uprawnionym stanowisku sygnałowym. 1.7.1.16. Układ sygnalizacji jednouderzeniowej w szybach, w których pracuje jednocześnie więcej niż jeden górniczy wyciąg szybowy. 1.7.1.16.1. W szybach, w których pracuje równocześnie więcej niż jeden górniczy wyciąg szybowy, sygnały akustyczne sygnalizacji jednouderzeniowej przynależne do urządzenia sygnalizacji szybowej danego przedziału powinny wyraźnie różnić się od sygnałów akustycznych przynależnych do urządzeń sygnalizacji szybowych w drugich przedziałach. 1.7.1.16.2. W przypadku gdy w którymkolwiek z urządzeń sygnalizacji szybowej stosowana jest sygnalizacja jednouderzeniowa pośrednia, powinien być dodatkowo przewidziany sygnał optyczny określający przedział szybu, do którego odnosi się nadany sygnał. Sygnał ten powinien się rozświetlać na uprawnionym głównym stanowisku sygnałowym z chwilą nadania sygnału porozumiewawczego z poziomu, a gasnąć samoczynnie z chwilą nadania sygnału wykonawczego, sygnału zwrotnego lub sygnału alarmowego. 1.7.1.16.3. Jeżeli w pomieszczeniu znajdują się stanowiska maszynistów maszyn wyciągowych więcej niż jednego górniczego wyciągu szybowego, na stanowiskach tych powinien być stosowany sygnał optyczny, informujący o nadaniu sygnału wykonawczego do danej maszyny wyciągowej. Sygnał ten powinien gasnąć samoczynnie z chwilą: 1) odhamowania maszyny wyciągowej; 2) nadania sygnału alarmowego; 3) upływu 6 s od nadania sygnału wykonawczego. 1.7.1.17. Układ sygnalizacji alarmowej służący do nadawania sygnału alarmowego powinien spełniać następujące wymagania: 1) na wszystkich stanowiskach sygnałowych urządzenia sygnalizacji szybowej powinny być zainstalowane nadajniki alarmowe, umożliwiające nadanie sygnału alarmowego bezpośrednio do stanowiska maszynisty maszyn wyciągowych i wszystkich stanowisk sygnałowych; wymaganie to stosuje się również do stanowisk po drugiej stronie szybu wyposażonej we wrota szybowe; 2) w sygnalizacji alarmowej jako sygnalizatory powinny być stosowane buczki lub inne przetworniki elektroakustyczne o jednoznacznie wyróżnionym tonie; wymaganie to powinno być spełnione również w przypadku zastosowania wspólnych przetworników elektroakustycznych dla wytworzenia sygnałów alarmowych i sygnałów sygnalizacji jednouderzeniowej; 3) stosowanie sygnalizatorów sygnałów alarmowych na stanowiskach pomocniczych nie jest wymagane, jeśli słyszalny jest sygnał alarmowy z innego stanowiska sygnałowego; 4) na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych oprócz sygnału akustycznego powinien być wytworzony sygnał optyczny z napisem "Alarm"; 5) sygnał alarmowy powinien po uruchomieniu działać przynajmniej przez 5 s. 1.7.1.18. Układ sygnalizacji alarmowej powinien być tak powiązany z elementami mechanicznymi górniczego wyciągu szybowego, aby powstanie bezpośredniego zagrożenia wymagającego natychmiastowego zatrzymania ruchu górniczego wyciągu szybowego samoczynnie spowodowało wytworzenie sygnału alarmowego. Do przypadków tych zalicza się: 1) takie położenie cyklicznie przemieszczanego elementu technologicznego, w szczególności pomostu wahadłowego lub uszczelniacza, które powoduje zagrożenie dla ruchu naczyń wyciągowych; 2) niewłaściwe położenie elementów prowadniczych bądź kierujących naczynie wyciągowe, w szczególności prowadników uchylnych i wysuwanych oraz zwrotnic kosza drzewnego; 3) zadziałanie sygnalizacji stacji nawrotu liny wyrównawczej. 1.7.1.19. W przypadku ruchu maszyny wyciągowej z załączonym rodzajem sterowania "sterowanie automatyczne", wytworzenie sygnału alarmowego powinno spowodować samoczynne zatrzymanie maszyny wyciągowej. 1.7.1.20. Układ sygnalizacji alarmowej powinien być tak wykonany, aby jego wyłączenie mogło nastąpić jedynie przy całkowitym odłączeniu urządzenia sygnalizacji szybowej spod napięcia. 1.7.1.21. Załączenie sygnalizacji "rewizja szybu" powinno odbywać się zgodnie z następującymi zasadami: 1) zapowiedź załączenia sygnalizacji "rewizja szybu" na stanowisku sygnałowym przewidzianym do rozpoczynania rewizji szybu, przy obecności naczynia wyciągowego na tym stanowisku, powinna upoważnić stanowisko maszynisty maszyn wyciągowych do potwierdzenia tego rodzaju pracy; 2) potwierdzenie załączenia sygnalizacji "rewizja szybu" powinno nastąpić na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych po otrzymaniu zapowiedzi załączenia tego rodzaju sygnalizacji; 3) załączenie sygnalizacji "rewizja szybu" powinno spowodować wyłączenie spod napięcia wszystkich innych sygnalizacji, z wyjątkiem sygnalizacji alarmowej. Wyłączenie sygnalizacji "rewizja szybu" może nastąpić na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych po rezygnacji z tego rodzaju pracy na tym stanowisku sygnałowym, spośród stanowisk przewidzianych do wysiadania brygad rewizyjnych, na którym obecne jest naczynie wyciągowe. 1.7.1.22. Sygnalizacja jednouderzeniowa służąca do nadawania sygnałów wykonawczych ze stałych stanowisk rewizyjnych, jeśli takie są wyodrębnione, powinna być wykonana tak, aby: 1) uprawnienie tych stanowisk dokonywane było przez maszynistę maszyn wyciągowych, przy czym równocześnie uprawnione może być tylko jedno stałe stanowisko rewizyjne; 2) w czasie uprawnienia stałego stanowiska rewizyjnego nie może być uprawnione żadne inne stanowisko sygnałowe. 1.7.1.23. Układ łączności szybowej. 1.7.1.23.1. W celu zapewnienia porozumienia się maszynisty maszyn wyciągowych z obsługą stanowisk sygnałowych oraz porozumienia się pomiędzy sobą obsługi tych stanowisk, powinien być stosowany układ łączności szybowej wykonany jako lokalny system łączności. 1.7.1.23.2. Układ łączności szybowej powinien spełniać następujące wymagania: 1) posiadać niezależne źródła zasilania; 2) umożliwiać dobre porozumienie się w warunkach pracy urządzeń na przyszybiach; 3) w urządzeniach sygnalizacji szybowej z sygnalizacją jednouderzeniową pośrednią umożliwiać porozumienie się: a) maszynisty maszyn wyciągowych z sygnalistą nadszybia i odwrotnie, b) sygnalisty głównego z sygnalistami poziomów i odwrotnie, a po przełączeniu na nadszybiu przełącznika telefonów - umożliwiać porozumienie się sygnalisty każdego poziomu i stanowisk rewizyjnych wprost z maszynistą maszyn wyciągowych i odwrotnie; w uzasadnionych technicznie przypadkach dozwolone jest niestosowanie przełącznika telefonów; 4) w urządzeniach sygnalizacji szybowej z sygnalizacją jednouderzeniową bezpośrednią umożliwiać porozumienie się między sobą sygnalistów wszystkich stanowisk sygnałowych, z wyjątkiem stanowisk pomocniczych, oraz maszynistą maszyn wyciągowych. 1.7.1.24. Układ blokowania hamulca manewrowego powinien spowodować zablokowanie hamulca manewrowego zahamowanej maszyny wyciągowej, co najmniej w następujących przypadkach: 1) po załączeniu jazdy ludzi, wydobycia lub transportu materiałów - od momentu otwarcia którychkolwiek wrót szybowych do czasu ich zaniknięcia; 2) od chwili załączenia sygnalizacji "rewizja szybu" lub "jazda osobista", a następnie po każdym zatrzymaniu się naczynia wyciągowego, do chwili nadania z szybu sygnałów "dwa uderzenia" lub "trzy uderzenia"; odblokowanie spowodowane nadaniem tego sygnału nie może trwać dłużej niż 6 s; 3) takiego położenia cyklicznie przemieszczanego elementu technologicznego, w szczególności pomostu wahadłowego lub uszczelniaczy, które powoduje zmniejszenie odstępów eksploatacyjnych obowiązujących dla ruchu naczyń wyciągowych; 4) niewłaściwego położenia iglic (zwrotnic) wychylających, w szczególności kosza drzewnego; 5) wyłączenia aparatu rejestrującego. 1.7.1.25. Dozwolone jest przemieszczanie klatki przy otwartych wrotach uprawnionego poziomu dla przestawienia pięter podczas wydobycia, a w czasie załadunku materiałów długich lub wielkogabarytowych - także przy opuszczonym pomoście wahadłowym. 1.7.1.26. Dozwolone jest przemieszczanie naczynia wyciągowego przy otwartych wrotach uprawnionego stanowiska sygnałowego podczas rewizji naczynia wyciągowego i lin wyciągowych. 1.7.1.27. Na głównym stanowisku sygnałowym oraz na stanowiskach sygnałowych poziomów, a także na stałych stanowiskach rewizyjnych powinien być zainstalowany łącznik blokujący, którego uruchomienie spowoduje zadziałanie układu blokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej. 1.7.1.28. Stan zablokowania lub odblokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinien być sygnalizowany na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych sygnałami optycznymi z odpowiednim napisem. 1.7.1.29. Stan zablokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinien być sygnalizowany odpowiednim sygnałem optycznym tylko na tych stanowiskach sygnałowych, z których spowodowano zablokowanie hamulca manewrowego. 1.7.1.30. Układ blokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinien działać na zasadzie prądu ciągłego. 1.7.1.31. W układzie blokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinna być przewidziana możliwość awaryjnego odblokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej za pomocą przełącznika zabezpieczonego plombą. Awaryjne odblokowanie hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinno być sygnalizowane sygnałem optycznym z odpowiednim napisem w maszynowni, na głównych stanowiskach sygnałowych, stanowiskach sygnałowych poziomów oraz powinno ograniczyć prędkość jazdy do 2 m/s. 1.7.1.32. Układ ryglowania wrót szybowych powinien uniemożliwiać ich otwarcie od strony stanowiska sygnałowego, jeżeli: 1) naczynie wyciągowe znajduje się poza strefą danego poziomu; 2) stanowisko sygnałowe danego poziomu nie jest uprawnione do nadawania sygnałów; 3) maszyna wyciągowa nie jest zahamowana hamulcem manewrowym. 1.7.1.33. W wyciągach szybowych z sygnalizacją jednouderzeniową pośrednią dozwolone jest stosowanie sygnalizacji pośpiesznej. Sygnalizacja ta może być stosowana wyłącznie na stanowiskach sygnałowych bezpośrednio ze sobą współpracujących, na których istnieje możliwość równoczesnej obsługi obu naczyń wyciągowych, w szczególności w nadszybiu i najniższym poziomie. 1.7.1.34. Sygnalizacja pośpieszna powinna spełniać następujące wymagania: 1) sygnał wykonawczy "gotów" może być wytworzony dopiero po nadaniu impulsów nadajnikami "gotów" ze wszystkich stanowisk sygnałowych, biorących udział w obsłudze naczyń wyciągowych w danym cyklu i tylko po odblokowaniu hamulca manewrowego maszyny wyciągowej; 2) sygnał wykonawczy "gotów" powinien być sygnałem optyczno-akustycznym; jako sygnalizatory powinny być stosowane, oprócz sygnalizatora optycznego z napisem "gotów", dzwonek grzechotkowy lub inny przetwornik elektroakustyczny o jednoznacznie wyróżnionym tonie; 3) uprawnienie nadajników "gotów" powinno być ściśle związane z uprawnieniem danego stanowiska sygnałowego, załączonym rodzajem pracy wyciągu szybowego oraz wybranym rodzajem jazdy ludzi; 4) nadanie impulsu nadajnikiem "gotów" powinno być sygnalizowane w miejscu nadania optycznym sygnałem kontrolnym; 5) sygnały (impulsy) przekazane nadajnikami "gotów" do maszynowni, jak również sygnały kontrolne w miejscu nadania, powinny być kasowane z chwilą: a) upływu okresu nie dłuższego niż 6 s od momentu nadania ostatniego impulsu nadajnikiem "gotów", b) odhamowania maszyny wyciągowej, c) powstania sygnału alarmowego, d) zmiany pozycji przełącznika dyspozycyjnego lub przełącznika uprawnienia poziomów, e) zmiany pozycji łącznika zapowiadającego albo potwierdzającego jazdę ludzi, f) nadania sygnału wykonawczego. 1.7.1.35. W przypadku gdy do obsługi naczynia wyciągowego wykorzystywane są pomocnicze stanowiska sygnałowe, powinny być one również wyposażone w nadajniki "gotów". 1.7.1.36. W przypadku rodzaju sterowania maszyny wyciągowej "sterowanie automatyczne" sygnał wykonawczy "gotów" może być wykorzystany do jej uruchomienia. 1.7.1.37. W przypadku gdy do obsługi naczynia wyciągowego wykorzystywane są pomocnicze stanowiska sygnałowe, a nie może być zastosowana sygnalizacja pośpieszna, powinna być stosowana, niezależnie od sygnalizacji jednouderzeniowej, sygnalizacja pomocnicza. 1.7.1.38. Sygnalizacja pomocnicza, za której pośrednictwem zostaje wytworzony na stanowisku sygnałowym sygnał optyczny informujący o gotowości pomocniczych stanowisk sygnałowych (odpowiednio na nadszybiu i poziomie), powinna spełniać następujące wymagania: 1) sygnał optyczny z odpowiednim napisem może być wytworzony dopiero po nadaniu impulsów nadajnikami pomocniczymi ze wszystkich stanowisk pomocniczych danego poziomu bądź nadszybia, biorących udział w obsłudze naczynia wyciągowego w danym cyklu; 2) uprawnienie nadajników pomocniczych stanowisk sygnałowych powinno być ściśle związane z uprawnieniem stanowiska poziomu bądź nadszybia i wybranym rodzajem pracy górniczego wyciągu szybowego; 3) nadanie impulsu nadajnikiem pomocniczym powinno być w miejscu nadania sygnalizowane optycznym sygnałem kontrolnym; 4) sygnał przekazany nadajnikami pomocniczymi do stanowiska sygnałowego poziomu bądź nadszybia, jak również sygnały kontrolne w miejscu nadania, powinny być kasowane z chwilą: a) powstania sygnału alarmowego, b) zmiany pozycji przełącznika dyspozycyjnego lub przełącznika uprawnienia poziomów, c) zmiany pozycji łącznika jazdy ludzi, łącznika zapowiadającego jazdę ludzi lub łącznika potwierdzającego jazdę ludzi, d) odhamowania maszyny wyciągowej. 1.7.1.39. W górniczych wyciągach szybowych skipowych, niezależnie od sygnalizacji jednouderzeniowej, można stosować układ sygnalizacji automatycznej, załączanej przełącznikiem dyspozycyjnym. Równoczesne załączenie układu sygnalizacji pośpiesznej i układu sygnalizacji automatycznej jest niedozwolone. 1.7.1.40. Sygnalizacja automatyczna powinna spełniać co najmniej następujące wymagania: 1) sygnał wykonawczy "gotów" może nastąpić dopiero po: a) całkowitym zakończeniu cyklu ładowania i rozładowania skipów, b) załadowaniu skipu na podszybiu lub po rozładowaniu skipu na nadszybiu w górniczych wyciągach szybowych jednoskipowych, c) odblokowaniu hamulca manewrowego maszyny wyciągowej w przypadkach, o których mowa w lit. a i b; 2) sygnał wykonawczy "gotów" powinien być sygnałem optyczno-akustycznym, a jako sygnalizatory powinny być stosowane elementy określone w pkt 1.7.1.34 ppkt 2, wspólne dla układów sygnalizacji automatycznej i pośpiesznej; 3) przekazanie sygnału wykonawczego "gotów" z poziomu po zakończeniu cyklu ładowania lub z nadszybia po rozładowaniu skipu powinno być sygnalizowane w miejscu nadania sygnałem optycznym z odpowiednim napisem; 4) sygnał wykonawczy "gotów" na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i sygnał kontrolny w miejscu nadania powinien być kasowany z chwilą: a) upływu okresu nie dłuższego niż 6 s od momentu wytworzenia sygnału, b) odhamowania maszyny wyciągowej, c) powstania sygnału alarmowego, d) zmiany pozycji przełącznika dyspozycyjnego lub poziomów, jeżeli wydobycie skipem odbywa się z dwu lub więcej poziomów. 1.7.1.41. Układ sygnalizacji "jazda ludzi" i układ sygnalizacji "wydobycie" powinny spełniać następujące wymagania: 1) na wybranym głównym stanowisku sygnałowym powinna istnieć możliwość zapowiedzi załączenia rodzaju pracy "jazda ludzi" lub "wydobycie"; 2) na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych powinna istnieć możliwość potwierdzenia zapowiadanych rodzajów pracy; załączenie wybranego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno nastąpić z chwilą potwierdzenia zapowiedzianego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego przez maszynistę maszyn wyciągowych; 3) stan braku potwierdzenia zapowiadanego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinien spowodować wytworzenie na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych ciągłego sygnału akustycznego, natomiast stan potwierdzenia powinien spowodować wytworzenie sygnału optycznego o załączonym rodzaju pracy: a) "jazda ludzi" lub "wydobycie" - na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i stanowisku sygnałowym wybranym do zapowiadania rodzaju pracy "jazda ludzi" lub "wydobycie", b) "jazda ludzi" - na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych, stanowiskach sygnałowych głównych i poziomów oraz na uprawnionych stanowiskach sygnałowych pomocniczych. 1.7.1.42. Załączenie sygnalizacji "jazda osobista" powinno odbywać się zgodnie z następującymi zasadami: 1) zapowiedź załączenia sygnalizacji "jazda osobista" na stanowisku sygnałowym przewidzianym do rozpoczęcia jazdy osobistej, przy obecności naczynia wyciągowego na tym stanowisku, powinna uprawnić stanowisko maszynisty maszyn wyciągowych do załączenia tego rodzaju pracy; 2) potwierdzenie załączenie sygnalizacji "jazda osobista" powinno nastąpić na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych po otrzymaniu zapowiedzi załączenia tego rodzaju sygnalizacji; 3) wyłączenie sygnalizacji "jazda osobista" może nastąpić na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych po rezygnacji z tego rodzaju pracy na tym stanowisku sygnałowym, spośród stanowisk sygnałowych przewidzianych do zakończenia jazdy osobistej, na którym obecne jest naczynie wyciągowe. 1.7.1.43. W górniczym wyciągu szybowym, w którym jazda ludzi może być prowadzona z zastosowaniem stanowisk pomocniczych, zapowiadanie jazdy ludzi powinno umożliwiać wybór sposobu jazdy z zastosowaniem stanowisk pomocniczych lub bez ich zastosowania. Wybrany sposób jazdy powinien być uwidoczniony za pomocą sygnałów optycznych z odpowiednim napisem na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych oraz stanowiskach sygnałowych głównych i poziomów, przystosowanych do jazdy ze stanowiskami pomocniczymi. 1.7.1.44. Sygnalizacja służąca do nadawania sygnałów w czasie rewizji szybów lub napraw szybowych oraz w czasie jazdy osobistej powinna być wykonana tak, aby: 1) nadawanie sygnałów odbywało się za pośrednictwem urządzenia bezprzewodowego; 2) nadawany sygnał był przekazywany bezpośrednio do stanowiska maszynisty maszyn wyciągowych; 3) jej załączenie było sygnalizowane sygnałem optycznym z odpowiednim napisem w maszynowni oraz stanowiskach sygnałowych głównych i poziomów. 1.7.1.45. Załączenie żądanego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno się odbywać na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych. Powinna istnieć możliwość wybiórczego: 1) uprawnienia żądanego głównego stanowiska sygnałowego; 2) załączenia sygnalizacji "prace rewizyjne" lub "prace szybowe". W szybach dwuprzedziałowych załączenie w jednym z przedziałów sygnalizacji: 1) "jazda ludzi" - powinno umożliwić prowadzenie w sąsiednim przedziale wyłącznie jazdę ludzi; 2) "rewizja szybu", "prace rewizyjne" lub "prace szybowe" - powinno umożliwić prowadzenie w sąsiednim przedziale rewizji szybu, prac rewizyjnych lub prac szybowych. 1.7.1.46. Jeżeli w układzie sterowania maszyn wyciągowych zastosowano odrębny sposób wyboru rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego, wybór rodzaju sygnalizacji powinien być mu podporządkowany. 1.7.1.47. Przełączenie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno być tak wykonane, aby: 1) umożliwiało wyłączenie wszystkich rodzajów sygnalizacji, z wyjątkiem sygnalizacji alarmowej; 2) rodzaj pracy górniczego wyciągu szybowego był sygnalizowany, z wyjątkiem stanu wyłączenia, sygnałem optycznym na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i głównym stanowisku sygnałowym. 1.7.1.48. W urządzeniach sygnalizacji szybowej, posiadających więcej niż jedno stanowisko maszynisty maszyn wyciągowych, przełączanie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno być możliwe na każdym z nich. Załączenie żądanego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno być możliwe tylko na uprawnionym stanowisku sygnałowym. 1.7.2. Wymagania dla urządzeń sygnalizacji szybowej szybów głębionych i zbrojonych. 1.7.2.1. W urządzeniu sygnalizacji szybowej przy budowie szybu od rozpoczęcia głębienia lub przy prowadzeniu prac o zbliżonej technologii, na odcinku do głębokości 70 m powinny być stosowane: 1) co najmniej mechaniczne urządzenia sygnalizacyjne, umożliwiające nadawanie sygnałów akustycznych z dna szybu do zrębu szybu lub wysypu; 2) elektryczna sygnalizacja jednouderzeniowa dla sygnałów wykonawczych nadawanych ze zrębu szybu lub wysypu do maszyny wyciągowej, jeżeli sygnalizator mechaniczny, o którym mowa w ppkt 1, nie znajduje się przy stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych; 3) elektryczna sygnalizacja alarmowa, umożliwiająca nadanie bezpośrednio do maszynisty maszyn wyciągowych sygnału alarmowego z każdego miejsca w szybie; sygnalizacja alarmowa powinna spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.17 ppkt 2-5 i pkt 1.7.1.19; 4) środki łączności zapewniające porozumiewanie foniczne w relacji dno szybu - zręb szybu lub wysyp - maszyna wyciągowa. 1.7.2.2. Mechaniczne urządzenie sygnalizacyjne, o którym mowa w pkt 1.7.2.1 ppkt 1 powinno być tak wykonane, aby nadawanie sygnału z dna szybu było możliwe poprzez pociąganie linką na całej długości szybu. 1.7.2.3. Elektryczna sygnalizacja jednouderzeniowa dla sygnałów wykonawczych i elektryczna sygnalizacja alarmowa powinny spełniać następujące wymagania: 1) posiadać zasilanie prądu stałego, do którego nie może być dołączony żaden odbiornik niewchodzący w skład sygnalizacji szybowej; 2) obwody sygnalizacji szybowej powinny być galwanicznie odizolowane od innych sieci; 3) posiadać urządzenia samoczynnie wskazujące maszyniście maszyn wyciągowych, że sygnalizacja jest pod napięciem. 1.7.2.4. Po osiągnięciu głębokości 70 m powinny być stosowane urządzenia sygnalizacji szybowej wyposażone w następujące układy: 1) zasilania; 2) sygnalizacji jednouderzeniowej; 3) sygnalizacji alarmowej; 4) sygnalizacji "rewizja szybu"; 5) łączności szybowej; 6) blokowania hamulca manewrowego; 7) sygnalizacji "jazda ludzi" z sygnalizacją "jazda osobista"; 8) sygnalizacji do przemieszczania urządzeń pomocniczych. 1.7.2.5. Urządzenie sygnalizacji szybowej wymienione w pkt 1.7.2.4 powinno odpowiadać wymaganiom określonym w pkt 1.7.1.4 i pkt 1.7.1.5, tylko w odniesieniu do głównych stanowisk sygnałowych, oraz w pkt 1.7.1.6. 1.7.2.6. Sygnalizacja jednouderzeniowa, służąca do nadawania sygnałów akustycznych, powinna być wykonana jako sygnalizacja jednouderzeniowa pośrednia. W przypadkach uzasadnionych względami technologicznymi można stosować sygnalizację jednouderzeniową bezpośrednią z zachowaniem wymagań określonych w pkt 1.7.1.15. 1.7.2.7. W sygnalizacji jednouderzeniowej jako sygnalizatory powinny być stosowane dzwony jednouderzeniowe lub inne przetworniki elektroakustyczne o jednoznacznie wyróżnianym tonie. 1.7.2.8. Sygnalizacja jednouderzeniowa pośrednia służy do nadawania sygnałów porozumiewawczych ze stanowisk sygnałowych na dnie szybu lub na pomoście wiszącym do głównego stanowiska sygnałowego, skąd jedynie nadawane są sygnały wykonawcze do stanowiska maszynisty maszyn wyciągowych. Sygnały porozumiewawcze i wykonawcze na głównym stanowisku sygnałowym powinny się wyraźnie różnić tonem. Główne stanowisko sygnałowe powinno być urządzone na zrębie szybu lub na innym poziomie pełniącym tę rolę. 1.7.2.9. W uzasadnionych przypadkach może być urządzone dodatkowo główne stanowisko sygnałowe, w szczególności na wysypie, pod warunkiem że: 1) uprawnienie zrębu szybu lub dodatkowego głównego stanowiska sygnałowego będzie odbywało się przez przełączenie przełącznika dyspozycyjnego na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych; 2) wykluczona będzie możliwość równoczesnego uprawnienia dwóch lub więcej głównych stanowisk sygnałowych do nadawania sygnałów wykonawczych i zapowiadania jazdy ludzi. 1.7.2.10. Uprawnione główne stanowisko sygnałowe powinno być wskazane za pomocą sygnałów optycznych z odpowiednim napisem na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i aktualnie uprawnionym oraz głównym stanowisku sygnałowym. 1.7.2.11. W urządzeniach sygnalizacji szybowej przy głębieniu szybów stosuje się wymagania określone w pkt 1.7.1.16.1-1.7.1.16.3. 1.7.2.12. Układ sygnalizacji alarmowej przy głębieniu szybu powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.17-1.7.1.20, przy czym za bezpośrednie zagrożenie w rozumieniu pkt 1.7.1.18 uznaje się również dojazd naczynia wyciągowego z dołu do zamkniętych klap szybowych. 1.7.2.13. Na stanowiskach sygnałowych na dnie szybu można nie stosować sygnalizatorów alarmowych z układu sygnalizacji alarmowej. 1.7.2.14. Układ sygnalizacji "rewizja szybu" przy głębieniu powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.21. 1.7.2.15. W przypadku wyodrębnienia stałych stanowisk rewizyjnych stosuje się wymagania określone w pkt 1.7.1.22. 1.7.2.16. Układ łączności szybowej przy głębieniu szybu powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.23.1 i 1.7.1.23.2. 1.7.2.17. Układ, o którym mowa w pkt 1.7.2.16, powinien umożliwiać porozumiewanie się sygnalistów wszystkich stanowisk sygnałowych między sobą oraz z maszynistą maszyn wyciągowych. 1.7.2.18. Układ blokowania hamulca manewrowego zahamowanej maszyny wyciągowej powinien zadziałać co najmniej: 1) w przypadkach określonych w pkt 1.7.1.24 ppkt 2 oraz pkt 1.7.1.27; 2) podczas przemieszczania pomostu wiszącego i ramy napinającej; 3) po każdym zatrzymaniu naczynia wyciągowego w obrębie pomostu wiszącego, jak również na odcinku pomost wiszący - dno szybu, do momentu nadania sygnału wykonawczego; odblokowanie spowodowane nadaniem tego sygnału nie może trwać dłużej niż 6 s; wymaganie to nie dotyczy jazdy osobistej kubłem. 1.7.2.19. Na każdym głównym stanowisku sygnałowym oraz na stałych stanowiskach rewizyjnych powinien być zainstalowany łącznik blokujący, którego uruchomienie spowoduje zablokowanie hamulca manewrowego maszyny wyciągowej. 1.7.2.20. Układ blokowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.28-1.7.1.31, z wyłączeniem wymagania dotyczącego sygnalizacji awaryjnego odblokowania sygnałem optycznym z odpowiednim napisem na stanowiskach sygnałowych poziomów. 1.7.2.21. Układ sygnalizacji "jazda ludzi" z sygnalizacją "jazda osobista" i układ sygnalizacji "wydobycie" powinny spełniać wymagania określone w: 1) pkt 1.7.1.41, z wyłączeniem wymagania dotyczącego spowodowania - przez stan potwierdzenia zapowiadanego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego - wytworzenia sygnału optycznego o załączonym rodzaju pracy "jazda ludzi" na stanowiskach poziomów oraz na uprawnionych stanowiskach pomocniczych; 2) pkt 1.7.1.42. Można również zadysponować załączenie rodzaju pracy "jazda osobista" z głównego stanowiska sygnałowego gdy urządzenie sygnalizacji szybowej wyposażone jest w układ kontroli obecności naczynia wyciągowego w miejscu rozpoczęcia jazdy osobistej. 1.7.2.22 Załączenie żądanego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno się odbywać na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.45-1.7.1.48. 1.7.2.23. Układ sygnalizacji służący do nadawania sygnałów przy przemieszczaniu w szybie kołowrotami szybowymi urządzeń pomocniczych, w szczególności pomostu wiszącego, szalunku lub kabli, powinien być wykonany jako sygnalizacja jednouderzeniowa bezpośrednia i spełniać następujące wymagania: 1) załączenie sygnalizacji jednouderzeniowej bezpośredniej powinno być sygnalizowane optycznie na stanowiskach maszynistów maszyn wyciągowych; 2) do odbierania sygnałów wykonawczych może być uprawnione każdorazowo tylko jedno stanowisko sterowania kołowrotów szybowych; uprawnienie to powinno być sygnalizowane optycznie na tym stanowisku oraz w miejscu zabudowy przełącznika uprawniającego. 1.7.2.24. W czasie przemieszczania w szybie urządzeń pomocniczych układy sygnalizacji alarmowej górniczych wyciągów szybowych powinny być czynne. Sygnał alarmowy powinien być słyszalny również na stanowiskach sterowania kołowrotami szybowymi. 1.7.2.25. Można stosować wspólny dzwon wykonawczy dla położonych obok siebie stanowisk sterowania kołowrotami różnych urządzeń pomocniczych. 1.7.2.26. W miejscu zainstalowania kołowrotów służących do przemieszczania urządzenia pomocniczego w szybie powinien być słyszalny dzwon kontrolny sygnału wykonawczego. 1.7.3. Wymagania dla urządzeń sygnalizacji szybowej górniczych wyciągów szybowych pomocniczych. 1.7.3.1. Urządzenia sygnalizacji szybowej górniczych wyciągów szybowych ratowniczych powinny być wyposażone w co najmniej bezprzewodową łączność foniczną pomiędzy naczyniem wyciągowym ratowniczym a stanowiskiem maszynisty maszyn wyciągowych oraz stanowiskiem na zrębie. 1.7.3.2. Zakres wyposażenia urządzeń sygnalizacji szybowej górniczych wyciągów szybowych awaryjno-rewizyjnych powinien być uzależniony od ich przeznaczenia. 1.7.3.2.1. Urządzenia sygnalizacji szybowej górniczych wyciągów szybowych awaryjnych: 1) z wciągarką przewoźną - powinny być wyposażone co najmniej w układy rewizji szybów określone w pkt 1.7.1.21 oraz w pkt 1.7.1.24 ppkt 2; powinny być stosowane urządzenia sygnalizacji szybowej zapewniające łączność pomiędzy naczyniem 2,25 cm wyciągowym a stanowiskiem maszynisty maszyn wyciągowych; 2) z wciągarką stałą - powinny być wyposażone w układy sygnalizacji szybowej w zależności od indywidualnych warunków pracy oraz dodatkowych funkcji górniczego wyciągu szybowego. 1.7.3.2.2. Urządzenia sygnalizacji szybowej górniczych wyciągów szybowych rewizyjnych powinny spełniać wymagania określone w pkt 1.7.3.2.1. 1.7.3.3. Urządzenia sygnalizacji szybowej małych górniczych wyciągów szybowych materiałowych bez jazdy ludzi powinny być wyposażone w urządzenia umożliwiające nadawanie sygnałów jednouderzeniowych i alarmowych oraz w układ łączności szybowej. 1.7.4. Wykonywanie instalacji urządzenia sygnalizacji szybowej. 1.7.4.1. Urządzenia sygnalizacji szybowej przeznaczone do zabudowania w podziemnych zakładach górniczych powinny być wykonane jako urządzenia budowy przeciwwybuchowej. Urządzenia sygnalizacji szybowej przeznaczone do zabudowania w podziemnych zakładach górniczych eksploatujących kopaliny niepalne i nieposiadających pól metanowych mogą być wykonane jako urządzenia budowy normalnej. 1.7.4.2. W szybach wydechowych zakładów górniczych z zagrożeniem metanowym, układ łączności szybowej wykonany jako lokalny system łączności powinien być wyposażony w iskrobezpieczne aparaty telefoniczne. 1.7.4.3. Połączenia poszczególnych elementów urządzenia sygnalizacji szybowej powinny być wykonane za pomocą oddzielnej sieci kablowej. Sieć ta może być wykorzystywana wyłącznie dla urządzenia sygnalizacji szybowej danego górniczego wyciągu szybowego. 1.7.4.4. Można powiązać obwody urządzenia sygnalizacji szybowej z obwodami układów sterowania i automatyki pod warunkiem: 1) galwanicznego odizolowania tych układów od obwodów urządzenia sygnalizacji szybowej; 2) wyraźnego oznaczenia wszystkich punktów powiązań w dokumentacji i na łączówkach. Wymagania określone w ppkt 1 i 2 nie mają zastosowania do urządzenia sygnalizacji szybowej, którego funkcje realizowane są w systemie sterowników programowalnych, wspólnym dla innych elementów górniczego wyciągu szybowego. 1.7.4.5. Elementy urządzenia sygnalizacji szybowej powinny być tak zabudowane na stanowiskach sygnałowych i stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych, aby nie zagrażały bezpieczeństwu pracy oraz nie powodowały ograniczenia widoczności. 1.7.4.6. Na każdym stanowisku sygnałowym z jazdą ludzi, w miejscu widocznym dla wsiadających, powinna być umieszczona tablica informacyjna "Jazda ludzi dozwolona", a na stanowiskach bez jazdy ludzi tablica informacyjna "Jazda ludzi zabroniona". Tablica "Jazda ludzi dozwolona" powinna być koloru zielonego, tablica "Jazda ludzi zabroniona" - koloru czerwonego, a napis w obydwu przypadkach - koloru białego. 1.7.4.7. Kodowanie wskaźników i elementów manipulacyjnych powinno być zgodne z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej zasad współdziałania człowieka z maszyną. 1.7.4.8. Elementy urządzenia sygnalizacji szybowej przeznaczone do zabudowania w pomieszczeniu maszyny wyciągowej powinny być tak wykonane, aby spełniać następujące wymagania: 1) sygnalizatory optyczne powinny być umieszczone w polu widzenia maszynisty maszyn wyciągowych i w taki sposób, aby nie utrudniały równoczesnej obserwacji innych elementów górniczego wyciągu szybowego, a w szczególności wskaźników głębokości i prędkości oraz organu pędnego; 2) sygnalizatory optyczne mogą być instalowane w pulpicie sterowniczym, lecz w sposób wyraźnie odróżniający je od pozostałej aparatury kontrolno-pomiarowej maszyny wyciągowej; 3) dla wykluczenia pomyłek, sygnały akustyczne sygnalizatorów powinny wyraźnie różnić się tonem. 1.7.4.9. Instalacja urządzeń na stanowiskach sygnałowych powinna być tak wykonana, aby: 1) główne stanowiska sygnałowe oraz stanowiska sygnałowe poziomów były instalowane zarówno od strony wsiadania ludzi, jak i zapychania wozów, oraz były tak umieszczone, aby obsługujący je sygnalista szybowy miał zapewnioną dobrą widoczność w stronę wrót szybowych i urządzeń przyszybowych; 2) sygnalista szybowy w czasie obsługi urządzenia sygnalizacji szybowej nie był narażony na potrącenie przez zapychane wozy lub inne urządzenie; 3) w przypadku równoległego łączenia nadajników sygnalizacji pośpiesznej lub sygnalizacji jednouderzeniowej sygnalista szybowy miał możliwość kontrolowania dostępu do nich innych osób nieuprawnionych; 4) sygnały optyczne z odpowiednim napisem informujące o załączeniu jazdy ludzi były widoczne zarówno dla osób wchodzących do naczynia wyciągowego, jak i wychodzących z niego; 5) sygnały optyczne informujące o zablokowaniu hamulca manewrowego maszyny wyciągowej były widoczne zarówno od strony przyszybia, jak i z naczynia wyciągowego; 6) lampki kontrolne nadajników "gotów" były umieszczone w nadajnikach "gotów"; 7) sygnały optyczne na wszystkich stanowiskach sygnałowych, z wyjątkiem sygnału wymienionego w ppkt 4, informującego o załączeniu jazdy ludzi, zamiast napisu były opatrzone jednoznacznie ustalonym skrótem; 8) nadajniki sygnałowe o różnym przeznaczeniu były zaopatrzone w wyróżniające się przyciski, cięgła lub uchwyty; nadajniki alarmowe i ich przyciski, cięgła lub uchwyty powinny być dodatkowo wyróżnione kolorem czerwonym; 9) łącznik blokujący posiadał wyraźnie rozróżnione i oznaczone pozycje odpowiadające odblokowaniu lub zablokowaniu hamulca manewrowego maszyny wyciągowej; 10) na stanowiskach sygnałowych, na których widoczność naczynia wyciągowego jest ograniczona, był instalowany sygnał optyczny, informujący o obecności naczynia wyciągowego i zahamowaniu maszyny wyciągowej. 1.7.4.10. Zapowiadanie załączenia rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego wymagającego potwierdzenia powinno spowodować załączenie na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych i na stanowiskach sygnałowych, na których sygnalizowany jest dany rodzaj pracy, pulsującego światła lamp sygnalizacyjnych tego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego. Światło pulsujące powinno świecić aż do chwili załączenia danego rodzaju pracy. Po załączeniu zadysponowanego rodzaju pracy światło pulsujące powinno zmienić się na światło ciągłe. Do zapowiadania i rezygnacji z jazdy osobistej oraz rewizji powinny być stosowane łączniki niestabilne. 1.7.5. Urządzenia sterowniczo-sygnałowe. 1.7.5.1. Budowa urządzeń sterowniczo-sygnałowych. Wymagania w zakresie funkcjonalnym. 1.7.5.1.1. Urządzenie sterowniczo-sygnałowe, zwane dalej "USS", powinno umożliwiać: 1) nadanie sygnału alarmowego; 2) zablokowanie maszyny wyciągowej w stanie zahamowanym; 3) nadanie sygnału startowego oraz uruchamianie maszyny wyciągowej przy automatycznym sterowaniu maszyny wyciągowej; 4) zdalne uruchamianie i zatrzymywanie maszyny wyciągowej w celu przeprowadzenia rewizji lin, kół linowych/odciskowych lub naczyń wyciągowych; 5) przekazywanie informacji za pomocą sygnalizacji jednouderzeniowej zgodnie z wymaganiami dotyczącymi urządzeń sygnalizacji szybowej; 6) nadawanie sygnałów akustycznych lub zdalnego uruchamiania i zatrzymywania maszyny wyciągowej w celu przeprowadzenia rewizji szybu i prac szybowych; 7) ustalenia rodzaju pracy wyciągu szybowego i przynależnego rodzaju sterowania maszyny wyciągowej; 8) kontrolę pracy górniczego wyciągu szybowego oraz elementów urządzeń współpracujących; 9) informację o pracy i stanie wyciągu szybowego; 10) dwukierunkową łączność foniczną pomiędzy stanowiskami sygnałowymi i stanowiskiem maszynisty maszyn wyciągowych. 1.7.5.1.2. USS powinno: 1) posiadać dwa zasilania prądu stałego, do których nie może być dołączony żaden odbiornik niewchodzący w skład USS; 2) posiadać obwody elektryczne galwanicznie odizolowane od innych sieci; 3) posiadać urządzenie samoczynnie wskazujące maszyniście maszyn wyciągowych, że USS jest pod napięciem; 4) posiadać urządzenia kontrolujące w sposób ciągły stan izolacji sieci sygnałowej, sygnalizujące (akustycznie i optycznie) doziemienie przy spadku rezystancji izolacji poniżej wartości określonej w Polskich Normach dotyczących zabezpieczeń energoelektrycznych; 5) zapewniać niezawodną pracę przy spadku napięcia zasilającego, nie większym niż o 10% napięcia znamionowego; 6) posiadać urządzenie, które przy spadku napięcia zasilającego większym niż 10% napięcia znamionowego: a) odłączy samoczynnie USS od zasilania, przy czym odłączenie to powinno być sygnalizowane (akustycznie i optycznie) na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych, b) spowoduje samoczynne zatrzymanie ruchu maszyny wyciągowej. Wymagania określone w ppkt 1 i 2 nie mają zastosowania do USS, których funkcje są realizowane w systemie sterowników programowalnych, wspólnym dla innych elementów górniczego wyciągu szybowego. 1.7.5.1.3. USS powinno wykluczyć możliwość wytworzenia na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych sygnałów wstępnych, mogących sugerować przedwcześnie sygnał do odjazdu. 1.7.5.1.4. USS do jazdy ludzi powinno posiadać wyposażenie zgodnie z wymaganiami określonymi w tym załączniku dla tego rodzaju pracy. 1.7.5.1.5. Układ alarmowy służący do awaryjnego zatrzymania maszyny wyciągowej przez wytworzenie sygnału alarmowego powinien spełniać następujące wymagania: 1) powinien posiadać obwody alarmowe tak grupujące nadajniki alarmowe i inne elementy kontrolne wykrywające stany bezpośredniego zagrożenia ruchu górniczego wyciągu szybowego, aby inicjowane przez nie sygnały alarmowe powodowały awaryjne zatrzymanie odpowiednio tylko maszyny wyciągowej macierzystego przedziału bądź maszyn wyciągowych obydwu przedziałów szybu; 2) powinien posiadać obwody układu alarmowego, działające na zasadzie prądu ciągłego, a przerwa obwodu powinna spowodować samoczynne wytworzenie sygnału alarmowego; 3) powinien być tak wykonany, aby jego wyłączenie mogło nastąpić wyłącznie przy całkowitym odłączeniu USS spod napięcia. 1.7.5.1.6. Sygnał alarmowy powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.7.5.1.5 ppkt 1 oraz następujące wymagania: 1) powinien być akustyczny i optyczny; 2) do wytworzenia sygnału akustycznego powinny być stosowane buczki lub inne przetworniki elektroakustyczne o jednoznacznie wyróżnionym tonie; 3) sygnał akustyczny powinien być słyszalny na każdym stanowisku w szybie i w pomieszczeniu maszyny wyciągowej; 4) sygnał akustyczny na stanowisku w pomieszczeniu maszyny wyciągowej powinien trwać do czasu skasowania, na pozostałych stanowiskach - co najmniej przez okres 5 s; 5) kasowanie sygnału optycznego może nastąpić po usunięciu przyczyny jego wywołania. 1.7.5.1.7. Sygnał alarmowy powodujący awaryjne zatrzymanie maszyn wyciągowych obydwu przedziałów w szybach dwuprzedziałowych powinien powstać co najmniej w następujących przypadkach: 1) po użyciu nadajników alarmowych w jednym z przedziałów; 2) po zadziałaniu kontroli pracy lin wyrównawczych w jednym z przedziałów. 1.7.5.1.8. Sygnał alarmowy powodujący awaryjne zatrzymanie maszyny wyciągowej tylko macierzystego przedziału powinien powstać co najmniej w następujących przypadkach: 1) zmniejszenia się odstępów eksploatacyjnych, określonych dla ruchu naczyń wyciągowych na skutek zmiany położenia cyklicznie przemieszczanych elementów technologicznych w stanie niezahamowanej maszyny wyciągowej; 2) powstania innych nieprawidłowości mogących stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu górniczego wyciągu szybowego. 1.7.5.1.9. Układ blokad maszyny wyciągowej, uniemożliwiający odhamowanie hamulca manewrowego oraz nadanie sygnału zdalnego uruchamiania i sygnału startowego, powinien spełniać następujące wymagania: 1) posiadać obwody blokad grupujące odpowiednio łączniki blokad i inne elementy kontrolne, wykrywające stany niepozwalające na ruch górniczego wyciągu szybowego, których zadziałanie powoduje wystąpienie blokady; 2) obwody układu blokad powinny działać na zasadzie prądu ciągłego, a przerwa obwodu powinna spowodować samoczynnie stan uniemożliwiający ruch maszyny wyciągowej; 3) zadziałanie układu blokad w stanie odhamowania hamulca manewrowego maszyny wyciągowej powinno spowodować stan jego zablokowania po zahamowaniu maszyny wyciągowej; 4) przy ręcznym sterowaniu maszyny wyciągowej cofnięcie blokady nie może spowodować samoczynnego odhamowania maszyny wyciągowej. 1.7.5.1.10. Na każdym stanowisku, z którego można nadawać sygnały jednouderzeniowe, powinien być zainstalowany łącznik blokujący. 1.7.5.1.11. Stan zablokowania lub odblokowania maszyny wyciągowej powinien być sygnalizowany na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych sygnałami optycznymi z odpowiednim napisem. 1.7.5.1.12. Stan zablokowania maszyny wyciągowej powinien być sygnalizowany sygnałem optycznym: 1) na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych z wyróżnieniem stanowiska, z którego zablokowano maszynę wyciągową; 2) na stanowiskach sterowniczo-sygnałowych, z których spowodowano zablokowanie maszyny wyciągowej. 1.7.5.1.13. W układzie blokad maszyny wyciągowej powinna być przewidziana możliwość awaryjnego odblokowania maszyny wyciągowej, które powinno: 1) być możliwe tylko przy zahamowanej maszynie wyciągowej; 2) umożliwiać uruchomienie maszyny wyciągowej tylko przy: wydobyciu i sygnalizacji jednouderzeniowej, jazdach niewydobywczych i ograniczonej prędkości jazdy do 2 m/s; 3) być sygnalizowane na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych; 4) być zabezpieczone przed nadużyciem przez założenie plomby. 1.7.5.1.14. Układ blokad maszyny wyciągowej powinien uniemożliwić uruchomienie maszyny wyciągowej co najmniej w następujących przypadkach: 1) po załączeniu wydobycia: a) przy nierozładowaniu skipu na nadszybiu, z wyjątkiem pracy przy załączonej sygnalizacji jednouderzeniowej, b) przy nieczynnej odstawie urobku i nierozładowanym zbiorniku wyładowczym, z wyjątkiem pracy przy załączonej sygnalizacji jednouderzeniowej, c) od chwili otwarcia którychkolwiek wrót szybowych do czasu ich zamknięcia; 2) po rozpoczęciu się procesu załadowania, z wyjątkiem pracy przy załączonej sygnalizacji jednouderzeniowej; 3) położenia cyklicznie przemieszczanego elementu technologicznego, w szczególności uszczelniaczy lub pomostu, który powoduje zmniejszenie odstępów obowiązujących dla ruchu naczyń wyciągowych; 4) po załączeniu rewizji szybu od chwili przełączenia USS na ten rodzaj pracy górniczego wyciągu szybowego, a następnie po każdym zahamowaniu maszyny wyciągowej do chwili nadania sygnału z szybu do jazdy; odblokowanie spowodowane nadaniem tego sygnału nie może trwać dłużej niż 6 s; 5) po wyłączeniu aparatu rejestrującego. 1.7.5.1.15. Dozwolone jest przemieszczenie naczynia wyciągowego przy otwartych wrotach z uprawnionego stanowiska sterowniczo-sygnałowego podczas rewizji naczyń wyciągowych i lin wyciągowych. 1.7.5.1.16. Zdalne uruchomienie maszyny wyciągowej przy prowadzeniu wydobycia powinno być realizowane po nadaniu sygnału startowego. 1.7.5.1.17. Powstanie sygnału startowego powinno nastąpić jedynie po spełnieniu następujących warunków: 1) uprawnieniu nadajników lub układu zdalnego uruchomienia przy wydobyciu dla następujących rodzajów pracy: a) zdalnego uruchamiania maszyny wyciągowej zgodnie z pkt 1.7.5.1.28 ppkt 1, b) sygnalizacji startowej zgodnie z pkt 1.7.5.1.28 ppkt 1; 2) zakończeniu załadunku i rozładunku skipów przy pracy dwoma skipami lub tylko odpowiednio załadunku czy rozładunku skipu przy pracy jednym skipem; 3) gdy maszyna wyciągowa jest zahamowana hamulcem manewrowym; 4) gdy przemieszczane elementy technologiczne znajdują się w położeniu określonym dla ruchu naczyń wyciągowych; 5) obecności skipu na stanowisku załadowczym przy pracy dwoma skipami lub odpowiednio obecności skipu na stanowisku załadowczym czy rozładowczym przy pracy jednym skipem; 6) gdy maszyna wyciągowa nie jest zablokowana łącznikami blokad; 7) gdy czynna jest odstawa urobku na nadszybiu lub przy nieczynnej odstawie jest pusty zbiornik rozładowczy. 1.7.5.1.18. Sygnał startowy powinien być sygnałem kierunkowym. 1.7.5.1.19. Sygnał startowy powinien być kasowany z chwilą wykonania programu lub przerwania obwodu bezpieczeństwa. 1.7.5.1.20. Sygnał startowy na stanowisku maszynisty maszyn wyciągowych powinien być sygnałem akustycznym, różniącym się wyraźnie od sygnału akustycznego wykonawczego, i sygnałem optycznym z napisem "Start". 1.7.5.1.21. Nadanie sygnału startowego powinno być sygnalizowane w miejscu nadania sygnałem optycznym. 1.7.5.1.22. Zdalne uruchomienie maszyny wyciągowej przy rewizji lin wyciągowych, naczyń wyciągowych, kół linowych/odciskowych może się odbywać po spełnieniu następujących wymagań: 1) uprawnienie nadajników do zdalnego uruchomienia maszyny wyciągowej przy prowadzeniu rewizji lin wyciągowych, naczyń wyciągowych, kół linowych/odciskowych powinno być dokonane dla rodzaju pracy określonego w pkt 1.7.5.1.28 ppkt 3; 2) uprawnienie nadajników do zdalnego uruchomienia maszyny wyciągowej powinno nastąpić po potwierdzeniu uprawnienia łącznikiem uprawnienia na stanowisku rewizji lin wyciągowych, naczyń wyciągowych, kół linowych/odciskowych i trwać do czasu jego skasowania tym łącznikiem; 3) uprawnione może być tylko jedno stanowisko; 4) maszyna wyciągowa nie jest zablokowana; 5) strefa jazdy, zabezpieczająca przed wjechaniem na wyłączniki krańcowe regulatora jazdy, jest ograniczona; 6) w przypadku rewizji lin nośnych przeprowadzanych ze zrębu szybu - po ograniczeniu strefy jazdy naczynia wyciągowego poniżej zrębu; przekroczenie tej strefy powinno wywołać sygnał alarmu; 7) w przypadku rewizji naczyń wyciągowych - po stwierdzeniu obecności kontrolowanego naczynia wyciągowego na poziomie zrębu; 8) powinno być sygnalizowane sygnałem optycznym w miejscu jego uruchamiania. 1.7.5.1.23. Spełnienie wymagania określonego w pkt 1.7.5.1.1 ppkt 5 wymaga stosowania sygnalizacji jednouderzeniowej. 1.7.5.1.24. Sygnalizacja jednouderzeniowa służąca do nadawania sygnałów akustycznych powinna być wykonana jako sygnalizacja: 1) pośrednia dla górniczych wyciągów szybowych dwunaczyniowych; 2) bezpośrednia dla górniczych wyciągów szybowych jednonaczyniowych oraz górniczych wyciągów szybowych dwunaczyniowych, w których przewidziana jest praca każdym naczyniem oddzielnie. 1.7.5.1.25. Sygnalizacja jednouderzeniowa pośrednia i sygnalizacja jednouderzeniowa bezpośrednia powinna być wykonana zgodnie z wymaganiami dla tego rodzaju sygnalizacji określonymi w wymaganiach dotyczących urządzeń sygnalizacji szybowej. 1.7.5.1.26. Sygnalizacja rewizyjna służąca do nadawania sygnałów w czasie rewizji lub napraw szybowych powinna być wykonana zgodnie z wymaganiami określonymi w pkt 1.7.1.44. 1.7.5.1.27. Przełączenie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego powinno odbywać się ze stanowiska maszynisty maszyn wyciągowych. 1.7.5.1.28. Układ przełączający powinien umożliwić wybór następujących rodzajów pracy: 1) "wydobycie" - zdalne uruchomienie maszyny wyciągowej, sygnalizacja startowa lub sygnalizacja jednouderzeniowa; 2) "jazda niewydobywcza" - sygnalizacja jednouderzeniowa; 3) "rewizja lin", "rewizja naczyń" i "rewizja kół linowych/odciskowych"; 4) "rewizja szybu"; 5) "jazda manewrowa" (stanowiska sterowniczo-sygnalizacyjne nieuprawnione). 1.7.5.1.29. Układ przełączający powinien być tak wykonany, aby: 1) zapewniał załączanie tylko jednego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego; 2) przełączanie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego nastąpiło tylko przy zahamowanej maszynie wyciągowej; 3) przełączanie rodzaju pracy "wydobycie" na "jazda niewydobywcza" mogło nastąpić tylko po zakończeniu wydobycia, to jest przy pustych skipach i unieruchomionych urządzeniach załadowczych; 4) przełączanie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego z "rewizja lin", "rewizja naczyń" i "rewizja kół linowych/odciskowych" na pozostałe rodzaje pracy było możliwe po skasowaniu uprawnienia stanowisk rewizji lin wyciągowych, kół linowych/odciskowych i naczyń wyciągowych dokonanego na tych stanowiskach; 5) przełączanie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego było niemożliwe po nadaniu sygnału startowego; 6) załączanie rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego było sygnalizowane optycznie na odpowiednich stanowiskach; 7) powodował przełączanie rodzaju sterowania maszyny wyciągowej odpowiednio do przyjętego rodzaju pracy górniczego wyciągu szybowego. 1.7.5.1.30. USS powinno posiadać układy kontrolujące: 1) rozładowania naczyń wydobywczych; 2) zamknięcia naczyń wydobywczych; 3) zamknięcia i otwarcia urządzeń załadowczych; 4) napełnienia zbiornika na nadszybiu; 5) pracy odstawy urobku na nadszybiu; 6) zamknięcia wrót szybowych. 1.7.5.1.31. Urządzenie załadowcze może być uruchomione w przypadku: 1) zahamowana maszyna wyciągowa; 2) ustawione puste naczynie wydobywcze w strefie pozwalającej na załadunek; 3) załączony właściwy rodzaj pracy górniczego wyciągu szybowego, określony w pkt 1.7.5.1.28 ppkt 1-3. Powyższe wymagania powinny być uwzględnione w USS. 1.7.5.1.32. USS powinno współpracować tylko z maszynami wyciągowymi, które: 1) uniemożliwiają odhamowanie maszyny wyciągowej w przypadku braku sygnału startowego do jazdy przy: a) zdalnym uruchamianiu maszyny wyciągowej, b) rewizji szybu, c) użyciu sygnalizacji startowej; 2) uniemożliwiają samoczynne odhamowanie maszyny wyciągowej przy odblokowaniu maszyny wyciągowej; 3) uniemożliwiają prowadzenie ruchu maszyny wyciągowej niezgodne z rodzajem pracy górniczego wyciągu szybowego ustalonym w USS. 1.7.5.1.33. USS powinno być tak skonstruowane, aby: 1) przełączanie rodzaju sterowania maszyny wyciągowej z rodzaju "sterowanie ręczne" na "sterowania automatyczne" mogło odbywać się tylko w skrajnych położeniach naczyń wyciągowych przy zahamowanej maszynie wyciągowej, przed nadaniem sygnału startowego lub sygnału do zdalnego uruchomienia maszyny wyciągowej; 2) przełączanie rodzaju sterowania maszyny wyciągowej z rodzaju "sterowanie automatyczne" na "sterowanie ręczne" było możliwe tylko przy zahamowanej maszynie wyciągowej i nie mogło spowodować samoczynnego odhamowania maszyny wyciągowej. 1.7.5.1.34. W przypadku pełnego zbiornika na nadszybiu i postoju odstawy urobku ze zbiornika powinno nastąpić zablokowanie startu maszyny wyciągowej, natomiast w przypadku pełnego zbiornika podczas ruchu maszyny wyciągowej - zatrzymanie maszyny wyciągowej przed punktem wyładowczym. 1.7.5.1.35. USS powinno posiadać układ sygnalizacyjny optyczno-akustyczny, informujący obsługę stanowisk górniczego wyciągu szybowego o stanie pracy elementów górniczego wyciągu szybowego oraz o przekazywanych sygnałach. 1.7.5.1.36. Dla porozumienia się maszynisty maszyn wyciągowych z obsługą stanowisk oraz porozumienia się pomiędzy sobą obsługi tych stanowisk powinien być stosowany niezależny układ łączności szybowej wykonany jako lokalny system łączności. 1.7.5.1.37. Układ łączności szybowej powinien spełniać wymagania określone w pkt 1.7.1.23.2. 1.7.5.2. Wykonanie instalacji. 1.7.5.2.1. USS przeznaczone do zabudowy w podziemnych zakładach górniczych powinno być budowy przeciwwybuchowej. W zakładach górniczych eksploatujących kopaliny niepalne i nieposiadające pól metanowych mogą być stosowane USS budowy normalnej. 1.7.5.2.2. Połączenia poszczególnych elementów USS powinny być wykonane za pomocą oddzielnej sieci kablowej. Sieć ta może być wykorzystywana wyłącznie dla USS danego górniczego wyciągu szybowego. 1.7.5.2.3. Dozwolone jest powiązanie USS z innymi układami sterowania i automatyki, jeżeli spełnione będzie: 1) galwaniczne odizolowanie tych układów od obwodu USS; 2) wyraźne oznaczenie wszystkich punktów powiązań w dokumentacji i na łączówkach. Wymagania określone w ppkt 1 i 2 nie mają zastosowania do urządzeń sygnalizacji szybowej, której funkcje realizowane są w systemie sterowników programowalnych, wspólnym dla innych elementów górniczego wyciągu szybowego. 1.7.5.2.4. Elementy urządzenia sterowniczo-sygnałowego powinny być tak rozmieszczane na stanowiskach, aby nie zagrażały bezpieczeństwu pracy oraz nie powodowały ograniczenia widoczności. 1.7.5.2.5. Na każdym stanowisku sterowniczo-sygnałowym z jazdą ludzi w miejscu widocznym dla wsiadających powinna być umieszczona tablica informacyjna "Jazda ludzi dozwolona", a na stanowiskach bez jazdy ludzi tablice informacyjne "Jazda ludzi zabroniona". Tablica "Jazda ludzi dozwolona" powinna być koloru zielonego, tablica "Jazda ludzi zabroniona" - koloru czerwonego, a napis w obu przypadkach - koloru białego. 1.7.5.2.6. Kodowanie wskaźników i elementów manipulacyjnych powinno być zgodne z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej zasad współdziałania człowieka z maszyną. 1.7.5.2.7. Łączniki kontrolujące położenie elementów mechanicznych, w szczególności położenie, od którego zależy bezpieczna praca górniczego wyciągu szybowego, powinny być zabudowane tak, aby działanie ich następowało już przy minimalnej zmianie kontrolowanego położenia. 1.7.5.2.8. Elementy USS przeznaczone do zabudowania w pomieszczeniu maszyny wyciągowej powinny być tak wykonane, aby spełniać następujące wymagania: 1) sygnalizatory optyczne powinny być zainstalowane na pulpicie sterowniczym maszyny wyciągowej; rozmieszczenie ich powinno zapewnić właściwy odbiór sygnałów i w szczególności wyróżnić spośród innych sygnałów sygnał startowy; 2) elementy manipulacyjne wchodzące w skład USS powinny być tak zainstalowane na pulpicie sterowniczym lub w jego pobliżu, aby maszynista maszyn wyciągowych mógł je obsługiwać bez opuszczania miejsca obsługi; 3) sygnalizatory akustyczne powinny wyraźnie różnić się między sobą tonem; 4) w przypadku występowania dwóch maszyn wyciągowych we wspólnej maszynowni sygnały akustyczne USS powinny być tak wykonane, aby nie przeszkadzały w pracy każdego z maszynistów maszyn wyciągowych. 1.7.5.2.9. Instalacja urządzeń na stanowiskach sygnałowych powinna być wykonana zgodnie z wymaganiami określonymi w pkt 1.7.4.9. 2. Głowice eksploatacyjne (wydobywcze) wraz z systemami sterowania, z wyłączeniem głowic podmorskich, stosowane w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi. 2.1. Głowica eksploatacyjna (wydobywcza) powinna umożliwiać prowadzenie operacji związanych z eksploatacją odwiertów przy zapewnieniu szczelności wszystkich jej elementów. 2.2. Konstrukcja głowicy eksploatacyjnej (wydobywczej) powinna zagwarantować możliwość instalacji urządzeń do regulacji wypływu płynu złożowego. 2.3. Konstrukcja głowicy eksploatacyjnej (wydobywczej) powinna umożliwiać pomiar ciśnienia w ostatniej kolumnie rur okładzinowych i w kolumnie rur wydobywczych. 2.4. Konstrukcja głowicy eksploatacyjnej (wydobywczej) powinna zapewnić możliwość zapuszczania wgłębnych przyrządów pomiarowych oraz pobór próbek płynu złożowego. 2.5. Systemy sterowania głowic eksploatacyjnych (wydobywczych) powinny zapewnić odcięcie wypływu płynu z odwiertu w przypadku ich awarii. 2.6. Poszczególne elementy składowe głowicy eksploatacyjnej (wydobywczej) powinny być odporne na działanie czynników złożowych, z którymi stykają się podczas jej użytkowania. 2.7. Zasuwa suwakowa kołnierzowa powinna umożliwiać równomierne, bez zahamowań, zamykanie i otwieranie przy zastosowaniu siły na kole sterowym (promieniu koła), nie większej niż 200 N. 2.8. Zasuwa suwakowa kołnierzowa powinna być przystosowana do wymiany uszczelnień dławika trzpienia pod ciśnieniem. 2.9. Zamykanie zasuwy suwakowej kołnierzowej powinno odbywać się przy obracaniu kołem sterowym w prawo, a koło sterowe powinno mieć wyraźne oznakowanie kierunku "zamknięcie" i "otwarcie". 2.10. Trzpień zasuwy suwakowej kołnierzowej powinien być wyposażony w element zabezpieczający przed przeciążeniem przy nadmiernej sile obracającej koło sterowe. 3. Wyroby stosowane w wyrobiskach podziemnych zakładów górniczych. 3.1. Urządzenia transportu linowego, kolejki podwieszone, kolejki spągowe oraz ich podzespoły. 3.1.1. Urządzenia transportu linowego. 3.1.1.1. Uruchomienie urządzenia transportu linowego powinno być poprzedzone sygnałem ostrzegawczym. 3.1.1.2. Współczynnik bezpieczeństwa, wyznaczony jako stosunek minimalnej siły zrywającej linę do maksymalnej wartości siły pociągowej urządzenia napędowego, wyznaczonej z jego nominalnej mocy i nominalnych obrotów, nie może być mniejszy niż 6 dla transportu ładunków oraz 8 dla jazdy ludzi w transporcie po torach ułożonych na spągu. 3.1.1.3. Sprzęgi, haki i liny zabezpieczające powinny wykazywać współczynnik bezpieczeństwa co najmniej równy współczynnikowi bezpieczeństwa dla liny ciągnącej, o którym mowa w pkt 3.1.1.2, dla danego rodzaju transportu. 3.1.1.4. Połączenie końca liny ciągnącej z hakiem lub sprzęgiem powinno być wykonane przez zaplecenie liny lub za pomocą zalania końca liny odpowiednim stopem w tulejce stożkowej lub przy użyciu zacisków. 3.1.1.5. Do pętli liny ciągnącej, na połączeniu z hakiem lub sprzęgiem, powinna być wprowadzona sercówka zabezpieczająca tę linę przed uszkodzeniami. Sercówka powinna być ocynkowana, a żłobek sercówki powinien obejmować nie mniej niż 1/3 obwodu liny. 3.1.1.6. Pętla liny ciągnącej wykonana za pomocą zacisków powinna spełniać następujące wymagania: 1) wzajemna odległość zacisków nie może być większa niż 6-krotna średnica liny ciągnącej; 2) zacisków nie może być mniej niż trzy; 3) zaciski powinny być umieszczone w taki sposób, aby ich nakrętki znajdowały się od strony dłuższego końca liny ciągnącej; 4) pierwszy zacisk powinien być nałożony bezpośrednio za sercówką; 5) zaciski powinny być zgodne z wymaganiami określonymi dla nich w Polskiej Normie. 3.1.1.7. Jezdnia szynowa ułożona na spągu w wyrobiskach o nachyleniu do 15°, przeznaczona do transportu kołowrotowego z liną otwartą, może posiadać zabezpieczenie łapaczami torowymi zapobiegającymi samostoczeniu się środków transportu. 3.1.1.8. Łapacze torowe, o których mowa w pkt 3.1.1.7, zapobiegające samostoczeniu się środków transportu kołowrotowego po jezdni szynowej ułożonej na spągu mogą być zastosowane, gdy ciężar użyteczny transportowanego ładunku nie przekracza 30 kN. 3.1.1.9. Łapacze torowe powinny mieć możliwość przemieszczenia się wzdłuż toru w celu wytracenia energii uderzenia środka transportu, a ich rozmieszczenie powinno umożliwić przejęcie energii staczającego się środka transportu przy zachowaniu współczynnika bezpieczeństwa nie mniejszego niż 3. 3.1.2. Kolejki podwieszone, kolejki spągowe oraz ich podzespoły w wyrobiskach poziomych i pochyłych o nachyleniu do 45°. 3.1.2.1. Dla ustanowienia bezpiecznych warunków dla kolejek podwieszonych i kolejek spągowych powinny być stosowane właściwe obliczenia projektowe. W obliczeniach tych powinny być uwzględniane w szczególności wszelkie możliwe statyczne i dynamiczne kombinacje oddziaływania ładunku i jego bezwładności, które mogłyby mieć miejsce w danej kolejce w dających się racjonalnie przewidzieć warunkach eksploatacyjnych. 3.1.2.2. Współczynniki wytrzymałości złączy skręcanych, lutowanych lub klejonych powinny być przyjmowane zgodnie z zasadami techniki, natomiast współczynnik wytrzymałości złącza spawanego nie może przekraczać wartości: 1) w kolejkach podwieszonych i kolejkach spągowych poddawanych badaniom niszczącym i nieniszczącym, które potwierdzają, że cała seria złączy nie wykazuje istotnych wad: n = 1; 2) w kolejkach podwieszonych i kolejkach spągowych poddawanych wyrywkowym badaniom nieniszczącym: n = 0,85; 3) w kolejkach podwieszonych i kolejkach spągowych, które w ramach badań nieniszczących są poddawane wyłącznie oględzinom: n = 0,7. 3.1.2.3. Złącza materiałów oraz przyległe obszary powinny być wolne od wszelkich powierzchniowych lub wewnętrznych wad, szkodliwych dla bezpieczeństwa kolejek podwieszonych i kolejek spągowych. 3.1.2.4. W przypadku kolejek podwieszonych i kolejek spągowych do przewozu ludzi, połączenia spawane pomiędzy elementami składowymi, które przyczyniają się do wytrzymałości tych kolejek na działanie sił, a także elementami przyłączonymi bezpośrednio do nic powinny być wykonywane przez odpowiednio wykwalifikowany personel zgodnie z odpowiednimi procedurami roboczymi (instrukcjami technologicznymi). 3.1.2.5. W przypadku występowania ryzyka, że proces wytwarzania zmieni własności materiału w stopniu mogącym zaszkodzić bezpieczeństwu kolejek podwieszonych i kolejek spągowych, powinna być w odpowiednim stadium wytwarzania zastosowana właściwa obróbka cieplna i przestrzegane odpowiednie procedury dla identyfikowania, poprzez odpowiednie środki, materiałów użytych do wytwarzania elementów zapewniających wymaganą wytrzymałość. Możliwość identyfikacji powinna być zapewniona począwszy od odbioru materiału, poprzez produkcję, aż do ostatecznych badań wytworzonych kolejek podwieszonych i kolejek spągowych. 3.1.2.6. Ocena końcowa kolejki podwieszonej i kolejki spągowej powinna obejmować kontrolę przejazdu po torze próbnym, zbudowanym z odcinków prostych, odcinków łukowych w poziomie i pionie oraz odcinków nachylonych, zestawem transportowym obciążonym masą o wartości 1,1 obciążenia nominalnego. 3.1.2.7. Jeśli przeprowadzenie obciążeniowej próby przejazdu nie jest możliwe, można przeprowadzać inne próby uznane za równorzędne. Przed wykonaniem takich prób, innych niż obciążeniowe, powinny być przeprowadzone dodatkowe badania nieniszczące lub przedsięwziąć inne środki uznane za równorzędne. 3.1.2.8. Lina do kolejek podwieszonych i kolejek spągowych powinna być: 1) splotkowa; 2) przeciwzwita (co najmniej dwuzwita); 3) odprężona. 3.1.2.9. Łączenie odcinków lin ciągnących, do kolejek podwieszonych i kolejek spągowych, poprzez zaplatanie powinno być wykonane według technologii zapewniającej zachowanie współczynnika bezpieczeństwa tej liny, o którym mowa w pkt 3.1.1.2, dla danego rodzaju transportu. Technologia zaplotu liny ciągnącej, do kolejek podwieszonych i kolejek spągowych powinna zapewniać, na odcinku zaplolu tej liny, maksymalną średnicę nie większą niż 1,1 średnicy nominalnej liny. 3.1.2.10. Kolejki podwieszone i kolejki spągowe powinny być projektowane na obciążenia odpowiadające ich zamierzonemu użytkowaniu oraz innym dającym się racjonalnie przewidzieć warunkom eksploatacyjnym. W szczególności powinny być uwzględniane następujące czynniki: 1) obciążenie nominalne napędu; 2) temperatury pracy; 3) ciężar własny oraz ciężar ładunku w warunkach pracy i próby; 4) obciążenia dynamiczne spowodowane ruchem kolejki podwieszonej i kolejki spągowej; 5) siły reakcji i momenty wynikające z działania zawieszeń i podpór. Powinny być rozpatrywane różne obciążenia, które mogą się pojawić w tym samym czasie i uwzględniać prawdopodobieństwo ich jednoczesnego wystąpienia. 3.1.2.11. Kolejka podwieszona linowa i kolejka spągowa linowa powinna być wyposażona w sygnalizację: 1) umożliwiającą obustronne porozumiewanie się operatora maszyny napędowej z obsługą stacji nadawczo-odbiorczych; 2) zakazującą wchodzenia do wyrobisk z urządzeniami transportu linowego na czas ruchu tych urządzeń, przy użyciu sygnałów optycznych umieszczonych na wszystkich drogach dojścia do wyrobiska transportowego. 3.1.2.12. Kolejka podwieszona linowa i kolejka spągowa linowa do jazdy ludzi powinna posiadać możliwość zatrzymania zestawu transportowego z każdego miejsca trasy, a kolejka z napędem własnym powinna posiadać możliwość nadania sygnału do maszynisty kolejek. 3.1.2.13. W przypadku stosowania kolejek podwieszonych linowych i kolejek spągowych linowych przeznaczonych zarówno do transportu ładunków, jak i jazdy ludzi, wybrany tryb pracy kolejki podwieszonej i kolejki spągowej powinien uruchamiać działanie odpowiednich urządzeń zabezpieczających, w tym wyłączników krańcowych oraz sygnalizacji ostrzegawczej. 3.1.3. Napędy linowe. 3.1.3.1. Napędy linowe w wyrobiskach pochyłych powinny być wyposażone w urządzenia hamulcowe, zaciskające się samoczynnie w przypadku zaniku energii napędowej. 3.1.3.2. Zwolnienie urządzenia hamulcowego powinno być możliwe tylko przy załączonym zasilaniu, a w przypadku zastosowania przekładni wielobiegowej - także przy prawidłowym stanie zasprzęglenia. 3.1.3.3. Zaciskanie urządzenia hamulcowego powinno następować pod wpływem działania obciążników lub sprężyn. 3.1.3.4. Wielkość przełożeń mechanicznych dźwigni hamulcowych nie powinna ulegać zmianie pomimo zużycia się okładzin i dokonywanej regulacji luzów. 3.1.3.5. Konstrukcja urządzenia hamulcowego powinna uniemożliwić uruchomienie maszyny napędowej w przypadku przekroczenia dopuszczalnego zużycia okładzin szczęk hamulcowych. 3.1.3.6. Napędy linowe przeznaczone do stosowania w wyrobiskach pochyłych o nachyleniu do 45° powinny wykazywać: 1) współczynnik pewności hamowania, wyznaczony jako stosunek maksymalnej siły hamowania do maksymalnej wartości siły pociągowej maszyny napędowej, wyznaczonej z jej nominalnej mocy i nominalnych obrotów, co najmniej równy 1,3; 2) maksymalne opóźnienie hamowania nie większe niż 10 m/s2. 3.1.3.7. Napędy linowe przeznaczone do stosowania w wyrobiskach pochyłych o nachyleniu do 45° powinny być wyposażone w: 1) szybkościomierz; 2) wskaźnik przebytej drogi przez zestaw transportowy; 3) urządzenie sterująco-hamujące. Wymagania określone w ppkt 1 i 2 dotyczą jazdy ludzi. 3.1.4. Jezdnia. 3.1.4.1. Elementy zawiesi środków transportu kolejek podwieszonych do jazdy ludzi powinny być wykonane z materiałów posiadających dokument kontroli. 3.1.4.2. Złącza elementów kolejek podwieszonych do jazdy ludzi powinny być poddane badaniu nieniszczącemu. Wyniki tych badań powinny być przechowywane u producenta. 3.1.4.3. Rozgałęzienie tras kolejek podwieszonych transportu linowego powinno być wyposażone w urządzenia sygnalizujące stan położenia rozjazdów do operatora maszyny napędowej. 3.1.4.4. Elementy trasy kolejki spągowej, przeznaczone do stosowania w wyrobiskach o nachyleniu spągu powyżej 10°, powinny mieć możliwość obustronnego kotwienia. 3.1.4.5. Jezdnie kolejek podwieszonych i kolejek spągowych powinny być zakończone odbojnicami. Przed odbojnicami kolejek linowych, zabudowanymi przed napędem i stacją zwrotną, powinny być zainstalowane wyłączniki krańcowe. Konstrukcja wyłącznika krańcowego powinna być taka, aby ponowne uruchomienie napędu i ruch zestawu transportowego były możliwe tylko w kierunku przeciwnym do chronionego przez wyłącznik krańcowy. 3.1.4.6. Współczynniki bezpieczeństwa poszczególnych elementów jezdni kolejek podwieszonych i kolejek spągowych do transportu ładunków i jazdy ludzi powinny być następujące: 1) szyny toru podwieszonego - 3; 2) złącza szyn i ich zawiesia - 4; 3) zwrotnie, odciąg zwrotni, elementy kotwienia - 4. 3.1.5. Zestaw transportowy i środki transportowe. 3.1.5.1. Zestaw transportowy kolejki podwieszonej i kolejki spągowej powinien mieć możliwość zabudowy świateł z przodu i tyłu zestawu, a zestaw transportowy z napędem własnym powinien być wyposażony w reflektor z białym światłem, świecący w kierunku jazdy, zapewniający widoczność na odległość co najmniej 30 m. 3.1.5.2. Zestaw transportowy kolejki podwieszonej i kolejki spągowej z napędem własnym powinien mieć kabiny dla maszynisty kolejki umieszczone tak, aby sterowanie tym zestawem było realizowane z kabiny w kierunku jazdy, przy równoczesnym zablokowaniu sterowania z tylnej kabiny. 3.1.5.3. Zestawy transportowe przeznaczone do jazdy ludzi w wyrobiskach pochyłych powinny być przystosowane do nachylenia tego wyrobiska i wyposażone w urządzenie umożliwiające jego zahamowanie przez jadących oraz ich zabezpieczenie przed wypadnięciem. 3.1.5.4. Środki transportowe przeznaczone do jazdy ludzi powinny zapewniać: 1) pozycję siedzącą ludzi; 2) zabezpieczenie ludzi przed wypadnięciem; 3) możliwość zahamowania przez jadących w każdym miejscu trasy; 4) możliwość wysyłania przez osoby jadące sygnałów do maszynisty kolejki z napędem własnym. 3.1.5.5. Środki transportowe przeznaczone do stosowania w wyrobiskach pochyłych o nachyleniu ponad 4° powinny być tak zabezpieczone, aby w przypadku zerwania liny ciągnącej nie nastąpiło ich samostoczenie lub zsunięcie. 3.1.5.6. Środki transportowe lub ich zestawy powinny mieć możliwość takiego doczepienia do liny ciągnącej, aby wykluczone było ich samoistne rozprzęgnięcie. 3.1.5.7. Środki transportowe przeznaczone do stosowania w wyrobiskach pochyłych o nachyleniu ponad 4° powinny mieć możliwość zabezpieczenia uniemożliwiającego ich rozłączenie się. 3.1.5.8. Środki transportowe powinny mieć możliwość zabezpieczenia transportowanych na nich ładunków przed przemieszczeniem się. 3.1.5.9. Zestaw transportowy powinien mieć możliwość zabudowy wózków hamulcowych lub innych urządzeń zapobiegających samostoczeniu się tego zestawu. 3.1.5.10. W kolejkach spągowych, wyposażonych w zaczepy samozaciskowe liny i sprzęgi konstrukcji specjalnej, oraz w kolejkach podwieszonych i kolejkach spągowych z napędem własnym, w których poszczególne elementy zestawu połączone są między sobą sprzęgami konstrukcji specjalnej i połączone dodatkowo liną bezpieczeństwa, wystarczające jest stosowanie jednego wózka hamulcowego. 3.1.5.11. Wózki hamulcowe powinny działać samoczynnie po przekroczeniu prędkości dopuszczalnej o co najwyżej 1 m/s, jednak nie wyższej niż 3,0±0,2 m/s, i posiadać współczynnik statycznej pewności hamowania co najmniej 1,5 w stosunku do maksymalnej siły staczającej transportowany zestaw. 3.1.5.12. Elementy zestawu transportowego powinny być w sposób pewny połączone cięgłami o współczynniku bezpieczeństwa równym co najmniej 4 w odniesieniu do ich wytrzymałości doraźnej, odpowiadającej występującemu rodzajowi naprężeń, a w urządzeniach transportu linowego dodatkowo zabezpieczone przed rozpięciem przez połączenie liną bezpieczeństwa. 3.1.5.13. Współczynniki bezpieczeństwa poszczególnych elementów kolejek z maszyną napędową linową do transportu ładunków lub jazdy ludzi powinny być następujące: 1) lina ciągnąca - 4; 2) lina ciągnąco-nośna i napinająca - 5; 3) ramię zestawu ciągnącego i cięgło - 4; 4) środki transportowe - 3; 5) oś koła zwrotnego lub wał koła napędowego w wyciągach krzesełkowych - 5. Współczynniki bezpieczeństwa lin ciągnącej powinny być obliczone w odniesieniu do minimalnej siły zrywającej tę linę. Współczynniki bezpieczeństwa dla pozostałych elementów powinny być wyznaczone w odniesieniu do wytrzymałości doraźnej, odpowiadającej występującemu rodzajowi naprężeń. 3.1.5.14. Każdy wózek nośny kolejki podwieszonej przeznaczonej do transportu ładunków powinien mieć napis określający maksymalny udźwig. 3.1.5.15. Kolejki krzesełkowe powinny być wyposażone w urządzenie wyłączające maszynę napędową, w przypadku gdy pasażer przejedzie miejsce przeznaczone do wysiadania. Wymaganie to nie dotyczy kolejek krzesełkowych, w których krzesełka są wyprzęgane z liny. 3.1.5.16. Stacja zwrotna wyciągu krzesełkowego powinna być wyposażona w urządzenie samoczynnie wyłączające maszynę napędową, gdy urządzenie napinające linę znajdzie się w swoim skrajnym położeniu. 3.1.6. Urządzenia dźwignicowe do podnoszenia i podwieszania ładunków w kolejkach podwieszonych i kolejkach spągowych. 3.1.6.1. Urządzenia dźwignicowe, ich podzespoły i osprzęt powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby zapewniały wystarczającą stabilność bez zagrożenia wywróceniem, spadnięciem lub gwałtownym przemieszczeniem w przewidywanych warunkach eksploatacji, transportu, montażu i demontażu, a także podczas awarii podzespołów oraz podczas testów i badań przeprowadzanych zgodnie z instrukcją obsługi. Jeżeli kształt dźwignicy lub jej przewidzianej instalacji nie zapewnia wystarczającej stabilności, powinno być w instrukcji obsługi lub instrukcji montażu przewidziane i uwzględnione jej odpowiednie zakotwiczenie. 3.1.6.2. Urządzenia dźwignicowe powinny być projektowane na obciążenia odpowiadające ich zamierzonemu użytkowaniu oraz innym dającym się racjonalnie przewidzieć warunkom eksploatacyjnym. W szczególności powinny być uwzględniane następujące czynniki: 1) obciążenie nominalne; 2) temperatury pracy; 3) ciężar własny oraz ciężar ładunku w warunkach pracy i próby; 4) obciążenia dynamiczne spowodowane ruchem urządzenia dźwignicowego; 5) siły reakcji i momenty wynikające z działania zawieszeń i podpór; 6) korozja, erozja lub zmęczenie materiału. Powinny być rozpatrywane różne obciążenia, które mogą się pojawić w tym samym czasie, i powinno być uwzględnione prawdopodobieństwo ich jednoczesnego wystąpienia. 3.1.6.3. Projekt urządzenia dźwignicowego powinien zostać sprawdzony i potwierdzony, w całości lub w części poprzez wykonanie odpowiednich badań. Program badań powinien obejmować: 1) statyczną próbę obciążeniową, której celem jest sprawdzenie, czy pod wpływem określonego obciążenia, przy określonym współczynniku przeciążenia statycznego w odniesieniu do najwyższego obciążenia roboczego, urządzenie dźwignicowe nie wykazuje trwałych odkształceń lub widocznych uszkodzeń; jako wartość współczynnika przeciążenia powinno być przyjmowane: a) dla urządzeń dźwignicowych i osprzętu, napędzanych ręcznie - 1,5, b) dla pozostałych urządzeń dźwignicowych i osprzętu - 1,25; 2) dynamiczną próbę obciążeniową, której celem jest sprawdzenie, czy urządzenie dźwignicowe gotowe do eksploatacji, przy obciążeniu maksymalnym pomnożonym przez współczynnik przeciążenia dynamicznego o wartości 1,1, działa bezawaryjnie przy jednoczesnym wykonywaniu kilku ruchów w najmniej sprzyjających warunkach; 3) w przypadkach, gdy występuje ryzyko zmęczenia - odpowiednie badania określone w oparciu o warunki eksploatacyjne ustalone dla urządzenia, w szczególności ilość cykli przy wyznaczonych poziomach naprężeń (obciążeń); 4) jeżeli jest to konieczne - dodatkowe próby obejmujące czynniki takie jak korozja lub środowisko użytkowania. 3.1.6.4. Jeśli w dających się racjonalnie przewidzieć warunkach dopuszczalne parametry graniczne mogłyby zostać przekroczone, urządzenie dźwignicowe powinno być wyposażone w odpowiednie urządzenia (podzespoły) zabezpieczające lub w przyłącza do podłączenia takich urządzeń (podzespołów). Odpowiednie urządzenia (podzespoły) zabezpieczające lub układy takich urządzeń powinny obejmować: 1) osprzęt bezpieczeństwa; 2) w uzasadnionych przypadkach - odpowiednie przyrządy kontrolne, takie jak wskaźniki lub układy alarmowe, które umożliwiają podjęcie odpowiedniego działania (automatycznego albo ręcznego) dla utrzymywania parametrów w dopuszczalnych granicach. 3.1.6.5. Urządzenia do ograniczenia obciążenia powinny być tak projektowane, aby uniemożliwione było stałe przekroczenie najwyższego obciążenia roboczego; urządzenia te powinny jednak umożliwiać przeprowadzenie próby obciążeniowej. Urządzenia ograniczające przekroczenie nośności lub udźwigu urządzenia dźwignicowego powinny umożliwiać podniesienie nośności lub udźwigu do wielkości próbnej, jednak nie większej niż 1,25 wielkości nominalnej - dla wciągarek, wciągników, suwnic i dźwigników. 3.1.6.6. Urządzenia do ograniczenia prędkości ruchów roboczych powinny być projektowane i wykonane, aby uniemożliwiały przekroczenie prędkości każdego ruchu roboczego oraz kombinacji tych ruchów. Urządzenia takie są wymagane w dźwignicach, których konstrukcja umożliwia w szczególności rozbieganie przy opuszczaniu ładunku. 3.1.6.7. Współczynniki bezpieczeństwa dla osprzętu powinny mieć następujące wartości; 1) lina stalowa i jej końcówka n = 5; 2) lina włókienna i jej końcówka n = 7; 3) łańcuch i jego końcówka n = 4; 4) elementy zaczepowe (haki, szekle) n = 4. 3.1.6.8. Współczynniki wytrzymałości złączy, w szczególności złączy skręcanych, lutowanych lub klejonych, powinny być przyjmowane zgodnie z zasadami techniki. 3.1.6.9. Przygotowanie i wykonanie elementów i podzespołów urządzenia dźwignicowego nie może powodować ich uszkodzenia lub zmian własności mechanicznych. Własności połączeń spawanych powinny wykazywać minimalne własności wymagane dla materiałów łączonych, o ile projekt nie przewiduje innych własności. 3.1.6.10. W przypadku możliwości zmiany własności materiału w toku procesu wykonywania urządzenia dźwignicowego, powinna być stosowana właściwa obróbka cieplna i identyfikacja materiałów użytych do wytworzenia urządzenia. 3.1.6.11. Urządzenia dźwignicowe powinny być poddane kontroli końcowej, w zakresie przeprowadzenia oględzin, prób oraz sprawdzenia dokumentów towarzyszących, dla oceny, czy spełniają one wymagania dotyczące tych urządzeń. Można uwzględnić badania wykonane podczas produkcji. W każdym przypadku, gdy jest to wymagane względami bezpieczeństwa, kontrola końcowa powinna być przeprowadzona w formie rewizji zewnętrznej i wewnętrznej każdej części urządzenia, a tam gdzie jest to konieczne - kontrola powinna być rozpoczęta w trakcie wytwarzania, w szczególności w przypadkach, gdy wykonanie jednego z badań nie jest już możliwe na etapie kontroli końcowej. 3.1.6.12. Ocena końcowa urządzeń dźwignicowych powinna obejmować: 1) kontrolę podnoszenia przy obciążeniu masą o wartości 1,25 obciążenia nominalnego; czas próby powinien wynosić nie mniej niż 10 min; 2) przejazd po torze próbnym z obciążeniem o wartości 1,1 obciążenia nominalnego; 3) kontrolę szybkości ruchów roboczych przy obciążeniu o wartości 1,0 obciążenia nominalnego; 4) oględziny elementów i podzespołów po próbach obciążeniowych oraz sprawdzenie umieszczonych na dźwignicy napisów informacyjnych, ostrzegawczych, oznaczeń i tabliczki fabrycznej; 5) sprawdzenie działania wyłącznika głównego i wyłącznika STOP; 6) zatrzymanie ruchu mechanizmów przy obciążeniu o wartości 1,0 ÷ 1,15 obciążenia nominalnego; 7) sprawdzenie szczelności układów hydraulicznych lub pneumatycznych i nastaw zaworów bezpieczeństwa, zaworów przelewowych oraz zaworów zabezpieczających przed skutkami pęknięć przewodów. 3.2. Wozy do przewozu osób i wozy specjalne oraz pojazdy z napędem spalinowym do przewozu osób. 3.2.1. Wozy do przewozu osób i wozy specjalne. 3.2.1.1. Wozy do przewozu osób i wozy specjalne powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby wymagania stateczności były spełnione zarówno w czasie pracy, jak i w czasie postoju, w czasie trwania wszystkich faz transportu, załadunku i wyładunku, jak również w czasie możliwych do przewidzenia uszkodzeń podzespołów oraz podczas prób. 3.2.1.2. Wozy do przewozu osób i wozy specjalne powinny być wyposażone w urządzenie sprzęgające o konstrukcji, wykonaniu i umiejscowieniu zapewniającym łatwe i bezpieczne połączenie i rozłączenie oraz zapobiegające przypadkowemu rozłączaniu w czasie przemieszczania. 3.2.1.3. Wozy do przewozu osób, w tym wozy sanitarne, powinny być amortyzowane. 3.2.1.4. Zderzaki w wozach do przewozu osób i wozach specjalnych powinny być zamocowane do przedniej i tylnej części ramy wozu, poprzez elementy amortyzujące gumowe lub sprężyny śrubowe, i być wykonane z materiału odpornego na uderzenia. 3.2.1.5. Sprzęg hakowy powinien przenieść obciążenie o wartości co najmniej 75 kN, a sprężynowy - co najmniej 100 kN. 3.2.1.6. Wozy do przewozu osób powinny być wyposażone w: 1) dach wykonany z blachy o grubości co najmniej 2,5 mm; 2) ściany boczne i czołowe izolowane wykładziną; 3) otwory wejściowe z przesuwanymi drzwiami do każdego z przedziałów z ławkami. Drzwi powinny posiadać zamek otwierany z zewnątrz i wewnątrz uniemożliwiający ich samoczynne otwarcie w czasie jazdy. 3.2.1.7. Wozy do przewozu osób, w tym wozy sanitarne, powinny być wyposażone w sygnalizację bezpieczeństwa mechaniczną-akustyczną, słyszalną z odległości 200 m. 3.2.1.8. Wozy hamulcowe do przewozu osób powinny mieć ręczny układ hamulcowy zapewniający skuteczne hamowanie. 3.2.1.9. Wozy sanitarne dodatkowo powinny posiadać: 1) prowadnice noszy resorowane względem podłoża; 2) obejmy na 4 butle tlenowe; 3) lampy akumulatorowe do oświetlenia wozu; 4) pojemniki na lekarstwa. 3.2.1.10. Wozy specjalne powinny być wyposażone w płyty nośne z otworami umożliwiającymi zabudowę kłonic lub uchwytów do pewnego i stabilnego mocowania ładunku. 3.2.1.11. Zbiornik wozu specjalnego do przewozu płynów powinien być trwale połączony z konstrukcją podwozia i zabezpieczony przed uszkodzeniami, a także powinien posiadać wskaźnik poziomu płynu oraz być wyposażony w urządzenia wyrównawcze ciśnienia. 3.2.1.12. Przewody do napełniania i opróżniania wozu specjalnego do przewozu płynów powinny być wykonane z materiałów spełniających warunki trudnopalności i antyelektrostatyczności. 3.2.1.13. Konstrukcja wozu specjalnego do przewozu płynów powinna wykluczać wszelkie dające się racjonalnie przewidzieć zagrożenia w trakcie ich eksploatacji, w szczególności w odniesieniu do: 1) zamknięć i otworów; 2) niebezpiecznych zrzutów z urządzeń zabezpieczających przed wzrostem ciśnienia; 3) zmiany położenia środka ciężkości w trakcie ruchu. 3.2.1.14. Wozy specjalne do transportu ładunków długich powinny być przystosowane do zabudowy rozwór. 3.2.1.15. Wozy specjalne do transportu butli gazów technicznych pod ciśnieniem powinny zapewnić ich pionowe i stabilne ustawienie. 3.2.1.16. Wozy specjalne do transportu ładunków w wyrobiskach pochyłych o nachyleniach powyżej 4° powinny być wyposażone w sprzęgi uniemożliwiające ich samoczynne rozsprzęgnięcie. 3.2.1.17. W wozach do przewozu osób oraz w wozach specjalnych powinny być stosowane materiały chemiczne oraz wyroby z tworzyw sztucznych, spełniające wymagania w zakresie: 1) trudnopalności i temperatury zapłonu; 2) obecności substancji toksycznych w produktach rozkładu termicznego; 3) rezystancji powierzchniowej i skrośnej oraz potencjału i energii wyładowania iskrowego w aspekcie możliwości zainicjowania wybuchu mieszaniny gazów; 4) parametrów wytrzymałościowych określonych w Polskich Normach i przepisach dotyczących ochrony środowiska oraz ochrony zdrowia. 3.2.2. Pojazdy z napędem spalinowym do przewozu osób. 3.2.2.1. Pojazdy z napędem spalinowym do przewozu osób, zwane dalej w niniejszej części załącznika "pojazdami", powinny być wyposażone w urządzenie holujące albo sprzęgające o konstrukcji, wykonaniu i umiejscowieniu zapewniającym łatwe i bezpieczne połączenie i rozłączenie oraz zapobiegające przypadkowemu rozłączaniu w czasie przemieszczania. 3.2.2.2. Typ rzeźby bieżnika opony, ilość przekładek oraz ciśnienie powietrza powinny zapewniać bezpieczeństwo przy dopuszczalnych prędkościach jazdy pojazdu, biorąc pod uwagę rodzaj skał spągowych, ich zawodnienie oraz pochylenia wyrobisk. 3.2.2.3. Konstrukcja obręczy, nośność oraz sposób zabezpieczenia pierścienia sprężystego powinny zapewniać bezpieczeństwo ruchu pojazdu. 3.2.2.4. Układ skrętu pojazdu powinien posiadać priorytet zasilania układu kierowniczego, a przewody hydrauliczne powinny posiadać wytrzymałość 4-krotnie większą od ciśnienia pracy układu hydraulicznego. 3.2.2.5. Układ skrętu pojazdu powinien zapewniać zgodność kierunków i proporcjonalność przemieszczeń elementów sterowniczych z przemieszczeniem pojazdu, a siły na elemencie sterowniczym podczas skrętu w czasie jazdy oraz na postoju powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach dotyczących pojazdów. 3.2.2.6. Układ skrętu pojazdu powinien zapewniać kąt obrotu koła kierowniczego do momentu zadziałania układu nie mniejszy niż 60°, a także ilość od 4 do 6 obrotów dla osiągnięcia pełnego skrętu. 3.2.2.7. Pojazdy powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby wymagania stateczności były spełnione zarówno w czasie pracy jak i w czasie postoju, w czasie trwania wszystkich faz transportu, montażu i demontażu, jak również w czasie możliwych do przewidzenia uszkodzeń podzespołów oraz podczas prób. 3.2.2.8. W pojazdach powinny być stosowane silniki z zapłonem samoczynnym (silniki wysokoprężne), wyposażone w zamknięty układ odpowietrzania skrzyni korbowej. Wylot spalin powinien być tak usytuowany, aby operator pojazdu oraz przewożone osoby nie były narażone na bezpośrednie działanie spalin. Wystające elementy układu wydechowego nie mogą narazić ludzi na poparzenie i powinny być zabezpieczone przed przypadkowym dotknięciem. Układ zasilania silnika spalinowego powinien być szczelny, jego elementy powinny być zabudowane "na sztywno" w sposób uniemożliwiający wzajemne tarcie, a także powinny być zabezpieczone przed nadmiernym nagrzewaniem mogącym spowodować samozapłon paliwa. 3.2.2.9. Przewody paliwowe pojazdu powinny być wykonane z metalu, z wyjątkiem miejsc, w których ze względu na wibrację mogą być stosowane przewody elastyczne, spełniające warunki trudnopalności i antyelektrostatyczności. 3.2.2.10. Zbiornik paliwa pojazdu powinien być trwale połączony z jego konstrukcją i zabezpieczony przed uszkodzeniami a także powinien posiadać wskaźnik poziomu paliwa oraz być wyposażony w urządzenia wyrównawcze ciśnienia. W przypadku przelania lub uszkodzenia zbiornika oraz uszkodzenia przewodów paliwowych paliwo nie może wylewać się na elementy układu wydechowego lub złącza elektryczne. 3.2.2.11. Układ wydechowy pojazdu powinien być wyposażony w: 1) króćce pomiarowe do pomiaru: a) zadymienia, b) toksyczności gazów spalinowych; 2) urządzenie, które powinno w sposób wymuszony rozcieńczać spaliny z powietrzem z otoczenia. 3.2.2.12. Pojazd powinien być wyposażony w działający na wszystkie koła przedniej i tylnej osi hamulec zasadniczy oraz działające przynajmniej na jedną oś hamulec awaryjny i hamulec postojowy. 3.2.2.13. Zespoły hamulców pojazdów powinny być wykonane w systemie dwuobwodowym. 3.2.2.14. Układ hamulcowy pojazdu powinien być wyposażony w: 1) manometr wskazujący aktualne ciśnienie w zbiornikach lub akumulatorach; 2) czujniki i lampki kontrolne spadku ciśnienia z progiem zadziałania wymaganej wartości do rozwinięcia niezbędnej skuteczności hamowania; 3) lampkę kontrolną działania hamulca postojowego. 3.2.2.15. Pojazd powinien być wyposażony w urządzenie emitujące ostrzegawczy sygnał akustyczny w celu alarmowania osób narażonych. 3.2.2.16. Pojazd powinien być wyposażony w uruchamianą ze stanowiska operatora pojazdu stałą instalację gaśniczą. 3.2.2.17. Dyfuzory instalacji gaśniczej powinny być skierowane na następujące miejsca pożarowo czułe: 1) elementy układu paliwowego (pompa paliwowa lub wtryskowa); 2) rozrusznik; 3) alternator lub prądnicę. 3.2.2.18. Konstrukcja ochronna stanowiska operatora pojazdu powinna spełniać wymagania określone dla niej w Polskiej Normie. W przypadku pojazdów adaptowanych (samochody powierzchniowe terenowe) konstrukcja ochronna stanowiska operatora pojazdu powinna zapewnić nienaruszenie przestrzeni chronionej podczas obciążenia dynamicznego energią co najmniej 11,6 kJ. 3.2.2.19. Pozostałe wymagania techniczne dla pojazdów określają Polskie Normy. 3.3. Maszyny i urządzenia elektryczne oraz aparatura łączeniowa na napięcie powyżej 1 kV prądu przemiennego lub powyżej 1,5 kV prądu stałego. 3.3.1. Wymagania niniejszego załącznika dotyczą maszyn i urządzeń elektrycznych oraz aparatury łączeniowej na napięcie powyżej 1 kV prądu przemiennego i powyżej 1,5 kV prądu stałego, zwanych dalej "sprzętem elektrycznym". 3.3.2. Sprzęt elektryczny powinien być tak wykonany, aby po właściwym jego zainstalowaniu i użytkowaniu zgodnie z przeznaczeniem nie zagrażał bezpieczeństwu osób i mienia. 3.3.3. Sprzęt elektryczny powinien być tak wykonany, aby była zapewniona: 1) ochrona ludzi przed niebezpieczeństwem urazu mogącego powstać w wyniku dotyku bezpośredniego lub pośredniego; 2) ochrona przed powstaniem temperatury, łuku lub promieniowania, mogących spowodować niebezpieczeństwo; 3) ochrona ludzi przed niebezpieczeństwem o charakterze nieelektrycznym, spowodowanym przez ten sprzęt; 4) właściwa izolacja elektryczna dla występujących w podziemnych wyrobiskach górniczych warunków klimatycznych. 3.3.4. Sprzęt elektryczny powinien być odporny na oddziaływanie czynników zewnętrznych w miejscu przewidywanego użytkowania oraz nie może narażać ludzi na niebezpieczeństwo związane z możliwymi do przewidzenia warunkami przeciążenia. 3.3.5. Sprzęt elektryczny powinien być przystosowany do pracy w następujących warunkach środowiskowych: 1) temperatura otoczenia: od -10°C do +40°C; 2) wilgotność względna: do 95% w temperaturze +40°C; 3) maksymalna wilgotność względna w temperaturze +25°C lub w niższych temperaturach z kondensacją pary: 100%. 3.3.6. Sprzęt elektryczny powinien spełniać wymagania określone w odpowiednich Polskich Normach z zakresu kompatybilności elektromagnetycznej. 3.3.7. Sprzęt elektryczny powinien być wykonany w sposób zapewniający bezpieczeństwo w czasie pracy i konserwacji. Wykonanie sprzętu zgodnie z wymaganiami określonymi w odpowiednich Polskich Normach stwarza domniemanie, że wyrób jest bezpieczny. 3.3.8. Sprzęt elektryczny powinien być dostosowany do napięcia znamionowego z ciągu wartości napięć znormalizowanych określonych w Polskiej Normie dla wysokonapięciowej aparatury rozdzielczej i sterowniczej, uzupełnionych wartościami 3,3 kV i 6,0 kV. Obudowa sprzętu elektrycznego powinna być wykonana z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych. Materiały użyte na obudowy tego typu powinny być odporne na działanie czynników chemicznych, mechanicznych i elektrycznych. Obudowa sprzętu elektrycznego przy normalnej eksploatacji powinna zapewniać stopień ochrony przed dostępem osób do niebezpiecznych części obwodów głównych i pomocniczych oraz przed wnikaniem obcych ciał stałych i przed szkodliwymi skutkami wnikającej wody nie niższy niż IP54. Stopień ochrony wewnętrznych przegród powinien być nie mniejszy niż IP32. Materiały użyte do wykonania konstrukcji obudów sprzętu elektrycznego nie mogą zawierać masowo więcej niż 15% aluminium. 3.3.9. Rozdzielnice powinny być wyposażone w łączniki uziemiające. 3.3.10. Aparatura łączeniowa dla maszyn górniczych powinna być wyposażona w łączniki uziemiające lub przystosowana do zakładania uziemiaczy przenośnych. 3.3.11. W rozdzielnicach powinny być stosowane łączniki bezolejowe. 3.3.12. Rozdzielnice powinny być wykonane w sposób zapewniający zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia zwarć wewnętrznych oraz zmniejszenie skutków tych zwarć. Wykonanie rozdzielnic zgodnie z wymaganiami określonymi w odpowiedniej Polskiej Normie stwarza domniemanie, że wymaganie to zostało spełnione. 3.3.13. W zewnętrznych obwodach sterowniczych powinno być stosowane napięcie nie wyższe niż 25 V prądu przemiennego lub 60 V nietętniącego prądu stałego. Budowa zewnętrznego obwodu sterowniczego powinna spełniać wymagania dla obwodów SELV lub PELV. Uszkodzenie tego obwodu nie może spowodować niezamierzonego załączenia urządzenia lub maszyny górniczej oraz zablokowania możliwości wyłączenia urządzenia lub maszyny górniczej elementami sterującymi i kontrolującymi parametry pracy. Obwody sterownicze powinny uniemożliwiać niekontrolowane załączenie łącznika: 1) w wyniku wstrząsów i drgań mechanicznych lub spowodowane oddziaływaniem prądów błądzących; 2) w przypadku zaniku napięcia, a następnie jego powrotu - wymaganie to nie dotyczy maszyn o przeznaczeniu specjalnym, których samoczynne załączenie jest wymagane procesem technologicznym; 3) przy wzroście napięcia zasilania do 1,5-krotnej wartości napięcia znamionowego. 3.4. Systemy łączności, bezpieczeństwa i alarmowania oraz zintegrowane systemy sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych. 3.4.1. System łączności telefonicznej, niezależnie od przyjętej struktury (zastosowanie koncentratorów i modułów wyniesionych) powinien być tak zbudowany, aby: 1) z punktu widzenia abonenta funkcjonował jak system z jedną centralą; 2) abonenci dołowi po podniesieniu słuchawki nie spotkali się ze zjawiskiem zajętości centrali; 3) aparaty telefoniczne dołowe posiadały przyciski bezpośredniej łączności z dyspozytorem i ze stanowiskiem "awizo"; 4) podniesienie słuchawki w aparacie telefonicznym dołowym, przy braku innych czynności przez 10 s, powodowało zgłoszenie stanowiska "awizo"; 5) pozwalał na realizację łączności dyspozytorskiej z wyznaczonymi stanowiskami pracy w podziemnych wyrobiskach górniczych i wyznaczonymi stanowiskami na powierzchni zakładu górniczego; 6) centrala systemu łączności ogólnozakładowej była wyposażona co najmniej w dwa stanowiska łączeniowe "awizo", pozwalające na ręczne zestawianie połączeń w przypadku prowadzenia akcji lub w innych niezbędnych okolicznościach; 7) w przypadkach awaryjnych restart systemu nie powodował przerwy w łączności dłuższej niż 120 s. 3.4.2. Systemy bezpieczeństwa powinny pozwalać na gromadzenie i przetwarzanie danych z czujników kontrolujących skład atmosfery kopalnianej oraz stan aktywności sejsmicznej górotworu a także innych parametrów określonych przepisami w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach górniczych. Systemy te powinny być zabezpieczone przed ingerencją osób niepowołanych w szczególności przez: 1) umożliwienie identyfikacji typu i numeru czujnika przez centralę systemu; 2) stosowanie linii dozorowanych; 3) rejestrację przez centralę świadomego zawieszania działania obwodu wyłączającego wraz z identyfikacją osoby dokonującej tej czynności; 4) zabezpieczenie dostępu do nastaw czujników. 3.4.3. Systemy bezpieczeństwa powinny mieć możliwość automatycznego wyłączenia energii elektrycznej, zdalnego sterowania niektórych urządzeń lub maszyn oraz nadania komunikatów ewakuacyjnych i ostrzegawczych. 3.4.4. Układy zdalnego sterowania urządzeń i maszyn, o których mowa w pkt 3.4.3, powinny być zaprojektowane tak, aby: 1) przy automatycznym zdalnym wyłączaniu lub załączaniu nie spowodować dodatkowego niebezpieczeństwa; 2) ostrzec osoby znajdujące się w strefie, w której może wystąpić zagrożenie, wyraźnym sygnałem akustycznym lub optycznym albo obydwoma jednocześnie, zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskiej Normie dla sygnalizacji optycznej i akustycznej w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych; 3) istniała możliwość wstrzymania rozruchu lub zatrzymania i zablokowania urządzenia; 4) informacja o ręcznym zatrzymaniu lub zablokowaniu urządzenia była przekazana do osoby sterującej. 3.4.5. Jeżeli system realizuje wymagania określone w pkt 3.4.4, to czas jego zadziałania od momentu podania na wejście skokowej zmiany parametru lub sygnału dwustanowego nie może być dłuższy niż 15 s. 3.4.6. Systemy bezpieczeństwa służące do lokalizacji i ewidencji pracowników w podziemnych wyrobiskach górniczych powinny być zaprojektowane tak, aby: 1) pozwalały na operatywne zarządzanie przemieszczaniem pracowników zarówno w stanach normalnej pracy, jak i w stanach zagrożenia; 2) rejestrowały przejścia pracownika przez punkty kontrolne systemu; 3) informowały dyspozytora w trybie alarmowym o tym, że: a) w strefie zagrożonej znajduje się osoba, b) został przekroczony dopuszczalny czas przebywania osoby w strefie zagrożonej; 4) pozwalały na zwrotne powiadomienie osoby znajdującej się w strefie zagrożonej o zdarzeniach, o których mowa w ppkt 3. 3.4.7. Poszczególne systemy bezpieczeństwa powinny zapewniać możliwość rejestrowania i archiwizowania danych oraz przedstawiania ich dyspozytorowi. W przypadku gdy moc obliczeniowa systemu jest zbyt mała lub konieczne jest przedstawianie danych z kilku systemów, może być zainstalowany dodatkowo system wspomagania dyspozytora składający się z urządzeń i oprogramowania, służących dyspozytorowi bezpośrednio do nadzorowania ruchu zakładu górniczego. System taki powinien spełniać następujące wymagania: 1) umożliwiać ergonomiczny sposób obsługi oraz przedstawiania informacji, uwzględniający możliwości percepcyjne dyspozytora; 2) umożliwiać współpracę poszczególnych systemów poprzez przekazywanie sygnałów w sposób automatyczny z akceptacją dyspozytora lub bez; 3) zapewniać synchronizację czasu rzeczywistego w poszczególnych systemach bezpieczeństwa, łączności i alarmowania; 4) zapewniać priorytet dla sygnałów ostrzegawczych i alarmowych; 5) umożliwiać archiwizację danych, co najmniej w zakresie wymaganym przepisami w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach górniczych na dyskach twardych i zewnętrznych nośnikach informacji. 3.4.8. System alarmowania powinien przede wszystkim umożliwiać przesłanie do stanowisk pracy sygnałów lub komunikatów ewakuacyjnych, ostrzegawczych i informacyjnych o ewentualnych zagrożeniach, a ponadto: 1) pozwalać na przesłanie sygnału alarmowego o powstałym zagrożeniu z każdego sygnalizatora; 2) sygnały i komunikaty powinny być przesyłane na jeden sygnalizator bądź na ich grupę, przy czym powinna istnieć możliwość równoczesnego wysyłania kilku komunikatów; 3) powinna istnieć możliwość zarówno ręcznego, jak i automatycznego sterowania wysyłaniem komunikatów; 4) sygnały, komunikaty i rozmowy przekazywane w trybie alarmowym powinny być rejestrowane w funkcji czasu. 3.4.9. Systemy łączności, bezpieczeństwa i alarmowania, wymienione w pkt 3.4.8, oraz systemy wspomagania pracy służb dyspozytorskich funkcjonujące w oparciu o układy informatyczne powinny być tak skonstruowane, aby zapewniały ochronę zainstalowanego oprogramowania oraz rejestrowanych danych w szczególności: 1) w przypadku konieczności nadzoru serwisowego producenta nad eksploatowanym w zakładach górniczych sprzętem komputerowym - system powinien być skonstruowany tak, aby kanał dostępu był konfigurowany ręcznie przez pracowników obsługi zakładu górniczego po telefonicznym uzgodnieniu przez serwis producenta - powyższy fakt powinien być odnotowany samoczynnie, a łącze powinno być przerwane natychmiast po zakończeniu usług serwisowych; 2) w przypadku, gdy przewiduje się udostępnianie danych innym użytkownikom na terenie zakładu górniczego, systemy powinny zawierać wydzielony serwer "lustrzany", na który te systemy będą przesyłać informacje w układzie jednokierunkowym bez możliwości dostępu do systemów podstawowych; 3) dostęp do systemów oprogramowania, w zakresie przewidzianym przez producenta, powinien być możliwy jedynie ze stanowisk utrzymaniowych zabudowanych wewnątrz sieci systemu, a wszystkie logowania powinny być automatycznie rejestrowane. 3.4.10. Systemy łączności, bezpieczeństwa i alarmowania przeznaczone do pracy w atmosferze niebezpiecznej pod względem wybuchowym powinny mieć budowę przeciwwybuchową pozwalającą na pracę przy dowolnej koncentracji metanu. 3.4.11. Instalacje systemów łączności, bezpieczeństwa i alarmowania powinny być skonstruowane zgodnie z zasadami kompatybilności elektromagnetycznej tak, aby: 1) były odporne na zakłócenia emitowane przez urządzenia elektroenergetyczne pracujące w podziemnych zakładach górniczych; 2) nie emitowały zakłóceń mogących zakłócić pracę innych urządzeń i systemów telekomunikacyjnych w podziemnych zakładach górniczych; 3) były odporne na zakłócenia pochodzące od innych urządzeń telekomunikacyjnych pracujących w tych samych kablach. 3.4.12. Zintegrowane systemy sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych powinny być tak wykonane, aby po właściwym ich zainstalowaniu i użytkowaniu zgodnie z przeznaczeniem nie zagrażały bezpieczeństwu ludzi i środowiska. Systemy sterowania kompleksów wydobywczych powinny umożliwiać: 1) monitoring pracy urządzeń oraz parametrów mediów mających wpływ na pracę tych urządzeń; 2) monitoring parametrów środowiska w miejscu zainstalowania oraz automatyczną sygnalizację o stanach zagrożenia; 3) diagnostykę stanu technicznego maszyn i urządzeń wchodzących w skład kompleksów wydobywczych i przodkowych; 4) rejestrację i archiwizację danych z prowadzonego monitoringu. 3.4.13. Zintegrowane systemy sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych pracujące w trybie zdalnego sterowania lub sterowania automatycznego powinny być zaprojektowane tak, aby: 1) przy automatycznym zdalnym wyłączaniu lub załączaniu nie spowodować dodatkowego niebezpieczeństwa; 2) ostrzec osoby znajdujące się w strefie, w której może wystąpić zagrożenie, wyraźnym sygnałem akustycznym lub optycznym albo obydwoma jednocześnie, zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskiej Normie dla sygnalizacji optycznej i akustycznej w podziemnych wyrobiskach zakładów górniczych; 3) istniała możliwość wstrzymania rozruchu lub zatrzymania i zablokowania urządzenia; 4) informacja o ręcznym zatrzymaniu lub zablokowaniu urządzenia była przekazana do osoby sterującej. 3.4.14. W zewnętrznych obwodach sterowniczych powinno być stosowane napięcie nie wyższe niż 25 V prądu przemiennego lub 60 V nietętniącego prądu stałego. Budowa zewnętrznego obwodu sterowniczego powinna spełniać wymagania dla obwodów SELV lub PELV. Uszkodzenie tego obwodu nie może spowodować niezamierzonego załączenia urządzenia lub maszyny górniczej oraz zablokowania możliwości wyłączenia urządzenia lub maszyny górniczej elementami sterującymi i kontrolującymi parametry pracy. Obwody sterownicze powinny uniemożliwiać niekontrolowane załączenie łącznika: 1) w wyniku wstrząsów i drgań mechanicznych lub spowodowane oddziaływaniem prądów błądzących; 2) w przypadku zaniku napięcia, a następnie jego powrotu - wymaganie to nie dotyczy maszyn o przeznaczeniu specjalnym, których samoczynne załączenie jest wymagane procesem technologicznym; 3) przy wzroście napięcia zasilania do 1,5-krotnej wartości napięcia znamionowego. 3.4.15. Elementy wykonawcze zewnętrznego obwodu sterowniczego zintegrowanych systemów sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych powinny umożliwiać prawidłowe sterowanie urządzeniami przy napięciu zasilania od 0,85 do 1,2-krotnej wartości napięcia znamionowego. Zewnętrzny obwód sterowniczy powinien powodować wyłączanie maszyny i zablokowanie stanu wyłączenia w przypadku: 1) wzrostu rezystancji zewnętrznej pętli obwodu sterowniczego do wartości 600 Ω; 2) obniżenia rezystancji izolacji pomiędzy żyłami sterowniczymi lub pomiędzy dowolną żyłą sterowniczą a ziemią do wartości 2.000 Ω. 3.4.16. Uszkodzenie zewnętrznego obwodu sterowniczego nie może spowodować niezamierzonego załączenia urządzenia oraz zablokowania możliwości wyłączenia urządzenia elementami sterującymi i kontrolującymi parametry pracy. 3.4.17. Obwody sterownicze wyposażenia zintegrowanych systemów sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych powinny uniemożliwiać niekontrolowane: 1) załączenie maszyny spowodowane wstrząsami i drganiami mechanicznymi lub oddziaływaniem prądów błądzących; 2) załączenie maszyny w przypadku zaniku napięcia, a następnie jego powrotu - wymaganie to nie dotyczy maszyn o przeznaczeniu specjalnym, których samoczynne załączenie jest wymagane procesem technologicznym; 3) samoczynne załączenie maszyny przy wzroście napięcia zasilania do 1,5-krotnej wartości napięcia znamionowego. 3.4.18. Elementy wykonawcze obwodów sterowniczych, spełniających jednocześnie rolę obwodów kontroli ciągłości uziemienia, powinny powodować wyłączenie i zablokowanie możliwości załączenia w przypadku wzrostu rezystancji obwodu powyżej wartości 100 Ω. 3.4.19. Zintegrowane systemy sterowania kompleksów wydobywczych i przodkowych powinno być tak skonstruować, aby urządzenie zatrzymujące maszynę zatrzymywało również wszelkie maszyny zainstalowane przed i za maszyną, jeżeli ich dalsze działanie mogłoby stwarzać niebezpieczeństwo. 3.5. Taśmy przenośnikowe. 3.5.1. Taśmy przenośnikowe stosowane w podziemnych wyrobiskach górniczych powinny spełniać wymagania w zakresie: 1) trudnopalności w odniesieniu do warunków i miejsca stosowania (minimalna ilość tlenu podtrzymująca palenie, zachowanie się materiału w przypadku zadziałania dodatkowego impulsu cieplnego, rozprzestrzenianie się płomienia i szybkość palenia w porównaniu z innymi materiałami objętymi płomieniem, zachowanie się po usunięciu źródła ciepła), 2) niskiej zawartości substancji toksycznych w produktach rozkładu termicznego w aspekcie ich analizy jakościowej i ilościowej z uwzględnieniem środków zapewniających bezpieczeństwo pracowników oraz środowiska, 3) właściwości elektrostatycznych - rezystancji powierzchniowej i skrośnej dla obniżenia prawdopodobieństwa możliwości zainicjowania wybuchu mieszaniny gazów, 4) wytrzymałości zapewniającej bezpieczne stosowanie, 5) trwałości w warunkach dołowych w aspekcie wymywalności oraz wrażliwości na działanie wód kopalnianych oraz mikroorganizmów, 6) oddziaływania na zdrowie człowieka oraz związanej z tym profilaktyki - określone w Polskich Normach oraz przepisach dotyczących ochrony środowiska i ochrony pracy. 3.5.2. Taśmy przenośnikowe tkaninowe w podziemnych zakładach górniczych wydobywających kopalinę palną. 3.5.2.1. Średni czas palenia się i żarzenia próbek, wyznaczający trudnopalność metodą płomieniową, powinien wynosić dla: 1) taśm PCW i PWG: a) z okładkami - maksymalnie 5,0 s, b) bez okładek - maksymalnie 5,0 s; 2) taśm chloroprenowych: a) z okładkami - maksymalnie 5,0 s, b) bez okładek - maksymalnie 10,0 s. 3.5.2.2. Wymaganie trudnopalności metodą cierną powinno charakteryzować się: 1) brakiem płomienia; 2) temperaturą bębna: a) dla taśm PCW i PWG - maksymalnie 325°C, b) dla taśm chloroprenowych - maksymalnie 500°C. 3.5.2.3. Wymagania trudnopalności metodą sztolni modelowej są spełnione, gdy długość nie spalonego odcinka wynosi co najmniej 400 mm. 3.5.2.4. Wymagania trudnopalności metodą sztolni pożarowej lub równoważnej są spełnione, gdy długość nie spalonego odcinka jest większa niż minimalna określona według danej metody. 3.5.2.5. Rezystancja powierzchniowa Rp powinna być mniejsza niż 3,0 x 108 Ω. 3.5.2.6. Rezystancja skrośna Rv powinna być mniejsza niż 1,0 x 109Ω. 3.5.3. Taśmy przenośnikowe tkaninowe w podziemnych zakładach górniczych wydobywających kopalinę niepalną. 3.5.3.1. Średni czas palenia się i żarzenia próbek, wyznaczający trudnopalność metodą płomieniową, powinien wynosić dla: 1) taśm z okładkami - maksymalnie 5,0 s; 2) taśm bez okładek - maksymalnie 10,0 s. 3.5.3.2. Spełnienie wymagań trudnopalności metodą cierną powinno charakteryzować się: 1) brakiem płomienia; 2) temperaturą bębna - maksymalnie 400°C. Żarzenie punktowe jest dozwolone. 3.5.3.3. Wymagania trudnopalności metodą gorącej płyty są spełnione, gdy nie wystąpi zapalenie się próbki w czasie do 60 s w temperaturze do 450°C. Żarzenie punktowe jest dozwolone. 3.5.3.4. Wymagania trudnopalności metodą sztolni pożarowej lub równoważnej są spełnione, gdy długość nie spalonego odcinka jest większa niż minimalna określona według danej metody. 3.5.3.5. Rezystancja powierzchniowa Rs powinna być mniejsza niż 3,0 x 108 Ω. 3.5.3.6. Rezystancja skrośna Rv powinna być mniejsza niż 1,0 x 109Ω. 3.5.4. Taśmy przenośnikowe z linkami stalowymi. 3.5.4.1. Wymagania trudnopalności metodą płomieniową są spełnione, gdy średni czas palenia się i żarzenia próbek nie przekracza 5 s. 3.5.4.2. Wymagania trudnopalności metodą sztolni pożarowej lub równoważnej są spełnione, gdy długość nie spalonego odcinka jest większa niż minimalna określona według danej metody. 3.5.5. Trudnopalność materiałów do łączenia taśm metodą klejenia lub wulkanizacji, okładzin bębnów i krążników, fartuchów i zgarniaczy. 3.5.5.1. Wymagania trudnopalności metodą płomieniową są spełnione, gdy średni czas palenia się i żarzenia próbek nie przekracza 5 s. 3.5.5.2. Materiały do łączenia taśm metodą klejenia lub wulkanizacji, okładziny bębnów i krążników, fartuchy i zgarniacze powinny ponadto spełniać wymagania określone dla taśm PCW i PWG w podziemnych zakładach górniczych wydobywających kopalinę palną. 3.5.6. Wytrzymałość względna połączenia taśm przeznaczonych do jazdy ludzi powinna być większa niż 60%. 3.5.7. Wymagania trudnopalności metodą wskaźnika tlenowego są spełnione, gdy palenie się próbki nie jest podtrzymywane w atmosferze zawierającej mniej niż 21% O2. 3.5.8. Obecność substancji toksycznych szkodliwie oddziałujących na zdrowie człowieka, charakterystyka toksykologiczna na podstawie składu chemicznego - zgodne z najwyższym dopuszczalnym stężeniem (NDS). 4. Sprzęt strzałowy. 4.1. Urządzenia do mechanicznego wytwarzania i ładowania materiałów wybuchowych. 4.1.1. Urządzenia do mechanicznego wytwarzania i ładowania materiałów wybuchowych: 1) powinny zapewniać odpowiedni stopień bezpieczeństwa użytkowania tych urządzeń w zależności od miejsca zastosowania; 2) powinny posiadać instrukcję bezpieczeństwa opracowaną przez producenta zapewniającą bezpieczne użytkowanie tych urządzeń; 3) powinny zapewniać sporządzenie materiału wybuchowego zgodnie z wymaganą procedurą; 4) powinny zapewnić bezpieczne wprowadzanie materiałów wybuchowych i ładunków materiału wybuchowego do otworu strzałowego; 5) mogą posiadać podzespoły wykonane z tworzyw sztucznych, gdy tworzywa te będą charakteryzować się rezystancją powierzchniową Ro mniejsze niż 1011 Ω, potencjałem elektrostatycznym Vo mniejsze niż 103 V i nie będą zapalać testowej mieszanki wybuchowej. 4.2. Wozy i pojazdy do przewożenia lub przechowywania środków strzałowych. 4.2.1. Wozy i pojazdy do przewożenia lub przechowywania środków strzałowych: 1) powinny zapewnić odpowiedni stopień bezpieczeństwa przewożonym lub przechowywanym środkom strzałowym; 2) powinny zapewnić odpowiedni stopień bezpieczeństwa innym użytkownikom dróg lub wyrobisk; 3) powinny zapewnić, poprzez posiadanie odpowiednich zamknięć, zabezpieczenie przewożonych lub przechowywanych środków strzałowych przed przedostaniem się ich do rąk osób nieupoważnionych; 4) powinny zapewnić zachowanie odpowiednich odstępów pomiędzy przewożonymi lub przechowywanymi środkami inicjującymi i materiałami wybuchowymi tak, aby ewentualny wybuch jednych nie spowodował wybuchu drugich; 5) mogą posiadać podzespoły wykonane z tworzyw sztucznych oraz materiałów chemicznych, gdy wyroby te będą trudno palne i zapewnią w produktach rozkładu termicznego brak substancji toksycznych; 6) mogą posiadać podzespoły wykonane z tworzyw sztucznych, gdy tworzywa te będą charakteryzować się rezystancją powierzchniową Ro mniejsze niż 1011 Ω, potencjałem elektrostatycznym Vo mniejsze niż 103 V i nie będą zapalać testowej mieszanki wybuchowej. 4.2.2. Wozy do przewożenia środków strzałowych poza wymaganiami określonymi w pkt 4.2.1, powinny: 1) być wyposażone w dach wykonany z blachy o grubości co najmniej 2 mm; 2) być wyposażone w ściany boczne oraz dno izolowane wykładziną; 3) mieć na jednej z bocznych ścian skrzyni drzwi zabezpieczone przed ich samoczynnym otwarciem podczas jazdy; 4) w przypadku trakcji elektrycznej mieć dach połączony elektrycznie przez skrzynię wozu i podwozie z kołami; 5) być pomalowane na kolor zielony oraz zaopatrzone w napisy informujące o przewozie środków strzałowych. 4.2.3. Pojazdy do przewożenia lub przechowywania środków strzałowych poza wymaganiami określonymi w pkt 4.2.1, powinny - w przypadku poruszania się po drogach publicznych - spełniać wymagania określone przepisami Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629 oraz z 2003 r. Nr 207, poz. 2013 i 2014), wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób. ________ *) Oznaczenia cyfrowe przepisów zawartych w niniejszym załączniku, określających wymagania techniczne, odpowiadają co do zasady kolejności oznaczeń wyrobów wymienionych w załączniku nr 1 i są rozwijane dalszymi oznaczeniami cyfrowymi, w zależności od ilości wymagań technicznych przewidzianych dla poszczególnych wyrobów. Załącznik nr 3 JEDNOSTKI UPOWAŻNIONE DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ I OCENY WYROBÓW 1. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie: 1) Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki - Katedra Telekomunikacji, 2) Wydział Górnictwa i Geoinżynierii: a) Centralne Laboratorium Techniki Strzelniczej i Materiałów Wybuchowych, b) Katedra Górnictwa Podziemnego, 3) Wydział Wiertnictwa Nafty i Gazu - Laboratorium Badań Atestacyjnych Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych. 2. Biuro Badań Jakości Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Warszawie. 3. Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego w Bytomiu. 4. Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy. 5. Centrum Badań i Dozoru Górnictwa Podziemnego sp. z o.o. w Lędzinach. 6. Centrum Badawczo-Projektowe Miedzi "CUPRUM" sp. z o.o. we Wrocławiu. 7. Centrum Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa "EMAG" w Katowicach. 8. Centrum Innowacji Technicznych "INOVA" sp. z o.o. w Lubinie. 9. Centrum Mechanizacji Górnictwa KOMAG w Gliwicach. 10. Główny Instytut Górnictwa w Katowicach. 11. Instytut Górnictwa Odkrywkowego "Poltegor-Instytut" we Wrocławiu. 12. Instytut Nafty i Gazu. 13. Instytut Technicznych Wyrobów Włókienniczych "Moratex" w Łodzi. 14. Ośrodek Badań, Atestacji i Certyfikacji "OBAC" sp. z o.o. w Gliwicach. 15. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Górniczego "BUDOKOP" w Mysłowicach. 16. Politechnika Śląska w Gliwicach - Wydział Górnictwa i Geologii: 1) Katedra Elektryfikacji i Automatyzacji Górnictwa, 2) Instytut Mechanizacji Górnictwa. 17. Politechnika Wrocławska we Wrocławiu: 1) Wydział Elektryczny - Instytut Energoelektryki, 2) Wydział Górnictwa - Instytut Górnictwa - Laboratorium Transportu Taśmowego, 3) Wydział Mechaniczny - Instytut Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn. 18. Polska Akademia Nauk - Instytut Mechaniki Górotworu w Krakowie. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 223, poz. 2219 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 896 i 899 i Nr 96, poz. 959. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lipca 2002 r. w sprawie dopuszczania do stosowania w zakładach górniczych maszyn, urządzeń, materiałów oraz środków strzałowych i sprzętu strzałowego (Dz. U. Nr 125, poz. 1064), zachowane w mocy na podstawie art. 111 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 96, poz. 959). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz wypisów z tego zaświadczenia (Dz. U. Nr 100, poz. 1006) Na podstawie art. 33 ust. 10 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa wzór: 1) zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne osób lub rzeczy, wykonywane przez przedsiębiorcę w krajowym transporcie drogowym oraz w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy, zwane dalej "zaświadczeniem na przewozy drogowe na potrzeby własne" - w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) wypisu z zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne - w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Wzór zaświadczenia na międzynarodowy transport drogowy osób określony jest w rozporządzeniu nr 2121/98/WE z dnia 2 października 1998 r. określającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń nr 684/92/EWG i nr 12/98/WE, w sprawie dokumentów wymaganych w międzynarodowym transporcie osób wykonywanym autobusami i autokarami (Dz. Urz. WE L 268 z 03.10.1998). § 2. 1. Zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz wypisy z zaświadczeń wydane zgodnie z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych zachowują swoją ważność przez okres, na który zostały wydane, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Okres ważności zaświadczeń na przewozy drogowe na potrzeby własne w międzynarodowym transporcie drogowym osób oraz wypisy z tych zaświadczeń wydane zgodnie z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych uwzględnia się przy ich wymianie na zaświadczenia zgodne z wzorem, o którym mowa w § 1 ust. 2. § 3. Dotychczasowe formularze zaświadczeń mogą być nadal stosowane, jeżeli ich treść odpowiada zakresowi wniosku o wydanie zaświadczenia, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2005 r. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2003 r. w sprawie wzoru zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz wypisu z tego zaświadczenia (Dz. U. Nr 194, poz. 1896). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1006) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się tarcznika niszczyciela 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1008) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) rośliny - żywe rośliny lub ich żywe części, oprócz owoców i nasion; 2) rośliny żywicielskie - rośliny rodzajów: Acer L., Cotoneaster Ehrh., Crataegus L., Cydonia Mill., Euonymus L., Fagus L., Juglans L., Ligustrum L., Malus Mill., Populus L., Prunus L., Pyrus L., Ribes L., Rosa L., Salix L., Sorbus L., Syringa L., Tilia L., Ulmus L., Vitis L.; 3) porażone rośliny żywicielskie i owoce - rośliny żywicielskie i owoce, na których stwierdzono obecność co najmniej jednego żywego osobnika tarcznika niszczyciela (Quadraspidiotus perniciosus); 4) szkółki - plantacje, na których uprawiane są rośliny przeznaczone do przesadzania, rozmnażania lub rozprowadzania jako ukorzenione rośliny; 5) obszar porażenia - strefa, w której podejmuje się działania w celu zwalczania tarcznika niszczyciela; 6) strefa bezpieczeństwa - strefa, w której podejmuje się działania w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się tarcznika niszczyciela. § 2. 1. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", przeprowadza urzędową kontrolę roślin żywicielskich na obecność tarcznika niszczyciela. 2. W przypadku wystąpienia tarcznika niszczyciela wojewódzki inspektor: 1) określa obszar porażenia, na którym stwierdzono rośliny lub owoce porażone przez tarcznika niszczyciela; 2) wyznacza strefę bezpieczeństwa na obszarze przylegającym do obszaru porażenia. § 3. 1. Na obszarze porażenia: 1) niszczy się porażone rośliny żywicielskie w szkółkach; 2) porażone, podejrzane o porażenie i uprawiane na porażonych obszarach rośliny żywicielskie, inne niż te, o których mowa w pkt 1, poddaje się zabiegom zwalczającym tarcznika niszczyciela w taki sposób, by rośliny te i otrzymane z nich świeże owoce nie były porażone w czasie przemieszczania; 3) ukorzenione rośliny żywicielskie oraz części tych roślin, które są przeznaczone do rozmnażania i są produkowane na tym obszarze, mogą być przesadzane w obrębie obszaru porażenia. 2. Ukorzenione rośliny żywicielskie oraz części tych roślin, które są przeznaczone do rozmnażania i są produkowane na obszarze porażenia, mogą być wywożone poza ten obszar, jeżeli zostały poddane zabiegom zwalczającym tarcznika niszczyciela w taki sposób, że osobniki tarcznika niszczyciela zostały na nich zniszczone. 3. Na obszarze porażenia i w strefie bezpieczeństwa wykonuje się regularnie zabiegi zwalczające tarcznika niszczyciela. 4. W strefie bezpieczeństwa co najmniej raz w roku przeprowadza się urzędową kontrolę roślin żywicielskich tarcznika niszczyciela. 5. W razie stwierdzenia porażenia w partii świeżych owoców lub roślin żywicielskich, innych niż ukorzenione w gruncie: 1) niszczy się porażone rośliny i owoce; 2) pozostałe w partii rośliny żywicielskie i owoce poddaje się zabiegowi zwalczającemu tarcznika niszczyciela lub przetwarza w taki sposób, by osobniki tarcznika niszczyciela zostały zniszczone. 6. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się tarcznika niszczyciela, dopuszcza się, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora: 1) niezwłoczne przetworzenie porażonych świeżych owoców; 2) przemieszczanie porażonych świeżych owoców w obrębie obszaru porażenia. § 4. Przechowywanie, hodowanie lub wykorzystywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tarcznika niszczyciela jest dozwolone tylko przez podmioty prowadzące prace naukowo-badawcze lub prace nad tworzeniem nowych odmian roślin uprawnych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego Dyrektywę Rady 69/466/EEC z dnia 8 grudnia 1969 r. w sprawie zwalczania tarcznika niszczyciela (Dz. Urz. UE Nr 323 z dnia 24 grudnia 1969 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie świeżego mięsa i produktów mięsnych 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1013) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania weterynaryjne przy przywozie z państw trzecich: 1) świeżego mięsa pozyskanego z bydła, w tym gatunku Bubalus bubalis oraz Bison bison, a także ze świń, owiec i kóz oraz zwierząt jednokopytnych; 2) świeżego mięsa pozyskanego ze zwierząt łownych parzystokopytnych i jednokopytnych pochodzących z państw trzecich, z których jest dozwolony przywóz takich zwierząt; 3) produktów mięsnych pozyskanych ze świeżego mięsa, z wyłączeniem świeżego mięsa: a) niezdatnego do spożycia przez ludzi, o którym mowa w przepisach odrębnych 3), b) o którym mowa w § 15. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) produktów mięsnych o wadze nieprzekraczającej 1 kg, poddanych obróbce cieplnej w hermetycznie zamkniętych opakowaniach przy wskaźniku sterylizacji F0 w wysokości co najmniej 3,00: a) stanowiących część bagażu osobistego podróżnych, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez te osoby, b) wysyłanych jako małe paczki i przeznaczonych dla osób fizycznych, niesprowadzanych przez te osoby do celów handlowych; 2) świeżego mięsa i produktów mięsnych, innych niż wymienione w pkt 1: a) stanowiących część bagażu osobistego podróżnych i przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez te osoby, b) wysyłanych jako małe paczki i przeznaczonych dla osób fizycznych, niesprowadzanych przez te osoby do celów handlowych - jeżeli ilość przywożonego świeżego mięsa lub produktów mięsnych nie przekracza 1 kg na osobę oraz pochodzą one z państw trzecich lub ich części znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską; 3) mięsa i produktów mięsnych przeznaczonych do spożycia przez załogę i pasażerów w środkach transportu komunikacji międzynarodowej. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o świeżym mięsie, rozumie się przez to mięso, które, oprócz schłodzenia lub zamrożenia zapewniającego przedłużenie okresu przechowywania, nie przeszło innej obróbki, a także mięso zapakowane próżniowo. Rozdział 2 Wymagania weterynaryjne przy przywozie świeżego mięsa § 4. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, jeżeli pochodzi ono od lub ze zwierząt, które pozostawały przez co najmniej 3 miesiące przed ubojem lub - w przypadku zwierząt mających mniej niż 3 miesiące życia - od urodzenia, na terytorium państw trzecich lub ich części znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską: 1) w zależności do gatunku, wolnych od: a) księgosuszu - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę, b) afrykańskiego pomoru świń oraz enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia świń (d. choroby cieszyńskiej i taflańskiej) - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę; 2) w których nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobom wymienionym w pkt 1 - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę; 3) w których nie stwierdzono klasycznego pomoru świń, nie zezwolono na szczepienia oraz nie przeprowadzano szczepień przeciwko tej chorobie - w okresie co najmniej 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę. § 5. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, w których: 1) stwierdzono endemiczne występowanie pryszczycy (szczepy A, O i C), 2) nie przeprowadza się uboju zwierząt z przeznaczeniem na mięso, w przypadku wystąpienia pryszczycy, 3) są przeprowadzane szczepienia - jeżeli państwo trzecie lub jego część są zatwierdzone w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej 4), a mięso jest dojrzałe, o wartości pH właściwej dla mięsa dojrzałego, poddane rozbiorowi oraz pozbawione węzłów chłonnych. § 6. Ograniczenia w zakresie przywozu podrobów przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz szczegółowe zasady przywozu podrobów przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle farmaceutycznym oraz przy produkcji karmy dla zwierząt domowych mogą zostać określone w przepisach Unii Europejskiej. § 7. 1. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, w których są przeprowadzane szczepienia przeciwko szczepom pryszczycy SAT lub ASIA I, jeżeli: 1) mięso pochodzi z regionu, znajdującego się w państwie trzecim, w którym szczepienia są zakazane lub nie stwierdzono pryszczycy - w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę; regiony są zatwierdzane w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej; 2) mięso jest dojrzałe, poddane rozbiorowi, pozbawione węzłów chłonnych oraz nie zostało przywiezione w okresie 3 tygodni po uboju. 2. Niedopuszczalny jest przywóz podrobów z państw, o których mowa w ust. 1. § 8. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa z państw trzecich: 1) wolnych od pryszczycy w okresie 12 miesięcy poprzedzających wysyłkę, 2) w których są przeprowadzane szczepienia - jeżeli zostaną spełnione warunki określone w przepisach Unii Europejskiej. § 9. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, wolnych od pryszczycy oraz w których nie są przeprowadzane szczepienia, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w przepisach Unii Europejskiej i w przepisach regulujących handel świeżym mięsem. § 10. Dodatkowe wymagania dla państw trzecich, o których mowa w § 4, mogą zostać ustalone w przepisach Unii Europejskiej. § 11. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa z państw trzecich, po spełnieniu wymagań określonych w przepisach Unii Europejskiej w zakresie ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. § 12. 1. Niedopuszczalny jest przywóz świeżego mięsa w postaci tusz, w tym: 1) półtusz - w przypadku świń, 2) półtusz i ćwiartek - w przypadku bydła i zwierząt jednokopytnych - jeżeli nie jest możliwa identyfikacja całej tuszy każdego zwierzęcia. 2. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa, o którym mowa w ust. 1, jeżeli mięso: 1) zostało pozyskane w rzeźni znajdującej się na liście rzeźni zatwierdzonych; 2) pochodzi ze zwierzęcia rzeźnego, poddanego badaniu przedubojowemu, przeprowadzonemu w sposób określony w przepisach odrębnych 5), przez urzędowego lekarza weterynarii, który uznał to zwierzę za nadające się do uboju, z przeznaczeniem mięsa do wprowadzenia na rynek Wspólnoty; 3) zostało poddane obróbce w sposób zapobiegający jego zanieczyszczeniu zgodnie z przepisami odrębnymi 6); 4) zostało poddane badaniu poubojowemu przeprowadzonemu w sposób określony w przepisach odrębnych 7), przez urzędowego lekarza weterynarii, w czasie którego nie stwierdzono zmian, z wyłączeniem uszkodzeń pourazowych nabytych bezpośrednio przed ubojem, zmian lub wad rozwojowych; jeżeli jest to konieczne, przeprowadza się badania laboratoryjne w celu ustalenia, że zmiany i wady te nie powodują niezdatności tusz i podrobów do spożycia przez ludzi oraz nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi; 5) zostało oznakowane w sposób określony w przepisach odrębnych 8); 6) po przeprowadzonym badaniu poubojowym, o którym mowa w pkt 4, było przechowywane z zachowaniem wymagań higieny określonych w przepisach odrębnych 9); 7) było transportowane w sposób określony w przepisach odrębnych 10). 3. W przypadku wystąpienia w państwie trzecim choroby zagrażającej zdrowiu publicznemu w przepisach Unii Europejskiej mogą zostać ustalone dodatkowe wymagania. 4. Przy przeprowadzaniu badania przedubojowego oraz wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 6, mogą uczestniczyć osoby niebędące lekarzami weterynarii wyznaczone do wykonywania określonych czynności o charakterze pomocniczym. 5. Osoby, o których mowa w ust. 4, powinny spełniać wymagania określone w przepisach o Inspekcji Weterynaryjnej. § 13. 1. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa w postaci: 1) półtusz, w tym półtusz podzielonych na nie więcej niż 3 części, ćwierci lub podrobów spełniających wymagania określone w § 12 ust. 2, pozyskanych w zatwierdzonych rzeźniach; 2) części mniejszych niż ćwierci, w tym półtusz podzielonych na więcej niż 3 części lub mięsa z kośćmi lub podrobów, w tym wątroby bydła w plastrach, pozyskanych w zatwierdzonych zakładach. 2. Mięso, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oprócz wymagań określonych w § 12 ust. 2, powinno być: 1) pozyskane i poddane rozbiorowi w sposób określony w przepisach odrębnych 11); 2) poddane badaniu przeprowadzanemu przez urzędowego lekarza weterynarii w sposób określony w przepisach odrębnych 12); 3) opakowane w sposób określony w przepisach odrębnych 13); 4) poddane badaniom przeprowadzanym przez urzędowego lekarza weterynarii w celu zapewnienia spełnienia wymagań określonych w pkt 1-3; 5) poddane badaniu w państwie miejsca przeznaczenia - w przypadku świeżego mięsa pozyskanego ze zwierząt jednokopytnych. 3. Dopuszcza się przywóz świeżego mięsa w częściach mniejszych niż 100 g, w rozumieniu przepisów odrębnych 14), jeżeli są spełnione wymagania określone w § 12 ust. 2, § 13 ust. 2 pkt 3-5 oraz wymagania określone w przepisach odrębnych 15). 4. Świeże mięso niepoddane schłodzeniu może być poddane rozbiorowi w sposób inny niż określony w przepisach odrębnych 16), w specjalnie do tego celu wyznaczonych zakładach, w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej. § 14. 1. Przepisów § 12 i 13 nie stosuje się do świeżego mięsa: 1) nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi; 2) przeznaczonego na wystawy lub do badań lub analiz, jeżeli mięso nie będzie wykorzystane w celu spożycia przez ludzi oraz po zakończeniu wystawy lub przeprowadzeniu badań zostanie wywiezione z terytorium Unii Europejskiej lub zniszczone, z wyłączeniem mięsa wykorzystanego w całości do badań lub analiz; 3) przeznaczonego wyłącznie na dostawy dla organizacji międzynarodowych w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej, pochodzącego z państw trzecich znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską. 2. Niedopuszczalne jest umieszczanie na rynku mięsa, o którym mowa w ust. 1 pkt 3. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do produktów mięsnych. § 15. Niedopuszczalny jest przywóz: 1) świeżego mięsa pozyskanego z knurów lub świń wnętrów; 2) świeżego mięsa: a) pozyskanego ze zwierząt, którym podawano niedozwolone substancje hormonalne określone w przepisach odrębnych 17), b) zawierającego pozostałości substancji hormonalnych, antybiotyków, pestycydów lub innych substancji szkodliwych, które są określone w przepisach odrębnych; 3) świeżego mięsa poddanego promieniowaniu jonizującemu lub ultrafioletowemu oraz świeżego mięsa pozyskanego ze zwierząt, którym podano substancje zmiękczające lub inne produkty mogące mieć negatywny wpływ na skład mięsa lub jego cechy organoleptyczne; 4) świeżego mięsa, do którego oznakowania wykorzystano inne substancje niż określone w przepisach odrębnych 18); 5) świeżego mięsa pozyskanego ze zwierząt, u których stwierdzono gruźlicę, oraz świeżego mięsa pozyskanego ze zwierząt, jeżeli badanie poubojowe wykazało obecność gruźlicy lub stwierdzono, że zwierzęta były nosicielami jednej lub większej liczby cysisterci bovis albo cysisterci cellolsae lub zawierały włośnia krętego w przypadku świń; 6) świeżego mięsa pozyskanego ze zwierząt niedojrzałych; 7) części tuszy lub podrobów z uszkodzeniami pourazowymi, nabytymi bezpośrednio przed ubojem, zmianami lub wadami rozwojowymi, o których mowa § 12 ust. 2 pkt 4; 8) krwi; 9) mięsa mielonego lub siekanego i mięsa pozyskanego mechanicznie; 10) świeżego mięsa w częściach mniejszych niż 100 g; 11) głów bydła oraz części tkanek mięśniowych i innych tkanek głów z wyłączeniem języka. Rozdział 3 Wymagania weterynaryjne przy przywozie produktów mięsnych § 16. Produkty mięsne mogą być przywożone, jeżeli zostały przygotowane w całości lub częściowo ze świeżego mięsa, które: 1) spełnia wymagania określone w § 4-11; 2) pochodzi z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz: a) spełnia wymagania określone w przepisach odrębnych 19), b) zostało wysłane, pod kontrolą urzędowego lekarza weterynarii, bezpośrednio albo po przechowywaniu w zatwierdzonym zakładzie chłodniczym, do zakładu przetwórczego, c) zostało poddane, przed przetworzeniem, kontroli przeprowadzonej przez urzędowego lekarza weterynarii w celu stwierdzenia, że mięso to może być przetworzone w sposób określony w przepisach odrębnych 20). § 17. 1. Dopuszcza się przywóz produktów mięsnych z państw trzecich lub części tych państw, wpisanych na listę, z których przywóz jest niedozwolony, jeżeli: 1) pochodzą z zakładu zatwierdzonego dla danego rodzaju produktu; 2) zostały pozyskane ze świeżego mięsa lub je zawierają lub mięsa pochodzącego z państwa trzeciego, które spełnia wymagania zdrowotne określone w przepisach Unii Europejskiej 21), oraz mięso to: a) pochodzi z zatwierdzonej rzeźni, b) jest oznakowane w sposób określony w przepisach Unii Europejskiej; 3) zostały poddane obróbce cieplnej w hermetycznie zamkniętych opakowaniach przy wskaźniku sterylizacji Fo w wysokości co najmniej 3,00. 2. Dopuszcza się stosowanie innych rodzajów obróbki termicznej, jeżeli są określone w przepisach Unii Europejskiej. § 18. Dopuszcza się przywóz produktów mięsnych spełniających wymagania określone w § 17, jeżeli: 1) zostały pozyskane w zatwierdzonym zakładzie znajdującym się na liście ogłaszanej przez Komisję Europejską; 2) pochodzą z zakładu spełniającego wymagania określone w przepisach odrębnych 22); 3) zostały pozyskane w warunkach higieny określonych w przepisach odrębnych 23); 4) zostały całkowicie pozyskane z mięsa świeżego: a) pochodzącego z zakładu znajdującego się na jednej z list sporządzonych w sposób określony w przepisach odrębnych 24); b) spełniającego wymagania określone w § 12 i 13, oraz wymagania określone w przepisach odrębnych 25), c) spełniającego wymagania ustalone dla państwa trzeciego w przypadku produktów mięsnych, o których mowa w § 17; 5) zostały wytworzone z produktów mięsnych pochodzących z zakładów, które znajdują się na listach zakładów ogłaszanych przez Komisję Europejską; 6) spełniają wymagania określone w przepisach odrębnych 26), a w szczególności: a) zostały poddane obróbce określonej w przepisach odrębnych 27), b) zostały poddane kontroli przez urzędowego lekarza weterynarii zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach odrębnych 28); w przypadku produktów mięsnych w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, są poddawane kontroli określonej w przepisach odrębnych 29), przy przeprowadzaniu której mogą uczestniczyć osoby niebędące lekarzami weterynarii wyznaczone do wykonywania określonych czynności o charakterze pomocniczym, c) zostały opakowane w opakowanie jednostkowe lub zbiorcze zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach odrębnych 30), d) zostały oznakowane znakiem weterynaryjnym w sposób określony w przepisach odrębnych 31), e) były przechowywane i transportowane przy spełnieniu warunków higieny określonych w przepisach odrębnych 32), przy czym na opakowaniu umieszcza się czytelnie czas i temperaturę, w której produkt przechowuje się i transportuje; 7) nie zostały poddane promieniowaniu jonizującemu. Rozdział 4 Wymagania dotyczące świadectw zdrowia przy przywozie mięsa i produktów mięsnych § 19. 1. Świeże mięso lub produkty mięsne zaopatruje się w oryginały świadectw zdrowia i świadectw zdrowia publicznego wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii państwa wysyłki. 2. Świadectwa zdrowia, o których mowa w ust. 1, powinny: 1) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna, oraz państwa członkowskiego Unii Europejskiej miejsca przeznaczenia; 2) być dołączone do przesyłki świeżego mięsa lub produktów mięsnych; 3) stanowić jedną kartkę papieru; 4) być wystawione dla jednej przesyłki. Rozdział 5 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302, z 31.12.1972 r.) w części dotyczącej świeżego mięsa i produktów mięsnych. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające art. 5 dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 4) Przepisy wydane na podstawie art. 29 dyrektywy 72/462/ EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302, z 31.12.1972 r.). 5) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dla handlu zwierzętami wdrażające rozdział I, aneksu I dyrektywy 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o problemach zdrowia zwierząt w handlu bydłem i trzodą chlewną wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 6) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające aneks I dyrektywy 64/433 EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 7) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział III aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 8) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział XI aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 9) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział XVI aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 10) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział XV aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 11) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział IX aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 12) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział X aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 13) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające rozdział XII aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 14) Przepisy wdrażające artykuł 2 (2) (b) dyrektywy 88/657/EEC z dnia 14 grudnia 1988 r. w sprawie wymagań dla produkcji i handlu mięsem mielonym, mięsem w kawałkach mniejszych niż 100g i preparatami mięsnymi (Dz. Urz. We L 382, z 31.12.1988 r.) zmienione dyrektywą 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającą wymagania w odniesieniu do produkcji i wprowadzania na rynek mięsa mielonego i przetworów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994 r.). 15) Przepisy wdrażające dyrektywę 88/657/EEC z dnia 14 grudnia 1988 r. w sprawie wymagań dla produkcji i handlu mięsem mielonym, mięsem w kawałkach mniejszych niż 100g i preparatami mięsnymi (Dz. Urz. We L 382, z 31.12.1988 r.) zmienione dyrektywą 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającą wymagania w odniesieniu do produkcji i wprowadzania na rynek mięsa mielonego i przetworów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368, z 31.12.1994 r.). 16) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające paragraf 46 rozdziału IX aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 17) Art. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) oraz rozdział 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625). 18) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych przy produkcji mięsa z bydła, świń, owiec, kóz i zwierząt jednokopytnych, umieszczanego na rynku, wdrażające paragraf 58 rozdziału XI aneksu I dyrektywy 64/433/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o warunkach sanitarnych przy produkcji i wprowadzaniu na rynek świeżego mięsa (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 19) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dla handlu świeżym mięsem i produktami mięsnymi wdrażające artykuł 3 i 4 dyrektywy 80/215/EEC z dnia 22 stycznia 1980 r. w sprawie problemów zdrowia zwierząt w handlu wewnątrzwspólnotowym mięsem i produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 47, z 21.02.1980 r.). 20) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające dyrektywę 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 21) Przepisy wydane na podstawie art. 30 dyrektywy 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. o problemach inspekcji zdrowotnej i weterynaryjnej w imporcie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, mięsa świeżego lub produktów mięsnych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 302, z 31.12.1972 r.). 22) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające aneks A i B dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 23) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające rozdział II oraz punkty 23 i 25 rozdziału III aneksu A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 24) Przepisy o wymaganiach weterynaryjnych dla handlu zwierzętami wdrażające przepisy o tworzeniu list zakładów zgodnie z dyrektywą 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o problemach zdrowia zwierząt w handlu bydłem i trzodą chlewną wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.). 25) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające punkty 23 i 25 rozdziału III aneksu A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. We L 26, z 31.01.1977 r.). 26) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające postanowienia dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 27) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające artykuł 2 (d) dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 28) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające rozdział IV aneksu A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 29) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające rozdział II aneksu B dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 30) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające rozdział V aneksu A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). 31) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające rozdział VI aneksu A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.), z wyłączeniem punktu 39(a); inicjały i zestawy inicjałów państw członkowskich mają być zastąpione przez nazwy państw trzecich pochodzenia produktu wraz z towarzyszącym numerem zatwierdzenia zakładu pochodzenia produktu. 32) Przepisy w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji i dla produktów mięsnych oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego wdrażające postanowienia rozdziału VIII aneksu A dyrektywy 77/99/EEC z dnia 21 grudnia 1976 r. o problemach zdrowotnych w produkcji i handlu produktami mięsnymi i niektórymi innymi produktami pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 26, z 31.01.1977 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru upoważnienia i wzoru odznaki identyfikacyjnej dla pracowników Inspekcji Weterynaryjnej oraz osób wyznaczonych przez organy Inspekcji Weterynaryjnej do wykonywania niektórych czynności (Dz. U. Nr 100, poz. 1014) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287 i Nr 91, poz. 877) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór upoważnienia, jakie są obowiązani posiadać, na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, przy wykonywaniu czynności pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby niebędące pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej wyznaczone do wykonywania niektórych czynności, zwane dalej "osobami wyznaczonymi", stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Określa się wzór odznaki identyfikacyjnej, jaką są obowiązani nosić na widocznym miejscu przy wykonywaniu czynności pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej i osoby wyznaczone, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Odznaka identyfikacyjna, o której mowa w ust. 1, jest wykonana z tłoczonej płytki metalowej koloru srebrnego, o grubości 1 mm i średnicy dłużnej 70 mm, na której obwodzie umieszczony jest napis koloru czarnego "INSPEKCJA WETERYNARYJNA". W górnej części odznaki znajduje się wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, a poniżej numer odznaki identyfikacyjnej z sześcioma cyframi w kolorze czarnym, przy czym dwie pierwsze cyfry są oddzielone od pozostałych czterech cyfr myślnikiem. W dolnej części odznaki znajduje się stylizowany rysunek litery "V", której prawe ramię otacza wąż Eskulapa. Odznaka jest łączona z podkładem wykonanym ze skóry tłoczonej w kolorze czarnym, w którym jest zamontowana zapinka. 3. Cyfry, z których składa się numer odznaki identyfikacyjnej, o którym mowa w ust. 2, oznaczają: 1) dwie pierwsze - symbol województwa nadany województwom, ułożonym w kolejności alfabetycznej, z liczb parzystych w przedziale liczb 02-98, stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031), z późn. zm. 2); 2) cztery kolejne - symbol nadany pracownikom Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom wyznaczonym na obszarze województwa przez wojewódzkiego lekarza weterynarii, w przedziale liczb 0001-9999. 4. Symbol, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nadawany jest pracownikom Głównego Inspektoratu Weterynarii oraz granicznych inspektoratów weterynarii na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii. § 3. Upoważnienia i odznaki identyfikacyjne wydane pracownikom inspektoratów weterynarii oraz lekarzom weterynarii i innym osobom wyznaczonym do wykonywania niektórych czynności w imieniu Inspekcji Weterynaryjnej na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność do dnia 31 grudnia 2005 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1014) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177, poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do nasienia, komórek jajowych i zarodków owiec, kóz i koni 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1016) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 18 pkt 1 lit. b, art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne: a) dla prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania, pozyskiwania, konserwacji, obróbki, przechowywania, prowadzenia obrotu lub wykorzystywania nasienia, komórek jajowych i zarodków owiec, kóz i koni, b) przy przywozie nasienia, komórek jajowych i zarodków owiec, kóz i koni, c) przy handlu nasieniem, komórkami jajowymi i zarodkami owiec, kóz i koni; 2) szczegółowe wymagania dla świadectw zdrowia nasienia, komórek jajowych i zarodków owiec, kóz i koni, sposób ich wystawiania oraz wzór tych świadectw. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) nasienie - poddany obróbce lub rozcieńczony ejakulat owiec, kóz i koni; 2) komórka jajowa - komórka wytworzona z tkanki rozrodczej jajnika; 3) zarodek - początkowe stadium rozwoju zwierząt, w którym można go przenieść do matki biorcy; 4) centrum pozyskiwania nasienia - gospodarstwo albo zakład, położony na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, w którym pozyskuje się i poddaje obróbce nasienie wykorzystywane do sztucznego unasienniania, zatwierdzony i nadzorowany przez urzędowego lekarza weterynarii; 5) lekarz weterynarii centrum - lekarz weterynarii posiadający kwalifikacje zawodowe oraz specjalizację w zakresie rozrodu zwierząt lub ukończony specjalistyczny kurs w tym zakresie, upoważniony przez powiatowego lekarza weterynarii, odpowiedzialny za przestrzeganie warunków prowadzenia centrum pozyskiwania nasienia; 6) państwo pozyskania nasienia - państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo trzecie, w którym nasienie zostało pozyskane, poddane obróbce lub przechowywane, i z którego jest wysyłane do państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 7) zespół pozyskiwania zarodków - zatwierdzona zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w przepisach o zarodkach bydła grupa techników lub struktura, posiadająca odpowiednie upoważnienia i kwalifikacje do pozyskiwania, obróbki i przechowywania zarodków, nadzorowana przez lekarza weterynarii zespołu; 8) lekarz weterynarii zespołu - lekarz weterynarii posiadający specjalizację w zakresie rozrodu zwierząt lub ukończony specjalistyczny kurs w tym zakresie, odpowiedzialny za nadzór nad zespołem pozyskiwania zarodków zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w przepisach o zarodkach bydła; 9) laboratorium diagnostyczne - laboratorium wyznaczone i zatwierdzone przez właściwą władzę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, przeznaczone do wykonywania badań diagnostycznych określonych w rozporządzeniu. § 3. Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla centrum pozyskiwania nasienia są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Nasienie, komórki jajowe i zarodki będące przedmiotem handlu powinny: 1) spełniać wymagania określone w przepisach o hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich oraz o kontroli weterynaryjnej w handlu; 2) być pozyskiwane, poddawane obróbce i przechowywane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) być pozyskiwane od zwierząt: a) spełniających wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, b) które są zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne o zdrowiu i przydatności do rozrodu, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia - w przypadku samców; 4) być zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii, którego wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, stosuje się również do komórek jajowych i zarodków świń. 3. Nasienie użyte do zapłodnienia samic dawczyń powinno ponadto spełniać wymagania weterynaryjne określone w przepisach o nasieniu świń. 4. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce nasienia, komórek jajowych lub zarodków do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa pozyskania nasienia, komórek jajowych lub zarodków oraz państwa przeznaczenia; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 5. 1. Nasienie, komórki jajowe i zarodki przywożone z państw trzecich powinny: 1) spełniać wymagania określone w § 3 i 4 ust. 1; 2) spełniać wymagania określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) być zaopatrzone w świadectwo zdrowia, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór określa decyzja 96/539/WE z dnia 4 września 1996 roku o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt i świadectwach weterynaryjnych dla importów, na teren Wspólnoty, nasienia zwierząt koniowatych (Dz. Urz. WE L 230 z 11.09.1996) oraz decyzja 96/540/WE z dnia 4 września 1996 r. o wymaganiach zdrowotnych zwierząt i świadectwach weterynaryjnych dla importów na teren Wspólnoty komórek jajowych i zarodków zwierząt koniowatych (Dz. Urz. WE L 230 z 11.09.1996). 2. Nasienie, komórki jajowe i zarodki mogą być przywożone z państw trzecich znajdujących się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską. 3. Listy państw trzecich, o których mowa w ust. 2, określa decyzja 94/63/WE z dnia 31 stycznia 1994 r. ustanawiająca tymczasowy wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz nasienia, komórek jajowych i zarodków owiec, kóz i koniowatych oraz komórek jajowych i zarodków świń (DZ. Urz. WE L 28 z 02.02.1994, z późn. zm.). 4. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce nasienia, komórek jajowych lub zarodków do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia nasienia, komórek jajowych lub zarodków i państwa, w którym przeprowadzana jest kontrola graniczna; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1016) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA CENTRUM POZYSKIWANIA NASIENIA Rozdział 1 Szczegółowe wymagania weterynaryjne wymagane do zatwierdzenia centrum pozyskiwania nasienia 1. Centrum pozyskiwania nasienia powinno: 1) znajdować się pod stałym nadzorem lekarza weterynarii centrum; 2) znajdować się na terenie ogrodzonym; 3) być zabezpieczone przed dostępem zwierząt z zewnątrz; 4) posiadać wydzielone, zamykane pomieszczenia przeznaczone do: a) stałego przebywania zwierząt, b) kwarantanny zwierząt, c) izolacji zwierząt, d) pozyskiwania nasienia, e) czyszczenia, odkażania lub sterylizacji narzędzi i sprzętu, f) obróbki, konserwacji i przechowywania nasienia, które nie muszą znajdować się w tym samym miejscu. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby pomieszczenia dla zwierząt były fizycznie oddzielone od pomieszczeń do pozyskiwania, obróbki i przechowywania nasienia i były łatwe do czyszczenia i odkażania, a centrum pozyskiwania nasienia ogierów było połączone z terenem do treningu. Rozdział 2 Szczegółowe wymagania weterynaryjne przy kontroli centrum pozyskiwania nasienia 3. Centrum pozyskiwania nasienia powinno być kontrolowane przez powiatowego lekarza weterynarii co najmniej dwa razy przy rozpłodzie niesezonowym i co najmniej raz przy rozpłodzie sezonowym. 4. Kontrolę centrum pozyskiwania nasienia przeprowadza się w zakresie: 1) przetrzymywania w nim wyłącznie zwierząt jednego gatunku, od których pozyskiwane jest nasienie i które nie były używane do krycia naturalnego co najmniej 30 dni przed pierwszym pozyskaniem nasienia oraz podczas okresu pozyskiwania, z zastrzeżeniem ust. 3; 2) prowadzenia przez lekarza weterynarii centrum rejestru, w którym ewidencjonuje się: a) zwierzęta przebywające w centrum pozyskiwania nasienia, gatunek z wyszczególnieniem rasy, daty urodzenia i cech identyfikacyjnych każdego zwierzęcia, b) informacje o stanie zdrowia zwierzęcia i jakości wyprodukowanego nasienia, wyniki weterynaryjnych badań kontrolnych, historię chorób, wyniki wszystkich przeprowadzonych testów, przypadki leczenia i przeprowadzone szczepienia, c) wszystkie przypadki przemieszczania się zwierząt, przybycie i opuszczenie centrum, d) datę pozyskania i obróbki nasienia, e) przeznaczenie nasienia, f) przechowywanie nasienia; 3) przestrzegania zakazu przebywania osób nieupoważnionych na terenie centrum, a w stosunku do osób upoważnionych przestrzegania zaleceń lekarza weterynarii centrum; 4) kwalifikacji zatrudnionych pracowników z uwzględnieniem szkoleń z zakresu odkażania, higieny i zapobiegania rozprzestrzenianiu chorób zakaźnych zwierząt. 5. W centrum pozyskiwania nasienia dopuszcza się: 1) przetrzymywanie, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, zwierząt niezbędnych do funkcjonowania centrum pozyskiwania nasienia innych niż zwierzęta, od których pozyskiwane jest nasienie, jeżeli nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt, od których pozyskiwane jest nasienie; 2) przetrzymywanie pszczół. Rozdział 3 Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla pozyskiwania, obróbki, przechowywania i transportu nasienia 6. Podmiot prowadzący centrum pozyskiwania nasienia powinien pozyskiwać, poddawać obróbce i przechowywać nasienie wyłącznie w pomieszczeniach do tego przeznaczonych, zapewniając warunki higieny zapobiegające przenoszeniu chorób zakaźnych. 7. Do rozrzedzania i konserwacji nasienia powinno się stosować preparaty i rozrzedzalniki sporządzone z produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących ze źródeł, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub przed ich użyciem zostały poddane obróbce wykluczającej takie zagrożenie. 8. Każda pojedyncza dawka nasienia powinna być czytelnie oznakowana na indywidualnym opakowaniu, a oznakowanie powinno zawierać: datę pozyskania nasienia, rasę i cechy identyfikacyjne zwierzęcia, od którego pozyskano nasienie, weterynaryjny numer identyfikacyjny centrum pozyskiwania nadany przez powiatowego lekarza weterynarii oraz państwo pozyskania nasienia. 9. Pojemniki służące do przechowywania lub transportu nasienia powinny być oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane przed każdym ich napełnieniem, a w przypadku pojemników jednorazowego użytku zniszczone po użyciu; stosowany w nich środek chłodzący nie może być uprzednio używany do innych produktów pochodzenia zwierzęcego. 10. Narzędzia i sprzęt używane do pozyskiwania i obróbki nasienia powinny być przed i po zabiegu oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane, a w przypadku sprzętu jednorazowego użytku zniszczone po zabiegu. Załącznik nr 2 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA POZYSKIWANIA, OBRÓBKI I PRZECHOWYWANIA NASIENIA, KOMÓREK JAJOWYCH I ZARODKÓW BĘDĄCYCH PRZEDMIOTEM HANDLU 1. Nasienie, komórki jajowe i zarodki powinny być: 1) pozyskiwane w odizolowanym pomieszczeniu, łatwym do czyszczenia i odkażania; 2) pozyskiwane i poddawane obróbce przez zespół pozyskiwania zarodków w taki sposób, aby nie stykały się z żadną inną partią nasienia, komórek jajowych lub zarodków, która nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu; 3) badane i poddawane obróbce w laboratorium położonym w miejscu, gdzie w promieniu 10 km nie stwierdzono przypadków chorób zakaźnych zwierząt. 2. Narzędzia używane do pozyskiwania i obróbki komórek jajowych lub zarodków powinny być jednorazowego użytku albo odkażone lub wysterylizowane przed każdym zabiegiem. 3. Preparaty i rozrzedzalniki używane do pozyskiwania, obróbki i zamrażania komórek jajowych i zarodków powinny: 1) być sterylizowane przy zastosowaniu zatwierdzonych metod, zgodnie z wymaganiami Międzynarodowego Stowarzyszenia Transferu Embrionów (IETS); 2) zawierać dodatek antybiotyków zgodnie z wymaganiami określonymi przez Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS). 4. Płukanie komórek jajowych i zarodków powinno być przeprowadzone w taki sposób, aby nie uszkodzić ich osłonki przejrzystej przed i po płukaniu. 5. W przypadku pozyskiwania zarodków świeżych, każdy zarodek powinien być płukany 10-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i konserwacji, która podlega każdorazowo wymianie, a pożywka użyta do każdego następnego płukania powinna stanowić 100-krotne rozcieńczenie poprzedniej. 6. W przypadku pozyskiwania zarodków przeznaczonych do mrożenia, każdy zarodek powinien być płukany: 1) 10-krotnie w pożywce do krótkotrwałej hodowli i konserwacji, która każdorazowo podlega wymianie; 2) 2-krotnie w roztworze trypsyny - w przypadku zarodków przeznaczonych do wprowadzenia na rynek. 7. Do przenoszenia komórek jajowych i zarodków powinna być każdorazowo używana sterylna mikropipeta. 8. Po zakończeniu procesu ostatniego płukania zarodek podlega badaniu mikroskopowemu, co najmniej w 50-krotnym powiększeniu, w celu ustalenia nienaruszalności ciągłości osłonki przejrzystej (zona pellucida) oraz potwierdzenia usunięcia z niej wszystkich przywierających do niej ciał obcych; czynności mające charakter mikromanipulacji powinny być wykonywane w przeznaczonych do tego celu urządzeniach po ostatnim płukaniu i badaniu. 9. W przypadku gdy jest to konieczne, zarodki poddaje się obróbce enzymatycznej za pomocą trypsyny, zgodnie z międzynarodowymi wymaganiami określonymi przez Międzynarodowe Biuro Epizootyczne (OIE) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS). 10. Dopuszcza się płukanie w tej samej pożywce oraz przechowywanie w tym samym pojemniku komórek jajowych i zarodków pochodzących od tych samych zwierząt. 11. Preparaty i rozrzedzalniki pochodzenia zwierzęcego stosowane przy pozyskiwaniu komórek jajowych i zarodków oraz pojemniki służące do ich transportu nie mogą powodować zagrożenia dla zdrowia zwierząt, a w razie potrzeby powinny być poddane procesom wykluczającym takie zagrożenie. 12. Pojemniki do przechowywania lub transportu zamrożonego nasienia, komórek jajowych i zarodków powinny być czyszczone, odkażane lub sterylizowane przed każdym napełnieniem, a w przypadku pojemników jednorazowych zniszczone po użyciu; stosowany w nich środek chłodzący nie może być uprzednio stosowany do schładzania materiałów pochodzenia zwierzęcego. 13. Pojemniki, w których przechowywane lub transportowane jest nasienie, komórki jajowe i zarodki, powinny być wyraźnie oznakowane za pomocą kodu numeryczno-literowego, który powinien zawierać: kraj pochodzenia zarodków lub komórek jajowych, datę pozyskania, rasę dawczyni, cechy identyfikacyjne dawcy nasienia oraz dawczyni komórek jajowych lub zarodków, a także weterynaryjny numer identyfikacyjny zespołu pozyskiwania zarodków. 14. Zamrożone nasienie, komórki jajowe lub zarodki powinny być przechowywane w oddzielnych pojemnikach, w pomieszczeniach do przechowywania zatwierdzonego nasienia, przez okres nie krótszy niż 30 dni przed wysyłką. Załącznik nr 3 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ZWIERZĄT, OD KTÓRYCH POZYSKIWANE JEST NASIENIE, KOMÓRKI JAJOWE I ZARODKI BĘDĄCE PRZEDMIOTEM HANDLU I. OGIERY 1. Na teren centrum pozyskiwania nasienia, za zgodą lekarza weterynarii centrum, mogą być wprowadzane ogiery, które spełniają następujące wymagania: 1) zostały zbadane w okresie 30 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia i posiadają orzeczenie lekarsko-weterynaryjne wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, stwierdzające, że zwierzęta są zdrowe i przydatne do rozrodu; 2) pochodzą z gospodarstw: a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, b) w których nie stwierdzono w okresie: - 30 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia przypadków wirusowego zapalenia tętnic koni, - 60 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia przypadków zakaźnego zapalenia macicy u klaczy, - 6 miesięcy przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia przypadków: zarazy stadniczej, nosacizny, niedokrwistości zakaźnej koni, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni, - 2 lat przed wprowadzeniem zwierząt do centrum pozyskiwania nasienia przypadków afrykańskiego pomoru koni, - 15 dni przed wprowadzeniem zwierząt do centrum pozyskiwania nasienia przypadków wąglika, - 30 dni przed wprowadzeniem zwierząt do centrum pozyskiwania nasienia przypadków wścieklizny; 3) wykazują popęd płciowy w okresie sezonu reprodukcyjnego L2; 4) nasienie ich spełnia wymagania określone w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich; 5) w okresie 21 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia zostały poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom na: a) zarazę stadniczą metodą wiązania dopełniacza, przy zahamowaniu hemolizy w rozcieńczeniu 1:10, b) nosaciznę metodą odczynu wiązania dopełniacza, przy zahamowaniu hemolizy w rozcieńczeniu 1:10. 2. Po upływie okresu kwarantanny i uzyskaniu ujemnych wyników badań zwierzęta mogą zostać wprowadzone, za zgodą lekarza weterynarii centrum, do pomieszczeń stałego przebywania zwierząt oraz do pomieszczeń, w których pozyskiwane jest nasienie. 3. Nasienie ogierów może być pozyskiwane wyłącznie od zwierząt, które: 1) nie wykazują chorobowych zmian klinicznych w obrębie narządów rozrodczych; 2) w dniu pozyskania nasienia nie wykazują klinicznych objawów chorób zakaźnych zwierząt; 3) w okresie 60 dni przed dniem pozyskania nasienia oraz podczas całego okresu pozyskiwania nasienia nie były używane do krycia naturalnego; 4) zostały poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom na: a) niedokrwistość zakaźną koni - testem immunodyfuzji w żelu agarowym (test Cogginsa), b) wirusowe zapalenie tętnic - testem seroneutralizacji, przy rozcieńczeniu surowicy 1:4, a w przypadku braku wyniku ujemnego badaniem na wykrycie wirusa, które powinno być wykonane ze wszystkich frakcji nasienia, c) zakaźne zapalenia macicy u klaczy, przeprowadzonym dwukrotnie w 7-dniowych odstępach czasu, metodą izolacji Tayorella equigenitalis z frakcji przedejakulacyjnej nasienia lub próbek nasienia i z wymazów pobranych z napletka lub cewki moczowej; 5) raz w roku zostały poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom na: a) niedokrwistość zakaźną koni, b) wirusowe zapalenie tętnic koni, c) zakaźne zapalenie macicy u klaczy, d) nosaciznę, e) zarazę stadniczą. 4. Przepisy ust. 1 pkt 2 mają zastosowanie również do nasienia pozyskanego od innych koniowatych wrażliwych na daną chorobę, znajdujących się w gospodarstwie lub centrum pozyskiwania nasienia. 5. Badania, o których mowa w ust. 3 pkt 4, powinny być wykonane w okresie 14 dni od dnia wstawienia ogiera do centrum pozyskiwania nasienia oraz co najmniej raz w roku na początku sezonu rozpłodowego. 6. W przypadku gdy ogier nie przebywał stale w centrum pozyskiwania nasienia przez okres 30 dni lub w tym okresie miał kontakt z końmi, które nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu: 1) badanie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5 lit. a, powinno być powtarzane co 120 dni podczas okresu pozyskiwania nasienia; 2) badanie, o którym mowa w ust. 3 pkt 5 lit. b, powinno być wykonane nie później niż 30 dni przed pierwszym pozyskaniem nasienia lub w przypadku braku siewstwa u serododatniego ogiera i powinno być potwierdzone testem izolacji wirusa przeprowadzanym corocznie. 7. W przypadku mrożonego nasienia ogierów badania, o których mowa w ust. 3 pkt 4, powinny być wykonane podczas 30-dniowego okresu przechowywania nasienia, nie wcześniej jednak niż po upływie 14 dni od dnia pozyskania nasienia, niezależnie od miejsca pobytu zwierzęcia. 8. Jeżeli wynik przynajmniej jednego z badań okresowych, o których mowa w ust. 3 pkt 5, był pozytywny, zwierzęta powinny być izolowane, a pozyskane od nich nasienie, licząc od dnia ostatniego ujemnego wyniku badania, nie może być przedmiotem handlu. 9. Przed dniem pozyskania nasienia, celem wykluczenia chorób lub niedyspozycji, zwierzęta powinny być zbadane klinicznie przez lekarza weterynarii centrum. II. TRYKI I KOZŁY 10. Na teren centrum pozyskiwania nasienia, za zgodą lekarza weterynarii centrum, mogą być wprowadzane tryki i kozły, które spełniają następujące wymagania: 1) zostały zbadane w okresie 30 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia i posiadają orzeczenie lekarsko-weterynaryjne, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, stwierdzające, że zwierzęta są zdrowe i przydatne do rozrodu; 2) pochodzą z gospodarstw: a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, b) w których nie stwierdzono w okresie: - 6 miesięcy przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia klinicznych przypadków: brucelozy owiec (B. ovis), brucelozy kóz i owiec (B. melitensis), - 2 lat przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia klinicznych przypadków: trzęsawki owiec, choroby Maedi/Visna, gruczolakowatości płuc owiec, - 12 miesięcy przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia klinicznych przypadków: paratuberkulozy, wirusowego zapalenia gruczołów chłonnych, gorączki Q, wirusowego zapalenia stawów i mózgu kóz, - 6 miesięcy przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia klinicznych przypadków: gruźlicy i pryszczycy, zakaźnej bezmleczności owiec (M. agalactiae) lub zakaźnej bezmleczności kóz (M. agalactiae, M. capricolum, M. mycoides z grupy dużej kolonii), enzootycznego ronienia owiec (chlamydia psittaci) oraz ronienia owiec na tle salmonella abortus ovis, - 30 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia przypadków wścieklizny, - 15 dni przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia przypadków wąglika, c) które spełniają wymagania określone w przepisach o handlu zwierzętami. 11. Po upływie okresu kwarantanny i uzyskaniu ujemnych wyników badań zwierzęta mogą zostać wprowadzone, za zgodą lekarza weterynarii centrum, do pomieszczeń stałego przebywania zwierząt oraz do pomieszczeń, w których pozyskiwane jest nasienie. 12. Nasienie tryków i kozłów może być pozyskiwane wyłącznie od zwierząt, które: 1) nie wykazują chorobowych zmian klinicznych w obrębie narządów rozrodczych; 2) w dniu pozyskania nasienia nie wykazują klinicznych objawów chorób zakaźnych zwierząt; 3) w okresie 30 dni przed dniem pozyskania nasienia zostały poddane, z wynikiem ujemnym, badaniom na: a) brucelozę (B.melitensis) - w przypadku owiec i kóz, b) zakaźne zapalenie najądrzy (B.ovis) - w przypadku owiec, c) wykrycie wirusa choroby granicznej - w przypadku owiec; 13. Badania, o których mowa w ust. 12 pkt 3, powinny być wykonywane w laboratorium diagnostycznym. 14. Jeżeli wynik przynajmniej jednego z badań, o których mowa w ust. 12 pkt 3, był pozytywny, zwierzęta powinny być izolowane, a pozyskane od nich nasienie, licząc od dnia ostatniego ujemnego wyniku badania, nie może być przedmiotem handlu; handel nasieniem może zostać wznowiony po przywróceniu statusu zdrowotnego centrum pozyskiwania nasienia zgodnego z przepisami niniejszego rozporządzenia. 15. Przed dniem pozyskania nasienia, celem wykluczenia chorób lub niedyspozycji, zwierzę powinno zostać zbadane klinicznie przez lekarza weterynarii centrum. III. SAMICE DAWCZYNIE 16. Komórki jajowe i zarodki mogą być pozyskiwane, za zgodą lekarza weterynarii centrum, od zwierząt które spełniają następujące wymagania: 1) w przypadku owiec i kóz pochodzą z gospodarstw: a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, b) wolnych od 6 miesięcy od brucelozy owiec (B. ovis), brucelozy kóz i owiec (B. melitensis), c) w których nie stwierdzono w okresie: - 3 lat przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków: trzęsawki owiec, choroby Maedi/Visna i gruczolakowatości płuc u owiec, - 12 miesięcy przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków: paratuberkulozy, wirusowego zapalenia gruczołów chłonnych, gorączki Q, wirusowego zapalenia stawów i mózgu kóz, - 6 miesięcy przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków: gruźlicy, pryszczycy, zakaźnej bezmleczności owiec (M. agalactiae) lub zakaźnej bezmleczności kóz (M. agalactiae, M. Capricolum, M. mycoides z grupy dużej kolonii), enzootycznego ronienia owiec (chlamydia psittaci) oraz ronienia owiec na tle salmonella abortus ovis, - 30 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków wścieklizny, - 15 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków wąglika; 2) w przypadku koni pochodzą z gospodarstw: a) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, b) w których nie stwierdzono w okresie: - 6 miesięcy przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków: zarazy stadniczej, nosacizny, niedokrwistości zakaźnej koni, wirusowego zapalenia tętnic koni, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej oraz wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni, - 60 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków klinicznych przypadków zakaźnego zapalenia macicy u klaczy, - 2 lat przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków afrykańskiego pomoru koni, - 30 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków wścieklizny, - 15 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków przypadków wąglika, c) w okresie 30 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków nie były używane do krycia naturalnego, d) w dniu pozyskania komórek jajowych lub zarodków nie wykazują klinicznych objawów chorób zakaźnych zwierząt, e) w okresie 15 dni przed dniem pozyskania komórek jajowych lub zarodków nie miały kontaktu z końmi dotkniętymi chorobą zakaźną zwierząt. Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie ustanowienia Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa agencją płatniczą, której udziela się warunkowej akredytacji (Dz. U. Nr 101, poz. 1030) Na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 93, poz. 890) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, z siedzibą w Warszawie, zwaną dalej "Agencją", działającą na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 2)), agencją płatniczą o warunkowej akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. § 2. Zakres warunkowej akredytacji udzielonej Agencji obejmuje realizację następujących zadań w ramach Wspólnej Polityki Rolnej: 1) ewidencję producentów; 2) ewidencję wniosków o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych oraz płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania. § 3. Akredytacji, o której mowa w § 2, udziela się na okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 1 września 2004 r. § 4. Zmiany, które powinny być wprowadzone w celu spełnienia przez Agencję wszystkich kryteriów akredytacyjnych, wraz z terminami ich realizacji, określa załącznik do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1030) WYKAZ ZMIAN, KTÓRE POWINNY ZOSTAĆ DOKONANE PRZEZ AGENCJĘ RESTRUKTURYZACJI I MODERNIZACJI ROLNICTWA W CELU SPEŁNIENIA WSZYSTKICH KRYTERIÓW AKREDYTACYJNYCH 1. W obszarze płatności bezpośrednich do gruntów rolnych oraz płatności z tytułu wsparcia działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, Agencja - w podanych terminach - powinna wprowadzić odpowiednie zmiany odnoszące się do następujących grup zagadnień: 1) system informatyczny i bezpieczeństwo systemu informatycznego - do dnia 31 października 2004 r.; 2) czynności kontrolne (kontrola na miejscu) - do dnia 1 lipca 2004 r.; 3) procedury pisemne - do dnia 31 maja 2004 r.; 4) organizacja (kadry i szkolenia) - do dnia 30 czerwca 2004 r. 2. W obszarach, które zostaną poddane kolejnym etapom audytu zewnętrznego: 1) obsługa działań Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich - do dnia 31 marca 2005 r.; 2) obsługa mechanizmów w ramach rynku owoców i warzyw - do dnia 1 listopada 2004 r.; 3) obsługa mechanizmów w ramach rynku przetworów owocowych i warzywnych - do dnia 1 października 2004 r.; 4) obsługa mechanizmów w ramach rynku rybnego - do dnia 30 listopada 2005 r. Agencja powinna wprowadzić zmiany polegające na spełnieniu kryteriów akredytacyjnych dla agencji płatniczych określonych w przepisach krajowych oraz przepisach Unii Europejskiej. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 34, poz. 292, Nr 42, poz. 386 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie upoważnienia innych organów administracji państwowej do wykonywania niektórych zadań organów celnych (Dz. U. Nr 101, poz. 1032) Na podstawie art. 1e ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Upoważnia się terenowe organy Straży Granicznej, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 3)), zwane dalej "terenowymi organami Straży Granicznej", do wykonywania następujących zadań organów celnych: 1) kontroli stanu towarów; 2) przeszukiwania osób; 3) kontroli wymaganych dokumentów i ich autentyczności; 4) zatrzymywania i kontroli środków transportu; 5) kontroli bagaży i innych towarów przewożonych przez osoby fizyczne; 6) przyjmowania zgłoszeń celnych, dokonywanych w formie ustnej lub w formie innej czynności niż ustna lub pisemna, o objęcie procedurą wywozu lub procedurą dopuszczenia do obrotu towarów, o których mowa: a) w art. 188 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1 i n.), b) w Rozdziale I, tytule XI rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983, str. 1 i nast.); 7) zwalniania towarów w przypadkach, o których mowa w pkt 6. § 2. Zadania, o których mowa w § 1, terenowe organy Straży Granicznej wykonują przy wprowadzaniu towarów na obszar celny Wspólnoty Europejskiej i wyprowadzaniu towarów poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej, w następujących przypadkach: 1) w morskich przejściach granicznych, portach rybackich oraz przystaniach rybackich, w związku z pływaniem sportowym i rybołówstwem morskim; 2) przy przekraczaniu przez osoby granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską, Republiką Białorusi i Ukrainą poza przejściami granicznymi, w związku z wykonywaniem przez nie na granicy prac przy urządzeniach technicznych, a zwłaszcza komunikacyjnych, jak również prac przy mostach, budowlach wodnych, regulacji rzek oraz przy pracach pomiarowych lub konserwatorskich; 3) przy przekraczaniu przez funkcjonariuszy Straży Granicznej granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską, Republiką Białorusi i Ukrainą w czasie pełnienia przez nich służby i w związku z tą służbą. § 3. Morskie przejścia graniczne, porty rybackie oraz przystanie rybackie, w których terenowe organy Straży Granicznej wykonują zadania, w zakresie wskazanym w § 1 i 2, określa załącznik do rozporządzenia. § 4. W przypadkach innych niż określone w § 1 i 2, terenowe organy Straży Granicznej informują przekraczającego granicę o właściwości miejscowej i rzeczowej organów celnych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 4) Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1032) MORSKIE PRZEJŚCIA GRANICZNE, PORTY RYBACKIE ORAZ PRZYSTANIE RYBACKIE, W KTÓRYCH TERENOWE ORGANY STRAŻY GRANICZNEJ WYKONUJĄ NIEKTÓRE ZADANIA ORGANÓW CELNYCH I. Morskie przejścia graniczne w miejscowościach: 1) Dziwnów 2) Gdańsk-Górki Zachodnie 3) Hel 4) Jastarnia 5) Łeba 6) Mrzeżyno. II. Porty rybackie w miejscowościach: 1) Dźwirzyno 2) Nowa Karczma 3) Rowy. III. Przystanie rybackie w miejscowościach: 1) Brzeźno 2) Chałupy 3) Chłapowo 4) Chłopy 5) Dąbki 6) Dębek 7) Grzybowo 8) Jantar 9) Jarosławiec 10) Jastrzębia Góra 11) Jelitkowo 12) Karwia 13) Kąty Rybackie 14) Krynica Morska 15) Kuźnica 16) Międzyzdroje 17) Mikoszewo 18) Niechorze 19) Oksywie 20) Orłowo 21) Ostrowo 22) Sopot 23) Stegna 24) Sztutowo 25) Unieście 26) Ustronie Morskie 27) Witowo. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1225, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 1999 r. w sprawie upoważnienia innych organów administracji państwowej do wykonywania niektórych zadań organów celnych (Dz. U. Nr 73, poz. 819 oraz z 2002 r. Nr 18, poz. 174 i Nr 187, poz. 1561), które traci moc z dniem 1 maja 2004 r. na podstawie art. 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu funkcjonariusza celnego (Dz. U. Nr 101, poz. 1033) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, zwanego dalej "stażem", sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów stażu oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności, zwanego dalej "testem", oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu funkcjonariusza celnego, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. Staż albo test jest prowadzony zgodnie z określonymi wymaganiami kwalifikacyjnymi dla danego stanowiska zawodu funkcjonariusza celnego z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)) i przepisów wydanych na jej podstawie. § 3. Konieczność odbycia stażu albo przeprowadzenia testu stwierdza minister właściwy do spraw finansów publicznych, zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie", w formie postanowienia wydanego w toku postępowania. § 4. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 3, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu albo przeprowadzenie testu. § 5. Organ prowadzący postępowanie przekazuje odpowiedniej jednostce organizacyjnej administracji celnej, w której ma być odbywany staż albo przygotowującej i przeprowadzającej test, postanowienie, o którym mowa w § 3, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach wnioskodawcy, w tym o wykształceniu zawodowym. § 6. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271), na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw finansów publicznych informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu funkcjonariusza celnego. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Staż jest odbywany w jednostkach organizacyjnych Służby Celnej, zwanych dalej "jednostkami", wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 3. 2. Dyrektorzy izb celnych przekazują Szefowi Służby Celnej raz w roku, w terminie do 15 grudnia, wykaz jednostek, w których wnioskodawcy mogą odbywać staż. 3. Wnioskodawca do wniosku o odbycie stażu dołącza dokument zawierający zobowiązanie kierownika jednostki do zorganizowania i przeprowadzenia dla wnioskodawcy stażu oraz do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, wraz z dwoma egzemplarzami programu stażu, o którym mowa w § 10 ust. 1. 4. Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 3, powinno określać w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, jaki zostanie nawiązany z wnioskodawcą w trakcie odbywania stażu; 2) czas, w jakim zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 4) zakres czynności, jakie zostaną powierzone wnioskodawcy; 5) wskazanie opiekuna stażu, o którym mowa w § 9 ust. 1; 6) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. 5. Okres, o którym mowa w ust. 4 pkt 3, nie może być krótszy niż okres stażu. § 8. 1. Ustalenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu dokonuje kierownik jednostki, u którego staż ma być odbywany, nie później niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, mając na uwadze wydatki na pokrycie materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych oraz kosztów organizacyjno-technicznych, ustalonych z uwzględnieniem programu i długości trwania stażu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, w postaci opłaty, w równych ratach miesięcznych płatnych z góry każdego miesiąca na rachunek bankowy jednostki, w której staż jest odbywany. § 9. 1. Staż wnioskodawca odbywa pod nadzorem opiekuna stażu. Opiekunem stażu może być funkcjonariusz celny w służbie stałej. 2. Opiekuna stażu, o którym mowa w ust. 1, wyznacza kierownik jednostki, w której odbywany jest staż. 3. Opiekun stażu nie może być zmieniany w trakcie odbywania stażu, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić w przypadku: 1) braku możliwości dalszego pełnienia przez opiekuna stażu czynności nadzoru nad wnioskodawcą; 2) umotywowanego wniosku, złożonego przez wnioskodawcę nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu, złożonej nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu. 5. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4, kierownik jednostki, w której staż jest odbywany, niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna, informując o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. § 10. 1. Staż jest odbywany zgodnie z programem stażu ustalonym przez organ prowadzący postępowanie, który również określa długość stażu. 2. Program stażu przygotowywany jest dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po szczegółowej analizie kwalifikacji wynikających z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji oraz w oparciu o zakres wiedzy, jaki jest niezbędny dla spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla funkcjonariusza celnego na stanowisku służbowym, dla którego mają być uznane kwalifikacje wnioskodawcy. 3. Program stażu obejmuje w szczególności: 1) zapoznanie się ze strukturą organizacyjną, zadaniami i sposobem funkcjonowania Służby Celnej, w tym jednostki, w której mają być uznane kwalifikacje wnioskodawcy; 2) różnice programowe kształcenia i szkolenia wymaganego w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym dotyczące niezbędnej znajomości przepisów prawa polskiego; 3) wykonywanie, w obecności opiekuna stażu, czynności służbowych. § 11. 1. Staż rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z kierownikiem jednostki. 2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia odbywania stażu. § 12. Na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć okres trwania stażu. § 13. 1. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik jednostki, w której staż jest odbywany. 2. Opiekun stażu informuje pisemnie kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 14. 1. Oceny stażu dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż jest odbywany, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Oceny stażu dokonuje się w formie opinii, uwzględniając w opisie w szczególności samodzielność i właściwe stosowanie przepisów przez wnioskodawcę przy wykonywaniu czynności służbowych; opinia powinna być podpisana przez kierownika jednostki, w której odbywany był staż, i opiekuna stażu. § 15. Ocenę stażu kierownik jednostki, w której staż był odbywany, przekazuje organowi prowadzącemu postępowanie oraz wnioskodawcy, w terminie 14 dni od dnia jej sporządzenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 16. 1. Test przeprowadzany jest przez Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej "Komisją", składającą się z co najmniej trzech osób. 2. Członków Komisji powołuje organ prowadzący postępowanie spośród funkcjonariuszy celnych i pracowników Ministerstwa Finansów. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, powinny posiadać wysoki poziom wiedzy z zakresu przepisów prawa celnego, administracyjnego i podatkowego. § 17. 1. Wniosek o przeprowadzenie testu sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przesyła się do organu prowadzącego postępowanie, a drugi do Komisji. 2. Organ prowadzący postępowanie po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Komisji kopię dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 3. O terminie i miejscu przeprowadzenia testu zawiadamia się wnioskodawcę co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności. § 18. Test przeprowadza się w języku polskim. § 19. Test opracowuje Komisja. Przepisy § 10 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 20. 1. Test przeprowadza się w formie pisemnej. 2. Test umiejętności składa się z nie więcej niż 100 pytań i trwa nie dłużej niż 120 minut. 3. Ocenę pozytywną z testu otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie co najmniej na 80 % pytań. § 21. Ocena testu jest ustalana w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia przeprowadzenia testu. § 22. Wynik testu Komisja przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie 3 dni od dnia ustalenia wyników testu. § 23. 1. W przypadku nieuzyskania oceny pozytywnej z testu, test może być powtórzony tylko jeden raz. 2. Do powtórnego przystąpienia do testu przepisy § 16-22 i § 25 stosuje się odpowiednio. § 24. 1. Nieprzystąpienie w wyznaczonym terminie do testu umiejętności bez usprawiedliwienia uznaje się za odstąpienie wnioskodawcy od testu. 2. Usprawiedliwienie nieprzystąpienia wnioskodawcy w wyznaczonym terminie do testu następuje w trybie przewidzianym dla usprawiedliwienia nieobecności w pracy, określonym w odrębnych przepisach. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin przeprowadzenia testu. § 25. 1. Ustalenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu dokonuje Komisja, nie późnej niż w terminie 14 dni przed dniem jego przeprowadzenia, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez jednostkę przeprowadzającą test umiejętności, obliczonych z uwzględnieniem wydatków związanych z powołaniem zespołu egzaminacyjnego, wynagrodzeniem członków zespołu egzaminacyjnego oraz wydatków organizacyjno-technicznych. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty w postaci jednorazowej opłaty, nie później niż w terminie 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu, na konto bankowe wskazane przez Komisję. 3. Przystępując do testu, wnioskodawca okazuje dokument poświadczający tożsamość. 4. W przypadku odstąpienia od testu, o którym mowa w § 16, opłata, o której mowa w ust. 2, nie podlega zwrotowi. Rozdział 4 Przepis końcowy § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej badacza i sponsora (Dz. U. Nr 101, poz. 1034) Na podstawie art. 37b ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877, Nr 92, poz. 882 i Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej badacza i sponsora za szkody wyrządzone w związku z prowadzeniem badania klinicznego, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna badacza i sponsora za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, wynikłe w związku z prowadzeniem badania klinicznego. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu; 2) polegających na zapłacie kar umownych; 3) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje najpóźniej w dniu złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na rozpoczęcie badania klinicznego. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych: 1) 500.000 euro w odniesieniu do badacza; 2) 500.000 euro w odniesieniu do sponsora. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 maja 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych, mierniczego górniczego i geologa górniczego oraz wykazu stanowisk w ruchu zakładu górniczego, które wymagają szczególnych kwalifikacji (Dz. U. Nr 101, poz. 1035) Na podstawie art. 68 ust. 2 i art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych, mierniczego górniczego i geologa górniczego oraz wykazu stanowisk w ruchu zakładu górniczego, które wymagają szczególnych kwalifikacji (Dz. U. Nr 84, poz. 755) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania górniczych zawodów regulowanych, wymienionych w załączniku do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 725), uznane w trybie określonym ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864), odpowiadające kwalifikacjom określonym w rozporządzeniu."; 2) w § 6: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Kwalifikacje wymagane od osób dozoru ruchu określa się w poszczególnych rodzajach zakładów górniczych w szczególności dla następujących specjalności technicznych:", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4: górniczej, górniczej - techniczna eksploatacja złóż, górniczej - technika strzałowa, elektrycznej, energetycznej, teletechnicznej i automatyki, mechanicznej, budowlanej, geologicznej i hydrogeologicznej, mierniczej, przeróbki kopalin, transportu technologicznego, wiertniczej, ochrony środowiska, higieny pracy,"; 3) w § 10 w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) kierownika działu ruchu w likwidowanych podziemnych zakładach górniczych."; 4) w § 13: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osoby, których program nauczania nie obejmował nauki stosowania materiałów wybuchowych, ubiegające się o stwierdzenie kwalifikacji kierownika działu technologii górniczej lub działu techniki strzałowej w odkrywkowych zakładach górniczych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, powinny przedstawić dowód stwierdzający złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem pozytywnym egzaminu uzupełniającego, zgodnie z programem ustalonym dla absolwentów magisterskich wyższych studiów na kierunku górnictwo i geologia w zakresie odpowiedniej specjalności technicznej.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Osoby, których program nauczania nie obejmował nauki wiertnictwa, ubiegające się o stwierdzenie kwalifikacji kierownika działu wierceń w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczym, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 6, powinny przedstawić dowód stwierdzający złożenie w wyższej szkole technicznej z wynikiem pozytywnym egzaminu uzupełniającego, zgodnie z programem ustalonym dla absolwentów magisterskich wyższych studiów na kierunku górnictwo i geologia w zakresie odpowiedniej specjalności technicznej."; 5) w § 30: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nie wymaga się świadectwa wydanego w trybie określonym niniejszym rozporządzeniem, stwierdzającego kwalifikacje osoby kierownictwa i dozoru ruchu w zakładzie wykonującym roboty geologiczne poza granicami obszaru górniczego, bez użycia materiałów wybuchowych albo gdy głębokość wyrobiska nie przekracza 100 m, od osób posiadających kwalifikacje do: 1) wykonywania, dozorowania i kierowania pracami geologicznymi kategorii I-X, 2) dozorowania i kierowania robotami geologicznymi kategorii XI i XII - stwierdzone przez właściwy organ administracji geologicznej.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Nie wymaga się świadectwa wydanego w trybie określonym niniejszym rozporządzeniem stwierdzającego kwalifikacje geologa górniczego w podziemnych zakładach górniczych od osób posiadających kwalifikacje geologa górniczego w podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny lub w podziemnych zakładach górniczych wydobywających kopaliny inne niż węgiel kamienny stwierdzone przez właściwy organ nadzoru górniczego."; 6) w § 31 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się nie później niż przed upływem roku od dnia pierwszego egzaminu; w przypadku niezłożenia w tym terminie wniosku, postępowanie uważa się za zakończone."; 7) w § 37 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Komisja egzaminacyjna zawiadamia kandydata dopuszczonego do egzaminu o jego terminie i miejscu, co najmniej na 14 dni przed dniem egzaminu."; 8) § 43 otrzymuje brzmienie: "§ 43. Stwierdzenie kwalifikacji: 1) osób, o których mowa w § 20, następuje w okresie miesiąca, 2) osoby kierownictwa i dozoru ruchu zakładu górniczego następuje w okresie 2 miesięcy, 3) mierniczego górniczego i geologa górniczego następuje w okresie 6 miesięcy - od dnia złożenia wniosku."; 9) w § 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoba ubiegająca się o stwierdzenie kwalifikacji uiszcza opłatę egzaminacyjną w wysokości 280 zł."; 10) § 45 otrzymuje brzmienie: "§ 45. 1. Przewodniczący, jego zastępca, sekretarz oraz członkowie komisji egzaminacyjnej otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniach zespołu egzaminacyjnego. 2. Ustala się wysokość wynagrodzenia za udział w posiedzeniu zespołu egzaminacyjnego dla: 1) przewodniczącego zespołu egzaminacyjnego - 84 zł, 2) członków zespołu egzaminacyjnego - 72 zł, 3) sekretarza zespołu egzaminacyjnego - 72 zł. 3. Członek komisji egzaminacyjnej, o którym mowa w § 28 ust. 4, otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie za nadzór nad wykonaniem pracy pisemnej w wysokości 72 zł.". § 2. Do postępowań wszczętych i niezakończonych, przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepis § 43 w brzmieniu dotychczasowym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 223, poz. 2219 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie postępowania wyjaśniającego dotyczącego żywności wprowadzanej po raz pierwszy do obrotu 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1095) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) jednostkę badawczo-rozwojową właściwą do wydawania opinii mających na celu wyjaśnienie, czy środki spożywcze nie stanowią zagrożenia dla zdrowia człowieka, a w odniesieniu do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego dodatkowo, czy odpowiadają one szczególnym potrzebom żywieniowym oraz, czy wyraźnie różnią się od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia; 2) zakres informacji, rodzaje badań naukowych lub innych danych niezbędnych do przeprowadzenia przez Głównego Inspektora Sanitarnego postępowania, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, zwanego dalej "postępowaniem wyjaśniającym". 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą nowej żywności określonej w art. 3 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 2. Jeżeli dla środka spożywczego objętego powiadomieniem o wprowadzeniu do obrotu, zwanego dalej "powiadomieniem", została wydana opinia naukowa stwierdzająca, że środek spożywczy nie stanowi zagrożenia dla zdrowia człowieka, a w odniesieniu do środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego dodatkowo, że odpowiada on szczególnym potrzebom żywieniowym oraz że wyraźnie różni się od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia, którą przedsiębiorca przedłoży razem z powiadomieniem lub powoła się na powszechnie dostępną publikację tej opinii w wydawnictwach naukowych, opinia zostanie uwzględniona w postępowaniu wyjaśniającym. § 3. Opinie, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, wydaje Instytut Żywności i Żywienia im. prof. dr. med. Aleksandra Szczygła w Warszawie, zwany dalej "Instytutem". § 4. Jeżeli informacje podane w powiadomieniu są niewystarczające dla prawidłowego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, Główny Inspektor Sanitarny, na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, może zobowiązać przedsiębiorcę do przekazania: 1) informacji o: a) składzie jakościowym i ilościowym środka spożywczego, b) metodach analitycznych do oznaczania składników w tym środku spożywczym, c) postaci, w jakiej środek spożywczy będzie wprowadzany do obrotu; 2) wyników badań naukowych określających: a) zawartość witamin, składników mineralnych i innych substancji czynnych zawartych w środku spożywczym, b) poziom zanieczyszczeń chemicznych, mikrobiologicznych lub fizycznych; 3) próbki środka spożywczego; 4) w przypadku środków spożywczych przywożonych z zagranicy: a) certyfikatu jakości zdrowotnej władz sanitarnych kraju producenta, b) informacji dotyczącej adresata i daty pierwszego powiadomienia, c) etykiety z kraju pierwszego powiadomienia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: a) dyrektywy 89/398/EWG z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), b) dyrektywy 1999/21/WE z 25 marca 1999 r. w sprawie dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego (Dz. Urz. WE L 91 z 07.04.1999), c) dyrektywy 2002/46/EWG z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych (Dz. Urz. WE L 183 z 12.07.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz. U. Nr 105, poz. 1113) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 34, poz. 293, Nr 91, poz. 875 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki: 1) przyłączenia podmiotów do sieci gazowych oraz tryb ich przyłączania, kryteria podziału przyłączanych podmiotów albo odbiorców na grupy; 2) obrotu paliwami gazowymi; 3) świadczenia usług przesyłowych; 4) prowadzenia ruchu sieciowego i eksploatacji sieci gazowych, w tym zadania przedsiębiorstw energetycznych odpowiedzialnych za ruch sieciowy i eksploatację sieci. 2. Rozporządzenie określa także: 1) podstawowe elementy umowy o przyłączenie, umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usług przesyłowych; 2) standardy jakościowe obsługi odbiorców paliw gazowych, parametry jakościowe paliw gazowych oraz zakres informacji przekazywanych między przedsiębiorstwami energetycznymi, a także między przedsiębiorstwami energetycznymi a odbiorcami. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) przedsiębiorstwie gazowniczym - należy przez to rozumieć przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się co najmniej jedną z wymienionych działalności w zakresie: przesyłania, dystrybucji, obrotu oraz magazynowania paliw gazowych; 2) sieci gazowej - należy przez to rozumieć gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu i podziemnymi magazynami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do przedsiębiorstwa gazowniczego; 3) układzie pomiarowym - należy przez to rozumieć gazomierze i inne urządzenia pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe, a także układy połączeń między nimi, służące do pomiaru ilości pobranych lub dostarczonych do sieci paliw gazowych i dokonywania rozliczeń w jednostkach objętości lub energii; 4) przyłączu - należy przez to rozumieć odcinek sieci gazowej od gazociągu zasilającego do kurka głównego wraz z zabezpieczeniem włącznie, służący do przyłączania instalacji gazowej znajdującej się na terenie i w obiekcie odbiorcy; 5) instalacji gazowej - należy przez to rozumieć urządzenia gazowe z układami połączeń między nimi, zasilane z sieci gazowej, znajdujące się na terenie i w obiekcie odbiorcy; 6) mocy umownej - należy przez to rozumieć maksymalną godzinową możliwość odebrania w danym roku paliwa gazowego, określoną w umowie sprzedaży paliw gazowych lub umowie o świadczenie usług przesyłowych. Rozdział 2 Przyłączenie podmiotów do sieci gazowej § 3. Przyłączenie do sieci gazowej następuje z uwzględnieniem zasady równoprawnego traktowania podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na podstawie umowy o przyłączenie, po spełnieniu technicznych warunków przyłączenia określonych przez przedsiębiorstwo gazownicze, zwanych dalej "warunkami przyłączenia". § 4. Podmioty przyłączane do sieci gazowej dzielą się na następujące grupy przyłączeniowe, zwane dalej "grupami przyłączeniowymi": 1) grupa I - podmioty deklarujące pobór paliwa gazowego w ilości nie większej niż 10 m3/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy o cieple spalania 39,5 MJ/m3; 2) grupa II - podmioty deklarujące pobór paliwa gazowego w ilości powyżej 10 m3/h w przeliczeniu na gaz ziemny wysokometanowy o cieple spalania 39,5 MJ/m3. § 5. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych określa warunki przyłączenia, o których mowa w § 3, na wniosek podmiotu ubiegającego się o przyłączenie do sieci. 2. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie spełnia wymogów określonych w § 6, przedsiębiorstwo gazownicze w terminie 7 dni od daty wpłynięcia wniosku zawiadamia wnioskodawcę, wyznaczając termin do uzupełnienia wniosku nie dłuższy niż 21 dni. Jeżeli wniosek nie zostanie uzupełniony w wyznaczonym terminie, przedsiębiorstwo gazownicze pozostawia wniosek bez rozpoznania. 3. Podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci gazowej, który nie posiada tytułu prawnego do korzystania z obiektu przyłączanego do tej sieci, może wystąpić do przedsiębiorstwa gazowniczego o przedstawienie możliwości przyłączenia. 4. Przedsiębiorstwo gazownicze udziela odpowiedzi o istniejących możliwościach przyłączenia w terminie 21 dni od dnia wpływu wystąpienia, o którym mowa w ust. 3. § 6. 1. Wniosek o określenie warunków przyłączenia dla wnioskodawcy zaliczanego do I grupy przyłączeniowej powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy; 2) określenie rodzaju paliwa gazowego, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 22; 3) określenie: a) terminu rozpoczęcia odbioru paliwa gazowego, b) celu wykorzystania paliwa gazowego, c) wielkości mocy umownej. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) oświadczenie dotyczące tytułu prawnego wnioskodawcy do korzystania z obiektu lub nieruchomości, w którym będą użytkowane urządzenia i instalacje; 2) mapę archiwalną terenu lub inną mapę do celów projektowych. 3. Wniosek o określenie warunków przyłączenia dla wnioskodawcy zaliczanego do II grupy przyłączeniowej powinien zawierać dodatkowo: 1) określenie: a) minimalnego i maksymalnego godzinowego, dobowego oraz rocznego zapotrzebowania na paliwo gazowe, b) wymaganego ciśnienia w punkcie dostawy i odbioru paliwa gazowego; 2) opis wymagań dotyczących warunków pracy przyłączanych urządzeń i instalacji gazowych w okresie rozruchu tych urządzeń; 3) określenie możliwości korzystania z innych źródeł energii w przypadku przerw lub ograniczeń w dostarczaniu paliwa gazowego; 4) opis wymagań dotyczących odmiennych od wymienionych w § 22 parametrów jakościowych paliwa gazowego lub warunków jego dostarczania. 4. W przypadku gdy o przyłączenie do sieci gazowej ubiega się podmiot zajmujący się przesyłaniem, dystrybucją albo magazynowaniem paliw gazowych, wniosek o określenie warunków przyłączenia powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy; 2) określenie: a) rodzaju paliwa gazowego, b) terminu rozpoczęcia przesyłania lub magazynowania paliw gazowych; 3) określenie mocy umownej; 4) przewidywaną ilość odbioru paliwa gazowego; 5) parametry ciśnienia paliw gazowych oraz charakterystykę pracy magazynu paliwa gazowego; 6) wymagane ciśnienia w punkcie dostawy i odbioru paliw gazowych; 7) opis wymagań w okresie rozruchu podłączonej sieci gazowej lub podłączonego magazynu paliwa gazowego. 5. Wzory wniosków, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, ustala przedsiębiorstwo gazownicze. § 7. 1. Jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki dostarczania paliwa gazowego, przedsiębiorstwo gazownicze określa warunki przyłączenia w terminie nie dłuższym niż: 1) 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 6 ust. 1; 2) 60 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 6 ust. 3; 3) 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 6 ust. 4. 2. Warunki przyłączenia są ważne przez okres roku od dnia ich wydania. W przypadku rezygnacji, przed upływem roku, z ubiegania się o przyłączenie do sieci gazowej podmiot niezwłocznie informuje o tym przedsiębiorstwo gazownicze. § 8. Warunki przyłączenia, w zależności od danych zgłoszonych we wniosku o określenie warunków przyłączenia, powinny określać w szczególności: 1) miejsce podłączenia gazociągów lub instalacji gazowych do sieci gazowej i jej parametry techniczne, w tym średnicę gazociągu; 2) zakres niezbędnej budowy lub rozbudowy sieci gazowej w związku z przyłączeniem; 3) parametry techniczne przyłącza; 4) rodzaj paliwa gazowego zgodnie z wymaganiami określonymi w § 22; 5) minimalne i maksymalne ciśnienie dostawy i odbioru paliw gazowych; 6) wymagania dotyczące dokonywania pomiaru i kontroli dostawy i odbioru paliw gazowych oraz miejsce zainstalowania układu pomiarowego; 7) charakterystykę dostawy i odbioru paliw gazowych, w tym minimalne i maksymalne godzinowe, dobowe oraz roczne zapotrzebowanie na paliwa gazowe, a także charakterystykę pracy magazynu paliw gazowych; 8) miejsce dostawy i odbioru paliw gazowych; 9) granicę własności sieci przedsiębiorstwa gazowniczego i instalacji gazowej; 10) zasady korzystania przez odbiorcę z innych źródeł energii, w przypadku przerw lub ograniczeń w dostarczaniu paliwa gazowego; 11) projektowany koszt wykonania przyłączenia; 12) wymagania dotyczące wyposażenia stacji gazowej, rodzaju układu pomiarowego i warunków technicznych ochrony antykorozyjnej. § 9. Umowa o przyłączenie, o której mowa w § 3, określa w szczególności: 1) strony zawierające umowę; 2) termin realizacji przyłączenia; 3) wysokość opłaty za przyłączenie oraz sposób jej regulowania; 4) miejsce rozgraniczenia własności sieci i instalacji między przedsiębiorstwem zajmującym się przesyłaniem i dystrybucją paliw gazowych a przyłączanym podmiotem; 5) warunki udostępnienia przedsiębiorstwu gazowniczemu przez podmiot przyłączany nieruchomości należącej do tego podmiotu, w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia; 6) przewidywany termin zawarcia umowy sprzedaży paliw gazowych lub umowy o świadczenie usługi przesyłowej; 7) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy o przyłączenie, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonych w umowie. Rozdział 3 Obrót paliwami gazowymi § 10. Przedsiębiorstwo gazownicze prowadzi obrót paliwami gazowymi na warunkach określonych w koncesji oraz umowie sprzedaży paliw gazowych lub umowie o świadczenie usługi przesyłowej. § 11. Umowa sprzedaży paliw gazowych powinna określać w szczególności: 1) strony zawierające umowę; 2) ilość paliwa gazowego niezbędną do utrzymania ruchu technologicznego urządzeń gazowych znajdujących się w obiekcie odbiorcy; 3) grupę taryfową, według której będą dokonywane rozliczenia z tytułu sprzedaży paliw gazowych, sposoby prowadzenia rozliczeń i obliczania należności oraz terminy regulowania należności; 4) terminy rozpoczęcia dostarczania paliw gazowych do obiektu oraz odczytów wskazań urządzeń pomiarowych; 5) szczegółowe warunki ustalania terminów przerywania dostarczania paliw gazowych i rozpoczynania dostarczania tych paliw po przerwie w ich dostarczaniu; 6) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, a w szczególności standardów jakościowych obsługi odbiorców; 7) termin ważności umowy oraz postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia. § 12. Przedsiębiorstwo gazownicze prowadzące obrót paliwami gazowymi: 1) uwzględnia w przypadku zakupu paliw gazowych: a) źródła oferujące najkorzystniejsze warunki, b) maksymalny poziom dostaw paliw gazowych z zagranicy, określony w odrębnych przepisach; 2) uzgadnia z odbiorcą: a) zmiany warunków dostarczania paliwa gazowego, w szczególności gdy urządzenia gazowe wymagają przystosowania do nowych warunków, b) planowane przerwy lub ograniczenia w dostarczaniu paliwa gazowego, wprowadzane na podstawie odrębnych przepisów lub umowy; 3) udziela odbiorcom informacji o przewidywanych terminach przywrócenia normalnych warunków dostarczania paliwa gazowego w przypadku zakłóceń w jego dostarczaniu; 4) niezwłocznie likwiduje przerwy i zakłócenia w dostarczaniu paliwa gazowego; 5) umożliwia odbiorcy dostęp do układu pomiarowego oraz kontrolę prawidłowości wskazań układu pomiarowego; 6) przekazuje operatorom systemów gazowych informacje pozwalające na sporządzanie bilansów paliw gazowych w sieciach. § 13. Odbiorca paliw gazowych: 1) odbiera i użytkuje paliwa gazowe zgodnie z obowiązującymi przepisami i warunkami umowy sprzedaży paliw gazowych lub umowy o świadczenie usługi przesyłowej; 2) zapewnia: a) przedstawicielom przedsiębiorstwa gazowniczego dostęp do instalacji, układu pomiarowego oraz możliwość kontroli prawidłowości wskazań układu pomiarowego, b) możliwość wykonywania prac związanych z eksploatacją urządzeń i instalacji gazowych przedsiębiorstwa gazowniczego, znajdujących się na terenie i w obiekcie odbiorcy; 3) wykonuje polecenia w zakresie przerw i ograniczeń w odbiorze paliwa gazowego, wprowadzanych na podstawie odrębnych przepisów lub umowy; 4) zabezpiecza przed uszkodzeniem plomb w układzie pomiarowym; 5) niezwłocznie informuje przedsiębiorstwo gazownicze o zauważonych wadach lub usterkach w układzie pomiarowym, a także o stwierdzonych przerwach i zakłóceniach w odbiorze paliwa gazowego; 6) terminowo reguluje należności za dostarczone paliwo gazowe. Rozdział 4 Świadczenie usług przesyłowych § 14. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze realizuje usługi przesyłowe na warunkach określonych w koncesji oraz umowie o świadczenie usług przesyłowych. 2. Świadczenie usług przesyłowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się z uwzględnieniem zasady równoprawnego traktowania podmiotów korzystających z tych usług. § 15. Umowa o świadczenie usług przesyłowych określa w szczególności: 1) strony zawierające umowę; 2) rodzaj paliwa gazowego, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 22; 3) termin rozpoczęcia świadczenia usługi przesyłowej; 4) miejsce dostarczania i odbioru paliwa gazowego przeznaczonego do przesyłania; 5) ilość paliwa gazowego, w tym przeznaczonego na potrzeby technologiczne i straty sieciowe, oraz zasady pomiaru paliwa gazowego; 6) jakość, niezawodność i terminowość dostaw i odbioru paliwa gazowego; 7) grupę taryfową, według której będą dokonywane rozliczenia z tytułu świadczenia usług przesyłowych, warunki wprowadzania zmian stawek, sposoby prowadzenia rozliczeń i obliczania należności oraz terminy regulowania należności; 8) wielkość mocy umownej oraz warunki i terminy jej zmiany; 9) określenie punktu, w którym następuje przekazanie paliwa gazowego do przesyłania przez dostawcę tego paliwa; 10) odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, w szczególności przekroczenie mocy umownej oraz niedostarczenie paliwa gazowego przez dostawcę tego paliwa, a także postanowienia w zakresie sposobu prowadzenia rozliczeń w przypadku świadczenia usług odmiennych od świadczonych w warunkach standardowych, których dotyczą postanowienia taryfowe; 11) termin ważności umowy oraz postanowienia dotyczące zmiany warunków umowy i jej wypowiedzenia. § 16. Przedsiębiorstwo gazownicze nie może odmówić zawarcia umowy, o której mowa w § 14, jeżeli spełnione są równocześnie następujące warunki: 1) odbiorca uzyskał prawo do korzystania z usług przesyłowych; 2) istnieją techniczne możliwości przesyłania paliwa gazowego istniejącą siecią gazową, bez pogorszenia, poniżej poziomu określonego w odrębnych przepisach, niezawodności oraz jakości dostarczanego paliwa gazowego, do odbiorców przyłączonych do sieci; 3) istnieją układy pomiarowe umożliwiające określenie ilości paliwa dostarczanego i odbieranego z sieci gazowej; 4) świadczenie usług przesyłowych przez przedsiębiorstwo gazownicze nie będzie powodowało niekorzystnej zmiany opłat za dostarczanie paliwa gazowego, ponoszonych przez odbiorców przyłączonych do sieci gazowej. Rozdział 5 Prowadzenie ruchu sieciowego i eksploatacja sieci § 17. Ruch sieciowy prowadzi: 1) operator systemu przesyłowego gazowego - w sieci przesyłowej; 2) operator systemu dystrybucyjnego gazowego - w sieci rozdzielczej. § 18. Operator systemu przesyłowego gazowego, w celu realizacji zadań określonych w art. 9c ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, zwanej dalej "ustawą", w szczególności: 1) dysponuje przepływem paliw gazowych w źródłach i magazynach; 2) decyduje o terminie i czasie trwania planowanych robót w sieci przesyłowej; 3) przekazuje innym operatorom informacje o pracy sieci przesyłowej zgodnie z zawartymi umowami; 4) opracowuje plany ograniczeń w dostarczaniu paliw gazowych dla odbiorców przyłączonych bezpośrednio do sieci przesyłowej; 5) wprowadza ograniczenia w dostarczaniu paliw gazowych; 6) prowadzi optymalizację pracy sieci przesyłowej; 7) sporządza raporty przepływu paliw gazowych w sieci przesyłowej; 8) zbiera informacje dotyczące zdarzeń występujących w sieci przesyłowej. § 19. Operator systemu dystrybucyjnego gazowego, w celu realizacji zadań określonych w art. 9c ust. 2 ustawy, w szczególności: 1) dysponuje paliwami gazowymi w źródłach i magazynach gazu przyłączonych do sieci rozdzielczej; 2) decyduje o terminie i czasie trwania planowanych robót w sieci rozdzielczej; 3) przekazuje operatorowi systemu przesyłowego informacje dotyczące pracy sieci rozdzielczej, zgodnie z zawartymi umowami; 4) opracowuje plany ograniczeń w dostarczaniu paliw gazowych dla odbiorców przyłączonych bezpośrednio do sieci rozdzielczej i uzgadnia je z właściwym operatorem systemu przesyłowego; 5) wprowadza ograniczenia w dostarczaniu paliw gazowych; 6) prowadzi optymalizację pracy sieci rozdzielczej; 7) sporządza raporty przepływu paliw gazowych w sieci rozdzielczej; 8) zbiera informacje dotyczące zdarzeń występujących w sieci rozdzielczej; 9) sporządza bieżące bilanse w sieci rozdzielczej. § 20. Plany remontów urządzeń mających wpływ na ruch sieci, do której urządzenia są przyłączone, wymagają uzgodnienia z operatorem prowadzącym ruch i eksploatację tej sieci. § 21. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze eksploatuje sieć gazową i zapewnia utrzymanie zdolności sieci gazowej do realizacji dostarczania paliw gazowych, w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych tych paliw. 2. Eksploatację sieci, o której mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne prowadzi na warunkach określonych w odrębnych przepisach. 3. Przedsiębiorstwo gazownicze w przypadku awarii sieci gazowej przebiegającej w pobliżu lub wzdłuż kanalizacji kablowej powiadamia operatorów telekomunikacyjnych o zaistniałej awarii i możliwości przeniknięcia gazu do kanalizacji. Rozdział 6 Standardy jakościowe obsługi odbiorców § 22. 1. Przedsiębiorstwo gazownicze dostarcza paliwa gazowe spełniające następujące parametry jakościowe: 1) zawartość siarkowodoru nie powinna przekraczać 7,0 mg/m3; 2) zawartość siarki całkowitej nie powinna przekraczać 40,0 mg/m3; 3) zawartość par rtęci nie powinna przekraczać 30,0 µg/m3; 4) intensywność zapachu gazu powinna być wyczuwalna w powietrzu po osiągnięciu stężenia: a) 1,5 % V/V - dla nominalnej liczby Wobbego wynoszącej 25-35, b) 1,0 % V/V - dla nominalnej liczby Wobbego wynoszącej 41,5-50; 5) ciepło spalania powinno wynosić nie mniej niż: a) 18 MJ/m3 - dla nominalnej liczby Wobbego 25, b) 22 MJ/m3 - dla nominalnej liczby Wobbego 30, c) 26 MJ/m3 - dla nominalnej liczby Wobbego 35, d) 30 MJ/m3 - dla nominalnej liczby Wobbego 41,5, e) 34 MJ/m3 - dla nominalnej liczby Wobbego 50. 2. Liczbę Wobbego, o której mowa w ust. 1, określa się jako stosunek ciepła spalania, odniesionego do jednostki objętości paliwa gazowego, do pierwiastka kwadratowego jego gęstości względnej, w tych samych warunkach odniesienia. 3. Parametry określone w ust. 1 wynoszą: 1) dla procesu spalania: a) ciśnienie - 101,325 kPa, b) temperatura - 298,15 K (25 °C); 2) dla pomiaru objętości: a) ciśnienie - 101,325 kPa, b) temperatura - 273,15 K (0 °C). 4. Przedsiębiorstwo gazownicze wykonuje badania poszczególnych parametrów jakościowych, o których mowa w ust. 1, w zakresie: 1) zawartości siarkowodoru - raz na 12 miesięcy; 2) zawartości siarki całkowitej - raz na 12 miesięcy; 3) zawartości par rtęci - tylko dla złóż paliwa gazowego zawierających rtęć - raz na 6 miesięcy; 4) stopnia nawonienia paliwa gazowego w sieci rozdzielczej - raz na 14 dni; 5) ciepła spalania - raz na 24 godziny. § 23. W razie zastrzeżeń dotyczących jakości dostarczanych paliw gazowych, o której mowa w § 22, odbiorca może zażądać wykonania badania ich jakości w laboratorium badawczym posiadającym akredytację jednostki certyfikującej, uzyskaną na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 896 i 899 i Nr 96, poz. 959). § 24. Przedsiębiorstwo gazownicze, w zakresie standardów jakościowych obsługi odbiorców: 1) przyjmuje od odbiorców przez całą dobę zgłoszenia i reklamacje dotyczące dostaw paliw gazowych z sieci; 2) bezzwłocznie przystępuje do usuwania zakłóceń w dostarczaniu paliw gazowych, spowodowanych nieprawidłową pracą sieci; 3) udziela odbiorcom informacji o przewidywanym terminie wznowienia dostarczania paliw gazowych, przerwanego z powodu awarii sieci; 4) powiadamia odbiorców o terminach i czasie trwania planowanych przerw w dostarczaniu paliw gazowych w formie ogłoszeń prasowych, komunikatów radiowych lub telewizyjnych albo w inny sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie, lub indywidualnych zawiadomień pisemnych, telefonicznych bądź za pomocą innego środka telekomunikacji, co najmniej na 14 dni przed datą planowanej przerwy; 5) uwzględnia propozycje odbiorcy dotyczące przebiegu przyłącza i jego usytuowania, jeżeli propozycja ta jest zgodna z obowiązującymi przepisami i warunkami przyłączenia; 6) odpłatnie podejmuje stosowne czynności w sieci w celu umożliwienia bezpiecznego wykonania przez odbiorcę lub inny podmiot prac w obszarze tej sieci; 7) pokrywa koszty badań, o których mowa w § 23, oraz wypłaca odbiorcy odszkodowania w wysokości ustalonej w taryfie lub umowie, w przypadku stwierdzenia niezgodności jakości paliw gazowych, o której mowa w § 22; 8) nieodpłatnie udziela informacji dotyczących rozliczeń oraz aktualnych taryf; 9) rozpatruje wnioski lub reklamacje odbiorcy w sprawie rozliczeń i udziela odpowiedzi, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku lub zgłoszenia reklamacji, chyba że w umowie między stronami określono inny termin. § 25. 1. Po zakończeniu dostarczania paliw gazowych, a także w razie wymiany układu pomiarowego w trakcie dostarczania paliw gazowych, przedsiębiorstwo gazownicze wydaje odbiorcy dokument zawierający dane identyfikujące układ pomiarowy i stany wskazań liczydeł w chwili zakończenia dostarczania tych paliw lub demontażu układu pomiarowego. 2. Odbiorca może uczestniczyć przy odczycie wskazań urządzenia pomiarowego przed jego demontażem. § 26. 1. Na żądanie odbiorcy zaliczanego do I grupy przyłączeniowej przedsiębiorstwo gazownicze dokonuje sprawdzenia prawidłowości działania gazomierza nie później niż w ciągu 14 dni od dnia zgłoszenia żądania. 2. Odbiorca ma prawo żądać laboratoryjnego sprawdzenia prawidłowości działania gazomierza. Badanie laboratoryjne przeprowadza się w ciągu 30 dni od dnia poinformowania odbiorcy o wyniku sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Odbiorca pokrywa koszty sprawdzenia prawidłowości działania gazomierza oraz badania laboratoryjnego tylko w przypadku, gdy w wyniku badania laboratoryjnego nie stwierdzono nieprawidłowości w działaniu gazomierza. 4. W każdym przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w działaniu gazomierza przedsiębiorstwo gazownicze dokonuje korekty uprzednio wystawionych faktur, na zasadach i w terminach określonych w taryfach. § 27. W stosunku do odbiorców zaliczanych do II grupy przyłączeniowej szczegółowe wymagania i obowiązki stron dotyczące układu pomiarowego określa umowa sprzedaży paliw gazowych lub umowa o świadczenie usługi przesyłowej. Rozdział 7 Przepis przejściowy i końcowy § 28. Warunki przyłączenia określone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres w nich oznaczony, o ile nie są sprzeczne z przepisami niniejszego rozporządzenia. § 29. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej -gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. Nr 105, poz. 1114) Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 34, poz. 293, Nr 91, poz. 875 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady: 1) kształtowania taryf przez przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przesyłania i dystrybucji lub obrotu energią elektryczną; 2) kalkulacji cen i stawek opłat; 3) rozliczeń w obrocie energią elektryczną. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne; 2) operatorze - należy przez to rozumieć operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego; 3) grupie przyłączeniowej - należy przez to rozumieć grupę podmiotów przyłączanych do sieci, sklasyfikowaną w następujący sposób: a) grupa I - podmioty przyłączane bezpośrednio do sieci przesyłowej, b) grupa II - podmioty przyłączane bezpośrednio do sieci rozdzielczej, o napięciu znamionowym 110 kV, c) grupa III - podmioty przyłączane bezpośrednio do sieci rozdzielczej, o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV, lecz niższym niż 110 kV, d) grupa IV - podmioty przyłączane bezpośrednio do sieci rozdzielczej, o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV oraz o mocy przyłączeniowej większej niż 40 kW lub prądzie znamionowym zabezpieczenia przedlicznikowego w torze prądowym większym niż 63 A, e) grupa V - podmioty przyłączane bezpośrednio do sieci rozdzielczej, o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV oraz mocy przyłączeniowej nie większej niż 40 kW i prądzie znamionowym zabezpieczenia przedlicznikowego nie większym niż 63 A, f) grupa VI - podmioty przyłączane do sieci poprzez tymczasowe przyłączenie, które będzie, na zasadach określonych w umowie, zastąpione przyłączeniem docelowym, lub podmioty przyłączone do sieci na czas określony, lecz nie dłuższy niż rok; 4) miejscu dostarczania - należy przez to rozumieć punkt w sieci, do którego przedsiębiorstwo energetyczne dostarcza energię elektryczną, określony w umowie o przyłączenie, w umowie przesyłowej albo w umowie sprzedaży energii elektrycznej; 5) układzie pomiarowo-rozliczeniowym - należy przez to rozumieć liczniki i inne urządzenia pomiarowe lub rozliczeniowo-pomiarowe, a także układy połączeń między nimi, służące bezpośrednio lub pośrednio do pomiarów energii elektrycznej i rozliczeń za tę energię; 6) jednostce wytwórczej - należy przez to rozumieć opisany poprzez dane techniczne i handlowe wyodrębniony zespół urządzeń należących do przedsiębiorstwa energetycznego, służący do wytwarzania energii elektrycznej i wprowadzania mocy; 7) mocy przyłączeniowej - należy przez to rozumieć moc czynną planowaną do pobierania lub wprowadzania do sieci, określoną w umowie o przyłączenie jako wartość maksymalną ze średnich wartości tej mocy w okresie 15 minut, służącą do zaprojektowania przyłącza; 8) mocy umownej - należy przez to rozumieć moc czynną, pobieraną lub wprowadzaną do sieci, określoną w: a) umowie przesyłowej oraz umowie zawierającej postanowienia umowy sprzedaży i umowy przesyłowej, jako wartość maksymalną ze średnich wartości tej mocy, w okresie 15 minut, b) umowie przesyłowej, zawieranej pomiędzy operatorami, jako wartość maksymalną ze średnich wartości tej mocy, w okresie godziny, lub c) umowie sprzedaży, zawieranej pomiędzy przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się wytwarzaniem energii elektrycznej, zwanym dalej "wytwórcą", a przedsiębiorstwem energetycznym niebędącym wytwórcą lub odbiorcą korzystającym z prawa dostępu do sieci, w okresie godziny; 9) rezerwie mocy - należy przez to rozumieć niewykorzystaną w danym okresie zdolność jednostek wytwórczych do wytwarzania i dostarczania energii elektrycznej do sieci; 10) usługach systemowych - należy przez to rozumieć usługi świadczone na rzecz operatorów, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, zapewniające zachowanie określonych parametrów niezawodnościowych dostarczania energii elektrycznej i jakości tej energii; 11) subsydiowaniu skrośnym - należy przez to rozumieć pokrywanie kosztów dotyczących jednego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej lub jednej grupy odbiorców przychodami pochodzącymi z innego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej lub od innej grupy odbiorców; 12) grupie taryfowej - należy przez to rozumieć grupę odbiorców pobierających energię elektryczną lub korzystających z usług związanych z zaopatrzeniem w tę energię, dla których stosuje się jeden zestaw cen lub stawek opłat i warunków ich stosowania; 13) rynku bilansującym - należy przez to rozumieć działający na zasadach rynkowych mechanizm bieżącego bilansowania zapotrzebowania na energię elektryczną i wytwarzania tej energii w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym; 14) grafiku obciążeń - należy przez to rozumieć zbiór danych określających planowane wielkości, wprowadzenia do sieci energii elektrycznej lub jej poboru przez jednostkę grafikową, oddzielnie dla poszczególnych okresów rozliczeniowych rynku bilansującego; 15) okresie regulacji - należy przez to rozumieć okres obowiązywania współczynników korekcyjnych, o których mowa w § 15 ust. 1 lub w § 26 ust. 2. Rozdział 2 Szczegółowe zasady kształtowania taryf § 3. Przedsiębiorstwo energetyczne opracowuje taryfę w sposób zapewniający: 1) pokrycie kosztów uzasadnionych, w zakresie określonym w art. 45 ustawy; 2) ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen; 3) eliminowanie subsydiowania skrośnego. § 4. Przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę odpowiednio do zakresu prowadzanej działalności gospodarczej związanej z zaopatrzeniem w energię elektryczną, rodzaju odbiorców i charakteru ich zapotrzebowania na energię elektryczną. § 5. 1. Taryfa powinna, odpowiednio do prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, określać: 1) grupy taryfowe; 2) rodzaje oraz wysokość cen i stawek opłat, a także warunki ich stosowania; 3) bonifikaty i upusty z tytułu niedotrzymania standardów jakościowych obsługi odbiorców, w tym dostaw energii elektrycznej; 4) opłaty za nielegalny pobór energii elektrycznej. 2. Określone w taryfie ceny i stawki opłat różnicuje się dla poszczególnych grup taryfowych, odpowiednio do kosztów uzasadnionych. 3. Taryfę kształtuje się w taki sposób, aby odbiorca mógł na jej podstawie obliczyć należność odpowiadającą zakresowi usług, związanych z zaopatrzeniem w energię elektryczną, określonemu w umowie sprzedaży energii elektrycznej lub umowie przesyłowej. § 6. 1. Taryfę ustala się na okres 12 miesięcy kalendarzowych, zwany dalej "rokiem obowiązywania taryfy". Dla operatorów rok obowiązywania taryfy rozpoczyna się od dnia 1 stycznia każdego roku. 2. W przypadku nieprzewidzianej, istotnej zmiany warunków prowadzenia przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej lub podjęcia przez przedsiębiorstwo nowego rodzaju działalności gospodarczej, taryfa może być ustalona na inny okres niż określony w ust. 1, nie dłuższy niż 24 miesiące. § 7. 1. Wytwórca ustala w taryfie w szczególności: 1) ceny energii elektrycznej; 2) stawki opłat za rezerwy mocy; 3) stawki opłat za usługi systemowe; 4) bonifikaty i upusty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców; 5) opłaty za nielegalny pobór energii elektrycznej. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej ustala w taryfie w szczególności: 1) stawki opłat za przyłączenie do sieci; 2) stawki opłat za usługi przesyłowe, zwane dalej "stawkami opłat przesyłowych"; 3) stawki opłat abonamentowych; 4) bonifikaty i upusty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców; 5) opłaty za nielegalny pobór energii elektrycznej. 3. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem energią elektryczną ustala w taryfie w szczególności: 1) ceny energii elektrycznej; 2) stawki opłat abonamentowych; 3) bonifikaty i upusty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców. § 8. 1. Podział odbiorców na grupy taryfowe jest dokonywany w zależności od poziomu kosztów uzasadnionych, ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne za dostarczaną energię elektryczną do tych odbiorców, według następujących kryteriów: 1) poziomu napięcia sieci, z której jest dostarczana energia elektryczna do odbiorców; 2) wartości mocy umownej lub zużycia energii elektrycznej; 3) parametrów dostarczanej energii elektrycznej innych niż standardowe; 4) charakterystyk poboru energii elektrycznej przyłączonych urządzeń, instalacji lub sieci należących do odbiorcy; 5) systemu rozliczeń; 6) miejsca dostarczania energii elektrycznej; 7) poziomu niezawodności i ciągłości dostaw; 8) wytwarzania energii elektrycznej we własnych źródłach odbiorcy. 2. Ceny i stawki opłat, o których mowa w § 7, mogą być różnicowane dla poszczególnych grup taryfowych z uwzględnieniem podziału doby i roku na strefy i okresy czasowe. Taryfa może przewidywać więcej niż jeden sposób podziału doby na strefy czasowe. 3. Ceny energii elektrycznej dla odbiorców, którzy nie nabyli prawa do korzystania z usług przesyłowych lub nie korzystają z tego prawa, zwanych dalej "odbiorcami taryfowymi", kupujących rocznie więcej niż 10 MWh energii elektrycznej, mogą być kalkulowane co najmniej dla dwóch okresów doby, a dla kupujących rocznie więcej niż 10 GWh energii elektrycznej - kalkuluje się co najmniej dla trzech okresów doby i dwóch okresów roku. 4. Podział odbiorców, o którym mowa w ust. 1, może uwzględniać wyodrębnioną grupę odbiorców taryfowych zużywających rocznie mniej niż 1.000 kWh energii elektrycznej, dla których mogą być kalkulowane jednoskładnikowe stawki opłat za dostarczaną energię elektryczną. § 9. 1. Odbiorca, który: 1) pobiera energię elektryczną z kilku miejsc dostarczania, położonych w sieci o różnych poziomach napięć, jest zaliczany do grup taryfowych oddzielnie w każdym z tych miejsc; 2) do zasilania jednego zespołu urządzeń pobiera energię elektryczną z więcej niż jednego miejsca dostarczania na tym samym poziomie napięcia, wybiera grupę taryfową jednakową dla wszystkich miejsc dostarczania; 3) ze względu na przyjęty, w przedsiębiorstwie energetycznym, podział odbiorców na grupy taryfowe dokonany na podstawie kryteriów wymienionych w § 8 ust. 1, może być, dla danego miejsca dostarczania energii elektrycznej, zaliczony do więcej niż jednej grupy taryfowej, ma prawo wyboru jednej spośród tych grup. 2. Odbiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, może wystąpić do przedsiębiorstwa energetycznego o zmianę grupy taryfowej, nie częściej niż raz na 12 miesięcy. Warunki zmiany grupy taryfowej określa umowa sprzedaży energii elektrycznej. Rozdział 3 Szczegółowe zasady kalkulacji cen i stawek opłat § 10. 1. Koszty uzasadnione prowadzenia przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej oraz obrotu tą energią określa się na podstawie: 1) planowanych rocznych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, w tym kosztów finansowych związanych z obsługą kredytów bankowych, z wyłączeniem odsetek i opłat za nieterminowe realizowanie zobowiązań; 2) planowanych rocznych kosztów modernizacji i rozwoju oraz kosztów realizacji inwestycji z zakresu ochrony środowiska i związanych z tym kosztów finansowych. 2. Sposób zaliczania kosztów, o których mowa w ust. 1, do poszczególnych grup taryfowych nie może ulegać zmianie w okresie regulacji. Dokonanie takich zmian może nastąpić wyłącznie w celu eliminowania subsydiowania skrośnego. § 11. 1. Koszty, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1, ustala się zgodnie z art. 44 i 45 ustawy w sposób umożliwiający ustalenie kosztów stałych i kosztów zmiennych planowanych przez przedsiębiorstwo energetyczne dla poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej, z uwzględnieniem źródeł tych kosztów. 2. Podstawą oceny kosztów, o których mowa w ust. 1, są planowane wielkości, o których mowa w ust. 3, i koszty poniesione w roku kalendarzowym poprzedzającym pierwszy rok okresu regulacji, określane na podstawie sprawozdania finansowego, zbadanego zgodnie z przepisami o rachunkowości. 3. Koszty, o których mowa w ust. 1, określa się, przyjmując ustalone dla pierwszego roku okresu regulacji planowane wielkości, w tym ilość sprzedanej energii elektrycznej i wielkość mocy umownej. § 12. 1. Koszty wynikające z inwestycji modernizacyjnych, rozwojowych i z zakresu ochrony środowiska, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2, ustala się jako roczne koszty związane z eksploatacją urządzeń i instalacji, przekazywanych do eksploatacji po zakończeniu tych inwestycji. 2. Koszty, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorstwo energetyczne ustala na podstawie obowiązującego dla przedsiębiorstwa planu inwestycji oraz określonego w tym planie sposobu finansowania i harmonogramu realizacji poszczególnych przedsięwzięć inwestycyjnych w zakresie: 1) wytwarzania energii elektrycznej - planu inwestycji rozwojowych, modernizacyjnych i związanych z ochroną środowiska, dla źródeł energii elektrycznej; 2) przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej - planu rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na energię elektryczną, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy. 3. Koszty związane z eksploatacją urządzeń i instalacji przekazywanych do eksploatacji w wyniku inwestycji rozwojowych, modernizacyjnych i z zakresu ochrony środowiska, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują w szczególności: 1) odpisy amortyzacyjne, obliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami dla środków trwałych przekazywanych do eksploatacji w wyniku inwestycji rozwojowych, modernizacyjnych i z zakresu ochrony środowiska; 2) odsetki od kredytów zaciągniętych na realizację tych inwestycji oraz koszty finansowe związane z obsługą tych kredytów; 3) koszty kalkulacyjne, związane z eksploatacją nowych urządzeń i instalacji w zakresie kosztów robocizny, zużycia materiałów, paliw, energii, wody, usuwania odpadów, transportu, remontów i innych kosztów, wynikających z rodzaju urządzeń i instalacji oraz warunków ich pracy. § 13. 1. Koszty wspólne dla wszystkich lub kilku grup taryfowych oraz koszty wspólne dla wszystkich lub kilku rodzajów prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, w tym koszty modernizacji i rozwoju oraz ochrony środowiska, dzieli się na poszczególne grupy taryfowe i na poszczególne rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z przyjętą w przedsiębiorstwie metodą podziału kosztów i zachowaniem należytej staranności w sposobie zaliczania tych kosztów do poszczególnych grup taryfowych. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne, w okresie regulacji, nie może dokonać zmiany metody podziału kosztów wspólnych i zmiany podziału odbiorców na grupy taryfowe. Dokonanie zmiany metody podziału kosztów wspólnych może nastąpić wyłącznie w celu eliminowania subsydiowania skrośnego. 3. Koszty stanowiące podstawę kalkulacji cen i stawek opłat ustalonych w taryfie mogą obejmować koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwo energetyczne przedsięwzięć i usług, o których mowa w art. 45 ust. 2 i 3 ustawy. § 14. 1. Wytwórca kalkuluje, z zastrzeżeniem § 15, ustalone w taryfie: 1) ceny energii elektrycznej - na podstawie sumy jednostkowych kosztów stałych i jednostkowych kosztów zmiennych, ustalonych w sposób określony w ust. 3 i 4, wyrażone w złotych za MWh; 2) stawki opłat za rezerwy mocy - na podstawie jednostkowych kosztów stałych, ustalonych w sposób określony w ust. 3, wyrażone w złotych za MW za godzinę; 3) stawki opłat za usługi systemowe - na podstawie kosztów uzasadnionych stałych i zmiennych świadczenia tych usług, wynikających ze zwiększenia kosztów ponad koszty produkcji energii elektrycznej, o których mowa w pkt 1 i 2. 2. Stawki opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą być kalkulowane z podziałem na: 1) składnik stały - za utrzymanie gotowości do świadczenia poszczególnych rodzajów usług systemowych, wyrażony w złotych za godzinę, lub miesiąc lub w złotych za MW za godzinę, lub złotych za MW za miesiąc; 2) składnik zmienny - za świadczenie usług systemowych, wyrażony w złotych za MWh. 3. Jednostkowe koszty stałe oblicza się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: kjs - jednostkowe koszty stałe [w zł/MWh]; Ksp - koszty stałe planowane na rok obowiązywania taryfy, ustalone dla jednostki wytwórczej lub grup takich jednostek, dla których są kalkulowane ceny i stawki opłat, ustalone na podstawie kosztów uzasadnionych eksploatacji tych jednostek oraz kosztów uzasadnionych wynikających z nakładów na rozwój i modernizację tych jednostek, z wyłączeniem kosztów wymienionych w ust. 4 [w zł]; Pdwi - moc dyspozycyjną planowaną na każdą godzinę dla danej jednostki wytwórczej lub grup takich jednostek, wykorzystaną do produkcji energii elektrycznej sprzedawanej w danym roku obowiązywania taryfy [w MWh]; Pdri - moc dyspozycyjną jednostki wytwórczej lub grup takich jednostek, planowaną do sprzedaży jako rezerwa mocy w poszczególnych godzinach, w danym roku obowiązywania taryfy [w MWh]; n - liczbę godzin, planowaną odpowiednio do mocy dyspozycyjnej oznaczonej symbolem "Pdwi" albo mocy dyspozycyjnej, oznaczonej symbolem "Pdri", w danym roku obowiązywania taryfy. 4. Jednostkowe koszty zmienne oblicza się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: kjz - jednostkowe koszty zmienne [w zł/MWh]; K - koszty paliwa łącznie z kosztami jego transportu i składowania, planowanego do zużycia w danym roku obowiązywania taryfy dla jednostki wytwórczej lub grup takich jednostek [w zł]; Kze - koszty opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska przyrodniczego oraz składowanie odpadów paleniskowych, planowane dla jednostki wytwórczej lub grup takich jednostek w danym roku obowiązywania taryfy [w zł]; Kzw - pozostałe koszty zmienne planowane dla jednostki wytwórczej lub grup takich jednostek w danym roku obowiązywania taryfy [w zł]; Ejw - ilość energii elektrycznej planowaną do sprzedaży, a wytworzoną przez jednostkę wytwórczą lub grupę takich jednostek, w danym roku obowiązywania taryfy [w MWh]. § 15. 1. Cenę energii elektrycznej wytworzonej przez skojarzone źródło energii oblicza się według wzoru: Cs = Ck x [1 +(RPIn-1 - Xn) / 100] gdzie poszczególne symbole oznaczają: Cs - cenę energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, ustaloną na dany rok obowiązywania taryfy [w zł/MWh]; Ck - średnią cenę energii elektrycznej wytworzonej w krajowym systemie elektroenergetycznym w jednostkach wytwórczych kondensacyjnych, w roku kalendarzowym poprzedzającym rok obowiązywania taryfy [w zł/MWh]; RPIn-1 - średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku kalendarzowym poprzedzającym rok obowiązywania taryfy, określony w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" [w %]; Xn - współczynnik korekcyjny, określający projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków prowadzenia przez to przedsiębiorstwo danego rodzaju działalności gospodarczej w danym roku obowiązywania taryfy [w %]. Współczynnik korekcyjny na pierwszy rok okresu regulacji uwzględnia się w cenie energii elektrycznej. 2. Przez skojarzone źródło energii, o którym mowa w ust. 1, rozumie się jednostkę wytwórczą wytwarzającą energię elektryczną i ciepło ze sprawnością przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną i ciepło łącznie co najmniej 70 %, obliczoną jako średnioroczna w roku kalendarzowym poprzedzającym rok wprowadzenia do stosowania taryfy dla energii elektrycznej wytwarzanej w tej jednostce. W przypadku nowo budowanych jednostek wytwórczych sprawność przemiany, dla pierwszego roku obowiązywania taryfy dla tych jednostek, oblicza się na podstawie wielkości planowanych. 3. Średnią cenę energii elektrycznej wytworzonej w krajowym systemie elektroenergetycznym w jednostkach wytwórczych kondensacyjnych Ck, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloraz przychodów ze sprzedaży tej energii oraz ilości sprzedanej energii elektrycznej; do obliczeń tych stosuje się dane statystyczne publikowane przez Główny Urząd Statystyczny lub inną upoważnioną jednostkę. 4. Cenę energii elektrycznej wytworzonej przez jednostkę wytwórczą lub grupę takich jednostek w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, ze sprawnością przemiany energii chemicznej paliwa w energię elektryczną i ciepło mniejszą niż 70 %, obliczoną jako średnioroczną w danym roku obowiązywania taryfy, ustala się w taryfie w sposób określony w § 14. 5. Taryfy dla energii elektrycznej i ciepła dla źródeł, w których występuje skojarzone wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej, ustala się dla tego samego okresu. § 16. 1. Stawki opłat za przyłączenie do sieci, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 1, kalkuluje się na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci służących do przyłączenia podmiotów określonych w obowiązującym dla przedsiębiorstwa energetycznego planie rozwoju, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, dla okresu regulacji, oddzielnie dla każdej grupy przyłączeniowej w przeliczeniu na: 1) jednostkę mocy przyłączeniowej lub 2) jednostkę długości odcinka sieci od miejsca przyłączenia do miejsca rozgraniczenia własności instalacji, urządzeń lub sieci, określonych w umowie o przyłączenie. 2. W nakładach inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się wydatki ponoszone na wykonanie prac projektowych i geodezyjnych, uzgodnienia dokumentacji, uzyskania pozwoleń na budowę, zakup lub budowę elementów odcinków sieci służących do przyłączenia podmiotów z uwzględnieniem długości tych odcinków, wykonanie robót budowlano-montażowych wraz z nadzorem oraz wykonanie niezbędnych prób, a także uwzględnia się opłaty za zajęcie terenu. 3. Stawki opłat za przyłączenie do sieci, o których mowa w ust. 1, różnicuje się w zależności od rodzaju elementów stosowanych do budowy odcinków sieci służących do przyłączenia podmiotów oraz standardów jakościowych dostarczanej energii elektrycznej. § 17. 1. Stawki opłat przesyłowych, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 2, kalkuluje się z uwzględnieniem podziału na stawki: 1) sieciowe; 2) systemowe; 3) rozliczeniowe. 2. Stawkę systemową, o której mowa w ust. 1 pkt 2, kalkuluje się z uwzględnieniem podziału na składniki: 1) jakościowy; 2) rekompensujący; 3) wyrównawczy. § 18. 1. Stawki sieciowe, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 1, kalkuluje się z uwzględnieniem podziału sieci na następujące poziomy napięć znamionowych: 1) niskie - obejmujące napięcia znamionowe nie wyższe niż 1 kV; 2) średnie - obejmujące napięcia znamionowe wyższe niż 1 kV i niższe niż 110 kV; 3) wysokie - obejmujące napięcie znamionowe 110 kV; 4) najwyższe - obejmujące napięcia znamionowe wyższe niż 110 kV. 2. Stawki sieciowe kalkuluje się dla sieci poszczególnych poziomów napięć znamionowych, wymienionych w ust. 1, jako stawki dwuskładnikowe z podziałem na składnik: 1) stały stawki sieciowej - obliczany na jednostkę mocy umownej; 2) zmienny stawki sieciowej - obliczany na jednostkę energii elektrycznej pobieranej z sieci w miejscu jej dostarczania. 3. Stawki sieciowe kalkuluje się na podstawie kosztów uzasadnionych świadczenia usług przesyłowych oraz kosztów zakupionych usług przesyłowych od innych operatorów. § 19. 1. Składnik stały stawki sieciowej, o którym mowa w § 18 ust. 2 pkt 1, kalkuluje się, dla odbiorców przyłączonych do sieci danego poziomu napięć znamionowych, na podstawie kosztów uzasadnionych: 1) eksploatacji sieci danego poziomu napięć znamionowych; 2) wynikających z nakładów na odtworzenie, modernizację i rozwój sieci, służących do realizacji usługi przesyłowej; 3) stałych przesyłania energii elektrycznej sieciami innych poziomów napięć znamionowych i sieciami należącymi do innych operatorów; 4) zakupu rezerw w zdolnościach przesyłowych w sieciach należących do innych operatorów; 5) wynikających z nakładów na budowę odcinków sieci służących do przyłączenia podmiotów do sieci danego poziomu napięć znamionowych, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w art. 7 ust. 6 ustawy. 2. Składnik zmienny stawki sieciowej, o którym mowa w § 18 ust. 2 pkt 2, kalkuluje się, dla odbiorców przyłączonych do sieci danego poziomu napięć znamionowych, na podstawie kosztów uzasadnionych: 1) zakupu energii elektrycznej w ilości niezbędnej do pokrycia różnicy między ilością energii elektrycznej wprowadzanej do sieci danego poziomu napięć znamionowych a ilością energii pobranej z tej sieci przez odbiorców i przesłanej do sieci innych poziomów napięć znamionowych; 2) zmiennych za przesyłanie energii elektrycznej sieciami innych poziomów napięć znamionowych i sieciami należącymi do innych operatorów; 3) stałych za przesyłanie energii elektrycznej, w części nieuwzględnionej w składniku stałym, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 45 ust. 5 ustawy. 3. Składnik stały stawki sieciowej, o którym mowa w § 18 ust. 2 pkt 1, dla odbiorców przyłączonych do sieci danego poziomu napięć znamionowych kalkuluje się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: SSVn - składnik stały stawki sieciowej [w zł za MW]; KSVn - sumę kosztów stałych, o których mowa w ust. 1; PVn - sumę mocy umownych pobieranych przez odbiorców, w tym innych operatorów z sieci o poziomie napięcia znamionowego Vn. 4. Składnik zmienny stawki sieciowej, o którym mowa w § 18 ust. 2 pkt 2, dla odbiorców przyłączonych do sieci danego poziomu napięć znamionowych kalkuluje się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: SZVn - składnik zmienny stawki sieciowej [w zł za MWh]; KZVn - sumę kosztów zmiennych, o których mowa w ust. 2; EVn - sumę energii elektrycznej pobranej z sieci o poziomie napięcia znamionowego Vn przez odbiorców przyłączonych na tym poziomie napięć znamionowych, w tym operatorów, oraz przesłanej do sieci innych poziomów napięć znamionowych. § 20. 1. Składnik jakościowy stawki systemowej, o którym mowa w § 17 ust. 2 pkt 1, kalkuluje się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: SoSJ - składnik jakościowy stawki systemowej [w zł za MWh]; KSJ - koszty utrzymania systemowych standardów jakości i niezawodności bieżących dostaw energii elektrycznej; ES - ilość energii elektrycznej pobieraną przez odbiorców z sieci krajowego systemu elektroenergetycznego [w MWh]. 2. Koszty utrzymania systemowych standardów jakości i niezawodności bieżących dostaw energii elektrycznej, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty: 1) zakupionych, przez operatora systemu przesyłowego, niezbędnych rezerw mocy i usług systemowych, na podstawie cen ustalonych w taryfach lub w warunkach konkurencji, o których mowa w art. 49 ustawy, albo cen negocjowanych; 2) zakupionej, przez operatora systemu przesyłowego, niezbędnej ilości energii elektrycznej wytwarzanej w celu zapewnienia odpowiedniej jakości dostaw tej energii, określonych jako różnica między płatnościami za energię elektryczną a przychodami ze sprzedaży tej energii na rynku bilansującym. 3. Składnik rekompensujący stawki systemowej, o którym mowa w § 17 ust. 2 pkt 2, kalkuluje się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: SoSS - składnik rekompensujący stawki systemowej [w zł za MWh]; KSS - koszty wynikające z rozliczeń za energię elektryczną wytworzoną w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, planowaną do zakupu w ilości wynikającej z obowiązku określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 4 ustawy, kalkulowane w sposób określony w ust. 4 [w zł]; ES - ilość energii elektrycznej pobieraną przez odbiorców z sieci krajowego systemu elektroenergetycznego [w MWh]. 4. Koszty oznaczone symbolem "KSS", o których mowa w ust. 3, kalkuluje się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: KSS - koszty wynikające z rozliczeń za energię elektryczną wytworzoną w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła [w zł]; ORei - roczną, planowaną kwotę opłat rekompensujących, o których mowa w § 31 ust. 1, płaconych, przez operatora systemu przesyłowego, danemu operatorowi systemu dystrybucyjnego za zakupioną energię elektryczną wytwarzaną w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, ustaloną w sposób określony w § 31 ust. 1 [w zł]; n - ilość operatorów systemów dystrybucyjnych kupujących energię wytwarzaną w skojarzeniu. 5. Składnik wyrównawczy stawki systemowej, o którym mowa w § 17 ust. 2 pkt 3, kalkuluje się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: SoSW - składnik wyrównawczy stawki systemowej [w zł za MWh]; KSW - koszty usług dodatkowych polegających na utrzymywaniu wymaganego stanu krajowego systemu elektroenergetycznego, świadczonych przez zarządcę kontraktów, o którym mowa w § 29, na rzecz operatora systemu przesyłowego poprzez wykonanie postanowień umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej umożliwiających realizację przedsięwzięć inwestycyjnych, o których mowa w art. 45 ust. 1a ustawy, zwanych dalej "umowami długoterminowymi", kalkulowane w sposób określony w ust. 6; ES - ilość energii elektrycznej pobieraną z sieci krajowego systemu elektroenergetycznego przez odbiorców [w MWh]. 6. Koszty usług dodatkowych, o których mowa w ust. 5, kalkuluje się jako roczne koszty wynikające z nakładów inwestycyjnych ponoszonych na przedsięwzięcia inwestycyjne, o których mowa w art. 45 ust. 1a ustawy, określone jako suma różnic między zweryfikowanymi planowanymi płatnościami wynikającymi z umów długoterminowych a planowanymi przychodami ze sprzedaży mocy i energii elektrycznej, obliczane według wzoru: KSW = (CKD - CTH) x EKD gdzie poszczególne symbole oznaczają: KSW - koszty usług dodatkowych, o których mowa w ust. 5; CKD - planowaną średnią cenę zakupu energii elektrycznej, na podstawie umów długoterminowych, przeznaczonej do sprzedaży odbiorcom, dla których stosuje się jeden zestaw cen lub stawek opłat i warunków ich stosowania, przez zarządcę kontraktów, o którym mowa w § 29, podwyższoną o jednostkowe koszty własne obrotu tą energią i koszty ryzyka handlowego zarządcy kontraktów [w zł za MWh]; w kalkulacji ceny zakupu energii elektrycznej nie uwzględnia się planowanych przychodów ze sprzedaży rezerw mocy i usług, uzyskanych od jednostek wytwórczych objętych umowami długoterminowymi; CTH - planowaną średnią cenę sprzedaży energii elektrycznej określoną na podstawie cen ustalonych w taryfie zarządcy kontraktów, o którym mowa w § 29 [w zł za MWh]; EKD - ilość energii elektrycznej planowaną do sprzedaży odbiorcom, dla których stosuje się jeden zestaw cen lub stawek opłat i warunków ich stosowania, przez zarządcę kontraktów, o którym mowa w § 29 [w MWh]. § 21. 1. Operator systemu przesyłowego kalkuluje stawkę rozliczeniową, o której mowa w § 17 ust. 1 pkt 3, dla podmiotów zgłaszających grafiki obciążeń, na podstawie kosztów uzasadnionych. 2. Stawkę rozliczeniową kalkuluje się jako iloraz kosztów uzasadnionych budowy i rozwoju systemów bilansowo-rozliczeniowych oraz ich eksploatacji, niezbędnych do realizacji umów sprzedaży energii elektrycznej zgłoszonych w formie grafików obciążeń, do ilości energii elektrycznej określonej w tych grafikach. 3. Operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego może kalkulować stawkę rozliczeniową na podstawie kosztów zakupu usług przesyłowych, w części przypadającej na opłatę rozliczeniową oraz własnych kosztów, o których mowa w ust. 2, nieuwzględnionych do kalkulacji składnika stałego stawki sieciowej, wymienionego w § 18 ust. 2 pkt 1. § 22. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem i dystrybucją energii elektrycznej może ustalić w taryfie stawki opłat i sposób obliczania opłat pobieranych za usługi lub czynności wykonywane na dodatkowe zlecenie przyłączonego podmiotu. 2. Stawki opłat, o których mowa w ust. 1, kalkuluje się na podstawie kosztów uzasadnionych realizacji usług lub czynności, w sposób eliminujący subsydiowanie skrośne. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala się za: 1) przerwanie i wznowienie dostarczania energii elektrycznej; 2) sprawdzenie prawidłowości wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego; 3) usługi pogotowia technicznego. § 23. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem energią elektryczną kalkuluje ceny energii elektrycznej na podstawie kosztów uzasadnionych zakupu tej energii oraz własnych kosztów uzasadnionych prowadzonej działalności w zakresie obrotu energią elektryczną. 2. Koszty uzasadnione zakupu energii elektrycznej obejmują koszty zakupionej energii z zachowaniem zasad konkurencji i minimalizacji kosztów jej zakupu oraz kosztów zakupionych usług przesyłowych, jeżeli tak stanowi umowa sprzedaży energii elektrycznej. 3. Własne koszty uzasadnione ustala się na podstawie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną, w tym kosztów: 1) obsługi handlowej związanej z obrotem energią elektryczną, z wyłączeniem kosztów przyjętych do kalkulacji stawki opłaty abonamentowej; 2) finansowych. 4. Jednoskładnikową stawkę opłaty za dostarczaną odbiorcy energię elektryczną, o której mowa w § 8 ust. 4, kalkuluje się na podstawie łącznych kosztów zakupu tej energii i świadczenia usługi przesyłowej, w przeliczeniu na jednostkę dostarczonej odbiorcy energii elektrycznej. § 24. Stawkę opłaty abonamentowej, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 2, kalkuluje się na podstawie kosztów uzasadnionych: 1) ponoszonych w związku z odczytywaniem wskazań układów pomiarowo-rozliczeniowych i ich kontrolą; 2) handlowej obsługi odbiorców, polegającej na wystawianiu faktur i ich dostarczaniu. § 25. Przy ustalaniu wysokości cen i stawek opłat, o których mowa w § 7, obliczonych w sposób określony w § 14 i 15 oraz § 19-24, dopuszcza się uwzględnienie zysku, którego wysokość wynika z analizy nakładów na przedsięwzięcia inwestycyjne ujęte w planach, o których mowa w § 12 ust. 2, przy zapewnieniu ochrony interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen. § 26. 1. W celu określenia dopuszczalnych zmian cen i stawek opłat na dany rok okresu regulacji przedsiębiorstwo energetyczne ustala ceny wskaźnikowe dla poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności gospodarczej. 2. Ceny wskaźnikowe, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać warunek określony wzorem: Cwn ≤ Cwn-1 x [1 + (RPIn-1 - Xn)/100] gdzie poszczególne symbole oznaczają: Cwn - cenę wskaźnikową dla danego rodzaju działalności gospodarczej w danym roku okresu regulacji; Cwn-1 - cenę wskaźnikową dla danego rodzaju działalności gospodarczej w roku poprzedzającym dany rok okresu regulacji; RPIn-1 - średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, w poprzednim roku kalendarzowym, określony w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" [w %]; Xn - współczynnik korekcyjny, określający projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków prowadzenia przez nie danego rodzaju działalności gospodarczej [w %]. Współczynnik korekcyjny na pierwszy rok okresu regulacji uwzględnia się w cenach i stawkach opłat zawartych w taryfach. 3. Ceny wskaźnikowe, o których mowa w ust. 1, ustala się w zakresie: 1) wytwarzania energii elektrycznej oraz obrotu tą energią, jako średnią cenę sprzedanej energii elektrycznej, stanowiącą iloraz kalkulacyjnych przychodów z jej sprzedaży oraz stawek opłat abonamentowych, wyliczanych według cen i stawek opłat planowanych na dany rok okresu regulacji, przy uwzględnieniu wielkości i struktury sprzedaży przyjętych do kalkulacji taryfy na pierwszy rok okresu regulacji, zwany dalej "okresem bazowym", do ilości sprzedaży tej energii przyjętej do kalkulacji taryfy na okres bazowy; 2) przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, jako średnią cenę dostarczania energii elektrycznej, stanowiącą iloraz kalkulacyjnych przychodów ze sprzedaży usług przesyłowych oraz stawek opłat abonamentowych, wyliczanych na podstawie stawek opłat planowanych w taryfie na dany rok okresu regulacji, przy uwzględnieniu wielkości i struktury sprzedaży tych usług w okresie bazowym, do ilości dostaw energii elektrycznej przyjętej do kalkulacji taryfy na okres bazowy. 4. W przychodach, określonych w ust. 3 pkt 1, nie uwzględnia się bonifikat i upustów oraz przychodów uzyskanych z opłat: 1) za nielegalny pobór energii elektrycznej; 2) za niedotrzymanie warunków umów. 5. W przychodach, określonych w ust. 3 pkt 2, nie uwzględnia się bonifikat i upustów oraz przychodów uzyskanych z opłat: 1) za przyłączenie do sieci; 2) za usługi lub czynności wymienione w § 22 ust. 1; 3) za nielegalny pobór energii elektrycznej. § 27. 1. Jeżeli ochrona interesów odbiorców wymaga subsydiowania niektórych grup taryfowych, przedsiębiorstwo energetyczne może ustalić ceny i stawki opłat dla subsydiowanych grup taryfowych, których poziom nie może być wyższy, w stosunku do ostatnio stosowanych cen i stawek opłat, o więcej niż 3 punkty procentowe ponad średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku kalendarzowym, określony w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli wzrost cen i stawek opłat, dla subsydiowanych grup taryfowych, jest skutkiem eliminowania subsydiowania skrośnego pomiędzy poszczególnymi rodzajami działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną w sposób, który powoduje, że dla określonej grupy taryfowej wraz ze wzrostem składnika zmiennego poszczególnych cen i stawek opłat następuje spadek składnika zmiennego innych cen i stawek opłat, wzrost sumy tych składników w taryfie, która będzie stosowana, w stosunku do sumy odpowiednich składników w poprzedniej taryfie nie może być wyższy o więcej niż 3 punkty procentowe ponad średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych określony w komunikacie, o którym mowa w ust. 1. § 28. 1. W przypadku nowo tworzonego przedsiębiorstwa energetycznego lub podejmowania przez istniejące przedsiębiorstwo nowego rodzaju działalności gospodarczej w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, taryfę oraz cenę wskaźnikową ustala się na podstawie planowanych wielkości kosztów, przychodów i sprzedaży, a także na podstawie analiz porównawczych z innymi przedsiębiorstwami energetycznymi. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne powstałe w wyniku łączenia z innymi podmiotami lub podziału przedsiębiorstwa energetycznego prowadzącego działalność w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną zachowuje prawo do prowadzenia rozliczeń z odbiorcami na podstawie cen i stawek opłat ustalonych w taryfie przedsiębiorstwa, które uległo podziałowi albo zostało połączone z innymi podmiotami, do dnia wejścia w życie taryfy ustalonej przez to przedsiębiorstwo i zatwierdzonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, jednak nie dłużej niż przez okres 9 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności, na którą uzyskało koncesję. 3. Przedsiębiorstwo, o którym mowa w ust. 2, oblicza ceny wskaźnikowe w sposób określony w § 26. Rozdział 4 Szczegółowe zasady rozliczeń w obrocie energią elektryczną § 29. Wytwórca będący stroną umowy długoterminowej dokonuje rozliczenia kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 1a ustawy, z przedsiębiorstwem energetycznym będącym stroną tej umowy, zwanym dalej "zarządcą kontraktów", zgodnie z postanowieniami umowy długoterminowej. § 30. Zarządca kontraktów dokonuje rozliczenia kosztów, o których mowa w § 20 ust. 5, z operatorem systemu przesyłowego, obliczając opłatę według wzoru: OSW = SoSW x Es gdzie poszczególne symbole oznaczają: OSW - opłatę za usługi dodatkowe, o których mowa w § 20 ust. 5 [w zł za okres rozliczeniowy]; SoSW - składnik wyrównawczy stawki systemowej [w zł za MWh]; Es - ilość energii elektrycznej pobieraną przez odbiorców z sieci krajowego systemu elektroenergetycznego [w MWh za okres rozliczeniowy]. § 31. 1. Przedsiębiorstwo energetyczne będące jednocześnie operatorem systemu dystrybucyjnego kupując energię elektryczną wytwarzaną w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła po cenach ustalonych w sposób określony w § 15 ust. 1, rozlicza się z operatorem systemu przesyłowego, obliczając opłatę rekompensującą według wzoru: ORe=(Cs - Cor) x Ews gdzie poszczególne symbole oznaczają: ORe - opłatę rekompensującą [w zł za miesiąc]; Cs - cenę zakupu energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, obliczoną w sposób określony w § 15 ust. 1 [w zł za MWh]; Cor - roczną cenę energii elektrycznej, ustaloną jako iloraz sumy przychodów uzyskanych ze sprzedaży energii elektrycznej wytwarzanej w jednostkach wytwórczych nieobjętych umowami długoterminowymi do ilości energii sprzedanej, a wytworzonej w tych jednostkach, w poprzednim roku kalendarzowym; Ews - ilość energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, zakupionej w danym okresie rozliczeniowym po cenie oznaczonej symbolem "Cs" [w MWh]. 2. Jeżeli energia elektryczna wytwarzana w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła jest sprzedawana na rynku bilansującym, roczną cenę, o której mowa w ust. 1, przyjmuje się w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży tej energii w danym okresie rozliczeniowym na tym rynku. § 32. 1. Rozliczenia, między przedsiębiorstwami energetycznymi za dostarczoną energię elektryczną lub świadczone usługi przesyłowe, są prowadzone na podstawie danych rozliczeniowych dotyczących okresu rozliczeniowego ustalonego w taryfie. 2. Podstawą do rozliczeń, o których mowa w ust. 1, są wskazania liczników, układów pomiarowo-rozliczeniowych, rejestrowane wielkości niemierzalne oraz algorytmy ich przetwarzania na dane rozliczeniowe. 3. Dopuszcza się stosowanie w rozliczeniach wstępnych danych rozliczeniowych lub wielkości zastępczych, obliczonych w sposób określony w taryfie. § 33. 1. Opłatę przesyłową dla danego poziomu napięć znamionowych oblicza się według wzoru: Opoi = SSVn x Pi + SZVn x Epi + koi x SoS x Eoi + Spr x Ezi gdzie poszczególne symbole oznaczają: Opoi - opłatę przesyłową obliczoną dla danego odbiorcy [w zł za okres rozliczeniowy]; SSVn - składnik stały stawki sieciowej za okres rozliczeniowy [w zł/MW mocy umownej]; Pi - moc umowną określoną dla danego odbiorcy [w MW]; SZVn - składnik zmienny stawki sieciowej [w zł/MWh]; Epi - ilość energii elektrycznej pobranej z sieci przez danego odbiorcę [w MWh za okres rozliczeniowy]; koi - współczynnik udziału odbiorcy w pokrywaniu kosztów systemowych ustalonych dla danego odbiorcy w sposób określony w ust. 2; SoS - stawkę systemową, określoną jako suma składników wymienionych w § 17 ust. 2 [w zł/MWh]; Eoi - ilość energii elektrycznej pobraną z sieci przez odbiorców, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, lub ustaloną dla operatorów systemów dystrybucyjnych jako ilość energii oznaczoną symbolem "Eor", o której mowa w ust. 2 pkt 3 [w MWh za okres rozliczeniowy]; Spr - stawkę rozliczeniową [w zł/MWh]; Ezi - ilość energii elektrycznej określoną w zgłoszonych do operatora grafikach obciążeń [w MWh za okres rozliczeniowy]; dla odbiorców niezgłaszających umów sprzedaży energii elektrycznej Ezi = 0. 2. Współczynnik udziału odbiorcy w pokrywaniu kosztów systemowych ustala się dla: 1) odbiorców, którzy w poprzednim roku kalendarzowym zużyli na własne potrzeby nie mniej niż 500 GWh energii elektrycznej, z wykorzystaniem nie mniej niż 50 % mocy przyłączeniowej, dla których koszt energii elektrycznej stanowi nie mniej niż 20 % kosztów produkcji jako koi = kos = 0,1; 2) odbiorców w krajowym systemie elektroenergetycznym, innych niż odbiorcy, o których mowa w pkt 1, którzy całość kupowanej energii zużywają na własne potrzeby jako koi = kok; współczynnik ten oblicza się według wzoru: koi = kok = [(Eok + Eos) - kos x Eos] / Eok gdzie poszczególne symbole oznaczają: Eos, Eok - ilość energii elektrycznej pobraną w poprzednim roku kalendarzowym z sieci krajowego systemu elektroenergetycznego, odpowiednio przez tych odbiorców oraz odbiorców, o których mowa w pkt 1 [w MWh]; 3) odbiorców będących operatorami systemów dystrybucyjnych, prowadzących rozliczenia za świadczone usługi przesyłowe z operatorem systemu przesyłowego jako koi = kor; współczynnik ten oblicza się według wzoru: koi = kor = (kos x Eosr + kok x Eokr)/Eor gdzie poszczególne symbole oznaczają: kor, kos, kok - współczynniki udziału odbiorcy w pokrywaniu kosztów systemowych ustalane w sposób określony w pkt 1 i 2; Eosr, Eokr - ilość energii elektrycznej pobranej z sieci należących do operatora systemu dystrybucyjnego w poprzednim roku kalendarzowym przez odbiorców, o których mowa w pkt 1 i 2, przyłączanych do sieci tego operatora [w MWh]; Eor - ilość energii elektrycznej równą sumie Eosr, Eokr [w MWh]. 3. Opłatę przesyłową dla wytwórców energii elektrycznej lub dostawców tej energii przesyłanej z zagranicy oblicza się według wzoru: Opw = Spr x EZ gdzie poszczególne symbole oznaczają: Opw - opłatę przesyłową [w zł za okres rozliczeniowy]; Spr - stawkę rozliczeniową [w zł/MWh]; EZ - ilość energii elektrycznej określoną w zgłoszonych do operatora grafikach obciążeń [w MWh za okres rozliczeniowy]. 4. Opłatę przesyłową dla przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się obrotem energią elektryczną nieprzyłączonych do sieci należących do operatora, do którego zgłaszają grafiki obciążeń, oblicza się według wzoru: Opn = 0,5 x Spr x (Esn + Ezn) gdzie poszczególne symbole oznaczają: Opn - opłatę przesyłową [w zł za okres rozliczeniowy]; Spr - stawkę rozliczeniową [w zł/MWh]; Esn - ilość energii elektrycznej odbieranej, określoną w zgłoszonych do operatora grafikach obciążeń [w MWh za okres rozliczeniowy]; Ezn - ilość energii elektrycznej dostarczanej, określoną w zgłoszonych do operatora grafikach obciążeń [w MWh za okres rozliczeniowy]. 5. Opłatę za usługi przesyłowe świadczone między operatorami systemu dystrybucyjnego, na tym samym poziomie napięć znamionowych, oblicza się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: Opovi - opłatę przesyłową [w zł za okres rozliczeniowy]; Ssvn - składnik stały stawki sieciowej [w zł/MW]; Pvi - moc umowną, określoną dla każdego połączenia sieci na tym samym poziomie napięć znamionowych [w MW]; Szvn - składnik zmienny stawki sieciowej [w zł/MWh]; Epi - ilość energii elektrycznej pobraną przez dane połączenie, określoną jako różnica między energią pobraną i oddaną [w MWh za okres rozliczeniowy]; Spr - stawkę rozliczeniową [w zł/MWh]; Ezi - ilość energii elektrycznej określoną w zgłoszonych grafikach obciążeń [w MWh za okres rozliczeniowy]. § 34. Operator systemu dystrybucyjnego w odrębnej umowie zawartej z innym operatorem może ustalić inny niż określony w § 33 sposób rozliczenia opłaty za świadczone usługi przesyłowe na połączeniach sieci, pod warunkiem równego traktowania podmiotów korzystających z tych sieci. § 35. 1. Rozliczeń z odbiorcami za dostarczaną energię elektryczną i świadczone usługi przesyłowe dokonuje się w okresach rozliczeniowych, ustalonych w taryfie. 2. Okres rozliczeniowy nie powinien być dłuższy niż dwa miesiące, a dla odbiorców zaliczanych do V grupy przyłączeniowej nie może być dłuższy niż rok. 3. Jeżeli okres rozliczeniowy jest dłuższy niż miesiąc, w okresie tym mogą być pobierane opłaty za energię elektryczną w wysokości określonej na podstawie prognozowanego zużycia energii elektrycznej w tym okresie. 4. Jeżeli w wyniku wnoszenia opłat na podstawie prognozowanego zużycia tej energii, o którym mowa w ust. 3, powstanie nadpłata za pobraną energię elektryczną lub niedopłata: 1) nadpłata podlega zaliczeniu na poczet płatności ustalonych na najbliższy okres rozliczeniowy, o ile odbiorca nie zażąda jej zwrotu; 2) niedopłata jest doliczana do pierwszego rachunku, ustalonego dla najbliższego okresu rozliczeniowego. § 36. Rozliczenia za dostarczaną energię elektryczną są dokonywane na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dla miejsc dostarczania tej energii, określonych w umowie sprzedaży i umowie przesyłowej. Dopuszcza się możliwość prowadzenia łącznych rozliczeń dla więcej niż jednego miejsca dostarczania energii elektrycznej. § 37. 1. W przypadku stwierdzenia błędów, w pomiarze lub odczycie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego, które spowodowały zawyżenie należności za pobraną energię elektryczną, przedsiębiorstwo energetyczne dokonuje korekty uprzednio wystawionych rachunków. 2. Korekta, o której mowa w ust. 1, obejmuje cały okres rozliczeniowy lub okres, w którym występowały stwierdzone nieprawidłowości lub błędy. § 38. 1. Podstawą do wyliczenia wielkości korekty rachunków, o których mowa w § 37 ust. 1, jest wielkość błędu wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego. 2. Jeżeli określenie błędu, o którym mowa w ust. 1, nie jest możliwe, podstawę do wyliczenia wielkości korekty stanowi średnia liczba jednostek energii elektrycznej za okres doby, obliczana na podstawie sumy jednostek energii elektrycznej prawidłowo wykazanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy w poprzednim okresie rozliczeniowym, pomnożona przez liczbę dni okresu, którego dotyczy korekta rachunku; w wyliczaniu wielkości korekty należy uwzględnić sezonowość poboru energii elektrycznej oraz inne udokumentowane okoliczności mające wpływ na wielkość poboru tej energii. 3. Jeżeli nie można ustalić średniego dobowego zużycia energii elektrycznej, podstawą wyliczenia wielkości korekty jest wskazanie układu pomiarowo-rozliczeniowego z następnego okresu rozliczeniowego. § 39. Nadpłatę wynikającą z wyliczonej korekty, o której mowa w § 37 ust. 1, zalicza się na poczet płatności ustalonych na najbliższy okres rozliczeniowy, o ile odbiorca nie zażąda jej zwrotu. § 40. 1. Za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców, określonych w odrębnych przepisach, odbiorcom, na ich wniosek, przysługują bonifikaty i upusty, w wysokości określonej w taryfie lub umowie. 2. Przedsiębiorstwo energetyczne rozpatruje wniosek, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia jego złożenia. § 41. 1. Wysokość bonifikaty i upustu za niedotrzymanie poziomu napięcia znamionowego w danym okresie doby, zależnie od wartości odchylenia napięcia od dopuszczalnych wartości granicznych, oblicza się: 1) jeżeli wartość odchylenia napięcia od dopuszczalnych wartości granicznych nie przekracza 10 %, odbiorcy przysługuje upust w wysokości obliczonej według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: WUT - wysokość upustu dla odbiorcy w danym okresie doby [w zł]; U - wartość odchylenia napięcia znamionowego od dopuszczalnych, określonych w odrębnych przepisach, wartości granicznych [w %]; AT - ilość energii elektrycznej dostarczoną odbiorcy w danym okresie doby [w jednostkach energii]; CT - cenę energii elektrycznej określoną w taryfie dla danego okresu doby, w którym nastąpiło odchylenie napięcia znamionowego [w zł za jednostkę energii]; 2) jeżeli wartość odchylenia napięcia znamionowego od dopuszczalnych wartości granicznych przekracza 10 %, odbiorcy przysługuje upust uwzględniający bonifikatę, w łącznej wysokości obliczonej według wzoru: WUT = AT x CT + brT x tT gdzie poszczególne symbole oznaczają: WUT - wysokość upustu dla odbiorcy w danym okresie doby [w zł]; AT - ilość energii elektrycznej dostarczoną odbiorcy w danym okresie doby [w jednostkach energii]; CT - cenę energii elektrycznej określoną w taryfie dla danego okresu doby, w którym nastąpiło odchylenie napięcia znamionowego [w zł za jednostkę energii]; brT - ustaloną w taryfie bonifikatę za niedotrzymanie poziomu napięcia znamionowego w danym okresie doby [w zł za godzinę]; tT - łączny czas niedotrzymania poziomu napięcia znamionowego w danym okresie doby [w godzinach]. 2. Za każdą niedostarczoną jednostkę energii elektrycznej odbiorcy przysługuje bonifikata w wysokości pięciokrotności ceny energii elektrycznej za okres, w którym wystąpiła przerwa w dostarczaniu tej energii; ilość niedostarczonej energii elektrycznej w dniu, w którym miała miejsce przerwa w jej dostarczaniu, ustala się na podstawie poboru tej energii w odpowiednim dniu poprzedniego tygodnia, z uwzględnieniem czasu dopuszczalnych przerw określonych w umowie. 3. W okresie, w którym nie były dotrzymane standardy jakościowe obsługi odbiorców, a układ pomiarowo-rozliczeniowy uniemożliwia określenie ilości energii elektrycznej dostarczonej odbiorcy, ilość tej energii ustala się na podstawie poboru energii elektrycznej w analogicznym okresie rozliczeniowym tego samego dnia tygodnia w poprzednim tygodniu oraz proporcji liczby godzin, w których standardy jakościowe obsługi odbiorców nie zostały dotrzymane, do całkowitej liczby godzin w okresie rozliczeniowym. § 42. W przypadku niedotrzymania przez przedsiębiorstwo energetyczne standardów jakościowych obsługi odbiorców, o ile umowa sprzedaży energii elektrycznej lub umowa o świadczenie usług przesyłowych nie stanowi inaczej, odbiorcom przysługują opłaty w następującej wysokości: 1) za nieprzyjęcie zgłoszeń lub reklamacji od odbiorcy - opłata w wysokości 15,81 zł; 2) za nieuzasadnioną zwłokę w usuwaniu zakłóceń w dostarczaniu energii elektrycznej, spowodowanych nieprawidłową pracą sieci - opłata w wysokości 75,91 zł; 3) za odmowę udzielenia odbiorcom, na ich żądanie, informacji o przewidywanym terminie wznowienia dostarczania energii elektrycznej, przerwanego z powodu awarii sieci - opłata w wysokości 7,59 zł; 4) za niepowiadomienie, co najmniej z pięciodniowym wyprzedzeniem, o terminach i czasie planowanych przerw w dostarczaniu energii elektrycznej, w formie ogłoszeń prasowych, komunikatów radiowych lub telewizyjnych, albo w inny sposób przyjęty na danym terenie, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV - opłata w wysokości 15,18 zł; 5) za niepowiadomienie w formie indywidualnych zawiadomień pisemnych, telefonicznych lub za pomocą innego środka telekomunikacji, co najmniej z pięciodniowym wyprzedzeniem, o terminach i czasie planowanych przerw w dostarczaniu energii elektrycznej, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV - opłata w wysokości 151,83 zł; 6) za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z tygodniowym wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV o zamierzonej zmianie nastawień w automatyce zabezpieczeniowej i innych parametrach mających wpływ na współpracę ruchową z siecią - opłata w wysokości 75,91 zł; 7) za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z rocznym wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV, o konieczności dostosowania instalacji do zmienionych warunków zasilania - opłata w wysokości 75,91 zł; 8) za niepoinformowanie na piśmie, co najmniej z trzyletnim wyprzedzeniem, odbiorców zasilanych z sieci o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV o konieczności dostosowania instalacji do zmienionego napięcia znamionowego, podwyższonego poziomu mocy zwarcia i innych warunków funkcjonowania sieci - opłata w wysokości 151,83 zł; 9) za nieuzasadnioną odmowę odpłatnego podjęcia stosownych czynności w sieci, w celu umożliwienia bezpiecznego wykonania przez odbiorcę lub inny podmiot prac w obszarze oddziaływania tej sieci - opłata w wysokości 75,91 zł; 10) za nieudzielenie, na żądanie odbiorcy, informacji w sprawie zasad rozliczeń oraz aktualnych taryf - opłata w wysokości 7,59 zł; 11) za przedłużenie czternastodniowego terminu rozpatrzenia wniosku lub reklamacji odbiorcy w sprawie zasad rozliczeń i udzielenia odpowiedzi, za każdy dzień zwłoki - opłata w wysokości 2,28 zł. § 43. 1. Jeżeli energia elektryczna jest pobierana bez zawarcia umowy sprzedaży energii elektrycznej lub umowy o świadczeniu usług przesyłowych, przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć podmiot nielegalnie pobierający energię opłatami w wysokości pięciokrotności cen i stawek opłat, określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której podmiot byłby zakwalifikowany, przyjmując ryczałtowe ilości zużycia energii określone w taryfie i wielkość mocy wynikającą z sumy zainstalowanych odbiorników. 2. Jeżeli energia elektryczna jest pobierana niezgodnie z warunkami określonymi w umowie, przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć odbiorcę opłatami: 1) w przypadku udowodnionego okresu nielegalnego pobierania energii elektrycznej, w wysokości dwukrotności cen i stawek opłat określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której jest zakwalifikowany odbiorca, przyjmując wielkości pobieranej mocy i zużycia tej energii, jakie wystąpiły w analogicznym okresie przed powstaniem nielegalnego pobierania energii elektrycznej lub po jego ustaniu; opłaty oblicza się dla każdego miesiąca, w którym nastąpiło pobranie energii elektrycznej niezgodnie z umową; 2) w przypadku, gdy nie można ustalić ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej, w wysokości dwukrotności cen i stawek opłat określonych w taryfie dla grupy taryfowej, do której jest zakwalifikowany odbiorca, przyjmując ryczałtowe wielkości zużycia tej energii, określone w taryfie i wielkość mocy określoną w zawartej z odbiorcą umowie sprzedaży energii elektrycznej lub umowie o świadczenie usług przesyłowych. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 2 pkt 1, oblicza się dla całego nieobjętego przedawnieniem okresu udowodnionego nielegalnego pobierania energii elektrycznej. 4. Ryczałtowe ilości energii, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 2, są określane w taryfach jako ilości maksymalne i przedsiębiorstwo przy ustalaniu opłat może zastosować ilości mniejsze, uwzględniając rzeczywiste możliwości pobierania energii elektrycznej przez danego odbiorcę wynikające z mocy i rodzaju zainstalowanych odbiorników. 5. Przedsiębiorstwo energetyczne może ustalić w taryfie opłaty za wykonywanie następujących czynności związanych ze stwierdzeniem nielegalnego pobierania energii elektrycznej: 1) wymianę uszkodzonego przez odbiorcę licznika lub innego urządzenia pomiarowego albo zniszczenie tego licznika lub urządzenia; 2) sprawdzenie stanu technicznego układu pomiarowo-rozliczeniowego i założenie nowych plomb na zabezpieczeniu głównym, w układzie pomiarowo-rozliczeniowym lub na innym elemencie podlegającym oplombowaniu, w miejsce zerwanych przez odbiorcę plomb lub przez niego uszkodzonych; 3) poddanie urządzenia pomiarowo-rozliczeniowego ponownej legalizacji z powodu zerwania przez odbiorcę plomb legalizacyjnych lub ich naruszenia; 4) założenie, w miejsce zerwanej przez odbiorcę plomby na wskaźniku mocy 15-minutowej lub innym urządzeniu związanym z pomiarem tej mocy, lub naruszenie tej plomby. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 44. 1. Taryfy przedsiębiorstw energetycznych obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia obowiązują do dnia określonego w decyzjach Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki zatwierdzających taryfy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Taryfy operatorów obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia obowiązują do dnia 31 grudnia 2004 r. 3. Do spraw wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, dotyczących taryf, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 45. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 14 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2001 r. Nr 1, poz. 7), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 135, poz. 1144) utraciło moc z dniem 1 stycznia 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru informacji o przychodach (dochodach) wypłaconych lub postawionych do dyspozycji faktycznemu lub pośredniemu odbiorcy, obowiązującej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych 2) (Dz. U. Nr 106, poz. 1133) Na podstawie art. 42c ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór informacji o wysokości przychodów (dochodów) wypłaconych lub postawionych do dyspozycji faktycznemu lub pośredniemu odbiorcy niemającemu w Polsce miejsca zamieszkania [IFT-3/IFT-3R], stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1133) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje częściowej transpozycji dyrektywy 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz. Urz. WE L 157 z 26.06.2003 r.). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1113--z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci 1114--z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 26 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 30, poz. 260) Na podstawie art. 61 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 71, poz. 650) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 21 otrzymuje brzmienie: "§ 21. 1. Czapki: 1) wyjściowa (zimowa i letnia) - rogatywka z tkanin w kolorze ciemnogranatowym, z otokiem w kolorze ciemnoniebieskim. Okucie daszków metalowe, w kolorze złotym. Pasek skórzany z klamerką oksydowaną na czarno, zamocowany nad daszkiem za pomocą guzików w kolorze czarnym z wizerunkiem orła. Dwa galony wykonane z taśmy metalizowanej w kolorze złotym, umieszczone w górnej części otoku dla starszych oficerów, jeden galon wykonany jak wyżej dla oficerów młodszych. Dla korpusu aspiranckiego i oficerskiego na denku czapki umieszcza się taśmy metalizowane w kształcie krzyża. Na czołowej części czapki umieszcza się stylizowany wizerunek orła wykonany z metalu w kolorze złotym, a na otoku dystynkcje stopnia służbowego. Dla kobiet kapelusz wykonany z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym. Na czołowej części kapelusza umieszcza się stylizowany wzór orła i dystynkcje w kolorze złotym wykonane techniką haftu maszynowego; 2) służbowa zimowa wykonana z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym, daszek wykonany z tkaniny zasadniczej. Wewnątrz czapka wyłożona włókniną puszystą i pikowaną podszewką. Tylna i boczne części czapki do krawędzi daszka wywinięte na zewnątrz z możliwością opuszczenia na uszy. Nad daszkiem naszyty wizerunek orła oraz dystynkcje służbowe w kolorze złotym, wykonane techniką haftu maszynowego. 2. Beret, wykonany w kolorze czarnym, ma kształt owalny. Główka składa się z czterech części: denka, kwatery przedniej i dwóch kwater tylnych. Kwatera przednia usztywniona od części czołowej do końca lewej krawędzi. W bokach beretu wbite są cztery wietrzniki. Wykończenie od strony wewnętrznej podszewką. Dół beretu wykończony jest lamówką z wciągniętą wewnątrz tasiemką. Pośrodku kwatery przedniej naszyty jest stylizowany wizerunek orła wykonany techniką haftu maszynowego oraz dystynkcje służbowe. 3. Płaszcze: 1) sukienny w kolorze ciemnogranatowym z wykładanym kołnierzem i wyłogami, wszytymi naramiennikami, dwoma kieszeniami umieszczonymi po bokach. Z tyłu płaszcza rozcięcie w dolnej części, a w pasie wszyte paski z tkaniny zasadniczej do regulacji obwodu. Krój typowy dwurzędowy, dopasowany do wzrostu i obwodu klatki piersiowej. Długość płaszcza odpowiednia do wzrostu. Dolne krawędzie rękawów powinny zakrywać rękawy kurtki mundurowej. Guziki płaszcza w kolorze czarnym z wizerunkiem orła; 2) letni z podpinką w kolorze ciemnogranatowym. Krój typowy, jednorzędowy z wykładanym kołnierzem, wyłogami i wszytymi naramiennikami oraz dwoma kieszeniami po bokach. Z tyłu płaszcza rozcięcie w dolnej części. W pasie wszyte podtrzymywacze paska, pasek wykonany z tkaniny zasadniczej. Podpinka wykonana z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym mocowana na suwak lub guziki. Guziki płaszcza kryte w listwie, a naramienniki zapinane na małe guziki w kolorze czarnym z wizerunkiem orła. Długość płaszcza odpowiednia do wzrostu. 4. Kurtka 3/4 z podpinką wykonana z tkaniny w kolorze czarnym, o podwyższonej wodoodporności i przepuszczalności pary wodnej. Wykonana na ocieplaczu z lekkiej włókniny puszystej, jednostronnie pikowanej podszewką. Kurtka zapinana z przodu na dwudzielny zamek błyskawiczny, kryty listwą zapinaną na napy. Z przodu wykonane dwie kieszenie boczne, skośne. Z lewej strony na wysokości klatki piersiowej kieszeń wpuszczana kryta klapką. Wykrój szyi wykończony tkaniną zasadniczą i dopinanym kołnierzem z dzianiny. W kołnierzu schowany kaptur z tkaniny zasadniczej. Podpinka wykonana z dwustronnie pikowanej podszewką włókniny. 5. Mundury: 1) wyjściowe (zimowy i letni) wykonane są z tkanin w kolorze ciemnogranatowym. Mundury wyjściowe stanowią komplety składające się z kurtki i spodni dla mężczyzny, a dla kobiet - kurtki i spódnicy: a) kurtka z wyłożonymi klapami, wszytymi naramiennikami i dwoma rozcięciami z tyłu, dopasowana według wzrostu i obwodu klatki piersiowej. Długość rękawa taka, aby krawędź jego sięgała do nasady kciuka przy opuszczonej ręce, b) spodnie długie, dopasowane według wzrostu i obwodu pasa, krój typowy z dwoma kieszeniami skośnymi po bokach, jedną z tyłu. Szerokość nogawek spodni u dołu powinna wynosić w zależności od wzrostu i tęgości 20-25 cm, c) spódnica dopasowana według wzrostu, obwodu pasa i bioder. Przód prosty, fałda z tyłu spódnicy zaszyta do jej 3/4 długości. Długość spódnicy według wzrostu, dolna krawędź nie mniej niż 5 cm za kolano; 2) służbowy składa się z 2 części - bluzy "olimpijki" i spodni dla mężczyzny, a dla kobiet - spódnicy: a) bluza "olimpijka" wykonana z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym na podszewce. Zapięcie z przodu na 5 guzików krytych listwą. Wykrój szyi wykończony kołnierzem na stójce, wyłogi wykładane. Na przodach na wysokości piersi naszyte są kieszenie nakładane z klapami i fałdkami, zapinane na małe guziki marynarkowe. Tył - dwuczęściowy, szew środkowy stebnowany podwójnie. Na szwach barkowych - naramienniki przypinane małymi guzikami marynarkowymi. Rękawy dwuczęściowe, dół rękawów ujęty w mankiet, zapinany na dwa małe guziki. W szwie łączącym rękaw wykonany jest rozporek. Dół bluzy ujęty w pasek, na bokach w dolnej części przodu i tyłu wykonane są zakładki. Lewa część paska zakończona jest przedłużeniem zapinanym na klamerkę przymocowaną do przeciwnego końca paska. Na lewym i prawym przodzie podszewki wykonane są kieszenie wewnętrzne z dwiema wypustkami z tkaniny zasadniczej, zapinane na guziki z zapinką. Zapinki wykonane są z podszewki, b) spodnie (spódnica) wykonane z tej samej tkaniny i tak samo jak do munduru wyjściowego, c) spodnie letnie dla mężczyzny, a dla kobiety spódnica wykonane jak do munduru wyjściowego, z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym. 6. Sweter służbowy wykonany z dzianiny w kolorze czarnym. Pod szyją wykończony w "serek". Rękawy i dół swetra wykończone ściągaczem. Na rękawach i ramionach naszyte aplikacje z tkaniny w kolorze czarnym. Naramienniki wszywane z pochewką na dystynkcje służbowe. Na lewym rękawie naszyta kieszeń z tkaniny takiej jak aplikacje, z haftem "PSP" w kolorze złotym. 7. Krawat wykonany z gładkiej tkaniny w kolorze czarnym. W dolnej części krawata na wysokości 12 cm haft "PSP" wykonany nićmi w kolorze złotym. Szerokość dolnej części krawata 10 cm, długość powinna umożliwiać zawiązanie na podwójny węzeł. 8. Szaliki (zimowy i letni) wykonane z dzianiny. Kolor szalików ciemnogranatowy, szerokość 25 cm, długość 120 cm. 9. Rękawiczki (zimowe i letnie) pięciopalcowe, wykonane ze skóry w kolorze czarnym. Rękawiczki zimowe wewnątrz ocieplane przymocowaną wkładką ocieplającą. 10. Koszule: 1) z długim rękawem - wykonane z tkanin w kolorze: niebieskim - służbowa, białym - wyjściowa. Przód koszuli zapinany na guziki w kolorze koszuli, na lewym przodzie naszyta otwarta kieszeń. Na górnej części kieszeni haft "PSP" w kolorze białym; 2) z krótkim rękawem - wykonane z tkanin jak koszule z długim rękawem. Na przodach naszyte kieszenie zapinane klapkami. Na lewej klapce haft "PSP" w kolorze białym. Koszule i kieszenie zapinane na guziki w kolorze koszuli, a na ramionach przyszyte guziki w kolorze czarnym, do przypięcia naramienników. 11. Peleryna przeciwdeszczowa zapinana na suwak kryty listwą zapinaną na rzepy, z kapturem, bez rękawów, wykonana z nieprzemakalnej tkaniny w kolorze czarnym. Szwy klejone. Długość do kostek. W przedniej części otwory umożliwiające wyciągnięcie rąk. 12. Botki ocieplane wykonane ze skóry w kolorze czarnym, wykończone na połysk. Cholewki na podszewce z tkaniny ocieplającej, zapinane z boku po wewnętrznej stronie na suwak. Spody gumowe lub z elastycznych tworzyw sztucznych w kolorze czarnym. Dla kobiet - kozaki w kolorze czarnym na podwyższonym obcasie. 13. Półbuty wykonane ze skór w kolorze czarnym, wykończone na połysk, fason prosty. Spody półbutów służbowych - gumowe lub z elastycznych tworzyw sztucznych, a wyjściowych - z tworzywa skóropodobnego, dla kobiet na podwyższonym obcasie. 14. Sznur galowy, wykonany ze sznurka metalizowanego w kolorze złotym, składa się z warkocza i dodatkowych części pojedynczych w zależności od korpusu. Na pojedynczej części sznurka z przodu umieszczony jest wisiorek w formie stylizowanej prądownicy, a przy sznurze generała brygadiera i nadbrygadiera - dwa wisiorki. 15. Pasek do spodni wykonany ze skóry w kolorze czarnym, wykończony na półmat. Klamra paska z metalu w kolorze złotym, długość dostosowana do obwodu w pasie, szerokość 30 mm. 16. Pas główny wykonany ze skóry o grubości 3-4 mm w kolorze czarnym, długość dopasowana do obwodu w pasie. Części metalowe pasa wykonane są z metalu w kolorze złotym. 17. Teczka służbowa typu "dyplomatka" w kolorze czarnym. Wnętrze teczki wyłożone podszewką z kieszeniami. Teczka wyposażona jest w uchwyt oraz mechanizmy zamykające. 18. Walizka (torba podróżna) wykonana z tkaniny w kolorze czarnym, w kształcie prostopadłościanu. Walizka posiada stelaż na kółkach. Zamknięcie walizki i kieszeni zewnętrznych na zamki błyskawiczne. 19. Pokrowiec na mundur wykonany z tkaniny nieprzemakalnej w kolorze czarnym. W przedniej części na całej długości suwak, a w górnej części otwór umożliwiający wyjęcie haka typowego wieszaka do odzieży. Długość pokrowca powinna umożliwiać zawieszenie w nim kurtki mundurowej bez załamań. 20. Ubranie specjalne dla kadry dowódczo-sztabowej składa się z kurtki, spodni, kurtki ocieplanej i czapki. Wykonane jest z tkaniny w kolorze czarnym: 1) kurtka zapinana w przodzie na guziki kryte listwą. Kołnierz dwuczęściowy wykładany, zapinany pod szyję. Na przodach naszyte dwie kieszenie górne i dwie dolne z patkami zapinanymi na rzep. Rękawy dwuczęściowe, wykończone mankietami z gumą oraz zapinką do regulacji obwodu. Na linii pasa w części plecowej wszyta guma ściągająca. Na ramionach wszyte pagony zapinane na kryty guzik. Wewnątrz kurtki dopięta jest podpinka z włókniny. Na plecach kurtki umieszczony napis "STRAŻ"; 2) spodnie z wpuszczonymi kieszeniami skośnymi. Rozporek zapinany na zamek błyskawiczny. W przedniej części nogawek wzmocnienie na wysokości kolan. Po bokach nogawek naszyte są kieszenie z patkami zapinanymi na rzep. Nogawki zakończone rozporkami i wszytą gumą pod stopy. Spodnie wykończone paskiem, dodatkowo wyposażone w szelki z tkaniny zasadniczej i gumy szelkowej; 3) kurtka ocieplana włókniną, jednostronnie pikowaną podszewką. Przód zapinany na zamek błyskawiczny, kryty listwą. Na lewym przodzie naszyta jest kieszeń na wysokości klatki piersiowej. Kieszenie dolne podwójne, zapinane patkami. Rękawy kurtki dwuczęściowe, wykończone ściągaczami z tkaniny zasadniczej i gumy. Kurtka posiada kołnierz z możliwością zapięcia w przodzie na rzep oraz kaptur dopinany za pomocą zamka błyskawicznego. W górnej i dolnej części przodów, tyłu oraz górnej części rękawów naszyte są taśmy ostrzegawcze w kolorze żółtym fluorescencyjnym i srebrnym. Na plecach oraz na lewej górnej kieszeni umieszczone napisy "STRAŻ" w kolorze czarnym na żółtym tle. Nad górną lewą kieszenią i na klapce kieszeni umieszczone są odpowiednio dystynkcje i identyfikator kadry dowódczo-sztabowej; 4) czapka dżokejka wykonana jak do ubrania koszarowego. 21. Ubranie koszarowe składa się z bluzy, spodni, kamizelki i czapki. Wykonane jest z tkaniny w kolorze czarnym: 1) bluza zapinana w przodzie na zamek błyskawiczny, przykryty plisą. Na lewym przodzie - kieszeń zapinana patką. Kołnierz bluzy wykładany, wykonany z tkaniny zasadniczej. Na przodach umieszczone są dwie kieszenie zamknięte patkami. Dół bluzy i rękawy wykończone są ściągaczami wykonanymi z tkaniny zasadniczej z wciągniętą w środek gumą. Na lewym rękawie umieszczony jest emblemat PSP i nazwa miejscowości. Na przodzie i plecach bluzy umieszczony jest napis "STRAŻ"; 2) spodnie długie, w siedzeniu swobodne, niekrępujące ruchów. W przednich nogawkach wykonane są kieszenie wpuszczane do wewnątrz. Na linii pasa rozmieszczone są podtrzymywacze paska oraz dwuczęściowe ściągacze. Rozporek zapinany na zamek błyskawiczny. Na boku prawej nogawki powyżej kolana naszyta jest nakładana kieszeń zamykana patką. W połowie długości nogawek między dolną krawędzią a kolanami naszyte są paski z żółtej tkaniny fluorescencyjnej i naszytym trójkątem wykonanym z taśmy w kolorze srebrnym. Spodnie posiadają szelki wykonane z taśmy nośnej i gumy; 3) kamizelka ocieplana wykonana na podszewce, ocieplona włókniną. Przody zapinane na zamek błyskawiczny, kryty plisą. Kołnierz-stójka z naszytą osłoną na krtań. Przody jednoczęściowe z dwoma kieszeniami górnymi i dwoma kieszeniami dolnymi zamkniętymi patkami. Tył jednoczęściowy, dłuższy od przodu o zaokrąglonych krawędziach bocznych. Na lewej górnej kieszeni i tyle kamizelki umieszczony jest napis "STRAŻ". W dolnej części tyłu naszyta jest taśma w kolorze żółtym ze srebrnym trójkątem ostrzegawczym; kamizelka posiada możliwość dopinania rękawów; 4) czapka: główka czapki w kształcie dżokejki z usztywnionym daszkiem. W górze czapki u styku klinów wszyty jest guzik obciągnięty tkaniną zasadniczą. Klin przedni usztywniony. Dół wykończony tkaniną bawełnianą. Z tyłu wszyta zapinka służąca do regulacji obwodu. 22. Koszulki do ubrania koszarowego (zimowe i letnie) wykonane z dzianiny w kolorze czarnym. Zimowe z długim rękawem, letnie - z krótkim. Wykończenie wykroju szyi listewką bez kołnierza. Koszulka letnia na lewym przodzie na wysokości piersi ma haftowany emblemat PSP, a na plecach napis "STRAŻ". 23. Obuwie koszarowe: półbuty sznurowane, wykonane ze skóry w kolorze czarnym. Nosek rozszerzony, spody gumowe lub z elastycznych tworzyw sztucznych. 24. Buty specjalne dla kadry dowódczo-sztabowej wykonane ze skóry w kolorze czarnym. Cholewki wysokie, sznurowane, podeszwy z kauczuku termoplastycznego. System montażu klejony lub klejono-przeszywany i gwoździowany. 25. Dystynkcje i znaki identyfikacyjne wykonane bajorkiem, techniką haftu maszynowego lub inną pozwalającą odwzorować wizerunek orła, dystynkcje, emblemat PSP, identyfikator imienny, identyfikator miejscowości i napisy "STRAŻ"."; 2) w § 22 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przedmioty umundurowania zgłaszane do zatwierdzenia muszą spełniać wymagania określone w dokumentacji wzorcowej oraz posiadać wysokie walory użytkowe."; 3) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przedmioty umundurowania według wzorów dopuszczonych do noszenia na podstawie § 25 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, mogą być używane przez okres 2 lat od dnia wyczerpania ich zapasów w Państwowej Straży Pożarnej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 stycznia 2004 r. (poz. 260) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne 1) (Dz. U. Nr 68, poz. 623) Rozdział 1 Przepis ogólny Art. 1. Ustawa z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Rozdział 2 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 2)) art. 6105 otrzymuje brzmienie: "Art. 6105. Do wykonania orzeczenia o przepadku towaru jest obowiązany właściwy organ celny. Wykonanie orzeczenia następuje w trybie i na zasadach określonych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z uwzględnieniem przepisów prawa celnego.". Art. 3. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3a w § 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W zakresie zobowiązań: powstałych w przypadkach określonych w art. 8 i art. 21 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, długów celnych powstałych w przypadkach określonych w art. 201 ust. 1 oraz art. 209 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), podatków wykazanych w zgłoszeniu celnym, składek na ubezpieczenie społeczne, a także opłat paliwowych, o których mowa w ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 139, poz. 1325, Nr 162, poz. 1568 i Nr 217, poz. 2124), stosuje się również egzekucję administracyjną, jeżeli wynikają one odpowiednio:"; 2) w art. 17 § 1a otrzymuje brzmienie: "§ 1a. O ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, do zażaleń na postanowienia, o których mowa w art. 34 § 2, wydanych przez wierzycieli, dla których organem wyższego stopnia jest minister, stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia postanowienia."; 3) w art. 154 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Zajęcie zabezpieczające przekształca się w zajęcie egzekucyjne z dniem wygaśnięcia decyzji, o której mowa w art. 33a i 33b ustawy - Ordynacja podatkowa lub w art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622), pod warunkiem że organ ten wystawi tytuł wykonawczy nie później niż przed upływem 14 dni od dnia wygaśnięcia decyzji lub od dnia doręczenia upomnienia, jeżeli doręczenie to było wymagane."; 4) w art. 159 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Organ egzekucyjny na żądanie zobowiązanego, z zastrzeżeniem § 2, uchyla zabezpieczenie, jeżeli wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie został zgłoszony w terminie 30 dni od dnia dokonania zabezpieczenia należności pieniężnej, a w terminie 3 miesięcy od dokonania zabezpieczenia w związku z wydaniem decyzji, o której mowa w art. 33a i 33b ustawy - Ordynacja podatkowa lub w art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, lub zabezpieczenia obowiązku o charakterze niepieniężnym.". Art. 4. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2217) w art. 13 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla osób prawnych kościołów i innych związków wyznaniowych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 5. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 4)) art. 56 otrzymuje brzmienie: "Art. 56. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 6. W ustawie z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287, z późn. zm. 5)) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 7. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 8. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 324 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 9. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 479 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 10. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 480 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 11. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 481 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 12. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 482 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 13. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 6)) w art. 32a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kasy są obowiązane realizować wpłaty dokonywane gotówką oraz polecenia przelewu dotyczące należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 7)) oraz rozporządzenia nr 2913/92/EWG z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), w terminie 5 dni roboczych od dnia przyjęcia gotówki lub obciążenia rachunku członka kasy.". Art. 14. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla Związku Gmin lub tworzących go gmin żydowskich, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 15. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 252 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla Kościoła i jego osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 16. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 253 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla Kościoła i jego osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 17. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla Kościoła i jego osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu nr 918/83/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.9.2003).". Art. 18. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 137 § 1a otrzymuje brzmienie: "§ 1a. Pełnomocnikiem strony w postępowaniu przed organami celnymi, w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, może być także osoba, o której mowa w art. 79 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622), zwanej dalej "Prawem celnym"."; 2) w art. 141 w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej."; 3) art. 147a otrzymuje brzmienie: "Art. 147a. W postępowaniu przed organami celnymi, w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, stosuje się przepisy art. 83 i art. 84 Prawa celnego."; 4) w art. 165 dodaje się § 6 w brzmieniu: "§ 6. W postępowaniu przed organami celnymi w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, w przypadku, o którym mowa w art. 23 ust. 2 Prawa celnego, organ celny nie wydaje postanowienia o wszczęciu postępowania. Za datę wszczęcia postępowania przyjmuje się datę przyjęcia zgłoszenia celnego."; 5) po art. 166 dodaje się art. 166a w brzmieniu: "Art. 166a. W postępowaniu przed organami celnymi, w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, stosuje się przepis art. 90 Prawa celnego."; 6) po art. 204 dodaje się art. 204a w brzmieniu: "Art. 204a. W postępowaniu przed organami celnymi, w sprawach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z tytułu importu towarów, stosuje się przepis art. 87 Prawa celnego.". Art. 19. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 9)) w art. 112a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Banki są obowiązane realizować wpłaty dokonywane gotówką oraz polecenia przelewu dotyczące należności, do których stosuje się przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), w terminie 5 dni roboczych od dnia przyjęcia gotówki lub obciążenia rachunku bankowego posiadacza tego rachunku.". Art. 20. W ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w ust. 1 użyte w różnych przypadkach wyrazy "polski obszar celny" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "obszar celny Wspólnoty Europejskiej", b) w ust. 2: - po pkt 3c dodaje się pkt 3d i 3e w brzmieniu: "3d) współdziałanie przy realizacji Wspólnej Polityki Rolnej, 3e) wykonywanie zadań wynikających z przepisów wspólnotowych regulujących statystykę dotyczącą obrotu towarowego pomiędzy państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej (INTRASTAT),", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych, przestępstw i wykroczeń związanych z przywozem i wywozem towarów oraz ściganie ich sprawców, w zakresie określonym innymi ustawami,", - dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.", c) w ust. 2a skreśla się wyrazy "zgodnie z przepisami Kodeksu celnego oraz", d) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Urzędem w rozumieniu rozdziałów 2-13 ustawy jest izba celna wraz z podległymi jednostkami organizacyjnymi."; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a-1g w brzmieniu: "Art. 1a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych: 1) sprawuje nadzór w sprawach, w których właściwe są organy celne, 2) współdziała w kształtowaniu polityki celnej państwa, 3) realizuje budżet państwa w zakresie ustalonym dla organów celnych, 4) kształtuje politykę kadrową i szkoleniową w organach celnych, 5) współpracuje z organami celnymi innych państw oraz organizacjami międzynarodowymi, 6) prowadzi postępowania w sprawach celnych określonych w przepisach odrębnych, 7) wykonuje inne zadania określone w ustawie oraz w przepisach odrębnych. Art. 1b. Do zadań dyrektora izby celnej należy: 1) realizacja polityki celnej państwa, 2) sprawowanie nadzoru nad naczelnikami urzędów celnych, 3) rozstrzyganie w II instancji w sprawach należących w I instancji do naczelników urzędów celnych, 4) rozstrzyganie w I instancji w sprawach celnych określonych w przepisach odrębnych, 5) realizacja polityki kadrowej i szkoleniowej w podległych jednostkach organizacyjnych Służby Celnej, 6) sprawowanie dozoru celnego i wykonywanie kontroli celnej, 7) zwalczanie i ściganie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych w zakresie ustalonym Kodeksem karnym skarbowym, 8) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych. Art. 1c. Do zadań naczelnika urzędu celnego należy: 1) nadawanie towarom przeznaczenia celnego oraz wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, 2) dokonywanie wymiaru i poboru należności celnych, 3) dokonywanie wymiaru i poboru podatku akcyzowego, 4) dokonywanie wymiaru i poboru podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, 5) sprawowanie dozoru celnego i wykonywanie kontroli celnej, 6) wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego, 7) zwalczanie i ściganie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych w zakresie ustalonym Kodeksem karnym skarbowym, 8) wykonywanie innych zadań zleconych w przepisach odrębnych. Art. 1d. 1. Dyrektorzy izb celnych wykonują zadania przy pomocy podległych urzędów oraz za pośrednictwem naczelników urzędów celnych. 2. Naczelnicy urzędów celnych wykonują zadania przy pomocy podległych urzędów. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi izby celne i urzędy celne oraz określa ich siedziby, uwzględniając kierunki i nasilenie obrotu towarowego. 4. Organizację izb celnych i urzędów celnych określa statut nadany, w drodze zarządzenia, przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych tworzy jednostki organizacyjne Służby Celnej, w tym Centralne Laboratorium Celne oraz ośrodki szkoleniowe, a także określa ich organizację i zakres działania. Art. 1e. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z właściwym ministrem może upoważnić, w drodze rozporządzenia, inne organy administracji państwowej do wykonywania niektórych zadań organów celnych. Rozporządzenie powinno szczegółowo określać zakres upoważnienia tych organów oraz miejsca, w których wykonują one zadania organów celnych. 2. Organom administracji państwowej przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 1, przysługują prawa i obowiązki organów celnych. Art. 1f. 1. Organy administracji publicznej oraz inne państwowe i gminne, powiatowe oraz wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne są obowiązane współdziałać i nieodpłatnie udzielać organom celnym pomocy technicznej przy wykonywaniu zadań określonych w ustawie. 2. Właściwy organ celny pokrywa udokumentowane koszty związane z udzieleniem pomocy technicznej, o której mowa w ust. 1, przez jednostkę samorządu terytorialnego na pisemny wniosek właściwego organu, złożony nie później niż 30 dni po poniesieniu takich kosztów. 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi zasady współdziałania organów celnych z organami i jednostkami, o których mowa w ust. 1, oraz zakres ich świadczeń na rzecz organów celnych. Art. 1g. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze zarządzenia, tworzyć organy opiniodawczo-doradcze w sprawach należących do zadań Służby Celnej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, tworząc organy opiniodawczo-doradcze, o których mowa w ust. 1, określi ich nazwę, skład, zakres działania oraz tryb postępowania."; 3) w art. 6e skreśla się wyrazy "Kodeksu celnego"; 4) po rozdziale 1a dodaje się rozdziały 1b-1d w brzmieniu: "Rozdział 1b Kontrola celna Art. 6h. 1. Organ celny może wykonywać wszelkie czynności kontroli celnej, które uzna za stosowne według przepisów prawa celnego, w każdym miejscu znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub - jeżeli umowy międzynarodowe tak stanowią - poza nim. 2. Organ celny może w każdym czasie podejmować czynności z zakresu kontroli celnej wobec towaru znajdującego się na terytorium kraju w celu ustalenia, czy towar został wprowadzony na obszar celny Wspólnoty Europejskiej, zwanej dalej "Wspólnotą", zgodnie z przepisami prawa. Art. 6i. 1. Każda osoba pośrednio lub bezpośrednio uczestnicząca w czynnościach związanych z wymianą towarową jest obowiązana do dostarczenia organowi celnemu, na jego żądanie, w ustalonych terminach, dokumentów i informacji mających znaczenie dla kontroli celnej, w jakiejkolwiek formie, jak również do udzielenia niezbędnej pomocy. 2. Na żądanie dyrektora izby celnej banki są obowiązane udzielać informacji o obrotach i stanach na rachunkach bankowych w związku z toczącym się postępowaniem w sprawie o przestępstwo skarbowe: 1) przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną lub 2) o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która to osoba lub jednostka jest posiadaczem rachunku. 3. Żądanie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać oznaczenie posiadacza rachunku oraz okresu objętego informacją. Art. 6j. Organy celne mogą zbierać i wykorzystywać w celu realizacji ustawowych zadań informacje, w tym dane osobowe, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, także bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą. Administrator danych jest obowiązany udostępnić dane na podstawie imiennego upoważnienia organu celnego, okazanego przez funkcjonariusza celnego wraz z legitymacją służbową. Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych. Art. 6k. Każda informacja o charakterze poufnym jest chroniona tajemnicą służbową i nie może być rozpowszechniana przez organ celny bez wyraźnego pozwolenia osoby lub urzędu, który jej udzielił; przekazywanie informacji jest dozwolone, w wypadku gdy organ celny jest do tego obowiązany lub upoważniony zgodnie z obowiązującymi ustawami. Art. 6l. 1. W celu ustalenia zgodności z przepisami prawa, wprowadzenia towaru na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzenia z tego obszaru organ celny może w szczególności: 1) kontrolować dokumenty i dane handlowe, w tym także sporządzone z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, 2) ustalać tożsamość osób, 3) dokonywać oględzin towarów, 4) kontrolować księgowość, 5) badać towary i pobierać ich próbki, 6) przeprowadzać rewizję celną, w tym z użyciem urządzeń technicznych, 7) zatrzymywać i kontrolować środki transportu, 8) przeszukiwać osoby i pomieszczenia. 2. Ponadto organ celny może zatrzymać pojazd lub inny środek przewozowy i dokonać kontroli rodzaju paliwa, przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu lub innego środka przewozowego. W razie stwierdzenia nieprawidłowości organ celny sporządza protokół i przekazuje go właściwym organom. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób oraz tryb przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 2, uwzględniając konieczność stosowania skutecznych metod technicznych w tym zakresie. Art. 6m. 1. Organ celny może podejmować czynności pozwalające na ustalenie lub zapewnienie tożsamości towaru, jeżeli jest to niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej, do której towar został zgłoszony. W szczególności może nakładać zamknięcia celne, żądać od zgłaszającego opisów, rysunków, zdjęć fotograficznych lub dokonania innych niezbędnych czynności. 2. Zamknięcia celne umieszczone na towarach oraz na środkach transportu mogą zostać usunięte lub zniszczone tylko przez organ celny albo za jego zgodą, chyba że w następstwie niedających się przewidzieć okoliczności ich usunięcie lub zniszczenie okaże się niezbędne do zapewnienia ochrony towarów lub środków transportu. Art. 6n. Z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, rewizji celnej nie podlegają: 1) na zasadzie wzajemności: a) towary przeznaczone dla obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej, a także organizacji międzynarodowych mających siedziby lub placówki w Rzeczypospolitej Polskiej, b) towary przeznaczone dla osób korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, c) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane do obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz opatrzone pieczęcią przesyłki przez nie wysyłane, 2) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane między Ministerstwem Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej a polskimi przedstawicielstwami dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi i misjami specjalnymi za granicą. Art. 6o. 1. Jeżeli nie można w inny sposób stwierdzić, czy osoba przewozi towary nieprzedstawione lub niezgłoszone, organ celny może przeszukać tę osobę. 2. Przeszukanie nie powinno naruszać godności osobistej osoby przeszukiwanej oraz powinno być przeprowadzone przez osobę tej samej płci, w warunkach wykluczających obecność osób postronnych. 3. W wypadku uzasadnionego podejrzenia, że osoba ukrywa towary w swoim organizmie, można skierować tę osobę na specjalistyczne badania lekarskie. 4. Z przeprowadzonego przeszukania osoby sporządza się protokół, a w wypadku wykonywania badań, o których mowa w ust. 3, na wniosek osoby, która została poddana tym badaniom, organ celny wydaje zaświadczenie o terminie i miejscu ich przeprowadzenia. Art. 6p. 1. Czynności kontroli celnej mogą być prowadzone w siedzibie kontrolowanego oraz w innych miejscach związanych z prowadzoną przez niego działalnością bądź w miejscach, w których mogą się znajdować towary lub dokumenty dotyczące tych towarów. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w wypadku, gdy kontrolowany prowadzi działalność bądź przechowuje towary lub dokumenty w lokalu mieszkalnym. 3. Czynności kontroli celnej mogą być przeprowadzane w lokalu mieszkalnym w wypadku uzasadnionego podejrzenia, że znajduje się w nim towar lub dokumenty dotyczące towaru, którego rodzaj lub ilość wskazują na przeznaczenie do działalności gospodarczej i który został wprowadzony na obszar celny Wspólnoty z naruszeniem przepisów prawa. Przepisy Kodeksu postępowania karnego o przeszukaniu stosuje się odpowiednio. 4. Jeżeli kontrolowany posiada oddziały lub zakłady na terenie właściwości innego organu celnego niż właściwy dla siedziby kontrolowanego, do przeprowadzenia czynności kontroli celnej w tym oddziale lub zakładzie upoważniony jest również organ celny właściwy ze względu na siedzibę kontrolowanego. Art. 6q. Osoba posiadająca towary jest obowiązana na jej koszt do wykonywania czynności umożliwiających przeprowadzenie kontroli celnej, a w szczególności do rozładowania, okazania oraz załadowania towaru po zakończeniu czynności kontroli celnej. Art. 6r. Każda osoba będąca w posiadaniu towaru, środka transportu lub osoba odpowiedzialna za wykonanie obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego jest obowiązana do niezwłocznego zawiadomienia organu celnego o stwierdzeniu naruszenia, usunięcia lub zniszczenia zamknięć celnych bez zgody organu celnego. Art. 6s. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki wykonywania czynności kontroli celnej, ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów procedur celnych oraz kontrolowanych towarów, 2) rodzaje dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej, a także osoby obowiązane do ich przechowywania - mając na uwadze, w szczególności, zapewnienie jednolitości procedur kontrolnych oraz konieczność skutecznego wykrywania nieprawidłowości w stosowaniu przepisów prawa celnego. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub powietrzną, z uwzględnieniem rodzaju bagażu kontrolowanego oraz wskazania miejsc właściwych do prowadzenia kontroli. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia: 1) wypadki, sposób i tryb prowadzenia przez urzędy celne ewidencji towarów, którym nadano przeznaczenie celne, 2) wzory rejestrów, ksiąg, innych dokumentów ewidencyjnych oraz wzory formularzy używanych w toku sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej, 3) wzory pieczęci, zamknięć celnych, stempli i innych znaków stosowanych przy wykonywaniu kontroli celnej. Art. 6t. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wykonywania kontroli celnej oraz nadawania przeznaczenia celnego w odniesieniu do okrętów wojennych i wojskowych statków powietrznych oraz wyposażenia i sprzętu jednostek wojskowych, a także wyposażenia i sprzętu jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji, mając na uwadze uproszczenie czynności kontrolnych podejmowanych wobec tego rodzaju towarów oraz zapewnienie skutecznego dozoru celnego i kontroli celnej. Art. 6u. 1. W wypadku podejmowania czynności kontroli celnej przesyłek pocztowych, organ celny może w szczególności kontrolować dokumenty pocztowe, w tym wykazy i deklaracje, oraz sprawdzać liczbę przywożonych lub wywożonych paczek z liczbą wskazaną w wykazie zdawczym. 2. Rewizję celną przesyłek pocztowych i pobieranie próbek towarów w nich przesyłanych przeprowadza się w obecności zgłaszającego lub pracownika urzędu pocztowego. Art. 6w. W wypadku towarów wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzanych z tego obszaru przez podróżnych organ celny może w szczególności: 1) ustalać tożsamość osoby, w tym kontrolować dokumenty uprawniające do przekraczania granicy państwowej, 2) przeprowadzać rewizję celną bagażu, 3) przeszukiwać osoby. Art. 6x. 1. W celu ustalenia, czy towary zostały wprowadzone na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzone z tego obszaru zgodnie z przepisami prawa celnego, organ celny może zatrzymywać środki transportu i podejmować inne czynności kontroli celnej. 2. Zatrzymanie środków transportu może być dokonane tylko przez umundurowanych funkcjonariuszy celnych znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego. 3. Zatrzymywanie środków transportu innych niż środki transportu przemieszczające się po drodze odbywa się przy udziale innych służb lub instytucji, a w szczególności: 1) Policji, 2) Straży Granicznej, 3) służb lotniczych i morskich, 4) służb administracji kolei państwowych. 4. Po zatrzymaniu środka transportu organ celny może w szczególności: 1) kontrolować dokumenty i dane dotyczące środka transportu oraz osoby kierującej pojazdem, z wyłączeniem dokumentów uprawniających do kierowania środkiem transportu, z zastrzeżeniem ust. 5, 2) kontrolować dokumenty dotyczące przewożonych towarów, 3) sprawdzać zamknięcia celne, jeżeli z dokumentów wynika, że zostały one nałożone, 4) przeprowadzać rewizję środków transportu i towarów. 5. Organ celny może kontrolować dokumenty uprawniające do kierowania środkiem transportu, jeżeli osoba kontrolowana nie posiada innych dokumentów pozwalających określić jej tożsamość albo występuje uzasadniona wątpliwość co do ich autentyczności. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej, uwzględniając w szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów. Art. 6y. 1. Organ celny, w drodze decyzji, może zarządzić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konwój celny, w wypadku gdy: 1) niemożliwe jest nałożenie zamknięć celnych, a zachowanie tożsamości towaru jest niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej lub istnieje uzasadnione podejrzenie, że towar może zostać usunięty spod dozoru celnego, 2) istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do urzędu celnego albo miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny, 3) kwota długu celnego mogącego powstać w związku z przewozem towarów w ramach procedury tranzytu jest wyższa niż kwota zabezpieczenia, 4) w ramach procedury tranzytu przewożone są towary, których przewóz jest związany ze zwiększonym ryzykiem. 2. Organ celny może zobowiązać osobę odpowiedzialną za wykonywanie czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, aby określone czynności w ramach konwoju celnego wykonywały wyspecjalizowane jednostki działające w zakresie ochrony osób lub mienia. 3. Koszty konwoju celnego ponosi osoba odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków przewidzianych przepisami prawa celnego. Art. 6z. 1. Organ celny, w drodze decyzji, może zarządzić strzeżenie przez funkcjonariuszy celnych towarów, w wypadku gdy: 1) towar wprowadzony na obszar celny Wspólnoty na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej nie zostanie dostarczony do urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, 2) towar wprowadzony na obszar celny Wspólnoty wymaga przeładunku, 3) towar czasowo składowany nie może zostać przekazany do depozytu lub do magazynu czasowego składowania. 2. W wypadku, o którym mowa w art. 6y ust. 1 pkt 1, organ celny zamiast konwoju może zarządzić strzeżenie towaru. 3. Przepis art. 6y ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 6za. 1. Czynności kontroli celnej, wykonywane poza urzędem celnym albo miejscem wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, są prowadzone po uzyskaniu pisemnego upoważnienia organu celnego. Upoważnienie powinno określać zakres kontroli celnej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1. Art. 6zb. 1. Funkcjonariusz celny lub pracownik organu celnego, zwani dalej "kontrolującym", są obowiązani okazać kontrolowanemu upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz legitymację służbową lub dowód osobisty, jeżeli kontrolujący nie ma obowiązku posiadania legitymacji. 2. Jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, upoważnienie oraz legitymacja służbowa okazywane są członkom zarządu, wspólnikowi lub innej osobie upoważnionej do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego. 3. W razie nieobecności osób, o których mowa w ust. 1 i 2, upoważnienie oraz legitymacja służbowa okazywane są pracownikowi lub osobie czynnej w miejscu wszczęcia kontroli celnej. 4. Okazanie upoważnienia osobom, o których mowa w ust. 1-3, jest równoznaczne z zawiadomieniem o rozpoczęciu kontroli celnej. 5. Kopię upoważnienia pozostawia się kontrolowanemu. 6. Kontrolujący może wchodzić na grunt oraz do budynków, lokalu lub innych pomieszczeń. Art. 6zc. 1. Czynności kontroli celnej dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego wskazanej, chyba że kontrolowany zrezygnuje z prawa uczestniczenia w czynnościach kontroli celnej. Jeżeli kontrolowanym jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, czynności kontroli celnej dokonuje się w obecności osób upoważnionych. 2. Oświadczenie o rezygnacji z prawa uczestnictwa w czynnościach kontroli celnej składane jest na piśmie. W razie odmowy złożenia oświadczenia kontrolujący dokonuje odpowiedniej adnotacji, dołączając ją do akt sprawy. 3. W wypadku nieobecności kontrolowanego lub osób wymienionych w art. 6zb ust. 2 czynności kontroli celnej dokonywane są w obecności przywołanego świadka, chyba że spełnienie tego warunku uniemożliwiałoby lub znacznie utrudniało wykonywanie czynności kontroli celnej. Świadek nie musi być obecny przy czynnościach kontroli celnej dotyczących przeprowadzenia dowodu z ksiąg, ewidencji, zapisków lub innych dokumentów. 4. Z czynności kontroli celnej dokonywanych podczas nieobecności kontrolowanego lub osób wymienionych w art. 6zb ust. 2 sporządza się protokół, który niezwłocznie doręcza się kontrolowanemu. Art. 6zd. 1. Kontrolowany, osoba upoważniona do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego, pracownik oraz osoba współdziałająca z kontrolowanym są obowiązani umożliwić wykonywanie czynności kontroli celnej, a w szczególności: 1) udostępnić towary, dokumenty lub środki transportu oraz zapewnić dostęp do pomieszczeń oraz innych miejsc będących przedmiotem kontroli, 2) umożliwić pobranie próbek towarów, 3) zapewnić wgląd w dokumenty i ewidencje objęte zakresem kontroli, także sporządzone z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, a zwłaszcza dokumenty handlowe, księgowe i finansowe, nawet jeżeli mają one charakter poufny, 4) umożliwić sporządzenie kopii dokumentów, 5) umożliwić sporządzenie szkiców, filmowanie i fotografowanie oraz dokonywanie nagrań dźwiękowych, 6) przeprowadzić na żądanie kontrolującego inwentaryzację w zakresie niezbędnym na potrzeby kontroli, 7) wydać za pokwitowaniem towary lub dokumenty, jeżeli organ celny uzna za niezbędne przeprowadzenie ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli, 8) udostępnić w niezbędnym zakresie środki łączności, a także inne urządzenia techniczne, jeżeli są one niezbędne do wykonania kontroli, 9) udzielić niezbędnej pomocy technicznej, jeżeli dokumenty lub ewidencje będące przedmiotem kontroli zostały sporządzone z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, 10) przedstawić na żądanie kontrolującego urzędowe tłumaczenie na język polski dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej, sporządzonych w języku obcym, 11) zapewnić warunki do pracy, w tym, w miarę możliwości, samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów. 2. Obowiązki określone w ust. 1, z wyjątkiem obowiązków wskazanych w pkt 4 i 8, kontrolowany powinien wykonać nieodpłatnie. 3. Kontrolowany jest obowiązany udzielać wszelkich wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli celnej. 4. Osoby upoważnione do reprezentowania lub prowadzenia spraw kontrolowanego, pracownicy oraz osoby współdziałające z kontrolowanym są obowiązani udzielać wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli celnej, wynikających z zakresu wykonywanych czynności lub zadań. 5. Kontrolujący może przesłuchiwać świadków. Art. 6ze. 1. W trakcie przeprowadzania czynności kontroli celnej kontrolujący sporządza protokoły w szczególności: 1) kontroli dokumentów i ewidencji, 2) zabezpieczenia dokumentów i dowodów rzeczowych, 3) rewizji celnej, 4) przesłuchania świadków, 5) pobierania próbek towarów i ich badania. 2. Kontrolujący obowiązany jest zapoznać osobę obecną przy czynnościach kontrolnych z treścią protokołów. 3. Protokoły, o których mowa w ust. 1, podpisują kontrolujący i osoby obecne przy czynnościach kontroli celnej. Jeżeli osoba obecna przy czynnościach kontroli celnej odmówi podpisania protokołów, kontrolujący jest obowiązany umieścić w protokołach odpowiednią adnotację. 4. Osoba obecna przy czynnościach kontroli celnej może, w terminie 7 dni od zapoznania jej z treścią protokołów, zgłosić zastrzeżenia. Art. 6zf. 1. Z przeprowadzonych czynności kontroli celnej sporządza się protokół pokontrolny. 2. Protokół pokontrolny powinien zawierać: 1) wskazanie kontrolowanego, 2) wskazanie osób kontrolujących, 3) określenie przedmiotu i zakresu kontroli celnej, 4) określenie miejsca i czasu przeprowadzenia czynności kontroli celnej, 5) opis dokonanych ustaleń, 6) przedstawienie dowodów, 7) pouczenie o prawie złożenia zastrzeżeń lub wyjaśnień. 3. Kontrolujący obowiązany jest zapoznać kontrolowanego z treścią protokołu pokontrolnego. 4. Protokół pokontrolny podpisuje kontrolujący wykonujący czynności kontroli celnej oraz kontrolowany. 5. Jeżeli kontrolowany odmówi podpisania protokołu pokontrolnego, kontrolujący obowiązany jest umieścić w protokole pokontrolnym odpowiednią adnotację. 6. Jeżeli kontrolowany nie był obecny przy wykonywaniu czynności kontroli celnej, kontrolujący obowiązany jest umieścić w protokole pokontrolnym odpowiednią adnotację. 7. Protokół pokontrolny sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden doręcza się kontrolowanemu. 8. Kontrolowany w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu pokontrolnego może zgłosić zastrzeżenia lub wyjaśnienia. 9. Kontrolujący jest obowiązany rozpatrzyć zastrzeżenia, o których mowa w ust. 8, i w terminie 14 dni zawiadomić kontrolowanego o sposobie ich załatwienia. 10. W razie niezłożenia zastrzeżeń w terminie określonym w ust. 8 przyjmuje się, że kontrolowany nie kwestionuje ustaleń kontroli celnej. 11. Zastrzeżenia, o których mowa w ust. 8, oraz ustosunkowanie się organu celnego do tych zastrzeżeń stanowią integralną część protokołu. Art. 6zg. 1. Jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ celny w toku kontroli celnej odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. 2. Przed odebraniem oświadczenia organ celny uprzedza stronę o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. 3. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 2, 5, 6, 10, 11, 14, 16, 22 i 23 działu IV ustawy - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 190. 4. W kwestiach powiadomienia o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych lub oględzin stosuje się odpowiednio art. 289 ustawy - Ordynacja podatkowa. Rozdział 1c Czynności operacyjno-rozpoznawcze Art. 6zh. W celu ustalenia zgodności z przepisami prawa przywozu towarów na obszar celny Wspólnoty oraz wywozu towarów z tego obszaru organy celne organizują i realizują czynności operacyjno-rozpoznawcze. Art. 6zi. 1. Czynności operacyjno-rozpoznawcze organów celnych polegają na uzyskiwaniu, gromadzeniu, przetwarzaniu i sprawdzaniu, w sposób jawny lub niejawny, informacji dotyczących wymiany towarowej z zagranicą, jeżeli zachodzi przypuszczenie narażenia interesów i praw majątkowych Skarbu Państwa albo konieczność uzyskania rozpoznania w tym zakresie. 2. Organy celne są uprawnione do korzystania z informacji gromadzonych przez organy uprawnione do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych na podstawie odrębnych ustaw, w tym również z danych zgromadzonych w formie zapisu informatycznego, z zachowaniem zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych lub informacji stanowiących tajemnicę skarbową. 3. Zabronione jest udzielanie informacji uzyskanych w wyniku czynności operacyjno-rozpoznawczych osobom i instytucjom innym niż sąd i prokurator lub organy uprawnione na mocy odrębnych ustaw do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych albo wykorzystywanie tych informacji w celu innym niż ściganie przestępstw i wykroczeń lub przeprowadzenie kontroli celnej. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli zatajenie informacji prowadziłoby do zagrożenia życia, zdrowia lub wolności człowieka albo gdy ustawa lub zawarta przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa nakłada obowiązek udzielenia takich informacji określonemu organowi. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zapewnia ochronę form i metod wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. Art. 6zj. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych w celu wykrycia przestępstw: 1) skarbowych polegających na uszczupleniu należności publicznoprawnej dużej wartości albo gdy wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża, 2) przeciwko obrotowi gospodarczemu, jeżeli mogą spowodować znaczną szkodę majątkową, 3) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych albo w celu ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa, minister właściwy do spraw finansów publicznych przed wszczęciem postępowania karnego bądź postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe może zarządzić niejawne nadzorowanie przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego. 2. O wydanym w trybie ust. 1 zarządzeniu należy niezwłocznie poinformować Prokuratora Generalnego, którego także informuje się o przebiegu i wynikach podjętych czynności. Prokurator Generalny może nakazać zaniechanie tych czynności. 3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, organy i instytucje państwowe są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub części. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, określa, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1, oraz sposób dokumentowania czynności operacyjno-rozpoznawczych, uwzględniając zapewnienie zachowania porządku publicznego oraz możliwość podjęcia czynności niejawnych dopiero w wypadku, gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ich nieskuteczności lub nieprzydatności do ustalenia zgodności z prawem przywozu lub wywozu towarów. Art. 6zk. 1. Funkcjonariusze celni przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych mogą korzystać z pomocy osób niezatrudnionych w administracji celnej. 2. Dane o osobach, o których mowa w ust. 1, mogą być ujawnione wyłącznie na żądanie sądu w wypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez te osoby przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego. 3. Tworzy się fundusz operacyjny, którym dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych. Środki na ten fundusz są corocznie zapewniane w budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. 4. Za udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, może być przyznane wynagrodzenie z funduszu, o którym mowa w ust. 3. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określa, w drodze rozporządzenia, formy, metody, tryb i warunki wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, mając w szczególności na uwadze zapewnienie możliwie najmniejszej dolegliwości tych czynności oraz sposób pokrywania z funduszu operacyjnego ich kosztów, z uwzględnieniem wynagrodzeń, o których mowa w ust. 4. Art. 6zl. 1. Czynności, o których mowa w art. 6zi-6zk, wykonują funkcjonariusze celni zatrudnieni w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych administracji celnej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określa, w drodze rozporządzenia, wykaz wyodrębnionych komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, tryb naboru do nich oraz sposób i zakres szkoleń, uwzględniając potrzeby wynikające z konieczności zapewnienia właściwej realizacji zadań ustawowych. Rozdział 1d Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego Art. 6zm. 1. Funkcjonariusze celni mogą stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób niepodporządkowujących się ich poleceniom wydanym w celu realizacji zadań ustawowych. 2. Środki przymusu bezpośredniego mogą być użyte wyłącznie w zakresie niezbędnym do osiągnięcia podporządkowania się poleceniom, o których mowa w ust. 1, lub do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na funkcjonariusza celnego. 3. Dopuszczalne jest stosowanie tylko takich środków przymusu bezpośredniego, które odpowiadają potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji, i pod warunkiem, że w inny sposób nie można skutecznie oraz bezpiecznie wykonać czynności służbowych. Art. 6zn. 1. Funkcjonariusze celni są uprawnieni do stosowania następujących środków przymusu bezpośredniego: 1) użycia siły fizycznej, 2) użycia indywidualnych technicznych i chemicznych środków lub urządzeń przeznaczonych do obezwładniania i konwojowania osób albo do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego, a także sposób wyposażania funkcjonariuszy celnych w środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając zapewnienie możliwie najmniejszej dolegliwości dla osób."; 5) w art. 10 uchyla się ust. 5; 6) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Stanowiska kierownicze w Służbie Celnej"; 7) w art. 17: a) w ust. 1b po wyrazach "funkcjonariuszy celnych" dodaje się wyrazy "oraz sprawuje nadzór nad jednostkami organizacyjnymi Służby Celnej", b) dodaje się ust. 10-14 w brzmieniu: "10. Dyrektora izby celnej i jego zastępcę powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych. 11. Naczelnika urzędu celnego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek dyrektora izby celnej. 12. Zastępcę naczelnika urzędu celnego powołuje i odwołuje dyrektor izby celnej na wniosek naczelnika urzędu celnego. 13. Stanowiska, które wiążą się z podporządkowaniem służbowym funkcjonariuszy celnych lub pracowników, w szczególności stanowiska: kierownika zmiany, referatu, oddziału oraz naczelnika wydziału w izbie celnej, są stanowiskami kierowniczymi w jednostkach organizacyjnych Służby Celnej. 14. Do obsadzania i zwalniania stanowisk, o których mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powoływania i odwoływania zastępcy naczelnika urzędu celnego."; 8) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. 1. W wypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 1, jeżeli zapewnienie funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych jest niemożliwe lub utrudnione oraz jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, funkcjonariuszowi celnemu przysługuje równoważnik pieniężny. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki przyznawania i zwracania równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, wzory wymaganych dokumentów, podmioty właściwe do jego przyznania i wypłaty lub odmowy przyznania oraz sposób postępowania w wypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania."; 9) w art. 57 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariuszowi celnemu, który na podstawie innych przepisów wykonuje stałe zadania służbowe poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków.". Art. 21. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 53: a) § 32 otrzymuje brzmienie: "§ 32. Użyte w rozdziale 7 kodeksu określenia, a w szczególności: "dozór celny", "kontrola celna", "magazyn czasowego składowania", "odprawa czasowa", "organ celny", "pozwolenie", "przedstawienie towaru organowi celnemu", "skład celny", "skład wolnocłowy", "stawka celna", "wolny obszar celny", "zamknięcie celne", "zgłoszenie celne", mają znaczenie nadane im w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionym aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003) oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93/EWG z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającym przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionym rozporządzeniem nr 1335/2003/WE z dnia 25 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 187 z 26.7.2003). Określenie "należność celna" oznacza odpowiednio "należności przywozowe" i "należności wywozowe" w rozumieniu Wspólnotowego Kodeksu Celnego.", b) § 33 otrzymuje brzmienie: "§ 33. Użyte w rozdziale 7 kodeksu określenie "reglamentacja pozataryfowa" oznacza odpowiednio środki polityki handlowej ustanowione przez Wspólnotę Europejską w ramach wspólnej polityki handlowej postanowieniami wspólnotowymi stosowanymi w odniesieniu do wywozu i przywozu towarów, takie jak środki dozoru lub ochrony, ograniczenia ilościowe i zakazy przywozu oraz wywozu.", c) po § 33 dodaje się § 33a w brzmieniu: "§ 33a. Jeżeli przedmiotem czynu zabronionego określonego w rozdziale 7 kodeksu jest towar wprowadzany na obszar celny Wspólnoty, przez wartość przedmiotu czynu zabronionego rozumie się wartość celną towaru."; 2) w art. 85 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto wyłudza pozwolenie lub inny podobny dokument, dotyczący warunków obrotu z zagranicą towarami lub usługami, regulowany przez przepisy, o których mowa w art. 53 § 32 lub 33, przez podstępne wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do wydania takich dokumentów, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie."; 3) w art. 89 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto w użyciu towaru zmienia cel, przeznaczenie lub nie zachowuje innego warunku, od którego uzależnione jest zwolnienie towaru w całości lub w części od należności celnej, w szczególności od cła, albo zastosowanie zerowej, obniżonej lub preferencyjnej stawki celnej, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych."; 4) w art. 93: a) uchyla się § 1, b) w § 3 wyrazy "magazynu celnego" zastępuje się wyrazami "magazynu czasowego składowania". Art. 22. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 931) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. Do czynów zabronionych określonych w art. 85-96 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, popełnionych przed dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, stosuje się przepisy dotychczasowe.". Art. 23. W ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424) w art. 16 w ust. 1 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) dyrektorzy izb celnych - w związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej postępowaniem karnym lub karnym skarbowym albo w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej oraz w zakresie niezbędnym do przeprowadzania kontroli celnej i kontroli podatkowej.". Art. 24. W ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 w ust. 3 wyrazy "o której mowa w art. 261 Kodeksu celnego" zastępuje się wyrazami "o której mowa w art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622)"; 2) w art. 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli organ celny stwierdzi, iż w zgłoszeniu celnym kwota akcyzy została wykazana nieprawidłowo, wydaje decyzję określającą kwotę akcyzy w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę akcyzy w decyzji dotyczącej należności celnych przywozowych.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji określającej kwotę akcyzy w prawidłowej wysokości."; 3) w art. 21 w ust. 2 wyrazy "zwolnione od cła" zastępuje się wyrazami "zwolnione od należności celnych przywozowych"; 4) w art. 22: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli zgodnie z przepisami prawa celnego powiadomienie dłużnika o wysokości długu celnego nie może nastąpić z uwagi na przedawnienie, a istnieje podstawa do zweryfikowania należności podatkowych, naczelnik urzędu celnego może określić elementy kalkulacyjne według zasad określonych w przepisach prawa celnego na potrzeby prawidłowego określenia kwoty akcyzy z tytułu importu wyrobów akcyzowych.", b) w ust. 3 wyrazy "W przypadku gdy w wyniku weryfikacji zgłoszenia celnego" zastępuje się wyrazami "W przypadku gdy w wyniku kontroli zgłoszenia celnego"; 5) w art. 25 w ust. 2 wyrazy "zwolnione od cła" zastępuje się wyrazami "zwolnione od należności celnych przywozowych"; 6) w art. 88 w ust. 2 wyrazy "wolne od cła" zastępuje się wyrazami "zwolnione od należności celnych przywozowych". Rozdział 3 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 25. Traci moc ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 12)). Art. 26. Przepisy dotychczasowe stosuje się do spraw dotyczących długu celnego, jeżeli dług celny powstał przed dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 27. 1. Z zastrzeżeniem pkt 4 i 12 tytułu 5 Załącznika IV do aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), pozwolenia wydane przez organy celne na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoją ważność do dnia upływu terminu, na który zostały wydane, z tym że korzystanie z nich odbywa się na warunkach określonych w przepisach prawa celnego obowiązujących po dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Cofnięcie, uchylenie lub zmiana pozwoleń następuje zgodnie z przepisami prawa celnego obowiązującymi od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3. Organ celny może z urzędu dokonać zmiany pozwolenia w zakresie uwzględniającym przepisy prawa celnego obowiązujące od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do regulaminów, ewidencji i innych dokumentów zatwierdzanych przez organy celne. Art. 28. 1. Wiążące informacje taryfowe i wiążące informacje o pochodzeniu towarów, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, tracą ważność z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Jeżeli w okresie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy osoby, którym udzielono, na podstawie przepisów dotychczasowych, wiążących informacji taryfowych lub wiążących informacji o pochodzeniu towarów z terminem ważności upływającym po dniu 30 kwietnia 2004 r., wystąpią ponownie o udzielenie wiążących informacji, są zwolnione z kosztów badań i analiz towaru, o ile wykażą, że towar ten jest tożsamy z towarem opisanym w udzielonej uprzednio wiążącej informacji. Art. 29. Pozwolenia na prowadzenie składów celnych, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują swoją ważność, a określone w nich typy składów celnych stają się odpowiednio typami składów celnych, o których mowa w art. 525 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93/EWG z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1335/2003 z dnia 25 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 187 z 26.7.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem Wykonawczym". Przepis art. 27 stosuje się odpowiednio. Art. 30. Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej magazyny celne, na prowadzenie których zostały wydane pozwolenia przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się magazynami czasowego składowania w rozumieniu art. 185 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego. Przepis art. 27 stosuje się odpowiednio. Art. 31. Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej ustanowione na podstawie przepisów dotychczasowych: 1) wolne obszary celne stają się wolnymi obszarami celnymi o typie kontroli I w rozumieniu art. 799 lit. a Rozporządzenia Wykonawczego; 2) składy wolnocłowe stają się składami wolnocłowymi w rozumieniu art. 166 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Art. 32. Do decyzji o wyznaczeniu lub uznaniu miejsca, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, oraz decyzji w sprawie ochrony praw własności intelektualnej, wydanych na podstawie przepisów dotychczasowych, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 ust. 1-3. Art. 33. Zabezpieczenia kwot długu celnego złożone na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują swoją ważność do czasu, na jaki zostały przyjęte. Art. 34. Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej kaucja gwarancyjna złożona przez agencję celną na podstawie dotychczasowych przepisów może zostać na jej wniosek zwrócona lub wykorzystana jako zabezpieczenie generalne. Art. 35. Osoby wpisane na listę agentów celnych na podstawie przepisów dotychczasowych stają się agentami celnymi w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo celne. Art. 36. W przypadku postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy czynności podjęte w toku postępowań pozostają w mocy, o ile ich zakres przedmiotowy jest wymagany do wydania stosownego rozstrzygnięcia według przepisów obowiązujących od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 37. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie: 1) art. 34, art. 61 § 1, art. 168 § 2, art. 172, art. 179 § 4, art. 188, art. 189 § 4, art. 19014 § 5, art. 19015 § 12 i 13, art. 19017 § 3, art. 19018 § 7, art. 19019 § 2, art. 19022 § 9, art. 200 § 3, art. 201 § 3, art. 232 § 2, art. 261 pkt 2 i 3, art. 263 pkt 1 i 2, art. 276 § 4 i § 5 pkt 2, art. 278 § 2 i art. 288 § 2 ustawy, o której mowa w art. 25, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 11, art. 17, art. 18 ust. 2, art. 27 ust. 1, art. 28, art. 29 ust. 2, art. 35 ust. 4, art. 40, art. 43, art. 44, art. 46-48, art. 50, art. 52 ust. 2, art. 53, art. 58, art. 70 ust. 3, art. 71, art. 81 ust. 2, art. 93 ust. 2 i art. 94 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w takim zakresie, w jakim nie stanowią powtórzeń wspólnotowego prawa celnego, 2) art. 6 § 5 i 6, art. 12 § 2 i 3, art. 2771 § 3, art. 2776, art. 27710 § 6, art. 27713 § 2, art. 27721 § 4, art. 27722 § 5, art. 27723 § 2, art. 27725 § 2, art. 284 § 3 i 4 i art. 286 § 2 ustawy, o której mowa w art. 25, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 1d ust. 3 i 4, art. 1f ust. 3, art. 6l ust. 3, art. 6s ust. 1 i 3, art. 6t, art. 6x ust. 6, art. 6za ust. 2, art. 6zj ust. 4, art. 6zk ust. 5, art. 6zl ust. 2 i art. 6zn ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 20, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 38. Ogłoszenie tekstu jednolitego ustawy, o której mowa w art. 20, nastąpi w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 11, poz. 101. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 101, poz. 1178, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 100, poz. 1081 oraz z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 i Nr 241, poz. 2074. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 64, poz. 593. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 64, poz. 593. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 622--z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne 623--z dnia 19 marca 2004 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 1 maja 2004 r. w sprawie wzoru ogłoszenia o wyniku rozstrzygnięcia postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych (Dz. U. Nr 108, poz. 1154) Na podstawie art. 92 ust. 7 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór ogłoszenia o wyniku rozstrzygnięcia postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 1 maja 2004 r. (poz. 1154) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za zasługi dla ochrony zdrowia", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia (Dz. U. z 2004 r. Nr 1, poz. 1) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się odznakę honorową "Za zasługi dla ochrony zdrowia", zwaną dalej "odznaką". 2. Odznaka jest jednostopniowa. § 2. Odznaka jest szczególnym wyróżnieniem i może być nadawana osobom fizycznym, także cudzoziemcom, w uznaniu ich osiągnięć w zakresie: 1) wprowadzania postępu w metodach diagnostycznych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych; 2) ochrony zdrowia ludności; 3) poprawy warunków zdrowotnych i higienicznych; 4) profilaktyki, promocji zdrowia i oświaty zdrowotnej; 5) kształcenia lub podnoszenia kwalifikacji pracowników ochrony zdrowia; 6) wybitnych osiągnięć i nienagannej pracy w resorcie zdrowia; 7) wdrażania i usprawniania metod pracy w jednostkach ochrony zdrowia; 8) rozwoju produkcji środków farmaceutycznych, materiałów medycznych i urządzeń medycznych oraz nadzoru nad ich jakością; 9) rozwoju farmacji szpitalnej. § 3. Odznakę nadaje minister właściwy do spraw zdrowia z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra lub centralnego organu administracji rządowej, 2) wojewody, 3) rektora akademii medycznej lub innej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, 4) organów Narodowego Funduszu Zdrowia, 5) dyrektora jednostki badawczo-rozwojowej działającej w ochronie zdrowia, 6) marszałka województwa, 7) starosty, prezydenta miasta, burmistrza, wójta, 8) podmiotu, który utworzył niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, 9) organów samorządów zawodowych działających w ochronie zdrowia, 10) organów statutowych związków zawodowych, stowarzyszeń i innych organizacji działających w ochronie zdrowia - zwanych dalej "wnioskodawcami". § 4. 1. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, co najmniej na dwa miesiące przed przewidywanym przez wnioskodawcę terminem jej wręczenia. 2. Wzór wniosku określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Odznaka ma kształt pięcioboku foremnego o szerokości 25 mm z wycięciem trójkątnym na każdym rogu pięcioboku. Wykonana jest z metalu w kolorze złotym. Na licowej stronie w pięciobok w kolorze czerwonym jest wpisane koło. W środku koła na tle oksydowanym w kolorze czarnym jest umieszczony symbol - laska Eskulapa. Wokół koła na tym samym tle znajduje się napis "Za zasługi dla ochrony zdrowia". Brzegi pięcioboku, obwód koła, laska Eskulapa oraz napis są w kolorze złotym. Odwrotna strona odznaki jest gładka z zapięciem agrafkowym. 2. Wzór odznaki określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Odznakę wraz z legitymacją potwierdzającą jej nadanie w uroczysty sposób wręcza minister właściwy do spraw zdrowia, wnioskodawca lub ich upoważniony przedstawiciel. 2. Wzór legitymacji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 7. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 8. 1. Ewidencję osób wyróżnionych prowadzi urząd obsługujący ministra właściwego do spraw zdrowia. 2. W razie zgubienia albo zniszczenia odznaki lub legitymacji stwierdzającej jej nadanie wydaje się wtórny egzemplarz odznaki lub legitymacji, za zwrotem kosztów. § 9. Koszty związane z nadaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. § 10. Osoby, którym nadano odznaki "Za wzorową pracę w służbie zdrowia" oraz "Za zasługi dla ochrony zdrowia", na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują prawo do ich noszenia. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 1) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 123, poz. 1353. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone uchwałą nr 20 Rady Ministrów z dnia 5 marca 1986 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za zasługi dla ochrony zdrowia" (M. P. Nr 8, poz. 55) oraz uchwałą nr 21 Rady Ministrów z dnia 5 marca 1986 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za wzorową pracę w służbie zdrowia" (M. P. Nr 8, poz. 56), które utraciły moc obowiązującą z dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 74 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1323, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 208, poz. 1763 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 6 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności. (Dz. U. Nr 6, poz. 45) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 stycznia 2000 r. w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz. U. Nr 6, poz. 73, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Świadectwa, dyplomy, indeksy i legitymacje szkolne na drukach według wzorów określonych w rozporządzeniu wydają szkoły publiczne i niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych: podstawowe, gimnazja, szkoły ponadgimnazjalne i dotychczasowe szkoły ponadpodstawowe, zwane dalej "szkołami", z zastrzeżeniem ust. 2a.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Szkoła może wydawać świadectwa szkolne promocyjne na drukach według własnego wzoru, zatwierdzonego przez kuratora oświaty. Na świadectwie zamieszcza się informację: "Wzór zatwierdzony przez ............. Kuratora Oświaty w dniu ................ nr sprawy ......................"."; 2) uchyla się § 4; 3) w § 5 uchyla się ust. 2; 4) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. 1. Począwszy od klasy IV szkoły podstawowej uczeń szkoły dla młodzieży, który w wyniku klasyfikacji końcoworocznej uzyskał z obowiązkowych zajęć edukacyjnych średnią ocen co najmniej 4,75 oraz co najmniej dobrą ocenę zachowania, otrzymuje świadectwo szkolne promocyjne stwierdzające uzyskanie promocji do klasy programowo wyższej lub świadectwo ukończenia szkoły stwierdzającej ukończenie szkoły - z wyróżnieniem. 2. Absolwent szkoły średniej dla młodzieży, który uzyskał z egzaminu dojrzałości średnią ocen co najmniej 4,6 oraz spełnił warunki, o których mowa w ust. 1, otrzymuje świadectwo dojrzałości stwierdzające ukończenie szkoły z wyróżnieniem."; 5) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Dyrektor szkoły poświadcza zgodność kopii z oryginałem świadectwa, dyplomu, zaświadczenia lub innego druku szkolnego tylko wtedy, gdy: 1) jest to niezbędne dla złożenia kopii w aktach tej szkoły, 2) dotyczy to wydania dla celów rekrutacji: a) trzech kopii świadectwa ukończenia gimnazjum, b) trzech kopii zaświadczenia o szczegółowych wynikach egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum. Na każdej stronie kopii należy umieścić adnotację "Stwierdzam zgodność z oryginałem", datę, pieczęć urzędową szkoły oraz podpis i pieczęć imienną dyrektora szkoły lub upoważnionej przez niego osoby."; 6) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. Szkoła dla dorosłych oraz szkoła policealna i pomaturalna dla młodzieży wydaje uczniom indeksy, jeżeli stanowią tak odrębne przepisy."; 7) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Świadectwa, dyplomy, zaświadczenia i indeksy przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą wydawane przez szkoły i komisje okręgowe wymagają legalizacji. Legalizacji dokumentów wydawanych przez szkoły dokonuje kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę szkoły, a legalizacji dokumentów wydawanych przez komisje okręgowe - minister właściwy do spraw oświaty i wychowania."; 8) w § 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Równoważność świadectwa lub dyplomu, o których mowa w ust. 1, potwierdza kurator oświaty właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, na jej pisemny wniosek i po przedstawieniu oryginału świadectwa lub dyplomu."; 9) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) w części 1 "Informacje ogólne": - w ust. 1 uchyla się pkt 6, - ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. W świadectwach, dyplomach i innych drukach szkolnych w części przeznaczonej na wpisanie zajęć edukacyjnych dodatkowych wpisuje się te zajęcia przewidziane w szkolnym planie nauczania.", b) uchyla się część 3 "Wykaz wzorów świadectw, dyplomów i innych druków szkolnych dla szkół artystycznych o symbolu ART-II"; 10) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) w spisie treści uchyla się część "Wzory świadectw, dyplomów i innych druków szkolnych dla szkół artystycznych o symbolu ART-II", b) uchyla się wzory nr 109-164. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 107, poz. 1132, z 2002 r. Nr 48, poz. 446, Nr 70, poz. 648 i Nr 159, poz. 1320 oraz z 2003 r. Nr 61, poz. 537. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego dla wyborców przebywających za granicą (Dz. U. Nr 73, poz. 666) Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się obwody głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego dla wyborców przebywających za granicą. 2. Wykaz obwodów, ich numery oraz siedziby obwodowych komisji wyborczych określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimosiewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 666) WYKAZ OBWODÓW GŁOSOWANIA, ICH NUMERÓW ORAZ SIEDZIB OBWODOWYCH KOMISJI WYBORCZYCH Lp.Państwo (miasto)Siedziba obwodowej komisji wyborczejNumer obwodu 1234 1Republika AlbaniiTirana, Ambasada RP ul. Durresit 1231-Z 2Islamskie Państwo AfganistanuBagram, Polski Kontyngent Wojskowy w Afganistanie2-Z 3Algierska Republika Ludowo-DemokratycznaAlgier, Ambasada RP 37, Av. Ali Khodja, El-Biar3-Z 4Republika AngoliLuanda, Ambasada RP ul. Comandante N'Zaji 21/234-Z 5Królestwo Arabii SaudyjskiejRijad, Ambasada RP P.O. Box 94016 Rijad 116935-Z 6Republika ArgentyńskaBuenos Aires, Ambasada RP A. M. de Aguado 28706-Z 7Republika ArmeniiErywań, Ambasada RP ul. Hanrapetutyan 44a7-Z 8Związek AustralijskiKanbera, Ambasada RP 7, Turrana Street, Yarralumla8-Z 9Związek AustralijskiSydney, Konsulat Generalny RP 10, Trelawney Street, Woollahra9-Z 10Związek AustralijskiMelbourne, Dom Polski "Syrena" 1325 Stud Road, Rowville10-Z 11Republika AustriiWiedeń, Ambasada RP Hietzinger Hauptstrasse 42c11-Z 12Republika AzerbejdżanuBaku, Ambasada RP ul. Teymura Aljewa 6512-Z 13Królestwo BelgiiBruksela, Konsulat Generalny RP 28, rue des Francs13-Z 14Królestwo BelgiiAntwerpia, Szkoła Polska Sint-Jan-Berchmans College Jodenstraat 1514-Z 15Republika BiałoruśMińsk, Ambasada RP ul. Rumiancewa 615-Z 16Republika BiałoruśBrześć, Konsulat Generalny RP ul. Kujbyszewa 3416-Z 17Republika BiałoruśGrodno, Konsulat Generalny RP ul. Budionnego 48A17-Z 18Bośnia i HercegowinaSarajewo, Ambasada RP ul. Dola 1318-Z 19Bośnia i HercegowinaDoboj, Polski Kontyngent Wojskowy w siłach SFOR ul. Vidovdanska bb, 74000 Doboj19-Z 20Federacyjna Republika BrazyliiBrasilia, Ambasada RP SES Av. das Naçoes Lote 33 Qd. 80920-Z 21Federacyjna Republika BrazyliiKurytyba, Konsulat Generalny RP Rua Agostinho Leao Júnior 23421-Z 22Federacyjna Republika BrazyliiRio de Janeiro, Konsulat Generalny RP Praia de Botafogo 242, 9 andar22-Z 23Federacyjna Republika BrazyliiSao Paulo, Konsulat Generalny RP Rua Monte Alegre 179123-Z 24Republika BułgariiWarna, Konsulat Generalny RP ul. Sławiańska 1824-Z 25Republika BułgariiSofia, Ambasada RP ul. Chan Krum 4625-Z 26Republika ChileSantiago de Chile, Ambasada RP Mar del Plata 205526-Z 27Republika ChileWyspa Króla Jerzego, Stacja PAN im. H. Arctowskiego27-Z 28Chińska Republika LudowaPekin, Ambasada RP 1, Ritan Lu, Jianguomen Wai28-Z 29Chińska Republika LudowaKanton, Konsulat Generalny RP 63, Shamian Main Street29-Z 30Chińska Republika LudowaSzanghaj, Konsulat Generalny RP 618, Jianguo Xilu30-Z 31Miasto TajpejTajpej, Warszawskie Biuro Handlowe No. 333, Keelung Rd. Sec. 1, TWTC, Room 200631-Z 32Republika ChorwacjiZagrzeb, Ambasada RP ul. Krležin Gvozd 332-Z 33Republika CzeskaOstrawa, Konsulat Generalny RP ul. Blahoslavova 433-Z 34Republika CzeskaBrno, Konsulat RP ul. Pellicova 2c34-Z 35Republika CzeskaCzeski Cieszyn, Dom PZKO ul. Božka 1635-Z 36Republika CzeskaPraga, Ambasada RP ul. Valdstejnska 836-Z 37Republika CypryjskaNikozja, Ambasada RP 11, Acharnon Street37-Z 38Królestwo DaniiKopenhaga, Ambasada RP Richelieus Allé 1238-Z 39Arabska Republika EgiptuKair, Ambasada RP 5, Aziz Osman Street, Zamalek39-Z 40Republika EstońskaTallin, Ambasada RP Pärnu mnt. 840-Z 41Republika FinlandiiHelsinki, Ambasada RP Armas Lingrenin tie 2141-Z 42Republika FrancuskaLille, Konsulat Generalny RP 45, Boulevard Carnot42-Z 43Republika FrancuskaLyon, Konsulat Generalny RP 79, rue Crillon43-Z 44Republika FrancuskaParyż I, Ambasada RP 57, rue Saint-Dominique44-Z 45Republika FrancuskaParyż II, Konsulat Generalny RP 5, rue de Talleyrand45-Z 46Republika FrancuskaStrasburg, Konsulat Generalny RP 2, rue Geiler46-Z 47Republika GreckaAteny, Ambasada RP ul. Chryssanthemon 2247-Z 48GruzjaTbilisi, Ambasada RP ul. Braci Zubałaszwili 1948-Z 49Królestwo HiszpaniiMadryt, Ambasada RP C/Miraflores, 5049-Z 50Królestwo HiszpaniiBarcelona, Konsulat Generalny RP Av. Diagonal 593-595, 6°50-Z 51Królestwo HiszpaniiWalencja, Konsulat RP Avda. Cortes Valencianas, 35 I°. Pta. 251-Z 52Republika IndiiNew Delhi, Ambasada RP 50-M, Shantipath, Chanakyapuri52-Z 53Republika IndonezjiDżakarta, Ambasada RP Jl. Rasuna Said Kav. X Block IV/353-Z 54Republika IrakuBabilon, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Alfa54-Z 55Republika IrakuAl Hillah, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Charlie55-Z 56Republika IrakuKarbala, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Juliet56-Z 57Republika IrakuKarbala, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Lima57-Z 58Islamska Republika IranuTeheran, Ambasada RP Africa Expressway, Pirouz Street 1-358-Z 59IrlandiaDublin, Ambasada RP 5, Ailesbury Road, Ballsbridge59-Z 60Republika IslandiiReykjavik, Konsulat RP Ananaust 160-Z 61Państwo IzraelTel Aviv, Ambasada RP 16, Soutine Street61-Z 62JaponiaTokio, Ambasada RP 2-13-5 Mita, Meguro-ku62-Z 63Republika JemeńskaSana, Ambasada RP Fajj Attan Area, Sana'a63-Z 64Jordańskie Królestwo HaszymidzkieAmman, Ambasada RP Mahmoud Seif Al-Din Al-Irani Street Nr 364-Z 65KanadaMontreal, Konsulat Generalny RP 1500, Avenue des Pins Ouest H3G 1B465-Z 66KanadaOttawa, Ambasada RP 447, Daly Avenue Ontario, K1N 6H366-Z 67KanadaToronto, Konsulat Generalny RP 2603 Lakeshore Blvd. W. M8V 1G567-Z 68KanadaVancouver, Konsulat Generalny RP 1600-1177 W. Hastings Street BC V6E 2K368-Z 69KanadaEdmonton, Konsulat RP 107 - 4990 92 Avenue Alberta, T6B 2V469-Z 70KanadaCalgary, Konsulat RP 3015-15 Street N.E. Alberta T2E 7L870-Z 71Republika KazachstanuAłmaty, Ambasada RP ul. Dzharkentskaja-Iskanderova 9-11/1371-Z 72Republika KeniiNairobi, Ambasada RP Kabarnet Road72-Z 73Republika KolumbiiBogota, Ambasada RP Calle 104 a, nr. 23-4873-Z 74Demokratyczna Republika KongaKinszasa, Ambasada RP 63, Avenue de la Justice74-Z 75Republika KoreiSeul, Ambasada RP 70 Sagan-dong, Chongno-gu75-Z 76Koreańska Republika Ludowo-DemokratycznaPhenian, Ambasada RP Tedonggang-Munsudong76-Z 77Republika KostarykiSan Jose, Ambasada RP Avenida 9, Calle 33 No 3307, Barrio Escalante77-Z 78Republika KubyHawana, Ambasada RP calle G No 452, esq. 19, Vedado78-Z 79Państwo KuwejtuKuwejt, Ambasada RP Al-Jabriya, Area No 8, Street No. 20, House No 37779-Z 80Republika LibańskaBejrut, Ambasada RP Av. President Suleiman Frangieh 5280-Z 81Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-SocjalistycznaBenghazi, Konsulat Generalny RP ul. Wadi Hatita 8 Zachodni Fwayhat81-Z 82Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-SocjalistycznaTrypolis, Ambasada RP ul. Ben Ashour 6182-Z 83Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-SocjalistycznaSirt Przedsiębiorstwo Hydrobudowa S.A. - Polimex - Cekop S.A.83-Z 84Republika LitewskaWilno, Konsulat Generalny RP Smelio g. 22a84-Z 85Republika ŁotewskaRyga, Ambasada RP Mednieku iela 6B85-Z 86Wielkie Księstwo LuksemburgaLuksemburg, Konsulat RP 9, rue des Trevires86-Z 87Była Jugosłowiańska Republika MacedoniiSkopje, Ambasada RP ul. Djuro Djakovic 5087-Z 88MalezjaKuala Lumpur, Ambasada RP 495,4 1/2 Miles Jalan Ampang88-Z 89Królestwo MarokaRabat, Ambasada RP 23, rue Oqba89-Z 90Królestwo MarokaCasablanca, Konsulat Generalny RP 9, rue d'Alger90-Z 91Meksykańskie Stany ZjednoczoneMeksyk, Ambasada RP Cracovia 40, Colonia San Angel91-Z 92Republika MołdowyKiszyniów, Ambasada RP Chisinau Str. Plamadeala 392-Z 93Królestwo Niderlandów (Holandia)Haga, Ambasada RP Alexanderstraat 2593-Z 94Republika Federalna NiemiecBerlin, Ambasada RP Lassenstrasse 1994-Z 95Republika Federalna NiemiecHamburg, Konsulat Generalny RP Gründgensstrasse 2095-Z 96Republika Federalna NiemiecKolonia, Konsulat Generalny RP Lindenallee 796-Z 97Republika Federalna NiemiecLipsk, Konsulat Generalny RP Trufanowstrasse 2597-Z 98Republika Federalna NiemiecMonachium, Konsulat Generalny RP Ismaningerstrasse 62A98-Z 99Federalna Republika NigeriiLagos, Konsulat Generalny RP 10, Idejo Street, Victoria Island99-Z 100Federalna Republika NigeriiAbudża, Ambasada RP 16, Ona Crescent, Maitama100-Z 101Królestwo NorwegiiOslo, Ambasada RP Olav Kyrres plass 1101-Z 102Nowa ZelandiaWellington, Ambasada RP 17, Upland Road102-Z 103Islamska Republika PakistanuIslamabad, Ambasada RP Street 24, G-5/4, Diplomatic Enclave II103-Z 104Republika PanamyPanama, Ambasada RP Marbella, Calle Anastasio Riuz Torres del Pacifico-Torre B, Piso10, Apto.10A104-Z 105Republika PeruLima, Ambasada RP Avenida Salaverry 1978, Jesus Maria105-Z 106Republika PortugalskaLizbona, Ambasada RP Avenida das Descobertas, 2106-Z 107Federacja RosyjskaMoskwa, Ambasada RP ul. Bolszoj Tiszinski Piereułok 1107-Z 108Federacja RosyjskaIrkuck, Konsulat Generalny RP ul. Suche Batora 18108-Z 109Federacja RosyjskaKaliningrad, Konsulat Generalny RP Kasztanowa Aleja 51109-Z 110Federacja RosyjskaSankt Petersburg, Konsulat Generalny RP ul. 5-ja Sowietskaja d. 12110-Z 111Republika Południowej AfrykiPretoria, Ambasada RP 14, Amos Street, Colbyn111-Z 112Republika Południowej AfrykiDurban, Konsulat RP 3, Chase Place, Westville 3630112-Z 113Republika Południowej AfrykiCape Town, Rezydencja Prezesa Rady Polonia Afryka-Południe 5 Medburn Rd., Camps Bay113-Z 114RumuniaBukareszt, Ambasada RP Al. Alexandru 23114-Z 115Republika SenegaluDakar, Ambasada RP Av. des Ambassadeurs, BP 343-CP 18524115-Z 116Serbia i CzarnogóraBelgrad, Ambasada RP ul. Kneza Miloša 38116-Z 117Serbia i CzarnogóraKaczanik, Polski Kontyngent Wojskowy w Siłach Międzynarodowych KFOR w Kosowie - Camp Eagle117-Z 118Republika SingapuruSingapur, Hotel Meritus Mandarin ul. Orchard Road 333118-Z 119Republika SłowackaBratysława, Ambasada RP ul. Hummelova 4119-Z 120Republika SłoweniiLublana, Ambasada RP Cesta 15 nr 18120-Z 121Stany Zjednoczone AmerykiLos Angeles, Konsulat Generalny RP 12400 Wilshire Blvd., CA 90025121-Z 122Stany Zjednoczone AmerykiSan Francisco, Dom Polski 3040 22nd Street CA 94110-3227122-Z 123Stany Zjednoczone AmerykiNowy Jork I, Konsulat Generalny RP 233 Madison Ave., NY10016123-Z 124Stany Zjednoczone AmerykiNowy Jork II, Parafia Św. Stanisława Kostki 607 Humbold St., Brooklyn, NY 11222124-Z 125Stany Zjednoczone AmerykiClark, Polska Fundacja Kulturalna 177 Broadway,NJ 07066125-Z 126Stany Zjednoczone AmerykiClearwater, Polish Center of John Paul IL 1521 Saturn Ave. North, FL 33755126-Z 127Stany Zjednoczone AmerykiWaszyngton, Ambasada RP 2640 16th Street NW, DC 20009127-Z 128Stany Zjednoczone AmerykiPompano Beach, Polska Misja Katolicka Matki Boskiej Częstochowskiej 2400 NE 12th Street, FL 33062128-Z 129Stany Zjednoczone AmerykiChicago I, Konsulat Generalny RP 1530 North Lake Shore Drive, IL 60610129-Z 130Stany Zjednoczone AmerykiChicago II, Związek Podhalan 4808 South Archer Avenue, IL 60632130-Z 131Stany Zjednoczone AmerykiChicago III, Misja Polska im. Św. Trójcy 1118 North Noble Street, IL 60622131-Z 132Stany Zjednoczone AmerykiChicago IV, Jezuicki Ośrodek Milenijny 5835 West Irving Park Rd, IL 60634132-Z 133Stany Zjednoczone AmerykiChicago V, Parafia Św. Konstancji 5843 West Strong Street, IL 60630133-Z 134Stany Zjednoczone AmerykiChicago VI, Parafia Św. Jacka 3636 West Wolfram Street, IL 60618134-Z 135Stany Zjednoczone AmerykiTroy /Chicago VII/ Polsko Amerykańskie Centrum Kulturalne 4975 Maple Rd., MI 48083135-Z 136Syryjska Republika ArabskaDamaszek, Ambasada RP Abou Roumaneh, Baha Eddin Aita Str.136-Z 137Konfederacja SzwajcarskaBerno, Rezydencja Ambasadora RP Elfenstrasse 20137-Z 138Królestwo SzwecjiSztokholm, Konsulat Generalny RP Prästgardsgatan 5, 172 32 Sundbyberg138-Z 139Królestwo SzwecjiMalmoe, Konsulat Generalny RP ul. Adolf Fredriksgatan 13139-Z 140Królestwo SzwecjiGoeteborg, Siedziba Związku Katolików Polskich, ul. Byfogdegatan 3140-Z 141Królestwo TajlandiiBangkok, Ambasada RP Sri-Yukhon Building, 8 A, Soi 5, Sukhumvit Road141-Z 142Zjednoczona Republika TanzaniiDar es Salaam, Ambasada RP 63, Ali Khan Road, Upanga142-Z 143Republika TunezyjskaTunis, Wydział Ekonomiczno-Handlowy Ambasady RP 5, rue Ibn Assaker, 1004 El Manzah I143-Z 144Republika TurcjiStambuł, Konsulat Generalny RP Büyük Çiftlik Sokak, 5/7144-Z 145Republika TurcjiAnkara, Ambasada RP Ataturk Bulvari 241145-Z 146UkrainaKijów, Ambasada RP ul. Jarosławiw Wał 12146-Z 147UkrainaCharków, Konsulat Generalny RP ul. Artioma 16147-Z 148UkrainaOdessa, Konsulat Generalny RP ul. Uspienska 2/1148-Z 149UkrainaLwów, Konsulat Generalny RP ul. Iwana Franki 110149-Z 150Wschodnia Republika UrugwajuMontevideo, Ambasada RP ul. Jorge Canning 2389150-Z 151Republika UzbekistanuTaszkent, Ambasada RP ul. Firdawsiy 66, Junusabadskiy Rayon151-Z 152Republika WenezueliCaracas, Ambasada RP Valle Arriba, Avenida Nicolás Copérnico, Qta. "Ambar"152-Z 153Republika WęgierskaBudapeszt, Ambasada RP Vŕosligeti fasor 16153-Z 154Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii PółnocnejLondyn I, Ambasada RP 47 Portland Place154-Z 155Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii PółnocnejLondyn II, Instytut Kultury Polskiej 34 Portland Place155-Z 156Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii PółnocnejEdynburg, Konsulat Generalny RP 2 Kinnear Road EH 3 5PE156-Z 157Socjalistyczna Republika WietnamuHanoi, Ambasada RP 3 Chua Mot Cot Street, Ba Dinh157-Z 158Socjalistyczna Republika WietnamuHo Chi Minh, Konsulat Generalny RP Saigon Centre, 65 Le Loi Boulevard, Q. 1158-Z 159Republika WłoskaRzym I, Ambasada RP Via P. P. Rubens 20159-Z 160Republika WłoskaRzym II, Ambasada RP (Wydział Konsularny) Via P. P. Rubens 20160-Z 161Republika WłoskaMediolan, Konsulat Generalny RP Corso Vercelli, 56161-Z 162Republika ZimbabweHarare, Ambasada RP 16, Cork Road162-Z 163Zjednoczone Emiraty ArabskieAbu Dhabi, Ambasada RP Karama Sreet corner (róg) Delma Street163-Z 164Zjednoczone Emiraty ArabskieDubaj, biuro PLL LOT Nasa Building, Maktoum Road164-Z 1) Minister Spraw Zagranicznych kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 97, poz. 870 oraz z 2003 r. Nr 118, poz. 1111). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za zasługi dla ochrony zdrowia", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2--z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów 3--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 4--z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 5--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych w zakresie prowadzenia obrotu środkami żywienia zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 6--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie przyznawania świadczeń odszkodowawczych strażakom jednostek ochrony przeciwpożarowej i członkom ochotniczej straży pożarnej z tytułu uszczerbku na zdrowiu albo szkody w mieniu, a w przypadku ich śmierci przyznawania odszkodowań członkom ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 7--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie uznania dziedzin medycyny za priorytetowe ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 8--z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych, sposobu przygotowania i emisji tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach emisji audycji wyborczych w wyborach na wójtów, burmistrzów i prezydentów miast Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ZAŁĄCZNIKI I, II I III DO KONWENCJI sporządzonej w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, (Dz. U. z 2004 r. Nr 112, poz. 1183) Objaśnienia 1. Gatunki włączone do niniejszych załączników są przywołane: a) poprzez nazwę gatunku lub b) jako wszystkie gatunki zaliczone do wyższego rangą taksonu lub wskazanej jego części. 2. Skrót "spp." jest używany do oznaczenia wszystkich gatunków wyższego rangą taksonu. 3. Inne powołania na taksony wyższe rangą niż gatunek uczyniono wyłącznie w celach informacyjnych lub klasyfikacyjnych. 1) 4. Następujące skróty są używane dla taksonów roślinnych poniżej poziomu gatunku: a) "ssp." jest używany do oznaczenia podgatunku, b) "var(s)." jest używany do oznaczenia odmiany (odmian). 5. Jako że żaden gatunek lub wyższy rangą takson FLORY włączony do załącznika I nie jest zaopatrzony w przypis tej treści, że jego mieszańce powinny być traktowane zgodnie z postanowieniami artykułu III konwencji, oznacza to, że sztucznie rozmnażane mieszańce wytworzone z jednego lub więcej z tych gatunków lub taksonów mogą być przedmiotem obrotu ze świadectwem sztucznego rozmnażania oraz że nasiona i pyłek (łącznie z pylnikami), cięte kwiaty, siewki lub kultury tkankowe tych mieszańców uzyskane in vitro, na stałych lub ciekłych pożywkach, przemieszczane w sterylnych opakowaniach, nie są przedmiotem postanowień konwencji. 6. Nazwy państw (w nawiasach) umieszczone obok nazw gatunków w załączniku III są nazwami tych Stron, które przedłożyły dane gatunki do włączenia ich do niniejszego załącznika. 7. Zgodnie z artykułem I ustęp (b) punkt (iii) konwencji symbol (#) z następującą po nim liczbą, umieszczony obok nazwy gatunku lub wyższego taksonu włączonego do załącznika II lub III, wskazuje części lub produkty pochodne, które są wyszczególnione w odniesieniu do tego gatunku dla celów konwencji, jak niżej: # 1 Wskazuje wszystkie części i produkty pochodne, z wyjątkiem: a) nasion, zarodników i pyłku (łącznie z pylnikami), b) siewek lub kultur tkankowych uzyskanych in vitro, na stałych lub ciekłych pożywkach, przemieszczanych w sterylnych opakowaniach, oraz c) ciętych kwiatów sztucznie rozmnażanych roślin. # 2 Wskazuje wszystkie części i produkty pochodne, z wyjątkiem: a) nasion i pyłku, b) siewek lub kultur tkankowych uzyskanych in vitro, na stałych lub ciekłych pożywkach, przemieszczanych w sterylnych opakowaniach, c) ciętych kwiatów sztucznie rozmnażanych roślin oraz d) chemicznych produktów pochodnych i końcowych produktów farmaceutycznych. # 3 Wskazuje całe i krajane korzenie oraz części korzeni, z wyjątkiem przetworzonych części lub produktów pochodnych, jak proszki (pudry), pigułki, ekstrakty (wyciągi), toniki, herbaty oraz wyroby cukiernicze. # 4 Wskazuje wszystkie części i produkty pochodne, z wyjątkiem: a) nasion, z wyjątkiem nasion kaktusów meksykańskich pochodzących z Meksyku, oraz pyłku, b) siewek lub kultur tkankowych uzyskanych in vitro, na stałych lub ciekłych pożywkach, przemieszczanych w sterylnych opakowaniach, c) ciętych kwiatów sztucznie rozmnażanych roślin, d) owoców i ich części oraz produktów pochodnych roślin aklimatyzowanych lub sztucznie rozmnażanych oraz e) oddzielnych odcinków łodyg (międzywęźli), ich części i produktów pochodnych aklimatyzowanych lub sztucznie rozmnażanych roślin z rodzaju Opuntia podrodzaj Opuntia. # 5 Wskazuje drewno okrągłe, tarcicę i płaty drewna okleinowego. # 6 Wskazuje drewno okrągłe, płaty drewna okleinowego i sklejkę. # 7 Wskazuje drewno okrągłe, zrębki drzewne i nieprzetworzone kawałki materiału. # 8 Wskazuje wszystkie części i produkty pochodne, z wyjątkiem: a) nasion i pyłku (łącznie z pylnikami), b) siewek lub kultur tkankowych uzyskanych in vitro, na stałych lub ciekłych pożywkach, przemieszczanych w sterylnych opakowaniach, c) ciętych kwiatów sztucznie rozmnażanych roślin oraz d) owoców, ich części i produktów pochodnych sztucznie rozmnażanych roślin z rodzaju Vanilla. Załącznik IIIIII FAUNA CHORDATA MAMMALIA MONOTREMATA Tachyglossidae Zaglossus spp. DASYUROMORPHIA Dasyuridae Sminthopsis longicaudata Sminthopsis psammophila Thylacinidae Thylacinus cynocephalus (gatunek prawdopodobnie wymarły) PERAMELEMORPHIA Peramelidae Chaeropus ecaudatus (gatunek prawdopodobnie wymarły) Macrotis lagotis Macrotis leucura Perameles bougainville DIPROTODONTIA Phalangeridae Phalanger orientalis Spilocuscus maculatus Vombatidae Lasiorhinus krefftii Macropodidae Dendrolagus inustus Dendrolagus ursinus Lagorchestes hirsutus Lagostrophus fasciatus Onychogalea fraenata Onychogalea lunata Potoroidae Bettongia spp. Caloprymnus campestris (gatunek prawdopodobnie wymarły) SCANDENTIA Tupaiidae Tupaiidae spp. CHIROPTERA Phyllostomidae Platyrrhinus lineatus (Urugwaj) Pteropodidae Acerodon spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Acerodon jubatus Acerodon lucifer (gatunek prawdopodobnie wymarły) Pteropus spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Pteropus insularis Pteropus mariannus Pteropus molossinus Pteropus phaeocephalus Pteropus pilosus Pteropus samoensis Pteropus tonganus PRIMATES PRIMATES spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Lemuridae Lemuridae spp. Megaladapidae Megaladapidae spp. (gatunek prawdopodobnie wymarły) Cheirogaleidae Cheirogaleidae spp. Indridae Indridae spp. Daubentoniidae Daubentonia madagascariensis Callitrichidae Callimico goeldii Callithrix aurita Callithrix flaviceps Leontopithecus spp. Saguinus bicolor Saguinus geoffroyi Saguinus leucopus Saguinus oedipus Cebidae Alouatta coibensis Alouatta palliata Alouatta pigra Ateles geoffroyi frontatus Ateles geoffroyi panamensis Brachyteles arachnoides Cacajao spp. Chiropotes albinasus Lagothrix flavicauda Saimiri oerstedii Cercopithecidae Cercocebus galeritus galeritus Cercopithecus diana Macaca silenus Mandrillus leucophaeus Mandrillus sphinx Nasalis concolor Nasalis larvatus Presbytis potenziani Procolobus pennantii kirkii Procolobus rufomitratus Pygathrix spp. Semnopithecus entellus Trachypithecus geei Trachypithecus pileatus Hylobatidae Hylobatidae spp. Hominidae Gorilla gorilla Pan spp. Pongo pygmaeus XENARTHRA Myrmecophagidae Myrmecophaga tridactylaTamandua mexicana (Gwatemala) Bradypodidae Bradypus variegatus Megalonychidae Choloepus hoffmanni (Kostaryka) Dasypodidae Cabassous centralis (Kostaryka) Cabassous tatouay (Urugwaj) Chaetophractus nationi (została ustalona zerowa roczna kwota eksportowa; wszystkie okazy powinny być uważane za gatunki włączone do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio) Priodontes maximus PHOLIDOTA Manidae Manis spp. (została ustalona zerowa roczna kwota eksportowa dla Manis crassicaudata, M. javanica i M. pentadactyla na odławiane okazy dziko żyjące, będące przedmiotem obrotu do głównie zarobkowych celów) LAGOMORPHA Leporidae Caprolagus hispidus Romerolagus diazi RODENTIA Sciuridae Cynomys mexicanus Epixerus ebii (Ghana) Marmota caudata (Indie) Marmota himalayana (Indie) Ratufa spp. Sciurus deppei (Kostaryka) Anomaluridae Anomalurus beecrofti (Ghana) Anomalurus derbianus (Ghana) Anomalurus pelii (Ghana) Idiurus macrotis (Ghana) Muridae Leporillus conditor Pseudomys praeconis Xeromys myoides Zyzomys pedunculatus Hystricidae Hystrix cristata (Ghana) Erethizontidae Sphiggurus mexicanus (Honduras) Sphiggurus spinosus (Urugwaj) Agoutidae Agouti paca (Honduras) Dasyproctidae Dasyprocta punctata (Honduras) Chinchillidae Chinchilla spp. (okazy form udomowionych nie są przedmiotem postanowień konwencji ) CETACEA CETACEA spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I; brak rocznych kwot eksportowych dla żywych okazów populacji Tursiops truncatus pochodzących z Morza Czarnego, pochodzących z wolności, którymi obrotu dokonuje się głównie w celach komercyjnych) Platanistidae Lipotes vexillifer Platanista spp. Ziphiidae Berardius spp. Hyperoodon spp. Physeteridae Physeter catodon Delphinidae Sotalia spp. Sousa spp. Phocoenidae Neophocaena phocaenoides Phocoena sinus Eschrichtiidae Eschrichtius robustus Balaenopteridae Balaenoptera acutorostrata (z wyjątkiem populacji z Zachodniej Grenlandii, włączonej do załącznika II) Balaenoptera bonaerensis Balaenoptera borealis Balaenoptera edeni Balaenoptera musculus Balaenoptera physalus Megaptera novaeangliae Balaenidae Balaena mysticetus Eubalaena spp. Neobalaenidae Caperea marginata CARNIVORA Canidae Canis aureus (Indie) Canis lupus (wyłącznie populacje z Bhutanu, Indii, Nepalu i Pakistanu; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Canis lupus (z wyjątkiem populacji z Bhutanu, Indii, Nepalu i Pakistanu, włączonych do załącznika I) Cerdocyon thous Chrysocyon brachyurus Cuon alpinus Pseudalopex culpaeus Pseudalopex griseus Pseudalopex gymnocercus Speothos venaticus Vulpes bengalensis (Indie) Vulpes cana Vulpes vulpes griffithi (Indie) Vulpes vulpes montana (Indie) Vulpes vulpes pusilla (Indie) Vulpes zerda Ursidae Ursidae spp. ( z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Ailuropoda melanoleuca Ailurus fulgens Helarctos malayanus Melursus ursinus Tremarctos ornatus Ursus arctos (wyłącznie populacje z Bhutanu, Chin, Meksyku i Mongolii; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Ursus arctos isabellinus Ursus thibetanus Procyonidae Bassaricyon gabbii (Kostaryka) Bassariscus sumichrasti (Kostaryka) Nasua narica (Honduras) Nasua nasua solitaria (Urugwaj) Potos flavus (Honduras) Mustelidae Lutrinae Lutrinae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Aonyx congicus (wyłącznie populacje z Kamerunu i Nigerii; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Enhydra lutris nereis Lontra felina Lontra longicaudis Lontra provocax Lutra lutra Pteronura brasiliensis Mellivorinae Mellivora capensis (Botswana, Ghana) Mephitinae Conepatus humboldtii Mustelinae Eira barbara (Honduras) Galictis vittata (Kostaryka) Martes flavigula (Indie) Martes foina intermedia (Indie) Martes gwatkinsii (Indie) Mustela altaica (Indie) Mustela erminea ferghanae (Indie) Mustela kathiah (Indie) Mustela nigripes Mustela sibirica (Indie) Viverridae Arctictis binturong (Indie) Civettictis civetta (Botswana) Cryptoprocta ferox Cynogale bennettii Eupleres goudotii Fossa fossana Hemigalus derbyanus Paguma larvata (Indie) Paradoxurus hermaphroditus (Indie) Paradoxurus jerdoni (Indie) Prionodon linsang Prionodon pardicolor Viverra civettina (Indie) Viverra zibetha (Indie) Viverricula indica (Indie) Herpestidae Herpestes brachyurus fuscus (Indie) Herpestes edwardsii (Indie) Herpestes javanicus auropunctatus (Indie) Herpestes smithii (Indie) Herpestes urva (Indie) Herpestes vitticollis (Indie) Hyaenidae Proteles cristatus (Botswana) Felidae Felidae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I; okazy form udomowionych nie są przedmiotem postanowień konwencji) Acinonyx jubatus (roczne kwoty eksportowe dla żywych okazów i trofeów myśliwskich są przyznawane jak niżej: Botswana: 5; Namibia: 150; Zimbabwe: 50; obrót tymi okazami jest przedmiotem postanowień artykułu III konwencji) Caracal caracal (wyłącznie populacja azjatycka; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Catopuma temminckii Felis nigripes Herpailurus yaguarondi (wyłącznie populacje z Ameryki Środkowej i Północnej; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Leopardus pardalis Leopardus tigrinus Leopardus wiedii Lynx pardinus Neofelis nebulosa Oncifelis geoffroyi Oreailurus jacobita Panthera leo persica Panthera onca Panthera pardus Panthera tigris Pardofelis marmorata Prionailurus bengalensis bengalensis (wyłącznie populacje z Bangladeszu, Indii, Tajlandii; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Prionailurus planiceps Prionailurus rubiginosus (wyłącznie populacje z Indii; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika II) Puma concolor coryi Puma concolor costaricensis Puma concolor couguar Uncia uncia Otariidae Arctocephalus spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Arctocephalus townsendi Odobenidae Odobenus rosmarus (Kanada) Phocidae Mirounga leonina Monachus spp. PROBOSCIDEA Elephantidae Elephas maximus Loxodonta africana (z wyjątkiem populacji z Botswany, Namibii, Republiki Południowej Afryki i Zimbabwe, które są włączone do załącznika II) Loxodonta africana (wyłącznie populacje z Botswany1, Namibii1, Republiki Południowej Afryki1 i Zimbabwe2; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika I) SIRENIA Dugongidae Dugong dugon Trichechidae Trichechus inunguis Trichechus manatus Trichechus senegalensis PERISSODACTYLA Equidae Equus africanus (z wyłączeniem form udomowionych Equus asinus, niebędących przedmiotem postanowień konwencji) Equus grevyi Equus hemionus (z wyjątkiem podgatunków włączonych do załącznika I) Equus hemionus hemionus Equus kiang Equus onager (z wyjątkiem podgatunków włączonych do załącznika I) Equus onager khur Equus przewalskii Equus zebra hartmannae Equus zebra zebra Tapiridae Tapiridae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika II) Tapirus terrestris Rhinocerotidae Rhinocerotidae spp. (z wyjątkiem podgatunków włączonych do załącznika II) Ceratotherium simum simum (wyłącznie populacje z Republiki Południowej Afryki; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika I; wyłącznie w celu umożliwienia międzynarodowego obrotu żywymi zwierzętami ["odpowiednie i akceptowalne" przeznaczenie] oraz trofeami myśliwskimi; wszystkie inne okazy powinny być uważane za należące do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio) ARTIODACTYLA Tragulidae Hyemoschus aquaticus (Ghana) Suidae Babyrousa babyrussa Sus salvanius Tayassuidae Tayassuidae spp. (z wyjątkiem okazów włączonych do załącznika I oraz populacji Pecari tajacu z Meksyku i Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie nie są one przedmiotem postanowień konwencji) Catagonus wagneri Hippopotamidae Hexaprotodon liberiensis Hippopotamus amphibius Camelidae Lama guanicoe Vicugna vicugna (z wyjątkiem populacji z Argentyny [populacje z Prowincji Jujuy i Catamarca oraz wpółudomowione populacje z Prowincji Jujuy, Salta, Catamarca, La Rioja i San Juan], Boliwii [cała populacja]; Chile [populacja z Regionu Primera] oraz Peru [cała populacja], które są włączone do załącznika II) Vicugna vicugna (wyłącznie populacje z Argentyny3 [populacje z Prowincji Jujuy i Catamarca oraz wpółudomowione populacje z Prowincji Jujuy, Salta, Catamarca, La Rioja i San Juan], Boliwii4 [cała populacja], Chile5 [populacja z Regionu Primera], Peru6 [cała populacja]; wszystkie inne populacje są włączone do załącznika I) Moschidae Moschus spp. (wyłącznie populacje z Afganistanu, Bhutanu, Indii, Myanmaru, Nepalu i Pakistanu; wszystkie pozostałe populacje są włączone do załącznika II) Moschus spp. (z wyjątkiem populacji z Afganistanu, Bhutanu, Indii, Myanmaru, Nepalu i Pakistanu, które są włączone do załącznika I) Cervidae Axis calamianensis Axis kuhlii Axis porcinus annamiticus Blastocerus dichotomus Cervus duvaucelii Cervus elaphus bactrianus Cervus elaphus barbarus (Tunezja) Cervus elaphus hanglu Cervus eldii Dama mesopotamica Hippocamelus spp. Mazama americana cerasina (Gwatemala) Megamuntiacus vuquanghensis Muntiacus crinifrons Odocoileus virginianus mayensis (Gwatemala) Ozotoceros bezoarticus Pudu mephistophiles Pudu puda Antilocapridae Antilocapra americana (wyłącznie populacje z Meksyku; żadna inna populacja nie jest przedmiotem postanowień konwencji) Bovidae Addax nasomaculatus Ammotragus lervia Antilope cervicapra (Nepal) Bison bison athabascae Bos gaurus (z wyłączeniem okazów form udomowionych Bos frontalis, niebędących przedmiotem postanowień konwencji) Bos mutus (z wyłączeniem okazów form udomowionych Bos grunniens, niebędących przedmiotem postanowień konwencji) Bos sauveli Bubalus arnee (Nepal) (z wyłączeniem okazów form udomowionych Bubalus bubalis) Bubalus depressicornis Bubalus mindorensis Bubalus quarlesi Budorcas taxicolor Capra falconeri Cephalophus dorsalis Cephalophus jentinki Cephalophus monticola Cephalophus ogilbyi Cephalophus silvicultor Cephalophus zebra Damaliscus lunatus (Ghana) Damaliscus pygargus pygargus Gazella cuvieri (Tunezja) Gazella dama Gazella dorcas (Tunezja) Gazella leptoceros (Tunezja) Hippotragus niger variani Kobus leche Naemorhedus baileyi Naemorhedus caudatus Naemorhedus goral Naemorhedus sumatraensis Oryx dammah Oryx leucoryx Ovis ammon (z wyłączeniem podgatunków włączonych do załącznika I) Ovis ammon hodgsonii Ovis ammon nigrimontana Ovis canadensis (wyłącznie populacje z Meksyku; żadna inna populacja nie jest przedmiotem postanowień konwencji) Ovis orientalis ophion Ovis vignei (z wyłączeniem podgatunków włączonych do załącznika I) Ovis vignei vignei Pantholops hodgsonii Pseudoryx nghetinhensis Rupicapra pyrenaica ornata Saiga tatarica Tetracerus quadricornis (Nepal) Tragelaphus eurycerus (Ghana) Tragelaphus spekii (Ghana) AVES STRUTHIONIFORMES Struthionidae Struthio camelus (wyłącznie populacje z Algierii, Burkina Faso, Kamerunu, Republiki Środkowoafrykańskiej, Czadu, Mali, Mauretanii, Maroka, Nigru, Nigerii, Senegalu i Sudanu; żadna inna populacja nie jest przedmiotem postanowień konwencji) RHEIFORMES Rheidae Rhea americana Rhea pennata (z wyjątkiem Rhea pennata pennata, który jest włączony do załącznika II) Rhea pennata pennata TINAMIFORMES Tinamidae Tinamus solitarius SPHENISCIFORMES Spheniscidae Spheniscus demersus Spheniscus humboldti PODICIPEDIFORMES Podicipedidae Podilymbus gigas PROCELLARIIFORMES Diomedeidae Diomedea albatrus PELECANIFORMES Pelecanidae Pelecanus crispus Sulidae Papasula abbotti Fregatidae Fregata andrewsi CICONIIFORMES Ardeidae Ardea goliath (Ghana) Bubulcus ibis (Ghana) Casmerodius albus (Ghana) Egretta garzetta (Ghana) Balaenicipitidae Balaeniceps rex Ciconiidae Ciconia boyciana Ciconia nigra Ephippiorhynchus senegalensis (Ghana) Jabiru mycteria Leptoptilos crumeniferus (Ghana) Mycteria cinerea Threskiornithidae Bostrychia hagedash (Ghana) Bostrychia rara (Ghana) Eudocimus ruber Geronticus calvus Geronticus eremita Nipponia nippon Platalea leucorodia Threskiornis aethiopicus (Ghana) Phoenicopteridae Phoenicopteridae spp. ANSERIFORMES Anatidae Alopochen aegyptiacus (Ghana) Anas acuta (Ghana) Anas aucklandica Anas bernieri Anas capensis (Ghana) Anas clypeata (Ghana) Anas crecca (Ghana) Anas formosa Anas laysanensis Anas oustaleti Anas penelope (Ghana) Anas querquedula (Ghana) Aythya nyroca (Ghana) Branta canadensis leucopareia Branta ruficollis Branta sandvicensis Cairina moschata (Honduras) Cairina scutulata Coscoroba coscoroba Cygnus melanocorypha Dendrocygna arborea Dendrocygna autumnalis (Honduras) Dendrocygna bicolor (Ghana, Honduras) Dendrocygna viduata (Ghana) Nettapus auritus (Ghana) Oxyura leucocephala Plectropterus gambensis (Ghana) Pteronetta hartlaubii (Ghana) Rhodonessa caryophyllacea (gatunek prawdopodobnie wymarły) Sarkidiornis melanotos FALCONIFORMES FALCONIFORMES spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I i III oraz gatunków z rodziny Cathartidae) Cathartidae Gymnogyps californianus Sarcoramphus papa (Honduras) Vultur gryphus Accipitridae Aquila adalberti Aquila heliaca Chondrohierax uncinatus wilsonii Haliaeetus albicilla Haliaeetus leucocephalus Harpia harpyja Pithecophaga jefferyi Falconidae Falco araea Falco jugger Falco newtoni (wyłącznie populacja z Seszeli) Falco pelegrinoides Falco peregrinus Falco punctatus Falco rusticolus GALLIFORMES Megapodiidae Macrocephalon maleo Cracidae Crax alberti (Kolumbia) Crax blumenbachii Crax daubentoni (Kolumbia) Crax globulosa (Kolumbia) Crax rubra (Kolumbia, Kostaryka, Gwatemala, Honduras) Mitu mitu Oreophasis derbianus Ortalis vetula (Gwatemala, Honduras) Pauxi pauxi (Kolumbia) Penelope albipennis Penelope purpurascens (Honduras) Penelopina nigra (Gwatemala) Pipile jacutinga Pipile pipile Phasianidae Agelastes meleagrides (Ghana) Agriocharis ocellata (Gwatemala) Arborophila charltonii (Malezja) Arborophila orientalis (Malezja) Argusianus argus Caloperdix oculea (Malezja) Catreus wallichii Colinus virginianus ridgwayi Crossoptilon crossoptilon Crossoptilon harmani Crossoptilon mantchuricum Gallus sonneratii Ithaginis cruentus Lophophorus impejanus Lophophorus lhuysii Lophophorus sclateri Lophura edwardsi Lophura erythrophthalma (Malezja) Lophura ignita (Malezja) Lophura imperialis Lophura swinhoii Melanoperdix nigra (Malezja) Pavo muticus Polyplectron bicalcaratum Polyplectron emphanum Polyplectron germaini Polyplectron inopinatum (Malezja) Polyplectron malacense Polyplectron schleiermacheri Rheinardia ocellata Rhizothera longirostris (Malezja) Rollulus rouloul (Malezja) Syrmaticus ellioti Syrmaticus humiae Syrmaticus mikado Tetraogallus caspius Tetraogallus tibetanus Tragopan blythii Tragopan caboti Tragopan melanocephalus Tragopan satyra (Nepal) Tympanuchus cupido attwateri GRUIFORMES Gruidae Gruidae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Grus americana Grus canadensis nesiotes Grus canadensis pulla Grus japonensis Grus leucogeranus Grus monacha Grus nigricollis Grus vipio Rallidae Gallirallus sylvestris Rhynochetidae Rhynochetos jubatus Otididae Otididae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Ardeotis nigriceps Chlamydotis undulata Eupodotis bengalensis CHARADRIIFORMES Burhinidae Burhinus bistriatus (Gwatemala) Scolopacidae Numenius borealis Numenius tenuirostris Tringa guttifer Laridae Larus relictus COLUMBIFORMES Columbidae Caloenas nicobarica Columba guinea (Ghana) Columba iriditorques (Ghana) Columba livia (Ghana) Columba mayeri (Mauritius) Columba unicincta (Ghana) Ducula mindorensis Gallicolumba luzonica Goura spp. Oena capensis (Ghana) Streptopelia decipiens (Ghana) Streptopelia roseogrisea (Ghana) Streptopelia semitorquata (Ghana) Streptopelia senegalensis (Ghana) Streptopelia turtur (Ghana) Streptopelia vinacea (Ghana) Treron calva (Ghana) Treron waalia (Ghana) Turtur abyssinicus (Ghana) Turtur afer (Ghana) Turtur brehmeri (Ghana) Turtur tympanistria (Ghana) PSITTACIFORMES PSITTACIFORMES spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I i III oraz z wyłączeniem Melopsittacus undulatus i Nymphicus hollandicus, niebędących przedmiotem postanowień konwencji) Psittacidae Amazona arausiaca Amazona barbadensis Amazona brasiliensis Amazona guildingii Amazona imperialis Amazona leucocephala Amazona ochrocephala auropalliata Amazona ochrocephala belizensis Amazona ochrocephala caribaea Amazona ochrocephala oratrix Amazona ochrocephala parvipes Amazona ochrocephala tresmariae Amazona pretrei Amazona rhodocorytha Amazona tucumana Amazona versicolor Amazona vinacea Amazona viridigenalis Amazona vittata Anodorhynchus spp. Ara ambigua Ara glaucogularis (często jest przedmiotem obrotu pod niewłaściwą nazwą Ara caninde) Ara macao Ara militaris Ara rubrogenys Cacatua goffini Cacatua haematuropygia Cacatua moluccensis Cyanopsitta spixii Cyanoramphus forbesi Cyanoramphus novaezelandiae Cyclopsitta diophthalma coxeni Eos histrio Eunymphicus cornutus Geopsittacus occidentalis (gatunek prawdopodobnie wymarły) Guarouba guarouba Neophema chrysogaster Ognorhynchus icterotis Pezoporus wallicus Pionopsitta pileata Probosciger aterrimus Propyrrhura couloni Propyrrhura maracana Psephotus chrysopterygius Psephotus dissimilis Psephotus pulcherrimus (gatunek prawdopodobnie wymarły) Psittacula echo Psittacula krameri (Ghana) Pyrrhura cruentata Rhynchopsitta spp. Strigops habroptilus Vini ultramarina CUCULIFORMES Musophagidae Corythaeola cristata (Ghana) Crinifer piscator (Ghana) Musophaga porphyreolopha Musophaga violacea (Ghana) Tauraco spp. STRIGIFORMES STRIGIFORMES spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Tytonidae Tyto soumagnei Strigidae Athene blewitti Mimizuku gurneyi Ninox novaeseelandiae undulata Ninox squamipila natalis APODIFORMES Trochilidae Trochilidae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Glaucis dohrnii TROGONIFORMES Trogonidae Pharomachrus mocinno CORACIIFORMES Bucerotidae Aceros spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Aceros nipalensis Aceros subruficollis Anorrhinus spp. Anthracoceros spp. Buceros spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Buceros bicornis Buceros vigil Penelopides spp. PICIFORMES Capitonidae Semnornis ramphastinus (Kolumbia) Ramphastidae Baillonius bailloni (Argentyna) Pteroglossus aracari Pteroglossus castanotis (Argentyna) Pteroglossus viridis Ramphastos dicolorus (Argentyna) Ramphastos sulfuratus Ramphastos toco Ramphastos tucanus Ramphastos vitellinus Selenidera maculirostris (Argentyna) Picidae Campephilus imperialis Dryocopus javensism richardsi PASSERIFORMES Cotingidae Cephalopterus ornatus (Kolumbia) Cephalopterus penduliger (Kolumbia) Cotinga maculata Rupicola spp. Xipholena atropurpurea Pittidae Pitta guajana Pitta gurneyi Pitta kochi Pitta nympha Atrichornithidae Atrichornis clamosus Hirundinidae Pseudochelidon sirintarae Pycnonotidae Pycnonotus zeylanicus Muscicapidae Bebrornis rodericanus (Mauritius) Cyornis ruckii Dasyornis broadbenti litoralis (gatunek prawdopodobnie wymarły) Dasyornis longirostris Garrulax canorus Leiothrix argentauris Leiothrix lutea Liocichla omeiensis Picathartes gymnocephalus Picathartes oreas Terpsiphone bourbonnensis (Mauritius) Zosteropidae Zosterops albogularis Meliphagidae Lichenostomus melanops cassidix Emberizidae Gubernatrix cristata Paroaria capitata Paroaria coronata Tangara fastuosa Icteridae Agelaius flavus Fringillidae Carduelis cucullata Carduelis yarrellii Serinus canicapillus (Ghana) Serinus leucopygius (Ghana) Serinus mozambicus (Ghana) Estrildidae Amadina fasciata (Ghana) Amandava formosa Amandava subflava (Ghana) Estrilda astrild (Ghana) Estrilda caerulescens (Ghana) Estrilda melpoda (Ghana) Estrilda troglodytes (Ghana) Lagonosticta rara (Ghana) Lagonosticta rubricata (Ghana) Lagonosticta rufopicta (Ghana) Lagonosticta senegala (Ghana) Lagonosticta vinacea (Ghana) Lonchura bicolor (Ghana) Lonchura cantans (Ghana) Lonchura cucullata (Ghana) Lonchura fringilloides (Ghana) Mandingoa nitidula (Ghana) Nesocharis capistrata (Ghana) Nigrita bicolor (Ghana) Nigrita canicapilla (Ghana) Nigrita fusconota (Ghana) Nigrita luteifrons (Ghana) Ortygospiza atricollis (Ghana) Padda oryzivora Parmoptila rubrifrons (Ghana) Pholidornis rushiae (Ghana) Poephila cincta cincta Pyrenestes ostrinus (Ghana) Pytilia hypogrammica (Ghana) Pytilia phoenicoptera (Ghana) Spermophaga haematina (Ghana) Uraeginthus bengalus (Ghana) Ploceidae Amblyospiza albifrons (Ghana) Anaplectes rubriceps (Ghana) Anomalospiza imberbis (Ghana) Bubalornis albirostris (Ghana) Euplectes afer (Ghana) Euplectes ardens (Ghana) Euplectes franciscanus (Ghana) Euplectes hordeaceus (Ghana) Euplectes macrourus (Ghana) Malimbus cassini (Ghana) Malimbus malimbicus (Ghana) Malimbus nitens (Ghana) Malimbus rubricollis (Ghana) Malimbus scutatus (Ghana) Pachyphantes superciliosus(Ghana) Passer griseus (Ghana) Petronia dentata (Ghana) Plocepasser superciliosus(Ghana) Ploceus albinucha (Ghana) Ploceus aurantius (Ghana) Ploceus cucullatus (Ghana) Ploceus heuglini (Ghana) Ploceus luteolus (Ghana) Ploceus melanocephalus (Ghana) Ploceus nigerrimus (Ghana) Ploceus nigricollis (Ghana) Ploceus pelzelni (Ghana) Ploceus preussi (Ghana) Ploceus tricolor (Ghana) Ploceus vitellinus (Ghana) Quelea erythrops (Ghana) Sporopipes frontalis (Ghana) Vidua chalybeata (Ghana) Vidua interjecta (Ghana) Vidua larvaticola (Ghana) Vidua macroura (Ghana) Vidua orientalis (Ghana) Vidua raricola (Ghana) Vidua togoensis (Ghana) Vidua wilsoni (Ghana) Sturnidae Gracula religiosa Leucopsar rothschildi Paradisaeidae Paradisaeidae spp. REPTILIA TESTUDINATA Dermatemydidae Dermatemys mawii Platysternidae Platysternon megacephalum Emydidae Annamemys annamensis Batagur baska Callagur borneoensis Clemmys insculpta Clemmys muhlenbergi Cuora spp. Geoclemys hamiltonii Heosemys depressa Heosemys grandis Heosemys leytensis Heosemys spinosa Hieremys annandalii Kachuga spp. (z wyłączeniem gatunków włączonych do załącznika I) Kachuga tecta Leucocephalon yuwonoi Mauremys mutica Melanochelys tricarinata Morenia ocellata Orlitia borneensis Pyxidea mouhotii Siebenrockiella crassicollis Terrapene spp. (z wyłączeniem gatunków włączonych do załącznika I) Terrapene coahuila Testudinidae Testudinidae spp.(z wyłączeniem gatunków włączonych do załącznika I; została ustalona zerowa roczna kwota eksportowa dla Geochelone sulcata na odławiane okazy dziko żyjące, będące przedmiotem obrotu do głównie zarobkowych celów) Geochelone nigra Geochelone radiata Geochelone yniphora Gopherus flavomarginatus Psammobates geometricus Pyxis planicauda Testudo kleinmanni Testudo werneri Cheloniidae Cheloniidae spp. Dermochelyidae Dermochelys coriacea Trionychidae Apalone ater Aspideretes gangeticus Aspideretes hurum Aspideretes nigricans Chitra spp. Lissemys punctata Pelochelys spp. Trionyx triunguis (Ghana) Pelomedusidae Erymnochelys madagascariensis Pelomedusa subrufa (Ghana) Peltocephalus dumeriliana Pelusios adansonii (Ghana) Pelusios castaneus (Ghana) Pelusios gabonensis (Ghana) Pelusios niger (Ghana) Podocnemis spp. Chelidae Pseudemydura umbrina CROCODYLIA CROCODYLIA spp.(z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Alligatoridae Alligator sinensis Caiman crocodilus apaporiensis Caiman latirostris (z wyjątkiem populacji z Argentyny włączonej do załącznika II) Melanosuchus niger (z wyjątkiem populacji z Ekwadoru włączonej do załącznika II, podlegającej zerowej rocznej kwocie eksportowej, dopóki roczna kwota eksportowa nie zostanie zaaprobowana przez Sekretariat CITES oraz Grupę Specjalistów ds. Krokodyli z IUCN/SSC) Crocodylidae Crocodylus acutus Crocodylus cataphractus Crocodylus intermedius Crocodylus mindorensis Crocodylus moreletii Crocodylus niloticus (z wyjątkiem populacji z Botswany, Etiopii, Kenii, Madagaskaru, Malawi, Mozambiku, Republiki Południowej Afryki, Ugandy, Zjednoczonej Republiki Tanzanii [podlegających rocznej kwocie eksportowej nie większej niż 1.600 dzikich okazów, łącznie z trofeami myśliwskimi, obok okazów z hodowli otwartych], Zambii i Zimbabwe - te populacje są włączone do załącznika II) Crocodylus palustris Crocodylus porosus (z wyjątkiem populacji z Australii, Indonezji, Papui-Nowej Gwinei włączonych do załącznika II) Crocodylus rhombifer Crocodylus siamensis Osteolaemus tetraspis Tomistoma schlegelii Gavialidae Gavialis gangeticus RHYNCHOCEPHALIA Sphenodontidae Sphenodon spp. SAURIA Gekkonidae Cyrtodactylus serpensinsulaHoplodactylus spp. (Nowa Zelandia) Phelsuma spp.Naultinus spp. (Nowa Zelandia) Agamidae Uromastyx spp. Chamaeleonidae Bradypodion spp. Brookesia spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Brookesia perarmata Calumma spp. Chamaeleo spp. Furcifer spp. Iguanidae Amblyrhynchus cristatus Brachylophus spp. Conolophus spp. Cyclura spp. Iguana spp. Phrynosoma coronatum Sauromalus varius Lacertidae Gallotia simonyi Podarcis lilfordi Podarcis pityusensis Cordylidae Cordylus spp. Teiidae Crocodilurus amazonicus Dracaena spp. Tupinambis spp. Scincidae Corucia zebrata Xenosauridae Shinisaurus crocodilurus Helodermatidae Heloderma spp. Varanidae Varanus spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Varanus bengalensis Varanus flavescens Varanus griseus Varanus komodoensis Varanus nebulosus SERPENTES Loxocemidae Loxocemidae spp. Pythonidae Pythonidae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Python molurus molurus Boidae Boidae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Acrantophis spp. Boa constrictor occidentalis Epicrates inornatus Epicrates monensis Epicrates subflavus Sanzinia madagascariensis Bolyeriidae Bolyeriidae spp. (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Bolyeria multocarinata Casarea dussumieri Tropidophiidae Tropidophiidae spp. Colubridae Atretium schistosum (Indie) Cerberus rhynchops (Indie) Clelia clelia Cyclagras gigas Elachistodon westermanni Ptyas mucosus Xenochrophis piscator (Indie) Elapidae Hoplocephalus bungaroides Micrurus diastema (Honduras) Micrurus nigrocinctus (Honduras) Naja atra Naja kaouthia Naja mandalayensis Naja naja Naja oxiana Naja philippinensis Naja sagittifera Naja samarensis Naja siamensis Naja sputatrix Naja sumatrana Ophiophagus hannah Viperidae Crotalus durissus (Honduras) Daboia russelii (Indie) Vipera ursinii (wyłącznie populacja europejska, z wyjątkiem obszaru, który dawniej stanowił Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich - populacje z ostatnio wymienionego obszaru nie są przedmiotem postanowień konwencji) Vipera wagneri AMPHIBIA ANURA Bufonidae Altiphrynoides spp. Atelopus zeteki Bufo periglenes Bufo superciliaris Nectophrynoides spp. Nimbaphrynoides spp. Spinophrynoides spp. Dendrobatidae Dendrobates spp. Epipedobates spp. Minyobates spp. Phyllobates spp. Mantellidae Mantella spp. Microhylidae Dyscophus antongilii Scaphiophryne gottlebei Myobatrachidae Rheobatrachus spp. Ranidae Euphlyctis hexadactylus Hoplobatrachus tigerinus CAUDATA Ambystomidae Ambystoma dumerilii Ambystoma mexicanum Cryptobranchidae Andrias spp. ELASMOBRANCHII ORECTOLOBIFORMES Rhincodontidae Rhincodon typus LAMNIFORMES Lamnidae Carcharodon carcharias (Australia) Cetorhinidae Cetorhinus maximus ACTINOPTERYGII ACIPENSERIFORMES ACIPENSERIFORMES spp.(z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Acipenseridae Acipenser brevirostrum Acipenser sturio OSTEOGLOSSIFORMES Osteoglossidae Arapaima gigas Scleropages formosus CYPRINIFORMES Cyprinidae Caecobarbus geertsi Probarbus jullieni Catostomidae Chasmistes cujus SILURIFORMES Pangasiidae Pangasianodon gigas SYNGNATHIFORMES Syngnathidae Hippocampus spp. (wchodzi w życie z dniem 15.05.2004) PERCIFORMES Sciaenidae Totoaba macdonaldi SARCOPTERYGII COELACANTHIFORMES Latimeriidae Latimeria spp. CERATODONTIFORMES Ceratodontidae Neoceratodus forsteri ARTHROPODA ARACHNIDA SCORPIONES Scorpionidae Pandinus dictator Pandinus gambiensis Pandinus imperator ARANEAE Theraphosidae Aphonopelma albiceps Aphonopelma pallidum Brachypelma spp. Brachypelmides klaasi INSECTA COLEOPTERA Lucanidae Colophon spp. (Republika Południowej Afryki) LEPIDOPTERA Papilionidae Atrophaneura jophon Atrophaneura pandiyana Bhutanitis spp. Ornithoptera spp. (sensu D'Abrera) (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Ornithoptera alexandrae Papilio chikae Papilio homerus Papilio hospiton Parnassius apollo Teinopalpus spp. Trogonoptera spp. (sensu D'Abrera) Troides spp. (sensu D'Abrera) ANNELIDA HIRUDINOIDEA ARHYNCHOBDELLIDA Hirudinidae Hirudo medicinalis MOLLUSCA BIVALVIA VENERIDA Tridacnidae Tridacnidae spp. UNIONIDA Unionidae Conradilla caelata Cyprogenia aberti Dromus dromas Epioblasma curtisi Epioblasma florentina Epioblasma sampsoni Epioblasma sulcata perobliqua Epioblasma torulosa gubernaculum Epioblasma torulosa rangiana Epioblasma torulosa torulosa Epioblasma turgidula Epioblasma walkeri Fusconaia cuneolus Fusconaia edgariana Lampsilis higginsii Lampsilis orbiculata orbiculata Lampsilis satur Lampsilis virescens Plethobasus cicatricosus Plethobasus cooperianus Pleurobema clava Pleurobema plenum Potamilus capax Quadrula intermedia Quadrula sparsa Toxolasma cylindrella Unio nickliniana Unio tampicoensis tecomatensis Villosa trabalis GASTROPODA STYLOMMATOPHORA Achatinellidae Achatinella spp. Camaenidae Papustyla pulcherrima MESOGASTROPODA Strombidae Strombus gigas CNIDARIA ANTHOZOA HELIOPORACEA Helioporidae spp. (zawiera wyłącznie gatunek Heliopora coerulea; skamieniałości nie są przedmiotem postanowień konwencji) STOLONIFERA Tubiporidae Tubiporidae spp. (skamieniałości nie są przedmiotem postanowień konwencji) ANTIPATHARIA ANTIPATHARIA spp. SCLERACTINIA SCLERACTINIA spp. (skamieniałości nie są przedmiotem postanowień konwencji) HYDROZOA MILLEPORINA Milleporidae Milleporidae spp. (skamieniałości nie są przedmiotem postanowień, konwencji) STYLASTERINA Stylasteridae Stylasteridae spp. (skamieniałości nie są przedmiotem postanowień konwencji) Załącznik IIIIII FLORA AGAVACEAE Agave arizonica Agave parviflora Agave victoriae-reginae #1 Nolina interrata AMARYLLIDACEAE Galanthus spp. #1 Sternbergia spp. #1 APOCYNACEAE Pachypodium spp. #1 (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Pachypodium ambongense Pachypodium baronii Pachypodium decaryi Rauvolfia serpentina #2 ARALIACEAE Panax ginseng #3 (tylko populacja z Federacji Rosyjskiej; żadne inne populacje nie są przedmiotem postanowień konwencji) Panax quinquefolius #3 ARAUCARIACEAE Araucaria araucana BERBERIDACEAE Podophyllum hexandrum #2 BROMELIACEAE Tillandsia harrisii #1 Tillandsia kammii #1 Tillandsia kautskyi #1 Tillandsia mauryana #1 Tillandsia sprengeliana #1 Tillandsia sucrei #1 Tillandsia xerographica #1 CACTACEAE CACTACEAE spp.7 #4 (z wyjątkiem gatunków wymienionych w załączniku I) Ariocarpus spp. Astrophytum asterias Aztekium ritteri Coryphantha werdermannii Discocactus spp. Echinocereus ferreirianus ssp. lindsayi Echinocereus schmollii Escobaria minima Escobaria sneedii Mammillaria pectinifera Mammillaria solisioides Melocactus conoideus Melocactus deinacanthus Melocactus glaucescens Melocactus paucispinus Obregonia denegrii Pachycereus militaris Pediocactus bradyi Pediocactus knowltonii Pediocactus paradinei Pediocactus peeblesianus Pediocactus sileri Pelecyphora spp. Sclerocactus brevihamatus ssp. tobuschii Sclerocactus erectocentrus Sclerocactus glaucus Sclerocactus mariposensis Sclerocactus mesae-verdae Sclerocactus nyensis Sclerocactus papyracanthus Sclerocactus pubispinus Sclerocactus wrightiae Strombocactus spp. Turbinicarpus spp. Uebelmannia spp. CARYOCARACEAE Caryocar costaricense #1 COMPOSITAE (Asteraceae) Saussurea costus CRASSULACEAE Dudleya stolonifera Dudleya traskiae CUPRESSACEAE Fitzroya cupressoides Pilgerodendron uviferum CYATHEACEAE Cyathea spp. #1 CYCADACEAE CYCADACEAE spp. #1 Cycas beddomei DIAPENSIACEAE Shortia galacifolia #1 DICKSONIACEAE Cibotium barometz #1 Dicksonia spp. #1 (wyłącznie populacje amerykańskie; żadna inna populacja nie jest przedmiotem postanowień konwencji) DIDIEREACEAE DIDIEREACEAE spp. #1 DIOSCOREACEAE Dioscorea deltoidea #1 DROSERACEAE Dionaea muscipula #1 EUPHORBIACEAE Euphorbia spp. #1 (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I; wyłącznie gatunki będące sukulentami; sztucznie rozmnażane okazy odmian uprawnych [kultywarów] Euphorbia trigona nie są przedmiotem postanowień konwencji) Euphorbia ambovombensis Euphorbia capsaintemariensis Euphorbia cremersii (obejmuje formę viridifolia oraz var. rakotozafyi) Euphorbia cylindrifolia (obejmuje spp. tuberifera) Euphorbia decaryi (obejmuje vars. ampanihyenis, robinsonii oraz spirosticha) Euphorbia francoisii Euphorbia moratii (obejmuje vars. antsingiensis, bemarahensis oraz multiflora) Euphorbia parvicyathophora Euphorbia quartziticola Euphorbia tulearensis FOUQUIERIACEAE Fouquieria columnaris #1 Fouquieria fasciculata Fouquieria purpusii GNETACEAE Gnetum montanum #1 (Nepal) JUGLANDACEAE Oreomunnea pterocarpa #1 LEGUMINOSAE (Fabaceae) Dalbergia nigra Dipteryx panamensis (Kostaryka) Pericopsis elata #5 Platymiscium pleiostachyum #1 Pterocarpus santalinus #7 LILIACEAE Aloe spp. #1 (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I oraz z wyłączeniem Aloe vera, opisywanego również jako Aloe barbadensis, który nie jest przedmiotem postanowień konwencji) Aloe albida Aloe albiflora Aloe alfredii Aloe bakeri Aloe bellatula Aloe calcairophila Aloe compressa (obejmuje vars. rugosquamosa, schistophila oraz paucituberculata) Aloe delphinensis Aloe descoingsii Aloe fragilis Aloe haworthioides (obejmuje var. aurantiaca) Aloe helenae Aloe laeta (obejmuje var. maniaensis) Aloe parallelifolia Aloe parvula Aloe pillansii Aloe polyphylla Aloe rauhii Aloe suzannae Aloe versicolor Aloe vossii MAGNOLIACEAE Magnolia liliifera var. obovata #1 (Nepal) MELIACEAE Cedrela odorata #5 [populacja z Kolumbii (Kolumbia) populacja z Peru (Peru)] Swietenia humilis #1 a Swietenia macrophylla #6 (populacje z regionu neotropikalnego) [wchodzi w życie 15.11.2003]Swietenia macrophylla #5 (obowiązuje do 15.11.2003) [populacja z Boliwii (Boliwia) populacja z Brazylii (Brazylia) wszystkie populacje gatunków z Ameryki (Kostaryka) populacja z Kolumbii (Kolumbia) populacja z Meksyku (Meksyk) populacja z Peru (Peru)] Swietenia mahagoni #5 NEPENTHACEAE Nepenthes spp. #1 Nepenthes khasiana Nepenthes rajah ORCHIDACEAE ORCHIDACEAE spp.8 #8 (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) (dla następujących gatunków włączonych do załącznika I, ich siewki lub kultury tkankowe uzyskane in vitro, na stałych lub ciekłych pożywkach, przemieszczane w sterylnych opakowaniach, nie są przedmiotem postanowień konwencji) Aerangis ellisii Cattleya trianaei Dendrobium cruentum Laelia jongheana Laelia lobata Paphiopedilum spp. Peristeria elata Phragmipedium spp. Renanthera imschootiana Vanda coerulea OROBANCHACEAE Cistanche deserticola PALMAE (Arecaceae) Beccariophoenix madagascariensis Chrysalidocarpus decipiens #1 Lemurophoenix halleuxii Marojejya darianii Neodypsis decaryi #1 Ravenea louvelii Ravenea rivularis Satranala decussilvae Voanioala gerardii PAPAVERACEAE Meconopsis regia #1 (Nepal) PINACEAE Abies guatemalensis PODOCARPACEAE Podocarpus neriifolius #1 (Nepal) Podocarpus parlatorei PORTULACACEAE Anacampseros spp. #1 Avonia spp. #1 Lewisia serrata #1 PRIMULACEAE Cyclamen spp.9 #1 PROTEACEAE Orothamnus zeyheri #1 Protea odorata #1 RANUNCULACEAE Adonis vernalis #2 Hydrastis canadensis #3 ROSACEAE Prunus africana #1 RUBIACEAE Balmea stormiae SARRACENIACEAE Sarracenia spp. #1 (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Sarracenia rubra ssp. alabamensis Sarracenia rubra ssp.jonesii Sarracenia oreophila SCROPHULARIACEAE Picrorhiza kurrooa #3(z wyjątkiem Picrorhiza scrophulariiflora) STANGERIACEAE Bowenia spp. #1 Stangeria eriopus TAXACEAE Taxus wallichiana #2 TROCHODENDRACEAE Tetracentron sinense #1 (Nepal) THYMELAEACEAE (Aquilariaceae) Aquilaria malaccensis #1 Gonystylus spp. #1 (Indonezja) VALERIANACEAE Nardostachys grandiflora #3 WELWITSCHIACEAE Welwitschia mirabilis #1 ZAMIACEAE ZAMIACEAE spp. #1 (z wyjątkiem gatunków włączonych do załącznika I) Ceratozamia spp. Chigua spp. Encephalartos spp. Microcycas calocoma ZINGIBERACEAE Hedychium philippinense #1 ZYGOPHYLLACEAE Guaiacum spp. #2 ________ 1 Populacje z Botswany, Namibii i Republiki Południowej Afryki (wymienione w załączniku II): Wyłącznie w celu umożliwienia: 1) obrotu trofeami myśliwskimi do celów niezarobkowych; 2) obrotu żywymi zwierzętami do celów prowadzenia programów ochrony in situ; 3) obrotu surowymi skórami; 4) obrotu dobrami ze skóry w celach niezarobkowych; 5) obrotu zarejestrowaną nieobrobioną kością słoniową (dla Botswany i Namibii, całe ciosy i kawałki; dla Republiki Południowej Afryki całe ciosy i cięte kawałki kości słoniowej, które mają zarówno długość większą bądź równą 20 cm, jak i wagę większą bądź równą 1 kg), pod następującymi warunkami: i) wyłącznie z zarejestrowanych rządowych zapasów pochodzących z danego państwa (z wyłączeniem zatrzymanej kości słoniowej oraz kości słoniowej niewiadomego pochodzenia) i w przypadku Republiki Południowej Afryki, wyłącznie kość słoniowa pochodząca z Parku Narodowego im. Krugera; ii) wyłącznie do kontrahentów zweryfikowanych przez Sekretariat konwencji, w porozumieniu ze Starym Komitetem, pod kątem posiadania odpowiedniego prawodawstwa oraz krajowej kontroli obrotu, w celu zapewnienia, że importowana kość słoniowa nie będzie reeksportowana i gospodarowanie nią będzie zgodne z postanowieniami Rezolucji Konferencji Stron Konwencji 10.10 (zmieniona przez 12 Konferencję Stron Konwencji), odnoszącą się do krajowej obróbki i obrotu; iii) nie wcześniej niż w maju 2004 r., w każdym razie nie przed zweryfikowaniem przez Sekretariat przewidywanych krajów importu oraz przed przedstawieniem Sekretariatowi przez program MIKE raportu zawierającego podstawowe informacje (np. liczebność populacji, przypadki kłusownictwa); iv) maksymalnie 20,000 kg (Botswana), 10,000 kg (Namibia) i 30,000 kg (Republika Południowej Afryki) kości słoniowej, może być przeznaczone do obrotu i wysłane jako pojedyncza przesyłka pod ścisłym nadzorem Sekretariatu; v) zyski z obrotu będą wykorzystane na cel ochrony słoni i ochronę środowiska oraz rozwój takich programów w granicach zasięgu występowania słoni lub na terenach sąsiadujących; vi) wyłącznie po stwierdzeniu przez Stały Komitet, że powyższe warunki zostały spełnione. Na wniosek Sekretariatu Stały Komitet może zadecydować o ograniczeniu lub zaprzestaniu takiego obrotu, w przypadku niespełnienia ww. warunków przez kraje eksportujące lub importujące lub w przypadku dowiedzionego, szkodliwego wpływu obrotu na populacje słoni. Wszystkie inne okazy powinny być uważane za okazy włączone do załącznika I, a obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio. 2 Populacja z Zimbabwe (wymieniona w załączniku II): Wyłącznie w celu umożliwienia: 1) eksportu trofeów myśliwskich do celów niezarobkowych; 2) eksportu żywych zwierząt do odpowiednich i akceptowalnych przeznaczeń; 3) eksportu skór; 4) eksportu dóbr ze skóry i rzeźb z kości słoniowej do celów niezarobkowych. Wszystkie pozostałe okazy powinny być uważane za okazy gatunków włączonych do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio. Dla zapewnienia, że a) przeznaczenia żywych zwierząt są "odpowiednie i akceptowalne" oraz/lub, b) cel importu jest "niezarobkowy", zezwolenia eksportowe i świadectwa reeksportu mogą być wydane wyłącznie po tym, jak wydający organ administracyjny otrzymał, od organu administracyjnego kraju importu, poświadczenie tego, że: w przypadku a), przez analogię do artykułu III paragraf 3 (b) konwencji, warunki przetrzymywania zostały sprawdzone przez właściwy organ naukowy i stwierdzono, że proponowany odbiorca jest odpowiednio wyposażony, aby zapewnić pomieszczenie i opiekę nad zwierzętami; oraz/lub w przypadku, b), przez analogię do artykułu III paragraf 3(c), organ administracyjny jest przekonany o tym, że okazy nie będą użyte do celów głównie zarobkowych. 3 Populacja z Argentyny (wymieniona w załączniku II): Wyłącznie w celu umożliwienia międzynarodowego obrotu wełną strzyżoną z żywych wikunii z populacji włączonych do załącznika II, tkaninami i produktami z nich wytworzonymi oraz innymi wyrobami rękodzieła. Spodnia strona odzieży musi nosić znak rozpoznawczy przyjęty przez państwa zasięgu tego gatunku, które są sygnatariuszami Convenio para la Conservación y Manejo de la Vicuna, oraz obszycie ze słowami "VICUNA-ARGENTINA". Pozostałe wyroby muszą posiadać naszywkę zawierającą znak rozpoznawczy i oznaczenie "VICUŃA-ARGENTINA-ARTESANÍA". Wszystkie pozostałe okazy powinny być uważane za okazy gatunku włączonego do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio. 4 Populacja z Boliwii (wymieniona w załączniku II): Wyłącznie w celu umożliwienia międzynarodowego obrotu: a) wełną i wyrobami z niej wytworzonymi, strzyżoną z żywych zwierząt, z populacji z Zespołów Ochronnych w Mauri-Desaguadero, Ulla Ulla oraz Lipez-Chichas; oraz b) wyrobami wykonanymi z wełny strzyżonej z żywych zwierząt pozostałych populacji z Boliwii. Spodnia strona odzieży musi nosić znak rozpoznawczy przyjęty przez państwa zasięgu tego gatunku, które są sygnatariuszami Convenio para la Conservación y Manejo de la Vicuńa, oraz obszycie ze słowami "VICUŃA-BOLIVIA". Pozostałe wyroby muszą posiadać naszywkę zawierającą znak rozpoznawczy i oznaczenie "VICUŃA-BOLIVIA-ARTESANÍA". Wszystkie pozostałe okazy powinny być uważane za okazy gatunku włączonego do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio. 5 Populacja z Chile (wymieniona w załączniku II): Wyłącznie w celu umożliwienia międzynarodowego obrotu wełną strzyżoną z żywych wikunii z populacji włączonych do załącznika II, tkaninami i produktami z nich wytworzonymi, włączając w to luksusowe rękodzieła i dzianiny. Spodnia strona odzieży musi nosić znak rozpoznawczy przyjęty przez państwa zasięgu tego gatunku, które są sygnatariuszami Convenio para la Conservación y Manejo de la Vicuna, oraz obszycie ze słowami "VICUNA-CHILE". Pozostałe wyroby muszą posiadać naszywkę zawierającą znak rozpoznawczy i oznaczenie "VICUŃA-CHILE-ARTESANÍA". Wszystkie pozostałe okazy powinny być uważane za okazy gatunku włączonego do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio. 6 Populacja z Peru (wymieniona w załączniku II): Wyłącznie w celu umożliwienia międzynarodowego obrotu wełną strzyżoną z żywych wikunii oraz zapasami pozostałymi od czasu dziewiątej Konferencji Stron Konwencji (listopad 1994), tj.: 3.249 kg wełny, tkaniny i produkty z nich wytworzone, włączając w to luksusowe rękodzieła i dzianiny. Spodnia strona odzieży musi nosić znak rozpoznawczy przyjęty przez państwa zasięgu tego gatunku, które są sygnatariuszami Convenio para la Conservación y Manejo de la Vicuńa, oraz obszycie ze słowami "VICUNA-PERU". Pozostałe wyroby muszą posiadać naszywkę zawierającą znak rozpoznawczy i oznaczenie "VICUNA-PERU-ARTESANÍA". Wszystkie pozostałe okazy powinny być uważane za okazy gatunku włączonego do załącznika I i obrót nimi powinien być regulowany odpowiednio. 7 Sztucznie rozmnażane okazy następujących mieszańców oraz/lub odmian uprawnych (kultywarów) nie są przedmiotem postanowień konwencji: Hatiora x graeseri Schlumbergera x buckleyi Schlumbergera russelliana x Schlumbergera truncata Schlumbergera orssichiana x Schlumbergera truncata Schlumbergera opuntioides x Schlumbergera truncata Schlumbergera truncata (kultywary) Cactaceae spp. (kolorowe mutanty wykazujące brak chlorofilu, szczepione na następujących podkładkach: Harrisia 'Jusbertii', Hylocereus trigonus lub Hylocereus undatus) Opuntia microdasys (kultywary). 8 Sztucznie rozmnażane okazy mieszańców w obrębie rodzaju Phalaenopsis nie są przedmiotem postanowień konwencji, gdy: 1) okazy znajdujące się w przesyłce składającej się z oddzielnych opakowań (np. kartony, skrzynki lub pojemniki), zawierających 100 lub więcej roślin w każdym z nich; 2) wszystkie rośliny w opakowaniu są mieszańcami jednego typu, bez domieszek innych mieszańców w jednym opakowaniu; 3) rośliny w opakowaniu są łatwo rozpoznawalne, jako okazy sztucznie rozmnożone, poprzez okazanie ich jednorodnej wielkości i stadium rozwoju, czystości, nieuszkodzonego systemu korzeniowego oraz braku ogólnych oznak uszkodzeń lub zniszczeń będących cechami roślin pochodzących ze środowiska przyrodniczego; 4) rośliny nie wykazują cech pochodzenia ze środowiska przyrodniczego, takich jak uszkodzenia przez owady lub inne zwierzęta, grzyby lub glony znajdujące się na liściach, lub mechanicznych uszkodzeń korzeni, liści lub innych części, spowodowanych pozyskiwaniem roślin; oraz 5) przesyłki są zaopatrzone w dokumenty, takie jak faktura, która wyraźnie określa liczbę roślin i jest podpisana przez spedytora. Rośliny, które w sposób jednoznaczny nie mogą być zaliczone do tych wyjątków, muszą być zaopatrzone we właściwe dokumenty CITES. 9 Sztucznie rozmnażane okazy odmian uprawnych (kultywarów) Cyclamen persicum nie są przedmiotem postanowień konwencji. Jednakże to zwolnienie nie ma zastosowania do takich okazów, jeżeli przedmiotem obrotu są bulwy w stanie spoczynku. 1) W angielskiej wersji językowej objaśnień do załączników nazwy zwyczajowe niektórych gatunków, umieszczone dodatkowo po obowiązujących nazwach naukowych (łacińskich) rodzin, wprowadzono wyłącznie w celu ułatwienia znalezienia szukanego gatunku w obrębie danej rodziny. W większości przypadków nazwy zwyczajowe podano jedynie dla przykładowych gatunków w obrębie danej rodziny. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kryteriów udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 6, poz. 53) Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 września 2003 r. w sprawie szczegółowych kryteriów udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1600) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Dla kryterium wpływu nowej inwestycji na środowisko określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) 20 pkt - w przypadku inwestycji bezpośrednio dotyczącej ochrony środowiska; 2) 10 pkt - w przypadku inwestycji, której dodatkowym efektem będzie pozytywny wpływ na środowisko; 3) 0 pkt - w przypadku inwestycji neutralnej pod względem wpływu na środowisko lub negatywnie wpływającej na środowisko."; 2) uchyla się § 2; 3) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. Punkty otrzymane w wyniku uwzględnienia kryteriów, o których mowa w § 1, sumuje się dla wszystkich kryteriów dotyczących danego rodzaju inwestycji. 2. O przyznaniu wsparcia decyduje liczba uzyskanych punktów. W przypadku uzyskania tej samej liczby punktów uwzględnia się liczbę punktów uzyskanych w poszczególnych kryteriach, w kolejności wymienionej w § 1.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 38--z dnia 26 listopada 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 27 maja 2003 r. 39--z dnia 12 grudnia 2003 r. o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego 40--z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych 41--z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw 42--z dnia 19 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 43--z dnia 6 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności pieniężnych otrzymywanych przez policjantów delegowanych do pełnienia służby poza granicami państwa w kontyngencie policyjnym ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 44--z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 45--z dnia 6 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 46--z dnia 8 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie gospodarczych procedur celnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 47--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania organów i urzędów administracji probierczej 48--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za przechowywanie dokumentów i danych związanych z usługami certyfikacyjnymi 49--z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą 50--z dnia 31 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą 51--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz lnu na potrzeby przemysłu tekstylnego 52--z dnia 8 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji 53--z dnia 8 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kryteriów udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 54--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie wypłat z Funduszu Żeglugi Śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 55--z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zabezpieczeń akcyzowych (Dz. U. Nr 35, poz. 314) Na podstawie art. 45 ust. 6, art. 46 ust. 3, art. 48 ust. 3 i art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) przypadki, w których można stosować zabezpieczenie ryczałtowe, oraz szczegółowy sposób ustalania wysokości zabezpieczenia generalnego i ryczałtowego; 2) sposób i miejsce złożenia zabezpieczenia akcyzowego; 3) wykaz gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej; 4) szczegółowe warunki i tryb zwrotu zabezpieczenia akcyzowego. § 2. 1. Zabezpieczenie akcyzowe, w formie zabezpieczenia ryczałtowego, można stosować w przypadku zabezpieczania zobowiązań podatkowych powstałych z tytułu produkcji wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym. 2. Zabezpieczenie ryczałtowe można stosować w przypadku, gdy prowadzący skład podatkowy: 1) ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju; 2) jego sytuacja finansowa i posiadany majątek zapewniają wywiązywanie się z zobowiązań podatkowych; 3) do wniosku o wyrażenie zgody na stosowanie zabezpieczenia ryczałtowego dołączy: a) aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, b) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku akcyzowego, c) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON i numeru identyfikacji podatkowej NIP, d) zaświadczenie, wydane przez: - naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla siedziby lub miejsca zamieszkania prowadzącego skład podatkowy - o niezaleganiu przez prowadzącego skład podatkowy w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, - właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania prowadzącego skład podatkowy oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez prowadzącego skład podatkowy ze składkami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, e) pozytywną opinię o sytuacji finansowej prowadzącego skład podatkowy, wydaną przez bank prowadzący jego rachunek rozliczeniowy, f) oświadczenie prowadzącego skład podatkowy, z którego wynika, iż względem prowadzącego skład podatkowy nie jest prowadzone postępowanie likwidacyjne, układowe, upadłościowe lub egzekucyjne, g) oświadczenie o największej kwocie zobowiązania podatkowego, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2. 3. Dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. a-c, nie dołącza się, jeżeli zostały one wcześniej złożone w urzędzie celnym, do którego jest składany wniosek, a dane w nich zawarte są aktualne. W takim przypadku obowiązany powinien wskazać we wniosku numer sprawy, przy której złożono te dokumenty. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. d tiret pierwszy, powinny być wystawione nie wcześniej niż miesiąc przed datą złożenia wniosku. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. d tiret drugi i lit. e, powinny być wystawione nie wcześniej niż 3 miesiące przed datą złożenia wniosku. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, powinny być dołączone w oryginałach lub uwierzytelnionych kopiach. § 3. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego w oparciu o oświadczenie podmiotu obowiązanego do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w sprawie wysokości zobowiązania podatkowego: 1) obliczonego - w przypadku, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", lub 2) oszacowanego - w przypadku, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego na poziomie wyższym od kwoty wynikającej z oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli stwierdzi, że kwota wynikająca z oświadczenia nie zapewni pokrycia w całości kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego. § 4. 1. Wysokość zabezpieczenia ryczałtowego ustala się jako kwotę równą odpowiednio: 1) największej kwocie zobowiązania podatkowego z tytułu stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy z dziesięciu kolejnych dni z ostatnich sześciu miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 45 ust. 4 ustawy, lub 2) przewidywanej największej kwocie dziesięciodniowego zobowiązania podatkowego z tytułu stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w okresie sześciu miesięcy od dnia złożenia wniosku. 2. Wysokość zabezpieczenia ryczałtowego powinna być aktualizowana co sześć miesięcy, począwszy od dnia złożenia wniosku o wyrażenie zgody na jego stosowanie. § 5. 1. Jeżeli podmiot obowiązany do złożenia zabezpieczenia akcyzowego złoży zabezpieczenie akcyzowe z określonym terminem ważności, powinien najpóźniej na miesiąc przed upływem tego terminu udokumentować przedłużenie jego ważności lub złożyć nowe zabezpieczenie akcyzowe. 2. Nieprzedłużenie ważności zabezpieczenia akcyzowego lub niezłożenie nowego zabezpieczenia akcyzowego w terminie określonym w ust. 1 stanowi podstawę do stwierdzenia, o którym mowa w art. 51 ust. 1 ustawy, przez właściwego naczelnika urzędu celnego, że złożone zabezpieczenie akcyzowe nie zapewnia pokrycia kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego. § 6. 1. Złożenie zabezpieczenia akcyzowego następuje przez: 1) złożenie w urzędzie celnym dokumentu gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, wystawionej przez uprawnionego gwaranta wymienionego w wykazie, o którym mowa w § 10, na kwotę wymaganego zabezpieczenia akcyzowego albo 2) wpłacenie kwoty zabezpieczenia akcyzowego na bankowy rachunek pomocniczy izby celnej właściwej miejscowo dla tego urzędu, w banku krajowym lub w placówce pocztowej, albo 3) wpłacenie kwoty zabezpieczenia akcyzowego gotówką w kasie urzędu celnego, albo 4) dokonanie przelewu kwoty zabezpieczenia akcyzowego na bankowy rachunek pomocniczy właściwej miejscowo izby celnej, albo 5) złożenie w urzędzie celnym czeku gotówkowego lub rozrachunkowego, wystawionego przez podmiot obowiązany do złożenia zabezpieczenia akcyzowego na kwotę zabezpieczenia akcyzowego, potwierdzony do wysokości tej kwoty przez bank krajowy prowadzący rachunek bankowy podmiotu, albo 6) złożenie w urzędzie celnym dokumentów płatniczych, o których mowa w § 9 ust. 1, na kwotę równą wysokości wymaganego zabezpieczenia akcyzowego, określoną według wartości nominalnej tych dokumentów. 2. Dopuszcza się możliwość wykorzystania kilku form określonych w ust. 1, pod warunkiem że łącznie zabezpieczą całą wymaganą kwotę zabezpieczenia akcyzowego. § 7. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, przyjmując zabezpieczenie akcyzowe, wydaje podmiotowi obowiązanemu do złożenia zabezpieczenia akcyzowego potwierdzenie złożenia zabezpieczenia akcyzowego, które zawiera w szczególności: 1) nazwę i siedzibę albo imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania podmiotu obowiązanego do złożenia zabezpieczenia akcyzowego; 2) rodzaj i formę zabezpieczenia akcyzowego; 3) termin ważności zabezpieczenia akcyzowego; 4) kwotę złożonego zabezpieczenia akcyzowego; 5) rodzaj zobowiązania podatkowego, do którego potwierdzenie może być stosowane; 6) wysokość kwoty zabezpieczenia akcyzowego, do której potwierdzenie może być stosowane. 2. Wzór potwierdzenia złożenia zabezpieczenia akcyzowego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Właściwy naczelnik urzędu celnego, niezależnie od potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, przyjmując zabezpieczenie akcyzowe, w jednej z form wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 3-6, wydaje podmiotowi obowiązanemu do złożenia zabezpieczenia akcyzowego pokwitowanie złożenia zabezpieczenia, które zawiera w szczególności: 1) nazwę i siedzibę albo imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania tego podmiotu; 2) sposób złożenia zabezpieczenia akcyzowego; 3) termin ważności zabezpieczenia akcyzowego; 4) wysokość zabezpieczenia akcyzowego; 5) datę złożenia zabezpieczenia akcyzowego. 4. Wzór pokwitowania złożenia zabezpieczenia stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 5. Wydanie potwierdzenia złożenia zabezpieczenia akcyzowego może nastąpić po przedstawieniu przez podmiot obowiązany do złożenia zabezpieczenia akcyzowego wiarygodnego dowodu potwierdzającego dokonanie czynności, o których mowa w § 6. 6. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na okres nie dłuższy niż okres ważności złożonego zabezpieczenia akcyzowego. 7. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest wydawany podmiotowi obowiązanemu do złożenia zabezpieczenia akcyzowego, a drugi jest zatrzymywany przez naczelnika urzędu celnego, który je wydał, z zastrzeżeniem ust. 8. 8. Naczelnik urzędu celnego może wydać podmiotowi obowiązanemu do złożenia zabezpieczenia akcyzowego, na uzasadniony wniosek, większą liczbę egzemplarzy potwierdzeń, o których mowa w ust. 1, określając w każdym z nich wysokość cząstkowej kwoty zabezpieczenia akcyzowego, do której potwierdzenie może być stosowane. 9. Suma cząstkowych kwot zabezpieczenia akcyzowego, określonych w potwierdzeniach, o których mowa w ust. 8, nie może przekroczyć wysokości kwoty złożonego zabezpieczenia akcyzowego. § 8. 1. Zabezpieczenie generalne lub zabezpieczenie ryczałtowe może być stosowane tylko po przedłożeniu we właściwym urzędzie celnym oryginału potwierdzenia, o którym mowa w § 7 ust. 1. 2. Zabezpieczenie generalne może być zastosowane po ustaleniu przez właściwego naczelnika urzędu celnego stanu wykorzystania tego zabezpieczenia. 3. Na potwierdzeniu złożenia zabezpieczenia generalnego właściwy naczelnik urzędu celnego odnotowuje powstanie oraz wykonanie lub wygaśnięcie zobowiązań podatkowych objętych tym zabezpieczeniem, w sposób umożliwiający obliczenie w każdym czasie kwoty wolnej zabezpieczenia, stanowiącej sumę kwoty złożonego zabezpieczenia akcyzowego i kwoty zobowiązań podatkowych wykonanych lub wygasłych pomniejszoną o kwotę powstałych zobowiązań podatkowych. 4. Po wyczerpaniu miejsca na adnotacje w potwierdzeniu złożenia zabezpieczenia generalnego, potwierdzenie to może być dokonane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, który je wydał, na nowym egzemplarzu, na którym zamieszcza informację o aktualnym stanie wykorzystania tego zabezpieczenia. 5. Naczelnik urzędu celnego, który przyjął zabezpieczenie generalne jako zabezpieczenie zobowiązań podatkowych z tytułu produkcji, przetwarzania lub magazynowania wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym, może ustalić odmienny sposób odnotowywania powstania oraz wykonania lub wygaśnięcia zobowiązań podatkowych objętych tym zabezpieczeniem, niż określony w ust. 1-4, pod warunkiem zapewnienia możliwości ustalenia w każdym czasie stanu wykorzystania tego zabezpieczenia. § 9. 1. Dokumentami mającymi wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez naczelnika urzędu celnego jako zabezpieczenie akcyzowe, są papiery wartościowe na okaziciela o określonym terminie wykupu, wyemitowane przez Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski, bankowe papiery wartościowe i listy zastawne o określonym terminie wykupu, wyemitowane we własnym imieniu i na własny rachunek przez bank wymieniony w wykazie gwarantów, o którym mowa w § 10. 2. W przypadku papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, występujących w formie zdematerializowanej, naczelnik właściwego urzędu celnego przyjmuje świadectwo depozytowe albo inny dokument - wydane osobie uprawnionej do wykonywania praw z oznaczonych w treści świadectwa albo innego dokumentu papierów wartościowych - wraz z oświadczeniem podmiotu prowadzącego rachunek tych papierów wartościowych o ustanowieniu na określony okres blokady odpowiedniej liczby papierów wartościowych na tym rachunku na rzecz urzędu celnego. § 10. Ustala się wykaz gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie akcyzowe, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 11. 1. Zabezpieczenie akcyzowe złożone w jednej z form wymienionych w § 6 ust. 1 pkt 3-6 może być zwrócone osobie uprawnionej do jego odbioru po zwrocie oryginału pokwitowania, o którym mowa w § 7 ust. 3. 2. W przypadku zagubienia oryginału pokwitowania, podlegające zwrotowi zabezpieczenie może zostać zwrócone osobie uprawnionej do jego odbioru w urzędzie celnym, w którym było złożone, po upływie dwóch miesięcy od dnia złożenia w tym urzędzie oświadczenia o zagubieniu oryginału pokwitowania. 3. W przypadku stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zabezpieczenie akcyzowe podlega zwrotowi po zakończeniu i rozliczeniu tej procedury. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 r. (poz. 314) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 WYKAZ GWARANTÓW UPRAWNIONYCH DO UDZIELANIA GWARANCJI AKCYZOWYCH I. Banki: 1. ABN AMRO BANK (Polska) S.A. 2. AIG BANK Polska S.A. 3. Bank Gospodarki Żywnościowej S.A. 4. Bank Gospodarstwa Krajowego 5. Bank Handlowy w Warszawie S.A. 6. Bank Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych S.A. 7. Bank Millennium S.A. 8. Bank Ochrony Środowiska S.A. 9. Bank of Tokyo-Mitsubishi (Polska) S.A. 10. Bank Pocztowy S.A. 11. Bank Polska Kasa Opieki S.A. 12. Bank Polskiej Spółdzielczości S.A. 13. Bank Przemysłowo-Handlowy PBK S.A. 14. Bank Przemysłowy S.A. 15. Bank Svenska Handelsbanken (Polska) S.A. 16. Bank Współpracy Europejskiej S.A. 17. Bank Zachodni WBK S.A. 18. Bankgesellschaft Berlin (Polska) S.A. 19. BNP Paribas Bank Polska S.A. 20. BRE Bank S.A. 21. CC-Bank S.A. 22. Credit Lyonnais Bank Polska S.A. 23. DaimlerChrysler Services Bank (Polska) S.A. 24. Danske Bank Polska S.A. 25. Deutsche Bank PBC S.A. 26. Deutsche Bank Polska S.A. 27. DOMINET BANK S.A. 28. Dresdner Bank Polska S.A. 29. DZ Bank Polska S.A. 30. EURO Bank S.A. 31. FCE Bank Polska S.A. 32. Fiat Bank Polska S.A. 33. FORTIS BANK POLSKA S.A. 34. GE Bank Mieszkaniowy S.A. 35. GE Capital Bank S.A. 36. GMAC Bank Polska S.A. 37. Gospodarczy Bank Wielkopolski S.A. 38. Górnośląski Bank Gospodarczy S.A. 39. HSBC Bank Polska S.A. 40. ING Bank Śląski S.A. 41. INVEST-BANK S.A. 42. Kredyt Bank S.A. 43. LUKAS Bank S.A. 44. Mazowiecki Bank Regionalny S.A. 45. Nord/LB Polska Nordeutsche Landesbank S.A. 46. NORDEA BANK POLSKA S.A. 47. Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A. 48. Rabobank Polska S.A. 49. Raiffeisen Bank Polska S.A. 50. SOCIETE GENERALE S.A. Oddział w Polsce 51. VOLKSWAGEN BANK POLSKA S.A. 52. WestLB Bank Polska S.A. 53. Wschodni Bank Cukrownictwa S.A. II. Zakłady ubezpieczeń: 1. "CONCORDIA WIELKOPOLSKA" Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych w Poznaniu 2. "Gerling Polska" Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 3. AIG Polska Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 4. Coommercial Union Polska - Towarzystwo Ubezpieczeń Ogólnych S.A. w Warszawie 5. ELVIA TRAVEL Insurance Company Główny Oddział w Polsce 6. FIAT Ubezpieczenia Majątkowe S.A. w Warszawie 7. Generali Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 8. IF Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 9. Korporacja Ubezpieczeniowa FILAR S.A. w Szczecinie 10. Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. w Warszawie 11. Pocztowe Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie 12. Polskie Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 13. Powszechny Zakład Ubezpieczeń S.A. w Warszawie 14. SIGNAL IDUNA Polska Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Gdańsku 15. Sopockie Towarzystwo Ubezpieczeniowe Ergo Hestia S.A. w Sopocie 16. Towarzystwo Ubezpieczeniowe ALLIANZ Polska S.A. w Warszawie 17. Towarzystwo Ubezpieczeniowe EULER HERMES S.A. w Warszawie 18. Towarzystwo Ubezpieczeniowe Europa S.A. we Wrocławiu 19. Towarzystwo Ubezpieczeniowe INTER-POLSKA S.A. w Warszawie 20. Towarzystwo Ubezpieczeniowe Winterthur S.A. w Warszawie 21. Towarzystwo Ubezpieczeń COMPENSA S.A. w Warszawie 22. Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji CIGNA STU S.A. w Warszawie 23. Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji PARTNER S.A. w Warszawie 24. Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji WARTA S.A. w Warszawie 25. Towarzystwo Ubezpieczeń w Rolnictwie i Gospodarce Żywnościowej AGROPOLISA S.A. w Warszawie 26. Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych TUZ w Warszawie 27. Tryg Polska Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Radomiu 28. UNIQA Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w Łodzi 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 2003 r. o wypowiedzeniu Konwencji handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r. pomiędzy Polską a Szwajcarią (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 147) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wypowiedzenia Konwencji handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r. pomiędzy Polską a Szwajcarią. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 144--z dnia 10 grudnia 2003 r. o czasie urzędowym na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej 145--z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu 146--z dnia 10 grudnia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. 147--z dnia 11 grudnia 2003 r. o wypowiedzeniu Konwencji handlowej podpisanej w Warszawie dnia 26 czerwca 1922 r. pomiędzy Polską a Szwajcarią 148--z dnia 11 grudnia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. 149--z dnia 18 grudnia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 150--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie szkolenia obronnego 151--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli wykonywania zadań obronnych 152--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie ogólnych zasad wykonywania zadań w ramach powszechnego obowiązku obrony 153--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie określenia rodzajów czynności technicznych związanych z prowadzeniem systemu ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 154--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie rodzajów odpadów, których zbieranie lub transport nie wymagają zezwolenia na prowadzenie działalności 155--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania kwalifikacji 156--z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy czyszczeniu powierzchni, malowaniu natryskowym i natryskiwaniu cieplnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 157--z dnia 19 stycznia 2004 r. w sprawie opłat pobieranych przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym 158--z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie katalogu usług powszechnych oraz szczegółowych wymagań dotyczących świadczenia usług powszechnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 159--z dnia 26 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie osób, w stosunku do których Żandarmeria Wojskowa wykonuje czynności ochronne, oraz zakresu i trybu współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Biurem Ochrony Rządu 160--z dnia 26 stycznia 2004 r. w sprawie wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką na stanowiska służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny 161--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie dodatkowych dni wolnych od służby oraz rozkładu czasu służby żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 162--z dnia 13 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania 163--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie procedur dotyczących weterynaryjnej kontroli granicznej towarów oraz dalszego postępowania z tymi towarami 164--z dnia 23 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków wymaganych do zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 165--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu postępowania ze zwłokami osób zmarłych w czasie odbywania kary pozbawienia wolności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 166--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt wykorzystywanych do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i specjalnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie dopuszczenia w 2004 r. wyrobów zawierających azbest do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny (Dz. U. Nr 10, poz. 83) Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wykaz wyrobów zawierających azbest, dopuszczonych w 2004 r. do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny, spośród wyrobów określonych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. 2. Wykaz wyrobów, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 stycznia 2004 r. (poz. 83) WYKAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH AZBEST, DOPUSZCZONYCH W 2004 R. DO PRODUKCJI LUB DO WPROWADZENIA NA POLSKI OBSZAR CELNY Lp.Kod PCNNazwa wyrobu 6812 Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu i węglanu magnezu; artykuły z takich mieszanin lub z azbestu (na przykład nici, tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), nawet wzmocnione, inne niż towary objęte pozycją 6811 lub 6813: 6812 70 00 0 - Materiał z prasowanych włókien azbestowych, w arkuszach lub rolkach 1ex 6812 70 00 0 Płyty azbestowo-kauczukowePłyty azbestowo-kauczukowe z przeznaczeniem na produkcję uszczelek stosowanych: 1) w instalacjach pracujących w kontakcie z takimi mediami, jak: - kwas siarkowy, oleum, kwas azotowy, kwas solny, - tlenki azotu o temperaturze 850 °C, - gazy poreakcyjne o temperaturze od 300 °C, - chlor mokry, przy parametrach pracy: temperatura 300 - 1.300 °C w połączeniu z wysokimi ciśnieniami od 30 barów, 2) w instalacjach parowych w energetyce i ciepłownictwie (jednocześnie wysokie temperatury od 200 °C i ciśnienie od 50 barów), 3) w napędach lotniczych 6812 90 80 0 - - - Pozostałe 2ex 6812 90 80 0 Uszczelki z płyt azbestowo-kauczukowychUszczelki z płyt azbestowo-kauczukowych - z przeznaczeniem jak wyżej, - na wały do ciągnienia szkła 2524 00 Azbest: 2524 00 30 0 - Włókna, płatki lub proszek 3ex 2524 00 30 0 Azbest włóknistyAzbest włóknisty dla potrzeb: - przygotowania według specjalnej technologii diafragm (przepon) elektrolizerów solanki 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 127, poz. 1320) Na podstawie art. 119 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 215, poz. 1821) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 uchyla się ust. 4; 2) uchyla się § 4; 3) w § 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariuszowi: 1) pełniącemu służbę w jednostce organizacyjnej Agencji Wywiadu właściwej w sprawach kontroli wewnętrznej i wykonującemu te kontrole, 2) pełniącemu służbę w jednostce organizacyjnej Agencji Wywiadu właściwej w sprawach ochrony informacji niejawnych i wykonującemu kontrole w zakresie ochrony informacji niejawnych, 3) uprawnionemu do wykonywania kontroli na podstawie odrębnych przepisów i wykonującemu te kontrole - może być przyznany dodatek kontrolerski w wysokości do 25 % stawki uposażenia zasadniczego według grupy zaszeregowania specjalisty.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Dodatek kontrolerski przyznaje się na czas określony."; 4) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 maja 2004 r. (poz. 1320) WYSOKOŚĆ DODATKU ZA POSIADANY PRZEZ FUNKCJONARIUSZA AGENCJI WYWIADU STOPIEŃ SŁUŻBOWY Lp.Nazwa stopniaStawka w złotych 1generał brygady542 2pułkownik481 3podpułkownik456 4major443 5kapitan414 6porucznik370 7podporucznik347 8starszy chorąży sztabowy308 9chorąży sztabowy301 10młodszy chorąży sztabowy297 11starszy chorąży292 12chorąży281 13młodszy chorąży274 14starszy sierżant sztabowy253 15sierżant sztabowy241 16starszy sierżant229 17sierżant217 18starszy plutonowy211 19plutonowy205 20starszy kapral194 21kapral188 22starszy szeregowy175 23szeregowy170 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609 oraz z 2004 r. Nr 109, poz. 1159. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu wysyłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do wysłania (Dz. U. Nr 127, poz. 1321) Na podstawie art. 24 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178, z 2003 r. Nr 228, poz. 2260 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 6 września 2002 r. w sprawie sposobu wysyłania za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do wysłania (Dz. U. Nr 154, poz. 1276) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pisemne zgłoszenie przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, potwierdzone przez organ celny lub organ Straży Granicznej;"; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Do wyczerpania nakładu, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r., może być stosowany wzór pisemnego zgłoszenia przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1321) Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 5 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu (Dz. U. Nr 127, poz. 1322) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178, z 2003 r. Nr 228, poz. 2260 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 września 2002 r. w sprawie sposobu dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wykazu dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu (Dz. U. Nr 154, poz. 1277) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pisemne zgłoszenie przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, wypełnione w dwóch egzemplarzach i potwierdzone przez organ celny lub organ Straży Granicznej - w razie powrotnego ich wywozu za granicę;", b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) pisemne zgłoszenie wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia, wypełnione w dwóch egzemplarzach i potwierdzone przez organ celny lub organ Straży Granicznej;", c) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pisemne zgłoszenie przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych znajdujących się w kasie statku, dokonane przez kapitana statku w dwóch egzemplarzach, na formularzu określonym odrębnymi przepisami i potwierdzone przez organ celny lub organ Straży Granicznej - w razie powrotnego ich wywozu za granicę."; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. 1. Potwierdzenie przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych następuje przez odciśnięcie pieczęci organu celnego lub stempla organu Straży Granicznej i datownika na obydwu egzemplarzach pisemnych zgłoszeń, o których mowa w § 2 pkt 1 i 4, oraz zamieszczeniu na nich podpisu pracownika lub funkcjonariusza celnego albo funkcjonariusza Straży Granicznej. 2. Dokumenty wymagane przy wywozie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych organ celny lub organ Straży Granicznej oznacza odpowiednio adnotacją - "wywieziono" i potwierdza w sposób określony w ust. 1."; 3) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Dokumenty, o których mowa w § 2, po ich potwierdzeniu i zamieszczeniu na nich przewidzianych w rozporządzeniu adnotacji, podlegają zwrotowi osobom, które przedstawiły je do kontroli, z wyjątkiem pisemnych zgłoszeń przywozu oraz pisemnego zgłoszenia wywozu, o których mowa w § 2 pkt 1, 2a i 4, których jeden egzemplarz podlega zatrzymaniu przez organ celny lub organ Straży Granicznej. 2. Dokumenty, o których mowa w § 2 pkt 1, 2, 3 i 4, mogą być uznawane tylko w okresie ich ważności, który wynosi 3 miesiące od dnia ich wystawienia."; 4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 5) dodaje się załącznik nr 3 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Do wyczerpania nakładu, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r., może być stosowany wzór pisemnego zgłoszenia przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 maja 2004 r. (poz. 1322) Załącznik Nr 1 Ilustracja Załącznik Nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 106, poz. 1119). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie homologacji systemów informatycznych stosowanych w urzędach administracji publicznej realizujących zadania w zakresie świadczeń rodzinnych (Dz. U. Nr 127, poz. 1323) Na podstawie art. 23 ust. 6 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305, Nr 64, poz. 593 i Nr 99, poz. 1001) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb homologacji systemów informatycznych stosowanych w urzędach administracji publicznej realizujących zadania w zakresie świadczeń rodzinnych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) okresie przejściowym - rozumie się przez to okres rozpoczynający się od dnia ogłoszenia obowiązującej wersji wymagań homologacyjnych do dnia wskazanego w tym ogłoszeniu, w którym dopuszcza się użytkowanie systemów informatycznych zgodnych z wersją wymagań homologacyjnych obowiązującą przed dniem ogłoszenia; 2) poziomie organizacyjnym - rozumie się przez to odpowiednio gminę, wojewodę, samorząd województwa oraz ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, zwanego dalej "ministrem"; 3) producencie - rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)), posiadającego wszelkie prawa autorskie do systemu informatycznego; 4) siedzibie przedsiębiorcy - rozumie się przez to również miejsce zamieszkania przedsiębiorcy - osoby fizycznej; 5) systemie informatycznym - rozumie się przez to oprogramowanie wraz z warunkami technologicznymi określającymi sposób jego użytkowania, stosowane w urzędach administracji publicznej realizujących zadania w zakresie świadczeń rodzinnych; 6) terminie dostosowawczym - rozumie się przez to termin, do którego producenci są obowiązani zgłosić system informatyczny do ponownej procedury homologacji; 7) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych; 8) wymaganiach homologacyjnych - rozumie się przez to warunki, które musi spełnić wytworzony przez producenta system informatyczny w celu uzyskania świadectwa homologacji. § 3. 1. Homologacja systemów informatycznych polega na stwierdzeniu przez ministra ich zgodności z wymaganiami homologacyjnymi. 2. Stwierdzenie zgodności systemu informatycznego z wymaganiami homologacyjnymi następuje po przeprowadzeniu testu homologacyjnego, w świadectwie homologacji wydanym przez ministra. § 4. Minister ogłasza w prasie o zasięgu ogólnokrajowym i w Biuletynie Informacji Publicznej informacje o: 1) obowiązującej wersji wymagań homologacyjnych; 2) terminie dostosowawczym; 3) okresie przejściowym; 4) sposobie pozyskania dokumentacji dotyczącej obowiązującej wersji wymagań homologacyjnych. § 5. 1. Zgłoszenie systemu informatycznego do homologacji następuje na wniosek producenta. 2. Wniosek powinien zawierać: 1) nazwę producenta i adres jego siedziby; 2) imię, nazwisko i stanowisko służbowe osoby wyznaczonej do kontaktów w czasie procedury homologacji; 3) określenie poziomów organizacyjnych, na jakich system informatyczny będzie homologowany, oznaczanych w sposób następujący: a) G - w przypadku systemu informatycznego wspomagającego realizację zadań w zakresie świadczeń rodzinnych przez gminy, b) W - w przypadku systemu informatycznego wspomagającego realizację zadań w zakresie świadczeń rodzinnych przez wojewodę, c) M - w przypadku systemu informatycznego wspomagającego realizację zadań w zakresie świadczeń rodzinnych przez samorząd województwa, d) ZS - w przypadku systemu informatycznego wspomagającego realizację zadań w zakresie świadczeń rodzinnych przez ministra; 4) oznaczenie nazwy i numeru wersji systemu informatycznego; 5) określenie platformy sprzętowej i systemowej systemu informatycznego w przypadku platformy sprzętowej lub systemowej systemu informatycznego innej niż określona w wymaganiach homologacyjnych. 3. Numer wersji systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, tworzy się w następujący sposób: 1) dla poziomu G w wersji "G-k-y-xx"; 2) dla poziomu W w wersji "W-k-y-xx"; 3) dla poziomu M w wersji "M-k-y-xx"; 4) dla poziomu ZS w wersji "ZS-k-y-xx" gdzie: a) przez "k" należy rozumieć numer obowiązującej wersji wymagań homologacyjnych, które spełnia dany system informatyczny, b) przez "y" należy rozumieć numer wersji systemu informatycznego danego producenta, c) przez "xx" należy rozumieć numer kolejny aktualizacji wersji systemu informatycznego. 4. Do wniosku należy dołączyć: 1) dokumentację systemu informatycznego; 2) oświadczenie o: a) spełnianiu przez system informatyczny obowiązującej wersji wymagań homologacyjnych, b) posiadaniu wszelkich praw autorskich do systemu informatycznego; 3) odpis lub wyciąg z rejestru przedsiębiorców lub z ewidencji działalności gospodarczej wystawiony nie wcześniej niż 6 miesięcy przed przedłożeniem. 5. Dokumentacja systemu informatycznego powinna być złożona na piśmie w dwóch egzemplarzach oraz w postaci elektronicznej. 6. W przypadku posiadania zainstalowanej wersji systemu informatycznego wspierającego realizację zadań w zakresie świadczeń rodzinnych do wniosku dołącza się ponadto: 1) spis aktualnie posiadanych instalacji systemu informatycznego zgłoszonego do homologacji; 2) opis procedur postępowania, związanych ze zmianą wersji zainstalowanego systemu informatycznego na wersje systemu informatycznego zgłoszonego do homologacji. § 6. W przypadku gdy złożony wniosek nie spełnia wymogów, o których mowa w § 5 ust. 2-6, wzywa się producenta do usunięcia braków, z zastrzeżeniem, iż nieusunięcie braków w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, skutkuje pozostawieniem wniosku bez rozpoznania. § 7. 1. Oświadczenia i zawiadomienia składane przez producentów w trakcie procedury homologacji wymagają formy pisemnej. 2. Oświadczenia oraz zawiadomienia przekazywane przez producenta za pomocą teleksu, poczty elektronicznej lub telefaksu uważa się za złożone w terminie, jeżeli ich treść dotarła do adresata przed upływem terminu i została niezwłocznie potwierdzona na piśmie. § 8. 1. Procedurę homologacji systemu informatycznego przeprowadza się w kolejności wpływu wniosków do urzędu obsługującego ministra. 2. Pierwszeństwo w przeprowadzeniu procedury homologacji przysługuje tym producentom, którzy zgłaszają do procedury homologacji system informatyczny w terminie dostosowawczym. 3. Data złożenia wniosku w placówce pocztowej operatora publicznego albo w urzędzie konsularnym oznacza datę złożenia wniosku w urzędzie obsługującym ministra. § 9. 1. W celu stwierdzenia zgodności systemu informatycznego z wymaganiami homologacyjnymi dokonuje się przeglądu dokumentacji systemu informatycznego. 2. Po dokonaniu przeglądu, o którym mowa w ust.1, sporządza się raport z przeglądu, który niezwłocznie przekazuje się producentowi. 3. Producent w terminie 7 dni od dnia otrzymania raportu z przeglądu może zgłosić umotywowane zastrzeżenia do wniosków w nim zawartych dotyczących niespełniania wymagań homologacyjnych. 4. Niezgłoszenie zastrzeżeń w terminie, o którym mowa w ust. 3, oznacza potwierdzenie wniosków zawartych w raporcie z przeglądu. 5. W przypadku gdy zastrzeżenia producenta nie zostaną uwzględnione, minister wzywa go do przedłożenia dokumentacji spełniającej wymagania homologacyjne, w terminie 30 dni od dnia wezwania, informując jednocześnie, iż w przypadku nieprzedłożenia w tym terminie tej dokumentacji minister wyda decyzję o odmowie wydania świadectwa homologacji. 6. W przypadku gdy dostarczona w terminie, o którym mowa w ust. 5, dokumentacja nie spełnia wymagań homologacyjnych, minister wydaje decyzję o odmowie wydania świadectwa homologacji. § 10. 1. Producenta zawiadamia się na piśmie o przeprowadzeniu testu homologacyjnego. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, określa: 1) termin rozpoczęcia instalacji systemu informatycznego przez producenta w celu przeprowadzenia testu homologacyjnego; 2) adres miejsca instalacji systemu informatycznego przez producenta w celu przeprowadzenia testu homologacyjnego; 3) termin rozpoczęcia testu homologacyjnego; 4) planowany rozkład testu homologacyjnego; 5) planowany termin zakończenia testu homologacyjnego; 6) zobowiązanie producenta do dostarczenia sprzętu i oprogramowania niezbędnego do przeprowadzenia testu homologacyjnego w przypadku, gdy system informatyczny wymaga innej platformy sprzętowej, systemowej lub bazy danych niż określone w wymaganiach homologacyjnych. § 11. 1. W terminie, o którym mowa w § 10 ust. 2 pkt 1, producent dostarcza instalacyjną wersję systemu informatycznego wraz z instrukcją instalacji i planem wykonania testu poinstalacyjnego. 2. Instalacja systemu informatycznego odbywa się w miejscu wskazanym w zawiadomieniu, o którym mowa w § 10 ust. 2 pkt 2. System informatyczny powinien być zainstalowany z pustymi bazami danych. 3. Po dokonaniu instalacji producent wykonuje test poinstalacyjny, który sprawdza gotowość zainstalowanego systemu informatycznego do testu homologacyjnego. § 12. 1. Testy homologacyjne przeprowadza się z uwzględnieniem: 1) planowanego rozkładu testów homologacyjnych; 2) scenariuszy homologacyjnych i skryptów testowych, przygotowanych w oparciu o wymagania homologacyjne oraz dokumentację dostarczoną przez producenta. 2. W czasie trwania testów obecność producenta albo jego uprawnionego przedstawiciela jest obowiązkowa. 3. Producent albo jego uprawniony przedstawiciel, o których mowa w ust. 2, są obowiązani w trakcie przeprowadzania testów homologacyjnych udzielać wszelkich informacji w sprawach związanych ze sposobem obsługi testowanego systemu informatycznego. 4. Minister może przerwać na okres nie dłuższy niż 14 dni przeprowadzanie testu homologacyjnego, jeżeli jego zakończenie w planowanym terminie nie jest możliwe ze względu na rodzaj stwierdzonych problemów, o czym zawiadamia producenta na piśmie, wyznaczając nowy termin zakończenia testu homologacyjnego. § 13. 1. Każdy problem testowy stwierdzony w trakcie przeprowadzania testów homologacyjnych podlega zakwalifikowaniu do odpowiedniej kategorii. 2. Wyróżnia się następujące kategorie problemów: 1) kategoria "1" - do której zalicza się problemy funkcjonalne blokujące możliwość użycia systemu informatycznego, a w szczególności zawieszenie jego pracy; 2) kategoria "2" - do której zalicza się problemy funkcjonalne nieblokujące możliwości użycia systemu informatycznego, nieprawidłową implementację dokumentacji projektowej oraz brak implementacji pewnych wymagań funkcjonalnych: a) kategoria "2k" - do której zalicza się problemy funkcjonalne powodujące, że jest znacznie utrudnione lub nie jest możliwe poprawne wykonanie podstawowej funkcji merytorycznej systemu informatycznego, która zgodnie z dokumentacją projektową i wymaganiami homologacyjnymi powinna być możliwa do zrealizowania przy użyciu systemu informatycznego, b) kategoria "2n" - do której zalicza się problemy funkcjonalne powodujące, że wykonanie merytorycznej funkcji systemu informatycznego jest utrudnione, ale istnieje możliwość poprawnego wykonania danej funkcji przy użyciu systemu w sposób inny niż zdefiniowano to w dokumentacji projektowej, c) kategoria "2r" - do której zalicza się pozostałe problemy kategorii 2; 3) kategoria "3" - do której zalicza się problemy w zakresie komunikacji z użytkownikiem, a w szczególności nieprzestrzeganie przyjętych przez producenta standardów komunikacji w zakresie wyglądu i formy ekranów, wyglądu i postaci komunikatów, problemy w zakresie struktury i postaci menu, problemy w zakresie komunikacji przy użyciu klawiszy funkcyjnych i przycisków, problemy w zakresie niesygnalizowania operacji wykonywanych dłużej niż 3 sekundy, problemy w zakresie czasu dostępu do danych wyszukiwanych na listach i w słownikach według zadanych kryteriów wyszukiwania, problemy w zakresie czasu wykonywania złożonych operacji na bazie; 4) kategoria "P" - do której zalicza się problemy w zakresie polonizacji komunikatów i podpowiedzi oraz problemy w zakresie treści komunikatów i podpowiedzi. § 14. 1. W terminie 7 dni od dnia zakończenia przeprowadzenia testu homologacyjnego sporządza się raport z przebiegu testu, który przekazuje się niezwłocznie producentowi. 2. W raporcie z przebiegu testu, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się w szczególności problemy testowe stwierdzone w trakcie testów homologacyjnych, wraz z określeniem ich kategorii. 3. Producent, w terminie 7 dni od dnia otrzymania raportu z przebiegu testu, o którym mowa w ust. 1, może zgłosić umotywowane zastrzeżenia do wniosków zawartych w tym raporcie. 4. Niewniesienie zastrzeżeń w terminie, o którym mowa w ust. 3, oznacza potwierdzenie wniosków zawartych w raporcie. 5. W oparciu o wnioski zawarte w raporcie z przebiegu testu, o którym mowa w ust. 1, a także zgłoszone zastrzeżenia producenta minister wydaje świadectwo homologacji albo decyzję o odmowie wydania świadectwa homologacji. § 15. Producent uzyskuje świadectwo homologacji systemu informatycznego, jeżeli podczas procedury homologacji zostanie stwierdzone, że system informatyczny spełnia wymagania homologacyjne. § 16. 1. Świadectwo homologacji wydaje się: 1) na czas nieokreślony albo 2) na czas określony, zwane dalej "warunkowym świadectwem homologacji". 2. Świadectwo homologacji zawiera: 1) datę wydania; 2) pełną nazwę wymagań homologacyjnych na system informatyczny wraz z numerem wersji; 3) nazwę systemu informatycznego; 4) poziom organizacyjny, na jaki udzielono homologacji; 5) nazwę firmy producenta i adres jej siedziby; 6) numer świadectwa homologacji; 7) w przypadku wydania warunkowego świadectwa homologacji - termin jego ważności. § 17. 1. Warunkowe świadectwo homologacji może być wydane w przypadku stwierdzenia nieznacznych uchybień pomiędzy funkcjonalnością systemu informatycznego a obowiązującą wersją wymagań homologacyjnych. 2. Producent, któremu wydano warunkowe świadectwo homologacji, obowiązany jest, w terminie wskazanym w świadectwie homologacji, usunąć uchybienia lub rozbieżności w funkcjonowaniu systemu informatycznego i przedstawić w tym terminie poprawiony system informatyczny do powtórnego testu homologacyjnego. 3. Przeprowadzając powtórny test homologacyjny, w przypadku wydania świadectwa, o którym mowa w ust. 1, minister może ograniczyć zakres testu do obszarów funkcjonalnych systemu informatycznego zakwestionowanych podczas poprzedniego testu homologacyjnego. 4. W przypadku stwierdzenia podczas testu homologacyjnego, iż uchybienia lub rozbieżności w funkcjonowaniu systemu informatycznego zostały usunięte, minister wydaje świadectwo homologacji na czas nieokreślony. 5. W przypadku niespełnienia warunku, o którym mowa w ust. 2, minister wydaje decyzję o cofnięciu warunkowego świadectwa homologacji. § 18. 1. Producent posiadający dla systemu informatycznego świadectwo homologacji niezgodne z obowiązującą wersją wymagań homologacyjnych zgłasza dostosowany system informatyczny do procedury homologacji w terminie dostosowawczym. 2. W przypadku niezgłoszenia systemu informatycznego do procedury homologacji w terminie dostosowawczym, minister z urzędu wydaje decyzję o cofnięciu, z dniem upływu terminu dostosowawczego, świadectwa homologacji systemu informatycznego wydanego producentowi. 3. Jeżeli zgłoszony w okresie dostosowawczym system informatyczny nie został dostosowany do obowiązującej wersji wymagań homologacyjnych, minister wydaje decyzję o cofnięciu z dniem upływu okresu przejściowego świadectwa homologacji systemu informatycznego wydanego producentowi. 4. Minister ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej informacje o cofnięciu świadectwa homologacji systemu informatycznego wydanego producentowi, wraz z jego uzasadnieniem. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 18 maja 2004 r. sygn. akt SK 38/03 (Dz. U. Nr 128, poz. 1351) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Ciemniewski - przewodniczący, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, Marek Safjan - sprawozdawca, Jerzy Stępień, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżących, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 18 maja 2004 r., skargi konstytucyjnej Ireny i Roberta Nuszczyńskich o zbadanie zgodności art. 101 § 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148, ze zm.) z art. 2, art. 45 i art. 78 Konstytucji, orzeka: I 1. Art. 101 § 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1031 i Nr 213, poz. 2081) w zakresie, w jakim pozbawia pokrzywdzonego prawa do udziału w postępowaniu w przedmiocie uchylenia mandatu, jest niezgodny z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 101 § 2 ustawy powołanej w punkcie 1 jest zgodny z art. 78 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 2 Konstytucji. II Art. 101 § 2 ustawy powołanej w punkcie I.1 traci moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2005 r., z tym że, wobec uwzględnienia skargi konstytucyjnej, odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej tego przepisu nie stoi na przeszkodzie realizacji praw skarżących, określonych w art. 190 ust. 4 Konstytucji, w sprawie będącej podstawą niniejszego postępowania. Jerzy Ciemniewski Wiesław Johann Ewa Łętowska Marek Safjan Jerzy Stępień Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 76--z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności 77--z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 78--z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 79--z dnia 14 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji 80--z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie postępowania przy korzystaniu z pomocy obcego państwa w dochodzeniu określonych należności pieniężnych 81--z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) 82--z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 83--z dnia 6 stycznia 2004 r. w sprawie dopuszczenia w 2004 r. wyrobów zawierających azbest do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny 84--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru umowy o wykonywanie pracy przez poborowego 85--z dnia 13 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru karty skierowania do odbycia służby zastępczej 86--z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie niektórych towarów rolnych zawierających cukier 87--z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu elektronicznego i telekomunikacyjnego 88--z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz pojazdów samochodowych o napędzie hybrydowym z silnikiem elektrycznym 89--z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu hutniczego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 90--z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie warunków oraz trybu udostępniania danych przechowywanych w rejestrach i ewidencjach prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów 91--z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wpis do ewidencji producentów oraz wzoru zaświadczenia o nadanym numerze identyfikacyjnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 92--z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie internatów w Biurze Ochrony Rządu 93--z dnia 19 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przeprowadzania konkursu na prezesa regionalnej izby obrachunkowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 14, poz. 125) Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późń. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Upoważnia się kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie do pobierania opłat za czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym z tytułu: 1) udzielenia licencji lub zmiany licencji, wydania wypisu z licencji, wydania wtórnika licencji; 2) przeniesienia uprawnień wynikających z licencji, wyrażenia zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji; 3) wydania zezwolenia zagranicznego; 4) wydania zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą; 5) wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika świadectwa kierowcy. 2. Upoważnia się polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych, upoważnione na mocy odrębnych przepisów do wydawania zezwoleń zagranicznych, do pobierania opłat za czynności administracyjne z tytułu wydania zezwolenia zagranicznego. § 2. Jednostki, o których mowa w § 1, obowiązane są posiadać rachunek bankowy przeznaczony do gromadzenia wpływów z tytułu opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2002 r. w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym (Dz. U. Nr 68, poz. 626), które na podstawie art. 8 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 211, poz. 2050) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 116--z dnia 13 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję 117--z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy 118--z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 119--z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych olejów technicznych na potrzeby przemysłu chemicznego 120--z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych paliw do eksploatacji jednostek pływających transportu wodnego 121--z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych surowców do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej 122--z dnia 22 stycznia 2004 r. w sprawie metod badań jakości paliw ciekłych. 123--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie 124--z dnia 28 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 125--z dnia 24 stycznia 2004 r. w sprawie upoważnienia kierownika Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie oraz polskich organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających międzynarodowych przewoźników drogowych do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym 126--z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 127--z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie szkolenia podstawowego strażników gminnych (miejskich) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 30, poz. 261) Na podstawie art. 101 ust. 2, art. 102 i 104 ust. 6 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1732 oraz z 2002 r. Nr 121, poz. 1040 i Nr 241, poz. 2092) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wysokość kwoty bazowej, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Dla policjanta w służbie kandydackiej ustala się miesięczną stawkę uposażenia zasadniczego w wysokości 350 zł."; 2) w § 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Stawki dodatków do uposażenia wymienionych w ust. 1 pkt 4-10 ustala się w relacji procentowej do kwoty bazowej, o której mowa w § 1 ust. 2."; 3) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. Ustala się stawki dodatku za posiadany przez policjanta stopień policyjny, w następującej wysokości: Lp.Nazwa stopnia policyjnegoStawka w złotych 123 1Generalny inspektor990 2Nadinspektor890 3Inspektor790 4Młodszy inspektor740 5Podinspektor690 6Nadkomisarz640 7Komisarz630 8Podkomisarz620 9Aspirant sztabowy585 10Starszy aspirant560 11Aspirant535 12Młodszy aspirant510 13Sierżant sztabowy480 14Starszy sierżant455 15Sierżant430 16Starszy posterunkowy350 17Posterunkowy310 2. Policjant w służbie kandydackiej otrzymuje dodatek za posiadany stopień policyjny w wysokości 38 % stawki tego dodatku określonej w ust. 1."; 4) w § 9 w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) naruszenia przez policjanta dyscypliny służbowej w czasie służby lub podczas wykonywania zadań lub czynności służbowych, za które wymierzono mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby,". § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy ustalaniu wysokości uposażeń należnych policjantom od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pasz leczniczych 2) (Dz. U. Nr 140, poz. 1489) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350, z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 877) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wytwarzanie pasz leczniczych odbywa się w wyodrębnionej części zakładu, w którym wytwarza się środki żywienia zwierząt, zwanym dalej "zakładem pasz leczniczych". 2. W zakładzie pasz leczniczych wyodrębnia się miejsca, w których jest dokonywane: 1) rozdrabnianie surowców; 2) mieszanie surowców; 3) pakowanie pasz leczniczych w opakowania jednostkowe; 4) składowanie pasz leczniczych transportowanych w: a) opakowaniach jednostkowych, b) kontenerach lub cysternach; 5) czyszczenie i odkażanie środków transportu i opakowań, w których są transportowane premiksy lecznicze, lub kontenerów i cystern, w których są transportowane pasze lecznicze. 3. W pomieszczeniu, w którym są wyodrębnione miejsca wymienione w ust. 2: 1) powinny być zainstalowane: a) urządzenia wentylacyjne, b) pułapki do wyłapywania gryzoni; 2) podłogi i ściany powinny być wykonane ze zmywalnego, gładkiego i odpornego na ścieranie materiału, łatwego do czyszczenia i odkażania; 3) powinno być zapewnione oświetlenie naturalne lub sztuczne dostosowane do rodzaju wykonywanych czynności. § 2. 1. Premiksy lecznicze składuje się w zakładzie pasz leczniczych w oddzielnych pomieszczeniach albo opakowaniach, zabezpieczonych przed dostępem osób nieuprawnionych. 2. Opakowania, w których są składowane premiksy lecznicze, oznacza się, umieszczając na nich, w sposób czytelny i trwały, nazwę tego premiksu. § 3. 1. Konstrukcja urządzenia mieszającego, w którym wytwarza się pasze lecznicze, zwanego dalej "mieszadłem", powinna umożliwiać równomierne wymieszanie składników tej paszy oraz utrzymanie mieszadła w czystości. 2. Po wytworzeniu paszy leczniczej mieszadło oczyszcza się za pomocą otrąb, które następnie można wykorzystać wyłącznie jako dodatek do paszy przeznaczonej do pierwszej fazy tuczu zwierząt, tego samego gatunku co zwierzęta, dla których wytworzono paszę leczniczą. § 4. 1. Wytwarzane pasze lecznicze powinny tworzyć jednolitą i stałą mieszaninę z premiksem leczniczym, który jest dopuszczony do obrotu na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego. 2. Premiks leczniczy, o którym mowa w ust. 1, jest stosowany w procesie wytwarzania pasz leczniczych zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu. § 5. 1. Wytwórca pasz leczniczych zapewnia, że: 1) w czasie wytwarzania paszy leczniczej nie zachodzą niepożądane interakcje między premiksami leczniczymi, dodatkami paszowymi i paszami; 2) pasze lecznicze są składowane w terminie określonym przez wytwórcę; 3) pasze wykorzystywane do wytwarzania pasz leczniczych nie zawierają tego samego antybiotyku lub kokcydiostatyku, który jest używany jako substancja czynna w premiksach leczniczych; 4) dzienna dawka premiksu leczniczego musi być zawarta w ilości paszy odpowiadającej co najmniej połowie dziennego zapotrzebowania pokarmowego zwierząt; 5) pasze lecznicze są składowane w: a) pomieszczeniach odizolowanych od źródeł ciepła, b) sposób zabezpieczający je przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. 2. Wytwórca pasz leczniczych dla przeżuwaczy zapewnia, że pasze te zawierają dawkę substancji czynnej odpowiadającą co najmniej połowie dziennego zapotrzebowania leczonego zwierzęcia na niemineralną paszę uzupełniającą. 3. Wytwórca pasz leczniczych jest obowiązany do przeszkolenia pracowników zatrudnionych przy produkcji tych pasz w zakresie wykonywanych czynności. § 6. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi wewnętrzną kontrolę jakości i przestrzegania zasad higieny w procesie wytwarzania tych pasz, obejmującą: 1) bieżącą i okresową ocenę jakości wytworzonych pasz leczniczych pod względem równomierności rozprowadzenia produktów leczniczych weterynaryjnych w paszy; 2) ocenę prawidłowości i skuteczności stosowanych wewnętrznych procedur obejmujących w szczególności: a) pobieranie prób do badań laboratoryjnych, b) określenie badań laboratoryjnych, c) analizę wyników badań laboratoryjnych i postępowanie z paszami leczniczymi niespełniającymi wymagań, d) zabezpieczenie przed nieprawidłowym cyklem produkcyjnym, e) opracowanie procedur zwalczania szkodników oraz mycia i odkażania urządzeń i pomieszczeń produkcyjnych, f) określenie dróg przemieszczania osób zatrudnionych i sprzętu w części produkcyjnej zakładu, g) opracowanie systemu zabezpieczeń przed wtórnym zanieczyszczeniem produktu; 3) ocenę poprawności stosowanych metod wytwarzania, zabezpieczających przed błędnym wymieszaniem lub dawkowaniem składników paszy leczniczej, skażeniem krzyżowym, oraz metod służących zmniejszeniu pozostałości prefiksu leczniczego; 4) kontrolę czystości i sprawności mieszadła. § 7. 1. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi badania wytworzonych pasz leczniczych, które mają na celu ustalenie stopnia wymieszania składników i trwałości paszy leczniczej, a także ustalenie czasu składowania tej paszy. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, wytwórca wykonuje we własnym laboratorium, a w przypadku gdy go nie posiada, potwierdza wykonanie tych badań. 3. Wytwórca paszy leczniczej prowadzi dokumentację wykonanych badań, o których mowa w ust. 1, zawierającą informację o: 1) metodzie badań laboratoryjnych zastosowanej do tych badań; 2) wynikach tych badań. 4. Dokumentację, o której mowa w ust. 3, przechowuje się przez 2 lata od dnia wykonania badań. 5. Z każdej partii wytworzonej paszy leczniczej jest pobierana próbka archiwalna. § 8. 1. Pasze lecznicze transportuje się w: 1) szczelnych opakowaniach albo 2) kontenerach lub cysternach luzem. 2. Zamknięcie opakowań, kontenera lub cysterny, o których mowa w ust. 1, powinno być wykonane w sposób uniemożliwiający ich otwarcie bez uszkodzenia zabezpieczenia. 3. Na opakowaniach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, umieszcza się w sposób czytelny i trwały napis "pasza lecznicza", a ponadto: 1) nazwę paszy leczniczej; 2) określenie gatunku zwierząt, dla którego jest ona przeznaczona. 4. W przypadku transportu w kontenerach lub cysternach dane, o których mowa w ust. 3, umieszcza się w dokumencie dołączonym do kontenera lub cysterny. 5. Do opakowania albo kontenera lub cysterny, o których mowa w ust. 1, dołącza się dokument zawierający następujące informacje: 1) firmę lub nazwę wytwórcy paszy leczniczej, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres; 2) imię, nazwisko lekarza weterynarii, który zalecił zastosowanie paszy leczniczej, oraz adres zakładu leczniczego dla zwierząt; 3) czas podawania i dawkowanie paszy leczniczej; 4) okres karencji paszy leczniczej; 5) okres trwałości paszy leczniczej; 6) warunki i temperaturę składowania paszy leczniczej. 6. Kontenery i cysterny, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być czyszczone przed każdym użyciem. § 9. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi codzienny raport wytwarzania, który zawiera: 1) datę i godzinę dokonania wpisu; 2) nazwę i ilość premiksów leczniczych użytych danego dnia do wytworzenia pasz leczniczych; 3) nazwę i ilość pasz użytych danego dnia do wytworzenia pasz leczniczych. § 10. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi codzienny raport obrotu, który zawiera: 1) datę i godzinę dokonania wpisu; 2) nazwę i ilość premiksów leczniczych składowanych w mieszalni pasz leczniczych oraz zużytych danego dnia do wytworzenia paszy leczniczej; 3) nazwę i ilość paszy składowanej w mieszalni pasz leczniczych oraz zużytych danego dnia do wytworzenia pasz leczniczych; 4) nazwę, ilość i okres karencji sprzedanej paszy leczniczej oraz imię i nazwisko lekarza weterynarii, który zlecił zastosowanie paszy leczniczej, oraz adres zakładu leczniczego dla zwierząt; 5) firmę lub nazwę posiadacza zwierzęcia, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres. § 11. 1. Raport wytwarzania i raport obrotu przechowuje się przez 3 lata od dnia dokonania wpisu. 2. Raporty, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone na elektronicznych nośnikach informacji, jeżeli codziennie będą dokonywane wydruki, które po podpisaniu przez osobę kierującą procesem produkcji paszy leczniczej przechowuje się przez 3 lata od dnia dokonania wydruku. § 12. 1. Wprowadzenie do obrotu paszy leczniczej lub produktu pośredniego paszy leczniczej następuje na podstawie zlecenia wystawionego przez lekarza weterynarii prowadzącego praktykę lekarsko-weterynaryjną. 2. Wzór zlecenia, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1, wystawia lekarz weterynarii w: 1) pięciu egzemplarzach - w przypadku zwierząt, których tkanki lub z których produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi; 2) trzech egzemplarzach - w przypadku pozostałych zwierząt. 4. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1, lekarz weterynarii wystawia tylko w odniesieniu do konkretnego przypadku chorobowego. 5. Zlecenie, o którym mowa w ust. 1, jest ważne 3 dni od dnia wystawienia przez lekarza weterynarii. 6. Kopię zlecenia przechowuje lekarz weterynarii, który wystawił zlecenie. 7. Lekarz weterynarii, który wystawił zlecenie na stosowanie paszy leczniczej, przekazuje właścicielowi zwierząt, dla których jest przeznaczona ta pasza, oryginał zlecenia i pozostałe kopie. 8. Wytwórca paszy leczniczej po przekazaniu paszy leczniczej właścicielowi zwierzęcia, na podstawie zlecenia, o którym mowa w ust. 1, przekazuje lekarzowi weterynarii kopie zlecenia, a w przypadku zwierząt, których tkanki lub z których produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi, drugą kopię zlecenia odsyła sprawującemu nadzór nad wytwarzaniem paszy leczniczej powiatowemu lekarzowi weterynarii; trzecią kopię otrzymuje posiadacz leczonych zwierząt. 9. Przed wystawieniem zlecenia lekarz weterynarii upewnia się, czy: 1) pasze lecznicze i pasze stosowane w żywieniu leczonych zwierząt nie zawierają tego samego antybiotyku lub tego samego kokcydiostatyku jako substancji czynnych; 2) zastosowanie określonej w zleceniu paszy leczniczej jest uzasadnione w odniesieniu do wskazanych w zleceniu gatunków zwierząt; 3) podawanie prefiksu leczniczego zawartego w paszy leczniczej nie jest sprzeczne z wcześniej zastosowanym leczeniem. § 13. W przypadku handlu paszą leczniczą, odbiorca paszy leczniczej może zażądać do każdej przesyłki paszy leczniczej dokumentu, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) ZAŁĄCZNIKI ZAŁĄCZNIK Nr 1 Ilustracja Ilustracja ZAŁĄCZNIK Nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 90/167/WE z dnia 26 lipca 1990 r. w sprawie ustanowienia warunków przygotowania, wprowadzania do obrotu i użycia pasz leczniczych. Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie pasz leczniczych (Dz. U. z 2003 r. Nr 4, poz. 43 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 320), które utraciło moc z dniem wejścia w życie art. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 91, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 258--z dnia 6 lutego 2004 r. w sprawie umundurowania Inspekcji Transportu Drogowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 259--z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie wzoru znaku informacyjnego umieszczanego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 260--z dnia 26 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej 261--z dnia 29 stycznia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) Dział I Przepisy ogólne Rozdział 1 Przepisy wstępne Art. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie wyrobów podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", oraz określa zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą i oznaczania niektórych z tych wyrobów znakami akcyzy. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) wyroby akcyzowe - wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy; 2) wyroby akcyzowe zharmonizowane - paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy; 3) wyroby akcyzowe niezharmonizowane - wyroby akcyzowe inne niż wyroby akcyzowe zharmonizowane; 4) terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) terytorium państwa członkowskiego - terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, które według prawa Wspólnoty jest traktowane jako terytorium tego państwa członkowskiego dla celów stosowania przepisów dotyczących wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, z wyłączeniem terytorium kraju; 6) terytorium Wspólnoty Europejskiej - terytorium kraju, jak również terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej; 7) terytorium państwa trzeciego - terytorium inne niż terytorium kraju i terytorium państwa członkowskiego; 8) eksport - wywóz wyrobów akcyzowych z terytorium kraju poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej potwierdzony przez graniczny urząd celny państwa członkowskiego, z którego dokonano faktycznego wyprowadzenia tych wyrobów poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej; nie jest eksportem wywóz tych wyrobów, jeżeli są oznaczone znakami akcyzy; 9) import - przywóz wyrobów akcyzowych z terytoriów państw trzecich na terytorium kraju; 10) dostawa wewnątrzwspólnotowa - przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego; 11) nabycie wewnątrzwspólnotowe - przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju; 12) skład podatkowy - miejsce określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego, podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu na podstawie przepisów o służbie celnej, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy i mogą być poddane czynnościom zgodnie z ustalonymi warunkami; 13) zarejestrowany handlowiec - podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z innego państwa członkowskiego z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; 14) niezarejestrowany handlowiec - podmiot, któremu wydano jednorazowe zezwolenie na nabycie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z innego państwa członkowskiego z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; 15) administracyjny dokument towarzyszący - dokument, na podstawie którego przemieszcza się wyroby akcyzowe zharmonizowane z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; 16) uproszczony dokument towarzyszący - dokument, na podstawie którego przemieszcza się wyroby akcyzowe zharmonizowane z zapłaconą akcyzą; 17) znaki akcyzy - znaki służące do oznaczania wyrobów akcyzowych lub opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych, podlegających obowiązkowi oznaczania; 18) faktura - dokument w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Art. 3. 1. Do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania wyrobów znakami akcyzy na terytorium kraju stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). 2. Do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy w imporcie oraz w dostawie i nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN). 3. Zmiany w klasyfikacjach statystycznych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie powodują zmian w opodatkowaniu wyrobów akcyzowych, jeżeli nie zostały określone w ustawie. Rozdział 2 Obowiązek podatkowy i podstawa opodatkowania Art. 4. 1. Opodatkowaniu akcyzą podlegają: 1) produkcja wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 2) wyprowadzenie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego; 3) sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju; 4) eksport i import wyrobów akcyzowych; 5) nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa. 2. Za sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju uważa się również: 1) przekazanie lub zużycie wyrobów akcyzowych na potrzeby reprezentacji albo reklamy; 2) przekazanie przez podatnika wyrobów akcyzowych na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników; 3) zamianę wyrobów akcyzowych oraz wydanie wyrobów akcyzowych w zamian za inne czynności podlegające opodatkowaniu; 4) wydanie wyrobów akcyzowych w zamian za wierzytelności; 5) wydanie wyrobów akcyzowych w miejsce świadczenia pieniężnego; 6) darowiznę wyrobów akcyzowych; 7) wydanie wyrobów akcyzowych w zamian za czynności niepodlegające opodatkowaniu; 8) świadczenie usług polegających na wytwarzaniu wyrobów akcyzowych w ramach umowy o dzieło lub innej umowy; 9) zużycie wyrobów akcyzowych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej; 10) zużycie wyrobów akcyzowych niezgodne z ich przeznaczeniem, w przypadku gdy do wyrobów tych zastosowano zwolnienie lub obniżono stawki akcyzy. 3. Opodatkowaniu akcyzą podlega także nabycie lub posiadanie przez podatnika wyrobów akcyzowych, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości. 4. Czynności, o których mowa w ust. 1-3, podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. 5. Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1-3, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności określonej w tych przepisach, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. Art. 5. 1. Akcyzie podlegają ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu. 2. Zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy. 3. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala dla poszczególnych podatników akcyzy, z urzędu lub na wniosek podatnika: 1) normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, w wysokości nie wyższej niż określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 6; 2) dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w przypadku ich zużycia do wytwarzania innych wyrobów. 4. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustalając normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia, o których mowa w ust. 3, uwzględnia: 1) rodzaj produkowanych wyrobów; 2) specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w ust. 1; 3) technologię produkcji wyrobów. 5. Decyzje, o których mowa w ust. 3, są ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz szczegółowy zakres i sposób ich ustalania, uwzględniając rodzaj wyrobów, specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w ust. 1, a także technologię produkcji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i terminy ogłaszania norm, o których mowa w ust. 3, uwzględniając konieczność zapewnienia dostępu do informacji o decyzjach wydawanych przez właściwych naczelników urzędów celnych ustalających normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych dla poszczególnych podatników akcyzy. Art. 6. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności podlegających opodatkowaniu, chyba że ustawa stanowi inaczej. 2. Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają obowiązek potwierdzania fakturą czynności, o których mowa w ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż w terminie 7 dni, licząc od dnia wykonania czynności. 3. Jeżeli czynności, o których mowa w ust. 1, zostały wykonane z naruszeniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, obowiązek podatkowy powstaje z dniem dokonania tych czynności, a jeżeli dnia tego nie można określić - z dniem, w którym uprawniony podmiot stwierdził dokonanie takiej czynności. 4. W przypadku ubytków lub niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych obowiązek podatkowy powstaje z dniem ich powstania, a jeżeli tego dnia nie można ustalić - z dniem ich stwierdzenia przez uprawniony podmiot. 5. W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem jej wydania. 6. Jeżeli nie można określić dnia, w którym powstaje obowiązek podatkowy dla wyrobów akcyzowych, za datę jego powstania uznaje się dzień, w którym uprawniony podmiot stwierdził dokonanie czynności podlegających opodatkowaniu. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, późniejszy termin (moment) powstania obowiązku podatkowego niż wymieniony w ust. 1-6 oraz szczegółowy sposób ustalania i dokumentowania terminu (momentu) powstania obowiązku podatkowego, uwzględniając: 1) rodzaj środka transportu użytego do przewozu wyrobów akcyzowych; 2) rodzaje wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu; 3) specyfikę wyrobu akcyzowego; 4) rodzaje dokumentów przewozowych, na podstawie których dokonuje się przemieszczania wyrobów akcyzowych. Art. 7. 1. W eksporcie wyrobów akcyzowych obowiązek podatkowy powstaje z dniem potwierdzenia przez urząd celny dokonania eksportu. 2. W imporcie wyrobów akcyzowych obowiązek podatkowy powstaje z dniem: 1) powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego albo 2) objęcia wyrobów akcyzowych procedurą celną: uszlachetniania czynnego, odprawy czasowej lub przetwarzania pod kontrolą. 3. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych, będących przedmiotem tego nabycia, nie później jednak niż z dniem otrzymania faktury dokumentującej nabycie, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 4. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż w terminie 7 dni, licząc od dnia wykonania czynności. Art. 8. Dla wymiaru akcyzy stawki akcyzy są wyrażane w: 1) procencie podstawy opodatkowania; 2) kwocie na jednostkę wyrobu; 3) procencie maksymalnej ceny detalicznej; 4) kwocie na jednostkę wyrobu i w procencie maksymalnej ceny detalicznej. Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przedstawia wraz z założeniami do ustawy budżetowej wysokość planowanych stawek akcyzy na wyroby akcyzowe na dany rok budżetowy. 2. Podstawą dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do obniżenia stawek akcyzy określonych w dziale III są założenia ustawy budżetowej na dany rok oraz wysokość stawek minimalnych wynikających z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej. Art. 10. 1. Podstawą opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w procencie podstawy opodatkowania jest: 1) kwota należna z tytułu sprzedaży na terytorium kraju wyrobów akcyzowych pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy, należne od tych wyrobów; 2) kwota, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić za wyroby akcyzowe, w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego; 3) kwota należna z tytułu dostawy wyrobów akcyzowych na terytorium państwa członkowskiego, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej; 4) wartość celna wyrobów akcyzowych powiększona o należne cło, w przypadku importu, z uwzględnieniem ust. 6-9. 2. Podstawą opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w kwocie na jednostkę wyrobu jest ilość wyrobów akcyzowych. 3. Podstawą opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w procencie maksymalnej ceny detalicznej jest cena detaliczna wyznaczona i wydrukowana na opakowaniu jednostkowym. 4. Podstawą opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w kwocie na jednostkę wyrobu i w procencie maksymalnej ceny detalicznej jest ilość wyrobów akcyzowych oraz cena detaliczna wyznaczona i wydrukowana na opakowaniu jednostkowym. 5. Jeżeli nie można określić kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, to podstawę opodatkowania ustala się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na rynku krajowym w obrocie wyrobami akcyzowymi tego samego rodzaju, w dniu powstania obowiązku podatkowego pomniejszonych o kwotę podatku od towarów i usług oraz o kwotę akcyzy. 6. Jeżeli przedmiotem dopuszczenia do obrotu są produkty kompensacyjne powstałe w wyniku procedury uszlachetnienia biernego, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością wyrobów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. 7. Podstawą opodatkowania w imporcie wyrobów akcyzowych objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub procedurą przetwarzania pod kontrolą celną jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby wyroby te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. 8. Podstawa opodatkowania w imporcie wyrobów akcyzowych obejmuje również prowizję oraz koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, jeżeli nie zostały do niej włączone, a już poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego wyroby są importowane. 9. Do podstawy opodatkowania w imporcie wyrobów akcyzowych dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu wyrobów. Rozdział 3 Podatnicy akcyzy. Właściwość organów podatkowych Art. 11. 1. Podatnikami akcyzy są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu, zwane dalej "podatnikami". 2. Podatnikami są również podmioty: 1) nabywające lub posiadające wyroby akcyzowe, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości; 2) u których powstają nadmierne ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1; 3) będące zleceniobiorcami usług polegających na wytwarzaniu wyrobów akcyzowych w ramach umowy o dzieło lub innej umowy. Art. 12. Organy egzekucyjne, określone w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami akcyzy od sprzedaży wyrobów akcyzowych dokonywanej w trybie egzekucji. Art. 13. 1. Organami podatkowymi w zakresie akcyzy stosownie do ich właściwości są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej, właściwi ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. 2. Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu są wykonywane na terenie właściwości miejscowej dwóch lub więcej organów podatkowych, właściwość miejscową ustala się dla: 1) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - ze względu na ich siedzibę i adres; 2) osób fizycznych - ze względu na ich miejsce zamieszkania. 3. W przypadku importu organem podatkowym w zakresie akcyzy jest naczelnik urzędu celnego właściwy, na podstawie przepisów prawa celnego, do wymiaru należności celnych. 4. W przypadku osób fizycznych, które dokonują nabycia wewnątrzwspólnotowego poza prowadzoną działalnością gospodarczą lub dokonują tego nabycia, nie prowadząc działalności gospodarczej, organem podatkowym jest naczelnik urzędu celnego właściwy ze względu na ich miejsce zamieszkania. 5. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób określony w ust. 1-4, organem podatkowym jest Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie. 6. Zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju wykonują odpowiednio naczelnicy urzędów celnych i dyrektorzy izb celnych wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz urzędów celnych i izb celnych, których odpowiednio naczelnicy i dyrektorzy są właściwi do wykonywania zadań w zakresie akcyzy na terytorium kraju, oraz terytorialny zasięg ich działania, z uwzględnieniem liczby podatników prowadzących działalność na danym obszarze. Art. 14. 1. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych są obowiązani przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu dla podatnika naczelnikowi urzędu celnego. Zgłoszenie rejestracyjne zawiera w szczególności dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania) oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego pisemnie potwierdza przyjęcie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika. 3. Jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę naczelnikowi urzędu celnego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Art. 15. 1. Naczelnik urzędu celnego prowadzi rejestr podatników. Rejestr ten zawiera w szczególności dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania) oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. 2. Na wniosek zainteresowanego właściwy naczelnik urzędu celnego jest obowiązany do wydania zaświadczenia stwierdzającego, że podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem. Zainteresowanym jest każdy mający interes prawny w uzyskaniu informacji o zarejestrowanym podatniku. Art. 16. 1. Jeżeli podatnik zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest obowiązany w terminie 7 dni złożyć zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania tych czynności naczelnikowi urzędu celnego, który dokonał rejestracji; zgłoszenie stanowi podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru podatników przez naczelnika urzędu celnego. 2. W przypadku zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika zgłoszenia o zaprzestaniu działalności dokonuje jego następca prawny lub inne osoby, które na podstawie odrębnych przepisów przejmują prawa i obowiązki podatnika. 3. W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu lub zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 1 i 2, właściwy naczelnik urzędu celnego, który dokonał rejestracji, z urzędu wykreśla podatnika z rejestru. Właściwy naczelnik urzędu celnego powiadamia podatnika o wykreśleniu go z rejestru. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia rejestracyjnego, wzór potwierdzenia zgłoszenia oraz wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu lub zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji podatników. Art. 17. 1. Jeżeli postępowanie dotyczy towaru, którego rodzaj lub ilość wskazuje na przeznaczenie do działalności gospodarczej, pełnomocnikiem podatnika w postępowaniach w zakresie akcyzy prowadzonych przed organami podatkowymi może być wyłącznie: pracownik podatnika, agent celny, adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepis ust. 1 w stosunku do agentów celnych ma zastosowanie po zdaniu przez nich egzaminu uzupełniającego w zakresie przepisów dotyczących poboru akcyzy. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób przeprowadzenia egzaminu uzupełniającego przez komisję, o której mowa w art. 261 Kodeksu celnego, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków, uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia egzaminu oraz sprawdzenia kwalifikacji osób przystępujących do egzaminu. Rozdział 4 Deklaracja podatkowa. Terminy płatności akcyzy Art. 18. 1. Podatnicy są obowiązani składać w urzędzie celnym deklaracje dla podatku akcyzowego, zwane dalej "deklaracjami podatkowymi", za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy podatników w przypadku dokonywanego przez nich importu. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, uwzględniając konieczność przedstawienia objaśnień co do sposobu prawidłowego składania deklaracji podatkowych, terminu i miejsca ich składania, pouczenia podatnika o odpowiedzialności za niezłożenie deklaracji podatkowej, jak również zapewnienia prawidłowego obliczenia wysokości akcyzy. Art. 19. 1. Podatnicy są obowiązani do obliczenia i zapłaty akcyzy za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek właściwej izby celnej, chyba że z przepisów ustawy wynika inny termin płatności. 2. W przypadku wyrobów akcyzowych zharmonizowanych podatnicy są również obowiązani do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy dzienne. 3. Wstępnych wpłat akcyzy za okresy dzienne dokonuje się nie później niż 25 dnia po dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Wpłaty dzienne dokonywane za miesiąc rozliczeniowy są uwzględniane przy rozliczeniu akcyzy, o której mowa w ust. 1, za dany miesiąc rozliczeniowy. 4. Wpłaty dzienne dokonywane w miesiącu rozliczeniowym są pomniejszane o: 1) kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy, wpłaconą w celu otrzymania tych znaków; 2) kwoty przysługujących podatnikowi zwolnień i pomniejszeń akcyzy. 5. Pomniejszenie wpłat dziennych, o których mowa w ust. 4 pkt 1, może być dokonane nie wcześniej niż następnego dnia po naniesieniu znaków akcyzy na dany wyrób zgodnie z przepisami szczególnymi. 6. Przepisy ust. 1-5 nie dotyczą akcyzy płaconej przez podatników od dokonywanego przez nich importu. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i warunki dokonywania rozliczeń oraz dłuższe niż wymienione w ust. 1-5 okresy płatności akcyzy, uwzględniając sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników, a także częstotliwość powstawania obowiązku podatkowego w akcyzie. Rozdział 5 Postępowanie w przypadku importu wyrobów akcyzowych Art. 20. 1. Podatnicy dokonujący importu wyrobów akcyzowych są obowiązani do obliczenia i wykazania kwoty akcyzy w zgłoszeniu celnym, z uwzględnieniem obowiązujących stawek. 2. Jeżeli w wyniku weryfikacji zgłoszenia celnego organ celny stwierdzi, że kwota akcyzy została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą kwotę akcyzy w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę akcyzy w decyzji dotyczącej należności celnych. 3. Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego, w trybie i na zasadach określonych w przepisach prawa celnego, o uznanie zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w części dotyczącej kwoty akcyzy. Prawidłowego określenia kwoty akcyzy dokonuje naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji. 4. W przypadkach innych niż określone w ust. 1-3 naczelnik urzędu celnego określa kwotę akcyzy należnej z tytułu importu wyrobów akcyzowych w drodze decyzji. 5. W przypadku określenia kwoty akcyzy w decyzji naczelnika urzędu celnego podatnik jest obowiązany w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tej decyzji, zapłacić różnicę między akcyzą wynikającą z tej decyzji a akcyzą pobraną przez ten organ. Art. 21. 1. Podatnik dokonujący importu wyrobów akcyzowych jest obowiązany do zapłaty akcyzy w terminie i na warunkach określonych w przepisach prawa celnego dla należności celnych. 2. Podatnik jest obowiązany do zapłaty należnej akcyzy również wtedy, gdy towary zostały zwolnione od cła lub stawki celne zostały zawieszone albo obniżone do zerowej stawki celnej. 3. Naczelnik urzędu celnego zabezpiecza kwotę akcyzy, jeżeli nie została ona uiszczona, w przypadkach i trybie stosowanych przy zabezpieczaniu należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego, z wyjątkiem przypadków, gdy towar został objęty procedurą zawieszenia poboru akcyzy i zostało złożone zabezpieczenie akcyzowe w rozumieniu przepisów ustawy. Art. 22. 1. W zakresie nieuregulowanym w ustawie w odniesieniu do importu stosuje się odpowiednio przepisy prawa celnego o terminach i sposobach uiszczania należności celnych, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych określonych tymi przepisami. 2. Jeżeli, zgodnie z przepisami prawa celnego, powiadomienie dłużnika o wysokości długu celnego nie może nastąpić z uwagi na przedawnienie, a istnieje podstawa do zweryfikowania należności podatkowych, naczelnik urzędu celnego może wydać decyzję w sprawie zgłoszenia celnego dla potrzeb prawidłowego określenia kwoty akcyzy z tytułu importu wyrobów akcyzowych. 3. W przypadku gdy w wyniku weryfikacji zgłoszenia celnego okaże się, że kwota akcyzy została nadpłacona, podatnikowi przysługuje zwrot nadpłaconej akcyzy w trybie i na zasadach określonych w przepisach Ordynacji podatkowej. 4. Do przedawnienia należności z tytułu akcyzy stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. Rozdział 6 Zwolnienia Art. 23. 1. Zwalnia się od akcyzy eksport wyrobów akcyzowych. 2. Zwalnia się od akcyzy piwo, wino i napoje fermentowane, o których mowa w art. 68-70, wytworzone domowym sposobem przez osoby fizyczne na własny użytek i nieprzeznaczone do sprzedaży. 3. Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii. 4. Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do akcyzy. Art. 24. 1. Zwalnia się od akcyzy dodatki lub domieszki do paliw silnikowych oraz towary przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe inne niż paliwa silnikowe lub oleje opałowe wymienione w poz. 5 załącznika nr 1 do ustawy, w przypadku gdy są zużywane do innych celów niż napędowe, opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełnić podmioty w celu stosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając: 1) rodzaj prowadzonej działalności; 2) specyfikę obrotu wyrobami akcyzowymi i przeznaczenie tych wyrobów; 3) przepisy prawa Wspólnoty Europejskiej. Art. 25. 1. Zwolnienie od akcyzy stosuje się również: 1) gdy uzasadnia to ważny interes związany z bezpieczeństwem publicznym, obronnością państwa lub ochroną środowiska; 2) gdy wynika to z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej; 3) gdy wynika to z umów międzynarodowych; 4) wobec organizacji międzynarodowych, przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium kraju - w zakresie, jaki wynika z porozumień międzynarodowych i zasady wzajemności; 5) gdy wynika to z konieczności uniknięcia wielokrotnego opodatkowania wyrobów akcyzowych. 2. Zwolnienie od akcyzy może być stosowane w przypadku, gdy na podstawie przepisów prawa celnego wyroby akcyzowe są objęte zawieszającą procedurą celną lub zwolnione od cła. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być całkowite lub częściowe. Zwolnienie może być realizowane również przez zwrot kwoty akcyzy. 4. Wyroby akcyzowe zharmonizowane zwolnione od akcyzy mogą podlegać szczególnemu nadzorowi podatkowemu na podstawie odrębnych przepisów. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres zwolnień od akcyzy oraz warunki i tryb ich stosowania, uwzględniając specyfikę obrotu wyrobami akcyzowymi, przeznaczenie tych wyrobów oraz możliwość sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego, a także wpływ czynników losowych i sił wyższych na powstawanie ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. Dział II Organizacja obrotu wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi Rozdział 1 Procedura zawieszenia poboru akcyzy Art. 26. 1. Pobór akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest zawieszony, jeżeli wyroby są: 1) produkowane, przetwarzane lub magazynowane w składzie podatkowym; 2) przemieszczane między składami podatkowymi na terytorium kraju; 3) zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub dostarczane nabywcom upoważnionym do nabycia zwolnionego od akcyzy wyrobu. 2. Pobór akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest również zawieszony, jeżeli wyroby są: 1) przemieszczane między składami podatkowymi na terytorium Wspólnoty Europejskiej; 2) eksportowane ze składu podatkowego do odbiorcy na terytorium państwa trzeciego, a przewóz tych wyrobów odbywa się przez terytorium Wspólnoty Europejskiej; 3) dostarczane ze składu podatkowego na terytorium kraju do nabywcy będącego podmiotem upoważnionym przez właściwy organ podatkowy państwa członkowskiego do stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy; 4) nabywane z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy na terytorium kraju przez prowadzącego skład podatkowy. 3. Pobór akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych: 1) zawiesza się, jeżeli wyroby te są objęte zawieszającą procedurą celną; 2) może być zawieszony, jeżeli wyroby te otrzymały inne przeznaczenie celne na podstawie przepisów prawa celnego lub są przemieszczane do składu podatkowego. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz wyrobów akcyzowych zharmonizowanych importowanych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy na podstawie ust. 3 pkt 2 oraz szczegółowy sposób stosowania i dokumentowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w przypadku, o którym mowa w ust. 1-3, uwzględniając specyfikę poszczególnych wyrobów akcyzowych, międzynarodowe przepisy celne dotyczące procedur zawieszających, przepisy prawa Wspólnoty Europejskiej oraz przepisy dotyczące ułatwień transportowych. Art. 27. 1. Jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z prowadzeniem składu podatkowego, to warunkiem zawieszenia poboru akcyzy jest zezwolenie na prowadzenie przez podmiot składu podatkowego wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 2. Jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy dotyczy zarejestrowanego handlowca lub niezarejestrowanego handlowca w dostawie wewnątrzwspólnotowej, to warunkiem zawieszenia poboru akcyzy jest upoważnienie wydane przez właściwy organ podatkowy państwa członkowskiego do odbioru przez nabywcę wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. 3. Warunkiem zawieszenia poboru akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie jest zaświadczenie potwierdzające zamówienie na odbiór przez podatnika wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 4. Jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, to warunkiem zawieszenia poboru akcyzy jest łączne spełnienie przez podatnika następujących warunków: 1) dołączenie do przewożonych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 2) złożenie we właściwym urzędzie celnym zabezpieczenia akcyzowego. 5. Warunkiem zawieszenia poboru akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które są objęte zawieszającą procedurą celną albo otrzymały inne przeznaczenie celne na podstawie przepisów prawa celnego, jest złożenie we właściwym urzędzie celnym zabezpieczenia akcyzowego. 6. Procedura zawieszenia poboru akcyzy nie ma zastosowania wobec wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oznaczonych znakami akcyzy w dostawie wewnątrzwspólnotowej i obrocie na terytorium kraju, z wyjątkiem przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych między składami podatkowymi tego samego podatnika. 7. Podatnicy wykonujący czynności z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy są objęci przepisami o szczególnym nadzorze podatkowym. Art. 28. 1. Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje w przypadku: 1) otrzymania przez podatnika administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez nabywcę; zobowiązanie podatkowe w akcyzie ciążące na tym podatniku wygasa z dniem otrzymania przez podatnika administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru tych wyrobów przez nabywcę, w części objętej potwierdzeniem; 2) wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy; obowiązek podatkowy powstaje w dniu wyprowadzenia tych wyrobów poza teren składu podatkowego; 3) wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli wyroby te zostały zużyte w innym celu; obowiązek podatkowy powstaje z dniem ich zużycia; 4) zużycia wyrobu akcyzowego zharmonizowanego w składzie podatkowym, z wyjątkiem przypadków, gdy wyrób ten jest przeznaczony do wyprodukowania innego wyrobu akcyzowego zharmonizowanego; obowiązek podatkowy powstaje z dniem jego zużycia; 5) niedostarczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego do miejsca przeznaczenia; obowiązek podatkowy powstaje z dniem wyprowadzenia wyrobów ze składu podatkowego, a jeżeli dnia tego nie można określić - z dniem stwierdzenia przez uprawniony podmiot o ich niedostarczeniu. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne przypadki, w których następuje zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy, sposób dokumentowania i terminy uzyskania potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy w przypadku otrzymania potwierdzenia odbioru po upływie wyznaczonego terminu, uwzględniając: 1) specyfikę produkcji poszczególnych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i obrotu tymi wyrobami; 2) konieczność zapewnienia właściwej kontroli i sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego nad wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi; 3) specyfikę zastosowanych środków transportu używanych do przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 4) przepisy prawa Wspólnoty Europejskiej. Art. 29. 1. Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje również w przypadku: 1) cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego; 2) zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą; 3) likwidacji przedsiębiorstwa podatnika. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, podatnicy są obowiązani do sporządzenia spisu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień, odpowiednio, cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu lub likwidacji przedsiębiorstwa podatnika. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, podatnicy obowiązani są: 1) sporządzić spis z natury, w terminie 30 dni, licząc od dnia cofnięcia zezwolenia, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu lub likwidacji przedsiębiorstwa; 2) powiadomić właściwy urząd celny o sporządzonym spisie z natury, ustalonej wartości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i kwocie należnej akcyzy, w terminie 14 dni, licząc od dnia zakończenia sporządzenia tego spisu. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje w dniu sporządzenia spisu z natury, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia cofnięcia zezwolenia, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu lub likwidacji przedsiębiorstwa podatnika. 5. Jeżeli spis z natury nie został sporządzony w terminie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, lub został sporządzony w sposób nierzetelny, właściwy naczelnik urzędu celnego określa: 1) wartość wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w drodze oszacowania, 2) wysokość zobowiązania podatkowego w akcyzie - przy zastosowaniu najwyższej dla danego wyrobu akcyzowego zharmonizowanego stawki akcyzy, obowiązującej w dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy w akcyzie. Rozdział 2 Składy podatkowe Art. 30. 1. W składzie podatkowym może być prowadzona działalność polegająca na produkcji, przetwarzaniu lub magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz na ich przyjmowaniu i wysyłce. 2. Produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych mogą odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym. 3. Prowadzącym skład podatkowy może być wyłącznie podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego. 4. W składzie podatkowym miejsce przeznaczone do magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powinno być wyodrębnione i przeznaczone tylko do przechowywania tych wyrobów. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki dotyczące prowadzenia składów podatkowych, w tym dotyczące miejsca, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane będą magazynowane, uwzględniając: 1) specyfikę produkcji poszczególnych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i obrotu tymi wyrobami; 2) konieczność właściwego zabezpieczenia wyrobów akcyzowych przed ich wyprowadzeniem ze składu w sposób sprzeczny z obowiązującymi przepisami; 3) konieczność zapewnienia właściwej kontroli i sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego; 4) specyfikę zastosowanych środków transportu używanych do przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. Art. 31. 1. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane podmiotowi, który spełnia łącznie następujące warunki: 1) prowadzi co najmniej jeden rodzaj działalności polegającej na produkcji, przetwarzaniu lub magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 2) jest podatnikiem podatku od towarów i usług; 3) jest podmiotem, którego działalnością kierują osoby, które nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu lub za przestępstwo skarbowe; 4) nie zalega z cłem, podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa, składkami na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne; 5) złoży zabezpieczenie akcyzowe; 6) nie zostało jemu cofnięte zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, koncesja lub zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych ze względu na naruszenie przepisów prawa w okresie ostatnich 3 lat, licząc od dnia złożenia wniosku o wydanie zezwolenia. 2. Podmiot prowadzący działalność polegającą na magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych wyprodukowanych lub przetworzonych przez inny podmiot, poza warunkami określonymi w ust. 1, obowiązany jest dodatkowo spełniać warunki w zakresie: 1) minimalnej wysokości obrotu wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi; 2) wysokości złożonego zabezpieczenia akcyzowego; 3) sposobu i minimalnego okresu magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w ust. 2, wymagane minimalne wysokości obrotu wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi dla poszczególnych grup wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, sposób ustalania wysokości składanego zabezpieczenia akcyzowego oraz sposób i minimalny okres magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, uwzględniając: 1) specyfikę obrotu poszczególnymi wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi; 2) możliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności w zakresie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) konieczność zapewnienia właściwej kontroli i sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego; 4) zasady bezpieczeństwa zaopatrzenia na terytorium kraju w paliwa ciekłe wynikające z odrębnych przepisów. Art. 32. 1. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania), numer w rejestrze przedsiębiorców, numer identyfikacyjny REGON oraz określenie rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, na którą jest wydawane zezwolenie. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności plan składu podatkowego oraz dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w art. 31. 4. Prowadzący skład podatkowy jest obowiązany do powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Art. 33. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego zawiera w szczególności wskazanie: 1) numeru akcyzowego; 2) rodzaju prowadzonej działalności; 3) rodzaju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 4) miejsc, w których będzie prowadzona działalność, wraz z numerami akcyzowymi tych miejsc; 5) rodzaju i wysokości zabezpieczenia akcyzowego, a także terminu obowiązywania zabezpieczenia. Art. 34. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydając zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, nadaje numer akcyzowy. 2. W przypadku gdy podmiot prowadzi działalność w kilku składach zlokalizowanych w różnych miejscach, zezwolenie oraz numer akcyzowy są wydawane odrębnie dla każdego składu. 3. Podatnik jest obowiązany umieszczać numer akcyzowy w dokumencie towarzyszącym oraz innych dokumentach przewozowych. 4. W przypadku gdy podatnik posiada więcej niż jeden skład podatkowy, jest obowiązany w deklaracji podatkowej wykazywać wszystkie numery akcyzowe składów podatkowych, których deklaracja ta dotyczy. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych prowadzi komputerową bazę danych, która zawiera wykaz podatników prowadzących skład podatkowy, miejsc zatwierdzonych jako skład podatkowy oraz zarejestrowanych handlowców. 6. Wykaz, o którym mowa w ust. 5, zawiera w szczególności: 1) dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania), określenie rodzaju prowadzonej działalności oraz określenie rodzaju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 2) numery akcyzowe podatników prowadzących skład podatkowy, miejsc zatwierdzonych jako skład podatkowy oraz zarejestrowanych handlowców. 7. Dane z wykazu w zakresie numerów akcyzowych podatników, o których mowa w ust. 6, są: 1) potwierdzane na wniosek zainteresowanych podmiotów; 2) udostępniane właściwym władzom państw członkowskich. Art. 35. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego odmawia w drodze decyzji administracyjnej wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego w przypadku, gdy udzielenie zezwolenia może powodować zagrożenie ważnego interesu publicznego, a także w przypadku, gdy proponowana lokalizacja składu podatkowego, stan lub wielkość pomieszczeń, w których ma być prowadzony skład podatkowy, albo stan ich wyposażenia uniemożliwi sprawowanie szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego cofa z urzędu zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, jeżeli: 1) po uzyskaniu zezwolenia w terminie 3 miesięcy nie podjęto działalności lub ją przerwano na czas dłuższy niż 3 miesiące, bez powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego; 2) prowadzący skład podatkowy prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa podatkowego lub otrzymanym zezwoleniem; 3) utraciło ważność złożone zabezpieczenie akcyzowe lub jego wysokość jest niewystarczająca na zabezpieczenie w pełnej kwocie zobowiązania podatkowego, a prowadzący skład nie uzupełnił go w terminie pomimo wezwania; 4) został naruszony którykolwiek z warunków określonych w art. 31. 3. Naczelnik nie cofa zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, jeżeli podatnik dokona zapłaty zaległości z tytułu cła, podatków stanowiących dochód budżetu państwa, składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w terminie 7 dni, licząc od dnia ujawnienia zaległości, z tym że w przypadku gdy zobowiązanie podatkowe zostało określone przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w terminie 7 dni, licząc od dnia doręczenia decyzji określającej kwotę zobowiązania. 4. Właściwy naczelnik urzędu celnego cofa zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego również na wniosek podatnika. 5. W przypadku cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego właściwy naczelnik urzędu celnego przesyła informację o cofnięciu tego zezwolenia właściwemu organowi koncesyjnemu lub zezwalającemu na prowadzenie działalności gospodarczej. Art. 36. 1. Prowadzący skład podatkowy jest obowiązany zawiadomić najpóźniej w terminie 3 dni przed dniem dokonania wysyłki właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze wyprowadzenia ze składu podatkowego wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy; zawiadomienie powinno określać odbiorcę, rodzaj i ilość wyrobów akcyzowych zharmonizowanych wyprowadzonych ze składu podatkowego. 2. W przypadku wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy prowadzący skład podatkowy jest obowiązany wystawić administracyjny dokument towarzyszący. 3. Prowadzący skład podatkowy jest obowiązany prowadzić ewidencję ilościową lub ilościowo-wartościową umożliwiającą: 1) ustalenie ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyłączonych z tej procedury; 2) wyodrębnienie kwoty akcyzy należnej do zapłaty oraz kwoty akcyzy, której pobór podlega zawieszeniu; 3) określenie ilości wyprodukowanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 4. Druki administracyjnego dokumentu towarzyszącego są wydawane przez naczelnika urzędu celnego po uprzedniej ich ewidencji. 5. Zwrot administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych stanowi zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy. 6. Prowadzący skład podatkowy jest obowiązany potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez uzyskanie pieczęci właściwego urzędu celnego na administracyjnym dokumencie towarzyszącym. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej, o której mowa w ust. 3, wzór formularza administracyjnego dokumentu towarzyszącego, sposób ewidencji i obiegu kart administracyjnego dokumentu towarzyszącego oraz terminy ich zwrotu, sposób potwierdzania odbioru oraz sposób postępowania w przypadku braku zwrotu administracyjnego dokumentu towarzyszącego, uwzględniając: 1) konieczność zapewnienia przepływu informacji dotyczących przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których nie zapłacono akcyzy; 2) konieczność właściwego zabezpieczenia należności budżetu państwa; 3) przepisy prawa Wspólnoty Europejskiej. Rozdział 3 Zarejestrowani handlowcy Art. 37. 1. Naczelnik urzędu celnego może na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu wydać zezwolenie na nabywanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. Naczelnik urzędu celnego wydając zezwolenie, nadaje numer akcyzowy. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania), numer w rejestrze przedsiębiorców oraz numer identyfikacyjny REGON. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności plan miejsca odbioru i przechowywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nabytych przez zarejestrowanego handlowca oraz dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w art. 31 ust. 1 pkt 2-6. 4. Zezwolenie jest udzielane podmiotom, które spełniają warunki wymienione w art. 31 ust. 1 pkt 2-6. 5. Zarejestrowany handlowiec jest obowiązany do powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. 6. Do odmowy wydania lub cofnięcia zezwolenia na nabywanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy stosuje się odpowiednio art. 35. Art. 38. Zezwolenie na prowadzenie działalności jako zarejestrowanego handlowca zawiera w szczególności wskazanie: 1) numeru akcyzowego; 2) rodzaju prowadzonej działalności; 3) rodzaju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 4) miejsc, w których będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe zharmonizowane, wraz z numerami akcyzowymi tych miejsc; 5) rodzaju i wysokości zabezpieczenia akcyzowego, a także terminu obowiązywania zabezpieczenia. Art. 39. 1. Zarejestrowany handlowiec nie może magazynować ani wysyłać wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. 2. Zarejestrowany handlowiec jest obowiązany umieszczać numer akcyzowy w dokumencie towarzyszącym oraz innych dokumentach przewozowych. 3. Obowiązek podatkowy dla zarejestrowanego handlowca powstaje z dniem nabycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 4. Za datę nabycia uważa się dzień, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wprowadzone na miejsce, określone w zezwoleniu, o którym mowa w art. 38 pkt 4. 5. Zarejestrowany handlowiec jest obowiązany: 1) potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez uzyskanie pieczęci właściwego urzędu celnego na administracyjnym dokumencie towarzyszącym; 2) prowadzić ewidencję nabytych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 6. Zarejestrowany handlowiec powinien posiadać wyodrębnione miejsce przeznaczone do odbierania i przechowywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki dotyczące miejsca, w którym będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe zharmonizowane nabyte przez zarejestrowanego handlowca; 2) sposób prowadzenia ewidencji nabytych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) poziom minimalnej kwoty zabezpieczenia akcyzowego. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określając poziom minimalnej kwoty zabezpieczenia akcyzowego, uwzględni rodzaj wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a ustalając warunki dotyczące miejsca, w którym będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe zharmonizowane, konieczność zapewnienia właściwej kontroli i sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 4 Niezarejestrowani handlowcy Art. 40. 1. Naczelnik urzędu celnego może na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu wydać jednorazowe zezwolenie na nabycie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania), numer w rejestrze przedsiębiorców oraz numer identyfikacyjny REGON. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności opis miejsca odbioru oraz dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w art. 31 ust. 1 pkt 2-4 i 6. 4. Jednorazowe zezwolenie jest udzielane podmiotom, które spełniają warunki wymienione w art. 31 ust. 1 pkt 2-4 i 6. 5. Do odmowy lub cofnięcia jednorazowego zezwolenia na nabywanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy stosuje się odpowiednio art. 35. Art. 41. Jednorazowe zezwolenie na prowadzenie działalności jako niezarejestrowanego handlowca zawiera wskazanie: 1) rodzaju prowadzonej działalności; 2) rodzaju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) miejsca odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nabywanych przez niezarejestrowanego handlowca; 4) rodzaju i wysokości jednorazowego zabezpieczenia. Art. 42. 1. Niezarejestrowany handlowiec nie może magazynować ani wysyłać wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. 2. Obowiązek podatkowy dla niezarejestrowanego handlowca powstaje z dniem nabycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 3. Za datę nabycia uważa się dzień, w którym wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały wprowadzone na miejsce odbioru, określone w zezwoleniu, o którym mowa w art. 41 pkt 3. 4. Niezarejestrowany handlowiec jest obowiązany: 1) przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju dokonać zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym do właściwego naczelnika urzędu celnego i złożyć jednorazowe zabezpieczenie w formie depozytu w gotówce lub gwarancji bankowej; 2) potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez uzyskanie pieczęci właściwego urzędu celnego na administracyjnym dokumencie towarzyszącym; 3) złożyć deklarację uproszczoną i dokonać zapłaty akcyzy na terytorium kraju w terminie 3 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego; 4) prowadzić ewidencję nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 5. Niezarejestrowany handlowiec powinien posiadać wyodrębnione miejsce przeznaczone do odbierania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) minimalną kwotę jednorazowego zabezpieczenia składanego przez niezarejestrowanego handlowca; 2) warunki dotyczące miejsca, w którym będą odbierane wyroby akcyzowe zharmonizowane nabyte przez niezarejestrowanego handlowca. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określając poziom minimalnej kwoty jednorazowego zabezpieczenia, uwzględni rodzaj wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a ustalając warunki dotyczące miejsca, w którym będą odbierane wyroby akcyzowe zharmonizowane - konieczność zapewnienia właściwej kontroli i sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, wzór deklaracji uproszczonej oraz sposób prowadzenia ewidencji nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, uwzględniając konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz kwot należnej do zapłaty akcyzy. Rozdział 5 Zabezpieczenie akcyzowe Art. 43. 1. Prowadzący skład podatkowy, zarejestrowani handlowcy, a także podmioty, które nabywają wyroby akcyzowe zharmonizowane zwolnione z akcyzy ze względu na ich przeznaczenie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, oraz przedstawiciele podatkowi są obowiązani do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w kwocie pokrywającej zobowiązanie podatkowe. 2. Zabezpieczenie akcyzowe może być złożone na czas oznaczony lub nieoznaczony. 3. Zabezpieczenie akcyzowe może być stosowane w formie zabezpieczenia generalnego lub ryczałtowego. 4. Naczelnik urzędu celnego może wyrazić zgodę, aby zabezpieczenie akcyzowe zostało złożone przez osobę trzecią zamiast podmiotu, od którego jest wymagane złożenie zabezpieczenia akcyzowego. Art. 44. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego zwalnia podmiot prowadzący skład podatkowy i korzystający z procedury zawieszenia poboru akcyzy oraz podmiot, który nabywa wyroby akcyzowe zharmonizowane zwolnione z akcyzy ze względu na ich przeznaczenie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego, jeżeli podmioty te spełniają warunki określone w ust. 2. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie do podmiotów spełniających następujące warunki: 1) mają swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju; 2) korzystają z procedury zawieszenia poboru akcyzy co najmniej od roku; 3) ich sytuacja finansowa i posiadany majątek zapewniają wywiązywanie się z zobowiązań podatkowych; 4) nie naruszyły w sposób istotny przepisów prawa celnego lub przepisów podatkowych w okresie ostatnich 3 lat; 5) zobowiązały się do zapłacenia, na pierwsze pisemne żądanie naczelnika urzędu celnego, kwoty należnej z tytułu powstania zobowiązania podatkowego. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest udzielane na czas oznaczony w drodze decyzji na pisemny wniosek podmiotu. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera w szczególności określenie rodzaju prowadzonej działalności, wielkości planowanych obrotów oraz wysokości kwoty zwolnienia. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie warunków określonych w ust. 2. 6. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się w przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy dla dostaw i nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przemieszczania między składami podatkowymi na terytorium kraju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 7. Naczelnik urzędu celnego cofa zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy podmiot prowadzący skład podatkowy naruszy którykolwiek z warunków określonych w ust. 2. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, tryb i szczegółowy sposób udzielania i cofania zwolnień, o których mowa w ust. 1, oraz wzór wniosku, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając rodzaj prowadzonej działalności, wysokość zobowiązania podatkowego oraz konieczność zapewnienia przepływu informacji o zwolnieniach z zabezpieczenia akcyzowego. Art. 45. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia generalnego na poziomie równym: 1) wysokości zobowiązania podatkowego, gdy kwota ta może zostać dokładnie obliczona przy przyjmowaniu zabezpieczenia; 2) szacunkowej kwocie maksymalnej wynikającej z zobowiązania podatkowego. 2. Zabezpieczenie generalne powinno każdorazowo pokrywać w pełnej wysokości kwotę zawieszonego zobowiązania podatkowego. 3. W przypadku gdy jest przyjmowane zabezpieczenie generalne, którego wysokość może ulec zmianie z upływem czasu, podmioty, o których mowa w art. 43 ust. 1, są obowiązane oszacować wysokość takiego zabezpieczenia na poziomie pozwalającym na pokrycie w każdym czasie ich zobowiązań podatkowych. 4. Na wniosek prowadzącego skład podatkowy właściwy naczelnik urzędu celnego może wyrazić zgodę na stosowanie zabezpieczenia ryczałtowego. 5. Naczelnik urzędu celnego ustala wysokość zabezpieczenia ryczałtowego na poziomie równym: 1) wysokości dziesięciodniowego zobowiązania podatkowego, w okresie ostatnich 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku; 2) przewidywanej dziesięciodniowej wysokości zobowiązania podatkowego, jeżeli u wnioskodawcy nie powstało zobowiązanie podatkowe za okres ostatnich 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których można stosować zabezpieczenie ryczałtowe, oraz szczegółowy sposób ustalania wysokości zabezpieczenia generalnego i ryczałtowego, uwzględniając konieczność zabezpieczenia należności akcyzowych. Art. 46. 1. Zabezpieczenie akcyzowe może zostać złożone w formie: 1) depozytu w gotówce; 2) gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej; 3) czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku; 4) innego dokumentu mającego wartość płatniczą. 2. W przypadku dostawy i nabycia wewnątrzwspólnotowego zabezpieczenie akcyzowe powinno obowiązywać na terytorium Wspólnoty Europejskiej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób i miejsce złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumentu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, które mogą być przyjmowane przez naczelnika urzędu celnego, uwzględniając warunki zabezpieczenia, w pełnej wysokości kwot wynikających z zobowiązania podatkowego. Art. 47. Depozyt w gotówce składa się w walucie polskiej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Art. 48. 1. Gwarant powinien zobowiązać się na piśmie do zapłacenia solidarnie z podatnikiem, bezwarunkowo i nieodwołalnie na każde wezwanie naczelnika urzędu celnego, zabezpieczonej kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego, jeżeli jej zapłacenie stanie się wymagalne. 2. Gwarantem może być tylko osoba trzecia mająca swoją siedzibę (miejsce zamieszkania) na terytorium kraju lub działający w kraju oddział banku zagranicznego lub innej instytucji finansowej, które ze względu na swoją sytuację finansową gwarantują realizację zobowiązań wynikających z zabezpieczenia akcyzowego. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz gwarantów, o których mowa w ust. 2, uwzględniając możliwość realizacji zobowiązań przez gwarantów. Art. 49. Podmioty zobowiązane do złożenia zabezpieczenia akcyzowego mogą wybrać formę zabezpieczenia spośród form określonych w art. 46. Art. 50. 1. Naczelnik urzędu celnego odmawia przyjęcia zabezpieczenia akcyzowego, jeżeli stwierdzi, że nie zapewni ono pokrycia w całości kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego. 2. Naczelnik urzędu celnego odmawia przyjęcia zabezpieczenia akcyzowego z określonym terminem ważności, jeżeli nie zabezpiecza ono w sposób pełny pokrycia w terminie kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego. Art. 51. 1. Jeżeli naczelnik urzędu celnego stwierdzi, że złożone zabezpieczenie akcyzowe nie zapewnia pokrycia w całości lub w terminie kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego, jest obowiązany zażądać przedłużenia zabezpieczenia, złożenia dodatkowego lub nowego zabezpieczenia akcyzowego. 2. W przypadku niedokonania przez podatnika czynności, o których mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu celnego wzywa gwaranta do zapłaty kwoty wynikającej z zabezpieczenia akcyzowego. Art. 52. 1. Zabezpieczenie akcyzowe nie może zostać zwrócone, dopóki zobowiązanie podatkowe nie wygaśnie lub nie będzie mogło już powstać. 2. Jeżeli zobowiązanie podatkowe wygaśnie częściowo lub nie będzie mogło już powstać do części zabezpieczonej kwoty, złożone zabezpieczenie zostaje niezwłocznie częściowo zwrócone podatnikowi na jego wniosek. 3. Jeżeli zobowiązanie podatkowe wygaśnie lub nie może już powstać, zabezpieczenie zostaje zwrócone w terminie do 7 dni. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb zwrotu zabezpieczenia akcyzowego, uwzględniając konieczność zabezpieczenia należności akcyzowych. Art. 53. Od kwoty zwracanego zabezpieczenia akcyzowego nie przysługują odsetki. Rozdział 6 Procedura przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą Art. 54. 1. Dostawa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których została zapłacona akcyza, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Uproszczony dokument towarzyszący może być zastąpiony przez dokument handlowy w przypadku, gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór oraz sposób obiegu uproszczonego dokumentu towarzyszącego, w tym przypadki, w których urząd celny potwierdza nabycie wewnątrzwspólnotowe, uwzględniając konieczność zapewnienia przepływu informacji dotyczących przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. Art. 55. 1. W przypadku gdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabywa wyroby akcyzowe zharmonizowane z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej na terytorium kraju, jest obowiązany: 1) przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju dokonać zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym do właściwego naczelnika urzędu celnego i złożyć zabezpieczenie akcyzowe; 2) potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na uproszczonym dokumencie towarzyszącym; 3) złożyć deklarację uproszczoną i dokonać zapłaty akcyzy na terytorium kraju w terminie 10 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego; 4) prowadzić ewidencję nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z dniem otrzymania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia dokonania wysyłki określonej w uproszczonym dokumencie towarzyszącym. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym i wzór deklaracji uproszczonej oraz sposób prowadzenia ewidencji nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, uwzględniając konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości nabywanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz kwot należnej do zapłaty akcyzy. Art. 56. 1. Nie podlegają akcyzie wyroby akcyzowe zharmonizowane z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego nabywane przez osobę fizyczną i przywożone przez tę osobę osobiście na własny użytek. 2. W przypadku przywozu przez osobę fizyczną wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w celach handlowych na terytorium kraju, obowiązek podatkowy powstaje w dniu nabycia tych wyrobów. Jeżeli nie można określić dnia nabycia wyrobów, za datę nabycia uznaje się dzień stwierdzony przez uprawniony podmiot. Przepis art. 55 ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które wskazują na przeznaczenie tych wyrobów do celów handlowych, uwzględniając: 1) szczegółowy tryb dokumentowania przywozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 2) status nabywcy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) przepisy prawa Wspólnoty Europejskiej; 4) rodzaj wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 5) sposób wprowadzania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju. Art. 57. 1. Jeżeli osoba fizyczna nabywa wyroby akcyzowe zharmonizowane z akcyzą zapłaconą na terytorium państwa członkowskiego i wyroby te są jej dostarczane na terytorium kraju, to takie nabycie może być dokonane wyłącznie za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego. 2. Przedstawiciela podatkowego na terytorium kraju wyznacza sprzedawca. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na przedstawicielu podatkowym i sprzedawcy; obowiązek podatkowy powstaje z dniem dostarczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych do odbiorcy na terytorium kraju. Art. 58. 1. Przedstawicielem podatkowym jest prowadzący skład podatkowy albo zarejestrowany handlowiec. 2. Przedstawiciel podatkowy jest obowiązany: 1) uzyskać zezwolenie na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego na terytorium kraju; 2) przed wprowadzeniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych na terytorium kraju zgłaszać każdą przesyłkę takich wyrobów właściwemu naczelnikowi urzędu celnego i składać w imieniu sprzedawcy zabezpieczenie akcyzowe; 3) dokonywać zapłaty należnej akcyzy; 4) składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklarację podatkową; 5) prowadzić ewidencję wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, dostarczanych na terytorium kraju przez sprzedawcę, którego jest przedstawicielem. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe czynności wykonywane przez przedstawiciela podatkowego oraz sposób prowadzenia ewidencji określonej w ust. 2 pkt 5, uwzględniając konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości nabywanych za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego wyrobów akcyzowych oraz kwot należnej do zapłaty akcyzy. Art. 59. 1. Zezwolenie na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego wydaje naczelnik urzędu celnego na pisemny wniosek sprzedawcy. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności dane identyfikacyjne sprzedawcy, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania), określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, dane identyfikacyjne podmiotu wskazanego jako przedstawiciela podatkowego, o których mowa w art. 37 ust. 2, oraz oświadczenie o wyrażeniu zgody przez podmiot wskazany jako przedstawiciel podatkowy. 3. Sprzedawca jest obowiązany do powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianach danych zawartych we wniosku w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. 4. Do odmowy wydania lub cofnięcia zezwolenia na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego stosuje się odpowiednio art. 35. Art. 60. 1. Podmiotowi, który dostarczył wyroby akcyzowe zharmonizowane na terytorium państwa członkowskiego, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy. Zwrot akcyzy następuje na wniosek podmiotu. 2. Zwrot przysługuje również w przypadku eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju. 3. Zwrotowi nie podlega akcyza od dostaw wewnątrzwspólnotowych i eksportu wyrobów oznaczonych znakami akcyzy. 4. Naczelnik urzędu celnego dokonuje weryfikacji wniosku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności dokumenty towarzyszące przemieszczaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy w państwach członkowskich lub eksport. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy, terminy zwrotu, minimalną kwotę zwrotu, wzór wniosku o zwrot oraz wykaz dokumentów w odniesieniu do dostaw wewnątrzwspólnotowych oraz eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, uwzględniając: 1) sytuację gospodarczą poszczególnych grup podmiotów będących podatnikami akcyzy; 2) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi; 3) konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości dostarczanych lub eksportowanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 4) konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy. Rozdział 7 Zezwolenia Art. 61. 1. Zezwolenia na: 1) prowadzenie składu podatkowego, 2) prowadzenie działalności jako zarejestrowanego handlowca, 3) prowadzenie działalności jako niezarejestrowanego handlowca, 4) wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego - są wydawane oraz cofane w drodze decyzji administracyjnej. 2. Do postępowania w sprawach zezwoleń stosuje się przepisy działu IV Ordynacji podatkowej. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób wydawania oraz cofania zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, na prowadzenie działalności jako zarejestrowanego handlowca, na prowadzenie działalności jako niezarejestrowanego handlowca, a także na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego; 2) wzór wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, na prowadzenie działalności jako zarejestrowanego handlowca, na prowadzenie działalności jako niezarejestrowanego handlowca oraz na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego, a także rodzaje dokumentów, które powinny być dołączane do tych wniosków. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 3, uwzględnia: 1) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi; 2) sytuację gospodarczą poszczególnych grup podatników; 3) potrzebę uzyskania dostatecznych informacji o podatniku wpływających na określenie zabezpieczenia akcyzowego, warunków działania podmiotu oraz warunków sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego; 4) konieczność zapewnienia swobody przepływu wyrobów akcyzowych. Dział III Przepisy szczegółowe Rozdział 1 Paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz Art. 62. 1. Do paliw silnikowych i olejów opałowych w rozumieniu ustawy zalicza się: 1) wyroby wymienione w poz. 1-12 załącznika nr 2 do ustawy; 2) pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN. 2. Olejami opałowymi są również inne wyroby, z wyjątkiem węgla, koksu, torfu i innych porównywalnych z nimi węglowodorów stałych oraz gazu ziemnego, służące do celów opałowych; ciężkimi olejami opałowymi są oleje opałowe, w których zawartość siarki przekracza 3 %. Art. 63. 1. Producentem paliw silnikowych w rozumieniu ustawy jest również podmiot, który wytwarza paliwa silnikowe w drodze mieszania lub przeklasyfikowania komponentów paliwowych, a także który dokonuje rozlewu gazu płynnego. 2. Producentem olejów opałowych w rozumieniu ustawy jest również podmiot, który wytwarza oleje opałowe w drodze mieszania lub przeklasyfikowania komponentów paliwowych, a także który dokonuje rozlewu gazu płynnego oraz barwienia i znakowania olejów opałowych. Art. 64. Podstawą opodatkowania paliw silnikowych i olejów opałowych jest liczba litrów gotowego wyrobu w temperaturze 15 °C, a w przypadku ciężkich olejów opałowych, gazu płynnego i metanu jest liczba kilogramów gotowego wyrobu. Art. 65. 1. Stawka akcyzy na paliwa silnikowe i oleje opałowe wynosi 2.000 zł od 1.000 litrów gotowego wyrobu, a w przypadku ciężkich olejów opałowych, gazu płynnego i metanu 700 zł od 1.000 kilogramów gotowego wyrobu. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 1 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania, uwzględniając: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) potrzebę ochrony środowiska naturalnego, a także udział w tych wyrobach komponentów wytwarzanych z surowców odnawialnych. Art. 66. 1. Dla celów kontroli obrotu paliwami silnikowymi i olejami opałowymi może zostać wprowadzony obowiązek ich znakowania i barwienia. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wprowadzając obowiązek znakowania i barwienia, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, sposób i tryb znakowania i barwienia paliw silnikowych i olejów opałowych, uwzględniając techniczne możliwości zapewniające nieusuwalność znacznika i prawidłowe barwienie. Rozdział 2 Napoje alkoholowe Art. 67. Do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się piwo, wino, napoje fermentowane, produkty pośrednie oraz alkohol etylowy. Art. 68. 1. Do piwa w rozumieniu ustawy zalicza się wyroby wymienione w poz. 13 załącznika nr 2 do ustawy oraz wszelkie wyroby będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, oznaczone symbolem PKWiU 15.94.10 i kodem CN 2206 00, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5 % objętości. 2. Producentem piwa w rozumieniu ustawy jest podmiot dokonujący wyrobu lub rozlewu piwa. 3. Podstawą opodatkowania piwa jest liczba hektolitrów gotowego wyrobu na 1 stopień Plato. 4. Stawka akcyzy dla piwa wynosi 6,86 zł od 1 hektolitra za każdy stopień Plato gotowego wyrobu. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania podstawy opodatkowania piwa, uwzględniając podstawy opodatkowania stosowane w państwach członkowskich. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 4 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, uwzględnia: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi; 4) specyfikę produkcji piwa, w szczególności przez małe i średnie browary, produkujące mniej niż 200.000 hektolitrów piwa w skali roku. Art. 69. 1. Winem w rozumieniu ustawy są: 1) wino niemusujące - wszelkie wyroby oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.93.12 i 15.95.10 oraz kodami CN 2204 i 2205 o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 15 % objętości, pod warunkiem że cały alkohol zawarty w gotowym wyrobie pochodzi wyłącznie z procesu fermentacji alkoholowej, a także o rzeczywistej zawartości alkoholu od 15 % do 18 % objętości, pod warunkiem że wino takie nie zawiera żadnych dodatków wzbogacających oraz że cały alkohol zawarty w gotowym wyrobie pochodzi wyłącznie z procesu fermentacji alkoholowej; 2) wino musujące - wszelkie wyroby oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.93.11 i 15.95.10 oraz kodami CN 2204 10, 2204 21 10, 2204 29 10 i 2205 o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 15 % objętości, pod warunkiem że cały alkohol zawarty w gotowym wyrobie pochodzi wyłącznie z procesu fermentacji alkoholowej, znajdujące się w butelkach zamkniętych korkiem w kształcie grzybka, umocowanym za pomocą węzłów lub spinek, albo wykazujące nadciśnienie wynoszące co najmniej 3 bary, spowodowane obecnością dwutlenku węgla w roztworze. 2. Producentem wina, w rozumieniu ustawy, jest podmiot dokonujący wyrobu lub rozlewu wina. 3. Podstawą opodatkowania wina jest liczba hektolitrów gotowego wyrobu. 4. Stawka akcyzy na wino wynosi 300 zł od 1 hektolitra gotowego wyrobu. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 4 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi. Art. 70. 1. Napojami fermentowanymi w rozumieniu ustawy są: 1) inne niemusujące napoje fermentowane - wszelkie wyroby oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.93.12 i 15.95.10 oraz kodami CN 2204 i 2205, z wyjątkiem wyrobów określonych w art. 69, a także wyroby oznaczone symbolem PKWiU 15.94.10 i kodem CN 2206 00, o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 10 % objętości oraz o rzeczywistej zawartości alkoholu powyżej 10 % objętości, lecz nie więcej niż 15 % objętości, pod warunkiem że cały alkohol zawarty w gotowym wyrobie pochodzi wyłącznie z procesu fermentacji alkoholowej; 2) inne musujące napoje fermentowane - wszelkie wyroby oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.93.11 i 15.95.10 oraz kodami CN 2204 10, 2204 21 10, 2204 29 10 i 2205, nieokreślone w art. 69, o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 15 % objętości, pod warunkiem że cały alkohol zawarty w gotowym wyrobie pochodzi wyłącznie z procesu fermentacji alkoholowej, znajdujące się w butelkach zamkniętych korkiem w kształcie grzybka, umocowanym za pomocą węzłów lub spinek, albo wykazujące nadciśnienie wynoszące co najmniej 3 bary, spowodowane obecnością dwutlenku węgla w roztworze. 2. Producentem napojów fermentowanych w rozumieniu ustawy jest podmiot dokonujący wyrobu lub rozlewu napojów fermentowanych. 3. Podstawą opodatkowania napojów fermentowanych jest liczba hektolitrów gotowego wyrobu. 4. Stawka akcyzy na napoje fermentowane wynosi 300 zł od 1 hektolitra gotowego wyrobu. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 4 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi. Art. 71. 1. Produktami pośrednimi w rozumieniu ustawy są wszelkie wyroby o rzeczywistej zawartości alkoholu od 1,2 % do 22 % objętości, oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.93.11, 15.93.12, 15.94.10 i 15.95.10 oraz kodami CN 2204 10, 2204 21 10, 2204 29 10, 2204, 2206 00 i 2205, z wyjątkiem wyrobów określonych w art. 68-70. 2. Producentem produktów pośrednich w rozumieniu ustawy jest podmiot dokonujący wyrobu lub rozlewu produktów pośrednich. 3. Podstawą opodatkowania produktów pośrednich jest liczba hektolitrów gotowego wyrobu. 4. Stawka akcyzy na produkty pośrednie wynosi 300 zł od 1 hektolitra gotowego wyrobu. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 4 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi. Art. 72. 1. Alkoholem etylowym w rozumieniu ustawy są wszelkie wyroby o rzeczywistej zawartości alkoholu przekraczającej 1,2 % objętości oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.91.10, 15.92.11 i 15.92.12 oraz kodami CN 2208 i 2207, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego grupowania PKWiU i kodu CN oraz napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony spirytus oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.91.10 i 15.92.11 oraz kodami CN 2208 i 2207 10 00, a także wyroby o rzeczywistej zawartości alkoholu przekraczającej 22 % objętości, oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 15.93.11, 15.93.12, 15.94.10 i 15.95.10 oraz kodami CN 2204 10, 2204 21 10, 2204 29 10, 2204, 2206 00 i 2205. 2. Producentem alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy jest podmiot dokonujący wyrobu, oczyszczania, skażania, wydzielania z innego wyrobu lub odwadniania alkoholu etylowego, a także podmiot dokonujący wyrobu lub rozlewu napojów alkoholowych destylowanych. 3. Podstawą opodatkowania alkoholu etylowego jest liczba hektolitrów czystego alkoholu o temperaturze 20 °C zawartego w gotowym wyrobie. 4. Stawka akcyzy na alkohol etylowy wynosi 6.300 zł od 1 hektolitra czystego alkoholu zawartego w gotowym wyrobie. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 4, a także określać warunki ich stosowania. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi. Rozdział 3 Wyroby tytoniowe Art. 73. 1. Wyrobami tytoniowymi w rozumieniu załącznika nr 4 do ustawy są: 1) papierosy, 2) cygara i cygaretki, 3) tytoń do palenia: a) cięty tytoń do ręcznego sporządzania papierosów, b) inny tytoń do palenia - oznaczone odpowiednio symbolami PKWiU 16.00.11 i 16.00.12-30 oraz kodami CN 2402 i 2403 10. 2. Producentem wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy jest podmiot wytwarzający je lub dokonujący ich pakowania. 3. Stawki akcyzy na wyroby tytoniowe wynoszą: 1) dla papierosów - 120 zł za każde 1.000 sztuk i 50 % maksymalnej ceny detalicznej; 2) dla cygar i cygaretek - 150 zł za każde 1.000 sztuk; 3) dla tytoniu do palenia: a) ciętego tytoniu do ręcznego sporządzania papierosów - 120 zł za każdy 1 kilogram i 50 % maksymalnej ceny detalicznej, b) innego tytoniu do palenia - 60 % maksymalnej ceny detalicznej. 4. Za maksymalną cenę detaliczną przyjmuje się cenę wyznaczoną i wydrukowaną przez producenta, importera lub podmiot dokonujący nabycia wewnątrz wspólnotowego na opakowaniu jednostkowym wyrobu tytoniowego. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, minimalną stawkę akcyzy na papierosy w wysokości 90 % całkowitej kwoty podatku akcyzowego naliczonego od ceny równej najpopularniejszej kategorii cenowej, uwzględniając: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację rynkową w obrocie wyrobami tytoniowymi; 3) sytuację poszczególnych grup podatników. 6. Najpopularniejszą kategorią cenową jest kategoria cenowa, na którą istniał największy popyt rynkowy i która osiągnęła najwyższą sprzedaż w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, obliczona według ilości sprzedanych papierosów, na podstawie maksymalnych cen detalicznych, w przeliczeniu na 1.000 sztuk, ustalana na dzień 1 stycznia każdego następnego roku. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy na wyroby tytoniowe, a także określać warunki ich stosowania, uwzględniając: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, obniżając stawki akcyzy w przypadku papierosów, obniża w takim samym stopniu stawkę kwotową i procentową, przy czym stawka procentowa nie może być niższa niż 25 % maksymalnej ceny detalicznej. Art. 74. 1. Obowiązek podatkowy, poza przypadkami określonymi w art. 4, powstaje również, gdy podmioty dokonują sprzedaży wyrobów tytoniowych, z wyłączeniem cygar i cygaretek: 1) w opakowaniach nieoznaczonych ceną detaliczną; 2) powyżej maksymalnej ceny detalicznej; 3) połączonej z przyznaniem nabywcy nieodpłatnej premii w postaci innych towarów lub usług, stosując cenę wyższą od maksymalnej ceny detalicznej; 4) w połączeniu ze sprzedażą innych towarów lub usług, stosując cenę wyższą od maksymalnej ceny detalicznej. 2. W przypadku sprzedaży wyrobów tytoniowych w opakowaniach nieoznaczonych ceną detaliczną stosuje się stawkę akcyzy w wysokości 400 %, liczoną od podstawy opodatkowania określonej w art. 10 ust. 1 pkt 1. 3. Do sprzedaży wyrobów, o której mowa w ust. 1 pkt 2-4, stosuje się stawkę akcyzy w wysokości 70 % maksymalnej ceny detalicznej, wydrukowanej na opakowaniu jednostkowym. Rozdział 4 Wyroby akcyzowe niezharmonizowane Art. 75. 1. Stawka akcyzy na wyroby akcyzowe niezharmonizowane wynosi 65 % podstawy określonej w art. 10, z wyjątkiem stawki na energię elektryczną. 2. Stawka akcyzy na energię elektryczną wynosi 0,02 zł za 1 kWh. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, obniżać stawki akcyzy określone w ust. 1 i 2 oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia: 1) przebieg realizacji budżetu; 2) sytuację gospodarczą państwa oraz poszczególnych grup podatników; 3) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi. Art. 76. 1. Podatnicy dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych są obowiązani po dokonaniu przywozu na terytorium kraju złożyć deklarację uproszczoną do właściwego naczelnika urzędu celnego i dokonać zapłaty akcyzy w terminie 5 dni, licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z dniem dokonania przywozu wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia dokonania nabycia. Art. 77. 1. Podatnicy dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej są obowiązani posiadać dokumenty potwierdzające wykonanie dostawy tych wyrobów do innego państwa członkowskiego. 2. Dokumentami potwierdzającymi dokonanie przez podatnika dostawy wewnątrzwspólnotowej w szczególności są: dokumenty przewozowe, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą. 3. Podmiotowi, który dostarczył wyroby akcyzowe niezharmonizowane na terytorium państwa członkowskiego, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy. Zwrot akcyzy następuje na wniosek podmiotu. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób i rodzaje dokumentów potwierdzających dostawę wewnątrzwspólnotową, szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych oraz terminy zwrotu akcyzy, uwzględniając: 1) sytuację gospodarczą poszczególnych grup podatników; 2) sytuację rynkową w obrocie wyrobami akcyzowymi niezharmonizowanymi; 3) konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy. Art. 78. 1. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych są obowiązani składać we właściwym urzędzie celnym informacje podsumowujące o dokonanych nabyciach i dostawach wewnątrzwspólnotowych, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu: 1) nabycia wewnątrzwspólnotowego - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących nabyć wewnątrzwspólnotowych; 2) dostawy wewnątrzwspólnotowej - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących dostaw wewnątrzwspólnotowych. 2. Informacja podsumowująca zawiera dane identyfikacyjne podatnika, jego siedzibę i adres (miejsce zamieszkania), określenie rodzaju prowadzonej działalności, określenie ilości i rodzaju wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, dane identyfikacyjne odbiorcy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej oraz dostawcy w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego, łączną wartość nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz łączną wartość dostawy wewnątrzwspólnotowej. 3. W przypadku stwierdzenia błędów w złożonych informacjach podsumowujących, podatnik, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę informacji podsumowującej. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając konieczność zapewnienia informacji dotyczących ilości nabywanych wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych. Art. 79. Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty akcyzy o kwotę akcyzy zapłaconą przy nabyciu wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, związaną ze sprzedażą opodatkowaną lub zapłaconą od importu. Art. 80. 1. Akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. 2. Podatnikami akcyzy od samochodów są: 1) podmioty dokonujące każdej sprzedaży samochodu osobowego przed pierwszą jego rejestracją na terytorium kraju; 2) importerzy i podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego. 3. Obowiązek podatkowy w akcyzie od samochodów powstaje: 1) w przypadku sprzedaży - z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w terminie 7 dni, licząc od dnia wydania wyrobu; 2) w przypadku importu - z dniem powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego; 3) w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego - z chwilą nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, nie później jednak niż z chwilą jego rejestracji na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, dane dotyczące samochodów osobowych, w tym dopuszczalną ładowność, dla celów poboru akcyzy, uwzględniając rozwiązania stosowane w odrębnych przepisach podatkowych i konieczność zapewnienia prawidłowego poboru akcyzy. Art. 81. 1. Podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych niezarejestrowanych na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, są obowiązane: 1) po przywozie na terytorium kraju złożyć deklarację uproszczoną do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 5 dni, licząc od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego; 2) dokonać zapłaty akcyzy nie później niż z chwilą rejestracji tego pojazdu w kraju. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór deklaracji uproszczonej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 oraz w art. 76 ust. 1, uwzględniając konieczność zapewnienia informacji dotyczących liczby nabywanych samochodów osobowych oraz kwoty należnej do zapłaty akcyzy. Art. 82. 1. Sprzedający jest obowiązany do wykazania na wystawionej fakturze kwoty akcyzy od dokonywanej odsprzedaży samochodu osobowego. 2. W przypadku wystawienia przez podatnika faktury, w której została wykazana kwota akcyzy, jest on obowiązany zapłacić akcyzę także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona z podatku. 3. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić. 4. Podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego jest obowiązany przy dokonywaniu rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym przedstawić, wydany przez właściwego naczelnika urzędu celnego, dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju. 5. W przypadku sprzedaży samochodu przed jego pierwszą rejestracją przez podatnika, o którym mowa w ust. 4, podatnik ten jest obowiązany przekazać nabywcy dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając zasady rejestracji samochodów osobowych oraz zasady nabycia wewnątrzwspólnotowego. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb obiegu dokumentu, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając sytuację na rynku w zakresie obrotu samochodami osobowymi oraz sposoby nabywania samochodów. Dział IV Znaki akcyzy Rozdział 1 Obowiązek oznaczania znakami akcyzy Art. 83. 1. Obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy podlegają wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 3 do ustawy. 2. Do postępowania w sprawach znaków akcyzy stosuje się przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa. Art. 84. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powierza wykonanie znaków akcyzy wytwórcy zapewniającemu bezpieczeństwo wytwarzania i przechowywania tych znaków. 2. Wytwórca znaków może zbywać znaki akcyzy wyłącznie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 3. Wytwórca znaków może wydawać znaki akcyzy wyłącznie podmiotom upoważnionym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub podmiotom upoważnionym przez właściwych naczelników urzędów celnych. Art. 85. 1. Podatkowe znaki akcyzy są potwierdzeniem wpłaty kwoty stanowiącej wartość podatkowych znaków akcyzy. 2. Legalizacyjne znaki akcyzy są potwierdzeniem prawa podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy do wprowadzenia wyrobu akcyzowego do obrotu. Art. 86. 1. Obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych podatkowymi znakami akcyzy ciąży na producentach, importerach, podmiotach dokonujących nabycia wewnątrzwspólnotowego, przedstawicielach podatkowych oraz na podmiotach dokonujących pakowania, rozlania lub rozważenia wyrobów w opakowania jednostkowe, a także przepakowania, ponownego rozlania lub rozważenia wyrobów akcyzowych w inne opakowania jednostkowe. 2. Obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych legalizacyjnymi znakami akcyzy powstaje w przypadku wystąpienia w obrocie wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy lub wyrobów akcyzowych z uszkodzonymi znakami akcyzy. 3. W przypadku wyrobów, o których mowa w ust. 2, przeznaczonych do dalszego obrotu, posiadacz tych wyrobów, a w odniesieniu do wyrobów akcyzowych zbywanych przez właściwy organ władzy publicznej - nabywca tych wyrobów, jest obowiązany zakupić znaki akcyzy i oznaczać nimi wyroby. 4. Posiadacz wyrobów, o których mowa w ust. 2, jest obowiązany sporządzić ich spis i przedstawić go do potwierdzenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wykonującemu zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju. Art. 87. 1. Wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy muszą być prawidłowo oznaczone odpowiednimi znakami akcyzy przed zakończeniem procedury zawieszenia poboru akcyzy. 2. Wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy, bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy, nie mogą być: 1) importowane; 2) przywiezione na terytorium kraju w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. 3. Z uwzględnieniem ust. 1 i 2, wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy nie mogą być przedmiotem obrotu na terytorium kraju bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy. Art. 88. 1. Z obowiązku oznaczania znakami akcyzy zwalnia się wyroby akcyzowe, które są: 1) całkowicie niezdatne do użytku; 2) wytworzone na terytorium kraju i przeznaczone przez producenta do dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej lub na eksport; 3) wprowadzane do składów celnych, składów wolnocłowych i wolnych obszarów celnych, a przeznaczone do zbycia w sklepach wolnocłowych; 4) przewożone przez terytorium kraju (tranzyt). 2. W przypadku importu z obowiązku oznaczania znakami akcyzy zwalnia się wyroby akcyzowe, które są wolne od cła na podstawie przepisów prawa celnego oraz zwolnione z akcyzy. 3. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego z obowiązku oznaczania znakami akcyzy zwalnia się wyroby akcyzowe zwolnione z akcyzy. 4. Producenci, importerzy i podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego są obowiązani do prowadzenia ewidencji rodzaju, ilości i wartości wyrobów akcyzowych określonych w ust. 1. 5. Wyroby akcyzowe określone w ust. 1 pkt 2 i 3 mogą być wydane lub przywiezione na terytorium kraju bez znaków akcyzy, pod warunkiem pisemnego powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju, w terminie co najmniej 7 dni przed planowanym dniem wydania wyrobów akcyzowych albo ich przywozu na terytorium kraju. Właściwy naczelnik urzędu celnego wykonujący zadania w zakresie akcyzy na terytorium kraju może zarządzić konwojowanie wyrobów akcyzowych do granicy terytorium kraju w przypadku ich wywozu lub do momentu wprowadzenia do składu celnego, składu wolnocłowego albo wolnego obszaru celnego w przypadku ich przywozu. Konwojowanie odbywa się na koszt producenta lub odbiorcy tych wyrobów. 6. Wyroby akcyzowe określone w ust. 1 pkt 4 nie są oznaczane znakami akcyzy pod warunkiem złożenia zabezpieczenia w kwocie pokrywającej mogące powstać zobowiązanie podatkowe. Zabezpieczenie jest składane w trybie i na zasadach stosowanych przy zabezpieczaniu należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego. Art. 89. 1. Zwolnienie z obowiązku oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy może być stosowane również: 1) jeżeli uzasadnia to ważny interes państwa lub podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów znakami akcyzy; 2) jeżeli wynika to z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej lub umów międzynarodowych; 3) z uwagi na przeznaczenie niektórych wyrobów akcyzowych, w postaci próbek do badań naukowych, laboratoryjnych lub jakościowych. 2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane, przez czas oznaczony, w odniesieniu do poszczególnych grup wyrobów akcyzowych lub ze względu na ich przeznaczenie. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres zwolnień, tryb i warunki ich stosowania oraz terminy wprowadzenia obowiązku oznaczania znakami akcyzy dla poszczególnych grup wyrobów akcyzowych, z uwzględnieniem sytuacji rynkowej w obrocie wyrobami akcyzowymi, specyfiki obrotu tymi wyrobami oraz konieczności zapewnienia kontroli nad tym obrotem. Rozdział 2 Tryb i zasady umieszczania znaków akcyzy Art. 90. 1. Znaki akcyzy mogą mieć w szczególności postać banderol, znaków cechowych lub odcisków pieczęci. 2. Znak akcyzy jest umieszczany na opakowaniu jednostkowym wyrobu akcyzowego lub na wyrobie akcyzowym w ten sposób, aby zdjęcie znaku lub otwarcie opakowania w miejscu przeznaczonym do jego otwierania albo użycie wyrobu powodowały trwałe i widoczne uszkodzenie znaku w sposób uniemożliwiający jego wtórne wykorzystanie, chyba że znak akcyzy jest umieszczony bezpośrednio na wyrobie akcyzowym w sposób trwały. 3. Opakowaniem jednostkowym jest opakowanie bezpośrednio chroniące wyrób akcyzowy, samodzielne, jednorazowego lub wielokrotnego użytku, umożliwiające jego przystosowanie, przystosowane lub przeznaczone do przechowywania, eksponowania i sprzedaży w nim lub z niego wyrobu, posiadające zamknięcie lub wskazane miejsce i sposób otwierania, które umożliwia przystosowanie, jest przystosowane lub umożliwia bezpośrednie lub pośrednie spożycie wyrobu, a także przystosowane do pakowania, przechowywania i przewożenia go w opakowaniach zbiorczych lub transportowych. Art. 91. Właściwy naczelnik urzędu celnego w przypadku nietypowych opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych może, na pisemny wniosek podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, wskazać sposób nanoszenia znaków akcyzy na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub wyroby akcyzowe z uwzględnieniem ogólnych zasad nanoszenia znaków akcyzy. Art. 92. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) postacie wprowadzanych znaków akcyzy i ich wzory, elementy znaku akcyzy oraz szczegółowe sposoby ich umieszczania na typowych dla danego rodzaju wyrobów akcyzowych opakowaniach jednostkowych; 2) istotne elementy sposobu nanoszenia znaków akcyzy oraz wzór wniosku o wskazanie sposobu nanoszenia znaków akcyzy. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia: 1) konieczność zapewnienia kontroli nad obrotem wyrobami akcyzowymi oraz nad prawidłowością umieszczania znaków akcyzy; 2) rodzaje wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy; 3) różnorodność stosowanych opakowań jednostkowych; 4) konieczność zastosowania w znakach akcyzy odpowiednich zabezpieczeń. Art. 93. 1. Znaki akcyzy mogą być zdjęte z wyrobów oznaczonych tymi znakami, jeżeli wyroby akcyzowe nie będą wprowadzane do obrotu na terytorium kraju. 2. Zgodę na zdjęcie znaków akcyzy wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego na pisemny wniosek podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy lub właściciela wyrobów oznaczonych znakami akcyzy. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe przypadki, w których znaki akcyzy mogą być zdjęte z wyrobu akcyzowego; 2) tryb i warunki zdejmowania znaków akcyzy; 3) wzór wniosku o zdjęcie znaków akcyzy. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia przypadki zwrotu wyrobów akcyzowych w związku z występującymi w nich wadami fizycznymi lub niewykonaniem zobowiązań wynikających z zawartych umów sprzedaży tych wyrobów oraz przypadki wyprowadzenia wyrobów poza terytorium kraju, a także konieczność zapewnienia bezpieczeństwa systemu znaków akcyzy. Art. 94. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może wprowadzić obowiązek kasowania nanoszonych na wyroby akcyzowe znaków akcyzy w celu uniemożliwienia ich powtórnego wykorzystania. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wprowadzając obowiązek kasowania znaków akcyzy, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, sposób i tryb kasowania znaków akcyzy, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa systemu znaków akcyzy. Rozdział 3 Procedura otrzymywania znaków akcyzy Art. 95. 1. Podatkowe znaki akcyzy otrzymują: 1) producenci; 2) importerzy; 3) podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego; 4) przedstawiciele podatkowi; 5) podmioty dokonujące pakowania, rozlania, rozważenia wyrobów akcyzowych w opakowania jednostkowe oraz przepakowania, ponownego rozlania lub rozważenia wyrobów akcyzowych w inne opakowania jednostkowe. 2. Legalizacyjne znaki akcyzy są sprzedawane: 1) posiadaczom występujących w obrocie wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy lub wyrobów z uszkodzonymi znakami akcyzy; 2) nabywcom wyrobów określonych w pkt 1, zbywanych przez właściwy organ władzy publicznej. 3. Podmioty obowiązane do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy składają wstępne zapotrzebowanie na te znaki. 4. Niezłożenie wstępnego zapotrzebowania powoduje, że wynikające z tego skutki braku znaków akcyzy obciążają podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, który nie dopełnił obowiązku w tym zakresie. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, termin i sposób składania wstępnego zapotrzebowania na znaki akcyzy oraz wzór wstępnego zapotrzebowania, uwzględniając konieczność zapewnienia podmiotom obowiązanym do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy odpowiedniej liczby i rodzajów tych znaków. Art. 96. 1. Decyzję w sprawie wydania podatkowych znaków akcyzy lub sprzedaży legalizacyjnych znaków akcyzy wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego na pisemny wniosek podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy. 2. Składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca dołącza odpowiednio dokumenty o: 1) braku zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa; 2) rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej i posiadaniu zezwolenia lub koncesji; 3) rejestracji podatkowej; 4) zawartych umowach i kontraktach handlowych; 5) złożonym zabezpieczeniu należności podatkowych; 6) uprawnieniu do: a) prowadzenia składu podatkowego, b) wykonywania czynności zarejestrowanego handlowca, c) wykonywania czynności niezarejestrowanego handlowca, d) wykonywania czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego; 7) posiadanych wyrobach akcyzowych. 3. Przed wydaniem decyzji w sprawie wydania albo sprzedaży znaków akcyzy podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, który złożył wniosek o: 1) wydanie podatkowych znaków akcyzy - wpłaca kwotę stanowiącą wartość podatkowych znaków akcyzy oraz kwotę na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy; 2) sprzedaż legalizacyjnych znaków akcyzy - wpłaca należność za te znaki. 4. Kwota wpłacana na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy stanowi co najmniej 80 % całkowitych kosztów ich wytworzenia. 5. Wpływy uzyskane ze sprzedaży legalizacyjnych znaków akcyzy oraz wpływy z tytułu kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy stanowią dochód budżetu państwa. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość: 1) kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy, 2) kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy, 3) należności z tytułu sprzedaży legalizacyjnych znaków akcyzy - uwzględniając konieczność zabezpieczenia wpływów z tytułu akcyzy oraz nadzoru nad wpływami z tytułu sprzedaży legalizacyjnych znaków akcyzy i kwot wpłacanych na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy. Art. 97. 1. Naczelnik urzędu celnego odmawia wydania lub sprzedaży znaków akcyzy, jeżeli: 1) nie zostanie wpłacona kwota stanowiąca wartość podatkowych znaków akcyzy i kwota na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy; 2) nie zostanie wniesiona należność za legalizacyjne znaki akcyzy; 3) nie zostaną złożone wymagane dokumenty. 2. Naczelnik urzędu celnego, kierując się możliwością ponoszenia przez wnioskodawcę obciążeń z tytułu należności publicznoprawnych stanowiących dochód budżetu państwa, może odmówić wydania podatkowych znaków akcyzy wnioskodawcy, który: 1) ma zaległości podatkowe w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa; 2) jest postawiony w stan upadłości albo likwidacji, z wyjątkiem likwidacji przedsiębiorstwa państwowego w celu jego prywatyzacji. 3. W przypadku odmowy wydania podatkowych znaków akcyzy lub sprzedaży legalizacyjnych znaków akcyzy odpowiednio kwota stanowiąca wartość podatkowych znaków akcyzy i kwota na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy albo należność za legalizacyjne znaki akcyzy podlegają zwrotowi przez naczelnika urzędu celnego, do którego zostały wpłacone, w terminie 7 dni, licząc od dnia wydania decyzji o odmowie. Art. 98. 1. Znaki akcyzy są wydawane przez: 1) właściwego naczelnika urzędu celnego; 2) wytwórcę znaków akcyzy; 3) podmiot wskazany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2. Wydanie znaków akcyzy przez właściwego naczelnika urzędu celnego, ich wytwórcę lub podmiot wskazany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych następuje na podstawie upoważnienia do odbioru znaków wydanego przez właściwego naczelnika urzędu celnego, na wniosek podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy. Art. 99. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku o wydanie znaków akcyzy, o sprzedaż znaków akcyzy oraz o wydanie upoważnień do odbioru znaków, a także wzór tego upoważnienia, 2) szczegółowy wykaz i sposób składania dokumentów załączanych przez wnioskodawcę do wniosku - uwzględniając konieczność identyfikacji rodzaju i liczby wydawanych znaków akcyzy oraz identyfikacji podmiotów obowiązanych do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także częstotliwość składania wniosków. Art. 100. 1. Organem właściwym w sprawach wydawania i sprzedaży znaków akcyzy oraz wydawania upoważnień do odbioru znaków są naczelnicy urzędów celnych wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, których właściwość miejscową ustala się ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu obowiązanego do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz urzędów celnych, których naczelnicy są właściwi w sprawach wydawania i sprzedaży znaków akcyzy oraz wydawania upoważnień do odbioru znaków, a także terytorialny zasięg ich działania, uwzględniając terytorialne rozmieszczenie podmiotów obowiązanych do oznaczania wyrobów znakami akcyzy. Rozdział 4 Prawa i obowiązki wynikające ze stosowania znaków akcyzy Art. 101. 1. Znaków akcyzy oraz upoważnień do odbioru znaków akcyzy nie można zbywać lub na jakichkolwiek innych zasadach odstępować lub przekazywać odpłatnie lub nieodpłatnie innym podmiotom. 2. Znaki akcyzy są zwracane: 1) właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, od którego odebrano znaki; 2) podmiotowi wskazanemu przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, od którego odebrano znaki; 3) wytwórcy znaków. 3. Importerzy, podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciele podatkowi mogą przekazać znaki akcyzy podmiotowi mającemu siedzibę poza terytorium kraju w celu naniesienia ich na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub wyroby akcyzowe, będące przedmiotem importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego. Art. 102. 1. Podmioty obowiązane do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy są obowiązane prowadzić ewidencję znaków akcyzy. 2. W przypadku utraty, zniszczenia, uszkodzenia, wydania lub zwrotu znaków akcyzy sporządza się protokół zaistnienia danego faktu. 3. Znaki akcyzy muszą być przechowywane i przewożone w sposób zapewniający zabezpieczenie przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. 4. Za uszkodzone znaki akcyzy uważa się oryginalne znaki akcyzy, w których trwałe i widoczne naruszenie właściwości fizycznych pozwala na identyfikację znaków co do oryginalności, rodzaju, nazwy, wymiarów, serii, numeru ewidencyjnego lub daty wytworzenia. 5. Za zniszczone znaki akcyzy uważa się oryginalne znaki akcyzy, w których trwałe i widoczne naruszenie właściwości fizycznych uniemożliwia identyfikację znaku co do jego rodzaju, nazwy, serii, numeru identyfikacyjnego oraz daty wytworzenia. 6. Za utracone znaki akcyzy uważa się oryginalne znaki akcyzy otrzymane przez podmiot obowiązany do oznaczania wyrobów akcyzowych tymi znakami, który je utracił w następstwie innych okoliczności niż: 1) naniesienie na wyrób akcyzowy lub opakowanie jednostkowe wyrobu akcyzowego i wprowadzenie wyrobu do obrotu z naniesionym znakiem akcyzy; 2) zwrot znaków akcyzy do właściwego naczelnika urzędu celnego lub podmiotu wskazanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, od którego podmiot ten odebrał znaki akcyzy, albo do ich wytwórcy; 3) przekazanie przez importera, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub przedstawiciela podatkowego podmiotowi mającemu siedzibę poza terytorium kraju w celu naniesienia na opakowania jednostkowe wyrobu akcyzowego lub wyrób akcyzowy będący przedmiotem importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego; 4) przejęcie znaków akcyzy przez właściwy organ władzy publicznej w związku z kontrolą systemu znaków akcyzy. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, mając na celu zapewnienie odpowiedniej kontroli nad wydanymi znakami akcyzy, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i sposób prowadzenia ewidencji znaków akcyzy, sposób ich przewozu i przechowywania oraz sposób sporządzania protokołu i jego wzór. Art. 103. 1. Importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz przedstawiciel podatkowy są obowiązani uzyskać od podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju rozliczenia z przekazanych mu znaków akcyzy. 2. Dokument rozliczeniowy powinien zawierać informacje o rodzaju i ilości znaków akcyzy zużytych do naniesienia na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe oraz znaków akcyzy utraconych, zniszczonych, uszkodzonych i niewykorzystanych. 3. Znaki akcyzy uszkodzone oraz niewykorzystane powinny być zwrócone organowi, który je wydał, w terminie 14 dni, licząc od dnia ich otrzymania od podmiotu mającego siedzibę poza terytorium kraju. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, tryb i termin dokonywania rozliczeń, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego i terminowego rozliczania znaków akcyzy. Art. 104. 1. Uszkodzone znaki akcyzy nie mogą być użyte do naniesienia na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub wyroby akcyzowe. 2. W przypadku gdy uszkodzenie znaku akcyzy nastąpiło u podmiotów dokonujących obrotu wyrobami akcyzowymi oznaczonymi tymi znakami, innych niż producenci, importerzy, podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego, przedstawiciele podatkowi, podmioty dokonujące pakowania, rozlania, rozważenia wyrobów akcyzowych w opakowania jednostkowe albo przepakowania, ponownego rozlania lub rozważenia wyrobów akcyzowych w inne opakowania jednostkowe, wyroby te nie mogą być zbywane. Wyroby akcyzowe z uszkodzonymi znakami muszą być oznaczone nowymi znakami. Z czynności tej sporządza się protokół. 3. Znaki akcyzy uszkodzone przed ich naniesieniem są zwracane, w terminie 14 dni, licząc od dnia stwierdzenia ich uszkodzenia, organowi, który je wydał. Art. 105. 1. W przypadku wprowadzenia nowego wzoru znaku akcyzy podmioty posiadające dotychczasowe znaki są obowiązane, w terminie 14 dni, licząc od dnia wprowadzenia tego wzoru, zwrócić niewykorzystane znaki organowi, który je wydał. 2. Dotychczasowe znaki akcyzy naniesione na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe przed wprowadzeniem nowego wzoru znaku akcyzy zachowują ważność przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, licząc od dnia wprowadzenia nowego wzoru. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, dłuższy termin niż określony w ust. 2, do jakiego znaki akcyzy naniesione, przed wprowadzeniem nowego wzoru, na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe zachowują ważność, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa systemu znaków akcyzy i kontroli nad obrotem wyrobami akcyzowymi. Art. 106. 1. Zwracającemu niewykorzystane i nieuszkodzone znaki akcyzy przysługuje, z zastrzeżeniem art. 107 ust. 4, bezzwłocznie odpowiednio zwrot wpłaconych kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy lub należności za legalizacyjne znaki akcyzy. 2. Zwrotowi nie podlegają kwoty wpłacone na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne przypadki zwrotu wpłaconych kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy, uwzględniając zasady dotyczące przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz przypadki, w których wyrób akcyzowy nie będzie wprowadzany do obrotu na terytorium kraju. Art. 107. 1. Podmioty obowiązane do oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy mają obowiązek, w okresie 12 miesięcy od dnia otrzymania znaków, nanieść je na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyrób, a w przypadku importu i nabycia wewnątrzwspólnotowego - sprowadzić na terytorium kraju wyroby oznaczone tymi znakami lub zwrócić znaki akcyzy organowi, który je wydał. 2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, znaki akcyzy tracą ważność i nie mogą być nanoszone na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych lub na wyroby akcyzowe. 3. Znaki, o których mowa w ust. 2, podlegają zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia utraty ich ważności, organowi, który je wydał. 4. Zwracającemu znaki, o których mowa w ust. 2, nie przysługuje zwrot wpłaconych kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy, kwot wpłaconych na pokrycie kosztów wytworzenia znaków akcyzy ani należności za legalizacyjne znaki akcyzy. Art. 108. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób zwrotu znaków akcyzy, uwzględniając konieczność zapewnienia ochrony tych znaków. Art. 109. 1. W razie wystąpienia strat znaków akcyzy wskutek ich utraty, uszkodzenia lub zniszczenia w procesie oznaczania wyrobów akcyzowych tymi znakami, w granicach dopuszczalnej normy strat, producentom, a także podmiotom dokonującym pakowania, rozlania lub rozważenia wyrobów akcyzowych w opakowania jednostkowe albo przepakowania, ponownego rozlania lub rozważenia wyrobów akcyzowych w inne opakowania jednostkowe przysługuje odpowiednio zwrot wpłaconych kwot stanowiących wartość podatkowych znaków akcyzy albo prawo do otrzymania w zamian nowych znaków, pod warunkiem przedstawienia protokołu stwierdzającego utratę, uszkodzenie lub zniszczenie znaków oraz zwrotu uszkodzonych lub zniszczonych znaków. 2. W zamian za znaki akcyzy utracone, uszkodzone lub zniszczone w procesie oznaczania wyrobów akcyzowych, wydaje się znaki akcyzy odpowiadające co do rodzaju i serii znakom utraconym, uszkodzonym i zniszczonym. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) normy dopuszczalnych strat znaków akcyzy powstałych w procesie oznaczania w stosunku do łącznej liczby znaków wykorzystanych w ciągu miesiąca kalendarzowego do oznaczenia wyrobów akcyzowych, 2) zespół czynności, które składają się na proces oznaczania znakami akcyzy - uwzględniając konieczność kontroli prawidłowości wykorzystania znaków akcyzy przez podmioty obowiązane do oznaczania wyrobów znakami akcyzy. Dział V Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 110. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167, poz. 1372 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143) w art. 94 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) prowadzenie obrotu hurtowego tylko napojami alkoholowymi oznaczonymi znakami akcyzy, o ile wymóg oznaczania tymi znakami wynika z innych przepisów,". Art. 111. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 4 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) przestępstw i wykroczeń pozostających w związku z przekraczaniem granicy państwowej lub przemieszczaniem przez granicę państwową towarów oraz wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy, jak również przedmiotów określonych w przepisach o broni i amunicji, o materiałach wybuchowych, o ochronie dóbr kultury, o narodowym zasobie archiwalnym, o przeciwdziałaniu narkomanii oraz o ewidencji ludności i dowodach osobistych,"; 2) w art. 9e w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pozostających w związku z przekraczaniem granicy państwowej lub przemieszczaniem przez granicę państwową towarów oraz wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy, jak również przedmiotów określonych w przepisach o broni, amunicji oraz o materiałach wybuchowych, a także o przeciwdziałaniu narkomanii;". Art. 112. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) w art. 14: a) w ust. 2 pkt 7d otrzymuje brzmienie: "7d) w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,", b) w ust. 3 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) zwolnionych od wpłat należności z tytułu podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów,". Art. 113. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)) w art. 12: a) w ust. 1 pkt 4f otrzymuje brzmienie: "4f) w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,", b) w ust. 4 pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów i usług,". Art. 114. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966) w art. 41: a) w ust. 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w przypadku cofnięcia przez właściwego naczelnika urzędu celnego, w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego - w odniesieniu do działalności objętej tym zezwoleniem.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 4, Prezes URE powiadamia o cofnięciu koncesji właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego.". Art. 115. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 4)) w art. 72 w ust. 1: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa trzeciego i jest rejestrowany po raz pierwszy;", b) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju, jeżeli samochód osobowy został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego i jest rejestrowany po raz pierwszy;". Art. 116. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 5)) w art. 61 w § 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) gdy zapłata podatku, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, jest dokonywana papierami wartościowymi, znakami akcyzy, znakami opłaty skarbowej lub urzędowymi blankietami wekslowymi,". Art. 117. W ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 6)) w załączniku nr 1 do ustawy w części III ust. 8 i 9 otrzymują brzmienie: "8. Informacje związane z projektowaniem i przygotowaniem do produkcji znaków pieniężnych z wyłączeniem monet przeznaczonych na cele kolekcjonerskie i papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa i Narodowy Bank Polski oraz znaków akcyzy, w zakresie niezbędnym do ich zabezpieczenia przed podrabianiem lub przerabianiem, do czasu wprowadzenia ich do obiegu. 9. Informacje dotyczące technologii produkcji znaków pieniężnych, znaków akcyzy, papierów wartościowych i kart płatniczych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski albo banki państwowe.". Art. 118. W ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6a w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) czynności związanych z produkcją, przemieszczaniem i obrotem wyrobami, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w szczególności wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania, zużywania, skażania, rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu i niszczenia oraz stosowania i oznaczania tych wyrobów znakami akcyzy, zgodnie z odrębnymi przepisami,"; 2) w art. 6d w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) zgłaszać w terminie 2 dni właściwemu naczelnikowi urzędu celnego albo komórce stałego nadzoru przypadki zniszczenia lub kradzieży wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym bądź znaków akcyzy,"; 3) w art. 6g: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zakres i sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu wyrobów znakami akcyzy,", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wyroby akcyzowe o szczególnym znaczeniu dla budżetu państwa oraz wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy,". Art. 119. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 53 § 24 i 25 otrzymują brzmienie: "§ 24. Wyrób akcyzowy jest to wyrób określony w dziale IV ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257), a także wyrób objęty szczególnym nadzorem podatkowym na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257). § 25. Znak akcyzy jest to znak służący do oznaczania wyrobów akcyzowych lub opakowań jednostkowych wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania, mający w szczególności postać banderol, znaków cechowych lub odcisków pieczęci."; 2) art. 63 otrzymuje brzmienie: "Art. 63. § 1. Kto wbrew przepisom ustawy wydaje wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami, w stosunku do których zakończono procedurę zawieszenia poboru akcyzy, bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom ustawy przywozi na terytorium kraju w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub importuje wyroby akcyzowe lub opakowania z tymi wyrobami bez ich uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy. § 3. Karze określonej w § 1 podlega także, kto dopuszcza się czynu zabronionego określonego w § 1 i 2 w stosunku do wyrobów akcyzowych, które oznaczono nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, podrobionymi, przerobionymi lub nieważnymi. § 4. Jeżeli należny podatek akcyzowy jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. § 5. Jeżeli należny podatek akcyzowy nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.". Art. 120. W ustawie z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1362) w art. 7 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Organ zezwalający cofa zezwolenie w przypadku cofnięcia przez właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego, w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego.". Art. 121. W ustawie z dnia 25 lipca 2001 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami (Dz. U. Nr 128, poz. 1401) w art. 34: a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Organ zezwalający cofa zezwolenie w przypadku cofnięcia przez właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego, w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego.". Art. 122. W ustawie z dnia 13 września 2002 r. o napojach spirytusowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1362) w art. 25 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Organ zezwalający cofa zezwolenie w przypadku cofnięcia przez właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego, w trybie i na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego.". Dział VI Przepisy przejściowe i końcowe Art. 123. Warunek, o którym mowa w art. 44 ust. 2 pkt 2, nie dotyczy podatników akcyzy wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych oraz podmiotów, które nabywają wyroby akcyzowe zharmonizowane zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie od co najmniej roku przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 124. 1. Znaki skarbowe akcyzy wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 126, są znakami akcyzy w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Znaki skarbowe akcyzy uszkodzone lub niewykorzystane, pobrane w urzędzie skarbowym jako organie właściwym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), powinny być zwrócone w terminie 14 dni, licząc od dnia stwierdzenia ich uszkodzenia lub od dnia ich otrzymania od producenta zagranicznego do właściwego organu celnego w sprawach znaków akcyzy. Art. 125. 1. Legalizacyjne znaki akcyzy wydane na podstawie dotychczasowych przepisów podmiotom dokonującym pakowania, rozlania, rozważenia wyrobów w opakowania jednostkowe oraz przepakowania, ponownego rozlania, rozważenia wyrobów w inne opakowania jednostkowe i naniesione przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują ważność. 2. W przypadku określonym w ust. 1 nie powstaje obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych podatkowymi znakami akcyzy. 3. Przepis art. 107 stosuje się do znaków akcyzy pobranych po dniu wejścia w życie ustawy. Art. 126. Traci moc ustawa z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1323, z 2002 r. Nr 213, poz. 1803 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302). Art. 127. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2004 r., z tym że przepisy art. 1-26, art. 27 ust. 2-7, art. 28 i 29, art. 30 ust. 1, 2 i 4, art. 36, art. 39-42, art. 46 ust. 2, art. 54-60, art. 62-122 oraz art. 124-126 wchodzą w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. (poz. 257) Załącznik nr 1 WYKAZ WYROBÓW AKCYZOWYCH Poz.Symbol PKWiUNazwa wyrobu (grupy wyrobów)Kod CNNazwa wyrobu (grupy wyrobów) 12345 111.10.10Ropa naftowa i oleje z minerałów bitumicznych2709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymane z minerałów bitumicznych, surowe 211.10.20Gaz ziemny, skroplony lub w stanie gazowym2711 11 00 2711 21 00Gaz ziemny skroplony Gaz ziemny w stanie gazowym 314.50.10-00.00Bitum i asfalt naturalny, asfaltyty i skały asfaltowe2714Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltyty i skały asfaltowe 423.10.20Smoła destylowana z węgla, lignitu lub torfu i inne smoły mineralne2706 00 00Smoła destylowana z węgla, węgla brunatnego lub z torfu oraz pozostałe smoły mineralne, nawet odwodnione lub częściowo destylowane, włącznie ze smołami odzyskanymi 523.20Produkty rafinacji ropy naftowej2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe 2711 (z wyłączeniem 2711 11 00 i 2711 21 00)Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe z wyłączeniem gazu ziemnego ex 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione - wyłącznie: 2712 101) wazelina 2712 20 002) parafina zawierająca mniej niż 0,75 % masy oleju 2712 90 313) pozostałe - do przeprowadzania procesu specyficznego 2712 90 334) pozostałe - do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31 2712 90 395) pozostałe - do innych celów 2712 90 906) pozostałe 2713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych 6bez względu na symbol PKWiUPozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiUbez względu na kod CNPozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na kod CN 724.14.11Węglowodory acykliczne2901Węglowodory alifatyczne 8ex 24.14.12Węglowodory cykliczne, wyłącznie:ex 2902Węglowodory cykliczne, wyłącznie: 24.14.12-13.001) cykloheksan2902 11 001) cykloheksan 24.14.12-15.32) związki alicykliczne jednopierścieniowe i pochodne związków alicyklicznych jednopierścieniowych (z wyjątkiem cykloheksanu)2902 19 902) węglowodory cykliczne pozostałe 24.14.12-233) benzen2902 20 003) benzen 24.14.12-254) toluen2902 30 004) toluen 24.14.12-43.005) o-ksylen2902 41 005) o-ksylen 24.14.12-45.006) p-ksylen2902 43 006) p-ksylen 24.14.12-47.107) m-ksylen2902 42 007) m-ksylen 24.14.12-47.28) mieszaniny izomerów ksylenu2902 44 008) mieszaniny izomerów ksylenu 9ex 24.14.73Oleje i inne produkty destylacji smoły węglowej w wysokiej temperaturze; pak i koks pakowy, wyłącznie:ex 2707Oleje i pozostałe produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych, wyłącznie 24.14.73-201) benzol2707 101) benzol (benzen) 24.14.73-30.12) toluole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania2707 202) toluol (toluen) 24.14.73-30.2toluole do innych celów 24.14.73-30.33) ksylole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania 2707 303) ksylol (ksyleny) 24.14.73-30.4ksylole do innych celów 24.14.73-40.34) mieszaniny węglowodorów aromatycznych pozostałe2707 504) pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych, z których 65 % lub więcej objętościowo (włącznie ze stratami) destyluje w 250 °C zgodnie z metodą ASTM D 86 24.14.73-655) oleje kreozotowe2707 91 005) oleje kreozotowe 24.14.73-67.106) oleje surowe lekkie2707 99 116) surowe oleje lekkie, z których 90 % lub więcej objętościowo destyluje w temperaturze do 200 °C 24.14.73-67.207) oleje surowe pozostałe2707 99 197) pozostałe 1024.66.31-55.00Preparaty smarowe do obróbki materiałów włókienniczych o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70 %3403 11 00Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub innych materiałów 1124.66.31-57Preparaty smarowe, o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70 %, pozostałe3403 19Pozostałe 1224.66.31-79.10Smary plastyczne ogólnego przeznaczenia pozostałe3403 99 10Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów 1324.66.31-79.20Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów pozostałe3403 99 10Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów 1424.66.31-79.30Smary o specjalnym przeznaczeniu3403 99 10Preparaty do smarowania maszyn, urządzeń i pojazdów 1524.66.32Preparaty przeciwstukowe; dodatki do olejów mineralnych itp.3811Środki przeciwstukowe; inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne 16ex 24.66.33-30.00Płyny hamulcowe hydrauliczne i podobne płyny o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70 % - wyłącznie produkty przerobu ropy naftowej3819 00 00Hydrauliczne płyny hamulcowe i pozostałe gotowe płyny do hydraulicznych skrzyń biegów, niezawierające lub zawierające mniej niż 70 % masy olejów otrzymanych z ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych 1724.66.46-70Alkilobenzeny mieszane, alkilonaftaleny mieszane inne niż te z pozycji PKWiU 24.14.12 lub PKWiU 24.14.733817 00Mieszane alkilobenzeny i mieszane alkilonaftaleny inne niż te objęte pozycją 2707 lub 2902 1824.66.48-13.00Sulfoniany z ropy naftowej nierozpuszczalne w wodzie3824 90 10Sulfoniany z ropy naftowej, z wyłączeniem sulfonianów metali alkalicznych, amonowych i etanoloaminowych; tiofenowane kwasy sulfonowe z olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych oraz ich sole 1926.82.13Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie lub naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, smole mineralnej, paku smołowym2715 00 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, fluksy) 2036.63.64-00.00Paliwa płynne lub upłynnione w pojemnikach do zapalniczek o pojemności mniejszej lub równej 300 cm33606 10 00Paliwa płynne lub upłynnione w pojemnikach, w rodzaju stosowanych do napełniania zapalniczek mechanicznych lub podobnych, o pojemności nieprzekraczającej 300 cm3 2115.96.10-00Piwo otrzymywane ze słodu2203 00Piwo otrzymywane ze słodu 2215.98.12-50.30Piwo bezalkoholowe2202 90 10Pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych objętych pozycją 2009: - niezawierające produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404 23ex 15.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5 % obj.ex 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych 2415.93.11Wina musujące gronowe2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż ten objęty pozycją 2009 2515.93.12Wina ze świeżych winogron, z wyjątkiem win musujących; moszcz z winogron2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż ten objęty pozycją 2009 2615.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 2715.95.10Wermut gronowy i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi 2815.91.10Wódki, likiery, inne napoje alkoholowe; złożone preparaty alkoholowe do produkcji napojów2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80 % obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe 29ex 15.33.25Owoce pozostałe zakonserwowane, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - zawierające w swym składzie alkohol etylowy 30ex 15.87.12-70Sosy i przetwory z sosów, zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne, gdzie indziej niewymienione, zawierające w swym składzie alkohol etylowy2103 90 30Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2 % obj., zawierające od 1,5 do 6 % masy goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 do 10 % masy cukru, w pojemnikach o objętości 0,5 litra lub mniejszej 3115.89.14-90.92Syropy izoglukozowe niezawierające środków aromatyzujących i barwiących, zawierające w swym składzie alkohol etylowy2106 90 20Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów 32ex 24.63.10Olejki eteryczne, mieszaniny substancji zapachowych, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 3315.92.11Alkohol etylowy nieskażony, o mocy alkoholu 80 % objętości lub więcej2207 10 00Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % obj. lub więcej 3415.92.12Alkohol etylowy i inne alkohole, skażone, o dowolnej mocy2207 20 00Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone 35ex 24.51.20Substancje organiczne powierzchniowo czynne (poza mydłem), zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (włącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, nawet niezawierające mydła, inne niż te objęte pozycją 3401, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 36ex 24.51.32Środki piorące i środki czyszczące, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (włącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, nawet niezawierające mydła, inne niż te objęte pozycją 3401, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 37ex 24.30.22-79Rozpuszczalniki i rozcieńczalniki złożone organiczne pozostałe, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3814 00 90Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; gotowe zmywacze farb i lakierów - pozostałe, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 38ex 24.66.33-50Środki zapobiegające zamarzaniu i pozostałe płyny usuwające oblodzenie, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3820 00 00Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 39bez względu na symbol PKWiUPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % objętościbez względu na kod CNPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % objętości 4016.00.11Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu 4116.00.12-30Tytoń do palenia2403 10Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji 42ex 16.00.12-90.20Tabakaex 2403 99 10Tabaka 43ex 18.24.43-33.00Kapelusze i inne nakrycia głowy ze skór futerkowych - wyłącznie ze skór zwierząt szlachetnych6506 92 00Pozostałe nakrycia głowy, nawet z podszyciem lub przybraniem ze skór futerkowych 4418.30.11-50.2Skóry futerkowe całe, garbowane lub wykończone ze zwierząt szlachetnych4302 (z wyłączeniem 4302 13 00; 4302 19 35; 4302 19 50; 4302 19 80; 4302 30 25; 4302 30 31 i 4302 30 61)Skóry futerkowe garbowane lub wykończone (włącznie z łbami, ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez dodatków z innych materiałów), inne niż te objęte pozycją 4303, z wyłączeniem skór z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych, karakułowych, perskich i podobnych, jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich i tybetańskich, z królików lub zajęcy, z wydr morskich lub z nutrii, z owiec lub jagniąt 45ex 18.30.12Odzież, dodatki odzieżowe oraz inne wyroby wykonane ze skór futerkowych (z wyjątkiem nakryć głowy) - wyłącznie ze skór zwierząt szlachetnychex 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby futrzarskie, z wyłączeniem wytworzonych ze skór jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych, karakułowych, perskich i podobnych, jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich i tybetańskich, królików lub zajęcy, wydr morskich lub nutrii, owiec lub jagniąt 4624.52.11Perfumy i wody toaletowe3303 00Perfumy i wody toaletowe 4724.52.12Kosmetyki upiększające do ust i oczu3304 10 00Preparaty do makijażu ust 3304 20 00Preparaty do malowania oczu 4824.52.13Kosmetyki do manicure i pedicure3304 30 00Preparaty do manicure i pedicure 49ex 24.52.14-00Pudry kosmetyczne i higieniczne - z wyłączeniem przeznaczonych dla dzieci3304 91 00Pudry nawet prasowane 5024.52.15-00.10Pozostałe kosmetyki upiększające do twarzy3304 99 00Pozostałe 5124.52.19-50.00Dezodoranty osobiste i preparaty przeciwpotowe3307 20 00Dezodoranty osobiste i środki przeciwpotowe 5224.52.19-90.10Preparaty do higieny intymnej3307 90 00Pozostałe 5324.52.19-90.3Środki higieniczne kosmetyczne, gdzie indziej niewymienione3307 90 00Pozostałe 5424.52.19-90.60Preparaty toaletowe dla zwierząt3307 90 00Pozostałe 5524.52.19-90.90Kosmetyki i wyroby perfumeryjne, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane3307 90 00Pozostałe 56ex 29.60.13-50Broń palna ładowana przez lufę, strzelby i karabinki sportowe, myśliwskie lub przeznaczone do strzelania do celu - wyłącznie broń myśliwskaex 9303Pozostała broń palna oraz podobny sprzęt działający na zasadzie odpalania ładunku prochowego (np. strzelby i karabinki sportowe i myśliwskie, broń palna ładowana przez lufę, rakietnice oraz inny sprzęt przeznaczony do wystrzeliwania rakiet sygnalizacyjnych, pistolety i rewolwery do strzelania ślepymi nabojami, przyrządy do uboju zwierząt, wyrzutnie linki np. ratunkowej) - wyłącznie broń myśliwska 57ex 29.60.13-70.00Broń palna działająca na zasadzie odpalania ładunku prochowego, gdzie indziej niewymieniona - wyłącznie broń myśliwskaex 9303Pozostała broń palna oraz podobny sprzęt działający na zasadzie odpalania ładunku prochowego (np. strzelby i karabinki sportowe i myśliwskie, broń palna ładowana przez lufę, rakietnice oraz inny sprzęt przeznaczony do wystrzeliwania rakiet sygnalizacyjnych, pistolety i rewolwery do strzelania ślepymi nabojami, przyrządy do uboju zwierząt, wyrzutnie linki np. ratunkowej) - wyłącznie broń myśliwska 58ex 29.60.13-90.90Broń pozostała, gdzie indziej niewymieniona - wyłącznie broń gazowaex 9304 00 00Pozostała broń (np. pistolety i karabiny sprężynowe, pneumatyczne lub gazowe, pałki), z wyłączeniem tej objętej pozycją 9307 - wyłącznie broń gazowa 5934.10.2Samochody osobowe8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi 60ex 36.50.41-00Karty do gry - z wyłączeniem kart do gry dla dzieciex 9504 40 00Karty do gry - z wyłączeniem kart do gry dla dzieci 6140.10.10Energia elektryczna2716 00 00Energia elektryczna 62bez względu na symbol PKWiUWyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej osobno niewymienione: rulety wraz ze stołami do rulety, stoły do gry w karty, automaty hazardowe, maszyny i urządzenia losujące, elektroniczne maszyny i urządzenia do grybez względu na kod CNWyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej osobno niewymienione: rulety wraz ze stołami do rulety, stoły do gry w karty, automaty hazardowe, maszyny i urządzenia losujące, elektroniczne maszyny i urządzenia do gry Objaśnienia: ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Załącznik nr 2 WYKAZ WYROBÓW AKCYZOWYCH ZHARMONIZOWANYCH Poz.Symbol PKWiUNazwa wyrobu (grupy wyrobów)Kod CNNazwa wyrobu (grupy wyrobów) 12345 111.10.10Ropa naftowa i oleje z minerałów bitumicznych2709 00Oleje ropy naftowej i oleje otrzymane z minerałów bitumicznych, surowe 211.10.20Gaz ziemny, skroplony lub w stanie gazowym2711 11 00Gaz ziemny skroplony 2711 21 00Gaz ziemny w stanie gazowym 323.10.20Smoła destylowana z węgla, lignitu lub torfu i inne smoły mineralne2706 00 00Smoła destylowana z węgla, węgla brunatnego lub z torfu oraz pozostałe smoły mineralne, nawet odwodnione lub częściowo destylowane, włącznie ze smołami odzyskanymi 423.20Produkty rafinacji ropy naftowej2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe 2711 (z wyłączeniem 2711 11 00 i 2711 21 00)Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe z wyłączeniem gazu ziemnego ex 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione - wyłącznie: 2712 101) wazelina 2712 20 002) parafina zawierająca mniej niż 0,75 % masy oleju 2712 90 313) pozostałe - do przeprowadzania procesu specyficznego 2712 90 334) pozostałe - do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31 2712 90 395) pozostałe - do innych celów 2712 90 906) pozostałe 2713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych 524.14.11Węglowodory acykliczne2901Węglowodory alifatyczne 6ex 24.14.12Węglowodory cykliczne, wyłącznie:ex 2902Węglowodory cykliczne, wyłącznie: 24.14.12-13.001) cykloheksan2902 11 001) cykloheksan 24.14.12-15.32) związki alicykliczne jednopierścieniowe i pochodne związków alicyklicznych jednopierścieniowych (z wyjątkiem cykloheksanu)2902 19 902) węglowodory cykliczne pozostałe 24.14.12-233) benzen2902 20 003) benzen 24.14.12-254) toluen2902 30 004) toluen 24.14.12-43.005) o-ksylen2902 41 005) o-ksylen 24.14.12-45.006) p-ksylen2902 43 006) p-ksylen 24.14.12-47.107) m-ksylen2902 42 007) m-ksylen 24.14.12-47.28) mieszaniny izomerów ksylenu2902 44 008) mieszaniny izomerów ksylenu 7ex 24.14.73Oleje i inne produkty destylacji smoły węglowej w wysokiej temperaturze; pak i koks pakowy, wyłącznie:ex 2707Oleje i pozostałe produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych, wyłącznie: 24.14.73-201) benzol2707 101) benzol (benzen) 24.14.73-30.12) toluole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania 2707 202) toluol (toluen) 24.14.73-30.2toluole do innych celów 24.14.73-30.33) ksylole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania 2707 303) ksylol (ksyleny) 24.14.73-30.4ksylole do innych celów 24.14.73-40.34) mieszaniny węglowodorów aromatycznych pozostałe2707 504) pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych, z których 65 % lub więcej objętościowo (włącznie ze stratami) destyluje w 250 °C zgodnie z metodą ASTM D 86 24.14.73-655) oleje kreozotowe2707 91 005) oleje kreozotowe 24.14.73-67.106) oleje surowe lekkie2707 99 116) surowe oleje lekkie, z których 90 % lub więcej objętościowo destyluje w temperaturze do 200 °C 24.14.73-67.207) oleje surowe pozostałe2707 99 197) pozostałe 824.66.31-55.00Preparaty smarowe do obróbki materiałów włókienniczych o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70 %3403 11 00Preparaty do obróbki materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub innych materiałów 924.66.31-57Preparaty smarowe, o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70 %, pozostałe3403 19pozostałe 1024.66.32Preparaty przeciwstukowe; dodatki do olejów mineralnych itp.3811Środki przeciwstukowe; inhibitory utleniania, inhibitory tworzenia się żywic, dodatki zwiększające lepkość, preparaty antykorozyjne oraz inne preparaty dodawane do olejów mineralnych (włącznie z benzyną) lub do innych cieczy, stosowanych do tych samych celów co oleje mineralne 1124.66.46-70Alkilobenzeny mieszane, alkilonaftaleny mieszane inne niż te z pozycji PKWiU 24.14.12 lub PKWiU 24.14.733817 00Mieszane alkilobenzeny i mieszane alkilonaftaleny inne niż te objęte pozycją 2707 lub 2902 1226.82.13Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie lub naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, smole mineralnej, paku smołowym2715 00 00Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (np. masy uszczelniające bitumiczne, fluksy) 1315.96.10-00Piwo otrzymywane ze słodu2203 00Piwo otrzymywane ze słodu 14ex 15.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których rzeczywista zawartość alkoholu przekracza 0,5 % obj.ex 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - wyłącznie napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych 1515.93.11Wina musujące gronowe2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż ten objęty pozycją 2009 1615.93.12Wina ze świeżych winogron, z wyjątkiem win musujących; moszcz z winogron2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż ten objęty pozycją 2009 1715.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 1815.95.10Wermut gronowy i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi 1915.91.10Wódki, likiery, inne napoje alkoholowe; złożone preparaty alkoholowe do produkcji napojów2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80 % obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe 20ex 15.33.25Owoce pozostałe zakonserwowane, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - zawierające w swym składzie alkohol etylowy 21ex 15.87.12-70Sosy i przetwory z sosów, zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne, gdzie indziej niewymienione, zawierające w swym składzie alkohol etylowy2103 90 30Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2 % obj., zawierające od 1,5 do 6 % masy goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 do 10 % masy cukru, w pojemnikach o objętości 0,5 litra lub mniejszej 2215.89.14-90.92Syropy izoglukozowe niezawierające środków aromatyzujących i barwiących, zawierające w swym składzie alkohol etylowy2106 90 20Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów 23ex 24.63.10Olejki eteryczne, mieszaniny substancji zapachowych, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 2415.92.11Alkohol etylowy nieskażony, o mocy alkoholu 80 % objętości lub więcej2207 10 00Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % obj. lub więcej 2515.92.12Alkohol etylowy i inne alkohole, skażone, o dowolnej mocy2207 20 00Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone 26ex 24.51.20Substancje organiczne powierzchniowo czynne (poza mydłem), zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (włącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, nawet niezawierające mydła, inne niż te objęte pozycją 3401, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 27ex 24.51.32Środki piorące i środki czyszczące, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3402Organiczne środki powierzchniowo czynne (inne niż mydło); preparaty powierzchniowo czynne, preparaty do prania (włącznie z pomocniczymi preparatami piorącymi) oraz preparaty czyszczące, nawet niezawierające mydła, inne niż te objęte pozycją 3401, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 28ex 24.30.22-79Rozpuszczalniki i rozcieńczalniki złożone organiczne pozostałe, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3814 00 90Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; gotowe zmywacze farb i lakierów - pozostałe, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 29ex 24.66.33-50Środki zapobiegające zamarzaniu i pozostałe płyny usuwające oblodzenie, zawierające w swym składzie alkohol etylowyex 3820 00 00Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe, zawierające w swym składzie alkohol etylowy 30bez względu na symbol PKWiUPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % objętościbez względu na kod CNPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % objętości 3116.00.11Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu 3216.00.12-30Tytoń do palenia2403 10Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji Objaśnienia: ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Załącznik nr 3 WYKAZ WYROBÓW AKCYZOWYCH OBJĘTYCH OBOWIĄZKIEM OZNACZANIA ZNAKAMI AKCYZY Poz.Symbol PKWiUNazwa wyrobu (grupy wyrobów)Kod CNNazwa wyrobu (grupy wyrobów) 12345 123.20Produkty rafinacji ropy naftowej2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe 2711 (z wyłączeniem 2711 11 00 i 2711 21 00)Gazy ziemne i inne węglowodory gazowe z wyłączeniem gazu ziemnego ex 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, inne woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione - wyłącznie: 2712 101) wazelina 2712 20 002) parafina zawierająca mniej niż 0,75 % masy oleju 2712 90 313) pozostałe - do przeprowadzania procesu specyficznego 2712 90 334) pozostałe - do przeprowadzania przemian chemicznych w innym procesie niż wymieniony w podpozycji 2712 90 31 2712 90 395) pozostałe - do innych celów 2712 90 906) pozostałe 224.66.31-57Preparaty smarowe, o zawartości olejów z ropy naftowej w masie mniejszej niż 70 %, pozostałe3403 19Pozostałe 315.96.10-00Piwo otrzymywane ze słodu2203 00Piwo otrzymywane ze słodu 415.93.11Wina musujące gronowe2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż ten objęty pozycją 2009 515.93.12Wina ze świeżych winogron, z wyjątkiem win musujących; moszcz z winogron2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż ten objęty pozycją 2009 615.94.10Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny) pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 715.95.10Wermut gronowy i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi 815.91.10Wódki, likiery, inne napoje alkoholowe; złożone preparaty alkoholowe do produkcji napojów2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80 % obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe 915.92.11Alkohol etylowy nieskażony, o mocy alkoholu 80 % objętości lub więcej2207 10 00Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % obj. lub więcej 1015.92.12Alkohol etylowy i inne alkohole, skażone, o dowolnej mocy2207 20 00Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone 11bez względu na symbol PKWiUPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % objętościbez względu na kod CNPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % objętości 1216.00.11Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy z tytoniu lub namiastek tytoniu2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu 1316.00.12-30Tytoń do palenia2403 10Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji Objaśnienia: ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Załącznik nr 4 DEFINICJE WYROBÓW TYTONIOWYCH 1. Za papierosy uznaje się: 1) tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu niniejszej ustawy; 2) tytoń zrolowany, który w drodze prostej nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w "tutkach" z bibuły papierosowej; 3) tytoń zrolowany, który w drodze prostej nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową. 2. Tytoń zrolowany, określony w ust. 1, do celów podatków akcyzowych jest uznany za dwa papierosy w przypadku, gdy, wyłączając filtr i ustnik, jest dłuższy niż 9 cm, ale nie dłuższy niż 18 cm, za trzy papierosy w przypadku, gdy wyłączając filtr lub ustnik, jest dłuższy niż 18 cm, ale nie dłuższy niż 27 cm itd. 3. Za cygara lub cygaretki przeznaczone do palenia uznaje się: 1) tytoń zrolowany w całości zrobiony z naturalnego tytoniu; 2) tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu; 3) tytoń zrolowany ze spreparowanym, wymieszanym wkładem, owinięte liściem tytoniu w normalnym kolorze cygara pokrywające produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie ustnik oraz spoiwo są wykonane z odzysku, kiedy waga jednej sztuki, nie włączając filtra i ustnika, wynosi nie mniej niż 1,2 g i gdzie owijający liść tytoniu jest ułożony w kształcie spirali z kątem ostrym wynoszącym przynajmniej 30° względem pionowej osi cygara; 4) tytoń zrolowany ze spreparowanym, wymieszanym wkładem, owinięte liściem tytoniu w normalnym kolorze cygara z odzyskanego tytoniu pokrywające produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi przynajmniej 2,3 g, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 mm. 4. Za tytoń do palenia uznaje się: 1) tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego; 2) odpady tytoniowe, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące cygarami, cygaretkami i papierosami, w rozumieniu niniejszej ustawy, a nadające się do palenia. 5. Tytoń do palenia, określony w ust. 4, w którym więcej niż 25 % w masie drobin tytoniu posiada szerokość cięcia mniejszą niż 1 mm, jest uznawany za tytoń drobno krojony przeznaczony do skręcania papierosów. 6. Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 3, są traktowane jako cygara i cygaretki, pod warunkiem że posiadają odpowiednio: 1) owinięcie z naturalnego tytoniu; 2) owinięcie i owijkę z tytoniu, oba z ponownie uformowanego tytoniu; 3) owinięcie z ponownie uformowanego tytoniu. 7. Produkty składające się w całości lub w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 1, 2 lub 4, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 22 stycznia 2004 r. o organizacji rynku rybnego i pomocy finansowej w gospodarce rybnej (Dz. U. Nr 34, poz. 291) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa tryb postępowania, w tym zakres zadań i właściwość organów, w sprawach: 1) wprowadzania na rynek produktów rybnych; 2) tworzenia i funkcjonowania organizacji producentów rybnych, związków organizacji producentów rybnych i organizacji międzybranżowych; 3) związanych z udzielaniem w gospodarce rybnej pomocy finansowej przysługującej na podstawie przepisów Unii Europejskiej. Rozdział 2 Wprowadzanie na rynek produktów rybnych Art. 2. Wprowadzanie na rynek produktów rybnych regulują przepisy Unii Europejskiej ustanawiające system kontroli nad wspólną polityką rybacką oraz dotyczące wspólnego rynku produktów rybnych i pochodzących z akwakultury. Art. 3. 1. Przedsiębiorcą uprawnionym do skupu produktów rybnych jest przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców skupujących te produkty, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest jawny i zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adres; 2) datę i numer wydania decyzji administracyjnej o wpisie do rejestru; 3) numer, pod którym przedsiębiorca jest wpisany do rejestru. Art. 4. 1. Wniosek o wpis do rejestru przedsiębiorców skupujących produkty rybne zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adres; 2) określenie rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. 3. Po dokonaniu wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 3 ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje przedsiębiorcy zaświadczenie o wpisie do tego rejestru. 4. W przypadku niespełnienia przez przedsiębiorcę warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzję administracyjną o odmowie dokonania wpisu do rejestru przedsiębiorców skupujących produkty rybne. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może wydać decyzję administracyjną o skreśleniu przedsiębiorcy z rejestru przedsiębiorców skupujących produkty rybne, jeżeli przedsiębiorca nie wypełnia obowiązków w zakresie wystawiania i przechowywania dokumentów sprzedaży lub deklaracji przejęcia. 6. Przedsiębiorca może ponownie wystąpić z wnioskiem o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 3 ust. 1, po upływie roku od dnia skreślenia go z tego rejestru. Art. 5. 1. Przedsiębiorca skupujący produkty rybne przesyła kopię dokumentu sprzedaży okręgowemu inspektorowi rybołówstwa morskiego właściwemu ze względu na miejsce wyładunku produktów rybnych. 2. Oryginał dokumentu sprzedaży otrzymany od przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1, sprzedający przechowuje przez okres 1 roku od dnia jego otrzymania. 3. Kopie dokumentu sprzedaży są przechowywane przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 1, przez okres 1 roku od dnia wystawienia dokumentu sprzedaży. 4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy zajmującego się pozyskiwaniem organizmów wodnych na rzecz wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej oraz przy skupie produktów rybnych na aukcji. 5. Formularze dokumentu sprzedaży, o którym mowa w ust. 1, są wydawane w okręgowym inspektoracie rybołówstwa morskiego. Za wydanie formularzy pobiera się opłatę stanowiącą równowartość kosztów ich wykonania. Art. 6. Do deklaracji przejęcia stosuje się odpowiednio przepisy art. 5. Art. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu sprzedaży i wzór deklaracji przejęcia, mając na względzie usprawnienie kontroli wprowadzanych na rynek produktów rybnych i obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 8. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów Unii Europejskiej w zakresie wprowadzania produktów rybnych na rynek oraz przepisów art. 5 i 6 sprawują okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego. Rozdział 3 Organizacje producentów rybnych i organizacje międzybranżowe Art. 9. Tworzenie i funkcjonowanie organizacji producentów rybnych, związków organizacji producentów rybnych i organizacji międzybranżowych regulują przepisy Unii Europejskiej dotyczące organizacji wspólnego rynku produktów rybnych i pochodzących z akwakultury. Art. 10. Organizacja producentów rybnych, zwana dalej "organizacją producentów", wykonuje działalność jako podmiot mający osobowość prawną. Art. 11. Minister właściwy do spraw rolnictwa prowadzi rejestr organizacji producentów objętych pomocą finansową, o której mowa w rozdziale 4, zwany dalej "rejestrem organizacji uznanych". Art. 12. 1. Organizację producentów wpisuje się, na jej wniosek, do rejestru organizacji uznanych, jeżeli: 1) zrzesza armatorów posiadających co najmniej 20 % statków rybackich przeznaczonych do prowadzenia połowów określoną metodą albo poławiających określone gatunki organizmów wodnych pochodzących z wód morskich albo 2) dostarcza na rynek co najmniej 25 % ogólnej masy produktów pochodzących z chowu lub hodowli określonych gatunków organizmów wodnych; 3) spełnia pozostałe warunki wymagane do jej uznania, określone w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9. 2. Wniosek o wpisanie organizacji producentów do rejestru organizacji uznanych zawiera: 1) nazwę organizacji producentów, oznaczenie jej siedziby i adres; 2) dane osobowe osób upoważnionych do reprezentowania organizacji producentów, zgodnie z jej aktem założycielskim; 3) określenie rodzaju działalności wykonywanej przez organizację producentów. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się: 1) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego; 2) uwierzytelniony odpis aktu założycielskiego organizacji producentów; 3) dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w ust. 1. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, obszary lub metody połowów i gatunki organizmów wodnych pochodzących z wód morskich, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem tradycyjnego podziału wykonywania rybołówstwa morskiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 13. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa stwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, spełnienie przez organizację producentów warunków wymaganych do jej uznania, określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9, oraz dokonuje wpisu tej organizacji do rejestru organizacji uznanych. 2. Rejestr organizacji uznanych jest jawny i zawiera: 1) nazwę organizacji producentów, oznaczenie jej siedziby i adres; 2) datę i numer wydania decyzji, o której mowa w ust. 1; 3) zakres działalności wykonywanej przez organizację producentów; 4) dane osobowe osób upoważnionych do reprezentowania organizacji producentów, zgodnie z jej aktem założycielskim. 3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje w terminie określonym w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9. Art. 14. Organizacja producentów jest obowiązana do informowania ministra właściwego do spraw rolnictwa o każdej zmianie danych w zakresie określonym w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9, w ciągu 30 dni od dnia powstania tych zmian. Art. 15. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzje administracyjne w sprawach: 1) odmowy dokonania wpisu do rejestru organizacji uznanych, w przypadku niespełnienia przez organizację producentów warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9; 2) skreślenia organizacji producentów z rejestru organizacji uznanych, w przypadkach przewidzianych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9. 2. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw rolnictwa przeprowadza postępowanie wyjaśniające. 3. Przepisy art. 4 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 16. 1. Program operacyjny przewidziany w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9, zatwierdza minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek organizacji producentów. 2. Wniosek o zatwierdzenie programu operacyjnego wraz z dokumentami potwierdzającymi poniesione koszty związane z jego przygotowaniem składa się do dnia 15 lutego roku, w którym program będzie realizowany. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzję administracyjną w sprawie zatwierdzenia programu operacyjnego do dnia 15 marca roku, w którym program będzie realizowany. 4. Każda zmiana programu operacyjnego podlega zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa prowadzi rejestr organizacji międzybranżowych. 2. Organizację międzybranżową wpisuje się, na jej wniosek, do rejestru organizacji międzybranżowych, jeżeli spełnia warunki określone w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie tych warunków. Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa stwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, spełnienie przez organizację międzybranżową warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9, i dokonuje jej wpisu do rejestru organizacji międzybranżowych. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje w terminie określonym w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9. Art. 19. Organizacja międzybranżowa jest obowiązana do informowania ministra właściwego do spraw rolnictwa o każdej zmianie danych w zakresie określonym w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9, w ciągu 30 dni od dnia powstania tych zmian. Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzje administracyjne w sprawach: 1) odmowy dokonania wpisu do rejestru organizacji międzybranżowych w przypadku niespełnienia przez organizację międzybranżową warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9; 2) skreślenia organizacji międzybranżowej z rejestru organizacji międzybranżowych w przypadkach przewidzianych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9. 2. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw rolnictwa przeprowadza postępowanie wyjaśniające. 3. Przepisy art. 4 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 21. Przepisy art. 17-20 stosuje się odpowiednio do związków organizacji producentów rybnych. Rozdział 4 Pomoc finansowa w gospodarce rybnej Art. 22. 1. Pomoc finansowa w gospodarce rybnej, zwana dalej "pomocą finansową", przysługuje na podstawie przepisów Unii Europejskiej: 1) wprowadzających ogólne przepisy w sprawie funduszy strukturalnych dotyczących Finansowego Instrumentu Sterowania Rybołówstwem; 2) określających szczegółowe zasady i ustalenia dotyczące wsparcia strukturalnego w sektorze rybołówstwa; 3) wprowadzających określone szczegółowe środki przewidziane w przepisach określających szczegółowe zasady i ustalenia dotyczące wsparcia strukturalnego w sektorze rybołówstwa; 4) dotyczących regulacji nakładu połowowego w związku z realizacją Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej; 5) dotyczących organizacji wspólnego rynku produktów rybnych i pochodzących z akwakultury oraz wydanych na podstawie tych przepisów szczegółowych aktów prawnych organów Unii Europejskiej; 6) dotyczących uznania i wycofywania uznania organizacji producentów rybnych i związków tych organizacji. 2. Organem właściwym w sprawach związanych z udzielaniem pomocy finansowej jest minister właściwy do spraw rolnictwa. 3. Pomoc finansowa przysługująca na podstawie przepisów Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4 i 6, jest udzielana na podstawie odrębnych przepisów. 4. Przyznane w ramach pomocy finansowej środki są wypłacane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Art. 23. 1. Organizacji producentów wpisanej do rejestru organizacji uznanych przysługuje, po zatwierdzeniu programu operacyjnego, pomoc finansowa z tytułu jego przygotowania. 2. Organizacja producentów składa wniosek o przyznanie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, za dany rok kalendarzowy do dnia 31 stycznia następnego roku. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty potwierdzające poniesione wydatki z tytułu przygotowania programu operacyjnego. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzję administracyjną w sprawie przyznania pomocy finansowej z tytułu przygotowania programu operacyjnego w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o przyznanie tej pomocy. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może, na wniosek organizacji producentów złożony do dnia 1 marca roku następującego po roku, za który przysługuje pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, zwiększyć wysokość tej pomocy, jeżeli program operacyjny spełnia wymagania przewidziane w przepisach, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 5. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje decyzje administracyjne w sprawach zmniejszenia albo nieudzielenia pomocy finansowej w przypadkach przewidzianych w przepisach, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 6. Art. 24. 1. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania rekompensaty finansowej za działania interwencyjne na rynku rybnym minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje na wniosek organizacji producentów wpisanej do rejestru organizacji uznanych. 2. Wniosek o przyznanie rekompensaty finansowej za dany rok kalendarzowy składa się do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty określające wysokość wypłaconych odszkodowań, z uwzględnieniem poszczególnych produktów rybnych i liczby członków organizacji objętych tymi odszkodowaniami, potwierdzone przez okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego właściwych ze względu na port wyładunku tych produktów. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o przyznanie rekompensaty finansowej. Art. 25. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku określonym w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 9, może ustalić, w drodze rozporządzenia, cenę na określone produkty rybne, poniżej której przedsiębiorcy niebędący członkami organizacji producentów nie mogą wprowadzać na rynek tych produktów w określonym czasie na danym obszarze, mając na względzie przepisy Unii Europejskiej oraz ceny produktów rybnych wprowadzanych na rynek przez organizację producentów działającą na tym obszarze. Art. 26. 1. Przedsiębiorcy, który nie wprowadza na rynek produktów rybnych, o których mowa w art. 25, albo wycofuje te produkty z rynku, przysługuje rekompensata finansowa. 2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, składa wniosek o przyznanie rekompensaty finansowej za dany rok kalendarzowy do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające wartość i ilość określonych produktów rybnych wprowadzonych na rynek po cenach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25; 2) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wydaje decyzję administracyjną w sprawie przyznania albo odmowy przyznania rekompensaty finansowej, w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. Art. 27. 1. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania pomocy finansowej na utrwalanie i przechowywanie produktów rybnych minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje na wniosek organizacji producentów wpisanej do rejestru organizacji uznanych. 2. Wniosek o przyznanie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, za dany rok kalendarzowy składa się do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Do wniosku dołącza się kopie faktur potwierdzających wysokość kosztów poniesionych na utrwalanie i przechowywanie poszczególnych produktów rybnych. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej. 5. Organizacja producentów ubiegająca się o pomoc finansową, o której mowa w ust. 1, prowadzi ewidencję utrwalonych i przechowywanych produktów rybnych. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 5, mając na względzie w szczególności wykazanie informacji o ilości i rodzajach utrwalonych i przechowywanych produktów rybnych, a także o poniesionych kosztach utrwalenia i przechowywania tych produktów. Art. 28. 1. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania pomocy finansowej na magazynowanie produktów rybnych czasowo wycofanych z rynku minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje na wniosek organizacji producentów wpisanej do rejestru organizacji uznanych. 2. Wniosek o przyznanie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, za dany rok kalendarzowy składa się do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Do wniosku dołącza się dokumenty określające wysokość kosztów poniesionych z tytułu magazynowania produktów rybnych, potwierdzone przez okręgowego inspektora rybołówstwa morskiego właściwego ze względu na siedzibę organizacji producentów albo wskazanego przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej. Art. 29. 1. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania pomocy finansowej z tytułu wypłaconych odszkodowań za produkty rybne, które spełniają określone dla nich standardy rynkowe, były oferowane do sprzedaży i nie zostały wprowadzone na rynek, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje na wniosek organizacji producentów wpisanej do rejestru organizacji uznanych. 2. Wniosek o przyznanie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, za dany rok kalendarzowy składa się do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Do wniosku dołącza się dokumenty określające wysokość wypłaconych odszkodowań, z uwzględnieniem poszczególnych produktów rybnych i liczby członków organizacji objętych tymi odszkodowaniami, potwierdzone przez okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego właściwych ze względu na port wyładunku tych produktów. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej. Art. 30. W przypadku stwierdzenia braku realizacji zatwierdzonego programu operacyjnego minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze decyzji administracyjnej, zmniejsza pomoc finansową, o której mowa w art. 24 i art. 27-29, lub nie przyznaje tej pomocy, na zasadach określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 2. Rozdział 5 Kary pieniężne Art. 31. 1. Kto: 1) nie przestrzega przepisów art. 3 ust. 1, art. 5 i art. 6, 2) wprowadza na rynek produkty rybne, które nie spełniają określonych w przepisach Unii Europejskiej standardów rynkowych, 3) wprowadza na rynek produkty rybne po cenach niższych niż określone w przepisach wydanych na podstawie art. 25 - podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, wymierzają, w drodze decyzji administracyjnej, okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. Decyzji, o której mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 32. 1. Kary pieniężnej nie nakłada się, jeżeli od dnia popełnienia czynu lub zaniechania działania upłynęło 5 lat. 2. Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5 lat od dnia wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary. 3. Bieg przedawnienia, o którym mowa w ust. 2, przerywa się przez dokonanie pierwszej czynności egzekucyjnej, o której ukarany został powiadomiony. 4. Po przerwaniu biegu przedawnienia biegnie ono na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne. 5. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu przedawnienia. Art. 33. 1. Od nieuiszczonych w terminie kar, wymierzanych na podstawie ustawy, pobiera się odsetki za zwłokę na zasadach i w wysokości obowiązujących dla zaległości podatkowych. 2. Egzekucja wymierzonych kar wraz z odsetkami za zwłokę następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 34. 1. Do postępowań wszczętych na podstawie dotychczasowych przepisów i niezakończonych do dnia wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Rejestry: 1) przedsiębiorców skupujących produkty rybołówstwa, 2) organizacji producentów rybnych objętych pomocą finansową (rejestr organizacji uznanych), 3) organizacji międzybranżowych - prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się odpowiednio rejestrami, o których mowa w art. 3 ust. 1, art. 11 i art. 17 ust. 1. Art. 35. Traci moc ustawa z dnia 10 października 2002 r. o organizacji rynku rybnego oraz o zmianie ustawy o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 181, poz. 1514). Art. 36. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 23 marca 2004 r. zmieniające rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 49, poz. 476) Na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 3 marca 2004 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 43, poz. 409) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów broni palnej odpowiadających kategoriom broni palnej określonym w dyrektywie w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni 2) (Dz. U. Nr 69, poz. 629) Na podstawie art. 10a ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) dyrektywa - dyrektywę 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. WE L 256 z 13.09.1991, str. 51 i n.); 2) kategoria A- kategorię dyrektywy, do której należąca broń palna i amunicja jest niedopuszczona do nabywania i posiadania przez osoby fizyczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) kategoria B, C, D - kategorie dyrektywy, do których należąca broń palna wymaga posiadania pozwolenia wydanego przez władze polskie w celu nabywania lub posiadania przez osoby fizyczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) broń palna krótka - broń palną z lufą, której długość nie przekracza 30 cm lub której całkowita długość nie przekracza 60 cm, w tym pistolety i rewolwery centralnego zapłonu o kalibrach od 6,35 mm do 11,43 mm (0.45''), pistolety sygnałowe o kalibrze 26 mm oraz pistolety i rewolwery bocznego zapłonu o kalibrze 5,6 mm (0.22'') przeznaczone do strzelania amunicją "long rifle" lub "short"; 5) broń palna długa - każdą broń palną inną niż broń palna krótka; 6) broń palna automatyczna - broń palną, która przeładowuje się samoczynnie po każdym oddanym strzale i jest przystosowana do odstrzelenia za jednym uruchomieniem spustu więcej niż jednego naboju, w tym pistolety maszynowe o kalibrach od 6,35 mm do 9,65 mm (0.38'') oraz karabinki o kalibrach od 5,45 mm do 7,62 mm; 7) broń palna półautomatyczna - broń palną, która przeładowuje się samoczynnie po każdym oddanym strzale i jest przystosowana do odstrzelenia za jednym uruchomieniem spustu tylko jednego naboju, w tym pistolety centralnego zapłonu o kalibrach od 6,35 mm do 11,43 mm (0.45''), pistolety bocznego zapłonu o kalibrze 5,6 mm (0.22'') przeznaczone do strzelania amunicją "long rifle" lub "short", strzelby o kalibrze wagomiarowym nie większym niż 12 z komorą nabojową o długości do 76 mm oraz karabinki o kalibrach od 5,45 do 7,62 mm; 8) broń palna powtarzalna - broń palną, która po wystrzeleniu naboju może zostać ponownie naładowana ręcznie z magazynka lub bębna nabojowego, w tym rewolwery centralnego zapłonu o kalibrach od 6,35 mm do 11,43 mm (0.45''), rewolwery bocznego zapłonu o kalibrze 5,6 mm (0.22'') przeznaczone do strzelania amunicją "long rifle" lub "short", strzelby o kalibrze wagomiarowym nie większym niż 12 z komorą nabojową o długości do 76 mm, karabiny centralnego zapłonu o kalibrze nieprzekraczającym 11,43 mm (0.45'') oraz karabinki bocznego zapłonu o kalibrze 5,6 mm (0.22''); 9) broń palna jednostrzałowa - broń palną, którą ładuje się przed każdorazowym strzałem poprzez ręczny załadunek naboju do komory lub wgłębienia na ładunek w części zamkowej lufy, w tym pistolety sygnałowe o kalibrze 26 mm, pistolety bocznego zapłonu o kalibrze 5,6 mm (0.22''), karabiny bocznego zapłonu o kalibrze 5,6 mm (0.22'') przeznaczone do strzelania amunicją "long rifle", strzelby o gładkiej lufie i kalibrze wagomiarowym nie większym niż 12 z komorą nabojową o długości do 76 mm, karabiny centralnego zapłonu o kalibrze nieprzekraczającym 11,43 mm (0.45'') oraz w pełni funkcjonalne kopie zabytkowej broni palnej ładowanej odprzodowo na nabój niescalony w postaci pistoletów, rewolwerów i karabinów o kalibrze do 0.58''; 10) amunicja z pociskami penetrującymi - amunicję do użytku wojskowego z pociskami osłoniętymi i posiadającymi rdzeń penetrujący; 11) amunicja z pociskami wybuchającymi - amunicję do użytku wojskowego z pociskami zawierającymi ładunek eksplodujący przy uderzeniu; 12) amunicja z pociskami zapalającymi - amunicję do użytku wojskowego z pociskami zawierającymi mieszaninę chemiczną, która ulega zapaleniu przy kontakcie z powietrzem lub przy jego uderzeniu. § 2. Kategoriom broni palnej określonym w dyrektywie odpowiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej następujące rodzaje broni palnej: 1) kategorii A: a) broń palna automatyczna i broń palna półautomatyczna podobna do broni palnej automatycznej, b) broń palna: - wytworzona lub przerobiona w sposób pozwalający na zatajenie jej przeznaczenia lub ułatwiający jej skryte używanie, a także broń palna imitująca innego rodzaju przedmioty, - wyposażona w tłumik huku lub przystosowana do strzelania z użyciem tłumika huku, - wyposażona w laserowe lub noktowizyjne urządzenia służące do zwiększenia dokładności celowania, - której nie można wykryć przy pomocy urządzeń przeznaczonych do kontroli osób i bagażu, c) amunicja: - z pociskami penetrującymi, wybuchającymi i zapalającymi albo innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu, albo pociski do tej amunicji, - z pociskami pełnopłaszczowymi zawierającymi rdzeń wykonany z materiału twardszego niż stop ołowiu, - z pociskami podkalibrowymi, z płaszczem lub elementem wiodącym wykonanym z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem amunicji przeznaczonej do strzelania z broni gładko luf owej, - pistoletowa i rewolwerowa z pociskami półpłaszczowymi i rdzeniem konstrukcyjnie przystosowanym do rozrywania się po osiągnięciu przeszkody, - wytworzona niefabrycznie, w tym także taka, do której wytworzenia są wykorzystywane fabrycznie nowe elementy amunicji, z wyłączeniem 'amunicji wytwarzanej na własny użytek przez osoby posiadające broń myśliwską lub sportową; 2) kategorii B: a) broń palna krótka półautomatyczna, b) broń palna krótka powtarzalna, c) broń palna krótka jednostrzałowa centralnego zapłonu, d) broń palna krótka jednostrzałowa bocznego zapłonu, której całkowita długość nie przekracza 28 cm, e) broń palna długa półautomatyczna, której magazynek i komora mogą razem pomieścić więcej niż trzy naboje, f) broń palna długa: - półautomatyczna, której łączna pojemność magazynka i komory nabojowej przekracza trzy naboje, - półautomatyczna, której łączna pojemność - magazynka i komory nabojowej nie przekracza trzech nabojów, jeżeli mechanizm ładowania jest wyjmowany lub za pomocą zwykłych narzędzi można dokonać przeróbki broni na broń, o której mowa w tiret pierwszym, - powtarzalna i półautomatyczna o gładkiej lufie, której długość nie przekracza 60 cm; 3) kategorii C: a) broń palna długa powtarzalna, z wyjątkiem broni wymienionej w pkt 2 lit. f tiret trzecim, b) broń palna długa jednostrzałowa o lufie gwintowanej, c) broń palna długa półautomatyczna, z wyjątkiem broni palnej półautomatycznej, o której mowa w pkt 1 lit. a oraz wymienionej w pkt 3 lit. e i f, d) broń palna krótka jednostrzałowa bocznego zapłonu, której całkowita długość przekracza 28 cm; 4) kategorii D - broń palna długa jednostrzałowa o gładkiej lufie. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia Załącznika 1 do Dyrektywy Rady 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. WE L 256 z 13.09.1991). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego oraz przeprowadzania testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania niektórych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 75, poz. 705) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych umiejętności, a także sposób ustalania ponoszenia kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się w następujących zawodach: 1) obsługującego dźwigi lub dźwignice; 2) konserwatora dźwigów lub dźwignic; 3) napełniającego zbiorniki przenośne. § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) inspektor - pracownika Urzędu Dozoru Technicznego, upoważnionego przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego do wykonywania czynności związanych z uznaniem kwalifikacji w zawodzie regulowanym; 2) przedsiębiorstwo - jednostkę organizacyjną, w której wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny; 3) wnioskodawca - osobę ubiegającą się o uznanie kwalifikacji nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności jest stwierdzana w trakcie postępowania o uznanie kwalifikacji nabytych w państwach Unii Europejskiej w zawodach regulowanych w formie postanowienia wydanego przez Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego, zwanego dalej "postanowieniem". Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. 1. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia o konieczności przeprowadzenia stażu adaptacyjnego, występuje do Urzędu Dozoru Technicznego, zwanego dalej "UDT", z pisemnym wnioskiem o odbycie tego stażu z określeniem zawodu regulowanego. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny w przedsiębiorstwie wskazanym we wniosku, o którym mowa w ust. 1, na podstawie umowy o pracę albo umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych między wnioskodawcą a przedsiębiorstwem. 4. Przedsiębiorstwo zapewnia warunki organizacyjne oraz urządzenia techniczne niezbędne do odbycia stażu adaptacyjnego. 5. UDT, po otrzymaniu wniosku, wyznacza inspektora do przeprowadzenia badania eksploatacyjnego urządzenia technicznego, którego dotyczy zawód regulowany, a także w celu sprawdzenia i zatwierdzenia warunków odbywania stażu adaptacyjnego w przedsiębiorstwie oraz opracowania programu stażu adaptacyjnego. 6. W przypadku negatywnego wyniku badania eksploatacyjnego urządzenia technicznego lub stwierdzenia nieodpowiednich warunków do odbycia stażu adaptacyjnego w przedsiębiorstwie wskazanym przez wnioskodawcę, inspektor sporządza protokół z opinią o niezatwierdzeniu wniosku wnioskodawcy, który przekazuje do UDT. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, wnioskodawca wskazuje inne miejsce odbywania stażu adaptacyjnego, w trybie określonym w ust. 1-4. 8. Program, czas i warunki odbywania stażu adaptacyjnego są ustalane przez inspektora na podstawie: 1) wniosku o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego oraz dokumentów potwierdzających okres doświadczenia zawodowego i nabytych przez wnioskodawcę w państwie wnioskodawcy umiejętności w zawodzie regulowanym; 2) czasu odbywania stażu adaptacyjnego jako praktyki niezbędnej do nabycia umiejętności do wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej wnioskowanego zawodu regulowanego, a w szczególności zagrożeń związanych z obsługą i eksploatacją właściwych urządzeń technicznych, których dotyczy wykonywanie wnioskowanego zawodu; 3) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy; 4) niezbędnej znajomości prawa polskiego koniecznej do wykonywania wnioskowanego zawodu regulowanego. 9. Zatwierdzony przez UDT program stażu adaptacyjnego jest dostarczany wnioskodawcy oraz przedsiębiorstwu, w terminie 14 dni przed planowaną datą rozpoczęcia stażu adaptacyjnego. 10. Wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny pod nadzorem opiekuna stażu adaptacyjnego, w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z przedsiębiorstwem i potwierdzonym przez UDT. 11. Opiekunem stażu może być osoba zatrudniona w przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę i posiadająca zaświadczenie kwalifikacyjne, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 426). § 6. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca realizuje program stażu adaptacyjnego, przestrzega czasu jego trwania oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujących w przedsiębiorstwie, ze zwróceniem szczególnej uwagi na specyficzne warunki pracy wykonywania zawodu regulowanego. § 7. Inspektor sprawuje nadzór nad odbywaniem stażu adaptacyjnego przez: 1) doraźną kontrolę realizacji programu i warunków stażu; 2) bieżącą kontrolę i udział w wykonywaniu czynności praktycznych ustalonych programem stażu; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. § 8. 1. Ocena stażu adaptacyjnego jest dokonywana przez inspektora w obecności wnioskodawcy i opiekuna stażu adaptacyjnego na podstawie: 1) pisemnego wniosku złożonego do UDT przez wnioskodawcę, nie później niż 7 dni przed jego zakończeniem, o zaliczenie odbytego stażu adaptacyjnego; 2) pisemnej opinii opiekuna stażu o przebiegu stażu adaptacyjnego; 3) obserwacji wykonywania czynności praktycznych przez wnioskodawcę niezbędnych do wykonywania zawodu regulowanego oraz znajomości warunków technicznych, norm i przepisów w tym zakresie. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wnioskodawca dołącza kopię dowodu dokonanej wpłaty na rachunek bankowy UDT, tytułem kosztów odbywania stażu adaptacyjnego. 4. Koszty odbywania stażu adaptacyjnego, bez względu na zawód regulowany, ustala się jako iloczyn: 15-krotności stawki za jedną godzinę pracy za czynności jednostek dozoru technicznego, dla których nie są przewidziane opłaty roczne, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) i liczby miesięcy odbywanego stażu adaptacyjnego. Każdy rozpoczęty miesiąc stażu adaptacyjnego liczony jest jako pełny miesiąc przyjmowany do obliczenia kosztów. 5. Koszt odbycia stażu adaptacyjnego ustalony zgodnie z ust. 4 jest ponoszony przez wnioskodawcę w terminach określonych przez UDT. 6. Na podstawie wyniku oceny stażu adaptacyjnego inspektor sporządza protokół wraz z wnioskiem o zaliczenie lub niezaliczenie stażu adaptacyjnego przez wnioskodawcę, który jest przekazywany do UDT w terminie 3 dni od dnia dokonania oceny i wystawienia wniosku. 7. O wyniku stażu adaptacyjnego UDT informuje wnioskodawcę w okresie 7 dni od dnia ustalenia wyniku przez UDT. 8. W przypadku oceny negatywnej odbytego stażu adaptacyjnego, wnioskodawca może odbywać staż adaptacyjny w trybie ustalonym w § 5. Rozdział 3 Test umiejętności § 9. 1. Wnioskodawca, po otrzymaniu postanowienia o konieczności przeprowadzenia testu umiejętności, występuje do UDT z pisemnym wnioskiem o odbycie tego testu, z określeniem zawodu regulowanego. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Do wniosku wnioskodawca dołącza kopię dowodu dokonania wpłaty na rachunek bankowy UDT tytułem kosztów przeprowadzenia testu umiejętności. 4. Koszt przeprowadzenia testu umiejętności, bez względu na zawód regulowany, ustala się jako iloczyn: 10-krotności stawki za jedną godzinę pracy za czynności jednostek dozoru technicznego, dla których nie są przewidziane opłaty roczne, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym. 5. Test umiejętności, bez względu na zawód regulowany, składa się z: 1) egzaminu ustnego - jako odpowiedzi ustnej na pytania wybrane losowo ze zbioru pytań opracowanych w UDT, dotyczących wiedzy teoretycznej oraz znajomości prawa polskiego, w stopniu niezbędnym do wykonywania wnioskowanego zawodu regulowanego; 2) egzaminu praktycznego polegającego na sprawdzeniu umiejętności praktycznych dotyczących zakresu wnioskowanego zawodu regulowanego. 6. Test umiejętności przeprowadzany jest w języku polskim. Wymagane jest, aby wnioskodawca w części ustnej testu umiejętności udzielił poprawnej odpowiedzi na minimum 10 pytań dotyczących wiedzy teoretycznej oraz minimum 5 pytań dotyczących znajomości prawa polskiego, ustalonych w UDT. 7. Zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności czynności praktycznych objętych testem umiejętności niezbędnych do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej ustala się odrębnie dla poszczególnych wnioskodawców i wnioskowanego zawodu regulowanego, uwzględniając: 1) program kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w państwie wnioskodawcy; 2) stopień zagrożenia związany z obsługą i eksploatacją urządzeń technicznych, których dotyczy wnioskowany zawód regulowany; 3) wymagany zakres znajomości prawa polskiego w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu regulowanego; 4) okres praktyki zawodowej i nabyte przez wnioskodawcę umiejętności w państwie wnioskodawcy w zawodzie regulowanym; 5) różnice wynikające ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. § 10. 1. UDT powołuje komisję egzaminacyjną do przeprowadzenia testu umiejętności, zwaną dalej "komisją", składającą się co najmniej z dwóch inspektorów. 2. UDT podaje wnioskodawcy zakres tematyczny, o którym mowa w § 9 ust. 7, oraz miejsce i termin przeprowadzenia testu umiejętności nie później niż 21 dni przed wyznaczonym terminem. 3. W czasie testu umiejętności wnioskodawca okazuje komisji ważny dowód tożsamości i zawiadomienie o teście. 4. Łączny czas trwania testu umiejętności w obu jego częściach nie powinien wynosić więcej niż 180 min. 5. Podstawą oceny testu umiejętności przez komisję są oceny uzyskane z każdej jego części. 6. Za pozytywny wynik testu umiejętności uznaje się wynik, w którym wnioskodawca uzyska z każdej części testu co najmniej 70% ogólnej sumy punktów, a ocenę łączną w wysokości co najmniej 80%. Ocena łączna N testu umiejętności jest obliczana zgodnie z wzorem: N = 0,45 x nt + 0,55 x np , w którym: - nt jest oceną egzaminu ustnego; - np jest oceną egzaminu praktycznego, obliczoną jako suma ocen, z uwzględnieniem procentowych współczynników wagowych zależnych od zawodu regulowanego. 7. Przedmioty oceny i procentowe współczynniki wagowe oceny egzaminu praktycznego testu umiejętności są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 8. Po zakończeniu testu umiejętności, na podstawie oceny uzyskanej przez wnioskodawcę z przeprowadzonego testu umiejętności, komisja sporządza protokół wraz z wnioskiem o zaliczenie albo niezaliczenie przez wnioskodawcę testu umiejętności. Protokół podpisują członkowie komisji. 9. Protokół wraz z wnioskiem jest przekazywany do UDT w terminie 3 dni od dnia przeprowadzenia testu umiejętności. 10. O zaliczeniu albo niezaliczeniu testu umiejętności UDT informuje wnioskodawcę w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia testu umiejętności, w formie pisemnej. § 11. 1. Jeżeli wnioskodawca nie przystąpił do testu umiejętności w wyznaczonym terminie z przyczyn od niego niezależnych, UDT wyznacza kolejny termin przeprowadzenia tego testu. 2. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym kolejnym terminie, bez uzasadnionej przyczyny, jest równoważne z odstąpieniem od testu. Wnioskodawca może przystąpić ponownie do testu umiejętności w trybie określonym w § 9. 3. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może przystąpić ponownie do testu nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia, w którym przeprowadzono pierwszy test, w trybie określonym w § 9. Rozdział 4 Przepis końcowy § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z . J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 705) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 PRZEDMIOTY OCENY I PROCENTOWE WSPÓŁCZYNNIKI WAGOWE OCENY EGZAMINU PRAKTYCZNEGO TESTU UMIEJĘTNOŚCI Lp.Przedmiot ocenyProcentowe współczynniki wagowe egzaminu praktycznego testu obsługujący dźwigi lub dźwignicekonserwator dźwigów lub dźwignicnapełniający zbiorniki przenośne 1Podstawowe czynności przed, w czasie i po zakończeniu pracy z urządzeniem technicznym202020 2Obowiązki operatora (konserwatora) napełniającego201020 3Zabezpieczenia urządzenia technicznego w czasie obsługi (konserwacji) napełniania303030 4Budowa urządzenia technicznego w części mechanicznej (elektrycznej)2030- 5Zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy w czasie obsługi (konserwacji) napełniania101030 Ocena łączna100% 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wojewódzkich urzędów ochrony zabytków (Dz. U. Nr 75, poz. 706) Na podstawie art. 92 ust. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa organizację wojewódzkich urzędów ochrony zabytków, uwzględniając w szczególności stanowiska pracy oraz wydziały, których utworzenie w poszczególnych urzędach jest obowiązkowe. § 2. 1. W urzędach tworzy się stanowiska lub wydziały do wykonywania zadań, w szczególności do spraw: 1) inspekcji zabytków nieruchomych; 2) inspekcji zabytków ruchomych; 3) inspekcji zabytków archeologicznych; 4) rejestru zabytków i dokumentacji zabytków; 5) ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych; 6) budżetu i finansów. 2. Wydziałem kieruje naczelnik (kierownik) wydziału. 3. W urzędach mogą być tworzone stanowiska lub wydziały inne niż określone w ust. 1, jeżeli wymagają tego potrzeby urzędu. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do delegatur urzędu. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 16 lutego 1999 r. w sprawie zasad organizacji wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków (Dz. U. Nr 39, poz. 391). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia rejonów uprawy chmielu (Dz. U. Nr 75, poz. 707) Na podstawie art. 24 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się następujące rejony uprawy chmielu: 1) rejon lubelski obejmujący powiaty: biłgorajski, chełmski, hrubieszowski, kielecki, kozienicki, krasnostawski, kraśnicki, lipski, lubaczowski, lubartowski, lubelski, łańcucki, łęczyński, łukowski, opolski z siedzibą władz w Opolu Lubelskim, puławski, radzyński, starachowicki, świdnicki z siedzibą władz w Świdniku, tomaszowski z siedzibą władz w Tomaszowie Lubelskim, włodawski, zamojski i zwoleński; 2) rejon wielkopolski obejmujący powiaty: bydgoski, gorzowski, gostyński, grodziski z siedzibą władz w Grodzisku Wielkopolskim, kępiński, koszaliński, krotoszyński, nakielski, nowotomyski, poznański, rawicki, słupecki, wolsztyński, żagański, żarski i żniński; 3) rejon dolnośląski obejmujący powiaty: kłodzki, nyski, oleśnicki, piotrkowski, wrocławski i zawierciański. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie certyfikatu na chmiel nieprzygotowany i deklaracji dołączonej do chmielu nieprzygotowanego zgłoszonego do certyfikacji (Dz. U. Nr 75, poz. 708) Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wzór wniosku o wydanie certyfikatu na chmiel nieprzygotowany określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wzór deklaracji dołączonej do chmielu nieprzygotowanego zgłoszonego do certyfikacji określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 708) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus 2) (Dz. U. Nr 75, poz. 709) Na podstawie art. 10 ust. 1 i art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, powodującej chorobę zwaną bakteriozą pierścieniową ziemniaka, w celu zlokalizowania i określenia rozprzestrzenienia, niedopuszczenia do wystąpienia i rozprzestrzenienia oraz zwalczenia i zniszczenia tej bakterii, w tym: a) metody zwalczania bakterii i zapobiegania jej rozprzestrzenianiu się, b) metody wykrywania i identyfikacji bakterii, c) sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii, d) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowania, nabywania lub zbywania roślin; 2) dokument potwierdzający, że w partii bulw ziemniaka wyprowadzanych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie stwierdzono występowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) sadzenie - każdą czynność mającą na celu umieszczenie roślin w sposób umożliwiający ich wzrost, reprodukcję lub rozmnożenie; 2) rośliny przeznaczone do sadzenia: a) rośliny już posadzone, które mają pozostać w podłożu uprawowym lub być przesadzone, lub b) rośliny nieposadzone w chwili wprowadzania do obrotu lub przemieszczania, lecz przeznaczone do późniejszego sadzenia; 3) urzędowo kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka - sadzeniaki ziemniaka uznane w urzędowej ocenie za elitarne lub kwalifikowane; 4) miejsce produkcji - wszelkie obiekty, w szczególności magazyny, przechowalnie, szklarnie, tunele foliowe lub pola znajdujące się w obrębie jednego gospodarstwa lub jego części lub kilku gospodarstw, stanowiące jedną zorganizowaną całość. § 3. 1. Kontrolę w celu sprawdzenia występowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, zwaną dalej "urzędową kontrolą", przeprowadza wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", na roślinach ziemniaka (Solanum tuberosum L.) znajdujących się w uprawie oraz na bulwach ziemniaka po zbiorach, w zakresach i terminach uwzględniających systemy produkcji roślin ziemniaka oraz biologię bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, a także wiedzę naukową w tym zakresie. 2. Wojewódzki inspektor w każdym przypadku podejrzenia wystąpienia porażenia, w celu potwierdzenia lub wykluczenia podejrzeń: 1) pobiera próby bulw z partii ziemniaków, w szczególności bulw pochodzących z przechowalni, i poddaje je badaniom laboratoryjnym; 2) przeprowadza dodatkowo ocenę wizualną krojonych bulw ziemniaka. 3. Badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przeprowadza się z zastosowaniem metod diagnozowania, wykrywania i identyfikacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, określonych w załączniku do rozporządzenia. § 4. W przypadku podejrzenia wystąpienia bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus na podstawie pozytywnego wyniku testu immunofluorescencyjnego (IF), wskazującego na możliwość wystąpienia tej bakterii, do czasu zakończenia następnych etapów badania i uzyskania ostatecznego jego wyniku, zabezpiecza się i przechowuje: 1) wszystkie bulwy lub próby roślin ziemniaka, jeżeli jest to możliwe; 2) pozostały ekstrakt i preparaty IF. § 5. 1. W przypadku podejrzenia wystąpienia lub w przypadku potwierdzenia w czasie badań laboratoryjnych występowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa powiadamia o tym Komisję Europejską lub inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. 2. W przypadku potwierdzenia w czasie badań laboratoryjnych występowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, przez co najmniej miesiąc od dnia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, zabezpiecza się i przechowuje: 1) materiał wyszczególniony w § 4; 2) próbę porażonego materiału roślinnego oberżyny, zainokulowanego ekstraktem z porażonych bulw lub roślin ziemniaka; 3) wyizolowaną kulturę bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. § 6. W przypadku pobrania prób bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych w celu wykluczenia infekcji latentnej lub gdy wzrokowo widoczne są podejrzane objawy chorobowe, lub gdy uzyskano pozytywne wyniki testu IF lub innych testów, aż do zakończenia badań laboratoryjnych potwierdzających lub wykluczających występowanie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus: 1) nie przemieszcza się roślin ziemniaka lub bulw pochodzących z upraw, partii lub przesyłek, z których pobrano próby, chyba że przemieszczenie to odbywa się pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus; 2) bulwy ziemniaka pochodzące z partii, z których pobrano próby, nie mogą być przeznaczone do sadzenia i nie mogą być w czasie zbioru, transportu lub przechowywania mieszane z innymi partiami bulw ziemniaka; 3) wojewódzki inspektor: a) podejmuje czynności mające na celu wykrycie źródła pochodzenia prawdopodobnego porażenia, w przypadku gdy wzrokowo widoczne są podejrzane objawy chorobowe lub gdy uzyskano pozytywne wyniki testu IF, b) może wprowadzić inne niż określone w pkt 1 i 2 działania zapobiegające rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w szczególności może przeprowadzać urzędowe kontrole przemieszczania roślin lub bulw ziemniaka w obrębie lub poza obiekty gospodarstwa lub miejsca produkcji, związane z podejrzeniem wystąpienia tej bakterii. § 7. Jeżeli w badaniach laboratoryjnych, przeprowadzonych z zastosowaniem metod diagnozowania, wykrywania i identyfikacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, określonych w załączniku do rozporządzenia, zostanie potwierdzona obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus w próbie, wojewódzki inspektor: 1) uznaje za porażone bulwy lub rośliny ziemniaka, partię roślin lub przesyłkę, z której zostały pobrane próby do badania, oraz określa jako skażone maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz wszelkie inne przedmioty, które miały kontakt z porażonymi bulwami lub roślinami ziemniaka, a także, jeżeli jest to możliwe, wskazuje skażone obiekty, szklarnie, tunele foliowe, pola lub miejsca produkcji, z których pochodzą porażone bulwy lub rośliny; 2) ustala zasięg prawdopodobnego porażenia, zgodnie z § 8, biorąc pod uwagę: kontakt przed lub po zbiorze z porażonymi roślinami ziemniaka, kontakt ze skażonymi maszynami, urządzeniami, środkami transportu, opakowaniami, przechowalniami lub ich częściami oraz kontakt ze skażonymi obiektami, szklarniami, tunelami foliowymi, polami lub miejscami produkcji, o których mowa w pkt 1, a także powiązania produkcyjne ze skażonymi miejscami lub przedmiotami oraz określa prawdopodobnie porażone rośliny lub bulwy ziemniaka; 3) wyznacza strefę na podstawie: stwierdzonego porażenia i skażenia określonego w pkt 1, określonego zasięgu prawdopodobnego porażenia, zgodnie z pkt 2, oraz zasięgu możliwego rozprzestrzenienia się bakterii zgodnie z § 9, zwaną dalej "strefą zagrożenia", w której podejmowane będą działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. § 8. Badania mające na celu ustalenie zasięgu prawdopodobnego porażenia bakterią Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus obejmują: 1) inne bulwy lub rośliny ziemniaka znajdujące się w miejscu produkcji określonym jako porażone; 2) miejsca produkcji, gospodarstwa lub obiekty, które miały jakikolwiek kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka określonymi jako porażone, wraz z miejscami produkcji, w których wspólnie użytkowany jest lub był sprzęt i urządzenia używane w cyklu produkcyjnym; 3) bulwy lub rośliny produkowane w miejscach wymienionych w pkt 2 lub występujące w tych miejscach produkcji w okresie, w którym bulwy lub rośliny ziemniaka uznane za porażone znajdowały się w tych miejscach; 4) miejsca przechowywania roślin lub bulw ziemniaka pochodzących z miejsc wymienionych w pkt 2; 5) maszyny, urządzenia, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z bulwami lub roślinami ziemniaka określonymi jako porażone podczas ostatnich 12 miesięcy przed stwierdzeniem porażenia; 6) bulwy lub rośliny ziemniaka mające kontakt z przedmiotami, o których mowa w pkt 5, przed czyszczeniem i dezynfekcją tych przedmiotów oraz 7) bulwy lub rośliny ziemniaka pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego co bulwy lub rośliny uznane za porażone, jeżeli badania laboratoryjne wskazują na możliwość porażenia. § 9. Badania mające na celu ustalenie zasięgu możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus obejmują: 1) inne miejsca produkcji, gdzie uprawia się ziemniaki lub inne rośliny żywicielskie, sąsiadujące z miejscami produkcji uznanymi za porażone lub znajdującymi się w zasięgu prawdopodobnego porażenia; 2) wspólne miejsce wytwarzania rodów sadzeniaków ziemniaka. § 10. 1. W przypadku porażenia bulw lub roślin ziemniaka, wojewódzki inspektor przeprowadza badania laboratoryjne wegetatywnych (klonalnych) rozmnożeń rodów ziemniaka, w których wykryto porażenie, w sposób umożliwiający określenie pierwotnego źródła infekcji i zasięgu prawdopodobnego porażenia. 2. Na podstawie badań, o których mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor określa porażenie oraz, jeżeli ma to zastosowanie, wyznacza strefę zagrożenia. 3. Dla celów doświadczalnych lub naukowych oraz dla prac nad selekcją odmian ziemniaka wojewódzki inspektor może odstąpić od działań określonych w § 7 pod warunkiem, że odstępstwo to nie zakłóci zwalczania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i nie stworzy ryzyka jej rozprzestrzeniania się. § 11. 1. Porażonych bulw lub roślin ziemniaka nie przeznacza się do sadzenia i niszczy się je pod nadzorem wojewódzkiego inspektora. 2. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, porażone bulwy ziemniaka, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, mogą zostać przeznaczone: 1) do przerobu przemysłowego w zakładzie przetwórczym, posiadającym możliwości unieszkodliwiania resztek powstałych w procesie przetwarzania porażonych bulw ziemniaka i dezynfekcji miejsc oraz przedmiotów mających kontakt z porażonymi bulwami ziemniaka, pod warunkiem ich bezpośredniego i natychmiastowego dostarczenia do tego zakładu przetwórczego; 2) na konsumpcję lub paszę, po ich uprzednim ugotowaniu lub uparowaniu w gospodarstwie, z którego pochodzą. § 12. 1. Bulw lub roślin ziemniaków prawdopodobnie porażonych nie przeznacza się do sadzenia. 2. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, bulwy i rośliny ziemniaka prawdopodobnie porażone mogą zostać przeznaczone na cele, o których mowa w § 11 ust. 2, lub do konsumpcji poza gospodarstwem, po ich uprzednim zapakowaniu i bezpośrednim dostarczeniu do odbiorcy, bez konieczności przepakowywania. 3. Jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, bulwy lub rośliny ziemniaka prawdopodobnie porażone niszczy się pod nadzorem wojewódzkiego inspektora. § 13. Środki transportu, maszyny, urządzenia, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty, określone jako porażone lub prawdopodobnie porażone, niszczy się lub oczyszcza i dezynfekuje, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się bakterii, tak aby mogły zostać uznane za nieporażone. § 14. 1. W porażonych miejscach produkcji: 1) na porażonym polu: a) przez co najmniej trzy lata uprawy następujące po roku, w którym stwierdzono porażenie: - niszczy się samosiewy ziemniaka i inne naturalnie występujące rośliny żywicielskie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, - nie sadzi się bulw, roślin lub nasion ziemniaka ani innych naturalnie występujących roślin żywicielskich tej bakterii, aż do uznania pola za wolne od samosiewów ziemniaka przez co najmniej 2 kolejne lata uprawy, b) w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka następującym po okresie, o którym mowa w lit. a, dopuszcza się sadzenie sadzeniaków ziemniaka urzędowo kwalifikowanych przez wojewódzkiego inspektora, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy do konsumpcji lub przerobu przemysłowego; uprawa i bulwy ziemniaka podlegają obowiązkowej kontroli wojewódzkiego inspektora, w tym także badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, c) w kolejnym sezonie uprawy ziemniaka, po zastosowaniu cyklu właściwego płodozmianu, dopuszcza się sadzenie sadzeniaków ziemniaka urzędowo kwalifikowanych przez wojewódzkiego inspektora, z przeznaczeniem na sadzeniaki ziemniaka, ziemniaki do konsumpcji lub do przerobu przemysłowego; uprawa i bulwy ziemniaka podlegają obowiązkowej kontroli wojewódzkiego inspektora, w tym także badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, albo 2) na porażonym polu: a) podczas czterech lat uprawy następujących po roku, w którym stwierdzono porażenie: - niszczy się samosiewy ziemniaka i inne naturalnie występujące rośliny żywicielskie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, - nie użytkuje się pola do celów rolniczych lub leśnych i przeznacza się to pole na użytkowanie pastwiskowe, stosując częste niskie koszenie lub intensywny wypas, b) w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka następującym po okresie, o którym mowa w lit. a, dopuszcza się sadzenie sadzeniaków ziemniaka urzędowo kwalifikowanych przez wojewódzkiego inspektora, z przeznaczeniem bulw na sadzeniaki ziemniaka, ziemniaki do konsumpcji lub do przerobu przemysłowego; uprawa i bulwy ziemniaka podlegają obowiązkowej kontroli wojewódzkiego inspektora, w tym także badaniom laboratoryjnym na obecność bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus; 3) na polach innych niż porażone: a) w roku uprawy następującym po roku, w którym stwierdzono porażenie: - nie sadzi się bulw, roślin i nasion ziemniaka ani innych naturalnie występujących roślin żywicielskich bakterii oraz niszczy się samosiewy ziemniaka lub - dopuszcza się sadzenie sadzeniaków ziemniaka urzędowo kwalifikowanych przez wojewódzkiego inspektora, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy na ziemniaki do konsumpcji lub do przerobu przemysłowego; pod warunkiem, że wojewódzki inspektor stwierdzi, że nie istnieje ryzyko występowania samosiewów ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, b) przez co najmniej dwa lata uprawy następujące po okresie, o którym mowa w lit. a, dopuszcza się sadzenie sadzeniaków ziemniaka urzędowo kwalifikowanych przez wojewódzkiego inspektora, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy na sadzeniaki ziemniaka lub ziemniaki do konsumpcji, lub do przerobu przemysłowego, c) w każdym roku uprawy, o których mowa w lit. a i b, niszczy się samosiewy ziemniaka i inne naturalnie występujące rośliny żywicielskie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, a uprawy podlegają obowiązkowej kontroli wojewódzkiego inspektora, d) jeżeli w roku uprawy następującym po roku, w którym stwierdzono porażenie, sadzone były urzędowo kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka z przeznaczeniem na ziemniaki do konsumpcji lub do przerobu przemysłowego, uprawa podlega obowiązkowej kontroli wojewódzkiego inspektora w terminach pozwalających na wykrycie bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w ramach której, w szczególności, przeprowadza się badania laboratoryjne samosiewów ziemniaka. 2. Pod nadzorem wojewódzkiego inspektora czyści się i dezynfekuje wszystkie urządzenia, maszyny, środki transportu i przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus: 1) bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia oraz 2) w każdym następnym roku uprawy, włącznie z pierwszym sezonem, w którym uprawa ziemniaka jest dozwolona na porażonych polach. 3. W systemie produkcji, w którym możliwa jest całkowita wymiana podłoża: 1) nie sadzi się bulw, roślin i nasion ziemniaka, chyba że obiekt został poddany urzędowo zatwierdzonym zabiegom w celu wyeliminowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i usunięcia wszelkich bulw lub innego materiału roślin psiankowatych, łącznie z całkowitą wymianą podłoża oraz oczyszczeniem i dezynfekcją tego obiektu i całego jego wyposażenia; 2) po dokonaniu zabiegów, o których mowa w pkt 1, dopuszcza się produkcję ziemniaka z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków, minibulw lub mikroroślin ziemniaka wyprodukowanych pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, po uznaniu, że obiekt jest wolny od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. § 15. 1. W obrębie strefy zagrożenia, oprócz wymagań określonych w § 14, bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia i przez następne co najmniej trzy sezony uprawy: 1) miejsca produkcji lub gospodarstwa, w których uprawia się, przechowuje lub przemieszcza bulwy ziemniaka oraz wykorzystuje maszyny, urządzenia, narzędzia i środki transportu związane z produkcją ziemniaka, podlegają kontroli wojewódzkiego inspektora; 2) w razie potrzeby czyści się i dezynfekuje maszyny, urządzenia, narzędzia, środki transportu, opakowania i przechowalnie w gospodarstwach, o których mowa w pkt 1, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus; 3) dopuszcza się sadzenie wyłącznie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; 4) oddzielnie zbiera się, przemieszcza i przechowuje sadzeniaki ziemniaka oraz ziemniaki do konsumpcji lub przerobu przemysłowego na terenie gospodarstw w obrębie wyznaczonej strefy zagrożenia; 5) wojewódzki inspektor przeprowadza urzędowe kontrole. 2. W obrębie wyznaczonej strefy zagrożenia w razie potrzeby, wojewódzki inspektor podejmuje działania zmierzające do wymiany wszelkiego materiału sadzeniakowego ziemniaka. § 16. 1. Sadzeniaki ziemniaka powinny spełniać wymagania specjalne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin oraz pochodzić w prostej linii z materiału poddanego urzędowej ocenie i uznanego za wolny od bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus na podstawie badań laboratoryjnych przeprowadzonych przez wojewódzkiego inspektora. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się: 1) w przypadkach gdy porażenie dotyczy produkcji ziemniaka sadzeniaka - na roślinach początkowego rozmnożenia klonalnego; 2) w innych przypadkach - na roślinach z początkowego rozmnożenia klonalnego albo na reprezentatywnych próbach materiału bazowego ziemniaka sadzeniaka lub wcześniejszych rozmnożeń. § 17. 1. Bulwy ziemniaków wyprodukowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być przemieszczane z przeznaczeniem do państw członkowskich, jeżeli zostały zaopatrzone w zaświadczenie wydane przez wojewódzkiego inspektora po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych stwierdzających, że w partii tych bulw nie stwierdzono występowania bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. 2. Zaświadczenie jest wystawiane nie wcześniej niż 14 dni przed dniem wyprowadzenia ziemniaków z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 r. (poz. 709) I. Metody diagnozowania, wykrywania i identyfikacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus 1. Pobieranie tkanki z części przystolonowych bulwy Standardowa próba składa się z co najmniej 200 bulw pobranych z partii bulw ziemniaka o masie 25 ton, jednakże badanie można również wykonać dla mniejszych prób: 1) myje się 200 bulw pod bieżącą wodą; za pomocą regularnie dezynfekowanego skalpela lub skrobaczki do ziemniaków usuwa się skórkę wokół piętki każdej bulwy; dezynfekcję narzędzi przeprowadza się przez ich zanurzenie w 70 % alkoholu i ich opalenie; 2) z części przystolonowej każdej bulwy pobiera się niewielki fragment tkanki, obejmujący wiązki przewodzące, ograniczając ilość tkanki innej niż przewodząca do minimum, następnie tkankę poddaje się badaniom w ciągu 24 godzin, określonych w ust. 3 lub przechowuje się w temperaturze minus 20 °C do dwóch tygodni w sposób określony w ust. 3. 2. Badanie makroskopowe na obecność objawów chorobowych Po pobraniu tkanki z części przystolonowej każdą bulwę kroi się w poprzek i bada na obecność objawów bakteriozy pierścieniowej1). W tym celu ściska się bulwę i sprawdza, czy z wiązek przewodzących nie wydostają się zmacerowane tkanki. 3. Przygotowanie prób do testu Grama, testu immunofluorescencji (IF) oraz testu oberżynowego 1) tkankę pobraną z części przystolonowej bulw homogenizuje się w środku nietoksycznym dla bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus (na przykład 0,05 M bufor fosforanowy /PBS/ o pH 7,0), w temperaturze poniżej 30 °C; zaleca się dodanie nietoksycznego środka rozdrabniającego; może być również niezbędne dodanie nietoksycznego środka zapobiegającego powstawaniu piany, o którym mowa w części II ust. 1; nie można dopuścić do nadmiernej maceracji; 2) zmacerowaną tkankę: a) odwirowuje się z zastosowaniem parametru: 180 g/10 minut; uzyskany supernatant odwirowuje się z zastosowaniem parametru: 4.000 g/10 minut, następnie zlewa się i usuwa supernatant albo b) odstawia się na 30 minut w celu osadzenia się resztek roślinnych; zlewa się supernatant bez naruszania osadu, a następnie przefiltrowuje przez bibułę filtracyjną (Whatman nr 1) umieszczoną na filtrze szklanym (nr 2 = 40-100 µm), z zastosowaniem wodnej pompy próżniowej; filtrat zbiera się do probówki wirówkowej, a następnie przepłukuje sterylnym buforem PBS, tak aby uzyskać maksymalnie 35 ml filtratu, który odwirowuje się z zastosowaniem parametru 4.000 g/20 minut; 3) osad zawiesza się w sterylnym buforze fosforanowym 0,01 M o pH 7,2, o którym mowa w części II ust. 2, w taki sposób, aby uzyskać całkowitą objętość około 1 ml, a następnie dzieli się na dwie równe części, jedną z nich pozostawia jako materiał referencyjny, zamrażając w temperaturze -20 °C lub liofilizując; pozostałą część dzieli się na połowę; jedną używa się do testu IF i barwienia Grama, drugą do testu oberżynowego; 4) wszystkie pozytywne kontrole bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i próby traktuje się oddzielnie w celu uniknięcia kontaminacji; ma to zastosowanie w odniesieniu do preparatów IF i testu oberżynowego; w czasie wykonywania testu IF i testu oberżynowego należy oddzielać od siebie kontrole pozytywne i badane próby w celu uniknięcia kontaminacji. 4. Test Grama 1) przygotowuje się preparaty Grama ze wszystkich rozcieńczeń osadu, o których mowa w ust. 5 pkt 2, i ze wszystkich przeciętych bulw, o których mowa w ust. 2, które na przekroju wykazują szklistość, zgniliznę czy inne podejrzane objawy; materiał do analiz pobiera się z brzegu porażonych tkanek; 2) przygotowuje się preparaty Grama ze znanych kultur bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus oraz, w miarę możliwości, z naturalnie porażonych tkanek, o których mowa w ust. 5 pkt 1; 3) określa się, które próby zawierają typowe, Gram dodatnie, maczugowate komórki; komórki bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus mają na ogół długość 0,8 do 1,2 µm i szerokość 0,4-0,6 µm2); procedura barwienia jest określona w części 2 ust. 3. 5. Test IF 1) w teście IF używa się przeciwciał na znany szczep bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus - ATCC 33113 (NCPPB 2137) lub NCPPB 2140, o mianie powyżej 1:600; w preparacie z badaną próbą uwzględnia się kontrolę PBS w celu sprawdzenia, czy koniugat izotiocyjanianu fluoresceiny przeciw immunoglobulinom króliczym (FITC) nie łączy się niespecyficznie z komórkami bakterii; jako kontrolę pozytywną na oddzielnym szkiełku stosuje się kulturę bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus (ATCC 33113 /NCPPB 2137/NCPPB 2140) oraz w miarę możliwości umieszcza się naturalnie zainfekowaną tkankę (zachowaną w formie zliofilizowanej lub zamrożoną w temperaturze -20 °C), zgodnie ze schematem 2; 2) sposób wykonania badania: a) przygotowuje się trzy seryjne dziesięciokrotne rozcieńczenia (1:10, 1:100 i 1:1.000) osadu w wodzie destylowanej (schemat 1), b) na okienka wielopunktowego szkiełka mikroskopowego nanosi się za pomocą pipety odmierzoną standardową objętość każdego rozcieńczenia osadu lub zawiesiny bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus (średnio 106 komórek/ml), wystarczającą do pokrycia okienka (średnio 25 µl), Ilustracja Ilustracja c) preparat suszy się w temperaturze około 37 °C, a następnie utrwala z użyciem etanolu lub przez opalenie, d) okienka pokrywa się przeciwciałami na bakterię Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus rozcieńczonymi w 0,01 M buforze PBS o pH 7,2, o którym mowa w części II ust. 2, jak pokazano na schemacie 1; używa się PBS jako kontrolę FITC; rozcieńczenie robocze przeciwciał stanowi zwykle połowę miana; w przypadku użycia innych rozcieńczeń przeciwciał, dla każdego rozcieńczenia przygotowuje się oddzielne preparaty, e) preparat inkubuje się w wilgotnej komorze w temperaturze pokojowej przez 30 minut, f) po inkubacji preparat ostrożnie spłukuje się 0,01 M buforem PBS o pH 7,2, a następnie moczy się trzy razy po 5 minut w 0,01 M buforze PBS o pH 7,2, g) ostrożnie usuwa się nadmiar wilgoci, h) każde okienko preparatu pokrywa się koniugatem FITC w takim rozcieńczeniu, jakie było stosowane do określania miana, i inkubuje się w ciemnej, wilgotnej komorze przez 30 minut w temperaturze pokojowej, i) preparat spłukuje się i moczy, tak jak w lit. f, j) na każde okienko nanosi się średnio od 5 do 10 µl 0,1 M buforu fosforanowego z gliceryną o pH 7,6, o którym mowa w części II ust 2 (lub podobnego utrwalacza o pH nie niższym niż 7,6) i przykrywa szkiełkiem nakrywkowym, k) przygotowany preparat przegląda się w mikroskopie zaopatrzonym w źródło światła epifluorescencyjnego i filtry przeznaczone do pracy z FITC; stosuje się powiększenie 400 do 1.000; okienka w powtórzeniach przegląda się w poprzek dwóch średnic pod kątem prostym oraz wokół obwodu okienka. Poszukuje się fluoryzujących komórek w kontrolach pozytywnych i określa się miano przeciwciał. Następnie poszukuje się fluoryzujących komórek w okienku kontrolnym FITC/PBS i, jeżeli się ich nie stwierdzi, przechodzi się do przeglądania okienek z badaną próbą. W minimum 10 polach mikroskopu określa się średnią liczbę morfologicznie typowych, fluoryzujących komórek w polu widzenia i oblicza się ich liczbę w mililitrze nierozcieńczonego osadu według wzoru określonego w części II ust. 4. Przy ocenie peparatów bierze się pod uwagę możliwość wystąpienia reakcji krzyżowych. W osadzie ziemniaka mogą występować populacje fluoryzujących komórek o nietypowej dla bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus morfologii oraz bakterie saprofityczne dające reakcje krzyżowe, o wymiarach i morfologii podobnych do bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, dlatego też bierze się pod uwagę tylko fluoryzujące komórki o typowych wymiarach i morfologii. Ze względu na możliwość występowania reakcji krzyżowych, próby, w przypadku których uzyskano pozytywne wyniki testu IF, poddaje się powtórnym badaniom z zastosowaniem innych przeciwciał. Techniczna granica wykrywalności określona dla tego testu zawiera się w przedziale 103-104 komórek/ml nierozcieńczonego osadu. Próby, w których stwierdza się ilość typowych fluorescencyjnych komórek na granicy wykrywalności, są zwykle wolne od Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, ale mogą być poddane testowi oberżynowemu. Wynik testu IF traktuje się jako negatywny w przypadku prób, w których nie stwierdza się morfologicznie typowych fluoryzujących komórek. Próby takie uznaje się za "nieporażone" przez bakterie Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. Test oberżynowy nie jest wymagany. Wynik testu IF traktuje się jako pozytywny w przypadku prób, w których obecne są morfologicznie typowe, fluoryzujące komórki. Próby, w przypadku których uzyskuje się pozytywny wynik testu IF z zastosowaniem obydwu rodzajów przeciwciał, uznaje się za "potencjalnie porażone" przez bakterie Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. W przypadku wszystkich prób uznanych za "potencjalnie porażone" wykonuje się test oberżynowy. 6. Test oberżynowy Sposób uprawy oberżyny określony jest w części II ust. 5. Test oberżynowy przeprowadza się w następujący sposób: 1) osadem, który otrzymano w sposób określony w ust 3 pkt 3, inokuluje się co najmniej 25 roślin oberżyny w stadium trzeciego liścia uzyskanych w sposób określony w części II ust. 5, za pomocą jednej z metod, o których mowa w ust. 6 pkt 2, 3 i 4; 2) inokulacji przez nacięcie na łodydze - pierwszy sposób: a) każdą doniczkę umieszcza się poziomo w bloczku z polistyrenu (w przypadku doniczki o średnicy 10 cm odpowiedni jest bloczek z polistyrenu z wydrążonym z jednej strony miejscem o głębokości 5 cm, szerokości 10 cm i długości 15 cm), w sposób przedstawiony na schemacie 3; pomiędzy łodygą a bloczkiem, dla każdej próby, umieszcza się pasek sterylnej folii aluminiowej; roślinę można zabezpieczyć za pomocą gumowej opaski nałożonej wokół bloczka, Ilustracja b) pomiędzy liścieniami i pierwszym liściem, wykonuje się za pomocą skalpela podłużne lub lekko ukośne nacięcie o długości 0,5-1,0 cm i głębokości średnio 3/4 średnicy łodygi, c) nacięcie rozchyla się za pomocą skalpela i wprowadza do niego inokulum cienkim pędzelkiem zanurzonym w osadzie. Pozostały osad rozdziela się pomiędzy rośliny oberżyny, d) powstałą ranę zabezpiecza się 2 ml sterylnej wazeliny naniesionej za pomocą strzykawki; 3) inokulacja przez nacięcie na łodydze - drugi sposób: a) trzymając roślinę pomiędzy dwoma palcami, w miejscu pomiędzy liścieniami i pierwszym liściem nanosi się kroplę (średnio od 5 do 10 µl) zawiesiny osadu, b) za pomocą sterylnego skalpela wykonuje się podłużne (pod kątem około 5 °) nacięcie, o długości 1,0 cm i głębokości średnio 2/3 grubości łodygi, rozpoczynając od miejsca naniesienia kropli osadu, c) powstałą ranę zabezpiecza się sterylną wazeliną ze strzykawki; 4) inokulacja za pomocą strzykawki - trzeci sposób: a) nie podlewa się roślin oberżyny przez jeden dzień przed inokulacją w celu obniżenia ciśnienia turgorowego, b) łodygi oberżyny powyżej liścieni inokuluje się za pomocą strzykawki z igłą do iniekcji podskórnej (nie mniejszej niż 23 G); osad rozdziela się pomiędzy rośliny oberżyny; 5) inokuluje się 25 roślin oberżyny kulturą bakterii zidentyfikowaną wcześniej jako kultura bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i, w miarę możliwości, naturalnie zainfekowaną tkanką ziemniaka, o której mowa w ust. 5 pkt 1, za pomocą tej samej metody inokulacji; 6) inokuluje się 25 roślin sterylnym 0,05 M buforem PBS za pomocą tej samej metody inokulacji; 7) rośliny inkubuje się w odpowiednich warunkach, o których mowa w części II ust. 5, przez 40 dni; po 8 dniach obserwuje się rośliny w celu stwierdzenia, czy nie występują na nich objawy choroby3) oraz notuje się liczbę roślin wykazującą objawy; 8) przygotowuje się preparaty Grama, o których mowa w ust. 4, dla wszystkich partii oberżyny wykazujących objawy, wykonując przekroje przez tkankę zwiędłego liścia lub łodygi rośliny, oraz dokonuje się izolacji na odpowiednie podłoże odżywcze, o którym mowa w ust. 7; liście i łodygi oberżyny dezynfekuje się powierzchniowo przez zwilżenie ich 70 % etanolem; 9) przy ocenie roślin testowych bierze się pod uwagę możliwość wystąpienia infekcji latentnej, szczególnie gdy uprawa nie jest prowadzona w optymalnych warunkach, nawet po 40-dniowej inkubacji. Infekcje takie mogą prowadzić do zahamowania wzrostu i braku wigoru inokulowanych roślin; jeżeli wynik testu IF uznany jest za pozytywny, koniecznym może być przeprowadzenie dodatkowych badań, dlatego też należy dokonać porównania tempa wzrostu wszystkich badanych roślin oberżyny z roślinami kontrolnymi inokulowanymi sterylnym 0,05 M PBS oraz monitorowanie warunków środowiska szklarni; dalszą ocenę prowadzi się w następujący sposób: a) odcina się łodygi powyżej miejsca inokulacji i usuwa się liście, b) łodygi maceruje się w 0,05 M buforze PBS o pH 7,0 w sposób określony w ust. 3 pkt 1 i 2, c) połowę osadu używa się do wykonania testu Grama i testu IF, d) drugą połowę osadu używa się do przeprowadzenia dodatkowego testu oberżynowego, zgodnie z ust. 6, jeżeli uzyskano wyniki pozytywne testu Grama lub testu IF; stosuje się kontrolę pozytywną, którą stanowi zidentyfikowaną wcześniej kulturę bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, oraz kontrolę negatywną w postaci sterylnego 0,05 M buforu PBS; jeżeli w kolejnych testach nie są obserwowane objawy, próbę uznaje się jako negatywną. 7. Izolacja bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus Ostateczną diagnozę stawia się wyłącznie po przeprowadzeniu identyfikacji wyizolowanych kultur bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, o której mowa w ust. 8. Bakterię Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus można wyizolować z tkanek wykazujących objawy chorobowe. Bezpośrednia izolacja bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus z osadu uzyskanego z tkanki ziemniaka, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie jest zalecana. Rośliny oberżyny stanowią swoiste podłoże umożliwiające namnożenie się bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, jak również są najlepszą testową rośliną żywicielską. Bakterię izoluje się ze wszystkich bulw ziemniaka i roślin oberżyny wykazujących objawy, o których mowa w ust. 4 i 6. Macerację łodyg oberżyny, o ile jest to konieczne, wykonuje się zgodnie z ust. 3 i 6 pkt 9: 1) zawiesinę posiewa się na jedno z następujących podłoży, określonych w części II ust. 6: - Nutrient dextrose agar (agar odżywczy z glukozą) (tylko do przeszczepiania), - Yeast peptone glucose agar (agar drożdżowo-peptonowo-glukozowy), - Nutrient yeast dextrose agar (agar odżywczy drożdżowo-glukozowy), - Yeast extract mineral salts agar (agar z wyciągiem drożdżowym wzbogacony solami mineralnymi). Szalki inkubuje się w temperaturze 21 °C do 20 dni, a następnie obserwuje się, czy na podłożu obecne są kolonie bakterii o morfologii typowej dla bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus.4) Następnie bakterię Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus przeszczepia się w celu uzyskania czystej kultury. 8. Identyfikacja wyizolowanych kultur bakterii Ze zdrowych lub porażonych ziemniaków i oberżyny można wyizolować wiele Gram dodatnich, maczugowatych bakterii, wytwarzających kolonie podobne do tych produkowanych przez bakterie Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. Z tego względu dokonuje się identyfikacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus w oparciu o następujące testy: 1) test IF; 2) test oberżynowy; 3) testy biochemiczne i fizjologiczne, o których mowa w części II ust. 7: a) test oksydacyjno-fermentacyjny (O/F), b) test na obecność oksydazy, c) wzrost w temperaturze 37 °C, d) produkcja ureazy, e) hydroliza eskuliny, f) hydroliza skrobi, g) tolerancja w stosunku do 7 % NaCl, h) produkcja indolu, i) test na obecność katalazy, j) produkcja H2S, k) wykorzystanie cytrynianu, l) hydroliza żelatyny, m) wytwarzanie kwasu z: glicerolu, laktozy, ramnozy i salicyny, n) barwienie Grama. W każdym teście uwzględnia się zidentyfikowaną wcześniej kulturę bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. W testach biochemicznych i fizjologicznych wykorzystuje się kultury wyhodowane na agarze odżywczym. Cechy morfologiczne bakterii ocenia się na podstawie kultur wyrosłych na agarze z glukozą. Test IF wykonuje się z wykorzystaniem zawiesiny bakterii o stężeniu 106 komórek/ml. Wartość miana przeciwciał powinna być zbliżone do miana określonego w badaniu i użyciem zidentyfikowanej kultury bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. Test oberżynowy wykonuje się z wykorzystaniem zawiesiny bakterii o stężeniu 107 komórek/ml. Do testu używa się 10 roślin dla każdej próby, stosując znaną kulturę bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus oraz wodę sterylną jako kontrole pozytywną i negatywną. W przypadku czystych kultur typowe objawy więdnięcia uzyskuje się w ciągu 20 dni, lecz rośliny niewykazujące objawów po upływie tego czasu inkubuje się do końca 30-dniowego okresu w temperaturze optymalnej dla uprawy oberżyny, lecz nieprzekraczającej 30 °C. Jeżeli po 30 dniach objawy nie wystąpią, kultura nie może być uznana za patogeniczną formę bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. TestBakteria Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus O/Fobojętna lub słabo utleniająca oksydaza- katalaza+ redukcja azotanów- aktywność ureazy- produkcja H2S- produkcja indolu- wykorzystanie cytrynianu- hydroliza skrobi- lub słaba wzrost w temperaturze 37 °C- wzrost w obecności 7 % NaCl- hydroliza żelatyny- hydroliza eskuliny+ produkcja kwasu z: - glicerolu- - laktozy- lub słaba - ramnozy- - salicyny- II. Odczynniki, podłoża i testy stosowane przy diagnozowaniu, wykrywaniu i identyfikacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus 1. Skład płynu do maceracji D C silicone antifoam MS A compound (Hopkins & Williams Ltd, nr kat. 9964 - 25, Chadwell Heath, Essex, England) - środek przeciwpieniący 10 ml Lubrol W w płatkach (ICI Ltd) 0,5 g pirofosforan czterosodowy 1 g 0,05 M bufor fosforanowy, pH 7,0 1 litr 2. Bufory 1) 0,05 M bufor fosforanowy o pH 7,0 stosowany do maceracji tkanek ziemniaka, o której mowa w części I ust. 3 pkt 1 Na2HPO4 4,26 g KH2PO4 2,72 g NaCl 8,00 g woda destylowana - uzupełnia się do 1 litra 2) 0,01 M bufor fosforanowy o pH 7,2 stosowany do rozcieńczania przeciwciał i płukania preparatów w metodzie IF Na2HPO4 x 12 H2O 2,70 g NaH2PO4 x 2 H2O 0,40 g NaCl 8,00 g woda destylowana uzupełnia się do 1 litra 3) 0,1 M bufor fosforanowy z gliceryną o pH 7,6 stosowany do zamykania preparatów, utrwala efekt fluorescencji Na2HPO4 x 12 H2O 3,20 g NaH2PO4 x 2 H2O 0,15 g glicerol 50 ml woda destylowana 100 ml 3. Test Grama (modyfikacja Huckera) 1) Roztwór fioletu krystalicznego 2 g fioletu krystalicznego rozpuszcza się w 20 ml 95 % etanolu 0,8 g kwaśnego węglanu sodu rozpuszcza się w 80 ml wody destylowanej Miesza się obydwa roztwory. 2) Płyn Lugola jod 1 g jodek potasu 2 g woda destylowana 300 ml Substancje stałe rozdrabnia się razem w moździerzu. Dodaje się wodę i miesza w zamkniętym naczyniu do rozpuszczenia. 3) Roztwór barwnika kontrastowego - safraniny Roztwór podstawowy: safranina O 2,5 g 95 % etanol 100 ml Miesza się oba roztwory i przechowuje. W celu uzyskania roztworu roboczego, mieszaninę rozcieńcza się w stosunku 1:10. 4) Procedura barwienia: a) przygotowuje się rozmaz, suszy się go powietrznie i utrwala termicznie, b) preparat zalewa się fioletem krystalicznym na 1 minutę, c) krótko przepłukuje się wodą z kranu, d) zalewa się płynem Lugola na 1 minutę, e) przepłukuje się wodą z kranu i osusza bibułą, f) preparat odbarwia się 95 % etanolem dodawanym kroplami aż do momentu, gdy rozmaz przestanie uwalniać barwnik, lub zanurza się w alkoholu na 30 sekund lekko poruszając preparatem, g) przepłukuje się wodą z kranu i osusza bibułą, h) zalewa się roztworem safraniny na 10 sekund, i) preparat przepłukuje się wodą z kranu i osusza bibułą. Bakterie Gram dodatnie barwią się na kolor niebieskofioletowy, bakterie Gram ujemne na różowoczerwony. 4. Określanie populacji komórek pozytywnych w teście immunofluorescencji Powierzchnia (S) okienka na szkiełku wielopunktowym (1) gdzie: D = średnica okienka. Powierzchnia (s) pola widzenia obiektywu (2) gdzie: d = średnica pola widzenia. d określa się na podstawie bezpośredniego pomiaru lub według następującego wzoru: (3) gdzie: i = współczynnik pola (zależy od typu okularu i zawiera się w granicach od 8 do 24), K = współczynnik tubusa (1 lub 1,25) G = powiększenie 100x, 40x obiektywu, na podstawie (2) na podstawie (3) (4) Liczy się typowe fluoryzujące komórki w polu widzenia (c). Określa się liczbę typowych fluoryzujących komórek w okienku (C). Określa się liczbę typowych fluoryzujących komórek w ml osadu (N) gdzie: y = objętość osadu naniesionego na okienko, F = współczynnik rozcieńczenia osadu. 5. Uprawa oberżyny Nasiona oberżyny (Solanum melongena odmiana Black Beauty) wysiewa się do pasteryzowanego kompostu. Siewki z w pełni rozwiniętymi liścieniami (10-14-dniowe) przesadza się do pasteryzowanego kompostu w doniczkach. Do badań używa się oberżynę w stadium trzeciego liścia, gdy dwa, lecz nie więcej niż trzy liście, są w pełni rozwinięte. Oberżynę hoduje się w szklarni w następujących warunkach środowiska: - długość dnia: 14 godzin lub naturalna długość dnia w przypadku dnia dłuższego; - temperatura: dzień: 21-24 °C, noc: 15 °C. Bakteria Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus nie rośnie w temperaturze powyżej 30 °C. Jeżeli temperatura nocą nie spada do 15 °C, może wystąpić uszkodzenie chromatoforów, co uwidoczni się w postaci srebrzystej nekrozy. Uszkodzeniom korzeni przez larwy ziemiórek zapobiega się przez zastosowanie odpowiedniego insektycydu. 6. Podłoża do hodowli i izolacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus 1) Nutrient agar (NA) - agar odżywczy Difco Bacto Nutrient Agar rozpuszcza się w wodzie destylowanej według proporcji podanych przez producenta, a następnie sterylizuje w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut. 2) Nutrient dextrose agar (NDA) - agar odżywczy z glukozą Pożywkę agarową Difco Bacto Nutrient Agar zawierającą 1 % D(+) glukozy (jednowodna), po przygotowaniu według zaleceń producenta, sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 20 minut. 3) Yeast peptone glucose agar (YPGA) - agar drożdżowo-peptonowo-glukozowy Difco Bacto Yeast Extract (nr 0127) (wyciąg drożdżowy) 5 g Difco Bacto Peptone (nr 0118) 5 g D(+)-glukoza (jednowodna) 10 g Difco Bacto Purified Agar (nr 0560) (agar oczyszczony) 15 g woda destylowana 1 litr Pożywkę w porcjach półlitrowych sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 20 minut. 4) Yeast extract mineral salts medium (YGM) - pożywka z wyciągiem drożdżowym wzbogacona solami mineralnymi Difco Bacto Yeast Extract (wyciąg drożdżowy) 2,00 g D(+)-glukoza (jednowodna) 2,50 g K2HPO4 0,25 g KH2PO4 0,25 g MgSO4 x 7H2O 0,10 g MnSO4 x H2O 0,015 g NaCl 0,05 g FeSO4 x 7H2O 0,005 g Difco Bacto Purified Agar (agar oczyszczony) 18,0 g woda destylowana 1 litr Pożywkę w porcjach półlitrowych sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 20 minut. 7. Testy biochemiczne i fizjologiczne do identyfikacji bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus Wszystkie podłoża inkubuje się w temperaturze 21 °C i przegląda się po 6 dniach. Jeżeli nie obserwuje się wzrostu bakterii, inkubuje się podłoża dalej do 20 dni. 1) Test oksydacyjno-fermentacyjny test O/F Pożywka podstawowa: KCl 0,2 g MgSO4 x 7H2O 0,2 g NH4H2PO4 1,0 g Difco bacto pepton 1,0 g Difco Bacto Purified Agar (agar oczyszczony) 3,0 g D(+) glukoza (jednowodna) 10,0 g błękit bromotymolowy 0,03 g woda destylowana 1 litr Miesza się składniki i ustala pH na poziomie 7,0-7,2 za pomocą 1N KOH. Rozdziela się po 5 ml i 10 ml do probówek bakteryjnych o wymiarach 16 mm x 100 mm (objętość 12 ml). Probówki z pożywką sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 10 minut. Każdą kulturą inokuluje się podłoże w 5 ml i 10 ml probówkach metodą nakłucia. Do probówki 10 ml dodaje się aseptycznie 1-2 ml sterylnej, ciekłej parafiny, a następnie inkubuje się. Odczyt wyniku: ProbówkaKolorInterpretacja otwartażółtymetabolizm zamkniętażółtyfermentacyjny otwartażółtymetabolizm zamkniętaniebieskozielonyoksydacyjny otwartazielonkawymetabolizm zamkniętaniebieskozielonyoksydacyjny lub obojętny 2) Test na obecność oksydazy Odczynnik Kovacsa stanowi 1 % roztwór wodny dwuhydrochlorku tetrametylparafenylenodwuaminy (BDH nr 30386) w wodzie destylowanej. Odczynnik ten sporządza się na bieżące potrzeby w objętościach 1 ml lub przechowuje się go w ciemnej, szklanej butelce w temperaturze 5 °C przez 1-4 tygodni. Kroplę odczynnika nanosi się na bibułę filtracyjną w czystej płytce Petriego. Jednocześnie pobiera się badaną kulturę z agaru odżywczego za pomocą platynowej ezy. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie wystąpienia purpurowego zabarwienia w ciągu 10 sekund. Reakcja taka uzyskana w ciągu 10-30 sekund daje wynik słabo dodatni. Przy przeprowadzaniu testu należy stosować platynową ezę i kulturę z agaru odżywczego, gdyż śladowe ilości żelaza lub duża zawartość cukru w podłożu wzrostowym może wpływać na fałszywie pozytywne wyniki. 3) Produkcja kwasu z laktozy, ramnozy, salicyny, glicerolu Przygotowuje się podłoże O/F Hugh i Leifsona bez glukozy, a następnie rozlewa do probówek po 5 ml. Probówki wraz z podłożem sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 10 minut. Do płynnego podłoża podstawowego o temperaturze 45 °C dodaje się, aseptycznie przez filtr, 0,5 ml 10 % roztworu wodnego glicerolu lub laktozy lub ramnozy lub salicyny. Ostrożnie miesza się. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie zmiany zabarwienia z niebieskozielonego na żółte, wskazującego na produkcję kwasu. 4) Test na obecność katalazy Kroplę nadtlenku wodoru (30 objętości) umieszcza się na czystym szkiełku przedmiotowym i miesza z kulturą bakterii za pomocą platynowej ezy. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie wydzielanych pęcherzyków gazu, wskazujących na obecność katalazy. 5) Aktywność reduktazy azotanowej i denitryfikacja Podłoże hodowlane: KNO3 (bez azotynu) 1 g Difco bacto yeast extract 1 g K2HPO4 5 g woda destylowana 1 litr Rozlewa się po 10 ml do butelek o pojemności 20 ml, a następnie sterylizuje w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut. Odczynnik A: H2SO4 8 g 5 N kwas octowy 1 litr Odczynnik B: naftyloamina 5 g 5 N kwas octowy 1 litr Podłoże azotanowe inokuluje się w dwóch powtórzeniach, a następnie bada po 10 i 20 dniach przez dodanie 1 kropli płynu Lugola, 0,5 ml odczynnika A i 0,5 ml odczynnika B. Jeżeli podłoże nie zmieni barwy na czerwonawą, dodaje się około 50 mg sproszkowanego cynku i obserwuje reakcję barwną. Reakcja pozytywnaReakcja barwna stadium 1stadium 2 brak redukcji azotanówbezbarwnaczerwona redukcja azotanów do azotynów (tylko reduktaza azotanowa)czerwona- redukcja azotanów poniżej azotynów (denitryfikacja - reduktaza azotanowa i azotynowa)bezbarwnabezbarwna 6) Produkcja ureazy Podłoże podstawowe: Oxoid urea agar base (CM53) 2,4 g woda destylowana 95 ml Podłoże podstawowe sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 20 minut, następnie schładza do temperatury 50 °C, dodaje się, aseptycznie przez filtr, 5 ml 40 % roztworu wodnego mocznika (Oxoid SR20) i dokładnie miesza się. Pożywkę rozlewa się po 6 ml do sterylnych probówek (16 x 100 mm) i pozostawia do zastygnięcia w postaci skosów. Reakcję pozytywną, w przypadku aktywności ureazy, stwierdza się na podstawie zmiany barwy podłoża z żółtopomarańczowej na barwę wiśniowoczerwoną lub karmazynoworóżową. 7) Wykorzystanie cytrynianu Citrate agar base (Merck 2503) 23 g woda destylowana 1 litr Wymienione składniki miesza się i rozpuszcza przez podgrzanie, a następnie rozlewa po 6 ml, tak jak w przypadku podłoża z mocznikiem. Pożywkę sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut i pozostawia do zastygnięcia w postaci skosów. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie zmiany zabarwienia podłoża z pomarańczowego na czerwone. 8) Wytwarzanie siarkowodoru Podłoże: Difco bacto tryptone (nr 0123) 10 g K2HPO4 1 g NaCl 5 g woda destylowana 1 litr Składniki rozpuszcza się i rozlewa po 6 ml do probówek o wymiarach 16 x 100 ml, a następnie sterylizuje w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 10 minut. Podłoże zaszczepia się badaną kulturą bakterii, a z brzegu probówki zawiesza się aseptycznie papierek nasycony octanem ołowiowym i mocuje się za pomocą korka. Inkubuje się do 20 dni. Reakcję pozytywną, będącą dowodem na produkcję H2S z tryptonu, stwierdza się na podstawie przebarwienia papierka testowego na kolor czarnobrązowy. 9) Wytwarzanie indolu Podłoże przygotowuje się tak, jak w teście na wytwarzanie H2S. Usuwa się papierek nasycony octanem ołowiu, dodaje 1-2 ml eteru dwuetylowego i delikatnie wstrząsa. Odstawia się probówkę w celu rozdzielenia warstw (5 minut), a następnie dodaje 0,5 ml odczynnika Kovacsa, wprowadzając do wnętrza przechylonej probówki. Reakcją pozytywną, świadczącą o obecności indolu, jest pojawienie się czerwonej barwy w żółtej warstwie pomiędzy eterem i frakcjami wodnymi. 10) Wzrost w temperaturze 37 °C Podłoże: Difco bacto nutrient broth (nr 0003) 8 g woda destylowana 1 litr Miesza się składniki, rozpuszcza i rozlewa do probówek po 6 ml, a następnie sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut. Probówkę wraz z podłożem inokuluje się badaną kulturę bakterii i inkubuje w temperaturze 37 °C. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie wzrostu bakterii. 11) Wzrost w obecności 7 % chlorku sodu Podłoże: Difco bacto nutrient broth 8 g NaCl 70 g woda destylowana 1 litr Składniki miesza się, rozpuszcza i rozlewa do probówek po 6 ml. Następnie sterylizuje w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie wzrostu bakterii. 12) Hydroliza żelatyny Podłoże: Difco bacto gelatine (nr 0143) 120 g woda destylowana 1 litr Składniki miesza się, rozpuszcza przez podgrzanie i rozlewa do probówek po 6 ml. Następnie sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie rozpuszczonej żelatyny, nawet w przypadku utrzymywania jej w temperaturze 5 °C przez 30 minut. 13) Hydroliza skrobi Podłoże: Difco Bacto Nutrient Agar (płynny agar odżywczy) 1 litr Difco bacto soluble starch (nr 0178) (skrobia rozpuszczalna) 2 g Składniki miesza się, sterylizuje w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 10 minut, a następnie rozlewa do płytek. Płytki inokuluje się punktowo badaną kulturą bakterii. Po uzyskaniu obfitego wzrostu bakterii (inkubuje 10 do 20 dni), usuwa się częściowo bakterie z pożywki i płytkę zalewa się płynem Lugola. Reakcję pozytywną stwierdza się na podstawie wystąpienia strefy przejaśnienia wokół kolonii bakterii i zabarwieniu pozostałej części pożywki na purpurowo. 14) Aktywność hydrolazy eskuliny Podłoże: Difco Bacto Peptone 10 g Eskulina 1 g cytrynian żelazowy (Merck 3862) 0,05 g cytrynian sodowy 1 g woda destylowana 1 litr Składniki miesza się i rozlewa do probówek po 6 ml, a następnie sterylizuje w autoklawie w temperaturze 115 °C przez 10 minut. Pożywka jest przezroczysta, wykazuje jednak niebieskawą fluorescencję. Reakcję pozytywną, będącą dowodem na hydrolizę eskuliny, stwierdza się na podstawie brązowego zabarwienia połączonego z zanikiem fluorescencji. Zjawisko to można sprawdzić stosując lampę ultrafioletową. ________ 1) Objawami obserwowanymi najwcześniej, głównie w pobliżu części przystolonowej, jest lekka szklistość lub przejrzystość tkanek, bez rozmiękczenia tkanki otaczającej wiązki przewodzące. Pierścień wiązek przewodzących w części przystolonowej może być nieznacznie ciemniejszy niż normalnie. Pierwszym, łatwym do rozpoznania objawem jest przebarwienie pierścienia wiązek przewodzących na żółtawo oraz wydostawanie się z nich serowatej masy po lekkim ściśnięciu bulwy. Wyciek ten zawiera miliony bakterii. W tym stadium wiązki przewodzące mogą ulec przebarwieniu na brązowo. Początkowo objawy te mogą być ograniczone do części pierścienia, niekoniecznie w pobliżu części przystolonowej, i mogą rozszerzać się stopniowo na cały pierścień. W miarę rozwoju infekcji dochodzi do zniszczenia wiązek przewodzących; tkanki bulwy kory pierwotnej mogą oddzielać się od miękiszu rdzeniowego. W zaawansowanym stadium infekcji na powierzchni bulwy pojawiają się spękania, które często mają czerwonawobrązowe brzegi. Objawy mogą być maskowane przez wtórne patogeny bakteryjne czy grzybowe, stąd odróżnienie zaawansowanego stadium bakteriozy pierścieniowej od gnicia powodowanego przez inne czynniki może być trudne, a nawet niemożliwe. 2) W preparatach z naturalnie zainfekowanych tkanek lub świeżo wyizolowanych kultur często dominują zaokrąglone pałeczki, zwykle nieznacznie mniejsze niż komórki ze starszych kultur wyhodowanych na agarze. Na większości podłoży hodowlanych komórki bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus są pleomorficznymi, maczugowatymi pałeczkami i mogą wykazywać zmienność w reakcji Grama. Komórki występują pojedynczo, układają się w pary z charakterystycznym wygięciem, co ma związek z ich podziałem, czasami tworzą nieregularne grupy przypominające palisady lub chińskie litery. 3) Bakteria Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus powoduje więdnięcie liści oberżyny, które może rozpoczynać się wiotczeniem brzegów lub przestrzeni między nerwami. Zwiędłe tkanki mogą być początkowo ciemnozielone lub plamiste, lecz jaśnieją, zanim ulegną nekrozie. Więdnące tkanki między nerwami często sprawiają wrażenie natłuszczonych i uwodnionych. Tkanki nekrotyczne mają często jasnożółty brzeg. Rośliny nie zawsze zamierają; im dłuższy okres poprzedzający wystąpienie objawów, tym większa szansa na przeżycie. Rośliny mogą pokonać infekcję. Podatne, młode rośliny oberżyny są bardziej wrażliwe na niższe koncentracje bakterii Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus niż rośliny starsze, stąd konieczność stosowania do badań roślin w stadium trzeciego liścia lub nieco młodszych. Sprawcą więdnięcia mogą być również populacje innych bakterii lub grzybów zasiedlających tkanki bulwy. Do nich należą Erwinia carotovora subsp. carotovora i E. carotovora subsp. atroseptica, Phoma exigua var foveata, jak również duże populacje bakterii saprofitycznych. Tego typu więdnięcie można odróżnić od więdnięcia powodowanego przez bakterię Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, ponieważ w pierwszym przypadku gwałtownie więdną całe liście lub całe rośliny. 4) Bakteria Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus jest organizmem wolnorosnącym. Typowe kolonie są kremowobiałe lub barwy kości słoniowej, okrągłe, gładkie, wzniesione, śluzowato-płynne, całobrzegie i zwykle mają średnicę 1 do 3 mm. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia - Dyrektywy Rady 93/85/EEC z dnia 4 października 1993 r. w sprawie zwalczania bakteriozy pierścieniowej ziemniaka (Dz. Urz. WE, L 259 z 18.10.1993 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka (Dz. U. Nr 76, poz. 727) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "strażaku", należy przez to rozumieć pracowników, o których mowa w art. 16a ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 452), z wyłączeniem techników pożarnictwa i inżynierów pożarnictwa. § 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym w toku postępowania przez właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 2)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie". 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, organ prowadzący postępowanie przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i praktyce zawodowej wnioskodawcy, odpowiednio: 1) jednostce ochrony przeciwpożarowej w rozumieniu art. 15 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej lub jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516 i Nr 166, poz. 1609), w której ma być odbywany staż adaptacyjny, zwanej dalej "jednostką organizacyjną"; 2) szkole Państwowej Straży Pożarnej w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, która przygotowuje i przeprowadza test umiejętności, zwanej dalej "szkołą". § 5. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa i strażaka. § 6. Staż adaptacyjny i test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, wskazuje organowi prowadzącemu postępowanie jednostkę organizacyjną, w której zamierza odbywać staż adaptacyjny. 2. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust 2, dołącza dokument zawierający zobowiązanie kierownika jednostki organizacyjnej do nawiązania z nim stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych. 3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, na podstawie postanowienia, o którym mowa w § 3 ust. 1, otrzymanego od wnioskodawcy, kierownik jednostki organizacyjnej określa w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, który zostanie nawiązany z wnioskodawcą; 2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany stosunek prawny z wnioskodawcą; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy do wykonywania; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. 4. Okres, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie może być krótszy niż długość stażu adaptacyjnego. § 8. 1. Postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, określa długość i program stażu adaptacyjnego. 2. Staż adaptacyjny odbywa się w jednostce organizacyjnej zgodnie z programem stażu adaptacyjnego, zwanym dalej "programem". 3. Program ustala się na podstawie: 1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) dokumentów potwierdzających okres praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka; 3) długości stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej; 4) zakresu wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej; 5) wymaganej znajomości prawa polskiego do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka; 6) różnic wynikających ze specyfiki zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. § 9. 1. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z kierownikiem jednostki organizacyjnej. 2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia stażu adaptacyjnego. § 10. 1. Staż adaptacyjny dla zawodów inżyniera pożarnictwa oraz technika pożarnictwa odbywa się pod nadzorem opiekuna, którym może być osoba posiadająca kwalifikacje co najmniej równorzędne z kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca, zaś w przypadku zawodu strażaka, kwalifikacje co najmniej technika pożarnictwa. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza opiekuna. 3. Opiekun w czasie stażu adaptacyjnego: 1) określa zadania dla wnioskodawcy; 2) kontroluje realizację powierzonych wnioskodawcy zadań; 3) udziela pomocy w prawidłowym prowadzeniu dziennika stażu adaptacyjnego; 4) sporządza okresową ocenę realizacji programu, co najmniej raz na kwartał; 5) sporządza opinię o przebiegu stażu adaptacyjnego i osiągnięciach wnioskodawcy. 4. Zmiana opiekuna przez kierownika jednostki organizacyjnej może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanego wniosku opiekuna, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 5. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4, kierownik jednostki organizacyjnej niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna, informując o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. § 11. W trakcie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca: 1) przestrzega porządku organizacyjno-prawnego jednostki organizacyjnej; 2) realizuje program; 3) prowadzi dziennik stażu adaptacyjnego. § 12. 1. Wnioskodawca dokumentuje przebieg stażu adaptacyjnego w dzienniku stażu adaptacyjnego otrzymywanym od kierownika jednostki organizacyjnej. 2. Opiekun potwierdza własnoręcznym podpisem w dzienniku stażu adaptacyjnego zgodność jego przebiegu z programem. § 13. Organ prowadzący postępowanie sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu adaptacyjnego wnioskodawcy, w szczególności przez: 1) kontrolę warunków odbywania stażu adaptacyjnego i realizacji programu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w trakcie trwania stażu adaptacyjnego; 3) kontrolę prawidłowego prowadzenia dziennika stażu adaptacyjnego; 4) kontrolę postępów wnioskodawcy w przysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka; 5) obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w czasie stażu adaptacyjnego; 6) gromadzenie dodatkowych informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego. § 14. 1. Wyliczenia kosztów odbywania stażu adaptacyjnego dokonuje każdorazowo kierownik jednostki organizacyjnej, w której odbywany jest staż adaptacyjny, stosownie do programu i czasu trwania stażu adaptacyjnego, uwzględniając w szczególności wydatki jednostki organizacyjnej na pokrycie kosztów materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych, kosztów organizacyjno-technicznych, a także kosztów zajęć szkoleniowych zapewniających realizację programu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, w równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, za dany okres rozliczeniowy, na wskazany rachunek bieżący - subkonto dochodów jednostki organizacyjnej. 3. Na wniosek wnioskodawcy koszty, o których mowa w ust. 1, mogą być potrącane z wynagrodzenia. § 15. 1. Oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego, zwanej dalej "oceną", nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu, dokonuje zespół powołany przez organ prowadzący postępowanie. 2. Zespół, o którym mowa w ust. 1, składa się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu osób, dla zawodów inżynier pożarnictwa oraz technik pożarnictwa posiadających kwalifikacje co najmniej równorzędne z kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca, zaś dla zawodu strażak posiadających kwalifikacje co najmniej technika pożarnictwa. 3. Zespół dokonuje oceny na podstawie: 1) dziennika stażu adaptacyjnego; 2) opinii opiekuna o przebiegu stażu adaptacyjnego i osiągnięciach wnioskodawcy; 3) opinii kierownika jednostki organizacyjnej o przysposobieniu wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka. 4. Oceny dokonuje się w obecności wnioskodawcy. 5. Z dokonanej oceny zespół sporządza protokół, w którym przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie wniosek o zaliczenie albo niezaliczenie stażu adaptacyjnego wraz z uzasadnieniem. § 16. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony, nieprzekraczający, łącznie z odbytym już stażem, dwóch lat. 2. Do przedłużonego stażu adaptacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy § 7-15. § 17. Organ prowadzący postępowanie zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu adaptacyjnego. Rozdział 3 Test umiejętności § 18. 1. Miejsce i terminy przeprowadzania testu umiejętności, zwanego dalej "testem", organ prowadzący postępowanie wyznacza dwa razy do roku. 2. Terminy przeprowadzania testu podawane są do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych, nie później niż na 6 miesięcy przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 19. Wnioskodawca składa wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na 3 miesiące przed wyznaczonym terminem testu. § 20. Zakres wiedzy i umiejętności objętych testem ustala dla wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie na podstawie: 1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) dokumentów potwierdzających okres praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka; 3) długości stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej; 4) zakresu wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej; 5) wymaganej znajomości prawa polskiego do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka; 6) różnic wynikających ze specyfiki zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. § 21. 1. Zakres wiedzy i umiejętności, jaki zostanie objęty testem, przekazuje się komendantowi szkoły celem opracowania pytań i zadań testowych, w tym zadań z części praktycznej. 2. Komendant szkoły, w terminie 14 dni od dnia otrzymania ustalonego przez organ prowadzący postępowanie zakresu wiedzy i umiejętności, opracuje pytania i zadania testowe oraz kryteria oceny. 3. Pytania i zadania testowe zatwierdza organ prowadzący postępowanie. § 22. 1. Wyliczenia kosztów przeprowadzenia testu dokonuje każdorazowo komendant szkoły, w której test jest przeprowadzany, nie później niż na 30 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone przez szkołę. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, w postaci jednorazowej opłaty, na wskazany rachunek bieżący - subkonto dochodów szkoły, co najmniej na 14 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu. § 23. 1. O ustalonym zakresie wiedzy i umiejętności objętych testem, o którym mowa w § 20, miejscu, terminie i szkole wskazanej do jego przeprowadzenia, zgodnie z profilem jej działania, oraz o wysokości opłaty z tytułu przeprowadzenia testu, organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę i wskazaną szkołę, nie później niż na 21 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. 2. Informacje o terminie i miejscu przeprowadzania testu oraz kryteriach jego oceny udostępnia się wnioskodawcy również w szkole przeprowadzającej test. § 24. Przystępując do testu, wnioskodawca przedstawia dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w § 22 ust. 2, oraz dokument poświadczający tożsamość. § 25. 1. Test składa się z: 1) części pisemnej obejmującej nie więcej niż 50 pytań; 2) części ustnej polegającej na wypowiedzi ustnej na wylosowany przez wnioskodawcę zestaw, składający się nie więcej niż z 5 pytań; 3) części praktycznej obejmującej sprawdzenie wybranych umiejętności z zakresu zawodu inżyniera pożarnictwa, technika pożarnictwa lub strażaka. 2. Czas trwania testu umiejętności nie może przekraczać 360 minut. § 26. 1. Każde z pytań zawiera nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi. Co najmniej 60 % pytań zawiera jedną odpowiedź poprawną. 2. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie w części pisemnej ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie pytanie należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi. 3. W części ustnej każda odpowiedź oceniana jest w skali od 0 do 5 punktów. 4. Wykonanie zadania w części praktycznej punktuje się w zależności od stopnia prawidłowości jego wykonania w skali od 0 do 5 punktów. 5. Wynik testu określa się jako pozytywny albo negatywny. 6. Za pozytywny uznaje się wynik testu, jeżeli wnioskodawca uzyskał co najmniej 70 % punktów możliwych do uzyskania. § 27. 1. Test przeprowadza zespół egzaminacyjny powołany przez komendanta szkoły, składający się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób posiadających wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie związanym z problematyką objętą testem. 2. W skład zespołu egzaminacyjnego wchodzą osoby posiadające kwalifikacje co najmniej równorzędne z kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca, zaś w przypadku zawodu strażaka, kwalifikacje co najmniej technika pożarnictwa. 3. Do zadań zespołu egzaminacyjnego należy w szczególności: 1) przeprowadzenie testu; 2) dokonanie oceny testu. § 28. Pytania i zadania umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu, ostemplowanych przez komendanta szkoły, w której test jest przeprowadzany. § 29. Ocena testu jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia jego przeprowadzenia. § 30. Z przeprowadzonego testu niezwłocznie po dokonaniu oceny, o której mowa w § 29, zespół egzaminacyjny sporządza protokół, zawierający w szczególności: 1) wskazanie wnioskodawcy; 2) wskazanie szkoły, w której test jest przeprowadzany; 3) skład zespołu egzaminacyjnego; 4) wynik testu; 5) podpisy członków zespołu egzaminacyjnego. § 31. Wynik testu komendant szkoły, w której test jest przeprowadzany, przekazuje, w terminie trzech dni od dnia sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 30, wnioskodawcy i organowi prowadzącemu postępowanie. § 32. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionej przyczyny organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin, szkołę zobowiązaną do przeprowadzenia testu, zgodnie z profilem jej działania, oraz miejsce przeprowadzenia tego testu i zawiadamia o tym wnioskodawcę oraz szkołę, co najmniej na 21 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu. 4. Oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie organ prowadzący postępowanie dokonuje, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 5. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne przystąpienie do testu w najbliższym terminie. 6. Do powtórnego zdawania testu stosuje się odpowiednio przepisy § 18-31. Rozdział 4 Przepis końcowy § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa i technika pożarnictwa (Dz. U. Nr 125, poz. 1165), zachowane w mocy na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu pracownika ochrony (Dz. U. Nr 76, poz. 728) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu pracownika ochrony, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "pracowniku ochrony" - oznacza to osobę posiadającą licencję, o której mowa w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 2)). § 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza się w postanowieniu wydanym w toku postępowania przez właściwy organ określony w przepisach ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 3)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie". 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu pracownika ochrony. § 5. Staż adaptacyjny i test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 6. 1. Wnioskodawca we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, wskazuje przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia, u którego zamierza odbywać staż adaptacyjny, zwanego dalej "przedsiębiorcą". 2. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, dołącza dokument zawierający zobowiązanie przedsiębiorcy do nawiązania z nim stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych. 3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, na podstawie postanowienia, o którym mowa w § 3 ust. 1, otrzymanego od wnioskodawcy, przedsiębiorca określa w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, który zostanie nawiązany z wnioskodawcą; 2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany stosunek prawny z wnioskodawcą; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy do wykonywania; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. 4. Okres, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, nie może być krótszy niż długość stażu adaptacyjnego. § 7. 1. Postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, określa długość i program stażu adaptacyjnego, zwany dalej "programem". 2. Program i długość stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie ustala dla wnioskodawcy na podstawie: 1) dokumentów poświadczających okres pracy zawodowej, świadectw, dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje i nabyte umiejętności; 2) okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu pracownika ochrony w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) różnic wynikających ze specyfiki zawodu pracownika ochrony wykonywanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. 3. Organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę o sposobie prowadzenia dziennika stażu adaptacyjnego. § 8. 1. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z przedsiębiorcą. 2. Wnioskodawca informuje organ prowadzący postępowanie o rozpoczęciu stażu adaptacyjnego. § 9. 1. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem pod nadzorem pracownika ochrony fizycznej posiadającego licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia lub licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia, zwanego dalej "opiekunem", którego wyznacza dla danego wnioskodawcy przedsiębiorca. 2. Opiekun w czasie stażu adaptacyjnego: 1) określa bieżące zadania do wykonania przez wnioskodawcę; 2) na bieżąco kontroluje realizację powierzonych zadań; 3) dokonuje na piśmie okresowej oceny realizacji powierzonych wnioskodawcy zadań. 3. Zmiana opiekuna w trakcie stażu adaptacyjnego może nastąpić w szczególności z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia obowiązków przez opiekuna; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanego wniosku opiekuna, złożonego nie później niż na 3 miesiące przed przewidywanym terminem zakończenia stażu adaptacyjnego. 4. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, przedsiębiorca niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna i informuje o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. § 10. W trakcie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca: 1) przestrzega porządku organizacyjno-prawnego przedsiębiorcy; 2) realizuje program; 3) prowadzi dziennik stażu adaptacyjnego. § 11. 1. Organ prowadzący postępowanie sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu adaptacyjnego wnioskodawcy, w szczególności przez: 1) kontrolę warunków odbywania stażu adaptacyjnego i realizacji programu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w trakcie trwania stażu adaptacyjnego; 3) kontrolę prawidłowego prowadzenia dziennika stażu adaptacyjnego; 4) bezpośrednią obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę; 5) kontrolę postępów w przysposobieniu do samodzielnego wykonywania zawodu pracownika ochrony; 6) gromadzenie dodatkowych informacji o przebiegu stażu adaptacyjnego. 2. Organ prowadzący postępowanie wyznacza swojego przedstawiciela do wykonywania w jego imieniu czynności, o których mowa w ust. 1. O wyznaczonej osobie organ prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę i przedsiębiorcę. 3. Przedstawiciel organu prowadzącego postępowanie sporządza na piśmie sprawozdanie zawierające wnioski wynikające z przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1. § 12. 1. Oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego, zwanej dalej "oceną", nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego, dokonuje zespół powołany przez organ prowadzący postępowanie. 2. Zespół składa się, co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób posiadających wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie wynikającym z programu. 3. Zespół dokonuje oceny na podstawie: 1) dziennika stażu adaptacyjnego; 2) opinii opiekuna o przebiegu stażu adaptacyjnego i osiągnięciach wnioskodawcy; 3) opinii przedsiębiorcy o przysposobieniu wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu pracownika ochrony; 4) sprawozdania, o którym mowa w § 11 ust. 3. 4. Z dokonanej oceny zespół sporządza protokół, w którym przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie wniosek o zaliczenie albo niezaliczenie stażu adaptacyjnego wraz z uzasadnieniem. 5. Ocenę zespół przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie trzech dni od dnia jej sporządzenia. § 13. 1. Wyliczenia kosztów, o których mowa w § 6 ust. 3 pkt 5, dokonuje każdorazowo przedsiębiorca stosownie do programu i długości stażu adaptacyjnego, uwzględniając w szczególności wydatki na pokrycie kosztów materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych, kosztów organizacyjno-technicznych, a także kosztów zajęć szkoleniowych zapewniających realizację programu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, wyliczone przez przedsiębiorcę, w równych ratach miesięcznych płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, na rachunek bieżący przedsiębiorcy, u którego odbywa staż adaptacyjny. § 14. 1. W uzasadnionych przypadkach, na umotywowany wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć staż adaptacyjny na czas określony, nieprzekraczający, łącznie z odbytym już stażem, dwóch lat. 2. Do przedłużonego stażu adaptacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy § 6-13. § 15. Organ prowadzący postępowanie zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu adaptacyjnego. Rozdział 3 Test umiejętności § 16. 1. Miejsce i terminy przeprowadzania testu umiejętności, zwanego dalej "testem", organ prowadzący postępowanie wyznacza dwa razy do roku. 2. Terminy przeprowadzania testu podawane są do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw wewnętrznych, nie później niż na 6 miesięcy przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 17. Wnioskodawca składa wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na 3 miesiące przed wyznaczonym terminem testu. § 18. Zakres wiedzy i umiejętności objętych testem ustala dla wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie na podstawie: 1) programu kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w państwie wnioskodawcy; 2) zakresu wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu pracownika ochrony w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wymaganej znajomości prawa polskiego do wykonywania zawodu pracownika ochrony; 4) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie pracownika ochrony w państwie wnioskodawcy; 5) okresu stażu niezbędnego do wykonywania zawodu pracownika ochrony w Rzeczypospolitej Polskiej; 6) różnic wynikających ze specyfiki zawodu pracownika ochrony w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. § 19. 1. Wyliczenia kosztów przeprowadzenia testu, w szczególności powołania zespołu egzaminacyjnego, wynagrodzenia członków zespołu egzaminacyjnego, wynajęcia sali, druku pytań egzaminacyjnych oraz innych kosztów organizacyjno-technicznych egzaminu, dokonuje każdorazowo organ prowadzący postępowanie, nie później niż na 30 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu, w oparciu o rzeczywiste wydatki ponoszone z tytułu egzaminowania osób ubiegających się o uzyskanie licencji pracownika ochrony. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, w postaci jednorazowej opłaty, co najmniej na 14 dni przed ustalonym terminem przeprowadzenia testu, na rachunek bieżący organu prowadzącego postępowanie - subkonto dochodów. § 20. 1. Organ prowadzący postępowanie informuje wnioskodawcę o miejscu i terminie przeprowadzenia testu, o ustalonym zakresie wiedzy i umiejętności, o którym mowa w § 18, oraz o wysokości opłaty z tytułu przeprowadzenia testu, nie później niż na 21 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. 2. Termin testu może ulec przesunięciu na umotywowaną prośbę wnioskodawcy. § 21. Przystępując do testu, wnioskodawca okazuje dowód opłaty, o której mowa w § 19 ust. 2, oraz dokument poświadczający tożsamość. § 22. 1. Test składa się z części teoretycznej i praktycznej. Organ prowadzący postępowanie może ograniczyć test tylko do części teoretycznej. 2. Część teoretyczna testu składa się z części pisemnej i ustnej. 3. Część pisemna testu obejmuje nie więcej niż 80 pytań. 4. Część ustna testu polega na wypowiedzi ustnej na wylosowany przez wnioskodawcę zestaw pytań, składający się nie więcej niż z 10 pytań. 5. Część praktyczna testu obejmuje sprawdzenie umiejętności z zakresu samoobrony, technik interwencyjnych oraz strzeleckich - niezbędnych do wykonywania zadań realizowanych w formie bezpośredniej ochrony fizycznej. 6. Łączny czas trwania wszystkich części testu nie może przekraczać 240 minut. § 23. 1. Każde z pytań w części pisemnej testu zawiera nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi. Co najmniej 60 % pytań zawiera jedną odpowiedź prawidłową. 2. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie w części pisemnej ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku, gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktu należy wskazać jako poprawne wszystkie odpowiedzi. 3. W części ustnej każda z odpowiedzi jest oceniana w skali od 0 do 5 punktów. 4. Wnioskodawcy, który z części teoretycznej testu nie uzyskał łącznie co najmniej 70 % punktów, nie dopuszcza się do części praktycznej. 5. W części praktycznej każde z zadań oceniane jest w skali od 0 do 5 punktów, przy czym wnioskodawca obowiązany jest uzyskać co najmniej 70 % punktów. 6. Wynik testu określa się jako pozytywny albo negatywny. 7. Za pozytywny uznaje się wynik testu, jeżeli wnioskodawca uzyskał co najmniej 70 % punktów możliwych do uzyskania. § 24. 1. Organ prowadzący postępowanie powołuje zespół egzaminacyjny składający się co najmniej z trzech, lecz nie więcej niż dziewięciu, osób posiadających wiedzę, umiejętności i doświadczenie w zakresie związanym z problematyką objętą testem. 2. Do zadań zespołu egzaminacyjnego należy w szczególności: 1) przygotowanie testu; 2) przeprowadzenie testu; 3) dokonanie oceny testu. § 25. Ocena testu jest dokonywana w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia jego przeprowadzenia. § 26. Z przeprowadzenia testu niezwłocznie po dokonaniu oceny, o której mowa w § 25, zespół egzaminacyjny sporządza protokół, zawierający w szczególności: 1) wskazanie wnioskodawcy; 2) skład zespołu egzaminacyjnego; 3) wynik testu; 4) podpisy członków zespołu egzaminacyjnego. § 27. Wynik testu zespół egzaminacyjny przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie trzech dni od dnia sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 26. § 28. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionych przyczyn. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionych przyczyn organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie miejsce i termin przeprowadzenia testu. 4. Oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu w wyznaczonym terminie organ prowadzący postępowanie dokonuje, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 5. W przypadku negatywnego wyniku testu, na wniosek złożony przez wnioskodawcę, organ prowadzący postępowanie umożliwia powtórne jednokrotne przystąpienie do testu w najbliższym terminie. § 29. Do powtórnego przystąpienia do testu stosuje się odpowiednio przepisy § 16-28. Rozdział 4 Przepis końcowy § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych oraz określenia okresów polowań na te zwierzęta (Dz. U. Nr 76, poz. 729) Na podstawie art. 5 i art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 10 kwietnia 2001 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych oraz określenia okresów polowań na te zwierzęta (Dz. U. Nr 43, poz. 488) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w pkt 2: a) uchyla się lit. n, b) po lit. z kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. za w brzmieniu: "za) szop pracz (Procyon lotor)."; 2) w § 2: a) w ust. 1: - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) na dziki: a) odyńce, wycinki, przelatki oraz warchlaki, przy czym za warchlaki uznaje się dziki od dnia urodzenia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego - od dnia 1 kwietnia do końca lutego, b) lochy - od dnia 15 sierpnia do dnia 15 stycznia,", - pkt 9-11 otrzymują brzmienie: "9) na lisy, jenoty, norkę amerykańską i szopa pracza - od dnia 1 lipca do dnia 31 marca, a na terenach obwodów łowieckich, na których występuje głuszec lub cietrzew - przez cały rok, 10) na piżmaki - od dnia 11 sierpnia do dnia 15 kwietnia, a na terenach rybackich obrębów hodowlanych - przez cały rok, 11) na zające szaraki i dzikie króliki - od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia, a w drodze odłowu - do dnia 15 stycznia,", - w pkt 12 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) kury - wyłącznie na terenach ośrodków hodowli zwierzyny, gdzie prowadzi się wolierową hodowlę bażanta - od dnia 1 października do dnia 31 stycznia,", - pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) na kuropatwy - od dnia 11 września do dnia 21 października, a w drodze odłowu - do dnia 15 stycznia,", - pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) na gęsi (gęgawy, zbożowe i białoczelne) - od dnia 15 sierpnia do dnia 21 grudnia, a na terenie województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego, wielkopolskiego i dolnośląskiego - do dnia 31 stycznia,", - uchyla się pkt 16, - pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) na słonki - od dnia 1 września do dnia 21 grudnia,", b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Jeżeli początek okresu polowań przypada po dniu lub dniach wolnych od pracy, okres ten rozpoczyna się pierwszego dnia wolnego od pracy. 3. Jeżeli koniec okresu polowań przypada na dzień poprzedzający dzień wolny od pracy, okres ten upływa z ostatnim dniem wolnym od pracy.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przy ustalaniu okresu polowań, o którym mowa w ust. 1-3, przyjmuje się, że dzień wolny od pracy to niedziele i święta określone w odrębnych przepisach o dniach wolnych od pracy oraz soboty.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy pomiarowe do dynamicznego pomiaru objętości lub masy cieczy innych niż woda 2) (Dz. U. Nr 77, poz. 731) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać następujące przyrządy pomiarowe do dynamicznego pomiaru objętości lub masy cieczy innych niż woda: 1) liczniki do cieczy innych niż woda, o maksymalnym strumieniu objętości nie większym niż 2.000 dm3 /min, zwane dalej "licznikami"; 2) przeliczniki do liczników do cieczy innych niż woda, zwane dalej "przelicznikami"; 3) urządzenia wtórne liczników do cieczy innych niż woda, zwane dalej "urządzeniami wtórnymi"; 4) instalacje pomiarowe: a) do gazu ciekłego propan-butan, o maksymalnym strumieniu objętości nie większym niż 1.000 dm3/min, b) do cieczy kriogenicznych, o maksymalnym strumieniu objętości nie większym niż 600 dm3/min, c) do pozostałych cieczy innych niż woda, o maksymalnym strumieniu objętości nie większym niż 6.000 dm3/min; 5) odmierzacze paliw ciekłych innych niż gazy ciekłe albo gazu ciekłego propan-butan. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) liczniki - przyrządy pomiarowe przeznaczone do ciągłego pomiaru, zapamiętywania i przedstawiania objętości lub masy przepływającej cieczy; 2) przeliczniki - przyrządy pomiarowe przeznaczone do automatycznego przeliczania objętości przepływającej cieczy, określonej w warunkach pomiaru, na objętość w warunkach odniesienia lub masę, z uwzględnieniem właściwości fizycznych cieczy, której objętość lub masa jest mierzona; 3) urządzenie wtórne - zespół elektronicznych przyrządów pomiarowych wraz z urządzeniami pomocniczymi, zapewniający przedstawienie, wydrukowanie i zapamiętanie ilości cieczy przeznaczonej do obrotu; 4) instalacje pomiarowe - przyrządy pomiarowe składające się z licznika oraz urządzeń dodatkowych, przeznaczone do pomiarów objętości lub masy przepływających cieczy innych niż woda, w szczególności ropy naftowej, produktów naftowych, cieczy spożywczych, alkoholi, cieczy chemicznych, gazów ciekłych, cieczy używanych do wzorcowania zbiorników; 5) odmierzacze - instalacje pomiarowe przeznaczone do pomiaru wydawanych paliw ciekłych innych niż gazy ciekłe lub gazu ciekłego propan-butan do pojazdów mechanicznych, małych samolotów lub łodzi; 6) współpracujące przyrządy pomiarowe - przyrządy pomiarowe podłączone do liczydła, urządzenia korekcyjnego lub przelicznika, umożliwiające odpowiednie wykorzystanie określonych wielkości charakterystycznych dla danej cieczy; 7) instalacja pomiarowa z pustym wężem - instalacja pomiarowa, w której poziom odniesienia znajduje się przed wężem wydawczym; 8) instalacja pomiarowa z pełnym wężem - instalacja pomiarowa, w której poziom odniesienia jest określony przy pomocy urządzenia zamykającego znajdującego się na końcu przewodu wydawczego; 9) urządzenie pomocnicze - urządzenie przeznaczone do realizacji danych funkcji bezpośrednio związanych z opracowywaniem, przetwarzaniem lub przedstawianiem wyników pomiarów; 10) urządzenie dodatkowe - urządzenie lub jego część, inne niż urządzenie pomocnicze, przeznaczone do zapewnienia poprawnego pomiaru lub ułatwiające ten pomiar; 11) separator gazu - urządzenie eliminujące gaz, służące do odprowadzania w sposób ciągły powietrza lub gazów, występujących w cieczy; 12) ekstraktor gazu - urządzenie eliminujące gaz, służące do odprowadzania powietrza lub gazów, które w formie kieszeni powietrznych lub gazowych w niewielkim stopniu zmieszanych z cieczą gromadzą się w przewodach doprowadzających ciecz do licznika objętości; 13) specjalny ekstraktor gazu - urządzenie eliminujące gaz, spełniające funkcje ekstraktora gazu oraz samoczynnie przerywające przepływ cieczy, jeśli istnieje niebezpieczeństwo przedostania się do licznika kieszeni powietrznych lub gazowych; 14) zbiornik kondensacyjny - zamknięty zbiornik w instalacjach pomiarowych do gazów ciekłych pod ciśnieniem, służący do gromadzenia par mierzonej cieczy oraz do ich skraplania, przed dokonaniem pomiaru; 15) przeziernik - urządzenie służące do wykrywania pęcherzyków powietrza lub gazów zawartych w przepływającej cieczy; 16) wziernik - urządzenie służące do sprawdzenia całkowitego wypełnienia cieczą całej instalacji pomiarowej lub jej części; 17) poziom odniesienia - miejsce w instalacji pomiarowej, w którym rozgraniczana jest ilość cieczy wydawanej lub przyjmowanej, od którego ciecz jest określana jako wydana lub przyjęta; 18) urządzenie przeciwwirowe - urządzenie zapobiegające powstawaniu wirów w komorze zbiornika instalacji pomiarowej podczas wydawania z niej cieczy; 19) urządzenie sprawdzające - urządzenie wchodzące w skład instalacji pomiarowej, służące do wykrywania i rejestrowania usterek; 20) dawka minimalna - najmniejszą objętość lub masę cieczy, która może zostać zmierzona; 21) błąd graniczny dopuszczalny - wartości skrajne błędu wskazań danego przyrządu pomiarowego; 22) odchylenie dawki minimalnej - wartość bezwzględną błędu granicznego dopuszczalnego określoną dla dawki minimalnej instalacji pomiarowej; 23) odchylenie należności minimalnej - należność odpowiadającą wartości odchylenia dawki minimalnej; 24) objętość cykliczna - objętość odpowiadającą całkowitemu przemieszczeniu wewnętrznych ruchomych elementów tego przyrządu, na końcu którego powracają one po raz pierwszy do położenia początkowego, co odpowiada jednemu cyklowi pracy przyrządu pomiarowego. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania liczników § 3. 1. W skład licznika w szczególności wchodzą: 1) liczydło przeznaczone do przetwarzania otrzymanego sygnału wyjściowego z przetwornika pomiarowego, przedstawienia wyników pomiaru i przechowywania ich w pamięci do momentu wykorzystania; 2) przetwornik pomiarowy służący do przetwarzania strumienia objętości lub masy mierzonej cieczy na sygnały przesyłane do liczydła; 3) urządzenie do adiustacji przeznaczone do równoległego przesunięcia krzywej błędów w zakresie błędów granicznych dopuszczalnych. 2. Licznik może być dodatkowo wyposażony w programator lub drukarkę. § 4. Liczydło powinno być połączone z przetwornikiem pomiarowym w sposób trwały i wytrzymały. § 5. 1. W skład liczydła wchodzą w szczególności: 1) urządzenia wskazujące: a) zmierzoną objętość lub masę, b) należność, c) cenę jednostkową i zapewniające możliwość jej zmiany; 2) urządzenia kasujące. 2. Liczydło objętości lub masy może być wykonane jako liczydło sumujące, w którym nie stosuje się urządzeń kasujących. § 6. 1. Urządzenia wskazujące powinny być tak skonstruowane, aby odczytywanie wskazań następowało poprzez proste zestawienie cyfr elementów wskazujących. 2. W urządzeniu wskazującym, w skład którego wchodzi kilka elementów wskazujących, jeden z nich, zwany dalej "pierwszym elementem", powinien wskazywać najmniejsze wartości objętości lub masy. 3. Najmniejsza część podziałki pierwszego elementu jest działką elementarną. 4. Wskazanie urządzenia wskazującego oraz działka elementarna pierwszego elementu powinny być wyrażone jedną z następujących liczb: 1x10n, 2x10n lub 5x10n, gdzie n jest liczbą całkowitą. § 7. 1. Ruch elementów wskazujących może być ciągły lub przerywany. 2. Podziałka i znak odniesienia urządzenia wskazującego, którego element porusza się ruchem ciągłym, powinny umożliwiać pomiar objętości w każdej pozycji, w której element ten może się zatrzymać. 3. Całkowicie widoczne podziałki elementów urządzenia wskazującego, z wyjątkiem elementu, który odpowiada maksymalnemu wskazaniu, powinny być oznaczone liczbą 10n , gdzie n jest liczbą całkowitą. 4. W urządzeniu wskazującym składającym się z elementów wskazujących: 1) wykonujących ruch ciągły, umieszczonych w szeregu, jeden obrót ruchomej części elementu, którego podziałka jest całkowicie widoczna, powinien odpowiadać działce elementarnej elementu o rząd większego; 2) wykonujących ruch przerywany, wskazanie elementu innego niż pierwszy element powinno zwiększać się o jedną cyfrę, gdy poprzedni element przemieści się nie więcej niż o jedną dziesiątą swojego obrotu; ruch ten powinien się zakończyć, kiedy poprzedni element wskaże zero. 5. W urządzeniu wskazującym składającym się z kilku elementów, w którym tylko część podziałki drugiego i następnych elementów jest widoczna w okienku, ruch tych elementów powinien być przerywany. 6. Umieszczenie oznakowania jednego lub więcej stałych zer na prawo od pierwszego elementu urządzenia wskazującego jest dopuszczalne, gdy wskazanie to utworzone jest poprzez cyfry umieszczone w jednej linii i gdy ruch pierwszego elementu tego urządzenia jest przerywany. § 8. Ruchoma wskazówka urządzenia wskazującego powinna obracać się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. § 9. 1. Urządzenie wskazujące powinno być wyposażone w okienko służące do odczytu wskazań, o długości co najmniej 1,5 raza większej od odległości pomiędzy środkami dwóch kolejnych, oznakowanych kresek podziałki. 2. Minimum dwie kreski podziałki, w tym jedna opisana cyfrą, powinny być zawsze widoczne w okienku. § 10. 1. Szerokość kresek podziałki w urządzeniu wskazującym powinna wynosić nie więcej niż jedna czwarta długości działki elementarnej. 2. Kreski podziałki oznaczone jedną z następujących liczb: 1 x 10n, 2 x 10n lub 5 x 10n, gdzie n jest liczbą całkowitą, powinny różnić się długością. 3. Odległość pomiędzy osiami dwu kolejnych kresek podziałki w urządzeniu wskazującym powinna wynosić co najmniej 2 mm. 4. Wysokość cyfr podziałki w urządzeniu wskazującym powinna wynosić co najmniej 4 mm. § 11. Urządzenie wskazujące objętość albo masę może być: 1) wyposażone w kilka podzielni; 2) sprzężone z jednym lub kilkoma urządzeniami wtórnymi. § 12. 1. Wartość dawki minimalnej powinna być jednakowa dla urządzeń wskazujących zmierzoną objętość lub masę i powinna być wyznaczona dla licznika z liczydłem o takiej wartości działki elementarnej objętości lub masy, dla której wartość dawki minimalnej jest największa. 2. Wskazania na poszczególnych podzielniach urządzenia wskazującego lub urządzeń wskazujących nie powinny różnić się więcej niż o wartość odchylenia dawki minimalnej. § 13. 1. Liczydło z elementami wskazującymi rozmieszczonymi wzdłuż linii prostej i z urządzeniem kasującym może być wyposażone w urządzenie wskazujące należność z elementami wskazującymi rozmieszczonymi wzdłuż linii prostej i z urządzeniem kasującym, w których cena jednostkowa jest ceną za zastosowaną jednostkę objętości lub jednostkę masy. 2. Stosowana jednostka pieniężna lub jej oznaczenie powinny być naniesione na podzielni urządzenia wskazującego należność. § 14. 1. Urządzenie kasujące wchodzące w skład urządzeń wskazujących należność i urządzeń wskazujących objętość lub masę powinno być tak skonstruowane, żeby operacja kasowania wskazania jednego z tych urządzeń powodowała jednoczesne skasowanie wskazania drugiego z nich. 2. Po skasowaniu należności w urządzeniu wskazującym o ruchu ciągłym jego wskazanie powinno: 1) być mniejsze niż połowa odchylenia należności minimalnej; 2) nie przekraczać jednej piątej wartości działki elementarnej; 3) być mniejsze niż 1 grosz. 3. Wskazanie urządzenia wskazującego należności o ruchu przerywanym po skasowaniu powinno być równe zero. 4. Urządzenie kasujące powinno umożliwić ręczne lub automatyczne kasowanie wskazania urządzenia wskazującego. 5. Wskazanie nowego wyniku pomiaru nie powinno być możliwe do momentu zakończenia czynności kasowania. 6. Wymagania, o których mowa w ust. 2, nie są obowiązujące dla urządzeń wskazujących: 1) na których podzielni umieszczony jest napis "detaliczny obrót handlowy jest zabroniony"; 2) wskazówkowych, zamontowanych w licznikach objętości, których maksymalna wartość strumienia objętości nie przekracza 1.200 l/h, przy czym jeżeli są one stosowane w obrocie handlowym, to nie powinno być możliwości ręcznego zwiększenia wskazanej objętości. § 15. 1. W urządzeniu wskazującym odchylenie należności minimalnej powinno być mniejsze niż: 1) jedna piąta wartości działki elementarnej; 2) należność odpowiadająca przedziałowi dwu milimetrów na podziałce pierwszego elementu; 3) 1 grosz. 2. Należność za objętość lub masę odpowiadającą wartości odchylenia dawki minimalnej w przypadku gdy pierwszy element urządzenia wskazującego należność porusza się ruchem przerywanym, powinna być równa należności odpowiadającej co najmniej dwóm działkom elementarnym. 3. Różnica pomiędzy należnością wskazaną przez urządzenie wskazujące należność i należnością obliczoną na podstawie ceny jednostkowej i wskazanej objętości lub masy produktu powinna: 1) nie przekraczać należności odpowiadającej odchyleniu dawki minimalnej; 2) być mniejsza niż 2 grosze. § 16. 1. Elementy wskazujące w liczydle sumującym powinny być rozmieszczone wzdłuż linii prostej. 2. Wartość działki elementarnej pierwszego elementu wskazującego liczydła sumującego powinna być: 1) wyrażona jedną z następujących liczb: 1 x 10n, 2 x 10n lub 5 x 10n, gdzie n jest liczbą całkowitą; 2) równa lub większa od wartości działki elementarnej pierwszego elementu urządzenia wskazującego objętość lub masę. 3. Jeżeli wskazania liczydła sumującego oraz urządzenia wskazującego objętość lub masę mogą być obserwowane jednocześnie, to wysokość cyfr liczydła sumującego nie powinna być większa od połowy wysokości odpowiadających im cyfr urządzenia wskazującego objętość lub masę. 4. Urządzenie wskazujące objętość lub masę wyposażone w urządzenie kasujące może być sprzężone z jednym lub większą liczbą liczydeł sumujących, które wskazują sumę objętości lub masy zarejestrowanych kolejno przez liczydło. 5. Wskazania liczydła sumującego nie mogą być kasowane. § 17. 1. Urządzenie do adiustacji wskazań licznika działające w sposób skokowy powinno powodować zmiany zależności pomiędzy wskazaną a rzeczywistą wartością objętości lub masy nie większe niż 0,002. 2. Adiustacja licznika nie może być wykonywana przy zastosowaniu przewodów obejściowych licznika. § 18. 1. Urządzenie korekcyjne zastosowane w liczniku jest integralną częścią licznika. 2. Nieskorygowane wskazania liczydła nie mogą być przedstawiane w czasie normalnej pracy instalacji pomiarowych. 3. Urządzenie korekcyjne nie może być wykorzystywane do ustawiania wartości błędu różnej od zera, nawet jeżeli wartość ta mieści się w zakresie błędów dopuszczalnych. § 19. 1. Licznik może być sprzężony z programatorem służącym do dokonywania wyboru objętości lub masy, która ma być odmierzona, i automatycznie zatrzymującym przepływ po odmierzeniu wybranej objętości lub masy. 2. Wartość wybranej w programatorze objętości lub masy powinna być przedstawiana na urządzeniu wskazującym programatora. 3. Wartość działki elementarnej każdego niezależnego elementu wskazującego programatora powinna być równa zakresowi nastawy elementu mniejszej dekady. 4. Programator powinien być tak skonstruowany, aby powtórzenie nastawienia wybranej objętości lub masy nie wymagało ponownego nastawiania elementów wskazujących. 5. Wysokość cyfr urządzenia wskazującego programatora objętości lub masy nie powinna być większa niż trzy czwarte wysokości cyfr urządzenia wskazującego licznika, gdy jest możliwe jednoczesne ich obserwowanie. § 20. 1. Zaprogramowana w programatorze wartość objętości lub masy w czasie wykonywania pomiaru może pozostawać niezmieniona lub stopniowo zmniejszać się do zera. 2. Różnica pomiędzy zaprogramowaną wartością objętości lub masy i wartością objętości lub masy wskazaną po zakończeniu pomiaru wykonanego w warunkach normalnych użytkowania nie powinna przekraczać połowy wartości odchylenia dawki minimalnej. 3. Zaprogramowane wartości objętości lub masy oraz wartości wskazane przez urządzenie wskazujące objętość lub masę powinny być wyrażone w tych samych jednostkach. § 21. 1. Na programatorze objętości lub masy powinna być oznaczona nazwa jednostki lub jej oznaczenie. 2. Wartość działki elementarnej programatora nie powinna być mniejsza niż wartość działki elementarnej na pierwszym elemencie urządzenia wskazującego objętość lub masę. 3. Programator może zawierać urządzenie do szybkiego zatrzymania przepływu cieczy. 4. Urządzenie do zmniejszania strumienia objętości lub masy na końcu pomiaru, współpracujące z programatorem, powinno być zabezpieczone przed zmianą przyjętego ustawienia. 5. Wymagań, o których mowa w ust. 4 i § 12, nie stosuje się, gdy licznik wyposażony jest w drukarkę do wydawania wydruku lub gdy dla zastosowania w obrocie programator jest ukryty. § 22. 1. Licznik z urządzeniem wskazującym należność może być wyposażony w programator należności. 2. Programator należności powinien zatrzymać przepływ cieczy w momencie, gdy odmierzona objętość lub masa odpowiada zaprogramowanej należności. 3. Do programatora należności stosuje się odpowiednio przepis § 19. § 23. 1. Liczydło z urządzeniem wskazującym objętość lub masę może być sprzężone z drukarką. 2. Wartość działki elementarnej drukarki powinna być: 1) wyrażona jedną z liczb: 1 x 10n, 2 x 10n lub 5 x 10n, gdzie n jest liczbą całkowitą; 2) nie mniejsza od wartości odchylenia dawki minimalnej oznaczonej na podzielni urządzenia wskazującego liczydła; 3) oznaczona na drukarce. 3. Wartość liczbowa oraz nazwa użytej jednostki miary lub jej oznaczenie powinny być podane na wydruku. 4. Drukarka oprócz wydruku zmierzonej objętości lub masy może drukować należność albo należność i cenę jednostkową; w obrocie handlowym może być wydrukowana tylko należność pod warunkiem, że drukarka jest połączona z urządzeniem wskazującym objętość lub masę i przeliczoną należność. 5. Drukarka, w której wydruk zmierzonej objętości lub masy cieczy jest określany jako różnica pomiędzy dwiema wydrukowanymi wartościami, z których jedna może być zerem, powinna umożliwiać wyjęcie wydruku dopiero po wykonaniu pomiaru. 6. Drukarka powinna być wyposażona w urządzenie kasujące sprzężone z urządzeniami wskazującymi, z wyjątkiem drukarki, o której mowa w ust. 5. § 24. 1. Różnica pomiędzy objętością lub masą wskazaną i objętością lub masą wydrukowaną nie powinna przekraczać wartości działki elementarnej drukarki. 2. Różnica pomiędzy należnością wskazaną przez liczydło z urządzeniem wskazującym należność i wydrukowaną należnością nie powinna przekraczać wartości działki elementarnej drukarki. 3. Wartość działki elementarnej drukowanej należności nie powinna: 1) przekraczać odchylenia dawki minimalnej, które jest oznaczone na podzielni liczydła objętości lub masy; 2) być mniejsza niż 1 grosz. 4. Różnica pomiędzy należnością wydrukowaną i należnością obliczoną na podstawie wskazanej objętości lub masy i ceny jednostkowej przez liczydło, które nie jest wyposażone w urządzenie wskazujące należność, powinna spełniać warunki, o których mowa w § 15 ust. 3. § 25. Licznik zamontowany w instalacji pomiarowej powinien być wyposażony w filtr służący do zatrzymywania stałych zanieczyszczeń występujących w cieczy. § 26. 1. Wartość dawki minimalnej dla licznika powinna być taka, aby każda z niżej wymienionych wartości nie była większa od błędu granicznego dopuszczalnego instalacji klasy 0,5 odniesionego do objętości dawki minimalnej: 1) objętość lub masa odpowiadająca przesunięciu o 2 mm pierwszego elementu urządzenia wskazującego oraz jednej piątej wartości działki elementarnej, jeżeli pierwszy element porusza się ruchem ciągłym; 2) objętość lub masa odpowiadająca dwu kolejnym przesunięciom cyfr pierwszego elementu, jeżeli porusza się on ruchem przerywanym; 3) błąd wskazań, który w normalnych warunkach użytkowania jest powodowany przez luz albo poślizg w połączeniu pomiędzy elementami sprzęgającymi przetwornik pomiarowy i pierwszy element urządzenia wskazującego objętość lub masę; 4) podwójna objętość cykliczna w przypadku licznika objętości. 2. Wartość dawki minimalnej powinna być wyrażona jedną z następujących liczb: 1 x 10n, 2 x 10n lub 5 x 10n, gdzie n jest liczbą całkowitą. § 27. Stosunek wartości maksymalnej strumienia objętości do wartości minimalnej strumienia objętości powinien wynosić co najmniej: 1) 5 - dla liczników do gazów ciekłych i cieczy kriogenicznych; 2) 10 - dla pozostałych liczników. § 28. 1. Na podzielni urządzenia wskazującego objętość lub masę licznika powinny być zamieszczone w sposób czytelny i trwały następujące oznaczenia: 1) znak zatwierdzenia typu, jeżeli został nadany; 2) znak lub nazwa producenta; 3) znak i numer fabryczny; 4) objętość cykliczna dla liczników objętości; 5) maksymalny strumień objętości lub masy i minimalny strumień objętości lub masy; 6) maksymalne ciśnienie robocze; 7) zakres temperatury pracy w przypadku, gdy objętość lub masa cieczy może być mierzona w temperaturze poniżej - 10 °C lub powyżej + 50 °C; 8) rodzaj cieczy lub ciecze mierzone oraz granice lepkości kinematycznej lub dynamicznej, jeżeli nazwa cieczy nie wystarcza do określenia lepkości; 9) nazwa albo oznaczenie jednostki, w której wyrażona jest mierzona objętość lub masa; 10) wartość dawki minimalnej. 2. Na obudowie licznika powinien być oznaczony kierunek ruchu cieczy. § 29. 1. Elektroniczne liczydła objętości lub masy stosowane w obrocie handlowym powinny wyświetlać wartość objętości w sposób ciągły. 2. Wskazania wyświetlaczy liczydła elektronicznego powinny być dobrze widoczne z odległości równej lub większej od 5 m w każdych warunkach oświetlenia. § 30. 1. Elektromagnetyczny licznik objętości zastosowany w instalacji pomiarowej powinien być wyposażony w proste odcinki rur zamontowane bezpośrednio przed i za licznikiem objętości. 2. Średnica prostego odcinka rury instalacji pomiarowej z elektromagnetycznym licznikiem objętości zamontowanej przed licznikiem objętości powinna być równa średnicy wlotowej licznika objętości; długość tej rury powinna być równa lub większa od wartości dziesięciu tych średnic. 3. Średnica prostego odcinka rury instalacji pomiarowej z elektromagnetycznym licznikiem objętości zamontowanej za licznikiem objętości powinna być równa średnicy króćca wylotowego licznika objętości, natomiast długość tej rury powinna być równa lub większa od wartości pięciu tych średnic. 4. Czas niezbędny do określenia wartości objętości dawki minimalnej elektromagnetycznych liczników objętości przy maksymalnym strumieniu objętości powinien być określony zgodnie z wzorem: td > 20 x tc gdzie: td - czas określenia objętości dawki minimalnej w s, tc - czas trwania pełnego cyklu dla liczników objętości, w których zastosowano wzbudzanie przez prąd zmienny lub pulsujący prąd stały, w s. 5. Długości przewodów połączeniowych pomiędzy urządzeniami wtórnymi i pierwotnymi elektromagnetycznych liczników objętości nie mogą być większe od wartości mniejszej z dwóch niżej podanych: 1) L1 = 100 m; 2) gdzie: L1 - określona długość przewodu w m, L2 - określona długość przewodu w m, k = 2 x 10-5 m, c - przewodność właściwa cieczy w S/m, f - częstotliwość pola w czasie cyklu pomiarowego w Hz, C - pojemność elektryczna przewodu o długości 1 m w F/m. 6. Warunku, o którym mowa w ust. 5, nie stosuje się, jeżeli wpływ długości przewodów na wskazania urządzeń wtórnych i pierwotnych zostanie wyeliminowany przez producenta. § 31. 1. Turbinowy licznik objętości zamontowany w instalacji pomiarowej powinien być wyposażony w proste odcinki rur, prostownice strumienia lub kombinacje tych elementów zamontowane bezpośrednio przed licznikiem objętości. 2. Średnica wewnętrzna elementów, o których mowa w ust. 1, powinna być równa średnicy wlotu licznika objętości. 3. Turbinowy licznik objętości powinien mieć zamontowane bezpośrednio za licznikiem objętości proste odcinki rur o długości równej lub większej od pięciu średnic określonych na wylocie licznika objętości. 4. Wymagania, o których mowa w ust. 1, nie muszą być spełnione, jeżeli producent licznika wyeliminuje zmiany wskazań spowodowane zawirowaniami cieczy w inny sposób, niż jest to określone w ust. 1-3. Rozdział 3 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania przeliczników § 32. 1. Przeliczniki mogą być skonstruowane jako przeliczniki elektroniczne lub mechaniczne. 2. Przeliczniki powinny być wyposażone w urządzenie wskazujące objętość cieczy w warunkach odniesienia, do których przeliczana jest mierzona objętość cieczy, lub wskazujące masę cieczy. 3. Parametry uwzględniane w algorytmie przeliczającym wartości objętości cieczy charakteryzujące właściwości cieczy, której objętość jest mierzona, powinny być mierzone z zastosowaniem współpracujących przyrządów pomiarowych. § 33. Współpracujące przyrządy pomiarowe powinny być zainstalowane przy przetworniku pomiarowym tak, aby wyznaczenie wartości wielkości charakteryzujących właściwości cieczy, której objętość jest mierzona, było przeprowadzane z taką dokładnością, że wartość bezwzględna zmiany wskazania objętości związanej z umiejscowieniem punktu pomiarowego nie przekraczała 0,2 wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego, określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 34. 1. Przelicznik mechaniczny powinien być zabezpieczony przed zmianą nastawień urządzeń do wprowadzania parametrów nie mierzonych lecz niezbędnych do przeliczeń i wprowadzanych do przelicznika przed rozpoczęciem pomiaru przez nałożenie cech zabezpieczających. 2. Przelicznik powinien zapewniać możliwość przedstawienia wartości wielkości mierzonych w warunkach odniesienia i w warunkach pomiarowych - oddzielnie dla każdego pomiaru sprawdzającego. 3. Błąd wskazań współpracujących przyrządów pomiarowych, w szczególności mierników temperatury, gęstościomierzy i manometrów, nie powinien przekraczać błędów granicznych dopuszczalnych, które określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Do przyrządów współpracujących powinny być podłączone urządzenia sprawdzające. 5. Wartości działek elementarnych współpracujących przyrządów pomiarowych powinny być mniejsze lub równe 0,25 wartości błędów granicznych dopuszczalnych współpracujących przyrządów pomiarowych badanych oddzielnie, które określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 4 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania urządzeń wtórnych do odmierzaczy paliw § 35. 1. Wartości należności i objętości wydrukowane za pomocą drukarki urządzenia wtórnego odmierzaczy paliw powinny: 1) mieścić się w granicach ± 0,5 działki elementarnej mechanicznego urządzenia wskazującego należność lub objętość albo 2) być równe odpowiadającym im wskazaniom elektronicznego urządzenia wskazującego należność lub objętość. 2. W przypadku gdy dwa lub więcej odmierzacze paliw ciekłych połączone są z jednym urządzeniem wtórnym, przy każdym wskazaniu objętości paliw i należności powinien być przedstawiany numer identyfikujący odmierzacza, z którego dokonano wydania paliwa. 3. Wartości działek elementarnych urządzeń wskazujących odmierzaczy paliw ciekłych oraz drukarek powinny być takie same. Urządzenia do zapamiętywania wskazań objętości wydanego paliwa i należności, wchodzące w skład urządzenia wtórnego, powinny zapamiętywać wszystkie cyfry wskazań. 4. Wartości wskazań odmierzacza paliw ciekłych, obliczane jako różnice pomiędzy dwoma drukowanymi wartościami w urządzeniu wtórnym, nie mogą być drukowane. § 36. 1. W urządzeniu wtórnym powinny być przedstawiane stany poszczególnych odmierzaczy paliw ciekłych podłączonych do tego urządzenia wtórnego, określone jako: pracujący, autoryzowany, brak autoryzacji. 2. Urządzenie wtórne, które umożliwia zaprogramowanie kilku rodzajów obsługi lub kilku sposobów zapłaty, powinno przedstawiać stan odmierzacza paliw ciekłych. 3. Wprowadzenie zmiany sposobu zapłaty lub rodzaju obsługi w urządzeniu wtórnym nie powinno być możliwe przed zakończeniem transakcji. § 37. 1. Urządzenie wtórne powinno przedstawiać ilość sprzedanego paliwa oraz należność. 2. Urządzenie wtórne wyposażone w pamięci tymczasowe, przeznaczone do zapisywania danych pochodzących z odmierzacza paliw ciekłych, powinno być tak skonstruowane, aby spełniało następujące warunki: 1) tymczasowy zapis danych dotyczących pomiaru powinien być ograniczony do jednej transakcji dla każdego odmierzacza paliw ciekłych; 2) pierwsze wskazanie odmierzacza paliw ciekłych powinno być wyraźnie oznaczone cyfrą 1 lub literą A. 3. Jeżeli urządzenie wtórne zawiera oddzielne urządzenie widoczne dla odbiorcy i jest ono odłączone lub zostanie stwierdzona jego niewłaściwa praca za pomocą urządzeń sprawdzających, o których mowa w § 51, stosowanie pamięci tymczasowych powinno być niemożliwe. 4. Urządzenie wtórne, w którym istnieje możliwość przyjmowania przedpłaty za wydane paliwo, powinno być wyposażone w drukarkę do drukowania pokwitowania pobranej należności i odpowiadającej jej objętości paliwa. 5. Urządzenie wtórne bez kontroli wydawcy powinno być wyposażone w urządzenie, w którym dane poszczególnych pomiarów są drukowane lub zapamiętywane. 6. W przypadku gdy urządzenie wtórne, o którym mowa w ust. 5, nie jest sprawne lub działa niewłaściwie, odbiorca powinien być o tym zawiadomiony automatycznie przed rozpoczęciem transakcji. 7. Kasowanie wskazań urządzeń wskazujących oraz wskazań urządzenia wtórnego współpracującego z instalacją pomiarową przeznaczoną do napełniania cystern powinno następować tylko po wydrukowaniu pokwitowania lub przesłaniu danych pomiaru do pamięci urządzenia wtórnego. 8. W przypadku braku napięcia zasilającego urządzenie wtórne dane transakcji powinny być zapamiętane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 54 ust. 1. 9. Wydruk danych przechowywanych w pamięci urządzenia wtórnego powinien zawierać w szczególności: zmierzoną objętość cieczy, cenę, numer odmierzacza, lokalizację odmierzacza, datę, godzinę. Rozdział 5 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania instalacji pomiarowych § 38. W skład instalacji pomiarowych mogą wchodzić następujące urządzenia dodatkowe: 1) urządzenie eliminujące gaz; 2) przeziernik lub wziernik; 3) zawór zwrotny; 4) urządzenie zapewniające poziom odniesienia; 5) filtr; 6) pompa; 7) urządzenie przeciwwirowe; 8) zbiornik kondensacyjny. § 39. 1. Instalacja pomiarowa powinna być skonstruowana w taki sposób, aby podczas jej normalnej pracy nie było możliwości wprowadzenia do mierzonej cieczy powietrza lub wydzielenia się z niej gazu przed licznikiem objętości. 2. Instalacja pomiarowa niespełniająca wymagania, o którym mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w zamontowane przed licznikiem urządzenie eliminujące gaz - separator gazu, ekstraktor gazu lub specjalny ekstraktor gazu - powodujące oddzielenie nie-rozpuszczonych gazów występujących w cieczy. 3. Urządzenie eliminujące gaz powinno być dostosowane do warunków panujących w instalacji i tak funkcjonować, aby błąd dodatkowy związany z wpływem powietrza lub gazów zawartych w mierzonej cieczy na wynik pomiaru nie przekraczał: 1) 0,5% zmierzonej objętości cieczy - w przypadku cieczy nieprzeznaczonych do celów spożywczych oraz cieczy o lepkości nie większej niż 1 mPa x s, 2) 1% zmierzonej objętości cieczy - w przypadku cieczy przeznaczonych do celów spożywczych oraz cieczy o lepkości większej niż 1 mPa x s, przy czym może on być równy lub większy 1% dawki minimalnej. 4. Wymagania dotyczące urządzenia eliminującego gaz dla separatora gazu, określone w ust. 3, stosuje się również do ekstraktora gazu. § 40. 1. W instalacji pomiarowej należy zastosować separator gazu, z uwzględnieniem wymagań, o których mowa w § 47 ust. 1, jeżeli ciśnienie na wejściu pompy może być nawet chwilowo mniejsze od ciśnienia atmosferycznego lub od ciśnienia pary nasyconej cieczy. 2. Separator gazu powinien być umieszczany przed licznikiem, w taki sposób aby wartość spadku ciśnienia podczas przepływu cieczy była jak najmniejsza. 3. Graniczne warunki użytkowania separatora gazu są następujące: 1) maksymalny strumień objętości lub maksymalne strumienie objętości charakterystyczne dla określonej cieczy lub grupy cieczy; 2) maksymalne ciśnienie robocze i minimalne ciśnienie robocze, przy którym separator gazu spełnia swoją funkcję. 4. Separator gazu dostosowany do strumienia objętości mniejszego niż 100 m3/h powinien zapewniać oddzielanie powietrza lub gazów zawartych w mierzonej cieczy w granicach błędu dodatkowego określonego w § 39 ust. 3, przy spełnieniu następujących warunków: 1) instalacja pomiarowa pracuje przy maksymalnym strumieniu objętości oraz przy minimalnym ciśnieniu przewidzianym dla danego separatora gazu; 2) stosunek objętości powietrza lub gazu do objętości cieczy określony przy ciśnieniu atmosferycznym: a) jest dowolny, jeśli separator gazu jest dostosowany do maksymalnego strumienia objętości nie większego niż 20 m3/h, b) jest ograniczony do 30%, jeśli separator gazu jest dostosowany do maksymalnego strumienia objętości większego niż 20 m3/h; 3) samoczynnie działające urządzenie odprowadzające fazę gazową z separatora gazu powinno poprawnie funkcjonować przy ciśnieniu maksymalnym określonym dla tego separatora gazu. 5. Separator gazu, spełniający wymagania, o których mowa w ust. 4, może być stosowany w instalacji pomiarowej bez przeziernika. 6. Separator gazu zainstalowany w instalacji pomiarowej wyposażonej w przeziernik powinien gwarantować oddzielanie powietrza lub gazów zawartych w mierzonej cieczy zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 4 pkt 3 i ust. 5, przy spełnieniu następujących warunków: 1) instalacja pomiarowa pracuje przy maksymalnym strumieniu objętości oraz przy minimalnym ciśnieniu przewidzianym dla tej instalacji pomiarowej; 2) stosunek objętości powietrza lub gazu do objętości cieczy wynosi nie więcej niż: a) 20% dla cieczy nieprzeznaczonych do celów spożywczych albo dla cieczy o lepkości nie większej niż 1 mPa x s, b) 10% dla cieczy przeznaczonych do celów spożywczych albo dla cieczy o lepkości większej niż 1 mPa x s. 7. Jeżeli stosunek objętości powietrza lub gazu do objętości cieczy jest większy od wartości procentowych, o których mowa w ust. 6 pkt 2, a separator gazu nie zapewnia spełnienia wymagań dotyczących błędu dodatkowego, ewentualnie występujące pęcherzyki gazu lub powietrza muszą być wyraźnie widoczne w przezierniku. 8. Do określenia granicznych warunków użytkowania ekstraktora gazu lub specjalnego ekstraktora gazu stosuje się przepisy ust. 3. § 41. 1. W przypadku gdy ciśnienie na wejściu pompy jest stale wyższe od ciśnienia atmosferycznego oraz od ciśnienia pary nasyconej cieczy, a w instalacji pomiarowej nie ma separatora gazu, zainstalowanie ekstraktora gazu lub specjalnego ekstraktora gazu jest wymagane wtedy, gdy między pompą i licznikiem może wystąpić faza gazowa przy braku przepływu lub jeżeli do rurociągu mogą być wprowadzone kieszenie powietrzne, powodując powstanie błędu większego niż 1% dawki minimalnej. 2. Ekstraktor gazu oraz specjalny ekstraktor gazu powinny: 1) być umieszczone w najwyższym punkcie rurociągu przed licznikiem objętości; 2) mieć zainstalowany zawór zwrotny, jeżeli są umieszczone poniżej licznika objętości. 3. Ekstraktor gazu lub specjalny ekstraktor gazu powinien gwarantować, przy maksymalnym strumieniu objętości instalacji pomiarowej, usunięcie kieszeni gazowych lub powietrznych o objętości, która mierzona przy ciśnieniu atmosferycznym odpowiada przynajmniej dawce minimalnej, nie powodując przy tym błędu dodatkowego większego niż 1% dawki minimalnej. 4. Specjalny ekstraktor gazu powinien dodatkowo umożliwiać nieprzerwane oddzielanie gazu lub powietrza o objętości odpowiadającej 5% objętości cieczy przy maksymalnym strumieniu objętości, bez powodowania przekroczenia granic błędu dodatkowego, o których mowa w § 39 ust. 3. 5. Ekstraktor gazu lub specjalny ekstraktor gazu, dostosowany do strumienia objętości mniejszego niż 100 m3/h, może być stosowany w instalacji pomiarowej bez przeziernika. § 42. W stacjonarnych instalacjach pomiarowych o dużych średnicach można instalować ręczne lub automatyczne urządzenia do usuwania powietrza lub gazu. § 43. W układzie zasilającym instalacji skonstruowanym tak, że w dowolnych warunkach użytkowania w odcinku rurociągu przed licznikiem nie mogą wydzielać się gazy oraz gdy podczas pomiaru nie może wnikać powietrze, nie jest wymagane zainstalowanie urządzenia eliminującego gaz, pod warunkiem że frakcje gazowe wydzielające się podczas przerw w użytkowaniu nie powodują błędu dodatkowego większego niż 1% dawki minimalnej. § 44. 1. W instalacji grawitacyjnej, w której wydawanie cieczy następuje tylko pod wpływem grawitacji, można nie instalować separatora gazu, jeżeli: 1) ciśnienie cieczy w rurociągu przed licznikiem oraz w liczniku jest wyższe od: a) ciśnienia pary nasyconej, b) ciśnienia atmosferycznego; 2) instalacja pomiarowa po jej uruchomieniu będzie całkowicie wypełniona. 2. Jeżeli ciśnienie cieczy jest niższe od ciśnienia atmosferycznego, ale wyższe od ciśnienia pary nasyconej cieczy, licznik powinien być wyposażony w urządzenie zabezpieczające przed dostępem powietrza. 3. Instalacja pomiarowa, w której przepływ cieczy jest wymuszony gazem pod ciśnieniem, powinna być wyposażona w urządzenie zabezpieczające przed dostępem gazu do licznika. 4. Ciśnienie między licznikiem i poziomem odniesienia powinno być wyższe od ciśnienia pary nasyconej cieczy. § 45. 1. Jeżeli względy bezpieczeństwa tego wymagają, do przewodu służącego do odprowadzania gazów z separatora gazu powinien być wmontowany zawór sterowany ręcznie, którego zamknięcie powoduje unieruchomienie separatora gazu. 2. Zawór powinien być zabezpieczony cechami zabezpieczającymi w pozycji otwartej. § 46. W instalacji pomiarowej niewyposażonej w separator gazu komory zbiornika zasilającego powinny być wyposażone w urządzenia przeciwwirowe, jeżeli jest możliwe ich całkowite opróżnienie. § 47. 1. W instalacjach pomiarowych do cieczy, których lepkość dynamiczna dla temperatury 20° C jest większa niż 20 mPa x s, w których pompa jest zamontowana w taki sposób, że ciśnienie na jej wlocie jest zawsze wyższe od ciśnienia atmosferycznego, mogą być stosowane urządzenia eliminujące gaz. 2. Jeżeli ciśnienie na wlocie pompy nie jest wyższe od ciśnienia atmosferycznego, instalacja pomiarowa powinna być wyposażona w urządzenie zamykające przepływ cieczy. 3. Warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, nie muszą być spełnione, jeśli zostanie zamontowane odpowiednie urządzenie zabezpieczające przed dostępem powietrza do rurociągów ssących. 4. Rurociąg instalacji pomiarowej w przerwach roboczych powinien być wypełniony cieczą do poziomu odniesienia. § 48. 1. Instalacja pomiarowa powinna mieć określony poziom odniesienia, który w przypadku instalacji do wydawania cieczy powinien znajdować się za licznikiem, a w przypadku instalacji do przyjmowania cieczy przed licznikiem. 2. Instalacja pomiarowa z pustym wężem, służąca do wydawania cieczy, może mieć określony poziom odniesienia w naczyniu przelewowym lub w urządzeniu odcinającym, przy czym w obu przypadkach powinno być stosowane urządzenie opróżniające wąż wydawczy po każdym pomiarze. 3. Instalacja pomiarowa z pełnym wężem, służąca do wydawania cieczy, powinna mieć poziom odniesienia określony przy pomocy urządzenia zamykającego znajdującego się jak najbliżej końca przewodu wydawczego. 4. Instalacja pomiarowa do przyjmowania powinna spełniać wymagania, o których mowa w ust. 1-3, odpowiednio dla przewodów do przyjmowania zamontowanych przed licznikiem. § 49. 1. Instalacje pomiarowe, o których mowa w § 13-18, 19-28, § 30 i § 31 załącznika nr 3 do rozporządzenia oraz w § 60-72, powinny być wyposażone w przezierniki umieszczone za licznikiem objętości. 2. Instalacje pomiarowe inne niż instalacje, o których mowa w ust. 1, mogą być wyposażone w przezierniki. 3. Konstrukcja przeziernika powinna umożliwiać obserwację powietrza lub gazu w cieczy. 4. Przeziernik może być wykonany jako naczynie przelewowe służące do określenia poziomu odniesienia w instalacji pomiarowej z pustym wężem. 5. Przeziernik, który jest zamontowany w najwyższym punkcie rurociągu instalacji pomiarowej, może być wyposażony w urządzenie do jego odpowietrzenia, do którego nie mogą być dołączone żadne przewody. 6. Dopuszczalne jest wmontowanie do przeziernika urządzeń, które umożliwiają obserwację strumienia cieczy, o ile nie zmniejszą one możliwości obserwowania pęcherzyków powietrza lub gazu w cieczy. § 50. 1. Licznik oraz rurociągi znajdujące się między nim i poziomem odniesienia powinny pozostawać podczas pomiaru oraz podczas przerw roboczych całkowicie napełnione cieczą. 2. W instalacjach pomiarowych niespełniających wymagań, o których mowa w ust. 1, w szczególności w instalacji pomiarowej stacjonarnej, powinna istnieć możliwość ręcznego całkowitego napełnienia jej do poziomu odniesienia. 3. W celu całkowitego usunięcia powietrza lub gazu z instalacji pomiarowej powinny być w niej zainstalowane odpowiednie urządzenia, jeśli to możliwe połączone z wziernikami. 4. Zmiana objętości lub masy cieczy zawartej między licznikiem i poziomem odniesienia spowodowana zmianami temperatury nie może powodować dodatkowego błędu pomiaru większego niż 1% dawki minimalnej. 5. Za licznikiem może być umieszczone urządzenie służące do stabilizacji ciśnienia, które w urządzeniach eliminujących gaz oraz w liczniku utrzymuje ciśnienie wyższe od ciśnienia atmosferycznego oraz od ciśnienia pary nasyconej cieczy. 6. Systemy odsysania par zastosowane w instalacjach pomiarowych do cieczy ropopochodnych nie powinny wpływać na wartość błędu instalacji pomiarowej. § 51. 1. Wykrywanie błędnego działania elektronicznej instalacji pomiarowej może być realizowane przez urządzenia sprawdzające typu nieautomatycznego (N), okresowego (I) lub ciągłego (P), zwane dalej urządzeniami sprawdzającymi typu N, typu I lub typu P. 2. Urządzenie sprawdzające typu N może sygnalizować błędne działanie elektronicznej instalacji pomiarowej optycznie lub dźwiękowo. 3. Urządzenie sprawdzające typu I lub P może wchodzić w skład elektronicznej instalacji pomiarowej typu nieprzerywalnego, w celu: 1) automatycznej korekcji błędu; 2) zablokowania tylko urządzenia działającego niewłaściwie, gdy pozostała część instalacji pomiarowej pracuje prawidłowo lub 3) uruchomienia sygnału optycznego lub dźwiękowego trwającego do momentu usunięcia błędu. 4. Dane wysyłane z elektronicznej instalacji pomiarowej do urządzeń wtórnych liczników powinny być przesyłane wspólnie z informacją o wystąpieniu błędu; instalacja pomiarowa może być wyposażona w urządzenie, które przeznaczone jest do określenia objętości cieczy, jaka przepłynęła w czasie występowania błędu w instalacji pomiarowej. W ten sposób określona objętość cieczy nie może być uwzględniona do obliczania objętości poprawnej. 5. Urządzenia sprawdzające typu I lub typu P mogą wchodzić w skład elektronicznych instalacji pomiarowych typu przerywalnego, a w szczególności do odmierzaczy paliw ciekłych, w celu: 1) automatycznej korekcji błędu; 2) zablokowania tylko urządzenia działającego niewłaściwie, gdy pozostała część instalacji pomiarowej pracuje zgodnie z wymaganiami przepisów lub 3) zatrzymania przepływu cieczy. § 52. Urządzenia sprawdzające przetworniki pomiarowe powinny być typu P. Czas pomiędzy sprawdzeniami dokonanymi tym urządzeniem nie może być dłuższy od czasu pomiaru objętości równej wartości dawki minimalnej przy maksymalnym strumieniu objętości. § 53. 1. Konstrukcja elektronicznej instalacji pomiarowej powinna umożliwiać sprawdzenie poprawności pracy urządzeń sprawdzających przez: 1) odłączenie przetwornika; 2) przerwanie pracy jednego z czujników generatora impulsów lub 3) przerwanie zasilania. 2. Urządzenia sprawdzające poprawność pracy funkcji liczydła powinny być typu P lub typu I. 3. Czas pomiędzy sprawdzeniami dokonanymi za pomocą urządzeń, o których mowa w ust. 2, nie może być dłuższy niż 5 minut, z wyjątkiem odmierzaczy paliw ciekłych, które powinny być sprawdzane w czasie każdego wydawania paliwa. § 54. 1. Urządzenia sprawdzające liczydła powinny zapewniać sprawdzenie poprawności: 1) wszystkich wprowadzanych na stałe danych przez: a) sumowanie kodów danych oraz poleceń i porównanie tych sum z wartościami zatwierdzonymi, b) bity parzystości (liniowe LRC oraz pionowe VRC, kontrola nadmiarowa), c) cykliczną kontrolę nadmiarową (CRC 16), d) podwójne, niezależne przechowywanie danych, e) przechowywanie danych przez "sumy kontrolne, kontrolę nadmiarową"; 2) procedur wewnętrznego przekazywania i przechowywania danych dotyczących wyników pomiarów przez: a) standardowe zapisywanie i odczyt, b) konwersję i rekonwersję, c) zastosowanie systemu "sumy kontrolnej, bitów parzystości", d) podwójne, niezależne przechowywanie danych. 2. Urządzenia sprawdzające poprawność wykonania działań matematycznych w liczydle objętości powinny być typu P. Sprawdzanie działań matematycznych powinno obejmować dane dotyczące wyników pomiarów bez względu na sposób ich przechowywania - w pamięci wewnętrznej czy też przesyłanych do urządzeń peryferyjnych. § 55. 1. Urządzenia sprawdzające urządzenia wskazujące powinny być typu P albo typu I, jeżeli pierwotne urządzenia wskazujące zabezpieczone są przez inne urządzenia instalacji pomiarowej lub jeżeli wskazania mogą być łatwo określone za pomocą innych wskazań pierwotnych. 2. Sprawdzenie urządzeń wskazujących następuje przez: 1) pomiar natężenia prądu we włóknach - dla urządzeń wskazujących z żarzącymi się włóknami lub diodami świecącymi; 2) pomiar napięcia siatki - dla urządzeń wskazujących z lampami fluorescencyjnymi; 3) sprawdzenie uderzenia każdej blaszki - dla urządzeń wskazujących z blaszkami elektromagnetycznymi; 4) sprawdzenie zewnętrznego napięcia linii segmentu i elektrod podstawowych - dla urządzeń wskazujących z ciekłymi kryształami. 3. Urządzenia sprawdzające urządzenia wskazujące powinny umożliwić kontrolę ich pracy przez: 1) odłączenie całości lub części urządzenia wskazującego lub 2) symulowanie błędów wyświetlacza przez użycie odpowiedniego przycisku. 4. Urządzenia sprawdzające obwody elektroniczne stosowane w urządzeniach wskazujących, z wyjątkiem obwodów sterujących wyświetlaczami, powinny być typu P lub typu I spełniające wymagania, o których mowa w § 51 ust. 3. 5. W urządzeniach wskazujących elektronicznych instalacji pomiarowych powinna być stosowana wizualna kontrola, o której mowa w § 51 ust. 1, lub inny sposób automatycznego sprawdzania, który zapewni kontrolę wszystkich pozycji każdego elementu wyświetlacza za pomocą urządzeń typu N. 6. Urządzenia pomocnicze współpracujące z pierwotnymi urządzeniami wskazującymi powinny być wyposażone w urządzenia sprawdzające typu I lub typu P. § 56. 1. Urządzenia sprawdzające przeznaczone do kontroli pracy drukarki powinny zapewniać sprawdzenie: 1) zgodności wydruków ze wskazaniami liczydła; 2) poprawności zamontowania papieru w drukarce; 3) poprawności działania obwodów elektronicznych (z wyjątkiem elektronicznych obwodów kontrolnych mechanizmu drukującego). 2. Konstrukcja urządzenia sprawdzającego drukarkę powinna umożliwiać sprawdzenie poprawności działania urządzenia sprawdzającego przez symulowanie błędów w pracy drukarki przy użyciu odpowiedniego przycisku. § 57. Współpracujące przyrządy pomiarowe powinny być wyposażone w urządzenia sprawdzające typu P. Za pomocą urządzeń sprawdzających należy kontrolować obecność sygnałów wysyłanych ze współpracujących przyrządów pomiarowych we wcześniej ustalonym zakresie pomiarowym instalacji. § 58. Szczegółowy sposób wykonania instalacji pomiarowych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 59. 1. Na instalacji pomiarowej lub liczniku powinny być zamieszczone w sposób trwały i widoczny w pobliżu podzielni licznika lub na tabliczce znamionowej w szczególności: 1) znak zatwierdzenia typu; 2) nazwa lub znak producenta; 3) numer i znak fabryczny oraz rok produkcji; 4) maksymalny strumień objętości lub masy; 5) minimalny strumień objętości lub masy; 6) maksymalne ciśnienie robocze, w razie konieczności; 7) dawka minimalna; 8) ciecz lub ciecze pomiarowe oraz granice lepkości kinetycznej lub dynamicznej, jeśli nazwa cieczy nie wystarcza do określenia lepkości; 9) zakres temperatury, jeśli ciecz może być mierzona w temperaturze poniżej -10° C lub powyżej + 50° C. 2. Dla kilku liczników pracujących w jednej instalacji pomiarowej przy wykorzystaniu wspólnych części, oznaczenia wymagane dla wspólnych części instalacji pomiarowej mogą być umieszczone na jednej tabliczce znamionowej. 3. Oznaczenia na liczniku nie mogą być sprzeczne z oznaczeniami na instalacji pomiarowej. 4. Oznaczenia wymagane dla każdej części instalacji pomiarowej, która może być transportowana w stanie nierozłożonym, mogą być umieszczone na wspólnej tabliczce znamionowej instalacji. Rozdział 6 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania odmierzaczy § 60. 1. Odmierzacz paliw ciekłych innych niż gazy ciekłe, zwany dalej "odmierzaczem paliw ciekłych", może być wyposażony we własną pompę lub może być dostosowany do podłączenia do centralnego systemu pompowania. 2. Stosunek maksymalnego strumienia objętości do minimalnego strumienia objętości w odmierzaczu paliw ciekłych powinien być nie mniejszy niż 10. 3. Odmierzacz paliw ciekłych wyposażony we własną pompę powinien mieć zamontowany separator gazu, o ile jest to możliwe bezpośrednio przed licznikiem objętości. 4. Separator gazu zamontowany w odmierzaczu paliw ciekłych powinien odpowiadać wymaganiom, o których mowa w § 40 ust. 4 i 6. 5. Odmierzacz paliw ciekłych przystosowany do zamontowania w centralnym systemie pompowania powinien mieć zainstalowany ekstraktor gazu lub specjalny ekstraktor gazu, gdy między pompą i licznikiem może wystąpić faza gazowa przy braku przepływu lub jeżeli do rurociągu mogą być wprowadzone kieszenie powietrzne, powodując powstanie błędu większego niż 1% dawki minimalnej. 6. Ekstraktor gazu i specjalny ekstraktor gazu, o których mowa w ust. 5, powinny spełniać wymagania określone w § 41 ust. 2-5. § 61. 1. Odmierzacz paliw ciekłych powinien być wyposażony w urządzenie kasujące wskazanie urządzenia wskazującego objętość, spełniające wymagania, o których mowa w § 14 ust. 1 i 2, oraz w liczydło sumujące, spełniające wymagania, o których mowa w § 16. 2. W odmierzaczu paliw ciekłych wyposażonym we własną pompę, po wyłączeniu pompy urządzenie blokujące powinno zapobiegać wydawaniu paliwa, do momentu skasowania wskazań urządzenia wskazującego objętość. 3. Podczas wydawania paliwa nie powinno być możliwe skasowanie wskazań urządzenia wskazującego objętość. § 62. Konstrukcja odmierzacza paliw ciekłych powinna umożliwiać podłączenie urządzenia wtórnego z kasą rejestrującą, jeżeli taki obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z odrębnych przepisów. § 63. 1. W odmierzaczu paliw ciekłych powinien być zamontowany zawór zwrotny, który: 1) powinien być umieszczony pomiędzy separatorem gazu i przetwornikiem pomiarowym; 2) może być umieszczony bezpośrednio za przetwornikiem pomiarowym, gdy separator gazu jest umieszczony powyżej tego przetwornika; w tym przypadku może być elementem urządzenia służącego do stabilizacji ciśnienia. 2. Zawór zwrotny umieszczony między przetwornikiem pomiarowym i separatorem gazu powinien powodować jak najmniejszy spadek ciśnienia. § 64. W odmierzaczu paliw ciekłych z pełnym wężem: 1) rurociągi powinny być wyposażone w urządzenie zamykające uruchamiane ręcznie lub w automatyczne urządzenie zamykające; 2) zasilanym wyłącznie przy pomocy ręcznej pompy, wymagane jest jedynie urządzenie zamykające. § 65. W odmierzaczu paliw ciekłych, którego maksymalny strumień objętości jest mniejszy niż 60 dm3/min, wartość dawki minimalnej powinna być nie większa niż 5 dm3. § 66. Jeżeli odmierzacz paliw ciekłych jest wyposażony w drukarkę, drukarka ta powinna być wyposażona w urządzenie kasujące. § 67. Liczydła elektroniczne zastosowane w odmierzaczach paliw ciekłych powinny być tak skonstruowane, aby: 1) w przypadku zaniku napięcia, co najmniej po 12 godzinach od włączenia odmierzaczy, minimalny czas wyświetlania wskazania po zaniku napięcia był nie krótszy niż: a) 15 minut - w przypadku wyświetlania w sposób nieprzerwany, b) 5 minut - w jednym lub kilku okresach (na zasadzie sterowania ręcznego) w ciągu 1 godziny po zaniku napięcia; 2) czas pomiędzy określeniem wartości mierzonej i wyświetleniem tej wartości był nie dłuższy niż 500 ms. § 68. W odmierzaczu paliw ciekłych powinna istnieć możliwość skontrolowania wydruku poprzez porównanie go ze wskazaniem urządzenia wskazującego § 69. 1. Odmierzacz paliw ciekłych używany w obrocie handlowym powinien być wyposażony w urządzenie wskazujące należność, spełniające wymagania, o których mowa w § 13. 2. Jeżeli zmiana ceny w urządzeniu wskazującym cenę jednostkową przeprowadzana jest za pomocą urządzeń peryferyjnych, musi upłynąć minimum 5 sekund pomiędzy zmianą ceny i początkiem następnego pomiaru. § 70. Minimalna wysokość cyfr urządzeń wskazujących objętości i należności nie może być mniejsza niż 10 mm, a wysokość cyfr urządzenia wskazującego cenę jednostkową nie może być mniejsza niż 4 mm; pozostałe wymiary powinny być zgodne z § 10 ust. 1 i 2. § 71. 1. W urządzeniach wskazujących dla odmierzaczy paliw ciekłych należy zapewnić możliwość wizualnej kontroli całego wyświetlacza w następujący sposób: 1) wyświetlenie wszystkich elementów albo 2) zasłonięcie wszystkich elementów, albo 3) wyświetlenie zer. 2. Czas wyświetlenia każdej operacji, o których mowa w ust. 1, nie powinien być krótszy od 0,75 sekundy. 3. Kasowanie wskazań urządzenia wskazującego objętość w odmierzaczu paliw ciekłych może być przeprowadzone tylko przez rozpoczęcie kolejnej transakcji. § 72. 1. Instalacja odmierzacza paliw ciekłych powinna być zakończona pełnym wężem. 2. W odmierzaczu paliw ciekłych wąż powinien być zakończony zaworem pistoletowym, wykonanym zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 4 ust. 3-5 załącznika nr 3 do rozporządzenia. 3. Zawór pistoletowy odmierzacza paliw ciekłych powinien być tak skonstruowany, aby objętość cieczy wypływająca z tego zaworu przed rozpoczęciem transakcji nie była większa niż 0,005 wartości dawki minimalnej odmierzacza paliw ciekłych w każdych warunkach pracy odmierzacza. 4. Ponowne wydawanie paliwa za pomocą odmierzacza paliw ciekłych nie powinno być możliwe do momentu odłożenia zaworu pistoletowego lub zaworów pistoletowych i skasowania wskazań urządzeń wskazujących. § 73. 1. Do utrzymywania stałego zapełnienia instalacji odmierzacza paliw ciekłych może być używane automatyczne urządzenie zatrzymujące przepływ. 2. Odmierzacz paliw ciekłych powinien być tak skonstruowany, aby wydawanie paliwa, przerwane wskutek zaniku napięcia trwającego powyżej 15 sekund, nie mogło być kontynuowane po włączeniu napięcia zasilania. § 74. 1. Odmierzacz gazu ciekłego propan-butan powinien spełniać wymagania, o których mowa w § 60 ust. 1, 3-5, § 61, § 62, § 63, § 64 pkt 2, § 65-71, § 72 ust. 1, 2, 4 i § 73. 2. Stosunek maksymalnego strumienia objętości do minimalnego strumienia objętości w odmierzaczu gazu ciekłego propan-butan powinien być nie mniejszy niż 4. § 75. 1. Odmierzacz gazu ciekłego propan-butan powinien być tak skonstruowany, aby istniała możliwość podłączenia manometru pomiędzy przetwornikiem pomiarowym a urządzeniem do stabilizacji ciśnienia. 2. Podczas pomiaru za pomocą odmierzacza gazu ciekłego propan-butan nie powinno być możliwe łączenie przestrzeni fazy gazowej zbiornika gazu ciekłego propan-butan samochodu i zbiornika magazynowego. 3. Jeżeli praca odmierzacza gazu ciekłego propan-butan jest zatrzymana przez urządzenia bezpieczeństwa, to pomiar powinien być również zatrzymany, a uruchomienie następnego pomiaru powinno być możliwe po skasowaniu wskazań urządzenia wskazującego. § 76. 1. Odmierzacz gazu ciekłego propan-butan powinien być wyposażony w węże ze specjalnymi końcówkami łączącymi dla pełnych węży lub w urządzenia samouszczelniające. 2. Jeżeli zawory zamontowane w przewodzie powrotnym fazy gazowej w odmierzaczu gazu ciekłego propan-butan nie są zaplombowane w pozycji otwartej, zamknięcie tych zaworów powinno powodować automatyczne przerwanie pracy odmierzacza oraz uniemożliwiać rozpoczęcie następnej transakcji. 3. Końcówka wylotowa zaworu wydawczego odmierzacza gazu ciekłego propan-butan powinna być tak skonstruowana, aby w momencie jej przyłączania lub odłączania od zbiornika samochodu wypływająca objętość gazu ciekłego propan-butan nie była większa niż odchylenie dawki minimalnej. 4. Wartość najmniejszej opisanej działki liczydła sumującego, o którym mowa w § 61 ust. 1, powinna być dziesięciokrotnie większa od wartości działki elementarnej urządzenia wskazującego objętość odmierzacza gazu ciekłego propan-butan. § 77. 1. Odmierzacz gazu ciekłego propan-butan powinien być tak skonstruowany, aby istniała możliwość sprawdzania liczydła sumującego z uwzględnieniem wskazań urządzenia wskazującego objętość. 2. Przepływ gazu ciekłego propan-butan przez odmierzacz gazu ciekłego propan-butan powinien powodować uruchomienie urządzenia wskazującego. Rozdział 7 Charakterystyki metrologiczne § 78. 1. Instalacja pomiarowa dzieli się na klasy dokładności, które określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Błędy graniczne wskazań liczników i instalacji pomiarowych i odmierzaczy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Poziom błędu A stosuje się do instalacji pomiarowych i odmierzaczy w warunkach użytkowania, poziom błędu B stosuje się wyłącznie do licznika w warunkach użytkowania. 3. Instalacja pomiarowa powinna charakteryzować się następującymi parametrami: 1) maksymalny strumień objętości lub masy; 2) minimalny strumień objętości lub masy; 3) maksymalne ciśnienie robocze; 4) minimalne ciśnienie robocze, w razie konieczności; 5) dawka minimalna; 6) ciecz lub ciecze mierzone oraz granice lepkości kinematycznej lub dynamicznej, jeśli nazwa cieczy nie wystarcza do określenia lepkości; 7) zakres temperatury, jeśli ciecz może być mierzona w temperaturze poniżej -10° C lub powyżej + 50° C. § 79. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wskazań objętości mniejszych lub równych 2 dm3 określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Wartość błędu granicznego dopuszczalnego dla dawki minimalnej jest dwukrotnie większa od wartości określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 3. Dla dowolnej wartości zmierzonej objętości nie mniejszej niż 2 dm3 wartość błędu granicznego dopuszczalnego wskazań nie może być mniejsza niż odchylenie dawki minimalnej. 4. Dla dawki minimalnej wynoszącej co najmniej 2 dm3 wartość odchylenia dawki minimalnej określona jest wzorem: Vb = 0,02 x Vmin x c gdzie: Vb - wartość odchylenia dawki minimalnej w dm3, Vmin - wartość dawki minimalnej w dm3, c - klasa instalacji. § 80. Dla objętości lub masy cieczy równych lub większych od pięciokrotnej wartości dawki minimalnej względny zakres rozrzutu wskazań licznika nie powinien przekraczać następujących wartości: 1) dla klasy instalacji 0,3 - mniejszy lub równy 0,12%; 2) dla klasy instalacji 0,5 - mniejszy lub równy 0,20%; 3) dla klasy instalacji 1,0 - mniejszy lub równy 0,40%; 4) dla klasy instalacji 1,5 - mniejszy lub równy 0,60%; 5) dla klasy instalacji 2,5 - mniejszy lub równy 1,00%. § 81. 1. Dla liczników przeznaczonych do pomiarów cieczy, których właściwości fizyczne mieszczą się w warunkach użytkowania liczników, wartość bezwzględna różnicy pomiędzy błędem określonym przed badaniami a błędem określonym po badaniach nie powinna być większa od błędów granicznych dopuszczalnych wskazań liczników, instalacji pomiarowych i odmierzaczy dla poziomu B, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Wartości błędów granicznych dopuszczalnych wskazań objętości lub masy przelicznika zamontowanego w instalacji pomiarowej powinny być zawarte w granicach dla poziomu A, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Wartości bezwzględnych błędów granicznych dopuszczalnych przeliczników określonych dla funkcji poszczególnych wielkości obliczanych w przeliczniku są równe 0,4 wartości błędów, o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 4. Błąd graniczny dopuszczalny urządzenia wtórnego nie może być większy niż wartość działki elementarnej urządzenia wskazującego wchodzącego w skład urządzenia wtórnego. 5. Wartości błędów wskazań instalacji pomiarowych i odmierzaczy po przeprowadzonej adiustacji powinny być zbliżone do zera. Rozdział 8 Przepis końcowy § 82. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 kwietnia 2004 r. (poz. 731) Załącznik nr 1 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZAŃ LICZNIKÓW, INSTALACJI POMIAROWYCH I ODMIERZACZY Poziom błęduKlasa instalacji 0,30,51,01,52,5 A± 0,3%± 0,5%± 1,0%± 1,5%± 2,5% B± 0,2%± 0,3%± 0,6%± 1,0%± 1,5% Załącznik nr 2 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZAŃ PRZYRZĄDÓW POMIAROWYCH WSPÓŁPRACUJĄCYCH Z PRZELICZNIKIEM Przyrząd pomiarowyKlasa instalacji 0,30,51,01,52,5 Miernik temperatury± 0,3 °C± 0,5 °C±1,0 °C Miernik ciśnienia o maksymalnej wartości ciśnienia ρmaxPoniżej 1 MPa : ± 50 kPa Od 1 MPa do 4 MPa : ± 5% wartości mierzonej Powyżej 4 MPa : ± 200 kPa Miernik gęstości± 1 kg/m3± 2 kg/m3± 5 kg/m3 Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWY SPOSÓB WYKONANIA INSTALACJI POMIAROWYCH § 1. W instalacji pomiarowej, w której ciecz po zatrzymaniu przepływu może płynąć w kierunku przeciwnym do określonego kierunku strumienia, powinien być zastosowany zawór zwrotny, który może być wyposażony w ogranicznik ciśnienia. § 2. W rurociągu składającym się z kilku elementów elementy te powinny być połączone specjalnymi złączami lub wykonane w sposób uniemożliwiający ich rozłączanie bez użycia specjalnych narzędzi lub naruszenia cech zabezpieczających. § 3. 1. W instalacji pomiarowej z pustym wężem przewody za licznikiem objętości, a jeżeli to konieczne również przewody przed licznikiem, powinny być poprowadzone na takiej wysokości, aby wszystkie części instalacji pomiarowej pozostawały stale napełnione. 2. Instalacja pomiarowa do wydawania cieczy, w której dawka minimalna jest mniejsza od 10 m3, powinna posiadać urządzenie, do opróżniania węża, w szczególności dodatkową pompę lub inżektor sprężonego powietrza, które powinno działać samoczynnie. § 4. 1. W instalacji pomiarowej z pełnym wężem zwiniętym na bębnie różnica pomiędzy objętością cieczy zawartą w wężu zwiniętym, pod ciśnieniem atmosferycznym, i objętością cieczy zawartą w wężu rozwiniętym pod ciśnieniem - jednakże bez przepływu cieczy - nie może być większa niż dwukrotna wartość odchylenia dawki minimalnej. 2. W instalacji pomiarowej bez bębna różnica pomiędzy objętością cieczy w instalacji, pod ciśnieniem atmosferycznym, i objętością cieczy pod ciśnieniem - jednakże bez przepływu cieczy - nie może być większa niż wartość odchylenia dawki minimalnej. 3. W instalacji pomiarowej z pełnym wężem swobodny koniec węża powinien być wyposażony w urządzenie zapobiegające opróżnianiu węża podczas przerw roboczych instalacji pomiarowej. Wymagania tego nie stosuje się do instalacji do gazów ciekłych. 4. Przestrzeń między urządzeniem zamykającym i urządzeniem, o którym mowa w ust. 3, powinna być mniejsza od maksymalnego dopuszczalnego błędu dawki minimalnej instalacji pomiarowej. 5. W instalacji pomiarowej do cieczy o lepkości powyżej 20 mPa x s, końcówka zaworu pistoletowego powinna być skonstruowana w taki sposób, żeby zatrzymana objętość lub masa cieczy nie była większa od 0,4 maksymalnego dopuszczalnego błędu dawki minimalnej instalacji pomiarowej. 6. W instalacji pomiarowej do wydawania cieczy rozgałęzienia instalacji pomiarowej za licznikiem dopuszczalne są tylko wtedy, gdy jej konstrukcja pozwala na wydawanie cieczy przez jeden rurociąg. 7. W instalacji pomiarowej do przyjmowania cieczy rozgałęzienia przed licznikiem dopuszczalne są tylko wtedy, gdy jej konstrukcja pozwala na przyjmowanie cieczy przez jeden rurociąg. 8. Niespełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1 i 2, jest dopuszczalne tylko w przypadku instalacji pomiarowej do wydawania cieczy, przy pomocy której może być obsługiwany tylko jeden odbiorca, oraz w przypadku instalacji pomiarowej do przyjmowania cieczy, przy pomocy której może być obsługiwany tylko jeden dostawca. § 5. 1. W instalacji pomiarowej, która może pracować jako instalacja z pustym wężem albo jako instalacja z pełnym wężem oraz która przed rozgałęzieniem jest wyposażona w węże elastyczne, za zaworem rozdzielającym powinien być zainstalowany zawór zwrotny, a do pełnego węża może być wbudowany sztywny rurociąg. 2. Zawór trójdrogowy nie może być stosowany do połączenia węża instalacji pomiarowej z pustym wężem z instalacją pomiarową z pełnym wężem. § 6. 1. Przyłącza przewodów, które są stosowane do obejścia przetwornika pomiarowego, powinny być zamknięte przy pomocy tarczy zaślepiających. 2. Obejście przetwornika pomiarowego, które jest niezbędne ze względów eksploatacyjnych, powinno być zamknięte za pomocą tarczy zaślepiającej lub za pomocą podwójnego urządzenia zamykającego z zaworem kontrolnym. § 7. 1. W instalacji pomiarowej, w której występują przekroczenia zakresu obciążeń licznika, powinno być zamontowane urządzenie ograniczające przepływ. 2. Urządzenie, o którym mowa w ust. 1, powodujące spadek ciśnienia, powinno: 1) być umieszczone za licznikiem; 2) mieć możliwość zabezpieczenia cechą zabezpieczającą. § 8. Pozycje zaworu wielodrogowego powinny być wyraźnie rozpoznawalne oraz zabezpieczone zapadkami, ogranicznikami lub innymi urządzeniami ustalającymi, chyba że sąsiadujące pozycje przełączeniowe dźwigni zaworu tworzą kąt co najmniej 90°. § 9. Zawory nadmiarowe oraz urządzenia zatrzymujące przepływ, które nie są związane z pomiarem, powinny posiadać zawory bezpieczeństwa służące do redukowania wysokiego ciśnienia w instalacji pomiarowej. § 10. Maksymalny strumień objętości lub masy instalacji pomiarowej powinien być przynajmniej dwukrotnie większy od minimalnego strumienia objętości lub masy, lub od sumy minimalnych strumieni liczników objętości lub masy, które są w niej zamontowane. § 11. 1. Instalację pomiarową należy montować w taki sposób, aby licznik objętości był dobrze widoczny podczas użytkowania i aby istniała możliwość obserwowania z tego samego miejsca licznika oraz przeziernika, jeżeli jest zainstalowany. 2. Miejsca nakładania cech zabezpieczających powinny być łatwo dostępne. Tabliczki znamionowe instalacji pomiarowych powinny być umocowane w sposób trwały, a wymagane napisy czytelne oraz trwałe. § 12. 1. Instalacja pomiarowa powinna być wyposażona w urządzenie wskazujące objętość mierzonej cieczy w warunkach pomiarowych. 2. Różnica pomiędzy wskazaniami różnych urządzeń wskazujących przedstawiających ilości tego samego pomiaru nie może przekraczać wartości jednej działki elementarnej pierwotnego urządzenia wskazującego, z wyjątkiem urządzeń wskazujących, o których mowa w § 34 ust. 1 i 3 rozporządzenia. 3. Zastosowanie jednego urządzenia wskazującego do przedstawiania wskazań dotyczących kilku instalacji pomiarowych jest dozwolone, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków: 1) nie jest możliwy jednocześnie odczyt z dowolnych instalacji pomiarowych; 2) wskazania dotyczące konkretnej instalacji pomiarowej oznaczone są w sposób jednoznaczny, pozwalający na identyfikację tej instalacji, a użytkownik może wywołać wskazanie odpowiadające dowolnej instalacji. § 13. 1. Instalacja pomiarowa zamontowana na cysternie drogowej, służąca do wydawania cieczy o lepkości nie większej niż 20 mPa x s, pod ciśnieniem atmosferycznym, z wyłączeniem cieczy spożywczych, zwana dalej "instalacją pomiarową przewoźną", może być zamontowana na cysternie drogowej z jedną lub kilkoma komorami. 2. Każda z komór, o których mowa w ust. 1, musi być wyposażona w urządzenie zamykające uruchamiane ręcznie lub działające samoczynnie. 3. Rurociągi instalacji pomiarowej przewoźnej powinny być umieszczone tak, aby niemożliwe było mieszanie produktów przepływających w tej instalacji. 4. Instalacja pomiarowa przewoźna może być umieszczona na ciągniku siodłowym, na przyczepie albo na naczepie. 6. Instalacja pomiarowa przewoźna zamontowana na cysternie drogowej może być skonstruowana jako instalacja: 1) z pełnym wężem; 2) z pustym wężem; 3) z pełnym wężem i pustym wężem, które mogą być używane zamiennie; 4) z dwoma pełnymi wężami o różnych wymiarach, które mogą być używane zamiennie. Przełączenie z jednego węża na drugi podczas wydawania cieczy nie jest możliwe. 7. Jeżeli licznik zastosowany w instalacji jest wyposażony w drukarkę, wydanie wydruku powinno być połączone z wyzerowaniem urządzenia wskazującego tego licznika. § 14. Instalacja pomiarowa przewoźna zamontowana na cysternie drogowej może być zasilana: 1) pompą; 2) grawitacyjnie; 3) zamiennie grawitacyjnie lub pompą; 4) ciśnieniem gazu. § 15. 1. Instalacja pomiarowa przewoźna zamontowana na cysternie drogowej zasilana pompą może pracować na zasadzie pustego węża lub pełnego węża oraz powinna być wyposażona w: 1) urządzenie eliminujące gaz zamontowane przed licznikiem, jeżeli cysterna nie spełnia wymagań, o których mowa w § 42 rozporządzenia; w przypadku zamontowania specjalnego ekstraktora gazu z samoczynnym urządzeniem zamykającym powinien on być wyposażony we wziernik; 2) urządzenie eliminujące gaz wyposażone w samoczynne urządzenie dławiące i zamykające przepływ w celu wyeliminowania dostępu powietrza lub gazu do licznika, jeżeli ciśnienie na wyjściu licznika jest mniejsze niż ciśnienie atmosferyczne, ale większe niż ciśnienie pary nasyconej mierzonej cieczy. 2. Komory cysterny drogowej powinny być wyposażone w urządzenia przeciwwirowe, chyba że zamontowany jest separator gazu spełniający wymagania, o których mowa w § 39 ust. 4 rozporządzenia. § 16. Instalacja pomiarowa przewoźna grawitacyjna powinna spełniać następujące wymagania: 1) całkowita zawartość komory lub komór cysterny drogowej powinna być zmierzona przy strumieniu równym lub większym od minimalnego strumienia licznika; 2) przedostanie się gazu do licznika powinno być wyeliminowane przez odpowiednie urządzenia, jeżeli istnieje połączenie instalacji przewoźnej z fazą gazową komory; 3) komory cysterny drogowej powinny być wyposażone w urządzenie przeciwwirowe, chyba że instalacja przewoźna jest wyposażona w separator gazu, spełniający wymagania, o których mowa w § 39 ust. 5 rozporządzenia; 4) powinna posiadać przeziernik, w przypadku gdy za poziomem odniesienia jest zamontowane ręczne połączenie z atmosferą, chyba że ciśnienie w instalacji nie może być niższe od ciśnienia atmosferycznego. § 17. Instalacja pomiarowa przewoźna zasilana zamiennie grawitacyjnie lub pompą powinna odpowiadać wymaganiom, o których mowa w § 16 pkt 1 i 2. § 18. Instalacja pomiarowa przewoźna zamontowana na cysternie drogowej, w której wydawanie cieczy odbywa się pod wpływem ciśnienia gazu, może pracować jako instalacja z pustym wężem lub z pełnym wężem i powinna posiadać: 1) przewód połączeniowy między urządzeniem zapobiegającym dostępowi gazu do licznika i tym licznikiem, który nie powinien posiadać zwężeń lub urządzeń dławiących, które powodują spadek ciśnienia i powstawanie frakcji gazowych; 2) manometr wskazujący ciśnienie w komorze cysterny drogowej; na podzielni manometru powinien być oznaczony zakres dopuszczalnych ciśnień. § 19. 1. Instalacja pomiarowa, stacjonarna lub umieszczona na cysternie drogowej, do gazów ciekłych pod ciśnieniem (z wyjątkiem cieczy kriogenicznych), zwana dalej "instalacją do gazów ciekłych", powinna być połączona ze zbiornikiem za pomocą sztywnych rurociągów. 2. W instalacji do gazów ciekłych między zbiornikiem i licznikiem powinien być wbudowany zawór zwrotny. 3. W instalacji do gazów ciekłych za licznikiem powinno być wbudowane urządzenie do stabilizacji ciśnienia, zapewniające podczas pomiaru przez licznik przepływ fazy ciekłej, w którym: 1) wymagana wartość ciśnienia może być utrzymywana jako wartość stała albo może być regulowana w zależności od warunków pomiaru; 2) utrzymywana jest stała wartość ciśnienia równa co najmniej ciśnieniu pary nasyconej cieczy, określonemu przy temperaturze o 15 °C wyższej od największej możliwej temperatury pomiaru; 3) istnieje możliwość regulacji ciśnienia w zależności od warunków pomiaru, przy czym wartość tego ciśnienia powinna być większa od ciśnienia pary nasyconej cieczy, o co najmniej 100 kPa (1 bar), i regulacja ta powinna być przeprowadzana automatycznie. 4. Na urządzeniu, o którym mowa w ust. 3, powinno być miejsce na nałożenia cech zabezpieczających. § 20. W przemysłowej stacjonarnej instalacji do gazów ciekłych może być stosowane ręczne urządzenie do stabilizacji ciśnienia, z tym że: 1) ciśnienie na wyjściu licznika powinno być co najmniej równe ciśnieniu pary nasyconej cieczy, przy temperaturze wyższej od temperatury pomiaru o 15 °C; 2) do instalacji pomiarowej należy dołączyć wykres, przedstawiający zależność ciśnienia pary nasyconej cieczy od temperatury. § 21. 1. W instalacji do gazów ciekłych przed licznikiem należy umieścić separator gazu lub zbiornik kondensacyjny. 2. Separator gazu powinien odpowiadać wymaganiom, o których mowa w § 39 i 40 rozporządzenia, dotyczących gazów ciekłych lub cieczy o lepkości większej niż 20 mPa x s, a jego pojemność czynna powinna być co najmniej równa: 1) 1,5% objętości cieczy wydawanej w czasie 1 minuty przy maksymalnym strumieniu objętości lub masy, jeżeli długość rurociągu łączącego zbiornik magazynowy z przetwornikiem pomiarowym nie jest większa niż 25 m; 2) 3,0% objętości cieczy wydawanej w czasie 1 minuty przy maksymalnym strumieniu objętości lub masy, jeżeli długość rurociągu łączącego zbiornik magazynowy z przetwornikiem pomiarowym jest większa niż 25 m. 3. Rurociąg służący do odprowadzania fazy gazowej z separatora gazu w instalacji do gazów ciekłych może być połączony z przestrzenią fazy gazowej zbiornika magazynowego lub z niezależnym urządzeniem utrzymującym ciśnienie mniejsze od ciśnienia na wylocie licznika o wartość od 50 do 100 kPa (od 0,5 do 1 bar). 4. Jeżeli w rurociągu, o którym mowa w ust. 3, jest zamontowany zawór odcinający, to powinien on być zaplombowany w pozycji otwartej. § 22. 1. Instalacja do gazów ciekłych może być wyposażona w jeden lub kilka zbiorników kondensacyjnych, umieszczonych w najwyższych punktach rurociągu, oraz wyposażona w ręczne zawory spustowe. 2. Pojemność zbiornika kondensacyjnego oraz łączna pojemność kilku zbiorników kondensacyjnych powinna być co najmniej równa dwukrotnej wartości zmiany objętości cieczy zawartej pomiędzy zaworem upustowym zbiornika magazynowego i urządzeniem do utrzymywania ciśnienia, która to zmiana wystąpi przy spadku temperatury o 10 °C w przypadku rur narażonych na bezpośrednie zmiany temperatury i o 2 °C w przypadku rur izolowanych lub biegnących pod ziemią. § 23. W instalacji do gazów ciekłych: 1) gniazdo termometryczne powinno być zainstalowane jak najbliżej licznika; 2) wartość działki elementarnej termometru nie powinna być większa od 0,5 °C; 3) między licznikiem i zaworem do stabilizacji ciśnienia powinien być zamontowany manometr; w przypadku instalacji umieszczonych na cysternie samochodowej wystarczające jest zastosowanie gniazda manometrycznego. § 24. Podczas pomiaru za pomocą instalacji do gazów ciekłych zamontowanej na cysternie drogowej nie powinno występować łączenie przestrzeni gazowych komory cysterny i zbiornika odbiorczego. § 25. W celu uniknięcia nadmiernego wzrostu ciśnienia w instalacji do gazów ciekłych mogą być zamontowane zawory bezpieczeństwa: 1) za licznikiem mogą być połączone z atmosferą lub ze zbiornikiem odbiorczym; 2) przed licznikiem nie powinny być połączone z zaworami za tym licznikiem za pomocą przewodów obejściowych. § 26. 1. Jeżeli warunki użytkowania wymagają stosowania węży odłączanych, powinny one pozostawać napełnione po rozłączeniu, gdy ich pojemność jest większa od wartości odchylenia dawki minimalnej, oraz powinny być wyposażone w specjalne końcówki łączące dla pełnych węży. 2. Na końcach węży, o których mowa w ust. 1, mogą być umieszczone ręczne urządzenia spustowe. 3. W instalacji pomiarowej do skroplonego dwutlenku węgla odłączane węże powinny pozostawać puste. § 27. Zawór kontrolny stosowany w podwójnym urządzeniu zamykającym, o którym mowa w § 6, zamontowanym w obejściu przetwornika pomiarowego, powinien być przystosowany do zamknięcia ze względów bezpieczeństwa. § 28. 1. W instalacji do skroplonego dwutlenku węgla przed licznikiem powinno być zainstalowane urządzenie eliminujące gaz. 2. Urządzenie wskazujące objętość lub masę w instalacji do skroplonego dwutlenku węgla zamontowanej na cysternie samochodowej powinno być wyposażone w urządzenie kasujące wykonane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 14 rozporządzenia. 3. Instalacja do skroplonego dwutlenku węgla zamontowana na cysternie samochodowej, która jest wyposażona w drukarkę, powinna być zabezpieczona przed kontynuowaniem wydawania produktu aż do momentu wykonania wydruku i dokonania zerowania wskazania, z wyjątkiem urządzeń drukujących, które określają wydawaną objętość lub masę poprzez dwa kolejne wskazania. 4. W przypadku instalacji do skroplonego dwutlenku węgla nie stosuje się wymagań, o których mowa w: 1) § 24, jeżeli: a) na przewodzie łączącym te przestrzenie zamontowany jest przyrząd umożliwiający kompensację wydawanej objętości przez określenie objętości ciekłego dwutlenku węgla przepływającej tym przewodem lub b) kompensacja ta jest dokonywana automatycznie lub poprzez obliczenia; 2) § 19 ust. 4. § 29. 1. Instalacja pomiarowa do gazów ciekłych pod ciśnieniem (cieczy kriogenicznych), zwana dalej "instalacją do cieczy kriogenicznych", powinna spełniać wymagania, o których mowa w § 19-25 i § 27-29. 2. Instalacja pomiarowa do cieczy kriogenicznych powinna być wyposażona w puste węże. 3. Jeżeli podczas pomiaru nie następuje uwalnianie fazy gazowej cieczy, której objętość jest mierzona, to stosowanie urządzenia do usuwania tej fazy nie jest obowiązkowe. 4. W instalacjach do cieczy kriogenicznych wartość dawki minimalnej nie może być mniejsza niż sto działek elementarnych. 5. Urządzenie wskazujące w instalacji do cieczy kriogenicznych zamontowanej na cysternie samochodowej powinno być wyposażone w urządzenie kasujące wykonane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 14 rozporządzenia. 6. Jeżeli instalacja do cieczy kriogenicznych zamontowana na cysternie samochodowej wyposażona jest w drukarkę, to każda operacja drukowania powinna zabezpieczyć przed kontynuowaniem wydawania produktu aż do momentu skasowania wskazania. § 30. 1. W przewoźnych instalacjach pomiarowych zamontowanych na cysternach samochodowych do przyjmowania lub wydawania mleka oraz w stacjonarnych instalacjach pomiarowych do przyjmowania mleka lub wydawania mleka, zwanych dalej "instalacjami do mleka", urządzeniem zapewniającym poziom odniesienia jest zbiornik znajdujący się przed licznikiem w przypadku instalacji do przyjmowania mleka i za licznikiem w przypadku instalacji do wydawania mleka. 2. Przed rozpoczęciem i po zakończeniu każdego pomiaru musi być zapewniona możliwość sprawdzania poziomu odniesienia. 3. Poziom odniesienia powinien być utrzymywany automatycznie. 4. W instalacji do mleka wyposażonej w pompę, zbiornik z poziomem odniesienia może być umieszczony przed pompą lub między pompą i licznikiem. 5. Zbiornik z poziomem odniesienia umieszczonym przed pompą może być napełniany: 1) grawitacyjnie; 2) pompą pomocniczą; 3) systemem próżniowym. 6. W przypadku gdy mleko jest dostarczane do zbiornika z poziomem odniesienia pompą lub systemem próżniowym, niezbędne jest zamontowanie urządzenia eliminującego gaz, jeżeli urządzenie to może być jednocześnie zbiornikiem z poziomem odniesienia. 7. Zbiornik z poziomem odniesienia umieszczonym między pompą i licznikiem powinien działać jako urządzenie eliminujące gaz. § 31. 1. Niezależnie od wymagań, o których mowa w § 49 ust. 5 rozporządzenia, licznik w instalacjach pomiarowych do mleka może być również eksploatowany w systemie próżniowym. Ponieważ ciśnienie w przewodzie połączeniowym między zbiornikiem z poziomem odniesienia i licznikiem jest niższe od ciśnienia atmosferycznego, połączenia tego przewodu powinny być szczelne i powinna istnieć możliwość kontrolowania tej szczelności. 2. Podczas przyjmowania mleka przewody umieszczone przed poziomem odniesienia powinny się automatycznie całkowicie opróżniać w warunkach pracy instalacji pomiarowej do mleka. 3. W instalacji pomiarowej do mleka: 1) kontrola poziomu odniesienia odbywa się przy pomocy wziernika lub poziomowskazu; 2) poziom odniesienia jest uważany za stały, jeśli utrzymuje się w przedziale określonym dwoma kreskami, odpowiadającymi pojemności nie większej niż dwukrotna wartość odchylenia dawki minimalnej; 3) odległość między dwoma kreskami powinna być nie mniejsza niż 15 mm. 4. Jeżeli w celu spełnienia warunków, o których mowa w ust. 3, w instalacji pomiarowej do mleka zamontowane są urządzenia dławiące przepływ, strumień objętości podczas tego dławienia powinien pozostawać przynajmniej równy minimalnemu strumieniowi objętości licznika. 5. Jeżeli w instalacji pomiarowej do przyjmowania mleka mleko jest pobierane do zbiornika znajdującego się poniżej licznika, na wylocie licznika powinno być automatycznie utrzymywane ciśnienie wyższe od ciśnienia atmosferycznego. 6. Urządzenie eliminujące gaz powinno odpowiadać wymaganiom, o których mowa w § 38 ust. 3 i 4 rozporządzenia, tylko w normalnych warunkach użytkowania, w szczególności przy dostępie powietrza na początku i na końcu każdego pomiaru. § 32. 1. W instalacji pomiarowej montowanej w rurociągu oraz w instalacji do napełniania tankowców stosunek maksymalnego strumienia objętości lub masy do minimalnego strumienia objętości lub masy nie powinien być mniejszy niż 2. 2. Instalacje pomiarowe montowane w rurociągach powinny być: 1) wyposażone w automatyczne urządzenie sprawdzające typu P, o którym mowa w § 50 rozporządzenia; 2) skonstruowane w taki sposób, aby istniała możliwość: a) sprawdzenia w aktualnych warunkach eksploatacji współpracujących przyrządów pomiarowych, które mogą być zamontowane w celu pomiaru gęstości, lepkości, ciśnienia i temperatury, b) zamontowania wzorca miary o odpowiedniej wielkości w celu dokonania sprawdzenia lub legalizacji. 3. Instalacja pomiarowa zamontowana w rurociągu może być wyposażona w urządzenia przeznaczone do pobierania próbek w celu określenia właściwości cieczy mierzonej. § 33. 1. W instalacji pomiarowej do napełniania zbiorników w samolotach, urządzenie eliminujące gaz może być zamontowane w filtrze przeznaczonym do usuwania wody z tej instalacji. 2. Jeżeli urządzenie eliminujące gaz, o którym mowa w ust. 1, montowane jest oddzielnie w instalacji pomiarowej, filtr przeznaczony do usuwania wody powinien być zamontowany przed urządzeniem eliminującym gaz. 3. Instalacja pomiarowa do napełniania zbiorników w samolotach jest typu przerywalnego. 4. Do stacjonarnej instalacji pomiarowej do napełniania zbiorników w samolotach stosuje się również przepisy § 51 rozporządzenia, dotyczące odmierzacza paliw ciekłych. § 34. 1. Przewoźna instalacja pomiarowa do napełniania zbiorników w samolotach zamontowana na cysternie samochodowej powinna spełniać wymagania, o których mowa w § 13 ust. 1-7, § 14 pkt 1-3, § 15-17 załącznika. 2. W przewoźnej instalacji pomiarowej do napełniania zbiorników w samolotach, w której znajduje się więcej niż jeden poziom odniesienia, powinna być zamontowana odpowiednia blokada zabezpieczająca przed zastosowaniem jednocześnie dwóch lub więcej zbiorników z poziomem odniesienia. 3. W instalacji pomiarowej, o której mowa w ust. 2, służącej również do rozładowywania zbiorników samolotu, punkt podłączenia rurociągu rozładowczego powinien się znajdować przed urządzeniem eliminującym gaz. W czasie napełniania zbiorników samolotu rurociąg rozładowczy powinien być blokowany. § 35. 1. W hydrantowej instalacji pomiarowej przeznaczonej do napełniania zbiorników w samolotach, jako urządzenie eliminujące gaz może być zastosowany ekstraktor gazu, jeżeli rurociągi podziemne są: 1) zaprojektowane w ten sposób, że można łatwo wyeliminować powietrze zawarte w rurociągach za pomocą urządzeń do usuwania gazów; 2) połączone ze specjalnymi urządzeniami, które zapewniają stałe zapełnienie rurociągów na zasadzie pełnego węża; 3) zasilane paliwem w taki sposób, że nie mogą wystąpić kieszenie powietrza lub gazu albo powietrze nie może wnikać do rurociągów. 2. Jeżeli hydrantowa instalacja pomiarowa do napełniania zbiorników w samolotach wyposażona jest w: 1) urządzenie do odzyskiwania piany - urządzenie to powinno być zainstalowane przed urządzeniem eliminującym gaz; 2) zawory obniżające ciśnienie w wężach w celu ich łatwiejszego podłączania i odłączania, zawory te powinny mieć blokady zabezpieczające przed wypływem paliwa. § 36. 1. Instalacje pomiarowe przeznaczone do załadunku cystern samochodowych, kolejowych oraz instalacje montowane na rurociągach powinny być wyposażone w przeliczniki, gęstościomierze i termometry. 2. W przypadku braku w instalacjach pomiarowych, o których mowa w ust. 1, gęstościomierza i przelicznika - objętość w warunkach odniesienia określa się w następujący sposób: 1) podczas wydawania produktu średnia temperatura produktu określana jest za pomocą wywzorcowanego termometru zamontowanego przy przetworniku pomiarowym; 2) gęstość produktu określana jest w laboratorium na podstawie pomiaru gęstości pobranej próbki; 3) na podstawie wartości średniej temperatury wydawanego produktu i gęstości produktu, o których mowa w pkt 1 i 2, określa się współczynnik korekcji objętościowej VCF zgodnie z tabelą 54 B PN-ISO 91-1; 4) na podstawie współczynnika korekcji objętościowej oblicza się objętość V15 wydanej cieczy dla temperatury 15 °C według następującego wzoru: V15 = VCF x Vt gdzie: V15 - objętość wydanej cieczy w temperaturze 15 °C, VCF - współczynnik korekcji objętości, Vt - objętość cieczy wydanej określona przy pomocy licznika objętości w dm3. § 37. Instalacja pomiarowa służąca do pomiaru objętości lub masy cieczy przyjmowanej podczas rozładunku jednostek pływających, cystern kolejowych i cystern samochodowych powinna być wyposażona w zbiornik pośredni, w którym poziom cieczy stanowi poziom odniesienia. § 38. 1. Instalacja pomiarowa wyposażona w urządzenia elektroniczne, zwana dalej "elektroniczną instalacją pomiarową", powinna być wyposażona w urządzenia sprawdzające, o których mowa w § 50 rozporządzenia. 2. Elektroniczna instalacja pomiarowa typu: 1) przerywalnego - powinna być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, aby w czasie działania określonych zakłóceń znaczące błędy: a) nie występowały albo b) zostały wykryte i usunięte przez urządzenie sprawdzające; wymagania te mogą odnosić się zarówno do każdego z wprowadzonych zakłóceń, jak i do każdej części instalacji pomiarowej; 2) nieprzerywalnego - powinna być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, aby w czasie działania określonych zakłóceń nie występowały żadne błędy. 3. Elektroniczna instalacja pomiarowa przeznaczona do obrotu handlowego powinna być typu przerywalnego. 4. Konstrukcja elektronicznej instalacji pomiarowej powinna pozwalać na przedstawienie informacji dotyczącej zmierzonej objętości lub masy określonej w momencie wystąpienia i wykrycia błędu przez urządzenie sprawdzające. 5. Elektroniczna instalacja pomiarowa powinna być wyposażona w awaryjne urządzenie zasilające w celu zachowania wszystkich funkcji pomiarowych w okresie zaniku podstawowego zasilania elektrycznego, jeżeli przepływ cieczy nie jest przerywany w czasie tego zaniku. 6. W elektronicznej instalacji pomiarowej, w której przepływ cieczy jest przerywany w czasie zaniku podstawowego zasilania elektrycznego, powinny być spełnione wymagania, o których mowa w ust. 5, lub dane istniejące w momencie zaniku zasilania powinny być zachowane i możliwe do przedstawienia w urządzeniu wskazującym przez okres wystarczający do zakończenia transakcji będącej w toku. 7. Wartość bezwzględna błędu granicznego dopuszczalnego wartości wskazywanej przez liczydło objętości może być zwiększona o 5% dawki minimalnej, w przypadku o którym mowa w ust. 6. § 39. Urządzenia pomocnicze mogą być zastosowane w instalacjach pomiarowych jako części liczydła, licznika lub urządzenia wtórnego, połączone z liczydłem lub innym elementem za pomocą interfejsu. § 40. 1. Jeżeli instalacja pomiarowa z licznikiem objętości jest wyposażona w urządzenia z pamięcią zewnętrzną przeznaczoną do zapamiętywania wyników pomiarów, powinny być one przechowywane w środowisku zapewniającym trwałość danych w warunkach użytkowania. 2. W pamięci urządzenia, o którym mowa w ust. 1, powinna być zapewniona wystarczająca przestrzeń do zapamiętania danych przez trzy lata. 3. Po całkowitym zapełnieniu pamięci dane powinny być usuwane, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: 1) dane usuwane są w kolejności ich zapamiętywania, z zachowaniem wymagań określonych dla poszczególnych transakcji; 2) usuwanie danych następuje po odpowiednich operacjach przeprowadzanych ręcznie. 4. Dane powinny być zapamiętywane i przechowywane w taki sposób, aby w warunkach normalnych użytkowania nie było możliwości ich zmiany. 5. Urządzenie z pamięcią zewnętrzną powinno być połączone z urządzeniem sprawdzającym. Załącznik nr 4 KLASY DOKŁADNOŚCI INSTALACJI POMIAROWYCH Klasa dokładnościZastosowanie lub rodzaj instalacji pomiarowych 0,3Instalacje montowane w rurociągach 0,5Wszystkie rodzaje instalacji pomiarowych niewymienione w tej tabeli, w szczególności: a) odmierzacze paliw ciekłych (inne niż gazu ciekłego propan-butan), b) montowane na cysternach samochodowych, do cieczy o lepkości powyżej 20 mPa x s, c) do przyjmowania cieczy ze zbiorników jednostek pływających, z cystern kolejowych i samochodowym, d) do mleka, e) do napełniania zbiorników na statkach, f) do napełniania zbiorników samolotów, g) do napełniania cystern kolejowych i samochodowych. 1,0Instalacje do gazu ciekłego pod ciśnieniem (inne niż ciecze kriogeniczne) o temperaturze wyższej od -10 °C. Odmierzacze i instalacje pomiarowe gazu ciekłego propan-butan. Instalacje zaliczane do klasy 0,3 lub 0,5, ale stosowane do cieczy, których: a) temperatura jest niższa od - 10 °C lub wyższa od + 50 °C, b) lepkość dynamiczna jest większa od 1.000 mPa x s, c) maksymalny strumień objętości jest mniejszy od 20 dm3/h, d) minimalny strumień objętości nie większy niż 1 dm3/h. 1,5Instalacja do ciekłego dwutlenku węgla1). Instalacja do gazu ciekłego pod ciśnieniem (inne niż gazu ciekłego propan-butan) o temperaturze niższej od -10 °C. 2,5Instalacja do cieczy kriogenicznych (o temperaturze poniżej -153 °C). 1) W celu zatwierdzenia instalacji do ciekłego dwutlenku węgla według wymagań UE stosuje się klasę dokładności 1,0. Załącznik nr 5 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WSKAZAŃ LICZNIKÓW DLA OBJĘTOŚCI MNIEJSZYCH LUB RÓWNYCH 2 dm3 Objętość mierzonaBłędy graniczne dopuszczalne Poniżej 0,1 d m3Czterokrotność wartości błędu ustalonego zgodnie z załącznikiem nr 3 odniesionej do objętości 0,1 dm3 od 0,1 dm3 do 0,2 dm3Czterokrotność wartości błędu ustalonego zgodnie z załącznikiem nr 3 od 0,2 dm3 do 0,4 dm3Dwukrotność wartości błędu ustalonego zgodnie z załącznikiem nr 3 odniesionej do objętości 0,4 dm3 od 0,4 dm3 do 1 dm3Dwukrotność wartości błędu ustalonego zgodnie z załącznikiem nr 3 od 1 dm3 do 2 dm3Wartość błędu ustalona zgodnie z załącznikiem nr 3 odniesiona do objętości 2 dm3 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: dyrektywy Rady 71/319/EWG z dnia 26 lipca 1971 r. w sprawie dostosowania ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego liczników do cieczy innych niż woda, opublikowanej w Dz. Urz. WE L nr 202 z dnia 6 września 1971 r.; dyrektywy Rady 71/348/EWG z dnia 12 października 1971 r. w sprawie dostosowania ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego urządzeń pomocniczych do liczników do cieczy innych niż woda, opublikowanej w Dz. Urz. WE L nr 239 z dnia 25 października 1971 r.; dyrektywy Rady 77/313/EWG z dnia 5 kwietnia 1977 r. w sprawie dostosowania ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego instalacji pomiarowych do cieczy innych niż woda, opublikowanej w Dz. Urz. WE L nr 105 z dnia 28 kwietnia 1977 r. (zmienionej dyrektywą 82/624/EWG). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie służby informacji lotniczej oraz szczegółowych zasad działania telekomunikacji lotniczej (Dz. U. Nr 78, poz. 736) Na podstawie art. 132 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Sposób i warunki zapewniania służby informacji lotniczej, w tym szczegółowe zasady dotyczące przygotowania i dostarczania danych do opracowania i publikacji map lotniczych i innych wydawnictw służby informacji lotniczej określa załącznik nr 15 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701), zwanej dalej "Konwencją". 2. Sposób i warunki udostępniania i rozpowszechniania przez organy służby informacji lotniczej map lotniczych i innych wydawnictw tej służby oraz zasady współdziałania służby informacji lotniczej z zarządzającymi lotniskami określa załącznik nr 15 do Konwencji. § 2. Wymagania, którym powinny odpowiadać mapy lotnicze i inne wydawnictwa służby informacji lotniczej, określa załącznik nr 4 do Konwencji. § 3. Szczegółowe zasady działania telekomunikacji lotniczej określa załącznik nr 10 do Konwencji. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 27 stycznia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o udzielaniu patentów europejskich, sporządzonej w Monachium w dniu 5 października 1973 r., zmienionej aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część (Dz. U. Nr 79, poz. 738) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 19 września 2003 r. o ratyfikacji Konwencji o udzielaniu patentów europejskich, sporządzonej w Monachium dnia 5 października 1973 r., zmienionej aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część (Dz. U. Nr 193, poz. 1885) oraz na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o ratyfikacji Aktu z dnia 29 listopada 2000 r. rewidującego Konwencję o udzielaniu patentów europejskich (Dz. U. Nr 183, poz. 1520), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował powyższe umowy i w dniu 29 grudnia 2003 r. podpisał dokument przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Konwencji o udzielaniu patentów europejskich, sporządzonej w Monachium w dniu 5 października 1973 r., zmienionej aktem zmieniającym artykuł 63 Konwencji z dnia 17 grudnia 1991 r. oraz decyzjami Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej z dnia 21 grudnia 1978 r., 13 grudnia 1994 r., 20 października 1995 r., 5 grudnia 1996 r. oraz 10 grudnia 1998 r., wraz z Protokołami stanowiącymi jej integralną część oraz do Aktu rewidującego Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, podpisanego w Monachium dnia 29 listopada 2000 r. Dnia 30 grudnia 2003 r. złożono Ministerstwu Spraw Zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec, jako depozytariuszowi, powyższy dokument przystąpienia. Zgodnie z art. 169 ust. 2 konwencji wejdzie ona w życie dnia 1 marca 2004 r. w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa są stronami konwencji: Republika Austrii Królestwo Belgii Republika Bułgarii Republika Czeska Republika Cypryjska Królestwo Danii Republika Estońska Republika Finlandii Republika Francuska Republika Grecka Królestwo Hiszpanii Irlandia Księstwo Liechtensteinu Wielkie Księstwo Luksemburga Księstwo Monako Królestwo Niderlandów Republika Federalna Niemiec Republika Portugalska Rumunia Republika Słowacji Republika Słowenii Konfederacja Szwajcarska Królestwo Szwecji Republika Turcji Republika Węgierska Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Republika Włoska Zgodnie z art. 8 Aktu rewidującego Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, sporządzonego w Monachium dnia 29 listopada 2000 r., *) wejdzie on w życie po upływie dwóch lat od złożenia dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia przez piętnaste umawiające się państwo, albo jeśli ma to miejsce wcześniej, w pierwszym dniu trzeciego miesiąca od złożenia dokumentu ratyfikacyjnego przez to państwo, które dokona tego aktu jako ostatnie ze wszystkich umawiających się państw. Poza Rzecząpospolitą Polską dokumenty przystąpienia do dnia dzisiejszego złożyły następujące państwa: Republika Bułgarii Republika Czeska Republika Estońska Księstwo Monako Rumunia Republika Słowacji Republika Słowenii Republika Węgierska Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimosiewicz *) Tekst Aktu rewidującego konwencję nie jest publikowany, ponieważ Akt dotychczas nie wszedł w życie. Akt zostanie opublikowany, a informacja o jego wejściu w życie zostanie zamieszczona w odrębnym oświadczeniu rządowym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 80, poz. 741) Na podstawie art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Deklaracje podatkowe dla podatku akcyzowego składają się z formularza głównego, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, oraz informacji o podatku akcyzowym dotyczących poszczególnych grup wyrobów akcyzowych i składów podatkowych, których wzory określają załączniki nr 2-12 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 741) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu i terytorialnego zasięgu działania urzędów celnych i izb celnych, których odpowiednio naczelnicy i dyrektorzy są właściwi do wykonywania zadań w zakresie akcyzy na terytorium kraju (Dz. U. Nr 82, poz. 751) Na podstawie art. 13 ust. 7 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Wykaz i terytorialny zasięg działania urzędów celnych i izb celnych, których odpowiednio naczelnicy i dyrektorzy są właściwi do wykonywania zadań w zakresie akcyzy na terytorium kraju, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 751) WYKAZ I TERYTORIALNY ZASIĘG DZIAŁANIA URZĘDÓW CELNYCH I IZB CELNYCH, KTÓRYCH ODPOWIEDNIO NACZELNICY I DYREKTORZY SĄ WŁAŚCIWI DO WYKONYWANIA ZADAŃ W ZAKRESIE AKCYZY NA TERYTORIUM KRAJU Lp.Izba CelnaTerytorialny zasięg działania Urząd Celny 123 I.Izba Celna w Białej Podlaskiejobszar województwa lubelskiego 1.Urząd Celny w Białej Podlaskiejpowiaty: bialski, łukowski, parczewski, radzyński oraz miasto Biała Podlaska 2.Urząd Celny w Lubliniepowiaty: biłgorajski, janowski, kraśnicki, lubartowski, lubelski, łęczyński, opolski, puławski, rycki, świdnicki oraz miasto Lublin 3.Urząd Celny w Zamościupowiaty: chełmski, hrubieszowski, krasnostawski, tomaszowski, włodawski, zamojski oraz miasta Chełm i Zamość II.Izba Celna w Białymstokuobszar województwa podlaskiego 1.Urząd Celny w Białymstokupowiaty: białostocki, bielski, hajnowski, moniecki, siemiatycki, sokólski oraz miasto Białystok 2.Urząd Celny w Łomżypowiaty: grajewski, kolneński, łomżyński, wysokomazowiecki, zambrowski oraz miasto Łomża 3.Urząd Celny w Suwałkachpowiaty: augustowski, sejneński, suwalski oraz miasto Suwałki III.Izba Celna w Gdyniobszar województwa pomorskiego 1.Urząd Celny w Gdynipowiaty: kartuski, kościerski, pucki, wejherowski oraz miasta Gdynia i Sopot 2.Urząd Celny w Gdańskupowiaty: gdański, kwidzyński, malborski, nowodworski, starogardzki, sztumski, tczewski oraz miasto Gdańsk 3.Urząd Celny w Słupskupowiaty: bytowski, chojnicki, człuchowski, lęborski, słupski oraz miasto Słupsk IV.Izba Celna w Katowicachobszar województwa śląskiego 1.Urząd Celny w Katowicachpowiaty: będziński, bieruńsko-lędziński, gmina Ożarowice z powiatu tarnogórskiego oraz miasta: Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Tychy 2.Urząd Celny w Gliwicachpowiaty: gliwicki, mikołowski, rybnicki, tarnogórski z wyłączeniem gminy Ożarowice oraz miasta: Bytom, Gliwice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Świętochłowice, Zabrze, Żory 3.Urząd Celny w Częstochowiepowiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski, zawierciański oraz miasto Częstochowa 4.Urząd Celny w Cieszyniepowiaty: cieszyński, raciborski, wodzisławski, gmina Pawłowice z powiatu pszczyńskiego oraz miasta Cieszyn i Jastrzębie-Zdrój 5.Urząd Celny w Bielsku-Białejpowiaty: bielski, pszczyński z wyłączeniem gminy Pawłowice, żywiecki oraz miasto Bielsko-Biała V.Izba Celna w Krakowieobszar województwa małopolskiego oraz województwa świętokrzyskiego 1.Urząd Celny w Krakowiepowiaty: bocheński, brzeski, chrzanowski, dąbrowski, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski, oświęcimski, proszowicki, tarnowski, wielicki oraz miasta Kraków i Tarnów 2.Urząd Celny w Nowym Targupowiaty: nowotarski, suski, tatrzański, wadowicki oraz gminy: Mszana Dolna i Niedźwiedź z powiatu limanowskiego 3.Urząd Celny w Nowym Sączupowiaty: gorlicki, limanowski z wyłączeniem gmin: Mszana Dolna i Niedźwiedź, nowosądecki oraz miasto Nowy Sącz 4.Urząd Celny w Kielcachobszar województwa świętokrzyskiego VI.Izba Celna w Łodziobszar województwa łódzkiego 1.Urząd Celny I w Łodzipowiaty: brzeziński, łaski, łowicki, łódzki wschodni, pabianicki, rawski, sieradzki, skierniewicki, wieluński, wieruszowski, zduńskowolski, dzielnice miasta Łódź: Górna, Polesie i Widzew oraz miasto Skierniewice 2.Urząd Celny II w Łodzipowiaty: kutnowski, łęczycki, poddębicki, zgierski oraz dzielnice miasta Łódź: Bałuty i Śródmieście 3.Urząd Celny w Piotrkowie Trybunalskimpowiaty: bełchatowski, opoczyński, pajęczański, piotrkowski, radomszczański, tomaszowski oraz miasto Piotrków Trybunalski VII.Izba Celna w Olsztynieobszar województwa warmińsko-mazurskiego 1.Urząd Celny w Olsztyniepowiaty: bartoszycki, kętrzyński, lidzbarski, mrągowski, nidzicki, olsztyński, szczycieński oraz miasto Olsztyn 2.Urząd Celny w Elblągupowiaty: braniewski, działdowski, elbląski, iławski, nowomiejski, ostródzki oraz miasto Elbląg 3.Urząd Celny w Ełkupowiaty: ełcki, giżycki, gołdapski, olecki, piski, węgorzewski VIII.Izba Celna w Poznaniuobszar województwa wielkopolskiego 1.Urząd Celny w Poznaniupowiaty: gnieźnieński, obornicki, poznański, średzki, szamotulski, wrzesiński oraz miasto Poznań 2.Urząd Celny w Pilepowiaty: chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, pilski, wągrowiecki, złotowski 3.Urząd Celny w Leszniepowiaty: gostyński, grodziski, kościański, leszczyński, międzychodzki, nowotomyski, rawicki, śremski, wolsztyński oraz miasto Leszno 4.Urząd Celny w Kaliszupowiaty: jarociński, kaliski, kępiński, kolski, koniński, krotoszyński, ostrowski, ostrzeszowski, pleszewski, słupecki, turecki oraz miasta Kalisz i Konin IX.Izba Celna w Przemyśluobszar województwa podkarpackiego 1.Urząd Celny w Przemyślupowiaty: jarosławski, lubaczowski, przemyski, przeworski oraz miasto Przemyśl 2.Urząd Celny w Rzeszowiepowiaty: dębicki, kolbuszowski, leżajski, łańcucki, rzeszowski, ropczycko-sędziszowski, strzyżowski oraz miasto Rzeszów 3.Urząd Celny w Stalowej Wolipowiaty: mielecki, niżański, stalowowolski, tarnobrzeski oraz miasto Tarnobrzeg 4.Urząd Celny w Krośniepowiaty: bieszczadzki, brzozowski, jasielski, krośnieński, leski, sanocki oraz miasto Krosno X.Izba Celna w Rzepinieobszar województwa lubuskiego 1.Urząd Celny w Zielonej Górzepowiaty: nowosolski, wschowski, żagański, żarski, zielonogórski oraz miasto Zielona Góra 2.Urząd Celny w Gorzowie Wielkopolskimpowiaty: gorzowski, międzyrzecki, strzelecko-drezdenecki oraz miasto Gorzów Wielkopolski 3.Urząd Celny w Świeckupowiaty: krośnieński, słubicki, sulęciński, świebodziński XI.Izba Celna w Szczecinieobszar województwa zachodniopomorskiego 1.Urząd Celny w Szczeciniepowiaty: policki, choszczeński, goleniowski, gryfiński, kamieński, myśliborski, pyrzycki, stargardzki oraz miasta Szczecin i Świnoujście 2.Urząd Celny w Koszaliniepowiaty: białogardzki, drawski, gryficki, kołobrzeski, koszaliński, łobeski, sławieński, szczecinecki, świdwiński, wałecki oraz miasto Koszalin XII.Izba Celna w Toruniuobszar województwa kujawsko-pomorskiego 1.Urząd Celny w Bydgoszczypowiaty: bydgoski, inowrocławski, mogileński, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski, żniński oraz miasto Bydgoszcz 2.Urząd Celny w Toruniupowiaty: aleksandrowski, brodnicki, chełmiński, golubsko-dobrzyński, grudziądzki, lipnowski, radziejowski, rypiński, toruński, wąbrzeski, włocławski oraz miasta: Grudziądz, Toruń i Włocławek XIII.Izba Celna w Warszawieobszar województwa mazowieckiego 1.Urząd Celny I w Warszawiepowiat piaseczyński oraz dzielnice m.st. Warszawy: Bemowo, Bielany, Mokotów, Ochota, Śródmieście, Ursus, Ursynów, Wilanów, Wola, Włochy, Żoliborz 2.Urząd Celny II w Warszawiepowiaty: legionowski, nowodworski, otwocki, wołomiński, gminy: Dębe Wielkie, Halinów i Sulejówek z powiatu mińskiego oraz dzielnice m.st. Warszawy: Białołęka, Praga-Południe, Praga-Północ, Rembertów, Targówek, Wawer, Wesoła 3.Urząd Celny w Radomiupowiaty: białobrzeski, grójecki, kozienicki, lipski, przysuski, radomski, szydłowiecki, zwoleński oraz miasto Radom 4.Urząd Celny w Pruszkowiepowiaty: gostyniński, grodziski, płocki, pruszkowski, sierpecki, sochaczewski, warszawski zachodni, żyrardowski oraz miasto Płock 5.Urząd Celny w Siedlcachpowiaty: garwoliński, łosicki, siedlecki, sokołowski, węgrowski, miński z wyłączeniem gmin: Dębe Wielkie, Halinów i Sulejówek oraz miasto Siedlce 6.Urząd Celny w Ciechanowiepowiaty: ciechanowski, makowski, mławski, ostrołęcki, ostrowski, płoński, przasnyski, pułtuski, wyszkowski, żuromiński oraz miasto Ostrołęka XIV.Izba Celna we Wrocławiuobszar województwa dolnośląskiego oraz województwa opolskiego 1.Urząd Celny we Wrocławiupowiaty: górowski, milicki, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski oraz miasto Wrocław 2.Urząd Celny w Legnicypowiaty: głogowski, jaworski, legnicki, lubiński, polkowicki, złotoryjski oraz miasto Legnica 3.Urząd Celny w Zgorzelcupowiaty: bolesławiecki, jeleniogórski, lubański, lwówecki, zgorzelecki oraz miasto Jelenia Góra 4.Urząd Celny w Wałbrzychupowiaty: dzierżoniowski, kamiennogórski, kłodzki, świdnicki, wałbrzyski, ząbkowicki oraz miasto Wałbrzych 5.Urząd Celny w Opolupowiaty: głubczycki, kędzierzyńsko-kozielski, kluczborski, krapkowicki, namysłowski, oleski, opolski, strzelecki oraz miasto Opole 6.Urząd Celny w Nysiepowiaty: brzeski, nyski, prudnicki 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu i terytorialnego zasięgu działania naczelników urzędów celnych i dyrektorów izb celnych wykonujących zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym (Dz. U. Nr 145, poz. 1410 i Nr 185, poz. 1808). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 82, poz. 752) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu odszkodowań wypłaconych, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu: 1) ustanowienia służebności gruntowej, 2) rekultywacji gruntów, 3) szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie - w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji związanych z budową urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 3)). § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) z tytułu odszkodowań otrzymanych przez osoby fizyczne w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593 i Nr 68, poz. 623. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 39 i Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 82, poz. 753) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) uzyskanych z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego przez urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich z tytułu ich zatrudnienia przez instytucje wspólnotowe. § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) otrzymanych w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593 i Nr 68, poz. 623. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przyrządów pomiarowych podlegających prawnej kontroli metrologicznej oraz rodzajów przyrządów pomiarowych, które są legalizowane bez zatwierdzenia typu (Dz. U. Nr 82, poz. 754) Na podstawie art. 8 ust. 2 i art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie przyrządów pomiarowych podlegających prawnej kontroli metrologicznej oraz rodzajów przyrządów pomiarowych, które są legalizowane bez zatwierdzenia typu (Dz. U. Nr 41, poz. 351), wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w pkt 1 lit. c i d otrzymują brzmienie: "c) audiometry tonowe, które podlegają wyłącznie legalizacji ponownej, d) przetworniki drgań mechanicznych piezoelektryczne o masie do 300 g, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu,", b) w pkt 2: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) przekładniki klasy dokładności 0,5 i dokładniejsze do współpracy z licznikami, o których mowa w lit. a, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej;", - uchyla się lit. c, c) w pkt 3: - lit. c otrzymuje brzmienie: "c) wodomierze o nominalnym strumieniu objętości nie większym niż 500 m3/h,", - lit. j otrzymuje brzmienie: "j) szklane przyrządy pomiarowe, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej: - kolby szklane z jedną kreską klasy A, - cylindry pomiarowe klasy A, - pipety laboratoryjne jednomiarowe klasy A, - pipety laboratoryjne wielomiarowe klasy A, - biurety zwykłe klasy A,", - uchyla się lit. k-n, - lit. o otrzymuje brzmienie: "o) pojemniki przeznaczone do pomiaru i sprawdzania objętości cieczy,", - lit. r otrzymuje brzmienie: "r) beczki: - drewniane, - metalowe oraz z tworzyw sztucznych, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej,", - lit. t otrzymuje brzmienie: "t) ciepłomierze do wody o nominalnym strumieniu objętości nie większym niż 500 m3/h, z wyłączeniem ciepłomierzy zwężkowych i ciepłomierzy składanych,", - lit. w otrzymuje brzmienie: "w) przetworniki przepływu do ciepłomierzy do wody o nominalnym strumieniu objętości nie większym niż 500 m3/h, z wyłączeniem przetworników przepływu zwężkowych;", d) w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) materialne miary długości: - przymiary wstęgowe, - przymiary sztywne, w tym bławatne, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej, oraz do pomiaru wysokości napełnienia zbiorników, - przymiary półsztywne, w tym do pomiaru wysokości napełnienia zbiorników, - przymiary składane, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej,", e) w pkt 5 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) taksometry elektroniczne,", f) w pkt 6 lit b. otrzymuje brzmienie: "b) wagi nieautomatyczne, które podlegają wyłącznie legalizacji ponownej,", g) w pkt 7 w lit. a tiret pierwsze otrzymuje brzmienie: " - alkoholomierze i densymetry do alkoholu, które podlegają wyłącznie zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej,", h) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) ciśnienia - manometry do pomiaru ciśnienia w ogumieniu pojazdów mechanicznych;", i) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) wielkości chemicznych i fizykochemicznych: a) analizatory spalin samochodowych, b) analizatory wydechu;"; 2) w § 2: a) uchyla się pkt 3, b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) cukromierze i densymetry do cieczy innych niż alkohol, które podlegają wyłącznie legalizacji pierwotnej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie środków budżetu państwa przeznaczonych na aktywizację zawodową na rynku pracy (Dz. U. Nr 82, poz. 755) Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali (Dz. U. Nr 111, poz. 1196, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady, tryb przekazywania i rozliczania środków budżetu państwa, zwanych dalej "środkami", przeznaczonych na aktywizację zawodową na rynku pracy pracowników hut i spółek zależnych. § 2. Środki, w wysokości ustalonej w ustawach budżetowych, przeznaczone na finansowanie aktywizacji zawodowej pracowników hut i spółek zależnych wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali, zwanej dalej "ustawą", są przekazywane hucie albo spółce zależnej na dofinansowanie: 1) wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w okresie korzystania z kontraktu szkoleniowego; 2) doradztwa zawodowego i jednorazowego bezpłatnego szkolenia; 3) jednorazowej odprawy warunkowej, przysługującej pracownikowi korzystającemu z kontraktu szkoleniowego; 4) odprawy warunkowej, przysługującej pracownikowi spełniającemu warunki określone w art. 17a ust. 1 ustawy; 5) odprawy warunkowej, przysługującej pracownikowi, o którym mowa w art. 17a ust. 2 ustawy; 6) kosztów szkoleń ogólnych i specjalistycznych; 7) wynagrodzenia dla pracownika zatrudnionego przez pracodawcę spoza hutnictwa, w ramach utworzonego nowego miejsca pracy. § 3. 1. Środki na dofinansowanie świadczeń wymienionych w § 2 pkt 1-5 są przekazywane na wniosek huty albo spółki zależnej. 2. Wniosek zawiera: 1) oznaczenie huty albo spółki zależnej; 2) liczbę osób i kwotę wnioskowanych środków, z podziałem kwot na poszczególne rodzaje dofinansowania; 3) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania huty albo spółki zależnej. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) imienny wykaz pracowników wraz z numerem PESEL, którzy korzystają z poszczególnych rodzajów uprawnień, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zwanych dalej "uprawnieniami"; 2) oświadczenie, że uprawnienie przyznane zostało pracownikowi tylko jeden raz, a pracownik spełnia warunki do jego uzyskania; 3) oświadczenie o wysokości własnych środków przeznaczonych na poszczególne rodzaje uprawnień. § 4. 1. Środki na dofinansowanie, o którym mowa w § 2 pkt 6, są przekazywane na wniosek huty albo spółki zależnej. 2. Wniosek zawiera: 1) oznaczenie huty albo spółki zależnej; 2) określenie rodzaju szkolenia; 3) liczbę osób, które korzystają z poszczególnych rodzajów szkoleń, i kwotę środków; 4) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania huty albo spółki zależnej. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) zestawienie kosztów kwalifikujących się jako koszty szkolenia, o których mowa w art. 17c ust. 5 ustawy; 2) imienny wykaz pracowników, wraz z numerem PESEL, którzy skorzystali z poszczególnych rodzajów szkoleń; 3) oświadczenie o wysokości własnych środków przeznaczonych na poszczególne rodzaje szkoleń. § 5. 1. Środki na dofinansowanie, o którym mowa w § 2 pkt 7, są przekazywane na wniosek pracodawcy spoza hutnictwa, złożony za pośrednictwem huty albo spółki zależnej. 2. Wniosek zawiera: 1) oznaczenie huty albo spółki zależnej; 2) oznaczenie pracodawcy spoza hutnictwa ubiegającego się o środki, w tym: a) numer w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON, b) numer identyfikacji podatkowej NIP, c) oznaczenie formy prawnej; 3) liczbę pracowników wraz z numerem PESEL, którym wypłacono wynagrodzenia objęte dofinansowaniem, o którym mowa w ust. 1; 4) oświadczenie huty albo spółki zależnej, że pracownicy nie skorzystali z uprawnień; 5) oświadczenie pracodawcy spoza hutnictwa o dokonywaniu przez niego wpłat, o których mowa w art. 17d ust. 4 ustawy; 6) oświadczenie pracodawcy, że otrzymana pomoc finansowa w ciągu trzech ostatnich lat poprzedzających rok, w którym jest złożony wniosek, nie przekracza kwoty 100.000 euro; 7) wysokość wypłaconych wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w ramach utworzonych nowych miejsc pracy; 8) kwotę środków na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników, o których mowa w pkt 7; 9) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania huty albo spółki zależnej, za pośrednictwem której jest składany wniosek; 10) podpisy osób uprawnionych do reprezentowania pracodawcy spoza hutnictwa. § 6. Minister właściwy do spraw gospodarki dokonuje przelewu środków na rachunek bankowy, utworzony specjalnie w tym celu przez hutę albo spółkę zależną; środki te podlegają odrębnej ewidencji. § 7. 1. Huta albo spółka zależna sporządza, nie później niż do 20. dnia po upływie każdego miesiąca, rozliczenie otrzymanych środków i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw gospodarki. 2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać wysokość kwot wypłaconych na cele określone we wniosku, z podziałem odpowiednio na poszczególne uprawnienia, rodzaje szkoleń, oraz wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez pracodawcę spoza hutnictwa, w ramach utworzonych nowych miejsc pracy. § 8. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki dokonuje sprawdzenia prawidłowości rozliczeń, o których mowa w § 7, w terminie 10 dni od dnia przekazania rozliczenia. 2. Wnioski, o których mowa w rozporządzeniu, wraz ze sprawdzonymi rozliczeniami za dany miesiąc, stanowią podstawę do przekazania hucie albo spółce zależnej środków na miesiąc następujący po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. 3. Warunek, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy środków przekazywanych w miesiącu grudniu. § 9. 1. Ostatecznego rozliczenia środków za okres roczny huta albo spółka zależna dokonuje do dnia 20 lutego roku następującego po rozliczanym roku budżetowym. 2. Przepis § 8 ust. 2 stosuje się do rozliczenia środków za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. § 10. Środki pobrane w nadmiernej wysokości lub wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem podlegają zwrotowi do budżetu państwa na zasadach i w trybie określonych w przepisach o finansach publicznych. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie dotacji przeznaczonej na finansowanie restrukturyzacji zatrudnienia w przemyśle hutnictwa żelaza i stali (Dz. U. Nr 37, poz. 338). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 56, poz. 495, Nr 90, poz. 844 i Nr 139, poz. 1325 oraz z 2004 r. Nr 12, poz. 102. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie spisu wyborców dla obwodów głosowania utworzonych na polskich statkach morskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 82, poz. 757) Na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób: 1) sporządzania i aktualizacji spisu wyborców przebywających na polskich statkach morskich znajdujących się w podróży w dniu wyborów; 2) powiadamiania urzędów gmin o objętych spisem wyborców osobach stale zamieszkałych w kraju; 3) wydawania zaświadczeń o prawie do głosowania. § 2. 1. Do spisu wyborców, o którym mowa w § 1 pkt 1, kapitan statku, zwany dalej "kapitanem", wpisuje wyborców, którzy złożyli wnioski spełniające warunki określone w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego. 2. Spis wyborców sporządza się w dwóch egzemplarzach. 3. Spis wyborców dzieli się na część A i część B. 4. Część A spisu wyborców obejmuje wyborców będących obywatelami polskimi. 5. Część B spisu wyborców obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi wpisanych do rejestru wyborców w gminach położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 6. Na statku, na którym nie przebywają obywatele Unii Europejskiej niebędący obywatelami polskimi, części B spisu wyborców nie sporządza się. § 3. 1. Spis wyborców w części A i części B sporządza się na formularzach, według wzoru określonego w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie spisu wyborców w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 62, poz. 583). 2. Spis wyborców sporządza się zgodnie z rubrykami formularza, z tym że w rubryce "adres zamieszkania" wpisuje się adres stałego zamieszkania wyborcy w Rzeczypospolitej Polskiej. W odniesieniu do obywateli polskich stale zamieszkałych za granicą wpisuje się adres zamieszkania wyborcy za granicą. 3. Spis wyborców sporządza się w kolejności alfabetycznej nazwisk wyborców. § 4. 1. Spis wyborców sporządza się pismem maszynowym lub w formie wydruku komputerowego albo pismem ręcznym - atramentem lub długopisem. 2. Formularz spisu wyborców wypełnia się dwustronnie. 3. W razie sporządzania formularza spisu wyborców w formie wydruku komputerowego: 1) można przyjąć układ spisu wyborców odmienny od określonego we wzorze, pod warunkiem zamieszczenia wszystkich danych przewidzianych w tym wzorze; 2) nie stosuje się warunku określonego w ust. 2. § 5. Kapitan, za pośrednictwem armatora, powiadamia niezwłocznie urząd gminy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania wyborcy o wpisaniu go do spisu wyborców lub o jego skreśleniu ze spisu wyborców. § 6. Kapitan podpisuje każdy arkusz spisu wyborców i opatruje go swoją pieczęcią. § 7. 1. O sporządzeniu spisu wyborców kapitan powiadamia wyborców. 2. Udostępnienie spisu wyborców następuje na pisemny wniosek osoby zainteresowanej, sporządzony według wzoru określonego w rozporządzeniu, o którym mowa w § 3 ust. 1. § 8. 1. Na żądanie wyborcy umieszczonego w spisie wyborców, zmieniającego miejsce pobytu przed dniem wyborów, kapitan wydaje zaświadczenie o prawie do głosowania. 2. Po wydaniu zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, kapitan skreśla wyborcę ze spisu wyborców, zamieszczając w rubryce spisu "uwagi" adnotację "zaświadczenie". 3. Wzór zaświadczenia o prawie do głosowania określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 1. 4. Zaświadczenie o prawie do głosowania wyborca odbiera osobiście za pokwitowaniem lub przez osobę pisemnie upoważnioną, pod warunkiem podania w upoważnieniu swojego numeru PESEL albo numeru paszportu lub nazwy i numeru innego dokumentu potwierdzającego tożsamość wyborcy. § 9. 1. Spis wyborców kapitan przekazuje w jednym egzemplarzu przewodniczącemu obwodowej komisji wyborczej najpóźniej w przeddzień wyborów. 2. Spis wyborców jest aktualizowany do dnia przekazania go przewodniczącemu obwodowej komisji wyborczej przez wpisanie osoby uprawnionej do udziału w wyborach na dodatkowym arkuszu spisu wyborców lub skreślenie ze spisu już sporządzonego. 3. Aktualizacji, o której mowa w ust. 1, podlegają obydwa egzemplarze spisu wyborców. 4. Przepisy § 3-6 stosuje się odpowiednio. § 10. 1. Po sporządzeniu spisu wyborców, a przed dniem głosowania, na dodatkowym formularzu spisu wyborców wpisuje się osoby, które: 1) zostały pominięte w spisie wyborców, jeżeli reklamacja w sprawie ich wpisania została uwzględniona przez kapitana; 2) zostały pominięte w spisie wyborców w wyniku oczywistego błędu. 2. Ze spisu wyborców skreśla się osoby: 1) wobec których kapitan wydał decyzję o ich skreśleniu ze spisu wyborców w wyniku reklamacji; 2) umieszczone w spisie wyborców w wyniku oczywistego błędu; 3) którym wydano zaświadczenie o prawie do głosowania. 3. Po dokonaniu zmian, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, w rubryce spisu wyborców "uwagi" umieszcza się odpowiednią adnotację "reklamacja" lub "omyłka". § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania na polskich statkach morskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 82, poz. 758) Na podstawie art. 43 ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się obwody głosowania na polskich statkach morskich w wyborach do Parlamentu Europejskiego zarządzonych i wyznaczonych na dzień 13 czerwca 2004 r. 2. Wykaz obwodów głosowania, o których mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 9 kwietnia 2004 r. (poz. 758) WYKAZ OBWODÓW GŁOSOWANIA NA POLSKICH STATKACH MORSKICH I. Armator: Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Żegluga Morska, siedziba: pl. Rodła 8, Szczecin Nr obwoduNazwa statku 1000- POMORZE ZACHODNIE 1001- ZIEMIA GNIEŹNIEŃSKA 1002- ZIEMIA TARNOWSKA 1003- ZIEMIA ZAMOJSKA 1004- BATALIONY CHŁOPSKIE 1005- OKSYWIE 1006- ZIEMIA CHEŁMIŃSKA II. Armator: Akademia Morska, siedziba: ul. Morska 83, Gdynia Nr obwoduNazwa statku 1007- DAR MŁODZIEŻY III. Armator: Przedsiębiorstwo Poszukiwań i Eksploatacji Złóż Ropy i Gazu "PETROBALTIC" S.A., siedziba: ul. Stary Dwór 9, Gdańsk Nr obwoduNazwa statku 1008- PETROBALTIC 1009- BALTIC BETA IV. Armator: EUROAFRICA Linie Żeglugowe sp. z o.o., siedziba: ul. Energetyków 3/4, Szczecin Nr obwoduNazwa statku 1010- INOWROCŁAW 1011- MIKOŁAJ KOPERNIK V. Armator: Przedsiębiorstwo Połowów, Przetwórstwa i Handlu "DALMOR" S.A., siedziba: ul. Hryniewickiego 10, Gdynia Nr obwoduNazwa statku 1012- ACAMAR 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru karty opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd po głównych drogach tranzytowych (Dz. U. Nr 82, poz. 760) Na podstawie art. 6 ust. 10 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór karty opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych; 2) sposób wypełniania karty opłaty dodatkowej; 3) okres ważności karty opłaty dodatkowej. § 2. Ustala się wzór: 1) karty opłaty dodatkowej dla pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o zawieszeniu standardowym, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) karty opłaty dodatkowej dla pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o zawieszeniu pneumatycznym, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Kartę opłaty dodatkowej wypełnia pracownik jednostki, która ją wydaje, z zastrzeżeniem ust. 2, przed rozpoczęciem przejazdu, wpisując w odpowiednich miejscach następujące dane: 1) numer rejestracyjny pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów; 2) datę rozpoczęcia przejazdu; 3) datę wydania karty opłaty dodatkowej. 2. W części dotyczącej numeru rejestracyjnego pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów i daty rozpoczęcia przejazdu, karta opłaty dodatkowej może być wypełniona przez przedsiębiorcę uiszczającego opłatę dodatkową. 3. W przypadku wykonywania przejazdu zespołem pojazdów na karcie opłaty dodatkowej należy wpisać zarówno numer rejestracyjny pojazdu silnikowego, jak i numer rejestracyjny przyczepy, w tym naczepy. 4. Datę rozpoczęcia przejazdu oraz datę wydania karty opłaty dodatkowej należy wpisać tak, aby wszystkie pola karty były wypełnione, przy czym dzień i miesiąc powinien być oznaczony dwiema cyframi, a rok czterema cyframi. § 4. 1. Karta opłaty dodatkowej powinna być wypełniona w sposób wyraźny i czytelny, uniemożliwiający dokonanie zmian dotyczących danych, o których mowa w § 3 ust. 1 2. Karta opłaty dodatkowej niewypełniona lub wypełniona w sposób inny niż określony w § 3, a także zawierająca poprawki, nie stanowi dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty dodatkowej. § 5. Karta opłaty dodatkowej zachowuje ważność przez okres 30 dni od daty jej wydania. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 760) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji roku szkolnego w publicznych szkołach i placówkach artystycznych (Dz. U. Nr 82, poz. 761) Na podstawie art. 32a ust. 4 i art. 22 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W publicznych szkołach artystycznych oraz w publicznych placówkach artystycznych, zwanych dalej "szkołami", zajęcia dydaktyczno-wychowawcze rozpoczynają się w pierwszym powszednim dniu września, z wyjątkiem soboty, a kończą się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, w ostatni piątek czerwca. 2. W sześcioletnich ogólnokształcących szkołach muzycznych I stopnia, dla klas programowo najwyższych zajęcia lekcyjne kończą się w środę bezpośrednio poprzedzającą zakończenie rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 3. W sześcioletnich ogólnokształcących szkołach muzycznych II stopnia, sześcioletnich ogólnokształcących szkołach sztuk pięknych, czteroletnich liceach plastycznych, dziewięcioletnich ogólnokształcących szkołach baletowych, dla klas programowo najwyższych zajęcia dydaktyczno-wychowawcze kończą się na 7 dni przed rozpoczęciem egzaminów dyplomowych, z tym że po przeprowadzeniu klasyfikacji rocznej mogą być organizowane zajęcia z przedmiotów wchodzących w zakres egzaminu dyplomowego i egzaminu maturalnego lub egzaminu dojrzałości, według odrębnego planu ustalonego przez dyrektora szkoły. 4. W sześcioletnich szkołach muzycznych II stopnia, dla klas programowo najwyższych zajęcia dydaktyczno-wychowawcze kończą się na 7 dni przed rozpoczęciem egzaminów dyplomowych, z tym że po przeprowadzeniu klasyfikacji rocznej mogą być organizowane zajęcia z przedmiotów wchodzących w zakres egzaminu dyplomowego, według odrębnego planu ustalonego przez dyrektora szkoły. 5. W szkołach policealnych i pomaturalnych zajęcia dydaktyczno-wychowawcze kończą się w terminie umożliwiającym przeprowadzenie egzaminów dyplomowych. § 2. Ustala się następujące terminy ferii szkolnych i przerw świątecznych: 1) zimowa przerwa świąteczna trwa od dnia 23 grudnia do dnia 31 grudnia lub od dnia 22 grudnia do dnia 31 grudnia, jeżeli dzień 22 grudnia wypada w poniedziałek; 2) ferie zimowe trwają dwa tygodnie, w okresie od połowy stycznia do końca lutego; terminy rozpoczęcia i zakończenia ferii zimowych są zgodne z terminami, właściwymi dla szkół na obszarze poszczególnych województw, ogłoszonymi przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania; 3) wiosenna przerwa świąteczna rozpoczyna się w czwartek poprzedzający święta i kończy się w najbliższy wtorek po świętach; 4) ferie letnie rozpoczynają się w najbliższą sobotę po zakończeniu rocznych zajęć dydaktyczno-wychowawczych i kończą się z dniem 31 sierpnia. § 3. W zależności od warunków pracy szkoły zajęcia dydaktyczno-wychowawcze mogą być realizowane przez pięć lub sześć dni tygodnia, z tym że: 1) decyzje o organizacji tygodnia pracy podejmują dyrektorzy szkół, po zasięgnięciu opinii rady szkoły i rady pedagogicznej; 2) o przyjętej organizacji tygodnia pracy dyrektorzy szkół powiadamiają organ prowadzący szkołę, uczniów i ich rodziców przed rozpoczęciem zajęć szkolnych; 3) w szkołach, w których obowiązuje pięciodniowy tydzień pracy, w dni wolne od zajęć dydaktycznych szkoły mogą organizować zajęcia wychowawczo-opiekuńcze, imprezy artystyczne i inne służące upowszechnianiu kultury. § 4. 1. W szkołach, w których zajęcia dydaktyczno-wychowawcze są realizowane przez sześć dni w tygodniu, dniem wolnym od zajęć jest dzień wypadający między dwoma dniami świątecznymi ustawowo wolnymi od pracy. 2. W szkołach, w których zajęcia dydaktyczno-wychowawcze są realizowane przez pięć dni w tygodniu, w porozumieniu z radą szkoły i radą pedagogiczną, dyrektorzy mogą potraktować dzień wypadający bezpośrednio po dniu świątecznym ustawowo wolnym od pracy jako dzień wolny od zajęć, pod warunkiem zrealizowania zajęć przypadających na ten dzień w wybraną sobotę. 3. W szkołach, w których zajęcia dydaktyczno-wychowawcze są realizowane przez pięć dni w tygodniu - dzień 2 maja, jeżeli wypada w dzień powszedni, i piątek po święcie Bożego Ciała są dniami wolnymi od zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, dyrektor specjalistycznej jednostki nadzoru, o której mowa w art. 32a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, na wniosek dyrektora szkoły, może wyrazić zgodę na udzielenie dnia wolnego od zajęć dydaktyczno-wychowawczych, pod warunkiem odpracowania zajęć przypadających na ten dzień w innym terminie. § 5. 1. W ogólnokształcących szkołach muzycznych I stopnia i ogólnokształcących szkołach baletowych dzień, w którym odbywa się sprawdzian, jest dniem wolnym od zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 2. W ogólnokształcących szkołach muzycznych II stopnia, ogólnokształcących szkołach baletowych i ogólnokształcących szkołach sztuk pięknych dni, w których odbywa się egzamin gimnazjalny, są dniami wolnymi od zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 3. W ogólnokształcących szkołach muzycznych II stopnia, ogólnokształcących szkołach baletowych, ogólnokształcących szkołach sztuk pięknych i liceach sztuk plastycznych dni, w których odbywa się odpowiednio część pisemna egzaminu maturalnego lub część pisemna egzaminu dojrzałości, są w tych szkołach dniami wolnymi od zajęć dydaktyczno-wychowawczych. 4. Dla uczniów, którym rodzice (prawni opiekunowie) nie mogą zapewnić opieki w dniach, o których mowa w ust. 1-3, szkoła ma obowiązek zorganizowania zajęć wychowawczo-opiekuńczych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Kultury i Sztuki z dnia 13 sierpnia 1999 r. w sprawie organizacji roku szkolnego w publicznych szkołach i placówkach artystycznych (Dz. U. Nr 72, poz. 812, z 2000 r. Nr 5, poz. 59 oraz z 2001 r. Nr 22, poz. 252), które utraciło moc z dniem 21 października 2002 r. na podstawie art. 30 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 1194 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 362). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych dotyczących ubiegających się o zatwierdzenie lub zatwierdzonych przedsiębiorstw przetwórczych i podmiotów skupujących (Dz. U. Nr 82, poz. 762) Na podstawie art. 35 ust. 12 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych dotyczących ubiegających się o zatwierdzenie lub zatwierdzonych przedsiębiorstw przetwórczych produkujących susz paszowy i podmiotów skupujących zielonkę do suszenia i śrutowania, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 762) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się zachodniej kukurydzianej stonki korzeniowej (Dz. U. Nr 82, poz. 763) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W przypadku stwierdzenia wystąpienia zachodniej kukurydzianej stonki korzeniowej (Diabrotica virgifera Le Conte), zwanej dalej "stonką", na obszarze, na którym wcześniej organizm ten nie występował, wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", określa: 1) strefę porażenia w odległości co najmniej 1 km wokół miejsca uprawy kukurydzy, na którym stwierdzono wystąpienie stonki; 2) strefę bezpieczeństwa w odległości co najmniej 5 km od granicy strefy porażenia. 2. W razie szczególnego zagrożenia wojewódzki inspektor może określić dodatkową strefę wokół stref, o których mowa w ust. 1. § 2. W przypadku stwierdzenia ponownego wystąpienia stonki na obszarze stref, o których mowa w § 1, w miejscu uprawy kukurydzy innym niż miejsce określone na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1, przepisy § 1 stosuje się odpowiednio. § 3. 1. W strefie porażenia: 1) na gruntach, na których uprawiana jest kukurydza: a) stosuje się zmianowanie dopuszczające uprawę kukurydzy tylko raz w okresie trzech kolejnych lat lub b) zakazuje się uprawy kukurydzy przez dwa kolejne lata następujące po roku, w którym stwierdzono wystąpienie stonki wewnątrz strefy porażenia, c) wykonuje się odpowiednie zabiegi chemiczne do końca okresu składania jaj przez stonkę w roku jej wystąpienia i w roku następnym; 2) na gruntach, na których nie jest uprawiana kukurydza, niszczy się jej samosiewy; 3) zbiór kukurydzy przeprowadza się w okresach, kiedy nie stwierdzono występowania stonki. 2. Niedopuszczalne jest: 1) przemieszczanie świeżych roślin kukurydzy i ich części przez okres roku od dnia wystąpienia szkodnika w tej strefie; 2) wywożenie gleby lub innego podłoża uprawowego pochodzącego z gruntów, na których uprawiana jest kukurydza. 3. Maszyny używane na gruntach, na których uprawniana jest kukurydza, przed opuszczeniem strefy porażenia czyści się z ziemi i resztek roślinnych. § 4. W strefie bezpieczeństwa: 1) stosuje się zmianowanie dopuszczające uprawę kukurydzy tylko raz w okresie dwóch kolejnych lat; 2) na gruntach, na których uprawiana jest kukurydza, wykonuje się odpowiednie zabiegi chemiczne w roku wystąpienia stonki oraz w roku następnym. § 5. W strefie dodatkowej, o której mowa w § 1 ust. 2, stosuje się zmianowanie dopuszczające uprawę kukurydzy tylko raz w okresie dwóch kolejnych lat. § 6. 1. W strefach określonych zgodnie z § 1 wojewódzki inspektor prowadzi wyrywkowe kontrole występowania stonki przy użyciu pułapek feromonowych ustawionych w systemie siatkowym i regularnie sprawdzanych. 2. Rodzaj i liczba pułapek zależy od warunków lokalnych i charakterystyki określonych stref. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zapewnienia Państwowej Komisji Wyborczej wykonywania zadań związanych z nadzorem nad prowadzeniem rejestru wyborców i sporządzaniem spisów wyborców (Dz. U. Nr 82, poz. 764) Na podstawie art. 43a ust. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie zapewnienia Państwowej Komisji Wyborczej wykonywania zadań związanych z nadzorem nad prowadzeniem rejestru wyborców i sporządzaniem spisów wyborców (Dz. U. Nr 74, poz. 672) w § 4 uchyla się ust. 1 i 2. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie list wydarzeń uznanych przez inne państwa europejskie za ważne wydarzenia oraz zasad wykonywania wyłącznych praw do telewizyjnych transmisji takich wydarzeń (Dz. U. Nr 82, poz. 765) Na podstawie art. 20b ust. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) dyrektywie - należy rozumieć przez to dyrektywę Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej (Dz. U. WE nr L 298 z dnia 17 października 1989 r., str. 23), zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 97/36/WE z dnia 30 czerwca 1997 r. (Dz. U. WE nr L 202 z dnia 30 lipca 1997 r., str. 60); 2) konwencji - należy przez to rozumieć Europejską konwencję o telewizji ponadgranicznej, sporządzoną w Strasburgu dnia 5 maja 1989 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 32, poz. 160), zmienioną Protokołem poprawek do Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej, sporządzonym w Strasburgu dnia 9 września 1998 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 28, poz. 250). § 2. Za listy wydarzeń uznanych przez inne państwa europejskie za ważne wydarzenia uznaje się: 1) listy publikowane przez Komisję Europejską w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w trybie przewidzianym w art. 3a dyrektywy; 2) listy publikowane przez Stały Komitet, o którym mowa w art. 20 konwencji, w trybie przewidzianym w art. 9a konwencji. § 3. Nadawca podlegający polskiej jurysdykcji, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o radiofonii i telewizji, który nabył wyłączne prawa do transmitowania wydarzenia wymienionego na liście wydarzeń uznanych przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej za ważne wydarzenia w rozumieniu § 2 pkt 1, nie może wykonywać wyłącznych praw w sposób pozbawiający możliwości odbioru tego wydarzenia zasadniczą część publiczności państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które zamieściło to wydarzenie na swojej liście. Nadawca wykonuje te prawa zgodnie z określonymi przez dane państwo i opublikowanymi w trybie, o którym mowa w § 2 pkt 1, zasadami transmitowania wydarzeń objętych listą, o której mowa w § 2 pkt 1. § 4. Nadawca podlegający polskiej jurysdykcji, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o radiofonii i telewizji, który nabył wyłączne prawa do transmitowania wydarzenia wymienionego na liście wydarzeń uznanych przez inne państwa, będące stronami konwencji, za ważne wydarzenia w rozumieniu § 2 pkt 2, nie może wykonywać wyłącznych praw w sposób pozbawiający możliwości odbioru tego wydarzenia zasadniczą część publiczności państwa, będącego stroną konwencji, które zamieściło to wydarzenie na swojej liście. Nadawca wykonuje te prawa zgodnie z określonymi przez dane państwo i opublikowanymi w trybie, o którym mowa w § 2 pkt 2, zasadami transmitowania wydarzeń objętych listą, o której mowa w § 2 pkt 2. § 5. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w celach informacyjnych udostępni listy, o których mowa w § 2, w Internecie na stronie informacyjnej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz w Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Przewodnicząca Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji wyborczych, zakresu rejestracji, sposobu przygotowania i emisji tych audycji w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 82, poz. 766) Na podstawie art. 78 ust. 8 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Audycje wyborcze są rozpowszechniane w programach ogólnokrajowych i w każdym programie regionalnym "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna", zwanej dalej "Telewizją Polską", w programach ogólnokrajowych "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", zwanego dalej "Polskim Radiem", oraz w każdym programie regionalnym rozpowszechnianym przez spółki publicznej radiofonii regionalnej, zwane dalej "spółkami radiofonii regionalnej". 2. Audycje wyborcze rozpowszechniane są przez Telewizję Polską, Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej w okresie od 15. dnia przed dniem wyborów do dnia zakończenia kampanii wyborczej. § 2. 1. Do rozpowszechniania audycji wyborczych są uprawnione komitety wyborcze. 2. Komitety wyborcze są reprezentowane przed Telewizją Polską, Polskim Radiem i spółkami radiofonii regionalnej przez pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego, zwanego dalej "pełnomocnikiem". § 3. 1. Państwowa Komisja Wyborcza, najpóźniej w 22. dniu przed dniem wyborów, przekaże Telewizji Polskiej i Polskiemu Radiu informację o komitetach wyborczych, które zarejestrowały swoje listy okręgowe co najmniej w 9 okręgach, podając: 1) nazwy komitetów i ich skróty; 2) adresy siedzib komitetów wyborczych; 3) imiona, nazwiska, miejsca zamieszkania i adresy pełnomocników. 2. Okręgowe komisje wyborcze właściwe dla obszaru objętego regionalnym programem, najpóźniej w 22. dniu przed dniem wyborów, przekażą właściwym oddziałom Telewizji Polskiej i właściwym spółkom radiofonii regionalnej informację o komitetach wyborczych, które zarejestrowały listy okręgowe, podając: 1) nazwy komitetów i ich skróty; 2) adresy siedzib komitetów; 3) imiona, nazwiska, miejsca zamieszkania i adresy pełnomocników. 4) numer zarejestrowanej listy okręgowej. 3. Jeżeli okręg wyborczy jest objęty obszarem emisji więcej niż jednego programu regionalnego, okręgowa komisja wyborcza przekazuje informację, o której mowa w ust. 2, wszystkim oddziałom Telewizji Polskiej i spółkom radiofonii regionalnej obejmującym obszarem emisji ten okręg wyborczy. § 4. 1. Przydział czasu antenowego na rozpowszechnianie audycji wyborczych przez komitet wyborczy jest dokonywany na podstawie złożonego przez pełnomocnika wniosku o przydział czasu antenowego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany przez pełnomocnika najpóźniej w 20. dniu przed dniem wyborów. 3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, zawierają: 1) nazwę komitetu wyborczego uprawnionego do rozpowszechniania audycji wyborczych; 2) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres pełnomocnika. § 5. 1. Podziału czasu antenowego przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych w programach ogólnokrajowych dokonują prezesi Telewizji Polskiej i Polskiego Radia. Czas ten jest dzielony równo pomiędzy komitety wyborcze, które zarejestrowały swoje listy okręgowe co najmniej w 9 okręgach wyborczych, z zastrzeżeniem § 6. 2. Podziału czasu antenowego przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych w każdym programie regionalnym dokonują właściwi dyrektorzy oddziałów Telewizji Polskiej i prezesi zarządów spółek radiofonii regionalnej. Czas tej jest dzielony proporcjonalnie do liczby zarejestrowanych przez komitety wyborcze list okręgowych, z zastrzeżeniem § 6. § 6. W przypadku niezłożenia przez pełnomocników wniosków w terminie, o którym mowa w § 4 ust. 2, prezesi zarządów Telewizji Polskiej i Polskiego Radia, dyrektorzy oddziałów Telewizji Polskiej i prezesi zarządów spółek radiofonii regionalnej, zwani dalej "organami spółek", dokonują podziału czasu antenowego przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych pomiędzy komitety wyborcze, których pełnomocnicy złożyli wnioski. § 7. Przed dokonaniem podziału czasu antenowego organy spółek zwołują zebrania pełnomocników w celu poinformowania ich o proponowanym ramowym układzie czasu rozpowszechniania audycji wyborczych, warunkach rejestracji i rozpowszechniania audycji wyborczych oraz przeprowadzenia losowania kolejności rozpowszechniania audycji wyborczych. § 8. Po rozpatrzeniu wniosków komitetów wyborczych, najpóźniej w 19. dniu przed dniem wyborów, organy spółek dokonują ustaleń i informują na piśmie pełnomocników o: 1) czasie antenowym przyznanym komitetowi wyborczemu; 2) terminach emisji audycji wyborczych; 3) terminach i czasie rejestracji audycji wyborczych oraz wyposażeniu studia i standardach nagrywania audycji wyborczych; 4) warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać materiały audycji wyborczych przygotowanych samodzielnie przez komitety wyborcze; 5) miejscu i terminie losowania kolejności emisji audycji wyborczych. § 9. Jeżeli materiały audycji wyborczych przygotowanych samodzielnie przez komitety wyborcze nie odpowiadają warunkom technicznym podanym do wiadomości pełnomocników, Telewizja Polska i Polskie Radio oraz spółki radiofonii regionalnej wzywają komitety wyborcze do usunięcia wskazanych usterek i dostarczenia poprawionego materiału audycji wyborczych, najpóźniej na 8 godzin przed ustalonym czasem rozpowszechnienia audycji. § 10. Audycje wyborcze są rozpowszechniane w blokach, w ramach których kolejność rozpowszechniania audycji wyborczych poszczególnych komitetów wyborczych jest ustalana w drodze losowania. § 11. Telewizja Polska, Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej zobowiązane do rozpowszechniania audycji wyborczych ogłaszają, co najmniej dwukrotnie, w swoich audycjach informacyjnych harmonogram rozpowszechniania bloków audycji wyborczych i codziennie informują o rozpowszechnianiu audycji wyborczych w zapowiedziach programowych, a także za pośrednictwem prasy, w trybie przyjętym dla informowania o treści programu. § 12. 1. Rejestracja i rozpowszechnienie audycji wyborczych są dokonywane na koszt Telewizji Polskiej, Polskiego Radia i spółek radiofonii regionalnej. 2. Rejestracja telewizyjnej audycji wyborczej i przygotowanie jej do rozpowszechnienia obejmuje: 1) przegranie audycji wyborczej dostarczonej przez komitet wyborczy na kasecie magnetycznej w formie BETACAM SP. na dostosowane do emisji nośniki; 2) udostępnienie studia, o wyposażeniu i standardach technicznych nagrania określonych przez Telewizję Polską i podanych do wiadomości pełnomocników zgodnie z § 8 pkt 3, wraz z realizatorem, w celu nagrania audycji wyborczej, na czas nie dłuższy niż pięciokrotność czasu trwania danej audycji wyborczej. 3. Rejestracja radiowej audycji wyborczej i przygotowanie jej do rozpowszechnienia obejmuje: 1) przegranie na antenową taśmę radiową audycji wyborczej dostarczonej przez komitet wyborczy na płycie CD, kasecie DAT lub kasecie analogowej; 2) udostępnienie studia, o wyposażeniu i standardach technicznych nagrania określonych przez Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej i podanych do wiadomości pełnomocników, zgodnie z § 8 pkt 3, wraz z realizatorem, w celu nagrania audycji wyborczej, na czas nie dłuższy niż trzykrotność czasu trwania danej audycji wyborczej. § 13. 1. Telewizja Polska, Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej udostępniają studia i urządzenia techniczne w celu przygotowania audycji wyborczych przez komitety wyborcze. 2. Wniosek o udostępnienie studia i urządzeń technicznych składa pełnomocnik do dyrektora właściwego programu nie później niż na 24 godziny przed rejestracją audycji wyborczej. § 14. 1. Spółkami radiofonii regionalnej, które rozpowszechniają programy regionalne, są spółki z siedzibami w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Kielcach, Koszalinie, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Opolu, Poznaniu, Warszawie, Rzeszowie, Szczecinie, we Wrocławiu i w Zielonej Górze. 2. Telewizja Polska rozpowszechnia programy regionalne w następujących oddziałach w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Przewodnicząca Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru rejestrów zawierających dane dotyczące zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego (Dz. U. Nr 83, poz. 767) Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 39) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór rejestrów: 1) wojewódzkiego - stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, 2) centralnego - stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, zawierających dane dotyczące: decyzji albo zaświadczeń wydawanych na podstawie ustawy lub odrębnych przepisów, potwierdzających prawo do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, osób, którym te prawa przysługują, oraz stanu realizacji tych praw. § 2. Ilekroć w załącznikach do rozporządzenia jest mowa o: 1) uprawnieniach - należy przez to rozumieć prawo do zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego; 2) pozostawionych nieruchomościach - należy przez to rozumieć nieruchomości pozostawione poza obecnymi granicami państwa polskiego w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 767) Załącznik nr 1 WZÓR REJESTR WOJEWÓDZKI Województwo ......... Numer pozycji rejestrowejDane dotyczące właściciela pozostawionych nieruchomościDane dotyczące spadkobierców właściciela pozostawionych nieruchomości (wypełnia się tylko w przypadku, gdy właściciel pozostawionych nieruchomości nie żyje) 123 1) imię i nazwisko; 2) imię ojca; 3) numer PESEL albo data urodzenia (w przypadku, gdy właściciel zmarł przed wprowadzeniem systemu ewidencji PESEL); 4) adres zamieszkania, w tym: a) pierwszy adres zamieszkania po przybyciu do Polski, b) obecny adres zamieszkania (jeżeli wniosek składa właściciel), c) ostatni adres zamieszkania właściciela (jeżeli wniosek składają jego spadkobiercy).1) imię i nazwisko; 2) imię ojca; 3) numer PESEL; 4) adres zamieszkania; 5) prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku - data jego wydania, sygnatura akt, udział w spadku; 6) oświadczenie o wskazaniu spadkobiercy, na rzecz którego ma nastąpić potwierdzenie uprawnień - data złożenia oświadczenia, imię i nazwisko osoby wskazanej. Miejsce położenia pozostawionych nieruchomościRodzaj pozostawionych nieruchomościWartość pozostawionych nieruchomości potwierdzona decyzją lub zaświadczeniem 456 1) obecna nazwa państwa, na obszarze którego są położone pozostawione nieruchomości; 2) obecna nazwa największej jednostki podziału administracyjnego państwa, na obszarze którego są położone pozostawione nieruchomości; 3) nazwa województwa Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązująca w dniu 1 września 1939 r., na obszarze którego położona była nieruchomość; 4) nazwa miejscowości, obowiązująca w dniu 1 września 1939 r., w której położona była nieruchomość.1) nieruchomość rolna; 2) nieruchomość mieszkaniowa; 3) nieruchomość o innym przeznaczeniu. Dowody będące podstawą potwierdzenia uprawnieńDecyzje (zaświadczenia) potwierdzające uprawnieniaInformacje o postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym1 Dokumenty urzędoweDowody z zeznań świadków 78910 Dokumenty potwierdzające uprawnienia: 1) rodzaj dokumentu; 2) oznaczenie dokumentu; 3) data wydania dokumentu; 4) nazwa organu, który wydał dokument.Dane dotyczące świadków składających zeznania: 1) imię i nazwisko; 2) imię ojca; 3) numer PESEL; 4) aktualny adres zamieszkania; 5) adres zamieszkania w chwili pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami państwa polskiego.1) nazwa organu, który wydał decyzję (zaświadczenie); 2) data wydania decyzji (zaświadczenia); 3) oznaczenie decyzji (zaświadczenia); 4) dane osoby, której przysługują uprawnienia: a) imię i nazwisko, b) imię ojca, c) numer PESEL, d) adres zamieszkania.1) odwołanie: a) data wydania decyzji, b) oznaczenie decyzji, c) rozstrzygnięcie; 2) wznowienie postępowania: a) data wydania decyzji, b) oznaczenie decyzji, c) rozstrzygnięcie; 3) stwierdzenie nieważności decyzji: a) data wydania decyzji, b) oznaczenie decyzji, c) rozstrzygnięcie; 4) skarga do sądu administracyjnego: a) data wydania wyroku sądowego, b) sygnatura akt, c) rozstrzygnięcie Stan realizacji uprawnień Stan realizacji uprawnień przed dniem 30 stycznia 2004 r.2Stan realizacji uprawnień od dnia 30 stycznia 2004 r. 1112 1) data realizacji uprawnień; 2) podstawa prawna realizacji uprawnień; 3) oznaczenie nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 4) rodzaj nabytego prawa (własność, użytkowanie wieczyste); 5) wartość zrealizowanych uprawnień; 6) nazwa organu (podmiotu) zbywającego nieruchomość; 7) powierzchnia nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 8) rodzaj nieruchomości nabytej w ramach uprawnień (rolna, mieszkaniowa lub o innym przeznaczeniu)1) data realizacji uprawnień; 2) oznaczenie nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 3) rodzaj nabytego prawa (własność, użytkowanie wieczyste); 4) wartość zrealizowanych uprawnień; 5) nazwa organu (podmiotu) zbywającego nieruchomość; 6) powierzchnia nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 7) rodzaj nieruchomości nabytej w ramach uprawnień (rolna, mieszkaniowa lub o innym przeznaczeniu) ________ 1 Wpisuje się informacje dotyczące rodzaju podjętego postępowania. 2 Wypełnia się w stosunku do osób wymienionych w kolumnie 2 albo 3. Załącznik nr 2 WZÓR REJESTR CENTRALNY Numer pozycji rejestrowejDane dotyczące właściciela pozostawionych nieruchomościDane dotyczące spadkobierców właściciela pozostawionych nieruchomości (wypełnia się tylko w przypadku, gdy właściciel nie żyje)Miejsce położenia pozostawionych nieruchomościWartość pozostawionych nieruchomości potwierdzona decyzją lub zaświadczeniem 12345 1) imię i nazwisko; 2) imię ojca.1) imię i nazwisko; 2) imię ojca.1) obecna nazwa państwa, na obszarze którego są położone pozostawione nieruchomości; 2) obecna nazwa największej jednostki podziału administracyjnego państwa, na obszarze którego są położone pozostawione nieruchomości; 3) nazwa województwa Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązująca w dniu 1 września 1939 r., na obszarze którego położona była nieruchomość; 4) nazwa miejscowości, obowiązująca w dniu 1 września 1939 r., w której położona była nieruchomość. Decyzje (zaświadczenia) potwierdzające uprawnieniaInformacje o postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym1 67 1) nazwa organu, który wydał decyzję (zaświadczenie); 2) data wydania decyzji (zaświadczenia); 3) oznaczenie decyzji (zaświadczenia); 4) dane osoby, której przysługują uprawnienia: a) imię i nazwisko, b) imię ojca, c) numer PESEL, d) adres zamieszkania.1) odwołanie: a) data wydania decyzji, b) oznaczenie decyzji, c) rozstrzygnięcie; 2) wznowienie postępowania: a) data wydania decyzji, b) oznaczenie decyzji, c) rozstrzygnięcie; 3) stwierdzenie nieważności decyzji: a) data wydania decyzji, b) oznaczenie decyzji, c) rozstrzygnięcie; 4) skarga do sądu administracyjnego: a) data wydania wyroku sądowego, b) sygnatura akt, c) rozstrzygnięcie. Stan realizacji uprawnień Stan realizacji uprawnień przed dniem 30 stycznia 2004 r.2Stan realizacji uprawnień od dnia 30 stycznia 2004 r. 89 1) data realizacji uprawnień; 2) podstawa prawna realizacji uprawnień; 3) oznaczenie nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 4) rodzaj nabytego prawa (własność, użytkowanie wieczyste); 5) wartość zrealizowanych uprawnień; 6) nazwa organu (podmiotu) zbywającego nieruchomość; 7) powierzchnia nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 8) rodzaj nieruchomości nabytej w ramach uprawnień (rolna, mieszkaniowa lub o innym przeznaczeniu)1) data realizacji uprawnień; 2) oznaczenie nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 3) rodzaj nabytego prawa (własność, użytkowanie wieczyste); 4) wartość zrealizowanych uprawnień; 5) nazwa organu (podmiotu) zbywającego nieruchomość; 6) powierzchnia nieruchomości nabytej w ramach uprawnień; 7) rodzaj nieruchomości nabytej w ramach uprawnień (rolna, mieszkaniowa lub o innym przeznaczeniu) _________ 1 Wpisuje się informacje dotyczące rodzaju podjętego postępowania. 2 Wypełnia się w stosunku do osób wymienionych w kolumnie 2 albo 3. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków dostępu i korzystania z infrastruktury kolejowej 2) (Dz. U. Nr 83, poz. 768) Na podstawie art. 35 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki dostępu i korzystania przez przewoźników kolejowych z infrastruktury kolejowej; 2) tryb składania i rozpatrywania wniosków o przydzielenie tras pociągów; 3) rodzaj usług świadczonych przez zarządcę; 4) szczegółowe zasady ustalania opłat za korzystanie z przyznanych tras pociągów oraz tryb ich ogłaszania; 5) zakres zagadnień, które w szczególności wymagają uregulowania umową o korzystanie z przydzielonych tras pociągów oraz umową ramową; 6) sposób opracowania przez zarządcę regulaminu przydzielania tras pociągów i korzystania z przydzielonych tras przez licencjonowanych przewoźników kolejowych; 7) formy współdziałania zarządców w zakresie, o którym mowa w pkt 1-3, jeżeli zarządzana przez nich infrastruktura kolejowa umożliwia wzajemne przekazywanie pociągów, dzięki połączeniu linii kolejowych zarządzanych przez różnych zarządców. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym; 2) pociąg - przepisowo osygnalizowany, kierowany i wyposażony pojazd lub zespół pojazdów kolejowych zdolnych do samodzielnego poruszania się po torach kolejowych, zgodnie z wyznaczoną przez zarządcę trasą; 3) pociąg służbowy - pociąg pasażerski wykonujący przejazd bez pasażerów między stacją postojową a przewidzianą w rozkładzie jazdy stacją początkową lub końcową, pociąg z wagonami do naprawy i z naprawy lub pociąg próbny po naprawie; 4) pociąg technologiczny - pociąg zarządcy lub przedsiębiorcy działającego na jego zlecenie, wykonujący przewóz w celu budowy infrastruktury kolejowej, jej naprawy, utrzymania, nadzoru bądź usuwania awarii; 5) stacja kolejowa - układ torowy, połączony rozjazdami, wraz z urządzeniami sterowania ruchem i łączności, obejmujący co najmniej tor główny zasadniczy i tor główny dodatkowy, umożliwiający rozpoczynanie i kończenie jazdy pociągów, ich krzyżowanie i wyprzedzanie, a także zmianę składu lub kierunku jazdy; 6) całopociągowe przewozy kombinowane - przewozy ładunków wykonywane przy zastosowaniu rozwiązań technicznych, które przy zmianie środka transportu lub szerokości toru, nie będą wymagały przeładunku poszczególnych partii tego ładunku lub przestawienia pudła wagonu; 7) punkty handlowe - miejsca z dostępem do torów kolejowych, przeznaczone do odprawy osób lub rzeczy; 8) koszty wspólne - koszty, które w przybliżeniu równomiernie obciążają działalność zarządcy, i których nie da się zróżnicować zależnie od rodzaju usług i miejsc świadczenia; 9) pociągo-kilometr - przejazd jednego pociągu na odległość jednego kilometra. § 3. 1. Warunkiem przyznania przewoźnikowi kolejowemu, zwanemu dalej "przewoźnikiem", prawa dostępu do infrastruktury kolejowej jest potwierdzenie spełnienia koniecznych wymagań, przez dołączenie do składanych zarządcy wniosków: 1) poświadczonej kopii ważnej licencji, o której mowa w rozdziale 8 ustawy; 2) poświadczonej kopii ważnego świadectwa bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 19 ust. 2 ustawy; 3) oświadczenia przewoźnika, że prowadzenie pociągów będzie powierzane maszynistom posiadającym uprawnienia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy; 4) innych dokumentów określonych przez zarządcę w regulaminie przydzielania tras pociągów i korzystania z przydzielonych tras pociągów przez przewoźników, zwanym dalej "regulaminem". 2. Zarządca rozpatruje wnioski o przydzielenie tras pociągów złożone przez przewoźników najpóźniej w terminie 6 miesięcy przed dniem wejścia w życie rozkładu jazdy pociągów, z zachowaniem zasad równoprawnego traktowania przewoźników, przy uwzględnieniu priorytetów określonych w art. 30 ust. 2 ustawy. 3. Wnioski o przydzielenie tras pociągów, o których mowa w art. 30 ust. 7 ustawy, są rozpatrywane w kolejności zgłoszenia po rozpatrzeniu wniosków, o których mowa w ust. 2, z tym że wnioski zgłoszone w tym samym dniu powinny być rozpatrzone z zachowaniem równoprawnego traktowania przewoźników, przy uwzględnieniu priorytetów określonych w art. 30 ust. 2 ustawy. 4. Zarządca dokonuje odrębnej kwalifikacji otrzymanych wniosków o przydzielenie tras pociągów w trybie, o którym mowa w ust. 2 i 3, pod względem możliwości: 1) uwzględnienia ich w ogólnej puli zgłoszonego zapotrzebowania na przydział tras pociągów; 2) zakwalifikowania poszczególnych wniosków do priorytetów o przydzielaniu tras pociągów, określonych w art. 30 ust. 2 ustawy. 5. Rozpatrzeniu podlegają tylko te wnioski o przydzielenie tras pociągów, w których zawarto informacje: 1) identyfikujące przewoźnika i jego uprawnienia wynikające z licencji, o której mowa w rozdziale 8 ustawy; 2) określające rodzaj pociągów, zgodnie z § 8 ust. 1; 3) umożliwiające określenie rodzaju priorytetu, zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy; 4) niezbędne dla ustalenia opłaty podstawowej oraz wskaźników korekty stawek jednostkowych, o których mowa w § 7 i 8; 5) określone szczegółowo i zestawione zgodnie z wzorem określonym przez zarządcę w regulaminie. § 4. 1. Przewoźnik uzyskuje rezerwację dostępu do infrastruktury kolejowej w zakresie i na warunkach określonych w powiadomieniu o przydzielonych trasach pociągów, zwanym dalej "powiadomieniem". 2. Jeżeli zarządca nie może wskazać uzasadnionych przyczyn ograniczenia dostępu do czynnej i znajdującej się w jego zarządzie infrastruktury kolejowej jest obowiązany potwierdzić w powiadomieniu udostępnienie infrastruktury w zakresie wnioskowanym przez przewoźnika. 3. Przez uzasadnione przyczyny, o których mowa w ust. 2, rozumie się wyczerpanie zdolności przepustowej albo wyłączenie z eksploatacji linii kolejowej bądź brak możliwości korzystania z infrastruktury kolejowej zarządcy, w wyniku: 1) uwzględnienia zobowiązań wynikających z porozumień międzynarodowych; 2) uwzględnienia ograniczeń wynikających z rezerwacji przez zarządcę zdolności przepustowej dla przejazdów niezbędnych do zapewnienia sprawności eksploatacyjnej zarządzanej sieci; 3) wszczęcia procedury likwidacji linii kolejowej lub odcinka linii kolejowej, o której mowa w art. 9 ustawy. § 5. 1. Nie później niż na cztery miesiące po upływie terminu składania wniosków o przydzielenie tras pociągów, o którym mowa w § 3 ust. 2, zarządca opracowuje projekt rozkładu jazdy pociągów. 2. Zarządca jest obowiązany uzgodnić z przewoźnikiem dotyczącą go część projektowanego rozkładu jazdy pociągów. 3. Przewoźnik może odmówić uzgodnienia dotyczącej go części projektu rozkładu jazdy pociągów, jeżeli nie spełnia ona wymogów ujętych w zgłoszonych przez niego i przyjętych przez zarządcę wnioskach o przydzielenie tras pociągów. 4. Na podstawie uzgodnionego projektu rozkładu jazdy pociągów zarządca opracowuje obowiązujący rozkład jazdy pociągów. 5. Jeżeli przedstawiony w powiadomieniu rozkład jazdy pociągów nie uwzględnia tras pociągów uzgodnionych przez przewoźnika w projekcie rozkładu jazdy, może on w terminie 14 dni od dnia otrzymania powiadomienia zwrócić się pisemnie do zarządcy o wprowadzenie do rozkładu jazdy pociągów, odpowiednich zmian. Wprowadzenie zmian jest potwierdzane przez zarządcę w formie aneksu do powiadomienia, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez zarządcę wystąpienia przewoźnika w tej sprawie. § 6. 1. Zarządca zapewnia przewoźnikowi udostępnienie infrastruktury kolejowej, którą zarządza, przez umożliwienie: 1) przebywania pociągu i wykonania przez niego przejazdu na liniach kolejowych według określonej w umowie trasy pociągu; 2) korzystania z niezbędnej infrastruktury kolejowej zarządcy na przyznanej trasie pociągu. 2. Zarządca i przewoźnik mogą uzgodnić wprowadzenie dla każdej udostępnianej trasy "karty pociągu", której wzór określa załącznik do rozporządzenia. 3. Kartę pociągu wystawia zarządca oraz przekazuje ją i odbiera, w sposób uprzednio uzgodniony z przewoźnikiem. 4. Karta pociągu dostarczona maszyniście pociągu jest potwierdzeniem dopuszczenia pociągu do jazdy i przebywania na liniach kolejowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1. Maszynista pociągu nie może rozpocząć jazdy, jeśli nie otrzyma karty pociągu na określoną dla tej jazdy trasę pociągu. 5. W dostarczonej maszyniście pociągu karcie pociągu zarządca podaje numer trasy i dzień rozpoczęcia jazdy, wypełnia działki A i B oraz pozycje 2 i 4 w działce F. Pozostałe działki i pozycje wypełnia maszynista, z wyjątkiem pozycji 8, w działce F, którą wypełnia osoba odbierająca kartę pociągu. 6. Zarządca i przewoźnik mogą uzgodnić rozszerzenie i zmianę układu zapisów w karcie pociągu, w szczególności w sposób umożliwiający wykorzystanie jej także dla ewidencji czasu pracy drużyny trakcyjnej i pracy taboru oraz elektronicznego przetwarzania danych, zapewniając odpowiedni obieg wypełnionych kart pociągu i przetwarzanie zawartych w nich informacji. 7. Jeżeli karta pociągu jest przekazywana maszyniście bezpośrednio przed odjazdem pociągu przez pracownika zarządcy, może on odmówić jej wręczenia, jeżeli stwierdzi: 1) brak podpisu upoważnionego przedstawiciela przewoźnika na dokumencie poświadczającym, że maszynista posiada uprawnienia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy i znajomość trasy, którą będzie prowadzony pociąg; 2) brak dokumentów, które powinny znajdować się w pojeździe kolejowym, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy; 3) niedotrzymania innych warunków, określonych w przepisach lub regulaminie. 8. Karty pociągu uzgodnione przez zarządcę i przewoźnika stanowią, z zastrzeżeniem § 17 ust. 1 pkt 6, podstawę ustalenia ilości pociągo-kilometrów przy rozliczeniu opłaty podstawowej, o której mowa w art. 33 ustawy. § 7. 1. Opłata podstawowa jest ustalana jako iloczyn wykonanych pociągo-kilometrów i stawki jednostkowej właściwej dla określonej kategorii odcinka linii kolejowej i rodzaju pociągu. Opłata podstawowa za przejazd według przyznanej trasy jest sumą opłat za przejazd przez wszystkie odcinki linii na tej trasie. 2. Opłata podstawowa jest pobierana za usługi polegające w szczególności na: 1) umożliwieniu przejazdu pociągu przewoźnika po torach, rozjazdach linii i stacji kolejowych na przyznanej trasie pociągu albo trasie zastępczej wyznaczonej z uwagi na sytuację techniczno-eksploatacyjną na przyznanej trasie pociągu; 2) udostępnieniu na przyznanej trasie pociągu i według ustalonego dla niej rozkładu jazdy pociągów, na stacjach kolejowych lub innych miejscach postoju pociągu przewoźnika, urządzeń i obiektów zarządcy, umożliwiających pełną obsługę techniczną i handlową tego pociągu, w tym dojście, wsiadanie i wysiadanie pasażerów; 3) zapewnieniu dostępu do sieci trakcyjnej na trasie przejazdu pociągu przewoźnika, w tym podczas wykonywania prac manewrowych, rozrządczych i prac związanych z czynnościami przygotowania pociągu do przejazdu oraz jego zakończenia, według rozkładu jazdy pociągów; 4) kierowaniu i prowadzeniu ruchu, a także zapewnieniu, na żądanie przewoźnika, informacji związanych z przejazdem pociągu dotyczących: godziny odjazdu ze stacji początkowej, godziny faktycznego przybycia na stację końcową lub pośrednią, na której według rozkładu jazdy pociągów jest dokonywane włączenie, wyłączenie wagonów lub zmiana lokomotywy, godziny wystąpienia awarii, wypadków i zakłóceń na drodze przejazdu, mających wpływ na przejazd pociągów przewoźnika. 3. Opłata podstawowa może być pobierana również za następujące usługi, jeżeli zarządca posiada możliwości ich świadczenia: 1) telekomunikacyjne, w zakresie niezbędnym dla prowadzenia ruchu; 2) diagnozowanie stanu technicznego układu biegowego pojazdów kolejowych przewoźnika przy użyciu urządzeń zarządcy zabudowanych w torach; 3) dostęp do urządzeń i obiektów zarządcy umożliwiających: a) zaopatrzenie w paliwo, b) pobór energii elektrycznej, wody, sprężonego powietrza, c) zrzut ścieków i zebranie nieczystości, d) zajęcie na stacjach kolejowych torów w celu odstawienia taboru uszkodzonego lub wyłączonego podczas przejazdu, na okres uzgodniony pomiędzy przewoźnikiem i zarządcą. § 8. 1. Stawki jednostkowe opłaty podstawowej, zwane dalej "stawkami", określa się w odrębnie ustalonych tablicach dla: 1) pociągów pasażerskich kwalifikowanych - w tablicy 1; 2) pociągów pasażerskich innych niż kwalifikowane - w tablicy 2; 3) pociągów towarowych i lokomotyw luzem - w tablicy 3; 4) pociągów w przewozach kombinowanych - w tablicy 4; 5) pociągów służbowych - w tablicy 5. 2. Stawki przyjmuje się w wysokości określonej przez zarządcę i podanej do publicznej wiadomości w tablicach, o których mowa w ust. 1. 3. Elementami każdej z tablic, o których mowa w ust. 1, są stawki Sij takie, że: Sij = (kij + lij + w) x (1 + m) gdzie: kij - oznacza jednostkowy koszt zmienny jednego pociągo-kilometra, ustalony dla parametrów przyjętych w tablicach 1-4 (dla i-tego wiersza i j-tej kolumny), lij - oznacza koszt stały odniesiony do jednego pociągo-kilometra, ustalony dla parametrów przyjętych w tablicach 1-4 (dla i-tego wiersza i j-tej kolumny), w - oznacza koszty wspólne, m - oznacza marżę zysku. 4. Zarządca może przyjąć różną wielkość marży zysku dla każdego rodzaju pociągu według tablic, o których mowa w ust. 1. § 9. 1. Do kalkulacji stawek przyjmuje się: 1) łączne koszty stałe obejmujące: a) amortyzację, b) koszt utrzymania bieżącego, łącznie z kosztami niezbędnego w tym celu zatrudnienia, c) koszt prowadzenia ruchu łącznie z kosztami niezbędnego w tym celu zatrudnienia; 2) łączne koszty zmienne obejmujące pozostałą część kosztów, bez kosztów wspólnych; 3) koszty wspólne. 2. Jednostkowe koszty stałe i zmienne oblicza się w sposób określony w ust. 3-15, a koszty wspólne rozlicza się równomiernie na każdy planowany pociągo-kilometr. 3. W przypadku przejazdu pociągów pasażerskich kwalifikowanych, stawki za jeden pociągo-kilometr różnicuje się w poszczególnych wierszach tablicy 1, zależnie od średniej rozkładowej prędkości technicznej pociągu i w poszczególnych kolumnach tej tablicy oraz zależnie od technicznej dopuszczalnej prędkości dla odcinka linii kolejowej, tak aby stawki odpowiadające wyższej wartości wymienionych parametrów były wyższe, a także zostały zachowane szczegółowe zasady określone w ust. 4 i 5. 4. Koszty zmienne jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczania stawek w tablicy 1 uzależnia się od intensywności oddziaływania pociągu na tor, obliczonej dla zróżnicowanych w poszczególnych wierszach tablicy średnich prędkości technicznych pociągu, przy założeniu przeciętnej takiej samej masy tych pociągów. Zmienny koszt jednego pociągo-kilometra będzie miał taką samą wartość w poszczególnych pozycjach tego samego wiersza, a jego wartość w poszczególnych pozycjach wszystkich kolumn będzie powtarzalna. 5. Koszty stałe jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczania stawek w tablicy 1 różnicuje się zgodnie z opisem kolumn w tej tablicy, zależnie od dopuszczalnej prędkości technicznej. Stały koszt jednego pociągo-kilometra będzie miał taką samą wartość we wszystkich pozycjach tej samej kolumny. 6. W przypadku przejazdu pociągów pasażerskich innych niż kwalifikowane, stawki za jeden pociągo-kilometr różnicuje się w poszczególnych wierszach tablicy 2 zależnie od całkowitej masy pociągu brutto, a w poszczególnych kolumnach tablicy, zależnie od technicznej dopuszczalnej prędkości dla odcinka linii kolejowej, tak aby stawki odpowiadające wyższej wartości wymienionych parametrów były wyższe, a także zostały zachowane szczegółowe zasady określone w ust. 7 i 8. 7. Koszty zmienne jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczeń stawek w tablicy 2 uzależnia się od intensywności oddziaływania pociągu na tor, obliczonej zależnie od zróżnicowanej w układzie wierszy całkowitej masy pociągu brutto, a w układzie kolumn, od dopuszczalnych prędkości technicznych dla odcinków linii kolejowej. Wszystkie pozycje kosztów zmiennych w tablicy będą miały różną wartość. 8. Koszty stałe jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczeń stawek w tablicy 2 różnicuje się zgodnie z opisem kolumn tablicy, zależnie od dopuszczalnej prędkości technicznej dla odcinków linii kolejowej. Koszt stały jednego pociągo-kilometra będzie identyczny we wszystkich pozycjach każdej kolumny, a wartości podane w różnych kolumnach będą różne. 9. W przypadku przejazdu pociągów towarowych i lokomotyw luzem, stawki za jeden pociągo-kilometr różnicuje się w poszczególnych wierszach tablicy 3, zależnie od całkowitej masy brutto pociągu, a w poszczególnych kolumnach tej tablicy, zależnie od technicznej dopuszczalnej prędkości dla odcinka linii kolejowej, tak aby stawki odpowiadające wyższej wartości wymienionych parametrów były wyższe, a także zostały zachowane szczegółowe zasady określone w ust. 10 i 11. 10. Koszty zmienne jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczeń stawek w tablicy 3 uzależnia się od intensywności oddziaływania pociągu na tor, obliczonej zależnie od zróżnicowanej w układzie wierszy całkowitej masy pociągu brutto, a w układzie kolumn, od dopuszczalnych prędkości technicznych dla odcinków linii kolejowej. Wszystkie pozycje kosztów zmiennych w tabeli będą miały różną wartość. 11. Koszty stałe jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczeń stawek w tablicy 3 różnicuje się zgodnie z opisem kolumn tablicy 3, zależnie od dopuszczalnej prędkości technicznej dla odcinków linii kolejowej. Koszty stałe jednego pociągo-kilometra będą identyczne we wszystkich pozycjach każdej kolumny, a wartości podane w różnych kolumnach będą różne. 12. Stawki oraz koszty za jeden pociągo-kilometr dla całopociągowych przewozów kombinowanych różnicuje się w poszczególnych wierszach i kolumnach tablicy 4, w sposób określony w ust. 9-11, z tym że dla wyliczenia stawek przyjmowane są tylko koszty stałe, których można by uniknąć, gdyby przewozy kombinowane nie były wykonywane. 13. W przypadku przejazdu pociągów służbowych, stawki za jeden pociągo-kilometr różnicuje się w poszczególnych wierszach tablicy 5, zależnie od całkowitej masy brutto pociągu, a w poszczególnych kolumnach tej tablicy, zależnie od technicznej dopuszczalnej prędkości dla odcinka linii kolejowej, tak aby stawki odpowiadające wyższej wartości wymienionych parametrów były wyższe, a także zostały zachowane szczegółowe zasady określone w ust. 14 i 15. 14. Koszty zmienne jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczeń stawek w tablicy 5 uzależnia się od intensywności oddziaływania pociągu na tor, obliczonej zależnie od zróżnicowanej w układzie wierszy całkowitej masy pociągu brutto, a w układzie kolumn, od dopuszczalnych prędkości technicznych dla odcinków linii kolejowej. Wszystkie pozycje kosztów zmiennych w tabeli będą miały różną wartość. 15. Koszty stałe jednego pociągo-kilometra przyjęte do obliczeń stawek w tablicy 5 różnicuje się zgodnie z opisem kolumn tablicy 5, zależnie od dopuszczalnej prędkości technicznej dla odcinków linii kolejowej. Koszty stałe jednego pociągo-kilometra będą identyczne we wszystkich pozycjach każdej kolumny, a wartości podane w różnych kolumnach będą różne. § 10. Zarządca może stosować dla przewoźników spełniających określone w regulaminie wymagania co do regularności kursowania pociągów oraz stosujących taryfy lub cenniki dla przewozów, których nie wykonywaliby oni kierując się jedynie interesem handlowym, średniosieciowe stawki określone dla rodzajów pociągów, o których mowa w § 8 ust. 1. Stawki średniosieciowe obliczane są jako średnia ważona stawek jednostkowych ustalonych dla każdego odcinka linii odniesionych do pociągo-kilometra. § 11. 1. Zarządca może w przypadku pociągów: 1) o identycznych prędkościach, relacjach, czasach przejazdu i miejscach zatrzymania, jeżeli są to co najmniej trzy kolejno po sobie następujące w dobie, ustalone trasy pociągu w rozkładzie jazdy pociągów; 2) dla których wnioski o przydział tras pociągów zostały zgłoszone w trybie, o którym mowa w § 3 ust. 3, nie wcześniej niż 14 dni po przesłaniu informacji, o której mowa w art. 9 ust. 2 ustawy, a wnioskowana trasa zwiększy obciążenie linii i odcinków linii ujętych w tym powiadomieniu; 3) przewoźnika, który jako jedyny, w określonym w umowie okresie rozliczeniowym, wykonuje przejazdy na danej linii kolejowej, zastosować, ograniczone w czasie, mniejsze od jedności wskaźniki zmniejszające stawki odpowiadające wskaźnikom obniżki kosztów, jakie wystąpią w przypadkach, o których mowa w pkt 1-3, jeżeli wskaźniki te będą dotyczyły w równym stopniu wszystkich przewoźników. 2. Zarządca może w przypadku pociągów: 1) dla których istnieje potwierdzona przez przewoźnika konieczność zapewnienia wymagań dotyczących trasy lub warunków przewozu, w szczególności ze względu na: a) skrajnię taboru lub ładunku, b) nacisk osi, c) długość pociągu, d) średnicę kół; 2) pasażerskich i towarowych, z nieprzewidzianą rozkładem jazdy wymianą, doczepianiem lub odczepianiem wagonów na stacjach pośrednich; 3) pasażerskich, o wydłużonych czasach postojów na stacjach pośrednich w celu wykonania czynności handlowych innych niż oczekiwanie na rozkładowe skomunikowanie z innym pociągiem, nie dłuższe niż 15 minut, zastosować większe od jedności wskaźniki zwiększające stawki odpowiadające wskaźnikom wzrostu kosztów jaki występuje w przypadkach, o których mowa w pkt 1-3, jeżeli wskaźniki te będą dotyczyły w równym stopniu wszystkich przewoźników. 3. Parametry różnicujące rodzaje pociągów i kategorie odcinków linii kolejowych w tablicach, o których mowa w § 8 ust. 1, określa zarządca, z możliwością zapisu w przedziale wartości. § 12. Zarządca podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty: 1) wysokość stawek określoną w tablicach, o których mowa w § 8 ust. 1; 2) wskaźniki obniżania i zwiększania stawek, o których mowa w § 11 ust. 1 i 2. § 13. 1. Opłaty dodatkowe są określane przez zarządcę na podstawie indywidualnych kalkulacji w ramach zawartej umowy z przewoźnikiem za usługi dodatkowe. 2. Opłaty dodatkowe zarządca pobiera za: 1) usługi świadczone tylko wtedy gdy zostały wymienione w regulaminie, a ich wykonania zażąda przewoźnik, obejmujące w szczególności: a) sprawowanie nadzoru nad przejazdem pociągów z ładunkami niebezpiecznymi, których obowiązek śledzenia wynika z odrębnych przepisów, b) udzielanie pomocy w prowadzeniu pociągów nadzwyczajnych, c) dostarczanie wody, sprężonego powietrza, zrzut ścieków i zebranie nieczystości, dostarczanie, tankowanie i rozlew paliwa z punktów lub urządzeń dystrybucyjnych zarządcy, d) dostarczanie energii elektrycznej dla zasilania urządzeń przewoźnika, podgrzewania składów pociągów pasażerskich, e) zapewnienie dodatkowych informacji o przejeździe pociągu, poza objętymi opłatą podstawową, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 4, f) przygotowanie i przydzielenie trasy pociągu, wcześniej niewnioskowanej; 2) usługi dodatkowo wymienione w umowie, o której mowa w § 17, obejmujące w szczególności: a) udostępnianie sieci telekomunikacyjnej dla celów innych niż określone w § 7 ust. 3 pkt 1, b) wydanie przewoźnikowi na indywidualne zamówienie wykresów ruchu pociągów, c) udostępnianie w formie elektronicznej lub jako druków, regulaminu oraz wykazu, o którym mowa w § 16 ust. 3, szczegółowych informacji wspomagających działalność marketingową przedsiębiorców zainteresowanych podjęciem przejazdów na sieci zarządcy, wyciągów z regulaminów i innych dokumentów wymagających dodatkowych kosztów ze strony zarządcy; 3) usługi świadczone tylko wtedy gdy zażąda tego przewoźnik, obejmujące dostęp do ogólnodostępnych urządzeń i obiektów zarządcy niewymienionych w § 7. § 14. 1. Opłaty podstawowe i dodatkowe za przejazdy pociągów pasażerskich i towarowych zarządca określa w sposób zapewniający pokrycie łącznych kosztów, które będzie musiał ponieść, zapewniając przewidywany zakres udostępnienia infrastruktury, z uwzględnieniem marży zysku. 2. Zarządca jest obowiązany prowadzić rachunek kosztów umożliwiający ustalenie: 1) stawek opłaty podstawowej w układzie określonym w § 8-10; 2) opłat dodatkowych, o których mowa w § 13. 3. Opłat podstawowych i dodatkowych nie nalicza się za przejazdy pociągów technologicznych. § 15. 1. Zarządca jest obowiązany, najpóźniej na 7 miesięcy przed dniem wejścia w życie nowego rozkładu jazdy pociągów, opracować projekt nowych stawek oraz opłat dodatkowych wraz z kalkulacją ich wysokości, w celu przedłożenia Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego do zatwierdzenia. 2. Na żądanie przewoźnika zarządca jest obowiązany umożliwić mu zapoznanie się z projektami, o których mowa w ust. 1. § 16. 1. Zarządca opracowuje regulamin w sposób zapewniający: 1) równoprawne traktowanie przewoźników na wszystkich następujących etapach współpracy: a) udostępniania informacji zawartych w regulaminie, b) przyjmowania wniosków o przydzielenie tras pociągów, c) rozpatrywania wniosków o przydzielenie tras pociągów, d) opracowywania rozkładu jazdy pociągów, e) przyznawania dostępu do infrastruktury kolejowej, f) zawierania umów o korzystanie z przydzielonych tras pociągów oraz umów ramowych, g) korzystania z infrastruktury kolejowej, h) rozliczania przejazdów, naliczania i pobierania opłat; 2) bezpieczne i sprawne wykonywanie przejazdów. 2. Regulamin należy opracować w taki sposób, aby przewoźnik uzyskał informacje: 1) umożliwiające komunikowanie się z zarządcą, a zwłaszcza: adres do korespondencji, telefony, faksy, adres poczty elektronicznej; 2) dotyczące szczegółowej specyfikacji usług świadczonych w ramach udostępnienia infrastruktury kolejowej i sposobów postępowania, które muszą być zachowane przy korzystaniu z niej; 3) o trybie wprowadzania uzupełnień lub zmiany wymagań dotyczących sporządzania, przekazywania, terminów składania wniosków o przydzielenie tras pociągów; 4) o sposobie wprowadzania do powiadomienia wzajemnie uzgodnionych zmian; 5) o wymaganiach i warunkach dotyczących taboru, personelu i organizacji przejazdów dla składających wnioski o przydzielenie tras pociągów; 6) dotyczące postępowania w przypadku braku zdolności przepustowej, koniecznej dla uwzględnienia potrzeb zgłoszonych we wnioskach o przydzielenie tras pociągów; 7) o obowiązujących instrukcjach, przepisach i regulaminach, które będą obowiązywały przewoźnika w czasie korzystania z infrastruktury kolejowej; 8) o sposobie udostępniania przewoźnikowi opisu aktualnych warunków i parametrów technicznych linii; 9) dotyczące informowania przewoźników o zmianach dotyczących parametrów technicznych i eksploatacyjnych linii, na których przyznano trasy, w tym o ograniczeniach związanych z robotami, wprowadzanych ograniczeniach prędkości i innych ograniczeniach eksploatacyjnych, specyficznych działaniach urządzeń sterowania ruchem kolejowym i łączności oraz urządzeń kontrolnych i diagnostycznych taboru; 10) które, przewoźnik jest obowiązany przekazywać zarządcy przed, w czasie i po zakończeniu przejazdu; 11) o trybie i warunkach dokonywania zmian w obowiązującym rozkładzie jazdy; 12) o ograniczeniach w korzystaniu z infrastruktury kolejowej; 13) o szczególnych wymaganiach dotyczących tras udostępnianych przez zarządcę; 14) o sposobie ustalania opłat za korzystanie z infrastruktury kolejowej oraz o możliwości przyznawania ulg w opłacie podstawowej, z określeniem warunków ich udzielania i wysokości. 3. Zarządca jest obowiązany załączyć do regulaminu albo odrębnie udostępnić przewoźnikowi wykaz stacji kolejowych i punktów handlowych, z określeniem urządzeń służących odprawie osób bądź rzeczy, odległości między wszystkimi stacjami i punktami handlowymi oraz dopuszczalnych nacisków osi na szyny i dopuszczalnych maksymalnych prędkości. § 17. 1. W umowie o korzystanie z przydzielonych tras pociągów należy w szczególności określić: 1) trasy przydzielone przewoźnikowi w rozkładzie jazdy pociągów; 2) zakres, sposób i warunki udostępniania oraz korzystania z infrastruktury kolejowej związanej z przydzieloną trasą pociągu; 3) sposób zorganizowania i realizacji dostępu do urządzeń, do których zarządca zapewni dostęp przewoźnikom, zgodnie z § 13 ust. 2; 4) usługi, które zarządca zapewnia na rzecz przewoźnika w ramach opłaty podstawowej, o których mowa w art. 33 ust. 10 ustawy, i opłat dodatkowych, o których mowa w § 13 ust. 2; 5) jednostki organizacyjne i osoby wyznaczone do współpracy, wraz z określeniem ich obowiązków i uprawnień; 6) tryb i warunki potwierdzania wykonania i dokumentowania przejazdu pociągu, umożliwiające ustalenie ilości pociągo-kilometrów przy rozliczaniu opłaty podstawowej, o której mowa w art. 33 ustawy, a także sposób dopuszczenia pociągu do jazdy; 7) termin oraz wysokość i sposób rozliczeń, a także sposób uiszczenia: a) opłaty podstawowej, z określeniem zastosowanych podwyżek i obniżek, b) opłaty dodatkowej, c) innych zobowiązań finansowych wynikających z umowy; 8) zakres i sposób ustalania odpowiedzialności stron umowy w przypadku wystąpienia szkód; 9) zasady postępowania i wzajemnego regulowania ewentualnych zobowiązań w przypadku: a) powstania przeszkód w wywiązaniu się stron z zobowiązań wynikających z umów, b) wystąpienia przeszkód w prowadzeniu ruchu, c) powstania sytuacji awaryjnej, d) odstąpienia od umowy albo jej rozwiązania; 10) sposób rozstrzygania sporów; 11) skutki niedotrzymania warunków umowy, w tym niewykorzystania przyznanych tras. 2. Zarządca jest obowiązany załączyć do umowy nieodpłatnie kompletny rozkład jazdy pociągów przewoźnika oraz odpłatnie, na żądanie przewoźnika, wykresy ruchu dotyczące przyznanych mu tras pociągów. 3. Zmiana umowy wymaga zachowania formy pisemnej. § 18. W umowie ramowej należy w szczególności określić: 1) okres, na który zawiera się umowę; 2) zdolność przepustową przewidzianą do rezerwacji przez zarządcę na rzecz przewoźnika w kolejnych rozkładach jazdy pociągów, w okresie obowiązywania umowy; 3) warunki, które stworzą przewoźnikowi podstawę do zawarcia umów z nadawcami przesyłek, a zarządcy zapewnią wykorzystanie zarezerwowanej zdolności przepustowej; 4) skutki niedotrzymania warunków umowy, w tym niewykorzystania zarezerwowanej zdolności przepustowej. § 19. 1. Zarządcy, których sieci kolejowe łączą się, zawierają porozumienie dwustronne lub wielostronne, określające formy współdziałania dotyczące udostępniania infrastruktury przewoźnikom, w szczególności w zakresie: 1) wspólnej reprezentacji wobec przewoźników; 2) wskazania punktów styku sieci kolejowych; 3) wskazania jednostek organizacyjnych i ich przedstawicieli wyznaczonych do współpracy; 4) sposobu korzystania z budynków, budowli i urządzeń; 5) zagadnień organizacyjno-technicznych; 6) sporządzania rozkładu jazdy dla wykonywania przejazdów po liniach kolejowych współdziałających zarządców; 7) wymagań w zakresie warunków prowadzenia ruchu pociągów; 8) obowiązków w zakresie zapewnienia sprawności eksploatacyjnej odcinków linii kolejowych przylegających do punktów styku; 9) sposobu działania w sytuacjach wyjątkowych i w szczególnie trudnych warunkach, w tym wskazania trybu wyjaśniania przyczyn wypadków kolejowych i katastrof, ich skutków finansowych oraz sposobów prowadzenia związanej z tym dokumentacji; 10) obsługi przejazdów międzynarodowych oraz sposobu rozliczeń finansowych z tego tytułu; 11) trybu rozstrzygania sporów. 2. Jeżeli przejazd pociągów wjeżdżających przez stacje graniczne na sieci kolejowe zarządców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie został zamówiony u zarządcy przez licencjonowanego przewoźnika, zarządca może uzależnić przejęcie pociągu na stacji granicznej od powierzenia wykonania przejazdu przewoźnikowi, który posiada licencję. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 768) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 2001/14/WE z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej oraz świadectw bezpieczeństwa (Dz. Urz. WE L 075 z dnia 15.03.2001). Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej: - z dnia 6 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad udostępniania linii kolejowych oraz współdziałania zarządów kolei między sobą i z przewoźnikami kolejowymi (Dz. U. Nr 102, poz. 1126), - z dnia 12 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania opłat za udostępnianie linii kolejowych przewoźnikom kolejowym (Dz. U. Nr 111, poz. 711), które utraciły moc z dniem 1 czerwca 2003 r. na podstawie art. 76 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia rodzajów statków stanowiących polską własność niepodlegających obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego (Dz. U. Nr 83, poz. 769) Na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2277) zarządza się, co następuje: § 1. Obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego nie podlegają następujące rodzaje statków stanowiących polską własność, jeżeli nie uprawiają żeglugi poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: 1) bez napędu mechanicznego; 2) z napędem mechanicznym, o długości całkowitej do 15 metrów. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz.1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia rodzajów statków stanowiących polską własność nie podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego (Dz. U. Nr 130, poz. 871), które na podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oddawczych skrzynek pocztowych (Dz. U. Nr 83, poz. 770) Na podstawie art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie oddawczych skrzynek pocztowych (Dz. U. Nr 177, poz. 1731) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minimalny poziom ochrony, o której mowa w ust. 1, w zakresie poufności, wodoszczelności, zabezpieczenia przeciwpożarowego, przed korozją oraz kradzieżą przesyłek listowych określają odpowiednie Polskie Normy.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Elementy konstrukcyjne otworu wrzutowego skrzynki nie powinny mieć ostrych krawędzi."; 2) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wymiary otworu wrzutowego skrzynki powinny wynosić: 1) szerokość: a) nie mniej niż 230 mm i nie więcej niż 280 mm - w przypadku skrzynek, w których przesyłki listowe umieszczane są krótszą krawędzią przesyłki, b) nie mniej niż 325 mm i nie więcej niż 400 mm - w przypadku skrzynek, w których przesyłki listowe umieszczane są dłuższą krawędzią przesyłki; 2) wysokość - nie mniej niż 20 mm i nie więcej niż 40 mm.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie dopuszczalnych zawartości pozostałości środków ochrony roślin w paszach 2) (Dz. U. Nr 83, poz. 771) Na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się dopuszczalne zawartości pozostałości środków ochrony roślin w paszach, stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W: Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 kwietnia 2004 r. (poz. 771) DOPUSZCZALNE ZAWARTOŚCI POZOSTAŁOŚCI ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN W PASZACH1) Lp.Nazwa zwyczajowa substancji aktywnej środka ochrony roślinNazwa chemiczna lub substancja czynnaDopuszczalne zawartości pozostałości środka ochrony roślin w materiale paszowym (mg/ kg)Nazwa materiału paszowego 12345 1ABAMEKTYNA(suma awermektyny B1a, awermektyny B1b i delta-8,9 izomeru awermektyny B1a)0,1truskawki (inne niż dziko rosnące), sałata i podobne 0,05papryka, chmiel (suszony) 0,02wątroba bydlęca, orzechy, pomidory, oberżyna, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) i jaja4), pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża 0,005mleko3) 2ACEFATacetyloamid O,S-dimetylotio-fosforowy0,05nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 3ACIBENZOLAR-S-METYLOWY 1,0pomidory 0,1orzechy laskowe, banany 0,5mango 0,05zboża, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,02materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 4ALDIKARB(suma aldikarbu, jego pochodnych sulfotlenkowych i sulfonowych wyrażona jako aldikarb)0,2kalafiory, orzechy pekan, brukselka, owoce cytrusowe 0,5ziemniaki O-metylokarbamoilooksym-2-metylo-2-(metylotio) propionaldehydu0,1banany, karotka, pietruszka 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 5AMITRAZ(suma amitrazu i jego metabolitów zawierających 2,4 dimetylo anilinę wyrażone jako amitraz)20,0chmiel (suszony) 1,0nasiona bawełny, owoce ziarnkowe NN-bis(2,4-dimetylofenyloimi-nometylo) metyloamina0,5bakłażany 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 0,02zboża, warzywa cebulowe oraz materiały paszowe z drobiu2) i jaja4) 6AMITROL3-amino-1,2,4-triazol0,02nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05oliwki 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 7ARAMIT2-(4-tert-butylofenoksy)-1-me-tyloetyl 2-chloroetylo siarczan0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 8ATRAZYNA2-chloro-4-etyloamino-6-izo-propylo-amino-1,3,5-triazyna0,1materiały paszowe pochodzenia roślinnego 9AZOKSYSTROBINAmetylo (E)-2-2-[6-(2cyjanofenoksy)pirimidyno-4-yloksy]fenyl-3-metoksyakrylan20chmiel (suszony) 5,0selery łodygowe, ryż 3,0sałata i podobne, zioła, jeżyny, maliny 2,0oberżyna, truskawki (inne niż dziko rosnące), banany, papryka, pomidory, winogrona, cebula dymka 1,0karczochy, ogórki, cukinie, korniszony, fasola (ze strąkami), owoce cytrusowe 0,5dynie, melony, arbuzy, groszek warzywny (ze strąkami), nasiona soi i rzepaku, kalafiory 0,3owies, żyto, pszenżyto, jęczmień, pszenica, kapusta głowiasta 0,2groszek warzywny (bez strąków), karotka, chrzan, pasternak, fasolka warzywna (bez strąków), korzenie pietruszki, salsefia, kalarepa 0,1nasiona warzyw strączkowych, por, orzechy, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,01mleko3) 10AZYMSULFURON1-(4,6-dimetoksypirymidyn-2-ylo)-3-[2-metyl-4-(2-metylo-2H-tetrazol-5-ilo)-2H-pirazol-3-ilosulfonylo]mocznik0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), nasiona roślin oleistych 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 11AZYNOFOS ETYLOWYditiofosforan O,O-dietylo-S-(3,4-dihydro-4-oksobenzo[d]-1,2,3-triazyn-3-ylo) metylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża oraz materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 12AZYNOFOS METYLOWYditiofosforan1,0winogrona, owoce cytrusowe O,O-dimetylo-S-(3,4-dihydro-4-oksobenzo [d]-1,2,3-triazyn-3-ylo) metylu0,5pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 13AZOCYKLOTYNA i CYHEKSATYNA(suma azoksyklotynu i cyheksatynu wyrażona jako cyheksatyna)0,5fasolka warzywna ze strąkami 0,3śliwki, winogrona przeznaczone na wino 0,2mięso bydlęce, owoce cytrusowe, jabłka 0,1orzechy, gruszki, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05zboża i pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4), pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 14BARBAN3-chlorofenylokarbaminian 4-chlorobut-2-ynylu (wyrażony jako 3-chloroanilina)0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 15BENALAKSYLDL-N-(2,6-dimetylofenylo)-N-fenyloacetyloalaninian metylu0,5sałata, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,2papryka, cebula, pomidory i winogrona 0,1czarna herbata z przetworzonych liści (Camellia sinensis), chmiel (suszony), arbuzy, melony 0,02warzywa liściowe, świeże zioła 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, mleko3), jaja4) 16BENFUROKARBN,N-[2,3-dihydro-2,2-dimetylo-benzofurano-7-5,0chmiel (suszony) yloksykarbonylo(metylo)aminotio]-N-izopropylo-β-alani-nian etylu0,5materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2' 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, mleko3), jaja4) 17BENTAZON(suma bentazonu i odmiennych 6-OH i 8-OH-bentazonu wyrażona jako bentazon)0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 0,5groszek warzywny (ze strąkami) 0,2groszek warzywny (bez strąków) 0,05materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), jaja4) 0,02mleko3) 18BENOMYL1-(butylokarbamoilo)benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu5,0 3,0owoce cytrusowe, sałata warzywa kapustne głowiaste z wyjątkiem brukselki 19KARBENDAZYMbenzimidazol-2-ilokarbaminian metylu2,0fasola (nasiona), owoce ziarnkowe, rabarbar, selery łodygowe i winogrona 20TIOFANAT METYLUO-fenylenobis [4,4'-(3-tioallo-fanian)]dimetylu (suma karbendazymu, benomylu i tiofanatu metylu w przeliczeniu na karbendazym)1,0morele, banany, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), ogórki z wyjątkiem korniszonów, grzyby hodowlane 0,5oberżyna, dynie, melony, śliwka, brukselka, pomidory, ogórki 0,3cukinie 0,2soja 0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 21BIFENTRYNA(Z)-(1RS,3RS)-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoroprop-1-enylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan10,0chmiel (suszony) 2-metylobifenyl-3-ylometylu5,0herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 2,0sałata i podobne 1,0warzywa kapustne głowiaste 0,5pszenica, jęczmień, owies i pszenżyto, truskawki (inne niż dziko rosnące), fasolka warzywna (ze strąkami) 0,3owoce ziarnkowe 0,2owoce pestkowe, winogrona, warzywa kapustne kwiatostanowe, oberżyna, papryka, pomidory 0,1tłuszcz bydlęcy2), owoce cytrusowe, banany, ogórki, cukinie, korniszony, groszek warzywny (ze strąkami), nasiona roślin oleistych 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,01mleko3) i jaja4) 22BINAPAKRYL3-metylobut-2-enian 2,4-dinitro-6-sec-butylofenylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 23BITERTANOL1-(bifenyl-4-iloksy-3,3-dimetylo-1-(1,2,4 triazol-1-ilo)butan-2-ol3,0banany, pomidory 2,0owoce ziarnkowe, śliwki 1,0morele, wiśnie, brzoskwinie (w tym nektaryny i podobne hybrydy) 0,5ogórki, cukinie, korniszony 0,1orzechy, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 24BROMKI NIEORGANICZNE (w przeliczeniu na jon bromu) 50,0zboża 25BROMOFOS ETYLOWYtiofosforan O-4-bromo-2,5-dichlorofenylo-O,O-dietylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (wysuszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 26BROMOPROPYLAT4,4'-dibromobenzilan izopropylu0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 27CHINOMETIONAT6-metylo-1,3-ditiolano[4,5b]-chinoksalin-2-on0,3owoce i warzywa 28CHLORFENWINFOSfosforan(Z,E)-2-chloro-1 -(2,4di-chlorofenylowinyl- o-dietylu)1,0owoce cytrusowe 0,5warzywa korzeniowe i bulwiaste oraz warzywa cebulowe 0,1pozostałe warzywa 0,05inne owoce i grzyby 29CHLORMEKWAT (CCC)chlorek 2-chloroetylotrimety-loamoniowy10,0grzyby hodowlane 5,0owies 2,0jęczmień, żyto, pszenżyto, pszenica 1,0winogrona 0,3gruszki 0,2nerki wołowe 0,1nasiona roślin oleistych, oliwki, orzechy, chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) oraz wątroba bydlęca 0,05kukurydza i pozostałe zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 30CHLOROBENZYDsulfid 4-chlorobenzylowo-4-chlorofenylowy0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,05materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 31CHLOROBENZYLAT4,4'-dichlorobenzilan etylu0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Ca-mellia sinensis) oraz materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 32CHLOROBUFAM3-chlorofenylokarbaminian 1-metyloprop-2-ynylu (wyrażone jako 3-chloroanilina)0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 33CHLOROFENAPYR 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 34CHLOROFENSON4-chlorobenzenosulfonian 4-chlorofenylu0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,05materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 35CHLOROKSURON3-[4-(4-chlorofenoksy)fenylo]-1,1-dimetylomocznik0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 36CHLOROPIRYFOStiofosforan O-3,5,6-trichloropirydyn-2-ylo-O,O-dietylu2,0mandarynki, kiwi 3,0banany 1,0karczochy, porzeczki, kapusta głowiasta i agrest 0,5jeżyny, kapusta pekińska, maliny, owoce ziarnkowe, oberżyna, papryka, pomidory i winogrona 0,2truskawki (inne niż dziko rosnące), jęczmień, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), śliwki, rzodkiewki, rzodkiew, cebula, cytryny, jęczmień 0,3wiśnie, grejpfruty, limonki, pomarańcze 0,1chmiel (suszony), karotka, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, owies, żyto i pozostałe zboża oraz materiały paszowe z drobiu2) 0,01jaja4) i mleko3) 37CHLOROPIRYFOS METYLOWYtiofosforan O-3,5,6-trichloropiryd-2-ylo-O,O-dimetylu3,0zboża 1,0mandarynki (włączając klementynki i podobne hybrydy) 0,5truskawki (inne niż dziko rosnące), owoce ziarnkowe, pomarańcze, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), oberżyna, papryka, pomidory 0,3cytryny 0,2winogrona 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,01jaja4) i mleko3) 38CHLOROPROFAM3-chlorofenylokarbaminian izopropylu0,1karotka, trybula, pasternak, pietruszka i selery 0,05pozostałe warzywa i owoce 39CHLOROTALONILtetrachloroizoftalonitryl50,0chmiel (suszony) 10,0jeżyny, maliny, porzeczki, por, agrest i selery łodygowe 5,0korniszony, cebula dymka i zioła 3,0warzywa kapustne kwiatostanowe, truskawki (inne niż dziko rosnące), winogrona na wino i kapusta głowiasta 2,0 1,0 0,5 0,3groszek warzywny (ze strąkami), brusznica, oberżyna, papryka, pomidory i grzyby hodowlane morele, dynie, melony, arbuzy, ogórki z wyjątkiem korniszonów, karotka, owoce ziarnkowe, selery, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), winogrona spożywcze czosnek, brukselka, cebula szalotka, cebula groszek warzywny (bez strąków) 0,2banany 0,1jęczmień, owies, żyto, pszenżyto, pszenica i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05orzechy ziemne i fasolka (bez strąków) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 40CHLOZOLINAT(RS)-3-(3,5-dichlorofenylo)-5-metylo-2,4-diokso-1,3-oksazolidyno-5-karboksylan etylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 41CINIDON ETYLOWY(suma cinidon-etylu i jego E-izomeru)0,1zboża, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 42CYAZOFAMID 0,5owoce jagodowe 0,2pomidory, papryka 0,1ogórki, korniszony 0,02zboża, nasiona roślin strączkowych, ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 43CYFLUTRYNAmieszanina dwóch par enancjomerów:20,0chmiel (suszony) [(1S,3S)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2-0,5sałata i podobne dimetylocyklopropanokarboksylan (R)- a-cyjano-4-fluoro-3-fenoksy-benzylu +0,3warzywa kapustne liściaste, papryka i winogrona (1R,3R)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-0,2owoce ziarnkowe, wiśnie, warzywa kapustne głowiaste i śliwki a-cyjano-4-fluoro-3-fenoksy-benzylu]0,1ogórki, czarna herbata z przetworzonych liści (Camellia sinensis) i [(1S,3R)-3-(2,2-dimetylocyklo-propanokarboksylan (R)-a-cyjano-4-fluoro-3-fenoksybenzylu + (1R,3S)-3-(2,2-di-chlorowinylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a-cyjano-4-fluoro-3-fenoksy-benzylu]0,05warzywa kapustne kwiatostanowe, kalafiory, warzywa strączkowe, kukurydza, nasiona rzepaku, pomidory, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) (w stosunku ok. 1:2)0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża oraz mleko3) i jaja4) 44CYCLANILIDE 0,2nasiona bawełny 0,1herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 45CYHALOFOP BUTYL(suma cyhalofopu butyl i jego wolnych kwasów)0,05nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 46CYPERMETRYNA(suma izomerów cypermetryny)30chmiel (suszony) (1RS)-cis,trans-3-(2,2-dichlorowinylo)-2,2-dimetylocyklopro-panokarboksylan (RS)-α-cyjano-3-fenksybenzylu2,0morele, karczochy, zioła, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), sałata i podobne, dzikie jagody, owoce leśne i owoce cytrusowe 1,0warzywa kapustne liściaste, owoce ziarnkowe, wiśnie, śliwki i grzyby dziko rosnące 0,5warzywa kapustne kwiatostanowe, fasolka warzywna (ze strąkami), groszek warzywny (ze strąkami), warzywa kapustne głowiaste, por, szpinak i podobne, oberżyna, papryka, pomidory, owoce jagodowe (inne niż dziko rosnące), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i winogrona 0,2nasiona bawełny, ogórki, korniszony, cukinie, dynie, melony, arbuzy, jęczmień, owies, kalarepa, nasiona lnu, nasiona maku, nasiona rzepaku, nasiona sezamu i pestki słonecznika, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego 2) z wyjątkiem materiałów paszowych z drobiu 0,1czosnek, cebula, cebula szalotka i szparagi 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża oraz materiały paszowe z drobiu2) i jaja4) 0,02mleko3) 472,4-D(suma 2,4-d i jego estrów wyrażona jako 2,4-d)1,0owoce cytrusowe, nerki zwierząt gospodarskich (oprócz drobiowych) 0,1nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,01mleko3), jaja4) 482,4-DB 0,1herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), składowane ziemniaki, wątroba i nerki zwierząt gospodarskich, mleko3) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, jaja4) materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 49DAMINOZYDkwas N,N-dimetyloaminobursztynoamowy (suma diaminozydu I 1,1-dimetylo-hydrazyny, wyrażona jako diaminozyd)0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05nasiona roślin oleistych, orzechy oraz materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża 50DELTAMETRYNA(1R)-cis-3-(2,2-dibromowinylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylan (S)-a--cyjano-3-fenoksybenzylu5,0chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i winogrona 1,0zboża i nasiona warzyw strączkowych 0,5warzywa kapustne liściaste, jeżyny, maliny, sałata i podobne, szpinak i podobne, składowane ziemniaki i zioła 0,2fasolka warzywna (ze strąkami), porzeczki, por, oberżyna, papryka, pomidory i agrest 0,1karczochy, warzywa kapustne kwiatostanowe, ogórki, cukinie, korniszony, cebula dymka, groszek warzywny (ze strąkami), owoce ziarnkowe, czosnek, warzywa kapustne głowiaste, oliwki, nasiona rzepaku, cebula szalotka, cebula, owoce pestkowe, winogrona 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, jaja4), materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) z wyjątkiem materiałów paszowych z drobiu 51DEMETON O-(S)METYLOWY(suma oksymetylometonowego demetonu i dememetonu-S-metylosulfonu wyrażona jako demeton oksymetylometylowy)0,1jęczmień i owies 52DEMETON (S)METYLOSULFON 0,05brukselka, kapusta głowiasta, kalarepa, sałata i podobne, nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony),herbata 53DEMETON OKSYMETYLOMETOWY (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża oraz materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 54DIALATdiizopropylotiokarbaminian S-2,3-dichloroallilu (suma dialatu i trialatu w przeliczeniu na trialat)0,2materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 55DIAZYNONtiofosforan O,O-dietylo-O-(2-izopropylo-6-metylo-pirymidyn-4-ylu)1,0grejpfruty, pomarańcze i pomelo 0,5oberżyna, papryka, pomidory 0,3jabłka, gruszki, wiśnie 0,2borówki (z rodzaju Vaccinium myrtyllus), porzeczki, karotka, kiwi, agrest 0,1śliwki 0,05orzechy, chmiel (suszony), nasiona roślin oleistych, czarna herbata z przetworzonych liści Camellia sinensis, materiały paszowe ze świń2) i drobiu2), jaja4) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża 0,01mleko3) 56DIBROMOETAN1,2-dibromoetan0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 57 1,1-dichloro 2,2-bis (4-etylo-fenylo-)etan0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 58DICHLOFLUANIDN-dichlorofluorometylotio-N-fenylo-N',N'- -dimetylosulfonoamid10,0owoce jagodowe, sałata, winogrona 5,0pozostałe owoce i warzywa 59DICHLORFOS (DDVP)fosforan 2,2-dichlorowinylodimetylu2,0zboża 0,1herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 60DICHLORPROP (w tym dichlorpop P)kwas (+)-2-(2,4-dichlorofenoksy)propionowy0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 61DIFENYLOAMINAN-difenyloamino benzol5,0jabłka 10,0gruszki 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 62DIKOFOL2,2,2-trichloro-1,1-bis(chlorofenylo)etanol (suma izomerów p,p' i o,p')2,0owoce cytrusowe i winogrona 50,0chmiel (suszony) 1,0pomidory, wątroba bydlęca, owcza i kozia 0,5dynie, melony, arbuzy, materiały paszowe pochodzące z woła2), owcy2) i kozy2) 0,2ogórki, cukinie, korniszony 0,1materiały paszowe z drobiu2), nasiona bawełny, czarna herbata z przetworzonych liści Camellia sinensis 0,05pozostałe nasiona roślin oleistych, orzechy, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), jaja4) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża oraz mleko3) 63DIKWATdibromek 9,10-dihydro-8a,10a-diazoniafenantrenowy10,0jęczmień 5,0nasiona lnu 2,0owies 1,0kukurydza i proso 0,5nasiona rzepaku 0,2nasiona fasoli i grochu 0,1herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony), nasiona roślin oleistych poza nasionami lnu 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 64DIMETOATditiofosforan O,O-dimetylo-S-metylo-karbamoilo-metylu2,0oliwki, cebula dymka (suma dimetoatu i ometoatu wyrażona jako dimetoat)1,0groszek warzywny (ze strąkami), wiśnie, kapusta głowiasta 0,5sałata 0,3brukselka, pszenica, żyto i pszenżyto 0,2kalafiory 0,05orzechy, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża 65DINOSEB4,6-dinitro-2-sec-butylofenol0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 66DINOTERB4,6-dinitro-2-tert-butylofenol0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 67DIOKSATIONbis (ditiofosforan) S,S'-1,4-dioksan-2,3-diylo-O,O, O',O'-tetraetylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 68DISULFOTON(suma disulfotonu i sulfotlenku) ditiofosforan O,O-dietylo-S-(2-etylotio)etylu3,0karotka 0,2jęczmień i sorgo 0,1pszenica 0,05chmiel (suszony), czarna herbata z przetworzonych liści Camellia sinensis, nasiona bawełny 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 69DNOK2-metylo-4,6-dinitrofenol0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 70DODYNAoctan 1-dodecyloguanidynowy1,0owoce ziarnkowe i pestkowe 0,2pozostałe owoce i warzywa 71ETEFONkwas 2-chloroetylofosfonowy5,0porzeczki 3,0owoce ziarnkowe, wiśnie, papryka i pomidory 2,0ananasy i nasiona bawełny 0,5jęczmień i żyto 0,2pszenica i pszenżyto 0,1chmiel (suszony), czarna herbata z przetworzonych liści (Camellia sinensis) i orzechy 0,05kukurydza i pozostałe zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 72ETIONbis(ditiofosforan) O,O,O',O'-tetraetylo-S,S'-metylenu3,0herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 2,0owoce cytrusowe 0,5owoce ziarnkowe i pestkowe, winogrona 0,1pozostałe owoce i warzywa 73ETOFUMESAT(suma ethofumesate i metabolitu 2,3-dihydro-3,3,-dmiteyl-2-oxo-benzofuran-5-yl metan sulfonatu wyrażona jako ethofumesate)0,1nasiona roślin oleistych, buraki, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony), materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 74ETOKSYSULFURON 0,1ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 75FAMOKSADON 2,0winogrona 0,3melony 0,2pomidory, oberżyna, ogórki, cukinie, jęczmień 0,1pozostałe zboża 0,05materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4), nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, kukurydza, ryż 76FENAMIFOS(suma fenamifosu, jego tlenków siarki i sulfonu wyrażona jako fenamifos)0,05banany, pomidory, oberżyna, ogórki, cukinie, melony, arbuzy, kapusta brukselska, kapusta głowiasta, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,5karotka 0,1papryka 0,02zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), jaja4) 0,005mleko3) 77FENARYMOLalkohol 2,4'-dichloro-a-(5-pirymidynylo) benzhydrylowy5,0chmiel (suszony) 1,0porzeczki, wiśnie i agrest 0,5morele, papryka, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy) i pomidory 0,3banany, truskawki (inne niż dziko rosnące), owoce ziarnkowe i winogrona 0,2ogórki, cukinie, korniszony 0,1maliny, wiśnie 0,05dynie, melony, czarna herbata z przetworzonych liści Camellia sinensis, warzywa liściowe i świeże zioła 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 78FENBUTATYNY TLENEKtlenek bis[tris(2-metylo-2-fenylopropylo)cyny]5,0owoce cytrusowe 2,0owoce ziarnkowe i winogrona 3,0banany 1,0oberżyna, truskawki (inne niż dziko rosnące), papryka i pomidory 0,5ogórki z wyjątkiem korniszonów i cukinie 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 79FENCHLORFOStiofosforan O,O-dimetylo-O-2,4,5-trichlorofenylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 80FENHEKSAMID 10,0owoce jagodowe, kiwi 5,0wiśnie, truskawki (inne niż dziko rosnące), winogrona, agrest, borówki, porzeczki 2,0śliwki 1,0pomidory 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 81FENITROTIONtiofosforan-O,O-dimetylo-O-3-metylo-4-nitrofenylu2,0owoce cytrusowe 0,5pozostałe owoce i warzywa 82FENPROPIMORF(+)-cis-4-[3-(4-tert-butylofenylo) - 2-metylopropylo]-2,6-dimetylomorfolina2,0banany 1,0truskawki (inne niż dziko rosnące), maliny 0,5jęczmień, pszenica, owies, żyto, pszenżyto, orkisz, brukselka, por 0,3wątroba bydlęca, kóz, świń i owiec 0,1herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05inne zboża, nerki bydlęce, kóz, świń i owiec, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 0,02mięso bydlęce, kóz, świń i owiec 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 83FENTYNA(suma trójfenylocyny, octanu, chlorku i wodorotlenku trifenylocyny wyrażona jako wodorotlenek trifenylocyny)0,5chmiel (suszony) 0,1ziemniaki i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 84FENTYN ACETAT 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 85FENTYN HYDROKSYD 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 86FLORASULAM 0,1orzechy, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 87FENWALERATsuma izomerów RR i SS0,1winogrona 88i ESFENWIALERAT (suma izomerów) 0,2jęczmień, owies, pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,05owoce ziarnkowe, pomidory, brukselka, kapusta głowiasta, nasiona roślin oleistych, żyto, pszenica, pszenżyto, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,02pozostałe zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego z drobiu2), mleko3), jaja4) suma izomerów RS i SR0,05herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), nasiona roślin oleistych, jęczmień, owies, pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe z drobiu2), mleko3), jaja4) 89FLUCYTRYNAT(RS)-a-cyjano-3-fenoksybenzylo(S)-2-(4-difluorometoksyfenylo)maślan0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony), 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4), zboża 90FLUMOKSAZYN 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 91FLUPYRSULFURON-METYLU 0,05nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 92FLUROKSYPYRkwas 4-amino-3,5-dichloro-6-fluoro-2-pirydyloksyoctowy0,5nerki zwierząt gospodarskich (oprócz drobiowych) (włączając jego estry wyrażone jako fluroksypyr)0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), jęczmień, owies, żyto, pszenżyto i pszenica 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 93FOKSYMtiofosforan O-a-cyjanobenzylidenoamino-O,O-dietylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 94FOLPET 15,0wiśnie, sałata, maliny, jagoda, porzeczki, winogrona, truskawki 10,0owoce cytrusowe i ziarnkowe, winogrona na wino 5,0pomidory 2,0inne owoce i warzywa 95FORAMSULFURON 0,05ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,01zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 96FORATditiofosforan O,O-dietylo-S-etylotiometylu0,1orzeszki ziemne, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) (suma foratu, jego pochodnych tlenowych i sulfonowych wyrażona jako forat)0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) jaja4) 0,02mleko3) 97FOSALONditiofosforan S-(6-chloro-2,3-dihydro-2-oksobenzoksazol-1-ilo)metylo-O,O-dietylu2,0owoce ziarnkowe i brzoskwinie 0,1oliwki, warzywa korzeniowe 1,0owoce cytrusowe i truskawki, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 98FOSFAMIDONfosforan (2-chloro-2-dietylokarbamo-ilo-1-metylo)winylo-dimetylu0,15owoce i warzywa 0,05zboża 99FOSMETditiofosforan S-ftalimidometylo-O,O-dimetylu0,1herbata 100FORMOTIONditiofosforan S-(N-formylo-N-metylokarbomoilo)metylo-O,O-dimetylu0,05orzechy, nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony) i herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 101FURATIOKARBN,N'-dimetylo-N-N-tiodikarbaminian butylo-2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofuran-7-ylu5,0chmiel (suszony) 0,1warzywa kapustne kwiatostanowe i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,5materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, mleko3), jaja4) 102GLIFOSATN-(fosfonometylo)glicyna50,0grzyby dziko rosnące 20,0jęczmień, owies, soja i sorgo 10,0nasiona bawełny, nasiona lnu, nasiona rzepaku i gorczyca 5,0żyto, pszenżyto i pszenica 3,0groszek 2,0nasiona fasoli, nasiona grochu, oliwki do pozyskiwania oliwy oraz nerki bydlęce, kozie i baranie 0,5nerki wieprzowe 0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4), pozostałe zboża 103HEKSAKONAZOL 0,1jęczmień i pszenica, jabłka, gruszki, winogrona, banany, pomidory 0,2truskawki (inne niż dziko rosnące) 0,05orzechy, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża 104 IPROWALIKARB 2,0winogrona 1,0pomidory 0,1ogórki, korniszony, cukinie, melony, arbuzy, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 105 ISOPROTURON 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 106 IMAZALIL 1-(β-alliloksy-2,4-dichlorofenyloetylo) imidazol5,0ziemniaki składowane, owoce ziarnkowe, owoce cytrusowe 2,0banany i melony 0,5pomidory 0,2ogórki, cukinie, korniszony 0,1chmiel (suszony) i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 107IMAZAMOKS 0,1ziemniaki składowane, chmiel (suszony) i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 108IPRODION3-(3,5-dichlorofenylo)-1-izopropylokarbamoiloimidazolidyno-2,4-dion10,0truskawki (inne niż dziko rosnące), borówki, porzeczki, owoce ziarnkowe, zioła, sałata i podobne, agrest i winogrona 5,0kapusta pekińska, fasolka warzywna (ze strąkami), kiwi, czosnek, kapusta głowiasta, cebula szalotka, oberżyna, papryka, pomidory, cebula, owoce pestkowe, owoce jagodowe i cytryny 3,0banany, ryż i cebula dymka 2,0cykoria, ogórki, cukinie, korniszony i mandarynki (włączając klementynki i podobne hybrydy) 1,0groszek warzywny (ze strąkami) i jęczmień 0,5nasiona rzepaku, czerwone buraki, brukselka i pszenica 0,3karotka, melony, rzodkiew i rzodkiewki 0,2nasiona warzyw strączkowych, orzechy laskowe, rabarbar i nasiona warzyw strączkowych 0,1chmiel (suszony), kalarepa, nasiona lnu, chrzan, pasternak i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i pozostałe zboża 0,05warzywa kapustne kwiatostanowe i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 109KAPTAFOLN-(1,1,2,2-tetrachloroetylotio)-cykloheks-4-eno-1,2-dikarboksyimid0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05zboża 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 110KAPTANN-(trichlorometylotio)cykloheks-4-ene-1,2-di-karboksymid15,0owoce i warzywa 111KAPTAN i 3,0owoce ziarnkowe, jagodowe, winogrona, pomidory 112FOLPET (suma) 2,0fasolka, endywia szerokolistna, por, owoce pestkowe, sałata, groch 0,1inne owoce i warzywa 113KARBARYLmetylokarbaminian 1-naftylu3,0morele, jabłka, gruszki, kapusta, brzoskwinie, śliwki, sałata i winogrona 1,0pozostałe owoce, pozostałe warzywa i ryż 0,5pozostałe zboża 114KARBOFURAN(suma karbofuranu, 3-hydroksykarbofuranu i 3-ketokarbofuranu wyrażona jako karbofuran)10chmiel (suszony) 0,5rzodkiewki, rzodkiew 0,3karotka, czosnek, marchew, pasternak, cebula szalotka, cebula i owoce cytrusowe 1153-HYDROKSYKARBO-FURANmetylokarbaminian 2,3-dihydro-2,2-dimetylobenzofuran-7-ylu0,2warzywa kapustne kwiatostanowe, dynie, arbuzy, melony, kalarepa, rzepa, brukiew i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01winogrona 0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 116KARBOSULFAN(suma karbosulfanu, karbofuranu, 3-hydroksykarbofuranu i 3-ketokarbofuranu)1,0chmiel (suszony) 2,3-dihydro-2,2-dimetylo-7-benzofuranylo[(dibutyloamino)tio]metylokarbaminian0,1karotka, marchew, pasternak i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,5materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, mleko3), jaja4) 117KARTAP 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 118KLOFENTEZYNA3,6-bis(2-chlorofenylo)-1,2,3,4,5-tetrazyna3,0jeżyny, maliny 2,0truskawki (inne niż dziko rosnące) 1,0winogrona przeznaczone na wino 0,5owoce ziarnkowe, porzeczki 0,3pozostałe owoce jagodowe, pomidory 0,2śliwki 0,1wątroba bydlęca, owiec i kóz, melony 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), orzechy, nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża i jaja4) 119KREZOKSYM METYLOWY(E)-2-metoksyimino-(2-o-toliloksymetylofenylo)-octan metylu1,0porzeczka, papryka, agrest i winogrona, truskawki (inne niż dziko rosnące) 0,5oberżyna i pomidory 0,2dynie, melony, arbuzy, owoce ziarnkowe i oliwki 0,1nasiona roślin oleistych, orzechy, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,02jaja4) metabolit 490M1:1-metoksymino-2-2(0-tolioksymetyl (fe-nyl))kwasu octowego0,05nerki zwierząt gospodarskich 0,02mięso, wątroba i tłuszcz zwierząt gospodarskich2) metabolit 490M9:2 (2-(4-hydroksy-2-metylofenoksy-metyl)fenyl)-2-metoksy-kwasu imino octowego0,05mleko3) 120KWINALFOSdietylotiofosforan O-2-chinoksalinylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 121KWINTOZEN(suma kwintozenu i pentachloroaniliny wyrażona jako kwintozen)0,05herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 122LAMBDA-CYHALOTRYNAprodukt reakcji zawierający równe ilości:10,0chmiel (suszony) (Z)-(1R)-cis-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoropropenylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylanu (S)-a-cyjano-3-fenoksybenzylu i (Z)-(1S)-cis-3-(2-chloro-3,3,3-trifluoropropenylo)-2,2-dimetylocyklopropanokarboksylanu (R)-a-cyjano-3-fenoksybenzylu1,0zioła, sałata i podobne, warzywa kapustne liściaste i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,5oberżyna, truskawki (inne niż dziko rosnące), grzyby dziko rosnące i szpinak 0,3selery łodygowe, por 0,2morele, fasolka warzywna (ze strąkami), groszek warzywny, kapusta głowiasta, winogrona, cytryny, limonki, mandarynki (włączając klementynki i inne hybrydy), brzoskwinie (włączając nektaryki i podobne hybrydy), dziko rosnące jagody i owoce 0,1warzywa kapustne kwiatostanowe, ogórki, korniszony, cukinie, porzeczki, owoce ziarnkowe, bulwa selery, pomarańcze, grejpfruty, papryka, rzodkiewki, agrest, pomelo, pozostałe owoce pestkowe i pomidory 0,05orzechy, jęczmień, dynie, arbuzy, melony, brukselka, cebula dymka, słodka kukurydza 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża LAMBDA-CYHALOTRYNA) (suma izomerów)0,5pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,05mleko3) 0,02materiały paszowe z drobiu2) i jaja4) 123LINDAN 0,05herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,7materiały paszowe z drobiu2) 0,02materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego z wyjątkiem materiałów paszowych z drobiu2) 0,001mleko3) 0,1jaja4) 124LINURON 1,0szczypiorek, pietruszka 0,2buraki, karczochy Jeruzalimskie, pasternak 0,5karotka 0,1fasolka warzywna (ze strąkami), groszek warzywny (ze strąkami), karczochy hiszpańskie, nasiona roślin strączkowych, ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 125MALATIONditiofosforan S-1,2-bis(etoksykarbonylo)etylo-O,O-dimetylu8,0zboża tiofosforan S-1,2-bis(etoksykarbonylo)etylo-O,O-dimetylu3,0warzywa z wyjątkiem korzeniowych (suma malationu i malaoksonu wyrażona jako malation)2,0owoce cytrusowe 0,5pozostałe owoce, pozostałe warzywa i herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 126UWODNIONY KWAS MALEINOWY4-hydroksy-3-(2H)-pyrydazynon50,0składowane ziemniaki 30,0karotka, pasternak 10,0cebula, cebula szalotka, czosnek 1,0pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, z wyjątkiem zbóż 127MANEBa) polimeryczny etylenobis(ditiokarbaminian)-manganawy25,0chmiel (suszony) wynik zmieszania Manebu-Zinebu z 20 % Mn i 2,5 % Zn5,0porzeczki, zioła, oliwki, sałata i podobne, agrest i owoce cytrusowe 128MANKOZEBb) mangan-etylen-1,2-bis-ditio-karbamat3,0owoce ziarnkowe, por i pomidory 129METIRAMc) wynik zmieszania NH3-Kompl. Zn-(N,N'- etylen-bis-ditio-karbamat)+N,N(-poly-etylen-bis-(thiokarbamyl)disulfid suma a+b+c liczona jako CS22,0morele, korniszony, truskawki (inne niż dziko rosnące), jęczmień, owies, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), rzodkiewki, winogrona i cukinie 130PROPINEBd) Zn-propylen-bis-dithio-Karbamat (polimer)1,0warzywa kapustne kwiatostanowe, fasolka warzywna (ze strąkami), groszek warzywny (ze strąkami), wiśnie, warzywa kapustne głowiaste, śliwki, żyto i pszenica, cebula dymka 131ZINEBe) Zn-etylen-1,2-bis-ditiokarbamat (suma wyrażona jako CS2)0,5warzywa kapustne liściaste, dynie, melony, arbuzy, ogórki z wyjątkiem korniszonów, czosnek, nasiona roślin oleistych z wyjątkiem rzepaku, cebula szalotka, cebula i selery łodygowe 0,2cykoria, karotka, selery bulwiaste, salcefia 0,1fasolka warzywna (bez strąków), groszek warzywny (bez strąków), kalarepa, pozostate rośliny oleiste, orzechy i herbata (suszone liście fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,03rzeżucha wodna 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 132MEKARBAMditiofosforan S-(N-etoksykarbonylo-N-metylokarbamoilo)metylo-O,O-dietylu2,0owoce cytrusowe 0,1chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża 133METAKRYFOS 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4), chmiel (suszony) i herbata (suszone liście fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostate materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 134METALAKSYL(+-)-N-(2-metoksyacetylo)-N-(2,6-ksylilo)-DL-alaninian metylu10,0chmiel (suszony) 2,0winogrona spożywcze 1,0endywia szerokolistna, winogrona na wino, owoce ziarnkowe, kapusta głowiasta, zioła i sałata 0,5truskawki (inne niż dziko rosnące), grejpfruty, ogórki, pomarańcze, pomelo, cebula szalotka i cebula, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,2melony, por, arbuzy i cebula dymka 0,1warzywa kapustne kwiatostanowe, karotka, pasternak, czarna herbata z przetworzonych liści (Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, mleko3), jaja4) 135METALAKSYL M 10,0chmiel (suszony) 2,0sałata 1,0winogrona 0,5owoce cytrusowe, ogórki, papryka 0,3truskawki (inne niż dziko rosnące), cykoria 0,2pomidory, kapusta włoska 0,1karotka 0,05melony, kapusta głowiasta, brokuły, kalafiory, arbuzy, szpinak, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 136METAMIDOFOSamidotiofosforan O,S-dimetylu2,0chmiel (suszony) 0,5warzywa kapustne głowiaste i pomidory 0,2owoce cytrusowe, oberżyna, sałata 0,1nasiona bawełny, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 137METOKSYCHLOR (DMDT)1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-metoksyfenylo)etan0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 138METOMYLS-metylo-N-(metylokarbamoiloksy)tioacetamid10,0chmiel (suszony) 3,0winogrona 139TIODIKARB3,7,9,13-tetrametylo-5,11-dioksa-2,8,14-tritia-4,7,9,12-tetraazapentadeka-3,12-dieno-6,10-dion2,0sałata, szpinak i podobne, zioła (suma tiodikarbu i metomylu wyrażona jako metomyl)1,0cytryny, limonki, mandarynki (w tym klementynki i inne hybrydy), jabłka 0,5grejpfruty, pomarańcze, pomelo, śliwki, rzodkiewki, pomidory, oberżyna 0,2owoce ziarnkowe poza jabłkami, morele, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy) 0,1wiśnia, orzeszki ziemne, soja, nasiona bawełny, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża 0,02inne owoce z wyjątkiem oliwek i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 140METSULFURON METYLOWY 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 141METYDATIONditiofosforan S-(2,3-dihydro-5-metoksy-2-okso-1,3,4-tiadiazol-3-ilo)metylo-O,O-dimetylu3,0chmiel (suszony) 2,0owoce cytrusowe 1,0oliwki 0,5winogrona 0,3owoce ziarnkowe 0,2owoce pestkowe z wyjątkiem wiśni 0,05nasiona rzepaku, orzechy, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 142METYLOBROMIDbromometan0,1nasiona roślin oleistych 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 143MEWINFOSfosforan (2-metoksykarbonylo-1-metylowinylodimetylu)0,5warzywa liściaste, owoce pestkowe 0,2morele, owoce ziarnkowe i cytrusowe 0,1pozostałe owoce i pozostałe warzywa 144MONOKROTOFOSfosforan-(1-metylo-2-metylokarbamoilo)winylodimetylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 145MONOLINURON3-(4-chlorofenylo)-1-metoksy-1-metylomocznik0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 146MYCHLOBUTANIL2-(4-chlorofenylo)-2-(1H-1,2,4-triazol-1-ilometylo)heksylokarbonitryl3,0owoce cytrusowe 2,0banany, chmiel (suszony) 1,0wiśnie, winogrona, truskawki (inne niż dziko rosnące), agrest, porzeczki 0,5owoce ziarnkowe, śliwki, brzoskwinie (w tym nektarynki i podobne hybrydy), papryka, karczochy 0,3pomidory, morele, oberżyna 0,2karotka, arbuzy, dynie, melony 0,1ogórki, korniszony, cukinie 0,05orzechy, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 147OKSADIARGIL 0,05ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,01zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 148OKSASULFURON 0,1ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 149PARAKWATkation 1,1'-dimetylo-4,4'-bipyridyniowychlorek 1,1'-dimetylo-4,4'-bipyridyniowy0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 150PARAOKSON 0,5owoce i warzywa 151PARATIONtiofosforan O,O-dietylo-O-4-nitrofenylu0,05nasiona roślin strączkowych, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 152PARATION METYLOWYtiofosforan O,O-dimetylo-O-4-nitrofenylu0,2ziarna grochu 0,05nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), 0,02zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 153PENDIMETALIN 0,2buraki, selery, karczochy Jeruzalimskie, pasternak, zioła inne niż trybula, szczypiorek, pietruszka i liście selera 0,1nasiona roślin strączkowych, ziemniaki składowane, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), chmiel (suszony) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 154PENKONAZOL 0,5chmiel (suszony) 0,2owoce ziarnkowe, winogrona, karczochy 0,1morele, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), melony, arbuzy, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) jaja4) 0,01mleko3) 155PERMETRYNA(suma izomerów permetryny):2,0zboża z wyjątkiem kukurydzy (1RS,3RS)-(1RS,3SR)-3-(2,2-dichlorowinylo)-2-dimetylocyklopropanokarboksylan 3-fenoksybenzylu0,5materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,2kukurydza 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, mleko3), jaja4) 156PIKOLINAFEN 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 157PIRYDATsuma pirydatu, jego hydrolizowanego produktu CL 9673 (3-fenylo-4-hydroksy-6-chloropirydazyny) 1,0por i zdolnych do hydrolizacji odmiennych CL 9673 wyrażona jako pirydat0,05owoce cytrusowe, orzechy, jabłka, gruszki, śliwka, pigwy, owoce jagodowe, inne owoce 0,05warzywa korzeniowe i bulwiaste, warzywa cebulowe, warzywa owocowe, warzywa kapustne kwiatostanowe, warzywa kapustne głowiaste, kalarepa, warzywa liściaste i świeże zioła, warzywa strączkowe, warzywa łodygowe (świeże), grzyby, nasiona oleiste, ziemniaki i zboża 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,2kapusta liściasta 158PIRYMIFOS METYLOWYdimetylotiofosforan O-2-dietyloamino-6-metylo-4-pirymidynylu5,0zboża 2,0winogrona na wino, kiwi, mandarynki (włączając klementynki i inne hybrydy), brukselka i grzyby hodowlane 1,0warzywa kapustne kwiatostanowe, karotka, melony, papryka, pomidory i pozostałe owoce cytrusowe 0,1ogórki 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 159PROCHLORAZ 10,0owoce cytrusowe 5,0sałata i podobne, zioła, mango, ananasy, papaja, cebula szalotka, awokado 2,0wątroba wołowa, grzyby hodowlane 1,0owies, jęczmień, ryż 0,5pszenżyto, pszenica, żyto, nerki wołowe, nasiona lnu, rzepaku i ziarna słonecznika, czosnek 0,3ziarna grochu 0,2tłuszcz wołowy 0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), jaja4), chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), pozostałe nasiona roślin oleistych 0,02mleko3) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, pozostałe zboża 160PROCYMIDONN-(3,5-dichlorofenylo)-1,2-dimetylo-1,2-cyklopro-1,2-dikarboksyimid10,0maliny 5,0truskawki (inne niż dziko rosnące), kiwi, sałata i podobne, winogrona 2,0fasolka warzywna (ze strąkami), oberżyna, papryka, pomidory, owoce pestkowe z wyjątkiem wiśni 1,0gruszki, ogórki, cukinie, korniszony, dynie, melony, arbuzy, groszek warzywny (ze strąkami), nasiona rzepaku, soi i pestki słonecznika 0,3groszek warzywny (bez strąków) 0,2czosnek, cebula szalotka, cebula i groch 0,1chmiel (suszony) i herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05orzechy, pozostałe nasiona roślin oleistych 0,02zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego 161PROFAMkarbanilan izopropylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 162PROFENOFOStiofosforan O-(4-bromo-2-chlorofenylo)-O-etylo-S-propylu5,0papryka chili 2,0nasiona bawełny 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), jaja4) 0,01mleko3) 0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 163PROHEKSADIONkwas 3,5-diokso-4-propionylocykloheksakarboksylowy (proheksadion i jego sole wyrażone jako proheksadion)0,2jęczmień i pszenica 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), nasiona roślin oleistych 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) jaja4) 0,01mleko3) 164PROPARGITsiarczyn 2-(4-tert-butylofenoksy)cykloheksylo-2-propenylu5,0herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 165PROPIKONAZOL(RS)-1-[2-(2,4-dichlorofenylo)-4-propylo-1,3-dioksolan-2-ylometylo]-1H-1,2,4-triazol0,5winogrona 0,2morele, wiśnie i brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy) 0,1banany, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony), wątroba przeżuwaczy, mleko3) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) i jaja4) 166PROPOKSURmetylokarbaminian 2-izopropoksyfenylu3,0oliwki, buraki, selery, papryka, oberżyna, korniszony, melony, dynie, arbuzy, warzywa kapustne, szpinak i podobne, zioła, fasolka warzywna i (ze strąkami), groszek warzywny (ze strąkami), karczochy, selery, koper, grejpfruty, pomarańcze, pomelo, jeżyny, maliny 1,0por 0,5warzywa kapustne kwiatostanowe i kapusta głowiasta 0,3mandarynki (włączając w to klementynki i inne hybrydy), limonki i cytryny 0,2porzeczki i agrest 0,1chmiel (suszony), czarna herbata z przetworzonych liści Camellia sinensis 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem pomidorów i ogórków, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 167PROPYZAMID3,5dichloroN-(1,1dimetylopropynylo)benzamid1,0zioła, sałata i podobne 0,1nasiona rzepaku 0,05nasiona lnu, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża suma propyzamidu i wszystkich metabolitów, które zawierają grupę 3,5-dichlorbenzoe-kwasu, liczona jako propyzamid0,05tłuszcz, wątroba i nerki zwierząt gospodarskich 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), jaja4) 0,01mleko3) 168PROSULFURON 0,01nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05nasiona warzyw strączkowych 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 169PYMETROZYNA 5,0chmiel (suszony) 1,0zioła, papryka, sałata i podobne 0,5oberżyna, ogórki, cukinie, korniszony i pomidory 0,3owoce cytrusowe 0,2dynie, melony, arbuzy 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05morele, nasiona bawełny, kapusta głowiasta i brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,01materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 170PYRAFLUFEN ETYLU 0,1orzechy 0,05nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 171PYRAZOFOSdietyloditiofosforan O-6-etoksykarbonylo-5- - metylopipirazolo[1,5-a]pirymidin-2-ylu0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) i jaja4) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3) 172PYRETRYNA 3,0zboża 1,0warzywa i owoce 173RESMETRYNA(suma izomerów)0,2orzechy, nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego oprócz zbóż oraz materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 0,05zboża 174SPIROKSAMINA(RS)-8-tert-butylo-1,4-dioksaspiro[4,5]dec-2-ylometylo(etylo)propyloamina1,0winogrona 0,3jęczmień i owies 0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i pozostałe zboża 2-((etylopropyloamin)metyl)-a, a-dimetyl-1,4-dioksaspiro(4,5) 8-dekan kwasu octowego kwas spiroksaminu węglowego wyrażony jako spiroksamin0,2nerki i wątroba zwierząt gospodarskich z wyjątkiem woła, świni, owcy, kozła, koni, muła i osła 0,05jaja4), pozostałe materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) 0,02mleko3) 175SULFOSULFURON 0,1nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) i chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża i materiały pazowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 176SYMAZYNA2-chloro-4,6-bis(etyloamino)-1, 3,5-triazyna15,0sałata i podobne 5,0grzyby hodowlane 1,0pomidory, oberżyna, ogórki, korniszony, cukinie, ziemniak 2,0seler naciowy, karczochy 0,3melony, arbuzy 0,2jaja4) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego z wyjątkiem materiału paszowego z owiec2) 0,02mleko3) 1772,4,5-Tkwas 2,4,5-trichlorofenoksyoctowy0,05materiały paszowe pochodzenia roślinnego 178TECHNAZEN1,2,3,5,6-tetrachloronitrobenzen0,1herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 179TEPPpirofosforan tetraetylu0,02herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,01pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego z wyjątkiem zbóż 180THIFENSULFURON METYLU 0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 181TIABENDAZOL2-(tiazol-4-ilo)benzimidazol15,0awokado i składowane ziemniaki 10,0ananasy, grzyby hodowlane 5,0owoce ziarnkowe, banany, brokuły, mango, owoce cytrusowe, truskawki (inne niż dziko rosnące) 0,1orzechy, chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis), materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego z wyjątkiem materiałów paszowych pochodzących z woła, owcy i kozy2), jaja4) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego suma thiabendazolu i 5-hydroksy-thiabendazolu0,1materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2) z wyjątkiem materiałów paszowych pochodzących z woła, barana i produktów z kozy 182TIURAMdisulfid tetrametylotiuramowy3,8truskawki i winogrona 3,0pozostałe owoce i warzywa 183TRIADIMEFON i(suma triadimefonu i triadimenolu)10,0chmiel (suszony) 184TRIADIMENOL1-(4-chlorofenoksy)-3,3-dimetylo-1-(1,2,4-triazol-1-ilo)butan-2-on3,0ananasy 2,0winogrona 1,0cebula dymka 0,5truskawki (inne niż dziko rosnące), cebula, papryka 0,3pomidory 0,2pszenica, jęczmień, owies, żyto, pszenżyto, orzechy, jabłka, banany, nasiona roślin oleistych, herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,1pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) i zboża 185TRIALAT(suma dialatu i trialatu w przeliczeniu na trialat) DL-N-(2,6-dimetylofenylo)-N-(2-metoksyacetylo)alaninian metylu0,1owoce, warzywa 186TRIASULFURON 0,1chmiel (suszony), herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego i zboża 187TRIAZOFOStiofosforan O,O dietylo-O-1-fenylo-1H-1,2,4-triazol-3-ilu1,0karotka, pasternak 0,1nasiona bawełny 0,05herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), chmiel (suszony) 0,02pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 188TRICHLORFON2,2,2-trichloro-1-hydroksyetylofosfoniandimetylu0,5owoce i warzywa 0,1zboża 189TRIDEMORF4-alkilo-2,6-dimetylomorfolina20,0herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,2jęczmień, owies 0,1orzechy, nasiona roślin oleistych, chmiel (suszony) 0,05pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, zboża i materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 190TRIFORYNA1,4-bis(2,2,2-trichloro-1-formamidoetylo)piperazyna30,0chmiel (suszony) 2,0morele, porzeczki, owoce ziarnkowe, wiśnie, brzoskwinie (włączając nektarynki i podobne hybrydy), agrest 1,0śliwki 0,5ogórki, cukinie, korniszony 0,1jęczmień, owies, żyto, herbata (suszone liście i łodygi, fermentowane lub inne, Camellia sinensis), pszenżyto i pszenica 0,05pozostałe zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego, materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 191WAMIDOTIONtiofosforan O,O-dimetylo-S-2-(1-metylokarbamoiloetylotio) etylu0,5owoce ziarnkowe (suma wamidotionu, sulfotlenku i sulfonu wyrażona jako wamidotion)0,05pozostałe owoce i warzywa 192WINKLOZOLINA3-(3,5-dichlorofenylo)-5-metylo-5-winylooksazolidyno-2,4-dion40,0chmiel (suszony) (suma winklozoliny i wszystkich metabolitów zawierających grupę 3,5-dichloroaniliny wyrażona jako winklozolina)5,0truskawki (inne niż dziko rosnące), sałata i podobne, owoce jagodowe i winogrona 3,0oberżyna, papryka 2,0morele, kapusta pekińska, fasolka warzywna (ze strąkami), groszek warzywny (ze strąkami) 1,0ogórki, cukinie, korniszony, dynie, melony, arbuzy, owoce ziarnkowe, nasiona rzepaku i warzywa cebulowe 0,5wiśnie 0,1herbata (suszone liście i łodygi fermentowane lub inne, Camellia sinensis) 0,05zboża, pozostałe materiały paszowe pochodzenia roślinnego poza kiwi suma związków iprodionu, procymidonu i winclozolinu, jak również wszystkich metabolitów, które zawierają grupę 3,5-dichloranilinową, liczona jako 3,5-dichloroanilina0,05materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2), mleko3), jaja4) 193METYLOBROMID (w formie gazu)bromo-metan0,1zboża 194WODOROFOSFOR, fosfid, liczony jako wodorofosfor (w formie gazu)fosfin0,1zboża 195DWUSIARCZEK WĘGLA (w formie gazu)-0,1zboża 196CZTEROCHLOREK WĘGLA (w formie gazu)-0,1zboża 1) W przypadku mieszanek paszowych, bierze się pod uwagę dopuszczalne zawartości pozostałości środków ochrony roślin dla poszczególnych materiałów paszowych, wchodzących w skład tych mieszanek. 2) W przypadku materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego o wagowo wyrażonej zawartości tłuszczu nie większej niż 10 % dopuszczalne zawartości pozostałości środka ochrony roślin odnoszą się do całej masy materiału paszowego, licząc w tym kości; w tym przypadku dopuszczalną zawartością pozostałości środka ochrony roślin jest jedna dziesiąta określonej wartości odnoszącej się do zawartości tłuszczu, ale nie może być ona mniejsza niż 0,01 mg/kg. 3) W przypadku oznaczania dopuszczalnych zawartości pozostałości środków ochrony roślin w surowym pełnym mleku pochodzącym od krów, jako podstawę do obliczeń należy brać pod uwagę 4% wagową zawartość tłuszczu. W przypadku mleka surowego pełnego pochodzącego od innych zwierząt gospodarskich, oznacza się niższe poziomy dopuszczalnych zawartości pozostałości środków ochrony roślin od wziętej za podstawę zawartości tłuszczu. Dla przetworów mlecznych: - przy wagowej zawartości tłuszczu nie większej niż 2 % - dopuszczalny poziom zawartości pozostałości środka ochrony roślin wynosi połowę określonej wartości dla mleka surowego pełnego, - przy wagowej zawartości tłuszczu większej niż 2 % dopuszczalny poziom zawartości pozostałości środka ochrony roślin wyraża się w mg/kg tłuszczu; w takich przypadkach dopuszczalne zawartości pozostałości środka ochrony roślin są 25 razy wyższe od określonej wartości dla mleka surowego pełnego. 4) W przypadku jaj i produktów z jaj zawierających więcej niż 10 % tłuszczu, dopuszczalną zawartość pozostałości środka ochrony roślin wyraża się w mg/kg tłuszczu. W tym przypadku dopuszczalne poziomy zawartości pozostałości są 10 razy wyższe od dopuszczalnych poziomów pozostałości dla świeżych jaj. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają następujące przepisy Unii Europejskiej: 1) Dyrektywę Rady 90/642/EEC z dnia 27 listopada 1990 r. ustalającą maksymalne zawartości pozostałości pestycydów na lub w określonych produktach pochodzenia roślinnego, włączając w to owoce i warzywa (Dz. Urz. WE L 350, z 14.12.1990, ze zm.); 2) Dyrektywę Rady 86/362/EEC z dnia 24 lipca 1986 r. ustalającą maksymalne zawartości pozostałości pestycydów na lub w zbożu (Dz. Urz. WE L 221, z 7.08.1986, ze zm.); 3) Dyrektywę Rady 86/363/EEC z dnia 24 lipca 1986 r. ustalającą maksymalne zawartości pozostałości pestycydów na lub w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 221, z 7.08.1986, ze zm.); 4) Dyrektywę Rady 76/895/EEC z dnia 23 listopada 1976 r. ustalającą maksymalne zawartości pozostałości pestycydów na lub w owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 340, z 9.12.1976, ze zm.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno-spożywczych kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej 2) (Dz. U. Nr 83, poz. 772) Na podstawie art. 15 pkt 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Środki spożywcze w opakowaniach jednostkowych znakuje się kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej na opakowaniu albo etykiecie. 2. W przypadku artykułów rolno-spożywczych, innych niż wymienione w ust. 1, kod identyfikacyjny partii produkcyjnej umieszcza się na opakowaniu albo pojemniku lub podaje w dokumentach przewozowych lub innych dokumentach towarzyszących. 3. W przypadku pojedynczych porcji lodów kod identyfikacyjny partii produkcyjnej podaje się wyłącznie w oznakowaniu opakowania zbiorczego. 4. Jeżeli nie jest możliwe jednoznaczne odróżnienie kodu identyfikacyjnego od innych informacji zawartych w oznakowaniu, kod identyfikacyjny należy poprzedzić literą "L". § 2. Znakowanie kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej nie jest wymagane w przypadku: 1) produktów rolnych w stanie surowym transportowanych bezpośrednio z gospodarstwa rolnego, w którym zostały wyprodukowane: a) przeznaczonych do sprzedaży albo dostarczenia do miejsc tymczasowego składowania, przygotowania albo pakowania, b) przewożonych do grup producentów rolnych, c) zebranych i zgromadzonych w celu dalszego niezwłocznego przygotowania lub przetworzenia; 2) środków spożywczych przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta bez opakowania lub pakowanych na życzenie w miejscu sprzedaży albo pakowanych w celu niezwłocznej sprzedaży; 3) środków spożywczych w opakowaniach lub pojemnikach, jeżeli największa powierzchnia tego opakowania lub pojemnika jest mniejsza niż 10 cm2; 4) środków spożywczych, których oznakowanie zawiera datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia, określone z podaniem co najmniej dnia i miesiąca, jeżeli określenie to wystarcza do identyfikacji partii produkcyjnej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Niniejsze rozporządzenie częściowo wdraża postanowienia dyrektywy 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii artykułów, do których należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. EWG L 186 z 30.06.1989). Dane dotyczące ogłoszenia wyżej wymienionej dyrektywy, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tej dyrektywy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania opakowań niektórych grup i rodzajów artykułów rolno-spożywczych nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta 2) (Dz. U. Nr 83, poz. 773) Na podstawie art. 15 pkt 6 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Głęboko mrożone środki spożywcze nieprzeznaczone bezpośrednio dla konsumenta znakuje się w sposób widoczny na opakowaniu, pojemniku lub załączonej etykiecie, podając następujące informacje: 1) nazwę środka spożywczego wraz z określeniem "produkt głęboko mrożony"; 2) masę netto; 3) kod identyfikacyjny partii produkcyjnej; 4) dane identyfikujące producenta, w tym firmę lub nazwę ze wskazaniem formy prawnej i jego adres, a w przypadku osoby fizycznej - imię i nazwisko oraz nazwę, pod którą osoba ta wykonuje działalność, oraz jej adres. § 2. 1. W oznakowaniu zagęszczonego soku owocowego nieprzeznaczonego bezpośrednio dla konsumenta podaje się dodatkowo informacje dotyczące obecności i ilości dodanego cukru, dodanego soku cytrynowego lub regulatorów kwasowości. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, umieszcza się na opakowaniu, na załączonej etykiecie lub w towarzyszącym opakowaniu dokumencie. § 3. Oznakowanie opakowania zbiorczego miodu piekarniczego (przemysłowego) przeznaczonego do dalszego przetwarzania zawiera dodatkowo określenie "wyłącznie do dalszego przerobu". § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W; Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Niniejsze rozporządzenie częściowo wdraża postanowienia następujących dyrektyw: 1) dyrektywy 89/108/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. EWG L 40 z 11.02.1989); 2) dyrektywy 2001/112/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 10 z 12.01.2002); 3) dyrektywy 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (Dz. Urz. WE L 10 z 12.01.2002). Dane dotyczące ogłoszenia wyżej wymienionych dyrektyw, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych dyrektyw w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się grzyba Synchytrium endobioticum 2) (Dz. U. Nr 83, poz. 774) Na podstawie art. 8 ust. 5 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) sadzenie - każdą czynność, mającą na celu umieszczenie roślin w sposób umożliwiający ich wzrost, reprodukcję lub rozmnożenie; 2) rośliny przeznaczone do sadzenia - rośliny: a) posadzone, które mają pozostać w podłożu uprawowym lub być przesadzone, lub b) nieposadzone w dniu wprowadzania do obrotu lub przemieszczania, lecz przeznaczone do późniejszego sadzenia; 3) odmiana odporna - odmianę, która reaguje na porażenie czynnikiem patogenicznym w taki sposób, że nie istnieje możliwość wtórnego porażenia; odporność odmian ziemniaka, przeznaczonych do sadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na patotypy Synchytrium endobioticum określa Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie, a informacja o odporności odmian na patotypy grzyba Synchytrium endobioticum jest zamieszczana w krajowym rejestrze odmian przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych; 4) miejsce produkcji - wszelkie obiekty, w szczególności: magazyny, przechowalnie, szklarnie, tunele foliowe lub grunty położone w obrębie jednego gospodarstwa albo jego części, lub kilku gospodarstw, stanowiące jedną zorganizowaną całość. § 2. W przypadku stwierdzenia występowania grzyba Synchytrium endobioticum wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", wyznacza: 1) strefę porażenia; 2) strefę bezpieczeństwa, przyległą do strefy porażenia, gwarantującą ochronę sąsiednich gruntów, jeżeli: a) istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się grzyba Synchytrium endobioticum oraz b) wojewódzki inspektor wyznaczył strefę porażenia na gruntach, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2 - mając w szczególności na uwadze: warunki lokalne, ukształtowanie terenu, występowanie naturalnych granic gruntów, możliwość stworzenia sztucznych granic między gruntem skażonym i sąsiadującymi gruntami oraz wspólne użytkowanie sprzętu rolniczego lub środków transportu. § 3. Strefę porażenia wyznacza się na gruntach uprawnych: 1) na których stwierdzono występowanie objawów choroby - raka ziemniaka, powodowanej przez grzyba Synchytrium endobioticum na co najmniej jednej roślinie ziemniaka, lub 2) z których pochodzą rośliny ziemniaka z objawami tej choroby, lub 3) na których, w wyniku badania gleby, wojewódzki inspektor stwierdził obecność żywych zarodni przetrwalnikowych grzyba Synchytrium endobioticum. § 4. 1. Rośliny ziemniaka, w tym bulwy ziemniaka, pochodzące z partii, w której wykryto rośliny z objawami choroby, powodowanej przez grzyba Synchytrium endobioticum, lub w której w podłożu towarzyszącym roślinom stwierdzono obecność żywych zarodni przetrwalnikowych grzyba Synchytrium endobioticum, lub pochodzące z gruntów znajdujących się w strefie porażenia: 1) nie mogą być przeznaczane do sadzenia, kopcowania, przechowywania, składowania lub kompostowania na innych gruntach; 2) pod nadzorem wojewódzkiego inspektora mogą być: a) zniszczone w sposób gwarantujący zniszczenie grzyba Synchytrium endobioticum lub b) przeznaczone do przerobu przemysłowego, po ich uprzednim oczyszczeniu, jeżeli technologia przerobu gwarantuje zniszczenie grzyba Synchytrium endobioticum oraz jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się tego grzyba, lub c) przeznaczone na konsumpcję lub paszę po uprzednim ich uparowaniu albo ugotowaniu. 2. Inne rośliny niż rośliny ziemniaka, o których mowa w ust. 1, pochodzące z partii, w której w podłożu towarzyszącym roślinom stwierdzono obecność żywych zarodni przetrwalnikowych grzyba Synchytrium endobioticum, lub pochodzące z gruntów znajdujących się w strefie porażenia: 1) nie mogą być przeznaczane do sadzenia, kopcowania, przechowywania, składowania lub kompostowania na innych gruntach; 2) mogą być przeznaczone do celów innych niż wymienione w pkt 1, po uprzednim ich oczyszczeniu z towarzyszącego im podłoża; podłoże to poddaje się zabiegowi gwarantującemu zniszczenie grzyba Synchytrium endobioticum lub pozostawia się w strefie porażenia. § 5. 1. W strefie porażenia: 1) niedopuszczalne jest: a) prowadzenie uprawy ziemniaków oraz innych roślin przeznaczonych do sadzenia, kopcowania, składowania lub przechowywania na innych gruntach, b) kompostowanie, kopcowanie, składowanie lub przechowywanie w gruncie materiału roślinnego, c) wywożenie poza strefę porażenia roślin i produktów roślinnych z przylegającą do nich glebą; 2) niszczy się łęty ziemniaka i samosiewy ziemniaka oraz chwasty z rodziny psiankowatych. 2. Jeżeli w strefie porażenia, wyznaczonej na gruntach, o których mowa w § 3 pkt 3, w wyniku badania gleby stwierdzono mniej niż 5 żywych zarodni przetrwalnikowych grzyba Synchytrium endobioticum na 1 g gleby, to w strefie tej dopuszcza się uprawę ziemniaków odmian odpornych na występujący patotyp grzyba Synchytrium endobioticum pod warunkiem, że ziemniaki te zostaną przeznaczone do przerobu przemysłowego lub na konsumpcję, lub na paszę, w sposób określony w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, z zastrzeżeniem § 14. § 6. 1. W strefie bezpieczeństwa, z zastrzeżeniem ust. 2: 1) nie uprawia się roślin przeznaczonych do sadzenia, kopcowania, składowania lub przechowywania na innych gruntach; 2) nie kompostuje się, nie kopcuje, nie składuje i nie przechowuje w gruncie materiału roślinnego; 3) nie wywozi się poza tę strefę roślin i produktów roślinnych z przylegającą do nich glebą. 2. W strefie bezpieczeństwa dopuszcza się uprawę ziemniaków odmian odpornych na patotyp grzyba Synchytrium endobioticum, występujący w strefie porażenia, pod warunkiem że ziemniaki te zostaną przeznaczone do przerobu przemysłowego lub na konsumpcję, lub na paszę, w sposób określony w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, z zastrzeżeniem § 14. § 7. Sprzęt rolniczy, środki transportu, miejsca przechowywania, opakowania oraz inne przedmioty mające kontakt z roślinami, produktami roślinnymi i przedmiotami, pochodzącymi ze strefy porażenia i strefy bezpieczeństwa, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, oczyszcza się i odkaża się w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się grzyba Synchytrium endobioticum. § 8. Jeżeli na podstawie urzędowej kontroli wojewódzki inspektor stwierdzi, że na gruntach uprzednio skażonych nie występuje grzyb Synchytrium endobioticum, to na gruntach tych nie przeprowadza się działań, o których mowa w § 4-7. § 9. 1. Wykaz powiatów wraz z ich identyfikatorami, w których stwierdzono występowanie patotypów grzyba Synchytrium endobioticum innych niż patotyp 1(D1) tego grzyba, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wykaz powiatów wraz z ich identyfikatorami, uznanych za wolne od grzyba Synchytrium endobioticum, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Powiaty niewymienione w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia uznaje się za powiaty, w których występuje patotyp 1(D1) grzyba Synchytrium endobioticum. § 10. Ziemniaki inne niż sadzeniaki mogą być przemieszczane, jeżeli: 1) pochodzą z powiatów, o których mowa w § 9 ust. 2, lub 2) pochodzą z powiatów, o których mowa w § 9 ust. 3, pod warunkiem że: a) miejsce produkcji tych ziemniaków zostało uznane po przeprowadzeniu urzędowej kontroli przez wojewódzkiego inspektora za wolne od grzyba Synchytrium endobioticum; wojewódzki inspektor wydaje zaświadczenie, dołączane do przesyłki, że miejsce produkcji tych ziemniaków zostało uznane za wolne od grzyba Synchytrium endobioticum lub b) są odmianą odporną co najmniej na patotyp 1(D1) grzyba Synchytrium endobioticum, a w przypadku ich przemieszczania do powiatów, w których nie stwierdzono występowania grzyba Synchytrium endobioticum, lub do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, zostały uprzednio umyte lub oczyszczone oraz pozbawione gleby. § 11. Ziemniaki pochodzące z powiatów, o których mowa w § 9 ust. 1, nie mogą być przemieszczane do powiatów, o których mowa w § 9 ust. 2 i 3, oraz do innych państw członkowskich Unii Europejskiej. § 12. Rośliny z korzeniami, posadzone lub przeznaczone do sadzenia, uprawiane na otwartym terenie, pochodzące z powiatów, o których mowa w § 9 ust. 1, nie mogą być przemieszczane do: 1) powiatów, o których mowa w § 9 ust. 2, oraz do innych państw członkowskich Unii Europejskiej; 2) powiatów, o których mowa w § 9 ust. 3, jeżeli nie zostały uprzednio umyte i oczyszczone z gleby, w której były uprawiane. § 13. Uprawa ziemniaków sadzeniaków oraz innych roślin przeznaczonych do sadzenia jest dopuszczalna na gruntach, na których wojewódzki inspektor na podstawie przeprowadzonej urzędowej kontroli stwierdził, że nie występuje grzyb Synchytrium endobioticum. § 14. 1. Do sadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz do sprzedaży, z przeznaczeniem do sadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dopuszcza się przez okres 10 lat od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej wyłącznie ziemniaki odmian wpisanych do krajowego rejestru odmian lub wspólnotowego katalogu odmian, o pełnej odporności polowej i laboratoryjnej: 1) co najmniej na patotyp 1(D1) grzyba Synchytrium endobioticum; 2) w powiatach, w których stwierdzono występowanie patotypów grzyba Synchytrium endobioticum, innych niż 1(D1) tego grzyba - odmian odpornych także na te patotypy. 2. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem", może, w drodze decyzji, dopuścić uprawę ziemniaków odmian nieodpornych na grzyba Synchytrium endobioticum w miejscach produkcji, w których stwierdził, że nie występuje ten grzyb, jeżeli Komisja Europejska zezwoli na prowadzenie takiej uprawy. 3. Wydając decyzję, o której mowa w ust. 2, Główny Inspektor określa w niej warunki uprawy ziemniaków. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 r. (poz. 774) Załącznik nr 1 WYKAZ POWIATÓW WRAZ Z ICH IDENTYFIKATORAMI, W KTÓRYCH STWIERDZONO WYSTĘPOWANIE PATOTYPÓW GRZYBA Synchytrium endobioticum INNYCH NIŻ PATOTYP 1(D1) TEGO GRZYBA Lp.WojewództwoPowiat wraz z identyfikatorem 123 1dolnośląskiewałbrzyski - 0221 2małopolskienowotarski - 1211, suski - 1215, tatrzański - 1217, wadowicki - 1218 3śląskieżywiecki - 2417 Załącznik nr 2 WYKAZ POWIATÓW WRAZ Z ICH IDENTYFIKATORAMI, UZNANYCH ZA WOLNE OD GRZYBA Synchytrium endobioticum Lp.WojewództwoPowiat wraz z identyfikatorem 123 1dolnośląskiedzierżoniowski - 0202, kłodzki - 0208, milicki - 0213, oławski - 0215, strzeliński - 0217, świdnicki - 0219, trzebnicki - 0220, wrocławski - 0223, ząbkowicki - 0224, złotoryjski - 0226, powiat m. Legnica - 0262, powiat m. Wrocław - 0264 2kujawsko-pomorskiesępoleński - 0413 3lubuskiegorzowski - 0801, międzyrzecki - 0803, nowosolski - 0804, słubicki - 0805, strzelecko-drezdenecki - 0806, sulęciński - 0807, świebodziński - 0808, wschowski - 0812, zielonogórski - 0809, żagański - 0810, żarski - 0811 4lubelskiebiłgorajski - 0602, chełmski - 0603, hrubieszowski - 0604, janowski - 0605, krasnostawski - 0606, kraśnicki - 0607, lubartowski - 0608, lubelski - 0609, łęczyński - 0610, łukowski - 0611, opolski - 0612, parczewski - 0613, puławski - 0614, radzyński - 0615, rycki - 0616, świdnicki - 0617, włodawski - 0619, zamojski - 0620, powiat m. Lublin - 0663 5łódzkiebełchatowski - 1001, brzeziński - 1021, kutnowski - 1002, łaski - 1003, łęczycki - 1004, łowicki - 1005, łódzki wschodni - 1006, opoczyński - 1007, pabianicki - 1008, pajęczański - 1009, piotrkowski - 1010, poddębicki - 1011, rawski - 1013, sieradzki - 1014, skierniewicki - 1015, tomaszowski - 1016, wieluński - 1017, wieruszowski - 1018, zduńskowolski - 1019, zgierski - 1020, powiat m. Łódź - 1061, powiat m. Piotrków Trybunalski - 1062, powiat m. Skierniewice - 1063 6mazowieckiełosicki - 1410, płocki - 1419, przasnyski - 1422, siedlecki - 1426, sierpecki - 1427, sokołowski - 1429, wyszkowski - 1435 7opolskiebrzeski - 1601, głubczycki - 1602, kędzierzyńsko-kozielski - 1603, kluczborski - 1604, krapkowicki - 1605, namysłowski - 1606, nyski - 1607, oleski - 1608, opolski - 1609, prudnicki - 1610, strzelecki - 1611 8podkarpackiebieszczadzki - 1801, brzozowski - 1802, dębicki - 1803, jarosławski - 1804, jasielski - 1805, kolbuszowski - 1806, krośnieński - 1807, leski - 1821, leżajski - 1808, łańcucki - 1810, mielecki - 1811, niżański - 1812, przemyski - 1813, przeworski - 1814, ropczycko-sędziszowski - 1815, rzeszowski - 1816, sanocki - 1817, stalowowolski - 1818, strzyżowski - 1819, tarnobrzeski - 1820, powiat m. Krosno - 1861, powiat m. Przemyśl - 1862, powiat m. Rzeszów - 1863, powiat m. Tarnobrzeg - 1864 9podlaskiebiałostocki - 2002, grajewski - 2004, łomżyński - 2007, moniecki - 2008, sokólski - 2011, wysokomazowiecki - 2013 10świętokrzyskiebuski - 2601, kielecki - 2604 11warmińsko-mazurskiedziałdowski - 2803, iławski - 2807, kętrzyński - 2808, nowomiejski - 2812, olsztyński - 2814, szczycieński - 2817 12wielkopolskiechodzieski - 3001, czarnkowsko-trzcianecki - 3002, gostyński - 3004, grodziski - 3005, jarociński - 3006, kaliski - 3007, kępiński - 3008, kolski - 3009, koniński - 3010, kościański - 3011, krotoszyński - 3012, leszczyński - 3013, międzychodzki - 3014, nowotomyski - 3015, obornicki - 3016, ostrowski - 3017, ostrzeszowski - 3018, pilski - 3019, pleszewski - 3020, poznański - 3021, rawicki - 3022, słupecki - 3023, szamotulski - 3024, średzki - 3025, śremski - 3026, turecki - 3027, wągrowiecki - 3028, wolsztyński - 3029, wrzesiński - 3030, złotowski - 3031, powiat m. Kalisz - 3061, powiat m. Konin - 3062, powiat m. Leszno - 3063, powiat m. Poznań - 3064 13zachodniopomorskiedrawski - 3203, goleniowski - 3204, gryficki - 3205, kołobrzeski - 3208, koszaliński - 3209, łobeski - 3218, sławieński - 3213, świdwiński - 3216 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego Dyrektywę Rady 69/464/EWG z dnia 8 grudnia 1969 r. w sprawie zwalczania Synchytrium endobioticum (Dz. Urz. WE L 323, 24/12/1969 r.). 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 września 2001 r. w sprawie szczegółowych sposobów zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów charakteryzujących się szczególną szkodliwością oraz szczegółowych zasad wyznaczania stref porażenia i stref bezpieczeństwa w związku z wystąpieniem tych organizmów (Dz. U. Nr 118, poz. 1267 oraz z 2003 r. Nr 185, poz. 1811). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych sposobów postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum 2) (Dz. U. Nr 83, poz. 775) Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe sposoby postępowania przy zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum, powodującej chorobę zwaną śluzakiem, w celu jej zlokalizowania i określenia rozprzestrzenienia, niedopuszczenia do jej wystąpienia i rozprzestrzenienia oraz zwalczenia i zniszczenia tej bakterii, w tym: 1) metody zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się; 2) metody wykrywania i identyfikacji; 3) sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii; 4) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowania, nabywania lub zbywania roślin. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) sadzenie - każdą czynność mającą na celu umieszczenie roślin w sposób umożliwiający ich wzrost, reprodukcję lub rozmnożenie; 2) rośliny przeznaczone do sadzenia: a) rośliny już posadzone, które mają pozostać w podłożu uprawowym lub być przesadzone, lub b) rośliny nieposadzone w chwili wprowadzania do obrotu lub przemieszczania, lecz przeznaczone do późniejszego sadzenia; 3) urzędowo kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka - sadzeniaki ziemniaka uznane w urzędowej ocenie za elitarne lub kwalifikowane; 4) miejsce produkcji - wszelkie obiekty, w szczególności magazyny, przechowalnie, szklarnie, tunele foliowe lub pola znajdujące się w obrębie jednego gospodarstwa lub jego części, lub w obrębie kilku gospodarstw, stanowiące jedną zorganizowaną całość; 5) sadzeniaki ziemniaka - ziemniaki przeznaczone do sadzenia, pochodzące w linii prostej z materiału uzyskanego według urzędowo zatwierdzonego programu, w którym materiał uznano za wolny od organizmów szkodliwych w wyniku badań urzędowych lub nadzorowanych z urzędu, wykonanych z zastosowaniem metody określonej w załączniku do rozporządzenia. § 3. Kontroli mającej na celu sprawdzenie występowania bakterii Ralstonia solanacearum, zwanej dalej "kontrolą urzędową", podlegają: 1) rośliny ziemniaka (Solanum tuberosum), w tym bulwy, z wyjątkiem nasion; 2) rośliny pomidora (Lycopersicon esculentum), z wyjątkiem owoców i nasion; 3) miejsca produkcji roślin, o których mowa w pkt 1 i 2, jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum; 4) inne rośliny żywicielskie wraz z dziko rosnącymi roślinami psiankowatymi; 5) wody powierzchniowe wykorzystywane do nawadniania lub oprysków roślin wymienionych w pkt 1 i 2; 6) płynne resztki powstające w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin, o których mowa w pkt 1 i 2, wykorzystywane do nawadniania lub oprysków tych roślin; 7) podłoża uprawowe, gleba i resztki stałe powstające w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin, jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum. § 4. 1. Kontrole urzędowe wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem", przeprowadza w zakresach i terminach uwzględniających systemy produkcji roślin ziemniaka, pomidora lub innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum oraz biologię tej bakterii, a także wiedzę naukową w tym zakresie. 2. Kontrole urzędowe obejmują, w przypadku: 1) ziemniaka: a) wizualną inspekcję uprawy roślin, b) pobieranie prób, zarówno ziemniaków sadzeniaków, jak i innych ziemniaków, w czasie sezonu uprawy lub w przechowalni, c) ocenę makroskopową bulw po ich przekrojeniu, d) badanie laboratoryjne ziemniaków sadzeniaków, z zastosowaniem metodyki określonej w załączniku do rozporządzenia; 2) pomidora - przynajmniej wizualną inspekcję roślin, które są przeznaczone do sadzenia przez podmioty zawodowo trudniące się uprawą pomidorów; 3) innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum oraz podłoży, wody i resztek powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin ziemniaka lub pomidora, lub innych roślin żywicielskich: a) wizualną inspekcję roślin, b) pobieranie i badanie prób. § 5. W przypadku podejrzenia wystąpienia bakterii Ralstonia solanacearum, wojewódzki inspektor przeprowadza badanie laboratoryjne: 1) roślin ziemniaka i pomidora - z zastosowaniem metodyki określonej w załączniku do rozporządzenia; 2) innych roślin żywicielskich oraz wód powierzchniowych, płynnych i stałych resztek powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin ziemniaka, pomidora i innych roślin żywicielskich, a także podłoży uprawowych i gleby - z zastosowaniem uznanych metod badawczych. § 6. Do czasu zakończenia badań laboratoryjnych mających na celu potwierdzenie lub wykluczenie porażenia roślin przez bakterię Ralstonia solanacearum, zabezpiecza się i przechowuje: 1) partię materiału roślinnego lub jej część, z której pobrano próbę, w oryginalnym opakowaniu wraz z etykietą; 2) pozostałą część próby, o której mowa w pkt 1, jeżeli to możliwe; 3) pozostały ekstrakt i dodatkowy materiał przygotowany do wstępnych badań umożliwiających postawienie wstępnej diagnozy; 4) całą dokumentację dotyczącą pobrania próby i badań. § 7. 1. W przypadku podejrzenia wystąpienia lub w przypadku potwierdzenia w czasie badań laboratoryjnych występowania bakterii Ralstonia solanacearum, Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa powiadamia o tym Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. 2. W przypadku potwierdzenia w czasie badań laboratoryjnych występowania bakterii Ralstonia solanacearum, przez co najmniej miesiąc od dnia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, zabezpiecza się i przechowuje: 1) cały materiał dotyczący pobrania próby i badań wraz z dokumentacją, o których mowa w § 6; 2) próbę porażonego materiału roślinnego pomidora lub oberżyny, zainokulowanego ekstraktem z bulw lub roślin, jeżeli to możliwe; 3) wyizolowaną kulturę bakterii Ralstonia solanacearum. § 8. W przypadku pobrania prób do badań laboratoryjnych lub w przypadku podejrzenia wystąpienia porażenia przez bakterię Ralstonia solanacearum, jeżeli widoczne są objawy choroby, o których mowa w załączniku do rozporządzenia w części II, wywoływanej przez tę bakterię, i otrzymano pozytywny wynik po przeprowadzeniu wstępnych badań określonych w załączniku do rozporządzenia w części I w ust. 1 i w części II albo jeżeli objawy choroby nie są widoczne, a otrzymano pozytywny wynik po przeprowadzeniu badań określonych w załączniku do rozporządzenia w części I w ust. 2 i w części III, do czasu uzyskania wyników potwierdzających lub wykluczających obecność bakterii Ralstonia solanacearum: 1) nie przemieszcza się roślin lub bulw pochodzących ze wszystkich upraw, partii roślin lub przesyłek, z których pobrano próby, chyba że przemieszczanie to odbywa się pod nadzorem wojewódzkiego inspektora i jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się bakterii Ralstonia solanacearum; 2) rośliny pochodzące z upraw, partii roślin lub przesyłek, z których pobrano próby, nie mogą być przeznaczone do sadzenia i nie mogą być w czasie zbioru, transportu lub przechowywania, mieszane z innymi partiami roślin; 3) wojewódzki inspektor: a) podejmuje czynności mające na celu wykrycie źródła pochodzenia prawdopodobnego porażenia, b) może wprowadzić inne, niż określone w pkt 1 i 2, działania zapobiegające rozprzestrzenianiu się bakterii Ralstonia solanacearum. § 9. Jeżeli w badaniach laboratoryjnych, przeprowadzonych z zastosowaniem metodyki określonej w załączniku do rozporządzenia, zostanie potwierdzona obecność bakterii Ralstonia solanacearum w próbie, wojewódzki inspektor: 1) w przypadku roślin ziemniaka, w tym bulw ziemniaka, lub roślin pomidora: a) ustala zasięg i pierwotne źródła porażenia, zgodnie z § 10, oraz przeprowadza badania co najmniej wszystkich rozmnożeń klonalnych sadzeniaków ziemniaka, b) uznaje za porażone rośliny, przesyłkę lub partię roślin ziemniaka lub pomidora, z których pobierane były próby, c) uznaje za skażone maszyny, urządzenia, pojazdy, pojemniki, magazyny lub ich części, materiały używane do pakowania i inne przedmioty, które miały kontakt z porażonymi roślinami ziemniaka lub pomidora, d) uznaje za porażone pola, miejsca uprawy pod osłonami i miejsca produkcji, w których rosły lub odbywały się zbiory porażonych roślin ziemniaka lub pomidora, jeżeli ma to zastosowanie, e) ustala zasięg prawdopodobnego porażenia, zgodnie z § 11, biorąc pod uwagę: kontakt z porażonymi roślinami ziemniaka lub pomidora przed zbiorami lub po zbiorach, kontakt ze skażonymi maszynami, urządzeniami, pojazdami, pojemnikami, magazynami lub ich częściami, materiałami używanymi do pakowania, o których mowa w lit. c, oraz kontakt z porażonym polem, miejscem uprawy pod osłonami lub miejscem produkcji, o których mowa w lit. d, a także powiązania produkcyjne, nawadnianie lub spryskiwanie, lub pokrewieństwo klonalne, f) ustala zasięg możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum, zgodnie z § 12, g) na podstawie stwierdzonego porażenia i skażenia, określonego zasięgu prawdopodobnego porażenia i możliwego rozprzestrzeniania się bakterii wyznacza strefę, w której podejmowane będą działania w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się bakterii Ralstonia solanacearum, zwaną dalej "strefą zagrożenia"; 2) w przypadku upraw innych roślin żywicielskich, jeżeli uprawa roślin ziemniaka lub pomidora została uznana za zagrożoną: a) ustala zasięg i pierwotne źródła porażenia oraz przeprowadza testy na co najmniej wszystkich rozmnożeniach klonalnych sadzeniaków ziemniaka, b) określa jako porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum te rośliny żywicielskie, z których pobrano próby, c) określa prawdopodobne porażenie i skażenie oraz wyznacza strefę zagrożenia, biorąc pod uwagę powiązania produkcyjne roślin ziemniaka lub pomidora; 3) w przypadku wód powierzchniowych lub płynnych resztek powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania roślin ziemniaka lub pomidora oraz związanych z nimi dziko rosnących roślin żywicielskich z rodziny psiankowatych, jeżeli istnieje zagrożenie dla produkcji roślin ziemniaka lub pomidora w związku z nawadnianiem, opryskiwaniem lub zalewaniem wodami powierzchniowymi: a) ustala zasięg porażenia po przeprowadzeniu urzędowego badania prób tych wód, resztek płynnych lub dziko rosnących roślin żywicielskich z rodziny psiankowatych, jeżeli one występują, b) określa jako skażone wody powierzchniowe, z których pobrano próby, na podstawie wyników badania, o którym mowa w lit. a, c) określa prawdopodobne porażenie i skażenie oraz wyznacza strefę zagrożenia. § 10. Badania mające na celu ustalenie zasięgu i pierwotnego źródła porażenia obejmują: 1) miejsca produkcji, w których: a) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego, co rośliny ziemniaka uznane za porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum, b) są lub były uprawiane rośliny pomidora pochodzące z tego samego źródła, co rośliny pomidora uznane za porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum, c) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka lub pomidora, które zostały poddane urzędowemu nadzorowi, ze względu na podejrzenie wystąpienia bakterii Ralstonia solanacearum, d) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego, co rośliny ziemniaka uprawiane w miejscach produkcji uznanych za porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum, e) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka lub pomidora, a miejsce ich uprawy położone jest lub było w sąsiedztwie porażonych miejsc produkcji, wraz z miejscami produkcji, w których wspólnie użytkowany jest lub był sprzęt i urządzenia używane w produkcji, f) do nawadniania lub opryskiwania używa się wód powierzchniowych pochodzących: - z jakiegokolwiek źródła, które zostało uznane za skażone lub podejrzane o skażenie bakterią Ralstonia solanacearum, - ze źródła użytkowanego także w miejscach produkcji uznanych za porażone lub podejrzane o porażenie bakterią Ralstonia solanacearum, g) pola są lub były zalewane przez wody powierzchniowe uznane za skażone lub podejrzane o skażenie przez bakterię Ralstonia solanacearum; 2) wody powierzchniowe używane do nawadniania lub opryskiwania lub, które zalewają pola lub miejsca produkcji, uznane za porażone albo podejrzane o porażenie bakterią Ralstonia solanacearum. § 11. Badania mające na celu ustalenie zasięgu prawdopodobnego porażenia obejmują: 1) inne rośliny ziemniaka lub pomidora, uprawiane w miejscu produkcji określonym jako porażone; 2) miejsca produkcji, które miały jakikolwiek kontakt z roślinami ziemniaka lub pomidora określonymi jako porażone, wraz z miejscami produkcji, w których wspólnie użytkowany jest lub był sprzęt i urządzenia używane w cyklu produkcyjnym; 3) rośliny ziemniaka lub pomidora produkowane w miejscach produkcji, o których mowa w pkt 2; 4) rośliny ziemniaka lub pomidora znajdujące się w miejscach produkcji, o których mowa w pkt 1 lub 2, w okresie, w którym rośliny ziemniaka lub pomidora, uznane za porażone, znajdowały się w miejscach produkcji określonych jako porażone; 5) miejsca przechowywania roślin ziemniaka lub pomidora pochodzących z miejsc produkcji wymienionych w pkt 1-4; 6) maszyny, urządzenia, pojazdy, pojemniki, magazyny lub ich części, materiały używane do pakowania i inne przedmioty, które mogły mieć kontakt z roślinami ziemniaka lub pomidora uznanymi za porażone; 7) rośliny ziemniaka lub pomidora przechowywane lub mające kontakt z jakimikolwiek obiektami lub przedmiotami, o których mowa w pkt 6, przed ich wyczyszczeniem i zdezynfekowaniem; 8) rośliny, w tym bulwy ziemniaka, określone zgodnie § 9 pkt 1 lit. a, pochodzące z tego samego rozmnożenia klonalnego lub rośliny pomidora pochodzące z tego samego źródła, co rośliny ziemniaka lub pomidora uznane za porażone, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo porażenia ze względu na pokrewieństwo klonalne, pomimo uzyskania negatywnych wyników badań; 9) miejsca produkcji roślin ziemniaka lub pomidora, o których mowa w pkt 8; 10) miejsca produkcji roślin ziemniaka lub pomidora, w których do nawadniania i opryskiwania używana była woda uznana za skażoną; 11) rośliny ziemniaka lub pomidora produkowane na polach zalewanych wodami powierzchniowymi uznanymi za skażone. § 12. Badania mające na celu ustalenie zasięgu możliwego rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum obejmują: 1) w przypadkach gdy rośliny ziemniaka lub pomidora zostały uznane za porażone - miejsca produkcji, w których: a) są lub były uprawiane rośliny ziemniaka lub pomidora, znajdujące się w sąsiedztwie miejsc produkcji uznanych za porażone, b) stosowana jest lub była wspólna produkcja i używany jest lub był ten sam materiał wyjściowy sadzeniaka ziemniaka, c) do nawadniania lub opryskiwania roślin ziemniaka lub pomidora używa się wód powierzchniowych, które pochodziły z miejsca produkcji uznanego za porażone, lub jeżeli istnieje ryzyko, że wody te spłynęły lub zalewały te miejsca; 2) w przypadkach gdy wody powierzchniowe zostały uznane za skażone: a) miejsca produkcji roślin ziemniaka lub pomidora, znajdujące się w sąsiedztwie zbiornika wód powierzchniowych uznanych za skażone lub zagrożone zalaniem przez takie wody, b) jakikolwiek odosobniony zbiornik irygacyjny połączony z wodami powierzchniowymi uznanymi za skażone. § 13. 1. Rośliny ziemniaka lub pomidora uznane za porażone nie mogą być sadzone. 2. Rośliny, o których mowa w ust. 1, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora powinny być: 1) spalone lub 2) zużyte do skarmiania zwierząt, po uprzednim przeprowadzeniu zabiegu termicznego, wykluczającego ryzyko przeżycia bakterii Ralstonia solanacearum, lub 3) głęboko zakopanie w miejscu, w którym nie istnieje ryzyko ich przenikania do obszarów rolniczych lub ryzyko kontaktu ze źródłem wody, która może zostać użyta do nawadniania obszarów rolniczych, lub 4) przeznaczone do przerobu przemysłowego, po bezpośrednim i natychmiastowym dostarczeniu ich do zakładu przetwórczego, spełniającego warunki określone w § 15, lub 5) poddane innym działaniom, niż wymienione w pkt 1-4, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum. § 14. 1. Rośliny ziemniaka lub pomidora uznane za prawdopodobnie porażone lub rośliny ziemniaka oraz pomidora, dla których zostało zidentyfikowane ryzyko porażenia, oraz produkowane w miejscach produkcji uznanych za prawdopodobnie porażone nie mogą być sadzone. 2. Rośliny, o których mowa w ust. 1, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora powinny być: 1) w przypadku bulw ziemniaka: a) przeznaczone do konsumpcji, pakowane w miejscach, w których istnieją odpowiednie warunki usuwania resztek, gotowe i przeznaczone do bezpośredniego dostarczenia i użycia bez przepakowywania, lub b) przeznaczone do przerobu przemysłowego po bezpośrednim i natychmiastowym dostarczeniu ich do zakładu przetwórczego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 4, lub c) zużyte lub usunięte w sposób określony przez wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum; 2) w przypadku innych części roślin ziemniaka lub pomidora, wraz z resztkami łodyg i liści: a) zniszczone lub b) zużyte lub usunięte w sposób określony przez wojewódzkiego inspektora, jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum. § 15. W zakładach przetwórczych i w miejscach pakowania roślin ziemniaka lub pomidora: 1) resztki roślin ziemniaka lub pomidora oraz inne stałe resztki niszczy się przez: a) głębokie zakopanie w miejscu, w którym nie istnieje ryzyko ich przenikania do obszarów rolniczych lub ryzyko kontaktu ze źródłem wody, która może zostać użyta do nawadniania obszarów rolniczych; resztki powinny być przewiezione bezpośrednio do tego miejsca w warunkach wykluczających ryzyko ich rozniesienia się, lub b) spalenie; 2) resztki płynne, zawierające zawieszone cząstki stałe, poddaje się filtrowaniu lub procesowi osiadania w celu usunięcia tych cząstek, a cząstki niszczy się w sposób określony w pkt 1 lit. a; następnie resztki płynne: a) podgrzewa się do temperatury minimum 70 °C przez co najmniej 30 minut lub b) niszczy się w sposób zatwierdzony przez wojewódzkiego inspektora, tak aby nie istniało ryzyko kontaktu tych resztek z obszarami rolniczymi lub ryzyko kontaktu ze źródłem wody, która może zostać użyta do nawadniania obszarów rolniczych. § 16. Środki transportu, maszyny, urządzenia, pojazdy, pojemniki, magazyny lub ich części, materiały używane do pakowania i inne przedmioty, które zostały uznane za skażone albo za prawdopodobnie skażone, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora niszczy się albo odkaża przez oczyszczenie lub dezynfekcję w taki sposób, aby: 1) uniemożliwić rozprzestrzenienie się bakterii Ralstonia solanacearum; 2) po zabiegach mogły być uznane za nieskażone. § 17. 1. W obrębie wyznaczonej strefy zagrożenia podejmuje się następujące działania: 1) w miejscach produkcji określonych jako porażone, na polu lub w miejscu uprawy pod osłonami uznanym za porażone: a) przez okres co najmniej czterech lat uprawy następujących po stwierdzeniu porażenia: - niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych, - zakazuje się sadzenia: bulw lub roślin ziemniaka, roślin i nasion pomidora, innych roślin żywicielskich, roślin rodzaju Brassica, dla których stwierdzono ryzyko przeżywania bakterii Ralstonia solanacearum, oraz innych roślin, w przypadku których stwierdzono ryzyko rozprzestrzeniania się tej bakterii, b) dopuszcza się sadzenie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, z przeznaczeniem wyłącznie na ziemniaki inne niż sadzeniaki, w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka lub pomidora, następującym po okresie czteroletnim, o którym mowa w lit. a, jeżeli przez co najmniej dwa kolejne ostatnie lata uprawy przed posadzeniem stwierdzano, że pole jest wolne od samosiewów ziemniaka i pomidora oraz innych roślin żywicielskich, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach, w ramach przeprowadzanej kontroli, pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych, c) w sezonie uprawy ziemniaka lub pomidora następującym po sezonie, o którym mowa w lit. b, i po odpowiednim cyklu zmianowania, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach, w ramach przeprowadzanej kontroli, pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych, albo 2) w miejscach produkcji uznanych za porażone, na polu lub w miejscu uprawy pod osłonami uznanym za porażone: a) przez okres pięciu lat uprawy następujących po stwierdzeniu porażenia niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych, b) przez pierwsze trzy lata uprawy pole należy: - pozostawić odłogiem lub obsiać zbożem albo - przeznaczyć na stałe pastwisko z częstym niskim koszeniem lub pod intensywny wypas, albo - przeznaczyć na produkcję nasienną traw, a przez następne dwa lata przeznaczyć na uprawę roślin niebędących żywicielami bakterii Ralstonia solanacearum, dla których nie stwierdzono ryzyka jej przeżywania lub rozprzestrzeniania się, c) w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka lub pomidora następującym po okresie pięcioletnim, o którym mowa w lit. b, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych; 3) na innych polach: a) w roku uprawy następującym po stwierdzeniu porażenia: - nie sadzi się bulw lub roślin ziemniaka, jak również innych roślin żywicielskich, - niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych, lub - dopuszcza się sadzenie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka z przeznaczeniem na ziemniaki konsumpcyjne lub przemysłowe pod warunkiem, że nie istnieje ryzyko występowania samosiewów ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który pobiera również próby bulw ziemniaka i próby samosiewów ziemniaka do badań laboratoryjnych, b) w pierwszym roku uprawy następującym po roku, o którym mowa w lit. a, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, c) w co najmniej drugim roku uprawy następującym po roku, o którym mowa w lit. a, do produkcji sadzeniaków ziemniaka i ziemniaków innych niż sadzeniaki, używa się urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka lub sadzeniaków ziemniaka wyprodukowanych pod nadzorem wojewódzkiego inspektora z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, d) w każdym roku uprawy, o których mowa w lit. a-c, niszczy się samosiewy ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, z uwzględnieniem chwastów z rodziny psiankowatych; uprawa przeznaczona na sadzeniaki ziemniaka podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach pobiera również próby bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych; 4) bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia oraz w każdym następnym roku uprawy, aż do pierwszego sezonu włącznie, w którym na polach uznanych za porażone dopuszcza się uprawę ziemniaków lub pomidorów: a) maszyny i miejsca przechowywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w miejscu produkcji, wykorzystywane do produkcji ziemniaka lub pomidora, czyści się i dezynfekuje w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się bakterii Ralstonia solanacearum, b) wojewódzki inspektor przeprowadza kontrolę programów nawadniania i opryskiwania, jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się bakterii Ralstonia solanacearum; 5) w miejscu uprawy pod osłonami uznanym za porażone, w którym możliwa jest całkowita wymiana gleby lub podłoża: a) nie uprawia się bulw i roślin ziemniaka, roślin i nasion pomidora oraz innych roślin żywicielskich bakterii Ralstonia solanacearum, do czasu stwierdzenia przez wojewódzkiego inspektora, że w wyniku przeprowadzonych zabiegów, w tym co najmniej usunięcia wszelkiego materiału roślin żywicielskich, całkowitej wymiany podłoża oraz oczyszczenia lub zdezynfekowania miejsca uprawy i całego wyposażenia, wyeliminowano tę bakterię, b) dopuszcza się produkcję ziemniaka z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka, minibulw lub mikroroślin, uzyskanych pod urzędowym nadzorem, c) wojewódzki inspektor prowadzi kontrolę programów nawadniania i opryskiwania, w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się bakterii Ralstonia solanacearum. 2. W obrębie strefy zagrożenia, oprócz wymagań określonych w ust. 1: 1) w przypadku gdy strefa zagrożenia została wyznaczona zgodnie z § 9 pkt 1 lit. g, bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia i przez okres co najmniej trzech lat uprawy po stwierdzeniu porażenia: a) wojewódzki inspektor sprawuje nadzór nad miejscami uprawy, przechowywania i miejscami mającymi kontakt z bulwami ziemniaka lub pomidorami, wraz z miejscami, w których wspólnie użytkowane są maszyny do produkcji ziemniaka lub pomidora, b) prowadzi się czyszczenie lub dezynfekcję maszyn i miejsc przechowywania w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się bakterii Ralstonia solanacearum, c) w przypadku upraw ziemniaka, dopuszcza się sadzenie wyłącznie urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka lub sadzeniaków ziemniaka wyprodukowanych pod nadzorem wojewódzkiego inspektora z urzędowo kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka; uprawa podlega kontroli przeprowadzanej przez wojewódzkiego inspektora, który po zbiorach pobiera do badań laboratoryjnych próby bulw ziemniaka sadzeniaka z miejsc produkcji prawdopodobnie porażonych, d) oddziela się czynności związane ze zbiorem, przechowywaniem, przemieszczaniem i pakowaniem zebranych sadzeniaków ziemniaka od takich czynności wykonywanych przy ziemniakach innych niż sadzeniaki, na terenie wszystkich miejsc w obrębie strefy zagrożenia, e) wojewódzki inspektor przeprowadza kontrole urzędowe; 2) w przypadku gdy wody powierzchniowe zostały uznane za skażone lub za drogę możliwego rozprzestrzenienia się bakterii Ralstonia solanacearum, wojewódzki inspektor, bezpośrednio po stwierdzeniu skażenia i przez okres co najmniej trzech lat uprawy po stwierdzeniu skażenia, przeprowadza: a) coroczne kontrole obejmujące pobieranie do badań laboratoryjnych prób wód powierzchniowych i roślin żywicielskich z rodziny psiankowatych, rosnących w sąsiedztwie tych wód, w terminach umożliwiających wykrycie bakterii Ralstonia solanacearum, b) kontrolę programów nawadniania i opryskiwania, w tym w zakresie zakazu stosowania wody uznanej za skażoną do nawadniania lub opryskiwania roślin ziemniaka lub pomidora oraz innych roślin żywicielskich, c) kontrole usuwania resztek stałych powstających w czasie procesów przemysłowych lub w miejscach pakowania, w których wykorzystywane są rośliny ziemniaka lub pomidora - w przypadku stwierdzenia skażenia resztek płynnych; 3) wojewódzki inspektor podejmuje działania zmierzające do wymiany sadzeniaków ziemniaka. § 18. 1. W przypadku stwierdzenia obecności bakterii Ralstonia solanacearum w ziemniakach wyprodukowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wojewódzki inspektor przeprowadza badania: 1) dotyczące wcześniejszych rozmnożeń ziemniaka wraz z początkowym rozmnożeniem klonalnym i rozmnożeń klonalnych materiałów bazowych sadzeniaków ziemniaka lub 2) wszystkich rozmnożeń klonalnych materiałów bazowych lub wcześniejszych rozmnożeń wraz z początkowym rozmnożeniem klonalnym, jeżeli nie stwierdzono żadnego pokrewieństwa klonów. 2. W przypadkach innych niż określone w ust. 1, wojewódzki inspektor przeprowadza badania na każdej roślinie pochodzącej z początkowego rozmnożenia klonalnego wstępnej selekcji lub na reprezentatywnej próbie pobranej z materiałów bazowych sadzeniaków ziemniaka lub z materiałów pochodzących z wcześniejszych rozmnożeń. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 r. (poz. 775) METODYKA DIAGNOZOWANIA, WYKRYWANIA I IDENTYFIKACJI BAKTERII Ralstonia solanacearum I. Zakres stosowania metodyki Metodyka obejmuje: 1) diagnozowanie śluzaka w bulwach ziemniaka oraz w roślinach ziemniaka i pomidora; 2) wykrywanie i identyfikację bakterii Ralstonia solanacearum w próbach bulw ziemniaka. 1. Diagnozowanie śluzaka w bulwach ziemniaka oraz w roślinach ziemniaka i pomidora Metodyka ma zastosowanie do bulw ziemniaka oraz roślin ziemniaka i pomidora z charakterystycznymi objawami chorobowymi lub podejrzanych o porażenie przez bakterię Ralstonia solanacearum. Metodyka obejmuje szybkie badania umożliwiające postawienie wstępnej diagnozy, zwane dalej "metodami wstępnego badania", izolację patogena z porażonych wiązek przewodzących na podłoża diagnostyczne, a w przypadku uzyskania wyników pozytywnych - identyfikację kultury jako bakteria Ralstonia solanacearum. Ilustracja Objaśnienia do diagramu: 1) opis objawów zamieszczono w części II ust. 1. 2) metodami wstępnego badania są: - test na obecność wycieków z wiązek przewodzących łodygi (część II ust. 2), - test na obecność granulek poly-ß-hydroksymaślanu (część II ust. 2), - test IF (część III ust. 2), - test ELISA (część III ust. 3), - test PCR (część III ust. 4), 3) izolacja bakterii z materiału roślinnego z typowymi objawami metodą rozcieńczeń płytkowych jest prosta, jednakże w przypadku zaawansowanych stadiów infekcji hodowla może się nie udać; bakterie saprofityczne występujące w chorej tkance mogą przerastać bakterię Ralstonia solanacearum lub hamować jej wzrost na podłożu hodowlanym; jeżeli wynik izolacji jest negatywny, a objawy chorobowe są typowe, izolację należy powtórzyć; zalecaną jest metoda posiewu na podłoża selektywne, 4) wiarygodną identyfikację czystej kultury bakterii Ralstonia solanacearum można przeprowadzić w oparciu o testy wymienione w części II ust. 4 pkt 1 w połączeniu z testem patogeniczności (części II ust. 4 pkt 3); oznaczanie szczepu nie jest obowiązkowe, lecz zalecane w każdym nowym przypadku wykrycia bakterii Ralstonia solanacearum. 2. Wykrywanie i identyfikacja bakterii Ralstonia solanacearum w próbach bulw ziemniaka Metodyka ma zastosowanie do wykrywania infekcji latentnej w bulwach ziemniaka za pomocą jednej lub kilku metod szybkiego badania. Pozytywne wyniki badań uzyskanych z zastosowaniem tych metod są potwierdzane przez izolację bakterii Ralstonia solanacearum, a następnie, w przypadku izolacji typowych kolonii, identyfikację czystej kultury bakterii Ralstonia solanacearum. Ilustracja Objaśnienia do diagramu: 1) standardowa próba składa się z co najmniej 200 bulw pobranych z partii bulw ziemniaka o masie 25 ton, jednakże badanie można również wykonać dla mniejszych prób, 2) jeżeli pojedynczy test jest niewystarczająco czuły lub zbyt mało wiarygodny do wykrycia bakterii Ralstonia solanacearum w próbie, zaleca się przeprowadzenie więcej niż jednego testu. Testy powinny opierać się na różnych zasadach biologicznych, 3) test immunofluorescencji (IF) jest powszechnie przyjętą metodą wstępnego badania; w odniesieniu do parametrów określonych w tej metodzie jest to test czuły (zakres czułości 103-104 komórek/ml osadu ekstraktu ziemniaka); czynnikiem krytycznym decydującym o wiarygodności wyniku testu jest jakość przeciwciał; należy używać wyłącznie przeciwciał o wysokim mianie (minimum 2.000 dla przeciwciał wyjściowych), a wszystkie testy muszą być wykonywane z przeciwciałami w zakresie miana lub z zastosowaniem pierwszego rozcieńczenia poniżej miana; zalecana jest metoda pośrednia; metodę bezpośrednią można stosować, jeśli poziom wykrywalności i specyficzności tej metody jest równoważny z poziomem metody pośredniej; test IF umożliwia dokonanie oceny morfologii zabarwionych komórek i intensywności fluorescencji; na tej podstawie określa się specyficzność reakcji; w teście IF dość powszechne są reakcje krzyżowe z serologicznie spokrewnionymi bakteriami glebowymi lub bakteriami obecnymi w tkankach ziemniaka o morfologii komórki zbliżonej do bakterii Ralstonia solanacearum; w przypadkach podejrzenia o wystąpienie reakcji krzyżowych należy przeprowadzić badanie dodatkową metodą opartą na innej zasadzie biologicznej; w takich przypadkach zalecana jest izolacja na podłoże selektywne, 4) metoda izolacji bakterii Ralstonia solanacearum na podłoże selektywne SMSA jest metodą wstępnego badania o wysokiej czułości i selektywności; wyniki izolacji uzyskuje się w ciągu 3-6 dni od przygotowania próby; wyhodowane bakterie można łatwo zidentyfikować; należy ostrożnie pobierać tkankę z części przystolonowej bulwy w celu uniknięcia zanieczyszczenia próby obecnymi w bulwach ziemniaka bakteriami wtórnymi, które "rywalizują" z bakterią Ralstonia solanacearum na podłożu i mogą niekorzystnie wpływać na rozwój tej bakterii; ze względu na niekorzystny wpływ składników podłoża na badany organizm niektóre szczepy mogą rosnąć słabo; metoda izolacji może być stosowana jako pojedyncza metoda wstępnego badania w przypadku, gdy uzyskano negatywny wynik badania i nie ma podejrzeń o zahamowanie wzrostu bakterii Ralstonia solanacearum przez inne bakterie; w przypadku negatywnego wyniku badania, ale gdy występuje podejrzenie o zahamowanie wzrostu bakterii Ralstonia solanacearum przez inne bakterie, próbę poddaje się dalszym badaniom z zastosowaniem innej metody, w celu potwierdzenia lub odrzucenia diagnozy; w takim przypadku zalecaną metodą jest test IF, 5) test ELISA ma zakres czułości 104-105 komórek/ml osadu ekstraktu ziemniaka i częściej uzyskuje się w nim wyniki fałszywie pozytywne (reakcje krzyżowe) i fałszywie negatywne (hamujący wpływ cząsteczek fenolowych pochodzących z ekstraktu ziemniaka), dlatego test ELISA nie może być stosowany jako test pojedynczy, 6) test PCR jest bardzo czułym testem; reakcja może być jednak zakłócana przez składniki roślinne obecne w ekstrakcie z roślin czy bulw (inhibitory), co wpływa na uzyskanie fałszywie negatywnych wyników; negatywny wpływ inhibitorów można zmniejszyć przez rozcieńczenie próbki, mając na uwadze, że jednocześnie ulega rozcieńczeniu populacja bakterii Ralstonia solanacearum; wszystkie etapy przygotowania próby i badania należy przeprowadzać z dużą ostrożnością w celu uniknięcia kontaminacji, która może przyczynić się do uzyskania wyników fałszywie pozytywnych; wyniki fałszywie pozytywne mogą również wynikać z homologii sekwencji innych organizmów; z tych powodów test PCR nie może być stosowany jako test pojedynczy, 7) test wzbogacania polega na inkubacji prób ekstraktu ziemniaka w półselektywnym bulionie odżywczym (np. zmodyfikowany bulion SMSA) i pozwala na namnożenie bakterii Ralstonia solanacearum; obecność bakterii Ralstonia solanacearum można stwierdzić za pomocą testów: IF, ELISA i PCR; nie zaleca się wykonywania bezpośredniego posiewu z bulionu odżywczego; test ten nie może być wykorzystywany jako pojedyncza metoda wstępnego badania, 8) test biologiczny może być stosowany do izolacji bakterii Ralstonia solanacearum z ekstraktu ziemniaka drogą selektywnego wzbogacania w roślinie żywicielskiej i można go wykonać na roślinach pomidora lub oberżyny; niezbędne jest zapewnienie korzystnych dla rozwoju bakterii Ralstonia solanacearum warunków środowiska, 9) identyfikacji czystej kultury bakterii Ralstonia solanacearum dokonuje się za pomocą co najmniej jednego z testów wskazanych w części II ust. 4 pkt 1, w połączeniu z testem patogeniczności wskazanym w części II ust. 4 pkt 3; oznaczanie szczepu nie jest obowiązkowe, lecz zalecane w każdym nowym przypadku wykrycia bakterii. II. Diagnozowanie śluzaka w bulwach ziemniaka oraz w roślinach ziemniaka i pomidora 1. Objawy śluzaka 1.1. Objawy na ziemniaku Na roślinach ziemniaka we wczesnym stadium infekcji obserwuje się więdnięcie liści ku wierzchołkowi łodygi w ciągu dnia, gdy panuje wysoka temperatura. Objawy te zanikają nocą. Więdnięcie szybko staje się nieodwracalne i prowadzi do śmierci rośliny. Wiązki przewodzące więdnącej rośliny, widoczne na przekroju poprzecznym przez łodygę, mogą przebarwiać się na brązowo, a z przeciętej powierzchni wycieka samoistnie lub po ściśnięciu łodygi mleczny śluz. Po umieszczeniu przeciętej łodygi w wodzie w pozycji pionowej, z wiązek przewodzących wydostają się smużki śluzu. W bulwach ziemniaka, po poprzecznym ich przekrojeniu w pobliżu części przystolonowej, we wczesnym stadium infekcji występują szklistożółte do jasnobrązowych przebarwienia pierścienia wiązek przewodzących, z których po kilku minutach wydostaje się, samoistnie lub po lekkim ściśnięciu palcami, jasnokremowy śluz widoczny na przeciętej powierzchni. Następnie, brązowe przebarwienia wiązek stają się wyraźniejsze, a nekroza może rozszerzać się na tkankę parenchymatyczną. W zaawansowanych stadiach infekcja rozprzestrzenia się z części przystolonowej i oczek na zewnątrz, wskutek czego na powierzchni bulwy mogą występować czerwonobrązowe, lekko zapadnięte ranki, a na nich mogą pojawiać się wycieki bakteryjne, do których przylegają grudki ziemi. 1.2. Objawy na roślinach pomidora Pierwszym widocznym objawem jest zwiotczały wygląd najmłodszych liści. W sprzyjających rozwojowi bakterii Ralstonia solanacearum warunkach środowiska (temperatura gleby około 25 °C, duża wilgotność) w ciągu kilku dni dochodzi do epinastii i jednostronnego lub całkowitego więdnięcia rośliny, a następnie jej zamierania. W mniej sprzyjających warunkach (temperatura gleby poniżej 21 °C) na łodydze może rozwijać się wiele korzeni przybyszowych. Czasami widoczne są tłuste smugi przebiegające wzdłuż łodygi, które wskazują na obecność nekroz w obrębie wiązek przewodzących. Po przekrojeniu łodygi w poprzek, ze zbrązowiałych wiązek przewodzących wyciekają krople śluzu bakteryjnego barwy białej lub żółtawej. 2. Metody wstępnego badania W celu postawienia wstępnej diagnozy stosuje się jeden lub kilka z niżej wymienionych testów: 1) test na obecność wycieków z łodygi: a) więdnącą łodygę ziemniaka przecina się nieco powyżej poziomu gleby, b) odcięty fragment łodygi umieszcza się przeciętą powierzchnią w zlewce z wodą, c) po chwili z wiązek przewodzących samoistnie wydostają się smużki śluzu bakteryjnego; 2) test na wykrywanie granulek poly-ß-hydroksymaślanu (PHB): a) granulki PHB w komórkach bakterii Ralstonia solanacearum stają się widoczne po zabarwieniu błękitem nilu A albo sudanem czarnym B, b) wykonuje się rozmaz ze śluzu lub zawiesiny tkanki na szkiełku mikroskopowym albo przygotowuje się preparat z 48. godzinnej kultury bakterii Ralstonia solanacearum na podłożu YPGA lub SPA, o którym mowa w części IV ust. 1, c) przygotowuje się kontrolę pozytywną w postaci rozmazu ze szczepu należącego do biowaru 2/rasa 3 oraz, w przypadku gdy to stosowne, kontrolę negatywną w postaci rozmazu z niespokrewnionego szczepu, d) preparat suszy się, a następnie kilkakrotnie szybko przesuwa spodnią powierzchnią nad płomieniem palnika w celu utrwalenia rozmazu; 3) test z błękitem nilu: a) utrwalony rozmaz zalewa się 1 % wodnym roztworem błękitu nilu A, a następnie inkubuje się przez 10 minut w temperaturze 55 °C, b) zlewa się roztwór barwnika, przepłukuje słabym strumieniem wody bieżącej, a nadmiar wody usuwa za pomocą bibuły, c) preparat zalewa się 8 % wodnym roztworem kwasu octowego i inkubuje przez minutę w temperaturze pokojowej, d) preparat przepłukuje się słabym strumieniem wody bieżącej i osusza bibułą, e) preparat zwilża się kroplą wody i nakłada szkiełko nakrywkowe; f) zabarwiony rozmaz ogląda się w mikroskopie epifluorescencyjnym (450 nm) pod imersją, stosując powiększenie 1.000x; obserwacje preparatu prowadzi się w kierunku wykrycia jasnopomarańczowych, fluoryzujących granulek PHB, g) preparat ogląda się również w świetle białym, aby upewnić się, że granulki znajdują się wewnątrz komórek bakterii, a morfologia komórki jest typowa dla bakterii Ralstonia solanacearum; 4) test z sudanem czarnym: a) utrwalony rozmaz zalewa się 0,3 % roztworem sudanu czarnego B w 70 % alkoholu oraz inkubuje przez 10 minut w temperaturze pokojowej, b) zlewa się roztwór barwnika i przepłukuje wodą bieżącą; nadmiar wody zlewa się, a preparat osusza za pomocą bibuły, c) preparat zanurza się na krótko w ksylolu i osusza bibułą; z uwagi na szkodliwość ksylolu pracę wykonuje się pod digestorium, d) preparat zalewa się 0,5 % wodnym roztworem safraniny i pozostawia na 10 sekund w temperaturze pokojowej; z uwagi na szkodliwość safraniny pracę wykonuje się pod digestorium, e) delikatnie przepłukuje się preparat słabym strumieniem wody bieżącej, osusza bibułą i nakłada szkiełko nakrywkowe, f) zabarwiony preparat ogląda się w mikroskopie świetlnym, w świetle przechodzącym pod imersją, stosując powiększenie 1.000x, granulki PHB w komórkach bakterii Ralstonia solanacearum barwią się na niebieskoczarno, a ściana komórkowa barwi się na różowo; 5) inne testy: a) test IF - przeprowadzany zgodnie ze sposobem określonym w części III ust. 2, b) test ELISA - przeprowadzany zgodnie ze sposobem określonym w części III ust. 3, c) test PCR - przeprowadzany zgodnie ze sposobem określonym w części III 4 ust. 4. 3. Metoda izolacji 1) pobiera się śluz lub fragmenty przebarwionej tkanki z pierścienia wiązek przewodzących bulwy ziemniaka lub z wiązek przewodzących łodygi ziemniaka lub pomidora; umieszcza się je w małej objętości sterylnej wody destylowanej lub 50 mM buforu fosforanowego i pozostawia się na 5-10 minut; 2) wykonuje się serie dziesięciokrotnych rozcieńczeń zawiesiny (1:10 i 1:100 lub więcej, jeśli uzna się za stosowne); 3) przenosi się standardową objętość zawiesiny i jej rozcieńczeń na podstawowe podłoża odżywcze NA, YPGA i SPA, o których mowa w części IV ust. 1, lub na podłoże Kelmana z chlorkiem tetrazoliowym, o którym mowa w części IV ust. 1, lub na podłoże selektywne SMSA, o którym mowa w części IV ust. 7; wykonuje się posiew za pomocą ezy lub głaszczki, stosując odpowiednią technikę rozcieńczeń płytkowych; jeżeli uzna się za stosowne, wykonuje się kontrolę pozytywną drogą posiewu rozcieńczonej zawiesiny patogenicznej kultury bakterii Ralstonia solanacearum, należącej do biowaru 2/rasy 3 bakterii Ralstonia solanacearum na oddzielnych płytkach z każdym z podłoży; 4) płytki inkubuje się przez 3 dni w temperaturze 28 °C; jeżeli wzrost jest powolny, czas inkubacji można wydłużyć do 6 dni, mając na uwadze, że na podłożu SMSA kolonie bakterii często stają się nietypowe i zamierają: a) na podstawowych podłożach odżywczych patogeniczne izolaty bakterii Ralstonia solanacearum tworzą perłowobiałe, płaskie, nieregularne i fluidalne kolonie, często z charakterystycznymi zagłębieniami, b) na podłożu Kelmana z chlorkiem tetrazoliowym typowe kolonie patogenicznych izolatów bakterii Ralstonia solanacearum są kremowe, płaskie, nieregularne i fluidalne z krwistoczerwonym, zagłębionym środkiem; niepatogeniczne formy tej bakterii produkują ciemnoczerwone kolonie o masłowatej konsystencji, c) na podłożu SMSA typowe kolonie patogenicznych izolatów bakterii Ralstonia solanacearum są mlecznobiałe, płaskie, nieregularne i fluidalne, z krwistoczerwonym środkiem; niepatogeniczne formy tej bakterii produkują mniej fluidalne kolonie, całkowicie różowe do czerwonych; 5) kolonie o charakterystycznej morfologii przeszczepia się na podstawowe podłoże odżywcze w celu uzyskania czystej kultury; należy unikać regularnego przeszczepiania, które może prowadzić do utraty patogeniczności. 4. Testy potwierdzające 1) Czystą kulturę bakterii Ralstonia solanacearum identyfikuje się, stosując co najmniej jeden z następujących testów: a) testy biochemiczne i fizjologiczne przeprowadzane w celu określenia, czy wyizolowane bakterie posiadają właściwości biochemiczne i fizjologiczne, typowe dla bakterii Ralstonia solanacearum; do każdego testu dołącza się odpowiedni szczep kontrolny barwnik fluoryzujący- inkluzje PHB+ test oksydacyjno-fermentacyjny (O/F)O+/F- katalaza+ test Kovacsa+ redukcja azotanów+ wykorzystanie cytrynianu+ wzrost w temperaturze 40 °C- wzrost w 1 % NaCl+ wzrost w 2 % NaCl- dihydrolaza argininy- hydroliza żelatyny- hydroliza skrobi- hydroliza eskuliny- produkcja lewanu- b) test IF - przygotowuje się zawiesinę 106 komórek/ml badanej kultury i szczepu kontrolnego oraz wykonuje się serię dwukrotnych rozcieńczeń przeciwciał; test IF przeprowadza się zgodnie ze sposobem, o którym mowa w części III ust. 2; miano dla badanej kultury musi być równoważne mianu dla kontroli pozytywnej, c) test ELISA - przygotowuje się zawiesinę >106 komórek/ml badanej kultury i szczepu kontrolnego; test ELISA przeprowadza się zgodnie ze sposobem, o którym mowa w części III ust. 3; odczyty w teście ELISA dla badanej kultury muszą być równoważne wartościom uzyskanym dla kontroli pozytywnej, d) test PCR - przygotowuje się zawiesinę 106 komórek/ml badanej kultury i szczepu kontrolnego; test PCR przeprowadza się zgodnie ze sposobem, o którym mowa w części III ust. 4; uzyskany produkt PCR dla badanej kultury musi mieć taką samą wielkość i wzór uzyskany w analizie z użyciem enzymów restrykcyjnych (REA) jak kontrola pozytywna, e) fluorescencyjna hybrydyzacja in-situ (FISH) - przygotowuje się zawiesinę 106 komórek/ml badanej kultury i szczepu kontrolnego; stosuje się metodę FISH z primerem PCR OLI-1; badana kultura musi wykazywać taką samą reakcję jak kontrola pozytywna, f) profil białkowy - zdenaturowane białka komórkowe są rozdzielane drogą elektroforezy na żelu poliakrylamidowym - PAGE, g) analiza kwasów tłuszczowych (FAP) - hoduje się badaną kulturę i szczep bakterii kontroli pozytywnej przez 48 godzin, w temperaturze 28 °C, na agarze sojowo-tryptonowym oraz stosuje metodę FAP; profil badanej kultury musi być identyczny z profilem kontroli pozytywnej; charakterystyka kwasów tłuszczowych jest następująca: 14:0 3OH, 16:0 2OH, 16:1 2OH i 18:1 2OH; 2) oznaczanie szczepu jest zalecane w każdym nowym przypadku wykrycia bakterii Ralstonia solanacearum; stosuje się co najmniej jedną z następujących metod: a) określanie biowaru na podstawie zdolności do produkcji kwasu z trzech alkoholi sześciowęglowych i trzech cukrów wykorzystywanieBiowar 12345 - maltozy-++-+ - laktozy-++-+ - celobiozy-++-+ - mannitolu--+++ - sorbitolu--++- - dulcitolu--++- dodatkowe testy na rozróżnienie w obrębie biowaru 2 podfenotypów biowar 2biowar 2-Abiowar 2-T wykorzystywanie trehalozy-++ wykorzystywanie inozytolu+-+ wykorzystywanie D-rybozy--+ aktywność pektolitycznaniskaniskawysoka b) określanie rasy na podstawie testu patogeniczności na roślinach pomidora lub oberżyny i roślinach tytoniu oraz na podstawie reakcji nadwrażliwości (HR) na liściach tytoniu ReakcjaRasa*) 123 na roślinach pomidora/oberżynywiędnięciebrak reakcjiwiędnięcie na roślinach tytoniuwiędnięciebrak reakcjibrak reakcji na liściach tytoniunekroza (48 h) i więdnięcie (7-8 dni)HR (12-24 h)chloroza (2-8 dni) *) Nie uwzględniono rasy 4 (patogeniczna dla imbiru i niektórych innych roślin żywicielskich) i rasy 5 (patogeniczna wyłącznie dla morwy). Określenie rasy na podstawie testu patogeniczności lub testu nadwrażliwości na roślinach tytoniu może być niewystarczająco wiarygodne; o rasie można wnioskować na podstawie biowaru i naturalnej rośliny żywicielskiej. Szczepy bakterii Ralstonia solanacearum można rozróżnić na poziomie molekularnym za pomocą: - analizy RFLP, - powtarzalnej sekwencji PCR (REP-, ERIC- i BOX-PCR); 3) test patogeniczności stosuje się w celu potwierdzenia diagnozy oraz w celu określania patogeniczności kultur zidentyfikowanych jako bakteria Ralstonia solanacearum, wykonując następujące czynności: a) przygotowuje się inokulum 106 komórek/ml badanej kultury i szczepu kontroli pozytywnej, b) inokuluje się 5-10 roślin pomidora lub oberżyny, najlepiej w stadium trzeciego liścia właściwego lub starszych, zgodnie z metodą określoną w części III ust. 6, c) rośliny inkubuje się do dwóch tygodni w temperaturze 22-28 °C i względnie wysokiej wilgotności, codziennie podlewając, d) prowadzi się obserwacje w celu stwierdzenia, czy na roślinach występują objawy więdnięcia, epinastii, chlorozy i karłowatości, e) bakterie izoluje się z roślin z objawami choroby w następujący sposób: - wycina się fragment tkanki łodygi dwa centymetry powyżej miejsca inokulacji, - tkankę łodygi rozdrabnia się i zawiesza w niewielkiej objętości sterylnej wody destylowanej lub w 50 mM buforu fosforanowego, a następnie posiewa się na podłoże, inkubuje i sprawdza występowanie typowych kolonii bakterii Ralstonia solanacearum. III. Wykrywanie i identyfikacja bakterii Ralstonia solanacearum w próbach bulw ziemniaka 1. Przygotowanie próby do badania Standardowa próba składa się z co najmniej 200 bulw pobranych z partii bulw ziemniaka o masie 25 ton, jednakże badanie można również wykonać dla mniejszych prób. W celu stymulacji namnażania małych populacji bakterii Ralstonia solanacearum można, jeżeli uzna się to za stosowane, inkubować próbę w temperaturze 25-30 °C do dwóch tygodni. Przed przystąpieniem do właściwego badania, bulwy można umyć pod bieżącą wodą z użyciem odpowiednich dezynfektantów i detergentów, a następnie osuszyć na powietrzu. Sposób postępowania przy przygotowaniu ekstraktu: 1) za pomocą czystego i zdezynfekowanego skalpela lub noża do obierania warzyw usuwa się skórkę z części przystolonowej bulwy w taki sposób, aby uwidocznić wiązki przewodzące; ostrożnie wycina się z części przystolonowej tkankę przewodzącą w postaci małego stożka o średnicy 3-5 mm; ilość tkanki innej niż przewodząca należy ograniczyć do minimum; w ten sam sposób postępuje się z każdą bulwą wchodzącą w skład próby; na tym etapie można dokonać wizualnej oceny bulw; bulwy z objawami choroby lub gnijące poddaje się odrębnym badaniom określonym w części II; 2) tkankę pobraną z części przystolonowej bulw umieszcza się w zamkniętym pojemniku; jeżeli nie jest możliwe bezpośrednie przeprowadzenie badania, materiał można przechować do 24 godzin, a w temperaturze 4 °C - nie dłużej niż 72 godziny; 3) tkankę pobraną z części przystolonowej: a) przenosi się do odpowiedniego pojemnika, a następnie dodaje się odpowiednią objętość buforu do maceracji, o którym mowa w części IV ust. 2, w taki sposób, aby pokryć tkankę; rozdrabnia się w homogenizatorze, nie dopuszczając do nadmiernej homogenizacji; macerat pozostawia się na 15-30 minut lub b) przenosi się do odpowiedniego pojemnika, a następnie dodaje się odpowiednią objętość buforu do maceracji w taki sposób, aby pokryć tkankę; pojemnik z tkanką wytrząsa się na wstrząsarce obrotowej przy 50-100 obrotów/min przez 4 godziny w temperaturze 20-22 °C lub przez 16-24 godzin w temperaturze 4 °C, lub c) przenosi się do mocnej jednorazowej torebki do maceracji, a następnie miażdży się aż do uzyskania homogenatu; dodaje się odpowiednią objętość buforu do maceracji w taki sposób, aby pokryć tkankę; macerat pozostawia się na 15-30 minut; 4) bakterie ekstrahuje się ze zmacerowanej tkanki pobranej z części przystolonowej w następujący sposób: a) macerat delikatnie dekantuje się do probówki wirówkowej, pozostawiając jego resztki w pojemniku lub torebce; jeżeli zdekantowany macerat jest mętny, odwirowuje się go z zastosowaniem następujących parametrów: 180 g/10 minut/<10 °C; zdekantowany macerat lub supernatant uzyskany podczas wirowania wstępnego odwirowuje się z zastosowaniem następujących parametrów: 7.000 g/15 minut/<10 °C lub 10.000 g/10 minut/<10 °C; supernatant zlewa się bez naruszania osadu lub b) macerat przefiltrowuje się z użyciem filtra o wielkości oczek 40-100 µm; filtrowanie można ułatwić, stosując pompę próżniową; filtrat zbiera się do probówki wirówkowej, a filtr przepłukuje się buforem do maceracji; filtrat odwirowuje się z zastosowaniem następujących parametrów: 7.000 g/15 minut/<10 °C lub 10.000 g/10 minut/<10 °C; supernatant zlewa się bez naruszania osadu; 5) osad zawiesza się w 1 ml buforu do zawieszania osadu, o którym mowa w części IV ust. 2, a następnie dzieli na dwie równe porcje i przenosi do mikroprobówek; ekstrakt z jednej mikroprobówki wykorzystuje się do badań, a jego pozostałość przechowuje się na czas badania w temperaturze 4 °C; do drugiej probówki dodaje się kroplę sterylnego glicerolu i miesza się na wstrząsarce typu worteks, a następnie przechowuje się w temperaturze -18 °C przez kilka tygodni lub w temperaturze -70 °C przez kilka miesięcy. 2. Test IF W teście IF używa się przeciwciał na bakterię Ralstonia solanacearum (najlepiej rasa 3/biowar 2). Miano przeciwciał określa się z użyciem zawiesiny 106 komórek/ml homologicznego szczepu bakterii Ralstonia solanacearum i koniugatu izotiocyjanianu fluoresceiny (FITC) w odpowiednim rozcieńczeniu, zgodnie z instrukcją stosowania. Przeciwciała wyjściowe powinny posiadać miano co najmniej 1:2.000. W teście używa się szkiełek mikroskopowych wielopunktowych; zalecane są szkiełka 10. punktowe o średnicy 6 mm. Na każdym szkiełku mikroskopowym umieszcza się kontrolę negatywną, w celu sprawdzenia, czy koniugat (FITC) nie wiąże się niespecyficznie z antygenem bakteryjnym. Badanie powtarza się, jeśli w okienku z kontrolą negatywną obecne są fluoryzujące komórki bakterii. Preparaty z kontrolą pozytywną wykonuje się oddzielne, z użyciem zawiesiny 106 komórek/ml szczepu należącego do odpowiedniej rasy/biowaru bakterii Ralstonia solanacearum. Dla każdego zestawu testów wykonuje się jeden preparat kontrolny. Sposób wykonania badania: 1) preparaty z badanych prób wykonuje się w następujący sposób: a) w przypadku osadu z niewielką zawartością skrobi - za pomocą pipety nanosi się na okienka, w jednym rzędzie, standardową objętość zawieszonego w buforze osadu; standardową objętością dla okienek o średnicy 6 mm jest 15 µl; dla okienek o większej średnicy należy dokonać proporcjonalnych przeliczeń; drugi rząd okienek może być użyty jako powtórzenie próby lub dla kolejnej próby, zgodnie ze schematem 1, b) w przypadku pozostałych ekstraktów - wykonuje się dziesięciokrotne rozcieńczenia ekstraktu (1:10, 1:100 i 1:1.000) w buforze do zawieszania osadu; za pomocą pipety nanosi się na okienka, w jednym rzędzie, standardową objętość zawieszonego w buforze osadu i jego rozcieńczenia; standardową objętością dla okienek o średnicy 6 mm jest 15 µl; dla okienek o większej średnicy należy dokonać proporcjonalnych przeliczeń; drugi rząd okienek może być użyty jako powtórzenie próby lub dla kolejnej próby, zgodnie ze schematem 2; Ilustracja Ilustracja 2) krople pozostawia się do wyschnięcia, a następnie preparat utrwala się przez ogrzanie, opalenie lub z użyciem 95 % etanolu; 3) w przypadku gdy preparaty wykonuje się zgodnie ze sposobem określonym w pkt 1 lit. a, sporządza się zestaw dwukrotnych rozcieńczeń [1/4 miana (M/4), 1/2 miana (M/2), miano (M) i podwojone miano (2M)] przeciwciał w buforze IF, o którym mowa w części IV ust. 3; w przypadku sposobu określonego w pkt 1 lit. b - sporządza się rozcieńczenie robocze (RR) przeciwciał w buforze IF; rozcieńczenie robocze jest rozcieńczeniem przeciwciał o optymalnej specyficzności i stanowi ono zwykle połowę miana: a) preparaty umieszcza się na wilgotnej bibule; okienka z badanymi próbami pokrywa się przeciwciałami, a w okienku z kontrolą negatywną FITC umieszcza się bufor PBS; naniesiona na okienka objętość przeciwciał musi być równoważna objętości naniesionego ekstraktu, b) preparaty inkubuje się pod przykryciem przez 30 minut w temperaturze otoczenia, c) krople przeciwciał usuwa się z preparatów, a następnie preparaty ostrożnie spłukuje się buforem IF; moczy się przez pięć minut w buforze IF-Tween, a następnie pięć minut w buforze IF i ostrożnie usuwa się nadmiar wilgoci, d) preparaty umieszcza się na wilgotnej bibule; okienka z badanymi próbami oraz okienko z kontrolą negatywną FITC pokrywa się koniugatem FITC w rozcieńczeniu użytym przy określaniu miana; naniesiona na okienka objętość koniugatu (FITC) musi być identyczna jak objętość naniesionych przeciwciał, e) preparaty inkubuje się pod przykryciem przez 30 minut w temperaturze otoczenia, f) krople koniugatu usuwa się z preparatu, preparat płucze się, a następnie moczy w sposób określony w lit. c i ostrożnie usuwa się nadmiar wilgoci, g) na każde okienko nanosi się za pomocą pipety 5-10 µl 0,1 M buforu fosforanowego z glicerolem, o którym mowa w części IV ust. 3, lub podobnego utrwalacza i nakłada się szkiełko nakrywkowe; 4) odczyt testu IF - preparaty ogląda się w mikroskopie epifluorescencyjnym z filtrami odpowiednimi dla wzbudzenia FITC pod imersją, stosując powiększenie 500-1.000x; okienka przegląda się w poprzek dwóch średnic przeciętych pod kątem prostym oraz wokół obwodu okienka; najpierw sprawdza się preparat z kontrolą pozytywną; komórki muszą być wyraźnie zabarwione i wykazywać jasną fluorescencję; test należy powtórzyć, jeśli zabarwienie jest niewłaściwe; przeglądając preparaty z badaną próbą, najpierw sprawdza się, czy w kontroli FITC nie występują fluoryzujące komórki; obecność fluoryzujących komórek w kontroli FITC wskazuje na niespecyficzne wiązanie koniugatu FITC, autofluorescencję lub kontaminację; test należy powtórzyć, jeżeli takie zjawisko występuje; okienka z badanymi próbami przegląda się, poszukując jasno fluoryzujących komórek o charakterystycznej dla bakterii Ralstonia solanacearum morfologii; intensywność fluorescencji musi być równoważna z intensywnością fluorescencji w preparacie z kontrolą pozytywną z użyciem tego samego rozcieńczenia przeciwciał; komórki niecałkowicie zabarwione lub słabo fluoryzujące muszą być pominięte, chyba że występuje wiele takich komórek. Interpretacja wyników testu IF: 1) jeżeli nie stwierdzono obecności jasno fluoryzujących komórek o charakterystycznej morfologii, wynik testu jest negatywny; 2) jeżeli stwierdzono obecność jasno fluoryzujących komórek o charakterystycznej morfologii, określa się średnią ilość komórek w polu widzenia i oblicza się ilość komórek (N) w ml zawieszonego osadu według wzoru określonego w części IV ust. 4; populacja stanowiąca około 103 komórek/ml zawieszonego osadu jest uznawana za granicę wykrywalności w teście IF, a więc w przypadku prób o: a) N > 103 komórek/ml zawieszonego osadu - wynik testu jest uznawany za pozytywny, b) N < 103 komórek/ml zawieszonego osadu - wynik testu może być uznawany za pozytywny; 3) jeżeli w zakresie miana przeciwciał widoczna jest duża ilość (> 105 komórek/ml) częściowo lub słabo fluoryzujących komórek, wykonuje się drugi test: a) oparty na innej zasadzie biologicznej lub b) powtórny test IF z użyciem innych przeciwciał albo z użyciem dziesięciokrotnie rozcieńczonego osadu. 3. Test ELISA W teście ELISA używa się przeciwciał na bakterię Ralstonia solanacearum (najlepiej rasę 3/biowar 2). Miano określa się z użyciem zawiesiny 106 komórek/ml homologicznego szczepu bakterii Ralstonia solanacearum. Używa się płytek titracyjnych. Sporządza się kontrolę negatywną z użyciem ekstraktu ze zdrowych ziemniaków i kontrolę buforu fosforanowego (PBS); jako kontroli pozytywnej używa się zawiesiny o stężeniu >106 komórek/ml szczepu należącego do odpowiedniej rasy/biowaru bakterii Ralstonia solanacearum. Z kontrolą pozytywną postępuje się w taki sam sposób jak z badanymi próbami, przy czym kontrolę pozytywną wyraźnie oddziela się od badanej próby na płytce titracyjnej. Sposób wykonania badania: 1) wprowadza się 100-200 µl zawieszonego osadu za pomocą pipety do mikroprobówki, którą podgrzewa się przez 4 minuty w temperaturze 100 °C, a następnie pozostawia w lodzie; 2) dodaje się równoważną objętość podwójnie stężonego buforu opłaszczającego, o którym mowa w części IV ust. 5, oraz miesza się na wstrząsarce typu worteks; 3) nanosi się po 100 µl ekstraktu do co najmniej dwóch studzienek w płytce titracyjnej, a następnie inkubuje się przez jedną godzinę w temperaturze 37 °C lub pozostawia do następnego dnia w temperaturze 4 °C; 4) ekstrakt usuwa się ze studzienek, a studzienki wypłukuje się trzykrotnie buforem PBS-Tween, o którym mowa w części IV ust. 5, pozostawiając bufor w studzienkach przy ostatnim płukaniu na co najmniej 5 minut; 5) sporządza się odpowiednie rozcieńczenie przeciwciał na bakterię Ralstonia solanacearum w buforze blokującym, o którym mowa w części IV ust. 5; do studzienek nanosi się po 100 µl rozcieńczonych przeciwciał oraz inkubuje przez godzinę w temperaturze 37 °C; 6) przeciwciała usuwa się ze studzienek, a studzienki wypłukuje się w sposób określony w pkt 4; 7) sporządza się odpowiednie rozcieńczenie koniugatu z alkaliczną fosfatazą w buforze blokującym i nanosi się po 100 µl rozcieńczonego koniugatu do studzienek; płytki inkubuje się przez 1 godzinę w temperaturze 37 °C; 8) koniugat, o którym mowa w pkt 7, usuwa się ze studzienek, a studzienki wypłukuje się w sposób określony w pkt 4; 9) sporządza się roztwór substratu alkalicznej fosfatazy, o którym mowa w części IV ust. 5, nanosi się po 100 µl do studzienek oraz inkubuje przez 30 minut do jednej godziny w ciemności, w temperaturze otoczenia; 10) absorbancję odczytuje się przy długości fali 409 nm. Interpretacja wyników testu ELISA: 1) jeżeli gęstość optyczna (GO) próby jest <2 x GO kontroli negatywnej - wynik testu ELISA jest negatywny; 2) jeżeli gęstość optyczna (GO) próby jest >2 x GO kontroli negatywnej - wynik testu ELISA jest pozytywny. 4. Test PCR Na wszystkich etapach przygotowania próby i podczas innych czynności związanych z przeprowadzaniem testu PCR używa się końcówek do pipet z filtrem. Sporządza się zawiesinę 106 komórek/ml szczepu należącego do rasy 3/biowaru bakterii Ralstonia solanacearum jako kontrolę pozytywną. Z kontrolą pozytywną postępuje się w taki sam sposób jak z badanymi próbami. Sposób wykonania badania: 1) wprowadza się 100 µl zawieszonego osadu za pomocą pipety do mikroprobówki albo przenosi się 90 µl zawieszonego osadu do mikroprobówki zawierającej 10 µl 0,5M NaOH; miesza się przez kilkakrotne odwrócenie probówki; 2) probówkę ogrzewa się przez 4 minuty w temperaturze 100 °C, a następnie pozostawia w lodzie; 3) sporządza się co najmniej dwa dziesięciokrotne rozcieńczenia (1:10 i 1:100) lub więcej, jeżeli uzna się za stosowne, w sterylnej wodzie destylowanej lub w wodzie ultraczystej (UPW); 4) przygotowuje się mieszaninę reakcyjną do testu PCR, o której mowa w części IV ust. 6, w sterylnej mikroprobówce i dodaje się składniki w następującej kolejności: a) dla objętości 50 µl: składnikilośćstężenie końcowe woda sterylna destylowana lub UPW30,8 µl-33,8 µl 10 x bufor PCR5,0 µl1 x d-ATP1,0 µl0,2 mM d-CTP1,0 µl0,2 mM d-GTP1,0 µl0,2 mM d-TTP1,0 µl0,2 mM primer OLI-1 (20 µM)2,5 µl1 mM primer Y-2 (20 µM)2,5 µl1 mM Tag polimeraza (5 U/µl)0,2 µl1,0 U objętość całkowita 45 µl-48 µl b) dla większej liczby reakcji - przelicza się ilość każdego składnika na wymaganą liczbę reakcji, a następnie miesza się składniki i przenosi 45 µl-48 µl mieszaniny do sterylnych probówek PCR; probówki z mieszaniną reakcyjną do PCR przetrzymuje się w lodzie, c) dla objętości 25 µl - składniki przelicza się proporcjonalnie; 5) amplifikacja PCR: a) probówki z zagotowaną próbą i kontrolą pozytywną można odwirować; do poszczególnych probówek z mieszaniną reakcyjną PCR dodaje się w następującej kolejności: 2-5 µl próby albo kontrolę negatywną (woda), albo kontrolę pozytywną; probówki umieszcza się w bloku grzejnym amplifikatora DNA, b) przeprowadza się program, obejmujący następujące etapy:1) - jeden cykl: 2 minuty w temperaturze 96 °C (denaturacja), - 50 cykli: 20 sekund w temperaturze 94 °C (denaturacja), 20 sekund w temperaturze 68 °C (przyłączanie primerów), 30 sekund w temperaturze 72 °C (wydłużanie kopii), - jeden cykl: 10 minut w temperaturze 72 °C (dalsze wydłużanie), - jeden cykl: utrzymywanie w temperaturze 4 °C, c) probówki wyjmuje się z amplifikatora i analizuje produkt PCR; jeżeli analiza nie będzie wykonywana bezpośrednio, probówki przechowuje się w temperaturze 4 °C w celu użycia jeszcze tego samego dnia, lub w temperaturze -18 °C, jeżeli analiza będzie przeprowadzana w późniejszym terminie; ________ 1) Podane parametry przewidziane są dla amplifikatora Perkin Elmer 9600; w przypadku innych amplifikatorów konieczne może być dodanie do probówki reakcyjnej PCR oleju mineralnego lub modyfikacja czasu w etapie obejmującym 50 cykli. 6) analiza produktu PCR drogą elektroforezy agarozowej i barwienia bromkiem etydyny: a) sporządza się odpowiedni żel agarozowy, doprowadzając stopniowo do wrzenia agarozę w buforze do elektroforezy (TAE), b) płynną agarozę schładza się do temperatury 50-60 °C, a następnie wlewa pomiędzy dwie płyty w celu uformowania żelu i montuje grzebień; pozostawia się do zestalenia, c) usuwa się grzebień; żel zanurza się w buforze TAE w taki sposób, aby był pokryty 2-3 mm warstwą buforu, d) na parafilmie umieszcza się 3 µl kroplę buforu obciążającego; dodaje się 12 µl produktu PCR z próby, z kontroli pozytywnej lub z kontroli negatywnej (woda), po czym miesza się kilkakrotnie nabierając i wypuszczając mieszaninę z końcówki pipety; podane objętości mogą być modyfikowane w taki sposób, aby odpowiadały rozmiarowi kieszonki w żelu agarozowym, e) ostrożnie napełnia się kieszonki w żelu; w co najmniej jednej kieszonce umieszcza się odpowiedni wzorzec DNA jako odniesienie, f) prowadzi się elektroforezę przy parametrach 5-8 V/cm do chwili, aż wskaźnik osiągnie poziom 1 cm od końcowego brzegu żelu, g) po wyłączeniu aparatu do elektroforezy, ostrożnie wyjmuje się żel i zanurza się w roztworze bromku etydyny na 30-45 minut, używając rękawic jednorazowych, h) żel odbarwia się w wodzie destylowanej przez 10-15 minut, i) zamplifikowany fragment ogląda się w transiluminatorze UV; produkt PCR dla bakterii Ralstonia solanacearum z zestawem primerów OLI-1 i Y-2 ma wielkość 288 bp; porównuje się go z markerem DNA i kontrolą pozytywną; kontrola negatywna (woda) w każdym przypadku musi być negatywna, w przeciwnym przypadku test należy powtórzyć, j) wykonuje się fotografię żelu w celu udokumentowania wyników, jeżeli jest to wymagane, k) potwierdza się autentyczność zamplifikownego fragmentu drogą analizy z użyciem enzymów restrykcyjnych (REA); 7) analiza z użyciem enzymów restrykcyjnych (REA): a) przenosi się 8,5 µl produktu PCR do nowej mikroprobówki i dodaje się 1 µl stężonego 10 x buforu do enzymu i 0,5 µl enzymu restrykcyjnego Ava II, b) zawartość probówki miesza się kilkakrotnie nabierając i wypuszczając mieszaninę z końcówki pipety; jeżeli na ściankach mikroprobówki pozostaną krople, krótko wiruje się w mikrowirówce oraz inkubuje się przez godzinę w temperaturze 37 °C, c) analizuje się strawiony przez enzymy restrykcyjne fragment PCR drogą elektroforezy agarozowej w sposób określony ust. 4 pkt 6. Interpretacja wyników testu PCR: 1) jeżeli nie wykryto charakterystycznego fragmentu 288 bp, a fragment ten został wykryty w kontroli pozytywnej Ralstonia solanacearum - wynik testu PCR jest negatywny; 2) jeżeli wykryto charakterystyczny fragment 288 bp, a analiza REA zamplifikowanego fragmentu jest identyczna jak w przypadku kontroli pozytywnej bakterii Ralstonia solanacearum - wynik testu PCR jest pozytywny. 5. Izolacja na podłoża selektywne 1) izolację przeprowadza się z zastosowaniem techniki rozcieńczeń płytkowych, np.: a) sporządza się co najmniej dwa 10. rozcieńczenia osadu zawieszonego w buforze do osadu (1:10 i 1:100) lub więcej, jeśli uzna się za stosowne; nanosi się za pomocą pipety odmierzoną standardową objętość (50-100 µl) zawieszonego w buforze osadu i każde jego rozcieńczenie na zmodyfikowane podłoże selektywne SMSA, o którym mowa w części IV ust. 7, po czym rozprowadza się na powierzchni podłoża za pomocą szklanej głaszczki; jeżeli uzna się za stosowne, wykonuje się posiew zawieszonego osadu za pomocą ezy z oczkiem o objętości 10 µl; po każdym etapie ezę opala się lub b) przenosi się odmierzoną standardową objętość (50-100 µl) zawieszonego w buforze osadu na zmodyfikowane podłoże selektywne SMSA i rozprowadza na całej powierzchni podłoża za pomocą szklanej głaszczki; wykonuje się posiew bez opalania głaszczki, na co najmniej dwóch innych szalkach ze zmodyfikowanym podłożem SMSA; 2) przygotowuje się kontrolę pozytywną, stosując tę samą metodę rozcieńczeń płytkowych w odniesieniu do zawiesiny 106 komórek/ml patogenicznej rasy 3/biowaru 2 bakterii Ralstonia solanacearum na oddzielnym zestawie płytek ze zmodyfikowanym podłożem SMSA; 3) płytki inkubuje się w temperaturze 28 °C, a odczyt wyniku rozpoczyna się po trzech dniach; w przypadku wyniku negatywnego płytkę inkubuje się dalej, do sześciu dni; kolonie patogenicznych izolatów bakterii Ralstonia solanacearum są mlecznobiałe, płaskie, nieregularne i fluidalne, z krwistoczerwonym zagłębionym środkiem, wykazujące wewnętrzne bruzdki; 4) kolonie bakterii o charakterystycznej morfologii, w celu uzyskania czystej kultury, przeszczepienia się na podstawowe podłoże odżywcze, o którym mowa w części IV ust. 1; 5) identyfikuje się czystą kulturę w sposób określony w części II ust. 4 pkt 1 i potwierdza identyfikację bakterii Ralstonia solanacearum na podstawie testu patogeniczności, o którym mowa w części II ust. 4 pkt 3. Interpretacja wyników uzyskanych w metodzie izolacji na podłoża selektywne: 1) jeżeli w ciągu sześciu dni nie wyrosną żadne kolonie lub nie zostaną wyizolowane kolonie charakterystyczne dla bakterii Ralstonia solanacearum, pod warunkiem że nie podejrzewa się hamującego wpływu innych kolonii bakterii, oraz jeżeli w kontroli pozytywnej obecne są kolonie charakterystyczne dla bakterii Ralstonia solanacearum - wynik izolacji na podłoża selektywne uznaje się za negatywny; 2) jeżeli obecne są kolonie charakterystyczne dla bakterii Ralstonia solanacearum - wynik izolacji na podłoża selektywne uznaje się za pozytywny. 6. Test biologiczny 1) dla każdej badanej próby używa się 10 sadzonek roślin testowych podatnej odmiany pomidora lub oberżyny w stadium trzeciego liścia właściwego; nie podlewa się roślin 24 godziny przed inokulacją; 2) 100. µl zawieszonego osadu inokuluje się rośliny testowe, wkłuwając igłę w łodygę pomiędzy liścieniami oraz w jedno lub kilka innych miejsc; 3) przygotowuje się kontrolę pozytywną; stosując tę samą technikę inokuluje się 10 sadzonek zawiesiną 106 komórek/ml patogenicznego szczepu bakterii Ralstonia solanacearum biowar 2/rasa 3 jako kontrolę pozytywną oraz kontrolę negatywną, inokulując rośliny buforem do zawieszenia osadu; rośliny stanowiące kontrolę pozytywną oddziela się od pozostałych roślin w celu uniknięcia kontaminacji; 4) rośliny testowe hoduje się dalej, do czterech tygodni, w temperaturze 22-28 °C i w warunkach wysokiej wilgotności względnej, codziennie podlewając; prowadzi się obserwacje w celu stwierdzenia, czy na roślinach wystąpią objawy więdnięcia, epinastii, chlorozy lub karłowatości; 5) izoluje się bakterie z zainokulowanych roślin i dokonuje się identyfikacji czystej kultury o charakterystycznej morfologii w sposób określony w części II ust. 4 pkt 1 oraz potwierdza się identyfikację kultury jako bakterię Ralstonia solanacearum na podstawie testu patogeniczności, o którym mowa w części II ust. 4 pkt 3; 6) w przypadku zestawu roślin z badanej próby niewykazujących objawów choroby, jeżeli uzna się za stosowne, sprawdza się, czy nie występuje infekcja latentna: z każdej rośliny testowej wycina się 1. cm fragment łodygi w odległości 2 cm od miejsca inokulacji; pobraną tkankę homogenizuje się w buforze do maceracji, a następnie wykonuje się posiew metodą rozcieńczeń, o której mowa w części III ust. 5 pkt 1; jeżeli wynik jest pozytywny, dokonuje się identyfikacji czystych kultur o charakterystycznej morfologii w sposób określony w części II ust. 4 pkt 1 oraz potwierdza się identyfikację kultury jako bakteria Ralstonia solanacearum na podstawie testu patogeniczności, o którym mowa w części II ust. 4 pkt 3. Interpretacja wyniku testu biologicznego: 1) jeżeli rośliny testowe nie są porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum, a bakteria Ralstonia solanacearum została wykryta w kontroli pozytywnej - wynik testu biologicznego uznaje się za negatywny; 2) jeżeli rośliny testowe są porażone przez bakterię Ralstonia solanacearum - wynik testu biologicznego uznaje się za pozytywny. 7. Testy wzbogacania 1) przenosi się 100 µl zawieszonego osadu do 3 ml zmodyfikowanego bulionu SMSA, o którym mowa w części IV ust. 7; 2) mieszaninę inkubuje się 48 godzin, ale nie dłużej niż 72 godziny, w temperaturze 28 °C, z luźno umocowanym korkiem probówki w celu zapewnienia dostępu powietrza; 3) wciska się korek i miesza się na wstrząsarce typu worteks; rozdziela się go do celów testu IF, testu ELISA lub testu PCR. 8. Test patogeniczności Test patogeniczności przeprowadza się w sposób określony w części II ust. 4 pkt 3. IV. Odczynniki, podłoża i testy stosowane przy diagnozowaniu, wykrywaniu i identyfikacji bakterii Ralstonia solanacearum 1. Podłoża do izolacji i hodowli Ralstonia solanacearum 1) Nutrient Agar (NA) - agar odżywczy Nutrient Agar (Difco) 23 g Woda destylowana 1 litr przygotowuje się półlitrowe porcje pożywki w jednolitrowych kolbach; rozpuszcza się składniki i sterylizuje w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; schładza się do temperatury 50 °C, a następnie rozlewa na płytki; 2) Yeast-Peptone-Glucose-Agar (YPGA) - agar drożdżowo-peptonowo-glukozowy Yeast Extract (Difco) 5 g Bacto Peptone (Difco) 5 g D(+) glukoza (jednowodna) 10 g Bacto Agar (Difco) 15 g Woda destylowana 1 litr przygotowuje się półlitrowe porcje pożywki w jednolitrowych kolbach; rozpuszcza się składniki i sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; schładza się do temperatury 50 °C, a następnie rozlewa się na płytki; 3) Sucrose Peptone Agar (SPA) - agar z sacharozą i peptonem Sacharoza 20 g Pepton 5 g K2HPO4 0,5 g MgSO4 x 7 H2O 0,25 g Bacto Agar (Difco) 15 g Woda destylowana 1 litr przygotowuje się półlitrowe porcje pożywki w jednolitrowych kolbach; rozpuszcza się składniki; ustala się pH 7,2-7,4, jeżeli jest to konieczne; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; schładza się do temperatury 50 °C, a następnie rozlewa się na płytki; 4) Podłoże Kelmana z chlorkiem tetrazoliowym Casamino acids (Difco) 1 g Bacto Peptone (Difco) 10 g Glukoza 5 g Bacto Agar (Difco) 15 g Woda destylowana 1 litr przygotowuje się półlitrowe porcje pożywki w jednolitrowych kolbach; rozpuszcza się składniki; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; schładza się do temperatury 50 °C; dodaje się wodny roztwór triphenylu tetrazolium chloride (Sigma) sterylizowany drogą filtrowania tak, aby uzyskać ostateczne stężenie 50 mg na litr; rozlewa się na płytki. 2. Materiały do przygotowania próby 1) bufor do maceracji: 50 mM bufor fosforanowy, pH 7,0 Na2HPO4 4,26 g KH2PO4 2,72 g Woda destylowana 1 litr bufor ten jest stosowany do maceracji tkanek; rozpuszcza się składniki i ustala się pH; dzieli się na mniejsze porcje, jeżeli uzna się za stosowne; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; w przypadku wykonywania testu PCR zaleca się dodanie 5 % polyvinylpyrrolidone-40000 MWT (PVP-40) w celu zmniejszenia inhibicji amplifikacji przez cząsteczki związków aromatycznych obecnych w ekstrakcie; w przypadku przeprowadzenia homogenizowania tkanek ziemniaka zaleca się dodanie środka zapobiegającego powstawaniu kłaczkowatości, środka przeciwpieniącego lub środka antyoksydacyjnego, w ilościach niezbędnych do uzyskania wymaganego stężenia; Lubrol w płatkach 0,5 g /litr DC Silicone antifoam 1,0 ml/litr tetrasodium pyrophosphate 1,0 g/litr. autoklawuje się oddzielnie; dodaje się do uzyskania wymaganego stężenia; 2) bufor do zawieszania osadu: 10 mM bufor fosforanowy, pH 7,2 Na2HPO4 x 12 H2O 2,7 g NaH2PO4 x 2 H2O 0,4 g Woda destylowana 1 litr bufor ten jest stosowany do zawieszania tkanki przystolonowej bulwy i osadu; rozpuszcza się składniki i ustala pH; dzieli na mniejsze porcje, jeżeli uzna się za stosowne; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut. 3. Materiały do testu IF 1) bufor IF: 10 mM bufor fosforanowy (PBS), pH 7,2 Na2HPO4 x 12 H2O 2,7 g NaH2PO4 x 2 H2O 0,4 g NaCl 8,0 g Woda destylowana 1 litr bufor ten jest stosowany do sporządzania rozcieńczeń przeciwciał; rozpuszcza się składniki i ustala pH; dzieli się na mniejsze porcje, jeżeli uzna się za stosowne; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; 2) bufor IF - Tween bufor ten jest stosowany do płukania preparatów; dodaje się 0,1 % Tween 20 do buforu IF; 3) 0,1 M bufor fosforanowy z glicerolem, pH 7,6 Na2HPO4 x 12 H2O 3,2 g NaH2PO4 x 2 H2O 0,15 g Glicerol 50 ml Woda destylowana 100 ml bufor ten jest stosowany w celu zapobiegania szybkiemu wygasaniu fluorescencji. 4. Określanie poziomu infekcji w teście IF Powierzchnia (S) okienka na szkiełku wielopunktowym wzór (1) gdzie: D = średnica okienka. Powierzchnia (s) pola widzenia obiektywu wzór (2) gdzie: d = średnica pola widzenia. Określa się d na podstawie bezpośredniego pomiaru lub według następującego wzoru: wzór (3) gdzie: i = współczynnik pola (zależy od typu okularu i zawiera się w granicach od 8 do 24), K = współczynnik tubusa (1 lub 1,25), G = powiększenie 100x, 40x itp. obiektywu, na podstawie wzoru (2) wzór (4) na podstawie wzoru (3) Liczy się typowe fluoryzujące komórki w polu widzenia (c). Określa się liczbę typowych fluoryzujących komórek w okienku (C) Określa się liczbę typowych fluoryzujących komórek w ml osadu (N) gdzie: y = objętość osadu naniesionego na okienko, F = współczynnik rozcieńczenia osadu. 5. Materiały do testu ELISA 1) podwójnie stężony opłaszczający bufor węglanowy, pH 9,6 Na2CO3 6,36 g NaHCO3 11,72 g Woda destylowana 1 litr rozpuszcza się składniki i ustala pH; dzieli się na mniejsze porcje, jeżeli uzna się za stosowne; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; jeżeli ekstrakt zawiera wysokie frakcje cząsteczek związków aromatycznych, dodaje się siarczynu sodowego o stężeniu końcowym 0,2 % jako środka antyoksydacyjnego; 2) 10 x bufor fosforanowy (PBS), pH 7,4 NaCl 80 g KH2PO4 2 g Na2HPO4 x 12 H2O 29 g KCl 2 g Woda destylowana 1 litr rozpuszcza się składniki i sprawdza pH; dzieli się na mniejsze porcje, jeżeli uzna się za stosowne; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; 3) bufor fosforanowy (PBS-T) 10 x PBS 100 ml 10 % Tween 20 5 ml Woda destylowana 895 ml 4) bufor blokujący (przeciwciała) (musi być świeżo przygotowany) 10 x PBS 10 ml Polyvinylpyrrolidone-44000 MWT (PVP-44) 2,0 g 10 % Tween 20 0,5 g Mleko w proszku 0,5 g Woda destylowana do 100 ml 5) roztwór substratu alkalicznej fosfatazy, pH 9,8 Diethanolamine 97 ml Woda destylowana 800 ml miesza się i ustala pH 9,8 za pomocą stężonego HCl; uzupełnia się do 1 litra wodą destylowaną; dodaje się 0,2 g MgCl2; rozpuszcza się dwie 5 mg tabletki substratu fosfatazy (Sigma) w 15 ml roztworu. 6. Materiały do testu PCR sekwencja oligonukleotydowa primera Primer OLI-1 5'-GGGGGTAGCTTGCTACCTGCC-3' Primer Y-2 5'-CCCACTGCTGCCTCCCGTAGGAGT-3' 7. Materiały do izolacji na podłoża selektywne i testów wzbogacania 1) podłoże selektywne SMSA podłoże podstawowe: Casamino acids (Difco) 1 g Bacto Peptone (Difco) 10 g Glicerol 5 ml Agar (Difco) 15 g Woda destylowana 1 litr przygotowuje się półlitrowe porcje pożywki w jednolitrowych kolbach; rozpuszcza się składniki i ustala pH; ustala się pH 6,5 przed autoklawowaniem, jeżeli jest to konieczne. Ralstonia solanacearum nie rośnie zbyt dobrze na podłożu o pH > 7,0; sterylizuje się w autoklawie w temperaturze 121 °C przez 15 minut; schładza się do temperatury 50 °C; dodaje się następujące składniki (wszystkie z Sigmy), tak aby uzyskać podane ostateczne stężenie: Fiolet krystaliczny 5 mg/ litr Polymixin B sulphate 100 mg/litr (średnio 600.000 jednostek) Sigma P-1004 Bacitracin*) 25 mg/litr (średnio 1.250 jednostek) Sigma B-0125 Chloramphenicol 5 mg/litr Sigma C-3175 Penicilin-G 0,5 mg/litr (średnio 825 jednostek) Sigma P-3032 Tetrazolium salts 50 mg/litr *) zwiększenie stężenia Bacitracin do 300 ppm może zmniejszyć stopień kontaminacji przez bakterie saprofityczne bez redukcji wzrostu Ralstonia solanacearum; składniki rozpuszcza się w 70 % etanolu, tak aby uzyskać dane stężenia dla objętości przygotowanego podłoża; niektóre składniki, mianowicie polymixin B i chloramphenicol wymagają lekkiego podgrzania i wstrząsania; 2) bulion SMSA przygotowuje się w podobny sposób jak selektywne podłoże SMSA, lecz nie dodaje się agaru; rozdziela się po 3 ml do 30 ml uniwersalnych probówek. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 98/57/EEC z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zwalczania Ralstonia solanacearum (Smith) Yabuuchi et. al. (Dz. Urz. WE L 235, z 21.08.1998 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobów oznakowania bulw ziemniaków innych niż sadzeniaki (Dz. U. Nr 83, poz. 776) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Bulwy ziemniaków inne niż sadzeniaki: 1) wyprodukowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są przemieszczane na jej terytorium lub do innych państw członkowskich, zaopatruje się w oznakowanie zawierające: a) numer wpisu do rejestru prowadzonego przez wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa, zwanego dalej "rejestrem przedsiębiorców": - podmiotu, który je uprawiał, oraz - podmiotów, które je następnie przemieszczały, magazynowały, sortowały lub pakowały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) numer statystyczny powiatu, na terenie którego były uprawiane - z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin w zakresie zwalczania bakteriozy pierścieniowej ziemniaka i raka ziemniaka; 2) pochodzące z państw trzecich, które są wprowadzane i przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po zakończeniu granicznej kontroli fitosanitarnej, zaopatruje się w oznakowanie zawierające numer wpisu do rejestru przedsiębiorców: a) podmiotu, który je wprowadza i przemieszcza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz kody lub nazwy państwa ich pochodzenia, oraz b) podmiotów, które je następnie przemieszczały, magazynowały, sortowały lub pakowały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) pochodzące z państw członkowskich, które są przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaopatruje się w oznakowanie zawierające numer wpisu do: a) odpowiedniego rejestru państwa członkowskiego podmiotu, który je uprawiał lub przechowywał, lub wprowadzał do obrotu na terytorium innego państwa członkowskiego, oraz b) rejestru przedsiębiorców podmiotów, które je następnie przemieszczały, magazynowały, sortowały lub pakowały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz kody lub nazwy państwa ich pochodzenia. 2. Jeżeli dokumentacja prowadzona przez podmiot, który przemieszcza bulwy ziemniaków innych niż sadzeniaki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, umożliwia identyfikację podmiotu, który je uprawiał, albo kraju ich pochodzenia oraz podmiotów, które je następnie przemieszczały, magazynowały, sortowały lub pakowały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oznakowanie bulw ziemniaków innych niż sadzeniaki może zawierać tylko: 1) numer wpisu do rejestru przedsiębiorców podmiotu, który je przemieszcza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz 2) numer statystyczny powiatu, na terenie którego były uprawiane, albo kody lub nazwy państwa ich pochodzenia, jeżeli nie zostały wyprodukowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Oznakowanie, o którym mowa w § 1, podmiot wprowadzający lub przemieszczający bulwy ziemniaków innych niż sadzeniaki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej umieszcza: 1) na ich opakowaniach albo 2) jeżeli bulwy ziemniaków są wprowadzane lub przemieszczane luzem: a) na przewożących je środkach transportu lub b) na towarzyszącym im dokumencie handlowym, jeżeli informacje w nim zawarte umożliwiają identyfikację środka transportu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 marca 2004 r. w sprawie środków specjalnych utworzonych zgodnie z przepisami o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 84, poz. 777) Na podstawie art. 7 ust. 10 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób, tryb i terminy przekazywania i rozliczania wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku dochodowego od osób prawnych od podatników, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych innych ustaw, zwanych dalej "podatnikami", w części, w jakiej wpływy te przeznacza się na środki specjalne; 2) sposób dysponowania środkami specjalnymi; 3) wzór informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy wymienionej w pkt 1. § 2. 1. Naczelnik urzędu skarbowego, właściwy miejscowo w sprawach podatku dochodowego dla danego podatnika, po otrzymaniu pierwszej informacji składanej na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1 oraz dokonaniu przez podatnika, w terminie do złożenia deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu, wpłaty podatku dochodowego, przekazuje środki, o których mowa w ust. 2, na wyodrębnione niezwłocznie dla podatnika subkonto oprocentowanego rachunku środków specjalnych otwartego w Banku Gospodarstwa Krajowego. 2. Naczelnik urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 1, przekazuje, na wyodrębnione dla podatnika subkonto rachunku środków specjalnych, wpłaty z tytułu podatku dochodowego, w wysokości określonej w art. 7 ust. 2 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1, odpowiednio w terminach i trybie określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowego sposobu wykonywania budżetu państwa i szczegółowych zasad obsługi rachunków bankowych budżetu państwa oraz zakresu i terminów sporządzania przez Narodowy Bank Polski informacji i sprawozdań z wykonania budżetu państwa w ramach obsługi bankowej budżetu państwa (Dz. U. Nr 122, poz. 1335 oraz z 2003 r. Nr 153, poz. 1501). § 3. Przekazania środków pieniężnych z rachunku środków specjalnych na rachunek dochodów budżetu państwa, odpowiadających kwocie przyznanej dotacji, dokonuje naczelnik urzędu skarbowego, po otrzymaniu od ministra właściwego do spraw gospodarki informacji o zawarciu umowy i wysokości udzielonej dotacji. § 4. 1. Określa się wzór informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1, składający się z: 1) części A - SSE-M Rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia oraz o rozliczeniu wsparcia i pomocy publicznej na nowe inwestycje, 2) części B - SSE/A Wykaz udziałów w spółkach, 3) części C - SSE-R Rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, 4) części D - SSE-R/A Rozliczenie zdyskontowanej wartości udzielonej pomocy publicznej i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą - stanowiący załącznik do rozporządzenia. 2. Podatnicy składający miesięczne deklaracje o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) sporządzają informację, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1, wypełniając jej części A i B. 3. Podatnicy składający zeznania roczne o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym sporządzają informację, o której mowa w art. 7 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1, wypełniając jej części B, C i D. § 5. 1. Zmiana właściwości miejscowej naczelnika urzędu skarbowego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym powoduje: 1) otwarcie oprocentowanego rachunku środków specjalnych w Banku Gospodarstwa Krajowego z wydzieleniem subkonta dla danego podatnika, po otrzymaniu pierwszej informacji, o której mowa w art. 7 ust. 4 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1, oraz dokonaniu przez podatnika wpłaty podatku dochodowego, w terminie do złożenia deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu; 2) przekazanie, na wniosek właściwego naczelnika urzędu skarbowego, zgromadzonych środków na rachunku środków specjalnych podatnika, w stosunku do którego nastąpiła zmiana właściwości miejscowej, na nowe subkonto tego podatnika, przez poprzednio właściwego naczelnika urzędu skarbowego; 3) przekazanie dokumentacji pozwalającej na określenie wysokości podatku dochodowego zgromadzonego na rachunku środków specjalnych tego podatnika, na wniosek właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przez poprzednio właściwego naczelnika urzędu skarbowego. 2. Po przekazaniu środków oraz dokumentacji, o których mowa w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego, właściwy miejscowo poprzednio w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym, dokonuje likwidacji subkonta danego podatnika na rachunku środka specjalnego. § 6. 1. Rozliczenia wpływów z podatku dochodowego na rachunek środków specjalnych dokonuje właściwy miejscowo naczelnik urzędu skarbowego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym, za poprzedni rok budżetowy. 2. Rozliczenie, o którym mowa w ust. 1, podlega przekazaniu do ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie do dnia 31 maja roku następującego po roku budżetowym, którego dotyczy rozliczenie. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 marca 2004 r. (poz. 777) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 kwietnia 2004 r. w sprawie udzielania kredytu na warunkach preferencyjnych dla gmin górniczych na finansowanie inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc pracy (Dz. U. Nr 84, poz. 778) Na podstawie art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 (Dz. U. Nr 210, poz. 2037) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady i tryb udzielania przez Bank Gospodarstwa Krajowego gminie górniczej kredytu na warunkach preferencyjnych, na finansowanie inwestycji wspierającej tworzenie nowych miejsc pracy, zwanego dalej "kredytem", oraz jego spłacania, a także stosowania karencji i umarzania kredytu; 2) warunki i tryb rozliczeń z tytułu dopłat do kredytów; 3) zasady zawarcia umowy między Bankiem Gospodarstwa Krajowego, zwanym dalej "Bankiem", a ministrem właściwym do spraw gospodarki. § 2. Kredyt może być udzielony gminie górniczej, jeżeli: 1) przedstawi ona ministrowi właściwemu do spraw gospodarki plan inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc pracy na terenie gminy górniczej, zatwierdzony przez jej radę, z podziałem na zadania, które mają być finansowane ze środków własnych gminy, oraz zadania, dla których realizacji niezbędne będzie pozyskanie zewnętrznych źródeł finansowania, uwzględniający inwestycję określoną we wniosku kredytowym; 2) zapewni ona zabezpieczenie spłaty kredytu wraz z odsetkami. § 3. 1. Kredyt może być udzielony przez Bank do wysokości 80 % wartości kosztorysowej inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1, jednak w kwocie nie wyższej niż 5 mln zł, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Gmina zapewni sfinansowanie ze środków własnych co najmniej 20 % wartości kosztorysowej inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1. 3. Na wniosek gminy górniczej, która zapewni udział środków własnych w sfinansowaniu inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1, w wysokości 35 % jej wartości kosztorysowej, po uzyskaniu pozytywnej opinii Banku, minister właściwy do spraw gospodarki może wyrazić zgodę na udzielenie kredytu do wysokości 10 mln zł. § 4. Stopa oprocentowania kredytu jest zmienna i jest ustalana w stosunku rocznym w wysokości 70 % stopy redyskonta weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski, ustalanej przez Radę Polityki Pieniężnej. § 5. 1. Kredyt jest udzielany na wniosek gminy górniczej składany w Banku. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) plan inwestycji wspierających tworzenie nowych miejsc pracy na terenie gminy górniczej, pozytywnie zaopiniowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki, uwzględniający inwestycję określoną we wniosku; 2) opinię właściwej regionalnej izby obrachunkowej stwierdzającą zdolność gminy ubiegającej się o kredyt, do jego spłaty, zgodnie z art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577, z późn. zm. 2)); 3) informacje o zakresie rzeczowym inwestycji i jej efektach dla tworzenia nowych miejsc pracy; 4) zbiorcze zestawienie kosztów inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1; 5) harmonogram realizacji inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1; 6) inne dokumenty wymagane przez Bank. 3. Bank w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie kredytu dokonuje oceny wniosku pod względem formalnym. Wniosek spełniający wymogi formalne, o których mowa w ust. 2, podlega rejestracji w Banku z dniem jego wpływu. 4. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 2, Bank wzywa gminę górniczą do jego uzupełnienia w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania; wniosek taki podlega rejestracji z dniem jego uzupełnienia. Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez rozpatrzenia. § 6. 1. Wnioski podlegają ocenie Banku, według kolejności ich zarejestrowania, w zakresie: 1) spełnienia warunków, o których mowa w § 2 oraz w § 3 ust. 2 albo 3; 2) zdolności gminy do spłaty kredytu wraz z odsetkami, uwzględniając opinię, o której mowa w § 5 ust. 2 pkt 2. 2. W terminie 30 dni od dnia zarejestrowania wniosku Bank na podstawie oceny, o której mowa w ust. 1, podejmuje decyzję o udzieleniu kredytu i określa, z uwzględnieniem ust. 4 oraz § 3, § 4 i § 7 ust. 2-4, warunki jego uruchomienia i spłaty bądź odmawia udzielenia kredytu. O odmowie udzielenia kredytu i jej przyczynach Bank niezwłocznie powiadamia gminę górniczą. 3. Uruchomienie kredytu następuje po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych gminy górniczej, o których mowa w § 3 ust. 2 albo 3. 4. W przypadku gdy uruchamianie kredytu następuje sukcesywnie, przed uruchomieniem każdej transzy, dopuszcza się wnoszenie wkładu własnego gminy górniczej w wysokości proporcjonalnej do wysokości transzy. § 7. 1. Umowa kredytu określa w szczególności: 1) warunki uruchomienia i spłaty kredytu; 2) termin jego spłaty; 3) warunki stosowania karencji i umorzenia części kredytu. 2. Kredyt jest spłacany w ratach miesięcznych. 3. Na wniosek gminy górniczej Bank może odroczyć spłatę kredytu (karencja) na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, licząc od dnia uruchomienia kredytu. 4. Odsetki naliczone za okres, o którym mowa w ust. 3, są dopisywane do stanu zadłużenia na ostatni dzień każdego miesiąca. 5. Po zrealizowaniu 50 % wartości kosztorysowej inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1, gmina górnicza zawiadamia o tym ministra właściwego do spraw gospodarki. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, ocenia stopień realizacji inwestycji, o której mowa w § 1 pkt 1. 7. O wyniku oceny, o której mowa w ust. 6, minister właściwy do spraw gospodarki powiadamia niezwłocznie gminę górniczą oraz Bank. § 8. Na wniosek gminy górniczej, na podstawie pozytywnej oceny, o której mowa w § 7 ust. 6, Bank może umorzyć 10 % przyznanego kredytu. § 9. Bank przesyła ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminach ustalonych w umowie, o której mowa w § 11: 1) miesięczne rozliczenia z tytułu: a) kwot dopłat do oprocentowania kredytu, b) podlegających zwrotowi do budżetu państwa zrealizowanych dopłat do oprocentowania oraz umorzonych kwot kredytów wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem, c) kwot umorzenia części kredytu; 2) kwartalne informacje o stanie zadłużenia gmin górniczych z tytułu udzielonych kredytów. § 10. W przypadku zwrotu kredytu wykorzystanego przez gminę górniczą niezgodnie z przeznaczeniem, kwota stanowiąca równowartość zrealizowanych dopłat do oprocentowania, o których mowa w § 12 ust. 1, od zwróconej kwoty kredytu lub równowartość umorzonej kwoty kredytu, o której mowa w § 8, podlega niezwłocznemu przekazaniu do budżetu państwa wraz z odsetkami na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 3)). § 11. 1. Umowa między ministrem właściwym do spraw gospodarki a Bankiem jest zawierana na okres do dnia 31 grudnia 2006 r., z uwzględnieniem ust. 2. 2. Kwotę środków przeznaczonych w danym roku na dopłaty do oprocentowania i umorzenia, należne Bankowi z tytułu kredytów udzielonych w danym roku i w latach poprzednich oraz wynagrodzenie Banku z tytułu czynności związanych z realizacją dopłat, umorzeń i zwrotu środków, ustala się corocznie w formie aneksu do umowy, o której mowa w ust. 1. 3. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna być zawarta w terminie 21 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 12. 1. Do dnia 31 grudnia 2006 r. ze środków budżetu państwa są pokrywane należności Banku z tytułu: 1) dopłat do oprocentowania kredytu; 2) umorzeń, o których mowa w § 8; 3) wynagrodzenia Banku, o którym mowa w § 11 ust. 2. 2. Kwota dopłat, o których mowa w ust. 1, odpowiada części oprocentowania należnego Bankowi, stanowiącej różnicę pomiędzy stopą redyskonta weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski, ustalaną przez Radę Polityki Pieniężnej, a stopą oprocentowania kredytu określoną w § 4. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Bankowi środki na pokrycie należności z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w terminach określonych w umowie, o której mowa w § 11 ust. 1. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy podatkowego (Dz. U. Nr 84, poz. 779) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny umiejętności wykazanych przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania zawodu doradcy podatkowego, zwanych dalej "wnioskodawcami", a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. 1. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, zwany dalej "właściwym organem", ustala, w drodze postanowienia, zakres tematyczny testu umiejętności. 2. Zakres tematyczny testu umiejętności jest ustalany indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, z uwzględnieniem różnic istniejących pomiędzy kwalifikacjami posiadanymi przez wnioskodawcę a wymaganymi do wykonywania zawodu doradcy podatkowego, określonymi w przepisach ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, z późn. zm. 2)). 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się wnioskodawcy oraz Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego, zwanej dalej "Komisją Egzaminacyjną". 4. Wraz z postanowieniem, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawcy doręcza się informacje dotyczące przeprowadzania testu umiejętności oraz wskazuje adres siedziby Komisji Egzaminacyjnej. § 3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, występuje z wnioskiem do Komisji Egzaminacyjnej o przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. 1. Test umiejętności jest przeprowadzany przez Komisję Egzaminacyjną, na zasadach określonych w rozporządzeniu, w terminach egzaminów na doradcę podatkowego wyznaczanych przez Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej. 2. Jeżeli wnioskodawca wystąpi z wnioskiem, o którym mowa w § 3, później niż na 30 dni przed terminem określonym w ust. 1, przystępuje do testu w następnym wyznaczonym terminie. 3. O terminie oraz miejscu przeprowadzenia testu umiejętności Komisja Egzaminacyjna powiadamia wnioskodawcę nie później niż na 21 dni przed wyznaczonym terminem testu umiejętności. § 5. 1. Test umiejętności przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających egzaminowanym samodzielną pracę. 2. Przed wejściem na salę egzaminacyjną osoba przystępująca do testu umiejętności jest obowiązana okazać dokument potwierdzający jej tożsamość. 3. Prace pisemne są oznaczane kodem. 4. Osoba sprawująca nadzór nad prawidłowym przebiegiem testu umiejętności może wykluczyć z niego osobę, która w jego trakcie korzystała z cudzej pomocy, posługiwała się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomagała pozostałym uczestnikom testu umiejętności lub w inny sposób zakłócała jego przebieg. 5. Wykluczenie z udziału w teście umiejętności jest równoznaczne z niezaliczeniem testu. 6. Podczas testu umiejętności zdający może opuścić salę egzaminacyjną po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem testu umiejętności. Przed opuszczeniem sali zdający przekazuje pracę sekretarzowi składu egzaminacyjnego. § 6. 1. Test umiejętności jest przeprowadzany w języku polskim. 2. Test umiejętności składa się z części pisemnej i ustnej. 3. W przypadku niezaliczenia testu umiejętności może on być powtarzany. Termin ponownego przystąpienia do testu umiejętności może być wyznaczony nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia testu, którego wynik był negatywny. § 7. 1. Część pisemna testu umiejętności polega na: 1) rozwiązaniu testu; 2) rozwiązaniu zadania polegającego na sporządzeniu wystąpienia w imieniu klienta do organu podatkowego lub sądu. 2. Liczbę pytań w teście, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się jako iloczyn liczby 10 i liczby dziedzin objętych zakresem tematycznym testu umiejętności określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 2 ust. 1. 3. Czas trwania testu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest równy liczbie minut odpowiadającej liczbie pytań w teście. 4. Rozwiązanie zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, trwa 180 minut. 5. Rozwiązując zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wnioskodawca może korzystać z publikacji zawierających wyłącznie akty normatywne. § 8. 1. Każde pytanie w teście, o którym mowa w § 7 ust. 1 pkt 1, jest oceniane w następujący sposób: 1) odpowiedź prawidłowa - dwa punkty; 2) odpowiedź nieprawidłowa - minus jeden punkt; 3) brak odpowiedzi - zero punktów. 2. Rozwiązanie zadania, o którym mowa w § 7 ust. 1 pkt 2, jest oceniane od 0 do 20 punktów. 3. Warunkiem zaliczenia części pisemnej testu umiejętności jest uzyskanie co najmniej: 1) 80 % maksymalnej liczby punktów za rozwiązanie testu oraz 2) 10 punktów za rozwiązanie zadania. § 9. 1. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części pisemnej testu umiejętności. Protokół podpisują przewodniczący oraz sekretarz składu egzaminacyjnego. 2. Wyniki części pisemnej testu umiejętności są ogłaszane w siedzibie Komisji Egzaminacyjnej. § 10. 1. W terminie 3 dni od dnia ogłoszenia wyników uczestnik testu umiejętności może zwrócić się do przewodniczącego składu egzaminacyjnego z wnioskiem o udostępnienie do wglądu pracy z części pisemnej testu umiejętności, a także o dokonanie jej ponownej oceny. 2. Wniosek jest składany w formie pisemnej. 3. Praca z części pisemnej testu umiejętności jest udostępniana w sekretariacie Komisji Egzaminacyjnej, w obecności jednego z jej członków. § 11. 1. Część ustna testu umiejętności jest przeprowadzana w terminach wyznaczonych przez Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej, nie wcześniej jednak niż po upływie 14 dni od dnia zakończenia części pisemnej testu umiejętności. 2. Część ustna testu umiejętności polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania zamieszczone w wylosowanym zestawie pytań. 3. Liczba pytań w zestawie, o którym mowa w ust. 2, jest równa liczbie dziedzin objętych zakresem tematycznym testu umiejętności, określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 2 ust. 1. § 12. 1. W części ustnej testu umiejętności skład egzaminacyjny ocenia odrębnie odpowiedź na każde pytanie, przyznając ilość punktów wyrażoną pełną liczbą w skali od 0 do 6 punktów za każdą odpowiedź, a następnie sumuje liczbę punktów przyznaną za każdą odpowiedź. 2. Część ustną testu umiejętności uważa się za zaliczoną, jeżeli zdający uzyskał co najmniej 70 % maksymalnej liczby punktów. § 13. 1. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części ustnej testu umiejętności. Protokół podpisują wszystkie osoby egzaminujące. 2. Niezwłocznie po podpisaniu protokołu przewodniczący składu egzaminacyjnego ogłasza wynik części ustnej testu umiejętności. § 14. Test umiejętności uważa się za zaliczony, jeżeli wnioskodawca uzyskał z części pisemnej testu umiejętności liczbę punktów, o której mowa w § 8 ust. 3, i z części ustnej testu umiejętności liczbę punktów, o której mowa w § 12 ust. 2. § 15. 1. W terminie 21 dni od dnia przeprowadzenia części ustnej testu umiejętności Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej przekazuje jego wynik, w formie zaświadczenia, wnioskodawcy oraz właściwemu organowi, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy wnioskodawca zgłosi zamiar poprawiania testu umiejętności na zasadach określonych w § 6 ust. 3, Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej zawiadamia o tym właściwy organ. § 16. 1. Koszty przeprowadzania testu umiejętności ustala się w sposób przyjęty dla przeprowadzania egzaminów na doradcę podatkowego, nie przekraczając wysokości opłaty za ten egzamin, określonej w odrębnych przepisach, z uwzględnieniem ust. 2 i 3. 2. W przypadku gdy zakres tematyczny testu umiejętności obejmuje do 50 % dziedzin wymienionych w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, wnioskodawca wnosi połowę opłaty za egzamin na doradcę podatkowego. 3. W przypadku gdy zakres tematyczny testu umiejętności obejmuje ponad 50 % dziedzin wymienionych w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, wnioskodawca wnosi pełną kwotę opłaty za egzamin na doradcę podatkowego. 4. Wpłaty, o których mowa w ust. 2 i 3, są wnoszone na rachunek bankowy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, co najmniej na 14 dni przed wyznaczonym terminem testu umiejętności. § 17. 1. Wnioskodawca, który z ważnych, odpowiednio udokumentowanych, przyczyn losowych nie mógł przystąpić do części pisemnej lub ustnej testu umiejętności w wyznaczonym dla niego terminie, może przystąpić do tej części w terminie późniejszym, uzgodnionym z Przewodniczącym Komisji Egzaminacyjnej lub z osobą upoważnioną przez Przewodniczącego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dokonaną wpłatę zalicza się na poczet testu umiejętności przeprowadzanego w terminie późniejszym. 3. W razie rezygnacji ze zdawania testu umiejętności dokonana wpłata podlega zwrotowi, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia Komisji Egzaminacyjnej o rezygnacji, nie później niż na 14 dni przed terminem testu umiejętności. § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 137, poz. 1302 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 557. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy podatkowego (Dz. U. Nr 138, poz. 1312). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnej łącznej wartości zakupów, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 84, poz. 780) Na podstawie art. 130 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Minimalna kwota łącznej wartości zakupów wraz z podatkiem od towarów i usług, wynikająca z imiennego dokumentu, wystawionego przez jednego sprzedawcę, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług zapłaconego przy nabyciu przez niego towarów, wynosi 200 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 84, poz. 781) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawców umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "ustawie", rozumie się przez to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych. § 3. 1. Organem prowadzącym postępowanie, o którym mowa w § 1, jest Minister Finansów. 2. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu umiejętności stwierdza Minister Finansów w formie postanowienia. § 4. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 3 ust. 2, występuje z wnioskiem do Ministra Finansów o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany u przedsiębiorcy, wykonującego działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z odrębnymi przepisami, zwanego dalej "przedsiębiorcą". 2. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia przedsiębiorca. § 6. 1. Wnioskodawca wraz z wnioskiem, o którym mowa w § 4, składa dokument zawierający zobowiązanie przedsiębiorcy do zorganizowania i przeprowadzenia dla wnioskodawcy stażu adaptacyjnego oraz do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy. 2. Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, jaki zostanie nawiązany z wnioskodawcą w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego; 2) datę, w której zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 4) zakres czynności, jakie zostaną powierzone wnioskodawcy w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego; 5) wskazanie opiekuna stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 8 ust. 1; 6) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego. § 7. Staż adaptacyjny może być odbywany na podstawie umowy cywilnoprawnej bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem albo na podstawie umowy o pracę - na warunkach określonych między wnioskodawcą a przedsiębiorcą. § 8. 1. Nadzór nad prawidłowością przebiegu stażu adaptacyjnego sprawuje wyznaczony przez przedsiębiorcę opiekun stażu adaptacyjnego, zwany dalej "opiekunem". 2. Opiekunem może być wyłącznie osoba uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z odrębnymi przepisami. 3. Zmiana opiekuna może nastąpić na uzasadniony wniosek wnioskodawcy lub opiekuna. § 9. 1. Staż adaptacyjny realizowany jest zgodnie z programem stażu adaptacyjnego, ustalonym przez Ministra Finansów. 2. Program oraz długość stażu adaptacyjnego jest ustalana indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, po analizie kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem istniejących różnic pomiędzy posiadanymi przez wnioskodawcę a wymaganymi kwalifikacjami do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, określonymi w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2002 r. w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 120, poz. 1022 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2044). 3. Program stażu adaptacyjnego ustala się na podstawie: 1) dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy; 3) wymagań kwalifikacyjnych, od których spełnienia uzależniono możliwość wykonywania zawodu; 4) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i państwa, w którym wnioskodawca nabył kwalifikacje do wykonywania zawodu. 4. Program stażu adaptacyjnego otrzymuje w formie pisemnej wnioskodawca oraz opiekun. § 10. Oceny przebiegu stażu adaptacyjnego dokonuje w formie opinii opiekun, uwzględniając w szczególności poprawność wykonania powierzonych wnioskodawcy obowiązków zgodnych z zakresem stażu adaptacyjnego. § 11. Po odbyciu stażu adaptacyjnego przez wnioskodawcę opiekun przekazuje Ministrowi Finansów zatwierdzoną przez przedsiębiorcę opinię, o której mowa w § 10, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego. § 12. Opinia, o której mowa w § 10, jest podstawą do wydania przez Ministra Finansów decyzji w sprawie uznania kwalifikacji do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. § 13. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego są ustalane przez przedsiębiorcę przed rozpoczęciem stażu adaptacyjnego, na podstawie przewidywanych wydatków związanych ze stażem adaptacyjnym. 2. Do kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego zalicza się w szczególności wydatki związane z realizacją stażu adaptacyjnego, w tym dodatkowe wynagrodzenie opiekuna. 3. Koszty, o których mowa w ust. 1, wnioskodawca uiszcza w terminach i na rachunek wskazany przez przedsiębiorcę. Rozdział 3 Test umiejętności § 14. 1. Minister Finansów, w drodze decyzji, powołuje Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej "Komisją", składającą się co najmniej z 4 osób, w tym z przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i sekretarza, a także wskazuje jednostkę organizacyjną zapewniającą obsługę testu, zwaną dalej "organizatorem". 2. W skład Komisji mogą zostać powołani pracownicy Ministerstwa Finansów oraz biegli rewidenci i doradcy podatkowi, niebędący pracownikami Ministerstwa Finansów, którzy wykonują te zawody na podstawie odrębnych przepisów. 3. Do zadań Komisji należy w szczególności przygotowywanie, przeprowadzanie i sprawdzanie testu umiejętności. 4. Do zadań organizatora należy w szczególności obsługa organizacyjna i administracyjno-biurowa testu umiejętności. § 15. 1. O terminie, miejscu przeprowadzenia, szczegółowym zakresie testu umiejętności oraz o wysokości kwoty przeznaczonej na pokrycie kosztów testu umiejętności Minister Finansów pisemnie zawiadamia wnioskodawcę, nie później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu umiejętności. 2. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, podaje się szczegółowy zakres testu umiejętności, który ustalany jest indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, z uwzględnieniem istniejących różnic pomiędzy posiadanymi przez wnioskodawcę a wymaganymi kwalifikacjami do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, określonymi w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2002 r. w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. 3. Wnioskodawca przed przystąpieniem do testu umiejętności wpłaca kwotę, ustaloną zgodnie z § 21 ust. 2, na pokrycie kosztów przeprowadzenia testu umiejętności, na rachunek bankowy organizatora. 4. Nieprzystąpienie przez wnioskodawcę do testu umiejętności w wyznaczonym terminie stanowi podstawę do wydania odmownej decyzji w sprawie uznania kwalifikacji, z zastrzeżeniem § 22. § 16. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest w języku polskim, w formie pisemnej. 2. Przed przystąpieniem do testu umiejętności wnioskodawca okazuje dokument potwierdzający jego tożsamość oraz dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w § 15 ust. 3. 3. W czasie testu umiejętności wnioskodawca może korzystać z przepisów opublikowanych w dziennikach urzędowych lub zawartych w zbiorach przepisów bez komentarzy oraz z urządzeń ułatwiających liczenie (kalkulatorów), z wyjątkiem urządzeń posiadających funkcje gromadzenia, przetwarzania i przenoszenia danych. 4. W czasie trwania testu umiejętności wnioskodawca może opuścić salę jedynie po uzyskaniu zgody Komisji i przekazaniu pracy egzaminacyjnej. 5. Komisja może wykluczyć wnioskodawcę z testu umiejętności, jeżeli podczas jego trwania korzystał z cudzej pomocy, posługiwał się materiałami pomocniczymi, innymi niż określone w ust. 3, lub w inny sposób zakłócał przebieg testu umiejętności. Wykluczenie z testu umiejętności jest jednoznaczne z niezdaniem testu oraz wydaniem decyzji odmownej w sprawie uznania kwalifikacji. § 17. 1. Test umiejętności składa się z nie więcej niż 60 pytań w formie testu jednokrotnego wyboru oraz 3 zadań sytuacyjnych i trwa nie dłużej niż 3 godziny. 2. Każde pytanie testu jednokrotnego wyboru jest oceniane według następujących zasad: 1) odpowiedź prawidłowa - dwa punkty; 2) odpowiedź nieprawidłowa - minus jeden punkt; 3) brak odpowiedzi - zero punktów. 3. Wynik testu jednokrotnego wyboru stanowi sumę punktów dodatnich, uzyskanych za odpowiedzi prawidłowe, pomniejszoną o punkty ujemne za odpowiedzi nieprawidłowe. 4. Każde zadanie sytuacyjne jest oceniane w skali od 0 do 10 punktów. Ocena zadania sytuacyjnego uwzględnia w szczególności poprawność odpowiedzi, stopień rozwiązania zadania oraz znajomość przepisów prawa. 5. Błędy stylistyczne i gramatyczne popełnione przez wnioskodawcę w teście umiejętności nie podlegają ocenie, jeżeli nie wpływają na stopień zrozumienia odpowiedzi. § 18. Warunkiem zdania testu umiejętności jest uzyskanie co najmniej 60 % maksymalnej liczby punktów z testu jednokrotnego wyboru oraz 60 % maksymalnej liczby punktów z zadań sytuacyjnych. § 19. Komisja powiadamia pisemnie Ministra Finansów oraz wnioskodawcę o wyniku testu umiejętności w terminie 21 dni od dnia jego przeprowadzenia. § 20. Pozytywny wynik testu umiejętności jest podstawą do wydania przez Ministra Finansów decyzji w sprawie uznania kwalifikacji do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. § 21. 1. Koszty przeprowadzenia testu umiejętności ustala się w oparciu o planowane koszty obejmujące w szczególności: 1) koszty organizacyjne i administracyjno-biurowe przeprowadzenia testu, w tym koszty przygotowania formularzy testów i zadań sytuacyjnych, koszty wynajęcia sali, koszty obsługi i zapewnienia niezbędnych warunków do przeprowadzenia testu; 2) wynagrodzenie Komisji. 2. Przypadająca na wnioskodawcę kwota na pokrycie kosztów przeprowadzenia testu umiejętności wyliczana jest jako iloraz całkowitych kosztów przeprowadzenia testu umiejętności i liczby wnioskodawców zakwalifikowanych na test umiejętności w danym dniu. 3. Wyliczone przez organizatora koszty podlegają zatwierdzeniu przez Ministra Finansów. § 22. Wnioskodawca, który z ważnych przyczyn losowych nie przystąpił do testu umiejętności w wyznaczonym terminie, może wystąpić do Ministra Finansów, w ciągu 14 dni od daty wyznaczonego testu umiejętności, z uzasadnionym wnioskiem o zwrot wniesionej opłaty. Rozdział 4 Przepis końcowy § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 80, poz. 724), zachowane w mocy na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego (Dz. U. Nr 84, poz. 782) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego, zwanego dalej "postępowaniem". § 2. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza, w drodze postanowienia, właściwy organ określony w ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 2)), zwany dalej "organem prowadzącym postępowanie". § 3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 2, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271), na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw finansów publicznych, informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu agenta celnego. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany u przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 3)), zatrudniającego co najmniej trzech agentów celnych. 2. Organ prowadzący postępowanie udziela, na wniosek, informacji o przedsiębiorcach, u których może być odbywany staż adaptacyjny. § 6. 1. Wnioskodawca do wniosku o odbycie stażu adaptacyjnego dołącza dokument zawierający zobowiązanie przedsiębiorcy do zorganizowania i przeprowadzenia dla wnioskodawcy stażu adaptacyjnego oraz do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, wraz z dwoma egzemplarzami programu stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 11. 2. Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, jaki zostanie nawiązany z wnioskodawcą w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego; 2) czas, w jakim zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 4) zakres czynności, jakie zostaną powierzone wnioskodawcy; 5) wskazanie opiekuna stażu, o którym mowa w § 9 ust. 1. § 7. Wnioskodawca odbywający staż adaptacyjny u przedsiębiorcy na podstawie umowy cywilnoprawnej może odbywać go bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem, na warunkach określonych między wnioskodawcą a przedsiębiorcą. § 8. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego dokonuje przedsiębiorca, u którego staż adaptacyjny ma być odbywany, nie później niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu adaptacyjnego, mając na uwadze wydatki na pokrycie materiałów dydaktycznych i pomocy naukowych oraz kosztów organizacyjno-technicznych, ustalonych z uwzględnieniem programu i długości trwania stażu. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty, o których mowa w ust. 1, w postaci opłaty, w równych ratach miesięcznych płatnych z góry każdego miesiąca na rachunek bankowy przedsiębiorcy, u którego staż adaptacyjny jest odbywany. § 9. 1. Staż adaptacyjny wnioskodawca odbywa pod nadzorem opiekuna stażu. Opiekunem stażu może być wyłącznie osoba wpisana na listę agentów celnych, która wykonywała czynności agenta celnego w nieprzerwanym okresie co najmniej 3 lat poprzedzających datę rozpoczęcia wykonywania funkcji opiekuna stażu oraz jest zatrudniona u przedsiębiorcy, u którego odbywany jest staż adaptacyjny, w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego. 2. Opiekun stażu adaptacyjnego nie może być zmieniany w trakcie odbywania stażu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić w przypadku: 1) braku możliwości dalszego pełnienia przez opiekuna stażu czynności nadzoru nad wnioskodawcą; 2) zawieszenia działalności opiekuna stażu jako agenta celnego lub skreślenia go z listy agentów celnych; 3) umotywowanego wniosku, złożonego przez wnioskodawcę nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 4) umotywowanej prośby opiekuna stażu, złożonej nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, nowego opiekuna stażu wskazuje przedsiębiorca, u którego odbywany jest staż adaptacyjny, za zgodą organu prowadzącego postępowanie. 5. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego nie ma wpływu na dotychczasowy program stażu adaptacyjnego. § 10. Przedsiębiorca, u którego odbywany jest staż adaptacyjny, nie może być zmieniany w trakcie odbywania stażu. § 11. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany zgodnie z programem stażu adaptacyjnego, zatwierdzanym przez organ prowadzący postępowanie. 2. Organ prowadzący postępowanie, po umieszczeniu na dwóch egzemplarzach programu stażu adaptacyjnego adnotacji "zatwierdzam", jeden z egzemplarzy przesyła wnioskodawcy. 3. Program stażu adaptacyjnego jest przygotowywany indywidualnie dla danego wnioskodawcy przez opiekuna stażu, po szczegółowej analizie kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem wykształcenia, dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy oraz zakresu różnic między wykonywaniem funkcji przedstawicielskich przed organami celnymi w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. 4. Program stażu obejmuje w szczególności: 1) zapoznanie się z działalnością przedsiębiorcy, u którego jest odbywany staż adaptacyjny; 2) zapoznanie się z krajowymi przepisami prawa w zakresie obrotu towarowego z zagranicą; 3) uczestniczenie w kompletowaniu i przygotowywaniu dokumentów przed dokonaniem zgłoszenia celnego; 4) uczestniczenie w pozostałych czynnościach wykonywanych przez agenta celnego. § 12. 1. Staż adaptacyjny trwa 12 miesięcy. 2. Organ prowadzący postępowanie może przedłużyć okres trwania stażu adaptacyjnego maksymalnie do 18 miesięcy, na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego. § 13. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia przedsiębiorca, u którego jest odbywany staż adaptacyjny. 2. Opiekun stażu informuje przedsiębiorcę o stopniu realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 14. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i przedsiębiorca, u którego odbył się staż adaptacyjny, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii przedsiębiorcy, u którego odbył się staż adaptacyjny, zawierającej szczegółowy opis przebiegu stażu, z uwzględnieniem poprawności merytorycznej wykonania powierzonych obowiązków wnioskodawcy w trakcie odbywania stażu. 3. Ocena stażu adaptacyjnego jest potwierdzana podpisami przedsiębiorcy i opiekuna stażu. 4. Przedsiębiorca, u którego odbył się staż adaptacyjny, przekazuje ocenę stażu adaptacyjnego organowi prowadzącemu postępowanie oraz wnioskodawcy, w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 15. 1. Test umiejętności przeprowadza Komisja Egzaminacyjna składająca się co najmniej z trzech osób. 2. Członków Komisji Egzaminacyjnej powołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych spośród funkcjonariuszy celnych i pracowników Ministerstwa Finansów. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, powinny posiadać wysoki poziom wiedzy z zakresu przepisów prawa celnego, administracyjnego i podatkowego. § 16. 1. Wniosek o przeprowadzenie testu umiejętności sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przesyła się do organu prowadzącego postępowanie, a drugi do Komisji Egzaminacyjnej. 2. Organ prowadzący postępowanie po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Komisji Egzaminacyjnej kopię dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. § 17. O terminie i miejscu przeprowadzenia testu umiejętności zawiadamia się wnioskodawcę co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności. § 18. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 19. Test umiejętności opracowuje Komisja Egzaminacyjna; przepisy § 11 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 20. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej. 2. Test umiejętności składa się ze 100 pytań i trwa nie dłużej niż 150 minut. 3. Ocenę pozytywną z testu umiejętności otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie co najmniej na 81 pytań. § 21. Ocena testu umiejętności jest ustalana w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia przeprowadzenia testu. § 22. Wynik testu umiejętności Komisja Egzaminacyjna przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie trzech dni od dnia ustalenia wyników testu. § 23. 1. Nieprzystąpienie w wyznaczonym terminie do testu umiejętności bez usprawiedliwienia uznaje się za odstąpienie wnioskodawcy od testu. 2. Usprawiedliwienie nieprzystąpienia wnioskodawcy w wyznaczonym terminie do testu umiejętności następuje w trybie przewidzianym dla usprawiedliwiania nieobecności w pracy, określonym w odrębnych przepisach. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin przeprowadzenia testu. § 24. 1. Jeżeli wynik testu umiejętności jest negatywny, wnioskodawca, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego wyniku, może wystąpić do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o powtórne przystąpienie do testu umiejętności w najbliższym terminie. 2. Do powtórnego przystąpienia do testu umiejętności przepisy § 15-23 i § 25 stosuje się odpowiednio. § 25. 1. Ustalenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności dokonuje Komisja Egzaminacyjna, nie późnej niż w terminie 14 dni przed dniem jego przeprowadzenia, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez jednostkę, obliczonych z uwzględnieniem wydatków związanych z powołaniem zespołu egzaminacyjnego, wynagrodzeniem członków zespołu egzaminacyjnego oraz wydatków organizacyjno-technicznych. 2. Wnioskodawca uiszcza koszty w postaci jednorazowej opłaty, nie później niż w terminie 7 dni przed dniem przeprowadzenia testu umiejętności, na konto bankowe wskazane przez Komisję Egzaminacyjną. 3. Przystępując do testu wnioskodawca okazuje dowód uiszczenia opłaty. 4. W przypadku odstąpienia od testu umiejętności, o którym mowa w § 15, opłata, o której mowa w ust. 2, nie podlega zwrotowi. Rozdział 4 Przepis końcowy § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. Nr 84, poz. 783) Na podstawie art. 42 ust. 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 783) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu (Dz. U. Nr 84, poz. 784) Na podstawie art. 103 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 784) Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 785) Na podstawie art. 105 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór wniosku o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 785) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzoru zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia tego podatku z tytułu przywozu środka transportu nabytego z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 84, poz. 786) Na podstawie art. 105 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu nabytego środka transportu z terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który ma być dopuszczony do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 786) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wykazu głównych dróg tranzytowych, po których za jednokrotny przejazd niektórych pojazdów przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy są obowiązani do uiszczania opłaty dodatkowej (Dz. U. Nr 84, poz. 787) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz głównych dróg tranzytowych, po których za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t), w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy są obowiązani do uiszczania opłaty dodatkowej - określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. i obowiązuje do dnia 31 grudnia 2008 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 787) Lp.Nr drogi międzynarodowejNr drogi krajowejWykaz głównych dróg tranzytowych, po których jednokrotny przejazd podlega opłacie dodatkowej 1E 286, 3, 1granica państwa - Kołbaskowo - Szczecin - Goleniów - Koszalin - Gdańsk 2E 302granica państwa - Świecko - Świebodzin - Poznań - Łowicz - Warszawa - Siedlce - Terespol - granica państwa 3E 3618, 4granica państwa - Olszyna - Legnica 4E 404, 88, 94, 1granica państwa - Jędrzychowice - Krzywa - Wrocław - Gliwice - Katowice - Chrzanów - Kraków - Rzeszów - Radymno - granica państwa 5E 653Świnoujście - Wolin - Goleniów - Szczecin - Świebodzin - Jelenia Góra - Jakuszyce - granica państwa 6E 678granica państwa - Budzisko - Suwałki - Białystok - Warszawa - Piotrków Tryb. - Wrocław - Kłodzko - Kudowa Słone - granica państwa 7E 751Gdańsk - Świecie - Krośniewice - Łódź - Piotrków Tryb. - Katowice - Cieszyn - granica państwa 8E 777Gdańsk - Elbląg - Warszawa - Radom - Kraków - Chyżne - granica państwa 9E 2615Świecie - Poznań - Wrocław 10E 3719Radom - Rzeszów - Barwinek - granica państwa 11E 3722, 17, 12Warszawa - Lublin - Hrebenne - granica państwa 12E 37317, 12Lublin - Piaski - Chełm - Dorohusk - granica państwa 13E 4624, 1Kraków - Chrzanów - Brzęczkowice - Tychy - Bielsko-Biała - Cieszyn - granica państwa 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu działania Komisji Prawa Autorskiego, wynagradzania jej członków, wysokości opłat za postępowanie przed tą Komisją oraz zasad ich wnoszenia (Dz. U. Nr 84, poz. 788) Na podstawie art. 108 ust. 9 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu działania Komisji Prawa Autorskiego, wynagradzania jej członków, wysokości opłat za postępowanie przed tą Komisją oraz zasad ich wnoszenia (Dz. U. Nr 138, poz. 736) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Do wniosku o zatwierdzenie tabel dołącza się, w liczbie 7 egzemplarzy, jego odpisy wraz z załącznikami, a do wniosków o rozpoznanie pozostałych spraw należących do właściwości Komisji - w liczbie egzemplarzy odpowiadającej liczbie osób występujących w sprawie oraz po jednym - dla każdego z arbitrów ze składu orzekającego."; 2) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. We wniosku o rozpoznanie sporów, o których mowa w art. 108 ust. 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zwanej dalej "ustawą", strona wnosząca jest obowiązana wskazać arbitra ze swej strony, druga zaś, w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisemnego wezwania, do wyznaczenia arbitra ze swojej strony. Do wezwania dołącza się odpisy wniosku i jego załączników."; 3) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Obsługę techniczno-organizacyjną Komisji zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zwany dalej "urzędem"."; 4) w § 6: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w kwartale poprzedzającym złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - o zatwierdzenie przedstawionych przez organizację zbiorowego zarządzania tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań objętych zbiorowym zarządzaniem,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) pięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 - o rozpoznanie sporów, o których mowa w art. 108 ust. 5 ustawy."; 5) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Niezależnie od opłat, o których mowa w § 6, zespół orzekający może zarządzić wpłacenie zaliczki na pokrycie kosztów postępowania, w szczególności kosztów przejazdów oraz ekspertyz, których przeprowadzenie uzna za niezbędne."; 6) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za udział w orzekaniu w każdej sprawie członek zespołu orzekającego otrzymuje zryczałtowane wynagrodzenie w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w § 6 pkt 1. Superarbiter otrzymuje wynagrodzenie w potrójnej wysokości."; 7) użyte w rozporządzeniu w różnych przypadkach wyrazy "Minister Kultury i Sztuki" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego"; 8) użyty w rozporządzeniu w różnych przypadkach wyraz "Biuro" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "urząd". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1610. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wywozu zabytków i przedmiotów o cechach zabytków za granicę (Dz. U. Nr 84, poz. 789) Na podstawie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa tryb składania wniosków i wydawania: 1) jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę; 2) jednorazowego pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę; 3) wielokrotnego pozwolenia indywidualnego na czasowy wywóz zabytku za granicę; 4) wielokrotnego pozwolenia ogólnego na czasowy wywóz zabytku za granicę; 5) zaświadczeń w odniesieniu do zabytków i przedmiotów o cechach zabytków niewymagających pozwolenia. 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do wywozu zabytków z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. 3. Do wywozu zabytków z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej stosuje się przepisy rozporządzenia Rady nr 3911/92 z dnia 9 grudnia 1992 r. w sprawie wywozu dóbr kultury (Dz. Urz. WE L 395, z 31.12.1992 r.) oraz rozporządzenia Komisji nr 752/93 z dnia 30 marca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady nr 3911/92 w sprawie wywozu dóbr kultury (Dz. Urz. WE L 077, z 31.03.1993 r., z późn. zm.). 4. Przepisy § 7-9 i 14 stosuje się odpowiednio do rozpatrywania wniosków o wywóz zabytków z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej. § 2. Wniosek o wydanie jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę zawiera: 1) imię, nazwisko wnioskodawcy, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą; 2) określenie zabytku wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) uzasadnienie wniosku. § 3. Wniosek o wydanie jednorazowego pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę zawiera: 1) imię, nazwisko wnioskodawcy, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą; 2) określenie zabytku wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) datę przywozu zabytku do kraju; 4) wskazanie okresu, na jaki pozwolenie ma być wydane; 5) wskazanie kraju, do którego zabytek ma być wywieziony; 6) uzasadnienie wniosku. § 4. Wniosek o wydanie wielokrotnego pozwolenia indywidualnego na czasowy wywóz zabytku za granicę zawiera: 1) imię, nazwisko wnioskodawcy, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą; 2) określenie zabytku z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) wskazanie okresu, na jaki pozwolenie ma być wydane; 4) uzasadnienie wniosku. § 5. Wniosek o wydanie wielokrotnego pozwolenia ogólnego na czasowy wywóz zabytków za granicę zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą; 2) akt o utworzeniu jednostki organizacyjnej; 3) wskazanie okresu, na jaki pozwolenie ma być wydane; 4) wskazanie przynajmniej 2 osób uprawnionych do podpisu wykazu wywożonych zabytków, dołączonego do pozwolenia; 5) uzasadnienie wniosku. § 6. 1. Do wniosków, o których mowa w § 2-4, dołącza się 2 fotografie zabytku, o formacie nie mniejszym niż 9 x 13 cm, oraz oświadczenie właściciela zabytku, że zgłoszony zabytek jest jego własnością, jest wolny od obciążeń prawa i nie podlega zajęciu w trybie przepisów o egzekucji sądowej lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 2. W przypadku gdy wnioskodawca nie jest właścicielem zabytku, do wniosków, o których mowa w § 2-4, dołącza się również zgodę właściciela zabytku na wywóz przez wnioskodawcę zabytku za granicę. § 7. 1. Wniosek o wydanie zaświadczenia na wywóz za granicę zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku, który nie wymaga pozwolenia na wywóz, zawiera: 1) imię, nazwisko wnioskodawcy, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą; 2) określenie zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku, który ma być wywieziony, wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) uzasadnienie wniosku. 2. Na żądanie wojewódzkiego konserwatora zabytków albo Dyrektora Biblioteki Narodowej, zwanych dalej "właściwym organem", do wniosku dołącza się 2 fotografie zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku o formacie nie mniejszym niż 9 x 13 cm. § 8. 1. Właściwy organ przed rozpatrzeniem wniosków, o których mowa w § 2-4 i 7, dokonuje oględzin zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku objętego wnioskiem. 2. Oględziny mogą być przeprowadzone przy udziale właściwych biegłych i przy użyciu specjalistycznych urządzeń, jeżeli jest to konieczne. 3. Właściwy organ może zwrócić się również do instytucji kultury wyspecjalizowanej w ochronie zabytków o wydanie opinii dotyczącej wartości historycznej, artystycznej lub naukowej zabytku albo innego przedmiotu o cechach zabytku objętego wnioskiem. 4. W celu dokonania oględzin wnioskodawca jest obowiązany udostępnić zabytek lub przedmiot o cechach zabytku w miejscu, w którym się znajduje, albo dostarczyć ten zabytek lub przedmiot o cechach zabytku do siedziby właściwego organu. 5. W przypadku gdy do przeprowadzenia oględzin jest konieczne czasowe zatrzymanie zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku objętego wnioskiem w siedzibie właściwego organu, wnioskodawcy wydaje się pokwitowanie. 6. Właściwy organ w pokwitowaniu, o którym mowa w ust. 5, określa, w uzgodnieniu z wnioskodawcą, umowną wartość zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku. § 9. 1. W przypadku wniosku o wydanie jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę, po dokonaniu oględzin wojewódzki konserwator zabytków przesyła wniosek wraz protokołem oględzin zabytku do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać opis zabytku, wskazanie jego autora lub wytwórcy, czasu powstania i stanu jego zachowania. § 10. Jednorazowe pozwolenie na stały wywóz zabytku za granicę zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, które wywożą zabytki za granicę; 2) określenie zabytku wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) termin ważności pozwolenia. § 11. Jednorazowe pozwolenie na czasowy wywóz zabytku za granicę zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, które czasowo wywożą zabytek za granicę; 2) określenie zabytku wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) wskazanie kraju, do którego zabytek ma być wywieziony; 4) termin ważności pozwolenia. § 12. Wielokrotne pozwolenie indywidualne na czasowy wywóz zabytku za granicę zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, które będą wielokrotnie wywozić zabytek za granicę; 2) określenie zabytku wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację; 3) termin ważności pozwolenia. § 13. 1. Wielokrotne pozwolenie ogólne na czasowy wywóz zabytków za granicę zawiera: 1) nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, będącej wnioskodawcą; 2) termin ważności pozwolenia. 2. Przy wywozie zabytków za granicę do pozwolenia dołącza się wykaz wywożonych zabytków, opatrzony na każdej ze stron pieczęcią muzeum lub innej instytucji kultury i podpisem osób, o których mowa w § 5 pkt 4. 3. Wykaz zawiera określenie i opis wywożonych zabytków oraz ich numery inwentarza. § 14. Zaświadczenie na wywóz zabytku za granicę lub przedmiotu o cechach zabytku, który nie wymaga pozwolenia na wywóz, zawiera: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres osoby albo nazwę, siedzibę i adres jednostki organizacyjnej, które wywożą zabytek za granicę lub przedmiot o cechach zabytku niewymagający pozwolenia na wywóz; 2) określenie zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku wraz z opisem umożliwiającym jego identyfikację. § 15. 1. Przy wywozie zabytków za granicę do pozwoleń, o których mowa w § 10-12, dołącza się fotografie wywożonych zabytków opatrzone na odwrocie pieczęciami i podpisem właściwego organu oraz informacją, że fotografie są dołączone do właściwego pozwolenia. 2. Zabytki wywożone za granicę na podstawie pozwoleń, o których mowa w § 10-12, mogą być dodatkowo oznaczone w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację tych zabytków. Informację o sposobie oznaczenia zabytku umieszcza się w pozwoleniu. § 16. 1. Wzory pozwoleń i zaświadczenia, o których mowa w § 10-14, są określone w załącznikach nr 1-5 do rozporządzenia. 2. Wzory pozwoleń i zaświadczenia, o których mowa w § 10-14, dla zabytków będących materiałami bibliotecznymi są określone w załącznikach nr 6-10 do rozporządzenia. 3. Pozwolenia i zaświadczenie wydaje się w 2 egzemplarzach, z których jeden otrzymuje wnioskodawca, a drugi zatrzymuje właściwy organ. 4. Na odwrocie pozwoleń i zaświadczenia organ celny poświadcza dokonanie zgłoszenia celnego wywożonego zabytku lub przedmiotu o cechach zabytku. § 17. Zezwolenia, pozwolenia i zaświadczenia na wywóz zabytków za granicę lub przedmiotów o cechach zabytków wydane na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów zachowują ważność, wyłącznie na wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na czas określony w tych dokumentach. § 18. Traci moc rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 30 czerwca 1965 r. w sprawie trybu zgłaszania wniosków oraz wydawania zaświadczeń i zezwoleń na wywóz za granicę dóbr kultury (Dz. U. Nr 31, poz. 206). § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 789) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru miesięcznego raportu połowowego (Dz. U. Nr 84, poz. 790) Na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór miesięcznego raportu połowowego, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 790) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wykorzystywania leśnego materiału rozmnożeniowego poza regionem jego pochodzenia (Dz. U. Nr 84, poz. 791) Na podstawie art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których dozwolone jest wykorzystywanie leśnego materiału rozmnożeniowego gatunków drzew wymienionych w pkt 1, 3, 8, 14, 22, 28, 32, 45 oraz 46 załącznika do ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym, do uprawy w lasach lub na gruntach przeznaczonych do zalesienia poza regionami ich pochodzenia. § 2. 1. Leśny materiał rozmnożeniowy gatunków drzew, o których mowa w § 1, może być wykorzystywany poza regionem jego pochodzenia, jeżeli: 1) w regionie pochodzenia, w którym ma być wykorzystywany, brak jest dostatecznej ilości własnego materiału rozmnożeniowego; 2) pochodzi z miejsca położonego nie dalej niż 10 km od granicy regionu pochodzenia, w którym ma być wykorzystywany. 2. Regiony pochodzenia, w których dopuszcza się wykorzystywanie leśnego materiału rozmnożeniowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do następujących regionów pochodzenia: 1) 101, 104-107, 204-208, 302, 303, 305-307, 401-404, 501, 504, 601, 602, 606, 607 i 810 - w przypadku sosny zwyczajnej; 2) 202-205, 208, 701, 702, 801, 802, 805, 808 i 810 - w przypadku świerka pospolitego; 3) 604-606, 803, 804, 806 i 810 - w przypadku jodły pospolitej; 4) 503, 604, 701, 702 i 810 - w przypadku modrzewia europejskiego; 5) 103, 106, 304, 308, 405, 502, 607 i 810 - w przypadku dębu szypułkowego; 6) 104, 301, 304, 501 i 810 - w przypadku dębu bezszypułkowego; 7) 102, 108, 301, 604, 605, 701, 702, 801, 804, 806 i 810 - w przypadku buka zwyczajnego; 8) 208, 603 i 810 - w przypadku olszy czarnej; 9) 208 i 810 - w przypadku brzozy brodawkowatej. 4. W regionach pochodzenia poza naturalnym zasięgiem występowania gatunków drzew, o których mowa w § 1, dopuszcza się możliwość wprowadzania leśnego materiału rozmnożeniowego danego gatunku, jeżeli leśny materiał rozmnożeniowy pochodzi z bazy nasiennej z regionów najbliżej położonych od granicy regionu pochodzenia, w którym ma być wykorzystywany ten materiał. § 3. 1. W górach, ze względu na konieczność zachowania wysokościowych pięter roślinnych, leśny materiał rozmnożeniowy, niezależnie od postanowień § 2 ust. 1 pkt 1 i 2, może być wykorzystywany poza regionem jego pochodzenia, jeśli spełnia następujące warunki: 1) pochodzi z miejsca, w którym średnia roczna temperatura powietrza jest nie niższa i nie wyższa niż 1° C i odpowiada jej zakres wysokości związany z południową lub północną wystawą stoku w stosunku do średniej rocznej temperatury powietrza panującej w miejscu, w którym ten materiał ma być wykorzystywany lub 2) pochodzi z miejsca, w którym wysokość nad poziomem morza jest nie niższa i nie wyższa niż 200 m w stosunku do wysokości nad poziomem morza miejsca, w którym ten materiał ma być wykorzystywany. 2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się w przypadku leśnego materiału rozmnożeniowego przeznaczonego do wykorzystywania w wymienionych gminach wchodzących w skład danego obszaru regionu pochodzenia: 1) 502 - gmina Udanin; 2) 555 - gminy: Ciepłowody, Jaworzyna Śląska, Jordanów Śląski, Kondratowice, Łagiewniki, Marcinowice, Niemcza, Sobótka, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Żarów; 3) 701 - gminy: Boguszów Gorce, Czarny Bór, Głuszyca, Janowice Wielkie, Jedlina Zdrój, Kamienna Góra, Karpacz, Kowary, Lubawka, Marciszów, Mieroszów, Mirsk, Mysłakowice, Piechowice, Podgórzyn, Stara Kamienica, Stare Bogaczowice, Szczawno Zdrój, Szklarska Poręba, Świeradów Zdrój, Walim, Wałbrzych; 4) 702 - gminy: Bardo, Bielawa, Bystrzyca Kłodzka, Duszniki Zdrój, Kudowa Zdrój, Lądek Zdrój, Lewin Kłodzki, Międzylesie, Nowa Ruda, Pieszyce, Polanica Zdrój, Stoszowice, Stronie Śląskie, Szczytna, Złoty Stok; 5) 751 - gminy: Bolków, Gryfów Śląski, Jawor, Jeżów Sudecki, Leśna, Lubań, Lubomierz, Lwówek Śląski, Męcinka, Mściwojów, Olszyna, Paszowice, Pielgrzymka, Platerówka, Siekierczyn, Strzegom, Sulików, Świerzawa, Wleń, Wojcieszów, Zawidów, Zgorzelec, Złotoryja; 6) 804 - gmina Tyrawa Wołoska; 7) 806 - gminy: Baligród, Cisna, Czarna Górna, Lesko, Lutowiska, Olszanica, Solina, Ustrzyki Dolne. 3. Regiony pochodzenia, w których dopuszcza się wykorzystywanie leśnego materiału rozmnożeniowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Leśny materiał rozmnożeniowy pochodzący z plantacji nasiennych założonych przed dniem 1 maja 2004 r., w regionach pochodzenia innych niż te, z których pochodzą reprezentowane przez nie populacje drzew, może być wykorzystywany w regionie pochodzenia, w którym jest zlokalizowany. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 791) Załącznik nr 1 REGIONY POCHODZENIA, W KTÓRYCH DOPUSZCZA SIĘ WYKORZYSTYWANIE LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO Z INNEGO REGIONU POCHODZENIA Region pochodzenia, w którym może być wykorzystywany leśny materiał rozmnożeniowy z innego regionu pochodzeniaRegion pochodzenia, z którego pochodzi leśny materiał rozmnożeniowy gatunków drzew przeznaczony do wykorzystywania w regionie pochodzenia, o którym mowa w kolumnie 1 sosna zwyczajnaświerk pospolityjodła pospolitamodrzew europejskidąb szypułkowydąb bezszypułkowybuk zwyczajnyolsza czarnabrzoza brodawkowata 12345678910 101101102 - 108, 152 - 157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania102 - 108, 152 - 157102, 103, 107, 108, 152102 - 104, 107,108, 152 - 154102, 152102 - 108, 152 - 157102 - 108, 152 - 157 102101, 153, 154101, 103 - 108, 152 - 157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101, 103 - 108, 152 - 157101, 103, 104, 107, 108, 152 - 154101, 103, 104, 107, 108, 152- 154102101, 103 - 108, 152 - 157101, 103 - 108, 152 - 157 103106, 1071) 156, 157106, 157, 205, 251Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101, 102, 106 - 108, 152, 157103106, 156, 157, 251108, 156, 157106, 156, 157, 251106, 156, 157, 251 104104, 1532), 1542), 3522)101 - 103, 105 - 108, 152 - 157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101 -103, 105 -108, 152 -157153, 154, 352104102, 153, 154, 352101- 103, 105- 108, 152 - 157101- 103, 105 -108, 152 - 157 105105101 - 104, 106 - 108, 152 -157, 301- 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania104, 106, 108, 153 - 157, 301 - 305, 351155, 156, 304155, 156, 301108, 155, 156104, 106, 108, 153 - 157, 301-305, 351104, 106, 108, 153 -157,301- 305, 351 106106157, 205, 251Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103 -105, 108, 153-157106103, 157, 205, 251103, 108, 157103 -105, 108, 153 -157, 251103 - 105, 108, 153 - 157, 251 107107101 - 106, 108, 152 - 157, 301- 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101- 103, 108, 152101- 103, 108, 152101- 104, 108, 152101, 102101 - 103, 108, 152101 -103, 108, 152 108101, 1071), 152, 156, 157101 - 107, 152- 157, 301- 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101-107, 152- 157103, 152, 156152, 156, 301108101- 107, 152 - 157101 - 107, 152 - 157 152101, 1071), 108, 154 - 156101 - 108, 153 -157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101 - 108, 153 - 157101 - 103, 1043), 107, 108, 154 - 157101 - 103, 1043), 107, 108, 154 - 157, 301101, 102, 108, 155, 156101 - 108, 154- 156101 - 108, 154 - 156 153102, 104, 154101 - 108, 152, 154 - 157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania104 - 106, 108, 154 - 157, 301 - 305, 351102, 104, 154102, 104, 154102, 104, 154104 - 106, 108, 154 - 157, 301 - 305, 351102, 104 - 106, 108, 154 - 157, 301 - 305, 351 154104, 153, 155, 301101 - 108, 152, 153, 155 - 157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101 - 108, 152, 153, 155- 157104, 153, 155, 304104, 153, 301102, 104, 155, 301101 - 108, 152, 153, 155 - 157, 301, 351, 352101- 108, 152, 153, 155 - 157, 301, 351, 352 155105, 152, 154, 156, 302, 351101 - 108, 152 - 154, 156, 157, 301- 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania104 - 106, 108, 153, 154, 156, 157, 301 - 305, 351152, 156, 304,152, 156, 301105, 108, 154, 156, 301104 - 106, 108, 153, 154, 156, 157, 301 - 305, 351104 - 106, 108, 153, 154, 156, 157, 301 - 305, 351 156105, 107, 108, 155, 157, 205101 - 108, 152 - 155, 157, 301 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania101, 102, 104 - 108, 152 - 155, 157103, 108, 157, 305103, 108, 152 4), 157, 304, 305103, 105, 108, 155, 157,101 - 108, 152 -155, 157101 - 108, 152 - 155, 157 157103, 106103, 106, 156, 205Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103 - 106, 108, 153 - 156103, 106, 156103, 106, 156103, 106, 108, 156, 356103 -106, 108, 153 - 156103 - 106, 108, 153 - 156 202206, 251, 252202Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania203 - 208, 251 - 253203 - 208, 251 - 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowaniaGatunek poza zasięgiem naturalnego występowania203 - 208, 251 - 253203 - 208, 251 - 253 203202, 204, 252203Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202, 204 - 208 251 - 253202, 204 - 208, 251 - 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowaniaGatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202, 204 - 208, 251 - 253202, 204 - 208, 251- 253 204204204Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202, 203, 205 -208, 251 -253202, 203, 205 - 208, 251 - 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowaniaGatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202, 203, 205 - 208, 251- 253202, 203, 205 - 208, 251 - 253 205205205Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 - 204, 206 - 208, 251- 253,106, 202 - 204, 206 - 208, 251- 253202 - 204, 206 - 208, 251 - 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 204, 206 - 208, 251 - 254202 - 204, 206 - 208, 251 - 254 206206202 - 204, 252Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 - 205, 207, 208, 251 - 253106, 202 - 205, 207, 208, 251 - 253202 - 205, 207, 208, 251 - 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 205, 207, 208, 251 - 253202 - 205, 207, 208, 251 - 253 207207208Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 206, 208, 251 - 253202 - 206, 208, 251 - 253, 456202 - 206, 208, 251 - 253, 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 206, 208, 251 - 253202 - 206, 208, 251 - 253 208208208Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 207, 251 - 253202 - 207, 251 - 253, 456202 - 207, 251-253, 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania208208 251106, 205, 206205, 206Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 - 206, 252103, 202 - 208, 252, 253202 - 208, 252, 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 - 206, 252103, 202 - 206, 252 252204, 206202- 204Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 206, 251202 - 208, 251, 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowaniaGatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 206, 251202 - 206, 251 253207, 401,456204Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 208, 251, 252202 - 208, 251, 252, 456202 - 208, 251, 252, 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 208, 251, 252202 - 208, 251, 252 301154, 302, 303, 351101 - 109, 152 - 157, 204, 302 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania302 - 305, 351154, 155, 304, 351301301154, 302 - 305, 351154, 302 - 305, 351 302302101 - 109, 152 - 157, 204, 301, 303 - 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania301, 303 - 305, 351105, 155, 301, 303 - 305, 351105, 155, 301, 303 - 305, 351105, 155, 301, 303 - 305, 351105, 155, 301, 303 - 305, 351105, 155, 301, 303 - 305, 351 303303101- 109, 152 - 157, 204, 301, 302, 304, 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania301, 302, 304, 305, 351301, 302, 304, 305, 351301, 302, 304, 305, 351301, 302, 304, 305, 351301, 302, 304, 305, 351301, 302, 304, 305, 351 304302, 303, 305101 -109, 152 -157, 204, 301 -303, 305, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania301 - 303, 305, 351304304109, 301- 303, 305, 351301 -303, 305, 351301 - 303, 305, 351 305305101 - 109, 152 - 157, 204, 301- 304, 351Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania301 - 304, 351, 356301 - 304, 351, 356301 - 304, 351, 356109, 156, 301- 304, 351,301- 304, 351, 355, 356301 - 304, 351, 355, 356 306306307, 352 - 357, 701, 702Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania307, 352 - 357104, 304, 307, 352 - 357104, 307, 352 - 357102, 307, 352 - 357307, 352 - 357307, 352 - 357 307307306, 352 - 357, 701, 702Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania353, 357, 701, 702306, 308, 352 - 357104, 306, 352 - 357102, 306, 352 - 357306, 352 - 357306, 352 - 357 308354, 359, 501359, 801, 802, 808359, 604359, 503, 701, 702,308354, 359, 501354, 359, 502, 553354, 359, 502, 553354, 359, 502, 553 351154, 301 - 304,101 - 109, 152 - 157, 204, 301 - 305Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania301 - 305155, 302 -304301 - 304154, 155, 301 - 304154, 155, 301- 304154, 155, 301-304 352104, 303, 306, 351, 353, 354306, 307, 353 - 357, 701, 702Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania104, 153, 154, 303, 304, 306, 307, 351, 353 - 357304, 306, 307, 351, 353 - 357,104, 153, 306, 307, 353 - 357102, 104, 154, 301, 306, 307, 353 - 357104, 153, 154, 303, 304, 306, 307, 351, 353 - 357104, 153, 154, 303, 304, 306, 307, 351, 353 - 357 353153, 306, 307, 357306, 307, 352, 354 - 357, 701, 702Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania306, 307, 352, 354 - 357104, 153, 306, 307, 352, 354 - 357104, 153, 154, 306, 307, 352, 354 - 357102, 153, 308, 352, 354, 357, 359104, 153, 154, 306, 307, 352, 354 - 357104, 153, 154, 306, 307, 352, 354 - 357 354306, 352, 353, 355, 501306, 307, 352, 353, 355 - 357, 801, 802, 808Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania3015), 3025), 3035), 3045), 3055), 3515) 306, 307, 352, 353, 355 - 357, 503, 701, 702304, 306 - 308, 352, 353, 355 - 357, 359104, 304, 306, 307, 352, 353, 355 - 357102, 104, 301 - 308, 351 - 353, 355 - 357, 359304, 306 - 308, 352, 353, 355 - 357, 359304, 306 - 308, 352, 353, 355 - 357, 359 355305, 354, 356106, 157, 205Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania304 - 307, 352 - 354, 356, 357301 - 307, 351- 354, 356, 357301 - 307, 351 - 354, 356, 357Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania304 - 307, 352 - 354, 356, 357304 - 307, 352 - 354, 356, 357 356106, 157, 305, 355106, 157, 206Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania157, 305 - 307, 352 - 355, 357103, 157, 304, 306, 307, 352 - 355, 357157, 304, 306, 307, 352 - 355, 357Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania157, 305 - 307, 352 - 355, 357157, 305 - 307, 352 - 355, 357 357307, 353, 354306, 307, 352 - 356, 701, 702Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania306, 307, 352 - 356, 503, 701, 702306 -308, 352 - 356, 551104, 306, 307, 352 - 356, 551102, 153, 306, 307, 352 - 356, 551306 - 308, 352 - 356, 551306 - 308, 352 - 356, 551 359308, 354, 501308, 801, 802, 808308, 604308, 503, 701, 702,308, 354, 452308, 354, 452, 501308, 354, 502, 553308, 354, 501, 553308, 354, 501, 553 401401202 - 206, 251, 252, 402, 451Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 - 208, 251 - 253, 402, 403, 406, 451 - 455106, 202 - 208, 251 -253, 402, 403, 406, 451 - 455202 - 208, 251 - 253, 402, 403, 406, 451 - 455Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania205 - 208, 253, 402, 403, 451, 455, 456205 -208, 253, 402, 403, 451, 455, 456 402402207, 208, 253, 401, 451, 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 -208, 251 - 254, 401, 403, 406, 451 - 455207, 208, 253, 254, 401, 403, 406, 451 - 456207, 208, 253, 254, 401, 403, 406, 451 - 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania208, 401, 403, 451, 455, 456208, 401, 403, 451, 455, 456 403403207, 208, 253, 402, 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania401, 402, 406, 451 - 455401, 402, 406, 451 - 456401, 402, 406, 451 - 456Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania208, 401, 402, 451, 455, 456208, 401, 402, 451, 455, 456 404404208, 456, 457, 605, 606457, 605, 606455, 457, 604405, 455, 457405, 455, 457Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania405, 455, 457405, 455, 457 405457404, 457605, 606604, 659405457, 605, 659Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania457, 605, 659457, 605, 659 406106, 205, 451, 453, 454205, 451Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania453, 601, 604, 653103, 106, 157,205, 451,301, 303, 304, 351453, 601, 604, 651, 653451, 453, 454451, 453, 454 451106, 205, 356, 401, 402202 - 206, 251, 252, 401, 402Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania103, 202 - 208, 251 - 254, 401 - 403, 406, 452 - 455106, 207, 208, 253, 254, 401 - 403, 406, 452 - 455202 - 208, 251 - 254, 401 - 403, 406, 452 - 455Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania106, 207, 208, 253, 254, 401 - 403, 406, 452 - 455106, 207, 208, 253, 254, 401 - 403, 406, 452 - 455 452354, 401- 403, 406, 451, 453 - 455, 501, 651401 -403, 406, 451, 453 - 455, 801, 802, 808Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania401 - 403, 406, 451, 453 - 455, 604308, 354, 359, 360, 401 - 403, 406, 451, 453 - 455, 651308, 359, 360, 401- 403, 406, 451, 453 - 455, 501, 651Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania401 - 403, 406, 451, 453 - 455401 - 403, 406, 451, 453 - 455 453601, 651, 653401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455, 604401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455, 604401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455, 602401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455, 602Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455, 603401 - 403, 406, 451, 452, 454, 455 454402, 403, 451208, 456401 - 403, 406, 451 - 453, 455, 604401 - 403, 406, 451 - 453, 455, 604401- 403, 406, 451 - 453, 455, 602401 - 403, 406, 451 - 453, 455, 602Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania401 - 403, 406, 451 - 453, 455401 - 403, 406, 451 - 453, 455 455403, 404, 454, 456207, 208, 456406, 451 - 454, 604 - 606401 - 403, 406, 451 - 454, 604208, 401 - 404, 406, 451 - 454, 456, 457401 - 404, 406, 451 - 454, 456, 457Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania208, 401- 404, 406, 451- 454, 456, 457208, 401 - 404, 406, 451 - 454, 456, 457 456207, 208, 253207, 208, 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 208, 251 - 253, 401, 402207, 208, 253207, 208, 253Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania202 - 208, 251- 253, 401, 402202 - 208, 251 - 253, 401, 402 457404, 455, 457208, 404, 456, 457404, 457, 605, 606404, 457, 604404, 405, 455, 457404, 405, 455, 457Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania404, 405, 455, 457404, 405, 455, 457 501501502, 503, 551, 553, 554, 556, 801, 802, 808502, 503, 551, 553, 554, 558, 604502, 503, 551, 553, 554, 556, 701, 702502, 553501502, 503, 551, 553, 554, 556502, 503, 551, 553, 554502, 503, 551, 553, 554 502501, 553, 554501, 503, 551, 553, 554, 556, 701, 702, 801, 802, 805, 808554, 555, 701, 702, 751501, 503, 551, 553, 554, 556, 701, 702502501, 553, 554, 555501, 503, 551, 553 - 556501, 503, 551, 553, 554, 556501, 503, 551, 553, 554, 556 503554 - 556501, 502, 551, 553 -556, 801, 802, 808554 - 556, 702503502, 554501, 502, 554501, 502, 551, 553 - 556, 702501, 502, 551, 553 - 556501, 502, 551, 553 - 556 504504701, 702, 751551, 555, 701, 702, 751551, 701, 702502, 551, 553, 554501, 502, 551, 553, 554551, 701, 751501, 502, 551, 553, 554501, 502, 551, 553, 554 551502, 504,701, 702, 751504, 555, 701, 702, 751504, 701, 702,357, 502, 504, 553, 554501, 504, 553, 554504, 701, 751502, 504, 553, 555, 751502, 504, 553, 555, 751 553501, 502501 - 503, 551, 554, 556, 701, 702, 801, 802, 8056), 808501 - 503, 551, 554 - 556, 701, 702, 751501 - 503, 551, 554, 556, 701, 702502, 554501, 502, 554501 - 503, 551, 554, 556501 - 503, 551, 554 - 556501 - 503, 551, 554 - 556 554501, 502, 556, 651501 - 503, 551, 553, 556, 801, 802, 808503, 555, 556,501 - 503, 551, 553, 556, 701, 702502, 553, 556, 654501, 502, 556, 654501 - 503, 551, 553, 555, 556501 - 503, 551, 553, 556501 - 503, 551, 553, 556 555502, 503, 551, 554701, 702701, 702, 751, 8036)701, 702502, 554501, 554701, 702502, 503, 551, 554502, 503, 551, 554 556503, 554801, 802, 808503503502, 554501, 502, 554503, 554503, 554503, 554 601601602 - 604, 651, 653602, 604, 651, 653602, 604, 651, 653602, 651, 653604, 651, 653602, 604, 651, 653603, 604, 651, 653, 658603, 604, 651, 653, 658 602602601, 604, 651, 653601, 604, 651, 653601, 604, 651, 653601, 604, 651, 653,601, 604, 651, 653601, 604 651, 653601, 603, 604, 651, 653601, 604, 651, 653 603604, 658604, 658604, 658604, 658601, 602, 604, 658,601, 604, 658,604, 658603601, 602, 604, 658 604603, 658658604604602, 603, 653, 658602, 603, 653, 658604601, 603, 653, 658601, 603, 653, 658 605405, 606, 659606605604, 606, 659405, 606, 659405, 606, 659605405, 603, 606, 659405, 606, 659 606606605, 660, 661606604, 607, 660, 661, 804, 852405, 605, 607, 660, 661605, 607, 659 - 661605, 607, 660, 661603, 605, 607, 659 - 661605, 607, 659 - 661 607607606, 660, 661, 851 - 853803, 851606, 660, 661, 804, 852607655, 658, 661, 851, 852606, 658, 660, 661, 851, 852603, 655, 658, 661, 851, 852655, 658, 661, 851, 852 651601601, 602, 653, 801, 802, 808601, 602, 604, 653,601, 602, 604, 653308, 359, 360, 601, 602, 653501, 601, 602, 653,601, 602, 604, 653, 654601 - 604, 653, 654, 658601 - 604, 653, 654, 658 653602601, 602, 604, 651601, 602, 604,601, 602, 604, 651601, 602, 604, 651601, 602, 604, 651601,602, 604, 651601 - 604, 651, 658601 - 604, 651, 658 654501, 554, 651, 655655, 801, 802, 808556, 655, 801, 851, 853503, 554, 655502, 554, 655501, 502, 554, 655556, 557, 655, 801501, 502, 554, 603, 655, 658501, 502, 554, 655, 658 655554, 556, 654654, 801, 802, 808, 853556, 654, 801, 851, 853503, 554, 556, 654502, 554, 607, 654501, 502, 554, 654556, 654, 801, 851503, 554, 556, 603, 654, 658503, 554, 556, 654 658603, 604, 607, 655603, 604603, 604603, 604603, 604, 607603, 604, 607603, 604603, 604, 654, 655, 660, 661603, 604, 654, 655, 660, 661 659605, 606605, 606605, 606604, 605405, 455, 457, 602, 605455, 457, 605605455, 457, 602, 603, 605, 653455, 457, 602, 605, 653 660606, 661605 - 607, 661606, 607, 661, 852604, 606, 607, 661, 804, 852606, 607, 658, 661606, 607, 658, 661605, 606, 607, 661603, 606, 607, 658, 661606, 607, 658, 661 661606, 660, 852605 - 607, 660606, 607, 660, 804, 852606, 607, 660, 804, 852405, 605-607, 660, 852606, 607, 660, 852606, 607, 660, 804, 806, 852603, 606, 607, 660, 804, 852606, 607, 660, 804, 852 701555, 702, 751701702, 8036)701502, 702, 751702, 751701555, 702, 751555, 702, 751 702503, 555, 701702701, 8036)702502, 701, 555701, 555702503, 555, 701503, 555, 701 751504, 701701, 702,701, 702, 8036)701, 702502, 504, 555502, 504, 555701, 702502, 504, 551, 555502, 504, 551, 555, 701 801851, 853801556, 808, 851, 853802- 804, 808, 851 - 854802- 804, 808, 851 - 854802- 804, 808, 851 - 854801802 - 804, 808, 851, 853802 - 804, 808, 851, 853 802Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania802556, 801, 808, 853801, 803, 804, 808, 851 - 854801, 803, 804, 808, 851 - 854801, 803, 804, 808, 851 - 854801, 808, 853801, 803, 804, 808, 851, 853801, 803, 804, 808, 851, 853 803805, 851, 854805, 851, 854803801, 802, 804, 808, 851 - 854801, 802, 804, 808, 851 - 854801, 802, 804, 808, 851 - 854805, 851 - 854805, 851, 853, 854805, 851, 853, 854 804661, 806, 852806, 852, 854804, 8067)801 - 803, 806,808, 851 - 854661, 801 - 803, 806, 808, 851 - 854661, 801 - 803, 806, 808, 851 - 854804, 8067)661, 803, 806, 851, 852, 854661, 803, 806, 851, 852, 854 805803, 853805803, 853803, 851, 853Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowaniaGatunek poza zasięgiem naturalnego występowania803, 853803, 851, 853803, 851, 853 806804, 854804, 8548048), 806803, 804, 852, 854804, 852, 854804, 852, 8548048), 806804, 852, 854804, 852, 854 808Gatunek poza zasięgiem naturalnego występowania808801, 802, 853801 - 804, 851 - 854801 - 804, 851 - 854801 - 804, 851 - 854801, 802, 853801- 803, 851, 853801- 803, 851, 853 810810810810810810810810810810 851607, 803, 852, 853803, 805, 853803, 805801 - 804, 808, 852 - 854607, 801 - 804, 808, 852 - 854607, 801 - 804, 808, 852 - 854,801, 803, 853607, 801 - 804, 808, 852 - 854607, 801 - 804, 808, 852 - 854 852607, 661, 804, 851803 - 805, 854803 - 854801 - 804, 808, 851, 853, 854607, 661, 801 - 804, 808, 851, 853, 854661, 801 -804, 808, 851, 853, 854803, 804, 854607, 661, 801 - 804, 808, 851, 853, 854607, 661, 801 - 804, 808, 851, 853, 854 853801, 803, 805801, 802, 805, 808801, 803, 805, 851801- 804, 808, 851, 852, 854607, 801- 804, 808, 851, 852, 854801 - 804, 808, 851, 852, 854801, 803, 805, 851607, 801- 804, 808, 851, 852, 854607, 801 - 804, 808, 851, 852, 854 854803, 852803, 805 9) , 806803, 806801 - 804, 808, 851 - 853801 - 804, 808, 851 - 853801 - 804, 808, 851 - 853803, 804, 806, 852801 - 804, 808, 851 - 853801 - 804, 808, 851 - 853 1) Leśny materiał rozmnożeniowy sosny pospolitej z regionu pochodzenia 107 może być wykorzystywany w regionach pochodzenia: 103, 108 i 152 wyłącznie na obszarze pasa nadmorskiego. 2) Leśny materiał rozmnożeniowy sosny pospolitej z regionów pochodzenia: 153, 154 i 352 może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 104 wyłącznie w gminie Drezdenko w części należącej do Puszczy Noteckiej. 3) Leśny materiał rozmnożeniowy dębu szypułkowego i bezszypułkowego z regionu pochodzenia 104 może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 152 wyłącznie w gminach: Płoty, Resko, Radowo Małe, Łobez, Ińsko, Węgorzyno. 4) Leśny materiał rozmnożeniowy dębu bezszypułkowego z wyłączonych drzewostanów nasiennych położonych w regionie pochodzenia 152 w gminach: Łeba, Wicko, Nowa Wieś Lęborska, Lębork może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 156 wyłącznie w gminach: Żukowo, Kolbudy Górne, Pruszcz Gdański, Cedry Wielkie, Przywidz, Trąbki Wielkie, Pszczółki i Suchy Dąb. 5) Leśny materiał rozmnożeniowy modrzewia europejskiego z regionów pochodzenia 301-305 i 351 może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 354 wyłącznie w gminach: Szamocin, Chodzież, Budzyń, Margonin, Gołańcz, Wapno, Ryczywół, Wągrowiec, Damasławek, Rogoźno i Mieścisko. 6) Leśny materiał rozmnożeniowy jodły pospolitej z regionu pochodzenia 803 może być wykorzystywany do przebudowy drzewostanów w regionach pochodzenia: 555, 701, 702 i 751. 7) Leśny materiał rozmnożeniowy jodły pospolitej i buka zwyczajnego z regionu pochodzenia 806 z północnej części gminy Ustrzyki Dolne może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 804. 8) Leśny materiał rozmnożeniowy jodły pospolitej i buka zwyczajnego z regionu pochodzenia 804 może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 806 wyłącznie w północnej części gminy Ustrzyki Dolne. 9) Leśny materiał rozmnożeniowy świerka pospolitego z regionu pochodzenia 805 może być wykorzystywany w regionie pochodzenia 854 wyłącznie w gminach: Łużna, Gorlice, Ropa, Uście Gorlickie i Sękowa. Załącznik nr 2 REGIONY POCHODZENIA, W KTÓRYCH DOPUSZCZA SIĘ WYKORZYSTYWANIE LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO Z PODZIAŁEM NA WYSOKOŚCIOWE PIĘTRA ROŚLINNE Średnia temperatura roczna powietrza w °CWysokość nad poziomem morza (w m) ABCDE stok południowystok północnystok południowystok północnystok południowystok północnykotlinastok południowystok północny -0,5-1.730------- 0,0-1.670------- 0,5-1.610------1.760 1,01.7201.540------1.680 1,51.6601.480-----1.7801.630 2,01.6001.400-1.280---1.6801.550 2,51.5201.320-1.220-1.360-1.5801.480 3,01.4301.2301.3001.160-1.270-1.4601.370 3,51.3401.1601.2401.0901.4001.180-1.3501.280 4,01.2501.0801.1801.0001.3001.1009601.2301.150 4,51.1809901.0909101.2001.0207201.1401.050 5,01.0808901.0008201.100920610950850 5,59507809107501.000850530850- 6,0830670800660890730490-- 6,5720570710550770640440-- 7,0590450600450650510390-- 7,5470350500350550440--- 8,0300200300200430300--- Gdzie: 1) Wariant A dotyczy regionów pochodzenia: a) 801 gminy Wilkowice (na wschód od drogi nr 69), b) 805 gmin: Jabłonka, Lipnica Wielka, Raba Wyżna, Spytkowice, c) 808 gmin: Milówka, Rajcza, Ujsoły, Węgierska Górka, d) 851 gmin: Budzów, Tokarnia, e) 853 gmin: Andrychów, Bystra-Sidzina, Czernichów, Gilowice, Jeleśnia, Koszarawa, Łękawica, Maków Podhalański, Mucharz, Porąbka, Stryszawa, Sucha Beskidzka, Ślemień, Świnna, Zawoja, Zembrzyce; 2) Wariant B dotyczy regionów pochodzenia: a) 801 gmin: Bielsko-Biała, Brenna, Cieszyn, Dębowiec, Goleszów, Jasienica, Jaworze, Kozy, Skoczów, Szczyrk, Ustroń, Wilkowice (na zachód od drogi nr 69), b) 802 gmin: Istebna, Wisła, c) 808 gminy Lipowa; 3) Wariant C dotyczy regionów pochodzenia: a) 607 gminy Biskupice, b) 661 gmin: Dębica, Pilzno, Wojnicz, c) 803 gmin: Czorsztyn, Dobra, Grybów, Kamienica, Kamionka Wielka, Krościenko nad Dunajcem, Krynica, Łabowa, Łapsze Niżne, Łącko, Łukowica, Mszana Dolna, Muszyna, Nawojowa, Niedźwiedź, Ochotnica Dolna, Piwniczna, Rytro, Słopnice, Stary Sącz, Szczawnica, d) 804 gmin: Bircza, Brzozów, Dubiecko, Dydnia, Dynów, Fredropol, Haczów, Krasiczyn, Krzywcza, Nozdrzec, Sanok, e) 805 gmin: Nowy Targ (na północ od linii wyznaczonej przez rzeki Czarny Dunajec i Dunajec), Rabka, f) 806 gmin: Besko, Bukowsko, Komańcza, Rymanów, Zagórz, Zarszyn, g) 851 gmin: Chełmiec, Dobczyce, Gródek nad Dunajcem, Jodłownik, Kalwaria Zebrzydowska, Korzenna, Lanckorona, Laskowa, Limanowa, Łososina Dolna, Mogilany, Myślenice, Pcim, Raciechowice, Siepraw, Skawina, Stryszów, Sułkowice, Świątniki Górne, Tomice, Tymbark, Wieliczka, Wiśniowa, h) 852 gmin: Błażowa, Bobowa, Brzostek, Brzyska, Ciężkowice, Chmielnik Rzeszowski, Chorkówka, Czchów, Czudec, Dębno, Domardz, Frysztak, Gnojnik, Gromnik, Hyżne, Iwkowa, Iwierzyce, Jasienica Rosielna, Jawornik Polski, Jodłowa, Kołaczyce, Korczyna, Krościenko Wyżne, Lipnica Murowana, Lubenia, Łapanów, Miejsce Piastowe, Niebylec, Nowy Wiśnicz, Pleśna, Pruchnik, Ropczyce, Rzepiennik Strzyżewski, Skołyszyn, Strzyżów, Szerzyny, Trzciana, Tuchów, Tyczyn, Wielopole Skrzyńskie, Wiśniowa, Wojaszówka, Zakliczyn, Żegocina, i) 853 gmin: Jordanów, Lubień, Wadowice, j) 854 gmin: Dębowiec, Dukla, Gorlice, Iwonicz Zdrój, Krempna, Lipniki, Łużna, Moszczenica, Nowy Żmigród, Osiek Jasielski, Ropa, Sękowa, Uście Gorlickie; 4) Wariant D dotyczy regionów pochodzenia: a) 503 gmin: Otmuchów, Paczków, b) 555 gmin: Dzierżoniów, Piława Górna, c) 701 gmin: Jelenia Góra, Świdnica, Świebodzice, d) 702 gmin: Kamieniec Ząbkowicki, Kłodzko, Radków, e) 751 gmin: Bogatynia, Dobromier, f) 801 gminy Buczkowice, g) 803 gminy Podegrodzie, h) 805 gmin: Czarny Dunajec, Nowy Targ (na południe od linii wyznaczonej przez rzeki Czarny Dunajec i Dunajec), Szaflary, i) 808 gminy Radziechowy-Wieprz, j) 851 gminy Nowy Sącz, k) 852 gmin: Biecz, Jasło, Jedlicze, Krosno, Tarnowiec, l) 853 gmin: Łodygowice, Żywiec; 5) Wariant E dotyczy regionu pochodzenia 810 gmin: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko, Poronin, Zakopane. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Krajowego Ośrodka Psychiatrii Sądowej dla Nieletnich w Garwolinie (Dz. U. Nr 84, poz. 792) Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się Krajowy Ośrodek Psychiatrii Sądowej dla Nieletnich w Garwolinie, zwany dalej "Ośrodkiem". 2. Siedzibą Ośrodka jest miasto Garwolin. § 2. Ośrodek jest publicznym zakładem opieki zdrowotnej, prowadzonym w formie jednostki budżetowej finansowanej z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. § 3. 1. Ośrodek przeznaczony jest do wykonywania orzeczeń sądu o umieszczeniu nieletniego w szpitalu psychiatrycznym lub innym odpowiednim zakładzie leczniczym, wydanych na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 109 i Nr 58, poz. 542 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304 i Nr 223, poz. 2217). 2. Zadania Ośrodka obejmują w szczególności: 1) diagnostykę zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania; 2) badania i porady lekarskie; 3) leczenie; 4) badania psychologiczne i terapię psychologiczną; 5) rehabilitację leczniczą; 6) badania diagnostyczne, w tym analitykę medyczną; 7) pielęgnację chorych; 8) pielęgnację niepełnosprawnych; 9) orzekanie i opiniowanie o stanie zdrowia. § 4. Obszar działania Ośrodka obejmuje cały kraj. § 5. Nadzór nad Ośrodkiem sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grzybów dopuszczonych do obrotu lub produkcji przetworów grzybowych albo artykułów spożywczych zawierających grzyby oraz uprawnień klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy (Dz. U. Nr 84, poz. 793) Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie grzybów dopuszczonych do obrotu lub produkcji przetworów grzybowych albo artykułów spożywczych zawierających grzyby oraz uprawnień klasyfikatora grzybów i grzyboznawcy (Dz. U. z 2003 r. Nr 21, poz. 178) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5: a) w ust. 1 pkt 3-7 otrzymują brzmienie: "3) nie wykazują zmian organoleptycznych; 4) nie wykazują zapleśnienia; 5) nie występują żywe larwy lub kanaliki po larwach muchówek, a ilość grzybów zaczerwionych pierwotnie nie przekracza 5 % (m/m) partii grzybów; 6) zawartość zanieczyszczeń organicznych (ściółka, mech, igliwie) nie przekracza 0,3 % (m/m); 7) zawartość zanieczyszczeń mineralnych nie przekracza 1 % (m/m);", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Do wymagań odnoszących się do pieczarek uprawnych (hodowlanych) przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta w postaci świeżej stosuje się przepisy rozporządzenia Komisji Nr 982/2002 z dnia 7 czerwca 2002 r. ustanawiającego normy rynkowe dla pieczarek hodowlanych (agaricus) (Dz. Urz. WE L 150 z 08.06.2002).", c) w ust. 2: - pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) zaczerwienie pierwotne nie przekracza 5 % (m/m); 3) nie stwierdza się zapleśnienia oraz obecności szkodników żywności;", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zawartość zanieczyszczeń mineralnych nie przekracza 1 % (m/m);", - dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) zawartość zanieczyszczeń organicznych nie przekracza 0,3 % (m/m); 7) nie zawierają zanieczyszczeń organicznych pochodzenia zwierzęcego (odchody)."; 2) w § 17 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiada co najmniej wykształcenie średnie;"; 3) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) pkt 35 otrzymuje brzmienie: "35) łuskwiak nameko - Pholiota nameko (T. Ito) S. Ito et Imai Syn. Collybia nameko T. Ito Pholiota gultinosa Kawam. Kuehneromyces nameko (t. Ito) S. Ito;", b) pkt 38 otrzymuje brzmienie: "38) trufla zimowa - Tuber brumale Pico & Vitt;"; 4) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) w części A w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Grzyby suszone w postaci całych owocników, samych kapeluszy lub krajanki, płatków, grysiku lub mączki, sporządzone z kapeluszy łącznie z trzonami, których liczba nie może przekraczać liczby kapeluszy, jeżeli:", b) w części B: - w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) do ich sporządzenia użyto jednego z gatunków grzybów świeżych, mrożonych albo grzybów w solance lub blanszowanych po odsoleniu albo mieszaniny nie więcej niż trzech gatunków grzybów świeżych wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;", - ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Inne przetwory grzybowe, jeżeli do ich sporządzenia użyto jednego z gatunków grzybów świeżych lub mieszaniny trzech gatunków grzybów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia lub półproduktów."; 5) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 793) Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przeprowadzania kontroli w niektórych jednostkach publicznej służby krwi (Dz. U. Nr 84, poz. 794) Na podstawie art. 25a ust. 10 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, z 2001 r. Nr 126, poz. 1382 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2215) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przeprowadzania przez Instytut kontroli w jednostkach publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-4 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi, zwanej dalej "ustawą". § 2. Kontrolę przeprowadzają upoważnieni pracownicy Instytutu, zwani dalej "kontrolerami". § 3. Kontroler, na co najmniej na 24 godziny przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, powiadamia kierownika jednostki publicznej służby krwi, o której mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-4 ustawy, zwanej dalej "kontrolowaną jednostką", o: 1) przedmiocie kontroli; 2) zakresie kontroli; 3) czasie rozpoczęcia kontroli; 4) przewidywanym czasie trwania kontroli. § 4. Kontroler, bezpośrednio przed przystąpieniem do czynności kontrolnych, obowiązany jest okazać kierownikowi kontrolowanej jednostki upoważnienie do jej przeprowadzenia oraz dokument stwierdzający jego tożsamość. § 5. Kontrolowana jednostka jest obowiązana zapewnić kontrolerowi warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, a w szczególności: 1) niezwłocznie przedstawić żądane dokumenty i materiały; 2) zapewnić terminowe udzielanie wyjaśnień przez pracowników tej jednostki; 3) udostępnić urządzenia techniczne oraz, w miarę możliwości, oddzielne pomieszczenie z odpowiednim wyposażeniem. § 6. 1. Kontrolę przeprowadza się w kontrolowanej jednostce w dniach i godzinach pracy w niej obowiązujących. 2. W razie konieczności, na pisemny wniosek kontrolera, kontrolę przeprowadza się także w dniach wolnych od pracy lub poza godzinami pracy. W tym celu kierownik kontrolowanej jednostki wydaje niezbędne polecenia. 3. Czynności kontrolne mogą być przeprowadzane również w siedzibie Instytutu. § 7. 1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kierownika kontrolowanej jednostki lub osoby przez niego upoważnionej, chyba że kierownik kontrolowanej jednostki zrezygnuje z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych. 2. Oświadczenie o rezygnacji z prawa uczestniczenia w czynnościach kontrolnych składa się na piśmie. 3. W razie odmowy złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, kontroler dokonuje odpowiedniej adnotacji w protokole kontroli. 4. Przy czynnościach kontrolnych powinna być obecna również osoba odpowiedzialna za przestrzeganie medycznych zasad pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz wydawania, o której mowa w art. 14a ustawy. 5. W przypadku nieobecności kierownika kontrolowanej jednostki, osoby przez niego upoważnionej lub osoby, o której mowa w ust. 4, czynności kontrolnych dokonuje się w obecności przywołanego świadka. 6. Świadek, o którym mowa w ust. 5, nie musi być obecny przy czynnościach kontrolnych dotyczących przeprowadzenia dowodu z ksiąg, ewidencji, zapisków lub innych dokumentów. § 8. 1. Kontroler dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w toku kontroli dowodów. 2. Dowodami są w szczególności: dokumenty, zabezpieczone rzeczy, w tym próbki krwi, opinie biegłych, wyniki oględzin, jak również pisemne wyjaśnienia i oświadczenia. 3. Zebrane w toku postępowania kontrolnego dowody kontroler odpowiednio zabezpiecza, w miarę potrzeby, przez: 1) oddanie na przechowanie kierownikowi kontrolowanej jednostki za pokwitowaniem; 2) przechowanie w jednostce kontrolowanej w oddzielnym zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu. 4. O zwolnieniu dowodów spod zabezpieczenia decyduje kontroler. 5. Kontroler może żądać od kierownika kontrolowanej jednostki, na jej koszt, sporządzenia niezbędnych do kontroli uwierzytelnionych kopii dokumentów, odpisów lub wyciągów z dokumentów, jak również zestawień i obliczeń dokonanych na podstawie dokumentów. 6. Kontroler może zabrać z jednostki wyłącznie uwierzytelnione kopie, odpisy lub wyciągi z dokumentów. 7. Zgodność kopii, odpisów i wyciągów z oryginałami dokumentów oraz prawidłowość zestawień i obliczeń potwierdza kierownik komórki organizacyjnej, której one dotyczą. § 9. 1. W razie potrzeby ustalenia stanu obiektu, składników majątkowych, przedmiotów lub przebiegu określonych czynności kontroler może przeprowadzić oględziny. 2. Oględziny przeprowadza się w obecności osoby odpowiedzialnej za obiekt, składniki majątkowe, przedmioty lub czynności poddane oględzinom, a w razie jej nieobecności - pracownika wyznaczonego przez kierownika kontrolowanej jednostki. 3. Z przebiegu i wyniku oględzin sporządza się niezwłocznie protokół, który podpisuje kontroler i osoba wymieniona w ust. 2. § 10. 1. Pracownicy kontrolowanej jednostki są obowiązani udzielać, w wyznaczonym terminie, wyjaśnień ustnych lub pisemnych w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli. 2. Z ustnych wyjaśnień kontroler sporządza protokół, który podpisuje kontroler i osoba udzielająca tych wyjaśnień. 3. Kontroler, przed przyjęciem wyjaśnień, jest obowiązany poinformować składającego wyjaśnienia o prawie do odmowy ich udzielenia. 4. Odmowa udzielenia wyjaśnień przez pracowników jednostki kontrolowanej może nastąpić jedynie w przypadkach, gdy wyjaśnienia mogą dotyczyć faktów i okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną lub majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień, a także jego małżonka lub osobę pozostającą z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osoby związane z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. § 11. 1. Każdy może złożyć kontrolerowi ustne lub pisemne oświadczenie dotyczące przedmiotu kontroli. 2. Kontroler nie może odmówić przyjęcia oświadczenia, jeżeli ma ono związek z przedmiotem kontroli. 3. Z ustnego oświadczenia kontroler sporządza protokół, który podpisuje kontroler i osoba udzielająca oświadczenia. § 12. 1. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach kontroler może zgłosić wniosek o zwołanie w toku kontroli narady z pracownikami kontrolowanej jednostki w celu omówienia kwestii związanych z przeprowadzaną kontrolą. 2. Naradę zwołuje kierownik kontrolowanej jednostki lub upoważniona przez niego osoba. 3. Z przebiegu zwołanej przez kontrolera w toku kontroli narady z pracownikami kontrolowanej jednostki sporządza się protokół, który powinien zawierać w szczególności informacje o celu, przebiegu i wyniku narady. 4. Protokół, o którym mowa w ust. 3, podpisuje kontroler i kierownik kontrolowanej jednostki. § 13. Kontroler w toku kontroli w miarę potrzeby informuje kierownika kontrolowanej jednostki o ustaleniach wskazujących na ujawnione nieprawidłowości i uchybienia w działalności tej jednostki. § 14. W trakcie kontroli kontroler ma prawo do sporządzania dokumentacji kontroli również w formie fotograficznej i filmowej. § 15. 1. Przebieg kontroli kontroler dokumentuje w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli zawiera: 1) wskazanie kontrolowanej jednostki; 2) wskazanie kontrolera; 3) określenie przedmiotu i zakresu kontroli; 4) określenie miejsca i czasu kontroli; 5) opis dokonanych czynności; 6) nieprawidłowości stwierdzone w funkcjonowaniu kontrolowanej jednostki; 7) zalecenia pokontrolne dotyczące usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości; 8) termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości; 9) pouczenie o prawie złożenia zastrzeżeń; 10) miejsce i datę sporządzenia. 3. Do protokołu dołącza się w szczególności: 1) oryginał upoważnienia, o którym mowa w § 4; 2) pisemne oświadczenie, o którym mowa w § 7 ust. 2; 3) pisemne wyjaśnienia, o których mowa w § 10 ust. 1 i § 11 ust. 1; 4) protokoły, o których mowa w § 9 ust. 3, § 10 ust. 2, § 11 ust. 3 i § 12 ust. 3. § 16. 1. Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden przekazuje się kierownikowi kontrolowanej jednostki. Odbiór egzemplarza protokołu kontroli kierownik kontrolowanej jednostki potwierdza na egzemplarzu kontrolera. 2. Protokół kontroli sporządza się niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli. 3. Protokół kontroli podpisują: 1) kierownik kontrolowanej jednostki lub osoba upoważniona; 2) kontroler. 4. Do egzemplarza protokołu przekazywanego kierownikowi kontrolowanej jednostki dołącza się uwierzytelnione przez kontrolera kopie dokumentów, o których mowa w § 15 ust. 3. § 17. 1. Jeżeli kontrolowana jednostka uchyla się od odebrania protokołu kontroli, Instytut pisemnie wzywa tę jednostkę do odebrania protokołu, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni do dokonania tej czynności. 2. W przypadku bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, protokół kontroli uważa się za doręczony z upływem ostatniego dnia tego terminu. § 18. 1. Kontroler może dokonywać skreśleń i poprawek w protokole kontroli w taki sposób, aby wyrazy skreślone i poprawione były czytelne. 2. Skreśleń i poprawek dokonuje się przed podpisaniem protokołu kontroli przez osobę, o której mowa w § 16 ust. 3 pkt 1. 3. O dokonaniu skreśleń i poprawek na końcu wpisu sporządza się adnotację z określeniem strony protokołu oraz ich treści. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie pobierania i przechowywania próbek żywności przez zakłady żywienia zbiorowego typu zamkniętego (Dz. U. Nr 84, poz. 795) Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb, sposób, miejsce, czas oraz warunki pobierania i przechowywania próbek przez zakłady żywienia zbiorowego typu zamkniętego. § 2. Kierujący zakładem żywienia zbiorowego typu zamkniętego lub osoba przez niego upoważniona wyznacza osobę odpowiedzialną za pobieranie i przechowywanie próbek wszystkich potraw wchodzących w skład każdego posiłku. § 3. Zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego, zwany dalej "zakładem", wprowadzający do obrotu wyroby garmażeryjne produkowane lub wprowadzane do obrotu przez inne zakłady jest obowiązany pobrać próbki tych wyrobów bezpośrednio przy przyjęciu danej partii wyrobów do zakładu. § 4. 1. Próbki pobierane są bezpośrednio przed wydaniem posiłków do spożycia z reprezentatywnej części potrawy tak, aby próbka zawierała możliwie wszystkie jej składniki, w ilościach niezbędnych do przeprowadzenia badań laboratoryjnych. 2. Próbki należy pobierać w następujących ilościach: 1) zupy - po 50 g; 2) mięso, potrawy mięsne i rybne - po 50 g; 3) wędliny i wyroby wędliniarskie - po 50 g w jednym kawałku; 4) jarzyny gotowane, sosy, potrawy mączne oraz mleczne, leguminy - po 50 g; 5) wyroby garmażeryjne - po 50 g; 6) sałatki - po 50 g; 7) lody - po 50 g. § 5. 1. Próbkę pobiera się czystymi, uprzednio wyparzonymi lub wygotowanymi przyrządami metalowymi i przechowuje w opakowaniach jednorazowych przeznaczonych do tego celu lub w innych czystych, wyparzonych lub wygotowanych naczyniach szklanych, porcelanowych lub emaliowanych, szczelnie zakręcanych, zamykanych lub przykrywanych, odpowiadających wymaganiom określonym w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 128, poz. 1408 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1662). 2. Na naczyniu przeznaczonym do przechowywania próbki umieszcza się w sposób trwały napis określający zawartość, datę i godzinę przygotowania potrawy oraz imię, nazwisko i stanowisko służbowe osoby, która pobrała próbkę. 3. Jeżeli do przygotowania potrawy użyty został środek spożywczy z konserwy, napis na naczyniu musi zawierać ponadto datę i godzinę otwarcia konserwy oraz dane umieszczone na jej opakowaniu dotyczące producenta, daty produkcji lub terminu przydatności do spożycia. 4. Na naczyniu z próbką wyrobu garmażeryjnego, o którym mowa w § 3, umieszcza się datę i godzinę dostarczenia danego wyrobu do zakładu. § 6. 1. Zakład przechowuje próbki przez 48 godzin, licząc od chwili ich pobrania, w miejscu wydzielonym wyłącznie do tego celu oraz w warunkach zapewniających utrzymanie temperatury stałej nie niższej niż 0 °C i nie wyższej niż +4 °C, z wyłączeniem próbek lodów, które przechowuje się w temperaturze nie wyższej niż -18 °C. 2. Miejsce przechowywania próbek musi być tak zabezpieczone, aby dostęp do niego posiadał tylko kierujący zakładem lub osoba przez niego upoważniona. § 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie pobierania i przechowywania próbek żywności przez zakłady żywienia zbiorowego (Dz. U. z 2003 r. Nr 27, poz. 238). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. o ratyfikacji Konwencji Nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r. (Dz. U. Nr 85, poz. 796) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji Nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej służb medycyny pracy, przyjętej w Genewie dnia 26 czerwca 1985 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 marca 2004 r. o ratyfikacji Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencji o Europolu), sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r. (Dz. U. Nr 85, poz. 797) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencji o Europolu), sporządzonej w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 85, poz. 798) Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 oraz z 2003 r. Nr 152, poz. 1481) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) zapewniać prawidłową i bezpieczną pracę w różnych warunkach eksploatacyjnych, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 14,"; 2) w § 5 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników."; 3) w § 7 w ust. 2 pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) informację o wystawieniu dla kasy deklaracji zgodności lub oznakowaniu CE, określonych w odrębnych przepisach,". § 2. Przepisu § 7 ust. 2 pkt 13 rozporządzenia wymienionego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, nie stosuje się do wniosków złożonych przed dniem 1 maja 2004 r., do których dołączono certyfikat znaku bezpieczeństwa "B". § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 29 kwietnia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 229, poz. 2271. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać zbiorniki pomiarowe (Dz. U. Nr 85, poz. 800) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) zbiornik - przyrząd pomiarowy do pomiaru objętości cieczy do niego przyjmowanej lub z niego wydawanej, o kształcie cylindra leżącego, cylindra stojącego lub pochyłego albo prostopadłościanu, graniastosłupa stojącego, ostrosłupa stojącego, stożka stojącego, kuli lub sferoidy, wyposażony w urządzenie do pomiaru wysokości napełnienia i opcjonalnie w przelicznik oraz urządzenia do automatycznego pomiaru temperatury i gęstości cieczy, stanowiący wraz z zainstalowanymi w nim urządzeniami jednolity układ pomiarowy; 2) przelicznik - urządzenie przeznaczone do automatycznego przeliczania objętości cieczy znajdującej się w zbiorniku w warunkach pomiaru na objętość cieczy w warunkach odniesienia; 3) dopuszczalny poziom cieczy w zbiorniku - najniższy albo najwyższy poziom cieczy, którego przekroczenie powoduje zagrożenie dla stanu technicznego lub prawidłowej pracy zbiornika; 4) błędy graniczne dopuszczalne - wartości skrajne błędów zbiornika oraz przyrządów wchodzących w skład jego wyposażenia; 5) pojemność nominalna zbiornika - projektowaną objętość cieczy zamieszczoną na zbiorniku, która może być zawarta w zbiorniku w normalnych warunkach użytkowania; 6) zalew częściowy zbiornika - objętość wody całkowicie pokrywającą dno zbiornika, odmierzoną podczas kalibracji dna zbiornika metodą objętościową; 7) płytka odniesienia - płytkę umieszczoną jak najbliżej dna zbiornika, której górna płaszczyzna jest prostopadła do osi pomiarowej, a oś pomiarowa przecina tę płaszczyznę; 8) wysokość odniesienia - odległość od punktu wyznaczonego przez przecięcie osi pomiarowej z powierzchnią dna zbiornika, a w przypadku wyposażenia zbiornika w płytkę odniesienia - z górną powierzchnią tej płytki (dolny punkt odniesienia) do punktu wyznaczonego przez przecięcie osi pomiarowej z płaszczyzną odniesienia (górny punkt odniesienia) mierzoną wzdłuż osi pomiarowej; 9) miernik - urządzenie do automatycznego pomiaru wysokości napełnienia zbiornika; 10) wysokość odniesienia miernika - odległość od dolnego punktu odniesienia do punktu, od którego miernik wyznacza wysokość napełnienia zbiornika, mierzoną wzdłuż osi pomiarowej; może być ona równa wysokości odniesienia; 11) oś pomiarowa - pionową linię prostą przechodzącą przez środek króćca pomiarowego; 12) zbiornik bezciśnieniowy - zbiornik, w którym podczas pomiaru wysokości napełnienia ciśnienie nad powierzchnią swobodną cieczy równe jest ciśnieniu atmosferycznemu lub jest różne od ciśnienia atmosferycznego w granicach od 0,0025 bara (0,25 kPa) podciśnienia do 0,035 bara (3,5 kPa) nadciśnienia; 13) zbiornik niskociśnieniowy - zbiornik, w którym podczas pomiaru wysokości napełnienia nadciśnienie nad powierzchnią swobodną cieczy utrzymuje się powyżej ciśnienia atmosferycznego i nie przekracza 0,5 bara (50 kPa); 14) zbiornik ciśnieniowy - zbiornik, w którym podczas pomiaru wysokości napełnienia nadciśnienie nad powierzchnią swobodną cieczy (z wyjątkiem gazu ciekłego propan-butan) przekracza 0,5 bara (50 kPa); 15) ciśnienie dopuszczalne - graniczną wartość nadciśnienia nad powierzchnią swobodną cieczy, mierzoną w najwyższym punkcie przestrzeni ciśnieniowej zbiornika niskociśnieniowego lub ciśnieniowego; 16) schładzalnik do mleka - cylindryczny zbiornik naziemny, bezciśnieniowy przeznaczony do pomiaru objętości mleka. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania zbiorników § 2. 1. Konstrukcja zbiornika powinna: 1) uniemożliwiać: a) zatrzymywanie pęcherzy powietrza lub par cieczy podczas napełniania, b) pozostawanie cieczy w zbiornikach podczas opróżniania; 2) gwarantować: a) szczelność, b) brak wklęśnięć ich płaszczy; 3) zapewniać regularność kształtów. 2. Wewnątrz zbiornika mogą znajdować się dodatkowe urządzenia mieszalnikowe, grzejne lub związane z technologią przechowywania cieczy. § 3. 1. Zbiorniki w kształcie cylindra stojącego mogą być wyposażone w dach stały lub dach pływający, albo dach stały i wewnętrzny dach pływający. 2. Dach pływający lub wewnętrzny dach pływający mogą być stosowane wyłącznie w zbiornikach bezciśnieniowych. § 4. 1. Zbiorniki w kształcie: 1) cylindra lub prostopadłościanu mogą być montowane w pozycji leżącej, przy której główna oś symetrii zbiornika jest równoległa do powierzchni swobodnej cieczy zawartej w zbiorniku z odchyleniem od poziomu nie większym niż 1%; 2) cylindra, stożka, ostrosłupa, graniastosłupa lub prostopadłościanu mogą być zamontowane w pozycji stojącej, przy której główna oś symetrii zbiornika jest prostopadła do powierzchni swobodnej cieczy zawartej w zbiorniku z odchyleniem od pionu nie większym niż 3%. 2. Zbiorniki w kształcie cylindra lub prostopadłościanu stojącego, graniastosłupa, stożka, ostrosłupa, kuli i sferoidy powinny być jednokomorowe. 3. Zbiorniki w kształcie cylindra lub prostopadłościanu leżącego mogą być jedno- lub wielokomorowe. 4. Pojemność każdej z komór zbiorników wielokomorowych może się zmienić nie więcej niż o ± 0,1% wartości objętości mierzonej po całkowitym napełnieniu lub opróżnieniu komór sąsiednich. § 5. 1. Zbiornik powinien być wyposażony w jedno z następujących urządzeń do pomiaru wysokości napełnienia: 1) przymiar wstęgowy mieszany z obciążnikiem, zwany dalej "przymiarem wstęgowym"; 2) przymiar sztywny; 3) przymiar półsztywny; 4) płynowskaz wziernikowy z jedną kresą naniesioną na szklanej płytce płynowskazu lub metalowej podzielni przytwierdzonej do obudowy płynowskazu wraz z wartością liczbową pojemności nominalnej zbiornika; 5) płynowskaz wziernikowy wyposażony w przymiar półsztywny, zwany dalej "podzielnią płynowskazu wziernikowego"; 6) płynowskaz rurkowy wyposażony w przymiar sztywny, zwany dalej "podzielnią płynowskazu rurkowego"; 7) miernik. 2. Zbiornik może być wyposażony w więcej niż jeden płynowskaz. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, płynowskazy powinny być umieszczone: 1) wzdłuż wysokości zbiorników; 2) tak, aby napełnienie zbiornika do poziomu odpowiadającego górnym granicom wskazań płynowskazów znajdujących się niżej było również widoczne na poziomach dolnych granic zakresów wskazań płynowskazów znajdujących się bezpośrednio nad nimi. § 6. 1. Zbiorniki wyposażone w przymiar wstęgowy, przymiar sztywny lub miernik powinny być wyposażone w króćce pomiarowe: 1) pierwotne - które mogą służyć podczas użytkowania zbiorników do określania wysokości ich napełnienia za pomocą przymiarów lub mierników w nich zainstalowanych; 2) wtórne - służące do określania wysokości napełnienia za pomocą mierników w nich zainstalowanych. 2. Króćce pomiarowe powinny być: 1) umieszczone powyżej najwyższego dopuszczalnego poziomu cieczy w zbiorniku; 2) połączone ze zbiornikiem trwale; 3) wykonane z rury metalowej, o średnicy wewnętrznej umożliwiającej: a) wprowadzenie przyrządu pomiarowego przeznaczonego do ręcznego pomiaru wysokości napełnienia zbiornika i oparcie jej o krawędź zderzaka zamocowanego na tym przyrządzie, b) zamontowanie miernika. 3. Górne powierzchnie króćców pomiarowych powinny: 1) być prostopadłe do osi pomiarowych zbiorników; 2) mieć chropowatość (Ra) nie większą niż 0,63 µm. 4. Jeżeli króćce pomiarowe wykonane są z kilku połączonych ze sobą elementów, to ich położenie nie powinno się zmieniać. § 7. 1. Króćce pomiarowe wtórne powinny być umieszczone w odległości nie większej niż 1 m od króćców pomiarowych pierwotnych i płynowskazów wziernikowych oraz płynowskazów rurkowych. 2. W zbiornikach w kształcie cylindra leżącego króćce pomiarowe powinny: 1) przecinać najwyższą tworzącą zbiornika; 2) być umieszczone w połowie długości każdej z komór zbiornika z tolerancją ± 20 mm, przy czym przez długość komory należy rozumieć odległość pomiędzy punktami przecięcia poziomej osi symetrii komory zbiornika z wewnętrznymi powierzchniami jej dennic albo wyposażone w urządzenie do kontroli poziomu ustawienia zbiorników. § 8. 1. W zbiorniku wyposażonym w króciec pomiarowy może być zamontowana płytka odniesienia. 2. W przypadku gdy zbiornik jest wyposażony w króciec pomiarowy pierwotny i wtórny, płytka odniesienia powinna być zamontowana tak, aby dolne punkty odniesienia króćców leżały na tym samym poziomie. § 9. 1. Króćce pomiarowe mogą być przedłużone poniżej dopuszczalnego poziomu napełnienia zbiornika rurami pomiarowymi o średnicach wewnętrznych równych średnicom wewnętrznym króćców pomiarowych. 2. W ściance rury pomiarowej powinny być wykonane na całej długości przynajmniej dwa rzędy otworów o średnicach do nie mniejszych niż 0,1 średnicy wewnętrznej rury dr i podziałce nie większej niż dr. 3. Dopuszcza się wykonanie otworów w inny sposób niż określony w ust. 2, przy czym powierzchnia całkowita otworów nie powinna być mniejsza niż otworów wykonanych w sposób, o których mowa w ust. 2, a podziałka otworów nie może być większa niż dr. 4. Końce rur pomiarowych powinny znajdować się wewnątrz zbiorników w odległościach nie mniejszych niż 50 mm od ich den, płytek odniesienia lub najniższych tworzących zbiorników w kształcie cylindra leżącego. § 10. Króćce pomiarowe powinny być zamontowane na zbiornikach w taki sposób, aby w warunkach odniesienia zmiany wartości wysokości odniesienia - spowodowane zmianami: wysokości napełnienia zbiorników, ciśnienia w zbiornikach i obciążenia dachów - nie były większe niż 0,02%. § 11. 1. W zbiornikach w kształcie cylindrów stojących z dachami pływającymi z prowadnicą króciec pomiarowy pierwotny powinien być umieszczony na koronie zbiornika w odległości nie większej niż 1 m od prowadnicy. 2. W pontonie dachu pływającego powinny być umieszczone: 1) króciec pomiarowy, którego oś symetrii powinna znajdować się w przedłużeniu osi symetrii króćca pierwotnego, umożliwiający wprowadzenie przymiaru do wnętrza zbiornika; 2) trzy równo rozmieszczone na obwodzie pontonu i względem siebie króćce służące do pomiaru głębokości zanurzenia dachu pływającego zbiornika przy pomocy przymiaru wstęgowego lub przymiaru sztywnego, albo czujników zmian głębokości zanurzenia dachu pływającego, przy czym jeden z króćców powinien być umieszczony symetrycznie w stosunku do prowadnicy dachu pływającego. 3. Jeżeli w króćcach pomiarowych zostały zainstalowane czujniki zmian głębokości zanurzenia dachu pływającego, to w odległości nie większej niż 1 m od tych króćców powinny być umieszczone dodatkowo trzy króćce do sprawdzania błędów wskazań czujników. 4. Czujniki zmian głębokości zanurzenia dachu pływającego powinny być wywzorcowane po ich zainstalowaniu na zbiornikach. § 12. Jeżeli w schładzalnikach do mleka do pomiaru wysokości napełnienia stosuje się: 1) przymiar sztywny lub przymiar półsztywny, to schładzalnik do mleka powinien być wyposażony w króćce pomiarowe; 2) przymiar półsztywny, o którym mowa w § 19 ust. 6, to schładzalnik do mleka powinien być wyposażony w trzpienie pomiarowe: a) o średnicy pomiarowej (d) nie mniejszej niż 6 mm, b) długości pomiarowej (l) nie większej niż pięć grubości przymiaru (g), c) umieszczone w płaszczyznach przechodzących przez osie symetrii trzpieni i równoległych do powierzchni swobodnej mleka zawartego w schładzalniku, d) trwale z nim połączone, bez możliwości zmiany ich położenia, e) wykonane z metalu, f) z częściami pomiarowymi, których powierzchnie powinny mieć: - twardość nie mniejszą niż 45 HRC, - chropowatość (Ra) nie większą niż 0,63 µm. § 13. 1. Zbiornik powinien być ustawiony w sposób zapewniający niezmienność jego położenia albo wyposażony w poziomnicę lub pion. 2. Poziomnica lub pion powinny być: 1) połączone ze zbiornikiem w sposób trwały; 2) umieszczone w pobliżu urządzeń do pomiaru wysokości napełnienia; 3) zamocowane w sposób uniemożliwiający zmianę ich położenia bez uszkodzenia nałożonych cech zabezpieczających. 3. Schładzalniki do mleka mogą być dodatkowo wyposażone w urządzenia do regulacji ich ustawienia. § 14. 1. Zawory odcinające dopływ cieczy do zbiornika powinny być zainstalowane bezpośrednio przy zbiornikach. 2. Konstrukcja przewodów dopływowych umieszczonych we wnętrzu zbiorników powinna gwarantować utrzymywanie się poziomu cieczy w tych przewodach na poziomie wysokości napełnienia tych zbiorników - dotyczy napełniania zbiorników od góry. 3. Opróżnianie zbiorników powinno odbywać się: 1) od dołu - przez przewody odpływowe umieszczone w pobliżu podstaw zbiorników, a zawory odcinające wypływ cieczy powinny być zainstalowane bezpośrednio przy zbiornikach; 2) od góry - przez przewody odpływowe umieszczone we wnętrzu zbiorników w sposób zapewniający całkowite wypełnienie przewodów w trakcie napełniania i opróżniania zbiorników. § 15. 1. Pojemność zbiornika niskociśnieniowego i ciśnieniowego (po próbach wodnych i ciśnieniowych), odpowiadająca najwyższemu dopuszczalnemu poziomowi napełnienia zbiornika, w którego wnętrzu panuje ciśnienie atmosferyczne, nie może zmienić się po obciążeniu zbiornika przez 24 godziny ciśnieniem dopuszczalnym. 2. Zbiorniki niskociśnieniowe i ciśnieniowe powinny być wyposażone w wywzorcowane manometry o klasie dokładności co najmniej 1. § 16. 1. Zbiorniki bezciśnieniowe powinny być połączone z atmosferą lub z systemem odsysania par albo wyposażone w urządzenia oddechowe zabezpieczające zbiorniki przed przekroczeniem dopuszczalnego podciśnienia i nadciśnienia. 2. Zbiorniki bezciśnieniowe wyposażone w urządzenia oddechowe lub połączone z systemem odsysania par mogą być wyposażone w manowakuometry o klasie dokładności co najmniej 1. § 17. 1. Na zbiorniku jednokomorowym oraz każdej z komór zbiorników wielokomorowych powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny, w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer fabryczny; 3) pojemność nominalna zbiornika, w l, dm3 lub w m3; 4) rok produkcji zbiornika; 5) nadany znak zatwierdzenia typu; 6) zastosowana metoda kalibracji. 2. Dodatkowo na każdej z komór zbiornika wielokomorowego powinno być zamieszczone oznaczenie: 1) w postaci dużej litery alfabetu polskiego; 2) pojemności nominalnej komory w l, dm3 lub w m3. 3. Na zbiornikach bezciśnieniowych przeznaczonych do przechowywania materiałów ciekłych zapalnych, będących substancjami, których prężność par w temperaturze 50 °C nie jest większa niż 3 bary (300 kPa), temperatura zapłonu nie jest wyższa niż 61 °C, a w temperaturze 20 °C i pod ciśnieniem normalnym 1,013 bara (101,3 kPa) nie są całkowicie w stanie gazowym, powinno być dodatkowo zamieszczone oznaczenie najwyższego dopuszczalnego poziomu cieczy w zbiorniku, w mm. 4. Na zbiornikach niskociśnieniowych i ciśnieniowych powinny być dodatkowo zamieszczone: 1) ciśnienie dopuszczalne, w barach lub kPa; 2) najwyższy dopuszczalny poziom cieczy w zbiorniku, w mm. 5. Na zbiorniku wyposażonym w: 1) w króćce pomiarowe, oznaczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być zamieszczone również na króćcach; 2) płynowskazy, oznaczenia powinny być zamieszczone w miejscach widocznych na płaszczu zbiornika i umieszczone obok płynowskazów. 6. Na komorze zbiornika mogą być zamieszczone dodatkowo: 1) nazwa lub znak dokonującego przebudowy lub naprawy; 2) rok, w którym dokonano przebudowy lub naprawy; 3) informacja, kiedy w zbiorniku można dokonywać pomiaru objętości cieczy. § 18. 1. Zbiorniki powinny być wykonane z materiału: 1) innego niż drewno, w szczególności ze stali węglowej, stali kwasoodpornej lub nierdzewnej, stopów miedzi, stopów aluminium, betonu lub tworzyw sztucznych; 2) odpornego na warunki otoczenia oraz na działanie cieczy, do pomiaru których zostały przeznaczone. 2. Zbiorniki przeznaczone do pomiaru: 1) objętości spirytusu powinny być wykonane ze stali węglowej, stali kwasoodpornej lub stali nierdzewnej; 2) produktów żywnościowych powinny być wykonane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 128, poz. 1408 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1662). Rozdział 3 Wymagania szczegółowe dotyczące urządzeń do pomiaru wysokości napełnienia zbiorników § 19. 1. Przymiary wstęgowe, sztywne i półsztywne powinny odpowiadać wymaganiom określonym dla tych przymiarów w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać materialne miary długości (Dz. U. Nr 97, poz. 880). 2. Długość działki elementarnej przymiarów wstęgowych, sztywnych i półsztywnych powinna być równa 1 mm. 3. Przymiary wstęgowe powinny być wyposażone w zderzaki zaciskowe. 4. Przymiary półsztywne stosowane do pomiaru wysokości napełnienia schładzalników do mleka i przymiary sztywne powinny być wyposażone w zderzaki zaciskowe lub w zderzaki stałe. 5. Przymiary sztywne wyposażone w zderzaki stałe powinny być w sposób trwały oznaczone numerami fabrycznymi zbiorników. 6. Przymiary półsztywne mogą w górnej części poza zakresem pomiarowym posiadać podłużny otwór umieszczony w osi symetrii przymiaru, przeznaczony do ich wieszania na trzpieniu pomiarowym schładzalnika do mleka, przy czym stycznie do najwyższego punktu krawędzi tego otworu powinna być wykonana kresa o grubości nie większej niż grubość kres działki elementarnej przymiaru i długości równej szerokości przymiaru, prostopadła do osi symetrii tego przymiaru. § 20. 1. Dolne powierzchnie zderzaków powinny: 1) być prostoliniowe i prostopadłe do przymiarów; 2) mieć chropowatość (Ra) nie większą niż 0,63 µm. 2. Zderzaki stałe powinny być zamocowane na przymiarach tak, aby przymiar po oparciu się zderzakiem o krawędź króćca pomiarowego nie dotykał dna zbiornika, płytki odniesienia lub najniższej tworzącej zbiornika w kształcie cylindra leżącego, lecz był od niego (od niej) odległy o około 20 mm. § 21. Płynowskazy wziernikowe i płynowskazy rurkowe powinny: 1) być umieszczone pionowo; 2) umożliwiać odczytanie wskazania wysokości zalewu częściowego zbiornika. § 22. 1. Płynowskazy wziernikowe powinny być wyposażone w szklane przezroczyste szyby osadzone w oprawach płynowskazu wziernikowego umieszczonych w otworach ścian zbiorników. 2. Szerokość płynowskazów wziernikowych powinna wynosić co najmniej 40 mm. 3. Podzielnie płynowskazów wziernikowych powinny: 1) odpowiadać wymaganiom określonym dla przymiarów półsztywnych klasy dokładności I w rozporządzeniu, o którym mowa w § 19 ust. 1; 2) być trwale przytwierdzone do opraw płynowskazów wziernikowych ściętych w kierunku szyb, uniemożliwiając zmianę położenia podzielni względem zbiorników. 4. Podzielnie płynowskazów wziernikowych z jedną kresą określającą pojemność nominalną zbiornika powinny posiadać możliwość pionowego przesunięcia w celu adiustacji pojemności zbiornika do pojemności nominalnej, przy czym sposób mocowania tych podzielni do opraw płynowskazów wziernikowych powinien uniemożliwiać zmianę ich położenia względem zbiorników bez konieczności uszkodzenia lub zniszczenia nałożonych cech zabezpieczających. § 23. 1. Płynowskazy rurkowe powinny być wyposażone w szklane rurki płynowskazowe: 1) przezroczyste i cylindryczne; 2) osadzone w dolnych i górnych oprawach połączonych na stałe ze zbiornikami; 3) o średnicy wewnętrznej zawartej w granicach od 12 mm do 20 mm; 4) długości nie większej niż 1,5 m; 5) stykające się z uszczelkami osadzonymi w tulejach. 2. Oprawy płynowskazów rurkowych powinny być wyposażone w zawory odcinające dopływ cieczy ze zbiorników do rurek płynowskazowych. 3. Dolne oprawy płynowskazów rurkowych powinny być wyposażone w zawory trójdrożne albo dodatkowe zawory umożliwiające opróżnienie rurek płynowskazowych. 4. Przewody łączące oprawy rurek płynowskazowych ze zbiornikami oraz zawory powinny mieć średnice wewnętrzne co najmniej równe średnicom wewnętrznym szklanych rurek płynowskazowych. 5. Przewody, o których mowa w ust. 4, powinny być tak ukształtowane, aby nie zatrzymywały pęcherzy powietrza i umożliwiały ich oczyszczenie. 6. Konstrukcja płynowskazów rurkowych powinna gwarantować możliwość wymiany szklanych rurek płynowskazowych. 7. Podzielnie płynowskazów rurkowych powinny: 1) odpowiadać wymaganiom określonym dla przymiarów sztywnych klasy dokładności I w rozporządzeniu, o którym mowa w § 19 ust. 1; 2) być trwale przytwierdzone do uchwytów łączących podzielnie ze zbiornikami, w sposób uniemożliwiający zmianę położenia tych podzielni względem zbiorników; 3) być usytuowane względem szklanych rurek płynowskazowych w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 24. Mierniki powinny być: 1) wykonane w klasie dokładności: a) II - przeznaczone do wszystkich rodzajów zbiorników, b) III - przeznaczone do zbiorników z cieczą o temperaturze mniejszej niż -10 °C lub z cieczą o temperaturze większej niż + 50 °C, lub z cieczą będącą pod nadciśnieniem większym niż 1 bar; 2) instalowane w: a) króćcach pomiarowych zbiorników w sposób zapewniający niezmienność ich położenia względem tych króćców, b) króćcach pierwotnych zbiorników o kształcie cylindra leżącego, c) prowadnicach dachów pływających, które przejmują rolę króćców pomiarowych wtórnych - dotyczy zbiorników z dachami pływającymi; 3) dobierane do zbiorników tak, aby maksymalne odchylenie wartości wysokości odniesienia mierników powstałe na skutek cieplnej rozszerzalności objętościowej zbiorników i króćców pomiarowych w wyniku zmiany temperatury płaszczy zbiorników o 10 °C było zawarte w zakresie błędów granicznych dopuszczalnych dla zainstalowanych mierników, o których mowa w § 33 ust. 1 pkt 1; 4) wywzorcowane przed zainstalowaniem ich na zbiorniku. § 25. 1. Element detekcji poziomu cieczy, będący elementem miernika przekazującym informację o wysokości napełnienia bezpośrednio lub przez nadajnik do urządzenia wskazującego miernika, powinien być zainstalowany w zbiorniku tak, aby: 1) nie występowały wzajemne zakłócenia podczas ręcznego pomiaru wysokości napełnienia, poboru próbek cieczy lub innych operacji wykonywanych w czasie pomiaru wysokości napełnienia przez zainstalowany miernik; 2) wpływ zawirowań, prądów, turbulencji, piany, asymetrycznego podgrzewania i wiatru na detekcję poziomu cieczy był możliwy do pominięcia, przy czym, jeżeli to konieczne, element detekcji poziomu cieczy należy wyposażyć w odpowiednią osłonę. 2. Mierniki wyposażone w pływakowe ruchome elementy detekcji poziomu cieczy, które postępują za pionowym ruchem powierzchni swobodnej cieczy, mogą być zamontowane w króćcach pomiarowych przedłużonych rurami pomiarowymi tak, aby prowadnice ruchomego elementu detekcji nie dotykały do ścianek rur. § 26. 1. Mierniki powinny być wyposażone w co najmniej jedno urządzenie wskazujące, które może być wspólne dla kilku elementów detekcji poziomu cieczy. 2. Mierniki mogą być wyposażone w więcej niż jedno urządzenie wskazujące, przy czym wartość bezwzględna różnicy wskazań tych urządzeń nie powinna przekraczać 1 mm. 3. Na urządzeniu wskazującym miernika powinno być zamieszczone oznaczenie legalnej jednostki miary długości. 4. Wartość działki elementarnej urządzenia wskazującego nie powinna być większa niż 1 mm. 5. Długość działki elementarnej urządzenia wskazującego analogowego nie powinna być mniejsza niż 1 mm. 6. Urządzenie wskazujące powinno: 1) umożliwiać identyfikację wskazań każdego z zainstalowanych elementów detekcji poziomu cieczy oraz identyfikację zbiorników lub komór zbiornika, w których elementy detekcji poziomu cieczy zostały zainstalowane; 2) wyraźnie identyfikować i oznaczać wskazania miernika w całym obszarze wysokości napełnienia zbiornika, które nie zostały objęte kalibracją zbiornika; 3) jednoznacznie informować, że wskazania mierników nie przedstawiają rzeczywistego pomiaru, jeżeli ruchome elementy detekcji poziomu cieczy w zbiornikach mogą być statycznie ustawiane poniżej lub powyżej rzeczywistego poziomu cieczy. Rozdział 4 Wymagania szczegółowe dotyczące przyrządów do automatycznego pomiaru temperatury i gęstości cieczy § 27. 1. Do automatycznego pomiaru: 1) temperatury cieczy zawartej w zbiornikach powinno się stosować termometr z jednym czujnikiem temperatury; 2) średniej temperatury cieczy w zbiornikach powinno się stosować termometr z wieloma czujnikami temperatury, rozmieszczonymi równomiernie w zakresie dopuszczalnego poziomu cieczy w zbiorniku. 2. Termometry powinny być usytuowane w zbiornikach tak, aby osie zawieszenia termometrów były pionowe i: 1) przecinały najwyższe tworzące zbiorników, przy czym odległości osi od najbliższych dennic zbiorników nie powinny być mniejsze od połowy średnic zbiorników - dotyczy zbiorników w kształcie cylindra leżącego; 2) odległe od ścianek zbiorników o odległość nie mniejszą niż 900 mm - dotyczy zbiorników w kształcie cylindra stojącego, prostopadłościanu i graniastosłupa stojącego; 3) znajdowały się w pobliżu pionowych osi symetrii zbiorników - dotyczy zbiorników w kształcie ostrosłupa stojącego, stożka stojącego, kuli lub sferoidy. 3. Wartość działki elementarnej termometru powinna być nie większa niż 0,1 °C. § 28. Przyrządy do automatycznego pomiaru gęstości cieczy powinny być instalowane w zbiornikach tak, aby: 1) nie występowały wzajemne zakłócenia podczas czynności wykonywanych w czasie pomiaru gęstości; 2) wpływ turbulencji cieczy, piany, asymetrycznego podgrzewania cieczy i wiatru na pomiar gęstości cieczy był możliwy do pominięcia. Rozdział 5 Wymagania szczegółowe dotyczące przeliczników § 29. 1. Przelicznik powinien być wyposażony w urządzenia wskazujące umożliwiające w szczególności odczyt: 1) objętości cieczy zawartej w zbiorniku w warunkach pomiaru; 2) objętości w warunkach odniesienia; 3) wartości mierzonych wielkości przez współpracujące przyrządy pomiarowe; 4) wszystkich niezbędnych do dokonania przeliczeń wartości wielkości, które nie są mierzone. 2. Jeżeli wpływ zmiany wielkości fizycznej na wynik pomiaru objętości cieczy w zbiorniku jest mniejszy niż 0,1 błędu granicznego dopuszczalnego przy zatwierdzeniu typu i legalizacji zbiornika, to wielkość ta może nie podlegać pomiarowi. 3. W celu uniemożliwienia niekontrolowanego dokonywania zmian wartości parametrów, które mogą wpływać na wynik przeliczania objętości cieczy w zbiorniku w warunkach pomiaru i w warunkach odniesienia, powinny być stosowane zabezpieczenia dostępu do oprogramowania przelicznika, w szczególności w postaci cech zabezpieczających i haseł. § 30. Oprogramowanie przeliczników powinno uwzględniać algorytmy pozwalające na dokonanie przeliczeń, zgodnie z wzorami, które określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 6 Charakterystyki metrologiczne zbiorników § 31. 1. Ustala się następujące warunki odniesienia dla zbiorników przy zatwierdzeniu typu i legalizacji: 1) temperatura 20 °C; 2) ciśnienie równe ciśnieniu atmosferycznemu. 2. Błędy graniczne dopuszczalne zbiorników wynoszą: 1) dla zbiorników w kształcie cylindra stojącego, kalibrowanych metodami geometrycznymi: a) ± 0,2% objętości mierzonej - przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, b) ± 0,4% objętości mierzonej - w użytkowaniu; 2) dla zbiorników w kształcie cylindra leżącego, cylindra stojącego lub pochyłego albo prostopadłościanu, graniastosłupa stojącego, ostrosłupa stojącego, stożka stojącego, kuli lub sferoidy, kalibrowanych metodą objętościową: a) ± 0,3% objętości mierzonej - przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, b) ± 0,6% objętości mierzonej - w użytkowaniu; 3) dla zbiorników w kształcie kuli lub sferoidy, kalibrowanych metodami geometrycznymi: a) ± 0,5% objętości mierzonej - przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, b) ± 1% objętości mierzonej - w użytkowaniu. § 32. 1. Dawka minimalna, będąca najmniejszą objętością cieczy, która może być wydana ze zbiornika lub przyjęta do zbiornika, powinna być nie mniejsza niż objętość cieczy możliwa do zmierzenia z błędem względnym nie większym niż błąd graniczny dopuszczalny zbiornika przy zatwierdzeniu typu i legalizacji. 2. Dawki wydawane ze zbiornika i przyjmowane do zbiornika powinny znajdować się powyżej dolnej granicy dokładnej objętości, określonej jako minimalna objętość cieczy w zbiorniku, którą można wyznaczyć z błędem nie większym niż błąd graniczny dopuszczalny przy zatwierdzeniu typu i legalizacji. § 33. 1. Wartości bezwzględne błędów granicznych dopuszczalnych wskazań mierników oraz różnicy wskazań, przy jednym kierunku przemieszczania się poziomu cieczy, w całym zakresie pomiarowym są równe większej z podanych wartości: 1) przed zainstalowaniem ich w zbiornikach, pomiędzy dwoma dowolnymi punktami pomiarowymi: a) 0,02% długości mierzonej albo 2 mm - dla mierników klasy dokładności II, b) 0,03% długości mierzonej albo 3 mm - dla mierników klasy dokładności III; 2) po zainstalowaniu ich w zbiornikach: a) 0,04% długości mierzonej albo 3 mm - dla mierników klasy dokładności II, b) 0,06% długości mierzonej albo 4 mm - dla mierników klasy dokładności III. 2. Przed zainstalowaniem mierników w zbiornikach: 1) histereza pomiarowa mierników nie powinna przekraczać: a) 2 mm - dla mierników klasy dokładności II, b) 3 mm - dla mierników klasy dokładności III; 2) próg rozruchu mierników powinien być taki, aby wskazanie mierników zmieniało się co najmniej o 1 mm przy zmianie poziomu cieczy o: a) 2 mm - dla mierników klasy dokładności II, b) 3 mm - dla mierników klasy dokładności III. § 34. Błędy graniczne dopuszczalne wynoszą: 1) ± 2 mm - dla czujników zmian głębokości zanurzenia dachu pływającego; 2) ± 0,5 °C - dla termometrów do automatycznego pomiaru temperatury cieczy i średniej temperatury cieczy; 3) ± 0,2% gęstości pobranej próbki cieczy - dla przyrządów do automatycznego pomiaru gęstości cieczy; 4) ± 0,05% - dla przeliczników. Rozdział 7 Przepis końcowy § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 800) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 WZORY DO OBLICZANIA OBJĘTOŚCI CIECZY ODPOWIADAJĄCE WYSOKOŚCI NAPEŁNIENIA ZBIORNIKÓW 1. Objętości cieczy (Vh) odpowiadające wysokościom napełnienia (hz), zawarte w zbiornikach o temperaturze płaszcza 20 °C, których wysokość nie przekracza 3 m, oblicza się według wzorów: 1) dla zbiorników bezciśnieniowych w kształcie cylindra stojącego z dachem stałym, prostopadłościanu, graniastosłupa stojącego, cylindra leżącego, kuli, sferoidy, ostrosłupa lub stożka stojącego: 2) dla zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem stałym, prostopadłościanu, graniastosłupa stojącego, cylindra leżącego, kuli, sferoidy, ostrosłupa lub stożka stojącego: Vh = Vi + Ki x (hz - hi) gdzie: Vh - wartość liczbowa objętości cieczy odpowiadającej wysokości napełnienia hz, zawartej w zbiorniku w temperaturze 20 °C, w dm3, Vd - wartość liczbowa objętości cieczy odpowiadającej wysokości napełnienia hd, zawarta w tablicy objętości zbiornika, w dm3, Vg - wartość liczbowa objętości cieczy odpowiadającej wysokości napełnienia hg, zawarta w tablicy objętości zbiornika, w dm3, hd - wartość liczbowa wysokości napełnienia (najbliższej mniejszej od hz), zawarta w tablicy objętości zbiornika, wyrażona w mm, hg - wartość liczbowa wysokości napełnienia (najbliższej większej od hz), zawarta w tablicy objętości zbiornika, w mm, Vi - wartość liczbowa objętości cieczy odpowiadająca wysokości napełnienia hi, zawarta w tablicy objętości zbiornika, w dm3, Ki - wartość liczbowa współczynnika przyrostu objętości cieczy w przedziale interpolacyjnym między hi a hz, zawarta w tablicy objętości zbiornika, w dm3/mm, hi - wartość liczbowa wysokości napełnienia (najbliższej mniejszej od hz), zawarta w tablicy objętości zbiornika, w mm, hz - wartość liczbowa wysokości napełnienia zbiornika zmierzonej przy pomocy urządzenia do pomiaru wysokości napełnienia, w mm. 2. Objętości cieczy (Vh) odpowiadające wysokościom napełnienia (hz), zawarte w zbiornikach bezciśnieniowych w kształcie cylindra stojącego z dachem stałym i wewnętrznym dachem pływającym lub w zbiornikach w kształcie cylindra stojącego z dachem pływającym, o temperaturze płaszcza 20 °C, w zależności od metody kalibracji zbiorników oblicza się według wzorów: 1) dla hz < hd (bez względu na metodę kalibracji zbiorników): Vh = Vi + Ki x (hz - hi) 2) dla hz ≥ hg: a) w przypadku stałej masy dachu pływającego zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem stałym i wewnętrznym dachem pływającym lub zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem pływającym kalibrowanych metodą kombinacji metod geometrycznych między sobą lub dowolnej metody geometrycznej z metodą objętościową z uwzględnieniem ważenia dachu: b) w przypadku zmieniającej się masy dachu pływającego zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem pływającym kalibrowanych metodą kombinacji metod geometrycznych między sobą lub dowolnej metody geometrycznej z metodą objętościową z uwzględnieniem ważenia dachu: c) w przypadku zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem pływającym kalibrowanych metodami, o których mowa w lit. d, bez uwzględniania ważenia dachu pływającego i bez uwzględnienia kompensacji jego zanurzenia: Vh = Vi + Ki x [(hr - hp) - hi] + Ksi x [hz - (hr - hp)] + Vconst d) w przypadku zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem pływającym kalibrowanych metodą kombinacji metod geometrycznych między sobą lub dowolnej metody geometrycznej z metodą objętościową bez uwzględniania ważenia dachu pływającego i z uwzględnieniem kompensacji jego zanurzenia: Vh = Vi + Ki x [(hz + xśr + Δxśr - hpśr) - hi] + Ksi x [hz - (hz + xśr + Δxśr - hpśr)] + Vconst e) w przypadku zbiorników w kształcie cylindra stojącego z dachem pływającym kalibrowanych metodą kombinacji metod geometrycznych między sobą lub dowolnej metody geometrycznej z metodą objętościową z uwzględnieniem ważenia dachu pływającego i z uwzględnieniem kompensacji jego zanurzenia: gdzie: Vconst - wartość liczbowa stałej objętości cieczy pod dnem pontonu i membraną dachu pływającego, zawarta w świadectwie legalizacji zbiornika, w dm3, Ki - dla przypadków opisanych w pkt 1 oraz pkt 2 lit. a-e - wartość liczbowa współczynnika przyrostu objętości cieczy w przedziale interpolacyjnym między hi a hz, zawarta w tablicy objętości zbiornika, w dm3/mm, Ki - dla przypadku opisanego w pkt 2 lit. c - wartość liczbowa współczynnika przyrostu objętości cieczy w przedziale interpolacyjnym między (hr - hp ) a hi, w dm3/mm, Ki - dla przypadku opisanego w pkt 2 lit. d - wartość liczbowa współczynnika przyrostu objętości cieczy w przedziale interpolacyjnym między hi a (hz + xśr + Δxśr - hpśr), w dm3/mm, Ksi - dla przypadku opisanego w pkt 2 lit. c - wartość liczbowa współczynnika przyrostu objętości cieczy w przedziale interpolacyjnym między hz a (hr - hp) dla szczeliny zawartej pomiędzy dachem pływającym i ścianą zbiornika, w dm3/mm, Ksi - dla przypadku opisanego w pkt 2 lit. d - wartość liczbowa współczynnika przyrostu objętości cieczy w przedziale interpolacyjnym między hz a (hz + xśr + Δxśr - hpśr) dla szczeliny zawartej pomiędzy dachem pływającym i ścianą zbiornika, w dm3/mm, hi - wartość liczbowa wysokości napełnienia (najbliższej mniejszej od hz), w mm, hz - wartość liczbowa wysokości napełnienia zbiornika zmierzonej przy pomocy urządzenia do pomiaru wysokości napełnienia, w mm, hd - wartość liczbowa dolnej granicy zakresu, w którym nie należy wykonywać pomiarów wysokości napełnienia zbiornika z dachem pływającym, w mm, hg - wartość liczbowa górnej granicy zakresu, w którym nie należy wykonywać pomiarów wysokości napełnienia zbiornika z dachem pływającym, w mm, hp - wysokość króćca pomiarowego znajdującego się na pontonie dachu pływającego, mierzona od płaszczyzny wyznaczonej przez jego górną krawędź do płaszczyzny wyznaczonej przez najniższą krawędź dla dna dachu pływającego, w mm, hpśr - wartość liczbowa średniej z określonych w świadectwie legalizacji zbiornika wysokości hp1, hp2, hp3 trzech króćców przeznaczonych do pomiaru głębokości zanurzenia dachu pływającego, obliczona przy kalibracji zbiornika, w mm, hr - wartość liczbowa wskazania przymiaru dla górnej krawędzi króćca pomiarowego pontonu dachu pływającego, odczytana podczas pomiaru wysokości napełnienia wykonywanego z pozycji króćca pomiarowego umieszczonego na koronie zbiornika, w mm, bśr - wartość liczbowa średniej z odległości b1, b2, b3, mierzonych od poziomu wody do górnych krawędzi trzech króćców przeznaczonych do pomiaru głębokości zanurzenia dachu pływającego, obliczona przy kalibracji zbiornika, w mm, bśr' - wartość liczbowa średniej z odległości mierzonych od poziomu cieczy do górnych krawędzi trzech króćców przeznaczonych do pomiaru głębokości zanurzenia dachu pływającego, obliczona podczas użytkowania zbiornika, w mm, xśr - wartość liczbowa średniej odległości x1, x2, x3, mierzonych od poziomu cieczy zawartej w zbiorniku do górnych krawędzi trzech króćców przeznaczonych do pomiaru głębokości zanurzenia dachu pływającego, obliczona przy kalibracji zbiornika przy pierwszym napełnieniu cieczą w momencie osiągnięcia pływalności dachu pływającego, w mm, Δxśr - wartość liczbowa różnicy pomiędzy wartością xśr i średnią z odległości mierzonych od poziomu cieczy zawartej w zbiorniku do górnych krawędzi trzech króćców przeznaczonych do pomiaru głębokości zanurzenia dachu pływającego, obliczona podczas użytkowania zbiornika, w mm, Sd - wartość liczbowa pola przekroju poziomego dachu pływającego, w dm2, m - wartość liczbowa masy wewnętrznego dachu pływającego, w kg, ρc - wartość liczbowa gęstości cieczy zawartej w zbiorniku zmierzonej podczas użytkowania zbiornika, w kg/dm3, ρw - wartość liczbowa gęstości wody zmierzonej podczas kalibracji zbiornika, w kg/dm3. 3. Objętości cieczy (Vz) odpowiadające wysokościom napełnienia (hz), zawarte w zbiornikach niskociśnieniowych i ciśnieniowych o temperaturze płaszcza 20 °C, oblicza się według wzoru: gdzie: Vz - wartość liczbowa objętości cieczy zawartej w zbiorniku niskociśnieniowym lub ciśnieniowym w temperaturze 20 °C, w dm3, Vh - wartość liczbowa objętości cieczy zawartej w zbiorniku niskociśnieniowym lub ciśnieniowym w temperaturze 20 °C, obliczona według wzorów, o których mowa w ust. 1 lub 2, w dm3, p - wartość liczbowa ciśnienia roboczego w zbiorniku podczas jego użytkowania, w barach, pmax - wartość liczbowa ciśnienia dopuszczalnego, w barach, ς - wartość liczbowa współczynnika ściśliwości wody w czasie kalibracji zbiornika, w 1/bar. k - wartość liczbowa względnej zmiany pojemności zbiornika pod ciśnieniem dopuszczalnym obliczona przy kalibracji zbiornika, według wzoru: gdzie: V0 - wartość liczbowa objętości wody zawartej w kalibrowanym zbiorniku pod ciśnieniem atmosferycznym, odpowiadająca wysokości napełnienia zbiornika hz równej najwyższemu dopuszczalnemu poziomowi cieczy w zbiorniku, obliczona według wzorów, o których mowa w ust. 1 lub 2, w dm3, Vho - wartość liczbowa objętości, jaką zajęła objętość wody V0 w kalibrowanym zbiorniku pod ciśnieniem dopuszczalnym, obliczona według wzorów, o których mowa w ust. 1 lub 2, w dm3. 4. Objętości cieczy (Vt) zawarte w zbiornikach o temperaturze płaszcza (tp) odpowiadającej temperaturze w warunkach pomiaru oblicza się według wzorów: 1) dla zbiorników bezciśnieniowych: Vt = Vh x [1 + β x (tp - 20 ºC)] 2) dla zbiorników niskociśnieniowych i ciśnieniowych: Vt = Vz x [1 + β x (tp - 20 ºC)] gdzie: Vt - wartość liczbowa objętości cieczy zawartej w zbiorniku o temperaturze płaszcza tp, odpowiadającej temperaturze w warunkach pomiaru, w dm3, Vh - wartość liczbowa objętości cieczy zawartej w zbiorniku o temperaturze płaszcza równej 20 °C, obliczona według wzorów, o których mowa w ust. 1 lub 2, lub 3, w dm3, Vz - wartość liczbowa objętości cieczy zawartej w zbiorniku niskociśnieniowym lub ciśnieniowym o temperaturze płaszcza równej 20 °C, obliczona według wzoru, o którym mowa w ust. 3, w dm3, β - wartość liczbowa współczynnika cieplnej rozszerzalności objętościowej materiału płaszcza zbiornika w temperaturze 1/°C, który wynosi dla: a) stali węglowej, β = 33 x 10-6, b) stali kwasoodpornej lub nierdzewnej, β = 51 x 10-6, c) betonu, β = 35 x 10-6, d) tworzyw sztucznych, β = 25 x 10-6, e) stopów aluminium, β = 66 x 10-6, f) stopów miedzi, β = 57 x 10-6; tp - wartość liczbowa temperatury płaszcza zbiornika w warunkach pomiaru, wyrażona w °C, przy czym dla zbiorników podziemnych, zbiorników naziemnych izolowanych cieplnie oraz zbiorników naziemnych posadowionych w pomieszczeniach o stałej temperaturze przyjmuje się, że temperatura płaszczy zbiorników jest równa temperaturze cieczy tc zawartej w tych zbiornikach, a dla zbiorników naziemnych nieizolowanych cieplnie, posadowionych na otwartej przestrzeni lub zbiorników naziemnych nieizolowanych cieplnie, posadowionych w pomieszczeniach o zmiennej temperaturze, temperaturę tp płaszczy zbiorników oblicza się według wzoru: gdzie: tp - wartość liczbowa temperatury płaszcza zbiornika w warunkach pomiaru, w °C, tA - wartość liczbowa temperatury otoczenia, w °C, tc - wartość liczbowa temperatury cieczy zawartej w zbiorniku w warunkach pomiaru, przy czym: 1) przyjmuje się średnią temperaturę cieczy, z zastrzeżeniem pkt 2 określoną jako średnią z minimum trzech pomiarów dokonanych w punktach: a) odległym od den zbiorników lub ich najniższych tworzących nie mniej niż 1 m, b) odległym od powierzchni swobodnej cieczy nie mniej niż 1 m, c) leżącym w połowie wysokości między punktami, o których mowa w lit. a-b; 2) jako średnią temperaturę cieczy w zbiornikach można przyjmować wartość temperatury cieczy mierzonej w jednym punkcie leżącym w połowie wysokości napełnienia zbiorników, w następujących przypadkach: a) w zbiornikach o pojemnościach nominalnych mniejszych niż 1.000 m3 lub w których najwyższy dopuszczalny poziom napełnienia nie przekracza 3 m; b) w zbiornikach, w których najwyższy dopuszczalny poziom napełnienia przekracza 3 m, a poziom cieczy w tych zbiornikach jest mniejszy niż 3 m; c) w zbiornikach wyposażonych w mieszadła lub inny system recyrkulacji cieczy lub w których różnice temperatur cieczy w nich zawartej pomiędzy punktami bliskimi dna i punktami bliskimi powierzchni swobodnych cieczy nie są większe niż 1 °C. 3) pomiar temperatury cieczy powinien być dokonywany wewnątrz zbiorników w miejscach najdalej, jak tylko to możliwe, odległych od urządzeń zamontowanych wewnątrz zbiorników, które mogłyby mieć wpływ na wskazania pomiaru temperatury w wyniku bezpośredniego nagrzewania czy turbulencji cieczy w miejscu tego pomiaru, a w przypadku zbiorników naziemnych posadowionych na otwartej przestrzeni w miejscach najmniej narażonych na działanie promieni słonecznych. 5. Objętość (V15) ropy naftowej oraz produktów naftowych, dla których wartość gęstości w temperaturze 15 °C zawiera się w zakresie od 650 kg/m3 do 1.074 kg/m3, zwanych dalej "produktami", w zbiorniku w temperaturze odniesienia równej 15 °C, określa się według wzoru: V15 = VCF x Vt gdzie: VCF - współczynnik korekcji objętości określany na podstawie średniej temperatury i gęstości produktu, w oparciu o tablice przeliczeniowe dla przetworów naftowych określone w normie PN-ISO 91-1 1999; Vt - objętość produktu zawartego w zbiorniku obliczona w sposób, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 lub 2, w dm3. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie poddania kobiet obowiązkowi stawienia się do poboru (Dz. U. Nr 86, poz. 802) Na podstawie art. 48 ust. 9 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa grupy kobiet poddane obowiązkowi stawienia się do poboru oraz wskazuje stanowiska służbowe, na które przeznacza się kobiety do czynnej służby wojskowej. § 2. Kobiety w wieku określonym w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, które w danym roku szkolnym kończą naukę: 1) w szkołach pomaturalnych, wyższych szkołach zawodowych i szkołach wyższych - prowadzących kształcenie w zawodzie pielęgniarki lub położnej, 2) w szkołach średnich, wyższych szkołach zawodowych i szkołach wyższych - prowadzących kształcenie w zawodach weterynaryjnych - poddaje się obowiązkowi stawienia się w tym roku do poboru, o ile już nie stawały do poboru. § 3. 1. Kobiety, o których mowa w § 2, przeznacza się do czynnej służby wojskowej na następujące stanowiska służbowe: 1) pielęgniarka; 2) pielęgniarka anestezjologiczna; 3) pielęgniarka oddziałowa; 4) pielęgniarka opatrunkowa; 5) pielęgniarka operacyjna; 6) pielęgniarka zabiegowa; 7) asystentka stomatologiczna; 8) starszy instruktor; 9) instruktor; 10) starszy laborant; 11) laborant; 12) starszy technik medyczny; 13) technik medyczny; 14) dietetyczka. 2. Przy przeznaczaniu kobiet do czynnej służby wojskowej na stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się przepisy w sprawie prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 sierpnia 1992 r. w sprawie poddania kobiet obowiązkowi stawienia się do poboru oraz przeznaczania ich do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 66, poz. 333), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu udzielania kredytów i pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących lokali i budynków finansowanych przy udziale tych środków (Dz. U. Nr 86, poz. 803) Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 lipca 2000 r. w sprawie warunków i trybu udzielania kredytów i pożyczek ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego oraz niektórych wymagań dotyczących lokali i budynków finansowanych przy udziale tych środków (Dz. U. Nr 62, poz. 719 oraz z 2001 r. Nr 116, poz. 1234 i Nr 154, poz. 1806) wprowadza się następujące zmiany: 1) rozdział 2 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 2 Warunki i tryb udzielania oraz spłaty kredytów na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych § 3. 1. Kredyt na realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego może być udzielony towarzystwu budownictwa społecznego albo spółdzielni mieszkaniowej, zwanym dalej "wnioskodawcą". 2. Wnioskodawca ubiegający się o kredyt: 1) składa w Banku Gospodarstwa Krajowego, zwanym dalej "Bankiem", wniosek wstępny: a) o kwalifikację do uzyskania promesy udzielenia kredytu, zwanej dalej "promesą", albo b) o promesę, 2) po otrzymaniu kwalifikacji do uzyskania promesy na podstawie wniosku wstępnego, o którym mowa w pkt 1 lit. a), składa wniosek o promesę, a po jej uzyskaniu - wniosek o udzielenie kredytu, 3) po uzyskaniu promesy na podstawie wniosku wstępnego, o którym mowa w pkt 1 lit. b), składa wniosek o udzielenie kredytu. 3. Wniosek wstępny może dotyczyć wyłącznie przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, w przypadku którego: 1) rozpoczęcie budowy ma nastąpić nie później niż w ciągu 2 lat od dnia złożenia wniosku wstępnego, 2) oddanie do użytkowania wszystkich budynków mieszkalnych realizowanych w ramach tego przedsięwzięcia ma nastąpić równocześnie. § 4. 1. Wniosek wstępny zawiera: 1) nazwę i siedzibę wnioskodawcy, 2) podstawową informację o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej wnioskodawcy, 3) informację o programie działania i zamierzeniach inwestycyjnych na okres 3 lat, licząc od początku roku następującego po roku, w którym został złożony wniosek wstępny, 4) informację o wspólnikach albo akcjonariuszach spółki handlowej lub o członkach spółdzielni osób prawnych, 5) opis przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego wraz z analizą jego celowości i wykonalności, obejmującą informację o zapotrzebowaniu na lokale mieszkalne finansowane z udziałem kredytu z Funduszu w miejscowości, w której planuje się realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, oraz w sąsiednich miejscowościach, 6) określenie przewidywanych kosztów realizacji przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego według cen obowiązujących na dzień składania wniosku wstępnego, źródeł jego finansowania oraz proponowanej wysokości pierwszej miesięcznej spłaty raty zadłużenia, 7) określenie proponowanych rodzajów zabezpieczeń spłaty kredytu. 2. Do wniosku wstępnego dołącza się: 1) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, umowę albo statut spółki albo statut spółdzielni, 2) dokumenty potwierdzające sytuację ekonomiczno-finansową wnioskodawcy, w tym: a) bilans sporządzony na dzień kończący poprzedni rok obrotowy wraz z opinią biegłego rewidenta, bilans sporządzony na dzień 30 czerwca roku, w którym jest składany wniosek wstępny, jeżeli wnioskodawca działał w tym okresie, oraz prognozę bilansów na dni kończące 3 następne lata obrotowe, b) rachunek zysków i strat za rok poprzedni, rachunek zysków i strat za pierwsze półrocze roku, w którym jest składany wniosek wstępny, jeżeli wnioskodawca działał w tym okresie, oraz prognozę rachunków zysków i strat za 3 następne lata, c) informacje pozwalające na analizę dotychczasowej i planowanej polityki czynszowej oraz polityki egzekwowania terminowej zapłaty należności czynszowych, d) informacje pozwalające na analizę dotychczasowej i planowanej polityki finansowania aktywów trwałych kapitałem własnym i zobowiązaniami długoterminowymi, jeżeli wnioskodawcą jest spółka handlowa, albo funduszami własnymi i zobowiązaniami długoterminowymi, jeżeli wnioskodawcą jest spółdzielnia, e) informacje pozwalające na analizę zdolności do obsługi zobowiązań, f) informację z banku lub banków, prowadzących rachunki wnioskodawcy, o wysokości obrotów w ciągu ostatnich 3 miesięcy, aktualnym stanie środków, o istniejących zobowiązaniach wobec tych banków, w tym przeterminowanych, 3) zaświadczenie właściwego naczelnika urzędu skarbowego oraz właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę z opłacaniem podatków, opłat oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne lub społeczne, a w przypadku gdy wnioskodawca uzyskał decyzję o umorzeniu, odroczeniu płatności, rozłożeniu na raty zaległych płatności albo wstrzymaniu w całości wykonania decyzji naczelnika urzędu skarbowego - odpowiednią decyzję naczelnika urzędu skarbowego, 4) kalkulację planowanych składników czynszu lub innych opłat za używanie lokalu mieszkalnego oraz opłat niezależnych od wnioskodawcy uiszczanych za jego pośrednictwem, jak również przewidywanych dochodów z działalności prowadzonej przez wnioskodawcę. 3. Do wniosku wstępnego o kwalifikację do uzyskania promesy należy dodatkowo załączyć koncepcję architektoniczno-budowlaną przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego wraz z opisami i szkicami, zawierającą: 1) informację o położeniu i stanie prawnym nieruchomości oraz o projektowanym zagospodarowaniu działki lub terenu, w tym dane dotyczące urządzeń związanych z budynkami oraz sieci uzbrojenia terenu, z podaniem podstawowych wymiarów i odległości, 2) informację o możliwości uzbrojenia działki lub przyłączenia budynków do zewnętrznej sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, elektroenergetycznej oraz cieplnej bądź o korzystaniu z indywidualnych źródeł ciepła, 3) informację o podstawowych rozwiązaniach architektoniczno-budowlanych, określających formę, konstrukcję i funkcje budynku, w tym informację o jego części obejmującej lokale użytkowe oraz zestawienie liczby i powierzchni lokali mieszkalnych, a w przypadku odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy oraz zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części na cele mieszkalne - także ekspertyzę aktualnego stanu technicznego budynku, 4) informację o zastosowanych w budynku rozwiązaniach kostrukcyjno-materiałowych jego podstawowych elementów, w szczególności przegród zewnętrznych, okien, z podaniem ich właściwości termicznych, 5) dane dotyczące instalacji grzewczych i sanitarnych oraz wyposażenia technicznego budynku, 6) oświadczenie, że wartość wskaźnika E dla budynku będzie co najmniej o 15 % mniejsza od wartości granicznej Eo oraz że przyjęte rozwiązania budowlane i instalacyjne będą spełniać wymagania dotyczące oszczędności energii cieplnej, zawarte w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Polskich Normach oraz rozporządzeniu, 7) informację o wysokości szacunkowego kosztu budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, według cen obowiązujących na dzień składania wniosku wstępnego, 8) informację o sposobie dostosowania budowanego w ramach przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego lokalu lub lokali do potrzeb osób niepełnosprawnych - jeżeli wnioskodawca zamierza wybudować taki lokal lub lokale. 4. Do wniosku wstępnego o promesę należy dodatkowo załączyć: 1) projekt budowlany spełniający wymogi określone w art. 34 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) oraz informacje wymienione w ust. 3, których nie zawiera projekt budowlany, 2) odpis z księgi wieczystej albo inny dokument potwierdzający prawo własności lub użytkowania wieczystego gruntu, w przypadku braku księgi wieczystej, 3) ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę, 4) oświadczenie wnioskodawcy o kwocie zadłużenia wobec innych podmiotów, potwierdzone przez te podmioty. 5. Do przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych polegających na zakupie nieruchomości wraz z budynkiem i zmianie sposobu użytkowania tego budynku lub jego części na cele mieszkalne albo zakupie nieruchomości wraz z inwestycją będącą w trakcie realizacji i dokończeniu tej inwestycji nie stosuje się ust. 4 pkt 2. 6. Do wniosku wstępnego, dotyczącego przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, realizowanego dla osób zamieszkujących uprzednio w budynkach lub lokalach zniszczonych w wyniku powodzi, huraganu lub osuwiska ziemnego, dołącza się ponadto: 1) zobowiązanie wnioskodawcy do udostępnienia co najmniej połowy lokali wybudowanych w ramach tego przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego osobom wskazanym przez organ wykonawczy gminy, na której terenie znajdowały się zniszczone budynki lub lokale, 2) poświadczoną przez organ wykonawczy gminy, o której mowa w pkt 1, listę osób, które: a) bezpośrednio przed wystąpieniem powodzi, huraganu lub osuwiska ziemnego stale zamieszkiwały w budynkach lub lokalach zniszczonych w wyniku tych zjawisk, a budynki te lub lokale nie mogą być odbudowane w tym lub w innym miejscu, b) nie zaciągnęły kredytu na remont, odtworzenie zniszczonego budynku lub lokalu mieszkalnego albo na zakup budynku lub lokalu mieszkalnego o podobnych parametrach, w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 1999 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków powodzi (Dz. U. Nr 62, poz. 690 oraz z 2001 r. Nr 84, poz. 907), 3) umowę albo statut spółki handlowej albo statut spółdzielni lub wyciąg z jednego z tych dokumentów, umożliwiający stwierdzenie, że nie zawierają one postanowień uniemożliwiających udostępnienie lokalu w pierwszej kolejności osobom, o których mowa w pkt 1, nawet jeżeli osoby te zamieszkiwały uprzednio na terenie innej gminy niż gmina, na której terenie jest zlokalizowane przedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane, którego dotyczy wniosek. 7. Opinię biegłego rewidenta, o której mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a), należy dołączyć do wniosku wstępnego niezależnie od spełnienia warunków określonych w art. 64 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 2)). § 5. 1. Wnioski wstępne składa się w Banku corocznie w terminie od dnia 1 sierpnia do dnia 30 września. 2. Bank, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku wstępnego, sprawdza, czy spełnia on wymagania określone w § 4. 3. Wniosek wstępny spełniający wymagania, o których mowa w § 4, podlega rejestracji. 4. Jeżeli wniosek wstępny nie spełnia wymagań określonych w § 4, Bank wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia dokumentacji, wskazując te wymagania, których wniosek nie spełnia, oraz wyznacza termin na uzupełnienie wniosku, nie dłuższy niż 30 dni od dnia doręczenia wezwania, nie później jednak niż do dnia 15 października roku, w którym złożono wniosek wstępny. 5. Bank zwraca bez rozpatrzenia wnioski wstępne złożone z naruszeniem terminu, o którym mowa w ust. 1, oraz nieuzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 4. § 6. 1. Wnioskodawca, którego wniosek wstępny został zarejestrowany, podlega ocenie wiarygodności kredytowej, obejmującej ocenę: 1) sytuacji ekonomiczno-finansowej, z uwzględnieniem polityki finansowania aktywów trwałych kapitałem własnym i zobowiązaniami długoterminowymi lub funduszami własnymi i zobowiązaniami długoterminowymi, polityki czynszowej oraz polityki egzekwowania terminowej zapłaty należności czynszowych, 2) zdolności do obsługi zadłużenia, z uwzględnieniem wszystkich wniosków złożonych przez wnioskodawcę w Banku, 3) wypełniania przez wnioskodawcę warunków zawartych umów kredytu. 2. Negatywna ocena wiarygodności kredytowej wnioskodawcy stanowi przesłankę do odmowy udzielenia promesy albo kwalifikacji do uzyskania promesy w stosunku do wszystkich wniosków wstępnych złożonych przez wnioskodawcę. 3. W przypadku gdy negatywna ocena wiarygodności kredytowej wynika wyłącznie z analizy wskaźnika zaległości czynszowych, a wnioskodawca złożył więcej niż jeden wniosek wstępny, Bank, w porozumieniu z wnioskodawcą, może określić, które wnioski będą przedmiotem dalszej oceny i jakie warunki muszą zostać spełnione przez wnioskodawcę, aby wniosek podlegał dalszej ocenie. 4. Oceny wiarygodności kredytowej wnioskodawców Bank dokonuje do dnia 15 grudnia roku, w którym zostały złożone wnioski wstępne. Informację o negatywnej ocenie wiarygodności kredytowej Bank przekazuje wnioskodawcy na piśmie wraz z uzasadnieniem, w terminie 14 dni od dnia dokonania oceny. Listę wnioskodawców, którzy uzyskali negatywną ocenę wiarygodności kredytowej, Bank przekazuje do wiadomości ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. 5. Wnioski wstępne, w stosunku do których Bank nie odmówił udzielenia promesy lub kwalifikacji do uzyskania promesy w wyniku negatywnej oceny wiarygodności kredytowej wnioskodawcy, podlegają dalszej ocenie przez Bank według kryteriów oceny wniosków wstępnych, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zwanej dalej "oceną punktową". 6. Wnioski wstępne, o których mowa w § 4 ust. 6, nie podlegają ocenie punktowej. 7. W terminie do dnia 31 grudnia roku, w którym zostały złożone wnioski wstępne, Bank podaje do publicznej wiadomości informację o wynikach oceny punktowej, zamieszczając ją na stronie internetowej Banku oraz w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. 8. Bank, w granicach kwot przeznaczonych na kredytowanie przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych określonych w planie finansowym Funduszu, udziela promesy albo kwalifikuje do uzyskania promesy udzielenia kredytu na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych: 1) objętych wnioskami wstępnymi dotyczącymi przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych, o których mowa w § 4 ust. 6, a następnie 2) objętych wnioskami wstępnymi, które uzyskały najwyższe oceny punktowe, w stosunku do pozostałych wniosków wstępnych. 9. Bank kierując się wynikami oceny punktowej, kwalifikuje, w ustalonej kolejności, część wniosków wstępnych niewymienionych w ust. 8 jako oczekujące. 10. Jeżeli nie dojdzie do zawarcia umowy kredytu na przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane objęte uprzednio udzielonymi kwalifikacjami albo promesami lub gdy Fundusz pozyska dodatkowe środki na kredytowanie przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych, Bank, w kolejności wniosków oczekujących, udziela promesy albo kwalifikuje do uzyskania promesy. 11. W przypadku niezakwalifikowania wniosku wstępnego jako oczekującego Bank odmawia wnioskodawcy promesy albo kwalifikacji do uzyskania promesy. 12. Bank podejmuje decyzje, o których mowa w ust. 8, 9 i 11, w terminie do 60 dni od dnia zatwierdzenia planu finansowego Funduszu przez radę nadzorczą Banku, i zawiadamia o nich wnioskodawców, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia ich powzięcia. 13. Wnioskodawcy, którzy otrzymali kwalifikację do uzyskania promesy, składają w Banku, w terminie określonym przez Bank, nie dłuższym niż 4 miesiące, wniosek o promesę, wraz z projektem budowlanym, spełniającym wymogi określone w art. 34 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, dokumentami, o których mowa w § 4 ust. 4 pkt 2-4, oraz, w zakresie określonym przez Bank, zaktualizowane informacje i dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1-3. W przypadkach niezawinionej przez wnioskodawcę długotrwałości procedury zamówień publicznych lub procedur uzyskiwania zgód i pozwoleń administracyjnych, Bank może przedłużyć wnioskodawcy, na jego wniosek, pierwotny termin złożenia wniosku o promesę, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. 14. Wniosek o promesę złożony po upływie terminu, o którym mowa w ust. 13, albo w dniu upływu tego terminu, niespełniający wymagań, o których mowa w ust. 13, podlega zwrotowi. 15. Bank w terminie 30 dni od złożenia przez wnioskodawcę wniosku o promesę na podstawie wcześniejszej kwalifikacji do uzyskania promesy podejmuje w tej sprawie decyzję i zawiadamia o niej wnioskodawcę. 16. Bank, zawiadamiając o udzieleniu promesy, wyznacza wnioskodawcy termin złożenia wniosku o udzielenie kredytu, nie dłuższy niż 4 miesiące, określa wartość wymaganego zabezpieczenia kredytu oraz wskazuje dokumenty niezbędne do rozpatrzenia wniosku o udzielenie kredytu, o których mowa w § 7 ust. 1, a także informuje o ewentualnych dodatkowych wymaganiach, o których mowa w ust. 17. W przypadkach niezawinionej przez wnioskodawcę długotrwałości procesu wyłaniania wykonawcy robót budowlanych Bank może przedłużyć wnioskodawcy, na jego wniosek, pierwotny termin złożenia wniosku o udzielenie kredytu, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. 17. Bank może żądać spełnienia przez wnioskodawcę dodatkowych wymagań, w szczególności związanych z innymi od obowiązujących procedurami wyboru wykonawcy zamówienia na usługi, dostawy lub roboty budowlane, jeżeli wynikają one z warunków pozyskania przez Bank środków na finansowanie kredytu. 18. Wnioski wstępne zakwalifikowane jako oczekujące podlegają zwrotowi wnioskodawcy, jeżeli do dnia 31 sierpnia roku następującego po roku, w którym zostały złożone wnioski wstępne, Bank nie udzieli na ich podstawie promesy lub kwalifikacji do uzyskania promesy. § 7. 1. Do wniosku o udzielenie kredytu dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające wysokość kosztów realizacji przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, 2) informację na temat planowanej wysokości czynszów lub innych opłat za używanie lokalu mieszkalnego i innych dochodów wnioskodawcy, zapewniających pełne pokrycie kosztów eksploatacji i remontów budynku oraz spłatę kredytu zaciągniętego na jego budowę, 3) propozycje zabezpieczenia spłaty kredytu, 4) zaświadczenie właściwego naczelnika urzędu skarbowego oraz właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę z opłacaniem podatków, opłat oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne lub społeczne, a w przypadku gdy wnioskodawca uzyskał decyzję o umorzeniu, odroczeniu płatności, rozłożeniu na raty zaległych płatności albo wstrzymaniu w całości wykonania decyzji naczelnika urzędu skarbowego - odpowiednią decyzję naczelnika urzędu skarbowego, 5) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, umowę albo statut spółki albo statut spółdzielni, 6) dokumenty potwierdzające sytuację ekonomiczno-finansową, w tym: a) bilans sporządzony na dzień kończący poprzedni rok obrotowy wraz z opinią biegłego rewidenta, bilans sporządzony na dzień 30 czerwca roku składania wniosku o udzielenie kredytu i prognozę bilansów na dni kończące 2 następne lata obrotowe, b) rachunek zysków i strat za rok poprzedni, rachunek zysków i strat za pierwsze półrocze roku składania wniosku o udzielenie kredytu i prognozę rachunków zysków i strat za 2 następne lata, c) informacje pozwalające na analizę dotychczasowej i planowanej polityki czynszowej oraz polityki egzekwowania terminowej zapłaty należności czynszowych, d) informacje pozwalające na analizę dotychczasowej i planowanej polityki finansowania aktywów trwałych kapitałem własnym i zobowiązaniami długoterminowymi, jeżeli wnioskodawcą jest spółka handlowa, lub funduszami własnymi i zobowiązaniami długoterminowymi, jeżeli wnioskodawcą jest spółdzielnia, e) informacje pozwalające na analizę zdolności do obsługi zobowiązań, f) informację z banku lub banków, prowadzących rachunki wnioskodawcy, o wysokości obrotów w ciągu ostatnich 3 miesięcy, aktualnym stanie środków, o istniejących zobowiązaniach wobec tych banków, w tym przeterminowanych, 7) porozumienia wnioskodawcy z gminami o przeznaczeniu budowanych lokali na potrzeby osób, o których mowa w § 4 ust. 6, w przypadku gdy wniosek dotyczy lokali dla tych osób, 8) listę kandydatów na lokatorów co najmniej 80 % lokali mieszkalnych finansowanych z udziałem kredytu oraz listę podmiotów deklarujących chęć nabycia praw do pozostałych lokali, 9) w przypadku przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych polegających na zakupie nieruchomości wraz z budynkiem i zmianie sposobu użytkowania tego budynku lub jego części na cele mieszkalne albo zakupie nieruchomości wraz z inwestycją będącą w trakcie realizacji i dokończeniu tej inwestycji - odpis z księgi wieczystej albo inny dokument potwierdzający prawo własności nieruchomości, w przypadku braku księgi wieczystej. 2. Opinię biegłego rewidenta, o której mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a), należy dołączyć do wniosku o udzielenie kredytu niezależnie od spełnienia warunków określonych w art. 64 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. § 8. 1. Wniosek o udzielenie kredytu złożony w Banku, w terminie określonym w § 6 ust. 16, spełniający wymagania określone w § 7, podlega rejestracji w terminie 14 dni od dnia jego złożenia w Banku. 2. Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań określonych w § 7, Bank wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia dokumentacji, wskazując wymagania, których wniosek nie spełnia, oraz wyznacza termin, nie dłuższy niż 21 dni, na jego uzupełnienie. 3. Bank zwraca bez rozpatrzenia wniosek złożony po upływie terminu, o którym mowa w § 6 ust. 16, albo nieuzupełniony w terminie, o którym mowa w ust. 2. 4. Wniosek o udzielenie kredytu podlega ocenie przez Bank w zakresie: 1) potwierdzenia wiarygodności kredytowej wnioskodawcy, 2) zdolności do spłaty kredytu w terminie nie dłuższym niż określony w § 12 ust. 3, 3) kosztu budowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, który dla żadnego z budynków objętych przedsięwzięciem inwestycyjno-budowlanym nie może przekraczać wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego będącego podstawą określenia wysokości czynszu za najem lokali mieszkalnych, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o udzielenie kredytu na obszarze, na którym jest realizowane przedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane; w przypadkach związanych z wyjątkowymi utrudnieniami i ograniczeniami dla prowadzenia przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, w tym ograniczeniami wynikającymi z ochrony zabytków, Bank może dopuścić nieznacznie wyższy koszt budowy, 4) spełnienia warunków udzielenia kredytu, o których mowa w ustawie i w rozporządzeniu. § 9. 1. W terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia rejestracji wniosku o udzielenie kredytu, na podstawie oceny, o której mowa w § 8 ust. 4, Bank przyznaje kredyt bądź odmawia jego udzielenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie wnioskodawcę. Zawiadomienie o odmowie udzielenia kredytu zawiera uzasadnienie. 2. Bank może odmówić udzielenia kredytu w przypadku, gdy informacje podane przez wnioskodawcę we wniosku wstępnym, wniosku o promesę lub wniosku o udzielenie kredytu okazały się fałszywe lub parametry przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego zadeklarowane we wniosku wstępnym nie zostały, z winy wnioskodawcy, dotrzymane. 3. Kredyt może być udzielony jedynie na realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, którego: 1) realizacja nie została rozpoczęta przed dniem zawiadomienia wnioskodawcy o udzieleniu promesy na to przedsięwzięcie, 2) wykonawcy zamówienia na usługi, dostawy i roboty budowlane zostali wyłonieni zgodnie z wymaganiami Banku wynikającymi z dodatkowych warunków, o których mowa w § 6 ust. 17. 4. Przez rozpoczęcie przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego rozumie się: 1) podjęcie robót ziemnych w formie wykopów do posadowienia budynku - w przypadku przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego polegającego na budowie, 2) podjęcie robót budowlanych - w przypadku przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego polegającego na przebudowie, nadbudowie, rozbudowie, zmianie sposobu użytkowania lub dokończeniu inwestycji będącej w trakcie realizacji, z wyjątkiem przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, o którym mowa w pkt 3, 3) zakup nieruchomości - w przypadku przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego polegającego na zakupie nieruchomości wraz z budynkiem i zmianie sposobu użytkowania tego budynku na cele mieszkalne albo zakupie nieruchomości wraz z inwestycją będącą w trakcie realizacji i dokończeniu tej inwestycji. 5. Zawiadamiając o przyznaniu kredytu, Bank określa termin zawarcia umowy kredytu, nie dłuższy niż 2 miesiące, oraz wykaz dokumentów niezbędnych do jej zawarcia. § 10. 1. Okres wypłaty kredytu nie może być dłuższy niż 24 miesiące, licząc od dnia zawarcia umowy kredytu. 2. Kredyt jest uruchamiany po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych kredytobiorcy, w wysokości co najmniej 25 % planowanego kosztu realizacji przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego oraz po ustanowieniu zabezpieczenia spłaty kredytu. § 11. 1. Stopa oprocentowania kredytu udzielonego na realizację przedsięwzięć inwestycyjno-budowlanych jest zmienna, ustalana w stosunku rocznym jako stopa efektywna w wysokości 50 % stopy redyskontowej weksli przyjmowanych do redyskonta przez Narodowy Bank Polski, jednak nie niższa niż 3,5 % w stosunku rocznym. 2. Bank może zażądać zwrotu kredytu lub jego części w przypadku wykorzystania kredytu lub jego części niezgodnie z celem, na który kredyt został udzielony, lub zmiany przeznaczenia lokali wybudowanych przy udziale kredytu ze środków Funduszu, określając termin spłat i wysokość odsetek. § 12. 1. Zadłużenie z tytułu kredytu udzielonego na realizację przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego jest spłacane w ratach miesięcznych. 2. Kwotę pierwszej miesięcznej spłaty zadłużenia, o którym mowa w ust. 1, ustala się w wysokości od 0,30 % do 0,38 % kwoty udzielonego kredytu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Kwotę pierwszej miesięcznej spłaty zadłużenia oraz kwotę kredytu ustala się w wysokości umożliwiającej spłatę zadłużenia kredytowego w okresie nieprzekraczającym 35 lat. Do okresu tego wlicza się okres odroczenia spłaty kredytu. 4. Kwoty kolejnych miesięcznych spłat zadłużenia w pozostałym okresie spłaty podlegają, w okresach kwartalnych, zwiększeniu o kwartalny wzrost cen produkcji budowlano-montażowej, ustalony na podstawie ostatnio ogłoszonej zmiany cen produkcji budowlano-montażowej w stosunku do kwartału poprzedniego. Jeżeli ogłoszona zmiana cen wskazuje na wzrost cen niższy od 0,3 % lub spadek cen, to kolejna spłata jest powiększana o 0,3 %. 5. Kredytobiorca może wnosić spłaty wyższe od ustalonych w umowie kredytu. 6. Kwartalną zmianę cen, o której mowa w ust. 4, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w Dzienniku Urzędowym Głównego Urzędu Statystycznego w terminie 50 dni po ostatnim dniu kwartału. 7. Bank przeznacza środki wnoszone przez kredytobiorcę w pierwszej kolejności na spłatę odsetek, a następnie na spłatę kredytu. 8. Odsetki naliczone za okres odroczenia spłaty kredytu oraz odsetki przekraczające kwoty spłat, o których mowa w ust. 2 i 4, dopisuje się do stanu zadłużenia kredytobiorcy na ostatni dzień każdego miesiąca."; 2) w § 12e dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kredyt jest uruchamiany po udokumentowaniu zaangażowania środków własnych kredytobiorcy, w wysokości co najmniej 25 % planowanego kosztu realizacji komunalnej infrastruktury technicznej, oraz po ustanowieniu zabezpieczenia spłaty kredytu."; 3) § 12f otrzymuje brzmienie: "§ 12f. Stopa oprocentowania kredytu jest zmienna, ustalana w stosunku rocznym jako stopa nominalna w wysokości 50 % stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski, jednak nie niższa niż 3,5 % w stosunku rocznym."; 4) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Do udzielania i spłaty kredytów, które będą udzielone po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane objęte wnioskami wstępnymi złożonymi do dnia 30 września 2002 r., stosuje się przepisy dotychczasowe, z wyjątkiem § 10 i § 11 ust. 2 zdanie drugie, a także przepisy § 11 oraz § 12 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. § 3. 1. Do wniosków wstępnych, złożonych od dnia 30 czerwca 2003 r. do dnia 30 września 2003 r., stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, z wyjątkiem § 3 ust. 3 oraz § 12 ust. 2. 2. Kwotę pierwszej miesięcznej spłaty zadłużenia z tytułu kredytów, które będą udzielone na przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane, objęte wnioskami wstępnymi, o których mowa w ust. 1, ustala się w wysokości od 0,24 % do 0,38 % kwoty udzielonego kredytu. § 4. 1. Wnioski wstępne złożone w terminie od dnia 30 czerwca 2003 r. do dnia 30 września 2003 r. stają się wnioskami wstępnymi o kwalifikację do uzyskania promesy, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 2. Kwalifikacje do ubiegania się o udzielenie kredytu na przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane objęte wnioskami wstępnymi złożonymi w terminie od dnia 30 czerwca 2003 r. do dnia 30 września 2003 r., dokonane przez Bank na podstawie § 5a ust. 5 pkt 1 lub pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu dotychczasowym, stają się kwalifikacjami do uzyskania promesy, o których mowa w § 6 ust. 8 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 3. Wnioski wstępne złożone w terminie od dnia 30 czerwca 2003 r. do dnia 30 września 2003 r. przez wnioskodawców, których Bank zaliczył do grupy wnioskodawców oczekujących na podstawie § 5a ust. 5 pkt 3 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu dotychczasowym, stają się wnioskami oczekującymi, o których mowa w § 6 ust. 9 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 4. Na podstawie wniosków wstępnych, o których mowa w ust. 1, których ocena punktowa wskazuje, że zostaną one zakwalifikowane do uzyskania promesy, Bank może udzielić promesy wnioskodawcom, jeżeli w terminie wyznaczonym przez Bank złożą dokumenty określone w § 4 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 5. Bank decyduje o uprawnieniu do ubiegania się o udzielenie promesy na podstawie wniosków wstępnych, o których mowa w ust. 1, zgodnie z planem finansowym Funduszu zatwierdzonym przez radę nadzorczą Banku, i indywidualnie powiadamia o tym uprawnionych wnioskodawców. 6. Przepis § 6 ust. 12 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio. § 5. 1. Do spłaty kredytów, udzielonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się § 10 i 11 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu dotychczasowym. 2. Bank i kredytobiorca mogą w drodze umowy zmieniającej umowę kredytu, zwanej dalej "umową zmieniającą", ustalić, że do spłaty kredytów, o których mowa w ust. 1, stosuje się § 11 ust. 1 i § 12 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. Dla kredytów, o których mowa w ust. 1, dla których pierwsza miesięczna spłata zadłużenia z tytułu kredytu przypada po dniu zawarcia umowy zmieniającej, kwotę pierwszej spłaty można ustalić w umowie zmieniającej w wysokości umożliwiającej skrócenie przewidywanego okresu spłaty, nie mniejszej niż 0,24 % i nie większej niż 0,38 % kwoty udzielonego kredytu. 4. Dla kredytów, o których mowa w ust. 1, dla których pierwsza miesięczna spłata zadłużenia z tytułu kredytu przypadła przed dniem zawarcia umowy zmieniającej, kwotę miesięcznej spłaty, przypadającej po dniu zawarcia umowy zmieniającej, ustala się w tej umowie w wysokości umożliwiającej skrócenie przewidywanego okresu spłaty, nie mniejszej niż 0,24 % i nie większej niż 0,38 % zadłużenia z tytułu kredytu, istniejącego w dniu zawarcia umowy zmieniającej. Kwoty kolejnych miesięcznych spłat zadłużenia w pozostałym okresie spłaty podlegają zwiększeniu zgodnie z § 12 ust. 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. § 6. 1. W stosunku do wniosków wstępnych złożonych w Banku w terminie od dnia 30 czerwca 2003 r. do dnia 30 września 2003 r. Bank dokonuje oceny wiarygodności kredytowej, o której mowa w § 6 ust. 1-3 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, przed podjęciem decyzji, o których mowa w § 6 ust. 8 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 2. Negatywna ocena wiarygodności kredytowej wnioskodawcy, niezależnie od uzyskanej oceny, o której mowa w § 5a ust. 1 lub 4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu dotychczasowym, stanowi przesłankę do odmowy udzielenia promesy, odmowy kwalifikacji do uzyskania promesy albo do odmowy zakwalifikowania wniosku wstępnego jako oczekującego. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (poz. 803) KRYTERIA OCENY PUNKTOWEJ WNIOSKÓW WSTĘPNYCH1) I. Ocena planowanego przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego Lp.Nazwa kryteriumDefinicja (i norma) kryteriumOcena (w punktach) 1234 I.1Działania na rzecz integracji osób niepełnosprawnychWnioskodawca jest stroną porozumienia z gminą lub organizacją działającą na rzecz osób niepełnosprawnych, w którym wnioskodawca zobowiązuje się do wynajęcia wskazanej przez gminę lub taką organizację osobie niepełnosprawnej mieszkania dostosowanego do jej potrzeb, wybudowanego ze środków kredytu10,00 I.2Wskaźnik powierzchniowy budynkuStosunek powierzchni użytkowej do powierzchni całkowitej netto budynku jest wyższy niż 0,7010,00 I.3Wielkość przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanegoPrzedsięwzięcie obejmuje co najmniej 20 lokali mieszkalnych finansowanych z udziałem kredytu ze środków Funduszu10,00 I.4Struktura własności budynkuPowierzchnia lokali mieszkalnych finansowanych z udziałem kredytu ze środków Funduszu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do tych lokali oraz powierzchnią lokali użytkowych i pomieszczeń im przynależnych, jeżeli stanowić będą własność wnioskodawcy, finansowaną ze środków wnioskodawcy i przeznaczoną na wynajem, stanowi 100 % powierzchni inwestycji10,00 I.5Koszty budowyStosunek kosztu całkowitego przedsięwzięcia finansowanego ze środków Funduszu (w przeliczeniu na 1 m2 powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych finansowanych ze środków Funduszu) do wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m2 powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych, obowiązującego na obszarze, na którym zlokalizowane będzie przedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane (x w %, 0 pkt, jeżeli x jest równy bądź wyższy od 100 %) _________ 1) Ocenę wyrażoną w punktach oraz wskaźniki wykorzystywane do jej obliczenia zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku. II. Polityka w zakresie rozwoju lokalnego i regionalnego Lp.Nazwa kryteriumDefinicja (i norma) kryteriumOcena (w punktach) 1234 II.1Deficyt mieszkań w gminieWskaźnik liczby lokali mieszkalnych w gminie w przeliczeniu na 1.000 mieszkańców jest niższy od średniej wartości wskaźnika dla danej kategorii wielkościowej gmin wg danych GUS - stan na koniec roku poprzedzającego rok składania wniosku2)5,00 II.2Udział mieszkaniowego zasobu gminy3) oraz mieszkań w zasobach towarzystw budownictwa społecznego, współfinansowanych przez Fundusz, w zasobach mieszkaniowych w gminie ogółemWskaźnik udziału czynszowych zasobów komunalnych i zasobów towarzystw budownictwa społecznego, współfinansowanych przez Fundusz, w gminie jest niższy od średniej wartości wskaźnika dla danej kategorii wielkościowej gmin według danych GUS - stan na koniec roku poprzedzającego rok składania wniosku10,00 II.3Zapotrzebowanie na mieszkania finansowane z udziałem środków FunduszuIstnieje ryzyko pojawienia się pustostanów w lokalach mieszkalnych finansowanych z udziałem kredytu ze środków Funduszu w gminie, na terenie której planowane jest przedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane, oceniane na podstawie opinii eksperckiej4)Jeżeli ryzyko jest niskie 20,00, jeżeli ryzyko jest średnie 10,00, jeżeli wysokie 0,00 II.4Modernizacja istniejących budynkówPrzedsięwzięcie inwestycyjno-budowlane polega na adaptacji lub przebudowie istniejących budynków10,00 II.5Sposób kwalifikacji najemców mieszkańWnioskodawca dopuszcza wynajmowanie mieszkań najemcom spoza gminy, co potwierdzone jest brakiem ograniczeń w statucie lub umowie spółki lub w regulaminie wynajmowania mieszkań5,00 ____________ 2) Uwzględnia się następujące kategorie wielkości gmin: do 10,0 tys. mieszkańców, od 10,0 do 49,9 tys., od 50,0 do 199,9 tys., powyżej 200,0 tys. mieszkańców. 3) Przez mieszkaniowy zasób gminy rozumie się mieszkania stanowiące własność gminy przeznaczone na wynajem osobom fizycznym. 4) Opinię opracowuje Bank na podstawie informacji o inwestycjach w gminie kredytowanych z udziałem środków Funduszu oraz o sytuacji społeczno-gospodarczej w gminie i regionie, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji na rynku pracy. III. Kryteria kredytowe Lp.Nazwa kryteriumDefinicja (i norma) kryteriumOcena (w punktach) 1234 III.1Udział kredytu w finansowaniu przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanegoWskaźnik udziału kredytu w wartości przedsięwizięcia (x w %)(70 % - x) * 200 III.2Wskaźnik pierwszej spłatyWskaźnik pierwszej spłaty (x w %). Ocenę kryterium określa się dla wskaźnika pierwszej spłaty na poziomie od 0,30 do 0,38 kwoty udzielonego kredytu(x - 0,3 %) * 20.000 III.3Współpraca wnioskodawcy z Bankiem w zakresie zawartych umów kredytu w okresie 12 miesięcy poprzedzających ostateczny termin złożenia wniosku wstępnegoNie odnotowano przeterminowanych należności z tytułu spłaty kredytów (za przeterminowaną uznaje się każdą należność powyżej 10 zł, która nie wpłynęła do 4. dnia po terminie wyznaczonym w umowie)5,00 Odnotowano terminowe wywiązywanie się z warunków umów w zakresie sprawozdawczości i ubezpieczeń5,00 III.4Terminowość realizacji przedsięwzięć w okresie 24 miesięcy poprzedzających ostateczny termin złożenia wniosku wstępnegoWszystkie wnioski o udzielenie promesy lub udzielenie kredytu zostały złożone w terminie określonym odpowiednio w § 6 ust. 13 bądź w § 6 ust. 16, przy czym nie uwzględnia się rezygnacji z przyznanych kwalifikacji/promes złożonych w Banku w terminie do 30 dni od daty zawiadomienia o kwalifikacji/przyznaniu promesy5,00 Wszystkie przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlane zostały zakończone w terminie wynikającym z umowy kredytu5,00 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 16, poz. 167 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271, Nr 216, poz. 1824 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu i terminu powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz emerytalny o zawarciu umowy z członkiem oraz dokonywania wypłaty transferowej (Dz. U. Nr 86, poz. 804) Na podstawie art. 85 pkt 3-7 i art. 123a ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób i termin zawiadamiania otwartego funduszu przez członka o przystąpieniu do innego otwartego funduszu; 2) tryb i terminy powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz o zawarciu umowy z członkiem funduszu oraz zakres danych, jakie powinno zawierać powiadomienie; 3) szczegółowe zasady wycofywania przez otwarty fundusz zgłoszenia o zawarciu umowy z członkiem oraz wykreślania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych wpisu w Centralnym Rejestrze Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych; 4) szczegółowy sposób ustalania i rozliczania podlegającej zwrotowi nienależnie otrzymanej składki przez otwarty fundusz; 5) wzór zawiadomienia o zawarciu umowy z innym otwartym funduszem; 6) termin i tryb dokonywania wypłat transferowych, o których mowa w art. 70 ust. 2 i art. 119 oraz w przepisach rozdziałów 12 i 13 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 7) zasady współdziałania Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz otwartych funduszy i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy dokonywaniu rozliczeń wypłat transferowych; 8) sposób rozdysponowania odsetek z tytułu przechowywania na rachunku środków przekazanych przez otwarte fundusze w ramach rozliczania tej wypłaty. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 2) Zakładzie - oznacza to Zakład Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)); 3) Komisji Nadzoru - oznacza to Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, o której mowa w ustawie; 4) Krajowym Depozycie - oznacza to Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A.; 5) Centralnym Rejestrze Członków - oznacza to prowadzony przez Zakład Centralny Rejestr Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; 6) dotychczasowym funduszu - oznacza to otwarty fundusz, którego członek przystąpił do innego otwartego funduszu; 7) nowym funduszu - oznacza to otwarty fundusz, do którego przystąpił członek innego otwartego funduszu; 8) nowym członku - oznacza to osobę fizyczną, która zawarła umowę o członkostwo albo na której nazwisko został otwarty rachunek w trybie art. 128 ustawy, a przynależność tego członka do otwartego funduszu nie została jeszcze potwierdzona zarejestrowaniem w Centralnym Rejestrze Członków; 9) umowie o członkostwo - oznacza to umowę zawartą między otwartym funduszem a osobą występującą z wnioskiem o przyjęcie do otwartego funduszu, na podstawie której następuje uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu; 10) rejestrze członków - oznacza to rejestr członków otwartego funduszu, prowadzony przez otwarty fundusz, o którym mowa w ustawie; 11) koncie ubezpieczonego - oznacza to konto, o którym mowa w przepisach rozdziału 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, prowadzone przez Zakład. § 3. 1. Otwarty fundusz przekazuje do Zakładu zgłoszenie o przystąpieniu członka do funduszu, w formie zestawienia. 2. Zestawienie zawiera następujące dane: 1) dane osobowe: a) imiona i nazwisko, b) datę urodzenia, c) numer powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności PESEL i numer identyfikacji podatkowej NIP, a w przypadku gdy członek funduszu nie ma numeru PESEL i numeru NIP lub jednego z nich - w miejsce brakującego numeru odpowiednio serię i numer dowodu osobistego lub paszportu; 2) datę zawarcia umowy o członkostwo, a także godzinę, jeżeli uzyskanie członkostwa nie nastąpiło w trybie art. 128 ustawy. 3. Otwarty fundusz sporządza osobne zgłoszenie o przystąpieniu członka do funduszu dla: 1) osób, które złożyły oświadczenia o dotychczasowym nieuczestniczeniu w otwartym funduszu; 2) osób, które złożyły oświadczenie o uczestnictwie w innym otwartym funduszu; 3) osób, które uzyskały członkostwo w funduszu z chwilą otwarcia rachunku w trybie art. 128 ustawy. 4. Zestawienie jest sporządzane w formie elektronicznej. § 4. 1. Zestawienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, jest przekazywane do Zakładu, nie później niż do godziny 1400 szóstego dnia roboczego następującego po dniu zawarcia umowy o członkostwo lub uzyskaniu członkostwa w trybie art. 128 ustawy. 2. Zestawienie niespełniające wymogów określonych w § 3 ust. 3 i 4 Zakład odrzuca w całości bądź poszczególne jego pozycje. Zakład niezwłocznie informuje otwarty fundusz o odrzuceniu zestawienia w całości lub w części, z podaniem przyczyny. 3. Dane zawarte w zestawieniu są przekazywane w formie elektronicznej. 4. Zakład informuje Komisję Nadzoru o otrzymaniu zestawienia od otwartego funduszu w terminie dwóch dni roboczych od dnia jego otrzymania. 5. Informacja, o której mowa w ust. 4, zawiera: 1) datę otrzymania zestawienia od otwartego funduszu; 2) liczbę osób objętych otrzymanym zestawieniem; 3) informację o braku w zestawieniu danych, o których mowa w § 3 ust. 2, lub o innych brakach oraz liczbę odrzuconych z tego powodu zestawień lub poszczególnych pozycji zestawienia. 6. Informacja, o której mowa w ust. 4, zostaje przekazana w formie elektronicznej. § 5. Zakład przyjmuje lub odmawia przyjęcia zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu w drugim dniu roboczym po otrzymaniu zestawienia, o którym mowa w § 3 ust. 1, ale nie wcześniej niż w ósmym dniu roboczym następującym po dniu zawarcia umowy o członkostwo. § 6. 1. Zakład odmawia przyjęcia zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu, jeżeli: 1) z przedstawionych danych wynika, że zgłoszona osoba podpisała umowę wcześniej z innym otwartym funduszem, a umowa ta została zgłoszona w terminie; 2) zgłoszona osoba dokonała zawarcia umowy o członkostwo z więcej niż jednym otwartym funduszem, w tym samym dniu i o tej samej godzinie; 3) zgłoszenie nie zawiera danych, o których mowa w § 3 ust. 2. 2. Zakład informuje o odmowie przyjęcia zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu, w terminie czterech dni roboczych: 1) otwarty fundusz - podając dane wymienione w § 3 ust. 2, odrębnie dla każdego zestawienia, o którym mowa w § 3 ust. 3; 2) Komisję Nadzoru - podając liczbę osób, których zgłoszenie o przystąpieniu członka do funduszu nie zostało przyjęte, odrębnie dla każdego zestawienia, o którym mowa w § 3 ust. 3. 3. W informacji o odmowie przyjęcia zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu Zakład podaje przyczynę odmowy. § 7. 1. W przypadku przyjęcia zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu Zakład wpisuje na koncie ubezpieczonego oraz w Centralnym Rejestrze Członków informację o członkostwie w otwartym funduszu w terminie, o którym mowa w § 5. 2. Jeżeli przyjęte zgłoszenie o przystąpieniu członka do funduszu dotyczy osoby wymienionej w zestawieniu, o którym mowa w § 3 ust. 3 pkt 1, Zakład wpisuje na koncie ubezpieczonego oraz w Centralnym Rejestrze Członków informację o członkostwie w otwartym funduszu po stwierdzeniu, że został spełniony warunek, o którym mowa w art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy, w terminie 30 dni roboczych od dnia otrzymania zestawienia. 3. W terminie 30 dni roboczych od dnia otrzymania zestawienia, o którym mowa w § 3 ust. 3 pkt 1, Zakład informuje otwarty fundusz, czy osoba, która zawarła umowę z funduszem, spełnia warunki, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy. 4. Zakład informuje Komisję Nadzoru o liczbie osób wpisanych i niewpisanych do Centralnego Rejestru Członków, odrębnie dla każdego otwartego funduszu i każdego zestawienia, o którym mowa w § 3 ust. 3. 5. Jeżeli po poinformowaniu otwartego funduszu o niespełnieniu przez osobę, która zawarła umowę z funduszem, warunków, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy, Zakład stwierdzi, że w dniu zawarcia umowy istniały faktyczne i prawne podstawy do spełnienia tych warunków, niezwłocznie wpisuje na koncie ubezpieczonego oraz w Centralnym Rejestrze Członków informację o członkostwie w funduszu, informując o tym fundusz i Komisję Nadzoru. 6. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 5, zostało dokonane więcej niż jedno zgłoszenie o przystąpieniu członka do funduszu, Zakład przyjmuje zgłoszenie dotyczące tej umowy o członkostwo, która została zawarta jako pierwsza po zaistnieniu faktycznych i prawnych podstaw do spełnienia warunków, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy, i zgłoszona w terminie. § 8. 1. Otwarty fundusz zawiadamia osobę przystępującą do otwartego funduszu o odmowie przyjęcia przez Zakład zgłoszenia o zawarciu umowy o członkostwo, z podaniem przyczyny odmowy przyjęcia zgłoszenia. 2. Zawiadomienie jest przesyłane przesyłką poleconą w terminie siedmiu dni roboczych od dnia otrzymania przez otwarty fundusz informacji, o której mowa w § 6 ust. 2, lub informacji o niespełnieniu warunków, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy. § 9. 1. Otwarty fundusz powiadamia Zakład o wycofaniu zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu, nie później niż szóstego dnia roboczego po dniu, w którym została stwierdzona nieważność umowy o członkostwo. 2. Powiadomienie jest przekazywane w formie elektronicznej i zawiera dane osobowe członka, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1. 3. Nie później niż drugiego dnia roboczego po dniu otrzymania powiadomienia Zakład zawiadamia otwarty fundusz o wstrzymaniu przekazywania składek od dnia przesłania tego zawiadomienia. 4. Nie później niż szóstego dnia roboczego po dniu otrzymania powiadomienia Zakład przekazuje otwartemu funduszowi dane, o których mowa w § 11 ust. 1. 5. O wycofaniu zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu otwarty fundusz powiadamia osobę, której zgłoszenie dotyczyło, przesyłką poleconą, nie później niż siódmego dnia roboczego po dniu, w którym została stwierdzona nieważność umowy. 6. Nie później niż szóstego dnia roboczego po otrzymaniu powiadomienia Zakład dokonuje zmian odpowiednich zapisów na koncie ubezpieczonego i w Centralnym Rejestrze Członków. 7. O dokonaniu zmian zapisów Zakład informuje otwarty fundusz nie później niż szóstego dnia roboczego od ich dokonania. § 10. 1. W przypadku stwierdzenia przez Zakład z urzędu, że wpis do Centralnego Rejestru Członków jest nieprawidłowy, Zakład dokonuje wykreślenia tego wpisu. 2. Nie później niż szóstego dnia roboczego po dniu stwierdzenia nieprawidłowości Zakład zawiadamia otwarty fundusz o wykreśleniu wpisu oraz przekazuje dane, o których mowa w § 11 ust. 1. 3. Zawiadomienie o wykreśleniu wpisu jest przekazywane w formie elektronicznej. 4. Nie później niż siódmego dnia roboczego po dniu stwierdzenia nieprawidłowości Zakład zawiadamia o wykreśleniu wpisu osobę, której ten wpis dotyczył. § 11. 1. Jeżeli następuje zwrot nienależnie otrzymanej składki, Zakład zawiadamia otwarty fundusz o nominalnej wartości poszczególnych składek przekazanych przez Zakład podlegających zwrotowi, dacie obciążenia rachunku bankowego Zakładu oraz okresie, za który były przekazane. 2. Jeżeli zwrot nienależnej składki następuje w wyniku unieważnienia umowy z otwartym funduszem lub zmiany przez Zakład z urzędu nieprawidłowego wpisu w Centralnym Rejestrze Członków, nie później niż szóstego dnia roboczego po dniu otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, otwarty fundusz przesyła do Zakładu informację zawierającą: 1) wysokość kwot otrzymanych w wyniku umorzenia jednostek rozrachunkowych uzyskanych za nienależnie otrzymane poszczególne składki, podane przez Zakład w zawiadomieniu; 2) nominalną wartość opłat pobranych od nienależnie otrzymanych poszczególnych składek przekazanych przez Zakład, przez zarządzające otwartym funduszem towarzystwo. 3. W przypadku gdy przekazanie do otwartego funduszu nienależnej składki nastąpiło z przyczyn leżących po stronie Zakładu, a otwarty fundusz dokonał wypłaty transferowej, Zakład przesyła do tego funduszu zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1. 4. Otwarty fundusz, o którym mowa w ust. 3, przesyła do Zakładu informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1. 5. Umorzenie jednostek rozrachunkowych uzyskanych za nienależnie otrzymane składki przekazane przez Zakład następuje według wartości jednostki rozrachunkowej z dnia poprzedzającego przesłanie informacji, o której mowa w ust. 2. 6. Informacje, o których mowa w ust. 2 i 4, oraz zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 i 3, są przekazywane w formie elektronicznej. 7. Jeżeli Zakład przekazał składkę wraz z odsetkami ustawowymi, do odsetek tych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-6. § 12. 1. Jeżeli osoba, której zgłoszenie o przystąpieniu członka do funduszu zostało wycofane, była zgłoszona przez inne otwarte fundusze i zgłoszenia te zostały przez Zakład odrzucone, z przyczyn określonych w § 6 ust. 1 pkt 1, nie później niż drugiego dnia roboczego po dniu otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w § 9 ust. 1, o ustaniu okoliczności uzasadniającej odmowę przyjęcia zgłoszenia Zakład zawiadamia otwarty fundusz, z którym osoba podpisała umowę najwcześniej i umowa ta została zgłoszona w terminie. 2. Jeżeli osoba wymieniona w zawiadomieniu nie jest stroną umowy o członkostwo otwartego funduszu, do którego zawiadomienie to zostało przekazane, otwarty fundusz zawiadamia o tym Zakład nie później niż siódmego dnia roboczego po dniu otrzymania zawiadomienia. 3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, była zgłoszona jeszcze przez inny otwarty fundusz, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 4. Zawiadomienie o ustaniu okoliczności uzasadniającej odmowę przyjęcia zgłoszenia jest przekazywane w formie elektronicznej. 5. O otrzymaniu zawiadomienia o ustaniu okoliczności uzasadniającej odmowę przyjęcia zgłoszenia otwarty fundusz zawiadamia członka funduszu, przesyłką poleconą, nie później niż siódmego dnia roboczego po jego otrzymaniu. 6. Zakład dokonuje odpowiednich zmian na koncie ubezpieczonego i w Centralnym Rejestrze Członków nie później niż ósmego dnia roboczego po dniu wysłania zawiadomienia o ustaniu okoliczności uzasadniającej odmowę przyjęcia zgłoszenia. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do przypadku, o którym mowa w § 10. § 13. 1. Zakład pomniejsza kwotę składek odprowadzanych do otwartego funduszu, o kwotę ustaloną zgodnie z art. 100a ust. 1a, 3, 4, 6 lub 7 ustawy, w najbliższym terminie odprowadzania składek po wysłaniu zawiadomienia, o którym mowa w § 11 ust. 1, a w przypadku, o którym mowa w § 11 ust. 2 lub 3, po otrzymaniu od otwartego funduszu informacji, nie wcześniej jednak niż w dniu dokonania zmiany w Centralnym Rejestrze Członków. 2. W przypadku gdy osoba jest członkiem innego otwartego funduszu, Zakład odprowadza do tego otwartego funduszu kwotę, o której mowa w art. 100a ust. 1a, 3, 4 lub 9 ustawy, za okres członkostwa w tym otwartym funduszu, w dniu dokonania pomniejszenia, nie wcześniej jednak niż w dniu wpisania do Centralnego Rejestru Członków funduszu ustalonego zgodnie z § 12. 3. W przypadku wycofania przez otwarty fundusz zgłoszenia o przystąpieniu członka do funduszu osoby, dla której Zakład ustala członkostwo zgodnie z § 12, pomniejszenia dokonuje się nie wcześniej niż w dniu wpisania do Centralnego Rejestru Członków funduszu ustalonego zgodnie z § 12. § 14. 1. Członek otwartego funduszu, zawierając umowę o członkostwo z innym otwartym funduszem, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić, w formie pisemnej, o zawarciu tej umowy dotychczasowy fundusz. Wzór zawiadomienia stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Zawiadomienie doręcza się dotychczasowemu funduszowi osobiście lub przesyłką listową. § 15. Wypłata transferowa środków znajdujących się na rachunku członka otwartego funduszu odbywa się w terminach określonych w art. 122 ust. 1 ustawy. § 16. 1. Środki zgromadzone na rachunku członka dotychczasowego funduszu są przekazywane, w ramach wypłaty transferowej, do nowego funduszu, z którym członek zawarł umowę o członkostwo, w najbliższym terminie dokonania wypłaty transferowej, jeżeli członek zawrze umowę o członkostwo w nowym funduszu do dwudziestego piątego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, oraz dokona czynności, o których mowa w § 14 ust. 1, i uiści opłatę, o której mowa w art. 119 ust. 2 ustawy. 2. Jeżeli umowa o członkostwo została zawarta później niż dwudziestego piątego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, wypłata transferowa zostanie dokonana w następnym najbliższym terminie, pod warunkiem dokonania czynności, o których mowa w § 14 ust. 1, i uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 119 ust. 2 ustawy. § 17. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 128 ust. 1 lub art. 131 ust. 1 ustawy, środki przypadające uprawnionemu współmałżonkowi są przekazywane na jego rachunek w otwartym funduszu, w ramach wypłaty transferowej, w najbliższym terminie jej dokonania, jeżeli do dwudziestego piątego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc dokonania wypłaty transferowej zostaną przedstawione dokumenty stanowiące podstawę do dokonania przeniesienia środków zgromadzonych na rachunku członka w ramach wypłaty transferowej i zostanie wskazany rachunek, na który mają być przeniesione te środki. 2. W przypadku gdy zawarcie umowy o członkostwo przez byłego współmałżonka z nowym funduszem nastąpi później niż w dwudziestym piątym dniu miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, wypłata transferowa nastąpi w następnym najbliższym terminie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, współmałżonek uprawniony do otrzymania środków wskazuje na piśmie otwarty fundusz, do którego zostanie przekazana wypłata transferowa przysługujących mu środków po byłym współmałżonku. § 18. 1. Dotychczasowy fundusz przesyła do Zakładu, w dwunastym dniu miesiąca, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, imienne wykazy członków zmieniających ten fundusz, w najbliższym terminie dokonania wypłaty transferowej, sporządzone na podstawie złożonych przez członków dotychczasowego funduszu zawiadomień, o których mowa w § 14 ust. 1. 2. W przypadku, o którym mowa w § 17 ust. 1, otwarty fundusz, z którego zostanie dokonana wypłata transferowa na rzecz współmałżonka uprawnionego do otrzymania środków, przesyła do Zakładu w dwunastym dniu miesiąca, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, imienne wykazy członków, z rachunków których mają być przekazane środki. 3. Imienne wykazy członków, o których mowa w ust. 1, zawierają dane osobowe członka, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1. 4. Imienny wykaz członków, o którym mowa w ust. 2, zawiera dane osobowe członka, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1, z rachunku którego nastąpi wypłata transferowa na rzecz uprawnionego współmałżonka, oraz członka, na rachunek którego przeniesione zostaną środki wypłaty transferowej. § 19. 1. Imienne wykazy członków, o których mowa w § 18 ust. 1 i 2, są sporządzane w formie elektronicznej w jedenastym dniu miesiąca, w którym jest dokonywana wypłata transferowa, na podstawie zawiadomień, o których mowa w § 14 ust. 1, doręczonych do otwartego funduszu przed dniem sporządzenia wykazów. 2. Zakład wzywa dotychczasowe fundusze, w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania imiennych wykazów członków, o których mowa w § 18 ust. 1 i 2, do wyjaśnienia stwierdzonych nieprawidłowości, w szczególności w przypadku stwierdzenia umieszczenia w wykazie członków niezarejestrowanych w Centralnym Rejestrze Członków, o czym informuje Komisję Nadzoru. § 20. 1. Zakład w dziesiątym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej: 1) dokonuje ustalenia zgodności danych osób przystępujących do otwartych funduszy w trybie zmiany otwartego funduszu, które zostały zgłoszone do Zakładu przez nowy fundusz oraz przez dotychczasowy fundusz w trybie § 18 ust. 1; w przypadku stwierdzenia rozbieżności Zakład wzywa otwarte fundusze do złożenia wyjaśnień, o czym niezwłocznie informuje Komisję Nadzoru; 2) sporządza listę członków otwartych funduszy, z rachunków których dokona się wypłata transferowa w związku ze zmianą otwartego funduszu przez członka; 3) sporządza listę członków otwartych funduszy, z rachunków których dokona się wypłata transferowa, wraz ze wskazaniem danych osobowych członków, na rachunek których wpłyną środki z tytułu wypłaty transferowej; 4) dokonuje odpowiednich zmian w Centralnym Rejestrze Członków; 5) przekazuje do Komisji Nadzoru informacje, z zastrzeżeniem, że dotyczą one wypłat transferowych, o których mowa w art. 70 ust. 2 i art. 119 ustawy oraz w przepisach rozdziałów 12 i 13 ustawy, sporządzone według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Od chwili dokonania przez Zakład zmian w Centralnym Rejestrze Członków Zakład przekazuje składki na rachunek członka w nowym funduszu. § 21. 1. Zakład odmawia przyjęcia zgłoszenia umowy o członkostwo zawartej z nowym funduszem, jeżeli: 1) członek zmieniający otwarty fundusz nie został objęty przez dotychczasowy fundusz imiennym wykazem członków, o którym mowa w § 18 ust. 1; 2) osoba, z rachunku której mają być przekazane środki, nie została objęta imiennym wykazem członków, o którym mowa w § 18 ust. 2; 3) zgłoszenie dokonane przez nowy otwarty fundusz nie zawiera danych, o których mowa w § 3 ust. 2; 4) osoba przystępująca do nowego funduszu dokonała zawarcia więcej niż jednej umowy o członkostwo z różnymi otwartymi funduszami w tym samym dniu i o tej samej godzinie; 5) osoba przystępująca do nowego funduszu dokonała zawarcia umowy o członkostwo z innym otwartym funduszem w tym samym dniu, ale przed zawarciem umowy z funduszem, który dokonuje zgłoszenia. 2. Otwarty fundusz nie uwzględnia w zestawieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, osoby, która jest już członkiem otwartego funduszu i zawarła z nim umowę o członkostwo, a następnie zawiadomiła ten fundusz przed dniem dokonania wypłaty transferowej o zawarciu umowy o członkostwo z innym funduszem. § 22. 1. Zakład, w ósmym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej, przekazuje do Krajowego Depozytu listy, o których mowa w § 20 ust. 1 pkt 2 i 3. 2. Krajowy Depozyt przekazuje otwartym funduszom prowadzącym rachunki, z których nastąpi wypłata transferowa, listy, o których mowa w § 20 ust. 1 pkt 2 i 3, w szóstym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej. § 23. 1. Dotychczasowy fundusz sporządza imienne wykazy członków zmieniających ten fundusz wraz z indywidualnymi kwotami transferowymi oraz ogólną kwotą transferową będącą sumą indywidualnych kwot transferowych, w terminie, o którym mowa w art. 122 ust. 2 ustawy, i przekazuje je Krajowemu Depozytowi do godziny 1100 w czwartym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej. 2. Indywidualną kwotę transferową stanowi kwota iloczynu liczby jednostek rozrachunkowych zgromadzonych na rachunku członka otwartego funduszu i wartości jednostki rozrachunkowej, obliczona w piątym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej. 3. Otwarty fundusz, w którym współmałżonek posiada albo posiadał rachunek, z którego ma zostać dokonana wypłata transferowa, sporządza imienne wykazy osób, z rachunków których mają być przekazane środki, wraz z indywidualnymi kwotami transferowymi oraz ogólną kwotą transferową będącą sumą indywidualnych kwot transferowych, i przekazuje je Krajowemu Depozytowi do godziny 1100 w czwartym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej. § 24. 1. Krajowy Depozyt, na podstawie indywidualnych kwot transferowych otrzymanych od otwartych funduszy, ustala kwoty należności lub zobowiązań dla poszczególnych funduszy oraz przekazuje tę informację do Komisji Nadzoru. 2. Krajowy Depozyt, w czwartym dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej, wzywa otwarte fundusze - w których na mocy rozliczenia wzajemnych zobowiązań między funduszami wartość zobowiązań przekracza wartość należności - do dokonania wpłaty na rachunek i w wysokości wskazanej przez Krajowy Depozyt. § 25. 1. Otwarte fundusze dokonują wpłaty, o której mowa w § 24 ust. 2, w trzecim dniu roboczym przed najbliższym terminem dokonania wypłaty transferowej. 2. Towarzystwo zarządzające funduszem, który nie dokonał wpłaty w terminie, jest zobowiązane zapłacić Krajowemu Depozytowi odsetki za opóźnienie, w wysokości odsetek ustawowych, za czas od dnia, o którym mowa w ust. 1, do dnia dokonania tej wpłaty. Zapłaty odsetek dokonuje się łącznie z dokonaniem wpłaty. § 26. 1. Jeżeli otwarty fundusz obowiązany do dokonania wpłaty, o której mowa w § 24 ust. 2, nie dokona wpłaty najpóźniej w drugim dniu roboczym przed terminem najbliższej wypłaty transferowej pomimo wezwania Krajowego Depozytu, Krajowy Depozyt ponownie dokonuje rozliczenia wypłat transferowych między funduszami, z wyłączeniem z rozliczeń otwartego funduszu, który nie dokonał wpłaty, o której mowa w § 24 ust. 2, i ponownie ustala kwoty zobowiązań bądź należności poszczególnych funduszy. 2. O fakcie niedokonania przez otwarty fundusz wpłaty, o której mowa w § 24 ust. 2, po wezwaniu do tego przez Krajowy Depozyt, Krajowy Depozyt niezwłocznie powiadamia Komisję Nadzoru. § 27. Rozliczenie wypłat transferowych otwartego funduszu, który nie dokona wpłaty, o której mowa w § 24 ust. 2, w terminie, o którym mowa w § 26 ust. 1, zostanie dokonane w następnym najbliższym terminie. § 28. W przypadku nierozliczenia wypłaty transferowej dotychczasowy fundusz jest zobowiązany sporządzić i przekazać imienne wykazy członków, o których mowa w § 18 ust. 1 i 2 oraz § 23 ust. 1 i 3, przed następnym najbliższym terminem wypłaty transferowej. § 29. 1. Dokumenty związane z czynnościami dotyczącymi wypłat transferowych są przekazywane w formie elektronicznej. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być w sposób należyty utrwalone i zabezpieczone. § 30. 1. W ostatnim dniu miesiąca, w którym odbywa się wypłata transferowa, Krajowy Depozyt dokonuje transferu środków do otwartych funduszy, w których wierzytelności z tytułu wypłat transferowych od innych otwartych funduszy były większe niż zobowiązania z tego tytułu. 2. Otwarty fundusz prowadzący rachunek, z którego ma nastąpić wypłata transferowa, i jednocześnie prowadzący rachunek, na który ma nastąpić ta wypłata, w przypadkach określonych w rozdziałach 12 i 13 ustawy, dokonuje zapisów na rachunku uprawnionego i rachunku, z którego są przenoszone środki. 3. Kwota wypłaty transferowej jest ustalana w piątym dniu roboczym przed dniem tej wypłaty, z zastrzeżeniem § 23 ust. 2. § 31. Odsetki z tytułu przechowywania na rachunku środków przekazanych przez otwarte fundusze w ramach rozliczeń wypłat transferowych przysługują Krajowemu Depozytowi w wysokości 50% wartości tych środków. Pozostała kwota odsetek zostaje podzielona między fundusze proporcjonalnie do wysokości środków przekazanych przez każdy z nich. § 32. W terminie dziesięciu dni od dnia, w którym odbyła się wypłata transferowa, powszechne towarzystwo emerytalne przekazuje na rachunek bankowy: 1) Zakładu - kwotę opłaty z tytułu refundacji kosztów za wykonywanie czynności związanych z przystąpieniem członka do nowego funduszu; 2) Krajowego Depozytu - kwotę opłaty z tytułu refundacji kosztów za wykonywanie czynności związanych z rozliczaniem wypłaty transferowej. § 33. 1. Dotychczasowy fundusz przekazuje byłym członkom funduszu, na rzecz których zrealizował wypłatę transferową, pisemną informację, która zawiera: 1) numer rachunku członka; 2) podstawowe dane osobowe członka zawarte w rejestrze członków otwartego funduszu; 3) wartość jednostki rozrachunkowej, liczbę i łączną wartość jednostek rozrachunkowych na rachunku członka otwartego funduszu w piątym dniu roboczym poprzedzającym dokonanie wypłaty transferowej; 4) daty i kwoty wpłat składek i wypłat transferowych do otwartego funduszu, kwoty opłat potrącanych ze składek oraz liczbę jednostek rozrachunkowych zaliczonych na rachunek członka w okresie ostatnich 12 miesięcy; 5) pouczenie o trybie postępowania w przypadku uznania przez członka otwartego funduszu, że otrzymana informacja zawiera błędne dane. 2. Informacja jest przesyłana członkom otwartego funduszu przesyłką poleconą w terminie siedmiu dni od dnia dokonania wypłaty transferowej. § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 804) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2000 r. w sprawie trybu i terminu powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz emerytalny o zawarciu umowy z członkiem oraz dokonywania wypłaty transferowej (Dz. U. Nr 13, poz. 157). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat należności pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz środków krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej (Dz. U. Nr 86, poz. 805) Na podstawie art. 34 ust. 2a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb umarzania przez właściwy organ agencji płatniczej w całości lub części, odraczania lub rozkładania na raty spłaty należności od osób fizycznych, osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, zwanych dalej "dłużnikami", przypadających agencjom płatniczym, pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz środków krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, zwanych dalej "należnościami". § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do korzyści majątkowych z tytułu należności, które powstały na skutek przestępstwa stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądowym. § 3. 1. Właściwy organ agencji płatniczej może, z urzędu, umarzać w całości lub części należności pieniężne w przypadku ich całkowitej nieściągalności, jeżeli wystąpi jedna z następujących przesłanek: 1) należności nie odzyskano w wyniku zakończonego postępowania likwidacyjnego albo upadłościowego; 2) dłużnik będący osobą fizyczną zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawiając ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawiając przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym umorzenie, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do celów naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych; 3) dłużnik będący osobą prawną został wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie; 4) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności; 5) postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne. 2. Właściwy organ agencji płatniczej, na wniosek dłużnika, może zastosować ulgę w spłacie należności, przez umorzenie kwoty należności nie wyższej niż kwota stanowiąca równowartość 100 euro przeliczona na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień stwierdzenia należności, jeżeli należność ta nie może zostać odzyskana na skutek potrącenia z płatności w okresie dwóch lat od dnia jej stwierdzenia. 3. Właściwy organ agencji płatniczej może, z urzędu, umorzyć kwotę należności, która powstała z przyczyn leżących po stronie dłużnika i nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 35 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień stwierdzenia należności, jeżeli należność ta nie może zostać odzyskana na skutek potrącenia w okresie jednego roku od dnia jej stwierdzenia. § 4. Umorzenie należności o charakterze cywilnoprawnym, w przypadku gdy oprócz dłużnika głównego są zobowiązane inne osoby, może nastąpić tylko wtedy, gdy warunki umorzenia zachodzą wobec wszystkich zobowiązanych. § 5. W przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi właściwy organ agencji płatniczej, na wniosek dłużnika, może odroczyć termin spłaty całości lub części należności albo rozłożyć płatność całości lub części należności na raty, biorąc pod uwagę możliwości płatnicze dłużnika. § 6. 1. Umorzenie należności lub odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie spłaty całości lub części należności na raty następuje: 1) w odniesieniu do należności o charakterze administracyjno-prawnym - na podstawie decyzji administracyjnej; 2) w odniesieniu do należności o charakterze cywilnoprawnym - na podstawie przepisów prawa cywilnego. 2. Umowa cywilnoprawna, na podstawie której następuje umorzenie należności lub odroczenie terminu spłaty całości lub części należności albo rozłożenie spłaty całości lub części należności na raty, powinna zawierać w szczególności: 1) oznaczenie stron umowy; 2) przedmiot umowy; 3) termin realizacji przedmiotu umowy; 4) kwotę należności. § 7. 1. Wniosek, o którym mowa w § 3 ust. 2 i § 5, zawiera w szczególności: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres dłużnika; 2) kwotę zadłużenia w podziale na poszczególne składniki; 3) informacje o: a) sytuacji majątkowej, źródłach i wysokości dochodów dłużnika oraz osób prowadzących z nim wspólne gospodarstwo domowe i liczbie osób pozostających na jego utrzymaniu, b) stanie finansowym dłużnika, c) istniejących innych zobowiązaniach dłużnika; 4) przyczyny ubiegania się o umorzenie, odroczenie spłaty całości lub części należności lub rozłożenie spłaty całości lub części należności na raty; 5) proponowane terminy, kwoty spłaty i źródła pokrycia zadłużenia. 2. Właściwy organ agencji płatniczej może wezwać do dostarczenia przez dłużnika, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, dokumentów potwierdzających dane zawarte we wniosku, o których mowa w ust. 1 pkt 3. 3. W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 1, właściwy organ agencji płatniczej pisemnie wzywa dłużnika do uzupełnienia wniosku, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania. 4. Jeżeli dłużnik nie dotrzyma terminów, o których mowa w ust. 2 i 3, wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych (Dz. U. Nr 86, poz. 806) Na podstawie art. 31 ust. 10 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych dotyczących grup producentów tytoniu oraz przedsiębiorców prowadzących wstępne przetwarzanie surowca tytoniowego, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 806) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego (Dz. U. Nr 86, poz. 807) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 33, poz. 288) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób nadawania weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego zakładom albo podmiotom produkującym produkty pochodzenia zwierzęcego. § 2. Weterynaryjny numer identyfikacyjny składa się z cyfr, z których: 1) pierwsza i druga stanowią cyfry kodu województwa, ustalonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm. 2)); 2) trzecia i czwarta stanowią cyfry kodu powiatu w danym województwie, ustalonego na podstawie przepisów, o których mowa w pkt 1; 3) piąta i szósta stanowią cyfry kodu zakresu i rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej przez zakład albo podmiot produkujący produkty pochodzenia zwierzęcego; 4) siódma i następne stanowią cyfry informujące o kolejności podejmowania działalności gospodarczej w danym powiecie przez zakład albo podmiot produkujący produkty pochodzenia zwierzęcego. § 3. Wykaz kodów określających zakres i rodzaj działalności gospodarczej, o której mowa w § 2 pkt 3, jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 807) WYKAZ KODÓW OKREŚLAJĄCYCH ZAKRES I RODZAJ DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ 01 - rzeźnia (bydło, świnie, jednokopytne, owce, kozy); 02 - rzeźnia, zakład rozbioru, zakład przetwórstwa (bydło, świnie, jednokopytne, owce, kozy); 03 - zakład rozbioru, zakład przetwórstwa (bydło, świnie, jednokopytne, owce, kozy); 04 - rzeźnia (drób); 05 - rzeźnia, zakład rozbioru, zakład przetwórstwa (drób); 06 - zakład rozbioru, zakład przetwórstwa (drób); 07 - zakład przetwórstwa (zwierzęta łowne); 08 - rzeźnia (króliki, nutrie); 09 - zakład przetwórstwa (skorupiaki i mięczaki); 10 - punkt skupu (zwierzęta łowne); 11 - chłodnia składowa; 12 - zakład obróbki jelit; 13 - ferma jaj konsumpcyjnych; 15 - zakład jajczarski, zakład przetwórstwa (jaja); 16 - zakład przetwórczy mleka; 17 - statek rybacki, statek przetwórnia, podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji ryb, skorupiaków, mięczaków; 18 - zakład przetwórstwa (ryby); 38 - rzeźnia, zakład rozbioru (bydło, świnie, jednokopytne, owce, kozy); 39 - rzeźnia, zakład rozbioru (drób); 40 - zakład przetwórstwa (bydło, świnie, jednokopytne, owce, kozy); 41 - zakład przetwórstwa (drób); 42 - zakład rozbioru (bydło, świnie, jednokopytne, owce, kozy); 43 - zakład rozbioru (drób); 53 - podmiot prowadzący działalność w zakresie transportu produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem mleka; 54 - podmiot prowadzący działalność w zakresie transportu i przechowywania mleka; 55 - podmiot prowadzący działalność w zakresie przetwórstwa innych produktów pochodzenia zwierzęcego; 56 - sprzedaż bezpośrednia; 57 - rynki hurtowe i aukcje produktów rybołówstwa; 58 - punkt odbioru (skupu) jaj; 59 - zakład pakowania jaj; 60 - inne. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177, poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie współpracy Głównego Lekarza Weterynarii z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisją Europejską w zakresie przestrzegania stosowania prawodawstwa weterynaryjnego 2) (Dz. U. Nr 86, poz. 808) Na podstawie art. 13 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 33, poz. 287) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres i tryb współpracy Głównego Lekarza Weterynarii z organami centralnymi państw członkowskich Unii Europejskiej odpowiedzialnymi za przestrzeganie stosowania prawodawstwa weterynaryjnego lub organami, którym takie kompetencje zostały przekazane, oraz Komisją Europejską. § 2. Współpraca, o której mowa w § 1, polega w szczególności na: 1) udostępnianiu oraz wymianie informacji dotyczących stosowania i naruszania prawodawstwa weterynaryjnego; 2) przekazywaniu informacji o zawieranych z państwami trzecimi umowach lub porozumieniach w zakresie weterynarii; 3) informowaniu Komisji Europejskiej o naruszeniach prawodawstwa weterynaryjnego oraz o udostępnianiu takich informacji. § 3. Główny Lekarz Weterynarii przekazuje organom, o których mowa w § 1, oraz Komisji Europejskiej informacje dotyczące: 1) produktów, którymi obrót narusza prawodawstwo weterynaryjne, oraz działań, co do których zachodzi podejrzenie, że są sprzeczne z takim prawodawstwem; 2) naruszenia lub podejrzenia naruszenia prawodawstwa weterynaryjnego - w przypadku, gdy naruszenie to miało miejsce na obszarze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. § 4. Informacje, o których mowa w § 2 i 3, mogą być przekazywane w formie raportów, oryginałów innych dokumentów, uwierzytelnionych kopii lub odpisów dokumentów lub w formie elektronicznej. § 5. Główny Lekarz Weterynarii informuje wnioskodawcę o sposobie realizacji wniosku, w szczególności o podjętych działaniach i ich rezultatach. § 6. W przypadku gdy udzielenie informacji przez Głównego Lekarza Weterynarii nie jest możliwe, poinformuje on o tym wnioskodawcę, wskazując organ właściwy do przekazania informacji. § 7. Główny Lekarz Weterynarii, na uzasadniony wniosek, zaleca zwiększenie częstotliwości przeprowadzania kontroli nad zakładami, miejscami przechowywania produktów pochodzenia zwierzęcego, obrotem tymi produktami oraz nad środkami transportu, co do których istnieje podejrzenie naruszenia prawodawstwa weterynaryjnego. § 8. Współpraca, o której mowa w § 1, nie obejmuje wzajemnego rozliczania wydatków, poniesionych przy wykonywaniu czynności z niej wynikających, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych ekspertom. § 9. Wniosek o przekazanie informacji powinien być uzasadniony i zaopatrzony w uwierzytelnione tłumaczenie na język urzędowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, do którego jest on kierowany. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 89/608/EEC z dnia 21 listopada 1989 r. w sprawie pomocy wzajemnej władz administracyjnych państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w sprawie zapewnienia właściwego wdrożenia przepisów zootechniczno-weterynaryjnych (Dz. Urz. WE L 351, z 2.12.1989 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie pobierania próbek żywności w celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin 2) (Dz. U. Nr 86, poz. 810) Na podstawie art. 9 ust. 6 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób pobierania próbek żywności w celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin w ilościach szkodliwych dla zdrowia lub życia człowieka, w tym wielkość i ilość pobieranych próbek, rodzaje próbek, pojęcia stosowane przy pobieraniu próbek, w ramach urzędowej kontroli żywności i monitoringu; 2) procedury stosowane przy pobieraniu próbek, o których mowa w pkt 1; 3) sposób transportu i przechowywania próbek, o których mowa w pkt 1, przed przystąpieniem do analizy pozostałości chemicznych środków ochrony roślin. § 2. Sposób pobierania próbek żywności w celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin oraz procedury stosowane przy pobieraniu próbek określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Sposób transportu i przechowywania próbek żywności pobranych w celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2004 r. (poz. 810) Załącznik nr 1 SPOSÓB POBIERANIA PRÓBEK ŻYWNOŚCI W CELU OZNACZANIA POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN ORAZ PROCEDURY STOSOWANE PRZY POBIERANIU PRÓBEK I. Pojęcia stosowane przy pobieraniu próbek 1) porcja analityczna - reprezentatywna ilość materiału pobrana z próbki analitycznej, o wielkości odpowiedniej dla pomiaru stężenia pozostałości chemicznych środków ochrony roślin; Uwaga: w celu pobrania porcji analitycznej dopuszcza się zastosowanie odpowiedniego przyrządu do pobierania próbek; 2) próbka analityczna - materiał przygotowany do analizy z próbki laboratoryjnej, poprzez oddzielenie części produktu przeznaczonego do badania, a następnie wymieszany, zmielony, rozdrobniony itp. w celu wyodrębnienia porcji analitycznej w sposób minimalizujący wielkość błędu; Uwaga: przygotowanie próbki analitycznej powinno odzwierciedlać procedurę przyjętą przy ustalaniu najwyższej dopuszczalnej pozostałości, co oznacza, że porcja produktu przygotowywana do analizy może zawierać części, które nie są normalnie spożywane; w celu ustalenia części wchodzących w skład próbki analitycznej należy odnieść się do odpowiednich załączników rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości chemicznych środków ochrony roślin, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub na ich powierzchni (Dz. U. Nr 85, poz. 801); 3) próbka zbiorcza (próbka zagregowana) - w przypadku produktów innych niż mięso i drób - połączony, dobrze wymieszany zbiór próbek pierwotnych, pobranych z partii, a w przypadku mięsa i drobiu przyjmuje się, że próbka pierwotna jest równoważna z próbką zbiorczą; Uwagi: a) próbki pierwotne muszą zawierać odpowiednią ilość materiału w celu umożliwienia wyodrębnienia wszystkich próbek laboratoryjnych, jakie powinny być pozyskane z próbki zbiorczej, b) w przypadkach kiedy podczas pobierania próbek pierwotnych przygotowywane są oddzielne próbki laboratoryjne, przyjmuje się, że podczas pobierania próbek z partii próbka zbiorcza stanowi sumę próbek laboratoryjnych; 4) próbka laboratoryjna (próbka laboratorium) - próbka wysłana do laboratorium lub otrzymana w laboratorium; obejmuje ona reprezentatywną ilość materiału pobranego z próbki zbiorczej; Uwagi: a) próbka laboratoryjna może stanowić całość lub część próbki zbiorczej, b) w celu przygotowania próbek laboratoryjnych nie należy dzielić produktów jednostkowych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy dzielenie produktów jednostkowych zostało przewidziane w tabeli 3, c) w przypadku konieczności powtórzenia badania dopuszcza się pobranie podwójnych próbek laboratoryjnych; 5) partia - ilość materiału środka spożywczego dostarczonego w tym samym czasie, co do którego wiadomo lub co do którego próbobiorca ma przekonanie, że materiał ten jest jednolity pod względem pochodzenia, producenta, rodzaju, sposobu pakowania, rodzaju opakowania, oznakowania, nadawcy itp.; podejrzana partia jest to partia, co do której, bez względu na powód, istnieją podejrzenia, że może zawierać nadmierne pozostałości pestycydów; niepodejrzana partia jest to partia, dla której nie ma powodów, aby podejrzewać, że może zawierać nadmierne pozostałości pestycydów; Uwagi: a) w przypadku kiedy przesyłka składa się z partii, które można zidentyfikować jako pochodzące od różnych producentów, każdą partię należy traktować oddzielnie, b) przesyłka może składać się z jednej lub większej liczby partii, c) w przypadku znacznego rozmiaru lub obszaru zajmowanego przez każdą z partii w dużej przesyłce każda z serii wagonów, platform, samochodów ciężarowych, miejsc składowania może zostać uznana jako odrębna partia, d) partia może zostać wymieszana np. poprzez sortowanie lub podczas procesu produkcyjnego; 6) próbka pierwotna - jedna lub więcej jednostek pobranych z tego samego miejsca partii; Uwagi: a) wyboru miejsca w partii, z którego pobierana jest próbka pierwotna, należy dokonać w sposób losowy, jednak jeżeli jest to niemożliwe z powodów technicznych, wyboru należy dokonać w sposób losowy z dostępnych części partii, b) liczbę jednostek wymaganych do skompletowania próbki pierwotnej należy określić na podstawie najmniejszego rozmiaru i liczby wymaganych próbek laboratoryjnych, c) w przypadku produktów pochodzenia roślinnego, jaj, przetworów mlecznych, kiedy z partii pobierana jest więcej niż jedna próbka pierwotna, każda z próbek pierwotnych powinna mieć w przybliżeniu podobny rozmiar w stosunku do próbki zbiorczej, d) jednostki do badań powtarzanych mogą być podczas pobierania próbki lub próbek dobierane losowo do podwójnych próbek laboratoryjnych w przypadkach, kiedy rozmiar tych jednostek uniemożliwia przygotowanie próbki zbiorczej jako próbki laboratoryjnej o lepszej reprezentatywności lub kiedy jednostki (np. jaja, delikatne owoce) mogłyby zostać uszkodzone podczas mieszania, e) w przypadkach gdy próbki pierwotne pobierane są w odstępach czasowych podczas ładowania lub rozładowywania partii, miejsce, z którego pobierana jest próbka, odnosi się do określonych punktów czasowych, f) w celu przygotowania próbki pierwotnej nie należy przecinać ani dzielić jednostek, z wyjątkiem sytuacji przedstawionych w tabeli 3; 7) próbka - jedna lub więcej jednostek pobranych z populacji jednostek lub porcja materiału pobrana z jego większej ilości; do celów oznaczania chemicznych środków ochrony roślin próbka reprezentatywna powinna być reprezentatywna dla partii, próbki zbiorczej, zwierzęcia itp. w odniesieniu do wielkości pozostałości pestycydów, ale nie musi być reprezentatywna w odniesieniu do innych cech; 8) pobieranie próbek - procedura stosowana w celu pobrania i sporządzenia próbki; 9) przyrządy do pobierania próbek: a) narzędzia takie, jak szufle, czerpaki, świdry, noże, sondy itp. służące do wyodrębnienia jednostki z materiału zbiorczego, z opakowań, np. beczek czy dużych serów, z porcji mięsa, drobiu, których wielkość nie odpowiada ze względów praktycznych próbce pierwotnej, b) narzędzia takie, jak pojemniki służące do przygotowania próbki laboratoryjnej z próbki zbiorczej lub przygotowania porcji analitycznej z próbki laboratoryjnej; Uwagi: a) poszczególne przyrządy do pobierania próbek są opisane w Normach ISO i Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej (IDF)1), b) w przypadku produktów takich jak liście luzem jako przybór do pobierania próbek może być uznana ręka próbobiorcy, co oznacza możliwość ręcznego pobierania próbek; 10) próbobiorca - osoba przeszkolona w zakresie pobierania próbek i upoważniona przez organy urzędowej kontroli żywności; Uwaga: próbobiorca jest odpowiedzialny za wszystkie procedury związane z pobieraniem próbki, włączając w to przygotowanie, opakowanie i przesyłkę próbki laboratoryjnej. Próbobiorca musi rozumieć konieczność przestrzegania poszczególnych procedur pobierania próbek i jest zobowiązany do dostarczenia odpowiedniej dokumentacji próbki oraz do ścisłej współpracy z laboratorium; 11) wielkość próbki - liczba jednostek lub ilość materiału, na który składa się próbka; 12) jednostka - najmniejsza oddzielna lub dająca się wyodrębnić część w partii, jaka może być z niej pobrana, stanowiąca całość lub część próbki pierwotnej; Uwagi: jednostki należy identyfikować w następujący sposób: a) świeże owoce i warzywa - jednostkę może stanowić każdy cały owoc lub całe warzywo lub też w postaci, w jakiej występują w sposób naturalny (np. kiście winogron), z wyjątkiem małych owoców; w przypadku opakowanych małych produktów jednostki mogą być identyfikowane zgodnie z lit. d; dopuszcza się zastosowanie przyrządu do pobierania próbek, o ile nie spowoduje to uszkodzenia materiału; w takim przypadku urządzenie to może posłużyć do określenia jednostki; w celu sporządzenia jednostki nie wolno dzielić jaj, świeżych owoców ani warzyw, b) duże zwierzęta, ich części i narządy - jednostkę może stanowić część lub całość określonej części narządu; w celu sporządzenia jednostki można przecinać części tuszy i narządy, c) małe zwierzęta, ich części i narządy - jednostkę może stanowić całe zwierzę lub jego cała część lub narząd; w przypadku zwierząt w opakowaniach jednostki mogą być identyfikowane zgodnie z lit. d; dopuszcza się zastosowanie przyrządu do pobierania próbek, o ile nie będzie miało wpływu na wielkość pozostałości pestycydów; w takim przypadku urządzenie to może posłużyć do określenia jednostki, d) materiały opakowane - jako jednostkę należy przyjąć najmniejsze oddzielne opakowanie jednostkowe; w przypadkach kiedy najmniejsze opakowanie jest bardzo duże, próbki należy pobierać, traktując to opakowanie jako próbkę zbiorczą, zgodnie z lit. e; gdy najmniejsze opakowanie jest bardzo małe, jednostkę może tworzyć grupa opakowań jednostkowych, e) materiały zbiorcze, duże opakowania (np. beczki, sery), które są zbyt duże, aby mogły stanowić próbkę pierwotną - jednostkę stanowi materiał pobrany za pomocą przyrządu do pobierania próbek. II. Procedury stosowane przy pobieraniu próbek środków spożywczych2) oraz wielkość i ilość pobieranych próbek 1. Środki ostrożności Należy unikać zanieczyszczenia lub uszkodzenia (zepsucia się) próbki na wszystkich etapach procesu pobierania próbki, ponieważ może to mieć wpływ na wynik analityczny. Próbki należy pobierać oddzielnie z każdej partii przeznaczonej do badania na zgodność z wartościami najwyższych dopuszczalnych pozostałości. 2. Pobieranie próbek pierwotnych Minimalną liczbę próbek pierwotnych, jaką należy pobrać z partii, należy wyznaczyć na podstawie tabeli 1. W przypadku podejrzanych partii mięsa i drobiu liczbę próbek, jaką należy pobrać z partii, określa tabela 2. Każdą próbkę pierwotną należy pobrać w takim stopniu, jak jest to praktycznie możliwe, z losowo wybranego miejsca w partii. Próbka pierwotna musi zawierać ilość materiału umożliwiającą przygotowanie próbki laboratoryjnej, jaka jest wymagana w zależności od partii. Uwaga: przyrządy do pobierania próbek ziarna3), jadalnych nasion roślin strączkowych4) i herbaty5) są opisane w międzynarodowych normach ISO, a przyrządy stosowane do pobierania produktów mlecznych w międzynarodowych normach IDF6). Tabela 1. Minimalna liczba próbek pierwotnych, którą należy pobrać z partii: ProduktMinimalna liczba próbek pierwotnych, którą należy pobrać z partii 1) mięso i drób partia niepodejrzana1 partia podejrzanaZgodnie z tabelą 2 2) inne produkty a) produkty opakowane albo luzem, co do których można przyjąć, że są dobrze wymieszane lub homogenne1 (np. partia może być wymieszana w procesie przetwórczym) b) produkty opakowane albo luzem, co do których nie można przyjąć, że są dobrze wymieszane lub homogenneDla produktów składających się z dużych jednostek, stanowiących pierwotne produkty spożywcze pochodzenia roślinnego, minimalna liczba próbek pierwotnych powinna być zgodna z minimalną liczbą jednostek wymaganych do przygotowania próbki laboratoryjnej. Patrz tabela 4. Albo: Masa partii (kg) < 503 50-5005 > 50010 lub: Liczba puszek, kartonów lub innych pojemników w partii 1-251 26-1005 >10010 Tabela 2. Liczba losowo pobranych próbek pierwotnych wymaganych dla danego prawdopodobieństwa stwierdzenia przynajmniej jednej próbki niezgodnej w partii mięsa lub drobiu, dla danej częstości występowania niezgodnych pozostałości w partii: Częstość występowania niezgodnych pozostałości w partiiMinimalna liczba próbek (no) wymaganana w celu wykrycia niezgodnej pozostałości z prawdopodobieństwem: %90%95%99% 901-2 80-23 70234 60345 50457 40569 356711 307913 2591117 20111421 15151929 10222944 5455990 1231299459 0,5460598919 0,12.3012.9954.603 Uwagi: 1) tabela zakłada losowe pobieranie próbek; 2) w przypadku kiedy liczba próbek pierwotnych wskazana w tabeli 1 jest większa niż około 10% liczby jednostek w całej partii, liczba próbek pierwotnych (n) może być mniejsza, obliczona zgodnie z następującym wzorem: n = no/(1 + (no-1))/N gdzie: n = minimalna liczba próbek pierwotnych, które należy pobrać, no = liczba próbek pierwotnych z tabeli 2, N = liczba jednostek w partii umożliwiających sporządzenie próbki pierwotnej; 3) jeżeli pobrana jest pojedyncza próbka pierwotna, prawdopodobieństwo wykrycia niezgodności z najwyższą dopuszczalną pozostałością jest zbliżone do częstości występowania próbek niezgodnych; 4) w celu wyznaczenia dokładnego lub alternatywnego prawdopodobieństwa albo dla innej częstości występowania niezgodności liczba próbek, które należy pobrać, może być obliczona z wzoru: 1 - p = (1 - i)n gdzie: 'p' oznacza prawdopodobieństwo, 'i' jest częstością występowania niezgodności w partii (obie wartości wyrażone są jako ułamek, a niejako procenty), a 'n' jest liczbą próbek. 3. Przygotowanie próbki zbiorczej W tabeli 3 podano sposób postępowania dla mięsa i drobiu. Każdą próbkę pierwotną przyjmuje się jako oddzielną próbkę zbiorczą. W tabelach 4 i 5 przedstawiono sposoby postępowania w przypadku produktów pochodzenia roślinnego, jaj i produktów mlecznych. W celu sporządzenia próbki zbiorczej próbki pierwotne należy połączyć ze sobą i dokładnie wymieszać, o ile jest to możliwe ze względów praktycznych. W przypadkach kiedy wymieszanie próbek pierwotnych w celu sporządzenia próbki zbiorczej ze względów praktycznych nie jest możliwe, można zastosować następujący sposób postępowania. Jeżeli jednostki mogą ulec uszkodzeniu podczas mieszania lub dzielenia dużej próbki zbiorczej w sposób mogący mieć wpływ na pozostałości pestycydu albo kiedy nie ma możliwości wymieszania bardzo dużych jednostek w celu uzyskania bardziej jednorodnej dystrybucji pozostałości pestycydu, należy podczas pobierania próbek pierwotnych losowo pobrać jednostki jako podwójne próbki laboratoryjne. W takim przypadku prezentowany wynik analizy powinien być średnią wyników uzyskanych z badanych próbek laboratoryjnych. Tabela 3. Mięso i drób - opis próbek pierwotnych i minimalna wielkość próbek laboratoryjnych: Klasyfikacja produktuPrzykładyRodzaj pobieranej próbki pierwotnejMinimalna wielkość każdej z próbek laboratoryjnych Pierwotne środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego 1.Mięso ssaków Uwaga: w przypadku najwyższej dopuszczalnej pozostałości dla pestycydów rozpuszczalnych w tłuszczach próbki należy pobierać zgodnie z punktem 2 tej tabeli 1.1.Duże ssaki, całe albo półtusze, zwykle ≤ 10 kgBydło, owce, świnieCała przepona lub jej część, jeśli to konieczne łącznie z mięśniami karku0,5 kg 1.2.Małe ssaki, całe tuszeKrólikiCałe tusze lub tylne ćwiartki0,5 kg po usunięciu skóry i kości 1.3.Części mięsa ssaków, luzem (świeże, schłodzone, zamrożone), paczkowane lub inneĆwiartki, kawałki, steki itp.Całe jednostki albo części większej jednostki0,5 kg po usunięciu kości 1.4.Części mięsa ssaków zamrożone w blokachĆwiartki, kawałkiZamrożone przekroje wycięte z pojemnika albo całe (lub porcje) poszczególnych części mięsa0,5 kg po usunięciu kości 2.Tłuszcz ssaków, w tym tłuszcz mięsa Uwaga: pobierane próbki tłuszczu zgodnie z pkt 2.1, 2.2 i 2.3 można wykorzystać w celu określenia zgodności z odpowiednimi wartościami najwyższych dopuszczalnych pozostałości w samym tłuszczu lub w całym produkcie. 2.1.Duże ssaki podczas uboju, całe lub półtusze, zwykle ≥ 10 kgBydło, owce, świnieNerki, tłuszcz brzuszny lub podskórny pobrany od jednego zwierzęcia0,5 kg 2.2.Małe ssaki podczas uboju, całe lub półtusze, <10 kg Tłuszcz brzuszny lub podskórny od jednego lub większej liczby zwierząt0,5 kg 2.3.Części mięsa ssakówNogi, kawałki, stekiWidoczny tłuszcz, wycięty z jednostki(ek)0,5 kg Albo cała(e) jednostka(i) lub porcje całej jednostki lub jednostek w przypadkach, kiedy tłuszcz nie jest możliwy do wycięcia2 kg 2.4.Tkanka tłuszczowa ssaków luzem Jednostki pobrane przyrządem do pobierania próbek z co najmniej trzech miejsc0,5 kg 3.Podroby 3.1.Wątroby ssaków, świeże, schłodzone, zamrożone Cała(e) wątroba(y) lub części wątroby0,4 kg 3.2.Nerki ssaków, świeże, schłodzone, zamrożone Jedna lub obie nerki od jednego lub większej liczby zwierząt0,2 kg 3.3Serca ssaków, świeże, chłodzone, zamrożone Całe serce(a) lub, jeśli duże, część komory0,4 kg 3.4.Inne części ssaków, świeże, chłodzone, zamrożone Część albo cała jednostka od jednego lub większej liczby zwierząt albo przekroje pobrane z zamrożonego produktu0,5 kg 4.Mięso drobiu Uwaga: w przypadku najwyższej dopuszczalnej pozostałości dla pestycydów rozpuszczalnych w tłuszczach próbki należy pobierać zgodnie z pkt 5 4.1.Duże ptaki >2 kgIndyki, gęsi, koguty, kapłony i kaczkiUda, nogi i inne ciemne mięso0,5 kg po usunięciu skóry i kości 4.2.Ptaki średniej wielkości 500g - 2 kgKury, perliczki, małe kurczakiUda, nogi i inne ciemne mięso od co najmniej trzech ptaków0,5 kg po usunięciu skóry i kości 4.3.Małe ptaki <500 gPrzepiórki, gołębieTusze od co najmniej sześciu ptaków0,2 kg tkanki mięśniowej 4.4.Części ptaków świeże, chłodzone, zamrożone pakowane w hurcie lub detaluNogi, ćwiartki, piersi i skrzydełkaOpakowane jednostki lub poszczególne jednostki0,5 kg po usunięciu skóry i kości 5.Tłuszcz drobiu, w tym tłuszcz mięsa. Uwaga: pobierane próbki tłuszczu zgodnie z pkt 5.1 i 5.2 można wykorzystać w celu określenia zgodności z odpowiednimi wartościami najwyższych dopuszczalnych pozostałości w samym tłuszczu lub w całym produkcie 5.1.Ptaki podczas uboju, całe albo części tuszyKurczaki, indykiJednostki pobrane z tłuszczu brzusznego od co najmniej 3 ptaków0,5 kg 5.2.Części mięsa ptakówNogi, piersi, mięśnieWidoczny tłuszcz, wycięty z jednostki(ek)0,5 kg Albo cała(e) jednostka(i) lub porcje całej jednostki lub jednostek w przypadkach, kiedy tłuszcz nie jest możliwy do wycięcia2 kg 5.3.Tkanka tłuszczowa ptaków luzem Jednostki pobrane przyrządem do pobierania próbek z co najmniej trzech miejsc0,5 kg 6.Podroby ptaków 6.1.Jadalne podroby ptaków, z wyjątkiem tłuszczu wątrób kaczek i gęsi i podobnych produktów o znacznej wartości Jednostki pobrane od co najmniej sześciu ptaków lub przekrój pobrany z opakowania0,2 kg 6.2.Tłuszcz wątroby gęsi i kaczek oraz podobne produkty o znacznej wartości Jednostki pobrane od jednego ptaka lub opakowania0,05 kg Przetwarzane środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego 7.Wtórne produkty pochodzenia zwierzęcego, mięso suszone Pochodne produkty od zwierząt, przetworzony tłuszcz zwierząt, w tym tłuszcz oddzielony lub wyekstrahowany. Żywność przetworzona (jeden składnik) pochodzenia zwierzęcego, zwykle wstępnie pakowana i gotowa do spożycia po gotowaniu lub bez gotowania, zawierająca (lub niezawierająca) medium albo składniki dodawane w małych ilościach, takie jak substancje aromatyzujące, przyprawy itp. Żywność przetworzona (wieloskładnikowa) pochodzenia zwierzęcego, wieloskładnikowa żywność zawierająca składniki zarówno pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego, o ile składnik(i) pochodzenia zwierzęcego przeważają. 7.1.Ssaki lub ptaki, rozdrobnione, gotowane, puszkowane, suszone, oddzielone lub produkty przetwarzane w inny sposób, włączając produkty wieloskładnikowe.Szynka, kiełbasa, mielona wołowina, pasta z kurczątOpakowane jednostki albo reprezentatywny przekrój z opakowania albo jednostki (w tym soki, jeśli występują) pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 kg lub 2 kg jeśli zawartość tłuszczu <5% Tabela 4. Produkty pochodzenia roślinnego - opis próbek pierwotnych i minimalna wielkość próbek laboratoryjnych: Klasyfikacja produktuPrzykładyRodzaj pobieranej próbki pierwotnejMinimalna wielkość każdej z próbek laboratoryjnych Pierwotne środki spożywcze pochodzenia roślinnego 1.Wszystkie świeże owoce Wszystkie świeże warzywa, w tym ziemniaki i buraki cukrowe, z wyłączeniem ziół 1.1.Świeże produkty o małych rozmiarach, jednostki < 25 gJagody, groszek, oliwkiCałe jednostki lub opakowania albo jednostki pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek1 kg 1.2.Świeże produkty o średnich rozmiarach, jednostki na ogół 25 g do 250 gJabłka, pomarańczeCałe jednostki1 kg (co najmniej 10 jednostek) 1.3.Świeże produkty o dużych rozmiarach, jednostki na ogół >250gKapusta, ogórki, winogrona (w gronach)Cała jednostka(i)2 kg (co najmniej 5 jednostek) 2.StrączkoweStrąki, suszone; groch, suszony 1 kg Ziarno zbóżRyż, pszenica 1 kg Orzechy z drzewZ wyjątkiem orzechów kokosowych 1 kg Orzechy kokosowe 5 jednostek Nasiona roślin oleistychOrzechy arachidowe 0,5 kg Nasiona do napojów i słodyczyNasiona kawy 0,5 kg 3.ZiołaŚwieża nać pietruszki,Całe jednostki0,5 kg Inne, świeże0,2 kg (W przypadku ziół suszonych, patrz pkt 4) PrzyprawySuszoneCała jednostka lub pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,1 kg Żywność przetworzona pochodzenia roślinnego 4.Wtórne środki spożywcze pochodzenia roślinnego, suszone owoce, warzywa, zioła, chmiel, zmielone produkty zbożowe Produkty pochodne, pochodzenia roślinnego, herbaty, herbaty ziołowe, oleje roślinne, soki i różnorodne produkty, np. przetwarzane oliwki i pulpa z owoców cytrusowych Żywność przetworzona (jeden składnik) pochodzenia roślinnego, zwykle wstępnie pakowana i przeznaczona do spożycia po lub bez obróbki termicznej, zawierająca (lub niezawierająca) medium lub składniki dodawane w małych ilościach, takie jak substancje aromatyzujące, przyprawy itp. Żywność przetworzona (wieloskładnikowa) pochodzenia roślinnego, w tym wieloskładnikowa żywność zawierająca składniki pochodzenia zwierzęcego, o ile składnik(i) pochodzenia roślinnego przeważają, pieczywo i inne gotowane produkty zbożowe. 4.1.Produkty o znacznej wartości jednostkowej Opakowania lub jednostki pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,1 kg * 4.2.Stałe produkty w małych ilościach luzem lub w niedużych opakowaniach zbiorczychChmiel, herbata, herbata ziołowaPakowane jednostki albo jednostki pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,2 kg 4.3.Inne stałe produktyPieczywo, mąka, suszone owoceOpakowania lub inne całe jednostki, jednostki pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 kg 4.4.Produkty płynneOleje roślinne, sokiOpakowania pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 l lub 0,5 kg * W przypadku produktów o wyjątkowo dużej wartości dopuszcza się pobranie mniejszej próbki. W takich przypadkach fakt ten należy odnotować w protokole pobrania próbki łącznie z podaniem uzasadnienia. Tabela 5. Jaja i przetwory mleczne - opis próbek pierwotnych i minimalna wielkość próbek laboratoryjnych: Klasyfikacja produktuPrzykładyRodzaj pobieranej próbki pierwotnejMinimalna wielkość każdej z próbek laboratoryjnych Pierwotne środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego 1.Jaja drobiu 1.1.Jaja, z wyjątkiem jaj przepiórek i podobnych Całe jaja12 całych jaj kurzych, 6 całych jaj gęsi lub kaczek 1.2.Jaja przepiórek i podobne Całe jaja24 całe jaja 2.Wyroby mleczne Całe jednostki albo jednostki pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 l Przetwarzane środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego 3.Wtórne środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, wtórne przetwory mleczne, np. mleko odtłuszczone, mleko odparowane, mleko sproszkowane Pochodne produkty jadalne pochodzące od zwierząt, tłuszcz mleka, produkty pochodne, np. masło, tłuszcz masła, śmietana, śmietana sproszkowana kazeina itp. Żywność przetworzona pochodzenia zwierzęcego (jeden składnik), przetwarzane produkty mleczne, np. jogurt, sery Żywność przetworzona pochodzenia zwierzęcego (wieloskładnikowa), przetwarzane przetwory mleczne zawierające składniki pochodzenia roślinnego, w których przeważa(ją) składnik(i) pochodzenia zwierzęcego, np. przetwarzane wyroby z sera, jogurt z dodatkami, skondensowane mleko słodzone 3.1.Płynne mleko, mleko w proszku, mleko i śmietana odparowane, lody zawierające produkty mleczne, śmietana, jogurty Opakowane jednostki albo jednostki pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 l (płynne) lub 0,5 kg (stałe) a) Przed pobraniem próbki odparowane mleko i odparowaną śmietanę w opakowaniach zbiorczych należy dokładnie wymieszać, zeskrobując materiał przylegający do ścian i dna pojemnika, dobrze mieszając całość. Należy pobrać 2 - 3 litry płynu i ponownie zamieszać przed wyodrębnieniem próbki laboratoryjnej. b) Mleko w proszku w opakowaniach zbiorczych należy pobierać z zachowaniem warunków aseptycznych, równomiernie przemieszczając suchą sondę do pobierania próbek w produkcie. c) Śmietanę w opakowaniach zbiorczych należy dokładnie wymieszać tłokiem przed pobraniem próbki, unikając jej ubijania. 3.2.Masło i tłuszcz masłaMasło, niskotłuszczowe produkty do smarowania zawierające bezwodny tłuszcz masła, tłuszcz mleka, bezwodny tłuszcz mlekaCałe jednostki lub ich części w opakowaniach pobrane za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,2 kg lub 0,2 l 3.3.Sery, w tym sery przetwarzane dojrzewające Jednostki 0,3 kg lub większe Całe jednostki albo części jednostek odcięte za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 kg Jednostki <0,3 kg0,3 kg Uwaga: Próbki z serów o podstawie w kształcie koła należy pobierać, dokonując dwóch cięć od środka wzdłuż promienia. Próbka serów o podstawie w kształcie prostokąta należy pobierać, dokonując dwóch cięć równoległych do krawędzi. 3.4.Płynne, zamrożone lub suszone produkty z jaj Jednostki należy pobierać w sposób aseptyczny za pomocą przyrządu do pobierania próbek0,5 kg ___________ 1) ISO 950: Cereals - sampling (as grain); ISO 951: Pulses in bags - sampling; ISO 1839: Sampling - tea; IDF standard 50C: Milk and milk products - methods and sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN. 2) Należy stosować zalecenia Norm ISO. Dla innych niż wymienione w normach produktów dostarczanych luzem albo w dużych opakowaniach zbiorczych dopuszcza się zastosowanie istniejących norm ISO dla innych produktów. ISO 950: cereals - sampling (as grain); ISO 951: Pulses in bags - sampling; ISO 1839: Sampling - tea; IDF standard 50C: Milk and milk products - methods and sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN. 3) International Standard ISO 950: Cereals - sampling as grain lub odpowiednie Polskie Normy PN EN. 4) International Standard ISO 951: Pulses in bags - sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN. 5) International Standard ISO 1839: Sampling - tea lub odpowiednie Polskie Normy PN EN. 6) International IDF Standard 50C: Milk and milk products - methods of sampling lub odpowiednie Polskie Normy PN EN. Załącznik nr 2 SPOSÓB TRANSPORTU I PRZECHOWYWANIA PRÓBEK ŻYWNOŚCI POBRANYCH W CELU OZNACZANIA POZOSTAŁOŚCI CHEMICZNYCH ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN I. Przygotowanie próbki laboratoryjnej 1. W przypadkach kiedy próbka zbiorcza jest większa niż jest to wymagane dla próbki laboratoryjnej, należy ją podzielić w sposób zapewniający reprezentatywność porcji. 2. Dopuszcza się stosowanie przyrządów do pobierania próbek oraz dzielenie ich na części, a także inny odpowiedni sposób zastosowany w procesie redukowania wielkości próbki, pod warunkiem że nie spowoduje on uszkodzenia jednostek świeżych owoców, warzyw i jaj. 3. Jeśli zachodzi taka potrzeba, na tym etapie należy pobrać podwójne próbki laboratoryjne, które można również przygotować, stosując powyższy alternatywny sposób postępowania. 4. Minimalne wymogi wielkości próbek laboratoryjnych określa tabela 3, 4 oraz 5. II. Dokumentacja pobierania próbek 1. Próbobiorca zobowiązany jest do odnotowania w protokole pobrania próbki danych dotyczących rodzaju i pochodzenia partii: 1) umożliwiających identyfikację właściciela, dostawcy lub przewoźnika; 2) daty i miejsca pobrania próbki; 3) wszelkich innych informacji mogących mieć znaczenie dla charakterystyki partii i późniejszego procesu analitycznego. 2. W protokole pobrania próbki należy odnotować wszelkie odstępstwa od zalecanych metod pobierania próbek. 3. Do każdej próbki spośród podwójnych próbek laboratoryjnych próbobiorca zobowiązany jest dołączyć podpisaną kopię protokołu pobrania próbki oraz dysponować kopią tego protokołu. 4. Kolejną kopię próbobiorca powinien udostępnić właścicielowi partii lub jego przedstawicielowi, bez względu na to, czy otrzymują oni próbki laboratoryjne. 5. Protokoły pobrania próbki prowadzone w wersji elektronicznej powinny również trafić do wszystkich ich odbiorców w celu umożliwienia przeprowadzenia odpowiednich procedur audytorskich. III. Pakowanie i sposób transportu próbek analitycznych 1. Próbkę laboratoryjną należy umieścić w czystym, wykonanym z obojętnych materiałów opakowaniu, które powinno chronić próbkę przed zanieczyszczeniem, uszkodzeniem i ubytkiem. 2. Opakowanie należy opieczętować i oznakować, dołączając do niego protokół pobrania próbki. Przy stosowaniu kodu kreskowego zaleca się dołączenie również informacji alfanumerycznej. 3. Próbkę należy dostarczyć do laboratorium w możliwie najkrótszym czasie. 4. W czasie transportu należy unikać sytuacji, która mogłaby doprowadzić do zepsucia się próbki, szczególnie dotyczy to próbek świeżych artykułów, które podczas transportu do laboratorium w zależności od ich rodzaju powinny pozostawać schłodzone lub w stanie zamrożenia. 5. Próbki drobiu i mięsa należy zamrozić przed wysłaniem do laboratorium. Jeśli czas od pobrania do przekazania próbki do laboratorium jest na tyle krótki, że wyklucza jej zepsucie, dopuszcza się dostarczenie próbki w postaci niezamrożonej. IV. Przygotowanie próbki analitycznej 1. Próbce analitycznej należy nadać identyfikator, a w protokole pobrania próbki należy zamieścić datę jej otrzymania i wielkość próbki. 2. Z otrzymanej próbki należy bezzwłocznie wyodrębnić część podlegającą analizie. 3. W przypadku kiedy poziom pozostałości wyrażany jest z uwzględnieniem fragmentów, które nie podlegały analizie, części te należy zważyć i odnotować ich masę. V. Przygotowanie i przechowywanie porcji analitycznej 1. W razie potrzeby próbkę analityczną można podzielić, a następnie dobrze wymieszać w celu zapewnienia reprezentatywności pobranej porcji analitycznej. Wielkość porcji analitycznej zależy od stosowanej metody analitycznej i możliwości skutecznego wymieszania porcji. Należy odnotować sposób, w jaki próbka została podzielona i wymieszana. 2. Zastosowana procedura dzielenia i mieszania próbki nie może wpływać na wielkość pozostałości obecnego w próbce pestycydu. 3. W uzasadnionych przypadkach, w celu zminimalizowania niepożądanego wpływu procesów przygotowawczych, postępowanie z próbką analityczną należy przeprowadzać w określonych warunkach, np. w temperaturze poniżej zera. 4. W przypadku kiedy dzielenie próbki może wpłynąć na wielkość pozostałości i wobec braku alternatywnych procedur postępowania przygotowawczego dla określonej próbki, jako porcję analityczną należy przyjąć całą jednostkę albo fragmenty wyodrębnione z całej jednostki. 5. Jeżeli taka porcja analityczna składa się z kilku jednostek lub ich fragmentów i nie jest pewne, czy nie będzie ona reprezentatywna dla próbki analitycznej, w takim przypadku należy poddać analizie odpowiednią liczbę podwójnych próbek laboratoryjnych w celu wykazania niepewności wartości średniej. 6. Jeżeli zachodzi potrzeba przechowywania porcji analitycznej przed analizą, należy tak dobrać warunki, w tym czas przechowywania, aby nie wpływały one na poziom pozostałości pestycydu. 7. W uzasadnionych przypadkach należy pobrać dodatkową próbkę analityczną w celu przeprowadzenia badania potwierdzającego i analiz podwójnych. 8. Przedstawione wyżej procedury pobierania próbek określone są w regulacjach Kodeksu Żywnościowego.1) VI. Kryteria stosowane przy określaniu zgodności 1. Wynik analityczny musi pochodzić od jednej lub większej liczby próbek laboratoryjnych pobranych z partii i otrzymanych do analizy w odpowiednim stanie. Wynik powinien zawierać odpowiednie informacje dotyczące zastosowanych procedur zapewniania jakości. 2. W przypadku kiedy wynik analizy wskazuje, że stwierdzona pozostałość pestycydu przekracza najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości, laboratorium powinno potwierdzić tożsamość wykrytej substancji, a jej stężenie powinno zostać zweryfikowane poprzez analizę jednej lub większej liczby dodatkowych porcji analitycznych pochodzących z oryginalnej próbki laboratoryjnej. 3. Wartość najwyższej dopuszczalnej pozostałości odnosi się do próbki zbiorczej. 4. Partia jest zgodna z najwyższą dopuszczalną pozostałością, jeżeli wynik analityczny wskazuje, że wartość najwyższej dopuszczalnej pozostałości nie została przekroczona. 5. Jeżeli wyniki odnoszące się do próbki zbiorczej przekraczają najwyższą dopuszczalną pozostałość, przy podejmowaniu decyzji, że partia nie jest zgodna, należy wziąć pod uwagę: 1) wyniki uzyskane z jednej lub większej liczby próbek analitycznych, jako możliwe do przyjęcia; 2) dokładność i precyzję analizy, zgodnie z danymi dokumentującymi system jakości. __________ 1) Dokument CAG/GL 33-1999 z Kodeksu Żywnościowego. FAO Rzym. ftp://fts.fao.org/codex/standard/volume2a/en/GL_033e. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/63/WE z dnia 11 lipca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowe metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli pozostałości pestycydów w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni oraz uchylającej dyrektywę 79/700/EWG (Dz. Urz. WE L 187 z 16.7.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu przepływu informacji dotyczących systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu (Dz. U. Nr 87, poz. 812) Na podstawie art. 39b ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa sposób przepływu informacji, dotyczących systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu, między Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanym dalej "Prezesem UOKiK", organami wyspecjalizowanymi i organami celnymi oraz wzory formularzy stosowanych przy gromadzeniu tych informacji. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, rozumie się przez to ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. § 2. 1. Informacje dotyczące systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu, zwanego dalej "systemem", przekazywane przez organy wyspecjalizowane obejmują: 1) roczne plany kontroli spełniania przez wyroby zasadniczych wymagań, zwane dalej "rocznymi planami kontroli"; 2) informacje o wynikach przeprowadzonych kontroli; 3) roczne sprawozdania z przeprowadzonych kontroli; 4) informacje o wszczęciu i zakończeniu postępowań w zakresie wprowadzonych do obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami, zwanych dalej "postępowaniami". 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, są przekazywane w formie pisemnej i drogą elektroniczną. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, są przekazywane drogą elektroniczną. 4. Organy wyspecjalizowane przekazują pisemnie kwartalne zestawienia informacji, które zostały przesłane drogą elektroniczną, w terminie do piętnastego dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału. § 3. 1. Roczny plan kontroli jest przekazywany Prezesowi UOKiK w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok, którego dotyczy plan kontroli, przez: 1) Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej; 2) właściwy organ Państwowej Inspekcji Pracy; 3) Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 4) Głównego Inspektora Ochrony Środowiska; 5) Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego; 6) Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego; 7) Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego; 8) Dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku, w zakresie kontroli prowadzonych przez dyrektorów urzędów morskich. 2. Wzór rocznego planu kontroli określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Powiadomienie o wynikach kontroli prowadzonych na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy, podczas których stwierdzono niezgodność wyrobów z zasadniczymi wymaganiami, sporządzone zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia, oraz powiadomienie o wynikach kontroli prowadzonych na podstawie art. 40m, art. 41b ust. 2 oraz art. 41c ust. 9 ustawy organ wyspecjalizowany, który przeprowadził kontrolę, przekazuje Prezesowi UOKiK niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym organ ten ustosunkował się do uwag zgłoszonych przez kontrolowanego do protokołu kontroli, lub od dnia, w którym upłynął termin na zgłoszenie uwag. 2. Powiadomienie o wynikach kontroli prowadzonych na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy, podczas których nie stwierdzono niezgodności wyrobów z zasadniczymi wymaganiami, sporządzone zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia, jest przekazywane razem z rocznym sprawozdaniem, o którym mowa w § 2 ust.1 pkt 3, chyba że Prezes UOKiK wystąpi z pisemnym wnioskiem o niezwłoczne przekazanie takiego powiadomienia. 3. Na wniosek Prezesa UOKiK organ wyspecjalizowany przekazuje kopię protokołu kontroli. § 5. 1. Roczne sprawozdanie z przeprowadzonych kontroli jest przekazywane Prezesowi UOKiK w terminie do dnia 15 kwietnia roku następnego przez: 1) Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej; 2) właściwy organ Państwowej Inspekcji Pracy; 3) Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 4) Głównego Inspektora Ochrony Środowiska; 5) Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego; 6) Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego; 7) Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego; 8) Dyrektora Urzędu Morskiego w Słupsku, w zakresie kontroli przeprowadzonych przez dyrektorów urzędów morskich. 2. Roczne sprawozdanie z przeprowadzonych kontroli składa się z: 1) zestawienia zbiorczego przeprowadzonych kontroli, sporządzonego zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 2) zestawienia przeprowadzonych kontroli z uwzględnieniem podziału na dyrektywy nowego podejścia, sporządzonego zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 6. Powiadomienie o wszczęciu postępowania, sporządzone zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia, organ wyspecjalizowany, który wszczął postępowanie, przekazuje Prezesowi UOKiK niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 14 dni od dnia wszczęcia postępowania. § 7. Powiadomienie o zakończeniu postępowania, sporządzone zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 7 do rozporządzenia, organ wyspecjalizowany prowadzący postępowanie przekazuje Prezesowi UOKiK wraz z kopią decyzji, w terminie 14 dni od dnia otrzymania potwierdzenia doręczenia stronie decyzji określonej w powiadomieniu. § 8. Informacje dotyczące systemu, inne niż określone w § 3-7, organ wyspecjalizowany przekazuje Prezesowi UOKiK w sposób uwzględniający charakter danej informacji. § 9. 1. Organ celny, który dokonał zatrzymania wyrobu, przekazuje Prezesowi UOKiK, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną, informację o działaniach podjętych w odniesieniu do zatrzymanego wyrobu, sporządzoną zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest przekazywana niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym organ celny dokonał zatrzymania wyrobu. § 10. 1. Prezes UOKiK przekazuje, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacje o decyzjach, które stanowią podstawę wpisu do rejestru wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami. 2. Informacje dotyczące systemu, inne niż określone w ust. 1, Prezes UOKiK przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych lub innym organom celnym z urzędu, jeżeli uzna, że informacje te mają znaczenie dla realizacji zadań organów celnych związanych z systemem, lub na pisemny wniosek tych organów. § 11. Prezes UOKiK przekazuje informacje dotyczące systemu, w szczególności informacje: 1) otrzymane od organów wyspecjalizowanych, dotyczące wyników kontroli, podczas których stwierdzono niezgodność wyrobów z zasadniczymi wymaganiami, 2) dotyczące decyzji wydanych przez organy wyspecjalizowane, 3) o działaniach podjętych w odniesieniu do zatrzymanego wyrobu, otrzymane od organów celnych - innym organom wyspecjalizowanym z urzędu, jeżeli uzna, że informacje mają znaczenie dla realizacji zadań tych organów związanych z systemem, lub na ich pisemny wniosek. § 12. Podmioty uczestniczące w wymianie informacji dotyczących systemu zapewniają ochronę informacji, o których mowa w art. 40d ust. 1 i 2 ustawy. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 812) Załącznik nr 1 WZÓR ROCZNEGO PLANU KONTROLI Roczny plan kontroliDane1 A.INFORMACJE OGÓLNE A1.Nazwa organu A2.Data rejestracji planu przez pracownika organu wyspecjalizowanego A3.Sygnatura planu kontroli A4.Czy będą prowadzone wspólne kontrole organów wyspecjalizowanych, jeśli tak, to jakie? A5.Data przekazania planu, osoba przekazująca (imię, nazwisko, stanowisko) A6.Data podpisania planu, osoba podpisująca (imię, nazwisko, stanowisko) B.ODBIORCA FORMULARZA B1.Data wpływu do UOKiK B2.Data weryfikacji planu, osoba akceptująca (imię, nazwisko, stanowisko) C.LICZBA PLANOWANYCH KONTROLI Z PODZIAŁEM NA DYREKTYWY C1.72/73 Urządzenia elektryczne niskonapięciowe (LVD) C2.87/404 Proste zbiorniki ciśnieniowe C3.88/378 Bezpieczeństwo zabawek (Toys) C4.89/106 Wyroby budowlane (CPD) C5.89/336 Kompatybilność elektromagnetyczna (EMC) C6.89/686 Sprzęt ochrony osobistej (PPE) C7.90/384 Nieautomatyczne urządzenia wagowe C8.90/396 Urządzenia spalające paliwa gazowe C9.92/42 Sprawność wodnych kotłów grzewczych na paliwa ciekłe lub gazowe C10.93/15 Materiały wybuchowe do użytku cywilnego C11.94/9 Sprzęt i systemy zabezpieczające przeznaczone do użytku w atmosferach potencjalnie wybuchowych C12.94/25 Łodzie rekreacyjne C13.94/62 Opakowania i odpady opakowań C14.95/16 Urządzenia dźwigowe (windy) C15.96/48 Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości C16.96/57 Sprawność energetyczna chłodziarek i zamrażarek domowych C17.96/98 Wyposażenie morskie C18.97/23 Urządzenia ciśnieniowe C19.98/37 Bezpieczeństwo maszyn (MD) C20.99/5 Urządzenia telekomunikacyjne - wzajemne uznawanie zgodności (RTTE) C21.99/36 Przewoźne urządzenia ciśnieniowe C22.2000/9 Projektowanie kolei linowych do przewozu osób C23.2000/55 Sprawność energetyczna stabilizatorów do oświetlenia jarzeniowego C24.2000/14 Emisja hałasu do środowiska przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń C25.2001/16 Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej D.OGÓLNE INFORMACJE O KONTROLACH D1.Łączna liczba planowanych kontroli D2.Grupy wyrobów, które mają być kontrolowane E.LICZBA PLANOWANYCH KONTROLI OBEJMUJĄCYCH POSZCZEGÓLNE PRZEDMIOTY KONTROLI E1.Kontrola oznakowania E2.Analiza dokumentacji E3.Badanie wyrobu E4.Inne2 F.LICZBA PLANOWANYCH KONTROLI Z PODZIAŁEM NA PODMIOTY F1.Producent F2.Importer3 F3.Odbiorca dostaw wewnątrzwspólnotowych4 F4.Sprzedawca F5.Inny5 F6.Ogółem G.ZAKRES TERYTORIALNY PLANOWANYCH KONTROLI H.UWAGI OGÓLNE ________ 1 W przypadku gdy dane nie są dostępne, wpisuje się "brak danych", a w przypadku gdy pozycja formularza nie ma zastosowania do planu kontroli organu wyspecjalizowanego, wpisuje się "nie dotyczy". 2 Opis. 3 Przedsiębiorca z UE, który po raz pierwszy wprowadza wyrób na rynek wspólnotowy. 4 Przedsiębiorca polski, który sprowadza wyrób z kraju UE na rynek krajowy. 5 Opis, np.: użytkownik, przedstawiciel producenta. Załącznik nr 2 WZÓR POWIADOMIENIA O WYNIKACH KONTROLI, PODCZAS KTÓREJ STWIERDZONO NIEZGODNOŚĆ WYROBU Z ZASADNICZYMI WYMAGANIAMI Powiadomienie o wynikach przeprowadzonej kontroli, podczas której stwierdzono niezgodność wyrobu z zasadniczymi wymaganiamiDane1 A.INFORMACJE OGÓLNE A1.Organ wykonujący kontrolę A2.Data rejestracji powiadomienia przez pracownika organu wyspecjalizowanego A3.Sygnatura protokołu kontroli A4.Sygnatura nadana sprawie przez organ wyspecjalizowany A5.Sygnatura planu kontroli obejmującego kontrolę, której dotyczy powiadomienie A6.Termin przeprowadzenia kontroli A7.Czy podmiot zwrócił się o ochronę danych na podstawie art. 40d ust. 1 i 2 ustawy i czy ochrona została przyznana? A8.Data przekazania powiadomienia, osoba przekazująca (imię, nazwisko, stanowisko) A9.Data podpisania powiadomienia, osoba podpisująca (imię, nazwisko, stanowisko) B.ODBIORCA FORMULARZA B1.Data wpływu powiadomienia do UOKiK B2.Data weryfikacji powiadomienia, osoba akceptująca (imię, nazwisko, stanowisko) C.PODSTAWA PRAWNA WYMAGAŃ DLA WYROBU2 C1.Akt prawny transponujący dyrektywę nowego podejścia C2.Oznaczenie dyrektywy określającej zasadnicze wymagania dla danego wyrobu D.PRZEDMIOT KONTROLI D1.Kontrola oznakowania D2.Analiza dokumentacji D3.Badanie wyrobu D4.Inne3 E.INFORMACJE O KONTROLOWANYM PRZEDSIĘBIORCY E1.Producent3 E2.Importer4 E3.Odbiorca dostaw wewnątrzwspólnotowych5 E4.Sprzedawca E5.Inny6 F.INFORMACJE O KONTROLOWANYM WYROBIE F1.Określenie rodzaju wyrobu F2.Nazwa wyrobu F3.Marka wyrobu F4.Numer modelu wyrobu F5.Klasyfikacja PKWiU F6.Kod taryfy celnej F7.Kod EAN F8.Przeznaczenie funkcjonalne wyrobu3 F9.Grupa użytkowników, dla których wyrób jest przeznaczony3 F10.Fotografia lub rysunek wyrobu F11.Kraj pochodzenia wyrobu F12.Data wyprodukowania wyrobu F13.Data ważności wyrobu / rok F14.Opis wyrobu7 F15.Jeśli wyrób posiada opakowanie, opis sposobu opakowania wyrobu F16.Czy wyrób posiada oznaczenie "CE"? F17.Zastrzeżenia do oznakowania "CE" 3 F18.Czy wyrób posiada inne niż "CE" oznaczenie? F19.Rodzaj innego niż "CE" oznaczenia umieszczonego na wyrobie F20.Zastrzeżenia do innego niż "CE" oznaczenia3 F21.Informacje umieszczone na wyrobie lub opakowaniu3 F22.Czy wyrób posiada certyfikat zgodności? F23.Zastrzeżenia do certyfikatu zgodności3 F24.Czy producent wystawił deklarację zgodności? F25.Czy dołączono deklarację zgodności do wyrobu? F26.Zastrzeżenia do deklaracji zgodności3 F27.Czy stwierdzono wypadki związane z używaniem wyrobu? F28.Data, miejsce, rodzaj i przyczyna stwierdzonych wypadków3 F29.Uwagi G.INFORMACJE O PRODUCENCIE G1.Oznaczenie producenta G2.NIP G3.REGON G4.KRS G5.Siedziba i adres producenta G6.Telefon producenta G7.Fax producenta G8.E-mail producenta G9.Źródło uzyskania danych o producencie3 G10.Siedziba i adres przedstawiciela producenta w Polsce G11.Telefon przedstawiciela G12.Fax przedstawiciela G13.E-mail przedstawiciela G14.Źródło uzyskania danych o przedstawicielu3 G15.Uwagi H.INFORMACJE O ZAGRANICZNYM EKSPORTERZE 8 H1.Oznaczenie eksportera H2.Dane pozwalające na identyfikacje eksportera (NIP, REGON, KRS itp.) H3.Siedziba i adres eksportera H4.Telefon eksportera H5.Fax eksportera H6.E-mail eksportera H7.Źródło uzyskania danych o eksporterze3 H8.Uwagi I.INFORMACJE O IMPORTERZE I1.Oznaczenie importera I2.Dane pozwalające na identyfikacje przedsiębiorcy (NIP, REGON, KRS itp.) I3.Siedziba i adres importera I4.Telefon importera I5.Fax importera I6.E-mail importera I7.Źródło uzyskania danych o importerze3 I8.Uwagi J.INFORMACJE O ODBIORCY DOSTAW WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWYCH J1.Oznaczenie przedsiębiorcy J2.NIP J3.REGON J4.KRS J5.Siedziba i adres przedsiębiorcy J6.Telefon przedsiębiorcy J7.Fax przedsiębiorcy J8.E-mail przedsiębiorcy J9.Źródło uzyskania danych o przedsiębiorcy3 J10.Uwagi K.INFORMACJE O SPRZEDAWCY K1.Oznaczenie sprzedawcy K2.NIP K3.REGON K4.KRS K5.Siedziba i adres sprzedawcy K6.Telefon sprzedawcy K7.Fax sprzedawcy K8.E-mail sprzedawcy K9.Czy sprzedawca prowadzi sprzedaż hurtową? K10.Czy sprzedawca prowadzi sprzedaż detaliczną? K11.Źródło uzyskania danych o sprzedawcy3 K12.Uwagi L.STWIERDZONE NIEZGODNOŚCI L1.Czy wyrób jest niezgodny z zasadniczymi wymaganiami? L2.Rodzaj i zakres niezgodności z zasadniczymi wymaganiami3 L3.Czy niezgodność z zasadniczymi wymaganiami może być usunięta? L4.Uwagi M.INFORMACJE O PRZEPROWADZONYCH BADANIACH M1.Zastosowana metoda badania wyrobu M2.W przypadku badania laboratoryjnego - rodzaj przeprowadzonego badania3 M3.Nazwa podmiotu przeprowadzającego badanie (PPB) M4.Siedziba i adres PPB M5.Telefon PPB M6.Fax PPB M7.E-mail PPB M8.Sygnatura sprawozdania z badania M9.Data przeprowadzenia badania M10.Wyniki badań3 M11.Podmiot pobierający próbki M12.Data pobrania próbek M13.Miejsce pobrania próbek M14.Liczba pobranych próbek M15.Liczba próbek poddanych badaniu N.ZAGROŻENIA N1.Stopień zagrożenia stwarzanego przez wyrób9 N2.Rodzaj zagrożenia/ryzyka10 N3.Na jakiej podstawie stwierdzono zagrożenie?11 N4.Czy zagrożenie może być usunięte? N5.Uwagi O.INFORMACJE O DZIAŁANIACH PODJĘTYCH PRZEZ ORGANY CELNE O1.Identyfikacja izby celnej O2.Identyfikacja urzędu celnego dokonującego zatrzymania O3.Identyfikator SAD O4.Ilość zatrzymanego wyrobu O5.Organ wyspecjalizowany wydający opinię O6.Sygnatura opinii O7.Czy opinia jest pozytywna czy negatywna? O8.Środki zastosowane przez organ celny3 O9.Uwagi P.INFORMACJE O ZASTOSOWANYCH ŚRODKACH I PODJĘTYCH DZIAŁANIACH P1.Nazwa organu kontrolującego P2.Czy został zastosowany środek, o którym mowa w art. 40k ust. 1 ustawy? P3.Na jaki okres zastosowano powyższy środek? P4.Czy wszczęto postępowanie administracyjne? P5.Uwagi R.INFORMACJE O DOBROWOLNIE PODJĘTYCH DZIAŁANIACH PRZEZ PRODUCENTA / SPRZEDAWCĘ / IMPORTERA R1.Rodzaj podjętych działań3 R2.Opis działania R3.Uwagi S.INNE INFORMACJE ________ 1 W przypadku gdy dane nie są dostępne, wpisuje się "brak danych", a w przypadku gdy pozycja formularza nie ma zastosowania do przeprowadzonych kontroli, wpisuje się "nie dotyczy". 2 Tytuł aktu prawnego, data i miejsce publikacji. 3 Opis. 4 Producent polski, z innego kraju UE, z kraju trzeciego. 5 Przedsiębiorca z UE, który po raz pierwszy wprowadza wyrób na rynek wspólnotowy. 6 Przedsiębiorca polski, który sprowadza wyrób z kraju UE na rynek krajowy. 7 Opis, np.: użytkownik, przedstawiciel producenta. 8 Wysokość, szerokość, waga itp. 9 Przedsiębiorca spoza UE, który wprowadza wyrób na rynek wspólnotowy. 10 Znikome/ małe/poważne/bardzo poważne. 11 Np. możliwość wybuchu, zatrucia, porażenia prądem, poranienia się, spowodowania wybuchu lub pożaru. 12 Opisowa informacja, gdzie i jakiego rodzaju przeprowadzono badania oraz przyczyny zakwestionowania produktu - rodzaj stwierdzonych nieprawidłowości. Załącznik nr 3 WZÓR POWIADOMIENIA O WYNIKACH KONTROLI, PODCZAS KTÓREJ NIE STWIERDZONO NIEZGODNOŚCI WYROBU Z ZASADNICZYMI WYMAGANIAMI Powiadomienie o wynikach przeprowadzonej kontroliDane A.Organ wyspecjalizowany B.Data przeprowadzenia kontroli C.Sygnatura protokołu kontroli D.Kontrolowany przedsiębiorca (nazwa i adres) E.Wyrób, którego dotyczyła kontrola F.PRZEDMIOT KONTROLI F1.Kontrola oznakowania F2.Analiza dokumentacji F3.Badania wyrobu F4.Inne1 G.Oznaczenie dyrektywy określającej zasadnicze wymagania dla danego wyrobu ________ 1 Opis. Załącznik nr 4 WZÓR ZESTAWIENIA ZBIORCZEGO PRZEPROWADZONYCH KONTROLI Zestawienie zbiorcze przeprowadzonych kontroliDane1 A.INFORMACJE OGÓLNE A1.Organ wyspecjalizowany A2.Data rejestracji zestawienia przez pracownika organu wyspecjalizowanego A3.Sygnatura zestawienia zbiorczego A4.Sygnatura nadana sprawie przez organ wyspecjalizowany A5.Sygnatura planu kontroli, który obejmował kontrole, których dotyczy zestawienie zbiorcze A6.Okres, w którym przeprowadzono kontrole A7.Czy podmioty zwróciły się o ochronę danych na podstawie art. 40d ust. 1 i 2 ustawy i czy ochrona została przyznana? A8.Data przekazania zestawienia zbiorczego, osoba przekazująca (imię, nazwisko, stanowisko) A9.Data podpisania zestawienia zbiorczego, osoba podpisująca (imię, nazwisko, stanowisko) B.ODBIORCA FORMULARZA B1.Data wpływu do UOKiK B2.Data weryfikacji zestawienia zbiorczego, osoba akceptująca (imię, nazwisko, stanowisko) C.LICZBA PRZEPROWADZONYCH KONTROLI Z PODZIAŁEM NA DYREKTYWY C1.72/73 Urządzenia elektryczne niskonapięciowe (LVD) C2.87/404 Proste zbiorniki ciśnieniowe C3.88/378 Bezpieczeństwo zabawek (Toys) C4.89/106 Wyroby budowlane (CPD) C5.89/336 Kompatybilność elektromagnetyczna (EMC) C6.89/686 Sprzęt ochrony osobistej (PPE) C7.90/384 Nieautomatyczne urządzenia wagowe C8.90/396 Urządzenia spalające paliwa gazowe C9.92/42 Sprawność wodnych kotłów grzewczych na paliwa ciekłe lub gazowe C10.93/15 Materiały wybuchowe do użytku cywilnego C11.94/9 Sprzęt i systemy zabezpieczające przeznaczone do użytku w atmosferach potencjalnie wybuchowych C12.94/25 Łodzie rekreacyjne C13.94/62 Opakowania i odpady opakowań C14.95/16 Urządzenia dźwigowe (windy) C15.96/48 Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości C16.96/57 Sprawność energetyczna chłodziarek i zamrażarek domowych C17.96/98 Wyposażenie morskie C18.97/23 Urządzenia ciśnieniowe C19.98/37 Bezpieczeństwo maszyn (MD) C20.99/5 Urządzenia telekomunikacyjne - wzajemne uznawanie zgodności (RTTE) C21.99/36 Przewoźne urządzenia ciśnieniowe C22.2000/9 Projektowanie kolei linowych do przewozu osób C23.2000/55 Sprawność energetyczna stabilizatorów do oświetlenia jarzeniowego C24.2000/14 Emisja hałasu do środowiska przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń C25.2001/16 Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej D.OGÓLNE INFORMACJE O KONTROLACH D1.Łączna liczba przeprowadzonych kontroli D2.Liczba kontroli, w których stwierdzono nieprawidłowości D3.Liczba kontroli, w których nie stwierdzono nieprawidłowości D4.Łączna liczba skontrolowanych wyrobów D5.Liczba wyrobów, co do których stwierdzono nieprawidłowości D6.Liczba wyrobów, co do których nie stwierdzono nieprawidłowości E.LICZBA SKONTROLOWANYCH PRZEDSIĘBIORCÓW Liczba skontrolowanych podmiotówLiczba podmiotów, u których stwierdzono nieprawidłowościLiczba podmiotów, u których nie stwierdzono nieprawidłowości E1.Producent E2.Importer3 E3.Odbiorca dostaw wewnątrzwspólnotowych4 E4.Sprzedawca E5.Inny5 E6.Ogółem F.LICZBA KONTROLI OBEJMUJĄCYCH POSZCZEGÓLNE PRZEDMIOTY KONTROLI Liczba kontroliLiczba stwierdzonych przypadków nieprawidłowościLiczba przypadków, w których nie stwierdzono nieprawidłowości F1.Kontrola oznakowania F2.Analiza dokumentacji F3.Badanie wyrobu F4.Inne5 F5.Ogółem G.STWIERDZONE NIEPRAWIDŁOWOŚCI Liczba kontroliLiczba stwierdzonych przypadków nieprawidłowościLiczba przypadków, w których nie stwierdzono nieprawidłowości G1.Wymagane oznaczenia "CE" G2.Wymagane oznaczenia inne niż "CE" G3.Wymagany certyfikat zgodności G4.Deklaracja zgodności producenta G5.Niezgodność wyrobu z zasadniczymi wymaganiami G6.Inne5 H.PODJĘTE DZIAŁANIA Liczba skontrolowanych przedsiębiorców, którzy dobrowolnie podjęli działania określone w art. 41b ust. 1 ustawy H1.Producent H2.Importer2 H3.Odbiorca dostaw wewnątrz - wspólnotowych3 H4.Sprzedawca H5.Inny4 H6.Ogółem H7.Rodzaje działań podjętych dobrowolnie5 H8. Liczba podjętych działań H9.Rodzaje działań podjętych przez organy celne5 H10. Liczba podjętych działań Liczba skontrolowanych przedsiębiorców, wobec których organ kontrolujący zastosował środki, o których mowa w art. 40k ust. 1 ustawy H11.Producent H12.Importer2 H13.Odbiorca dostaw wewnątrz -wspólnotowych3 H14.Sprzedawca H15.Inny4 H16.Ogółem H17.Rodzaj zastosowanych środków H18. Liczba zastosowanych środków określonego rodzaju I.UWAGI OGÓLNE ________ 1 W przypadku gdy dane nie są dostępne, wpisuje się "brak danych", a w przypadku gdy pozycja formularza nie ma zastosowania do przeprowadzonych kontroli, wpisuje się "nie dotyczy". 2 Przedsiębiorca z UE, który po raz pierwszy wprowadza wyrób na rynek wspólnotowy. 3 Przedsiębiorca polski, który sprowadza wyrób z kraju UE na rynek krajowy. 4 Opis, np.: użytkownik, przedstawiciel producenta. 5 Opis. Załącznik nr 5 WZÓR ZESTAWIENIA PRZEPROWADZONYCH KONTROLI Z UZWGLĘDNIENIEM PODZIAŁU NA DYREKTYWY NOWEGO PODEJŚCIA Zestawienie przeprowadzonych kontroli z uwzględnieniem podziału na dyrektywy nowego podejścia NR I TYTUŁ DYREKTYWYWYROBYPRZEDMIOT KONTROLISTWIERDZONE NIEPRAWIDŁOWOŚCIPODJĘTE DZIAŁANIA 72/73 Urządzenia elektryczne niskonapięciowe (LVD) 87/404 Proste zbiorniki ciśnieniowe 88/378 Bezpieczeństwo zabawek (TOYS) 89/106 Wyroby budowlane (CPD) 89/336 Kompatybilność elektromagnetyczna (EMC) 89/686 Sprzęt ochrony osobistej (PPE) 90/384 Nieautomatyczne urządzenia wagowe 90/396 Urządzenia spalające paliwa gazowe 92/42 Sprawność wodnych kotłów grzewczych na paliwa ciekłe lub gazowe 93/15 Materiały wybuchowe do użytku cywilnego 94/9 Sprzęt i systemy zabezpieczające przeznaczone do użytku w atmosferach potencjalnie wybuchowych 94/25 Łodzie rekreacyjne 94/62 Opakowania i odpady opakowań 95/16 Urządzenia dźwigowe (windy) 96/48 Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości 96/57 Sprawność energetyczna chłodziarek i zamrażarek domowych 96/98 Wyposażenie morskie 97/23 Urządzenia ciśnieniowe 98/37 Bezpieczeństwo maszyn (MD) 99/5 Urządzenia telekomunikacyjne -wzajemne uznawanie zgodności (RTTE) 99/36 Przewoźne urządzenia ciśnieniowe 2000/9 Projektowanie kolei linowych do przewozu osób 2000/55 Sprawność energetyczna stabilizatorów do oświetlenia jarzeniowego 2000/14 Emisja hałasu do środowiska przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń 2001/16 Interoperacyjność transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej Załącznik nr 6 WZÓR POWIADOMIENIA O WSZCZĘCIU POSTĘPOWANIA Powiadomienie o wszczęciu postępowaniaDane A.Organ wszczynający postępowanie B.Data wszczęcia postępowania C.Strona postępowania D.Wyrób, którego dotyczy postępowanie E.Oznaczenie dyrektywy określającej zasadnicze wymagania dla danego wyrobu F.Sygnatura postępowania Załącznik nr 7 WZÓR POWIADOMIENIA O ZAKOŃCZENIU POSTĘPOWANIA Powiadomienie o zakończeniu postępowaniaDane1 A.INFORMACJE OGÓLNE A1.Organ prowadzący postępowanie A2.Data rejestracji powiadomienia przez pracownika organu wyspecjalizowanego A3.Sygnatura powiadomienia A4.Sygnatura nadana sprawie przez organ wyspecjalizowany A5.Sygnatura powiadomienia o wynikach kontroli, w związku z którą wszczęto postępowanie A6.Data wszczęcia i zakończenia postępowania A7.Czy podmiot zwrócił się o ochronę danych na podstawie art. 40d ust. 1 i 2 ustawy i czy ochrona została przyznana? A8.Data przekazania powiadomienia, osoba przekazująca (imię, nazwisko, stanowisko) A9.Data podpisania powiadomienia, osoba podpisująca (imię, nazwisko, stanowisko) B.ODBIORCA FORMULARZA B1.Data wpływu do UOKiK B2.Data weryfikacji powiadomienia, osoba akceptująca (imię, nazwisko, stanowisko) C.PODSTAWA PRAWNA WYMAGAŃ DLA WYROBU2 C1.Akt prawny transponujący dyrektywę C2.Oznaczenie dyrektywy określającej zasadnicze wymagania dla danego wyrobu D.INFORMACJE O WYROBIE, KTÓREGO DOTYCZY POSTĘPOWANIE D1.Określenie rodzaju wyrobu D2.Nazwa wyrobu D3.Marka wyrobu D4.Numer modelu wyrobu D5.Klasyfikacja PKWiU D6.Kod Taryfy celnej D7.Kod EAN D8.Przeznaczenie funkcjonalne wyrobu D9.Grupa użytkowników, dla których wyrób jest przeznaczony3 D10.Fotografia lub rysunek wyrobu D11.Kraj pochodzenia wyrobu D12.Data wyprodukowania wyrobu D13.Data ważności wyrobu / rok D14.Opis wyrobu2 D15.Jeśli wyrób posiada opakowanie, to opis sposobu opakowania wyrobu D16.Czy wyrób posiada oznaczenie "CE"? D17.Zastrzeżenia do oznakowania "CE"3 D18.Czy wyrób posiada inne niż "CE" oznaczenie? D19.Rodzaj innego niż "CE" oznaczenia umieszczonego na wyrobie D20.Zastrzeżenia do innego niż "CE" oznaczenia3 D21.Informacje umieszczone na wyrobie lub opakowaniu3 D22.Czy wyrób posiada certyfikat zgodności? D23.Zastrzeżenia do certyfikatu zgodności3 D24.Czy producent wystawił deklarację zgodności? D25.Czy dołączono deklarację zgodności do wyrobu? D26.Zastrzeżenia do deklaracji zgodności3 D27.Czy stwierdzono wypadki związane z używaniem wyrobu? D28.Data, miejsce, rodzaj i przyczyna stwierdzonych wypadków D29.Uwagi E.INFORMACJE O PRODUCENCIE3 E1.Oznaczenie producenta E2.NIP E3.REGON E4.KRS E5.Siedziba i adres producenta E6.Siedziba i adres zakładu producenta E7.Telefon producenta E8.Fax producenta E9.E-mail producenta E10.Źródło uzyskania danych o producencie3 E11.Siedziba i adres przedstawiciela producenta w Polsce E12.Telefon przedstawiciela E13.Fax przedstawiciela E14.E-mail przedstawiciela E15.Źródło uzyskania danych o przedstawicielu3 E16.Uwagi F.INFORMACJE O ZAGRANICZNYM EKSPORTERZE4 F1.Oznaczenie eksportera F2.Dane pozwalające na identyfikację eksportera (NIP, REGON, KRS itp.) F3.Siedziba i adres eksportera F4.Telefon eksportera F5.Fax eksportera F6.E-mail eksportera F7.Źródło uzyskania danych o eksporterze3 F8.Uwagi G.INFORMACJE O IMPORTERZE5 G1.Oznaczenie importera G2.Dane pozwalające na identyfikację importera (NIP, REGON, KRS itp.) G3.Siedziba i adres importera G4.Telefon importera G5.Fax importera G6.E-mail importera G7.Źródło uzyskania danych o importerze3 G8.Uwagi H.INFORMACJE O ODBIORCY DOSTAW WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWYCH6 H1.Oznaczenie przedsiębiorcy H2.NIP H3.REGON H4.KRS H5.Siedziba i adres przedsiębiorcy H6.Telefon przedsiębiorcy H7.Fax przedsiębiorcy H8.E-mail przedsiębiorcy H9.Źródło uzyskania danych o przedsiębiorcy H10.Uwagi I.INFORMACJE O SPRZEDAWCY I1.Oznaczenie sprzedawcy I2.NIP I3.REGON I4.KRS I5.Siedziba i adres sprzedawcy I6.Telefon sprzedawcy I7.Fax sprzedawcy I8.E-mail sprzedawcy I9.Czy sprzedawca prowadzi sprzedaż hurtową? I10.Czy sprzedawca prowadzi sprzedaż detaliczną? I11.Źródło uzyskania danych o sprzedawcy3 I12.Uwagi J.STWIERDZONE NIEZGODNOŚCI J1.Czy wyrób jest niezgodny z zasadniczymi wymaganiami? J2.Rodzaj i zakres niezgodności z zasadniczymi wymaganiami3 J3.Czy niezgodność z zasadniczymi wymaganiami można usunąć? J4.Uwagi K.INFORMACJE O DZIAŁANIACH PODJĘTYCH PRZEZ ORGANY CELNE K1.Identyfikacja izby celnej K2.Identyfikacja urzędu celnego dokonującego zatrzymania K3.Identyfikator SAD K4.Ilość zatrzymanego wyrobu K5.Organ wydający opinię K6.Sygnatura opinii K7.Czy opinia jest pozytywna czy negatywna? K8.Zastosowane środki K9.Uwagi L.INFORMACJE O DOBROWOLNIE PODJĘTYCH DZIAŁANIACH PRZEZ PRODUCENTA / SPRZEDAWCĘ / IMPORTERA L1.Opis podjętych działań L2.Inne M.INFORMACJE O PRZEPROWADZONYCH BADANIACH M1.Zastosowana metoda badania wyrobu M2.W przypadku badania laboratoryjnego - rodzaj przeprowadzonego badania3 M3.Nazwa podmiotu przeprowadzającego badanie (PPB) M4.Siedziba i adres PPB M5.Telefon PPB M6.Fax PPB M7.E-mail PPB M8.Sygnatura sprawozdania z badania M9.Data przeprowadzenia badania M10.Wyniki badań M11.Podmiot pobierający próbki (nazwa/firma) M12.Data pobrania próbek M13.Miejsce pobrania próbek M14.Liczba pobranych próbek M15.Liczba próbek poddanych badaniu N.ZAGROŻENIA N1.Stopień zagrożenia N2.Rodzaj zagrożenia/ryzyka stwarzanego przez wyrób7 N3.Na jakiej podstawie stwierdzono zagrożenie?8 N4.Czy zagrożenie może być usunięte? N5.Uwagi O.INFORMACJE O PROWADZONYM POSTĘPOWANIU O1.Nazwa organu kontrolującego O2.Data wszczęcia postępowania O3.Jakie działania zostały podjęte przez organ kontrolujący?3 O4.Czy organ prowadzący postępowanie wydał decyzję administracyjną? O5.Rodzaje obowiązków nałożonych na stronę w decyzji administracyjnej O6.Numer decyzji administracyjnej O7.Data wydania decyzji O8.Podstawa prawna wydania decyzji O9.Uwagi P.WPIS DO REJESTRÓW P1.Czy istnieje obowiązek dokonania notyfikacji Komisji Europejskiej? P2.Data notyfikacji Komisji Europejskiej, osoba notyfikująca (imię, nazwisko, stanowisko) P3.Nadany numer Komisji Europejskiej P4.Data wykreślenia notyfikacji Komisji Europejskiej, osoba wypisująca (imię, nazwisko, stanowisko) P5.Uwagi P6.Data komunikatu dla opinii publicznej R.INNE INFORMACJE ________ 1 W przypadku gdy dane nie są dostępne, wpisuje się "brak danych", a w przypadku gdy pozycja formularza nie ma zastosowania do przeprowadzonego postępowania, wpisuje się "nie dotyczy". 2 Tytuł aktu prawnego, data i miejsce publikacji. 3 Opis. 4 Wysokość, szerokość, waga itp. 5 Producent polski, z innego kraju UE, z kraju trzeciego. 6 Przedsiębiorca spoza UE, który wprowadza wyrób na rynek wspólnotowy. 7 Przedsiębiorca z UE, który po raz pierwszy wprowadza wyrób na rynek wspólnotowy. 8 Przedsiębiorca polski, który sprowadza wyrób z kraju UE na rynek krajowy. 9 Np. możliwość wybuchu, zatrucia, porażenia prądem, poranienia się, spowodowania wybuchu lub pożaru. 10 Opisowa informacja, gdzie i jakiego rodzaju przeprowadzono badania oraz przyczyny zakwestionowania produktu - rodzaj stwierdzonych nieprawidłowości. Załącznik nr 8 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie działań podejmowanych w związku z zatrzymaniem wyrobów, co do których istnieją uzasadnione okoliczności wskazujące, że nie spełniają one zasadniczych wymagań (Dz. U. Nr 87, poz. 813) Na podstawie art. 43a ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631) zarządza się, co następuje: § 1. Niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie skuteczności stosowania rozporządzenia nr 339/93/EWG z dnia 8 lutego 1993 r. w sprawie kontroli zgodności z przepisami w sprawie bezpieczeństwa produktów przywożonych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 40 z 17.2.1993), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "rozporządzeniem 339/93/EWG". § 2. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu wyrobów; 2) tryb wydawania i sposób postępowania z opinią wydaną przez organy, o których mowa w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, zwane dalej "organami wyspecjalizowanymi"; 3) szczegółowy sposób umieszczania przez organy celne adnotacji na dokumentach towarzyszących wyrobom zatrzymanym przez organy celne. § 3. 1. Zatrzymanie wyrobów na podstawie rozporządzenia 339/93/EWG organ celny potwierdza protokołem zatrzymania. 2. Protokół zatrzymania jest sporządzany również w przypadku zatrzymania zabawek, dokonanego w związku z brakiem dokumentacji lub oznakowania wymaganych na podstawie przepisów odrębnych. 3. Protokół zatrzymania podpisują organ celny i zgłaszający lub jego przedstawiciel, obecny przy czynnościach zatrzymania. Jeżeli osoba obecna przy czynnościach zatrzymania odmówi podpisania protokołu, organ celny umieszcza w protokole adnotację o przyczynach odmowy podpisania protokołu. 4. Protokół zatrzymania sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden doręcza się zgłaszającemu lub jego przedstawicielowi, a drugi dołącza się do akt sprawy. § 4. 1. Wniosek organu celnego o wydanie opinii przez organ wyspecjalizowany powinien być przesłany niezwłocznie do właściwego organu wyspecjalizowanego telefaksem, za pomocą poczty elektronicznej lub za pośrednictwem placówki pocztowej operatora publicznego. 2. Wniosek powinien zawierać informacje określone w załączniku do rozporządzenia. § 5. 1. W terminie 3 dni roboczych od dnia zatrzymania wyrobów organ wyspecjalizowany wydaje opinię w sprawie spełniania przez wyrób zasadniczych wymagań lub występuje do organu celnego z wnioskiem o pobranie próbek wyrobów, określając ilość i sposób ich pobrania. 2. W przypadku niewydania opinii w terminie, o którym mowa w ust. 1, organ celny stosuje tryb postępowania określony w art. 5 rozporządzenia 339/93/EWG. § 6. Opinię stwierdzającą, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, organ wyspecjalizowany przekazuje niezwłocznie do wiadomości Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. § 7. 1. Po otrzymaniu opinii stwierdzającej, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, organ celny dokonuje adnotacji, o której mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia 339/93/EWG, w sposób trwały i widoczny, na wszystkich dokumentach towarzyszących wyrobowi. 2. Po dokonaniu adnotacji upoważniony funkcjonariusz celny lub pracownik przystawia na dokumentach, o których mowa w ust. 1, okrągłą pieczęć urzędu celnego, wpisuje datę i składa podpis, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 813) INFORMACJE, KTÓRE POWINIEN ZAWIERAĆ WNIOSEK ORGANU CELNEGO O WYDANIE OPINII W SPRAWIE SPEŁNIANIA PRZEZ WYRÓB ZASADNICZYCH WYMAGAŃ Dane o wyrobie 01. Określenie rodzaju wyrobu 02. Dokładna nazwa wyrobu 03. Znak towarowy 04. Typ/numer modelu 05. Rodzaj zasilania (np. energia elektryczna, mechaniczne) 06. Wymiary i opis wyrobu oraz jego opakowania (podane tak, aby można było wyrób łatwo zidentyfikować) 07. Fotografia lub rysunek wyrobu (o ile to jest możliwe, kopia etykiety i instrukcji obsługi, instalacji itp.) 08. Kod Taryfy celnej 09. Kraj pochodzenia wyrobu Dane o producencie, eksporterze i importerze 10. Nazwa i adres producenta 11. Nazwa i adres eksportera 12. Nazwa i adres importera Zasadnicze wymagania 13. Rodzaj wymagania 14. Na jakiej podstawie stwierdzono niespełnianie wymagań (opisowa informacja przyczyn zakwestionowania wyrobu, rodzaj stwierdzonych nieprawidłowości itp.) Dane urzędu celnego 15. Nazwa i adres urzędu celnego 16. Pieczęć urzędu celnego 17. Imię i nazwisko oraz podpis funkcjonariusza celnego lub pracownika sporządzającego wniosek 18. Data wystawienia wniosku Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestru produktów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 87, poz. 814) Na podstawie art. 30 ust. 8 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób prowadzenia rejestru produktów niebezpiecznych, zwanego dalej "rejestrem". § 2. 1. Rejestr prowadzony jest w formie kart i z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 2. Każda karta rejestru dotyczy jednego produktu. § 3. Rejestr udostępniany na stronie internetowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, prowadzony z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, powinien umożliwiać niezwłoczne odczytanie i wydrukowanie całości albo części zapisanych danych. § 4. Organ nadzoru dokonuje wpisu do rejestru z urzędu, niezwłocznie po: 1) otrzymaniu potwierdzenia doręczenia stronie decyzji, w przypadku decyzji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności; 2) upływie terminu, od kiedy decyzja stała się ostateczna, w przypadku decyzji, której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności; 3) wejściu w życie rozporządzenia, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów; 4) otrzymaniu informacji, o której mowa w art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów. § 5. 1. W rejestrze umieszcza się następujące dane: 1) datę dokonania wpisu do rejestru; 2) numer identyfikacyjny wpisu; 3) nazwę produktu; 4) oznaczenie podstawy wpisu do rejestru; 5) kod według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); 6) kod według klasyfikacji stosowanej przez Taryfę celną; 7) opis produktu pozwalający na jego identyfikację; 8) rodzaj i zakres zagrożeń stwarzanych przez produkt; 9) informację o kategorii konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo wynikające z używania produktu; 10) nazwę kraju wytworzenia produktu, jeżeli jest to niezbędne dla identyfikacji produktu; 11) dane producenta, w tym określenie, czy jest to wytwórca z Unii Europejskiej, wytwórca spoza Unii Europejskiej, przedsiębiorca występujący jako wytwórca, osoba naprawiająca lub regenerująca produkt, przedstawiciel wytwórcy, importer produktu, inny przedsiębiorca mający wpływ na bezpieczeństwo produktu, jeżeli jest to niezbędne dla identyfikacji produktu; 12) określenie środków, jakie przedsiębiorca lub organ kontroli zastosował w odniesieniu do produktu; 13) inne informacje, jeżeli mają znaczenie dla bezpieczeństwa produktu. 2. W rejestrze może być umieszczone zdjęcie produktu. 3. Wzór karty rejestru określa załącznik do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 814) Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2000 r. w sprawie krajowego systemu informowania o produktach niebezpiecznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 28), w części dotyczącej wzoru rejestru produktów niebezpiecznych, które utraci moc z dniem 30 kwietnia 2004 r. na podstawie art. 43 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu prowadzenia krajowego systemu informacji o produktach niebezpiecznych (Dz. U. Nr 87, poz. 815) Na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób prowadzenia krajowego systemu informacji o produktach niebezpiecznych, zwanego dalej "systemem". § 2. W ramach prowadzenia systemu Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Prezesem UOKiK": 1) wprowadza informacje do systemu; 2) usuwa informacje z systemu. § 3. System jest prowadzony z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, w sposób zapewniający niezwłoczne odczytanie i wydrukowanie całości albo części zapisanych danych. § 4. 1. Informacje o produktach, które nie spełniają ogólnych wymagań bezpieczeństwa, Prezes UOKiK wprowadza do systemu niezwłocznie po dokonaniu wpisu do rejestru produktów niebezpiecznych. 2. Informacje o produktach, które nie spełniają szczegółowych wymagań bezpieczeństwa, Prezes UOKiK wprowadza do systemu niezwłocznie po otrzymaniu wniosku od organu wymienionego w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, zwanej dalej "ustawą". 3. Informacje o wyrobach niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami Prezes UOKiK wprowadza do systemu niezwłocznie po dokonaniu wpisu do rejestru wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami. 4. Informacje o produktach, o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt 4 ustawy, zwanych dalej "innymi produktami", Prezes UOKiK wprowadza do systemu na zasadach określonych w przepisach szczególnych. § 5. 1. Wniosek w sprawie wprowadzenia do systemu produktów, o których mowa w § 4 ust. 2 i 4, sporządzony zgodnie z wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia, zawiera w szczególności dane umożliwiające identyfikację produktu, informacje o zagrożeniach stwarzanych przez produkt i o środkach, jakie zastosowano w odniesieniu do produktu. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się decyzję stanowiącą podstawę wprowadzenia informacji do systemu. § 6. 1. W przypadku produktów, które nie spełniają ogólnych wymagań bezpieczeństwa, i wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami, w systemie gromadzi się informacje zawarte odpowiednio w rejestrze produktów niebezpiecznych lub rejestrze wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami. 2. W przypadku produktów, które nie spełniają szczegółowych wymagań bezpieczeństwa, i innych produktów, w systemie gromadzi się następujące dane: 1) datę wprowadzenia informacji do systemu, 2) numer identyfikacyjny wpisu, 3) nazwę produktu, 4) podstawę wpisu, 5) kod według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), 6) kod według klasyfikacji stosowanej przez taryfę celną, 7) opis produktu pozwalający na jego identyfikację, 8) rodzaj i zakres zagrożeń stwarzanych przez produkt, 9) informacje o kategorii konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo wynikające z używania produktu, 10) nazwę kraju wytworzenia produktu, jeżeli jest to niezbędne dla identyfikacji produktu, 11) dane producenta, w tym określenie, czy jest to wytwórca z Unii Europejskiej, wytwórca spoza Unii Europejskiej, przedsiębiorca występujący jako wytwórca, osoba naprawiająca lub regenerująca produkt, przedstawiciel wytwórcy, importer produktu, inny przedsiębiorca mający wpływ na bezpieczeństwo produktu, jeżeli jest to niezbędne dla identyfikacji produktu, 12) wskazanie wymagań, których produkt nie spełnia, 13) informacje o zagrożeniach stwarzanych przez produkt, 14) określenie środków, jakie przedsiębiorca lub organ kontroli zastosował w odniesieniu do produktu - chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. 3. Do systemu może zostać wprowadzone zdjęcie lub rysunek produktu. § 7. 1. Prezes UOKiK niezwłocznie usuwa z systemu informacje dotyczące produktów, które nie spełniają ogólnych wymagań bezpieczeństwa, i wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami w przypadku odpowiednio usunięcia lub anulowania wpisów w rejestrze produktów niebezpiecznych albo usunięcia wpisu w rejestrze wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami. 2. Prezes UOKiK niezwłocznie usuwa z systemu informacje dotyczące produktów, które nie spełniają szczegółowych wymagań bezpieczeństwa, i innych produktów, w przypadku jeżeli organ, na którego wniosek produkt został wprowadzony do systemu, wystąpi z wnioskiem o usunięcie informacji dotyczących tego produktu. § 8. Prezes UOKiK gromadzi następujące dokumenty związane z prowadzeniem systemu: 1) wnioski organów w sprawie wprowadzenia informacji do systemu; 2) kopie decyzji stanowiących podstawę wprowadzenia do systemu produktów, które nie spełniają szczegółowych wymagań bezpieczeństwa, i dotyczące innych produktów; 3) wnioski organów w sprawie usunięcia informacji zawartych w systemie; 4) kopie decyzji stanowiących podstawę wniosków, o których mowa w pkt 3; 5) informacje o usunięciu lub anulowaniu wpisów w rejestrze produktów niebezpiecznych; 6) informacje o usunięciu lub anulowaniu wpisów w rejestrze wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 815) Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie działań podejmowanych w związku z zatrzymaniem produktów, co do których istnieją uzasadnione okoliczności wskazujące, że nie spełniają one wymagań dotyczących bezpieczeństwa (Dz. U. Nr 87, poz. 816) Na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje: § 1. Niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie skuteczności stosowania rozporządzenia nr 339/93/EWG z dnia 8 lutego 1993 r. w sprawie kontroli zgodności z przepisami w sprawie bezpieczeństwa produktów przywożonych z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 40 z 17.2.1993), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "rozporządzeniem 339/93/EWG". § 2. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu produktów; 2) tryb wydawania i sposób postępowania z opinią wydaną przez organy, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, zwane dalej "organami kontroli"; 3) szczegółowy sposób umieszczania przez organy celne adnotacji na dokumentach towarzyszących produktom zatrzymanym przez organy celne. § 3. 1. Zatrzymanie produktów na podstawie rozporządzenia 339/93/EWG organ celny potwierdza protokołem zatrzymania. 2. Protokół zatrzymania jest sporządzany również w przypadku zatrzymania produktów leczniczych przeznaczonych dla ludzi, produktów leczniczych weterynaryjnych oraz środków spożywczych, dokonanego w związku z brakiem dokumentacji lub oznakowania wymaganych na podstawie przepisów odrębnych. 3. Protokół zatrzymania podpisują organ celny i zgłaszający lub jego przedstawiciel, obecny przy czynnościach zatrzymania. Jeżeli osoba obecna przy czynnościach zatrzymania odmówi podpisania protokołu, organ celny umieszcza w protokole adnotację o przyczynach odmowy podpisania protokołu. 4. Protokół zatrzymania sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden doręcza się zgłaszającemu lub jego przedstawicielowi, a drugi dołącza się do akt sprawy. § 4. 1. Wniosek organu celnego o wydanie opinii przez organ kontroli powinien być przesłany niezwłocznie do właściwego organu kontroli telefaksem, za pomocą poczty elektronicznej lub za pośrednictwem placówki pocztowej operatora publicznego. 2. Wniosek powinien zawierać informacje określone w załączniku do rozporządzenia. § 5. 1. W terminie 3 dni roboczych od dnia zatrzymania produktów organ kontroli wydaje opinię w sprawie spełniania przez produkt wymagań dotyczących bezpieczeństwa lub występuje do organu celnego z wnioskiem o pobranie próbek produktów, określając ilość i sposób ich pobrania. 2. W przypadku niewydania opinii w terminie, o którym mowa w ust. 1, organ celny stosuje tryb postępowania określony w art. 5 rozporządzenia 339/93/EWG. § 6. Opinię stwierdzającą, że produkt nie spełnia wymagań dotyczących bezpieczeństwa, organ kontroli przekazuje niezwłocznie do wiadomości Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. § 7. 1. Po otrzymaniu opinii stwierdzającej, że produkt nie spełnia wymagań dotyczących bezpieczeństwa, organ celny dokonuje adnotacji, o której mowa w art. 6 ust. 1 rozporządzenia 339/93/EWG, w sposób trwały i widoczny, na wszystkich dokumentach towarzyszących produktowi. 2. Po dokonaniu adnotacji upoważniony funkcjonariusz celny lub pracownik przystawia na dokumentach, o których mowa w ust. 1, okrągłą pieczęć urzędu celnego, wpisuje datę i składa podpis, z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 816) INFORMACJE, KTÓRE POWINIEN ZAWIERAĆ WNIOSEK ORGANU CELNEGO O WYDANIE OPINII W SPRAWIE SPEŁNIANIA PRZEZ PRODUKT WYMAGAŃ DOTYCZĄCYCH BEZPIECZEŃSTWA Dane o produkcie 01. Określenie rodzaju produktu 02. Dokładna nazwa produktu 03. Znak towarowy 04. Typ/numer modelu 05. Rodzaj zasilania (np. energia elektryczna, mechaniczne) 06. Wymiary i opis produktu oraz jego opakowania (podane tak, aby można było produkt łatwo zidentyfikować) 07. Fotografia lub rysunek produktu (o ile to jest możliwe, kopia etykiety i instrukcji obsługi, instalacji itp.) 08. Kod taryfy celnej 09. Kraj pochodzenia produktu Dane o producencie, eksporterze, importerze i dystrybutorze 10. Nazwa i adres producenta 11. Nazwa i adres eksportera 12. Nazwa i adres importera 13. Nazwa i adres dystrybutora (detalisty) Zagrożenia 14. Rodzaj zagrożenia/ryzyka (np. możliwość zatrucia, wywołania alergii, zejścia śmiertelnego) 15. Na jakiej podstawie stwierdzono zagrożenie (opisowa informacja przyczyn zakwestionowania produktu, rodzaj stwierdzonych nieprawidłowości itp.) Dane urzędu celnego 16. Nazwa i adres urzędu celnego 17. Pieczęć urzędu celnego 18. Imię i nazwisko oraz podpis funkcjonariusza celnego lub pracownika sporządzającego wniosek 19. Data wystawienia wniosku 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 2002 r. w sprawie produktów podlegających zatrzymaniu podczas kontroli celnej, trybu postępowania organów celnych przy ich zatrzymywaniu oraz właściwości i zadań organów wydających opinię o tych produktach (Dz. U. Nr 91, poz. 809). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 87, poz. 817) Na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 160, poz. 1552) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 20 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Wraz z orzeczeniem, o którym mowa w ust. 1 i 3, osoba skierowana lub uprawniony wnioskodawca otrzymuje wypis z treści orzeczenia, którego wzór określa odpowiednio załącznik nr 3a lub 4a do rozporządzenia."; 2) w § 31 w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Przepisy § 18, 19, 20 ust. 5 oraz § 21 i 22 stosuje się odpowiednio.". § 2. Załączniki nr 3a i 4a stanowią odpowiednio załączniki nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 817) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 87, poz. 818) Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 2003 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 88, poz. 809 i Nr 122, poz. 1147) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 818) WŁAŚCIWOŚĆ MIEJSCOWA ORAZ SIEDZIBY KOMISJI LEKARSKICH I. REGIONALNE KOMISJE LEKARSKIE 1. Regionalna komisja lekarska nr 1 z siedzibą w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 2a. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 1 obejmuje właściwość terytorialną: 1) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Warszawie; 2) Centralnego Ośrodka Szkolenia Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Emowie. 2. Regionalna komisja lekarska nr 2 z siedzibą w Krakowie przy ul. Mogilskiej 109. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 2 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Krakowie. 3. Regionalna komisja lekarska nr 3 z siedzibą w Opolu przy ul. Nysy Łużyckiej 23. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 3 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Opolu. 4. Regionalna komisja lekarska nr 4 z siedzibą w Poznaniu przy ul. Rolnej 43-53. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 4 obejmuje właściwość terytorialną delegatur w: 1) Poznaniu; 2) Zielonej Górze. 5. Regionalna komisja lekarska nr 5 z siedzibą w Olsztynie przy ul. Partyzantów 17. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 5 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Olsztynie. 6. Regionalna komisja lekarska nr 6 z siedzibą w Białymstoku przy ul. Żurawiej 69. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 6 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Białymstoku. 7. Regionalna komisja lekarska nr 7 z siedzibą w Katowicach przy ul. Lompy 19. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 7 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Katowicach. 8. Regionalna komisja lekarska nr 8 z siedzibą w Lublinie przy ul. Narutowicza 73. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 8 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Lublinie. 9. Regionalna komisja lekarska nr 9 z siedzibą w Łodzi przy ul. Północnej 38/40. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 9 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Łodzi. 10. Regionalna komisja lekarska nr 10 z siedzibą w Radomiu przy ul. 11 Listopada 43. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 10 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Radomiu. 11. Regionalna komisja lekarska nr 11 z siedzibą we Wrocławiu przy ul. F. Druckiego-Lubeckiego 2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 11 obejmuje właściwość terytorialną delegatury we Wrocławiu. 12. Regionalna komisja lekarska nr 12 z siedzibą w Szczecinie przy ul. Małopolskiej 15. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 12 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Szczecinie. 13. Regionalna komisja lekarska nr 13 z siedzibą w Bydgoszczy przy ul. Ogińskiego 28. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 13 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Bydgoszczy. 14. Regionalna komisja lekarska nr 14 z siedzibą w Gdańsku przy ul. Okopowej 9. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 14 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Gdańsku. 15. Regionalna komisja lekarska nr 15 z siedzibą w Rzeszowie przy ul. Dąbrowskiego 30. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 15 obejmuje właściwość terytorialną delegatury w Rzeszowie. II. CENTRALNA KOMISJA LEKARSKA Centralna Komisja Lekarska z siedzibą w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 2a. Zasięg terytorialny Centralnej Komisji Lekarskiej obejmuje obszar całego kraju. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu zwolnionych ze służby (Dz. U. Nr 87, poz. 819) Na podstawie art. 92a ust. 9 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb, terminy oraz jednostki właściwe do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono tych składek. § 2. 1. Składki przekazuje się na wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych rachunek bankowy, przy użyciu bankowych dokumentów płatniczych określonych w art. 47 ust. 4a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)). 2. Składki rozliczone w deklaracjach rozliczeniowych i imiennych raportach miesięcznych, określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem całego okresu służby funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanego dalej "funkcjonariuszem", przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: 1) za miesiąc grudzień, za funkcjonariusza, który pozostawał w służbie cały rok kalendarzowy lub co najmniej w grudniu danego roku kalendarzowego; 2) za ostatni miesiąc pozostawania w służbie, za funkcjonariusza, który został zwolniony ze służby w trakcie roku kalendarzowego. § 3. 1. Składki przekazuje się w terminie: 1) 60 dni od dnia zwolnienia funkcjonariusza ze służby - w przypadku gdy przekazanie następuje z urzędu; 2) 60 dni od dnia złożenia wniosku - w przypadku gdy przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza; 3) niezwłocznie, jednak nie później niż do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano zawiadomienie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu funkcjonariuszowi prawa do emerytury przewidzianej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 i Nr 64, poz. 593). 2. W terminie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty miesięczne, o których mowa w § 2 ust. 2. § 4. 1. Jednostkami właściwymi do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek są jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, właściwe w sprawie wypłaty uposażenia funkcjonariuszowi w dniu jego zwolnienia ze służby. 2. W przypadku likwidacji jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, składki przekazuje jednostka organizacyjna Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, która przejęła prawa i obowiązki zlikwidowanej jednostki. § 5. W przypadku gdy zwolnienie ze służby funkcjonariusza, który nie spełniał warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, nastąpiło do dnia 31 grudnia 2003 r., kwotę składek przekazuje się do dnia 30 września 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie zawodu regulowanego, w przypadku którego wyłączone jest uprawnienie do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności (Dz. U. Nr 87, poz. 820) Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: § 1. Zawodem regulowanym, w przypadku którego wyłączone jest uprawnienie do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności, jest zawód doradcy podatkowego. 2. W przypadku zawodu, o którym mowa w ust. 1, określa się obowiązek przystąpienia do testu umiejętności. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działami administracji rządowej - szkolnictwo wyższe oraz oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie zawodów regulowanych, dla których wykonywania wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności dokonuje właściwy organ (Dz. U. Nr 17, poz. 157), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu aktuariusza (Dz. U. Nr 87, poz. 821) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu aktuariusza. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r.o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) ustawie o działalności ubezpieczeniowej - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151); 3) Komisji - należy przez to rozumieć Komisję Egzaminacyjną dla Aktuariuszy, utworzoną na podstawie art. 163 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej; 4) Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych - należy przez to rozumieć centralny organ administracji rządowej sprawujący nadzór nad działalnością zakładów ubezpieczeń, funduszy emerytalnych i pośredników ubezpieczeniowych, działający na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153 i Nr 170, poz. 1651); 5) postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji - należy przez to rozumieć postępowanie prowadzone na podstawie ustawy; 6) organie - należy przez to rozumieć organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy; 7) liście przedmiotów- należy przez to rozumieć listę obejmującą przedmioty z "Zakresu obowiązujących tematów egzaminu aktuarialnego", stanowiącego załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie zakresu obowiązujących tematów egzaminów aktuarialnych oraz trybu przeprowadzania tych egzaminów (Dz. U. Nr 211, poz. 2054), których nie wykazuje dyplom lub inny dowód formalnych kwalifikacji przedstawiony przez wnioskodawcę. § 3. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzone są zgodnie z postanowieniem wydanym przez organ w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. 2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności czas trwania stażu adaptacyjnego, jego zakres i program oraz wskazuje listę przedmiotów do testu umiejętności. § 4. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 3 ust. 1, przekazuje organowi, w formie pisemnej, informację o wyborze odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. We wniosku dotyczącym odbycia stażu adaptacyjnego wskazuje się zakład ubezpieczeń, w którym staż ma być odbywany, oraz aktuariusza, który będzie opiekunem stażu. § 6. 1. Staż adaptacyjny może odbywać się w zakładach ubezpieczeń działających na podstawie przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej. 2. Wykaz zakładów ubezpieczeń, w których może być odbywany staż adaptacyjny, ogłaszany jest w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 7. 1. Staż adaptacyjny odbywa się w ramach umowy o pracę lub na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej między zakładem ubezpieczeń a wnioskodawcą. 2. W umowie, o której mowa w ust. 1, określa się w szczególności czas trwania stażu, tygodniowy wymiar czasu odbywania stażu oraz zakres i rodzaj powierzonych zadań, zgodnie z postanowieniem, o którym mowa w § 3 ust. 1. § 8. Staż adaptacyjny odbywany jest zgodnie z zakresem i programem ustalonym w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1. § 9. 1. Nadzór nad odbywaniem stażu adaptacyjnego wykonuje wskazany we wniosku aktuariusz, będący opiekunem stażu. 2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, polega w szczególności na sprawdzaniu prawidłowości wykonywania powierzonych wnioskodawcy zadań z zakresu czynności aktuarialnych, wypełniania obowiązków, które zostały określone w umowie, o której mowa w § 7, i przestrzegania wymiaru czasu odbywania stażu adaptacyjnego. § 10. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje opiekun stażu, w terminie 14 dni od dnia jego zakończenia. 2. Ocena z przebiegu stażu adaptacyjnego dokonywana jest w formie pisemnej i powinna zawierać uzasadnione stwierdzenie o zdolności wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu aktuariusza. 3. W celu dokonania oceny, o której mowa w ust. 1, nie przeprowadza się egzaminu ani żadnego sprawdzianu wiedzy w formie ustnej lub pisemnej. § 11. Ocena stażu adaptacyjnego przekazywana jest wnioskodawcy oraz organowi, w terminie 7 dni od jej sporządzenia. § 12. Jeżeli ocena jest negatywna, organ, na wniosek wnioskodawcy, przedłuża czas trwania stażu adaptacyjnego albo jednokrotnie dopuszcza do ponownego jego odbycia. § 13. 1. Obliczenia kosztów związanych z odbywaniem przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego dokonuje zakład ubezpieczeń, w którym staż adaptacyjny ma być odbywany, nie późnej niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia stażu, na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą ponoszone przez zakład ubezpieczeń, ustalonych z uwzględnieniem programu i długości trwania stażu, wynagrodzenia opiekuna stażu oraz wydatków organizacyjno-technicznych. 2. Wnioskodawca nie później niż w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego wpłaca 50 % kwoty opłaty z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, na konto bankowe wskazane przez zakład ubezpieczeń, w którym staż adaptacyjny ma być odbywany. Pozostałą część kwoty opłaty wnioskodawca wpłaca nie później niż ostatniego dnia odbywania stażu. Rozdział 3 Test umiejętności § 14. Test umiejętności przeprowadza Komisja. § 15. Komisja wyznacza terminy testów z uwzględnieniem terminów ustalonych dla przeprowadzenia egzaminów aktuarialnych, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie zakresu obowiązujących tematów egzaminów aktuarialnych oraz trybu przeprowadzania tych egzaminów. § 16. 1. Warunkiem przystąpienia do testu umiejętności jest pokrycie przez wnioskodawcę kosztów przeprowadzenia testu umiejętności w formie opłaty egzaminacyjnej, zwanej dalej "opłatą". 2. Obliczenia kosztów związanych z przeprowadzeniem testu umiejętności dokonuje Komisja, nie później niż w terminie 2 miesięcy przed dniem przeprowadzenia testu, na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych w związku z przystąpieniem wnioskodawcy do testu, ustalonych z uwzględnieniem wydatków związanych z wynagrodzeniem członków Komisji oraz wydatków organizacyjno-technicznych, mając na uwadze wysokość opłaty za egzamin aktuarialny. § 17. Komisja powiadamia wnioskodawcę, co najmniej 2 miesiące przed terminem testu, o terminie i miejscu przeprowadzenia testu, wysokości opłaty egzaminacyjnej i sposobie jej uiszczenia oraz udostępnia wnioskodawcy: 1) bibliografię, pomocną w przygotowaniu się do zaliczenia testu; 2) zasady oceny testu; 3) informację o procedurze odwołania się od wyniku testu. § 18. Osoba przystępująca do testu obowiązana jest potwierdzić swoje uczestnictwo oraz wnieść opłatę, najpóźniej do dnia przystąpienia do testu, na rachunek bieżący - subkonto dochodów - Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 19. 1. Komisja może unieważnić lub odwołać test w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, zarówno co do trybu postępowania, jak i merytorycznych błędów popełnionych przez Komisję. 2. W przypadku unieważnienia lub odwołania testu umiejętności opłata podlega zaliczeniu na poczet opłaty za przystąpienie do testu w innym terminie. § 20. 1. Test przeprowadzany jest w formie dwóch części pisemnych i jednej części ustnej. 2. Test obejmuje wybrane zagadnienia z listy przedmiotów. 3. Pierwsza część pisemna składa się z 10 zadań praktycznych. Druga część pisemna składa się z 10 pytań testowych jednokrotnego wyboru. Część ustna składa się z 5 pytań. § 21. 1. Każda z części testu rozpoczyna się z chwilą otwarcia kopert zawierających zadania lub odpowiednio pytania. 2. Każda z dwóch części pisemnych testu trwa 100 minut. Po każdej z tych części następuje 20-minutowa przerwa. Komisja może w razie potrzeby wyznaczyć dłuższe przerwy. § 22. Uczestnicy testu mają prawo do zadawania członkom Komisji pytań dotyczących przebiegu testu, jak i samej jego treści. § 23. 1. W czasie trwania testu uczestnik nie powinien opuszczać sali, z wyjątkiem przerw, o których mowa w § 21 ust. 2. 2. W uzasadnionych przypadkach uczestnik testu może uzyskać zgodę na opuszczenie sali, po zapewnieniu warunków wykluczających możliwość kontaktowania się uczestnika z osobami postronnymi. § 24. W przypadku stwierdzenia niesamodzielności pracy Komisja może unieważnić przeprowadzony test w stosunku do określonego uczestnika. W tym przypadku opłata za przystąpienie do testu nie podlega zwrotowi. § 25. 1. W pierwszej, pisemnej części testu każde rozwiązanie zadania oceniane jest w następujący sposób: 1) odpowiedź prawidłowa: 3 punkty; 2) odpowiedź nieprawidłowa: - 2 punkty; 3) brak odpowiedzi: 0 punktów. Warunkiem zaliczenia części pierwszej testu jest uzyskanie co najmniej 13 punktów. 2. W drugiej, pisemnej części testu każde pytanie testu jest oceniane według następujących zasad: 1) odpowiedź prawidłowa: 1 punkt; 2) odpowiedź nieprawidłowa lub brak odpowiedzi: 0 punktów. Warunkiem zaliczenia części drugiej testu jest uzyskanie co najmniej 7 punktów za udzielone odpowiedzi na pytania. Za nieprawidłową odpowiedź uważa się również udzielenie więcej niż jednej odpowiedzi. 3. W trzeciej, ustnej części testu każda odpowiedź na zadane pytanie musi uzyskać pozytywną ocenę Komisji. § 26. Warunkiem zaliczenia testu jest uzyskanie pozytywnej oceny za każdą z trzech części testu. § 27. Zasady oceny testu umiejętności ogłaszane są w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 28. Test przeprowadzany jest w języku polskim. Błędy stylistyczne i gramatyczne stwierdzone w teście nie podlegają ocenie, jeśli sens udzielonej odpowiedzi jest zrozumiały. § 29. Z przebiegu testu Komisja sporządza protokół, w którym podaje się imiona i nazwiska członków Komisji nadzorujących przebieg testu, czas rozpoczęcia i zakończenia testu oraz ważniejsze okoliczności, jakie nastąpiły w jego trakcie. Do protokołu dołącza się testy, listę zdających oraz końcowe wyniki. § 30. W terminie nie dłuższym niż jeden miesiąc od daty przystąpienia do testu, Komisja zawiadamia uczestnika o wynikach testu listem poleconym. W przypadku pozytywnego wyniku testu Komisja przesyła jednocześnie świadectwo zaliczenia testu. § 31. Uczestnik testu, który nie zaliczył testu, ma prawo jednokrotnie ponownie przystąpić do testu. § 32. 1. Uczestnikowi testu przysługuje prawo do pisemnego odwołania się od wyników testu, do Komisji, w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia o wynikach testu. 2. Osobę odwołującą się Komisja powiadamia, listem poleconym, o sposobie rozstrzygnięcia odwołania. § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie dotacji przedmiotowej do świadczonych usług pocztowych związanych z przyjmowaniem, przemieszczaniem i doręczaniem przesyłek podlegających ustawowemu zwolnieniu z opłat pocztowych (Dz. U. Nr 87, poz. 822) Na podstawie art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady, tryb udzielania i rozliczania oraz stawkę dotacji przedmiotowej do świadczonych usług pocztowych związanych z przyjmowaniem, przemieszczaniem i doręczaniem przesyłek podlegających ustawowemu zwolnieniu z opłat pocztowych na podstawie art. 30 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627) oraz art. 7 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188), zwanej dalej "dotacją". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) operatorze - rozumie się przez to operatora w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe; 2) przesyłce dla ociemniałych - rozumie się przez to przesyłkę dla ociemniałych w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe; 3) obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych - rozumie się przez to egzemplarze obowiązkowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych. § 3. Podstawę obliczenia należnej dotacji stanowi udokumentowana i zewidencjonowana wartość utraconych wpływów taryfowych z tytułu stosowania zwolnienia z opłaty pocztowej na podstawie art. 30 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe oraz art. 7 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych. § 4. Ustala się stawkę dotacji w wysokości 63 % podstawy obliczenia należnej dotacji, o której mowa w § 3. § 5. Ogólna kwota dotacji w 2004 r., stanowiąca iloczyn stawki dotacji, określonej w § 4, oraz łącznej wartości utraconych wpływów taryfowych, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć kwoty określonej w art. 19 pkt 4 ustawy budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 167). § 6. Operator sporządza rozliczenie dotacji na formularzu: 1) dla obowiązkowych egzemplarzy bibliotecznych, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) dla przesyłek dla ociemniałych, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 7. W przypadku zaprzestania, w ciągu roku, działalności objętej dotowaniem, operator powiadamia właściwy urząd skarbowy, ministra właściwego do spraw łączności i Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty oraz dokonuje ostatecznego rozliczenia dotacji przy rozliczeniu dotacji za ostatni miesiąc, w którym dotacja przysługiwała. § 8. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozporządzeniu stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 marca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych (Dz. U. Nr 20, poz. 244). § 9. 1. Stawkę dotacji, określoną w § 4, stosuje się od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2004 r. 2. Rozliczenia z budżetem dotacji za okres od dnia 1 stycznia do dnia wejścia w życie rozporządzenia dokonuje się jednocześnie z rozliczeniem dotacji za pierwszy okres rozliczeniowy, następujący po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 822) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie kwoty, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej (Dz. U. Nr 87, poz. 823) Na podstawie art. 58 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Należności, których łączna kwota przekracza równowartość 1.000 euro, uiszcza się w formie bezgotówkowej. § 2. W przypadku dokonywania wpłat za pośrednictwem banków, placówek pocztowych lub spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych przepisu § 1 nie stosuje się. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 sierpnia 1999 r. w sprawie kwoty, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej (Dz. U. Nr 70, poz. 787), które utraci moc na podstawie art. 37 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odraczania terminu płatności należności celnych (Dz. U. Nr 87, poz. 824) Na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy udzielaniu pozwoleń na odroczenie terminu płatności należności celnych, zwanych dalej "pozwoleniami na odroczenie"; 2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy stosowaniu odroczenia terminu płatności należności celnych, zwanych dalej "należnościami". § 2. 1. Wniosek o udzielenie pozwolenia na odroczenie jest składany przez osobę zobowiązaną do uiszczenia należności, zwaną dalej "wnioskodawcą", do dyrektora izby celnej właściwego miejscowo ze względu na: 1) naczelnika urzędu celnego, w którym została zaksięgowana kwota należności - w przypadku stosowania odroczenia dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Wspólnotowym Kodeksem Celnym"; 2) naczelnika lub naczelników urzędów celnych, w których będą księgowane kwoty należności - w przypadku stosowania odroczenia całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego. 2. Wniosek o udzielenie pozwolenia na odroczenie sporządza się według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadku jednoczesnego ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu, zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, i pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, wniosek o udzielenie pozwolenia na odroczenie może zostać złożony wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 4. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu, zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, osoba, której udzielono pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, składa wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na odroczenie wniosek o zmianę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej w zakresie rozstrzygnięcia o stosowaniu odroczenia. § 3. 1. Do wniosku, o którym mowa w § 2, należy dołączyć: 1) oryginał lub uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 2) oświadczenie wnioskodawcy, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, że nie jest w stosunku do niego prowadzone postępowanie egzekucyjne lub upadłościowe; 3) potwierdzenie złożenia zabezpieczenia - o ile zostało złożone przed złożeniem wniosku o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na odroczenie. 3. Dokumentu wymienionego w ust. 1 pkt 1 nie dołącza się do wniosku o udzielenie pozwolenia na odroczenie, jeżeli został on wcześniej złożony w innej sprawie dyrektorowi izby celnej, do którego jest składany ten wniosek. W takim przypadku wnioskodawca jest obowiązany wskazać sprawę, przy której złożono ten dokument. 4. Wniosek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 1, powinien zostać złożony nie później niż w terminie 10 dni od dnia powiadomienia dłużnika o wysokości należności. § 4. 1. Jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, dyrektor izby celnej, z wyłączeniem przypadków określonych w ust. 6 oraz § 3 ust. 1 pkt 3, wzywa wnioskodawcę do: 1) złożenia zabezpieczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - w przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego; 2) złożenia zabezpieczenia generalnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania - w przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego. 2. Na uzasadniony wniosek złożony przez wnioskodawcę przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektor izby celnej może przedłużyć ten termin, nie więcej jednak niż o 30 dni. 3. Złożenie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie wymaga uzyskania odrębnego pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia generalnego. 4. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane dla kwoty należności zaksięgowanej na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy lub w art. 220 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jest wymagane zabezpieczenie w wysokości kwoty wynikającej z długu celnego. 5. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wysokość zabezpieczenia winna zostać oszacowana na poziomie przewidywanej łącznej kwoty należności wynikającej z długu celnego, które powstaną przeciętnie w okresie 1,5 miesiąca. 6. W przypadku ubiegania się o udzielenie pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wymagane zabezpieczenie może stanowić zabezpieczenie złożone w związku z uzyskaniem pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 7. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, wnioskodawca składa w jednej z form określonych w art. 193 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. § 5. 1. Dyrektor izby celnej wydaje decyzję o udzieleniu pozwolenia na odroczenie według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Decyzję o udzieleniu pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wydaje się wraz z decyzją o udzieleniu pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 3. Pozwolenia na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, udziela się bezterminowo. Korzystanie z tego odroczenia jest możliwe począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano pozwolenie. 4. Oryginał pozwolenia na odroczenie wydaje się wnioskodawcy, kopie pozwolenia przesyła się do urzędu lub urzędów celnych wskazanych w pozwoleniu, a jedną kopię zatrzymuje dyrektor izby celnej. § 6. W przypadku gdy okres, o którym mowa w art. 227 ust. 1 lit. b lub c Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wynosi miesiąc kalendarzowy, termin płatności należności upływa szesnastego dnia miesiąca następującego po upływie tego okresu. § 7. W celu skorzystania z odroczenia stosowanego całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w zgłoszeniu celnym należy podać numer pozwolenia na odroczenie. § 8. 1. Kwoty należności wynikające z kolejnych zgłoszeń celnych nie będą obejmowane pozwoleniem na odroczenie stosowane całościowo dla wszystkich należności zaksięgowanych na warunkach określonych w art. 218 ust. 1 akapit pierwszy Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w okresie wyznaczonym przez organ celny, albo całościowo dla wszystkich należności, które podlegają łącznie jednemu zaksięgowaniu zgodnie z art. 218 ust. 1 akapit drugi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w przypadkach: 1) powstania tych należności w kwocie przekraczającej wysokość złożonego zabezpieczenia; 2) wykorzystania przez organ celny zabezpieczenia w związku z nieuiszczeniem kwot należności w odroczonym terminie płatności; 3) upływu terminu ważności złożonego zabezpieczenia. 2. Objęcie pozwoleniem na odroczenie kwot należności wynikających z kolejnych zgłoszeń celnych będzie ponownie możliwe: 1) po uiszczeniu kwot należności objętych pozwoleniem na odroczenie, powodującym zwolnienie zabezpieczenia - w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1; 2) w pierwszym dniu okresu, o którym mowa w art. 227 ust. 1 lit. b lub c Wspólnotowego Kodeksu Celnego, następującego po złożeniu nowego zabezpieczenia lub przedłużeniu terminu jego ważności - w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 i 3. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 824) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie odraczania płatności należności celnych (Dz. U. Nr 206, poz. 1996), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825) Na podstawie art. 65 ust. 2, art. 69 ust. 5, art. 70 ust. 5, art. 71 ust. 5, art. 72 ust. 5, art. 73 ust. 7 i art. 75 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa obniżenie stawek podatku akcyzowego, zwanego dalej "akcyzą", dla wyrobów akcyzowych, w tym warunki ich stosowania. § 2. 1. Stawki akcyzy określone w art. 65 ust. 1, art. 69 ust. 4, art. 70 ust. 4, art. 71 ust. 4, art. 72 ust. 4 i art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", obniża się się do wysokości określonej w: 1) załączniku nr 1 do rozporządzenia - dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju; 2) załączniku nr 2 do rozporządzenia - dla wyrobów akcyzowych dostarczanych wewnątrzwspólnotowo, nabywanych wewnątrzwspólnotowo oraz importowanych. 2. Stawki akcyzy określone w art. 73 ust. 3 pkt 1-3 ustawy dla wyrobów tytoniowych sprzedawanych w kraju, dostarczanych wewnątrzwspólnotowo, nabywanych wewnątrzwspólnotowo oraz importowanych obniża się: 1) dla papierosów - do wysokości 64,00 zł za każde 1.000 sztuk i 26,67% maksymalnej ceny detalicznej; 2) dla cygar i cygaretek - do wysokości 134,00 zł za każde 1.000 sztuk; 3) dla tytoniu do palenia: a) ciętego tytoniu do ręcznego sporządzania papierosów - do wysokości 42,00 zł za każdy 1 kilogram i 17,5% maksymalnej ceny detalicznej, b) innego tytoniu do palenia - do wysokości 50% maksymalnej ceny detalicznej. § 3. 1. Stawki akcyzy określone w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia i w poz. 1 pkt 3 lit. c tiret pierwsze załącznika nr 2 do rozporządzenia stosuje się dla olejów opałowych, z których 50% lub więcej objętościowo destyluje w 350 °C, w przypadku gdy dotyczą oleju zabarwionego na czerwono i oznaczonego znacznikiem, przeznaczonego na cele opałowe. 2. Stawki akcyzy określone w poz. 1 pkt 3 lit. b załącznika nr 2 do rozporządzenia stosuje się dla pozostałych olejów napędowych, w przypadku gdy dotyczą oleju zabarwionego na czerwono i oznaczonego znacznikiem, przeznaczonego na cele opałowe. 3. Jeżeli wyroby, wymienione w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia i w poz. 1 pkt 3 lit. b i lit. c tiret pierwsze załącznika nr 2 do rozporządzenia, nie są prawidłowo oznaczone lub nie są zabarwione na czerwono, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie znakowania i barwienia paliw silnikowych przeznaczonych na cele opałowe oraz olejów opałowych (Dz. U. Nr 53, poz. 527), lub są przeznaczone na inne cele niż opałowe, lub nie spełniają warunków wskazanych w tym rozporządzeniu, stosuje się dla wyrobów wymienionych: 1) w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia - stawki akcyzy określone w poz. 1 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 2) w poz. 1 pkt 3 lit. b i lit. c tiret pierwsze załącznika nr 2 do rozporządzenia - stawki akcyzy określone w poz. 1 pkt 3 lit. a załącznika nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Podatnik sprzedający wyroby wymienione w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia lub w poz. 1 pkt 3 lit. b i lit. c tiret pierwsze załącznika nr 2 do rozporządzenia jest obowiązany w przypadku tej sprzedaży: 1) osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - do uzyskania od nabywcy oświadczenia o przeznaczeniu nabywanych wyrobów, uprawniającym do stosowania stawek wymienionych w poz. 2 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia; oświadczenie może być złożone w wystawianej fakturze VAT, a jeżeli jest składane odrębnie, powinno zawierać dane dotyczące nabywcy, datę złożenia tego oświadczenia oraz powinno być dołączone do kopii faktury VAT; 2) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej - do uzyskania od nabywcy oświadczenia stwierdzającego, iż nabywane wyroby są przeznaczone na cele opałowe; oświadczenie to powinno być dołączone do kopii paragonu lub kopii innego dokumentu sprzedaży wystawionego nabywcy, a w przypadku braku takiej możliwości sprzedawca jest obowiązany wpisać na oświadczeniu numer i datę wystawienia dokumentu, potwierdzającego tę sprzedaż. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno zawierać co najmniej: 1) imię i nazwisko nabywcy, PESEL i NIP; 2) adres zamieszkania nabywcy; 3) określenie ilości nabywanego oleju opałowego; 4) określenie ilości posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się urządzenia, jeżeli jest ono inne niż adres wymieniony w pkt 2; 5) wskazanie rodzaju i typu urządzeń grzewczych; 6) datę i miejsce wystawienia oświadczenia oraz podpis składającego oświadczenie. 3. Importer i podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów określonych w poz. 1 pkt 3 lit. b i lit. c tiret pierwsze załącznika nr 2 do rozporządzenia składa właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w przypadku importu - przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu, oświadczenie, że przywożone wyroby zostaną przeznaczone na cele opałowe lub będą odprzedane z przeznaczeniem na cele opałowe. 4. Podatnik przechowuje dokumentację, o której mowa w ust. 1 i 3, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. 5. W przypadku niezłożenia oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 3, przepisy § 3 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 5. 1. W przypadku przekroczenia norm dopuszczalnych ubytków lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w art. 5 ust. 3 ustawy, stosuje się odpowiednio najwyższą stawkę akcyzy ustaloną dla tych wyrobów w § 2 ust. 2, w załącznikach do rozporządzenia oraz w art. 68 ust. 4 ustawy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku przekroczenia norm dopuszczalnych ubytków lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które wystąpiły przed obowiązkiem zapłaty podatku. § 6. Stawki akcyzy określone w poz. 22-28 załącznika nr 1 do rozporządzenia stosuje się dla wyrobów wymienionych w tych pozycjach również, w przypadku gdy przed ich sprzedażą podatnik dokonał czynności polegających na powiększeniu ich wartości użytkowej. § 7. 1. Stawki akcyzy określone w poz. 30 załącznika nr 1 do rozporządzenia mają zastosowanie do każdej sprzedaży samochodu osobowego dokonanej przed pierwszą jego rejestracją na terenie kraju w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku sprzedaży samochodów osobowych, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub ich importu, dokonywanych po upływie 2 lat kalendarzowych od ich produkcji, wliczając rok produkcji jako pierwszy rok kalendarzowy, stosuje się procentowe stawki akcyzy obliczone według następującego wzoru: Su = Sn + 12 x (W-2) gdzie: Su - oznacza stawkę akcyzy, wyrażoną w procentach, dla sprzedaży w kraju, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu samochodu osobowego po upływie 2 lat od jego produkcji, Sn - oznacza stawki akcyzy dla samochodów osobowych, w zależności od pojemności silnika tych samochodów, określone odpowiednio w poz. 30 załącznika nr 1 do rozporządzenia - w przypadku sprzedaży w kraju, oraz w poz. 23 załącznika nr 2 do rozporządzenia - w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego i importu, W - oznacza wiek samochodu osobowego wyrażony w latach kalendarzowych liczonych począwszy od roku produkcji do roku dokonania sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego włącznie, a w przypadku importu - liczonych począwszy od roku produkcji do roku dokonania zgłoszenia celnego włącznie. 3. Stawki akcyzy obliczone zgodnie z ust. 2 nie mogą być wyższe niż stawka akcyzy, o której mowa w art. 75 ust. 1 ustawy. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Minister Finansów : w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 825) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK AKCYZY DLA WYROBÓW AKCYZOWYCH SPRZEDAWANYCH W KRAJU Poz.Symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)Nazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w % podstawy opodatkowania1) lub w zł na jednostkę wyrobu 1234 123.20Produkty rafinacji ropy naftowej oraz frakcje benzynowe otrzymywane z przerobu ropy naftowej, z wyłączeniem grupowania PKWiU 23.20.18, 23.20.2, gdzie indziej niesklasyfikowane2) w tym:1.820,00 zł/1.000 l 1) paliwa silnikowe benzynowe, w tym: a) benzyna silnikowa nieetylizowana (bezołowiowa) (PKWiU 23.20.11-00.2) oraz benzyna silnikowa nieetylizowana z udziałem biokomponentów (PKWiU 23.20.11-00.301.514,00 zł/1.000 l b) benzyna silnikowa lotnicza do silników tłokowych (PKWiU 23.20.11-00.40 i 23.20.13- 00.90)1.762,00 zł/1.000 l c) frakcje benzynowe otrzymywane z procesów specyficznych służące do komponowania handlowych benzyn silnikowych (PKWiU 23.20.13-00.10)1.690,00 zł/1.000 l 2) paliwa do lotniczych silników turbinowych (PKWiU 23.20.12, 23.20.14-00.10)1.037,00 zł/1.000 l 3) nafta z wyjątkiem nafty do lotniczych silników turbinowych (PKWiU 23.20.14-00.10)1.762,00 zł/1.000 l 4) benzyny specjalne (PKWiU 23.20.13-00.2)1.762,00 zł/1.000 l 5) oleje napędowe (PKWiU 23.20.15) oraz oleje średnie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 23.20.16), w tym oleje o zawartości siarki:1.141,00 zł/1.000 l a) powyżej 0,005% do 0,035% włącznie1.063,00 zł/1.000 l b) do 0,005% włącznie1.014,00 zł/1.000 l 2bez względu naOleje opałowe: symbol PKWiUa) z których 50% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C, w przypadku gdy sprzedaż dotyczy oleju zabarwionego na czerwono i oznaczonego znacznikiem, przeznaczonego na cele opałowe197,00 zł/1.000 l b) pozostałe60,00 zł/1.000 kg 323.20.18Oleje smarowe 3) z wyłączeniem olejów odpadowych-przepracowanych klasyfikowanych do grupowania PKWiU 23.20.18-09.1 i olejów białych, parafiny ciekłej PKWiU 23.20.18-50.401.141,00 zł/1.000 l 4bez względu na symbol PKWiUWyroby przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, inne niż wymienione w poz. 1 i 3 z wyłączeniem komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych PKWiU 24.66.32-90.001.820,00 zł/1.000 l 524.14.11Węglowodory acykliczne1.820,00 zł/1.000 l 6ex 24.14.12Węglowodory cykliczne, wyłącznie:1.820,00 zł/1.000 l 24.14.12-13.001) cykloheksan, 24.14.12-15.32) związki alicykliczne jednopierścieniowe i pochodne związków alicyklicznych jednopierścieniowych (z wyjątkiem cykloheksanu) 24.14.12-233) benzen 24.14.12-254) toluen 24.14.12-43.005) o-ksylen 24.14.12-45.006) p-ksylen 24.14.12-47.107) m-ksylen 24.14.12-47.28) mieszaniny izomerów ksylenu 7ex 24.14.73Oleje i inne produkty destylacji smoły węglowej w wysokiej temperaturze; pak i koks pakowy, wyłącznie:1.820,00 zł/1.000 l 24.14.73-201) benzol 24.14.73-30.12) toluole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania 24.14.73-30-2toluole do innych celów 24.14.73-30.33) ksylole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania 24.14.73-30.4ksylole do innych celów 24.14.73-40.34) mieszaniny węglowodorów aromatycznych pozostałe 24.14.73-655) oleje kreozotowe 24.14.73-67.106) oleje surowe lekkie 24.14.73-67-207) oleje surowe pozostałe 8bez względu na symbol PKWiUGaz płynny 4) - propan, butan, mieszaniny propanu-butanu, inne gazy płynne - służące do napędu pojazdów samochodowych630,00 zł/1.000 kg 9ex 15.93.11, ex 15.93.12, ex 15.95.10Wina136,00 zł/hl 10ex 15.93.11, ex 15.93.12, ex 15.94.10 ex 15.95.10Napoje fermentowane136,00 zł/hl 11ex 15.93.11, ex 15.93.12, ex 15.94.10, ex 15.95.10Produkty pośrednie273,00 zł/hl 1215.92.11Alkohol etylowy nieskażony o mocy alkoholu 80% lub więcej (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 1315.92.12Alkohol etylowy i inne alkohole, skażone, o dowolnej mocy (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 1415.91.10Wódki, likiery, inne napoje alkoholowe; złożone preparaty alkoholowe do produkcji napojów (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol), z wyłączeniem preparatów ziołowych będących farmaceutykami, na bazie alkoholu etylowego4.400,00 zł 15ex 15.33.25Owoce pozostałe zakonserwowane, zawierające w swym składzie alkohol etylowy od zawartości alkoholu etylowego (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 16ex 15.87.12-70Sosy i przetwory z sosów, zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne, gdzie indziej niewymienione, zawierające w swym składzie alkohol etylowy od zawartości alkoholu etylowego (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 1715.89.14-90.92Syropy izoglukozowe niezawierające środków aromatyzujących i barwiących, zawierające w swym składzie alkohol etylowy (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 18ex 24.63.10Olejki eteryczne, mieszaniny substancji zapachowych, zawierające w swym składzie alkohol etylowy (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 19bez względu na symbol PKWiUPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2% objętości (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 20ex 18.24.43-33.00, ex 18.30.12Odzież, dodatki odzieżowe oraz inne wyroby wykonane ze skór futerkowych: 1) wymienionych w poz. 21 pkt 117,6 2) pozostałe0 2118.30.11-50.2Skóry futerkowe całe, garbowane lub wykończone ze zwierząt szlachetnych: 1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek25 2) pozostałe0 2224.52.11Perfumy i wody toaletowe10 2324.52.12Kosmetyki upiększające do oczu i ust10 2424.52.13Kosmetyki do manicure i pedicure10 25ex 24.52.14-00.00Pudry, prasowane lub nie, kosmetyczne10 2624.52.15-00.10Pozostałe kosmetyki upiększające do twarzy10 2724.52.19-90.60Preparaty toaletowe dla zwierząt10 2824.52.19-90.90Kosmetyki i wyroby perfumeryjne, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane10 29ex 29.60.13Broń palna myśliwska, broń gazowa25 3034.10.2Samochody osobowe: 1) o pojemności silnika powyżej 2.000 cm313,6 2) pozostałe3,1 31ex 36.50.41-00.00Karty do gry - z wyłączeniem kart do gry dla dzieci33,3 32bez względu na symbol PKWiUWyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej pozostałe: 1) rulety wraz ze stołami do rulety17,6 2) stoły do gry w karty17,6 3) automaty hazardowe17,6 4) maszyny i urządzenia losujące17,6 5) urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne do gry powodujące wygrane pieniężne lub rzeczowe17,6 33 Wyroby niewymienione w poz. 1-320 (stawka zero) Objaśnienia: ex - zamieszczony przy symbolu PKWiU oznacza, że stawka akcyzy jest ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w kolumnie 3. 1) Określonej w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym. 2) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15 °C ; w przypadku wyznaczania objętości paliw przez ważenie i pomiar gęstości, jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa. 3) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość olejów smarowych w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości olejów smarowych przez ważenie i pomiar gęstości, jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę oleju smarowego. 4) Dla obliczenia kwoty należnej akcyzy od wyrobów wymienionych w poz. 8 tabeli przyjmuje się stały przelicznik w wysokości 1,78 litra na kilogram gazu. Załącznik nr 2 TABELA STAWEK AKCYZY DLA WYROBÓW AKCYZOWYCH DOSTARCZANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO, NABYWANYCH WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWO I IMPORTOWANYCH Poz.Kod CNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania 1) 1234 1bez względu na kod CNOleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów, z wyłączeniem towarów klasyfikowanych do kodów CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, 27112) z czego:1.820,00 zł/1.000 l 1) oleje lekkie w tym:1.690,00 zł/1.000 l a) benzyna silnikowa z zawartością ołowiu przekraczającą 0,013 g/l1.690,00 zł/1.000 l b) benzyna silnikowa z zawartością ołowiu nieprzekraczającą 0,013 g/l1.514,00 zł/1.000 l c) benzyny specjalne, benzyna lotnicza, paliwa typu benzyny do silników odrzutowych1.762,00 zł/1.000 l 2) oleje średnie w tym:1.762,00 zł/1.000 l - paliwa do silników odrzutowych1.037,00 zł/1.000 l 3) oleje ciężkie: a) oleje napędowe1.141,00 zł/1.000 l w tym o zawartości siarki: - powyżej 0,005% do 0,035% włącznie1.063,00 zł/1.000 l - do 0,005% włącznie1.014,00 zł/1.000 l 2710 19 41 2710 19 45 2710 19 49b) pozostałe oleje napędowe, w przypadku gdy są zabarwione na czerwono i oznaczone znacznikiem, przeznaczone na cele opałowe197,00 zł/1.000 l bez względu nac) oleje opałowe: kod CN- z których 50% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C, w przypadku gdy są zabarwione na czerwono i oznaczone znacznikiem, przeznaczone na cele opałowe,197,00 zł/1.000 l - pozostałe60,00 zł/1.000 kg bez względu na kod CNd) mieszaniny olejów napędowych zawierające w masie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, służące do napędu silników spalinowych1.141,00 zł/1.000 l z czego o zawartości siarki: - powyżej 0,005% do 0,035% włącznie1.063,00 zł/1.000 l - do 0,005% włącznie1.014,00 zł/1.000 l 2Od 2710 19 71 do 2710 19 99Oleje smarowe3), z wyłączeniem 2710 19 85 - oleje białe, parafina ciekła, ex 2710 19 99 - smary plastyczne1.141,00 zł/1.000 l 3bez względu na kod CNWyroby przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych inne niż wymienione w poz. 1 i 21.820,00 zł/1.000 l 4bez względu na kod CNGaz płynny 4) -propan, butan, mieszaniny propanu-butanu, inne gazy płynne - służące do napędu pojazdów samochodowych630,00 zł/1.000 kg 52901Węglowodory alifatyczne1.820,00 zł/1.000 l 6ex 2902Węglowodory cykliczne, wyłącznie:1.820,00 zł/1.000 l 2902 11 001) cykloheksan 2902 19 802) węglowodory cykliczne pozostałe 2902 20 003) benzen 2902 30 004) toluen 2902 41 005) o-ksylen 2902 43 006) p-ksylen 2902 42 007) m-ksylen 2902 44 008) mieszaniny izomerów ksylenu 7ex 2707Oleje i pozostałe produkty destylacji wysokotemperaturowej smoły węglowej; podobne produkty, w których masa składników aromatycznych jest większa niż składników niearomatycznych, wyłącznie:1.820,00 zł/1.000 l 2707 101) benzol (benzen) 2707 202) toluol (toluen) 2707 303) ksylol (ksyleny) 2707 504) pozostałe mieszaniny węglowodorów aromatycznych, z których 65% lub więcej objętościowo (włącznie ze stratami) destyluje w 250° C zgodnie z metodą ASTM D 86 2707 91 005) oleje kreozotowe 2707 99 116) surowe oleje lekkie, z których 90% lub więcej destyluje w temperaturze do 200° C 2707 99 197) pozostałe 8ex 2204, ex 2205Wina136,00 zł/hl 9ex 2204, ex 2205, ex 2206 00Napoje fermentowane136,00 zł/hl 10ex 2204 ex 2205, ex 2206 00Produkty pośrednie273,00 zł/hl 112207 10 00Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 122207 20 00Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 132208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol), z wyłączeniem gotowych preparatów ziołowych będących farmaceutykami na bazie alkoholu etylowego CN 2208 90 694.400,00 zł 14ex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - zawierające w swym składzie alkohol etylowy (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 152103 90 30Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2% do 49,2% obj., zawierające od 1,5% do 6% masy goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4% do 10% masy cukru, w pojemnikach o objętości 0,5 litra lub mniejszej (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 162106 90 20Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 17ex 3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów, zawierające w swym składzie alkohol etylowy (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 18bez względu na kod CNPozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2% obj. (od 1 hl alkoholu etylowego 100% vol)4.400,00 zł 193303 00Perfumy i wody toaletowe10 20ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry (z wyjątkiem leków), włącznie z preparatami do opalania do manicure i pedicure, z wyłączeniem towarów klasyfikowanych do kodu CN 3304 990010 21ex 4302Skóry futerkowe garbowane lub wykończone (włącznie z łbami, ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez dodatków z innych materiałów), inne niż te objęte pozycją 4303, z wyłączeniem skór z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych, karakułowych, perskich i podobnych, jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich i tybetańskich, z królików lub zajęcy, wydr morskich lub nutrii, owiec lub jagniąt25 22ex 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby futrzarskie, z wyłączeniem wytworzonych ze skór jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych, karakułowych, perskich i podobnych, jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich i tybetańskich, królików lub zajęcy, wydr morskich lub nutrii, owiec lub jagniąt17,6 23ex 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 1) o pojemności silnika powyżej 2.000 cm313,6 2) pozostałe3,1 24ex 9303Broń myśliwska25 25ex 9304 00 00Broń gazowa25 26ex 9504 40 00Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci33,3 27ex 9403 ex 9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej: 1) rulety wraz ze stołami do rulety17,6 2) automaty hazardowe17,6 3) stoły do gry w karty17,6 4) maszyny i urządzenia losujące17,6 5) urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne do gry powodujące wygrane pieniężne lub rzeczowe17,6 28bez względu na kod CNKasety zawierające preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 19-2010 29 Wyroby niewymienione w poz. 1-280 (stawka zero) Objaśnienia: ex - zamieszczony przy kodzie CN oznacza, że stawka akcyzy jest ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w kolumnie 3. 1) Określonej w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym. 2) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości paliw przez ważenie i pomiar gęstości, jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa. 3) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość olejów smarowych w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości olejów smarowych przez ważenie i pomiar gęstości, jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę oleju smarowego. 4) Dla obliczenia kwoty należnej akcyzy od wyrobów wymienionych w poz. 4 tabeli przyjmuje się stały przelicznik w wysokości 1,78 litra na kilogram gazu. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 54, poz. 535. 3) Zakres spraw regulowany niniejszym rozporządzeniem był uregulowany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 221, poz. 2196). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazów towarów do celów poboru podatku od towarów i usług w imporcie (Dz. U. Nr 87, poz. 826) Na podstawie art. 41 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykazy towarów wymienionych w załącznikach nr 3 i 6 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego (CN), stanowiące odpowiednio załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. (poz. 826) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYCH IMPORT JEST OBJĘTY STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 7% PozycjaKod CNWyszczególnienie 1 0101Konie, osły, muły i osłomuły, żywe 2 0102Bydło żywe 3 0103Trzoda chlewna żywa 4 0104Owce i kozy, żywe 5 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki 6*0106Pozostałe zwierzęta żywe 1) 7 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone 8 0202Mięso z bydła, zamrożone 9 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone 10 0204Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone 11 0205 00Mięso z koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone 12 0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone 13 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone 14 0208Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, schłodzone lub zamrożone 15*0209 00Tłuszcz ze świń bez chudego mięsa oraz tłuszcz drobiowy, niewytapiane lub inaczej wyekstrahowane, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone 2) 16 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów 17 0301Ryby żywe 18 0302Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304 19 0303Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304 20 0304Filety rybne i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże, schłodzone lub zamrożone 21 0305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone niezależnie od tego czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem wędzenia; mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi 22 0306Skorupiaki, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; skorupiaki w skorupach, gotowane na parze lub w wodzie, nawet schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; mąki, mączki i granulki, ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi 23 0307Mięczaki, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; wodne bezkręgowce inne niż skorupiaki i mięczaki, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; mąki, mączki i granulki z wodnych bezkręgowców, innych niż skorupiaki, nadające się do spożycia przez ludzi 24 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego 25 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego 26 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao 27 0404Serwatka, nawet zagęszczona lub zawierająca dodatek cukru, lub innego środka słodzącego; produkty składające się ze składników naturalnego mleka, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 28 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania 29 0406Sery i twarogi 30 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane 31 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego 32 0409 00 00Miód naturalny 33 0410 00 00Jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 34 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone 35 0511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi 36 0601Bulwy, korzenie bulwiaste, cebulki, łodygi podziemne i kłącza, w stanie uśpienia roślin, wegetacji lub kwitnienia; rośliny cykorii i jej korzenie inne niż objęte pozycją 1212 37 0602Pozostałe rośliny żywe (włącznie z ich korzeniami), sadzonki i zrazy; grzybnia 38 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane 39 0701Ziemniaki, świeże lub schłodzone 40 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone 41 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone 42 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone 43 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone 44 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub schłodzone 45 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone 46 0708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub schłodzone 47 0709Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone 48 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone 49ex *0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia 3)- z wyłączeniem CN 0711 20 10 i 0711 20 90 50 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone 51 0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone 52 0714Maniok, maranta, salep, karczochy jerozolimskie, słodkie ziemniaki i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi i inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach, nawet w postaci granulek; rdzeń sagowca Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Orzechy laskowe (Cyrylus spp.): 53 0802 21 00- - W łupinie 54 0802 22 00- - Bez łupiny - Orzechy włoskie: 55 0802 31 00- - W łupinie 56 0802 32 00- - Bez łupiny 57 0806 10Winogrona: - Świeże 58ex0807Melony (włącznie z arbuzami) i papaje, świeże - z wyłączeniem CN 0807 20 00 59 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże 60 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże 61ex0810Pozostałe owoce, świeże - z wyłączeniem CN 0810 50 00, 0810 60 00 i 0810 90 62 0813Owoce suszone, inne niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806; mieszanki orzechów lub owoców suszonych objętych niniejszym działem 63*0814 00 00Skórki owoców cytrusowych lub melonów (włącznie z arbuzami), świeże, zamrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących 3) 64*0904Pieprz z rodzaju Piper; owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, suszone lub rozgniatane, lub mielone 4) 65*0908Gałka muszkatołowa, kwiat mauszkatołowy i kardamony 4) 66*0909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody jałowca4) 67*0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne 4) 68 1001Pszenica i meslin 69 1002 00 00Żyto 70 1003 00Jęczmień 71 1004 00 00Owies 72 1005Kukurydza 73ex1006Ryż - z wyłączeniem CN 1006 30 i 1006 40 00 74 1007 00Ziarno sorgo 75 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża 76 1101 00Mąka pszenna lub z meslin 77 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin 78 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe 79 1104Ziarna zbóż obrobione w inny sposób (na przykład łuszczone, miażdżone, płatkowane, perełkowane, śrutowane lub krojone), z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone 80 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki ziemniaczane 81 1106Mąka, mączka i proszek, z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713, z sago lub z korzeni, lub bulw objętych pozycją 0714, lub z produktów objętych działem 8 82 1108Skrobie; inulina 83 1109 00 00Gluten pszenny, nawet suszony 84 1201 00Nasiona soi, nawet łamane 85 1203 00 00Kopra 86 1204 00Nasiona lnu, nawet łamane 87 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane 88 1206 00Nasiona słonecznika, nawet łamane 89 1207Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane 90 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu 91 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina Burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum),w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione, ani niewłączone: 92 1212 30 00- Pestki i jądra pestek moreli, brzoskwiń (włącznie z nektarynkami) i 93 1212 91śliwek - - Burak cukrowy 94 1212 99- - Pozostałe 95 1213 00 00Słoma i plewy zbóż, niepreparowane, nawet siekane, mielone, prasowane lub w formie granulek 96ex1214Brukiew, buraki pastewne, korzenie pastewne, siano, lucerna (alfalfa), koniczyna, esparceta, kapusta pastewna, łubin, wyka i podobne produkty pastewne, nawet granulowane - z wyłączeniem CN 1214 10 97ex1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych - z wyłączeniem CN 1302 12 00, 1302 13 00, 1302 14 00 i 1302 19 98ex1501 00Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż te objęte pozycją 0209 lub 1503 - z wyłączeniem CN 1501 00 11 i 1501 00 90 00 11 i 1501 00 90 Tłuszcze z bydła, owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503: - Pozostałe 99 1502 00 90 100*1503 00Stearyna smalcowa, olej smalcowy, oleostearyna, oleina i olej łojowy, nieemulgowane lub niezmieszane lub nieprzygotowane inaczej 5) 101*1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) 102*1506 00 00Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęce oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) 103*1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 104*1508 90 90- - Pozostałe 5) Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 105*1509 90 00- Pozostałe 5) 106*1510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 15095) 107*1511Olej palmowy i jego frakcje, nawet rafinowany, ale niemodyfikowany chemicznie 5) 108*1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) 109*1513Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) 110ex*1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) - z wyłączeniem CN 1514 11 10 i 1514 19 10 111*1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 5) - Tłuszcze i oleje zwierzęce i ich frakcje 5) 112*1516 10 113*1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516 5) 114 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów 115 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane 116 1604Ryby przetworzone i zakonserwowane; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej 117 1605Skorupiaki, mięczaki i pozostałe bezkręgowce wodne, przetworzone lub zakonserwowane 118ex1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej - z wyłączeniem CN 1701 91 00 119 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel 120 1703Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru 121 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 122 1902Makarony, nawet gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami), lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany 123 1903 00 00Tapioka i jej namiastki przygotowane ze skrobi, w postaci płatków, ziaren, perełek, odsiewu lub w podobnych postaciach 124 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone Chleb, bułki i pozostałe wyroby piekarnicze: 125 1905 90 30- - - Chleb, bułki, niezawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% masy cukru i nie więcej niż 5% masy tłuszczu 126 1905 90 60- - - - Z dodatkiem środka słodzącego 127*2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym 3) 128*2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym 3) 129*2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym 3) 130*2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 3) 131*2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 3) 132*2006 00Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i pozostałe części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane) 3) 133 2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej 134*2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 3) 135 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej 136 2101 30- Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty 137ex2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda - z wyłączeniem CN 2103 30 90 138 2104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze, homogenizowane 139 2105 00Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne, nawet zawierające kakao 140 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją 2009: - Pozostałe 141 2202 90 142 2301Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki 143 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane 144ex2303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, nawet w postaci granulek - z wyłączeniem CN 2303 20 145 2308 00Materiały roślinne i odpady roślinne, pozostałości roślinne i produkty uboczne, nawet w postaci granulek, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 146 2309Preparaty w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt 147ex2401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe - z wyłączeniem CN 2401 30 00 148*2509 00 00Kreda 6) 149*2518 10 00Dolomit niekalcynowany ani niespiekany 7) 150 2522Wapno palone, wapno gaszone i wapno hydrauliczne, inne niż tlenek wapnia i wodorotlenek wapnia, objęte pozycją 2825 151*2530 90 98Substancje mineralne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: - - Pozostałe 8) 152 2703 00 00Torf (włącznie z odpadkami torfowymi), nawet aglomerowany 153*2802 00 00Siarka, sublimowana lub strącona; siarka koloidalna 9) 154 2814Amoniak, bezwodny lub w roztworze wodnym Fluorowcowane pochodne węglowodorów cykloalkanowych, cykloalkenowych i cykloterpenowych: 155 2903 51 00- - 1,2,3,4,5,6-heksachlorocykloheksan 156 2903 59- - Pozostałe 157 2903 62 00Fluorowcowane pochodne węglowodorów aromatycznych: - - Heksachlorobenzen i DDT(1,1,1-trichloro-2,2-bis (p-chlorofenylo)etan) 158*2918Kwasy karboksylowe z dodatkową tlenową grupą funkcyjną oraz ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne 10) 159*2922Związki aminowe z tlenową grupą funkcyjną 10) 160*2923Czwartorzędowe sole amoniowe i wodorotlenki; lecytyny i pozostałe fosfoaminolipidy, nawet niezdefiniowane chemicznie 10) 161*2924Związki z karboksyamidową grupą funkcyjną; związki z amidową grupą funkcyjną kwasu węglowego 10) Organiczne związki siarki: 162 2930 90 13- - Cysteina i cystyna 163 2930 90 16- - Pochodne cysteiny lub cystyny 164*2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) tlenu 10) 165*2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem(-ami) azotu 10) 166*2934Kwasy nukleinowe i ich sole, nawet niezdefiniowane chemicznie; pozostałe związki heterocykliczne 10) 167*2935 00Sulfonamidy 10) 168*2936Prowitaminy i witaminy, naturalne i syntetyczne (włącznie z naturalnymi koncentratami), ich pochodne stosowane głównie jako witaminy, oraz mieszaniny wymienionych substancji, nawet w dowolnym rozpuszczalniku 10) 169*2937Hormony, prostaglandyny, tromboksany i leukotrieny, naturalne lub syntetyczne; ich pochodne i analogi strukturalne, włącznie z polipeptydami o zmodyfikowanym łańcuchu, stosowane głównie jako hormony 10) 170*2938Glikozydy, naturalne i syntetyczne oraz ich sole, etery, estry i pozostałe pochodne 10) 171*2940 00 00Cukry, chemicznie czyste, inne niż sacharoza, laktoza, maltoza, glukoza i fruktoza; etery cukrów, acetale cukrów i estry cukrów i ich sole, inne niż produkty objęte pozycją 2937, 2938 lub 2939 10) 172*2941Antybiotyki 10) 173*3001Gruczoły i pozostałe narządy do celów organoterapeutycznych, suszone, sproszkowane i niesproszkowane; ekstrakty z gruczołów lub pozostałych narządów lub ich wydzielin do celów organoterapeutycznych; heparyna i jej sole; pozostałe substancje ludzkie i zwierzęce, preparowane do celów terapeutycznych lub profilaktycznych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 10) 174*3002Krew ludzka; krew zwierzęca preparowana do celów terapeutycznych, profilaktycznych lub diagnostycznych; antysurowice i pozostałe frakcje krwi oraz modyfikowane produkty immunologiczne, nawet otrzymane w procesach biotechnologicznych; szczepionki, toksyny, hodowle mikroorganizmów (z wyłączeniem drożdży) oraz produkty podobne 10) 175*3003Leki (z wyłączeniem produktów objętych pozycją 3002, 3005 lub 3006) złożone z dwóch lub więcej składników, które zmieszano dla celów terapeutycznych lub profilaktycznych, ale niepakowane w odmierzone dawki ani do postaci, lub w opakowania do sprzedaży detalicznej 10) 176*3004Leki (z wyłączeniem produktów objętych pozycją 3002, 3005 lub 3006) złożone z produktów zmieszanych lub niezmieszanych do celów terapeutycznych lub profilaktycznych, pakowane w odmierzone dawki (włącznie z lekami podawanymi przez skórę), lub do postaci lub w opakowania do sprzedaży detalicznej 10) 177*3005Wata, gaza, bandaże i podobne artykuły (na przykład opatrunki, przylepne plastry, kataplazmy) impregnowane lub pokryte substancjami farmaceutycznymi lub pakowane do postaci, lub w opakowania do sprzedaży detalicznej, do celów medycznych, chirurgicznych, dentystycznych lub weterynaryjnych 10) 178*3006Produkty farmaceutyczne wymienione w uwadze 4 do niniejszego działu 10) 179 3101 00 00Nawozy zwierzęce lub roślinne, nawet zmieszane ze sobą, poddane obróbce chemicznej; nawozy produkowane przez zmieszanie lub obróbkę chemiczną produktów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego 180ex *3102Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe 11) - z wyłączeniem CN 3102 50 10 181 3103Nawozy fosforowe, mineralne lub chemiczne 182*3104Nawozy potasowe, mineralne lub chemiczne 12) 183*3105Nawozy mineralne lub chemiczne, zawierające dwa lub trzy z pierwiastków nawozowych: azot, fosfor i potas; pozostałe nawozy; towary niniejszego działu w tabletkach lub podobnych postaciach, lub w opakowaniach o masie brutto nieprzekraczającej 10 kg 13) 184*3407 00 00Pasty modelarskie, nawet do zabawy dla dzieci; preparaty znane jako "wosk dentystyczny" lub jako "dentystyczny materiał formierski", pakowane w zestawy lub w opakowania do sprzedaży detalicznej, lub w postaci płytek, podków, lasek lub podobnej formie; pozostałe preparaty do stosowania w dentystyce, na bazie gipsu (gipsu kalcynowanego lub siarczanu wapnia) 14) 185ex3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek serwatki, zawierające w przeliczeniu na suchą substancję więcej niż 80% masy białka serwatki), albuminiany i pozostałe pochodne albumin - z wyłączeniem CN 3502 20 - Żelatyna i jej pochodne 15) 186*3503 00 10 187 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane 188 3507Enzymy; preparaty enzymatyczne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone Film i płyty fotograficzne płaskie, światłoczułe, nienaświetlone, wykonane z innych materiałów niż papier, tektura lub tkanina: - Do promieni rentgenowskich 189 3701 10 10- - Do stosowania w medycynie, dentystyce i weterynarii Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z dowolnego materiału innego niż papier, tektura lub tkanina: 190*3702 10 00- Do promieni rentgenowskich 16) 191*3808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze, opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i podobne produkty, pakowane do postaci albo w opakowania do sprzedaży detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (na przykład taśm nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy) 17) 192*3821 00 00Gotowe pożywki do hodowli mikroorganizmów 18) 193 3822 00 00Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, nawet na podłożach, inne niż te objęte pozycją 3002 lub 3006; certyfikowane materiały wzorcowe Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 194*3824 90 61- - - - Produkty pośrednie z produkcji antybiotyków otrzymane podczas fermentacji Streptomyces tenebrarius, nawet suszone, do zastosowania w produkcji leków dla ludzi, objętych pozycją 3004 19) 195*3824 90 62- - - - Produkty pośrednie z produkcji soli monensin 10) 196*3824 90 64- - - - Pozostałe 10) 197*4009Przewody, rury i węże, z gumy, innej niż ebonit, nawet z wyposażeniem (na przykład złącza, kolanka, kołnierze) 20) 198 4014Artykuły higieniczne lub farmaceutyczne (włączając odciągacze do mleka), z gumy, innej niż ebonit, nawet z wyposażeniem z ebonitu 199 4015 11 00Rękawiczki: - - Chirurgiczne 200*4115 20 00- Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry wtórnej, nienadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył, proszek i mączka ze skóry wyprawionej 21) 201 4401 10 00- Drewno opałowe w postaci kłód, szczap, gałęzi, wiązek lub w podobnych postaciach 202*4421 90 98Pozostałe artykuły z drewna: - - Pozostałe 22) 203 4818 40- Podpaski higieniczne i tampony, pieluszki dla niemowląt i podobne artykuły sanitarne 204*4901Książki, broszury, ulotki i podobne materiały, drukowane, nawet w pojedynczych arkuszach 23) 205*4902Gazety, dzienniki i czasopisma, nawet ilustrowane lub zawierające materiały reklamowe 24) 206 4903 00 00Książki obrazkowe dla dzieci, do rysowania lub kolorowania 207 4904 00 00Nuty drukowane lub w rękopisie, nawet ilustrowane lub oprawione 208 4905Mapy i mapy hydrograficzne, lub podobne mapy wszelkich rodzajów, włączając atlasy, mapy ścienne, plany topograficzne i globusy, drukowane 209 5001 00 00Kokony jedwabników nadające się do motania 210 5101 19 00Wełna: - - Pozostała 211 5301 10 00- Len surowy lub roszony 212 5302 10 00- Konopie siewne, surowe lub roszone 213ex5305Włókno kokosowe, manila (konopie manilskie lub Musa textilis Nee), ramia i pozostałe włókna roślinne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, surowe lub przerobione, ale nieprzędzione; pakuły, wyczeski i odpady tych włókien (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną) - z wyłączeniem CN 5305 19 00 i 5305 29 00 214ex5601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z niej; włókna tekstylne o długości nieprzekraczającej 5 mm (kosmyki), pył tekstylny oraz rozdrobnione resztki włókien - z wyłączeniem CN 5601 30 00 215 6111Odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt, z dzianin 216*7318 23 00- - Nity25) Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i obrabiarki objęte pozycjami od 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek, do przygotowywania lub wykonywania matryc, płyt, cylindrów drukowanych lub innych elementów drukarskich - Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie 217 8442 30 00 218*8469Maszyny do pisania, inne niż drukarki objęte pozycją 8471; maszyny do redagowania tekstów 26) 219*8471Maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do tych maszyn; czytniki magnetyczne lub optyczne; maszyny do zapisywania zakodowanych danych na nośnikach danych oraz maszyny do przetwarzania takich danych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 27) 220 8713Wózki dla osób niepełnosprawnych, nawet z silnikiem lub napędzane mechanicznie w inny sposób 221 9001 30 00- Soczewki kontaktowe 222 9001 40- Soczewki okularowe szklane 223 9001 50- Soczewki okularowe z pozostałych materiałów Przyrządy i urządzenia stosowane w medycynie, chirurgii, stomatologii lub weterynarii, włączając aparaturę scyntygraficzną, inną aparaturę elektromedyczną oraz przyrządy do badania wzroku: 224*9018 31- - Strzykawki, z igłami lub bez 28) 225*9018 32 10- - - Metalowe igły do zastrzyków 28) 226*9018 32 90- - - Igły chirurgiczne 28) 227*9018 39 00- - Pozostałe 28) 228 9018 90 10- - Przyrządy i aparatura, do pomiaru ciśnienia krwi 229 9018 90 50- - Aparatura do transfuzji 230 9021Przyrządy ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny (łubki) i pozostałe przyrządy stosowane przy złamaniach; protezy; aparaty słuchowe oraz pozostałe przyrządy zakładane, noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa 231*9602 00 00Materiały do rzeźbienia pochodzenia roślinnego lub mineralnego, obrobione oraz artykuły z takich materiałów; formowane lub rzeźbione artykuły z wosku, stearyny, gum i żywic naturalnych lub mas modelarskich, oraz pozostałe artykuły formowane lub rzeźbione, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; obrobiona, nieutwardzona żelatyna (z wyjątkiem żelatyny objętej pozycją 3503) oraz artykuły z nieutwardzonej żelatyny 29) bez względu na Kod CN1. Foteliki do przewozu dzieci w samochodach 2. Sznurek do maszyn rolniczych 3. Produkty uzdrowisk (bez napojów mineralnych) - wyłącznie: 1) środki do kąpieli leczniczych: sól jodobromowa, szlam i ług, 2) środki do okładów leczniczych, w tym kostki borowinowe, 3) środki skoncentrowane do kuracji pitnej, w tym tabletki "ZUBER" 4. Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika 5. Publikacje w alfabecie Braille'a, jeżeli z uwagi na formę w całości przeznaczone są dla użytku osób niewidomych i słabowidzących, uraz urządzenia do zapisywania i odczytywania tekstów w alfabecie Braille'a 6. Obuwie dziecięce 1) ex - zamieszczony przy kodzie CN oznacza, że dana pozycja dotyczy tylko towaru określonego nazwą w kolumnie Wyszczególnienie 2) Wykaz nie ma zastosowania dla zakresu importu towarów opodatkowanych stawką 3% 3) Objaśnienia do podpozycji oznaczonych symbolem * umieszczonym w kolumnie Kod CN 1) wyłącznie króliki, pszczoły, jedwabniki i przeszkolone psy przewodniki dla ociemniałych 2) z wyłączeniem tłuszczów technicznych 3) z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% 4) wyłącznie surowce roślin zielarskich oraz nasiona roślin przyprawowych 5) wyłącznie jadalne 6) wyłącznie kreda mielona, pastewna i nawozowa 7) wyłącznie mączka dolomitowa 8) wyłącznie ziemia ogrodnicza i ziemia humus 9) wyłącznie siarka sublimowana lub strącona 10) wyłącznie produkty lecznicze wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w przepisach o Prawie farmaceutycznym 11) z wyłączeniem amidów kwasów alifatycznych i ich pochodnych, związków azotu oraz cyjanamidu wapnia (azotniaku technicznego) 12) z wyłączeniem chlorku potasu 13) z wyłączeniem związków azotu oraz nawozów naturalnych 14) wyłącznie do stosowania w dentystyce 15) z wyłączeniem klejów kazeinowych 16) z wyłączeniem filmów do zastosowania w defektoskopii przemysłowej, o szerokości przekraczającej 1m 17) z wyłączeniem wyrobów chemii gospodarczej 18) wyłącznie dla farmacji 19) wyłącznie produkty i preparaty do użytku farmaceutycznego i chirurgicznego, z wyłączeniem wyrobów ceramiki szlachetnej 20) wyłącznie węże medyczne 21) z wyłączeniem odpadków skór garbowanych (bezwłosowych) 22) wyłącznie elementy składowe i wymienne do wyrobów ortopedycznych, rehabilitacyjnych i protetycznych 23) z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym, lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów 24) z wyłączeniem wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczona na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe 25) wyłącznie nity ze stali do wyrobów ortopedycznych, rehabilitacyjnych i protetycznych 26) wyłącznie maszyny dla niewidomych 27) wyłącznie urządzenia komputerowe do pisma Braille'a (dla ociemniałych) 28) z wyłączeniem weterynaryjnych 29) wyłącznie żelatyna nieutwardzona, obrobiona oraz wyroby z żelatyny nieutwardzonej, obrobionej Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYCH IMPORT JEST OBJĘTY STAWKĄ PODATKU W WYSOKOŚCI 3% PozycjaKod CNWyszczególnienie 1 0101Konie, osły , muły i osłomuły, żywe 2 0102Bydło żywe 3 0103Trzoda chlewna żywa 4 0104Owce i kozy, żywe 5 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki 6*0106Pozostałe zwierzęta żywe 1) 7 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone 8 0202Mięso z bydła, zamrożone 9 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone 10 0204Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone 11 0205 00Mięso z koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone 12 0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone 13 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, schłodzone lub zamrożone 14 0208 10- Z królików lub zajęcy 15 0208 90- Pozostałe 16 0209 00Tłuszcz ze świń bez chudego mięsa oraz tłuszcz drobiowy, niewytapiane lub inaczej wyekstrahowane, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone 17 0301Ryby żywe 18 0302Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304 19 0303Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304 20 0304Filety rybne i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże, schłodzone lub zamrożone 21 0305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone niezależnie od tego czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem wędzenia; mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi 22 0306Skorupiaki, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; skorupiaki w skorupach, gotowane na parze lub w wodzie, nawet schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; mąki, mączki i granulki, ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi 23 0307Mięczaki, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; wodne bezkręgowce inne niż skorupiaki i mięczaki, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; mąki, mączki i granulki z wodnych bezkręgowców, innych niż skorupiaki, nadające się do spożycia przez ludzi 24ex0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego - z wyłączeniem CN 0401 30 25 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane 26 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego 27 0409 00 00Miód naturalny 28 0410 00 00Jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 29*0502Szczecina i sierść świń lub dzików; sierść borsuka i pozostała sierść do wyrobu szczotek i pędzli; odpadki takiej szczeciny lub sierści 2) 30*0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone 2) 31*0506Kości i rdzenie rogów, nieobrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nieprzycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów 2) 32*0507Kość słoniowa, skorupy żółwiowe, fiszbiny i frędzle, rogi, rogi jelenie, kopyta, paznokcie, szpony, pazury i dzioby, nieobrobione lub wstępnie przygotowane, ale nieprzycięte dla nadania kształtu; proszek i odpadki tych produktów 2) 33*0510 00 00Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna, żółć nawet suszona; gruczoły i pozostałe wyroby zwierzęce stosowane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, schłodzone, zamrożone, lub inaczej tymczasowo zakonserwowane 2) 34*0511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi 2) 35 0601Bulwy, korzenie bulwiaste, cebulki, łodygi podziemne i kłącza, w stanie uśpienia roślin, wegetacji lub kwitnienia; rośliny cykorii i jej korzenie inne niż objęte pozycją 1212 36 0602Pozostałe rośliny żywe (włącznie z ich korzeniami), sadzonki i zrazy; grzybnia 37 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane 38 0604Liście, gałęzie i pozostałe części roślin, bez kwiatów lub pączków kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane 39 0701Ziemniaki, świeże lub schłodzone 40 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone 41 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone 42 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone 43 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone 44 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub schłodzone 45 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone 46 0708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub schłodzone 47 0709Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone 48 0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone 49 0714Maniok, maranta, salep, karczochy jerozolimskie, słodkie ziemniaki i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi i inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach, nawet w postaci granulek; rdzeń sagowca Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Orzechy laskowe: 50 0802 21 00- - W łupinie 51 0802 22 00- - Bez łupiny - Orzechy włoskie: 52 0802 31 00- - W łupinie 53 0802 32 00- - Bez łupiny Winogrona: 54 0806 10- Świeże 55ex0807Melony (włącznie z arbuzami) i papaje, świeże - z wyłączeniem CN 0807 20 00 56 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże 57 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże 58ex0810Pozostałe owoce, świeże - z wyłączeniem CN 0810 50 00, 0810 60 00 i 0810 90 59*0904Pieprz z rodzaju Piper; owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, suszone lub rozgniatane, lub mielone 3) 60*0908Gałka muszkatołowa, kwiat muszkatołowy i kardamony 3) 61*0909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody jałowca 3) 62*0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne 3) 63 1001Pszenica i meslin 64 1002 00 00Żyto 65 1003 00Jęczmień 66 1004 00 00Owies 67 1005Kukurydza 68 1006 10- Ryż niełuskany 69 1007 00Ziarno sorgo 70 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża Ziarna zbóż obrobione w inny sposób (na przykład łuszczone, miażdżone, płatkowane, perełkowane, śrutowane lub krojone), z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone: - Ziarna miażdżone i płatkowane: 71 1104 19 50- - - Z kukurydzy - Pozostałe obrobione ziarna (na przykład łuszczone, perełkowane, krojone lub śrutowane): - - Z owsa: 72 1104 22 90- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie - - Z kukurydzy: 73 1104 23 90- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie - - - Z jęczmienia: 74 1104 29 07- - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie - - - Pozostałe: - - - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane: 75 1104 29 11- - - - - Z pszenicy 76 1104 29 15- - - - - Z żyta - - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie: 77 1104 29 51- - - - - Z pszenicy 78 1104 29 55- - - - - Z żyta 79 1104 29 59- - - - - Pozostałe 80 1201 00Nasiona soi, nawet łamane 81 1203 00 00Kopra 82 1204 00Nasiona lnu, nawet łamane 83 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane 84 1206 00Nasiona słonecznika, nawet łamane 85 1207Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane 86 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu 87 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina 88 1211Rośliny i ich części (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane Burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum),w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione, ani niewłączone: - Pozostałe: 89 1212 91- - Burak cukrowy 90 1212 99- - Pozostałe 91 1213 00 00Słoma i plewy zbóż, niepreparowane, nawet siekane, mielone, prasowane lub w formie granulek 92ex1214Brukiew, buraki pastewne, korzenie pastewne, siano, lucerna (alfalfa), koniczyna, esparceta, kapusta pastewna, łubin, wyka i podobne produkty pastewne, nawet granulowane - z wyłączeniem CN 1214 10 93 1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy ) 94 1401 20 00- Trzcinopalmy 95 1402 00 00Materiały roślinne, w rodzaju stosowanych głównie do wyściełania lub wypychania (na przykład kapok, włosie roślinne, trawa morska), nawet pakowane w warstwy, na nośniku lub bez nośnika 96ex1404Produkty pochodzenia roślinnego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - z wyłączeniem CN 1404 20 00 97ex1501 00Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż te objęte pozycją 0209 lub 1503 - z wyłączeniem CN 1501 00 11 i 1501 00 90 98ex1502 00Tłuszcze z bydła, owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503 - z wyłączeniem CN 1502 00 10 99 1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 100 1516 10- Tłuszcze i oleje zwierzęce i ich frakcje 101*2301Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki 4) 102*2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu , przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, również granulowane 5) 103*2308 00Materiały roślinne i odpady roślinne, pozostałości roślinne i produkty uboczne, nawet w postaci granulek, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 6) 104*2309Preparaty w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt 7) 105 2401 10- Tytoń nieodżyłowany 106 2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany 107*2509 00 00Kreda 8) Substancje mineralne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 108*2530 90 98- - Pozostałe 9) 109*2814Amoniak, bezwodny lub w roztworze wodnym 10) 110 3101 00 00Nawozy zwierzęce lub roślinne, nawet zmieszane ze sobą, poddane obróbce chemicznej; nawozy produkowane przez zmieszanie lub obróbkę chemiczną produktów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego 111ex *3102Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe - z wyłączeniem CN 3102 50 10 11) 112 3103Nawozy fosforowe, mineralne lub chemiczne 113*3104Nawozy potasowe, mineralne lub chemiczne 12) 114*3105Nawozy mineralne lub chemiczne zawierające dwa lub trzy z pierwiastków nawozowych: azot, fosfor i potas; pozostałe nawozy; towary niniejszego działu w tabletkach lub podobnych postaciach, lub w opakowaniach o masie brutto nieprzekraczającej 10 kg 13) 115ex3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek serwatki, zawierające , w przeliczeniu na suchą substancję więcej niż 80% masy białka serwatki), albuminiany i pozostałe pochodne albumin - z wyłączeniem CN 3502 20 116 3503 00 10- Żelatyna i jej pochodne 117 3507 10 00- Podpuszczka i jej koncentraty 118*3808Środki owadobójcze, gryzoniobójcze, grzybobójcze, chwastobójcze, opóźniające kiełkowanie, regulatory wzrostu roślin, środki odkażające i podobne produkty, pakowane do postaci albo w opakowania do sprzedaży detalicznej, lub w postaci preparatów i artykułów (na przykład taśm nasyconych siarką, knotów i świec oraz lepów na muchy) 14) 119 4001 30 00- Balata, gutaperka, guayule, chicle i podobne żywice naturalne 120 4501 10 00- Korek naturalny, surowy lub wstępnie obrobiony 121 5001 00 00Kokony jedwabników nadające się do motania 122*5101 19 00Wełna, niezgrzebna ani nieczesana - - Pozostała 15) 123 5301 10 00- Len surowy lub roszony 124 5302 10 00- Konopie siewne, surowe lub roszone 125ex5305Włókno kokosowe, manila (konopie manilskie lub Musa textilis Nee), ramia i pozostałe włókna roślinne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, surowe lub przerobione, ale nieprzędzione; pakuły, wyczeski i odpady tych włókien (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną) - z wyłączeniem CN 5305 19 00 i 5305 29 00 bez względu na kod CNSznurek do maszyn rolniczych ex - zamieszczony przy kodzie CN oznacza, że dana pozycja dotyczy tylko towaru określonego nazwą w kolumnie Wyszczególnienie Objaśnienia do podpozycji oznaczonych symbolem* umieszczonym w kolumnie Kod CN 1) wyłącznie króliki, pszczoły i jedwabniki 2) z wyłączeniem produktów ubocznych garbarń 3) wyłącznie surowce roślin zielarskich oraz nasiona roślin przyprawowych 4) wyłącznie mączki pastewne mięsno - kostne 5) wyłącznie otręby i śruty zbożowe i roślin strączkowych 6) wyłącznie liście i odpady roślin okopowych i warzyw, słoma roślin strączkowych, motylkowych i oleistych (z wyłączeniem lnu i konopi), żołędzie i kasztany oraz odpady użytkowe paszowe 7) z wyłączeniem roztworów z ryb i z ssaków morskich oraz karmy dla psów i kotów 8) wyłącznie kreda mielona, nawozowa 9) wyłącznie ziemia ogrodnicza i ziemia humus 10) wyłącznie amoniak ciekły nawozowy i woda amoniakalna nawozowa 11) z wyłączeniem amidów kwasów alifatycznych i ich pochodnych, związków azotu oraz cyjanamidu wapnia (azotniaku technicznego) 12) z wyłączeniem chlorku potasu 13) z wyłączeniem związków azotu oraz nawozów naturalnych 14) z wyłączeniem wyrobów chemii gospodarczej 15) wyłącznie wełna szarpana 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie kursu wymiany stosowanego w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 87, poz. 827) Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. W celu ustalania wartości celnej, według zasad określonych w rozdziale 6 tytułu 5 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003 r.), stosuje się bieżące kursy średnie walut obcych w złotych, wyliczane i ogłaszane przez Narodowy Bank Polski. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2004 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej (Dz. U. Nr 8, poz. 64). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie postępowania z wnioskami o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego oraz trybu przekazywania informacji w zakresie rejestrowania i sprawowania kontroli przywozu towarów objętych procedurą nadzoru przywozu (Dz. U. Nr 87, poz. 828) Na podstawie art. 13 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) procedury przyjmowania i przekazywania wniosków o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego, o którym mowa w art. 308a-308c rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem Wykonawczym"; 2) tryb przekazywania informacji w zakresie rejestrowania i sprawowania kontroli przywozu towarów objętych procedurą nadzoru przywozu, o której mowa w art. 308d Rozporządzenia Wykonawczego. § 2. Wnioskiem o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego jest zgłoszenie celne na Jednolitym Dokumencie Administracyjnym (SAD) z wypełnionym polem 39 (Kontyngent). § 3. 1. Organy celne prowadzą, z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych, rejestry wniosków o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego, oddzielnie dla każdego: numeru porządkowego kontyngentu taryfowego i dnia. 2. System elektronicznego przetwarzania danych powinien zapewnić wgląd do treści dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem oraz uniemożliwić usuwanie dokonanych zapisów, a także pozwolić na dokonywanie zapisów w sposób chronologiczny. 3. Wniosek o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego zawiera, w szczególności, następujące dane: 1) numer porządkowy kontyngentu taryfowego; 2) kod kraju pochodzenia towaru; 3) datę przyjęcia zgłoszenia celnego; 4) kod określony w Zintegrowanej Taryfie Celnej Wspólnot Europejskich, zwanej dalej "Taric", o której mowa w art. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 7.09.1987); 5) wnioskowaną ilość towaru w jednostkach miary określonych dla danego towaru w Taric; 6) wnioskowaną wartość statystyczną towaru; 7) wnioskowaną ilość towaru w jednostkach miary określonych dla danego towaru w rozporządzeniu otwierającym i ustalającym zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi; 8) numer ewidencyjny wniosku; 9) informację o pobraniu zabezpieczenia. § 4. Dane, o których mowa w § 3 ust. 3, zawierające informacje dotyczące wniosków złożonych danego dnia między godziną 000 a godziną 2400, są przekazywane ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych do godziny 800 dnia następującego po dniu, w którym wnioski zostały przyjęte. § 5. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych dokonuje każdego dnia roboczego, oddzielnie dla każdego numeru porządkowego kontyngentu taryfowego, zbiorczego zestawienia danych, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1-8, zwanego dalej "zestawieniem". 2. Zestawienie jest prowadzone z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych. Przepis § 3 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje Dyrekcji Generalnej do spraw Podatków i Unii Celnej w Komisji Europejskiej, zwanej dalej "DG TAXUD", każdego dnia roboczego do godziny 900, zestawienia uporządkowane chronologicznie według kolejności przyjmowania zgłoszeń celnych. 4. Jeżeli zestawienie zostało zwrócone przez DG TAXUD z powodu wystąpienia w nim błędów, minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje do DG TAXUD poprawione zestawienie do godziny 1400 w dniu, w którym zostało ono zwrócone do skorygowania. § 6. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, otrzymane z DG TAXUD, informacje o dokonaniu zaliczenia, w całości lub w części, wnioskowanej ilości lub wartości towaru na poczet kontyngentu taryfowego albo o odmowie dokonania zaliczenia towaru na poczet kontyngentu taryfowego, przekazuje właściwym organom celnym do godziny 1000 w dniu następującym po dniu, w którym otrzymał te informacje z DG TAXUD. 2. Organy celne przekazują niezwłocznie wnioskodawcy, składającemu zgłoszenie celne, informacje w zakresie, w jakim dotyczą one danej osoby. § 7. 1. Organy celne przekazują ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych, informacje o dokonaniu przywozu towarów objętych procedurą nadzoru przywozu. Przepis § 3 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące dane: 1) numer porządkowy nadzoru, określony dla danego towaru w rozporządzeniu wprowadzającym obowiązek nadzoru przywozu; 2) kod typu środka objętego nadzorem; 3) kod kraju pochodzenia towaru; 4) datę przyjęcia zgłoszenia celnego; 5) ilość towaru w jednostkach miary określonych dla danego towaru w Taric; 6) wartość statystyczną towaru; 7) kod Taric. § 8. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, oddzielnie dla każdego typu nadzoru, dokonuje zestawienia danych z zakresu rejestrowania i sprawowania kontroli przywozu towarów objętych procedurą nadzoru przywozu, obejmujących w szczególności dane, o których mowa w § 7 ust. 2. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje DG TAXUD dane, o których mowa w ust.1, z częstotliwością określoną w rozporządzeniu, o którym mowa w § 7 ust. 2 pkt 1. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których organ celny pobiera zabezpieczenie (Dz. U. Nr 87, poz. 829) Na podstawie art. 25 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Organ celny pobiera zabezpieczenie w związku z prowadzeniem składu celnego typu D. 2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie zabezpieczenie związane z odpowiedzialnością z tytułu prowadzenia składu celnego, w rozumieniu art. 88 i 104 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003). § 2. Organ celny pobiera zabezpieczenie w związku z korzystaniem z zawieszającej procedury celnej, w przypadku: 1) gdy korzystającym z procedury składu celnego lub procedury uszlachetniania czynnego jest osoba posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę poza obszarem celnym Wspólnoty Europejskiej; 2) obejmowania procedurą składu celnego, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń lub procedurą przetwarzania pod kontrolą celną towarów określonych w załączniku nr 44c do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie wyznaczenia Dyrektora Izby Celnej w Warszawie do prowadzenia niektórych spraw celnych (Dz. U. Nr 87, poz. 830) Na podstawie art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Wyznacza się Dyrektora Izby Celnej w Warszawie do: 1) wydawania pozwoleń na korzystanie z procedury TIR; 2) prowadzenia w pierwszej instancji postępowań w sprawach dotyczących: a) wiążącej informacji taryfowej, b) wiążącej informacji o pochodzeniu towaru; 3) prowadzenia listy agentów celnych; 4) wydawania decyzji w sprawach: a) wpisu osoby na listę agentów celnych, b) skreślenia osoby z listy agentów celnych, c) zawieszenia w działalności agenta celnego; 5) wydawania decyzji w sprawach ochrony praw własności intelektualnej. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 października 2003 r. w sprawie wyznaczenia Dyrektora Izby Celnej w Warszawie do prowadzenia niektórych spraw celnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1781). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie wyznaczenia Dyrektora Izby Celnej w Gdyni, Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie oraz Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu do prowadzenia niektórych spraw celnych (Dz. U. Nr 87, poz. 831) Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Wyznacza się Dyrektora Izby Celnej w Gdyni do: 1) wydawania pozwoleń na regularną linię rejsową oraz prowadzenia procedury konsultacyjnej, o których mowa w art. 313b rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003), zwanego dalej "Rozporządzeniem Wykonawczym", 2) wydawania pozwoleń na zwolnienie z obowiązku wystawiania manifestu służącego do potwierdzania wspólnotowego statusu towarów najpóźniej do następnego dnia po wypłynięciu statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu oraz prowadzenia procedury konsultacyjnej, o których mowa w art. w 324e Rozporządzenia Wykonawczego, 3) wydawania pozwoleń na stosowanie procedur uproszczonych właściwych do przewozu towarów drogą morską we wspólnotowej procedurze tranzytu oraz prowadzenia procedury konsultacyjnej, o których mowa w art. 447 i 448 Rozporządzenia Wykonawczego - jeżeli statki rozpoczynają rejs z portów lub docelowo wpływają do portów w Gdyni, Gdańsku, Władysławowie, Ustce i Elblągu. § 2. Wyznacza się Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie do: 1) wydawania pozwoleń na regularną linię rejsową oraz prowadzenia procedury konsultacyjnej, o których mowa w art. 313b Rozporządzenia Wykonawczego, 2) wydawania pozwoleń na zwolnienie z obowiązku wystawiania manifestu służącego do potwierdzania wspólnotowego statusu towarów najpóźniej do następnego dnia po wypłynięciu statku i w każdym przypadku przed przybyciem statku do portu oraz prowadzenia procedury konsultacyjnej, o których mowa w art. 324e Rozporządzenia Wykonawczego, 3) wydawania pozwoleń na stosowanie procedur uproszczonych właściwych do przewozu towarów drogą morską we wspólnotowej procedurze tranzytu oraz prowadzenia procedury konsultacyjnej, o których mowa w art. 447 i 448 Rozporządzenia Wykonawczego - jeżeli statki rozpoczynają rejs z portów lub docelowo wpływają do portów w Szczecinie, Świnoujściu, Darłowie i Kołobrzegu. § 3. Wyznacza się Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu do: 1) prowadzenia procedury konsultacyjnej, o której mowa w art. 500 Rozporządzenia Wykonawczego, wymaganej w przypadku wydawania pojedynczych pozwoleń na korzystanie z gospodarczych procedur celnych; 2) prowadzenia procedury konsultacyjnej, o której mowa w art. 292 ust. 5 Rozporządzenia Wykonawczego, wymaganej w przypadku wydawania jednorazowych pozwoleń dla celów dozoru celnego ze względu na przeznaczenie towarów. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek opłat pobieranych przez organy celne (Dz. U. Nr 87, poz. 832) Na podstawie art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa stawki opłat za: 1) przechowywanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny; 2) wykonywanie, na wniosek osoby zainteresowanej, czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego w miejscu innym niż urząd celny lub poza czasem pracy urzędu celnego. § 2. 1. Za przechowanie towarów niewspólnotowych w depozycie pobiera się opłatę w wysokości 5 % ich wartości celnej, jednak nie mniej niż 3 % przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w kwartale poprzedzającym przyjęcie towarów do depozytu - za każdy rozpoczęty miesiąc. 2. Za przechowanie towarów niewspólnotowych w magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny pobiera się opłatę w wysokości 2 % wartości celnej towaru za pierwszy rozpoczęty miesiąc, a za każdy rozpoczęty następny miesiąc - w wysokości 1 % wartości celnej towaru. 3. Za przechowanie towarów wspólnotowych w depozycie lub magazynie czasowego składowania prowadzonym przez organ celny pobiera się opłatę w wysokości określonej odpowiednio w ust. 1 lub 2, z tym że podstawę ustalenia wysokości opłaty stanowi wartość rynkowa towaru identycznego lub podobnego z dnia przyjęcia towaru do depozytu lub magazynu czasowego składowania. § 3. W wypadku przekazania innej osobie towaru do przechowania pod dozorem celnym, o którym mowa w art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, pobiera się opłatę w wysokości równowartości kosztów przechowania poniesionych przez tę osobę. § 4. Ustala się stawkę opłaty za czynności podejmowane w wyniku wykonywania na wniosek osoby zainteresowanej czynności przewidzianych w przepisach prawa celnego w miejscu innym niż urząd celny lub poza czasem pracy urzędu celnego w wysokości 30 zł za każdą rozpoczętą godzinę pracy funkcjonariusza celnego, w tym za czas niezbędny na dojazd oraz za opóźnienia i przerwy w ich wykonywaniu, niezawinione przez funkcjonariusza celnego. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 marca 2001 r. w sprawie opłat pobieranych przez organy celne (Dz. U. Nr 17, poz. 194). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków i trybu zwrotu podatku od towarów i usług przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych (Dz. U. Nr 87, poz. 833) Na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) uprawnionych przedstawicielstwach - należy przez to rozumieć obce przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne, którym przysługuje zwrot podatku od towarów i usług na podstawie porozumień międzynarodowych lub zasady wzajemności; 2) członkach personelu - należy przez to rozumieć członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych, a także inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) urzędzie skarbowym - należy przez to rozumieć Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście; 4) naczelniku urzędu skarbowego - należy przez to rozumieć Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście; 5) podatku - należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług. Rozdział 2 Przypadki dokonywania zwrotu podatku § 2. Zwrot podatku przysługuje uprawnionemu przedstawicielstwu oraz członkom jego personelu z tytułu nabycia towarów i usług w ilości (wartości) wynikającej z porozumienia międzynarodowego lub zasady wzajemności stosowanej przez państwo obce wobec polskich przedstawicielstw lub członków ich personelu. § 3. Zwrot podatku zawartego w cenach towarów i usług nabytych przez uprawnione przedstawicielstwa oraz członków jego personelu obejmuje kwotę podatku określoną w fakturze. § 4. 1. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia podatku podlegającego zwrotowi uprawnionemu przedstawicielstwu oraz członkom jego personelu jest faktura wystawiona przy nabyciu towarów. 2. Faktura wystawiana jest w trzech egzemplarzach. 3. Oryginał faktury wraz z kopią otrzymuje uprawnione przedstawicielstwo lub członkowie jego personelu. § 5. Informację o ilości (wartości) towarów lub usług, których nabycie uprawnia do zwrotu podatku, minister właściwy do spraw zagranicznych przekazuje uprawnionym przedstawicielstwom oraz naczelnikowi urzędu skarbowego. Rozdział 3 Tryb dokonywania zwrotu podatku § 6. 1. Wniosek w sprawie zwrotu podatku przekazywany jest przez uprawnione przedstawicielstwo do naczelnika urzędu skarbowego za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać: 1) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się uprawnione przedstawicielstwo oraz członkowie jego personelu, z wyszczególnieniem kwot tego podatku związanego z nabyciem towarów lub usług na cele służbowe lub prywatne; 2) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot podatku. 3. Do wniosku dołącza się: 1) wykaz towarów lub usług nabytych na cele służbowe przez uprawnione przedstawicielstwo; 2) listę zainteresowanych członków personelu uprawnionego przedstawicielstwa, którym przysługuje zwrot podatku z tytułu nabycia towarów lub usług na cele prywatne, wraz z wykazem poszczególnych towarów lub usług oraz kwot podatku przypadających do zwrotu; 3) oryginały faktur; 4) uwierzytelnione kserokopie faktur, jeżeli oryginały tych faktur zostały dołączone do wniosku w sprawie zwrotu podatku akcyzowego. 4. Wnioski są składane za okresy kwartalne przy uwzględnieniu kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych w danym kwartale. § 7. 1. Zwrotu podatku dokonuje urząd skarbowy na rachunek bankowy wskazany we wniosku w terminie 30 dni od dnia jego przekazania przez ministra właściwego do spraw zagranicznych. 2. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących sporządzonego wniosku, wniosek wraz z załączonymi, kwestionowanymi przez naczelnika urzędu skarbowego dokumentami przekazywany jest ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych w celu wyjaśnienia tych wątpliwości. 3. W przypadku określonym w ust. 2 zwrot podatku następuje w terminie 30 dni od dnia otrzymania wyjaśnienia ministra właściwego do spraw zagranicznych, według kwot faktycznie uznanych. 4. Po rozpatrzeniu wniosku w sprawie zwrotu podatku, każda faktura, z której wynikają kwoty do zwrotu podatku, podlega ostemplowaniu pieczęcią urzędu skarbowego oraz przedziurkowaniu, w celu uniknięcia ponownego jej użycia. 5. Po dokonaniu zwrotu podatku urząd skarbowy zwraca ostemplowane oraz przedziurkowane faktury uprawnionemu przedstawicielstwu. § 8. 1. Jeżeli towar zostaje zwrócony, a uprawnione przedstawicielstwo lub członkowie jego personelu żądają zwrotu zapłaconej ceny, sprzedawca zwraca należność pod warunkiem otrzymania kopii faktury. O dokonanym zwrocie sprzedawca informuje naczelnika urzędu skarbowego, przekazując równocześnie otrzymaną od uprawnionego przedstawicielstwa lub członków jego personelu kopię faktury. 2. Jeżeli zwrot należności, o której mowa w ust. 1, nastąpił po dokonaniu, zgodnie z § 7, zwrotu kwoty podatku wynikającej z tej faktury, kwotę zwrotu podatku za następny okres pomniejsza się o tę kwotę. Rozdział 4 Przepis końcowy § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy (Dz. U. Nr 87, poz. 834) Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy (Dz. U. Nr 25, poz. 131, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Rejestracja bezrobotnego, o którym mowa w przepisach rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. (WE) L 149 z 5.7.1971, z późn. zm.), następuje w dniu przedłożenia odpowiednich dokumentów stwierdzających jego tożsamość, po poświadczeniu przez niego, własnoręcznym podpisem prawdziwości danych i oświadczeń zamieszczonych w karcie rejestracyjnej."; 2) po § 9 dodaje się § 9a w brzmieniu: "§ 9a. Wojewódzki urząd pracy wydaje zarejestrowanej osobie, o której mowa w § 2a, zaświadczenie o okresach zarejestrowania oraz pobierania zasiłku dla bezrobotnych.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593 i Nr 69, poz. 624. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 166, poz. 1236, z 1999 r. Nr 111, poz. 1302 oraz z 2001 r. Nr 145, poz. 1635. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 87, poz. 835) Na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 lutego 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania świadczeń określonych w ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 25, poz. 132, z późn. zm. 3)) po § 1 dodaje się § 1a i 1b w brzmieniu: "§ 1a. 1. Prawo do zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w przepisach rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 149 z 5.7.1971, z późn. zm.), ustala marszałek województwa na podstawie odpowiednich zaświadczeń oraz zaświadczenia powiatowego urzędu pracy o rejestracji, przedstawionych przez zainteresowaną osobę. 2. Marszałek województwa przekazuje decyzję o przyznaniu zasiłku dla bezrobotnych do powiatowego urzędu pracy, w którym bezrobotny jest zarejestrowany, w terminie 7 dni od dnia jej wydania. § 1b. 1. Bezrobotnemu, o którym mowa w § 1a ust. 1, decyzję w sprawie zachowania prawa do zasiłku dla bezrobotnych wydaje marszałek województwa na podstawie zaświadczenia przedłożonego przez zainteresowanego. 2. Marszałek województwa przekazuje powiatowemu urzędowi pracy decyzję, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia jej wydania.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593 i Nr 69, poz. 624. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 166, poz. 1237, z 2000 r. Nr 6, poz. 76 oraz z 2001 r. Nr 145, poz. 1636. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykorzystania środków Funduszu Żeglugi Śródlądowej na realizację przedsięwzięć promujących śródlądowy transport wodny (Dz. U. Nr 87, poz. 836) Na podstawie art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość oprocentowania kredytów preferencyjnych ze środków Funduszu Żeglugi Śródlądowej, zwanego dalej "Funduszem"; 2) warunki i tryb udzielania dopłat do kredytów ze środków Funduszu oraz ich spłaty; 3) warunki i tryb przyznawania pożyczek oraz ich spłaty; 4) rodzaje dokumentów składanych przez wnioskodawcę kredytu lub pożyczki. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym; 2) Banku - rozumie się przez to Bank Gospodarstwa Krajowego; 3) kredycie - rozumie się przez to kredyt preferencyjny udzielony przez Bank lub inne banki na cele, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy; 4) dopłacie - rozumie się przez to dopłatę do kredytu ze środków Funduszu; 5) Radzie - rozumie się przez to Radę do Spraw Promocji Żeglugi Śródlądowej. § 3. Wysokość oprocentowania kredytów udzielanych przez Bank ze środków Funduszu wynosi 0,4 stopy redyskonta weksli określanej przez Narodowy Bank Polski. § 4. 1. Dopłaty są udzielane przez Bank, jeżeli armator: 1) złoży wniosek o udzielenie dopłaty; 2) złoży oświadczenie o przeznaczeniu dopłaty na realizację inwestycji finansowanej z kredytu; 3) terminowo spłaca kredyt wraz z odsetkami oraz spłacił co najmniej 20% kwoty kredytu; 4) terminowo wpłaca składki roczne do Funduszu oraz spłaca inne zobowiązania publicznoprawne; 5) udokumentuje wykorzystanie kredytu w terminie i zakresie ustalonym w umowie kredytowej. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 7. § 5. Okres spłaty dopłaty nie może przekroczyć dwukrotnego okresu spłaty kredytu, do którego Bank udzielił dopłaty. § 6. 1. Pożyczki są przyznawane przez Bank, jeżeli armator: 1) przeznaczy pożyczkę na realizację przedsięwzięć promujących śródlądowy transport wodny; 2) zapewni zabezpieczenie spłaty pożyczki. 2. Pożyczka podlega spłacie w okresie do 2 lat od daty jej uzyskania. 3. Okres karencji w spłacie pożyczki nie może przekroczyć 6 miesięcy. 4. Bank może przyznać pożyczkę nieoprocentowaną armatorowi znajdującemu się w trudnej sytuacji ekonomiczno-finansowej jedynie w przypadku, gdy przyczyni się ona do jej przezwyciężenia oraz odzyskania przez armatora rentowności. § 7. Armator ubiegający się o pożyczkę składa następujące dokumenty: 1) wniosek zawierający: a) dane, o których mowa w art. 20 ust.1 pkt 8 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 211, poz. 2049 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41), b) proponowaną wysokość pożyczki, c) oświadczenie o przeznaczeniu pożyczki na realizację przedsięwzięć promujących śródlądowy transport wodny, d) proponowane zabezpieczenie spłaty pożyczki, e) proponowany harmonogram spłat, f) uzasadnienie; 2) załączniki do wniosku, o którym mowa w pkt 1: a) opinię Rady, b) bilans i rachunek zysków i strat za ostatni rok obrachunkowy lub informację o bieżącej sytuacji ekonomiczno-finansowej armatora, c) zaświadczenia z właściwego urzędu skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z realizacją zobowiązań publicznoprawnych, d) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego lub zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, e) oświadczenie, że wywiązał się z obowiązku uiszczenia opłat i kar stanowiących przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, f) program naprawczy, który podlega zaopiniowaniu przez Bank oraz Radę, w przypadku pożyczki nieoprocentowanej. § 8. 1. Wnioski armatorów o dopłatę lub o pożyczkę Bank rozpatruje w kolejności ich złożenia, w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia ich otrzymania przez Bank. 2. W przypadku gdy wniosek nie spełnia warunków określonych w § 7, Bank zwraca go armatorowi w celu uzupełnienia. 3. Termin rozpatrzenia uzupełnionego wniosku biegnie od dnia jego powtórnego otrzymania przez Bank. § 9. Armator ubiegający się o kredyt składa następujące dokumenty: 1) wniosek zawierający: a) dane, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, b) proponowaną wysokość kredytu, c) proponowany sposób wypłaty przyznanego kredytu, d) opis inwestycji i jej planowaną efektywność ekonomiczną, e) strukturę finansowania inwestycji z podziałem na środki własne i obce, f) proponowany termin rozpoczęcia inwestycji i harmonogram jej realizacji, g) proponowany harmonogram spłaty kredytu, w tym proponowany okres karencji, h) proponowane zabezpieczenie spłaty kredytu; 2) załączniki: a) opinię Rady, b) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu z realizacją zobowiązań publicznoprawnych, c) bilans i rachunek zysków i strat za ostatni rok obrachunkowy lub informację o bieżącej sytuacji ekonomiczno-finansowej armatora, d) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego lub zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, e) oświadczenie, że wywiązał się z obowiązku uiszczenia opłat i kar stanowiących przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. § 10. Bank wypłaca dopłatę, pożyczkę lub kredyt po zawarciu z armatorem umowy, określającej w szczególności wysokość dopłaty, pożyczki lub kredytu oraz warunki i harmonogram ich spłat, a w przypadku pożyczki lub kredytu, po ustanowieniu zabezpieczeń. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 kwietnia 2004 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 87, poz. 837) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie dokonania przeniesień dochodów i wydatków, w tym na wynagrodzenia, oraz limitów zatrudnienia określonych w ustawie budżetowej na rok 2004 (Dz. U. Nr 58, poz. 555) w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części 85/32 - Województwo zachodniopomorskie w kolumnie 4 - Limity zatrudnienia zamiast wyrazu "6,04" powinien być wyraz "16,04". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (Dz. U. Nr 88, poz. 838) Na podstawie art. 130 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory: 1) znaku informującego podróżnych, o których mowa w art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, o możliwości zakupu towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) imiennego dokumentu stanowiącego podstawę do dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym, zapłaconego przy nabyciu towarów, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 2. W okresie do dnia 30 czerwca 2004 r. mogą być stosowane imienne dokumenty będące podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym, zgodne ze wzorem określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2002 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla potwierdzającego na dokumencie wywóz towarów (Dz. U. Nr 54, poz. 473 i Nr 223, poz. 1871). § 3. W okresie do dnia 31 sierpnia 2004 r. do potwierdzania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty może być stosowany stempel zgodny ze wzorem określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia, o którym mowa w § 2. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 838) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR STEMPLA POTWIERDZAJĄCEGO WYWÓZ TOWARU Z TERYTORIUM WSPÓLNOTY NA DOKUMENCIE BĘDĄCYM PODSTAWĄ DO ZWROTU PODRÓŻNYM PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG Stemplem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty na dokumencie będącym podstawą do zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym - osobom fizycznym niemającym stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty - jest stempel zaopatrzony w numerator. Stempel ten ma kształt prostokąta o wymiarach 47 x 25 mm. W centralnej części stempla umieszczone są: pięciocyfrowy numer, zmieniający się przy każdorazowym przystawieniu stempla, oraz datownik - w układzie RR-MM-DD (dwucyfrowe oznaczenie roku, dwucyfrowe oznaczenie miesiąca i dwucyfrowe oznaczenie dnia). Wysokość cyfr w tej części stempla wynosi 3,5 mm. W górnej części stempla znajduje się nazwa urzędu celnego w rozumieniu przepisów celnych. Pod nazwą urzędu celnego umieszczony jest sześciocyfrowy kod identyfikacyjny oddziału celnego, na terenie którego znajduje się dany punkt potwierdzeń wywozu, a obok niego czterocyfrowy numer stempla. Przed numerem kodu, po numerze kodu, a także przed numerem stempla i po numerze stempla, umieszczone są gwiazdki. Wysokość liter i cyfr znajdujących się w górnej części stempla wynosi 3 mm. W dolnej części stempla znajduje się napis "VAT-ZWROT", którego litery mają 4 mm wysokości. Przed tym napisem, a także po nim, umieszczone są krzyżyki. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie przewozu materiałów niebezpiecznych statkami żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 88, poz. 839) Na podstawie art. 41 ust. 8 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 211, poz. 2049 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób przewozu materiałów niebezpiecznych, wzory świadectw dopuszczenia statku do przewozu tych materiałów, wzór świadectwa eksperta ADN oraz tryb ich uzyskiwania. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do przewozu materiałów niebezpiecznych stanowiących zapasy i wyposażenie statku. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ADR - Umowę europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629); 2) RID - Regulamin międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych, stanowiący Aneks 1 do załącznika B Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r. (Dz. U. z 1985 r. Nr 34, poz. 158, z 1997 r. Nr 37, poz. 225 oraz z 1998 r. Nr 33, poz. 177 i 178); 3) kodeks IMDG - Międzynarodowy morski kodeks towarów niebezpiecznych Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), stanowiący załącznik do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 318 i 319) wraz z Protokołem z 1978 r. dotyczącym Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 61, poz. 320 i 321 oraz z 1986 r. Nr 35, poz. 177); 4) materiały niebezpieczne - materiały i przedmioty, których przewóz na podstawie przepisów ADR jest zabroniony albo dopuszczony jedynie na warunkach tam określonych; 5) przewóz materiałów niebezpiecznych - każde przemieszczenie materiałów niebezpiecznych dokonane statkami po śródlądowych drogach wodnych; 6) zbiornikowiec - statek służący do przewozu ładunków płynnych, a także gazów w stanie skroplonym lub pod ciśnieniem. § 3. 1. Puste, nieoczyszczone i nieodgazowane kontenery cysterny lub pojazdy cysterny po przewozie materiałów niebezpiecznych uznaje się za załadowane do ich maksymalnej dopuszczalnej pojemności. 2. Statek po przewiezieniu materiałów niebezpiecznych i o nieoczyszczonych lub nieodgazowanych ładowniach lub zbiornikach ładunkowych, uważa się za statek przewożący materiały niebezpieczne. § 4. Do statków żeglugi śródlądowej przewożących materiały niebezpieczne na wodach morskich stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu IMDG. Rozdział 2 Charakterystyka materiałów niebezpiecznych § 5. Materiały niebezpieczne dzieli się na klasy, zgodnie z postanowieniami działu 2 załącznika A do ADR. § 6. 1. Statkami żeglugi śródlądowej można dokonywać przewozu jedynie materiałów niebezpiecznych w opakowaniach i luzem, określonych w dziale 2 załącznika A do ADR. 2. Materiały niebezpieczne dopuszczone do przewozu zgodnie z wymaganiami kodeksu IMDG, a wyłączone z przewozu zgodnie z wymaganiami ADR, mogą być przewożone jedynie w opakowaniach, wliczając w to ładunki w kontenerach i na pojazdach. Przewóz takich ładunków regulują przepisy kodeksu IMDG. § 7. 1. Nadawca, załadowca i kierownik statku we wszystkich wystawianych przez siebie dokumentach przewozowych, związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych, a w szczególności w: listach przewozowych, manifestach, listach ładunkowych, planach sztauerskich, pisemnych instrukcjach postępowania wypadkowego, kwitach składowych, zleceniach, dyspozycjach, określają: 1) nazwę materiału niebezpiecznego; 2) klasę materiału niebezpiecznego; 3) numer rozpoznawczy ustalony przez Komitet Ekspertów ONZ ds. przewozu materiałów niebezpiecznych; 4) grupę pakowania. 2. Do sposobu oznakowania materiałów niebezpiecznych stosuje się postanowienia działu 2 załącznika A do ADR. 3. Wszystkie dokumenty przewozowe związane z przewozem materiałów niebezpiecznych i wystawione przez nadawcę, załadowcę lub kierownika statku powinny dodatkowo zawierać: 1) liczbę i opis opakowań - gdy materiał niebezpieczny jest przewożony w opakowaniu; 2) masę brutto i netto ładunków; 3) imię i nazwisko albo nazwę nadawcy oraz jego adres; 4) imię i nazwisko albo nazwę odbiorcy oraz jego adres. 4. Opakowania materiałów niebezpiecznych, wliczając w to pojazdy i kontenery, w których są one przewożone, muszą spełniać wymagania określone w ADR, RID lub kodeksie IMDG. 5. Obowiązek dostarczenia materiałów niebezpiecznych w prawidłowych i należycie oznaczonych opakowaniach spoczywa na załadowcy. Rozdział 3 Wymagania dotyczące statków przewożących materiały niebezpieczne § 8. Konstrukcja statków przewożących materiały niebezpieczne musi spełniać wymagania określone w przepisach technicznych polskiej instytucji klasyfikacyjnej, opracowywanych zgodnie z aktualnie obowiązującymi postanowieniami międzynarodowymi w zakresie przewozów materiałów niebezpiecznych na śródlądowych drogach wodnych. § 9. 1. Statki przewożące materiały niebezpieczne obowiązane są posiadać następujące wyposażenie specjalne: 1) okulary ochronne, rękawice ochronne, kombinezon ochronny i parę obuwia ochronnego - dla każdego członka załogi; 2) ucieczkowy aparat oddechowy - dla każdej osoby znajdującej się na statku; 3) miernik gazów palnych i wybuchowych wraz z instrukcją jego obsługi; 4) miernik gazów toksycznych wraz z instrukcją jego obsługi; 5) aparat oddechowy filtracyjny. 2. Zbiornikowce przewożące materiały niebezpieczne, poza wyposażeniem specjalnym, o którym mowa w ust. 1, obowiązane są posiadać następujące dodatkowe wyposażenie specjalne: 1) kombinezon ochronny - dla każdego członka załogi; 2) dwa niezależne aparaty oddechowe; 3) dwa komplety pasów lub szelek bezpieczeństwa; 4) wciągarkę ratowniczą. 3. Wyposażenie statku w sprzęt przeciwpożarowy, określony w odrębnych przepisach dotyczących wyposażenia statków żeglugi śródlądowej, uzupełnia się o co najmniej dwie gaśnice ręczne o jednakowej pojemności, w których czynnik gaśniczy nadaje się do gaszenia pożarów przewożonych materiałów niebezpiecznych. Czynnik gaśniczy znajdujący się w stałych instalacjach gaśniczych powinien nadawać się do gaszenia pożarów przewożonych materiałów niebezpiecznych, a jego ilość powinna zapewniać ich ugaszenie. 4. Statki przewożące materiały niebezpieczne obowiązane są posiadać dodatkowe tablice, zakazujące wstępu na statek oraz palenia tytoniu i używania otwartego ognia, określone w przepisach żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych. § 10. 1. Wyposażenie specjalne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2, podlega okresowym kontrolom w terminach podanych w instrukcjach wydawanych przez producentów wyposażenia specjalnego. 2. Okresowe kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza polska instytucja klasyfikacyjna lub inne podmioty przez nią uznane. 3. Z okresowych kontroli wydaje się dokumenty potwierdzające ich przeprowadzenie. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, są przechowywane na statku, na którym znajdują się poszczególne elementy wyposażenia specjalnego. § 11. 1. Statek przeznaczony do przewozu materiałów niebezpiecznych podlega inspekcji w zakresie wyposażenia, określonego w § 9, oraz dokumentów związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych. 2. Inspekcję, o której mowa w ust. 1, przeprowadza dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, zwany dalej "dyrektorem urzędu", na wniosek armatora. § 12. 1. Statek przewożący materiały niebezpieczne obowiązany jest posiadać świadectwo dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych, zwane dalej "świadectwem dopuszczenia". Wzory świadectw dopuszczenia określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia. 2. Świadectwo dopuszczenia wydaje dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, właściwy terytorialnie dla miejsca: 1) wpisu statku do rejestru administracyjnego polskich statków żeglugi śródlądowej - w przypadku statku polskiego; 2) przekroczenia granicy Państwa - w przypadku statku państwa obcego, z którym to państwem Rzeczpospolita Polska nie zawarła stosownej umowy o uznawaniu dokumentów w zakresie wzajemnego uznawania dokumentów dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych. 3. Świadectwo dopuszczenia wydaje się na podstawie: 1) zaświadczenia zgodności z wymaganiami ADN, które stanowi załącznik do zaświadczenia klasyfikacyjnego albo świadectwa klasy, wydawanego po przeprowadzeniu przeglądu przez polską instytucję klasyfikacyjną, w której stwierdza się spełnienie przez statek wymagań dotyczących budowy i instalacji elektrycznej statku; 2) protokołu inspekcyjnego sporządzonego przez inspektora urzędu żeglugi śródlądowej po przeprowadzeniu inspekcji statku, o której mowa w § 11. 4. Świadectwo dopuszczenia wydaje się na okres nie dłuższy niż okres ważności świadectwa klasy wydanego przez polską instytucję klasyfikacyjną. § 13. 1. Dyrektor urzędu może wydać tymczasowe świadectwo dopuszczenia statku do przewozu materiałów niebezpiecznych, zwane dalej "tymczasowym świadectwem", według wzorów określonych w załącznikach nr 3, 4 do rozporządzenia, jeżeli statek w wyniku doznanych uszkodzeń nie spełnia wszystkich wymagań dotyczących budowy i instalacji elektrycznej statku. W takim przypadku tymczasowe świadectwo jest wydawane przez dyrektora urzędu tylko na określoną podróż i dla określonego ładunku. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor urzędu może postawić warunki dodatkowe dotyczące podniesienia poziomu bezpieczeństwa żeglugi statku przewożącego materiały niebezpieczne. § 14. 1. Armator statku ubiegający się o wydanie świadectwa dopuszczenia składa pisemny wniosek o jego wydanie do dyrektora urzędu. 2. Do wniosku dołącza się zaświadczenie zgodności z wymaganiami ADN, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1, a w przypadku statku obcego - dodatkowo poświadczoną kserokopię dokumentu zdolności żeglugowej, wydanego przez administrację państwa rejestracji statku. § 15. 1. W przypadku zmiany nazwy lub numeru rejestracyjnego statku armator statku obowiązany jest złożyć w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany pisemny wniosek do dyrektora urzędu o dokonanie zmian w świadectwie dopuszczenia oraz dostarczyć mu świadectwo dopuszczenia w celu naniesienia odpowiednich poprawek. 2. W przypadku zmiany nazwy lub numeru rejestracyjnego statku obcego armator statku zwraca się do dyrektora urzędu z wnioskiem o wydanie nowego świadectwa dopuszczenia. Dyrektor urzędu może wydać nowe świadectwo dopuszczenia na pozostałą część okresu ważności istniejącego dokumentu dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych, wydanego przez administrację państwa rejestracji statku, które przystąpiło do ADN, bez przeprowadzania nowej inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. § 16. Armator statku powinien zgłosić statek do inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, w stanie pustym, czystym i wyposażonym oraz udzielić wszelkiej niezbędnej pomocy oraz udostępnić te części statku lub wyposażenia, które nie są bezpośrednio dostępne lub widoczne. § 17. Jeżeli kadłub lub wyposażenie statku uległy zmianom, które mogą zagrażać poziomowi bezpieczeństwa przy przewozie materiałów niebezpiecznych, lub uległy uszkodzeniu mającemu wpływ na takie bezpieczeństwo, armator statku niezwłocznie zgłasza statek do ponownej inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. § 18. 1. W przypadku upływu terminu ważności świadectwa dopuszczenia armator statku w celu jego odnowienia zgłasza statek do inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. 2. W celu określenia stanu bezpieczeństwa statku armator statku może w dowolnym czasie wnioskować o przeprowadzenie inspekcji i przeglądu, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. 3. Jeżeli inspekcja i przegląd statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, została przeprowadzona w ciągu ostatniego roku przed upływem terminu ważności świadectwa dopuszczenia, termin ważności nowego świadectwa dopuszczenia rozpoczyna się od daty upływu terminu ważności dotychczasowego świadectwa dopuszczenia. 4. Na podstawie wyników inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, dyrektor urzędu określa termin ważności nowego świadectwa dopuszczenia. § 19. 1. Na podstawie wniosku uzasadnionego koniecznością ciągłości dokonywania przewozów materiałów niebezpiecznych przez armatora statku dyrektor urzędu może przedłużyć, na okres nieprzekraczający 1 roku, termin ważności świadectwa dopuszczenia bez przeprowadzania inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. Decyzja dyrektora urzędu w sprawie przedłużenia terminu ważności świadectwa dopuszczenia powinna być przechowywana na statku. 2. Przedłużenie świadectwa dopuszczenia, o którym mowa w ust. 1, może być dokonywane tylko co drugi okres ważności świadectwa. § 20. W przypadku zaistnienia uzasadnionego przypuszczenia, iż statek może stanowić zagrożenie związane z przewozem materiałów niebezpiecznych dla przebywających na nim osób, bezpieczeństwa żeglugi lub środowiska, dyrektor urzędu może zarządzić przeprowadzenie inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. § 21. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzania przeglądu statku, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1, polska instytucja klasyfikacyjna ustali, iż statek lub jego wyposażenie stwarza zagrożenie, o którym mowa w § 17 lub 20, niezwłocznie pisemnie zawiadamia o tym dyrektora urzędu. Dyrektor urzędu podejmuje decyzję o zawieszeniu ważności świadectwa dopuszczenia. 2. Jeżeli po przeprowadzeniu inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, dyrektor urzędu uzna, iż zagrożenie, o którym mowa w § 17 lub 20, zostało usunięte, zwraca świadectwo dopuszczenia armatorowi. 3. Jeżeli dyrektor urzędu, który podjął decyzję o zawieszeniu świadectwa dopuszczenia, nie jest organem, który wydał to świadectwo, powinien niezwłocznie powiadomić o tym organ, który wydał zawieszone świadectwo, lub w razie potrzeby mu je przekazać, jeżeli poweźmie przekonanie, iż zagrożenia, o którym mowa w § 17 lub 20, w najbliższym okresie nie da się wyeliminować. 4. Na wniosek armatora, inspekcja i przegląd statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, mogą być przeprowadzone przez: 1) inny organ inspekcyjny państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła stosowną umowę w zakresie wzajemnego uznawania dokumentów dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych; 2) inną instytucję klasyfikacyjną, uznaną zgodnie z postanowieniami ADN. 5. Jeżeli statek zostaje trwale wycofany z eksploatacji lub oddany na złom, armator zwraca świadectwo dopuszczenia dyrektorowi urzędu, który je wydał. § 22. 1. W przypadku utraty, kradzieży, zniszczenia świadectwa dopuszczenia dyrektor urzędu, który wydał to świadectwo, na udokumentowany wniosek armatora statku wydaje duplikat świadectwa dopuszczenia. 2. Dyrektor urzędu, wydając duplikat, składa na każdej stronie świadectwa dopuszczenia niebieski odcisk stempla o treści "DUPLIKAT". § 23. Przepisy § 14-22 stosuje się odpowiednio do tymczasowych świadectw. § 24. 1. Dyrektor urzędu prowadzi rejestr wydanych świadectw dopuszczenia i świadectw tymczasowych, zwany "Rejestrem świadectw dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych". 2. Dyrektor urzędu sporządza i przechowuje poświadczone kserokopie wydanych przez siebie świadectw dopuszczenia, świadectw tymczasowych i ich duplikatów oraz dokonuje w nich wszelkich wpisów i poprawek, jak również informacji o ich anulowaniu i wymianie. Rozdział 4 Operacje ładunkowe oraz przewóz materiałów niebezpiecznych § 25. 1. Na statku przewożącym materiały niebezpieczne, z wyjątkiem zbiornikowca, oprócz dokumentów wymaganych dla statków żeglugi śródlądowej, na mocy odrębnych przepisów, powinny znajdować się: 1) świadectwo dopuszczenia lub tymczasowe świadectwo; 2) dokumenty przewozowe; 3) pisemne instrukcje postępowania wypadkowego dla wszystkich materiałów niebezpiecznych znajdujących się na statku; 4) plan sztauerski; 5) tekst ADR wraz z załącznikami; 6) świadectwo eksperta ADN; 7) książka zapisów wymaganych pomiarów kontrolnych; 8) plan obrony awaryjnej statku - w przypadku statków z kadłubem podwójnym; 9) dokumenty dotyczące stateczności statku w stanie nieuszkodzonym, a także wszystkich warunków stateczności w stanie nieuszkodzonym uwzględnionych przy obliczeniach stateczności awaryjnej, sporządzone w formie zrozumiałej dla kierownika statku w przypadku statków z kadłubem podwójnym. 2. Na zbiornikowcu, oprócz dokumentów wymaganych dla statków żeglugi śródlądowej, na mocy odrębnych przepisów, powinny znajdować się: 1) świadectwo dopuszczenia lub tymczasowe świadectwo; 2) dokumenty przewozowe; 3) pisemne instrukcje postępowania wypadkowego dla wszystkich materiałów niebezpiecznych znajdujących się na statku; 4) dziennik ładunkowy zbiornikowca; 5) tekst ADR wraz z załącznikami; 6) świadectwo eksperta ADN; 7) książka zapisów wszystkich wymaganych pomiarów kontrolnych; 8) plan obrony awaryjnej statku - w przypadku statków, które muszą spełniać wymagania obrony awaryjnej; 9) dokumenty dotyczące stateczności statku w stanie nieuszkodzonym, a także wszystkich warunków stateczności w stanie nieuszkodzonym uwzględnionych przy obliczeniach stateczności awaryjnej, sporządzonych w formie zrozumiałej dla kierownika statku; 10) dokumenty dotyczące instalacji elektrycznych statku; 11) dokument klasyfikacyjny, wydany przez instytucję klasyfikacyjną; 12) w przypadku przewozu materiałów o temperaturze topnienia 0 °C lub wyższej - instrukcja podgrzewania ładunku. § 26. Załadowca, przed rozpoczęciem załadunku, dostarcza kierownikowi statku dokumenty przewozowe i pisemne instrukcje postępowania wypadkowego dla wszystkich materiałów niebezpiecznych. § 27. 1. Statki nieprzewożące materiałów niebezpiecznych, lecz przemieszczane w zestawie pchanym lub sprzężonym, w którym część statków przewozi te materiały, powinny spełniać odpowiednie wymagania dotyczące statków przewożących materiały niebezpieczne, a w szczególności powinny posiadać świadectwo dopuszczenia albo tymczasowe świadectwo. 2. Dopuszcza się, aby świadectwo dopuszczenia albo tymczasowe świadectwo oraz wyposażenie specjalne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2, statku przemieszczanego w zestawie pchanym mogło znajdować się na pchaczu. W przypadku kiedy świadectwo dopuszczenia albo tymczasowe świadectwo znajduje się na pchaczu, po prawej burcie, w części rufowej w dostępnym miejscu statku przemieszczanego w zestawie pchanym umieszcza się aluminiową tabliczkę informacyjną według wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Tabliczka informacyjna powinna mieć wymiary nie mniejsze niż: długość - 120 mm, szerokość - 70 mm, a wysokość grawerowanych liter 6 mm. § 28. 1. Pisemna instrukcja postępowania wypadkowego dla materiałów niebezpiecznych, o której mowa w § 25 ust. 1, powinna zawierać: 1) charakter zagrożenia, jakie stanowią przewożone materiały niebezpieczne, a także środki bezpieczeństwa, jakie należy podjąć, aby uniknąć zagrożenia; 2) działanie, jakie należy podjąć w celu udzielenia pomocy lekarskiej w przypadku kontaktu poszkodowanej osoby z przewożonymi materiałami niebezpiecznymi lub wydzielającymi się z nich substancjami; 3) środki, jakie należy podjąć w przypadku pożaru, oraz czynniki gaśnicze lub grupy takich czynników, które mogą lub nie mogą być stosowane; 4) środki, jakie należy podjąć w przypadku uszkodzenia lub innego pogorszenia jakości opakowań lub przewożonych materiałów niebezpiecznych, a w szczególności w przypadku rozlania lub rozsypania takich materiałów niebezpiecznych; 5) materiały i specjalne wyposażenie ochronne - jeżeli specjalne wyposażenie ochronne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2, jest niewystarczające. 2. Instrukcje powinny być sporządzone w języku zrozumiałym dla kierownika statku oraz w każdym z języków państw, przez terytorium których przewóz się odbywa. 3. Kierownik statku zapoznaje z instrukcjami osoby znajdujące się na statku w celu umożliwienia im wykonania tych instrukcji. Instrukcje te powinny być przechowywane w łatwo dostępnym miejscu w sterówce, oddzielnie od innych dokumentów przewozowych. § 29. Przewóz materiałów niebezpiecznych poszczególnych klas odbywa się zgodnie z postanowieniami załączników do ADR. § 30. Kierownicy statków przewożących materiały niebezpieczne mają obowiązek składania meldunku. Szczegółowy tryb składania meldunku określony jest w przepisach żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych. § 31. 1. Wejście do portu lub przeładowni oraz postój w porcie lub przeładowni statku przewożącego materiały niebezpieczne wymagają dodatkowego zezwolenia dyrektora urzędu. 2. Dodatkowe zezwolenia dyrektora urzędu, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wystarczające, jeżeli udzielone jest na odpowiednim kanale radiotelefonicznym, określonym w przepisach prawa miejscowego wydawanych przez dyrektora urzędu. 3. Kierownik statku przewożącego materiały niebezpieczne, po uzyskaniu zezwolenia na wejście do portu lub przeładowni, obowiązany jest zachować szczególne środki ostrożności przy wejściu statku do portu lub przeładowni, dobijaniu do nabrzeża i cumowaniu. § 32. 1. Nie naruszając postanowień zawartych w przepisach żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych, statki przewożące materiały niebezpieczne mogą zatrzymywać się na postój tylko w miejscach do tego wyznaczonych i odpowiednio oznakowanych. 2. Jeżeli ważne przyczyny zmuszają statki do zatrzymania się w innym miejscu niż do tego celu wyznaczonym, to takie statki powinny zachować odległość nie mniejszą niż: 1) 100 m od obszarów mieszkalnych, obiektów budownictwa lądowego lub zbiorników - jeżeli dla statku wymagana jest sygnalizacja w postaci jednego niebieskiego stożka lub jednego niebieskiego światła; 2) 300 m od obszarów mieszkalnych - jeżeli dla statku wymagana jest sygnalizacja w postaci dwóch niebieskich stożków lub dwóch niebieskich świateł; 3) 500 m od obszarów mieszkalnych, obiektów budownictwa lądowego lub zbiorników - jeżeli dla statku wymagana jest sygnalizacja w postaci trzech niebieskich stożków lub trzech niebieskich świateł. 3. W czasie oczekiwania przed śluzami lub mostami statki mogą zachowywać odległości inne niż określone w ust. 2, jednak nie mniejsze niż 100 m. 4. Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu może określić w przepisach prawa miejscowego inne odległości niż wskazane w ust. 3. § 33. 1. Statek załadowany materiałami niebezpiecznymi powinien być przycumowany w taki sposób, aby możliwe było szybkie jego odcumowanie w sytuacji zagrożenia. 2. W czasie załadunku i wyładunku statek może być przycumowany za pomocą lin syntetycznych tylko w przypadku, jeżeli jest zabezpieczony przed zdryfowaniem za pomocą lin stalowych. § 34. Statki przewożące materiały niebezpieczne mogą być przyjęte przez port lub przeładownię na zimowanie pod warunkiem wyładowania niebezpiecznych ładunków. Dyrektor urzędu może w szczególnych wypadkach zezwolić na zimowanie statków z ładunkami niebezpiecznymi, jeśli nie będzie to zagrażać bezpieczeństwu innych statków i portu lub przeładowni. § 35. 1. Przeładunek materiałów niebezpiecznych w opakowaniach lub luzem, a także załadunek, wyładunek i odgazowywanie zbiornikowców jest dozwolone tylko w miejscach do tego celu wyznaczonych. 2. Przeładunek materiałów niebezpiecznych ze statku na statek, poza wyznaczonymi do tego celu miejscami, oraz napełnianie lub opróżnianie zbiorników ładunkowych, pojazdów cystern i kontenerów cystern przewożonych na pokładzie statku, wymaga zezwolenia właściwego terytorialnie dyrektora urzędu. 3. Podczas przerw przy operacjach ładunkowych materiałów niebezpiecznych na statku ładownie statków powinny pozostawać zamknięte. § 36. 1. Operacje ładunkowe na zbiornikowcu przeprowadza się z zachowaniem następujących wymagań: 1) szybkość załadunku i maksymalne ciśnienie robocze pomp ładunkowych powinny być określone w porozumieniu z przedstawicielami instalacji brzegowych; 2) urządzenia awaryjne i kontrolno-pomiarowe w zbiornikach ładunkowych powinny pozostawać podłączone do sieci. W przypadku niesprawności jakiegokolwiek urządzenia awaryjnego lub kontrolno-pomiarowego załadunek lub wyładunek należy natychmiast przerwać. Jeżeli pomieszczenie pomp ładunkowych znajduje się pod pokładem, urządzenia awaryjne i kontrolno-pomiarowe zainstalowane w tym pomieszczeniu powinny stale pozostawać włączone. Każda niesprawność instalacji wykrywania gazu powinna być natychmiast sygnalizowana w sterówce i na pokładzie za pomocą sygnału ostrzegawczego wizualnego i akustycznego; 3) urządzenia odcinające rurociągów ładunkowych, a także rurociągi instalacji resztkowej powinny pozostawać zamknięte, z wyjątkiem przypadków, gdy prowadzone są operacje załadunku, wyładunku, usuwania resztek, mycia lub odgazowywania; 4) w czasie załadunku i wyładunku drzwi w grodziach poprzecznych powinny być zamknięte - jeżeli statek posiada takie grodzie; 5) pod armaturą połączeniową z instalacjami brzegowymi, używaną do załadunku i wyładunku, powinny być umieszczone pojemniki przeznaczone do zbierania ewentualnych rozlewów cieczy. Wymóg ten nie ma zastosowania do przewozu materiałów klasy 2; 6) w przypadku powrotu mieszaniny gazowo-powietrznej z lądu na statek ciśnienie w miejscu połączenia rurociągów nie powinno przekraczać ciśnienia otwarcia odpowietrznika szybkowylotowego; 7) osoby wchodzące w czasie załadunku lub wyładunku do pomieszczeń usytuowanych w obrębie przestrzeni ładunkowej pod pokładem oraz osoby, które łączą lub odłączają rurociągi ładunkowe lub pobierają próbki, powinny posiadać wyposażenie specjalne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2. 2. Przed rozpoczęciem operacji ładunkowych na zbiornikowcu kierownik statku i przedstawiciel terminalu przeładunkowego wypełniają kwestionariusz kontrolny (Check List ADN). Warunkiem rozpoczęcia operacji ładunkowych jest pozytywna odpowiedź na wszystkie pytania zawarte w kwestionariuszu. Wzór kwestionariusza kontrolnego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 3. W dzienniku ładunkowym zbiornikowca, o którym mowa w § 25 ust. 2 pkt 4, odnotowuje się na bieżąco wszystkie czynności dokonywane podczas operacji ładunkowych na statku, a w szczególności załadunek, wyładunek, czyszczenie zbiorników ładunkowych, odgazowywanie i balastowanie zbiorników ładunkowych. § 37. 1. Plan sztauerski, o którym mowa w § 25 ust. 1 pkt 4, powinien wskazywać, jakie materiały niebezpieczne są zasztauowane w poszczególnych ładowniach lub na pokładzie. 2. Plan sztauerski sporządza kierownik statku przewożącego materiały niebezpieczne. 3. Materiały niebezpieczne powinny być opisane w planie sztauerskim tak samo jak w dokumencie przewozowym. 4. Jeżeli materiały niebezpieczne przewożone są w kontenerach, uznaje się za wystarczające podanie numeru kontenera. W takich przypadkach do planu sztauerskiego należy załączyć wykaz zawierający numery identyfikacyjne wszystkich kontenerów i opis zawartych w nich materiałów. 5. Materiały niebezpieczne powinny być rozmieszczone w ładowniach statku, z wyjątkiem: 1) ładunków należących do klasy 2 w butlach lub cysternach, 2) ładunków należących do klasy 3, 4.1, 4.2, 5.1 lub 8 w beczkach, kontenerach posiadających zamkniętą konstrukcję ścian lub na pojazdach drogowych z zamkniętą konstrukcją nadwozia, 3) materiałów niebezpiecznych w szczelnych kontenerach, 4) materiałów niebezpiecznych na szczelnych pojazdach drogowych - które mogą być przewożone na pokładzie otwartym, w wyznaczonych do tego celu i odpowiednio zabezpieczonych miejscach. 6. Rozmieszczenie materiałów niebezpiecznych na statkach żeglugi śródlądowej przewożących kontenery, dokonane zgodnie z zaleceniami kodeksu IMDG, jest równoznaczne ze spełnieniem wymagań rozporządzenia. § 38. 1. W ładowniach lub zbiornikach ładunkowych statku, w których znajdują się materiały niebezpieczne, nie wolno używać sprzętu załadowczego, transportowego, urządzeń lub przedmiotów mogących wywoływać iskrzenie. Do oświetlania należy używać lamp w obudowach przeciwwybuchowych. 2. Przed wejściem do ładowni lub zbiornika ładunkowego z materiałami niebezpiecznymi, w zależności od spodziewanych zagrożeń, powinien być dokonany pomiar na zawartość gazów toksycznych, palnych i wybuchowych oraz na zawartość tlenu w powietrzu. 3. Wejście do ładowni lub zbiornika ładunkowego, w którym znajdują się materiały wydzielające niebezpieczne dla zdrowia pary lub gazy, dozwolone jest tylko ze sprzętem ochrony dróg oddechowych oraz przy asekuracji osób znajdujących się na zewnątrz ładowni lub zbiornika ładunkowego. 4. W ładowniach i zbiornikach ładunkowych statku, w których znajdują się materiały niebezpieczne wydzielające ciepło oraz samonagrzewające się, należy kontrolować zmiany temperatury i stosować zalecane przez załadowcę środki mające na celu wyeliminowanie zagrożenia. 5. Wszystkie przestrzenie zamknięte na statku, które są przeznaczone do przewozu materiałów niebezpiecznych, a w szczególności ładownie i zbiorniki ładunkowe, należy traktować jako potencjalnie niebezpieczne dla człowieka. Rozdział 5 Żegluga statków przewożących materiały niebezpieczne § 39. 1. Statek przewożący materiały niebezpieczne powinien być oznakowany (światła i stożki) zgodnie z przepisami żeglugowymi na śródlądowych drogach wodnych. 2. Dla statków przewożących materiały niebezpieczne, których dokumenty przewozowe zostały sporządzone zgodnie z wymogami kodeksu IMDG, liczba świateł i stożków może być określona na podstawie rodzaju naklejek, którymi są oznakowane materiały niebezpieczne, w sposób określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia. § 40. Statki ubezpieczające statki przewożące materiały niebezpieczne mogą używać żółtego światła migającego. Statki te mogą ostrzegać inne statki zbliżające się do statków przewożących materiały niebezpieczne za pomocą ciągłego dźwiękowego sygnału syreną. § 41. Zanurzenie statków przewożących materiały niebezpieczne, w stosunku do głębokości tranzytowej, powinno uwzględniać dodatkowy zapas bezpieczeństwa, określony w przepisach prawa miejscowego przez dyrektora urzędu. § 42. 1. Podczas operacji ładunkowych statek przewożący materiały niebezpieczne powinien zachować szczególne środki ostrożności zapewniające bezpieczeństwo żeglugi i postoju. 2. Na statkach przewożących materiały niebezpieczne oraz w pobliżu miejsc ich postoju obowiązuje zakaz palenia tytoniu i używania otwartego ognia oraz nieosłoniętego światła. Zakaz ten nie dotyczy pomieszczeń mieszkalnych i sterówki, pod warunkiem że ich okna, drzwi, świetliki i luki są zamknięte. 3. Na statkach przewożących materiały niebezpieczne zabrania się używania silników napędzanych paliwem o temperaturze zapłonu poniżej 55 °C. Rozdział 6 Szkolenie i egzaminowanie ekspertów ADN § 43. 1. Operacje ładunkowe oraz bezpieczeństwo przewozu materiałów niebezpiecznych nadzoruje ekspert do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych statkami żeglugi śródlądowej, zwany dalej "ekspertem ADN". 2. Świadectwo eksperta ADN może uzyskać osoba pełnoletnia, która ukończyła kurs i zdała egzamin kwalifikacyjny. Wzór świadectwa eksperta ADN określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 3. Zakres kursu i egzaminu kwalifikacyjnego na uzyskanie świadectwa eksperta ADN obejmuje: 1) wiadomości ogólne dotyczące przewozu materiałów niebezpiecznych, a w szczególności temperatury, masy, ilości, stężenia, stopnia napełnienia, obliczania zawartości, pomiaru poziomu cieczy, pobierania próbek, kwestionariusza kontrolnego, przepełnienia, pompowania, sygnalizacji statków, oznakowania opakowań, instrukcji pisemnych; 2) wiadomości podstawowe o produktach oraz znajomość definicji (na przykład: ciecze, materiały stałe, lepkość, gazy lub pary); 3) rodzaje niebezpieczeństwa, takie jak: zapalność, wybuchowość, źródła zapłonu, ładunek elektrostatyczny, toksyczność, radioaktywność, korozyjność, niebezpieczeństwo dla środowiska wodnego; 4) środki zapobiegania wypadkom; 5) czynności wykonywane w razie wypadku lub awarii (w szczególności: udzielenie pierwszej pomocy, podanie sygnału o zakazie wstępu na statek, sygnał awaryjny, zapewnienie bezpieczeństwa ruchu, zastosowanie takich urządzeń, jak gaśnice i sprzęt ochrony osobistej); 6) zadania eksperta ADN i pozostałej załogi w związku z przewozem materiałów niebezpiecznych; 7) wyposażenie statków przewożących materiały niebezpieczne, a w szczególności mierniki gazów palnych i wybuchowych, tlenomierze i mierniki gazów toksycznych; 8) kontrole wykonywane przed wejściem do niektórych pomieszczeń; 9) świadectwa odgazowania; 10) zajęcia praktyczne dotyczące w szczególności wchodzenia do pomieszczeń, wyposażenia przeciwpożarowego i sprzętu ochrony osobistej, a także mierników gazów palnych i wybuchowych, tlenomierzy i mierników gazów toksycznych. § 44. 1. Podczas transportu materiałów niebezpiecznych na zbiornikowcu przeznaczonym do przewozu gazów (zbiornikowce typu G) powinien znajdować się ekspert ADN do spraw przewozu gazów. 2. Ekspertem ADN do spraw przewozu gazów jest ekspert ADN posiadający specjalistyczną wiedzę w zakresie przewozu gazów zbiornikowcami. Wzór świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu gazów stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia. 3. Świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu gazów wydaje się osobom pełnoletnim, które ukończyły kurs, zdały egzamin kwalifikacyjny w zakresie przewozu gazów i mają udokumentowane w żeglarskiej książeczce pracy, że przepracowały co najmniej jeden rok na zbiornikowcach typu G w okresie dwóch lat przed lub po zdaniu egzaminu. 4. Zakres kursu i egzaminu kwalifikacyjnego na uzyskanie świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu gazów obejmuje: 1) właściwości ogólne gazów: ściśliwość, mieszaniny i ciśnienie cząstkowe, rozszerzalność przy ciśnieniu stałym, prawa Boyle'a i Mariotte'a i Gay-Lussaca, gęstość względną, objętość i ciśnienie krytyczne; 2) przedmuchiwanie i pobieranie próbek gazów; 3) niebezpieczeństwo wybuchu gazów skroplonych (na przykład LPG); 4) pomiar stężenia gazów, próby przeprowadzane przed wejściem do pomieszczeń; świadectwa odgazowania; 5) znajomość produktów: właściwości chemiczne i fizyczne, mieszaniny, związki i wzory chemiczne - węglowodory, amoniak; 6) ciecze i pary: parowanie i skraplanie, zależność między objętością cieczy a objętością pary; 7) działania podejmowane w sytuacji awarii; 8) procedury operacyjne: załadunek i rozładunek, systemy zaworów szybkozamykających, wpływ temperatury, stopnie napełnienia, przepełnienie, sprężarki, pompy, funkcjonowanie zaworów przelewowych, wyciek; 9) udział w ćwiczeniach przeciwpożarowych i odpowiednie szkolenie w zakresie posługiwania się ochronnymi aparatami oddechowymi. 5. Świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu gazów jest ważne przez okres pięciu lat i może być przedłużone pod warunkiem potwierdzenia w żeglarskiej książeczce pracy przepracowania co najmniej jednego roku na zbiornikowcach typu G w ciągu ostatnich dwóch lat lub ukończenia kursu, o którym mowa w ust. 4, w ciągu ostatniego roku przed upływem terminu ważności dotychczasowego świadectwa. 6. Nowy okres ważności świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu gazów rozpoczyna się od daty upływu okresu ważności poprzedniego świadectwa. § 45. 1. Podczas transportu materiałów niebezpiecznych na zbiornikowcu przeznaczonym do przewozu chemikaliów (zbiornikowce typu C) powinien znajdować się ekspert ADN do spraw przewozu chemikaliów. 2. Ekspertem ADN do spraw przewozu chemikaliów jest ekspert ADN posiadający specjalistyczną wiedzę w zakresie przewozu chemikaliów zbiornikowcami. Wzór świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia. 3. Świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów wydaje się osobom pełnoletnim, które ukończyły kurs, zdały egzamin kwalifikacyjny w zakresie przewozu chemikaliów i mają udokumentowane w żeglarskiej książeczce pracy, że przepracowały co najmniej jeden rok na zbiornikowcach typu C w okresie dwóch lat przed lub po zdaniu egzaminu. 4. Zakres kursu i egzaminu kwalifikacyjnego na uzyskanie świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów obejmuje: 1) właściwości ogólne gazów i par: ściśliwość, mieszaniny i ciśnienie cząstkowe, rozszerzalność przy ciśnieniu stałym, prawa Boyle'a i Mariotte'a i Gay-Lussaca, stosunek gęstości par i temperatury wrzenia, gęstość względną, objętość; 2) pobieranie próbek chemikaliów; 3) niebezpieczeństwo wybuchu chemikaliów; 4) pomiar stężenia gazów, mycie zbiorników ładunkowych, odgazowywanie, wentylację, próby przeprowadzane przed wejściem do pomieszczeń, świadectwa odgazowania; 5) znajomość produktów: właściwości chemiczne i fizyczne, mieszaniny, związki i wzory chemiczne - węglowodory, substancje trujące, kwasy i zasady - polimeryzację i utlenianie; 6) ciecze i pary: parowanie i skraplanie, zależność między objętością cieczy a objętością pary; 7) działania podejmowane w sytuacji awarii; 8) procedury operacyjne: załadunek i wyładunek, instalacje odzysku pary, systemy zaworów szybkozamykających, wpływ temperatury, stopnie napełnienia, przepełnienie, rodzaje pomp, zanieczyszczenie; 9) udział w odpowiednich ćwiczeniach przeciwpożarowych i odpowiednie szkolenie w zakresie posługiwania się ochronnymi aparatami oddechowymi. 5. Świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów jest ważne przez okres pięciu lat i może być przedłużone pod warunkiem potwierdzenia przepracowania co najmniej jednego roku na zbiornikowcach typu C w ciągu ostatnich dwóch lat lub udziału w kursie, o którym mowa w ust. 4, w ciągu ostatniego roku przed upływem terminu ważności dotychczasowego świadectwa. 6. Nowy okres ważności świadectwa eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów rozpoczyna się od daty upływu okresu ważności poprzedniego świadectwa. § 46. 1. Kursy wymagają zatwierdzenia przez dyrektora urzędu, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania organizatora kursu. 2. Organizator kursu składa do dyrektora urzędu, o którym mowa w ust. 1, pisemny wniosek o zatwierdzenie kursu oraz załącza: 1) szczegółowy program kursu, z podaniem tematów kursu i przeznaczonego na nie czasu szkolenia, a także przewidzianych metod nauczania; 2) listę wykładowców z podaniem ich kwalifikacji i nauczanych przedmiotów; 3) informację o pomieszczeniach, w których prowadzone są zajęcia, o pomocach naukowych, a także o możliwościach i środkach przeprowadzania zajęć praktycznych; 4) warunki przyjęcia na kurs. 3. Każda zmiana w organizacji kursu wymaga pisemnej zgody dyrektora urzędu, o którym mowa w ust. 1. 4. Dyrektor urzędu, o którym mowa w § 46 ust. 1, prowadzi rejestr zatwierdzonych kursów. § 47. 1. Egzaminy kwalifikacyjne przeprowadza Centralna Komisja Egzaminacyjna, działająca przy Dyrektorze Urzędu Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu. 2. Egzamin kwalifikacyjny na świadectwo eksperta ADN ma formę testu i składa się z 30 pytań opracowanych przez Komisję, o której mowa w ust. 1. Czas trwania egzaminu wynosi 60 minut. Egzamin jest uważany za zdany, jeżeli kandydat odpowiedział poprawnie na 25 spośród 30 pytań. W czasie egzaminu dopuszczalne jest korzystanie z tekstów przepisów dotyczących materiałów niebezpiecznych. § 48. 1. Kandydaci, którzy pomyślnie zdali egzaminy na świadectwo eksperta ADN, po odbyciu dodatkowego kursu w zakresie, o którym mowa w § 44 ust. 4 lub § 45 ust. 4, mogą przystąpić do egzaminu na świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu gazów lub świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów. 2. Egzamin na świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu gazów lub świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów składa się z testu wyboru i pracy pisemnej. Test wyboru składa się z 30 pytań i trwa 60 minut. Za każdą prawidłową odpowiedź kandydat otrzymuje jeden punkt; za brak odpowiedzi lub odpowiedź nieprawidłową - zero punktów. Zakres pracy pisemnej obejmuje przygotowanie odpowiedzi na temat wskazany przez Komisję. Praca pisemna trwa 30 minut i oceniana jest w skali od 0 do 30 punktów. 3. Egzamin na świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu gazów lub świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów uważany jest za zdany, jeżeli kandydat otrzymał co najmniej 44 punkty. Jednakże konieczne jest otrzymanie co najmniej 20 punktów z każdej części egzaminu. 4. W czasie egzaminu dozwolone jest korzystanie z tekstów przepisów i literatury technicznej. § 49. 1. Świadectwo eksperta ADN, świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu gazów lub świadectwo eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów wydawane jest przez dyrektora urzędu właściwego ze względu na zamieszkanie osoby ubiegającej się o wydanie świadectwa. 2. Do trybu wydawania świadectw eksperta ADN, świadectw eksperta ADN do spraw przewozu gazów lub świadectw eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej. Rozdział 7 Przepisy końcowe § 50. W sprawach nieuregulowanych przepisami niniejszego rozporządzenia stosuje się odpowiednio postanowienia ADR. § 51. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2004 r. (poz. 839) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru legitymacji i oznaki służbowej inspektorów rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 88, poz. 840) Na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór legitymacji służbowej inspektorów rybołówstwa morskiego jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 2. 1. Oznaka służbowa inspektorów rybołówstwa morskiego jest wykonana z blachy stalowej nierdzewnej oraz jest zaopatrzona w zapinkę. Na środku oznaki służbowej jest umieszczone godło Rzeczypospolitej Polskiej. Godło otacza napis "ADMINISTRACJA RYBOŁÓWSTWA MORSKIEGO". Poniżej godła znajduje się ramka w kształcie prostokąta, w której jest wytłoczony numer legitymacji służbowej inspektora rybołówstwa morskiego. Godło Rzeczypospolitej Polskiej, napis "ADMINISTRACJA RYBOŁÓWSTWA MORSKIEGO" oraz numer legitymacji służbowej są wykonane z kolorowej emalii. 2. Wzór oznaki służbowej inspektorów rybołówstwa morskiego jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 840) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru Europejskiej karty broni palnej (Dz. U. Nr 88, poz. 841) Na podstawie art. 10a ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór Europejskiej karty broni palnej, który jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 kwietnia 2004 r. (poz. 841) Ilustracja Ilustracja Uwagi do załącznika: 1) dokument formatu A6 po złożeniu; 2) zabezpieczenia: mikrodruk, znak wodny, gilosz; 3) adnotacji o utracie broni palnej wpisanej do Europejskiej karty broni palnej dokonuje się przez wykreślenie wpisu odnoszącego się do utraconej broni palnej opatrzone datą i pieczęcią właściwego organu; 4) cel lub warunki pozwolenia, o których mowa w art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, wpisuje się do Europejskiej karty broni palnej na str. 4 w poz. 3.1.-3.10. w kolumnie "Uwagi", używając symboli określonych na str. 10 legitymacji posiadacza broni, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wzorów legitymacji posiadacza broni, zaświadczenia uprawniającego do nabycia broni, legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni, świadectwa broni oraz karty rejestracyjnej broni (Dz. U. Nr 225, poz. 2233); 5) dane, o których mowa w art. 10a ust. 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, mogą być wpisywane do Europejskiej karty broni palnej na str. 3-6 w poz. 4, 5 oraz 6.1. i 6.2. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wiz dla cudzoziemców (Dz. U. Nr 88, poz. 842) Na podstawie art. 52 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 sierpnia 2003 r. w sprawie wiz dla cudzoziemców (Dz. U. Nr 150, poz. 1462) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Wizy oznacza się następującymi symbolami: 1) wizę lotniskową - "A"; 2) wizę tranzytową - "B"; 3) wizę pobytową krótkoterminową - "C"; 4) wizę pobytową długoterminową - "D"; 5) wizę wjazdową - "W". 2. Na naklejce wizowej w polu "uwagi" zamieszcza się napis "cel wydania:" oraz następujące oznaczenia celu wydania dla wiz pobytowych krótkoterminowych i długoterminowych: 1) "01" - gdy wiza jest wydawana w celu turystycznym; 2) "02" - gdy wiza jest wydawana w celu odwiedzin; 3) "03" - gdy wiza jest wydawana w celu udziału w imprezach sportowych; 4) "04" - gdy wiza jest wydawana w celu prowadzenia działalności gospodarczej; 5) "05" - gdy wiza jest wydawana w celu prowadzenia działalności kulturalnej lub udziału w konferencjach międzynarodowych; 6) "06" - gdy wiza jest wydawana w celu wykonywania zadań służbowych przez przedstawicieli organu państwa obcego oraz organizacji międzynarodowej; 7) "07" - gdy wiza jest wydawana w celu udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu; 8) "08" - gdy wiza jest wydawana w celu wykonywania pracy; 9) "09" - gdy wiza jest wydawana w celu naukowym, szkoleniowym, dydaktycznym, z wyłączeniem wykonywania pracy; 10) "10" - gdy wiza jest wydawana w celu korzystania z ochrony czasowej; 11) "11" - gdy wiza jest wydawana w celu przyjazdu z przyczyn, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy; 12) "12" - gdy wiza jest wydawana w celu pobytu małoletniego, o którym mowa w art. 34 ustawy; 13) "13" - gdy wiza jest wydawana w celu, o którym mowa w art. 44 ust. 3, art. 61 ust. 3 lub art. 69 ust. 3 ustawy; 14) "14" - gdy wiza jest wydawana w celu innym niż określone w art. 26 pkt 4 lit. a-m ustawy. 3. Na naklejce wizowej w polu "rodzaj wizy" wpisuje się następujące oznaczenie wiz wjazdowych: 1) "W/1" - gdy wiza jest wydawana w celu repatriacji, 2) "W/2" - gdy wiza jest wydawana w celu przesiedlenia się jako członek najbliższej rodziny repatrianta, 3) "W/3" - gdy wiza jest wydawana w celu realizacji zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się."; 2) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Wydanie decyzji o odmowie wydania wizy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 i 4, lub o jej unieważnieniu, odnotowuje się w dokumencie podróży przez odciśnięcie pieczęci zawierającej rodzaj i numer decyzji, podstawę prawną jej wydania i podpis upoważnionego funkcjonariusza Straży Granicznej oraz datownika albo przez umieszczenie adnotacji zawierającej rodzaj i numer decyzji, podstawę prawną jej wydania i podpis upoważnionego funkcjonariusza Straży Granicznej oraz przez odcinięcie datownika."; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Wizy wydane na blankietach dotychczasowego wzoru zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Oleksy Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 842) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów karty pobytu i dokumentów w sprawach cudzoziemców, formularzy wniosków o ich wydanie lub wymianę oraz fotografii dołączanych do wniosku (Dz. U. Nr 88, poz. 843) Na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie wzorów karty pobytu i dokumentów w sprawach cudzoziemców, formularzy wniosków o ich wydanie lub wymianę oraz fotografii dołączanych do wniosku (Dz. U. Nr 150, poz. 1461) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Karty pobytu wydane na blankietach według wzoru określonego na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 843) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. Do celów: 1) podatku od towarów i usług, 2) poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej - stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), o której mowa w § 3, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z 1999 r. Nr 92, poz. 1045, z 2001 r. Nr 12, poz. 94 oraz z 2003 r. Nr 28, poz. 239 i Nr 173, poz. 1682). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk wymagających kwalifikacji pedagogicznych, kwalifikacji niezbędnych do sprawowania nadzoru pedagogicznego, a także kwalifikacji osób, którym można zlecać prowadzenie badań i opracowywanie ekspertyz (Dz. U. Nr 89, poz. 845) Na podstawie art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty; 2) szkole - należy przez to rozumieć publiczne i niepubliczne przedszkola i szkoły wymienione w art. 2 pkt 1 i 2 ustawy; 3) placówce - należy przez to rozumieć publiczne i niepubliczne placówki wymienione w art. 2 pkt 3-5, 7 i 10 ustawy, a także publiczne i niepubliczne placówki doskonalenia nauczycieli; 4) mierzeniu jakości pracy szkół i placówek - należy przez to rozumieć zespół zorganizowanych i systematycznych działań organów sprawujących nadzór pedagogiczny, służących ocenie stanu, warunków i efektów pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkół i placówek, a także ocenie postępu w tym zakresie; 5) zewnętrznym mierzeniu jakości - należy przez to rozumieć mierzenie jakości pracy szkół i placówek prowadzone przez kuratora oświaty oraz inne organy sprawujące nadzór pedagogiczny, z wyjątkiem dyrektora szkoły lub placówki; 6) wewnętrznym mierzeniu jakości - należy przez to rozumieć mierzenie jakości pracy szkoły lub placówki prowadzone przez dyrektora szkoły lub placówki; 7) ewaluacji - należy przez to rozumieć ocenę przydatności i skuteczności podejmowanych działań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych w odniesieniu do założonych celów, służącą doskonaleniu tych działań; 8) monitorowaniu - należy przez to rozumieć systematyczne i zorganizowane obserwowanie osiąganej jakości pracy szkół i placówek; 9) hospitacji - należy przez to rozumieć formę nadzoru pedagogicznego, polegającą na prowadzeniu bezpośredniej obserwacji realizowania przez nauczycieli statutowych zadań szkoły lub placówki, w szczególności zajęć prowadzonych z uczniami, a także czynności hospitacyjnych dyrektora i innych nauczycieli zajmujących stanowiska kierownicze w szkole lub placówce; 10) hospitacji diagnozującej - należy przez to rozumieć hospitację, której celem jest ocena rezultatów procesu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego, na podstawie bezpośredniej obserwacji umiejętności, postaw i prezentowanej wiedzy uczniów; 11) wewnątrzszkolnym systemie zapewniania jakości - należy przez to rozumieć zespół zorganizowanych, powiązanych ze sobą i spójnych działań podejmowanych przez dyrektora szkoły lub placówki, inne organy szkoły lub placówki oraz nauczycieli, niezbędnych do zapewnienia wysokiej jakości pracy szkoły lub placówki, w szczególności działań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych; 12) instytucjach wspomagających - należy przez to rozumieć placówki doskonalenia nauczycieli, poradnie psychologiczno-pedagogiczne, biblioteki pedagogiczne, zakłady kształcenia nauczycieli, szkoły wyższe, Centralną Komisję Egzaminacyjną i okręgowe komisje egzaminacyjne; 13) sprawdzianie - należy przez to rozumieć sprawdzian, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy; 14) egzaminach - należy przez to rozumieć egzaminy, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy. § 2. 1. W celu doskonalenia systemu oświaty, a w szczególności jakościowego rozwoju szkół i placówek, wspomagania rozwoju uczniów oraz rozwoju zawodowego nauczycieli, organy sprawujące nadzór pedagogiczny: 1) prowadzą planowe i systematyczne mierzenie jakości pracy szkół i placówek; 2) podejmują działania wspomagające szkoły i placówki w doskonaleniu ich pracy; 3) prowadzą kontrolę zgodności organizacji i funkcjonowania szkół i placówek z przepisami prawa; 4) wspomagają nauczycieli i dyrektorów szkół i placówek w spełnianiu przez szkołę lub placówkę wymagań w zakresie jakości pracy; 5) wspomagają szkoły i placówki w określaniu kierunków ich jakościowego rozwoju; 6) udostępniają szkołom i placówkom informacje o zmianach w przepisach prawa, związanych z działalnością szkół i placówek. 2. Nadzór pedagogiczny jest sprawowany z uwzględnieniem: 1) jawności wymagań i sposobów kontroli ich realizacji; 2) obiektywnej i pełnej oceny jakości pracy szkół i placówek, uwzględniającej ich specyfikę; 3) współdziałania pomiędzy organami sprawującymi nadzór pedagogiczny; 4) współdziałania organów sprawujących nadzór pedagogiczny z organami prowadzącymi szkoły i placówki; 5) współpracy organów sprawujących nadzór pedagogiczny z nadzorowanymi szkołami, placówkami i nauczycielami; 6) sprzyjania i wyzwalania samodzielności i aktywności nauczycieli na rzecz pobudzania i umacniania poczucia odpowiedzialności za efekty własnej pracy. § 3. 1. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny prowadzą mierzenie jakości pracy szkół i placówek, uwzględniając standardy oceny jakości pracy szkół i placówek określone w załączniku do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2, 6 i 7. 2. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny, prowadząc mierzenie jakości pracy szkół i placówek, uwzględniają również specyfikę poszczególnych typów i rodzajów szkół i placówek, tradycje regionu oraz regionalną politykę oświatową. 3. Mierzenie jakości pracy szkół i placówek jest prowadzone z uwzględnieniem opinii uczniów, nauczycieli i rodziców, w szczególności przez: 1) kontrolowanie realizacji przez szkołę lub placówkę wymagań określonych w przepisach prawa; 2) diagnozowanie i ocenianie stopnia spełniania przez szkoły i placówki standardów oceny, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem ust. 2; 3) diagnozowanie osiągnięć edukacyjnych uczniów z uwzględnieniem wyników uzyskiwanych przez nich na poszczególnych poziomach kształcenia, a także na podstawie porównywania tych wyników z wynikami uzyskiwanymi przez uczniów na sprawdzianie i egzaminach; 4) monitorowanie podejmowanych przez szkołę lub placówkę oraz nauczycieli działań zmierzających do doskonalenia jakości pracy szkoły lub placówki we wszystkich zakresach jej działalności; 5) prowadzenie hospitacji, w tym hospitacji diagnozującej; 6) dokonywanie ewaluacji. 4. Działania, o których mowa w ust. 3, są dokumentowane w sposób umożliwiający sporządzenie przez organ sprawujący nadzór pedagogiczny odpowiednio informacji o jakości pracy szkoły lub placówki, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 11, albo raportu, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 3. 5. Organ sprawujący nadzór pedagogiczny, z wyjątkiem dyrektora szkoły lub placówki, może odstąpić od mierzenia jakości pracy szkoły lub placówki w danym zakresie, w przypadku posiadania przez szkołę lub placówkę dokumentów potwierdzających wdrożony system zarządzania jakością i zapewniania jakości. 6. W przypadku szkół niepublicznych organy sprawujące nadzór pedagogiczny prowadzą mierzenie jakości ich pracy w zakresie warunków określonych w art. 7 ust. 3 ustawy oraz zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, ustalonych w statutach tych szkół. 7. W przypadku placówek niepublicznych organy sprawujące nadzór pedagogiczny prowadzą mierzenie jakości ich pracy w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, ustalonych w statutach tych placówek. § 4. 1. Kurator oświaty, sprawując nadzór pedagogiczny, wykonuje w szczególności następujące zadania: 1) opracowuje szczegółową organizację i tryb sprawowania nadzoru pedagogicznego przez pracowników kuratorium oświaty zatrudnionych na stanowiskach wymagających kwalifikacji pedagogicznych; 2) opracowuje plany zewnętrznego mierzenia jakości: a) obejmujący 5 lat szkolnych, b) obejmujący rok szkolny, z uwzględnieniem zadań wskazanych przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania; 3) organizuje i przeprowadza, nie rzadziej niż raz na 5 lat, mierzenie jakości pracy wszystkich szkół i placówek w województwie; 4) decyduje o doborze technik i narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych przy dokonywaniu zewnętrznego mierzenia jakości, tworzy je oraz może współdziałać w ich tworzeniu z instytucjami wspomagającymi; 5) wykorzystuje wyniki sprawdzianu i egzaminów do oceny jakości kształcenia w województwie oraz ustala kierunki działań naprawczych lub doskonalących jakość kształcenia; 6) wspomaga dyrektorów szkół i placówek w tworzeniu i wdrażaniu wewnątrzszkolnych systemów zapewniania jakości; 7) monitoruje opracowywanie i realizowanie przez dyrektorów szkół i placówek programów rozwoju szkół i placówek, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 4; 8) inspiruje i wspomaga dyrektorów szkół i placówek w realizacji programów, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 lub art. 34 ust. 2 ustawy, oraz w osiąganiu wysokiej jakości pracy szkół i placówek, w szczególności przez przygotowywanie, we współpracy z placówkami doskonalenia nauczycieli, propozycji szkoleń dla dyrektorów szkół i placówek oraz nauczycieli, zgodnych z potrzebami w tym zakresie; 9) wspomaga rozwój zawodowy pracowników kuratorium oświaty sprawujących nadzór pedagogiczny, w szczególności przez organizowanie szkoleń, narad i konferencji oraz systematyczną współpracę z placówkami doskonalenia nauczycieli i szkołami wyższymi; 10) gromadzi informacje o pracy dyrektorów nadzorowanych szkół i placówek w celu dokonywania oceny ich pracy zgodnie z odrębnymi przepisami; 11) przekazuje dyrektorowi szkoły lub placówki, w której przeprowadzono zewnętrzne mierzenie jakości, oraz organowi prowadzącemu szkołę lub placówkę, a w przypadku szkoły kształcącej w zawodach medycznych - również ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, informację zawierającą ocenę jakości pracy szkoły lub placówki w badanym zakresie; 12) co najmniej raz na 5 lat sporządza i przekazuje wojewodzie i ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania oraz udostępnia organom prowadzącym szkoły i placówki raport o stanie oświaty w województwie, w tym o jakości pracy szkół i placówek, wraz z wnioskami dotyczącymi tworzenia i realizacji polityki oświatowej w województwie i w państwie; 13) przekazuje, do końca lipca każdego roku, wojewodzie i ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania wnioski wynikające z mierzenia jakości pracy szkół i placówek w województwie, uwzględniając realizację zadań, o których mowa w pkt 2 lit. b; 14) współdziała z instytucjami wspomagającymi w diagnozowaniu jakości pracy szkół i placówek. 2. Przepisów ust. 1 pkt 6-8 i 10 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych. 3. Dyrektor szkoły lub placówki może wnieść do kuratora oświaty umotywowane zastrzeżenia wobec ustalonej przez ten organ oceny jakości pracy szkoły lub placówki, w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 11. 4. Zewnętrzne mierzenie jakości powinno być poprzedzone zapoznaniem się z organizacją i zasadami działania szkoły lub placówki, określonymi w jej statucie, a także warunkami, w jakich funkcjonuje szkoła lub placówka. 5. Kurator oświaty, w celu zdiagnozowania określonego problemu w szkołach i placówkach w województwie, może zwrócić się do dyrektorów szkół i placówek o przeprowadzenie wewnętrznego mierzenia jakości pracy szkół lub placówek w tym zakresie. 6. Kurator oświaty, w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 14, może zawierać porozumienia z instytucjami wspomagającymi. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do innych organów sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami. § 5. 1. Dyrektor szkoły lub placówki, we współpracy z nauczycielami zajmującymi inne stanowiska kierownicze w szkole lub placówce, sprawując nadzór pedagogiczny, wykonuje w szczególności następujące zadania: 1) planuje, organizuje i przeprowadza wewnętrzne mierzenie jakości, w tym badanie osiągnięć edukacyjnych uczniów; 2) decyduje o doborze technik i narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych przy dokonywaniu wewnętrznego mierzenia jakości, tworzy je oraz może współdziałać w ich tworzeniu z instytucjami wspomagającymi; 3) raz w roku szkolnym opracowuje raport z przeprowadzonego wewnętrznego mierzenia jakości i przedstawia go kuratorowi oświaty, radzie pedagogicznej, radzie rodziców i organowi prowadzącemu szkołę lub placówkę; 4) opracowuje program rozwoju szkoły lub placówki, określający zadania służące doskonaleniu jakości pracy szkoły lub placówki i terminy ich realizacji: a) obejmujący 5 lat szkolnych, a w przypadku placówki doskonalenia nauczycieli - 5 lat kalendarzowych; b) obejmujący rok szkolny, a w przypadku placówki doskonalenia nauczycieli - rok kalendarzowy, z uwzględnieniem zadań wskazanych przez kuratora oświaty oraz wyników mierzenia jakości pracy szkoły lub placówki przeprowadzonego w poprzednim roku szkolnym; 5) analizuje wyniki sprawdzianu lub egzaminów oraz wykorzystuje je do oceny jakości kształcenia w szkole, a także podejmuje, stosownie do potrzeb, działania naprawcze lub doskonalące w tym zakresie; 6) wspomaga nauczycieli w osiąganiu wysokiej jakości pracy oraz inspiruje ich do podejmowania innowacji pedagogicznych; 7) wspomaga rozwój zawodowy nauczycieli, w szczególności przez organizowanie szkoleń, narad i konferencji oraz systematyczną współpracę z placówkami doskonalenia nauczycieli; 8) gromadzi informacje o pracy nauczycieli w celu dokonywania oceny ich pracy zgodnie z odrębnymi przepisami oraz gromadzi informacje niezbędne do planowania doskonalenia zawodowego nauczycieli; 9) we współdziałaniu z radą pedagogiczną, opracowuje i wdraża wewnątrzszkolny system zapewniania jakości. 2. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 6-9 nie stosuje się do szkół i placówek niepublicznych. § 6. 1. Organy sprawujące nadzór pedagogiczny podejmują działania wspomagające szkoły i placówki w osiąganiu wysokiej jakości pracy, w szczególności przez udzielanie pomocy w: 1) organizowaniu i przeprowadzaniu wewnętrznego mierzenia jakości; 2) doborze technik i narzędzi diagnostycznych, a także w tworzeniu technik i narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych w wewnętrznym mierzeniu jakości; 3) opracowywaniu analiz i raportów z wewnętrznego mierzenia jakości; 4) rozwiązywaniu problemów w działalności szkół i placówek; 5) projektowaniu i wdrażaniu programu rozwoju szkoły lub placówki oraz wewnątrzszkolnego systemu zapewniania jakości; 6) podejmowaniu działań upowszechniających osiągnięcia i dorobek szkół, placówek, uczniów i nauczycieli; 7) organizowaniu doskonalenia zawodowego nauczycieli. 2. Instytucje wspomagające mogą uczestniczyć w działaniach, o których mowa w ust. 1, na podstawie porozumienia zawartego z organem sprawującym nadzór pedagogiczny. § 7. 1. Ustala się następujący wykaz stanowisk, których zajmowanie wymaga kwalifikacji pedagogicznych: 1) w ministerstwach: a) dyrektorzy lub zastępcy dyrektorów departamentów (równorzędnych komórek organizacyjnych) oraz radcy ministrów i naczelnicy wydziałów, wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, b) wizytatorzy, starsi wizytatorzy i główni wizytatorzy; 2) w kuratoriach oświaty: a) kuratorzy oraz wicekuratorzy oświaty koordynujący pracę komórek organizacyjnych, których statutowym zadaniem jest sprawowanie nadzoru pedagogicznego, b) kierownicy komórek organizacyjnych, o których mowa w lit. a, c) wizytatorzy i starsi wizytatorzy; 3) w specjalistycznej jednostce nadzoru utworzonej na podstawie art. 32a ust. 1 ustawy przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego: a) dyrektor jednostki i inni pracownicy zajmujący stanowiska kierownicze, wykonujący statutowe i regulaminowe zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, b) wizytatorzy, starsi wizytatorzy i główni wizytatorzy; 4) w okręgowych zespołach nadzoru pedagogicznego przy sądach okręgowych, utworzonych przez Ministra Sprawiedliwości: a) kierownik zespołu - starszy wizytator, wykonujący określone odrębnymi przepisami zadania w zakresie nadzoru pedagogicznego, b) wizytatorzy, starsi wizytatorzy. 2. Na stanowiskach wymienionych w ust. 1, z wyjątkiem stanowiska kuratora oświaty, mogą być zatrudnieni: 1) nauczyciele mianowani lub dyplomowani, posiadający: a) wykształcenie wyższe magisterskie i przygotowanie pedagogiczne, b) co najmniej 6-letni staż pracy pedagogicznej, c) ukończone formy doskonalenia w zakresie administracji lub zarządzania albo co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w szkole, placówce, zakładzie kształcenia nauczycieli, placówce doskonalenia nauczycieli lub na stanowisku wymagającym kwalifikacji pedagogicznych w urzędzie organu sprawującego nadzór pedagogiczny, d) ukończony kurs kwalifikacyjny przygotowujący do sprawowania nadzoru pedagogicznego, prowadzony zgodnie z przepisami w sprawie placówek doskonalenia nauczycieli; 2) nauczyciele akademiccy spełniający wymagania wymienione w pkt 1 lit. a, c i d oraz posiadający co najmniej 6-letni staż pracy w szkole wyższej. 3. Kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska kuratora oświaty określa ustawa. § 8. Kurator oświaty powierza osobie zatrudnionej na jednym ze stanowisk wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 2 lit. c koordynowanie nadzoru nad przestrzeganiem praw ucznia i praw dziecka w szkołach i placówkach. § 9. Kurator oświaty oraz inne organy sprawujące nadzór pedagogiczny mogą zlecać prowadzenie badań lub opracowywanie ekspertyz, o których mowa w art. 35 ust. 5a ustawy, osobom posiadającym wykształcenie wyższe magisterskie oraz specjalistyczną wiedzę z zakresu zleconych zadań. § 10. Nauczyciele i nauczyciele akademiccy zatrudnieni w dniu wejścia w życie rozporządzenia w kuratoriach oświaty lub w urzędach innych organów sprawujących nadzór pedagogiczny na stanowiskach, których zajmowanie wymaga kwalifikacji pedagogicznych, posiadający kwalifikacje do zajmowania tych stanowisk na podstawie dotychczasowych przepisów, posiadają kwalifikacje w rozumieniu przepisów niniejszego rozporządzenia. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 13 sierpnia 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk wymagających kwalifikacji pedagogicznych, kwalifikacji niezbędnych do sprawowania nadzoru pedagogicznego, a także kwalifikacji osób, którym można zlecać prowadzenie badań i opracowywanie ekspertyz (Dz. U. Nr 67, poz. 759). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r., z wyjątkiem § 7 ust. 2 pkt 1 lit. d, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sport z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 845) STANDARDY OCENY JAKOŚCI PRACY SZKÓŁ I PLACÓWEK I. KONCEPCJA PRACY SZKOŁY LUB PLACÓWKI Obszar: I. 1. Zarządzanie strategiczne Standard: Szkoła lub placówka posiada wyraźnie określone i akceptowane przez nauczycieli, uczniów i rodziców cele i kierunki działania. Nauczyciele uczestniczą w procesie planowania, rozumieją i akceptują strategię działania szkoły lub placówki. Nauczyciele, uczniowie i rodzice wiedzą, co szkoła lub placówka chce osiągnąć i jak będzie realizować swoje cele. Dyrektor angażuje nauczycieli, uczniów i rodziców do tworzenia i modyfikowania programu rozwoju szkoły lub placówki. Przykładowe wskaźniki*: 1. Szkoła lub placówka posiada program rozwoju oraz określone cele i kierunki działania. 2. Program rozwoju określa zadania służące doskonaleniu jakości pracy szkoły lub placówki. 3. Zadania szkoły lub placówki są odpowiednio planowane. 4. W procesie planowania uczestniczą organy szkoły lub placówki. 5. Realizacja zadań jest poddawana bieżącej i końcowej ocenie. 6. Nauczyciele, uczniowie i rodzice są zaznajamiani z celami działań szkoły lub placówki oraz sposobami ich realizacji. 7. Nauczyciele, uczniowie i rodzice uczestniczą w realizacji celów szkoły lub placówki. Obszar: I. 2. Wewnątrzszkolny system zapewniania jakości Standard: Nadzór pedagogiczny w szkole lub placówce zapewnia ciągły rozwój i doskonalenie jakości jej pracy oraz zmierza do zaspokojenia potrzeb uczniów, rodziców i nauczycieli. Sprawny i skuteczny nadzór pedagogiczny sprawowany przez dyrektora szkoły lub placówki sprzyja podwyższaniu jakości jej pracy. Dyrektor organizuje wewnętrzne mierzenie jakości pracy szkoły lub placówki. Przykładowe wskaźniki*: 1. W szkole lub placówce opracowano organizację wewnętrznego mierzenia jakości jej pracy. 2. Nauczyciele znają zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego przez dyrektora szkoły lub placówki. 3. Organizacja wewnętrznego mierzenia jakości jest zrozumiała dla wszystkich. 4. Wyniki wewnętrznego mierzenia jakości są analizowane przez radę pedagogiczną. W wyniku tej analizy są ustalane kierunki koniecznych zmian uwzględnianych w programie rozwoju szkoły lub placówki; wnioski wynikające z tej analizy oraz kierunki zmian są przedstawiane uczniom i rodzicom. 5. Wyniki wewnętrznego mierzenia jakości są zbieżne z wynikami zewnętrznego mierzenia jakości. 6. W procesie wewnętrznego mierzenia jakości stale są diagnozowane osiągnięcia edukacyjne uczniów. 7. Raport dyrektora szkoły lub placówki z przeprowadzonego wewnętrznego mierzenia jakości stanowi rzetelne źródło informacji dla organu sprawującego nadzór pedagogiczny i organu prowadzącego szkołę lub placówkę. 8. Nauczyciele angażują się w tworzenie i modyfikowanie wewnątrzszkolnego systemu zapewniania jakości pracy szkoły lub placówki. 9. W toku wewnętrznego mierzenia jakości bada się skuteczność metod kształcenia i wychowania stosowanych w szkole lub placówce. 10. W szkole lub placówce gromadzi się, udostępnia i na bieżąco wykorzystuje wyniki wewnętrznego mierzenia jakości, w tym informacje dotyczące stanu, warunków i efektów pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej szkoły lub placówki. 11. W szkole lub placówce analizuje się potrzeby i oczekiwania uczniów, rodziców i nauczycieli oraz poziom zaspokojenia tych potrzeb i oczekiwań. Obszar: I. 3. Promocja Standard: Szkoła lub placówka dba o kształtowanie pozytywnego wizerunku w środowisku oraz upowszechnia swoje osiągnięcia. Rozpoznaje oczekiwania edukacyjne środowiska i stosownie do nich kształtuje swoją ofertę edukacyjną. Szkoła lub placówka potrafi pozyskać sojuszników wspierających jej działalność. Nauczyciele, uczniowie i rodzice podejmują działania służące pożytkowi lokalnej społeczności. Przykładowe wskaźniki*: 1. Szkoła lub placówka bada zainteresowanie kandydatów i uczniów swoją ofertą edukacyjną. 2. Prowadzona jest promocja szkoły lub placówki, wskazująca na dbałość o potencjalnych uczniów. 3. Szkoła lub placówka prezentuje swoje osiągnięcia w środowisku. 4. Szkoła lub placówka pozyskuje sojuszników wspierających jej działalność. 5. Szkoła lub placówka systematycznie analizuje i modyfikuje działania promocyjne. 6. Nauczyciele wpływają na promocję i korzystny wizerunek szkoły lub placówki w środowisku. II. ZARZĄDZANIE I ORGANIZACJA Obszar: II. 1. Nauczyciele Standard: Nauczyciele zapewniają wysoki poziom pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz wykonywanych zadań organizacyjnych. Prowadzone są eksperymenty i innowacje pedagogiczne oraz inne działania dające nauczycielom szanse samorealizacji. Ustalone są kryteria oceny jakości pracy nauczycieli. Sposób oceniania pracy oraz przyznawania nagród i dodatków motywacyjnych jest nauczycielom znany i przez nich akceptowany. Polityka kadrowa prowadzona przez dyrektora szkoły lub placówki jest planowana i realizowana stosownie do działań szkoły lub placówki i kierunków jej rozwoju. Przykładowe wskaźniki*: 1. Systematycznie analizuje się stan zatrudnienia i potrzeby w tym zakresie. 2. Przestrzegane są przepisy dotyczące wymagań kwalifikacyjnych oraz zatrudniania nauczycieli. 3. Zadania służbowe i zakresy obowiązków są wyraźnie ustalone. 4. Kwalifikacje i doświadczenie zawodowe nauczycieli są należycie wykorzystywane. 5. Zastępstwa za nieobecnych nauczycieli są organizowane racjonalnie. 6. Przestrzega się uprawnień rady pedagogicznej w zakresie opiniowania propozycji dyrektora szkoły lub placówki w sprawach przydziału nauczycielom prac i zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. 7. Polityka kadrowa prowadzona przez dyrektora szkoły lub placówki odpowiada jej potrzebom oraz realizowanym przez nią zadaniom. Obszar: II. 2. Rozwój zawodowy nauczycieli Standard: Rozwój zawodowy nauczycieli jest związany z jakościowym rozwojem szkoły lub placówki oraz indywidualnymi potrzebami. Rozpoznawane są potrzeby w zakresie doskonalenia zawodowego związane z rozwojem szkoły lub placówki i z indywidualnymi potrzebami nauczycieli. Wewnątrzszkolne doskonalenie zawodowe jest przemyślane, zaplanowane, systematyczne i właściwie organizowane. Nauczyciele stosują nabytą wiedzę i umiejętności w swojej pracy, a ich osiągnięcia są upowszechniane. Rozwój zawodowy jest uwzględniany w awansie zawodowym i w ocenach pracy nauczycieli. Wszystkim nauczycielom zostały stworzone równe szanse rozwoju zawodowego. Kolejne etapy awansu zawodowego nauczycieli są dobrze organizowane, a nauczyciele mają pełną świadomość wymagań. Oceny i opinie o ich pracy wskazują na potrzeby rozwoju zawodowego. Analizowana jest skuteczność form doskonalenia zawodowego. Przykładowe wskaźniki*: 1. Rozpoznane są potrzeby rady pedagogicznej i poszczególnych nauczycieli w zakresie doskonalenia zawodowego. 2. Dyrektor szkoły lub placówki stawia nauczycielom wymagania w zakresie rozwoju zawodowego. 3. Istnieje plan doskonalenia zawodowego nauczycieli. 4. Indywidualne plany rozwoju zawodowego nauczycieli są zgodne z potrzebami szkoły lub placówki. 5. Doskonalenie zawodowe nauczycieli jest prowadzone zgodnie z programem rozwoju szkoły lub placówki oraz potrzebami nauczycieli. 6. Szkoła lub placówka tworzy nauczycielom równe szanse rozwoju zawodowego, a nauczyciele są świadomi możliwości wspierania przez szkołę lub placówkę ich rozwoju zawodowego. 7. Istnieje system opieki nad nauczycielami rozpoczynającymi pracę w szkole lub placówce. 8. Praca każdego nauczyciela jest należycie nadzorowana i oceniana. 9. Ocena pracy nauczycieli dostarcza informacji o jakości ich pracy i ma wpływ na ich rozwój zawodowy. 10. Sukcesy nauczycieli są doceniane, a niedociągnięcia eliminowane. 11. Przestrzegane są przepisy dotyczące awansu zawodowego nauczycieli. 12. Systematycznie analizuje się działania podejmowane w celu rozwoju zawodowego nauczycieli oraz skuteczność tych działań. Obszar: II. 3. Warunki działalności szkoły lub placówki Standard: Szkoła lub placówka dysponuje obiektami, pomieszczeniami i wyposażeniem, odpowiednimi do właściwego przebiegu procesu kształcenia, wychowania i opieki. Obiekty, pomieszczenia i wyposażenie szkoły lub placówki zapewniają warunki do realizacji zadań statutowych i możliwość osiągania wysokiej jakości pracy. Przykładowe wskaźniki*: 1. Szkoła lub placówka dysponuje obiektami, pomieszczeniami i wyposażeniem, niezbędnymi do realizacji zadań statutowych. 2. Obiekty, pomieszczenia i wyposażenie są odpowiednie do liczby uczniów i pracowników oraz zadań szkoły lub placówki. 3. Wielkość, wyposażenie i stan poszczególnych pomieszczeń odpowiadają ich przeznaczeniu i funkcji. 4. Zorganizowana jest biblioteka dostępna w czasie pracy szkoły lub placówki dla wszystkich nauczycieli, uczniów i rodziców. 5. W bibliotece jest zgromadzony niezbędny księgozbiór, który jest systematycznie uzupełniany. 6. Uczniowie i pracownicy mają dostęp do pomieszczeń, środków dydaktycznych i materiałów, zgodnie z potrzebami. 7. Wyposażenie szkoły lub placówki jest właściwie utrzymane i zabezpieczone. 8. Systematycznie jest analizowany stan obiektów, pomieszczeń i wyposażenia, a także są podejmowane działania w celu systematycznego zaspokajania potrzeb w tym zakresie. 9. Szkoła lub placówka czyni starania, aby jej wyposażenie było nowoczesne, a warunki nauki atrakcyjne. Obszar: II. 4. Zdrowie, higiena i bezpieczeństwo pracy Standard: Szkoła lub placówka zapewnia uczniom, pracownikom oraz innym osobom przebywającym w szkole lub placówce zdrowe, bezpieczne i higieniczne warunki. Przykładowe wskaźniki*: 1. Obiekty, pomieszczenia i wyposażenie szkoły lub placówki oraz organizacja zajęć odpowiadają wymogom bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Rozpoznawane są potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa oraz podejmowane są działania zapewniające bezpieczeństwo i higienę pracy. 3. Podczas zajęć uczniowie mają zapewnioną odpowiednią opiekę. 4. Podczas przerw między zajęciami uczniowie są objęci opieką zapewniającą im bezpieczeństwo. 5. Pracownicy są przeszkoleni w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. 6. Uczniowie są zapoznawani z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującymi w szkole lub placówce. 7. Przestrzegane są przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Obszar: II. 5. Kierowanie szkołą lub placówką, obieg informacji Standard: Kierowanie i administrowanie szkołą lub placówką, sprawność organizacyjna oraz system komunikowania się zapewniają efektywne zarządzanie, zgodnie z oczekiwaniami uczniów, rodziców, pracowników i właściwych instytucji zewnętrznych. Przykładowe wskaźniki*: 1. Statut szkoły lub placówki oraz inne akty wewnętrzne i sposoby prowadzenia postępowań w szkole lub placówce są zgodne z przepisami prawa. 2. Statut szkoły lub placówki oraz inne dokumenty dotyczące jej działania są dostępne nauczycielom, uczniom i rodzicom. 3. Dokumentacja prowadzona w szkole lub placówce, w tym dokumentacja przebiegu nauczania, jest prowadzona, przechowywana i udostępniana zgodnie z przepisami prawa. 4. Na bieżąco jest prowadzona ewidencja spełniania przez uczniów obowiązku szkolnego. 5. Prowadzona jest kontrola realizacji obowiązku szkolnego, a w razie potrzeby wdrażane jest postępowanie związane z egzekwowaniem tego obowiązku. 6. Organy szkoły lub placówki w pełni realizują swoje zadania i kompetencje. 7. Decyzje dyrektora są wdrażane szybko i skutecznie. 8. Dyrektor współpracuje z nauczycielami w zakresie zarządzania i organizacji pracy szkoły i placówki. 9. Szkoła lub placówka posiada sprawny i skuteczny system uzyskiwania i obiegu informacji. 10. Szkoła lub placówka w sposób partnerski współpracuje z rodzicami i uczniami, zachęca ich do aktywnego udziału w swojej działalności. 11. W szkole lub placówce istnieje system gromadzenia, badania i przetwarzania danych statystycznych. 12. Dyrektor szkoły lub placówki systematycznie analizuje skuteczność zarządzania i sprawność organizacyjną szkoły lub placówki. III. KSZTAŁCENIE Obszar: III. 1. Programy nauczania Standard: W szkole lub placówce nauczanie powiązane jest z wychowaniem i kształceniem umiejętności posługiwania się technologią informatyczną oraz planowania przez uczniów własnego rozwoju. Programy nauczania poszczególnych zajęć edukacyjnych są tak wybrane lub skonstruowane, aby zapewnić każdemu uczniowi osiąganie systematycznych postępów. Jakość programów nauczania zapewnia rozwój osiągnięć edukacyjnych uczniów i osiąganie sukcesów. Przykładowe wskaźniki*: 1. Szkoła lub placówka posiada szkolne zestawy programów nauczania opracowane zgodnie z przepisami prawa. 2. Programy nauczania realizowane w szkole lub placówce spełniają wymagania określone w przepisach prawa. 3. Programy nauczania realizowane w szkole lub placówce są dostosowane do możliwości, potrzeb i aspiracji uczniów. 4. Nauczyciele mają dostęp do programów i planów nauczania oraz materiałów pomocniczych. 5. Dokonywana jest analiza i weryfikacja szkolnych zestawów programów nauczania. Obszar: III. 2. Organizacja procesu kształcenia Standard: Organizacja procesu kształcenia umożliwia pełną realizację zadań szkoły lub placówki oraz zmierza do osiągnięcia celów edukacyjnych i realizacji treści programowych. Organizacja procesu kształcenia w szkole lub placówce zapewnia każdemu uczniowi szansę rozwoju. Przykładowe wskaźniki*: 1. Plany nauczania realizowane w szkole lub placówce są zgodne z przepisami prawa. 2. Plany nauczania zapewniają realizację programów nauczania obowiązkowych zajęć edukacyjnych, z uwzględnieniem potrzeb i zainteresowań uczniów. 3. Arkusz organizacji szkoły lub placówki jest sporządzany zgodnie z przepisami prawa. 4. Tygodniowy rozkład zajęć jest zgodny z zatwierdzonym arkuszem organizacji i uwzględnia wymogi higieny pracy umysłowej ucznia i nauczyciela. 5. Szkoła lub placówka rozpoznaje potrzeby i możliwości edukacyjne uczniów. 6. Szkoła lub placówka odpowiednio organizuje proces kształcenia uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. 7. Szkoła lub placówka zapewnia rozwój zainteresowań i szczególnych uzdolnień uczniów. 8. Przewidziano szczególne formy pracy z uczniami mającymi trudności w nauce oraz udzielania im pomocy. 9. Organizacja kształcenia w szkole lub placówce wspomaga efektywność procesu uczenia się i nauczania. 10. Organizacja kształcenia w szkole lub placówce poddawana jest systematycznej analizie i ocenie. Obszar: III. 3. Przebieg procesu kształcenia Standard: W procesie kształcenia jasno określono cele ukierunkowane na rozwój ucznia. Metody pracy z uczniami są właściwie dobrane, zróżnicowane i skuteczne. Ocenianie jest przemyślanym procesem zmierzającym do poprawy efektów kształcenia. Szkoła lub placówka tworzy środowisko wspierające uczenie się. Przykładowe wskaźniki*: 1. Nauczyciele odpowiednio planują realizację treści kształcenia, uwzględniając korelację międzyprzedmiotową. 2. Treści kształcenia są realizowane zgodnie z przyjętymi planami nauczania. 3. Nauczyciele przygotowują się do każdych zajęć edukacyjnych. 4. Metody nauczania stosowane przez nauczycieli odpowiadają celom kształcenia i potrzebom uczniów. 5. W toku kształcenia nauczyciele wdrażają uczniów do aktywności i odpowiedzialności za własny rozwój, a nauczanie jest ściśle związane z uczeniem się. 6. Nauczyciele tworzą przyjazne, ale nie koleżeńskie relacje z uczniami. 7. Uczniom mającym trudności w nauce zapewnia się pomoc. 8. Wymagania edukacyjne wobec uczniów są precyzyjnie określone i dostosowane do ich indywidualnych możliwości i predyspozycji. 9. Uczniowie i rodzice znają zasady oceniania obowiązujące w szkole lub placówce. 10. Nauczyciele ustalają wymagania edukacyjne z poszczególnych zajęć oraz formy i sposoby oceniania. 11. Uczniowie i rodzice znają wymagania edukacyjne oraz formy i sposoby oceniania ustalone przez nauczycieli. 12. Nauczyciele oceniają osiągnięty przez uczniów poziom wiedzy i umiejętności zgodnie z zasadami oceniania obowiązującymi w szkole lub placówce oraz z ustalonymi przez siebie wymaganiami edukacyjnymi. 13. Uczniowie i rodzice są na bieżąco i rzetelnie informowani o osiągnięciach lub niepowodzeniach edukacyjnych. 14. System wewnątrzszkolnego oceniania jest okresowo analizowany i oceniany. 15. Sposób realizowania poszczególnych programów nauczania jest systematycznie analizowany i na bieżąco modyfikowany. Obszar: III. 4. Efekty kształcenia Standard: Szkoła lub placówka osiąga sukcesy, których miarą jest poziom i ciągły postęp osiągnięć edukacyjnych uczniów, zgodny z ich indywidualnymi możliwościami i potrzebami, uzyskiwany w toku realizacji odpowiednio dobranych programów nauczania. Absolwenci są w stanie sprostać wymaganiom kolejnego etapu kształcenia w wybranej szkole lub podejmują pracę zawodową, realizując własne cele i aspiracje. Szkoła lub placówka bada osiągnięcia edukacyjne uczniów i wykorzystuje wyniki do podnoszenia efektywności kształcenia. Przykładowe wskaźniki*: 1. Szkoła lub placówka systematycznie i rzetelnie diagnozuje i ocenia poziom wiedzy i umiejętności uczniów. 2. Przestrzegane są zasady oceniania, klasyfikowania i promowania oraz przeprowadzania egzaminów. 3. Szkoła lub placówka analizuje i eksponuje osiągnięcia uczniów. 4. Szkoła lub placówka podejmuje działania zmierzające do uzyskania informacji o losach absolwentów. 5. Osiągnięcia edukacyjne uczniów na każdym etapie są zbieżne z przyjętymi celami, założeniami i treściami programowymi. 6. Realizacja programów nauczania zapewnia uczniom spełnienie standardów wymagań egzaminacyjnych. 7. Wyniki klasyfikacji i promocji oraz wyniki badań osiągnięć edukacyjnych uczniów wskazują na ciągły postęp efektów kształcenia w szkole lub placówce. 8. Wyniki uzyskiwane przez uczniów w toku kształcenia są zbieżne z uzyskiwanymi przez nich wynikami sprawdzianu i egzaminów. 9. Uczniowie biorą udział i odnoszą sukcesy w konkursach, turniejach i olimpiadach. 10. Średnia liczba punktów uzyskanych przez uczniów na sprawdzianie lub egzaminach jest porównywalna ze średnią liczbą punktów uzyskanych przez uczniów szkół w województwie lub ją przewyższa. 11. Wnioski wynikające z badania osiągnięć edukacyjnych uczniów są wykorzystywane w doskonaleniu pracy dydaktycznej szkoły lub placówki. IV. WYCHOWANIE I OPIEKA Obszar: IV. 1. Równość szans Standard: Szkoła lub placówka zaspokaja potrzeby edukacyjne i zapewnia rozwój osobowy uczniów. W działalności szkoły lub placówki nie występują przejawy uprzedzeń i niesprawiedliwości. Przykładowe wskaźniki*: 1. Przyjmowanie uczniów do szkoły lub placówki odbywa się zgodnie z przepisami prawa. 2. W szkole lub placówce są przestrzegane prawa dziecka i prawa ucznia oraz jest upowszechniana wiedza o tych prawach. 3. Szkoła lub placówka zapewnia równe szanse rozwoju uczniom o specjalnych potrzebach edukacyjnych. 4. Szkoła lub placówka zapewnia uczniom szczególnie uzdolnionym możliwości rozwoju. 5. Organizacja i warunki kształcenia zapewniają wszystkim uczniom równe szanse uczestniczenia w zajęciach lekcyjnych i pozalekcyjnych. 6. Programy nauczania i programy wychowawcze, a także działania szkoły lub placówki promują szacunek dla każdego człowieka i jego godności osobistej, tolerancję dla inności, sprawiedliwość oraz inne uniwersalne wartości. Obszar: IV. 2. Praca wychowawcza i profilaktyczna szkoły i placówki Standard: Szkoła lub placówka realizuje program wychowawczy i program profilaktyki uwzględniający między innymi: potrzeby wychowawcze uczniów, uniwersalne wartości, wychowanie patriotyczne i obywatelskie, promocję postawy szacunku dla innych i samego siebie, samorządność uczniowską, formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Uczniowie są zachęcani do wysiłku i pracy nad sobą, a ich osiągnięcia są dostrzegane. W procesie wychowania uczestniczą rodzice i wszyscy nauczyciele, a działania wychowawcze szkoły lub placówki są jednolite i spójne. Zintegrowane działania wychowawcze i profilaktyczne sprzyjają respektowaniu przez uczniów uniwersalnych wartości. Przykładowe wskaźniki*: 1. Szkoła lub placówka posiada program wychowawczy i program profilaktyki, zgodnie z przepisami prawa. 2. Przyjęte przez szkołę lub placówkę wartości wychowawcze, zawarte w programie wychowawczym, są uzgodnione z rodzicami i przez nich akceptowane. 3. Program wychowawczy szkoły lub placówki jest realizowany we współdziałaniu z rodzicami oraz z uwzględnieniem ich opinii. 4. Działania wychowawcze szkoły lub placówki są jednolite i spójne. 5. Szkoła lub placówka planuje i systematycznie realizuje zadania wychowawcze i profilaktyczne. 6. Działania wychowawcze szkoły lub placówki uwzględniają odpowiednio: 1) wychowanie patriotyczne i obywatelskie; 2) wychowanie do życia w rodzinie; 3) edukację regionalną; 4) promowanie zdrowego stylu życia; 5) zapobieganie patologiom i uzależnieniom; 6) przeciwdziałanie agresji; 7) orientację zawodową i planowanie kariery. 7. Realizacja programów profilaktyki skutecznie przeciwdziała powstawaniu patologii i uzależnień. 8. Nauczyciele udzielają uczniom rozpoczynającym naukę w szkole, stosownie do potrzeb, odpowiedniej opieki i pomocy. 9. Szkoła lub placówka rozpoznaje problemy wychowawcze uczniów oraz uwzględnia ich potrzeby w tym zakresie. 10. Szkoła lub placówka zapewnia uczniom pomoc psychologiczno-pedagogiczną. 11. Nauczyciele-wychowawcy wywiązują się ze swoich obowiązków. 12. W szkole lub placówce są tworzone warunki samorządnego działania uczniów. 13. Przestrzegane są prawa i egzekwowane obowiązki uczniów. 14. Uczniowie są motywowani do wysiłku intelektualnego i pracy nad sobą, a ich starania i osiągnięcia są dostrzegane. 15. W szkole lub placówce określono spójne z przyjętym programem wychowawczym wymagania w zakresie zachowania i postaw uczniów, które są uwzględniane w procesie oceniania zachowania uczniów. 16. Przestrzegane są postanowienia statutu szkoły lub placówki w zakresie przyznawania uczniom nagród i wymierzania kar. 17. Szkoła lub placówka kształtuje w uczniach poczucie odpowiedzialności za własną edukację, w szczególności przez sumienne wykonywanie obowiązków. 18. Szkoła analizuje wskaźniki obecności uczniów na zajęciach. 19. Szkoła lub placówka analizuje na bieżąco trudności wychowawcze. 20. Uczniowie uczą się planowania własnej przyszłości. 21. W szkole lub placówce panują otwarte, nacechowane wzajemnym szacunkiem, pozytywne stosunki między nauczycielami, uczniami i rodzicami. Obszar: IV. 3. Praca opiekuńcza szkoły lub placówki Standard: Rozpoznane są potrzeby w zakresie opieki nad uczniami. Szkoła lub placówka zapewnia dostępne formy pomocy uczniom, którzy jej potrzebują, a także podejmuje systematyczne i skuteczne działania opiekuńcze. Przykładowe wskaźniki*: 1. Nauczyciele-wychowawcy rozpoznają potrzeby w zakresie opieki nad uczniami. 2. Uczniowie wymagający opieki są objęci odpowiednimi, dostępnymi formami opieki. 3. Szkoła lub placówka współpracuje z instytucjami i osobami świadczącymi pomoc socjalną. 4. Szkoła lub placówka wykorzystuje swoje możliwości zaspokajania potrzeb uczniów w zakresie opieki. 5. Zadania opiekuńcze szkoły lub placówki są planowane i systematycznie realizowane. 6. Działania opiekuńcze szkoły lub placówki oraz ich skuteczność są systematycznie analizowane. Obszar: IV. 4. Efekty pracy wychowawczej, profilaktycznej i opiekuńczej szkoły lub placówki Standard: Postawy i zachowania uczniów wskazują na ich moralny, społeczny, emocjonalny i duchowy rozwój oraz odpowiadają uniwersalnym wartościom i uznanym powszechnie normom postępowania. Szkoła lub placówka podejmuje systematyczne i skuteczne działania wychowawcze, profilaktyczne i opiekuńcze. Przykładowe wskaźniki*: 1. Program wychowawczy i program profilaktyki zawierają kryteria efektywności działań wychowawczych, profilaktycznych i opiekuńczych. 2. Szkoła lub placówka dokumentuje efektywność pracy wychowawczej, profilaktycznej i opiekuńczej. 3. Uczniowie przestrzegają zasad zachowania. 4. Działania podejmowane wobec uczniów sprawiających trudności wychowawcze przynoszą oczekiwane efekty. 5. Na bieżąco i zgodnie z potrzebami są analizowane i oceniane efekty pracy wychowawczej, profilaktycznej i opiekuńczej szkoły lub placówki. 6. Efekty pracy wychowawczej, profilaktycznej i opiekuńczej są zbieżne z założonymi celami. ________ * Organy sprawujące nadzór pedagogiczny, dokonując oceny jakości pracy szkoły lub placówki, biorą pod uwagę takie wskaźniki osiągania standardów oceny jakości pracy, które uwzględniają typ, rodzaj i specyfikę szkoły lub placówki, a także zadania wynikające z przepisów prawa i statutu szkoły lub placówki. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie zgłoszeń INTRASTAT (Dz. U. Nr 89, poz. 846) Na podstawie art. 98 ust. 2 i art. 100 ust. 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb, sposób i terminy dokonywania zgłoszeń INTRASTAT oraz korekt tych zgłoszeń; 2) wzory i sposób wypełniania formularzy stosowanych przy dokonywaniu zgłoszeń INTRASTAT oraz korekt tych zgłoszeń; 3) właściwość miejscową organów celnych w sprawach dotyczących zgłoszeń INTRASTAT; 4) szczegółowy tryb, sposób i terminy dokonywania upomnień oraz wezwań. § 2. 1. Osoba zobowiązana, o której mowa w art. 97 pkt 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, dokonuje zgłoszeń INTRASTAT odnoszących się do przywozu towarów, zwanych zgłoszeniami INTRASTAT w przywozie, lub zgłoszeń INTRASTAT odnoszących się do wywozu towarów, zwanych zgłoszeniami INTRASTAT w wywozie, jeżeli: 1) wartość dokonanych przez nią w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy przywozów towarów lub wywozów towarów przekroczyła wartość określoną odpowiednio dla statystycznego progu asymilacji w przywozie albo statystycznego progu asymilacji w wywozie, ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy, lub 2) wartość dokonanych przez nią w roku sprawozdawczym przywozów towarów lub wywozów towarów przekroczyła wartość określoną odpowiednio dla statystycznego progu asymilacji w przywozie albo statystycznego progu asymilacji w wywozie, ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, osoba zobowiązana dokonuje zgłoszeń INTRASTAT w roku sprawozdawczym, poczynając od zgłoszenia INTRASTAT za pierwszy okres sprawozdawczy roku sprawozdawczego. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, osoba zobowiązana dokonuje zgłoszeń INTRASTAT w roku sprawozdawczym, poczynając od zgłoszenia INTRASTAT za okres sprawozdawczy, w którym wartość dokonanych przywozów albo wywozów towarów przekroczyła wartość określoną dla odpowiedniego statystycznego progu asymilacji. 4. Jeżeli wartość dokonanych przywozów lub wywozów towarów przekroczyła u osoby zobowiązanej w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy lub w roku sprawozdawczym wartość określoną odpowiednio dla statystycznego progu specyficznego w przywozie lub statystycznego progu specyficznego w wywozie, ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy, osoba ta dokonuje w roku sprawozdawczym zgłoszeń INTRASTAT zgodnie z wymogami ustalonymi dla każdego z tych progów. Rozdział 2 Forma i zakres informacyjny zgłoszeń INTRASTAT § 3. Zgłoszenie INTRASTAT może zostać dokonane w formie: 1) pisemnej; 2) z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego (elektroniczne zgłoszenie INTRASTAT). § 4. Zgłoszenie INTRASTAT powinno zostać sporządzone zgodnie z wymogami określonymi dla poszczególnej formy zgłoszenia oraz zawierać wymagane dane. § 5. 1. Zgłoszenie INTRASTAT w przywozie w formie pisemnej powinno zostać dokonane na formularzu "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ", którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Zgłoszenie INTRASTAT w wywozie w formie pisemnej powinno zostać dokonane na formularzu "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ", którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Elektroniczne zgłoszenie INTRASTAT powinno zostać sporządzone zgodnie z wymogami zawartymi w specyfikacji elektronicznych zgłoszeń INTRASTAT w standardzie XML, publikowanej na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 7. 1. Elektroniczne zgłoszenie INTRASTAT powinno zawierać kod identyfikacyjny osoby fizycznej, dokonującej zgłoszenia INTRASTAT w imieniu własnym albo w imieniu osoby zobowiązanej. 2. Kod identyfikacyjny osoby fizycznej dokonującej zgłoszenia INTRASTAT w imieniu własnym albo w imieniu osoby zobowiązanej jest ustalany lub nadawany przez właściwego miejscowo dyrektora izby celnej. 3. Kod identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1 i 2, zastępuje podpis osoby dokonującej zgłoszenia INTRASTAT w imieniu własnym albo w imieniu osoby zobowiązanej. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się w przypadku użycia podpisu elektronicznego. § 8. Elektroniczne zgłoszenie INTRASTAT może zostać dokonane tylko po uprzednim uzgodnieniu z właściwym dyrektorem izby celnej warunków dotyczących stosowania tej formy zgłoszenia INTRASTAT, a w szczególności: 1) sposobu dokonywania elektronicznego zgłoszenia INTRASTAT i powiadamiania o jego przyjęciu; 2) sposobu przekazywania osobie uprawnionej do dokonywania elektronicznego zgłoszenia INTRASTAT informacji dotyczących dokonanych zgłoszeń; 3) stosowania zabezpieczeń w trakcie przesyłania w formie elektronicznej danych, w celu zapewnienia ich niejawności wobec osób trzecich; 4) ustalenia lub nadania oraz posługiwania się kodem identyfikacyjnym. § 9. Dokonanie elektronicznego zgłoszenia INTRASTAT nie wymaga złożenia dodatkowo zgłoszenia INTRASTAT w formie pisemnej, jednakże w uzasadnionych przypadkach organ celny może zażądać, aby elektroniczne zgłoszenie INTRASTAT zostało dokonane dodatkowo w formie pisemnej. § 10. Osoba zobowiązana, która w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy lub w roku sprawozdawczym dokonała przywozów lub wywozów towarów o wartości przekraczającej wartość określoną odpowiednio dla statystycznego progu asymilacji w przywozie lub statystycznego progu asymilacji w wywozie, ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy, dokonuje zgłoszeń INTRASTAT w przywozie lub w wywozie obejmujących pola formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" lub formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" nr: 1) 1 - "Okres sprawozdawczy"; 2) 2 - "Rodzaj deklaracji"; 3) 3 - "Kod izby celnej, do której adresowana jest deklaracja INTRASTAT"; 4) 4 - "Odbiorca" - w przypadku zgłoszenia INTRASTAT w przywozie albo "Nadawca" - w przypadku zgłoszenia INTRASTAT w wywozie; 5) 5 - "Przedstawiciel" - w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez przedstawiciela; 6) 6 - "Łączna wartość fakturowa w PLN"; 7) 8 - "Łączna liczba pozycji"; 8) 9 - "Numer pozycji"; 9) 10 - "Opis towaru"; 10) 11 - "Kod kraju wysyłki" - w przypadku zgłoszenia INTRASTAT w przywozie albo "Kod kraju przeznaczenia" - w przypadku zgłoszenia INTRASTAT w wywozie; 11) 13 - "Kod rodzaju transakcji"; 12) 14 - "Kod towaru"; 13) 16 - "Kod kraju pochodzenia" - w przypadku zgłoszenia INTRASTAT w przywozie; 14) 17 - "Masa netto (w kg)"; 15) 18 - "Ilość w uzupełniającej jednostce miary"; 16) 19 - "Wartość fakturowa w PLN"; 17) 21 - "Wypełniający". § 11. 1. Osoba zobowiązana, która w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy lub w roku sprawozdawczym dokonała przywozów lub wywozów towarów o wartości przekraczającej wartość określoną odpowiednio dla statystycznego progu specyficznego w przywozie lub statystycznego progu specyficznego w wywozie, ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy, dokonuje zgłoszeń INTRASTAT w przywozie lub w wywozie obejmujących pola formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" lub formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ", o których mowa w § 10, oraz dodatkowo pola nr: 1) 7 - "Łączna wartość statystyczna w PLN"; 2) 12 - "Kod warunków dostawy"; 3) 15 - "Kod rodzaju transportu"; 4) 20 - "Wartość statystyczna w PLN". 2. W przypadkach uzasadnionych względami minimalizacji obowiązków nakładanych na osobę zobowiązaną w zakresie dokonywania zgłoszeń INTRASTAT, właściwy miejscowo ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę osoby zobowiązanej dyrektor izby celnej, na wniosek takiej osoby, może zezwolić, aby niektóre elementy wliczane lub niewliczane do deklarowanych w zgłoszeniach INTRASTAT wartości statystycznych towarów były obliczane przez tę osobę na podstawie kryteriów szczególnych. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, powinno być udzielone w formie pisemnej, na czas oznaczony, nie dłuższy niż do końca roku sprawozdawczego następującego po roku, w którym udzielane jest zezwolenie. § 12. Sposób wypełniania formularzy "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" i "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ", w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT określa Instrukcja wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT, stanowiąca załącznik nr 3 do rozporządzenia. Instrukcję tę stosuje się odpowiednio do zgłoszenia INTRASTAT dokonywanego z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. Rozdział 3 Właściwość miejscowa organów celnych i tryb dokonywania zgłoszeń INTRASTAT § 13. Zgłoszenia INTRASTAT dokonuje się w izbie celnej właściwej miejscowo ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania osoby zobowiązanej. § 14. Zgłoszenie INTRASTAT za dany okres sprawozdawczy powinno zostać dokonane nie później niż do 10 dnia kalendarzowego miesiąca następującego po tym okresie. § 15. 1. Zgłoszenie INTRASTAT za dany okres sprawozdawczy może zostać dokonane również poprzez złożenie częściowych zgłoszeń INTRASTAT, obejmujących informacje o części dokonanych przez osobę zobowiązaną przywozów lub wywozów towarów, jednakże ostatnie częściowe zgłoszenie INTRASTAT za dany okres sprawozdawczy powinno zostać dokonane w terminie, o którym mowa w § 14. 2. Do częściowych zgłoszeń INTRASTAT przepisy § 3-14 i § 16-26 stosuje się odpowiednio. § 16. 1. Zgłoszenie INTRASTAT w formie pisemnej może zostać nadane w placówce pocztowej albo złożone osobiście przez osobę zobowiązaną bądź przez osobę upoważnioną, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne. 2. Elektroniczne zgłoszenie INTRASTAT uznaje się za przyjęte po potwierdzeniu przyjęcia tego zgłoszenia przez organ celny. § 17. 1. Jeżeli zgłoszenie INTRASTAT nie odpowiada wymogom formalnym, organ celny może odmówić jego przyjęcia i zwrócić je z żądaniem uzupełnienia braków i powtórnego przesłania w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. W przypadku niezastosowania się do tego wezwania przez osobę, której zgłoszenie INTRASTAT zostało zwrócone, uznaje się je z mocy prawa za niedokonane. 2. Wezwanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać pouczenie o skutkach prawnych nieuzupełnienia w ustalonym terminie zgłoszenia INTRASTAT o elementy wskazane w wezwaniu. 3. Zwrot zgłoszenia INTRASTAT, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagany w przypadku dokonywania elektronicznego zgłoszenia INTRASTAT. § 18. Jeżeli zgłoszenie INTRASTAT nie zawiera adresu i elementów identyfikacyjnych osoby zobowiązanej oraz przedstawiciela i nie ma możliwości ustalenia tych elementów na podstawie posiadanych danych, zgłoszenie INTRASTAT pozostawia się bez rozpoznania. § 19. 1. Kopie dokonanych zgłoszeń INTRASTAT, a także dokumenty, na podstawie których osoba zobowiązana zadeklarowała dane w tych zgłoszeniach, powinny być przechowywane przez tę osobę przez okres 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystąpił okres sprawozdawczy, do którego zgłoszenie INTRASTAT i dokumenty się odnoszą. 2. W przypadku dokonywania elektronicznych zgłoszeń INTRASTAT, osoba zobowiązana powinna przechowywać kopie takich zgłoszeń zapisane na nośniku informacji lub w formie wydruku. § 20. 1. Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że zgłoszenie INTRASTAT zostało dokonane omyłkowo, organ celny z urzędu albo na wniosek zainteresowanej osoby może unieważnić zgłoszenie INTRASTAT. 2. O unieważnieniu zgłoszenia INTRASTAT organ celny pisemnie informuje osobę zobowiązaną, która dokonała zgłoszenia INTRASTAT. § 21. Jeżeli zgłoszenie INTRASTAT dokonywane jest w imieniu osoby zobowiązanej przez jej przedstawiciela, pisemne upoważnienie, o którym mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, przedstawiane jest organowi celnemu najpóźniej w chwili dokonywania zgłoszenia INTRASTAT. Rozdział 4 Korekta zgłoszeń INTRASTAT § 22. Po przyjęciu zgłoszenia INTRASTAT, organ celny przystępuje do badania poprawności danych zawartych w tym zgłoszeniu. § 23. 1. Jeżeli przyjęte przez organ celny zgłoszenie INTRASTAT zawiera niekompletne lub nieprawidłowe dane bądź gdy sporządzono je niezgodnie z wymogami określonymi w rozporządzeniu, osoba zobowiązana, która dokonała zgłoszenia INTRASTAT, powinna dokonać korekty tego zgłoszenia. 2. Korekta zgłoszenia INTRASTAT może polegać na: 1) zamianie zgłoszenia INTRASTAT, powodującej zastąpienie w całości uprzednio dokonanego zgłoszenia INTRASTAT; 2) zmianie poszczególnych danych w pozycji lub pozycjach zgłoszenia INTRASTAT; 3) dodaniu nowych pozycji w zgłoszeniu INTRASTAT; 4) anulowaniu pozycji zgłoszenia INTRASTAT. 3. Korekta zgłoszenia INTRASTAT może zostać dokonana: 1) na odpowiednim formularzu "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" lub "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ", o których mowa w § 5; 2) z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. 4. Sposób wypełniania formularzy "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" i "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" w przypadku dokonywania korekty zgłoszenia INTRASTAT określa Instrukcja, o której mowa w § 12. Instrukcję tę stosuje się odpowiednio dla korekty zgłoszenia INTRASTAT dokonywanej z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. 5. Korektę zgłoszenia INTRASTAT z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego sporządza się zgodnie z ustalonymi warunkami oraz specyfikacją elektronicznych zgłoszeń INTRASTAT w standardzie XML, publikowaną na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych; przepisy § 7 stosuje się odpowiednio. 6. Korekty zgłoszenia INTRASTAT nie dokonuje się w przypadku, gdy: 1) pierwotnie podana wartość w polu nr 19 lub 20 zgłoszenia zmieniłaby się w wyniku korekty nie więcej niż o równowartość 500 euro lub 2) pierwotnie podane w polu 17 lub 18 zgłoszenia dane zmieniłyby się w wyniku korekty nie więcej niż o 5%, lub 3) dane, które miałyby podlegać korekcie w polach 10-18 zgłoszenia, dotyczą towaru, dla którego w polu 19 lub 20 zgłoszenia wskazano wartość równą albo niższą od równowartości 500 euro, lub 4) korekta miałaby dotyczyć pól: 1-9 lub 21 zgłoszenia INTRASTAT. 7. W stosunku do korekty zgłoszenia INTRASTAT, o której mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-6 oraz § 16-22 i § 24-26. 8. W stosunku do korekt zgłoszenia INTRASTAT, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4, stosuje się odpowiednio przepisy § 16-22 oraz § 25 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-4. § 24. Korekty zgłoszenia INTRASTAT nie dokonuje się po upływie 2 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystąpił okres sprawozdawczy, do którego odnosi się zgłoszenie INTRASTAT. Rozdział 5 Wezwania i upomnienia § 25. 1. W razie stwierdzenia lub zaistnienia uzasadnionego przypuszczenia, że przyjęte zgłoszenie INTRASTAT zawiera niekompletne lub nieprawidłowe dane bądź że sporządzono je niezgodnie z wymogami, organ celny telefonicznie, telefaksem lub za pomocą innych środków łączności może wezwać osobę zobowiązaną, która dokonała zgłoszenia INTRASTAT, do: 1) złożenia wyjaśnień dotyczących tego zgłoszenia lub 2) dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT - wskazując jednocześnie przyczyny, z powodu których informacje zawarte w zgłoszeniu INTRASTAT poddaje się w wątpliwość lub elementy zgłoszenia, które należy poddać korekcie, a także termin do dokonania tych czynności. 2. Organ celny może odstąpić od wezwania, o którym mowa w ust. 1, w takim zakresie, w jakim pociągałoby ono za sobą nakłady niewspółmierne do zamierzonego celu. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, albo w razie niemożności nawiązania z osobą zobowiązaną, która dokonała zgłoszenia INTRASTAT, kontaktu telefonicznego, przy użyciu telefaksu lub innych środków łączności, funkcjonariusz celny dokonuje adnotacji na deklaracji INTRASTAT albo dokonuje odpowiednich zapisów w systemie teleinformatycznym. 4. Złożenie przez osobę zobowiązaną wyjaśnień dotyczących zgłoszenia INTRASTAT w wyniku wezwania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinno zostać dokonane również w formie pisemnej, chyba że organ celny uzna za wystarczające informacje przekazane przez tę osobę telefonicznie, telefaksem lub przy użyciu innych środków łączności. W ostatnim przypadku, funkcjonariusz celny dokonuje adnotacji na deklaracji INTRASTAT albo dokonuje odpowiednich zapisów w systemie teleinformatycznym. § 26. 1. Jeżeli osoba zobowiązana nie dokonała w wymaganym terminie zgłoszenia INTRASTAT w przywozie lub w wywozie albo nie dokonała, jeżeli jest to konieczne, korekty złożonego uprzednio zgłoszenia INTRASTAT, organ celny upomina tę osobę pisemnie o konieczności wykonania tego obowiązku w terminie 7 dni od dnia otrzymania upomnienia. 2. Jeżeli pomimo prawidłowego doręczenia upomnienia, o którym mowa w ust. 1, osoba zobowiązana nie dokonała w wyznaczonym terminie czynności, do wykonania których była zobowiązana, organ celny ponownie upomina osobę zobowiązaną o konieczności wywiązania się z tego obowiązku w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego upomnienia. 3. Jeżeli, pomimo prawidłowego doręczenia upomnienia, o którym mowa w ust. 2, osoba zobowiązana nie dokonała w wyznaczonym terminie czynności, do wykonania których była zobowiązana, organ celny po raz trzeci upomina osobę zobowiązaną o konieczności wywiązania się z tego obowiązku w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego upomnienia. 4. Pisemne upomnienia o konieczności dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT, o których mowa w ust. 1-3, powinny wskazywać przyczyny, z powodu których informacje zawarte w zgłoszeniu INTRASTAT poddaje się w wątpliwość i elementy zgłoszenia, które należy poddać korekcie. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 27. W celu ustalenia istnienia obowiązku dokonywania zgłoszeń INTRASTAT w 2004 r.: 1) za wartość przywiezionych towarów w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy uznaje się sumę zadeklarowanych w zgłoszeniach celnych wartości statystycznych towarów, o których mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia, przywiezionych w 2003 r. na polski obszar celny, przez osobę zobowiązaną, z państw będących członkami Wspólnoty w tym okresie oraz z następujących państw: Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Słowenii i Słowacji, zwanych dalej "innymi państwami przystępującymi do Wspólnoty"; 2) za wartość wywiezionych towarów w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy uznaje się sumę zadeklarowanych w zgłoszeniach celnych wartości statystycznych towarów, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia, wywiezionych w 2003 r. z polskiego obszaru celnego, przez osobę zobowiązaną, do państw będących członkami Wspólnoty w tym okresie oraz do innych państw przystępujących do Wspólnoty; 3) za wartość przywiezionych towarów w roku sprawozdawczym uznaje się sumę zadeklarowanych w zgłoszeniach celnych wartości statystycznych towarów, o których mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia, przywiezionych od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r., przez osobę zobowiązaną, na polski obszar celny z państw będących członkami Wspólnoty w tym okresie oraz z innych państw przystępujących do Wspólnoty i wartości fakturowych towarów przywiezionych do kraju z innych Państw Członkowskich Wspólnoty od dnia 1 maja 2004 r.; 4) za wartość wywiezionych towarów w roku sprawozdawczym uznaje się sumę zadeklarowanych w zgłoszeniach celnych wartości statystycznych towarów, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia, wywiezionych od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. z polskiego obszaru celnego, przez osobę zobowiązaną, do państw będących członkami Wspólnoty w tym okresie oraz do innych państw przystępujących do Wspólnoty i wartości fakturowych towarów wywiezionych z kraju do innych Państw Członkowskich Wspólnoty od dnia 1 maja 2004 r. § 28. W celu ustalenia istnienia obowiązku dokonywania zgłoszeń INTRASTAT w 2005 r.: 1) za wartość przywiezionych towarów w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy uznaje się wartość, o której mowa w § 27 pkt 3; 2) za wartość wywiezionych towarów w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy uznaje się wartość, o której mowa w § 27 pkt 4. § 29. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 846) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA FORMULARZA-DEKLARACJA INTRASTAT ORAZ DOKONYWANIA ZGŁOSZEŃ INTRASTAT CZĘŚĆ I Uwagi ogólne 1. Formularze "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" i "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" mogą zostać wykorzystane do: 1) dokonania zgłoszenia INTRASTAT; 2) dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT, która może polegać na: a) zamianie zgłoszenia INTRASTAT, powodującej zastąpienie w całości uprzednio dokonanego zgłoszenia INTRASTAT, b) zmianie poszczególnych danych w pozycji lub pozycjach zgłoszenia INTRASTAT, c) dodaniu nowych pozycji w zgłoszeniu INTRASTAT, d) anulowaniu pozycji zgłoszenia INTRASTAT. 2. Do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w przywozie należy posłużyć się formularzem "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ", zaś do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w wywozie należy posłużyć się formularzem "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ". Niedopuszczalne jest wykorzystanie formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w wywozie. Niedopuszczalne jest również wykorzystanie formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w przywozie. 3. Korekta zgłoszenia INTRASTAT w przywozie powinna zostać dokonana na formularzu "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ", zaś korekta zgłoszenia INTRASTAT w wywozie powinna zostać dokonana na formularzu "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ". Niedopuszczalne jest wykorzystanie formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT w wywozie. Niedopuszczalne jest również wykorzystanie formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT w przywozie. 4. Deklaracje INTRASTAT powinny być wypełnione czytelnie, pismem maszynowym lub komputerowo. Dopuszczalne jest ręczne wypełnienie deklaracji INTRASTAT długopisem w kolorze czarnym lub niebieskim, dużymi drukowanymi literami. W polach, w których zostały zamieszczone linie pomocnicze, wpisy powinny zostać dokonane z uwzględnieniem tych linii. W przypadku gdy deklarowane wartości w polach 6, 7, 17, 18, 19 i 20 są liczbowo większe, niż ilość przewidzianych miejsc wyznaczonych przez linie pomocnicze, wpisów należy dokonać bez uwzględnienia tych linii. 5. Zapisy w poszczególnych polach deklaracji INTRASTAT nie mogą być wycierane lub zamalowywane. Ewentualne zmiany należy wprowadzać po skreśleniu nieprawidłowych danych, jednakże nowe wpisy muszą być czytelne. Każdą zmianę powinna potwierdzić podpisem osoba wypełniająca deklarację. 6. W przypadku użycia komputerowych wydruków formularzy, powinny one być sporządzone na białym papierze do maszynopisania o gramaturze przynajmniej 70 g/m2. Formularze powinny mieć format 210 x 297 mm, przy czym dopuszczalne są odchylenia w długości od -5 do +8 mm. Nadruk powinien być dokonany w odcieniach szarości. 7. W polach 4 i 5 dopuszcza się stosowanie odpowiednich stempli i pieczęci, przy czym powinny one czytelnie wskazywać NIP i REGON danej osoby. 8. Jeżeli wartość dokonanych przez osobę zobowiązaną przywozów lub wywozów towarów nie przekroczyła statystycznego progu specyficznego odpowiednio w przywozie lub w wywozie, przy dokonywaniu zgłoszenia INTRASTAT lub jego korekty możliwe jest niewypełnienie tych pól, które w tych przypadkach nie są wymagane. 9. Jeżeli deklaracja INTRASTAT służy do dokonania zgłoszenia INTRASTAT lub do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT, polegającej na zamianie zgłoszenia INTRASTAT, a przedmiotem przywozów albo wywozów było więcej niż cztery pozycje towarowe, dla zadeklarowania kolejnych pozycji należy posłużyć się dodatkowymi odpowiednimi deklaracjami INTRASTAT. W takim przypadku poszczególne pozycje należy numerować kolejno bez żadnych przerw (pole nr 9), a łączna liczba pozycji musi być wpisana w polu 8 na pierwszej stronie kompletu deklaracji stanowiącej zgłoszenie INTRASTAT lub korektę, polegającą na zamianie zgłoszenia INTRASTAT, przy czym liczba ta nie może być większa niż 9999. Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do zadeklarowania w zgłoszeniu INTRASTAT pozycji od 5 do 9999, wówczas należy wypełnić pole nr 1 oraz pole nr 4 dodatkowych formularzy, a także pola od nr 9 do 20. Pola nr 2-3, 5-8 i 21 należy w tym przypadku na dodatkowych formularzach pozostawić niewypełnione. 10. Jeżeli formularz "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" lub "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" służy do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT, polegającej na: a) zamianie zgłoszenia INTRASTAT - deklarację INTRASTAT należy wypełnić w sposób, w jaki wypełnia się zgłoszenie INTRASTAT, b) zmianie poszczególnych danych w pozycji lub pozycjach zgłoszenia INTRASTAT - należy wypełnić pola nr: 1-4, 5 - w przypadku dokonywania korekty przez przedstawiciela oraz pola od nr 9 do nr 21; pola nr 6-8 należy pozostawić w tym przypadku niewypełnione, c) dodaniu nowych pozycji w zgłoszeniu INTRASTAT - należy wypełnić pola nr: 1-4, 5 - w przypadku dokonywania korekty przez przedstawiciela oraz pola od 9 do 21; pola 6-8 należy pozostawić w tym przypadku niewypełnione, d) anulowaniu pozycji zgłoszenia INTRASTAT - należy wypełnić pola nr: 1-4, 5 - w przypadku dokonywania korekty przez przedstawiciela oraz pola 9 i 21; pola nr 6-8 oraz 10-20 należy w tym przypadku pozostawić niewypełnione. 11. Jeżeli deklaracja INTRASTAT służy do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT, polegającej na zmianie, anulowaniu lub dodaniu pozycji w zgłoszeniu INTRASTAT, i istnieje konieczność zadeklarowania więcej niż 4 korygowanych pozycji, należy posłużyć się dodatkowymi odpowiednimi deklaracjami INTRASTAT. W tym przypadku na dodatkowych deklaracjach służących do zadeklarowania kolejnych korygowanych pozycji należy wypełnić pola nr: 1, 2, 4, 9, zaś pola od 10 do 20 należy wypełnić lub pozostawić niewypełnione, w zależności od rodzaju dokonywanej korekty. Pola: 3, 5-8 i 21 należy w tym przypadku na dodatkowych formularzach pozostawić niewypełnione. 12. Korekcie podlegają jedynie te dane, które obiektywnie były nieprawidłowe w momencie dokonywania zgłoszenia INTRASTAT (np. zgłoszenie innego towaru niż towaru dostarczonego). Nie koryguje się zmian, jakie zostały dokonane w terminie późniejszym (np. w wyniku późniejszych zmian umów, rabatów ilościowych przyznanych na końcu roku itp.). 13. Jeżeli w miesiącu sprawozdawczym osoba zobowiązana do dokonania zgłoszenia INTRASTAT nie dokonała żadnych przywozów lub wywozów towarów, należy dokonać zgłoszenia INTRASTAT w postaci "tzw. zgłoszenia zerowego", tzn. zgłoszenia, w którym po wypełnieniu pól identyfikacji podmiotu (pola nr 1-4 i 5 - w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez przedstawiciela) należy wstawić cyfrę "0" w polu 6 (łączna wartość fakturowa w PLN), w polu 8 (łączna liczba pozycji) oraz - w przypadku osób, których wartość przywozów lub wywozów przekroczyła próg specyficzny - w polu 7 (łączna wartość statystyczna w PLN). Pozostałe pola, oprócz pola 21 (wypełniający), należy pozostawić niewypełnione. 14. Do zgłoszenia INTRASTAT nie należy dołączać dokumentów, na podstawie których deklarowane są dane (np. kopii faktur lub dokumentów wysyłkowych). 15. Zgłoszenia INTRASTAT nie dokonuje się w przypadku, gdy przedmiotem przywozu lub wywozu są towary wymienione w Aneksie "A" do Instrukcji. 16. Wartość przywozu i wywozu zrealizowanego po 1 maja 2004 r., którą osoba zobowiązana porównuje z wysokością progów statystycznych w celu określenia charakteru swojego obowiązku sprawozdawczego, określana jest następująco: a) za wartość transakcji zaliczanych do przywozu w systemie INTRASTAT, będących jednocześnie wewnątrzwspólnotowymi nabyciami w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, uznaje się kwotę będącą podstawą ich opodatkowania podatkiem VAT (tj. bez kwoty samego podatku). Jeśli do podstawy opodatkowania wliczony jest podatek akcyzowy, nie należy go uwzględniać przy wyznaczaniu wartości tych transakcji; b) za wartość transakcji zaliczanych do wywozu w systemie INTRASTAT, będących jednocześnie wewnątrzwspólnotowymi dostawami w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, uznaje się kwotę będącą podstawą ich opodatkowania podatkiem VAT (tj. bez kwoty samego podatku). Jeśli do podstawy opodatkowania wliczony jest podatek akcyzowy, nie należy go uwzględniać przy wyznaczaniu wartości tych transakcji; c) za wartość pozostałych transakcji zaliczanych do wywozu lub przywozu w systemie INTRASTAT uznaje się oszacowaną przez podmiot aktualną wartość samych towarów, która byłaby ustalona w ramach zwykłej transakcji kupna/sprzedaży. W przypadku towarów przywożonych/wywożonych po uszlachetnianiu do ich wartości fakturowej należy doliczyć wartość usługi uszlachetniania. 17. W przypadku posługiwania się niniejszą Instrukcją do sporządzania elektronicznych zgłoszeń INTRASTAT należy uwzględnić również informacje i wytyczne zawarte w specyfikacji elektronicznych zgłoszeń INTRASTAT w standardzie XML. CZĘŚĆ II Szczególne przypadki postępowania 1. Informacje dotyczące kilku przywozów lub wywozów towarów sklasyfikowanych pod jednym kodem CN, realizowanych w obrębie Wspólnoty w jednym okresie sprawozdawczym, powinny być komasowane (sumowane) w jednej pozycji, o ile dane dotyczące: kodu kraju wysyłki [w przywozie]/kodu kraju przeznaczenia [w wywozie] (pole 11), kodu warunków dostawy (pole 12), kodu rodzaju transakcji (pole 13), kodu rodzaju transportu (pole 15) oraz kodu kraju pochodzenia [tylko w przywozie] (pole 16) są identyczne, tzn. jeżeli każde z tych pojedynczych pól zawiera to samo oznaczenie kodu. 2. W przypadku przywozów lub wywozów towarów, których suma wartości jest równa lub mniejsza niż równowartość 100 euro i które zostały dokonane w ciągu jednego okresu sprawozdawczego z lub do jednego kraju członkowskiego Wspólnoty oraz jednym rodzajem środka transportu, przywozy albo wywozy te należy ująć łącznie w jednej pozycji zgłoszenia (odrębnie w przywozie i odrębnie w wywozie), wypełniając w niej pola nr: 11 (kod kraju wysyłki/kod kraju przeznaczenia), 19 (wartość fakturowa) oraz pole nr 14 (kod towaru), podając w nim następujący kod towarowy: 99 50 00 00. 3. Wywóz lub przywóz towarów w stanie rozmontowanym lub niezmontowanym dla celów transportu, objętych jedną fakturą, ale załadowanych na kilka środków transportu należy zadeklarować pod jedną pozycją towarową i wpisać ogólną (łączną) wartość towarów. Jeżeli przesyłki te zostały dokonane w przeciągu kilku okresów sprawozdawczych, zgłoszenia INTRASTAT należy dokonać tylko raz - za miesiąc sprawozdawczy, w którym dokonano odbioru lub wysyłki ostatniej partii towaru. Jeżeli w takich przypadkach transport dokonywał się przy pomocy różnych środków transportu, należy podać ten środek transportu, którym dokonano największego przywozu lub wywozu pod względem masy lub wartości przesyłki. 4. W przypadku gdy pojedyncza przesyłka zawiera różne części do pojazdów mechanicznych lub statków powietrznych, może być ujęta pod jedną pozycją towarową i zaklasyfikowana pod kodem towarowym, który odnosi się do towarów obejmujących ponad 50% wartości przywożonych lub wywożonych części. 5. Towary wysłane lub otrzymane w celu uszlachetniania lub naprawy muszą być zgłoszone do systemu INTRASTAT z podaniem wartości powierzonego surowca. Towary wysyłane lub otrzymywane po uszlachetnianiu lub naprawie muszą być zgłoszone do systemu INTRASTAT z podaniem wartości powierzonego surowca i kosztu usługi. Naprawa środków transportu nie podlega rejestracji w systemie INTRASTAT. 6. W przypadku przywozu lub wywozu towarów przeznaczonych jako zaopatrzenie statków wodnych lub powietrznych, zakres informacyjny zgłoszenia INTRASTAT może zostać ograniczony do następujących pól: 9 (Nr pozycji), 11 (Kod kraju wysyłki/Kraju przeznaczenia), 14 (Kod towaru), 17 (Masa netto), 20 (Wartość statystyczna w PLN) wraz z zastosowaniem następujących kodów towarowych i oznaczeń: 1) w zakresie kodów towarowych: 99 30 24 00 - towary wymienione w działach od 1 do 24 Scalonej Nomenklatury (CN), 99 30 27 00 - towary wymienione w dziale 27 Scalonej Nomenklatury (CN), 99 30 99 00 - towary wymienione w pozostałych działach Scalonej Nomenklatury (CN); 2) w zakresie kodu kraju wysyłki/przeznaczenia: QR - państwo członkowskie UE, QQ - nieznane państwo. 7. Przekazywanie towarów w ramach leasingu finansowego jest traktowane w systemie INTRASTAT jako sprzedaż, w związku z czym przywóz lub wywóz takich towarów włączony jest do systemu INTRASTAT. Dla celów zgłoszeń INTRASTAT, leasing finansowy rozumiany jest jako przemieszczenie towarów do leasingobiorcy na okres dłuższy niż jeden rok z zamiarem przeniesienia na leasingobiorcę praw własności do tych towarów z chwilą wygaśnięcia umowy leasingu. Towary są traktowane jako będące w leasingu finansowym, gdy leasingobiorca przejmuje prawa, ryzyko, korzyści oraz odpowiedzialność związane z towarami będącymi przedmiotem leasingu i z ekonomicznego punktu widzenia może być uważany faktycznie za właściciela tych towarów. Płatności leasingowe są obliczane w taki sposób, aby pokrywały one całkowitą lub prawie całkowitą wartość towaru. CZĘŚĆ III Wypełnianie pól formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - PRZYWÓZ" POLE 1 - Okres sprawozdawczy Pole to składa się z 4 części: miesiąc sprawozdawczy, rok sprawozdawczy, nr zgłoszenia w okresie sprawozdawczym i nr wersji zgłoszenia. PIERWSZA CZĘŚĆ POLA: MIESIĄC SPRAWOZDAWCZY Należy wpisać dwucyfrowe oznaczenie miesiąca kalendarzowego, do którego odnosi się deklaracja, w postaci dwóch cyfr arabskich, odpowiednio od 01 dla stycznia, 02 dla lutego, 03 dla marca.... 12 dla grudnia. DRUGA CZĘŚĆ POLA: ROK SPRAWOZDAWCZY Należy wpisać dwucyfrowe oznaczenie roku kalendarzowego, do którego odnosi się deklaracja, w postaci dwóch cyfr arabskich, np. 04 - dla roku 2004, 05 - dla roku 2005. TRZECIA CZĘŚĆ POLA: NUMER ZGŁOSZENIA W OKRESIE SPRAWOZDAWCZYM Należy podać numer zgłoszenia INTRASTAT w przywozie w okresie sprawozdawczym. Niedopuszczalne jest powtórzenie tego numeru w danym okresie sprawozdawczym. Liczb nie należy poprzedzać zerami. CZWARTA CZĘŚĆ POLA: NUMER WERSJI ZGŁOSZENIA Jest to numer kolejny wersji zgłoszenia INTRASTAT, określonego w podpolu "Numer zgłoszenia w okresie sprawozdawczym". Każdy kolejny dokument odnoszący się do danego okresu sprawozdawczego (zgłoszenie INTRASTAT lub korekta zgłoszenia INTRASTAT) będzie tworzył kolejną wersję zgłoszenia INTRASTAT (odrębnie dla przywozu i odrębnie dla wywozu). Jeżeli jest to pierwsze (pierwotnie składane) zgłoszenie INTRASTAT w okresie sprawozdawczym, posiada ono w tym podpolu oznaczenie "1". Każdy następny dokument odnoszący się do tego zgłoszenia w okresie sprawozdawczym powinien mieć kolejny numer. Liczb nie należy poprzedzać zerami. POLE 2 - Rodzaj deklaracji W tym polu należy zaznaczyć znakiem "X" umieszczonym w odpowiednim kwadracie, czy formularz jest używany do dokonania zgłoszenia INTRASTAT, korekty polegającej na zamianie zgłoszenia INTRASTAT, czy do korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu. Korekta polegająca na zamianie zgłoszenia INTRASTAT powoduje zastąpienie w całości dotychczasowego, uprzednio złożonego zgłoszenia INTRASTAT (nawet korygowanego). Korekta zgłoszenia INTRASTAT może odnosić się tylko do aktualnej wersji tego zgłoszenia. POLE 3 - Kod izby celnej, do której adresowana jest deklaracja INTRASTAT Należy podać, zgodnie z wykazem stanowiącym Aneks "B" do Instrukcji, sześciocyfrowy kod izby celnej właściwej miejscowo ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę osoby zobowiązanej do dokonania zgłoszenia INTRASTAT lub do jego korekty. POLE 4 - Odbiorca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres osoby zobowiązanej do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w przywozie oraz 10-cyfrowy Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP), poprzedzony kodem PL, i 14-cyfrowy statystyczny numer identyfikacyjny podmiotu zarejestrowanego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON. Jeżeli podmiot ten posiada 9-cyfrowy numer REGON, wówczas dla pięciu ostatnich cyfr przeznaczonych dla tego numeru należy podać cyfrę "0". Jeżeli osoba zobowiązana do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w przywozie nie posiada siedziby w Polsce, ale jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatkowych, w tym polu należy wpisać jej pełny adres oraz numer NIP. W tym przypadku numeru REGON nie podaje się. Pole to należy wypełnić w każdym przypadku, niezależnie od faktu wypełnienia pola nr 5 - Przedstawiciel. POLE 5 - Przedstawiciel Należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT lub korekty zgłoszenia INTRASTAT przez przedstawiciela. Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres podmiotu składającego deklarację w imieniu osoby zobowiązanej do dokonania zgłoszenia INTRASTAT oraz 10-cyfrowy Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP) i 14-cyfrowy statystyczny numer identyfikacyjny podmiotu zarejestrowanego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON tego podmiotu. Jeżeli podmiot ten posiada 9-cyfrowy numer REGON, wówczas dla pięciu ostatnich cyfr przeznaczonych dla tego numeru należy podać cyfrę "0". Jeżeli przedstawicielem jest pracownik osoby zobowiązanej, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 6 - Łączna wartość fakturowa w PLN Należy wpisać sumę wartości określonych w polu nr 19 ze wszystkich pozycji kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Pole należy wypełnić jedynie na pierwszej stronie kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Na kolejnych stronach deklaracji pole to należy pozostawić niewypełnione. W przypadku braku obrotów w okresie sprawozdawczym należy wpisać wartość "0". Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 7 - Łączna wartość statystyczna w PLN Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez osobę, której wartość dokonanych przywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w przywozie. Należy wpisać sumę wartości określonych w polu nr 20 ze wszystkich pozycji kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Pole należy wypełnić jedynie na pierwszej stronie kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Na kolejnych stronach deklaracji pole należy pozostawić niewypełnione. W przypadku braku obrotów w okresie sprawozdawczym należy wpisać wartość "0". Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 8 - Łączna liczba pozycji Jeżeli deklaracja INTRASTAT służy do dokonania zgłoszenia INTRASTAT, należy wpisać łączną ilość pozycji towarowych. Łączna ilość pozycji towarowych nie może być większa od 9999. Liczb nie należy poprzedzać zerami. Łączna ilość pozycji podana w tym polu musi zgadzać się z ostatnim numerem pozycji wpisanym w polu nr 9 kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Pole należy wypełnić jedynie na pierwszej stronie kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Na kolejnych stronach zgłoszenia INTRASTAT pole należy pozostawić niewypełnione. W przypadku braku obrotów w okresie sprawozdawczym należy wpisać wartość "0". Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 9 - Nr pozycji Jeżeli formularz deklaracja INTRASTAT wykorzystywany jest do dokonania zgłoszenia INTRASTAT, należy wpisać kolejny numer danej pozycji towarowej. Łączna ilość pozycji towarowych w jednym zgłoszeniu INTRASTAT nie może być większa niż liczba 9999 i ostatni zadeklarowany numer pozycji musi być zgodny z łączną liczbą pozycji wpisaną w polu 8. Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji lub pozycjach zgłoszenia lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, w polu należy wpisać numer korygowanej pozycji zgłoszenia INTRASTAT. Jeżeli korekta zgłoszenia INTRASTAT ma polegać na dodaniu nowej pozycji w zgłoszeniu INTRASTAT, w polu tym należy wpisać numer dopisywanej pozycji, który powinien być następnym lub kolejnym numerem, po numerze ostatniej pozycji w korygowanym zgłoszeniu INTRASTAT. Niedopuszczalne jest wpisanie w tym polu więcej niż jednej korygowanej pozycji albo wpisanie zakresu pozycji. POLE 10 - Opis towaru Należy wpisać zwyczajową nazwę handlową danego towaru, w sposób umożliwiający jego identyfikację. Opis ten musi umożliwiać klasyfikację towaru według kodu Scalonej Nomenklatury (CN). Jeżeli zwyczajowa nazwa handlowa nie pozwala na jednoznaczne określenie, jakiego rodzaju jest dany towar i do której pozycji CN należy go przypisać, nazwę tę należy uzupełnić o informacje dotyczące rodzaju materiału, sposobu obróbki, celu wykorzystania lub innych kryteriów służących do kwalifikacji towaru według kodu CN. POLE 11 - Kod kraju wysyłki Należy wpisać, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "C" do Instrukcji, dwuliterowy kod kraju, w którym opuszczające go towary stały się przedmiotem wywozu do Polski, jako kraju przeznaczenia towarów. Jeżeli państwo członkowskie wysyłki nie jest znane, należy wpisać kod kraju członkowskiego zakupu lub nabycia towarów. Krajem członkowskim, w którym dokonano zakupu lub nabycia towaru, jest kraj, w którym mieści się siedziba partnera umowy (sprzedającego lub zbywcy), z którym została zawarta umowa (z wyjątkiem typowych umów o przewóz towarów), na podstawie której realizowany jest przywóz towarów do kraju. POLE 12 - Kod warunków dostawy Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez podmiot, którego suma wartości dokonanych przywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w przywozie. Należy wpisać zgodny z umową literowy kod warunków dostaw wg INCOTERMS 2000, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "D" do Instrukcji. Jeżeli ze względów handlowych umowa zawarta jest na innych warunkach niż określone w INCOTERMS 2000, należy wpisać symbol INCOTERMS 2000 najbardziej zbliżony do warunków zawartych w umowach. POLE 13 - Kod rodzaju transakcji Należy podać kod rodzaju transakcji związanej z danym przywozem towarów, zgodnie z Aneksem "E" do Instrukcji. POLE 14 - Kod towaru Należy wpisać ośmiocyfrowy kod towaru opisanego w polu 10 (Opis towaru), zgodnie z kodem określonym w Scalonej Nomenklaturze (CN), stanowiącej załącznik Nr 1 do rozporządzenia Rady EWG Nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z dnia 7 września 1987 r., str. 1 i n.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji Nr 2344/2003 z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniającym Załącznik Nr 1 do rozporządzenia Rady EWG Nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 346 z dnia 31.12.2003 r., str. 38 i n.) albo - w przypadkach szczególnych - kod towarowy określony w części II ust. 2 i ust. 6 Instrukcji. POLE 15 - Kod rodzaju transportu Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez podmiot, którego suma wartości dokonanych przywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w przywozie. Należy wpisać jednocyfrowy kod rodzaju transportu, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "F" do Instrukcji. Rodzaj transportu jest to aktywny rodzaj transportu, przy użyciu którego towar opuścił terytorium statystyczne kraju. W przypadku transportu kombinowanego aktywnym środkiem transportu jest ten, który porusza cały zestaw (np. "ciężarówka na statku morskim" - aktywnym środkiem transportu jest statek, w przypadku "ciągnika z naczepą" aktywnym środkiem jest ciągnik). POLE 16 - Kod kraju pochodzenia Należy wpisać dwuliterowy kod kraju, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "G" do Instrukcji, w którym towar został całkowicie uzyskany lub wyprodukowany. Towar, w produkcję którego zaangażowany jest więcej niż jeden kraj, jest uznawany za pochodzący z kraju, w którym został poddany ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu. Jeżeli kraj pochodzenia nie jest znany, należy podać kod kraju członkowskiego Unii Europejskiej będącego krajem wysyłki towarów. POLE 17 - Masa netto (w kg) Należy podać masę netto towaru opisanego w polu nr 10 (opis towaru), wyrażoną w pełnych kilogramach. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez opakowania. W przypadku gdy masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma, należy wpisać "0". Jeżeli masa wynosi 0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy wpisać "1". Dla mas większych od 1 kilograma wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych. Wypełnienie tego pola nie jest wymagane dla kodów towarowych, określonych w Aneksie "H" do Instrukcji. POLE 18 - Ilość w uzupełniającej jednostce miary Należy podać ilość towaru w liczbach całkowitych, wyrażoną w jednostce miary wskazanej dla danej pozycji towarowej w obowiązującej wersji Scalonej Nomenklatury (CN), jeżeli dla danego kodu towarowego przewiduje ona dodatkową jednostkę miary (w przeciwnym razie pola tego nie należy wypełniać). Wartości po przecinku należy zaokrąglać zgodnie z zasadami matematycznymi, np. w przypadku gdy ilość towaru podanego w litrach wynosi mniej niż 0,5 litra, należy wpisać "0". Jeżeli ilość towaru wynosi 0,5 litra lub więcej, należy wpisać "1". POLE 19 - Wartość fakturowa w PLN Należy wpisać wartość fakturową netto wszystkich transakcji objętych jedną pozycją (tj. bez uwzględnienia podatku VAT i podatku akcyzowego). W przypadku towarów przywożonych w celu uszlachetniania, należy podać wartość powierzonego surowca. Natomiast w przypadku towarów przywożonych po uszlachetnianiu, należy podać wartość powierzonego surowca i koszt usługi. Jeżeli wartość przywożonych towarów nie jest fakturowana, należy podać wartość towarów, która byłaby zafakturowana, gdyby towary podlegały dowolnej transakcji kupna/sprzedaży. Wartość fakturową podaje się w pełnych złotych polskich. Zaokrąglenie do pełnych złotych następuje w ten sposób, że końcówki poniżej 50 groszy pomija się, a końcówki wynoszące 50 groszy i więcej podnosi się do pełnych złotych. Jeżeli wartość na fakturze podana jest w innej walucie, kwotę faktury należy przeliczyć na walutę polską. Przeliczenie powinno nastąpić na podstawie kursu waluty ustalonego według zasad określonych dla celów podatku od towarów i usług, a w przypadku ich braku, według zasad określonych dla celów celnych. POLE 20 - Wartość statystyczna w PLN Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez podmiot, którego suma wartości dokonanych przywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w przywozie. Wartością statystyczną w przywozie (wartość CIF) jest wartość towarów w miejscu i czasie wprowadzenia na polski obszar statystyczny. Wartość tę oblicza się: - w przypadku rodzaju transakcji 11 (kupno/sprzedaż) - na podstawie wartości towarów z faktury, - w pozostałych przypadkach - na podstawie kwoty/wartości, która byłaby zafakturowana w przypadku rodzaju transakcji 11 (kupno/sprzedaż). Wartość statystyczna uwzględnia dodatkowe koszty dotyczące tej części przewozu, która odbywa się poza polskim obszarem statystycznym. Należy więc włączyć poniesione poza polskim obszarem statystycznym: - koszty opakowania, - opłaty transportowe, - opłaty za dokowanie, - opłaty za załadunek i magazynowanie, - wszelkie koszty, zyski i wydatki, łącznie z ubezpieczeniem i prowizją, powstałe do miejsca przekroczenia granicy polskiego obszaru statystycznego (dostawy towarów na pokład statku lub samolotu). Wartość statystyczna nie obejmuje podatków i opłat należnych w przywozie, takich jak wszelkie krajowe należności przywozowe (cło, VAT, akcyza i inne opłaty o podobnym charakterze). W przypadku towarów przetwarzanych (procedury uszlachetniania) wartość statystyczna jest ustalana tak, jakby towary były w całości wytworzone w kraju przetworzenia. W przypadku towarów stanowiących nośniki informacji (np. dyskietki, taśmy komputerowe, filmy, kasety audio i wideo, CD-ROM) przywożonych w celu dostarczenia informacji, wartość statystyczna powinna opierać się na całości kosztów towarów, tzn. powinna uwzględniać nie tylko wartość nośnika, ale i przekazywanej informacji. W przypadku zwrotów towarów wartość statystyczna jest równa wartości, która została podana przy wywozie towaru. Jeżeli wartość fakturową ustalono na bazie dostawy CPT, CIP, DDU lub DDP, a miejsce przeznaczenia zlokalizowane jest na polskim obszarze statystycznym, wartość tę uważa się za wartość ustaloną na bazie CIF, o ile koszty frachtu i ubezpieczenia ponoszone na polskim obszarze statystycznym przez dostawcę zagranicznego nie zostały wyodrębnione na fakturze. Wartość statystyczną pozycji towarowej należy podać w pełnych złotych polskich (PLN), bez miejsc po przecinku. Zaokrąglenie do pełnych złotych następuje w ten sposób, że końcówki poniżej 50 groszy pomija się, a końcówki wynoszące 50 groszy i więcej podnosi się do pełnych złotych. Dla ustalania wartości statystycznej towarów w przywozie, przy przeliczaniu wartości wyrażonych w walutach obcych, stosuje się zasady określone dla celów podatku od towarów i usług, a w przypadku ich braku, zasady określone dla celów celnych. POLE 21 - Wypełniający Należy wpisać czytelnie imię, nazwisko, telefon, fax i e-mail osoby, która dokonała wypełnienia deklaracji INTRASTAT, oraz miejscowość i datę wypełnienia deklaracji. Jeżeli wypełniającym jest agent celny, obok informacji o imieniu i nazwisku, osoba ta podaje dodatkowo numer wpisu na listę agentów celnych. Osoba odpowiedzialna za wypełnienie deklaracji potwierdza zadeklarowane dane czytelnym podpisem. CZĘŚĆ IV Wypełnianie pól formularza "DEKLARACJA INTRASTAT - WYWÓZ" POLE 1 - Okres sprawozdawczy Pole to składa się z 4 części: miesiąc sprawozdawczy, rok sprawozdawczy, nr zgłoszenia w okresie sprawozdawczym i nr wersji zgłoszenia. PIERWSZA CZĘŚĆ POLA: MIESIĄC SPRAWOZDAWCZY Należy wpisać dwucyfrowe oznaczenie miesiąca kalendarzowego, do którego odnosi się deklaracja, w postaci dwóch cyfr arabskich, odpowiednio od 01 dla stycznia, 02 dla lutego, 03 dla marca....12 dla grudnia. DRUGA CZĘŚĆ POLA: ROK SPRAWOZDAWCZY Należy wpisać dwucyfrowe oznaczenie roku kalendarzowego, do którego odnosi się deklaracja, w postaci dwóch cyfr arabskich, np. 04 - dla roku 2004, 05 - dla roku 2005. TRZECIA CZĘŚĆ POLA: NUMER ZGŁOSZENIA W OKRESIE SPRAWOZDAWCZYM Należy podać numer zgłoszenia INTRASTAT w wywozie w okresie sprawozdawczym. Niedopuszczalne jest powtórzenie tego numeru w danym okresie sprawozdawczym. Liczb nie należy poprzedzać zerami. CZWARTA CZĘŚĆ POLA: NUMER WERSJI ZGŁOSZENIA Jest to numer kolejny wersji zgłoszenia INTRASTAT, określonego w podpolu "Numer zgłoszenia w okresie sprawozdawczym". Każdy kolejny dokument odnoszący się do danego okresu sprawozdawczego (zgłoszenie INTRASTAT lub korekta zgłoszenia INTRASTAT) będzie tworzył kolejną wersję zgłoszenia INTRASTAT (odrębnie dla przywozu i odrębnie dla wywozu). Jeżeli jest to pierwsze (pierwotnie składane) zgłoszenie INTRASTAT w okresie sprawozdawczym, posiada ono w tym polu oznaczenie "1". Każdy następny dokument odnoszący się do tego zgłoszenia w okresie sprawozdawczym powinien mieć kolejny numer. Liczb nie należy poprzedzać zerami. POLE 2 - Rodzaj deklaracji W tym polu należy zaznaczyć znakiem "X" umieszczonym w odpowiednim kwadracie, czy formularz jest używany do dokonania zgłoszenia INTRASTAT, korekty polegającej na zamianie zgłoszenia INTRASTAT, czy do korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu. Korekta polegająca na zamianie zgłoszenia INTRASTAT powoduje zastąpienie w całości dotychczasowego, uprzednio złożonego zgłoszenia INTRASTAT. Korekta zgłoszenia INTRASTAT może odnosić się tylko do aktualnej wersji tego zgłoszenia. POLE 3 - Kod izby celnej, do której adresowana jest deklaracja INTRASTAT Należy podać, zgodnie z wykazem stanowiącym Aneks "B" do Instrukcji, sześciocyfrowy kod izby celnej właściwej miejscowo ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę osoby zobowiązanej do dokonania zgłoszenia INTRASTAT lub do jego korekty. POLE 4 - Nadawca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres osoby zobowiązanej do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w wywozie oraz 10-cyfrowy Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP), poprzedzony kodem PL, i 14-cyfrowy statystyczny numer identyfikacyjny podmiotu zarejestrowanego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON. Jeżeli podmiot ten posiada 9-cyfrowy numer REGON, wówczas dla pięciu ostatnich cyfr przeznaczonych dla tego numeru należy podać cyfrę "0". Jeżeli osoba zobowiązana do dokonania zgłoszenia INTRASTAT w wywozie nie posiada siedziby w Polsce, ale jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatkowych, w tym polu należy wpisać jej pełny adres oraz numer NIP. W tym przypadku numeru REGON nie podaje się. Pole to należy wypełnić w każdym przypadku, niezależnie od faktu wypełnienia pola nr 5 - Przedstawiciel. POLE 5 - Przedstawiciel Należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT lub korekty zgłoszenia INTRASTAT przez przedstawiciela. Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres podmiotu składającego deklarację w imieniu osoby zobowiązanej do dokonania zgłoszenia INTRASTAT oraz 10-cyfrowy Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP) i 14-cyfrowy statystyczny numer identyfikacyjny podmiotu zarejestrowanego w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON tego podmiotu. Jeżeli podmiot ten posiada 9-cyfrowy numer REGON, wówczas dla pięciu ostatnich cyfr przeznaczonych dla tego numeru należy podać cyfrę "0". Jeżeli przedstawicielem jest pracownik osoby zobowiązanej, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 6 - Łączna wartość faktur w PLN Należy wpisać sumę wartości określonych w polu nr 19 ze wszystkich pozycji kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Pole należy wypełnić jedynie na pierwszej stronie kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Na kolejnych stronach deklaracji pole to należy pozostawić niewypełnione. W przypadku braku obrotów w okresie sprawozdawczym należy wpisać wartość "0". Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 7 - Łączna wartość statystyczna w PLN Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez osobę, której wartość dokonanych wywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w wywozie. Należy wpisać sumę wartości określonych w polu nr 20 ze wszystkich pozycji kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Pole należy wypełnić jedynie na pierwszej stronie kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Na kolejnych stronach deklaracji pole należy pozostawić niewypełnione. W przypadku braku obrotów w okresie sprawozdawczym należy wpisać wartość "0". Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 8 - Łączna liczba pozycji Jeżeli deklaracja INTRASTAT służy do dokonania zgłoszenia INTRASTAT, należy wpisać łączną ilość pozycji towarowych. Łączna ilość pozycji towarowych nie może być większa od 9999. Liczb nie należy poprzedzać zerami. Łączna ilość pozycji podana w tym polu musi zgadzać się z ostatnim numerem pozycji wpisanym w polu nr 9 kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Pole należy wypełnić jedynie na pierwszej stronie kompletu deklaracji zgłoszenia INTRASTAT. Na kolejnych stronach zgłoszenia INTRASTAT pole należy pozostawić niewypełnione. W przypadku braku obrotów w okresie sprawozdawczym należy wpisać wartość "0". Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji zgłoszenia, dodaniu lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 9 - Nr pozycji Jeżeli formularz deklaracja INTRASTAT wykorzystywany jest do dokonania zgłoszenia INTRASTAT, należy wpisać kolejny numer danej pozycji towarowej. Łączna ilość pozycji towarowych w jednym zgłoszeniu INTRASTAT nie może być większa niż liczba 9999 i ostatni zadeklarowany numer pozycji musi być zgodny z łączną liczbą pozycji wpisaną w polu 8. Jeżeli deklaracja INTRASTAT wykorzystywana jest do dokonania korekty zgłoszenia INTRASTAT polegającej na zmianie poszczególnych danych w pozycji lub pozycjach zgłoszenia lub anulowaniu pozycji w zgłoszeniu, w polu należy wpisać numer korygowanej pozycji zgłoszenia INTRASTAT. Jeżeli korekta zgłoszenia INTRASTAT ma polegać na dodaniu nowej pozycji w zgłoszeniu INTRASTAT, w polu tym należy wpisać numer dopisywanej pozycji, który powinien być następnym lub kolejnym numerem, po numerze ostatniej pozycji w korygowanym zgłoszeniu INTRASTAT. Niedopuszczalne jest wpisanie w tym polu więcej niż jednej korygowanej pozycji albo wpisanie zakresu pozycji. POLE 10 - Opis towaru Należy wpisać zwyczajową nazwę handlową danego towaru, w sposób umożliwiający jego identyfikację. Opis ten musi umożliwiać klasyfikację towaru według kodu Scalonej Nomenklatury (CN). Jeżeli zwyczajowa nazwa handlowa nie pozwala na jednoznaczne określenie, jakiego rodzaju jest dany towar i do której pozycji CN należy go przypisać, nazwę tę należy uzupełnić o informacje dotyczące rodzaju materiału, sposobu obróbki, celu wykorzystania lub innych kryteriów służących do kwalifikacji towaru według kodu CN. POLE 11 - Kod kraju przeznaczenia Należy wpisać, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "C" do Instrukcji, dwuliterowy kod kraju, w którym towary wywożone z Polski zostaną dopuszczone do konsumpcji, zużyte, poddane obróbce lub przetworzeniu. Jeśli kraj przeznaczenia nie jest znany, uważa się, że krajem przeznaczenia jest ostatni znany w momencie wywozu kraj członkowski, na którego terytorium zostały towary fizycznie wprowadzone. POLE 12 - Kod warunków dostawy Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez podmiot, którego suma wartości dokonanych wywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w wywozie. Należy wpisać zgodny z umową literowy kod warunków dostaw wg INCOTERMS 2000, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "D" do Instrukcji. Jeżeli ze względów handlowych umowa zawarta jest na innych warunkach niż określone w INCOTERMS 2000, należy wpisać symbol INCOTERMS 2000 najbardziej zbliżony do warunków zawartych w umowach. POLE 13 - Kod rodzaju transakcji Należy podać kod rodzaju transakcji związanej z danym wywozem towarów, zgodnie z Aneksem "E" do Instrukcji. POLE 14 - Kod towaru Należy wpisać ośmiocyfrowy kod towaru opisanego w polu nr 10 (Opis towaru), zgodnie z kodem określonym w Scalonej Nomenklaturze CN, stanowiącej załącznik Nr 1 do rozporządzenia Rady EWG Nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z dnia 7 września 1987 r., str. 1 i n.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji Nr 2344/2003 z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniającym Załącznik Nr 1 do rozporządzenia Rady EWG Nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 346 z dnia 31.12.2003 r., str. 38 i n.) albo - w przypadkach szczególnych - kod towarowy określony w części II ust. 2 i ust. 6 Instrukcji. POLE 15 - Kod rodzaju transportu Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez podmiot, którego suma wartości dokonanych wywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w wywozie. Należy wpisać jednocyfrowy kod rodzaju transportu, zgodnie z wykazem zamieszczonym w Aneksie "F" do Instrukcji. Rodzaj transportu jest to aktywny rodzaj transportu, przy użyciu którego towar opuścił terytorium statystyczne kraju. W przypadku transportu kombinowanego aktywnym środkiem transportu jest ten, który porusza cały zestaw (np. "ciężarówka na statku morskim" - aktywnym środkiem transportu jest statek, w przypadku "ciągnika z naczepą" aktywnym środkiem jest ciągnik). POLE 16 - Kod kraju pochodzenia Pole należy pozostawić niewypełnione. POLE 17 - Masa netto (w kg) Należy podać masę netto towaru opisanego w polu nr 10 (opis towaru), wyrażoną w pełnych kilogramach. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez opakowania. W przypadku gdy masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma, należy wpisać "0". Jeżeli masa wynosi 0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy wpisać "1". Dla mas większych od 1 kilograma wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych. Wypełnienie tego pola nie jest wymagane dla kodów towarowych określonych w Aneksie "H" do Instrukcji. POLE 18 - Ilość w uzupełniającej jednostce miary Należy podać ilość towaru w liczbach całkowitych, wyrażoną w jednostce miary wskazanej dla danej pozycji towarowej w obowiązującej wersji Scalonej Nomenklatury (CN), jeżeli dla danego kodu towarowego przewiduje ona dodatkową jednostkę miary (w przeciwnym razie pola tego nie należy wypełniać). Wartości po przecinku należy zaokrąglać zgodnie z zasadami matematycznymi, np. w przypadku gdy ilość towaru podanego w litrach wynosi mniej niż 0,5 litra, należy wpisać "0". Jeżeli ilość towaru wynosi 0,5 litra lub więcej, należy wpisać "1". POLE 19 - Wartość fakturowa w PLN Należy wpisać wartość fakturową netto wszystkich transakcji objętych jedną pozycją (tj. bez uwzględnienia podatku VAT i podatku akcyzowego). W przypadku towarów wysłanych w celu uszlachetniania, należy podać wartość powierzonego surowca. Natomiast w przypadku towarów wysłanych po uszlachetnianiu, należy podać wartość powierzonego surowca i koszt usługi. Jeżeli wartość przywożonych towarów nie jest fakturowana, należy podać wartość towarów, która byłaby zafakturowana, gdyby towary podlegały dowolnej transakcji kupna/sprzedaży. Wartość fakturową podaje się w pełnych złotych polskich. Zaokrąglenie do pełnych złotych następuje w ten sposób, że końcówki poniżej 50 groszy pomija się, a końcówki wynoszące 50 groszy i więcej podnosi się do pełnych złotych. Jeżeli wartość na fakturze podana jest w innej walucie, kwotę faktury należy przeliczyć na walutę polską. Przeliczenie powinno nastąpić na podstawie kursu waluty ustalonego według zasad określonych dla celów podatku od towarów i usług, a w przypadku ich braku, według zasad określonych dla celów celnych. POLE 20 - Wartość statystyczna w PLN Pole należy wypełnić w przypadku dokonywania zgłoszenia INTRASTAT przez podmiot, którego suma wartości dokonanych wywozów przekroczyła wartość ustaloną dla statystycznego progu specyficznego w wywozie. Wartością statystyczną w wywozie (wartość FOB) jest wartość towarów w miejscu i czasie, w którym towary opuszczają polski obszar statystyczny. Wartość tę oblicza się: - w przypadku rodzaju transakcji 11 (kupno/sprzedaż) - na podstawie wartości towarów z faktury, - w pozostałych przypadkach - na podstawie kwoty/wartości, która byłaby zafakturowana w przypadku rodzaju transakcji 11 (kupno/sprzedaż). Wartość statystyczna uwzględnia dodatkowe koszty dotyczące tej części przewozu, która odbywa się na polskim obszarze statystycznym. Należy więc włączyć: - koszty opakowania, - krajowe opłaty transportowe, - opłaty za dokowanie, - opłaty za załadunek i magazynowanie, - wszelkie koszty, zyski i wydatki, łącznie z ubezpieczeniem i prowizją, powstałe do miejsca przekroczenia granicy polskiego obszaru statystycznego (dostawy towarów na pokład statku lub samolotu). Wartość statystyczna nie obejmuje podatków i opłat należnych w wywozie, takich jak wszelkie krajowe należności wywozowe (cło, VAT, akcyza i inne opłaty o podobnym charakterze). W przypadku towarów przetwarzanych (procedury uszlachetniania) wartość statystyczna jest ustalana tak, jakby towary były w całości wytworzone w kraju. W przypadku towarów stanowiących nośniki informacji (np. dyskietki, taśmy komputerowe, filmy, kasety audio i wideo, CD-ROM) wysyłanych w celu dostarczenia informacji, wartość statystyczna powinna opierać się na całości kosztów towarów, tzn. powinna uwzględniać nie tylko wartość nośnika, ale i przekazywanej informacji. W przypadku zwrotów towarów wartość statystyczna jest równa wartości, która została podana przy przywozie towaru. Przypadki ustalenia wartości fakturowej na bazie warunków dostaw: EXW, FCA i FAS z podaną miejscowością polską uważa się za równoważne z zastosowaniem warunków FOB. Wartość statystyczną pozycji towarowej należy podać w pełnych złotych polskich (PLN), bez miejsc po przecinku. Zaokrąglenie do pełnych złotych następuje w ten sposób, że końcówki poniżej 50 groszy pomija się, a końcówki wynoszące 50 groszy i więcej podnosi się do pełnych złotych. Dla ustalania wartości statystycznej towarów w wywozie, przy przeliczaniu wartości wyrażonych w walutach obcych, stosuje się zasady określone dla celów podatku od towarów i usług, a w przypadku ich braku, zasady określone dla celów celnych. POLE 21 - Wypełniający Należy wpisać czytelnie imię, nazwisko, telefon, fax i e-mail osoby, która dokonała wypełnienia deklaracji INTRASTAT, oraz miejscowość i datę wypełnienia deklaracji. Jeżeli wypełniającym jest agent celny, obok informacji o imieniu i nazwisku, osoba ta podaje dodatkowo numer wpisu na listę agentów celnych. Osoba odpowiedzialna za wypełnienie deklaracji potwierdza zadeklarowane dane czytelnym podpisem. Aneks "A" do Instrukcji wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT Wykaz towarów, których przywóz lub wywóz nie jest objęty obowiązkiem sprawozdawczości w ramach systemu INTRASTAT 1. środki płatnicze będące prawnymi środkami płatniczymi oraz papiery wartościowe; 2. złoto monetarne; 3. pomoc dla obszarów klęsk żywiołowych; 4. z uwagi na dyplomatyczną lub podobną naturę swojego przeznaczenia: a. towary objęte immunitetem dyplomatycznym, konsularnym lub podobnym, b. prezenty dla głowy państwa lub dla członków rządu bądź parlamentu, c. przedmioty znajdujące się w obrocie w ramach wzajemnej pomocy między komórkami administracji; 5. pod warunkiem wymiany o charakterze tymczasowym: a. towary przeznaczone na targi i wystawy, b. scenografie teatralne, c. karuzele i inne elementy wesołych miasteczek, d. sprzęt specjalistyczny w rozumieniu Konwencji Międzynarodowej z 8 czerwca 1968 r., e. filmy kinowe, f. aparaty i sprzęt do celów eksperymentalnych, g. zwierzęta na pokazy, do hodowli, wyścigów, h. próbki handlowe, i. środki transportu, kontenery i urządzenia związane z transportem, j. towary do naprawy środków transportu, kontenerów i sprzętu związanego z transportem oraz części wymienione podczas napraw, k. opakowania, l. towary wynajęte, m. instalacje i urządzenia do robót w inżynierii lądowej i wodnej, n. towary przeznaczone do celów badawczych, analiz lub testów; 6. pod warunkiem, że nie stanowią przedmiotu transakcji handlowej: a. odznaczenia, wyróżnienia i nagrody honorowe, odznaki pamiątkowe i medale, b. sprzęt turystyczny, zapasy i inne przedmioty, w tym sprzęt sportowy przeznaczony do użytku osobistego lub konsumpcji, który towarzyszy, poprzedza lub jest przesyłany za podróżującym, c. stroje ślubne, przedmioty przewożone w ramach przeprowadzki lub elementy spadku, d. trumny, urny pogrzebowe, dekoracje do pogrzebu i przedmioty służące do konserwacji grobów i pomników nagrobnych, e. drukowane materiały reklamowe, instrukcje obsługi, cenniki i inne materiały reklamowe, f. towary, które stały się bezużyteczne lub które nie mogą być wykorzystane do celów przemysłowych, g. balast, h. znaczki pocztowe, i. produkty farmaceutyczne używane na międzynarodowych imprezach sportowych; 7. produkty wykorzystywane jako część nadzwyczajnych ogólnych środków ochrony osób lub środowiska naturalnego; 8. towary będące przedmiotem niekomercyjnej wymiany pomiędzy osobami zamieszkałymi w strefie przylegającej do państw członkowskich (ruch przygraniczny); 9. produkty otrzymane przez producentów rolnych na nieruchomościach położonych poza, ale przylegających do terytorium statystycznego, w ramach którego prowadzą podstawową działalność; 10. towary opuszczające dane terytorium statystyczne, ale które mają na nie powrócić po przejściu przez terytorium obce - bezpośrednio lub z zatrzymaniem wynikającym ze specyfiki transportu; 11. towary wysyłane do krajowych sił zbrojnych stacjonujących poza terytorium statystycznym oraz towary otrzymywane od innego państwa członkowskiego, które były przewożone poza terytorium statystycznym przez krajowe siły zbrojne, a także towary nabyte lub zbyte na terytorium statystycznym państwa członkowskiego przez siły zbrojne innego państwa członkowskiego, które tam stacjonują; 12. towary wykorzystywane jako nośniki informacji, takie jak dyskietki, taśmy komputerowe, filmy, pamięci, taśmy audio i wideo, CD-ROM-y, przekazywane w celu dostarczenia informacji, o ile zostały przygotowane dla konkretnego klienta lub jeśli nie są przedmiotem transakcji handlowej, a także towary stanowiące uzupełnienie poprzedniej dostawy - np. aktualizacje - oraz takie, za które odbiorca nie otrzymuje faktury; 13. wyrzutnie satelitów: a. w ramach wysyłki lub dostawy przy wynoszeniu w kosmos, b. w momencie wynoszenia w kosmos. Aneks "B" do Instrukcji wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT Wykaz kodów izb celnych, do których mogą być adresowane deklaracje INTRASTAT Nazwa izby celnejKod identyfikacyjny Izba Celna w Białej Podlaskiej300000 Izba Celna w Białymstoku310000 Izba Celna w Gdyni320000 Izba Celna w Katowicach330000 Izba Celna w Krakowie350000 Izba Celna w Łodzi360000 Izba Celna w Olsztynie370000 Izba Celna w Poznaniu390000 Izba Celna w Przemyślu400000 Izba Celna w Rzepinie410000 Izba Celna w Szczecinie420000 Izba Celna w Toruniu430000 Izba Celna w Warszawie440000 Izba Celna we Wrocławiu450000 Aneks "C" do Instrukcji wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT Wykaz i kody państw członkowskich Unii Europejskiej KodNazwa ATAustria BEBelgia CYCypr CZRepublika Czeska DKDania EEEstonia FIFinlandia FRFrancja GRGrecja ESHiszpania IEIrlandia LTLitwa LULuksemburg LVŁotwa MTMalta NLNiderlandy DENiemcy PLPolska PTPortugalia SKSłowacja SISłowenia SESzwecja HUWęgry GBWielka Brytania ITWłochy Aneks "D" do Instrukcji wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT Symbole warunków dostaw według INCOTERMS 2000 Kod IncotermsZnaczenie Incoterms 2000 EXWz zakładu... (oznaczone miejsce) FCAfranco przewoźnik... (oznaczone miejsce) FASfranco wzdłuż burty statku... (oznaczony port załadunku) FOBfranco statek... (oznaczony port załadunku) CFRkoszt i fracht... (oznaczony port przeznaczenia) CIFkoszt, ubezpieczenie i fracht... (oznaczony port przeznaczenia) CPTprzewoźne opłacone do... (oznaczone miejsce przeznaczenia) CIPprzewoźne i ubezpieczenie opłacone do... (oznaczone miejsce przeznaczenia) DAFdostarczone na granicę... (oznaczone miejsce) DESdostarczone statek... (oznaczony port przeznaczenia) DEQdostarczone nabrzeże... (oznaczony port przeznaczenia) DDUdostarczone (cło nieopłacone)... (oznaczone miejsce przeznaczenia) DDPdostarczone (cło opłacone)... (oznaczone miejsce przeznaczenia) Aneks "E" do Instrukcji wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT Kody rodzajów transakcji Kolumna AKod transakcjiKolumna B 1. Transakcje z przeniesieniem prawa własności (rzeczywistym lub zamierzonym) w zamian za płatność lub inne świadczenie (finansowe, w naturze lub inne), z wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodami 2, 7, 8, z uwzględnieniem uwag (1), (2) i (3)111. Kupno/ sprzedaż za zapłatą (2) 122. Dostawy z zamiarem sprzedaży po akceptacji, obejrzeniu lub wypróbowaniu oraz transakcje komisowe 133. Transakcje powodujące zapłatę w naturze (w tym handel barterowy) 155. Leasing finansowy (3) 2. Zwroty towarów zarejestrowanych uprzednio pod kodem 1 (4), dostawy rekompensacyjne nieodpłatne (4)211. Zwrot towarów. 222. Rekompensata za zwrócone towary 233. Rekompensata za towary, które nie podlegają zwrotowi (np. w ramach gwarancji) 3. Dostawy bezpłatne, nie na czas oznaczony, z przeniesieniem prawa własności.311. Dostawy towarów w ramach programów pomocy (całkowicie lub częściowo prowadzonych bądź finansowanych przez Wspólnotę Europejską) 322. Inne dostawy towarów w ramach pomocy rządowej 333. Inne dostawy towarów w ramach pomocy (od osób fizycznych lub organizacji pozarządowych) 344. Inne transakcje dotyczące dostaw bezpłatnych 4. Dostawy towarów w celu uszlachetniania w ramach kontraktu (5) lub naprawy (6), z wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodem 7411. Dostawa towarów w celu uszlachetnienia lub przetwarzania w ramach umowy (kontraktu) 422. Dostawy towarów w celu naprawy i konserwacji za zapłatą 433. Dostawy towarów w celu naprawy i konserwacji bez zapłaty 5. Dostawy towarów po uszlachetnieniu w ramach kontraktu (5) lub po naprawie (6), z wyjątkiem transakcji wymienionych pod kodem 7511. Dostawa towarów po uszlachetnieniu lub przetworzeniu w ramach umowy (kontraktu) 522. Dostawy towarów po naprawie lub konserwacji za zapłatą 533. Dostawa towarów po naprawie lub konserwacji bez zapłaty 6.* Transakcje niepowodujące przeniesienia prawa własności, np. dzierżawa, pożyczka, leasing operacyjny (7) oraz inne czasowe użytkowanie (8), z wyjątkiem uszlachetniania lub przetwarzania w ramach umowy (kontraktu) (dostawy lub zwrot towarów)611. Dzierżawa, pożyczka, leasing operacyjny 622. Inne czasowe użytkowanie 7. Wysyłki towarów w ramach wspólnych programów obronnych lub innych międzyrządowych programów produkcyjnych (np. Airbus)70 8. Dostawy materiałów budowlanych, wyposażenia i sprzętu w ramach realizacji umowy budowlanej lub inżynieryjnej, stanowiącej część umowy generalnej (9).80 9. Inne rodzaje transakcji90 Uwagi: (1) Ujmowana jest tu większość przywozów i wywozów, tj. transakcji, w przypadku których: - następuje przeniesienie prawa własności pomiędzy osobami zamieszkałymi na stałe na danym terytorium (rezydentami) a osobami niezamieszkałymi na stałe na danym terytorium (nierezydentami) oraz - następuje lub nastąpi zapłata lub inne świadczenie (zapłata w naturze). Dotyczy to również dostaw towarów przesyłanych pomiędzy powiązanymi ze sobą przedsiębiorstwami oraz towarów przesyłanych z/do centrów dystrybucyjnych, nawet jeśli nie towarzyszy temu natychmiastowa zapłata. (2) Zawiera dostawy części zamiennych lub towarów rekompensacyjnych w formie odpłatnej. (3) Leasing finansowy: płatności leasingowe są obliczane w taki sposób, aby pokrywały one całkowitą lub prawie całkowitą wartość towaru. Korzyści i ryzyka wynikające z prawa własności towarów przechodzą na leasingobiorcę. Po zakończeniu umowy leasingobiorca staje się prawowitym właścicielem towaru. (4) Wysyłki zwrotne i dostawy rekompensacyjne towarów, które uprzednio zarejestrowano pod kodami od 3 do 9 kolumny A, należy rejestrować pod tymi samymi kodami. (5) Pod kodami 4 i 5 kolumny A ujmowany jest obrót uszlachetniający lub naprawa towarów. (6) Naprawa towaru stanowi przywrócenie jego pierwotnej funkcji. Może z nią być związana pewna przebudowa lub ulepszenie. (7) Leasing operacyjny: wszystkie transakcje leasingowe, które nie są leasingiem finansowym. (8) Kod ten obejmuje towary wywożone/przywożone z zamiarem ich późniejszego ponownego przywiezienia/wywiezienia, gdzie działaniom tym nie towarzyszy przeniesienie prawa własności. (9) Pod kodem 8 kolumny A należy ujmować jedynie takie transakcje, w przypadku których faktura nie jest wystawiana na poszczególne dostawy, lecz jedna faktura obejmuje łączną wartość prac. Jeżeli tak nie jest, należy transakcje te ująć pod kodem 1. * Ten rodzaj transakcji nie jest objęty systemem INTRASTAT. Aneks "F" do Instrukcji wypełniania formularza-deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT Kody rodzajów transportu KodOznaczenie 1Transport morski 2Transport kolejowy 3Transport drogowy 4Transport lotniczy 5Przesyłki pocztowe 7Stałe instalacje przesyłowe (np. gazociągi, wodociągi, ropociągi, koleje linowe itp.) 8Żegluga śródlądowa 9Własny napęd (towarem jest np. statek czy samolot poruszający się o własnym napędzie) Aneks "G" do Instrukcji wypełniania formularza - deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT. Wykaz kodów krajów KODNAZWA AFAfganistan ALAlbania DZAlgieria ADAndora AOAngola AIAnguilla AQAntarktyda AGAntigua i Barbuda ANAntyle Niderlandzkie SAArabia Saudyjska ARArgentyna AMArmenia AWAruba AUAustralia ATAustria AZAzerbejdżan BSBahamy BHBahrajn BDBangladesz BBBarbados BEBelgia BZBelize BJBenin BMBermudy BTBhutan BYBiałoruś BOBoliwia BABośnia i Hercegowina BWBotswana BRBrazylia BNBrunei Darussalam IOBrytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego BGBułgaria QQBunkier i zaopatrzenie statków, nieznane państwo armatora QRBunkier i zaopatrzenie statków, państwo członkowskie UE BFBurkina Faso BIBurundi QVKraje i terytoria nieokreślone w ramach handlu wewnątrzwspólnotowego QWKraje i terytoria nieokreślone w ramach handlu z krajami trzecimi (spoza Unii Europejskiej) XCCeuta HRChorwacja CLChile CNChiny CYCypr TDCzad DKDania DMDominika DODominikana DJDżibuti EGEgipt ECEkwador ERErytrea EEEstonia ETEtiopia FKFalklandy FJFidżi Republika PHFilipiny FIFinlandia FRFrancja TFFranc. Teryt. Płd. GAGabon GMGambia GHGhana GIGibraltar GRGrecja GDGrenada GLGrenlandia GEGruzja GUGuam GYGujana GFGujana Francuska GPGwadelupa GTGwatemala GNGwinea GWGwinea-Bissau GQGwinea Równikowa HTHaiti HMHeard i McDonald Wyspy ESHiszpania HNHonduras HKHongkong INIndia IDIndonezja IQIrak IRIran IEIrlandia ISIslandia ILIzrael JMJamajka JPJaponia YEJemen JOJordania KYKajmany KHKambodża CMKamerun CAKanada QAKatar KZKazachstan KEKenia KGKirgistan KIKiribati COKolumbia KMKomory CGKongo CDKongo (d. Zair) KPKoreańska Republika Ludowo-Demokratyczna CRKostaryka CUKuba KWKuwejt LALaos LSLesotho LBLiban LRLiberia LYLibia LILiechtenstein LTLitwa LULuksemburg LVŁotwa MKMacedonia MGMadagaskar YTMajotta MOMakau MWMalawi MVMalediwy MYMalezja MLMali MTMalta MAMaroko MQMartynika MRMauretania MUMauritius MPMariany Północne MXMeksyk XLMelilla FMMikronezja UMMinor (Powiernicze Wyspy Pacyfiku Stanów Zjednoczonych) MDMołdowa MCMonako MNMongolia MSMontserrat MZMozambik MMMyanmar (Burma) NANamibia NRNauru NPNepal NLNiderlandy DENiemcy NENiger NGNigeria NINikaragua NUNiue NFNorfolk NONorwegia NCNowa Kaledonia NZNowa Zelandia OMOman PSOkupowane Terytorium Palestyny PKPakistan PWPalau PAPanama PGPapua Nowa Gwinea PYParagwaj PEPeru PNPitcairn PFPolinezja Franc. PLPolska GSPołudniowa Georgia i Południowe Wyspy Sandwich PTPortugalia PRPortoryko CZRepublika Czeska KRRepublika Korei ZARep. Połud. Afryki CFRep. Środkowoafrykańska REReunion RURosja RORumunia RWRuanda EHSahara Zachodnia KNSt.Kitts i Nevis LCSt.Lucia PMSt.Pierre i Miquelon VCSt. Vincent i Grenadyny SVSalwador ASSamoa Amerykańskie WSSamoa SMSan Marino SNSenegal CSSerbia i Czarnogóra SCSeszele SLSierra Leone SGSingapur SKSłowacja SISłowenia SOSomalia LKSri Lanka USStany Zjednoczone Ameryki SDSudan SRSurinam SZSuazi SJSvalbard i Jan Meyen SYSyria SESzwecja CHSzwajcaria SHŚwięta Helena TJTadżykistan THTajlandia TWTajwan TZTanzania TGTogo TKTokelau TOTonga TTTrynidad i Tobago TNTunezja TRTurcja TMTurkmenistan TCTurks i Caicos TVTuvalu UGUganda UAUkraina UYUrugwaj UZUzbekistan VUVanuatu WFWallis i Futuna VAWatykan VEWenezuela HUWęgry GBWielka Brytania VNWietnam ITWłochy TLWschodni Timor CIWybrzeże Kości Słoniowej BVWyspa Bouveta CXWyspa Bożego Narodzenia CKWyspy Cooka VIWyspy Dziewicze-USA VGWyspy Dziewicze - W.B CCWyspy Kokosowe MHWyspy Marshalla FOWyspy Owcze STWyspy Św. Tomasza i Książęca ZMZambia CVZielony Przylądek ZWZimbabwe AEZjednoczone Emiraty Arabskie Aneks "H" do Instrukcji wypełniania formularza - deklaracja INTRASTAT oraz dokonywania zgłoszeń INTRASTAT. Lista kodów towarów wg Scalonej Nomenklatury CN, dla których w systemie INTRASTAT nie podaje się masy netto 01051111 01051119 01051191 01051199 01051200 01051920 01051990 04070011 22021000 22029010 22029091 22029095 22029099 22030001 22030009 22030010 22041011 22041019 22041091 22041099 22042110 22042111 22042112 22042113 22042117 22042118 22042119 22042122 22042124 22042126 22042127 22042128 22042132 22042134 22042136 22042137 22042138 22042142 22042143 22042144 22042146 22042147 22042148 22042162 22042166 22042167 22042168 22042169 22042171 22042174 22042176 22042177 22042178 22042179 22042180 22042181 22042182 22042183 22042184 22042187 22042188 22042189 22042191 22042192 22042193 22042194 22042195 22042196 22042197 22042198 22042199 22042910 22042912 22042913 22042917 22042918 22042942 22042943 22042944 22042946 22042947 22042948 22042958 22042962 22042964 22042965 22042971 22042972 22042975 22042981 22042982 22042983 22042984 22042987 22042988 22042989 22042991 22042992 22042993 22042994 22042995 22042996 22042997 22042998 22042999 22051010 22051090 22059010 22059090 22060010 22060031 22060039 22060051 22060059 22060081 22071000 22072000 22090099 27160000 37025100 37025300 37025410 37025490 57011010 57011091 57011093 57011099 57019010 57019090 57022000 57023100 57023200 57023910 57023990 57024100 57024200 57024910 57024990 57025100 57025200 57025900 57029100 57029200 57029900 57031000 57032011 57032019 57032091 57032099 57033011 57033019 57033051 57033059 57033091 57033099 57039000 57041000 57049000 57050010 57050030 57050090 61011010 61011090 61012010 61012090 61013010 61013090 61019010 61019090 61021010 61021090 61022010 61022090 61023010 61023090 61029010 61029090 61031100 61031200 61031900 61032100 61032200 61032300 61032900 61033100 61033200 61033300 61033900 61034110 61034190 61034210 61034290 61034310 61034390 61034910 61034991 61034999 61041100 61041200 61041300 61041900 61042100 61042200 61042300 61042900 61043100 61043200 61043300 61043900 61044100 61044200 61044300 61044400 61044900 61045100 61045200 61045300 61045900 61046110 61046190 61046210 61046290 61046310 61046390 61046910 61046991 61046999 61051000 61052010 61052090 61059010 61059090 61061000 61062000 61069010 61069030 61069050 61069090 61071100 61071200 61071900 61072100 61072200 61072900 61079110 61079190 61079200 61079900 61081100 61081900 61082100 61082200 61082900 61083110 61083190 61083211 61083219 61083290 61083900 61089110 61089190 61089200 61089910 61089990 61091000 61099010 61099030 61099090 61101110 61101130 61101190 61101210 61101290 61101910 61101990 61102010 61102091 61102099 61103010 61103091 61103099 61109010 61109090 61121100 61121200 61121900 61123110 61123190 61123910 61123990 61124110 61124190 61124910 61124990 61151100 61151200 61151900 62102000 62103000 62111100 62111200 62112000 62113231 62113241 62113242 62113331 62113341 62113342 62114231 62114241 62114242 62114331 62114341 62114342 62121010 62121090 62122000 62123000 64011010 64011090 64019100 64019210 64019290 64019900 64021210 64021290 64021900 64022000 64023000 64029100 64029910 64029931 64029939 64029950 64029991 64029993 64029996 64029998 64031200 64031900 64032000 64033000 64034000 64035111 64035115 64035119 64035191 64035195 64035199 64035911 64035931 64035935 64035939 64035950 64035991 64035995 64035999 64039111 64039113 64039116 64039118 64039191 64039193 64039196 64039198 64039911 64039931 64039933 64039936 64039938 64039950 64039991 64039993 64039996 64039998 64041100 64041910 64041990 64042010 64042090 64051000 64052010 64052091 64052099 64059010 64059090 71011000 71012100 71012200 71039100 71039900 71041000 71042000 71049000 71051000 71059000 71061000 71069110 71069190 71069220 71069280 71081100 71081200 71081310 71081380 71082000 71101100 71101910 71101980 71102100 71102900 71103100 71103900 71104100 71104900 71161000 71162011 71162019 71162090 85041010 85041091 85041099 85042100 85042210 85042290 85042300 85043110 85043131 85043139 85043190 85043210 85043230 85043290 85043310 85043390 85043400 85044010 85044020 85044050 85044093 85045010 85182190 85182290 85182920 85182980 85391010 85391090 85392130 85392192 85392198 85392210 85392930 85392992 85392998 85393110 85393190 85393210 85393250 85393290 85393900 85394100 85394910 85394930 85401111 85401113 85401115 85401119 85401191 85401199 85401200 85402010 85402080 85404000 85405000 85407100 85407200 85407900 85408100 85408900 85422101 85422105 85422111 85422113 85422115 85422117 85422120 85422125 85422131 85422133 85422135 85422137 85422139 85422145 85422150 85422169 85422171 85422173 85422181 85422183 85422185 85422199 85422910 85422920 85422990 89039110 89039192 89039199 89039210 89039291 89039299 89039910 89039991 89039999 90013000 90014020 90014041 90014049 90014080 90015020 90015041 90015049 90015080 90031100 90031910 90031930 90031990 90065310 90065390 92021010 92021090 92029030 92029080 92041000 92042000 92051000 92079010 Załącznik nr 4 WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYCH PRZYWÓZ NA POLSKI OBSZAR CELNY ZALICZANY JEST DO OBLICZENIA W PLN WARTOŚCI DOKONANYCH PRZYWOZÓW W 2003 R. I W OKRESIE OD 01.01.2004 R. DO 30.04.2004 R. 1) towary objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, w tym towary powracające; 2) towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń; 3) towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych; 4) towary objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą. Załącznik nr 5 WYKAZ TOWARÓW, KTÓRYCH WYWÓZ Z POLSKIEGO OBSZARU CELNEGO ZALICZANY JEST DO OBLICZENIA W PLN WARTOŚCI DOKONANYCH WYWOZÓW W 2003 R. I W OKRESIE OD 01.01.2004 R. DO 30.04.2004 R. 1) towary objęte procedurą wywozu; 2) towary objęte procedurą uszlachetniania biernego; 3) towary stanowiące produkty kompensacyjne powstałe w procesie uszlachetniania czynnego, którym zostało nadane przeznaczenie celne powrotnego wywozu; 4) towary stanowiące produkty kompensacyjne wytworzone z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania czynnego, objęte procedurą wywozu. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie magazynów czasowego składowania (Dz. U. Nr 89, poz. 847) Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb tworzenia oraz prowadzenia magazynów czasowego składowania, zwanych dalej "magazynami". § 2. 1. Osoba zamierzająca prowadzić magazyn składa pisemny wniosek, do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na przewidywaną lokalizację magazynu, o wydanie pozwolenia na prowadzenie magazynu, zwanego dalej "pozwoleniem". 2. Wniosek o wydanie pozwolenia powinien, w szczególności, określać rodzaj towarów, które mają być składowane w magazynie, oraz przewidywaną lokalizację, powierzchnię i kubaturę magazynu. 3. Do wniosku o wydanie pozwolenia należy dołączyć: 1) dokumenty potwierdzające prowadzoną działalność gospodarczą; 2) dokument potwierdzający tytuł prawny do pomieszczeń lub terenu, gdzie ma być prowadzony magazyn; 3) plan terenu i pomieszczeń, gdzie ma być prowadzony magazyn, oraz opis sposobu ogrodzenia i stosowanych zabezpieczeń; 4) wykaz wyposażenia technicznego magazynu; 5) inne dokumenty, wymagane na podstawie przepisów odrębnych, związane z rodzajem towarów, jakie mają być składowane w magazynie; 6) planowany termin rozpoczęcia prowadzenia magazynu; 7) projekt regulaminu prowadzenia magazynu; 8) wzór ewidencji towarów składowanych w magazynie, zwanej dalej "ewidencją". § 3. 1. Przed wydaniem pozwolenia organ celny, do którego został złożony wniosek, dokonuje oględzin stanu terenu lub pomieszczeń, gdzie ma być prowadzony magazyn, w celu stwierdzenia, czy: 1) sprawowanie dozoru celnego i kontroli celnej nie spowoduje nakładów niewspółmiernych do zakresu wnioskowanej działalności; 2) warunki prowadzenia magazynu zapewniają właściwy dozór celny towarom składowanym w magazynie oraz umożliwiają prowadzenie kontroli celnej, w tym pozwalają na nałożenie na magazyn zamknięć celnych; 3) stan terenu lub pomieszczeń zapewnia niepogorszenie właściwości towarów, które mają być składowane w magazynie. 2. Z dokonanych oględzin organ celny sporządza protokół. § 4. Pozwolenie określa, w szczególności: 1) rodzaj towarów, jakie mogą być składowane w magazynie; 2) termin rozpoczęcia prowadzenia magazynu; 3) numer identyfikacyjny magazynu, na którego strukturę składają się 4 następujące elementy: a) symbol PL, b) sześciocyfrowy kod urzędu celnego, którego naczelnik wydał pozwolenie na prowadzenie magazynu, c) skrót literowy MC, d) czterocyfrowy wyróżnik magazynów znajdujących się we właściwości danego urzędu celnego (od 0001 do 9999). § 5. 1. Regulamin prowadzenia magazynu określa, w szczególności: 1) zasady przyjmowania i wydawania towarów; 2) wzory dokumentów stosowanych przez prowadzącego magazyn przy przyjmowaniu i wydawaniu towarów; 3) godziny, w jakich towary są przyjmowane i wydawane; 4) sposób prowadzenia ewidencji oraz miejsce jej przechowywania; 5) tryb zakończenia działalności magazynu. 2. Regulamin prowadzenia magazynu jest zatwierdzany przez naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na lokalizację magazynu, przed pierwszym wprowadzeniem towarów do magazynu. 3. Dokonywanie zmian w zatwierdzonym regulaminie prowadzenia magazynu wymaga każdorazowej zgody naczelnika urzędu celnego, o którym mowa w ust. 2. § 6. Prowadzący magazyn jest obowiązany niezwłocznie informować naczelnika urzędu celnego, który wydał pozwolenie, o każdej zmianie danych zawartych w dokumentach załączonych do wniosku o udzielenie pozwolenia. Obowiązek ten dotyczy w szczególności wszelkich dokonywanych przez prowadzącego magazyn zmian technicznych w pomieszczeniach magazynu, zmian sposobu odgrodzenia i zmian dotyczących stosowanych zabezpieczeń. § 7. 1. Towary mogą być składowane w magazynie, jeżeli: 1) są towarami takiego rodzaju, jaki został określony w pozwoleniu; 2) magazyn posiada odpowiednie warunki techniczne i jest przystosowany do przechowywania tego rodzaju towarów. 2. Wprowadzenie lub wyprowadzenie towaru z magazynu wymaga potwierdzenia w ewidencji dokonanego przez funkcjonariusza celnego. § 8. 1. Towary przyjmowane do magazynu powinny zostać niezwłocznie ujęte w ewidencji prowadzonej przez prowadzącego magazyn. Ewidencja jest zatwierdzana przez naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na lokalizację magazynu, przed pierwszym wprowadzeniem towarów do magazynu. 2. Wpisu do ewidencji dokonuje się na podstawie deklaracji skróconej lub dokumentu, który został wykorzystany w charakterze deklaracji skróconej. W przypadku braku tych dokumentów wpis jest dokonywany na podstawie innych dokumentów dotyczących towaru. 3. Ewidencja powinna zawierać informacje dotyczące, w szczególności: 1) rodzaju i ilości towaru; 2) znaków identyfikacyjnych towaru; 3) daty złożenia towaru w magazynie; 4) dokumentu, na podstawie którego dokonano wpisu; 5) imienia i nazwiska oraz adresu zamieszkania albo nazwy i siedziby osoby, która wprowadziła towar na obszar celny Wspólnoty Europejskiej, lub osoby, która przejęła odpowiedzialność za towar po jego wprowadzeniu; 6) rodzaju i pozycji ewidencji prowadzonej przez organ celny, w której dokonano wpisu o wprowadzeniu towaru na obszar celny Wspólnoty Europejskiej; 7) daty wyprowadzenia towaru z magazynu. 4. Ewidencja jest prowadzona w taki sposób, aby na jej podstawie możliwe było ustalenie dokładnego miejsca złożenia towaru oraz określenie, jakim czynnościom podlegał towar w czasie składowania w magazynie. 5. Ewidencja może być prowadzona w formie książkowej lub z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych. 6. W przypadku prowadzenia ewidencji w formie książkowej, karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony kolejno ponumerowane i opatrzone stemplem prowadzącego magazyn. Ostatnia strona ewidencji powinna być opisana i opatrzona pieczęcią urzędu celnego. Ewidencję opisuje się przez wskazanie liczby kart oraz złożenie podpisu naczelnika urzędu celnego lub osobę przez niego upoważnioną. 7. Ewidencja może być prowadzona z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem że: 1) osoba prowadząca magazyn posiada szczegółową, pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji; 2) wykorzystywany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów. 8. Prowadzenie ewidencji z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych wymaga przechowywania kopii ewidencji zapisanej na nośnikach informacji lub w formie wydruku. 9. W przypadku prowadzenia ewidencji z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych, pierwsza strona instrukcji obsługi programu komputerowego, o której mowa w ust. 7 pkt 1, powinna być opatrzona stemplem prowadzącego magazyn, a także pieczęcią urzędu celnego oraz podpisem naczelnika urzędu celnego lub osoby przez niego upoważnionej. § 9. Prowadzący magazyn jest obowiązany powiadomić naczelnika urzędu celnego, który wydał pozwolenie na jego prowadzenie, o zamiarze zakończenia prowadzenia magazynu i zakończyć działalność w trybie określonym w regulaminie prowadzenia magazynu. § 10. Organ celny może cofnąć pozwolenie, o którym mowa w § 3, jeżeli prowadzący magazyn: 1) prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego, pozwoleniem lub regulaminem prowadzenia magazynu; 2) prowadzi działalność w rozmiarze nieuzasadniającym dalszego prowadzenia magazynu; 3) po uzyskaniu pozwolenia w terminie 3 miesięcy nie podjął działalności lub ją przerwał na czas dłuższy niż 3 miesiące, bez powiadomienia organu celnego; 4) w istotny sposób naruszył przepisy prawa. § 11. Organ celny cofa pozwolenie, jeżeli z wnioskiem o cofnięcie występuje osoba, która uzyskała pozwolenie. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 7 października 1999 r. w sprawie trybu i warunków czasowego składowania towarów oraz tworzenia i prowadzenia magazynów celnych (Dz. U. Nr 87, poz. 971, z 2001 r. Nr 19, poz. 233 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 382), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków dotyczących miejsc, w których będą odbierane wyroby akcyzowe zharmonizowane, zabezpieczenia akcyzowego składanego przez zarejestrowanego i niezarejestrowanego handlowca oraz sposobu prowadzenia ewidencji przez zarejestrowanego handlowca (Dz. U. Nr 89, poz. 848) Na podstawie art. 39 ust. 7 i art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki dotyczące miejsca, w którym będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe zharmonizowane nabyte przez zarejestrowanego handlowca; 2) sposób prowadzenia przez zarejestrowanego handlowca ewidencji nabytych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) poziom minimalnej kwoty zabezpieczenia akcyzowego składanego przez zarejestrowanego handlowca; 4) warunki dotyczące miejsca, w którym będą odbierane wyroby akcyzowe zharmonizowane nabyte przez niezarejestrowanego handlowca; 5) minimalną kwotę jednorazowego zabezpieczenia składanego przez niezarejestrowanego handlowca. § 2. 1. Wyroby akcyzowe zharmonizowane nabyte przez zarejestrowanego handlowca, zgodnie z wydanym zezwoleniem, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", są niezwłocznie wprowadzane do miejsca określonego w zezwoleniu. 2. Miejsce odbierania i przechowywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nabywanych przez zarejestrowanego handlowca powinno: 1) być właściwie dostosowane do bezpiecznego składowania tych wyrobów; 2) spełniać warunki gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności znajdujących się w nim wyrobów oraz warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego na podstawie przepisów dotyczących szczególnego nadzoru podatkowego; 3) być odpowiednio oznaczone i oddzielone od pozostałej części pomieszczenia w szczególności przy pomocy trwałego oznaczenia. 3. Szczegółowe warunki dotyczące przyjmowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, objętych szczególnym nadzorem podatkowym, określają przepisy dotyczące szczególnego nadzoru podatkowego. § 3. 1. Dla zabezpieczenia należności z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez zarejestrowanego handlowca, ustala się minimalną kwotę zabezpieczenia akcyzowego w wysokości średniego miesięcznego zobowiązania z tytułu podatku akcyzowego wyliczonego na podstawie danych z roku poprzedzającego dany rok działalności tego handlowca. 2. W przypadku podmiotów rozpoczynających działalność w dniu złożenia wniosku, wysokość składanego zabezpieczenia akcyzowego jest ustalana w wysokości równej przewidywanej miesięcznej wysokości zobowiązania podatkowego. § 4. 1. Zarejestrowany handlowiec odnotowuje nabycie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w ewidencji nabytych wyrobów zharmonizowanych, zwanej dalej "ewidencją", prowadzonej na podstawie art. 39 ust. 5 pkt 2 ustawy, natychmiast po wprowadzeniu wyrobów do miejsca określonego w zezwoleniu. 2. Ewidencja może być prowadzona: 1) w formie książkowej; 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 3. Ewidencja jest prowadzona w sposób ciągły i umożliwiający identyfikację obrotu wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi. 4. Ostatniego dnia każdego miesiąca podmiot prowadzący ewidencję dokonuje miesięcznego podsumowania. § 5. Ewidencja zawiera: 1) nazwy wyrobów według kodów Scalonej Nomenklatury (CN) i Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); 2) ilości wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w jednostkach miary; 3) datę przyjęcia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych do miejsca, w którym będą odbierane i przechowywane wyroby akcyzowe zharmonizowane; 4) dane identyfikacyjne dostawcy; w przypadku wyrobów importowanych również dane identyfikacyjne osoby składającej deklarację celną; 5) dane, które są wymienione w administracyjnym dokumencie towarzyszącym; 6) wartość podatku akcyzowego naliczonego; 7) datę zapłaty podatku akcyzowego; 8) dane identyfikacyjne odbiorcy. § 6. 1. W przypadku prowadzenia ewidencji w formie, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, przed rozpoczęciem jej wypełniania karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony ponumerowane i opatrzone stemplem zarejestrowanego handlowca. Właściwy naczelnik urzędu celnego opatruje przeszycie plombą, a na ostatniej stronie ewidencji wpisuje liczbę jej stron. 2. Wpisów do ewidencji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmiany i poprawki w ewidencji dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki z podaniem daty ich wprowadzenia. § 7. 1. W przypadku prowadzenia przez zarejestrowanego handlowca ewidencji z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, stosowany program komputerowy powinien zapewniać wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, uniemożliwiając usuwanie dokonanych zapisów i pozwalając na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym. 2. Zarejestrowany handlowiec powinien posiadać szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji. 3. Prowadzący ewidencję z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych jest obowiązany do przechowywania kopii ewidencji zapisanej na nośnikach informacji lub w formie wydruku. § 8. Miejsce odbierania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nabytych przez niezarejestrowanego handlowca powinno spełniać warunki, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 i 2. § 9. 1. Dla zabezpieczenia należności z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez niezarejestrowanego handlowca ustala się kwotę zabezpieczenia w wysokości zobowiązania podatkowego, wynikającego ze zgłoszenia o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1 ustawy. 2. Minimalna kwota jednorazowego zabezpieczenia składanego przez niezarejestrowanego handlowca wynosi 45 euro. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania (Dz. U. Nr 89, poz. 849) Na podstawie art. 26 ust. 4 i art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) importowane wyroby akcyzowe zharmonizowane objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy na podstawie art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", oraz szczegółowy sposób stosowania i dokumentowania procedury zawieszenia poboru akcyzy; 2) inne, niż określone w art. 28 ust. 1 ustawy, przypadki, w których następuje zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy, sposób dokumentowania i terminy uzyskania potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy w przypadku otrzymania potwierdzenia odbioru po upływie wyznaczonego terminu. Rozdział 2 Szczegółowy sposób stosowania i dokumentowania procedury zawieszenia poboru akcyzy przy przemieszczeniu wyrobów akcyzowych na terytorium kraju i między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej § 2. Nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy w przypadku produkcji lub przetwarzania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których została zapłacona akcyza, jeżeli kwota należnej akcyzy jest równa lub niższa od kwoty uprzednio zapłaconej akcyzy. § 3. 1. Przemieszczanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, niezależnie od zastosowanych środków transportu, odbywa się na podstawie administracyjnego dokumentu towarzyszącego, o którym mowa w przepisach dotyczących dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na terytorium kraju, w administracyjnym dokumencie towarzyszącym nie wypełnia się rubryk 12-14. 3. Przemieszczanie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, odbywa się na podstawie administracyjnego dokumentu towarzyszącego. 4. W przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w poz. 1-3, 12, 26 i 27 załącznika nr 2 do ustawy, zwolnionych od akcyzy lub objętych stawką zerową, nie stosuje się przepisów, o których mowa w ust. 1. § 4. W przypadku wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, procedura zawieszenia poboru akcyzy może być zastosowana jedynie po przedstawieniu prowadzącemu skład podatkowy zamówienia potwierdzonego przez właściwego naczelnika urzędu celnego lub oświadczenia o przeznaczeniu wyrobów, stwierdzającego cel zużycia wyrobów, o którym mowa w przepisach dotyczących zwolnień od akcyzy. § 5. 1. Procedura zawieszenia poboru akcyzy może być również zastosowana, po uzyskaniu zgody właściwego naczelnika urzędu celnego, w przypadku wyprowadzenia wyrobów zharmonizowanych ze składu podatkowego w celu: 1) przeprowadzenia badań naukowych lub analiz; 2) skażenia środkiem skażającym; 3) w innym uzasadnionym celu. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może określić, w drodze decyzji, warunki i sposób postępowania w stosunku do wyprowadzanych wyrobów. § 6. Wyroby akcyzowe zharmonizowane, przemieszczane na terytorium kraju pomiędzy składami podatkowymi, nie mogą być dostarczone do innego miejsca niż wskazane w dokumencie towarzyszącym, bez dokonania zmiany, o której mowa w § 7. § 7. 1. W przypadku zmiany miejsca przeznaczenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, tylko prowadzący skład podatkowy, który wystawił administracyjny dokument towarzyszący, może wprowadzić zmiany w tym dokumencie, wskazując nowego odbiorcę lub nowe miejsce przeznaczenia. Informacja o zmianach jest przekazywana przez prowadzącego skład podatkowy właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. 2. Przekazanie informacji następuje w dniu dokonania zmiany miejsca przeznaczenia w administracyjnym dokumencie towarzyszącym, przez przesłanie faksem karty 2 tego dokumentu. § 8. 1. W przypadku dostarczenia do składu podatkowego na terytorium kraju wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, innych niż zamówione, prowadzący skład podatkowy może odesłać je do wysyłającego za jego zgodą, wyłącznie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. 2. Odesłanie, o którym mowa w ust. 1, odbywa się na podstawie nowego administracyjnego dokumentu towarzyszącego, do którego dołącza się kartę 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, na podstawie którego wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały błędnie przekazane do składu podatkowego. § 9. W przypadku nieotrzymania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, prowadzący skład podatkowy odbierający wyroby na terytorium kraju lub podmiot upoważniony do nabywania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przesyłając faksem odpowiednią informację, zawiadamia niezwłocznie właściwego naczelnika urzędu celnego oraz prowadzącego skład podatkowy, z którego wyroby akcyzowe zostały wysłane, o naruszeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy. § 10. W przypadku stwierdzenia niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez prowadzącego skład podatkowy odbierający wyroby na terytorium kraju lub podmiot, o którym mowa w § 9, składa on adnotację na administracyjnym dokumencie towarzyszącym zgodnie z instrukcją wypełniania tego dokumentu, określoną w przepisach dotyczących dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. § 11. 1. W przypadku stwierdzenia nadwyżki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez prowadzącego skład podatkowy odbierający wyroby na terytorium kraju lub podmiot, o którym mowa w § 9, niezwłocznie informuje on prowadzącego skład podatkowy, z którego wyroby zostały wysłane, oraz składa adnotację na administracyjnym dokumencie towarzyszącym, zgodnie z instrukcją wypełniania dokumentu, określoną w przepisach dotyczących dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. Prowadzący skład podatkowy może odesłać nadwyżkę wyrobów akcyzowych zharmonizowanych wyłącznie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy; przepis § 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 12. W przypadku przemieszczania między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, zwanymi dalej "państwami członkowskimi", wyrobów akcyzowych zharmonizowanych stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 1 i § 5-11. Rozdział 3 Szczegółowy sposób stosowania i dokumentowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w eksporcie i imporcie § 13. 1. W przypadku eksportu ze składu podatkowego połączonego z przewozem przez terytorium Wspólnoty Europejskiej w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w administracyjnym dokumencie towarzyszącym jako miejsce przeznaczenia należy podać graniczny urząd celny państwa członkowskiego, z którego wyroby akcyzowe zharmonizowane zostaną wyprowadzone poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej. 2. W przypadku gdy eksportowane wyroby akcyzowe zharmonizowane są przemieszczane ze składu podatkowego na terytorium kraju do polskiego granicznego urzędu celnego, administracyjny dokument towarzyszący jest wypełniany w sposób, o którym mowa w § 3 ust. 2. § 14. Polski graniczny urząd celny potwierdza eksport na karcie 2, 3 i 4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego. Karta 2 pozostaje u naczelnika granicznego urzędu celnego, karta 3 jest przekazywana wysyłającemu wyroby akcyzowe zharmonizowane, a karta 4 - właściwemu dla wysyłającego wyroby akcyzowe zharmonizowane naczelnikowi urzędu celnego, w terminie 7 dni, licząc od dnia potwierdzenia eksportu. § 15. W przypadku gdy wyroby akcyzowe zharmonizowane są: 1) wprowadzane do obszaru wolnocłowego bądź składu wolnocłowego lub 2) wysyłane do państw członkowskich przez terytorium państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) lub do państwa EFTA, w ramach wewnątrzwspólnotowej procedury tranzytu, lub 3) wysyłane do państw członkowskich przez terytorium jednego lub większej liczby państw trzecich spoza państw EFTA na podstawie karnetu TIR, o którym mowa w Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetu TIR (Konwencja TIR), sporządzonej w Genewie dnia 14 listopada 1975 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 17, poz. 76 oraz z 2000 r. Nr 40, poz. 476 i Nr 43, poz. 494), lub karnetu A.T.A., o którym mowa w Konwencji celnej w sprawie karnetu A.T.A. dla odprawy warunkowej towarów (Konwencja A.T.A.), sporządzonej w Brukseli dnia 6 grudnia 1961 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 30, poz. 242 oraz z 1998 r. Nr 14, poz. 61) - uznaje się, iż akcyza od tych wyrobów została zawieszona; w tych przypadkach stosuje się dokumenty określone w przepisach prawa celnego. § 16. 1. Wyroby akcyzowe zharmonizowane są przemieszczane ze składu podatkowego do składów wolnocłowych i wolnych obszarów celnych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na podstawie administracyjnego dokumentu towarzyszącego, o którym mowa w przepisach dotyczących dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. Prowadzący składy wolnocłowe i wolne obszary celne zwracają prowadzącemu skład podatkowy kartę 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego w terminie 14 dni od dnia otrzymania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. § 17. 1. Do importowanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, które mogą być objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, należą: 1) gaz płynny - propan, butan, mieszaniny propanu-butanu; 2) benzyny specjalne - oznaczone symbolem PKWiU 23.20.13.00.2 i kodem CN 2710 11 21, 2710 11 25. 2. Importowane wyroby akcyzowe zharmonizowane, o których mowa w ust. 1, mogą zostać wprowadzone do składu podatkowego i objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy na wniosek podatnika, tylko po uprzednim objęciu procedurą dopuszczenia do obrotu i zapłaceniu należności celnych przywozowych oraz podatku od towarów i usług. 3. Prowadzący skład podatkowy, dokonując zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, może złożyć wniosek o objęcie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w ust. 1, procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wskazując rodzaj i wysokość zabezpieczenia akcyzowego; do wniosku dołącza się zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego. 4. Wyroby akcyzowe zharmonizowane dopuszczone do obrotu i objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy przemieszcza się niezwłocznie do składu podatkowego, wraz z kartą 8 dokumentu SAD, zawierającą w polu 37 stosowny kod informujący o zawieszeniu akcyzy, zgodnie z instrukcją wypełniania dokumentu SAD. § 18. Procedura zawieszenia poboru akcyzy może być zastosowana w przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych wraz ze świadectwem zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w rozporządzeniu nr 31/96 z dnia 10 stycznia 1996 r. w sprawie świadectwa zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. Urz. WE L 8 z 11.01.1996). Rozdział 4 Inne przypadki zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy § 19. Procedura zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy, zostaje zakończona w momencie zwrotu administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez nabywcę upoważnionego do nabycia zwolnionych od akcyzy wyrobów. § 20. 1. Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy przy przemieszczaniu na terytorium kraju następuje przez zapłacenie należnej akcyzy, jeżeli prowadzący skład podatkowy nie przedstawi w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia wysyłki ze składu podatkowego, karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli eksportowane wyroby akcyzowe zharmonizowane są przemieszczane ze składu podatkowego na terytorium kraju do polskiego granicznego urzędu celnego. § 21. 1. Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy przy przemieszczaniu wewnątrzwspólnotowym następuje przez zapłacenie należnej akcyzy, jeżeli prowadzący skład podatkowy nie przedstawi w terminie czterech miesięcy, licząc od dnia wysyłki ze składu podatkowego na terytorium kraju, karty 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli eksportowane wyroby akcyzowe zharmonizowane są przemieszczane przez terytorium Wspólnoty Europejskiej w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do granicznego urzędu celnego państwa członkowskiego. § 22. W przypadku naruszenia procedury zawieszenia poboru akcyzy, podatek akcyzowy jest należny w państwie członkowskim, na terytorium którego doszło do tego naruszenia, i obliczany jest z zastosowaniem stawek podatku akcyzowego, obowiązujących w danym państwie. § 23. 1. Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje z upływem terminu ważności: 1) zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego; 2) zabezpieczenia. 2. Wyroby akcyzowe zharmonizowane powinny być wyprowadzone ze składu podatkowego na 30 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1. § 24. Zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje w chwili załadowania na pokład statku lub samolotu, wykonującego rejsy pomiędzy dwoma portami na terytorium Wspólnoty Europejskiej bez postoju poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przeznaczonych do sprzedaży na ich pokładach w innym celu niż do bezpośredniej konsumpcji. Rozdział 5 Szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy § 25. 1. W przypadku gdy prowadzący skład podatkowy otrzyma potwierdzenie odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i potwierdzenie zapłaty akcyzy w innym państwie członkowskim, po upływie czterech miesięcy od dnia wyprowadzenia tych wyrobów ze składu podatkowego, może zwrócić się z pisemnym wnioskiem o zwrot zapłaconego podatku. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, prowadzący skład podatkowy składa do właściwego naczelnika urzędu celnego. 3. Wniosek może być złożony w terminie trzech lat od dnia wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności: 1) dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy na terytorium kraju po upływie czterech miesięcy od wyprowadzenia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego; 2) kartę 3 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, a jeżeli przedstawienie tej karty jest niemożliwe ze względu na jej zniszczenie lub zaginięcie, można ją zastąpić kopią karty 2 lub 4 administracyjnego dokumentu towarzyszącego, potwierdzoną przez właściwe dla odbierającego władze celne lub podatkowe; 3) potwierdzenie zapłaty akcyzy w innym państwie członkowskim. § 26. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, uwzględniając wniosek o zwrot akcyzy, jest obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu oraz przedziurkować każdy dokument potwierdzający odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 2. Po dokonaniu zwrotu akcyzy, właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie zwraca uprawnionemu podmiotowi ostemplowane oraz przedziurkowane dokumenty potwierdzające odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz pozostałe dokumenty dołączone do wniosku. § 27. Wyroby akcyzowe zharmonizowane, które przed dniem wejścia w życie rozporządzenia znajdują się w posiadaniu podmiotu, który otrzymał zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, i w stosunku do których nie powstał obowiązek podatkowy, mogą zostać objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, pod warunkiem ich zaewidencjonowania przez ten podmiot, w dniu 1 maja 2004 r., zgodnie z przepisami dotyczącymi ewidencji, zawartymi w przepisach dotyczących dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. § 28. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Roguska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków i trybu zwrotu podatku od towarów i usług siłom zbrojnym, wielonarodowym kwaterom i dowództwom oraz ich personelowi cywilnemu (Dz. U. Nr 89, poz. 850) Na podstawie art. 89 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa przypadki i tryb zwrotu podatku od towarów i usług: 1) Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju oraz ich personelowi cywilnemu, dowództwom; 2) wielonarodowym kwaterom oraz ich personelowi cywilnemu. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) siłach zbrojnych - należy przez to rozumieć siły zbrojne zgodnie z art. I ust. 1 lit. a Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257); 2) personelu cywilnym - należy przez to rozumieć personel cywilny zgodnie z art. I ust. 1 lit. b Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r.; 3) Państwie wysyłającym - należy przez to rozumieć Państwo zgodnie z art. I ust. 1 lit. d Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r.; 4) dowództwie sojuszniczym - należy przez to rozumieć Dowództwo Sojusznicze zgodnie z art. 1 lit. c Protokołu dotyczącego statusu międzynarodowych dowództw wojskowych, ustanowionych na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, sporządzonego w Paryżu dnia 28 sierpnia 1952 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 64, poz. 746); 5) podatku - należy przez to rozumieć podatek od towarów i usług; 6) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 7) organie wojskowym - należy przez to rozumieć Ministra Obrony Narodowej lub upoważnionego przez niego Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, właściwego dowódcę rodzaju sił zbrojnych lub upoważnionego przez niego dowódcę wojskowej jednostki budżetowej; 8) Kwaterze - należy przez to rozumieć Kwaterę Główną, o której mowa w art. 2 lit. b Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, sporządzonej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 259); 9) personelu zagranicznym Kwatery - należy przez to rozumieć osoby oddelegowane do Kwatery Głównej Korpusu lub zatrudnione w Kwaterze Głównej Korpusu przez każdą ze Stron Konwencji, niemające stałego miejsca zamieszkania w Polsce; 10) członkach rodzin personelu zagranicznego Kwatery - należy przez to rozumieć współmałżonków oraz dzieci będące na utrzymaniu osób, o których mowa w pkt 9; 11) fakturze - należy przez to rozumieć fakturę w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; 12) terytorium kraju - należy przez to rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 2 Przypadki i tryb zwrotu podatku Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz Siłom Zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju § 3. 1. Zwrot podatku przysługuje organowi wojskowemu, który nabył na terytorium kraju: 1) towary i usługi na rzecz sił zbrojnych, przeznaczone wyłącznie do użytku tych sił lub ich personelu cywilnego, w tym również do zaopatrzenia ich mes i kantyn, kiedy siły takie biorą udział we wspólnych działaniach obronnych; 2) paliwa, oleje lub smary, zwane dalej "paliwami", a następnie udostępnił odpłatnie siłom zbrojnym wyłącznie do użytku w służbowych pojazdach, statkach powietrznych i okrętach tych sił lub ich personelu cywilnego, podczas ich pobytu na terytorium kraju. 2. Zwrot podatku przysługuje w przypadku, gdy siły zbrojne w całości dokonały zapłaty należności za nabyte towary, usługi i paliwa. 3. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty podatku podlegającej zwrotowi organowi wojskowemu jest wykaz, o którym mowa w § 4 ust. 4 pkt 1, oraz faktura wystawiona przy zakupie towarów, usług lub paliw. § 4. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek organu wojskowego, zwany dalej "wnioskiem". Wniosek jest składany w terminie do 90 dni po zakończeniu pobytu sił zbrojnych na terytorium kraju. 2. Wniosek składa się: 1) Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście - w przypadku zakupów dokonywanych przez Ministra Obrony Narodowej lub upoważnionego przez niego Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, Dowódcę Wojsk Lądowych oraz Dowódcę Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej lub odpowiednio upoważnionych przez nich dowódców wojskowych jednostek budżetowych, 2) Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni - w przypadku zakupów dokonywanych przez Dowódcę Marynarki Wojennej lub upoważnionego przez niego dowódcę wojskowej jednostki budżetowej - zwanych dalej "naczelnikiem urzędu skarbowego". 3. Wniosek powinien zawierać: 1) określenie okresu pobytu sił zbrojnych na terytorium kraju; 2) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się organ wojskowy, z wyszczególnieniem kwot podatku związanych z nabyciem towarów i usług na poszczególne cele, o których mowa w § 3 ust. 1; 3) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot podatku. 4. Do wniosku dołącza się następujące dokumenty: 1) wykaz towarów (usług) przekazanych (świadczonych) odpłatnie siłom zbrojnym i ich personelowi cywilnemu, zawierający: a) oznaczenie Państwa wysyłającego, b) określenie rodzaju towarów i usług, a w przypadku towarów również ich ilości, c) poświadczenie odbioru towarów i usług, d) wyliczenie kwoty podatku na podstawie faktur nabycia; 2) listę personelu sił zbrojnych oraz personelu cywilnego; 3) oryginały faktur, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu podatku, z zastrzeżeniem pkt 4; 4) uwierzytelnione kserokopie faktur, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu podatku, jeżeli oryginały tych faktur zostały dołączone do wniosku o zwrot podatku akcyzowego; 5) kopie faktur obciążających siły zbrojne za udostępnione paliwa. § 5. 1. Po rozpatrzeniu wniosku o zwrot podatku, każda faktura, z której wynikają kwoty do zwrotu podatku, podlega ostemplowaniu pieczęcią urzędu skarbowego oraz przedziurkowaniu, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 2. Zwrot podatku jest dokonywany przez urząd skarbowy w złotych polskich na rachunek bankowy wskazany we wniosku w terminie 90 dni od dnia otrzymania wniosku o zwrot podatku wraz z dokumentami, o których mowa w § 4 ust. 4. 3. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących sporządzonego wniosku, naczelnik urzędu skarbowego przekazuje go wraz z dokumentami wymienionymi w § 4 ust. 4 - do zaopiniowania - organowi sprawującemu, na podstawie odrębnych przepisów, nadzór nad organem wojskowym, a w przypadku Ministra Obrony Narodowej temu organowi. 4. Opinia jest składana do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku przez organ, o którym mowa w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. W przypadku, o którym mowa w § 6, wniosek jest opiniowany przez Ministra Obrony Narodowej. 6. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 5, zwrot podatku może nastąpić w terminie późniejszym niż określony w ust. 2 według kwot faktycznie uznanych, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii organu, o którym mowa w ust. 3. 7. Po dokonaniu zwrotu podatku urząd skarbowy zwraca ostemplowane oraz przedziurkowane faktury wnioskodawcy. § 6. 1. Zwrot podatku przysługuje również dowództwom sojuszniczym nabywającym towary i usługi na terytorium kraju w związku z pobytem sił zbrojnych, kiedy siły takie biorą udział we wspólnych działaniach obronnych. 2. Przepisy § 3 ust. 3 oraz § 4 i 5 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. W przypadku gdy zwrot podatku jest dokonywany na rachunek w kraju innym niż Rzeczpospolita Polska, urząd skarbowy, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego, nie ponosi kosztów związanych z dokonaniem tego zwrotu. 4. Zwrot podatku, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeśli dotyczy on towarów i usług, objętych zwrotem podatku na podstawie § 3-5. § 7. Zwrot podatku, o którym mowa w § 3-6, nie dotyczy kwot podatku, które zostały zwrócone na podstawie odrębnych przepisów. Rozdział 3 Przypadki i tryb zwrotu podatku Kwaterze Głównej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego i członkom personelu Kwatery § 8. 1. Zwrot podatku, z zastrzeżeniem ust. 2, przysługuje: 1) Kwaterze - z tytułu nabycia na terytorium kraju towarów przeznaczonych na potrzeby własne Kwatery w celu utworzenia, budowy i działalności Kwatery oraz towarów przeznaczonych na zaopatrzenie barów, mes i kantyn, prowadzonych na terenie Kwatery i tam sprzedawanych; 2) personelowi zagranicznemu Kwatery lub członkom jego rodzin - z tytułu nabycia towarów i usług na terytorium kraju, w ilościach niewskazujących na przeznaczenie handlowe, z zachowaniem następujących norm ilościowych: a) samochód osobowy - jedna sztuka na trzy lata, b) pozostałe pojazdy - w miarę uzasadnionych potrzeb. 2. W przypadku nabycia samochodów osobowych lub innych pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zwrot podatków przysługuje wyłącznie personelowi zagranicznemu Kwatery w odniesieniu do jednej sztuki samochodu osobowego lub innego pojazdu nie częściej niż raz na trzy lata. § 9. Zwrot podatku zawartego w cenach towarów nabytych przez Kwaterę oraz przez personel zagraniczny Kwatery i członków jego rodzin obejmuje kwotę podatku określoną w fakturze. § 10. 1. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia podatku podlegającego zwrotowi Kwaterze oraz personelowi zagranicznemu Kwatery i członkom jego rodzin jest faktura wystawiona przy zakupie towarów, potwierdzająca ich nabycie przez Kwaterę lub personel zagraniczny Kwatery jak również członków ich rodzin. 2. Faktura wystawiana jest w trzech egzemplarzach. 3. Oryginał faktury wraz z jedną kopią otrzymuje nabywca. § 11. 1. Wniosek w sprawie zwrotu podatku przekazywany jest przez Kwaterę Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie. 2. Wniosek w sprawie zwrotu podatku powinien określać: 1) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się Korpus oraz personel zagraniczny Kwatery i członkowie jego rodzin, z wyszczególnieniem kwoty podatku związanego z nabyciem towarów lub usług na cele Kwatery oraz cele prywatne personelu zagranicznego i członków jego rodzin; 2) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot podatku. 3. Do wniosku dołącza się następujące dokumenty: 1) wykaz towarów i usług nabytych przez Kwaterę, z wyszczególnieniem towarów lub usług przeznaczonych na zaopatrzenie barów, mes i kantyn, prowadzonych na terenie Kwatery; 2) listę personelu zagranicznego Kwatery i członków jego rodzin, którym przysługuje zwrot podatku z tytułu nabycia towarów lub usług na cele prywatne, wraz z wykazem poszczególnych towarów lub usług oraz kwot podatku przypadających do zwrotu; 3) oryginały faktur, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu podatku, z zastrzeżeniem pkt 4; 4) uwierzytelnione kserokopie faktur, jeżeli oryginały tych faktur zostały dołączone do wniosku o zwrot podatku akcyzowego. 4. Wnioski składane są za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, za który składany jest wniosek. § 12. 1. Zwrotu podatku dokonuje Drugi Urząd Skarbowy w Szczecinie w złotych polskich na rachunek bankowy wskazany we wniosku, o którym mowa w § 11, w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania. 2. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących sporządzonego wniosku, wniosek wraz z załączonymi kwestionowanymi dokumentami przekazywany jest Ministrowi Obrony Narodowej do zaopiniowania. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zwrot podatku może nastąpić w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 według kwot faktycznie uznanych, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii organu, o którym mowa w ust. 2. Od kwot zwróconych w terminie późniejszym nie przysługują odsetki za zwłokę. § 13. 1. W przypadku gdy towar zostaje zwrócony, a nabywca żąda zwrotu zapłaconej ceny, sprzedawca zwraca należność pod warunkiem otrzymania od nabywcy kopii faktury; o dokonanym zwrocie sprzedawca informuje Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie, przekazując równocześnie otrzymaną od nabywcy kopię faktury. 2. Jeżeli zwrot należności, o której mowa w ust. 1, nastąpił po dokonaniu, zgodnie z § 12, zwrotu podatku wynikającego z tej faktury, kwotę zwrotu podatku za następny okres pomniejsza się o tę kwotę. Rozdział 4 Przepis końcowy § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 89, poz. 851) Na podstawie art. 89 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa przypadki, warunki i tryb dokonywania zwrotu podatku od towarów i usług, naliczonego przy nabyciu towarów i usług, podmiotom nieposiadającym siedziby, miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, niezarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług na terytorium kraju. § 2. 1. Zwrot podatku od towarów i usług, naliczonego przy nabyciu towarów i usług, zwany dalej "zwrotem podatku", przysługuje osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, która nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, zwanej dalej "podmiotem uprawnionym", który: 1) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", lub podatnikiem podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności; 2) nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju; 3) nie wykonuje na terytorium kraju sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy, z wyjątkiem: a) usług transportowych i usług pomocniczych związanych bezpośrednio z importem towarów, w przypadku gdy wartość tych usług została włączona do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 15 ustawy, b) usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym, c) usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących rejsy w transporcie międzynarodowym, d) usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, związanych z transportem międzynarodowym, polegających na obsłudze lądowych i morskich środków transportu, e) usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych, f) usług związanych z obsługą statków, wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 należących do armatorów morskich, z wyłączeniem usług świadczonych na cele osobiste załogi, g) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 oraz ich części składowych, h) usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji środków transportu lotniczego oraz ich wyposażenia i sprzętu zainstalowanego na nich, używanych do transportu międzynarodowego, i) usług, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek od towarów i usług są podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, j) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikiem jest ich nabywca. 2. Zwrot podatku przysługuje również podmiotom zagranicznym świadczącym na terytorium kraju osobom niepodlegającym opodatkowaniu usługi elektroniczne, które zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy złożyły w państwie członkowskim zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania ze specjalnych procedur rozliczania podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej wobec tych usług. 3. Zwrot podatku podmiotom zagranicznym, o których mowa w ust. 2, stosuje się do nabywanych towarów i usług, które są związane wyłącznie ze świadczeniem usług elektronicznych przez te podmioty. § 3. 1. Zwrot podatku przysługuje podmiotom uprawnionym, gdy zgodnie z przepisami ustawy oraz aktami wykonawczymi do ustawy zwrot lub prawo do pomniejszenia podatku należnego przysługuje podatnikom, o których mowa w art. 15 ustawy. 2. Zwrot podatku w odniesieniu do podmiotów z terytorium państw trzecich przysługuje na zasadzie wzajemności. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do podatników, o których mowa w § 2 ust. 2. § 4. 1. Podmiot uprawniony może wystąpić o zwrot podatku w odniesieniu do nabycia towarów i usług lub do importu towarów, dokonanych przez okres nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż rok podatkowy. 2. Kwota wnioskowanego zwrotu podatku nie może być niższa niż kwota stanowiąca równowartość w złotych: 1) 200 euro - w przypadku gdy wniosek dotyczy okresu krótszego niż rok podatkowy, ale nie krótszego niż 3 miesiące; 2) 25 euro - w przypadku gdy wniosek dotyczy całego roku podatkowego lub okresu krótszego niż ostatnie 3 miesiące tego roku. 3. Przeliczenia kwot, o których mowa w ust. 2, wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązujący w ostatnim dniu okresu, za jaki składany jest wniosek. § 5. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podmiotu uprawnionego, zwany dalej "wnioskiem". 2. Wniosek składa się do naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej "naczelnikiem urzędu skarbowego", nie później niż do dnia 30 czerwca roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy. 3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Do wniosku dołącza się: 1) oryginały faktur oraz dokumentów celnych, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu podatku; 2) oryginał zaświadczenia, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, wskazującego, że podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności; 3) dokument potwierdzający identyfikację na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, jeżeli zwrot podatku dotyczy przypadku, o którym mowa w § 2 ust. 3, i podmiot zagraniczny jest zidentyfikowany dla świadczenia usług elektronicznych poza terytorium kraju. 5. Jeżeli zwrot podatku dotyczy wyłącznie przypadku, o którym mowa w § 2 ust. 3, przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się. 6. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, wydaje organ podatkowy w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności podmiotu uprawnionego. 7. Jeżeli podmiot uprawniony składa wniosek częściej niż jeden raz w roku podatkowym, zaświadczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, nie dołącza się do każdego wniosku, pod warunkiem że nie upłynął rok od dnia jego wystawienia oraz nie nastąpiły żadne zmiany w zakresie objętym zaświadczeniem. § 6. 1. Po rozpatrzeniu wniosku o zwrot podatku, każda faktura lub dokument celny, z których wynikają kwoty do zwrotu podatku, podlegają ostemplowaniu pieczęcią Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwanego dalej "urzędem skarbowym", oraz przedziurkowaniu, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 2. Naczelnik urzędu skarbowego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu podatku i urząd skarbowy dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w § 5 ust. 4. 3. Jeśli zasadność zwrotu podatku wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 2, do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. 4. Po dokonaniu zwrotu podatku urząd skarbowy zwraca ostemplowane oraz przedziurkowane faktury i dokumenty celne podmiotowi uprawnionemu. § 7. Zwrot podatku jest dokonywany w złotych polskich na rachunek bankowy podmiotu uprawnionego w kraju lub w kraju jego siedziby albo miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności. W przypadku gdy zwrot podatku jest dokonywany na rachunek, w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności podmiotu uprawnionego, urząd skarbowy nie ponosi kosztów związanych z dokonaniem tego zwrotu. § 8. 1. Kwoty zwrotu podatku uzyskane nienależnie przez podmiot uprawniony podlegają zwrotowi do urzędu skarbowego wraz z należnymi odsetkami. 2. W przypadku niedokonania zwrotu podatku uzyskanego nienależnie wraz z należnymi odsetkami, podmiotowi uprawnionemu nie przysługuje kolejny zwrot. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 851) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 89, poz. 852) Na podstawie art. 99 ust. 14 oraz art. 114 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory: 1) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, i deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia, oraz objaśnienia do tych deklaracji stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-8), o której mowa w art. 99 ust. 8 ustawy, wraz z objaśnieniami - stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; 3) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług od importu usług lub dostawy dla której podatnikiem jest nabywca (VAT-9), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy, wraz z objaśnieniami - stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia; 4) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu nowych środków transportu (VAT-10), o której mowa w art. 99 ust. 10 ustawy, wraz z objaśnieniami - stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia; 5) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu (VAT-11), o której mowa w art. 99 ust. 11 ustawy, wraz z objaśnieniami - stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia; 6) skróconej deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług w zakresie usług taksówek osobowych, opodatkowanych w formie ryczałtu (VAT-12), o której mowa w art. 114 ust. 3 ustawy, wraz z objaśnieniami - stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 2. Wzory deklaracji dla podatku od towarów i usług, określone w: 1) w załącznikach nr 1, 4 i 8 do niniejszego rozporządzenia stosuje się począwszy od rozliczenia za maj 2004 r.; 2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia stosuje się począwszy od rozliczenia za II kwartał 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 852) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 OBJAŚNIENIA do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K) Objaśnienia dotyczą wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 89, poz. 852). Podstawowym aktem prawnym regulującym opodatkowanie podatkiem od towarów i usług jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) - zwana dalej "ustawą"; Ilekroć w objaśnieniach jest mowa o okresie rozliczeniowym, należy przez to rozumieć: - w przypadku deklaracji VAT-7 - miesiąc, - w przypadku deklaracji VAT-7K - kwartał. Deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 składają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. Deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7K składają podatnicy rozliczający podatek za okresy kwartalne, zgodnie z art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy. OBJAŚNIENIA OGÓLNE 1. Deklarację składa się w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym okresie rozliczeniowym. 2. Poszczególne pozycje deklaracji wypełnia się w pełnych złotych, pomijając grosze. 3. Wszystkie wielkości ujemne poprzedza się znakiem minus (-). 4. Niewypełnienie którejś z pozycji od 20 do 55 jest równoznaczne z wpisaniem zera (0). OBJAŚNIENIA SZCZEGÓŁOWE Część A. MIEJSCE SKŁADANIA DEKLARACJI W poz. 6 wpisuje się urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności; jeżeli czynności te wykonywane są na terenie objętym zakresem działania różnych urzędów skarbowych - urząd skarbowy właściwy ze względu na adres siedziby podatnika, jeżeli podatnik jest osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, lub urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania, jeżeli podatnik jest osobą fizyczną; w przypadku gdy podatnik nie posiada stałego miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium kraju, wpisuje się Drugi Urząd Skarbowy Warszawa Śródmieście. Część C. ROZLICZENIE TRANSAKCJI PODLEGAJĄCYCH OPODATKOWANIU ORAZ PODATKU NALEŻNEGO 1. W tej części wykazuje się wszystkie czynności, podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z art. 29 ust. 4 ustawy, oraz innych korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. 2. W poz. 20 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług, na terytorium kraju, zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy. 3. W poz. 28 wykazuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy, jeżeli podatnik zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT-UE zgodnie z art. 97 ustawy. 4. W poz. 30 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, obliczoną zgodnie z art. 31 ustawy. Suma kwot wykazanych w okresie jednego kwartału będzie porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej. W pozycji tej należy również wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 138 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy (dane te wykazuje ostatni w kolejności podatnik rozliczający się w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej wg procedury uproszczonej). Również w tej pozycji uwzględnia się wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 136 ustawy (dane dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które zostało uznane za opodatkowane na terytorium kraju na podstawie zastosowania w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej procedury uproszczonej, podaje drugi w kolejności podatnik rozliczający się w tej transakcji wg procedury uproszczonej). 5. W poz. 31 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, obliczoną wg obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy. 6. Poz. 34 i 35 wypełnia nabywca towarów, jeżeli dokonującym dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z wyłączeniem dostaw dokonywanych w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 - 138 ustawy. W pozycjach tych nie uwzględnia się dostaw, od których podatek od towarów i usług rozliczył dostawca. 7. W poz. 37 wykazuje się podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, wpłacony w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, wykazany w poz. 31, jeżeli wpłata ta została dokonana przed dniem złożenia deklaracji, w której nabycie to zostało wykazane. Część D. ROZLICZENIE PODATKU NALICZONEGO W tej części wykazuje się wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt), w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86 - 93 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja. Część E. OBLICZENIE WYSOKOŚCI ZOBOWIĄZANIA PODATKOWEGO LUB KWOTY ZWROTU 1. Odliczeń z tytułu zakupu kas rejestrujących dokonuje się w poz. 48 lub 51 w następujący sposób: - w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku należnego nad naliczonym - w poz. 48 wpisuje się kwotę wydatkowaną na zakup kas rejestrujących, w części przysługującej do odliczenia w danym okresie rozliczeniowym, do wysokości tej nadwyżki; - w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest większa lub równa kwocie podatku należnego w danym okresie rozliczeniowym - w poz. 51 wpisuje się kwotę przysługującego w tym okresie podatnikowi zwrotu z tytułu nabycia kas rejestrujących. 2. W poz. 49 wykazuje się kwotę podatku objętą zaniechaniem poboru na podstawie art. 22 ustawy - Ordynacja podatkowa do wysokości nadwyżki podatku należnego nad naliczonym pomniejszonej o kwotę z poz. 48. Część F. INFORMACJE DODATKOWE W poz. 56 podatnik zaznacza odpowiednie kwadraty, jeżeli w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, wykonywał czynności, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, art. 119, art. 120 ust. 4, art. 122 lub art. 136 ustawy, a w szczególności zaznacza: - kwadrat 1 - jeżeli importował lub nabywał towary i usługi związane z czynnościami wykonywanymi przez niego poza granicami kraju i posiada dokumenty, z których ten związek wynika; - kwadrat 2 - jeżeli świadczył usługi turystyki, przy świadczeniu których nabywał towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; - kwadrat 3 - jeżeli dokonywał dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez niego lub importowanych w celu odprzedaży, w stosunku do których zastosowano szczególną procedurę, polegającą na opodatkowaniu marży; - kwadrat 4 - jeżeli dokonywał czynności, polegających na dostawie lub wewnątrzwspólnotowym nabyciu złota inwestycyjnego, zwolnionych od podatku zgodnie z art. 122 ust. 1 ustawy, lub będąc agentem działającym w imieniu i na rzecz innych osób, pośredniczył w dostawie takiego złota dla swojego zleceniodawcy, zgodnie z art. 122 ust. 2 ustawy; - kwadrat 5 - jeżeli, będąc drugim w kolejności podatnikiem, dokonał transakcji trójstronnej przy zastosowaniu procedury uproszczonej. Część G. INFORMACJE O ZAŁĄCZNIKACH W poz. 59 należy zaznaczyć kwadrat nr 1 "tak", jeżeli podatnik składa wniosek o zwrot podatku lub różnicy podatku, w przypadkach gdy: 1) dokonywał dostawy towarów lub świadczył usługi poza terytorium kraju i nie dokonywał sprzedaży opodatkowanej; 2) występuje o zwrot w formie zaliczki; 3) posiada koncesje na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin lub wydobywanie kopalin ze złóż; 4) dokonywał nabycia (importu) towarów lub usług finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej; 5) w innych przypadkach niż wymienione w pkt 1 - 4, jeżeli wniosek o zwrot składany jest zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, wraz z deklaracją podatkową, a kwota wnioskowanego zwrotu stanowi kwotę podatku naliczonego lub kwotę różnicy podatku, wynikającą z tej deklaracji; w przeciwnym wypadku należy zaznaczyć kwadrat nr 2 "nie". W poz. 60 należy zaznaczyć kwadrat nr 1 "tak", jeżeli podatnik składa wniosek o przyspieszenie terminu zwrotu podatku. Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów (Dz. U. Nr 89, poz. 853) Na podstawie art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory: 1) informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) korekty informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 853) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu przekazywania dokumentacji dotyczącej nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych oraz świadczeń rodzinnych (Dz. U. Nr 89, poz. 854) Na podstawie art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 35, poz. 305 i Nr 64, poz. 593) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przekazywania dokumentacji dotyczącej nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych oraz świadczeń rodzinnych, przez: 1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej "Zakładem"; 2) Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, zwaną dalej "Kasą"; 3) inne organy emerytalne lub rentowe oraz inne podmioty wydające decyzje w sprawie świadczeń rodzinnych, zwane dalej "inną jednostką". § 2. Zakład, Kasa oraz inna jednostka realizujące zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze, które przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, zwanej dalej "ustawą", wszczęły postępowanie lub wydały decyzję w sprawach o nienależnie pobrane zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze, wobec: 1) osób bezrobotnych oraz pobierających zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne, 2) osób, którym do dnia wejścia w życie ustawy zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne przyznawały i wypłacały ośrodki pomocy społecznej, 3) osób pobierających przed dniem wejścia w życie ustawy zasiłek wychowawczy, 4) osób pobierających przed dniem wejścia w życie ustawy zasiłek stały lub gwarantowany zasiłek okresowy, 5) osób zatrudnionych lub wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej u pracodawcy zatrudniającego w dniu 31 marca 2004 r. nie więcej niż 4 pracowników, 6) osób, którym są wypłacane za okres po ustaniu zatrudnienia zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, 7) osób sprawujących mandat posła i senatora, 8) osób, którym po dniu wejścia w życie ustawy ustalone zostało prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej, renty socjalnej, uposażenia w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego, 9) osób, o których mowa w art. 50 ust. 4 ustawy, przekazują dokumentację dotyczącą tych spraw wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby do dnia 30 czerwca 2004 r. § 3. 1. Zakład, Kasa oraz inna jednostka, które przed dniem 1 września 2005 r. wszczęły postępowanie lub wydały decyzje w sprawach o nienależnie pobrane zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze, przekazują dokumentację dotyczącą tych spraw wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby do dnia 30 września 2005 r. 2. W przypadku gdy Zakład wszczął postępowanie lub wydał decyzje w sprawach o nienależnie pobrane zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze wobec osób zatrudnionych u pracodawcy zatrudniającego co najmniej 20 pracowników, Zakład przekazuje dokumentację dotyczącą tych spraw wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby do dnia 30 września 2006 r. § 4. 1. Zakład, Kasa oraz inna jednostka, które przed dniem 1 września 2005 r. wszczęły postępowanie lub wydały decyzje w sprawach o nienależnie pobrane świadczenia rodzinne, przekazują dokumentację dotyczącą tych spraw wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby do dnia 30 września 2005 r. 2. W przypadku gdy Zakład wszczął postępowanie lub wydał decyzje w sprawach o nienależnie pobrane świadczenia rodzinne wobec osób zatrudnionych u pracodawcy zatrudniającego co najmniej 20 pracowników, Zakład przekazuje dokumentację dotyczącą tych spraw wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby do dnia 30 września 2006 r. 3. W przypadku gdy nastąpiła zmiana podmiotu realizującego świadczenia rodzinne, Zakład, Kasa oraz inna jednostka, które wszczęły postępowanie lub wydały decyzje w sprawach o nienależnie pobrane świadczenia rodzinne, dokumentację dotyczącą tych spraw przekazują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby, do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano wypłaty świadczeń rodzinnych. § 5. 1. Przekazywanie dokumentacji w sprawach o nienależnie pobrane zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze oraz świadczenia rodzinne następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. 2. Protokół zdawczo-odbiorczy zawiera w szczególności: 1) wskazanie jednostki przekazującej dokumentację; 2) wskazanie wójta, burmistrza lub prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby; 3) numer w ewidencji spraw oraz numer decyzji o nienależnie pobrane zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze albo świadczenia rodzinne; 4) listę osób, które nienależnie pobrały zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze oraz świadczenia rodzinne, w tym: imię i nazwisko, miejsce zamieszkania, numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego albo paszportu; 5) podpisy i pieczęcie przekazującego dokumentację i przyjmującego tę dokumentację. § 6. 1. W przypadku gdy nastąpiło przekazanie dokumentacji dotyczącej nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych albo świadczeń rodzinnych, Zakład, Kasa oraz inna jednostka wskazują osobie, której dokumentacja dotyczy, wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, do którego dokumentacja została przekazana. 2. W przypadku gdy osoba, wobec której wszczęte zostało postępowanie lub wydana została decyzja w sprawach o nienależnie pobrane świadczenia rodzinne, zmieniła miejsce zamieszkania, wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazuje dokumentację w sprawach nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby. § 7. W przypadku gdy Zakład, Kasa oraz inna jednostka realizujące zasiłki rodzinne, pielęgnacyjne i wychowawcze lub świadczenia rodzinne stwierdzą po upływie terminów przekazania dokumentacji, o których mowa w rozporządzeniu, wystąpienie nieprawidłowości we wcześniej przyznanych zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych lub świadczeniach rodzinnych, przekazują dokumentację dotyczącą tych spraw niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie o nienależnie pobrane świadczenie. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami 2) (Dz. U. Nr 89, poz. 855) Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami oraz ich opis. § 2. Ustala się wzór: 1) krajowego prawa jazdy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) międzynarodowego prawa jazdy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) pozwolenia do kierowania tramwajem, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) karty rowerowej i motorowerowej, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 3. Dokumenty stwierdzające uprawnienia do kierowania pojazdami, wydane zgodnie z wzorami określonymi w rozporządzeniach poprzedzających niniejsze rozporządzenie 4), zachowują ważność na czas w nich określony. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 5) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 855) Załącznik nr 1 I. Wzór krajowego prawa jazdy Ilustracja II. Opis wzoru krajowego prawa jazdy 1.1 Format karty identyfikacyjnej (układ poziomy) o wymiarze 53,98 x 85,60 mm i promieniu zaokrągleń 3,18 mm i grubości 0,76 mm (+80 µm/-300 µm), której inne właściwości fizyczne i chemiczne odpowiadają standardom określonym w normach: 1) PN-ISO/IEC 7810:1997, Karty identyfikacyjne. Charakterystyki fizyczne, 2) PN-EN ISO/IEC 10373:1997, Karty identyfikacyjne. Metody testowania. 1.2 Karta składa się z rdzenia karty i folii laminującej. 1.3 Barwa tła rdzenia prawa jazdy jest utrzymana w tonacji różowej z nadrukami wyrazów "Prawo jazdy" w językach krajów członkowskich, z zastrzeżeniem pkt 2.5. Poza rdzeń wystaje przezroczysty margines folii laminującej. 1.4 Barwa tekstu, symboli i znaków graficznych prawa jazdy jest czarna, z zastrzeżeniem pkt 2.2 i 2.3. 1.5 Prawo jazdy zawiera elementy zabezpieczające dokument przed sfałszowaniem i podrobieniem. 1.6 Prawo jazdy ma dwie strony. 2.1 Na pierwszej stronie umieszcza się: 2.2 W dwóch wierszach - wyrazy o treściach: "RZECZPOSPOLITA POLSKA", "PRAWO JAZDY" barwy niebieskiej rozdzielone elementem zabezpieczającym. 2.3 W lewym górnym rogu - symbol "PL" wpisany w okrąg utworzony przez 12 gwiazdek o barwie żółtej na niebieskim tle w kształcie prostokąta o wymiarze 12,5 x 21 mm. 2.4 Następujące cyfry i dane oznaczające: 1 - nazwisko, 2 - imię (imiona), 3 - datę i miejsce urodzenia, 4a - datę wydania prawa jazdy, 4b - datę ważności prawa jazdy( znak "-" oznacza bezterminową ważność prawa jazdy), 4c - organ wydający, 4d - nr PESEL, 5 - numer prawa jazdy, 7 - podpis posiadacza, 8 - adres, 9 - kategorie, z wyjątkiem tych, których posiadanie jest warunkiem uzyskania następnych lub zakres uprawnień stanowi część lub całość uprawnień innej kategorii. 2.5 Pod symbolem, o którym mowa w pkt 2.3 - fotografię. 2.6 W prawym dolnym rogu elementy zabezpieczające w postaci znaku graficznego i umieszczonej nad nim pomniejszonej fotografii posiadacza wykonanej specjalną techniką. 3.1 Na drugiej stronie umieszcza się: 3.2 W lewym górnym rogu - ramkę ograniczającą obszar o wymiarze 7 x 18 mm, oznaczoną liczbą 13; odstęp pomiędzy krótszym bokiem ramki a krótszym bokiem tabeli, o której mowa w pkt 3.5, wynosi 7,5 mm. W przestrzeni między ramką a tabelą znajduje się element zabezpieczający. 3.3 Poniżej ramki, o której mowa w pkt 3.2, umieszcza się kod kreskowy zawierający cechy identyfikujące dokument oraz poniżej numer druku składający się z jednej litery alfabetu łacińskiego i siedmiu cyfr arabskich. 3.4 W lewym dolnym rogu - objaśnienie dotyczące rodzaju wypełnianych danych: 1 - nazwisko, 2 - imię (imiona), 3 - data i miejsce urodzenia, 4a - data wydania prawa jazdy, 4b - data ważności prawa jazdy, 4c - organ wydający, 4d - nr PESEL, 5 - numer prawa jazdy, 7 - podpis posiadacza 8 - adres, 9 - kategorie, 10 - data wydania uprawnienia, 11 - data ważności uprawnienia, 12 - ograniczenia. 3.5 Tabelę o wymiarze 44 x 49,5 mm zawierającą 16 wierszy podzielonych, z wyjątkiem ostatniego, na cztery kolumny oznaczone cyframi: 9 - kategorie, 10 - data decyzji o wydaniu uprawnienia określonej kategorii po raz pierwszy, 11 - data ważności uprawnienia (znak "-" oznacza bezterminową ważność uprawnienia), 12 - ograniczenia. Wiersze tabeli mają wymiar 2,75 x 49,5 mm, a cztery rubryki - wymiary odpowiednio: 2,75 x 15,5 mm, 2,75 x 10 mm, 2,75 x 10 i 2,75 x 14 mm. W polach kolumny oznaczonej cyfrą 9 umieszcza się literowe oznaczenia kategorii prawa jazdy oraz, z wyjątkiem kategorii T, ustalone dla nich symbole graficzne. W polach kolumny oznaczonej liczbą 12 umieszcza się liczbowe oznaczenia kodów i subkodów, które określają następujące ograniczenia w korzystaniu z uprawnień lub informacje dodatkowe: 1) 01 - wymagana korekta i/lub ochrona wzroku: 01.01 - okulary, 01.02 - soczewka (i) kontaktowa (e), 01.03 - szkła ochronne, 01.04 - szkło matowe, 01.05 - przepaska na oko, 01.06 - okulary lub szkła kontaktowe, 2) 02 - wymagana korekta słuchu: 02.01 - aparat słuchowy jednouszny, 02.02 - aparat słuchowy obuuszny, 3) 03 - wymagane protezy/szyny ortopedyczne kończyn: 03.01 - proteza/szyna ortopedyczna kończyny górnej, 03.02 - proteza/szyna ortopedyczna kończyny dolnej, 4) 05 - wymagane ograniczone korzystanie z pojazdu (obowiązkowe stosowanie subkodów): 05.01 - jazda tylko przy świetle dziennym, 05.02 - jazda tylko w obrębie miasta/regionu, 05.03 - jazda bez pasażerów, 05.04 - jazda z prędkością nie większą niż ........... km/h, 05.05 - jazda tylko w towarzystwie osoby posiadającej prawo jazdy, 05.06 - bez prawa ciągnięcia przyczepy, 05.07 - bez prawa jazdy po autostradach, 05.08 - zakaz spożywania alkoholu, 5) 10 - wymagane modyfikacje w układzie zmiany biegów: 10.01 - ręczna zmiana biegów, 10.02 - automatyczna zmiana biegów, 10.03 - zmiana biegów sterowana elektronicznie, 10.04 - regulowana dźwignia zmiany biegów, 10.05 - bez przekładni dodatkowej, 6) 15 - wymagana modyfikacja sprzęgła: 15.01 - regulowany pedał sprzęgła, 15.02 - sprzęgło sterowane ręcznie, 15.03 - sprzęgło automatyczne, 15.04 - składany lub odkręcany pedał sprzęgła za przegrodą, 7) 20 - wymagane modyfikacje w układzie hamulcowym: 20.01 - regulowany pedał hamulca, 20.02 - powiększony pedał hamulca, 20.03 - pedał hamulca dostosowany do obsługi lewą stopą, 20.04 - pedał hamulca pod całą stopę, 20.05 - wychylny pedał hamulca, 20.06 - ręcznie sterowany hamulec roboczy, 20.07 - maksymalne użycie wzmocnionego hamulca roboczego, 20.08 - maksymalne użycie hamulca awaryjnego zintegrowanego z hamulcem roboczym, 20.09 - regulowane sterowanie hamulca postojowego, 20.10 - elektrycznie sterowany hamulec postojowy, 20.11 - nożny hamulec postojowy, 20.12 - składany lub odkręcany pedał hamulca za przegrodą, 20.13 - hamulec obsługiwany kolanem, 20.14 - elektrycznie sterowany hamulec roboczy, 8) 25 - wymagane modyfikacje w układzie przyspieszenia: 25.01 - regulowany pedał przyspieszenia, 25.02 - pedał przyspieszenia pod całą stopę, 25.03 - wychylny pedał przyspieszenia, 25.04 - przyspieszenie sterowane ręcznie, 25.05 - przyspieszenie sterowane kolanem, 25.06 - serwoprzyspieszacz (elektroniczny, pneumatyczny itp.), 25.07 - pedał przyspieszenia po lewej stronie pedału hamulca, 25.08 - pedał przyspieszenia po lewej stronie, 25.09 - składany lub odkręcany pedał przyspieszenia za przegrodą, 9) 30 - wymagane wspólne modyfikacje układów hamowania i przyspieszenia: 30.01 - pedały równoległe, 30.02 - pedały na tym samym lub prawie na tym samym poziomie, 30.03 - przesuwne pedały hamowania i przyspieszenia, 30.04 - pedały hamowania i przyspieszenia z przesuwem i szyną, 30.05 - składane lub odkręcane pedały hamowania i przyspieszenia, 30.06 - wypiętrzona podłoga, 30.07 - przegroda z boku pedału hamowania, 30.08 - przegroda na protezę z boku pedału hamulca, 30.09 - przegroda pod pedałami hamowania i przyspieszenia, 30.10 - podparcie pięty/nogi, 30.11 - elektryczne sterowanie hamowania i przyspieszenia, 10) 35 - wymagane modyfikacje urządzeń sterowania (przełączniki świateł, wycieraczki szyby przedniej, spryskiwacz, sygnał dźwiękowy, kierunkowskazy): 35.01 - urządzenia sterowania obsługiwane bez negatywnego wpływu na kierowanie i obsługę, 35.02 - urządzenia sterowania obsługiwane bez puszczenia kierownicy i akcesoriów (gałek, dźwigni itp.), 35.03 - urządzenia sterowania obsługiwane bez puszczenia kierownicy i akcesoriów lewą ręką, 35.04 - urządzenia sterowania obsługiwane bez puszczenia kierownicy i akcesoriów prawą ręką, 35.05 - urządzenia sterowania obsługiwane bez puszczenia kierownicy i akcesoriów ze wspólnymi mechanizmami hamowania i przyspieszenia, 11) 40 - wymagane modyfikacje w układzie kierowniczym: 40.01 - zwykły układ kierowania ze wspomaganiem, 40.02 - układ kierowniczy z aktywnym wspomaganiem, 40.03 - układ kierowniczy z systemem rezerwowym (sprzężeniem zwrotnym), 40.04 - wydłużona kolumna kierownicy, 40.05 - zmodyfikowana kierownica (grubszy lub cieńszy przekrój koła kierownicy, kierownica o mniejszej średnicy itp.), 40.06 - wychylne koło kierownicy, 40.07 - pionowe koło kierownicy, 40.08 - poziome koło kierownicy, 40.09 - kierowanie nożne, 40.10 - alternatywny system kierownicy (drążek itp.), 40.11 - gałka na kierownicy, 40.12 - szyna ortopedyczna ręki na kole kierownicy, 40.13 - ze stawem szynowym, 12) 42 - wymagane modyfikacje lusterka (lusterek): 42.01 - zewnętrzne lusterko prawe lub lewe, 42.02 - zewnętrzne lusterko na wysięgniku, 42.03 - dodatkowe zewnętrzne lusterko pozwalające na obserwację ruchu, 42.04 - panoramiczne wewnętrzne lusterko, 42.05 - lusterko do obserwacji martwych pól, 42.06 - elektrycznie sterowane zewnętrzne lusterko (lusterka), 13) 43 - wymagane modyfikacje fotela kierowcy: 43.01 - fotel kierowcy na dobrej wysokości obserwacyjnej i w normalnej odległości od kierownicy i pedałów, 43.02 - fotel kierowcy dostosowany do kształtu ciała, 43.03 - fotel kierowcy z oparciem bocznym stabilizującym pozycję, 43.04 - fotel kierowcy z podłokietnikiem, 43.05 - wydłużone szyny prowadzące fotela kierowcy, 43.06 - regulacja pasa bezpieczeństwa, 43.07 - pas bezpieczeństwa szelkowy, 14) 44 - wymagane modyfikacje motocykli (obowiązkowe stosowanie subkodów): 44.01 - hamulec z pojedynczym sterowaniem, 44.02 - zmodyfikowany hamulec ręczny, 44.03 - zmodyfikowany hamulec nożny, 44.04 - zmodyfikowana rączka przyspieszenia, 44.05 - ręczna zmiana biegów i ręczne sprzęgło, 44.06 - zmodyfikowane lusterko (lusterka) wsteczne, 44.07 - zmodyfikowane wskaźniki kontrolne (kierunkowskazy, lampy hamulca itp.), 44.08 - wysokość siedzenia pozwalająca kierowcy na oparcie dwóch stóp na ziemi jednocześnie w pozycji siedzącej, 15) 45 - wyłącznie motocykle z koszem, 16) 50 - dla określonego pojazdu/nadwozia (numer identyfikacyjny pojazdu, VIN), 17 51 - dla określonego pojazdu/tablicy rejestracyjnej (numer rejestracyjny pojazdu, VRN), 18) 70 - wymiana prawa jazdy numer ..... wydanego przez ....... (wyróżnik UE/ONZ w przypadku państwa trzeciego; np.:70.0123456789.NL), 19) 71 - wtórnik prawa jazdy numer ...... (wyróżnik UE/ONZ w przypadku państwa trzeciego; np.:71.987654321.HR), 20) 72 - wyłącznie dla pojazdów kategorii A z maksymalną pojemnością skokową cylindra 125 cm3 oraz maksymalna mocą 11 KW (A1), 21) 73 - wyłącznie dla pojazdów kategorii B z silnikiem, typów trójkołowych lub czterokołowych (B1), 22) 74 - wyłącznie dla pojazdów kategorii C, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 7.500 kg (C1), 23) 75 - wyłącznie dla pojazdów kategorii D, z nie więcej niż 16 miejscami siedzącymi, wyłączając siedzenie kierowcy (D1), 24) 76 - wyłącznie dla pojazdów kategorii C, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 7.500 kg (C1), połączonych z przyczepą, której dopuszczalna masa całkowita przekracza 750 kg, o ile dopuszczalna masa całkowita utworzonego w ten sposób zespołu pojazdów nie przekracza 12.000 kg, a dopuszczalna masa całkowita przyczepy nie przekracza masy własnej pojazdu ciągnącego (C1+E), 25) 77 - wyłącznie dla pojazdów kategorii D z nie więcej niż 16 miejscami siedzącymi bez siedzenia kierowcy (D1) połączonych z przyczepą, której dopuszczalna masa całkowita przekracza 750 kg, o ile (a) dopuszczalna masa całkowita utworzonego w ten sposób zespołu pojazdów nie przekracza 12.000 kg, a dopuszczalna masa całkowita przyczepy nie przekracza masy własnej pojazdu ciągnącego oraz (b) przyczepa nie jest wykorzystywana do przewozu pasażerów (D1+E), 26) 78 - wyłącznie pojazdy z automatyczną skrzynią biegów, 27) 101 - wymagane dodatkowe oznakowanie pojazdu, 28) 102 - wymiana uzyskanego przed dniem 1 lipca 1999 r. prawa jazdy kategorii C bez posiadania kategorii B prawa jazdy, 29) 103 - wymiana uzyskanego przed dniem 1 lipca 1999 r. prawa jazdy kategorii D bez posiadania kategorii B prawa jazdy, 30) 104 - wymiana prawa jazdy kategorii M z ograniczeniem do kierowania tylko pojazdami wolnobieżnymi, 31) 105 - wymiana prawa jazdy kategorii trolejbusowej z ograniczeniem do kierowania tylko trolejbusami, 32) 106 - zakaz w zakresie kategorii B prawa jazdy przy posiadaniu kategorii C1, C, D1, lub D prawa jazdy, 33) 107 - wymagane dostosowanie pojazdu do rodzaju schorzenia. W przypadku gdy ograniczenie dotyczy wszystkich posiadanych przez osobę kategorii prawa jazdy, odpowiedni kod umieszcza się wyłącznie w ostatnim wierszu tabeli. Załącznik nr 2 I. Wzór międzynarodowego prawa jazdy Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja II. Opis wzoru międzynarodowego prawa jazdy 1.1 Format A6 (układ pionowy). 1.2 Międzynarodowe prawo jazdy posiada okładkę barwy szarej i osiem stron wewnętrznych barwy białej. 1.3 Tekst, symbole i znaki graficzne umieszczone na kartkach okładki i stronach wewnętrznych są barwy czarnej. 2.1 Na zewnętrznej stronie pierwszej kartki okładki umieszcza się: 2.2 wyrazy w jednym wierszu o treści - "RZECZPOSPOLITA POLSKA", 2.3 symbol "PL" wpisany w elipsę, 2.4 wyrazy o treściach: 1) w dwóch wierszach - "MIĘDZYNARODOWY RUCH SAMOCHODOWY, MIĘDZYNARODOWE PRAWO JAZDY", 2) w jednym wierszu - "Nr" i numer druku, składający się z siedmiu cyfr arabskich, 3) w dwóch wierszach - "Konwencja o ruchu drogowym z dnia 8 listopada 1968 r.", 4) w pięciu wierszach - "Ważne do ..... roku, Wydane przez ......, w ....., dnia ..... r., Nr krajowego prawa jazdy .....", 5) w trzech wierszach - "...... Podpis i pieczęć organu wydającego prawo jazdy", 2.5 symbol "m.p." wpisany w okrąg o średnicy 20 mm, który jest linią przerywaną. 3.1. Na wewnętrznej stronie pierwszej kartki okładki umieszcza się: 3.2 wyrazy o następujących treściach: 1) w pięciu wierszach - "Niniejsze prawo jazdy nie jest ważne w ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest ono ważne na terytoriach wszystkich innych Umawiających się Stron. Kategorie pojazdów, do których prowadzenia ono uprawnia ustalone są na końcu książeczki", 2) w pięciu wierszach - "Niniejsze prawo jazdy nie zwalnia jego posiadacza od obowiązku przestrzegania w każdym z państw, w którym uczestniczy w ruchu, ustaw i przepisów dotyczących osiedlania się lub wykonywania zawodu. W szczególności prawo jazdy traci swą ważność w państwie, w którym jego posiadacz osiedla się na stałe", 3.3 w czterech kolumnach - listę państw, które ratyfikowały postanowienia Konwencji o ruchu drogowym sporządzonych w Genewie dnia 19 września 1949 r. i w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. 4.1 Strony 6 i 7 odpowiadają wzorowi nr 3, określonemu w załączniku nr 7 do Konwencji o ruchu drogowym sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. i drukowane są w języku francuskim. 4.2 Strony od 1 do 5 powtarzają treść oraz układ symboli i znaków graficznych strony 6 kolejno w językach: polskim, angielskim, rosyjskim, niemieckim i hiszpańskim. 4.3 Ostatnia strona jest pusta. Załącznik nr 3 I. Wzór pozwolenia do kierowania tramwajem Ilustracja II. Opis wzoru pozwolenia do kierowania tramwajem 1.1 Format A7 (układ pionowy). 1.2 Pozwolenie do kierowania tramwajem posiada 2 strony o barwie różowej. 1.3 Tekst i znaki graficzne są barwy czarnej. 1.4 Pozwolenie do kierowania tramwajem ma dwie strony. 2.1 Na pierwszej stronie umieszcza się: 2.2 wyrazy o treściach: 1) w dwóch wierszach - "POZWOLENIE DO KIEROWANIA TRAMWAJEM", 2) w sześciu wierszach - "1. Nazwisko ....., 2. Imiona ....., 3. Data ur. ....., 4. Adres zamieszk.: Kod .....-....., Miejsc. ....., ul. ..., Nr budynku ...., Nr lokalu ....", 3) w dwóch wierszach - "...... (podpis posiadacza)", 2.3 ramkę o wymiarze 45 x 35 mm, a w niej wyrazy o treści: "Miejsce na fotografię 45 x 35 mm", 2.4 symbol "m.p." wpisany w okrąg o średnicy 15 mm, który jest linią przerywaną, 2.5 w jednym wierszu - numer druku składający się z jednej litery alfabetu łacińskiego poprzedzonej wyrazem o treści "Seria" i siedmiu cyfr arabskich poprzedzonych wyrazem o treści "Nr", 2.6 wyrazy o treściach: 1) w ośmiu wierszach - "5. Data wydania ..... r., 6. Data ważności ..... r., 7. Organ wydający: Nazwa ....... Kod ..... - ....., Miejsc. ....., 8. Nr pozwolenia ...../.....", 2) W dwóch wierszach - "...... (podpis i pieczęć organu wydającego)". 3.1 Na drugiej stronie umieszcza się: 3.2 wyrazy o treściach: 1) w pięciu wierszach - "9. Zmiana adresu zamieszk.: Kod .....-....., Miejsc. ...., ul. ..., Nr budynku ..., Nr lokalu ...., Data ....... r.", 2) w dwóch wierszach - "..... (podpis i pieczęć organu wydającego)", 3.3 linię ciągłą o długości 68 mm, 3.4 wyrazy o treści w jednym wierszu - "10. Miejsce na adnotacje urzędowe". Załącznik nr 4 I. Wzór karty rowerowej i motorowerowej Ilustracja II. Opis wzoru karty rowerowej i motorowerowej 1.1 Format A7 (układ pionowy). 1.2 Karta rowerowa i motorowerowa posiada dwie strony o barwie różowej. 1.3 Tekst i znaki graficzne są barwy czarnej. 1.4 Karta rowerowa i motorowerowa ma dwie strony. 2.1 Na pierwszej stronie umieszcza się: 2.2 wyrazy o treściach: 1) w jednym wierszu - "KARTA ROWEROWA I MOTOROWEROWA", 2) w sześciu wierszach - "1. Nazwisko ....., 2. Imiona ....., 3. Data ur. ....., 4. Adres zamieszk.: Kod .....-....., Miejsc. ....., ul. ....., Nr budynku ...., Nr lokalu .....", 3) w dwóch wierszach - ".....(podpis posiadacza)", 2.3 ramkę o wymiarze 45 x 35 mm, a w niej wyrazy o treści: "Miejsce na fotografię 45 x 35 mm", 2.4 symbol "m.p." wpisany w okrąg o średnicy 15 mm, który jest linią przerywaną, 2.5 w jednym wierszu - numer druku składający się z jednej litery alfabetu łacińskiego poprzedzonej wyrazem o treści "Seria" i siedmiu cyfr arabskich poprzedzonych wyrazem o treści "Nr", 2.6 wyrazy o treściach: 1) w siedmiu wierszach - "5. Data wydania ....... r.", - "6. Nazwa szkoły: ....., Kod .....-....., Miejsc. ....., Ul. ....., Nr budynku ....., 7. Nr karty ....", 2) w dwóch wierszach - "...... (podpis i pieczęć dyrektora szkoły)". 3.1 Na drugiej stronie umieszcza się: 3.2 wyrazy w jednym wierszu o treści - "8. Rodzaj pojazdów, na które karta jest ważna:", 3.3 tabelę o wymiarze 34 x 70 mm, podzieloną na dwie kolumny i dwa wiersze. Kolumny tabeli dzielą się na: 1) pierwsza - dwa pola o wymiarze 17 x 50 mm każde, w których umieszcza się wyrazy o treści odpowiednio "Rowery" i "Motorowery", 2) druga - dwa pola o wymiarze 17 x 20 mm każde, w których umieszcza się okrąg o średnicy 15 mm, który jest linią przerywaną, a w nim symbol "m.p.", 3.4 wyrazy o treściach: 1) w pięciu wierszach - " 9. Zmiana adresu zamieszk.: Kod .....-....., Miejsc. ....., ul. ....., Nr budynku ....., Nr lokalu ......, Data ........ r.", 2) w dwóch wierszach - "...... (podpis i pieczęć dyrektora szkoły)", 3.5 linię ciągłą o długości 68 mm, 3.6 wyrazy o treści - "10. Miejsce na adnotacje". 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Rozporządzenie wdraża dyrektywę 91/439/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie praw jazdy (Dz. Urz. WE L 237 z 24.08.1991 r., z późn. zm.). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 52, poz. 535. 4) Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. z 1998 r. Nr 18, poz. 86, z 1999 r. Nr 58, poz. 620 oraz z 2000 r. Nr 15, poz. 200), rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 13 czerwca 2001 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 70, poz. 729 i Nr 83, poz. 899) i rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 150, poz. 1679). 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 150, poz. 1679), które na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności oraz sposobu ustalania ich kosztów (Dz. U. Nr 89, poz. 856) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, 2) sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, 3) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, 4) sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego i przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w zawodach regulowanych określonych przez Ministra Infrastruktury w odrębnych przepisach. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, gospodarki morskiej, łączności, transportu albo organ lub samorząd zawodowy odpowiedni dla danego zawodu regulowanego upoważniony do prowadzenia postępowania o uznanie kwalifikacji na podstawie art. 4a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 69, poz. 624); 3) instytucja - jednostkę organizacyjną, w której wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny; 4) opiekun stażu - osobę wyznaczoną przez kierownika instytucji w porozumieniu z organem prowadzącym postępowanie. § 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności jest stwierdzana w formie postanowienia wydanego przez organ prowadzący postępowanie w toku postępowania o uznanie kwalifikacji w zawodzie regulowanym. 2. Postanowienie powinno określać program i czas trwania stażu adaptacyjnego oraz zakres wiedzy i umiejętności objętych testem umiejętności. 3. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 4. 1. Wnioskodawca wskazuje instytucję, w której będzie odbywać staż adaptacyjny w ramach stosunku pracy albo umowy cywilnoprawnej na warunkach określonych między wnioskodawcą a tą instytucją, i powiadamia pisemnie organ prowadzący postępowanie. 2. Wnioskodawca do wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 3, dołącza dokument zawierający zobowiązanie instytucji do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy. 3. W zobowiązaniu instytucja określa w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, który zostanie nawiązany z wnioskodawcą; 2) termin, w jakim zostanie nawiązany stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie zawarty stosunek prawny z wnioskodawcą; 4) informacje o obowiązkach powierzonych wnioskodawcy; 5) informację o wyznaczonym opiekunie stażu adaptacyjnego. 4. Organ prowadzący postępowanie akceptuje wybór instytucji dokonany przez wnioskodawcę. 5. W przypadku niezaakceptowania przez organ prowadzący postępowanie instytucji wskazanej przez wnioskodawcę z powodu niemożności zrealizowania programu stażu adaptacyjnego albo braku możliwości kontynuowania go w danej instytucji, wnioskodawca odbywa go w innej instytucji. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. 6. Wnioskodawca może odbywać staż adaptacyjny bez wynagrodzenia w przypadku odbywania go na podstawie umowy cywilnoprawnej. § 5. 1. Staż adaptacyjny odbywa się zgodnie z programem stażu, o którym mowa w § 3 ust. 2. 2. Program i okres stażu adaptacyjnego dla poszczególnych wnioskodawców ustala się, biorąc pod uwagę: 1) świadectwa i dyplomy oraz inne dokumenty potwierdzające posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) okres praktyki zawodowej i nabyte przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie regulowanym w państwie wnioskodawcy; 3) okres niezbędny do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej; 4) różnice wynikające ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy; 5) niezbędną znajomość prawa polskiego oraz terminologii zawodowej w języku polskim, koniecznej do wykonywania danego zawodu regulowanego. 3. Wnioskodawca, przed rozpoczęciem stażu adaptacyjnego, może wnieść na piśmie do organu prowadzącego postępowanie uwagi do programu w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. 4. Organ prowadzący postępowanie powiadamia pisemnie wnioskodawcę w terminie 7 dni o uwzględnieniu uwag zgłoszonych do programu stażu adaptacyjnego przez wnioskodawcę bądź o przyczynach ich nieuwzględnienia. § 6. 1. Staż adaptacyjny odbywa się, pod nadzorem opiekuna stażu, w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z instytucją. 2. Opiekunem stażu może być osoba posiadającą wykształcenie wyższe i doświadczenie zawodowe w zawodzie, w którym wnioskodawca ubiega się o uznanie kwalifikacji. § 7. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca jest obowiązany do: 1) przestrzegania porządku organizacyjno-prawnego instytucji; 2) przestrzegania realizacji programu stażu; 3) prowadzenia dziennika stażu w formie ustalonej przez organ prowadzący postępowanie. § 8. Organ prowadzący postępowanie sprawuje nadzór nad odbywaniem stażu adaptacyjnego w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę warunków odbywania stażu; 3) kontrolę obecności w czasie stażu; 4) obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w czasie stażu; 5) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. § 9. 1. Zaliczenia stażu dokonuje się na podstawie oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności. 2. W celu dokonania oceny, o której mowa w ust. 1, organ prowadzący postępowanie powołuje zespół składający się co najmniej z 3 osób posiadających wykształcenie wyższe i 5-letnie doświadczenie zawodowe z zakresu objętego stażem adaptacyjnym, zwany dalej "zespołem". 3. Zespół dokonuje oceny na podstawie: 1) dziennika stażu potwierdzającego realizację programu; 2) opinii opiekuna stażu o przebiegu stażu i osiągnięciach wnioskodawcy; 3) opinii kierownika instytucji lub wyznaczonego przez niego pracownika o przygotowaniu wnioskodawcy do wykonywania zawodu regulowanego; 4) rozmowy z wnioskodawcą o stażu adaptacyjnym. 4. Z dokonanej oceny zespół sporządza protokół, w którym przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie wniosek o zaliczenie lub niezaliczenie stażu wraz z uzasadnieniem. 5. Na podstawie opinii zespołu organ prowadzący postępowanie zalicza lub nie zalicza stażu adaptacyjnego. § 10. W przypadku niezaliczenia stażu adaptacyjnego, na wniosek wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie może go przedłużyć nie więcej niż o połowę, z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 11 ust. 2 ustawy. Rozdział 3 Test umiejętności § 11. 1. Test umiejętności przeprowadza organ w następujących formach: 1) test pisemny składający się z nie więcej niż 80 pytań; 2) test ustny - odpowiedź ustna na co najmniej 5 i nie więcej niż 10 pytań wylosowanych przez wnioskodawcę; 3) test praktyczny - wykonanie pracy sprawdzającej wybrane umiejętności z zakresu zawodu regulowanego. 2. O formie testu umiejętności, ilości pytań, zadań oraz kryteriach oceny testu decyduje organ prowadzący postępowanie. 3. Organ prowadzący postępowanie może łączyć test praktyczny z testem pisemnym albo ustnym. § 12. 1. Organ prowadzący postępowanie ustala dla poszczególnych wnioskodawców test umiejętności, biorąc pod uwagę: 1) program kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w państwie wnioskodawcy; 2) zakres wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) znajomość zawodowej terminologii polskiej niezbędnej do wykonywania zawodu; 4) okres praktyki zawodowej i nabyte przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie regulowanym w państwie wnioskodawcy; 5) okres stażu niezbędnego do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej; 6) różnice wynikające ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy, w tym dotyczące niezbędnej znajomości prawa polskiego. 2. Organ prowadzący postępowanie przedstawia wnioskodawcy ustalony w postanowieniu niezbędny zakres wiedzy i umiejętności, jaki zostanie objęty testem umiejętności, do którego wnioskodawca może zgłosić uwagi w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego zakresu. 3. Organ prowadzący postępowanie powiadamia pisemnie wnioskodawcę w terminie 7 dni o uwzględnieniu uwag zgłoszonych przez wnioskodawcę do zakresu wiedzy i umiejętności, jaki zostanie objęty testem umiejętności, bądź o przyczynach ich nieuwzględnienia. § 13. 1. Organ prowadzący postępowanie powołuje komisję egzaminacyjną do przeprowadzenia testu umiejętności, zwaną dalej "komisją", składającą się co najmniej z 3 osób posiadających wykształcenie wyższe, 5-letnie doświadczenie zawodowe oraz doświadczenie w przeprowadzaniu egzaminów kwalifikacyjnych w zakresie uprawnień do wykonywania zawodu regulowanego. 2. Do zadań komisji należy: 1) przygotowanie testu umiejętności; 2) przeprowadzenie testu umiejętności; 3) dokonanie oceny wyników testu umiejętności; 4) sporządzenie protokołu. 3. Miejsce, termin i formę przeprowadzenia testu umiejętności określa organ prowadzący postępowanie, nie później niż 30 dni po złożeniu wniosku o przeprowadzenie testu umiejętności. 4. Wnioskodawca jest powiadamiany o miejscu, terminie i formie testu umiejętności co najmniej 21 dni przed jego przeprowadzeniem. 5. Czas trwania testu umiejętności nie może przekroczyć 360 minut. 6. Test umiejętności jest oceniany w systemie punktowym. 7. Za pozytywny uznaje się wynik testu, w którym wnioskodawca uzyskał co najmniej 80 % ogólnej sumy punktów. § 14. 1. Z przeprowadzonego testu umiejętności komisja sporządza protokół. 2. Protokół zawiera w szczególności informację o składzie komisji, wyniku testu umiejętności oraz podpisy członków komisji. 3. Komisja niezwłocznie przekazuje organowi prowadzącemu postępowanie protokół wraz z dokumentacją. 4. Na podstawie wyniku przeprowadzonego testu umiejętności organ prowadzący postępowanie zalicza albo nie zalicza test umiejętności. § 15. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności. 2. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności z uzasadnionej przyczyny organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie miejsce i termin przeprowadzenia tego testu, jeśli nieobecność została usprawiedliwiona w terminie 7 dni od wyznaczonej wcześniej daty testu. 3. Oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu umiejętności w wyznaczonym terminie dokonuje organ prowadzący postępowanie, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może ponownie do niego przystąpić, jednak nie wcześniej niż po upływie co najmniej 30 dni i nie później niż 90 dni od dnia, w którym przeprowadzono test. Rozdział 4 Sposób ustalania kosztów stażu adaptacyjnego i testu umiejętności i tryb ich ponoszenia § 16. 1. Wnioskodawca przed odbyciem stażu adaptacyjnego wnosi jednorazową opłatę z tytułu kosztów, na wskazany przez organ prowadzący postępowanie rachunek bankowy. 2. Wysokość kwoty opłaty ustala organ prowadzący postępowanie z uwzględnieniem kosztów: 1) wynagrodzenia opiekuna stażu adaptacyjnego; 2) nadzoru nad przebiegiem stażu adaptacyjnego; 3) zaliczenia stażu adaptacyjnego; 4) administracyjnych. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa niż 100% przeciętnego wynagrodzenia, w kwartale kalendarzowym poprzedzającym kwartał, w którym wnoszona jest opłata, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 i Nr 64, poz. 593). § 17. 1. Wnioskodawca przed odbyciem testu umiejętności wnosi jednorazową opłatę z tytułu kosztów na wskazany przez organ prowadzący postępowanie rachunek bankowy. 2. Wysokość kwoty opłaty ustala organ prowadzący postępowanie z uwzględnieniem kosztów: 1) przygotowania testu umiejętności; 2) przeprowadzenia i oceny testu umiejętności; 3) administracyjnych. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa niż 60 % przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w § 16 ust. 3. § 18. 1. Dowód opłaty, o której mowa w § 16 ust. 1 i § 17 ust. 1, wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie przed przystąpieniem do stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności. 2. W przypadku nieodbycia stażu adaptacyjnego lub nieprzystąpienia do testu umiejętności, opłata, o której mowa w ust. 1, nie podlega zwrotowi. § 19. 1. Opłata ustalona dla wnioskodawcy z tytułu kosztów związanych z odbyciem stażu adaptacyjnego lub przeprowadzeniem testu umiejętności nie może być wyższa niż rzeczywiste koszty, o których mowa w § 16 ust. 2 i § 17 ust. 2. 2. W przypadku gdy organ prowadzący postępowanie jest jednostką budżetową, opłaty dokonywane przez wnioskodawców są gromadzone na rachunku bankowym dochodów budżetu państwa, a wydatki związane z odbywaniem stażu adaptacyjnego i testu umiejętności pokrywane są z budżetu organu prowadzącego postępowanie. Rozdział 5 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działami administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, gospodarka morska, łączność, transport, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 lutego 2003 r. w sprawie odbywania stażu adaptacyjnego oraz przeprowadzania testu umiejętności (Dz. U. Nr 51, poz. 447), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 95, poz. 937) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 135, poz. 904 z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 487,4266 ha położonych na terenach miasta Kostrzyn nad Odrą, gminy Słubice, miasta Nowa Sól, gminy Bytom Odrzański, miasta Gorzów Wielkopolski oraz gminy Karlino."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, wprowadza się następujące zmiany: a) skreśla się opis granic i terenu Podstrefy Gubin, b) na końcu dodaje się opis granic i terenu Podstrefy Karlino w brzmieniu: "Podstrefa Karlino Kompleks nr 1 Obręb: nr 007 Daszewo gm. Karlino Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 1954 leżącym na wschodniej stronie szosy asfaltowej trasy Karlino - Kołobrzeg. Dalej granica kompleksu biegnie wschodnią stroną tej drogi w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 2086, 2084, 2090, 1132 do punktu nr 1133. Na odcinku tym Kompleks nr 1 graniczy z działką nr 303 (droga wojewódzka nr 163). W punkcie nr 1133 granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 1136. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku wschodnim przez punkt nr 6064 i biegnie do punktu nr 6065. Punkt nr 6065 znajduje się na zachodniej stronie trasy kolejowej Kołobrzeg - Karlino. Z tego punktu granica biegnie zachodnią stroną torów kolejowych (działka nr 269) w kierunku południowym przez punkty nr 1138, 2082, do punktu 2083. W punkcie 2083 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu nr 2088, a następnie w kierunku południowym przez punkt nr 2089 do punktu 1963. Od punktu nr 1963 granica biegnie lewą stroną drogi ziemnej (działka 301/5) w kierunku zachodnim do punktu nr 1964, a następnie załamuje się i biegnie w kierunku północnym do punktu nr 1965, w tym punkcie granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 1966. Tu granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 1957, a następnie biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkt nr 1958 do punktu nr 1959 i dalej do punktu nr 1960. Tu granica skręca na południowy wschód i biegnie do punktu nr 1961 , a następnie biegnie w kierunku zachodnim do punktu nr 1962. Od punktu nr 1962 granica przebiega w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 1954. Granica kompleksu od punktu nr 2063 do punktu nr 1954 sąsiaduje z kompleksem leśnym - działka nr 107/9. Kompleks nr 2 Obręb: 003 miasto Karlino Opis granic Kompleksu nr 2 rozpoczęto w punkcie nr 6394 będącym jednocześnie punktem osnowy geodezyjnej nr 0107/411. Punkt ten jest położony na przecięciu się trasy kolejowej Karlino - Kołobrzeg (działka nr 30/2) oraz drogi wojewódzkiej nr 163 - działka nr 4. Z punktu nr 6394 granica biegnie wschodnią stroną linii kolejowej w kierunku północnym przez punkty nr 6393, 6392, 6391, 6390 do punktu nr 6063. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku wschodnim i przez punkt 6064 biegnie do punktu 6065. Dalej granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim przez punkt nr 6066 do punktu nr 6067. Z punktu nr 6067 granica biegnie w kierunku wschodnim przez punkt nr 6068 do punktu nr 6069. W punkcie nr 6069 granica kompleksu załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 6070. Punkt ten położony jest na północnej stronie drogi ziemnej. Od punktu nr 6063 do punktu nr 6070 opisywane grunty graniczą z działkami położonymi w obrębie 007 Daszewo. Z punktu nr 6070 granica biegnie północną stroną drogi ziemnej (działka nr 5) w kierunku zachodnim przez punkty nr 6608, 6607, 6606, 6605, 6604, 6603, 6602 do punktu nr 6601. Punkt nr 6601 jest położony na zbiegu drogi ziemnej i wschodniej strony trasy Karlino - Kołobrzeg - droga wojewódzka 163. Z punktu nr 6601 granica biegnie wschodnią stroną szosy asfaltowej w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 6610, 6611 do punktu nr 6394, od którego rozpoczęto opis. Kompleks nr 3 Obręb: 007 Daszewo gm. Karlino Część 3A Opis granic rozpoczęto od punktu nr 2116. Punkt ten jest położony na północnej stronie drogi krajowej nr 6 trasy Szczecin - Gdańsk. Z punktu nr 2116 granica biegnie północną stroną drogi w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 2115, 2114, 139, 141, 225, 443, 223 do punktu nr 1126. Na odcinku tym granica kompleksu nr 3 część A sąsiaduje z działkami nr 576/2, 575/2, 574/2, 604/2 i 602/6 - są to działki przeznaczone pod poszerzenie pasa drogowego drogi krajowej nr 6. W punkcie nr 1126 granica biegnie w kierunku północnym przez punkty nr 2695, 2696, 2697 do punktu nr 2698 i graniczy z działką nr 602/13. Od tego punktu granica biegnie środkiem rowu w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 2639, 2785 do punktu nr 2801. Tu granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 2793. Punkt ten położony jest na południowej stronie drogi polnej. Od punktu nr 2793 granica biegnie południowym brzegiem tej drogi - działka nr 570 - w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 2792, 2790, 2791 do punktu nr 2835. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do punktu nr 2116, od którego rozpoczęto opis granic. Część 3B Opis granic rozpoczęto od punktu nr 610, który jest położony na południowej stronie drogi krajowej nr 6 trasy Szczecin - Gdańsk. Dalej granica biegnie w kierunku południowym do punktu nr 612. W punkcie nr 612 granica się załamuje i biegnie w kierunku zachodnim do punktu nr 613. Od punktu nr 613 granica biegnie nadal w kierunku zachodnim do punktu nr 614, ale w odległości 28,90 m od punktu nr 613 załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północnym do punktu położonego między punktem nr 1037 a nr 609 w odległości 28,90 m od punktu nr 609. Punkt ten jest położony na południowym skraju drogi krajowej nr 6 Szczecin - Gdańsk. Tu granica biegnie południową stroną drogi krajowej nr 6 w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 609, 232 do punktu nr 610, od którego rozpoczęto opis granic.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 107, poz. 1170), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 października 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 186, poz.1814) oraz 3) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 135, poz. 904 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 329). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej", nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 30, poz. 329 i Nr 107, poz. 1170, z 2002 r. Nr 64, poz. 581, z 2003 r. Nr 186, poz. 1814 oraz z 2004 r. Nr 75, poz. 690. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 95, poz. 938) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 44 poz. 274, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 416,7266 ha, położonych na terenach gmin Gromadka, Polkowice, Legnickie Pole oraz na terenach miast: Legnica, Lubin i Złotoryja."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, opis granic i terenu Obszaru Polkowice i Obszaru Złotoryja otrzymują brzmienie: "Obszar Polkowice Obszar Polkowice, obręb Polkowice Dolne, działki o łącznej powierzchni 91.1800 ha. Kompleks 1 Powierzchnia kompleksu wynosi 7.6157 ha. Od punktu nr 10 położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 83/4 granica biegnie w kierunku wschodnim przez punkty nr: 11, 3517, 17, 18, do punktu nr 3601. W punkcie nr 3601 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią prostą do punktu nr 3607. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez punkt nr 3608 i punkt nr 3515 do punktu nr 3516. Tutaj granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 74, 73, 72, 71 do punktu nr 67. W punkcie nr 67 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie do punktu nr 68. W punkcie nr 68 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu początkowego nr 10. Kompleks 2 Powierzchnia kompleksu wynosi 12.4807 ha. Od punktu nr 3602 położonego w północnej części działki nr 83/27 granica biegnie w kierunku wschodnim linią prostą do punktu nr 3599. W punkcie nr 3599 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią prostą przez punkty nr: 4101, 4506, 4496, 3598, 3696, 3597 do punku granicznego nr 3590. Tutaj granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i linią prostą biegnie przez punkty nr: 3591, 3592, 3593, 3595, 3605, do punktu nr 3604. Następnie załamuje się w kierunku północnym i biegnie przez punkty nr: 3603, 4100 do punktu początkowego nr 3602. Kompleks 3 Powierzchnia kompleksu wynosi 15.7542 ha. Od punktu nr 178 położonego w północno-zachodniej części działki nr 88/51 granica biegnie w kierunku wschodnim linią łamaną przez punkty nr: 180, 806, 812, 811, 810, 809, 808, 807, 187, 188, 189, 816, 815, 191, 192, 814, 251 do punktu 250. W punkcie nr 250 załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty nr: 231, 224, 223, 222 do punktu nr 221. Tutaj załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i linią łamaną biegnie wzdłuż rowu nr 224 przez punkty nr: 216, 213, 211 do punktu nr 210. W punkcie nr 210 granica załamuje się i biegnie wzdłuż drogi nr 84 przez punkty nr: 202, 201, 200, 199, 989 do punktu początkowego nr 178. Kompleks 4 Powierzchnia kompleksu wynosi 6.3908 ha. Od punktu nr 209 położonego w północno-zachodniej części działki nr 128/20 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim linią łamaną wzdłuż rowu nr 224 przez punkty nr 212, 214 do punktu nr 4774. W punkcie nr 4774 załamuje się w kierunku południowym do punktu nr 4106. W punkcie nr 4106 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez punkt nr 327 do punktu nr 328. Tutaj załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 316, 315, 314, 313, 312, 311 do punktu nr 309. W punkcie nr 309 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż drogi nr 87 do punktu początkowego nr 209. Kompleks 5 Powierzchnia kompleksu wynosi 1.7550 ha. Od punktu nr 4462 położonego w północno-zachodniej części działki nr 129/7 granica biegnie w kierunku wschodnim linią łamaną przez punkt nr 4461 do punktu 4460. W punkcie nr 4460 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim linią prostą przez punkty nr: 3540, 3539 do punktu nr 3538. Tutaj załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią prostą przez punkt nr 3544 do punktu nr 3543. W punkcie nr 3543 granica załamuje się w kierunku północnym przez punkty nr: 341, 340 do punktu początkowego nr 4462. Wewnątrz kompleksu znajduje się enklawa będąca odrębną działką, której granica biegnie po punktach granicznych nr: 340, 3540, 3539, 341. Kompleks 6 Powierzchnia kompleksu wynosi 27.4201 ha. Od punktu granicznego nr 3518 położonego w północno-zachodniej części działki nr 83/1 granica biegnie linią prostą w kierunku południowo-wschodnim przez punkt nr 3519 do punktu nr 3521. W punkcie nr 3521 granica załamuje się i biegnie dalej po granicy działki, na której zlokalizowana jest stacja transformatorowa, przez punkty nr 3634, 3635, 3636. Tutaj załamuje się i biegnie dalej linią prostą w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr: 3611, 3610, 3803 do punktu nr 3586. W punkcie nr 3586 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkt nr 3587 do punktu nr 3576. W punkcie 3576 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią prostą przez punkty nr: 3577, 4140, do punktu nr 3578. Tutaj granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr: 3579, 3580, 3581, 3582 do punktu 3583. W punkcie 3583 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią prostą przez punkty nr: 4012, 3642, 3641 do punktu nr 3584. W punkcie 3584 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez punkty nr: 3640, 3639, 3638, 3637 do punktu nr 3585. W punkcie nr 3585 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i linią prostą przez punkt nr 3612 biegnie do punktu nr 3522. Tutaj załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 526, 525, 524, 523, 522, 521, 520, 519, 3520, 518, 517, 516, 515 do punktu nr 514. W punkcie nr 514 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkty nr: 85, 83, 82, 81, 80, 79, 78, 77 do punktu początkowego nr 3518. Kompleks 7 Powierzchnia kompleksu wynosi 19.7635 ha. Od punktu granicznego nr 4735 położonego w północnym narożniku działki nr 77/5 granica biegnie linią prostą w kierunku południowo-wschodnim przez punkt nr: 4736, 4734 do punktu granicznego nr 4733. W punkcie granicznym 4733 granica załamuje się w kierunku południowym i linią łamaną biegnie po granicy działki 78/28 przez punkt nr 3975 do punktu nr 3976. W punkcie nr 3976 granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią prostą przez punkty nr: 4675, 4674 do punktu nr 3977. W punkcie 3977 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 4433, 3979, 3980, 3981 do punktu granicznego nr 3982. Tutaj granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią prostą przez punkt nr 4430 do punktu nr 4434. W punkcie nr 4434 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkt nr 4435 do punktu początkowego nr 4735. Obszar Złotoryja Miasto Złotoryja obręb nr 7, arkusz mapy ewidencyjnej 7, działki o łącznej powierzchni 27,9482 ha. Od punktu nr 72513 położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 92/19 granica biegnie w kierunku wschodnim przez punkt nr 72514 do punktu nr 72515. W punkcie nr 72515 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 666, 665, 2375, 664, 2376, 663, 662, 661, 660, 659, 658, 657, 656, 655, 654, 653, 652, 651, 650, 649, 648, 647, 646 do punktu granicznego nr 1159 znajdującego się na skrzyżowaniu drogi nr 87 i drogi nr 94. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną wzdłuż drogi nr 94 przez punkty nr: 1159, 1155, 146 do punktu nr 1563. Z punktu nr 1563 granica biegnie w kierunku zachodnim, granicząc z obrębem Wilków, gmina Złotoryja, przez punkt nr 1559 do punktu nr 1555. Tutaj granica załamuje się w kierunku północnym, wzdłuż ulicy Bolesława Krzywoustego i działek będących własnością osób prywatnych poprzez punkty graniczne nr: 600, 1589, 1591, 1593, 1595, 1596, 1599, 588, 2506, 587, 2369, 2368 do punktu nr 72513.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1172), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 64, poz. 583), 3) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 213, poz. 2082) oraz 4) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 44, poz. 274, z 2000 r. Nr 66, poz. 788 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 331). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 66, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 331 i Nr 107, poz. 1172, z 2002 r. Nr 64, poz. 583, z 2003 r. Nr 213, poz. 2082 oraz z 2004 r. Nr 75, poz. 692. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 95, poz. 939) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 337,6 ha położonych na terenach miasta Piotrków Trybunalski, gminy Sławno, miasta Ozorkowa, miasta Zgierza, miasta Łodzi, miasta Łęczycy, gminy Ksawerów, miasta Kutna, miasta Tomaszów Mazowiecki, gminy Tomaszów Mazowiecki, miasta Radomska, miasta Sieradza i miasta Rawy Mazowieckiej."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, opis granic i terenu: a) Podstrefy Radomsko, b) Podstrefy Kutno, c) Podstrefy Tomaszów Mazowiecki, d) Podstrefy Ozorków, e) Podstrefy Łódź, - otrzymuje brzmienie: "Podstrefa Radomsko Obręb geodezyjny 36 działka geodezyjna nr 5/7. Kompleks gruntów Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej podstrefa Radomsko, położony jest przy trasie DK-1 Warszawa-Katowice (kierunek na Warszawę). Mapy: 132.433.244 i 142.211.042. Granica kompleksu od strony północnej biegnie od punktu oznaczonego nr 36-110 do punktu oznaczonego nr 36-295 przez punkty nr 36-294 i 36-7427. W punkcie nr 36-295 granica zmienia kierunek i biegnąc linią prostą na południe przez punkt nr 36-296 dociera do punktu nr 36-297. W punkcie nr 36-297 granica kompleksu, kierując się na zachód, biegnie do punktu nr 36-299 przez punkt nr 36-298. Od punktu nr 36-299 granica zmienia kierunek na północny i łamiąc się w punkcie nr 36-1 dociera do punktu nr 36-110, od którego rozpoczęto opis granic. Granice nie są urządzone i nie są widoczne na gruncie. Wszystkie opisane punkty są ujawnione w operacie ewidencji gruntów. Podstrefa Kutno Kompleks HOLENDERSKA Obszar ewidencyjny: Grunwald (2). Arkusze mapy zasadniczej: 102.432.212. Arkusze mapy ewidencyjnej: 20. Kompleks HOLENDERSKA jest utworzony z działek nr: 406/5, 409/4, 409/5, 419/4. Opis granic rozpoczynamy w punkcie nr 21168 stanowiącym punkt wspólny działek nr: 410/1, 409/4 i 414/2 - ul. Holenderska. Od tego punktu granica biegnie na południe wzdłuż zachodniej granicy działki nr 414/2 (ul. Holenderska) do punktu nr 21169, tu skręca na południowy zachód i biegnie linią prostą do punktu nr 21170 wzdłuż granicy między działkami nr: 409/5 i 413, dalej do punktu nr 21208 wzdłuż granicy między działkami nr: 406/5 i 406/4, dalej do punktu nr 21180 wzdłuż granicy między działkami nr: 419/4 i 420. Tu zmienia kierunek na północno-zachodni i przebiega linią łamaną wzdłuż granicy między działkami nr: 419/4 i 427/3 przez punkty nr: 21179, 21178, 21177 do punktu nr 20050 stanowiącego punkt wspólny działek nr: 419/4, 419/5, 427/3, 427/4. W tym punkcie skręca na północny wschód i biegnie linią prostą do punktu nr 20049 wzdłuż granicy między działkami nr: 419/4 i 419/5, dalej do punktu nr 20882 wzdłuż granicy między działkami nr: 406/5 i 406/6, dalej wzdłuż granicy między działkami nr: 409/6 i 409/4 do punktu nr 21161 stanowiącego punkt wspólny działek nr: 409/4, 409/6, 410/1. W punkcie tym zmienia kierunek na wschodni i biegnie linią łamaną przez punkt nr 21162 wzdłuż granicy między działkami nr: 409/4 i 410/1 do punktu nr 21168, w którym opis granic rozpoczęto. Kompleks ODLEWNICZA Obręb ewidencyjny: Sklęczki (3). Arkusze mapy zasadniczej: 102.432.221. Arkusze mapy ewidencyjnej: 2. Kompleks ODLEWNICZA jest położony we wschodniej części miasta, u zbiegu ulic Odlewniczej i południowej nitki ulicy Sklęczkowskiej stanowiącej dojazd do zakładów przemysłowych przy niej zlokalizowanych. Składa się z działek nr: 300/1, 300/2, 300/3, 300/4, 305/27, 305/28, 305/29, 305/30, 308/1, 304/1 o łącznej powierzchni 4,2447 ha. Działki są niezabudowane. Punkty załamania granic są ponumerowane kolejno od nr 1 do nr 8. Szczegółowy opis granic Kompleksu rozpoczyna się w punkcie nr 1 będącym północnym narożnikiem obszaru, leżącym u zbiegu ulicy Odlewniczej i południowej nitki ulicy Sklęczkowskiej. Od tego punktu granica biegnie na południowy wschód wzdłuż południowo-zachodniej granicy ulicy Odlewniczej do punktu nr 2, tu skręca na południowy zachód i biegnie linią łamaną przez punkty nr 3 i nr 4 do punktu nr 5 położonego na północnej granicy bocznicy kolejowej. Tu skręca na północny wschód i biegnie łukiem wzdłuż północnej granicy bocznicy kolejowej do punktu nr 6. Od punktu nr 6 biegnie linią łamaną w kierunku północnym wzdłuż granicy z działkami nr: 301, 305/25, 305/26 do punktu nr 1, w którym opis granic rozpoczęto. Kompleks WSCHODNIA Obręb ewidencyjny: Sklęczki (3). Arkusze mapy zasadniczej: 102.432.184, 102.432.232, 102.432.231, 102.432.233, 102.432.234. Arkusze mapy ewidencyjnej: 6,10. Kompleks WSCHODNIA jest położony we wschodniej części miasta. Składa się z trzech części usytuowanych wzdłuż ulicy Wschodniej, pomiędzy ulicami Sklęczkowską (droga krajowa nr 2) i Górną. Punkty załamania granic Kompleksu są oznaczone kolejno od nr 1 do nr 38. Pierwsza część Kompleksu jest położona bezpośrednio przy ulicy Sklęczkowskiej. Szczegółowy opis granic rozpoczyna się od punktu nr 1 będącego północno-zachodnim narożnikiem terenu położonym na granicy między działkami nr: 111, 112 oraz nr 66 (ulica Sklęczkowska). Począwszy od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim południową granicą działki nr 66 (ul. Sklęczkowska) do punktu nr 2, tam skręca na południe i przez punkt nr 3 biegnie do punktu nr 4 wzdłuż zachodniego brzegu projektowanej ulicy, równolegle do istniejącej drogi gruntowej - ulicy Wschodniej. W punkcie nr 4 skręca na południowy zachód i biegnie do punktu nr 7 przez punkty nr: 5 i 6 równolegle do istniejącego gazociągu, w odległości 25 m od jego osi. W punkcie nr 7 granica obszaru skręca na zachód do punktu nr 8 położonego na granicy działek nr: 111 i 112. Następnie przez punkty nr: 9 i 10 biegnie wzdłuż miedzy, stanowiącej granicę z działką nr 111 do punktu nr 1, w którym opis granic rozpoczęto. Druga część Kompleksu WSCHODNIA jest położona około 435 metrów na południe od ulicy Sklęczkowskiej, zajmuje teren po północnej i południowej stronie ulicy Stalowej u jej zbiegu z ulicą Wschodnią. Na północ od ulicy Stalowej znajduje się kilka niezamieszkałych, będących w trakcie prac rozbiórkowych budynków, część na południe od ulicy Stalowej jest niezabudowana. Szczegółowy opis granic rozpoczyna się od punktu nr 11 będącego północno-zachodnim narożnikiem obszaru, leżącego na wschodniej granicy projektowanej ulicy, równolegle do wschodniej granicy istniejącej drogi gruntowej - ulicy Wschodniej, około 116 metrów na południe od punktu nr 4. Począwszy od tego punktu granica Kompleksu biegnie na długości ok. 297 m w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 12 leżącego na granicy między działkami nr: 130 i 131. W punkcie nr 12 skręca na południowy zachód i biegnie linią prostą wzdłuż granicy miedzy działkami nr: 130 i 131 do punktu nr 13 leżącego na północnej granicy ulicy Stalowej - działka nr 162, przecina ulicę Stalową i począwszy od punktu nr 14 leżącego na jej południowej granicy i jednocześnie stanowiącego zbieg granic działek nr: 195/1 i 196/1 biegnie na odcinku ok. 267 m w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż tej granicy do punktu nr 15 położonego na wschodniej granicy projektowanej ulicy. W tym punkcie skręca na północny wschód i biegnie równolegle do wschodniej granicy istniejącej drogi gruntowej - ulicy Wschodniej do punktu nr 16 leżącego na południowej granicy działki nr 162 - ulica Stalowa. Przecina ją i począwszy od punktu 17 biegnie dalej w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 11, od którego rozpoczęto opis granicy. Trzecia część Kompleksu WSCHODNIA zajmuje teren ograniczony od północy ulicą Stalową, a od wschodu ulicą Wschodnią. Szczegółowy opis granic rozpoczynamy w punkcie nr 18 będącym północno-zachodnim jej narożnikiem, leżącym na granicy z działką nr 295/6 na południowej granicy działki nr 162 - ul. Stalowa, około 180 m od skrzyżowania ulic Stalowej i Wschodniej (punkty nr: 16 i 17). Od tego punktu granica biegnie wzdłuż południowej granicy działki ulicy Stalowej do punktu nr 19, tu skręca na południowy wschód i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 20, 21, 22 do punktu nr 23 równolegle do istniejącego gazociągu w odległości 25 m od jego osi. W punkcie nr 23 leżącym na zachodniej granicy drogi gruntowej - ulica Wschodnia granica skręca na południe i biegnie wzdłuż niej przez punkty nr: 24, 25, 26 do punktu nr 27. Tu skręca na zachód i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 do punktu nr 35 środkiem rowu szerokości 4 m. W punkcie nr 35 skręca na północ i linią łamaną przez punkty nr: 36, 37, 38 biegnie miedzą stanowiącą granicę z działką nr 295/6 do punktu nr 18, w którym opis granic rozpoczęto. Podstrefa Tomaszów Mazowiecki Kompleks Wysoka Obręb geodezyjny nr 1. Ark. mapy 123.323.1834, 123.323.1832, 123.323.1814. W skład Kompleksu Wysoka położonego w obrębie nr 1 wchodzą następujące działki oznaczone numerami: 135 o pow. 2.422 m2, 136 o pow. 2.437 m2, 137 o pow. 4.802 m2, 138 o pow. 1.449 m2, 139 o pow. 2.505 m2, 140 o pow. 1.177 m2, 141 o pow. 1.188 m2, 142 o pow. 298 m2, 143 o pow. 2.777 m2, 258 o pow. 654 m2, 63/3 o pow. 1 ha 2.524 m2, 63/6 o pow. 2.486 m2, 63/7 o pow. 9.904 m2, 63/5 o pow. 1 ha 4.646 m2, 64/1 o pow. 863 m2, 64/2 o pow. 684 m2, 64/3 o pow. 1.422 m2, 65/1 o pow. 874 m2, 65/2 o pow. 686 m2, 65/3 o pow. 1.437 m2, 66/1 o pow. 1.391 m2, 66/2 o pow. 1.196 m2, 66/3 o pow. 2.766 m2, 67/1 o pow. 1.581 m2, 67/2 o pow. 1.212 m2, 67/3 o pow. 1.272 m2, 68/1 o pow. 1.592 m2, 68/2 o pow. 1.215 m2, 68/3 o pow. 1.270 m2. Punkty załamań granicy kompleksu w obrębie nr 1 oznaczone są numerami od 1 do 10. Punkt nr 1 położony jest na południowo-zachodniej części opisanego terenu i biegnie na północ wzdłuż zachodniej granicy działki nr 135 (należącej do SSE) do punktu nr 2, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku zachodnim i kieruje się wzdłuż południowej granicy działki nr 63/6 i 63/3 (należącej do SSE) do punktu nr 3, na którym załamuje się na północ biegnie zachodnią granicą działki nr 63/3 (należącej do SSE) do punktu nr 4, gdzie ponownie załamuje się pod kątem prostym na wschód i po granicy południowej działki nr 63/2 (własność Skarbu Państwa - użytkowanie wieczyste "ROLDROB" S.A.) biegnie do punktu nr 5, w którym załamuje się na północ i biegnie w kierunku lasu wzdłuż wschodniej granicy działki nr 63/2 do punktu nr 6 i drogi bez nazwy (działka nr 62), której północna strona stanowi granicę miasta Tomaszowa Mazowieckiego. Do punktu nr 7 granica kompleksu biegnie wzdłuż południowej strony działki nr 62 (droga) oraz północnej granicy działek nr 63/5, 64/1, 65/1, 66/1, 67/1, 68/1 (należących do SSE), na którym załamuje się w kierunku południowym i biegnie wzdłuż zachodniej granicy działek nr 69, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, 151, 152, 1523, 259, 260, 261, 262, 263 (stanowiących własność prywatną) do punktu nr 8, skręcając na zachód północną granicą działki nr 265 (własność prywatna), biegnie do punktu nr 9, załamując się pod kątem prostym w kierunku południowym, biegnie wzdłuż zachodniej strony tej działki do punktu nr 10, na którym załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż północnej granicy ulicy Wysokiej (działka nr 225) do punktu początkowego nr 1. Punkty 1, 2, 3, 4, 5 ,6, 7, 8, 9, 10 są punktami określającymi tereny należące do SSE. Kompleks Przy Trasie Obręb geodezyjny nr 2 - miasto Tomaszów Maz. Obręb geodezyjny Komorów - Gmina Tomaszów Maz. Ark. mapy 123.323.2213, 123.323.2211, 123.323.2214 - miasto Tomaszów Maz. Ark. mapy 1 - obręb Komorów gm. Tomaszów Maz. Kompleks przy Trasie (pierwszy kompleks w obrębie nr 2) składa się z działek oznaczonych w ewidencji miasta Tomaszowa Maz. nr 37/1 o pow. 6 ha 4.857 m2, nr 38/1 o pow. 5 ha 1.210 m2 oraz z działki gruntu oznaczonej w ewidencji gminy Tomaszów Maz. nr 131/3 o pow. 2,35 ha. Kompleks ten na odcinku ok. 300 m przylega do trasy Warszawa-Katowice (działka nr 27 i 131/2). Opis granic kompleksu rozpoczyna się od punktu nr 1 usytuowanego w południowo-wschodniej części opisywanego terenu i biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż rzeki Czarnej (działka nr 34/2) przez punkt nr 2 (punkt dzielący grunty miasta Tomaszów Maz. i Gminy Tomaszów Maz.) do punktu nr 3, gdzie załamuje się i biegnie w kierunku północnym po wschodniej granicy działki nr 130/3 (własność prywatna) do punktu nr 4 leżącego na południowej krawędzi drogi Warszawa-Katowice. W tym punkcie granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie po południowej krawędzi drogi Warszawa-Katowice, przechodząc przez punkty nr 5, 6, 7 (punkt dzielący grunty miasta Tomaszów Maz. i Gminy Tomaszów Maz.) do punktu nr 8, na którym załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie południową stroną kanału - wody płynące (działka nr 36 ) do punktu nr 9, gdzie załamuje się na południowy zachód i biegnie wzdłuż zachodniej strony ul. Milenijnej (działka nr 37/2 ) do punktu nr 1 gdzie zamyka się kompleks. Punkty nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 są punktami określającymi tereny należące do SSE. Kompleks Zawadzka Obręb geodezyjny nr 2. Ark. mapy nr 123.341.0212, 123.323.2234, 123.323.2232, 123.323.243, 123.323.2241. W skład drugiego kompleksu z obrębu nr 2 wchodzi działka nr 196/3 o pow. 9 ha 179 m2. Opis tego kompleksu rozpoczyna się od punktu nr 1 leżącego w południowo-zachodniej części opisywanego terenu przy ul. Zawadzkiej (działka nr 1). Od punktu nr 1 granica kompleksu biegnie na północ wschodnią granicą ul. Milenijnej (działka nr 195/1) do punktu nr 2, na którym załamuje się na wschód i biegnie południową granicą działki nr 196/1 (własność prywatna) przez punkty nr 3 i 4 do punktu nr 5, w którym się załamuje i biegnie ok. 120 m po granicy zachodniej działki nr 196/4 do punktu nr 6, gdzie załamuje się pod kątem 90 stopni i biegnie w kierunku zachodnim, kierując się do punktu nr 7, w którym ponownie załamuje się pod kątem prostym i kieruje się na południe wschodnią granicą działki nr 196/3, przechodząc przez punkty nr 8 i 9 do punktu nr 10. W tym punkcie granica załamuje się na zachód i południową stroną ul. Zawadzkiej i po ogrodzeniu "ROLDROB" S.A. biegnie do punktu nr 1. Punkty nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 określają teren należący do SSE. Kompleks Spalska Obręb geodezyjny nr 4. Ark. mapy nr: 123.341.0431, 123.341.0413, 123.341.0322, 123.241.0324, 123.341.0342. W skład kompleksu Spalska położonego w obrębie nr 4 wchodzi działka nr 162/2 o pow. 8 ha 8.445 m2. Punkty załamań granicy kompleksu w obrębie nr 4 oznaczone są numerami od 1 do 10. Opis tego kompleksu rozpoczyna się od punktu nr 1 leżącego w południowo-zachodniej części opisywanego terenu, na krawędzi ulicy Spalskiej. Począwszy od tego punktu granica obszaru biegnie w kierunku północno-zachodnim na długości ok. 92 m po wschodniej granicy działki nr 162/3 do punktu nr 2, skręcając w kierunku wschodnim biegnie ok. 24 m do punktu nr 3, na którym załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i biegnie po ścianie działowej budynku na długości ok. 58 m do punktu nr 4, gdzie ponownie się załamuje pod kątem prostym w kierunku zachodnim i biegnie do punktu nr 5. W tym punkcie granica obszaru skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie na długości ok. 250 m po wschodniej granicy działki nr 162/3 i około 206 m po granicy drogi gruntowej opisanej jako Żelazna do punktu nr 6, skręcając pod kątem prostym w kierunku wschodnim biegnie ok. 145 m po południowej granicy działki nr 162/1 do punktu nr 7. W tym punkcie ponownie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowym i biegnie ok. 270 m po zachodniej granicy działki nr 162/1 (w użytkowaniu wieczystym miasta) do punktu nr 8, gdzie skręca i biegnie na odcinku ok. 46 m w kierunku zachodnim do punktu nr 9. Od tego punktu granica biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 162/1 do punktu nr 10 usytuowanego na granicy ul. Spalskiej (działka nr 2), gdzie skręca i kieruje się wzdłuż północnej krawędzi tej ulicy, biegnąc do punktu początkowego nr 1. Punkty nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 określają teren należący do SSE. Podstrefa Ozorków Obszar I Ark. map nr 1, 2, 3, 4. Obręb geodezyjny nr 12. Granica obszaru biegnie od punktu nr 1 położonego przy zbiegu działek nr 17/10 i 18/7 po granicy działki nr 17/10 do punktu nr 2 , dalej wzdłuż granicy działek nr 2/1 i 2/10 do punktu nr 3 i granicą działek nr 3/1, 4/1 i 5/1 do punktu nr 4; dalej granicą działek nr 6/1, 7/1, 8/1, 9/1, 10/1, 11/1, 12/1, 13/1 do punktu nr 5; dalej poprzez działkę nr 14 do punktu nr 5a, dalej wzdłuż granicy działek nr 15/1 w stronę południową i granicą działki nr 15/2 w stronę południową do punktu nr 5b, dalej poprzez działki nr 15/2, 20/2 do punktu nr 5c, dalej granicą działki nr 21/4 w stronę północną do punktu nr 5d, dalej granicą działki nr 21/3 do punktu nr 5e, dalej po granicy działek nr 21/3 i 22 do punktu nr 5f, dalej granicą działki nr 22 do punktu nr 5g, dalej granicą działki nr 22 do punktu nr 5h, dalej granicą działek nr 24 i 25, dalej granicą działki nr 24 poprzez działki nr 25/2, 25/3, 25/4 do punktu nr 5j, dalej granicą działki nr 26 do punktu nr 6a, dalej granicą działki nr 81/7 do punktu nr 6b, dalej granicą działki nr 81/7 do punktu nr 7, dalej biegnie północnymi granicami działek nr 81/8, 81/10, 80/2, 79, 78 do punktu nr 8a, dalej po granicy działki nr 63/1 do punktu nr 8b, dalej po granicy działki nr 63/1 do punktu nr 9, a następnie granicą działki nr 69 przez punkty nr 10, 11, 12 do granicy działki nr 78, by następnie skręcić w stronę południa po granicy tej działki do punktu nr 13, dalej południową granicą działki nr 78 do punktu nr 14. Od punktu nr 14 granica kieruje się na południowy wschód po granicy działki nr 80/2 do punktu nr 15, a następnie omijając siedlisko - przez punkt nr 16 do punktu nr 17 (zbieg granic działek nr: 80/3, 81/11 i ul. Adamówek). Od punktu nr 17 wzdłuż ul. Adamówek na zachód do punktu nr 18, a następnie omijając siedliska na działkach nr 83/2, 84/2, 86, 87/2 przez punkty nr 19 i 20 ponownie wraca do ul. Adamówek w punkcie nr 21. Dalej granica biegnie od punktu nr 21 ul. Adamówek na zachód do końca granicy działki nr 90/5 do punktu nr 22, a następnie po zachodniej granicy działek nr 90/5, 90/4 w stronę północy do punktu nr 23 w celu ominięcia siedlisk na działkach nr 91/6, 91/5, 92/4 do punktu nr 24, dalej ponownie wraca do ul. Adamówek przez punkt nr 25 do punktu nr 26, a następnie po całej zachodniej granicy działek nr 94/2 i 94/1 do punktu nr 27, dalej kieruje się na wschód do granicy pomiędzy działkami nr 97/6 i 97/14 do punktu nr 28, następnie zachodnią granicą działek nr 97/14, 97/13, 97/7, 97/2, 4/7, 3/6, 2/11 do północnej granicy działki nr 2/8 w punkcie nr 29. Od punktu nr 29 granica biegnie do zachodniej granicy działki nr 2/5 do punktu nr 30, a następnie tą granicą do punktu nr 31, opuszczając tym samym teren określony w obrębie geodezyjnym 0-12, biegnąc dalej po granicach działek w obrębie 0-8. Obszar II Obręb geodezyjny nr 8. Od punktu nr 31 granica biegnie w kierunku północnym po granicy działki nr 3 do punktu nr 32, dalej poprzez działki nr 4/4, 5/2, 6/2, 7/2, 8/2, 9/2, 10/2 i granicą działki nr 11/3 do punktu nr 34, dalej granicą działki nr 11/4 poprzez punkty nr 34a, 34b, 34c, 34d, dalej na południe wzdłuż granicy działek nr 12/2, 13/2, 14/3, 15/2 do punktu nr 34e, dalej wzdłuż granicy działki nr 15/3 do punktu nr 34f i przez punkt nr 34g, dalej przez punkty nr 35 i 36 i dochodzi do punktu 1. Podstrefa Łódź Kompleks Nowy Józefów-Srebrna Obręb P-38 (ark. mapy nr 3 i 4) i obręb P-39 (ark. mapy 5, 6, 7 i 11) m. Łódź dz. Polesie. Obręb K-18 (ark. mapy nr 1) i obręb K-19 (ark. mapy nr 1) m. Konstantynów. Granica biegnie od punktu granicznego nr 412 położonego na południowo-zachodnim narożniku działki nr 102 u zbiegu drogi oznaczonej jako działka nr 317 i bocznicy kolejowej oznaczonej jako działka nr 103/2 w obrębie P-39. Z punktu nr 412 granica biegnie w kierunku północnym na odległość 117,3 m poprzez punkt nr 431 do punktu nr 432 i dalej w tym samym kierunku (równolegle do torów bocznicy kolejowej) do punktu nr 437 na odległość 135,55 m. Z punktu nr 437 granica SSE biegnie na wschód na odległość 67,9 m do punktu nr 443, w którym załamuje się i biegnie na południe jako granica działek nr 102 i 100 na odległość 252,07 m do punktu leżącego na północnej stronie drogi oznaczonej jako działka nr 317. Z punktu nr 419 granica biegnie na zachód na odległość 62,66 m wzdłuż drogi do punktu nr 412, zamykając działkę nr 102. Z punktu nr 412 przechodzimy na zachód (wzdłuż drogi) przez bocznicę kolejową na odległość 9,37 m do punktu nr 410 leżącego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 106/5. Od punktu nr 410 granica biegnie na zachód północnym skrajem ulicy Nowy Józefów (działka nr 316) na odległość 69,94 m do punktu nr 383 i dalej na odległość 107,48 m do punktu nr 381. Z punktu nr 381 granica biegnie dalej na zachód po północnej stronie ulicy Nowy Józefów jako południowa granica działek nr 107, 313, 314 i 315/2 na odległość ok. 197 m do punktu nr 363, będącego południowo-wschodnim narożnikiem drogi oznaczonym numerem 331/2. W punkcie nr 363 granica zmienia kierunek na północny i biegnie wschodnim skrajem drogi i zachodnim działek nr 315/2 i 315/1 na odległość ok. 482 m do punktu nr 351. W punkcie nr 351 granica zmienia kierunek na zachodni i przecinając drogę, biegnie na odległość około 10 m do punktu nr 10, będącego północno-wschodnim punktem granicznym działki nr 136. Od punktu nr 10 na zachód wzdłuż południowych granic działek nr 139, 138, 137, w odległości ok. 229 m znajduje się punkt nr 11. Punkt ten jest również południowo-zachodnim granicznikiem działki nr 137. Aby dotrzeć do punktu nr 434, z punktu nr 11 należy iść na północ ok. 434 m (270 m wzdłuż zachodniej granicy działki nr 137 w granicach gminy Łódź i 164 m wzdłuż zachodniej granicy działki nr 59 w granicach gminy Konstantynów). Z punktu nr 434 skręcamy na północny wschód i idąc ok. 260 m wzdłuż północnych granic działek nr 59, 50, 61 (poprzez punkty nr 434-433 110 m, nr 433-431 60 m, nr 431-426 90 m) docieramy do punktu nr 426. Skręcając na południe pod kątem prostym i w odległości ok. 278 m dochodzimy do punktu granicznego nr 12. Z punktu nr 12 granica biegnie na zachód (przecinając drogę) przez punkt nr 749 do punktu nr 748 na odległość ok. 55 m. W punkcie nr 748 granica ponownie zmienia kierunek na południowy i poprzez punkty nr 750 i 751 biegnie do punktu nr 746 na odległość ok. 270 m. Następnie biegnie na wschód po granicy miasta Łodzi do punktu nr 439100669 na odległość ok. 10 m, a następnie na południe, przecinając drogę nr 104/6 do punktu nr 565. Z punktu nr 565 granica biegnie na wschód południowym skrajem drogi (działka nr 104/6) wzdłuż działek nr 315/2, 314, 109, 108, 107 i 105/5 na odległość 342,57 m do punktu granicznego nr 363 leżącego na zbiegu południowej granicy drogi oraz granicy działki nr 105/5 i bocznicy kolejowej (działka nr 103/2). W punkcie nr 363 granica załamuje się i biegnie na południe równolegle do torów bocznicy kolejowej na odległość 321,02 m do punktu nr 426, w którym zmienia kierunek na wschodni na odległości 3,51 m do punktu nr 427, z którego ponownie biegnie na południe do punktu nr 423 na odległość 92,10 m i dalej na odległość 117,91 m do punktu granicznego nr 410, od którego rozpoczęto opis tego kompleksu. Z powierzchni kompleksu Nowy Józefów-Srebrna została wyłączona część działki nr 331/2 o powierzchni ok. 2.300 m2, część działki nr 104/6 o powierzchni ok. 5.000 m2 oraz część działki nr 131/1 (K-19) o powierzchni ok. 250 m2. Kompleks Lodowa Obszar położony jest w dzielnicy Łódź-Górna obręb ewidencji gruntów G-18 i obejmuje działki nr 214/50, 214/51, 215/20, 207/12, 207/13, 207/14, 207/15, 207/16, 207/17, 207/18, 207/19, 207/20, 207/21, 207/22, 207/23, 207/24, 207/25, 207/26, 207/27, 207/28, 207/29. Od północnego zachodu (ul. Nowo-Wedmanowej) granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia bocznicy kolejowej (działka nr 194/2), łącząc kolejno następujące punkty graniczne: nr 1026, 1048, 1025, 1024, 1023, 1049, 1050 i 1022. W punkcie nr 1022 granica skręca w kierunku północnym i biegnie wzdłuż ogrodzenia poprzez punkty nr 2122, 996, 119, 120, 954, 2026, 121, 2020, 122 (granica wspólna z działkami nr 43/23, 43/20 i 43/19). W punkcie nr 122 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia, łącząc kolejno punkty nr 183, 185, 208, 221, 995, 1448, 375, 376, 377 (graniczy z działką nr 211/48). W punkcie nr 377 skręca na południe i poprzez punkty nr 2175 i 2126 dochodzi do punktu nr 2129 (granica wspólna z działkami nr 214/47 i 214/52), a następnie skręca na zachód, łącząc punkty nr 2077, 2076 i 876, w którym to punkcie skręca na południe i poprzez punkt nr 2087 dochodzi do punktu nr 875 (granica wspólna z działkami nr 217/23 i 217/24). W punkcie nr 875 granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia poprzez punkty graniczne nr 1937, 1021, 1020, 1019, 1018, 1017, 1016, 1942, 1015, 1004 (graniczy z działkami nr 216/29, 216/22 i 216/21). W punkcie nr 1004 granica skręca na południe i biegnie wzdłuż ogrodzenia ul. Wedmanowej (działka nr 216/29), łącząc kolejne punkty nr 1939, 2188, 2189, 2190, 1040, 1041, 1042, 1043, 1044 i 1045, dochodząc do ul. Lodowej. W punkcie nr 1045 granica skręca na zachód i biegnie północną stroną ogrodzenia ul. Lodowej (działka nr 218/4) poprzez punkty nr 2187, 2186 do punktu nr 1039. W punkcie tym granica skręca na północ i poprzez punkt nr 871 dochodzi do punktu nr 870, w którym skręca w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia, łącząc kolejno punkty nr 1060, 1059, 1058, 1057, 1056 i 1035, dochodząc do ul. Nowo-Wedmanowej (na tym odcinku obszar graniczy z działkami nr 208/8, 208/4, 208/3 i 208/2). W punkcie nr 1035 granica skręca w kierunku północnym i biegnie wschodnią stroną ul. Nowo-Wedmanowej (działka nr 206/1) poprzez punkty nr 2165, 2164, 1034, 1033, 1032, 1031, 1030, 2144, 1046, 1029, 1028 i 1027 dochodzi do punktu nr 1026, w którym opis granic rozpoczęto. Kompleks CENTRUM Obręb W-25, ark. mapy nr 3. Kompleks Centrum stanowi jedna działka nr 80/5 znajdująca się pomiędzy ulicami: od północy Fabryczną (działka nr 57), od wschodu Magazynową (działka nr 25/1), od południa Tymienieckiego (działka nr 155/4) i od zachodu Targową (działka nr 74/1). Opis tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Fabrycznej (działka nr 57) róg Magazynowej (działka nr 25/1). Punkt nr 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki nr 80/5. Do punktu nr 2 należy skierować się z punktu 1 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 80/5 i ul. Magazynowej (działka nr 25/1) w kierunku południowym ok. 386 m, następnie skręcamy o dziewięćdziesiąt stopni na zachód i przesuwamy się o ok. 15 m. W tym miejscu zlokalizowany jest punkt nr 3. Z punktu nr 3 kierujemy się na południe znów o dziewięćdziesiąt stopni i ok. 41 m. Punkt nr 4 znajduje się na granicy działki nr 80/5 i ul. Tymienieckiego (działka nr 155/4). Idąc wzdłuż ul. Tymienieckiego (działka nr 155/4) i działki Kompleksu Centrum SSE na południowy zachód ok. 84 m, trafimy na punkt nr 5. Punkt nr 6 znajduje się na północ od punktu nr 5 w odległości ok. 61 m. W odległości ok. 64 m na zachód, idąc od punktu nr 6, jest punkt nr 7, następnie, przesuwając się na południowy zachód ok. 25 m, jest punkt nr 8 SSE. Punkt nr 9 znajduje się znowu na granicy działki nr 80/5 i ul. Tymienieckiego (działka nr 155/4), czyli na południowy wschód od punktu nr 8 w odległości ok. 60 m. Idąc wzdłuż ul. Tymienieckiego (działka nr 155/4) i działki należącej do Kompleksu Centrum na południowy zachód w odległości ok. 84 m, dochodzimy do punktu nr 10. Stanowi on również południowo-zachodni róg działki nr 80/5. Punkt nr 11 znajduje się na północny zachód w odległości ok. 67 m od punktu nr 10. Z punktu nr 11 kierujemy się na północny zachód wzdłuż granicy działki nr 80/5 i działki nr 82/1 (nienależącej do strefy). Odcinek granicy pomiędzy punktami nr 11 i 12 ma ok. 101 m. Punkt nr 13 w stosunku do punktu nr 12 znajduje się na północ w odległości ok. 13 m. Ok. 8 m od punktu nr 13 w kierunku na północny zachód jest usytuowany punkt nr 14. Z punktu nr 14 idąc na północ wzdłuż zachodniej granicy działki nr 80/5 i wzdłuż ul. Targowej (działka nr 74/1) w odległości ok. 291 m dochodzimy do punktu nr 15, będącego jednocześnie północno-zachodnim granicznikiem działki nr 80/5. Punkt nr 15 znajduje się również przy zbiegu ul. Targowej (działka nr 74/1) i ul. Fabrycznej (działka nr 57). Aby zamknąć Kompleks Centrum SSE w całość należy z punktu nr 15 skierować się na wschód wzdłuż północnej granicy działki nr 80/5 i wzdłuż ul. Fabrycznej (dz. nr 57). Odcinek granicy pomiędzy punktami nr 15-1 ma długość ok. 340 m. Kompleks Techniczna Zaczynamy od punktu granicznego nr 1176, będącego wspólnym punktem dla działek nr 37/13, 32/24 i 38/5, położonego w południowo-zachodnim rogu działki nr 37/13. Przesuwamy się na północ mijając punkty graniczne o numerach: 1184, 1175, gdzie znajduje się punkt graniczny nr 1174 (rozdzielający działki nr: 37/13 i 32/24). W tym punkcie skręcamy pod kątem 45 stopni w prawo, gdzie znajduje się punkt graniczny nr 1173 (rozdzielający działki nr 37/13, 32/24 i 32/23). Idąc dalej, wzdłuż ulicy Manewrowej (działka nr 32/23) w kierunku wschodnim poprzez punkty graniczne o numerach: 234, 325, 1183, 327 dochodzimy do punktu granicznego nr 233, który jest wysunięty na północny wschód i jest punktem wspólnym dla działek nr: 33/8, 32/23 i 33/9. Następnie skręcamy pod kątem 135 stopni w prawo, gdzie znajduje się punkt graniczny nr 231 (rozdzielający działki nr 33/8, 33/9, 25/23, 32/23). Dalej przesuwamy się w kierunku południowym wzdłuż granic działek nr 33/8 i 37/13 (działki przedmiotowe) oraz nr 25/23, 25/3, przechodząc przez punkt graniczny nr 330 i w odległości 110,77 metrów znajduje się punkt graniczny nr 242. Punkt nr 242 jest narożnym punktem w południowo-wschodnim rogu działki nr 37/13. Z punktu granicznego nr 242 wracamy na zachód do punktu granicznego nr 1176, po drodze mijając punkt graniczny nr 241. Granica ta rozdziela działkę nr 37/13 z działkami nr 38/6 i 38/5. Kompleks Dąbrowa Kompleks Dąbrowa stanowi część jednej działki ewidencyjnej o nr 170/24 (jest to 16 działek hipotecznych), znajdującej się pomiędzy ulicami: od północy Dostawczą (działka nr 137/22), od wschodu Puszkina (działka nr 142/11), od południa działką nr 212/6 i od zachodu pozostałą częścią działki nr 170/24. Opis tego kompleksu zaczniemy od zbiegu ulic Dostawczej (działka nr 137/22) róg Puszkina (działka nr 142/11). Punkt nr 1 znajduje się na północno-wschodnim rogu działki nr 170/24. Do punktu nr 2 należy skierować się z punktu nr 1 na południe wzdłuż granicy działki należącej do SSE i ul. Puszkina (działka nr 142/11), w odległości ok. 227 m znajduje się punkt nr 2. Skręcając na zachód o dziewięćdziesiąt stopni wzdłuż granic działek nr 170/24 i 212/6 w odl. ok. 160 m znajduje się punkt nr 3. Z punktu nr 3 pod kątem prostym skręcamy na północ, tnąc dz. nr 170/24 na dwie. Odległość pomiędzy punktem nr 3 a punktem nr 4 wynosi ok. 22 m. Z punktu nr 4 idziemy na wschód wzdłuż ul. Dostawczej i dochodzimy do punktu nr 1, który jest w odległości ok. 149 m.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1173), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 64, poz. 584), 3) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1245), 4) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 października 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 186, poz. 1815) oraz 5) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289 i Nr 135, poz. 913, z 2000 r. Nr 66, poz. 789 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 332). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie uwzględnia się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 913, z 2000 r. Nr 66, poz. 789, z 2001 r. Nr 30, poz. 332 i Nr 107, poz. 1173, z 2002 r. Nr 64, poz. 584, z 2003 r. Nr 134, poz. 1245 i Nr 186, poz. 1815 oraz z 2004 r. Nr 75, poz. 693. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 95, poz. 940) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 707,1282 ha położonych na terenach miast: Mielec, Gorlice, Dębica, Sanok, Leżajsk, Jarosław oraz gmin: Dębica i Laszki."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu specjalnej strefy ekonomicznej Euro-Park Mielec, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, wprowadza się następujące zmiany: a) skreśla się opis granic i terenu - "Teren Miasta Chełm", b) opis granic i terenu - "Teren Miasta Gorlice" otrzymuje brzmienie: "Teren miasta Gorlice Obręb Gorlice - Tereny Przemysłowe Glinik Mariampolski Począwszy od pkt nr 1, zlokalizowanego w północnym narożniku działki 454/66, granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim, wzdłuż drogi łączącej ul. Szopena z ul. Biecką do pkt nr 2, będącego narożnikiem działki 454/66, następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia do pkt nr 3 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki 454/19, następnie skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie ogrodzeniem z sąsiadującą działką 454/19 do pkt nr 4. Tu skręca w kierunku południowym i biegnie ogrodzeniem do pkt nr 5, skręca w kierunku południowo-wschodnim i po ogrodzeniu dochodzi do pkt nr 6, położonego w południowo-wschodniej części działki 454/62. W pkt nr 6 skręca w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 7, położonego w południowej części działki 454/62, skąd skręca w kierunku wschodnim do pkt nr 8 rozgraniczającego pas drogi krajowej ul. Biecka, skręca w kierunku południowym i biegnie wzdłuż ul. Bieckiej przez pkt nr 9 do pkt nr 10 położonego w północno-wschodniej części działki 454/50. Dalej biegnie wzdłuż ul. Bieckiej w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 11, położonego w południowo-wschodniej części działki 454/50, w którym skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do pkt nr 12 wzdłuż ogrodzenia Miejskiej Oczyszczalni Ścieków położonej na działce 466. Tu skręca w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 13, stanowiącego północno-zachodni narożnik działki 454/50, dalej skręca w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 14, położonego w południowo-zachodniej części działki 454/74, następnie biegnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 15 położonego w południowo-wschodniej części działki 454/70. Z pkt nr 15 biegnie w kierunku zachodnim po granicy z działką 454/55 do pkt nr 16, skręca w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 17, w którym skręca w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 18, położonego w południowo-zachodniej części działki 454/70. Dalej biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 19 do pkt nr 20, położonego w północno-zachodniej części działki 454/69, w którym skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie do pkt nr 21 położonego w południowo-zachodniej części działki 454/67. Z pkt nr 21 biegnie wzdłuż torów kolejowych prowadzących do Elektrociepłowni "Glinik" położonych na działce 454/29 przez pkt 22 do pkt nr 1, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 23, położonego w północno-wschodnim narożniku działki 472/6, granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez pkt nr 24 do pkt nr 25 położonego na linii pasa drogi krajowej (ul. Biecka). Z pkt nr 25 biegnie pasem drogi krajowej w kierunku południowo-zachodnim przez pkt nr 26, dalej wzdłuż drogi krajowej ul. Biecką do pkt nr 27. Tu skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną do pkt nr 28 wzdłuż działki 482/17, skręca w kierunku wschodnim i biegnie przez pkt nr: 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35 linią łamaną po ogrodzeniu stacji gazowej Karpackich Zakładów Gazownictwa, położonej na działce 486/2. Z pkt nr 35 biegnie linią łamaną wzdłuż zachodniej granicy działki 486/3 do pkt nr 36. Od pkt nr 36, położonego w północnym narożniku działki 486/3, biegnie w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 37, skręca na północny wschód i biegnie przez pkt nr 38 do pkt nr 23, z którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 39, zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki 468/5 na linii pasa wodnego rzeki Ropy, granica biegnie pasem wodnym rzeki Ropy linią łamaną, wschodnią granicą działki 479 w kierunku południowym do pkt nr 40. Tu załamuje się i biegnie linią łamaną południowo-zachodnią granicą działki 479 do pkt nr 41. Z pkt nr 41 biegnie wzdłuż wschodniej strony ul. Bieckiej drogi krajowej Gorlice-Jasło oraz działki 468/5 linią łamaną do pkt nr 42. W pkt nr 42 załamuje się i biegnie linią łamaną północną stroną działki 468/5 do pkt nr 39, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 43, usytuowanego w południowo-wschodnim narożniku działki 467/4, granica biegnie linią łamaną granicą działki 460/5 w kierunku zachodnim do pkt nr 44, skręca w kierunku północnym i biegnie wschodnią stroną pasa drogi krajowej Gorlice-Jasło do pkt nr 45. W pkt nr 45 skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą działki 467/4 przez pkt nr 46, dalej w kierunku południowo-wschodnim przez pkt nr 47 do pkt nr 48. W pkt nr 48, położonym na północno-wschodnim narożniku działki 467/4, skręca w kierunku południowym i linią pasa wodnego rzeki Ropy dochodzi do pkt nr 43, od którego opis rozpoczęto.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 120, poz. 757 i Nr 135, poz. 914, z 2001 r. Nr 30, poz. 333 i Nr 107, poz. 1174, z 2002 r. Nr 64, poz. 585, z 2003 r. Nr 3, poz. 35 i Nr 227, poz. 2246 oraz z 2004 r. Nr 75, poz. 694. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 95, poz. 941) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421, z późn. zm. ) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 288,10 ha na obszarze miasta Suwałki, gminy Suwałki, gminy Gołdap oraz miasta Ełk."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, Obszar Gołdap i Obszar Suwałki otrzymują brzmienie: "Obszar Gołdap Położony jest w gminie Gołdap, obręb Bałupiany, arkusz mapy ewidencyjnej nr 4. Północna granica Podstrefy Gołdap SSSE rozpoczyna się od granicznika nr 008. Od tego punktu granica biegnie przez graniczniki o numerach: 92 i 017 aż do granicznika nr 035 w kierunku zachodnim, wzdłuż pasa granicznego między Rzecząpospolitą Polską a Okręgiem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej. Na graniczniku nr 035 załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowym i dochodzi przez graniczniki nr: 804, 800, 795, 036 do granicznika nr 037. Od tego punktu załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku południowo-zachodnim i wzdłuż ulicy Granicznej dochodzi przez graniczniki nr: 436, 435, 113 do granicznika nr 434. Tu załamuje się pod kątem ostrym w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż ulicy Przemysłowej przez graniczniki nr: 432, 431, 430, 357, 356 do granicznika nr 355, gdzie załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez graniczniki nr: 376, 372, 369, 368, 365, 364, 354, 351, 362 do granicznika nr 350. Tu załamuje się pod kątem rozwartym w kierunku północnym i przebiega wzdłuż pasa drogi krajowej (ul. Gumbińska) poprzez granicznik nr 339 do granicznika nr 338, następnie załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez granicznik nr 336 do granicznika nr 337. W tym punkcie granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północnym i biegnie przez graniczniki nr: 793, 361, 028 do granicznika nr 029. Tu załamuje się pod kątem ostrym w kierunku zachodnim i biegnie do granicznika nr 011, gdzie załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie do granicznika nr 816. Na tym graniczniku załamuje się pod kątem rozwartym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie przez granicznik nr 815 do granicznika nr 808, gdzie załamuje się pod kątem ostrym w kierunku północnym i biegnie przez graniczniki nr: 813, 812 do granicznika nr 008. Obszar Suwałki Obejmuje 10 kompleksów położonych w mieście Suwałki i gminie Suwałki. Na terenie miasta Suwałki położone są kompleksy nr 1-9, na terenie gminy Suwałki - nr 11. Numery map ewidencyjnych gruntów: 75/1, 75/2, 75/3, 75/4, 76/1, 76/3, 76/4, 83/1, 83/2, 83/4, 84/1. Granica kompleksu 1 (obręb Zahańcze) rozpoczyna się od granicznika nr 761128, zlokalizowanego w północnej jego części u zbiegu granic działek 32891/23, 32891/7 i działki leśnej 32903. Od tego punktu granica biegnie poprzez punkt poligonowy III klasy nr 951 i granicznik nr 761045 w linii prostej w kierunku południowo-wschodnim po ścianie zwartych upraw leśnych na działce 32903. W punkcie 761045 załamuje się pod kątem zbliżonym do kąta prostego w kierunku południowo-zachodnim i dochodzi w linii prostej do granicznika nr 761168, rozgraniczając działkę 32891/7 od działki 32892/7, po czym skręca pod kątem zbliżonym do prostego w kierunku północno-wschodnim, dochodząc do granicznika nr 761205 położonego u zbiegu granic działek 32891/21, 32891/7 i 32891/22. Od punktu 761205 biegnie dalej w kierunku północno-wschodnim do punktu 761130, w którym załamuje się w kierunku północnym i dociera do granicznika nr 761129, po czym skręca w kierunku północno-wschodnim, przecina punkt 761193 i dochodzi do punktu wyjściowego 761128. Graniczniki nr: 761205, 761130, 761129, 761193 wyznaczają granicę pomiędzy działką 32891/7 i 32891/21. Granica kompleksu 2 (obręb Zahańcze) przebiega od granicznika nr 761047, zlokalizowanego w północnej części kompleksu u zbiegu granic działek: 32855/2, 32853/2, 32853/1, do punktu oznaczonego numerem 761059 w linii prostej w kierunku południowo-wschodnim, rozgraniczając działkę 32853/2 od działki 32853/1 stanowiącej drogę. W punkcie 761059 załamuje się niemalże pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż trwałego ogrodzenia w odległości około 1 m do punktu 761056. W punkcie 761056 powtórnie się załamuje pod kątem prostym, przyjmując kierunek północno-zachodni, tak jak trwałe ogrodzenie, i w odległości 10 m od niego od strony zachodniej dochodzi do granicznika nr 761055. Linia łamana o wierzchołkach nr 761059, 761056, 761055 stanowi granicę pomiędzy działkami: 32853/2 i 32852/2. Od granicznika nr 761055 biegnie w linii prostej w kierunku północno-zachodnim poprzez punkty 761054 i 761053. Linia prosta wyznaczona przez punkty 761055 i 761054 - to granica pomiędzy działkami 32853/2 i 32854. W punkcie 761053 załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i biegnąc wzdłuż trwałego ogrodzenia poprzez punkty 761102 i 761101, dociera do punktu wyjściowego, tj. 761047. Linia łamana wyznaczona wierzchołkami nr 761054, 761053, 761102 rozgranicza działki 32853/2 i 32855/3, proste zaś 761102-761101 i 761101-761047 stanowią odpowiednio granicę działki 32853/2 z działkami 32855/1 i 32855/2. Kształt kompleksu 3 (obręb Zahańcze) zbliżony jest do prostokąta, który dłuższym bokiem, tj. odcinkiem 761145-761133, przylega do drogi lokalnej oznaczonej nr geodezyjnymi 32893 i 32892/4. Pozostałe wierzchołki to graniczniki nr 761167, 761166. Linie 761133-761167 oraz 761145-761166 rozgraniczają działki: 32892/8, 32892/7, linie zaś 761167-761166, 761133-761145 stanowią odpowiednio granicę działki 32892/8 z działkami: 32892/13, 32892/4. Kształt kompleksu 4 (obręb Zahańcze) zbliżony jest do prostokąta wyznaczonego przez graniczniki nr 761165, 761163, 761162, 761164. Dłuższym bokiem, tj. 761164-761162, kompleks przylega do drogi oznaczonej nr geodezyjnym 32892/4. Linia łamana wyznaczona punktami granicznymi 761164, 761165, 761163, 761162 stanowi granicę między działkami: 32892/10, 32892/9, odcinek zaś wyznaczony przez punkty 761164, 761162 - to granica pomiędzy działką 32892/10 i pasem drogowym drogi lokalnej stanowiącej działkę o nr geodezyjnym 32892/4. Granica kompleksu 5 (obręb Zahańcze) rozpoczyna się od punktu granicznego nr 761138 zlokalizowanego w północnej części kompleksu u zbiegu granic działki 32892/3 z działką 32892/7 i działką 32903 stanowiącą zwarty teren leśny. Od punktu 761138 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim w linii prostej wzdłuż granicy terenu leśnego (działka 32903) poprzez punkty: granicznik nr 761154, punkt poligonowy III kl. nr 953, granicznik nr 761155 do punktu 761030, leżącego na granicy pasa drogowego drogi krajowej nr 19 Suwałki - Augustów (działka 32912), u zbiegu granic działek: 32892/6, 32903, 32902. Na odcinkach 761030-761072 oraz 761072-761063 granica kompleksu 5 pokrywa się z granicą pasa drogowego Suwałki - Augustów (działka 32912). W punkcie 761063 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przez punkt graniczny 761071 dobiega w linii prostej do punktu 841088, położonego na granicy drogi lokalnej nr geodezyjny 32893, gdzie stykają się działki 32900 i 32899. W punkcie 841088 załamuje się w kierunku północno-zachodnim i pokrywając się z granicą drogi lokalnej, stanowiącej działki o nr geodezyjnych 32893, 32892/4, przebiega przez punkty graniczne 761073, 761167, 761157, 761158, 761160 do punktu 761148 i załamuje się pod kątem zbliżonym do kąta prostego w kierunku północno-wschodnim, dochodząc przez punkt 761149 do punktu 761156, w którym schodzą się granice działek 32892/6, 32892/12, 32892/13, 32892/21. W punkcie 761156 granica zmienia kierunek na północno-zachodni i w linii prostej wzdłuż wschodniego krawężnika drogi dojazdowej poprzez punkt 761153 osiąga granicznik nr 761141, po czym ponownie zmienia kierunek na północno-wschodni i w linii prostej dochodzi do punktu 761140, od którego biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu 761139. Zmienia kierunek na północno-wschodni i w linii prostej poprzez punkt graniczny 761137 osiąga punkt wyjściowy, tj. 761138. Granica kompleksu 6 (obręb Zahańcze) rozpoczyna się od punktu 761080. Punkt zlokalizowany jest u zbiegu granic drogi gruntowej, oznaczonej nr geodezyjnym 32849, pasa drogowego drogi lokalnej, w skład którego wchodzą działki 32893 i 32892/4 oraz działki 32844 w północnej części kompleksu. Od punktu 761080 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim poprzez punkt 761064 do punktu 841090, pokrywając się z granicą pasa drogowego drogi lokalnej oznaczonej działkami 32893, 32892/4. W punkcie 841090 zmienia kierunek na południowo-zachodni w linii prostej i osiąga granicznik nr 841092. Odcinek 841090-841092 stanowi granicę pomiędzy działką 32844 a 32839. Od punktu 841092 granica biegnie w linii prostej w kierunku północno-zachodnim poprzez punkt 841091 do punktu 761084 położonego na południowej granicy drogi gruntowej oznaczonej nr geodezyjnym 32849. Odcinki: 841092-841091, 841091-761084 stanowią granicę pomiędzy działką 32844 a odpowiednio działkami 32843 i 32845. Od punktu 761084 do punktu wyjściowego, tj. 761080, granica pokrywa się z południową granicą drogi gruntowej oznaczonej nr geodezyjnym 32849. Granica kompleksu nr 7 (obręb Zahańcze) rozpoczyna się od punktu 751025, położonego na przecięciu linii rozgraniczającej pas drogowy drogi wojewódzkiej Suwałki - Raczki z południową granicą szlaku kolejowego PKP Suwałki - Olecko. Od punktu 751025 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim i pokrywa się z linią rozgraniczającą pas drogowy drogi Suwałki - Raczki od strony zachodniej (działka 32738). W punkcie 123751004 załamuje się pod kątem około 130° w kierunku południowo-zachodnim, w linii prostej dochodzi do punktu 123751003, po czym zmienia kierunek pod kątem zbliżonym do prostego i w punkcie 123751005 styka się z granicą szlaku kolejowego Suwałki - Raczki (działka 32722/1). Punkty 123751004, 123751003, 123751005 wyznaczają zarazem granicę administracyjną miasta Suwałki z gminą Suwałki. Od punktu 123751005 do punktu wyjściowego 751025 granica biegnie południową stroną szlaku kolejowego Suwałki - Raczki. Granica kompleksu nr 8 (obręb Zahańcze) rozpoczyna się od punktu 751041 najbardziej wysuniętego na północ, położonego u zbiegu granic działki 32731 z działką 32730 i 32723/3, stanowiącą drogę gruntową wzdłuż szlaku kolejowego Suwałki - Raczki. Od punktu 751041 biegnie w kierunku południowo-wschodnim, między działkami 32730 a 32731 do punktu 751045. Tam załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią prostą w kierunku północno-wschodnim przez punkty 751046, 751050, 751047, wyznaczając miedzę pomiędzy działkami 32778 i 32730 oraz 32779 i 32728. Od punktu 751047 biegnie w kierunku południowo-wschodnim. W punktach 751170 i 751177 granica przecina drogę gruntową oznaczoną nr geodezyjnym 32784, dzieląc ją na działki 32784/4, 32784/5. Na odcinku 751047-751170 oddziela działkę 32779 od działki 32780. Od punktu 751177 do punktu 751144 stanowi miedzę pomiędzy działkami 32788 a 32787. W punkcie 751144 następuje niewielki uskok w kierunku południowo-zachodnim od punktu 751145. Od punktu 751145 granica nadal biegnie w kierunku południowo-wschodnim, przecina punkty 751148, 751149, 751150, 751102 do punktu 751101, wyznaczając granicę między działką 32777 a działkami 32789, 32791, 32793. W punkcie 751101 zlokalizowanym na trójmiedzy działek 32777, 32793, 32795 skręca w kierunku wschodnim i biegnie w linii prostej przez punkt 751142 do 751141, położonego na trójmiedzy działek 32793, 32794 i 32795. W punkcie tym ponownie przyjmuje kierunek południowo-wschodni i poprzez punkty 751103 i 751104 (niewielki uskok w kierunku wschodnim) dochodzi do granicznika nr 751096, po czym zmienia kierunek na południowo-zachodni i osiąga punkt 751099 na trójmiedzy działek 32795, 32777, 32797. Od punktu 751099 skręca w kierunku południowo-wschodnim i linią prostą poprzez punkty 751098, 751082, 831235, 831236 dochodzi do drogi gruntowej 32804 o szerokości 6,0 m w punkcie 831237. Od punktu 831237 do 831242 biegnie jej północną krawędzią, w punkcie 831242 załamuje się pod kątem prostym, dzieląc odcinkiem 831242-831243 działkę nr geodezyjny 32804 (droga polna) na działki 32804/1, 32804/2, zaś na odcinku 831243-831232 działkę 32805 na działki 32805/1, 32805/2. Od punktu 831232 granica zmienia kierunek na północno-wschodni i dociera do punktu 831277, położonego przy drodze lokalnej nr geodezyjny 32848 o szer. 10 m; odcinek 831232-831277 stanowi miedzę pomiędzy działkami 32805/2, 32806/1. Od punktu 831277 do 831241 granica pokrywa się ze skrajem drogi oznaczonej nr geodezyjnym 32848. W punkcie 831241 załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim, żeby od punktu 831240 pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim przejść przez punkt 831238, gdzie załamując się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim przechodzi przez punkty graniczne nr 831168, 831315, 831322 osiągając punkt 831064, a następnie w kierunku północno-zachodnim przez punkty 831067, 981, 831073, 831077 i 831079 do granicznika nr 831089. Odcinek 831167-982 stanowi miedzę pomiędzy działkami 32807, 32809, linia zaś 982, 831064, 831067, 981, 831073, 831087, 831079, 980, 831087, 831089 stanowi wschodni skraj drogi gruntowej oznaczonej nr geodezyjnym 32776/2 o szer. 3,0 m. W punktach 831089 i 831090 przecina ją pod kątem prostym, przyjmując kierunek południowo-zachodni, biegnie miedzą przez punkty 831191, 831194, 831227 pomiędzy działką 32751 a działkami 32750, 32748, 32749/2. W punkcie 831227 ponownie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i w linii prostej wychodzi na granicznik nr 821005 położony na granicy pasa drogowego drogi Suwałki - Raczki. Od niego pod kątem ostrym granica biegnie wzdłuż ogrodzenia trwałego, po granicznikach nr 821016, 821011, 821014, 831195. W punkcie 831195 linia graniczna kompleksu załamuje się pod kątem prostym w kierunku zachodnim i przez granicznik nr 821010 dochodzi do punktu 821009 leżącego na skraju drogi Suwałki - Raczki, oznaczonej nr geodezyjnym 32738. Od punktu 821009 granica kompleksu 8 pokrywa się ze wschodnią granicą pasa drogowego Suwałki - Raczki w punktach 741004, 741003, 751180. W punkcie 751180 granica odchodzi pod kątem prostym od drogi Raczki - Suwałki w kierunku południowo-wschodnim przez punkt 751069 do punktu 751072. W nim załamuje się w kierunku południowo-zachodnim, osiągając punkt 751070. Od niego ponownie przyjmuje kierunek południowo-zachodni i dociera do granicznika nr 751179. Od punktu 751179 przez punkty 751061, 751222, 751063, 751064, 751228, 751232, 751060, 751066, 751067 do punktu 751056 przebiega wzdłuż trwałego ogrodzenia byłej fabryki budowy domów. W punkcie 751056 granica dochodzi do drogi wojewódzkiej Suwałki - Raczki i przybiera jej kierunek, pokrywając się z jej prawym skrajem (jadąc w kierunku Suwałk) w punktach 751032, 751033, 751031, 751030, 751020. Od punktu 751020 granica przyjmuje kierunek szlaku kolejowego Olecko-Suwałki oraz biegnącej przy nim drogi gruntowej oznaczonej nr geodezyjnym 32723/3 i biegnie przez punkt 751039 do punktu wyjściowego 751041 południowym skrajem drogi 32723/3. Kompleks nr 9 stanowi działka ewidencyjna o numerze 32812/3, granica przebiega od punktu granicznego 831325 w kierunku północno-wschodnim do punktu 831326, załamuje się pod kątem prostym dochodząc do punktu 831327, następnie w kierunku południowo-zachodnim dochodzi do punktu 831328, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie do punktu 831329, a następnie w kierunku południowo-zachodnim dochodzi do punktu 831324 stanowiącego trójmiedzę działek 32812/4, 32776/2 i 32812/3. Z punktu 831324 przechodząc przez punkty 831048, 831049 i 831050 wraca na punkt wyjściowy nr 831325. Granica kompleksu 11 (obręb Zielone Kamedulskie i Dubowo II) rozpoczyna się od granicznika nr 123751005, położonego na przecięciu granicy szlaku kolejowego Olecko - Suwałki z granicą administracyjną miasta Suwałki. Od punktu 123751005 biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu 123751003, następnie załamuje się w kierunku wschodnim i dochodzi w punkcie 123751004 do granicy pasa drogowego Suwałki - Raczki. Od punktu 123751004 przyjmuje jej kierunek i biegnie zachodnią stroną przez punkty 123751002, 123751001, 227E. W punktach 123751005, 123751003, 123751004, 123751002, 123751001 i 227E jest tożsama z granicą administracyjną pomiędzy miastem Suwałki a gminą Suwałki. W punkcie 227E granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i linią łamaną, poprzez punkty 227D, 227C, 227B i 227A dochodzi w punkcie 120A do granicy szlaku kolejowego Suwałki - Olecko. Tu zmienia kierunek na północno-wschodni i po granicznikach kolejowych o numerach 120, 119, 118, 117, 116, 115, 114 i 113 osiąga punkt wyjściowy, tj. 123751005.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 156, z 2000 r. Nr 108, poz. 1149, z 2001 r. Nr 30, poz. 335, z 2002 r. Nr 64, poz. 588 oraz z 2004 r. Nr 75, poz. 698. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 95, poz. 944) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 909, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 307,4 ha położonych na terenach gmin: Dobre Miasto, Bartoszyce, Szczytno, Olecko oraz miast: Elbląg, Pasłęk i Bartoszyce."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, w Podstrefie Elbląg skreśla się opis granic i terenu Kompleksu Modrzewina Południe. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 69, z 2001 r. Nr 30, poz. 338 i Nr 107, poz. 1180, z 2002 r. Nr 64, poz. 591, z 2003 r. Nr 83, poz. 762 oraz z 2004 r. Nr 2, poz. 10 i Nr 75, poz. 701. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wprowadzania do publicznego obrotu praw pochodnych oraz będących papierami wartościowymi od dnia dopuszczenia do publicznego obrotu praw majątkowych zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych (Dz. U. Nr 95, poz. 945) Na podstawie art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) podmioty uprawnione do składania wniosku o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu: a) praw majątkowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, zwanych dalej "prawami pochodnymi", b) będących papierami wartościowymi od dnia dopuszczenia do publicznego obrotu praw majątkowych zarejestrowanych w depozycie papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi; 2) szczególne warunki, jakie są obowiązane spełniać podmioty, o których mowa w pkt 1, oraz szczególny tryb i warunki wprowadzania praw majątkowych określonych w pkt 1, w tym kryteria, jakie muszą spełniać te prawa, aby mogły być przedmiotem obrotu. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) prawach majątkowych - rozumie się przez to prawa majątkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b; 2) domu maklerskim - rozumie się przez to również wydzieloną jednostkę organizacyjną banku prowadzącą działalność maklerską. § 2. 1. Z wnioskiem do Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, zwanej dalej "Komisją", o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu praw majątkowych mogą wystąpić: 1) spółka prowadząca giełdę; 2) spółka prowadząca rynek pozagiełdowy; 3) dom maklerski albo 4) bank krajowy, bank zagraniczny lub instytucja kredytowa, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2)), będące uczestnikami Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A., zwanego dalej "Krajowym Depozytem". 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może również dotyczyć wprowadzania do publicznego obrotu praw majątkowych o cyklicznych terminach wygasania lub wykonania oraz o takich samych cechach i zasadach obrotu, pod warunkiem że początki cyklów wprowadzania takich praw następują po sobie, zwanych dalej "programem praw majątkowych", z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Wprowadzenie do publicznego obrotu programu praw majątkowych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b, może dotyczyć wyłącznie takich praw majątkowych, dla których instrumentem bazowym są waluty lub stopy procentowe. 4. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić, jeżeli: 1) objęte wnioskiem prawa majątkowe zostały uprzednio warunkowo dopuszczone do obrotu na giełdzie lub regulowanym rynku pozagiełdowym albo 2) dom maklerski złożył do Komisji wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu tymi prawami na podstawie art. 92 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. § 3. Podmioty, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 2 i 4, oraz dom maklerski - w przypadku określonym w § 2 ust. 4 pkt 2 - są obowiązane zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu zabezpieczenia wykonania praw z papierów wartościowych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i b, w szczególności przez zawarcie umowy z Krajowym Depozytem o rozliczanie transakcji, których przedmiotem są te papiery wartościowe, ewidencjonowanie i gwarantowanie realizacji tych transakcji. § 4. Wniosek, o którym mowa w § 2, powinien zawierać następujące informacje: 1) nazwę (firmę), siedzibę i adres oraz numery telekomunikacyjne wnioskodawcy (telefon, telefaks, adres poczty elektronicznej, adres strony internetowej); 2) podstawowe dane o wprowadzanych do publicznego obrotu prawach pochodnych, a w szczególności określenie ich rodzaju i liczby, jeżeli jest ona ustalona, oraz wskazanie papierów wartościowych lub indeksu, będących podstawą dla określania wartości praw pochodnych, albo 3) podstawowe dane o wprowadzanych do publicznego obrotu prawach majątkowych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b, a w szczególności określenie ich rodzaju i liczby, jeżeli jest ona ustalona, oraz wskazanie i podanie podstawowych danych o instrumentach bazowych, będących podstawą dla określania wartości tych praw; 4) wskazanie cyklicznych terminów wygasania lub wykonania praw majątkowych - w przypadku gdy wniosek dotyczy programu praw majątkowych. § 5. Do wniosku, o którym mowa w § 2, należy dołączyć następujące dokumenty: 1) decyzję o warunkowym dopuszczeniu praw majątkowych objętych wnioskiem do obrotu na giełdzie lub regulowanym rynku pozagiełdowym albo informację o złożeniu przez dom maklerski wniosku do Komisji o wydanie zezwolenia na prowadzenie poza rynkiem regulowanym wtórnego obrotu tymi prawami; 2) Warunki emisji i obrotu - w przypadku praw majątkowych, które są wystawiane przez emitenta, albo 3) Warunki obrotu - w przypadku innych praw majątkowych. § 6. 1. Warunki emisji i obrotu, o których mowa w § 5 pkt 2, składają się z: 1) tytułu "Warunki emisji i obrotu", ze wskazaniem rodzaju praw majątkowych objętych Warunkami emisji i obrotu; 2) wstępu; 3) rozdziału "Osoby odpowiedzialne za informacje zawarte w Warunkach emisji i obrotu"; 4) rozdziału "Dane o Warunkach emisji i obrotu"; 5) rozdziału "Załączniki". 2. We wstępie zamieszcza się: 1) oznaczenie rodzaju, emisji i liczby wprowadzanych do obrotu praw majątkowych, a w przypadku programu praw majątkowych - dodatkowo w podziale na poszczególne cykle; 2) nazwę (firmę) i siedzibę emitenta; 3) nazwę (firmę) i siedzibę podmiotu występującego z wnioskiem o wyrażenie zgody na wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu; 4) początkową cenę wprowadzanych praw majątkowych albo sposób jej ustalenia oraz tryb i terminy udostępnienia cen do publicznej wiadomości w trakcie trwania obrotu, a w przypadku programu praw majątkowych również w trakcie trwania obrotu w poszczególnych cyklach; 5) termin rozpoczęcia obrotu lub sposób jego ustalenia; 6) terminy prowadzenia obrotu w poszczególnych cyklach, w przypadku programu praw majątkowych; 7) informacje o miejscu zamieszczenia w Warunkach emisji i obrotu punktu zawierającego czynniki ryzyka, ze zwróceniem uwagi inwestorów na konieczność szczególnej jego analizy; 8) datę sporządzenia Warunków emisji i obrotu z oznaczeniem daty ich ważności; 9) określenie miejsc, form i terminów publicznego udostępniania Warunków emisji i obrotu; 10) spis treści. 3. W rozdziale "Osoby odpowiedzialne za informacje zawarte w Warunkach emisji i obrotu" zamieszcza się: 1) w przypadku podmiotu, o którym mowa w § 2 ust. 1, występującego z wnioskiem o wyrażenie zgody na wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu: a) nazwę (firmę), siedzibę i adres, wraz z numerami telekomunikacyjnymi (telefon, telefaks, adres poczty elektronicznej, adres strony internetowej), b) imiona i nazwiska oraz funkcje pełnione przez osoby działające w imieniu tego podmiotu, c) własnoręcznie podpisane oświadczenia o odpowiedzialności osób wymienionych w lit. b, stwierdzające, że informacje zawarte w Warunkach emisji i obrotu są prawdziwe i rzetelne i nie pomijają żadnych faktów ani okoliczności, których ujawnienie jest wymagane przepisami prawa; 2) w przypadku podmiotów sporządzających Warunki emisji i obrotu, dla każdego sporządzającego oddzielnie: a) nazwę (firmę) lub imię i nazwisko oraz siedzibę i adres sporządzającego Warunki emisji i obrotu, wraz z numerami telekomunikacyjnymi (telefon, telefaks, adres poczty elektronicznej), b) imiona i nazwiska oraz funkcje pełnione przez osoby działające w imieniu sporządzającego Warunki emisji i obrotu, przy czym dla każdej części Warunków emisji i obrotu należy wskazać osobę lub osoby odpowiedzialne za jej sporządzenie, c) własnoręcznie podpisane oświadczenia o odpowiedzialności osób wymienionych w lit. b, stwierdzające, że informacje zawarte w Warunkach emisji i obrotu są prawdziwe i rzetelne oraz nie pomijają żadnych faktów ani okoliczności, których ujawnienie jest wymagane przepisami prawa. 4. W rozdziale "Dane o Warunkach emisji i obrotu" zamieszcza się: 1) opis czynników ryzyka dla nabywców praw majątkowych będących przedmiotem obrotu; 2) warunki, jakie powinni spełniać nabywcy praw majątkowych; 3) szczegółowe określenie uprawnień i obowiązków wynikających z praw majątkowych; 4) sposób ustalania początkowej ceny praw majątkowych w poszczególnych cyklach, w przypadku programu praw majątkowych; 5) terminy rozpoczęcia i zakończenia obrotu prawami majątkowymi w poszczególnych cyklach lub sposób ich ustalania, w przypadku programu praw majątkowych; 6) terminy wykonania praw majątkowych; 7) terminy wygasania praw majątkowych; 8) podstawowe zasady obrotu prawami majątkowymi na rynku regulowanym lub w domu maklerskim, ze wskazaniem trybu dokonywania ewentualnych zmian tych zasad; 9) zasady postępowania w przypadku dokonywania zmiany wartości instrumentu bazowego lub jakichkolwiek innych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na wartość praw majątkowych; 10) informacje dotyczące emitenta praw majątkowych, a w szczególności podstawowe dane pozwalające ocenić jego płynność finansową i możliwość realizacji zobowiązań, zaangażowanie w inne emisje praw majątkowych oraz doświadczenie na rynku tych praw; 11) szczegółowy opis instrumentów bazowych niebędących papierami wartościowymi; 12) inne informacje, które w ocenie wnioskodawcy mogą mieć istotny wpływ na ocenę praw majątkowych i ryzyka związanego z ich nabyciem. 5. W rozdziale "Załączniki" zamieszcza się opis sposobu zabezpieczenia roszczeń wynikających z praw majątkowych, zasad dziennego rozliczenia praw majątkowych oraz zasady rozliczania tych praw w chwili ich wykonania, w tym zasady przekazywania na rachunek nabywcy papierów wartościowych lub instrumentów bazowych, których nabycie lub zbycie jest przedmiotem prawa, jeżeli warunki emisji przewidują takie rozliczenie. 6. W przypadkach gdy nie jest możliwe podanie danych, o których mowa w ust. 1-4, taka informacja powinna być zawarta w treści Warunków emisji i obrotu. 7. W udostępnianych do publicznej wiadomości Warunkach emisji i obrotu, we wstępie, zamieszcza się oświadczenie Komisji wydane w związku z decyzją w sprawie zgody na wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu. § 7. 1. Warunki obrotu, o których mowa w § 5 pkt 3, składają się z: 1) tytułu "Warunki obrotu", ze wskazaniem rodzaju praw majątkowych objętych Warunkami obrotu; 2) wstępu; 3) rozdziału "Osoby odpowiedzialne za informacje zawarte w Warunkach obrotu"; 4) rozdziału "Dane o Warunkach obrotu"; 5) rozdziału "Załączniki". 2. We wstępie zamieszcza się: 1) oznaczenie rodzaju praw majątkowych, a w przypadku programu praw majątkowych - opis tego programu w podziale na poszczególne cykle; 2) nazwę (firmę) i siedzibę podmiotu występującego z wnioskiem o wyrażenie zgody na wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu; 3) termin rozpoczęcia obrotu prawami majątkowymi lub sposób jego ustalenia; 4) terminy prowadzenia obrotu prawami majątkowymi w poszczególnych cyklach, w przypadku programu praw majątkowych; 5) wskazanie miejsca zamieszczenia w Warunkach obrotu punktu zawierającego czynniki ryzyka, ze zwróceniem uwagi inwestorów na konieczność szczególnej analizy treści tego punktu; 6) datę sporządzenia Warunków obrotu, z oznaczeniem daty ich ważności; 7) określenie miejsc, form i terminów publicznego udostępniania Warunków obrotu; 8) spis treści. 3. W rozdziale "Osoby odpowiedzialne za informacje zawarte w Warunkach obrotu" zamieszcza się: 1) w przypadku podmiotu, o którym mowa w § 2 ust. 1, występującego z wnioskiem o wyrażenie zgody na wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu: a) nazwę (firmę), siedzibę i adres, wraz z numerami telekomunikacyjnymi (telefon, telefaks, adres poczty elektronicznej, adres strony internetowej), b) imiona i nazwiska oraz funkcje pełnione przez osoby działające w imieniu tego podmiotu, c) własnoręcznie podpisane oświadczenia o odpowiedzialności osób wymienionych w lit. b, stwierdzające, że informacje zawarte w Warunkach obrotu są prawdziwe i rzetelne oraz nie pomijają żadnych faktów ani okoliczności, których ujawnienie jest wymagane przepisami prawa; 2) w przypadku podmiotów sporządzających Warunki obrotu, dla każdego sporządzającego oddzielnie: a) nazwę (firmę) lub imię i nazwisko oraz siedzibę i adres sporządzającego Warunki obrotu, wraz z numerami telekomunikacyjnymi (telefon, telefaks, adres poczty elektronicznej), b) imiona i nazwiska oraz funkcje pełnione przez osoby działające w imieniu sporządzającego Warunki obrotu, przy czym dla każdej części Warunków obrotu należy wskazać osobę lub osoby odpowiedzialne za jej sporządzenie, c) własnoręcznie podpisane oświadczenia o odpowiedzialności osób wymienionych w lit. b, stwierdzające, że informacje zawarte w Warunkach obrotu są prawdziwe i rzetelne oraz nie pomijają żadnych faktów ani okoliczności, których ujawnienie jest wymagane przepisami prawa. 4. W rozdziale "Dane o warunkach obrotu" zamieszcza się: 1) opis czynników ryzyka dla nabywców lub wystawców praw majątkowych będących przedmiotem obrotu; 2) warunki, jakie powinni spełnić nabywcy lub wystawcy praw majątkowych; 3) szczegółowe określenie uprawnień i obowiązków wynikających z praw majątkowych; 4) terminy rozpoczęcia i zakończenia obrotu prawami majątkowymi w poszczególnych cyklach lub sposób ich ustalania, w przypadku programu praw majątkowych; 5) terminy wykonania praw majątkowych; 6) terminy wygasania praw majątkowych; 7) podstawowe zasady obrotu prawami majątkowymi na rynku regulowanym lub w domu maklerskim, ze wskazaniem trybu dokonywania ewentualnych zmian tych zasad; 8) w przypadku praw majątkowych opartych na akcjach lub obligacjach rozliczanych przez dostawę akcji lub obligacji - zasady ustanawiania ograniczeń liczby praw majątkowych w odniesieniu do całkowitej liczby akcji lub obligacji będących w obrocie; 9) zasady postępowania w przypadku dokonywania zmiany wartości instrumentu bazowego lub jakichkolwiek innych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na wartość praw majątkowych; 10) szczegółowy opis instrumentów bazowych niebędących papierami wartościowymi; 11) inne informacje, które w ocenie wnioskodawcy mogą mieć istotny wpływ na ocenę praw majątkowych i ryzyka związanego z ich nabyciem. 5. W rozdziale "Załączniki" zamieszcza się opis sposobu zabezpieczenia roszczeń wynikających z praw majątkowych, zasad dziennego rozliczenia praw majątkowych oraz zasady rozliczania tych praw w chwili ich wykonania, w tym zasady przekazywania na rachunek nabywcy papierów wartościowych lub instrumentów bazowych, których nabycie lub zbycie jest przedmiotem prawa majątkowego, jeżeli warunki obrotu przewidują takie rozliczenie. 6. W przypadkach gdy nie jest możliwe podanie danych, o których mowa w ust. 1-4, taka informacja powinna być zawarta w treści Warunków obrotu. 7. W udostępnianych do publicznej wiadomości Warunkach obrotu we wstępie zamieszcza się oświadczenie Komisji wydane w związku z decyzją w sprawie zgody na wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu. § 8. 1. Wprowadzenie praw majątkowych do publicznego obrotu wymaga uzyskania zgody Komisji oraz udostępnienia do publicznej wiadomości odpowiednio: Warunków emisji i obrotu lub Warunków obrotu. 2. W przypadku programu praw majątkowych, zgoda, o której mowa w § 2 ust. 1, może być wydana również na czas określony. § 9. 1. Każdą zmianę danych zawartych w Warunkach emisji i obrotu lub Warunkach obrotu przekazuje się do Komisji oraz podaje do publicznej wiadomości w sposób określony w decyzji w sprawie dopuszczenia praw majątkowych do publicznego obrotu. 2. Jeżeli zmiana ta mogłaby mieć istotny wpływ na wartość prawa majątkowego, podanie jej do publicznej wiadomości następuje w trybie, o którym mowa w art. 81 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. § 10. Jeżeli podstawą dla określania wartości praw pochodnych jest wartość indeksu akcji: 1) Warunki emisji i obrotu albo Warunki obrotu powinny wskazywać sposób tworzenia tego indeksu, zasady doboru akcji będących jego podstawą, dokonywania zmian indeksu oraz sposób wyrażania jego wartości w pieniądzu; 2) wartość indeksu powinna być publikowana w sposób przyjęty na danym rynku regulowanym co najmniej każdego dnia, w którym odbywają się notowania akcji; 3) zmiany metody obliczania wartości indeksu nie powinny następować częściej niż co dwa lata, a zmiana akcji będących jego podstawą nie powinna następować częściej niż raz na trzy miesiące; ograniczenie to nie dotyczy zmian będących następstwem zdarzeń niezależnych od konstrukcji indeksu, w szczególności zaś przypadków wycofania akcji będących podstawą indeksu z obrotu na rynku regulowanym, a także zmian dotyczących indeksów publikowanych na rynkach regulowanych w państwach należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. § 11. 1. Jeżeli podstawą określenia ceny prawa majątkowego jest cena akcji: 1) cena tej akcji powinna być publikowana w sposób przyjęty na danym rynku regulowanym każdego dnia, w którym odbywają się jej notowania; 2) wskaźnik kapitalizacji powinien zawierać się w grupie 30 najwyższych wartości tego wskaźnika wyliczonego dla wszystkich spółek znajdujących się w obrocie na rynku regulowanym w dniu złożenia wniosku lub w grupie spółek, dla których wartość wskaźnika jest większa od średniej wyznaczonej dla danego rynku regulowanego; sposób obliczania wskaźnika kapitalizacji określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 3) wskaźnik obrotów tymi akcjami powinien zawierać się w grupie 60 najwyższych wartości tego wskaźnika wyliczonego dla wszystkich spółek znajdujących się w obrocie na rynku regulowanym w dniu złożenia wniosku; sposób obliczania wskaźnika obrotów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Jeżeli podstawą określenia ceny prawa majątkowego jest cena lub wartość instrumentu bazowego, cena lub wartość tego instrumentu bazowego powinna być publikowana w sposób przyjęty na danym rynku regulowanym lub we wtórnym obrocie prowadzonym przez dom maklerski poza rynkiem regulowanym na podstawie art. 92 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, każdego dnia, w którym odbywają się notowania prawa majątkowego. § 12. Jeżeli podstawą wystawienia prawa pochodnego, będącego kontraktem terminowym, jest cena obligacji, podstawą tą może być jedynie cena obligacji, których emitentem jest Skarb Państwa albo Narodowy Bank Polski. § 13. Jeżeli prawa pochodne są rozliczane przez dostawę papierów wartościowych będących podstawą ich wystawienia, liczba tych praw pochodnych powinna być określona w sposób umożliwiający ich rozliczenie. § 14. Do wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 15. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie określenia podmiotów uprawnionych do składania wniosku o wyrażenie zgody na wprowadzenie do publicznego obrotu praw pochodnych, szczególnych warunków, jakie obowiązane są spełniać te podmioty, oraz szczególnego trybu i warunków wprowadzania tych papierów wartościowych, w tym kryteriów, jakie muszą one spełniać, aby mogły być przedmiotem obrotu (Dz. U. Nr 163, poz. 1155). § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 2004 r. (poz. 945) Załącznik nr 1 SPOSÓB OBLICZANIA WSKAŹNIKA KAPITALIZACJI Wskaźnik kapitalizacji (f1) dla spółki "i" oblicza się według następującego wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: i - nazwa spółki, ni - liczba akcji spółki "i" będącej w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym w dniu złożenia wniosku, Pi - cena akcji spółki "i" będącej w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym w dniu złożenia wniosku, nj - liczba akcji spółki "j" będącej w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym w dniu złożenia wniosku, Pj - cena akcji spółki "j" będącej w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym w dniu złożenia wniosku, j = 1, 2,..., k - spółki w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym. Załącznik nr 2 SPOSÓB OBLICZANIA WSKAŹNIKA OBROTÓW Wskaźnik obrotów (f2) dla spółki "i" oblicza się według następującego wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: Ti - obrót akcjami spółki "i" w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym w okresie sześciu miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, Tj - obrót akcjami spółki "j" w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym w okresie sześciu miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, j = 1, 2, ..., k - spółki w obrocie giełdowym albo regulowanym obrocie pozagiełdowym. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzaju, zakresu, terminów oraz częstotliwości przekazywania informacji przez spółkę prowadzącą giełdę (Dz. U. Nr 95, poz. 946) Na podstawie art. 81 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa rodzaj, zakres, terminy oraz częstotliwość przekazywania do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w art. 81 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, przez spółkę prowadzącą giełdę, na której są notowane papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 ust. 3 i 4 tej ustawy, zwane dalej "papierami wartościowymi". § 2. 1. Spółka prowadząca giełdę przekazuje do publicznej wiadomości informacje o: 1) ustalonych podstawowych elementach konstrukcji papierów wartościowych, zwanych dalej "standardem papierów wartościowych"; 2) terminie rozpoczęcia notowań papierów wartościowych, a w przypadku programu papierów wartościowych - terminie rozpoczęcia notowań pierwszej serii papierów wartościowych; 3) ustalonych dla papierów wartościowych godzinach obrotu; 4) szczegółowych warunkach obrotu papierami wartościowymi, jeżeli zostały ustalone. 2. Standard papierów wartościowych zawiera co najmniej określenie: 1) papieru wartościowego; 2) instrumentu bazowego lub kryterium wyboru instrumentu bazowego; 3) terminu (dnia) wygaśnięcia i wykonania, jeżeli jest ustalony; 4) sposobu rozliczenia; 5) sposobu wyznaczania wysokości zobowiązań lub należności. § 3. 1. Przekazanie do publicznej wiadomości standardu papierów wartościowych oraz informacji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, następuje na co najmniej 5 dni przed rozpoczęciem notowań. 2. Przekazanie do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 i 4, następuje na co najmniej 2 tygodnie przed dniem wejścia w życie uchwały właściwego organu spółki prowadzącej giełdę ustalającej godziny obrotu i szczegółowe warunki obrotu papierów wartościowych. § 4. W przypadku programu papierów wartościowych, przekazanie do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2-4, w odniesieniu do kolejnych serii papierów wartościowych, następuje przed rozpoczęciem notowań tych serii, z częstotliwością wynikającą z ich wprowadzania do notowań. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzaju informacji, które mogą naruszyć słuszny interes emitenta, oraz sposobu postępowania emitenta w związku z opóźnianiem przekazania do publicznej wiadomości informacji poufnych (Dz. U. Nr 95, poz. 947) Na podstawie art. 81 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa rodzaje informacji, których przekazanie do publicznej wiadomości może naruszyć słuszny interes emitenta, oraz sposób postępowania emitenta w związku z opóźnianiem przekazania do publicznej wiadomości informacji poufnych. § 2. 1. Informacjami poufnymi, których przekazanie do publicznej wiadomości może naruszyć słuszny interes emitenta, są informacje dotyczące: 1) prowadzonych przez emitenta negocjacji lub okoliczności związanych z prowadzonymi negocjacjami, w tym wyboru drugiej strony negocjacji, jeżeli ich przekazanie do publicznej wiadomości mogłoby negatywnie wpłynąć na przebieg lub wynik tych negocjacji, a w przypadku negocjacji prowadzonych w celu zapewnienia poprawy sytuacji finansowej emitenta - również, jeżeli ich przekazanie do publicznej wiadomości w poważnym stopniu zagroziłoby interesom obecnych lub przyszłych akcjonariuszy albo uczestników emitenta, 2) dokonanych czynności prawnych lub decyzji podjętych przez osoby uprawnione do reprezentowania emitenta, osoby wchodzące w skład organów zarządzających emitenta lub osoby pełniące w strukturze organizacyjnej emitenta funkcje kierownicze, które dla swej ważności wymagają zatwierdzenia przez inny uprawniony organ emitenta, jeżeli ich przekazanie do publicznej wiadomości mogłoby istotnie wpłynąć na prawidłową ocenę dokonywanych przez inwestorów czynności, 3) umów zawartych pod warunkiem, 4) nazwy podmiotu nabywającego lub zbywającego aktywa - w przypadku nabycia lub zbycia przez emitenta aktywów znacznej wartości, jeżeli ich przekazanie do publicznej wiadomości mogłoby naruszyć pozycję konkurencyjną emitenta w branży lub na rynku, na którym prowadzi działalność, 5) drugiej strony, przedmiotu oraz szczegółowych warunków finansowych umowy - w przypadku zawarcia przez emitenta znaczącej umowy, jeżeli przekazanie tych informacji do publicznej wiadomości mogłoby naruszyć pozycję konkurencyjną emitenta w branży lub na rynku, na którym prowadzi działalność - zwane dalej "informacjami poufnymi". 2. Przez aktywa znacznej wartości oraz znaczącą umowę, o których mowa w ust. 1, rozumie się aktywa znacznej wartości oraz znaczącą umowę w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 81 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. § 3. W związku z opóźnieniem przekazania do publicznej wiadomości informacji poufnych emitent podejmuje działania mające na celu ochronę tych informacji poprzez zapewnienie: 1) zachowania poufności tych informacji; 2) ograniczenia do nich dostępu; 3) kontroli ich przekazywania w przypadkach, o których mowa w art. 83 i art. 161c ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. § 4. 1. Za ochronę informacji poufnych odpowiada osoba kierująca pracami organu zarządzającego emitenta lub inna upoważniona osoba bezpośrednio jej podległa. 2. Ochrona informacji poufnych obejmuje w szczególności: 1) ochronę dokumentów zawierających informacje poufne; 2) ochronę systemów i sieci teleinformatycznych, które są nośnikami informacji poufnych; 3) kontrolę obiegu dokumentów lub innych nośników informacji zawierających informacje poufne. § 5. 1. Dokumenty oraz inne nośniki informacji, o których mowa w § 4 ust. 2, powinny zostać opatrzone klauzulą "informacja poufna w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi". 2. W celu zapewnienia ochrony informacji poufnych dla każdego dokumentu lub innego nośnika informacji zawierającego informację poufną tworzy się dokument, zwany dalej "kartą dostępu", zawierający: 1) dane osoby, która miała dostęp do informacji poufnej; 2) datę oraz godzinę dostępu; 3) zakres, w jakim informacja poufna została udostępniona; 4) wskazanie osoby, która udostępniła informację poufną. 3. W karcie dostępu odnotowuje się informacje, o których mowa w ust. 2, w odniesieniu do każdej osoby, która miała dostęp do informacji poufnej zawartej w treści dokumentu lub innego nośnika informacji zawierającego informację poufną. 4. Dostęp do informacji poufnych zawartych w dokumencie lub innym nośniku informacji może nastąpić poprzez: 1) zapoznanie się z jego treścią; 2) wydanie. 5. Wydanie dokumentu lub innego nośnika informacji może nastąpić wyłącznie za potwierdzeniem odbioru na karcie dostępu. 6. W przypadku informacji poufnych gromadzonych i przechowywanych w systemach informatycznych emitenta, wymóg tworzenia karty dostępu uważa się za spełniony, jeżeli system informatyczny emitenta zapewnia monitorowanie dostępu do informacji poufnych oraz przepływu tych informacji. W takim przypadku ust. 5 nie stosuje się. § 6. 1. Przekazanie informacji poufnych w trybie, o którym mowa w art. 83 i art. 161c ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, wymaga uprzedniego poinformowania osoby, której informacje mają zostać przekazane: 1) że są to informacje poufne; 2) o sankcjach karnych i administracyjnych związanych z ujawnieniem lub wykorzystaniem tych informacji. 2. Przekazanie informacji poufnej jest możliwe po uzyskaniu akceptacji osoby, o której mowa w § 4 ust. 1. 3. Emitent jest obowiązany prowadzić rejestr informacji poufnych przekazanych w trybie, o którym mowa w art. 83 i art. 161c ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 4. Na podstawie informacji uzyskanych od osób działających w imieniu emitenta lub na jego rzecz, w rejestrze, o którym mowa w ust. 3, zamieszcza się informacje o osobach, które miały dostęp do informacji poufnych z podaniem ich imienia i nazwiska, daty oraz godziny dostępu do informacji poufnej, jak również zakresu, w jakim informacja poufna została udostępniona, oraz wskazaniem osoby, która udostępniła informację poufną. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia urzędowego rynku giełdowego (Dz. U. Nr 95, poz. 948) Na podstawie art. 90 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rynkiem urzędowym, o którym mowa w art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, jest urzędowy rynek giełdowy, utworzony przez giełdę, prowadzoną przez "Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie Spółka Akcyjna" z siedzibą w Warszawie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i nr 91, poz. 871. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych lub ich emitentów (Dz. U. Nr 95, poz. 949) Na podstawie art. 97a ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)), zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa rodzaj informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych lub ich emitentów, sposób sporządzania i rozpowszechniania takich rekomendacji oraz szczegółowe warunki, jakim powinny odpowiadać rekomendacje. 2. Postanowień rozporządzenia nie stosuje się do porad inwestycyjnych sporządzanych dla oznaczonego adresata, które nie są przeznaczone do publicznej wiadomości. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi; 2) rekomendującym - rozumie się przez to osobę fizyczną lub prawną, która sporządza lub rozpowszechnia sporządzone przez siebie rekomendacje, w szczególności w ramach wykonywanego zawodu lub w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa; 3) dystrybutorze rekomendacji - rozumie się przez to osobę fizyczną lub prawną, która rozpowszechnia rekomendacje sporządzone przez rekomendującego, w ramach wykonywanego zawodu lub w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa; 4) niezależnym analityku - rozumie się przez to osobę fizyczną, niepozostającą w stosunku pracy lub innym stosunku o podobnym charakterze, z firmą inwestycyjną, instytucją kredytową lub innym podmiotem, którego przedmiotem działalności jest sporządzanie rekomendacji, dysponującą wiedzą fachową w zakresie instrumentów finansowych lub ich emitentów, która przy wykorzystaniu tej wiedzy sporządza rekomendacje we własnym imieniu i na własny rachunek; 5) kanałach dystrybucji rekomendacji - rozumie się przez to takie środki przekazu rekomendacji, za pośrednictwem których rekomendacja jest przekazywana do publicznej wiadomości; 6) firmie inwestycyjnej - rozumie się przez to dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, a także zagraniczną firmę inwestycyjną oraz zagraniczną osobę prawną, prowadzące działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 7) instytucji kredytowej - rozumie się przez to podmiot wymieniony w art. 4 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn zm. 2)), z wyłączeniem zagranicznych instytucji kredytowych; 8) liście restrykcyjnej - rozumie się przez to listę instrumentów finansowych, które nie mogą być przedmiotem transakcji kupna lub sprzedaży dokonywanych na własny rachunek przez rekomendującego lub dystrybutora rekomendacji, lub osoby fizyczne zatrudnione u rekomendującego lub dystrybutora rekomendacji na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej; 9) liście obserwacyjnej - rozumie się przez to listę instrumentów finansowych, które mogą być przedmiotem transakcji kupna lub sprzedaży dokonywanych na własny rachunek przez rekomendującego lub dystrybutora rekomendacji, lub osoby fizyczne zatrudnione u rekomendującego lub dystrybutora rekomendacji na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, z zastrzeżeniem, że transakcje te są analizowane i nadzorowane przez osobę pełniącą funkcję inspektora nadzoru; 10) osobie pełniącej funkcję inspektora nadzoru - rozumie się przez to osobę zatrudnioną u rekomendującego lub dystrybutora rekomendacji na stanowisku kierownika komórki nadzoru wewnętrznego lub na samodzielnym stanowisku do spraw nadzoru wewnętrznego lub na stanowisku o zbliżonym do wymienionych stanowisk zakresie obowiązków; 11) osobie bliskiej - rozumie się przez to osobę, o której mowa w art. 161f ustawy. Rozdział 2 Sporządzanie rekomendacji § 3. Rekomendacjami są raporty, analizy lub innego rodzaju informacje, w tym opinie odnoszące się do bieżącej lub przyszłej wartości instrumentów finansowych: 1) sporządzane przez niezależnego analityka, firmę inwestycyjną, instytucję kredytową lub inny podmiot, którego przedmiotem działalności jest sporządzanie rekomendacji, lub osobę fizyczną zatrudnioną w takich podmiotach na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, jeżeli bezpośrednio lub pośrednio sugerują podjęcie określonych działań inwestycyjnych w odniesieniu do określonych instrumentów finansowych lub emitenta instrumentów finansowych lub 2) sporządzane przez podmioty inne niż wymienione w pkt 1, jeżeli bezpośrednio sugerują podjęcie określonych działań inwestycyjnych, w odniesieniu do określonych instrumentów finansowych - przeznaczone do dystrybucji za pośrednictwem kanałów dystrybucji rekomendacji, zwane dalej "rekomendacjami". § 4. 1. Rekomendacja powinna zawierać dane szczegółowo identyfikujące rekomendującego, w szczególności: 1) firmę (nazwę) oraz siedzibę rekomendującego, wraz ze wskazaniem imienia, nazwiska i stanowiska osoby zatrudnionej u rekomendującego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, która brała udział w przygotowaniu tej rekomendacji; 2) imiona i nazwiska osób, które sporządziły rekomendację, z zaznaczeniem, które z tych osób posiadają tytuł maklera papierów wartościowych lub doradcy inwestycyjnego - w przypadku osób fizycznych sporządzających rekomendację we własnym imieniu. 2. W przypadku gdy rekomendującym jest firma inwestycyjna lub instytucja kredytowa, w treści rekomendacji powinien być wskazany podmiot sprawujący nad nimi nadzór. 3. W przypadku gdy rekomendującym jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2, który podlega zasadom i standardom postępowania wydanym przez podmiot uprawniony do ich wydania, zasady te i standardy powinny być wyraźnie wskazane w treści rekomendacji. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do rekomendacji sporządzanej w formie innej niż pisemna, z zastrzeżeniem, że dane, o których mowa w ust. 1-3, mogą być podane przez wskazanie miejsca publicznie dostępnego, w tym strony internetowej rekomendującego, gdzie można się z nimi zapoznać. W takim przypadku powinna być o tym fakcie uczyniona wzmianka w treści rekomendacji. 5. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do dziennikarzy. § 5. 1. Obok danych wymienionych w § 4 rekomendacja powinna zawierać w szczególności: 1) datę sporządzenia; 2) wskazanie adresata lub adresatów rekomendacji albo kręgu adresatów rekomendacji, o ile osoby te nie są imiennie określone; 3) wyjaśnienia dotyczące stosowanej w rekomendacji terminologii fachowej, o ile terminologia ta mogłaby być niewłaściwie zrozumiana przez adresatów tej rekomendacji; 4) wykaz rekomendacji, dotyczących danego instrumentu finansowego, przedstawianych przez danego rekomendującego w ciągu ostatnich 6 miesięcy, zawierający w szczególności wskazaną w poszczególnych rekomendacjach cenę lub pułap cenowy instrumentu finansowego, przy której rekomendujący zalecił określone zachowanie inwestycyjne, oraz termin ważności tych rekomendacji; 5) należyte przedstawienie metod i podstaw wyceny przyjętych przy ocenie instrumentu finansowego lub emitenta instrumentów finansowych oraz projekcji cenowych zawartych w rekomendacji; 6) wskazanie silnych i słabych stron zastosowanych metod wyceny instrumentów finansowych, w sposób umożliwiający adresatom rekomendacji dokonanie oceny ryzyka inwestowania w dane instrumenty finansowe zgodnie z rekomendacją. 2. Rekomendacja powinna zawierać również zapewnienie rekomendującego o działaniu z należytą starannością oraz rzetelnością przy sporządzaniu rekomendacji, a także wskazanie, czy i w jakim zakresie rekomendujący ponosi odpowiedzialność za działania zgodne z rekomendacją. 3. Rekomendujący powinien opierać się co najmniej na dwóch metodach wyceny instrumentów finansowych. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do rekomendacji sporządzanej w formie innej niż pisemna, z zastrzeżeniem, że dane o których mowa w ust. 1-3, mogą być podane przez wskazanie miejsca publicznie dostępnego, w tym strony internetowej rekomendującego, gdzie można się z nimi zapoznać. W takim przypadku powinna być o tym fakcie uczyniona wzmianka w treści rekomendacji. 5. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do dziennikarzy. § 6. 1. Rekomendujący powinni dołożyć należytej staranności, aby: 1) w treści rekomendacji fakty, na których jest ona oparta, były wyodrębnione w stosunku do samodzielnych interpretacji, ocen, opinii i innego rodzaju sądów wartościujących; 2) źródła informacji, na których oparta jest rekomendacja, były wiarygodne, a w przypadku gdy istnieją jakiekolwiek wątpliwości w zakresie wiarygodności źródła informacji, aby okoliczność ta była wyraźnie wskazana w treści rekomendacji; 3) przewidywania, prognozy lub projekcje cenowe co do zachowań instrumentu finansowego oraz istotne założenia przyjęte lub poczynione przy ich sporządzaniu były wyraźnie wskazane w treści rekomendacji. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się do rekomendacji sporządzanej w formie innej niż pisemna, z zastrzeżeniem, że w przypadku, gdyby ujawnienie wszystkich informacji wymienionych w ust. 1 pkt 1-3 było nieproporcjonalne z uwagi na rozmiary sporządzonej rekomendacji, możliwe jest ujawnienie tych danych w innym miejscu publicznie dostępnym, w szczególności na stronie internetowej rekomendującego. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do dziennikarzy. § 7. 1. W przypadku gdy rekomendującym jest niezależny analityk, firma inwestycyjna, instytucja kredytowa lub inny podmiot, którego podstawowym przedmiotem działalności jest sporządzanie rekomendacji, lub osoba fizyczna zatrudniona w takich podmiotach na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, podmioty te powinny zapewnić, aby w treści rekomendacji: 1) wskazane były wszelkie źródła informacji, na podstawie których rekomendacja została sporządzona, włączając w to emitenta instrumentów finansowych, oraz aby było zaznaczone, czy dana rekomendacja została przekazana emitentowi instrumentów finansowych, do których się odnosi, i czy dokonano w niej zmian po jej przekazaniu emitentowi instrumentów finansowych; 2) należycie wyjaśnione było oznaczenie kierunku rekomendacji, w tym takie jak "kupuj", "sprzedaj", "trzymaj", które może zawierać horyzont czasowy inwestycji, oraz aby były wskazane znane w związku z tym zagrożenia związane z inwestowaniem w dany instrument finansowy; 3) zawarta była wzmianka co do częstotliwości dokonywanych aktualizacji rekomendacji oraz istotnych zmian elementów treści rekomendacji wymienionych w § 5 ust. 1 pkt 5; 4) wskazana była data pierwszego udostępnienia rekomendacji do wiadomości publicznej oraz okres, z którego dane były podstawą jej sporządzenia; 5) w przypadku gdy dana rekomendacja różni się, jakimkolwiek elementem treści wymaganym przez rozporządzenie, od rekomendacji, wydanych w stosunku do tego samego instrumentu finansowego lub emitenta instrumentów finansowych, w okresie 12 miesięcy poprzedzających jej wydanie, powinien być ten fakt zaznaczony ze wskazaniem dat wcześniejszych rekomendacji. 2. W przypadku gdyby zamieszczenie wszystkich wymogów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 było nieproporcjonalne z uwagi na rozmiary sporządzonej rekomendacji, możliwe jest ujawnienie tych danych w innym miejscu publicznie dostępnym, w szczególności na stronie internetowej rekomendującego, z zastrzeżeniem, że takie odesłanie zostało wyraźnie wskazane w treści rekomendacji i nie nastąpiły żadne zmiany w zakresie wykorzystanej metodologii i podstaw wyceny. 3. Przepisy ust. 1 stosuje się do rekomendacji wydawanych w formie innej niż pisemna, z zastrzeżeniem, że w przypadku gdyby zamieszczenie wszystkich wymogów wymienionych w ust. 1 było nieproporcjonalne z uwagi na rozmiary sporządzonej rekomendacji, możliwe jest ujawnienie tych danych w innym miejscu publicznie dostępnym, w szczególności na stronie internetowej rekomendującego. § 8. Rekomendujący jest obowiązany przedstawić, na pisemne żądanie Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, pisemne uzasadnienie dla sporządzonej przez siebie rekomendacji, w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania. Rozdział 3 Ujawnianie konfliktu interesów § 9. 1. Rekomendujący są zobowiązani ujawnić w treści rekomendacji wszelkie powiązania i okoliczności, które mogłyby wpłynąć na obiektywność sporządzanych rekomendacji, a w szczególności informacje na temat ich zaangażowania kapitałowego w instrumenty finansowe będące przedmiotem rekomendacji lub istnienie ewentualnego konfliktu interesów, jaki zachodzi w odniesieniu do emitenta instrumentów finansowych będących przedmiotem rekomendacji. 2. Rekomendujący będący osobami prawnymi są zobowiązani przedstawić wszelkie powiązania z osobami fizycznymi lub prawnymi, o których im wiadomo, które nie uczestniczyły w przygotowywaniu rekomendacji, ale miały lub mogły mieć dostęp do rekomendacji przed jej udostępnieniem klientom lub do publicznej wiadomości. 3. W przypadku gdy rekomendujący jest osobą prawną, obowiązek określony w ust. 1 spoczywa również: 1) na osobach fizycznych zatrudnionych u rekomendującego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, jeżeli brały udział w przygotowywaniu rekomendacji; 2) na innych osobach prawnych, które łączy z rekomendującym stosunek zlecenia lub inny stosunek prawny o podobnym charakterze i które brały udział w sporządzeniu tej rekomendacji; 3) na osobach fizycznych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej z osobą prawną, o której mowa w pkt 2, jeżeli brały udział w przygotowywaniu rekomendacji. 4. W przypadku gdy ujawnienie wszystkich wymogów wymienionych w ust. 1-3 byłoby nieproporcjonalne z uwagi na rozmiary sporządzonej rekomendacji, możliwe jest ujawnienie tych danych w innym miejscu publicznie dostępnym, w szczególności na stronie internetowej rekomendującego, z zastrzeżeniem, że takie odesłanie zostało wyraźnie wskazane w treści rekomendacji. 5. Przepis ust. 4 stosuje się do rekomendacji wydawanych w formie innej niż pisemna. 6. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do dziennikarzy. § 10. 1. W przypadku rekomendacji sporządzanej przez niezależnego analityka, firmę inwestycyjną, instytucję kredytową lub inny podmiot, którego podstawowym przedmiotem działalności jest sporządzanie rekomendacji, w treści rekomendacji zamieszcza się dodatkowo informację o: 1) wykonywaniu przez rekomendującego czynności dotyczących danego instrumentu finansowego w zakresie: a) oferowania instrumentów finansowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej w okresie 12 miesięcy poprzedzających wydanie rekomendacji, b) nabywania lub zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek celem realizacji zadań związanych z organizacją rynku regulowanego, c) nabywania lub zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek celem realizacji umów o subemisje inwestycyjne lub usługowe, 2) posiadaniu przez rekomendującego bezpośrednio lub pośrednio przez podmioty pozostające w tej samej grupie kapitałowej, akcji emitenta instrumentów finansowych będących przedmiotem rekomendacji, w łącznej liczbie stanowiącej co najmniej 5 % kapitału zakładowego, 3) posiadaniu przez emitenta instrumentów finansowych będących przedmiotem rekomendacji, bezpośrednio lub pośrednio przez podmioty pozostające w tej samej grupie kapitałowej, akcji rekomendującego, w łącznej liczbie stanowiącej co najmniej 5 % kapitału zakładowego, 4) pełnieniu przez osobę fizyczną sporządzającą rekomendację lub jej osobę bliską funkcji w organach podmiotu będącego emitentem instrumentów finansowych, których dotyczy rekomendacja, lub zajmowania stanowiska kierowniczego w tym podmiocie, z jednoczesnym wskazaniem pełnionej funkcji lub zajmowanego stanowiska, 5) pełnieniu przez firmę inwestycyjną lub instytucję kredytową, sporządzające rekomendacje, funkcji animatora rynku lub animatora emitenta, którego instrumenty finansowe są przedmiotem rekomendacji sporządzanej przez te podmioty, 6) pozostawaniu przez firmę inwestycyjną lub instytucję kredytową stroną umowy o prowadzenie usług w postaci sporządzania rekomendacji z emitentem instrumentów finansowych, 7) otrzymaniu przez rekomendującego jakiegokolwiek wynagrodzenia od emitenta instrumentów finansowych będących przedmiotem rekomendacji, z tytułu usług świadczonych na jego rzecz, 8) umowie zawartej między rekomendującym lub powiązanej z nim osoby prawnej a emitentem instrumentów finansowych, w sprawie świadczenia usług z zakresu bankowości inwestycyjnej, pod warunkiem że nie będzie się to wiązać z ujawnieniem informacji poufnych, oraz że umowa obowiązywała w ostatnich 12 miesiącach przed sporządzeniem rekomendacji, lub że w tym okresie zostało z jej tytułu wypłacone wynagrodzenie bądź została złożona obietnica zapłaty wynagrodzenia, 9) istnieniu po stronie rekomendującego zamiaru złożenia emitentowi instrumentów finansowych będących przedmiotem rekomendacji, oferty świadczenia usług na jego rzecz, w ciągu najbliższych 3 miesięcy od daty jej sporządzenia, 10) istnieniu innych istotnych powiązań, występujących między rekomendującym, w tym osobą fizyczną zatrudnioną u rekomendującego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, biorącą udział w przygotowaniu rekomendacji, lub jej osobą bliską a emitentem instrumentów finansowych będących przedmiotem rekomendacji, z jednoczesnym wskazaniem charakteru tych powiązań - o ile rekomendującemu, w tym osobie biorącej udział w przygotowaniu rekomendacji, znane są fakty, których te informacje dotyczą. 2. Firmy inwestycyjne oraz instytucje kredytowe zajmujące się sporządzaniem rekomendacji są zobowiązane, w odstępach kwartalnych, ujawniać proporcje udzielanych rekomendacji "kupuj", "sprzedaj" lub "trzymaj" lub odpowiedników tego rodzaju rekomendacji, jak również proporcje liczby emitentów instrumentów finansowych odpowiadających każdemu z wymienionych kierunków rekomendacji, dla których to firma inwestycyjna lub instytucja kredytowa, w okresie ostatnich 12 miesięcy, dostarczała usługi w zakresie bankowości inwestycyjnej. 3. Na pierwszej stronie dokumentu zawierającego rekomendację inwestycyjną powinno być wyraźnie wskazane miejsce w dokumencie, gdzie znajdują się informacje, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. W przypadku gdyby ujawnienie informacji określonych w ust. 1 było nieproporcjonalne z uwagi na rozmiary rekomendacji, możliwe jest ujawnienie tych danych na stronie internetowej rekomendującego, z zastrzeżeniem, że takie odesłanie zostało wyraźnie wskazane w treści rekomendacji. 5. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do dziennikarzy. § 11. 1. Firmy inwestycyjne oraz instytucje kredytowe sporządzające rekomendacje powinny wprowadzić regulacje wewnętrzne zapewniające, że rekomendacja przed jej udostępnieniem nie będzie znana, akceptowana ani zatwierdzana przez pracowników jednostek organizacyjnych rekomendującego zajmujących się: 1) oferowaniem instrumentów finansowych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej lub 2) nabywaniem lub zbywaniem instrumentów finansowych na cudzy rachunek na zasadach określonych w art. 34 ustawy, lub 3) nabywaniem i zbywaniem instrumentów finansowych na własny rachunek oraz zarządzaniem własnym pakietem instrumentów finansowych. 2. W uzasadnionych przypadkach pracownicy, o których mowa w ust. 1, mogą zapoznać się z rekomendacją przed jej udostępnieniem, wyłącznie jednak w zakresie, w jakim jest to niezbędne do zbadania prawdziwości zamieszczonych w niej informacji lub wykrycia potencjalnego konfliktu interesów. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dostęp do rekomendacji inwestycyjnej przed jej udostępnieniem powinien odbywać się za zgodą osoby pełniącej funkcję inspektora nadzoru, przy czym korespondencja, jak również ustne konsultacje związane z tym dostępem, powinny być dokumentowane przez osobę pełniącą funkcję inspektora nadzoru. § 12. 1. Instrumenty finansowe, będące przedmiotem przygotowywanej rekomendacji, z chwilą rozpoczęcia prac nad tą rekomendacją, powinny być wpisywane na listę restrykcyjną dla pracowników jednostki organizacyjnej rekomendującego, zajmującej się sporządzaniem danej rekomendacji, oraz na listę obserwacyjną dla pozostałych pracowników rekomendującego. 2. W przypadku gdy rekomendujący wykonuje jednocześnie czynności w zakresie nabywania i zbywania instrumentów finansowych na własny rachunek oraz zarządzania własnym pakietem instrumentów finansowych, instrumenty finansowe będące przedmiotem rekomendacji są wpisywane na listę obserwacyjną. 3. Skreślenie instrumentów finansowych, będących przedmiotem rekomendacji, z list, o których mowa w ust. 1, nie może być dokonane wcześniej niż z końcem 5 dnia następującego po dniu, w którym udostępniono rekomendację, lub w przypadku gdy nie doszło do jej udostępnienia z końcem dnia, w którym zaprzestano prac nad rekomendacją. § 13. 1. Przygotowywana rekomendacja powinna być utajniona do momentu jej udostępnienia. 2. W przypadku gdy rekomendujący uzna za konieczne dokonanie przez emitenta instrumentów finansowych będących przedmiotem przygotowywanej rekomendacji, weryfikacji tej rekomendacji pod kątem faktów prezentowanych w jej części opisowej nie stosuje się ust. 1. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, weryfikacja nie powinna dotyczyć elementów ocennych, jak również zaleceń zachowań inwestycyjnych zawartych w przygotowywanej rekomendacji. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, udostępniona emitentowi instrumentów finansowych część przygotowywanej rekomendacji powinna zostać przekazana również osobie pełniącej funkcję inspektora nadzoru. 5. W przypadku dokonywania zmian w części przygotowywanej rekomendacji, która została przekazana zgodnie z ust. 2-4 emitentowi instrumentów finansowych, istnieje wymóg każdorazowego pisemnego informowania osoby pełniącej funkcję inspektora nadzoru o dokonywanych zmianach. § 14. 1. Rekomendacja oraz dokumenty związane z jej przygotowywaniem powinny być przechowywane przez okres 5 lat od dnia jej udostępnienia do publicznej wiadomości, chyba że odrębne przepisy przewidują dłuższy okres przechowywania. 2. W przypadku rekomendacji oraz dokumentów, o których mowa w ust. 1, sporządzonych na elektronicznych nośnikach informacji, dopuszcza się ich przechowywanie na tych nośnikach. Rozdział 4 Rozpowszechnianie rekomendacji sporządzonych przez osoby trzecie § 15. W sytuacji rozpowszechniania rekomendacji przez dystrybutora rekomendacji, w treści rekomendacji powinny być wskazane również dane identyfikujące dystrybutora rekomendacji. W tym zakresie stosuje się odpowiednio przepisy § 4. § 16. 1. W przypadku gdy sporządzona rekomendacja zostanie w jakikolwiek sposób zmodyfikowana przez dystrybutora rekomendacji, w treści rozpowszechnianej rekomendacji powinna być o tym fakcie zamieszczona informacja szczegółowo określająca zakres poczynionych modyfikacji. 2. W przypadku gdy modyfikacja rekomendacji polega na zmianie jej kierunku, w tym z "kupuj" na "sprzedaj" lub "trzymaj" albo ze "sprzedaj" na "kupuj" lub "trzymaj" albo z "trzymaj" na "kupuj" lub "sprzedaj", do dystrybutora rekomendacji stosuje się odpowiednio przepisy § 4-9. 3. Dystrybutorzy rekomendacji rozpowszechniający rekomendacje zmodyfikowane w sposób, o którym mowa w ust. 1 i 2, zobowiązani są wskazać adresatom rekomendacji dane rekomendującego, o których mowa w § 4, oraz miejsce lub sposób zapoznania się z treścią rekomendacji i informacjami o ewentualnych konfliktach interesów mających miejsce przy jej sporządzaniu, o ile są one publicznie dostępne. 4. Przepisy ust. 1-3 nie mają zastosowania do komunikatów medialnych skierowanych do publicznej wiadomości, informujących o treści rekomendacji wytworzonych przez rekomendujących, pod warunkiem że nie nastąpiła modyfikacja rekomendacji. 5. W przypadku gdy następuje rozpowszechnianie materiałów stanowiących streszczenie rekomendacji wytworzonych przez osoby trzecie, dystrybutor rekomendacji powinien dołożyć należytej staranności, aby takie streszczenie było rzetelne i pozbawione elementów, które mogłyby wprowadzić w błąd co do rzeczywistej treści rekomendacji. 6. Streszczenie rekomendacji, o którym mowa w ust. 5, powinno również wskazywać miejsce lub sposób zapoznania się z całą treścią rekomendacji i informacjami o ewentualnych konfliktach interesów mających miejsce przy jej sporządzaniu, o ile są one publicznie dostępne. § 17. 1. W przypadku gdy dystrybutorem rekomendacji jest firma inwestycyjna, instytucja kredytowa lub osoba fizyczna zatrudniona w takich podmiotach na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, w rozpowszechnianej rekomendacji powinny być zamieszczone informacje o nazwie podmiotu sprawującego nadzór nad tą firmą inwestycyjną lub instytucją kredytową. 2. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, zajmujące się rozpowszechnianiem rekomendacji, zmodyfikowały rekomendację wytworzoną przez rekomendującego, stosuje się do nich odpowiednio przepisy § 4-14. 3. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, rozpowszechniają rekomendacje, które nie zostały przekazane do adresata za pośrednictwem kanałów dystrybucji rekomendacji, stosuje się do nich odpowiednio przepisy § 9-14. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 18. Rekomendujący lub dystrybutorzy rekomendacji wprowadzą regulacje wewnętrzne służące ujawnianiu konfliktów interesów mogących powstać przy sporządzaniu lub rozpowszechnianiu rekomendacji, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. W tym samym terminie firmy inwestycyjne oraz instytucje kredytowe sporządzające rekomendacje, wprowadzą regulacje, o których mowa w § 11 ust. 1. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 255, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260, Nr 229, poz. 2276, Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązków informacyjnych funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 95, poz. 950) Na podstawie art. 196 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt informacyjny, oraz niezbędną treść informacji, o których mowa w art. 191 i 192 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zwanej dalej "ustawą"; 2) sposób i termin udostępniania przez fundusz prospektu informacyjnego oraz informacji, o których mowa w art. 191-193 ustawy; 3) zakres sprawozdań i bieżących informacji dostarczanych przez towarzystwo i fundusz do organu nadzoru oraz terminy przekazywania tych sprawozdań i informacji. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) kapitale otwartego funduszu - oznacza to kapitał utworzony zgodnie z przepisami określającymi szczególne zasady rachunkowości funduszy emerytalnych; 2) martwym rachunku - oznacza to rachunek członka w otwartym funduszu emerytalnym, na którym nie ma żadnych środków; 3) środkach przedpłaconych - oznacza to środki w wysokości stanowiącej różnicę między środkami przekazywanymi do otwartego funduszu emerytalnego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej "Zakładem", z tytułu składek i odsetek a wysokością środków wynikającą z informacji przekazywanej przez Zakład o kwotach środków z tytułu składek i odsetek przypadających na poszczególnych członków otwartego funduszu emerytalnego, z tym że przy ustalaniu wysokości środków przedpłaconych nie uwzględnia się prowizji od powszechnych towarzystw emerytalnych, potrąconych przez Zakład; 4) umowie zawartej w trybie korespondencyjnym - oznacza to umowę zawartą w trybie, o którym mowa w § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1998 r. w sprawie sposobu i trybu zawarcia umowy, na podstawie której następuje uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu emerytalnym, sposobu i terminu składania oświadczenia o małżeńskich stosunkach majątkowych członka otwartego funduszu emerytalnego oraz zawiadamiania otwartego funduszu emerytalnego o każdorazowej zmianie w stosunku do treści takiego oświadczenia, obejmującej środki zgromadzone na rachunku członka (Dz. U. Nr 84, poz. 534 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 295). § 3. Prospekt informacyjny otwartego funduszu powinien odpowiadać następującym warunkom: 1) na stronie tytułowej prospektu informacyjnego zamieszcza się: a) tytuł "Prospekt informacyjny", b) nazwę otwartego funduszu, c) firmę i siedzibę powszechnego towarzystwa oraz adres ogólnodostępnej strony internetowej przeznaczonej do ogłoszeń funduszu, d) datę i miejsce sporządzenia prospektu; 2) statut powinien być aktualny na dzień sporządzenia prospektu informacyjnego; 3) do ostatniego rocznego sprawozdania finansowego otwartego funduszu dołącza się opinię biegłego rewidenta oraz oświadczenie depozytariusza potwierdzające zgodność danych zawartych w sprawozdaniu ze stanem faktycznym; 4) informacje na temat wyników działalności inwestycyjnej otwartego funduszu powinny zawierać: a) sporządzony, w formie listu zarządu powszechnego towarzystwa skierowanego do członków otwartego funduszu, opis efektów dotychczasowej działalności otwartego funduszu, stopnia realizacji ustawowych celów jego działalności oraz planowanych krótko- i długoterminowych kierunków rozwoju działalności lokacyjnej otwartego funduszu, b) wartość jednostki rozrachunkowej ustalonej na dzień: - rozpoczęcia działalności przez otwarty fundusz, - ostatniej wyceny w roku obrotowym, - ostatniej wyceny w roku obrotowym poprzedzającym wycenę o trzy lata, pięć, dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści, trzydzieści pięć i czterdzieści lat, c) wysokość stopy zwrotu osiągniętą przez otwarty fundusz za okres ostatnich trzech, pięciu, dziesięciu, dwudziestu, trzydziestu, trzydziestu pięciu i czterdziestu lat kalendarzowych, d) wysokość ostatniej średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy, o której mowa w art. 173 ustawy, podaną do publicznej wiadomości przez organ nadzoru w roku poprzedzającym sporządzenie prospektu informacyjnego, e) opis ryzyka inwestycyjnego związanego z przyjętą polityką inwestycyjną otwartego funduszu, z uwzględnieniem opisu ryzyka związanego z inwestowaniem w poszczególne instrumenty finansowe. § 4. 1. Prospekt informacyjny jest sporządzany w terminie 15 dni od zatwierdzenia przez powszechne towarzystwo rocznego sprawozdania finansowego otwartego funduszu. 2. Prospekt informacyjny jest ogłaszany, w terminie 3 tygodni od zatwierdzenia przez powszechne towarzystwo rocznego sprawozdania finansowego otwartego funduszu, na ogólnodostępnej stronie internetowej oraz w dzienniku o zasięgu krajowym przeznaczonym do ogłoszeń otwartego funduszu. § 5. 1. Powszechne towarzystwo w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez fundusz pisemnego żądania członka otwartego funduszu przesyła przesyłką listową niebędącą przesyłką najszybszej kategorii aktualny prospekt informacyjny otwartego funduszu. 2. W przypadku gdy pisemne żądanie wpłynęło do otwartego funduszu po dniu sporządzenia przez ten fundusz półrocznego sprawozdania finansowego, otwarty fundusz przesyła także ostatnie półroczne sprawozdanie finansowe otwartego funduszu. § 6. 1. Niezbędna treść informacji, o której mowa w art. 191 ust. 1 ustawy, obejmuje: 1) numer rachunku członka funduszu; 2) podstawowe dane osobowe członka zawarte w rejestrze członków funduszu; 3) liczbę jednostek rozrachunkowych zgromadzonych na rachunku członka funduszu, wartość jednostki rozrachunkowej oraz łączną wartość jednostek rozrachunkowych na rachunku członka funduszu w dniu sporządzenia informacji; 4) wyniki działalności lokacyjnej funduszu wyrażone stopą zwrotu funduszu za okresy 12 miesięcy oraz 60 miesięcy, obliczone w ostatnim dniu roboczym kwartału poprzedzającego kwartał, w którym informacja została sporządzona; 5) pouczenie o trybie postępowania w przypadku uznania przez członka funduszu, że otrzymana informacja zawiera błędne dane. 2. W przypadku otwartego funduszu poza danymi, o których mowa w ust. 1, informacja zawiera: 1) daty i kwoty wpłat składek i wypłat transferowych do otwartego funduszu, kwoty opłat potrąconych ze składek oraz ilość jednostek rozrachunkowych zaliczonych na rachunek członka w okresie objętym informacją; 2) ostatnią średnią ważoną stopę zwrotu wszystkich otwartych funduszy, o której mowa w art. 173 ustawy, podaną do publicznej wiadomości przez organ nadzoru; 3) ostatnią stopę zwrotu funduszu, o której mowa w art. 172 ustawy, podaną do publicznej wiadomości przez organ nadzoru. 3. W przypadku pracowniczego funduszu poza danymi, o których mowa w ust. 1, informacja zawiera ilość i wartość akcji złożonych na rachunku ilościowym w dniu sporządzenia informacji. 4. Informacja jest przesyłana członkom funduszu w terminie 14 dni po upływie terminu, o którym mowa w art. 191 ust. 1 ustawy. 5. Wysłanie pierwszej informacji następuje w terminie 14 dni po upływie roku od dnia uzyskania członkostwa w funduszu. § 7. 1. Niezbędna treść informacji, o której mowa w art. 192 ustawy, obejmuje: 1) numer rachunku członka; 2) podstawowe dane osobowe członka zawarte w rejestrze członków funduszu; 3) liczbę oraz wartość jednostek rozrachunkowych w dniu sporządzenia informacji; 4) pouczenie o trybie postępowania w razie stwierdzenia przez członka, że otrzymana informacja zawiera błędne dane. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest przesyłana przesyłką listową niebędącą przesyłką najszybszej kategorii w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisemnego żądania członka funduszu. § 8. 1. Informacje o strukturze aktywów otwartego funduszu, udostępniane w odstępach miesięcznych, półrocznych oraz rocznych, o których mowa w art. 193 ust. 2-4 ustawy, są publikowane na ogólnodostępnej stronie internetowej odpowiednio w terminie 3, 6 i 9 dni roboczych od dnia kończącego dany miesiąc, okres półroczny lub okres roczny. 2. Informacja o strukturze aktywów pracowniczego funduszu, o której mowa w art. 193 ust. 4 ustawy, jest przekazywana akcjonariuszom pracowniczego towarzystwa nie później niż do dnia 31 stycznia następnego roku. § 9. 1. Informacje o strukturze aktywów otwartego funduszu, udostępniane w odstępach miesięcznych, półrocznych oraz rocznych, powszechne towarzystwo przekazuje do organu nadzoru następnego dnia po ich publikacji na ogólnodostępnej stronie internetowej zgodnie z § 8 ust. 1. 2. Informacja o strukturze aktywów pracowniczego funduszu, o której mowa w art. 193 ust. 4 ustawy, jest przekazywana do organu nadzoru następnego dnia po jej przekazaniu akcjonariuszom pracowniczego towarzystwa zgodnie z § 8 ust. 2. § 10. 1. Okresowe sprawozdanie, dotyczące działalności funduszu, obejmuje dane w zakresie: 1) liczby członków funduszu na koniec każdego kwartału; 2) zmiany liczby członków funduszu w stosunku do poprzedniego kwartału oraz w stosunku do analogicznego okresu w roku poprzednim; 3) liczby osób, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, na koniec każdego kwartału; 4) liczby osób, które zawiadomiły dotychczasowy otwarty fundusz o zawarciu umowy z nowym funduszem; 5) liczby zawartych przez otwarty fundusz umów o członkostwo z osobami, które złożyły oświadczenie o dotychczasowym nieuczestniczeniu w otwartym funduszu, z wyszczególnieniem liczby umów zawartych w trybie korespondencyjnym oraz liczby umów nieobjętych zestawieniem, o którym mowa w przepisach w sprawie trybu i terminu powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez otwarty fundusz o zawarciu umowy z członkiem oraz dokonywania wypłaty transferowej; 6) liczby zawartych przez otwarty fundusz umów o członkostwo z osobami, które złożyły oświadczenie o uczestnictwie w innym otwartym funduszu, z wyszczególnieniem liczby umów zawartych w trybie korespondencyjnym oraz liczby umów nieobjętych zestawieniem, o którym mowa w przepisach powołanych w pkt 5; 7) liczby osób, dla których otwarty fundusz otworzył rachunek w trybie art. 128, art. 129 i art. 131 ust. 3 ustawy, oraz liczby osób wyznaczonych do otwartego funduszu w drodze losowania; 8) liczby dokonanych zapisów na rachunku uprawnionego do otrzymania środków oraz na rachunku, z którego są przenoszone środki, w przypadkach, o których mowa w art. 126, art. 128 ust. 1, art. 129 oraz art. 131 ust. 1 ustawy, jeżeli te rachunki są prowadzone przez ten sam otwarty fundusz, oraz kwoty zapisywanych środków; 9) informacji dotyczących struktury aktywów pracowniczego funduszu według stanu na koniec każdego kwartału; 10) bilansu, rachunku zysków i strat oraz rachunku przepływów pieniężnych pracowniczego funduszu, sporządzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości według stanu na ostatni dzień wyceny przypadający w danym kwartale. 2. Okresowe sprawozdanie w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5-8, jest sporządzane co miesiąc i przekazywane do organu nadzoru w terminie 15 dni od ostatniego dnia miesiąca, za który sprawozdanie jest sporządzane. 3. Okresowe sprawozdanie w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, jest sporządzane co kwartał i przekazywane do organu nadzoru w terminie 30 dni od ostatniego dnia kwartału, za który sprawozdanie jest sporządzane. 4. Sprawozdanie w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest przekazywane do organu nadzoru następnego dnia po dniu dokonania wypłaty transferowej z wyszczególnieniem liczby osób zamieszczonych na imiennym wykazie do Zakładu oraz liczby osób, dla których została zrealizowana wypłata transferowa. 5. Okresowe sprawozdanie w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 9 i 10, jest sporządzane co kwartał i przekazywane do organu nadzoru w terminie 7 dni od ostatniego dnia roboczego kończącego dany kwartał. 6. Otwarty fundusz w pierwszym dniu wyceny kolejnego miesiąca przekazuje do organu nadzoru informacje o rachunkach za poprzedni miesiąc, obejmujące liczbę: 1) martwych rachunków; 2) rachunków, na które wpłaty były dokonywane w okresie ostatnich 12 miesięcy; 3) rachunków, na które wpłaty nie były dokonywane w okresie 12 ostatnich miesięcy; 4) prowadzonych rachunków. 7. Okresowe sprawozdanie z działalności pracowniczego funduszu jest sporządzane raz w roku i przekazywane do organu nadzoru w terminie 2 miesięcy od ostatniego dnia roboczego kończącego dany rok. 8. Roczne sprawozdanie finansowe funduszu sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości jest przekazywane do organu nadzoru w terminie 15 dni po jego zatwierdzeniu przez powszechne towarzystwo w drodze uchwały walnego zgromadzenia. 9. Półroczne sprawozdanie finansowe otwartego funduszu sporządzone na dzień 30 czerwca jest przekazywane do organu nadzoru w terminie 90 dni od dnia, na które zostało sporządzone. 10. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 9, obejmuje swym zakresem informacje, o których mowa w przepisach określających szczególne zasady rachunkowości funduszy emerytalnych. § 11. 1. Kwartalne sprawozdania dotyczące sytuacji finansowej powszechnego towarzystwa oraz pracowniczego towarzystwa przekazywane organowi nadzoru obejmują informacje, których zakres jest określony w załączniku do rozporządzenia. 2. Przekazanie sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, do organu nadzoru następuje w terminie 21 dni po zakończeniu danego kwartału. 3. Roczne sprawozdanie finansowe towarzystwa przekazywane do organu nadzoru obejmuje roczne sprawozdanie finansowe sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości. 4. Do sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, powszechne towarzystwo dołącza: 1) opinię oraz raport z badania sprawozdania finansowego sporządzone przez biegłego rewidenta; 2) odpis uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy powszechnego towarzystwa o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. 5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, powszechne towarzystwo przekazuje organowi nadzoru w terminie 15 dni od jego zatwierdzenia, w drodze uchwały walnego zgromadzenia. § 12. Bieżące informacje dotyczące działalności i sytuacji finansowej otwartego funduszu, z zastrzeżeniem § 13 ust. 1, obejmują dane w zakresie: 1) przekroczenia przez otwarty fundusz limitów inwestycyjnych; 2) każdej sytuacji, w której nastąpiło w sposób nieumyślny naruszenie zasad prowadzenia działalności lokacyjnej przez otwarty fundusz, w szczególności na skutek zmiany cen rynkowych stanowiących podstawę wyceny aktywów i zobowiązań funduszu, kursów walut albo powiązań organizacyjnych lub kapitałowych między podmiotami, których instrumenty finansowe są przedmiotem lokaty aktywów funduszu, lub też w następstwie innych okoliczności, na które fundusz nie ma bezpośredniego wpływu; 3) zmiany depozytariusza; 4) zawarcia i rozwiązania przez otwarty fundusz umowy, której przedmiotem jest powierzenie prowadzenia rejestru członków otwartego funduszu osobie trzeciej; 5) wystąpienia niedoboru oraz jego pokrycia lub niemożności jego pokrycia z własnych środków powszechnego towarzystwa; 6) wyboru biegłego rewidenta dokonującego badania sprawozdań finansowych otwartego funduszu; 7) rozwiązania umowy z podmiotem, o którym mowa w art. 93 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność akwizycyjną na rzecz otwartego funduszu; 8) powierzenia prowadzenia ksiąg rachunkowych funduszu podmiotowi uprawnionemu do świadczenia takich usług oraz o miejscu prowadzenia ksiąg; 9) liczby i łącznej wysokości składek otrzymanych przez otwarty fundusz z Zakładu oraz o następujących kwotach w związku z otrzymaną składką: a) łącznej kwocie składek netto przypadającej na członków otwartego funduszu, b) łącznej kwocie środków, o którą Zakład pomniejsza kwotę składek przekazaną w danym dniu do otwartego funduszu, ustaloną zgodnie z art. 100a ust. 3, 4, 6 lub ust. 7 ustawy, c) kwocie opłat pobranych przez powszechne towarzystwo, d) łącznej kwocie środków przedpłaconych, e) łącznej kwocie odsetek za zwłokę, przekazanej z Zakładu, f) łącznej kwocie opłaty pobranej przez Zakład z tytułu kosztów poboru przez Zakład składki na otwarty fundusz; 10) wartości jednostki rozrachunkowej, według której otwarty fundusz dokonał przeliczenia składki otrzymanej z Zakładu, oraz liczby nowych jednostek rozrachunkowych powstałych w związku z przeliczoną składką; 11) liczby osób, za które przekazano nienależną składkę; 12) następujących kwot: a) środków przedpłaconych w związku ze składkami otrzymanymi uprzednio z Zakładu, rozliczanych w związku ze składką, której dotyczy przekazywana informacja, b) pomniejszenia kapitału otwartego funduszu w związku z anulowaniem umów członkowskich, c) korekty kapitału otwartego funduszu w związku z błędnym przeliczeniem składek otrzymanych z Zakładu, d) dopłaty do kapitału otwartego funduszu, dokonanej przez powszechne towarzystwo lub inne podmioty w związku z pokryciem szkody w majątku członków funduszu, e) wypłat, o których mowa w art. 129a i art. 132 ust. 4 ustawy, f) środków, które wpłynęły do otwartego funduszu w związku z anulowaniem umów o członkostwo zawartych przez otwarty fundusz z osobami, które złożyły oświadczenie o uczestnictwie w innym otwartym funduszu, dla których otwarty fundusz dokonał wypłaty transferowej; 13) niezgodności między wysokością otrzymanych przez otwarty fundusz składek a informacją o kwotach przypadających na poszczególnych członków; 14) kwot związanych z dokonaną ostatnią wypłatą transferową: a) zobowiązań otwartego funduszu wobec Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A., b) należności otwartego funduszu od Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A., wynikającej z rozliczenia przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. wzajemnych zobowiązań między otwartymi funduszami, c) sald należności i zobowiązań, d) kapitału otwartego funduszu umorzonego w związku z wypłatą transferową, e) odsetek ustawowych, którą powszechne towarzystwo zarządzające otwartym funduszem jest zobowiązane wpłacić na rzecz Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A., w przypadku niedokonania w terminie wpłaty wynikającej z rozliczenia zobowiązań między otwartymi funduszami; 15) wszczęcia postępowania rejestrowego dotyczącego otwartego funduszu, wraz z kopią wniosku; 16) dokonania ogłoszenia o zmianie statutu otwartego funduszu i jego terminie. § 13. Otwarty fundusz dostarcza organowi nadzoru raport dzienny za poprzedni dzień wyceny do godziny 930 następnego dnia roboczego, zawierający informacje dotyczące działalności inwestycyjnej oraz sytuacji finansowej funduszu: 1) bilans otwartego funduszu, sporządzony w formacie zgodnym z przepisami w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy emerytalnych, wraz z danymi uzupełniającymi o pozycjach bilansu; 2) rachunek zysków i strat, sporządzony w formacie zgodnym z przepisami powołanymi w pkt 1, wraz z danymi uzupełniającymi o pozycjach rachunku zysków i strat; 3) zestawienia portfela inwestycyjnego; 4) opis zawartych transakcji; 5) wykaz zleceń zachowujących ważność na koniec dnia roboczego. § 14. 1. Informacje, o których mowa w § 10 ust. 1, § 11 ust. 1, § 12 pkt 9-12 i 14 oraz § 13, są przekazywane do organu nadzoru drogą elektroniczną w postaci plików danych zgodnych z formatem plików danych systemu informatycznego organu nadzoru. 2. W przypadku zmiany formatu plików, dostosowanie formatu plików przez podmiot przekazujący informacje następuje w terminie 30 dni od dnia uzyskania informacji o formacie plików, chyba że organ nadzoru wskaże termin późniejszy. § 15. Bieżące informacje dotyczące pracowniczego funduszu obejmują dane w zakresie: 1) przekroczenia przez pracowniczy fundusz limitów inwestycyjnych; 2) każdej sytuacji, w której nastąpiło naruszenie zasad prowadzenia działalności lokacyjnej przez pracowniczy fundusz; 3) zmiany depozytariusza; 4) zawarcia i rozwiązania przez pracowniczy fundusz umowy, której przedmiotem jest powierzenie zarządzania jego aktywami osobie trzeciej; 5) wyboru biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych pracowniczego funduszu; 6) zawarcia i rozwiązania przez pracowniczy fundusz umowy, której przedmiotem jest powierzenie prowadzenia rejestru członków pracowniczego funduszu osobie trzeciej; 7) zawarcia i rozwiązania przez pracowniczy fundusz umowy, której przedmiotem jest powierzenie prowadzenia rachunków ilościowych, o których mowa w art. 101 ust. 1 ustawy, podmiotowi uprawnionemu do prowadzenia rachunków papierów wartościowych; 8) powierzenia prowadzenia ksiąg rachunkowych funduszu podmiotowi uprawnionemu do świadczenia takich usług oraz o miejscu prowadzenia ksiąg; 9) wszczęcia postępowania rejestrowego dotyczącego pracowniczego funduszu, wraz z kopią wniosku. § 16. 1. Bieżące informacje dotyczące działalności i sytuacji finansowej powszechnego towarzystwa obejmują dane w zakresie: 1) zmiany firmy, siedziby, adresu powszechnego towarzystwa i zmiany wysokości kapitału zakładowego; 2) obniżenia kapitałów własnych powszechnego towarzystwa poniżej 2/3 minimalnego kapitału zakładowego określonego w art. 31 ustawy; 3) rezygnacji lub podjęcia uchwały o odwołaniu członka zarządu lub rady nadzorczej powszechnego towarzystwa z pełnienia dotychczasowej funkcji oraz niewybrania tych osób na funkcję na okres kolejnej kadencji; 4) podjęcia uchwały o powołaniu na członka zarządu lub rady nadzorczej powszechnego towarzystwa osoby, która nie pełniła funkcji w tych organach w poprzedniej kadencji; 5) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub otwarcia likwidacji powszechnego towarzystwa; 6) pokrycia niedoboru lub niemożności jego pokrycia z własnych środków powszechnego towarzystwa; 7) wyboru biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych powszechnego towarzystwa; 8) każdego przypadku niedopełnienia obowiązków w zakresie zarządzania otwartym funduszem przez powszechne towarzystwo; 9) naruszenia tajemnicy zawodowej w zakresie wynikającym z art. 49 ust. 2 ustawy przez osoby obowiązane do jej zachowania oraz o konsekwencjach dyscyplinarnych poniesionych przez takie osoby; 10) niewniesienia przez powszechne towarzystwo środków na rachunek rezerwowy, rachunek premiowy, rachunek części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego oraz rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, w terminie przewidzianym przez odrębne przepisy; 11) powołania lub odwołania członka zarządu albo pracownika powszechnego towarzystwa w skład organu nadzorującego albo zarządzającego spółki dopuszczonej do publicznego obrotu lub spółki, w którą fundusz lokuje swoje aktywa, wraz z informacją o przysługującym mu z tego tytułu wynagrodzeniu również w postaci niepieniężnej; 12) przeniesienia własności akcji powszechnego towarzystwa; 13) imion i nazwisk osób wybranych do organów nadzorczych lub zarządzających podmiotów, w przypadku gdy fundusz oddał głos za ich powołaniem na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy lub obligatariuszy, na którym dysponował co najmniej 5 % wszystkich reprezentowanych głosów; 14) wszczęcia postępowania rejestrowego dotyczącego powszechnego towarzystwa, wraz z kopią wniosku. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powszechne towarzystwo przekazuje do organu nadzoru informacje o podejmowanych działaniach w zakresie uniknięcia dalszego spadku wartości kapitałów własnych. § 17. 1. Bieżące informacje, dotyczące działalności i sytuacji finansowej pracowniczego towarzystwa, obejmują dane w zakresie: 1) zmiany firmy, siedziby, adresu pracowniczego towarzystwa i wysokości kapitału zakładowego; 2) obniżenia kapitałów własnych pracowniczego towarzystwa poniżej 2/3 kapitału zakładowego; 3) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub otwarcia likwidacji pracowniczego towarzystwa; 4) wyboru biegłego rewidenta, dokonującego badania sprawozdań finansowych pracowniczego towarzystwa; 5) dokonania wyboru członków rady nadzorczej przez członków pracowniczego funduszu; 6) wszczęcia postępowania rejestrowego dotyczącego pracowniczego towarzystwa, wraz z kopią wniosku. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, pracownicze towarzystwo przekazuje do organu nadzoru informacje o podejmowanych działaniach w zakresie uniknięcia dalszego spadku kapitałów własnych. § 18. 1. Bieżące informacje, o których mowa w § 12 pkt 1-14 i 16, § 15 pkt 1-8, § 16 ust. 1 pkt 1-13 oraz w § 17 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2, są przekazywane do organu nadzoru w ciągu 24 godzin od zaistnienia zdarzenia uzasadniającego ich sporządzenie lub powzięcia o nich informacji przez otwarty fundusz lub powszechne towarzystwo. 2. Informacje, o których mowa w § 12 pkt 15, § 15 pkt 9, § 16 ust. 1 pkt 14 oraz § 17 ust. 1 pkt 6, są przekazywane do organu nadzoru, w ciągu 3 dni od dnia złożenia wniosku lub powzięcia informacji o wszczęciu postępowania rejestrowego z urzędu. 3. Informacje, o których mowa w § 16 ust. 2, są przekazywane do organu nadzoru w terminie 7 dni od zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w § 16 ust. 1 pkt 2. 4. Bieżące informacje, o których mowa w § 12 pkt 1-6 i § 16 ust. 1 pkt 1-7, 10 i 12, są przekazywane do agencji informacyjnej wybranej spośród agencji wskazanych przez organ nadzoru w ciągu 24 godzin od zaistnienia zdarzenia uzasadniającego ich sporządzenie lub powzięcia o nich informacji przez otwarty fundusz lub powszechne towarzystwo. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 950) ZAKRES INFORMACJI OBJĘTYCH KWARTALNYM SPRAWOZDANIEM DOTYCZĄCYM SYTUACJI FINANSOWEJ POWSZECHNEGO TOWARZYSTWA ORAZ PRACOWNICZEGO TOWARZYSTWA I. Wprowadzenie do kwartalnej informacji obejmuje w szczególności: 1) nazwę (firmę) towarzystwa; 2) wskazanie okresu, za który sporządzana jest informacja; 3) wyjaśnienia dotyczące istotnych pozycji bilansu i rachunku wyników; 4) informacje o pozycjach pozabilansowych, w szczególności należnościach i zobowiązaniach warunkowych, zabezpieczeniach ustanowionych na majątku towarzystwa. II. Bilans towarzystwa AktywaDzień bilansowyPasywaDzień bilansowy A. Aktywa trwałe A. Kapitał własny I. Wartości niematerialne i prawne I. Kapitał podstawowy II. Rzeczowe aktywa trwałe III. Udziały (akcje) własne III. Należności długoterminowe IV. Kapitał zapasowy 1. Od jednostek powiązanych V. Kapitał z aktualizacji wyceny 2. Od pozostałych jednostek VI. Pozostałe kapitały rezerwowe IV. Inwestycje długoterminowe VII. Zysk (strata) z lat ubiegłych 1. Nieruchomości VIII. Zysk (strata) netto 2. Wartości niematerialne i prawne IX. Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego 3. Długoterminowe aktywa finansowe B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania I. Rezerwy na zobowiązania II. Zobowiązania długoterminowe 4. Inne inwestycje długoterminowe 1. Wobec jednostek powiązanych V. Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe 2. Wobec pozostałych jednostek B. Aktywa obrotowe III. Zobowiązania krótkoterminowe I. Zapasy II. Należności krótkoterminowe 1. Z tytułu dostaw i usług, w tym 1. Z tytułu dostaw i usług, w tym: a) z tytułu zarządzania funduszem, w tym: a) z tytułu zarządzania funduszem, w tym: i) należności od OFE, w tym: i) zobowiązania wobec OFE, w tym: - tytułem opłat od składek, za zarządzanie - tytułem pokrycia niedoboru - tytułem refinansowania kosztów ponoszonych przez fundusz - tytułem refinansowania kosztów ponoszonych przez fundusz - tytułem wypłaty z aktywów funduszu - tytułem wpłat na rachunek premiowy - tytułem zwrotów z rachunku rezerwowego - tytułem wpłat na rachunek rezerwowy - tytułem wpłat na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego ii) należności od ZUS - tytułem wpłat na rachunek części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego iii) należności od KDPW ii) zobowiązania wobec Depozytariusza iv) należności od Depozytariusza iii) pozostałe v) pozostałe b) z tytułu akwizycji na rzecz OFE b) z tytułu akwizycji na rzecz OFE c) z tytułu wypłat transferowych, w tym: i) zobowiązania wobec ZUS ii) zobowiązania wobec KDPW 2. Tytułem podatków, dotacji, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz innych świadczeń 2. Tytułem podatków, ceł, ubezpieczeń i innych świadczeń 3. Należności dochodzone na drodze sądowej3. Tytułem wynagrodzeń 4. Pozostałe należności 4. Tytułem zaciągniętych kredytów, pożyczek, emisji dłużnych papierów wartościowych i innych zobowiązań finansowych III. Inwestycje krótkoterminowe 1. Krótkoterminowe aktywa finansowe 5. Pozostałe zobowiązania 2. Środki pieniężne i inne aktywa pieniężne 6. Fundusze specjalne 3. Inne inwestycje krótkoterminowe IV. Rozliczenia międzyokresowe IV. Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe Aktywa razem Pasywa razem III. Rachunek zysków i strat towarzystwa Koszty i stratyDzień bilansowyPrzychody i zyskiDzień bilansowy B. Koszty związane z zarządzaniem OFE A. Przychody wynikające z zarządzania OFE I. Obowiązkowe obciążenia z tytułu zarządzania OFE I. Przychody z tytułu kwot pobieranych przez OFE od wpłacanych składek 1. Koszty z tytułu opłat agenta transferowego/rejestru członków funduszu II. Wynagrodzenie za zarządzanie OFE 2. Koszty z tytułu opłat na funkcjonowanie KNUiFE/rzecznika ubezpieczonych III. Przychody z tytułu opłat na rzecz PTE uiszczanych przez członków OFE i związanych z wypłatami transferowymi 3. Koszty z tytułu tworzenia w OFE rachunku premiowego IV. Przychody od OFE przeznaczone na tworzenie rachunku premiowego 4. Koszty z tytułu wpłat na rachunek części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego V. Przychody z tytułu wykorzystania rachunku rezerwowego OFE 5. Koszty z tytułu wpłat na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego VI. Przychody z wykorzystania części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego 6. Koszty pokrycia niedoboru w OFE VII. Pozostałe przychody 7. Koszty z tytułu opłat transakcji nabycia/zbycia aktywów OFE 8. Koszty z tytułu prowizji dla ZUS od składek członków OFE 9. Koszty z tytułu transferów - prowizja dla ZUS 10. Koszty z tytułu transferów - opłata dla KDPW 11. Koszty z tytułu pozostałych obowiązkowych obciążeń i opłat operacyjnych II. Pozostałe obciążenia 1. Koszty usług akwizycyjnych 2. Koszty marketingu i promocji 3. Koszty ogólne zarządzania PTE a) zużycie materiałów i energii, b) amortyzacja, c) wynagrodzenia, d) ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, e) usługi obce, f) podatki i opłaty, w tym: - wpłaty na rzecz organu nadzoru, - wpłaty na rzecznika ubezpieczonych, g) pozostałe koszty rodzajowe C. Zysk/ strata techniczna towarzystwa na zarządzaniu OFE E. Pozostałe koszty operacyjne D. Pozostałe przychody operacyjne 1. Strata ze zbycia aktywów niefinansowych 1. Zysk ze zbycia aktywów niefinansowych 2. Aktualizacja wartości aktywów niefinansowych 2. Inne przychody według tytułów 3. Inne koszty według tytułów F. Zysk/ strata operacyjna H. Koszty finansowe G. Przychody finansowe 1. Aktualizacja wartości aktywów finansowych w jednostkach powiązanych 1. Aktualizacja wartości aktywów finansowych w jednostkach powiązanych 2. Aktualizacja wartości aktywów finansowych w jednostkach pozostałych 2. Aktualizacja wartości aktywów finansowych w jednostkach pozostałych 3. Inne koszty finansowe związane z jednostkami powiązanymi według tytułów 3. Inne przychody finansowe związane z jednostkami powiązanymi według tytułów 4. Inne koszty finansowe związane z jednostkami pozostałymi według tytułów 4. Inne przychody finansowe związane z jednostkami pozostałymi według tytułów I. Zysk/ strata na działalności gospodarczej K. Nadzwyczajne straty według tytułów J. Nadzwyczajne zyski według tytułów L. Zysk/ strata brutto 1. Podatek dochodowy 2. Korekta aktywów lub pasywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego M. Zysk/ strata netto 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 1999 r. w sprawie obowiązków informacyjnych funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 32, poz. 314, z 2000 r. Nr 49, poz. 567, z 2001 r. Nr 157, poz. 1839 oraz z 2003 r. Nr 23, poz. 190) utrzymanym w mocy na podstawie art. 77 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 93, poz. 820, Nr 200, poz. 1689, Nr 230, poz. 1923 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (Dz. U. Nr 95, poz. 951) Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 sierpnia 2002 r. w sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję (Dz. U. Nr 142, poz. 1189) w § 4 uchyla się pkt 2. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie zasad współdziałania Ministra Obrony Narodowej z zarządcami i przewoźnikami kolejowymi w zakresie dostosowania infrastruktury kolejowej do wymogów obronności państwa (Dz. U. Nr 95, poz. 952) Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Współdziałanie Ministra Obrony Narodowej z zarządcami infrastruktury i przewoźnikami kolejowymi w zakresie dostosowania infrastruktury kolejowej do wymogów obronności państwa, zwane dalej "współdziałaniem", polega na: 1) ustalaniu warunków i wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla obiektów infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym; 2) uzgadnianiu planów budów, rozbudowy, rozbiórki i remontów wytypowanej infrastruktury kolejowej związanej z obronnością państwa; 3) określaniu potrzeb w zakresie przygotowania i utrzymywania wyznaczonych linii kolejowych, stacji i węzłów, objazdów, przepraw kolejowych, punktów ładunkowych, bocznic kolejowych, rejonów przeładunkowych oraz wytypowanych kolejowych przejść granicznych dla zabezpieczenia potrzeb obronności państwa; 4) ustalaniu warunków i trybu przygotowania stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji oraz odkażania pojazdów kolejowych; 5) ustalaniu warunków udostępniania infrastruktury kolejowej oraz środków łączności dla potrzeb obronności państwa; 6) ustalaniu warunków i trybu realizacji zadań obronnych, wynikających z planu osłony technicznej sieci kolejowej oraz planu technicznego zabezpieczenia masowych przewozów wojskowych; 7) opiniowaniu planów ochrony i obrony obiektów infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym; 8) ustalaniu wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla pojazdów kolejowych przydatnych dla potrzeb obronności państwa; 9) przygotowaniu do sformowania jednostek zmilitaryzowanych, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym; 10) wymianie informacji o przebiegu realizacji zadań współdziałania. § 2. W celu zapewnienia współdziałania, o którym mowa w § 1: 1) Minister Obrony Narodowej: a) ustala warunki i wymagania techniczno-eksploatacyjne dla obiektów infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym, b) opiniuje i uzgadnia plany budów, rozbudowy, rozbiórki i remontów wytypowanej infrastruktury kolejowej związanej z obronnością państwa, c) planuje (określa) potrzeby w zakresie przygotowania i utrzymywania wyznaczonych linii kolejowych, stacji i węzłów, objazdów, przepraw kolejowych, punktów ładunkowych, bocznic kolejowych, rejonów przeładunkowych oraz wytypowanych kolejowych przejść granicznych dla zabezpieczenia potrzeb obronności państwa, d) ustala potrzeby i uzgadnia miejsca przygotowania stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji oraz odkażania pojazdów kolejowych, e) ustala warunki udostępniania infrastruktury kolejowej oraz środków łączności dla potrzeb obronności państwa, f) ustala warunki i tryb realizacji zadań obronnych wynikających z planu osłony technicznej sieci kolejowej oraz planu technicznego zabezpieczenia masowych przewozów wojskowych, g) opiniuje plany ochrony i obrony obiektów infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym, h) ustala i opiniuje wymagania techniczno-eksploatacyjne pojazdów kolejowych przydatnych dla potrzeb obronności państwa, i) ustala potrzeby i planuje miejsca rozwinięcia jednostek zmilitaryzowanych, przeznaczonych do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym, j) wymienia informacje o przebiegu realizacji zadań współdziałania; 2) zarządcy infrastruktury kolejowej: a) przygotowują obiekty infrastruktury kolejowej do ustalonych warunków i wymagań techniczno-eksploatacyjnych, b) przesyłają do zaopiniowania i uzgodnienia plany budów, rozbudowy, rozbiórki i remontów wytypowanej infrastruktury kolejowej związanej z obronnością państwa, c) przygotowują i utrzymują wyznaczone linie kolejowe, stacje i węzły, objazdy, przeprawy kolejowe, punkty ładunkowe, bocznice kolejowe, rejony przeładunkowe oraz wytypowane kolejowe przejścia graniczne dla zabezpieczenia potrzeb obronności państwa, d) przygotowują stacjonarne i polowe punkty dezaktywacji oraz odkażania pojazdów kolejowych w uzgodnionych miejscach, e) przygotowują i utrzymują wytypowaną do udostępniania infrastrukturę kolejową oraz środki łączności dla potrzeb obronności państwa, f) przygotowują się do wykonania zadań obronnych, wynikających z planu osłony technicznej sieci kolejowej, g) przysyłają do zaopiniowania i uzgadniają plany ochrony i obrony obiektów infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym, h) przygotowują do sformowania jednostki zmilitaryzowane, przeznaczone do realizacji zadań osłony technicznej infrastruktury kolejowej o znaczeniu obronnym, i) wymieniają informacje o przebiegu realizacji zadań współdziałania; 3) przewoźnicy kolejowi: a) przesyłają do zaopiniowania i uzgadniają wymagania techniczno-eksploatacyjne pojazdów kolejowych przydatnych dla potrzeb obronności państwa, b) przygotowują i utrzymują wyposażenie stacjonarnych i polowych punktów dezaktywacji oraz odkażają pojazdy kolejowe w uzgodnionych miejscach, c) przygotowują i utrzymują wytypowaną do udostępniania infrastrukturę kolejową oraz środki łączności dla potrzeb obronności państwa, d) przygotowują się do wykonania zadań obronnych, wynikających z planu technicznego zabezpieczenia masowych przewozów wojskowych, e) wymieniają informacje o przebiegu realizacji zadań współdziałania. § 3. Zarządcy infrastruktury kolejowej i przewoźnicy kolejowi współdziałają z Ministrem Obrony Narodowej poprzez wskazane przez niego organy oraz udzielają tym organom informacji dotyczących podejmowanych i uzgadnianych w ramach współdziałania zadań. § 4. 1. Czynności, o których mowa w § 1, podejmowane są w ramach działalności planowej oraz na podstawie pisemnych wniosków zarządców infrastruktury kolejowej, przewoźników kolejowych oraz Ministra Obrony Narodowej lub wskazanych przez niego organów, zwanych dalej "organami współdziałającymi". 2. Organy współdziałające uzgadniają szczegółowy zakres współdziałania, częstotliwość i rodzaj przekazywanych materiałów. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie organizowania regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich (Dz. U. Nr 95, poz. 953) Na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady organizowania regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich, z wyłączeniem przewozów kwalifikowanych, zwanych dalej "przewozami", oraz tryb wyboru przewoźników do wykonywania tych przewozów, a w szczególności: 1) kryteria ustalania zapotrzebowania na przewozy; 2) dopuszczalne formy organizacyjne wykonywania przewozów; 3) kryteria oceny oferty przewoźników. § 2. Organizowanie przewozów polega w szczególności na: 1) ustalaniu zapotrzebowania na przewozy; 2) wyborze przewoźników i zawarciu z nimi umów w sprawie organizowania i dotowania przewozów; 3) opracowaniu i wprowadzaniu, przy współpracy z przewoźnikiem kolejowym, planu połączeń kolejowych odpowiednio na obszarze województwa lub województw sąsiadujących; 4) ocenie i kontroli wykonania usług przewozowych. § 3. Przy ustalaniu zapotrzebowania na przewozy bierze się pod uwagę w szczególności: 1) zaludnienie i układ przestrzenny sieci osadniczej; 2) przestrzenne rozmieszczenie przedsiębiorców, szkół, urzędów administracji publicznej, instytucji kultury, ośrodków handlowych i miejsc wypoczynku; 3) stopień bezrobocia strukturalnego i działania w celu jego zmniejszenia; 4) wielkość i strukturę popytu na usługi przewozowe, z uwzględnieniem sezonowego i dobowego zróżnicowania; 5) konkurencyjność i komplementarność innych niż kolej środków komunikacji; 6) strategię rozwoju infrastruktury transportowej w województwie, w tym transportu kolejowego; 7) charakterystykę sieci linii kolejowych w województwie; 8) potrzebę skomunikowania sąsiadujących ze sobą województw; 9) potrzebę skomunikowania przewozów wykonywanych różnymi kategoriami pociągów; 10) potrzebę skomunikowania przewozów kolejowych z przewozami wykonywanymi innymi środkami transportu; 11) działania mające na względzie ochronę środowiska naturalnego. § 4. Tryb wyboru przewoźników określają przepisy o zamówieniach publicznych, z wyjątkiem przewozów wykonywanych przez przedsiębiorców, w których samorząd województwa samodzielnie lub w porozumieniu z samorządem innego województwa: 1) dysponuje bezpośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu przedsiębiorcy lub 2) jest uprawniony do powoływania lub odwoływania większości członków zarządu przedsiębiorcy, lub 3) jest uprawniony do powoływania lub odwoływania większości członków rady nadzorczej przedsiębiorcy. § 5. Przewozy mogą być wykonywane: 1) na obszarze województwa albo województw sąsiadujących; 2) na wybranych liniach lub odcinkach kolejowych; 3) na jednej linii lub odcinku kolejowym; 4) w określonej relacji. § 6. 1. Przy udzielaniu zamówienia publicznego na wykonywanie przewozów, oferty przewoźników powinny być oceniane z uwzględnieniem kryteriów określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a w szczególności z uwzględnieniem: 1) wnioskowanej przez wykonawcę wysokości dotacji odniesionej do jednostki przyjętej do określenia wielkości dotowanych przewozów; 2) oferty, która zaspokaja potrzeby przewozowe; 3) oferowanej punktualności i częstotliwości kursowania pociągów; 4) oferowanej wygody podróżowania, mając na uwadze liczbę miejsc siedzących w pojazdach kolejowych i ich przystosowanie do przewozu osób z ograniczoną możliwością poruszania się, w szczególności osób niepełnosprawnych, kobiet w ciąży i osób z małymi dziećmi; 5) wysokości kosztów świadczenia usług przewozowych; 6) wysokości przewidywanych opłat za przejazd; 7) zakresu korzystania z pojazdów kolejowych, stanowiących własność samorządu województwa; 8) bezpieczeństwa pasażerów. 2. Do specyfikacji istotnych warunków zamówienia powinien być dołączony projekt umowy, o której mowa w art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym. § 7. 1. W umowie należy określić w szczególności: 1) szczegółowy opis zadania, w tym parametry oceny jakości usług i procedury ich oceny; 2) wysokość dotacji za przewozy wykonywane w ramach obowiązku służby publicznej i terminy jej płatności; 3) tryb kontroli wykonania zadania; 4) sposób rozliczenia dotacji, zasady zwrotu niewykorzystanej części dotacji oraz sposób rozliczenia deficytu przewozów; 5) skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy; 6) zakres i warunki korzystania z pojazdów kolejowych, stanowiących własność samorządu województwa, przekazanych przewoźnikowi do wykonania umowy. 2. Umowy powinny być zawarte nie później niż na 6 miesięcy przed wejściem w życie rozkładu jazdy. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad organizowania regionalnych i międzywojewódzkich kolejowych przewozów pasażerskich oraz trybu wyboru przewoźników (Dz. U. Nr 107, poz. 1131 oraz z 2001 r. Nr 78, poz. 832), zachowanym w mocy na podstawie art. 76 ust. 2 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883), które traci moc z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców w zakresie niektórych ulg podatkowych (Dz. U. Nr 95, poz. 954) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania, na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 i 2 oraz art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 1)), pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców, do której mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 2. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się przedsiębiorcę w rozumieniu Załącznika I do rozporządzenia wymienionego w ust. 1. § 2. 1. Rozporządzenia nie stosuje się do pomocy dla przedsiębiorców działających w sektorach hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla, budownictwa okrętowego, motoryzacji, żeglugi morskiej oraz włókien syntetycznych, jak również: 1) w zakresie działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 2) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej, z wyjątkiem pomocy na pokrycie kosztów udziału w targach handlowych, kosztów badań lub usług konsultingowych przeprowadzanych w celu wprowadzenia nowego bądź istniejącego produktu na nowy rynek; 3) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej. 2. Rozporządzenia nie stosuje się w przypadku udzielenia pomocy przedsiębiorcy, jeśli jest spełniony jeden z poniższych warunków: 1) ogólna kwota kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą wyniosłaby równowartość co najmniej 25.000.000 euro oraz wielkość pomocy wyniosłaby co najmniej 50 % intensywności pomocy regionalnej lub 2) ogólna wartość pomocy brutto wyniosłaby równowartość co najmniej 15.000.000 euro. § 3. 1. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielona w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym na: 1) nową inwestycję; 2) usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych; 3) udział w targach i wystawach. 2. Przez nową inwestycję, o której mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się inwestycję: 1) w środki trwałe związane z utworzeniem, rozbudową lub z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, w szczególności przez racjonalizację, dywersyfikację lub modernizację produkcji; 2) polegającą na zakupie zakładu, który został zlikwidowany lub zostałby zlikwidowany, jeżeli nie zostałby kupiony; 3) w transfer technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technologicznej. § 4. 1. Wielkość pomocy na nową inwestycję nie może przekraczać: 1) 45 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)), 2) 55 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1, 3) 65 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla inwestycji realizowanych w podregionach niewymienionych w pkt 1 i 2 - przy czym wartość pomocy, której wielkość przekracza odpowiednio 30 %, 40 % i 50 %, powinna być wyrażona w kwocie brutto. 2. Pomoc na nową inwestycję może być udzielona pod warunkiem, że przedsiębiorca będzie prowadził działalność gospodarczą w regionie, w którym jest zlokalizowana inwestycja, na którą pomoc jest udzielana przez okres co najmniej pięciu lat od dnia zakończenia inwestycji, a wkład przedsiębiorcy w jej finansowanie wyniesie co najmniej 25 %. 3. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na nową inwestycję zalicza się poniesione po dniu złożenia wniosku o udzielenie pomocy wydatki na: 1) nabycie gruntów; 2) nabycie albo wytworzenie środków trwałych, takich jak budowle i budynki oraz ich wyposażenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym: a) maszyny i urządzenia, b) narzędzia, przyrządy i aparatura, c) wyposażenie techniczne dla prac biurowych, d) infrastruktura techniczna; 3) nabycie wartości niematerialnych i prawnych polegających na uzyskaniu patentu, nabyciu licencji lub nieopatentowanego know-how, w wysokości nieprzekraczającej 25 % kosztów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, b) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, c) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres co najmniej 5 lat, d) podlegają amortyzacji zgodnie z odrębnymi przepisami. 4. Cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami o rachunkowości. 5. W przypadku gdy przed nabyciem przedsiębiorstwa, w stosunku do jego składników udzielono już pomocy publicznej, wartość tej pomocy podlega sumowaniu z pomocą na nową inwestycję. 6. W sektorze transportu do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na nową inwestycję nie zalicza się wydatków na środki transportu i urządzenia transportowe, z wyjątkiem wydatków na tabor kolejowy. 7. Jeżeli przedsiębiorca korzysta jednocześnie z pomocy na nową inwestycję oraz na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z tą inwestycją, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy na nową inwestycję oblicza się jako iloczyn intensywności pomocy, o której mowa w ust. 1, i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji albo dwuletnich kosztów zatrudnienia nowych pracowników obejmujących koszty wynagrodzenia brutto pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne. 8. Maksymalna wielkość pomocy może być obliczana jako iloczyn intensywności pomocy określonej w ust. 1 oraz dwuletnich kosztów zatrudnienia, jeżeli: 1) nowe miejsca pracy zostaną utworzone w okresie trzech lat od daty zakończenia inwestycji; 2) nastąpi wzrost netto liczby zatrudnionych w danym przedsiębiorstwie, w porównaniu ze średnią za okres ostatnich dwunastu miesięcy; 3) utworzone nowe miejsca pracy będą utrzymane przez okres co najmniej pięciu lat. § 5. 1. Wielkość pomocy na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych nie może przekroczyć 50 % wartości kosztów tych usług. 2. Pomoc na usługi doradcze świadczone przez doradców zewnętrznych nie może być udzielona na usługi doradztwa stałego, związanego z bieżącą działalnością operacyjną przedsiębiorstwa, takiego jak doradztwo podatkowe, stała obsługa prawna lub doradztwo marketingowe. § 6. 1. Wielkość pomocy na udział w określonych targach i wystawach nie może przekroczyć 50 % wartości dodatkowych kosztów poniesionych na wynajem, ustawienie i prowadzenie stoiska. 2. Pomoc na udział w określonych targach i wystawach może być udzielona tylko w przypadku pierwszego uczestnictwa przedsiębiorcy w określonych targach lub wystawie. § 7. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, jeżeli łączna wartość pomocy nie przekroczy maksymalnej wielkości pomocy, określonej odpowiednio w § 4 ust. 1, § 5 ust. 1 i § 6 ust. 1. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na szkolenia w zakresie niektórych ulg podatkowych (Dz. U. Nr 95, poz. 955) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania, na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 i 2 oraz art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 1)), pomocy na szkolenia, do której mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy szkoleniowej (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). § 2. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą może uzyskać pomoc, o której mowa w § 1, jeżeli wartość tej pomocy brutto na jedno szkolenie nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 1 mln euro. § 3. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielona, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, na szkolenia: 1) specjalistyczne, które obejmują szkolenia teoretyczne i praktyczne, dotyczące bezpośrednio i wyłącznie obecnego lub przyszłego stanowiska pracy danego pracownika u wspieranego podmiotu oraz związane ze specyfiką działania tego podmiotu, przez co możliwości wykorzystania zdobytych kwalifikacji u innych przedsiębiorców albo w innych obszarach działalności są ograniczone; 2) ogólne, które obejmują szkolenia teoretyczne i praktyczne, prowadzące do nabycia kwalifikacji, które mogą być wykorzystane nie tylko u wspieranego podmiotu, ale także u innych przedsiębiorców lub w innych obszarach działalności. § 4. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą ubiegający się o pomoc, o której mowa w § 1, przedstawia organowi udzielającemu pomocy przejrzystą i szczegółową dokumentację kosztów szkolenia kwalifikujących się do objęcia pomocą. § 5. 1. Wielkość pomocy na szkolenia nie może przekraczać: 1) 35 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w przypadku szkoleń specjalistycznych; 2) 60 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w przypadku szkoleń ogólnych. 2. Wielkość pomocy na szkolenia w przypadku małych i średnich przedsiębiorców nie może przekraczać: 1) 45 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w przypadku szkoleń specjalistycznych; 2) 80 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w przypadku szkoleń ogólnych. 3. Wielkości pomocy określone w ust. 1 i 2 zwiększa się o 10 punktów procentowych, jeżeli szkolenie jest przeznaczone dla pracowników w gorszym położeniu w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia wymienionego w § 1. 4. W przypadku gdy pomoc jest przyznawana w sektorze transportu morskiego, wielkość pomocy na szkolenia nie może przekraczać 100 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, jeżeli: 1) osoba szkolona nie jest członkiem stałej załogi oraz 2) szkolenie jest prowadzone na statkach pokładowych zarejestrowanych w rejestrach Wspólnoty Europejskiej. 5. Jeżeli szkolenie zawiera zarówno elementy szkolenia specjalistycznego, jak i szkolenia ogólnego, które nie mogą zostać wyodrębnione, w celu ustalenia wielkości pomocy na szkolenia przyjmuje się maksymalną wielkość pomocy w wysokości określonej dla szkoleń specjalistycznych. § 6. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na szkolenia zalicza się: 1) wynagrodzenia oraz obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących szkolenie; 2) koszty podróży osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia; 3) koszty zakwaterowania osób prowadzących szkolenie; 4) inne koszty bieżące, w tym koszty materiałów i dostaw związanych ze szkoleniem; 5) amortyzację narzędzi i wyposażenia w zakresie, w jakim są one wykorzystywane wyłącznie na potrzeby szkolenia; 6) koszty poradnictwa i doradztwa w zakresie, w jakim dotyczą szkolenia. 2. Za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą na szkolenia uznaje się również koszty zatrudnienia pracownika, jakie ponosi pracodawca w okresie, w którym pracownik ten uczestniczy w szkoleniu, z wyłączeniem kosztów ponoszonych w czasie, w którym pracownik wytwarzał towary lub świadczył usługi - do wysokości sumy ogólnej kosztów określonych w ust. 1. § 7. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, jeżeli łączna wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy, określonej w § 5 ust. 1-4. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na zatrudnienie w zakresie niektórych ulg podatkowych (Dz. U. Nr 95, poz. 956) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania, na podstawie art. 48 § 1 pkt 1 i 2 oraz art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 1)), pomocy na zatrudnienie, do której mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. WE L 337 z 13.12.2002). § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do pomocy: 1) udzielanej w sektorze górnictwa i budownictwa okrętowego; 2) udzielanej na tworzenie nowych miejsc pracy w sektorze transportu; 3) udzielanej dla działalności związanej z eksportem, jeżeli pomoc jest bezpośrednio związana z ilością eksportowanych produktów, utworzeniem i funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności eksportowej; 4) uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej; 5) udzielanej podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy znajdują się w trudnej sytuacji ekonomicznej i realizują plan restrukturyzacji; 6) udzielanej podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy otrzymują regionalną pomoc indywidualną przeznaczoną na wsparcie dużych projektów inwestycyjnych - w zakresie realizacji tych projektów. § 3. Podmiot prowadzący działalność gospodarczą może uzyskać pomoc, o której mowa w § 1, jeżeli wartość tej pomocy brutto łącznie z inną pomocą na zatrudnienie otrzymaną przez niego w okresie kolejnych trzech lat poprzedzających dzień udzielenia planowanej pomocy nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 15 mln euro. § 4. Pomoc, o której mowa w § 1, może być udzielona w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym na: 1) tworzenie nowych miejsc pracy; 2) rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych, w rozumieniu art. 2 lit. f i g rozporządzenia wymienionego w § 1. § 5. 1. Wniosek o udzielenie pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy powinien zostać złożony przed zatrudnieniem osób, dla których tworzone są miejsca pracy, z zastrzeżeniem § 6 ust. 1. 2. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy może być udzielana pod warunkiem, że: 1) nastąpi wzrost netto liczby pracowników w danym przedsiębiorstwie w odniesieniu do średniego zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy, w przeliczeniu na osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy; 2) nowo utworzone miejsca pracy będą utrzymane przez okres co najmniej 3 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres co najmniej 2 lat; 3) na nowo utworzonych miejscach pracy zostaną zatrudnione osoby bezrobotne lub którym pracodawca wypowiedział umowę o pracę; 4) udział własny w kosztach zatrudnienia wyniesie co najmniej 25 %, przy czym przez udział własny należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane w związku z otrzymaniem pomocy. 3. Maksymalna intensywność pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy wynosi: 1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)); 2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1; 3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w podregionach nie wymienionych w pkt 1 i 2. 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą zalicza się ponoszone przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą dwuletnie koszty zatrudnienia nowych pracowników, na które składają się koszty wynagrodzenia brutto oraz obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne. 5. W przypadku małych i średnich przedsiębiorców maksymalna intensywność pomocy ulega zwiększeniu o 15 punktów procentowych brutto w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów w ust. 3, przy czym wartość pomocy, której intensywność przekracza odpowiednio 30 %, 40 % i 50 %, powinna być wyrażona w kwocie brutto. 6. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się przedsiębiorcę w rozumieniu Załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). § 6. 1. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z realizacją nowej inwestycji może być udzielona pod warunkiem, że nowe miejsca pracy zostaną utworzone w ciągu 3 lat od zakończenia inwestycji oraz wniosek o udzielenie pomocy zostanie złożony przed rozpoczęciem realizacji nowej inwestycji. 2. Jeżeli podmiot prowadzący działalność gospodarczą korzysta jednocześnie z pomocy na nową inwestycję oraz na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z tą inwestycją, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy oblicza się jako iloczyn intensywności pomocy, o której mowa w § 5 ust. 3 i 5, oraz wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji albo dwuletnich kosztów zatrudnienia nowych pracowników. 3. Za nową inwestycję uważa się inwestycję w środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. § 7. 1. Pomoc na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych może być udzielana: 1) jeżeli nastąpi wzrost netto liczby pracowników u danego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do średniego zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy, w przeliczeniu na osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy; 2) jeżeli nie nastąpi wzrost netto liczby pracowników u danego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do średniego zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy, w przeliczeniu na osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy, w przypadku gdy stanowisko lub stanowiska pracy zostały zwolnione w następstwie rozwiązania stosunku pracy przez pracownika, rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron, zmniejszenia wymiaru czasu pracy z inicjatywy pracownika, przejścia na emeryturę lub rozwiązania stosunku pracy pracownika z winy pracownika. 2. Pomoc na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych może być udzielana, jeżeli: 1) stosunek pracy zostanie zawarty na okres co najmniej 12 miesięcy oraz 2) w okresie, o którym mowa w pkt 1, stosunek pracy nie zostanie rozwiązany przez pracodawcę z innych przyczyn niż z winy pracownika. 3. Maksymalna intensywność pomocy brutto wynosi: 1) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w odniesieniu do pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji; 2) 60 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - w odniesieniu do pracowników niepełnosprawnych. 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych zalicza się ponoszone przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą przez jeden rok od dnia rekrutacji koszty wynagrodzenia brutto tych pracowników wraz z obowiązkowymi składkami na ubezpieczenia społeczne. § 8. 1. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do kosztów wynagrodzeń kwalifikujących się do objęcia pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, jeżeli łączna wielkość pomocy nie przekroczy maksymalnych intensywności pomocy, o których mowa w § 5 ust. 3 i 5. 2. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do: 1) kosztów inwestycji, w związku z którą tworzone są nowe miejsca pracy, jeżeli realizacja tej inwestycji nie została zakończona w momencie utworzenia tych miejsc pracy lub zatrudnienie zostanie utworzone w ciągu 3 lat od dnia zakończenia inwestycji lub 2) kosztów zatrudnienia związanego z tą inwestycją lub w odniesieniu do innego zatrudnienia związanego z tą inwestycją - o ile łączna wielkość pomocy nie przekroczy maksymalnych intensywności pomocy regionalnej na nowe inwestycje. § 9. Pomoc na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub niepełnosprawnych może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, jeżeli łączna wartość pomocy nie przekroczy 100 % kosztów wynagrodzenia, poniesionych w okresie zatrudnienia pracownika. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 (Dz. U. Nr 95, poz. 957) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie określenia wzorów formularzy sprawozdawczych, objaśnień co do sposobu ich wypełniania oraz wzorów kwestionariuszy i ankiet statystycznych stosowanych w badaniach statystycznych ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 (Dz. U. Nr 6, poz. 44) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1 po pkt 51 dodaje się pkt 51a w brzmieniu: "51a) ISS-1 - sprawozdanie o wykorzystaniu technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w przedsiębiorstwach;", b) w ust. 2: - po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) AP-2004 - Ankieta Polonijna;", - po pkt 14 dodaje się pkt 14a-14c w brzmieniu: "14a) DS-47 - ubezpieczenia osobowe i majątkowe w gospodarstwach domowych; 14b) DS-59G - Kwestionariusz dla gospodarstwa domowego. Wykorzystanie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w gospodarstwach domowych; 14c) DS-59I - Kwestionariusz indywidualny. Wykorzystanie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w gospodarstwach domowych;", - uchyla się pkt 23, 26 i 27, - po pkt 30 dodaje się pkt 30a i 30b w brzmieniu: "30a) ZD-A - ankieta modułowa BAEL; 30b) ZD-C - ankieta modułowa BAEL;"; 2) w § 2: a) w ust. 7: - po pkt 18 dodaje się pkt 18a i 18b w brzmieniu: "18a) RRW-19 - sprawozdanie o wynikach ekonomicznych statku rybackiego; 8b) RRW-20 - sprawozdanie o wynikach ekonomicznych zakładu przetwórstwa rybnego;", - dodaje się pkt 22 w brzmieniu: "22) RRW-28 -sprawozdanie kwartalne o produkcji, zapasach i rozdysponowaniu alkoholu etylowego.", b) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Określa się wzory formularzy sprawozdawczych do badań statystycznych, ustalonych w programie badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004, prowadzonych przez Ministra Sprawiedliwości: 1) MS-KD1 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w sądach rejonowych/okręgowych*; 2) MS-KD2 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w sądach apelacyjnych; 3) MS-KD3 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych; 4) MS-KD4 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w instytutach resortowych; 5) MS-KD5 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w prokuraturach rejonowych/okręgowych*; 6) MS-KD6 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń; 7) MS-KD7 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń; 8) MS-KD8 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń (dotyczy centrali ministerstwa); 9) MS-Kom23 - sprawozdanie z czynności komornika; 10) MS-Not24 - sprawozdanie notariusza z czynności notarialnych; 11) MS-P1CA - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw oraz czynności procesowych prokuratora w sprawach cywilnych i administracyjnych; 12) MS-P1K - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw, czynności procesowych prokuratora w sprawach karnych, w tym z zakresu nadzoru sprawowanego nad postępowaniem przygotowawczym prowadzonym przez Policję lub inne uprawnione organy; 13) MS-P1N - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw i czynności procesowych prokuratora nadrzędnego w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych; 14) MS-P2 - sprawozdanie z czynności dochodzeniowych prowadzonych przez innych niż prokurator oskarżycieli; 15) MS-P3 - karta statystyczna z aktu oskarżenia; 16) MS-RODK-25 - sprawozdanie z działalności rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego; 17) MS-S1 - sprawozdanie w sprawach cywilnych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej; 18) MS-S5 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych; 19) MS-S6o - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej); 20) MS-S6r - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej); 21) MS-S6 wojsk. - sprawozdanie w sprawie osób prawomocnie osądzonych (według właściwości rzeczowej); 22) MS-S7 - sprawozdanie z orzecznictwa w sprawach o wykroczenia; 23) MS-S8 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych w postępowaniu odwoławczym; 24) MS-S9 - sprawozdanie w sprawach o ułaskawienie (według właściwości rzeczowej); 25) MS-S10o - sprawozdanie z sądowego wykonywania orzeczeń według właściwości rzeczowej; 26) MS-S10r - sprawozdanie z sądowego wykonywania orzeczeń według właściwości rzeczowej; 27) MS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej; 28) MS-S15 - sprawozdanie w sprawach odwoławczych z zakresu ubezpieczeń społecznych; 29) MS-S16 - sprawozdanie w sprawach rodzinnych z zakresu spraw cywilnych z wyłączeniem spraw nieletnich; 30) MS-S18 - sprawozdanie w sprawach rodzinnych nieletnich; 31) MS-S19 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych; 32) MS-S20KRS - sprawozdanie w sprawach rejestrowych (według właściwości rzeczowej); 33) MS-S20KW - sprawozdanie w sprawach dotyczących ksiąg wieczystych; 34) MS-S20UN - sprawozdanie w sprawach upadłościowych i naprawczych (według właściwości rzeczowej); 35) MS-S22 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych w postępowaniu odwoławczym; 36) MS-S28 - karta statystyczna w sprawie karnej z oskarżenia publicznego z orzeczenia prawomocnego; 37) MS-S51g - sprawozdanie w sprawach rozpatrywanych w wydziałach grodzkich (sądach grodzkich); 38) MS-Stp1 - zgłoszenie o wszczęciu postępowania; 39) MS-Stp2 - zgłoszenie o zakończeniu postępowania; 40) MS-Stp3 - zgłoszenie o przestępstwie stwierdzonym w zakończonym postępowaniu przygotowawczym, podejrzanych i pokrzywdzonych; 41) MS-Stp5 - zgłoszenie o podjęciu, wznowieniu, przekazaniu, połączeniu do wspólnego prowadzenia, zwrocie akt do uzupełnienia; 42) MS ZK-1 - miesięczne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych. Ewidencja osadzonych; 43) MS ZK-2 - miesięczne sprawozdanie o zatrudnieniu tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych; 44) MS ZK-3 - kwartalne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych poddanych terapii w związku z uzależnieniami, poddanych badaniom psychiatrycznym i psychologicznym według przyczyn samoagresji, wnioski o warunkowe zwolnienie; 45) MS ZK-4 - sprawozdanie z zatrudnienia i wynagrodzeń; 46) MS ZK-5 - roczne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych i skazanych według odbywania kary zasadniczej, zastępczej, rodzajów przestępstw, powrotności do przestępstw i wieku; 47) MS ZK-6 - sprawozdanie o szkoleniu skazanych; 48) MS ZK-7 - sprawozdanie z działania więziennej służby zdrowia; 49) MS ZK-8 - sprawozdanie o zatrudnieniu funkcjonariuszy i pracowników w jednostkach budżetowych więziennictwa; 50) MS-ZN26p - sprawozdanie z ewidencji wychowanków w zakładzie poprawczym; 51) MS-ZN26s - sprawozdanie z ewidencji wychowanków w schronisku dla nieletnich; 52) MS-ZN27p - sprawozdanie z zakresu nauki wychowanków w zakładzie poprawczym; 53) MS-ZN27s - sprawozdanie z zakresu nauki wychowanków."; 3) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) wzór formularza F-01/k - sprawozdanie o wyniku finansowym działalności spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia, b) po wzorze formularza I-01 - sprawozdanie o nakładach na środki trwałe (z załącznikiem) dodaje się wzór formularza ISS-1 - sprawozdanie o wykorzystaniu technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w przedsiębiorstwach w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia, c) wzór formularza P-02 - meldunek o produkcji wyrobów i zapasach otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 4) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) po wzorze formularza AK-U/m - ankieta koniunktury gospodarczej - usługi dodaje się wzór formularza AP-2004 - Ankieta Polonijna w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia, b) po wzorze formularza CBSG/03 - badanie pośrednictwa w sprzedaży produkcji rolniczej dodaje się: - wzór formularza DS-47 - ubezpieczenia osobowe i majątkowe w gospodarstwach domowych, - wzór formularza DS-59G - Kwestionariusz dla gospodarstwa domowego. Wykorzystanie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w gospodarstwach domowych, - wzór formularza DS-59I - Kwestionariusz indywidualny. Wykorzystanie technologii informacyjno-telekomunikacyjnych w gospodarstwach domowych w brzmieniu określonym w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia, c) skreśla się wzory formularzy: - R-r-oz - badanie plonów zbóż ozimych, - R-r-w - powierzchnia uprawy i zbiory warzyw gruntowych, - R-r-z - badanie plonów ziemniaków, d) po wzorze formularza ankieta ZD - badanie aktywności ekonomicznej ludności w 2004 r. dodaje się: - wzór formularza ZD-A - ankieta modułowa BAEL, - wzór formularza ZD-C - ankieta modułowa BAEL w brzmieniu określonym w załączniku nr 6 do niniejszego rozporządzenia; 5) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) wzór formularza RRW-7 - sprawozdanie o zakaźnych chorobach zwierzęcych otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 7 do niniejszego rozporządzenia, b) po wzorze formularza RRW-18 - sprawozdanie z inseminacji loch dodaje się: - wzór formularza RRW-19 - sprawozdanie o wynikach ekonomicznych statku rybackiego, - wzór formularza RRW-20 - sprawozdanie o wynikach ekonomicznych zakładu przetwórstwa rybnego w brzmieniu określonym w załączniku nr 8 do niniejszego rozporządzenia, c) po wzorze formularza RRW-26 - sprawozdanie miesięczne z zakupu mleka i śmietanki oraz produkcji przetworów mlecznych dodaje się wzór formularza RRW-28 - sprawozdanie kwartalne o produkcji, zapasach i rozdysponowaniu alkoholu etylowego w brzmieniu określonym w załączniku nr 9 do niniejszego rozporządzenia, d) po wzorze formularza MSP-01 - informacja dotycząca przekształceń własnościowych mienia komunalnego dodaje się: - wzór formularza MS-KD1 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w sądach rejonowych/okręgowych*, - wzór formularza MS-KD2 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w sądach apelacyjnych, - wzór formularza MS-KD3 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, - wzór formularza MS-KD4 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w instytutach resortowych, - wzór formularza MS-KD5 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń w prokuraturach rejonowych/okręgowych*, - wzór formularza MS-KD6 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń, - wzór formularza MS-KD7 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń, - wzór formularza MS-KD8 - sprawozdanie z wykonywania zatrudnienia i funduszu wynagrodzeń (dotyczy centrali ministerstwa), - wzór formularza MS-Kom23 - sprawozdanie z czynności komornika, - wzór formularza MS-Not24 - sprawozdanie notariusza z czynności notarialnych, - wzór formularza MS-P1CA - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw oraz czynności procesowych prokuratora w sprawach cywilnych i administracyjnych, - wzór formularza MS-P1K - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw, czynności procesowych prokuratora w sprawach karnych, w tym z zakresu nadzoru sprawowanego nad postępowaniem przygotowawczym prowadzonym przez Policję lub inne uprawnione organy, - wzór formularza MS-P1N - sprawozdanie z działalności powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dotyczące ewidencji spraw i czynności procesowych prokuratora nadrzędnego w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych w brzmieniu określonym w załączniku nr 10 do niniejszego rozporządzenia, e) po wzorze formularza MS-P2 - sprawozdanie z czynności dochodzeniowych prowadzonych przez innych niż prokurator oskarżycieli dodaje się wzór formularza MS-P3 - karta statystyczna z aktu oskarżenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 11 do niniejszego rozporządzenia, f) po wzorze formularza MS-RODK-25 - sprawozdanie z działalności rodzinnego ośrodka diagnostyczno-konsultacyjnego dodaje się: - wzór formularza MS-S1 - sprawozdanie w sprawach cywilnych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej, - wzór formularza MS-S5 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych, - wzór formularza MS-S6o - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej), - wzór formularza MS-S6r - sprawozdanie w sprawie osób osądzonych w pierwszej instancji (według właściwości rzeczowej), - wzór formularza MS-S6 wojsk. - sprawozdanie w sprawie osób prawomocnie osądzonych (według właściwości rzeczowej), - wzór formularza MS-S7 - sprawozdanie z orzecznictwa w sprawach o wykroczenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 12 do niniejszego rozporządzenia, g) po wzorze formularza MS-S8 - sprawozdanie w sprawach karnych i wykroczeniowych w postępowaniu odwoławczym dodaje się: - wzór formularza MS-S9 - sprawozdanie w sprawach o ułaskawienie (według właściwości rzeczowej), - wzór formularza MS-S10o - sprawozdanie z sądowego wykonywania orzeczeń według właściwości rzeczowej, - wzór formularza MS-S10r - sprawozdanie z sądowego wykonywania orzeczeń według właściwości rzeczowej, - wzór formularza MS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych według rodzajów spraw i właściwości rzeczowej w brzmieniu określonym w załączniku nr 13 do niniejszego rozporządzenia, h) po wzorze formularza MS-S15 - sprawozdanie w sprawach odwoławczych z zakresu ubezpieczeń społecznych dodaje się: - wzór formularza MS-S16 - sprawozdanie w sprawach rodzinnych z zakresu spraw cywilnych z wyłączeniem spraw nieletnich, - wzór formularza MS-S18 - sprawozdanie w sprawach rodzinnych nieletnich, - wzór formularza MS-S19 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych, - wzór formularza MS-S20KRS - sprawozdanie w sprawach rejestrowych (według właściwości rzeczowej), - wzór formularza MS-S20KW - sprawozdanie w sprawach dotyczących ksiąg wieczystych, - wzór formularza MS-S20UN - sprawozdanie w sprawach upadłościowych i naprawczych (według właściwości rzeczowej) w brzmieniu określonym w załączniku nr 14 do niniejszego rozporządzenia, i) po wzorze formularza MS-S22 - sprawozdanie w sprawach gospodarczych w postępowaniu odwoławczym dodaje się: - wzór formularza MS-S28 - karta statystyczna w sprawie karnej z oskarżenia publicznego z orzeczenia prawomocnego, - wzór formularza MS-S51g - sprawozdanie w sprawach rozpatrywanych w wydziałach grodzkich (sądach grodzkich), - wzór formularza MS-Stp1 - zgłoszenie o wszczęciu postępowania, - wzór formularza MS-Stp2 - zgłoszenie o zakończeniu postępowania, - wzór formularza MS-Stp3 - zgłoszenie o przestępstwie stwierdzonym w zakończonym postępowaniu przygotowawczym, podejrzanych i pokrzywdzonych, - wzór formularza MS-Stp5 - zgłoszenie o podjęciu, wznowieniu, przekazaniu, połączeniu do wspólnego prowadzenia, zwrocie akt do uzupełnienia, - wzór formularza MS ZK-1 - miesięczne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych. Ewidencja osadzonych, - wzór formularza MS ZK-2 - miesięczne sprawozdanie o zatrudnieniu tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych, - wzór formularza MS ZK-3 - kwartalne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych poddanych terapii w związku z uzależnieniami, poddanych badaniom psychiatrycznym i psychologicznym według przyczyn samoagresji, wnioski o warunkowe zwolnienie, - wzór formularza MS ZK-4 - sprawozdanie z zatrudnienia i wynagrodzeń w brzmieniu określonym w załączniku nr 15 do niniejszego rozporządzenia, j) po wzorze formularza MS ZK-5 - roczne sprawozdanie o tymczasowo aresztowanych i skazanych według odbywania kary zasadniczej, zastępczej, rodzajów przestępstw, powrotności do przestępstw i wieku dodaje się wzór formularza MS ZK-6 - sprawozdanie o szkoleniu skazanych w brzmieniu określonym w załączniku nr 16 do niniejszego rozporządzenia, k) po wzorze formularza MS ZK-8 - sprawozdanie o zatrudnieniu funkcjonariuszy i pracowników w jednostkach budżetowych więziennictwa dodaje się: - wzór formularza MS-ZN26p - sprawozdanie z ewidencji wychowanków w zakładzie poprawczym, - wzór formularza MS-ZN26s - sprawozdanie z ewidencji wychowanków w schronisku dla nieletnich, - wzór formularza MS-ZN27p - sprawozdanie z zakresu nauki wychowanków w zakładzie poprawczym, - wzór formularza MS-ZN27s - sprawozdanie z zakresu nauki wychowanków w brzmieniu określonym w załączniku nr 17 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie współdziałania Wojskowych Służb Informacyjnych z odpowiednimi organami, służbami i instytucjami uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych (Dz. U. Nr 95, poz. 958) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres i tryb współdziałania Wojskowych Służb Informacyjnych, zwanych dalej "WSI", z odpowiednimi organami, służbami i instytucjami podległymi ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, z odpowiednimi organami i jednostkami organizacyjnymi podległymi ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, a także z innymi organami, służbami i instytucjami uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, zwanymi dalej "odpowiednimi organami". § 2. Współdziałanie WSI z odpowiednimi organami odbywa się w zakresie ich zadań ustawowych i jest realizowane przez: 1) wymianę informacji o zagrożeniach mających wpływ na: a) obronność państwa i bezpieczeństwo Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, b) ochronę bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymywanie bezpieczeństwa i porządku publicznego, c) ochronę granicy państwowej, d) ochronę interesów i praw majątkowych Skarbu Państwa, e) ochronę interesów państwa innych niż wymienione w lit. a-d; 2) przekazywanie zgodnie z właściwością informacji i materiałów uzyskanych w wyniku rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw; 3) udzielanie niezbędnej pomocy przy prowadzeniu przez WSI postępowań sprawdzających, o których mowa w przepisach o ochronie informacji niejawnych; 4) wymianę doświadczeń wynikających z wykonywanych czynności operacyjno-rozpoznawczych; 5) podejmowanie wspólnych przedsięwzięć operacyjno-rozpoznawczych; 6) udostępnianie, w miarę posiadanych możliwości, niezbędnych sił i środków, w tym urządzeń i wyposażenia specjalnego oraz obiektów; 7) wspólne organizowanie, w miarę potrzeb, szkoleń specjalistycznych. § 3. Współdziałanie WSI z odpowiednimi organami odbywa się w trybie: 1) bezpośrednich lub korespondencyjnych kontaktów, 2) bieżących konsultacji dotyczących priorytetów współdziałania, 3) uzgadniania szczegółów organizacyjnych i technicznych wspólnych przedsięwzięć - między kierownikami właściwych szczebli struktur organizacyjnych WSI i odpowiednich organów. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie i uchyleniu niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej 1) (Dz. U. Nr 96, poz. 959) Art. 1. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2)) art. 4498 otrzymuje brzmienie: "Art. 4498. Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez produkt niebezpieczny ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednak w każdym wypadku roszczenie przedawnia się z upływem lat dziesięciu od wprowadzenia produktu do obrotu.". Art. 2. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 3)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2001/44/WE z dnia 15 czerwca 2001 r. zmieniającej dyrektywę 76/308/EWG w sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń wynikających z czynności stanowiących część systemu finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz opłat rolnych i ceł oraz w odniesieniu do podatku od wartości dodanej i podatków akcyzowych (Dz. Urz. WE L 175 z 28.06.2001), 2) dyrektywy 2002/94/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustalającej szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów dyrektywy 76/308/EWG w sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych środków (Dz. Urz. WE L 337 z 13.12.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 3. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 4)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 83/477/EWG z dnia 19 września 1983 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie azbestu w miejscu pracy (druga dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 8 dyrektywy 80/1107/EWG) (Dz. Urz. WE L 263 z 24.09.1983, z późn. zm.), 2) dyrektywy 86/188/EWG z dnia 12 maja 1986 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie hałasu w miejscu pracy (Dz. Urz. WE L 137 z 24.05.1986), 3) dyrektywy 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz. Urz. WE L 183 z 29.06.1989), 4) dyrektywy 89/654/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotyczącej minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscu pracy (pierwsza dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 393 z 30.12.1989), 5) dyrektywy 89/655/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. dotyczącej minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny użytkowania sprzętu roboczego przez pracowników podczas pracy (druga dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 393 z 30.12.1989, z późn. zm.), 6) dyrektywy 89/656/EWG z dnia 30 listopada 1989 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników korzystających z wyposażenia ochrony osobistej (trzecia dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 393 z 30.12.1989), 7) dyrektywy 90/269/EWG z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa podczas ręcznego przemieszczania ciężarów w przypadku możliwości wystąpienia zagrożenia, zwłaszcza urazów kręgosłupa pracowników (czwarta szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 156 z 21.06.1990), 8) dyrektywy 90/270/EWG z dnia 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe (piąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 156 z 21.06.1990), 9) dyrektywy 90/394/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 196 z 26.07.1990, z późn. zm.), 10) dyrektywy 91/322/EWG z dnia 29 maja 1991 r. w sprawie ustalenia indykatywnych wartości granicznych w wykonaniu dyrektywy 80/1107/EWG w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych w miejscu pracy (Dz. Urz. WE L 177 z 05.07.1991), 11) dyrektywy 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniającej środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy (Dz. Urz. WE L 206 z 29.07.1991), 12) dyrektywy 91/533/EWG z dnia 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącym informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy (Dz. Urz. WE L 288 z 08.07.1992), 13) dyrektywy 92/57/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie wprowadzenia w życie minimalnych wymagań w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w miejscach tymczasowych lub ruchomych budów (ósma dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 245 z 26.08.1992), 14) dyrektywy 92/58/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy (dziewiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 245 z 26.08.1992), 15) dyrektywy 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły i pracownic karmiących piersią (dziesiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 348 z 28.11.1992), 16) dyrektywy 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz. Urz. WE L 307 z 13.12.1993), 17) dyrektywy 94/33/WE z dnia 22 czerwca 1994 r. w sprawie ochrony pracy osób młodych (Dz. Urz. WE L 216 z 20.08.1994), 18) dyrektywy 96/34/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie Porozumienia ramowego dotyczącego urlopu rodzicielskiego zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców /UNICE/, Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych /CEEP/ oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych /ETUC/ (Dz. Urz. WE L 145 z 19.06.1996), 19) dyrektywy 96/71/WE z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 18 z 21.01.1997), 20) dyrektywy 97/80/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej ciężaru dowodu w sprawach dyskryminacji ze względu na płeć (Dz. Urz. WE L 14 z 20.01.1998), 21) dyrektywy 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym z czynnikami chemicznymi w miejscu pracy (czternasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 131 z 05.05.1998), 22) dyrektywy 99/70//WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz. Urz. WE L 175 z 10.07.1999), 23) dyrektywy 1999/92/WE z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa (piętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 23 z 28.01.2000), 24) dyrektywy 2000/34/WE z dnia 22 czerwca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 93/104/WE dotyczącą niektórych aspektów organizacji czasu pracy w celu objęcia sektorów i działalności wyłączonej z tej dyrektywy (Dz. Urz. WE L 195 z 01.08.2000), 25) dyrektywy 2000/39/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. ustanawiającej pierwszą listę indykatywnych wartości granicznych narażenia na czynniki zewnętrzne podczas pracy - w związku z wykonaniem dyrektywy Rady 98/24/WE w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (Dz. Urz. WE L 142 z 16.06.2000), 26) dyrektywy 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (Dz. Urz. WE L 180 z 19.07.2000), 27) dyrektywy 2000/54/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy (siódma dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 262 z 17.10.2000), 28) dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz. Urz. WE L 303 z 02.12.2000), 29) dyrektywy 2002/44/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (wibracji) (szesnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 177 z 6.07.2002), 30) dyrektywy 2003/10/WE z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (hałasem) (siedemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 4. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, z późn. zm. 5)) w art. 10 w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) posiada obywatelstwo polskie, z tym że wymóg ten nie dotyczy obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;". Art. 5. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 6)) w art. 84 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przy zatrudnianiu osoby, o której mowa w ust. 1, a także obywatela polskiego, który stopień naukowy, stopień w zakresie sztuki lub tytuł zawodowy uzyskał za granicą, można odstąpić od warunków określonych w art. 80.". Art. 6. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 7)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kombinowanego towarów między państwami członkowskimi (Dz. Urz. WE L 368 z 17.12.1992), 2) dyrektywy 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 7. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258, z późn. zm. 8)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 92/29/WE z dnia 31 marca 1992 r. dotyczącej minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w celu poprawy opieki medycznej na statkach (Dz. Urz. WE L 113 z 30.04.1992), 2) dyrektywy 93/103/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotyczącej minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i zdrowia w pracy na statkach rybackich (trzynasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 307 z 13.12.1993), 3) dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu) (Dz. Urz. WE L 157 z 07.07.1995), 4) dyrektywy 1999/63/WE z dnia 21 czerwca 1999 r. dotyczącej Umowy w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy przyjętej przez Stowarzyszenie Armatorów Wspólnoty Europejskiej (ECSA) i Federację Związków Zawodowych Pracowników Transportu w Unii Europejskiej (FST) - Załącznik: Umowa Europejska w sprawie organizacji czasu pracy marynarzy (Dz. Urz. WE L 167 z 02.07.1999), 5) dyrektywy 1999/95/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. dotyczącej egzekwowania przepisów odnoszących się do godzin pracy marynarzy na pokładach statków zawijających do portów Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 14 z 20.01.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 8. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 452) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Wyroby służące zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego lub ochronie zdrowia i życia oraz mienia, wprowadzane do użytkowania w jednostkach ochrony przeciwpożarowej oraz wykorzystywane przez te jednostki do alarmowania o pożarze lub innym zagrożeniu oraz do prowadzenia działań ratowniczych, a także wyroby stanowiące podręczny sprzęt gaśniczy, mogą być stosowane wyłącznie po uprzednim uzyskaniu dopuszczenia do użytkowania. 2. Dopuszczenia do użytkowania wyrobów, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "dopuszczeniami", w formie świadectwa dopuszczenia, wydają jednostki badawczo-rozwojowe Państwowej Straży Pożarnej, wskazane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Dopuszczenia są wydawane na czas określony, nie dłuższy niż 5 lat. 4. Dopuszczenie może być wydane na podstawie: 1) pozytywnej oceny właściwości użytkowych należycie zidentyfikowanego wyrobu, potwierdzonych, w zależności od potrzeb: badaniami, opiniami ekspertów lub innymi dokumentami, jeżeli wynika to z warunków stosowania wyrobu, 2) pozytywnej oceny warunków techniczno-organizacyjnych producenta wyrobu. 5. Oceny, o której mowa w ust. 4 pkt 1, dokonuje się w oparciu o Polskie Normy, a w przypadku ich braku - wymagania techniczno-użytkowe określone w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 14. Oceny, o której mowa w ust. 4 pkt 2, dokonuje się w oparciu o normy dotyczące systemów zarządzania jakością. 6. W przypadku, gdy wyrób został: 1) zgodnie z prawem wyprodukowany lub dopuszczony do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Republice Turcji, 2) zgodnie z prawem wyprodukowany w innym państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - dopuszczenie wydaje się po ustaleniu, że poziom bezpieczeństwa wyrobu nie jest niższy od określonego w Polskich Normach lub wymaganiach techniczno-użytkowych. 7. Dopuszczony wyrób podlega oznakowaniu przez producenta znakiem jednostki badawczo-rozwojowej Państwowej Straży Pożarnej, która wydała dopuszczenie. 8. W okresie, o którym mowa w ust. 3, wyroby, na które zostało wydane dopuszczenie podlegają kontroli zgodności wyrobu z wymaganiami technicznymi, dokonywanej przez jednostkę badawczo-rozwojową Państwowej Straży Pożarnej, która wydała dopuszczenie. 9. W przypadku negatywnych wyników kontroli, o której mowa w ust. 8, jednostka badawczo-rozwojowa Państwowej Straży Pożarnej, która wydała dopuszczenie może je cofnąć. 10. Za czynności związane z wydaniem i zmianą dopuszczenia oraz kontrolą, o której mowa w ust. 8, pobiera się opłaty. 11. Na wysokość opłaty za czynności związane z wydaniem lub zmianą dopuszczenia wyrobów mają wpływ: 1) rodzaj wykonywanej czynności, 2) rodzaj wyrobu, 3) stopień skomplikowania wyrobu lub programu oceny, 4) koszt pracy na podstawie udokumentowanej liczby godzin pracy i stawki godzinowej, 5) koszt badań wyrobu zależny od zakresu badań. 12. Na wysokość opłaty za czynności kontrolne zgodności wyrobu z wymaganiami technicznymi mają wpływ wyłącznie koszty związane z badaniem tego wyrobu. 13. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe czynności wykonywane w kolejnych etapach procesu dopuszczenia, zmiany i kontroli dopuszczenia, podmiot uprawniony do pobierania opłat, a także sposób ustalania ich wysokości, uwzględniając okoliczność, że powinny one zapewnić pokrycie kosztów procesu dopuszczenia i jego kontroli. 14. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, kierując się potrzebą zapewnienia ochrony życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz wyrobów, o których mowa w ust. 1, 2) wymagania techniczno-użytkowe wyrobów, 3) tryb wydawania, zmiany i cofania dopuszczenia, 4) tryb przeprowadzania kontroli dopuszczenia, 5) sposób znakowania wyrobów.". Art. 9. W ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 84/450/EWG z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących reklamy wprowadzającej w błąd (Dz. Urz. WE L 250 z 19.09.1984), 2) dyrektywy 97/55/WE z dnia 6 października 1997 r. zmieniającej dyrektywę 84/450/EWG dotyczącą reklamy wprowadzającej w błąd w celu włączenia do niej reklamy porównawczej (Dz. Urz. WE L 290 z 23.10.1997). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 10. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 9)) w art. 3 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób realizacji zadań Agencji, określonych w ust. 1a, w tym: 1) sposób sporządzania inwentaryzacji potencjału produkcyjnego winorośli, 2) sposób i tryb podziału praw do sadzenia winorośli, 3) prowadzenia ewidencji upraw winorośli, 4) tryb wypłacania środków finansowych za zaniechanie uprawy winorośli oraz za przeprowadzanie destylacji, 5) sposób gromadzenia i opracowywania informacji wymaganych w zakresie sadzenia winorośli - mając na uwadze realizację zadań wynikających z przepisów Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina.". Art. 11. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 92/91/EWG z dnia 3 listopada 1992 r. dotyczącej minimalnych wymagań mających na celu poprawę warunków bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi (jedenasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 348 z 28.11.1992), 2) dyrektywy 92/104/EWG z dnia 3 grudnia 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników odkrywkowego i podziemnego przemysłu wydobywczego (dwunasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 404 z 31.12.1992), 3) dyrektywy 94/22/WE z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (Dz. Urz. WE L 164 z 30.06.1994). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 111 otrzymuje brzmienie: "Art. 111. 1. W zakładach górniczych stosuje się wyroby: 1) spełniające wymagania dotyczące oceny zgodności, określone w odrębnych przepisach, 2) dopuszczone do stosowania w zakładach górniczych, w drodze decyzji, przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 8. 2. Decyzję o dopuszczeniu wyrobu do stosowania w zakładach górniczych, zwaną dalej "dopuszczeniem", wydaje Prezes Wyższego Urzędu Górniczego po ustaleniu, że wyrób spełnia wymagania techniczne. 3. Wyrób, przed złożeniem wniosku o wydanie dopuszczenia, podlega badaniom i ocenie przez upoważnione jednostki, w oparciu o wymagania techniczne. 4. W przypadku gdy wyrób został: 1) zgodnie z prawem wyprodukowany lub dopuszczony do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Republice Turcji, 2) zgodnie z prawem wyprodukowany w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - dopuszczenie wydaje się na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku, z wyłączeniem przepisów ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3; odmowa wydania dopuszczenia następuje wyłącznie w przypadku stwierdzenia, że wyrób nie spełnia wymagań bezpieczeństwa w stopniu odpowiadającym temu, jaki zapewniają wymagania techniczne. 5. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego może przed wydaniem dopuszczenia nakazać, w drodze postanowienia, przeprowadzenie prób wyrobu w ruchu zakładu górniczego, jeżeli wymagają tego szczególne względy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa pożarowego w ruchu zakładu górniczego. 6. Dopuszczenie wydaje się na czas określony, nie dłuższy niż 5 lat. 7. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego może uchylić lub zmienić dopuszczenie, jeżeli wyrób nie spełnia wymagań technicznych, mających wpływ na poziom bezpieczeństwa wyrobu. 8. Rada Ministrów, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania wyrobów w warunkach zagrożeń występujących w ruchu zakładów górniczych oraz potrzebą uproszczenia postępowania w odniesieniu do wyrobów, o których mowa w ust. 4, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wyroby, których stosowanie w zakładach górniczych wymaga wydania dopuszczenia, 2) wymagania techniczne dla wyrobów, 3) podmioty uprawnione do składania wniosku o wydanie dopuszczenia, 4) treść wniosku o wydanie dopuszczenia oraz dokumenty, które należy dołączyć do wniosku, 5) jednostki upoważnione do przeprowadzania badań i oceny wyrobów, 6) znaki dopuszczenia oraz sposób oznaczania wyrobów tymi znakami, 7) treść dopuszczenia."; 3) w art. 113 w ust. 1 uchyla się pkt 4; 4) art. 117a i art. 117b otrzymują brzmienie: "Art. 117a. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego jest organem wyspecjalizowanym kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896 i 899), w zakresie wyrobów przeznaczonych do stosowania w zakładach górniczych. Art. 117b. Pracownikom upoważnionym przez Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego do przeprowadzania kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu przysługuje prawo wstępu do siedzib, obiektów i urządzeń przedsiębiorców produkujących, importujących lub wprowadzających do obrotu wyroby, a także do zakładów górniczych oraz siedzib, obiektów i urządzeń podmiotów wymienionych w art. 112, jak również prawo dostępu do niezbędnych dokumentów oraz żądania informacji i wyjaśnień. Pracownicy upoważnieni mogą żądać informacji również od jednostek notyfikowanych w zakresie wyników badań dotyczących kontrolowanych wyrobów.". Art. 12. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z późn. zm. 11)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (Dz. Urz. WE L 122 z 17.05.1991), 2) dyrektywy 92/100/WE z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (Dz. Urz. WE L 346 z 27.11.1992), 3) dyrektywy 93/83/WE z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową (Dz. Urz. WE L 248 z 06.10.1993), 4) dyrektywy 93/98/WE z dnia 29 października 1993 r. w sprawie harmonizacji czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych (Dz. Urz. WE L 290 z 24.11.1993), 5) dyrektywy 96/9/WE z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych (Dz. Urz. WE L 77 z 27.03.1996). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 13. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 59, poz. 609) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/29/WE z dnia 7 maja 1998 r. w sprawie harmonizacji głównych przepisów dotyczących ubezpieczenia kredytów eksportowych dla transakcji objętych ubezpieczeniem średnio- i długoterminowym (Dz. Urz. WE L 148 z 19.05.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 14. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm. 12)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek a także banków oraz innych instytucji finansowych (Dz. Urz. WE L 283 z 27.10.2001), 2) dyrektywy 2003/38/WE z dnia 13 maja 2003 r. zmieniającej dyrektywę 78/660/EWG w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek w odniesieniu do kwot wyrażonych w euro (Dz. Urz. WE L 120 z 15.05.2003), 3) dyrektywy 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG, 86/635/EWG oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych oraz zakładów ubezpieczeń (Dz. Urz. WE L 178 z 17.07.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 15. W ustawie z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 359, z późn. zm. 13)) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do rejestru biegłych rewidentów mogą być wpisani biegli rewidenci będący obywatelami polskimi lub, na zasadach wzajemności, osoby nieposiadające polskiego obywatelstwa, które posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu biegłego rewidenta, uzyskane za granicą, uznawane przez państwa Unii Europejskiej lub państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, po złożeniu z wynikiem pozytywnym, przed Komisją, egzaminu w języku polskim z prawa gospodarczego obowiązującego w Polsce. Przepis ten nie narusza przepisów dotyczących zatrudnienia cudzoziemców na terenie Polski.". Art. 16. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 51 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W sytuacji, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 6 minister właściwy do spraw pracy może określić, w drodze rozporządzenia, zakres ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mając na względzie ochronę polskiego rynku pracy."; 2) w art. 64 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Cudzoziemiec, który wykonuje pracę bez zezwolenia, o którym mowa w art. 50 ust. 1, lub na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę, podlega karze grzywny nie niższej niż 1.000 zł.". Art. 17. W ustawie z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243, z późn. zm. 15)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu) (Dz. Urz. WE L 157 z 07.07.1995). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 18. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 16)) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu: "Art. 53a. Przepisów wydanych na podstawie art. 53 ust. 3 pkt 2, w zakresie wymagań technicznych, nie stosuje się do statków: 1) zgodnie z prawem zbudowanych lub dopuszczonych do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Republice Turcji, 2) zgodnie z prawem zbudowanych w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 19. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132, poz. 622, z późn. zm. 17)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975), 2) dyrektywy 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 20. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504, z późn. zm. 18)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 90/547/EWG z dnia 29 października 1990 r. w sprawie przesyłu energii elektrycznej przez sieci przesyłowe (Dz. Urz. WE L 313 z 13.11.1990, z późn. zm.), 2) dyrektywy 91/296/EWG z dnia 31 maja 1991 r. w sprawie przesyłu gazu ziemnego poprzez sieci (Dz. Urz. WE L 147 z 12.06.1991, z późn. zm.), 3) dyrektywy 96/92/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. dotyczącej wspólnych zasad dla rynku wewnętrznego energii elektrycznej (Dz. Urz. WE L 27 z 30.01.1997), 4) dyrektywy 98/30/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. dotyczącej wspólnych zasad w odniesieniu do rynku wewnętrznego gazu ziemnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, z późn. zm.), 5) dyrektywy 2001/77/WE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (Dz. Urz. WE L 283 z 27.10.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 4 uchyla się ust. 5; 3) w art. 11 ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje niezwłocznie Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym o wprowadzonych ograniczeniach, o których mowa w ust. 7, w zakresie dostarczania i poboru gazu ziemnego i energii elektrycznej."; 4) w art. 33 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;"; 5) w art. 54 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do osób będących obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które nabyły w tych państwach wymagane kwalifikacje w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci i uzyskały ich potwierdzenie zgodnie z przepisami o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych.". Art. 21. W ustawie z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W celu wyeliminowania produkcji, stosowania oraz obrotu wyrobami zawierającymi azbest zakazuje się: 1) wprowadzania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: a) wyrobów zawierających azbest, b) azbestu; 2) produkcji wyrobów zawierających azbest; 3) obrotu azbestem i wyrobami zawierającymi azbest.". Art. 22. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 19)) w art. 52 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przy zatrudnianiu osoby, o której mowa w ust. 1, a także obywatela polskiego, który stopień naukowy, stopień w zakresie sztuki lub tytuł zawodowy uzyskał za granicą, można odstąpić od warunków określonych w art. 51.". Art. 23. W ustawie z dnia 7 lipca 1997 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 888) po art. 12b dodaje się art. 12c w brzmieniu: "Art. 12c. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia, wykaz dyplomów, certyfikatów i innych dokumentów oraz tytułów naukowych potwierdzających posiadanie kwalifikacji zawodowych w dziedzinie architektury, wydawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które są uznawane w Rzeczypospolitej Polskiej, biorąc pod uwagę wymagania Unii Europejskiej w zakresie uznawania kwalifikacji zawodowych.". Art. 24. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209, z późn. zm. 20)) w art. 38: a) w pkt 14 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) jeżeli przedsiębiorca zagraniczny nie podlega prawu jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - określenie prawa państwa właściwego dla przedsiębiorcy,"; b) w pkt 15 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) jeżeli zagraniczny zakład ubezpieczeń nie podlega prawu jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - określenie prawa państwa właściwego dla zagranicznego zakładu ubezpieczeń.". Art. 25. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 21)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnoty Europejskiej: 1) dyrektywy 93/6/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych (Dz. U. WE L 141 z 11.06.1993), 2) dyrektywy 93/22/EWG z dnia 10 maja 1993 r. w sprawie usług inwestycyjnych w zakresie papierów wartościowych (Dz. U. WE L 141 z 11.06.1993), 3) dyrektywy 95/26/WE z dnia 29 czerwca 1995 r. zmieniającej dyrektywy 77/780/EWG i 89/646/EWG w dziedzinie instytucji kredytowych, dyrektywy 73/239/EWG i 92/49/EWG w dziedzinie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, dyrektywy 79/267/EWG i 92/96/EWG w dziedzinie ubezpieczeń na życie, dyrektywę 93/22/EWG w dziedzinie przedsiębiorstw inwestycyjnych i dyrektywę 85/611/EWG w zakresie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITIS) w celu wzmocnienia nadzoru ostrożnościowego (Dz. U. WE L 168 z 18.07.1995), 4) dyrektywa 97/9/WE z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz. U. WE L 84 z 26.03.1997), 5) dyrektywy 2000/64/WE z dnia 7 listopada 2000 r. zmieniającej dyrektywy 85/611/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG oraz 93/22/EWG w odniesieniu do wymiany informacji z państwami trzecimi (Dz. U. WE L 290 z 17.11.2000), 6) dyrektywy 2001/34/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznych notowań giełdowych oraz zakresu informacji dotyczących papierów wartościowych podlegających obowiązkowi publikacji (Dz. U. WE L 184 z 06.07.2001, z późn. zm.), 7) dyrektywy 2002/87/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi w konglomeracie finansowym oraz zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE (Dz. U. WE L 35 z 11.02.2003, z późn. zm.), 8) dyrektywy 2003/6/WE z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) (Dz. U. WE L 96 z 12.04.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 26. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 625) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 1999/22/WE z dnia 29 marca 1999 r. dotyczącej trzymania dzikich zwierząt w ogrodach zoologicznych (Dz. Urz. WE L 94 z 09.04.1999). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 27. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 22)) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia może ubiegać się osoba, która: 1) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 2) ukończyła 21 lat, 3) ukończyła szkołę podstawową, 4) ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem, 5) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne, 6) ma uregulowany stosunek do służby wojskowej.". Art. 28. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 23)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz. Urz. WE L 303 z 02.12.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 26: a) w ust. 1: - po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu: "1a) adaptacji pomieszczeń zakładu pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych, 1b) adaptacji lub nabycia urządzeń ułatwiających osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w zakładzie pracy,", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) rozpoznania przez służby medycyny pracy potrzeb, o których mowa w pkt 1-1b.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Zwrot kosztów określonych w ust. 1 pkt 1-1b oraz w art. 26d dotyczy wyłącznie dodatkowych kosztów pracodawcy wynikających z zatrudnienia osób niepełnosprawnych.", c) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zwrotowi nie podlegają koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-1b, poniesione przez pracodawcę przed dniem podpisania umowy,", d) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1-8 oraz w art. 26d, w tym wzór wniosku i elementy umowy, dokumentację niezbędną do zwrotu kosztów oraz sposób i terminy rozpatrywania wniosków, mając na względzie prawidłowe dokonywanie zwrotu kosztów."; 3) w art. 26c w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) miesięczne informacje o wynagrodzeniach, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych, z uwzględnieniem pracowników, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję oraz pracowników niewidomych - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego informacja dotyczy, 2) wniosek o wypłatę miesięcznego dofinansowania za dwa miesiące - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącach, których wniosek dotyczy, przez transmisję danych w formie dokumentu elektronicznego, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz pobiera drogą elektroniczną potwierdzenie wysłanej informacji lub wniosku."; 4) po art. 26c dodaje się art. 26d w brzmieniu: "Art. 26d. 1. Pracodawca, który zatrudnia pracownika niepełnosprawnego, może otrzymać ze środków Funduszu zwrot miesięcznych kosztów zatrudnienia pracowników pomagających pracownikowi niepełnosprawnemu w pracy w zakresie czynności ułatwiających komunikowanie się z otoczeniem, a także czynności niemożliwych lub trudnych do samodzielnego wykonania przez pracownika niepełnosprawnego na stanowisku pracy. 2. Wysokość zwrotu stanowi iloczyn kwoty najniższego wynagrodzenia i ilorazu liczby godzin w miesiącu przeznaczonych wyłącznie na pomoc pracownikowi niepełnosprawnemu i miesięcznej liczby godzin pracy pracownika niepełnosprawnego w miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Liczba godzin przeznaczonych wyłącznie na pomoc pracownikowi niepełnosprawnemu nie może przekraczać liczby godzin odpowiadającej 20 % liczby godzin pracy pracownika w miesiącu. 4. Przepisy art. 26 ust. 4-6 stosuje się odpowiednio.". Art. 29. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 24)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2003/41/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. U. WE L 235 z 23.09.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 30. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 25)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 97/5/WE z dnia 27 stycznia 1997 r. w sprawie transgranicznych przelewów bankowych (Dz. Urz. WE L 43 z 14.02.1997), 2) dyrektywy 98/26/EWG z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz. Urz. WE L 166 z 11.06.1998), 3) dyrektywy 1999/93/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych (Dz. Urz. WE L 13 z 19.01.2000), 4) dyrektywy 2000/12/WE z dnia 10 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz. Urz. WE L 126 z 26.05.2000), 5) dyrektywy 2000/28/WE z dnia 18 września 2000 r. zmieniającej dyrektywę 2000/12/WE odnoszącą się do podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez instytucje kredytowe (Dz. Urz. WE L 275 z 27.10.2000), 6) dyrektywy 2000/46/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością (Dz. Urz. WE L 275 z 27.10.2000), 7) dyrektywy 2001/24/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych (Dz. Urz. WE L 125 z 05.05.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 48k ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do oddziałów instytucji kredytowych przepisy art. 1-11, art. 40a ust. 1, art. 49-70, art. 73-78a, art. 80-98, art. 101-112, art. 124, art. 124a, art. 133 ust. 2 pkt 1 i ust. 3, art. 137, art. 138 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 1, 3 i 3a, art. 139 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 141 i art. 171 ust. 4-7 stosuje się odpowiednio.". Art. 31. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578, z późn. zm. 26)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 90/314/EWG z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (Dz. Urz. WE L 158 z 23.06.1990). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 32. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, z późn. zm. 27)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Minister właściwy do spraw gospodarki pełni funkcję koordynatora krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych."; 2) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. Minister kierujący określonym działem uczestniczy w krajowym systemie notyfikacji norm i aktów prawnych, a w szczególności jest obowiązany do niezwłocznego przekazania aktów prawnych i projektów aktów prawnych objętych tym systemem do koordynatora krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych w celu dokonania ich notyfikacji Komisji Europejskiej oraz do odnoszenia się podczas prac nad notyfikowanymi projektami aktów prawnych do stanowisk zgłoszonych przez Komisję Europejską lub państwa członkowskie Unii Europejskiej, a także do opracowywania stanowisk do projektów aktów prawnych notyfikowanych przez państwa członkowskie Unii Europejskiej.". Art. 33. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. WE L 256 z 13.09.1991). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 34. W ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 22, poz. 271, z późn. zm. 28)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe (Dz. Urz. WE L 210 z 7.08.1985), zmienionej dyrektywą 1999/34/WE (Dz. Urz. WE L 141 z 4.06.1999), 2) dyrektywy 85/577/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do umów zawartych poza lokalem przedsiębiorstwa (Dz. Urz. WE L 372 z 31.12.1985), 3) dyrektywy 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. WE L 95 z 21.04.1993), 4) dyrektywy 97/7/WE z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość (Dz. Urz. WE L 144 z 04.06.1997). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 35. W ustawie z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 74, poz. 855) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 94/47/WE z dnia 26 października 1994 r. w sprawie ochrony nabywców w odniesieniu do niektórych aspektów umów odnoszących się do nabywania praw do korzystania z nieruchomości w oznaczonym czasie (Dz. Urz. WE L 280 z 29.10.1994). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 36. W ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zasady i tryb ogłaszania aktów normatywnych i niektórych aktów prawnych Unii Europejskiej oraz zasady i tryb wydawania Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, zwanego dalej "Dziennikiem UE", określają przepisy Unii Europejskiej1). 1) W tym zakresie stosuje się przepisy decyzji ustanawiającej Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. 017 z 06.10.1958) oraz decyzji 2000/459/WE, EWWiS, Euratom z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie organizacji i funkcjonowania Urzędu Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 183 z 22.07.2002)."; 2) po art. 29 dodaje się art. 29a i 29b w brzmieniu: "Art. 29a. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej wydawany przez Urząd Oficjalnych Publikacji Komisji Europejskiej, zawiera: 1) w serii L (legislacja): a) rozporządzenia, b) dyrektywy, c) decyzje, d) zalecenia, e) opinie, 2) w serii C (komunikaty albo informacje i zawiadomienia), w szczególności: a) streszczenia wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji, b) protokoły z posiedzeń Parlamentu Europejskiego, c) raporty Trybunału Obrachunkowego, d) pisemne zapytania poselskie oraz odpowiedzi na nie udzielane przez Radę lub Komisję, e) stanowiska Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, f) ogłoszenia o naborze do pracy w instytucjach Unii Europejskiej, g) wezwania do okazania zainteresowania programami i projektami Unii Europejskiej, h) umowy publiczne dotyczące pomocy żywnościowej, i) spis treści Dziennika UE serii C E, 3) w serii S (suplement), w szczególności: a) umowy publiczne dotyczące pracy, dostaw i usług ze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, b) umowy użyteczności publicznej, c) umowy publiczne dotyczące instytucji Unii Europejskiej, d) umowy Europejskiego Funduszu Rozwoju (kraje ACP), e) umowy Phare, Tacis z państwami środkowej i wschodniej Europy, f) projekty finansowane przez Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Bank Centralny i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, g) umowy dotyczące Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Norwegia, Islandia i Liechtenstein), h) umowy zawarte zgodnie z porozumieniem dotyczącym zamówień publicznych (GPA) w ramach GATT/Światowej Organizacji Handlu (WTO) ze Szwajcarią, i) zawiadomienia dotyczące europejskiej ekonomicznej grupy interesów (EEIGs), j) umowy publiczne dotyczące usług lotniczych. Art. 29b. Terenowe organy administracji rządowej na terenie swojego działania zapewniają udostępnianie do nieodpłatnego, powszechnego wglądu zbiorów Dziennika UE w języku polskim w wersji papierowej lub elektronicznej. Informacja o miejscu i terminach udostępniania powinna być podana w urzędzie terenowego organu administracji rządowej.". Art. 37. W ustawie z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948, z późn. zm. 29)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/440/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz. Urz. WE L 237 z 24.08.1991), 2) dyrektywy 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kombinowanego towarów między państwami członkowskimi, zmieniona aktem przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji (Dz. Urz. WE L 368 z 17.12.1992), 3) dyrektywy 2001/12/WE z dnia 26 lutego 2001 r. zmieniającej dyrektywę 91/440/EWG w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz. Urz. WE L 75 z 15.03.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 38. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 30)) w załączniku do ustawy w części II w kolumnie 4 w pkt 4: a) lit. a otrzymuje brzmienie: "a) imiona i nazwisko, numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, adres zamieszkania, numer w rejestrze przedsiębiorców, nazwę, pod którą wykonywana jest działalność gospodarcza, siedzibę i adres - w przypadku agenta ubezpieczeniowego będącego osobą fizyczną,", b) lit. d otrzymuje brzmienie: "d) imiona i nazwisko, numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, adres zamieszkania - w przypadku osób fizycznych, przy pomocy których agent wykonuje czynności agencyjne.". Art. 39. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy (Dz. Urz. WE L 166 z 28.06.1991), 2) dyrektywy 2001/97/WE z dnia 4 grudnia 2001 r. zmieniającej dyrektywę 91/308/EWG w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy - Deklaracja Komisji (Dz. Urz. WE L 344 z 18.12.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 40. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 31)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz. U. WE L 159 z 29.06.1996), 2) dyrektywy 97/43/Euratom z dnia 30 czerwca 1997 r. w sprawie ochrony zdrowia osób fizycznych przed niebezpieczeństwem wynikającym z promieniowania jonizującego związanego z badaniami medycznymi oraz uchylająca dyrektywę 84/466/Euratom (Dz. U. WE L 180 z 09.07.1997). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 41. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. o zbieraniu i wykorzystywaniu danych rachunkowych z gospodarstw rolnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 20) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Szczegółowy zakres, format i sposób zbierania danych rachunkowych niezbędnych do wykonania sprawozdania z gospodarstwa rolnego określają przepisy rozporządzenia nr 1837/2001/WE z dnia 10 września 2001 r. zmieniającego rozporządzenie nr 2237/77/EWG w sprawie deklaracji podatkowej rolnika (Dz. Urz. WE L 255 z 24.09.2001) 32)."; 2) w art. 5 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Do umów dotyczących zadań określonych w przepisach rozporządzenia nr 79/65/EWG z dnia 15 czerwca 1965 r. ustanawiającego sieć zbierania danych rachunkowych o dochodach z działalności gospodarczej gospodarstw rolnych w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej (Dz. Urz. EWG P 109 z 23.06.1965)32), nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów oraz przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych.". Art. 42. W ustawie z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 122, poz. 1314 oraz z 2001 r. Nr 85, poz. 924) w art. 1 w pkt 2, w art. 33a w ust. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) pracownicy migrujący, będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli są lub byli zatrudnieni w Polsce, a także członkowie ich rodzin, o ile zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i członkowie ich rodzin, posiadający środki finansowe niezbędne na pokrycie kosztów utrzymania podczas studiów, przy czym osobom tym nie przysługuje prawo do stypendium socjalnego.". Art. 43. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/27/WE z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk w celu ochrony interesów konsumentów (Dz. Urz. WE L 166 z 11.06.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 44. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty (Dz. U. Nr 122, poz. 1320) w art. 1 w pkt 5, w art. 94a w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pracownicy migrujący, będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli są lub byli zatrudnieni w Polsce, a także członkowie ich rodzin, o ile zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,". Art. 45. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Decyzji zezwalającej, o której mowa w art. 14 ust. 4, nie wydaje się dla urządzeń objętych dozorem technicznym uproszczonym lub oznaczonych przez wytwarzającego znakiem dozoru technicznego."; 2) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. Przepisów art. 8 ust. 1-3, art. 9, art. 13 ust. 1 pkt 4 oraz art. 20 nie stosuje się do urządzeń technicznych: 1) zgodnie z prawem wyprodukowanych lub dopuszczonych do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Republice Turcji, 2) zgodnie z prawem wyprodukowanych w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 46. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, z późn. zm. 33)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 76/135/EWG z dnia 20 stycznia 1976 r. w sprawie wzajemnego uznawania świadectw zdolności żeglugowej statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. WE L 21 z 29.01.1976), 2) dyrektywy 80/1119/EWG z dnia 17 listopada 1980 r. w sprawie sprawozdań statystycznych dotyczących przewozu rzeczy po wodnych drogach śródlądowych (Dz. Urz. WE L 339 z 15.12.1980 ze zm.), 3) dyrektywy 82/714/EWG z dnia 4 października 1982 r. ustanawiającej wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. WE L 301 z 28.10.1982), 4) dyrektywy 87/540/EWG z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika towarów drogą wodną w transporcie krajowym i międzynarodowym i wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji dla tego zawodu (Dz. Urz. WE L 322 z 12.11.1987), 5) dyrektywy 91/672/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wzajemnego uznawania krajowych patentów żeglarskich uprawniających do przewozu rzeczy i osób żeglugą śródlądową (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991), 6) dyrektywy 96/35/EWG z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i żegludze śródlądowej towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 145 z 19.06.1996), 7) dyrektywy 96/50/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie harmonizacji warunków uzyskiwania krajowych patentów kapitanów łodzi do celów przewozu rzeczy towarów i pasażerów śródlądowymi wodnymi drogami we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996), 8) dyrektywy 2000/18/WE z dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie rzeczy niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 118 z 19.05.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) po art. 41 dodaje się art. 41a-41i w brzmieniu: "Art. 41a. Przewoźnik, o którym mowa w art. 17, wykonujący przewóz materiałów niebezpiecznych lub związany z tym przewozem załadunek lub rozładunek, obowiązany jest, na swój koszt do wyznaczenia osoby nadzorującej i odpowiedzialnej za te czynności, zwanej dalej "doradcą". Art. 41b. Do zadań doradcy należy w szczególności: 1) nadzór nad przestrzeganiem prawa w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych; 2) doradztwo w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych; 3) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności przewoźnika, o którym mowa w art. 41a, w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych oraz czynności z tym związanych, zwanego dalej "rocznym sprawozdaniem"; 4) sporządzanie raportów dotyczących wypadków, awarii lub poważnych naruszeń przepisów przy przewozie materiałów niebezpiecznych dla przewoźnika, o którym mowa w art. 41a, właściwego terytorialnie ze względu na miejsce zdarzenia dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej oraz innych jednostek prowadzących postępowanie. Art. 41c. 1. Doradcą może być osoba, która: 1) ukończyła 21 lat; 2) posiada co najmniej wykształcenie średnie; 3) nie była karana za przestępstwo umyślne; 4) posiada świadectwo doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych, zwane dalej "świadectwem doradcy". 2. Świadectwo doradcy po raz pierwszy uzyskuje osoba, która: 1) spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-3; 2) ukończyła kurs początkowy dla doradców, obejmujący szkolenie w zakresie zagrożeń związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych oraz przepisów obowiązujących w tym zakresie, zwany dalej "kursem początkowym"; 3) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed komisją, o której mowa w art. 36 ust. 2. Art. 41d. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 41c ust. 2 pkt 3, obejmuje sprawdzenie znajomości zagadnień związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych, w zakresie: 1) przepisów dotyczących przewozu materiałów niebezpiecznych, w tym postanowień umów międzynarodowych; 2) następstw wypadków związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych oraz ich głównych przyczyn; 3) zapobiegania wypadkom oraz zagrożeniom przy przewozie materiałów niebezpiecznych z zakresu ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej; 4) klasyfikacji towarów niebezpiecznych; 5) wymagań w stosunku do opakowań, cystern, kontenerów i innych urządzeń mających zastosowanie przy przewozie materiałów niebezpiecznych; 6) metod załadunku i rozmieszczania ładunku na statku; 7) prowadzenia wymaganej dokumentacji dotyczącej przewozu materiałów niebezpiecznych; 8) zasad szkolenia osób zatrudnionych przy przewozie materiałów niebezpiecznych. 2. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 41c ust. 2 pkt 3, pobierana jest opłata wnoszona przez zainteresowaną osobę lub podmiot kierujący na egzamin. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa. 4. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres kursu oraz zakres i formę egzaminu dla kandydatów na doradców i dla doradców; 2) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, i tryb jej pobierania; 3) wzór świadectwa doradcy, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 41e. 1. Dyrektor, właściwego terytorialnie urzędu żeglugi śródlądowej, na wniosek osoby zainteresowanej, wydaje świadectwo doradcy na okres 5 lat. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) kopię dokumentu potwierdzającego ukończenie 21 lat; 2) kopię dokumentu potwierdzającego wymagane wykształcenie; 3) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności za przestępstwo popełnione umyślnie, wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku; 4) zaświadczenie o ukończeniu kursu początkowego; 5) zaświadczenie o złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym. 3. Świadectwa doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych wydane przez właściwe władze innych państw członkowskich Unii Europejskiej są uznawane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 41f. 1. Dyrektor, właściwego terytorialnie urzędu żeglugi śródlądowej, przedłuża ważność świadectwa doradcy na okres kolejnych 5 lat, jeżeli doradca: 1) nie przestał spełniać wymagań, o których mowa w art. 41c ust. 1 pkt 3; 2) ukończył w roku poprzedzającym termin upływu ważności świadectwa doradcy kurs doskonalący dla doradców, obejmujący szkolenie w zakresie zagrożeń związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych oraz przepisów obowiązujących w tym zakresie, zwany dalej "kursem doskonalącym"; 3) złożył z wynikiem pozytywnym egzamin, o którym mowa w art. 41c ust. 2 pkt 3. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) zaświadczenie, o którym mowa w art. 41e ust. 2 pkt 3; 2) zaświadczenie o ukończeniu kursu doskonalącego; 3) świadectwo doradcy. Art. 41g. 1. Dyrektor, właściwego terytorialnie urzędu żeglugi śródlądowej cofa, świadectwo doradcy, jeżeli doradca: 1) przestał spełniać wymagania, o których mowa w art. 41c ust. 1 pkt 3; 2) naruszył przepisy ustawy w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych. 2. Osoba, wobec której została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1, może ubiegać się o ponowne uzyskanie świadectwa doradcy po upływie trzech lat od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna. Art. 41h. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej prowadzi ewidencję doradców, zawierającą następujące dane: 1) imię i nazwisko; 2) adres i miejsce zamieszkania; 3) datę wydania i numer świadectwa doradcy; 4) datę przedłużenia świadectwa doradcy; 5) datę cofnięcia świadectwa doradcy. Art. 41i. 1. Przepisy art. 41a-41h nie mają zastosowania do przewoźników, których działalność główna lub drugorzędna nie polega na transporcie, załadunku lub rozładunku materiałów niebezpiecznych, lecz którzy: 1) okazjonalnie zajmują się transportem krajowym albo, 2) stwarzają niewielkie niebezpieczeństwo lub ryzyko zanieczyszczenia środowiska. 2. Statki żeglugi śródlądowej mogą przewozić materiały niebezpieczne na wodach morskich, zgodnie z przepisami kodeksu IMDG.". Art. 47. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 34)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do których należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 2) dyrektywy 89/397/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie urzędowej kontroli środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 3) dyrektywy 91/238/EWG z dnia 22 kwietnia 1991 r. zmieniającej dyrektywę 89/396/EWG w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych towaru do którego należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. WE L 107 z 27.04.1991), 4) dyrektywy 92/11/EWG z dnia 3 marca 1992 r. zmieniającej dyrektywę 89/396/EWG w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru do której należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. WE L 65 z 11.03.1992), 5) dyrektywy 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 109 z 06.05.2000, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 3: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) żywność (środek spożywczy) - każdą substancję lub produkt w rozumieniu art. 2 rozporządzenia nr 178/2002/WE z dnia 28 stycznia 2002 r. ustalającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiające Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002),", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) obrót - czynności w rozumieniu art. 3 pkt 9 rozporządzenia nr 178/2002/WE z dnia 28 stycznia 2002 r. ustalającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiające Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002),"; 3) w art. 13: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Artykuły rolno-spożywcze charakteryzujące się specyficznymi cechami jakości handlowej lub wymaganiami jakości handlowej, w szczególności w zakresie sposobu produkcji, składu lub właściwości organoleptycznych, mogą być oznakowane znakiem jakości.", b) dodaje się ust. 9-11 w brzmieniu: "9. Za dokonanie oceny wniosków o rejestrację świadectw dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za ich przekazanie do Komisji Europejskiej pobiera się opłatę. 10. Dowód wniesienia opłaty dołącza się do wniosku o rejestrację świadectw dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze. 11. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, stawkę opłaty za dokonanie oceny wniosku o rejestrację świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz za jego przekazanie do Komisji Europejskiej, mając na względzie rzeczywiste koszty ponoszone przy dokonywaniu oceny oraz przekazywaniu wniosków."; 4) po art. 17 dodaje się art. 17a w brzmieniu: "Art. 17a. 1. Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych sprawuje nadzór w zakresie jakości handlowej określonej przepisami Unii Europejskiej odnoszącymi się do: 1) mięsa drobiowego, 2) jaj, 3) tusz wieprzowych, 4) tusz wołowych, 5) tusz innych zwierząt. 2. Jako laboratorium referencyjne w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej odnoszących się do mięsa drobiowego ustanawia się Centralne Laboratorium Głównego Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz przepisów Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 1 i 2."; 5) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. 1. Kto: 1) utrudnia organowi Inspekcji przeprowadzanie kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych albo kontroli składowania lub transportowania tych artykułów, 2) wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej wynikającej z przepisów o jakości handlowej oraz deklarowanej przez producenta lub wprowadzającego do obrotu, 3) stosuje do oceny lub ustalenia klas jakości artykułów rolno-spożywczych urządzenia, które nie uzyskały pozytywnej opinii właściwej jednostki, 4) składuje lub transportuje artykuły rolno-spożywcze w sposób niezapewniający utrzymania ich właściwej jakości handlowej, 5) nie zgłasza wojewódzkiemu inspektorowi podjęcia lub zaprzestania działalności w zakresie produkcji, składowania, konfekcjonowania lub obrotu artykułami rolno-spożywczymi, określonej w art. 12 - podlega karze grzywny. 2. Kto: 1) dostarcza jaja do odbiorców innych niż określeni w art. 4 rozporządzenia nr 1907/90/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 173 z 6.07.1990), 2) miesza jaja kurze z jajami innych gatunków drobiu, 3) nie prowadzi rejestru dostawców jaj albo prowadzi go niezgodnie z przepisami art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 1907/90/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 173 z 6.07.1990) - podlega karze grzywny. 3. Kto: 1) prowadząc zakład pakowania: a) nie dokonuje klasyfikacji, pakowania i znakowania jaj albo dokonuje tych czynności niezgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia nr 2295/2003/WE z 23 grudnia 2003 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wdrożenia rozporządzenia nr 1907/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 340 z 24.12.2003), b) nie prowadzi lub nie przechowuje oddzielnej ewidencji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z przepisami art. 26 rozporządzenia nr 2295/2003/WE z 23 grudnia 2003 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wdrożenia rozporządzenia nr 1907/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 340 z 24.12.2003), 2) nie znakuje jaj w terminie albo znakuje je niezgodnie z przepisami art. 8 rozporządzenia nr 2295/2003/WE z 23 grudnia 2003 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wdrożenia rozporządzenia nr 1907/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 340 z 24.12.2003), 3) będąc producentem nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z art. 25 rozporządzenia nr 2295/2003/WE z 23 grudnia 2003 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wdrożenia rozporządzenia nr 1907/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 340 z 24.12.2003), 4) prowadząc punkt odbioru lub będąc hurtownikiem nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z art. 27 rozporządzenia nr 2295/2003/WE z 23 grudnia 2003 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wdrożenia rozporządzenia nr 1907/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (Dz. Urz. WE L 340 z 24.12.2003) - podlega karze grzywny. 4. Kto: 1) prowadząc rzeźnię: a) nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z przepisami art. 11 ust. 1 rozporządzenia nr 1538/91/EWG z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1906/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (Dz. Urz. WE L 143 z 7.06.1991), b) nie prowadzi systematycznej kontroli zawartości wody wchłoniętej albo prowadzi ją niezgodnie z przepisami art. 14a ust. 3 rozporządzenia nr 1538/91/EWG z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1906/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu lub nie podejmu je czynności określonych w art. 14a ust. 3 tego rozporządzenia (Dz. Urz. WE L 143 z 7.06.1991), 2) będąc producentem nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z przepisami art. 11 ust. 2 rozporządzenia nr 1538/91/EWG z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1906/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (Dz. Urz. WE L 143 z 7.06.1991), 3) będąc producentem pasz lub dostawcą pasz nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z przepisami art. 11 ust. 2a rozporządzenia nr 1538/91/EWG z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1906/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (Dz. Urz. WE L 143 z 7.06.1991), 4) prowadząc zakład wylęgowy nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji albo prowadzi lub przechowuje ją niezgodnie z przepisami art. 11 ust. 2b rozporządzenia nr 1538/91/EWG z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1906/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (Dz. Urz. WE L 143 z 7.06.1991), 5) prowadząc rzeźnię nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 14a ust. 2 rozporządzenia nr 1538/91/EWG z dnia 5 czerwca 1991 r. wprowadzającego szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia nr 1906/90/EWG w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do drobiu (Dz. Urz. WE L 143 z 7.06.1991) - podlega karze grzywny. 5. Orzekanie o czyny, określone w ust. 1-4 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.". Art. 48. W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 35)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 196 z 16.08.1967), 2) dyrektywy 73/146/EWG z dnia 21 maja 1973 r. zmieniającej dyrektywę z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 167 z 25.06.1973), 3) dyrektywy 75/409/EWG z dnia 24 czerwca 1975 r. zmieniającej po raz piąty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 183 z 14.07.1975), 4) dyrektywy 76/907/EWG z dnia 14 lipca 1976 r. dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 360 z 30.12.1976), 5) dyrektywy 79/370/EWG z dnia 30 stycznia 1979 r. w sprawie drugiego dostosowania do postępu technicznego dyrektywy 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 88 z 07.04.1979), 6) dyrektywy 79/831/EWG z dnia 19 września 1979 r. zmieniającej po raz szósty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 259 z 15.10.1979), 7) dyrektywy 81/957/EWG z dnia 23 października 1981 r. dostosowującej po raz trzeci do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 351 z 07.12.1981), 8) dyrektywy 82/232/EWG z dnia 25 marca 1982 r. dostosowującej po raz czwarty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 106 z 21.04.1982), 9) dyrektywy 83/467/EWG z dnia 29 lipca 1983 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz piąty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 257 z 16.09.1983), 10) dyrektywy 84/449/EWG z dnia 25 kwietnia 1984 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz szósty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 251 z 19.09.1984), 11) siódmej dyrektywy 86/431/EWG z dnia 24 czerwca 1986 r. dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 247 z 01.09.1986), 12) dyrektywy 87/18/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania zasad dobrej praktyki laboratoryjnej oraz weryfikacji jej stosowania na potrzeby badań substancji chemicznych (Dz. Urz. WE L 15 z 17.01.1987), 13) dyrektywy 87/432/EWG z dnia 3 sierpnia 1987 r. w sprawie ósmego dostosowania do postępu technicznego dyrektywy 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 239 z 21.08.1987), 14) dyrektywy 88/302/EWG z dnia 18 listopada 1987 r. dostosowującej po raz dziewiąty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 133 z 30.05.1988), 15) dyrektywy 88/320/EWG z dnia 9 czerwca 1988 r. w sprawie kontroli i weryfikacji dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL) (Dz. Urz. WE L 145 z 11.06.1988), 16) dyrektywy 88/490/EWG z dnia 22 lipca 1988 r. w sprawie dziesiątego dostosowania do postępu technicznego dyrektywy 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 259 z 19.09.1988), 17) dyrektywy 90/517/EWG z dnia 9 października 1990 r. po raz jedenasty dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 287 z 19.10.1990), 18) dyrektywy 91/325/EWG z dnia 1 marca 1991 r. dostosowującej po raz dwunasty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 180 z 08.07.1991), 19) dyrektywy 91/155/EWG z dnia 5 marca 1991 r. określającej i ustanawiającej szczegółowe uzgodnienia dotyczące systemu szczególnych informacji o preparatach niebezpiecznych w związku z wykonaniem art. 10 dyrektywy 88/379/EWG (Dz. Urz. WE L 76 z 22.03.1991), 20) dyrektywy 91/326/EWG z dnia 5 marca 1991 r. dostosowującej po raz trzynasty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 180 z 08.07.1991), 21) dyrektywy 91/410/EWG z dnia 22 lipca 1991 r. po raz czternasty dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 228 z 17.08.1991), 22) dyrektywy 91/632/EWG z dnia 28 października 1991 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz piętnasty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 338 z 10.12.1991), 23) dyrektywy 92/32/EWG z dnia 30 kwietnia 1992 r. zmieniającej po raz siódmy dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 154 z 05.06.1992), 24) dyrektywy 92/37/EWG z dnia 30 kwietnia 1992 r. po raz szesnasty dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 154 z 05.06.1992), 25) dyrektywy 92/58/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w miejscu pracy (dziewiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz. Urz. WE L 245 z 26.08.1992) (dyrektywa transponowana częściowo - załączniki II III w zakresie w zakresie dotyczącym chemikaliów), 26) dyrektywy 92/69/EWG z dnia 31 lipca 1992 r. dostosowującej po raz siedemnasty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 383 z 29.12.1992), 27) dyrektywy 93/21/EWG z dnia 27 kwietnia 1993 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz osiemnasty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 110 z 04.05.1993), 28) dyrektywy 93/67/EWG z dnia 20 lipca 1993 r. ustanawiającej zasady oceny ryzyka dla człowieka i środowiska naturalnego ze strony substancji notyfikowanych zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG (Dz. Urz. WE L 227 z 08.09.1993), 29) dyrektywy 93/72/EWG z dnia 1 września 1993 r. dostosowującej po raz dziewiętnasty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 258 z 16.10.1993), 30) dyrektywy 93/101/WE z dnia 11 listopada 1993 r. dostosowującej po raz dwudziesty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych do postępu technicznego (Dz. Urz. WE L 13 z 15.01.1994), 31) dyrektywy 93/105/WE z dnia 25 listopada 1993 r. ustanawiającej załącznik VII D, zawierający informacje wymagane w dokumentacji technicznej określonej w art. 12 siódmej zmiany do dyrektywy 67/548/EWG (Dz. Urz. WE L 294 z 30.11.1993), 32) dyrektywy 93/112/WE z dnia 10 grudnia 1993 r. zmieniającej dyrektywę 91/155/EWG określającą i ustanawiającą szczegółowe uzgodnienia dotyczące systemu szczególnych informacji o preparatach niebezpiecznych w związku z wykonaniem art. 10 dyrektywy 88/379/EWG (Dz. Urz. WE L 314 z 16.12.1993), 33) dyrektywy 94/69/WE z dnia 19 grudnia 1994 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz dwudziesty pierwszy dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych Tom I i Tom II (Załącznik I: Nr od 006-001-00-2 do 650-015-00-7 i Załącznik II: Nr od 006-076-00-1 do 649-174-00-5) (Dz. Urz. WE L 381 z 31.12.1994), 34) dyrektywy 96/54/WE z dnia 30 lipca 1996 r. dostosowującej po raz dwudziesty drugi do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 248 z 30.09.1996), 35) dyrektywy 97/69/WE z dnia 5 grudnia 1997 r. dostosowującej po raz dwudziesty trzeci do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 343 z 13.12.1997), 36) dyrektywy 98/73/WE z dnia 18 września 1998 r. dostosowującej po raz dwudziesty czwarty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 305 z 16.11.1998), 37) dyrektywy 98/98/WE z dnia 15 grudnia 1998 r. dostosowującej po raz dwudziesty piąty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 355 z 30.12.1998), 38) dyrektywy 99/11/WE z dnia 8 marca 1999 r. dostosowującej do postępu technicznego zasady dobrej praktyki laboratoryjnej, określone w dyrektywie 87/18/EWG w sprawie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania zasad dobrej praktyki laboratoryjnej i weryfikacji jej stosowania na potrzeby badań substancji chemicznych (Dz. Urz. WE L 77 z 23.03.1999), 39) dyrektywy 1999/12/WE z dnia 8 marca 1999 r. dostosowującej po raz drugi do postępu technicznego Załącznik do dyrektywy 88/320/EWG w sprawie kontroli i weryfikacji dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL) (Dz. Urz. WE L 77 z 23.03.1999), 40) dyrektywy 1999/45/WE z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 200 z 30.07.1999, z późn. zm.), 41) dyrektywy 2000/21/WE z dnia 25 kwietnia 2000 r. dotyczącej wykazu legislacji wspólnotowej, określonej w art. 13 ust. 1 tiret piąte dyrektywy 67/548/EWG (Dz. Urz. WE L 103 z 28.04.2000), 42) dyrektywy 2000/33/WE z dnia 25 kwietnia 2000 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz dwudziesty siódmy dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 136 z 08.06.2000), 43) dyrektywy 2000/32/WE z dnia 19 maja 2000 r. dostosowującej po raz dwudziesty szósty do postępu technicznego dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 136 z 08.06.2000), 44) dyrektywy 2001/58/WE z dnia 27 lipca 2001 r. zmieniającej po raz drugi dyrektywę 91/155/EWG określającą i ustanawiającą szczegółowe uzgodnienia dotyczące systemu szczególnych informacji o preparatach niebezpiecznych w związku z wykonaniem art. 14 dyrektywy 99/45/WE oraz odnosząca się do substancji niebezpiecznych w związku z wykonaniem art. 27 dyrektywy 67/548/EWG (karty charakterystyki) (Dz. Urz. WE L 212 z 07.08.2001), 45) dyrektywy 2001/59/WE z dnia 6 sierpnia 2001 r. dostosowującej do postępu technicznego po raz dwudziesty ósmy dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych dotyczących klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 225 z 21.08.2001), 46) dyrektywy 2001/60/WE z dnia 7 sierpnia 2001 r. dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 1999/45/WE w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 226 z 22.08.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 1 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) substancji i preparatów chemicznych w postaci gotowych produktów przeznaczonych dla końcowego użytkownika będących: a) produktami leczniczymi, w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego, b) środkami spożywczymi, w rozumieniu przepisów o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, c) środkami żywienia zwierząt w rozumieniu przepisów o środkach żywienia zwierząt, d) środkami ochrony roślin i substancji aktywnych środków ochrony roślin w rozumieniu przepisów o ochronie roślin, z wyjątkiem klasyfikacji tych środków pod względem stwarzania przez nie zagrożeń dla zdrowia człowieka lub dla środowiska, badań ich właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności oraz ich oznakowania i opakowania, e) kosmetykami, w rozumieniu przepisów o kosmetykach, f) amunicją w rozumieniu przepisów o broni i amunicji, g) wyrobami medycznymi inwazyjnymi, w rozumieniu przepisów o wyrobach medycznych, lub wyrobami medycznymi przeznaczonymi do stosowania w bezpośrednim kontakcie z ciałem człowieka, jeżeli przepisy o wyrobach medycznych określają ich klasyfikację i oznakowanie zapewniające taki sam poziom poinformowania i ochrony człowieka i środowiska, jak przepisy ustawy, h) nawozami, w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu, w zakresie regulowanym tymi przepisami o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej."; 3) w art. 11 w ust. 1 po pkt 4a dodaje się pkt 4b w brzmieniu: "4b) współpraca z państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z Komisją Europejską jako właściwy urząd wyznaczony do wykonywania zadań administracyjnych określonych w przepisach Unii Europejskiej dotyczących eksportu i importu niebezpiecznych chemikaliów;"; 4) w art. 14 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw gospodarki, pracy oraz środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokonywania oceny ryzyka dla zdrowia człowieka i dla środowiska, stwarzanego przez substancje nowe, mając na względzie zapewnienie odpowiedniego poziomu ochrony zdrowia człowieka i środowiska."; 5) w art. 33 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Straż Graniczna i organy celne - w zakresie przestrzegania zakazów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 31 ust. 1, w części dotyczącej przywozu substancji i preparatów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zakazów określonych w przepisach Unii Europejskiej dotyczących eksportu i importu niebezpiecznych chemikaliów."; 6) po art. 34 dodaje się art. 34a i 34b w brzmieniu: "Art. 34a. Producent lub importer istniejącej substancji, który wbrew przepisom rozporządzenia nr 793/93/EWG z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyka stwarzanego przez substancje istniejące (Dz. Urz. WE L 84 z 03.09.1993, z późn. zm.): 1) nie przekazuje Komisji Europejskiej i Biuru posiadanych przez siebie informacji, że taka substancja może stwarzać poważne zagrożenia dla człowieka lub środowiska, 2) nie przestrzega decyzji Komisji Europejskiej dotyczących substancji priorytetowych, o których mowa w art. 8 tego rozporządzenia - podlega grzywnie. Art. 34b. Kto wbrew przepisom rozporządzenia nr 304/2003/WE z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie eksportu i importu niebezpiecznych chemikaliów (Dz. Urz. WE L 63 z 06.03.2003): 1) eksportuje artykuły lub chemikalia wymienione w Załączniku V tego rozporządzenia - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2; 2) eksportuje chemikalia wymienione w Załączniku I Część 2 i 3 tego rozporządzenia bez otrzymania informacji z Biura, że władze państwa importera wyrażają zgodę na ich import - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2; 3) nie zgłasza w Biurze eksportu chemikaliów wymienionych w Załączniku I Część 1 tego rozporządzenia, nie później niż 30 dni przed pierwszym eksportem i nie później niż 15 dni przed pierwszym eksportem w następnych latach - podlega grzywnie; 4) nie informuje w pierwszym kwartale roku Biura o wielkości eksportu chemikaliów wymienionych w Załączniku I tego rozporządzenia w minionym roku - podlega grzywnie; 5) eksportuje chemikalia bez stosowanego w Unii Europejskiej oznakowania lub bez kart charakterystyki, sporządzonych w języku lub jednym z języków stosowanych w kraju przeznaczenia - podlega grzywnie."; 7) w art. 40 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb wpłat należności z tytułu niezgłoszenia substancji nowej, mając na celu stworzenie skutecznej ochrony przed niebezpieczeństwem wprowadzania do obrotu substancji nowej, w jej postaci własnej lub jako składnik preparatu, bez wymaganego zgłoszenia.". Art. 49. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm. 36)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego trwających co najmniej trzy lata (Dz. Urz. WE L 19 z 24.01.1989), 2) dyrektywy 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG (Dz. Urz. WE L 209 z 24.07.1992), 3) dyrektywy 94/38/WE z dnia 26 lipca 1994 r. zmieniającej załączniki C i D do dyrektywy 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG (Dz. Urz. WE L 217 z 23.08.1994), 4) dyrektywy 95/43/WE z dnia 20 lipca 1995 r. zmieniającej załączniki C i D do dyrektywy 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG (Dz. Urz. WE C 184 z 03.08.1995), 5) dyrektywy 97/38/WE z dnia 20 czerwca 1997 r. zmieniającej załącznik C do dyrektywy 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG (Dz. Urz. WE L 184 z 12.07.1997), 6) dyrektywy 2000/5/WE z dnia 25 lutego 2000 r. zmieniającej załączniki C i D do dyrektywy 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia zawodowego i szkolenia, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG (Dz. Urz. WE L 54 z 26.02.2000), 7) dyrektywy 2001/19/WE z dnia 14 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywy 89/48/EWG i 92/51/EWG w sprawie ogólnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych oraz dyrektywy 77/452/EWG, 77/453/EWG, 78/686/EWG, 78/687/EWG, 78/1026/EWG, 78/1027/EWG, 80/154/EWG, 80/155/EWG, 85/384/EWG, 85/432/EWG, 85/433/EWG i 93/16/WE dotyczące zawodów pielęgniarki ogólnej, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, położnej, architekta, farmaceuty i lekarza (Dz. Urz. WE L 206 z 31.07.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania zawodów regulowanych, uznaje się te kwalifikacje na zasadach określonych w ustawie.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, których kwalifikacje zostały uznane, zapewnia się prawo wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej zawodu regulowanego na takich samych zasadach jak osobom, które kwalifikacje do jego wykonywania uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Ustawa nie narusza zasad uznawania kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, określonych w odrębnych przepisach."; 3) w art. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) uprawnionej instytucji - oznacza to instytucję w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym prowadzącą kształcenie lub szkolenie, których ukończenie potwierdzane jest dyplomami lub świadectwami, zgodnie z przepisami o systemie edukacji w tym państwie, a także stowarzyszenie albo organizację zawodową, których wykaz stanowi załącznik nr 1 do ustawy,"; 4) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organami uprawnionymi do podejmowania decyzji o wykonywaniu w Rzeczypospolitej Polskiej zawodów regulowanych przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym są organy określone w przepisach regulacyjnych uprawnione do podejmowania takich decyzji wobec osób, które uzyskały kwalifikacje do ich wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej."; 5) w art. 9 w ust. 1: a) w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) wykonywanie zawodu w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy przez okres trzech lat lub odpowiednio dłuższym w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu, w okresie ostatnich dziesięciu lat w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym zawód ten nie jest regulowany,", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zaświadczenia potwierdzającego kompetencje - za spełnienie tego wymogu uznaje się posiadanie dokumentów wymaganych w państwie wnioskodawcy do wykonywania zawodu regulowanego, dla którego ubiega się on o uznanie kwalifikacji, lub potwierdzenie kwalifikacji uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeśli dokumenty te są porównywalne z dokumentami określonymi w przepisach regulacyjnych dla danego zawodu,"; 6) w art. 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ilekroć przepisy regulacyjne wymagają odpowiedniego stanu zdrowia do wykonywania zawodu regulowanego, dowodem w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji są dokumenty wystawione przez upoważnioną instytucję państwa wnioskodawcy lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym wnioskodawca wykonywał ostatnio dany zawód."; 7) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, o których mowa w ust. 1, a także terminy ich składania, kierując się zobowiązaniami Rzeczypospolitej Polskiej wobec państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i organów Wspólnoty Europejskiej."; 8) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego oraz minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w drodze rozporządzenia, wskazują lub tworzą ośrodek informacji właściwy do informowania o zawodach regulowanych, dla których wykonywania niezbędne jest posiadanie dyplomu ukończenia szkoły wyższej, a także właściwy dla zawodów regulowanych, dla których wykonywania niezbędne jest posiadanie wykształcenia na niższym poziomie, oraz ustalają szczegółowy zakres zadań ośrodka, uwzględniając konieczność zapewnienia dostępu do właściwej informacji obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 2. Ośrodek informacji, o którym mowa w ust. 1, współpracuje z krajowymi koordynatorami oraz pełni funkcję ośrodka informacji dla obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 50. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 37)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych (Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975), 2) dyrektywy 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.12.1978), 3) dyrektywy 82/883/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 378 z 31.12.1982), 4) dyrektywy 83/29/EWG z dnia 24 stycznia 1983 r. zmieniającej dyrektywę 78/176/EWG w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 32 z 03.02.1983), 5) dyrektywy 84/360/EWG z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie zwalczania zanieczyszczeń powietrza przez zakłady przemysłowe (Dz. Urz. WE L 188 z 16.07.1984), 6) dyrektywy 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz. Urz. WE L 175 z 05.07.1985), 7) dyrektywy 87/101/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. zmieniającej dyrektywę 75/439/EWG w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych (Dz. Urz. WE L 42 z 12.02.1987), 8) dyrektywy 87/217/EWG z dnia 19 marca 1987 r. w sprawie ograniczania zanieczyszczenia środowiska azbestem i zapobiegania temu zanieczyszczeniu (Dz. Urz. WE L 85 z 28.03.1987), 9) dyrektywy 88/609/EWG z dnia 24 listopada 1988 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. WE L 336 z 07.12.1988), 10) dyrektywy 89/369/EWG z dnia 8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych (Dz. Urz. WE L 163 z 14.06.1989), 11) dyrektywy 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych (Dz. Urz. WE L 203 z 15.07.1989), 12) dyrektywy 90/313/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku (Dz. Urz. WE L 158 z 23.06.1990), 13) dyrektywy 91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r. normalizującej i racjonalizującej sprawozdania dotyczące wykonywania niektórych dyrektyw odnoszących się do środowiska (Dz. Urz. WE L 377 z 31.12.1991), 14) dyrektywy 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu dwutlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1992), 15) dyrektywy 94/66/WE z dnia 15 grudnia 1994 r. zmieniającej dyrektywę 88/609 w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. WE L 337 z 24.12.1994), 16) dyrektywy 94/67/WE z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994), 17) dyrektywy 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (Dz. Urz. WE L 243 z 24.09.1996), 18) dyrektywy 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz. Urz. WE L 257 z 10.10.1996), 19) dyrektywy 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza (Dz. Urz. WE L 296 z 21.11.1996), 20) dyrektywy 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli zagrożeń niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi (Dz. Urz. WE L 10 z 14.01.1997), 21) dyrektywy 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r. zmieniającej dyrektywę 85/337/EWG w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre publiczne i prywatne przedsięwzięcia na środowisko (Dz. Urz. WE L 73 z 14.03.1997), 22) dyrektywy 1999/13/WE z dnia 13 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych ze stosowania rozpuszczalników w niektórych rodzajach działalności gospodarczej, 23) dyrektywy 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. odnoszącej się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu (Dz. Urz. WE L 163 z 29.06.1999), 24) dyrektywy 1999/94/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. odnoszącej się do dostępności dla konsumentów informacji o zużyciu paliwa i emisjach CO2 w odniesieniu do obrotu nowymi samochodami osobowymi (Dz. Urz. WE L 12 z 18.01.2000), 25) dyrektywy 2000/69/WE z dnia 16 listopada 2000 r. dotyczącej wartości dopuszczalnych benzenu i tlenku węgla w otaczającym powietrzu (Dz. Urz. WE L 313 z 13.12.2000), 26) dyrektywy 2000/76/WE z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000), 27) dyrektywy 2001/42/WE z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz. Urz. WE L 197 z 21.07.2001), 28) dyrektywy 2001/80/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. WE L 309 z 27.11.2001), 29) dyrektywy 2002/3/WE z dnia 12 lutego 2002 r. odnoszącej się do ozonu w otaczającym powietrzu (Dz. Urz. WE L 67 z 09.03.2002), 30) dyrektywy 2002/49/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie oceny i zarządzania hałasem w środowisku. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 170 otrzymuje brzmienie: "Art. 170. 1. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, kierując się potrzebą ograniczenia wykorzystywania produktów negatywnie oddziałujących na środowisko, produkty z tworzyw sztucznych, na których należy zamieszczać informację o ich negatywnym oddziaływaniu na środowisko. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zostaną ustalone: 1) oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy, 2) termin, w którym zaczyna obowiązywać wymaganie dotyczące zamieszczenia informacji. 3. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, sposób zamieszczania i treść informacji o negatywnym oddziaływaniu produktu na środowisko na produktach, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia konsumentom możliwości łatwej oceny cech produktu istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska. 4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, mogą zostać ustalone: 1) wielkość informacji, 2) wzory informacji, 3) grafika i kolory informacji."; 3) po art. 171a dodaje się art. 171b w brzmieniu: "Art. 171b. Wprowadzać do obrotu można, z wyłączeniem przepisów art. 166 i 167 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 169 i 170, produkty: 1) zgodnie z prawem wyprodukowane lub dopuszczone do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Republice Turcji, 2) zgodnie z prawem wyprodukowane w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 51. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 38)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych (Dz. Urz WE L 194 z 25.07.1975), 2) dyrektywy 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975), 3) dyrektywy 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.02.1978), 4) dyrektywy 82/883/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 378 z 31.12.1982), 5) dyrektywy 83/29/EWG z dnia 24 stycznia 1983 r. zmieniającej dyrektywę 78/176/EWG w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 32 z 03.02.1983), 6) dyrektywy 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie (Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986), 7) dyrektywy 87/101/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. zmieniającej dyrektywę 75/439/EWG w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych (Dz. Urz. WE L 42 z 12.02.1987), 8) dyrektywy 89/369/EWG z dnia 8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych (Dz. Urz. WE L 163 z 14.06.1989), 9) dyrektywy 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych (Dz. Urz. WE L 203 z 15.07.1989), 10) dyrektywy 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. zmieniającej dyrektywę 75/442/EWG w sprawie odpadów (Dz. Urz. WE L 78 z 26.03.1991), 11) dyrektywy 91/157/EWG z dnia 18 marca 1991 r. w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne (Dz. Urz. WE L 78 z 26.03.1991), 12) dyrektywy 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991), 13) dyrektywy 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 377 z 31.12.1991), 14) dyrektywy 91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r. normalizującej i racjonalizującej sprawozdania dotyczące wykonywania niektórych dyrektyw odnoszących się do środowiska (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1991), 15) dyrektywy 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu dwutlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1992), 16) dyrektywy 93/86/EWG z dnia 4 października 1993 r. dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 91/157/EWG w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne (Dz. Urz. WE L 264 z 23.10.1993), 17) dyrektywy 94/31/WE z dnia 27 czerwca 1994 r. zmieniającej dyrektywę 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 168 z 02.07.1994), 18) dyrektywy 94/67/WE z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994), 19) dyrektywy 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (Dz. Urz. WE L 243 z 24.09.1996), 20) dyrektywy 98/101/WE z dnia 22 grudnia 1998 r. dostosowującej do postępu technicznego dyrektywę 91/157/EWG w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne (Dz. Urz. WE L 01 z 05.01.1999), 21) dyrektywy 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz. Urz. WE L 182 z 16.07.1999), 22) dyrektywy 2000/76/WE z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. 1. Do międzynarodowego obrotu odpadami stosuje się przepisy określone w rozporządzeniu nr 259/93/EWG z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie, do Wspólnoty oraz poza jej obszar (Dz. Urz. WE L 30 z 06.02.1993, z późn. zm.). 2. Zadania kompetentnej władzy w rozumieniu przepisów rozporządzenia 259/93/EWG, o którym mowa w ust. 1, wykonuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska. 3. Zezwolenia wydane w zakresie międzynarodowego obrotu odpadami zachowują ważność na okres, na jaki zostały wydane, nie dłużej jednak niż do dnia 31 października 2004 r."; 3) uchyla się art. 65 i 66. Art. 52. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 39)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 76/895/EWG z dnia 23 listopada 1976 r. odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 340 z 09.12.1976), 2) dyrektywy 77/99/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi (Dz. Urz. WE L 26 z 31.01.1977), 3) dyrektywy 80/428/EWG z dnia 28 marca 1980 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 76/895/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 102 z 19.04.1980), 4) dyrektywy 80/777/EWG z dnia 15 lipca 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich w zakresie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych (Dz. Urz. WE L 229 z 30.08.1980), 5) dyrektywy 81/36/EWG z dnia 9 lutego 1981 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 76/895/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 46 z 19.02.1981), 6) dyrektywy 81/712/EWG z dnia 28 lipca 1981 r. ustanawiającej wspólnotowe metody analiz w celu kontroli spełniania kryteriów czystości przez niektóre dodatki stosowane w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 10.09.1981), 7) dyrektywy 82/528/EWG z dnia 19 lipca 1982 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 76/895/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 234 z 09.08.1982), 8) dyrektywy 83/201/EWG z dnia 12 kwietnia 1983 r. ustanawiającej wyjątki od dyrektywy 77/99/EWG dotyczące niektórych produktów zawierających inne środki spożywcze i tylko niewielki procent mięsa lub produktu mięsnego (Dz. Urz. WE L 112 z 28.04.1983), 9) dyrektywy 85/591/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. dotyczącej wprowadzenia wspólnotowych metod pobierania próbek i analizy w celu monitorowania środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 372 z 31.12.1985), 10) dyrektywy 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 221 z 7.08.1986), 11) dyrektywy 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 221 z 07.08.1986), 12) dyrektywy 87/250/EWG z dnia 15 kwietnia 1987 r. w sprawie oznaczania zawartości alkoholu na etykietach napojów alkoholowych przeznaczonych do sprzedaży konsumentowi końcowemu (Dz. Urz. WE L 113 z 30.04.1987), 13) dyrektywy 88/298/EWG z dnia 16 maja 1988 r. zmieniającej załącznik II do dyrektyw 76/895/EWG i 86/362/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w owocach i warzywach oraz w zbożach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 126 z 20.05.1988), 14) dyrektywy 88/344/EWG z dnia 13 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących rozpuszczalników do ekstrakcji stosowanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 157 z 24.06.1988), 15) dyrektywy 88/388/EWG z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów służących do ich produkcji (Dz. Urz. WE L 184 z 15.07.1988), 16) dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użytku w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989), 17) dyrektywy 89/108/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie dostosowania przepisów państw członkowskich odnoszących się do żywności mrożonej przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989), 18) dyrektywy 89/109/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989), 19) dyrektywy 89/186/EWG z dnia 6 marca 1989 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 76/895/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 66 z 10.03.1989), 20) dyrektywy 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii artykułów, do których należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 21) dyrektywy 89/397/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie urzędowej kontroli środków żywności (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 22) dyrektywy 89/398/EWG z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 23) dyrektywy 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz. Urz. WE L 395 z 30.12.1989), 24) dyrektywy 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie prowadzenia rynku wewnętrznego (Dz. Urz. WE L 224 z 18.08.1990), 25) dyrektywy 90/496/EWG z dnia 24 września 1990 r. w sprawie oznaczenia wartości odżywczej środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 276 z 06.10.1990), 26) dyrektywy 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 350 z 14.12.1990), 27) dyrektywy 91/71/EWG z dnia 16 stycznia 1991 r. uzupełniającej dyrektywę 88/388/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków aromatyzujących przeznaczonych do użytku w środkach spożywczych i materiałów źródłowych służących do ich produkcji (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.1991), 28) dyrektywy 91/238/EWG z dnia 22 kwietnia 1991 r. zmieniającej dyrektywę 89/396/EWG w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii artykułów, do których należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. WE L 107 z 27.04.1991), 29) dyrektywy 91/321/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (Dz. Urz. WE L 175 z 04.07.1991), 30) dyrektywy 92/1/EWG z dnia 13 stycznia 1992 r. w sprawie monitorowania temperatur w środkach transportu, podczas magazynowania oraz składowania głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 34 z 11.02.1992), 31) dyrektywy 92/2/EWG z dnia 13 stycznia 1992 r. ustanawiającej procedurę pobierania próbek oraz wspólnotową metodę analizy do celów urzędowej kontroli temperatur głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 34 z 11.02.1992), 32) dyrektywy 92/4/WE z dnia 10 lutego 1992 r. zmieniającej dyrektywę 78/663/EWG ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla emulgatorów, stabilizatorów, zagęszczaczy i substancji żelujących do stosowania w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 55 z 29.02.1992), 33) dyrektywy 92/5/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. zmieniającej i uaktualniającej dyrektywę 77/99/EWG w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami mięsnymi oraz zmieniająca dyrektywę 64/433/EWG (Dz. Urz. WE L 57 z 02.03.1992), 34) dyrektywy 92/11/EWG z dnia 3 marca 1992 r. zmieniającej dyrektywę 89/396/EWG w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii artykułów, do których należy dany środek spożywczy (Dz. Urz. WE L 65 z 11.03.1992), 35) dyrektywy 92/52/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i receptur przeznaczonych na wywóz do państw trzecich (Dz. Urz. WE L 179 z 01.07.1992), 36) dyrektywy 92/115/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. zmieniającej po raz pierwszy dyrektywę 88/344/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących rozpuszczalników do ekstrakcji stosowanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1992), 37) dyrektywy 92/116/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. zmieniającej i aktualizującej dyrektywę 71/118/EWG w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel świeżym mięsem drobiowym (Dz. Urz. WE L 62 z 15.03.1993), 38) dyrektywy 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz, w zakresie czynników chorobotwórczych, do dyrektywy 90/425/EWG (Dz. Urz. WE L 62 z 15.03.1993), 39) dyrektywy 93/5 z dnia 25 lutego 1993 r. w sprawie pomocy Komisji i współpracy państw członkowskim w naukowym badaniu zagadnień dotyczących żywności (Dz. Urz. WE L 52 z 04.03.1993), 40) dyrektywy 93/43/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 175 z 19.07.1993), 41) dyrektywy 93/45/EWG z dnia 17 czerwca 1993 r. dotyczącej produkcji nektarów bez dodatku cukrów lub miodu (Dz. Urz. WE L 159 z 01.07.1993), 42) dyrektywy 93/57/EWG z dnia 29 czerwca 1993 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG i 86/363/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni oraz w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 211 z 23.08.1993), 43) dyrektywy 93/58/EWG z dnia 29 czerwca 1993 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 76/895/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni oraz Załącznik do dyrektywy 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni oraz ustanawiająca pierwszy wykaz najwyższych dopuszczalnych poziomów (Dz. Urz. WE L 211 z 23.08.1993), 44) dyrektywy 93/99/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie dodatkowych środków urzędowej kontroli środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 290 z 24.11.1993), 45) dyrektywy 94/29/WE z dnia 23 lipca 1994 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG i 86/363/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w zbożach i w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 189 z 23.07.1994), 46) dyrektywy 94/30/WE z dnia 23 czerwca 1994 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni, i przewidująca ustanowienie wykazu najwyższych dopuszczalnych poziomów (Dz. Urz. WE L 189 z 23.07.1994), 47) dyrektywy 94/34/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. zmieniającej dyrektywę 89/107/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), 48) dyrektywy 94/35/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), 49) dyrektywy 94/36/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 237 z 10.09.1994), 50) dyrektywy 94/52/WE z dnia 7 grudnia 1994 r. zmieniającej po raz drugi dyrektywę 88/344/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących rozpuszczalników do ekstrakcji stosowanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 331 z 21.12.1994), 51) dyrektywy 94/54/WE z dnia 18 listopada 1994 r. dotyczącej obowiązkowego umieszczania na etykietach niektórych środków spożywczych danych szczegółowych innych niż wymienione w dyrektywie 79/112/EWG (Dz. Urz. WE L 300 z 23.11.1994), 52) dyrektywy 94/65/WE z dnia 14 grudnia 1994 r. ustanawiającej wymagania dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa mielonego oraz wyrobów mięsnych (Dz. Urz. WE L 368 z 31.12.1994), 53) dyrektywy 95/2/WE z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 61 z 18.03.1995), 54) dyrektywy 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiającej szczegółowe kryteria czystości dotyczące substancji słodzących mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 178 z 28.07.1995), 55) dyrektywy 95/38/WE z dnia 17 lipca 1995 r. zmieniającej załączniki I i II do dyrektywy 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni oraz przewidującej ustalenie wykazu najwyższych dopuszczalnych poziomów (Dz. Urz. WE L 197 z 22.08.1995), 56) dyrektywy 95/39/WE z dnia 17 lipca 1995 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG i 86/363/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni oraz w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 197 z 22.08.1995), 57) dyrektywy 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla barwników mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 226 z 22.09.1995), 58) dyrektywy 95/61/WE z dnia 29 listopada 1995 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 90/642/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 292 z 07.12.1995), 59) dyrektywy 95/68/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. zmieniającej dyrektywę 77/99/EWG w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu produktów mięsnych oraz niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 332 z 30.12.1995), 60) dyrektywy 96/3/WE z dnia 26 stycznia 1996 r. przyznającej odstępstwo od niektórych przepisów dyrektywy 93/43/EWG w sprawie higieny środków spożywczych w odniesieniu do transportu morskiego płynnych olejów i tłuszczów luzem (Dz. Urz. WE L 21 z 27.01.1996), 61) dyrektywy 96/4/WE z dnia 16 lutego 1996 r. poprawiającej dyrektywę 91/321/EWG w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (Dz. Urz. WE L 49 z 28.02.1996), 62) dyrektywy 96/5/WE z dnia 16 lutego 1996 r. w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (Dz. Urz. WE L 49 z 28.02.1996), 63) dyrektywy 96/8/WE z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie żywności przeznaczonej do użycia w dietach o obniżonej energetyczności (Dz. Urz. WE L 55 z 06.03.1996), 64) dyrektywy 96/21/WE z dnia 29 marca 1996 r. zmieniającej dyrektywę 94/54/WE dotyczącą obowiązkowego umieszczania na etykietach niektórych środków spożywczych danych szczegółowych innych niż wymienione w dyrektywie 79/112/EWG (Dz. Urz. WE L 88 z 05.04.1996), 65) dyrektywy 96/32/WE z dnia 21 maja 1996 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 76/895/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni, oraz załącznik II do dyrektywy 90/642/EWG odnoszącej się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni, oraz przewidującej ustalanie wykazu najwyższych dopuszczalnych poziomów (Dz. Urz. WE L 144 z 18.06.1996), 66) dyrektywy 96/33/WE z dnia 21 maja 1996 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG i 86/363/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni oraz w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 144 z 18.06.1996), 67) dyrektywy 96/70/WE z dnia 28 października 1996 r. zmieniającej dyrektywę 80/777/EWG w sprawie dostosowania przepisów prawnych państw członkowskich dotyczących eksploatacji i wprowadzenia do handlu naturalnych wód mineralnych (Dz. Urz. WE L 299 z 23.11.1996), 68) dyrektywy 96/77/WE z dnia 2 grudnia 1996 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 339 z 30.12.1996), 69) dyrektywy 96/83/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającej dyrektywę 94/35/WE w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 48 z 19.02.1997), 70) dyrektywy 96/84/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającej dyrektywę 89/398/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 48 z 19.02.1997), 71) dyrektywy 96/85/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE o dodatkach do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 86 z 28.03.1997), 72) dyrektywy 97/41/WE z dnia 25 czerwca 1997 r. zmieniającej dyrektywy 76/895/EWG, 86/362/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalenia maksymalnych poziomów pozostałości pestycydu w i na, odpowiednio owocach oraz warzywach, zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym także owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 184 z 12.07.1997), 73) dyrektywy 97/60/WE z dnia 27 października 1997 r. zmieniającej po raz trzeci dyrektywę 88/344/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących rozpuszczalników do ekstrakcji stosowanych w produkcji środków spożywczych i składników żywności (Dz. Urz. WE L 331 z 03.12.1997), 74) dyrektywy 98/28/WE z dnia przyznającej odstępstwa od niektórych przepisów dyrektywy 93/43/EWG w sprawie higieny środków spożywczych w odniesieniu do transportu morskiego cukru surowego luzem (Dz. Urz. WE L 140 z 12.05.1998), 75) dyrektywy 97/71/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w zbożach i na ich powierzchni, w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 347 z 15.12.1997), 76) dyrektywy 98/36/WE z dnia 2 czerwca 1998 r. zmieniającej dyrektywę 96/5/WE w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz odżywek dla niemowląt i małych dzieci (Dz. Urz. WE L 167 z 12.06.1998), 77) dyrektywy 98/53/WE z dnia 16 lipca 1998 r. ustanawiającej metody pobierania próbek oraz metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów niektórych substancji zanieczyszczających w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 201 z 17.07.1998), 78) dyrektywy 98/66/WE z dnia 4 września 1998 r. zmieniającej dyrektywę nr 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 19.09.1998), 79) dyrektywy 98/72/WE z dnia 15 października 1998 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE dotyczącą dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 295 z 04.11.1998), 80) dyrektywy 98/82/WE z dnia 27 października 1998 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 290 z 29.10.1998), 81) dyrektywy 98/86/WE z dnia 11 listopada 1998 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE określającą szczegółowe kryteria czystości dla substancji dodatkowych do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 334 z 09.12.1998), 82) dyrektywy 1999/2/WE z dnia 22 lutego 1999 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących środków spożywczych oraz składników środków spożywczych poddanych działaniu promieniowania jonizującego (Dz. Urz. WE L 66 z 13.03.1999), 83) dyrektywy 1999/3/WE z dnia 22 lutego 1999 r. w sprawie ustanowienia we Wspólnocie listy środków spożywczych oraz ich składników poddanych działaniu promieni jonizujących (Dz. Urz. WE L 66 z 13.03.1999), 84) dyrektywy 1999/21/WE z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego (Dz. Urz. WE L 91 z 07.04.1999), 85) dyrektywy 1999/39/WE z dnia 6 maja 1999 r. zmieniającej dyrektywę 96/5/WE w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (Dz. Urz. WE L 124 z 18.05.1999), 86) dyrektywy 1999/41/WE z dnia 7 czerwca 1999 r. zmieniającej dyrektywę 89/398/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 172 z 08.07.1999), 87) dyrektywy 1999/50/WE z dnia 25 maja 1999 r. zmieniającej dyrektywę 91/321/EWG w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (Dz. Urz. WE L 139 z 02.06.1999), 88) dyrektywy 1999/65/WE z dnia 24 czerwca 1999 r. zmieniającej dyrektywę 86/362/EWG i 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio, w zbożach i na ich powierzchni oraz niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 172 z 08.07.1999), 89) dyrektywy 1999/71/WE z dnia 14 lipca 1999 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 194 z 27.07.1999), 90) dyrektywy 1999/75/WE z dnia 22 lipca 1999 r. zmieniającej dyrektywę 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 206 z 05.08.1999), 91) dyrektywy 2000/13/WE z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 109 z 06.05.2000), 92) dyrektywy 2000/24/WE z dnia 28 kwietnia 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 107 z 04.05.2000), 93) dyrektywy 2000/42/WE z dnia 22 czerwca 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 158 z 30.06.2000), 94) dyrektywy 2000/48/WE z dnia 25 lipca 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG i 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 197 z 03.08.2000), 95) dyrektywy 2000/51/WE z dnia 26 lipca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 198 z 04.08.2000), 96) dyrektywy 2000/57/WE z dnia 22 września 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w owocach i warzywach oraz niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 244 z 29.09.2000), 97) dyrektywy 2000/58/WE z dnia 22 września 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 244 z 29.09.2000), 98) dyrektywy 2000/63/WE z dnia 5 października 2000 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 277 z 30.10.2000), 99) dyrektywy 2000/81/WE z dnia 18 grudnia 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 326 z 22.12.2000), 100) dyrektywy 2000/82/WE z dnia 20 grudnia 2000 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów odpowiednio w owocach i warzywach, zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 3 z 06.01.2001), 101) dyrektywy 2001/5/WE z dnia 12 lutego 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 55 z 24.02.2001), 102) dyrektywy 2001/15/WE z dnia 15 lutego 2001 r. w sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 52 z 22.02.2001), 103) dyrektywy 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylająca dyrektywę 90/220/EWG (Dz. Urz. WE L 106 z 17.04.2001), 104) dyrektywy 2001/22/WE z dnia 8 marca 2001 r. ustanawiającej metody pobierania próbek i metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci i 3-MCPD w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 77 z 16.03.2001), 105) dyrektywy 2001/30/WE z dnia 2 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 146 z 31.05.2001), 106) dyrektywy 2001/35/WE z dnia 11 maja 2001 r. zmieniającej załączniki do dyrektywy 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 136 z 18.05.2001), 107) dyrektywy 2001/39/WE z dnia 23 maja 2001 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w zbożach, w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 148 z 01.06.2001), 108) dyrektywy 2001/48/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w zbożach i w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 180 z 03.07.2001), 109) dyrektywy 2001/50/WE z dnia 3 lipca 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001), 110) dyrektywy 2001/52/WE z dnia 3 lipca 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001), 111) dyrektywy 2001/57/WE z dnia 25 lipca 2001 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów, odpowiednio w zbożach i na ich powierzchni, w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 208 z 01.08.2001), 112) dyrektywy 2001/95 z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (Dz. Urz. WE L 11 z 15.01.2001), 113) dyrektywy 2001/101/WE z dnia 26 listopada 2001 r. zmieniającej dyrektywę 2000/13/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 310 z 28.11.2001, z późn. zm.), 114) dyrektywy 2002/5/WE z dnia 30 stycznia 2002 r. zmieniającej załącznik II do dyrektywy 90/642/EWG w odniesieniu do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 34 z 05.02.2002), 115) dyrektywy 2002/23/WE z dnia 26 lutego 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 64 z 07.03.2002), 116) dyrektywy 2002/26/WE z dnia 13 marca 2002 r. ustanawiającej metody pobierania próbek i metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ochratoksyny A w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 75 z 16.03.2002), 117) dyrektywy 2002/27/WE z dnia 13 marca 2002 r. zmieniającej dyrektywę 98/53/WE ustanawiającą metody pobierania próbek oraz metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 75 z 16.03.2002), 118) dyrektywy 2002/42/WE z dnia 17 maja 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów (bentazonu i pirydatu) w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 134 z 22.05.2002), 119) dyrektywy 2002/46/EWG z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych (Dz. Urz. WE L 183 z 12.07.2002), 120) dyrektywy 2002/63/WE z dnia 11 lipca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowe metody pobierania próbek do celów urzędowej kontroli pozostałości pestycydów w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni oraz uchylająca dyrektywę 79/700/EWG (Dz. Urz. WE L 187 z 16.07.2002), 121) dyrektywy 2002/66/WE z dnia 16 lipca 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach, zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym odpowiednio owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 192 z 20.07.2002), 122) dyrektywy 2002/67/WE z dnia 18 lipca 2002 r. w sprawie etykietowania środków spożywczych zawierających chininę oraz środków spożywczych zawierających kofeinę (Dz. Urz. WE L 191 z 19.07.2002), 123) dyrektywy 2002/69/WE z dnia 26 lipca 2002 r. ustanawiającej metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej kontroli dioksyn i oznaczania dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 209 z 06.08.2002), 124) dyrektywy 2002/71/WE z dnia 19 sierpnia 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w zakresie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów (formotionu, dimetoatu i oksydemetonu metylowego) w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 225 z 22.08.2002), 125) dyrektywy 2002/76/WE z dnia 6 września 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG i 90/642/EWG w zakresie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów (metsulfuronu metylowego) w zbożach oraz niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 240 z 07.09.2002), 126) dyrektywy 2002/79/WE z dnia 2 października 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni (Dz. Urz. WE L 291 z 28.10.2002), 127) dyrektywy 2002/82/WE z dnia 15 października 2002 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 292 z 28.10.2002), 128) dyrektywy 2002/97/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w zakresie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów (2,4-D, triasulfuronu i thifensulfuronu metylowego) w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchniach (Dz. Urz. WE L 343 z 18.12.2002), 129) dyrektywy 2002/100/WE z dnia 20 grudnia 2002 r. zmieniającej dyrektywę 90/642/EWG w zakresie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla azoksystrobiny (Dz. Urz. WE L 2 z 07.01.2003), 130) dyrektywy 2003/13/WE z dnia 10 lutego 2003 r. zmieniającej dyrektywę 96/5/WE w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (Dz. Urz. WE L 41 z 14.02.2003), 131) dyrektywy 2003/14/WE z dnia 10 lutego 2003 r. zmieniającej dyrektywę 91/321/EWG w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (Dz. Urz. WE L 41 z 14.02.2003), 132) dyrektywy 2003/52/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywę 95/2/WE w zakresie warunków stosowania dodatku do żywności E 425 konjac (Dz. Urz. WE L 178 z 17.07.2003), 133) dyrektywy 2003/60/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG w odniesieniu do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 155 z 24.06.2003), 134) dyrektywy 2003/62/WE z dnia 20 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy 86/362/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości heksakonazolu, klofentezyny, mychlobutanilu i prochlorazu (Dz. Urz. WE L 154 z 21.06.2003), 135) dyrektywy 2003/69/WE z dnia 11 lipca 2003 r. zmieniającej załącznik do dyrektywy 90/642/EWG w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla chlormekwatu, lambda-cyhalotryny, krezoksymu metylowego, azoksystrobiny oraz niektórych ditiokarbaminianów (Dz. Urz. WE L 175 z 15.07.2003), 136) dyrektywy 2003/78/WE z dnia 11 sierpnia 2003 r. ustanawiającej metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej kontroli poziomów patuliny w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 203 z 12.08.2003), 137) dyrektywy 2003/95/WE z dnia 27 października 2003 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE określającej szczegółowe kryteria czystości dla dodatków do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 283 z 31.10.2003), 138) dyrektywy 2003/113/WE z dnia 3 grudnia 2003 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w zakresie ustalenia najwyższych dopuszczalnych poziomów niektórych pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni, w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktach pochodzenia roślinnego w tym w owocach i warzywach (Dz. Urz. WE L 324 z 11.12.2003), 139) dyrektywy 2003/114/WE z dnia 19 lutego 2003 r. zmieniającej po raz trzeci decyzję 2002/308/WE ustanawiającą wykaz zatwierdzonych stref i zatwierdzonych hodowli w odniesieniu do jednej lub więcej chorób ryb: wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) i zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego (IHN) (Dz. Urz. WE L 24 z 29.01.2004), 140) dyrektywy 2003/115/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 94/35/WE w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 24 z 29.01.2004), 141) dyrektywy 2003/118/WE z dnia 5 grudnia 2003 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w zakresie maksymalnych poziomów pozostałości acefat, 2,4-D, paration metylowy (Dz. Urz. WE L 327 z 16.12.2003), 142) dyrektywy 2003/120/WE z dnia 5 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 90/496/EWG w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 333 z 20.12.2003), 143) dyrektywy 2003/121/WE z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę 98/53/WE ustalającej metody pobierania próbek i metody analizy dla urzędowej kontroli niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 332 z 19.12.2003), 144) dyrektywy 2004/2/WE z dnia 9 stycznia 2004 r. zmieniającej dyrektywy 76/895/EWG, 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w zakresie maksymalnych poziomów pozostałości fenamiphos (Dz. Urz. WE L 14 z 21.01.2004), 145) dyrektywy 2004/4/WE z dnia 15 stycznia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 96/3/WE przyznającą odstępstwo od niektórych przepisów dyrektywy 93/43/EWG w sprawie higieny środków spożywczych w odniesieniu do transportu morskiego płynnych olejów i tłuszczów luzem (Dz. Urz. WE L 15 z 22.01.2004), 146) dyrektywy 2004/5/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2001/15/WE w zakresie włączenia niektórych substancji do załącznika (Dz. Urz. WE L 14 z 21.01.2004), 147) dyrektywy 2004/6/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. usuwającej z dyrektywy 2001/15/WE przesunięcie terminu wdrożenia przepisów zakazujących handlu niektórymi produktami (Dz. Urz. WE L 15 z 22.01.2004). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 3 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) żywność (środek spożywczy) - każdą substancję lub produkt w rozumieniu art. 2 rozporządzenia nr 178/2002/WE z dnia 28 stycznia 2002 r. ustalającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiające Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 178/2002/WE",", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) zanieczyszczenie - każdą substancję w rozumieniu art. 1 rozporządzenia nr 315/93/EWG z dnia 8 lutego 1993 r. ustalającego obowiązujące we Wspólnocie procedury dotyczące zanieczyszczeń żywności (Dz. Urz. WE L 37 z 13.02.1993),", c) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) obrót żywnością - czynności w rozumieniu art. 3 pkt 9 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", d) pkt 26 otrzymuje brzmienie: "26) nowa żywność - substancje lub ich mieszaniny w rozumieniu art. 1 rozporządzenia nr 258/97/WE z dnia 27 stycznia 1997 r. w sprawie nowych produktów spożywczych i nowych składników żywności (Dz. Urz. WE L 43 z 14.02.1997), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 258/97/WE",", e) pkt 31 otrzymuje brzmienie: "31) żywność przeznaczona bezpośrednio dla konsumenta - żywność znajdująca się w obrocie w postaci gotowej do spożycia lub używania przez konsumentów w rozumieniu art. 3 pkt 9 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", f) pkt 36 otrzymuje brzmienie: "36) produkcja pierwotna - oznacza produkcję w rozumieniu art. 3 pkt 17 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", g) pkt 40 otrzymuje brzmienie: "40) ryzyko - niebezpieczeństwo w rozumieniu art. 3 pkt 9 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", h) pkt 41 otrzymuje brzmienie: "41) analiza ryzyka - postępowanie w rozumieniu art. 3 pkt 10 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", i) pkt 42 otrzymuje brzmienie: "42) ocena ryzyka - proces w rozumieniu art. 3 pkt 11 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", j) pkt 43 otrzymuje brzmienie: "43) zarządzanie ryzykiem - postępowanie w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", k) pkt 44 otrzymuje brzmienie: "44) informowanie o ryzyku - wymianę informacji i opinii podczas analizy ryzyka, w rozumieniu art. 3 pkt 13 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", l) pkt 45 otrzymuje brzmienie: "45) zagrożenie - czynniki w rozumieniu art. 3 pkt 14 rozporządzenia nr 178/2002/WE,", m) pkt 46 otrzymuje brzmienie: "46) system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (Rapid Alert System for Food and Feed), zwany dalej "systemem RASFF" - postępowanie organów urzędowej kontroli żywności i innych podmiotów realizujących zadania z zakresu bezpieczeństwa żywności, dotyczące powiadamiania organów administracji rządowej oraz Komisji Europejskiej i Europejskiego Urzędu do Spraw Bezpieczeństwa Żywności o bezpośrednim lub pośrednim niebezpieczeństwie grożącym życiu lub zdrowiu ludzi ze strony żywności lub środków żywienia zwierząt zgodnie z zasadami określonymi w art. 50-57 rozporządzenia nr 178/2002/WE,"; 3) w art. 9: a) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania dotyczące pobierania próbek żywności do badań w ramach urzędowej kontroli żywności oraz oznaczania dioksyn i polichlorowanych bifenyli o właściwościach podobnych do dioksyn w niektórych środkach spożywczych, 2) minimalne wymagania dotyczące metod analitycznych w ramach urzędowej kontroli żywności oraz sposobów przygotowywania próbek i metod analizy otrzymanych wyników badań - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.", b) dodaje się ust. 9-13 w brzmieniu: "9. Główny Inspektor Sanitarny może zezwolić na wprowadzenie do obrotu i stosowanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancji dodatkowej należącej do kategorii wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 4 pkt 1, nieuwzględnionej w wykazach substancji objętych tym rozporządzeniem, z zastrzeżeniem następujących warunków: 1) decyzja może być wydana na okres nie dłuższy niż dwa lata; 2) decyzja będzie określać, jakie informacje będą zawarte na opakowaniach jednostkowych środków spożywczych zawierających substancje dodatkowe objęte decyzją; 3) środki spożywcze zawierające substancje dodatkowe objęte decyzją będą nadzorowane przez organy urzędowej kontroli żywności. 10. W ciągu dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji, o której mowa w ust. 9, Główny Inspektor Sanitarny przekazuje innym państwom członkowskim Unii Europejskiej oraz Komisji Europejskiej tekst decyzji. 11. Przed upływem dwuletniego okresu przewidzianego w ust. 9 pkt 1, Główny Inspektor Sanitarny może wystąpić do Komisji Europejskiej z wnioskiem o włączenie substancji dodatkowej do odpowiedniego wykazu dozwolonych substancji dodatkowych na terenie Unii Europejskiej. Do wniosku załącza się uzasadnienie wraz z informacją dotyczącą sposobu i zakresu stosowania substancji dodatkowej. 12. Decyzja, o której mowa w ust. 9, zostaje uchylona w przypadku, gdy Komisja Europejska lub Rada Unii Europejskiej nie podejmie działań określonych w art. 3 dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użytku w środkach spożywczych. 13. Decyzja zezwalająca, o której mowa w ust. 9 nie może być ponownie wydana w odniesieniu do tej samej substancji dodatkowej, chyba, że uzasadnia to postęp naukowy lub techniczny dokonany od chwili uchylenia decyzji."; 4) w art. 9a dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Główny Inspektor Sanitarny może czasowo ograniczyć lub zawiesić obrót wodami pochodzącymi z państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli wystąpi uzasadnione podejrzenie, że dana woda może spowodować zagrożenie dla zdrowia ludzi. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, Główny Inspektor Sanitarny bezzwłocznie powiadamia Komisję Europejską oraz państwa członkowskie Unii Europejskiej podając powody podjętej decyzji."; 5) w art. 11 uchyla się ust. 1a-4 i skreśla się oznaczenie ust. 1; 6) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Podjęcie produkcji nowej żywności lub wprowadzenie jej do obrotu poprzedza się postępowaniem, o którym mowa w rozporządzeniu nr 258/97/WE oraz w rozporządzeniu nr 1829/2003/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie zmodyfikowanej genetycznie żywności i paszy (Dz. Urz. WE L 268 z 18.10.2003). 2. Postępowanie dotyczące wstępnej oceny, o której mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia nr 258/97/WE, przeprowadza Główny Inspektor Sanitarny. 3. Koszty postępowania ponoszą wnioskodawcy, o których mowa w art. 4 rozporządzenia nr 258/97/WE."; 7) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb postępowania dotyczącego dokonywania wstępnej oceny i opracowywania wstępnych sprawozdań oceniających, o których mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia nr 258/97/WE oraz jednostki naukowe lub ekspertów właściwych ze względu na przedmiot wniosku dotyczącego nowej żywności, mając na względzie stwierdzenie, czy środek spożywczy objęty wnioskiem nie stanowi zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka oraz środowiska, a także jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej."; 8) uchyla się art. 13a; 9) uchyla się art. 14 i 15; 10) w art. 51 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) rozpoczyna działalność bez uzyskania decyzji, o której mowa w przepisach określonych w art. 12 ust. 1, a także decyzji, o której mowa w art. 22 ust. 2, art. 27 ust. 2 i art. 39 ust. 4.". Art. 53. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 97) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 94/62/WE z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE Nr 365, 31.12.1994). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 54. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639, z późn. zm. 40)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych (Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975), 2) dyrektywy 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975), 3) dyrektywy 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. zmieniającej dyrektywę 75/442/EWG w sprawie odpadów (Dz. Urz. WE L 78 z 26.03.1991), 4) dyrektywy 91/157/EWG z dnia 18 marca 1991 r. w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne (Dz. Urz. WE L 78 z 26.03.1991), 5) dyrektywy 94/62/WE z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustawa określa obowiązki przedsiębiorców będących wytwórcami produktów, importerami lub dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, związane z wprowadzeniem na terytorium kraju produktów w opakowaniach, których rodzaje określa załącznik nr 1 do ustawy i produktów wymienionych w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy, oraz określa zasady ustalania i pobierania opłaty produktowej i opłaty depozytowej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ustawy stosuje się również do przedsiębiorcy wprowadzającego na terytorium kraju w drodze importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towary, których częściami składowymi lub przynależnościami są produkty wymienione w załącznikach nr 2 i 3 do ustawy."; 3) w art. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) eksporcie produktów - rozumie się przez to potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz produktów lub produktów w opakowaniach z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) imporcie produktów - rozumie się przez to przywóz produktów lub produktów w opakowaniach z terytorium państwa trzeciego w celu wprowadzenia na terytorium kraju,", c) pkt 3a otrzymuje brzmienie: "3a) importerze - rozumie się przez to także importerów importujących produkty lub produkty w opakowaniach na potrzeby własne; nie uważa się za importera produktów lub produktów w opakowaniach przedsiębiorcy, który dokonuje eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy uprzednio importowanych produktów lub produktów w opakowaniach,", d) dodaje się pkt 11a-11g w brzmieniu: "11a) terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 11b) terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzącego w skład terytorium Wspólnoty Europejskiej, 11c) terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium niewchodzące w skład terytorium Wspólnoty Europejskiej, 11d) terytorium Wspólnoty Europejskiej - rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, z tym że następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich są wyłączone z terytorium Wspólnoty Europejskiej: - wyspa Heligoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec, - Ceuta, Melilla, wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii, - Livigno, Campione d'Italia, włoska część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej, - departamenty zamorskie Republiki Francuskiej - z Republiki Francuskiej, - Góra Athos - z Republiki Greckiej, - wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii, 11e) wewnątrzwspólnotowa dostawa produktów lub produktów w opakowaniach - rozumie się przez to wywóz produktów lub produktów w opakowaniach z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, 11f) wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów lub produktów w opakowaniach - rozumie się przez to przemieszczanie produktów lub produktów w opakowaniach z terytorium innego państwa członkowskiego w celu wprowadzenia na terytorium kraju, 11g) wewnątrzwspólnotowy nabywca - rozumie się przez to także przedsiębiorców dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów lub produktów w opakowaniach na potrzeby własne; nie uważa się za wewnątrzwspólnotowego nabywcę produktów lub produktów w opakowaniach przedsiębiorcy, który dokonuje eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy uprzednio wewnątrzwspólnotowo nabytych produktów lub produktów w opakowaniach,", e) dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a) wprowadzenie na rynek krajowy - rozumie się przez to wprowadzenie na terytorium kraju,"; 4) w art. 3: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku importu produktów lub produktów w opakowaniach uważa się, że importer wprowadza na terytorium kraju produkty lub produkty w opakowaniach w dacie ich dopuszczenia do obrotu na terytorium kraju.", b) dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów lub produktów w opakowaniach uważa się, że przedsiębiorca wprowadza na terytorium kraju produkty lub produkty w opakowaniach w dacie wystawienia faktury potwierdzającej wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów lub produktów w opakowaniu.", c) ust. 9 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) masę opon zebranych i zregenerowanych (bieżnikowanych) na terytorium kraju, 3) masę olejów bazowych pochodzących z regeneracji zebranych na terytorium kraju olejów odpadowych, zużytych do wytworzenia wprowadzonych na terytorium kraju olejów smarowych, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w ust. 12 i 13.", d) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów recyklingu przez danego przedsiębiorcę do masy olejów odpadowych poddanych recyklingowi dodaje się masę olejów bazowych pochodzących z regeneracji zebranych na terytorium kraju olejów odpadowych, zużytych do wytworzenia wprowadzonych na terytorium kraju olejów smarowych, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w ust. 12 i 13.", e) ust. 11 otrzymuje brzmienie: "11. Przy obliczaniu poziomu odzysku i recyklingu nie uwzględnia się produktów, które są częściami składowymi lub przynależnościami towarów wyeksportowanych lub wywiezionych z terytorium kraju w drodze wewnątrzwspólnotowej dostawy.", f) ust. 11a i 11b otrzymują brzmienie: "11a. Przy obliczaniu poziomu odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych, do masy lub ilości wprowadzonych na rynek opakowań lub produktów nie wlicza się produktów i produktów w opakowaniach, które zostały wyeksportowane lub opuściły terytorium kraju w drodze wewnątrzwspólnotowej dostawy, dokonanej przez przedsiębiorcę innego niż wytwórca tych produktów lub produktów w opakowaniach, na podstawie dokumentów potwierdzających ten eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę produktów lub produktów w opakowaniach. 11b. Do rzeczywiście osiągniętego poziomu odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych nie wlicza się importu oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia odpadów opakowaniowych i poużytkowych, które poddaje się odzyskowi i recyklingowi na terytorium kraju."; 5) w art. 11 ust. 1c otrzymuje brzmienie: "1c. W przypadku eksportu odpadów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów w celu poddania odzyskowi lub recyklingowi, masę lub ilość odpadów ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających ten eksport lub faktury potwierdzającej wewnątrzwspólnotową dostawę odpadów."; 6) w art. 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorca wytwarzający, importujący lub dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia akumulatorów ołowiowych (kwasowych) jest obowiązany dołączyć do produktu informację o warunkach i trybie zwrotu zużytego akumulatora oraz o własnych punktach systemu zbiórki tego odpadu.". Art. 55. W ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991), 2) dyrektywy 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 330 z 05.12.1998), 3) dyrektywy 2000/60/WE z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 56. W ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 1999/105/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym (Dz. Urz. WE L 11 z 15.01.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 57. W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. Urz. WE L 256 z 13.09.1991). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 8 w ust. 1 pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) posiada obywatelstwo: - polskie, - innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, - innego państwa jeżeli otrzymała zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na zasadzie wzajemności, o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej,"; 3) w art. 12 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) dane osobowe przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1, a w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2, członków organu zarządzającego przedsiębiorcy, prokurentów i pełnomocników, zawierające: a) imię i nazwisko, b) datę i miejsce urodzenia, c) obywatelstwo, d) numer PESEL, a w przypadku osoby posiadającej obywatelstwo innego państwa serię i numer paszportu lub w stosunku do obywateli innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym serię i numer innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, e) adresy zameldowania na pobyt stały i czasowy,"; 4) w art. 22 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) posiadać nienaganną opinię wydaną przez komendanta powiatowego (miejskiego) Policji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, a w przypadku obywatela innego państwa - przez organ odpowiedniego szczebla i kompetencji w tym państwie, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania."; 5) w art. 28 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) posiadać nienaganną opinię, wydaną przez komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, właściwego ze względu na jego miejsce zamieszkania a w przypadku obywatela innego państwa - przez organ odpowiedniego szczebla i kompetencji w tym państwie, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania."; 6) w art. 32 w ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "Art. 32. 1. Przedsiębiorca wprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wyprowadzający z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej materiały wybuchowe oraz broń, na które nie jest wymagane zezwolenie ministra właściwego do spraw gospodarki, jest obowiązany posiadać koncesję ministra właściwego do spraw wewnętrznych i okazać ją funkcjonariuszowi celnemu. 2. Funkcjonariusz celny po dokonaniu odprawy celnej wwiezionego towaru, o którym mowa w ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zawiadamia komendanta wojewódzkiego Policji właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce wykonywania działalności przedsiębiorcy.". Art. 58. W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811, z późn. zm. 41)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 90/219/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie (Dz. Urz. WE L 117 z 08.05.1990), 2) dyrektywy 98/81/WE z dnia 26 października 1998 r. zmieniającej dyrektywę 90/219/EWG w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie (Dz. Urz. WE L 330 z 05.12.1998), 3) dyrektywy 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylenia dyrektywy 90/220/EWG (Dz. Urz. WE L 106 z 17.04.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 45 uchyla się ust. 5; 3) w art. 47: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 5", b) uchyla się ust. 3-5; 4) uchyla się art. 47a. Art. 59. W ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050, z późn. zm. 42)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/6/WE z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie ochrony konsumenta poprzez podawanie cen produktów oferowanych konsumentom (Dz. Urz. WE L 80 z 4.07.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych, przy uzgadnianiu ceny umownej oraz przy stosowaniu ceny urzędowej przedsiębiorca ma obowiązek określić, w formie pisemnej, a także, o ile to możliwe, w postaci elektronicznej, w sposób dostępny dla kupującego, szczegółową charakterystykę jakościową towaru (usługi). 2. Rada Ministrów, po zasięgnięciu opinii właściwej organizacji zrzeszającej producentów oraz organizacji, której celem statutowym jest ochrona interesów konsumentów, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz towarów (usług), do których nie ma zastosowania obowiązek określania szczegółowej charakterystyki jakościowej towaru lub usługi, w przypadku gdy spełnienie obowiązku określenia szczegółowej charakterystyki jakościowej towaru lub usługi stanowiłoby nadmierne obciążenie dla przedsiębiorcy ze względu na specyficzne warunki sprzedaży lub z uwagi na charakter towaru.". Art. 60. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 43)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 75/440/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. dotyczącej wymaganej jakości wód powierzchniowych przeznaczonych do poboru wody pitnej w państwach członkowskich (Dz. Urz. WE L 194 z 25.07.1975), 2) dyrektywy 76/160/EWG z dnia 8 grudnia 1975 r. dotyczącej jakości wody w kąpieliskach (Dz. U. WE L 31 z 05.02.1976), 3) dyrektywy 76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 129 z 18.05.1976), 4) dyrektywy 78/659/EWG z dnia 18 lipca 1978 r. w sprawie jakości słodkich wód wymagających ochrony lub poprawy w celu zachowania życia ryb (Dz. Urz. WE L 222 z 14.08.1978), 5) dyrektywy 79/869/EWG z dnia 9 października 1979 r. dotyczącej metod pomiaru i częstotliwości pobierania próbek oraz analizy wód powierzchniowych przeznaczonych do poboru wody pitnej w państwach członkowskich (Dz. Urz. WE L 271 z 29.10.1979), 6) dyrektywy 79/923/EWG z dnia 30 października 1979 r. w sprawie wymaganej jakości wód, w których żyją skorupiaki (Dz. Urz. WE L 281 z 10.11.1979), 7) dyrektywy 80/68/EWG z dnia 17 grudnia 1979 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem spowodowanym przez niektóre substancje niebezpieczne (Dz. Urz. WE L 20 z 26.01.1980), 8) dyrektywy 82/176/EWG z dnia 22 marca 1982 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z przemysłu elektrolizy chlorków metali alkalicznych (Dz. Urz. WE L 81 z 27.03.1982), 9) dyrektywy 84/491/EWG z dnia 9 października 1982 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów heksachlorocycloheksanu (Dz. Urz. WE L 274 z 17.10.1984), 10) dyrektywy 83/513/EWG z dnia 26 września 1983 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów kadmu (Dz. Urz. WE L 291 z 24.10.1983), 11) dyrektywy 84/156/EWG z dnia 8 marca 1984 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z sektorów innych niż przemysł elektrolizy chlorków metali alkalicznych (Dz. Urz. WE L 74 z 17.03.1984), 12) dyrektywy 86/280/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG (Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986), 13) dyrektywy 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991), 14) dyrektywy 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanym przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz. Urz. WE L 375 z 31.12.1991), 15) dyrektywy 2000/60/WE z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz. Urz. WE 327 z 22.12.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 43 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Aglomeracje, o których mowa w ust. 1, wyznacza, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych gmin i zarządu województwa, wojewoda w drodze aktu prawa miejscowego. W przypadku jeżeli aglomeracja obejmowałaby tereny położone w dwóch lub więcej województwach, właściwym do wyznaczenia aglomeracji jest wojewoda tego województwa, na którego terenie znajdować się będzie największa część aglomeracji."; 3) w art. 43 po ust. 3a dodaje się ust. 3b w brzmieniu: "3b. Wojewoda przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska corocznie, nie później niż do dnia 31 marca, sprawozdanie z realizacji krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych w województwie, zawierające: 1) wykaz aglomeracji, 2) informację o stanie wyposażenia aglomeracji w systemy kanalizacji zbiorczej i oczyszczalnie ścieków komunalnych, 3) informację o postępie realizacji przedsięwzięć określonych w krajowym programie oczyszczania ścieków komunalnych, 4) informację o ilości wytworzonych w ciągu roku Mg suchej masy osadów ściekowych w oczyszczalniach ścieków komunalnych aglomeracji oraz sposób postępowania z tymi osadami z uwzględnieniem podziału państwa na obszary dorzeczy i regiony wodne."; 4) w art. 43 po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4c w brzmieniu: "4a. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób wyznaczania obszaru i granic aglomeracji. 4b. Wydając rozporządzenie o którym mowa w ust. 4a, minister uwzględni koszty rozwoju i eksploatacji systemów kanalizacji zbiorczej oraz gęstość zaludnienia. 4c. Krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych podlega okresowej aktualizacji, nie rzadziej niż raz na dwa lata."; 5) art. 208 otrzymuje brzmienie: "Art. 208. 1. Obowiązek o którym mowa w art. 43 ust. 1 gminy tworzące aglomeracje zrealizują w terminach określonych w krajowym programie oczyszczania ścieków komunalnych, o którym mowa w art. 43 ust. 3. 2. Rada Ministrów zatwierdzi krajowy program oczyszczania ścieków komunalnych w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Pierwsze wyznaczenie aglomeracji, o którym mowa w art. 43 ust. 2a, wojewoda przeprowadzi w terminie do dnia 31 marca 2005 r.". Art. 61. W ustawie z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1030) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 87/102/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego (Dz. Urz. WE L 42 z 12.02.1987, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 62. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. Nr 100, poz. 1083, z późn. zm. 44)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. Diagnostą laboratoryjnym jest osoba wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego, wykonuje zawód w laboratorium oraz spełnia jeden z warunków: 1) ukończyła studia wyższe na kierunku analityka medyczna i uzyskała tytuł zawodowy magistra, 2) ukończyła studia wyższe na kierunku innym niż określony w pkt 1, przydatnym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, i uzyskała tytuł zawodowy magistra oraz w ramach kształcenia podyplomowego uzyskała kwalifikacje zawodowe w zakresie analityki medycznej potwierdzone egzaminem, 3) ukończyła studia wyższe na kierunku innym niż określony w pkt 1 i uzyskała na dotychczasowych zasadach specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie mającej zastosowanie w diagnostyce laboratoryjnej, 4) posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy magistra na kierunku analityka medyczna, 5) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym innym niż Rzeczpospolita Polska uznane w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959)."; 2) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpis na listę diagnostów laboratoryjnych obejmuje: 1) numer i datę wpisu, 2) nazwisko, imię lub imiona, datę urodzenia, numer PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, 3) adres zamieszkania, 4) numer prawa wykonywania zawodu."; 3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wystarczającym dokumentem, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego."; 4) w art. 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób, które nabyły prawo do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 63. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. Nr 128, poz. 1402) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 96/9/WE z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych (Dz. Urz. WE L 77 z 27.03.1996). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 5 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) producent jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, 3) producent jest osobą prawną założoną zgodnie z prawem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, posiadającą siedzibę i zakład główny wykonywania działalności na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; jeżeli producent posiada tylko siedzibę na terytorium Wspólnoty Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jego działalność musi być istotnie i trwale związana z gospodarką państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,"; 3) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pierwsza sprzedaż kopii bazy danych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez uprawnionego lub za jego zgodą, wyczerpuje prawo do kontrolowania odsprzedaży tej kopii na ich terytorium.". Art. 64. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351, z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/26/WE z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz. Urz. WE L 166 z 11.06.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 65. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 45)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 76/914/EWG z dnia 16 grudnia 1976 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia kierowców w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 357 z 29.12.1976), 2) dyrektywy 84/647/EWG z dnia 19 grudnia 1984 r. w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu przewozu drogowego rzeczy (Dz. Urz. WE L 335 z 22.12.1984), 3) dyrektywy 88/599/EWG z dnia 23 listopada 1988 r. w sprawie standardowych procedur sprawdzających przy wykonaniu rozporządzenia (EWG) nr 3820/85 w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 325 z 29.11.1988), 4) dyrektywy 90/398/EWG z dnia 24 lipca 1990 r. zmieniającej dyrektywę 84/647/EWG w sprawie użytkowania pojazdów najmowanych bez kierowców w celu drogowego przewozu rzeczy (Dz. Urz. WE L 202 z 31.07.1990), 5) dyrektywy 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kombinowanego towarów między państwami członkowskimi (Dz. Urz. WE L 368 z 17.12.1992), 6) dyrektywy 98/76/WE z dnia 1 października 1998 r. zmieniającej dyrektywę 96/26/WE w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika drogowego transportu rzeczy i przewoźnika drogowego transportu osób oraz wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, mająca na celu ułatwienie im korzystania z prawa swobody przedsiębiorczości w dziedzinie transportu krajowego i międzynarodowego (Dz. Urz. WE L 277 z 14.10.1998), 7) dyrektywy 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999), 8) dyrektywy 2000/30/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej kontroli przydatności do ruchu pojazdów użytkowych poruszających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 203 z 10.08.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 10 uchyla się ust. 3, 3a i 5; 3) art. 19a otrzymuje brzmienie: "Art. 19a. 1. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić wymóg posiadania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą przez zagranicznych przewoźników z niektórych państw mając na uwadze zasadę wzajemności. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku przejazdu pojazdu samochodowego bez osób podróżnych. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje minister właściwy do spraw transportu."; 4) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór zezwolenia, o którym mowa w art. 19a, oraz wzór zezwolenia i wypisu z zezwolenia, o którym mowa w art. 18, uwzględniając zakres niezbędnych danych, a także mając na uwadze przepisy rozporządzenia nr 2121/98/WE z dnia 2 października 1998 r. określającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń nr 684/92/EWG i nr 12/98/WE, w sprawie dokumentów wymaganych w międzynarodowym transporcie osób wykonywanym autobusami i autokarami (Dz. Urz. WE L 268 z 03.10.1998)."; 5) w art. 24 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przebiegu linii regularnej, rozkładu jazdy, zwiększenia pojemności pojazdów, częstotliwości ich kursowania lub zmian godzin odjazdów z poszczególnych przystanków,"; 6) w art. 27 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza jazdy mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 20 ust. 2."; 7) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia, kierownika jednostki, o której mowa w art. 17 ust. 2, do wydawania i dystrybucji formularzy jazdy, mając na względzie usprawnienie procedur wydawania tych formularzy."; 8) w art. 30 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Przepisy ustawy dotyczące zezwoleń zagranicznych stosuje się do ekopunktów wydawanych zgodnie z rozporządzeniem nr 2327/2003/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. ustanawiającego przejściowy system ekopunktów mający zastosowanie do pojazdów ciężarowych przejeżdżających przez Austrię w 2004 r. w ramach polityki zrównoważonego rozwoju (Dz. Urz. WE L 345 z 31.12.2003). 4. W przypadku zezwoleń zagranicznych, których wykorzystanie uzależnione jest od spełnienia przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu, odpowiedni certyfikat potwierdzający ich spełnienie wydaje minister właściwy do spraw transportu."; 9) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje certyfikatów, o których mowa w art. 30 ust. 4, i terminy ich ważności, 2) dokumenty, na podstawie których jest wydawany i wznawiany certyfikat, 3) wzory certyfikatów. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu uwzględni w szczególności: 1) wymagania dyrektywy 96/96/WE w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep, zmienionej dyrektywą 1999/52/WE, dla celów rezolucji CEMT/CM (2001)9/Final, 2) zakres niezbędnych danych umieszczonych w certyfikatach."; 10) w art. 32 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia, kierownika jednostki, o którym mowa w art. 17 ust. 2, do wydawania certyfikatów, o których mowa w art. 30 ust. 4."; 11) w art. 32b w ust. 5 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) kserokopię prawa jazdy, 5) kserokopię dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie społeczne kierowcy."; 12) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Przewozy drogowe na potrzeby własne mogą być wykonywane po uzyskaniu zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej. 2. Obowiązek uzyskania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy przewozów drogowych wykonywanych: 1) w ramach powszechnych usług pocztowych, 2) przez podmioty, niebędące przedsiębiorcami, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, z tym że w przypadku działalności wytwórczej w rolnictwie dotyczącej upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego obowiązek uzyskania zaświadczenia nie dotyczy rolnika w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm. 46)), 3) przez przedsiębiorców posiadających uprawnienia do wykonywania transportu drogowego. 3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres, numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej, rodzaj i zakres wykonywania przewozów drogowych na potrzeby własne oraz rodzaj i liczbę pojazdów samochodowych. 4. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wykonywania przewozów wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy uprawnia do wykonywania przewozów z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie to uprawnia również do wykonywania niezarobkowego przewozu drogowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z rodzajem przewozów w nim określonych. 6. Wniosek o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać informacje i dokumenty określone w art. 8 ust. 2 pkt 1-4 i ust. 3 pkt 1-3, 7 i pkt 8. 7. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 8. Zaświadczenie na krajowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje właściwy dla siedziby przedsiębiorcy starosta na okres do 5 lat. Zaświadczenie na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy oraz wypis lub wypisy z zaświadczenia wydaje minister właściwy do spraw transportu na okres do 5 lat. 9. W przypadku wykonywania przewozów, o których mowa w ust. 1, niezgodnie z wydanym zaświadczeniem właściwy organ odmawia wydania nowego zaświadczenia przez okres 3 lat od dnia upływu ważności posiadanego zaświadczenia. 10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, oraz wypisu z tego zaświadczenia, mając na uwadze przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 20 ust. 2. 11. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia, kierownika jednostki, o którym mowa w art. 17 ust. 2, do wydawania zaświadczeń na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy."; 13) w art. 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu wyznacza jednostki, przy których działają komisje egzaminacyjne."; 14) w art. 41 w ust. 1 w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8 i 9 w brzmieniu: "8) wydania formularza jazdy, 9) wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 4."; 15) w art. 44 w ust. 1b w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6-9 w brzmieniu: "6) wydania formularza jazdy, 7) wydania zezwolenia, zmiany zezwolenia, wydania wypisu z zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu wahadłowego lub przewozu okazjonalnego, 8) wydania zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozu na potrzeby własne, 9) wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 4."; 16) w art. 46 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 42 i 43, oraz wpływy z opłat z tytułu: 1) wydania licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, 2) wydania w międzynarodowym transporcie drogowym: a) zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych, przewozów regularnych specjalnych oraz przewozów wahadłowych i przewozów okazjonalnych, b) formularza jazdy, c) zezwolenia na przewóz kabotażowy, 3) wydania zezwolenia zagranicznego i przyznania ekopunktów w systemie elektronicznym, 4) wydania zaświadczenia na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy - są przekazywane na wyodrębniony rachunek środków specjalnych w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, z przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg krajowych oraz na potrzeby gromadzenia danych o drogach publicznych i sporządzania informacji o sieci dróg publicznych. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad sprawuje nadzór nad prawidłową realizacją wpływów z opłat, o których mowa w art. 42 i 43."; 17) w art. 47: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wysokość opłat zostanie określona: 1) w przypadku licencji, w zależności od: a) okresu ważności licencji, b) liczby pojazdów samochodowych, na które wydaje się wypisy z licencji, c) zakresu transportu drogowego, d) rodzaju przewozów, e) rodzaju pojazdów - w międzynarodowym transporcie drogowym osób, 2) w przypadku zezwolenia, w zależności od: a) okresu ważności zezwolenia, b) rodzaju zezwolenia, 3) w przypadku zaświadczenia potwierdzającego zgłoszenie przez przedsiębiorcę prowadzenia przewozów drogowych jako działalności pomocniczej w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej, w zależności od: a) zakresu przewozów, b) rodzajów przewozów, 4) w przypadku certyfikatu kompetencji zawodowych, w zależności od: a) zakresu i formy testu z wiedzy z uwzględnieniem kosztów jego przeprowadzenia, b) rodzaju certyfikatu kompetencji zawodowych z uwzględnieniem kosztów jego wydania, 5) w przypadku świadectwa kierowcy, w zależności od okresu ważności.", b) w ust. 3 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) wydania formularza jazdy - nie może być wyższa niż równowartość 30 euro, 7) wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust. 4 - nie może być wyższa niż równowartość: a) 70 euro dla pojazdu samochodowego nieposiadającego certyfikatu, b) 50 euro dla pojazdu samochodowego w przypadku wznowienia certyfikatu, c) 30 euro dla przyczepy lub naczepy nieposiadającej certyfikatu, d) 15 euro dla przyczepy lub naczepy w przypadku wznowienia certyfikatu."; 18) w art. 87 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podczas przewozu drogowego wykonywanego na potrzeby własne kontrolowany jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać na żądanie uprawnionego organu kontroli, oprócz odpowiednich dokumentów wymaganych przy takim przewozie, określonych w ust. 1 i 1a, wypis zaświadczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 10."; 19) art. 107 otrzymuje brzmienie: "Art. 107. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej do przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nie stosuje się przepisów art. 18 ust. 2, art. 19 oraz art. 28 ust. 1.". Art. 66. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384, z późn. zm. 47)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. W zgłoszeniach, o których mowa w ust. 3-6, z zastrzeżeniem ust. 8, zamieszcza się następujące dane osoby, której dotyczy zgłoszenie: 1) imię i nazwisko, 2) datę urodzenia, 3) nr PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, 4) płeć, 5) adres zamieszkania (lub zameldowania), 6) rozpoznanie oraz kod jednostki chorobowej zgodnie z międzynarodową klasyfikacją chorób, 7) inne informacje niezbędne do przeciwdziałania chorobom zakaźnym i zakażeniom oraz rozpoznania i oceny sytuacji epidemiologicznej."; 2) w art. 21 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W zgłoszeniach, o których mowa w ust. 1-3, z zastrzeżeniem ust. 5, kierownik laboratorium umieszcza następujące dane osoby, której dotyczy zgłoszenie: 1) imię i nazwisko, 2) datę urodzenia, 3) nr PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, 4) płeć, 5) adres zamieszkania (lub zameldowania), 6) wynik badania i datę pobrania próby, 7) inne informacje niezbędne do rozpoznania i oceny sytuacji epidemiologicznej oraz przeciwdziałania zakażeniom.". Art. 67. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych (Dz. U. Nr 128, poz. 1409 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 75/106/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do objętościowego uzupełniania niektórych płynów w opakowaniach jednostkowych (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.1975, z późn.zm.), 2) dyrektywy 75/107/EWG z dnia 19 grudnia 1974 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do butelek wykorzystywanych jako pojemniki pomiarowe (Dz. Urz. WE L 42 z 15.02.1975), 3) dyrektywy 76/211/EWG z dnia 20 stycznia 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do paczkowania według masy lub objętości niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych (Dz. Urz. WE L 46 z 21.02.1976), 4) dyrektywy 80/232/EWG z dnia 15 stycznia 1980 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nominalnych ilości i nominalnych pojemności dopuszczalnych w odniesieniu do niektórych produktów w opakowaniach jednostkowych (Dz. Urz. WE L 51 z 25.02.1980, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 68. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm. 48)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 1999/93/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych (Dz. Urz. WE L 13 z 19.01.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 4 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) certyfikat ten został uznany za kwalifikowany w drodze umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,". Art. 69. W ustawie z dnia 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. Nr 62, poz. 556) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 94/45/WE z dnia 22 września 1994 r. w sprawie ustanowienia Europejskiej Rady Zakładowej lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz. Urz. WE L 254 z 30.09.1994), 2) dyrektywy 97/74/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. rozszerzającej na Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dyrektywę 94/45/WE w sprawie ustanowienia Europejskiej Rady Zakładowej lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz. Urz. WE L 10 z 16.01.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 70. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 74, poz. 675 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1176) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w art. 1 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poszukujących zatrudnienia i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadających: a) zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej lub b) status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub c) zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej lub d) ochronę czasową w Rzeczypospolitej Polskiej lub e) obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub f) obywatelstwo państwa, z którym Unia Europejska zawarła umowę, której przedmiotem jest swoboda przepływu osób,";"; b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) po art. 4a dodaje się art. 4b w brzmieniu: "Art. 4b. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób realizacji przez organy zatrudnienia zadań wynikających z udziału organów zatrudnienia w sieci europejskich służb zatrudnienia, w tym związanych z: 1) planowaniem krajowej działalności w sieci europejskich służb zatrudnienia, 2) procedurami, trybem i warunkami finansowania z Funduszu Pracy kosztów poniesionych na realizację krajowej działalności w sieci europejskich służb zatrudnienia, określonych w odrębnych procedurach finansowych państw Unii Europejskiej, 3) określeniem sposobu wyznaczania i szkolenia krajowego koordynatora, kierowników liniowych, doradców i asystentów europejskich służb zatrudnienia oraz zakresem, formami, warunkami i trybem współpracy między nimi, 4) przekazywaniem informacji między organami zatrudnienia a publicznymi służbami zatrudnienia państw objętych siecią europejskich służb zatrudnienia, oraz trybem i zakresem tego przekazywania, 5) procedurą wymiany ofert pracy między organami zatrudnienia a publicznymi służbami zatrudnienia państw objętych siecią europejskich służb zatrudnienia, 6) współpracą transgraniczną w ramach sieci europejskich służb zatrudnienia oraz jej zakresem, trybem, warunkami i formami, 7) monitorowaniem i oceną krajowej sieci europejskich służb zatrudnienia, - uwzględniając procedury i standardy obowiązujące państwa członkowskie Unii Europejskiej.";"; c) w pkt 4 lit. a) otrzymuje brzmienie: "a) w ust. 1 po pkt 10c dodaje się pkt 10d-10f w brzmieniu: "10d) pełnienie funkcji instytucji właściwej w związku z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie świadczeń dla bezrobotnych, 10e) realizowanie zadań w zakresie prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami Unii Europejskiej, 10f) przyjmowanie i rozpatrywanie wniosków bezrobotnych o wydanie odpowiednich zaświadczeń oraz wydawanie decyzji w sprawach świadczeń z tytułu bezrobocia w ramach koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego,","; d) w pkt 7 lit. b) otrzymuje brzmienie: "b) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Do okresu wymaganego do nabycia prawa do zasiłku zalicza się także okresy zatrudnienia w innych państwach, na zasadach określonych przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Unii Europejskiej.","; e) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) w art. 50: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z obowiązku tego są zwolnieni: 1) cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej lub 2) cudzoziemcy, którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej lub 3) cudzoziemcy posiadający zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej lub 4) cudzoziemcy, którzy korzystają z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej lub 5) cudzoziemcy zwolnieni z obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę na podstawie odrębnych przepisów lub 6) cudzoziemcy - z możliwością zastosowania wobec nich zasady wzajemności z użyciem środków równoważnych lub ograniczeń, o których mowa w Załączniku XII, pkt 2, ust. 11 do Traktatu o Przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej: a) posiadający obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub b) członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje pracę lub prowadzi działalność gospodarczą lub c) członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów o prawie stałego pobytu, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej lub d) członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów o prawie pobytu pracowników i osób pracujących na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej lub e) członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów dotyczących prawa pobytu studentów obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 pkt 6, stosuje się odpowiednio do obywateli państw, z którymi Unia Europejska zawarła umowy o swobodzie przepływu osób oraz do członków ich rodzin.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wojewoda wydaje decyzję w sprawie zezwolenia na pracę także na podstawie dokumentu podróży lub zezwoleń, o których mowa w przepisach o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.";"; 2) uchyla się art. 2. Art. 71. W ustawie z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 1999/42/WE z dnia 7 czerwca 1999 r. ustanawiającej procedurę uznawania kwalifikacji w zakresie działalności zawodowych, objętych dyrektywami o liberalizacji i środków przejściowych, oraz uzupełniającej ogólne systemy uznawania kwalifikacji (Dz. Urz. WE L 201 z 31.07.1999). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do podejmowania lub wykonywania działalności wymienionych w załączniku do ustawy - uznaje się te kwalifikacje, na zasadach określonych w ustawie, o ile w Rzeczypospolitej Polskiej przepisy odrębne uzależniają podejmowanie lub wykonywanie tych działalności od spełnienia wymagań określonych w tych przepisach. 2. Obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym zamieszkali na terytorium jednego z tych państw, których kwalifikacje zostały uznane zgodnie z zasadami określonymi w ustawie, mają prawo podjęcia lub wykonywania w Rzeczypospolitej Polskiej działalności, o których mowa w ust. 1, na takich samych zasadach jak osoby, które kwalifikacje do ich podjęcia lub wykonywania uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Ustawa nie narusza zasad uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania innych działalności lub zawodów, nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, określonych w przepisach odrębnych."; 3) w art. 2 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) formalnych kwalifikacjach - oznacza to dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający wiedzę i umiejętności do wykonywania działalności, wydany przez instytucję w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym prowadzącą kształcenie lub szkolenie, zgodnie z przepisami o systemie edukacji w tym państwie, 4) doświadczeniu zawodowym - oznacza to okres zgodnego z prawem wykonywania działalności w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, równoznaczny z praktyką zawodową,"; 4) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organami uprawnionymi do wydawania decyzji o podejmowaniu lub wykonywaniu w Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym są organy określone w przepisach odrębnych uprawnione do wydawania takich decyzji wobec osób, które w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskały kwalifikacje spełniające wymagania niezbędne do podejmowania lub wykonywania takiej działalności."; 5) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dokumentując okresy wykonywania działalności w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, należy przedstawić świadectwa lub zaświadczenia wydane przez upoważniony organ administracji lub organizacji zawodowej, stwierdzające charakter, okres i rodzaj wykonywanej działalności."; 6) w art.9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli wnioskodawca posiada świadectwo wydane i uznawane na całym terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, potwierdzające wiedzę i umiejętności z zakresu działalności, którą zamierza podjąć lub wykonywać, równoważne odpowiednio przynajmniej dwuletniemu lub trzyletniemu okresowi doświadczenia zawodowego, świadectwo to będzie traktowane jak świadectwo potwierdzające ukończenie szkolenia, o którym mowa w ust.1 pkt 1 lit. b) i d), pkt 2 lit. b) i d), pkt 3 lit. b) oraz w pkt 4 lit. b), c) i e)."; 7) w art. 11 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Ilekroć przepisy odrębne dla podjęcia lub wykonywania działalności wymagają przedstawienia opinii bankowej, do stwierdzenia sytuacji finansowej - właściwy organ uzna opinię banku państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym wnioskodawca posiada rachunek. 4. Ilekroć przepisy odrębne dla podjęcia lub wykonywania działalności wymagają przedstawienia dowodu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej lub podobnego w skutkach innego ubezpieczenia - właściwy organ uzna dokumenty świadczące o posiadaniu takiego ubezpieczenia wystawione przez instytucje ubezpieczeniowe państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli dokumenty te są zgodne z wymogami prawa polskiego w odniesieniu do warunków i zakresu ubezpieczenia."; 8) w art. 13 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakres informacji, o których mowa w ust. 1, a także terminy ich składania - kierując się zobowiązaniami Rzeczypospolitej Polskiej wobec państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i organów Wspólnoty Europejskiej,"; 9) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze rozporządzenia, wskazuje lub tworzy ośrodek informacji właściwy do informowania o zasadach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności oraz ustala szczegółowy zakres zadań ośrodka, uwzględniając konieczność zapewnienia dostępu do właściwej informacji obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. 2. Ośrodek informacji, o którym mowa w ust. 1, współpracuje z krajowym koordynatorem, o którym mowa w art. 12 ust. 1, oraz pełni funkcję ośrodka informacji dla obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 10) w art. 17 uchyla się pkt 1. Art. 72. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/670/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wzajemnego uznawania licencji personelu pełniącego określone funkcje w lotnictwie cywilnym (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991), 2) dyrektywy 92/14/EWG z dnia 2 marca 1992 r. w sprawie limitów operacyjnych samolotów objętych częścią II, rozdział 2, tom 1 załącznik 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydanie 2 (1988) (Dz. Urz. WE L 76 z 23.03.1992, z późn. zm.), 3) dyrektywy 93/65/EWG z dnia 19 lipca 1993 r. w sprawie definicji i korzystania ze zgodnych specyfikacji technicznych dla zamówień na sprzęt i systemy zarządzania ruchem powietrznym (Dz. Urz. WE L 187 z 29.07.1993), 4) dyrektywy 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. w sprawie pewnych aspektów organizacji czasu pracy (Dz. Urz. WE L 307 z 13.12.1993), 5) dyrektywy 94/56/WE z dnia 21 listopada 1994 r. ustanawiającej podstawowe zasady regulujące postępowanie w zakresie badania wypadków i zdarzeń w lotnictwie cywilnym (Dz. Urz. WE L 319 z 12.12.1994), 6) dyrektywy 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 272 z 25.10.1996), 7) dyrektywy 97/15/WE z dnia 25 marca 1997 r. przyjmującej normy Eurocontrol i zmieniającej dyrektywę 93/65/EWG w sprawie definicji i korzystania ze zgodnych specyfikacji technicznych dla zamówień na sprzęt i systemy zarządzania ruchem powietrznym (Dz. Urz. WE L 95 z 10.04.1997), 8) dyrektywy 2000/34/WE z dnia 22 czerwca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 93/104WE dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy w celu objęcia sektorów i działalności wyłączonej z tej dyrektywy (Dz. Urz. WE L 195 z 01.08.2000), 9) dyrektywy 2000/79/WE z dnia 27 listopada 2000 r. dotyczącej Europejskiego Porozumienia w sprawie organizacji czasu pracy personelu latającego w lotnictwie cywilnym, zawartego przez Stowarzyszenie Europejskich Linii Lotniczych (AEA), Europejską Federację Pracowników Transportu (FTF), Europejskie Stowarzyszenie Cocpit (ECA), Stowarzyszenie Linii Lotniczych Regionów Europy (ERA) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Lotniczych (IACA) (Dz. Urz. WE L 302 z 01.12.2000) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 2: a) pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) przewozem czarterowym jest przewóz lotniczy dokonywany na podstawie umowy czarteru lotniczego, w której przewoźnik lotniczy oddaje do dyspozycji czarterującego określoną liczbę miejsc lub pojemność statku powietrznego w celu wykonania określonego przewozu pasażerów, bagażu, towarów lub poczty, wskazanych przez czarterującego,", b) w pkt 18 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 19 w brzmieniu: "19) EASA jest Europejską Agencją Bezpieczeństwa Lotniczego w rozumieniu rozporządzenia nr 1592/2002/WE z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. Urz. WE L 240 z 7.09.2002)."; 3) w art. 3 w ust. 4 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA)."; 4) w art. 21: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień EASA w zakresie określonym w rozporządzeniu nr 1592/2002/WE z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W zakresie, o którym mowa w ust. 2, Prezes Urzędu wykonuje uprawnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej, właściwego organu państwa członkowskiego oraz kompetentnej władzy państwa członkowskiego, o których mowa w rozporządzeniach: 1) nr 2299/89/EWG z dnia 24 lipca 1989 r. w sprawie kodeksu postępowania dla komputerowych systemów rezerwacji (Dz. Urz. WE L 220 z 29.07.1989), zmienionego rozporządzeniem nr 3089/93 z dnia 29 października 1993 r. (Dz. Urz. WE L 278 z 11.11. 1993), a następnie rozporządzeniem nr 323/99 z dnia 8 lutego 1999 r. (Dz. Urz. WE L 40 z 13.02.1999), 2) nr 295/91/EWG z dnia 4 lutego 1991 r. ustanawiającym wspólne zasady systemu odszkodowań dla pasażerów, którym odmówiono przyjęcia na pokład w regularnych przewozach lotniczych (Dz. Urz. WE L 36 z 08.02.1991, z późn.zm.), 3) nr 3922/91/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991, z późn. zm.), 4) nr 2407/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie licencjonowania przewoźników lotniczych (Dz. Urz. WE L 240 z 24.08.1992), 5) nr 2408/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych (Dz. Urz. WE L 240 z 24.08.1992), 6) nr 2409/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie taryf i stawek za usługi lotnicze (Dz. Urz. WE L 240 z 24.08.1992), 7) nr 95/93/WE z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnotowych zasad przydzielania czasów operacji w portach lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 014 z 22.01.1993, z późn. zm.), 8) nr 2027/97/WE z dnia 9 października 1997 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego z tytułu wypadków lotniczych (Dz. Urz. WE L 285 z 17.10.1997, z późn. zm.), 9) nr 2082/2000/WE z dnia 6 września 2000 r. przyjmującym normy Eurocontrol i zmieniającym dyrektywę 97/15/WE przyjmującą normy Eurocontrol oraz zmieniającym dyrektywę 93/65/EWG (Dz. Urz. WE L 254 z 9.10.2000, z późn. zm.), 10) nr 1592/2002/WE z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (Dz. Urz. WE L 240 z 7.9.2002), 11) nr 2320/2002/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającym wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego - Deklaracja międzyinstytucjonalna (Dz. Urz. WE L 355 z 30.12.2002), 12) nr 622/2003/WE z dnia 4 kwietnia 2003 r. ustanawiającym środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. WE L 89 z 05.04.2003), 13) nr 1217/2003/WE z dnia 4 lipca 2003 r. ustanawiającym wspólne specyfikacje dla krajowych programów kontroli jakości bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym (Dz. Urz. WE L 169 z 08.07.2003), 14) nr 1486/2003/WE z dnia 22 sierpnia 2003 r. ustanawiającym procedury przeprowadzania inspekcji Komisji w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (Dz. Urz. WE L 213 z 23.08.2003), 15) nr 1702/2003/WE z dnia 24 września 2003 r. ustanawiającym zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i akcesoriów w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących (Dz. Urz. WE L 243 z 27.09.2003), 16) nr 2042/2003/WE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie utrzymywania ciągłej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania (Dz. Urz. WE L 315 z 28.11.2003)."; 5) w art. 25: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Czynności urzędowe związane z nadzorem nad lotnictwem cywilnym oraz wykonywane w ramach porozumień międzynarodowych, w tym wydawanie przez Prezesa Urzędu koncesji, zezwoleń, licencji, certyfikatów, świadectw i zaświadczeń, określonych w niniejszej ustawie i jej przepisach wykonawczych, a także przeprowadzanie egzaminów, podlegają opłacie lotniczej, chyba że są objęte obowiązkiem opłaty pobieranej przez EASA.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do opłat pobieranych przez EASA."; 6) w art. 27 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień kontrolnych przysługujących EASA. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do pracowników EASA."; 7) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. W przypadku kontroli wykonywanej w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji, uprawnienia, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 1-4, przysługują również przedstawicielom Komisji Europejskiej oraz przedstawicielom innych państw członkowskich Unii Europejskiej, wykonującym tę kontrolę zgodnie z przepisami rozporządzenia nr 1486/2003/WE z dnia 22 sierpnia 2003 r. ustanawiającego procedury przeprowadzania inspekcji Komisji w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego."; 8) w art. 28: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "pracownikom Urzędu, o których mowa w art. 27 ust. 3" zastępuje się wyrazami "osobom, o których mowa w art. 27 ust. 3 i 4 oraz art. 27a,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Urzędu oraz właściwy organ EASA może żądać przedłożenia materiałów, dokumentów lub danych, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 3, a także prowadzić kontrolę we współpracy z innymi państwowymi organami kontroli."; 9) w art. 31 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Nadzór, o którym mowa w ust. 2, wykonywany jest z uwzględnieniem kompetencji EASA określonych przepisami rozporządzenia nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego."; 10) w art. 33: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw edukacji i sportu, z zachowaniem wymagań bezpieczeństwa lotów i przepisów międzynarodowych, może wyłączyć zastosowanie niektórych przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów wydanych na jej podstawie do niektórych rodzajów statków powietrznych, o których mowa w rozporządzeniu nr 1592/2002/WE z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego.", b) w ust. 3 uchyla się pkt 2; 11) w art. 53 w ust. 1 w zdaniu wstępnym po wyrazach "w celu zapewnienia bezpiecznej eksploatacji statków powietrznych" dodaje się wyrazy "oraz mając na uwadze przepisy rozporządzenia nr 1592/2002 z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, rozporządzenia nr 1702/2003/WE z dnia 24 września 2003 r. ustanawiającego zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i akcesoriów w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących oraz rozporządzenia nr 2042/2003/WE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie utrzymywania ciągłej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania,"; 12) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu: "Art. 53a. 1. Zdatność statków powietrznych do lotów oraz zdatność ich silników i śmigieł jest sprawdzana z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia nr 1592/2002/WE z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego oraz ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz zgodnie z rozporządzeniem nr 1702/2003/WE z dnia 24 września 2003 r. ustanawiającym zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i akcesoriów w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących. 2. Zgodność stanu technicznego każdego ze statków powietrznych z danymi zawartymi w certyfikacie i projekcie typu oraz jego właściwy stan techniczny stwierdza się z uwzględnieniem przepisów, o których mowa w ust. 1."; 13) w art. 67: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wprowadzenie w porcie lotniczym koordynacji, o której mowa w rozporządzeniu nr 95/93/WE z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnotowych zasad przydzielania czasów operacji w portach lotniczych Wspólnoty, następuje w drodze decyzji administracyjnej Prezesa Urzędu po zasięgnięciu opinii zarządzającego lotniskiem, przedstawiciela służb ruchu lotniczego, zainteresowanego przewoźnika lotniczego lub organizacji przewoźników lotniczych.", b) uchyla się ust. 5, c) uchyla się ust. 7; 14) po art. 67 dodaje się art. 67a-67c w brzmieniu: "Art. 67a. 1. W porcie lotniczym, w którym wprowadzono koordynację rozkładów lotów, Prezes Urzędu powołuje radę koordynacyjną, składającą się z przedstawicieli: 1) przewoźników lotniczych, posiadających koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu, o największej ilości przewiezionych pasażerów lub towarów w poprzednich dwóch sezonach rozkładowych, 2) zarządzającego lotniskiem - z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Rada koordynacyjna powoływana jest raz w roku na dwa kolejne sezony rozkładowe. 3. Rada koordynacyjna może zostać powołana do więcej niż jednego portu lotniczego. W takim przypadku w jej skład wchodzą przedstawiciele wszystkich zarządzających portami lotniczymi, do których została powołana rada koordynacyjna. 4. Do zadań rady, o której mowa w ust. 1, należy: 1) powoływanie i odwoływanie koordynatora, o którym mowa w rozporządzeniu nr 95/93/WE z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnotowych zasad przydzielania czasów operacji w portach lotniczych Wspólnoty, zwanego dalej "koordynatorem", 2) sprawowanie nadzoru nad działalnością koordynatora, 3) uchwalanie budżetu koordynatora. 5. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 67c ust. 5, organizację i sposób działania rady koordynacyjnej reguluje jej statut. Art. 67b. 1. Koordynatora powołuje i odwołuje rada koordynacyjna. 2. Uchwała rady koordynacyjnej o powołaniu koordynatora wymaga zatwierdzenia przez Prezesa Urzędu. 3. Prezes Urzędu może odmówić zatwierdzenia uchwały, o której mowa w ust. 2, jeżeli: 1) koordynator nie spełnia wymagań określonych przepisami prawa, 2) uchwała rady koordynacyjnej o powołaniu koordynatora została wydana z naruszeniem przepisów prawa. 4. Prezes Urzędu może cofnąć zatwierdzenie uchwały rady koordynacyjnej o powołaniu koordynatora, jeżeli koordynator przestał spełniać wymagania określone przepisami prawa. 5. Zatwierdzenie, odmowa zatwierdzenia oraz cofnięcie zatwierdzenia uchwały o powołaniu koordynatora następuje w drodze decyzji administracyjnej. Art. 67c. 1. Koordynator działa na własny rachunek i nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. 2. Koordynator jest osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów: ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 49)), ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 50)), ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 i Nr 64, poz. 593) oraz ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 51)). 3. Koszty koordynacji w porcie lotniczym, w szczególności koszty: bieżącej działalności koordynatora, zapewnienia niezbędnych urządzeń i pomieszczeń, utrzymywania uprawnień oraz wynagrodzeń koordynatora oraz osób zatrudnionych w jego biurze, pokrywane są z budżetu koordynatora. 4. Wpłaty do budżetu koordynatora dokonywane są przez przewoźników lotniczych oraz zarządzających lotniskami, o których mowa w art. 67a ust. 1, zgodnie z przepisami rozporządzenia wydanego na podstawie ust. 5. 5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, z uwzględnieniem zasad przejrzystości, obiektywizmu i niedyskryminacji oraz przepisów międzynarodowych: 1) szczegółowe zasady powoływania, organizacji oraz działania rady koordynacyjnej, w szczególności powoływania i odwoływania koordynatora, uchwalania budżetu koordynatora oraz sprawowania nadzoru nad jego działalnością, 2) szczegółowe zasady finansowania działalności koordynatora, w szczególności dokonywania wpłat do budżetu, o których mowa w ust. 4, 3) szczegółowe wymagania, jakie powinien spełniać koordynator."; 15) w art. 68 w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) udostępniać Prezesowi Urzędu, niezależnie od innych obowiązków informacje niezbędne do prowadzenia ewidencji danych dotyczących ruchu statków powietrznych, wielkości ruchu pasażerskiego i przewozu ładunków, zgodnie z systematyką określoną w rozporządzeniu nr 437/2003/WE z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu lotniczego pasażerów, towarów i poczty, odpowiednich przepisach krajowych i międzynarodowych (Dz. Urz. WE L 066 z 11.03.2003),"; 16) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. Zarządzający lotniskiem może pobierać opłaty za wykonywanie usług związanych z obsługą operacji startu, lądowania, postoju statków powietrznych, obsługą pasażerów i ładunków, statków powietrznych i ich załóg (opłaty lotniskowe), za wykonywanie usług, o których mowa w art. 176, jeżeli są świadczone przez zarządzającego lotniskiem, oraz za inne usługi związane z działalnością lotniska."; 17) art. 77 otrzymuje brzmienie: "Art. 77. 1. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego przedstawia Prezesowi Urzędu z co najmniej kwartalnym wyprzedzeniem przed planowanym dniem wejścia w życie, opracowany po zasięgnięciu opinii przedstawicieli przewoźników lotniczych korzystających stale z lotniska, projekt opłat lotniskowych z wyszczególnieniem składających się na te opłaty: wysokości opłat standardowych, dodatkowych, zniżkowych i rabatowych, szczegółowych zasad ich naliczania i pobierania, dołączając uzasadnienie. Termin ten może być za zgodą Prezesa Urzędu skrócony w wyjątkowych okolicznościach. 2. Opłaty lotniskowe, o których mowa w ust. 1, po zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego oraz są zamieszczane w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych, o którym mowa w art. 127 ust. 1 pkt 4. 3. Prezes Urzędu może, w drodze decyzji administracyjnej, odmówić zatwierdzenia opłaty lotniskowej lub nakazać jej zmianę, w przypadku gdy jest ona niezgodna z zasadami ustalonymi w prawie lotniczym lub w przepisach międzynarodowych. 4. Minister właściwy do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu, organizacji zarządzających lotniskami i użytkowników lotnisk określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące ustalania i zatwierdzania opłat lotniskowych, z uwzględnieniem zasad ustalonych w art. 67 ust. 1 i 2 oraz zasad wynikających z przepisów międzynarodowych."; 18) w art. 99: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Za uczestnictwo w komisji egzaminacyjnej, członkowie komisji egzaminacyjnej otrzymują wynagrodzenie.", b) w ust. 6 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) szczegółowe zasady wynagradzania członków komisji egzaminacyjnej."; 19) w art. 127 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) zakup, instalacja i utrzymanie lotniczych urządzeń radionawigacyjnych wraz z terenami, przeznaczonych do użytku w przestrzeni kontrolowanej zgodnie z rozporządzeniem nr 2082/2000/WE z dnia 6 września 2000 r. przyjmującym normy Eurocontrol i zmieniającym dyrektywę 97/15/WE przyjmującą normy Eurocontrol oraz zmieniającym dyrektywę 93/65/EWG."; 20) w art. 157 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prezes Urzędu wykonuje nadzór, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z art. 27-30, w zakresie niezastrzeżonym do kompetencji EASA."; 21) w art. 159 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając przepisy międzynarodowe oraz przepisy prawa Unii Europejskiej, określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia nadzoru, o którym mowa w art. 157 ust. 1."; 22) w art. 163 w zdaniu wstępnym po wyrazach: "przepisów międzynarodowych" dodaje się wyrazy: "oraz przepisów prawa Unii Europejskiej"; 23) po art. 163 dodaje się art. 163a w brzmieniu: "Art. 163a. Przepisy art. 160-162 nie naruszają uprawnień w zakresie certyfikacji działalności, jeżeli zostały one zastrzeżone do kompetencji EASA."; 24) art. 164 otrzymuje brzmienie: "Art. 164. 1. Koncesji na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego udziela Prezes Urzędu zgodnie z rozporządzeniem nr 2407/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie licencjonowania przewoźników lotniczych. 2. Do lotów lokalnych nieobejmujących przewozu lotniczego miedzy różnymi lotniskami stosuje się przepisy dotyczące koncesjonowania zawarte w rozporządzeniu nr 2407/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie licencjonowania przewoźników lotniczych, z wyjątkiem art. 5 ust. 1-4 i 6 tego rozporządzenia. 3. Z obowiązku uzyskania koncesji jest zwolniony przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie przewozu lotniczego wykonywanego wyłącznie przy użyciu statków powietrznych bezsilnikowych lub o masie startowej nieprzekraczającej 495 kg."; 25) uchyla się art. 165; 26) w art. 166: a) w ust. 3 uchyla się pkt 4-6, b) uchyla się ust. 5; 27) w art. 167: a) uchyla się ust. 1-2, b) w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) obszar działalności;", c) uchyla się ust. 4; 28) uchyla się art. 168-170; 29) art. 171 otrzymuje brzmienie: "Art. 171. Prezes Urzędu udziela, odmawia udzielenia, zmienia, w tym ogranicza przedmiot, zakres lub obszar działalności objętej koncesją, zawiesza wykonywanie, na określony czas, działalności objętej koncesją oraz cofa koncesję w drodze decyzji administracyjnej."; 30) w art. 174: a) w ust. 2 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) spółką akcyjną lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną w Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, 4) spółdzielnią zarejestrowaną w Rzeczypospolitej Polskiej; przepis ust. 3 pkt 6 stosuje się odpowiednio."; b) w ust. 3 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w przypadku spółki z udziałem osób zagranicznych lub podmiotów zależnych od osób zagranicznych zezwolenie można otrzymać, jeżeli: a) w spółce tej przedsiębiorcy polscy niezależni od osób zagranicznych zachowują: - nie mniej niż 51 % udziałów lub akcji w całkowitym kapitale założycielskim spółki, - decydujący wpływ na ilość głosów, skład, decyzje i kontrolę organów zarządzających spółki, dysponowanie majątkiem spółki oraz na prowadzenie jej działalności, b) nie zachodzi sytuacja, w której więcej niż połowa członków zarządu spółki jest jednocześnie członkami zarządu albo osobami pełniącymi funkcje kierownicze w podmiocie z udziałem osób zagranicznych lub w innym podmiocie pozostającym ze spółką w stosunku zależności - o ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską z państwami członkowskimi Unii Europejskiej nie stanowią inaczej."; 31) w art. 175: a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dokumenty, o których mowa w art. 166 ust. 3 pkt 1 i 3, oraz plan gospodarczy przedsiębiorstwa obejmujący co najmniej 2 lata działalności: a) wykazujący w sposób wiarygodny, że przedsiębiorca jest w stanie wypełnić istniejące i prawdopodobne przyszłe zobowiązania finansowe w okresie 24 miesięcy od dnia rozpoczęcia działalności oraz pokryć planowane koszty działalności w okresie 3 miesięcy od dnia jej rozpoczęcia nawet gdyby przedsiębiorstwo nie uzyskało w tym okresie żadnych dochodów, b) zawierający informacje dotyczące struktury kapitałowej, płynności finansowej przedsiębiorstwa, źródeł finansowania działalności, powiązań finansowych udziałowców lub akcjonariuszy z inną działalnością, prognoz przepływów finansowych związanych z wykonywaniem działalności, c) zawierający zweryfikowane sprawozdanie finansowe z poprzedniego roku finansowego - o ile przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą - oraz dokument potwierdzający, że osobom zarządzającym działalnością przedsiębiorstwa nie cofnięto koncesji w okresie ostatnich 5 lat przed złożeniem wniosku oraz spełniają one wymóg dobrej reputacji, z tym że wymóg dobrej reputacji nie jest spełniony przez osoby, które zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne karne skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, bezpieczeństwu powszechnemu, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, prawom osób wykonujących pracę zarobkową, wiarygodności dokumentów, a także dokumenty potwierdzające, że przedsiębiorstwo jest objęte ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej za szkody związane z przewozem lotniczym i ruchem statków powietrznych,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Urzędu odmawia udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 173 ust.1, jeżeli: 1) udzielenie zezwolenia byłoby sprzeczne z wiążącymi umowami lub przepisami międzynarodowymi, 2) przedsiębiorcy cofnięto zezwolenie na ten sam rodzaj działalności w okresie ostatnich 5 lat przed złożeniem wniosku, 3) wnioskodawca nie spełnił wymagań określonych w ustawie.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Prezes Urzędu może odmówić udzielenia zezwolenia, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 1, lub ograniczyć w zezwoleniu przedmiot, zakres lub obszar działalności w stosunku do wniosku o udzielenie zezwolenia ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego lub zdrowia publicznego.", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zezwolenie, o którym mowa w art. 173 ust. 1, cofa się jeżeli: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem, 2) przedsiębiorca nie rozpoczął działalności objętej zezwoleniem w oznaczonym terminie, 3) otwarto likwidację przedsiębiorcy albo nastąpiła jego upadłość, 4) przedsiębiorca nie spełnia warunków określonych w niniejszej ustawie.", e) po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4d w brzmieniu: "4a. Prezes Urzędu może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 1, lub zmienić jego zakres ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego lub zdrowia publicznego. 4b. Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 1, z przyczyn określonych w ust. 4, może wystąpić z wnioskiem o ponowne udzielenie zezwolenia nie wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się wykonalna. 4c. Prezes Urzędu może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2, lub zmienić jego zakres, jeżeli podmiot wykonujący obsługę naziemną nie spełnia z własnej winy wymagań, o których mowa w art. 177 ust. 3 ustawy. 4d. Na wniosek zarządzającego lotniskiem Prezes Urzędu może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2, lub zmienić jego zakres, jeżeli podmiot wykonujący obsługę naziemną nie przestrzega obowiązujących go zasad sprawnego funkcjonowania portu lotniczego.", f) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Zezwolenia, o którym mowa w art. 173 ust. 1, udziela się na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nie dłuższy niż 50 lat.", g) w ust. 6 w zdaniu wstępnym po wyrazie "zezwoleniu" dodaje się wyrazy "o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 1", h) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Do zezwoleń, o których mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2, przepisy ust. 6 pkt 1, 2 i 4-7 stosuje się odpowiednio.", i) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wymagającą uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 1, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej "promesą"."; 32) po art. 175 dodaje się art. 175a w brzmieniu: "Art. 175a. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania w zakresie dokumentów oraz informacji, jakie jest obowiązany przedstawić przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zarządzania lotniskiem użytku publicznego, z uwzględnieniem przepisów międzynarodowych."; 33) w art. 177 w ust. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) obcy przewoźnik lotniczy, nieposiadający koncesji udzielonej na podstawie rozporządzenia nr 2407/92/WE z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie licencjonowania przewoźników lotniczych, o ile jest to przewidziane w umowie międzynarodowej i dokonane z uwzględnieniem art. 196 ust. 1,", b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) przedsiębiorca, który w przypadku: a) osoby fizycznej - posiada miejsce stałego pobytu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, b) osoby prawnej - jest spółką kapitałową z siedzibą w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w której większość udziałów lub akcji oraz bezpośrednia lub po średnia kontrola należy do osób fizycznych posiadających miejsce stałego pobytu w państwie członkowskim Unii Europejskiej."; 34) art. 178 otrzymuje brzmienie: "Art. 178. 1. W przypadku gdy usługi określone w art. 176 są wykonywane przez zarządzającego lotniskiem, agenta obsługi naziemnej lub przewoźnika lotniczego, obowiązani są oni: 1) prowadzić odrębną rachunkowość dotyczącą działalności w zakresie obsługi naziemnej od rachunkowości dotyczącej innej działalności, 2) zapewnić odpowiedni poziom usług, ubezpieczenia, a także bezpieczeństwa, ochrony urządzeń, statków powietrznych, wyposażenia, osób oraz ochrony środowiska, potwierdzony certyfikatem, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 4. 2. W przypadku gdy obsługę naziemną wykonuje zarządzający lotniskiem, zobowiązany jest on ponadto nie subwencjonować działalności związanej z obsługą naziemną z wpływów, które osiąga z pełnienia funkcji zarządzającego lotniskiem. 3. Sprawdzenie realizacji obowiązków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i w ust. 2, poddawane jest corocznej kontroli przez niezależnego kontrolera, którego wyznacza Prezes Urzędu."; 35) art. 179 otrzymuje brzmienie: "Art. 179. 1. Liczba zezwoleń na wykonywanie obsługi naziemnej w danym porcie lotniczym może być ograniczona w odniesieniu do poszczególnych kategorii usług obsługi naziemnej o których mowa w art. 176: 1) w zależności od ilości obsługiwanych w tym porcie lotniczym w ciągu roku pasażerów i ładunków, 2) w każdym porcie lotniczym, w którym występują ograniczenia dysponowanej powierzchni lub przepustowości. 2. W przypadkach ograniczenia liczby udzielanych zezwoleń, określonych w ust. 1, wybór przedsiębiorcy dokonywany jest w drodze konkursu."; 36) w art. 180 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zarządzający lotniskiem spełniający określone przez prawo wymagania ma pierwszeństwo w uzyskaniu zezwolenia na obsługę naziemną w przypadku ograniczenia liczby zezwoleń na podstawie art. 179 ust. 1."; 37) w art. 181 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Liczba zezwoleń może być ograniczona w odniesieniu do poszczególnych kategorii usług obsługi naziemnej, o których mowa w art. 176: 1) w zależności od ilości obsługiwanych w tym porcie lotniczym w ciągu roku pasażerów i ładunków, 2) w każdym porcie lotniczym, w którym występują ograniczenia dysponowanej powierzchni lub przepustowości. 3. W przypadkach ograniczenia liczby udzielanych zezwoleń, określonych w ust. 2, wybór przewoźnika lotniczego dokonywany jest w drodze konkursu."; 38) art. 182 otrzymuje brzmienie: "Art. 182. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy wykaz rodzajów usług w poszczególnych kategoriach, o których mowa w art. 176, 2) szczegółowe warunki i tryb udzielania zezwoleń na wykonywanie obsługi naziemnej oraz dokumenty i informacje jakie powinni przedstawić ubiegający się o zezwolenia oraz warunki, jakie musi spełniać podmiot ubiegający się o zezwolenie, 3) szczegółowe warunki stosowane przy wprowadzaniu ograniczeń, o których mowa w art. 179 ust. 1 i w art. 181 ust. 2, w szczególności w odniesieniu do poszczególnych kategorii usług obsługi naziemnej z uwzględnieniem ilości obsługiwanych w ciągu roku pasażerów i ładunków oraz dostępnej powierzchni lub przepustowości portu lotniczego, 4) szczegółowe warunki i sposób organizowania i przeprowadzania konkursu, o którym mowa w art. 179 ust. 2 i art. 181 ust. 3, 5) szczegółowe warunki udostępniania i korzystania z infrastruktury lotniska oraz ustalania i pobierania opłat za dostęp do urządzeń i instalacji lotniska oraz opłat za użytkowanie scentralizowanej infrastruktury, 6) szczegółowe wymagania związane z dostępem do rynku obsługi naziemnej - z uwzględnieniem umów, przepisów międzynarodowych oraz przepisów prawa Unii Europejskiej"; 39) w art. 187 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ustala, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Rady Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego, Krajowy Program Ochrony Lotnictwa Cywilnego, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia nr 2320/2002/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego - Deklaracja międzyinstytucjonalna,"; 40) w art. 189 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej ustala, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Kontroli Jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, o którym mowa w art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 2320/2002/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego - Deklaracja międzyinstytucjonalna, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia nr 1217/2003/WE z dnia 4 lipca 2003 r. ustanawiającego wspólne specyfikacje dla krajowych programów kontroli jakości bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym. 3. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej ustala, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia nr 2320/2002/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego - Deklaracja międzyinstytucjonalna."; 41) po art. 189 dodaje się art. 189a w brzmieniu: "Art. 189a. Rada Ministrów, z uwzględnieniem przepisów załącznika 9 do Konwencji, o której mowa w art. 3, ustala, w drodze rozporządzenia, Krajowy Program Ułatwień Lotnictwa Cywilnego."; 42) art. 190 otrzymuje brzmienie: "Art. 190. Przepisy niniejszego działu stosuje się do przewozów lotniczych krajowych oraz, w zakresie nieunormowanym odmiennie przez umowy międzynarodowe, do przewozów lotniczych międzynarodowych wykonywanych przez polskich i obcych przewoźników lotniczych, z zastrzeżeniem przepisów rozporządzenia nr 2408/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych."; 43) w art. 193: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Obcy przewoźnik lotniczy może wykonywać przewozy lotnicze na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pod warunkiem posiadania koncesji udzielonej na podstawie rozporządzenia nr 2407/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie licencjonowania przewoźników lotniczych, tylko w zakresie i na warunkach określonych w zezwoleniu wydanym na wniosek obcego przewoźnika przez Prezesa Urzędu.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 i 1a, nie jest wymagane: 1) w przypadku pojedynczych lotów pasażerskich wykonywanych statkami powietrznymi o pojemności nieprzewyższającej 12 miejsc pasażerskich, wykorzystywanych wyłącznie przez zamawiającego lub zamawiających na trasie przez nich ustalonej, 2) w przypadku pojedynczych lotów towarowych wykonywanych statkami o maksymalnej masie startowej nieprzewyższającej 5.700 kg, wykorzystywanych wyłącznie przez zamawiającego lub zamawiających na trasie przez nich ustalonej.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Obcy przewoźnik lotniczy powinien być wyznaczony do wykonywania przewozów lotniczych na określonych trasach lub obszarach - w przypadku gdy wymagają tego umowy międzynarodowe, oraz odpowiednio certyfikowany przez właściwy organ państwa, w którym jest koncesjonowany."; 44) w art. 194: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym po wyrazach "ust. 1" dodaje się wyrazy "oraz ust. 1a", b) w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) nazwę i adres zleceniodawcy na wykonywanie przewozu nieregularnego.", c) w ust. 3: - pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) dokumenty określające status prawny przewoźnika lotniczego oraz strukturę kapitałową i rzeczywistą kontrolę przedsiębiorstwa przewoźnika - na żądanie Prezesa Urzędu, 2) wyznaczenie przez właściwy organ obcego państwa do wykonywania przewozów objętych wnioskiem - w przypadku gdy wymaga tego umowa międzynarodowa,", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) umowę zawartą ze zleceniodawcą na wykonywanie przewozu nieregularnego, z wykazaniem wysokości opłaty - na żądanie Prezesa Urzędu,", - dodaje się pkt 6-9 w brzmieniu: "6) świadectwo zdatności do lotu statku powietrznego - na żądanie Prezesa Urzędu, 7) świadectwo zdatności w zakresie hałasu statku powietrznego - na żądanie Prezesa Urzędu, 8) upoważnienie do wykonywania przewozów wydane przez właściwy organ danego państwa - na żądanie Prezesa Urzędu, 9) koncesję wydaną przez właściwy organ danego państwa.", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do wniosku o udzielenie zezwoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dołącza się dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 2-7 i 9."; 45) art. 195 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Decyzję o wydaniu, odmowie wydania, ograniczeniu lub cofnięciu zezwolenia na przewozy, o których mowa w art. 194 ust. 1 pkt 1 i 2, doręcza się w formie pisemnej, telefaksu, poczty elektronicznej lub przy wykorzystaniu teleksowej łączności lotniczej albo - w uzasadnionych przypadkach - ogłasza się ustnie, a w przypadku zezwolenia, o którym mowa w art. 194 ust. 1 pkt 3 i 4 - w formie pisemnej."; 46) art. 196 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli zezwolenie, o którym mowa w art. 193 ust. 1 i 1a, nie określa prawa obcego przewoźnika do utrzymywania własnego personelu do obsługi technicznej, eksploatacyjnej i handlowej przewozów, uprawnienia takie mogą być przyznawane przewoźnikowi w drodze decyzji administracyjnej Prezesa Urzędu, przy uwzględnieniu zasady wzajemności. Przepis ten nie narusza przepisów art. 177-182 dotyczących obsługi naziemnej."; 47) po art. 196 dodaje się art. 196a w brzmieniu: "Art. 196a. 1. W zezwoleniu na prowadzenie sprzedaży przewozów lotniczych określa się: 1) przewoźnika, jego siedzibę i oddział, 2) zakres i przedmiot działalności objętej zezwoleniem, 3) obszar działalności, 4) okres ważności zezwolenia, 5) szczególne warunki wykonywania działalności. 2. Zezwolenia udziela się na czas nieoznaczony. 3. Prezes Urzędu może odmówić udzielenia zezwolenia, jeżeli: 1) udzielenie zezwolenia byłoby sprzeczne z wiążącymi umowami lub przepisami międzynarodowymi, 2) wnioskodawca nie spełnił wymagań, o których mowa w art. 196 ust. 2 i 3. 4. Zezwolenie może być cofnięte gdy: 1) zostanie wydane prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności objętej zezwoleniem, 2) przedsiębiorca przestanie spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do prowadzenia działalności określonej w zezwoleniu, 3) przedsiębiorca nie usunie w wyznaczonym terminie, stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami prawa regulującymi działalność objętą zezwoleniem."; 48) w art. 198: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Taryfy przewozu lotniczego określające wysokość opłat za przewóz lotniczy wykonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rozpoczynający się lub kończący na tym terytorium oraz związane z nim usługi, jak również warunki stosowania tych opłat, łącznie z wynagrodzeniem i warunkami oferowanymi agentom sprzedaży, są ustalane przez przewoźników lotniczych według zasad rynkowych oraz podawane do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty.", b) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Taryfy przewozu lotniczego wykonywanego pomiędzy portami lotniczymi położonymi na terytorium Unii Europejskiej, są ustalane zgodnie z rozporządzeniem nr 2409/92/EWG z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie taryf i stawek za usługi lotnicze."; 49) w art. 200: a) uchyla się ust. 1 i 2, b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Szczegółowe zasady dotyczące postępowania w przypadkach, o których mowa w rozporządzeniu nr 295/91/EWG z dnia 4 lutego 1991 r. ustanawiającym wspólne zasady systemu odszkodowań dla pasażerów, którym odmówiono przyjęcia na pokład w regularnych przewozach lotniczych, a w szczególności pierwszeństwa przyjmowania pasażerów, zwrotu opłaty za niewykonany przewóz, wysokości i sposobu wypłaty rekompensaty oraz świadczeń na rzecz pasażerów niezabranych do przewozu, powinny być określone w regulaminie, o którym mowa w art. 205 ust. 3, albo w odrębnych przepisach przewoźnika wydanych i udostępnionych pasażerom. Informację o uprawnieniach przysługujących pasażerom w przypadku niezabrania na pokład powinien otrzymać każdy niezabrany do przewozu pasażer. 4. Przepisy rozporządzenia nr 295/91/EWG z dnia 4 lutego 1991 r. ustanawiającego wspólne zasady systemu odszkodowań dla pasażerów, którym odmówiono przyjęcia na pokład w regularnych przewozach lotniczych nie pozbawiają prawa dochodzenia przez osoby poszkodowane dodatkowych roszczeń z tytułu odpowiedzialności przewoźnika, określonej zgodnie z art. 208."; 50) w art. 202: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowe warunki i sposób udzielania zezwoleń związanych z przewozem lotniczym, w tym udzielania zezwoleń dla obcych przewoźników, upoważnień do wykonywania przewozów, dokonywania wyznaczeń oraz przeprowadzania konkursów, o których mowa w art. 191 ust. 6 i art. 197,", b) uchyla się pkt 4 i 5, c) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) wymagania dotyczące regulaminów, o których mowa w art. 205 ust. 3, mające w szczególności na względzie zastosowanie przepisów o ochronie konsumentów."; 51) w art. 205: a) uchyla się ust. 2, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Polski przewoźnik lotniczy oraz działający w Rzeczypospolitej Polskiej obcy przewoźnik lotniczy jest obowiązany przedstawić regulamin określający typowe warunki przewozu lotniczego pasażerów i bagażu oraz ładunków, do wiadomości Prezesa Urzędu, który może, w drodze decyzji administracyjnej, nakazać dostosowanie regulaminu do wymagań obowiązującego prawa. W zakresie sprzecznym z tym prawem regulamin nie obowiązuje kontrahentów przewoźnika lotniczego."; 52) w art. 208: a) w ust. 3 uchyla się pkt 2, b) uchyla się ust. 4. Art. 73. W ustawie z dnia 5 lipca 2002 r. o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym (Dz. U. Nr 126, poz. 1068) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/84/WE z dnia 20 listopada 1998 r. w sprawie prawnej ochrony usług opartych lub polegających na warunkowym dostępie (Dz. Urz. WE L 320 z 28.11.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 74. W ustawie z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 126, poz. 1069) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/5/WE z dnia 16 lutego 1998 r. mającej na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w państwie członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych (Dz. Urz. WE L 77 z 14.03.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 2 w pkt 2 wyraz "załącznik" zastępuje się wyrazami "załącznik nr 1"; 3) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. Przepisy ustawy dotyczące prawników z Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio także do osób, które: 1) są obywatelami państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nienależących do Unii Europejskiej, uprawnionymi do wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów zawodowych uzyskanych w tych państwach, określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy albo przy użyciu jednego z tytułów zawodowych uzyskanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy; 2) są obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, uprawnionymi do wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów zawodowych uzyskanych w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nienależących do Unii Europejskiej, określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy."; 4) w dziale III po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu: "Art. 34a. Przepisy ustawy dotyczące obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej posiadających kwalifikacje zawodowe wymagane do wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów, o których mowa w art. 2 pkt 2, stosuje się odpowiednio także do: 1) obywateli państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które nie należą do Unii Europejskiej, posiadających kwalifikacje zawodowe wymagane do wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów określonych w wykazach stanowiących załączniki nr 1 i 2 do ustawy; 2) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej posiadających kwalifikacje zawodowe wymagane do wykonywania zawodu przy użyciu jednego z tytułów określonych w wykazie stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy."; 5) w art. 45 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) w art. 90 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli adwokat świadczy w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym pomoc prawną na podstawie obowiązujących tam przepisów o świadczeniu pomocy prawnej przez prawników z Unii Europejskiej, sąd dyscyplinarny, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy organ w tym państwie, przesyłając temu organowi odpis wniosku, o którym mowa w ust. 1.""; 6) w art. 46 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) w art. 681 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Jeżeli radca prawny świadczy w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym pomoc prawną na podstawie obowiązujących tam przepisów o świadczeniu pomocy prawnej przez prawników z Unii Europejskiej, sąd dyscyplinarny, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy organ w tym państwie, przesyłając temu organowi odpis wniosku, o którym mowa w ust. 1.";"; 7) załącznik do ustawy otrzymuje brzmienie: "ZAŁĄCZNIK NR 1 WYKAZ TYTUŁÓW ZAWODOWYCH UZYSKANYCH W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ ODPOWIADAJĄCYCH ZAWODOWI ADWOKATA LUB RADCY PRAWNEGO - w Republice Austrii - Rechtsanwalt, - w Królestwie Belgii - Avocat/Advocaat/Rechtsanwalt, - w Republice Cypryjskiej - Δικηγóρoς, - w Republice Czeskiej - Advokát, - w Królestwie Danii - Advokat, - w Republice Estońskiej - Vandeadvokaat, - w Republice Finlandii - Asianajaja/Advocat, - w Republice Francuskiej - Avocat, - w Republice Greckiej - Δικηγóρoς, - w Królestwie Hiszpanii - Abogado/Advocat/Advogad/Abokatu, - w Królestwie Niderlandów - Advocaat, - w Republice Irlandii - Barrister/Solicitor, - w Republice Litewskiej - Advokatas, - w Republice Łotewskiej - Zverinats advokats, - w Wielkim Księstwie Luksemburga - Avocat, - w Republice Federalnej Niemiec - Rechtsanwalt, - w Republice Malty - Avukat/Prokuratur Legali, - w Republice Portugalii - Advogado, - w Republice Słowackiej - Advokát/Komerčný právnik, - w Republice Słowenii - Odvetnik/Odvetnica, - w Królestwie Szwecji - Advokat, - w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej - Advocate/Barrister/Solicitor, - w Republice Węgierskiej - Ügyvéd, - w Republice Włoskiej - Avvocato."; 8) po załączniku dodaje się nowy załącznik w brzmieniu: "ZAŁĄCZNIK NR 2 WYKAZ TYTUŁÓW ZAWODOWYCH UZYSKANYCH W PAŃSTWACH CZŁONKOWSKICH EUROPEJSKIEGO POROZUMIENIA O WOLNYM HANDLU (EFTA) - STRONACH UMOWY O EUROPEJSKIM OBSZARZE GOSPODARCZYM NIENALEŻĄCYCH DO UNII EUROPEJSKIEJ, ODPOWIADAJĄCYCH ZAWODOWI ADWOKATA LUB RADCY PRAWNEGO - w Republice Islandii - Lögmaur, - w Księstwie Liechtensteinu - Rechtsanwalt, - w Królestwie Norwegii - Advokat.". Art. 75. W ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2000/31/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego na rynku wewnętrznym (dyrektywa o handlu elektronicznym) (Dz. Urz. WE L 178 z 17.07.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Usługodawca może przetwarzać następujące dane osobowe usługobiorcy niezbędne do nawiązania, ukształtowania treści, zmiany lub rozwiązania stosunku prawnego między nimi: 1) nazwisko i imiona usługobiorcy, 2) numer ewidencyjny PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, 3) adres zameldowania na pobyt stały, 4) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż adres, o którym mowa w pkt 3, 5) dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego usługobiorcy, 6) adresy elektroniczne usługobiorcy.". Art. 76. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 99/44/WE z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz. Urz. WE L 171 z 07.07.1999). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Sprzedawca dokonujący sprzedaży w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. W szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera, znak zgodności wymagany przez odrębne przepisy, informacje o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju towaru, określenie jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się na towarze konsumpcyjnym lub być z nim trwale połączone, w przypadku gdy towar jest sprzedawany w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży towaru informację, która może zostać ograniczona do nazwy towaru i jego głównej cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera. 3. Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów. 4. Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych postanowień umowy. 5. Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z towarem konsumpcyjnym wszystkie elementy jego wyposażenia oraz instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy. 6. Informacje lub dokumenty, o których mowa w ust.1 i 5, powinny być sporządzone w języku polskim lub, o ile rodzaj informacji na to pozwala, w powszechnie zrozumiałej formie graficznej. Wymogu używania języka polskiego nie stosuje się do nazw własnych, znaków towarowych, nazw handlowych, oznaczeń pochodzenia towarów oraz zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej.". Art. 77. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1175) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 64/221/EWG z dnia 25 lutego 1964 r. w sprawie koordynacji środków specjalnych dotyczących przemieszczania się i pobytu cudzoziemców uzasadnionych względami porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego (Dz. Urz. WE L 56 z 04.04.1964, z późn. zm.), 2) dyrektywy 68/360/EWG z dnia 15 października 1968 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w przemieszczaniu się i pobycie pracowników państw członkowskich i ich rodzin we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 257 z 19.10.1968), 3) dyrektywy 73/148/EWG z dnia 21 maja 1973 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przemieszczania się i pobytu obywateli państw członkowskich wewnątrz Wspólnoty, które dotyczą przedsiębiorczości i świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 172 z 28.06.1973), 4) dyrektywy 75/34/EWG z dnia 17 grudnia 1974 r. dotyczącej prawa obywateli państwa członkowskiego do pozostania na terytorium innego państwa członkowskiego po zakończeniu prowadzenia na tym terytorium działalności na własny rachunek (Dz. Urz. WE L 14 z 20.01.1975), 5) dyrektywy 90/364/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie prawa pobytu (Dz. Urz. WE L 180 z 13.07.1990), 6) dyrektywy 90/365/EWG z dnia 28 czerwca 1990 r. w sprawie prawa pobytu pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową (Dz. Urz. WE L 180 z 13.07.1990) 7) dyrektywy 93/96/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie prawa pobytu dla studentów (Dz. Urz. WE L 317 z 18.12.1993). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 2: a) w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) nieposiadającego obywatelstwa polskiego zstępnego obywatela Unii mającego mniej niż 21 lat lub pozostającego na jego utrzymaniu,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wykonywaniu pracy - oznacza to wykonywanie pracy przez cudzoziemca w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 959),"; 3) w art. 3: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Obowiązek posiadania wizy, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy obywatela państwa, wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite zniesienie obowiązku wizowego.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wiza, o której mowa w ust. 2, może być wydana przez komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej."; 4) art. 27 uchyla się; 5) w art. 29 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kart pobytu obywatela Unii Europejskiej oraz dokumentów pobytu, z uwzględnieniem danych, o których mowa w art. 14 ust. 1, oraz ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,"; 6) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. 1. W przypadkach, w których z uwagi na stosowanie ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wymagane jest posiadanie zezwolenia na pracę w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, obywatelowi Unii i członkowi jego rodziny udziela się zezwolenia na pobyt lub zezwolenia na pobyt czasowy na podstawie przyrzeczenia wydania zezwolenia na pracę, jeżeli celem pobytu obywatela Unii i członka jego rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, obywatel Unii ubiegający się o: 1) udzielenie zezwolenia na pobyt lub udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w związku z zamiarem wykonywania pracy, jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 1, przyrzeczenie wydania zezwolenia na pracę; 2) przedłużenie zezwolenia na pobyt w związku z zamiarem wykonywania pracy, jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 1, przyrzeczenie wydania zezwolenia na pracę lub przedłużenie tego przyrzeczenia.". Art. 78. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 52)) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 73/23/EWG z dnia 19 lutego 1973 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia elektrycznego przewidzianego do stosowania w niektórych granicach napięcia (Dz. Urz. WE L 77 z 26.03.1973), 2) dyrektywy 87/404/EWG z dnia 25 czerwca 1987 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do prostych zbiorników ciśnieniowych (Dz. Urz. WE L 220 z 08.08.1987), 3) dyrektywy 88/378/EWG z dnia 3 maja 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących bezpieczeństwa zabawek (Dz. Urz. WE L 187 z 16.07.1988), 4) dyrektywy 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989), 5) dyrektywy 89/336/EWG z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. Urz. WE L 139 z 23.05.1989), 6) dyrektywy 89/686/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (Dz. Urz. WE L 399 z 30.12.1989), 7) dyrektywy 90/384/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wag nieautomatycznych (Dz. Urz. WE L 189 z 20.07.1990), 8) dyrektywy 90/396/EWG z dnia 29 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do urządzeń spalania paliw gazowych (Dz. Urz. WE L 196 z 26.07.1990), 9) dyrektywy 90/488/EWG z dnia 17 września 1990 r. zmieniającej dyrektywę 87/404/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do prostych zbiorników ciśnieniowych (Dz. Urz. WE L 270 z 02.10.1990), 10) dyrektywy 92/31/EWG z dnia 28 kwietnia 1992 r. zmieniającej dyrektywę 89/336/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. Urz. WE L 126 z 12.05.1992), 11) dyrektywy 92/42/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie wymogów sprawności dla nowych kotłów wody gorącej opalanych paliwem płynnym lub gazowym (Dz. Urz. WE L 167 z 22.06.1992), 12) dyrektywy 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. Urz. WE L 121 z 15.05.1993), 13) dyrektywy 93/68/EWG z dnia 22 lipca 1993 r. zmieniającej dyrektywy 87/404/EWG (proste zbiorniki ciśnieniowe), 88/378/EWG (bezpieczeństwo zabawek), 89/106/EWG (wyroby budowlane), 89/336/EWG (kompatybilność elektromagnetyczna), 89/392/EWG (maszyny), 89/686/EWG (środki ochrony osobistej), 90/384/EWG (wagi nieautomatyczne), 90/385/EWG (urządzenia medyczne aktywnego osadzania), 90/396/EWG (urządzenia spalania paliw gazowych), 91/263/EWG (wyposażenie terminali telekomunikacyjnych), 92/42/EWG (nowe kotły wody gorącej opalane paliwem płynnym lub gazowym) i 73/23/EWG (wyposażenie elektryczne przewidziane do stosowania w pewnych granicach napięcia) (Dz. Urz. WE L 220 z 30.08.1993), 14) dyrektywy 93/95/EWG z dnia 29 października 1993 r. zmieniającej dyrektywę 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (Dz. Urz. WE L 276 z 09.11.1993), 15) dyrektywy 94/9/WE z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem (Dz. Urz. WE L 100 z 19.04.1994), 16) dyrektywy 94/25/WE z dnia 16 czerwca 1994 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do łodzi rekreacyjnych (Dz. Urz. WE L 164 z 30.06.1994, z późn. zm.), 17) dyrektywy 95/16/WE z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dźwigów (Dz. Urz. WE L 213 z 07.09.1995), 18) dyrektywy 96/57/WE z dnia 3 września 1996 r. w sprawie wymagań efektywności energetycznej chłodziarek, chłodziarko-zamrażarek i zamrażarek typu domowego (Dz. Urz. WE L 236 z 18.09.1996), 19) dyrektywy 96/58/WE z dnia 3 września 1996 r. zmieniającej dyrektywę 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej (Dz. Urz. WE L 236 z 18.09.1996), 20) dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków (Dz. Urz. WE L 46 z 20.12.1996), 21) dyrektywy 97/23/WE z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych (Dz. Urz. WE L 181 z 09.07.1997), 22) dyrektywy 97/68/WE z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach (Dz. Urz. WE L 59 z 27.02.1998), 23) dyrektywy 98/37/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do maszyn (Dz. Urz. WE L 207 z 23.07.1998), 24) dyrektywy 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (Dz. Urz. WE L 91 z 07.04.1999), 25) dyrektywy 2000/55/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie wymogów efektywności energetycznej stateczników do oświetlenia fluorescencyjnego (Dz. Urz. WE L 279 z 01.11.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 79. W ustawie z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków (Dz. U. Nr 166, poz. 1361) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu) (Dz. Urz. WE L 157 z 07.07.1995), 2) dyrektywy 2000/59/WE z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 80. W ustawie z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2000/46/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością (Dz. Urz. WE L 275 z 27.10.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. Do podejmowania i prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez instytucje pieniądza elektronicznego mające siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wykonywania nad tymi instytucjami nadzoru oraz podejmowania i prowadzenia działalności przez krajowe instytucje pieniądza elektronicznego w krajach będących członkami Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym stosuje się odpowiednio przepisy Prawa bankowego odnoszące się do instytucji kredytowych.". Art. 81. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1662) w art. 1: a) w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) po pkt 1 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) których twórca jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub","; b) w pkt 22 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) po pkt 1 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) dokonane zostały przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub",". Art. 82. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 94/55/WE z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do transportu drogowego towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 319 z 12.12.1994), 2) dyrektywy 95/50/WE z dnia 6 października 1995 r. w sprawie ujednoliconych procedur kontroli drogowego transportu towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 249 z 17.10.1995), 3) dyrektywy 96/35/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i żegludze śródlądowej towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 145 z 19.06.1996), 4) dyrektywy 2000/18/WE z dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 118 z 19.05.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 83. W ustawie z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 240, poz. 2059 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa określa zadania oraz właściwość jednostek organizacyjnych i organów w zakresie dotyczącym zakupu i sprzedaży interwencyjnej zbóż, udzielania pomocy finansowej dla pierwszych przetwórców słomy lnianej lub konopnej na włókno, zwanych dalej "przetwórcami", oraz osób traktowanych jako przetwórcy, określonym w następujących przepisach Unii Europejskiej: 1) rozporządzenie nr 1766/93/EWG z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (Dz. Urz. WE L 181 z 01.07.1992, z późn. zm.), 2) rozporządzenie nr 2131/EWG z dnia 28 lipca 1993 r. wyznaczające procedury i warunki wystawiania na sprzedaż zbóż posiadanych przez instytucje interwencyjne (Dz. Urz. WE L 191 z 31.07.1993, z późn. zm.), 3) rozporządzenie nr 2273/93/EWG z dnia 28 lipca 1993 r. ustalające centra interwencyjne dla zbóż (Dz. Urz. WE L 207 z 18.08.1993, z późn. zm.), 4) rozporządzenie nr 2148/96/WE z dnia 9 listopada 1996 r. określające zasady oceny i monitorowania publicznych zapasów interwencyjnych produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 288 z 09.11.1996, z późn. zm.), 5) rozporządzenie nr 824/2000/WE z dnia 19 kwietnia 2000 r. ustanawiające procedury przyjęcia zbóż przez agencje interwencyjne i ustalające metody oznaczania jakości zbóż (Dz. Urz. WE L 100 z 20.04.2000, z późn. zm.), 6) rozporządzenie nr 1709/2003/WE z dnia 26 września 2003 r. w sprawie deklaracji w zakresie zbiorów i zapasów ryżu (Dz. Urz. WE L 243 z 27.09.2003), 7) rozporządzenie nr 1673/2000/WE z dnia 27 lipca 2000 r. w sprawie organizacji rynku lnu i konopi uprawianych na włókno (Dz. Urz. WE L 193 z 29.07.2000, z późn. zm.), 8) rozporządzenie nr 245/2001/WE z dnia 5 lutego 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1673/2000/WE w sprawie wspólnej organizacji rynku lnu i konopi uprawianych na włókno (Dz. Urz. WE L 35 z 06.02.2001, z późn. zm.)."; 3) art. 2a otrzymuje brzmienie: "Art. 2a. 1. Zadania w zakresie udzielania pomocy finansowej, o której mowa w art. 1, realizuje dyrektor oddziału terenowego Agencji, wydając decyzje administracyjne w sprawie udzielania dopłat do przetwarzania słomy lnianej lub konopnej na włókno, zwanych dalej "dopłatami do przetwarzania". 2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji prowadzi kontrole w zakresie uznawania przetwórców, stanów magazynów słomy lnianej lub konopnej, długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego oraz zasadności udzielania dopłat do przetwarzania."; 4) w art. 11 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Przetwórca wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 5 ust. 1, do wniosku o przyznanie dopłaty do przetwarzania dołącza kopię dokumentu potwierdzającego wykonanie oznaczenia procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego dla każdej partii tych włókien."; 5) w art. 12 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) może określić wyższy niż 7,5 % poziom procentowej zawartości zanieczyszczeń krótkiego włókna lnianego lub włókna konopnego, do uzyskiwania którego przysługuje przetwórcy, wpisanemu do rejestru, o którym mowa w art. 5 ust. 1, dopłata do przetwarzania w zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej, mając na względzie zapotrzebowanie na krótkie włókno lniane lub włókno konopne."; 6) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Agencji pozyskuje, gromadzi i opracowuje dane oraz na ich podstawie sporządza informacje określone w przepisach Unii Europejskiej w zakresie rynków rolnych, których dotyczy ustawa, oraz zapasów na rynku ryżu i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych."; 7) po art. 13 dodaje się art. 13a i 13b w brzmieniu: "Art. 13a. Przetwórcy wpisani do rejestru uznanych przetwórców słomy lnianej lub konopnej na włókno lub podmioty ubiegające się o wpis do tego rejestru przekazują w terminie do dnia 31 lipca 2004 r. informacje o stanach magazynowych słomy lnianej lub konopnej na włókno, długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego na dzień 30 czerwca 2004 r. Art. 13b. 1. Kto będąc przetwórcą wpisanym do rejestru uznanych przetwórców słomy lnianej lub konopnej na włókno lub podmiotem ubiegającym się o wpis do tego rejestru nie przekazuje Prezesowi Agencji w terminie, o którym mowa w art. 13a, informacji o stanach magazynowych słomy lnianej lub konopnej na włókno, długiego włókna lnianego, krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego lub przekazuje niepełne lub niezgodne ze stanem faktycznym informacje w tym zakresie podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia."; 8) uchyla się załącznik do ustawy. Art. 84. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 53)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osoby pobierające emeryturę lub rentę zgłasza do ubezpieczenia zdrowotnego Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, właściwy organ emerytalny lub inna instytucja wypłacająca emeryturę lub rentę, albo bank lub podmiot dokonujący wypłaty emerytury lub renty z zagranicy do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ubezpieczenia lub zaistniały zmiany dotyczące tego obowiązku." 2) w art. 27 ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Za osobę pobierającą emeryturę lub rentę składkę jako płatnik oblicza, pobiera z kwoty emerytury lub renty, o której mowa w art. 23 ust. 9 pkt 2, i odprowadza Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, inny organ emerytalno-rentowy lub instytucja wypłacająca emeryturę lub rentę, albo bank lub inny podmiot dokonujący wypłaty emerytury lub renty z zagranicy.". Art. 85. W ustawie z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2001/17/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń (Dz. Urz. WE L 110 z 20.04.2001), 2) dyrektywy 2001/24/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych (Dz. Urz. WE L 125 z 05.05.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 378 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy niniejszej części stosuje się odpowiednio do postępowania prowadzonego wobec instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń oraz ich oddziałów mających siedzibę w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej."; 3) w art. 451: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ogłoszenia upadłości banku krajowego, jeżeli prowadzi on działalność także za granicą Rzeczypospolitej Polskiej w państwie lub państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwie lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego podobnego postępowania wobec oddziału banku zagranicznego, jeżeli bank zagraniczny prowadzi działalność w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w co najmniej jednym innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 4) w art. 452 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Użyte w niniejszym dziale określenia oznaczają: 1) "sąd zagraniczny" - sąd lub inny organ uprawniony do prowadzenia lub nadzorowania postępowania upadłościowego, układowego lub innego podobnego postępowania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym; 2) "zarządca zagraniczny" - osobę lub podmiot wyznaczony w zagranicznym postępowaniu upadłościowym, układowym lub innym podobnym postępowaniu do zarządzania, reorganizowania lub likwidacji majątku dłużnika, ustanowiony zgodnie z prawem obowiązującym w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 5) art. 454 otrzymuje brzmienie: "Art. 454. Zagraniczne postępowanie upadłościowe, postępowanie układowe lub inne podobne postępowanie prowadzone wobec instytucji kredytowych podlega uznaniu z mocy prawa, jeżeli postępowanie wszczął właściwy sąd zagraniczny w państwie Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym instytucja kredytowa ma siedzibę."; 6) art. 455 otrzymuje brzmienie: "Art. 455. W skład masy upadłości wchodzi mienie upadłego znajdujące się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Nie dotyczy to ogłoszenia upadłości oddziału banku zagranicznego."; 7) w art. 456 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Sąd, który ogłosił upadłość banku krajowego lub oddziału banku zagranicznego, powiadamia o tym niezwłocznie właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym znajduje się oddział banku krajowego za granicą, albo inny oddział banku zagranicznego, informując o skutkach ogłoszenia upadłości. 2. Jeżeli wszczęcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, może wpływać na prawa osób trzecich w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej lub członkiem Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo gdy takim osobom przysługuje zażalenie na postanowienie o ogłoszeniu upadłości, postanowienie to podlega obwieszczeniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich oraz w dwóch czasopismach o zasięgu ogólnokrajowym w każdym państwie, w którym znajduje się oddział banku. Termin do wniesienia zażalenia liczy się od dnia obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich."; 8) art. 457 otrzymuje brzmienie: "Art. 457. 1. Wezwanie do zgłaszania wierzytelności przez wierzycieli zamieszkałych lub mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym powinno zawierać nagłówek o treści: "Wezwanie do zgłaszania wierzytelności. Termin zgłoszenia". Wezwanie powinno wskazywać termin zgłoszenia wierzytelności, skutki jego uchybienia, zawierać informację, czy wierzyciele posiadający wierzytelności uprzywilejowane lub zabezpieczone rzeczowo muszą dokonać zgłoszenia wierzytelności, a także określać obowiązek załączenia dowodów stwierdzających istnienie wierzytelności. 2. Wierzyciel zamieszkały lub mający siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym może zgłosić wierzytelność w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa, w którym ma miejsce zamieszkania albo siedzibę, jednakże co najmniej nagłówek "Zgłoszenie wierzytelności" powinien być wyrażony w języku polskim. Sąd może zażądać uwierzytelnionego tłumaczenia zgłoszenia na język polski."; 9) w art. 458 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wierzyciele upadłościowi banku lub instytucji kredytowej mający miejsce zamieszkania albo siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym mają w postępowaniu takie same prawa jak wierzyciele krajowi."; 10) art. 461 otrzymuje brzmienie: "Art. 461. 1. Stosunki pracy pracowników zatrudnionych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym podlegają prawu właściwemu dla umowy o pracę. 2. Uznanie danej rzeczy za nieruchomość ocenia się według prawa miejsca położenia rzeczy. 3. Do umów mających za przedmiot korzystanie albo nabycie nieruchomości położonej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym stosuje się prawo państwa, w którym nieruchomość jest położona. 4. Prawa dotyczące nieruchomości położonej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz statku morskiego lub powietrznego, wpisanych do rejestru, podlegają prawu państwa, w którym prowadzony jest rejestr."; 11) w art. 462 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ogłoszenie upadłości nie narusza praw wierzycieli i osób trzecich ciążących na rzeczy i innego mienia upadłego położonego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, nie wyłączając zorganizowanych części tego mienia, a w szczególności prawa do rozporządzania mieniem w celu zaspokojenia należności lub prawa do zaspokojenia należności z pożytków, które mienie przynosi, prawa zastawu i hipoteki, prawa do żądania wydania mienia od osób, we władaniu których się ono znajduje wbrew woli uprawnionego, prawa do powierniczego korzystania z mienia."; 12) w art. 463 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zastrzeżenie w umowie sprzedaży prawa własności na rzecz sprzedawcy nie wygasa wskutek ogłoszenia upadłości banku krajowego będącego nabywcą przedmiotu umowy, jeżeli w chwili ogłoszenia upadłości przedmiot umowy znajdował się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 13) art. 470 otrzymuje brzmienie: "Art. 470. Wpływ ogłoszenia upadłości na postępowanie sądowe toczące się przed sądem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym ocenia się według prawa państwa, w którym postępowanie się toczy."; 14) w części trzeciej w tytule III tytuł działu II otrzymuje brzmienie: "Postępowanie upadłościowe wobec mających siedzibę w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym zakładów ubezpieczeń oraz ich oddziałów"; 15) art. 481 otrzymuje brzmienie: "Art. 481. Przepisy art. 454-470 stosuje się odpowiednio w przypadku ogłoszenia upadłości krajowego zakładu ubezpieczeń, jeżeli prowadzi on działalność także za granicą Rzeczypospolitej Polskiej w państwie lub państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwie lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, oraz w przypadku ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego podobnego postępowania wobec zagranicznego zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę lub oddział w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli prowadzi on działalność w Rzeczypospolitej Polskiej, lub ogłoszenia upadłości, otwarcia postępowania układowego lub innego podobnego postępowania wobec oddziału zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie niebędącym członkiem Unii Europejskiej lub członkiem Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 86. W ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2217) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz. Urz. WE L 225 z 12.08.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 87. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, z późn. zm. 54)) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/440/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz. Urz. WE L 237 z 24.08.1991), 2) dyrektywy 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kombinowanego towarów między państwami członkowskimi (Dz. Urz. WE L 368 z 17.12.1992), 3) dyrektywy 95/18/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. w sprawie przyznawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym (Dz. Urz. WE L 143 z 27.06.1995), 4) dyrektywy 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996), 5) dyrektywy 2001/12/WE z dnia 26 lutego 2001 r. zmieniającej dyrektywę 91/440/EWG w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz. Urz. WE L 75 z 15.03.2001), 6) dyrektywy 2001/13/WE z dnia 26 lutego 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/18/WE w sprawie przyznawania licencji przedsiębiorstwom kolejowych (Dz. Urz. WE L 75 z 15.03.2001), 7) dyrektywy 2001/14/WE z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawania świadectw bezpieczeństwa (Dz. Urz. WE L 75 z 15.03.2001), 8) dyrektywy 2001/16/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych (Dz. Urz. WE L 110 z 20.04.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 4 pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) "obowiązek służby publicznej" - zobowiązanie przewoźnika kolejowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1191/69/EWG z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie działania państw członkowskich dotyczącego zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, zmienionego rozporządzeniami nr 3572/90/EWG, 1893/91/EWG oraz aktami przystąpienia Danii, Irlandii, Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii, Irlandii Północnej, Grecji, Hiszpanii i Portugalii. (Dz. Urz. WE L 156 z 28.06.1969),"; 3) w art. 43 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Potwierdzeniem zdolności przedsiębiorcy do wykonywania funkcji przewoźnika kolejowego są również licencje wydane przez właściwe władze innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.". Art. 88. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 92/49/EWG z dnia 18 lipca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniająca dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (Dz. Urz. WE L 228 z 11.08.1992), 2) dyrektywy 2000/26/WE z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmieniająca dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwarta dyrektywa w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych) (Dz. Urz. WE L 181 z 20.07.2000), 3) dyrektywy 2001/17/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji zakładów ubezpieczeń (Dz. Urz. WE L 110 z 20.04.2001), 4) dyrektywy 2002/83/WE z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącej ubezpieczeń na życie (Dz. Urz. WE L 345 z 19.12.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Ilekroć w ustawie, jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 3) w art. 27 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiada wyższe wykształcenie uzyskane w Polsce lub uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;"; 4) w art. 28 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiada wyższe wykształcenie uzyskane w Polsce lub uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;"; 5) w art. 35 ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio poprzez podmioty zależne, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi lub w drodze porozumień, nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń w ilości zapewniającej dysponowanie albo przekroczenie 10 % głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, jest obowiązany każdorazowo zawiadomić o tym organ nadzoru nie później niż 30 dni przed nabyciem albo objęciem, wraz ze wskazaniem ilości nabywanych, albo obejmowanych akcji lub praw z akcji. 2. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio poprzez podmioty zależne, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi lub w drodze porozumień, nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń w ilości zapewniającej dysponowanie albo przekroczenie odpowiednio 20 %, 33 %, 50 % głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, jest obowiązany każdorazowo zawiadomić organ nadzoru o zamiarze nabycia albo objęcia. Podmiot, który zamierza podjąć inne działania, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujące, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się jego podmiotem zależnym, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, obowiązany jest każdorazowo zawiadomić o tym zamiarze organ nadzoru. Podmiot dokonujący zawiadomienia przekazuje również informację o posiadanych bezpośrednio lub pośrednio poprzez podmioty zależne, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi lub w drodze porozumień, akcjach lub prawach z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń. 3. Organ nadzoru może, w drodze decyzji, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, zgłosić sprzeciw co do nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji albo co do podjęcia innych działań, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, podmiotu składającego zawiadomienie. W przypadku, gdy organ nadzoru nie zgłasza sprzeciwu, może w drodze decyzji ustalić maksymalny termin nabycia albo objęcia akcji lub praw z akcji albo podjęcia innych działań, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, podmiotu składającego zawiadomienie. 4. Organ nadzoru może złożyć sprzeciw, o którym mowa w ust. 3 jeżeli: 1) nabywca lub obejmujący akcje lub prawa z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub podmiot, który stanie się w inny sposób, o którym mowa w art. 4 pkt 16 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, podmiotem dominującym wobec krajowego zakładu ubezpieczeń, nie daje rękojmi prowadzenia spraw krajowego zakładu ubezpieczeń w sposób należycie zabezpieczający interesy ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia; 2) w okresie od dnia zawiadomienia organu nadzoru o zamiarze, o którym mowa w ust. 2, do dnia nabycia włącznie, środki przeznaczone na nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń lub na podjęcie innych działań, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, pochodzą z kredytu lub pożyczki albo są w inny sposób obciążone; 3) wpłaty na akcje lub na podjęcie innych działań, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, powodujących, że krajowy zakład ubezpieczeń stanie się podmiotem zależnym, w rozumieniu art. 4 pkt 16a ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, pochodzą z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł."; 6) w art. 106 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiadać wyższe wykształcenie uzyskane w Polsce lub uzyskane w innym państwie wykształcenie będące wykształceniem wyższym w rozumieniu właściwych przepisów tego państwa;"; 7) w art. 130 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Zagraniczny zakład ubezpieczeń z państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący działalność ubezpieczeniową w zakresie działu I załącznika do ustawy, w zakresie określenia prawa właściwego dla umowy ubezpieczenia, jest obowiązany stosować następujące zasady:"; 8) w art. 131: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) po otrzymaniu przez organ nadzoru od właściwego organu państwa, w którym znajduje się siedziba zakładu ubezpieczeń, odpowiednich informacji dotyczących zagranicznego zakładu ubezpieczeń, o których mowa w art. 132 ust. 1 pkt 1 i w art. 135 ust. 1,", b) w ust. 2 wyraz "w art. 132 i 133" zastępuje się wyrazami "w art. 132 ust. 1 pkt 1 i w art. 135 ust. 1", c) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. W przypadku, gdy organ nadzoru nie przekaże informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2, organowi nadzoru państwa właściwego ze względu na siedzibę zakładu ubezpieczeń, w terminie określonym w ust. 2, zakład ubezpieczeń może rozpocząć wykonywanie działalności przez oddział po upływie 2 miesięcy od dnia otrzymania przez organ nadzoru informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, chyba że organ nadzoru wskaże wcześniejszy dzień, od którego działalność może być podjęta. 4. W zakresie zmiany informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 odpowiednie zastosowanie ma przepis art. 138."; 9) w art. 132 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W zakresie zmiany informacji, o których mowa w ust. 1, odpowiednie zastosowanie ma przepis art. 138."; 10) w art. 133 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zagraniczny zakład ubezpieczeń z państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący działalność w dziale II grupy 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób niż przez oddział w ramach swobody świadczenia usług, ma obowiązek przekazać organowi nadzoru, za pośrednictwem właściwego organu państwa, w którym znajduje się siedziba zakładu ubezpieczeń: 1) dane osobowe przedstawicieli zakładu ubezpieczeń upoważnionych do jego reprezentowania w zakresie niezbędnym dla: a) podejmowania i zaspokajania roszczeń zgłaszanych przez osoby uprawnione oraz b) zapewnienia zastępstwa prawnego zakładu w sporach przed polskimi sądami powszechnymi, 2) oświadczenie, że zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego i ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego."; 11) w art. 135: a) w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania sprawami zakładu ubezpieczeń w zakresie jego działalności przez oddział, ze wskazaniem, jeżeli jest to niezbędne, sposobu reprezentacji,", b) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) osoby mające kierować oddziałem nie posiadają odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia zawodowego niezbędnego do zarządzania zakładem ubezpieczeń lub nie dają rękojmi prowadzenia spraw zakładu ubezpieczeń w sposób należyty lub były karane za umyślne przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu,"; 12) w art. 137: a) w ust. 1 na końcu dodaje się przecinek i wyrazy: "a w przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w dziale II grupa 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, także: 1) dane osobowe przedstawicieli zakładu ubezpieczeń upoważnionych do jego reprezentowania w zakresie niezbędnym dla: a) podejmowania i zaspokajania roszczeń zgłaszanych przez osoby uprawnione oraz b) zapewnienia zastępstwa prawnego zakładu w sporach przed polskimi sądami powszechnymi, 2) oświadczenie, że zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego.", b) w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w przypadku gdy krajowy zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w dziale II grupa 10 załącznika, z wyjątkiem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, dane osobowe przedstawicieli zakładu ubezpieczeń, o których mowa w ust. 1 oraz oświadczenie, że zakład ubezpieczeń jest członkiem biura narodowego i zagranicznego ubezpieczeniowego funduszu gwarancyjnego", c) w ust. 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Art. 131 ust. 3 stosuje się odpowiednio."; 13) w art. 148: a) w ust. 3 uchyla się pkt 3, b) w ust. 4 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) połowy należnych wpłat na kapitał zakładowy pod warunkiem, że 25 % tego kapitału zostało opłacone, nie więcej jednak niż równowartość 50 % mniejszej spośród wartości marginesu wypłacalności lub środków własnych zakładu ubezpieczeń."; 14) w art. 148 w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) do dnia 31 grudnia 2009 r., kwoty 50 % przyszłych zysków zakładu ubezpieczeń, nie więcej jednak niż równowartość 25 % mniejszej spośród wartości marginesu wypłacalności lub środków własnych zakładu ubezpieczeń, ustalonych poprzez pomnożenie przewidywanego rocznego zysku, którym jest średnia arytmetyczna zysków zakładu ubezpieczeń wykazanych w okresie ostatnich 5 lat działalności, przez współczynnik, który określa pozostały średni okres ważności umów ubezpieczenia, nieprzekraczający 6 lat, o ile przyszłe zyski nie zostały już uwzględnione w wyliczeniu środków własnych zakładu ubezpieczeń w ramach ukrytych rezerw;"; 15) w art. 187 po ust. 8 dodaje się ust. 8a-8d w brzmieniu: "8a. Program naprawczy, o którym mowa w ust. 8, powinien zawierać co najmniej informacje, o których mowa w art. 93 ust. 2, sporządzone na okres kolejnych 3 lat obrotowych działalności zakładu ubezpieczeń. W uzasadnionych przypadkach organ nadzoru może zatwierdzić program naprawczy obejmujący okres krótszy niż kolejne 3 lata obrotowe działalności zakładu ubezpieczeń. 8b. W przypadku, o którym mowa w ust. 8, organ nadzoru może zobowiązać zakład ubezpieczeń do utrzymywania w okresie objętym programem naprawczym środków własnych na poziomie wyższym niż wymagany margines wypłacalności. 8c. Organ nadzoru może zobowiązać zakład ubezpieczeń do wyliczenia środków własnych zakładu ubezpieczeń przy zastosowaniu niższej niż wynika to z przyjętych przez zakład ubezpieczeń zasad wyceny, wartości elementów wykorzystywanych do ich wyliczenia, w szczególności gdy stwierdzone zostały w okresie ostatniego roku obrotowego istotne zmiany wartości rynkowej tych elementów. 8d. Organ nadzoru może zobowiązać zakład ubezpieczeń do ograniczenia wpływu reasekuracji przy ustalaniu wartości wymaganego marginesu wypłacalności jeżeli: 1) w okresie ostatniego roku obrotowego zaszły istotne zmiany w zawartych przez zakład ubezpieczeń umowach reasekuracji; 2) z zawartych umów reasekuracji wynika, że brak jest rzeczywistego transferu ryzyka bądź jest on na nieznaczącym poziomie."; 16) w art. 202 w ust. 1 po wyrazach "Rzeczypospolitej Polskiej" dodaje się przecinek oraz wyrazy "z zastrzeżeniem art. 11"; 17) w art. 244 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakłady ubezpieczeń, które posiadają zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej w zakresie działu II grupa 10 załącznika do ustawy, z wyjątkiem ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, są obowiązane do ustanowienia reprezentantów do spraw roszczeń, o których mowa w ustawie o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 18) uchyla się art. 254. Art. 89. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 26, poz. 225) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 92/49/EWG z dnia 18 lipca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniająca dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (Dz. Urz. WE L 228 z 11.08.1992), 2) dyrektywy 2000/26/WE z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwarta dyrektywa w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych) (Dz. Urz. WE L 181 z 20.07.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 2: a) pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) ubezpieczenie graniczne - ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, którego umowa jest zawierana w przypadku, gdy posiadacz pojazdu mechanicznego zarejestrowanego za granicą nie posiada ważnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych lub ważnej Zielonej Karty;", b) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 3) w art. 27 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Umowę ubezpieczenia granicznego zawiera się na granicy w przypadku określonym w art. 29 ust. 1 pkt 3 na okres 30 dni, a w przypadku rozwiązania się tej umowy lub wygaśnięcia okresu ważności Zielonej Karty podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, umowę ubezpieczenia granicznego zawiera się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres co najmniej 30 dni."; 4) w art. 29 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) najpóźniej w dniu rozwiązania się dotychczasowej umowy w przypadkach określonych w art. 27 ust. 6 oraz w art. 31 ust. 1 i 4."; 5) w art. 102: a) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość lub nazwę, adres siedziby i numer REGON ubezpieczonego,", - w pkt 8 lit. f otrzymuje brzmienie: "f) imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość lub nazwę, adres siedziby i numer REGON posiadacza pojazdu mechanicznego,", b) w ust. 3 w pkt 1: - lit. b i c otrzymują brzmienie: "b) imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość lub nazwę, adres siedziby i numer REGON posiadacza pojazdu, uczestniczącego w zdarzeniu, c) imię i nazwisko oraz numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość kierującego pojazdem uczestniczącym w zdarzeniu,", - lit. e otrzymuje brzmienie: "e) imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość lub nazwę, adres siedziby i numer REGON osoby poszkodowanej;". Art. 90. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153 i Nr 170, poz. 1651 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 891) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 92/49/EWG z dnia 18 lipca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniająca dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (Dz. Urz. WE L 228 z 11.08.1992), 2) dyrektywy 98/78/WE z dnia 27 października 1998 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń w grupach ubezpieczeniowych (Dz. Urz. WE L 230 z 05.12.1998), 3) dyrektywy 2002/83/WE z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącej ubezpieczeń na życie (Dz. Urz. WE L 345 z 19.12.2002). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 91. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2002/92/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego (Dz. Urz. WE L 9 z 15.01.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."; 3) w art. 40 w ust. 1 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,"; 4) w art. 44 w ust. 1 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) numer PESEL lub, gdy ten numer nie został nadany, numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,". Art. 92. W ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 627) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 97/67/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (Dz. Urz. WE L 15 z 21.01.1998). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 93. W ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2000/35/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz. Urz. WE L 200 z 08.08.2000). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 94. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniającej postanowienia art. 26 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz. Urz. WE L 187 z 10.07.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 64 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Łączny okres pobytu na podstawie wiz długoterminowych zaliczany do okresów pobytu, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć roku."; 3) w art. 165 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy art. 27 ust. 3 i art. 51 ust. 3 i 4 tracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.". Art. 95. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2001/55/WE z dnia 20 lipca 2001 r. w sprawie minimalnych standardów przyznawania tymczasowej ochrony na wypadek masowego napływu wysiedleńców oraz środków wspierających równowagę wysiłków między państwami członkowskimi związanych z przyjęciem takich osób wraz z jego następstwami (Dz. Urz. WE L 212 z 07.08.2001), 2) dyrektywy 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl (Dz. Urz. WE L 31 z 03.02.2003). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 96. W ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2002/53/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnotowego katalogu odmian roślin rolniczych (Dz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 2) dyrektywy 2002/54/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka (Dz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 3) dyrektywy 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw (Dz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 4) dyrektywy 2002/56/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu sadzeniakami ziemniaków (Dz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 5) dyrektywy 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. WE L 193 z 20.07.2002, z późn. zm.); 6) dyrektywy 66/401/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych (Dz. WE L 125 z 11.07.1966, z późn. zm.); 7) dyrektywy 66/402/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych (Dz. WE L 125 z 11.07.1966, z późn. zm.); 8) dyrektywy 92/33/EWG z dnia 28 kwietnia 1992 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym i nasadzeniowym roślin warzywnych innym niż nasiona (Dz. WE L 157 z 10.06.1992, z późn. zm.); 9) dyrektywy 92/34/EWG z dnia 28 kwietnia 1992 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin sadowniczych i roślinami sadowniczymi przeznaczonymi do produkcji owoców (Dz. WE L 157 z 10.06.1992, z późn. zm.); 10) dyrektywy 98/56/EWG z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych (Dz. WE L 226 z 13.08.1998, z późn. zm.); 11) dyrektywy 93/61/EWG z dnia 2 lipca 1993 r. określająca wykazy wskazujące warunki, jakie mają być spełnione przez materiał rozmnożeniowy i siewny warzyw, inny niż nasiona, zgodnie z dyrektywą 92/33/EWG (Dz. WE L 250 z 07.10.1993); 12) dyrektywy 93/62/EWG z dnia 5 lipca 1993 r. ustanawiająca środki wykonawcze dotyczące nadzoru i monitorowania dostawców i zakładów zgodnie z dyrektywą 92/33/EWG w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym oraz nasadzeniowym warzyw, innym niż materiał siewny (Dz. WE L 250 z 07.10.1993); 13) dyrektywy 93/64/EWG z dnia 5 lipca 1993 r. ustanawiająca środki wykonawcze dotyczące nadzoru i monitorowania dostawców i obiektów zgodnie z dyrektywą 92/34/EWG w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin owocowych oraz roślinami owocowymi przeznaczonymi do produkcji owoców (Dz. WE L 250 z 07.10.1993); 14) dyrektywy 93/48/EWG z dnia 23 czerwca 1993 roku ustanawiająca wykaz warunków, jakie mają być spełnione przez materiał rozmnożeniowy roślin sadowniczych i rośliny sadownicze przeznaczone do produkcji owoców, stosownie do dyrektywy nr 92/34/ EWG (Dz. WE L 250 z 07.10.1993); 15) dyrektywy 93/79/EWG z dnia 21 września 1993 r. określająca dodatkowe przepisy wykonawcze dla wykazów odmian materiału rozmnożeniowego roślin owocowych oraz roślin owocowych przechowywanych przez dostawców zgodnie z dyrektywą 92/34/EWG (Dz. WE L 256 z 14.10.1993); 16) dyrektywy 74/268/EWG z dnia 2 maja 1974 r. ustanawiająca specjalne warunki dotyczące obecności "Avena fatua" w roślinach pastewnych i materiale siewnym roślin zbożowych (Dz. WE L 141 z 24.05.1974); 17) dyrektywy 93/17/EWG z dnia 30 marca 1993 r. określająca wspólnotowe klasy dla elitarnych sadzeniaków ziemniaka, wraz z warunkami oraz oznaczeniami stosowanymi dla tych klas (Dz. WE L 106 z 30.04.1993); 18) dyrektywy 1999/68/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. określająca dodatkowe przepisy w odniesieniu do wykazów odmian roślin ozdobnych prowadzonych przez dostawców na mocy dyrektywy 98/56/WE (Dz. WE L 172 z 08.07.1999); 19) dyrektywy 86/109/EWG z dnia 27 lutego 1986 r. ograniczająca obrót materiałem siewnym niektórych gatunków roślin pastewnych oraz oleistych i włóknistych do materiału siewnego, który został urzędowo zakwalifikowany jako "elitarny materiał siewny" lub "kwalifikowany materiał siewny" (Dz. WE L 93 z 08.04.1986); 20) dyrektywy 1999/66/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustalająca wymagania dotyczące etykiety lub innego dokumentu sporządzonego przez dostawcę zgodnie z dyrektywą 98/56/WE (Dz. WE L 164 z 30.06.1999); 21) dyrektywy 89/14/EWG z dnia 15 grudnia 1988 r. określająca grupy odmian boćwiny i buraka korzeniowego odnoszące się do warunków izolowania upraw z załącznika I do dyrektywy 70/458/EWG w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin warzywnych (Dz. WE L 8 z 11.01.1989); 22) dyrektywy 72/169/EWG z dnia 14 kwietnia 1972 r. w sprawie określenia cech charakterystycznych i minimalnych warunków do celów kontroli odmian winorośli (Dz. WE L 103 z 02.05.1972); 23) dyrektywy 72/180/EWG z dnia 14 kwietnia 1972 r. określająca cechy i warunki minimalne dla celów badania odmian gatunków roślin rolniczych (Dz. WE L 108 z 08.05.1972); 24) dyrektywy 75/502/EWG z 25 lipca 1975 r. ograniczająca obrót materiałem siewnym wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) do materiału siewnego, który został urzędowo zakwalifikowany jako "elitarny materiał siewny" lub "kwalifikowany materiał siewny" (Dz. WE L 228 z 29.08.1975); 25) dyrektywy 98/49/ EWG z 23 czerwca 1993 r. ustanawiająca warunków jakie musi spełniać materiał rozmnożeniowy roślin ozdobnych i rośliny ozdobne stosownie do dyrektywy 91/682/ EWG (Dz. WE L 250 z 07.10.1993, z późn. zm.); 26) dyrektywy 72/168/ EWG z dnia 14 kwietnia 1972 r. określająca cechy i warunki minimalne dla celów kontroli odmian gatunków roślin warzywnych (Dz. WE L 103 z 02.05.1968); 27) dyrektywy 68/193/EWG z 9 kwietnia 1968 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym winorośli (Dz. WE L 93 z 17.04.1968, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w art. 2 w ust 1 pkt 23 otrzymuje brzmienie: "23) dostawca - oznacza producenta lub przedsiębiorcę zajmującego się materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym lub nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych, wpisanego do rejestru przedsiębiorców na podstawie ustawy o ochronie roślin."; 3) w art. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Działania wykonywane przez: 1) wojewódzkiego inspektora Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, 2) osobę prawną lub fizyczną upoważnioną przepisami ustawy do działań w imieniu organów państwa, 3) osobę fizyczną upoważnioną do działań pomocniczych prowadzonych pod kontrolą organów państwa - uważa się za urzędowe działania, w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej dotyczących nasiennictwa. 4. Osoby wykonujące działania, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą z tych działań czerpać żadnych korzyści materialnych."; 4) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy odmian rolniczych, zarejestrowanych w innym państwie członkowskim na podstawie badań wartości gospodarczej, jeżeli ich materiał siewny będzie wytwarzany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu na terenie tego państwa członkowskiego."; 5) w art. 8 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Nazwa odmiany powinna być taka sama jak w innych państwach członkowskich. Jeżeli odmiana występuje pod inna nazwą to nazwę tę należy umieścić w krajowym rejestrze."; 6) w art. 12: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru Centralny Ośrodek przeprowadza badania odrębności, wyrównania i trwałości, zwane dalej "badaniami OWT", zgodnie z metodykami opracowanymi na podstawie metodyk Wspólnotowego Biura Odmian Roślin (CPVO) albo wytycznych Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV) lub badania wartości gospodarczej odmiany, zwane dalej "badaniami WGO" na podstawie opracowanych metodyk, zgodnie z zaleceniami dyrektyw Unii Europejskiej.", b) dodaje się ust. 12 w brzmieniu: "12. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, gatunki roślin dla których badanie OWT przeprowadza się według wytycznych UPOV lub metodyk CPVO, uwzględniając zalecenia dyrektyw Unii Europejskiej."; 7) w art. 18 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Wpisywanie do krajowego rejestru odmian genetycznie zmodyfikowanych odbywa się według przepisów niniejszej ustawy oraz po spełnieniu wymogów określonych w przepisach o organizmach genetycznie zmodyfikowanych."; 8) w art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "Hodowca w celu zachowania odmiany, o której mowa w ust. 2, zgłasza do Centralnego Ośrodka, na piśmie, następujące informacje:"; 9) w art. 22 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód budżetu państwa."; 10) w art. 24 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opisowe listy odmian mogą być również sporządzane dla odmian wymienionych w załączniku nr 2, na podstawie badań WGO dokonywanych przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru oraz na podstawie stałych lub okresowych badań WGO, zwanych dalej "porejestrowym doświadczalnictwem odmianowym."; 11) w art. 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Porejestrowe doświadczalnictwo odmianowe z odmianami gatunków roślin rolniczych wpisanych do krajowego rejestru oraz znajdujących się we wspólnotowym katalogu odmian prowadzi Centralny Ośrodek we współpracy z samorządami województw i izbami rolniczymi."; 12) w art. 28 w ust. 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) informuje Komisję Europejską i państwa członkowskie o wszystkich sprawach związanych z rejestracją odmian."; 13) w art. 39 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 nie dotyczy szkółkarskiego materiału siewnego kategorii kwalifikowany, sadzeniaków ziemniaka, materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych."; 14) w art. 40 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Opłaty, o których mowa w ust. 1 stanowią dochód budżetu państwa."; 15) w art. 41: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Oceny laboratoryjnej własnego materiału siewnego nieprzeznaczonego do dalszej reprodukcji, z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka oraz elitarnego i kwalifikowanego materiału siewnego roślin warzywnych, w celu uznania go za materiał siewny kategorii kwalifikowany albo materiał siewny kategorii handlowy, mogą dokonywać przedsiębiorcy w prowadzonych przez siebie laboratoriach, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Wojewódzki inspektor wydaje decyzje w sprawie akredytacji, o której mowa w ust. 2-5, na okres 5 lat, na wniosek hodowcy, producenta, przedsiębiorcy, dostawcy lub niezależnego laboratorium, jeżeli wnioskodawca przestrzega przepisów obowiązujących w nasiennictwie, spełnia warunki niezbędne do dokonania oceny materiału siewnego oraz daje gwarancję rzetelnego jej wykonania."; 16) w art. 44 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) akredytowane przez wojewódzkiego inspektora osoby, zwane dalej "akredytowanymi próbobiorcami", z wyłączeniem materiału siewnego kategorii elitarny oraz sadzeniaków ziemniaka i materiału siewnego roślin warzywnych kategorii elitarny i kwalifikowany;"; 17) w art. 47 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Partie materiału siewnego, z zastrzeżeniem ust. 8, wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oznacza się numerem, którego pierwsza cyfra oznacza rok zbioru, a w przypadku partii łączonych rok łączenia, a kolejne cyfry oznaczają numer w rejestrze przedsiębiorców; po tych cyfrach stawia się ukośnik, a następnie wpisuje własne oznaczenia literowe lub cyfrowe tworzonej przez przedsiębiorę partii materiału siewnego; dla materiału siewnego ocenionego przez akredytowane podmioty na końcu oznaczenia partii dodaje się "A";"; 18) w art. 55 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 lit. a-e, nie dotyczą przedsiębiorcy, który nabył materiał siewny w zamkniętym opakowaniu i nie przepakował tego materiału."; 19) w art. 59: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku materiału siewnego, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 13, na etykiecie umieszcza się napis "badania zdolności kiełkowania nie zakończono".", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W przypadku materiału siewnego odmian warzywnych znanych przed wejściem w życie niniejszej ustawy, zachowywanych przez kilku hodowców, na etykiecie, oprócz nazwy odmiany, umieszcza się oznaczenie zachowującego odmianę, przy czym oznaczenie to nie może dominować nad nazwą odmiany.", c) w ust. 8 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii handlowy, z wyjątkiem małych opakowań WE;", d) w ust. 9 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) materiału siewnego kategorii kwalifikowany w małych opakowaniach WE;"; 20) w art. 60: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek etykietowania małych opakowań WE nasion buraków etykietami urzędowymi, mając na uwadze usprawnienie kontroli obrotu tym materiałem. 2. W przypadku małych opakowań WE etykieta może być zastąpiona nalepką lub trwałym napisem umieszczonym na tych opakowaniach.", b) w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Za małe opakowanie WE uznaje się opakowanie, w którym znajduje się materiał siewny kategorii kwalifikowany, a którego masa netto nie przekracza w przypadku:"; 21) w art. 61 ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6. Producent materiału siewnego jest obowiązany do przechowywania etykiet dotyczących partii materiału siewnego użytego do siewu lub sadzenia do czasu zakończenia oceny tego materiału i okazywania ich na żądanie organu dokonującego ocenę. 7. W przypadku nieposiadania przez producenta materiału siewnego etykiet, o których mowa w ust. 6, plantacja nie będzie oceniana."; 22) w art. 63 w pkt 1 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) małych opakowań WE;"; 23) w art. 66 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kontrola materiału siewnego polega na losowym sprawdzeniu jego jakości oraz spełniania innych wymagań dotyczących wytwarzania, oceny, przechowywania materiału siewnego a także obrotu tym materiałem."; 24) w art. 72 dodaje się ust 3 i 4 w brzmieniu: "3. Materiał siewny odmian roślin rolniczych i warzywnych, wpisanych do krajowego rejestru, które nie wchodzą do wspólnotowego katalogu może być w obrocie wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i powinien być oznakowany przez dodanie na etykiecie oznaczenia - "do obrotu wyłącznie na terytorium RP". 4. Przepis ust. 3 dotyczy również odmian skreślonych z krajowego rejestru przed wejściem w życie niniejszej ustawy."; 25) w załączniku nr 1 do ustawy dział rośliny warzywne: a) lp. 27 kolumna 2 otrzymuje brzmienie: "Marchew,", b) lp. 37 kolumna 2 otrzymuje brzmienie: "Rzepa,"; 26) w załączniku nr 3 do ustawy lp. 9 kolumna 2 otrzymuje brzmienie: "Marchew,". Art. 97. W ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268) w art. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt;". Art. 98. W ustawie z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 91/383/EWG z dnia 25 czerwca 1991 r. uzupełniającej środki mające wspierać poprawę bezpieczeństwa i zdrowia w pracy pracowników pozostających w stosunku pracy na czas określony lub w czasowym stosunku pracy (Dz. Urz. WE L 206 z 29.07.1991). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 99. W ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 93/7/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego (Dz. Urz. WE L 74 z 27.03.1993). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.". Art. 100. W ustawie z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o diagnostyce laboratoryjnej oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1663) uchyla się art. 8. Art. 101. W ustawie z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 892) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w pkt 1: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) kwalifikacjach na poziomie trzecim - oznacza to, że wnioskodawca posiada: a) dyplom, świadectwo lub inny dokument, wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o co najmniej trzyletnim okresie kształcenia, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w cyklu innym niż podstawowy, zwanym dalej "nauką w niepełnym wymiarze", albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, wówczas gdy ponad połowę kształcenia lub szkolenia odbyto w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub gdy wnioskodawca uzyskał trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o co najmniej trzyletnim okresie kształcenia lub odpowiednio dłuższym, w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, albo inne uznane w państwie wnioskodawcy za równorzędne, a także ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy w okresie ostatnich dziesięciu lat, z tym że wykonywanie zawodu przez dwa lata nie jest wymagane, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego, albo c) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym kształcenia regulowanego, świadczący o posiadaniu kwalifikacji na poziomie trzecim,",", - lit. c otrzymuje brzmienie: "c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) kwalifikacjach na poziomie drugim - oznacza to, że wnioskodawca posiada: a) dokumenty potwierdzające wykształcenie lub ukończenie szkolenia, wydane przez uprawnioną instytucję po ukończeniu: - nauki o okresie kształcenia co najmniej rocznym, lecz krótszym niż trzy lata, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, podejmowanej na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie szkolnictwa wyższego, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest to wymagane, lub - kursów o specjalistycznym programie, których wykaz stanowi załącznik nr 2 do ustawy, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do podjęcia i wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia lub szkolenia odbyto w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub poza obszarem Unii Europejskiej lub państw członkowskich Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w instytucji prowadzącej kształcenie i szkolenie na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo gdy wnioskodawca uzyskał trzyletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie nauki o okresie kształcenia co najmniej rocznym, lecz krótszym niż trzy lata, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, podejmowanej na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie szkolnictwa wyższego, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest to wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, albo c) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym kursu kształcenia regulowanego, świadczący o posiadaniu kwalifikacji na poziomie drugim, w tym kursu zamieszczonego w wykazie stanowiącym załącznik nr 3 do ustawy,",", - lit. d otrzymuje brzmienie: "d) w pkt 9 lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) dokumenty potwierdzające wykształcenie lub szkolenie, wydane przez uprawnioną instytucję, poświadczające, po zakończeniu nauki z zakresu szkoły średniej ogólnej, technicznej lub zawodowej, ukończenie: - kształcenia lub szkolenia innego niż wymienione w pkt 8 lit. a) pierwsze tiret, w instytucji szkolnictwa lub w zakładzie pracy, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, o ile jest to wymagane, lub - okresu próbnego lub praktyki zawodowej uzupełniającej naukę z zakresu szkoły średniej, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do podjęcia i wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia i szkolenia odbyto w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub poza obszarem Unii Europejskiej lub państw członkowskich Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w instytucji prowadzącej kształcenie i szkolenie na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo gdy wnioskodawca uzyskał dwuletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję po zakończeniu nauki z zakresu szkoły średniej ogólnej, technicznej lub zawodowej, świadczące o ukończeniu: - kształcenia lub szkolenia odbytego w instytucji szkolnictwa lub zakładzie pracy, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, o ile jest to wymagane, lub - okresu próbnego lub praktyki zawodowej uzupełniającej naukę z zakresu szkoły średniej, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, albo",", - lit. e otrzymuje brzmienie: "e) pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) doświadczeniu zawodowym - oznacza to wykonywanie przez wnioskodawcę zawodu w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,","; b) w pkt 5 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy program kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w jego państwie różni się znacząco od programu kształcenia i szkolenia wymaganego w Rzeczypospolitej Polskiej albo jeżeli zakres wykonywanego przez wnioskodawcę w jego państwie zawodu różni się znacząco od zakresu tego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej, a różnica ta odnosi się do określonego kształcenia lub szkolenia w Rzeczypospolitej Polskiej, właściwy organ może uzależnić decyzję o uznaniu kwalifikacji od odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, jeżeli wiedza nabyta przez wnioskodawcę podczas zdobywania doświadczenia zawodowego nie pozwoliła na zrównoważenie różnic programowych kształcenia i szkolenia wymaganego w Rzeczypospolitej Polskiej.",", c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, właściwi w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych należących do danego działu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, określą, w drodze rozporządzenia: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz trybu ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - kierując się odrębnościami w wykonywaniu zawodów w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz specyfiką i szczególnymi wymaganiami dotyczącymi wykonywania zawodów regulowanych w Rzeczypospolitej Polskiej."; d) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) art. 16a i 16b otrzymują brzmienie: "Art. 16a. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne uzależniają podjęcie lub kontynuowanie wykonywania zawodu regulowanego od określonej sytuacji finansowej wnioskodawcy - właściwy organ, ustalając spełnienie tej przesłanki, uznaje zaświadczenie wydane przez bank prowadzący działalność w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, z którego pochodzi lub przybywa wnioskodawca, jako równorzędne zaświadczeniu wydanemu przez bank prowadzący działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 16b. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne przewidują obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby wykonującej zawód regulowany, w przypadku gdy osoba ta zawrze umowę ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, obowiązek ten będzie uważany za spełniony, jeżeli osoba ta przedstawi dowód zawarcia umowy ubezpieczenia spełniającej warunki określone w tych przepisach.";"; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 55)) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w części II po ust. 15 dodaje się ust. 15a w brzmieniu: "15a. Od decyzji w sprawie uznania kwalifikacji: 1) do wykonywania zawodu regulowanego w rozumieniu przepisów o zasadach uznawania kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,500 zł 2) do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej w rozumieniu przepisów o zasadach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności, nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym."500 zł 2) w części IV uchyla się ust. 40";"; 3) w art. 6 w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, właściwi w sprawach uznawania kwalifikacji w działalnościach należących do danego działu określą, w drodze rozporządzenia: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - kierując się odrębnościami w wykonywaniu działalności w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz specyfiką i szczególnymi wymaganiami dotyczącymi podejmowania lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej.",". Art. 102. W ustawie z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 208, poz. 2020) w art. 13 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) postępowanie, o którym mowa w art. 12 i 13 ustawy wymienionej w art. 1 jest przeprowadzane na zasadach określonych w rozporządzeniu nr 258/97/WE oraz w rozporządzeniu nr 1829/2003/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie zmodyfikowanej genetycznie żywności i paszy (Dz. Urz. WE L 268 z 18.10.2003), a zadania dotyczące tego postępowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej realizuje Główny Inspektor Sanitarny;". Art. 103. W ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik nr 1 w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 69/464/EWG z dnia 8 grudnia 1969 r. w sprawie zwalczania raka ziemniaczanego (Dz. Urz. WE L 323, 24.12.1969), 2) dyrektywy 69/465/EWG z dnia 8 grudnia 1969 r. w sprawie zwalczania mątwika ziemniaczanego (Dz. Urz. WE L 323, 24.12.1969), 3) dyrektywy 69/466/EWG z dnia 8 grudnia 1969 r. w sprawie zwalczania tarcznika niszczyciela (Dz. Urz. WE L 323, 24.12.1969), 4) dyrektywy 74/647/EWG z dnia 9 grudnia 1974 r. w sprawie zwalczania zwójek występujących na goździku (Dz. Urz. WE L 352, 28.12.1974), 5) dyrektywy 79/117/EWG z dnia 21 grudnia 1978 zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 33, 08.02.1979), 6) dyrektywy 83/131/EWG z dnia 14 marca 1983 r. zmieniającej załącznik do dyrektywy 79/117/EWG zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 091, 09.04.1983), 7) dyrektywy 85/298/EWG z dnia 22 maja 1985 zmieniającej po raz drugi załącznik do dyrektywy 79/117/EWG zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 154, 13.06.1985), 8) dyrektywy 86/214/EWG z dnia 26 maja 1986 r. zmieniającej dyrektywę 79/117/EWG zakazującą wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 152, 06.06.1986), 9) dyrektywy 86/355/EWG z dnia 21 lipca 1986 r. zmieniającej dyrektywę 79/117/EWG zakazującą wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 212, 02.08.1986), 10) dyrektywy 87/477/EWG z dnia 9 marca 1987 r. zmieniającej po raz trzeci załącznik do dyrektywy 79/117/EWG zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 273, 26.09.1987), 11) dyrektywy 89/365/EWG z dnia 30 maja 1989 r. zmieniającej dyrektywę 79/117/EWG zakazującą wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 159, 10.06.1989), 12) dyrektywy 90/335/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. zmieniającej po raz czwarty załącznik do dyrektywy 79/117/EWG zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 162, 28.06.1990), 13) dyrektywy 90/533/EWG z dnia 15 października 1990 r. zmieniającej załącznik do dyrektywy 79/117/EWG zakazująca wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 296, 27.10.1990), 14) dyrektywy 91/188/EWG z dnia 19 marca 1991 r. zmieniającej po raz piąty załącznik do dyrektywy 79/117/EWG zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (Dz. Urz. WE L 092, 13.04.1991), 15) dyrektywy 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 230, 19.08.1991), 16) dyrektywy 92/70/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiającej szczegółowe zasady przeprowadzania badań do celów uznania stref chronionych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 250, 29.08.1992), 17) dyrektywy 92/90/EWG z dnia 3 listopada 1992 r. ustalającej obowiązki, którym podlegają producenci i importerzy roślin, produktów roślinnych oraz przedmiotów oraz ustalająca szczegóły dla ich rejestracji (Dz. Urz. WE L 344, 26.11.1992), 18) dyrektywy 92/105/EWG z dnia 3 grudnia 1992 r. ustalającej stopień standaryzacji dla paszportów roślin używanych w przypadku przemieszczania określonych roślin, produktów roślinnych i przedmiotów na terenie Wspólnoty oraz ustalająca szczegółową procedurę związaną z wydawaniem takich paszportów roślin oraz warunki i szczegółową procedurę ich zamiany (Dz. Urz. WE L 004, 08.01.1993), 19) dyrektywy 93/50/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. określającej pewne rośliny niezamieszczone w załączniku V Części A dyrektywy 77/93/EWG, których producenci lub miejsca przechowywania, ośrodki dystrybucji w strefach produkcji takich roślin powinny być zamieszczone w rejestrze urzędowym (Dz. Urz. WE L 205, 17.08.1993), 20) dyrektywy 93/51/EWG z dnia 24 czerwca 1993 r. ustanawiającej zasady przemieszczania niektórych roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów przez strefę chronioną, oraz zasady przemieszczania takich roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących z oraz przemieszczanych w obrębie takiej strefy (Dz. Urz. WE L 205, 17.08.1993), 21) dyrektywy 93/71/EWG z dnia 27 czerwca 1993 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 221, 6.01.1996), 22) dyrektywy 93/85/EWG z dnia 4 października 1993 r. w sprawie zwalczania bakteriozy pierścieniowej ziemniaka (Dz. Urz. WE L 259, 18.10.1993), 23) dyrektywy 94/3/WE z dnia 21 stycznia 1994 r. ustalającej procedurę zawiadamiania nt. przechwyceń przesyłki lub organizmu szkodliwego z krajów trzecich i przedstawiających poważne zagrożenie fitosanitarne (Dz. Urz. WE L 32, 05.02.1994), 24) dyrektywy 94/37/EWG z dnia 22 lipca 1994 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 194, 29.07.1994) 25) dyrektywy 94/79/WE z dnia 21 grudnia 1994 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 354, 31.12.1994), 26) dyrektywy 95/35/WE z dnia 14 lipca 1995 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 172, 22.07.1995), 27) dyrektywy 95/36/UE z dnia 14 lipca 1995 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 172, 22.07.1995), 28) dyrektywy 95/44/WE z dnia 26 czerwca 1995 r. ustalającej warunki, pod którymi określone organizmy szkodliwe, rośliny, produkty roślinne i przedmioty zamieszczone w załącznikach I do V dyrektywy 77/93/EWG mogą być wprowadzane lub przemieszczane na terenie Wspólnoty lub określonych stref chronionych w celu doświadczeń odmianowych lub do celów naukowych i do prac nad selekcja odmianową (Dz. Urz. WE L 184, 03.08.1995, z późn.zm.), 29) dyrektywy 96/12/WE z dnia 8 marca 1996 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 065, 15.03.1996), 30) dyrektywy 96/46/WE z dnia 16 lipca 1996 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 214, 23.08.1996), 31) dyrektywy 96/68/WE z dnia 21 października 1996 r. zmieniającej dyrektywę 91/414/EWG dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 277, 30.10.1996), 32) dyrektywy 97/57/WE z dnia 22 września 1997 r. ustanawiająca załącznik VI do dyrektywy 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 265, 27.09.1997), 33) dyrektywy 98/22/WE z dnia 15 kwietnia 1998 r. ustanawiającej minimalne warunki do przeprowadzania kontroli zdrowia roślin we Wspólnocie w miejscach kontroli innych niż w punkcie przeznaczenia roślin, produktów roślinnych i przedmiotów pochodzących z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 126, 28.04.1998), 34) dyrektywy 98/57/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie kontroli Ralstonia solanacerum (Dz. Urz. WE L 235, 21.08.1998), 35) dyrektywy 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków fitosanitarnych przeciwko wprowadzeniu na obszar Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przeciwko ich rozprzestrzenianiu się na obszarze Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 169, 10.07.2000, z późn.zm.), 36) dyrektywy 2001/32/WE z dnia 8 maja 2001 r. uznającej chronione strefy narażone na szczególne ryzyko dla zdrowia roślin we Wspólnocie oraz uchylająca dyrektywę 92/76/EWG (Dz. Urz. WE L 127, 09.05.2001, z późn.zm.), 37) dyrektywy 2002/89/WE z dnia 28 listopada 2002 r. zmieniającej dyrektywę 2000/29/WE w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 355, 30.12.2002),"; 2) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Producent prowadzący produkcję roślin, z zastosowaniem integrowanej ochrony roślin oraz wykorzystujący w sposób zrównoważony postęp techniczny i biologiczny w uprawie, ochronie roślin i nawożeniu, zwracający szczególną uwagę na ochronę środowiska i zdrowie ludzi, zwaną dalej "integrowaną produkcją" może ubiegać się o poświadczenie jej stosowania po wcześniejszym zgłoszeniu zamiaru jej prowadzenia do wojewódzkiego inspektora", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Poświadczeniem stosowania integrowanej produkcji jest certyfikat, wydawany przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce prowadzenia upraw, na wniosek producenta roślin oraz znak integrowanej produkcji wraz z numerem producenta.", c) w ust. 4 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) oświadczenie producenta roślin, że uprawa była prowadzona zgodnie z zasadami integrowanej produkcji; 2) informację o gatunkach i odmianach roślin uprawianych metodami integrowanymi, ich powierzchni oraz zebranej ilości;", d) dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Przed wydaniem certyfikatu wojewódzki inspektor może przeprowadzić kontrolę w zakresie prowadzenia upraw zgodnie z zasadami integrowanej produkcji. 4b. W toku kontroli, o której mowa w ust. 4a, wojewódzki inspektor może żądać od zainteresowanego producenta przedstawienia zaświadczenia wydanego przez właściwe jednostki organizacyjne, o nieprzekroczeniu w roślinach i produktach roślinnych dopuszczalnych poziomów pozostałości środków ochrony roślin, metali ciężkich, azotanów i innych pierwiastków oraz substancji szkodliwych.", e) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Wojewódzki inspektor prowadzi ewidencję producentów roślin stosujących integrowaną produkcję oraz prowadzi kontrolę szkoleń dotyczących integrowanej produkcji w zakresie realizacji programu szkoleń i wydawania zaświadczeń o ukończeniu szkoleń; przepisy art. 91-99 stosuje się odpowiednio. Informację o wykrytych nieprawidłowościach wojewódzki inspektor przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa.", f) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) jednostki upoważnione do prowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji oraz wymagania w zakresie kwalifikacji osób prowadzących te szkolenia, mając na względzie zapewnienie odpowiednio wysokiego poziomu tych szkoleń; 2) programy szkoleń z zakresu integrowanej produkcji, termin ważności zaświadczenia o ukończeniu szkolenia oraz wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, mając na względzie ujednolicenie działań w tym zakresie; 3) zasady dokumentowania działań związanych z integrowaną produkcją, mając na względzie uzyskanie przejrzystości tych działań; 4) sposób i tryb przeprowadzania kontroli integrowanej produkcji, mając na względzie sprawne i rzetelne ich przeprowadzenie; 5) jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania zaświadczeń, o których mowa w ust. 4b, mając na uwadze zapewnienie wysokiego poziomu prowadzonych przez nie badań i posiadanie odpowiedniego zaplecza technicznego."; 3) w art. 8 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Jeżeli działania podjęte w strefach, o których mowa w art. 6 ust. 5 pkt 4, okażą się skuteczne, to wojewódzki inspektor znosi w drodze decyzji obowiązki nałożone w tej strefie."; 4) w art. 10: a) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowywania, nabywania lub zbywania roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów, lub", - dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) sposób postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub przedmiotami w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w pkt 4.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1 minister właściwy do spraw rolnictwa może określić przypadki, kiedy decyzję, o której mowa w ust. 2 wydaje Główny Inspektor."; 5) w art. 14 w ust. 1 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) zawiadamiania wojewódzkiego inspektora o zmianach danych podlegających wpisowi, zaistniałych po dniu wpisu podmiotu do rejestru przedsiębiorców;"; 6) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wojewódzki inspektor, co najmniej raz w roku przeprowadza u podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców urzędową kontrolę w zakresie spełnienia wymagań określonych w ust. 1, a w przypadku roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów szczególnie podatnych na porażenie przez organizmy szkodliwe, urzędową kontrolę w zakresie zdrowotności roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów."; 7) w art. 15 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku, gdy przemieszczane lub wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rośliny, produkty roślinne lub przedmioty nie spełniają wymagań, o których mowa w ust. 1, w art. 12 ust. 1 lub w art. 17 ust. 1, wojewódzki inspektor stosuje odpowiednio art. 8 ust. 1-4."; 8) w art. 39: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Jeżeli środek ochrony roślin zawiera substancję aktywną dopuszczoną do stosowania w środkach ochrony roślin przez Komisję Europejską i substancja ta nie różni się istotnie odnośnie stopnia czystości oraz rodzaju zanieczyszczeń i spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych Komisji Europejskiej dla tej substancji, do wniosku dołącza się wyniki badań, informacje, dane oraz oceny dotyczące tożsamości i właściwości substancji aktywnej określone przez Komisję Europejską."; 9) w art. 40: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Badania skuteczności działania środka ochrony roślin, o których mowa w art. 39 ust. 4 pkt 3, są przeprowadzane przez jednostki organizacyjne upoważnione, w drodze decyzji, przez Głównego Inspektora.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Upoważnienie wydawane jest na wniosek jednostki organizacyjnej na okres 5 lat.", c) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi w drodze rozporządzenia, warunki organizacyjno-techniczne, o których mowa w ust. 2, wzór wniosku o wydanie upoważnienia do prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin oraz sposób prowadzenia badań skuteczności działania środka ochrony roślin, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz wymagania określone w międzynarodowych standardach Europejsko-Śródziemnomorskiej Organizacji Ochrony Roślin i Organizacji Współpracy Ekonomicznej i Rozwoju."; 10) w art. 55 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Po stwierdzeniu, że wniosek spełnia wymogi określone w ustawie i w przepisach wydanych na jej podstawie i zostały do niego dołączone wszystkie wymagane dokumenty, minister właściwy do spraw rolnictwa: 1) przekazuje informację o kompletności dokumentacji Komisji Europejskiej oraz państwom członkowskim; 2) ocenia złożoną dokumentację w zakresie powierzonym mu przez Komisję Europejską oraz wydaje opinię o zasadności dopuszczenia tej substancji aktywnej do stosowania w środkach ochrony roślin."; 11) w art. 59: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Czynności związane z wydaniem decyzji w sprawie środków ochrony roślin oraz substancji aktywnych, o których mowa w art. 37 ust. 1, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 49 ust. 1, art. 52 ust. 2, art. 53 ust. 1 oraz czynności, o których mowa w art. 55 ust. 4, podlegają opłacie rejestrowej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat rejestrowych oraz tryb ich uiszczania, biorąc pod uwagę pod uwagę czas trwania postępowania administracyjnego, koszty związane z tym postępowaniem oraz przyjęte formy przekazywania środków płatniczych."; 12) w art. 65 w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) dokument określający tytuł prawny do obiektów budowlanych, w których będzie wykonywana działalność objęta wnioskiem."; 13) w art. 71: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Posiadacze gruntów lub obiektów magazynowych, gdzie prowadzone są zabiegi ochrony roślin, prowadzą ewidencję tych zabiegów.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) powierzchnie uprawy roślin lub obiektów magazynowych;"; 14) po art. 85 dodaje się art. 85a w brzmieniu: "Art. 85a. Główny Inspektor jest organem właściwym do prowadzenia rejestru umów w sprawach rozmnażania nasion w państwach trzecich, zgodnie z rozporządzeniem nr 2514/78/EWG z dnia 26 października 1978 r. w sprawie rejestracji w Państwach Członkowskich umów w sprawach rozmnażania nasion w państwach trzecich (Dz. Urz. WE L 301, 28.10.1978, z późn. zm.)."; 15) w art. 90: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Głównym Inspektorem i jego zastępcą może być osoba, która posiada wyższe wykształcenie oraz co najmniej 7-letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań związanych z ochroną roślin lub nasiennictwem.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wojewódzkim inspektorem i jego zastępcą może być osoba, która posiada wyższe wykształcenie oraz co najmniej 5 letni staż pracy w administracji publicznej w zakresie realizacji zadań związanych z ochroną roślin lub nasiennictwem."; 16) w art. 104 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wydawanie etykiet, paszportów roślin lub plomb urzędowych lub za wydawanie formularzy paszportów roślin, w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 15;"; 17) uchyla się art. 109; 18) dodaje się art. 116a w brzmieniu: "Art. 116a. Zezwolenie na prowadzenie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin, upoważnienia jednostek organizacyjnych do prowadzenia szkoleń w zakresie konfekcjonowania lub obrotu środkami ochrony roślin, w zakresie wykonywania zabiegów środków ochrony roślin oraz upoważnienia do przeprowadzenia badań sprawności technicznej opryskiwaczy wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność."; 19) w art. 117 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wyników badań, informacji, danych oraz ocen dotyczących tożsamości i właściwości substancji aktywnej, potwierdzających, że substancja ta nie różni się istotnie odnośnie stopnia czystości oraz rodzaju zanieczyszczeń i spełnia wymagania określone w przepisach szczególnych Unii Europejskiej dla tej substancji;"; 20) dodaje się art. 121a w brzmieniu: "Art. 121a. Podmioty wpisane do rejestru producentów na podstawie dotychczasowych przepisów, stają się podmiotami wpisanymi do rejestru przedsiębiorców w rozumieniu niniejszej ustawy.". Art. 104. W ustawie z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. Nr 223, poz. 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9: a) w ust. 1: - w pkt 3 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) pokrycie części kwalifikowanych kosztów inwestycji ujętych w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania, na które zaciągnięto kredyt;", - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) corocznego rozliczania środków finansowych, o których mowa w pkt 4;", - po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) corocznego rozliczania środków finansowych, o których mowa w pkt 5, w terminie miesiąca od dnia zakończenia roku handlowego;", b) w ust. 5 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) w przypadku decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 5, wskazanie co najmniej miesięcznego okresu, w którym dokonano nieprzeznaczenia owoców i warzyw do sprzedaży.", c) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Decyzje, o których mowa w ust. 1: 1) pkt 3, są wydawane w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku; 2) pkt 4 lit. b, są wydawane w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku; 3) pkt 5 i 7, są wydawane w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku; 4) pkt 6, są wydawane w terminie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku o rozliczenie roczne środków finansowych, o których mowa w ust. 1 pkt 4; 5) pkt 6a, są wydawane w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku o rozliczenie roczne środków finansowych, o których mowa w ust. 1 pkt 5."; 2) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) wydaje decyzje w sprawie: a) uznania jednostki organizacyjnej za organizację charytatywną uprawnioną do dystrybucji otrzymanych od organizacji producentów i ich zrzeszeń nieprzeznaczonych do sprzedaży owoców i warzyw, b) wyznaczenia innych jednostek organizacyjnych lub osób fizycznych jako uprawnionych do otrzymania od organizacji producentów i ich zrzeszeń bezpłatnie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, c) cofnięcia uznania i uprawnienia, o których mowa w lit. a i b, d) zezwolenia uznanym organizacjom producentom i ich zrzeszeniom na rozdysponowanie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży; 2) przyjmuje i zwalnia w drodze decyzji zabezpieczenie wniesione przez podmiot przetwarzający na zlecenie jednostki organizacyjnej owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży; 3) przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: a) organizacjach charytatywnych uprawnionych do dystrybucji otrzymanych od organizacji producentów i ich zrzeszeń nieprzeznaczonych do sprzedaży owoców i warzyw, b) ilości owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży w poprzednich miesiącach roku handlowego, c) na koniec każdego roku handlowego - ilości i sposobie zagospodarowania poszczególnych gatunków owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, na podstawie informacji otrzymanych od organizacji producentów i ich zrzeszeń, z uwzględnieniem umów zawartych przez organizacje producentów i ich zrzeszenia z jednostkami organizacyjnymi lub osobami fizycznymi, o których mowa w pkt 1 lit. a i b - oraz inne informacje dotyczące owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, na jej wniosek; 4) ogłasza i rozstrzyga przetargi na zagospodarowanie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży; 5) opracowuje wzory umów dla podmiotów przetwarzających na zlecenie jednostki organizacyjnej owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży i przekazuje je do zatwierdzenia przez Komisję Europejską; 6) przeprowadza kontrole w zakresie: a) spełnienia przez jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, warunków uznania, b) sposobu zagospodarowania przez organizacje producentów i ich zrzeszenia oraz jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży. 2. Wniosek o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres jednostki organizacyjnej albo imię i nazwisko oraz adres i miejsce zamieszkania osoby fizycznej; 2) liczbę posiadanych zwierząt, w przypadku jednostki organizacyjnej lub osoby fizycznej wykorzystujących otrzymane owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży do bezpośredniego skarmienia zwierząt. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokumenty urzędowe wskazujące organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy; 2) statut albo umowę o utworzeniu jednostki organizacyjnej; 3) zgodę osób zarządzających jednostką organizacyjną lub osoby fizycznej na przeprowadzenie kontroli w zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej; 4) zobowiązanie do: a) przestrzegania przepisów Unii Europejskiej o nieprzeznaczeniu owoców i warzyw do sprzedaży, b) prowadzenia odrębnych rejestrów zapasów owoców i warzyw oraz odrębnej rachunkowości dotyczącej działań związanych z zagospodarowaniem owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, c) przekazywania Prezesowi Agencji świadectwa przejęcia owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, d) niekorzystania z dodatkowej pomocy finansowej z tytułu produkcji alkoholu z owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży - w przypadku przeznaczenia ich do destylacji na alkohol. 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 5. Prezes Agencji prowadzi rejestr jednostek organizacyjnych i osób fizycznych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b. 6. Rejestr jest jawny i zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres jednostki organizacyjnej lub imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania osoby fizycznej; 2) nazwiska i imiona osób uprawnionych do reprezentowania jednostki organizacyjnej. 7. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, Prezes Agencji przekazuje również ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. 8. Do przetargów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych."; 3) w art. 13: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) po jednym egzemplarzu umowy, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. c, Prezesowi Agencji, dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwemu ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, niezwłocznie po jej zawarciu;", - uchyla się pkt 2 i 3, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prezes Agencji informuje dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwego ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, która była posiadaczem owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży i stanowiących przedmiot przetargu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4, o wynikach przetargu, w tym o wysokości środków finansowych należnych tej organizacji albo zrzeszeniu za dostarczenie owoców i warzyw do podmiotu, który wygrał przetarg, w terminie 14 dni od dnia ich dostarczenia."; 4) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6, zgodnie z rocznym planem kontroli."; 5) w art. 15: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewódzki inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwany dalej "wojewódzkim inspektorem": 1) pełni funkcję jednostki kontrolnej; 2) wydaje i cofa, w drodze decyzji, zezwolenie na korzystanie ze specjalnego oznakowania opakowań; 3) kontroluje, czy owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży spełniają wymagania jakości handlowej; 4) kontroluje na miejscu ilość i jakość handlową owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży poddawanych biodegradacji lub kompostowaniu oraz sporządza protokół potwierdzający dokonanie tych czynności; 5) kontroluje ilość i jakość handlową produktów wytworzonych z owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży; 6) nadzoruje wykonanie czynności mających na celu uniemożliwienie wprowadzenia do obrotu lub bezpośredniej konsumpcji owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wojewódzki inspektor informuje Prezesa Agencji oraz dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwego ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, o wynikach kontroli, o której mowa: 1) w ust. 1 pkt 3, w terminie 24 godzin od dnia jej zakończenia; 2) w ust. 1 pkt 4 i 5, w terminie 5 dni od dnia przeprowadzenia kontroli.", c) w ust. 5: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) powiadamia Prezesa Agencji o zamiarze nieprzeznaczenia do sprzedaży owoców i warzyw oraz o planowanym sposobie ich zagospodarowania;", - dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) powiadamia wojewódzkiego inspektora oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o dacie i miejscu poddania owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży biodegradacji lub kompostowaniu.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Biodegradację lub kompostowanie owoców lub warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży przeprowadza się w sposób zapewniający spełnienie wymagań określonych w przepisach o ochronie środowiska.", e) dodaje się ust. 8-9 w brzmieniu: "8. W zakresie określonym przepisami o Inspekcji Ochrony Środowiska, wojewódzki inspektor ochrony środowiska przeprowadza kontrolę mającą na celu ustalenie czy biodegradację lub kompostowanie przeprowadzono w sposób zgodny z przepisami o ochronie środowiska. 9. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska potwierdza w protokole wyniki kontroli, o której mowa w ust. 8, i przekazuje je: 1) organizacji producentów albo zrzeszeniu organizacji producentów w dniu przeprowadzenia kontroli; 2) Prezesowi Agencji oraz dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwemu ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, w terminie 5 dni od dnia przeprowadzenia kontroli."; 6) w art. 19: a) w ust. 2 dodaje się pkt 8-13 w brzmieniu: "8) kwotę zabezpieczenia wnoszoną przez podmiot przetwarzający na zlecenie jednostki organizacyjnej owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej oraz zapewnienie dotrzymania przez oferenta warunków przetargu; 9) wzór świadectwa, o którym mowa w art. 12 ust. 3 pkt 4 lit. c, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia stosowania systemu pomocy finansowej; 10) wzór protokołu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 4, mając na względzie zasadność ubiegania się o przyznanie rekompensaty finansowej; 11) sposób oznaczania i zabezpieczenia owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6, mając na względzie skuteczne uniemożliwienie wprowadzenia tych owoców i warzyw do obrotu lub bezpośredniej konsumpcji; 12) tryb i terminy powiadamiania, o którym mowa w art. 15 ust. 5, mając na względzie umożliwienie przeprowadzenia kontroli jakości owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży; 13) zakres informacji, które powinny być umieszczone w protokole, o którym mowa w art. 15 ust. 9, oraz sposób ich przekazywania, mając na względzie zasadność ubiegania się o przyznanie rekompensaty finansowej.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa corocznie, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania i wysokość środków finansowych, o których mowa w art. 9 ust. 10, wyrażoną jako procent kwalifikowanych kosztów inwestycji, mając na względzie możliwość zapewnienia kontynuacji inwestycji niezbędnych do spełnienia warunków wymaganych do uznania organizacji producentów."; 7) w art. 23 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uznanych grupach producentów chmielu lub związkach takich grup;"; 8) w art. 27: a) w ust. 1 uchyla się pkt 6-10 i 12, b) uchyla się ust. 4; 9) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. 1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole administracyjne i kontrole w terenie przedsiębiorców prowadzących wstępne przetwarzanie surowca tytoniowego. 2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, Prezes Agencji może zlecić Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych."; 10) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. 1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole, o których mowa w art. 27a, zgodnie z rocznym planem kontroli administracyjnych i kontroli w terenie. 2. Kontrole, o których mowa w art. 27a, prowadzi się w zakresie dostaw surowca tytoniowego, jego wstępnego przetwarzania i przygotowania do obrotu oraz w zakresie przestrzegania przez przedsiębiorców prowadzących wstępne przetwarzanie terminów zapłaty producentom ceny zakupu za dostarczony surowiec tytoniowy. 3. Wojewoda, właściwy ze względu na siedzibę grupy producentów tytoniu, przeprowadza kontrole w zakresie spełniania przez grupę warunków uznania. Kopię protokołu kontroli wojewoda przekazuje, w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli, Prezesowi Agencji oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji."; 11) w art. 31 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) Prezesa Agencji - w przypadku kontroli, o których mowa w art. 27a; 2) wojewodę - w przypadku kontroli, o których mowa w art. 30 ust. 3."; 12) w art. 33 w ust. 1 uchyla się pkt 13 i 14; 13) w art. 40 w ust. 4 w pkt 1 uchyla się lit. a i b.". Art. 105. W ustawie z dnia 22 stycznia 2004 r. o organizacji rynku rybnego i pomocy finansowej w gospodarce rybnej (Dz. U. Nr 34, poz. 291) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wniosek o zatwierdzenie programu operacyjnego składa się do dnia 15 lutego roku, w którym program będzie realizowany."; 2) w art. 22 uchyla się ust. 2; 3) w art. 23: a) ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Organizacja producentów składa wniosek o przyznanie pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1, za dany rok kalendarzowy do dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa właściwego ze względu na siedzibę tej organizacji, do dnia 31 stycznia następnego roku. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty potwierdzające poniesione wydatki z tytułu przygotowania programu operacyjnego oraz kopię decyzji, o której mowa w art. 16 ust. 3. 4. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, właściwy ze względu na siedzibę organizacji producentów, wydaje decyzję administracyjną w sprawie przyznania pomocy finansowej z tytułu przygotowania programu operacyjnego w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o przyznanie tej pomocy.", b) uchyla się ust. 5, c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydaje decyzje administracyjne w sprawach zmniejszenia albo nieudzielenia pomocy finansowej w przypadkach przewidzianych w przepisach, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 6.", d) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, oraz rodzaje dokumentów, o których mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie prawidłowości przyznawania pomocy finansowej."; 4) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, właściwy ze względu na siedzibę organizacji producentów rybnych, wpisanej do rejestru organizacji uznanych, wydaje, na wniosek tej organizacji, decyzję administracyjną w sprawach przyznania: 1) rekompensaty finansowej za wycofanie produktów rybnych; 2) pomocy finansowej na utrwalanie i przechowywanie produktów rybnych; 3) zryczałtowanej pomocy finansowej za niezależne wycofanie produktów rybnych; 4) pomocy finansowej na prywatne składowanie - w zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 5. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, za dany rok kalendarzowy, organizacja producentów składa do dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, właściwego ze względu na siedzibę tej organizacji, do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków, o których mowa w ust. 2, oraz dokumenty, które dołącza się do wniosku, mając na względzie zapewnienie prawidłowości przyznawania pomocy finansowej. 4. Decyzję, o której mowa w ust. 1, dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydaje w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku. 5. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydaje decyzje administracyjne w sprawach zmniejszenia albo nieudzielenia pomocy finansowej w przypadkach przewidzianych w przepisach, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 5 i 6."; 5) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. 1. Organizacja producentów ubiegająca się o pomoc finansową, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2-4, prowadzi ewidencję utrwalonych i przechowywanych produktów rybnych. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, mając na względzie w szczególności wykazanie informacji o ilości i rodzajach utrwalonych i przechowywanych produktów rybnych, a także o poniesionych kosztach utrwalenia i przechowywania tych produktów."; 6) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. 1. Przedsiębiorcy, który nie wprowadza na rynek produktów rybnych, o których mowa w art. 25, albo wycofuje te produkty z rynku, przysługuje rekompensata finansowa. 2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, składa wniosek o przyznanie rekompensaty finansowej za dany rok kalendarzowy do dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, właściwego ze względu na siedzibę organizacji producentów, uznanej za reprezentatywną dla danego obszaru, na podstawie przepisów Unii Europejskiej, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 5, do dnia 30 kwietnia następnego roku. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób przyznawania rekompensaty finansowej, o której mowa w ust. 1, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, oraz dokumenty, które dołącza się do wniosku, mając na względzie przepisy Unii Europejskiej oraz zapewnienie prawidłowości przyznawania pomocy finansowej. 4. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania albo odmowy przyznania rekompensaty finansowej dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydaje w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. 5. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydaje decyzje administracyjne w sprawach zmniejszenia albo nieudzielenia pomocy finansowej w przypadkach przewidzianych w przepisach, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 5 i 6."; 7) uchyla się art. 27-29; 8) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje informację Prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w terminie: 1) 14 dni o: a) dokonaniu wpisu organizacji producentów do rejestru organizacji uznanych, b) skreśleniu organizacji producentów z rejestru organizacji uznanych, c) każdej zmianie danych, o której mowa w art. 14, d) każdej zmianie programu operacyjnego, o której mowa w art. 16 ust. 4; 2) do 31 marca roku, w którym program operacyjny będzie realizowany, o wydaniu decyzji w sprawie zatwierdzenia programu operacyjnego; 3) do 31 stycznia następnego roku o ocenie skuteczności realizacji zatwierdzonych programów operacyjnych.". Art. 106. W ustawie z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 34, poz. 292) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do: 1) wyrobów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 1, wyrobionych z przeznaczeniem wyłącznie na eksport, jeżeli odmienne wymagania wynikają z umów międzynarodowych albo zostały odmiennie określone przez odbiorcę tych wyrobów; 2) wyrobów winiarskich, o których mowa w art. 3 pkt 2, wyrobionych z przeznaczeniem wyłącznie na eksport, jeżeli dopuszczają to przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina lub ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych."; 2) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. Do wyrobu win gronowych używa się wyłącznie winogron zebranych z krzewów odmian winorośli właściwej (Vitis vinifera L.) lub krzyżówek winorośli właściwej z innymi gatunkami należącymi do rodzaju winorośli (Vitis L.), z wyłączeniem odmian zabronionych do użytkowania na podstawie przepisów Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, odmiany winorośli przeznaczone do uprawy w celu pozyskiwania winogron do wyrobu win gronowych, mając na uwadze krajowe warunki uprawy, odpowiednią jakość wyrabianych win oraz przepisy Unii Europejskiej w sprawie wspólnej organizacji rynku wina.". Art. 107. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177) w art. 4 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) zamówień udzielanych przez podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 i 6, finansowanych z udziałem środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej przeznaczonych na modernizację gospodarstw rolnych.". Art. 108. Wyroby, o których mowa w art. 111 ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podlegające do dnia 30 kwietnia 2004 r. obowiązkowi dopuszczenia do stosowania w zakładach górniczych i dopuszczone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz posiadające znak dopuszczenia wydany na podstawie dotychczasowych przepisów prawa geologicznego i górniczego, mogą być stosowane w zakładach górniczych do dnia upływu ważności decyzji dopuszczeniowych. Art. 109. Właściwy organ pobiera opłatę w wysokości 10 zł za wymianę zaświadczeń na międzynarodowy niezarobkowy przewóz drogowy osób, o których mowa w art. 33 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, na zaświadczenia zgodne z wzorem określonym na podstawie art. 33 ust. 10 tej ustawy w brzmieniu nadanym przez art. 65 pkt 12 niniejszej ustawy. Art. 110. 1. W sprawach decyzji i postanowień wydanych na podstawie ustaw wymienionych w art. 112 pkt 3 i 5, w stosunku do których w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie upłynął termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, w postępowaniu wszczętym na skutek jej wniesienia oraz w postępowaniu prowadzonym w związku z jej rozstrzygnięciem, stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. W sprawach zwrotu kaucji ustanowionej na podstawie przepisów celnych oraz przepisów o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, w których w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie upłynął termin do zwrotu kaucji, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 111. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 112. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435); 2) ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 23); 3) ustawa z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477 i Nr 123, poz. 1352, z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261); 4) ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1188, z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261); 5) ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261); 6) ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych (Dz. U. Nr 125, poz. 1063 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261). Art. 113. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 42, art. 44, art. 70, art. 71 pkt 10, art. 74 pkt 5 i 6, art. 94 pkt 3, art. 97, art. 100, art. 101, art. 103 pkt 17 oraz art. 112, które wchodzą w życie z dniem 30 kwietnia 2004 r.; 2) art. 85 pkt 7 w zakresie dotyczącym art. 456 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem 2 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, ustawę z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym, ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, ustawę z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych, ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, ustawę z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze, ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych, ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, ustawę z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawę z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, ustawę z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej, ustawę z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, ustawę z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawę z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych, ustawę z dnia 7 lipca 1997 r. - Prawo budowlane, ustawę z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, ustawę z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia, ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ustawę z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, ustawę z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece, ustawę z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, ustawę z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", ustawę z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, ustawę z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu, ustawę z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, ustawę z dnia 29 listopada 2000 r. o zbieraniu i wykorzystywaniu danych rachunkowych z gospodarstw rolnych, ustawę z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, ustawę z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych, ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej, ustawę z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, ustawę z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym, ustawę z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, ustawę z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych, ustawę z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach, ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne, ustawę z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o towarach paczkowanych, ustawę z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, ustawę z dnia 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych, ustawę z dnia 26 kwietnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawę z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności, ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, ustawę z dnia 5 lipca 2002 r. o ochronie niektórych usług świadczonych drogą elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym, ustawę z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, ustawę z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów i pozostałości ładunkowych ze statków, ustawę z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, ustawę z dnia 28 października 2002 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawę z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, ustawę z dnia 20 grudnia 2002 r. o organizacji niektórych rynków rolnych, ustawę z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, ustawę z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, ustawę z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, ustawę z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe, ustawę z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawę z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, ustawę z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, ustawę z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, ustawę z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, ustawę z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, ustawę z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o diagnostyce laboratoryjnej oraz o zmianie innych ustaw, ustawę z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw, ustawę z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw, ustawę z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, ustawę z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego, ustawę z dnia 22 stycznia 2004 r. o organizacji rynku rybnego i pomocy finansowej w gospodarce rybnej, ustawę z dnia 22 stycznia 2004 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina, ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, a także uchyla się ustawy: ustawę z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy, ustawę z dnia 29 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie osób i mienia, ustawę z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny, ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych oraz ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870 i 871. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 137, poz. 1304, Nr 203, poz. 1966, Nr 213, poz. 2081 i Nr 228, poz. 2258. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i 884. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 229, poz. 2277. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 40, Nr 34, poz. 292 i Nr 42, poz. 386. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2219. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1402, z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662, z 2003 r. Nr 166, poz. 1610 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 869. 12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324 i Nr 229, poz. 2276. 13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 577. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593 i Nr 69, poz. 624. 15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 109, poz. 1156, z 2001 r. Nr 111, poz. 1197 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 166, poz. 1361 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895. 16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752 oraz z 2003 r. Nr 203, poz. 1966. 17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 60, poz. 369 i Nr 121, poz. 770, z 2000 r. Nr 22, poz. 272, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. 18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 34, poz. 293 i Nr 91, poz. 875. 19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 137, poz. 1304 i Nr 213, poz. 2081. 20) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 96, poz. 874, Nr 217, poz. 2125, Nr 228, poz. 2256 i Nr 229, poz. 2276. 21) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594 i Nr 91, poz. 871. 22) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676. 23) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262. 24) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 25) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870. 26) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 576. 27) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624 i Nr 91, poz. 873. 28) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 188, poz. 1837. 29) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1730 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63, Nr 80, poz. 720 i Nr 203, poz. 1966. 30) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 466, Nr 54, poz. 535, Nr 62, poz. 574, Nr 70, poz. 632, Nr 91, poz. 870 i Nr 92, poz. 880. 31) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632. 32) Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym przepisie, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 33) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 199, poz. 1672, z 2003 r. Nr 211, poz. 2049 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895. 34) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. 35) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187, z 2003 r. Nr 189, poz. 1852 oraz z 2004 r. Nr 11, poz. 94. 36) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864. 37) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875 i Nr 92, poz. 880. 38) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. 39) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. 40) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. 41) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1187. 42) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. 43) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022, z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880. 44) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 171, poz. 1663. 45) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 46) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 228, poz. 2255 i Nr 229, poz. 2279 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 873. 47) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 199, poz. 1938. 48) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2125. 49) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894. 50) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. 51) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 93, poz. 892 i 896. 52) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896 i 899. 53) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593 i Nr 93, poz. 892 i 896. 54) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883. 55) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 960) Na podstawie art. 33 ust. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)) 3) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 22 oraz z 2003 r. Nr 142, poz. 1383) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w pkt 12 po lit. o dodaje się lit. p w brzmieniu: "p) podstawową i specjalistyczną opiekę medyczną oraz poradnictwo i usługi rehabilitacyjne,"; 2) w § 4a w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) osoba zajmująca się problematyką rehabilitacji u pracodawcy prowadzącego zakład,". 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. K. Pater 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 3) Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 79), niniejsze rozporządzenie jest wydawane na podstawie art. 33 ust. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 26 lit. g ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 96, poz. 961) Na podstawie art. 51 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w stosunku do których stosuje się zasadę wzajemności z użyciem środków równoważnych lub ograniczenia wynikające z procedur, o których mowa w Załączniku XII, pkt 2, ust. 11 do Traktatu o Przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. § 2. Listę państw, w stosunku do których stosuje się ograniczenia, o których mowa w § 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Zakres ograniczeń, o których mowa w § 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 961) Załącznik nr 1 LISTA PAŃSTW, W STOSUNKU DO KTÓRYCH STOSUJE SIĘ OGRANICZENIA W SFERZE WYKONYWANIA PRACY PRZEZ CUDZOZIEMCÓW NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1) Republika Austrii; 2) Królestwo Belgii; 3) Królestwo Danii; 4) Republika Finlandii; 5) Republika Francuska; 6) Republika Grecka; 7) Królestwo Hiszpanii; 8) Republika Islandii; 9) Księstwo Liechtensteinu; 10) Wielkie Księstwo Luksemburga; 11) Królestwo Niderlandów; 12) Republika Federalna Niemiec; 13) Królestwo Norwegii; 14) Republika Portugalska; 15) Republika Włoska. Załącznik nr 2 ZAKRES OGRANICZEŃ W SFERZE WYKONYWANIA PRACY PRZEZ CUDZOZIEMCÓW NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, KTÓRYM PODLEGAJĄ OBYWATELE PAŃSTW OKREŚLONYCH W ZAŁĄCZNIKU NR 1 1. Do obywateli Republiki Austrii, Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Finlandii, Republiki Francuskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Islandii, Księstwa Liechtensteinu, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów, Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Norwegii, Republiki Portugalskiej i Republiki Włoskiej stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 51 ust. 1, 3, 4 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, z tym że do obywateli Królestwa Danii, Królestwa Niderlandów i Królestwa Norwegii nie stosuje się § 3 ust. 1-2h rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 153, poz. 1766 oraz z 2004 r. Nr 27, poz. 236). 2. Do obywateli Republiki Austrii oraz Republiki Federalnej Niemiec, zatrudnionych przez pracodawcę prowadzącego działalność w Państwie Członkowskim Unii Europejskiej, delegowanych przez tego pracodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach świadczenia usług na rachunek i pod kierownictwem tego pracodawcy stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, o ile: a) obywatele Republiki Austrii, wykonują usługi w następujących sektorach: - usługi związane z ogrodnictwem (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym Polskiej Klasyfikacji Działalności, zwanej dalej "PKD", 01.41), - cięcie, rzeźbienie i wykańczanie kamienia (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 26.70), - ręczny wyrób elementów z metalu i części tych elementów (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 28.11), - usługi budowlane, włączając w to pokrewną działalność (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 45.11-45.45 oraz inna działalność wymieniona w załączniku do dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 18, 21.01.1997), - działalność związana z ochroną (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 74.60), - sprzątanie przemysłowe (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 74.70), - pielęgnowanie w domu (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 85.14), - praca społeczna i działalność świadczona bez zakwaterowania (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 85.32), b) obywatele Republiki Federalnej Niemiec, wykonują usługi w następujących sektorach: - usługi budowlane i pokrewne (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 45.11-45.45 oraz pozostałe usługi wymienione w załączniku do dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, - sprzątanie przemysłowe (sektor objęty kodem klasyfikacyjnym PKD 74.70), - działalność dekoratorów wnętrz (w ramach sektora objętego kodem klasyfikacyjnym PKD 74.84 b). 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych 1) (Dz. U. Nr 97, poz. 962) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady przewozu koleją towarów niebezpiecznych, obowiązki uczestników tego przewozu, zasady dokonywania oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, uprawnienia doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu oraz organy i jednostki właściwe do sprawowania nadzoru i kontroli w tych sprawach. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) Regulamin RID - Regulamin międzynarodowego przewozu kolejami towarów niebezpiecznych (RID), stanowiący Aneks I do Przepisów ujednoliconych o umowie międzynarodowego przewozu towarów kolejami (CIM), będących załącznikiem B do Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej w Bernie dnia 9 maja 1980 r. (Dz. U. z 1985 r. Nr 34, poz. 158 i 159, z 1997 r. Nr 37, poz. 225 i 226 oraz z 1998 r. Nr 33, poz. 177); 2) towar niebezpieczny - materiał lub przedmiot, który zgodnie z Regulaminem RID nie jest dopuszczony do przewozu kolejowego albo jest dopuszczony do takiego przewozu na warunkach określonych w tym Regulaminie; 3) przewóz koleją towaru niebezpiecznego - transport towaru niebezpiecznego z uwzględnieniem postojów wymaganych podczas tego transportu oraz załadunek i rozładunek tych towarów, z wyłączeniem kolejowego transportu wewnątrzzakładowego; 4) uczestnicy przewozu koleją towarów niebezpiecznych - przewoźnika kolejowego wykonującego przewóz koleją towarów niebezpiecznych, nadawcę tych towarów, ich odbiorcę oraz inne podmioty wymienione w Regulaminie RID, biorące udział w przewozie koleją towarów niebezpiecznych; 5) ciśnieniowe urządzenia transportowe: a) naczynia takie, jak: butle, zbiorniki rurowe, bębny ciśnieniowe, naczynia kriogeniczne, wiązki butli, b) cysterny, łącznie z cysternami odejmowalnymi, kontenerami-cysternami, wagonami cysternami, stosowane w transporcie gazów klasy 2 oraz w transporcie określonych towarów niebezpiecznych innych klas, łącznie z ich zaworami i innym wyposażeniem, zgodnie z Regulaminem RID; 6) ocena zgodności - sprawdzanie, przed wprowadzeniem do obrotu, ciśnieniowego urządzenia transportowego, projektu lub procesu jego wytwarzania, w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w Regulaminie RID; 7) ponowna ocena zgodności - sprawdzanie znajdującego się w obrocie ciśnieniowego urządzenia transportowego, w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w Regulaminie RID, na żądanie właściciela, jego upoważnionego przedstawiciela albo użytkownika, w celu potwierdzenia zgodności z tymi wymaganiami; 8) okresowe badanie - badanie kontrolne znajdujących się w obrocie ciśnieniowych urządzeń transportowych stwierdzające ich zgodność podczas eksploatacji z wymaganiami określonymi w Regulaminie RID; 9) oznakowanie П - oznakowanie potwierdzające zgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami określonymi w Regulaminie RID. Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu koleją towarów niebezpiecznych: 1) w przypadkach wskazanych w Regulaminie RID; 2) w wagonach będących w dyspozycji sił zbrojnych lub pod ich nadzorem. Art. 4. 1. W sprawach nieuregulowanych ustawą, do przewozu koleją towarów niebezpiecznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się Regulamin RID, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Przy przewozie koleją towarów niebezpiecznych do i z państw niebędących stronami konwencji COTIF stosuje się przepisy o przewozie koleją towarów niebezpiecznych, ustalone między stronami pod warunkiem, że uczestnicy przewozu zagwarantują poziom bezpieczeństwa zgodny z przepisami międzynarodowymi obowiązującymi w odniesieniu do kolei polskich. 3. Przy krajowym przewozie towarów niebezpiecznych koleją nie stosuje się przepisów Regulaminu RID dotyczących używania języków innych niż język polski. Art. 5. Przewóz koleją materiałów promieniotwórczych odbywa się zgodnie z Regulaminem RID oraz z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)). Art. 6. 1. Zabrania się przewozu koleją towarów niebezpiecznych określonych w przepisach Regulaminu RID jako towary niedopuszczone do międzynarodowego przewozu koleją. 2. Zezwala się na przewóz koleją towarów niebezpiecznych określonych w przepisach Regulaminu RID jako towary dopuszczone do międzynarodowego przewozu koleją, na warunkach określonych w tym regulaminie. Art. 7. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić zakaz lub ograniczenie przewozu towarów niebezpiecznych na określonych liniach kolejowych, określając zakres i warunki oraz okres obowiązywania tego zakazu lub ograniczenia, mając na uwadze szczególne zagrożenia, jakie stwarzają niektóre towary niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzi, bezpieczeństwa publicznego lub środowiska. Art. 8. Jeżeli przepisy Regulaminu RID zobowiązują właściwą władzę lub upoważnione przez nią jednostki do wykonywania odpowiednich czynności administracyjnych, czynności te wykonują: 1) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, zwany dalej "Prezesem UTK" - w sprawach: a) nadzoru i kontroli bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych, b) powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania uprawnień doradcom do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych; 2) Prezes Państwowej Agencji Atomistyki - w sprawach warunków przewozu koleją materiałów promieniotwórczych; 3) Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego - w sprawach: a) warunków technicznych zbiorników wagonów cystern, kontenerów-cystern, wieloelementowych kontenerów do przewozu gazu, cystern typu nadwozie wymienne, cystern odejmowalnych oraz cystern przenośnych - przeznaczonych do przewozu koleją towarów niebezpiecznych, b) warunków technicznych opakowań przeznaczonych do przewozu koleją gazów, c) badań okresowych dużych pojemników do przewozu luzem; 4) jednostka upoważniona, w drodze zarządzenia, przez ministra właściwego do spraw gospodarki - w sprawach warunków technicznych opakowań towarów niebezpiecznych, niezastrzeżonych do kompetencji innych jednostek lub organów; 5) jednostka upoważniona, w drodze zarządzenia, przez ministra właściwego do spraw gospodarki - w sprawach badań, klasyfikacji oraz warunków dopuszczania do przewozu koleją towarów niebezpiecznych, niezastrzeżonych do kompetencji innych jednostek lub organów; 6) jednostka upoważniona, w drodze zarządzenia, przez ministra właściwego do spraw zdrowia - w sprawach warunków przewozu koleją materiałów zakaźnych; 7) minister właściwy do spraw transportu lub jednostka upoważniona przez niego, w drodze zarządzenia - w pozostałych sprawach. Rozdział 2 Obowiązki uczestników przewozu koleją towarów niebezpiecznych Art. 9. 1. Szczegółowe obowiązki uczestników przewozu koleją towarów niebezpiecznych oraz wymagania w stosunku do opakowań, cystern, kontenerów i innych urządzeń mających zastosowanie w przewozie koleją towarów niebezpiecznych określa Regulamin RID. 2. Uczestnicy przewozu koleją towarów niebezpiecznych mają obowiązek przedsięwziąć środki bezpieczeństwa w celu zapobieżenia zagrożeniom dla osób, mienia i środowiska. 3. W przypadku bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa, które wystąpiło podczas przewozu koleją towarów niebezpiecznych, lub w związku z tym przewozem, o wydarzeniu tym uczestnicy przewozu mają obowiązek niezwłocznie powiadomić zarządcę infrastruktury kolejowej lub użytkownika bocznicy kolejowej, w zależności od miejsca wydarzenia. Art. 10. Uczestnicy przewozu koleją towarów niebezpiecznych mają obowiązek przeszkolić na swój koszt osoby zatrudnione przez siebie przy przewozie koleją tych towarów lub przy czynnościach związanych z tym przewozem - w zakresie odpowiednim do odpowiedzialności i obowiązków tych osób. Rozdział 3 Ciśnieniowe urządzenia transportowe Art. 11. Ciśnieniowe urządzenia transportowe przewożone koleją powinny odpowiadać określonym w Regulaminie RID wymaganiom technicznym, zwanym dalej "wymaganiami". Art. 12. Ciśnieniowe urządzenia transportowe podlegają: 1) ocenie zgodności - w przypadku wprowadzanych do obrotu nowych ciśnieniowych urządzeń transportowych; 2) ponownej ocenie zgodności - w przypadku ciśnieniowych urządzeń transportowych, o których mowa w art. 58; 3) okresowym badaniom - w przypadku wielokrotnego użytku: a) ciśnieniowych urządzeń transportowych poddanych ocenie zgodności lub ponownej ocenie zgodności, b) butli do gazów oznakowanych znakiem zgodności ε 1, ε 2, ε 3, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 3). Art. 13. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do: 1) wyrobów aerozolowych oraz butli gazowych stosowanych w aparatach oddechowych; 2) ciśnieniowych urządzeń transportowych wykorzystywanych wyłącznie w transporcie towarów niebezpiecznych pomiędzy obszarem państw członkowskich Unii Europejskiej a obszarem kraju trzeciego; 3) ciśnieniowych urządzeń transportowych wyłączonych zgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie RID. Art. 14. 1. Do oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz akredytacji, autoryzacji i notyfikacji jednostki kontrolującej stosuje się odpowiednio przepisy art. 5 pkt 2, 5 i 6, 10-13, art. 7 ust. 1 pkt 2, art. 9, art. 13a, art. 14-18, art. 19 ust. 1-5, art. 20-22 oraz art. 24-36 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 4)), z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów niniejszego rozdziału. 2. Czynności, o których mowa w art. 20-22 i art. 24 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, wykonuje minister właściwy do spraw transportu. 3. Ilekroć w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności jest mowa o zasadniczych wymaganiach - należy przez to rozumieć wymagania, o których mowa w art. 11. Art. 15. 1. W procesie oceny zgodności uczestniczą producenci, ich upoważnieni przedstawiciele, importerzy oraz notyfikowane jednostki kontrolujące. 2. W procesie ponownej oceny zgodności uczestniczą właściciele, ich upoważnieni przedstawiciele, użytkownicy, importerzy oraz notyfikowane jednostki kontrolujące. Art. 16. 1. Zgodność wprowadzanych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych stwierdza notyfikowana jednostka kontrolująca w wyniku przeprowadzonych procedur oceny zgodności. 2. Zawory oraz inne wyposażenie stosowane w transporcie kolejowym powinny spełniać wymagania dotyczące ciśnieniowych urządzeń transportowych. 3. Zawory oraz inne wyposażenie bezpośrednio spełniające funkcję zabezpieczeń w ciśnieniowych urządzeniach transportowych, w szczególności zawory bezpieczeństwa, zawory napełniania i opróżniania oraz zawory butli podlegają procedurze oceny zgodności o wymaganiach co najmniej takich, jak wymagania procedury, której poddane zostało ciśnieniowe urządzenie transportowe, do którego są one przytwierdzone. W zakresie, w jakim Regulamin RID nie określa dla zaworów oraz innego wyposażenia stosowanego w transporcie wymagań i procedur oceny zgodności, powinny one spełniać wymagania i podlegać procedurze oceny zgodności określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności dotyczących urządzeń ciśnieniowych oraz zespołów urządzeń ciśnieniowych. Art. 17. Ciśnieniowe urządzenia transportowe uznaje się za zgodne z wymaganiami, jeżeli umieszczono na nich oznakowanie П. Art. 18. Ciśnieniowe urządzenia transportowe mogą być poddawane okresowym badaniom na obszarze każdego państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez notyfikowane jednostki kontrolujące. Art. 19. Do zadań notyfikowanej jednostki kontrolującej należy: 1) przeprowadzenie oceny zgodności; 2) przeprowadzenie ponownej oceny zgodności; 3) wykonywanie badań okresowych. Art. 20. 1. Notyfikowana jednostka kontrolująca, jej kierownik i pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie zadań, o których mowa w art. 19, nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, nabywcami, właścicielami, posiadaczami, użytkownikami lub serwisantami ciśnieniowych urządzeń transportowych i ich wyposażenia, które oceniają oraz upoważnionymi przedstawicielami, którejkolwiek ze stron, a także być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, produkcję, reklamę lub obsługę serwisową ciśnieniowych urządzeń transportowych z ich wyposażeniem oraz reprezentować stron zaangażowanych w takie czynności. 2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych pomiędzy producentem ciśnieniowych urządzeń transportowych a notyfikowaną jednostką kontrolującą. 3. Pracownicy notyfikowanej jednostki kontrolującej przeprowadzają ocenę zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji technicznych. 4. Pracownicy notyfikowanej jednostki kontrolującej podejmują działania w sposób niezależny, bezstronny i przestrzegają zasady równoprawnego traktowania podmiotów uczestniczących w procesie oceny zgodności. 5. Notyfikowana jednostka kontrolująca powinna zatrudniać wykwalifikowanych pracowników oraz posiadać odpowiednie wyposażenie umożliwiające właściwe wykonywanie zadań administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności, a także posiadać dostęp do sprzętu wymaganego do badań specjalistycznych. Art. 21. 1. Pracownicy notyfikowanej jednostki kontrolującej odpowiedzialni za wykonywanie zadań, o których mowa w art. 19, powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać: 1) wiedzę oraz odpowiednie doświadczenie do przeprowadzenia badań; 2) umiejętność sporządzenia certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań. 2. Notyfikowana jednostka kontrolująca powinna: 1) uczestniczyć w pracach normalizacyjnych i we współpracy notyfikowanych jednostek kontrolujących; 2) gwarantować zachowanie jakości świadczonych usług w warunkach konkurencji rynkowej. Art. 22. 1. Wynagrodzenie pracowników wykonujących zadania, o których mowa w art. 19, nie może być uzależnione bezpośrednio od liczby przeprowadzonych inspekcji lub od ich wyników. 2. Notyfikowana jednostka kontrolująca powinna samodzielnie wykonywać czynności, których się podejmuje. W przypadku gdy notyfikowana jednostka kontrolująca zleca wykonanie niektórych czynności innej jednostce, powinna zapewnić oraz móc wykazać, że jej zleceniobiorca ma kompetencje do realizacji tych czynności i przyjąć pełną odpowiedzialność za jej wykonanie. Art. 23. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał ciśnieniowe urządzenie transportowe lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z wymaganiami dotyczącymi tych urządzeń i potwierdził ich zgodność, sporządza deklarację zgodności oraz umieszcza oznakowanie П. 2. Zabrania się umieszczania na ciśnieniowym urządzeniu transportowym, które nie spełnia wymagań dotyczących takich urządzeń, oraz dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, oznakowania П lub znaku podobnego mogącego wprowadzić w błąd użytkownika ciśnieniowego urządzenia transportowego. 3. Zabrania się wprowadzenia do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych nieposiadających oznakowania П, jeżeli urządzenia te podlegają wyłącznie oznakowaniu П. Art. 24. 1. Za czynności związane z: 1) obowiązkową oceną zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, 2) badaniami okresowymi, 3) sprawdzaniem zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych z wymaganiami, dokonywane przez notyfikowane jednostki kontrolujące - pobiera się opłaty. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca. 3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze, że stawki tych opłat powinny zapewnić pokrycie kosztów ich przeprowadzenia. 4. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, maksymalne wysokości opłat, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uzasadnionych kosztów. Art. 25. 1. Kontrolę spełniania wymagań przez ciśnieniowe urządzenia transportowe prowadzi z urzędu Prezes UTK. 2. Przedmiotem kontroli mogą być wprowadzone do obrotu ciśnieniowe urządzenia transportowe, prawidłowość ich oznakowania oraz dotycząca ich dokumentacja techniczna. 3. Prezes UTK przeprowadza lub zleca przeprowadzenia badania ciśnieniowych urządzeń transportowych specjalistycznej jednostce. 4. Z przeprowadzonych w ramach kontroli badań sporządza się sprawozdanie, które dołącza się do protokołu kontroli. Art. 26. 1. W przypadku stwierdzenia przez Prezesa UTK, że ciśnieniowe urządzenie transportowe spełnia wymagania lub oznakowanie znakiem П tego urządzenia zostało dokonane zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, koszty związane z badaniami ponosi Skarb Państwa. 2. Jeżeli przeprowadzone badania wykażą, że ciśnieniowe urządzenie transportowe nie spełnia wymagań lub oznakowanie znakiem П tego urządzenia zostało dokonane niezgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, koszty tych badań ponosi osoba, która wprowadziła to urządzenie do obrotu, uiszczając opłatę, o której mowa w ust. 3. 3. Prezes UTK ustala w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, opłatę za przeprowadzone badania, o których mowa w ust. 2, uwzględniając uzasadnione koszty badań, a także rodzaj badanego ciśnieniowego urządzenia transportowego oraz stopień skomplikowania i zakres tych badań. 4. Opłatę, o której mowa w ust. 3, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia. W przypadku nieuiszczenia opłaty w terminie podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 5)). 5. Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi dochód budżetu państwa. Art. 27. 1. W przypadku stwierdzenia, że: 1) ciśnieniowe urządzenie transportowe nie spełnia wymagań, 2) oznakowanie znakiem П ciśnieniowego urządzenia transportowego zostało dokonane niezgodnie z przepisami niniejszego rozdziału - Prezes UTK, w drodze decyzji, nakazuje zapewnić w określonym terminie zgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami lub warunkami określonymi w art. 23 ust. 1 albo wycofać urządzenie z obrotu. 2. Prezes UTK po upływie terminu ustalonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, przeprowadza kontrolę mającą na celu ustalenie, czy niezgodność została usunięta w wyznaczonym terminie albo, czy ciśnieniowe urządzenie transportowe zostało wycofane z obrotu. 3. Prezes UTK wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli: 1) nie stwierdzi naruszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2; 2) niezgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami lub z warunkami określonymi w art. 23 ust. 1 została usunięta albo urządzenie zostało wycofane z obrotu; 3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. 4. Prezes UTK w przypadku nieusunięcia niezgodności, o której mowa w ust. 1, wydaje decyzję o ograniczeniu albo zakazie dalszego wprowadzenia do obrotu, transportu lub użytkowania ciśnieniowego urządzenia transportowego albo nakazującą wycofanie tego urządzenia z obrotu. O podjętej decyzji i przyczynach jej podjęcia Prezes UTK niezwłocznie informuje Komisję Europejską. 5. Prezes UTK w przypadku stwierdzenia, że ciśnieniowe urządzenie transportowe właściwie oznakowane, we właściwy sposób utrzymywane i użytkowane zgodnie z przeznaczeniem może stwarzać zagrożenie zdrowia, bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych lub zagrożenie mienia, podczas transportu lub użytkowania, może wydać decyzję o ograniczeniu lub zakazie dalszego wprowadzania do obrotu, transportu lub użytkowania kwestionowanego urządzenia albo nakazującą wycofanie tego urządzenia z obrotu. O podjętej decyzji i przyczynach jej podjęcia Prezes UTK niezwłocznie informuje Komisję Europejską. 6. Jeżeli na ciśnieniowym urządzeniu transportowym niezgodnym z wymaganiami umieszczono oznakowanie П, Prezes UTK zawiadamia o tym właściwe organy i informuje o tym Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 28. W zakresie nieuregulowanym, do postępowania w sprawie kontroli wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 6)). Art. 29. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) procedury oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, 2) procedury ponownej oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, 3) procedury okresowych badań, 4) towary niebezpieczne innych klas niż klasa 2 przewożone ciśnieniowymi urządzeniami transportowymi, 5) sposób oznakowania ciśnieniowych urządzeń transportowych, 6) wzór znaku П - biorąc pod uwagę rodzaje ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz stopień stwarzanych przez nie zagrożeń. Rozdział 4 Doradca do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych Art. 30. 1. Przewoźnik kolejowy wykonujący przewóz koleją towarów niebezpiecznych lub inny podmiot uczestniczący w przewozie lub wykonujący związane z tym przewozem czynności pakowania, załadunku, napełniania, rozładunku lub przeładunku są obowiązani do wyznaczenia na swój koszt doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych, zwanego dalej "doradcą". 2. Przewoźnik kolejowy lub inny podmiot, o którym mowa w ust. 1, może wyznaczyć do wykonywania zadań więcej niż jednego doradcę. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w ust. 1, w przypadku, gdy: 1) ilość towarów niebezpiecznych przewożonych w każdym wagonie jest mniejsza od ilości ograniczonych, określonych w Regulaminie RID; 2) ich podstawowa działalność nie jest związana z przewozem towarów niebezpiecznych, a przewozy tych towarów wykonywane są okazjonalnie i nie stwarzają zagrożenia dla środowiska. Art. 31. 1. Do zadań doradcy należy w szczególności: 1) nadzór nad przestrzeganiem przepisów dotyczących przewozu koleją towarów niebezpiecznych; 2) doradztwo w zakresie czynności związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych; 3) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności przewoźnika kolejowego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych oraz czynności z tym związanych, zwanego dalej "rocznym sprawozdaniem"; w przypadku gdy przewoźnik kolejowy lub inny podmiot, o którym mowa w art. 30 ust. 1, wyznaczył do wykonywania zadań więcej niż jednego doradcę, roczne sprawozdanie sporządza jeden z wyznaczonych doradców; 4) sporządzanie raportów dotyczących wypadków, awarii lub poważnych naruszeń przepisów przy przewozie towarów niebezpiecznych dla przewoźnika kolejowego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, Urzędu Transportu Kolejowego oraz innych jednostek prowadzących postępowanie. 2. Szczegółowe zadania i kompetencje doradcy określa Regulamin RID. 3. W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, doradca jest uprawniony do wstępu na obszary i do obiektów kolejowych u przewoźnika kolejowego lub innego podmiotu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, na którego terenie wykonywane są czynności związane z przewozem koleją towarów niebezpiecznych. Art. 32. 1. Doradca sporządza roczne sprawozdanie w dwóch egzemplarzach, podpisując je oraz wpisując numer świadectwa doradcy, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 4. 2. Przewoźnik kolejowy oraz inny podmiot, o którym mowa w art. 30 ust. 1, jest obowiązany: 1) przesłać Prezesowi UTK jeden egzemplarz rocznego sprawozdania, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie; 2) przechowywać drugi egzemplarz rocznego sprawozdania przez okres 5 lat. 3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza rocznego sprawozdania oraz sposób jego wypełniania, mając na uwadze zakres zadań doradcy. Art. 33. 1. Doradcą może być osoba, która: 1) posiada co najmniej wykształcenie średnie; 2) posiada co najmniej 5-letni okres zatrudnienia na stanowiskach związanych z przewozem towarów koleją; 3) nie była karana za przestępstwo umyślne; 4) posiada świadectwo doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych, zwane dalej "świadectwem doradcy". 2. Świadectwo doradcy po raz pierwszy uzyskuje osoba, która: 1) spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-3; 2) ukończyła kurs początkowy dla doradców, obejmujący szkolenie w zakresie zagrożeń związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych oraz przepisów obowiązujących w tym zakresie, zwany dalej "kursem początkowym"; 3) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Prezesa UTK. Art. 34. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 33 ust. 2 pkt 3, obejmuje sprawdzenie znajomości zagadnień związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych w zakresie: 1) przepisów dotyczących przewozu koleją towarów niebezpiecznych, w tym postanowień umów międzynarodowych; 2) następstw wypadków związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych oraz ich głównych przyczyn; 3) zapobiegania wypadkom oraz zagrożeniom przy przewozie koleją towarów niebezpiecznych z zakresu ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej; 4) klasyfikacji towarów niebezpiecznych; 5) wymagań w stosunku do opakowań, cystern, kontenerów i innych urządzeń mających zastosowanie przy przewozie koleją towarów niebezpiecznych; 6) metod załadunku i rozmieszczania ładunku w wagonie oraz jego rozładunku; 7) prowadzenia wymaganej dokumentacji dotyczącej przewozu koleją towarów niebezpiecznych; 8) zasad szkolenia osób zatrudnionych przy przewozie koleją towarów niebezpiecznych. 2. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 33 ust. 2 pkt 3, pobierana jest opłata wnoszona przez osobę zainteresowaną lub podmiot kierujący na egzamin. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa. 4. Komisję egzaminacyjną spośród osób posiadających wiedzę w zakresie bezpieczeństwa przewozu koleją towarów niebezpiecznych powołuje na każdy egzamin Prezes UTK. 5. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: 1) przewodniczący; 2) co najmniej 4 członków. 6. Do obsługi administracyjnej komisji egzaminacyjnej Prezes UTK powołuje sekretarza tej komisji. 7. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres i formę egzaminu dla kandydatów na doradców i dla doradców, 2) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, i tryb jej pobierania, 3) tryb pracy komisji egzaminacyjnej oraz sposób wynagradzania osób wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych - mając na względzie zapewnienie obiektywnego sprawdzenia przygotowania do wykonywania zadań doradcy oraz konieczność pokrycia kosztów przeprowadzenia egzaminu poniesionych przez Urząd Transportu Kolejowego. Art. 35. 1. Prezes UTK, na wniosek osoby zainteresowanej, wydaje świadectwo doradcy na okres 5 lat. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) kopię dokumentu potwierdzającego wymagane doświadczenie oraz okres zatrudnienia, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2; 2) kopię dokumentu potwierdzającego wymagane wykształcenie; 3) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności za przestępstwo popełnione umyślnie, wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku; 4) zaświadczenie o ukończeniu kursu początkowego; 5) zaświadczenie o zdaniu egzaminu. 3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa doradcy, uwzględniając zakres niezbędnych danych dotyczących doradcy. 4. Świadectwa doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych koleją wydane przez właściwe władze innych państw członkowskich Unii Europejskiej są uznawane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 36. 1. Prezes UTK, na wniosek doradcy, przedłuża, w drodze decyzji administracyjnej, ważność świadectwa doradcy na okres kolejnych 5 lat, jeżeli doradca: 1) nie przestał spełniać wymagań, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3; 2) ukończył w roku poprzedzającym termin upływu ważności świadectwa doradcy kurs doskonalący dla doradców, obejmujący szkolenie w zakresie zagrożeń związanych z przewozem koleją towarów niebezpiecznych oraz przepisów obowiązujących w tym zakresie, zwany dalej "kursem doskonalącym"; 3) złożył z wynikiem pozytywnym egzamin, o którym mowa w art. 33 ust. 2 pkt 3. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) zaświadczenie, o którym mowa w art. 35 ust. 2 pkt 3; 2) zaświadczenie o ukończeniu kursu doskonalącego; 3) zaświadczenie o zdaniu egzaminu; 4) świadectwo doradcy. Art. 37. 1. Prezes UTK cofa, w drodze decyzji administracyjnej, świadectwo doradcy, jeżeli doradca: 1) przestał spełniać wymagania, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 3; 2) naruszył przepisy ustawy lub Regulaminu RID. 2. Osoba, wobec której została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1, może ubiegać się o ponowne uzyskanie świadectwa doradcy po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna. Art. 38. Prezes UTK prowadzi ewidencję doradców, zawierającą następujące dane: 1) imię i nazwisko; 2) adres i miejsce zamieszkania; 3) datę wydania i numer świadectwa doradcy; 4) datę przedłużenia świadectwa doradcy; 5) datę cofnięcia świadectwa doradcy. Rozdział 5 Prowadzenie kursów początkowych i kursów doskonalących Art. 39. 1. Kursy początkowe i kursy doskonalące, zwane dalej "kursami", prowadzi podmiot posiadający zezwolenie wydane przez Prezesa UTK, zwany dalej "podmiotem prowadzącym kursy". 2. Prezes UTK, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wnioskodawca spełnia następujące warunki: 1) posiada warunki lokalowe gwarantujące przeprowadzenie kursów zgodnie z ich programem; 2) zatrudnia wykładowców, którzy posiadają wykształcenie wyższe i kwalifikacje w zakresie problematyki dotyczącej przewozu koleją towarów niebezpiecznych; 3) posiada zbiór przepisów w zakresie przewozu koleją towarów niebezpiecznych oraz wyposażenie dydaktyczne, w szczególności: plansze, przeźrocza, fotografie, filmy oraz oprogramowanie komputerowe; 4) posiada możliwość przeprowadzania zajęć praktycznych objętych programem kursów; 5) nie jest podmiotem, wobec którego wszczęto postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne; 6) nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, opłat i składek na ubezpieczenie społeczne. 3. Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) dokument określający status podmiotu będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, a w przypadku osoby fizycznej - kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość; 2) zaświadczenia o niezaleganiu w zakresie regulowania zobowiązań podatkowych, opłat i składek na ubezpieczenie społeczne; 3) kopię zaświadczenia o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego (REGON); 4) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP); 5) informację na temat kwalifikacji wykładowców; 6) informację na temat warunków lokalowych i wyposażenia dydaktycznego; 7) informację na temat warunków uczestnictwa w kursach, w tym maksymalnej liczby ich uczestników. Art. 40. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących kursy oraz zakres kursów, mając na względzie konieczność prawidłowego przygotowania do wykonywania zadań doradcy. Art. 41. 1. Prezes UTK: 1) może dokonać sprawdzenia informacji podanych we wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1, oraz dołączonej do niego dokumentacji, o której mowa w art. 39 ust. 3, w celu stwierdzenia, czy wnioskodawca spełnia warunki, o których mowa w art. 39 ust. 2; 2) wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, braków w dokumentacji, o której mowa w art. 39 ust. 3. 2. Prezes UTK, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1, jeżeli wnioskodawca: 1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 39 ust. 2; 2) nie uzupełnił, w wyznaczonym terminie, braków w dokumentacji, o której mowa w art. 39 ust. 3. Art. 42. 1. Prezes UTK sprawuje nadzór nad prowadzeniem kursów. 2. Prezes UTK w ramach sprawowanego nadzoru może przeprowadzić kontrolę w zakresie: 1) spełniania przez podmiot prowadzący kursy warunków, o których mowa w art. 39 ust. 2; 2) zgodności prowadzonych kursów z: a) zakresem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 40, b) dokumentacją dołączoną do wniosku, o której mowa w art. 39 ust. 3 pkt 5-7, c) informacją, o której mowa w art. 43 pkt 1. 3. Kontrolę, o której mowa w ust. 2, wykonuje upoważniony przez Prezesa UTK pracownik Urzędu Transportu Kolejowego, który ma prawo: 1) żądania od podmiotu prowadzącego kursy i jego pracowników pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania dokumentów i innych nośników informacji oraz udostępnienia wszelkich danych mających związek z przedmiotem kontroli; 2) wstępu na teren podmiotu prowadzącego kursy, w tym do pomieszczeń, w których kursy te są prowadzone. 4. Czynności kontrolne, o których mowa w ust. 3, przeprowadza się w obecności upoważnionej osoby wyznaczonej przez podmiot prowadzący kursy. Art. 43. Podmiot prowadzący kursy jest obowiązany: 1) na 7 dni przed rozpoczęciem kursu przedstawić Prezesowi UTK informację o terminie, czasie i miejscu jego prowadzenia; 2) umożliwić osobie upoważnionej przez Prezesa UTK przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 42 ust. 2; 3) wydawać zaświadczenia o ukończeniu kursów. Art. 44. 1. Prezes UTK, w drodze decyzji administracyjnej, cofa wydane zezwolenie, o którym mowa w art. 39 ust. 1, jeżeli podmiot prowadzący kursy: 1) przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 39 ust. 2; 2) prowadzi kursy w sposób niezgodny z: a) przepisami wydanymi na podstawie art. 40, b) dokumentacją dołączoną do wniosku, o której mowa w art. 39 ust. 3 pkt 5-7, c) informacją, o której mowa w art. 43 pkt 1; 3) nie wydał zaświadczenia o ukończeniu kursu lub wydał zaświadczenie niezgodnie ze stanem faktycznym; 4) nie złożył informacji, o której mowa w art. 43 pkt 1; 5) uniemożliwił przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 42 ust. 2. 2. W przypadku cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1, z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 2-5, ponowne zezwolenie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna. Art. 45. Prezes UTK prowadzi ewidencję podmiotów prowadzących kursy, zawierającą następujące dane: 1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres podmiotu prowadzącego kurs; 2) datę wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1; 3) datę cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 39 ust. 1. Rozdział 6 Nadzór i kontrola Art. 46. 1. Nadzór i kontrolę nad bezpieczeństwem przewozu koleją towarów niebezpiecznych sprawuje Prezes UTK w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883), z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozdziału. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadzają upoważnieni pracownicy Urzędu Transportu Kolejowego, z zastrzeżeniem art. 47. Art. 47. 1. Kontrolę dotyczącą: 1) warunków przewozu kolejowego materiałów promieniotwórczych - wykonuje Prezes Państwowej Agencji Atomistyki; 2) warunków technicznych zbiorników wagonów cystern, kontenerów-cystern, wieloelementowych kontenerów do gazów, cystern typu nadwozie wymienne, cystern odejmowalnych oraz cystern przenośnych - przeznaczonych do przewozu koleją towarów niebezpiecznych, opakowań przeznaczonych do przewozu koleją gazów, a także badań okresowych dużych pojemników do przewozu luzem - wykonuje Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego; 3) warunków technicznych opakowań towarów niebezpiecznych, niezastrzeżonych do kompetencji innych jednostek lub organów - wykonuje jednostka, o której mowa w art. 8 pkt 4; 4) badań, klasyfikacji oraz warunków dopuszczania do przewozu koleją towarów niebezpiecznych, niezastrzeżonych do kompetencji innych jednostek lub organów - wykonuje jednostka, o której mowa w art. 8 pkt 5; 5) warunków przewozu koleją materiałów zakaźnych - wykonuje jednostka, o której mowa w art. 8 pkt 6. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadzają upoważnieni pracownicy odpowiednio Państwowej Agencji Atomistyki, Transportowego Dozoru Technicznego, a także jednostek, o których mowa w art. 8 pkt 4-7. Art. 48. 1. Osoby przeprowadzające kontrolę, o których mowa w art. 46 ust. 2 i art. 47 ust. 2, są obowiązane, w zakresie wykonywanych zadań, do sprawdzenia, w szczególności: 1) prawidłowości klasyfikacji towaru niebezpiecznego; 2) stosowania i oznakowania opakowania, cysterny, kontenera lub wagonu; 3) przestrzegania zakazów pakowania razem i ładowania razem określonych towarów niebezpiecznych; 4) sposobu rozmieszczenia i zabezpieczenia w wagonach towarów niebezpiecznych; 5) stanu technicznego opakowań, cystern, kontenerów lub wagonów; 6) sposobu przewozu koleją towarów niebezpiecznych; 7) kwalifikacji osób wykonujących czynności związane z przewozem koleją towarów niebezpiecznych, w tym doradcy; 8) dokumentów wymaganych przy przewozie kolejowym towarów niebezpiecznych. 2. Po przeprowadzeniu kontroli osoby, o których mowa w art. 46 ust. 2 i art. 47 ust. 2, są obowiązane do sporządzenia w dwóch egzemplarzach protokołu kontroli, z czego: 1) jeden egzemplarz przekazują kontrolowanemu; 2) drugi egzemplarz jest przechowywany przez okres 5 lat w dokumentacji prowadzonej przez organy i jednostki, w których imieniu przeprowadzają one kontrolę. Rozdział 7 Przepisy karne Art. 49. 1. Kto: 1) wykonuje przewóz koleją towarów niebezpiecznych, które nie są dopuszczone do międzynarodowego przewozu, 2) wbrew zakazowi lub ograniczeniu przewozu koleją określonych towarów niebezpiecznych na danych obszarach kolejowych wykonuje przewóz koleją tych towarów, 3) będąc do tego zobowiązanym, nie wyznacza doradcy, 4) będąc doradcą, nie wypełnia obowiązków określonych w art. 31 ust. 1 pkt 3 i 4 - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1031 i Nr 213, poz. 2081). Art. 50. 1. Kto wprowadza do obrotu ciśnieniowe urządzenia transportowe stosowane w przewozie kolejowym niezgodnie z wymaganiami dotyczącymi takich urządzeń, podlega grzywnie do 100.000 zł. 2. Kto umieszcza oznakowanie П na ciśnieniowym urządzeniu transportowym stosowanym w przewozie kolejowym, które nie spełnia wymagań dotyczących takich urządzeń albo dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, podlega grzywnie do 100.000 zł. 3. Kto umieszcza na ciśnieniowym urządzeniu transportowym stosowanym w przewozie kolejowym znak podobny do oznakowania П, mogący wprowadzić w błąd nabywcę i użytkownika tego urządzenia, podlega grzywnie do 100.000 zł. 4. Kto wprowadza do obrotu ciśnieniowe urządzenie transportowe stosowane w przewozie kolejowym podlegające oznakowaniu П, a nieoznakowane takim oznakowaniem, podlega grzywnie do 100.000 zł. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 51. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z późn. zm. 7)) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może określać szczególne warunki przewozu: 1) rzeczy łatwo psujących się, 2) zwłok i szczątków zwłok ludzkich, 3) żywych zwierząt - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa przewozu, wymaganych warunków przewozu oraz warunków sanitarnych dla zapewnienia ochrony zdrowia i środowiska.". Art. 52. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 50 po pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych pod względem zgodności z wymaganiami technicznymi, dokumentacją techniczną i prawidłowością ich oznakowania w zakresie określonym w ustawie z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671)."; 2) po art. 54 dodaje się art. 54a w brzmieniu: "Art. 54a. Do zadań Głównego Inspektora Transportu Drogowego należy także kontrola spełniania wymagań wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz prowadzenie postępowań w tych sprawach na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych.". Art. 53. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik 1) w brzmieniu: "1) Niniejsza ustawa dokonuje transpozycji: - dyrektywy 1999/36/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie ciśnieniowych urządzeń transportowych zmienionej dyrektywą 2001/2/WE z dnia 4 stycznia 2001 r. dostosowującą do postępu technicznego dyrektywę 1999/36/WE w sprawie ciśnieniowych urządzeń transportowych, dyrektywę 2002/50/WE z dnia 6 czerwca 2002 r. dostosowującą do postępu technicznego dyrektywę 1999/36/WE w sprawie ciśnieniowych urządzeń transportowych, decyzję z 25 stycznia 2001 r. 2001/107/WE zmieniającą datę implementacji dyrektywy 1999/36/WE dla niektórych ciśnieniowych urządzeń transportowych, decyzję z 18 lipca 2003 r. 2003/525/WE zmieniającą datę implementacji dyrektywy 1999/36/WE dla niektórych ciśnieniowych urządzeń transportowych."; 2) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa określa zasady przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, wymagania w stosunku do kierowców i innych osób wykonujących czynności związane z tym przewozem, zasady dokonywania oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz organy właściwe do sprawowania nadzoru i kontroli w tych sprawach."; 3) w art. 2 po pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 5-9 w brzmieniu: "5) "ciśnieniowe urządzenia transportowe": a) naczynia takie, jak: butle, zbiorniki rurowe, bębny ciśnieniowe, naczynia kriogeniczne, wiązki butli, b) cysterny, łącznie z cysternami odejmowalnymi, kontenerami-cysternami, pojazdami-bateriami, pojazdami cysternami - stosowane w transporcie gazów klasy 2 oraz w transporcie określonych towarów niebezpiecznych innych klas, łącznie z ich zaworami i innym wyposażeniem zgodnie z umową ADR, 6) "ocena zgodności" - sprawdzanie, przed wprowadzeniem do obrotu, ciśnieniowego urządzenia transportowego, projektu lub procesu jego wytwarzania, w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w umowie ADR, 7) "ponowna ocena zgodności" - sprawdzanie znajdującego się w obrocie ciśnieniowego urządzenia transportowego, w zakresie zgodności z wymaganiami określonymi w umowie ADR, na żądanie właściciela, jego upoważnionego przedstawiciela albo użytkownika, w celu potwierdzenia zgodności z tymi wymaganiami, 8) "okresowe badanie" - badanie kontrolne znajdujących się w obrocie ciśnieniowych urządzeń transportowych stwierdzające ich zgodność podczas eksploatacji z wymaganiami określonymi w umowie ADR, 9) "oznakowanie П" - oznakowanie potwierdzające zgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami określonymi w umowie ADR."; 4) po rozdziale 3 dodaje się rozdział 3a w brzmieniu: "Rozdział 3a Ciśnieniowe urządzenia transportowe Art. 19a. Ciśnieniowe urządzenia transportowe przewożone transportem drogowym powinny odpowiadać określonym w umowie ADR wymaganiom technicznym, zwanym dalej "wymaganiami". Art. 19b. Ciśnieniowe urządzenia transportowe podlegają: 1) ocenie zgodności w przypadku wprowadzanych do obrotu nowych ciśnieniowych urządzeń transportowych; 2) ponownej ocenie zgodności - w przypadku ciśnieniowych urządzeń transportowych, o których mowa w art. 38a; 3) okresowym badaniom w przypadku wielokrotnego użytku: a) ciśnieniowych urządzeń transportowych, o których mowa w pkt 1 i 2, b) butli do gazów oznakowanych znakiem zgodności ε 1, ε 2, ε 3, zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 9). Art. 19c. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do: 1) wyrobów aerozolowych oraz butli gazowych stosowanych w aparatach oddechowych; 2) ciśnieniowych urządzeń transportowych wykorzystywanych wyłącznie w transporcie towarów niebezpiecznych pomiędzy obszarem państw członkowskich Unii Europejskiej a obszarem kraju trzeciego; 3) ciśnieniowych urządzeń transportowych podlegających zasadom wyłączenia określonym w umowie ADR. Art. 19d. 1. Do oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz akredytacji, autoryzacji i notyfikacji jednostki kontrolującej stosuje się odpowiednio przepisy art. 5 pkt 2, 5 i 6, 10-13, art. 7 ust. 1 pkt 2, art. 9, art. 13a, art. 14-18, art. 19 ust. 1-5, art. 20-22 oraz art. 24-36 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360, z późn. zm. 10)), z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów niniejszego rozdziału. 2. Czynności, o których mowa w art. 20-22 i art. 24 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, wykonuje minister właściwy do spraw transportu. 3. Ilekroć w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności jest mowa o zasadniczych wymaganiach - należy przez to rozumieć wymagania, o których mowa w art. 19a. Art. 19e. 1. W procesie oceny zgodności uczestniczą producenci, ich upoważnieni przedstawiciele, importerzy oraz notyfikowane jednostki kontrolujące. 2. W procesie ponownej oceny zgodności uczestniczą właściciele, ich upoważnieni przedstawiciele, użytkownicy, importerzy oraz notyfikowane jednostki kontrolujące. Art. 19f. 1. Zgodność wprowadzanych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych stwierdza notyfikowana jednostka kontrolująca w wyniku przeprowadzonych procedur oceny zgodności. 2. Zawory oraz inne wyposażenie stosowane w transporcie drogowym powinny spełniać wymagania dotyczące ciśnieniowych urządzeń transportowych. 3. Zawory oraz inne wyposażenie bezpośrednio spełniające funkcje zabezpieczeń w ciśnieniowych urządzeniach transportowych, w szczególności zawory bezpieczeństwa, zawory napełniania i opróżniania oraz zawory butli podlegają procedurze oceny zgodności o wymaganiach co najmniej takich, jak wymagania procedury, której zostało poddane ciśnieniowe urządzenie transportowe, do którego są one przytwierdzone. W zakresie, w jakim umowa ADR nie określa dla zaworów oraz innego wyposażenia stosowanego w transporcie wymagań i procedur oceny zgodności, powinny one spełniać wymagania i podlegać procedurze oceny zgodności określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności dotyczących urządzeń ciśnieniowych oraz zespołów urządzeń ciśnieniowych. Art. 19g. Ciśnieniowe urządzenia transportowe uznaje się za zgodne z wymaganiami, jeżeli umieszczono na nich oznakowanie П. Art. 19h. Ciśnieniowe urządzenia transportowe mogą być poddawane okresowym badaniom na obszarze każdego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Art. 19i. Do zadań notyfikowanej jednostki kontrolującej należy: 1) przeprowadzanie oceny zgodności; 2) przeprowadzanie ponownej oceny zgodności; 3) wykonywanie badań okresowych. Art. 19j. 1. Notyfikowana jednostka kontrolująca, jej kierownik i pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie zadań, o których mowa w art. 19j, nie powinni być projektantami, producentami, dostawcami, nabywcami, właścicielami, posiadaczami, użytkownikami lub serwisantami ciśnieniowych urządzeń transportowych i ich wyposażenia, które oceniają oraz upoważnionymi przedstawicielami którejkolwiek ze stron, a także być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, produkcję, reklamę lub obsługę serwisową ciśnieniowych urządzeń transportowych z ich wyposażeniem oraz reprezentować stron zaangażowanych w takie czynności. 2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych pomiędzy producentem ciśnieniowych urządzeń transportowych a notyfikowaną jednostką kontrolującą. 3. Pracownicy notyfikowanej jednostki kontrolującej przeprowadzają ocenę zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji technicznych. 4. Pracownicy notyfikowanej jednostki kontrolującej podejmują działania w sposób niezależny, bezstronny i przestrzegają zasady równoprawnego traktowania podmiotów uczestniczących w procesie oceny zgodności. 5. Notyfikowana jednostka kontrolująca powinna zatrudniać wykwalifikowanych pracowników oraz posiadać odpowiednie wyposażenie, umożliwiające właściwe wykonywanie zadań administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności, a także posiadać dostęp do sprzętu wymaganego do badań specjalistycznych. Art. 19k. 1. Pracownicy notyfikowanej jednostki kontrolującej odpowiedzialni za wykonywanie zadań, o których mowa w art. 19i, powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać: 1) wiedzę oraz odpowiednie doświadczenie niezbędne do przeprowadzania badań; 2) umiejętność sporządzania certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań. 2. Notyfikowana jednostka kontrolująca powinna: 1) uczestniczyć w pracach normalizacyjnych i we współpracy notyfikowanych jednostek kontrolujących; 2) gwarantować zachowanie jakości świadczonych usług w warunkach konkurencji rynkowej. Art. 19l. 1. Wynagrodzenie pracowników wykonujących zadania, o których mowa w art. 19i, nie może być uzależnione bezpośrednio od liczby przeprowadzonych inspekcji lub od ich wyników. 2. Notyfikowana jednostka kontrolująca powinna samodzielnie wykonywać czynności, których się podejmuje. W przypadku gdy notyfikowana jednostka kontrolująca zleca wykonanie niektórych czynności innej jednostce, powinna zapewnić oraz móc wykazać, że jej zleceniobiorca ma kompetencje do realizacji tych czynności i przejąć pełną odpowiedzialność za ich wykonanie. Art. 19ł. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał ciśnieniowe urządzenie transportowe lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z wymaganiami dotyczącymi ciśnieniowych urządzeń transportowych i potwierdził ich zgodność, sporządza deklarację zgodności oraz umieszcza oznakowanie П. 2. Zabrania się umieszczania na ciśnieniowym urządzeniu transportowym, które nie spełnia wymagań dotyczących takich urządzeń, oraz dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, oznakowania П lub znaku podobnego mogącego wprowadzać w błąd użytkownika ciśnieniowego urządzenia transportowego. 3. Zabrania się wprowadzania do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych nieposiadających oznakowania П, jeżeli urządzenia te podlegają wyłącznie oznakowaniu П. Art. 19m. 1. Za czynności związane z: 1) obowiązkową oceną zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, 2) okresowymi badaniami, 3) sprawdzaniem zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych z wymaganiami, dokonywane przez notyfikowane jednostki kontrolujące - pobiera się opłaty. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca. 3. Do sposobu ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, oraz maksymalnej wysokości tych opłat, jeżeli zostały one określone, stosuje się odpowiednio przepisy wydane na podstawie art. 25 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 962). Art. 19n. 1. Kontrolę spełniania wymagań przez ciśnieniowe urządzenia transportowe prowadzi z urzędu Główny Inspektor Transportu Drogowego. 2. Przedmiotem kontroli mogą być wprowadzone do obrotu ciśnieniowe urządzenia transportowe, prawidłowość ich oznakowania oraz dotycząca ich dokumentacja techniczna. 3. Główny Inspektor Transportu Drogowego przeprowadza lub zleca przeprowadzenie badania ciśnieniowych urządzeń transportowych specjalistycznej jednostce. 4. Z przeprowadzonych w ramach kontroli badań sporządza się sprawozdanie, które dołącza się do protokołu kontroli. Art. 19o. 1. W przypadku stwierdzenia przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, że ciśnieniowe urządzenie transportowe spełnia wymagania lub oznakowanie znakiem П tego urządzenia zostało dokonane zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, koszty związane z badaniami ponosi Skarb Państwa. 2. Jeżeli przeprowadzone badania wykażą, że ciśnieniowe urządzenie transportowe nie spełnia wymagań lub oznakowanie znakiem П tego urządzenia zostało dokonane niezgodnie z przepisami niniejszego rozdziału, koszty tych badań ponosi osoba, która wprowadziła to urządzenie do obrotu, uiszczając opłatę, o której mowa w ust. 3. 3. Główny Inspektor Transportu Drogowego ustala w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, opłatę za przeprowadzone badania, o których mowa w ust. 2, uwzględniając uzasadnione koszty badań, a także rodzaj badanego ciśnieniowego urządzenia transportowego oraz stopień skomplikowania i zakres tych badań. 4. Opłatę, o której mowa w ust. 3, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia. W przypadku nieuiszczenia opłaty w terminie podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 11)). 5. Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi dochód budżetu państwa. Art. 19p. 1. W przypadku stwierdzenia, że: 1) ciśnieniowe urządzenie transportowe nie spełnia wymagań, 2) oznakowanie znakiem П ciśnieniowego urządzenia transportowego zostało dokonane niezgodnie z przepisami niniejszego rozdziału - Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji, nakazuje zapewnić w określonym terminie zgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami lub warunkami określonymi w art. 19ł ust. 1 albo wycofać urządzenie z obrotu. 2. Główny Inspektor Transportu Drogowego po upływie terminu ustalonego w decyzji, o której mowa w ust. 1, przeprowadza kontrolę mającą na celu ustalenie, czy niezgodność została usunięta w wyznaczonym terminie albo, czy ciśnieniowe urządzenie transportowe zostało wycofane z obrotu. 3. Główny Inspektor Transportu Drogowego wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli: 1) nie stwierdzi naruszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2; 2) niezgodność ciśnieniowego urządzenia transportowego z wymaganiami lub z warunkami określonymi w art. 19ł ust. 1 została usunięta albo urządzenie zostało wycofane z obrotu; 3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. 4. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w przypadku nieusunięcia niezgodności, o której mowa w ust. 1, wydaje decyzję o ograniczeniu albo zakazie dalszego wprowadzania do obrotu transportu lub użytkowania ciśnieniowego urządzenia transportowego albo nakazującą wycofanie tego urządzenia z obrotu. O podjętej decyzji i przyczynach jej podjęcia Główny Inspektor Transportu Drogowego niezwłocznie informuje Komisję Europejską. 5. Główny Inspektor Transportu Drogowego w przypadku stwierdzenia, że ciśnieniowe urządzenie transportowe właściwie oznakowane, we właściwy sposób utrzymywane i użytkowane zgodnie z przeznaczeniem może stwarzać zagrożenie zdrowia, bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych lub zagrożenie mienia, podczas transportu lub użytkowania, może wydać decyzję o ograniczeniu lub zakazie dalszego wprowadzania do obrotu, transportu lub użytkowania kwestionowanego urządzenia albo nakazującą wycofanie tego urządzenia z obrotu. O podjętej decyzji i przyczynach jej podjęcia Główny Inspektor Transportu Drogowego niezwłocznie informuje Komisję Europejską. 6. Jeżeli na ciśnieniowym urządzeniu transportowym niezgodnie z wymaganiami umieszczono oznakowanie П, Główny Inspektor Transportu Drogowego zawiadamia o tym właściwe organy i informuje o tym Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 19r. W zakresie nieuregulowanym, do postępowania w sprawie kontroli wprowadzonych do obrotu ciśnieniowych urządzeń transportowych, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 12)). Art. 19s. Do procedur oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, procedur ponownej oceny zgodności ciśnieniowych urządzeń transportowych, procedur okresowych badań, określenia towarów niebezpiecznych innych klas niż klasa 2 przewożonych ciśnieniowymi urządzeniami transportowymi, sposobu oznakowania ciśnieniowych urządzeń transportowych oraz wzoru znaku П stosuje się odpowiednio przepisy wydane przez ministra właściwego do spraw transportu na podstawie art. 30 ustawy z dnia 31 marca 2004 r. o przewozie koleją towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 97, poz. 962)."; 5) w art. 22 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) stwierdzanie zgodności realizacji przewozu z wymaganiami określonymi w ustawie i umowie ADR;"; 6) w rozdziale 5 dodaje się art. 33a w brzmieniu: "Art. 33a. 1. Kto wprowadza do obrotu ciśnieniowe urządzenia transportowe stosowane w przewozie drogowym niezgodne z wymaganiami dotyczącymi takich urządzeń, podlega grzywnie do 100.000 zł. 2. Kto umieszcza oznakowanie П na ciśnieniowym urządzeniu transportowym stosowanym w przewozie drogowym, które nie spełnia wymagań dotyczących takich urządzeń albo dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, podlega grzywnie do 100.000 zł. 3. Kto umieszcza na ciśnieniowym urządzeniu transportowym stosowanym w przewozie drogowym znak podobny do oznakowania П, mogący wprowadzić w błąd nabywcę i użytkownika tego urządzenia, podlega grzywnie do 100.000 zł. 4. Kto wprowadza do obrotu ciśnieniowe urządzenie transportowe stosowane w przewozie drogowym podlegające oznakowaniu П, a nieoznakowane takim oznakowaniem, podlega grzywnie do 100.000 zł."; 7) w rozdziale 6 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. 1. Właściciele lub użytkownicy: 1) butli wprowadzonych do obrotu przed dniem 1 maja 2004 r. są obowiązani poddać je ponownej ocenie zgodności w terminie do dnia 30 kwietnia 2006 r.; 2) pozostałych ciśnieniowych urządzeń transportowych wprowadzonych do obrotu przed dniem 1 lipca 2005 r. są obowiązani poddać je ponownej ocenie zgodności w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r. 2. Zgodność ciśnieniowych urządzeń transportowych, o których mowa w ust. 1, z wymaganiami ustala notyfikowana jednostka kontrolująca w wyniku przeprowadzonej procedury ponownej oceny zgodności. 3. Ciśnieniowe urządzenia transportowe, których zgodność nie zostanie potwierdzona w terminach określonych w ust. 1, podlegają wycofaniu z eksploatacji.". Art. 54. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się rozdział 5; 2) w art. 37 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ewidencję kosztów ponoszonych na realizację zadań, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 40 ust. 1, oraz ewidencję przychodów, o których mowa w art. 40 ust. 1;"; 3) w art. 40: a) uchyla się ust. 3, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zadania, o których mowa w ust. 1, realizowane są na podstawie umowy zawartej pomiędzy organem jednostki samorządu terytorialnego a przewoźnikiem kolejowym, w szczególności w zakresie, o którym mowa w art. 41."; 4) w art. 41 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Samorząd województwa może nie wyrazić zgody na zaprzestanie wykonywania przewozów w ramach obowiązku służby publicznej, jeżeli pokryje straty udokumentowane przez przewoźnika kolejowego."; 5) w art. 57 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej, w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, udziela bądź odmawia zgody na odstępstwo po uzyskaniu opinii właściwego zarządcy."; 6) w art. 66 w ust. 1 uchyla się pkt 4. Art. 55. 1. Uprawnienia doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją materiałów niebezpiecznych, nadane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność w zakresie i na okres, na jaki zostały nadane. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, uznaje się za równoważne ze świadectwem doradcy, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 4. 3. Osoby posiadające uprawnienia, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do ukończenia kursu doskonalącego przed upływem terminu ważności uprawnienia. Art. 56. 1. Podmioty prowadzące kursy przygotowawcze na podstawie przepisów dotychczasowych uznaje się za podmioty spełniające warunki, o których mowa w art. 39 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane wystąpić, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, z wnioskiem do Prezesa UTK o wydanie zezwolenia na prowadzenie kursów. Art. 57. Postępowania w sprawach o nadanie uprawnień doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu koleją materiałów niebezpiecznych wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i niezakończone decyzją ostateczną toczą się na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 58. 1. Właściciele lub użytkownicy: 1) butli wprowadzonych do obrotu przed dniem 1 maja 2004 r. są obowiązani poddać je ponownej ocenie zgodności w terminie do dnia 30 kwietnia 2006 r.; 2) pozostałych ciśnieniowych urządzeń transportowych wprowadzonych do obrotu przed dniem 1 lipca 2005 r. są obowiązani poddać je ponownej ocenie zgodności w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r. 2. Zgodność ciśnieniowych urządzeń transportowych, o których mowa w ust. 1, z wymaganiami ustala notyfikowana jednostka kontrolująca w wyniku przeprowadzonej procedury ponownej oceny zgodności. 3. Ciśnieniowe urządzenia transportowe, których zgodność nie zostanie potwierdzona w terminach określonych w ust. 1, podlegają wycofaniu z eksploatacji. Art. 59. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 40 ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 54, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie upoważnienia w brzmieniu nadanym przez art. 54 pkt 2 lit. c niniejszej ustawy. Art. 60. Przepisy: 1) art. 35 ust. 4 stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) art. 32 ust. 2 stosuje się z dniem 1 stycznia 2005 r. Art. 61. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejsza ustawa dokonuje transpozycji następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: - dyrektywy 96/49/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie kolejowego transportu towarów niebezpiecznych zmienioną dyrektywą 96/87/WE z dnia 13 grudnia 1996 r., dyrektywą 1999/48/WE z dnia 21 maja 1999 r., dyrektywą 2000/62/WE z dnia 10 października 2000 r., dyrektywą 2001/6/WE z dnia 29 stycznia 2001 r., decyzją 2002/885/WE z dnia 7 listopada 2002 r., dyrektywą 2003/29/WE z dnia 7 kwietnia 2003 r., - dyrektywy 96/35/WE z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i śródlądowym towarów niebezpiecznych, - dyrektywy 2000/18/WE z dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie towarów niebezpiecznych, - dyrektywy 1999/36/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie ciśnieniowych urządzeń transportowych zmienionej dyrektywą 2001/2/WE z dnia 4 stycznia 2001 r. dostosowującą do postępu technicznego dyrektywę 1999/36/WE w sprawie ciśnieniowych urządzeń transportowych, dyrektywą 2002/50/WE z dnia 6 czerwca 2002 r. dostosowującą do postępu technicznego dyrektywę 1999/36/WE w sprawie ciśnieniowych urządzeń transportowych, decyzją z 25 stycznia 2001 r. 2001/107/WE zmieniającą datę implementacji dyrektywy 1999/36/WE dla niektórych ciśnieniowych urządzeń transportowych, decyzją z 18 lipca 2003 r. 2003/525/WE zmieniającą datę implementacji dyrektywy 1999/36/WE dla niektórych ciśnieniowych urządzeń transportowych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632. 3) Dyrektywy: - 1984/525/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczącego butli stalowych bez szwu do gazów, - 1984/526/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących butli z aluminium niestopowego i stopowego bez szwu do gazów, - 1984/527/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczącego butli do gazów, spawanych ze stali niestopowej, zmienione dyrektywą 1999/36/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896 i 899. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870 i 871. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452 i Nr 211, poz. 2049. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 9) Dyrektywy: - 1984/525/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego butli stalowych bez szwu do gazów, - 1984/526/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego butli z aluminium niestopowego i stopowego bez szwu do gazów, - 1984/527/EWG z dnia 17 września 1984 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich dotyczącego butli do gazów, spawanych ze stali niestopowej, zmienione dyrektywą 1999/36/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188, Nr 170, poz. 1652 i Nr 229, poz. 2275 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 631, Nr 92, poz. 881 i Nr 93, poz. 896 i 899. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824, z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623 i Nr 91, poz. 870 i 871. 12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą 1) (Dz. U. Nr 97, poz. 963) Dział I Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zasady administrowania obrotem towarami z zagranicą oraz, w zakresie uzupełniającym przepisy prawa wspólnotowego, obrót towarami z krajami trzecimi dokonywany na podstawie przepisów tego prawa. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do obrotu towarami z zagranicą w takim zakresie, w jakim obrót ten jest uregulowany odrębnymi przepisami prawa. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) obszar celny Wspólnoty - obszar celny w rozumieniu art. 3 rozporządzenia nr 2913/92/EWG z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r.), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003 r.); 2) towar - rzecz ruchomą oraz energię; 3) towary rolno-spożywcze - towary rolne objęte Wspólną Polityką Rolną, regulowaną przepisami wspólnotowymi, oraz towary przetworzone nieobjęte załącznikiem I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (towary z grupy non-aneks I); 4) obrót towarami z zagranicą - przywóz towarów pochodzących z kraju trzeciego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywóz towarów do kraju trzeciego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę; 5) obrót towarami z krajami trzecimi - przywóz towarów pochodzących z kraju trzeciego na obszar celny Wspólnoty lub wywóz towarów do kraju trzeciego z obszaru celnego Wspólnoty, niezależnie od sposobu ich przemieszczania przez granicę; 6) kontyngent - określoną ilość lub wartość towaru, która może być przywieziona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywieziona z tego terytorium, w oznaczonym czasie; 7) transza - określoną, maksymalną lub minimalną, ilość lub wartość towarów, na jaką może być udzielone pozwolenie; 8) okres odniesienia - okres poprzedzający złożenie wniosku o udzielenie pozwolenia; 9) importer lub eksporter wspólnotowy - osobę, która ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty Europejskiej; 10) importer lub eksporter tradycyjny - importera lub eksportera wspólnotowego, który dokonywał obrotu z zagranicą towarem objętym kontyngentem, w określonej minimalnej ilości lub o określonej minimalnej wartości, w okresie odniesienia; 11) importer lub eksporter nietradycyjny - importera lub eksportera wspólnotowego, który nie dokonywał obrotu z zagranicą towarem objętym kontyngentem, w określonej minimalnej ilości lub o określonej minimalnej wartości, w okresie odniesienia; 12) kwota gwarantowana - określoną ilość lub wartość towarów, zagwarantowaną dla importerów lub eksporterów nietradycyjnych; 13) kraj trzeci - kraj niebędący członkiem Wspólnoty Europejskiej. Dział II Obrót towarami z krajami trzecimi dokonywany na podstawie przepisów prawa wspólnotowego Art. 3. 1. Jeżeli z przepisów prawa wspólnotowego, w zakresie administrowania obrotem towarami z krajami trzecimi, wynika obowiązek uzyskania pozwolenia warunkującego: 1) dopuszczenie towaru do obrotu na obszarze celnym Wspólnoty, 2) dopuszczenie towaru do obrotu na obszarze celnym Wspólnoty przy zastosowaniu stawek celnych preferencyjnych, 3) wywóz towaru z obszaru celnego Wspólnoty, 4) wywóz towaru z obszaru celnego Wspólnoty z zastosowaniem refundacji - pozwolenie to jest wydawane w drodze decyzji administracyjnej. 2. Do dokumentów, które zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego muszą być dołączone do wniosku o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, sporządzonych w języku obcym, należy dołączyć tłumaczenie tych dokumentów na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego. Art. 4. Z zastrzeżeniem warunków i zasad określonych w przepisach prawa wspólnotowego, w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem art. 10, art. 57 § 5, art. 58-60, art. 75, art. 76 § 2 i 3, art. 77 § 2-4, art. 78-88 oraz art. 97-103. Art. 5. 1. Jeżeli przepisy prawa wspólnotowego nie stanowią inaczej, minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek importera lub eksportera wspólnotowego, w drodze decyzji administracyjnej, udziela pozwolenia, odmawia jego udzielenia, zmienia oraz cofa udzielone pozwolenie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych decyzje, o których mowa w ust. 1, wydaje Prezes Agencji Rynku Rolnego. 3. Od decyzji Prezesa Agencji Rynku Rolnego przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. Art. 6. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w zakresie obrotu towarami z krajami trzecimi, podejmuje niezbędne działania w celu wykonania przepisów prawa wspólnotowego, w szczególności zmierzające do wykonania obowiązku lub zalecenia, nałożonego w tych przepisach prawa na kraje należące do Wspólnoty Europejskiej. W tym celu może ogłosić, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", niezbędne informacje o podejmowanych działaniach, umożliwiające skuteczne wykonanie przepisów prawa wspólnotowego. 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych działania, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki podejmuje na wniosek i w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych. Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzeń, w zakresie obrotu towarami rolno-spożywczymi z krajami trzecimi: 1) wykaz podmiotów uprawnionych do wywozu towarów w ramach pozawspólnotowych akcji humanitarnych, bez konieczności złożenia zabezpieczenia wynikającego z przepisów prawa wspólnotowego, 2) wykaz międzynarodowych organów kontroli i nadzoru uprawnionych do wystawiania dokumentów potwierdzających przywóz towarów do krajów trzecich - mając na uwadze zapewnienie skutecznego stosowania przepisów prawa wspólnotowego. 2. Prezes Agencji Rynku Rolnego przekazuje do Komisji Europejskiej wymagane przez przepisy prawa wspólnotowego informacje o działaniach podjętych w celu realizacji tych przepisów. Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakie powinien spełniać wniosek o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, składany z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy określić w szczególności instrukcję wypełniania, stosowania i przekazywania wniosków oraz strukturę przesyłanych danych, mając na uwadze uproszczenie procedury przyjmowania wniosków o udzielenie pozwoleń. Dział III Środki administrowania obrotem towarami z zagranicą Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 9. Środki administrowania obrotem towarami z zagranicą, o których mowa w art. 10 ust. 1, są ustanawiane: 1) w przywozie z krajów trzecich: a) zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 3285/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 518/94 (Dz. Urz. WE L 349 z 31.12.1994 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2474/2000 z dnia 9 listopada 2000 r. ustanawiającym, na podstawie art. 1 ust. 7 rozporządzenia (EWG) nr 3030/93, wykaz wyrobów włókienniczych i odzieżowych, które zostaną włączone do GATT 1994 dnia 1 stycznia 2002 r. oraz zmieniającym załącznik X do rozporządzenia (EWG) nr 3030/93 i załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 3285/94 (Dz. Urz. WE L 286 z 11.11.2000 r.), b) zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 519/94 z dnia 7 marca 1994 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu z niektórych państw trzecich i uchylającego rozporządzenia (EWG) nr 1765/82, (EWG) 1766/82 oraz (EWG) 3420/83 (Dz. Urz. WE L 67 z 10.3.1994 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 427/2003 z dnia 3 marca 2003 r. w sprawie mechanizmu tymczasowych środków ochronnych przy przywozie określonych towarów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 519/94 w sprawie wspólnych reguł przywozu z niektórych państw trzecich (Dz. Urz. UE L 65 z 8.3.2003 r.), c) zgodnie z art. 26 ust, 2 rozporządzenia (WE) nr 517/94 z dnia 7 marca 1994 r. w sprawie wspólnych reguł dotyczących przywozu wyrobów włókienniczych z niektórych państw trzecich, nieobjętych umowami dwustronnymi, protokołami, innymi ustaleniami lub innymi szczegółowymi normami Wspólnoty dotyczącymi przywozu (Dz. Urz. WE L 67 z 10.3.1994 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem nr 2309/2003 z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniającym załączniki IIIB, IV i VI do rozporządzenia nr 517/94/WE dotyczącego kontyngentów tekstylnych stosowanych w 2004 r. (Dz. Urz. UE L 342 z 30.12.2003 r.); 2) w wywozie do krajów trzecich: a) zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiającego wspólne reguły wywozu (Dz. Urz. WE L 324 z 27.12.1969 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 3918/91 z dnia 19 grudnia 1991 r. zmieniającym rozporządzenie (EWG) nr 2603/69 ustanawiające wspólne reguły wywozu (Dz. Urz. WE L 372 z 31.12.1991 r.), b) w przypadkach uzasadnionych koniecznością wprowadzenia formalności dla stosowania umów zgodnych z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską. Art. 10. 1. Środkami administrowania obrotem towarami z zagranicą są: 1) automatyczna rejestracja; 2) kontyngent; 3) zakaz. 2. Środki, o których mowa w ust. 1, są ustanawiane na czas określony. Art. 11. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem art. 10, art. 57 § 5, art. 58-60, art. 75, art. 76 § 2 i 3, art. 77 § 2-4, art. 78-88 oraz art. 97-103. Art. 12. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może określić, w drodze rozporządzenia, z uwzględnieniem ust. 2, w przypadkach, o których mowa w art. 9: 1) automatyczną rejestrację; 2) kontyngent; 3) zakaz. 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje również w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych. Rozdział 2 Automatyczna rejestracja Art. 13. Automatyczna rejestracja polega na rejestracji przez organ celny przywozu towarów z krajów trzecich lub wywozu towarów do krajów trzecich, lub na obowiązku uzyskania pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów. Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o ustanowieniu automatycznej rejestracji, może nałożyć obowiązek uzyskania pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów, określając równocześnie termin, od którego należy składać i rozpatrywać wnioski o udzielenie pozwolenia. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może biec od dnia ogłoszenia rozporządzenia o ustanowieniu automatycznej rejestracji, z tym że organ udzielający pozwoleń udziela ich od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 3. W ramach automatycznej rejestracji pozwolenia są udzielane przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich otrzymania przez organ udzielający pozwoleń; 2) pozwolenie jest udzielane na wnioskowaną ilość lub wartość towarów; 3) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu automatycznej rejestracji określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki, nakładając obowiązek uzyskania pozwolenia, może równocześnie określić dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowe dokumenty i informacje, które powinny być dołączone do wniosku. 5. Określając dodatkowe warunki oraz dokumenty i informacje, o których mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, uwzględniającą przesłanki określone w przepisach prawa wspólnotowego, o których mowa w art. 9. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki, nakładając obowiązek uzyskania pozwolenia, może równocześnie określić przypadki, w których obrót ten nie wymaga uzyskania pozwolenia. 7. Określając przypadki, w których obrót towarami z zagranicą nie wymaga uzyskania pozwolenia, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia właściwości towarów, ich przeznaczenie, specyfikę obrotu tymi towarami z zagranicą lub potrzebę uproszczenia procedury. Art. 15. 1. Jeżeli w rozporządzeniu o ustanowieniu automatycznej rejestracji nie został nałożony obowiązek uzyskania pozwolenia, przyjęcie zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu lub procedury wywozu jest jednoznaczne z zarejestrowaniem przez organ celny faktu dokonania obrotu z zagranicą towarem objętym automatyczną rejestracją. 2. Organy celne przekazują informacje o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb przekazywania informacji, o których mowa w ust. 2, organy, którym te informacje są przekazywane, a także sposób rejestrowania towarów objętych automatyczną rejestracją, mając na względzie sprawny obieg tych informacji. Rozdział 3 Kontyngent i zakaz Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu może równocześnie określić dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowe dokumenty i informacje, które powinny być dołączone do wniosku. 2. Określając dodatkowe warunki, dokumenty i informacje, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, uwzględniającą przesłanki określone w przepisach prawa wspólnotowego, o których mowa w art. 9. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, może określić przypadki, w których obrót towarami z zagranicą nie wymaga uzyskania pozwolenia. 4. Określając przypadki, w których obrót towarami z zagranicą nie wymaga uzyskania pozwolenia, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia właściwości towarów, ich przeznaczenie, specyfikę obrotu tymi towarami z zagranicą lub potrzebę uproszczenia procedury. Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając kontyngent, określi sposób jego rozdysponowania zgodnie z art. 18. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu, stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 1, może określić wielkość transzy. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu, stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 2 i 3, określi terminy składania i rozpatrywania wniosków o udzielenie pozwolenia. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu, stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 3, określi okres odniesienia, kwotę gwarantowaną oraz minimalną ilość lub wartość towarów, którymi obrót z zagranicą w okresie odniesienia jest warunkiem uznania za importera lub eksportera tradycyjnego. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu, stosownie do art. 18 ust. 1 pkt 3, może określić wielkość transzy dla importerów nietradycyjnych. Art. 18. 1. Rozdysponowania kontyngentu dokonuje się w jeden z następujących sposobów: 1) według kolejności otrzymania wniosków; 2) proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych; 3) proporcjonalnie do ilości lub wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu może określić inny niż określony w ust. 1 sposób rozdysponowania kontyngentu, polegający na łączeniu sposobów, o których mowa w ust. 1, lub wybranych spośród nich elementów. Art. 19. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, polega na udzieleniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich otrzymania przez organ udzielający pozwoleń; 2) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych; 3) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3. Art. 20. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2, polega na udzieleniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się kompletne wnioski otrzymane przez organ udzielający pozwoleń w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 17 ust. 3; 2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu; 3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach nie przekracza kontyngentu, wnioski te są uwzględniane; 4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach przekracza kontyngent, kontyngent ten jest rozdysponowywany proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku; 5) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 4, zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej; 6) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych; 7) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3. Art. 21. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 3, polega na udzieleniu pozwolenia, przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się kompletne wnioski otrzymane przez organ udzielający pozwoleń w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 17 ust. 3; 2) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach złożonych przez importerów lub eksporterów tradycyjnych nie przekracza kontyngentu pomniejszonego o kwotę gwarantowaną, wnioski te są uwzględniane; 3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach złożonych przez importerów lub eksporterów tradycyjnych przekracza kontyngent pomniejszony o kwotę gwarantowaną, kontyngent ten jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów tradycyjnych proporcjonalnie do ich udziału w sumie wielkości obrotów zrealizowanych w okresie odniesienia, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku; 4) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 3, zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej; 5) kontyngent jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych do wysokości kwoty gwarantowanej, według kolejności otrzymania wniosków; 6) wielkości kontyngentu nierozdysponowane na rzecz importerów lub eksporterów tradycyjnych powiększają kwotę gwarantowaną i są rozdysponowywane na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych, według kolejności otrzymania wniosków; 7) w przypadku niezłożenia wniosków przez importerów lub eksporterów tradycyjnych kontyngent jest rozdysponowywany w całości na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych, według kolejności otrzymania wniosków; 8) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych; 9) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3. Art. 22. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o ustanowieniu zakazu, może określić procedury celne oraz normy ilościowe lub wartościowe, których zakaz nie dotyczy. Rozdział 4 Pozwolenia Art. 23. Pozwolenie na przywóz towarów z krajów trzecich lub wywóz towarów do krajów trzecich jest wymagane, jeżeli przedmiotem obrotu są towary objęte: 1) kontyngentem, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 3 i 4; 2) automatyczną rejestracją, o ile został nałożony obowiązek uzyskania pozwolenia. Art. 24. Obowiązkowi uzyskania pozwolenia nie podlegają towary zwolnione od należności celnych na podstawie odrębnych przepisów. Art. 25. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek importera lub eksportera wspólnotowego, w drodze decyzji administracyjnej, udziela pozwolenia, odmawia jego udzielenia, zmienia oraz cofa udzielone pozwolenie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych decyzje, o których mowa w ust. 1, w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, wydaje Prezes Agencji Rynku Rolnego. 3. Od decyzji Prezesa Agencji Rynku Rolnego przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. Art. 26. 1. Odmowa udzielenia pozwolenia następuje: 1) jeżeli organ udzielający pozwoleń otrzyma wniosek po upływie terminu określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 17 ust. 3; 2) jeżeli wniosek o udzielenie pozwolenia jest niekompletny; 3) jeżeli wielkości określone we wniosku przekraczają kontyngent, dla którego określono sposób rozdysponowania proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych; 4) jeżeli wnioskodawca nie spełnił wymogów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 31; 5) w przypadku wcześniejszego rozdysponowania kontyngentu. 2. Odmowa udzielenia kolejnych pozwoleń w ramach tego samego kontyngentu albo automatycznej rejestracji następuje w przypadku niedokonania zwrotu poprzednio udzielonego pozwolenia w terminie 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności, chyba że udzielenie pozwolenia zostało uzależnione od złożenia kaucji. Art. 27. Cofnięcie pozwolenia następuje: 1) jeżeli wymagają tego zobowiązania lub porozumienia międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska; 2) w przypadkach uzasadnionych względami porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin. Art. 28. 1. Na wniosek importera lub eksportera wspólnotowego udziela się pozwoleń cząstkowych. 2. Suma ilości lub wartości towarów, na jakie udziela się pozwoleń cząstkowych, jest równa wielkości, na jaką zostałoby udzielone pozwolenie. 3. Jeżeli z wnioskiem o udzielenie pozwoleń cząstkowych występuje osoba, której udzielono pozwolenia, organ udzielający pozwoleń: 1) zatrzymuje pozwolenie, stosownie do którego udziela się pozwoleń cząstkowych; 2) pomniejsza łączną wielkość pozwoleń cząstkowych o wielkość już wykorzystaną; 3) określa termin ważności pozwoleń cząstkowych, który musi być zgodny z terminem ważności pozwolenia. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o pozwoleniu, należy przez to rozumieć odpowiednio wszystkie pozwolenia cząstkowe. Art. 29. 1. Pozwolenia udziela się na czas określony. 2. Pozwolenia udziela się na określoną ilość lub wartość towarów. 3. Pozwolenia udziela się na okres nie dłuższy niż termin obowiązywania środka administrowania obrotem towarami z zagranicą. 4. Pozwolenie jest ważne od dnia jego udzielenia. 5. Kolejne pozwolenie na ten sam towar w ramach tego samego kontyngentu albo automatycznej rejestracji może być udzielone po dokonaniu zwrotu poprzednio udzielonego pozwolenia. Art. 30. Pozwolenie podlega zwrotowi w terminie 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności. Art. 31. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzory wniosków stosowanych w postępowaniu o udzielenie pozwoleń, 2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku, 3) sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń, 4) wzory pozwoleń, 5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń - mając na względzie maksymalne uproszczenie i ujednolicenie wymogów dotyczących dokumentów i informacji, które są niezbędne w postępowaniu o udzielenie pozwoleń, i ich ewidencjonowania. 2. Określając dokumenty, informacje oraz sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia w szczególności potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, uwzględniającą przesłanki określone w przepisach prawa wspólnotowego, o których mowa w art. 9. Rozdział 5 Kaucja Art. 32. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu o ustanowieniu automatycznej rejestracji albo kontyngentu, może uzależnić udzielenie pozwolenia od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w określonej wysokości. Kaucję złożoną przez osobę trzecią na rzecz wnioskodawcy uznaje się za złożoną przez wnioskodawcę. Art. 33. Kaucja podlega zwrotowi w terminie 21 dni od dnia zwrotu udzielonego pozwolenia, chyba że wnioskodawca, ubiegający się o udzielenie kolejnego pozwolenia na ten sam towar w ramach tego samego kontyngentu albo automatycznej rejestracji, wystąpi o uznanie uprzednio złożonej kaucji, za zabezpieczenie kolejnego pozwolenia, o którego udzielenie wnioskuje. W takim przypadku termin 21 dni biegnie od dnia zwrotu takiego kolejnego pozwolenia. Art. 34. W przypadku wykorzystania udzielonego pozwolenia w wysokości co najmniej 95 % kaucja podlega zwrotowi w całości, o ile zwrot tego pozwolenia nastąpił nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności. Art. 35. W przypadku wykorzystania udzielonego pozwolenia w wysokości do 95 % kaucja podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa w stopniu równym różnicy między 95 % wielkości, na jakie zostało udzielone pozwolenie, a stopniem faktycznego wykorzystania pozwolenia, o ile zwrot tego pozwolenia nastąpił nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności. Art. 36. 1. Kaucja podlega przepadkowi w całości na rzecz Skarbu Państwa w przypadkach: 1) niepełnego wykorzystania udzielonego pozwolenia, w wysokości nieprzekraczającej 5 %; 2) niedokonania zwrotu udzielonego pozwolenia w terminie 2 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności; 3) wykorzystania udzielonego pozwolenia niezgodnie z przeznaczeniem. 2. Kaucja nie podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa: 1) w przypadku uchylenia rozporządzenia o ustanowieniu automatycznej rejestracji albo kontyngentu przed upływem terminu, na który automatyczna rejestracja albo kontyngent został ustanowiony - w odniesieniu do pozwoleń, których termin ważności wykracza poza termin wejścia w życie rozporządzenia o uchyleniu automatycznej rejestracji albo kontyngentu; 2) w przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 38. Art. 37. Jeżeli pozwolenie zostało udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w art. 34, 35 oraz 36 ust. 1 pkt 1, zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Art. 38. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) formy, w jakich kaucja może być składana, 2) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym przypadki, w których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie powoduje przepadku kaucji, 3) kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera kaucji - uwzględniając potrzebę zapewnienia prawidłowego wykorzystania udzielonych pozwoleń oraz maksymalnego uproszczenia trybu pobierania i zwrotu kaucji. Art. 39. Od kwoty zwróconej kaucji nie płaci się odsetek. Dział IV Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe Art. 40. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803, z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 68, poz. 623 i Nr 93, poz. 894) w art. 53 § 33 otrzymuje brzmienie: "§ 33. Użyte w rozdziale 7 kodeksu określenie "reglamentacja pozataryfowa" oznacza odpowiednio środki polityki handlowej ustanowione przez Wspólnotę Europejską w ramach wspólnej polityki handlowej postanowieniami wspólnotowymi stosowanymi w odniesieniu do wywozu lub przywozu towarów, takie jak środki nadzoru lub ochrony, ograniczenia ilościowe i zakazy przywozu oraz wywozu, a także środki administrowania obrotem towarami lub usługami z zagranicą, ustanowione przez właściwy organ administracji państwowej.". Art. 41. Wnioski o udzielenie pozwolenia na obrót towarami z krajami trzecimi przyjęte przed dniem wejścia w życie ustawy, w celu wykonania prawa wspólnotowego, uznaje się za przyjęte zgodnie z przepisami ustawy. Za zgodne z przepisami ustawy uznaje się również działania organów państwa zmierzające do wykonania w tym zakresie przepisów prawa wspólnotowego. Art. 42. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 40, który wchodzi w życie z dniem 2 maja 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o nadmiernych zapasach produktów rolnych i produktów cukrowych 1) (Dz. U. Nr 97, poz. 964) Art. 1. Ustawa reguluje zasady i tryb: 1) ustalania wielkości nadmiernych zapasów: a) produktów rolnych określonych w rozporządzeniu Komisji nr 1972/03/WE z dnia 10 listopada 2003 r. w sprawie środków przejściowych przyjętych w odniesieniu do handlu produktami rolnymi ze względu na przystąpienie Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz. Urz. WE L 293 z 11.11.2003 r., z późn. zm.), zwanych dalej "produktami rolnymi", b) cukru, izoglukozy, fruktozy oraz cukru lub jego ekwiwalentu zawartego w produktach przetworzonych, będących rezultatem przetworzenia produktów rolnych określonych w rozporządzeniu Komisji nr 60/04/WE z dnia 14 stycznia 2004 r. ustanawiającym środki przejściowe w sektorze cukru w następstwie przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz. Urz. WE L 9 z 15.01.2004 r.), zwanych dalej "produktami cukrowymi"; 2) ustalania i wnoszenia opłat od nadmiernych zapasów produktów rolnych oraz za niewyeliminowanie z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej nadmiernych zapasów produktów cukrowych. Art. 2. 1. Przez zapasy: 1) produktów rolnych - rozumie się każdą ilość tych produktów; 2) produktów cukrowych - rozumie się każdą ilość cukru, izoglukozy, fruktozy oraz cukru lub jego ekwiwalentu zawartego w produktach przetworzonych: a) nabytych, b) wytworzonych lub przetworzonych - przeznaczonych do sprzedaży. 2. Przez średni stan zapasów rozumie się stan zapasów poszczególnych produktów rolnych u danego podmiotu, będący średnią stanów zapasów z dnia 1 maja 2001 r., 1 maja 2002 r. i 1 maja 2003 r.; w przypadku gdy podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji, przetwórstwa lub obrotu produktami rolnymi: 1) po dniu 1 maja 2001 r. - za średni stan zapasów produktów rolnych u danego podmiotu uznaje się zapas tych produktów będący średnią stanów zapasów z dnia 1 maja w latach 2002 i 2003; 2) po dniu 1 maja 2002 r. - za średni stan zapasów produktów rolnych u danego podmiotu uznaje się zapas tych produktów z dnia 1 maja 2003 r.; 3) po dniu 1 maja 2003 r. - za średni stan zapasów produktów rolnych u danego podmiotu uznaje się zapas tych produktów będący średnią stanów zapasów tego podmiotu z pierwszych dni każdego miesiąca w okresie od dnia, w którym rozpoczął działalność, do dnia 1 maja 2004 r.; 4) po dniu 1 kwietnia 2004 r. - uznaje się, że średni stan zapasów wynosi zero. Art. 3. 1. Jeżeli stan zapasów produktów rolnych w dniu 1 maja 2004 r. przewyższał wielkości określone w załączniku, właściciele lub samoistni posiadacze zapasów tych produktów składają, w terminie do dnia 31 lipca 2004 r., do dyrektora oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego, zwanej dalej "Agencją", właściwego ze względu na ich siedzibę albo miejsce zamieszkania, pisemne informacje dotyczące: 1) średniego stanu zapasów poszczególnych produktów rolnych oraz stanu zapasów na dzień 1 maja 2004 r.; 2) wielkości importu i eksportu produktów rolnych w ujęciu miesięcznym w okresie od dnia 1 maja 2003 r. do dnia 1 maja 2004 r.; 3) okoliczności powstania zapasów produktów rolnych, a w szczególności, czy zapasy są wynikiem: a) wzrostu produkcji lub wzrostu sprzedaży na rynek krajowy lub wzrostu sprzedaży na rynek zagraniczny w stopniu co najmniej równym wzrostowi zapasów lub b) wzrostu zdolności produkcyjnej na skutek podjętych inwestycji, lub c) zmian własnościowych polegających na połączeniu, podziale lub przekształceniu podmiotów będących właścicielami lub samoistnymi posiadaczami produktów rolnych, lub nabyciu przez te podmioty przedsiębiorstwa, lub d) zmian struktury towarowej produkcji, jeżeli zmiany te nastąpiły przed dniem 1 stycznia 2004 r.; 4) wielkości posiadanych zapasów, które: a) zostaną wykorzystane w produkcji własnej przez podmiot składający pisemną informację do dnia złożenia informacji, nie później niż do dnia 31 lipca 2004 r., lub b) zostały importowane w ramach kontyngentu taryfowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) w celu zmniejszenia deficytu krajowego spowodowanego suszą, o ile pozwolenie na przywóz produktów na polski obszar celny uzależniono od złożenia kaucji, pod warunkiem że do dnia 31 lipca 2004 r. zostały ostatecznie wykorzystane w produkcji krajowej, lub c) stanowią różnicę pomiędzy ilością zakupionych produktów w programach organizowanych przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych, w szczególności uczestniczenia w skupie produktów rolnych z dopłatami Agencji, w okresie od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r., a średnią ilością zakupów dokonanych w ramach takich programów w okresach od dnia 1 lipca 2002 r. do dnia 30 czerwca 2003 r. i od dnia 1 lipca 2001 r. do dnia 30 czerwca 2002 r., lub d) zostały wywiezione poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 lipca 2004 r. bez uzyskania jakiejkolwiek formy wsparcia eksportu określonej przepisami obowiązującymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej, w szczególności refundacji wywozowych, lub e) uległy zniszczeniu, zepsuciu lub z powodu innych okoliczności nie mogą być wprowadzone na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. 2. Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa lub obrotu produktami cukrowymi, składają, w terminie do dnia 30 czerwca 2004 r., do dyrektora oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na ich siedzibę albo miejsce zamieszkania, pisemne informacje dotyczące: 1) stanu zapasów produktów cukrowych na dzień 1 maja 2000 r., 1 maja 2001 r., 1 maja 2002 r., 1 maja 2003 r. i 1 maja 2004 r., jeżeli na dzień 1 maja 2004 r. stan zapasów każdego z tych produktów przewyższał 5 ton, z tym że: a) w przypadku produktów przetworzonych informacja dotyczy ilości cukru lub jego ekwiwalentu zawartego w tych produktach, b) w przypadku cukru i izoglukozy informacja dotyczy odrębnie ilości cukru i izoglukozy z podziałem na kwotę A i kwotę B cukru i izoglukozy oraz na cukier i izoglukozę poza tymi kwotami (cukier C i izoglukoza C); 2) okoliczności powstania zapasów, a w szczególności: a) wzrostu produkcji lub wzrostu sprzedaży na rynek krajowy lub wzrostu sprzedaży na rynek zagraniczny w stopniu co najmniej równym wzrostowi zapasów, lub b) wzrostu zdolności produkcyjnej na skutek podjętych inwestycji, lub c) zmian własnościowych polegających na połączeniu, podziale lub przekształceniu podmiotu składającego informację lub nabyciu przez ten podmiot przedsiębiorstwa, lub d) zmian struktury towarowej produkcji lub receptury, lub e) zmian wielkości limitów A i B cukru oraz wielkości limitów A i B izoglukozy; 3) danych w zakresie: a) rocznej wielkości produkcji, przetwórstwa lub obrotu produktów cukrowych w okresie od dnia 1 maja do dnia 30 kwietnia roku następnego w latach 2000, 2001, 2002, 2003 - w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie produkcji lub przetwórstwa produktów cukrowych, z tym że: - odnośnie produktów przetworzonych informacja dotyczy ilości cukru lub jego ekwiwalentu zawartego w tych produktach, - w przypadku cukru i izoglukozy informacja dotyczy odrębnie ilości cukru i izoglukozy z podziałem na kwotę A i kwotę B cukru i izoglukozy oraz na cukier i izoglukozę poza tymi kwotami (cukier C i izoglukoza C), b) wielkości miesięczne importu i eksportu produktów cukrowych w okresie od dnia 1 maja do dnia 30 kwietnia roku następnego w latach 2000, 2001, 2002, 2003, z podziałem na państwa będące członkami Unii Europejskiej w dniu 30 kwietnia 2004 r., na państwa przystępujące do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. i na pozostałe państwa. 3. Przedsiębiorcy, którzy nie prowadzili działalności w zakresie produkcji, przetwórstwa lub obrotu produktami cukrowymi w całym okresie objętym obowiązkiem składania informacji, składają wyłącznie informacje dotyczące okresu prowadzonej działalności gospodarczej, z tym że przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli działalność po dniu 1 maja 2003 r., składają informacje na pierwszy dzień każdego miesiąca lub na dzień poprzedni. 4. Przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa lub obrotu produktami cukrowymi po dniu 1 stycznia 2004 r., składają informacje niezależnie od wielkości posiadanych zapasów tych produktów na dzień 1 maja 2004 r. 5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, mając na względzie zapewnienie dokonania prawidłowej oceny stanu zapasów produktów rolnych i produktów cukrowych. Art. 4. 1. Dyrektorzy oddziałów terenowych Agencji przekażą wojewódzkim inspektorom Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwanej dalej "Inspekcją", właściwym ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 2, dane uzyskane ze złożonych informacji w zakresie określonym w art. 3 w terminie: 1) do dnia 31 lipca 2004 r. - w przypadku produktów cukrowych; 2) do dnia 31 sierpnia 2004 r. - w przypadku produktów rolnych. 2. Prezes Agencji przekaże ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych zbiorcze dane uzyskane ze złożonych informacji, o których mowa w art. 3, w terminie: 1) do dnia 28 lipca 2004 r. - w przypadku produktów cukrowych; 2) do dnia 15 października 2004 r. - w przypadku produktów rolnych. Art. 5. 1. Posiadanie przez podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 1, nadmiernych zapasów produktów rolnych w dniu 1 maja 2004 r. podlega opłacie. 2. Za nadmierny zapas produktów rolnych u danego podmiotu uznaje się zapas tych produktów, pomniejszony o ilości wynikające z art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, który na dzień 1 maja 2004 r. przekracza o co najmniej 10 % średni stan zapasów tego podmiotu. Art. 6. 1. Wysokość opłaty za posiadanie nadmiernych zapasów określonych produktów rolnych na dzień 1 maja 2004 r. stanowi iloczyn ilości tych zapasów i stawki jednostkowej za dany produkt. 2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję administracyjną w sprawie ustalenia wielkości nadmiernych zapasów produktów rolnych oraz wysokości opłaty od tych zapasów dla poszczególnych podmiotów, o których mowa w art. 3 ust. 1, i przekazuje kopię decyzji naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania podmiotu. 3. Prezes Agencji przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych wykaz podmiotów, w stosunku do których zostały ustalone wielkości nadmiernych zapasów produktów rolnych. 4. Opłata, o której mowa w art. 5 ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa i podlega wpłaceniu na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja określona w ust. 2 stała się ostateczna. Art. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość jednostkowych stawek opłat za poszczególne produkty rolne w złotych polskich na jednostkę wagową produktu, mając na uwadze przepisy rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1 lit. a. Art. 8. 1. W przypadku ustalenia przez Komisję Europejską wielkości nadmiernych zapasów produktów cukrowych w skali kraju za nadmierne zapasy produktów cukrowych u przedsiębiorców, z zastrzeżeniem ust. 2, uważa się: 1) zapasy, których stan na dzień 1 maja 2004 r., pomniejszony o ilości będące wynikiem okoliczności określonych w art. 3 ust. 2 pkt 2, przekracza o co najmniej 10 % stan zapasów na dzień 1 maja 2003 r. - w przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 3 ust. 2; 2) zapasy, których stan na dzień 1 maja 2004 r., pomniejszony o ilości będące wynikiem okoliczności określonych w art. 3 ust. 2 pkt 2, przekracza o co najmniej 10 % średni stan zapasów z dni, których dotyczy informacja, o której mowa w art. 3 ust. 3 - w przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 3 ust. 3; 3) stan zapasów w dniu 1 maja 2004 r. - w przypadku przedsiębiorców, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności w zakresie produkcji, przetwórstwa lub obrotu tymi produktami po dniu 1 kwietnia 2004 r. 2. W przypadku ustalenia przez Komisję Europejską wielkości nadmiernych zapasów produktów cukrowych w skali kraju za nadmierne zapasy cukru, fruktozy lub izoglukozy u przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie ich importu w celu wprowadzenia do obrotu uznaje się: 1) zapasy tych produktów, których stan na dzień 1 maja 2004 r. przekracza średnią wielkość zapasów tych produktów na pierwszy dzień każdego miesiąca lub dzień poprzedni w latach 2002 i 2003; 2) stan zapasów tych produktów na dzień 1 maja 2004 r. - w przypadku przedsiębiorców, którzy rozpoczęli tę działalność po dniu 1 stycznia 2004 r. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, dyrektor oddziału terenowego Agencji, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy, wydaje decyzję administracyjną w sprawie wielkości nadmiernych zapasów produktów cukrowych. Art. 9. 1. Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa lub obrotu produktami cukrowymi, są obowiązani wyeliminować na własny koszt nadmierne zapasy tych produktów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej, w terminie i w sposób określony w przepisach rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1 lit. b. 2. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 lipca 2005 r., składają do dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, dokumenty potwierdzające wyeliminowanie nadmiernych zapasów produktów cukrowych z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej. 3. Dokumentami, o których mowa w ust. 2, są: 1) dokumenty eksportowe, w tym pozwolenia wywozu, określone w przepisach rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1 lit. b; 2) protokoły dotyczące denaturacji produktów cukrowych przeznaczonych na paszę dla zwierząt sporządzone przez autoryzowane zakłady zgodnie z rozporządzeniem Komisji EWG nr 100/72 z dnia 14 stycznia 1972 r. ustanawiającym szczegółowe zasady odnoszące się do denaturacji cukru przeznaczonego na paszę dla zwierząt (Dz. Urz. L 12 z 15.01.1972 r., z późn. zm.); denaturacja produktów cukrowych oraz sporządzenie protokołu odbywa się w obecności pracownika Inspekcji; 3) protokoły dotyczące przetworzenia produktów cukrowych w sektorze paliwowym. 4. Przedsiębiorca, który w wymaganym terminie nie wyeliminował nadmiernych zapasów produktów cukrowych z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej, podlega opłacie. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość jednostkowych stawek opłat za poszczególne produkty cukrowe w złotych polskich na jednostkę wagową produktu, mając na uwadze przepisy rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 pkt 1 lit. b. 6. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, w terminie do dnia 15 września 2005 r., wydaje decyzje administracyjne w sprawie ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w ust. 4, dla poszczególnych przedsiębiorców i przekazuje kopie decyzji naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy. 7. Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi dochód budżetu państwa i podlega wpłaceniu na rachunek bankowy urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 6. Art. 10. 1. Kontrolę podmiotów w zakresie wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 3 i art. 9 ust. 2, wykonuje Inspekcja na wniosek właściwego organu Agencji. 2. Przy przeprowadzaniu kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)). 3. Organy przeprowadzające kontrolę, o której mowa w ust. 1, przekazują organom Agencji informacje o wyniku kontroli. 4. W przypadku stwierdzenia, że kontrolowany podmiot nie złożył w terminie pisemnej informacji w zakresie, o którym mowa w art. 3, organ przeprowadzający kontrolę powiadamia o tym naczelnika urzędu skarbowego, o którym mowa w art. 11 ust. 2. 5. Ilekroć w przepisach odrębnych przewiduje się ograniczenia ilości kontroli przedsiębiorców, przepisy te nie mają zastosowania do kontroli przeprowadzanych na podstawie niniejszej ustawy. Art. 11. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto nie złożył w terminie, będąc do tego obowiązanym, pisemnej informacji w zakresie, o którym mowa w art. 3. 2. Karę pieniężną ustala, w drodze decyzji administracyjnej, naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania podmiotu obowiązanego do złożenia informacji. 3. Kara pieniężna wynosi: 1) 50 % należnej opłaty za posiadanie nadmiernych zapasów produktów rolnych lub opłaty za niewyeliminowanie zapasów produktów cukrowych z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej; 2) 3.000 zł - w przypadku gdy podmiot nie podlegał obowiązkowi uiszczenia opłaty za posiadanie nadmiernych zapasów produktów rolnych lub opłaty za niewyeliminowanie zapasów produktów cukrowych z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej. 4. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i mają do nich zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 4)). Art. 12. Do egzekucji: 1) opłat, o których mowa w art. 5 ust. 1 i art. 9 ust. 4, 2) kary pieniężnej, o której mowa w art. 11 ust. 1 - stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 13. Minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące nadmiernych zapasów produktów rolnych i produktów cukrowych określone w rozporządzeniach, o których mowa w art. 1 pkt 1. Art. 14. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu: "Art. 53a. 1. Cukier C, izoglukoza C i syrop inulinowy C, wyprodukowane w roku rozliczeniowym 2003/2004, muszą zostać wywiezione poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej w postaci nieprzetworzonej lub w wyrobach o zawartości cukru co najmniej 10 % w przeliczeniu na cukier biały, w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r., bez dopłat. 2. Producent cukru, izoglukozy i syropu inulinowego ma obowiązek przedstawiania Agencji administracyjnych dokumentów celnych SAD w celu udowodnienia wykonania przepisu ust. 1. W przypadku wyrobów, o których mowa w ust. 1, w dokumencie SAD należy podać informację o zawartości cukru w tych wyrobach. 3. Producent, który naruszył przepis ust. 1, obowiązany jest do wnoszenia opłaty sankcyjnej w wysokości wartości niewywiezionego poza obszar celny Wspólnoty Europejskiej cukru C, izoglukozy C w przeliczeniu na suchą masę albo syropu inulinowego C wyrażonego jako ekwiwalent cukru albo izoglukozy przez zastosowanie współczynnika 1,9, licząc według ceny interwencyjnej cukru białego, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 2. 4. Opłaty sankcyjne, o których mowa w ust. 3, stanowią niepodatkowe należności budżetu państwa w rozumieniu art. 2 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.". Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (poz. 964) STAN ZAPASÓW PRODUKTÓW ROLNYCH NA DZIEŃ 1 MAJA 2004 R., POWYŻEJ KTÓREGO ICH WŁAŚCICIELE LUB SAMOISTNI POSIADACZE SKŁADAJĄ INFORMACJĘ DOTYCZĄCĄ STANU TYCH ZAPASÓW Lp.Kod CNOpis produktu rolnegoWielkość zapasów, powyżej których składa się informację 1234 1.0201 30 00Mięso z bydła, świeże lub schłodzone, bez kości100 ton 2.0202 30 90Mięso z bydła, zamrożone, pozostałe, bez kości (tj. bez ćwierci przednich całych lub pokrojonych na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowanych" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku oraz rostbefu, antrykotu i szpondru, kawałki)100 ton 3.0203 11 10Mięso ze świń domowych, świeże lub schłodzone100 ton 4.0203 21 10Tusze i półtusze ze świń domowych, zamrożone100 ton 5.0204 30 00Tusze i półtusze z jagniąt, zamrożone10 ton 6.0204 43 10Mięso jagnięce, bez kości, zamrożone10 ton 7.0206 29 91Przepona gruba i przepona cienka z bydła, zamrożone, nie do produkcji wyrobów farmaceutycznych5 ton 8.0402 10Mleko i śmietana, w proszku, granulkach lub w innej postaci stałej, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego50 ton 9.0402 21Mleko i śmietana, w proszku, granulkach lub w innej postaci, niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy50 ton 10.0405 10Masło naturalne otrzymane z mleka, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy50 ton 11.0405 90Pozostałe masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania, o zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy50 ton 12.0406Sery i twarogi50 ton 13.0703 20 00Czosnek świeży lub schłodzony5 ton 14.0711 51 00Grzyby z rodzaju Agaricus, zakonserwowane tymczasowo, nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia3 tony 15.1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin)1.000 ton 16.1002Żyto1.000 ton 17.1003Jęczmień1.000 ton 18.1004Owies1.000 ton 19.1005Kukurydza1.000 ton 20.1006 10Ryż niełuskany20 ton 21.1006 20Ryż łuskany (brązowy)20 ton 22.1006 30Ryż całkowicie lub częściowo bielony, nawet polerowany lub glazurowany20 ton 23.1006 40Ryż łamany20 ton 24.1007Ziarno sorgo1.000 ton 25.1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża1.000 ton 26.1101Mąka pszenna lub z meslin200 ton 27.1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin200 ton 28.1103Kasze, mączki i granulki zbożowe200 ton 29.1104Ziarna zbóż obrobione w inny sposób, z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone50 ton 30.1107Słód, nawet palony30 ton 31.1108Skrobie; inulina100 ton 32.1509Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie3 tony 33.1510Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 15093 tony 34.1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 15163 tony 35.1702 30 (1)Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy3 tony 36.1702 40 (2)Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego3 tony 37.1702 90 (3)Pozostałe cukry, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami wyrobów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy5 ton 38.2003 10 20Grzyby z rodzaju Agaricus, tymczasowo zakonserwowane, gotowane10 ton 39.2003 10 30Pozostałe grzyby z rodzaju Agaricus; przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym10 ton 40.2008 20Ananasy, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, zawierające dodatek alkoholu, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg10 ton (1) z wyjątkiem 1702 30 10 (2) z wyjątkiem 1702 40 10 (3) ograniczone do 1702 90 10, 1702 90 50, 1702 90 75, 1702 90 79 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387, Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 97, poz. 966) Na podstawie art. 24 ust. 2 i art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, jakie muszą spełniać podmioty korzystające ze zwolnień od podatku akcyzowego, zwanego dalej "akcyzą"; 2) szczegółowy zakres zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych oraz warunki i tryb ich stosowania. § 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) siłach zbrojnych - należy przez to rozumieć siły zbrojne, zgodnie z art. I ust. 1 lit. a) Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257); 2) personelu cywilnym - należy przez to rozumieć personel cywilny, zgodnie z art. I ust. 1 lit. b) Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r.; 3) Państwie wysyłającym - należy przez to rozumieć Państwo wysyłające, zgodnie z art. I ust. 1 lit. d) Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r.; 4) organie wojskowym - należy przez to rozumieć Ministra Obrony Narodowej lub upoważnionego przez niego Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, właściwego dowódcę rodzaju sił zbrojnych lub upoważnionego przez niego dowódcę wojskowej jednostki budżetowej; 5) Kwaterze - należy przez to rozumieć Kwaterę Główną, o której mowa w art. 2 lit. b) Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, sporządzonej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 259); 6) personelu zagranicznym Kwatery - należy przez to rozumieć osoby niebędące obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej, oddelegowane do Kwatery lub zatrudnione w Kwaterze przez każdą ze Stron Konwencji lub Państwa-Strony Traktatu Północnoatlantyckiego; 7) członkach rodzin personelu zagranicznego Kwatery - należy przez to rozumieć współmałżonków oraz dzieci będące na utrzymaniu osób, o których mowa w pkt 6. 2. Do ustalania kursu euro stosuje się art. 18 ust. 2 rozporządzenia nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r.). Rozdział 2 Zwolnienia od akcyzy wynikające z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej § 3. 1. Zwalnia się od akcyzy paliwa silnikowe, oleje opałowe lub gaz w przypadku, gdy są zużywane w procesie produkcji energii elektrycznej. 2. Zwalnia się również od akcyzy energię elektryczną zużywaną w procesie produkcji energii elektrycznej, energię elektryczną zużywaną w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu lub energię elektryczną wykorzystywaną do podtrzymywania tych procesów produkcyjnych. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający paliwa silnikowe, oleje opałowe lub gaz dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający paliwa silnikowe, oleje opałowe lub gaz posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego potwierdzające zamówienie na odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 4) podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na wyodrębnienie wyrobów zwolnionych i wyrobów nieobjętych zwolnieniem. 4. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 2, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia, wykorzystujący energię elektryczną do celów określonych w ust. 2, będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego, do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, oświadczenia o ilościach i sposobie wykorzystania zwolnionej energii elektrycznej oraz będzie prowadził ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania zwolnionej energii elektrycznej. 5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinno zawierać co najmniej: 1) nazwę i adres podmiotu składającego oświadczenie oraz jego NIP; 2) ilość zamawianych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych; 3) cel, na który zostaną przeznaczone zakupione wyroby akcyzowe zharmonizowane; 4) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. § 4. 1. Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną przez uprawnione podmioty eksportujące lub dostarczające towary do innego państwa członkowskiego. 2. Za uprawnione podmioty, o których mowa w ust. 1, uważa się podmioty, w przypadku których udział wydatków związanych z nabyciem energii elektrycznej w kosztach stanowiących koszty uzyskania przychodów przekracza 18 % w miesiącu rozliczeniowym. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest realizowane przez zwrot kwoty akcyzy od nabytej ilości energii elektrycznej przekraczającej 18 % - w proporcji odpowiadającej w tym miesiącu udziałowi przychodów ze sprzedaży towarów na eksport lub dostarczonych do innego państwa członkowskiego w przychodach ogółem. 4. Jeżeli akcyza związana z nabyciem energii została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, uprawnienie do zwrotu, o którym mowa w ust. 3, przysługuje, gdy o kwotę zwrotu akcyzy zostaną zmniejszone te koszty. Przychody i koszty ustala się zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. 5. Kwotę akcyzy podlegającą zwrotowi, o której mowa w ust. 3, oblicza się według następującego wzoru: gdzie: KO - oznacza zwolnioną kwotę akcyzy od energii elektrycznej, przysługującą podatnikowi w danym miesiącu, CA - oznacza kwotę akcyzy od energii elektrycznej nabytej w miesiącu rozliczeniowym, obliczoną jako iloczyn ilości nabytej energii i stawki 0,02 zł/kWh, UE - oznacza udział przychodów ze sprzedaży towarów na eksport lub dostarczonych do innego państwa członkowskiego do przychodów ogółem w miesiącu rozliczeniowym. 6. Zwrot akcyzy, o którym mowa w ust. 3, następuje na wniosek uprawnionego podmiotu. Wniosek jest składany za okresy miesięczne do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu rozliczeniowym. 7. Wniosek, o którym mowa w ust. 6, zawiera co najmniej: 1) określenie ilości energii elektrycznej nabytej w miesiącu rozliczeniowym; 2) określenie przychodów z tytułu eksportu towarów lub dostawy wewnątrzwspólnotowej w miesiącu rozliczeniowym; 3) określenie przychodów ogółem w miesiącu rozliczeniowym; 4) kwotę akcyzy wyliczoną zgodnie z wzorem określonym w ust. 5; 5) wskazanie numeru rachunku bankowego, na który ma być dokonany zwrot podatku. 8. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, dołącza się oryginały faktur określających ilość nabytej energii oraz dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej lub dokument zgłoszenia celnego potwierdzający wywóz towarów do państwa trzeciego. 9. Właściwy naczelnik urzędu celnego rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 6, jest obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu celnego oraz przedziurkować każdą fakturę lub dokumenty, o których mowa w ust. 8, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 10. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu akcyzy i dokonuje zwrotu tej kwoty, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 6, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 8, na rachunek bankowy uprawnionego podmiotu. 11. Po dokonaniu zwrotu akcyzy właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie zwraca uprawnionemu podmiotowi ostemplowane oraz przedziurkowane faktury i dokumenty, o których mowa w ust. 8. 12. Jeżeli uprawniony podmiot otrzyma kwoty zwrotu akcyzy nienależnie, jest obowiązany do ich zwrotu wraz z odsetkami liczonymi jak od zaległości podatkowych. § 5. 1. Zwalnia się od akcyzy paliwa silnikowe, oleje opałowe lub gaz wykorzystywane na terenach należących do zakładów, w których są one produkowane, pod warunkiem że zużycie to odbywa się w ramach procesów służących produkcji tych wyrobów. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję wskazującą na ilości i sposoby wykorzystania na terenie zakładu produkcyjnego paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu w ramach procesów służących produkcji tych wyrobów oraz będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego, do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, oświadczenia o ilościach i sposobie wykorzystania zwolnionych paliw silnikowych, olejów opałowych lub gazu. § 6. 1. Zwalnia się od akcyzy energię elektryczną pochodzącą z elektrowni szczytowo-pompowych, wytwarzaną z energii wody, która została przepompowana z wykorzystaniem energii elektrycznej wytworzonej w elektrowniach cieplnych, objętej akcyzą. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję wskazującą na ilości i sposoby wytworzenia energii elektrycznej w elektrowniach szczytowo-pompowych. § 7. 1. Zwalnia się od akcyzy benzynę silnikową lotniczą do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub oleje silnikowe do silników lotniczych wykorzystywane do statków powietrznych, z wyjątkiem prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym; za prywatny lot o charakterze rekreacyjnym uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, do celów innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podmiotowi dokonującemu sprzedaży benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych bezpośrednio podmiotom posiadającym statki powietrzne. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający ze składu podatkowego benzynę silnikową lotniczą do silników tłokowych, paliwo do lotniczych silników turbinowych lub oleje silnikowe do silników lotniczych, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby akcyzowe zharmonizowane zostaną przeznaczone do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy, na podstawie administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 4) podmiot uprawniony do zwolnienia potwierdzi na trzeciej karcie administracyjnego dokumentu towarzyszącego otrzymanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych i zwróci ją niezwłocznie prowadzącemu skład podatkowy, od którego nabył wyroby akcyzowe zharmonizowane; 5) podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu przeznaczenia zwolnionych paliw silnikowych; 6) podmiot posiadający statek powietrzny lub statki powietrzne, nabywający od podmiotu uprawnionego do zwolnienia benzynę silnikową lotniczą do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub oleje silnikowe do silników lotniczych, złoży oświadczenie, że nabywane paliwa zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1. 4. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do importu benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający z państwa trzeciego benzynę silnikową lotniczą do silników tłokowych, paliwo do lotniczych silników turbinowych lub oleje silnikowe do silników lotniczych dołączy do zgłoszenia celnego oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby akcyzowe zharmonizowane zostaną przeznaczone do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 4) podmiot uprawniony do zwolnienia podatkowego prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu przeznaczenia zwolnionej benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych; 5) podmiot posiadający statek powietrzny lub statki powietrzne, nabywający od podmiotu uprawnionego do zwolnienia benzynę silnikową lotniczą do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub oleje silnikowe do silników lotniczych, złoży oświadczenie, że nabywane paliwa zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1. 5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i ust. 4 pkt 1, powinno zawierać co najmniej: 1) nazwę i adres podmiotu składającego oświadczenie oraz jego NIP; 2) ilość zamawianej benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych; 3) określenie celów, na które zostanie przeznaczona zakupiona benzyna silnikowa lotnicza do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych; 4) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 6 i ust. 4 pkt 5, oprócz danych określonych w ust. 5, powinno dodatkowo zawierać określenie liczby posiadanych przez podmiot statków powietrznych oraz danych o przeciętnym zużyciu paliw przez te statki powietrzne. § 8. 1. Zwalnia się od akcyzy oleje napędowe lub oleje opałowe wykorzystywane do celów żeglugi (włączając rejsy rybackie), z wyjątkiem prywatnych rejsów o charakterze rekreacyjnym, oraz elektryczność wytwarzaną na pokładzie statku; za prywatny rejs o charakterze rekreacyjnym uważa się każde użycie statku przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, do celów innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy w szczególności olejów napędowych lub olejów opałowych wykorzystywanych przez jednostki pływające ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Obrony Narodowej oraz statków szkolnych i badawczych w zakresie, w jakim wykonują ich statutowe zadania. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podmiotowi dokonującemu sprzedaży olejów napędowych lub olejów opałowych wykorzystywanych do celów żeglugi bezpośrednio podmiotom posiadającym jednostki pływające lub zużycia na własne potrzeby do celów żeglugowych. 4. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający oleje napędowe lub oleje opałowe ze składu podatkowego, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione oleje napędowe lub oleje opałowe zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego potwierdzające zamówienie na odbiór olejów napędowych lub olejów opałowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie olejów napędowych lub olejów opałowych nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy, na podstawie administracyjnego dokumentu towarzyszącego; 4) podmiot uprawniony do zwolnienia potwierdzi na trzeciej karcie administracyjnego dokumentu towarzyszącego otrzymanie olejów napędowych lub olejów opałowych i zwróci ją niezwłocznie prowadzącemu skład podatkowy, od którego nabył wyroby akcyzowe zharmonizowane; 5) podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu przeznaczenia zwolnionych olejów napędowych i olejów opałowych; 6) podmiot posiadający jednostkę pływającą lub jednostki pływające nabywający od podmiotu uprawnionego do zwolnienia oleje napędowe i oleje opałowe złoży oświadczenie, że nabywane oleje zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie również do importu olejów napędowych lub olejów opałowych pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający z państwa trzeciego oleje napędowe lub oleje opałowe dołączy do zgłoszenia celnego oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby akcyzowe zharmonizowane zostaną przeznaczone do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór olejów napędowych lub olejów opałowych; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie olejów napędowych lub olejów opałowych nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 4) podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu przeznaczenia zwolnionych olejów napędowych lub olejów opałowych; 5) podmiot posiadający jednostkę pływającą lub jednostki pływające nabywający od podmiotu uprawnionego do zwolnienia oleje napędowe lub oleje opałowe złoży oświadczenie, że nabywane oleje zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1. 6. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 i ust. 5 pkt 1, powinno zawierać co najmniej: 1) nazwę i adres podmiotu składającego oświadczenie oraz jego NIP; 2) ilość zamawianych olejów napędowych lub olejów opałowych; 3) określenie celów, na które zostaną przeznaczone zakupione oleje napędowe lub oleje opałowe; 4) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 6 i ust. 5 pkt 5, oprócz danych określonych w ust. 6, powinno dodatkowo zawierać określenie liczby posiadanych przez podmiot jednostek pływających oraz danych o przeciętnym zużyciu paliw przez te jednostki pływające. § 9. 1. Zwalnia się od akcyzy sprzedaż: 1) benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych lub olejów silnikowych do silników lotniczych, dokonywaną przez producenta tych wyrobów na zamówienie: a) Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych - z przeznaczeniem na potrzeby lotnictwa, b) Agencji Rezerw Materiałowych - na uzupełnienie rezerw państwowych, c) jednostek organizacyjnych lotnictwa sanitarnego - na potrzeby tych jednostek; 2) oleju napędowego do silników okrętowych i silników do techniki morskiej oraz olejów silnikowych do silników okrętowych i silników do techniki morskiej, dokonywaną przez producenta tych wyrobów na zamówienie: a) Agencji Rezerw Materiałowych - na uzupełnienie rezerw państwowych, b) Ministra Obrony Narodowej - z przeznaczeniem dla potrzeb marynarki wojennej, c) ministra właściwego do spraw wewnętrznych - z przeznaczeniem na potrzeby techniki morskiej; 3) benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych oraz oleju napędowego do silników okrętowych i silników do techniki morskiej oraz olejów silnikowych do silników lotniczych, okrętowych i techniki morskiej, dokonywaną przez Agencję Rezerw Materiałowych na zamówienie Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający wyroby akcyzowe, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby akcyzowe zharmonizowane zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie wyrobów akcyzowych nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 4) podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania lub przeznaczenia zwolnionych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r. § 10. 1. Zwalnia się od akcyzy ciężki olej opałowy wykorzystywany w: 1) elektrociepłowniach; 2) przez indywidualne gospodarstwa domowe i organizacje charytatywne, których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593); 3) w pracach rolnych, ogrodniczych, szklarniowych oraz leśnych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do oleju, z którego mniej niż 50 % objętościowo destyluje przy temperaturze 350 °C. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia podatkowego, nabywający wyroby akcyzowe, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie potwierdzające jego status oraz stwierdzające, że zakupione wyroby zostaną zużyte do celów, o których mowa w ust. 1. § 11. 1. Zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) importer przy dokonaniu zgłoszenia celnego, dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca złoży oświadczenie, że towary te nie będą przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub nie będą odsprzedane w celu ich zużycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 2) nabywca złoży oświadczenie, że nabywane towary nie będą przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub nie będą odsprzedane w celu ich zużycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 3) nabycie towarów nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 4) podmiot korzystający ze zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, przekaże do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, miesięczne zestawienia otrzymanych oświadczeń zawierających informacje, o których mowa w ust. 2. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinno zawierać co najmniej: 1) nazwę oraz adres podmiotu składającego oświadczenie oraz jego NIP; 2) ilość zakupionego na terytorium kraju, w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim towaru oraz jego symbol PKWiU lub kod CN; 3) cel, na który zostanie przeznaczony towar zakupiony w kraju, nabyty w innym państwie członkowskim lub pochodzący z importu; 4) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 3. W przypadku sprzedaży towarów, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, może być złożone na fakturze lub w zamówieniu, jeżeli dokument taki ściśle określa ilość zamawianego towaru, zawiera datę i numer, a podmiot prowadzi ewidencję zamówień. Jeżeli oświadczenie jest składane odrębnie, powinno być dołączone do kopii faktury, a w przypadku oświadczenia złożonego w zamówieniu - na fakturze powinien być wpisany numer i data zamówienia. § 12. 1. Zwalnia się od akcyzy: 1) biokomponenty przeznaczone do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, w rozumieniu ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934 oraz z 2004 r. Nr 34, poz. 293), wyprodukowanych z surowców rolniczych, produktów ubocznych i odpadów, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach; 2) paliwa ciekłe z zawartością biokomponentów od 4,5 % do 5 % - w wysokości 1,50 zł od każdego litra biokomponentów dodanych do tych paliw oraz biopaliwa ciekłe z zawartością powyżej 5 % do 10 % biokomponentów, w kwocie 1,80 zł od każdego litra biokomponentów dodanych do tych paliw, a z zawartością powyżej 10 % biokomponentów - w wysokości 2,20 zł od każdego litra biokomponentów dodanych do tych paliw, z tym że zwolnienie nie może być wyższe niż należna kwota akcyzy z tytułu sprzedaży tych paliw. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający wyroby akcyzowe, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione biokomponenty zostaną zużyte do paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych; 2) podmiot uprawniony będzie posiadał zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór biokomponentów z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 3) nabycie biokomponentów nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 4) podmiot korzystający ze zwolnienia będzie prowadził ewidencję wskazującą na sposób wykorzystania biokomponentów. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ma zastosowania pod warunkiem, że: 1) pomiot korzystający ze zwolnienia produkujący paliwa ciekłe z zawartością biokomponentów prowadzi dokumentację techniczną wskazującą na sposób wytworzenia takich paliw ciekłych i zawartość w nich biokomponentów; 2) podmiot nabywający paliwa ciekłe z zawartością biokomponentów w celu ich odsprzedaży korzystający ze zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na wyodrębnienie wyrobów zwolnionych i wyrobów nieobjętych zwolnieniem. § 13. 1. Zwalnia się od akcyzy: 1) wazelinę, parafinę, woski pochodzenia naftowego i pozostałe woski oznaczone symbolem PKWiU 23.20.31 objęte kodami CN: 2712 10, 2712 20 00, 2712 90 31, 2712 90 33, 2712 90 39 i 2712 90 90; 2) koks naftowy; bitum naftowy; inne pozostałości olejów z ropy naftowej oznaczone symbolem PKWiU 23.20.32 oraz kodem CN 2713; 3) bitum i asfalt naturalny, asfaltyty i skały asfaltowe oznaczone symbolem PKWiU 14.50.10-00.00 oraz kodem CN 2714; 4) mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie lub naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, smole mineralnej, paku smołowym oznaczone symbolem PKWiU 26.82.13 oraz kodem CN 2715 00 00. 2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie pod warunkiem, że: 1) wyroby akcyzowe zostaną zużyte do innych celów niż napędowe lub opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający wyroby akcyzowe dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby zostaną zużyte do celów, o których mowa w pkt 1; 3) nabycie wyrobów akcyzowych nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy. 3. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do podlegających opodatkowaniu ubytków lub niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałych w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, o których mowa w art. 5 ustawy. § 14. 1. Zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe w przypadku, gdy są zużywane do innych celów niż napędowe lub opałowe lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych: 1) węglowodory acykliczne oznaczone symbolem PKWiU 24.14.11 oraz kodem CN 2901; 2) z węglowodorów cyklicznych: a) cykloheksan, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-13.00 oraz kodem CN 2902 11 00, b) węglowodory cykliczne pozostałe, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.12-15.3 oraz kodem CN 2902 19 90, c) benzen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-23 oraz kodem CN 2902 20 00, d) toluen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-25 oraz kodem CN 2902 30 00, e) o-ksylen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-43.00 oraz kodem CN 2902 41 00, f) p-ksylen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-45.00 oraz kodem CN 2902 43 00, g) m-ksylen, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.12-47.10 oraz kodem CN 2902 42 00, h) mieszaniny izomerów ksylenu, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.12-47.2 oraz kodem CN 2902 44 00; 3) z olejów i innych produktów destylacji smoły węglowej w wysokiej temperaturze; paku i koksu pakowego, wyłącznie: a) benzol, oznaczony symbolem PKWiU 24.14.73-20 oraz kodem CN 2707 10, b) toluole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.1, oraz toluole do innych celów, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.2 sklasyfikowane w pozycji CN 2707 20, c) ksylole stosowane jako paliwa napędowe lub do ogrzewania, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.3 oraz ksylole do innych celów, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-30.4 sklasyfikowane w pozycji CN 2707 30, d) mieszaniny węglowodorów aromatycznych pozostałe, oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-40.3 sklasyfikowane w pozycji CN 2707 50, e) oleje kreozotowe oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-65 oraz kodem CN 2707 91 00, f) oleje surowe lekkie oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-67.10 oraz kodem CN 2707 99 11, g) oleje surowe pozostałe oznaczone symbolem PKWiU 24.14.73-67.20 oraz kodem CN 2707 99 19. 2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie pod warunkiem, że: 1) importer przy dokonaniu zgłoszenia celnego, dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca złoży oświadczenie, że wyroby akcyzowe, o których mowa w ust. 1, nie będą przeznaczone do celów napędowych lub opałowych lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych; 2) nabywca złoży oświadczenie, że nabywane wyroby akcyzowe, o których mowa w ust. 1, nie będą przeznaczone do celów napędowych lub opałowych lub do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych. 3. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać co najmniej: 1) nazwę oraz adres podmiotu składającego oświadczenie oraz jego NIP; 2) ilość zakupionego na terytorium kraju, w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim wyrobu akcyzowego oraz jego symbol PKWiU lub kod CN; 3) cel, na który zostanie przeznaczony wyrób zakupiony w kraju, nabyty w innym państwie członkowskim lub pochodzący z importu; 4) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 4. W przypadku sprzedaży wyrobów, o których mowa w ust. 1, oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, może być złożone na fakturze lub w zamówieniu, jeżeli dokument ten ściśle określa ilość zamawianego wyrobu, zawiera datę i numer, a podmiot prowadzi ewidencję zamówień. Jeżeli oświadczenie jest składane odrębnie, powinno być dołączone do kopii faktury, a w przypadku oświadczenia złożonego w zamówieniu - na fakturze powinien być wpisany numer i data zamówienia. 5. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do podlegających opodatkowaniu ubytków lub niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałych w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, o których mowa w art. 5 ustawy. § 15. 1. Zwalnia się od akcyzy gaz płynny - propan, butan, mieszaniny propanu - butanu w przypadku, gdy są zużywane do innych celów niż do napędu pojazdów samochodowych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) gaz płynny jest rozlewany do butli gazowych w składzie podatkowym zgodnie z warunkami określonymi w ustawie; 2) gaz płynny jest dostarczany cysterną ze składu podatkowego do uprawnionego nabywcy w przypadku, gdy sprzedawca uzyska od nabywcy oświadczenie, że gaz płynny nie będzie przeznaczony do napędu pojazdów samochodowych; oświadczenie powinno być złożone na fakturze VAT lub na dowodzie dostawy; 3) importer przy dokonaniu zgłoszenia celnego, dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca złoży właściwemu naczelnikowi urzędu celnego oświadczenie, że gaz płynny nie będzie przeznaczony do napędu pojazdów samochodowych, a ponadto będą spełnione łącznie następujące warunki: a) nabywca złoży oświadczenie, że nabywany gaz płynny nie będzie przeznaczony do napędu pojazdów samochodowych, b) importer dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego potwierdzające zamówienie odbioru gazu płynnego z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczenia właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy, c) nabycie gazu płynnego nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy, oraz na warunkach określonych w przepisach dotyczących procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania, d) importer dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania zwolnionych wyrobów akcyzowych, e) importer dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca przekaże do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, miesięczne zestawienia otrzymanych oświadczeń zawierających informacje, o których mowa w ust. 5. 3. Importer dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawca jest obowiązany w przypadku sprzedaży: 1) osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że gaz płynny nie będzie przeznaczony do napędu pojazdów samochodowych; oświadczenie to może być złożone w wystawionej fakturze VAT, a jeżeli jest składane odrębnie powinno zawierać datę złożenia oświadczenia oraz powinno być dołączone do kopii faktury VAT; 2) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej - do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że gaz płynny nie będzie przeznaczony do napędu pojazdów samochodowych; oświadczenie to powinno być dołączone do kopii paragonu lub kopii innego dokumentu sprzedaży wystawionego nabywcy, a w przypadku braku takiej możliwości sprzedawca jest obowiązany wpisać na oświadczeniu numer i datę wystawienia dokumentu potwierdzającego tę sprzedaż. 4. Oświadczenie importera dokonującego nabycia wewnątrzwspólnotowego lub sprzedawcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, powinno zawierać co najmniej: 1) nazwę oraz adres podmiotu składającego oświadczenie oraz jego NIP; 2) ilość zakupionego na terytorium kraju, w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim wyrobu oraz jego symbol PKWiU lub kod CN; 3) cel, na który zostanie przeznaczony wyrób zakupiony w kraju, nabyty w innym państwie członkowskim lub pochodzący z importu; 4) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 5. Oświadczenie nabywcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 i pkt 3 lit. a, powinno zawierać co najmniej: 1) imię i nazwisko nabywcy, PESEL lub NIP; 2) adres zamieszkania nabywcy; 3) określenie ilości nabywanego gazu płynnego; 4) określenie ilości, rodzaju i typu posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się urządzenia, jeżeli jest ono inne niż adres wymieniony w pkt 2; 5) datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. § 16. 1. Zwalnia się od akcyzy benzyny specjalne oznaczone symbolem PKWiU 23.20.13-00.2 oraz objęte kodami CN 2710 11 21 i CN 2710 11 25, w przypadku gdy są zużywane do innych celów niż napędowe, opałowe, do produkcji paliw silnikowych lub olejów opałowych. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) importer przy dokonaniu zgłoszenia celnego lub podmiot prowadzący skład podatkowy dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego złoży oświadczenie, że benzyna specjalna zostanie przeznaczona do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia nabywający benzynę specjalną ze składu podatkowego dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupiona benzyna specjalna zostanie zużyta do celów, o których mowa w ust. 1; 3) podmiot uprawniony do zwolnienia posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór benzyny specjalnej z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 4) nabycie benzyny specjalnej nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy, oraz na warunkach określonych w przepisach dotyczących procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania; 5) podmiot prowadzący skład podatkowy dostarczający benzynę specjalną podmiotowi uprawnionemu do zwolnienia wystawi dokument przewozu i zastosuje zasady obiegu tego dokumentu określone w przepisach o szczególnym nadzorze podatkowym; 6) podmiot uprawniony do zwolnienia złoży zabezpieczenie akcyzowe zgodnie z art. 43 ustawy lub uzyska zwolnienie z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego zgodnie z art. 44 ustawy; 7) podmiot uprawniony do zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania zwolnionej benzyny specjalnej. § 17. Zwalnia się od akcyzy sprzedaż: 1) produktów rafinacji ropy naftowej, wytwarzanych przez rafinerie ropy naftowej, do których ropa naftowa jest dostarczana wyłącznie transportem kolejowym lub samochodowym, w części odpowiadającej kwocie 120,00 zł od każdej tony zakupionej do przerobu ropy naftowej, dostarczonej tym transportem, pod warunkiem wykorzystania tych produktów do celów uprawniających do zastosowania zwolnienia; 2) olejów napędowych wytwarzanych z udziałem minimum 10 % komponentu uzyskanego w wyniku przerobu odpadów z tworzyw sztucznych na specjalistycznych instalacjach do katalitycznego przerobu tych tworzyw, w części odpowiadającej kwocie 300,00 zł od każdego 1.000 l tych paliw, pod warunkiem niestosowania zwolnień, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2; 3) benzyn silnikowych etylizowanych i nieetylizowanych wytworzonych z udziałem minimum 5 % komponentu uzyskanego w wyniku przerobu odpadów z tworzyw sztucznych na specjalistycznych instalacjach do katalitycznego przerobu tych tworzyw, w części odpowiadającej kwocie 180,00 zł od każdego 1.000 l tych paliw, pod warunkiem niestosowania zwolnień, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2; 4) benzyn nieetylizowanych z udziałem jako komponentu zeoformatu w ilości nie mniejszej niż 30 % w gotowym produkcie, wytwarzanego w kraju przy zastosowaniu specjalistycznej instalacji zeoformingu - w części odpowiadającej 10 % stawki podatku akcyzowego dla benzyn nieetylizowanych, pod warunkiem niestosowania zwolnień, o których mowa w pkt 2 i 3 i § 12 ust. 1 pkt 2. § 18. 1. Zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy: 1) wprowadzany do obrotu handlowego w postaci alkoholu etylowego skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów; 2) skażony środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów i wykorzystywany do wytwarzania produktów nieprzeznaczonych do konsumpcji przez ludzi; 3) używany do produkcji octu; 4) używany do produkcji leków; 5) używany do produkcji substancji smakowo-aromatycznych stosowanych do wytwarzania artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych, o zawartości alkoholu nieprzekraczającej 1,2 % objętości; 6) używany bezpośrednio lub jako składnik do półproduktów służących do wytwarzania artykułów spożywczych (rozlewanych lub innych), pod warunkiem że w każdym przypadku zawartość alkoholu w tych produktach nie przekracza 8,5 litra czystego alkoholu na 100 kg produktu dla wyrobów czekoladowych i 5 litrów czystego alkoholu na 100 kg produktu dla wszystkich innych wyrobów; 7) używany jako próbki do analiz, niezbędnych prób produkcyjnych lub celów naukowych; 8) używany do badań naukowych; 9) używany do celów medycznych w szpitalach i aptekach, pod warunkiem że będzie stosowany wyłącznie: a) przy czynnościach leczniczych lub do zabiegów dezynfekcyjnych powierzchni i przedmiotów mających bezpośredni kontakt z pacjentem, b) do wytwarzania leków recepturowych w aptekach szpitalnych; 10) używany do procesów produkcyjnych, pod warunkiem że produkt końcowy nie zawiera alkoholu. 2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie pod warunkiem, że: 1) podmiot uprawniony do zwolnienia, nabywający alkohol etylowy, dołączy do zamówienia złożonego sprzedawcy oświadczenie stwierdzające, że zakupiony alkohol zostanie zużyty do celów, o których mowa w ust. 1; 2) podmiot uprawniony do zwolnienia, wykorzystujący wyprodukowany w zakresie swojej działalności gospodarczej alkohol etylowy do celów, o których mowa w ust. 1, będzie przekazywał do właściwego naczelnika urzędu celnego do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, oświadczenia o ilości i sposobie wykorzystania zwolnionego alkoholu etylowego; 3) podmiot uprawniony posiada zaświadczenie, o którym mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, wydane przez właściwego naczelnika urzędu celnego, potwierdzające zamówienie na odbiór alkoholu etylowego z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; właściwy naczelnik urzędu celnego potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez podmiot zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz akcyzy; 4) nabycie alkoholu etylowego nastąpi z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy; 5) podmiot korzystający ze zwolnienia prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania wyrobów zwolnionych. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do sprzedaży alkoholu etylowego skażonego benzoesanem denatonium (Bitrex) w ilości nie mniejszej niż 1g/100 dm3 alkoholu etylowego 100 % vol, zabarwionego na fioletowo przez dodanie czystego fioletu krystalicznego w ilości nie mniejszej niż 160 mg/100 dm3 alkoholu etylowego 100 % vol, w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 litra. 4. Zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do ubytków lub niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałych w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, o których mowa w art. 5 ustawy. § 19. 1. Zwalnia się od akcyzy: 1) alkohol etylowy przeznaczony do skażenia u nabywcy; 2) sprzedaż alkoholu etylowego i napojów alkoholowych destylowanych, pochodzących z przepadku tych wyrobów, dokonywaną przez uprawnione organy, z przeznaczeniem do przerobu na alkohol etylowy, rektyfikowany, odwodniony i bezpirydynowy; 3) sprzedaż piwa zakupionego po cenach zawierających akcyzę lub od którego podatek ten został zapłacony właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu; 4) sprzedaż alkoholu etylowego z wyłączeniem alkoholu etylowego rektyfikowanego w opakowaniach jednostkowych (PKWiU 15.92.11-00.21, 15.92.11-00.22, 15.92.11-00.23), na zamówienie Agencji Rynku Rolnego. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia uzyska od nabywcy oświadczenie o przeznaczeniu alkoholu etylowego do celów, o których mowa w ust. 1 pkt 1. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia uzyska od nabywcy oświadczenie o przeznaczeniu alkoholu etylowego i napojów alkoholowych destylowanych do celów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 4. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia posiada dokumenty potwierdzające zapłatę akcyzy. 5. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia będzie posiadał zamówienie Agencji Rynku Rolnego na alkohol etylowy rektyfikowany. § 20. 1. Zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy i pozostały alkohol skażony u nabywcy, pod warunkiem że środek skażający został dodany do alkoholu nabytego po cenach zawierających akcyzę lub od którego akcyza została zapłacona właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest realizowane przez zwrot kwoty akcyzy. 3. Zwrot akcyzy, o którym mowa w ust. 2, następuje na pisemny wniosek podatnika, złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 30 dni od dnia dokonania skażenia alkoholu etylowego lub pozostałych alkoholi. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się: 1) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju; 2) dokument zgłoszenia celnego - w przypadku importu alkoholu etylowego i pozostałych alkoholi lub administracyjny dokument towarzyszący - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego. 5. Zwrotu akcyzy dokonuje, w drodze decyzji, właściwy naczelnik urzędu celnego, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 4. § 21. 1. Zwalnia się z akcyzy podatników produkujących piwo, którzy w roku kalendarzowym poprzedzającym rok podatkowy sprzedali: 1) do 20.000 hl piwa - w wysokości 25,00 zł/hl; 2) do 70.000 hl piwa - w wysokości 12,50 zł/hl; 3) do 150.000 hl piwa - w wysokości 10,00 zł/hl; 4) do 200.000 hl piwa - w wysokości 7,50 zł/hl. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest realizowane przez obniżenie należnej kwoty akcyzy o kwotę przysługującego zwolnienia. 3. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników: 1) prawnie i ekonomicznie niezależnych od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo; 2) posiadających miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w odrębnym miejscu niż inni przedsiębiorcy zajmujący się produkcją piwa; 3) niewytwarzających piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców. 4. Podatnicy rozpoczynający działalność mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, pod warunkiem że: 1) w dniu złożenia pierwszej deklaracji podatkowej złożą właściwemu naczelnikowi urzędu celnego oświadczenie o zadeklarowanej w tym roku podatkowym sprzedaży piwa w podziale na kolejne miesiące, która w skali roku podatkowego nie przekroczy jednego z limitów ilościowych określonych w ust. 1; 2) spełniają warunki określone w ust. 3. 5. W przypadku gdy w roku podatkowym będącym równocześnie rokiem rozpoczęcia działalności podatnik przekroczy zadeklarowane w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, limity ilościowe sprzedaży piwa, do całości sprzedaży piwa w danym roku stosuje się stawkę akcyzy dla piwa określoną w przepisach o akcyzie. 6. Dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia piwa lub importerzy piwa, którzy przedstawią zaświadczenie władz skarbowych właściwych dla zagranicznego producenta piwa, że piwo pochodzi od producenta spełniającego warunki określone w ust. 1 i 3, mogą zwrócić się do właściwego naczelnika urzędu celnego o zwrot akcyzy w wysokości stanowiącej iloczyn ilości nabytego lub zaimportowanego piwa oraz: 1) kwoty 25,00 zł/hl - w przypadku, gdy nabywane lub importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 20.000 hl; 2) kwoty 12,50 zł/hl - w przypadku, gdy nabywane lub importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 70.000 hl; 3) kwoty 10,00 zł/hl - w przypadku, gdy nabywane lub importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 150.000 hl; 4) kwoty 7,50 zł/hl - w przypadku, gdy nabywane lub importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 200.000 hl. 7. Zwrot akcyzy, o którym mowa w ust. 6, następuje na pisemny wniosek podatnika, złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 30 dni od dnia dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu piwa. 8. Do wniosku, o którym mowa w ust. 7, dołącza się: 1) dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju; 2) dokument zgłoszenia celnego - w przypadku importu piwa lub administracyjny dokument towarzyszący - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego. 9. Zwrotu akcyzy dokonuje, w drodze decyzji, właściwy naczelnik urzędu celnego, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 7, wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 8. § 22. 1. Zwalnia się od akcyzy wyroby tytoniowe przeznaczone do badań naukowych, laboratoryjnych lub związanych z jakością produktu. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia będzie prowadził ewidencję pozwalającą na określenie ilości i sposobu wykorzystania wyrobów tytoniowych przeznaczonych do badań naukowych, laboratoryjnych lub związanych z jakością produktu. § 23. 1. Zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, wskutek zdarzenia losowego, siły wyższej lub innego zdarzenia wyłączającego bezprawność lub winę podatnika w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że podmiot uprawniony do zwolnienia wykaże zaistnienie okoliczności, o których mowa w ust. 1. § 24. 1. Zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe zharmonizowane, nieprzydatne do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, w przypadku ich zniszczenia. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że wyroby akcyzowe zharmonizowane zostały zniszczone na warunkach i w trybie określonych w przepisach dotyczących wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. § 25. 1. Zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe przywożone w bagażu osobistym podróżnego przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, pod warunkiem że ilość tych wyrobów nie wskazuje na ich handlowe przeznaczenie i ich łączna wartość nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 175 euro, z zastrzeżeniem § 26. 2. Wyroby akcyzowe są zwolnione od akcyzy w ramach następujących norm: 1) wyroby tytoniowe, pod warunkiem że są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat: a) papierosy - 200 sztuk, lub b) cygaretki (cygara o ciężarze nieprzekraczającym 3 g) - 100 sztuk, lub c) cygara - 50 sztuk, lub d) tytoń do palenia - 250 g, lub e) zestaw wyrobów określonych w lit. a-d, pod warunkiem że suma wykorzystania norm ustalonych w odniesieniu do poszczególnych wyrobów nie jest wyższa niż 100 %; 2) napoje alkoholowe, pod warunkiem że są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat: a) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu powyżej 22 %, alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % i więcej - 1 litr, lub zestaw wyrobów akcyzowych, pod warunkiem że wykorzystanie ustalonej normy nie jest wyższe niż 100 %, lub b) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe, aperitify na bazie wina lub alkoholu, ratafia, sake lub podobne napoje o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu nieprzewyższającej 22 %, wina musujące, wina wzmocnione - 2 litry, lub zestaw wyrobów akcyzowych, pod warunkiem że wykorzystanie ustalonej normy nie jest wyższe niż 100 %, i c) wina niemusujące - 2 litry; 3) perfumy - 50 g i wody toaletowe - 0,25 litra. 3. Za bagaż osobisty uważa się cały bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, wjeżdżając na terytorium kraju, jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem przedstawienia dowodu, że bagaż był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za jego przewóz. Bagaż osobisty nie obejmuje przenośnych kanistrów zawierających paliwo, z wyjątkiem kanistrów zawierających paliwo w ilości nieprzekraczającej 10 litrów. 4. Wartość wyrobów akcyzowych, o których mowa w ust. 2, nie jest wliczana do ogólnej wartości kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 175 euro. 5. Łączna wartość wyrobów akcyzowych przywożonych przez podróżnego, który nie ukończył 15 roku życia, nie może przekraczać kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 90 euro. 6. Jeżeli łączna wartość wyrobów akcyzowych, innych niż wymienione w ust. 2, przywożonych przez podróżnego przekracza kwotę wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 175 euro lub 90 euro, zwolnienie od akcyzy jest udzielane do wysokości tej kwoty w stosunku do tych wyrobów, które gdyby były przywiezione oddzielnie, mogłyby być objęte takim zwolnieniem. § 26. 1. Zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe przywożone w bagażu osobistym podróżnego, w rozumieniu § 25 ust. 3, przybywającego z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, który: 1) ma miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej lub 2) jest pracownikiem zatrudnionym w strefie nadgranicznej, lub 3) jest członkiem załogi środków transportu wykorzystywanych w ruchu między państwami członkowskimi a państwami trzecimi - pod warunkiem, że ilość tych wyrobów nie wskazuje na ich handlowe przeznaczenie i ich łączna wartość nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 80 euro. 2. Wyroby akcyzowe są zwolnione od akcyzy w ramach następujących norm: 1) wyroby tytoniowe, pod warunkiem że są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat: a) papierosy - 20 sztuk, albo b) cygaretki (cygara o ciężarze nieprzekraczającym 3 g) - 15 sztuk, albo c) cygara - 5 sztuk, albo d) tytoń do palenia - 20 g; 2) napoje alkoholowe, pod warunkiem że są przywożone przez podróżnego, który ukończył 17 lat: a) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu powyżej 22 %, alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % i więcej - 0,5 litra, albo b) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe, aperitify na bazie wina lub alkoholu, ratafia, sake lub podobne napoje o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu nieprzewyższającej 22 %, wina musujące, wina wzmocnione - 0,5 litra i c) wina niemusujące - 0,5 litra; 3) perfumy - 25 g i wody toaletowe - 100 ml. 3. Łączna wartość wyrobów akcyzowych, innych niż wymienione w ust. 2, przywożonych przez podróżnego nie może przekraczać kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 80 euro. 4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej udowodnią, ze nie wracają ze strefy nadgranicznej sąsiadującego państwa trzeciego. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych w strefie nadgranicznej i do załóg środków transportu wykorzystywanych w ruchu między państwami trzecimi a Wspólnotą Europejską, jeżeli przewożą towary w trakcie wykonywania pracy. 6. Przepis § 25 ust. 6 stosuje się odpowiednio. § 27. 1. Zwalnia się od akcyzy import wyrobów akcyzowych umieszczonych w przesyłce wysyłanej z terytorium państwa trzeciego przez osobę fizyczną i przeznaczonej dla osoby fizycznej przebywającej na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) przesyłki mają charakter okazjonalny; 2) przesyłki zawierają wyłącznie wyroby akcyzowe przeznaczone do użytku osobistego odbiorcy lub jego rodziny; 3) całkowita wartość wyrobów akcyzowych zawartych w przesyłce nie przekracza kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 45 euro; 4) ilość i rodzaj wyrobów akcyzowych nie wskazują na ich przeznaczenie handlowe; 5) odbiorca nie jest zobowiązany do uiszczenia jakichkolwiek opłat na rzecz nadawcy w związku z otrzymaniem przesyłki. 2. Wyroby akcyzowe są zwolnione od akcyzy w ramach następujących norm: 1) wyroby tytoniowe: a) papierosy - 50 sztuk, lub b) cygaretki (cygara o ciężarze nieprzekraczającym 3 g) - 25 sztuk, lub c) cygara - 10 sztuk, lub d) tytoń do palenia - 50 g, lub e) zestaw wyrobów określonych w lit. a-d, jeżeli suma wykorzystania norm ustalonych w odniesieniu do poszczególnych wyrobów nie jest wyższa niż 100 %; 2) napoje alkoholowe: a) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu powyżej 22 % obj., alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % obj. i więcej - 1 litr, lub b) napoje otrzymywane w wyniku destylacji i napoje spirytusowe, aperitify na bazie wina lub alkoholu, ratafia, sake lub podobne napoje o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu nieprzewyższającej 22 % obj., wina musujące, wina wzmocnione - 1 litr, lub c) wina niemusujące - 2 litry; 3) perfumy - 50 g lub wody toaletowe - 0,25 l. 3. W przypadku gdy łączna wartość wyrobów akcyzowych w przesyłce przekracza kwotę wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 45 euro, zwolnienie od akcyzy stosuje się do wysokości tej kwoty w stosunku do wyrobów, które przywożone oddzielnie mogłyby korzystać z takiego zwolnienia. § 28. 1. Zwalnia się od akcyzy przywóz przez osobę fizyczną, przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu, samochodów osobowych z terytorium innego państwa członkowskiego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego osoby fizycznej; 2) samochód osobowy służył do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu w innym państwie członkowskim przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu; 3) osoba fizyczna przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu celnego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 2; 4) samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub wypożyczony przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju; 5) samochód osobowy został nabyty lub wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami dotyczącymi opodatkowania obowiązującymi w państwie członkowskim, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania, a przy wywozie nie stosuje się zwolnienia lub zwrotu podatku z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Warunek określony w ust. 1 pkt 5 uważa się za spełniony, jeżeli samochód osobowy posiada urzędowy znak rejestracyjny państwa członkowskiego, w którym został zarejestrowany, z wyłączeniem tymczasowych znaków rejestracyjnych. W przypadku samochodów zarejestrowanych w państwie członkowskim, w którym wydanie urzędowych znaków rejestracyjnych nie jest konieczne, użytkownik powinien wykazać w inny sposób, że podatek został zapłacony. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje zaświadczenie stwierdzające zwolnienie od akcyzy. § 29. 1. Zwalnia się od akcyzy: 1) czasowy przywóz samochodów osobowych przeznaczonych dla celów prywatnych, dokonywany przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju z terytorium innego państwa członkowskiego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: a) osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie czasowego przywozu, b) samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego tej osoby, c) termin czasowego przywozu samochodu osobowego nie przekroczy 6 miesięcy w 12-miesięcznym okresie, d) samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub wypożyczony przez okres czasowego przywozu, jednakże samochody osobowe należące do przedsiębiorstwa wynajmującego z siedzibą w jednym z państw członkowskich mogą być podnajmowane w celu ich ponownego przywozu, jeśli znajdują się w innym państwie członkowskim na skutek wykonania umowy najmu, która w tym kraju została zrealizowana; samochody mogą też być zwrócone przez pracowników przedsiębiorstwa wynajmującego do państwa członkowskiego, w którym zostały wynajęte, także w przypadku gdy pracownik ma miejsce zamieszkania w państwie członkowskim czasowego przywozu; 2) czasowy przywóz samochodów osobowych przeznaczonych dla celów zawodowych, dokonywany przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju z terytorium innego państwa członkowskiego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: a) osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie czasowego przywozu, b) termin czasowego przywozu samochodu osobowego nie przekroczy 6 miesięcy w 12-miesięcznym okresie, c) samochód osobowy w państwie członkowskim czasowego przywozu nie służy do odpłatnego transportu osób ani do odpłatnego lub nieodpłatnego transportu towarów do celów przemysłowych lub handlowych, d) samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub wypożyczony przez okres czasowego przywozu, e) samochód osobowy został nabyty lub wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami dotyczącymi opodatkowania obowiązującymi w państwie członkowskim, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania, a przy wywozie nie stosuje się zwolnienia lub zwrotu podatku, z zastrzeżeniem ust. 2; 3) czasowy przywóz samochodów osobowych zarejestrowanych w państwie członkowskim, w którym użytkownik ma miejsce zamieszkania, używanych w regularnych podróżach z miejsca zamieszkania do miejsca pracy na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione warunki określone w pkt 2 lit. a i c-e; 4) czasowy przywóz samochodów osobowych zarejestrowanych w państwie członkowskim, w którym student ma miejsce zamieszkania, używanych przez niego na terytorium kraju, na którym przebywa on wyłącznie w celu studiowania, jeżeli łącznie są spełnione warunki określone w pkt 2 lit. a i c-e. 2. Do warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. e, stosuje się odpowiednio § 28 ust. 2. 3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jest bezterminowe. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje zaświadczenie stwierdzające zwolnienie od akcyzy. § 30. 1. Zwalnia się od akcyzy wyroby akcyzowe niezharmonizowane stanowiące mienie przesiedlenia osoby fizycznej przybywającej na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającej z czasowego pobytu z terytorium państwa trzeciego, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki: 1) rzeczy służyły do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu na terytorium państwa trzeciego, z tym że samochody osobowe służyły takiemu użytkowi przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu; 2) osoba fizyczna przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu celnego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 1; 3) rzeczy będą przeznaczone na terytorium kraju do takiego samego celu, w jakim były używane na terytorium państwa trzeciego; 4) osoba fizyczna przebywała poza terytorium Wspólnoty Europejskiej przez okres co najmniej 12 kolejnych miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu; 5) rzeczy nie zostaną sprzedane, wynajęte, wypożyczone lub odstąpione przez okres 12 miesięcy od dnia ich przywozu na terytorium kraju. 2. Mienie przesiedlenia jest zwolnione od akcyzy, jeżeli zostało zgłoszone do wolnego obrotu przed upływem 12 miesięcy od dnia osiedlenia się osoby fizycznej na terytorium kraju. 3. Wyroby akcyzowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przywożone w jednej lub w kilku przesyłkach, w terminie określonym w ust. 2. § 31. 1. Zwalnia się od akcyzy import: 1) paliwa silnikowego przewożonego w standardowych zbiornikach: a) prywatnych i handlowych pojazdów samochodowych i pojazdów jednośladowych, b) pojemnika specjalnego przeznaczenia; 2) paliwa silnikowego znajdującego się w przenośnych kanistrach przewożonych przez prywatne pojazdy samochodowe i pojazdy jednośladowe w ilości nieprzekraczającej 10 litrów na pojazd zgodnie z warunkami określonymi w krajowych przepisach dotyczących przechowywania i transportu paliw; 3) niezbędnych do eksploatacji pojazdów smarów znajdujących się w tych środkach. 2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczy paliwa przewożonego w standardowych zbiornikach w ilościach nieprzekraczających: 1) 600 litrów - w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego służącego do przewozu więcej niż dziewięciu osób włącznie z kierowcą; 2) 200 litrów - w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku handlowego pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w pkt 1; 3) 200 litrów - w przypadku paliwa przewożonego w standardowym zbiorniku pojemnika specjalnego przeznaczenia. 3. Za handlowy środek transportu uważa się każdy mechaniczny pojazd drogowy (w tym ciągnik z naczepą lub bez naczepy), który ze względu na konstrukcję lub wyposażenie jest przeznaczony i nadaje się do odpłatnego lub bezpłatnego przewozu więcej niż dziewięciu osób razem z kierowcą, towarów, a także każdy mechaniczny pojazd drogowy wykorzystywany do celów specjalnych innych niż transport. 4. Za prywatny pojazd samochodowy uważa się każdy mechaniczny pojazd drogowy inny niż wymieniony w ust. 3. 5. Za standardowy zbiornik uważa się: 1) zbiornik paliwa na stałe zamocowany przez producenta we wszystkich pojazdach silnikowych tego samego rodzaju jak pojazdy, których to dotyczy, oraz w którym zamocowanie na stałe umożliwia bezpośrednie wykorzystanie paliwa zarówno do napędu, jak, w odpowiednim przypadku, do funkcjonowania systemu chłodzącego; 2) zbiornik na gaz przystosowany do pojazdów silnikowych, pozwalający na bezpośrednie wykorzystanie gazu jako paliwa, jak również zbiornik przystosowany do innych systemów, w które może być wyposażony pojazd; 3) zbiornik zamontowany na stałe przez producenta we wszystkich pojemnikach takiego samego typu jak dany pojemnik i którego zamontowanie na stałe pozwala na bezpośrednie wykorzystanie paliwa, zarówno do napędu w trakcie transportu systemu chłodzenia i innych systemów, w które może być wyposażony pojemnik specjalnego przeznaczenia. 6. Za pojemnik specjalnego przeznaczenia uważa się każdy pojemnik wyposażony w układy chłodzenia, systemy tlenowe, izolacji termicznej oraz inne systemy. 7. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie pod warunkiem, że: 1) paliwa silnikowe są wykorzystywane wyłącznie przez środek transportu, w którym zostały przywiezione; 2) paliwa silnikowe nie zostaną usunięte z tego środka transportu ani nie będą składowane, chyba że jest to konieczne w przypadku jego naprawy; 3) paliwa silnikowe nie zostaną odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia. 8. W przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 7, wysokość podatku określa się według stanu i wartości celnej towaru w dniu naruszenia tych warunków oraz według stawek obowiązujących w tym dniu. Rozdział 3 Zwolnienia od akcyzy dla przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz członków ich personelu, a także innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych § 32. 1. Zwolnienie realizowane przez zwrot kwoty zapłaconej akcyzy przysługuje uprawnionemu przedstawicielstwu oraz członkom jego personelu z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych w ilości (wartości) wynikającej z porozumienia międzynarodowego lub zasady wzajemności stosowanej przez państwo obce wobec polskich przedstawicielstw lub członków ich personelu. 2. Informację o ilości (wartości) wyrobów akcyzowych, których nabycie uprawnia do zwrotu akcyzy, minister właściwy do spraw zagranicznych przekazuje uprawnionym przedstawicielstwom oraz Naczelnikowi Urzędu Celnego I w Warszawie. § 33. Zwrot akcyzy zawartej w cenach wyrobów akcyzowych, nabytych przez uprawnione przedstawicielstwo oraz członków jego personelu, obejmuje kwotę akcyzy, wyliczoną na podstawie stawki akcyzy obowiązującej w dniu dokonania zakupu. § 34. 1. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia akcyzy podlegającej zwrotowi uprawnionemu przedstawicielstwu oraz członkom jego personelu jest faktura wystawiona przy zakupie wyrobów akcyzowych. 2. Faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach. 3. Oryginał faktury wraz kopią otrzymuje uprawnione przedstawicielstwo lub członkowie jego personelu. § 35. 1. Wniosek w sprawie zwrotu akcyzy jest przekazywany przez uprawnione przedstawicielstwo Naczelnikowi Urzędu Celnego I w Warszawie, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, określa: 1) kwotę akcyzy, o zwrot której ubiega się uprawnione przedstawicielstwo oraz członkowie jego personelu, z wyszczególnieniem kwoty akcyzy związanej z nabyciem wyrobów akcyzowych na cele służbowe lub prywatne; 2) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot akcyzy. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) wykaz wyrobów akcyzowych, nabytych na cele służbowe przez uprawnione przedstawicielstwo; 2) listę członków personelu uprawnionego przedstawicielstwa, którym przysługuje zwrot akcyzy z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych na cele prywatne, wraz z wykazem poszczególnych wyrobów akcyzowych oraz kwot akcyz przypadającej do zwrotu; 3) oryginały faktur; 4) uwierzytelnione kopie faktur, jeżeli oryginały faktur zostały dołączone do wniosku w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług. 4. Wnioski, o których mowa w ust. 1, są składane za okresy kwartalne i powinny obejmować kwoty akcyzy wynikające z faktur otrzymanych w danym kwartale. § 36. 1. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w § 35 ust. 1, każda faktura, z której wynikają kwoty do zwrotu akcyzy, podlega ostemplowaniu pieczęcią Urzędu Celnego I w Warszawie oraz przedziurkowaniu, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 2. Zwrotu akcyzy dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie na rachunek bankowy wskazany we wniosku, o którym mowa w § 35 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia jego przekazania przez ministra właściwego do spraw zagranicznych. 3. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących prawidłowości wniosku, o którym mowa w § 35 ust. 1, Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie zwraca wniosek wraz z dołączonymi dokumentami, o których mowa w § 35 ust. 3, ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, w celu ich wyjaśnienia. 4. W przypadku określonym w ust. 3 zwrot podatku następuje w terminie 30 dni od dnia otrzymania wyjaśnień od ministra właściwego do spraw zagranicznych, według kwot faktycznie uznanych. 5. Po dokonaniu zwrotu akcyzy Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie zwraca ostemplowane oraz przedziurkowane faktury wnioskodawcy za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych. § 37. 1. Jeżeli wyrób akcyzowy zostaje zwrócony, a uprawnione przedstawicielstwo lub członkowie jego personelu żądają zwrotu zapłaconej ceny, sprzedawca zwraca należność pod warunkiem otrzymania oryginału faktury. O dokonanym zwrocie sprzedawca informuje Naczelnika Urzędu Celnego I w Warszawie, przekazując równocześnie otrzymany od uprawnionego przedstawicielstwa lub członków jego personelu oryginał faktury. 2. Jeżeli zwrot należności, o której mowa w ust. 1, nastąpił po dokonaniu zgodnie z § 36 zwrotu kwoty akcyzy wynikającej z tej faktury, kwotę akcyzy zwracanej za następny okres pomniejsza się o tę kwotę. Rozdział 4 Zwolnienia od akcyzy dla sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz sił zbrojnych Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju oraz dla Kwatery Głównej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego i członków jej personelu § 38. 1. Zwalnia się od akcyzy: 1) import paliw, olejów i smarów, zwanych dalej "paliwami", przez siły zbrojne Państwa wysyłającego, przeznaczonych wyłącznie do użytku w służbowych pojazdach, statkach powietrznych i okrętach sił zbrojnych lub służbowych pojazdach towarzyszącego im personelu cywilnego, podczas ich przebywania na terytorium kraju; 2) import wyrobów akcyzowych przez Kwaterę, przeznaczonych na zaopatrzenie barów, mes i kantyn Kwatery i tam sprzedawanych, których rodzaje i ilość określa załącznik do rozporządzenia; 3) import samochodów osobowych, stanowiących własność personelu zagranicznego Kwatery i członków jego rodziny, w ilościach niewskazujących na przeznaczenie handlowe, z zachowaniem normy ilościowej - 2 sztuki na osobę, która ukończyła 18 lat. 2. Warunkiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest przedstawienie organowi celnemu dokumentów, z których wynika, że sprowadzane paliwa zostaną wykorzystane zgodnie z ust. 1 oraz że paliwa te nie będą podlegały innym czynnościom określonym w art. 4 ustawy. 3. Warunkiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, jest przedstawienie organowi celnemu: 1) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 - dokumentów, z których wynika, że wyroby akcyzowe są sprowadzane przez Kwaterę, 2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 - dokumentów, z których wynika, że osoba sprowadzająca samochód osobowy należy do personelu zagranicznego Kwatery lub jest członkiem rodziny personelu zagranicznego - z zastrzeżeniem, że wyroby te nie będą przeznaczone na cel inny niż wskazany w ust. 1 pkt 2 i 3 i nie będą podlegały innym czynnościom, określonym w art. 4 ustawy. 4. Zwalnia się od akcyzy nabycie wewnątrzwspólnotowe paliw przez siły zbrojne Państwa wysyłającego pod warunkiem, że paliwa te są przeznaczone wyłącznie do użytku w służbowych pojazdach, statkach powietrznych i okrętach sił zbrojnych lub służbowych pojazdach towarzyszącego im personelu cywilnego, podczas ich przebywania na terytorium kraju. 5. Zwalnia się od akcyzy nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez Kwaterę, których rodzaje i ilość określa załącznik do rozporządzenia, pod warunkiem że wyroby te są przeznaczone na zaopatrzenie barów, mes i kantyn Kwatery i tam są sprzedawane. 6. Nabycie wewnątrzwspólnotowe, o którym mowa w ust. 4 i 5, może być dokonywane wyłącznie w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. 7. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia, o którym mowa w ust. 4 i 5, stosuje się przepisy rozporządzenia nr 31/96 z dnia 10 stycznia 1996 r. w sprawie świadectwa zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. Urz. WE L 8 z 11.01.1996 r.), zgodnie z którymi do przemieszczanych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powinny być dołączone: administracyjny dokument towarzyszący oraz świadectwo zwolnienia z podatku akcyzowego. § 39. 1. W przypadku zastosowania świadectwa, o którym mowa w § 38 ust. 7, odbiór wyrobów akcyzowych zharmonizowanych potwierdza się przez uzyskanie pieczęci: 1) Naczelnika Urzędu Celnego I w Warszawie lub Naczelnika Urzędu Celnego w Gdańsku - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego przez siły zbrojne Państwa wysyłającego; 2) Naczelnika Urzędu Celnego I w Szczecinie - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego przez Kwaterę. 2. Kopia potwierdzonego świadectwa, o którym mowa w § 38 ust. 7, jest przeznaczona dla właściwego naczelnika urzędu celnego, o którym mowa w ust. 1. § 40. W przypadku importu oraz nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych, o których mowa w § 38 ust. 1 pkt 2 i ust. 5, rodzaje i łączną ilość tych wyrobów określa załącznik do rozporządzenia. § 41. 1. W przypadku paliw, o których mowa w § 38 ust. 1 pkt 1, nabytych na terytorium kraju, zwolnienie realizowane przez zwrot akcyzy przysługuje organowi wojskowemu, który nabył na terytorium kraju paliwa, a następnie udostępnił je odpłatnie siłom zbrojnym wyłącznie do użytku w służbowych pojazdach, statkach powietrznych i okrętach tych sił lub służbowych pojazdach towarzyszącego im personelu cywilnego, podczas ich przebywania na terytorium kraju. 2. Zwrot akcyzy przysługuje w przypadku, gdy siły zbrojne w całości dokonały zapłaty należności za nabyte paliwa. 3. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty akcyzy podlegającej zwrotowi organowi wojskowemu jest wykaz, o którym mowa w § 42 ust. 4 pkt 1, oraz faktura wystawiona przy zakupie paliw z wyszczególnioną kwotą akcyzy. § 42. 1. Zwrot akcyzy następuje na wniosek organu wojskowego; wniosek powinien być złożony w terminie do 90 dni od dnia zakończenia pobytu sił zbrojnych na terytorium kraju. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się: 1) Naczelnikowi Urzędu Celnego I w Warszawie - w przypadku zakupów dokonywanych przez Ministra Obrony lub upoważnionego przez niego Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, Dowódcę Wojsk Lądowych oraz Dowódcę Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej lub odpowiednio upoważnionych przez nich dowódców wojskowych jednostek budżetowych, 2) Naczelnikowi Urzędu Celnego w Gdańsku - w przypadku zakupów dokonywanych przez Dowódcę Marynarki Wojennej lub upoważnionego przez niego dowódcę wojskowej jednostki budżetowej - zwanym dalej "właściwym naczelnikiem urzędu celnego". 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) wskazanie okresu przebywania sił zbrojnych na terytorium kraju; 2) określenie kwoty akcyzy, o zwrot której ubiega się organ wojskowy; 3) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot akcyzy. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) wykaz paliw udostępnionych odpłatnie siłom zbrojnym i ich personelowi cywilnemu zawierający: a) oznaczenie Państwa wysyłającego, b) określenie rodzaju i ilości paliw, c) poświadczenie odbioru paliw, d) wyliczenie kwoty akcyzy na podstawie faktur nabycia; 2) listę personelu sił zbrojnych oraz personelu cywilnego; 3) oryginały faktur, na podstawie których organ wojskowy nabył paliwa; 4) uwierzytelnione kopie faktur, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu akcyzy, jeżeli oryginały tych faktur zostały dołączone do wniosku o zwrot podatku od towarów i usług; 5) kopie faktur, z których wynikają obciążenia sił zbrojnych za udostępnione paliwa. § 43. 1. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w § 42 ust. 1, każda faktura, z której wynikają kwoty do zwrotu akcyzy, podlega ostemplowaniu pieczęcią właściwego urzędu celnego oraz przedziurkowaniu, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 2. Zwrotu akcyzy dokonuje właściwy naczelnik urzędu celnego na rachunek bankowy wskazany we wniosku, o którym mowa w § 42 ust. 1, w terminie do 90 dni od dnia otrzymania tego wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w § 42 ust. 4, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących sporządzonego wniosku, o którym mowa w § 42 ust. 1, właściwy naczelnik urzędu celnego przekazuje go wraz z dokumentami wymienionymi w § 42 ust. 4 - do zaopiniowania - organowi sprawującemu, na podstawie odrębnych przepisów, nadzór nad organem wojskowym. 4. Organ, o którym mowa w ust. 3, przekazuje opinię właściwemu naczelnikowi w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, zwrot akcyzy może nastąpić w terminie późniejszym niż określony w ust. 1, według kwot faktycznie uznanych, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania opinii organu sprawującego nadzór nad organem wojskowym. 6. Po dokonaniu zwrotu akcyzy właściwy naczelnik urzędu celnego zwraca ostemplowane oraz przedziurkowane faktury wnioskodawcy. § 44. 1. Zwolnienie realizowane przez zwrot akcyzy, z zastrzeżeniem ust. 2, przysługuje: 1) Kwaterze - z tytułu nabycia na terytorium kraju wyrobów akcyzowych przeznaczonych na potrzeby własne Kwatery w celu utrzymania i działalności Kwatery oraz wyrobów akcyzowych przeznaczonych na zaopatrzenie barów, mes i kantyn Kwatery i tam sprzedawanych; 2) personelowi zagranicznemu Kwatery lub członkom jego rodzin - z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych na terytorium kraju, w ilościach niewskazujących na przeznaczenie handlowe. 2. W przypadku nabycia samochodu osobowego zwrot akcyzy przysługuje wyłącznie personelowi zagranicznemu Kwatery w odniesieniu do jednej sztuki samochodu osobowego raz na trzy lata. § 45. Zwrot akcyzy zawartej w cenach wyrobów akcyzowych nabytych przez Kwaterę oraz przez personel zagraniczny Kwatery i członków jego rodzin obejmuje kwotę akcyzy, wyliczoną na podstawie stawki akcyzy obowiązującej w dniu dokonania zakupu. § 46. 1. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia akcyzy podlegającej zwrotowi Kwaterze oraz personelowi zagranicznemu Kwatery i członkom jego rodzin jest faktura wystawiona przy zakupie wyrobów akcyzowych, potwierdzająca ich nabycie przez Kwaterę lub personel zagraniczny Kwatery, jak również członków ich rodzin. 2. Faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach. 3. Oryginał faktury wraz z jedną kopią otrzymuje nabywca. § 47. 1. Wniosek w sprawie zwrotu akcyzy jest przekazywany przez Kwaterę Naczelnikowi Urzędu Celnego I w Szczecinie. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) określenie kwoty akcyzy, o zwrot której ubiega się Kwatera oraz personel zagraniczny Kwatery i członkowie jego rodzin, z wyszczególnieniem kwoty akcyzy związanej z nabyciem wyrobu akcyzowego na cele Kwatery oraz na cele prywatne personelu zagranicznego i członków jego rodzin; 2) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany zwrot akcyzy. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) wykaz wyrobów akcyzowych nabytych przez Kwaterę, z wyszczególnieniem wyrobów przeznaczonych na zaopatrzenie barów, mes i kantyn, prowadzonych na terenie Kwatery; 2) listę personelu zagranicznego Kwatery i członków jego rodzin, którym przysługuje zwrot akcyzy z tytułu nabycia wyrobów akcyzowych na cele prywatne, wraz z wykazem poszczególnych wyrobów oraz kwot akcyzy przypadających do zwrotu; 3) oryginały faktur; 4) uwierzytelnione kopie faktur, jeżeli oryginały tych faktur zostały dołączone do wniosku w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług. 4. Wnioski, o których mowa w ust. 1, są składane za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, za który składany jest wniosek. § 48. 1. Zwrotu akcyzy dokonuje Naczelnik Urzędu Celnego I w Szczecinie. 2. Przepisy § 43 stosuje się odpowiednio, z tym że zwrot akcyzy jest dokonywany w terminie 30 dni. § 49. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy zostaje zwrócony, a nabywca żąda zwrotu zapłaconej ceny, sprzedawca zwraca należność pod warunkiem otrzymania od nabywcy oryginału faktury; o dokonanym zwrocie sprzedawca informuje Naczelnika Urzędu Celnego I w Szczecinie, przekazując równocześnie otrzymany od nabywcy oryginał faktury. 2. Jeżeli zwrot należności, o której mowa w ust. 1, nastąpił po dokonaniu zgodnie z § 48 zwrotu akcyzy wynikającej z tej faktury, kwotę akcyzy zwracanej za następny okres pomniejsza się o nienależnie zwróconą kwotę akcyzy. Rozdział 5 Inne zwolnienia § 50. Zwalnia się od akcyzy import oraz nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodów osobowych przekazywanych nieodpłatnie na rzecz jednostek budżetowych przez polskie jednostki budżetowe znajdujące się poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, pod warunkiem że samochody określone w tym przepisie nie zostaną sprzedane, wynajęte lub wypożyczone osobom fizycznym, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej w okresie trzech lat od dnia ich objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 51. W okresie od dnia 1 maja do dnia 31 października 2004 r. zwalnia się od akcyzy sprzedaż wprowadzonego już do obrotu handlowego tytoniu do palenia, nieoznaczonego przez producenta lub importera ceną detaliczną, od którego została zapłacona akcyza w wysokości określonej na podstawie dotychczasowych przepisów. § 52. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. E. Mucha ZAŁĄCZNIK WYROBY AKCYZOWE POCHODZĄCE Z IMPORTU I WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWEGO NABYCIA PRZEZNACZONE NA ZAOPATRZENIE BARÓW, MES I KANTYN KWATERY Lp.RodzajKod CNIlość 1Alkohol etylowy: 1) alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej2207 10 0010.000 litrów miesięcznie 2) alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe2208 2Wina i napoje fermentowane: 25.000 litrów miesięcznie 1) wino ze świeżych winogron, łącznie z winami wzmocnionymi2204 2) wermut i inne wina ze świeżych winogron, przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi2205 3) pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny)2206 00 3Piwo otrzymywane ze słodu2203 0035.000 litrów miesięcznie 4Wyroby tytoniowe: 1) cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu2402600.000 szt. miesięcznie 2) tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji2403 10200 kg miesięcznie 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zakres spraw objęty niniejszym rozporządzeniem był regulowany w rozporządzeniach: 1) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 221, poz. 2196); 2) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie zasad i trybu zwrotu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych (Dz. U. Nr 152, poz. 1491); 3) rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zwolnień, zasad i trybu zwrotu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego od paliw, olejów i smarów używanych przez siły zbrojne Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz przez siły zbrojne Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju (Dz. U. Nr 152, poz. 1485). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego (Dz. U. Nr 97, poz. 967) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymogi, jakie ma spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny; 2) warunki i tryb postępowania przy wyznaczaniu lub uznawaniu oraz znoszeniu przez organ celny tych miejsc; 3) okres, na jaki mogą zostać przez organ celny uznane lub wyznaczone te miejsca; 4) przypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tych miejscach; 5) rodzaj towarów, którym może zostać nadane przeznaczenie celne w tych miejscach. § 2. 1. Dyrektor izby celnej może z urzędu wyznaczyć miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, zwane dalej "miejscem wyznaczonym". 2. Dyrektor izby celnej, na wniosek osoby zainteresowanej, może uznać miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, zwane dalej "miejscem uznanym". § 3. 1. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno spełniać warunki gwarantujące, w szczególności, zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim towarów. 2. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno spełniać warunki techniczne, zapewniające możliwość wykonywania kontroli celnej oraz innych czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego. 3. Miejsce wyznaczone lub uznane powinno być odpowiednio oznaczone tablicą informacyjną oraz oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia, w szczególności, za pomocą ogrodzenia, ciągłej linii lub innego trwałego oznaczenia. 4. Dyrektor izby celnej może odstąpić od żądania spełnienia warunków określonych w ust. 2 lub 3, w szczególności gdy miejsce wyznaczone lub uznane sąsiaduje z obszarem morskiego przejścia granicznego albo gdy wyznaczenie lub uznanie miejsca następuje w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego. § 4. Zakres czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego, dokonywanych w miejscu wyznaczonym lub uznanym, nie może przekraczać zakresu czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, na podstawie przepisów rozporządzenia wydanego na podstawie art. 17 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne lub na podstawie przepisów odrębnych, mogą być dokonywane w urzędzie celnym sprawującym bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym, z zastrzeżeniem § 6. § 5. 1. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać wyznaczone lub uznane zgodnie z art. 38 ust. 1 lit. a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Wspólnotowym Kodeksem Celnym", z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli wyznaczenie lub uznanie miejsca uzasadnione jest, w szczególności: 1) umową międzynarodową; 2) ważnym interesem państwowym; 3) ważnymi względami służbowymi; 4) brakiem technicznych możliwości dostarczenia towaru do urzędu celnego; 5) właściwościami towaru; 6) sprawowanym dozorem i kontrolą celną, w szczególności gdy czynności z nimi związane, ze względów technicznych, nie mogą odbywać się w urzędzie celnym lub są znacznie utrudnione. 2. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać uznane także w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego. § 6. Przepisu § 4 nie stosuje się, jeżeli w miejscu uznanym w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego, czynności przewidzianych przepisami prawa celnego dokonuje w swoim imieniu i na swoją rzecz osoba, na wniosek której dyrektor izby celnej wydał to pozwolenie. § 7. 1. Osoba ubiegająca się o uznanie miejsca składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwego ze względu na lokalizację miejsca, w którym towarom będzie nadawane przeznaczenie celne. 2. Wniosek o uznanie miejsca powinien zawierać, w szczególności: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby wnioskodawcy; 2) statystyczny numer identyfikacyjny REGON, jeżeli zgodnie z przepisami o statystyce publicznej wnioskodawca ma obowiązek złożenia wniosku o nadanie tego numeru; 3) numer identyfikacji podatkowej NIP, jeżeli zgodnie z przepisami o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wnioskodawca podlega obowiązkowi identyfikacyjnemu i otrzymał ten numer; 4) adres miejsca, o uznanie którego wnosi wnioskodawca; 5) wskazanie czynności, przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w miejscu uznanym; 6) wskazanie przeznaczeń celnych, jakie będą nadawane towarom w miejscu uznanym. 3. Do wniosku o uznanie miejsca należy dołączyć: 1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON lub oświadczenie, że zgodnie z przepisami o statystyce publicznej wnioskodawca nie miał obowiązku złożenia wniosku o nadanie tego numeru; 3) decyzję o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP lub oświadczenie, że zgodnie z przepisami o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wnioskodawca nie podlega obowiązkowi identyfikacyjnemu i nie otrzymał tego numeru; 4) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług lub oświadczenie, że zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnik nie ma obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego; 5) dokument, potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do użytkowania miejsca, które ma zostać uznane, lub inny dokument, potwierdzający prawo korzystania z tego miejsca; 6) szczegółowy opis miejsca i jego plan sytuacyjny; 7) opis warunków, które mają zapewniać nienaruszalność i tożsamość towarów; 8) określenie wyposażenia i sprzętu technicznego, niezbędnego do wykonywania w miejscu uznanym kontroli celnej lub innych czynności przewidzianych przepisami prawa celnego; 9) dane lub dokumenty uzasadniające uznanie miejsca. 4. W przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 2, wymogi dotyczące wniosku o uznanie miejsca, w którym będą dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, regulują przepisy dotyczące procedury uproszczonej. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o uznanie miejsca. 6. Dokumentów, o których mowa w ust. 3, nie dołącza się do wniosku o uznanie miejsca, jeżeli zostały one wcześniej złożone dyrektorowi izby celnej, do którego składany jest wniosek, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim przypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. 7. Do wniosku o uznanie miejsca, w którym czynności przewidziane przepisami prawa celnego zostaną dokonane jednorazowo, dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5 i 7-8, nie dołącza się. W takim przypadku wnioskodawca powinien złożyć pisemne oświadczenie o spełnieniu warunków określonych w § 3 ust. 1. 8. Dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5, przedkłada się w oryginale lub uwierzytelnionych kopiach. Na żądanie wnioskodawcy zwraca się oryginał dokumentu, po potwierdzeniu, na załączonej kopii, zgodności z oryginałem. § 8. Przed wydaniem decyzji w sprawie uznania miejsca, dyrektor izby celnej, może zażądać od osoby, która złożyła wniosek o uznanie tego miejsca, przedstawienia: 1) opinii naczelnika urzędu celnego, właściwego miejscowo dla tego miejsca, w sprawie możliwości sprawowania dozoru celnego w tym miejscu; 2) innych danych lub dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do stwierdzenia, że warunki, o których mowa w § 3 ust. 1-3, zostały spełnione. § 9. 1. W decyzji o wyznaczeniu lub uznaniu miejsca dyrektor izby celnej określa, w szczególności: 1) towary, które nie mogą być obejmowane procedurą celną w tym miejscu, poprzez podanie działów Wspólnej Taryfy Celnej, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 7.9.1987), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2344/2003 z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniającym załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 346 z 31.12. 2003); 2) rodzaje przeznaczeń celnych, które mogą być nadawane w tym miejscu; 3) zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w tym miejscu, oraz szczegółowy tryb i warunki ich wykonywania; 4) numer identyfikacyjny miejsca wyznaczonego lub uznanego; 5) urząd celny sprawujący bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym. 2. Decyzję o uznaniu lub wyznaczeniu miejsca wydaje się na okres nie dłuższy niż 2 lata. 3. Na wniosek osoby zainteresowanej, złożony przed upływem terminu ważności decyzji o uznaniu miejsca, ważność decyzji może być przedłużana na dalsze, nie dłuższe niż dwuletnie, okresy. Do wniosku o przedłużenie ważności takiej decyzji nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 7 ust. 3, jeżeli dane w nich zawarte są aktualne. 4. Przed upływem terminu ważności decyzji o wyznaczeniu miejsca, ważność decyzji może być przedłużana przez organ celny na dalsze, nie dłuższe niż dwuletnie, okresy. 5. Wyznaczenie lub uznanie miejsca w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego nie wymaga decyzji administracyjnej. § 10. 1. Dyrektor izby celnej prowadzi rejestr miejsc wyznaczonych lub uznanych, nadając im numery identyfikacyjne, składające się z następujących części: 1) PL - symbol kraju; 2) 6 cyfr - kod izby celnej; 3) 2 litery - określenie statusu miejsca, gdzie "MW" oznacza miejsce wyznaczone, a "MU" oznacza miejsce uznane; 4) 4 cyfry - wyróżnik cyfrowy miejsca wyznaczonego lub uznanego znajdującego się na terenie właściwości miejscowej izby celnej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do miejsc wyznaczonych lub uznanych w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego. § 11. 1. Osoba, na wniosek której dyrektor izby celnej uznał miejsce, jest obowiązana do niezwłocznego poinformowania tego organu o zmianie danych zawartych we wniosku lub dołączonych do niego dokumentach. 2. W wypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 12. 1. Dyrektor izby celnej wydaje decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli: 1) wystąpi o to osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca; 2) miejsce uznane przestało spełniać warunki, o których mowa w § 3 ust. 1 lub 2; 3) nastąpi wygaśnięcie lub utrata tytułu prawnego, przysługującego osobie, o której mowa w pkt 1, do użytkowania lub korzystania z miejsca uznanego; 4) ogłoszono likwidację bądź upadłość osoby, o której mowa w pkt 1; 5) osoba kierująca działalnością gospodarczą wnioskodawcy została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, obrotowi gospodarczemu lub za przestępstwo skarbowe. 2. Dyrektor izby celnej może wydać decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli: 1) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, w sposób istotny naruszyła przepisy prawa związane z przywozem lub wywozem towarów; 2) zapewnienie właściwego dozoru i kontroli celnej w miejscu uznanym wymaga stosowania przez organy celne środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu prowadzonej działalności; 3) uznanie miejsca przestało być uzasadnione okolicznościami, o których mowa w § 5 ust. 1; 4) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. § 13. Przepisy § 12 stosuje się odpowiednio przy wydawaniu przez dyrektora izby celnej decyzji o zniesieniu miejsca wyznaczonego. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 września 2003 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego (Dz. U. Nr 176, poz. 1715). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie ograniczenia wartości i ilości zwolnionych od należności przywozowych towarów, przywożonych w bagażu osobistym podróżnego (Dz. U. Nr 97, poz. 968) Na podstawie art. 40 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) ograniczenia wartości zwolnionych od należności przywozowych towarów, przywożonych w bagażu osobistym przez podróżnego, który nie ukończył 15. roku życia; 2) ograniczenia ilości i wartości zwolnionych od należności przywozowych towarów przywożonych w bagażu osobistym przez podróżnego, który: a) ma miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej lub b) jest pracownikiem zatrudnionym w strefie nadgranicznej, lub c) jest członkiem załogi środków transportu wykorzystywanych w ruchu między państwami trzecimi a Wspólnotą Europejską. § 2. Wartość zwolnionych od należności przywozowych towarów, o których mowa w art. 45 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.4.1983), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), przywożonych przez podróżnego, który nie ukończył 15. roku życia, nie może przekraczać równowartości 90 euro. § 3. 1. Towary przywożone przez podróżnego, o którym mowa w § 1 pkt 2, są zwolnione od należności przywozowych, w ilości nieprzekraczającej: 1) napoje alkoholowe: a) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu powyżej 22 %, alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % i więcej - 0,5 litra, albo b) napoje powstałe w wyniku destylacji i napoje spirytusowe, aperitify na bazie wina lub alkoholu, ratafia, sake lub podobne napoje o rzeczywistej mocy objętościowej alkoholu nieprzewyższającej 22 %, wina musujące, wina wzmocnione - 0,5 litra i c) wina niemusujące - 0,5 litra; 2) tytoń i wyroby tytoniowe: a) papierosy - 20 sztuk, albo b) cygaretki (cygara o masie nieprzekraczającej 3 g) - 15 sztuk, albo c) cygara - 5 sztuk, albo d) tytoń, tabaka - 20 gramów; 3) perfumy - 25 gramów; wody toaletowe - 0,1 litra; 4) produkty lecznicze - w ilości przeznaczonej na potrzeby osobiste podróżnego. 2. Wartość zwolnionych od należności przywozowych towarów, innych niż wymienione w ust. 1, przywożonych przez podróżnego, o którym mowa w ust. 1, nie może przekraczać równowartości 80 euro. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie zwolnienia od cła towarów przywożonych w bagażu osobistym podróżnego (Dz. U. Nr 148, poz. 1651). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub powietrzną (Dz. U. Nr 97, poz. 969) Na podstawie art. 6s ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub powietrzną. § 2. Bagaż przewożony drogą powietrzną, w rozumieniu rozporządzenia, oznacza: 1) bagaż nadany - bagaż, który po przyjęciu i zarejestrowaniu go przez przewoźnika w miejscu wylotu statku powietrznego nie jest dostępny dla podróżnego w czasie odbywania podróży, w tym także podczas przerw w podróży i zmiany statku powietrznego na inny; 2) bagaż kabinowy - bagaż, który osoba zabiera ze sobą do kabiny statku powietrznego. § 3. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu przewożonego drogą powietrzną, bez zatrzymywania statku powietrznego w innym porcie lotniczym na terenie obszaru celnego Wspólnoty, wykonuje się: 1) w przypadku wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w polskim porcie, w którym towar jest załadowywany na statek powietrzny; 2) w przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w porcie przeznaczenia. § 4. 1. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu przywożonego przez osoby podróżujące na pokładzie statków powietrznych, które odbywają lot z portu lotniczego poza obszarem celnym Wspólnoty i po zatrzymaniu w polskim porcie lotniczym kontynuują lot do innego polskiego portu lotniczego, wykonuje się w porcie przeznaczenia, jeżeli jest to port otwarty dla ruchu międzynarodowego, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Bagaż przewożony przez osoby, o których mowa w ust. 1, traktuje się jako wprowadzany na obszar celny Wspólnoty, chyba że podróżny dostarczy organowi celnemu dowód, że bagaż został załadowany w porcie lotniczym na obszarze celnym Wspólnoty, w którym statek powietrzny się zatrzymał, i że bagaż zawiera wyłącznie towary wspólnotowe. 3. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że nastąpiło naruszenie przepisów prawa, bagaż, o którym mowa w ust. 1, może zostać poddany czynnościom kontroli celnej w porcie lotniczym, w którym statek powietrzny się zatrzymał. § 5. 1. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu wywożonego z obszaru celnego Wspólnoty przez osobę podróżującą na pokładzie statku powietrznego, który odbywa lot z polskiego portu lotniczego i po zatrzymaniu się w innym polskim porcie lotniczym kontynuuje lot do portu lotniczego poza obszarem celnym Wspólnoty, wykonuje się w porcie, w którym statek powietrzny rozpoczyna swój lot, jeżeli jest to port otwarty dla ruchu międzynarodowego. 2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że nastąpiło naruszenie przepisów prawa, bagaż przewożony przez osobę, o której mowa w ust. 1, może zostać poddany czynnościom kontroli celnej także w polskim porcie lotniczym, w którym statek powietrzny się zatrzymał. § 6. 1. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu nadanego spoza obszaru celnego Wspólnoty, przywożonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przeładowywanego na inny statek powietrzny i transportowanego do innego portu lotniczego Wspólnoty, wykonuje się w porcie przeznaczenia, jeżeli jest to port otwarty dla ruchu międzynarodowego, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu kabinowego, należącego do podróżnego przybywającego spoza obszaru celnego Wspólnoty lotem, podczas którego, w polskim porcie lotniczym, nastąpiła zmiana statku powietrznego, wykonuje się w pierwszym polskim porcie otwartym dla ruchu międzynarodowego, do którego statek przybył. Jeżeli w wyniku kontroli celnej bagażu nadanego, należącego do podróżnego, stwierdzono naruszenie przepisów dotyczących przywozu, jego bagaż kabinowy może zostać poddany kontroli celnej także w porcie przeznaczenia. 3. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że nastąpiło naruszenie przepisów prawa lub jeżeli w wyniku kontroli celnej bagażu kabinowego stwierdzono, że podróżny naruszył przepisy dotyczące przywozu, jego bagaż nadany może zostać poddany kontroli celnej w porcie lotniczym, gdzie nastąpiła zmiana statku powietrznego. § 7. 1. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu nadanego, wywożonego z obszaru celnego Wspólnoty, który na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest przeładowywany na inny statek powietrzny, wykonuje się w pierwszym porcie, w którym następuje załadunek bagażu, jeżeli jest to port otwarty dla ruchu międzynarodowego, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu kabinowego, należącego do podróżnego wyjeżdżającego poza obszar celny Wspólnoty lotem, podczas którego, w polskim porcie lotniczym, następuje zmiana statku powietrznego, wykonuje się w porcie, z którego statek powietrzny bezpośrednio wylatuje poza obszar celny Wspólnoty, jeżeli jest to port otwarty dla ruchu międzynarodowego. Jeżeli w wyniku wcześniejszej kontroli celnej bagażu nadanego, należącego do tego podróżnego, stwierdzono naruszenie przepisów dotyczących wywozu, bagaż kabinowy tego podróżnego może zostać poddany czynnościom kontroli celnej także w pierwszym porcie, w którym dokonano załadunku. 3. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że nastąpiło naruszenie przepisów prawa lub jeżeli w wyniku kontroli celnej bagażu kabinowego stwierdzono, że podróżny naruszył przepisy dotyczące wywozu, nadany bagaż podróżnego może zostać poddany kontroli celnej także w porcie lotniczym, w którym nastąpiła zmiana statku powietrznego. § 8. 1. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu przewożonego statkami powietrznymi innymi niż należące do linii lotniczych wykonujących stałe międzynarodowe przewozy lotnicze, wykonuje się: 1) w przypadku wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w ostatnim porcie lotniczym, otwartym dla ruchu międzynarodowego, z którego statek bezpośrednio wylatuje poza obszar celny Wspólnoty; 2) w przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w pierwszym porcie lotniczym na obszarze celnym Wspólnoty, otwartym dla ruchu międzynarodowego, w którym statek wylądował. 2. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu przywożonego spoza obszaru celnego Wspólnoty statkiem powietrznym należącym do linii lotniczych wykonujących stałe międzynarodowe przewozy lotnicze i przeładowywanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na statek powietrzny, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się w pierwszym porcie lotniczym, do którego przybył statek powietrzny, należący do linii lotniczych. 3. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu wywożonego poza obszar celny Wspólnoty statkiem powietrznym, należącym do linii lotniczych, wykonujących stałe międzynarodowe przewozy lotnicze i przeładowywanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na statek powietrzny, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się w porcie lotniczym, z którego statek powietrzny bezpośrednio wylatuje poza obszar celny Wspólnoty. § 9. 1. Czynności kontroli celnej, dotyczące bagażu przewożonego drogą morską, wykonuje się: 1) w przypadku wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w porcie, gdzie bagaż został załadowany; 2) w przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w porcie na obszarze celnym Wspólnoty, gdzie bagaż został wyładowany. 2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że nastąpiło naruszenie przepisów prawa, dopuszcza się możliwość przeprowadzenia czynności kontroli celnej także w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niż wymienione w ust. 1. § 10. Przepisy § 4-8 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do bagażu przewożonego drogą morską. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 843). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1225, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 68, poz. 623. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 września 1999 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia kontroli celnej bagażu przewożonego drogą morską lub powietrzną, z uwzględnieniem rodzaju bagażu kontrolowanego, oraz wskazania miejsc właściwych do prowadzenia kontroli (Dz. U. Nr 77, poz. 869), które traci moc z dniem 1 maja 2004 r. na podstawie art. 25 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) Na podstawie art. 87 ust. 11 pkt 3, art. 93 ust. 2, art. 106 ust. 8 pkt 1, art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) przypadki, warunki i terminy zwrotu podatku podatnikom określonym w art. 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą"; 2) warunki i tryb zwrotu kwoty podatku naliczonego, który może być dokonywany w formie zaliczki przed dokonaniem sprzedaży opodatkowanej w przypadku nabycia towarów lub usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy; 3) szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania; 4) listę towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) podatku - rozumie się przez to podatek od towarów i usług; 2) podatniku - rozumie się przez to podatnika podatku od towarów i usług; 3) zarejestrowanym podatniku - rozumie się przez to podatnika zarejestrowanego na podstawie art. 96, art. 97 lub art. 157 ustawy; 4) podmiotach - rozumie się przez to osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne; 5) numerze identyfikacji podatkowej - rozumie się przez to numer, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników; 6) sprzedawcy - rozumie się przez to podatnika, o którym mowa w art. 15 i art. 16 ustawy. Rozdział 2 Przypadki, warunki i terminy zwrotu podatku niektórym podatnikom dokonującym wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu § 3. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 16 ustawy, w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu, przysługuje zwrot zapłaconego podatku naliczonego, do wysokości kwoty stanowiącej równowartość 22 % kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższej jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub w dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka na terytorium kraju. 2. Zwrot kwoty podatku, o którym mowa w ust. 1, następuje na wniosek podatnika zawarty w deklaracji podatkowej złożonej zgodnie z art. 99 ust. 11 ustawy. 3. Do deklaracji podatkowej, o której mowa w ust. 2, dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające wywóz nowego środka transportu z terytorium kraju i dostarczenie tego środka do nabywcy na terytorium innego, niż terytorium kraju, państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej; 2) dokument, z którego wynika kwota podatku naliczonego, o którym mowa w ust. 1. 4. Po rozpatrzeniu wniosku o zwrot kwoty podatku dokumenty, o których mowa w ust. 3, podlegają ostemplowaniu pieczęcią urzędu skarbowego oraz przedziurkowaniu, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 5. Zwrot kwoty podatku, o którym mowa w ust. 1, następuje na rachunek bankowy podatnika w terminie 60 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3. Przepisy dotyczące przedłużenia terminu zwrotu kwoty podatku określone w ustawie stosuje się odpowiednio. 6. Po dokonaniu zwrotu kwoty podatku urząd skarbowy zwraca ostemplowane oraz przedziurkowane dokumenty podatnikowi. Rozdział 3 Warunki i tryb zwrotu kwoty podatku naliczonego, który może być dokonywany w formie zaliczki przed dokonaniem sprzedaży opodatkowanej w przypadku nabycia towarów lub usług podlegających amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym § 4. Podmiotom, które przed dokonaniem sprzedaży opodatkowanej nabyły towary lub usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, przysługuje prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, który może być dokonywany w formie zaliczki. § 5. Zwrot kwoty podatku naliczonego przysługuje podmiotowi, jeżeli spełni łącznie następujące warunki: 1) został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i posiada numer identyfikacji podatkowej; 2) nie podjął czynności opodatkowanych podatkiem, z wyjątkiem: a) importu towarów, b) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) nabył towary lub usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, których wartość bez podatku wynosi co najmniej 500.000 zł; 4) nabycie towarów i usług, o których mowa w pkt 3, nastąpiło nie wcześniej niż w dniu złożenia zgłoszenia rejestracyjnego; 5) w całości dokonał zapłaty należności z tytułu nabycia towarów lub usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, a w przypadku importu towarów zapłacił podatek należny od tego importu; 6) posiada fakturę lub fakturę korygującą, z której wynika kwota podatku naliczonego, a w przypadku importu towarów - dokument celny; 7) złożył oświadczenie, że: a) nabyte towary lub usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, będą wykorzystywane przy wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem, b) po rozpoczęciu wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem podmiot nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, c) przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży opodatkowanej podmiot nie skorzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, d) prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, e) pierwsze czynności opodatkowane podatkiem będą dokonane nie wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od dnia dokonania pierwszego nabycia towarów lub usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy. § 6. 1. Zwrot kwoty podatku naliczonego następuje w formie zaliczki. 2. Wypłata zaliczki jest dokonywana na wniosek podmiotu, który nabył towary lub usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy; do wniosku dołącza się: 1) kopię dokumentu potwierdzającego opłacenie należności obejmującej kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów lub usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, a w przypadku importu towarów - kopię dokumentu potwierdzającego zapłacenie kwoty podatku należnego od tego importu; 2) oświadczenie, o którym mowa w § 5 pkt 7. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, podatnik składa wraz z deklaracją podatkową. § 7. Naczelnik urzędu skarbowego odmawia wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione warunki określone w § 5 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione wątpliwości co do związku nabytych towarów lub usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, z działalnością opodatkowaną. § 8. 1. Zaliczka jest wypłacana w dwóch równych ratach. 2. Pierwsza rata zaliczki jest wypłacana w terminie 15 dni po upływie kwartału, w którym złożono wniosek określony w § 6 ust. 2, a druga rata - w terminie 30 dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty. 3. Zaliczka jest wypłacana na podany przez podatnika jego rachunek bankowy. § 9. 1. Podmiot jest obowiązany do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami, w przypadku gdy: 1) nie spełni wszystkich warunków zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 5 pkt 7; 2) przed rozpoczęciem czynności opodatkowanych, z wyjątkiem importu towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów: a) nabyte towary lub usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy, zostały wykorzystane do czynności lub były przedmiotem czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, b) rozpoczęto likwidację, ogłoszono upadłość lub zaprzestano działalności, c) dokonano zbycia przedsiębiorstwa. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot jest obowiązany zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot. 3. Do odsetek, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy dotyczące odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. § 10. Kwota podatku naliczonego, która nie może zostać wypłacona w formie rat zaliczki, podlega rozliczeniu według ogólnych zasad. Rozdział 4 Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania § 11. 1. Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". 2. Podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy, są również obowiązani wystawiać faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu. § 12. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; 2) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11; 3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym; 4) nazwę towaru lub usługi; 5) jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług; 6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 7) wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 8) stawki podatku; 9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu; 10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu; 12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie. 2. Faktury wystawiane przez małych podatników, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy, zawierają dodatkowo: 1) oznaczenie "FAKTURA VAT - MP"; 2) termin płatności należności określonej w fakturze. 3. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku. 4. Wyszczególnienie w fakturze kwot podatku nie jest wymagane, jeżeli sprzedaż jest opodatkowana, a wartość sprzedaży wraz z podatkiem jest niższa od: 1) 6,18 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 3 %; 2) 6,42 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 7 %; 3) 7,32 zł - w przypadku towarów i usług opodatkowanych stawką 22 %. 5. Faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu. 6. Kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza. 7. W przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług objętych stawką podatku niższą od określonej w art. 41 ust. 1 ustawy oraz dostawy towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu. W tym przypadku należy podać przepis, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę podatku. 8. Faktury dokumentujące świadczenie usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy, oraz czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 ustawy, zawierają dane określone w ust. 1 pkt 1-5 i 12 oraz wyrazy "VAT marża". 9. W przypadku, o którym mowa w art. 119 ust. 7 i 8 ustawy, jeżeli nabywcą usługi turystyki jest podatnik, w wystawionej fakturze oprócz kwoty należności ogółem wraz z należnym podatkiem wykazuje się odrębnie tę część kwoty należności, do której ma zastosowanie stawka 0 %. 10. W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. 11. Przepisu ust. 10 nie stosuje się: 1) w przypadku, o którym mowa w § 11 ust. 2 - w zakresie numeru identyfikacji podatkowej podatnika dokonującego dostawy; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy - w zakresie numeru, pod którym jest zidentyfikowany nabywca dla potrzeb podatku od wartości dodanej. 12. W przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu, faktura stwierdzająca dokonanie dostawy powinna dodatkowo zawierać moment (datę) dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: 1) przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy; 2) ilość godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku pojazdów wodnych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b ustawy; 3) ilość godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c ustawy. 13. W wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) faktura wystawiana przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c ustawy, powinna zawierać dodatkowo dane określone w art. 136 ustawy. 14. Na żądanie nabywcy podatnik podatku akcyzowego, który nie został zwolniony z obowiązku w tym podatku, jest obowiązany określić w fakturze kwotę podatku akcyzowego, zawartą w wartości towarów wykazanych w tej fakturze. 15. Faktury wystawiane przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, świadczących usługi określone w art. 27 ust. 3 lub w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca. § 13. 1. Nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 11 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 17, w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków: 1) nabywca towarów lub usług: a) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, b) ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy; 2) naczelnikom urzędów skarbowych właściwych dla obu stron umowy wymienionej w pkt 1 lit. b zostanie w terminie 10 dni od dnia jej zawarcia dostarczona pisemna informacja o zawarciu takiej umowy, zawierająca w szczególności: a) dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi oraz nabywcy, b) datę zawarcia umowy, c) okres obowiązywania umowy. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, powinna zawierać w szczególności: 1) postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi: a) upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek, b) nie będzie wystawiał faktur na rzecz nabywcy w okresie obowiązywania umowy, c) poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego oraz o zbyciu przedsiębiorstwa; 2) postanowienia, iż podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług: a) będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami, b) będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, c) poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego oraz o zbyciu przedsiębiorstwa; 3) określenie terminu jej obowiązywania, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż jeden rok. 3. Faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jak sprzedawca. 4. Przepisy ust. 1 pkt 1 lit. b, ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli: 1) nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) dokonującym wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest podatnik, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 ustawy; 3) dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dostarczył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 10 dni od dnia zawarcia umowy pisemną informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2. § 14. 1. Faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 12 ust. 1 pkt 2. 2. Faktury wystawiane: 1) nabywcom eksportowanych towarów, 2) uprawnionym przedstawicielstwom dyplomatycznym i urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, 3) nabywcom, na których rzecz dokonywana jest sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy - mogą nie zawierać danych określonych w § 12 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy. 3. W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż. 4. Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy. 5. Faktury wystawiane przez operatorów telekomunikacyjnych na rzecz ich abonentów z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych mogą zawierać w wyodrębnionej części dane, o których mowa w § 12, z uwzględnieniem przepisów § 16-21 i § 24-26, dotyczące usług świadczonych przez innych operatorów na rzecz tych abonentów, pod warunkiem że z zawartych umów między tymi operatorami wynika taki sposób ich dokumentowania. § 15. 1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży: 1) jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto; 2) kwota podatku jest obliczana według następującego wzoru: gdzie: KP - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatku, przy czym wielkość wynikającą z wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 12 ust. 6, WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki podatku, SP - oznacza stawkę podatku; 3) sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku. 2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto. § 16. 1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 17 i 18. 2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 3, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. § 17. 1. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę). 3. Faktura stwierdzająca pobranie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zawierać co najmniej: 1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; 2) numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy; 3) datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT lub FAKTURA VAT-MP, kwotę otrzymanej części lub całości należności brutto, a w przypadku określonym w ust. 2 - również daty i numery poprzednich faktur oraz sumę kwot pobranych wcześniej części należności brutto; 4) stawkę podatku; 5) kwotę podatku wyliczoną według wzoru: gdzie: KP - oznacza kwotę podatku, ZB - oznacza kwotę pobranej części lub całości należności brutto, SP - oznacza stawkę podatku; 6) dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy; 7) datę otrzymania części lub całości należności (przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty), o której mowa w ust. 1 i 2, jeśli nie pokrywa się ona z datą wystawienia faktury. 4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 12, § 14-16, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. 5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 16. 6. Przepisy § 12 ust. 6 i 7 oraz § 14 stosuje się odpowiednio do faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. § 18. 1. W przypadkach określonych w art. 19 ust. 10 i ust. 13 pkt 1-5 i 7-11 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. 2. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy. § 19. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. 2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej: 1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia; 2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: a) określone w § 12 ust. 1 pkt 1-3, b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem; 3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu; 4) kwotę zmniejszenia podatku należnego. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku: 1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy; 2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. 4. Sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 14 ust. 2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy - w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy. 5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, a w przypadku nabywców, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy - w rozliczeniu za kwartał, w którym tę fakturę otrzymali. 6. Przepisy § 12 ust. 5-7 i § 14 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących. 7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA. § 20. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. 2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej: 1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia; 2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca: a) określone w § 12 ust. 1 pkt 1-3, b) nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny; 3) kwotę podwyższenia ceny bez podatku; 4) kwotę podwyższenia podatku należnego. 3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej. 4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą: 1) jest uprawniony do podwyższenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, a w przypadku nabywców, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy, w rozliczeniu za kwartał, w którym fakturę otrzymali - jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje zwiększenie podatku naliczonego, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy; 2) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym fakturę otrzymał, a w przypadku nabywców, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy, w rozliczeniu za kwartał, w którym fakturę otrzymali - jeżeli ujęcie jej w rozliczeniu spowoduje obniżenie podatku naliczonego. 5. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie rozliczył podatku określonego w fakturze, której korekta dotyczy. 6. Przepisy § 12 ust. 5 - 7, § 14 i § 19 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących. § 21. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 12 ust. 1 pkt 5-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. 2. Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią. 3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej: 1) numer kolejny i datę jej wystawienia; 2) imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej; 3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 12 ust. 1 pkt 1-3; 4) wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej. 4. Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. 5. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy NOTA KORYGUJĄCA. 6. Przepisy ust. 2-4 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących. § 22. 1. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając lub określając w umowie za to opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury dokumentującej sprzedaż. 2. Fakturę dokumentującą kwotę należności z tytułu niezwrócenia przez odbiorcę opakowań, o których mowa w ust. 1, wystawia się nie później niż siódmego dnia po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot opakowań. Jeżeli w umowie nie określono daty zwrotu opakowań, fakturę wystawia się nie później niż 60. dnia od dnia wydania opakowań. § 23. Za fakturę uznaje się również: 1) bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane: a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy, b) numer i datę wystawienia biletu, c) odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km, d) kwotę należności wraz z podatkiem, e) kwotę podatku; 2) dowody zapłaty za usługi radiokomunikacji przywoławczej, jeżeli zawierają następujące dane: a) nazwy i numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, b) kwotę należności wraz z podatkiem, c) kwotę podatku; 3) dokumenty dotyczące usług bankowych i ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane: a) określenie usługodawcy i usługobiorcy, b) numer kolejny i datę ich wystawienia, c) nazwę usługi, d) kwotę, której dotyczy dokument; 4) dowody zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi, jeżeli zawierają następujące dane: a) nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy, b) numer kolejny i datę wystawienia, c) nazwę autostrady, za przejazd którą pobierana jest opłata, d) kwotę należności wraz z podatkiem, e) kwotę podatku; 5) rachunki, o których mowa w art. 87-90 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 11, § 12, § 14-20, § 22-25 i § 27. § 24. 1. Faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. 2. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz KOPIA. § 25. 1. Jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę lub fakturę korygującą, zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury lub faktury korygującej. 2. Faktura i faktura korygująca wystawiona ponownie musi dodatkowo zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury i faktury korygującej wystawia się w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących. § 26. 1. Podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. § 27. 1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 3)), oraz komornicy sądowi, o których mowa w art. 758 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 4)), dokonujący na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik. 2. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów. 3. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 12 i § 14 ust. 1, jak również zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa w ust. 1. 4. Kopię faktury, o której mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji. 5. Przepisy § 15-22, § 24 ust. 2, § 25 i § 26 stosuje się odpowiednio. § 28. 1. Przepisy § 12, § 16-20, § 22, § 23 i § 26 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku: 1) czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności; 2) dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta. 2. Faktury, o których mowa w ust. 1 można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku. § 29. Przepisy § 12-28 stosuje się odpowiednio do przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 15 ustawy, jeżeli jest upoważniony do wystawiania faktur, z tym że faktury wystawione przez przedstawiciela podatkowego powinny zawierać dodatkowo dane dotyczące nazwy i adresu tego przedstawiciela oraz jego numer identyfikacji podatkowej. § 30. 1. Przepisy § 12 i § 14-26 oraz § 29 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. 2. Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 12, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. 3. Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 12 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju. Rozdział 5 Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku § 31. Określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Rozdział 6 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 971) LISTA TOWARÓW I USŁUG, DO KTÓRYCH NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA ZWOLNIENIA OD PODATKU OKREŚLONE W ART. 113 UST. 1 i 9 USTAWY Poz.Symbol PKWiUNazwa towaru (grupy towarów), nazwa usługi 123 I. Wyroby (złom) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali 1. 27.41.10-30.10Proszek srebra 2. 27.41.10-30.2Srebro technicznie czyste 3. 27.41.10-30.3Srebro o wysokiej czystości 4. 27.41.10-30.4Stopy srebra 5. 27.41.10-50Srebro (łącznie z pokrywanym złotem lub platyną), w postaci półproduktu, z wyłączeniem srebra (łącznie z pokrywanym złotem lub platyną) w postaci półproduktów pozostałego (PKWiU 27.41.10-50.9) 6. 27.41.20-30.10Proszek złota 7. 27.41.20-30.20Złoto technicznie czyste 8. ex27.41.20-30.30 27.41.20-70.00Złoto o wysokiej czystości 9. 27.41.20-50Złoto (łącznie z pokrywanym platyną), w postaci półproduktu, z wyłączeniem złota (łącznie z pokrywanym platyną) w postaci półproduktów, pozostałego (PKWiU 27.41.20-50.9) 10. 27.41.30-30.11Proszek platyny 11. 27.41.30-30.12Proszek palladu 12. 27.41.30-30.13Proszek irydu 13. 27.41.30-30.15Proszek rodu 14. 27.41.30-30.21Platyna technicznie czysta 15. 27.41.30-30.22Pallad technicznie czysty 16. 27.41.30-30.23Iryd technicznie czysty 17. 27.41.30-30.25Rod technicznie czysty 18. 27.41.30-30.31Platyna o wysokiej czystości 19. 27.41.30-30.32Pallad o wysokiej czystości 20. 27.41.30-30.33Iryd o wysokiej czystości 21. 27.41.30-30.35Rod o wysokiej czystości 22. 27.41.30-50Platyna w postaci półproduktu, z wyłączeniem platyny w postaci półproduktu, pozostałej (PKWiU 27.41.30-50.9) 23. 27.41.61-00.20Złom złota i stopów złota 24. 27.41.62-00.11Odpady srebra i stopów srebra 25. 27.41.62-00.12Złom srebra i stopów srebra 26.ex27.41.62-00.21Złom platyny i stopów platyny 27.ex27.41.62-00.22Złom palladu i stopów palladu 28.ex27.41.62-00.23Złom irydu i stopów irydu 29. 28.61.11-19.20Noże stołowe z ostrzami stałymi-srebrzone 30.ex28.61.14-70.00Nakrycia stołowe srebrzone 31. 36.21.10-10Monety 32.ex36.22Wyroby jubilerskie i podobne, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem: - kamieni syntetycznych, szlachetnych lub półszlachetnych, obrobionych, lecz nieoprawionych (PKWiU 36.22.11-70), - pyłu i proszku z pozostałych naturalnych lub syntetycznych kamieni szlachetnych lub półszlachetnych (PKWiU 36.22.12-50.90), - dewocjonaliów wykonanych z metali innych niż metale szlachetne, - wyrobów kultu religijnego, - katalizatorów, w postaci drucianej tkaniny lub siatki, z platyny (PKWiU 36.22.14-70.00) 33.ex36.63.77-40.32Wyroby z materiałów rzeźbiarskich mineralnych - wyłącznie wyroby pamiątkarskie, dekoracyjne itp. z bursztynu 34. 92.31.10-00.38Biżuteria artystyczna, dawna 35. 92.31.10-00.48Biżuteria artystyczna, współczesna II. Usługi 36. Usługi jubilerskie 37. Rzeczoznawstwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego 38. Usługi prawnicze świadczone przez notariuszy, adwokatów i radców prawnych Objaśnienia: ex - dotyczy tylko danego wyrobu/usługi z danego grupowania. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660, Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 193, poz. 1884, Nr 217, poz. 2124 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870 i 871. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188 i Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz. 1939, Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871 i Nr 93, poz. 891). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów towarów, których objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od spełnienia dodatkowych warunków, oraz towarów wyłączonych spod tej procedury (Dz. U. Nr 97, poz. 972) Na podstawie art. 22 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje towarów, których objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od spełnienia dodatkowych warunków; 2) rodzaje towarów, które nie mogą być obejmowane procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej. § 2. Objęcie towarów procedurą celną dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem procedury uproszczonej, poza godzinami pracy urzędu celnego, wymaga: 1) złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej oraz załączenia do niego wykazu towarów z podaniem ich kodów CN; 2) uzyskania pozwolenia wydanego przez dyrektora izby celnej na stosowanie procedury uproszczonej, na obejmowanie towarów wymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 1, procedurą dopuszczenia do obrotu poza godzinami pracy urzędu celnego; 3) określenia w pozwoleniu, o którym mowa w pkt 2, zasad dokonywania zgłoszeń celnych towarów objętych wykazem. § 3. W przypadku objęcia towarów masowych oraz towarów transportowanych rurociągami, gazociągami i liniami energetycznymi procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej, ze zwolnieniem z obowiązku każdorazowego przesyłania: 1) powiadomienia o przybyciu towarów do miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, o którym mowa w art. 266 ust. 2 lit. b rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993), ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003 r.), zwanego dalej "Rozporządzeniem Wykonawczym"; 2) powiadomienia o wysyłce towarów z miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, o którym mowa w art. 285 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego - przepis § 2 stosuje się odpowiednio. § 4. Procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. a i b rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003), zwanego dalej "Wspólnotowym Kodeksem Celnym", nie stosuje się do towarów, które są: 1) wyrobami akcyzowymi, dla których ustalona została stawka podatku akcyzowego; 2) objęte karnetem ATA; 3) objęte załącznikiem nr I do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz towary nie wymienione w tym załączniku, co do których złożono wniosek o refundację eksportową; 4) przywożone w ramach kontyngentu taryfowego wykorzystywanego zgodnie z porządkiem chronologicznym przyjmowania zgłoszeń celnych; 5) towarami o znaczeniu strategicznym w rozumieniu: a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania (Dz. Urz. UE L. 159 z 30.6.2000), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 149/2003 z dnia 27 stycznia 2003 r. zmieniającym i uaktualniającym rozporządzenie (WE) nr 1334/2000 ustanawiające wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania (Dz. Urz. UE L. 30 z 5.02.2003), b) ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250 z późn. zm. 2)) - zwanymi dalej "towarami strategicznymi". § 5. Procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie stosuje się przy objęciu procedurą wywozu, uszlachetniania biernego oraz przeznaczeniem celnym powrotnego wywozu towarów, które: 1) wymagają oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy; 2) są objęte załącznikiem nr I do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz towary nie wymienione w tym załączniku, co do których złożono wniosek o refundację eksportową; 3) są towarami strategicznymi. § 6. 1. Procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie stosuje się przy objęciu procedurą składu celnego towarów, które są: 1) objęte załącznikiem nr I do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 2) towarami strategicznymi; 3) objęte karnetem ATA. 2. W składzie celnym typu D oprócz towarów, o których mowa w ust. 1, procedurą uproszczoną nie mogą zostać objęte towary, które są: 1) wyrobami akcyzowymi, dla których została określona stawka podatku akcyzowego; 2) przywożone w ramach kontyngentu taryfowego wykorzystywanego zgodnie z porządkiem chronologicznym przyjmowania zgłoszeń celnych. § 7. Procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie stosuje się przy objęciu procedurą dopuszczenia do obrotu, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną towarów, które: 1) są wyrobami akcyzowymi, dla których została określona stawka podatku akcyzowego, z wyłączeniem: a) nowych samochodów osobowych, dostarczanych bezpośrednio od producenta, b) towarów transportowanych rurociągami, gazociągami i liniami energetycznymi; 2) są towarami strategicznymi; 3) są objęte karnetem ATA; 4) są objęte załącznikiem nr I do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską; 5) są przywożone w ramach kontyngentu taryfowego wykorzystywanego zgodnie z porządkiem chronologicznym przyjmowania zgłoszeń celnych; 6) korzystają ze zwolnienia z należności celnych przywozowych na podstawie art. 2-26, art. 32-38, art. 51, art. 52 ust. 2 tiret drugie, art. 53, art. 59a, art. 60 ust. 2 tiret 2, art. 62 lit. a, art. 63a-c, art. 65-69, art. 71-72, art. 79 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.04.1983 r.), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 236 z 23.9.2003); 7) korzystają ze zwolnienia z należności celnych przywozowych na podstawie art. 37, art. 41 i art. 42 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 48, z 2003 r. Nr 101, poz. 934 oraz z 2004 r. Nr 7, poz. 56), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać kolby metalowe II rzędu (Dz. U. Nr 97, poz. 973) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać następujące rodzaje kolb metalowych II rzędu: 1) bez zaworu; 2) z zaworem z: a) odgórnym odczytem objętości, b) oddolnym i odgórnym odczytem objętości; 3) do gazu ciekłego propan-butan, przeznaczone do sprawdzania instalacji pomiarowych do gazu ciekłego propan-butan, zwane dalej "kolbami do gazu ciekłego"; 4) do piwa, przeznaczone do sprawdzania instalacji do piwa. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) kolba - kolba metalowa II rzędu, będąca przyrządem pomiarowym przeznaczonym do pomiaru objętości cieczy; 2) pojemność nominalna kolby - projektowana wartość objętości cieczy, jaka może być w warunkach odniesienia zawarta w kolbie pomiędzy głównym dolnym ograniczeniem pojemności nominalnej kolby, a głównym górnym ograniczeniem pojemności nominalnej kolby; 3) pojemność rzeczywista kolby - objętość wody wyznaczona w warunkach odniesienia, zawarta w uprzednio zwilżonej kolbie pomiędzy głównym dolnym ograniczeniem pojemności nominalnej kolby, a głównym górnym ograniczeniem pojemności nominalnej kolby; 4) błędy graniczne dopuszczalne kolb - określone wartości skrajne błędów kolby; 5) główne górne ograniczenie pojemności nominalnej kolby - płaszczyzna pozioma przechodząca przez kresę zerową podziałki urządzenia wskazującego szyjki w kolbach bez zaworu, z zaworem z odgórnym odczytem objętości oraz do gazu ciekłego o pojemności nominalnej 20 dm3 lub szyjki górnej w kolbach z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości, do piwa oraz do gazu ciekłego o pojemnościach nominalnych 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3; 6) główne dolne ograniczenie pojemności nominalnej kolby: a) do gazu ciekłego o pojemności nominalnej 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3, z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości, do piwa - płaszczyzna pozioma przechodząca przez kresę podziałki urządzenia wskazującego szyjki dolnej, b) z zaworem z odgórnym odczytem objętości oraz do gazu ciekłego o pojemności nominalnej 20 dm3 - powierzchnia elementu zaworu wypływowego będącego w położeniu zamknięcia, c) bez zaworu - powierzchnia dna kolby; 7) zakres pomiarowy - zakres wartości objętości cieczy, jaka może znajdować się w kolbie, ograniczony skrajnymi kresami podziałki urządzenia wskazującego; 8) płynowskaz - część kolby prezentująca wskazanie objętości cieczy w niej zawartej. § 3. Ustala się następujące warunki odniesienia dla kolb: 1) temperatura odniesienia: a) 15 °C albo 20 °C - dla kolb bez zaworu i kolb z zaworem w zależności od ich przeznaczenia, b) 20 °C - dla kolb do gazu ciekłego i kolb do piwa; 2) ciśnienie odniesienia: a) równe ciśnieniu atmosferycznemu - dla kolb bez zaworu, kolb z zaworem i kolb do piwa, b) 0,5 MPa - dla kolb do gazu ciekłego. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania kolb § 4. Ustala się następujące pojemności nominalne kolb: 1) bez zaworu - 2 dm3, 5 dm3 i 10 dm3; 2) z zaworem - 20 dm3, 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3, 1.000 dm3 i 2.000 dm3 oraz większe od 2.000 dm3 z przyrostem pojemności nominalnej co 1.000 dm3; 3) do gazu ciekłego - 20 dm3, 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3; 4) do piwa - 500 dm3, 1.000 dm3 i 2.000 dm3. § 5. Konstrukcja kolb powinna zapewniać: 1) szczelność i trwałość; 2) całkowite wypełnienie kolb bez możliwości zatrzymywania pęcherzy powietrza lub par cieczy podczas ich napełniania; 3) całkowite opróżnienie kolb bez możliwości pozostawania w nich cieczy. § 6. 1. Materiały zastosowane do wykonania kolb oraz ich uszczelnienia powinny być odporne na działanie cieczy, do odmierzania objętości których kolby zostały przeznaczone. 2. Kolby bez zaworu, z zaworem i do piwa przeznaczone do pomiaru produktów żywnościowych powinny być wykonane ze stali nierdzewnej dopuszczonej do stosowania na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 128, poz. 1408 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1662). 3. Kolby bez zaworu i z zaworem mogą być wykonane ze stali węglowej, pod warunkiem zastosowania odpowiedniego zabezpieczenia antykorozyjnego. 4. Materiały stosowane do wykonania kolb bez zaworu i z zaworem, przeznaczonych do odmierzania objętości paliw płynnych oraz ich wyposażenia, powinny zapewniać bezpieczeństwo podczas kontaktu z tymi paliwami. 5. Szkło, z którego wykonuje się szyjki kolb, o których mowa w ust. 2, lub elementy ich płynowskazów, nie powinno wykazywać wewnętrznych naprężeń i wad, a jego własności chemiczne i termiczne powinny być odpowiednie do warunków normalnego użytkowania kolb. § 7. Maksymalna wewnętrzna średnica szyjek kolb powinna być taka, aby w zakresie pomiarowym szyjki objętość cieczy zawartej w szyjce, ograniczona dwoma poziomymi płaszczyznami odległymi od siebie o 3 mm, była równa wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego kolby. § 8. 1. Szyjki kolb powinny być wyposażone w jeden z następujących płynowskazów: 1) rurkowy; 2) wziernikowy: a) z płytką szklaną wbudowaną w szyjkę kolby albo b) stanowiący wycięcie w metalowej obudowie szklanej szyjki kolby. 2. Płynowskaz powinien: 1) dla kolb bez zaworu, posiadać zakres pomiarowy równy co najmniej ± 1 % pojemności nominalnej kolby; 2) dla kolb z zaworem i kolb do piwa, posiadać zakres pomiarowy: a) nie mniejszy niż ±1 % pojemności nominalnych kolb - w przypadku szyjek kolb z zaworem z odgórnym odczytem objętości i szyjek górnych kolb z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości, b) równy ±0,5 % pojemności nominalnych kolb - w przypadku szyjek dolnych kolb z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości; 3) być wykonane w sposób zapewniający wskazanie położenia menisku cieczy. 3. Kolby do gazu ciekłego o pojemności nominalnej: 1) 20 dm3 powinny być wyposażone w płynowskaz górny o zakresie pomiarowym ± (1÷2,5) % ich pojemności nominalnej; 2) 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3 powinny być wyposażone w płynowskaz: a) dolny o zakresie pomiarowym ± (0,02÷0,5) % pojemności nominalnej, b) górny o zakresie pomiarowym ± (0,5÷1) % pojemności nominalnej. § 9. 1. Szklana rurka płynowskazu rurkowego powinna: 1) mieć średnicę wewnętrzną zawartą w granicach od 12 mm do 20 mm; 2) być osadzona w głowicach płynowskazowych, połączonych z szyjką kolby za pomocą metalowych rurek wyposażonych w zawory odcinające. 2. Szklana rurka płynowskazu kolby do gazu ciekłego powinna być tak wykonana, aby zjawisko napięcia powierzchniowego w menisku gazu ciekłego propan-butan w tej rurce nie powodowało błędów pomiaru poziomu gazu ciekłego w szyjce kolby większych niż 0,1 działki elementarnej płynowskazu. § 10. 1. Przewody łączące płynowskaz z szyjką kolby do gazu ciekłego powinny być pochylone pod kątem większym niż 10 ° do poziomu. 2. Przewód górny płynowskazu rurkowego powinien wznosić się, a przewód dolny opadać w kierunku do szyjki kolby. 3. Średnica wewnętrzna przewodów łączących płynowskaz z szyjką kolby do gazu ciekłego nie powinna być mniejsza od średnicy szklanej rurki płynowskazu. 4. Średnice nominalne metalowych rurek oraz średnice nominalne zaworów odcinających, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, powinny być co najmniej równe średnicy wewnętrznej szklanej rurki płynowskazu. § 11. 1. Płynowskaz wziernikowy może być wyposażony w dodatkowy przeziernik zamieszczony symetrycznie po przeciwległej stronie szyjki, przy czym tylko na jednym płynowskazie wziernikowym może być naniesiona podziałka. 2. Szerokość płynowskazu wziernikowego powinna być nie mniejsza niż 15 mm. § 12. 1. Podziałka w płynowskazach może być naniesiona w sposób trwały bezpośrednio na: 1) szklanej rurce płynowskazu rurkowego; 2) szklanej płytce płynowskazu wziernikowego; 3) szklanych szyjkach kolb, w których płynowskaz wziernikowy stanowi wycięcie w metalowych osłonach ich szyjek; 4) metalowej podzielni dopasowanej do płynowskazów rurkowych lub płynowskazów wziernikowych kolb. 2. Wartość liczbowa działki elementarnej podziałki powinna mieścić się w zakresie od 0,1 do 1 bezwzględnej wartości błędu granicznego dopuszczalnego pojemności nominalnej kolb. § 13. 1. Kresy podziałki powinny: 1) być prostopadłe do płaszczyzny przechodzącej przez pionowe osie symetrii szyjki i urządzenia wskazującego; 2) mieć jednakową szerokość nieprzekraczającą 0,5 mm; 3) być oznaczone w następujący sposób: a) kresa głównego górnego ograniczenia pojemności nominalnej kolby powinna być oznaczona liczbą określającą pojemność nominalną kolby wyrażoną w dm3, b) każda dziesiąta kresa podziałki oraz jej kresy skrajne powinny być oznaczone liczbami określającymi daną pojemność kolby, wyrażoną w dm3. 2. Nad najwyższą i pod najniższą skrajną kresą podziałki powinno być zamieszczone oznaczenie jednostki miary "dm3" . 3. Kresy długie podziałki powinny mieć długość co najmniej 6 mm, natomiast pozostałe w granicach od 1/2 do 3/4 długości kres długich. 4. Kresy podziałek kolb z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości oraz kolb do piwa powinny dodatkowo posiadać następujące oznaczenia: 1) kresa głównego dolnego ograniczenia pojemności nominalnej kolby powinna być oznaczona cyfrą 0; 2) każda dziesiąta kresa podziałki szyjki dolnej kolby z oddolnym i odgórnym odczytem objętości, znajdująca się powyżej kresy oznaczonej cyfrą 0, powinna być oznaczona liczbą określającą daną pojemność kolby ze znakiem minus (-). § 14. 1. Metalowa podzielnia powinna być przymocowana do szyjki albo do metalowych osłon szklanych szyjek kolb w sposób trwały albo umożliwiający jej pionowe przesunięcie i zabezpieczenie przed zmianą położenia po dokonaniu adiustacji pojemności. 2. Przesunięcie metalowej podzielni powinno być możliwe w zakresie nie mniejszym niż odpowiadający objętości równej podwójnej wartości bezwzględnej błędu granicznego dopuszczalnego kolby. 3. Płynowskaz kolby do gazu ciekłego może być wyposażony wyłącznie w podzielnię przesuwaną, przy czym zakres możliwości przesunięcia tej podzielni powinien wynosić nie mniej niż ±10 mm. § 15. 1. Szyjki górne i dolne kolb z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości i kolb do piwa powinny mieć jednakowe średnice. 2. Szyjki dolne kolb, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w zawory resztkowe umożliwiające całkowite opróżnienie kolb. § 16. 1. Zbiorniki kolb powinny mieć kształt cylindra stojącego, zakończonego: 1) w kolbach bez zaworu - od góry stożkową pokrywą z szyjką oraz od dołu dnem o kształcie uniemożliwiającym jego odkształcenia; 2) w kolbach z zaworem - od góry stożkową pokrywą z szyjką wyprowadzoną z wierzchołka stożka oraz od dołu stożkowym dnem, z którego wierzchołka jest wyprowadzona: a) rura wypływowa z zaworem wypływowym - w przypadku kolby z odgórnym odczytem objętości albo b) szyjka dolna, z której wyprowadzona jest rura do napełniania oddolnego kolby z zaworem odcinającym oraz rura wypływowa z zaworem wypływowym - w przypadku kolby z oddolnym i odgórnym odczytem objętości; 3) w kolbach do piwa - od góry i od dołu kulistymi lub eliptycznymi dennicami wyposażonymi w cylindryczne szyjki, których osie symetrii pokrywają się z osią symetrii kolby, odpowiednio: a) górną, zakończoną zbiornikiem do pomieszczenia dwutlenku węgla, b) dolną, z której wyprowadzona jest armatura do oddolnego napełniania kolby wyposażona w: - zawór odcinający, - rurę wypływową z zaworem wypływowym. 2. Zbiorniki kolb z zaworem o pojemnościach nominalnych powyżej 5.000 dm3 mogą mieć kształt inny niż określony w ust. 1 pkt 2. 3. Nachylenie stożkowych pokryw oraz stożkowych den zbiorników kolb z zaworem w stosunku do ich osi symetrii powinno zawierać się w zakresie od 45 ° do 80 °. 4. Rury wypływowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 3 lit. b, powinny być nachylone do pionowej osi symetrii kolb w granicach od 100 ° do 180 °. 5. Rury do napełniania oddolnego oraz rury wypływowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b i pkt 3 lit. b oraz w kolbach do gazu ciekłego o pojemnościach nominalnych 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3 powinny być umieszczone poniżej zakresu pomiarowego płynowskazu szyjek dolnych. 6. Dennice powinny być tak ukształtowane, aby kąt zawarty pomiędzy styczną do dennicy w dowolnym punkcie przecięcia się powierzchni dennicy z walcową powierzchnią szyjki górnej lub szyjki dolnej a normalną do osi symetrii kolby był nie mniejszy niż 10 °. § 17. Kolby bez zaworu i z zaworem używane do odmierzania objętości cieczy silnie pieniących się powinny być wyposażone w lej zapobiegający wypływowi piany, stanowiący nadbudowę szyjek. § 18. 1. Zbiorniki kolb: 1) z zaworem powinny być dodatkowo zakończone kołnierzami zabezpieczającymi przed wylaniem się cieczy podczas napełniania kolb, wyposażonymi w instalacje spustowe; 2) z zaworem oraz do gazu ciekłego powinny być wyposażone we wsporniki umożliwiające posadowienie kolby; 3) z zaworem, do gazu ciekłego i do piwa powinny być wyposażone w urządzenia wypornikowe: a) umożliwiające adiustację pojemności do pojemności nominalnej, b) zmianę pojemności kolby bez konieczności zniszczenia nałożonych cech zabezpieczających. 2. Wsporniki montowane w kolbach z zaworem o pojemnościach nominalnych do 500 dm3 i do gazu ciekłego powinny być wyposażone w urządzenia do pionowego ustawienia kolby. § 19. 1. W kolbach z zaworem i do gazu ciekłego średnice nominalne zaworów wypływowych powinny być równe średnicom nominalnym rur wypływowych. 2. W kolbach z zaworem, do gazu ciekłego o pojemności nominalnej 20 dm3 oraz do piwa, średnice nominalne rur wypływowych powinny podczas opróżniania kolby umożliwiać opadanie poziomu cieczy w zbiorniku z prędkością maksymalną równą lub mniejszą niż 1 cm/s. 3. W kolbach z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości oraz w kolbach do gazu ciekłego i w kolbach do piwa: 1) średnice nominalne zaworów odcinających oddolne napełnianie powinny być równe średnicom nominalnym rur do napełniania oddolnego; 2) średnice rur do napełniania oddolnego powinny umożliwiać napełnianie kolb przy maksymalnym strumieniu objętości przewidzianym dla sprawdzanych instalacji pomiarowych. § 20. Kolby z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości opróżniane w sposób wymuszony oraz o pojemnościach nominalnych większych od 500 dm3 i kolby do gazu ciekłego o pojemnościach nominalnych 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3 powinny być posadowione i zamontowane w sposób trwały na przewoźnych platformach z możliwością ustawienia w pozycji pionowej. § 21. 1. Kolby z zaworem, kolby do gazu ciekłego i kolby do piwa powinny być wyposażone w poziomnice. 2. Wartość działki elementarnej poziomnic powinna spełniać zależność: gdzie: e - wartość liczbowa działki elementarnej poziomnicy, w stopniach, Vn - wartość liczbowa pojemności nominalnej kolby z zaworem, w dm3, d - wartość liczbowa średnicy wewnętrznej szyjki kolby, w milimetrach, x - wartość liczbowa odległości osi symetrii szyjki kolby od ścianki szklanej szyjki kolby albo od szklanej płytki płynowskazu wziernikowego, albo od osi symetrii rurki szklanej płynowskazu rurkowego, w milimetrach. § 22. Kolby powinny być wyposażone w służące do pomiaru temperatury cieczy wywzorcowane termometry: 1) elektroniczne z odczytem cyfrowym, z działką elementarną nie większą niż 0,1 °C lub 2) szklane cieczowe, z działką elementarną nie większą niż 0,1 °C, a w przypadku kolb do gazu ciekłego nie większą niż 1 °C - o zakresie pomiarowym od -10 °C do +50 °C. § 23. Kolby o pojemnościach nominalnych: 1) do 500 dm3, powinny być wyposażone w jeden termometr; 2) powyżej 500 dm3 do 2.000 dm3, powinny być wyposażone w dwa termometry; 3) powyżej 2.000 dm3, powinny być wyposażone w trzy termometry. § 24. 1. Termometry powinny być umieszczone w osłonach przymocowanych do ścianek kolb. 2. Osłony termometrów powinny być: 1) wykonane z tego samego materiału, z którego wykonano zbiorniki kolb; 2) kształtu cylindra stojącego z zaślepionym jednym końcem, który umieszczony jest wewnątrz kolby; 3) nachylone do pionowych osi symetrii kolb w sposób umożliwiający napełnienie tych osłon cieczą zwiększającą przewodnictwo cieplne. § 25. Końcówki czujników termometrów elektronicznych lub zbiorniki termometrów szklanych cieczowych umieszczonych w osłonach powinny znajdować się wewnątrz kolb z zaworem zgodnie z następującymi warunkami: 1) odległość końcówek czujników termometrów elektronicznych lub zbiorników termometrów szklanych cieczowych od ścianek zbiorników kolb z zaworem powinna być nie mniejsza niż 1/5 różnicy średnicy zbiornika kolby z zaworem i średnicy jej szyjki; 2) w kolbach z zaworem i jednym termometrem - końcówka czujnika termometru elektronicznego lub zbiornik termometru szklanego cieczowego powinna znajdować się w połowie wysokości zbiorników kolb; 3) w kolbach z zaworem i dwoma termometrami - końcówki czujników termometrów elektronicznych lub zbiorniki termometrów szklanych cieczowych powinny znajdować się w 1/4 i w 3/4 wysokości zbiorników kolb, przy czym termometry powinny być rozmieszczone co 180 °; 4) w kolbach z zaworem i trzema termometrami - końcówki czujników termometrów elektronicznych lub zbiorniki termometrów szklanych cieczowych powinny znajdować się w połowie wysokości zbiorników tych kolb oraz w dolnych i górnych połowach odcinków wysokości tych zbiorników równych 1/3 ich wysokości, przy czym termometry powinny być rozmieszczone co 120 °. § 26. 1. Na kolbach, w widocznym miejscu, powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny: 1) nazwa lub znak producenta; 2) rodzaj kolby; 3) przeznaczenie; 4) temperatura odniesienia, wyrażona w °C; 5) pojemność nominalna, wyrażona w dm3; 5) numer i znak fabryczny; 6) rok produkcji; 7) nadany znak zatwierdzenia typu. 2. Dodatkowo powinny być zamieszczone na kolbach: 1) do gazu ciekłego - oznaczenie ciśnienia odniesienia; 2) do piwa - oznaczenie ciśnienia dopuszczalnego, przy którym możliwa jest ich eksploatacja. Rozdział 3 Dodatkowe wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania poszczególnych rodzajów kolb § 27. W kolbie z zaworem z odgórnym odczytem objętości połączenie rury wypływowej z wierzchołkiem stożkowego dna zbiornika powinno być wykonane w taki sposób, aby koniec rury wypływowej wewnątrz kolby ograniczony był linią przenikania części walcowej tej rury z wewnętrzną powierzchnią stożkowego dna kolby. § 28. Połączenie rury do napełniania oddolnego kolby oraz rury wypływowej z szyjką dolną kolby z zaworem z oddolnym i odgórnym odczytem objętości i kolby do piwa powinno być wykonane w taki sposób, aby końce tych rur wewnątrz szyjki dolnej ograniczone były linią przenikania części walcowych tych rur z wewnętrzną walcową powierzchnią szyjki dolnej kolby. § 29. W kolbach do piwa: 1) sposób montażu poziomnic powinien umożliwiać łatwe dokonanie odczytu wskazań oraz możliwość nałożenia cech legalizacyjnych; 2) zawory odcinające oddolne napełnianie mogą być sprzężone z licznikiem impulsów, połączonym z przelicznikiem do licznika objętości sprawdzanej instalacji pomiarowej; 3) powinna istnieć możliwość odgórnego napełnienia kolb wodą; 4) powinna być zamontowana instalacja do wytworzenia w kolbie poduszki dwutlenku węgla: a) zapewniająca podczas opróżniania i napełniania kolby piwem zachowanie stałego ciśnienia w kolbie, równego ciśnieniu w sprawdzanej instalacji pomiarowej do piwa, b) wyposażona w ciśnieniomierz. § 30. 1. Kolby do gazu ciekłego powinny być wyposażone w: 1) zbiornik dolny przeznaczony do fazy ciekłej oraz zbiornik górny przeznaczony do fazy gazowej, przy czym zbiornik dolny powinien być połączony ze zbiornikiem górnym szyjką górną przeznaczoną do określenia objętości końcowej fazy ciekłej gazu zawartego w kolbie przy pomocy płynowskazu górnego; 2) szyjkę dolną umieszczoną pod zbiornikiem dolnym kolb do gazu ciekłego o pojemnościach nominalnych 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3, przeznaczoną do określania objętości początkowej fazy ciekłej gazu w kolbie za pomocą płynowskazu dolnego; 3) ciśnieniomierz połączony z przestrzenią fazy gazowej, klasy dokładności 0,6; 4) przyłącze do uziemienia kolby; 5) przewód służący do: a) napełniania kolb fazą ciekłą, wprowadzony w dolnej części zbiornika dolnego kolby, przystosowany do przyłączenia złącza ACME, b) łączenia przestrzeni faz gazowych: kolby i zbiornika magazynowego gazu ciekłego o średnicy nominalnej: - 15÷20 mm dla kolb o pojemności nominalnej 20 dm3, - 25 mm dla kolb o pojemności nominalnej 50 dm3 i 100 dm3, - 32 mm dla kolb o pojemności nominalnej 200 dm3 i 500 dm3, - 50 mm dla kolb o pojemności nominalnej 1.000 dm3. 2. Przewód, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, w kolbach do gazu ciekłego o pojemności nominalnej: 1) 20 dm3 powinien być wyposażony w przeziernik służący do kontroli opróżnienia kolby; 2) 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3 powinien być wyposażony w: a) zawór do regulacji strumienia objętości, b) odgałęzienie, umożliwiające przyłączenie termoareometru do gazu ciekłego propan-butan. 3. Na przewodzie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. b, powinien być zamontowany zawór odcinający. 4. Średnica zaworu do regulacji strumienia objętości i zaworu odcinającego powinna być równa średnicy nominalnej przewodów, na których są zamontowane. § 31. 1. Pojemność całkowita kolby do gazu ciekłego, będąca sumą pojemności części kolby przeznaczonych do pomieszczenia fazy ciekłej i fazy gazowej gazu ciekłego propan-butan, powinna stanowić (125±2) % jej pojemności nominalnej. 2. Objętość znajdująca się poniżej głównego dolnego ograniczenia pojemności nominalnej kolb do gazu ciekłego o pojemności nominalnej 50 dm3, 100 dm3, 200 dm3, 500 dm3 i 1.000 dm3 powinna być mniejsza niż 2 % ich pojemności nominalnej. Rozdział 4 Charakterystyki metrologiczne kolb § 32. Błędy graniczne dopuszczalne kolb przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, dla głównego górnego ograniczenia pojemności nominalnej kolby i dla każdej innej kresy podziałki ograniczającej pojemność kolby, wynoszą ±0,05 % pojemności nominalnej kolby. Rozdział 5 Przepis końcowy § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej olejów, tłuszczów i ich mieszanin przeznaczonych do spożycia oraz środków spożywczych, w których składzie znajdują się te oleje, tłuszcze lub ich mieszaniny 2) (Dz. U. Nr 97, poz. 974) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się maksymalny poziom kwasu erukowego w olejach, tłuszczach i ich mieszaninach przeznaczonych do spożycia oraz środkach spożywczych, w których składzie znajdują się te oleje, tłuszcze lub ich mieszaniny, który jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 974) MAKSYMALNY POZIOM KWASU ERUKOWEGO W OLEJACH, TŁUSZCZACH I ICH MIESZANINACH PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA ORAZ ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH, W KTÓRYCH SKŁADZIE ZNAJDUJĄ SIĘ TE OLEJE, TŁUSZCZE LUB ICH MIESZANINY Lp.ProduktMaksymalny dopuszczalny poziom ( % )1) 1.Oleje, tłuszcze i ich mieszaniny przeznaczone do spożycia5,0 2.Środki spożywcze, w których składzie znajdują się oleje, tłuszcze lub ich mieszaniny przeznaczone do spożycia w ilości powyżej 5 % składu środka spożywczego5,0 Objaśnienia: 1) W odniesieniu do kwasów tłuszczowych. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienie art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady 76/621/EWG z dnia 20 lipca 1976 r. w sprawie ustalenia najwyższego poziomu kwasu erukowego w olejach i tłuszczach przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz w środkach spożywczych zawierających dodatek olejów lub tłuszczów (Dz. Urz. WE L 202, z 28.07.1976). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie podmiotów upoważnionych do przeprowadzania testów i oceny leśnego materiału podstawowego oraz badań leśnego materiału rozmnożeniowego (Dz. U. Nr 97, poz. 975) Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wykaz podmiotów upoważnionych do przeprowadzania: 1) testów potwierdzających spełnienie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełniać leśny materiał podstawowy do jego rejestracji w części IV Krajowego Rejestru; 2) badań określających procent sztucznych hybryd w produkowanym leśnym materiale rozmnożeniowym - w przypadku rejestracji plantacji nasiennych lub drzew matecznych, przeznaczonych do produkcji sztucznych hybryd; 3) oceny określającej cechy i wartość użytkową leśnego materiału podstawowego - w przypadku rejestracji klonów lub mieszanki klonów. § 2. Do przeprowadzania testów, o których mowa w § 1 pkt 1, są upoważnione następujące podmioty: 1) Instytut Badawczy Leśnictwa w Warszawie; 2) Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; 3) Akademia Rolnicza im. Hugona Kołłątaja w Krakowie; 4) Akademia Rolnicza im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu; 5) Instytut Dendrologii Polskiej Akademii Nauk w Kórniku. § 3. Do przeprowadzania badań, o których mowa w § 1 pkt 2, są upoważnione następujące podmioty: 1) Instytut Badawczy Leśnictwa w Warszawie; 2) Instytut Dendrologii Polskiej Akademii Nauk w Kórniku; 3) Akademia Rolnicza im. Hugona Kołłątaja w Krakowie; 4) Akademia Rolnicza im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu; 5) Akademia Bydgoska w Bydgoszczy; 6) Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; 7) Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie; 8) Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. § 4. Do przeprowadzania oceny, o której mowa w § 1 pkt 3, są upoważnione następujące podmioty: 1) Instytut Badawczy Leśnictwa w Warszawie; 2) Akademia Rolnicza im. Hugona Kołłątaja w Krakowie; 3) Akademia Rolnicza im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu; § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych (Dz. U. Nr 97, poz. 976) Na podstawie art. 44 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz laboratoriów referencyjnych stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 976) WYKAZ LABORATORIÓW REFERENCYJNYCH Laboratorium referencyjneAdresPrzedmiot badańRodzaje badań 1234 1. Instytut Żywności i Żywieniaul. Powsińska 61/63 02-903 WarszawaŻywność, w tym środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz suplementy diety- tłuszcz ogółem - skład kwasów tłuszczowych, w tym izomery trans - sztuczne środki słodzące, w tym m.in. aspartam, acesulfam K, sacharyna - kwas benzoesowy* - kofeina* - cholesterol - sterole roślinne* - aromaty - obecność termotolerancyjnych szczepów Campylobacter - zawartość bakterii probiotycznych** Produkty i przetwory zbożowe- mikotoksyny z grupy trichotecenów* Sól kuchenna- jod (I) Żywność, w tym środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz suplementy diety- wartość energetyczna - białko i jego skład aminokwasowy, wartość odżywcza białka, - błonnik pokarmowy, - popiół, - składniki mineralne (wapń Ca, fosfor P, żelazo Fe, magnez Mg, miedź Cu, cynk Zn, mangan Mn, sód Na, potas K), - witaminy rozpuszczalne w wodzie (witamina C, tiamina B1, ryboflawina B2, niacyna), - witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (witamina A, E) 2. Regionalne Laboratorium Badań Żywności Genetycznie Modyfikowanej w Tarnobrzeguul. 1 Maja 5 39-400 Tarnobrzegżywność zmodyfikowana genetycznie- zawartość materiału genetycznie zmodyfikowanenego 3. Państwowy Zakład Higienyul. Chocimska 24 00-791 WarszawaWarzywa i ziemniaki (świeże i mrożone), środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoAzotany i azotyny Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoPierwiastki szkodliwe dla zdrowia: ołów (Pb), kadm (Cd), rtęć (Hg), arsen (As), cynk (Zn), cyna (Sn), miedź (Cu) Orzechy ziemne, orzechy, zboża i przetwory, owoce suszone, przyprawyAflatoksyny B1; B1 + B2 + G1 + G2 Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoAflatoksyna M1 Zboża i przetwory, rodzynki, suszone winogrona, kawa, kakao, przyprawy, sok winogronowy, wino, piwoOchratoksyna A Sok jabłkowy i przetwory z jabłekPatulina ŻywnośćSyntetyczne barwniki Ryby i przetwory z ryb z obrotuHistamina Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoWykrywanie obecności pałeczek Salmonella Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoWykrywanie obecności Listeria monocytogenes Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoWykrywanie obecności Yersinia enterocolitica Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoWykrywanie obecności i oznaczanie liczby Staphylococcus aureus Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoOznaczanie liczby Escherichia coli Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoWykrywanie obecności Escherichia coli O:157 Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, produkty dietetyczneOznaczanie liczby Clostridium perfringens Żywność pochodzenia roślinnego, środki spożywcze wieloskładnikowe, substancje dodatkowe, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowegoOznaczanie liczby drożdży i pleśni Wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnościąBadanie migracji globalnej z wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Badanie migracji ołowiu, kadmu, niklu i chromu z wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, w tym konserwy warzywno-mięsne i produkty zbożowo-mleczne, żywność dla niemowląt i małych dzieciPozostałości pestycydów: - z grupy insektycydów chloroorganicznych: DDT - izomery i metabolity, HCH - izomery, aldrin, dieldrin, metoksychlor Owoce, warzywa, ziarno zbóżPozostałości pestycydów: - endosulfan Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, żywność dla niemowląt i małych dzieciPozostałości pestycydów: - insektycydy z grupy syntetycznych pyretroidów: permetryna, cypermetryna, deltametryna, fenwalerat, bifentryna Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, żywność dla niemowląt i małych dzieciPozostałości pestycydów: - fungicydy z grupy benomylu: benomyl, karbendazym, tiofanat metylu Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, żywność dla niemowląt i małych dzieciPozostałości pestycydów: - tiabendazol Żywność pochodzenia roślinnegoPozostałości pestycydów: - bromek metylu Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, żywność dla niemowląt i małych dzieciPozostałości pestycydów: - insektycydy fosforoorganiczne i karbaminiany Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, w tym konserwy warzywno-mięsne i produkty zbożowo-mleczne, żywność dla niemowląt i małych dzieciPozostałości pestycydów: - pozostałe pestycydy, należące do różnych grup chemicznych Żywność pochodzenia roślinnego, produkty spożywcze wieloskładnikowe, w tym konserwy warzywno-mięsne i produkty zbożowo-mleczne, żywność dla niemowląt i małych dzieciInne chemiczne zanieczyszczenia: - heksachlorobenzen (HCB) - polichlorowane bifenyle (PCB) Objaśnienia: * Badanie dostępne od 01.07.2005 r. ** Badania dostępne od 01.01.2006 r. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych (Dz. U. Nr 35, poz. 310), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania medycznych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 97, poz. 977) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w medycznych zawodach regulowanych, które na podstawie odrębnych przepisów uprawniają do udzielania świadczeń zdrowotnych, zwanych dalej "zawodami regulowanymi", z wyjątkiem zawodu lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, farmaceuty. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o: 1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) jednostce ochrony zdrowia - oznacza to zakłady opieki zdrowotnej oraz inne podmioty i osoby udzielające świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)); 3) kierowniku jednostki - oznacza to osobę reprezentującą jednostkę ochrony zdrowia albo osobę prowadzącą taką jednostkę; 4) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 5) postępowaniu - oznacza to postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 6) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw zdrowia. § 3. 1. Organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o konieczności odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, określając w nim różnice programowe, których uzupełnienie jest niezbędne do uzyskania decyzji o uznaniu kwalifikacji, oraz długość stażu adaptacyjnego i wyznaczając wnioskodawcy termin do dokonania wyboru. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, na swych stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej upowszechnia informacje o wymogach kwalifikacyjnych dotyczących osób wykonujących dany zawód regulowany, informacje o kształceniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego, listę jednostek, w których może być odbywany staż adaptacyjny dla danego zawodu regulowanego w odniesieniu do poszczególnych województw, a także wzory dokumentów składanych w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego. 2. Lista jednostek ochrony zdrowia, o której mowa w ust. 1, jest opracowywana i aktualizowana przez ministra właściwego do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii właściwych konsultantów krajowych, samorządów zawodowych, towarzystw naukowych lub organizacji skupiających przedstawicieli danego zawodu regulowanego. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. Staż adaptacyjny jest odbywany w jednostkach ochrony zdrowia wpisanych na listę prowadzoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, o której mowa w § 4 ust. 1. § 6. Organ prowadzący postępowanie kieruje wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego, wskazując w skierowaniu: 1) jednostkę ochrony zdrowia, w której ma być odbywany staż adaptacyjny; 2) długość stażu adaptacyjnego określoną w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1; 3) program stażu adaptacyjnego zgodny z zakresem różnic programowych, o których mowa w § 3 ust. 1. § 7. 1. Wnioskodawca, wraz z wnioskiem, o którym mowa w § 3 ust. 2, składa dokument zawierający zobowiązanie jednostki ochrony zdrowia do zawarcia z wnioskodawcą jednej z umów, o których mowa w § 8, termin jej zawarcia i okres, na jaki zostanie zawarta, oraz koszt odbycia stażu adaptacyjnego. 2. Koszt odbycia stażu adaptacyjnego określany jest przez jednostkę ochrony zdrowia indywidualnie dla każdej osoby odbywającej staż adaptacyjny na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą poniesione przez jednostkę ochrony zdrowia, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności programu i długości stażu adaptacyjnego, wynagrodzenia opiekuna stażu oraz wydatków organizacyjno-technicznych. 3. Jednostka ochrony zdrowia zawiadamia zdającego, nie później niż na 30 dni przed terminem rozpoczęcia odbywania stażu adaptacyjnego, o terminie oraz rachunku bankowym, na który należy wnieść opłatę na pokrycie kosztu, o którym mowa w ust. 1. 4. Termin, o którym mowa w ust. 3, nie może być krótszy niż 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. § 8. Na podstawie skierowania, o którym mowa w § 6, jednostka ochrony zdrowia zawiera z wnioskodawcą umowę o pracę na czas określony w celu odbycia stażu adaptacyjnego albo umowę cywilnoprawną na okres odbycia stażu adaptacyjnego. Umowa cywilnoprawna, zawarta pomiędzy wnioskodawcą a jednostką ochrony zdrowia, której przedmiotem jest odbycie stażu adaptacyjnego, może być odpłatna albo nieodpłatna. § 9. 1. Staż adaptacyjny jest realizowany pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być osoba wykonująca dany zawód regulowany przez okres nie krótszy niż 4 lata. 2. Osobę, o której mowa w ust. 1, wyznacza kierownik jednostki, w której odbywany jest staż adaptacyjny, na cały okres odbywania stażu adaptacyjnego. 3. Opiekunem stażu może być także kierownik jednostki. 4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru; 2) umotywowanego wniosku osoby odbywającej staż adaptacyjny złożonego nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanego wniosku opiekuna stażu, złożonego nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 5. Jeżeli w sytuacji, o której mowa w ust. 3, decyzja o zmianie opiekuna stażu wiąże się z koniecznością zmiany jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, zmiany dokonuje organ prowadzący postępowanie, wydając skierowanie na kontynuację odbycia stażu adaptacyjnego. § 10. 1. Zmiana jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, następuje, gdy w wyznaczonej jednostce ochrony zdrowia staż adaptacyjny nie może być kontynuowany z powodu likwidacji jednostki lub jej skreślenia z listy, o której mowa w § 4 ust. 1, albo w sytuacji, o której mowa w § 9 ust. 5. 2. Zmiana jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, może nastąpić na umotywowany wniosek osoby odbywającej staż adaptacyjny. 3. Jednostka ochrony zdrowia, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie składa organowi prowadzącemu postępowanie kartę stażu i program stażu wraz z informacją o zakresie jego realizacji. 4. Osoba odbywająca staż składa wniosek, o którym mowa w ust. 2, do organu prowadzącego postępowanie. Po uwzględnieniu przez organ prowadzący postępowanie wniosku o zmianę jednostki ochrony zdrowia, osoba odbywająca staż adaptacyjny występuje do jednostki ochrony zdrowia, w której odbywa staż adaptacyjny, o przekazanie organowi prowadzącemu postępowanie karty stażu i programu stażu wraz z informacją o zakresie jego realizacji. 5. W przypadku zmiany jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, organ prowadzący postępowanie wydaje niezwłocznie skierowanie na kontynuację odbycia stażu adaptacyjnego. Jednostka, w której kontynuowany jest staż adaptacyjny, zakłada z chwilą nawiązania stosunku prawnego z wnioskodawcą nową kartę stażu. 6. Wraz ze skierowaniem na kontynuację odbycia stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przesyła niezwłocznie jednostce, w której staż będzie kontynuowany, kartę stażu, program stażu wraz z informacją o zakresie jego realizacji. 7. W przypadku zmiany jednostki ochrony zdrowia organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o zaliczeniu okresu dotychczas odbytego stażu adaptacyjnego. § 11. W trakcie realizacji stażu adaptacyjnego wnioskodawcy należy umożliwić: 1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w czynnościach wykonywanych przez opiekuna stażu; 2) wykonywanie czynności zawodowych pod nadzorem opiekuna stażu lub kierownika jednostki i omawianie tych czynności z opiekunem stażu; 3) zapoznanie się z różnicami w zasadach wykonywania danego zawodu regulowanego oraz zasadami etyki i deontologii danego zawodu regulowanego obowiązującymi w Rzeczypospolitej Polskiej. § 12. Kierownik jednostki, w której odbywany jest staż adaptacyjny, zapewnia prawidłowość jego przebiegu i realizacji. § 13. 1. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego kierownik jednostki lub opiekun stażu dokonuje w karcie stażu, co najmniej raz na 3 miesiące, okresowej, pisemnej oceny realizacji przez wnioskodawcę programu stażu adaptacyjnego, o której informuje wnioskodawcę. 2. Jeżeli okresowa ocena stażu adaptacyjnego dokonywana jest przez opiekuna stażu, opiekun stażu informuje kierownika jednostki o jej dokonaniu oraz o stopniu zaawansowania realizacji programu stażu adaptacyjnego. § 14. Osoba odbywająca staż adaptacyjny zobowiązana jest do uzyskania zaliczenia stażu adaptacyjnego potwierdzonego wpisem w karcie stażu dokumentującej jego przebieg. Wpisu zaliczenia dokonuje kierownik jednostki. § 15. 1. Staż adaptacyjny może ulec przedłużeniu w przypadku: 1) nieprzerwanej niezdolności do pracy osoby odbywającej staż adaptacyjny, o której mowa w art. 92 § 1 Kodeksu pracy, przez okres dłuższy niż 14 dni; 2) urlopu macierzyńskiego osoby odbywającej staż adaptacyjny; 3) przebywania osoby odbywającej staż adaptacyjny na urlopie wychowawczym, nie dłużej niż rok; 4) przebywania osoby odbywającej staż adaptacyjny na urlopie bezpłatnym, nie dłużej niż 3 miesiące; 5) nieprzerwanej niezdolności osoby odbywającej staż adaptacyjny na podstawie umowy cywilnoprawnej do odbywania stażu adaptacyjnego przez okres dłuższy niż 14 dni. 2. Organ prowadzący postępowanie może przedłużyć okres stażu adaptacyjnego na wniosek osoby odbywającej staż adaptacyjny. 3. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie niezwłocznie informuje jednostkę ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, oraz wnioskodawcę o przedłużeniu stażu adaptacyjnego. 4. W przypadku przedłużenia okresu trwania stażu adaptacyjnego jest on kontynuowany na podstawie nowej umowy o pracę zawartej na czas określony odpowiadający okresowi, na jaki staż adaptacyjny został przedłużony, albo zmienionej umowy cywilnoprawnej. § 16. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje opiekun stażu i kierownik jednostki, w której zakończona zostaje realizacja programu stażu adaptacyjnego, nie później niż w okresie 14 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego. 2. Dokonując oceny stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności: 1) poprawność wykonywanych czynności, którą ocenia się na podstawie karty stażu; 2) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy. 3. Ocena stażu zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu regulowanego albo stwierdzenie o braku przygotowania do samodzielnego wykonywania zawodu regulowanego. 4. Ocena stażu adaptacyjnego potwierdzana jest podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. 5. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się na formularzu oceny stażu adaptacyjnego. § 17. 1. W przypadku negatywnej oceny odbytego stażu adaptacyjnego stwierdzającej brak przygotowania do samodzielnego wykonywania danego zawodu regulowanego, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć, na wniosek wnioskodawcy, okres trwania stażu adaptacyjnego, tylko raz. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, po upływie okresu, o który przedłużono staż, dokonywana jest powtórna ocena stażu. § 18. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której zakończony został staż adaptacyjny, przekazuje organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie nie dłuższym niż 3 dni od jej ustalenia, informując o niej wnioskodawcę oraz, w przypadku negatywnej oceny, dołączając kartę stażu. Rozdział 3 Test umiejętności § 19. 1. Organ prowadzący postępowanie wyznacza termin przeprowadzenia testu, który nie może być wcześniejszy niż 4 miesiące od dnia złożenia wniosku. 2. Informacje o terminie przeprowadzenia testu umiejętności oraz o różnicach programowych, określonych w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, organ prowadzący postępowanie przekazuje dyrektorowi jednostki przeprowadzającej test umiejętności w celu opracowania testu, dołączając program kształcenia w danym zawodzie regulowanym obowiązujący w Rzeczypospolitej Polskiej oraz dokumenty potwierdzające zakres odbytego przez wnioskodawcę kształcenia w danym zawodzie regulowanym w państwie, w którym wnioskodawca odbył kształcenie. § 20. 1. Test umiejętności opracowuje i przeprowadza Centrum Egzaminów Medycznych, zwane dalej "Centrum". 2. Test umiejętności opracowuje się indywidualnie dla każdego zdającego na podstawie informacji, o których mowa w § 19 ust. 2. 3. Arkusze testu są przygotowywane i przechowywane w sposób uniemożliwiający ich ujawnienie wnioskodawcy i innym osobom nieuprawnionym przed rozpoczęciem testu umiejętności. 4. Test umiejętności przeprowadzany jest dwa razy w roku w ostatni piątek maja i ostatni piątek listopada danego roku. § 21. 1. Centrum zawiadamia zdającego o terminie i zakresie przeprowadzenia testu umiejętności oraz o wysokości, terminie oraz rachunku bankowym, na który należy wnieść opłatę na pokrycie kosztu, o którym mowa w ustawie. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, nie może być krótszy niż 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. 3. Koszt przeprowadzenia testu umiejętności określany jest indywidualnie dla każdego zdającego przez Centrum na podstawie rzeczywistych wydatków, które będą poniesione przez Centrum, ustalonych z uwzględnieniem w szczególności wydatków związanych z wynagrodzeniem dla osób opracowujących test, wynagrodzeniem członków komisji egzaminacyjnej oraz wydatków techniczno-organizacyjnych. 4. W przypadku odstąpienia od testu umiejętności, opłata, o której mowa w ust. 1, nie podlega zwrotowi. 5. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa. § 22. 1. W zależności od liczby osób przystępujących do testu, test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna albo wydzielone spośród jej członków zespoły egzaminacyjne. 2. Członków komisji egzaminacyjnej i jej przewodniczącego powołuje i odwołuje Dyrektor Centrum, po zasięgnięciu opinii właściwych: konsultantów krajowych, samorządów zawodowych, towarzystw naukowych lub organizacji skupiających przedstawicieli danego zawodu regulowanego objętego testem umiejętności, o ile działają one w danym zawodzie regulowanym. 3. W skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 1, wchodzą trzy osoby, z tego co najmniej dwie osoby wykonujące dany zawód regulowany objęty testem umiejętności. Przewodniczącego Komisji powołuje Dyrektor Centrum. 4. W skład komisji i zespołów egzaminacyjnych nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby przystępującej do testu albo pozostaje wobec niej w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. § 23. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie egzaminu pisemnego, egzaminu praktycznego lub egzaminu pisemnego i praktycznego. 2. Wyboru formy, w jakiej przeprowadza się test umiejętności, dokonuje Centrum. § 24. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 25. 1. Test umiejętności w formie egzaminu pisemnego składa się z nie więcej niż pięćdziesięciu pytań. 2. W przypadku testu umiejętności złożonego z części pisemnej i części praktycznej, część pisemna składa się z nie więcej niż dwudziestu pięciu pytań. 3. Część praktyczna testu umiejętności polega na zademonstrowaniu wybranych czynności właściwych dla danego zawodu regulowanego lub wykonaniu innych zadań potwierdzających nabycie praktycznych umiejętności niezbędnych do wykonywania danego zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej. § 26. Pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach, ostemplowanych przez Centrum, z imieniem i nazwiskiem zdającego. § 27. 1. Ocena testu umiejętności dokonywana jest w terminie nie dłuższym niż 14 dni od jego przeprowadzenia. 2. Odpowiedzi na pytania są punktowane. 3. Oceny testu dokonuje Centrum, uwzględniając w szczególności, że: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie pytanie należy wskazać wszystkie poprawne odpowiedzi; 2) dla każdego zadania w ramach egzaminu praktycznego ustala się jednakową skalę punktową, biorąc pod uwagę poprawność wykonania zadania; 3) zaliczenie testu umiejętności następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska z każdej części egzaminu co najmniej 66% ogólnej sumy punktów możliwych do zdobycia. 4. Kryteria oceny testu umiejętności ustalone zgodnie z ust. 3 są dostępne dla wnioskodawcy w Centrum oraz są umieszczone na arkuszu testu umiejętności. § 28. 1. Z przeprowadzonego testu umiejętności sporządza się protokół zawierający opis wykonania zadań, wchodzących w zakres egzaminu praktycznego, oraz wyniki testu umiejętności. 2. Kopię protokołu z przeprowadzonego testu umiejętności komisja egzaminacyjna przekazuje organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie nie dłuższym niż 3 dni od ustalenia wyniku. § 29. Wnioskodawcy przysługuje prawo wglądu w arkusz odpowiedzi po dokonaniu jego oceny przez komisję. § 30. 1. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności w wyznaczonym terminie, na wniosek wnioskodawcy, organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o dopuszczeniu do przystąpienia do testu umiejętności w najbliższym przypadającym terminie, który jest terminem ostatecznym. 2. W przypadku złożenia testu umiejętności z wynikiem niepomyślnym organ prowadzący postępowanie na wniosek wnioskodawcy wydaje postanowienie o dopuszczeniu do ponownego przystąpienia do testu umiejętności w najbliższym przypadającym terminie, który jest terminem ostatecznym. Rozdział 4 Przepis końcowy § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym (Dz. U. Nr 98, poz. 978) Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organizację i tryb przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, zwanego dalej "systemem kierowania"; 2) warunki funkcjonowania organów władzy publicznej na stanowiskach kierowania. § 2. 1. W skład systemu kierowania wchodzą organy władzy publicznej i kierownicy jednostek organizacyjnych, zwani dalej "organami", które wykonują zadania związane z kierowaniem bezpieczeństwem narodowym. 2. W skład systemu kierowania wchodzą również organy dowodzenia Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, w tym Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych, z chwilą jego mianowania. 3. Organy uczestniczą w kierowaniu bezpieczeństwem narodowym w granicach kompetencji określonych w odrębnych przepisach, z wykorzystaniem obsługujących ich urzędów oraz niezbędnej infrastruktury. 4. Organy wykonują zadania związane z kierowaniem bezpieczeństwem narodowym, w zależności od skali zagrożenia, z wykorzystaniem stałych siedzib lub stanowisk kierowania. § 3. System kierowania przygotowuje się w celu zapewnienia ciągłości podejmowania decyzji i działań dla utrzymania bezpieczeństwa narodowego, w tym: 1) monitorowania źródeł, rodzajów, kierunków i skali zagrożeń; 2) zapobiegania powstawaniu zagrożeń bezpieczeństwa narodowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz poza jej granicami; 3) zapobiegania skutkom zagrożeń bezpieczeństwa narodowego, a także ich usuwania; 4) kierowania obroną państwa. § 4. 1. Przygotowanie systemu kierowania obejmuje planowanie, organizowanie i realizowanie przedsięwzięć zapewniających organom wykonywanie zadań związanych z kierowaniem bezpieczeństwem narodowym w czasie pokoju w razie wewnętrznego lub zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa narodowego, w tym w razie wystąpienia działań terrorystycznych lub innych szczególnych zdarzeń, a także w czasie wojny. 2. Przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) przygotowanie organów i obsługujących ich urzędów do funkcjonowania w systemie kierowania; 2) wykonywanie planów operacyjnych i programów obronnych; 3) przygotowanie infrastruktury umożliwiającej funkcjonowanie systemu kierowania. 3. Przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 2, realizuje się w czasie pokoju. 4. W przygotowaniu systemu kierowania uwzględnia się również przedsięwzięcia wynikające z umów międzynarodowych, którymi Rzeczpospolita Polska jest związana. § 5. Przygotowanie organów i obsługujących ich urzędów, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, realizuje się przez: 1) prowadzenie polityki kadrowej w zakresie obsady stanowisk służbowych zapewniających przygotowanie oraz sprawne funkcjonowanie systemu kierowania; 2) udział w szkoleniu obronnym prowadzonym na podstawie odrębnych przepisów. § 6. Warunki i tryb wykonywania planów operacyjnych i programów obronnych, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2, określają odrębne przepisy. § 7. Przygotowanie infrastruktury, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 3, polega na wytypowaniu istniejących lub budowie nowych obiektów budowlanych oraz wykonywaniu planów ich przystosowania i wyposażenia, umożliwiających ich wykorzystanie w razie wewnętrznego lub zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa narodowego i w czasie wojny. § 8. Stanowiska kierowania obejmują główne stanowiska kierowania i zapasowe stanowiska kierowania. § 9. 1. Główne stanowiska kierowania przygotowuje się w stałych siedzibach organów. 2. Stosownie do potrzeb, główne stanowiska kierowania mogą być przygotowywane także w innych, niż stała siedziba organu, obiektach budowlanych będących w trwałym zarządzie tego organu lub planowanych do przydzielenia temu organowi w ramach świadczeń na rzecz obrony, zwanych dalej "zapasowymi miejscami pracy". § 10. 1. Na potrzeby stanowisk kierowania wykorzystuje się obiekty budowlane ogólnego przeznaczenia, zwane dalej "obiektami budowlanymi", oraz obiekty budowlane wyposażone w urządzenia i sprzęt, których działanie jest niezależne od ogólnodostępnej infrastruktury techniczno-użytkowej, zwane dalej "obiektami specjalnymi". 2. W rejonie głównych stanowisk kierowania, dla Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prezesa Rady Ministrów przygotowuje się stanowiska kierowania w obiektach budowlanych i obiektach specjalnych. 3. Przydział obiektów specjalnych na potrzeby stanowisk kierowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, ministrów oraz centralnych organów administracji rządowej następuje na podstawie decyzji Prezesa Rady Ministrów. § 11. 1. Główne stanowiska kierowania przygotowuje się dla: 1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; 2) Prezesa Rady Ministrów; 3) ministrów, centralnych organów administracji rządowej oraz wojewodów; 4) kierowników urzędów centralnych niewchodzących w skład administracji rządowej; 5) kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży działających pod zwierzchnictwem wojewody oraz organów administracji niezespolonej, ustalonych przez ministrów i wojewodów stosownie do kompetencji; 6) organów wykonawczych samorządu terytorialnego. 2. Główne stanowiska kierowania przygotowują: 1) minister właściwy do spraw wewnętrznych dla organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2; 2) organy, o których mowa w ust. 1 pkt 3-6. 3. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przygotowują główne stanowiska kierowania: 1) w swojej stałej siedzibie; 2) w zapasowym miejscu pracy, którego lokalizację uzgadniają z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. 4. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, przygotowują główne stanowiska kierowania: 1) w swojej stałej siedzibie; 2) w zapasowym miejscu pracy, którego lokalizację uzgadniają z właściwym wojewodą. 5. W przypadku gdy organy, o których mowa w ust. 1 pkt 3-6, nie posiadają w trwałym zarządzie obiektów odpowiednich na zapasowe miejsce pracy, składają wnioski o przydział takich obiektów, w ramach świadczeń na rzecz obrony, do właściwego wojewody, starosty, prezydenta miasta, burmistrza lub wójta. § 12. 1. Zapasowe stanowiska kierowania przygotowuje się dla: 1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; 2) Prezesa Rady Ministrów; 3) ministrów i centralnych organów administracji rządowej, wskazanych przez Prezesa Rady Ministrów; 4) wojewodów. 2. Zapasowe stanowiska kierowania przygotowują: 1) Minister Obrony Narodowej dla organów, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3; 2) wojewodowie. 3. Usytuowanie zapasowego stanowiska kierowania wojewodowie uzgadniają z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej. 4. Wojewodowie, w ramach zapasowych stanowisk kierowania, zapewniają miejsca pracy marszałkowi województwa lub komisarzowi rządowemu powołanemu na podstawie odrębnych przepisów, a także innym organom niezbędnym w kierowaniu obroną województwa. 5. Ministrowie i centralne organy administracji rządowej, inni niż określeni w ust. 1 pkt 3, oraz kierownicy urzędów centralnych niewchodzących w skład administracji rządowej, mogą - stosownie do swoich potrzeb - przygotowywać zapasowe stanowiska kierowania, których lokalizację uzgadniają z właściwym wojewodą. § 13. 1. Stanowiska kierowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów oraz ministrów i centralnych organów administracji rządowej, wskazanych przez Prezesa Rady Ministrów, tworzą Centralne Stanowisko Kierowania Obroną Państwa. 2. Granice rejonu głównych stanowisk kierowania organów, o których mowa w ust. 1, ustala Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych uzgodniony z Ministrem Obrony Narodowej. § 14. 1. Zapasowe stanowiska kierowania organów, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 1-3, przygotowuje się w rejonach, które w pierwszym okresie prowadzenia obrony państwa będą najmniej narażone na działanie środków walki, zwanych dalej "rejonami zapasowych stanowisk kierowania". 2. Granice rejonów zapasowych stanowisk kierowania organów, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 1-3, ustala Prezes Rady Ministrów, na wniosek Ministra Obrony Narodowej uzgodniony z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. § 15. Organy przygotowujące stanowiska kierowania, z zastrzeżeniem § 19 pkt 4 lit. a i § 20 pkt 3 lit. a, są obowiązane do: 1) przygotowania obiektów przeznaczonych na stanowiska kierowania, w tym przydzielonych w ramach świadczeń na rzecz obrony, zgodnie z wymogami określonymi w § 16; 2) przygotowania regulaminów i instrukcji pracy na stanowiskach kierowania; 3) ujęcia w planach operacyjnych zamierzeń związanych z przemieszczeniem i funkcjonowaniem na stanowiskach kierowania. § 16. Przygotowanie stanowiska kierowania obejmuje: 1) opracowanie dokumentacji związanej z przemieszczeniem i zapewnieniem warunków funkcjonowania organu na stanowisku kierowania; 2) utrzymywanie stanu technicznego oraz modernizację infrastruktury przez jej użytkowników w czasie pokoju; 3) ustalenie zasad i trybu obiegu informacji dotyczącej gotowości organu do podjęcia zadań i ich realizacji oraz zorganizowanie specjalnych, w tym utajnionych, systemów teleinformatycznych; 4) wyposażenie w urządzenia łączności zapewniające możliwość niezakłóconej pracy organu; 5) wyposażenie w urządzenia filtrowentylacyjne, źródła energii elektrycznej i cieplnej oraz ujęcia wody, których działanie jest niezależne od ogólnodostępnej infrastruktury techniczno-użytkowej; 6) wyposażenie w urządzenia techniczne i sanitarne oraz sprzęt biurowy i kwaterunkowy niezbędny do pracy i odpoczynku; 7) uodpornienie na oddziaływanie środków rozpoznania i rażenia przeciwnika, głównie przez maskowanie oraz budowę i modernizację ukryć i schronów; 8) zorganizowanie: a) żywienia i zaopatrywania w artykuły codziennego użytku, b) zabezpieczenia medycznego, c) transportu oraz obsługi pojazdów i urządzeń technicznych, d) zaopatrywania w paliwa i materiały eksploatacyjne, e) osłony kontrwywiadowczej, f) punktów zabiegów specjalnych; 9) zorganizowanie systemu powiadamiania i alarmowania o zagrożeniu z powietrza oraz skażeniach i zakażeniach; 10) przygotowanie środków do: a) rozwinięcia i odtwarzania systemu łączności oraz utrzymania bezpieczeństwa teleinformatycznego, b) ochrony i obrony stanowisk kierowania, w tym przed rozpoznaniem i obezwładnianiem radioelektronicznym, c) prowadzenia akcji ratowniczych, d) przemieszczenia na zapasowe miejsca pracy i zapasowe stanowiska kierowania; 11) szkolenie pracowników zapewniających utrzymanie obiektów specjalnych stanowisk kierowania w gotowości do ich wykorzystania; 12) określenie świadczeń na rzecz obrony w zakresie przygotowania infrastruktury; 13) weryfikację przydziału obiektów budowlanych oraz monitorowanie należytego ich utrzymania przez kolejnych użytkowników. § 17. 1. Finansowanie zadań realizowanych w ramach przygotowania stanowisk kierowania należy do organów, które będą na tych stanowiskach funkcjonować, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Finansowanie zadań związanych z przygotowaniem zapasowych miejsc pracy głównych stanowisk kierowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów należy do ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Finansowanie zadań związanych z przygotowaniem stanowisk kierowania, o których mowa w § 12 ust. 2 pkt 1, należy do Ministra Obrony Narodowej. § 18. 1. Przemieszczenie organów, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 3 i 4, na zapasowe stanowiska kierowania realizuje się na podstawie decyzji Prezesa Rady Ministrów, zgodnie z opracowanymi planami operacyjnymi, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. 2. Przemieszczenie organów, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 3 i 4, na zapasowe miejsca pracy realizuje się na podstawie decyzji danego organu, zgodnie z opracowanymi planami operacyjnymi, po uprzednim powiadomieniu Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. Przemieszczenie organów, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 5 i 6, na zapasowe miejsca pracy realizuje się na podstawie decyzji danego organu, zgodnie z opracowanymi planami operacyjnymi. § 19. W ramach przygotowywania systemu kierowania Minister Obrony Narodowej: 1) przygotowuje projekty zadań dla organów administracji rządowej związanych z przygotowaniem systemu kierowania; 2) koordynuje wykonywanie zadań związanych z przygotowaniem systemu kierowania; 3) uzgadnia lokalizację nowych obiektów specjalnych przeznaczonych na stanowiska kierowania, stosownie do wniosków zgłoszonych przez zainteresowane organy; 4) w rejonie zapasowych stanowisk kierowania: a) przygotowuje stanowiska kierowania w zakresie uzgodnionym z organami, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 1-3, b) sprawuje nadzór nad maskowaniem przedsięwzięć związanych z przygotowaniem zapasowych stanowisk kierowania, c) zapewnia bezpośrednią ochronę i obronę rejonu, a w uzgodnieniu z Szefem Biura Ochrony Rządu, bezpośrednią ochronę określonych osób, d) zapewnia, we współdziałaniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz właściwym wojewodą, bezpieczeństwo i porządek publiczny, ochronę przeciwpożarową, prowadzenie akcji ratunkowo-ewakuacyjnych oraz ostrzeganie i alarmowanie, e) przygotowuje, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw łączności i Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, plan organizacji systemu łączności, w tym łączności specjalnej, f) zapewnia warunki utrzymania obiektów specjalnych, a także ich obsługi technicznej w razie wewnętrznego lub zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa narodowego i w czasie wojny. § 20. W ramach przygotowywania systemu kierowania minister właściwy do spraw wewnętrznych: 1) opracowuje, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, koncepcję przygotowania i utrzymania obiektów specjalnych; 2) przygotowuje, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, plan przemieszczenia organów, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 1-3, na zapasowe stanowiska kierowania; 3) w rejonie głównych stanowisk kierowania: a) przygotowuje stanowiska kierowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów, w zakresie uzgodnionym odpowiednio z Szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego i z Szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, b) przygotowuje obiekty specjalne stanowisk kierowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów, c) planuje i organizuje przemieszczenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów na zapasowe miejsca pracy, d) zapewnia ochronę i obronę stanowisk kierowania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów, e) zapewnia bezpośrednią ochronę określonych osób, f) planuje i organizuje, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, specjalne systemy teleinformatyczne na potrzeby systemu kierowania oraz zapewnia ich funkcjonowanie, g) zapewnia utrzymanie obiektów specjalnych przeznaczonych dla Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, ministrów oraz centralnych organów administracji rządowej w gotowości do wykorzystania, a także ich obsługę techniczną w razie wewnętrznego lub zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa narodowego i w czasie wojny, h) zapewnia ochronę oraz bezpieczeństwo, porządek publiczny i ochronę przeciwpożarową, i) zapewnia funkcjonowanie systemu ostrzegania i alarmowania oraz prowadzenie akcji ratunkowo-ewakuacyjnych. § 21. W ramach przygotowywania systemu kierowania minister właściwy do spraw łączności: 1) w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw zagranicznych i Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przygotowuje: a) koncepcję organizacji systemu łączności, w tym współdziałania z systemami łączności państw sojuszniczych, b) wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń łączności wykorzystywanych na potrzeby systemu kierowania, a także standardy wyposażenia stanowisk kierowania w urządzenia łączności oraz nadzoruje ich wdrażanie poprzez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 2) zapewnia, w uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, na wniosek organów, o których mowa w § 11 ust. 1, połączenie wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej stanowisk kierowania z sieciami przedsiębiorców telekomunikacyjnych; 3) opracowuje koncepcję wykonywania i odbioru robót w zakresie łączności oraz wyłania wykonawców dokumentacji projektowej i robót w rejonach stanowisk kierowania, a także sprawuje nadzór nad ich wykonywaniem poprzez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. § 22. W ramach przygotowywania systemu kierowania minister właściwy do spraw zdrowia przygotowuje, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, plan zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych na potrzeby Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, ministrów oraz centralnych organów administracji rządowej i jednostek organizacyjnych zabezpieczających ich funkcjonowanie w rejonach głównych i zapasowych stanowisk kierowania. § 23. W ramach przygotowywania systemu kierowania minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej: 1) przygotowuje, na podstawie koncepcji, o której mowa w § 20 pkt 1, warunki jakim powinny odpowiadać nowo budowane obiekty specjalne i inne obiekty adaptowane na potrzeby stanowisk kierowania; 2) przygotowuje warunki wykonywania i odbioru robót budowlano-montażowych oraz wykonywania rozruchów mechaniczno-technologicznych; 3) planuje, w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, normy należności środków materiałowych dla organów funkcjonujących na stanowiskach kierowania, w tym gromadzenia i utrzymywania rezerwy specjalnej tych środków; 4) przygotowuje, stosownie do wniosków złożonych przez zainteresowane organy, programy modernizacji i budowy obiektów specjalnych oraz przedstawia je do zatwierdzenia Radzie Ministrów. § 24. W ramach przygotowywania systemu kierowania Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego: 1) zapewnia ochronę kontrwywiadowczą oraz rozpoznanie radioelektroniczne rejonów i obiektów stanowisk kierowania organów określonych w § 11 ust. 1 pkt 1-3; 2) zapewnia bezpieczeństwo systemów i sieci teleinformatycznych niezbędnych do wytwarzania, przetwarzania, przechowywania i przekazywania informacji niejawnych. § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (CN) (Dz. U. Nr 98, poz. 979) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego (CN) określają przepisy rozporządzenia nr 1789/2003/WE z dnia 11 września 2003 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia nr 2658/87/EWG w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987). 2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się Dział 99 Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego 2). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. 2) Dział 99 Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego jest określony w rozporządzeniu nr 1901/2000/WE z dnia 7 września 2000 r. ustanawiającym niektóre przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 3330/91/EWG w sprawie danych statystycznych odnoszących się do handlu towarami między Państwami Członkowskimi (Dz. Urz. WE L 228 z 08.09.2000) oraz w rozporządzeniu nr 1917/2000/WE z dnia 7 września 2000 r. ustanawiającym niektóre przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 1172/95/WE w odniesieniu do statystyki handlu zagranicznego (Dz. Urz. WE L 229 z 09.09.2000). Dane dotyczące ogłaszania aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłaszania tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przypadków, w których działalność związana z narażeniem na promieniowanie jonizujące nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia albo zgłoszenia, oraz przypadków, w których może być wykonywana na podstawie zgłoszenia (Dz. U. Nr 98, poz. 980) Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie przypadków, w których działalność związana z narażeniem na promieniowanie jonizujące nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia albo zgłoszenia, oraz przypadków, w których może być wykonywana na podstawie zgłoszenia (Dz. U. Nr 137, poz. 1153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w pkt 5 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) zamierzonym dodawaniu substancji promieniotwórczych w procesie produkcyjnym wyrobów powszechnego użytku i wyrobów medycznych, obrocie tymi wyrobami oraz przywozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywozie z tego terytorium wyrobów powszechnego użytku i wyrobów medycznych, do których dodano substancje promieniotwórcze,"; b) pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6) stosowanie lamp służących do odtwarzania obrazu lub innych urządzeń elektrycznych pracujących przy różnicy potencjałów nie większej niż 30 kV i wytwarzających promieniowanie jonizujące, jeżeli podczas normalnej pracy urządzenia moc dawki w odległości 0,1 m od dowolnej, dostępnej jego powierzchni nie przekracza 1 µSv/h; 7) stosowanie urządzenia elektrycznego wytwarzającego promieniowanie jonizujące innego niż wymienione w pkt 6, którego typ został zatwierdzony w kraju członkowskim Unii Europejskiej, jeżeli podczas normalnej pracy urządzenia moc dawki w odległości 0,1 m od dowolnej, dostępnej jego powierzchni nie przekracza 1 µSv/h."; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Działalność: 1) polegająca na wytwarzaniu, przetwarzaniu, obrocie, przechowywaniu, transporcie lub stosowaniu substancji zawierających izotopy promieniotwórcze, w tym rozszczepialne, których aktywność całkowita lub stężenie promieniotwórcze przekracza wartości podane w załączniku do rozporządzenia nie więcej niż 100-krotnie, jeżeli nie są spełnione warunki określone w § 2 w pkt 4 w lit. a i b; 2) określona w § 2 w pkt 5, jeżeli aktywność całkowita lub stężenie promieniotwórcze izotopów promieniotwórczych w substancjach promieniotwórczych, których dotyczy ta działalność jest wyższa niż 0,1 wartości podanych w załączniku do rozporządzenia, lecz nie przekracza tych wartości; 3) polegająca na stosowaniu mikroskopów elektronowych, jeżeli nie są spełnione warunki określone w § 2 pkt 6 - może być wykonywana na podstawie zgłoszenia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony fizycznej materiałów jądrowych (Dz. U. Nr 98, poz. 983) Na podstawie art. 42 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) materiały jądrowe podlegające ochronie fizycznej z podziałem na kategorie; 2) rodzaje przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych w zakresie ochrony fizycznej materiałów jądrowych; 3) sposób przeprowadzania okresowej kontroli systemu ochrony fizycznej materiałów jądrowych. § 2. Materiały jądrowe podlegające ochronie i ich podział na kategorie określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Do przedsięwzięć organizacyjnych w zakresie ochrony fizycznej materiałów jądrowych składających się na system ochrony fizycznej zalicza się w szczególności: 1) powołanie służby ochrony obiektu; 2) kontrolowanie i ograniczenie dostępu do miejsc, w których znajdują się materiały jądrowe; 3) określenie: a) sposobu ochrony fizycznej materiałów jądrowych w czasie ich wytwarzania, przetwarzania, przechowywania, stosowania i obrotu nimi oraz składowania, b) sposobu rozmieszczenia środków i urządzeń zabezpieczających oraz sposobu ich funkcjonowania i współdziałania, c) sposobu postępowania na wypadek zagrożenia lub zdarzenia radiacyjnego, d) sposobu postępowania w przypadku kradzieży, aktów terroru, dywersji i sabotażu, e) sposobu postępowania w przypadku prób dostępu lub przebywania osób nieuprawnionych w poszczególnych strefach obszaru chronionego; 4) ustalenie zasad konwojowania, przekazywania, przejęcia i zabezpieczenia materiałów jądrowych w czasie transportu. 2. Do przedsięwzięć technicznych w zakresie ochrony fizycznej materiałów jądrowych składających się na system ochrony fizycznej zalicza się w szczególności stosowanie: 1) środków zabezpieczających miejsc, w których znajdują się materiały jądrowe, przed dostępem osób nieupoważnionych, a w szczególności środków mechanicznych, w tym ogrodzeń, ścian, stropów, drzwi, bram, zabezpieczeń otworów okiennych, dachowych i wentylacyjnych, atestowanych szaf pancernych, kaset stalowych, specjalnych zamków i kłódek oraz innych urządzeń zabezpieczających; 2) elektronicznych urządzeń, w tym systemów alarmowych sygnalizujących zagrożenie oraz systemów służących do obserwacji i rejestracji, a także łączności. § 4. 1. Przy realizacji przedsięwzięć organizacyjnych i technicznych, o których mowa w § 3, uwzględnia się: 1) lokalizację jednostki organizacyjnej oraz rodzaj i zakres prowadzonej przez nią działalności; 2) kategorie materiałów jądrowych; 3) postać, lokalizację i ruch materiałów jądrowych; 4) rozmieszczenie urządzeń, instalacji lub ich części, istotnych w procesie wytwarzania, przetwarzania, przechowywania, stosowania i składowania materiałów jądrowych; 5) podstawowe zagrożenie projektowe zawierające opis potencjalnych zagrożeń, w szczególności polegających na próbie kradzieży materiału jądrowego lub sabotażu; 6) monitorowanie stanu bezpieczeństwa obiektu, w którym znajdują się materiały jądrowe; 7) zasady ochrony mienia przewidziane w odrębnych przepisach. 2. Przedsięwzięcia organizacyjne i techniczne, o których mowa w § 3, powinny zapewniać wykrywanie i zapobieganie kradzieżom, aktom terroru, dywersji i sabotażu, jak również ocenę sytuacji i działanie sił interwencyjnych. § 5. 1. Poziom ochrony fizycznej materiałów jądrowych różnicuje się w zależności od kategorii, do której zostały zaliczone materiały jądrowe znajdujące się na obszarze jednostki organizacyjnej. 2. Jeżeli w tym samym miejscu znajdują się materiały jądrowe różnych kategorii, stosuje się przedsięwzięcia organizacyjne i techniczne przewidziane dla materiałów jądrowych o wyższym poziomie ochrony. § 6. 1. Dostęp do obszaru, w którym znajdują się materiały jądrowe (obszar chroniony), jest możliwy po uzyskaniu imiennego upoważnienia, zwanego dalej "identyfikatorem", wydanego przez kierownika jednostki organizacyjnej. 2. Obszar chroniony dzieli się na strefy: 1) ścisłej ochrony, w której znajdują się materiały jądrowe kategorii I; 2) wewnętrzną, w której znajdują się materiały jądrowe kategorii II; 3) chronioną, w której znajdują się materiały jądrowe kategorii III. 3. W zależności od strefy, w jakiej osoba może przebywać, wyróżnia się następujące typy identyfikatorów: 1) identyfikator typu AA - pozwalający na nieograniczony, stały dostęp do strefy ścisłej ochrony; 2) identyfikator typu A - pozwalający na nieograniczony, stały dostęp do strefy wewnętrznej; 3) identyfikator typu B - pozwalający na nieograniczony, okresowy dostęp do strefy chronionej. 4. Osoby, które, zgodnie z posiadanym identyfikatorem, nie mają dostępu do danej strefy, mogą przebywać w tej strefie, za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej lub osoby przez niego upoważnionej, wyłącznie pod nadzorem osób posiadających identyfikator właściwy dla tej strefy. 5. Identyfikator typu A i AA zawiera następujące elementy: 1) imię i nazwisko osoby upoważnionej; 2) datę wystawienia i numer identyfikatora; 3) fotografię osoby upoważnionej; 4) stanowisko służbowe osoby upoważnionej; 5) podpis kierownika jednostki organizacyjnej; 6) pieczęć jednostki organizacyjnej. 6. Identyfikator typu B zawiera elementy, o których mowa w ust. 5 pkt 1, 2, 5 i 6 oraz informację o okresie dostępu do strefy chronionej. 7. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi rejestrację osób mających dostęp do materiałów jądrowych. Rozdział 2 Ochrona fizyczna materiałów jądrowych w czasie ich wytwarzania, przetwarzania, przechowywania, stosowania i obrotu nimi oraz składowania § 7. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do III kategorii polega w szczególności na zastosowaniu następujących przedsięwzięć technicznych: 1) urządzeń zabezpieczających, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1; 2) urządzeń do obserwacji miejsc, w których znajdują się materiały jądrowe. § 8. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do II kategorii polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 7, a ponadto na: 1) ograniczeniu liczby osób przebywających w strefie; 2) rejestracji osób wchodzących i opuszczających strefę; 3) rejestracji pojazdów wjeżdżających i wyjeżdżających ze strefy; 4) ograniczeniu parkowania prywatnych pojazdów mechanicznych do miejsc w tym celu wyznaczonych. § 9. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do I kategorii polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 7 i 8, a ponadto na: 1) zakazie wjazdu prywatnych pojazdów mechanicznych na teren strefy; 2) bezpośredniej obserwacji osób przebywających w strefie przez służbę ochrony obiektu; 3) patrolowaniu strefy przez służbę ochrony obiektu; 4) utrzymywaniu stałej łączności z najbliższą jednostką Policji. Rozdział 3 Ochrona fizyczna materiałów jądrowych podczas transportu § 10. 1. Materiały jądrowe podlegają ochronie fizycznej w czasie transportu międzynarodowego, krajowego i wewnętrznego na obszarze jednostek organizacyjnych. 2. Transport materiałów jądrowych powinien odbywać się w możliwie krótkim czasie, z uwzględnieniem tras zastępczych. 3. Przy transporcie materiałów jądrowych należy w szczególności: 1) unikać regularności w przewozach; 2) ograniczyć dostęp do informacji o przewozie w sposób zapewniający bezpieczeństwo transportu. 4. Ochrona fizyczna każdej kategorii materiałów jądrowych w czasie ich transportu międzynarodowego i krajowego wymaga wcześniejszego ustalenia między dostawcą, odbiorcą i przewoźnikiem czasu, miejsca i zasad przekazania materiałów jądrowych, a także sposobu przejęcia i ich zabezpieczenia oraz innych niezbędnych danych dotyczących transportowanego materiału. 5. W przypadku transportu międzynarodowego przewoźnik jest zobowiązany do wcześniejszego uzgadniania ze służbami granicznymi miejsca i czasu przekroczenia granicy przez transport. 6. Jeżeli transportuje się łącznie materiały jądrowe różnych kategorii, stosuje się przedsięwzięcia organizacyjne i techniczne przewidziane dla materiałów jądrowych o wyższym poziomie ochrony. § 11. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do III kategorii w transporcie międzynarodowym i krajowym polega w szczególności na: 1) zapewnieniu łączności z najbliższą jednostką Policji; 2) odpowiednim oznakowaniu sztuki przesyłki lub opakowania zbiorczego i dołączeniu dokumentu przewozowego określającego kategorię transportowanego materiału jądrowego; 3) właściwym zabezpieczeniu sztuki przesyłki lub opakowania zbiorczego, w tym przez stosowanie zamków i plomb; 4) kontroli środka transportu przed załadunkiem, ze szczególnym uwzględnieniem sprawności i bezpieczeństwa środka transportu; 5) ustaleniu punktu, gdzie będą przekazywane informacje o przebiegu przewozu. § 12. 1. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do II kategorii w transporcie międzynarodowym i krajowym polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 11, a ponadto na: 1) umieszczeniu materiału jądrowego: a) w przypadku transportu drogowego - w osobnym środku transportu, b) w przypadku transportu kolejowego - w osobnym wagonie; 2) ochronie transportu przez co najmniej dwie osoby; 3) ustanowieniu centrum kontroli transportu zapewniającego ciągłe monitorowanie położenia środka transportu i stanu bezpieczeństwa oraz łączność z pojazdem transportowym, jego ochroną, siłami reagującymi oraz nadawcą i odbiorcą. 2. Organizację i skład centrum, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, opracowuje przewoźnik i przedstawia do zaakceptowania Prezesowi Państwowej Agencji Atomistyki. § 13. Ochrona fizyczna materiałów zaliczonych do I kategorii w transporcie międzynarodowym i krajowym polega na zastosowaniu przedsięwzięć, o których mowa w § 11 i 12, a ponadto na: 1) w przypadku transportu drogowego - konwojowaniu środka transportu przez osobny pojazd, w którym znajdują się członkowie ochrony; 2) w przypadku transportu kolejowego - przebywaniu członków ochrony w wagonie, w którym znajduje się materiał jądrowy; 3) w przypadku transportu lotniczego i morskiego - umieszczeniu materiału jądrowego w osobnym środku transportu; 4) wyborze tras przejazdu, z uwzględnieniem przerw w czasie transportu, w tym noclegu - w przypadku gdy przejazd nie może być ukończony w ciągu dnia. § 14. 1. Ochrona fizyczna każdej kategorii materiałów jądrowych w czasie ich transportu wewnętrznego na obszarze jednostek organizacyjnych polega na zastosowaniu co najmniej następujących środków ochrony: 1) wyborze trasy i sposobu transportu; 2) zapewnieniu na czas transportu ograniczonego dostępu do miejsc, przez które przebiega trasa. 2. Ochrona fizyczna materiałów jądrowych zaliczonych do I i II kategorii w czasie ich transportu wewnętrznego wymaga ponadto: 1) zastosowania do przewozu osobnego środka transportu; 2) konwojowania przez co najmniej dwóch pracowników służby ochrony obiektu, mających zapewnioną łączność z centrum ochrony jednostki organizacyjnej. Rozdział 4 Sposób przeprowadzania okresowej kontroli systemu ochrony fizycznej materiałów jądrowych § 15. 1. Okresową kontrolę systemu ochrony fizycznej materiałów jądrowych przeprowadza Prezes Państwowej Agencji Atomistyki lub osoba przez niego upoważniona, zwani dalej "kontrolującym". 2. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana w sposób umożliwiający: 1) ocenę aktualnego stanu ochrony; 2) porównanie stanu faktycznego z obowiązującym systemem ochrony fizycznej materiałów jądrowych. 3. Kontrolujący jest uprawniony do: 1) żądania od kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej informacji i przedstawienia dokumentów dotyczących systemu ochrony fizycznej; 2) przeprowadzenia czynności potrzebnych do ustalenia stanu technicznego środków zabezpieczających i urządzeń elektronicznych, a także prawidłowości ich zastosowania. 4. Czynności kontrolne dokonuje się w obecności kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub osoby przez niego upoważnionej. 5. Kontrolujący przestrzega przepisów o ochronie informacji niejawnych oraz przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązujących w jednostce organizacyjnej. § 16. Kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej jest obowiązany zapewnić kontrolującemu warunki niezbędne do przeprowadzenia kontroli. § 17. 1. Po przeprowadzeniu kontroli kontrolujący sporządza w dwóch egzemplarzach protokół kontroli. 2. Protokół podpisują: kontrolujący i kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej albo osoba przez niego upoważniona. § 18. W sprawach dotyczących sposobu przeprowadzania okresowej kontroli systemu ochrony fizycznej materiałów jądrowych, w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu, stosuje się odpowiednio przepisy o przeprowadzaniu kontroli przez organy dozoru jądrowego. Rozdział 5 Przepis końcowy § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 983) MATERIAŁY JĄDROWE PODLEGAJĄCE OCHRONIE FIZYCZNEJ I ICH PODZIAŁ NA KATEGORIE Lp.Materiał jądrowyPostaćKategorie IIIIII 123456 1Pluton1nienapromieniowany22 kg lub więcejmniej niż 2 kg, lecz więcej niż 500 g500 g lub mniej, lecz więcej niż 15 g 2Uran-235nienapromieniowany2: - uran o wzbogaceniu 20% U-235 lub więcej5 kg lub więcejmniej niż 5 kg, lecz więcej niż 1 kg1 kg lub mniej, lecz więcej niż 15 g - uran wzbogacony poniżej 20% U-235, ale nie mniej niż 10% 10 kg lub więcejmniej niż 10 kg, lecz więcej niż 1 kg - uran wzbogacony powyżej naturalnej zawartości U-235 w uranie, lecz mniej niż 10% U-235 10 kg lub więcej 3Uran-233nienapromieniowany2 kg lub więcejmniej niż 2 kg, lecz więcej niż 500 g500 g lub mniej, lecz więcej niż 15 g 4Napromieniowane paliwo zubożony lub naturalny uran, tor, lub niskowzbogacone paliwo (poniżej 10% składnika rozszczepialnego)3 1) Cały pluton oprócz plutonu, w którego składzie izotopowym występuje zawartość izotopu Pu-238 większa od 80 %. 2) Materiał nienapromieniowany w reaktorze lub materiał napromieniowany w reaktorze, ale z poziomem promieniowania równym lub mniejszym od 1 Gy/h z odległości 1 metra bez osłony. 3) Inne paliwo, które w związku z początkową zawartością materiału rozszczepialnego było zaliczone do kategorii I lub II, może mieć kategorię obniżoną o jedną, gdy poziom promieniowania od paliwa przekracza 1 Gy/h z odległości 1 metra bez osłony. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 31 lipca 2001 r. w sprawie ochrony fizycznej materiałów jądrowych (Dz. U. Nr 90, poz. 997), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 70, poz. 632). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie warunków przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz tranzytu przez to terytorium materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych i urządzeń zawierających takie źródła (Dz. U. Nr 98, poz. 984) Na podstawie art. 62 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) przewozie - rozumie się przez to czynności związane z transportem materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła od dostawcy do odbiorcy, wraz z ich załadunkiem i rozładunkiem; 2) dostawcy - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, która jest odpowiedzialna za posiadane materiały jądrowe, źródła promieniotwórcze lub urządzenia zawierające takie źródła przed przewozem i która zamierza dokonać lub zlecić dokonanie ich wywozu; 3) odbiorcy - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, do której dokonywany jest przywóz materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła; 4) zamkniętym źródle promieniotwórczym - rozumie się przez to źródło promieniotwórcze o takiej budowie, która w warunkach określonych dla jego stosowania uniemożliwia przedostanie się do środowiska zawartej w nim substancji promieniotwórczej; 5) otwartym źródle promieniotwórczym - rozumie się przez to źródło promieniotwórcze niebędące zamkniętym źródłem promieniotwórczym; 6) rodzaju źródła - rozumie się przez to zamknięte źródło promieniotwórcze lub otwarte źródło promieniotwórcze; 7) właściwym organie - rozumie się przez to organ w kraju dostawcy, odbiorcy lub tranzytu właściwy w sprawach bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. § 2. Materiały jądrowe, źródła promieniotwórcze oraz urządzenia zawierające takie źródła mogą być przywożone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wywożone z tego terytorium, jeżeli: 1) przywozu lub wywozu dokonuje jednostka organizacyjna, która uzyskała zezwolenie na wykonywanie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące, zwane dalej "zezwoleniem", albo 2) przywóz lub wywóz dotyczy materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła, z którymi działalność może być wykonywana na podstawie zgłoszenia, a jednostka organizacyjna tę działalność zgłosiła, albo 3) przywóz lub wywóz dotyczy materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych lub urządzeń zawierających takie źródła, z którymi działalność nie wymaga zezwolenia albo zgłoszenia. § 3. 1. Materiały jądrowe, źródła promieniotwórcze oraz urządzenia zawierające takie źródła, na działalność z którymi jest wymagane zezwolenie albo zgłoszenie, mogą być przywożone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wywożone z tego terytorium, jeżeli: 1) przewozowi towarzyszą dokumenty określone w przepisach dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych oraz: a) w przypadku źródła promieniotwórczego: - wydane przez producenta świadectwo źródła, określające nazwę izotopu, aktywność źródła, postać fizyczną i chemiczną oraz rodzaj źródła, - a w przypadku zamkniętego źródła promieniotwórczego przywożonego z państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej albo wywożonego do takiego państwa, także deklaracja przewozu tego źródła, sporządzona zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik do rozporządzenia, poświadczona przez właściwy organ kraju odbiorcy, b) w przypadku urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze - świadectwo źródła, o którym mowa w lit. a, a także dane pozwalające stwierdzić, że urządzenie spełnia warunki zezwolenia; 2) ich transport odbywa się zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach dotyczących przewozu towarów niebezpiecznych, a w przypadku materiałów jądrowych jest zapewniona ich ochrona fizyczna, zgodnie z przepisami o ochronie fizycznej materiałów jądrowych; 3) transportu dokonuje jednostka organizacyjna posiadająca zezwolenie na transport materiałów jądrowych lub źródeł promieniotwórczych albo jeżeli transport może odbywać się na podstawie zgłoszenia - która dokonała zgłoszenia takiego transportu. 2. Tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych oraz urządzeń zawierających takie źródła może odbywać się, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 1. § 4. 1. Odbiorca, który przywiózł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dostawca, który wywiózł z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej materiały jądrowe, źródła promieniotwórcze lub urządzenia zawierające takie źródła, na działalność z którymi jest wymagane zezwolenie, w terminie 21 dni po upływie kwartału, w którym miał miejsce przywóz lub wywóz, zawiadamia na piśmie Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki o otrzymanych lub wysłanych w okresie kwartału materiałach jądrowych, zamkniętych źródłach promieniotwórczych lub urządzeniach zawierających takie źródła, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę i adres dostawcy lub odbiorcy; 2) nazwę izotopu, rodzaj źródła i jego aktywność; 3) w przypadku materiałów jądrowych - masę w gramach lub jednostkach wielokrotnych, a dla paliwa jądrowego również rodzaj paliwa i stopień wzbogacenia; 4) w przypadku urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze - nazwę izotopu i aktywność źródła w pojedynczym urządzeniu, typ urządzenia, nazwę producenta i ilość urządzeń; 5) nazwę kraju, z którego dokonano przywozu lub do którego dokonano wywozu; 6) datę przywozu lub wywozu. 3. Zawiadomienia o przywozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywozie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej materiałów jądrowych dokonuje się zgodnie z przepisami o zabezpieczeniach materiałów jądrowych. 4. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do źródeł promieniotwórczych przywiezionych z państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz wywiezionych do państwa członkowskiego Unii Europejskiej. § 5. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie warunków przywozu na polski obszar celny, wywozu z polskiego obszaru celnego oraz tranzytu przez ten obszar materiałów jądrowych, źródeł promieniotwórczych i urządzeń zawierających takie źródła (Dz. U. Nr 207, poz. 1754). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 984) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie udzielania zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych 1) (Dz. U. Nr 98, poz. 985) Na podstawie art. 62 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza, się co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) przesłanki udzielania zgody na: a) przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, c) tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - odpadów promieniotwórczych; 2) sposób postępowania w sprawie ubiegania się o zgodę, o której mowa w pkt 1, oraz wzór dokumentu związanego z tym postępowaniem. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) dostawcy - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, która jest odpowiedzialna za posiadane odpady promieniotwórcze i zamierza dokonać lub zlecić dokonanie ich wywozu; 2) odbiorcy - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, do której jest dokonywany przywóz odpadów promieniotwórczych; 3) przewozie - rozumie się przez to czynności związane z transportem odpadów promieniotwórczych od dostawcy do odbiorcy wraz z ich załadunkiem i rozładunkiem; 4) właściwym organie - rozumie się przez to organ w kraju dostawcy, odbiorcy lub tranzytu właściwy w sprawach bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej; w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej rozumie się przez to Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki, zwanego dalej "Prezesem Agencji". Rozdział 2 Przewozy między Rzecząpospolitą Polską a innymi państwami członkowskimi Unii Europejskiej § 3. Prezes Agencji udziela zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych na wniosek: 1) dostawcy krajowego w przypadku wywozu odpadów promieniotwórczych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) dostawcy z państwa członkowskiego Unii Europejskiej przekazany przez właściwy organ kraju dostawcy w przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych. § 4. 1. W przypadku wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych, Prezes Agencji występuje do właściwego organu kraju odbiorcy i kraju lub krajów tranzytu, w celu uzyskania zgody tych organów na dokonanie przewozu. 2. W przypadku uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1, Prezes Agencji: 1) udziela zgody dostawcy na dokonanie przewozu, jeżeli dostawca zobowiąże się do przyjęcia z powrotem odpadów promieniotwórczych, w sytuacji, gdy ich przewóz nie będzie mógł być ukończony; 2) zawiadamia o udzieleniu zgody właściwy organ kraju odbiorcy oraz kraju lub krajów tranzytu. 3. Po otrzymaniu od właściwego organu kraju odbiorcy potwierdzenia o odbiorze odpadów promieniotwórczych Prezes Agencji przesyła dostawcy kopię potwierdzenia. § 5. W przypadku otrzymania od właściwego organu kraju dostawcy wniosku o udzielenie zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych Prezes Agencji, nie później niż w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania prawidłowo wypełnionego wniosku, udziela zgody, jeżeli odbiorca zawarł umowę: 1) na składowanie odpadów promieniotwórczych z jednostką organizacyjną posiadającą zezwolenie na składowanie odpadów promieniotwórczych objętych wnioskiem lub 2) z dostawcą na odbiór odpadów promieniotwórczych objętych wnioskiem po ich przetworzeniu. § 6. 1. W przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych odbiorca wysyła do Prezesa Agencji zawiadomienie o ich odbiorze, w terminie 15 dni od dnia odbioru. 2. Prezes Agencji przesyła kopie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, właściwemu organowi kraju dostawcy i kraju lub krajów tranzytu. § 7. Na wniosek właściwego organu kraju dostawcy Prezes Agencji udziela zgody na tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych. § 8. 1. Wniosek o udzielenie zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych może dotyczyć pojedynczego przewozu lub wielokrotnych przewozów. 2. Zgoda na wielokrotne przewozy może być udzielona, jeżeli zostaną spełnione następujące warunki: 1) odpady promieniotwórcze, których wniosek dotyczy, posiadają zasadniczo te same właściwości fizyczne, chemiczne i promieniotwórcze; 2) przewozy będą dokonywane między tym samym dostawcą i odbiorcą oraz będą w gestii tych samych właściwych organów; 3) w przypadku tranzytu przez państwa niebędące członkami Unii Europejskiej przewozy następować będą przez to samo przejście graniczne, przy wjeździe odpadu do Unii Europejskiej i jego wyjeździe z niej oraz to samo przejście graniczne państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej. 3. Zgoda na wielokrotne przewozy może być udzielona na okres nie dłuższy niż 3 lata. Rozdział 3 Przewozy między Rzecząpospolitą Polską a państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej § 9. 1. W przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych od dostawcy z państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej odbiorca występuje do Prezesa Agencji z wnioskiem o udzielenie zgody na ich przywóz. 2. Prezes Agencji przedkłada wniosek odbiorcy właściwemu organowi kraju lub krajów tranzytu, w celu uzyskania zgody tych organów na dokonanie przewozu. 3. Prezes Agencji udziela zgody odbiorcy na dokonanie przywozu, jeżeli: 1) odbiorca uzyskał od dostawcy zobowiązanie do przyjęcia odpadów promieniotwórczych z powrotem, jeżeli ich przewóz nie będzie mógł być ukończony; 2) odbiorca zawarł umowę z jednostką organizacyjną posiadającą zezwolenie na składowanie odpadów objętych wnioskiem lub zawarł umowę z dostawcą na odbiór odpadów promieniotwórczych po ich przetworzeniu; 3) właściwy organ kraju lub krajów tranzytu udzielił zgody na dokonanie przewozu. 4. Prezes Agencji zawiadamia o udzieleniu zgody właściwy organ kraju lub krajów tranzytu. 5. Odbiorca odpadów promieniotwórczych wysyła do Prezesa Agencji zawiadomienie o ich odbiorze, w terminie 15 dni od dnia odbioru. 6. Prezes Agencji przesyła kopie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, właściwemu organowi kraju lub krajów tranzytu. § 10. 1. W przypadku wywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych do odbiorcy z państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej dostawca występuje do Prezesa Agencji z wnioskiem o udzielenie zgody na ich wywóz. 2. Prezes Agencji przedkłada wniosek dostawcy właściwemu organowi kraju odbiorcy oraz kraju lub krajów tranzytu, w celu uzyskania zgody tego organu na dokonanie przewozu. 3. Prezes Agencji udziela zgody, z zastrzeżeniem ust. 4, na wywóz odpadów promieniotwórczych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) otrzymał zgodę właściwego organu kraju odbiorcy na dokonanie przewozu; 2) nie zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kraj odbiorcy nie dysponuje technicznymi, prawnymi lub administracyjnymi środkami koniecznymi dla bezpiecznego postępowania z odpadami promieniotwórczymi; 3) otrzymał zgodę właściwego organu kraju lub krajów tranzytu na dokonanie przewozu. 4. Prezes Agencji nie udziela zgody na wywóz odpadów promieniotwórczych do: 1) miejsca docelowego leżącego na południe od szerokości geograficznej południowej 60° lub 2) państwa będącego stroną Czwartej Konwencji ACP-EEC z Lome niebędącego członkiem Unii Europejskiej. 5. Dostawca odpadów promieniotwórczych zawiadamia Prezesa Agencji o dostarczeniu odpadów promieniotwórczych do odbiorcy, w terminie 2 tygodni od dnia ich dostarczenia. 6. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, dostawca przekazuje Prezesowi Agencji wraz z: 1) oświadczeniem odbiorcy, że odpady promieniotwórcze zostały mu dostarczone; 2) wskazaniem punktu celnego w kraju odbiorcy, przez który dokonano przewozu. § 11. 1. W przypadku tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych, których dostawca ani odbiorca nie są z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a Rzeczpospolita Polska jest tym państwem członkowskim Unii Europejskiej, w którym te odpady promieniotwórcze znajdą się po raz pierwszy na terenie Unii Europejskiej, jednostka organizacyjna posiadająca zezwolenie na transport takich odpadów występuje do Prezesa Agencji z wnioskiem o udzielenie zgody na tranzyt. 2. Prezes Agencji przedkłada wniosek właściwemu organowi innego kraju lub krajów tranzytu, w celu uzyskania zgody na dokonanie przewozu. 3. Prezes Agencji udziela zgody, z zastrzeżeniem ust. 4, na tranzyt odpadów promieniotwórczych przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołączona jest zgoda właściwego organu kraju dostawcy na wywóz odpadów promieniotwórczych i kraju odbiorcy na ich przywóz; 2) nie zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kraj odbiorcy nie dysponuje technicznymi, prawnymi lub administracyjnymi środkami dla bezpiecznego postępowania z odpadami promieniotwórczymi; 3) otrzymał zgodę właściwego organu innego kraju lub krajów tranzytu na dokonanie przewozu. 4. W przypadku tranzytu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych, w sytuacji gdy Rzeczpospolita Polska nie jest tym państwem członkowskim Unii Europejskiej, w którym te odpady promieniotwórcze znajdą się po raz pierwszy na terenie Unii Europejskiej, Prezes Agencji udziela zgody na ich tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek właściwego organu kraju dostawcy. Rozdział 4 Przewozy zwrotne § 12. Przepisów § 3-11 nie stosuje się do zwrotów do dostawcy zamkniętych źródeł promieniotwórczych niezawierających materiałów rozszczepialnych. § 13. 1. Prezes Agencji nie może odmówić zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych po ich przetworzeniu, odpadów promieniotwórczych powstałych w wyniku przerobu wypalonego paliwa jądrowego, innych produktów powstałych w wyniku przetworzenia odpadów promieniotwórczych lub przerobu wypalonego paliwa jądrowego, jeżeli poprzednio wydał zgodę na przywóz, wywóz lub tranzyt tych odpadów promieniotwórczych lub wypalonego paliwa jądrowego w celu ich przetworzenia lub przerobu. 2. Prezes Agencji nie może odmówić udzielenia zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpadów promieniotwórczych, jeżeli poprzednio wydał zgodę na wywóz tych odpadów promieniotwórczych, a ich przewóz nie może zostać ukończony i odbywa się na podstawie tego samego dokumentu standardowego. Rozdział 5 Dokument standardowy § 14. Do czynności związanych z postępowaniem o udzielenie zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium odpadów promieniotwórczych stosuje się dokument standardowy, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. Rozdział 6 Przepis końcowy § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 985) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 92/3/Euratom z dnia 3 lutego 1992 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów radioaktywnych między Państwami Członkowskimi oraz do Wspólnoty i poza jej obszar, Dz. Urz. WE L 035 z 12.02.1992, str. 24 i n. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. 3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie udzielania zgody na przywóz na polski obszar celny, wywóz z polskiego obszaru celnego i tranzyt przez ten obszar odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego (Dz. U. Nr 215, poz. 1817), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz opłaty skarbowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie udzielania zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tranzyt przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego (Dz. U. Nr 98, poz. 986) Na podstawie art. 62 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) przesłanki udzielania zgody na: a) przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, c) tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wypalonego paliwa jądrowego; 2) sposób postępowania w sprawie ubiegania się o zgodę, o której mowa w pkt 1, oraz wzór dokumentu związanego z tym postępowaniem. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) przewozie - rozumie się przez to czynności związane z transportem wypalonego paliwa jądrowego od dostawcy do odbiorcy wraz z ich załadunkiem i rozładunkiem; 2) dostawcy - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, która jest odpowiedzialna za posiadane wypalone paliwo jądrowe i zamierza dokonać lub zlecić dokonanie jego wywozu; 3) odbiorcy - rozumie się przez to jednostkę organizacyjną, do której jest dokonywany przywóz wypalonego paliwa jądrowego; 4) właściwym organie - rozumie się przez to organ w kraju dostawcy, odbiorcy lub tranzytu właściwy w sprawach bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. § 3. 1. Prezes Państwowej Agencji Atomistyki, zwany dalej "Prezesem Agencji", udziela zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzyt przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego, na wniosek: 1) odbiorcy - w przypadku przywozu wypalonego paliwa jądrowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) dostawcy - w przypadku wywozu wypalonego paliwa jądrowego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) dostawcy lub odbiorcy - w przypadku tranzytu wypalonego paliwa jądrowego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1: 1) odbiorca dołącza oświadczenie zawierające zobowiązanie do zawiadomienia Prezesa Agencji o odbiorze wypalonego paliwa jądrowego, w terminie 14 dni od dnia odbioru, a w przypadku przywozu wypalonego paliwa jądrowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - także zgodę, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i 3; 2) dostawca dołącza oświadczenie zawierające zobowiązanie: a) do zawiadomienia Prezesa Agencji o wysłaniu wypalonego paliwa jądrowego do odbiorcy w dniu wysłania, b) do przekazania Prezesowi Agencji oświadczenia odbiorcy o odebraniu przez niego wypalonego paliwa jądrowego, w terminie 14 dni od dnia odbioru; 3) odbiorca lub dostawca dołącza zgodę, o której mowa w § 4 ust. 3 pkt 1. § 4. 1. W przypadku przywozu wypalonego paliwa jądrowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Prezes Agencji udziela zgody, jeżeli: 1) odbiorca: a) dysponuje warunkami do bezpiecznego postępowania z wypalonym paliwem jądrowym, którego dotyczy wniosek, b) zawarł umowę z dostawcą na przerób wypalonego paliwa jądrowego oraz na odbiór odpadów promieniotwórczych powstałych w wyniku jego przerobu oraz posiada zezwolenie na przerób wypalonego paliwa jądrowego, którego dotyczy wniosek, lub c) zawarł umowę z dostawcą na składowanie lub przechowywanie wypalonego paliwa jądrowego oraz posiada zezwolenie na składowanie lub przechowywanie wypalonego paliwa jądrowego, którego dotyczy wniosek; 2) właściwy organ kraju dostawcy udzielił zgody na wywóz wypalonego paliwa jądrowego, a w przypadku jego przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu przechowywania lub przerobu - także na odbiór wypalonego paliwa jądrowego po okresie jego przechowywania lub odpadów promieniotwórczych powstałych w wyniku jego przerobu; 3) właściwy organ kraju lub krajów tranzytu udzielił zgody na tranzyt wypalonego paliwa jądrowego, a w przypadku jego przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu przechowywania lub przerobu - także na tranzyt wypalonego paliwa jądrowego po okresie jego przechowywania lub odpadów promieniotwórczych powstałych w wyniku jego przerobu. 2. W przypadku wywozu wypalonego paliwa jądrowego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Prezes Agencji udziela zgody, jeżeli: 1) właściwy organ kraju odbiorcy udzielił zgody na przywóz, a właściwy organ kraju lub krajów tranzytu udzielił zgody na tranzyt wypalonego paliwa jądrowego, którego dotyczy wniosek; 2) nie zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kraj odbiorcy nie dysponuje technicznymi, prawnymi lub administracyjnymi warunkami koniecznymi do bezpiecznego postępowania z wypalonym paliwem jądrowym, którego dotyczy wniosek. 3. W przypadku tranzytu wypalonego paliwa jądrowego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Prezes Agencji udziela zgody, jeżeli: 1) właściwy organ kraju dostawcy, odbiorcy i tranzytu udzielił zgody odpowiednio na wywóz, przywóz i tranzyt wypalonego paliwa jądrowego, którego dotyczy wniosek; 2) nie zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kraj odbiorcy nie dysponuje technicznymi, prawnymi lub administracyjnymi warunkami koniecznymi do bezpiecznego postępowania z wypalonym paliwem jądrowym, którego dotyczy wniosek. 4. Prezes Agencji udziela zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz tranzyt przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego, jeżeli dostawca przedstawił ponadto: 1) oświadczenie zawierające zobowiązanie do odbioru wypalonego paliwa jądrowego, jeżeli przewóz do odbiorcy nie dojdzie do skutku lub nie będzie mógł być kontynuowany; 2) w przypadku przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzytu przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego - zgodę właściwego organu kraju dostawcy na odbiór i kraju lub krajów tranzytu na tranzyt wypalonego paliwa jądrowego, jeżeli przewóz do odbiorcy nie dojdzie do skutku lub nie będzie mógł być kontynuowany. § 5. 1. Do wniosku o udzielenie zgody na wywóz wypalonego paliwa jądrowego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dostawca dołącza zgodę odbiorcy na odbiór wypalonego paliwa jądrowego oraz zobowiązanie odbiorcy do poinformowania dostawcy o jego odbiorze. 2. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Agencji występuje do właściwego organu kraju odbiorcy i kraju lub krajów tranzytu o udzielenie zgody odpowiednio na odbiór lub tranzyt wypalonego paliwa jądrowego, którego dotyczy wniosek. 3. O udzieleniu zgody lub o odmowie udzielenia zgody na wywóz wypalonego paliwa jądrowego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Prezes Agencji zawiadamia właściwy organ kraju odbiorcy i kraju lub krajów tranzytu. § 6. W przypadku przywozu wypalonego paliwa jądrowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Prezes Agencji zawiadamia właściwy organ kraju dostawcy i kraju lub krajów tranzytu o odbiorze wypalonego paliwa jądrowego przez odbiorcę. § 7. 1. Udzielenie zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzyt przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego może dotyczyć pojedynczego przewozu lub przewozów wielokrotnych. 2. Zgoda na przewozy wielokrotne może być udzielona, jeżeli: 1) przewożone wypalone paliwo jądrowe będzie posiadało te same właściwości fizyczne i chemiczne; 2) przewozy będą dokonywane między tym samym dostawcą i odbiorcą oraz będą w gestii tych samych właściwych organów; 3) przewozy następować będą przez te same przejścia graniczne. 3. Zgoda na przewozy wielokrotne może być udzielona na okres nie dłuższy niż 3 lata. § 8. 1. Do czynności w postępowaniu w sprawie udzielenia zgody na przywóz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub tranzyt przez to terytorium wypalonego paliwa jądrowego stosuje się następujące części dokumentu stosowanego w postępowaniu: 1) dla zgłoszenia wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 1 - część I; 2) dla oświadczenia odbiorcy o odebraniu przez niego wypalonego paliwa jądrowego, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 lit. b - część V; 3) dla zawiadomienia Prezesa Agencji o odbiorze wypalonego paliwa jądrowego, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 - część V; 4) dla zgody właściwego organu kraju dostawcy, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 - część III; 5) dla zgody właściwego organu kraju lub krajów tranzytu, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 - część II; 6) dla zgody właściwego organu kraju odbiorcy i kraju lub krajów tranzytu, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1 - część II; 7) dla zgody właściwego organu kraju dostawcy, o której mowa w § 4 ust. 3 - część III; 8) dla zgody właściwego organu kraju odbiorcy i kraju lub krajów tranzytu, o której mowa w § 4 ust. 3 - część II; 9) dla zgody właściwego organu kraju dostawcy, o której mowa w § 4 ust. 4 pkt 2 - część III; 10) dla zgody właściwego organu kraju lub krajów tranzytu, o której mowa w § 4 ust. 4 pkt 2 - część II. 2. Wzór dokumentu stosowanego w postępowaniu w sprawie udzielenia zgody na przywóz, wywóz lub tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wypalonego paliwa jądrowego określa załącznik do rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 986) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wartości poziomów interwencyjnych dla poszczególnych rodzajów działań interwencyjnych oraz kryteriów odwołania tych działań (Dz. U. Nr 98, poz. 987) Na podstawie art. 87 pkt 3 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się następujące wartości poziomów interwencyjnych dla poszczególnych rodzajów działań interwencyjnych: 1) ewakuacja - jeżeli w przypadku zaniechania tego działania dowolna osoba z zagrożonego terenu mogłaby otrzymać na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, w ciągu kolejnych 7 dni dawkę skuteczną (efektywną) równą łącznie co najmniej 100 mSv (milisiwertom); 2) nakaz pozostania w pomieszczeniach zamkniętych - jeżeli w przypadku zaniechania tego działania dowolna osoba z zagrożonego terenu mogłaby otrzymać na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, w ciągu kolejnych 2 dni dawkę skuteczną (efektywną) równą łącznie co najmniej 10 mSv; 3) podanie preparatów ze stabilnym jodem - jeżeli u dowolnej osoby z zagrożonego terenu zachodzi możliwość otrzymania na tarczycę dawki pochłoniętej równej co najmniej 100 mGy (miligrejom); 4) zakaz lub ograniczenie: a) spożywania skażonej żywności i skażonej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi - jeżeli poziom zawartości substancji promieniotwórczych w skażonej żywności lub skażonej wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi przekroczy wartości określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia, b) żywienia zwierząt skażonymi środkami żywienia zwierząt i pojenia skażoną wodą oraz wypasu zwierząt na skażonym terenie - jeżeli poziom zawartości substancji promieniotwórczych w postaci izotopów cezu Cs-134 i Cs-137 w środkach żywienia zwierząt pochodzących ze skażonego terenu przekroczy wartości określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 5) czasowe przesiedlenie ludności - jeżeli w przypadku zaniechania tego działania dowolna osoba z zagrożonego terenu mogłaby otrzymać na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, w ciągu kolejnych 30 dni dawkę skuteczną (efektywną) równą łącznie co najmniej 30 mSv; 6) stałe przesiedlenie ludności - jeżeli w przypadku zaniechania tego działania dowolna osoba z zagrożonego terenu mogłaby otrzymać na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, w ciągu całego życia, rozumianego jako 50 lat dla osób dorosłych i 70 lat dla dzieci, dawkę skuteczną (efektywną) przekraczającą łącznie 1 Sv (siwert) lub jeżeli dawka, o której mowa w pkt 5, nie spadnie poniżej 10 mSv w okresie 2 lat od wystąpienia zdarzenia radiacyjnego. § 2. 1. Odwołanie ewakuacji i powrót ludności do miejsc zamieszkania może nastąpić, jeżeli dawka skuteczna (efektywna), którą mogłaby otrzymać dowolna osoba po powrocie na zagrożony teren w ciągu kolejnych 30 dni na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, wynosi łącznie mniej niż 10 mSv. 2. Odwołanie nakazu pozostania w pomieszczeniach zamkniętych może nastąpić, jeżeli dawka skuteczna (efektywna), którą mogłaby otrzymać dowolna osoba na zagrożonym terenie po opuszczeniu pomieszczenia zamkniętego w ciągu kolejnych 2 dni na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, wynosi łącznie mniej niż: 10 mSv. 3. Odwołanie zakazu lub ograniczenia: 1) spożywania skażonej żywności i skażonej wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi może nastąpić, jeżeli poziom zawartości substancji promieniotwórczych w skażonej żywności i skażonej wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi nie przekracza wartości określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) żywienia zwierząt skażonymi środkami żywienia zwierząt i pojenia skażoną wodą oraz wypasu zwierząt na skażonym terenie może nastąpić, jeżeli poziom zawartości substancji promieniotwórczych w postaci izotopów cezu Cs-134 i Cs-137 w środkach żywienia zwierząt pochodzących ze skażonego terenu nie przekracza wartości określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 4. Odwołanie czasowego przesiedlenia ludności i powrót ludności do miejsc zamieszkania może nastąpić, jeżeli dawka skuteczna (efektywna), którą mogłaby otrzymać dowolna osoba po powrocie na zagrożony teren w ciągu kolejnych 30 dni na skutek narażenia zewnętrznego i wewnętrznego, z wyjątkiem wchłonięcia substancji promieniotwórczych drogą pokarmową, wynosi łącznie mniej niż 10 mSv. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 987) Załącznik nr 1 POZIOM ZAWARTOŚCI SUBSTANCJI PROMIENIOTWÓRCZYCH W SKAŻONEJ ŻYWNOŚCI I SKAŻONEJ WODZIE PRZEZNACZONEJ DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI [Bq/kg] * Substancja promieniotwórczaŚrodki spożywcze przeznaczone do karmienia niemowląt 1), 2)Mleko i przetwory mleczne 2), 4)Woda i inne płyny spożywcze 2), 5)Inne środki spożywcze 2), 6) Izotopy strontu, głównie Sr-9075125125750 Izotopy jodu, głównie I- 1311505005002.000 Izotopy alfa promieniotwórcze, głównie pluton Pu-239 i ameryk Am-2411202080 Inne izotopy o okresie połowicznego rozpadu większym niż 10 dni, głównie cez Cs-134 i Cs-137 3)400100010001250 1) Środki spożywcze przeznaczone do karmienia niemowląt przez pierwszych 6 miesięcy życia, wprowadzone do sprzedaży w opakowaniach oznaczonych informacją "żywność przeznaczona dla niemowląt". 2) W przypadku środków spożywczych skoncentrowanych lub suszonych podane wartości stosuje się do środka w postaci gotowej do spożycia. 3) Nie obejmuje węgla C-14, potasu K-40 i wodoru H-3. 4) Przez "mleko i przetwory mleczne" należy rozumieć środki spożywcze oznaczone kodem PCN 0401 i 0402, z wyjątkiem 0402 29 11 0. 5) Przez "wodę i inne płyny spożywcze" należy rozumieć środki spożywcze oznaczone kodem PCN 2009 oraz wymienione w dziale 22 Taryfy celnej. Podane wartości zostały określone biorąc pod uwagę spożycie wody wodociągowej i te same wartości odnoszą się również do ujęć wody pitnej. 6) Z wyjątkiem następujących środków spożywczych, których spożycie nie przekracza 10 kg na osobę w ciągu roku, dla których poziom zawartości substancji promieniotwórczych jest dziesięciokrotnie wyższy: Kod PCNŚrodek spożywczy 0703 20 00 0- czosnek (świeży lub chłodzony) 0709 52 00 0- trufle (świeże lub chłodzone) 0709 90 40 0- kapary (świeże lub chłodzone) 0711 30 00 0- kapary tymczasowo zakonserwowane, ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia 0712 39 00 0- trufle (suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone) 0714- maniok, maranta, salep, karczochy jerozolimskie, słodkie ziemniaki i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi iinuliny, świeże, chłodzone, mrożone lub suszone, w plastrach lub nie, w postaci grudek lub nie; rdzeń sagowca 0814 00 00 0- skórki owoców cytrusowych i melonów (łącznie z arbuzami), świeże, mrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących 0903 00 00 0- herbata paragwajska 0904- pieprz z rodzaju Piper, suszone lub rozgniatane lub mielone owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Primeta 0905 00 00 0- wanilia 0906- cynamon i kwiaty cynamonowca 0907 00 00 0- goździki (całe owoce, kwiaty i szypułki) 0908- gałka muszkatołowa, kwiat muszkatołowy i kardamony 0909- nasiona anyżku, anyżku chińskiego (badian), kopru, kolendry, kminku; jagody jałowca 0910- imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne 1106 20- mąka, mączka lub proszek z sago, korzeni lub bulw oznaczonych kodem PCN 0714 1108 14 00 0- skrobia z manioku (cassava) 1210- szyszki chmielowe, świeże lub suszone, mielone lub nie, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina 1211- rośliny i ich części (włącznie z nasionami i owocami) używane głównie w przemyśle perfumeryjnym, farmacji lub dla celów owadobójczych i podobnych, świeże lub suszone, krojone lub nie, kruszone lub proszkowane 1301- szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice 1302- soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze, modyfikowane lub nie, pochodzące z produktów roślinnych 1504- tłuszcze i oleje oraz ich frakcje, z ryb lub z ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie 1604 30- kawior i namiastki kawioru 1801 00 00 0- ziarna kakaowe, całe lub łamane, surowe lub palone 1802 00 00 0- kakaowe łuski, łupiny, osłonki i pozostałe odpady z kakao 1803- pasta kakaowa, nawet odtłuszczona 2003 20 00 0- trufle przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego 2006 00- owoce, orzechy, skórki z owoców i inne części roślin zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane) 2102- drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek oznaczonych kodem PCN 3002); gotowe proszki do pieczenia 2936- prowitaminy i witaminy, naturalne lub syntetyczne (włącznie z naturalnymi koncentratami), ich pochodne używane głównie jako witaminy, oraz mieszaniny wymienionych substancji, nawet w dowolnym rozpuszczalniku 3301- olejki eteryczne (nawet pozbawione terpenów), łącznie z konkretami i absolutami; rezinoidy, koncentraty olejków eterycznych w tłuszczach, w nielotnych olejkach, woskach lub podobnych substancjach, otrzymanych metodą enfleurage lub maceracji; terpenowe produkty uboczne deterpenacji olejków eterycznych; wodne destylaty i wodne roztwory olejków eterycznych * W bekerelach na kilogram. Załącznik nr 2 POZIOM ZAWARTOŚCI SUBSTANCJI PROMIENIOTWÓRCZYCH W POSTACI IZOTOPÓW CEZU CS - 134 I CS - 137 W ŚRODKACH ŻYWIENIA ZWIERZĄT POCHODZĄCYCH ZE SKAŻONEGO TERENU [Bq/kg]* Substancja promieniotwórczaPrzeznaczenie środka żywienia zwierzątZawartość** Izotopy cezu Cs-134 i Cs- 137środek dla trzody chlewnej1.250 środek dla drobiu, cieląt i jagniąt2.500 środek dla innych zwierząt5.000 * W bekerelach na kilogram. ** W przypadku środków skondensowanych podane wartości stosuje się do środka w postaci gotowej do żywienia (mieszanek paszowych pełnoporcjowych). 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie wartości poziomów interwencyjnych oraz poziomu zawartości substancji promieniotwórczych w skażonych w wyniku zdarzenia radiacyjnego żywności, wodzie pitnej i paszach (Dz. U. Nr 145, poz. 1218 oraz z 2003 r. Nr 151, poz. 1463), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo atomowe oraz ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 70, poz. 632). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podmiotów właściwych w sprawach kontroli po zdarzeniu radiacyjnym żywności i środków żywienia zwierząt na zgodność z maksymalnymi dopuszczalnymi poziomami skażeń promieniotwórczych 1) (Dz. U. Nr 98, poz. 988) Na podstawie art. 97 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa podmioty właściwe do: 1) prowadzenia kontroli po zdarzeniu radiacyjnym żywności i środków żywienia zwierząt na zgodność z maksymalnymi dozwolonymi poziomami skażeń promieniotwórczych, zgodnie z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej; 2) wydawania decyzji o niedopuszczeniu do obrotu lub o zakazie wywozu do państw niebędących członkami Unii Europejskiej żywności i środków żywienia zwierząt, w których zawartość skażeń promieniotwórczych przekracza dozwolone maksymalne poziomy skażeń promieniotwórczych; 3) informowania Komisji Europejskiej o każdym przypadku przekroczenia maksymalnych dozwolonych poziomów skażeń promieniotwórczych żywności i środków żywienia zwierząt. § 2. 1. Do prowadzenia kontroli po zdarzeniu radiacyjnym żywności pochodzenia zwierzęcego oraz środków żywienia zwierząt na zgodność z maksymalnymi dozwolonymi poziomami skażeń promieniotwórczych właściwe są organy Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Do prowadzenia kontroli po zdarzeniu radiacyjnym żywności, z wyłączeniem żywności, o której mowa w ust. 1, na zgodność z maksymalnymi dozwolonymi poziomami skażeń promieniotwórczych właściwe są organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. § 3. 1. Do wydawania decyzji o niedopuszczeniu do obrotu lub o zakazie wywozu do państw niebędących członkami Unii Europejskiej żywności pochodzenia zwierzęcego oraz środków żywienia zwierząt, w których zawartość skażeń promieniotwórczych przekracza dozwolone maksymalne poziomy skażeń promieniotwórczych właściwy jest powiatowy lekarz weterynarii. 2. Do wydawania decyzji o niedopuszczeniu do obrotu lub o zakazie wywozu do państw niebędących członkami Unii Europejskiej żywności, z wyłączeniem żywności określonej w ust. 1, w której zawartość skażeń promieniotwórczych przekracza dozwolone maksymalne poziomy skażeń promieniotwórczych właściwy jest państwowy wojewódzki inspektor sanitarny. § 4. Do informowania Komisji Europejskiej o każdym przypadku przekroczenia maksymalnych dozwolonych poziomów skażeń promieniotwórczych żywności i środków żywienia zwierząt właściwy jest Główny Inspektor Sanitarny działający w porozumieniu z Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Rozporządzenie stwarza warunki umożliwiające wykonanie następujących rozporządzeń Unii Europejskiej: 1) rozporządzenie 737/90/EWG z dnia 22 marca 1990 r. w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. WE L 82 z 29.03.1990), 2) rozporządzenie 616/2000/WE z dnia 20 marca 2000 r. zmieniające rozporządzenie nr 737/90/EWG w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. WE L 75 z 24.03.2000), 3) rozporządzenie 1609/2000/WE z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiające wykaz produktów wyłączonych z zakresu zastosowania rozporządzenia nr 737/90/EWG w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. WE L 185 z 25.07.2000), 4) rozporządzenie 1661/1999/WE z dnia 27 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 737/90/EWG w sprawie warunków regulujących przywóz produktów rolnych pochodzących z państw trzecich w następstwie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu (Dz. Urz. WE L 197 z 29.07.1999), 5) rozporządzenie 1621/2001/WE z dnia 8 sierpnia 2001 r. zmieniające rozporządzenie nr 1661/1999/WE w zakresie certyfikatu eksportowego wymaganego dla produktów rolnych i wykazu urzędów celnych umożliwiających zgłoszenie produktów do swobodnego obrotu na obszarze Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 215 z 09.08.2001), 6) rozporządzenie 3954/87/Euratom z dnia 22 grudnia 1987 r. ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego środków spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 371 z 30.12.1987), 7) rozporządzenie 2218/89/Euratom z dnia 18 lipca 1989 r. zmieniające rozporządzenie nr 3954/87/ Euratom z dnia 22 grudnia 1987 r. ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego środków spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 211 z 22.07.1989), 8) rozporządzenie 944/89/Euratom z dnia 12 kwietnia 1989 r. ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego w środkach spożywczych o mniejszym znaczeniu w następstwie wypadku jądrowego lub w każdym innym przypadku pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 101 z 13.04.1989), 9) rozporządzenie 2219/89/EWG z dnia 18 lipca 1989 r. w sprawie specjalnych warunków przywozu środków spożywczych oraz pasz po wypadku jądrowym lub w każdym innym przypadku pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 211 z 22.07.1989), 10) rozporządzenie 770/90/Euratom z dnia 29 marca 1990 r. ustanawiające maksymalne dozwolone poziomy skażenia radioaktywnego pasz w następstwie wypadku jądrowego lub wszelkich innych przypadków pogotowia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 83 z 30.03.1990), 11) rozporządzenie 1608/2002/WE z dnia 10 września 2002 r. zmieniające rozporządzenie nr 1661/1999/WE w odniesieniu do wykazu urzędów celnych umożliwiających zgłoszenie produktów do swobodnego obrotu we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 243 z 11.09.2002). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej (Dz. U. Nr 98, poz. 989) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania przedsiębiorcom, w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 1)), prowadzącym zakłady pracy chronionej pomocy, o której mowa w art. 31 ust. 1 i art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą", art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 3)) oraz art. 9 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1683), w ramach pomocy de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). § 2. Pomoc, o której mowa w § 1, zwana dalej "pomocą", może być udzielana, jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w rozporządzeniu. § 3. Podstawą zakwalifikowania pomocy jako pomocy de minimis jest zaświadczenie wydane przez podmioty upoważnione na podstawie odrębnych przepisów. § 4. Pomoc może być przeznaczona na finansowanie następujących rodzajów wydatków: 1) tworzenie, modernizację, remont i utrzymanie bazy: a) rehabilitacyjnej, w szczególności przychodni, gabinetów fizjoterapii, b) socjalnej, w szczególności internatów, hoteli, stołówek, c) wypoczynkowej; 2) przygotowanie stanowisk pracy, w szczególności na: a) zakup i modernizację maszyn i urządzeń do indywidualnych potrzeb wynikających z psychofizycznych możliwości osób niepełnosprawnych, b) roboty budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego dotyczące obiektów budowlanych zakładu pracy chronionej, związane z poprawą warunków pracy i rehabilitacji - realizowane zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii, c) wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu pracy chronionej stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności pracowników, d) finansowanie części kosztów wprowadzania nowoczesnych technologii i prototypowych wzorów oraz programów organizacyjnych proporcjonalnie do liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy; 3) dostosowanie miejsca pracy i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności; 4) dowożenie lub dojazdy do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu, w tym koszty zakupu samochodów do przewozu tych osób; 5) wynagrodzenie osoby sprawującej opiekę nad uczestnikami programu rehabilitacji oraz członków komisji rehabilitacyjnej zgodnie z odrębnymi przepisami; 6) organizację turnusów rehabilitacyjnych i usprawniających; 7) działalność sportową, rekreacyjną i turystyczną; 8) wspólne zadania pracodawców prowadzących zakłady pracy chronionej z zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych, na których realizację pracodawcy mogą przeznaczyć do 10 % środków zakładowego funduszu rehabilitacji, w szczególności na: a) tworzenie i modernizację infrastruktury rehabilitacyjno-socjalnej, b) przedsięwzięcia inwestycyjne, c) badania i analizy rynku pracy osób niepełnosprawnych. § 5. Intensywność pomocy wynosi do 100 % poniesionych wydatków, o których mowa w § 4, nie więcej jednak niż 75 % zwolnień, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy. § 6. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840, Nr 200, poz. 1953 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 880 i 884 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis w formie jednorazowej pożyczki przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej (Dz. U. Nr 98, poz. 990) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania przedsiębiorcom, w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 1)), prowadzącym zakłady pracy chronionej pomocy, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą", w ramach pomocy de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). § 2. Pomoc, o której mowa w § 1, zwana dalej "pomocą", może być udzielana, jeżeli są spełnione łącznie warunki określone w rozporządzeniu. § 3. Podstawą zakwalifikowania pomocy jako pomocy de minimis jest zaświadczenie wydane przez podmioty upoważnione na podstawie odrębnych przepisów. § 4. 1. Pomoc jest udzielana ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej "Funduszem", jeżeli wnioskodawca: 1) legitymuje się, przez okres co najmniej trzech lat przed datą złożenia wniosku, statusem zakładu pracy chronionej; 2) nie zalega z wymagalnymi zobowiązaniami wobec Funduszu; 3) zobowiąże się do niezmniejszenia, przez okres trzech lat od daty podpisania umowy, stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych poniżej stanu ich zatrudnienia na koniec miesiąca poprzedzającego datę złożenia wniosku. 2. Pomoc mogą otrzymać przedsiębiorcy, którzy przedstawią: 1) informację dotyczącą wysokości i szczegółowego przeznaczenia wnioskowanej pożyczki; 2) analizę i ocenę stanu ekonomiczno-finansowego przedsiębiorstwa; 3) planowany sposób działania, który zapewni osiągnięcie trwałej poprawy wyniku finansowego przedsiębiorstwa, wraz ze wskazaniem źródeł finansowania przedsięwzięć restrukturyzacyjnych; 4) opis zadań wykonywanych w ramach programu restrukturyzacyjnego wraz z harmonogramem ich realizacji; 5) prognozę efektów ekonomiczno-finansowych przedsiębiorstwa na najbliższe trzy lata, z uwzględnieniem wnioskowanej pożyczki; 6) proponowane formy zabezpieczenia pożyczki. 3. Pomoc nie może być udzielona przedsiębiorcy w stosunku do którego ogłoszono upadłość lub rozpoczęto proces likwidacji prowadzonego przez niego zakładu pracy chronionej. § 5. Pomoc może zostać udzielona pod warunkiem, że jej maksymalna wysokość nie przekroczy iloczynu liczby zatrudnionych osób niepełnosprawnych według stanu na koniec miesiąca poprzedzającego datę złożenia wniosku i pięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy. § 6. Pomoc może być przeznaczona na: 1) spłatę zobowiązań w przypadku utraty płynności finansowej, zagrożenia likwidacją lub upadłością; 2) zakup materiałów, surowców do produkcji lub towarów, jeżeli ich zakup ze środków własnych zagrażałby utratą płynności finansowej; 3) zakup środków trwałych określonych w przyjętym przez przedsiębiorstwo planie inwestycyjnym, z wyłączeniem zakupu samochodów osobowych; 4) realizację działań określonych w przyjętym przez przedsiębiorstwo programie restrukturyzacyjnym. § 7. 1. Pożyczka jest jednorazową formą pomocy i podlega oprocentowaniu ustalanemu według zmiennej stopy procentowej w wysokości 50 % stopy redyskonta weksli ogłaszanej przez Radę Polityki Pieniężnej. 2. Okres spłaty pożyczki nie może być dłuższy niż 48 miesięcy. § 8. Rozporządzenie obowiązuje do dnia 30 czerwca 2007 r. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz.1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące ochronie wód przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 98, poz. 992) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, służące ochronie wód przed zanieczyszczeniem, udzielanej zgodnie z art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. Pomoc może być przeznaczona w szczególności na dostosowanie do wymogów ochrony środowiska instalacji, urządzeń i warunków prowadzenia działalności podlegających przepisom ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)). 2. W ramach pomocy mogą być wspierane następujące rodzaje inwestycji: 1) budowa, rozbudowa lub modernizacja oczyszczalni lub podczyszczalni ścieków; 2) budowa, rozbudowa lub modernizacja systemów kanalizacji; 3) budowa, rozbudowa lub modernizacja instalacji wykorzystywanych w prowadzonej w przedsiębiorstwie działalności, w celu osiągnięcia wymaganych standardów jakości odprowadzanych ścieków. 3. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc w zakresie ochrony wód przed zanieczyszczeniem może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, budownictwa okrętowego i włókien syntetycznych oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 3)). 7. Wniosek o udzielenie pomocy na nową inwestycję składa się przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy, przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągniecie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej w związku z realizacją nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny, i 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 6. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 7. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę, ze środków własnych, co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc, na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, będzie przeznaczona na dostosowanie jakości ścieków do standardów określonych w: 1) rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 212, poz. 1799) lub 2) rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie dopuszczalnych mas substancji, które mogą być odprowadzane w ściekach przemysłowych (Dz. U. Nr 35, poz. 309), lub 3) rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 20 lipca 2002 r. w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (Dz. U. Nr 129, poz. 1108 i Nr 163, poz. 1585). 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie odnosi się do inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie osiągnięcie wymaganych standardów ochrony środowiska przez inwestycje związane z gospodarką wodno-ściekową, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6, gdy celem i efektem inwestycji nie jest wyłącznie osiągnięcie wymaganych standardów ochrony środowiska przez inwestycje związane z gospodarką wodno-ściekową, zalicza się: 1) koszty określone w § 4 pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia osiągnięcia wymaganych standardów ochrony środowiska, albo 2) koszty porównywalnej inwestycji z dziedziny ochrony środowiska w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, która prowadzi do takiej samej redukcji zanieczyszczeń, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia zdolności produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 4. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy, o której mowa w § 6, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać wielkości wskazanych w § 5 ust. 1. 2. Wielkość pomocy, o której mowa w ust. 1, podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 15 punktów procentowych. 3. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się przedsiębiorcę w rozumieniu § 5 ust. 7. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi ona uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną na realizację tej samej inwestycji, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w rozporządzeniu dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865, Nr 228, poz. 2259, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące redukcji emisji ze źródeł spalania paliw (Dz. U. Nr 98, poz. 994) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, służące redukcji emisji ze źródeł spalania paliw, udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. Pomoc może być przeznaczona w szczególności na dostosowanie do wymogów ochrony środowiska źródeł spalania paliw o mocy od 50 MW. 2. W ramach pomocy mogą być wspierane następujące rodzaje inwestycji: 1) modernizacja lub rozbudowa obiektów spalania paliw i systemów ciepłowniczych; 2) modernizacja urządzeń lub wyposażenie obiektów spalania paliw w urządzenia lub instalacje do ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych; 3) konwersja obiektów spalania paliw na rozwiązania przyjazne środowisku; 4) inwestycje w produkcję skojarzoną energii elektrycznej i ciepła. 3. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc w zakresie redukcji emisji ze źródeł spalania paliw może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, budownictwa okrętowego i włókien syntetycznych oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Wniosek o udzielenie pomocy na nową inwestycję składa się przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty ponoszone bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc, i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej w związku z realizacją nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny, oraz 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 6. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 7. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę, ze środków własnych, co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na: 1) dostosowanie istniejących źródeł spalania paliw wymienionych w załączniku nr 1 w punktach IV.1, IV.2 i IV.3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 163, poz. 1584), zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie standardów emisyjnych", do określonych w tym rozporządzeniu standardów emisyjnych lub 2) zmniejszenie emisji zanieczyszczeń w stopniu wykraczającym ponad obowiązujące standardy emisyjne określone w rozporządzeniu w sprawie standardów emisyjnych, lub 3) zmniejszenie emisji zanieczyszczeń, w przypadku gdy nie zostały ustanowione standardy emisyjne; 4) wytwarzanie energii elektrycznej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, jeżeli: a) wytwarzanie charakteryzuje się sprawnością przemiany energii pierwotnej paliwa brutto w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło łącznie nie mniejszą niż 80 % lub b) wytwarzanie pozwoli na zmniejszenie zużycia energii, lub c) proces produkcyjny będzie mniej szkodliwy dla środowiska od stosowanego obecnie. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie odnosi się do inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 i 2, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie zmniejszenie emisji zanieczyszczeń, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 i 2, gdy efektem inwestycji nie jest wyłącznie zmniejszenie emisji zanieczyszczeń, zalicza się: 1) koszty określone w § 4 pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia zakładanego zmniejszenia emisji zanieczyszczeń lub 2) koszty porównywalnej inwestycji ochrony środowiska, która prowadzi do takiego samego zmniejszenia emisji zanieczyszczeń, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do części przekraczającej koszty niezbędne do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wymaganego przez obowiązujące standardy ochrony środowiska. 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 3 i 4, zalicza się koszty określone w § 4, niezbędne do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wyższego od stopnia ochrony środowiska, który byłby możliwy do osiągnięcia bez uzyskania pomocy. 5. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia zdolności produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 6. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 1 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 50 %. 2. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o których mowa w § 7, nie może przekraczać: 1) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 3. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 4. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 4 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać: 1) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17, 22, 30 i 42; 2) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 5. W przypadku pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2-4 jej maksymalną wielkość podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 10 punktów procentowych. 6. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się przedsiębiorcę w rozumieniu § 5 ust. 7. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną na realizację tej samej inwestycji, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w rozporządzeniu dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje w zakresie gospodarki odpadami (Dz. U. Nr 98, poz. 995) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", na inwestycje w zakresie gospodarki odpadami udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. Pomoc może być przeznaczona w szczególności na realizację inwestycji i programów, związanych z istniejącymi instalacjami, przyczyniających się do rozwiązywania problemów odpadów przemysłowych lub niebezpiecznych zgodnie z wymogami ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 2)), z uwzględnieniem § 3 ust. 1-5. 2. W ramach pomocy wspierane mogą być następujące rodzaje inwestycji: 1) budowa, rozbudowa lub modernizacja instalacji do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem obiektów o charakterze regionalnym lub ponadlokalnym, zgodnie z krajowym i wojewódzkimi planami gospodarki odpadami; 2) budowa, rozbudowa lub modernizacja urządzeń do odzysku, w szczególności recyklingu, lub unieszkodliwiania odpadów opakowaniowych i poużytkowych; 3) budowa, rozbudowa lub modernizacja instalacji do przekształcania odpadów w celu ułatwienia ich magazynowania i transportu oraz przygotowania do odzysku lub unieszkodliwiania; 4) budowa, rozbudowa lub modernizacja instalacji do zbierania odpadów, w szczególności odpadów niebezpiecznych; 5) rozbudowa lub modernizacja instalacji i urządzeń w celu minimalizacji ilości wytwarzanych odpadów; 6) rozbudowa lub modernizacja instalacji i urządzeń w celu zapewnienia właściwego ewidencjonowania odpadów. 3. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc w zakresie gospodarki odpadami może być udzielana na realizację nowej inwestycji. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, budownictwa okrętowego i włókien syntetycznych oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 3)). 7. Wniosek o udzielenie pomocy na nową inwestycję składa się przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej w związku z realizacją nowej inwestycji liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro nie przekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny i 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 6. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 7. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę, ze środków własnych, co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację nowej inwestycji podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną w związku z tą samą inwestycją, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z tą samą inwestycją nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671, z 2003 r. Nr 7, poz. 78 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje związane z odnawialnymi źródłami energii (Dz. U. Nr 98, poz. 996) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, związane z odnawialnymi źródłami energii, udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. W ramach pomocy mogą być wspierane inwestycje polegające w szczególności na: 1) budowie lub modernizacji elektrowni wodnych, z wyjątkiem obiektów piętrzących dla elektrowni wodnych o mocy powyżej 10 MWe; 2) budowie elektrowni wiatrowych; 3) budowie lub modernizacji instalacji wytwarzania energii elektrycznej i ciepła z wykorzystaniem biomasy lub związane ze współspalaniem; 4) budowie lub modernizacji instalacji wytwarzania energii elektrycznej i ciepła z wykorzystaniem biogazu uzyskiwanego w procesie fermentacji metanowej osadów ściekowych oraz odpadów komunalnych na składowiskach; 5) budowie lub modernizacji infrastruktury przyłączeniowej, niezbędnej do odbioru i przesyłu energii elektrycznej oraz ciepła ze źródeł odnawialnych oraz urządzeń związanych z automatyką tych systemów; 6) budowie lub modernizacji instalacji pozyskiwania wód termalnych; 7) budowie kolektorów słonecznych i ogniw fotowoltaicznych; 8) budowie nowych lub przystosowaniu istniejących instalacji energetycznych do wykorzystywania metanu pochodzącego z odmetanowania kopalń węgla kamiennego i szybów wydobywczych ropy naftowej; 9) zastosowaniu pomp ciepła wykorzystujących ciepło ziemi lub ciepło z otoczenia. 2. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc w zakresie odnawialnych źródeł energii może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, budownictwa okrętowego i włókien syntetycznych oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Wniosek o udzielenie pomocy na nową inwestycję składa się przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty ponoszone bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc, i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej w związku z realizacją nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny, i 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 6. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 7. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę, ze środków własnych, co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na modernizację infrastruktury związanej z odnawialnymi źródłami energii. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6, są równe nadwyżce kosztów inwestycji związanej z wykorzystaniem energii odnawialnej w porównaniu do kosztów wybudowania źródła konwencjonalnego o porównywalnej mocy. 2. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia mocy produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 3. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych korzyści dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy, o której mowa w § 6, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17, 22, 30 i 42; 2) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. Wielkość pomocy, o której mowa w ust. 1, podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 10 punktów procentowych. 4. Jeżeli producent energii będzie, w wyniku przeprowadzenia wspieranej inwestycji, jedynym zaopatrującym całą społeczność na wyodrębnionym obszarze w energię wytwarzaną ze źródeł odnawialnych, wielkość pomocy udzielanej w związku z inwestycją może zostać zwiększona do 60 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, wskazanych w § 7. 5. W wyjątkowych przypadkach, w szczególności uzasadnionych znaczącym pozytywnym wpływem inwestycji na stan środowiska, wielkość pomocy udzielanej w związku z wytwarzaniem energii ze źródeł odnawialnych może zostać zwiększona do 100 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, pod warunkiem że w odniesieniu do instalacji, do których będzie się odnosić ta pomoc, żadna inna pomoc nie zostanie udzielona. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi ona uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną w związku z tą samą inwestycją, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy w związku z inwestycją, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w rozporządzeniu dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie trybu wpisu na listę arbitrów, sposobu powoływania komisji egzaminacyjnej i przeprowadzania egzaminu oraz zakresu egzaminu (Dz. U. Nr 98, poz. 997) Na podstawie art. 176 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Podmioty uprawnione do zgłaszania kandydatów na arbitrów składają zgłoszenie podpisane przez osoby upoważnione do ich reprezentowania w siedzibie Urzędu Zamówień Publicznych, zwanego dalej "Urzędem", albo drogą pocztową na adres Urzędu. 2. W przypadku złożenia drogą pocztową zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, za datę jego złożenia uważa się datę stempla placówki pocztowej operatora publicznego. § 2. 1. Zgłoszenie, o którym mowa w § 1 ust. 1, zawiera: 1) imię i nazwisko oraz adres kandydata na arbitra, zwanego dalej "kandydatem"; 2) nazwę i adres podmiotu uprawnionego do zgłoszenia kandydata; 3) kopię decyzji administracyjnej o wpisie na listę organizacji uprawnionych do wnoszenia środków ochrony prawnej - w przypadku zgłaszania kandydata przez organizacje, o których mowa w art. 179 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, zwanej dalej "ustawą"; 4) oświadczenie kandydata o wyrażeniu zgody na: a) ubieganie się o wpis na listę arbitrów, b) przetwarzanie danych osobowych do celów egzaminu. 2. Do zgłoszenia należy dołączyć dokumenty potwierdzające spełnianie przez kandydata warunków, o których mowa w art. 173 ust. 1 ustawy: 1) kserokopię dokumentów poświadczających posiadanie wyższego wykształcenia; 2) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą kandydata, opatrzoną datą nie wcześniejszą niż trzy miesiące przed jej złożeniem; 3) oświadczenia kandydata o: a) posiadaniu obywatelstwa polskiego, b) posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych, c) korzystaniu z pełni praw publicznych. 3. Zgłoszenie kandydata złożone po terminie odrzuca się, informując o tym pisemnie zgłaszającego oraz kandydata. § 3. 1. Po upływie terminu przyjmowania zgłoszeń kandydatów Prezes Urzędu Zamówień Publicznych, zwany dalej "Prezesem Urzędu", powołuje komisję egzaminacyjną, zwaną dalej "komisją". 2. Komisja składa się z 5-7 członków wyróżniających się wiedzą z zakresu zamówień publicznych, powołanych spośród: 1) osób wskazanych przez Radę Zamówień Publicznych; 2) arbitrów wpisanych na listę prowadzoną przez Prezesa Urzędu, którzy nie ubiegają się o ponowny wpis na listę. 3. Członkami komisji nie mogą być: 1) zgłoszeni kandydaci; 2) osoby będące małżonkiem, krewnym lub powinowatym kandydata albo pozostające z kandydatem w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności; 3) osoby, które pozostawały lub pozostają w stosunku pracy z kandydatem. 4. Członkowie komisji składają pisemne oświadczenia o braku lub istnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 3. 5. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 3, zostaną ujawnione po powołaniu komisji, Prezes Urzędu dokonuje zmiany w składzie komisji z uwzględnieniem ust. 2. 6. Prezes Urzędu wyznacza przewodniczącego oraz sekretarza spośród członków komisji. 7. Niezwłocznie po powołaniu komisji Prezes Urzędu podaje jej skład do publicznej wiadomości przez publikację na stronie internetowej Urzędu. § 4. 1. Przed dopuszczeniem do udziału w egzaminie komisja sprawdza kompletność zgłoszeń kandydatów oraz załączonych do nich dokumentów. 2. Jeżeli zgłoszenie nie zawiera kopii decyzji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 - w przypadku zgłaszania kandydata przez organizacje, o których mowa w art. 179 ust. 2 ustawy, komisja wzywa zgłaszającego do złożenia kopii tej decyzji w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Złożenie kopii decyzji w tym terminie uważa się za złożone w terminie. Przepis § 1 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Jeżeli do zgłoszenia kandydata nie dołączono dokumentów, o których mowa w § 2 ust. 2, komisja wzywa kandydata do uzupełnienia dokumentów w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. 4. Dokumenty uzupełnione w terminie, o którym mowa w ust. 3, uważa się za złożone w terminie. Przepis § 1 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 5. W terminie 7 dni od dnia ustalenia przez komisję listy kandydatów spełniających warunki, o których mowa w art. 173 ust. 1 ustawy, przewodniczący komisji zawiadamia pisemnie za potwierdzeniem odbioru: 1) kandydatów dopuszczonych do udziału w egzaminie - o terminie i miejscu przeprowadzenia egzaminu; 2) pozostałych kandydatów - o odmowie dopuszczenia do udziału w egzaminie i jej przyczynach. § 5. 1. Egzamin jest sprawdzeniem wiedzy kandydatów z zakresu przepisów związanych z udzielaniem zamówień publicznych. 2. Egzamin w formie testu wyboru składa się z: 1) 60 obowiązkowych dla wszystkich kandydatów pytań dotyczących przepisów o zamówieniach publicznych; 2) 40 pytań dotyczących zakresu zagadnień wybranego przez kandydata. 3. Wykaz zagadnień do egzaminu jest określony w załączniku do rozporządzenia. 4. Za każdą prawidłową odpowiedź kandydat otrzymuje jeden punkt, za brak odpowiedzi lub odpowiedź nieprawidłową - zero punktów. 5. Egzamin trwa 120 minut. 6. Egzamin uważa się za zdany, jeżeli kandydat uzyska liczbę punktów nie mniejszą niż minimalna liczba punktów zaliczająca egzamin, określona w ogłoszeniu o naborze na listę arbitrów. § 6. 1. Komisja przeprowadza egzamin w warunkach umożliwiających kandydatom samodzielną pracę, pod nadzorem przewodniczącego komisji lub sekretarza oraz co najmniej dwóch członków komisji wyznaczonych przez przewodniczącego komisji. 2. Wszyscy zgłoszeni kandydaci przystępują do egzaminu w tym samym terminie i w tym samym miejscu. 3. Przed wejściem do sali egzaminacyjnej kandydat ma obowiązek: 1) okazać dowód tożsamości i własnoręcznym podpisem potwierdzić na liście obecności udział w egzaminie; 2) dokonać wyboru zakresu zagadnień do egzaminu; 3) wylosować kod do oznaczenia arkusza odpowiedzi. § 7. 1. Przed rozpoczęciem egzaminu przewodniczący komisji lub sekretarz: 1) informuje kandydatów o warunkach organizacyjnych przeprowadzania egzaminu, a także o zasadach dokonywania oceny udzielonych odpowiedzi; 2) sprawdza, czy opakowanie, w którym znajdują się arkusze z pytaniami testowymi, jest nienaruszone, a następnie otwiera opakowanie. 2. Kandydat otrzymuje opatrzone pieczęcią Urzędu: 1) arkusz z pytaniami testowymi; 2) arkusz odpowiedzi; 3) nieoznakowaną kopertę; 4) czystą kartę. 3. Uwzględnia się tylko odpowiedzi udzielone na arkuszu odpowiedzi opatrzonym pieczęcią Urzędu. § 8. 1. Kandydat oznacza otrzymany arkusz odpowiedzi wylosowanym kodem, wpisując go w odpowiednie miejsce w prawym górnym rogu arkusza odpowiedzi, bez podawania imienia i nazwiska. 2. Kandydat we wskazanym miejscu na otrzymanym arkuszu odpowiedzi zamieszcza informację o zakresie zagadnień do egzaminu, zgodną z wyborem dokonanym przed wejściem do sali egzaminacyjnej. 3. Na karcie, o której mowa w § 7 ust. 2 pkt 4, kandydat wpisuje imię i nazwisko, a następnie umieszcza ją w kopercie, którą zakleja i oznacza kodem, który wpisał na arkuszu odpowiedzi. § 9. 1. W czasie egzaminu zabronione jest korzystanie z materiałów pomocniczych oraz z urządzeń służących do przekazu lub odbioru informacji, jak również porozumiewanie się z innymi osobami. 2. Kandydat, który podczas egzaminu narusza postanowienia ust. 1 lub w inny sposób zakłóca przebieg egzaminu, jest wykluczany przez komisję z udziału w egzaminie. 3. Opuszczenie przez kandydata sali egzaminacyjnej stanowi zakończenie udziału w egzaminie, z zastrzeżeniem ust. 4. Przed opuszczeniem sali egzaminacyjnej kandydat zwraca arkusze, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 1 i 2. 4. W czasie egzaminu przewodniczący komisji lub sekretarz może, w uzasadnionych przypadkach, wyrazić zgodę na opuszczenie przez kandydata sali egzaminacyjnej w czasie trwania egzaminu. Na czas nieobecności kandydat przekazuje arkusze, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 1 i 2, przewodniczącemu komisji lub sekretarzowi, który odnotowuje na arkuszu odpowiedzi czas nieobecności. 5. Po zakończeniu egzaminu kandydat przekazuje komisji egzaminacyjnej arkusz odpowiedzi oraz zaklejoną kopertę zawierającą jego imię i nazwisko. 6. Członkowie komisji obecni w sali egzaminacyjnej sporządzają protokół z przebiegu egzaminu. § 10. 1. Komisja sprawdza arkusze odpowiedzi, a następnie dokonuje ich rozkodowania. 2. Po obliczeniu liczby punktów uzyskanej przez każdego z kandydatów komisja sporządza listę zawierającą wyniki egzaminu wszystkich kandydatów, uszeregowane w porządku malejącym, oraz listę kandydatów, którzy zdali egzamin i mieszczą się w limicie osób, które zostaną wpisane na listę arbitrów w danym naborze. § 11. 1. Przewodniczący komisji lub sekretarz, niezwłocznie po ustaleniu przez komisję wyników egzaminu, zawiadamia pisemnie Prezesa Urzędu o wynikach egzaminu oraz przedstawia sprawozdanie zawierające protokół przebiegu egzaminu oraz listy z wynikami egzaminu. 2. Wyniki egzaminu są zatwierdzane przez Prezesa Urzędu. § 12. 1. Prezes Urzędu zawiadamia pisemnie kandydatów, za potwierdzeniem odbioru, o uzyskanych przez nich wynikach egzaminu. 2. W terminie 5 dni od dnia doręczenia zawiadomienia kandydat może zwrócić się do Prezesa Urzędu z pisemnym wnioskiem o udostępnienie do wglądu jego pracy egzaminacyjnej. § 13. 1. W terminie 3 dni od dnia udostępnienia pracy egzaminacyjnej kandydat może złożyć odwołanie od wyniku egzaminu do Prezesa Urzędu. 2. Prezes Urzędu rozpatruje odwołanie w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. § 14. 1. Wpisu na listę arbitrów dokonuje się w ramach limitu osób określonego w ogłoszeniu o naborze na listę arbitrów, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Prezes Urzędu wpisuje na listę arbitrów kandydatów, którzy zdali egzamin, w kolejności od największej uzyskanej liczby punktów, nie więcej jednak niż limit osób, o którym mowa w ust. 1. 3. Jeżeli dwóch lub więcej kandydatów zdało egzamin z taką samą liczbą punktów umożliwiającą wpis na listę arbitrów zgodnie z ust. 2, Prezes Urzędu wpisuje na listę arbitrów wszystkich tych kandydatów, nawet gdyby prowadziło to do przekroczenia limitu osób, o którym mowa w ust. 1. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 997) WYKAZ ZAGADNIEŃ DO EGZAMINU Zagadnienia obowiązkowe: 1) ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych i akty wykonawcze do ustawy; 2) wybrane zagadnienia z dziedziny finansów publicznych: a) formy organizacyjno-prawne jednostek sektora finansów publicznych, b) zasady gospodarki finansowej podmiotów sektora finansów publicznych, c) zasady odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych; 3) przepisy ogólne kodeksu cywilnego; 4) przepisy kodeksu postępowania cywilnego o sądzie polubownym; 5) przepisy kodeksu karnego dotyczące przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu; 6) przepisy Unii Europejskiej dotyczące udzielania zamówień publicznych: a) zasady Traktatu Europejskiego w systemie zamówień publicznych, b) zasady stosowania Wspólnego Słownika Zamówień Publicznych, c) postanowienia dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych. Zagadnienia do wyboru przez kandydata: 1) wybrane zagadnienia z zakresu prawa cywilnego i administracyjnego: a) kodeks cywilny - własność i inne prawa rzeczowe, zobowiązania, b) kodeks postępowania cywilnego - postępowanie rozpoznawcze, c) postępowanie administracyjne, d) zasady organizacji i funkcjonowania administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego, e) zagadnienia związane ze zwalczaniem nieuczciwej konkurencji, f) zakres przedmiotowy i podmiotowy, treść i ochrona praw autorskich, g) zagadnienia związane z prawem i postępowaniem podatkowym; 2) wybrane zagadnienia z zakresu prawa budowlanego, inwestycji drogowych, przepisów o gospodarce nieruchomościami oraz organizacji procesu inwestycyjnego: a) przepisy ogólne prawa budowlanego, samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, uczestnicy procesu budowlanego, b) wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości, c) przepisy dotyczące prawa geodezyjnego i kartograficznego, d) elementy prawa górniczego i geologicznego; 3) wybrane zagadnienia z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz prawa energetycznego: a) ochrona środowiska w zagospodarowaniu przestrzennym i przy realizacji inwestycji, b) regulacje dotyczące gospodarki leśnej i wodnej, c) zasady i warunki zaopatrywania i użytkowania paliw i energii; 4) wybrane zagadnienia z zakresu prawa telekomunikacyjnego oraz informatyki: a) uprawnienia do działalności telekomunikacyjnej, b) podstawowe zagadnienia dotyczące świadczenia i udostępniania usług telekomunikacyjnych oraz eksploatacji sieci telekomunikacyjnych, c) ochrona praw autorskich w zakresie zamówień informatycznych oraz elementy prawa własności przemysłowej; 5) wybrane zagadnienia z zakresu prawa farmaceutycznego i przepisów o wyrobach medycznych: a) dopuszczenie do obrotu i wytwarzanie produktów leczniczych, b) wprowadzanie wyrobów medycznych do obrotu i używania, c) zasady prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług medycznych, d) zagadnienia związane z klasyfikacją wyrobów medycznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 98, poz. 998) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)) w załączniku do rozporządzenia "Nomenklatura Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS)" wprowadza się następujące zmiany: 1) w objaśnieniach wstępnych: a) pierwszy akapit otrzymuje brzmienie: "Nomenklatura Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) została opracowana na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz. Urz. UE L 154 z 21.06.2003).", b) w drugim i trzecim akapicie wyrazy "Nomenklatura NUTS" zastępuje się wyrazami "Klasyfikacja NUTS", c) w piątym akapicie wyrazy "POZIOM 1 - obszar całego państwa" zastępuje się wyrazami "POZIOM 1 - regiony", d) w tabeli "Nazwy poziomów oraz jednostki terytorialne występujące na tych poziomach są następujące:" w wierszu odnoszącym się do poziomu 1: - w kolumnie "Struktura symbolu" wyraz "X" zastępuje się wyrazem "X.X", - w kolumnie "Nazwa jednostek poziomu" wyraz "kraj" zastępuje się wyrazem "regiony", - w kolumnie "Liczba jednostek" wyraz "1" zastępuje się wyrazem "6"; 2) część "POZIOM 1" otrzymuje brzmienie: "POZIOM 1 Region centralny - województwa: łódzkie i mazowieckie 1.1 Region południowy - województwa: małopolskie i śląskie 1.2 Region wschodni - województwa: lubelskie, podkarpackie, świętokrzyskie i podlaskie 1.3 Region północno-zachodni - województwa: wielkopolskie, zachodniopomorskie i lubuskie 1.4 Region południowo-zachodni - województwa: dolnośląskie i opolskie 1.5 Region północny - województwa: kujawsko-pomorskie, warmińsko-mazurskie i pomorskie 1.6". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2021. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1000) Na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość i szczegółowe zasady przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", oraz zwracania przez niego równoważników pieniężnych za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego. § 2. 1. Wysokość równoważnika za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego stanowi iloczyn kwoty 116 zł i liczby norm zaludnienia, określonych w przepisach w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, przysługujących funkcjonariuszowi i każdemu członkowi jego rodziny, według stanu na dzień 1 stycznia danego roku. 2. Funkcjonariuszowi, który nabył prawo do równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego w trakcie roku kalendarzowego, przyznaje się część tego równoważnika w wysokości proporcjonalnej do okresu, jaki pozostał do końca roku kalendarzowego, licząc od pierwszego dnia miesiąca, w którym doszło do nabycia uprawnienia, przy czym za podstawę obliczeń przyjmuje się kwotę, o której mowa w ust. 1, oraz liczbę norm zaludnienia przysługujących w dniu nabycia uprawnienia. § 3. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wynosi dla funkcjonariusza w służbie stałej: 1) posiadającego rodzinę - 10,70 zł dziennie; 2) samotnego - 5,40 zł dziennie. 2. Wypłata równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego następuje w okresach miesięcznych. § 4. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przyznaje się funkcjonariuszowi w przypadku, gdy on sam lub wspólnie z członkiem rodziny, o którym mowa w art. 103 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanej dalej "ustawą", zajmuje: 1) lokal mieszkalny przydzielony na podstawie decyzji o przydziale lokalu; 2) lokal mieszkalny w spółdzielni mieszkaniowej lub dom jednorodzinny uzyskany przez niego na warunkach lokatorskiego lub własnościowego prawa do lokalu lub domu; 3) lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu w budynku spółdzielni mieszkaniowej bądź wchodzący w skład mieszkaniowego zasobu gminy lub innej jednostki samorządu terytorialnego albo towarzystwa budownictwa społecznego; 4) lokal mieszkalny na podstawie umowy najmu stanowiący własność Skarbu Państwa lub państwowych osób prawnych; 5) lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny stanowiący odrębną nieruchomość będący jego własnością lub współwłasnością. § 5. Równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego nie przyznaje się w przypadku, gdy: 1) funkcjonariusz pobiera tego samego rodzaju świadczenie na podstawie odrębnych przepisów; 2) funkcjonariusz lub jego małżonek pobiera równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego lub tego samego rodzaju świadczenie na podstawie odrębnych przepisów; 3) zajmowany przez niego lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny jest podnajmowany w całości lub w części. § 6. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przyznaje się funkcjonariuszowi w służbie stałej, jeżeli: 1) w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej on sam lub członek jego rodziny, o którym mowa w art. 103 ustawy, nie posiadają lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, o których mowa w § 4; 2) został przeniesiony z urzędu, na podstawie art. 110 ust. 4 ustawy, do pełnienia służby w innej miejscowości i nie został zakwaterowany na koszt Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. § 7. Równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej nie przyznaje się w przypadku, gdy: 1) funkcjonariusz lub jego małżonek zrzekł się prawa do posiadanego dotychczas lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego; 2) funkcjonariusz lub jego małżonek będący funkcjonariuszem odmówił bezzasadnie przyjęcia lokalu mieszkalnego odpowiadającego przysługującym normom zaludnienia i znajdującego się w stanie sanitarnym i technicznym umożliwiającym zamieszkanie; 3) funkcjonariuszowi lub jego małżonkowi przyznano pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego albo tego samego rodzaju świadczenie na podstawie odrębnych przepisów; 4) funkcjonariusz pobiera tego samego rodzaju świadczenie na podstawie odrębnych przepisów; 5) funkcjonariusz lub jego małżonek pobiera równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub tego samego rodzaju świadczenie na podstawie odrębnych przepisów. § 8. 1. Równoważniki pieniężne za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego przyznaje się na podstawie złożonego przez funkcjonariusza oświadczenia mieszkaniowego za dany rok kalendarzowy. 2. O każdej zmianie mającej wpływ na uprawnienie do otrzymania równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego albo na ich wysokość funkcjonariusz niezwłocznie zawiadamia organ, o którym mowa w § 10 ust. 1. Zawiadomienia dokonuje się w formie oświadczenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Wzór oświadczenia mieszkaniowego stanowi załącznik do rozporządzenia. § 9. Kwoty wypłaconych równoważników pieniężnych za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego podlegają zwrotowi w przypadku podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu, o którym mowa w § 8 ust. 1, mających wpływ na istnienie uprawnienia do tych równoważników lub na ich wysokość. § 10. 1. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub upoważniony przez niego funkcjonariusz wydają decyzje w sprawach uregulowanych w rozporządzeniu. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, wykonują właściwe komórki finansowe jednostek organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. § 11. 1. Równoważniki pieniężne za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego w wysokości, o której mowa w § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1, przyznaje się od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. W przypadku wypłacenia funkcjonariuszowi równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego przysługujących mu w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. w wysokości niższej niż określone w § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1, funkcjonariuszowi wypłaca się wyrównanie. § 12. Wysokość równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przysługującego funkcjonariuszowi w służbie przygotowawczej za okres od dnia 29 czerwca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. oblicza się, przyjmując za podstawę obliczeń kwotę 113 zł. Przepis § 2 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 13. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i niezakończonych decyzją ostateczną stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1000) Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i zwracania równoważników pieniężnych związanych z prawem funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa do lokalu mieszkalnego (M.P. Nr 78, poz. 755), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy 1) (Dz. U. Nr 99, poz. 1001) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. 2. Zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej są realizowane przez instytucje rynku pracy działające w celu: 1) pełnego i produktywnego zatrudnienia; 2) rozwoju zasobów ludzkich; 3) osiągnięcia wysokiej jakości pracy; 4) wzmacniania integracji oraz solidarności społecznej. 3. Ustawa ma zastosowanie do: 1) obywateli polskich poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zatrudnienie lub inną pracę zarobkową za granicą u pracodawców zagranicznych; 2) cudzoziemców poszukujących i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy: a) są obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, b) są obywatelami państw, z którymi Unia Europejska zawarła umowy o swobodzie przepływu osób, c) posiadają status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, d) posiadają zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej, e) posiadają zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystają z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) cudzoziemców - członków rodzin cudzoziemców, o których mowa w pkt 2 lit. a i b; 4) cudzoziemców - członków rodzin obywateli polskich i cudzoziemców, o których mowa w pkt 2 lit. c-e, którzy uzyskali zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) cudzoziemców, którym właściwy organ udzielił zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu bezrobocia przysługują osobom, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 lit. a-d, oraz cudzoziemcom - członkom rodzin obywateli polskich. Art. 2. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) akademickim biurze karier - oznacza to jednostkę działającą na rzecz aktywizacji zawodowej studentów i absolwentów szkoły wyższej, prowadzoną przez szkołę wyższą lub organizację studencką, do której zadań należy w szczególności: a) dostarczanie studentom i absolwentom szkoły wyższej informacji o rynku pracy i możliwościach podnoszenia kwalifikacji zawodowych, b) zbieranie, klasyfikowanie i udostępnianie ofert pracy, staży i praktyk zawodowych, c) prowadzenie bazy danych studentów i absolwentów uczelni zainteresowanych znalezieniem pracy, d) pomoc pracodawcom w pozyskiwaniu odpowiednich kandydatów na wolne miejsca pracy oraz staże zawodowe, e) pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy; 2) bezrobotnym - oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2 lit. a-d, lub cudzoziemca - członka rodziny obywatela polskiego, niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej, bądź, jeśli jest osobą niepełnosprawną, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu pracy, nieuczącą się w szkole, z wyjątkiem szkół dla dorosłych lub szkół wyższych w systemie wieczorowym albo zaocznym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy oraz poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, jeżeli: a) ukończyła 18 lat, b) nie ukończyła 60 lat - kobieta lub 65 lat - mężczyzna, c) nie nabyła prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej albo po ustaniu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności, nie pobiera zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego lub macierzyńskiego, d) nie jest właścicielem lub posiadaczem samoistnym lub zależnym nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2)) o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe lub nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu stałej pracy jako współmałżonek lub domownik w gospodarstwie rolnym o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe, e) nie uzyskuje przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, obliczony dla ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych, nie przekracza wysokości przeciętnego dochodu z pracy w indywidualnych gospodarstwach rolnych z 2 ha przeliczeniowych ustalonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o podatku rolnym, lub nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu stałej pracy jako współmałżonek lub domownik w takim gospodarstwie, f) nie podjęła pozarolniczej działalności od dnia wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji do dnia wyrejestrowania tej działalności albo nie podlega na podstawie odrębnych przepisów obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, z wyjątkiem ubezpieczenia społecznego rolników, g) nie jest osobą tymczasowo aresztowaną lub nie odbywa kary pozbawienia wolności, h) nie uzyskuje miesięcznie przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z tytułu odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, i) nie pobiera na podstawie przepisów o pomocy społecznej zasiłku stałego, j) nie pobiera, na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, świadczenia pielęgnacyjnego lub dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania, k) nie pobiera po ustaniu zatrudnienia świadczenia szkoleniowego, o którym mowa w art. 70 ust. 6; 3) bezrobotnym do 25 roku życia - oznacza to bezrobotnego, który w roku kalendarzowym zastosowania wobec niego usług lub instrumentów rynku pracy nie ukończył 25 roku życia; 4) bezrobotnym powyżej 50 roku życia - oznacza to bezrobotnego, który w roku kalendarzowym zastosowania wobec niego usług lub instrumentów rynku pracy ukończył co najmniej 50 lat życia; 5) bezrobotnym długotrwale - oznacza to bezrobotnego pozostającego w rejestrze powiatowego urzędu pracy łącznie przez okres ponad 12 miesięcy w okresie ostatnich 2 lat; 6) bezrobotnym bez kwalifikacji zawodowych - oznacza to bezrobotnego o wykształceniu gimnazjalnym lub niższym oraz nieposiadającego kwalifikacji do wykonywania zawodu; 7) cudzoziemcu - oznacza to osobę nieposiadającą obywatelstwa polskiego; 8) członku rodziny - oznacza to: a) osobę pozostającą z obywatelem polskim lub cudzoziemcem, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2, w związku małżeńskim uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej, b) zstępnego obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2, w wieku do 21 lat lub pozostającego na jego utrzymaniu; 9) dodatku aktywizacyjnym - oznacza to kwotę wypłaconą osobie, która będąc bezrobotnym posiadającym prawo do zasiłku, podjęła samodzielnie lub w wyniku skierowania przez powiatowy urząd pracy zatrudnienie lub inną pracę zarobkową; 10) dodatku szkoleniowym - oznacza to kwotę wypłacaną bezrobotnemu w okresie szkolenia; 11) innej pracy zarobkowej - oznacza to wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych; 12) koszcie szkolenia - oznacza to: a) uprzednio uzgodnioną należność przysługującą instytucji szkoleniowej, b) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, c) koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, jeżeli szkolenie odbywa się w miejscowości innej niż miejsce zameldowania stałego lub czasowego, d) koszty badań lekarskich i psychologicznych wymaganych w przepisach odrębnych, e) koszty egzaminów umożliwiających uzyskanie świadectw, dyplomów, zaświadczeń, określonych uprawnień zawodowych lub tytułów zawodowych oraz koszty uzyskania licencji niezbędnych do wykonywania danego zawodu; 13) nielegalnym zatrudnieniu lub nielegalnej innej pracy zarobkowej - oznacza to: a) zatrudnienie przez pracodawcę osoby bez potwierdzenia na piśmie w wymaganym terminie rodzaju zawartej umowy i jej warunków, b) niezgłoszenie osoby zatrudnionej lub wykonującej inną pracę zarobkową do ubezpieczenia społecznego, c) podjęcie przez bezrobotnego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności bez powiadomienia o tym właściwego powiatowego urzędu pracy, d) zatrudnienie lub powierzenie wykonywania innej pracy zarobkowej bezrobotnemu bez zawiadomienia właściwego powiatowego urzędu pracy, e) powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu zezwolenia na pracę wydanego przez właściwy organ, z wyjątkiem cudzoziemców zwolnionych na podstawie art. 87 z obowiązku posiadania takiego zezwolenia, lub powierzenie wykonywania pracy na innym stanowisku lub na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę, f) wykonywanie pracy przez cudzoziemca bez zezwolenia na pracę wydanego przez właściwy organ, z wyjątkiem cudzoziemców zwolnionych na podstawie art. 87 z obowiązku posiadania takiego zezwolenia, lub na innym stanowisku lub na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę; 14) nielegalnym wykonywaniu pracy przez cudzoziemca - oznacza to wykonywanie pracy przez cudzoziemca bez zezwolenia na pracę, z wyjątkiem cudzoziemców zwolnionych na podstawie art. 87 z obowiązku posiadania takiego zezwolenia, lub na innych warunkach lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę, niezgodnie z deklarowanym celem pobytu oraz bez zawarcia wymaganych umów o pracę lub umów cywilnoprawnych; 15) nielegalnym prowadzeniu agencji zatrudnienia - oznacza to: a) prowadzenie agencji zatrudnienia bez wymaganego wpisu do rejestru agencji zatrudnienia, b) pobieranie przez agencję zatrudnienia od osób, dla których poszukuje ona zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, kwot innych niż określone w art. 85 ust. 2 pkt 7; 16) odpowiedniej pracy - oznacza to zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, które podlegają ubezpieczeniom społecznym i do wykonywania których bezrobotny ma wystarczające kwalifikacje lub doświadczenie zawodowe lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu, a stan zdrowia pozwala mu na ich wykonywanie oraz łączny czas dojazdu do miejsca pracy i z powrotem środkami transportu zbiorowego nie przekracza 3 godzin; 17) organach zatrudnienia - oznacza to ministra właściwego do spraw pracy oraz wojewodów, marszałków województw i starostów; 18) organizacji pozarządowej - oznacza to niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych i niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej, utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z wyjątkiem partii politycznych i utworzonych przez nie fundacji; 19) osobie samotnie wychowującej dzieci - oznacza to osobę samotnie wychowującą co najmniej jedno dziecko w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych; 20) osobie współpracującej - oznacza to osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz zleceniobiorcami w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych; 21) osobie zależnej - oznacza to osobę wymagającą ze względu na stan zdrowia lub wiek stałej opieki, połączoną więzami rodzinnymi lub powinowactwem z osobą objętą usługami lub instrumentami rynku pracy lub pozostającą z nią we wspólnym gospodarstwie domowym; 22) poszukującym pracy - oznacza to osobę niezatrudnioną, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2, lub cudzoziemca, członka rodziny obywatela polskiego, poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej oraz osobę zatrudnioną zgłaszającą zamiar i gotowość podjęcia innej pracy zarobkowej lub zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, dodatkowego albo innego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy; 23) pozarolniczej działalności - oznacza to pozarolniczą działalność w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych; 24) przychodach - oznacza to przychody z tytułu innego niż zasiłek lub inne świadczenie wypłacane z Funduszu Pracy, podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych; 25) pracodawcy - oznacza to jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, które zatrudniają lub mają zamiar zatrudnić co najmniej jednego pracownika; 26) pracach interwencyjnych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą i ma na celu wsparcie osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy, o których mowa w art. 49; 27) pożyczce szkoleniowej - oznacza to pożyczkę udzieloną bezrobotnemu na sfinansowanie kosztów szkolenia podejmowanego bez skierowania powiatowego urzędu pracy na to szkolenie; 28) przeciętnym wynagrodzeniu - oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale od pierwszego dnia następnego miesiąca po ogłoszeniu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"; 29) przyczynach dotyczących zakładu pracy - oznacza to: a) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 3)), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników, b) rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych, c) wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy; 30) przyrzeczeniu - oznacza to przyrzeczenie wydania cudzoziemcowi zezwolenia na pracę pod warunkiem uzyskania przez niego odpowiedniej wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia, o którym mowa w przepisach o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 31) przygotowanie zawodowe w miejscu pracy - oznacza to zdobywanie nowych kwalifikacji lub umiejętności zawodowych poprzez praktyczne wykonywanie zadań zawodowych na stanowisku pracy według ustalonego programu uzgodnionego pomiędzy starostą, pracodawcą i bezrobotnym; 32) robotach publicznych - oznacza to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac mających na celu reintegrację zawodową i społeczną, określoną na podstawie przepisów o zatrudnieniu socjalnym, organizowane przez ośrodki pomocy społecznej lub organizacje pozarządowe statutowo zajmujące się problematyką: ochrony środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej, bezrobocia oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych, organizacji pozarządowych, spółek wodnych i ich związków; 33) sieci EURES - oznacza to sieć europejskich służb zatrudnienia; 34) stażu - oznacza to nabywanie przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do wykonywania pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą; 35) stypendium - oznacza to kwotę wypłacaną z Funduszu Pracy bezrobotnemu w okresie odbywania przygotowania zawodowego w miejscu pracy lub w okresie odbywania szkolenia, stażu u pracodawcy oraz w okresie nauki w szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej albo w szkole wyższej, do której uczęszcza w systemie wieczorowym lub zaocznym; 36) staroście - oznacza to starostę powiatu lub prezydenta miasta na prawach powiatu, sprawującego zwierzchnictwo nad powiatowym urzędem pracy; 37) szkoleniu - oznacza to pozaszkolne zajęcia edukacyjne mające na celu uzyskanie lub uzupełnienie umiejętności i kwalifikacji zawodowych oraz ogólnych, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia; 38) składkach na ubezpieczenia społeczne - oznacza to składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe, finansowane z własnych środków płatnika tych składek; 39) usługach EURES - oznacza to usługi rynku pracy realizowane przez publiczne służby zatrudnienia oraz związki zawodowe i organizacje pracodawców, obejmujące w szczególności pośrednictwo pracy wraz z doradztwem z zakresu mobilności na rynku pracy Rzeczypospolitej Polskiej oraz państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b; 40) wykonywaniu pracy przez cudzoziemca - oznacza to zatrudnienie, wykonywanie innej pracy zarobkowej lub pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą; 41) zasiłku - oznacza to zasiłek dla bezrobotnych; 42) zajęciach aktywizacyjnych - oznacza to zajęcia dla bezrobotnych i poszukujących pracy, które mają na celu przygotowanie ich do samodzielnego poszukiwania i podjęcia zatrudnienia oraz innej pracy zarobkowej; 43) zatrudnieniu - oznacza to wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą; 44) zwolnieniu monitorowanym - oznacza to rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w związku z którym są świadczone usługi rynku pracy dla pracowników będących w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego, a także zagrożonych wypowiedzeniem; 45) żołnierzach rezerwy - oznacza to osoby zwolnione z zawodowej służby wojskowej w wyniku restrukturyzacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, które nie nabyły uprawnień do świadczeń emerytalnych lub rentowych w pełnej wysokości; status żołnierza rezerwy przysługuje przez okres 36 miesięcy od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej. 2. Wykonywanie przez wolontariuszy świadczeń odpowiadających świadczeniu pracy na zasadach określonych w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie nie stanowi przeszkody do nabycia oraz posiadania statusu bezrobotnego, jeżeli wolontariusz przedstawi właściwemu powiatowemu urzędowi pracy porozumienie z korzystającym. 3. Badania lekarskie mające na celu stwierdzenie ogólnej zdolności bezrobotnego do wykonywania pracy przeprowadzają, na wniosek powiatowego urzędu pracy, lekarze ubezpieczenia zdrowotnego w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. Koszty tych badań są finansowane z Funduszu Pracy. Rozdział 2 Polityka rynku pracy Art. 3. 1. Zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej są realizowane na podstawie uchwalanego przez Radę Ministrów Krajowego Planu Działań na Rzecz Zatrudnienia, zawierającego zasady realizacji Europejskiej Strategii Zatrudnienia, zwanego dalej "Krajowym Planem Działań", oraz w oparciu o inicjatywy samorządu gminy, powiatu, województwa i partnerów społecznych. 2. Projekt Krajowego Planu Działań przygotowuje minister właściwy do spraw pracy, współdziałając z ministrem właściwym do spraw gospodarki, ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, i przedstawia do zaopiniowania Naczelnej Radzie Zatrudnienia. 3. Krajowy Plan Działań określa: 1) cele i działania zgodne z kierunkami i priorytetami polityki państwa w dziedzinie rynku pracy; 2) działania i zakładane wyniki wdrożenia priorytetów i wytycznych Europejskiej Strategii Zatrudnienia; 3) zadania, programy i projekty, które mogą uzyskać wsparcie w ramach Krajowego Planu Działań; 4) kryteria uzyskania wsparcia finansowego przez samorządy terytorialne; 5) przewidywane wydatki Funduszu Pracy oraz budżetu państwa na dofinansowanie zadań objętych Krajowym Planem Działań, z określeniem wydatków w kolejnych latach budżetowych; 6) wskaźniki efektywności Krajowego Planu Działań; 7) sposób monitorowania i koordynowania wykonywania zadań. 4. Samorząd województwa na podstawie Krajowego Planu Działań, uwzględniając strategię rozwoju województwa oraz strategię wojewódzką w zakresie polityki społecznej, o których mowa w odrębnych przepisach, przygotowuje corocznie regionalny plan działań na rzecz zatrudnienia, określający preferowane programy regionalne, projekty lokalne, priorytetowe grupy bezrobotnych i innych osób wymagających wsparcia - po zasięgnięciu opinii powiatowych jednostek samorządu terytorialnego oraz partnerów społecznych. 5. Rada Ministrów w ramach Krajowego Planu Działań może przyjąć rządowe programy promocji zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, mające na celu aktywizację zawodową bezrobotnych. 6. Rada Ministrów przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej przyjęty Krajowy Plan Działań oraz sprawozdania z jego realizacji. Art. 4. 1. Minister właściwy do spraw pracy realizuje zadania na rzecz rynku pracy przez: 1) przygotowywanie i koordynację realizacji Krajowego Planu Działań; 2) koordynację publicznych służb zatrudnienia, w szczególności przez: a) realizowanie zadań wynikających z funkcji dysponenta Funduszu Pracy, b) określanie instrumentów stymulujących rozwój kształcenia ustawicznego rozumianego jako kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w odniesieniu do bezrobotnych, poszukujących pracy, pracowników i pracodawców, c) tworzenie narzędzi i metod na potrzeby poradnictwa zawodowego, pośrednictwa pracy, organizacji szkoleń bezrobotnych, aktywizacji bezrobotnych i poszukujących pracy oraz usług EURES, d) realizowanie zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, w szczególności przez realizowanie i koordynowanie działań w województwach i powiatach w zakresie udziału publicznych służb zatrudnienia w sieci EURES, e) reprezentowanie publicznych służb zatrudnienia wobec publicznych służb zatrudnienia innych państw, f) realizowanie postanowień i koordynowanie działań wynikających z umów międzynarodowych i innych porozumień zawartych z partnerami zagranicznymi w zakresie przepływu pracowników; 3) realizowanie zadań z zakresu koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, w zakresie świadczeń dla bezrobotnych, w szczególności pełnienie funkcji instytucji łącznikowej; 4) zapewnianie jednolitości stosowania prawa, w szczególności przez: a) udzielanie wyjaśnień dotyczących stosowania przepisów ustawy, b) ustalanie standardów realizacji usług rynku pracy świadczonych przez publiczne służby zatrudnienia; 5) sporządzanie rocznych sprawozdań z realizacji Krajowego Planu Działań; 6) planowanie i wykonywanie działań wynikających z programów sektorowych, regionalnych i inicjatyw wspólnotowych, o których mowa w odrębnych przepisach, współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego; 7) dążenie do uzyskania wysokiego poziomu i rozwoju zasobów ludzkich, w szczególności przez: a) prowadzenie badań i analiz rynku pracy, b) ustalanie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy, c) koordynowanie opracowywania standardów kwalifikacji zawodowych dla zawodów występujących w klasyfikacji zawodów i specjalności oraz prowadzenie baz danych o standardach kwalifikacji, d) koordynowanie opracowywania i rekomendowanie modułowych programów szkoleń zawodowych dla bezrobotnych i poszukujących pracy, a także prowadzenie baz danych tych programów; 8) wprowadzanie i rozwijanie w publicznych służbach zatrudnienia systemów informatycznych zapewniających spójny system obsługi rynku pracy przez ustalenie zasad i procedur homologacji systemów informatycznych stosowanych w tych służbach. 2. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, standardy wymagań homologacyjnych i tryb homologacji systemów informatycznych stosowanych w urzędach pracy przez wskazanie rodzajów oprogramowania objętych procedurami homologacji, zakresu wymagań homologacyjnych, sposobu ogłaszania wymagań, warunków zgłaszania oprogramowania do homologacji, przebiegu procedury homologacji, mając na uwadze jednorodność zakresu i rodzaju danych, która umożliwia ich scalanie w zbiór centralny. Art. 5. 1. Minister właściwy do spraw pracy pełni funkcję koordynatora publicznych służb zatrudnienia przy pomocy Biura Koordynacji Publicznych Służb Zatrudnienia. 2. Minister właściwy do spraw pracy zadania w zakresie udziału publicznych służb zatrudnienia w sieci EURES realizuje za pośrednictwem krajowego koordynatora EURES, działającego w ramach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy. 3. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady funkcjonowania Biura Koordynacji Publicznych Służb Zatrudnienia, w tym zasady wynagradzania pracowników Biura. Rozdział 3 Instytucje rynku pracy Art. 6. 1. Instytucjami rynku pracy realizującymi zadania określone w ustawie są: 1) publiczne służby zatrudnienia; 2) Ochotnicze Hufce Pracy; 3) agencje zatrudnienia; 4) instytucje szkoleniowe; 5) instytucje dialogu społecznego; 6) instytucje partnerstwa lokalnego. 2. Publiczne służby zatrudnienia tworzą organy zatrudnienia wraz z powiatowymi i wojewódzkimi urzędami pracy, urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw pracy oraz urzędami wojewódzkimi, realizującymi zadania określone ustawą. 3. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką wyspecjalizowaną w działaniach na rzecz młodzieży, w szczególności młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym, oraz bezrobotnych do 25 roku życia. 4. Agencje zatrudnienia są niepublicznymi jednostkami organizacyjnymi świadczącymi usługi w zakresie pośrednictwa pracy, pośrednictwa do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, poradnictwa zawodowego, doradztwa personalnego i pracy tymczasowej. 5. Instytucjami szkoleniowymi są publiczne i niepubliczne podmioty prowadzące na podstawie odrębnych przepisów edukację pozaszkolną. 6. Instytucjami dialogu społecznego na rynku pracy są organizacje i instytucje zajmujące się problematyką rynku pracy: organizacje związków zawodowych, pracodawców i bezrobotnych oraz organizacje pozarządowe współpracujące z publicznymi służbami zatrudnienia i Ochotniczymi Hufcami Pracy w zakresie realizacji zadań określonych ustawą. 7. Instytucje partnerstwa lokalnego są instytucjami realizującymi inicjatywy partnerów rynku pracy, tworzonymi na rzecz realizacji zadań określonych ustawą i wspieranymi przez organy samorządu terytorialnego. 8. Publiczne służby zatrudnienia mogą zlecać jednostkom samorządu terytorialnego, organizacjom pozarządowym, instytucjom szkoleniowym, organizacjom związków zawodowych, organizacjom pracodawców oraz agencjom zatrudnienia niektóre zadania określone w ustawie. Art. 7. 1. Instytucje rynku pracy oraz jednostki naukowe, o których mowa w odrębnych przepisach, mogą otrzymać wsparcie ze środków budżetu państwa lub ze środków Funduszu Pracy na realizację działań związanych z rozwojem usług lub instrumentów rynku pracy oraz na integrację społeczną. 2. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje działań realizowanych w ramach programów i projektów, które mogą otrzymać wsparcie ze środków budżetu państwa lub ze środków Funduszu Pracy na cele, o których mowa w ust. 1, tryb tego wsparcia, w tym w systemie konkursów i przetargów, mając na względzie efektywność i skuteczność tych działań oraz określone w art. 108 ust. 1 wydatki, na które mogą być przeznaczone środki Funduszu Pracy. 3. W przypadku szkoleń dla pracowników współfinansowanych z funduszy strukturalnych rodzaje programów i projektów, procedury ich przygotowania, podmioty uprawnione do zgłaszania programów i projektów oraz zakres przeznaczenia środków na realizację tych programów i projektów określają odrębne przepisy. Rozdział 4 Publiczne służby zatrudnienia Art. 8. 1. Do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy: 1) określanie i koordynowanie regionalnej polityki rynku pracy i rozwoju zasobów ludzkich w odniesieniu do krajowej polityki rynku pracy przez przygotowanie i realizację regionalnego planu działań na rzecz zatrudnienia; 2) podział posiadanych środków Funduszu Pracy, z uwzględnieniem kierunków i priorytetów określonych w regionalnym planie działań na rzecz zatrudnienia, na działania na rzecz promocji zatrudnienia, rozwoju zasobów ludzkich i aktywizacji bezrobotnych; 3) opracowywanie analiz rynku pracy i badanie popytu na pracę, w tym prowadzenie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych; 4) współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w określaniu i realizacji regionalnej polityki rynku pracy i rozwoju zasobów ludzkich; 5) badanie efektywności projektów lokalnych; 6) programowanie i wykonywanie zadań realizowanych przy współfinansowaniu Europejskiego Funduszu Społecznego przez: a) opracowywanie, realizację i finansowanie programów regionalnych i projektów lokalnych, o których mowa w art. 63-66, b) wykonywanie innych zadań wynikających z programów sektorowych, o których mowa w odrębnych przepisach; 7) inicjowanie i realizowanie przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy; 8) realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, w zakresie świadczeń dla bezrobotnych, w szczególności: a) pełnienie funkcji instytucji właściwej, b) przyjmowanie i rozpatrywanie wniosków bezrobotnych o wydanie odpowiednich zaświadczeń w sprawach świadczeń z tytułu bezrobocia, c) wydawanie decyzji w sprawach świadczeń z tytułu bezrobocia; 9) realizowanie zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, w szczególności realizowanie zadań z zakresu udziału w sieci EURES, w tym: a) wspieranie i koordynowanie realizacji zadań na terenie województwa we współpracy z ministrem właściwym do spraw pracy oraz samorządem powiatowym, związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców, b) świadczenie usług EURES; 10) realizowanie zadań wynikających z umów międzynarodowych i innych porozumień zawartych z partnerami zagranicznymi w zakresie kierowania polskich obywateli do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych; 11) organizowanie i koordynowanie usług poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej, a także ich rozwijanie na terenie województwa; 12) opracowywanie, gromadzenie, aktualizowanie i upowszechnianie informacji zawodowych na terenie województwa; 13) koordynowanie działań w zakresie kształcenia ustawicznego i szkolenia bezrobotnych i poszukujących pracy, w szczególności: a) diagnozowanie potrzeb rynku pracy w zakresie kształcenia ustawicznego i szkolenia bezrobotnych i poszukujących pracy, b) określanie i wdrażanie instrumentów służących dostosowaniu kierunków kształcenia i szkolenia zawodowego do potrzeb rynku pracy, c) prowadzenie rejestru instytucji szkoleniowych, d) prowadzenie dialogu społecznego w zakresie polityki zatrudnienia i kształcenia ustawicznego pracowników i poszukujących pracy; 14) organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy; 15) określanie, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej rady zatrudnienia, na podstawie klasyfikacji zawodów i specjalności, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7 lit. b, wykazu zawodów, w których za przygotowanie zawodowe młodocianych pracowników może być dokonywana refundacja, o której mowa w art. 12 ust. 2; wykaz zawodów podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym; 16) współdziałanie z właściwymi organami oświatowymi w harmonizowaniu ustawicznego kształcenia zawodowego z potrzebami rynku pracy. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. c, organem odwoławczym od decyzji wydawanych przez marszałka województwa jest minister właściwy do spraw pracy. 3. Zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane przez wojewódzki urząd pracy będący jednostką organizacyjną samorządu województwa. 4. Zadania z zakresu udziału w sieci EURES samorząd województwa realizuje za pośrednictwem działających w ramach wojewódzkiego urzędu pracy kierowników liniowych EURES, doradców EURES i asystentów EURES. 5. Marszałek województwa może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu marszałka województwa spraw, w tym wydawania decyzji i postanowień w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym; w zakresie zadań wynikających z programów sektorowych współfinansowanych z Funduszu Pracy, o których mowa w odrębnych przepisach, w imieniu marszałka województwa zadania wykonuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy. 6. Marszałek województwa powołuje i odwołuje dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy wyłonionego w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy lub u innego pracodawcy na stanowisku związanym z zarządzaniem zasobami ludzkimi. 7. Wicedyrektorów wojewódzkich urzędów pracy powołuje i odwołuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy. 8. W ramach wojewódzkiego urzędu pracy funkcjonuje centrum informacji i planowania kariery zawodowej będące wyspecjalizowaną jednostką organizacyjną, która: 1) wspomaga powiatowe urzędy pracy w prowadzeniu poradnictwa zawodowego przez świadczenie wyspecjalizowanych usług w zakresie planowania kariery zawodowej na rzecz bezrobotnych i poszukujących pracy; 2) opracowuje, aktualizuje i upowszechnia informacje zawodowe na terenie województwa; 3) prowadzi zajęcia aktywizacyjne na rzecz bezrobotnych i poszukujących pracy; 4) współpracuje przy świadczeniu usług EURES. 9. Sejmik województwa co najmniej raz w roku dokonuje oceny sytuacji na rynku pracy i realizacji zadań w zakresie polityki rynku pracy. Art. 9. 1. Do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy: 1) opracowanie i realizacja programu promocji zatrudnienia oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy stanowiącego część powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, o której mowa w odrębnych przepisach; 2) pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu aktywizacji lokalnego rynku pracy; 3) udzielanie pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu pracy, a także pracodawcom w pozyskaniu pracowników przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe; 4) rejestrowanie bezrobotnych i poszukujących pracy; 5) inicjowanie i wdrażanie instrumentów rynku pracy; 6) inicjowanie, organizowanie i finansowanie usług i instrumentów rynku pracy; 7) inicjowanie i wspieranie tworzenia klubów pracy; 8) inicjowanie, organizowanie i finansowanie projektów lokalnych i innych działań na rzecz aktywizacji bezrobotnych; 9) opracowywanie analiz i sprawozdań, w tym prowadzenie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych, oraz dokonywanie ocen dotyczących rynku pracy na potrzeby powiatowej rady zatrudnienia oraz organów zatrudnienia; 10) inicjowanie i realizowanie przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy; 11) współdziałanie z powiatowymi radami zatrudnienia w zakresie promocji zatrudnienia oraz wykorzystania środków Funduszu Pracy; 12) współpraca z gminami w zakresie upowszechniania ofert pracy, upowszechniania informacji o usługach poradnictwa zawodowego i szkoleniach, organizacji robót publicznych oraz zatrudnienia socjalnego na podstawie odrębnych przepisów; 13) przyznawanie i wypłacanie zasiłków oraz innych świadczeń z tytułu bezrobocia; 14) wydawanie decyzji o: a) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz utracie statusu bezrobotnego, b) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego albo stypendium, c) obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, innych nienależnie pobranych świadczeń lub kosztów szkolenia finansowanych z Funduszu Pracy, d) odroczeniu terminu spłaty, rozłożeniu na raty lub umorzeniu części albo całości nienależnie pobranego świadczenia udzielonego z Funduszu Pracy; 15) realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, w zakresie świadczeń dla bezrobotnych, w tym realizowanie decyzji, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 8 lit. c; 16) realizowanie zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, w szczególności realizowanie zadań z zakresu udziału w sieci EURES, w tym świadczenie usług EURES we współpracy z ministrem właściwym do spraw pracy, samorządem województwa, związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców; 17) badanie i analizowanie sytuacji na lokalnym rynku pracy w związku z postępowaniem o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca; 18) organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników powiatowego urzędu pracy. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej. 3. Utworzenie, likwidacja lub zmiana obszaru działania powiatowego urzędu pracy wymaga zgody ministra właściwego do spraw pracy. 4. Zadania z zakresu udziału w sieci EURES samorząd powiatu realizuje za pośrednictwem asystentów EURES działających w ramach powiatowych urzędów pracy. 5. Starosta powołuje i odwołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy, wyłonionego w drodze konkursu, spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy lub u pracodawcy na stanowisku związanym z zarządzaniem zasobami ludzkimi. 6. Zastępców dyrektora powiatowego urzędu pracy powołuje i odwołuje dyrektor powiatowego urzędu pracy. 7. Starosta może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawania decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym. Art. 10. 1. Do zadań wojewody w zakresie polityki rynku pracy należy sprawowanie nadzoru nad działalnością samorządu powiatu i województwa, realizującego zadania przy pomocy odpowiednio powiatowego i wojewódzkiego urzędu pracy w zakresie: 1) wdrażania i stosowania standardów usług rynku pracy, o których mowa w art. 35 ust. 3; 2) spełniania wymogów kwalifikacyjnych określonych dla pracowników urzędów pracy; 3) kontroli realizacji zadań, wynikających z przestrzegania przepisów ustawy, wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego. 2. Do zadań wojewody należy: 1) sprawowanie kontroli w zakresie określonym w art. 116; 2) ustalanie, po zasięgnięciu opinii marszałka województwa, kryteriów wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców; kryteria te nie mogą zawierać wymagań dyskryminujących kandydatów ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne ani ze względu na przynależność związkową; 3) organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników urzędu wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy; 4) wydawanie licencji pośrednikom pracy i doradcom zawodowym; 5) wydawanie przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców; 6) realizacja zadań organu wyższego stopnia w postępowaniu administracyjnym w sprawach dotyczących świadczeń z tytułu bezrobocia. 3. Kryteria, o których mowa w ust. 2 pkt 2, podlegają ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 4. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej: 1) organem właściwym jest starosta; 2) organem wyższego stopnia jest wojewoda. Rozdział 5 Ochotnicze Hufce Pracy Art. 11. 1. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką budżetową. 2. Nadzór nad Ochotniczymi Hufcami Pracy sprawuje minister właściwy do spraw pracy. 3. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw pracy w szczególności akceptuje roczne plany pracy i sprawozdania z wykonania planu pracy Ochotniczych Hufców Pracy za rok poprzedni. Art. 12. 1. Ochotnicze Hufce Pracy wykonują zadania państwa w zakresie zatrudnienia oraz przeciwdziałania marginalizacji i wykluczeniu społecznemu młodzieży, a także zadania w zakresie jej kształcenia i wychowania. 2. W zakresie kształcenia i wychowania młodzieży Ochotnicze Hufce Pracy w szczególności prowadzą działania mające na celu: 1) umożliwienie młodzieży, która nie ukończyła szkoły podstawowej lub gimnazjum albo nie kontynuuje nauki po ukończeniu tych szkół, zdobycie kwalifikacji zawodowych oraz uzupełnienie wykształcenia podstawowego lub gimnazjalnego; 2) umożliwienie młodzieży uzupełniania ponadgimnazjalnego wykształcenia ogólnego i zawodowego. 3. Ochotnicze Hufce Pracy w zakresie, o którym mowa w ust. 2, organizują rekrutacje młodzieży do Ochotniczych Hufców Pracy, prowadzą działalność edukacyjno-szkoleniową oraz w porozumieniu z kuratorami oświaty i organami prowadzącymi szkoły kierują uczestników Ochotniczych Hufców Pracy do szkół i placówek, o których mowa w przepisach o systemie oświaty. 4. Młodzież objęta opieką Ochotniczych Hufców Pracy, która ukończyła 15 lat najpóźniej w dniu rozpoczęcia zajęć dydaktyczno-wychowawczych, jeżeli: 1) ma opóźnienie w cyklu kształcenia i nie rokuje ukończenia szkoły podstawowej lub gimnazjum dla dzieci i młodzieży albo 2) ma uwarunkowania psychofizyczne lub trudną sytuację życiową ograniczającą możliwość nauki w szkole - może uczęszczać do szkół dla dorosłych. 5. W zakresie zatrudnienia oraz przeciwdziałania marginalizacji i wykluczeniu społecznemu młodzieży Ochotnicze Hufce Pracy, w szczególności: 1) organizują zatrudnianie: a) młodzieży w wieku powyżej 15 lat, która nie ukończyła szkoły podstawowej lub gimnazjum albo nie kontynuuje nauki po ukończeniu tych szkół, b) bezrobotnych do 25 roku życia, c) uczniów i studentów; 2) prowadzą poradnictwo zawodowe dla młodzieży oraz mobilne centra informacji zawodowej; 3) inicjują międzynarodową współpracę i wymianę młodzieży; 4) prowadzą agencje zatrudnienia bez konieczności uzyskania wpisu do rejestru zatrudnienia; 5) refundują koszty poniesione przez pracodawcę na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne młodocianych pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego w ramach szkoleń ogólnych w rozumieniu przepisów o dopuszczalności pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 6. Ochotnicze Hufce Pracy mogą dokonywać zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne młodocianych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego z uwzględnieniem wykazu zawodów, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 15, do wysokości najniższych stawek, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w okresie, za który jest dokonywana refundacja na podstawie umowy zawartej z pracodawcą lub organizacją zrzeszającą pracodawców. 7. Ochotnicze Hufce Pracy współpracują w szczególności z jednostkami administracji rządowej, z publicznymi służbami zatrudnienia i innymi instytucjami rynku pracy oraz jednostkami samorządu terytorialnego. 8. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb refundowania pracodawcom ze środków Funduszu Pracy wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom oraz składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanych wynagrodzeń, w szczególności: 1) elementy wniosku o zawarcie umowy o refundację, terminy składania i kryteria rozpatrywania wniosku, podmioty uprawnione do zawarcia umowy o refundację, elementy umowy o refundację i wniosku o zwrot poniesionych kosztów przez pracodawcę, 2) wymiar dopuszczalnej refundacji w granicach określonych w przepisach rozporządzenia nr 68/2001 Komisji Europejskiej z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE do pomocy publicznej udzielanej na szkolenia (Dz. Urz. WE L 10, z 13.01.2001 r., s. 20) - mając na względzie zapewnienie młodocianym pracownikom właściwych warunków odbywania przygotowania zawodowego. Art. 13. Współdziałanie Ochotniczych Hufców Pracy z jednostkami samorządu terytorialnego odbywa się na warunkach określonych w zawieranych umowach lub porozumieniach, określających cele, zadania do realizacji na rzecz młodzieży oraz wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe w tym zakresie. Art. 14. 1. Zadania, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2, są realizowane przez Komendanta Głównego Ochotniczych Hufców Pracy, w szczególności przy pomocy: 1) Komendy Głównej Ochotniczych Hufców Pracy; 2) wojewódzkich komendantów Ochotniczych Hufców Pracy; 3) dyrektorów centrów kształcenia i wychowania. 2. Komendanta Głównego Ochotniczych Hufców Pracy powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw pracy. Art. 15. Minister właściwy do spraw pracy może określić, w drodze rozporządzenia, w zakresie zadań, o których mowa w art. 12, programy i projekty na rzecz młodzieży współfinansowane ze środków budżetu państwa i funduszy Unii Europejskiej, określając sposób dofinansowania ich realizacji ze środków budżetowych, mając na względzie efektywność i skuteczność tych projektów. Art. 16. Minister właściwy do spraw pracy określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zadania i organizację Ochotniczych Hufców Pracy, mając na względzie zapewnienie efektywności i skuteczności realizacji zadań przez Ochotnicze Hufce Pracy. Art. 17. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób organizacji uzupełnienia wykształcenia ogólnego młodzieży w Ochotniczych Hufcach Pracy oraz zdobywania przez nią kwalifikacji zawodowych, mając na względzie szczególne potrzeby w tym zakresie młodzieży rekrutowanej do Ochotniczych Hufców Pracy. Rozdział 6 Agencje zatrudnienia Art. 18. 1. Podmioty, które zamierzają prowadzić usługi w zakresie: 1) pośrednictwa pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, 2) pośrednictwa do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych obywateli polskich, 3) doradztwa personalnego, 4) poradnictwa zawodowego, 5) pracy tymczasowej - mogą je świadczyć na zasadach określonych w ustawie, po uzyskaniu wpisu do rejestru agencji zatrudnienia. 2. Podmioty prowadzące usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zwane są dalej "agencjami pośrednictwa pracy". 3. Podmioty prowadzące usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 3, zwane są dalej "agencjami doradztwa personalnego". 4. Doradztwo personalne polega w szczególności na: 1) prowadzeniu analizy zatrudnienia u pracodawców, określaniu kwalifikacji pracowników i ich predyspozycji oraz innych cech niezbędnych do wykonywania określonej pracy; 2) wskazywaniu źródeł i metod pozyskania kandydatów na określone stanowiska pracy; 3) weryfikacji kandydatów pod względem oczekiwanych kwalifikacji i predyspozycji, z zastosowaniem narzędzi i metod psychologicznych. 5. Podmioty prowadzące usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zwane są dalej "agencjami poradnictwa zawodowego". 6. Poradnictwo zawodowe polega w szczególności na: 1) udzielaniu pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia; 2) udzielaniu informacji zawodowych; 3) udzielaniu pracodawcom pomocy w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych. 7. Podmioty prowadzące usługi, o których mowa w ust. 1 pkt 5, zwane dalej "agencjami pracy tymczasowej", kierują pracowników do pracodawcy użytkownika, którym może być pracodawca w rozumieniu niniejszej ustawy. Pracodawca użytkownik wyznacza pracownikowi agencji pracy tymczasowej zadania i kontroluje ich wykonywanie. Usługi w zakresie zatrudnienia pracowników wykonują wyłącznie agencje pracy tymczasowej, będące podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Art. 19. 1. Minister właściwy do spraw pracy prowadzi rejestr agencji zatrudnienia. 2. Minister właściwy do spraw pracy na wniosek podmiotu określonego w art. 18 dokonuje wpisu do rejestru agencji zatrudnienia; dokonanie wpisu potwierdza wydaniem certyfikatu. 3. Minister właściwy do spraw pracy może wykreślić agencję zatrudnienia z rejestru, o którym mowa w ust. 1, jeżeli agencja zatrudnienia nie przestrzega zasad określonych w ustawie. 4. Agencja zatrudnienia ma obowiązek informowania ministra właściwego do spraw pracy o każdej zmianie siedziby, otwarciu i likwidacji oddziałów lub filii, zaprzestaniu działalności, a także okoliczności faktycznej lub prawnej mającej znaczenie dla jej działalności. 5. Przetwarzanie danych przez agencję zatrudnienia odbywa się zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych. 6. Agencja zatrudnienia nie może dyskryminować ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne ani ze względu na przynależność związkową osób, dla których poszukuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. 7. Agencja zatrudnienia od osób, dla których poszukuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub którym udziela pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia, nie może pobierać kwot innych niż określone w art. 85 ust. 2 pkt 7. 8. Agencja zatrudnienia ma obowiązek przedstawiania ministrowi właściwemu do spraw pracy oraz marszałkowi województwa i wojewodzie informacji o działalności w okresach rocznych, w terminie do dnia 31 stycznia. 9. Agencja zatrudnienia ma obowiązek współpracować z organami zatrudnienia w zakresie realizacji polityki rynku pracy. 10. Nie wymaga wpisu do rejestru agencji zatrudnienia gromadzenie w postaci elektronicznej i udostępnianie informacji o wolnych i poszukiwanych miejscach pracy za pośrednictwem Internetu i innych sieci telekomunikacyjnych. 11. Minister właściwy do spraw pracy przez okres roku odmawia dokonania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia w przypadku stwierdzenia prawomocnym wyrokiem nielegalnego prowadzenia przez podmiot agencji zatrudnienia. 12. W dokumentach, ogłoszeniach i ofertach agencja zatrudnienia podaje numer wpisu do rejestru, a agencja pracy tymczasowej podaje ponadto określenie "agencja pracy tymczasowej". Oferty pracy ogłaszane przez agencję pracy tymczasowej są oznaczane jako oferty pracy tymczasowej. 13. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, tryb dokonywania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia, odmowy dokonania wpisu, a także przypadki wykreślenia z rejestru, wzór wniosku o wpis i wzór certyfikatu, rodzaje dokumentów wymaganych do uzyskania wpisu, zakres składanych informacji oraz wzory formularzy składanych informacji, a także warunki uznawania upoważnień do świadczenia usług w zakresie, o którym mowa w art. 18 ust. 1, posiadanych przez podmioty z państw członkowskich Unii Europejskiej, mając na względzie tworzenie warunków do rozwoju pośrednictwa pracy. Rozdział 7 Instytucje szkoleniowe Art. 20. 1. Instytucja szkoleniowa oferująca szkolenia dla bezrobotnych i poszukujących pracy może uzyskać zlecenie finansowane ze środków publicznych na prowadzenie tych szkoleń po wpisie do rejestru instytucji szkoleniowych prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy właściwy ze względu na siedzibę instytucji szkoleniowej. 2. Instytucja szkoleniowa, która posiada akredytację wydaną przez kuratora oświaty na podstawie przepisów o systemie oświaty, uzyskuje na swój wniosek wpis do rejestru instytucji szkoleniowych. 3. Instytucja szkoleniowa może ubiegać się o wpis do rejestru instytucji szkoleniowych po złożeniu wniosku o wpis wraz z informacją o: 1) tematyce prowadzonych szkoleń; 2) kadrze prowadzącej szkolenia; 3) bazie lokalowej, jej wyposażeniu i środkach dydaktycznych; 4) metodach oceny jakości szkoleń; 5) liczbie bezrobotnych i poszukujących pracy objętych szkoleniami w okresie ostatniego roku; 6) udzielanej pomocy w uzyskaniu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej po ukończeniu szkolenia. 4. Wojewódzki urząd pracy potwierdza dokonanie wpisu do rejestru instytucji szkoleniowych i wydaje zaświadczenie o wpisie do rejestru oraz przekazuje informację o dokonanym wpisie ministrowi właściwemu do spraw pracy. 5. Wpis do rejestru instytucji szkoleniowych jest bezpłatny. 6. Wojewódzki urząd pracy wykreśla instytucję szkoleniową z rejestru instytucji szkoleniowych: 1) na wniosek instytucji szkoleniowej; 2) w przypadku stwierdzenia prawomocnym wyrokiem naruszenia przepisów ustawy; 3) w przypadku zakończenia działalności przez instytucję szkoleniową. 7. Instytucja szkoleniowa ma obowiązek informować wojewódzki urząd pracy o zmianie siedziby, otwarciu i likwidacji oddziałów lub filii oraz o kontynuowaniu działalności szkoleniowej w kolejnym roku kalendarzowym. 8. Minister właściwy do spraw pracy gromadzi informacje o instytucjach szkoleniowych przekazane przez wojewódzkie urzędy pracy. 9. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, tryb dokonywania i wykreślania wpisu w rejestrze instytucji szkoleniowych oraz uaktualniania danych w rejestrze, wzór wniosku o wpis oraz wymagane dokumenty, mając na względzie efektywne wydatkowanie środków publicznych na szkolenia dla bezrobotnych i poszukujących pracy oraz zasadę wzajemności w stosunku do podmiotów z państw członkowskich Unii Europejskiej zamierzających uzyskać zlecenie finansowane ze środków publicznych na prowadzenie szkoleń. Rozdział 8 Dialog społeczny i partnerstwo na rynku pracy Art. 21. Polityka rynku pracy realizowana przez władze publiczne opiera się na dialogu i współpracy z partnerami społecznymi, w szczególności w ramach: 1) działalności rad zatrudnienia; 2) partnerstwa lokalnego; 3) uzupełniania i rozszerzania oferty usług publicznych służb zatrudnienia przez partnerów społecznych i agencje zatrudnienia. Art. 22. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym ministra właściwego do spraw pracy w sprawach polityki rynku pracy. 2. Wojewódzkie rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi marszałka województwa w sprawach polityki rynku pracy. 3. Powiatowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi starosty w sprawach polityki rynku pracy. 4. Do zakresu działania Naczelnej Rady Zatrudnienia należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i produktywnego zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich; 2) opiniowanie projektów Krajowego Planu Działań i regionalnego planu działań na rzecz zatrudnienia; 3) opiniowanie rocznych sprawozdań z działalności Funduszu Pracy, a także ocena racjonalności gospodarki środkami tego funduszu; 4) opiniowanie okresowych sprawozdań z realizacji Krajowego Planu Działań; 5) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących problematyki zatrudnienia. 5. Do zakresu działania wojewódzkich rad zatrudnienia należy w szczególności: 1) inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do pełnego i produktywnego zatrudnienia w województwie; 2) ocena racjonalności gospodarki środkami Funduszu Pracy; 3) opiniowanie kryteriów podziału środków Funduszu Pracy dla samorządów powiatowych danego województwa na finansowanie programów dotyczących promocji zatrudnienia i finansowanie innych fakultatywnych zadań oraz opiniowanie opracowanych przez wojewódzkie urzędy pracy propozycji przeznaczenia środków Funduszu Pracy będących w dyspozycji samorządu województwa i sprawozdań z ich wykorzystania; 4) składanie wniosków i wydawanie opinii w sprawach dotyczących kierunków kształcenia, szkolenia zawodowego oraz zatrudnienia w województwie; 5) ocenianie okresowych sprawozdań z działalności wojewódzkich urzędów pracy oraz przedstawianie Naczelnej Radzie Zatrudnienia okresowych sprawozdań i wniosków w sprawach zatrudnienia; 6) delegowanie przedstawicieli do komisji konkursowej w liczbie równej co najmniej połowie składu komisji dokonującej wyboru kandydata na stanowisko dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy; 7) opiniowanie wniosków o odwołanie lub wnioskowanie o odwołanie dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy; 8) delegowanie przedstawiciela do Naczelnej Rady Zatrudnienia. 6. Do zakresu działania powiatowych rad zatrudnienia stosuje się odpowiednio przepisy ust. 5. Powiatowe rady zatrudnienia opiniują refundowanie z Funduszu Pracy kosztów szkoleń, o których mowa w art. 69. Art. 23. 1. W skład Naczelnej Rady Zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez ministra właściwego do spraw pracy spośród przedstawicieli: 1) organizacji związkowych i organizacji pracodawców reprezentatywnych w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o Trójstronnej 4)Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych"; 2) ogólnopolskich organizacji jednostek samorządu terytorialnego reprezentowanych w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego; 3) wojewódzkich rad zatrudnienia; 4) organizacji pozarządowych o zasięgu krajowym zajmujących się statutowo problematyką rynku pracy; 5) nauki - delegowanych przez Komitet Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk. 2. W skład wojewódzkiej rady zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez marszałka województwa spośród działających na terenie województwa: 1) wojewódzkich struktur każdej organizacji związkowej reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, 2) wojewódzkich struktur każdej organizacji pracodawców reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, 3) społeczno-zawodowych organizacji rolników, w tym związków zawodowych rolników indywidualnych i izb rolniczych, 4) powiatowych rad zatrudnienia, 5) organizacji pozarządowych zajmujących się statutowo problematyką rynku pracy, 6) przedstawicieli nauki - delegowanych przez Komitet Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk oraz przedstawiciel wojewody. 3. W skład powiatowej rady zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez starostę spośród działających na terenie powiatu: 1) terenowych struktur każdej reprezentatywnej organizacji związkowej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych; 2) terenowych struktur każdej reprezentatywnej organizacji pracodawców w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych; 3) społeczno-zawodowych organizacji rolników, w tym związków zawodowych rolników indywidualnych i izb rolniczych; 4) jednostek samorządu terytorialnego; 5) organizacji pozarządowych zajmujących się statutowo problematyką rynku pracy. 4. Członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia - marszałek województwa, a członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa odpowiednio w ust. 1-3. 5. Członek rady zatrudnienia może zostać odwołany: 1) na wniosek organu lub organizacji, które zgłosiły jego kandydaturę na członka rady; 2) z inicjatywy odpowiednio ministra właściwego do spraw pracy, marszałka województwa oraz starosty, po zasięgnięciu opinii organu lub organizacji, które zgłosiły jego kandydaturę na członka rady. 6. Kadencja rad zatrudnienia trwa 4 lata. 7. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia, a także warunki, na jakich mogą uczestniczyć w posiedzeniach rad zatrudnienia przedstawiciele organów, organizacji i instytucji niereprezentowanych w radach, oraz tryb finansowania kosztów szkoleń członków rad, mając na względzie zapewnienie efektywnego dialogu społecznego. 8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia. Za czas zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. 9. Na wniosek członków rady zatrudnienia zamieszkałych poza miejscem obrad rady koszty przejazdów środkami transportu zbiorowego są refundowane ze środków Funduszu Pracy odpowiednio przez ministra właściwego do spraw pracy, marszałka województwa albo starostę, w wysokości i na zasadach określonych w przepisach odrębnych dla pracownika zatrudnionego w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Art. 24. 1. Marszałek województwa lub starosta mogą zlecać realizację zadań z zakresu promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej bezrobotnych, poszukujących pracy i osób zagrożonych zwolnieniem z pracy: 1) jednostkom samorządu terytorialnego; 2) organizacjom pozarządowym statutowo zajmującym się problematyką rynku pracy; 3) związkom zawodowym; 4) organizacjom pracodawców; 5) instytucjom szkoleniowym; 6) agencjom zatrudnienia. 2. Zlecanie realizacji zadań może być dokonywane w ramach posiadanych na ich realizację środków w formie: 1) powierzenia wykonywania zadań; 2) wspierania realizacji zadań. 3. Powierzanie wykonywania zadań i wspieranie realizacji zadań odbywa się po przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert. 4. Powierzenie wykonywania zadań może nastąpić w innym trybie niż określony w ust. 3, jeżeli określone zadanie można zrealizować efektywniej, przez zakup usług na zasadach i w trybie określonych w przepisach o zamówieniach publicznych. 5. Zlecanie realizacji zadań nie może dotyczyć spraw podlegających rozstrzygnięciu w drodze decyzji administracyjnej. 6. Wolontariusze mogą wykonywać świadczenia w zakresie realizacji zadań obejmujących usługi rynku pracy na rzecz podmiotów określonych w ust. 1 pkt 1-4 na zasadach określonych w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. 7. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki zlecania realizacji zadań z zakresu promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej oraz tryb przekazywania środków finansowych na ten cel, uwzględniając sytuację na lokalnych rynkach pracy oraz racjonalną gospodarkę środkami publicznymi. Art. 25. Otwarty konkurs ofert realizacji zadań z zakresu promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej odbywa się przy uwzględnieniu zasady pomocniczości, efektywności, uczciwej konkurencji i jawności. Art. 26. 1. Podmioty, o których mowa w art. 24 ust. 1, mogą z własnej inicjatywy wystąpić z ofertą realizacji zadania, zwaną dalej "ofertą". 2. Marszałek województwa lub starosta w terminie nieprzekraczającym 2 miesięcy od dnia złożenia oferty: 1) rozpatruje celowość zlecenia określonego zadania, biorąc pod uwagę stopień, w jakim oferta odpowiada priorytetom zadań z zakresu promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej i daje gwarancję realizacji zadań zgodnie z obowiązującymi standardami, oraz posiadane środki na realizację tych zadań; 2) podejmuje decyzję w przedmiocie celowości zlecenia realizacji tego zadania, a w przypadku stwierdzenia tej celowości, informuje składającego ofertę o przybliżonym terminie wszczęcia konkursu ofert. Art. 27. 1. Marszałek województwa lub starosta zamierzający zlecić realizację zadania ogłasza otwarty konkurs ofert z terminem składania ofert nie krótszym niż 30 dni. 2. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o: 1) rodzaju zadania; 2) wysokości środków finansowych na realizację zadania; 3) warunkach przekazywania środków finansowych na realizację zadania; 4) terminie i warunkach realizacji zadania; 5) terminie składania ofert; 6) terminie i trybie wyboru oferty oraz kryteriach stosowanych przy wyborze oferty. 3. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert zamieszcza się, w zależności od rodzaju zadania, w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub lokalnym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej, jak również na tablicy ogłoszeń w siedzibie organu zlecającego realizację zadania w miejscu przeznaczonym na ogłoszenia. Ogłoszenie może być ponadto rozpowszechniane w inny sposób zapewniający dostęp do informacji potencjalnym oferentom, w tym, w miarę możliwości, z użyciem powszechnie dostępnych sieci teleinformatycznych. Art. 28. 1. Oferta podmiotu, o którym mowa w art. 24 ust. 1, powinna zawierać: 1) szczegółowy zakres rzeczowy proponowanego do realizacji zadania; 2) termin i miejsce realizacji zadania; 3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania; 4) informacje o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych zapewniających realizację zadania; 5) informacje o wysokości środków finansowych własnych albo pozyskanych z innych źródeł na realizację danego zadania; 6) informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie, którego dotyczy zadanie. 2. Marszałek województwa lub starosta ogłaszający otwarty konkurs ofert może uzależnić rozpatrzenie oferty od złożenia, w wyznaczonym terminie, dodatkowych informacji lub dokumentów, dostępnych uprawnionemu podmiotowi składającemu ofertę. Art. 29. 1. Warunkiem rozpatrzenia oferty jest: 1) zamieszczenie w ofercie precyzyjnie sporządzonego opisu planowanego działania; 2) dołączenie aktualnego odpisu potwierdzającego wpis do właściwej ewidencji lub rejestru, dotyczącego statusu prawnego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności; 3) przedstawienie sprawozdania finansowego i merytorycznego z działalności podmiotu za ubiegły rok lub w przypadku dotychczasowej krótszej działalności - za okres tej działalności. 2. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do jednostek samorządu terytorialnego. Art. 30. 1. Marszałek województwa lub starosta przy rozpatrywaniu ofert bierze pod uwagę: 1) zgłoszone możliwości realizacji zadania; 2) przedstawioną we wniosku kalkulację kosztów realizacji zadania, uwzględniając relację przedstawionych kosztów do zakresu rzeczowego zadania; 3) zadeklarowany udział środków finansowych własnych albo pozyskanych z innych źródeł na realizację zadania; 4) analizę i ocenę realizacji zadań zleconych w okresie poprzednim, z uwzględnieniem rzetelności i terminowości ich realizacji oraz sposobu rozliczenia otrzymanych na ten cel środków; 5) wysokość środków finansowych niezbędnych do realizacji zadania. 2. Marszałek województwa lub starosta ogłaszający otwarty konkurs ofert jest obowiązany w uzasadnieniu wyboru oferty ustosunkować się do spełniania przez oferenta warunków określonych w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 27 ust. 2. Art. 31. 1. Oferty sporządzone wadliwie albo niekompletne pozostają bez rozpatrzenia. 2. Wyniki otwartego konkursu ofert oraz warunki zlecenia realizacji zadania podaje się do wiadomości publicznej. 3. Wyłoniony w drodze otwartego konkursu ofert podmiot zawiera umowę o realizację zadania. Art. 32. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 24 ust. 1, przyjmujący zlecenie realizacji zadania zobowiązuje się do wykonania zadania w zakresie i na warunkach określonych w umowie o realizację zadania, a marszałek województwa lub starosta zlecający realizację zadania - do przekazania określonych środków finansowych w formie dotacji celowej. 2. Umowa o realizację zadania jest sporządzana w formie pisemnej pod rygorem nieważności i powinna określać w szczególności: 1) szczegółowy opis zadania i termin jego realizacji; 2) wysokość dotacji, tryb i terminy jej przekazywania; 3) tryb sprawdzania sposobu realizacji zadania; 4) sposób rozliczenia udzielonej dotacji i warunki zwrotu niewykorzystanej części dotacji; 5) konsekwencje niezgodnego z przeznaczeniem wykorzystania dotacji lub niedotrzymania innych warunków umowy. 3. Umowę o realizację zadania zawiera się na czas określony, uzależniony od rodzaju zleconego zadania, nie dłuższy jednak niż 3 lata. 4. Podmiot przyjmujący zlecenie jest obowiązany do wyodrębnienia w ewidencji księgowej środków otrzymanych na realizację umowy. 5. Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1, nie może przewyższać kwoty koniecznej do pokrycia kosztów poniesionych na realizację zadań, o których mowa w art. 24 ust. 1. Rozdział 9 Rejestracja bezrobotnych i poszukujących pracy oraz formy udzielanego wsparcia Art. 33. 1. Powiatowe urzędy pracy rejestrują bezrobotnych i poszukujących pracy oraz prowadzą rejestr tych osób. 2. Rejestracja bezrobotnych i poszukujących pracy następuje po przedstawieniu przez te osoby dokumentów niezbędnych do ustalenia ich statusu i uprawnień. 3. Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do właściwego powiatowego urzędu pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swojej gotowości do podjęcia pracy i uzyskania informacji o możliwościach zatrudnienia lub szkolenia. 4. Starosta, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 3, pozbawia statusu bezrobotnego bezrobotnego, który: 1) nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2; 2) otrzymał pożyczkę z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub instytucji z udziałem środków publicznych na podjęcie działalności pozarolniczej lub rolniczej; 3) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych albo udziału w szkoleniu, stażu, przygotowaniu zawodowym w miejscu pracy; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 90 dni; 4) nie stawił się w powiatowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomił w okresie do 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia niestawienia się w powiatowym urzędzie pracy; 5) odmówił poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym mającym na celu ustalenie zdolności do pracy; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia tej odmowy; 6) złożył wniosek o pozbawienie statusu bezrobotnego. 5. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, tryb rejestracji i sposób prowadzenia rejestru bezrobotnych i poszukujących pracy, wzór karty rejestracyjnej, a także dokumenty niezbędne do ustalenia statusu bezrobotnego i uprawnień rejestrowanych osób, mając na względzie pozyskanie wszystkich koniecznych informacji mających wpływ na uprawnienia rejestrowanych osób. Art. 34. Powiatowe urzędy pracy prowadzą pośrednictwo pracy dla zarejestrowanych osób, a w razie braku możliwości zapewnienia odpowiedniego zatrudnienia: 1) świadczą usługę poradnictwa zawodowego; 2) umożliwiają udział w zajęciach klubu pracy; 3) inicjują, organizują i finansują szkolenia bezrobotnych i innych uprawnionych osób oraz przyznają i wypłacają dodatki szkoleniowe lub stypendia; 4) inicjują i dofinansowują tworzenie dodatkowych miejsc pracy; 5) inicjują oraz finansują w zakresie określonym w ustawie inne instrumenty rynku pracy; 6) inicjują i realizują projekty lokalne; 7) przyznają i wypłacają zasiłki i inne świadczenia z tytułu bezrobocia. Rozdział 10 Usługi rynku pracy Art. 35. 1. Podstawowymi usługami rynku pracy są: 1) pośrednictwo pracy; 2) usługi EURES; 3) poradnictwo zawodowe i informacja zawodowa; 4) pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy; 5) organizacja szkoleń. 2. Usługi rynku pracy wykonywane na podstawie przepisów ustawy przez publiczne służby zatrudnienia oraz agencje zatrudnienia są realizowane zgodnie ze standardami usług rynku pracy. 3. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, standardy usług rynku pracy realizowanych przez publiczne służby zatrudnienia oraz agencje zatrudnienia, a także terminy dostosowania tych służb i agencji do wymaganych standardów, uwzględniając zakres usług, miejsce i sposób ich realizacji oraz konieczność zapewnienia respektowania praw osób korzystających z usług. 4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki prowadzenia przez publiczne służby zatrudnienia usług pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego i organizowania szkoleń oraz pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy, mając na uwadze ujednolicenie procedur usług rynku pracy realizowanych przez publiczne służby zatrudnienia oraz konieczność zapewnienia zgodności udzielania pomocy publicznej dla przedsiębiorców z warunkami jej dopuszczalności. Art. 36. 1. Pośrednictwo pracy polega w szczególności na: 1) udzielaniu pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych; 2) pozyskiwaniu ofert pracy; 3) udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy; 4) informowaniu bezrobotnych i poszukujących pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy; 5) inicjowaniu i organizowaniu kontaktów bezrobotnych i poszukujących pracy z pracodawcami; 6) współdziałaniu powiatowych urzędów pracy w zakresie wymiany informacji o możliwościach uzyskania zatrudnienia i szkolenia na terenie ich działania; 7) informowaniu bezrobotnych o przysługujących im prawach i obowiązkach. 2. Nie stanowi pośrednictwa pracy: 1) kierowanie za granicę do pracodawców zagranicznych własnych pracowników, jeżeli wynika to z umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska; 2) kierowanie za granicę do zatrudnienia polegającego na czasowym przyjęciu do rodziny w zamian za określone świadczenia w celu doskonalenia umiejętności językowych lub zawodowych na okres do 2 lat; przepisy art. 19 ust. 7 i art. 85 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Pośrednictwo pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub pośrednictwo do pracy za granicą prowadzą powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy, agencje pośrednictwa pracy i Ochotnicze Hufce Pracy. 4. Pośrednictwo pracy dla bezrobotnych i poszukujących pracy realizowane przez powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy jest prowadzone nieodpłatnie, zgodnie z zasadami: 1) dostępności usług pośrednictwa pracy dla poszukujących pracy oraz dla pracodawców; 2) dobrowolności - oznaczającej wolne od przymusu korzystanie z usług pośrednictwa pracy przez poszukujących pracy; 3) równości - oznaczającej obowiązek udzielania wszystkim poszukującym pracy pomocy w znalezieniu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub przynależność związkową; 4) jawności - oznaczającej, że każde wolne miejsce pracy zgłoszone do urzędu pracy jest podawane do wiadomości bezrobotnym i poszukującym pracy. 5. Pracodawcy są obowiązani na bieżąco informować powiatowe urzędy pracy właściwe ze względu na siedzibę pracodawcy o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach przygotowania zawodowego. Informując o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach przygotowania zawodowego, pracodawcy nie mogą formułować wymagań dyskryminujących kandydatów ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub ze względu na przynależność związkową. 6. Pracodawca przed zatrudnieniem osoby lub powierzeniem jej innej pracy zarobkowej jest obowiązany uzyskać od niej pisemne oświadczenie o pozostawaniu lub niepozostawaniu w rejestrze bezrobotnych i poszukujących pracy, a osoba podejmująca pracę jest obowiązana złożyć takie oświadczenie. 7. Pracodawca jest obowiązany zawiadomić w formie pisemnej, w okresie do 5 dni, właściwy powiatowy urząd pracy o zatrudnieniu osoby zarejestrowanej jako bezrobotna lub o powierzeniu jej innej pracy zarobkowej. 8. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, klasyfikację zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakres jej stosowania, uwzględniając zawody i specjalności występujące na rynku pracy oraz potrzeby pośrednictwa i poradnictwa zawodowego. Art. 37. 1. Usługi EURES są realizowane na terenie państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, i polegają w szczególności na: 1) udzielaniu bezrobotnym i poszukującym pracy pomocy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia zgodnie z prawem swobodnego przepływu pracowników w Unii Europejskiej; 2) udzielaniu pracodawcom pomocy w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych; 3) inicjowaniu i organizowaniu kontaktów bezrobotnych i poszukujących pracy z pracodawcami; 4) informowaniu o sytuacji na rynkach pracy, z uwzględnieniem występujących tam zawodów deficytowych i nadwyżkowych; 5) przeciwdziałaniu i zwalczaniu pojawiających się przeszkód w mobilności w dziedzinie zatrudnienia; 6) informowaniu pracowników publicznych służb zatrudnienia oraz związków zawodowych i organizacji pracodawców o usługach EURES; 7) inicjowaniu projektów o zasięgu międzynarodowym i zarządzaniu nimi. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób realizacji przez organy zatrudnienia zadań wynikających z udziału publicznych służb zatrudnienia w sieci EURES, w tym związanych z: 1) planowaniem krajowej działalności sieci EURES, 2) procedurami, trybem i warunkami finansowania z Funduszu Pracy kosztów poniesionych na realizację działalności krajowej, określonych w odrębnych procedurach finansowych państw Unii Europejskiej, 3) określeniem sposobu wyznaczania i szkolenia krajowego koordynatora EURES, kierowników liniowych EURES, doradców EURES i asystentów EURES oraz zakresem, formami, warunkami i trybem współpracy między nimi, 4) przekazywaniem informacji między publicznymi służbami zatrudnienia a publicznymi służbami zatrudnienia państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, oraz trybem i zakresem tego przekazywania, 5) procedurą wymiany ofert pracy między publicznymi służbami zatrudnienia a publicznymi służbami zatrudnienia państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, 6) współpracą transgraniczną w ramach sieci EURES oraz jej zakresem, trybem, warunkami i formami, 7) monitorowaniem i oceną krajowej działalności sieci EURES - uwzględniając procedury i standardy obowiązujące państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 38. 1. Poradnictwo zawodowe polega na udzielaniu bezrobotnym i poszukującym pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia oraz pracodawcom w doborze kandydatów do pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych, w szczególności na: 1) udzielaniu informacji o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia i kształcenia; 2) udzielaniu porad z wykorzystaniem standaryzowanych metod ułatwiających wybór zawodu, zmianę kwalifikacji, podjęcie lub zmianę zatrudnienia, w tym badaniu zainteresowań i uzdolnień zawodowych; 3) kierowaniu na specjalistyczne badania psychologiczne i lekarskie umożliwiające wydawanie opinii o przydatności zawodowej do pracy i zawodu albo kierunku szkolenia; 4) inicjowaniu, organizowaniu i prowadzeniu grupowych porad zawodowych dla bezrobotnych i poszukujących pracy; 5) udzielaniu informacji i doradztwie pracodawcom w zakresie doboru kandydatów do pracy na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych. 2. Poradnictwo zawodowe prowadzone przez powiatowe urzędy pracy oraz centra informacji i planowania kariery zawodowej wojewódzkich urzędów pracy jest realizowane zgodnie z zasadami: 1) dostępności usług poradnictwa zawodowego dla bezrobotnych i poszukujących pracy oraz dla pracodawców; 2) dobrowolności korzystania z usług poradnictwa zawodowego; 3) równości w korzystaniu z usług poradnictwa zawodowego, bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub przynależność związkową; 4) swobody wyboru zawodu i miejsca zatrudnienia; 5) bezpłatności usług poradnictwa zawodowego; 6) poufności i ochrony danych osobowych bezrobotnych i poszukujących pracy korzystających z usług poradnictwa zawodowego. 3. Poradnictwo zawodowe jest świadczone w formie porad indywidualnych i grupowych. 4. Porady indywidualne mogą być poprzedzone specjalistycznymi badaniami lekarskimi i psychologicznymi. Koszty badań są finansowane z Funduszu Pracy. 5. Przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 4, może nastąpić wyłącznie za zgodą bezrobotnego lub poszukującego pracy. Art. 39. 1. Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy polega na przygotowywaniu bezrobotnych i poszukujących pracy do lepszego radzenia sobie w poszukiwaniu i podejmowaniu zatrudnienia, w szczególności przez: 1) uczestnictwo w szkoleniu z zakresu umiejętności poszukiwania pracy; 2) uczestnictwo w zajęciach aktywizacyjnych; 3) dostęp do informacji i elektronicznych baz danych służących uzyskaniu umiejętności poszukiwania pracy i samozatrudnienia. 2. Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, jest przeznaczona dla bezrobotnych i poszukujących pracy. Z pomocy określonej w ust. 1 pkt 3 mogą korzystać wszyscy zainteresowani. 3. Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy jest udzielana przez powiatowe urzędy pracy w ramach klubów pracy oraz przez centra informacji i planowania kariery zawodowej wojewódzkich urzędów pracy. 4. Koszty utworzenia klubu pracy i prowadzonych w nim działań są finansowane ze środków przeznaczonych na funkcjonowanie powiatowego urzędu pracy oraz ze środków Funduszu Pracy w zakresie wyposażenia klubu pracy oraz kosztów prowadzenia zajęć przez osoby niebędące pracownikami powiatowego urzędu pracy. 5. Starosta inicjuje i wspiera tworzenie klubów pracy przez instytucje lub organizacje, udzielając im pomocy organizacyjnej i metodologicznej. Art. 40. 1. Starosta inicjuje, organizuje i finansuje z Funduszu Pracy szkolenia bezrobotnych, osób pobierających rentę szkoleniową i żołnierzy rezerwy w celu zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, podwyższenia kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, w szczególności w przypadku: 1) braku kwalifikacji zawodowych; 2) konieczności zmiany lub uzupełnienia kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniej pracy; 3) utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie; 4) braku umiejętności aktywnego poszukiwania pracy. 2. Starosta organizuje szkolenie bezrobotnych w szczególności z wykorzystaniem umów szkoleniowych, zawieranych pomiędzy starostą, pracodawcą i instytucją szkoleniową. W umowach tych są ustalane w szczególności kwalifikacje wymagane przez pracodawcę od kandydatów do pracy i kwalifikacje te powinny być uwzględniane w programie szkolenia. 3. Starosta kieruje bezrobotnego, osobę pobierającą rentę szkoleniową i żołnierza rezerwy na wskazane przez niego szkolenie, jeżeli uprawdopodobni, że szkolenie to zapewni uzyskanie odpowiedniej pracy, koszt tego szkolenia nie przekroczy 200 % przeciętnego wynagrodzenia, a także jest spełniony przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1: 1) w pkt 1 - szkolenie może trwać do 12 miesięcy, a w sytuacjach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 24 miesiące; 2) w pkt 2 i 3 - szkolenie może trwać do 6 miesięcy, a w sytuacjach uzasadnionych programem szkolenia w danym zawodzie - nie dłużej niż 12 miesięcy. 5. Skierowanie na szkolenie bezrobotnego, osoby pobierającej rentę szkoleniową i żołnierza rezerwy powinno być poprzedzone określeniem przez doradcę zawodowego powiatowego urzędu pracy predyspozycji do wykonywania zawodu, który uzyskają w wyniku szkolenia; w uzasadnionych przypadkach szkolenie może być poprzedzone skierowaniem na badania specjalistyczne finansowane z Funduszu Pracy. 6. Przy kierowaniu na szkolenie obowiązuje zasada równości w korzystaniu ze szkoleń bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub przynależność związkową. 7. Minister właściwy do spraw pracy, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, może określić, w drodze rozporządzenia, tryb opracowywania standardów kwalifikacji zawodowych i ich wykaz, uwzględniając potrzeby kształcenia i szkolenia zawodowego. 8. Minister właściwy do spraw pracy może określić, w drodze rozporządzenia, tryb opracowywania modułowych programów szkoleń zawodowych i ich wykaz, uwzględniając sposób ich wykorzystania na rynku pracy. Art. 41. 1. Bezrobotnemu w okresie odbywania szkolenia, na które został skierowany przez starostę, przysługuje dodatek szkoleniowy, z zastrzeżeniem art. 52. 2. Dodatek szkoleniowy nie przysługuje bezrobotnemu, jeżeli w okresie odbywania szkolenia przysługuje mu z tego tytułu stypendium, dieta lub innego rodzaju świadczenie pieniężne w wysokości równej lub wyższej niż dodatek szkoleniowy. 3. Wysokość dodatku szkoleniowego wynosi miesięcznie 20 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1. 4. W przypadku skierowania bezrobotnego lub żołnierza rezerwy na szkolenie koszty tego szkolenia są finansowane z Funduszu Pracy. 5. Starosta, na wniosek bezrobotnego, może wyrazić zgodę na częściowe sfinansowanie z Funduszu Pracy kosztów szkolenia, jeżeli skierowanie na to szkolenie nastąpiło na prośbę bezrobotnego albo organizacji lub instytucji pokrywającej część kosztów tego szkolenia. Przepisy art. 40 stosuje się odpowiednio. 6. Osoba, która z własnej winy nie ukończyła szkolenia, jest obowiązana do zwrotu kosztów szkolenia, chyba że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. 7. Osobom skierowanym na szkolenie przez starostę, z wyjątkiem osób posiadających z tego tytułu prawo do stypendium, przysługuje odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do miejsca szkolenia i z powrotem, wypłacane przez instytucję ubezpieczeniową, w której osoby te zostały ubezpieczone. 8. Instytucja szkoleniowa jest obowiązana ubezpieczyć osobę, o której mowa w ust. 7, od następstw nieszczęśliwych wypadków. 9. Starosta może w umowie zawartej z instytucją szkoleniową przewidzieć przyznanie tej instytucji z Funduszu Pracy jednorazowej kwoty w wysokości do 50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę za każdego skierowanego bezrobotnego uczestniczącego w szkoleniu, który wskutek działań tej instytucji szkoleniowej podjął w ciągu 30 dni od dnia ukończenia szkolenia zatrudnienie lub inną pracę zarobkową i wykonuje je co najmniej przez okres 6 miesięcy. Art. 42. 1. Starosta może, na wniosek bezrobotnego lub żołnierza rezerwy, udzielić pożyczki na sfinansowanie kosztów szkolenia do wysokości 400 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania umowy pożyczki, w celu umożliwienia podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wymagających szczególnych kwalifikacji. 2. Pożyczka, o której mowa w ust. 1, jest nieoprocentowana, a okres jej spłaty nie może przekroczyć 18 miesięcy od ustalonego w umowie dnia zakończenia szkolenia. 3. W przypadku wykorzystania pożyczki na cele inne niż określone w umowie, niepodjęcia lub nieukończenia szkolenia pożyczka podlega bezzwłocznemu zwrotowi w całości, wraz z odsetkami ustawowymi. Odsetki ustawowe ustala się także od kwoty pożyczki niespłaconej w terminie. Art. 43. Starosta może sfinansować z Funduszu Pracy koszty szkolenia poszukującego pracy skierowanego na szkolenie, który: 1) jest w okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy; 2) jest zatrudniony u pracodawcy, wobec którego ogłoszono upadłość lub który jest w stanie likwidacji, z wyłączeniem likwidacji w celu prywatyzacji; 3) otrzymuje świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym lub górniczy zasiłek socjalny, określone w odrębnych przepisach; 4) uczestniczy w indywidualnym programie integracji, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej. Rozdział 11 Instrumenty rynku pracy Art. 44. Instrumentami rynku pracy wspierającymi podstawowe usługi rynku pracy są: 1) finansowanie kosztów przejazdu do pracodawcy zgłaszającego ofertę pracy lub do miejsca pracy, odbywania stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, szkolenia lub odbywania zajęć w zakresie poradnictwa zawodowego poza miejscem stałego zamieszkania w związku ze skierowaniem przez powiatowy urząd pracy; 2) finansowanie kosztów zakwaterowania w miejscu pracy osobie, która podjęła zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie poza miejscem stałego zamieszkania, w przypadku skierowania przez powiatowy urząd pracy; 3) dofinansowanie wyposażenia miejsca pracy, podjęcia działalności gospodarczej, kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa; 4) refundowanie kosztów poniesionych z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego; 5) finansowanie dodatków aktywizacyjnych. Art. 45. 1. Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 12 miesięcy zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania i powrotu do miejsca zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, odbywania u pracodawcy stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, szkolenia lub odbywania zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego osobie, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy podjęła zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy, szkolenie, staż lub została skierowana na zajęcia z zakresu poradnictwa zawodowego poza miejscem zamieszkania; 2) uzyskuje wynagrodzenie w wysokości nieprzekraczającej 200 % minimalnego wynagrodzenia za pracę. 2. Starosta może dokonywać przez okres do 12 miesięcy zwrotu z Funduszu Pracy kosztów zakwaterowania osobie, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy podjęła zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie poza miejscem zamieszkania w miejscowości, do której czas dojazdu i powrotu do miejsca stałego zamieszkania wynosi łącznie ponad 3 godziny dziennie; 2) mieszka w hotelu lub wynajętym mieszkaniu w miejscowości, w której jest zatrudniona, wykonuje inną pracę zarobkową, odbywa staż lub przygotowanie zawodowe w miejscu pracy w pobliżu tej miejscowości; 3) uzyskuje wynagrodzenie w wysokości nieprzekraczającej 200 % minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w miesiącu, za który jest dokonywany zwrot kosztów zakwaterowania. 3. Starosta finansuje z Funduszu Pracy koszty zakwaterowania i wyżywienia bezrobotnego lub innej uprawnionej osoby, skierowanych na szkolenie odbywane poza miejscem zamieszkania, jeżeli wynika to z umowy zawartej z instytucją szkoleniową. 4. Starosta może zwrócić bezrobotnemu koszt przejazdu do pracodawcy i powrotu do miejsca zamieszkania w przypadku skierowania go do pracodawcy, który zgłosił ofertę pracy, jeżeli siedziba tego pracodawcy znajduje się poza miejscem zamieszkania bezrobotnego. Art. 46. 1. Starosta ze środków Funduszu Pracy może: 1) refundować koszty wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości określonej w umowie; 2) przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej; 3) refundować koszty pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa dotyczących podjęcia działalności gospodarczej, o której mowa w pkt 2. 2. Pracodawcy, który poniósł koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, pod warunkiem jego zatrudnienia przez okres co najmniej 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy, może być dokonana refundacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 300 % przeciętnego wynagrodzenia. 3. Bezrobotnemu mogą być przyznawane środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w wysokości określonej w umowie, nieprzekraczającej jednak 500 % przeciętnego wynagrodzenia. W przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych w rozumieniu przepisów prawa spółdzielczego, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 300 % przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 200 % przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do niej po założeniu spółdzielni. 4. Bezrobotnemu mogą być zrefundowane koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, do wysokości 80 % udokumentowanych kosztów pomocy prawnej, konsultacji lub doradztwa, nie wyższej jednak niż przeciętne wynagrodzenie. 5. Wysokość przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2-4, jest przyjmowana na dzień zawarcia umowy. 6. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki realizacji instrumentów rynku pracy, w tym: 1) warunki i tryb refundacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, 2) warunki i tryb przyznawania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 2, 3) wymiar dopuszczalnej pomocy w granicach określonych w przepisach rozporządzenia Nr 2204/2002 Komisji WE z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. WE Nr L 337, 13/12/2002 r., s. 3) - mając na względzie zwiększenie mobilności bezrobotnych i poszukujących pracy oraz racjonalne gospodarowanie środkami Funduszu Pracy, a także konieczność zapewnienia zgodności udzielania pomocy publicznej dla przedsiębiorców z warunkami jej dopuszczalności. Art. 47. 1. Starosta może zawrzeć z pracodawcą umowę przewidującą jednorazowe refundowanie poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego. 2. Refundacja może nastąpić w przypadku, gdy: 1) pracodawca zatrudniał skierowanego bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz 2) po upływie 12 miesięcy zatrudnienia skierowany bezrobotny jest nadal zatrudniony. 3. Kwota refundowanych składek, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 300 % wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu spełnienia warunków określonych w ust. 2. Art. 48. 1. Bezrobotnemu posiadającemu prawo do zasiłku przysługuje dodatek aktywizacyjny, jeżeli: 1) w wyniku skierowania przez powiatowy urząd pracy podjął zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie i otrzymuje wynagrodzenie niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę; 2) z własnej inicjatywy podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dodatek aktywizacyjny przysługuje w wysokości stanowiącej różnicę między minimalnym wynagrodzeniem za pracę a otrzymywanym wynagrodzeniem, nie większej jednak niż 50 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1, przez okres, w jakim przysługiwałby bezrobotnemu zasiłek. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dodatek aktywizacyjny przysługuje w wysokości do 30 % zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1, przez połowę okresu, w jakim przysługiwałby bezrobotnemu zasiłek. Art. 49. W stosunku do: 1) bezrobotnych do 25 roku życia, 2) bezrobotnych długotrwale, 3) bezrobotnych powyżej 50 roku życia, 4) bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych, 5) bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 7 roku życia, 6) bezrobotnych niepełnosprawnych - zwanych dalej "osobami będącymi w szczególnej sytuacji na rynku pracy", mogą być dodatkowo stosowane działania określone w art. 50-61. Art. 50. 1. Bezrobotnym, o których mowa w art. 49 pkt 1 i 3, powiatowy urząd pracy w okresie do 6 miesięcy od dnia rejestracji powinien przedstawić propozycję zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, stażu, odbycia przygotowania zawodowego w miejscu pracy lub zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. 2. Bezrobotnym, o których mowa w art. 49 pkt 2, którzy pobierają świadczenia z pomocy społecznej lub realizują indywidualny program usamodzielnienia na podstawie przepisów o pomocy społecznej, powiatowy urząd pracy w okresie 6 miesięcy od dnia utraty prawa do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania powinien przedstawić propozycję zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, stażu, odbycia przygotowania zawodowego w miejscu pracy lub zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. Art. 51. 1. Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku określonej w art. 72 ust. 1, obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy na okres do 6 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne skierowanych bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdą osobę bezrobotną. 3. Starosta może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w ust. 1, zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów z tytułu zatrudnienia na okres do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49, w ramach prac interwencyjnych, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 4. Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej 6 miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych 6 miesięcy i po upływie tego okresu dalej go zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy, starosta może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku. 5. Starosta, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio wykonywanej pracy. Art. 52. Bezrobotnemu do 25 roku życia skierowanemu przez starostę na szkolenie przysługuje w okresie jego odbywania stypendium w wysokości 40 % kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1; przepisy art. 41 ust. 6 oraz art. 80 stosuje się odpowiednio. Art. 53. 1. Bezrobotnego, o którym mowa w art. 49 pkt 1, starosta na wniosek lub za zgodą tego bezrobotnego może skierować do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy. 2. Do osoby zarejestrowanej jako bezrobotna w okresie do upływu 12 miesięcy od dnia określonego w dyplomie, świadectwie lub innym dokumencie poświadczającym ukończenie szkoły wyższej, która nie ukończyła 27 roku życia, ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Starosta może skierować na okres do 6 miesięcy bezrobotnych, o których mowa w art. 49 pkt 1 i 4, a za ich zgodą także bezrobotnych, o których mowa w art. 49 pkt 2, 3, 5 i 6, do odbycia przygotowania do wykonywania zawodu u pracodawcy, bez nawiązywania stosunku pracy. 4. Staż i przygotowanie zawodowe w miejscu pracy odbywają się na podstawie umowy zawartej przez starostę z pracodawcą, według programu określonego w umowie. Przy ustalaniu programu powinny być uwzględnione predyspozycje psychofizyczne i zdrowotne, poziom wykształcenia oraz dotychczasowe kwalifikacje zawodowe bezrobotnego. Program powinien określać: 1) nazwę zawodu lub specjalności, której program dotyczy; 2) zakres zadań wykonywanych przez bezrobotnego; 3) rodzaj uzyskiwanych kwalifikacji lub umiejętności zawodowych; 4) sposób potwierdzenia nabytych kwalifikacji lub umiejętności zawodowych; 5) opiekuna osoby objętej programem przygotowania zawodowego i stażu. 5. Nadzór nad odbywaniem stażu i przygotowania zawodowego w miejscu pracy przez bezrobotnego sprawuje starosta. Pracodawca po zakończeniu realizacji programu, o którym mowa w ust. 4, wydaje opinię zawierającą informacje o zadaniach realizowanych przez bezrobotnego oraz kwalifikacjach lub umiejętnościach zawodowych pozyskanych w procesie przygotowania zawodowego. Starosta wydaje bezrobotnemu zaświadczenie o odbyciu przygotowania zawodowego i stażu. 6. Bezrobotnemu w okresie odbywania stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy do wykonywania zawodu przysługuje stypendium w wysokości zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1, wypłacane przez starostę; przepisy art. 41 ust. 6 oraz art. 80 stosuje się odpowiednio. Za okres, za który przysługuje stypendium, zasiłek nie przysługuje. 7. Na wniosek bezrobotnego odbywającego staż lub przygotowanie zawodowe w miejscu pracy, pracodawca jest obowiązany do udzielenia dni wolnych w wymiarze 2 dni za każde 30 dni odbywania stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy. Za dni wolne przysługuje stypendium. 8. Przepisy ust. 1-7 stosuje się odpowiednio do organizacji pozarządowych. 9. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki odbywania stażu oraz przygotowania zawodowego w miejscu pracy, mając na uwadze zapewnienie właściwych warunków nabywania umiejętności. Art. 54. Starosta ustala i opłaca w wysokości i na zasadach określonych w odrębnych przepisach składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe od stypendiów wypłaconych na podstawie art. 52 i art. 53 ust. 6. Art. 55. 1. Bezrobotnemu, o którym mowa w art. 49 pkt 1 i 4, który w okresie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania w powiatowym urzędzie pracy podjął dalszą naukę w szkole ponadpodstawowej lub ponadgimnazjalnej dla dorosłych albo w szkole wyższej w systemie studiów wieczorowych lub zaocznych, starosta, na wniosek bezrobotnego, przyznaje stypendium w wysokości 40 % kwoty zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1, wypłacane przez okres 12 miesięcy. 2. Starosta może podjąć decyzję o kontynuacji wypłacania stypendium do ukończenia nauki zgodnie z programem nauczania. 3. Stypendium przysługuje pod warunkiem nieprzekroczenia wysokości dochodu na osobę w rodzinie w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej uprawniającego do świadczeń z pomocy społecznej. 4. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę, potwierdzające kontynuowanie nauki. 5. Stypendium nie przysługuje w przypadku przerwania nauki lub utraty statusu bezrobotnego. Art. 56. 1. Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 12 miesięcy zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego, o którym mowa w art. 49 pkt 1, 2 i 6, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty zasiłku określonej w art. 72 ust. 1, obowiązującej w ostatnim dniu każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Starosta może dokonywać z Funduszu Pracy przez okres do 18 miesięcy zwrotu poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego, o którym mowa w art. 49 pkt 1, 2 i 6, kosztów wypłaconego mu wynagrodzenia, nagród oraz opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia, jeżeli zwrot obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc. Art. 57. 1. Starosta zwraca organizatorowi robót publicznych, który zatrudniał skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49 pkt 2, 3 i 5, przez okres do 6 miesięcy, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składek na ubezpieczenia społeczne bezrobotnych w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz 50 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. 2. Starosta może dokonywać, w zakresie i na zasadach określonych w ust. 1, zwrotu poniesionych przez organizatora robót publicznych kosztów z tytułu zatrudnienia na okres do 12 miesięcy skierowanych bezrobotnych, o których mowa w art. 49 pkt 2, 3 i 5, w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak przeciętnego wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia za każdego bezrobotnego, jeżeli refundacja obejmuje koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 3. Na wniosek organizatora robót publicznych starosta może przyznawać zaliczki ze środków Funduszu Pracy na poczet wypłat wynagrodzeń oraz opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne. 4. Bezrobotni, o których mowa w art. 49 pkt 1 i 2, na swój wniosek lub za ich zgodą, mogą zostać skierowani przez starostę, na zasadach dotyczących robót publicznych, do wykonywania przez okres do 6 miesięcy pracy niezwiązanej z wyuczonym zawodem, w wymiarze nieprzekraczającym połowy wymiaru czasu pracy, w instytucjach użyteczności publicznej oraz organizacjach zajmujących się problematyką kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej lub pomocy społecznej. 5. Skierowanie, o którym mowa w ust. 4, powinno dotyczyć w szczególności bezrobotnych zobowiązanych do alimentów na mocy odrębnych przepisów. 6. Starosta zwraca pracodawcy, który zatrudnił bezrobotnych skierowanych do prac, o których mowa w ust. 4, część poniesionych kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych bezrobotnych i połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca, łącznie ze składką na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Art. 58. Bezrobotni, o których mowa w art. 49 pkt 3, po upływie 6 miesięcy od dnia zarejestrowania w powiatowym urzędzie pracy mogą ubiegać się o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego, jeżeli spełniają warunki do nabycia tego świadczenia, określone w odrębnych przepisach. Art. 59. 1. Starosta może skierować bezrobotnych, o których mowa w art. 49 pkt 3, do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych przez okres do 24 miesięcy oraz dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne. 2. Starosta może skierować bezrobotnych, o których mowa w ust. 1, do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych u pracodawcy przez okres do 4 lat i dokonywać refundacji poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, jeżeli obejmuje ona koszty poniesione za co drugi miesiąc ich zatrudnienia. 3. Starosta, kierując bezrobotnych do wykonywania pracy w ramach prac interwencyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, może przyznać pracodawcy dofinansowanie na wyposażenie nowego stanowiska pracy w wysokości nie wyższej niż 400 % przeciętnego wynagrodzenia, na warunkach określonych w umowie. 4. Jeżeli do pracy w ramach prac interwencyjnych są kierowani bezrobotni, którzy: 1) spełniają warunki konieczne do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego - refundacja jest przyznawana w wysokości do 80 % minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia; 2) nie spełniają warunków koniecznych do uzyskania świadczenia przedemerytalnego - refundacja jest przyznawana w wysokości do 50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Art. 60. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób i tryb organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych, jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne poniesionych w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego, treść wniosku o organizowanie robót publicznych, prac interwencyjnych oraz tryb i warunki zawieranych umów z uprawnionymi pracodawcami, 2) wymiar dopuszczalnej pomocy w granicach określonych w przepisach rozporządzenia Nr 2204/2002 Komisji WE z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. WE Nr L 337, 13/12/2002 r., s. 3) - mając na uwadze prawidłowość wydatkowania środków z Funduszu Pracy. Art. 61. 1. Bezrobotnym, o których mowa w art. 49 pkt 5, starosta może, po udokumentowaniu poniesionych kosztów, refundować koszty opieki nad dzieckiem do lat 7, w wysokości uzgodnionej, nie wyższej jednak niż połowa zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1, jeżeli bezrobotny podejmie zatrudnienie lub inną pracę zarobkową lub zostanie skierowany na staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie oraz pod warunkiem nieprzekroczenia wysokości kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej. 2. Refundacja kosztów opieki nad dzieckiem do lat 7 następuje: 1) na okres do 3 miesięcy, jeżeli bezrobotny podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na okres co najmniej 6 miesięcy; 2) na okres do 6 miesięcy, jeżeli bezrobotny podjął zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na okres co najmniej 12 miesięcy. 3. W przypadku skierowania na staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie refundacja kosztów opieki nad dzieckiem do lat 7 następuje na okres odbywania stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy lub szkolenia. 4. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, starosta może wypłacić zaliczkę na refundację kosztów opieki nad dzieckiem. 5. Na zasadach określonych w ust. 1-4 może nastąpić również refundacja kosztów opieki nad osobą zależną. Rozdział 12 Świadczenia przysługujące rolnikom zwalnianym z pracy Art. 62. 1. Osobie podlegającej ubezpieczeniu społecznemu rolników, z którą stosunek pracy lub stosunek służbowy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy i która nie jest uprawniona do zasiłku: 1) przysługuje: a) pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne rolników w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego, b) dodatek szkoleniowy określony w art. 41 ust. 1, c) odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku z odbywaniem szkolenia, na zasadach przewidzianych dla bezrobotnych; 2) starosta może: a) sfinansować koszty szkolenia w celu podjęcia zatrudnienia lub pozarolniczej działalności poza gospodarstwem rolnym; przepis art. 41 ust. 6 stosuje się odpowiednio, b) przyznać jednorazowo środki, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2, na podjęcie pozarolniczej działalności lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub usługowej związanej z rolnictwem. 2. Świadczenia przyznaje się osobie, o której mowa w ust. 1, jeżeli: 1) w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia pozostawała w stosunku pracy lub stosunku służbowym i osiągała wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę przez okres 365 dni, i stosunek ten został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy; 2) podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo, w przeliczeniu na 1 członka gospodarstwa domowego niemającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu, nie przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego. 3. Pokrycie składek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, polega na przekazaniu z Funduszu Pracy na odpowiednie fundusze ubezpieczenia społecznego rolników, na podstawie decyzji właściwego starosty wydanej na wniosek rolnika obowiązanego do zapłacenia składek, kwot należności z tytułu poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego. Rozdział 13 Wspieranie lokalnych i regionalnych rynków pracy Art. 63. 1. Starosta, samodzielnie lub we współpracy z innymi organami, organizacjami i podmiotami zajmującymi się problematyką rynku pracy, w celu promocji zatrudnienia i aktywizacji bezrobotnych i poszukujących pracy, inicjuje i realizuje projekty lokalne. 2. Projekty lokalne stanowią zespół działań łączących usługi rynku pracy oraz instrumenty rynku pracy. 3. Projekty lokalne mogą stanowić działania samodzielne powiatu lub element programów regionalnych. 4. Projekty lokalne są przygotowywane i realizowane na zasadzie partnerstwa, polegającego w szczególności na stworzeniu odpowiednich warunków organizacyjnych dla realizacji projektów z udziałem partnerów społecznych oraz na zapewnieniu wsparcia finansowego. Art. 64. 1. Projekty lokalne przygotowuje się na podstawie: 1) regionalnego planu działań na rzecz zatrudnienia; 2) badań i analiz lokalnego rynku pracy, w tym sytuacji osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy; 3) analiz i informacji ośrodków pomocy społecznej i innych organów, organizacji i podmiotów zajmujących się problematyką rynku pracy. 2. Projekty lokalne są realizowane przez powiatowy urząd pracy lub przez wykonawców wyłonionych w drodze otwartego konkursu ofert na zasadach, o których mowa w art. 25-32, albo w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych. 3. Projekty lokalne są współfinansowane, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie, ze środków Funduszu Pracy przyznanych na finansowanie zadań realizowanych w województwie lub w powiecie. 4. Projekty lokalne realizowane w ramach programu regionalnego mogą obejmować okres dłuższy niż rok budżetowy. Art. 65. 1. Marszałek województwa, samodzielnie lub we współpracy z samorządami powiatowymi, na podstawie regionalnego planu działań na rzecz zatrudnienia, inicjuje tworzenie programów regionalnych mających na celu: 1) utrzymanie i tworzenie miejsc pracy; 2) zmniejszenie negatywnych skutków bezrobocia; 3) wsparcie przebiegu restrukturyzacji zatrudnienia w przedsiębiorstwach; 4) rozwój zasobów ludzkich; 5) wzmocnienie równych szans na rynku pracy. 2. Programy regionalne mogą składać się z: 1) projektów lokalnych lub 2) inicjatyw samorządu województwa. 3. Programy regionalne są przygotowywane i realizowane na zasadzie partnerstwa, polegającego w szczególności na stworzeniu odpowiednich warunków organizacyjnych dla realizacji projektów z udziałem partnerów społecznych oraz na zapewnieniu wsparcia finansowego. Art. 66. 1. Programy regionalne mogą być współfinansowane ze środków Funduszu Pracy przyznanych na finansowanie zadań w województwie lub w powiecie oraz z innych źródeł określonych w odrębnych przepisach. 2. Programy regionalne mogą obejmować okres dłuższy niż rok budżetowy. 3. Na realizację programów regionalnych, na wniosek marszałka województwa, mogą być przyznane dodatkowe środki Funduszu Pracy, z rezerwy będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw pracy, w przypadku gdy realizacja programu jest szczególnie istotna dla realizacji Krajowego Planu Działań. 4. Realizacja zadań przewidzianych w programach regionalnych następuje po przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert na zasadach, o których mowa w art. 25-32, albo w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb przygotowywania programów regionalnych i projektów lokalnych, 2) rodzaje wydatków, jakie mogą być współfinansowane ze środków Funduszu Pracy, 3) szczegółowe warunki, zakres i tryb wspierania ze środków Funduszu Pracy realizacji programów regionalnych - uwzględniając uzasadnione potrzeby rynku pracy oraz procedury i standardy obowiązujące państwa członkowskie Unii Europejskiej. Rozdział 14 Instrumenty dotyczące rozwoju zasobów ludzkich Art. 67. 1. Pracodawcy, w ramach posiadanych środków, mogą tworzyć zakładowy fundusz szkoleniowy, zwany dalej "funduszem szkoleniowym". 2. Fundusz szkoleniowy jest przeznaczony na finansowanie lub współfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców. 3. Fundusz szkoleniowy może być tworzony przez więcej niż jednego pracodawcę na zasadzie porozumienia. 4. Utworzenie, funkcjonowanie i likwidację funduszu szkoleniowego reguluje układ zbiorowy pracy lub regulamin funduszu szkoleniowego. Art. 68. 1. Dochodami funduszu szkoleniowego są: 1) wpłaty pracodawców, zgodnie z postanowieniami układu zbiorowego pracy lub regulaminu funduszu szkoleniowego, w wysokości nie niższej niż 0,25 % funduszu płac; 2) inne wpływy. 2. Wydatkowanie środków funduszu szkoleniowego następuje na podstawie planu szkoleń uzgadnianego przez pracodawcę z zakładową organizacją związkową. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, plan szkoleń uzgadnia z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. 3. W przypadku nieuzgodnienia planu szkoleń w ustalonym przez strony terminie, nie dłuższym niż 30 dni, plan szkoleń jest realizowany zgodnie z propozycjami pracodawcy. 4. Plan szkoleń powinien zawierać: 1) diagnozę potrzeb szkoleniowych; 2) liczbę osób przewidzianych do szkolenia; 3) zakres szkoleń; 4) sposób monitorowania efektów szkoleń; 5) nakłady przewidziane na realizację szkoleń. Art. 69. 1. Na wniosek pracodawcy, który utworzył fundusz szkoleniowy, starosta może refundować z Funduszu Pracy, na warunkach określonych w umowie, koszty szkolenia specjalistycznego pracowników zagrożonych zwolnieniem z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w wysokości do 50 %, nie więcej jednak niż do wysokości przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu zawarcia umowy, na jedną osobę, jeżeli po ukończeniu szkolenia pracownicy ci zostaną zatrudnieni zgodnie z kierunkiem odbytego szkolenia, przez tego pracodawcę, na innych stanowiskach pracy co najmniej przez okres 12 miesięcy. 2. Na wniosek pracodawcy, który skieruje pracownika na trwające co najmniej 22 dni robocze szkolenie w wymiarze równym czasowi pracy skierowanego pracownika i udzieli mu na ten okres płatnego urlopu szkoleniowego, a na okres szkolenia tego pracownika zatrudni bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy, starosta może zrefundować z Funduszu Pracy: 1) koszty szkolenia - w wysokości do 80 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu rozpoczęcia szkolenia, na jednego pracownika; 2) wynagrodzenie, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne od tego wynagrodzenia, w wysokości nieprzekraczającej 40 % przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu rozpoczęcia szkolenia, za każdego skierowanego bezrobotnego. 3. Zasady współfinansowania z budżetu państwa kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców w oparciu o zakładowe plany szkoleń są regulowane w odrębnych przepisach. 4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki refundacji kosztów szkoleń oraz wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w ust. 1 i 2, w granicach określonych w przepisach rozporządzenia nr 68/2001 Komisji Europejskiej z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 TWE do pomocy publicznej udzielanej na szkolenia (Dz. Urz. WE L 10, z 13.01.2001 r., s. 20), mając na uwadze prawidłowość wydatkowania środków. Art. 70. 1. Pracodawca zamierzający zwolnić co najmniej 100 pracowników w okresie 3 miesięcy jest obowiązany uzgodnić z powiatowym urzędem pracy właściwym dla siedziby tego pracodawcy zakres i formy pomocy dla zwalnianych pracowników, w szczególności: 1) pośrednictwa pracy; 2) poradnictwa zawodowego; 3) szkoleń; 4) pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy. 2. W przypadku zwolnienia monitorowanego pracodawca jest obowiązany podjąć działania polegające na zapewnieniu pracownikom przewidzianym do zwolnienia lub będącym w trakcie wypowiedzenia lub w okresie 6 miesięcy po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego usług rynku pracy realizowanych w formie programu. 3. Program może być realizowany przez powiatowy urząd pracy, agencję zatrudnienia lub instytucję szkoleniową. 4. Program może być finansowany: 1) przez pracodawcę; 2) przez pracodawcę i odpowiednie jednostki administracji publicznej; 3) na podstawie porozumienia organizacji i osób prawnych z udziałem pracodawcy. 5. Pracodawcy, którzy utworzyli fundusz szkoleniowy, w ramach programu, o którym mowa w ust. 2, mogą na wniosek pracownika finansować ze środków funduszu szkoleniowego świadczenie szkoleniowe. 6. Świadczenie szkoleniowe jest przyznawane przez pracodawcę na wniosek pracownika i przysługuje po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego na czas udziału pracownika w szkoleniach, w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy. 7. W okresie korzystania ze świadczenia szkoleniowego zwolnionemu pracownikowi przysługuje pomoc w zakresie poradnictwa zawodowego. Pracownik ten może być skierowany na jednorazowe szkolenie organizowane i finansowane przez powiatowy urząd pracy, na zasadach określonych w ustawie. 8. Po przyznaniu przez pracodawcę świadczenia szkoleniowego powiatowy urząd pracy refunduje pracodawcy składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe finansowane ze środków własnych pracodawcy, w wysokości określonej w odrębnych przepisach. 9. Pracodawca wypłaca co miesiąc zwolnionemu pracownikowi, na podstawie zawartej z nim umowy, począwszy od miesiąca, w którym pracownik rozpoczął szkolenie, świadczenie szkoleniowe w wysokości równej wynagrodzeniu pracownika, obliczanemu jak za urlop wypoczynkowy, nie wyższej jednak niż 200 % minimalnego wynagrodzenia za pracę. Rozdział 15 Świadczenia dla bezrobotnych Art. 71. 1. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, z zastrzeżeniem art. 75, jeżeli: 1) nie ma dla niego propozycji odpowiedniej pracy, propozycji szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz 2) w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni: a) był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z wyjątkiem obowiązku opłacania składek za niepełnosprawnych, o których mowa w art. 104; w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni, b) wykonywał pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą i osiągał z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, c) świadczył usługi na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo współpracował przy wykonywaniu tych umów, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, d) opłacał składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, e) wykonywał pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę, f) wykonywał pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych, będąc członkiem tej spółdzielni, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, g) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem lub wykonywaniem innej pracy zarobkowej za granicą u pracodawcy zagranicznego w państwie niewymienionym w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, h) był zatrudniony za granicą przez okres co najmniej 365 dni, w okresie 18 miesięcy przed zarejestrowaniem się w powiatowym urzędzie pracy, i przybył do Rzeczypospolitej Polskiej jako repatriant, i) był zatrudniony lub wykonywał inną pracę zarobkową i osiągał wynagrodzenie lub dochód, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. 2. Do 365 dni, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się również okresy: 1) zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, zawodowej służby wojskowej pełnionej na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej; 2) urlopu wychowawczego udzielonego na podstawie odrębnych przepisów; 3) pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej oraz przypadające po ustaniu zatrudnienia, wykonywania innej pracy zarobkowej albo zaprzestania prowadzenia pozarolniczej działalności, okresy pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli podstawę wymiaru tych zasiłków i świadczenia stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, po odliczeniu kwoty składek na ubezpieczenia społeczne należne od pracownika; 4) niewymienione w ust. 1 pkt 2, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, jeżeli podstawę wymiaru składek stanowiła kwota wynosząca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę; 5) za które przyznano odszkodowanie z tytułu niezgodnego z przepisami rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy lub stosunku służbowego, oraz okres, za który wypłacono pracownikowi odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę. 3. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym z zakładów karnych i aresztów śledczych, zarejestrowanym w okresie 30 dni od dnia zwolnienia, jeżeli suma okresów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przypadających w okresie 18 miesięcy przed ostatnim pozbawieniem wolności oraz wykonywania pracy w okresie pozbawienia wolności wynosiła co najmniej 365 dni, przy czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę przed pozbawieniem wolności oraz 50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę w okresie pozbawienia wolności. W przypadku pozbawienia wolności w okresie pobierania zasiłku, po zwolnieniu z zakładu karnego lub aresztu śledczego przysługuje prawo do zasiłku na okres skrócony o okres pobierania zasiłku przed pozbawieniem wolności i w trakcie przerw w odbywaniu kary. 4. Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnym zwolnionym po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, jeżeli okres jej odbywania wynosił co najmniej 240 dni i przypadał w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy. 5. W razie równoczesnego spełnienia kilku warunków uprawniających do zasiłku bezrobotnemu przysługuje wybór podstawy jego przyznania. 6. W przypadku udokumentowania przez bezrobotnego okresu uprawniającego do zasiłku po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy, jednak w okresie posiadania statusu bezrobotnego, prawo do zasiłku przysługuje od dnia udokumentowania tego prawa na okres, o którym mowa w art. 73 ust. 1. 7. Do okresu wymaganego do nabycia prawa do zasiłku zalicza się także okresy zatrudnienia w państwach, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b, na zasadach określonych przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Unii Europejskiej. Art. 72. 1. Wysokość zasiłku wynosi 504,20 zł miesięcznie. 2. Bezrobotnemu, którego łączne okresy wymienione w art. 71 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz ust. 7, zwane dalej "okresem uprawniającym do zasiłku", wynoszą mniej niż 5 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 80 % kwoty zasiłku określonego w ust. 1. 3. Bezrobotnemu, którego okres uprawniający do zasiłku wynosi co najmniej 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120 % kwoty zasiłku określonego w ust. 1. 4. Do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również okresy pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego, okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego młodocianych pracowników, okres zatrudnienia za granicą osoby, która przesiedliła się do kraju na warunkach repatriacji w rozumieniu przepisów o repatriacji, oraz okresy urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących, opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych, a także okresy niewykonywania pracy przed dniem 8 czerwca 1968 r. stanowiące przerwę w zatrudnieniu spowodowaną opieką nad dzieckiem: 1) w wieku do 4 lat - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie z okresami, o których mowa w art. 71 ust. 2 pkt 2, bez względu na liczbę dzieci - do 6 lat; 2) na które, ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psychofizyczny, przysługuje zasiłek pielęgnacyjny - dodatkowo do 3 lat na każde dziecko. 5. Do okresu uprawniającego do zasiłku, od którego zależy wysokość i okres pobierania zasiłku, zalicza się również okresy zatrudnienia, o których mowa w art. 89, a także okresy podlegania zaopatrzeniu emerytalnemu. 6. Zasiłki podlegają waloryzacji z dniem 1 czerwca o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku. Zasiłki nie podlegają waloryzacji w przypadku, gdy wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem nie uległ zmianie lub był ujemny. 7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do dodatków szkoleniowych i stypendiów. 8. Minister właściwy do spraw pracy, na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", kwoty zasiłków po waloryzacji. 9. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza, w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", do dnia 20 kwietnia, wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku. 10. Zasiłki wypłaca się w okresach miesięcznych z dołu. Zasiłek za niepełny miesiąc ustala się, dzieląc kwotę przysługującego zasiłku przez 30 i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie, za który przysługuje zasiłek. 11. Do obliczania okresów przysługiwania zasiłku nie stosuje się przepisów o postępowaniu administracyjnym dotyczących terminów. 12. Uprawnionym do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium i innych świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy przysługują odsetki ustawowe, jeżeli powiatowy urząd pracy z przyczyn niezależnych od uprawnionych osób nie dokonał ich wypłaty w terminie. 13. Starosta ustala i opłaca, na zasadach i w wysokości określonych w odrębnych przepisach, składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od zasiłków wypłaconych bezrobotnym. Art. 73. 1. Okres pobierania zasiłku wynosi: 1) 6 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze działania powiatowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała 125 % przeciętnej stopy bezrobocia w kraju; 2) 12 miesięcy - dla bezrobotnych: a) zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze działania powiatowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 125 % przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, lub b) są bezrobotnymi powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku; 3) 18 miesięcy dla bezrobotnych: a) zamieszkałych w dniu nabycia prawa do zasiłku oraz w okresie jego pobierania na obszarze działania powiatowego urzędu pracy, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 2-krotnie przeciętną stopę bezrobocia w kraju, oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku lub b) którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek bezrobotnego jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania po dniu nabycia prawa do zasiłku przez tego bezrobotnego. 2. Okres pobierania zasiłku przez bezrobotnych zamieszkałych w miejscowościach, które w okresie pobierania zasiłku przez bezrobotnego zostały objęte obszarem działania innego powiatowego urzędu pracy, nie ulega zmianie. 3. W razie urodzenia dziecka przez kobietę pobierającą zasiłek w okresie, o którym mowa w ust. 1, lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, okres ten ulega przedłużeniu o czas, przez który przysługiwałby jej, zgodnie z odrębnymi przepisami, zasiłek macierzyński. 4. Okres pobierania zasiłku, o którym mowa w ust. 1 i 3, ulega skróceniu o okres zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych, robót publicznych oraz o okres odbywania stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy przypadających na okres, w którym przysługiwałby zasiłek, oraz o okresy nieprzysługiwania zasiłku, o których mowa w art. 75 ust. 1 i 2. 5. Bezrobotny, który utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności lub uzyskiwania przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie i zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny w okresie 7 dni od dnia ustania zatrudnienia, zaprzestania wykonywania innej pracy zarobkowej, prowadzenia pozarolniczej działalności lub osiągania przychodu przekraczającego połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, posiada prawo do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania zasiłku oraz o okresy, o których mowa w ust. 4. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio w przypadku: 1) powołania i zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej; 2) bezrobotnych odbywających szkolenia lub staże organizowane przez inny podmiot niż powiatowy urząd pracy. 7. Osoba, która utraciła na okres nie dłuższy niż 365 dni status bezrobotnego, a w dniu kolejnej rejestracji spełnia warunki określone w art. 71, uzyskuje prawo do zasiłku na okres pomniejszony o poprzedni okres pobierania zasiłku oraz o okresy, o których mowa w ust. 4. 8. Okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności oraz uzyskiwania przychodu, o którym mowa w ust. 5, wlicza się do okresów, o których mowa w art. 75 ust. 2. Art. 74. Bezrobotny jest obowiązany zawiadomić w ciągu 7 dni powiatowy urząd pracy o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub pozarolniczej działalności oraz zaistnienia innych okoliczności powodujących utratę statusu bezrobotnego albo utratę prawa do zasiłku. Art. 75. 1. Prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który: 1) odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych lub robót publicznych; 2) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy albo rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania; 3) w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w powiatowym urzędzie pracy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy lub stosunku służbowego bez wypowiedzenia; 4) otrzymał przewidziane w odrębnych przepisach świadczenie w postaci jednorazowego ekwiwalentu pieniężnego za urlop górniczy, jednorazowej odprawy socjalnej, zasiłkowej, pieniężnej po zasiłku socjalnym, jednorazowej odprawy warunkowej lub odprawy pieniężnej bezwarunkowej; 5) otrzymał odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę; 6) pobiera po ustaniu zatrudnienia świadczenie szkoleniowe. 2. Bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 1, spełniającemu warunki określone w art. 71, zasiłek przysługuje: 1) po okresie 90 dni - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 1; 2) po okresie 90 dni od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 2; 3) po okresie 180 dni od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy - w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 3; 4) po upływie okresu, za który otrzymał ekwiwalent, odprawę, odszkodowanie lub świadczenie szkoleniowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6. 3. Bezrobotny, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia zawiadomił powiatowy urząd pracy. Zasiłek za ten okres nie przysługuje. 4. Bezrobotny, który nabył w Rzeczypospolitej Polskiej prawo do świadczeń z tytułu bezrobocia i udaje się do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa określonego w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. b w celu poszukiwania pracy, zachowuje prawo do tych świadczeń. 5. Świadczenia przysługujące bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 4, są wypłacane na zasadach określonych przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a i b. 6. Bezrobotny jest obowiązany do składania lub przesyłania powiatowemu urzędowi pracy co miesiąc pisemnego oświadczenia o przychodach oraz innych dokumentów niezbędnych do ustalenia jego uprawnień do świadczeń przewidzianych w ustawie. W razie niedokonania tych czynności zasiłek lub inne świadczenia z tytułu bezrobocia przysługują od dnia złożenia oświadczenia i innych wymaganych dokumentów. Art. 76. 1. Osoba, która pobrała nienależne świadczenie pieniężne, jest obowiązana do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, kwoty otrzymanego świadczenia wraz z przekazaną od tego świadczenia zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składką na ubezpieczenie zdrowotne. 2. Za nienależnie pobrane świadczenie pieniężne uważa się: 1) świadczenie pieniężne wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do jego pobierania, jeżeli pobierający to świadczenie był pouczony o tych okolicznościach; 2) świadczenie pieniężne wypłacone na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd powiatowego urzędu pracy przez osobę pobierającą to świadczenie; 3) zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium lub inne świadczenie pieniężne finansowane z Funduszu Pracy wypłacone osobie za okres, za który nabyła prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty rodzinnej, renty socjalnej, zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli organ rentowy, który przyznał świadczenie, nie dokonał jego pomniejszenia na zasadach określonych w art. 78; 4) koszty szkolenia, w przypadku określonym w art. 41 ust. 6; 5) zasiłek wypłacony za okres, za który, w związku z orzeczeniem sądu, wypłacono wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy lub odszkodowanie z tytułu wadliwego wypowiedzenia umowy o pracę; 6) świadczenie pieniężne wypłacone z Funduszu Pracy za okres po śmierci uprawnionego. 3. Roszczenia z tytułu zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów i innych świadczeń pieniężnych finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia spełnienia warunków do ich nabycia przez uprawnioną osobę, a roszczenia powiatowego urzędu pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia ich wypłaty. 4. Roszczenia pracodawców z tytułu refundacji z Funduszu Pracy należnych świadczeń ulegają przedawnieniu z upływem 12 miesięcy od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. 5. W zakresie nieuregulowanym w ust. 2-4 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny dotyczące przerwania biegu terminu przedawnienia. 6. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 7. Starosta może w szczególnie uzasadnionych przypadkach odroczyć, rozłożyć na raty, umorzyć całość lub część nienależnie pobranego świadczenia, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 77. Świadczenia z tytułu bezrobocia przysługujące bezrobotnym i innym uprawnionym osobom stanowią ich prawa majątkowe i przechodzą po ich śmierci, w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W razie braku takich osób prawa te wchodzą do spadku. Art. 78. 1. W przypadku przyznania bezrobotnemu lub innej uprawnionej osobie prawa do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub renty rodzinnej w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę za okres, za który pobierała zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium albo inne świadczenie pieniężne z tytułu pozostawania bez pracy, pobrane z tego tytułu kwoty w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i składkę na ubezpieczenie zdrowotne zalicza się na poczet przyznanego przez organ rentowy świadczenia. Kwoty te traktuje się jak świadczenia wypłacane w kwocie zaliczkowej w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Kwota zaliczona na poczet przyznanego świadczenia nie może być wyższa niż ustalona za poszczególne miesiące okresu, o którym mowa w ust. 1, kwota emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub renty rodzinnej. 3. Organ rentowy przekazuje kwotę zaliczoną na poczet przyznanego świadczenia, o której mowa w ust. 1, na rachunek bankowy Funduszu Pracy powiatowego urzędu pracy, który wypłacił zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium albo inne świadczenie pieniężne z tytułu pozostawania bez pracy. Art. 79. 1. Okresy pobierania zasiłku i stypendium przyznanych na podstawie art. 52 i art. 53 ust. 6 wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych oraz okresów składkowych w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Okresów pobierania zasiłku i stypendium nie wlicza się jednak do: 1) okresów wymaganych do nabycia prawa i długości okresu pobierania zasiłku; 2) okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do urlopu wypoczynkowego; 3) stażu pracy określonego w odrębnych przepisach, wymaganego do wykonywania niektórych zawodów. 3. Przepisy ust. 1 i ust. 2 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio do okresu pobierania świadczeń socjalnych przysługujących na urlopie górniczym, górniczych zasiłków socjalnych, okresu uprawnienia do świadczenia górniczego lub okresu pobierania stypendium na przekwalifikowanie, określonych w odrębnych przepisach. Art. 80. Bezrobotny zachowuje prawo do zasiłku lub stypendium za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, za który na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa. Art. 81. Kwoty zasiłków, dodatków szkoleniowych, stypendiów i innych świadczeń z tytułu bezrobocia finansowanych z Funduszu Pracy za należny okres zaokrągla się w górę do 10 groszy. Art. 82. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w terminie do dnia 30 września każdego roku ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przeciętną stopę bezrobocia w kraju oraz na obszarze działania powiatowych urzędów pracy według stanu na dzień 30 czerwca danego roku. Art. 83. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przyznawania zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium i dodatku aktywizacyjnego, mając na względzie zapewnienie prawidłowego przyznawania świadczeń oraz racjonalnego wydatkowania środków Funduszu Pracy. Rozdział 16 Podejmowanie przez obywateli polskich pracy za granicą u pracodawców zagranicznych oraz wykonywanie pracy przez cudzoziemców w Rzeczypospolitej Polskiej Art. 84. Obywatele polscy mogą podejmować pracę za granicą u pracodawców zagranicznych w trybie i na zasadach obowiązujących w państwie zatrudnienia oraz określonych w umowach międzynarodowych. Art. 85. 1. Podejmowanie pracy za granicą następuje w drodze bezpośrednich uzgodnień dokonywanych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi lub za pośrednictwem publicznych służb zatrudnienia, a także agencji pośrednictwa pracy świadczących usługi, o których mowa w art. 36 ust. 1. 2. Kierowanie do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych za pośrednictwem agencji pośrednictwa pracy odbywa się na podstawie umowy zawieranej przez te agencje z obywatelami polskimi. Umowa ta powinna określać w szczególności: 1) pracodawcę zagranicznego; 2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej; 3) rodzaj oraz warunki pracy i wynagradzania, a także przysługujące osobie kierowanej do pracy świadczenia socjalne; 4) warunki ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych; 5) obowiązki i uprawnienia osoby kierowanej do pracy oraz agencji pośrednictwa pracy; 6) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między agencją pośrednictwa pracy a obywatelem polskim, w tym stronę pokrywającą koszty dojazdu i powrotu osoby skierowanej do pracy w przypadku niewywiązania się pracodawcy zagranicznego z warunków umowy oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń; 7) kwotę należną agencji pośrednictwa pracy z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą; 8) informację o trybie i warunkach dopuszczania cudzoziemców do rynku pracy w państwie wykonywania pracy; 9) inne zobowiązania stron. 3. Agencja pośrednictwa pracy ma obowiązek zawierania z pracodawcą zagranicznym, do którego zamierza kierować obywateli polskich do pracy za granicą, umowy określającej w szczególności: 1) liczbę miejsc pracy; 2) okres zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej; 3) rodzaj oraz warunki pracy, zasady wynagradzania, a także przysługujące osobom podejmującym pracę świadczenia socjalne; 4) zakres odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między pracownikiem a pracodawcą, w tym stronę pokrywającą koszty dojazdu i powrotu osoby skierowanej do pracy w przypadku niewywiązania się pracodawcy zagranicznego z warunków umowy oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń. 4. Agencja pośrednictwa pracy ma obowiązek poinformować osobę kierowaną do pracy za granicą o przysługujących jej uprawnieniach, o których mowa w art. 86. 5. Agencja pośrednictwa pracy jest obowiązana do przestrzegania międzynarodowych umów, porozumień i programów dotyczących zatrudnienia wiążących Rzeczpospolitą Polską oraz obowiązujących w państwie zatrudnienia przepisów o zatrudnieniu. Art. 86. 1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, udokumentowane okresy zatrudnienia obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych, pod warunkiem opłacania składek na Fundusz Pracy. 2. Udokumentowane okresy zatrudnienia za granicą repatriantów oraz osób uznanych za repatriantów są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych. 3. Okres zatrudnienia obywateli polskich oraz wykonywania przez nich innej pracy zarobkowej za granicą jest traktowany jak okres zatrudnienia w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień, o których mowa w ust. 1, od dnia zawiadomienia właściwego terytorialnie powiatowego urzędu pracy o podjęciu pracy za granicą i przystąpienia do opłacania składek na Fundusz Pracy w wysokości 9,75 % przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc tego zatrudnienia; jeżeli zawiadomienie i przystąpienie do opłacania składek następuje w ciągu miesiąca, podstawę wymiaru składki dzieli się przez 30 i mnoży przez liczbę dni, za które składka ma być opłacona. 4. Składki, o których mowa w ust. 3, nie mogą być opłacone za okres wsteczny i nie podlegają zwrotowi, chyba że zostały wpłacone w wyższej od określonej w tym przepisie wysokości. 5. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, tryb dokonywania wpłat składek, o których mowa w ust. 3, na Fundusz Pracy, uwzględniając zasady obowiązujące przy opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wymagane dokumenty, tryb i kryteria rozdziału limitu zatrudnienia pracowników polskich za granicą w celu realizacji umów o dzieło przez polskich pracodawców, jeżeli został on ustanowiony w umowie międzynarodowej, mając na względzie istniejące potrzeby w tym zakresie. Art. 87. Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z obowiązku tego są zwolnieni cudzoziemcy: 1) posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej; 2) posiadający zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) posiadający zgodę na pobyt tolerowany w Rzeczypospolitej Polskiej; 4) korzystający z ochrony czasowej w Rzeczypospolitej Polskiej; 5) członkowie rodziny obywatela polskiego: a) będący obywatelami państwa, o którym mowa w art. 1 ust. 3, pkt 2 lit. a i b, b) niebędący obywatelami państwa, o którym mowa w art. 1 ust. 3, pkt. 2, lit. a i b, i posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego; 6) członkowie rodziny cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1-4, posiadający zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego; 7) zwolnieni z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie odrębnych przepisów; 8) cudzoziemcy - z możliwością zastosowania wobec nich zasady wzajemności z użyciem środków równoważnych lub ograniczeń, o których mowa w Załączniku XII, pkt 2, ust. 11 Traktatu o przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej: a) obywatele państwa członkowskiego Unii Europejskiej; b) obywatele państw, z którymi Unia Europejska zawarła umowy o swobodzie przepływu osób; c) członkowie rodziny cudzoziemca, o którym mowa w pkt a i b, który na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje pracę lub prowadzi działalność gospodarczą, d) członkowie rodziny cudzoziemca, o którym mowa w pkt a i b, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów: - o prawie pobytu obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej, - o prawie pobytu pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej, - dotyczących prawa pobytu studentów, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej. Art. 88. 1. Zezwolenie na pracę jest wymagane, jeżeli cudzoziemiec: 1) wykonuje pracę w podmiocie mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi eksportowej; 3) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany przez niego do podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku w celu wykonania zadania określonego przez delegującego w innym trybie niż realizacja usługi eksportowej; przepis ten nie narusza przepisów, o których mowa w art. 90 ust. 2, dotyczących trybu zatrudniania cudzoziemców przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Warunkiem wydania zezwolenia na pracę jest wcześniejsze uzyskanie przez pracodawcę przyrzeczenia i uzyskanie przez cudzoziemca odpowiedniej wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenia, o którym mowa w przepisach o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. W przypadku gdy cudzoziemiec posiada odpowiednią wizę lub zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wojewoda wydaje decyzję w sprawie zezwolenia na pracę. Wojewoda wydaje decyzję w sprawie zezwolenia na pracę także na podstawie dokumentu podróży lub zezwoleń, o których mowa w przepisach o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się w przypadku, gdy pracodawca powierza cudzoziemcowi wykonywanie pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. O zezwolenie na pracę cudzoziemców: 1) pełniących funkcję w zarządach - występuje podmiot upoważniony do reprezentacji; 2) o których mowa w ust. 1 pkt 2 - występuje pracodawca zagraniczny; decyzję w sprawie przyrzeczenia i zezwolenia na pracę wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce realizacji usługi eksportowej; 3) o których mowa w ust. 1 pkt 3 - występuje pracodawca zagraniczny lub podmiot, u którego będzie wykonywane zadanie określone przez delegującego; decyzję w sprawie przyrzeczenia i zezwolenia na pracę wydaje wojewoda właściwy ze względu na siedzibę podmiotu, u którego będzie wykonywane zadanie. 6. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ministrowi właściwemu do spraw kultury fizycznej i sportu, ministrowi właściwemu do spraw nauki, ministrowi właściwemu do spraw turystyki, ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk wydaje wojewoda, jeżeli zostały spełnione warunki określone w przepisach ustawy oraz w odrębnych przepisach. 7. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę wydaje pracodawcy wojewoda, uwzględniając sytuację na lokalnym rynku pracy oraz kryteria, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2. Wojewoda może, w przypadkach uzasadnionych sytuacją na rynku pracy, ograniczyć rodzaj pracy do czynności zarządzających i reprezentacji podmiotu. Wojewoda może także uwzględnić przydatność podmiotu dla rynku pracy i gospodarki. 8. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca są wydawane na wniosek pracodawcy, na czas określony, dla określonego cudzoziemca i pracodawcy, na określone stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy. Zezwolenie jest wydawane na warunkach określonych w przyrzeczeniu, na okres nie dłuższy niż czas pobytu określony w odpowiedniej wizie lub nie dłuższy niż okres ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenia, o którym mowa w przepisach o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku gdy wydane zostało przyrzeczenie, zezwolenie wydaje się po uzyskaniu pisemnego potwierdzenia pracodawcy o dacie rozpoczęcia wykonywania pracy przez cudzoziemca. Data rozpoczęcia wykonywania przez cudzoziemca pracy nie może być wcześniejsza niż data wydania decyzji w sprawie zezwolenia na pracę. Na wniosek pracodawcy wojewoda może przedłużyć przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca. 9. Na wniosek właściwego urzędu skarbowego lub Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wojewoda przekazuje kopie wydanych decyzji. 10. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, pracodawca zatrudnia cudzoziemca lub zawiera z nim umowę o wykonywanie innej pracy zarobkowej na czas udzielonego zezwolenia na pracę. 11. Jeżeli odrębne przepisy uzależniają możliwość zajmowania określonego stanowiska, wykonywania zawodu lub prowadzenia innej działalności od uzyskania zgody właściwego organu, pracodawca przed wystąpieniem do wojewody jest obowiązany uzyskać taką zgodę. 12. Przyrzeczenie lub zezwolenie na pracę podlegają uchyleniu przez wojewodę, jeżeli: 1) cudzoziemiec wykonuje pracę nielegalnie; 2) cudzoziemiec utracił uprawnienia do wykonywania pracy; 3) uległy zmianie okoliczności lub dowody odnoszące się do wydanej decyzji; 4) ustała przyczyna, dla której zostało udzielone zezwolenie na pracę; 5) cudzoziemiec wykonujący za pracodawcę będącego jednostką organizacyjną czynności w sprawach z zakresu prawa pracy narusza to prawo; uchylenie przyrzeczenia lub zezwolenia na pracę w przypadku naruszenia przepisów prawa pracy następuje na wniosek właściwego inspektora pracy. 13. Uchylenie przyrzeczenia lub zezwolenia na pracę zobowiązuje pracodawcę do niezwłocznego rozwiązania umowy z cudzoziemcem. W przypadku cudzoziemca delegowanego pracodawca jest obowiązany do niezwłocznego odwołania go z delegacji. 14. Pracodawca składa wniosek o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca po dokonaniu jednorazowej wpłaty w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, za każdą osobę, stanowiącej dochód budżetu państwa. W przypadku ubiegania się o przedłużenie zezwolenia na pracę wpłata wynosi połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę. 15. Minister właściwy do spraw pracy i wojewoda gromadzą i przetwarzają dane dotyczące cudzoziemców, wydawania zezwoleń na pracę, kontroli przestrzegania przepisów ustawy i toczących się w tych sprawach postępowań, w zakresie niezbędnym do realizacji przepisów ustawy. 16. Przepisy ust. 1-15 stosuje się odpowiednio do osoby fizycznej zamierzającej powierzyć cudzoziemcowi wykonywanie pracy. Art. 89. 1. Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej i byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na podstawie umów i porozumień międzynarodowych przypadające przed dniem 1 grudnia 1991 r. są traktowane jak okresy zatrudnienia w Państwie Polskim w zakresie uprawnień pracowniczych. 2. Okres urlopu bezpłatnego udzielonego pracownikowi na okres skierowania do pracy za granicą na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (Dz. U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259, z 1991 r. Nr 78, poz. 346 oraz z 1993 r. Nr 99, poz. 452), a także przypadający bezpośrednio po zakończeniu tego urlopu okres niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli pracownik podjął zatrudnienie u macierzystego pracodawcy w terminie przewidzianym w tym rozporządzeniu. 3. Okres zatrudnienia za granicą pracownika, który nie pozostawał w stosunku pracy przed skierowaniem do pracy za granicą na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, jest traktowany jak okres zatrudnienia w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych. Dotyczy to także pracownika, któremu udzielono urlopu bezpłatnego na okres skierowania do pracy za granicą, a który nie podjął pracy u macierzystego pracodawcy po zakończeniu pracy za granicą lub podjął pracę u macierzystego pracodawcy, lecz po upływie terminu przewidzianego w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2. Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i warunki wydawania lub przedłużania przyrzeczeń lub zezwoleń na pracę cudzoziemców, 2) tryb i warunki odmowy wydania lub przedłużenia przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców, 3) wzory wniosku o wydanie zezwolenia na pracę, przedłużenie zezwolenia na pracę oraz zezwoleń i przyrzeczeń, które mogą zawierać dane osobowe cudzoziemca - mając na uwadze potrzeby rynku pracy Rzeczypospolitej Polskiej oraz zapewnienie właściwej organizacji wydawania i odmowy wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę. 2. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i warunki wydawania lub przedłużania, a także odmowy wydawania lub przedłużania przyrzeczeń lub zezwoleń na pracę cudzoziemców zatrudnionych przy realizacji usług eksportowych świadczonych przez pracodawców zagranicznych w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) wzory wniosku o wydanie zezwolenia na pracę, przedłużenie zezwolenia na pracę oraz zezwoleń i przyrzeczeń, które mogą zawierać dane osobowe cudzoziemca - mając na uwadze potrzeby rynku pracy Rzeczypospolitej Polskiej oraz zapewnienie właściwej organizacji wydawania i odmowy wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę. 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, może określić, w drodze rozporządzenia, warunki wykonywania pracy przez cudzoziemców w ramach świadczenia usług artystycznych, kwalifikacje i umiejętności, jakie powinien posiadać cudzoziemiec, oraz staż pracy, mając na względzie uzasadnione potrzeby rynku pracy w tym zakresie. 4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę, jeżeli przypadki te wynikają z umów i porozumień międzynarodowych, programów szkoleniowych lub doradczych prowadzonych w ramach Unii Europejskiej, specyfiki wykonywanego zawodu, charakteru pracy, a także szczególnego statusu, który był podstawą udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Minister właściwy do spraw pracy może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca są wydawane przez wojewodę bez względu na sytuację na lokalnym rynku pracy i kryteria, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2, kierując się w szczególności zasadą wzajemności. 6. W sytuacji, o której mowa w art. 87 pkt 8, minister właściwy do spraw pracy może określić, w drodze rozporządzenia, zakres ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mając na względzie ochronę polskiego rynku pracy. Rozdział 17 Pracownicy publicznych służb zatrudnienia Art. 91. Pracownikami publicznych służb zatrudnienia są pracownicy zatrudnieni w tych służbach, w tym: 1) pośrednicy pracy; 2) doradcy zawodowi; 3) specjaliści do spraw rozwoju zawodowego; 4) specjaliści do spraw programów; 5) liderzy klubów pracy; 6) krajowa kadra sieci EURES. Art. 92. 1. Zadania w zakresie pośrednictwa pracy realizują: 1) pośrednik pracy - stażysta; 2) pośrednik pracy; 3) pośrednik pracy I stopnia; 4) pośrednik pracy II stopnia. 2. Pośrednikiem pracy może zostać osoba, która otrzymała licencję zawodową, jeżeli: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 2) nie była karana za przestępstwo popełnione umyślnie; 3) posiada co najmniej średnie wykształcenie; 4) wykonywała zadania w zakresie pośrednictwa pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy w publicznych służbach zatrudnienia lub ukończyła szkolenie przygotowujące do świadczenia pośrednictwa pracy, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, w ciągu dwóch lat przed dniem złożenia wniosku o licencję; 5) posiada obywatelstwo polskie lub wykaże się znajomością języka polskiego wystarczającą do wykonywania zadań. 3. Osoba niespełniająca warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, może wykonywać czynności na stanowisku pośrednika pracy - stażysty pod nadzorem pośrednika pracy lub po ukończeniu szkolenia przygotowującego do świadczenia usług w zakresie pośrednictwa pracy. 4. Pośrednikiem pracy I stopnia może zostać osoba spełniająca łącznie warunki, o których mowa w ust. 2, i która: 1) posiada co najmniej 24-miesięczny staż pracy na stanowisku pośrednika pracy w publicznych służbach zatrudnienia; 2) ukończyła szkolenie w zakresie pośrednictwa pracy potwierdzone odpowiednimi dokumentami. 5. Pośrednikiem pracy II stopnia może zostać osoba spełniająca łącznie warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 5, oraz: 1) posiada wyższe wykształcenie; 2) posiada co najmniej 36-miesięczny staż pracy na stanowisku pośrednika pracy I stopnia w publicznych służbach zatrudnienia; 3) ukończyła studia podyplomowe w zakresie pośrednictwa pracy lub szkolenia w zakresie pośrednictwa pracy potwierdzone odpowiednimi dokumentami. Art. 93. Wojewoda, na wniosek zainteresowanej osoby, w drodze decyzji administracyjnej, nadaje licencję zawodową pośrednika pracy określonego stopnia osobie spełniającej warunki, o których mowa w art. 92 ust. 2, 4 i 5. Art. 94. 1. Zadania w zakresie poradnictwa zawodowego realizują: 1) doradca zawodowy - stażysta; 2) doradca zawodowy; 3) doradca zawodowy I stopnia; 4) doradca zawodowy II stopnia. 2. Doradcą zawodowym może zostać osoba, która otrzymała licencję zawodową, jeżeli: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 2) nie była karana; 3) posiada wyższe wykształcenie; 4) wykonywała zadania w zakresie poradnictwa zawodowego przez okres co najmniej 12 miesięcy w publicznych służbach zatrudnienia lub ukończyła szkolenia przygotowujące do świadczenia poradnictwa zawodowego potwierdzone odpowiednimi dokumentami, w ciągu dwóch lat przed dniem złożenia wniosku o licencję; 5) posiada obywatelstwo polskie lub wykaże się znajomością języka polskiego wystarczającą do wykonywania zadań. 3. Osoba niespełniająca warunków, o których mowa w ust. 2, może wykonywać czynności na stanowisku doradcy zawodowego - stażysty pod nadzorem doradcy zawodowego lub po ukończeniu szkolenia przygotowującego do świadczenia poradnictwa zawodowego potwierdzonego odpowiednimi dokumentami. 4. Doradcą zawodowym I stopnia może zostać osoba spełniająca łącznie warunki, o których mowa w ust. 2, oraz: 1) posiada co najmniej 24-miesięczny staż pracy na stanowisku doradcy zawodowego w publicznych służbach zatrudnienia i ukończone studia magisterskie lub co najmniej 12-miesięczny staż pracy na stanowisku doradcy zawodowego w publicznych służbach zatrudnienia i ukończone studia magisterskie z zakresu psychologii lub poradnictwa zawodowego; 2) ukończyła szkolenia z zakresu poradnictwa zawodowego potwierdzone odpowiednimi dokumentami. 5. Doradcą zawodowym II stopnia może zostać osoba spełniająca łącznie warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 5, oraz: 1) ukończyła studia podyplomowe z zakresu poradnictwa zawodowego; 2) posiada co najmniej 36-miesięczny staż pracy na stanowisku doradcy zawodowego I stopnia. Art. 95. Wojewoda, na wniosek zainteresowanej osoby, w drodze decyzji administracyjnej, nadaje licencję zawodową doradcy zawodowego określonego stopnia osobie spełniającej warunki, o których mowa w art. 94 ust. 2, 4 i 5. Art. 96. 1. Zadania w zakresie planowania rozwoju zasobów ludzkich oraz organizacji szkoleń bezrobotnych i poszukujących pracy wykonuje specjalista do spraw rozwoju zawodowego. 2. Specjalistą do spraw rozwoju zawodowego może zostać osoba, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 2) nie była karana; 3) posiada co najmniej średnie wykształcenie; 4) wykonywała zadania z zakresu organizacji szkoleń przez okres co najmniej 12 miesięcy w publicznych służbach zatrudnienia; 5) ukończyła szkolenie w zakresie organizacji szkoleń lub rozwoju zasobów ludzkich potwierdzone odpowiednimi dokumentami. 3. Samodzielnym specjalistą do spraw rozwoju zawodowego może zostać osoba spełniająca łącznie warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2 i 5, która: 1) posiada wyższe wykształcenie; 2) przez co najmniej 24 miesiące wykonywała zadania na stanowisku specjalisty do spraw rozwoju zawodowego; 3) ukończyła szkolenie z zakresu rozwoju zasobów ludzkich potwierdzone odpowiednimi dokumentami. 4. Specjalista do spraw rozwoju zawodowego, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest obowiązany doskonalić kwalifikacje zawodowe przez udział w co najmniej jednym szkoleniu w okresie 24 miesięcy pracy. Art. 97. 1. Zadania z zakresu przygotowywania, realizacji i oceniania efektów programów i projektów z zakresu promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej wykonuje specjalista do spraw programów. 2. Specjalistą do spraw programów może zostać osoba, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 2) nie była karana; 3) posiada wyższe wykształcenie zawodowe; 4) wykonywała zadania z zakresu projektowania, realizowania lub oceniania programów i projektów, o których mowa w ust. 1, przez okres co najmniej 12 miesięcy w publicznych służbach zatrudnienia; 5) ukończyła szkolenie w zakresie projektowania, realizowania lub oceniania programów i projektów potwierdzone odpowiednimi dokumentami. 3. Samodzielnym specjalistą do spraw programów może zostać osoba, która: 1) posiada wyższe wykształcenie; 2) przez co najmniej 24 miesiące wykonywała zadania na stanowisku specjalisty do spraw programów; 3) ukończyła szkolenie z zakresu rozwoju zasobów ludzkich potwierdzone odpowiednimi dokumentami. 4. Specjalista, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest obowiązany doskonalić kwalifikacje zawodowe przez udział w co najmniej jednym szkoleniu w okresie 24 miesięcy pracy. Art. 98. 1. Zadania polegające na udzielaniu pomocy w zakresie aktywnego poszukiwania pracy wykonuje lider klubu pracy. 2. Liderem klubu pracy może zostać osoba, która: 1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 2) nie była karana; 3) posiada co najmniej średnie wykształcenie; 4) wykonywała zadania w zakresie aktywnego poszukiwania pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy w publicznych służbach zatrudnienia, w Ochotniczych Hufcach Pracy lub ukończyła szkolenie przygotowujące do wykonywania zadań polegających na udzielaniu pomocy w zakresie aktywnego poszukiwania pracy, potwierdzone odpowiednimi dokumentami; 5) posiada obywatelstwo polskie lub wykaże się znajomością języka polskiego wystarczającą do wykonywania zadań. 3. Lider klubu pracy jest obowiązany doskonalić kwalifikacje zawodowe przez udział w co najmniej jednym szkoleniu w okresie 24 miesięcy pracy. Art. 99. 1. Krajową kadrę sieci EURES stanowią pracownicy publicznych służb zatrudnienia wykonujący usługi EURES. 2. Krajową kadrę sieci EURES tworzą: krajowy koordynator EURES, asystenci krajowego koordynatora EURES, kierownicy liniowi EURES, doradcy EURES i asystenci EURES. Pracownicy krajowej kadry sieci EURES są obowiązani do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Art. 100. 1. Pracownikom wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy, o których mowa w art. 91 pkt 1 i 2, przysługują dodatki do wynagrodzeń uzależnione od stopnia posiadanej licencji i doskonalenia kwalifikacji zawodowych oraz jakości wykonywanej pracy, z wyłączeniem pracowników będących członkami korpusu służby cywilnej. 2. Pracownikom wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy, o których mowa w art. 91 pkt 3-6, przysługują dodatki do wynagrodzeń uzależnione od posiadanego przygotowania zawodowego, doskonalenia kwalifikacji zawodowych oraz jakości wykonywanej pracy, z wyłączeniem pracowników będących członkami korpusu służby cywilnej. 3. Dodatki, o których mowa w ust. 1 i 2, są finansowane ze środków Funduszu Pracy. 4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, tryb nadawania licencji zawodowych pośrednika pracy i doradcy zawodowego, biorąc pod uwagę rozwój zawodowy pracowników publicznych służb zatrudnienia. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania i wypłacania dodatków do wynagrodzenia pracownikom, o których mowa w art. 91 pkt 1-6, mając na uwadze osiągnięcie zwiększonej efektywności oraz rozwoju zawodowego pracowników publicznych służb zatrudnienia. Art. 101. 1. Przepisy art. 92, 94, 96-98 i 100 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych w Ochotniczych Hufcach Pracy. 2. Przepis art. 94 stosuje się odpowiednio do osób zatrudnionych w placówkach kształcenia ustawicznego, o których mowa w przepisach o systemie oświaty. Art. 102. 1. Szkolenia, o których mowa w art. 92-98, realizowane są przez instytucje szkoleniowe po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw pracy. 2. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, ramowe programy szkoleń dla stanowisk, o których mowa w art. 91, z uwzględnieniem poziomów i stopni kwalifikacyjnych, warunki, jakie powinny spełniać instytucje szkoleniowe, oraz wzory dokumentów potwierdzających ukończenie właściwego szkolenia, mając na uwadze zapewnienie jednolitego systemu kształcenia pracowników publicznych służb zatrudnienia. Rozdział 18 Fundusz Pracy Art. 103. 1. Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. 2. Dysponentem Funduszu Pracy jest minister właściwy do spraw pracy. Art. 104. 1. Obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 5)), wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, w przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), co najmniej wynagrodzenie, o którym mowa w tym przepisie, a w przypadku osób wykonujących pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania co najmniej 50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę, opłacają: 1) pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby: a) pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym, b) wykonujące pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, c) wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, oraz za osoby z nimi współpracujące, d) wykonujące pracę w okresie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, e) pobierające stypendia sportowe, f) otrzymujące świadczenie socjalne przysługujące na urlopie górniczym, świadczenie górnicze lub górniczy zasiłek socjalny lub wynagrodzenie przysługujące w okresie świadczenia górniczego, stypendium na przekwalifikowanie lub kontraktu szkoleniowego - przewidziane w odrębnych przepisach; 2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne, spółdzielnie kółek rolniczych lub spółdzielnie usług rolniczych - za swoich członków, z wyjątkiem członków, którzy wnieśli wkład gruntowy o powierzchni użytków rolnych większej niż 2 ha przeliczeniowe; 3) inne niż wymienione w pkt 1 i 2 osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym lub zaopatrzeniu emerytalnemu, z wyjątkiem: a) duchownych, b) pobierających na podstawie przepisów o pomocy społecznej zasiłek stały, c) pobierających na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka, d) podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników, e) żołnierzy niezawodowych w służbie czynnej, f) odbywających zastępcze formy służby wojskowej, g) przebywających na urlopach wychowawczych oraz pobierających zasiłek macierzyński, h) pobierających świadczenie szkoleniowe, o którym mowa w art. 70 ust. 6. 2. Wysokość składki na Fundusz Pracy określa ustawa budżetowa. 3. W przypadku gdy kwoty, o których mowa w ust. 1, pochodzą z różnych źródeł, obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy powstaje wtedy, gdy łączna kwota stanowiąca podstawę wymiaru składek ustalona zgodnie z ust. 1 wynosi co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, a w przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, o którym mowa w tym przepisie. 4. Osoba, do której ma zastosowanie przepis ust. 3, składa stosowne oświadczenie każdemu pracodawcy lub w terenowej jednostce organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli sama opłaca składki na ubezpieczenia społeczne. Art. 105. Przedsiębiorcy Polskiego Związku Głuchych i Polskiego Związku Niewidomych oraz Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej, Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi, Zakład Opieki dla Niewidomych w Laskach oraz zakłady aktywizacji zawodowej nie opłacają składek na Fundusz Pracy za zatrudnionych pracowników o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Art. 106. 1. Przychodami Funduszu Pracy są: 1) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy; 2) dotacje budżetu państwa; 3) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy; 4) odsetki od środków Funduszu Pracy pozostających na rachunkach bankowych dysponenta Funduszu Pracy oraz samorządów województw, powiatów, Ochotniczych Hufców Pracy i wojewodów; 5) spłaty rat i odsetki od pożyczek udzielonych z Funduszu Pracy; 6) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, przeznaczone na współfinansowanie działań z zakresu udziału publicznych służb zatrudnienia w EURES; 7) inne wpływy. 2. Przychodami Funduszu Pracy są również opłaty, wpłaty, kary pieniężne i grzywny, o których mowa w art. 88 ust. 14, art. 115 i art. 119-124, które są przeznaczane na wspieranie rządowych programów promocji zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu, mające na celu aktywizację zawodową bezrobotnych. 3. Dysponent Funduszu Pracy, za zgodą ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może zaciągać kredyty i pożyczki na uzupełnienie środków niezbędnych na wypłatę zasiłków. Art. 107. 1. Składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne. 2. Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony dla składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i przekazuje na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni roboczych od ich otrzymania, w formie zaliczek, część składek zgromadzonych na koncie odpowiadającą udziałowi stopy procentowej składek na Fundusz Pracy w sumie stóp procentowych składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ostatecznie rozlicza pobrane składki na Fundusz Pracy do 20 dnia następnego miesiąca. 3. W razie nieopłacania składek na Fundusz Pracy lub opłacenia ich w niższej od należnej wysokości Zakład Ubezpieczeń Społecznych może obciążyć pracodawcę lub osobę podlegającą ubezpieczeniu społecznemu dodatkową opłatą w wysokości do 100 % należnej kwoty składek. 4. Od składek na Fundusz Pracy nieopłaconych w terminie Zakład Ubezpieczeń Społecznych pobiera odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 6)). Składki te oraz należności z tytułu odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, o których mowa w ust. 3, nieopłacone w terminie, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Składki, odsetki i dodatkowe opłaty są przekazywane na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy. 5. Koszty poboru składek na Fundusz Pracy obciążają ten fundusz i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 0,5 % kwoty składek przekazanych na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy. 6. W przypadku nieprzekazania w terminach określonych w ust. 2 składek, pobranych odsetek oraz dodatkowych opłat, o których mowa w ust. 4, na rachunek bankowy dysponenta Funduszu Pracy należne są od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odsetki ustawowe. Art. 108. 1. Środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie: 1) kosztów badań lekarskich, psychologicznych i specjalistycznych, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 38 ust. 4 oraz art. 40 ust. 5; 2) kosztów związanych z organizowaniem partnerstwa lokalnego, o którym mowa w art. 6 ust. 7, obejmujących koszty organizacji przez organy zatrudnienia spotkań i konferencji z udziałem przedstawicieli instytucji partnerstwa lokalnego oraz instytucji realizujących inicjatywy partnerów rynku pracy; 3) wsparcia instytucji rynku pracy oraz jednostek naukowych, o których mowa w art. 7 ust. 1, w zakresie realizacji programów i projektów związanych z rozwojem usług i instrumentów rynku pracy oraz integracją społeczną; 4) kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne pracowników wojewódzkich urzędów pracy wykonujących zadania wynikające z realizacji programów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, w zakresie określonym w umowie, o której mowa w art. 109 ust. 7; 5) kosztów wynagrodzeń wypłacanych młodocianym pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego oraz składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanych wynagrodzeń, o których mowa w art. 12 ust. 6; 6) kosztów szkolenia oraz przejazdu członków rad zatrudnienia, o których mowa w art. 23 ust. 7 i 9; 7) zadań wynikających z udziału publicznych służb zatrudnienia w sieci EURES, o których mowa w ustawie; 8) dodatków szkoleniowych, o których mowa w art. 41 ust. 1; 9) kosztów szkolenia pracowników, bezrobotnych i innych uprawnionych osób, o których mowa w art. 41 ust. 4 i 5 oraz art. 43; 10) jednorazowych kwot przyznawanych instytucjom szkoleniowym, o których mowa w art. 41 ust. 9; 11) pożyczek na sfinansowanie kosztów szkolenia, o których mowa w art. 42; 12) kosztów przejazdów, zakwaterowania i wyżywienia, o których mowa w art. 45; 13) kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, podjęcia działalności gospodarczej oraz kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa, o których mowa w art. 46; 14) kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne refundowanych pracodawcy, o których mowa w art. 47; 15) dodatków aktywizacyjnych, o których mowa w art. 48; 16) zwrotu części kosztów poniesionych przez pracodawcę z tytułu zatrudnienia bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych, o których mowa w art. 51, 56 i 59; 17) stypendiów, o których mowa w art. 52, 53 i 55; 18) składek na ubezpieczenia społeczne opłacanych od stypendiów, o których mowa w art. 54; 19) zwrotu kosztów poniesionych przez organizatora robót publicznych z tytułu zatrudnienia bezrobotnych, o których mowa w art. 57; 20) kosztów wyposażenia nowego stanowiska pracy, o którym mowa w art. 59 ust. 3; 21) kosztów opieki nad dzieckiem i osobą zależną, o których mowa w art. 61; 22) świadczeń przysługujących rolnikom zwalnianym z pracy, o których mowa w art. 62; 23) refundowania pracodawcy kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w art. 69 ust. 1 i ust. 2 pkt 1; 24) refundowania pracodawcy wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 2; 25) refundacji pracodawcom składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 70 ust. 8; 26) zasiłków, o których mowa w art. 71, oraz składek na ubezpieczenia społeczne od tych zasiłków, o których mowa w art. 72 ust. 13; 27) dodatków do wynagrodzeń, o których mowa w art. 100; 28) kosztów poboru składek, o których mowa w art. 107 ust. 5; 29) kosztów opracowywania, upowszechniania i wdrażania klasyfikacji zawodów i specjalności, standardów kwalifikacji zawodowych oraz modułowych programów szkoleń dla bezrobotnych i poszukujących pracy; 30) opracowywania i rozpowszechniania informacji zawodowych oraz wyposażenia dla prowadzenia poradnictwa zawodowego; 31) opracowywania, wydawania i rozpowszechniania informacji o usługach organów zatrudnienia oraz innych partnerów rynku pracy, dla bezrobotnych i poszukujących pracy oraz pracodawców; 32) kosztów wezwań, zawiadomień, zakupu lub druku kart rejestracyjnych i innych druków niezbędnych do ustalenia uprawnień do zasiłku i innych świadczeń z tytułu bezrobocia, przekazywania bezrobotnym należnych świadczeń pieniężnych oraz kosztów komunikowania się z pracodawcami, bezrobotnymi, poszukującymi pracy, organami rentowymi oraz urzędami skarbowymi; 33) badań, opracowywania programów, ekspertyz, analiz, wydawnictw i konkursów dotyczących rynku pracy; 34) kosztów wprowadzania, rozwijania i eksploatacji systemu informatycznego w publicznych służbach zatrudnienia oraz Ochotniczych Hufcach Pracy; 35) wydatków związanych z promocją oraz pomocą prawną zatrudnionym za granicą w ramach umów międzynarodowych; 36) kosztów opracowywania i rozpowszechniania materiałów informacyjnych i szkoleniowych dotyczących nabywania umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia; 37) wyposażenia klubów pracy oraz kosztów prowadzenia zajęć przez osoby niebędące pracownikami urzędów pracy, o których mowa w art. 39 ust. 4; 38) kosztów szkolenia kadr publicznych służb zatrudnienia i kadr Ochotniczych Hufców Pracy; 39) części kosztów realizacji zadań na rzecz bezrobotnych, wykonywanych w ramach działań statutowych przez organizacje i instytucje; 40) świadczeń integracyjnych przyznawanych na podstawie przepisów o zatrudnieniu socjalnym; 41) zatrudnienia wspieranego, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o zatrudnieniu socjalnym; 42) restrukturyzacji zatrudnienia w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy; 43) kosztów postępowania sądowego i egzekucyjnego w sprawach nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych i innych wypłat z Funduszu Pracy; 44) odsetek za nieterminowe regulowanie zobowiązań pokrywanych z Funduszu Pracy; 45) spłaty i obsługi kredytów i pożyczek wraz z odsetkami, zaciągniętych przez Fundusz Pracy; 46) zasiłków przedemerytalnych, świadczeń przedemerytalnych oraz zasiłków pogrzebowych, o których mowa w art. 141; 47) wydatków, o których mowa w art. 66 ust. 5 pkt 2, niewymienionych w pkt 1-46. 2. Dysponent Funduszu Pracy może dokonywać przesunięć przewidzianych w planie Funduszu Pracy kwot na finansowanie poszczególnych zadań oraz na finansowanie nowych, nieprzewidzianych w planie zadań w przypadku ich wprowadzenia ustawą, z tym jednak, że łączna kwota środków na finansowanie zadań na rzecz przeciwdziałania bezrobociu nie powinna zostać zmniejszona w celu jej przeznaczenia na inne cele. Art. 109. 1. Minister właściwy do spraw pracy przekazuje, na wyodrębniony rachunek bankowy, samorządom województw i powiatów środki Funduszu Pracy na finansowanie zadań realizowanych w województwie do wysokości kwot ustalonych zgodnie z ust. 2-11. 2. Kwoty środków (limity), jakie mogą być wydatkowane w roku budżetowym na realizację programów na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej oraz innych fakultatywnych zadań w województwie, są ustalane przez ministra właściwego do spraw pracy według algorytmu. 3. Minister właściwy do spraw pracy ustala i przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy Ochotniczym Hufcom Pracy kwotę środków Funduszu Pracy, z przeznaczeniem na refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne młodocianych pracowników, szkolenie pracowników Ochotniczych Hufców Pracy oraz realizację innych zadań finansowanych z Funduszu Pracy. 4. Minister właściwy do spraw pracy ustala i przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy urzędom wojewódzkim środki Funduszu Pracy, z przeznaczeniem na finansowanie kosztów szkolenia pracowników urzędu wojewódzkiego i powiatowych urzędów pracy. 5. Środki Funduszu Pracy na wypłatę zasiłków i innych obligatoryjnych świadczeń są przekazywane samorządom województw i powiatów do wysokości faktycznych potrzeb. 6. Minister właściwy do spraw pracy w odniesieniu do kwoty środków na finansowanie zadań w województwie ustala udział środków, jakie mogą być przeznaczane na finansowanie programów regionalnych, w tym projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego. 7. Podstawę wydatkowania środków na finansowanie projektów współfinansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego, w tym kosztów ich realizacji, stanowi umowa zawarta między ministrem właściwym do spraw pracy oraz zarządem województwa, określająca wielkość środków na ten cel oraz sposób ich wydatkowania. 8. Kwoty środków Funduszu Pracy na finansowanie programów na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej oraz innych fakultatywnych zadań realizowanych przez powiaty są ustalane przez zarząd województwa, według kryteriów określonych przez sejmik województwa, w ramach kwoty, o której mowa w ust. 2. Określając kryteria, sejmik województwa powinien wziąć pod uwagę w szczególności: 1) skalę napływów do bezrobocia i odpływów z bezrobocia; 2) udział osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy w ogólnej liczbie bezrobotnych; 3) stopę bezrobocia; 4) wskaźnik efektywności realizowanych usług lub instrumentów rynku pracy. 9. Decyzję w sprawie wyboru form aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych uprawnionych osób, w ramach łącznej kwoty ustalonej dla powiatu na finansowanie programów na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej, podejmuje starosta, po zasięgnięciu opinii powiatowej rady zatrudnienia. 10. Organy zatrudnienia oraz ochotnicze hufce pracy mogą zawierać umowy, porozumienia i udzielać zleceń dotyczących realizacji programów rynku pracy finansowanych z Funduszu Pracy, powodujących powstawanie zobowiązań przechodzących na rok następny do wysokości 30 % kwoty środków (limitów) ustalonych na dany rok kalendarzowy, a łącznie z zobowiązaniami wynikającymi z realizacji projektów współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej do wysokości określonej przez ministra właściwego do spraw pracy. Zobowiązania te obciążają kwotę (limit) środków Funduszu Pracy ustaloną na rok następny. 11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Zatrudnienia oraz Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, algorytm, o którym mowa w ust. 2, szczegółowe zasady ustalania kwot środków z Funduszu Pracy dla samorządów województw i powiatów oraz wysokość i przeznaczenie rezerwy będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw pracy; przy ustalaniu kwot środków na finansowanie programów na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej w województwie algorytm powinien w szczególności uwzględniać: 1) skalę napływów do bezrobocia i odpływów z bezrobocia; 2) udział osób będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy w ogólnej liczbie bezrobotnych; 3) stopę bezrobocia. Art. 110. W sprawach z zakresu gospodarki funduszami celowymi nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy o finansach publicznych. Rozdział 19 Nadzór i kontrola Art. 111. Wojewoda sprawuje nadzór, o którym mowa w art. 10 ust. 1, przez: 1) badanie dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania nadzoru; 2) wizytację obiektów i pomieszczeń; 3) przeprowadzanie oględzin obiektów, składników majątku oraz obserwację przebiegu określonych czynności objętych obowiązującym standardem; 4) żądanie od pracowników nadzorowanej jednostki udzielania informacji w formie ustnej i pisemnej w związku z czynnościami nadzorczymi; 5) wzywanie i przesłuchiwanie świadków; 6) zwracanie się o wydanie opinii przez biegłych i specjalistów z zakresu rynku pracy; 7) badanie wymogów kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 92, 94, 96-99. Art. 112. 1. Czynności, o których mowa w art. 111, w imieniu i z upoważnienia wojewody przeprowadza zespół pracowników właściwego do spraw pracy wydziału urzędu wojewódzkiego w składzie co najmniej dwóch osób, zwany dalej "zespołem inspektorów". 2. Zespół inspektorów przeprowadzając czynności, o których mowa w art. 111, jest obowiązany do okazania legitymacji służbowych oraz imiennego upoważnienia wskazującego urząd pracy, którego czynności te dotyczą. Art. 113. 1. Wojewoda, w wyniku przeprowadzonych przez zespół inspektorów czynności, o których mowa w art. 111, może przekazać jednostce samorządu terytorialnego zalecenia, pouczenia oraz może zgłaszać uwagi i wnioski. 2. Urząd pracy objęty czynnościami nadzorczymi może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaleceń, uwag i wniosków, zgłosić do nich zastrzeżenia. 3. Wojewoda ustosunkowuje się do zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia. 4. W przypadku nieuwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń urząd pracy w terminie 30 dni jest obowiązany do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń, uwag i wniosków. 5. W przypadku uwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń wojewódzki lub powiatowy urząd pracy w terminie 30 dni jest obowiązany do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń, uwag i wniosków, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem zmian wynikających z zastrzeżeń. 6. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w działalności wojewódzkiego lub powiatowego urzędu pracy w zakresie wdrażania i stosowania standardów usług rynku pracy, o których mowa w art. 35 ust. 3, oraz spełniania wymogów kwalifikacyjnych określonych dla pracowników urzędów pracy, wojewoda, niezależnie od przysługujących mu innych środków, zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach odpowiednio marszałka województwa lub starostę. 7. Organ, o którym mowa w ust. 6, do którego skierowano zawiadomienie o stwierdzonych istotnych uchybieniach, jest obowiązany powiadomić wojewodę o podjętych czynnościach w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o stwierdzonych uchybieniach. Art. 114. 1. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych czynności, o których mowa w art. 111, zostały ujawnione rażące zaniedbania lub zaniechania w zakresie wdrażania i stosowania standardów usług rynku pracy, o których mowa w art. 35 ust. 3, oraz spełniania wymogów kwalifikacyjnych określonych dla pracowników urzędów pracy, wojewoda może wezwać jednostkę samorządu terytorialnego do wyznaczenia wykonawcy zastępczego w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia otrzymania wezwania. 2. W przypadku niewyznaczenia przez jednostkę samorządu terytorialnego wykonawcy zastępczego w terminie, o którym mowa w ust. 1, wojewoda może wystąpić do sądu administracyjnego ze skargą na bezczynność organu. Art. 115. 1. Kto nie realizuje zaleceń wojewody, o których mowa w art. 113 - podlega karze pieniężnej w wysokości do 6.000 zł. 2. Kto nie wdraża lub nie stosuje standardów usług rynku pracy w zakresie pośrednictwa pracy - podlega karze pieniężnej w wysokości do 10.000 zł. 3. Karę pieniężną wymierza wojewoda w drodze decyzji administracyjnej, biorąc pod uwagę rozmiar, stopień i społeczną szkodliwość stwierdzonych uchybień. 4. Od kary pieniężnej nieuiszczonej w terminie pobiera się odsetki ustawowe. 5. Egzekucja kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 116. 1. Wojewoda sprawuje kontrolę przestrzegania: 1) legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, wykonywania działalności oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców; 2) obowiązku informowania powiatowych urzędów pracy o zatrudnianiu bezrobotnego lub powierzeniu mu wykonywania innej pracy zarobkowej; 3) obowiązku informowania powiatowych urzędów pracy przez bezrobotnych o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności; 4) obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy; 5) obowiązku dokonania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia w przypadku prowadzenia działalności, której prowadzenie jest uzależnione od uzyskania wpisu do rejestru agencji zatrudnienia; 6) obowiązku prowadzenia agencji zatrudnienia zgodnie z zasadami określonymi w ustawie. 2. Kontrolę przestrzegania legalności wykonywania pracy przez cudzoziemca sprawują również organy celne, zgodnie z odrębnymi przepisami. 3. Kontrolą mogą być objęci pracodawcy, jednoosobowi przedsiębiorcy i inne instytucje oraz osoby fizyczne. 4. Przeprowadzający kontrolę mogą badać dokumenty objęte jej zakresem, sporządzać niezbędne ich kopie, przesłuchiwać osoby podejrzane o naruszenie przepisów ustawy, przesłuchiwać świadków, sprawdzać tożsamość osób zatrudnionych i wykonujących inne prace zarobkowe, a także innych osób w celu ustalenia charakteru ich pobytu na terenie kontrolowanej jednostki w czasie przeprowadzania kontroli. 5. Kontrolowani są obowiązani udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli. 6. Przeprowadzający kontrolę są uprawnieni do przeprowadzenia kontroli bez uprzedzenia. Kontrolujący są obowiązani do okazania legitymacji służbowych i upoważnienia. 7. W przypadku podejrzenia, że przepisy ustawy w zakresie, o którym mowa w ust. 1, nie są przestrzegane, a nie ma możliwości ustalenia nazwy jednostki kontrolowanej, wystawia się upoważnienie w formie uproszczonej. 8. W postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyłączeniem przepisów dotyczących decyzji i postanowień. Art. 117. 1. Wojewoda, w zakresie określonym w art. 116 ust. 1, oraz organy celne w zakresie określonym w odrębnych przepisach współdziałają w szczególności ze związkami zawodowymi, organizacjami pracodawców, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Strażą Graniczną oraz urzędami kontroli skarbowej. 2. Organy Policji, w razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa kontrolującym, są obowiązane, na wniosek właściwego wojewody lub odpowiednio organu celnego, do udzielenia stosownej pomocy. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania przez wojewodów i organy celne kontroli oraz sposób ich współdziałania z innymi organami, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności i skuteczności wykonywanej kontroli. Art. 118. 1. Wojewoda przekazuje ministrowi właściwemu do spraw pracy w terminie do dnia 31 stycznia wyniki przeprowadzonych w roku poprzednim kontroli oraz ich ocenę. 2. Wojewoda niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw pracy o stwierdzonych przypadkach prowadzenia agencji zatrudnienia bez wymaganego wpisu do rejestru agencji zatrudnienia oraz o przypadkach naruszenia zasad prowadzenia agencji zatrudnienia określonych w ustawie. 3. Wojewoda niezwłocznie powiadamia właściwego starostę o stwierdzonych przypadkach naruszenia przepisów ustawy przez bezrobotnego oraz przez pracodawcę. Rozdział 20 Odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko przepisom ustawy Art. 119. 1. Kto zatrudnia lub powierza wykonywanie innej pracy zarobkowej bezrobotnemu, nie zawiadamiając o tym właściwego powiatowego urzędu pracy, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. 2. Bezrobotny, który podjął zatrudnienie, inną pracę zarobkową lub działalność gospodarczą bez powiadomienia o tym właściwego powiatowego urzędu pracy, podlega karze grzywny nie niższej niż 500 zł. 3. Sprawca nie podlega odpowiedzialności, jeżeli przed dniem przeprowadzenia kontroli obowiązek, o którym mowa odpowiednio w art. 36 ust. 7 i art. 74, został już spełniony. Art. 120. 1. Kto powierza wykonywanie pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu zezwolenia na pracę, o którym mowa w art. 88, lub na innym stanowisku, lub na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. 2. Cudzoziemiec, który wykonuje pracę bez zezwolenia, o którym mowa w art. 88, lub na innym stanowisku, lub na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę, podlega karze grzywny nie niższej niż 1.000 zł. Art. 121. 1. Kto bez wymaganego wpisu do rejestru agencji zatrudnienia prowadzi agencję zatrudnienia, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. 2. Kto prowadząc agencję zatrudnienia, pobiera od osoby, dla której poszukuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, dodatkowe opłaty inne niż kwota wymieniona w art. 85 ust. 2 pkt 7, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. 3. Tej samej karze podlega, kto prowadząc agencję zatrudnienia, nie przestrzega zasady zakazu dyskryminacji ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub ze względu na przynależność związkową. Art. 122. 1. Kto: 1) nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie, 2) nie zgłasza wymaganych danych lub zgłasza nieprawdziwe dane mające wpływ na wymiar składek na Fundusz Pracy lub udziela w tym zakresie nieprawdziwych wyjaśnień albo odmawia ich udzielenia - podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. 2. Sprawca nie podlega odpowiedzialności, jeżeli przed dniem przeprowadzenia kontroli zaległe składki na Fundusz Pracy zostały już opłacone w wymaganej wysokości. Art. 123. Kto ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub ze względu na przynależność związkową odmówi zatrudnienia kandydata na wolnym miejscu zatrudnienia lub miejscu przygotowania zawodowego, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. Art. 124. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 116, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł. Art. 125. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 119-124, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1031 i Nr 213, poz. 2081). Rozdział 21 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 126. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 7)) art. 91 otrzymuje brzmienie: "Art. 91. § 1. Należności inne niż wymienione w art. 87 § 1 i 7 mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie. § 2. W przypadkach określonych w § 1 wolna od potrąceń jest kwota wynagrodzenia za pracę w wysokości: 1) określonej w art. 871 § 1 pkt 1 - przy potrącaniu należności na rzecz pracodawcy, 2) 80 % kwoty określonej w art. 871 § 1 pkt 1 - przy potrącaniu innych należności niż określone w pkt 1.". Art. 127. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Liczba założycieli spółdzielni nie może być mniejsza od dziesięciu, jeżeli założycielami są osoby fizyczne, i trzech, jeżeli założycielami są osoby prawne. W spółdzielniach produkcji rolnej i spółdzielniach socjalnych liczba założycieli - osób fizycznych nie może być mniejsza od pięciu."; 2) w art. 15 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Spółdzielnia liczy co najmniej dziesięciu członków, spółdzielnia produkcji rolnej co najmniej pięciu członków, a spółdzielnia socjalna nie mniej niż pięciu i nie więcej niż pięćdziesięciu członków, o ile statut nie wymaga liczby większej."; 3) w części I "Spółdzielnie": a) tytuł II otrzymuje brzmienie: "Przepisy szczególne dla spółdzielni produkcji rolnej, spółdzielni kółek rolniczych, spółdzielni pracy, spółdzielni mieszkaniowych i spółdzielni socjalnych", b) w tytule II po art. 203 dodaje się dział V w brzmieniu: "Dział V Spółdzielnie socjalne Art. 203a. § 1. Spółdzielnie socjalne mogą tworzyć: 1) osoby bezrobotne, w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy; 2) osoby, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1-4, 6 i 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624 i Nr 99, poz. 1001); 3) niepełnosprawni, w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. § 2. Nazwa spółdzielni niezależnie od jej brzmienia musi zawierać oznaczenie "spółdzielnia socjalna". § 3. Spółdzielnia socjalna może połączyć się wyłącznie z inną spółdzielnią socjalną. § 4. Spółdzielnia socjalna może podzielić się na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, podjętej zwykłą większością głosów, wyłącznie w ten sposób, że z jej wydzielonej części zostaje utworzona nowa spółdzielnia socjalna. § 5. Spółdzielnia socjalna przechodzi w stan likwidacji w przypadku, gdy dokonane zmiany statutu naruszają zasady określone w art. 203b. § 6. Spółdzielnia inwalidów i spółdzielnia niewidomych staje się spółdzielnią socjalną na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, podjętej zwykłą większością głosów. Przepisy o łączeniu się spółdzielni stosuje się odpowiednio. § 7. Minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów niezbędnych do utworzenia spółdzielni socjalnej, mając na względzie ułatwienie procedur rejestracyjnych. Art. 203b. § 1. Przedmiotem działalności spółdzielni socjalnej jest prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa w oparciu o osobistą pracę członków w celu zawodowej i społecznej integracji przez osoby, o których mowa w art. 203a § 1. § 2. Spółdzielnie socjalne mogą zatrudniać osoby niebędące osobami, o których mowa w art. 203a § 1, przy pracach wymagających szczególnych kwalifikacji, których nie posiadają członkowie spółdzielni. Liczba tych osób nie może być większa niż jedna na pięciu członków spółdzielni. § 3. W spółdzielniach socjalnych, w których liczba członków nie przekracza 15, nie powołuje się rady nadzorczej, zaś jej zadania wykonuje walne zgromadzenie, a prawo kontroli działalności spółdzielni przysługuje każdemu członkowi. § 4. W spółdzielniach socjalnych całość nadwyżki bilansowej walne zgromadzenie przeznacza na fundusz zasobowy spółdzielni. Art. 203c. § 1. W przypadku likwidacji spółdzielni socjalnej jej majątek pochodzący ze środków publicznych po zakończeniu postępowania likwidacyjnego zostaje przekazany na Fundusz Pracy. § 2. W razie likwidacji spółdzielni socjalnej utworzonej z udziałem osób, o których mowa w art. 203a § 1 pkt 3, jej majątek pochodzący ze środków publicznych po zakończeniu postępowania likwidacyjnego zostaje przekazany na Fundusz Pracy i Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych proporcjonalnie do wskaźnika niepełnosprawnych udziałowców i zatrudnionych osób niepełnosprawnych ustalonego odpowiednio na zasadach określonych w art. 2 pkt 6 i art. 21 ust. 1 i 5 oraz art. 28 ust. 3-6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Art. 203d. W sprawach nieuregulowanych w art. 203a-203c do spółdzielni socjalnej stosuje się przepisy ustawy odnoszące się do spółdzielni pracy.". Art. 128. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167, poz. 1372, z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Samorząd województwa realizuje zadania, o których mowa w art. 1 i 2, w postaci wojewódzkiego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych stanowiącego część strategii wojewódzkiej w zakresie polityki społecznej."; 2) w art. 41 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Realizacja zadań, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona w postaci gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, stanowiącego część strategii rozwiązywania problemów społecznych, uchwalanego corocznie przez radę gminy. Program jest realizowany przez ośrodek pomocy społecznej, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej, lub inną jednostkę wskazaną w programie. W celu realizacji programu wójt (burmistrz, prezydent miasta) może powołać pełnomocnika.". Art. 129. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 w ust. 1: a) pkt 102 otrzymuje brzmienie: "102) zwrot kosztów przejazdu bezrobotnego do miejsca pracy lub miejsca odbywania stażu, szkolenia, zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy oraz kosztów zakwaterowania bezrobotnego w miejscu pracy, odbywania stażu, szkolenia lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy, otrzymane na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001),", b) w pkt 117 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 118 w brzmieniu: "118) wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu szkoleń, badań lekarskich oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001)."; 2) w art. 34 po ust. 10 dodaje się ust. 10a i 10b w brzmieniu: "10a. W przypadku przyznania podatnikowi prawa do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, renty rodzinnej, renty strukturalnej lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego albo świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny, za okres, za który podatnik pobierał świadczenie z innego organu rentowego w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek i składkę na ubezpieczenie zdrowotne - organ rentowy odejmuje te kwoty od przyznanego świadczenia przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu podatku, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje. 10b. W przypadku przyznania podatnikowi prawa do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, zasiłków z ubezpieczenia społecznego lub renty rodzinnej, za okres, za który podatnik pobierał zasiłek, dodatek szkoleniowy, stypendium albo inne świadczenie pieniężne z tytułu pozostawania bez pracy, albo zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne, pobrane z tego tytułu kwoty w wysokości uwzględniającej zaliczkę na podatek i składkę na ubezpieczenie zdrowotne - organ rentowy odejmuje od przyznanego świadczenia przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu podatku, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje.". Art. 130. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 9)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 po pkt 10 dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) kolegia pracowników służb społecznych,"; 2) w art. 5 po ust. 6c dodaje się ust. 6d w brzmieniu: "6d. Zakładanie publicznych kolegiów pracowników służb społecznych należy do zadań własnych samorządu województwa."; 3) w art. 5a w ust. 2 w pkt 3 po wyrazie "nauczycieli" skreśla się przecinek i dodaje wyrazy "oraz kolegiach pracowników służb społecznych,"; 4) po art. 9e dodaje się art. 9f w brzmieniu: "Art. 9f. 1. Słuchaczem kolegium pracowników służb społecznych może być tylko osoba posiadająca świadectwo dojrzałości. 2. W zakresie uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, korzystania ze świadczeń publicznych zakładów opieki zdrowotnej i odbywania przeszkolenia wojskowego do słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych stosuje się przepisy dotyczące studentów szkół wyższych. 3. Kolegia służb społecznych mogą pobierać opłaty za egzaminy wstępne oraz za zajęcia dydaktyczne, z wyłączeniem zajęć dydaktycznych w systemie dziennym w publicznych kolegiach pracowników służb społecznych, chyba że są powtarzane z powodu niezadowalających wyników w nauce. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i warunki tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz organizację i zasady działania, w tym zasady powierzania stanowisk kierowniczych, a także zasady sprawowania opieki naukowo-dydaktycznej i nadzoru nad kolegiami pracowników służb społecznych. 5. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określa, w drodze rozporządzenia, standardy kształcenia w kolegiach pracowników służb społecznych, uwzględniając w szczególności wymagania dotyczące realizowania planów nauczania, przedmioty kształcenia, zakres i wymiar praktyk zawodowych, treści programowe i wymagane umiejętności. 6. W zakresie nieuregulowanym odmiennie w przepisach, o których mowa w ust. 4 i 5, do kolegiów pracowników służb społecznych stosuje się przepisy dotyczące szkół wyższych."; 5) w art. 22 w ust. 2a po wyrazach "która ukończyła 16 lat" dodaje się wyrazy ",a w przypadku uczestników Ochotniczych Hufców Pracy 15 lat"; 6) w art. 69 uchyla się ust. 2 i 3. Art. 131. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Osoba niepełnosprawna zarejestrowana w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotna albo poszukująca pracy niepozostająca w zatrudnieniu ma prawo korzystać z usług lub instrumentów rynku pracy na zasadach określonych w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. 2. Wydatki na instrumenty lub usługi rynku pracy, dotyczące bezrobotnych osób niepełnosprawnych, przewyższające wydatki określone w przepisach, o których mowa w ust. 1, a także wydatki dotyczące osób niepełnosprawnych zarejestrowanych jako poszukujące pracy i niepozostających w zatrudnieniu są realizowane i finansowane na zasadach określonych w ustawie."; 2) w art. 26a ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pracodawcy prowadzącemu zakład pracy chronionej przysługuje: 1) 100 % kwot dofinansowania, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) kwoty, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 75 % najniższego wynagrodzenia w przypadku osób niepełnosprawnych, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz niewidomych."; 3) w art. 26b ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Miesięczne dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzenia pracownika w części finansowanej ze środków publicznych."; 4) w art. 26c: a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) informacje o wysokości podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 1a", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, składają przedsiębiorcy."; 5) w art. 32 w ust. 1 uchyla się pkt 4. Art. 132. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm. 11)) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do Najwyższej Izby Kontroli oraz Komendanta Głównego Ochotniczych Hufców Pracy.". Art. 133. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w pkt 2 po lit. w dodaje się lit. z w brzmieniu: "z) podmiot, który wypłaca świadczenie szkoleniowe po ustaniu zatrudnienia - w stosunku do osób, którym wypłaca to świadczenie,"; 2) w art. 6 w ust. 1: a) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) osobami pobierającymi zasiłek dla bezrobotnych lub pobierającymi stypendium w okresie odbywania szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy, na które zostały skierowane przez powiatowy urząd pracy, zwanymi dalej "bezrobotnymi",", b) w pkt 20 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 21 w brzmieniu: "21) osobami pobierającymi świadczenie szkoleniowe wypłacane po ustaniu zatrudnienia."; 3) w art. 9 ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie: "1. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 10, 18a, 20 i 21, spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie. Mogą one dobrowolnie, na swój wniosek, być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1a. 1a. Ubezpieczeni wymienieni w ust. 1, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego lub wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od określonej w art. 18 ust. 4 pkt 5a, podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1b i art. 16 ust. 10a."; 4) w art. 12 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Nie podlegają ubezpieczeniu wypadkowemu osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 21."; 5) w art. 13 w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 16 w brzmieniu: "16) osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 21 - od dnia nabycia prawa do świadczenia szkoleniowego do dnia utraty tego prawa."; 6) w art. 16 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób pobierających świadczenie szkoleniowe po ustaniu zatrudnienia finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek."; 7) w art. 18 w ust. 4 w pkt 6 na końcu dodaje się przecinek i pkt 7 w brzmieniu: "7) osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 21 - stanowi kwota świadczenia szkoleniowego"; 8) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6-9, 11, 12, 18a-21, ust. 2 i ust. 2a, duchownych będących członkami zakonów lub klasztorów oraz osób współpracujących, o których mowa w art. 8 ust. 11, należy do płatnika składek.". Art. 134. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 i Nr 64, poz. 593) w art. 139 w ust. 1 uchyla się pkt 9. Art. 135. W ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm. 13)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) odbywania szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy przez osobę pobierającą stypendium w okresie odbywania tego szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy na podstawie skierowania wydanego przez powiatowy urząd pracy;"; 2) w art. 5 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pracodawca, u którego osoba pobierająca stypendium odbywa staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub szkolenie, lub jednostka, w której osoba pobierająca stypendium odbywa szkolenie - w stosunku do osoby pobierającej stypendium w okresie odbywania tego stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy lub szkolenia na podstawie skierowania wydanego przez powiatowy urząd pracy;"; 3) w art. 9 w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "4) kwota otrzymanego za ten miesiąc stypendium - dla ubezpieczonych będących osobami pobierającymi stypendium w okresie odbywania szkolenia, stażu lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy, na które zostały skierowane przez powiatowy urząd pracy,". Art. 136. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. i w brzmieniu: "i) osobami pobierającymi świadczenie szkoleniowe wypłacane po ustaniu zatrudnienia;"; 2) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a, c-i, powstaje i wygasa w terminach określonych w przepisach o ubezpieczeniu społecznym, z zastrzeżeniem ust. 3."; 3) w art. 23: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a, d-i i pkt 2a i 10, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 6, 7 i 10.", b) w ust. 9 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 15, jest kwota emerytury, renty z wyłączeniem dodatków, zasiłków, świadczeń pieniężnych i ryczałtu energetycznego, ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla oraz deputatu węglowego albo kwota uposażenia pobieranego w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego, kwota uposażenia pobieranego po zwolnieniu ze służby lub świadczenia pieniężnego o takim samym charakterze, pomniejszona o kwotę zaliczoną na poczet emerytury lub renty."; 4) w art. 27 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Za osobę pobierającą świadczenie szkoleniowe wypłacane po ustaniu zatrudnienia składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza podmiot, który wypłaca to świadczenie."; 5) w art. 29 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) osób wymienionych w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a i c-i, pkt 2-29 i 31 oraz w art. 11 są opłacane i ewidencjonowane w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem pkt 2,". Art. 137. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) bezrobotnych, w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, pozostających bez pracy przez okres co najmniej 24 miesięcy,"; 2) w art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) organizacjach pozarządowych - oznacza to organizacje pozarządowe w rozumieniu przepisów o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie działające na rzecz osób, o których mowa w art. 1;"; 3) w art. 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Centrum, na zasadach określonych w ustawie, może być tworzone przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta i organizację pozarządową, zwane dalej "instytucjami tworzącymi".", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Centrum utworzone przez organizację pozarządową działa w formie jednostki wyodrębnionej organizacyjnie i finansowo w sposób zapewniający należytą identyfikację pod względem organizacyjnym i finansowym, w stopniu umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników, z uwzględnieniem przepisów o rachunkowości."; 4) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Status Centrum przyznaje wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, po zaopiniowaniu przez marszałka województwa wniosku, o którym mowa w art. 4, składanego w terminie 30 kwietnia i 30 września danego roku."; 5) w art. 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku gdy instytucja tworząca, będąca organizacją pozarządową, ulega likwidacji, prawa i obowiązki tej instytucji może przejąć gmina właściwa ze względu na siedzibę Centrum. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio."; 6) w art. 7: a) w ust. 1: - w pkt 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "w przypadku Centrum tworzonego przez organizację pozarządową z:", - uchyla się lit. b, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Utworzenie Centrum może być finansowane z dotacji na pierwsze wyposażenie pochodzącej z dochodów własnych samorządu województwa przeznaczonych na realizację wojewódzkiego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, na zasadach porozumienia, o którym mowa w art. 8 ust. 1."; 7) w art. 10: a) w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu: "3) środków z Unii Europejskiej.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku Centrum utworzonego przez organizację pozarządową działalność Centrum może być ponadto finansowana z: 1) zasobów instytucji tworzącej pochodzących ze zbiórek, darowizn lub innych źródeł; 2) innych dochodów własnych gminy niż określone w ust. 1 pkt 1.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Kwota dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, w przypadku gdy instytucją tworzącą jest organizacja pozarządowa, jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej uchwałą rady gminy oraz liczby uczestników zajęć reintegracji zawodowej i społecznej prowadzonych w Centrum i liczby pracowników Centrum, według stanu na koniec miesiąca, i wypłacana co miesiąc, przez okres działalności Centrum, w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który została przyznana dotacja."; 8) w art. 13 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Zadania, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 3, mogą być realizowane także przez pracownika socjalnego zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w organizacji pozarządowej, która uzyska zgodę na wykonywanie tych zadań właściwego dla siedziby tej organizacji wojewody."; 9) w art. 16: a) w ust. 1 po wyrazach "pracownika socjalnego" dodaje się wyrazy "i uczestnika lub po uczestnictwie w klubie integracji społecznej na wniosek pracownika socjalnego", b) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uczestnicy mogą podjąć wspólną działalność gospodarczą w formie spółdzielni socjalnej, na zasadach określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 oraz z 2004 r. Nr 99, poz. 1001).", c) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. W przypadku podjęcia działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przysługują uprawnienia, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy."; 10) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Gmina, ośrodek pomocy społecznej lub organizacja pozarządowa prowadzące reintegrację zawodową i społeczną dla osób, o których mowa w art. 1, mogą: 1) organizować roboty publiczne; 2) prowadzić kluby integracji społecznej organizujące działania o charakterze terapeutycznym, zatrudnieniowym i samopomocowym.". Art. 138. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: "8a. Zweryfikowane kryteria dochodowe oraz kwoty, o których mowa w ust. 5 i 6, obowiązują od dnia 1 października roku, w którym jest przeprowadzana weryfikacja."; 2) w art. 17 w ust. 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie upowszechniania ofert pracy oraz informacji o wolnych miejscach pracy, upowszechniania informacji o usługach poradnictwa zawodowego i o szkoleniach."; 3) w art. 23: a) w ust. 1 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) finansowe wspieranie programów w określonym przez ministra obszarze pomocy społecznej, realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego lub podmioty uprawnione, o których mowa w art. 25 ust. 1;", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Do wyboru programów, o których mowa w ust. 1 pkt 7a, stosuje się odpowiednio art. 25, 26 oraz 28-35."; 4) w art. 116 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikiem socjalnym może być osoba, która posiada dyplom uzyskania tytułu zawodowego w zawodzie pracownik socjalny, dyplom wyższej szkoły zawodowej o specjalności praca socjalna lub ukończone studia wyższe o specjalności praca socjalna na jednym z kierunków: pedagogika, politologia, polityka społeczna, psychologia, socjologia lub nauki o rodzinie."; 5) w art. 143 w pkt 7 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organ właściwy może upoważnić, w formie pisemnej, swojego zastępcę, pracownika urzędu albo kierownika ośrodka pomocy lub inną osobę na wniosek kierownika ośrodka pomocy społecznej do prowadzenia postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2, a także do wydawania w tych sprawach decyzji.","; 6) w art. 149 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Decyzje przyznające świadczenia na podstawie art. 16, 17, 18, 21 oraz 31 ust. 6-10 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej realizuje się według przepisów dotychczasowych, przez czas, na jaki te decyzje zostały wydane, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r."; 7) w art. 155 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W stosunku do osób umieszczonych w domu pomocy społecznej na podstawie skierowania wydanego przed dniem 1 stycznia 2004 r., decyzje zmieniające decyzje o odpłatności i o skierowaniu do domu pomocy społecznej wydaje starosta właściwy ze względu na położenie domu.". Rozdział 22 Przepisy przejściowe Art. 139. 1. Zasiłki, dodatki szkoleniowe oraz inne świadczenia z tytułu bezrobocia przyznane bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy są wypłacane na zasadach określonych w dotychczasowych przepisach, z wyjątkiem ich waloryzacji i zawieszania, które są dokonywane na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Do kwot z tytułu zasiłków, dodatków szkoleniowych oraz innych świadczeń z tytułu bezrobocia przyznanych na podstawie dotychczasowych przepisów za okres do dnia wejścia w życie ustawy zasady określone w art. 78 ustawy stosuje się odpowiednio. 3. Osoby, które do dnia wejścia w życie ustawy zostały skierowane na staż, szkolenie, prace interwencyjne, roboty publiczne i inne formy aktywizacji, kontynuują je na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych. 4. Umowy zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy są kontynuowane na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych. 5. Pożyczki z Funduszu Pracy otrzymane na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają umorzeniu, rozłożeniu na raty, odroczeniu terminu spłaty na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych. 6. Do refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne młodocianych pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę w celu przygotowania zawodowego zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty (Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 65) stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem jej wejścia w życie, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2005 r. 7. Do dnia 30 czerwca 2005 r. powiatowe urzędy pracy refundują na dotychczasowych zasadach wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne od tych wynagrodzeń za młodocianych pracowników zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego na podstawie umów o refundację zawartych do dnia 31 sierpnia 2004 r. 8. Od dnia 1 lipca 2005 r. Ochotnicze Hufce Pracy stają się z mocy prawa stroną umów o refundację wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne zawartych do dnia 31 sierpnia 2004 r. przez starostów z pracodawcami lub organizacjami pracodawców. Art. 140. Do dnia 31 grudnia 2005 r. powiat może być organizatorem robót publicznych dla wszystkich osób bezrobotnych. Art. 141. 1. Zasiłki przedemerytalne i świadczenia przedemerytalne przyznane na podstawie przepisów dotychczasowych są wypłacane i finansowane z Funduszu Pracy za okres do dnia przejęcia wypłaty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 2. Zasiłki pogrzebowe wypłacane osobie, która poniosła koszty pogrzebu osoby pobierającej zasiłek przedemerytalny lub świadczenia przedemerytalne albo członka rodziny tej osoby pozostającego na jej utrzymaniu i spełniającego warunki do uzyskania renty rodzinnej, są finansowane z Funduszu Pracy za okres do dnia przejęcia wypłaty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, o ile nie przysługują one na podstawie odrębnych przepisów. 3. Zasiłki pogrzebowe, o których mowa w ust. 2, przysługują w wysokości określonej w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Art. 142. 1. Naczelna Rada Zatrudnienia oraz wojewódzkie i powiatowe rady zatrudnienia w składzie istniejącym w dniu wejścia w życie ustawy działają do dnia 30 czerwca 2004 r. 2. Dyrektorzy wojewódzkich urzędów pracy i wicedyrektorzy pełniący funkcje w dniu wejścia w życie ustawy stają się z mocy prawa dyrektorami wojewódzkich urzędów pracy i wicedyrektorami w rozumieniu ustawy bez konieczności ich ponownego powoływania. 3. Kierownicy powiatowych urzędów pracy i ich zastępcy pełniący funkcje w dniu wejścia w życie ustawy stają się z mocy prawa odpowiednio dyrektorami i zastępcami dyrektorów powiatowych urzędów pracy w rozumieniu ustawy bez konieczności ich ponownego powoływania. 4. Osoby zatrudnione w urzędach pracy lub ochotniczych hufcach pracy w dniu wejścia w życie ustawy, jeżeli przez okres co najmniej 12 miesięcy były zatrudnione na stanowiskach pośrednika pracy lub wykonujące zadania w zakresie pośrednictwa pracy, z dniem wejścia w życie ustawy stają się z mocy prawa pośrednikami pracy, o których mowa w art. 92 ust. 2. 5. Osoby zatrudnione w urzędach pracy lub ochotniczych hufcach pracy w dniu wejścia w życie ustawy, jeżeli przez okres co najmniej 12 miesięcy były zatrudnione na stanowiskach doradcy zawodowego lub wykonujące zadania w zakresie poradnictwa zawodowego, z dniem wejścia w życie ustawy stają się z mocy prawa doradcami zawodowymi, o których mowa w art. 94 ust. 2. 6. Osoby zatrudnione w urzędach pracy lub ochotniczych hufcach pracy w dniu wejścia w życie ustawy, jeżeli przez okres co najmniej 12 miesięcy były zatrudnione przy wykonywaniu zadań dotyczących opracowania i realizacji programów i projektów międzynarodowych z zakresu rynku pracy, z dniem wejścia w życie ustawy stają się z mocy prawa specjalistami do spraw programów w rozumieniu niniejszej ustawy. 7. Osoby zatrudnione w urzędach pracy lub ochotniczych hufcach pracy w dniu wejścia w życie ustawy, jeżeli przez okres co najmniej 12 miesięcy zatrudnione były przy wykonywaniu zadań dotyczących organizacji szkoleń dla osób bezrobotnych, stają się z mocy prawa specjalistami do spraw rozwoju zawodowego w rozumieniu ustawy. Art. 143. Instytucje szkoleniowe mogą prowadzić działalność w zakresie określonym ustawą bez konieczności uzyskania wpisu, o którym mowa w art. 20 ust. 1, w okresie do 6 miesięcy po dniu wejścia w życie ustawy. Art. 144. Uprawnienia nabyte na podstawie przepisów o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół są kontynuowane na dotychczasowych zasadach do czasu ich wygaśnięcia. Art. 145. Ilekroć w przepisach prawa jest mowa o ustawie o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu przez odwołanie się do odrębnych przepisów lub wprost do ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, rozumie się przez to odwołanie do niniejszej ustawy. Art. 146. Sprawy, w których przed dniem wejścia w życie ustawy wszczęto postępowanie odwoławcze lub postępowanie przed sądem administracyjnym, podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych. Art. 147. Szkoły policealne kształcące w zawodzie "pracownik socjalny" przeprowadzają ostatni nabór słuchaczy na ten kierunek w roku szkolnym 2004/2005. Art. 148. Przepis art. 106 ust. 2 stosuje się odpowiednio do zaciągania kredytów i pożyczek na uzupełnienie środków niezbędnych na wypłatę zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych za okres, w którym wypłata zasiłków przedemerytalnych i świadczeń przedemerytalnych jest dokonywana z Funduszu Pracy. Art. 149. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10 ust. 7 i 10, art. 22, art. 36 ust. 1 pkt 1-5, art. 36 ust. 3, art. 37 ust. 18, art. 37b ust. 6, art. 45, art. 49 ust. 1 pkt 1, art. 49 ust. 2, art. 51 ust. 1-5, art. 57 ust. 6 i 8, art. 57a ust. 9 i art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 15)) zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów wydane na podstawie art. 37h ust. 1 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu zachowuje moc do dnia 31 grudnia 2005 r. Art. 150. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów publicznych do dokonania, na wniosek ministra właściwego do spraw pracy, przeniesienia planowanych wydatków na finansowanie zadań dotyczących zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu określonych w ustawie budżetowej na rok 2004 między odpowiednimi częściami, działami, rozdziałami i paragrafami. Rozdział 23 Przepisy końcowe Art. 151. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 16)), z wyjątkiem art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. g, który traci moc z dniem 30 kwietnia 2004 r.; 2) ustawa z dnia 18 września 2001 r. o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 122, poz. 1325 i Nr 154, poz. 1793, z 2002 r. Nr 112, poz. 975 oraz z 2003 r. Nr 241, poz. 2074). Art. 152. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 138 pkt 5-7, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2004 r.; 2) art. 12 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r.; 3) art. 101 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. 1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: - dyrektywy 68/360/EWG z dnia 15 października 1968 r. o zniesieniu restrykcji dotyczących przemieszczania się oraz pobytu we Wspólnocie pracowników z państw członkowskich oraz ich rodzin (Dz. Urz. EWG L 257, z 19.10.1968 r.), - dyrektywy 90/364/EWG z dnia 28 lipca 1990 r. o prawie pobytu (Dz. Urz. EWG L 180 z 13.07.1990 r.), - dyrektywy 90/365/EWG z dnia 28 lipca 1990 r. o prawie pobytu pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek, którzy zakończyli działalność zawodową (Dz. Urz. EWG L 180 z 13.07.1990 r.), - dyrektywy 93/96/WE z dnia 29 października 1993 r. o prawie pobytu studentów (Dz. Urz. EWG L 317 z 18.12.1993 r.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741 i Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1793 i 1800 oraz z 2002 r. Nr 10, poz. 89 i Nr 240, poz. 2056. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 93, poz. 894. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683, z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 959. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2262 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 11) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 106, poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 4, poz. 26 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 240, poz. 2055. 12) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz. 2217. 14) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896 i Nr 96, poz. 959. 15) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 959. 16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie formularza ewidencyjnego stosowanego w transporcie morskim 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1005) Na podstawie art. 37a ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór formularza ewidencyjnego stosowanego w transporcie morskim, zwanego dalej "formularzem"; 2) sposób postępowania ze złożonymi formularzami. § 2. Ustala się wzór formularza, który określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Formularz złożony do kapitanatu lub bosmanatu, pisemnie lub za pomocą poczty elektronicznej, przed wyjściem z portu lub przystani morskiej statku, na którym dokonuje się przeładunku ładunków, zaokrętowania bądź wyokrętowania pasażerów, jest weryfikowany i przekazywany niezwłocznie drogą elektroniczną do właściwych urzędów morskich. 2. Urzędy morskie, raz w miesiącu w terminie do 15. roboczego dnia każdego miesiąca, za miesiąc poprzedni, przesyłają drogą elektroniczną dane ewidencyjne przekazane z kapitanatów lub bosmanatów do właściwego ośrodka informatycznego Głównego Urzędu Statystycznego lub urzędu statystycznego. 3. Kopie przekazanych formularzy jednostki, o których mowa w ust. 1, przechowują przez okres 3 lat. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1005) Ilustracja Ilustracja OBJAŚNIENIA do formularza ewidencyjnego w transporcie morskim Badaniem objęte są: a) statki o pojemności brutto (GT) co najmniej 100: - które zawinęły do portu meldunkowego (portu, którego dotyczy zgłoszenie) lub wyszły z portu meldunkowego (lub z innego miejsca załadunku lub wyładunku, znajdującego się na wodach morskich), jeżeli ich podróż całkowicie lub częściowo odbywała się na morzu; - które z powodu swojego zanurzenia, albo z innych względów nie mogły zawinąć do portu i których odlichtunek albo dolichtunek prowadzony był poza obszarem portu i miejscem przeznaczenia ładunku był port meldunkowy lub z portu meldunkowego prowadzony był ich załadunek, b) ładunki wyładowane z tych statków lub na nie załadowywane, włączając w to: - ładunki przywiezione/wywiezione z/do usytuowanych na morzu instalacji, (ang. offshore installation) np. platform wiertniczych, - ładunki pozyskane z dna morskiego i wyładowane w porcie, jeżeli są one przedmiotem handlu, c) pasażerowie, którzy w porcie meldunkowym rozpoczęli lub zakończyli podróż. Uwaga: a) badaniem należy objąć statki zaopatrzeniowe i bunkierki oraz załadowane na nie produkty zaopatrzeniowe i paliwo, jeżeli dokonują one przewozu z portu meldunkowego do statku zacumowanego w innym porcie lub na otwartym morzu. Jako miejsce wyładunku należy wówczas podać nazwę właściwego portu lub "morze", b) w dziale l pkt 5 Kod i typ statku w grupie "Inny (wpisać jaki)" powinny zostać uwzględnione wyłącznie te statki, które pomimo iż nie zostały wymienione w klasyfikacji statków objętych badaniem, przewożą ładunki będące przedmiotem handlu, np.: statki łowcze, przybrzeżne statki serwisowe (pomocnicze), holowniki, różnorodne (nie wymienione wcześniej) oraz dopuszczono możliwość wpisania hasła - nieznane. Badaniem należy objąć zarówno te statki jak i przewożone przez nie ładunki i pasażerów. Przykłady: - rybackie statki łowcze i statki-przetwórnie ryb, jeżeli przewożone przez nie ryby są przedmiotem handlu (zostały sprzedane /kupione) lub jeżeli przewożą one inne towary, np. mrożone mięso, - pogłębiarki, jeżeli przywieziony przez nie i wyładowany urobek jest przedmiotem handlu. Badaniem nie są objęte: a) statki, które zakotwiczone są na redzie, bez załadowywania albo wyładowywania ładunków, jak również bez zaokrętowania lub wyokrętowania pasażerów, b) rybackie statki łowcze i statki-przetwórnie ryb, statki wiertnicze i poszukiwawcze, holowniki, pchacze, statki czerpalne (pogłębiarki), statki naukowo-badawcze, wojenne i statki, które wykorzystywane są wyłącznie do celów niehandlowych, c) wewnątrzportowe, manipulacyjne przewozy statkiem, dokonywane na obszarze portu meldunkowego, d) załadowane na statek zapasy własne oraz bunkier. INFORMACJE PORZĄDKOWE Pkt 3 Numer ewidencyjny nowego lub korygowanego formularza: - w przypadku nowego formularza - kolejny numer formularza w roku sprawozdawczym dla danego sprawozdawcy, - w przypadku korekty - numer ewidencyjny formularza korygowanego przez sprawozdawcę. Pkt 4 Nazwa portu meldunkowego - polski port, do którego wszedł lub z którego wyszedł statek. Dział 1. INFORMACJE O STATKU Klasyfikacja statków objętych badaniem KodTyp statkuKategoria statku 10Do ładunków masowych ciekłychTankowiec - ropowiec Tankowiec - chemikaliowiec Tankowiec - gazowiec (do gazu ciekłego) Barka - tankowiec Pozostałe tankowce 20Do ładunków masowych suchychRopomasowiec Masowiec 31Kontenerowiec (oprócz ro-ro)Pełnokontenerowiec 32SpecjalistycznyBarkowiec Chemikaliowiec Statek do transportu materiałów radioaktywnych (Irradiated fuel) Bydłowiec (statek do przewozu żywego inwentarza) Pojazdowiec Pozostałe statki specjalistyczne 33Drobnicowiec niespecjalistycznyChłodniowiec Statek ro-ro pasażerski Statek ro-ro kontenerowy Statek ro-ro do przewozu innych ładunków tocznych Statek drobnicowo - pasażerski Statek drobnicowo - kontenerowy Statek jednopokładowy Statek wielopokładowy 34Barka do ładunków suchychBarka pokładowa Barka samowyładowcza (szalanda) Barka do przewozu w systemie Lash- Seabee Barka otwarta (odkryta) do ładunków suchych Barka kryta do ładunków suchych Pozostałe barki do ładunków suchych 35Pasażerski (oprócz wycieczkowców)Statek przeznaczony wyłącznie do przewozu pasażerów, łącznie ze statkami prowadzącymi jednodniowe lub krótsze rejsy turystyczne 36WycieczkowiecStatek pasażerski przewożący pasażerów wyłącznie w celach turystycznych, posiadający kabiny dla wszystkich przewożonych pasażerów. Nie są wliczane statki dokonujące przewozów promowych oraz statki przewożące pasażerów w ramach jednodniowych wycieczek Dział 2. INFORMACJE O RUCHU STATKU I PRZEWOZACH Pkt 2 Łączna liczba wejść / wyjść ujętych w formularzu Określenie "wejście statku z ładunkiem" oznacza wejście statku z ładunkiem przeznaczonym do wyładowania w porcie meldunkowym lub / i z pasażerami kończącymi podróż w tym porcie. Analogicznie "wyjście statku z ładunkiem" oznacza wyjście statku z ładunkiem załadowanym w porcie meldunkowym lub / i z pasażerami, którzy rozpoczęli swoją podróż w tym porcie. Określenie "wejście / wyjście typu balast / balast" odnosi się do sytuacji, gdy zawinięcie statku nie jest związane z załadunkiem (ani z wyładunkiem) ładunków lub zaokrętowaniem (ani wyokrętowaniem) pasażerów, np.: statek wchodzi tylko po dostawy bunkru i zapasów na potrzeby własne, w celu schronienia przy niesprzyjającej pogodzie, w przypadku awarii, w celu wysadzenia chorego na brzeg, w celach postojowych itp. Osobny formularz powinien być sporządzony dla wejścia statku do portu meldunkowego, osobny - dla wyjścia. W jednym formularzu łączna liczba wejść lub wyjść statku może być większa od l tylko dla rejsów cyklicznych żeglugi regularnej. Dla rejsów cyklicznych żeglugi regularnej typu: balast / ładunek, ładunek / balast, ładunek / ładunek można podać dane zbiorcze za miesiąc kalendarzowy na osobnym formularzu dla wejść, osobnym dla wyjść statku. W dziale 2 wpisuje się wówczas odpowiednio zbiorcze dane dotyczące przewiezionych w tych podróżach ładunków oraz pasażerów. Dla rejsów cyklicznych żeglugi regularnej typu: balast / balast należy wypełnić odrębne formularze. Dla pojedynczych podróży należy wpisać "1" (odpowiednio w polu "z ładunkiem" lub "pod balastem"). Pkt 3 Data wejścia / wyjścia Przy podróżach cyklicznych żeglugi regularnej podać tylko miesiąc i rok. Pkt 4 Pasażerowie kończący / rozpoczynający podróż w porcie meldunkowym Dla pasażerów kończących podróż w porcie meldunkowym (dotyczy wejścia statku) należy podać port albo porty rozpoczęcia ich podróży danym statkiem. Dla pasażerów rozpoczynających podróż w porcie meldunkowym (dotyczy wyjścia statku) należy podać przewidywany port albo porty zakończenia ich podróży tym statkiem. Port meldunkowy może być portem rozpoczęcia i zakończenia podróży wyłącznie w przypadku rejsów okrężnych. Za pasażerów uznaje się także kierowców samochodów ciężarowych i autokarów przewożonych statkami. Za pasażerów nie uznaje się obsługi statku. Nie należy uwzględniać pasażerów statków odwiedzających port w trakcie morskiej podróży wycieczkowej, tzn. pasażerów odwiedzających porty pośrednie między portem rozpoczęcia i zakończenia ich podróży statkiem. Zmiana jednego statku na drugi przez pasażera uważana jest za jego zaokrętowanie po wyokrętowaniu. Jeżeli pasażerowie wyjeżdżają ze statku lub wjeżdżają na statek pojazdem (np. autokarem, samochodem osobowym) należy w punkcie 4 rubryce 4 podać dane dotyczące liczby pasażerów, natomiast w punkcie 5 w rubrykach 4 i 7 dane o używanych przez te osoby pojazdach. Pkt 5 Wyładunek / załadunek w porcie meldunkowym Dla ładunków wyładowanych w porcie meldunkowym (dotyczy wejścia statku) należy podać port albo porty ich załadowania na dany statek. Dla ładunków załadowanych w porcie meldunkowym (dotyczy wyjścia statku) należy podać przewidywany port albo porty wyładowania tych ładunków. Przemieszczanie ładunków z jednego statku morskiego na drugi uważane jest za załadunek po wyładunku. Dla każdej przewożonej grupy ładunkowej należy podać: w rubrykach 1 i 2: nazwy portów i krajów, w których zostały załadowane ładunki wyładowywane w porcie meldunkowym (w przypadku wejścia statku) lub porty i kraje, w których zostaną wyładowane ładunki załadowane w porcie meldunkowym (w przypadku wyjścia statku). w rubryce 4: 2-cyfrowy kod dla poszczególnych rodzajów grup ładunkowych (również w przypadku pustych jednostek ładunkowych) według tabeli Grupy ładunkowe. W tabeli tej dla poszczególnych grup ładunkowych symbolem "grafika" zaznaczono, jak należy wypełnić rubryki 5, 6, 7, 8 w pkt 5 formularza. w rubrykach 5, 6 i 7: liczbę jednostek ładunkowych dla wszystkich ładunków zjednostkowanych, tzn. grup ładunkowych należących do kategorii 3, 5, 6 zgodnie z zasadą podaną w tabeli Grupy ładunkowe. Dla kategorii ładunkowych 1, 2 i 9 nie wypełnia się pól "Liczba jednostek ładunkowych". w rubryce 8: wagę brutto towarów w tonach wliczając opakowanie, jednak bez ciężaru własnego jednostek ładunkowych (bez wagi kontenerów ≥ 20' i jednostek tocznych nie będących przedmiotem handlu). Grupy ładunkowe Ilustracja Uwagi do tabeli Grupy ładunkowe Zawsze podaje się "zewnętrzną" grupę ładunkową, np.: kontener na wagonie kolejowym powinien otrzymać kod 63. Wyjątek: W przypadku kontenerów na rolltrailerach, jako grupę ładunkową wpisuje się kod kontenera (odpowiednio 31, 32, 33 albo 34). Do ładunków tocznych (samobieżnych lub niesamobieżnych - kategorie 5 i 6) należy zaliczyć: - pojazdy i jednostki ładunkowe, które są przewożone na jednostkach ro - ro, - przyczepy i naczepy z samochodem ciężarowym lub ciągnikiem mają kod grupy ładunkowej 51, - pojazdy, które są przedmiotem handlu, mają kod grupy ładunkowej 54, - żywe zwierzęta kopytne np. krowy, konie, owce mają kod grupy ładunkowej 56, - przyczepy i naczepy bez samochodu ciężarowego lub ciągnika mają kod grupy ładunkowej 61, - pojazdy, które z reguły nie jeżdżą po drogach publicznych (np. pojazdy rolnicze lub przemysłowe) mają kod grupy ładunkowej 62, - barki, które jako jednostki ładunkowe są transportowane przez statek morski - mają kod grupy ładunkowej 66. Pojazdy i żywe zwierzęta, przeładowane w systemie lo-lo zaliczane są do grupy ładunkowej o kodzie 99. W przypadku używania pojazdów (nie będących przedmiotem handlu) do przewozu osób, wpisuje się tylko kod grupy ładunkowej (w zależności od rodzaju pojazdu), liczbę jednostek ładunkowych ogółem, a w dziale 2 w punkcie 4 należy uzupełnić tabelkę dotyczącą pasażerów. Kategoria 9 obejmuje ładunki drobnicowe nie opakowane, w opakowaniu konwencjonalnym lub w kontenerach < 20' (bez drobnicy w kontenerach 20' lub większych i bez drobnicy na jednostkach ro-ro). Grupa ładunkowa "Produkty leśne" zawiera zarówno nieprzetworzone jak i przetworzone produkty przemysłu drzewnego, tj. logi (pnie, kloce), tarcicę, pulpę papierową i makulaturę oraz produkty papierowe. Przewożone są one najczęściej jako ładunki cało-statkowe lub wypełniające całą ładownię, pakowane są w duże unosy (jednostki), które umożliwiają bardziej specjalistyczną obsługę i składowanie niż drobnica konwencjonalna w różnych opakowaniach. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 95/64/WE z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu rzeczy i osób drogą morską (Dz. Urz. WE L 320 z 30.12.95 r., z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93 poz. 895 i 899. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłaty za złożenie wniosku o udzielenie zgody na stosowanie dodatku paszowego i jego wpis do Rejestru Wspólnotowego (Dz. U. Nr 100, poz. 1007) Na podstawie art. 30e ust. 5 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350, z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 877) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Opłata za złożenie wniosku o udzielenie zgody na stosowanie dodatku paszowego i jego wpis do Rejestru Wspólnotowego wynosi: 1) w przypadku wniosków dotyczących dodatków paszowych z grup: antybiotyków, kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych oraz stymulatorów wzrostu, jeżeli zgoda jest udzielana na okres: a) 10 lat - 15.000 zł, b) 5 lat - 10.000 zł, c) do 5 lat - 8.000 zł; 2) w przypadku wniosków dotyczących dodatków paszowych z grup: przeciwutleniaczy, konserwantów, enzymów oraz mikroorganizmów, jeżeli zgoda jest udzielana: a) na okres do 4 lat - 4.000 zł, b) na czas nieokreślony - 6.000 zł; 3) w przypadku wniosków dotyczących pozostałych grup dodatków paszowych określonych w wykazach ogłaszanych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, jeżeli zgoda jest udzielana: a) na okres do 4 lat - 4.000 zł, b) na czas nieokreślony - 5.000 zł. 2. Opłata za złożenie wniosku o dokonanie zmiany w Rejestrze Wspólnotowym w zakresie objętym wnioskami, o których mowa w ust. 1, wynosi 1.000 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru dziennika połowowego oraz gatunków organizmów morskich, których wyrzucenie za burtę wymaga wykazania w dzienniku połowowym (Dz. U. Nr 100, poz. 1009) Na podstawie art. 44 ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie (Dz. U. Nr 62, poz. 574) zarządza się, co następuje: § 1. Dziennik połowowy składa się z okładki, strony tytułowej i kolejno ponumerowanych stron. § 2. Dziennik połowowy ma nadany numer, który składa się z trzech pierwszych liter nazwy siedziby okręgowego inspektora rybołówstwa morskiego wydającego dziennik połowowy, oraz z cyfr, które stanowią numer wpisu w rejestrze dzienników połowowych prowadzonym przez tego inspektora. § 3. 1. Okładka dziennika połowowego jest sztywna i ma kolor niebieski. 2. Na wewnętrznej stronie okładki dziennika połowowego umieszczone są mapy, na których zaznaczone są kody rejonów połowowych określone przez: 1) Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES); 2) Organizację Rybacką Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO). § 4. Strony dziennika połowowego mają format 210 x 297 mm (A4) i są wykonane z papieru samokopiującego, z białym poddrukiem "Polska". § 5. 1. Każda strona dziennika połowowego, z wyłączeniem strony tytułowej, ma własny niepowtarzalny numer, który składa się z wyrazu "POL" oraz 8 cyfr. 2. Czterem kolejnym kartkom dziennika połowowego nadaje się ten sam numer strony. Jedna z kartek stanowi oryginał strony, a pozostałe trzy stanowią kopie oryginału strony. 3. Oryginał strony jest oznaczony cyfrą 0 i ma jasnoniebieski kolor, natomiast kopie: 1) pierwsza - jest oznaczona cyfrą 1 i ma kolor różowy; 2) druga - jest oznaczona cyfrą 2 i ma kolor seledynowy; 3) trzecia - jest oznaczona cyfrą 3 i ma kolor żółty. § 6. 1. Wzór okładki i strony tytułowej dziennika połowowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wzór kolejnych stron dziennika połowowego, w tym wzór deklaracji wyładunkowo-przeładunkowej, która stanowi część strony dziennika połowowego, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia Komisji nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez Państwa Członkowskie (Dz. Urz. WE L 276, z 10/10/1983, z późn. zm.). § 7. Gatunki organizmów morskich, których wyrzucenie za burtę wymaga wykazania w dzienniku połowowym, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 1009) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 GATUNKI ORGANIZMÓW MORSKICH, KTÓRYCH WYRZUCENIE ZA BURTĘ WYMAGA WYKAZANIA W DZIENNIKU POŁOWOWYM Nazwa polskaNazwa łacińskaKod FAO 123 GATUNKI ORGANIZMÓW MORSKICH WYSTĘPUJĄCYCH W POŁOWACH BAŁTYCKICH 1.CertaVimba vimbaVIV 2. Dorsz bałtyckiGadus morhua callariasCOD 3. GładzicaPleuronectes platessaPLE 4. LeszczAbramis bramaFBM 5. ŁosośSalmo salarSAL 6. NagładScophthalmus rhombusBLL 7. OkońPerca fluviatilisFPE 8. PłoćRutilus rutilusFRO 9. Pstrąg tęczowyOncorhynchus mykissTRR 10. SandaczStizostedion luciopercaFPP 11. SiejaCoregonus lavertusPLN 12. SkarpPsetta maximaTUR 13. StorniaPlatichthys flesusFLE 14. SzprotSprattus sprattusSPR 15. SzczupakEsox luciusFPI 16. ŚledźClupea harengusHER 17. TroćSalmo truttaTRS 18. WęgorzAnguilla anguillaELE 19. ZimnicaLimanda limandaDAB GATUNKI ORGANIZMÓW MORSKICH WYSTĘPUJĄCYCH W POŁOWACH POZABAŁTYCKICH każdy gatunek organizmów morskich, którego masa wyrzucona za burtę jest większa niż 100 kg 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia miejsc gromadzenia zwierząt 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1010) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Do miejsca gromadzenia zwierząt przyjmuje się zwierzęta spełniające wymagania weterynaryjne dla handlu zwierzętami. § 2. 1. W miejscu gromadzenia zwierząt zapewnia się: 1) pomieszczenia do przetrzymywania: a) zwierząt, b) środków żywienia zwierząt; 2) urządzenia do: a) załadunku i wyładunku zwierząt, b) karmienia i pojenia zwierząt - łatwe do czyszczenia i odkażania; 3) pomieszczenia do: a) przeprowadzenia badań lub leczenia zwierząt oraz urządzenia do ich unieruchamiania, niezbędne dla przeprowadzenia tych czynności, b) izolacji zwierząt; 4) pomieszczenie: a) do przechowywania środków dezynfekcyjnych, zabezpieczone przed dostępem osób trzecich, b) socjalne i biurowe dla urzędowego lekarza weterynarii; 5) sprzęt do czyszczenia i odkażania pomieszczeń i środków transportu; 6) miejsce do przechowywania nawozów naturalnych, w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu. 2. Do miejsca gromadzenia zwierząt doprowadza się bieżącą wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi i miejsce to wyposaża się w system odprowadzania ścieków. 3. Do stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych w odniesieniu do miejsca, w którym ma być prowadzona działalność w zakresie miejsc gromadzenia zwierząt, są niezbędne wymagania, określone w § 2. § 3. Pomieszczenia i urządzenia, o których mowa w § 2 ust. 1, poddaje się czyszczeniu i odkażaniu przed ich ponownym użyciem, zgodnie z zaleceniami powiatowego lekarza weterynarii. § 4. 1. Podmiot prowadzący miejsce gromadzenia zwierząt prowadzi dokumentację gromadzonych zwierząt, która zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę posiadacza oraz adres gospodarstwa, z którego zwierzęta zostały dostarczone; 2) daty wprowadzania i wyprowadzenia zwierząt z miejsca gromadzenia zwierząt; 3) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres posiadacza zwierząt lub w przypadku dostarczenia ich przez podmiot prowadzący działalność w zakresie obrotu, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 4) numer rejestracyjny środka transportu, którym dostarczono lub odebrano zwierzęta z miejsca gromadzenia zwierząt. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, ponadto zawiera: 1) numer identyfikacyjny zwierzęcia - w przypadku bydła, owiec i kóz; 2) numer paszportu - w przypadku koniowatych; 3) numer identyfikacyjny gospodarstwa pochodzenia lub stada pochodzenia zwierząt wprowadzanych do miejsca gromadzenia zwierząt oraz miejsce ich przeznaczenia. 3. Dokumentację prowadzi się na podstawie: 1) danych zawartych w dokumentach, w które są zaopatrzone zwierzęta; 2) oznakowania zwierząt. 4. Dokumentacja może być prowadzona w formie elektronicznej. 5. Podmiot prowadzący miejsce gromadzenia zwierząt przechowuje dokumentację przez 3 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu. § 5. Do ponownego stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych, w przypadku decyzji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej "ustawą", są niezbędne wymagania określone w § 1-4. § 6. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję, o której mowa w: 1) art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku niespełnienia wymagań określonych w § 2-4; 2) art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, w zakresie handlu zwierzętami - w przypadku niespełnienia wymagań weterynaryjnych określonych w § 1. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o problemach zdrowia zwierząt w handlu bydłem i trzodą chlewną wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.) w części dotyczącej prowadzenia miejsc gromadzenia zwierząt. Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia działalności w zakresie obrotu zwierzętami, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1011) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Działalność w zakresie obrotu zwierzętami, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt prowadzi się w obiektach, które: 1) znajdują się w miejscu ogrodzonym, zabezpieczonym przed dostępem zwierząt z zewnątrz; 2) wyposaża się w: a) urządzenia do załadunku i wyładunku zwierząt, b) system odprowadzania ścieków. 2. W obiektach, o których mowa w ust. 1, zapewnia się: 1) miejsce do przeprowadzania badania zwierząt, zapewniające odpowiednie oświetlenie oraz wyposażone w urządzenia do unieruchamiania i poskramiania zwierząt; 2) pomieszczenie do izolacji zwierząt chorych; 3) pomieszczenie do przetrzymywania zwierząt wyposażone w urządzenia do ich karmienia i pojenia; 4) pomieszczenie socjalne i biurowe z doprowadzoną bieżącą wodą przeznaczone dla urzędowego lekarza weterynarii; 5) wydzielone miejsce do przetrzymywania nawozów naturalnych, w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu. 3. W przypadku działalności w zakresie prowadzenia obrotu zwierzętami lub ich skupu stwierdzenie wymagań weterynaryjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, jest wymagane dla każdego obiektu budowlanego, w którym ta działalność ma być prowadzona. 4. Obiekty, o których mowa w ust. 1, poddaje się czyszczeniu i odkażaniu zgodnie z zaleceniami powiatowego lekarza weterynarii. 5. Dopuszcza się skup zwierząt bezpośrednio z terenu gospodarstwa, z którego zwierzęta te pochodzą, jeżeli: 1) zwierzęta pochodzące wyłącznie z jednego gospodarstwa przewozi się tym samym środkiem transportu; 2) przewóz zwierząt odbywa się bezpośrednio do miejsca ich przeznaczenia. § 2. 1. Przedmiotem działalności, o której mowa w § 1, mogą być wyłącznie zwierzęta: 1) oznakowane w sposób określony w przepisach o rejestracji i identyfikacji zwierząt; 2) niepodlegające zakazowi wyprowadzania z gospodarstwa w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt; 3) spełniające wymagania weterynaryjne określone w przepisach dla handlu zwierzętami - w przypadku, gdy zwierzęta są przeznaczone do handlu; 4) spełniające wymagania weterynaryjne określone w przepisach o przywozie zwierząt - w przypadku, gdy zwierzęta są przywożone z państw trzecich. 2. Dopuszcza się obrót zwierzętami niespełniającymi wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli: 1) zwierzęta z gospodarstwa pochodzenia zostaną dostarczone bezpośrednio do rzeźni znajdującej się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wskazanej przez powiatowego lekarza weterynarii; 2) zwierzęta te nie miały kontaktu z innymi zwierzętami w czasie ich przewożenia z gospodarstwa pochodzenia do rzeźni. § 3. 1. Podmiot prowadzący działalność, o której mowa w § 1, prowadzi dokumentację dotyczącą zwierząt, będących przedmiotem jego działalności. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę posiadacza zwierząt, od którego zwierzęta zostały nabyte, oraz adres i numer identyfikacyjny gospodarstwa ich pochodzenia; 2) datę nabycia zwierząt; 3) liczbę nabytych zwierząt, ich numer identyfikacyjny oraz numer świadectwa zdrowia lub paszportu; 4) imię i nazwisko albo nazwę nabywcy oraz adres miejsca, do którego dostarczono zwierzęta; 5) weterynaryjny numer identyfikacyjny podmiotu dokonującego przewozu zwierząt oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym zwierzęta są przewożone; 6) kopię planu trasy, jeżeli jest wymagana. 3. Dokumentację przechowuje się przez 3 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu. § 4. Do ponownego stwierdzenia spełniania wymagań weterynaryjnych, w przypadku wydania decyzji zakazującej prowadzenia działalności w zakresie obrotu zwierzętami lub ich skupu w obiektach, w stosunku do których stwierdzono naruszenie tych wymagań, są niezbędne wymagania określone w § 1-3. § 5. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję, o której mowa w: 1) art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej "ustawą" - w przypadku niespełnienia wymagań, określonych w § 1 i § 3; 2) art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy, w zakresie umieszczania na rynku zwierząt - w przypadku niespełnienia wymagań, określonych w § 2. § 6. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do podmiotów prowadzących działalność w zakresie obrotu zwierzętami, innymi niż zwierzęta gospodarskie, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu takich zwierząt. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o problemach zdrowia zwierząt w handlu bydłem i trzodą chlewną wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.) w części dotyczącej prowadzenia działalności w zakresie obrotu zwierzętami, pośrednictwa w tym obrocie lub skupu zwierząt. Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia działalności w zakresie zarobkowego przewozu zwierząt lub przewozu zwierząt wykonywanego w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1012) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Podmiot zajmujący się zarobkowym przewozem zwierząt lub przewozem zwierząt wykonywanym w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej, zwany dalej "przewoźnikiem", używa do przewozu zwierząt środków transportu dopuszczonych decyzją powiatowego lekarza weterynarii na podstawie przepisów o ochronie zwierząt. § 2. Środek transportu powinien być: 1) skonstruowany w sposób uniemożliwiający wypadanie i wyciekanie odchodów zwierzęcych, paszy oraz ściółki; 2) poddany czyszczeniu i odkażaniu po każdym przewozie zwierząt lub produktu mogącego mieć wpływ na zdrowie zwierząt. § 3. Przewoźnik powinien posiadać sprzęt do czyszczenia i odkażania, z wyłączeniem przypadku, gdy wykonanie tych czynności przez inny podmiot jest potwierdzone w prowadzonej przez przewoźnika dokumentacji. § 4. Przewoźnik prowadzi dokumentację dla każdego środka transportu używanego do przewozu zwierząt. Dokumentację tę przechowuje się przez 3 lata od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu. § 5. Dokumentacja, o której mowa w § 4, zawiera: 1) wskazanie miejsca i datę załadunku zwierząt; 2) nazwisko posiadacza zwierząt i adres gospodarstwa lub nazwę podmiotu zajmującego się obrotem zwierzętami, pośrednictwem w tym obrocie lub skupem zwierząt wraz z weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym obiektu, z którego zwierzęta są zabierane; 3) wskazanie gatunku i liczby przewożonych zwierząt; 4) datę i miejsce dostawy oraz adres, nazwisko lub nazwę podmiotu będącego odbiorcą zwierząt; 5) datę i miejsce przeprowadzenia czyszczenia i odkażania. § 6. Do stwierdzenia ponownego spełniania wymagań weterynaryjnych, w przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej "ustawą", są niezbędne wymagania określone w § 1-5. § 7. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku niespełnienia wymagań, określonych w § 1-5. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 64/432/EEC z dnia 26 czerwca 1964 r. o problemach zdrowia zwierząt w handlu bydłem i trzodą chlewną wewnątrz Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 121, z 29.07.1964 r.) w części dotyczącej prowadzenia działalności w zakresie zarobkowego przewozu zwierząt lub przewozu zwierząt wykonywanego w związku z prowadzeniem innej działalności. Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do nasienia bydła 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1015) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 18 pkt 1 lit. b, art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne: a) dla prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania, pozyskiwania, konserwacji, obróbki, przechowywania, prowadzenia obrotu lub wykorzystywania nasienia bydła, b) przy przywozie nasienia bydła, c) przy handlu nasieniem bydła; 2) szczegółowe wymagania dla świadectw zdrowia nasienia bydła w handlu, sposób ich wystawiania oraz wzór tych świadectw. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) nasienie - poddany obróbce lub rozcieńczony ejakulat bydła; 2) centrum pozyskiwania nasienia - zakład, położony na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, w którym pozyskuje się i poddaje obróbce nasienie wykorzystywane do sztucznego unasienniania, zatwierdzony i nadzorowany przez urzędowego lekarza weterynarii; 3) centrum przechowywania nasienia - zakład, położony na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, w którym przechowuje się nasienie wykorzystywane do sztucznego unasienniania, zatwierdzony i nadzorowany przez urzędowego lekarza weterynarii; 4) lekarz weterynarii centrum - lekarz weterynarii posiadający kwalifikacje zawodowe oraz specjalizację w zakresie rozrodu zwierząt lub ukończony specjalistyczny kurs w tym zakresie, upoważniony przez powiatowego lekarza weterynarii, odpowiedzialny za przestrzeganie wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia centrum pozyskiwania nasienia lub centrum przechowywania nasienia; 5) przesyłka nasienia - ilość nasienia objęta jednym świadectwem zdrowia; 6) państwo pozyskania nasienia - państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo trzecie, w którym nasienie zostało pozyskane, poddane obróbce lub przechowywane, i z którego jest wysyłane do państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 7) laboratorium diagnostyczne - laboratorium wyznaczone i zatwierdzone przez właściwą władzę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, przeznaczone do wykonywania badań diagnostycznych określonych w rozporządzeniu; 8) pozyskanie - ilość nasienia uzyskana od dawcy w dowolnym czasie. § 3. Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla centrum pozyskiwania nasienia i centrum przechowywania nasienia są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Nasienie będące przedmiotem handlu powinno: 1) spełniać wymagania określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu; 2) być pozyskiwane, poddawane obróbce, przechowywane i transportowane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w rozdziale 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 3) spełniać wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 4) pochodzić od bydła: a) spełniającego wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, b) które jest zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne o zdrowiu i przydatności do rozrodu, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) być zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii, którego wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce nasienia do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa pozyskania nasienia i państwa przeznaczenia; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 5. 1. Nasienie przywożone z państw trzecich powinno: 1) spełniać wymagania określone w § 3 i § 4 ust. 1; 2) spełniać wymagania określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) pochodzić od bydła, które przez okres 6 miesięcy przed dniem pozyskania nasienia pozostawało na terytorium państwa trzeciego; 4) być zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór określa decyzja 94/577/WE z dnia 15 lipca 1994 r. dotycząca warunków zdrowotnych zwierząt i świadectw weterynaryjnych dla przywozu nasienia bydła z państw trzecich (Dz. Urz. WE L 221 z 26.08.1994, z późn. zm.). 2. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce nasienia do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia nasienia i państwa, w którym przeprowadzana jest kontrola graniczna; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 6. 1. Dopuszcza się przechowywanie i umieszczanie na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, nasienia pozyskanego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, jeżeli jest ono przechowywane w oddzielnym pomieszczeniu i będzie użyte wyłącznie do zabiegów inseminacji lub w celu kontynuacji programu hodowlanego, określonego w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. 2. Ograniczenia w przechowywaniu i umieszczaniu na rynku, wyłącznie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, nasienia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczą zgromadzonego nasienia przywiezionego z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dopuszczonego do obrotu przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1015) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA CENTRUM POZYSKIWANIA NASIENIA I CENTRUM PRZECHOWYWANIA NASIENIA Rozdział 1 Szczegółowe wymagania weterynaryjne wymagane do zatwierdzenia centrum pozyskiwania nasienia i centrum przechowywania nasienia 1. Centrum pozyskiwania nasienia powinno: 1) znajdować się pod stałym nadzorem lekarza weterynarii centrum; 2) posiadać wydzielone, zamykane pomieszczenia przeznaczone do: a) stałego przebywania zwierząt, b) kwarantanny zwierząt, c) izolacji zwierząt, d) pozyskiwania nasienia, e) czyszczenia, odkażania lub sterylizacji narzędzi i sprzętu, f) obróbki, konserwacji i przechowywania nasienia, które nie muszą znajdować się w tym samym miejscu; 3) być zabezpieczone przed dostępem zwierząt z zewnątrz. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby pomieszczenia dla zwierząt były fizycznie oddzielone od pomieszczeń do pozyskiwania, obróbki i przechowywania nasienia i były łatwe do czyszczenia i odkażania. 3. Centrum przechowywania nasienia powinno: 1) znajdować się pod stałym nadzorem lekarza weterynarii centrum; 2) być zabezpieczone przed dostępem zwierząt z zewnątrz; 3) być zaprojektowane w taki sposób, aby urządzenia do przechowywania nasienia były łatwe do czyszczenia i odkażania. Rozdział 2 Szczegółowe wymagania weterynaryjne przy kontroli centrum pozyskiwania nasienia i centrum przechowywania nasienia I. Centrum pozyskiwania nasienia 1. Centrum pozyskiwania nasienia powinno być kontrolowane przez powiatowego lekarza weterynarii co najmniej dwa razy w roku w zakresie zatwierdzania oraz pozyskiwania, obróbki i przechowywania nasienia. 2. Kontrolę centrum pozyskiwania nasienia przeprowadza się w zakresie: 1) przetrzymywania w nim wyłącznie zwierząt jednego gatunku, od których pozyskiwane jest nasienie, z zastrzeżeniem ust. 3; 2) prowadzenia przez lekarza weterynarii centrum rejestru, w którym ewidencjonuje się: a) zwierzęta przebywające w centrum pozyskiwania nasienia z wyszczególnieniem rasy, daty urodzenia, cech identyfikacyjnych każdego zwierzęcia, statusu serologicznego buhaja dotyczącego zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła - IBR/IPV, b) informacje o stanie zdrowia zwierzęcia, wyniki weterynaryjnych badań kontrolnych, historię chorób i wyniki wszystkich przeprowadzonych testów, przypadki leczenia i przeprowadzone szczepienia, c) wszystkie przypadki przemieszczania się zwierząt, przybycie i opuszczenie centrum; 3) przestrzegania zakazu przebywania osób nieupoważnionych na terenie centrum, a w stosunku do osób upoważnionych przestrzegania zaleceń lekarza weterynarii centrum; 4) kwalifikacji zatrudnionych pracowników, z uwzględnieniem szkoleń z zakresu odkażania, higieny i zapobiegania rozprzestrzenianiu chorób zakaźnych zwierząt. 3. W centrum pozyskiwania nasienia dopuszcza się: 1) przetrzymywanie, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, zwierząt niezbędnych do funkcjonowania centrum pozyskiwania nasienia, innych niż zwierzęta, od których pozyskiwane jest nasienie, jeżeli nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt, od których nasienie jest pozyskiwane; 2) przetrzymywanie buhajów oczekujących na wycenę oraz używanych do wytwarzania nasienia do testu i zgromadzenia rezerwy genetycznej pod warunkiem, że spełniają one wymagania weterynaryjne określone w rozporządzeniu, a ich nasienie jest gromadzone i używane wyłącznie w celach określonych w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich; 3) przetrzymywanie pszczół. II. Centrum przechowywania nasienia 1. Centrum przechowywania nasienia powinno być kontrolowane przez powiatowego lekarza weterynarii co najmniej dwa razy w roku w zakresie zatwierdzenia i przechowywania nasienia. 2. Kontrolę centrum przechowywania nasienia przeprowadza się w zakresie: 1) prowadzenia przez lekarza weterynarii centrum rejestru, w którym ewidencjonuje się: a) wszystkie przypadki przemieszczeń nasienia, dostarczenie i wysyłkę z centrum, b) datę pozyskania i obróbki nasienia, c) status zdrowotny buhajów, których nasienie jest przechowywane; 2) przestrzegania zakazu przebywania osób nieupoważnionych na terenie centrum, a w stosunku do osób upoważnionych przestrzegania zaleceń lekarza weterynarii centrum; 3) kwalifikacji zatrudnionych pracowników, z uwzględnieniem szkoleń z zakresu odkażania, higieny i zapobiegania rozprzestrzenianiu chorób zakaźnych zwierząt. Rozdział 3 Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla pozyskiwania, obróbki i przechowywania nasienia 1. Podmiot prowadzący centrum pozyskiwania nasienia lub centrum przechowywania nasienia powinien pozyskiwać, poddawać obróbce i przechowywać nasienie wyłącznie w pomieszczeniach do tego przeznaczonych, zapewniając warunki higieny zapobiegające przenoszeniu chorób zakaźnych. 2. Poddawane obróbce i przechowywane może być tylko nasienie pozyskane w centrum pozyskiwania nasienia, które nie miało kontaktu z nasieniem niespełniającym wymagań weterynaryjnych określonych w niniejszym rozporządzeniu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dopuszcza się obróbkę nasienia, które nie zostało pozyskane w centrum pozyskiwania nasienia, pod warunkiem, że nie będzie ono przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego oraz, że: 1) buhaje, od których pozyskano nasienie, spełniają wymagania weterynaryjne określone w niniejszym rozporządzeniu; 2) obróbka nasienia jest przeprowadzana przy użyciu oddzielnego sprzętu lub w innym czasie, a użyty sprzęt zostanie oczyszczony, odkażony lub wysterylizowany po użyciu; 3) nasienie jest możliwe do odróżnienia poprzez inne oznakowanie. 4. Do rozrzedzania i konserwacji nasienia powinno stosować się preparaty i rozrzedzalniki sporządzone z produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących ze źródeł, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub przed ich użyciem zostały poddane obróbce wykluczającej takie zagrożenie. 5. Narzędzia i sprzęt używane do pozyskiwania i obróbki nasienia powinny być przed i po zabiegu oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane, a w przypadku sprzętu jednorazowego użytku zniszczone po użyciu. 6. Pojemniki służące do przechowywania lub transportu nasienia powinny być oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane przed każdym ich napełnianiem, a w przypadku pojemników jednorazowego użytku zniszczone po użyciu; stosowany w nich środek chłodzący nie może być uprzednio używany do innych produktów pochodzenia zwierzęcego. 7. Każda pojedyncza dawka nasienia powinna być czytelnie oznakowana na indywidualnym opakowaniu, a oznakowanie powinno zawierać: datę pozyskania nasienia, rasę i cechy identyfikacyjne zwierzęcia, od którego pozyskano nasienie, status serologiczny buhaja dotyczący zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła - IBR/IPV oraz weterynaryjny numer identyfikacyjny centrum pozyskiwania nasienia nadany przez powiatowego lekarza weterynarii. 8. Zamrożone zarodki, jeżeli spełniają wymagania określone w przepisach o zarodkach bydła oraz w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich`, mogą być przechowywane, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, w pomieszczeniach zatwierdzonych do przechowywania nasienia, w oddzielnych pojemnikach. Załącznik nr 2 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA NASIENIA, KTÓRE MOŻE BYĆ PRZEDMIOTEM HANDLU 1. Nasienie będące przedmiotem handlu powinno: 1) być pozyskiwane wyłącznie od zwierząt, które: a) w dniu pozyskania nasienia nie wykazują żadnych objawów chorobowych, b) nie były używane do krycia naturalnego, c) nie były szczepione przeciwko zakaźnemu zapaleniu nosa i tchawicy/otrętowi bydła (IBR/IPV), d) w okresie 12 miesięcy przed dniem pozyskania nasienia nie były szczepione przeciwko pryszczycy, e) w okresie 30 dni przed i 30 dni po dniu pozyskania nasienia przebywały w centrum pozyskiwania nasienia, w którym nie stwierdzono przypadków chorób, co do których istnieje obowiązek zwalczania, z zastrzeżeniem lit. f, f) w okresie 3 miesięcy przed dniem pozyskania nasienia i 30 dni po dniu pozyskania i zamrożenia nasienia przebywały w centrum pozyskiwania nasienia wolnym od pryszczycy, położonym w miejscu, gdzie w promieniu 10 km nie stwierdzono przypadków pryszczycy; 2) być zabezpieczone mieszaniną antybiotyków w takiej ilości, aby w przygotowanym do zamrożenia, rozcieńczonym nasieniu znajdowało się: a) nie mniej niż 500 IU w ml streptomycyny, b) 500 IU w ml penicyliny, c) 150 µg w ml linkomycyny, d) 300 µg w ml spektynomycyny; 3) być przechowywane w zatwierdzonych warunkach przez okres 30 dni poprzedzających wysyłkę - w przypadku nasienia mrożonego; 4) być transportowane w oczyszczonych, odkażonych lub wysterylizowanych i zaplombowanych kontenerach oznakowanych w taki sposób, aby widoczny na nich numer odpowiadał numerowi znajdującemu się na świadectwie zdrowia zwierzęcia, w warunkach zabezpieczających przed zanieczyszczeniem, a użyty środek chłodzący nie był wcześniej używany do chłodzenia innych produktów pochodzenia zwierzęcego. 2. Mieszanina antybiotyków, o której mowa w ust. 1 pkt 2 może być inna, jeżeli zapewnia równoważne działanie przeciw mętwikowi, leptospirom i mykoplazmom. 3. Po dodaniu antybiotyków, rozcieńczone nasienie powinno być przetrzymywane w temperaturze nie wyższej niż 5 °C przez co najmniej 45 minut. 4. Nasienie buhajów ras mlecznych pochodzące od dawców będących nosicielami wad genetycznych, w szczególności BLAD, powinno posiadać wpis o nosicielstwie w dokumentach hodowlanych określonych w przepisach o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. Załącznik nr 3 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA BYDŁA, KTÓREGO NASIENIE MOŻE BYĆ PRZEDMIOTEM HANDLU 1. Buhaje, od których pozyskuje się nasienie, wprowadzane na teren centrum pozyskiwania nasienia powinny pochodzić ze stad: 1) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt; 2) urzędowo wolnych od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła. 2. W okresie 28 dni przed wprowadzeniem do pomieszczeń kwarantanny, buhaje powinny zostać poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom na: 1) gruźlicę - testem śródskórnej tuberkulinizacji, przy użyciu tuberkuliny ssaków i ptaków; 2) brucelozę - testem seroaglutynacji wykazującym miano niższe niż 30 jednostek aglutynacyjnych na mililitr lub próbie wiązania dopełniacza, wykazującej miano na brucelozę niższe niż 20 EEC/mililitr (20 ICFT jednostek); 3) enzootyczną białaczkę bydła - testem serologicznym: immunodyfuzji w żelu agarowym, wyłącznie w badaniu indywidualnym lub testem ELISA; 4) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła (IBR/IPV) - testem seroneutralizacji lub testem ELISA; 5) chorobę błon śluzowych lub jej odmianę w formie wirusowej biegunki bydła (BVD/MD) - testem serologicznym - i zostać zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, stwierdzające, że zwierzęta te są zdrowe i przydatne do rozrodu. 3. W przypadku gdy wynik badania, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, będzie dodatni, należy przeprowadzić drugą serię badań testem izolacji wirusa lub badaniem w kierunku obecności antygenu wirusa; zwierzęta z wynikiem ujemnym mogą zostać wprowadzone do pomieszczeń kwarantanny. 4. Podczas 28-dniowego okresu kwarantanny w zatwierdzonym pomieszczeniu, w którym powinny przebywać wyłącznie buhaje posiadające taki sam status zdrowotny, przeprowadza się pomiędzy 7 a 21 dniem, z wynikiem ujemnym, następujące badania na: 1) brucelozę - testem seroaglutynacji wykazującym miano niższe niż 30 jednostek aglutynacyjnych na mililitr oraz próbie wiązania dopełniacza, wykazującej miano na brucelozę niższe niż 20 EEC/mililitr (20 ICFT jednostek); 2) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła (IBR/IPV) - testem seroneutralizacji lub testem ELISA; 3) chorobę błon śluzowych lub jej odmianę w formie wirusowej biegunki bydła (BVD/MD) - testem serologicznym; wyłącznie dla zwierząt, które uzyskały wynik dodatni podczas pierwszego badania; 4) chorobę mętwikową (Campylobacter foetus ssp. Venerealis) - testem immunofluorescencyjnym w kierunku przeciwciał lub testem hodowli na próbce materiału z napletka albo wypłuczyn ze sztucznej pochwy; w przypadku samic testem na materiale otrzymanym ze śluzówki pochwy; 5) zarazę rzęsistkową (Trichomonas foetus) - badaniem mikroskopowym i testem hodowli na próbce materiału z napletka albo wypłuczyn ze sztucznej pochwy; w przypadku samic testem na materiale otrzymanym ze śluzówki pochwy. 5. W przypadku gdy wynik przynajmniej jednego z badań, o których mowa w ust. 4, był pozytywny, zwierzę powinno zostać usunięte z pomieszczenia kwarantanny; w przypadku kwarantanny grupowej powiatowy lekarz weterynarii podejmuje decyzję o dalszym postępowaniu w stosunku do pozostałych zwierząt. 6. Po upływie okresu kwarantanny i uzyskaniu ujemnych wyników badań, zwierzęta mogą zostać wprowadzone, za zgodą lekarza weterynarii centrum, do pomieszczeń stałego przebywania zwierząt oraz do pomieszczeń, w których pozyskiwane jest nasienie. 7. Buhaje przebywające w centrum pozyskiwania nasienia powinny raz w roku zostać poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom na: 1) gruźlicę - testem śródskórnej tuberkulinizacji, przy użyciu tuberkuliny ssaków i ptaków; 2) brucelozę - testem seroaglutynacji wykazującym miano niższe niż 30 jednostek aglutynacyjnych na mililitr oraz próbie wiązania dopełniacza, wykazującej miano na brucelozę niższe niż 20 EEC/mililitr (20 ICFT jednostek); 3) enzootyczną białaczkę bydła - skriningowym testem serologicznym lub testem ELISA; 4) zakaźne zapalenie nosa i tchawicy/otręt bydła (IBR/IBV) - testem seroneutralizacji lub testem ELISA; 5) chorobę mętwikową (Campylobacter foetus ssp. Venerealis) - testem immunofluorescencyjnym w kierunku przeciwciał lub testem hodowli na próbce materiału z napletka albo wypłuczyn ze sztucznej pochwy; w przypadku samic testem na materiale otrzymanym ze śluzówki pochwy; 6) zarazę rzęsistkową (Trichomonas foetus) - badaniem mikroskopowym i testem hodowli na próbce materiału z napletka albo wypłuczyn ze sztucznej pochwy; w przypadku samic testem na materiale otrzymanym ze śluzówki pochwy mikroskopowy test aglutynacji na leptospirozę; 7) chorobę błon śluzowych lub jej odmianę w formie wirusowej biegunki bydła (BVD/MD) - testem izolacji wirusa lub badaniem w kierunku obecności antygenu wirusa lub testem serologicznym w kierunku obecności przeciwciał - wyłącznie dla zwierząt, które uzyskały wynik dodatni podczas pierwszego badania. 8. Buhaje, które nie są używane do pozyskiwania nasienia mogą być zwolnione od badania na przeciwciała lub z testu hodowli na zakażenia mętwikiem płodowym pod warunkiem, że przed ich ponownym wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia będą poddane takim testom, z wynikiem ujemnym. 9. Wszystkie wymagane badania powinny być wykonywane w laboratorium diagnostycznym. 10. Jeżeli wynik przynajmniej jednego z okresowych badań, o których mowa w ust. 7, był pozytywny, zwierzęta powinny być izolowane, a pozyskane od nich nasienie, licząc od dnia ostatniego ujemnego wyniku badania, nie może być wprowadzone do obrotu. Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt wymagane w handlu wewnętrznym oraz w imporcie zamrożonego nasienia bydła domowego w krajach Wspólnoty Europejskiej (Dz. Urz. WE L 194 z 22.07.1988, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych mających zastosowanie do nasienia świń 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1017) Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 18 pkt 1 lit. b, art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania weterynaryjne: a) dla prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania, konserwacji, obróbki, przechowywania, prowadzenia obrotu lub wykorzystywania nasienia świń, b) przy przywozie nasienia świń, c) przy handlu nasieniem świń; 2) szczegółowe wymagania dla świadectw zdrowia nasienia świń w handlu, sposób ich wystawiania oraz wzór tych świadectw. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) nasienie - poddany obróbce lub rozcieńczony ejakulat knura; 2) centrum pozyskiwania nasienia - zakład, położony na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, w którym pozyskuje się i poddaje obróbce nasienie wykorzystywane do sztucznego unasienniania, zatwierdzony i nadzorowany przez urzędowego lekarza weterynarii; 3) lekarz weterynarii centrum - lekarz weterynarii posiadający kwalifikacje zawodowe oraz specjalizację w zakresie rozrodu zwierząt lub ukończony specjalistyczny kurs w tym zakresie, upoważniony przez powiatowego lekarza weterynarii, odpowiedzialny za przestrzeganie warunków prowadzenia centrum pozyskiwania nasienia; 4) przesyłka nasienia - ilość nasienia objęta jednym świadectwem zdrowia; 5) państwo pozyskania nasienia - państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo trzecie, w którym nasienie zostało pozyskane, poddane obróbce lub przechowywane i z którego jest wysyłane do państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 6) laboratorium diagnostyczne - laboratorium wyznaczone i zatwierdzone przez właściwą władzę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego, przeznaczone do wykonywania badań diagnostycznych określonych w rozporządzeniu; 7) pozyskanie - ilość nasienia uzyskana od dawcy w dowolnym czasie. § 3. Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla centrum pozyskiwania nasienia są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Nasienie będące przedmiotem handlu powinno: 1) spełniać wymagania określone w przepisach o kontroli weterynaryjnej w handlu oraz o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich; 2) być pozyskiwane, poddawane obróbce, przechowywane i transportowane zgodnie z wymaganiami weterynaryjnymi określonymi w rozdziale 3 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 3) spełniać wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 4) być pozyskiwane od świń: a) spełniających wymagania weterynaryjne określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, b) które są zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne o zdrowiu i przydatności do rozrodu, którego wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) być zaopatrzone w świadectwo zdrowia wystawione przez powiatowego lekarza weterynarii, którego wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce nasienia do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa pozyskania nasienia i państwa przeznaczenia; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 5. 1. Nasienie przywożone z państw trzecich powinno: 1) spełniać wymagania określone w § 3 i § 4 ust. 1; 2) spełniać wymagania określone w przepisach o weterynaryjnej kontroli granicznej; 3) pochodzić od świń, które przez okres 3 miesięcy przed dniem pozyskania nasienia pozostawały na terytorium państwa trzeciego; 4) być zaopatrzone w świadectwo zdrowia, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii, którego wzór określa decyzja 2002/613/WE z dnia 19 lipca 2002 r. ustanawiająca warunki importu nasienia zwierząt domowych z trzody chlewnej (Dz. Urz. WE L196 z 25.07.2002). 2. Świadectwo zdrowia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinno: 1) w oryginale towarzyszyć przesyłce nasienia do miejsca przeznaczenia; 2) być sporządzone co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa przeznaczenia nasienia i państwa, w którym przeprowadzana jest kontrola graniczna zarodków; 3) być sporządzone na pojedynczej kartce papieru; 4) być wystawione na jednego odbiorcę. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1017) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA CENTRUM POZYSKIWANIA NASIENIA Rozdział 1 Szczegółowe wymagania weterynaryjne wymagane do zatwierdzenia centrum pozyskiwania nasienia 1. Centrum pozyskiwania nasienia, powinno: 1) znajdować się pod stałym nadzorem lekarza weterynarii centrum; 2) posiadać wydzielone, zamykane pomieszczenia przeznaczone do: a) stałego przebywania zwierząt, b) kwarantanny zwierząt, c) izolacji zwierząt, d) pozyskiwania nasienia, e) czyszczenia, odkażania lub sterylizacji narzędzi i sprzętu, f) obróbki, konserwacji i przechowywania nasienia, które nie muszą znajdować się w tym samym miejscu; 3) być zabezpieczone przed dostępem zwierząt z zewnątrz. 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby pomieszczenia dla zwierząt były fizycznie oddzielone od pomieszczeń do pozyskiwania, obróbki i przechowywania nasienia i były łatwe do czyszczenia i odkażania. Rozdział 2 Szczegółowe wymagania weterynaryjne przy kontroli centrum pozyskiwania nasienia 1. Centrum pozyskiwania nasienia powinno być kontrolowane przez powiatowego lekarza weterynarii co najmniej dwa razy w roku w zakresie zatwierdzenia oraz pozyskiwania, obróbki i przechowywania nasienia. 2. Kontrolę centrum pozyskiwania nasienia przeprowadza się w zakresie: 1) przetrzymywania w nim wyłącznie zwierząt jednego gatunku, od których pozyskiwane jest nasienie, z zastrzeżeniem ust. 3; 2) prowadzenia przez lekarza weterynarii centrum rejestru komputerowego, w którym ewidencjonuje się: a) zwierzęta przebywające w centrum pozyskiwania nasienia, z wyszczególnieniem rasy, daty urodzenia i cech identyfikacyjnych każdego zwierzęcia, b) informacje o stanie zdrowia zwierzęcia, wyniki weterynaryjnych badań kontrolnych, historię chorób, wyniki wszystkich przeprowadzonych testów, przypadki leczenia i przeprowadzone szczepienia, c) wszystkie przypadki przemieszczania się zwierząt, przybycie i opuszczenie centrum; 3) przestrzegania zakazu przebywania osób nieupoważnionych na terenie centrum, a w stosunku do osób upoważnionych przestrzegania zaleceń lekarza weterynarii centrum; 4) kwalifikacji zatrudnionych pracowników, z uwzględnieniem szkoleń z zakresu odkażania, higieny i zapobiegania rozprzestrzenianiu chorób zakaźnych zwierząt. 3. W centrum pozyskiwania nasienia dopuszcza się: 1) przetrzymywanie, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, zwierząt niezbędnych do funkcjonowania centrum pozyskiwania nasienia, innych niż zwierzęta, od których pozyskiwane jest nasienie, jeżeli nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt, od których nasienie jest pozyskiwane; 2) przetrzymywanie pszczół. Rozdział 3 Szczegółowe wymagania weterynaryjne dla pozyskiwania, obróbki, przechowywania i transportu nasienia 1. Podmiot prowadzący centrum pozyskiwania nasienia powinien pozyskiwać, poddawać obróbce i przechowywać nasienie wyłącznie w pomieszczeniach do tego przeznaczonych, zapewniając warunki higieny zapobiegające przenoszeniu chorób zakaźnych. 2. Poddawane obróbce i przechowywane może być tylko nasienie pozyskane w centrum pozyskiwania nasienia, które nie miało kontaktu z nasieniem niespełniającym wymagań weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu. 3. Narzędzia i sprzęt używane do pozyskiwania i obróbki nasienia powinny być przed i po zabiegu oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane, a w przypadku sprzętu jednorazowego użytku zniszczone po użyciu. 4. Do rozrzedzania i konserwacji nasienia powinno stosować się preparaty i rozrzedzalniki sporządzone z produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących ze źródeł, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub przed ich użyciem zostały poddane obróbce wykluczającej takie zagrożenie. 5. Pojemniki służące do przechowywania lub transportu nasienia powinny być oczyszczone, odkażone lub wysterylizowane przed każdym ich napełnieniem, a w przypadku pojemników jednorazowego użytku zniszczone po użyciu; stosowany w nich środek chłodzący nie może być uprzednio używany do innych produktów pochodzenia zwierzęcego. 6. Każda pojedyncza dawka nasienia powinna być czytelnie oznakowana na indywidualnym opakowaniu, a oznakowanie powinno zawierać: datę pozyskania nasienia, rasę i cechy identyfikacyjne zwierzęcia, od którego pozyskano nasienie, weterynaryjny numer identyfikacyjny centrum pozyskiwania nasienia nadany przez powiatowego lekarza weterynarii. Załącznik nr 2 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA NASIENIA, KTÓRE MOŻE BYĆ PRZEDMIOTEM HANDLU 1. Nasienie będące przedmiotem handlu powinno: 1) być pozyskiwane wyłącznie od knurów, które: a) w dniu pozyskania nasienia nie wykazują żadnych objawów chorobowych, b) nie były używane do krycia naturalnego, c) nie były szczepione przeciwko pryszczycy, d) w okresie 30 dni przed dniem pozyskania nasienia przebywały w centrum pozyskiwania nasienia położonym w miejscu, gdzie w promieniu 10 km nie stwierdzono przypadków pryszczycy i pomoru świń, e) w okresie 30 dni przed dniem pozyskania nasienia przebywały w centrum pozyskiwania nasienia, w którym nie stwierdzono przypadków choroby Aujeszkyego lub innych chorób świń, co do których istnieje obowiązek zwalczania; 2) być zabezpieczone mieszaniną antybiotyków w takiej ilości, aby w końcowo rozcieńczonym nasieniu znajdowało się nie mniej niż: a) 500 IU w ml streptomycyny, b) 500 IU w ml penicyliny, c) 150 µg w ml linkomycyny, d) 300 µg w ml spektynomycyny; 3) być transportowane w oczyszczonych, odkażonych lub wysterylizowanych i zaplombowanych pojemnikach, oznakowanych w taki sposób, aby widoczny na nich numer odpowiadał numerowi znajdującemu się na świadectwie zdrowia zwierzęcia, w warunkach zabezpieczających przed zanieczyszczeniem; użyty czynnik chłodzący nie powinien być wcześniej używany do chłodzenia innych produktów pochodzenia zwierzęcego. 2. Mieszanina antybiotyków, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może być inna, jeżeli zapewnia równoważne działanie przeciw mętwikowi, leptospirom i mykoplazmom, z tym że w przypadku nasienia mrożonego antybiotyki te powinny zostać dodane przed zamrożeniem nasienia. 3. Po dodaniu antybiotyków rozrzedzone nasienie powinno być przetrzymywane w temperaturze co najmniej +15°C przez co najmniej 45 minut. 4. Dopuszcza się do obrotu nasienie pochodzące z centrum pozyskiwania nasienia, w którym knury zostały zaszczepione przeciwko chorobie Aujeszkyego szczepionką delecyjną GI. Załącznik nr 3 WYMAGANIA WETERYNARYJNE DLA ŚWIŃ, KTÓRYCH NASIENIE MOŻE BYĆ PRZEDMIOTEM HANDLU 1. Knury, od których pozyskuje się nasienie, wprowadzane na teren centrum pozyskiwania nasienia, powinny pochodzić ze stad lub gospodarstw: 1) których nie dotyczą nakazy lub zakazy wydane na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt; 2) urzędowo wolnych od 12 miesięcy od brucelozy; 3) w których nie stwierdzono w okresie 12 miesięcy przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia żadnych klinicznych, wirusologicznych lub serologicznych dowodów występowania choroby Aujeszkyego; 4) w których w okresie 12 miesięcy przed wprowadzeniem do centrum pozyskiwania nasienia żadne zwierzę nie było szczepione przeciwko pryszczycy. 2. W okresie 30 dni przed wprowadzeniem do pomieszczeń kwarantanny knury powinny zostać poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom na: 1) brucelozę - odczynem kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP); w przypadku uzyskania wyników dodatnich lub wątpliwych zwierzęta z ujemnymi wynikami znajdujące się w tym samym gospodarstwie mogą zostać wprowadzone do pomieszczeń kwarantanny pod warunkiem, że stada lub gospodarstwa, z których pochodzą zwierzęta o wynikach dodatnich, są wolne od brucelozy, 2) chorobę Aujeszkyego: a) w przypadku świń nieszczepionych - testem seroneutralizacji lub testem Elisa przy użyciu antygenów wirusowych choroby Aujeszkyego, b) w przypadku świń szczepionych szczepionką delecyjną GI - testem ELISA dla antygenów GI choroby Aujeszkyego 3) klasyczny pomór świń - testem ELISA lub seroneutralizacji - i zostać zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-weterynaryjne wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii stwierdzające, że zwierzęta te są zdrowe i przydatne do rozrodu. 3. Podczas 30-dniowego okresu kwarantanny w zatwierdzonym pomieszczeniu, w którym powinny przebywać wyłącznie knury posiadające taki sam status zdrowotny, przeprowadza się w ciągu ostatnich 15 dni, z wynikiem ujemnym, następujące badania na: 1) brucelozę - odczynem kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP), 2) chorobę Aujeszkyego: a) w przypadku świń nieszczepionych - testem seroneutralizacji lub testem ELISA przy użyciu wszystkich antygenów wirusowych choroby Aujeszkyego, b) w przypadku świń szczepionych szczepionką delecyjną GI - testem ELISA dla antygenów GI choroby Aujeszkyego. 4. W przypadku gdy wynik przynajmniej jednego z badań, o których mowa w ust. 3, był pozytywny, zwierzę powinno zostać usunięte z pomieszczenia kwarantanny; w przypadku kwarantanny grupowej powiatowy lekarz weterynarii podejmuje decyzję o dalszym postępowaniu w stosunku do pozostałych zwierząt. 5. Jeżeli wynik badania zwierząt w kierunku brucelozy był dodatni: 1) surowicę z wynikiem dodatnim poddaje się badaniu testem seroaglutynacji oraz odczynem kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP); 2) przeprowadza się dochodzenie epidemiologiczne w gospodarstwach, z których pochodzą zwierzęta reagujące dodatnio; 3) przeprowadza się u zwierząt z wynikiem dodatnim na próbkach pobranych po upływie 7 dni od daty pierwszego pobrania próbek drugą serię testów w kierunku brucelozy odczynem kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP), testem seroaglutynacji oraz testem wiązania dopełniacza. 6. Potwierdzenie lub wykluczenie podejrzenia brucelozy należy przeprowadzić na podstawie wyników badań przeprowadzonych w gospodarstwach pochodzenia poprzez porównanie wyników dwóch serii testów. 7. W przypadku wykluczenia podejrzenia brucelozy: 1) zwierzęta z wynikiem ujemnym uzyskanym z pierwszego testu w kierunku brucelozy mogą zostać wprowadzone na teren centrum pozyskiwania nasienia; 2) zwierzęta z wynikiem dodatnim uzyskanym z jednego z testów mogą zostać przyjęte, jeżeli w dwóch kolejnych seriach testów na brucelozę (odczyn kwaśnej aglutynacji płytowej OKAP, test seroaglutynacji, test wiązania dopełniacza) przeprowadzonych w odstępie przynajmniej 7 dni, uzyskają wyniki ujemne. 8. Po upływie okresu kwarantanny i uzyskaniu ujemnych wyników badań zwierzęta mogą zostać wprowadzone, za zgodą lekarza weterynarii centrum, do pomieszczeń stałego przebywania zwierząt oraz do pomieszczeń, w których pozyskiwane jest nasienie, a każde ich przemieszczenie powinno być rejestrowane. 9. Knury przebywające w centrum pozyskiwania nasienia powinny raz w roku zostać poddane, z wynikiem ujemnym, następującym badaniom: 1) klinicznym - stwierdzającym stan zdrowia, a szczególnie prawidłowość budowy zewnętrznych części narządów płciowych; 2) na chorobę Aujeszkyego: a) w przypadku świń nieszczepionych - testem seroneutralizacji lub testem ELISA na obecność przeciwciał dla glikoproteiny GI wirusa Aujeszkyego, b) w przypadku świń szczepionych szczepionką delecyjną GI - testem ELISA dla antygenów GI choroby Aujeszkyego; 3) na brucelozę - odczynem kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP); 4) na obecność przeciwciał dla wirusa klasycznego pomoru świń - testem ELISA lub seroneutralizacji. 10. Wszystkie wymagane badania powinny być wykonywane w laboratorium diagnostycznym. 11. Badania, o których mowa w ust. 9, powinny być wykonywane na: 1) wszystkich zwierzętach w chwili opuszczania centrum pozyskiwania nasienia, nie później jednak niż 12 miesięcy po przyjęciu; w przypadku gdy zwierzęta nie opuszczały centrum pozyskiwania nasienia przed upływem tego okresu, pobieranie próbek może być przeprowadzone w rzeźni; lub 2) 25% zwierząt w centrum pozyskiwania nasienia, co 3 miesiące. 12. Jeżeli wynik przynajmniej jednego z okresowych badań był pozytywny, zwierzęta powinny być izolowane, a pozyskane od nich nasienie, licząc od dnia ostatniego ujemnego wyniku badania, nie może być wprowadzone do obrotu. Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 90/429/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. ustalającej wymagania w zakresie zdrowia zwierząt mające zastosowanie w handlu w obrębie wspólnoty europejskiej i w imporcie nasienia trzody chlewnej (Dz. Urz. WE L 224 z 18.08.1990). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu punktów wwozu, przez które można wprowadzać rośliny, produkty roślinne lub przedmioty (Dz. U. Nr 100, poz. 1018) Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz punktów wwozu, przez które można wprowadzać rośliny, produkty roślinne lub przedmioty bezpośrednio z państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1018) WYKAZ PUNKTÓW WWOZU, PRZEZ KTÓRE MOŻNA WPROWADZAĆ ROŚLINY, PRODUKTY ROŚLINNE LUB PRZEDMIOTY BEZPOŚREDNIO Z PAŃSTW TRZECICH NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Punkty wwozuWojewództwo lotnisko w przypadku transportu powietrznego Warszawa - Międzynarodowy Port Lotniczymazowieckie port w przypadku transportu morskiego lub rzecznego Gdańsk - Portpomorskie Gdynia - Portpomorskie Szczecin - Portzachodniopomorskie Świnoujście - Portzachodniopomorskie stacja w przypadku transportu kolejowego Braniewowarmińsko-mazurskie Dorohusklubelskie Hrubieszówlubelskie Kuźnica Białostockapodlaskie Małaszewiczelubelskie miejsce granicznej kontroli fitosanitarnej w przypadku przekroczenia śródlądowej granicy Rzeczypospolitej Polskiej Bobrownikipodlaskie Kuźnica Białostockapodlaskie Dorohusklubelskie Koroszczynlubelskie Bezledywarmińsko-mazurskie Korczowapodkarpackie 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych przy przywozie i przemieszczaniu koniowatych 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1020) Na podstawie art. 18 pkt 1 lit. a i pkt 2 oraz art. 30 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe: 1) wymagania weterynaryjne, w tym wymagania zdrowotne, przy przywozie koniowatych; 2) wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia koniowatych, o których mowa w pkt 1; 3) wymagania weterynaryjne przy przemieszczaniu koniowatych; 4) wymagania, jakim powinny odpowiadać świadectwa zdrowia koniowatych, o których mowa w pkt 3, sposób ich wystawiania oraz wzór tych świadectw; 5) warunki i sposób sporządzania informacji o stanie zdrowia zarejestrowanych koniowatych oraz wzór tego dokumentu. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) koniowate przeznaczone do uboju - koniowate przeznaczone bezpośrednio do rzeźni lub miejsca gromadzenia zwierząt, z którego mogą być skierowane wyłącznie do rzeźni; 2) koniowate przeznaczone do hodowli lub chowu - koniowate, inne niż zarejestrowane koniowate i koniowate przeznaczone do uboju; 3) państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo trzecie wolne od afrykańskiego pomoru koni - państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo trzecie, w którym przez 2 lata nie stwierdzono klinicznych, serologicznych - w przypadku koniowatych niezaszczepionych, epidemiologicznych dowodów występowania afrykańskiego pomoru koni oraz przez ostatnie 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko tej chorobie; 4) tymczasowy przywóz - wprowadzanie zwierzęcia koniowatego na terytorium Unii Europejskiej na okres krótszy niż 90 dni, określony w przepisach Unii Europejskiej 3). § 3. 1. Koniowate mogą być przywożone, jeżeli pochodzą z państw trzecich wolnych od: 1) afrykańskiego pomoru koni; 2) wenezuelskiego zapalenia mózgu i rdzenia koni - w okresie 2 lat poprzedzających wysyłkę; 3) zarazy stadniczej i nosacizny - w okresie 6 miesięcy poprzedzających wysyłkę. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć części terytorium państwa trzeciego zgodnie z przepisami Unii Europejskiej 4), określającymi ponadto dodatkowe wymagania zabezpieczające przed przeniesieniem chorób zakaźnych na terytorium Unii Europejskiej. § 4. Koniowate mogą być przywożone, jeżeli oprócz wymagań określonych w § 3 spełniają wymagania zdrowotne określone dla danego państwa trzeciego w przepisach Unii Europejskiej. § 5. Koniowate mogą być przywożone, jeżeli: 1) przed dniem załadunku pozostawały nieprzerwanie na terytorium państwa trzeciego lub jego części przez czas określony w przepisach Unii Europejskiej; 2) pochodzą z gospodarstwa znajdującego się pod nadzorem weterynaryjnym. § 6. Przywożone koniowate zaopatruje się w świadectwo zdrowia, które oprócz wymagań określonych w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, zwanej dalej "ustawą", powinno: 1) być wystawione w dniu załadunku zwierząt do wysyłki do państwa miejsca przeznaczenia zwierząt, a w przypadku zarejestrowanych koniowatych - w ostatnim dniu roboczym przed załadunkiem; 2) składać się z jednego arkusza papieru; 3) być wystawione dla jednego odbiorcy albo dla partii zwierząt - w przypadku koniowatych przeznaczonych do uboju. § 7. Wzór świadectwa zdrowia dla przywozu koniowatych jest określony w przepisach Unii Europejskiej 5). § 8. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą być przemieszczane koniowate z części terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej uznanych za zakażone afrykańskim pomorem koni, jeżeli: 1) są przemieszczane w terminach określonych w przepisach Unii Europejskiej 6); 2) nie wykazują klinicznych objawów afrykańskiego pomoru koni w dniu przeglądu; 3) są przebadane i reagują ujemnie w teście ELISA przeprowadzonym zgodnie z przepisami Unii Europejskiej - w przypadku koniowatych niezaszczepionych; 4) zostały poddane szczepieniu, nie później jednak niż w okresie ostatnich 2 miesięcy przed wysyłką, oraz zostały poddane testowi, o którym mowa w pkt 3; 5) przebywały w stacji kwarantanny przez okres co najmniej 40 dni poprzedzających wysyłkę; 6) zostały zabezpieczone przed przenoszącymi chorobę insektami podczas kwarantanny i przemieszczania ze stacji kwarantanny do miejsca wysyłki. § 9. 1. Część terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej uznaje się za zakażone afrykańskim pomorem koni, jeżeli: 1) wyniki badań klinicznych, serologicznych (w przypadku nieszczepionych koniowatych) lub epidemiologicznych potwierdziły występowanie afrykańskiego pomoru koni w ostatnich 2 latach lub 2) szczepienie przeciwko afrykańskiemu pomorowi koni było przeprowadzane w ostatnich 12 miesiącach poprzedzających wysyłkę. 2. Część terytorium uznana za zakażoną afrykańskim pomorem koni, obejmuje co najmniej: 1) obszar zapowietrzony o promieniu co najmniej 100 kilometrów wokół ogniska choroby; 2) obszar zagrożony, sięgający co najmniej 50 kilometrów poza obszar zapowietrzony, na którym w okresie co najmniej 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobie. 3. Środki zwalczania dotyczące terytoriów i obszarów, o których mowa w ust. 1 i 2, są określone w przepisach w sprawie szczegółowego sposobu i trybu zwalczania afrykańskiego pomoru koni. 4. Wszystkie koniowate znajdujące się w obszarze zapowietrzonym są zarejestrowane i oznakowane zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowego sposobu i trybu zwalczania afrykańskiego pomoru koni. § 10. 1. Transport koniowatych z gospodarstwa pochodzenia zwierząt lub miejsca ich gromadzenia do miejsca ich przeznaczenia powinien odbywać się tak szybko, jak to możliwe, w środkach transportu lub w kontenerach oczyszczanych i odkażanych w odstępach czasu określonych przez wysyłające państwo członkowskie Unii Europejskiej. 2. Środki transportu dla koniowatych powinny być tak skonstruowane, aby podczas transportu koniowatych nie wypadały z nich odchody zwierząt. 3. Transport koniowatych odbywa się przy zapewnieniu warunków określonych w przepisach o ochronie zwierząt. § 11. Koniowate przeznaczone do chowu lub hodowli oraz koniowate przeznaczone do uboju przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innych państw członkowskich Unii Europejskiej zaopatruje się w świadectwo zdrowia, które oprócz wymagań określonych w art. 27 ust. 6 ustawy: 1) wystawia się nie później niż ostatniego dnia roboczego poprzedzającego załadunek; 2) składa się z jednej kartki papieru. § 12. Wzór świadectwa zdrowia koniowatych, o których mowa w § 11, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 13. Zarejestrowane koniowate przemieszczane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innych państw członkowskich Unii Europejskiej zaopatruje się w świadectwo zdrowia, które oprócz wymagań określonych w art. 27 ust. 7 ustawy: 1) wystawia się nie później niż ostatniego dnia roboczego poprzedzającego załadunek; 2) składa się z jednej kartki papieru. § 14. Wzór informacji o stanie zdrowia zarejestrowanych koniowatych jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Oleszczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1020) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają do prawa polskiego postanowienia dyrektywy 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. o warunkach zdrowotnych zwierząt regulujących przewóz i import zwierząt koniowatych z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990). Dane dotyczące ogłaszania aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczonego w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Przepisy wydane na podstawie art. 24 dyrektywy 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. o warunkach zdrowotnych zwierząt regulujących przewóz i import zwierząt koniowatych z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990). 4) Przepisy wydane na podstawie art. 15 dyrektywy 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. o warunkach zdrowotnych zwierząt regulujących przewóz i import zwierząt koniowatych z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990). 5) Przepisy wydane na podstawie art. 16 ust. 2 dyrektywy 90/426/EEC z dnia 26 czerwca 1990 r. o warunkach zdrowotnych zwierząt regulujących przewóz i import zwierząt koniowatych z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990 r.). 6) Przepisy wydane na podstawie art. 5 ust. 3 dyrektywy 90/426/EEC z dnia 26 czerwca 1990 r. o warunkach zdrowotnych zwierząt regulujących przewóz i import zwierząt koniowatych z krajów trzecich (Dz. Urz. WE L 224, z 18.08.1990 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu przejść granicznych, na których może być dokonywana kontrola graniczna środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych (Dz. U. Nr 100, poz. 1021) Na podstawie art. 44h ust. 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz przejść granicznych, na których może być dokonywana kontrola graniczna środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych, w zależności od rodzaju środka żywienia zwierząt i pasz leczniczych, który jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1021) WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH, NA KTÓRYCH MOŻE BYĆ DOKONYWANA KONTROLA GRANICZNA ŚRODKÓW ŻYWIENIA ZWIERZĄT I PASZ LECZNICZYCH W ZALEŻNOŚCI OD RODZAJU ŚRODKA ŻYWIENIA ZWIERZĄT I PASZ LECZNICZYCH Lp.Nazwa przejścia granicznegoRodzaj punktu granicznego1)Rodzaj kontrolowanych środków żywienia zwierząt i pasz leczniczych 1234 Województwo lubelskie 1.DorohuskFśrodki żywienia zwierząt i pasze lecznicze niezawierajace materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, z wyłączeniem słomy i siana 2.TerespolFśrodki żywienia zwierząt i pasze lecznicze niezawierajace materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, z wyłączeniem słomy i siana 3.KukurykiRwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze województwo mazoweckie 4.Warszawa - OkęcieAwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze województwo podkarpackie 5.KorczowaRwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze 6.PrzemyślFśrodki żywienia zwierząt i pasze lecznicze niezawierające materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, z wyłączeniem słomy i siana województwo podlaskie 7.Kuźnica BiałostockaRwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze województwo pomorskie 8.GdyniaPwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze 9.GdańskPśrodki żywienia zwierząt i pasze lecznicze niezawierające materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, z wyłączeniem słomy i siana województwo warmińsko-mazurskie 10.BezledyRwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze województwo zachodniopomorskie 11.SzczecinPwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze 12.ŚwinoujściePwszystkie środki żywienia zwierząt i pasze lecznicze 13.KołobrzegPśrodki żywienia zwierząt i pasze lecznicze niezawierające materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, z wyłączeniem słomy i siana 1) Poszczególne litery w kolumnie oznaczają: A - punkt kontroli granicznej na lotnisku, F - punkt kontroli granicznej na przejściu kolejowym, P - punkt kontroli granicznej na przejściu morskim, R - punkt kontroli granicznej na przejściu drogowym. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 122, poz. 1144 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 91, poz. 877. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia ewidencji leczenia zwierząt i dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1022) Na podstawie art. 53 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres i sposób prowadzenia przez lekarzy weterynarii dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej z wykonywanych zabiegów leczniczych i profilaktycznych oraz stosowanych produktów leczniczych; 2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji leczenia zwierząt przez posiadacza zwierząt gospodarskich, a także tryb dokonywania wpisów w tej ewidencji przez lekarzy weterynarii leczących zwierzęta. § 2. Lekarz weterynarii prowadzi dokumentację lekarsko-weterynaryjną w postaci odrębnych książek leczenia zwierząt dla: 1) zwierząt gospodarskich oraz zwierząt, z których pozyskane tkanki lub produkty są przeznaczone do spożycia przez ludzi; 2) zwierząt domowych. § 3. 1. Książka leczenia zwierząt, o której mowa w § 2 pkt 1, składa się z kolejno ponumerowanych, samokopiujących się stron, przy czym każda strona jest podzielona na 4 części. 2. Część I zawiera: 1) nazwę i adres zakładu leczniczego dla zwierząt; 2) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres posiadacza zwierzęcia; 3) datę i godzinę przyjęcia zgłoszenia; 4) datę i godzinę wykonania czynności lekarsko-weterynaryjnych; 5) oznaczenie strony książki składające się z: numeru kolejnej strony, znaku "/", oznaczenia miesiąca, znaku "/" oraz oznaczenia roku. 3. Część II zawiera: 1) opis leczonego zwierzęcia, w tym gatunek, płeć, identyfikację, wiek, oznakowanie i masę ciała; 2) liczbę leczonych zwierząt; 3) rozpoznanie lub wstępne rozpoznanie choroby; 4) zastosowane produkty lecznicze lub nabyte przez posiadacza zwierzęcia produkty lecznicze weterynaryjne z uwzględnieniem: a) nazwy produktu leczniczego, b) numeru serii produktu leczniczego, c) ilości i dawkowania zastosowanego produktu leczniczego lub nabytego produktu leczniczego weterynaryjnego, d) okresu karencji dla tkanek lub produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi pozyskanych od leczonych zwierząt; 5) zabiegi lecznicze lub profilaktyczne, zalecenia lekarskie oraz uwagi. 4. Część III zawiera: 1) potwierdzenie nabycia produktu leczniczego weterynaryjnego przez posiadacza zwierzęcia obejmujące informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 4, oraz okres jego stosowania; 2) informacje, o których mowa w ust. 3 - w przypadku gdy nabyty produkt leczniczy weterynaryjny będzie stosowany u zwierząt innych niż wymienione w części II. 5. Wpisy w częściach I-III są potwierdzane: 1) podpisem i pieczęcią lekarza weterynarii dokonującego wpisu; 2) podpisem posiadacza zwierzęcia, który jednocześnie oświadcza, że nabyty produkt leczniczy weterynaryjny zostanie zastosowany zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. 6. Część IV zawiera wyniki badań uzupełniających. § 4. Książka leczenia zwierząt, o której mowa w § 2 pkt 2, zawiera: 1) nazwę i adres zakładu leczniczego dla zwierząt; 2) datę rozpoczęcia i zakończenia dokonywania wpisów w książce; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres posiadacza zwierzęcia; 4) datę i godzinę wykonania czynności lekarsko-weterynaryjnych; 5) opis leczonego zwierzęcia, w tym gatunek, płeć, rasę, wiek lub datę urodzenia, kolor; 6) informacje o przebiegu wizyty, w tym: a) dane uzyskane z wywiadu lekarskiego, b) wynik badania klinicznego, sekcyjnego i ewentualnych dodatkowych badań diagnostycznych, c) rozpoznanie choroby, d) nazwę, ilość i dawkowanie zastosowanego lub przepisanego na receptę lekarza weterynarii produktu leczniczego, e) zabiegi lecznicze lub profilaktyczne, f) zalecenia lekarskie, g) podpis i pieczęć lekarza weterynarii leczącego zwierzę. § 5. 1. Książka leczenia zwierząt jest prowadzona czytelnie, a kolejnych wpisów dokonuje się chronologicznie. 2. Skreślenia i poprawki w książce leczenia zwierząt lekarz weterynarii, który ich dokonał, potwierdza podpisem i pieczęcią oraz wpisuje datę wprowadzenia skreślenia i poprawki. 3. Książka leczenia zwierząt może być prowadzona w formie elektronicznych nośników informacji, jeżeli jednocześnie sporządza się i przechowuje wydruki komputerowe. § 6. 1. Lekarz weterynarii po dokonaniu wpisu do książki leczenia zwierząt, o której mowa w § 2 pkt 1, oryginał danej strony książki pozostawia posiadaczowi zwierzęcia. 2. Chronologicznie ułożone oryginały stron książki leczenia zwierząt, o której mowa w § 2 pkt 1, tworzą ewidencję leczenia zwierząt prowadzoną przez posiadacza zwierzęcia. § 7. 1. Lekarz weterynarii przechowuje książkę leczenia zwierząt przez 3 lata od daty dokonania w niej ostatniego wpisu. 2. Posiadacz zwierzęcia przechowuje ewidencję leczenia zwierząt przez 3 lata od daty dokonania w niej ostatniego wpisu. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Oleszczuk 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Rozporządzenie częściowo wdraża postanowienia dyrektywy 82/2001/WE z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie kodeksu Wspólnoty dotyczącego weterynaryjnych produktów medycznych (Dz. Urz. WE L 311, z 28.11.2001). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 października 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej oraz sposobu prowadzenia książki leczenia zwierząt (Dz. U. Nr 181, poz. 1774), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu technicznego przygotowania systemów i sieci służących do przekazywania informacji - do gromadzenia wykazów połączeń telefonicznych i innych przekazów informacji oraz sposobów zabezpieczania danych informatycznych (Dz. U. Nr 100, poz. 1023) Na podstawie art. 218b ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób technicznego przygotowania systemów i sieci służących do przekazywania informacji, do gromadzenia wykazów połączeń telefonicznych i innych przekazów informacji, zwanych dalej "wykazami przekazów informacji"; 2) sposoby zabezpieczania danych informatycznych w urządzeniach zawierających te dane oraz w systemach i na nośnikach informatycznych, w tym danych przesyłanych pocztą elektroniczną, zwanych dalej "danymi zapisanymi". 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "abonencie" oraz o "użytkowniku", rozumie się przez to abonenta oraz użytkownika, w rozumieniu ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)); 2) "podmiocie uprawnionym", rozumie się przez to sąd lub prokuratora; 3) "podmiotach obowiązanych", rozumie się przez to urzędy, instytucje oraz podmioty, o których mowa w art. 218a § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. - Kodeks postępowania karnego. § 2. Przygotowanie systemów i sieci służących do przekazywania informacji - do gromadzenia wykazów przekazów informacji polega na zapewnieniu przez podmiot obowiązany technicznych możliwości sporządzania tych wykazów, niezwłocznie w ciągu całej doby. § 3. Podmiot obowiązany gromadzi dane związane z przekazami informacji, przetwarzane przez ten podmiot w związku z prowadzoną działalnością telekomunikacyjną lub stanowiące przedmiot świadczonych usług w zakresie przekazu informacji. § 4. 1. Zabezpieczenia danych zapisanych dokonuje się przy użyciu środków technicznych, w sposób umożliwiający ich późniejsze odtworzenie przy użyciu urządzeń odtwarzających. 2. Zabezpieczenia danych zapisanych dokonuje osoba upoważniona przez podmiot obowiązany, przy użyciu środków technicznych podmiotu obowiązanego, w urządzeniach zawierających te dane, w systemie lub na nośniku informatycznym. 3. W przypadku zabezpieczenia danych zapisanych na nośniku informatycznym osoba dokonująca tego zabezpieczenia zapisuje lub oznacza na tym nośniku: 1) sygnaturę akt sprawy, w której czynność ta została zlecona; 2) swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe; 3) dane dotyczące podstawy zabezpieczenia; 4) czas dokonania zabezpieczenia. § 5. Z czynności zabezpieczenia danych zapisanych osoba, o której mowa w § 4 ust. 2, sporządza notatkę, w której zamieszcza: 1) datę i miejsce sporządzenia notatki oraz sygnaturę akt sprawy; 2) swoje imię, nazwisko i stanowisko służbowe; 3) dane dotyczące podstawy zabezpieczenia; 4) imię i nazwisko użytkownika systemu lub sieci albo nazwę podmiotu będącego użytkownikiem, w stosunku do którego zarządzono zabezpieczenie danych zapisanych; 5) czas dokonania zabezpieczenia danych zapisanych; 6) dane identyfikujące miejsce zabezpieczenia danych zapisanych; 7) w miarę potrzeby inne dane dotyczące dokonywanej czynności. § 6. 1. Podmiot obowiązany gromadzi dane o dokonanych zabezpieczeniach danych zapisanych. 2. Gromadzone dane, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) sygnaturę akt sprawy i datę wydania postanowienia o zabezpieczeniu danych zapisanych; 2) nazwę podmiotu uprawnionego; 3) datę dokonania zabezpieczenia; 4) imię i nazwisko użytkownika systemu lub sieci albo nazwę podmiotu będącego użytkownikiem, w stosunku do którego zarządzono zabezpieczenie danych zapisanych; 5) czas trwania zabezpieczenia, 6) dane identyfikujące miejsce zabezpieczenia danych zapisanych. § 7. Zabezpieczone dane zapisane przechowuje się w warunkach zabezpieczających przed ich utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem oraz zniszczeniem lub uszkodzeniem nośnika informatycznego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626 i Nr 93, poz. 889. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i poz. 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji przetwarzania danych osobowych oraz warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 100, poz. 1024) Na podstawie art. 39a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób prowadzenia i zakres dokumentacji opisującej sposób przetwarzania danych osobowych oraz środki techniczne i organizacyjne zapewniające ochronę przetwarzanych danych osobowych odpowiednią do zagrożeń oraz kategorii danych objętych ochroną; 2) podstawowe warunki techniczne i organizacyjne, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych; 3) wymagania w zakresie odnotowywania udostępniania danych osobowych i bezpieczeństwa przetwarzania danych osobowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, zwaną dalej "ustawą"; 2) identyfikatorze użytkownika - rozumie się przez to ciąg znaków literowych, cyfrowych lub innych jednoznacznie identyfikujący osobę upoważnioną do przetwarzania danych osobowych w systemie informatycznym; 3) haśle - rozumie się przez to ciąg znaków literowych, cyfrowych lub innych, znany jedynie osobie uprawnionej do pracy w systemie informatycznym; 4) sieci telekomunikacyjnej - rozumie się przez to sieć telekomunikacyjną w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) 5) sieci publicznej - rozumie się przez to sieć publiczną w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne; 6) teletransmisji - rozumie się przez to przesyłanie informacji za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej; 7) rozliczalności - rozumie się przez to właściwość zapewniającą, że działania podmiotu mogą być przypisane w sposób jednoznaczny tylko temu podmiotowi; 8) integralności danych - rozumie się przez to właściwość zapewniającą, że dane osobowe nie zostały zmienione lub zniszczone w sposób nieautoryzowany; 9) raporcie - rozumie się przez to przygotowane przez system informatyczny zestawienia zakresu i treści przetwarzanych danych; 10) poufności danych - rozumie się przez to właściwość zapewniającą, że dane nie są udostępniane nieupoważnionym podmiotom; 11) uwierzytelnianiu - rozumie się przez to działanie, którego celem jest weryfikacja deklarowanej tożsamości podmiotu. § 3. 1. Na dokumentację, o której mowa w § 1 pkt 1, składa się polityka bezpieczeństwa i instrukcja zarządzania systemem informatycznym służącym do przetwarzania danych osobowych, zwana dalej "instrukcją". 2. Dokumentację, o której mowa w § 1 pkt 1, prowadzi się w formie pisemnej. 3. Dokumentację, o której mowa w § 1 pkt 1, wdraża administrator danych. § 4. Polityka bezpieczeństwa, o której mowa w § 3 ust. 1, zawiera w szczególności: 1) wykaz budynków, pomieszczeń lub części pomieszczeń, tworzących obszar, w którym przetwarzane są dane osobowe; 2) wykaz zbiorów danych osobowych wraz ze wskazaniem programów zastosowanych do przetwarzania tych danych; 3) opis struktury zbiorów danych wskazujący zawartość poszczególnych pól informacyjnych i powiązania między nimi; 4) sposób przepływu danych pomiędzy poszczególnymi systemami; 5) określenie środków technicznych i organizacyjnych niezbędnych dla zapewnienia poufności, integralności i rozliczalności przetwarzanych danych. § 5. Instrukcja, o której mowa w § 3 ust. 1, zawiera w szczególności: 1) procedury nadawania uprawnień do przetwarzania danych i rejestrowania tych uprawnień w systemie informatycznym oraz wskazanie osoby odpowiedzialnej za te czynności; 2) stosowane metody i środki uwierzytelnienia oraz procedury związane z ich zarządzaniem i użytkowaniem; 3) procedury rozpoczęcia, zawieszenia i zakończenia pracy przeznaczone dla użytkowników systemu; 4) procedury tworzenia kopii zapasowych zbiorów danych oraz programów i narzędzi programowych służących do ich przetwarzania; 5) sposób, miejsce i okres przechowywania: a) elektronicznych nośników informacji zawierających dane osobowe, b) kopii zapasowych, o których mowa w pkt 4, 6) sposób zabezpieczenia systemu informatycznego przed działalnością oprogramowania, o którym mowa w pkt III ppkt 1 załącznika do rozporządzenia; 7) sposób realizacji wymogów, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 4; 8) procedury wykonywania przeglądów i konserwacji systemów oraz nośników informacji służących do przetwarzania danych. § 6. 1. Uwzględniając kategorie przetwarzanych danych oraz zagrożenia wprowadza się poziomy bezpieczeństwa przetwarzania danych osobowych w systemie informatycznym: 1) podstawowy; 2) podwyższony; 3) wysoki. 2. Poziom co najmniej podstawowy stosuje się, gdy: 1) w systemie informatycznym nie są przetwarzane dane, o których mowa w art. 27 ustawy, oraz 2) żadne z urządzeń systemu informatycznego, służącego do przetwarzania danych osobowych nie jest połączone z siecią publiczną. 3. Poziom co najmniej podwyższony stosuje się, gdy: 1) w systemie informatycznym przetwarzane są dane osobowe, o których mowa w art. 27 ustawy, oraz 2) żadne z urządzeń systemu informatycznego, służącego do przetwarzania danych osobowych nie jest połączone z siecią publiczną. 4. Poziom wysoki stosuje się, gdy przynajmniej jedno urządzenie systemu informatycznego, służącego do przetwarzania danych osobowych, połączone jest z siecią publiczną. 5. Opis środków bezpieczeństwa stosowany na poziomach, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 7. 1. Dla każdej osoby, której dane osobowe są przetwarzane w systemie informatycznym - z wyjątkiem systemów służących do przetwarzania danych osobowych ograniczonych wyłącznie do edycji tekstu w celu udostępnienia go na piśmie - system ten zapewnia odnotowanie: 1) daty pierwszego wprowadzenia danych do systemu; 2) identyfikatora użytkownika wprowadzającego dane osobowe do systemu, chyba że dostęp do systemu informatycznego i przetwarzanych w nim danych posiada wyłącznie jedna osoba; 3) źródła danych, w przypadku zbierania danych, nie od osoby, której one dotyczą; 4) informacji o odbiorcach, w rozumieniu art. 7 pkt 6 ustawy, którym dane osobowe zostały udostępnione, dacie i zakresie tego udostępnienia, chyba że system informatyczny używany jest do przetwarzania danych zawartych w zbiorach jawnych; 5) sprzeciwu, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 8 ustawy. 2. Odnotowanie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, następuje automatycznie po zatwierdzeniu przez użytkownika operacji wprowadzenia danych. 3. Dla każdej osoby, której dane osobowe są przetwarzane w systemie informatycznym, system zapewnia sporządzenie i wydrukowanie raportu zawierającego w powszechnie zrozumiałej formie informacje, o których mowa w ust. 1. 4. W przypadku przetwarzania danych osobowych, w co najmniej dwóch systemach informatycznych, wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być realizowane w jednym z nich lub w odrębnym systemie informatycznym przeznaczonym do tego celu. § 8. System informatyczny służący do przetwarzania danych, który został dopuszczony przez właściwą służbę ochrony państwa do przetwarzania informacji niejawnych, po uzyskaniu certyfikatu wydanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 3)) spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia pod względem bezpieczeństwa na poziomie wysokim. § 9. Administrator przetwarzanych w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia danych osobowych jest obowiązany dostosować systemy informatyczne służące do przetwarzania tych danych do wymogów określonych w § 7 oraz w załączniku do rozporządzenia w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej 4). Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. T. Matusiak Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1024) A. Środki bezpieczeństwa na poziomie podstawowym I 1. Obszar, o którym mowa w § 4 pkt 1 rozporządzenia, zabezpiecza się przed dostępem osób nieuprawnionych na czas nieobecności w nim osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych. 2. Przebywanie osób nieuprawnionych w obszarze, o którym mowa w § 4 pkt 1 rozporządzenia, jest dopuszczalne za zgodą administratora danych lub w obecności osoby upoważnionej do przetwarzania danych osobowych. II 1. W systemie informatycznym służącym do przetwarzania danych osobowych stosuje się mechanizmy kontroli dostępu do tych danych. 2. Jeżeli dostęp do danych przetwarzanych w systemie informatycznym posiadają co najmniej dwie osoby, wówczas zapewnia się, aby: a) w systemie tym rejestrowany był dla każdego użytkownika odrębny identyfikator; b) dostęp do danych był możliwy wyłącznie po wprowadzeniu identyfikatora i dokonaniu uwierzytelnienia. III System informatyczny służący do przetwarzania danych osobowych zabezpiecza się, w szczególności przed: 1) działaniem oprogramowania, którego celem jest uzyskanie nieuprawnionego dostępu do systemu informatycznego; 2) utratą danych spowodowaną awarią zasilania lub zakłóceniami w sieci zasilającej. IV 1. Identyfikator użytkownika, który utracił uprawnienia do przetwarzania danych, nie może być przydzielony innej osobie. 2. W przypadku gdy do uwierzytelniania użytkowników używa się hasła, jego zmiana następuje nie rzadziej niż co 30 dni. Hasło składa się co najmniej z 6 znaków. 3. Dane osobowe przetwarzane w systemie informatycznym zabezpiecza się przez wykonywanie kopii zapasowych zbiorów danych oraz programów służących do przetwarzania danych. 4. Kopie zapasowe: a) przechowuje się w miejscach zabezpieczających je przed nieuprawnionym przejęciem, modyfikacją, uszkodzeniem lub zniszczeniem; b) usuwa się niezwłocznie po ustaniu ich użyteczności. V Osoba użytkująca komputer przenośny zawierający dane osobowe zachowuje szczególną ostrożność podczas jego transportu, przechowywania i użytkowania poza obszarem, o którym mowa w § 4 pkt 1 rozporządzenia, w tym stosuje środki ochrony kryptograficznej wobec przetwarzanych danych osobowych. VI Urządzenia, dyski lub inne elektroniczne nośniki informacji, zawierające dane osobowe, przeznaczone do: 1) likwidacji - pozbawia się wcześniej zapisu tych danych, a w przypadku gdy nie jest to możliwe, uszkadza się w sposób uniemożliwiający ich odczytanie; 2) przekazania podmiotowi nieuprawnionemu do przetwarzania danych - pozbawia się wcześniej zapisu tych danych, w sposób uniemożliwiający ich odzyskanie; 3) naprawy - pozbawia się wcześniej zapisu tych danych w sposób uniemożliwiający ich odzyskanie albo naprawia się je pod nadzorem osoby upoważnionej przez administratora danych. VII Administrator danych monitoruje wdrożone zabezpieczenia systemu informatycznego. B. Środki bezpieczeństwa na poziomie podwyższonym VIII W przypadku gdy do uwierzytelniania użytkowników używa się hasła, składa się ono co najmniej z 8 znaków, zawiera małe i wielkie litery oraz cyfry lub znaki specjalne. IX Urządzenia i nośniki zawierające dane osobowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, przekazywane poza obszar, o którym mowa w § 4 pkt 1 rozporządzenia, zabezpiecza się w sposób zapewniający poufność i integralność tych danych. X Instrukcja zarządzania systemem informatycznym, o której mowa w § 5 rozporządzenia, rozszerza się o sposób stosowania środków, o których mowa w pkt IX załącznika. XI Administrator danych stosuje na poziomie podwyższonym środki bezpieczeństwa określone w części A załącznika, o ile zasady zawarte w części B nie stanowią inaczej. C. Środki bezpieczeństwa na poziomie wysokim XII 1. System informatyczny służący do przetwarzania danych osobowych chroni się przed zagrożeniami pochodzącymi z sieci publicznej poprzez wdrożenie fizycznych lub logicznych zabezpieczeń chroniących przed nieuprawnionym dostępem. 2. W przypadku zastosowania logicznych zabezpieczeń, o których mowa w ust. 1, obejmują one: a) kontrolę przepływu informacji pomiędzy systemem informatycznym administratora danych a siecią publiczną; b) kontrolę działań inicjowanych z sieci publicznej i systemu informatycznego administratora danych. XIII Administrator danych stosuje środki kryptograficznej ochrony wobec danych wykorzystywanych do uwierzytelnienia, które są przesyłane w sieci publicznej. XIV Administrator danych stosuje na poziomie wysokim środki bezpieczeństwa, określone w części A i B załącznika, o ile zasady zawarte w części C nie stanowią inaczej. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353, Nr 154 poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 17, poz. 155 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie określenia podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 80, poz. 521 oraz z 2001 r. Nr 121, poz. 1306), które utraci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 22 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych oraz ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 33, poz. 285). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru zgłoszenia zbioru danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych (Dz. U. Nr 100, poz. 1025) Na podstawie art. 46a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór zgłoszenia zbioru danych do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. A. Brachmański Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1025) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie określenia wzorów wniosku o udostępnienie danych osobowych, zgłoszenia zbioru danych do rejestracji oraz imiennego upoważnienia i legitymacji służbowej inspektora Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (Dz. U. Nr 80, poz. 522, z 1999 r. Nr 6, poz. 49 i Nr 93, poz. 1081, z 2002 r. Nr 154, poz. 1285 oraz z 2003 r. Nr 61, poz. 545), które utraci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 22 stycznia 2004 r. o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych oraz ustawy o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 33, poz. 285). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinien spełniać leśny materiał podstawowy (Dz. U. Nr 100, poz. 1026) Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania, jakie powinien spełniać leśny materiał podstawowy podlegający rejestracji w Krajowym Rejestrze Leśnego Materiału Podstawowego, zwany dalej "Krajowym Rejestrem"; 2) wymagania, o których mowa w pkt 1, których spełnienie podlega ujawnieniu w Krajowym Rejestrze. § 2. Szczegółowe wymagania, jakie powinien spełniać leśny materiał podstawowy, przeznaczony do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego należącego do kategorii: 1) ze zidentyfikowanego źródła określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wyselekcjonowany określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) kwalifikowany określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) przetestowany określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 kwietnia 2004 r. (poz. 1026) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA, JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ PODSTAWOWY PRZEZNACZONY DO PRODUKCJI LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO NALEŻĄCEGO DO KATEGORII ZE ZIDENTYFIKOWANEGO ŹRÓDŁA 1. Leśny materiał podstawowy przeznaczony do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego należącego do kategorii ze zidentyfikowanego źródła powinien spełniać następujące wymagania: 1) stanowić źródło nasion lub drzewostan; 2) znajdować się w jednym regionie pochodzenia; 3) składać się z osobników, których cechy fenotypowe wskazują na przynależność do jednej populacji; 4) być wolnym od organizmów szkodliwych; 5) odpowiadać cechom jakościowym, nie niższym niż średnia cech jakościowych dla tego samego gatunku w tym samym regionie pochodzenia, pod względem: a) prostości strzały, b) ugałęzienia, c) stopnia oczyszczenia pnia, d) skrętu włókien, e) liczby drzew z rozwidlonym pniem; 6) znajdować się w wieku umożliwiającym ocenę cech fenotypowych i produkcyjnych; 7) być przystosowanym do warunków środowiska panujących w regionie pochodzenia, w którym znajduje się leśny materiał podstawowy - w przypadku brzozy brodawkowatej (Betula pendula Roth.), brzozy omszonej (Betula pubescens Ehrh.), buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.), czereśni ptasiej (Prunus avium L.), dębu bezszypułkowego (Quercus petraea Liebl.), dębu omszonego (Quercus pubescens Willd), dębu szypułkowego (Quercus robur L.), grabu zwyczajnego (Carpinus betulus L.), jesiona wyniosłego (Fraxinus excelsior L.), jodły pospolitej (Abies alba Mill.), klonu jaworu (Acer pseudoplatanus L.), klonu zwyczajnego (Acer platanoides L.), lipy drobnolistnej (Tilia cordata Mill.), modrzewia europejskiego (Larix decidua Mill.), olszy czarnej (Alnus glutinosa Gaertn.), olszy szarej (Alnus incana Moench.), sosny limby (Pinus cembra L.), sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.), świerka pospolitego (Picea abies Karst.) oraz topoli (Populus spp.); 8) posiadać możliwości produkcyjne nie niższe niż średnia możliwości produkcyjnych drzew tego samego gatunku, w tym samym regionie pochodzenia i w tych samych warunkach siedliskowych; 9) być oznaczonym w terenie przez wykonanie na obrzeżnych oraz narożnych drzewach, na wysokości 1,5 m na całym obwodzie pnia, w formie przerywanej poziomej linii o szerokości 10 cm, farbą olejną koloru jasnożółtego, przy czym oznaczenie powinno być wykonane w sposób zapewniający zachowanie widoczności pomiędzy oznaczonymi drzewami; 10) w przypadku źródła nasion - nie być przeznaczonym do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego należącego do gatunku brzoza brodawkowata (Betula pendula Roth.), buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.), dąb bezszypułkowy (Quercus petraea Liebl.), dąb szypułkowy (Quercus robur L.), jodła pospolita (Abies alba Mill.), modrzew europejski (Larix decidua Mill.), olsza czarna (Alnus glutinosa Gaertn.), sosna limba (Pinus cembra L.), sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.) oraz świerk pospolity (Picea abies Karst.); 11) w przypadku drzewostanu: a) zajmować powierzchnię nie mniejszą niż: - 2 ha - w przypadku brzozy brodawkowatej (Betula pendula Roth.), buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.), dębu bezszypułkowego (Quercus petraea Liebl.), dębu szypułkowego (Quercus robur L.), jodły pospolitej (Abies alba Mill.), modrzewia europejskiego (Larix decidua Mill.), olszy czarnej (Alnus glutinosa Gaertn.), sosny limby (Pinus cembra L.), sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) oraz świerka pospolitego (Picea abies Karst.), - 1 ha - w przypadku pozostałych gatunków drzew, b) być wolnym od drzew chorych, porażonych przez organizmy szkodliwe, a także drzew wadliwie ukształtowanych. 2. Ujawnieniu w Krajowym Rejestrze podlega spełnienie przez leśny materiał podstawowy wymagań określonych w ust. 1 pkt 4 i 6. Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA, JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ PODSTAWOWY, PRZEZNACZONY DO PRODUKCJI LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO NALEŻĄCEGO DO KATEGORII WYSELEKCJONOWANY 1. Leśny materiał podstawowy przeznaczony do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego należącego do kategorii wyselekcjonowany powinien spełniać następujące wymagania: 1) stanowić drzewostan; 2) znajdować się w jednym regionie pochodzenia; 3) składać się z osobników, których cechy fenotypowe wskazują na przynależność do jednej populacji; 4) być wolnym od organizmów szkodliwych; 5) być położonym w miejscu uniemożliwiającym krzyżowanie się ze słabszym o niższej bonitacji lub jakości drzewostanem tego samego gatunku oraz z drzewostanem spokrewnionych gatunków lub odmian, które mogą krzyżować się z gatunkiem, z którego składa się drzewostan; 6) składać się co najmniej ze 150 osobników rozmieszczonych w sposób umożliwiający swobodny przepływ ich genów i zapobiegający lub ograniczający możliwość samozapylenia; 7) zajmować powierzchnię nie mniejszą niż: a) 5 ha - w przypadku buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.), dębu bezszypułkowego (Quercus petraea Liebl.), dębu szypułkowego (Quercus robur L.), jodły pospolitej (Abies alba Mill.), sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) oraz świerka pospolitego (Picea abies Karst.), b) 2 ha - w przypadku pozostałych gatunków; 8) znajdować się w wieku umożliwiającym ocenę cech fenotypowych i produkcyjnych, a w szczególności: a) co najmniej 100 lat - w przypadku buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.), dębu bezszypułkowego (Quercus petraea Liebl.), dębu szypułkowego (Quercus robur L.), b) co najmniej 80 lat - w przypadku jesiona wyniosłego (Fraxinus excelsior L.), jodły pospolitej (Abies alba Mill.), sosny czarnej (Pinus nigra Arnold) sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) oraz świerka pospolitego (Picea abies Karst.), c) co najmniej 60 lat - w przypadku daglezji zielonej (Pseudotsuga menziesii Franco), modrzewia europejskiego (Larix decidua Mill.) oraz sosny wejmutki (Pinus strobus L.), d) co najmniej 40 lat - w przypadku brzozy brodawkowatej (Betula pendula Roth.), brzozy omszonej (Betula pubescens Ehrh.), lipy drobnolistnej (Tilia cordata Mill.) oraz olszy czarnej (Alnus glutinosa Gaertn.); 9) być przystosowanym do warunków środowiska panujących w regionie pochodzenia, w którym znajduje się leśny materiał podstawowy; 10) odpowiadać następującym cechom jakościowym, lepszym niż średnia cech jakościowych dla tego samego gatunku w tym samym regionie pochodzenia, pod względem: a) prostości strzały, b) ugałęzienia, c) stopnia oczyszczenia pnia, d) skrętu włókien, e) liczby drzew z rozwidlonym pniem, f) prawidłowego ukształtowania osobników; 11) posiadać możliwości produkcyjne wyższe niż średnia możliwości produkcyjnych osobników tego samego gatunku w tym samych regionie pochodzenia i w tych samych warunkach siedliskowych; 12) podlegać zabiegom: a) wyznaczeniu granicy drzewostanu przez: - oznaczenie obrzeżnych oraz narożnych drzew na wysokości 1,5 m, na całym obwodzie pnia, ciągłą poziomą linią o szerokości 10 cm, farbą olejną lub emulsyjną, koloru jasnożółtego; oznaczenie wykonuje się w sposób zapewniający zachowanie widoczności pomiędzy oznaczonymi drzewami, - oznaczenie narożnych drzew wielką literą "N" o wysokości 15 cm, nad linią, o której mowa w tiret pierwsze, farbą olejną lub emulsyjną, koloru jasnożółtego, b) wyznaczeniu otuliny drzewostanu, jeżeli odległość leśnego materiału podstawowego do najbliższego drzewostanu tego samego gatunku wynosi nie więcej niż 300 m, lub jeżeli leśny materiał podstawowy nie jest osłonięty od drzew tego samego gatunku: - o szerokości nie mniejszej niż 40 m, - oznaczonej w sposób określony w lit. a tiret pierwsze, z tym że szerokość linii wynosi 5 cm, c) zagospodarowaniu drzewostanu przez: - wykonanie cięcia sanitarno-selekcyjnego przez usunięcie drzew nieodpowiadających cechom, o których mowa w pkt 8 i 9, oraz przerzedzenie drzewostanu w celu zapewnienia optymalnych warunków wzrostu drzew przeznaczonych docelowo do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego, które oznaczane są, na wysokości 1,5 m, z czterech stron, punktami farbą koloru jasnożółtego, - uporządkowanie, w razie konieczności, podrostów i podszytów, - zagospodarowanie otuliny przez wykonanie cięcia sanitarno-selekcyjnego otuliny. 2. Leśny materiał podstawowy przeznaczony do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego wykorzystywanego do zakładania upraw pochodnych powinien stanowić potomstwo leśnego materiału podstawowego powstałe w drodze rozmnażania płciowego drzewostanów, o których mowa w ust. 1. 3. Ujawnieniu w Krajowym Rejestrze podlega spełnienie przez leśny materiał podstawowy wymagań określonych w ust. 1 pkt 4 i 8. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA, JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ PODSTAWOWY PRZEZNACZONY DO PRODUKCJI LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO NALEŻĄCEGO DO KATEGORII KWALIFIKOWANY 1. Leśny materiał podstawowy przeznaczony do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego należącego do kategorii kwalifikowany powinien spełniać następujące wymagania: 1) stanowić drzewa mateczne, plantację nasienną, klon lub mieszankę klonów; 2) w przypadku drzew matecznych: a) znajdować się w jednym regionie pochodzenia, b) być wolnym od organizmów szkodliwych, c) być przystosowanym do warunków środowiska panujących w regionie pochodzenia, w którym znajduje się leśny materiał podstawowy, d) odpowiadać cechom jakościowym, lepszym niż średnia cech jakościowych dla tego samego gatunku w tym samym regionie pochodzenia, pod względem: - prostości strzały, - ugałęzienia, - stopnia oczyszczenia pnia, - skrętu włókien, - liczby drzew z rozwidlonym pniem, - prawidłowego ukształtowania osobników, e) posiadać możliwości produkcyjne wyższe niż średnia możliwości produkcyjnych osobników tego samego gatunku w tym samych regionie pochodzenia i w tych samych warunkach siedliskowych, f) znajdować się w wieku umożliwiającym ocenę cech fenotypowych i produkcyjnych, a w szczególności: - co najmniej 100 lat - w przypadku buka zwyczajnego (Fagus sylvatica L.), dębu bezszypułkowego (Quercus petraea Liebl.), dębu szypułkowego (Quercus robur L.), - co najmniej 80 lat - w przypadku jesiona wyniosłego (Fraxinus excelsior L.), jodły pospolitej (Abies alba Mill.), sosny czarnej (Pinus nigra Arnold), sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) oraz świerka pospolitego (Picea abies Karst.), - co najmniej 60 lat - w przypadku daglezji zielonej (Pseudotsuga menziesii Franco), modrzewia europejskiego (Larix decidua Mill.) oraz sosny wejmutki (Pinus strobus L.), - co najmniej 40 lat - w przypadku brzozy brodawkowatej (Betula pendula Roth.), brzozy omszonej (Betula pubescens Ehrh.), lipy drobnolistnej (Tilia cordata Mill.) oraz olszy czarnej (Alnus glutinosa Gaertn.), g) być oznaczonym w terenie przez wykonanie na wysokości 1,5 m, na całym obwodzie pnia, poziomej linii o szerokości 5 cm, farbą olejną koloru jasnożółtego, h) posiadać wybrane dla każdego drzewa matecznego 4 drzewa porównawcze oznaczone numerami 1-4 wykonanymi farbą koloru jasnożółtego, i) składać się z osobników oznaczonych w sposób umożliwiający ich identyfikację; 3) w przypadku plantacji nasiennej: a) składać się z osobników, których cechy fenotypowe wskazują na przynależność do jednej populacji, b) być wolnym od organizmów szkodliwych, c) być przystosowanym do warunków środowiska panujących w regionie pochodzenia, w którym znajduje się leśny materiał podstawowy, d) posiadać możliwości produkcyjne wyższe niż średnia możliwości produkcyjnych osobników tego samego gatunku w tym samych regionie pochodzenia i w tych samych warunkach siedliskowych, e) składać się z klonów lub rodów pochodzących: - z drzew matecznych zarejestrowanych w Krajowym Rejestrze, - z regionu pochodzenia, w którym leśny materiał rozmnożeniowy może być wykorzystywany zgodnie z przepisami art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 595), zwanej dalej "ustawą", - z regionu pochodzenia, z którego dozwolone jest wykorzystywanie leśnego materiału rozmnożeniowego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 52 ust. 2 ustawy, - z innego regionu pochodzenia - w uzasadnionych przypadkach, f) składać się z klonów lub rodów krzyżujących się według opracowanego dla tej plantacji wzoru krzyżowania, g) być izolowanym w sposób zapobiegający zapyleniu ze źródeł zewnętrznych przez: - usunięcie, w odległości nie mniejszej niż 300 m wokół plantacji nasiennej, drzew tego samego gatunku, co wchodzące w skład tej plantacji, - otoczenie plantacji nasiennej drzewostanem, a w razie braku takiego drzewostanu - nasadzenie sztucznej otuliny wokół plantacji nasiennej, w terminie nie późniejszym niż 1 rok przed założeniem tej plantacji, - w przypadku plantacji nasiennej założonej na gruncie stanowiącym uprzednio grunt rolny - usytuowanie tej plantacji w odległości nie mniejszej niż 1 km od najbliższego drzewostanu tego samego gatunku, a w kierunku zachodnim i północno-zachodnim - w odległości nie mniejszej niż 1,5 km, h) być założonym na odpowiednio przygotowanej i pielęgnowanej glebie, jednak niższej od optymalnej dla odpowiedniego gatunku o jedną klasę bonitacji, i) podlegać przerzedzaniu, jeżeli korony drzew wchodzących w skład plantacji nasiennej stykają się lub zacieniają; 4) w przypadku klonów: a) znajdować się w wieku umożliwiającym ocenę cech fenotypowych i produkcyjnych, b) być przystosowanym do warunków panujących w regionie pochodzenia, w którym znajduje się leśny materiał podstawowy, c) być wolnym od szkód ze strony grzybów, owadów i innych organizmów szkodliwych, d) odpowiadać cechom jakościowym lepszym niż średnia cech jakościowych dla tego samego gatunku w tym samym regionie pochodzenia, pod względem: - prostości strzały, - ugałęzienia, - stopnia oczyszczenia pnia, - skrętu włókien, - liczby drzew z rozwidlonym pniem, - prawidłowego ukształtowania osobników, e) posiadać możliwości produkcyjne wyższe niż średnia możliwości produkcyjnych osobników tego samego gatunku w tym samych regionie pochodzenia i w tych samych warunkach siedliskowych, f) odpowiadać wymaganiom, które decydują o przydatności leśnego materiału podstawowego ze względu na jego przeznaczenie, w szczególności pod względem jakości drewna, g) składać się z osobników oznaczonych w sposób umożliwiający ich identyfikację; 5) w przypadku mieszanek klonów: a) znajdować się w wieku umożliwiającym ocenę cech fenotypowych i produkcyjnych, b) być przystosowanym do warunków panujących w regionie pochodzenia, w którym znajduje się leśny materiał podstawowy, c) być wolnym od szkód ze strony grzybów, owadów i innych organizmów szkodliwych, d) odpowiadać cechom jakościowym lepszym niż średnia cech jakościowych dla tego samego gatunku w tym samym regionie pochodzenia, pod względem: - prostości strzały, - ugałęzienia, - stopnia oczyszczenia pnia, - skrętu włókien, - liczby drzew z rozwidlonym pniem, - prawidłowego ukształtowania osobników, e) posiadać możliwości produkcyjne wyższe niż średnia możliwości produkcyjnych osobników tego samego gatunku w tym samych regionie pochodzenia i w tych samych warunkach siedliskowych, f) odpowiadać wymaganiom, które decydują o przydatności leśnego materiału podstawowego ze względu na jego przeznaczenie, w szczególności pod względem jakości drewna, g) składać się z osobników oznaczonych w sposób umożliwiający ich identyfikację, h) składać się z odpowiedniej dla zapewnienia istotnej różnorodności genetycznej liczby klonów. 2. Ujawnieniu w Krajowym Rejestrze podlega spełnienie przez leśny materiał podstawowy wymagań określonych w ust. 1 pkt 2 lit. b i f, pkt 3 lit. b i f, pkt 4 lit. a i c oraz pkt 5 lit. a, c i h. Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA, JAKIE POWINIEN SPEŁNIAĆ LEŚNY MATERIAŁ PODSTAWOWY, PRZEZNACZONY DO PRODUKCJI LEŚNEGO MATERIAŁU ROZMNOŻENIOWEGO NALEŻĄCEGO DO KATEGORII PRZETESTOWANY 1. Leśny materiał podstawowy przeznaczony do produkcji leśnego materiału rozmnożeniowego należącego do kategorii przetestowany powinien spełniać następujące wymagania: 1) stanowić drzewostan, drzewa mateczne, plantacje nasienną, klon lub mieszankę klonów; 2) w przypadku drzewostanu spełniać wymagania określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) w przypadku drzew matecznych, plantacji nasiennych, klonów lub mieszanek klonów spełniać wymagania określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) zostać poddanym testom; 5) wykazywać statystycznie istotną wysoką wartość w porównaniu do standardów, o których mowa w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 20 ust. 4 ustawy, przynajmniej dla jednej ważnej cechy. 2. Ujawnieniu w Krajowym Rejestrze podlega spełnienie przez leśny materiał podstawowy wymagań określonych w ust. 1 pkt 4 i 8 załącznika nr 2 do rozporządzenia, w ust. 1 pkt 2 lit. b i f, pkt 3 lit. b i f, pkt 4 lit. a i c oraz pkt 5 lit. a, c i h załącznika nr 3 do rozporządzenia. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie klasyfikacji wyrobów medycznych do różnego przeznaczenia 2) (Dz. U. Nr 100, poz. 1027) Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: § 1. Wyroby medyczne do różnego przeznaczenia, zwane dalej "wyrobami medycznymi", klasyfikuje się zgodnie z regułami klasyfikacji określonymi w § 3-5. § 2. Terminy stosowane w regułach klasyfikacji, o których mowa w § 4, oznaczają: 1) w zakresie okresu czasu: a) do chwilowego użytku - należy przez to rozumieć wyrób medyczny przeznaczony zwykle do ciągłego użytku krótszego niż 60 minut, b) do krótkotrwałego użytku - należy przez to rozumieć wyrób medyczny przeznaczony zwykle do ciągłego użytku nie dłuższego niż 30 dni, c) do długotrwałego użytku - należy przez to rozumieć wyrób medyczny przeznaczony zwykle do ciągłego użytku dłuższego niż 30 dni; 2) w zakresie inwazyjnych wyrobów medycznych: a) otwór ciała - należy przez to rozumieć każdy naturalny otwór w ciele, jak również zewnętrzną powierzchnię gałki ocznej lub każdy stały otwór sztuczny, taki jak sztuczna przetoka, b) chirurgiczny inwazyjny wyrób medyczny - należy przez to rozumieć inwazyjny wyrób medyczny, który z pomocą operacji chirurgicznej lub w związku z nią penetruje wnętrze ciała przez jego powierzchnię, - każdy wyrób medyczny inny niż określony w pkt 2 lit. b, powodujący penetrację inną niż przez istniejące otwory ciała, uznaje się za chirurgiczny inwazyjny wyrób medyczny, c) implantowany wyrób medyczny - należy przez to rozumieć wyrób medyczny przeznaczony do wprowadzania w całości do ciała ludzkiego lub zastępowania powierzchni nabłonka lub powierzchni oka drogą interwencji chirurgicznej i przeznaczony do pozostawania na miejscu po zakończeniu zabiegu; każdy wyrób medyczny przeznaczony do wprowadzania w całości lub w części do ludzkiego ciała drogą interwencji chirurgicznej i przeznaczony do pozostawania na miejscu po zakończeniu zabiegu przez co najmniej 30 dni uznaje się za implantowany wyrób medyczny; 3) chirurgiczne narzędzie wielokrotnego użytku - należy przez to rozumieć narzędzie przeznaczone do użytku chirurgicznego: cięcia, wiercenia, piłowania, drapania, skrobania, zaciskania, odciągania, klamrowania lub do podobnych zabiegów, bez podłączenia do jakiegokolwiek aktywnego wyrobu medycznego, które po przeprowadzeniu odpowiednich procedur może być użyte ponownie; 4) aktywny wyrób medyczny - należy przez to rozumieć wyrób medyczny, którego prawidłowe funkcjonowanie zależy od źródła energii elektrycznej lub jakiegokolwiek źródła zasilania innego niż energia generowana bezpośrednio przez organizm ludzki lub przez siłę ciężkości i działający w wyniku przetwarzania tej energii; wyrób medyczny przeznaczony do przesyłania energii, substancji lub innych czynników między aktywnym wyrobem medycznym a pacjentem, bez żadnych znaczących przemian tych czynników, nie jest uważany za aktywny wyrób medyczny; 5) aktywny terapeutyczny wyrób medyczny - należy przez to rozumieć aktywny wyrób medyczny używany sam lub w połączeniu z innym wyrobem medycznym do wspomagania, modyfikowania, zastępowania albo przywracania funkcji lub struktur biologicznych w celu leczenia lub łagodzenia objawów chorób, urazów lub upośledzeń; 6) aktywny wyrób medyczny do diagnostyki - należy przez to rozumieć aktywny wyrób medyczny używany sam lub w połączeniu z innym wyrobem medycznym do dostarczania informacji o stanach fizjologicznych, stanach zdrowia, chorobach lub wrodzonych deformacjach w celu wykrywania, diagnozowania, monitorowania lub leczenia; 7) centralny układ krążenia - należy przez to rozumieć następujące naczynia krwionośne: a) tętnice płucne (arteriae pulmonales), b) aortę wstępującą (aorta ascendens), c) tętnice wieńcowe (arteriae coronariae), d) tętnice szyjną wspólną (arteria carotis communis), e) tętnicę szyjną zewnętrzną (arteria carotis extrema), f) tętnicę szyjną wewnętrzną (arteria carotis interna), g) tętnice mózgowe (arteriae cerebrales), h) pień ramienno-głowowy (truncus brachicephalicus), i) żyłę piersiową (vena cordis), j) żyły płucne (venae pulmonales), k) żyłę główną górną (vena cava superior), l) żyłę główną dolną (vena cava inferior); 8) centralny układ nerwowy - należy przez to rozumieć: a) mózg, b) opony mózgowe, c) rdzeń kręgowy. § 3. Przy posługiwaniu się regułami klasyfikacji, o których mowa w § 4, stosuje się następujące reguły wykonawcze: 1) reguły klasyfikacji należy stosować kierując się przewidzianym zastosowaniem wyrobu medycznego; 2) jeżeli wyrób medyczny przeznaczony jest do użycia wraz z innym wyrobem medycznym, reguły klasyfikacji stosuje się oddzielnie do każdego wyrobu medycznego; wyposażenie wyrobu medycznego klasyfikowane jest na podstawie odrębnych przepisów z zachowaniem rozdzielności od wyrobu medycznego, z którym jest używane; 3) oprogramowanie sterujące wyrobem medycznym bądź wpływające na jego użycie zalicza się do tej samej klasy, co ten wyrób medyczny; 4) jeżeli wyrób medyczny nie jest przeznaczony do użytku wyłącznie lub głównie w określonych częściach ciała, powinien być klasyfikowany na podstawie najbardziej krytycznego wyszczególnionego użycia; 5) jeżeli kilka reguł stosuje się do tego samego wyrobu medycznego, na podstawie jego właściwości funkcjonalnych określonych przez wytwórcę, należy przyjąć reguły klasyfikacji kwalifikujące do najwyższej klasy. § 4. Określa się następujące reguły klasyfikacji wyrobów medycznych: 1) reguły stosowane do nieinwazyjnych wyrobów medycznych: a) reguła 1 - nieinwazyjne wyroby medyczne zalicza się do klasy I, o ile nie podlegają jednej z poniższych reguł, b) reguła 2 - nieinwazyjne wyroby medyczne przeznaczone do przesyłania lub przechowywania krwi, płynów ustrojowych, tkanek oraz płynów lub gazów w możliwych zastosowaniach do infuzji, podawania lub wprowadzania do organizmu zalicza się do klasy IIa: - jeżeli mogą być podłączone do aktywnego wyrobu medycznego klasy IIa lub wyższej, - jeżeli przeznaczone są do przechowywania albo przesyłania krwi lub innych płynów ustrojowych albo do przechowywania organów, części organów lub tkanek ciała, we wszystkich pozostałych przypadkach zalicza się je do klasy I, c) reguła 3 - nieinwazyjne wyroby medyczne przeznaczone do modyfikowania biologicznego lub chemicznego składu krwi, innych płynów ustrojowych lub innych płynów przeznaczonych do infuzji do organizmu zalicza się do klasy IIb, o ile ich stosowanie nie polega na filtracji, wirowaniu lub wymianie gazu lub ciepła, w tych przypadkach zalicza się je do klasy IIa, d) reguła 4 - nieinwazyjne wyroby medyczne, które wchodzą w kontakt ze zranioną skórą: - zalicza się do klasy I, jeżeli przeznaczone są do użycia jako bariera mechaniczna, do ucisku lub do absorpcji wysięków, - zalicza się do klasy IIb, jeżeli są przeznaczone do użycia przede wszystkim przy zranieniach z naruszeniem skóry właściwej, które mogą goić się tylko przez ziarninowanie, - zalicza się do klasy IIa we wszystkich pozostałych przypadkach, włączając w to wyroby medyczne przeznaczone głównie do zapewnienia właściwego mikrośrodowiska rany; 2) reguły stosowane do inwazyjnych wyrobów medycznych: a) reguła 5 - inwazyjne wyroby medyczne stosowane w otworach ciała, niebędące chirurgicznymi inwazyjnymi wyrobami medycznymi i nieprzeznaczone do połączenia z aktywnym wyrobem medycznym: - zalicza się do klasy I, jeżeli przeznaczone są do chwilowego użytku, - zalicza się do klasy IIa, jeżeli przeznaczone są do krótkotrwałego użytku, o ile nie są używane w jamie ustnej nie dalej niż do gardła, w przewodzie słuchowym zewnętrznym nie dalej niż do błony bębenkowej lub w jamie nosowej, w tych przypadkach zalicza się je do klasy I, - zalicza się do klasy IIb, jeżeli przeznaczone są do długotrwałego użytku, o ile nie są używane w jamie ustnej nie dalej niż do gardła, w przewodzie słuchowym zewnętrznym nie dalej niż do błony bębenkowej lub w jamie nosowej i o ile nie podlegają wchłonięciu przez błonę śluzową, w tych przypadkach zalicza się je do klasy IIa, inwazyjne wyroby medyczne stosowane w otworach ciała, jeżeli nie są chirurgicznymi inwazyjnymi wyrobami medycznymi i są przeznaczone do połączenia z aktywnym wyrobem medycznym klasy IIa lub wyższej zalicza się do klasy IIa; b) reguła 6 - chirurgiczne inwazyjne wyroby medyczne przeznaczone do chwilowego użytku zalicza się do klasy IIa, a w przypadkach gdy są one: - przeznaczone specjalnie do diagnozowania, monitorowania lub korygowania wad serca lub centralnego układu krążenia drogą bezpośredniego kontaktu z tymi częściami ciała, zalicza się je do klasy III, - chirurgicznymi narzędziami wielokrotnego użytku, zalicza się je do klasy I, - przeznaczone do dostarczania energii w postaci promieniowania jonizującego, zalicza się je do klasy IIb, - przeznaczone do wywoływania efektów biologicznych lub do wchłonięcia w całości lub w większej części, zalicza się je do klasy IIb, - przeznaczone do podawania produktów leczniczych za pomocą zestawu podającego i jeżeli wykonywane jest ono w sposób potencjalnie niebezpieczny, uwzględniając rodzaj zastosowania, zalicza się je do klasy IIb, c) reguła 7 - chirurgiczne inwazyjne wyroby medyczne przeznaczone do krótkotrwałego użytku zalicza się do klasy IIa, a jeżeli są one przeznaczone: - specjalnie do diagnozowania, monitorowania lub korygowania wad serca lub centralnego układu krążenia drogą bezpośredniego kontaktu z tymi częściami ciała, zalicza się je do klasy III, - specjalnie do użytku w bezpośrednim kontakcie z centralnym układem nerwowym, zalicza się je do klasy III, - do dostarczania energii w postaci promieniowania jonizującego, zalicza się je do klasy IIb, - do wywoływania efektów biologicznych lub do wchłonięcia w całości lub w większej części, zalicza się je do klasy III, - do ulegania przemianom chemicznym w organizmie, z wyjątkiem wyrobów medycznych umieszczanych w zębach, lub do podawania produktów leczniczych, zalicza się je do klasy IIb, d) reguła 8 - implantowane wyroby medyczne i chirurgiczne inwazyjne wyroby medyczne do długotrwałego użytku zalicza się do klasy IIb, a w przypadkach gdy przeznaczone są: - do umieszczenia w zębach, zalicza się je do klasy IIa, - do użytku w bezpośrednim kontakcie z sercem, centralnym układem krążenia lub centralnym układem nerwowym, zalicza się je do klasy III, - do wywoływania efektów biologicznych lub do wchłonięcia w całości lub w większej części, zalicza się je do klasy III, - do ulegania przemianom chemicznym w organizmie, z wyjątkiem wyrobów medycznych umieszczanych w zębach, lub do podawania produktów leczniczych, zalicza się je do klasy III, 3) dodatkowe reguły stosowane do aktywnych wyrobów medycznych: a) reguła 9 - aktywne terapeutyczne wyroby medyczne przeznaczone do podawania lub wymiany energii zalicza się do klasy IIa, o ile ich właściwości nie są takie, że mogą podawać energię do organizmu ludzkiego lub wymieniać z nim energię w sposób potencjalnie niebezpieczny, uwzględniając rodzaj, gęstość i miejsce stosowania energii, w tych przypadkach zalicza się je do klasy IIb, aktywne wyroby medyczne przeznaczone do sterowania aktywnymi terapeutycznymi wyrobami medycznymi klasy IIb, do monitorowania działania takich wyrobów medycznych lub do bezpośredniego wpływania na ich działanie zalicza się do klasy IIb, b) reguła 10 - aktywne wyroby medyczne do diagnostyki zalicza się do klasy IIa, jeżeli są przeznaczone do: - dostarczania energii pochłanianej przez ludzki organizm, z wyjątkiem wyrobów medycznych przeznaczonych do oświetlania ciała pacjenta w zakresie widma widzialnego, - obrazowania in vivo rozmieszczenia produktów radiofarmaceutycznych, - umożliwiania bezpośredniego diagnozowania lub monitorowania życiowych procesów fizjologicznych, o ile nie są przeznaczone specjalnie do monitorowania życiowych parametrów fizjologicznych, których zmiany mają taki charakter, że mogą powodować bezpośrednie zagrożenie dla pacjenta, jak na przykład zmiany czynności serca, oddychania lub aktywności centralnego układu nerwowego, w tych przypadkach wyroby takie zalicza się do klasy IIb, aktywne wyroby medyczne przeznaczone do emitowania promieniowania jonizującego oraz przeznaczone do diagnostycznej i terapeutycznej radiologii interwencyjnej, w tym wyroby medyczne, które sterują takimi wyrobami medycznymi, monitorują je lub bezpośrednio wpływają na ich działanie, zalicza się do klasy IIb, c) reguła 11 - aktywne wyroby medyczne przeznaczone do podawania lub usuwania produktów leczniczych, płynów ustrojowych lub innych substancji do albo z organizmu zalicza się do klasy IIa, o ile nie odbywa się to w sposób potencjalnie niebezpieczny, uwzględniając rodzaj substancji, części ciała i sposób stosowania, w tym przypadku zalicza się je do klasy IIb, d) reguła 12 - wszystkie inne aktywne wyroby medyczne zalicza się do klasy I; 4) reguły specjalne: a) reguła 13 - wyroby medyczne zawierające, jako integralną część, substancję, która, jeżeli jest używana oddzielnie, może być uznana za produkt leczniczy, i która może oddziaływać na organizm ludzki działając pomocniczo względem takiego wyrobu medycznego, zalicza się do klasy III, a wyroby medyczne zawierające, jako integralną część, produkt krwiopochodny zalicza się do klasy III; b) reguła 14 - wyroby medyczne używane w celach antykoncepcji lub do zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób przenoszonych drogą płciową zalicza się do klasy IIb, o ile nie są one implantowanymi wyrobami medycznymi lub inwazyjnymi wyrobami medycznymi do długotrwałego użytku, w tych przypadkach zalicza się je do klasy III, c) reguła 15 - wyroby medyczne przeznaczone specjalnie do dezynfekcji, czyszczenia, płukania lub, jeśli to stosowne, nawilżania soczewek kontaktowych zalicza się do klasy IIb, a wyroby medyczne przeznaczone specjalnie do dezynfekcji wyrobów medycznych zalicza się do klasy IIa, z tym, że niniejsza reguła nie ma zastosowania do wyrobów przeznaczonych do czyszczenia na drodze oddziaływania fizycznego wyrobów medycznych innych niż soczewki kontaktowe, d) reguła 16 - nieaktywne wyroby medyczne przeznaczone specjalnie do rejestracji diagnostycznych obrazów rentgenowskich zalicza się do klasy IIa, e) reguła 17 - wyroby medyczne wyprodukowane z wykorzystaniem pozbawionych zdolności do życia tkanek zwierzęcych lub ich pochodnych zalicza się do klasy III, z wyjątkiem przypadków, gdy wyroby takie są przeznaczone do kontaktowania się wyłącznie z nieuszkodzoną skórą, f) reguła 18 - worki na krew zalicza się do klasy IIb. § 5. Reguły określone w § 3 i §4 nie mają zastosowania do implantów piersi. Implanty piersi zalicza się do klasy III. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża przepisy Dyrektywy Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1992 r. w sprawie wyrobów medycznych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłat rejestrowych za zgłoszenie do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania oraz za zmianę danych zawartych w Rejestrze (Dz. U. Nr 100, poz. 1029) Na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się opłaty rejestrowe wnoszone przez podmiot uprawniony dokonujący zgłoszenia do Rejestru wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania dla: 1) wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia - 170 zł; 2) wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro - 350 zł; 3) aktywnego wyrobu medycznego do implantacji - 170 zł; 4) systemu lub zestawu zabiegowego albo sterylizacji wyrobu medycznego dokonywanej przez wytwórcę, o których mowa w art. 8 ustawy - 170 zł; 5) wytwórcy wykonującego wyrób medyczny na zamówienie - 170 zł. 2. Opłatę rejestrową wnoszoną przez podmiot uprawniony dokonujący zgłoszenia zmiany danych objętych Rejestrem wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania ustala się w wysokości opłaty rejestrowej określonej odpowiednio w ust. 1. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie wzorów zgłoszeń rejestrowych do Rejestru Wytwórców i Wyrobów Medycznych oraz wysokości opłat rejestrowych (Dz. U. Nr 234, poz. 1977), które traci moc w części dotyczącej wysokości opłat rejestrowych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentów stosowanych w obrocie towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną oraz zasad postępowania z tymi towarami w zakresie przewidzianym dla organów celnych (Dz. U. Nr 101, poz. 1031) Na podstawie art. 96 ust. 5 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: Dział I Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzory i zasady stosowania dokumentów wykorzystywanych w obrocie towarami objętymi Wspólną Polityką Rolną; 2) warunki i tryb uznawania miejsc załadunku towarów, w których towary mogą być objęte procedurą wywozu; 3) zasady postępowania z towarami dostarczanymi do miejsc uważanych za wywóz ze Wspólnoty Europejskiej, zwanej dalej "Wspólnotą"; 4) warunki i tryb wydawania pozwoleń na stosowanie procedury planowej przy dostawie do niektórych miejsc przeznaczenia uważanych za wywóz ze Wspólnoty; 5) warunki i tryb zatwierdzania magazynów żywnościowych; 6) warunki i tryb kontroli zakładów produkcyjnych w zakresie receptur oraz weryfikacji receptur; 7) warunki i tryb zatwierdzania miejsc przetwarzania lub składowania towarów w ramach prefinansowania. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o rozporządzeniu w sprawie refundacji wywozowych, należy przez to rozumieć rozporządzenie Komisji z dnia 15 kwietnia 1999 r. (WE) nr 800/99 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 102 z 17.4.1999) ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) z dnia 14 listopada 2003 r. nr 2010/2003 (Dz. Urz. UE L 297 z 15.11.2003). Dział II Wniosek o refundację wywozową § 3. 1. Wniosek o refundację wywozową, zwany dalej "wnioskiem", powinien zostać złożony na formularzu "WPR 1", którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Sposób wypełniania formularza "WPR 1" określa instrukcja wypełniania formularza WPR 1, stanowiąca załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Wniosek powinien zostać złożony nie później niż do przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą celną towarów, które mają podlegać refundacjom. 2. Wniosek składa się do naczelnika urzędu celnego, w którym towar zostaje objęty jedną z procedur uprawniających do wypłaty refundacji. § 5. Przed przyjęciem zgłoszenia celnego naczelnik urzędu celnego może zwrócić wniosek do uzupełnienia, jeżeli nie zawiera on wszystkich wymaganych danych, z pouczeniem, że niezłożenie uzupełnionego wniosku w terminie wskazanym w § 4 ust. 1, może spowodować odmowę wypłaty refundacji. § 6. 1. Jeżeli wniosek został wypełniony nieprawidłowo lub zgłoszenie celne zostało przyjęte, a wniosek nie zawiera wszystkich wymaganych danych, jego korekta może być dokonana jedynie z zastosowaniem formularza korygującego wniosek o refundację "WPR 2", którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Wniosek korygujący nie może zostać złożony po upływie 12 miesięcy od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego. Dział III Miejsca uznane dla potrzeb załadunku § 7. 1. Dyrektor izby celnej właściwy miejscowo ze względu na urząd celny, w którym towary będą objęte procedurą wywozu, może, na wniosek osoby zainteresowanej, uznać miejsce załadunku towarów za miejsce uznane w rozumieniu przepisów prawa celnego. 2. Miejsce, o którym mowa w ust. 1, może być uznane jedynie w celu objęcia procedurą wywozu towarów, co do których składany jest wniosek o refundację wywozową. § 8. 1. Organ celny może przystąpić do czynności wynikających z przepisów prawa celnego w miejscu uznanym dla potrzeb załadunku, po złożeniu przez osobę, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, zawiadomienia, o którym mowa w art. 5 ust. 7 lit. b rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych. 2. Zawiadomienie powinno zawierać w szczególności: 1) numer i datę; 2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane; 3) dane osoby dokonującej wywozu; 4) określenie miejsca załadunku; 5) rodzaj towaru z podaniem kodu Nomenklatury Scalonej lub Nomenklatury Refundacji Wywozowych; 6) ilość i wartość towaru; 7) kraj wywozu; 8) datę i godzinę rozpoczęcia załadunku; 9) szacowany czas trwania załadunku; 10) imię, nazwisko i podpis osoby sporządzającej zawiadomienie. § 9. Przepisy prawa celnego dotyczące miejsc uznanych lub wyznaczonych przez organ celny stosuje się odpowiednio, z tym że miejsce uznane dla potrzeb załadunku nie musi być w sposób szczególny odgrodzone ani oznaczone. Dział IV Miejsca przeznaczenia uważane za wywóz ze Wspólnoty i zaopatrywanie w prowiant Rozdział 1 Przepisy ogólne § 10. W przypadku dostaw do miejsc przeznaczenia uważanych za wywóz ze Wspólnoty i zaopatrywania w prowiant, o których mowa w rozdziale I tytułu III rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wywozu towarów. § 11. Urzędem celnym właściwym do potwierdzania karty kontrolnej T5 jest, w przypadku dostaw, o których mowa w: 1) art. 36 ust. 1 lit. a rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, urząd właściwy dla portu, w którym dokonuje się załadunku na statek lub samolot; 2) art. 36 ust. 1 lit. b i c rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, urząd właściwy dla miejsca przeznaczenia towarów; 3) art. 44 ust. 1 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, urząd właściwy dla miejsca załadunku na środek przewozowy dostarczający bezpośrednio towar do miejsca przeznaczenia. § 12. 1. Urząd celny, o którym mowa w § 11, potwierdza kartę kontrolną T5 po otrzymaniu świadectwa dostawy. 2. Świadectwem dostawy jest dokument potwierdzony przez kapitana statku lub inną upoważnioną osobę, zawierający co najmniej numer, pełne dane towaru, w szczególności jego opis zgodny z Nomenklaturą Refundacji Wywozowych lub Nomenklaturą Scaloną, ilość towaru, a także opis i ilość opakowań oraz datę dostawy; w przypadku dostaw, o których mowa w § 11 pkt 3, dokument ten powinien zawierać także dane identyfikacyjne dostawczego środka przewozowego. Rozdział 2 Procedura planowa § 13. 1. W celu uzyskania refundacji wywozowej przysługującej w związku z dostawą do miejsc przeznaczenia, uważanych za wywóz ze Wspólnoty, dyrektor izby celnej właściwy miejscowo ze względu na miejsce załadunku towarów może udzielić pozwolenia na stosowanie procedury planowej, o której mowa w art. 37 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, osobie, zwanej dalej "osobą upoważnioną", która: 1) prowadzi księgi rachunkowe w sposób pozwalający organom celnym na dokonywanie kontroli, a szczególnie sprawowanie skutecznej kontroli celnej; 2) nie popełniła poważnego naruszenia przepisów prawa celnego lub przepisów dotyczących refundacji wywozowych; 3) prowadzi co najmniej od roku działalność w zakresie dostaw do miejsc przeznaczenia uważanych za wywóz ze Wspólnoty. 2. Stosowanie procedury planowej jest ograniczone do dostaw realizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach i jeżeli jest zapewnione właściwe sprawowanie dozoru i kontroli celnej, dyrektor izby celnej może zezwolić na stosowanie procedury planowej do dostaw realizowanych na obszarze Wspólnoty. Pozwolenie powinno szczegółowo określać zasady właściwego stosowania dozoru i kontroli celnej. § 14. 1. Osoba zamierzająca stosować procedurę planową składa pisemny wniosek, do dyrektora izby celnej właściwego ze względu na miejsce załadunku towarów, o pozwolenie na stosowanie procedury planowej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien w szczególności określać: 1) rodzaj dostaw; 2) miejsce załadunku; 3) rodzaje towarów, które mogą być objęte procedurą planową, z podaniem zwyczajowego handlowego opisu towarów oraz numeru kodu HS. 3. Do wniosku o wydanie pozwolenia dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogu, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 3; 2) wykaz osób upoważnionych do wykonywania czynności wynikających z procedury planowej. § 15. 1. Przed wydaniem pozwolenia na stosowanie procedury planowej dyrektor izby celnej zasięga opinii agencji płatniczej, o której mowa w art. 96 ust. 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, zwanej dalej "agencją płatniczą", dokonuje oględzin stanu terenu lub pomieszczeń miejsca załadunku towarów oraz dokonuje innych czynności w celu stwierdzenia: 1) spełnienia przesłanek, o których mowa w § 13 ust. 1; 2) czy sprawowanie dozoru celnego i kontroli celnej nie spowoduje konieczności stosowania środków i ponoszenia nakładów niewspółmiernych do zakresu wnioskowanej działalności; 3) gospodarczo uzasadnionej potrzeby udzielenia pozwolenia; 4) czy warunki miejsca załadunku towarów zapewniają właściwy dozór celny towarom oraz umożliwiają sprawowanie kontroli celnej. 2. Z dokonanych oględzin sporządza się protokół. § 16. Pozwolenie na stosowanie procedury planowej powinno zawierać w szczególności: 1) określenie rodzaju dostaw; 2) określenie miejsc załadunku; 3) termin do przekazania powiadomienia, o którym mowa w § 21; 4) wskazanie urzędu celnego właściwego do objęcia towarów procedurą wywozu; 5) określenie rodzaju towarów, które mogą być objęte procedurą planową, z podaniem zwyczajowego handlowego oznaczenia towarów oraz numeru kodu HS; 6) pouczenie o obowiązku niezwłocznego powiadomienia organów celnych w sytuacji, gdy mają zostać dostarczone inne towary niż wymienione w pozwoleniu; 7) pouczenie o obowiązku prowadzenia i przechowywania rejestrów; 8) pouczenie o zakazie stosowania równolegle zwykłej procedury w stosunku do towarów i dostaw objętych pozwoleniem na stosowanie procedury planowej; 9) pouczenie o obowiązku sumowania dostaw w jednym zgłoszeniu wywozowym. § 17. 1. Osoba upoważniona, przed dokonaniem pierwszej czynności związanej ze stosowaniem procedury planowej, powinna uzgodnić z naczelnikiem urzędu celnego, właściwym dla miejsca załadunku towarów, sposób prowadzenia rejestru oraz miejsce jego przechowywania. 2. Rejestr powinien zawierać w szczególności: 1) numer i datę wpisu; 2) dane osoby, do której zostaną dostarczone towary; 3) numer i datę powiadomienia; 4) numer i datę potwierdzenia, o którym mowa w § 23 ust. 1; 5) rodzaj towarów wraz z podaniem kodu Nomenklatury Refundacji Wywozowych lub Nomenklatury Scalonej; 6) kod deklaracji uzupełniającej; 7) ilość oraz masę netto i brutto towarów; 8) datę dostawy; 9) nazwę i numer rejestrowy statku lub samolotu, na które towary zostały dostarczone; 10) imię i nazwisko oraz podpis osoby dokonującej wpisu do rejestru. § 18. 1. Rejestr może być prowadzony: 1) w formie książkowej; 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 2. Rejestr powinien być prowadzony chronologicznie w okresach rocznych. 3. W przypadku prostowania błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek w rejestrze, zapisy w poszczególnych rubrykach rejestru nie mogą być wycierane lub zamalowywane. Ewentualne zmiany należy wprowadzić po skreśleniu nieprawidłowych danych. Każdą zmianę powinna potwierdzić podpisem osoba, która jej dokonała, oraz naczelnik urzędu celnego bądź upoważniony przez niego funkcjonariusz celny, przez parafowanie tej zmiany i przystawienie pieczęci. § 19. W przypadku prowadzenia rejestru w formie książkowej, przed rozpoczęciem jego wypełniania, karty rejestru powinny być przeszyte, strony ponumerowane, a ostatnia strona opatrzona pieczęcią osoby upoważnionej i pieczęcią urzędu celnego. § 20. 1. Rejestr może być prowadzony z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, jeżeli: 1) osoba upoważniona posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia rejestru; 2) posiadany przez osobę upoważnioną program komputerowy zapewnia wgląd do treści dokonywanych zapisów i przechowywania danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem i uniemożliwia usuwanie dokonywanych zapisów, a także pozwala na dokonywanie zapisów w sposób chronologiczny. 2. Osoba upoważniona prowadząca rejestr z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych jest obowiązana do przechowywania kopii rejestru zapisanej na elektronicznych nośnikach informacji lub w formie wydruku. § 21. 1. W celu dostawy towarów z zastosowaniem procedury planowej, osoba upoważniona powinna niezwłocznie przekazać powiadomienie do urzędu celnego wskazanego w pozwoleniu na stosowanie procedury planowej. 2. Powiadomienie powinno zawierać w szczególności: 1) numer i datę powiadomienia; 2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane; 3) dane osoby upoważnionej; 4) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury planowej; 5) określenie towarów, z uwzględnieniem ich ilości i masy; 6) imię i nazwisko oraz podpis osoby sporządzającej powiadomienie. 3. Powiadomienie należy przekazać co najmniej na dwie godziny przed końcem pracy urzędu celnego, jeżeli w pozwoleniu na stosowanie procedury planowej nie został wskazany krótszy termin. 4. Powiadomienie może zostać przekazane osobiście, telefaksem lub z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. § 22. 1. W uzasadnionych przypadkach dyrektor izby celnej może zezwolić na zastąpienie powiadomienia harmonogramem dostaw zawierającym dane, o których mowa w § 21 ust. 2. 2. Harmonogram może obejmować dostawy realizowane maksymalnie w terminie miesiąca kalendarzowego. § 23. 1. Naczelnik urzędu celnego przekazuje osobie upoważnionej niezwłocznie, jednak nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w § 21, potwierdzenie jego otrzymania. 2. W pozwoleniu na stosowanie procedury planowej dyrektor izby celnej może ustalić krótszy termin na przekazanie potwierdzenia. 3. Potwierdzenie powinno zawierać: 1) numer i datę potwierdzenia; 2) rozstrzygnięcie o zatrzymaniu towarów w miejscu załadunku do chwili przeprowadzenia kontroli celnej albo zgodę na podjęcie dalszych czynności związanych ze stosowaniem tej procedury. 4. Potwierdzenie może być przekazane osobiście, telefaksem lub z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 5. Brak potwierdzenia w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczny ze zgodą naczelnika urzędu celnego na podjęcie dalszych czynności związanych ze stosowaniem procedury planowej. § 24. 1. Osoba upoważniona dokonuje wpisu do rejestru w następującym terminie: 1) w przypadku zatrzymania towarów w celu przeprowadzenia kontroli celnej - w dniu, w którym organ celny stwierdzi, że zostały spełnione warunki do objęcia towarów procedurą planową; 2) w przypadku wyrażenia zgody na podjęcie dalszych czynności związanych ze stosowaniem procedury planowej - w dniu otrzymania potwierdzenia, o którym mowa w § 23; 3) w przypadku, o którym mowa w § 23 ust. 5 - w dniu, w którym upłynął ten termin. 2. Dyrektor izby celnej może w pozwoleniu na stosowanie procedury planowej określić przypadki, w których możliwe jest przedłużenie terminów, o których mowa w ust. 1, o jeden dzień. § 25. Wpis do rejestru powinien być dokonany na podstawie danych zawartych w fakturze, kserokopii faktury albo w innym dokumencie służącym do identyfikacji towaru albo jego kserokopii. § 26. Zwolnienie towarów następuje z chwilą dokonania wpisu w rejestrze. § 27. Czynności wynikające ze stosowania procedury planowej mogą dokonywać wyłącznie osoby fizyczne określone w wykazie stanowiącym załącznik do wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury planowej. § 28. Okres rozliczeniowy procedury planowej wynosi miesiąc kalendarzowy. § 29. 1. Wniosek o refundację powinien zostać sporządzony na formularzu "WPR 3", którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. W przypadku gdy w pozwoleniu na stosowanie procedury planowej dyrektor izby celnej wyznaczy więcej niż jedno miejsce załadunku, wniosek o refundację powinien zostać złożony odrębnie dla każdego miejsca załadunku. § 30. Kontrola stosowania procedury planowej polega w szczególności na: 1) sprawdzeniu przestrzegania warunków określonych przepisami prawa; 2) kontroli zgodności stanu faktycznie wywożonego towaru z danymi w zgłoszeniu celnym oraz w dołączonych dokumentach. § 31. 1. Dyrektor izby celnej cofa pozwolenie na stosowanie procedury planowej w przypadku naruszenia którejkolwiek z przesłanek, o których mowa w § 13 ust. 1. 2. Dyrektor izby celnej może cofnąć pozwolenie na stosowanie procedury planowej, jeżeli osoba, która otrzymała pozwolenie, w sposób istotny naruszyła przepisy prawa celnego lub przepisy dotyczące refundacji wywozowych. Rozdział 3 Magazyny żywnościowe § 32. Osoba zamierzająca prowadzić magazyn żywnościowy, o którym mowa w art. 40 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, zwany dalej "magazynem", składa pisemny wniosek do dyrektora izby celnej właściwego ze względu na proponowaną lokalizację magazynu o wydanie pozwolenia na prowadzenie magazynu. § 33. 1. Przed wydaniem pozwolenia na prowadzenie magazynu dyrektor izby celnej, do którego został złożony wniosek, zasięga opinii agencji płatniczej, dokonuje oględzin terenu lub pomieszczeń oraz podejmuje inne czynności w celu stwierdzenia: 1) czy sposób prowadzenia księgowości i dokumentacji związanej z przeprowadzanymi operacjami handlowymi pozwoli na ustalenie, że będą spełnione warunki wynikające z przepisów prawa celnego lub przepisów dotyczących refundacji wywozowych; 2) czy wnioskodawca nie popełnił poważnego naruszenia przepisów prawa celnego lub przepisów dotyczących refundacji wywozowych; 3) czy stan pomieszczeń lub terenu zapewnia pozostawanie towaru pod dozorem celnym; 4) gospodarczo uzasadnionej potrzeby prowadzenia magazynu. 2. Z dokonanych oględzin sporządza się protokół. § 34. 1. Pozwolenie na prowadzenie magazynu powinno w szczególności określać: 1) termin, w jakim magazyn może być utworzony; 2) rodzaje towarów, jakie mogą być składowane w magazynie; 3) termin, w jakim osoba prowadząca magazyn powinna dostarczyć regulamin prowadzenia magazynu oraz wzór rejestru towarów składowanych w magazynie; 4) urząd celny sprawujący nadzór nad magazynem. 2. Regulamin prowadzenia magazynu powinien w szczególności określać zasady wprowadzania towarów do magazynu i wyprowadzania towarów z magazynu. § 35. Naczelnik urzędu celnego wskazanego w pozwoleniu na prowadzenie magazynu żywnościowego zatwierdza regulamin prowadzenia magazynu żywnościowego oraz rejestr towarów składowanych w magazynie. § 36. 1. W przypadku wprowadzania towarów do magazynu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wywozu towarów. 2. Urzędem celnym właściwym do potwierdzenia karty kontrolnej T5 jest urząd celny sprawujący nadzór nad magazynem. § 37. 1. Złożenie towarów w magazynie żywnościowym jest dokonywane w obecności funkcjonariusza celnego, a jeżeli jest to niemożliwe, po uprzednim pisemnym powiadomieniu organu celnego. 2. Funkcjonariusz potwierdza złożenie towarów w magazynie żywnościowym w rejestrze prowadzonym w tym magazynie oraz na karcie kontrolnej T5. § 38. Towary wyprowadzane w celu dostarczenia ich do innego magazynu żywności należy przedstawić organowi celnemu. § 39. Dowodem wyprowadzenia towarów z magazynu jest: 1) w przypadku dostawy do innego magazynu - karta kontrolna T5; 2) w pozostałych przypadkach - dokument potwierdzony przez kapitana statku lub inną upoważnioną osobę zawierający co najmniej: numer dokumentu, pełne dane towaru, w szczególności jego opis i ilość, a także opis i ilość opakowań i datę dostawy; w przypadku dostaw na platformy wiertnicze dokument ten powinien zawierać także dane identyfikacyjne dostawczego środka przewozowego. § 40. Kontrola magazynu polega w szczególności na sprawdzeniu: 1) czy towar wprowadzony do magazynu nie został usunięty spod dozoru celnego; 2) ilości, wartości, tożsamości oraz stanu towaru złożonego w magazynie; 3) prawidłowości prowadzonych rejestrów magazynowych; 4) czy towar wyprowadzany z magazynu dostarczany jest do dopuszczalnych miejsc przeznaczenia; 5) przestrzegania terminów przechowywania towarów w magazynie. Dział V Kontrola zakładów produkcyjnych w zakresie rejestracji receptur oraz weryfikacji receptur § 41. Dyrektor izby celnej, na wniosek agencji płatniczej, wykonuje: 1) kontrolę zakładów produkcyjnych w zakresie dostosowania możliwości wytwórczych producenta do zgłoszonej i zarejestrowanej receptury; 2) kontrolę zarejestrowanych receptur. § 42. Kontrola, o której mowa w § 41 pkt 1, ma na celu ustalenie, czy: 1) producent prowadzi działalność w zakresie produkcji produktów przetworzonych; 2) surowce wykorzystywane do wytwarzania produktów przetworzonych wywożonych w celu uzyskania refundacji wywozowej są przechowywane oddzielnie od innych surowców lub zapewnione są warunki do prawidłowego lokalizowania i identyfikowania surowców; 3) prowadzona jest dokumentacja: surowców z uwzględnieniem ich pochodzenia, półproduktów oraz gotowych produktów przetworzonych; 4) prowadzona jest archiwizacja dokumentacji produkcyjnej w porządku chronologicznym, w okresie co najmniej pięciu lat od dnia zarejestrowania danej receptury przez agencję płatniczą. § 43. Kontrola, o której mowa w § 41 pkt 2, ma na celu ustalenie, czy: 1) producent spełnia warunki, o których mowa w § 42; 2) receptura stosowana przez producenta jest zgodna z recepturą zarejestrowaną przez agencję płatniczą. Dział VI Miejsca przetwarzania lub składowania w ramach prefinansowania § 44. 1. Dyrektor izby celnej, na wniosek agencji płatniczej, wydaje opinię dotyczącą miejsca, w którym towary mają być składowane lub przetwarzane w ramach prefinansowania. 2. Przed wydaniem opinii dyrektor izby celnej przeprowadza kontrolę w celu ustalenia, czy osoba, która wystąpiła z wnioskiem do agencji płatniczej o wydanie pozwolenia na stosowanie systemu prefinansowania: 1) prowadzi księgowość i dokumentację związaną z przeprowadzanymi operacjami handlowymi w sposób pozwalający na ustalenie, że będą spełnione warunki wynikające z przepisów prawa celnego oraz przepisów dotyczących refundacji wywozowych; 2) nie popełniła poważnego naruszenia przepisów prawa celnego lub przepisów dotyczących refundacji wywozowych; 3) dysponuje pomieszczeniami lub terenem zapewniającym pozostawanie towaru pod dozorem celnym; 4) dysponuje możliwościami przetwarzania towarów zgodnie z wnioskiem w przypadku, gdy wniosek dotyczy miejsca, w którym przeprowadzane będzie przetwarzanie w ramach prefinansowania. § 45. 1. Deklarację płatności, o której mowa w art. 26 ust. 1 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, należy sporządzić na formularzu "COM 7" (składowanie) lub "WPR 4" (przetwarzanie). 2. Wzór formularza "COM 7" określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Sposób wypełniania formularza "COM 7" określa instrukcja wypełniania formularza "COM 7", stanowiąca załącznik nr 6 do rozporządzenia. 4. Wzór formularza "WPR 4" określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 5. Sposób wypełniania formularza "WPR 4" określa instrukcja wypełniania formularza "WPR 4", stanowiąca załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 46. Do deklaracji płatności stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wniosku o refundację. § 47. Przed rozpoczęciem przetwarzania w ramach prefinansowania towary należy przedstawić organom celnym. § 48. 1. Kontrola miejsca, w którym towary są składowane w ramach prefinansowania, polega w szczególności na sprawdzeniu: 1) czy towar nie został usunięty spod dozoru celnego; 2) ilości, wartości i tożsamości towaru złożonego w tym miejscu; 3) prawidłowości dokumentacji, w tym prowadzonych rejestrów. 2. Kontrola miejsca, w którym towary są przetwarzane w ramach prefinansowania, polega na sprawdzeniu, czy osoba, która dokonuje przetwarzania, prowadzi działalność zgodnie z przepisami prawa celnego oraz warunkami określonymi w pozwoleniu wydanym przez właściwy organ na przetwarzanie w ramach prefinansowania, w szczególności czy: 1) towar nie został usunięty spod dozoru celnego; 2) terminy wynikające z przepisów prawa są przestrzegane; 3) prawidłowości dokumentacji, w tym prowadzonych rejestrów; 4) towary są przetwarzane zgodnie ze współczynnikiem produktywności zatwierdzonym przez właściwy organ. § 49. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1031) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA I STOSOWANIA WNIOSKU O REFUNDACJĘ A. STOSOWANIE FORMULARZA WNIOSKU O REFUNDACJĘ Formularz wniosku o refundację jest stosowany w przypadku ubiegania się przez eksportera lub inną osobę uprawnioną o uzyskanie refundacji do wywozu produktów lub towarów rolnych objętych refundacją. Formularz musi być wypełniony i stosowany zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi regulującymi Wspólną Politykę Rolną i zgodnie z niniejszą instrukcją. Wniosek o refundację jest składany we właściwym urzędzie celnym w przypadku, gdy towary podlegają refundacji i w stosunku do tych towarów eksporter lub osoba uprawniona zamierza ubiegać się o refundację. Wniosek o refundację jest składany, gdy ww. towary: 1) są zgłaszane do procedury wywozu; 2) są zgłaszane do procedury wywozu i składany jest jednocześnie wniosek o zaliczkową wypłatę refundacji; 3) w wypadkach gdy dostawa do specjalnych miejsc przeznaczenia traktowana jest zgodnie z przepisami wspólnotowymi jako wywóz z obszaru celnego Wspólnoty; 4) są zgłaszane do wywozu w ramach pomocy żywnościowej. Formularz należy drukować na papierze do pisania o gramaturze przynajmniej 40 g/m2. Papier ten musi być tak wykonany, aby dane na przedniej stronie nie utrudniały czytelności danych na odwrotnej stronie oraz aby przy normalnym używaniu nie darł się, ani nie gniótł. Dla wszystkich egzemplarzy należy stosować biały papier. Formularze należy drukować w kolorze białym. Formularz ma format 210 x 297 mm, przy czym dopuszczalne są odchylenia w długości od -5 do +8 mm. Formularz wniosku o refundację składa się z karty podstawowej i kart uzupełniających. Formularz wniosku o refundację jest składany w jednym egzemplarzu. Formularze wniosków o refundacje powinny być wypełnione czytelnie, pismem ręcznym - tuszem, dużymi drukowanymi literami, pismem maszynowym lub komputerowo. Zapisy w poszczególnych polach formularza wniosku o refundację nie mogą być wycierane lub zamalowywane. Wnioskodawca może dokonywać zmiany danych na wniosku o refundację za pomocą formularza korekty do wniosku o refundację. W polach 2, 8, 14, 28, 50, A, C oraz D dopuszcza się stosowanie odpowiednich stempli i pieczęci. Wniosek o refundację może być wypełniony w jednym z języków UE. Wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia funkcjonariuszowi celnemu tłumaczenia wniosku o refundację (tłumaczenie wniosku o refundację na koszt wnioskodawcy). Jedynie pola na wniosku oznaczone numerycznie i alfanumerycznie są wypełniane przez wnioskodawcę. Pola oznaczone literowo, jak też odwrotna strona wniosku, są wypełniane przez organy celne. Na formularzu wniosku o refundację może być zadeklarowane maksymalnie 99 pozycji towarowych. Każda pozycja stanowi odrębny wniosek (art. 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych). W przypadku gdy wywóz z refundacją odbywa się na podstawie pozwolenia na wywóz, saldowaniu podlega łączna suma ilości produktów. Złożenie przez eksportera lub przez jego przedstawiciela podpisu na wniosku jest równoznaczne ze złożeniem przez niego oświadczenia, że: 1) zadeklarowane na wniosku dane są prawdziwe; 2) spełnione są wszelkie warunki, od których zależy przyznanie refundacji; 3) w stosunku do tych samych towarów nie został już złożony wniosek o refundację. B. DANE WPISYWANE W POSZCZEGÓLNYCH POLACH WNIOSKU O REFUNDACJĘ POLE 1 - Deklaracja Nie należy wypełniać. POLE 2 - Nadawca/eksporter Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres osoby, ubiegającej się o uzyskanie refundacji (eksportera lub innej uprawnionej osoby, która uzyskała prawa wynikające z pozwolenia). W wypadku przedsiębiorców posiadających siedzibę w Polsce, prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, należy wpisać nazwę spółki, jej pełny adres oraz imiona i nazwiska wszystkich przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność w ramach spółki cywilnej. Jeżeli dane przedsiębiorców nie mieszczą się w polu, należy do zgłoszenia celnego dołączyć wykaz zawierający te dane. Na kartach uzupełniających należy podać dane z pola 2 karty podstawowej. POLE 3 - Formularze Należy podać kolejny numer formularza w powiązaniu z całkowitą liczbą zastosowanych formularzy podstawowych i formularzy uzupełniających. Przykład: Jeżeli jest przedłożony jeden formularz podstawowy i dwa formularze uzupełniające, to formularz podstawowy należy oznaczyć numerem 1/3, pierwszy formularz uzupełniający - numerem 2/3, a drugi - numerem 3/3. Jeżeli wniosek dotyczy tylko jednej pozycji towarowej, to w polu 5 należy wpisać "1", a pola 3 nie wypełnia się. POLE 4 - Wykazy załadunkowe Nie należy wypełniać. POLE 5 - Pozycje Należy podać liczbę deklarowanych pozycji towarowych, wymienionych przez wnioskodawcę w polach 32 na zastosowanym formularzu podstawowym i formularzach uzupełniających. Liczba pozycji towarowych odpowiada liczbie pól 31 "Opakowania i opis towaru", które muszą być wypełnione; liczba ta nie może być większa od 99. POLE 6 - Liczba opakowań Należy podać łączną liczbę opakowań, w szczególności liczbę kartonów, skrzynek, bel. W wypadku braku opakowań (np. przy wywozie lub przewozie towaru masowego lub towaru bez opakowania samochodem, samolotem) należy wypełnić pole "0". POLE 7 - Numer akt/Numer referencyjny Wypełnianie fakultatywne. Wypełnia składający wniosek dla identyfikacji i katalogowania dokumentów według własnych zasad i na własne potrzeby, np. numer kontraktu. / Składający wniosek wpisuje własny numer nadany przesyłce. POLE 8 - Odbiorca Należy podać nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres importera. Należy wypełniać w przypadku, gdy przepisy wspólnotowe określają konieczność wskazania odbiorcy. W wypadku gdy towary przeznaczone są dla wielu osób w jednym kraju i dostarczone na jednakowych warunkach dostawy, można wpisać "różni" i dołączyć wykaz tych osób lub sporządzić odrębne wnioski o refundację dla każdego odbiorcy. POLE 9 - Rok/nr/typ wniosku W pierwszej części pola należy podać dwie ostatnie cyfry roku. W drugiej części pola należy wpisać czterocyfrowy, kolejny numer wniosku nadany przez przedsiębiorcę zaczynający się od 0001. W trzeciej części należy wpisać dwucyfrowy kod na oznaczenie typu wniosku: 01 - procedura wywozu bez stosowania szczególnych procedur, 02 - refundacja zaliczkowa - rozporządzenie w sprawie refundacji wywozowych, art. 24 i 25, 03 - procedura wywozu po składowaniu w ramach prefinansowania, 04 - procedura wywozu po przetwarzaniu w ramach prefinansowania, 05 - pomoc żywnościowa, 06 - dostawa do miejsc przeznaczenia uważanych za wywóz ze Wspólnoty, 07 - wywóz do magazynu żywnościowego. POLE C9 - Nr rejestracyjny w CRP Należy wpisać numer rejestracyjny przedsiębiorcy w Centralnym Rejestrze Przedsiębiorców nadany przez Agencję Rynku Rolnego. POLE 10 - 1-szy kraj przeznaczenia Nie należy wypełniać. POLE 11 - Kraj handlu W pierwszej części pola należy podać literowy symbol kraju, w którym kontrahent zagraniczny ma swoją siedzibę. Należy stosować symbole krajów zgodnie z przepisami w sprawie zgłoszeń celnych. Drugiej części pola nie należy wypełniać. POLE 13 - WPR Nie należy wypełniać. POLE 14 - Wnioskodawca/Przedstawiciel Jeżeli wniosek składany jest przez przedstawiciela, należy wpisać imię i nazwisko albo nazwę firmy oraz pełny adres. Jeżeli przedstawicielem jest agent celny należy wpisać: - imię i nazwisko agenta celnego oraz jego pełny adres, - w prawym górnym rogu numer identyfikacyjny REGON agencji celnej, - w lewym dolnym rogu numer i datę wpisu na listę agentów celnych. Dopuszcza się stosowanie stempli z imieniem i nazwiskiem oraz pełnym adresem. Numer identyfikacyjny REGON musi znajdować się w prawym górnym rogu pola. POLE 15 - Kraj wysyłki/eksportu Należy wpisać "Polska". (Pól 15a i 15b nie należy wypełniać) POLE 16 - Kraj pochodzenia Nie należy wypełniać. POLE 17 - Kraj przeznaczenia Należy podać nazwę kraju przeznaczenia zgodnie z przepisami dotyczącymi zgłoszeń celnych. W polu 17a należy podać literowy symbol kraju przeznaczenia zgodnie z przepisami dotyczącymi zgłoszeń celnych. Pola 17b nie należy wypełniać. POLE 18 - Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy wyjściu Nie należy wypełniać. POLE 19 - Kontener (Kont.) Należy wpisać: 0 - dla towarów nieprzewożonych w kontenerze, 1 - dla towarów przewożonych w kontenerze. POLE 20 - Warunki dostawy Nie należy wypełniać. POLE 21 - Znaki i przynależność państwowa aktywnego środka transportu przekraczającego granicę Nie należy wypełniać. POLE 22 - Waluta i ogólna wartość faktury Nie należy wypełniać. POLE 23 - Kurs waluty Nie należy wypełniać. POLE 24 - Rodzaj transakcji Nie należy wypełniać. POLE 25 - Rodzaj transportu na granicy Należy wypełniać. W przypadku specjalnych miejsc przeznaczenia należy wpisać nr rejestracyjny środka transportu, np. helikoptera, statku. POLE 26 - Rodzaj transportu wewnętrznego Należy wypełniać. POLE 27 - Miejsce załadunku Należy podać oznaczenie miejsca załadunku w wypadku, gdy załadunek dokonywany jest w miejscu, np. siedzibie eksportera, w magazynie interwencyjnym innym niż urząd celny. POLE 28 - Adnotacje finansowe i bankowe Nie należy wypełniać. POLE 29 - Urząd celny wywozu Nie należy wypełniać. POLE 30 - Lokalizacja towaru Należy wypełnić w przypadku wyprowadzania z systemu prefinansowania, wprowadzania do magazynu żywnościowego. Podać kod magazynu żywnościowego lub składu celnego. POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery - Numery kontenera(ów). Liczba i rodzaj Należy podać znaki i numery, liczbę i rodzaj opakowań lub, w wypadku towarów niezapakowanych, liczbę ujętych w zgłoszeniu celnym towarów/sztuk zwierząt lub wpisać wyraz "luzem". Jeżeli towary są przewożone w kontenerach, to należy podać numery kontenerów. Należy podać zwyczajowy opis handlowy towaru. Dla formalności wywozowych opis ten musi zawierać dane niezbędne dla identyfikacji towaru. Opis ten musi umożliwiać klasyfikację towaru według kodu taryfy celnej podanego w polu 33 "Kod towaru" według kodu taryfy celnej zgodnie z Nomenklaturą Refundacji Wywozowych. POLE 32 - Pozycja Nr Należy wpisać kolejny numer danej pozycji towarowej. Jeżeli wypełniany jest tylko formularz podstawowy, to w pierwszej części należy wpisać "1", a część drugą pozostawić niewypełnioną. Jeżeli w danej dostawie stosuje się formularz podstawowy wniosku i formularze uzupełniające, to na formularzu podstawowym należy wpisać "1", a na formularzu uzupełniającym przy każdej wymienionej pozycji towarowej należy w pierwszej części pola wpisać jej kolejny numer, a część drugą pola pozostawić niewypełnioną. Ostatni numer pozycji musi być zgodny z liczbą wpisaną w polu 5 i nie może przekraczać liczby 99. POLE 33 - Kod towaru Należy wpisać 12-znakowy kod Nomenklatury Refundacji Wywozowych. W przypadku towarów Non - aneks I (Załącznik B i C do rozporządzenia nr 1520/2000/WE) należy wpisać 8-znakowy kod Nomenklatury Scalonej. POLE 34 - Kod kraju pochodzenia Nie należy wypełniać. POLE 35 - Masa brutto w kilogramach Należy wypełniać. POLE 37 - Procedura Nie należy wypełniać. POLE 38 - Masa netto w kilogramach Należy podać masę netto towaru opisanego w polu 31, wyrażoną w pełnych kilogramach. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez opakowania. W wypadku gdy masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma, należy wpisać "0". Jeżeli masa wynosi 0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy wpisać "1". Dla mas większych od 1 kilograma wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych. Jeżeli jednostka miary nie jest wyrażona w kilogramach, należy wypełnić pole 41. W przypadku stosowania art. 5 ust. 6 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych, należy podać szacunkową masę netto. Ostateczną masę netto po załadunku należy podać w dokumencie korekty wniosku o refundację. POLE 40 - Deklaracja skrócona/Poprzedni dokument W przypadku wyprowadzenia towarów z systemu prefinansowania należy wpisać nr wniosku COM 7 lub wniosku o przetwarzanie w ramach prefinansowania. POLE 41 - Uzupełniająca jednostka miary Należy podać ilość towaru w liczbach całkowitych, wyrażoną w jednostce miary umieszczonej w taryfie celnej przy danej pozycji towarowej bądź właściwej dla danego asortymentu. Wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych. Pola nie należy wypełniać, jeżeli danej pozycji taryfowej nie przypisano w taryfie celnej uzupełniającej jednostki miary. POLE C42 - Kod receptury Należy wpisać kod receptury. W przypadku wywozu produktu przetworzonego non-aneks I o kodzie CN objętym załącznikiem D rozporządzenia nr 1520/2000/WE, którego receptura nie jest znana, należy wpisać wyraz "Analiza". Oznacza to, że wnioskodawca zwraca się do organu celnego o pobranie próbki i dokonanie analizy towaru na koszt wnioskodawcy. W przypadku wywozu produktu przetworzonego non-aneks I o kodzie CN objętym załącznikiem C rozporządzenia nr 1520/2000/WE, należy wpisać symbol "C". Oznacza to, że dla produktu tego przyjęto w rozporządzeniu stały skład. POLE 44 - Dodatkowe informacje / załączone dokumenty / świadectwa i pozwolenia Jeżeli towary nie będą przeładowywane na terenie UE, należy wpisać adnotację: "Produkty objęte wnioskiem nie będą przeładowywane w innym porcie/lotnisku wspólnotowym". Przykłady dodatkowych informacji: W przypadku wnioskowania o wydanie pozwolenia na wywóz po objęciu towarów procedurą wywozu należy wpisać "Wniosek o pozwolenie na wywóz a posteriori". W przypadku wnioskowania o refundację do wywozu produktu przetworzonego non-aneks I w ramach rezerwy małych eksporterów w polu 44 należy wpisać "Rezerwa małych eksporterów". W przypadku wywozu wina kupażowanego należy wpisać pochodzenie i ilości win użytych do kupażowania. W przypadku wywozu do Stanów Zjednoczonych makaronu o kodach CN 1902 11 00 i 1902 19 00 w polu 44 należy wpisać numer seryjny i datę wydania certyfikatu P2 na eksport makaronu do Stanów Zjednoczonych. W przypadku gdy wywożony produkt przetworzony non-aneks I zawiera produkty mleczne (śmietanę, masło, bezwodny tłuszcz mleczny), które nie pochodzą z prywatnego przechowywania lub nie otrzymały dopłaty do przetworzenia na produkty piekarnicze, należy wpisać: "Składniki mleczne nie pochodzą z prywatnego przechowywania." lub "Składniki mleczne nie otrzymały dopłaty do przetworzenia na produkty piekarnicze.". Należy wpisać informację o przedłożonych dokumentach, a w szczególności ich numer, rodzaj, ilość. (T5 oraz np. świadectwo jakości, świadectwo zdrowia, numer i data wystawienia towarzyszącego dokumentu handlowego) POLE C45 - Pochodzenie C/I Wpisać odpowiednio "C", jeśli towary są pochodzenia wspólnotowego, i "I", jeśli są to towary przywożone z krajów trzecich. POLE 46 - Wartość statystyczna Nie należy wypełniać. POLE 47 - Podstawowe dane ilościowe W przypadku produktów mlecznych (np. sera topionego o kodzie CN 0406 90 30, produktów mlecznych zawierających dodatek sacharozy) w polu tym należy wpisać kody CN składników podstawowych danego produktu, do wywozu których przysługuje refundacja. Należy w odpowiednich kolumnach wpisać kod CN i zawartość (w kg) danego składnika w 100 kg wywożonego produktu mlecznego. W przypadku gdy do produkcji wywożonego sera topionego wykorzystano produkt pochodzący z czynnego uszlachetniania, należy w polu 47 podać także ich kod CN, opis i zawartość w 100 kg. W przypadku wnioskowania o refundację eksportową do cukru dodanego do soku winogronowego/moszczu winogronowego w polu 47 należy wpisać 12-znakowy kod i ilość dodanego cukru zawartą w ilości wywożonego soku/moszczu winogronowego wpisanej w polu 38 wniosku o refundację. POLE C48 - Nr świadectwa Należy wpisać nr świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji, którym objęty jest wywóz danej pozycji wniosku o refundację. Jest to numer wpisany na formularzu świadectwa w polu 3. Numer ten należy poprzedzić kodem państwa członkowskiego, w którym pozwolenie zostało wydane, np. PL - Polska, DE - Niemcy, UK - Wielka Brytania itd. Świadectwo może być wydane przez właściwą instytucję każdego państwa członkowskiego (w Polsce instytucją wydającą pozwolenia i świadectwa jest Agencja Rynku Rolnego). Świadectwo musi być ważne w dniu zgłoszenia towaru do objęcia procedurą wywozu (tzn. data zgłoszenia nie może być późniejsza niż data w polu 12 pozwolenia) i w polu 15 i 16 muszą być podane informacje (kod towaru i opis taryfowy) zgodne z danymi wpisanymi w polach 33 i 31 wniosku o refundację dla danej pozycji. Każda pozycja wniosku może być objęta innym świadectwem o wcześniejszym ustaleniu refundacji. W polu C48 może być wpisanych więcej niż jeden numer świadectwa. Funkcjonariusz celny salduje najpierw świadectwo, którego numer wpisano w polu C48 jako pierwszy. Po wyczerpaniu ilości dostępnej na pierwszym świadectwie (łącznie z tolerancją) saldowane jest świadectwo, której numer wpisano w polu C48 jako następny. W przypadku wywozu produktu przetworzonego non-aneks I (o 8-znakowym kodzie w polu 33 wniosku o refundację) w polu C48 należy wpisać numer świadectwa refundacji, którym objęty jest wniosek o refundację. Świadectwo nie jest okazywane funkcjonariuszom celnym. W przypadku gdy w polu 44 wpisano adnotację "Rezerwa małych eksporterów" wniosek o refundację nie jest objęty świadectwem refundacji i pole C48 dla danej pozycji pozostaje puste. POLE 48 - Płatność odroczona Nie należy wypełniać. POLE C49 - Deklaracje uzupełniające W polu tym należy wpisać informacje będące uzupełnieniem opisu taryfowego i kwalifikujące dany towar do refundacji eksportowych. Informacje te są właściwe dla danego towaru rolnego i są konieczne w przypadku wywozu z refundacją niektórych towarów objętych Wspólnymi Organizacjami następujących rynków rolnych: - mleka i produktów mlecznych, - cukru, - zbóż, - wina, - przetworzonych owoców i warzyw, jak również niektórych produktów przetworzonych non-aneks I. Przykład deklaracji uzupełniającej: "Deklaruję, że zawartość sacharozy wynosi - .... %". Dla mleka i produktów mlecznych deklaracje uzupełniające mają przypisane kody. Kody deklaracji uzupełniających - kody DU można wpisywać w polu C49 zamiast słownych deklaracji uzupełniających. Kody DU nadaje Agencja Rynku Rolnego. POLE 49 - Oznaczenie składu Nie należy wypełniać. POLE 50 - Główny zobowiązany (upoważniony przedstawiciel, miejsce, data i podpis) (Wypełniać tylko, jeśli jest stosowana procedura tranzytu.) Należy podać imię i nazwisko albo nazwę firmy i pełny adres głównego zobowiązanego, potwierdzone jego własnoręcznym podpisem. Jeżeli główny zobowiązany dokonuje zgłoszenia celnego za pośrednictwem upoważnionego przedstawiciela, należy podać również jego imię i nazwisko. Zamiast głównego zobowiązanego podpis składa jego upoważniony przedstawiciel. POLE 51 - Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj) Nie należy wypełniać. POLE 52 - Gwarancje nieważne na Nie należy wypełniać. POLE 53 - Urząd celny przeznaczenia (i kraj) (Wypełniać tylko, jeśli jest stosowana procedura tranzytu.) Należy podać nazwę urzędu celnego przeznaczenia, w którym następuje zakończenie procedury tranzytu. Należy wpisać literowy symbol kraju urzędu celnego przeznaczenia. POLE 54 - Miejsce i data, podpis zgłaszającego/przedstawiciela Należy wpisać miejsce i datę złożenia wniosku, nazwisko osoby uprawnionej do podpisania, jej nr dokumentu tożsamości. Osoba składająca wniosek musi złożyć swój własnoręczny podpis. C. ZASADY WYPEŁNIANIA FORMULARZY UZUPEŁNIAJĄCYCH WNIOSEK O REFUNDACJĘ 1. Formularze uzupełniające wniosek o refundację mogą być stosowane tylko wtedy, gdy zgłaszanych jest wiele pozycji towarowych. Mogą one być przedłożone tylko w połączeniu z formularzem podstawowym wniosku. 2. Zasady dotyczące wypełniania pól formularzy podstawowych wniosku obowiązują także dla formularzy uzupełniających. 3. Przy stosowaniu formularzy uzupełniających niewykorzystane pola 31 "Opis towaru" należy tak wykreślić, aby wykluczyć ich późniejsze użycie. Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA I STOSOWANIA DEKLARACJI PŁATNOŚCI COM 7 A. STOSOWANIE FORMULARZA Formularz deklaracji płatności COM 7 jest stosowany w wypadku ubiegania się przez eksportera lub inną osobę uprawnioną o uzyskanie refundacji w przypadku składowania przed wywozem towarów rolnych objętych refundacją. Formularz musi być wypełniony i stosowany zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi regulującymi Wspólną Politykę Rolną i zgodnie z niniejszą instrukcją. Deklaracja płatności COM 7 jest składana we właściwym urzędzie celnym w wypadku, gdy towary podlegają refundacji i w stosunku do tych towarów eksporter lub osoba uprawniona zamierza ubiegać się o refundację. Deklaracja jest składana, gdy ww. towary: 1) są zgłaszane do procedury składu celnego; 2) są wprowadzane do wolnego obszaru celnego. Formularz należy drukować na papierze do pisania o gramaturze przynajmniej 40 g/m2. Papier ten musi być tak wykonany, aby dane na przedniej stronie nie utrudniały czytelności danych na odwrotnej stronie oraz aby przy normalnym używaniu nie darł się, ani nie gniótł. Dla wszystkich egzemplarzy należy stosować biały papier. Formularze należy drukować w kolorze białym. Formularz ma format 210 x 297 mm, przy czym dopuszczalne są odchylenia w długości od -5 do +8 mm. Formularz składa się z karty podstawowej i kart uzupełniających. Formularz jest składany w jednym egzemplarzu. Formularze deklaracji płatności COM 7 powinny być wypełnione czytelnie, pismem ręcznym - tuszem, dużymi drukowanymi literami, pismem maszynowym lub komputerowo. Zapisy w poszczególnych polach formularza deklaracji nie mogą być wycierane lub zamalowywane. Wnioskodawca może dokonywać zmiany danych deklaracji płatności za pomocą formularza WPR 2. W polach 2, 8, 14, 28, 50, A, C oraz D dopuszcza się stosowanie odpowiednich stempli i pieczęci. Deklaracja płatności COM 7 może być wypełniona w jednym z języków UE. Wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia funkcjonariuszowi celnemu tłumaczenia deklaracji płatności (tłumaczenie deklaracji na koszt wnioskodawcy). Jedynie pola na deklaracji oznaczone numerycznie i alfanumerycznie są wypełniane przez wnioskodawcę. Pola oznaczone literowo, jak też odwrotna strona deklaracji, są wypełniane przez organy celne. Na formularzu deklaracji płatności COM 7 może być zadeklarowane maksymalnie 99 pozycji towarowych. Każda pozycja stanowi odrębną deklarację (art. 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie refundacji wywozowych). Złożenie przez eksportera lub przez jego przedstawiciela podpisu na deklaracji jest równoznaczne ze złożeniem przez niego oświadczenia, że: 1) zadeklarowane dane są prawdziwe; 2) spełnione są wszelkie warunki, od których zależy przyznanie refundacji; 3) w stosunku do tych samych towarów nie został już złożony wniosek o refundację ani deklaracja płatności. B. DANE WPISYWANE W POSZCZEGÓLNYCH POLACH DEKLARACJI PŁATNOŚCI COM 7 POLE 1 - Deklaracja Nie należy wypełniać. POLE 2 - Nadawca/eksporter Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz pełny adres osoby ubiegającej się o uzyskanie refundacji (eksportera lub innej uprawnionej osoby, która uzyskała prawa wynikające z pozwolenia). W wypadku przedsiębiorców posiadających siedzibę w Polsce, prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, należy wpisać nazwę spółki, jej pełny adres oraz imiona i nazwiska wszystkich przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność w ramach spółki cywilnej. Jeżeli dane przedsiębiorców nie mieszczą się w polu, należy do zgłoszenia celnego dołączyć wykaz zawierający te dane. Na kartach uzupełniających należy podać dane z pola 2 karty podstawowej. POLE 3 - Formularze Należy podać kolejny numer formularza w powiązaniu z całkowitą liczbą zastosowanych formularzy podstawowych i formularzy uzupełniających. Przykład: Jeżeli jest przedłożony jeden formularz podstawowy i dwa formularze uzupełniające, to formularz podstawowy należy oznaczyć numerem 1/3, pierwszy formularz uzupełniający - numerem 2/3, a drugi - numerem 3/3. Jeżeli deklaracja dotyczy tylko jednej pozycji towarowej, to w polu 5 należy wpisać "1", a pola 3 nie wypełnia się. POLE 4 - Wykazy załadunkowe Nie należy wypełniać. POLE 5 - Pozycje Należy podać liczbę deklarowanych pozycji towarowych wymienionych przez wnioskodawcę w polach 32 na zastosowanym formularzu podstawowym i formularzach uzupełniających. Liczba pozycji towarowych odpowiada liczbie pól 31 "Opakowania i opis towaru", które muszą być wypełnione; liczba ta nie może być większa od 99. POLE 6 - Liczba opakowań Należy podać łączną liczbę opakowań, w szczególności liczbę kartonów, skrzynek, bel. W wypadku braku opakowań (np. przy wywozie lub przewozie towaru masowego lub towaru bez opakowania samochodem, samolotem) należy wypełnić pole "0". POLE 7 - Numer akt/Numer referencyjny Wypełnianie fakultatywne. Wypełnia składający deklarację dla identyfikacji i katalogowania dokumentów według własnych zasad i na własne potrzeby, np. numer kontraktu. / Składający deklarację wpisuje własny numer nadany przesyłce. POLE 8 - Odbiorca Należy podać nazwisko i imię lub nazwę oraz pełny adres importera. Należy wypełniać w przypadku, gdy przepisy wspólnotowe określają konieczność wskazania odbiorcy. W wypadku gdy towary przeznaczone są dla wielu osób w jednym kraju i dostarczone na jednakowych warunkach dostawy, można wpisać "różni" i dołączyć wykaz tych osób lub sporządzić odrębne deklaracje dla każdego odbiorcy. POLE 9 - Rok/nr/typ wniosku W pierwszej części pola należy podać dwie ostatnie cyfry roku. W drugiej części pola należy wpisać czterocyfrowy, kolejny numer wniosku nadany przez przedsiębiorcę zaczynający się od 0001. Trzeciej części nie należy wypełniać. POLE C9 - Nr rejestracyjny w CRP Należy wpisać numer rejestracyjny przedsiębiorcy w Centralnym Rejestrze Przedsiębiorców nadany przez Agencję Rynku Rolnego. POLE 10 - 1-szy kraj przeznaczenia Nie należy wypełniać. POLE 11 - Kraj handlu W pierwszej części pola należy podać literowy symbol kraju, w którym kontrahent zagraniczny ma swoją siedzibę. Należy stosować symbole krajów zgodnie z przepisami w sprawie zgłoszeń celnych. Drugiej części pola nie należy wypełniać. POLE 13 - WPR Nie należy wypełniać. POLE 14 - Wnioskodawca/Przedstawiciel Jeżeli deklaracja składana jest przez przedstawiciela, należy wpisać imię i nazwisko albo nazwę firmy oraz pełny adres. Jeżeli przedstawicielem jest agent celny, należy wpisać: - imię i nazwisko agenta celnego oraz jego pełny adres, - w prawym górnym rogu numer identyfikacyjny REGON agencji celnej, - w lewym dolnym rogu numer i datę wpisu na listę agentów celnych. Dopuszcza się stosowanie stempli z imieniem i nazwiskiem oraz pełnym adresem. Numer identyfikacyjny REGON musi znajdować się w prawym górnym rogu pola. POLE 15 - Kraj wysyłki/eksportu Należy wpisać "Polska". (Pól 15a i 15b nie należy wypełniać) POLE 16 - Kraj pochodzenia Nie należy wypełniać. POLE 17 - Kraj przeznaczenia Należy podać nazwę kraju przeznaczenia zgodnie z przepisami dotyczącymi zgłoszeń celnych. W polu 17a należy podać literowy symbol kraju przeznaczenia zgodnie z przepisami dotyczącymi zgłoszeń celnych. Pola 17b nie należy wypełniać. POLE 18 - Znaki i przynależność państwowa środka transportu przy wyjściu Nie należy wypełniać. POLE 19 - Kontener (Kont.) Należy wpisać: 0 - dla towarów nieprzewożonych w kontenerze, 1 - dla towarów przewożonych w kontenerze. POLE 20 - Warunki dostawy Nie należy wypełniać. POLE 21 - Znaki i przynależność państwowa aktywnego środka transportu przekraczającego granicę Nie należy wypełniać. POLE 22 - Waluta i ogólna wartość faktury Nie należy wypełniać. POLE 23 - Kurs waluty Nie należy wypełniać. POLE 24 - Rodzaj transakcji Nie należy wypełniać. POLE 25 - Rodzaj transportu na granicy Należy wypełniać. W przypadku specjalnych miejsc przeznaczenia należy wpisać nr rejestracyjny środka transportu, np. helikoptera, statku. POLE 26 - Rodzaj transportu wewnętrznego Należy wypełniać. POLE 27 - Miejsce załadunku Należy podać oznaczenie miejsca załadunku w wypadku, gdy załadunek dokonywany jest w miejscu, np. siedzibie eksportera, w magazynie interwencyjnym innym niż urząd celny. POLE 28 - Adnotacje finansowe i bankowe Nie należy wypełniać. POLE 29 - Urząd celny wywozu Nie należy wypełniać. POLE 30 - Lokalizacja towaru Należy wypełnić w przypadku wyprowadzania z systemu prefinansowania, wprowadzania do magazynu żywnościowego. Podać kod magazynu żywnościowego lub składu celnego. POLE 31 - Opakowania i opis towaru. Znaki i numery - Numery kontenera(ów). Liczba i rodzaj Należy podać znaki i numery, liczbę i rodzaj opakowań lub, w wypadku towarów niezapakowanych, liczbę ujętych w zgłoszeniu celnym towarów/sztuk zwierząt lub wpisać wyraz "luzem". Jeżeli towary są przewożone w kontenerach, to należy podać numery kontenerów. Należy podać zwyczajowy opis handlowy towaru. Dla formalności wywozowych opis ten musi zawierać dane niezbędne dla identyfikacji towaru. Opis ten musi umożliwiać klasyfikację towaru według kodu taryfy celnej podanego w polu 33 "Kod towaru" według kodu taryfy celnej zgodnie z Nomenklaturą Refundacji Wywozowych. POLE 32 - Pozycja Nr Należy wpisać kolejny numer danej pozycji towarowej. Jeżeli wypełniany jest tylko formularz podstawowy, to w pierwszej części należy wpisać "1", a część drugą pozostawić niewypełnioną. Jeżeli w danej dostawie stosuje się formularz podstawowy deklaracji i formularze uzupełniające, to na formularzu podstawowym należy wpisać "1", a na formularzu uzupełniającym przy każdej wymienionej pozycji towarowej należy w pierwszej części pola wpisać jej kolejny numer, a część drugą pola pozostawić niewypełnioną. Ostatni numer pozycji musi być zgodny z liczbą wpisaną w polu 5 i nie może przekraczać liczby 99. POLE 33 - Kod towaru Należy wpisać 12-znakowy kod Nomenklatury Refundacji Wywozowych. W przypadku towarów Non - aneks I (Załącznik B i C do rozporządzenia nr 1520/2000/WE) należy wpisać 8-znakowy kod Nomenklatury Scalonej. POLE 34 - Kod kraju pochodzenia Nie należy wypełniać. POLE 35 - Masa brutto w kilogramach Należy wypełniać. POLE 37 - Procedura Nie należy wypełniać. POLE 38 - Masa netto w kilogramach Należy podać masę netto towaru opisanego w polu 31 wyrażoną w pełnych kilogramach. Przez masę netto rozumie się masę towaru bez opakowania. W wypadku gdy masa towaru wynosi mniej niż 0,50 kilograma, należy wpisać "0". Jeżeli masa wynosi 0,50 kilograma lub więcej, lecz mniej niż 1 kilogram, należy wpisać "1". Dla mas większych od 1 kilograma wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych. Jeżeli jednostka miary nie jest wyrażona w kilogramach, należy wypełnić pole 41. POLE 40 - Deklaracja skrócona / Poprzedni dokument POLE 41 - Uzupełniająca jednostka miary Należy podać ilość towaru w liczbach całkowitych, wyrażoną w jednostce miary umieszczonej w taryfie celnej przy danej pozycji towarowej bądź właściwej dla danego asortymentu. Wartości po przecinku należy zaokrąglać według zasad matematycznych. Pola nie należy wypełniać, jeżeli danej pozycji taryfowej nie przypisano w taryfie celnej uzupełniającej jednostki miary. POLE C42 - Kod receptury Należy wpisać kod receptury. W przypadku wywozu produktu przetworzonego non-aneks I o kodzie CN objętym załącznikiem D do rozporządzenia nr 1520/2000/WE, którego receptura nie jest znana, należy wpisać wyraz "Analiza". Oznacza to, że wnioskodawca zwraca się do organu celnego o pobranie próbki i dokonanie analizy towaru na koszt wnioskodawcy. W przypadku wywozu produktu przetworzonego non-aneks I o kodzie CN objętym załącznikiem C do rozporządzenia nr 1520/2000/WE należy wpisać symbol "C". Oznacza to, że dla produktu tego przyjęto w rozporządzeniu stały skład. POLE 44 - Dodatkowe informacje / załączone dokumenty / świadectwa i pozwolenia POLE C45 - Pochodzenie C/I Wpisać odpowiednio "C", jeśli towary są pochodzenia wspólnotowego, i "I" - jeśli są to towary przywożone z krajów trzecich. POLE 46 - Wartość statystyczna Nie należy wypełniać. POLE 47 - Podstawowe dane ilościowe W przypadku produktów mlecznych (np. sera topionego o kodzie CN 0406 90 30, produktów mlecznych zawierających dodatek sacharozy) w polu tym należy wpisać kody CN składników podstawowych danego produktu, do wywozu których przysługuje refundacja. Należy w odpowiednich kolumnach wpisać kod CN i zawartość (w kg) danego składnika w 100 kg wywożonego produktu mlecznego. W przypadku gdy do produkcji wywożonego sera topionego wykorzystano produkt pochodzący z czynnego uszlachetniania, należy w polu 47 podać także ich kod CN, opis i zawartość w 100 kg. W przypadku wnioskowania o refundację eksportową do cukru dodanego do soku winogronowego/moszczu winogronowego w polu 47 należy wpisać 12-znakowy kod i ilość dodanego cukru zawartą w ilości wywożonego soku/moszczu winogronowego wpisanej w polu 38 deklaracji. POLE C48 - Nr świadectwa Należy wpisać nr świadectwa o wcześniejszym ustaleniu refundacji, którym objęta jest dana pozycja deklaracji. Jest to numer wpisany na formularzu świadectwa w polu 3. Numer ten należy poprzedzić kodem państwa członkowskiego, w którym pozwolenie zostało wydane, np. PL - Polska, DE-Niemcy, UK - Wielka Brytania itd. Świadectwo może być wydane przez właściwą instytucję każdego państwa członkowskiego (w Polsce instytucją wydającą pozwolenia i świadectwa jest Agencja Rynku Rolnego). Świadectwo musi być ważne w dniu zgłoszenia towaru do objęcia procedurą wywozu (tzn. data zgłoszenia nie może być późniejsza niż data w polu 12 pozwolenia) i w polu 15 i 16 muszą być podane informacje (kod towaru i opis taryfowy) zgodne z danymi wpisanymi w polach 33 i 31 deklaracji dla danej pozycji. Każda pozycja deklaracji może być objęta innym świadectwem o wcześniejszym ustaleniu refundacji. W polu C48 może być wpisanych więcej niż jeden numer świadectwa. Funkcjonariusz celny salduje najpierw świadectwo, którego numer wpisano w polu C48 jako pierwszy. Po wyczerpaniu ilości dostępnej na pierwszym świadectwie (łącznie z tolerancją) saldowane jest świadectwo, której numer wpisano w polu C48 jako następny. W przypadku wywozu produktu przetworzonego non-aneks I (o 8-znakowym kodzie w polu 33 deklaracji) w polu C48 należy wpisać numer świadectwa refundacji. Świadectwo nie jest okazywane funkcjonariuszom celnym. W przypadku gdy w polu 44 wpisano adnotację "Rezerwa małych eksporterów" deklaracja nie jest objęta świadectwem refundacji i pole C48 dla danej pozycji pozostaje puste. POLE 48 - Płatność odroczona Nie należy wypełniać. POLE C49 - Deklaracje uzupełniające W polu tym należy wpisać informacje będące uzupełnieniem opisu taryfowego i kwalifikujące dany towar do refundacji eksportowych. Informacje te są właściwe dla danego towaru rolnego i są konieczne w przypadku wywozu z refundacją niektórych towarów objętych Wspólnymi Organizacjami następujących rynków rolnych: - mleka i produktów mlecznych, - cukru, - zbóż, - wina, - przetworzonych owoców i warzyw, jak również niektórych produktów przetworzonych non-aneks I. Przykład deklaracji uzupełniającej: "Deklaruję, że zawartość sacharozy wynosi - .... %". Dla mleka i produktów mlecznych deklaracje uzupełniające mają przypisane kody. Kody deklaracji uzupełniających - kody DU można wpisywać w polu C49 zamiast słownych deklaracji uzupełniających. Kody DU nadaje Agencja Rynku Rolnego. POLE 49 - Oznaczenie składu Kod, który należy wpisać w tym polu, ma trzyczęściową strukturę: 1) Składnik (a1) - litera identyfikująca typ składu zgodnie z zasadami określonymi w Art. 525 Rozporządzenia Wykonawczego. Na przykład: skład celny typu D - należy wpisać kod "D" W przypadku składów innych niż opisane w Art. 525 Rozporządzenia Wykonawczego, następujące kody powinny zostać użyte: Y - dla składu innego niż celny, Z - dla obszaru wolnocłowego lub składu wolnocłowego; 2) Składnik (an..14) - numer identyfikacyjny składu określony w pozwoleniu na jego prowadzenie. Numer ten ma następującą czteroczęściową strukturę: a) symbol kraju (a2) - PL, b) 6 cyfr (n6) - kod urzędu celnego (oddziału celnego) właściwego dla miejsca, w którym znajdują się towary, c) 2 litery (a2) - określenie typu składu. Należy używać następujących oznaczeń: SA - skład celny typu A SB - skład celny typu B SC - skład celny typu C SD - skład celny typu D SE - skład celny typu E SF - skład celny typu F SX - skład akcyzowy FZ - obszar wolnocłowy lub skład wolnocłowy d) 4 cyfry (n4) - wyróżnik cyfrowy ww. miejsc znajdujących się we właściwości danej izby celnej (od 0001 do 9999). Ewidencja prowadzona jest przez odpowiednio izbę celną lub urząd celny, w odniesieniu do każdej ww. kategorii składu, Uwaga ! Na formularzu SAD wpisuje się numer identyfikacyjny składu bez użycia ukośników, tj. CPL000600SC0124PL; 3) Składnik (a2) - przy użyciu kodów określonych przy Polu 15a wpisać należy kod kraju, który wydał pozwolenie na prowadzenie składu Przykład: skład celny typu C - należy wpisać "CPL000600SC0124PL" (wyboldowany został numer identyfikacyjny) Uwaga ! Na formularzu wpisuje się numer identyfikacyjny miejsca bez użycia ukośników. POLE 50 - Główny zobowiązany (upoważniony przedstawiciel, miejsce, data i podpis) (Wypełniać tylko, jeśli jest stosowana procedura tranzytu.) Należy podać imię i nazwisko albo nazwę firmy i pełny adres głównego zobowiązanego, potwierdzone jego własnoręcznym podpisem. Jeżeli główny zobowiązany dokonuje zgłoszenia celnego za pośrednictwem upoważnionego przedstawiciela, należy podać również jego imię i nazwisko. Zamiast głównego zobowiązanego podpis składa jego upoważniony przedstawiciel. POLE 51 - Przewidywane urzędy tranzytowe (i kraj) Nie należy wypełniać. POLE 52 - Gwarancje nieważne na Nie należy wypełniać. POLE 53 - Urząd celny przeznaczenia (i kraj) (Wypełniać tylko, jeśli jest stosowana procedura tranzytu.) Należy podać nazwę urzędu celnego przeznaczenia, w którym następuje zakończenie procedury tranzytu. Należy wpisać literowy symbol kraju urzędu celnego przeznaczenia. POLE 54 - Miejsce i data, podpis zgłaszającego/przedstawiciela Należy wpisać miejsce i datę złożenia deklaracji, nazwisko osoby uprawnionej do podpisania. Osoba składająca wniosek musi złożyć swój własnoręczny podpis. C. ZASADY WYPEŁNIANIA FORMULARZY UZUPEŁNIAJĄCYCH DEKLARACJI PŁATNOŚCI COM 7 1. Formularze uzupełniające mogą być stosowane tylko wtedy, gdy zgłaszanych jest wiele pozycji towarowych. Mogą one być przedłożone tylko w połączeniu z formularzem podstawowym deklaracji. 2. Zasady dotyczące wypełniania pól formularzy podstawowych deklaracji obowiązują także dla formularzy uzupełniających. 3. Przy stosowaniu formularzy uzupełniających niewykorzystane pola 31 "Opis towaru" należy tak wykreślić, aby wykluczyć ich późniejsze użycie. Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA I STOSOWANIA WNIOSKU O PRZETWARZANIE W RAMACH PREFINANSOWANIA A. STOSOWANIE FORMULARZA WNIOSKU O PRZETWARZANIE W RAMACH PREFINANSOWANIA Formularz wniosku o przetwarzanie w ramach prefinansowania jest stosowany w wypadku ubiegania się przez przedsiębiorcę dokonującego wprowadzenia produktu rolnego do systemu przetwarzania w ramach prefinansowania. W przypadku produktów rolnych z Załącznika I do Traktatu przedsiębiorca wnioskuje o wypłatę refundacji do wywozu produktu będącego efektem przetworzenia. W przypadku towarów przetworzonych non-aneks I przedsiębiorca wnioskuje o wypłatę refundacji do produktów podstawowych i/lub asymilowanych wprowadzanych do przetwarzania. Formularz musi być wypełniony i stosowany zgodnie z obowiązującymi przepisami Wspólnotowymi regulującymi Wspólną Politykę Rolną i zgodnie z niniejszą instrukcją. Formularz należy drukować na papierze do pisania o gramaturze przynajmniej 40 g/m2. Papier ten musi być tak wykonany, aby dane na przedniej stronie nie utrudniały czytelności danych na odwrotnej stronie oraz aby przy normalnym używaniu nie darł się, ani nie gniótł. Dla wszystkich egzemplarzy należy stosować biały papier. Formularze należy drukować w kolorze białym. Formularze mają format 210 x 297 mm, przy czym dopuszczalne są odchylenia w długości od -5 do +8 mm. Formularz wniosku o przetwarzanie w ramach prefinansowania składa się z jednej karty. Formularze wniosków powinny być wypełnione czytelnie, pismem ręcznym - tuszem, dużymi drukowanymi literami, pismem maszynowym lub komputerowo. Zapisy w poszczególnych polach formularza wniosku nie mogą być wycierane lub zamalowywane. Wniosek o przetwarzanie w ramach prefinansowania może być wypełniony w jednym z języków UE. Wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia funkcjonariuszowi celnemu tłumaczenia wniosku (tłumaczenie wniosku o refundację na koszt wnioskodawcy). Złożenie przez eksportera lub przez jego przedstawiciela podpisu na wniosku jest równoznaczne ze złożeniem przez niego oświadczenia, że: 1) zadeklarowane na wniosku dane są prawdziwe; 2) spełnione są wszelkie warunki, od których zależy przyznanie refundacji; 3) w stosunku do tych samych towarów nie został już złożony wniosek o refundację. B. DANE WPISYWANE W POSZCZEGÓLNYCH POLACH WNIOSKU FORMULARZA WNIOSKU O PRZETWARZANIE W RAMACH PREFINANSOWANIA Część I Przedsiębiorca wpisuje wyszczególnienie ilości i rodzaju produktów rolnych wprowadzanych do systemu przetwarzania w ramach prefinansowania. W odpowiednich polach należy wpisać kod CN, opis oraz ilość netto wprowadzanego/ych produktu/ów. W przypadku wprowadzania produktów podstawowych/asymilowanych do przetworzenia pod dozorem celnym do towarów przetworzonych non-aneks I we właściwym polu należy wpisać odpowiednie deklaracje uzupełniające. Część II Przedsiębiorca składa oświadczenia, że produkt produkt/y określone w Części II zostanie wywieziony do określonego kraju trzeciego poprzez wpisanie nazwy kraju przeznaczenia. Ponadto przedsiębiorca określa towar, który będzie efektem procesu przetwarzania określonej w Części I ilości i rodzaju produktu. Jest to wydajność procesu. W odpowiednich polach należy wpisać kod nomenklatury refundacji oraz opis towaru finalnego przeznaczonego na wywóz, jak również ilość produktu planowaną. W przypadku gdy towarem finalnym jest towar przetworzony non-aneks I należy podać kod CN towaru przetworzonego. Przedsiębiorca wpisuje miejscowość i datę wystawienia wniosku oraz składa podpis. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać samochodowe cysterny pomiarowe (Dz. U. Nr 101, poz. 1036) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) cysterna - samochodową cysternę pomiarową, zbiornik jedno lub wielokomorowy zamontowany na pojeździe samochodowym, będący przyrządem pomiarowym do pomiaru objętości cieczy, z wyłączeniem gazu ciekłego propan-butan, których lepkość w temperaturze pomiaru nie przekracza 17 mPa x s; 2) komora - część cysterny zakończoną dennicami; 3) cysterna bezciśnieniowa - cysternę, w której napełnianie i opróżnianie komory oraz pomiar objętości cieczy odbywa się pod ciśnieniem atmosferycznym; 4) cysterna ciśnieniowa - cysternę, w której napełnianie i opróżnianie komory oraz pomiar objętości cieczy odbywa się pod ciśnieniem wyższym od ciśnienia atmosferycznego; 5) kalibracja komory - czynności wykonywane podczas zatwierdzenia typu i legalizacji cysterny w celu określenia objętości cieczy zawartej w jednym lub więcej poziomach napełnienia komory cysterny; 6) kołpak - górną część komory charakteryzującą się stałym przekrojem poprzecznym, połączoną z płaszczem zbiornika w taki sposób, żeby w płaszczyźnie poprzecznego przekroju komory zbiornik i kołpak posiadały wspólną pionową oś symetrii; 7) pojemność nominalna komory - objętość cieczy wypełniającą komorę do głównego górnego ograniczenia jej pojemności w normalnych warunkach użytkowania; 8) pojemność rzeczywista komory - objętość wody wyznaczoną w warunkach odniesienia podczas kalibracji komory, odpowiadającą głównemu górnemu ograniczeniu jej pojemności; 9) pojemność całkowita komory - największą objętość wody, jaka może wypełnić komorę w warunkach odniesienia; 10) oś pomiarowa - pionową linię prostą przechodzącą przez środek długości komory, przecinającą jej najwyższą tworzącą; 11) wysokość wynurzenia - odległość pomiędzy powierzchnią swobodną cieczy wyznaczającą jej poziom w komorze i punktem odniesienia, mierzoną wzdłuż osi pomiarowej; 12) punkt odniesienia - punkt na osi pomiarowej, w stosunku do którego mierzona jest wysokość wynurzenia i wysokość odniesienia; 13) główne górne ograniczenie pojemności komory cysterny: a) bezciśnieniowej - kresę odpowiadającą wartości pojemności nominalnej komory, oznaczoną cyfrą 0, b) ciśnieniowej - powierzchnię zaworu odcinającego instalacji odpowietrzającej komory cysterny podczas jej napełniania będącego w pozycji zamkniętej; 14) główne dolne ograniczenie pojemności komory - powierzchnię zaworu dennego będącego w pozycji zamkniętej albo w przypadku, kiedy komora nie jest wyposażona w zawór denny - powierzchnię zaworu wypływowego będącego w pozycji zamkniętej; 15) błędy graniczne dopuszczalne - wartości skrajne błędów cysterny. § 2. Ustala się temperaturę odniesienia dla cystern wynoszącą 20 °C. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji, materiału i wykonania cystern § 3. 1. Cysterna powinna być zamontowana bezpośrednio na podwoziu, przyczepie bądź naczepie pojazdu samochodowego w sposób rozłączny lub nierozłączny, zapewniający niezmienność położenia cysterny. 2. Sposób zamontowania cysterny powinien uwzględniać odchylenie od poziomu umożliwiające całkowite opróżnienie każdej z komór cysterny. § 4. 1. Pojemność całkowita cysterny nie powinna być większa niż 50.000 dm3. 2. Pojemności całkowite poszczególnych komór powinny zawierać się w granicach od 500 dm3 do 50.000 dm3. 3. Zmiana wysokości odniesienia (H), będącej odległością pomiędzy punktem odniesienia a punktem przecięcia osi pomiarowej z najniższą tworzącą komory, każdej z komór cysterny bezciśnieniowej spowodowana jej napełnieniem nie może przekraczać większej z następujących wartości: 1) 2 mm; 2) 0,001 x H. 4. Pojemność każdej z komór cysterny wielokomorowej, po całkowitym napełnieniu lub opróżnieniu komór sąsiednich, może się zmieniać nie więcej niż o ±0,1 % wartości objętości mierzonej. 5. Pojemność nominalna komory cysterny ciśnieniowej powinna być równa pojemności całkowitej komory. § 5. 1. Komory cysterny powinny uniemożliwiać: 1) zatrzymywanie pęcherzy powietrza lub par cieczy podczas napełniania komór; 2) pozostawanie cieczy w komorach podczas ich opróżniania. 2. Komora cysterny bezciśnieniowej powinna być tak ukształtowana, aby w zakresie dokonywanych pomiarów wysokości napełnienia czułość komory (ck) osiągnęła taką wartość, przy której zmiana wysokości napełnienia o co najmniej 2 mm będzie powodować względną zmianę objętości równą 1/1.000, przy czym przez czułość komory należy rozumieć stosunek zmiany wysokości napełnienia komory (Δh, w mm) do względnej zmiany objętości odpowiadającej zmianie wysokości napełnienia komory (Δh), określona dla objętości cieczy (V) w komorze odpowiadającej wysokości napełnienia (h). 3. Elementy dodatkowe, z wyjątkiem urządzenia do adiustacji, w szczególności zapobiegające falowaniu cieczy, usztywniające i spirale grzejne mogą być umieszczone wewnątrz komór, jeżeli ich konstrukcja i usytuowanie zapewniają prawidłowe napełnianie i opróżnianie komór, a ich połączenia z płaszczem lub dennicami komór będą nierozłączne. § 6. 1. Każda z komór cysterny powinna posiadać niezależną instalację spustową wyposażoną w rurę wypływową połączoną z najniżej położoną częścią komory. 2. Rura wypływowa powinna być: 1) pochylona co najmniej 2 ° do poziomu, w kierunku wypływu cieczy; 2) zakończona z jednej strony: a) zaworem wypływowym, ograniczającym pojemność komory, b) zaślepką zaciskową, zapewniającą szczelność komory po otwarciu zaworu wypływowego. 3. Zawór wypływowy powinien być: 1) łatwo dostępny; 2) umieszczony z tyłu albo z boku cysterny. § 7. 1. Komory cysterny mogą być wyposażone w zawory denne ograniczające od dołu pojemności komór. 2. Instalacja spustowa komory cysterny z zaworem dennym zainstalowanym w komorze powinna być wyposażona w przeziernik przeznaczony do określania stanu napełnienia komory, umieszczony przed zaworem wypływowym. § 8. Każda z komór powinna mieć zapewnioną możliwość oddzielnego napełniania i opróżniania. § 9. 1. Komory cysterny: 1) bezciśnieniowej powinny być wyposażone w kołpaki; 2) ciśnieniowej mogą być wyposażone w kołpaki. 2. Komory cysterny przeznaczonej do transportu towarów niebezpiecznych mogą być wyposażone w kołpaki. 3. Kołpak może mieć kształt cylindra albo prostopadłościanu, przy czym kołpak w kształcie prostopadłościanu może mieć taką samą długość jak komora. 4. Średnica kołpaka cylindrycznego oraz szerokość lub długość kołpaka w kształcie prostopadłościanu nie powinna być mniejsza niż 500 mm. § 10. 1. Kołpaki w cysternie bezciśnieniowej powinny być wyposażone w urządzenie do pomiaru wysokości napełnienia komory cieczą z podziałką naniesioną w sposób trwały na: 1) listwie pomiarowej ze zderzakiem; 2) podzielni płynowskazu wziernikowego lub 3) wewnętrznej ścianie kołpaka - na cysternach przeznaczonych do pomiaru objętości mleka. 2. Kołpaki w cysternie ciśnieniowej powinny być wyposażone w miernik wysokości napełnienia lub płynowskaz wziernikowy. 3. Na podziałce listwy pomiarowej ze zderzakiem i podziałce podzielni płynowskazu wziernikowego: 1) powinno być naniesione główne górne ograniczenie pojemności komory; 2) wartość działki elementarnej powinna wynosić 1 mm ze wzrastającymi, względem głównego górnego ograniczenia pojemności komory, wartościami liczbowymi; 3) kreski podziałki powinny: a) być prostoliniowe, b) być prostopadłe do osi wzdłużnej listwy, c) tworzyć wyraźną i przejrzystą podziałkę, d) mieć na całej długości, tę samą, stałą szerokość, która nie pogarsza dokładności pomiaru. 4. Każda dziesiąta kreska podziałek, o których mowa w ust. 2, powinna być opisana: 1) powyżej głównego górnego ograniczenia pojemności komory - liczbą ze znakiem plus (+), 2) poniżej głównego górnego ograniczenia pojemności komory - liczbą ze znakiem minus (-) - przy czym co najmniej przy największych wartościach liczbowych powinno być umieszczone oznaczenie jednostki długości "mm". § 11. Zakres pomiarowy urządzeń do pomiaru wysokości napełnienia powinien umożliwić dokonanie pomiarów wysokości napełnienia podczas badania i użytkowania cysterny. § 12. 1. Główne górne ograniczenie pojemności komory cysterny bezciśnieniowej: 1) może znajdować się w kołpaku albo w górnej części zbiornika; 2) powinno być usytuowane na poziomie równym lub mniejszym od dopuszczalnego poziomu napełnienia komory. 2. Dopuszczalny poziom napełnienia komory określa się zależnością: gdzie: - współczynnik objętościowej rozszerzalności cieplnej cieczy, w °C-1, r - dopuszczalny poziom napełnienia komory, w % jej pojemności całkowitej Vc, ρ15 - gęstość cieczy w temperaturze 15 °C, w kg/m3, ρ50 - gęstość cieczy w temperaturze 50 °C, w kg/m3. 3. Główne górne ograniczenie pojemności komory cysterny przeznaczonej do pomiaru objętości mleka może być zamieszczone na wewnętrznych ścianach kołpaków i powinno mieć szerokość nie większą niż 1 mm. 4. W komorze cysterny bezciśnieniowej poziom cieczy przy odchyleniu cysterny o 2° od pozycji ustalonej podczas jej kalibracji powinien mieścić się w całości w: 1) kołpaku - jeżeli komora, dla której główne górne ograniczenie pojemności znajduje się w: a) górnej części jej zbiornika - zostanie napełniona do najwyższego wskazania podziałki urządzenia do pomiaru wysokości napełnienia, b) kołpaku - zostanie napełniona do najniższego lub najwyższego wskazania podziałki urządzenia do pomiaru wysokości napełnienia; 2) zbiorniku - jeżeli komora, dla której główne górne ograniczenie pojemności znajduje się w górnej części jej zbiornika, zostanie napełniona do najniższego wskazania podziałki urządzenia do pomiaru wysokości napełnienia. § 13. 1. Urządzenie do pomiaru wysokości napełnienia komory cieczą z listwą pomiarową ze zderzakiem powinno być wyposażone w króciec pomiarowy: 1) umieszczony w sposób trwały w osi pomiarowej pokrywającej się z osią symetrii kołpaka; 2) wykonany z rury metalowej o średnicy wewnętrznej umożliwiającej wprowadzenie listwy pomiarowej ze zderzakiem i oparcie zderzaka listwy o krawędź rury. 2. Górna powierzchnia króćca pomiarowego, której płaszczyzna, przecinając oś pomiarową wyznacza punkt odniesienia, powinna być prostopadła do osi pomiarowej. 3. Chropowatość (Ra) górnej powierzchni króćca pomiarowego nie powinna być większa niż 0,63 µm. 4. Króćce pomiarowe umieszczone w kołpakach cysterny bezciśnieniowej powinny być wykonane w sposób umożliwiający nałożenie na ich górnych powierzchniach cech zabezpieczających. 5. Jeżeli króćce pomiarowe wykonane są z kilku połączonych ze sobą elementów, to sposób montażu elementów powinien gwarantować niezmienność ich położenia podczas użytkowania oraz możliwość nałożenia na połączeniach elementów cech zabezpieczających. § 14. Listwa pomiarowa ze zderzakiem i podzielnia płynowskazu wziernikowego powinna być: 1) wykonana z materiału: a) odpornego na działanie cieczy, do przewozu której cysterna została przeznaczona, b) o takich właściwościach, aby w temperaturze otoczenia zawartej w granicach od 12 °C do 32 °C zmiany długości listwy nie przekraczały ± (0,1+0,1L), gdzie L jest wartością długości sprawdzanego odcinka podziałki, wyrażoną w metrach, zaokrągloną w górę do całkowitej liczby metrów; 2) odpowiadać wymaganiom określonym dla przymiarów sztywnych klasy dokładności III w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać materialne miary długości (Dz. U. Nr 97, poz. 880). § 15. 1. Listwa pomiarowa ze zderzakiem powinna być sztywna tak, aby podczas jej użytkowania nie następowały widoczne odkształcenia. 2. Zderzak listwy pomiarowej powinien być zderzakiem stałym, którego dolne powierzchnie powinny być prostoliniowe i prostopadłe do listwy pomiarowej. 3. Chropowatość (Ra) zderzaka listwy pomiarowej nie powinna być większa niż 0,63 μm. § 16. 1. Płynowskaz wziernikowy powinien być: 1) umieszczony pionowo i wykonany w sposób zapewniający wskazanie położenia menisku cieczy; 2) wyposażony w szklane przezroczyste szyby osadzone w oprawach wzierników. 2. Komora cysterny może być wyposażona w dodatkowy płynowskaz wziernikowy zamieszczony symetrycznie po przeciwległej stronie komory, przy czym tylko na jednym płynowskazie wziernikowym może być naniesiona podziałka. 3. Podzielnia płynowskazu wziernikowego powinna posiadać możliwość pionowego przesunięcia w celu adiustacji pojemności komory, przy czym sposób mocowania podzielni do oprawy podzielni powinien uniemożliwiać zmianę położenia podzielni względem komory bez konieczności uszkodzenia lub zniszczenia nałożonych cech zabezpieczających. 4. Szerokość płynowskazów wziernikowych powinna wynosić co najmniej 40 mm, a szerokość obszaru obserwacji menisku powinna być nie mniejsza niż 15 mm. 5. Podziałka w płynowskazie wziernikowym może być naniesiona w sposób trwały bezpośrednio na szklanej płytce płynowskazu wziernikowego albo metalowej podzielni. § 17. Każda z komór cysterny ciśnieniowej powinna posiadać instalację odpowietrzającą: 1) połączoną z komorą cysterny w jej najwyższym punkcie; 2) wyposażoną co najmniej w: a) zawór odcinający, umieszczony możliwie jak najbliżej połączenia instalacji z najwyższym punktem komory, b) przeziernik do kontroli napełnienia komory, umieszczony bezpośrednio za zaworem odcinającym. § 18. Komory cysterny ciśnieniowej powinny być wyposażone w manometry wywzorcowane przed zamontowaniem, o błędzie granicznym dopuszczalnym nie większym niż 1 % i zakresach pomiarowych tak dobranych, aby najwyższe ciśnienie robocze w komorze cysterny nie przekraczało 0,7 zakresu wskazań zainstalowanego manometru. § 19. W cysternie mogą być stosowane inne instalacje, w szczególności instalacje myjące, jeżeli są podłączone: 1) za zaworem ograniczającym od dołu pojemność komory; 2) do górnej części kołpaka komory cysterny bezciśnieniowej lub 3) za zaworem odpowietrzającym komory cysterny ciśnieniowej, patrząc w kierunku zgodnym z wypływem powietrza. § 20. Konstrukcja cysterny powinna zapewniać dostęp w szczególności do: 1) zaworów instalacji spustowych i instalacji do napełniania każdej z komór cysterny; 2) urządzeń wskazujących wysokość napełnienia każdej komory; 3) wzierników w instalacjach spustowych każdej z komór cysterny; 4) innych urządzeń i przyrządów pomiarowych, w szczególności do zaworów bezpieczeństwa, zaworów odpowietrzających, zaworów oddechowych, ciśnieniomierzy. § 21. 1. Cysterna powinna być wyposażona w pion albo w poziomicę: 1) przymocowane trwale do cysterny, w sposób umożliwiający regulację ich wskazań i gwarantujący niezmienność ich położenia, bez konieczności uszkodzenia lub zniszczenia nałożonych cech zabezpieczających, po przeprowadzeniu regulacji wskazań; 2) z zainstalowanym urządzeniem sygnalizującym: a) pozycję cysterny ustaloną podczas kalibracji jej komór, b) pochylenie cysterny przekraczające 2 ° w stosunku do pozycji ustalonej podczas kalibracji jej komór. 2. Długość linki pionu nie powinna być krótsza niż 300 mm. § 22. Każda z komór może być wyposażona w urządzenia: 1) alarmujące o zagrożeniach; 2) sygnalizujące przepełnienie komory; 3) sygnalizujące wzrost ciśnienia ponad wartość dopuszczalną; 4) ułatwiające odczyt poziomu napełnienia; 5) do automatycznego zatrzymania napełniania komory, jeżeli poziom cieczy osiągnie poziom głównego ograniczenia pojemności. § 23. 1. Na kołpakach komór cysterny bezciśnieniowej i w pobliżu przeziernika instalacji odpowietrzającej cysterny ciśnieniowej, w widocznym miejscu, powinny być zamieszczone, w sposób trwały i czytelny: 1) nazwa lub znak producenta; 2) znak i numer fabryczny; 3) oznaczenie komory dużą literą alfabetu łacińskiego, przy czym pierwszą komorę od czoła pojazdu oznacza się literą A; 4) pojemność nominalna komory wyrażona w dm3, zaokrąglona do 100 dm3; 5) rok produkcji cysterny; 6) nadany znak zatwierdzenia typu. 2. Na cysternie, której komory wyposażone są w zawory denne, dodatkowo powinny być zamieszczone napisy: 1) "Pojemność komory od dołu jest ograniczona zaworem dennym" - obok oznaczeń, o których mowa w ust. 1, oraz w pobliżu zaworów wypływowych; 2) "Pomiar objętości cieczy w komorze jest nieważny, gdy podczas pomiaru wysokości napełnienia komory w rurze wypływowej znajduje się ciecz lub nie nastąpiło całkowite opróżnienie komory". 3. Na cysternie ciśnieniowej powinna być dodatkowo zamieszczona wartość dopuszczalnego ciśnienia roboczego wyrażona w barach lub kPa. 4. Oznaczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, powinny być dodatkowo zamieszczone w sposób trwały na listwie pomiarowej ze zderzakiem. 5. Na każdej komorze cysterny mogą być dodatkowo zamieszczone: 1) nazwa lub znak dokonującego przebudowy lub naprawy; 2) rok, w którym dokonano przebudowy lub naprawy. § 24. 1. Cysterna powinna być wykonana z materiałów gwarantujących odporność na warunki atmosferyczne oraz działanie cieczy, do których transportu zostały przeznaczone, w szczególności ze stali węglowej, stali kwasoodpornej lub stopów aluminium. 2. Cysterna przeznaczona do transportu spirytusu powinna być wykonana ze stali węglowej lub stali kwasoodpornej. § 25. Cysterna powinna być szczelna, bez wklęśnięć i wykonana w sposób zapewniający regularność jej kształtów. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne cystern § 26. Błędy graniczne dopuszczalne cysterny wynoszą: 1) ±0,2 % wartości pojemności nominalnej - dla pojemności komory określanej przy zatwierdzeniu typu i legalizacji; 2) ±0,5 % wartości objętości mierzonej - dla objętości cieczy mierzonej w normalnych warunkach użytkowania; 3) 1/5 wartości błędu granicznego dopuszczalnego pojemności nominalnej komory - przy sprawdzeniu całkowitego opróżnienia komory podczas zatwierdzenia typu i legalizacji. Rozdział 4 Przepis końcowy § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360, z 2003 r. Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 49, poz. 465 i Nr 93, poz. 896. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego (Dz. U. Nr 101, poz. 1037) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) organie prowadzącym postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji - oznacza to ministra właściwego do spraw turystyki; 2) odrębnych przepisach - oznacza to przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 62, poz. 576 i Nr 96, poz. 959); 3) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 4) opiekunie - oznacza to osobę organizującą i przeprowadzającą staż, wybraną przez wnioskodawcę z listy, określonej w rozporządzeniu; 5) wykwalifikowanym przedstawicielu zawodu przewodnika turystycznego - oznacza to osobę, pod której nadzorem wnioskodawca odbywa staż; 6) zespole - oznacza to zespół przygotowujący i przeprowadzający test umiejętności. § 3. 1. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, zwanej dalej "ustawą", organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wydaje postanowienie o konieczności odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu umiejętności. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia występuje do organu prowadzącego postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią wniosku o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności oraz dokumentacji zawierającej informację o posiadanych przez wnioskodawcę kwalifikacjach odpowiednio: 1) opiekunowi; 2) zespołowi. § 5. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji ogłasza w drodze obwieszczenia listę osób, spośród których: 1) wnioskodawca wybiera opiekuna; 2) powołuje członków zespołu. 2. Na liście, o której mowa w ust. 1, umieszcza się osoby znajdujące się w składzie komisji przeprowadzających egzaminy dla przewodników turystycznych, powoływanych przez wojewodów w trybie określonym w odrębnych przepisach. 3. W przypadku gdy opiekun wybrany przez wnioskodawcę nie będzie mógł sprawować tej funkcji, kolejnego opiekuna powołuje z listy, o której mowa w ust. 1, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. § 6. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki: 1) informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla przewodników turystycznych; 2) zakresy programowe szkoleń na przewodnika turystycznego. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego, zwanego dalej "stażem", składa: 1) formularz zgłoszeniowy; 2) dokument zawierający zobowiązanie opiekuna, o którym mowa w § 5, do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, określonego w art. 2 pkt 16 ustawy. 2. W przypadku gdy opiekun jest członkiem stowarzyszenia lub innej jednostki zatrudniającej przewodników turystycznych, wnioskodawca może nawiązać stosunek prawny, o którym mowa w ust. 1, z tym stowarzyszeniem lub jednostką. 3. Do obowiązków opiekuna należy organizacja i przeprowadzenie stażu oraz sporządzenie raportu z przebiegu stażu. 4. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje opiekuna, który zobowiązał się nawiązać z nim stosunek prawny w celu odbywania stażu. 5. W dokumencie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, opiekun określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 8. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu ustalane są przez opiekuna na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z odbywaniem stażu, z uwzględnieniem długości okresu, o którym mowa w § 7 ust. 5 pkt 3, jako procent minimalnego wynagrodzenia za pracę, ogłaszanego zgodnie z art. 2 ust. 4 lub ustalanego zgodnie z art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679), zwanego dalej "minimalnym wynagrodzeniem". 2. Na koszty postępowania w sprawie uznania kwalifikacji w związku z przeprowadzeniem stażu składają się: 1) koszty delegacji służbowych opiekuna stażu w związku z realizacją stażu; 2) koszty opracowania zadań wraz z wymaganiami wobec wnioskodawcy do zaliczenia poszczególnych zadań; 3) druk materiałów pomocniczych; 4) wynagrodzenie opiekuna stażu; 5) wynagrodzenie wykwalifikowanego przedstawiciela zawodu przewodnika turystycznego. 3. Koszty odbywania stażu nie mogą być wyższe niż: a) w przypadku przewodnika górskiego - 400 % minimalnego wynagrodzenia; b) w przypadku przewodnika miejskiego - 200 % minimalnego wynagrodzenia; c) w przypadku przewodnika terenowego - 250 % minimalnego wynagrodzenia. 4. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest wnoszona jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach, na rachunek bankowy wskazany przez opiekuna. 5. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 9. 1. Staż jest realizowany na podstawie programu ustalanego zgodnie z zakresem tematycznym wymaganym dla danego rodzaju uprawnień przewodnika turystycznego, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Program i okres stażu ustala indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, z zastrzeżeniem § 10, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. 3. W programie uwzględnia się w szczególności dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy. 4. Program, o którym mowa w ust. 2, otrzymują wnioskodawca, opiekun i wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego. § 10. Staż obejmuje zajęcia praktyczne w wymiarze co najmniej 50 % godzin wymaganych dla rodzaju uprawnienia przewodnika turystycznego, o które ubiega się wnioskodawca, określonych zgodnie z odrębnymi przepisami. § 11. W okresie odbywania stażu wnioskodawca jest zobowiązany do przestrzegania realizacji programu stażu. § 12. 1. Wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego powoływany jest przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji z listy, o której mowa w § 5 ust. 1. 2. Wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu wnioskodawcy w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w czasie stażu; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. 3. Wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego sporządza opinię na temat przebiegu stażu. § 13. Po odbyciu stażu wnioskodawca, w terminie 7 dni, przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji: 1) raport z przebiegu stażu, sporządzony przez opiekuna; 2) opinię wykwalifikowanego przedstawiciela zawodu przewodnika turystycznego nadzorującego przebieg stażu. § 14. Na podstawie przedstawionych dokumentów, o których mowa w § 13, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji dokonuje oceny stażu i wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego. Rozdział 3 Test umiejętności § 15. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", dla danego rodzaju uprawnień przewodnika turystycznego, obejmuje odpowiedni zakres programowy szkolenia przewodników turystycznych określony w odrębnych przepisach. 2. Test uwzględnia indywidualne różnice w zakresie wymagań dotyczących wykonywania zawodu przewodnika turystycznego pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem wnioskodawcy. § 16. 1. Do przygotowania i przeprowadzania testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji powołuje trzyosobowy zespół składający się z przewodniczącego oraz 2 członków. 2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji powołuje 2 członków zespołu z listy, o której mowa w § 5, oraz wyznacza przewodniczącego zespołu. 3. Testy przeprowadzane są trzy razy do roku dla każdego rodzaju uprawnień. 4. Zawiadomienie o terminie i miejscu przeprowadzenia testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje wnioskodawcy oraz podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej i na stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki, nie później niż na 30 dni przed terminem testu. § 17. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 16 ust. 4, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu są ustalane kwotowo przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji na podstawie rzeczywistych wydatków ponoszonych przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji w związku z przeprowadzeniem testu. 3. Na koszty postępowania w sprawie uznania kwalifikacji w związku z przeprowadzeniem testu składają się: 1) koszty delegacji służbowych członków zespołu przeprowadzającego test umiejętności; 2) koszty wynajęcia pomieszczenia do przeprowadzenia części teoretycznej testu; 3) koszty opracowania pytań i zadań wraz z zestawem prawidłowych odpowiedzi i wymagań zespołu wobec wnioskodawcy do zaliczenia poszczególnych pytań i zadań; 4) druk materiałów egzaminacyjnych; 5) wynagrodzenie członków zespołu niebędących członkami korpusu Służby Cywilnej. 4. Koszty, o których mowa w ust. 2, nie mogą być wyższe niż: 1) 20 % minimalnego wynagrodzenia - za część teoretyczną testu w przypadku osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika turystycznego; 2) 20 % minimalnego wynagrodzenia - za część praktyczną testu w przypadku osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika miejskiego i terenowego; 3) 30 % minimalnego wynagrodzenia - za część praktyczną testu w przypadku osób ubiegających się o uprawnienia przewodnika górskiego. 5. Opłata za przeprowadzenie testu wnoszona jest przez wnioskodawcę na rachunek bieżący organu prowadzącego postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. 6. Wnioskodawca przedstawia dowód dokonania opłaty, o której mowa w ust. 1, przed przystąpieniem do testu. § 18. 1. Test składa się z dwóch części: 1) teoretycznej, przeprowadzanej w formie pisemnej i ustnej; 2) praktycznej. 2. Część pisemna testu trwa 120 minut i składa się z 30 pytań, w tym 10 % o charakterze opisowym. Każde z pytań niemające charakteru opisowego powinno zawierać nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi, z których tylko jedna może być prawidłowa. 3. Do ustnej części testu dopuszcza się osoby, które uzyskały więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania z części pisemnej. Część ustna trwa 30 minut. 4. Do praktycznej części testu dopuszcza się osoby, które uzyskały więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania z części ustnej. Część praktyczna trwa nie więcej niż 8 godzin. 5. Część teoretyczna testu odbywa się w mieście wojewódzkim właściwym dla obszaru uprawnień. Część praktyczna testu odbywa się na terenie objętym rodzajem uprawnień, o które ubiega się wnioskodawca. § 19. Do zadań zespołu należy: 1) przygotowanie zestawów pytań do części teoretycznej; 2) określenie zadań do realizacji w ramach części praktycznej i ich ocena; 3) ocena testu; 4) sporządzenie protokołu z przebiegu testu. § 20. Test odbywa się w języku polskim. § 21. Przy ocenie testu uwzględnia się w szczególności następujące zasady: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie, niemające charakteru opisowego, ustala się jednakową liczbę punktów; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie pytania o charakterze opisowym ustala się jednakową liczbę punktów; 3) za każdą błędną odpowiedź lub brak odpowiedzi ustala się zero punktów; 4) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania. § 22. 1. Z przebiegu testu sporządza się protokół, który podpisują członkowie zespołu. 2. W protokole wskazuje się wnioskodawcę, skład zespołu, wynik testu. 3. Protokół, podpisany przez członków zespołu, przekazywany jest niezwłocznie organowi prowadzącemu postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. § 23. Informację o wyniku testu przekazuje się wnioskodawcy w terminie 7 dni od dnia sporządzenia protokołu, na adres wskazany przez wnioskodawcę. § 24. Na podstawie protokołu z przebiegu testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego. Rozdział 4 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - turystyka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego (Dz. U. Nr 138, poz. 1313 oraz z 2004 r. Nr 24, poz. 218). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia warunków, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnienia od należności przywozowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1038) Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, jakie muszą spełniać instytucje i organizacje, o których mowa w art. 65 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 105 z 23.04.1983), ostatnio zmienionego aktem dotyczącym warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE L 236 z 23.09.2003), aby mogły korzystać ze zwolnień od należności przywozowych. § 2. 1. Ze zwolnień od należności przywozowych korzystają instytucje i organizacje, jeżeli spełniają warunki określone dla organizacji pozarządowych w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593) lub są kościelnymi osobami prawnymi, albo jednostkami organizacyjnymi działającymi na podstawie przepisów o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz przepisów dotyczących stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych. 2. Instytucje i organizacje korzystają ze zwolnień od należności przywozowych, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Dotychczas obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie zwolnienia od cła towarów przeznaczonych do działalności charytatywnej lub pomocy humanitarnej (Dz. U. Nr 55, poz. 481), które traci moc z dniem wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. Nr 101, poz. 1039) Na podstawie art. 49 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. Nr 149, poz. 982, z 2002 r. Nr 120, poz. 1027, z 2003 r. Nr 150, poz. 1457 oraz z 2004 r. Nr 1, poz. 3) w załączniku nr 20 w części I. Kod tytułu ubezpieczenia w dziale 1. Podmiot podstawowy wraz z rozszerzeniem wprowadza się następujące zmiany: 1) po wyrazach "01 24 - były pracownik mianowany lub urzędnik służby cywilnej, z którym został rozwiązany stosunek pracy, pobierający świadczenie pieniężne za okres po ustaniu zatrudnienia" dodaje się wyrazy: "01 25 - pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, opłacający składki na własne ubezpieczenia w przypadku określonym w art. 109 rozporządzenia nr 574/72/EWG z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 74 z 27.03.1972, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 574/72/EWG", 01 26 - pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i z mocy przepisów szczególnych niepodlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu, opłacający składki na własne ubezpieczenia w przypadku określonym w art. 109 rozporządzenia nr 574/72/EW"; 2) po wyrazach "04 25-osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w siedzibie lub miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu" dodaje się wyrazy: "04 26 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowa o świadczenie usług i praca jest wykonywana w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, opłacająca składki na własne ubezpieczenia w przypadku określonym w art. 109 rozporządzenia nr 574/72/EWG 04 27 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, opłacająca składki na własne ubezpieczenia w przypadku określonym w art. 109 rozporządzenia nr 574/72/EWG 04 28 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca jest wykonywana w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, opłacająca składki na własne ubezpieczenia w przypadku określonym w art. 109 rozporządzenia nr 574/72/EWG 04 29 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, opłacająca składki na własne ubezpieczenia w przypadku określonym w art. 109 rozporządzenia nr 574/72/EWG"; 3) wyrazy "11 11 - osoba odbywająca formy zastępcze służby wojskowej" zastępuje się wyrazami: "11 11 - osoba odbywająca służbę zastępczą". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. K. Pater 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 64, poz. 593 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 64, poz. 593. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr 101, poz. 1040) Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. ustanawia się kontyngenty na wywóz do Stanów Zjednoczonych Ameryki towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w wielkościach określonych w tym załączniku. 2. Wielkości kontyngentów, określone w załączniku do rozporządzenia, ulegają pomniejszeniu o wielkości kontyngentów rozdysponowane na podstawie pozwoleń udzielonych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. Nr 222, poz. 2211). § 2. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, dokonywane jest według kolejności otrzymania wniosków. § 3. Maksymalna ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie, wynosi 120.000 sztuk lub 300.000 m2, w zależności od rodzaju wyrobów tekstylnych i odzieżowych objętych kontyngentami. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1040) WYKAZ WYROBÓW TEKSTYLNYCH I ODZIEŻOWYCH OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI NA WYWÓZ DO STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI Kod CNKategoriaNazwa wyrobuWielkość kontyngentów 6102 20 10, 6102 20 90, 6104 32 00, 6112 11 00, 6202 12 10, 6202 12 90, 6202 92 00, 6204 32 10, 6204 32 90335Okrycia damskie lub dziewczęce, z bawełny (płaszcze, kurtki i inne).4.413.576 szt. 6105 10 00, 6106 10 00, 6109 10 00, 6110 20 10338/339Koszule męskie lub chłopięce, bluzki damskie lub dziewczęce, z bawełny, w tym koszulki trykotowe, z dzianin.47.531.148 szt. 5111 11 00, 5111 19 10, 5111 19 90, 5111 20 00, 5111 30 10, 5111 30 30, 5111 30 90, 5111 90 10, 5111 90 91, 5111 90 93, 5111 90 99, 5112 11 00, 5112 19 10, 5112 19 90, 5112 20 00, 5112 30 10, 5112 30 30, 5112 30 90, 5112 90 10, 5112 90 91, 5112 90 93, 5112 90 99410Tkaniny wełniane.2.993.198 m2 6103 31 00, 6203 31 00433Marynarki męskie lub chłopięce, z wełny (płaszcze i inne).253.644 szt. 6101 10 10, 6101 10 90, 6201 11 00, 6201 91 00, 6211 31 00434Okrycia męskie lub chłopięce, z wełny (płaszcze i inne).138.348 szt. 6102 10 10, 6102 10 90, 6104 31 00, 6202 11 00, 6202 91 00, 6204 31 00, 6211 41 00435Okrycia damskie lub dziewczęce, z wełny (płaszcze, kurtki, żakiety i inne).181.032 szt. 6103 11 00, 6203 11 00443Ubrania męskie lub chłopięce, z wełny.251.429 szt. 5516 11 00, 5516 12 00, 5516 13 00, 5516 14 00611Tkaniny z włókien odcinkowych sztucznych, zawierające 85% masy lub więcej włókien odcinkowych sztucznych.11.321.188 m2 6110 30 10, 6110 30 91, 6110 30 99645/646Swetry męskie lub chłopięce oraz damskie lub dziewczęce, z włókien sztucznych.6.959.928 szt. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu rejestrowania tych towarów (Dz. U. Nr 101, poz. 1041) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją, sposób rejestrowania tych towarów, a także organy, którym te informacje są przekazywane. § 2. 1. Organy celne rejestrują fakt dokonania obrotu z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz przekazują informacje o tym obrocie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, co 7 dni, licząc od dnia wejścia w życie rozporządzenia o ustanowieniu automatycznej rejestracji, informacje o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją. 3. W zakresie towarów rolno-spożywczych, w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą, informacja, o której mowa w ust. 2, jest przekazywana również do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 4. Informacja, o której mowa w ust. 2 i 3, powinna zawierać następujące dane: 1) numer i datę Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) lub powiadomienia, o którym mowa w art. 266 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993 r.), ostatnio zmienionego rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 12.12.2003 r.); 2) kod CN i nazwę towaru; 3) ilość przywożonego/wywożonego towaru, w jednostkach określonych dla danego towaru w taryfie celnej Wspólnoty; 4) wartość statystyczną przywożonego/wywożonego towaru; 5) kraj pochodzenia/przeznaczenia towaru; 6) kraj wysyłki/eksportu; 7) kod procedury celnej. § 3. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi rejestr towarów objętych automatyczną rejestracją, na podstawie danych, o których mowa w § 2 ust. 4, z tym że w zakresie towarów rolno-spożywczych rejestr taki prowadzi także minister właściwy do spraw rynków rolnych. 2. Rejestr jest prowadzony z zastosowaniem elektronicznego systemu przetwarzania danych lub w formie książkowej. 3. Rejestr może być prowadzony z zastosowaniem systemu elektronicznego przetwarzania danych pod warunkiem, że: 1) program komputerowy zapewnia wgląd do treści dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem oraz uniemożliwia usuwanie dokonywanych zapisów, a także pozwala na dokonywanie zapisów w sposób chronologiczny; 2) sposób prowadzenia rejestru z zastosowaniem takiego systemu umożliwia sporządzanie wydruków za każdy dzień; 3) osoba prowadząca rejestr przechowuje jego kopię zapisaną na nośnikach informacji lub w formie wydruku. 4. Rejestr prowadzony w formie książkowej powinien mieć zszyte i ponumerowane karty dzienne. 5. Rejestr należy prowadzić z zachowaniem kolejności pozycji. Karty rejestru należy numerować kolejno, rozpoczynając od numeru jeden. 6. Każda pozycja w rejestrze prowadzonym w formie książkowej, po dokonaniu wpisów, powinna zostać podkreślona poziomą linią. Dokonane poprawki powinny umożliwiać odczytanie poprawionego lub skreślonego zapisu. Dokonanie zmian potwierdza się podpisem osoby prowadzącej rejestr. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie trybu przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu rejestrowania tych towarów (Dz. U. Nr 227, poz. 1903), które traci moc z dniem 30 kwietnia 2004 r. na podstawie art. 55 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 101, poz. 1042) Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzory wniosków stosowane w postępowaniu o udzielenie pozwoleń na przywóz towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywóz towarów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) wykaz dokumentów i informacji, które powinny być dołączone do wniosku; 3) sposób udzielenia i wykorzystania pozwoleń; 4) wzory pozwoleń; 5) sposób i tryb ewidencjonowania udzielonych pozwoleń. § 2. 1. Wzór wniosku o udzielenie pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. W zakresie towarów rolno-spożywczych w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą, zwanej dalej "ustawą", wzór wniosku o udzielenie pozwolenia oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Do wniosku o udzielenie pozwolenia albo pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów, z zastrzeżeniem ust. 4, należy dołączyć: 1) aktualne dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą; 2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej (NIP) albo potwierdzenie, że wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT; 3) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikatora statystycznego (REGON), jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą albo innego numeru identyfikacyjnego używanego wobec właściwych organów kraju siedziby; 4) jeżeli wnioskodawca nie jest obywatelem polskim lub nie ma siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej - poświadczoną urzędowo, notarialnie lub przez osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy kopię stron paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, na których są uwidocznione następujące dane: a) imię lub imiona, b) nazwisko, c) data urodzenia, d) numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, e) nazwa organu, który wydał ten dokument; 5) w przypadku ustanowienia kaucji, dokument potwierdzający dokonanie wpłaty gotówkowej lub poświadczający udzielenie gwarancji. 2. Do wniosku o udzielenie pozwolenia albo pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towaru w ramach kontyngentu, dla którego określono sposób rozdysponowania proporcjonalnie do ilości lub wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą, oprócz dokumentów wymienionych w ust. 1, należy dołączyć oświadczenie o wartości lub ilości towarów przywiezionych lub wywiezionych w okresie odniesienia. 3. Wzór oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Jeżeli z wnioskiem o udzielenie pozwoleń cząstkowych występuje osoba, której udzielono pozwolenia, wymogu dołączenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się. 5. Wnioski o udzielenie pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów należy składać od dnia wejścia w życie przepisów ustanawiających środek administrowania obrotem towarami z zagranicą, chyba że przepisy te określają inne terminy. § 4. 1. Dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-3 i 5, powinny być dołączone w oryginale lub kopii poświadczonej urzędowo, notarialnie lub przez osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu wnioskodawcy. 2. Do dokumentów sporządzonych w języku obcym należy dołączyć tłumaczenie tych dokumentów na język polski sporządzone przez tłumacza przysięgłego. § 5. 1. Pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowe są udzielane w oparciu o prawidłowo wypełniony i złożony wniosek wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami, zgodnie z postanowieniami § 3 i 4, z uwzględnieniem dodatkowych warunków udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowych dokumentów, które powinny być dołączone do wniosku, o ile zostaną one określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 4 lub art. 16 ust. 1 ustawy. 2. Kolejnego pozwolenia oraz kolejnych pozwoleń cząstkowych na ten sam towar udziela się po spełnieniu wymogów określonych w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli wnioskodawca ubiega się o kolejne pozwolenie albo kolejne pozwolenia cząstkowe na ten sam towar w ramach tego samego kontyngentu lub automatycznej rejestracji, uprzednio udzielone pozwolenie albo wszystkie uprzednio udzielone pozwolenia cząstkowe, zawierające adnotację organu celnego o wykorzystaniu danego pozwolenia, powinny być złożone do organu udzielającego pozwoleń nie później niż w dniu: 1) złożenia wniosku o udzielenie kolejnego pozwolenia albo kolejnych pozwoleń cząstkowych, w przypadku kontyngentu; 2) udzielenia kolejnego pozwolenia lub kolejnych pozwoleń cząstkowych, w przypadku automatycznej rejestracji. § 6. 1. Pozwolenie oraz pozwolenia cząstkowe na przywóz lub wywóz towarów są sporządzane w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje wnioskodawca, a drugi jest przechowywany przez organ udzielający pozwoleń. 2. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na przywóz towarów, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na przywóz towarów, o których mowa w § 2 ust. 2, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 4. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na wywóz towarów określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 5. Wzór pozwolenia oraz pozwolenia cząstkowego na wywóz towarów, o których mowa w § 2 ust. 2, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 7. 1. Jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach przekracza kontyngent, organ właściwy do udzielenia pozwolenia, nie później niż na 3 dni przed upływem terminu rozpatrywania wniosków, ogłosi informację o zastosowanym współczynniku, pozwalającym ustalić wielkości, na jakie udzielono poszczególnych pozwoleń. 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się: 1) na stronach internetowych organu właściwego do udzielenia pozwolenia; 2) w siedzibie organu właściwego do udzielenia pozwolenia, a w przypadku Agencji Rynku Rolnego również w jej oddziałach terenowych; 3) w miarę możliwości - w środkach masowego przekazu. § 8. 1. Ewidencja udzielonych pozwoleń oraz pozwoleń cząstkowych na przywóz lub wywóz towarów jest prowadzona przez organ udzielający pozwoleń w formie księgi ewidencyjnej, oddzielnie dla każdego środka administrowania obrotem towarami z zagranicą. 2. Księgę ewidencyjną, o której mowa w ust. 1, można prowadzić w systemie elektronicznym, pod warunkiem że zawarte w niej dane znajdują potwierdzenie w dokumentach przechowywanych przez organ udzielający pozwoleń. 3. Wpis do księgi ewidencyjnej powinien być trwały i wyraźny, nie może być wymazywany ani w inny sposób usuwany. 4. Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) numer decyzji; 2) datę udzielenia pozwolenia lub pozwoleń cząstkowych; 3) kod CN i nazwę towaru; 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy albo numer, pod którym jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT; 5) numer identyfikatora statystycznego (REGON) wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą albo inny numer identyfikacyjny używany wobec właściwych organów kraju siedziby; 6) imię i nazwisko oraz adres wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej; 7) nazwę i adres wnioskodawcy, jeżeli wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą; 8) numer wniosku; 9) ilość lub wartość towarów, na jaką udzielono pozwolenia lub na jaką udzielono wszystkich pozwoleń cząstkowych. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1042) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 226, poz. 1889), które traci moc z dniem 30 kwietnia 2004 r. na podstawie art. 55 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie kaucji ustanowionej w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 101, poz. 1043) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o administrowaniu obrotem towarowym z zagranicą (Dz. U. Nr 97, poz. 963) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) formy, w jakich kaucja może być składana; 2) szczegółowy tryb pobierania kaucji oraz jej zwrotu, w tym przypadki, w których wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia nie powoduje przepadku kaucji; 3) kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera kaucji. § 2. Kaucja może być złożona w formie wpłaty gotówkowej lub gwarancji. § 3. Kaucja, składana w formie wpłaty gotówkowej, jest wpłacana w banku lub placówce pocztowej na rachunek organu właściwego do udzielenia pozwolenia. § 4. 1. Jeżeli kaucja jest składana w formie gwarancji, to gwarancja powinna zabezpieczać pokrycie w terminie kwoty kaucji określonej w rozporządzeniu o ustanowieniu środka administrowania obrotem towarami z zagranicą, przy czym termin ważności gwarancji powinien być dłuższy niż termin ważności pozwolenia co najmniej o 3 miesiące. 2. Gwarancja, o której mowa w ust. 1, jest udzielana przez gwarantów, których wykaz określony jest w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych (Dz. U. Nr 80, poz. 723 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 634). 3. Kaucję składa się nie później niż w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia. 4. Wnioskodawca może dokonać zmiany, w całości lub w części, formy złożonej kaucji, z wpłaty gotówkowej na gwarancję lub z gwarancji na wpłatę gotówkową. § 5. Kaucja jest pobierana w walucie polskiej i ustalana w oparciu o średni kurs waluty krajowej w stosunku do euro, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski i obowiązujący w dniu roboczym poprzedzającym dzień złożenia kaucji. § 6. Kwotę kaucji zaokrągla się w górę do pełnego złotego. § 7. Określa się kwotę kaucji, do wysokości której organ udzielający pozwoleń nie pobiera kaucji, w wysokości 100 euro. § 8. 1. Zwrot kaucji złożonej w formie wpłaty gotówkowej następuje przelewem na rachunek wskazany we wniosku. 2. Zwrot kaucji złożonej w formie gwarancji następuje poprzez zwrot dokumentu poświadczającego jej udzielenie. § 9. W przypadku udzielenia pozwolenia w wysokości niższej od wnioskowanej, nadpłacona kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia udzielenia pozwolenia. § 10. 1. Nie powoduje przepadku kaucji wycofanie wniosku o udzielenie pozwolenia na przywóz lub wywóz towarów, jeżeli: 1) nastąpi ono do godziny 1600 dnia następującego po dniu złożenia wniosku; 2) z ogłoszenia, o którym mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 101, poz. 1042), wynika, że ilość lub wartość towarów, na jaką będzie udzielone pozwolenie, nie odpowiada wielkości wnioskowanej, o ile wycofanie wniosku nastąpi nie później niż do godziny 1200 ostatniego dnia terminu rozpatrywania wniosków. 2. W przypadku wycofania wniosku, o którym mowa w ust. 1, kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia wycofania wniosku. § 11. W przypadku odmowy udzielenia pozwolenia kaucja podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia tej odmowy. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowego trybu pobierania i zwrotu kaucji ustanowionej w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 226, poz. 1890), które traci moc z dniem 30 kwietnia 2004 r. na podstawie art. 55 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie podawania do publicznej wiadomości informacji dotyczących statków o obcej przynależności poddanych inspekcji 2) (Dz. U. Nr 101, poz. 1044) Na podstawie art. 11a ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z późn. zm. 3) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres i sposób podawania do publicznej wiadomości informacji dotyczącej statków o obcej przynależności, które zostały przez organ inspekcyjny zatrzymane lub którym odmówiono wejścia do portu. § 2. 1. Organ inspekcyjny, na wniosek koordynatora do spraw inspekcji portu, w przypadku statków, które zostały zatrzymane lub którym odmówiono wejścia do portu, podaje do publicznej wiadomości informacje zawierające następujące dane: 1) nazwę statku; 2) numer IMO; 3) typ statku; 4) pojemność brutto; 5) rok budowy określony na podstawie daty wskazanej w certyfikatach statku; 6) nazwę i adres właściciela lub armatora statku; 7) w przypadku statku przewożącego płynne lub stałe ładunki luzem, nazwę i adres czarterującego odpowiedzialnego za wybór jednostki i rodzaju czarteru; 8) banderę państwa; 9) instytucję klasyfikacyjną lub instytucje klasyfikacyjne, które wydały statkowi certyfikat klasy; 10) instytucję klasyfikacyjną lub instytucje klasyfikacyjne lub każdą inną osobę albo organizację, która wydała statkowi certyfikaty, zgodnie z przyjętymi umowami międzynarodowymi, w imieniu państwa bandery, na podstawie przedstawionych podczas inspekcji certyfikatów; 11) port i datę ostatniej rozszerzonej inspekcji lub zatrzymania statku; 12) port i nazwę ostatniego specjalnego przeglądu i nazwę organizacji przeprowadzającej ten przegląd; 13) ilość zatrzymań w ciągu ostatnich 24 miesięcy; 14) państwo i port, w którym statek został zatrzymany; 15) datę anulowania zatrzymania; 16) określony w dniach czas trwania zatrzymania; 17) ilość nieprawidłowości oraz powód zatrzymania wraz ze szczegółowym uzasadnieniem; 18) opis środków zaradczych podjętych przez inspektora lub przez instytucję klasyfikacyjną w następstwie zaistniałego zatrzymania; 19) szczegółowe uzasadnienie decyzji - w przypadku odmówienia statkowi wejścia do portu; 20) wskazanie, czy kontrola prowadzona przez instytucję klasyfikacyjną lub jakąkolwiek organizację certyfikującą, wykazała nieprawidłowości, które doprowadziły do zatrzymania statku; 21) opis środków zaradczych podjętych w przypadku gdy statek został skierowany do najbliższej stoczni remontowej albo gdy odmówiono statkowi wejścia do portu. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się do publicznej wiadomości zgodnie z przepisami o dostępie do informacji publicznej. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1-11 oraz pkt 17, udostępnia się również w systemie Sirenac, stanowiącym system informacyjny w postaci bazy danych wyników inspekcji przeprowadzanych w regionie Memorandum Paryskiego, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. w sprawie kontroli państwa portu (Dz. Urz. WE L 157 z 07.07.1995, z późn. zm.). Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895 i 899. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie inspekcji i dokumentów bezpieczeństwa statku morskiego (Dz. U. Nr 101, poz. 1045) Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie inspekcji i dokumentów bezpieczeństwa statku morskiego (Dz. U. Nr 155, poz. 1516) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 2 w brzmieniu: "Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia: - dyrektywy Rady 1999/35/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie systemu obowiązkowych przeglądów dla bezpiecznej, regularnej żeglugi promów typu ro-ro i szybkich statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999 r., z późn. zm.), - dyrektywy Rady 1998/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (Dz. Urz. WE L 144 z 15. 05. 1998 r., z późn. zm.), - dyrektywy Rady 1997/70/WE z dnia 11 grudnia 1997 r. ustanawiającej zharmonizowany system bezpieczeństwa dla statków rybackich o długości 24 m i większej (Dz. Urz. WE L 034 z 09. 02. 1998 r., z późn. zm.)."; 2) w § 3 dodaje się pkt 13-15 w brzmieniu: "13) prom typu ro-ro - morski statek pasażerski z urządzeniami umożliwiającymi wjazd na prom i wyjazd z niego pojazdów drogowych oraz kolejowych i przewożący więcej niż 12 pasażerów; 14) szybki statek pasażerski - statek zdolny do rozwinięcia maksymalnej prędkości w m/s, równej lub większej niż 3,7 V0,1667, gdzie: V stanowi, wyrażoną w m3, wyporność, obliczoną dla zanurzenia do projektowej wodnicy pływania, przewożący więcej niż 12 pasażerów; 15) pasażer - każda osoba z wyjątkiem: a) kapitana i członków załogi lub innych osób zatrudnionych w jakimkolwiek charakterze na statku, b) dziecka w wieku poniżej jednego roku."; 3) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Statki podlegają w zakresie bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu inspekcjom: 1) wstępnej, 2) okresowej, 3) doraźnej z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Promy typu ro-ro oraz szybkie statki pasażerskie podlegają dodatkowo inspekcjom: 1) weryfikacyjnym, w ramach inspekcji wstępnej, 2) zasadniczym, w ramach inspekcji okresowej bądź doraźnej. 3. Inspekcje, o których mowa w ust. 2, są przeprowadzane zgodnie z wymogami określonymi w załącznikach I, III do dyrektywy, o której mowa w odnośniku nr 2 tiret pierwsze do rozporządzenia. 4. Podczas przeprowadzania inspekcji organ inspekcyjny kieruje się wytycznymi określonymi w załączniku IV do dyrektywy, o której mowa w ust. 3."; 4) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Inspekcje przeprowadza się jako inspekcje bandery albo inspekcje portu."; 5) po § 16 dodaje się § 16a w brzmieniu: "§ 16a. Statki pasażerskie uprawiające żeglugę krajową powinny posiadać: 1) certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego w żegludze krajowej - wystawiony na jeden rok; 2) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony."; 6) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Statek rybacki o długości pomiarowej 24 m i większej powinien posiadać: 1) certyfikat zgodności wraz z wykazem wyposażenia (formularz F) - wystawiony na okres 5 lat, corocznie potwierdzany, przy czym potwierdzenie może nastąpić w okresie od 3 miesięcy przed do 3 miesięcy po dacie rocznicy; 2) certyfikat zwolnienia - jeżeli został wystawiony."; 7) załącznik nr 1 do rozporządzenia - wzór certyfikatu bezpieczeństwa statku pasażerskiego - otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 8) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Dokumenty wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność na okres, na jaki zostały wydane. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1045) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895 i 899. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków korzystania z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej (Dz. U. Nr 101, poz. 1046) Na podstawie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 8 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków korzystania z uprawnień przez abonentów publicznej sieci telefonicznej (Dz. U. Nr 5, poz. 33) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP, o której mowa w ust. 2 pkt 3, potwierdzającej brak możliwości technicznych abonent powinien być niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji, pisemnie powiadomiony o braku możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru wraz z podaniem uzasadnienia i pouczeniem o prawie odwołania się. W przypadku otrzymania decyzji Prezesa URTiP stwierdzającej istnienie możliwości technicznych abonent powinien być niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji, pisemnie powiadomiony o możliwości zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z zachowaniem przydzielonego numeru i przewidywanym terminie rozpoczęcia świadczenia usług.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu przekazywania i przetwarzania danych i informacji o uzyskanych świadectwach homologacji typu pojazdu (Dz. U. Nr 101, poz. 1047) Na podstawie art. 68 ust. 20 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy sposób przekazywania i przetwarzania danych i informacji, o których mowa w art. 68 ust. 4 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, zwanych dalej "danymi i informacjami"; 2) wysokość opłat za przekazywanie i przetwarzanie danych i informacji; 3) wzory dokumentów związanych z przekazywaniem danych i informacji. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o świadectwie homologacji typu pojazdu, należy przez to rozumieć świadectwo homologacji typu pojazdu wydane zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej. § 3. 1. Producent lub importer przekazuje ministrowi właściwemu do spraw transportu kartę zgłoszenia danych i informacji o uzyskanym świadectwie homologacji typu pojazdu, zwaną dalej "kartą zgłoszenia", której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Do karty zgłoszenia producent lub importer dołącza: 1) kopię świadectwa homologacji typu pojazdu wraz z załącznikami; 2) wykaz danych i informacji odpowiadających wyciągowi ze świadectwa homologacji dla wszystkich możliwych wariantów i wersji należących do danego typu pojazdu, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) wykaz dodatkowych danych i informacji o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów, o których mowa w art. 80b ustawy - Prawo o ruchu drogowym, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, sporządzone języku obcym dołącza się do karty zgłoszenia wraz z ich tłumaczeniem na język polski. 4. Karta zgłoszenia wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 2, może być przekazana: 1) za pośrednictwem poczty; 2) w siedzibie ministerstwa obsługującego ministra właściwego do spraw transportu; 3) w postaci elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. § 4. Minister właściwy do spraw transportu zbiera karty zgłoszenia wraz z dokumentami, o których mowa w § 3 ust. 2, i przekazuje do Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie. § 5. Instytut Transportu Samochodowego przetwarza dane i informacje, o których mowa w § 4, i zamieszcza je w katalogu marek i typów pojazdów homologowanych oraz dopuszczonych do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami o szczegółowych czynnościach organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu. § 6. Opłata za przetwarzanie danych i informacji wynosi równowartość średniego kursu 20 euro, przeliczanego na złote według średniego kursu walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia poprzedzającego rok wydania rozporządzenia, za każdy wariant zgłoszony w ramach jednego świadectwa homologacji typu pojazdu lub jego zmiany, o którym mowa w § 3 ust. 1, nie więcej jednak niż równowartość średniego kursu 100 euro, przeliczonego na złote według średniego kursu walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia poprzedzającego rok wydania rozporządzenia, za jedno świadectwo homologacji typu pojazdu lub jego zmianę. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1047) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535 i Nr 92, poz. 884. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu liczenia i systemu rejestracji osób odbywających podróż morską 2) (Dz. U. Nr 101, poz. 1048) Na podstawie art. 35d ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób liczenia i system rejestracji osób odbywających podróż morską na statkach pasażerskich, zwanych dalej "pasażerami"; 2) kryteria, jakim powinien odpowiadać system rejestracji; 3) sposób przechowywania i przekazywania informacji o pasażerach znajdujących się na pokładzie w razie zagrożenia ich bezpieczeństwa lub w razie wypadku; 4) treść wniosku o zatwierdzenie systemu rejestracji; 5) warunki i sposób zatwierdzania oraz kontrolowania systemu rejestracji; 6) warunki udzielania zwolnień od obowiązku liczenia lub rejestrowania pasażerów. § 2. 1. Sposób liczenia pasażerów może polegać na: 1) przechodzeniu pasażerów przez bramkę zintegrowaną z licznikiem przejść; 2) stosowaniu ręcznego urządzenia zliczającego obsługiwanego przez osobę wpuszczającą pasażerów na statek pasażerski; 3) odrywaniu kuponu lub odbieraniu jednego z egzemplarzy numerowanych kart pokładowych wydawanych pasażerom przy wchodzeniu na statek pasażerski; 4) odczycie kodu kreskowego, magnetycznego lub innego kodu zawartego na bilecie lub karcie pokładowej przez urządzenie umiejscowione przy wejściu na statek pasażerski; 5) innej metodzie uznanej przez zatwierdzającego system dyrektora urzędu morskiego, właściwego ze względu na rejon uprawiania żeglugi, zwanego dalej "dyrektorem urzędu morskiego". 2. Sposób liczenia pasażerów nie może polegać na: 1) obliczaniu ilości pasażerów według ilości sprzedanych lub pozostałych w bloczku biletów; 2) wykazie lub liczbie pasażerów, którzy zarezerwowali bilety; 3) innych metodach nieuznanych przez dyrektora urzędu morskiego. § 3. Kapitan statku jest obowiązany upewnić się, czy liczba pasażerów znajdujących się na statku pasażerskim, który opuszcza port, nie przekracza liczby pasażerów, jaką statek może przewozić zgodnie z posiadanym certyfikatem bezpieczeństwa. § 4. 1. Informacje, o których mowa w art. 35a ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim, zwanej dalej "ustawą", gromadzone są przed wyruszeniem statku w podróż i przekazywane, nie później niż w ciągu 30 minut od wyjścia statku z portu, odpowiedzialnej za prowadzenie rejestracji osobie wyznaczonej przez armatora lub do znajdującego się na lądzie systemu rejestracji należącego do armatora. 2. Armator aktualizuje informacje, o których mowa w art. 35a ust. 2 ustawy, przed każdym wyjściem statku z portu w podróż, włączając w to porty pośrednie. § 5. System rejestracji informacji: 1) powinien być czytelny, tak aby wymagane informacje zgromadzone były w formie umożliwiającej ich łatwe odczytanie; 2) powinien umożliwić łatwy dostęp do informacji w nim zgromadzonych dla podmiotów, o których mowa w § 7 ust. 1; 3) powinien być bezpieczny, tak aby informacje w nim zgromadzone były w odpowiedni sposób chronione przed zniszczeniem lub utratą, jak również przed wszelkimi poprawkami, rozpowszechnianiem lub nieupoważnionym dostępem; 4) nie może powodować nadmiernej zwłoki przy zaokrętowaniu i wyokrętowaniu pasażerów. § 6. Informacje zebrane zgodnie z art. 35a ust. 1 i 2 ustawy należy przechowywać co najmniej do czasu bezpiecznego zakończenia podróży morskiej przez danego pasażera. § 7. 1. W razie zagrożenia bezpieczeństwa pasażerów lub w razie wypadku armator przekazuje informacje objęte rejestracją Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa (Służbie SAR) oraz na żądanie: 1) terenowym organom administracji morskiej; 2) Straży Granicznej; 3) Marynarce Wojennej; 4) Policji. 2. Przekazania informacji, o których mowa w ust. 1, dokonuje odpowiedzialna za prowadzenie systemu rejestracji osoba wyznaczona przez armatora. § 8. Wniosek o zatwierdzenie systemu rejestracji, który składa się u dyrektora urzędu morskiego, powinien zawierać: 1) nazwę statku pasażerskiego, nr IMO (Międzynarodowej Organizacji Morskiej), nr MMSI (Maritime Mobile Safety Information), sygnał rozpoznawczy, maksymalną ilość pasażerów i załogi; 2) nazwę i adres armatora; 3) opis sposobu liczenia pasażerów; 4) dane odpowiedzialnej za prowadzenie systemu rejestracji osoby wyznaczonej przez armatora; 5) opis funkcjonowania sposobu liczenia i systemu rejestracji pasażerów wraz z wzorami dokumentów i informacjami o urządzeniach lub sprzęcie będącym jego częścią. § 9. 1. Po sprawdzeniu kompletności wniosku dyrektor urzędu morskiego wystawia dokumenty upoważniające do przeprowadzenia kontroli i wyznacza osobę, która tę kontrolę przeprowadza. 2. Kontrolę przeprowadza się również w stosunku do systemów rejestracji, które uzyskały zatwierdzenie, w celu sprawdzenia prawidłowości ich funkcjonowania. § 10. Na podstawie przeprowadzonej kontroli dyrektor urzędu morskiego może w drodze decyzji administracyjnej: 1) wydać zalecenia pokontrolne z terminem realizacji; 2) zatwierdzić system rejestracji, w przypadku gdy spełnia on kryteria, o których mowa w § 5; 3) potwierdzić prawidłowość systemu rejestracji pasażerów; 4) cofnąć zatwierdzenie. § 11. 1. Armator przewożący pasażerów drogą morską statkiem pasażerskim wyruszającym z portu położnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uprawiający żeglugę w morskim obszarze chronionym, może zostać zwolniony z obowiązku przekazania informacji o ilości pasażerów znajdujących się na statku odpowiedzialnej za prowadzenie systemu rejestracji osobie wyznaczonej przez armatora, gdy żegluga jest regularna, a czas podróży między dwoma portami jest krótszy od jednej godziny. 2. Armator statku pasażerskiego podróżującego wyłącznie w morskim obszarze chronionym pomiędzy dwoma portami bez zawijania do portów pośrednich lub z tego samego do tego samego portu w tym obszarze może zostać zwolniony z obowiązku określonego w art. 35a ust. 2 ustawy. 3. Armator przewożący pasażerów drogą morską statkiem pasażerskim uprawiającym żeglugę regularną w rejonie, gdzie roczne prawdopodobieństwo napotkania fali o wysokości przekraczającej 2 m jest mniejsze od 10 %, może zostać zwolniony całkowicie lub częściowo z wymogu, o którym mowa w art. 35a ust. 2 ustawy, pod warunkiem wykazania, że rejestracja pasażerów jest niemożliwa oraz gdy spełnione są poniższe warunki: 1) przebyty dystans nie przekracza 30 mil morskich licząc od punktu wyjścia; 2) celem prowadzonej żeglugi regularnej jest zapewnienie połączenia położonych na peryferiach regionów dla stałych użytkowników; 3) funkcjonuje system kierowania żeglugą z lądu; 4) dostępne są wiarygodne prognozy meteorologiczne; 5) dostępny jest wystarczający sprzęt poszukiwawczy i ratowniczy. 4. Wniosek o zwolnienie od obowiązku liczenia lub rejestrowania pasażerów powinien mieć formę pisemną i zawierać merytoryczne uzasadnienie. 5. Dyrektor urzędu morskiego o udzielonych zwolnieniach informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej o udzielonych zwolnieniach i wyłączeniach informuje niezwłocznie Komisję Europejską, wraz z merytorycznym uzasadnieniem podjętej decyzji. 7. Zwolnień, o których mowa w ust. 1-3, nie stosuje się wobec armatora organizującego przewóz pasażerów statkiem podnoszącym banderę państwa trzeciego będącego stroną Konwencji SOLAS, który to kraj na mocy obowiązujących postanowień Konwencji SOLAS nie zgadza się na stosowanie tego rodzaju zwolnień. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy nr 98/41/WE z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie rejestracji osób podróżujących na pokładzie statków pasażerskich płynących do portów Państw Członkowskich Wspólnoty lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 188 z 2 lipca 1998, z późn. zm.). Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone są w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895 i 899. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu animator kultury (Dz. U. Nr 101, poz. 1049) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w zawodzie regulowanym animatora kultury. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o: 1) stażu adaptacyjnym - oznacza to staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, zwanej dalej "ustawą"; 2) teście umiejętności - oznacza to test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 3) postępowaniu - oznacza to postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 4) wnioskodawcy - oznacza to wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 5) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub organ wskazany w trybie określonym w art. 4a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959), 6) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 7) zawodzie animatora kultury - oznacza to kwalifikacje wymagane od osób wykonujących zawód animatora kultury, ustalone w rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych i trybu stwierdzania kwalifikacji uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w niektórych instytucjach kultury, dla których organizatorem jest administracja rządowa lub jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 26, poz. 234 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 882 i Nr 206, poz. 2003). § 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności jest stwierdzana w formie postanowienia wydanego w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu animatora kultury. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, zobowiązującego do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia na stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla zawodu animatora kultury. § 5. Organ prowadzący postępowanie przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy: 1) jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny; 2) komisji egzaminacyjnej, która przygotowuje i przeprowadza test umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 6. 1. Staż adaptacyjny, zwany dalej "stażem", może być odbywany w domach i centrach kultury, zwanych dalej "jednostkami". 2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu składa formularz zgłoszeniowy. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje jednostkę gotową do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, w celu odbywania przez niego stażu. 3. Wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie formularz zgłoszeniowy wraz z dokumentem zawierającym zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 4. W dokumencie, o którym mowa w ust. 3, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 7. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez kierownika jednostki, na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z odbywaniem stażu, z uwzględnieniem długości okresu i obowiązków, o których mowa w § 6 ust. 4 pkt 3 i 4. 2. Rzeczywiste wydatki związane z odbywaniem stażu obejmują: 1) wydatki techniczno-organizacyjne jednostki, w której staż jest odbywany; 2) wynagrodzenie opiekuna stażu. 3. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest wnoszona jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach na konto wskazane przez jednostkę. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 8. Staż odbywany jest pod nadzorem opiekuna posiadającego kwalifikacje w zawodzie animatora kultury, wyznaczonego przez kierownika jednostki. § 9. 1. Staż jest realizowany zgodnie z programem stażu, ustalonym przez kierownika jednostki i zatwierdzonym przez organ prowadzący postępowanie. 2. Program stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1. 3. Program stażu przygotowywany jest dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy z uwzględnieniem zakresu dotychczasowego doświadczenia zawodowego, okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu animatora kultury na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz różnic wynikających ze specyfiki zawodu animatora kultury w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie wnioskodawcy. § 10. 1. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik jednostki, w której staż jest odbywany. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 11. 1. Sprawozdanie z przebiegu stażu sporządzane jest przez wnioskodawcę w formie ustalonej przez kierownika jednostki i uwzględnia: 1) harmonogram zrealizowanych przez wnioskodawcę prac; 2) opis wykonywanych zadań. 2. Oceny stażu dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż jest odbywany, w terminie 14 dni od dnia jego zakończenia. 3. Ocena stażu dokonywana jest w formie raportu opiekuna oraz wniosków kierownika jednostki, w której staż jest odbywany, i zawiera stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu animatora kultury. 4. Organ prowadzący postępowanie na podstawie wniosku kierownika jednostki podejmuje decyzję o uznaniu lub nieuznaniu kwalifikacji. 5. W przypadku oceny negatywnej organ prowadzący postępowanie może zaproponować przedłużenie stażu adaptacyjnego na czas określony. Rozdział 3 Test umiejętności § 12. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", przeprowadzany jest przez komisję egzaminacyjną składającą się z 5 osób. 2. W skład komisji wchodzić mogą osoby posiadające wyższe wykształcenie w zawodzie animatora kultury oraz minimum 5-letnie doświadczenie zawodowe. 3. Członków komisji egzaminacyjnej powołuje organ prowadzący postępowanie. 4. Do zadań komisji egzaminacyjnej należy w szczególności: 1) opracowanie zakresu testu; 2) przeprowadzenie testu; 3) dokonywanie oceny wyników testu; 4) sporządzenie protokołu. 5. Testy umiejętności przeprowadzane są dwa razy w roku. § 13. O terminie, miejscu przeprowadzenia, formie i kryteriach oceny testu organ prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 14. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 14, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu ustala organ prowadzący postępowanie na podstawie rzeczywistych wydatków techniczno-organizacyjnych ponoszonych przez organ prowadzący postępowanie w związku z przeprowadzeniem testu, w tym wynagrodzenia komisji egzaminacyjnej i kosztów przygotowania testu. 3. Wnioskodawca wnosi opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenia testu na rachunek bankowy organu prowadzącego postępowanie. § 15. 1. Test opracowuje komisja egzaminacyjna, a zatwierdza organ prowadzący postępowanie. 2. Do opracowania testu przepis § 10 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Zakres przedmiotowy testu dostosowuje się do zawodu animatora kultury, w którym ma nastąpić uznanie kwalifikacji. 4. Test przeprowadza się w języku polskim. § 16. 1. Test przeprowadza się w formie egzaminu teoretycznego, sprawdzającego wybrane umiejętności z zakresu zawodu animatora kultury. 2. Wykonanie testu ocenia się w zależności od stopnia prawidłowości jego wykonania. 3. Wynik testu teoretycznego określa się jako "pozytywny" albo "negatywny". 4. O wynikach testu komisja egzaminacyjna rozstrzyga większością głosów. W razie równej liczby głosów o wyniku testu rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 5. Z czynności testu sporządza się protokół, w którym odnotowuje się datę przeprowadzenia testu. Protokół podpisują: przewodniczący komisji, członkowie i sekretarz komisji egzaminacyjnej. § 17. 1. Oceny testu komisja egzaminacyjna dokonuje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Wynik testu przewodniczący komisji egzaminacyjnej przedkłada organowi prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy w terminie 3 dni od dnia ustalenia wyniku testu. § 18. Na podstawie wyniku przeprowadzonego testu umiejętności organ prowadzący postępowanie zalicza albo nie zalicza test umiejętności. § 19. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej, kierując się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionej przyczyny organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin oraz miejsce przeprowadzenia tego testu. 5. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może ponownie przystąpić do testu dla zawodu animatora kultury nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test. 6. Do wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 5, przepis § 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności odbywanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów bibliotekarskich (Dz. U. Nr 101, poz. 1050) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w zawodach regulowanych bibliotekarza oraz bibliotekarza, pracownika dokumentacji i informacji naukowej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o: 1) stażu adaptacyjnym - oznacza to staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, zwanej dalej "ustawą"; 2) teście umiejętności - oznacza to test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 3) postępowaniu - oznacza to postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 4) wnioskodawcy - oznacza to wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 5) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub organ wskazany w trybie określonym w art. 4a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959), 6) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 7) zawodach bibliotekarskich - oznacza to kwalifikacje wymagane od osób wykonujących zawód bibliotekarza, ustalone w rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w bibliotekach oraz trybu stwierdzania tych kwalifikacji (Dz. U. Nr 41, poz. 419) oraz od osób wykonujących zawód bibliotekarza, pracownika dokumentacji i informacji naukowej, ustalone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 stycznia 1992 r. w sprawie warunków, jakie powinien spełniać kandydat na dyplomowanego bibliotekarza oraz na dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej, zasad i trybu postępowania kwalifikacyjnego, a także zasad awansowania dyplomowanego bibliotekarza i dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej (Dz. U. Nr 15, poz. 59). § 3. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji zawodowych dla więcej niż jednego zawodu bibliotekarskiego, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się wspólnie dla dwóch zawodów. § 4. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności jest stwierdzona w formie postanowienia wydanego w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów bibliotekarskich. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, zobowiązującego do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 5. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia na stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla regulowanych zawodów bibliotekarskich. § 6. Organ prowadzący postępowanie przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym, wnioskodawcy: 1) jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny; 2) komisji egzaminacyjnej, która przygotowuje i przeprowadza test umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Staż adaptacyjny, zwany dalej "stażem", może być odbywany w bibliotekach i ośrodkach informacji naukowej, zwanych dalej "jednostkami". 2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu składa formularz zgłoszeniowy. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje jednostkę gotową do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, w celu odbywania przez niego stażu. 3. Wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie formularz zgłoszeniowy wraz z dokumentem zawierającym zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 4. W dokumencie, o którym mowa w ust. 3, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 8. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez kierownika jednostki, na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z odbywaniem stażu, z uwzględnieniem długości okresu i obowiązków, o których mowa w § 7 ust. 4 pkt 3 i 4. 2. Rzeczywiste wydatki związane z odbywaniem stażu obejmują: 1) wydatki techniczno-organizacyjne jednostki, w której staż jest odbywany; 2) wynagrodzenie opiekuna stażu. 3. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest wnoszona jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach na konto wskazane przez jednostkę. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 9. Staż jest odbywany pod nadzorem opiekuna będącego wykwalifikowanym bibliotekarzem albo bibliotekarzem, pracownikiem dokumentacji i informacji naukowej, wyznaczonego przez kierownika jednostki. § 10. 1. Staż jest realizowany zgodnie z programem stażu, ustalonym przez przez organ prowadzący postępowanie. 2. Program stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 3. Program stażu przygotowywany jest dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy z uwzględnieniem zakresu dotychczasowego doświadczenia zawodowego, okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodów bibliotekarskich na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz różnic wynikających ze specyfiki zawodów bibliotekarskich w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie wnioskodawcy. § 11. 1. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik jednostki, w której staż jest odbywany. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 12. 1. Sprawozdanie z przebiegu stażu sporządzane jest przez wnioskodawcę w formie ustalonej przez kierownika jednostki i uwzględnia: 1) harmonogram zrealizowanych przez wnioskodawcę prac; 2) opis wykonanych zadań. 2. Oceny stażu dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż jest odbywany, w terminie 14 dni od dnia jego zakończenia. 3. Ocena stażu dokonywana jest w formie raportu opiekuna oraz wniosków kierownika jednostki, w której jest odbywany, i zawiera stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodów bibliotekarskich. 4. Organ prowadzący postępowanie na podstawie wniosku kierownika jednostki podejmuje decyzję o uznaniu lub nieuznaniu kwalifikacji. 5. W przypadku oceny negatywnej organ prowadzący postępowanie może zaproponować przedłużenie stażu adaptacyjnego na czas określony. Rozdział 3 Test umiejętności § 13. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", przeprowadzany jest przez komisję egzaminacyjną składającą się z 5 osób. 2. W skład komisji wchodzić mogą osoby posiadające wyższe wykształcenie w zawodach bibliotekarskich oraz minimum 5-letnie doświadczenie zawodowe. 3. Członków komisji egzaminacyjnej powołuje organ prowadzący postępowanie. 4. Do zadań komisji egzaminacyjnej należy w szczególności: 1) opracowanie zakresu testu; 2) przeprowadzenie testu; 3) dokonanie oceny wyników testu; 4) sporządzenie protokołu. 5. Testy umiejętności przeprowadzane są dwa razy w roku. § 14. O terminie, miejscu przeprowadzenia, formie i kryteriach oceny testu organ prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 15. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 15, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu ustala organ prowadzący postępowanie na podstawie rzeczywistych wydatków techniczno-organizacyjnych ponoszonych przez organ prowadzący postępowanie w związku z przeprowadzeniem testu, w tym wynagrodzenia komisji egzaminacyjnej i kosztów przygotowania testu. 3. Wnioskodawca wnosi opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenia testu na rachunek bankowy organu prowadzącego postępowanie. § 16. 1. Test opracowuje komisja egzaminacyjna, a zatwierdza organ prowadzący postępowanie. 2. Do opracowania testu przepis § 11 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Zakres przedmiotowy testu dostosowuje się do zawodu bibliotekarskiego, w którym ma nastąpić uznanie kwalifikacji. 4. Test przeprowadza się w języku polskim. § 17. 1. Test przeprowadza się w formie egzaminu teoretycznego, sprawdzającego wybrane umiejętności z zakresu zawodu bibliotekarskiego. 2. Wykonanie testu ocenia się w zależności od stopnia prawidłowości jego wykonania. 3. Wynik testu teoretycznego określa się jako "pozytywny" albo "negatywny". 4. O wynikach testu komisja egzaminacyjna rozstrzyga większością głosów. W razie równej liczby głosów o wyniku testu rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 5. Z czynności testu sporządza się protokół, w którym odnotowuje się datę przeprowadzenia testu. Protokół podpisują: przewodniczący komisji, członkowie i sekretarz komisji egzaminacyjnej. § 18. 1. Oceny testu komisja egzaminacyjna dokonuje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Wynik testu przewodniczący komisji egzaminacyjnej przedkłada organowi prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy w terminie 3 dni od dnia ustalenia wyniku testu. § 19. Na podstawie wyniku przeprowadzonego testu umiejętności organ prowadzący postępowanie zalicza albo nie zalicza testu umiejętności. § 20. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej, kierując się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionej przyczyny organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin oraz miejsce przeprowadzenia tego testu. 5. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może ponownie przystąpić do testu dla zawodu bibliotekarskiego nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test. 6. Do wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 5, przepis § 15 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Przepis końcowy § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności odbywanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania niektórych zawodów filmowych (Dz. U. Nr 101, poz. 1051) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w zawodach regulowanych kaskadera filmowego i kaskadera filmowego - koordynatora. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o: 1) stażu adaptacyjnym - oznacza to staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, zwanej dalej "ustawą"; 2) teście umiejętności - oznacza to test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 3) postępowaniu - oznacza to postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 4) wnioskodawcy - oznacza to wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 5) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub organ wskazany w trybie określonym w art. 4a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959), 6) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 7) zawodzie filmowym - oznacza to zawód kaskadera filmowego i kaskadera filmowego - koordynatora, określony w rozporządzeniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 19 maja 2000 r. w sprawie wykonywania niektórych zawodów filmowych (Dz. U. Nr 51, poz. 610 oraz z 2001 r. Nr 135, poz. 1524). § 3. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji zawodowych dla więcej niż jednego zawodu filmowego, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się osobno dla każdego zawodu. § 4. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się zgodnie z postanowieniem wydanym w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, zobowiązującego do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 5. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla regulowanych zawodów filmowych. § 6. Organ prowadzący postępowanie przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy: 1) przedsiębiorcy bądź jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny albo 2) komisji egzaminacyjnej, która przygotowuje i przeprowadza test umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Staż adaptacyjny, zwany dalej "stażem", może być odbywany u przedsiębiorców w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)) oraz w państwowych jednostkach organizacyjnych posiadających osobowość prawną, których przedmiot działania obejmuje produkcję filmów, zwanych dalej "jednostkami". 2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu składa formularz zgłoszeniowy. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje przedsiębiorcę lub jednostkę gotową do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, w celu odbywania przez niego stażu. 3. Wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie formularz zgłoszeniowy wraz z dokumentem zawierającym zobowiązanie przedsiębiorcy lub jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 4. W dokumencie, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorca lub jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 8. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez przedsiębiorcę lub kierownika jednostki, na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z odbywaniem stażu, z uwzględnieniem długości okresu i obowiązków, o których mowa w § 7 ust. 4 pkt 3 i 4. 2. Rzeczywiste wydatki związane z odbywaniem stażu obejmują: 1) wydatki techniczno-organizacyjne jednostki, w której staż jest odbywany; 2) wynagrodzenie opiekuna stażu. 3. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest wnoszona jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach na konto wskazane przez przedsiębiorcę lub jednostkę. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 9. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna, którym może być osoba posiadająca kwalifikacje co najmniej równorzędne z kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca. 2. Opiekuna stażu wnioskodawcy wyznacza przedsiębiorca bądź kierownik jednostki, o których mowa w § 7 ust. 1, w porozumieniu z organem prowadzącym postępowanie. 3. Zmiana opiekuna stażu przez przedsiębiorcę lub kierownika jednostki, w której staż jest odbywany, może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności przez opiekuna stażu; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu, złożonej nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu. 4. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 3, przedsiębiorca lub kierownik jednostki, w której staż jest odbywany, niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna stażu, informując o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. 5. Opiekun stażu sporządza raport z przebiegu stażu i opinię o jego przebiegu. § 10. Staż odbywa się zgodnie z programem stażu, ustalanym przez organ prowadzący postępowanie. § 11. 1. Program stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Program stażu przygotowywany jest dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy z uwzględnieniem zakresu dotychczasowego doświadczenia zawodowego, okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodów filmowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz różnic wynikających ze specyfiki zawodów filmowych w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie wnioskodawcy. § 12. 1. Długość stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Na wniosek wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie może przedłużyć długość stażu. 3. Organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią o dotychczasowym jego przebiegu, sporządzoną przez opiekuna oraz przedsiębiorcę lub kierownika jednostki, w której odbywa się staż. § 13. 1. Staż rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z przedsiębiorcą lub z jednostką. 2. Wnioskodawca zawiadamia organ prowadzący postępowanie o terminie rozpoczęcia odbywania stażu. § 14. 1. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia przedsiębiorca lub kierownik jednostki, w której odbywa się staż. 2. Opiekun stażu informuje przedsiębiorcę albo kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z zatwierdzonego programu stażu. § 15. 1. Zaliczenia stażu dokonuje się na podstawie oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności. 2. Oceny stażu w formie opinii jednostki potwierdzonej podpisami dokonują wspólnie opiekun stażu i przedsiębiorca albo kierownik jednostki, w której staż był odbywany, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 3. Ocena stażu jest przekazywana wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. 4. Wnioskodawca, który uzyskał negatywną ocenę, może ponownie wystąpić z wnioskiem o odbycie stażu. Rozdział 3 Test umiejętności § 16. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", przeprowadzany jest przez komisję egzaminacyjną, powoływaną przez organ prowadzący postępowanie w trybie i na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 pkt 7. 2. Do zadań komisji egzaminacyjnej należy w szczególności: 1) opracowanie zakresu testu; 2) przeprowadzenie testu; 3) dokonanie oceny wyników testu; 4) sporządzenie protokołu. 3. Za prawidłowe przygotowanie i przeprowadzenie testu odpowiada przewodniczący komisji egzaminacyjnej. 4. Terminy przeprowadzania testu organ prowadzący postępowanie wyznacza dwa razy do roku. 5. Terminy przeprowadzania testu podawane są do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. § 17. Wnioskodawca jest obowiązany złożyć wniosek o przeprowadzenie testu nie później niż na trzy miesiące przed ustalonym terminem testu. § 18. O terminie, miejscu przeprowadzenia, formie i kryteriach oceny testu zawiadamia wnioskodawcę przewodniczący komisji egzaminacyjnej nie później niż na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 19. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 18, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu ustala organ prowadzący postępowanie na podstawie rzeczywistych wydatków techniczno-organizacyjnych ponoszonych przez organ prowadzący postępowanie w związku z przeprowadzeniem testu, w tym wynagrodzenia komisji egzaminacyjnej i kosztów przygotowania testu. 3. Wnioskodawca wnosi opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenia testu na rachunek bankowy organu prowadzącego postępowanie. § 20. 1. Zakres testu opracowuje komisja egzaminacyjna, a zatwierdza organ prowadzący postępowanie. 2. Do opracowania testu przepisy § 11 ust. 2 stosuje się odpowiednio a jego zakres przedmiotowy dostosowuje się do zawodu filmowego, w którym ma nastąpić uznanie kwalifikacji. 3. Test przeprowadzany jest w języku polskim. § 21. 1. Test przeprowadza się w formie egzaminu praktycznego, mającego na celu sprawdzenie umiejętności poprawnego wykonania elementów technicznych z zakresu zawodu filmowego, wskazanych w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. Wnioskodawca ma prawo do jednokrotnego powtórzenia nieudanej próby. 2. Wykonanie testu ocenia się w zależności od stopnia prawidłowości jego wykonania. 3. Test uważa się za zdany, gdy poprawnie zostaną wykonane wszystkie elementy techniczne i wnioskodawca uzyska pozytywną ocenę wyrażoną przez większość składu komisji. W przypadku równej liczby głosów decyduje przewodniczący komisji. 4. Niezaliczenie jednego elementu testu eliminuje wnioskodawcę z dalszego przebiegu testu i powoduje niezaliczenie testu. 5. Z czynności testu sporządza się protokół, w którym podaje się datę przeprowadzenia testu, skład komisji egzaminacyjnej, imię i nazwisko osoby, która przystąpiła do testu, wyniki testu oraz podpisy członków komisji. § 22. 1. Oceny testu komisja egzaminacyjna dokonuje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Wynik testu przewodniczący komisji egzaminacyjnej przedkłada organowi prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy w terminie 3 dni od dnia ustalenia wyniku testu. § 23. Na podstawie wyniku testu organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu filmowego. § 24. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej, kierując się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionej przyczyny organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin oraz miejsce przeprowadzenia tego testu. 5. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu, może ponownie przystąpić do testu dla danego zawodu filmowego nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test. 6. Do wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 5, stosuje się przepis § 19 ust. 3. Rozdział 4 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności odbywanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa (Dz. U. Nr 101, poz. 1052) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w zawodzie konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) staż adaptacyjny - staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy; 3) test umiejętności - test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 4) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 5) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 6) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub podmiot wskazany w trybie określonym w art. 4a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959); 7) Biuletynie Informacji Publicznej - Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 8) jednostka - przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)), oraz państwowe jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną, które prowadzą działalność w zakresie objętym zawodem konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa, gdzie wnioskodawca może odbywać staż adaptacyjny. § 3. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego: 1) informacje o wymogach kwalifikacyjnych odpowiednio dla zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa; 2) wykaz literatury przedmiotu odpowiednio dla zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa. § 4. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji zawodowych dla więcej niż jednego z zawodów: konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się osobno dla każdego zawodu. § 5. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu umiejętności stwierdza w postanowieniu organ prowadzący postępowanie. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, zobowiązującego do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. 3. Test umiejętności może być przeprowadzony w języku polskim, angielskim albo francuskim. 4. We wniosku o przeprowadzenie testu umiejętności wnioskodawca wskazuje język, w jakim ma być przeprowadzony test umiejętności. § 6. Organ prowadzący postępowanie przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 5 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy, odpowiednio: 1) jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo 2) komisji egzaminacyjnej, która przygotowuje i przeprowadza test umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. 1. Staż adaptacyjny odbywa się w jednostce. 2. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego składa formularz zgłoszeniowy oraz zobowiązanie jednostki do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego. 3. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 2, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 8. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego są ustalane kwotowo przez jednostkę, na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z odbywaniem stażu, z uwzględnieniem długości okresu i obowiązków, o których mowa w § 7 ust. 3 pkt 4. 2. Rzeczywiste wydatki związane z odbywaniem stażu obejmują: 1) wydatki techniczno-organizacyjne jednostki, w której staż jest odbywany; 2) wynagrodzenie opiekuna stażu. 3. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest wnoszona jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach na konto wskazane przez jednostkę. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 9. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być osoba posiadająca co najmniej 5-letnie doświadczenie w wykonywaniu odpowiednio zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni lub archeologa. 2. Opiekuna stażu wyznacza jednostka, w której odbywa się staż adaptacyjny. 3. W przypadku braku możliwości dalszego pełnienia czynności przez opiekuna stażu adaptacyjnego jednostka, w której staż jest odbywany, niezwłocznie dokonuje zmiany opiekuna, informując o tym wnioskodawcę i organ prowadzący postępowanie. 4. Jednostka może dokonać zmiany opiekuna stażu po złożeniu przez wnioskodawcę umotywowanego wniosku lub po złożeniu przez opiekuna stażu umotywowanej prośby, nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. § 10. 1. Program i czas trwania stażu adaptacyjnego określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 5 ust. 1. 2. Program stażu adaptacyjnego przygotowywany jest dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy z uwzględnieniem zakresu dotychczasowego doświadczenia zawodowego, okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu odpowiednio konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz różnic wynikających ze specyfiki tych zawodów w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie wnioskodawcy. § 11. 1. Na wniosek wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie może przedłużyć okres stażu adaptacyjnego. 2. Organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu po zapoznaniu się z opinią o dotychczasowym jego przebiegu, sporządzoną przez jednostkę, w której odbywa się staż adaptacyjny. § 12. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia jednostka, w której odbywa się staż. 2. Opiekun stażu adaptacyjnego informuje jednostkę o realizacji przez wnioskodawcę zadań, wynikających z zatwierdzonego programu stażu. § 13. 1. Zaliczenie stażu adaptacyjnego dokonuje się na podstawie oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności. 2. Oceny stażu adaptacyjnego, w formie opinii, dokonują wspólnie opiekun stażu i jednostka, w której staż był odbywany, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 3. Ocena stażu adaptacyjnego jest przekazywana wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. 4. Wnioskodawca, który uzyskał negatywną ocenę, może ponownie wystąpić z wnioskiem o odbycie stażu. § 14. Na podstawie oceny, o której mowa w § 13 ust. 2, organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania odpowiednio zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni lub archeologa. Rozdział 3 Test umiejętności § 15. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", przeprowadza komisja egzaminacyjna. 2. Członków komisji egzaminacyjnej, w liczbie od 3 do 5, powołuje organ prowadzący postępowanie spośród osób dysponujących wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym w zakresie wykonywania odpowiednio zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni, archeologa. 3. Organ prowadzący postępowanie spośród członków komisji egzaminacyjnej wyznacza przewodniczącego komisji egzaminacyjnej. § 16. O ustalonym zakresie wiedzy i umiejętności objętych testem, miejscu, terminie przeprowadzenia testu organ prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności. § 17. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 16, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu ustala organ prowadzący postępowanie na podstawie rzeczywistych wydatków techniczno-organizacyjnych ponoszonych przez organ prowadzący postępowanie w związku z przeprowadzeniem testu. 3. Wnioskodawca wnosi opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenie testu na rachunek bankowy organu prowadzącego postępowanie. 4. Wnioskodawca przedstawia dowód dokonania opłaty, o której mowa w ust. 1, przed przystąpieniem do testu. § 18. 1. Test opracowuje komisja egzaminacyjna. Przepisy § 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Test składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej. 3. Część pisemna testu trwa 120 minut i składa się z 30 pytań, w tym 10 % o charakterze opisowym. Każde z pytań niemające charakteru opisowego powinno zawierać nie mniej niż 3 możliwości odpowiedzi, z których jedna może być prawidłowa. 4. Do ustnej części testu dopuszcza się osoby, które uzyskały więcej niż 80 % punktów możliwych do uzyskania z części pisemnej. 5. Część ustna testu składa się z nie więcej niż 10 pytań i trwa 30 minut. Część ustną testu uznaje się za zdaną, jeżeli osoba zdająca odpowiedziała poprawnie na co najmniej 80 % pytań. § 19. Przy ocenie testu uwzględnia się w szczególności następujące zasady: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie niemające charakteru opisowego, ustala się jednakową liczbę punktów; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie pytania o charakterze opisowym ustala się jednakową liczbę punktów; 3) za każdą błędną odpowiedź lub brak odpowiedzi ustala się zero punktów; 4) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 80 % punktów możliwych do uzyskania. § 20. 1. Z przebiegu testu sporządza się protokół, w którym podaje się datę przeprowadzenia testu, skład komisji egzaminacyjnej, imię i nazwisko osoby, która przystąpiła do testu, wyniki testu oraz podpisy członków komisji egzaminacyjnej. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący komisji egzaminacyjnej przedkłada organowi prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy w terminie trzech dni od dnia przeprowadzenia testu. § 21. Na podstawie wyniku testu organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania odpowiednio zawodu konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni i archeologa. § 22. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku o przeprowadzenie testu, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionej przyczyny, przepis § 15 stosuje się odpowiednio. 4. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej. 5. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik z testu, może ponownie przystąpić do testu nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test. 6. Do wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 5, stosuje się przepis § 17 ust. 3. Rozdział 4 Przepis końcowy § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu muzealnika (Dz. U. Nr 101, poz. 1053) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - w zawodzie regulowanym muzealnika. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) stażu adaptacyjnym - oznacza to staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, zwanej dalej "ustawą"; 2) teście umiejętności - oznacza to test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 3) postępowaniu - oznacza to postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 4) wnioskodawcy - oznacza to wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 5) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub organ wskazany w trybie określonym w art. 4a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959); 6) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 7) zawodzie muzealnika - oznacza to kwalifikacje wymagane od osób wykonujących zawód muzealnika, ustalone w rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie określenia dla pracowników tworzących zawodową grupę muzealników wymagań kwalifikacyjnych uprawniających do zajmowania stanowisk związanych z działalnością podstawową muzeów oraz trybu ich stwierdzania (Dz. U. Nr 26, poz. 233). § 3. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności jest stwierdzana w formie postanowienia wydanego w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu muzealnika. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, zobowiązującego do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. § 4. Organ prowadzący postępowanie upowszechnia na stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla regulowanego zawodu muzealnika. § 5. Organ prowadzący postępowanie przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy: 1) jednostce, w której ma być odbywany staż adaptacyjny; 2) komisji egzaminacyjnej, która przygotowuje i przeprowadza test umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 6. 1. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego, zwanego dalej "stażem", składa formularz zgłoszeniowy. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje jednostkę gotową do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, w celu odbycia przez niego stażu. 2. Wnioskodawca przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie formularz zgłoszeniowy wraz z dokumentem zawierającym zobowiązanie jednostki do nawiązania z nim stosunku prawnego. 3. W dokumencie, o którym mowa w ust. 2, jednostka określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy; 5) koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu. § 7. 1. Wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny w jednostce w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej. 2. Wnioskodawca odbywający staż adaptacyjny w jednostce na podstawie umowy cywilnoprawnej może odbywać go bez wynagrodzenia, na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką. § 8. 1. Koszty odbywania przez wnioskodawcę stażu są ustalane kwotowo przez kierownika jednostki, na podstawie rzeczywistych wydatków związanych z odbywaniem stażu, z uwzględnieniem długości okresu i obowiązków, o których mowa w § 6 ust. 3 pkt 3 i 4. 2. Rzeczywiste wydatki związane z odbywaniem stażu obejmują: 1) wydatki techniczno-organizacyjne jednostki, w której staż jest odbywany; 2) wynagrodzenie opiekuna stażu. 3. Opłata z tytułu kosztów odbywania przez wnioskodawcę stażu jest wnoszona jednorazowo albo miesięcznie w równych częściach na konto wskazane przez jednostkę. W przypadku odbywania stażu w ramach stosunku pracy albo na podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej, opłata z tytułu odbywania przez wnioskodawcę stażu może być, za zgodą wnioskodawcy wyrażoną na piśmie, potrącana z jego wynagrodzenia. § 9. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być osoba posiadająca kwalifikacje co najmniej równorzędne z kwalifikacjami, o uznanie których występuje wnioskodawca. 2. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki, w której odbywa się staż adaptacyjny. 3. Zmiana opiekuna stażu przez kierownika jednostki, w której staż jest odbywany, może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności przez opiekuna stażu; 2) umotywowanego wniosku wnioskodawcy złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu; 3) umotywowanego wniosku opiekuna stażu złożonego nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu. § 10. Staż odbywa się zgodnie z programem stażu, ustalanym przez organ prowadzący postępowanie. § 11. 1. Program stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1. 2. Program stażu przygotowywany jest dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy z uwzględnieniem zakresu dotychczasowego doświadczenia zawodowego, okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu muzealnika na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz różnic wynikających ze specyfiki zawodu muzealnika w Rzeczypospolitej Polskiej i państwie wnioskodawcy. § 12. 1. Długość stażu określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1. 2. Na wniosek wnioskodawcy organ prowadzący postępowanie może przedłużyć długość stażu. 3. Organ prowadzący postępowanie przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu po zapoznaniu się z opinią o dotychczasowym jego przebiegu, sporządzoną przez kierownika jednostki, w której odbywa się staż. § 13. Staż rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1, lub w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką. § 14. 1. Prawidłowy przebieg stażu zapewnia kierownik jednostki, w której odbywa się staż. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z zatwierdzonego programu stażu. § 15. 1. Zaliczenie stażu dokonuje się na podstawie oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności. 2. Oceny stażu dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż był odbywany, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 3. Oceny stażu dokonuje się w formie opinii jednostki, w której staż był odbywany, i potwierdza się ją podpisami kierownika jednostki oraz opiekuna stażu. 4. Ocena stażu jest przekazywana wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. 5. W przypadku oceny negatywnej organ prowadzący postępowanie może zaproponować przedłużenie stażu adaptacyjnego na czas określony. Rozdział 3 Test umiejętności § 16. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", przeprowadzany jest przez komisję egzaminacyjną, powoływaną przez organ prowadzący postępowanie, w trybie i na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 pkt 7. 2. Do zadań komisji egzaminacyjnej należy w szczególności: 1) opracowanie zakresu testu; 2) przeprowadzenie testu; 3) dokonanie oceny wyników testu; 4) sporządzenie protokołu. 3. Testy umiejętności przeprowadzane są dwa razy w roku. § 17. O terminie, miejscu przeprowadzenia, formie i kryteriach oceny testu organ prowadzący postępowanie zawiadamia wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu. § 18. 1. W zawiadomieniu, o którym mowa w § 17, wskazuje się wysokość opłaty z tytułu kosztów przeprowadzenia testu. 2. Koszty przeprowadzenia testu ustala organ prowadzący postępowanie na podstawie rzeczywistych wydatków techniczno-organizacyjnych ponoszonych przez organ prowadzący postępowanie w związku z przeprowadzeniem testu, w tym wynagrodzenia komisji egzaminacyjnej i kosztów przygotowania testu. 3. Wnioskodawca wnosi opłatę z tytułu kosztów przeprowadzenia testu na rachunek bankowy organu prowadzącego postępowanie. § 19. 1. Test opracowuje komisja egzaminacyjna, a zatwierdza organ prowadzący postępowanie. 2. Do opracowania testu przepis § 11 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Zakres przedmiotowy testu umiejętności dostosowuje się do zawodu muzealnika, w którym ma nastąpić uznanie kwalifikacji. 4. Test przeprowadzany jest w języku polskim. § 20. 1. Test przeprowadza się w formie egzaminu teoretycznego, sprawdzającego wybrane umiejętności z zakresu zawodu muzealnika. 2. Wykonanie testu ocenia się w zależności od stopnia prawidłowości jego wykonania. 3. Wynik testu teoretycznego określa się jako "pozytywny" albo "negatywny". 4. O wynikach testu komisja egzaminacyjna rozstrzyga większością głosów. W razie równej liczby głosów o wyniku testu rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 5. Z czynności testu sporządza się protokół, w którym odnotowuje się datę przeprowadzenia testu. Protokół podpisują: przewodniczący komisji, członkowie i sekretarz komisji egzaminacyjnej. § 21. 1. Oceny testu komisja egzaminacyjna dokonuje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Wynik testu przewodniczący komisji egzaminacyjnej przedkłada organowi prowadzącemu postępowanie oraz przekazuje wnioskodawcy w terminie 3 dni od dnia ustalenia wyniku testu. § 22. Na podstawie wyniku przeprowadzonego testu umiejętności organ prowadzący postępowanie zalicza albo nie zalicza test umiejętności. § 23. 1. Nieprzystąpienie do testu w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu. 2. Ponowne przystąpienie do testu wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej, kierując się zasadami określonymi w przepisach o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. W przypadku nieprzystąpienia do testu z uzasadnionej przyczyny organ prowadzący postępowanie wyznacza ponownie termin oraz miejsce przeprowadzenia tego testu. 5. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu umiejętności, może ponownie przystąpić do testu dla zawodu muzealnika nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test. 6. Do wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 5, stosuje się przepis § 18 ust. 3. Rozdział 4 Przepis końcowy § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie upoważnienia Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji w górniczych zawodach regulowanych (Dz. U. Nr 101, poz. 1054) Na podstawie art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548, Nr 162, poz. 1568 i Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 69, poz. 624, Nr 91, poz. 873 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Upoważnia się Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji w górniczych zawodach regulowanych, wymienionych w załączniku do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 725). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. T. Matusiak 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie upoważnienia Komendanta Głównego Straży Granicznej i Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji w zawodach regulowanych (Dz. U. Nr 34, poz. 291), na podstawie art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 892 i Nr 96, poz. 959). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 20 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 102, poz. 1055) Art. 1. W ustawie z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu ustawy dodaje się odnośnik w brzmieniu: "1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy Rady 94/80/WE z dnia 19 grudnia 1994 r., ustanawiającej szczegółowe zasady korzystania z prawa głosowania i kandydowania w wyborach lokalnych przez obywateli Unii zamieszkałych w Państwie Członkowskim, którego nie są obywatelami."; 2) art. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "Art. 5. 1. Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) do danej rady ma, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1, każdy obywatel polski, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat oraz stale zamieszkuje na obszarze działania tej rady. 2. Nie mają prawa wybierania osoby: 1) pozbawione praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądowym; 2) pozbawione praw wyborczych orzeczeniem Trybunału Stanu; 3) ubezwłasnowolnione prawomocnym orzeczeniem sądowym. Art. 6. 1. Prawo wybierania do rady gminy ma obywatel polski, o którym mowa w art. 5 ust. 1, wpisany do prowadzonego w tej gminie stałego rejestru wyborców, o którym mowa w ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, z późn. zm. 2)), najpóźniej na 12 miesięcy przed dniem wyborów. 2. Obywatel polski ma prawo wybierania do rady gminy także w przypadku, gdy został wpisany do stałego rejestru wyborców w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień głosowania, jeżeli ukończył 18 lat w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień wyborów lub w dniu głosowania."; 3) dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Prawo wybierania do rady gminy ma również obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat, stale zamieszkuje na obszarze działania tej gminy oraz który, z zastrzeżeniem ust. 2, został wpisany do prowadzonego w tej gminie stałego rejestru wyborców najpóźniej na 12 miesięcy przed dniem wyborów. 2. Obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim ma prawo wybierania do rady gminy także w przypadku, gdy został wpisany do stałego rejestru wyborców w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień głosowania, jeżeli ukończył 18 lat w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień wyborów lub w dniu głosowania. 3. Prawa wybierania nie ma obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim pozbawiony prawa wybierania w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem."; 4) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Prawo wybieralności (bierne prawo wyborcze) przysługuje osobie mającej prawo wybierania do danej rady. 2. Nie mają prawa wybieralności osoby: 1) karane za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego; 2) wobec których wydano prawomocny wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne w sprawie popełnienia przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego. 3. Prawa wybieralności nie ma obywatel Unii Europejskiej niebędący obywatelem polskim pozbawiony prawa wybieralności w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem."; 5) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Państwowa Komisja Wyborcza powołana na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej oraz komisarze wyborczy organizują wybory i sprawują nadzór nad ich przeprowadzeniem zgodnie z przepisami prawa."; 6) w art. 11 w ust. 5 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Do osób powołanych w skład inspekcji stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 21."; 7) w art. 12 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyrazy "przez terytorialne i obwodowe komisje wyborcze"; 8) w art. 17 w ust. 1 wyrazy "pełnomocników komitetów wyborczych" zastępuje się wyrazami "pełnomocników, o których mowa w art. 101 ust. 2"; 9) w art. 18: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obwodową komisję wyborczą powołuje, najpóźniej w 21 dniu przed dniem wyborów, gminna komisja wyborcza spośród wyborców zgłoszonych przez pełnomocników, o których mowa w art. 101 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) w ust. 2 wyrazy "od 5 do 9 osób" zastępuje się wyrazami "od 7 do 9 osób, z zastrzeżeniem ust. 2a i 2b", c) dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. W obwodach odrębnych, o których mowa w art. 30 ust. 2b, w skład komisji wchodzi od 5 do 7 osób. 2b. W wyborach uzupełniających, wyborach przedterminowych i w wyborach do nowych rad w skład komisji wchodzi od 5 do 7 osób.", d) dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Funkcji przewodniczącego i zastępcy przewodniczącego komisji nie może pełnić osoba wskazana do składu komisji przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta)."; 10) w art. 19: a) w ust. 2 wyrazy "przez pełnomocnika każdego komitetu wyborczego" zastępuje się wyrazami "w imieniu każdego komitetu wyborczego przez pełnomocnika, o którym mowa w art. 101 ust. 2", b) w ust. 3 i 4 skreśla się wyrazy "komitetów wyborczych", c) w ust. 7 wyrazy "art. 43 ust. 2" zastępuje się wyrazami "art. 111 ust. 1"; 11) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Członkom komisji wyborczych przysługują: 1) diety i zwrot kosztów podróży i noclegów; 2) zryczałtowane diety za czas związany z wykonywaniem zadań członka komisji w przypadku członków terytorialnych komisji wyborczych oraz za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania w przypadku członków obwodowych komisji wyborczych. 2. Członkom Państwowej Komisji Wyborczej nie przysługują zryczałtowane diety, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Członkom komisji wyborczych w związku z wykonywaniem zadań przysługuje zwolnienie od pracy do 5 dni, z zachowaniem prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz uprawnień ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Przewodniczący wojewódzkich i powiatowych komisji wyborczych oraz miejskich komisji wyborczych w miastach na prawach powiatu wykonują swoje zadania na zasadach takich jak sędzia sądu powszechnego delegowany do pracy w innym sądzie. 5. Komisarzom wyborczym przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości wynagrodzenia członka Państwowej Komisji Wyborczej, określonego odrębnymi przepisami. 6. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do komisarzy wyborczych. 7. Minister właściwy do spraw administracji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety, zwrot kosztów podróży i noclegów, o których mowa w ust. 1, oraz warunki obniżania wysokości diet członków terytorialnych komisji wyborczych w przypadku nieuczestniczenia w wykonywaniu części zadań komisji, a także tryb udzielania dni wolnych od pracy, o których mowa w ust. 3. Rozporządzenie określi również wysokość oraz szczegółowe zasady, na których przysługują diety, zryczałtowane diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów, a także tryb udzielania dni wolnych od pracy osobom powołanym w skład inspekcji, o których mowa w art. 11 ust. 5 oraz art. 12 ust. 3."; 12) w art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osobom wchodzącym w skład komisji wyborczych przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu zadań tych komisji na podstawie przepisów o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach."; 13) w art. 30: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podziału gminy na stałe obwody głosowania dokonuje rada gminy na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta).", b) dodaje się ust. 2a-2d w brzmieniu: "2a. Stały obwód głosowania powinien obejmować od 500 do 3.000 mieszkańców. W przypadkach uzasadnionych miejscowymi warunkami obwód może obejmować mniejszą liczbę mieszkańców. 2b. Rada gminy na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta) tworzy odrębny obwód głosowania w szpitalu, zakładzie pomocy społecznej, zakładzie karnym i areszcie śledczym, jeżeli w dniu wyborów będzie w nim przebywać co najmniej 15 wyborców objętych rejestrem wyborców w gminie, na terenie której położona jest wymieniona jednostka. Nieutworzenie takiego obwodu jest możliwe wyłącznie w uzasadnionych przypadkach na wniosek kierownika tej jednostki. 2c. Jeżeli w dniu wyborów w jednostce, o której mowa w ust. 2b, będzie przebywać mniej niż 15 wyborców objętych rejestrem wyborców w gminie, na terenie której położona jest jednostka, można w niej utworzyć odrębny obwód głosowania po zasięgnięciu opinii jej kierownika. 2d. Utworzenie odrębnych obwodów następuje najpóźniej w 35 dniu przed dniem wyborów.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Na ustalenia rady gminy, o których mowa w ust. 2 i 2b, wyborcom w liczbie co najmniej 15 przysługuje prawo wniesienia skargi do komisarza wyborczego, w terminie 5 dni od daty podania ich do publicznej wiadomości. Komisarz wyborczy rozpoznaje sprawę w ciągu 5 dni i wydaje postanowienie; na postanowienie nie przysługuje środek zaskarżenia."; 14) w art. 31 w ust. 1-3 po wyrazach "w podziale na" dodaje się wyraz "stałe"; 15) w art. 34: a) dodaje się ust. 2a-2c w brzmieniu: "2a. Spis dzieli się na część A i część B. 2b. Część A spisu obejmuje obywateli polskich. W tej części spisu wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL i adres zamieszkania wyborcy. 2c. Część B spisu obejmuje obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, którym przysługuje prawo wybierania do rady gminy. W tej części spisu wymienia się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, numer paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość oraz adres zamieszkania wyborcy w gminie.", b) uchyla się ust. 4; 16) w art. 40 w ust. 2 w zdaniu pierwszym wyrazy "art. 30 ust. 2 pkt 2" zastępuje się wyrazami "art. 30 ust. 2b"; 17) w art. 43 w ust. 2 wyrazy "mężowie zaufania wyznaczeni przez pełnomocników komitetów wyborczych w trybie określonym niniejszą ustawą" zastępuje się wyrazami "mężowie zaufania, o których mowa w art. 111 ust. 1"; 18) w art. 58: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W ciągu 14 dni od dnia wyborów może być wniesiony protest przeciwko ważności wyborów do danej rady lub przeciwko ważności wyboru radnego z powodu: 1) dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom, określonego w rozdziale XXXI Kodeksu karnego, lub 2) naruszenia przepisów niniejszej ustawy dotyczących głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów.", b) w ust. 3 wyrazy "Protest przeciwko wyborowi radnego" zastępuje się wyrazami "Protest przeciwko ważności wyboru radnego"; 19) w art. 61: a) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Sąd okręgowy orzeka o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru radnego, jeżeli okoliczności stanowiące podstawę protestu miały wpływ na wyniki wyborów.", b) w ust. 2 skreśla się wyrazy "lub o podjęciu niektórych czynności wyborczych", c) w ust. 4 po wyrazie "protestów" dodaje się wyrazy "przeciwko ważności wyborów do danej rady lub ważności wyboru radnego tej rady"; 20) w art. 62 w ust. 1 skreśla się wyrazy "lub podjęcie wskazanych czynności wyborczych"; 21) w art. 63: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie orzeczenia o nieważności wyborów lub wyboru radnego, wybory ponowne przeprowadza się przy odpowiednim zastosowaniu przepisów niniejszej ustawy.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Wybory ponowne przeprowadzają te same komisje wyborcze na podstawie tych samych spisów wyborców.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli podstawą orzeczenia o nieważności wyborów lub wyboru radnego było naruszenie przez komisje wyborcze przepisów niniejszej ustawy dotyczących głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów albo nieprawidłowości w spisach wyborców, wówczas odpowiednio powołuje się nowe komisje lub sporządza nowe spisy."; 22) w art. 64 skreśla się wyrazy "i przeprowadzonych czynności wyborczych"; 23) w art. 64e w ust. 4 wyrazy "dwóch województwach" zastępuje się wyrazami "jednym województwie"; 24) w art. 64f: a) w ust. 5 w zdaniu pierwszym wyrazy "dwóch województwach" zastępuje się wyrazami "jednym województwie", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się do komitetu wyborczego wyborców utworzonego jedynie w celu zgłoszenia kandydatów na radnych do rady gminy w gminie liczącej do 20.000 mieszkańców. Zawiadomienie o utworzeniu takiego komitetu nie wymaga zebrania podpisów, o których mowa w ust. 4.", c) uchyla się ust. 9; 25) w art. 64g w ust. 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Nazwa koalicyjnego komitetu wyborczego może zawierać również skrót nazwy tej koalicji wyborczej."; 26) dodaje się art. 64ga i 64gb w brzmieniu: "Art. 64ga. 1. Skrót nazwy komitetu wyborczego partii politycznej może zawierać wyrazy "komitet wyborczy" albo skrót "KW" i zawiera nazwę partii politycznej lub skrót jej nazwy. 2. Skrót nazwy koalicyjnego komitetu wyborczego może zawierać wyrazy "koalicyjny komitet wyborczy" albo skrót "KKW" i zawiera nazwę koalicji lub skrót jej nazwy. 3. Skrót nazwy komitetu wyborczego organizacji może zawierać wyrazy "komitet wyborczy" albo skrót "KW" i zawiera nazwę organizacji lub skrót jej nazwy. 4. Skrót nazwy komitetu wyborczego wyborców może zawierać wyrazy "komitet wyborczy wyborców" albo skrót "KWW" i zawiera określenie, o którym mowa w art. 64g ust. 4 lub jego skrót, odróżniające od nazw i skrótów nazw innych komitetów. 5. Skrót nazwy komitetu wyborczego może składać się z co najwyżej 40 znaków drukarskich, wliczając spacje. Art. 64gb. 1. Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny komitetu wyborczego korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych. 2. Skrót nazwy komitetu wyborczego powinien różnić się dostatecznie od nazw i skrótów nazw innych komitetów. Skrót nazwy komitetu wyborczego wyborców musi być różny od nazwy lub skrótu nazwy partii politycznej lub organizacji, wpisanych odpowiednio do ewidencji lub rejestru, prowadzonych przez właściwy sąd."; 27) dodaje się art. 64ia w brzmieniu: "Art. 64ia. Nie stanowi wady zawiadomienia komitetu wyborczego partii politycznej lub komitetu wyborczego organizacji, wpisanych odpowiednio do ewidencji lub rejestru prowadzonych przez właściwy sąd, określenie w nim nazwy lub skrótu nazwy tych samych lub niedostatecznie różniących się od nazw lub skrótów nazw innych komitetów wyborczych. Organ, który wydał wcześniej postanowienie o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego, w którym podano tę samą lub niedostatecznie różniącą się nazwę lub skrót nazwy, po porozumieniu z pełnomocnikiem wyborczym tego komitetu, zmienia postanowienie, określając w nim nową nazwę lub skrót nazwy komitetu. W razie braku porozumienia organ, który wydał postanowienie, uchyla je i wzywa pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego do usunięcia wady w terminie 3 dni. Przepisy art. 64h ust. 2-4 oraz art. 64i ust. 2-4 stosuje się odpowiednio."; 28) art. 64j otrzymuje brzmienie: "Art. 64j. W przypadku wyborów uzupełniających, wyborów przedterminowych lub wyborów do nowych rad: 1) zawiadomienia, o których mowa w art. 64c ust. 3, art. 64d ust. 4, art. 64e ust. 3 i 4 oraz art. 64f ust. 4 i 5, składa się właściwemu komisarzowi wyborczemu; 2) zawiadomienie, o którym mowa w art. 64f ust. 4 i 5, nie wymaga zebrania podpisów obywateli popierających utworzenie komitetu."; 29) w art. 64k pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) komitetu wyborczego partii politycznej albo organizacji ponosi partia polityczna albo organizacja, która utworzyła komitet wyborczy, a w przypadku komitetu wyborczego utworzonego przez stowarzyszenie zwykłe - solidarnie członkowie stowarzyszenia;"; 30) w art. 64l: a) dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Jeżeli wniesiono protest przeciwko ważności wyborów do rady lub przeciwko ważności wyboru radnego, komitet wyborczy, który zarejestrował listy kandydatów w wyborach do danej rady, nie ulega rozwiązaniu przed uprawomocnieniem się orzeczenia sądu. 1b. W przypadku komitetów wyborczych, których kandydaci uczestniczą w wyborach ponownych, przez sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 84 ust. 2, rozumie się sprawozdanie o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych związanych z wyborami ponownymi.", b) w ust. 2 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy ", a w przypadku komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64f ust. 8 - komisarza wyborczego właściwego ze względu na siedzibę komitetu"; 31) dodaje się rozdział 10b w brzmieniu: "Rozdział 10b Nadawanie numerów zarejestrowanym listom kandydatów Art. 64m. Listy kandydatów zarejestrowane w wyborach do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego otrzymują numery ustalane w drodze losowania przez: 1) Państwową Komisję Wyborczą; 2) komisarzy wyborczych; 3) gminne komisje wyborcze. Art. 64n. 1. Jeżeli komitet wyborczy zarejestrował listy kandydatów w ponad połowie okręgów w wyborach do wszystkich sejmików województw, listy kandydatów tego komitetu, zarejestrowane w wyborach do sejmików województw, rad powiatów i rad gmin, otrzymują jednolity numer. 2. Jeżeli komitet wyborczy niespełniający warunku określonego w ust. 1 zarejestrował listę kandydatów w co najmniej jednym okręgu w wyborach do sejmiku województwa i zarejestrował listy kandydatów w ponad połowie okręgów w wyborach do wszystkich rad powiatów i rad miast na prawach powiatów na obszarze tego województwa, listy kandydatów tego komitetu, zarejestrowane w wyborach do rad powiatów i rad gmin na obszarze tego województwa, otrzymują jednolity numer, taki sam jak listy kandydatów tego komitetu zarejestrowane w wyborach do sejmiku tego województwa. 3. Jeżeli komitet wyborczy niespełniający żadnego z warunków określonych w ust. 1 i 2 zarejestrował listę kandydatów w co najmniej jednym okręgu w wyborach do rady powiatu i zarejestrował listy kandydatów w ponad połowie okręgów w wyborach do wszystkich rad gmin na obszarze tego powiatu, listy kandydatów tego komitetu, zarejestrowane w wyborach do rad gmin na obszarze tego powiatu otrzymują jednolity numer, taki sam jak listy kandydatów tego komitetu zarejestrowane w wyborach do rady tego powiatu. Art. 64o. 1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie rejestracji list kandydatów w wyborach do sejmików województw przyznaje, najpóźniej na 25 dni przed dniem wyborów, numery dla list kandydatów komitetów wyborczych spełniających warunek określony w art. 64n ust. 1. 2. Państwowa Komisja Wyborcza niezwłocznie podaje do wiadomości publicznej informację o przyznanych numerach list kandydatów i zawiadamia o nich komisarzy wyborczych wykonujących czynności o charakterze ogólnowojewódzkim. 3. Komisarz wyborczy wykonujący czynności o charakterze ogólnowojewódzkim, na podstawie rejestracji list kandydatów w wyborach do sejmiku województwa, najpóźniej w 23 dniu przed dniem wyborów, przyznaje zarejestrowanym w wyborach do sejmiku województwa listom kandydatów komitetów niespełniających warunku wymienionego w art. 64n ust. 1 numery: 1) dla list kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowanych w więcej niż jednym okręgu wyborczym - spośród numerów następujących po numerach przyznanych w trybie ust. 1; 2) dla list kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowanych w jednym okręgu wyborczym - spośród numerów następujących po numerach przyznanych w trybie pkt 1. 4. Komisarz wyborczy, o którym mowa w ust. 3, niezwłocznie podaje do wiadomości publicznej informację o przyznanych numerach list kandydatów i zawiadamia o nich pozostałych komisarzy wyborczych działających na obszarze województwa. 5. Komisarz wyborczy, na podstawie rejestracji list kandydatów w wyborach do rad powiatów na obszarze jego właściwości, najpóźniej w 21 dniu przed dniem wyborów, przyznaje, odrębnie dla każdego powiatu, zarejestrowanym w wyborach do rad powiatów listom kandydatów komitetów niespełniających żadnego z warunków określonych w art. 64n ust. 1 i 2, numery: 1) dla list kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowanych w więcej niż jednym okręgu wyborczym - spośród numerów następujących po numerach przyznanych w trybie ust. 3 pkt 2; 2) dla list kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowanych w jednym okręgu wyborczym - spośród numerów następujących po numerach przyznanych w trybie pkt 1. 6. Komisarz wyborczy niezwłocznie podaje do wiadomości publicznej informację o przyznanych numerach list kandydatów i zawiadamia o nich gminne komisje wyborcze działające na obszarze jego właściwości. 7. Gminna komisja wyborcza na podstawie rejestracji list kandydatów w wyborach do rady gminy przyznaje zarejestrowanym w wyborach do rady gminy listom kandydatów komitetów niespełniających żadnego z warunków określonych w art. 64n numery: 1) dla list kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowanych w więcej niż jednym okręgu wyborczym - spośród numerów następujących po numerach przyznanych w trybie ust. 5 pkt 2; 2) dla list kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowanych w jednym okręgu wyborczym - spośród numerów następujących po numerach przyznanych w trybie pkt 1. 8. Gminna komisja wyborcza niezwłocznie podaje do wiadomości publicznej informację o przyznanych numerach list kandydatów."; 32) w art. 65 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W wyborach ponownych kampanię wyborczą prowadzi się, jeżeli przeprowadza się głosowanie."; 33) w art. 76 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. W wyborach przedterminowych oraz w wyborach do nowych rad łączny czas nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w odpowiednich programach regionalnych wynosi 3 godziny w Telewizji Polskiej i 4 godziny w Polskim Radiu. 2b. W wyborach ponownych oraz w wyborach uzupełniających prawo do nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych nie przysługuje."; 34) w art. 78 w ust. 4 po wyrazie "pełnomocnik" dodaje się wyraz "wyborczy"; 35) w art. 83: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 3,", b) uchyla się ust. 3; 36) w art. 83c: a) w ust. 3 po wyrazach "osób fizycznych" dodaje się wyrazy "oraz kredytów bankowych zaciąganych na cele związane z wyborami", b) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Komitetom wyborczym nie wolno przyjmować wartości niepieniężnych, z wyjątkiem nieodpłatnych usług polegających na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez osoby fizyczne. 6. Poręczycielem kredytu, o którym mowa w ust. 3, może być wyłącznie osoba fizyczna, z tym że zobowiązanie poręczyciela nie może przekroczyć kwoty równej łącznej sumie wpłat od osoby fizycznej, określonej w art. 83d ust. 2. Ograniczenie wysokości zobowiązania poręczyciela nie dotyczy osób wchodzących w skład komitetu wyborczego wyborców."; 37) w art. 83d: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki finansowe komitetu wyborczego są gromadzone wyłącznie na jednym rachunku bankowym. Zaświadczenie Państwowej Komisji Wyborczej o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu albo zaświadczenie komisarza wyborczego o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu stanowi podstawę do otwarcia rachunku bankowego, dokonania wpisu do Rejestru Gospodarki Narodowej (REGON) oraz nadania numeru identyfikacji podatkowej (NIP) na zasadach określonych w przepisach o ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Środki finansowe mogą być wpłacane na rzecz komitetu wyborczego jedynie czekiem, przelewem lub kartą płatniczą. 4. Umowa rachunku bankowego zawarta w imieniu komitetu wyborczego zawiera zastrzeżenie o wymaganym ustawą sposobie dokonywania wpłat na rzecz komitetu wyborczego oraz dopuszczalnym źródle pozyskiwania środków finansowych przez komitet wyborczy, a także o dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat."; 38) art. 83f otrzymuje brzmienie: "Art. 83f. 1. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami komitet wyborczy partii politycznej przekazuje ją przed dniem złożenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 84 ust. 2, na fundusz wyborczy tej partii. 2. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami koalicyjny komitet wyborczy partii politycznych przekazuje ją przed dniem złożenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 84 ust. 2, na fundusze wyborcze partii wchodzących w skład koalicji w proporcji ustalonej w umowie koalicyjnej, a w razie braku stosownych postanowień w umowie - na rzecz instytucji charytatywnej. Informację o przekazaniu na rzecz instytucji charytatywnej nadwyżki przekraczającej kwotę 1.000 złotych pełnomocnik finansowy podaje przed dniem złożenia sprawozdania finansowego do wiadomości publicznej w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym. 3. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami przez komitety wyborcze, o których mowa w art. 64e i art. 64f, komitety te przekazują ją przed dniem złożenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 84 ust. 2 na rzecz instytucji charytatywnej. Informację o przekazaniu nadwyżki przekraczającej kwotę 1.000 złotych pełnomocnik finansowy podaje przed dniem złożenia sprawozdania finansowego do wiadomości publicznej w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym, a w przypadku komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64e ust. 3 i art. 64f ust. 4, w dzienniku o zasięgu wojewódzkim."; 39) w art. 84: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego w terminie 3 miesięcy od dnia wyborów przedkłada organowi, któremu komitet złożył zawiadomienie o utworzeniu komitetu sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych komitetu, zwane dalej "sprawozdaniem finansowym". Sprawozdanie finansowe powinno zawierać informacje o uzyskanych kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania oraz imienny wykaz wpłat od osób fizycznych, a także o korzyściach majątkowych, o których mowa w art. 84d ust. 1a.", b) dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. W przypadku wyborów ponownych sprawozdanie finansowe składa się właściwemu komisarzowi wyborczemu. 2b. W przypadku gdy komitet nie pozyskiwał i nie wydatkował środków, pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego może złożyć właściwemu komisarzowi wyborczemu stosowne oświadczenie zastępujące sprawozdanie finansowe. Do trybu postępowania z oświadczeniami stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące sprawozdań finansowych.", c) uchyla się ust. 3-5; 40) w art. 84a w ust. 1 w pkt 3 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) naruszenia przepisów art. 83c i art. 83d ust. 1-3."; 41) dodaje się art. 84ca w brzmieniu: "Art. 84ca. Do sprawozdania złożonego po terminie stosuje się odpowiednio przepisy art. 84-84c."; 42) w art. 84d: a) dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 nie dotyczy korzyści majątkowych przekazanych komitetowi wyborczemu z naruszeniem przepisów ustawy, których komitet wyborczy nie przyjął lub zwrócił darczyńcy w nieprzekraczalnym terminie 30 dni od dnia dokonania darowizny. 1b. Komitet wyborczy, w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprawozdania finansowego, może dobrowolnie dokonać wpłaty korzyści majątkowej uzyskanej z naruszeniem przepisów ustawy na konto urzędu skarbowego właściwego dla jego siedziby. Dowód przekazania środków na rzecz Skarbu Państwa komitet wyborczy przedstawia organowi, któremu złożył sprawozdanie finansowe.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku odmowy dobrowolnego wydania korzyści majątkowej na rzecz Skarbu Państwa w terminie określonym w ust. 1b organ, któremu przedłożono sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego, występuje do sądu o orzeczenie przepadku korzyści majątkowej."; 43) w art. 89: a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Sołectwa łączy się w celu utworzenia okręgu wielomandatowego lub dzieli się na dwa lub więcej okręgów wyborczych, jeżeli wynika to z konieczności zachowania jednolitej normy przedstawicielstwa.", b) w ust. 3 wyraz "jedynie" zastępuje się wyrazem "również"; 44) w art. 92 w ust. 1 w zdaniu drugim po wyrazie "państwa" dodaje się wyrazy ", zmiany granic sołectw"; 45) w art. 99: a) dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku zgłoszenia kandydatury obywatela Unii Europejskiej niebędącego obywatelem polskim do pisemnej zgody kandydata na kandydowanie dołącza się również: 1) oświadczenie kandydata wskazujące jego obywatelstwo, adres i okres stałego zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz ostatni adres zamieszkania w państwie członkowskim Unii Europejskiej, którego jest obywatelem; 2) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego jest obywatelem, że nie pozbawiono go prawa wybieralności w tym państwie lub że organ ten nie posiada informacji o pozbawieniu go tego prawa.", b) w ust. 3 w zdaniu pierwszym po wyrazie "drukarskich" dodaje się wyrazy ", wliczając spacje", c) w ust 4 skreśla się wyrazy "dokument stwierdzający utworzenie komitetu wyborczego oraz - z wyłączeniem komitetu, o którym mowa w art. 64f ust. 8 -"; 46) w art. 101: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zgłoszenia listy dokonuje pełnomocnik wyborczy komitetu wyborczego lub upoważniona przez niego osoba, zwani dalej "pełnomocnikiem". Do zgłoszenia załącza się dokument, wydany przez komitet wyborczy, stwierdzający ustanowienie pełnomocnika wyborczego, z podaniem jego nazwiska i imienia oraz dokładnego adresu zamieszkania i numeru ewidencyjnego PESEL.", b) w ust. 3 po występującym dwukrotnie wyrazie "pełnomocnika" dodaje się wyraz "wyborczego"; 47) uchyla się art. 102 i 103; 48) w art. 106 w ust. 1: a) w zdaniu drugim po wyrazie "zgłoszenia" dodaje się wyrazy "w całości lub co do poszczególnych kandydatów", b) dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "W razie odmowy rejestracji w odniesieniu do niektórych kandydatów zgłoszenie rejestruje się w zakresie nieobjętym odmową, o ile liczba kandydatów nieobjętych odmową nie jest niższa niż minimalna wymagana liczba kandydatów na liście."; 49) w art. 109: a) uchyla się ust. 1-4, b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Komisja zarządza wydrukowanie obwieszczenia o zarejestrowanych listach kandydatów, zawierającego ich numery, skróty nazw komitetów, dane o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z ewentualnymi oznaczeniami kandydatów, o których mowa w art. 99."; 50) w art. 110: a) w ust. 1 po wyrazie "wybieralności" dodaje się wyrazy ", złożył nieprawdziwe oświadczenie, o którym mowa w art. 99 ust. 2, został zgłoszony jako kandydat do więcej niż jednego organu stanowiącego, o którym mowa w art. 3 ust. 1, w więcej niż jednym okręgu wyborczym lub na więcej niż jednej liście kandydatów", b) w ust. 3 wyrazy "nie pozostaje na niej nazwisko żadnego kandydata" zastępuje się wyrazami "pozostaje na niej mniej nazwisk kandydatów niż minimalna wymagana liczba kandydatów na liście"; 51) w art. 114 wyrazy "z oznaczeniami list, o których mowa w art. 102 ust. 1" zastępuje się wyrazami "ze skrótami nazw komitetów wyborczych"; 52) w art. 122: a) w ust. 2 skreśla się zdanie drugie, b) w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "W przypadku gdyby i te liczby były równe - rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję.", c) w ust. 4 skreśla się wyrazy "2 i"; 53) w art. 123: a) w ust. 3 dodaje się zdanie trzecie i czwarte w brzmieniu: "Jeżeli i te liczby byłyby równe, wówczas o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję. Tryb przeprowadzenia losowania określa Państwowa Komisja Wyborcza.", b) w ust. 5 skreśla się zdanie drugie i trzecie; 54) w art. 124 w ust. 3 wyrazy "art. 122 ust. 2 i 3 oraz w art. 123 ust. 5" zastępuje się wyrazami "art. 122 ust. 3 oraz w art. 123 ust. 3"; 55) uchyla się art. 141; 56) w art. 143 w zdaniu pierwszym wyrazy "pełnomocnika komitetu wyborczego" zastępuje się wyrazami "właściwego pełnomocnika"; 57) w art. 151: a) w ust. 2 dodaje się zdanie trzecie i czwarte w brzmieniu: "Jeżeli i te liczby byłyby równe, wówczas o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję. Tryb przeprowadzenia losowania określa Państwowa Komisja Wyborcza.", b) w ust. 4 skreśla się zdanie drugie i trzecie; 58) w art. 152 w ust. 3 wyrazy "art. 151 ust. 4" zastępuje się wyrazami "art. 151 ust. 2"; 59) uchyla się art. 166; 60) w art. 168 w zdaniu pierwszym wyrazy "pełnomocnika komitetu wyborczego" zastępuje się wyrazami "właściwego pełnomocnika"; 61) w art. 178: a) w ust. 4 dodaje się zdanie trzecie i czwarte w brzmieniu: "Jeżeli i te liczby byłyby równe, wówczas o pierwszeństwie rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję. Tryb przeprowadzenia losowania określa Państwowa Komisja Wyborcza.", b) w ust. 6 skreśla się zdanie drugie; 62) w art. 179 w ust. 3 wyrazy "art. 178 ust. 6" zastępuje się wyrazami "art. 178 ust. 4"; 63) w art. 190 w ust. 1: a) dodaje się pkt 2b w brzmieniu: "2b) wyboru na wójta (burmistrza, prezydenta miasta);", b) uchyla się pkt 4; 64) w art. 199a w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "nie dopuszcza do wykonania" zastępuje się wyrazami "dopuszcza do niewykonania"; 65) w art. 202f w ust. 2 po wyrazach "na rzecz komitetu wyborczego" dodaje się wyrazy "oraz o dopuszczalnym źródle pozyskiwania środków finansowych przez komitet wyborczy, a także o dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat"; 66) dodaje się art. 202ha w brzmieniu: "Art. 202ha. Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw przekazuje komitetowi wyborczemu lub przyjmuje w jego imieniu wartości niepieniężne inne niż nieodpłatne usługi polegające na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez osoby fizyczne - podlega grzywnie od 1.000 do 100.000 złotych."; 67) art. 203a otrzymuje brzmienie: "Art. 203a. 1. Jeżeli właściwe organy nie wykonują w terminie, w sposób zgodny z prawem zadań dotyczących utworzenia obwodów głosowania, powołania obwodowych komisji wyborczych, sporządzenia spisów wyborców lub podziału gminy na okręgi wyborcze, właściwy komisarz wyborczy wzywa te organy do wykonania zadań w sposób zgodny z prawem w wyznaczonym terminie, a w razie bezskutecznego upływu terminu niezwłocznie wykonuje te zadania i powiadamia o tym Państwową Komisję Wyborczą. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli właściwy organ nie dokonał podziału powiatu lub województwa na okręgi wyborcze w sposób zgodny z prawem."; 68) dodaje się art. 203b w brzmieniu: "Art. 203b. Ilekroć przepisy ustawy wymagają podania numeru PESEL, wymóg ten, w odniesieniu do obywateli Unii Europejskiej niebędących obywatelami polskimi, może zostać spełniony również przez podanie numeru paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość."; 69) art. 205 otrzymuje brzmienie: "Art. 205. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi, odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego lub urzędu gminy, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi, odwołania lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu lub w urzędzie gminy. 2. Jeżeli koniec terminu wykonania czynności określonej w ustawie przypada na sobotę albo na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu. 3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, czynności wyborcze określone kalendarzem wyborczym oraz czynności, o których mowa w ust. 1, są dokonywane w godzinach urzędowania sądów, organów wyborczych lub urzędów gmin.". Art. 2. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874) w art. 7 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) komitety wyborcze utworzone w związku z wyborami do Sejmu, do Senatu, wyborem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, wyborami do Parlamentu Europejskiego lub wyborami do organów samorządu terytorialnego,". Art. 3. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pierwszą sesję nowo wybranej rady gminy zwołuje przewodniczący rady poprzedniej kadencji na dzień przypadający w ciągu 7 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do rad na obszarze całego kraju.", b) w ust. 2a wyrazy "w ciągu" zastępuje się wyrazami "na dzień przypadający w ciągu", c) w ust. 2b: - wyrazy "Jeżeli wybory były wynikiem referendum lokalnego w sprawie odwołania rady gminy," zastępuje się wyrazami "W przypadku wyborów przedterminowych", - dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.", d) w ust. 3 wyrazy "w ciągu" zastępuje się wyrazami "na dzień przypadający w ciągu"; 2) w art. 23a uchyla się ust. 4; 3) w art. 26 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) nie może być osoba, która nie jest obywatelem polskim."; 4) w art. 28a w ust. 1 w zdaniu pierwszym po wyrazach "nieudzielenia wójtowi absolutorium" dodaje się wyrazy ", podjęta po upływie 9 miesięcy od dnia wyboru wójta i nie później niż na 9 miesięcy przed zakończeniem kadencji,"; 5) w art. 28b w ust. 1 po wyrazach "Rada gminy" dodaje się wyrazy ", po upływie 9 miesięcy od dnia wyboru wójta i nie później niż na 9 miesięcy przed zakończeniem kadencji,"; 6) w art. 29a dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. W celu złożenia przez wójta ślubowania przewodniczący rady zwołuje sesję rady na dzień przypadający w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia wyników wyborów wójta. Przepisy art. 20 ust. 2a i 2b stosuje się odpowiednio."; 7) w art. 98a w ust. 1 po wyrazach "wygaśnięcia mandatu radnego," dodaje się wyrazy "obsadzenia mandatu radnego, wygaśnięcia". Art. 4. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pierwszą sesję nowo wybranej rady powiatu zwołuje przewodniczący rady poprzedniej kadencji na dzień przypadający w ciągu 7 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do rad na obszarze całego kraju.", b) w ust. 4 wyrazy "w ciągu" zastępuje się wyrazami "na dzień przypadający w ciągu", c) w ust. 5: - wyrazy "Jeżeli wybory były wynikiem referendum lokalnego w sprawie odwołania rady powiatu," zastępuje się wyrazami "W przypadku wyborów przedterminowych", - dodaje się zdanie drugie w brzmieniu "Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.", d) w ust. 7 wyrazy "w ciągu" zastępuje się wyrazami "na dzień przypadający w ciągu"; 2) w art. 20 uchyla się ust. 2; 3) w art. 26 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Członkiem zarządu powiatu nie może być osoba, która nie jest obywatelem polskim."; 4) w art. 85a w ust. 1 po wyrazach "wygaśnięcia mandatu radnego" dodaje się wyrazy ", obsadzenia mandatu radnego". Art. 5. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pierwszą sesję nowo wybranego sejmiku województwa zwołuje przewodniczący sejmiku z poprzedniej kadencji na dzień przypadający w ciągu 7 dni po ogłoszeniu zbiorczych wyników wyborów do rad na obszarze całego kraju.", b) w ust. 4 wyrazy "w ciągu" zastępuje się wyrazami "na dzień przypadający w ciągu", c) w ust. 5: - wyrazy "Jeżeli wybory były wynikiem referendum lokalnego w sprawie odwołania sejmiku," zastępuje się wyrazami "W przypadku wyborów przedterminowych", - dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.", d) w ust. 7 wyrazy "w ciągu" zastępuje się wyrazami "na dzień przypadający w ciągu"; 2) w art. 22 uchyla się ust. 2; 3) w art. 31 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Członkiem zarządu województwa nie może być osoba, która nie jest obywatelem polskim."; 4) w art. 86a w ust. 1 po wyrazach "wygaśnięcia mandatu radnego" dodaje się wyrazy ", obsadzenia mandatu radnego". Art. 6. W ustawie z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wniosek mieszkańców, o którym mowa w ust. 1 i 1a, może zostać złożony po upływie 10 miesięcy od dnia wyboru organu albo 10 miesięcy od dnia ostatniego referendum w sprawie jego odwołania i nie później niż na 8 miesięcy przed zakończeniem jego kadencji."; 2) w art. 25 w ust. 1 skreśla się wyraz "wojewódzkiego"; 3) w art. 52 w ust. 2 skreśla się wyraz "wojewódzki"; 4) w art. 64 wyrazy "komisarz wyborczy" zastępuje się wyrazami "Państwowa Komisja Wyborcza". Art. 7. W ustawie z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 po wyrazie "rady" dodaje się wyraz "tej"; 2) w art. 4 w ust. 4 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W takim przypadku termin ponownego głosowania odracza się o dalszych 14 dni."; 3) w art. 6 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku wyborów przedterminowych, w których wybiera się tylko wójta, powołuje się gminną komisję wyborczą i obwodowe komisje wyborcze w trybie i na zasadach określonych w ustawie, o której mowa w art. 2 ust. 2."; 4) w art. 24 w ust. 3 wyrazy "może sporządzić" zastępuje się wyrazem "sporządza"; 5) w art. 26 w ust. 1 uchyla się pkt 5; 6) w art. 27b w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "nie dopuszcza do wykonania" zastępuje się wyrazami "dopuszcza do niewykonania"; 7) w art. 27l w ust. 2 po wyrazach "na rzecz komitetu wyborczego" dodaje się wyrazy "oraz dopuszczalnym źródle pozyskiwania środków finansowych przez komitet wyborczy, a także o dopuszczalnym terminie dokonywania wpłat"; 8) dodaje się art. 27na w brzmieniu: "Art. 27na. Kto, w związku z wyborami wójta, burmistrza albo prezydenta miasta przekazuje komitetowi wyborczemu lub przyjmuje w jego imieniu wartości niepieniężne inne niż nieodpłatne usługi polegające na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez osoby fizyczne - podlega grzywnie od 1.000 do 100.000 złotych.". Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, z tym że przepisy ustaw, o których mowa w art. 1, art. 3-5 i art. 7, mają zastosowanie do kadencji następujących po kadencji, w czasie której ustawa weszła w życie. Prezydent Rzeczypospolitej Polskie: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach, ustawę z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, ustawę z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym i ustawę z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 74, poz. 786, Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089, Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 57, poz. 507, Nr 130, poz. 1188 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688, Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii (Dz. U. Nr 102, poz. 1056) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za pomnik historii "Legnickie Pole - pobenedyktyński zespół klasztorny", położony w gminie Legnickie Pole, w województwie dolnośląskim. § 2. Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie unikatowych wartości historycznych, przestrzennych, materialnych i niematerialnych, miejsca i budowli upamiętniających przełomowe wydarzenie w historii Europy - bitwę roku 1241 pod Legnickim Polem. § 3. 1. Granica zespołu zabytkowego obejmuje obszar dawnego opactwa benedyktynów, wyznaczony od południa ul. Klasztorną, od zachodu ul. św. Jadwigi, od północy ul. Benedyktynów, od wschodu murem granicznym ogrodu klasztornego i zespół kościelny, położony po drugiej stronie ul. św. Jadwigi, w granicach wyznaczonych murem cmentarza, oraz następujące obiekty: 1) kościół p.w. Trójcy Świętej; 2) kościół klasztorny; 3) klasztor o.o. benedyktynów; 4) pawilon ogrodowy. 2. Mapa "Legnickiego Pola - pobenedyktyńskiego zespołu klasztornego" stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1056) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii (Dz. U. Nr 102, poz. 1057) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za pomnik historii "Krzeszów - opactwo cystersów", położone w gminie Kamienna Góra, w województwie dolnośląskim. § 2. Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie unikatowych wartości historycznych, przestrzennych, materialnych i niematerialnych bezcennego przykładu barokowego klasztoru śląskiego o średniowiecznym rodowodzie. § 3. 1. Granica zespołu zabytkowego obejmuje: 1) obszar dawnego opactwa cystersów otoczony murem, w obrębie którego znajdują się zabytkowe budowle, a w szczególności: kościół klasztorny p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wraz z mauzoleum Piastów, kościół pomocniczy p.w. św. Józefa, budynek klasztorny, dom gościnny opata, budynki mieszkalne i gospodarcze opactwa, a także ogród i cmentarz klasztorny; 2) najbliższe otoczenie opactwa, zajmujące działki geodezyjne: 668 (KW 10780), 669, 670, 675, 698 (KW 2049), 700, 701, 731; 3) drogę kalwaryjską rozpoczynającą się i kończącą na terenie klasztoru, a poza jego granicami obejmującą 16 kaplic oraz kaplicę Narodzenia Pańskiego i pawilon na wodzie w Betlejem. 2. Mapa "Krzeszowa - opactwa cystersów" stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1057) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii (Dz. U. Nr 102, poz. 1058) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za pomnik historii "Twierdzę Srebrnogórską - nowożytną warownię górską z XVIII wieku", położoną w gminie Stoszowice, w województwie dolnośląskim. § 2. Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie, ze względu na wartości historyczne, architektoniczne, techniczne, krajobrazowe i kulturowe założenia obronnego, będącego wybitnym przykładem osiemnastowiecznej warowni górskiej (przełęczowej), które przetrwało w oryginalnej formie i jako takie stanowi dzieło unikalne w Polsce, a także w skali europejskiej. § 3. 1. Granica zespołu zabytkowego obejmuje obszar warowni o powierzchni 106 ha, usytuowanej na wzniesieniach otaczających Przełęcz Srebrną w paśmie Gór Sowich i Bardzkich, złożonej z różnego rodzaju dzieł obronnych, murowanych i ziemnych, z drogami fortecznymi, a w szczególności: 1) Trzon Twierdzy z Donżonem i wieńcem detaszowanych bastionów na Warownej Górze; 2) Fort Wysoka Skała; 3) Fort Rogowy I; 4) Schron Bramy Polowej; 5) Fort Chochoł Mały; 6) Luneta na Chochole Małym; 7) Bateria Tarasowa na Chochole Średnim; 8) Reduta Skrzydłowa na Chochole Wielkim; 9) Bateria Kazamatowa na Chochole Wielkim; 10) Fort Ostróg. 2. Obszar warowni obejmuje ponadto ziemne relikty niezrealizowanego fortu na Górze Kłośnej oraz budynek koszarowy u podnóża Warownej Góry. Granica zespołu zabytkowego prowadzi od budynku koszar do Małej Przełęczy Srebrnej, drogami leśnymi okrąża Ostróg, dalej od południa wzdłuż szosy i drogi szutrowej trawersującej południowy stok Warownej Góry i Chochoła Małego. Na wysokości Baterii Tarasowej na Chochole Średnim przechodzi w zewnętrzną krawędź przeciwskarpy fosy otaczającej Chochoły i dalej, od strony zachodniej, północnej i wschodniej wzdłuż leśnej linii działowej i drogi leśnej trawersującej stoki Chochoła Wielkiego i Chochoła Małego do rozdroża fortecznego pod Warowną Górą, drogami leśnymi trawersującymi północny stok tej góry, następnie trawersuje drogą okrążającą Górę Kłośną i przechodzi w kierunku południowym do budynku koszar. 3. Mapa "Twierdzy Srebrnogórskiej - nowożytnej warowni górskiej z XVIII wieku" stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1058) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii (Dz. U. Nr 102, poz. 1059) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za pomnik historii "Park Mużakowski w Łęknicy - park w stylu krajobrazowym", położony w gminie Łęknica i gminie Trzebiel, w województwie lubuskim, stanowiący wschodnią, polską część historycznego parku położonego po obu stronach polsko-niemieckiej granicy państwowej na Nysie Łużyckiej. § 2. Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie, ze względu na uniwersalne wartości artystyczne i historyczne, unikatowego na skalę europejską przykładu parku w stylu krajobrazowym z początku XIX w., którego wybitne rozwiązania artystyczne i przestrzenne, wykorzystujące w sposób perfekcyjny przyrodnicze elementy kompozycji i walory naturalnego krajobrazu, stały się źródłem inspiracji dla kolejnych założeń parków krajobrazowych w Europie i na świecie. § 3. 1. Granica zespołu zabytkowego obejmuje obszar o powierzchni 522 ha, położony nad Nysą Łużycką w obrębie doliny i na wierzchowinie, na który składają się działki geodezyjne nr 10, 12/2, 450, 451, 452, 453, 454, 455 położone w jednostce ewidencyjnej Łęknica, w obrębie Łęknica oraz działki nr 52, 299L/2, 301, 302, 303, 304, 305, 306, 307, 308, 309, 310, 311, 300/1, 300/2, 300/3, 300/4, 300/5, 300/6 położone w jednostce ewidencyjnej Trzebiel, w obrębie Bronowice. 2. Mapa "Parku Mużakowskiego w Łęknicy - parku w stylu krajobrazowym" stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1059) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii (Dz. U. Nr 102, poz. 1060) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za pomnik historii "Racławice - teren historycznej Bitwy Racławickiej", położony w gminie Racławice, w województwie małopolskim. § 2. Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie unikatowych wartości historycznych, przestrzennych, materialnych i niematerialnych, symbolizujących wiarę społeczeństwa w możliwość ocalenia państwowości I Rzeczypospolitej, a przez wyróżniający się udział chłopów jednoczący wszystkie stany w obronie sprawy narodowej w 1794 r. § 3. 1. Granica zespołu zabytkowego obejmuje: rozłogi wsi Racławice, Dziemierzyce i Janowiczki o powierzchni 520 ha i przebiega zgodnie ze strefą ochrony konserwatorskiej "A" wyznaczonej uchwałą Rady Gminy Racławice z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego gminy Racławice, oraz położone na tym terenie obiekty: 1) Kopiec Kościuszki; 2) grodzisko; 3) dwór w Janowiczkach; 4) pomnik Bartosza Głowackiego; 5) willa Walerego Sławka; 6) dwór w Dziemierzycach; 7) cmentarz "Bratnie Mogiły". 2. Mapa "Racławic - terenu historycznej Bitwy Racławickiej" stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1060) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie uznania za pomnik historii (Dz. U. Nr 102, poz. 1061) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za pomnik historii "Górę Świętej Anny - komponowany krajobraz kulturowo-przyrodniczy", położoną w gminie Leśnica, w województwie opolskim. § 2. Celem ochrony pomnika historii wymienionego w § 1 jest zachowanie, ze względu na wartości kulturalne, założenia kalwaryjskiego będącego przykładem zespolenia obiektów architektury z otwartą kompozycją krajobrazową, stanowiącą ponadto materialne świadectwo przenikania się kultur, religii i postaw patriotycznych. § 3. 1. Granica zespołu zabytkowego obejmuje, położony na powierzchni ok 80 ha, układ ruralistyczny wsi Góra Świętej Anny, obiekty architektoniczne zespołu klasztornego o.o. franciszkanów, 37 kaplic kalwaryjskich wraz z układem dróg i alej, obiekty zabytkowe: Dom Polski, Dom Pielgrzyma, Pomnik Czynu Powstańczego oraz rezerwat przyrody "Góra świętej Anny". Granica przebiega od ul. Strzeleckiej we wsi Góra świętej Anny wzdłuż drogi gruntowej do wsi Poręba i dalej do drogi "starosielskiej", następnie w kierunku południowym górną krawędzią jaru wzdłuż drogi do Leśnicy, z Leśnicy po południowej stronie dróżki kalwaryjskiej do granicy administracyjnej wsi Góra świętej Anny, potem wzdłuż granicy wsi, obejmując rezerwat przyrody, dalej wzdłuż jaru prowadzącego do amfiteatru, następnie drogą gruntową okalającą od zachodu i północy amfiteatr do ul. Leśnej i dnem następnego jaru do ul. Strzeleckiej. 2. Mapa "Góry świętej Anny - komponowanego krajobrazu kulturowo-przyrodniczego" stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 2004 r. (poz. 1061) Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 102, poz. 1063) Na podstawie art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje: § 1. Wielokrotność kwoty bazowej stanowiącą przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych ustala się na 2,05. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca 2000 r. w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy (Dz. U. Nr 48, poz. 559). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji wyprzedzającej dla ludności na wypadek zdarzenia radiacyjnego 1) (Dz. U. Nr 102, poz. 1065) Na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) grupy ludności, którym jest przekazywana informacja wyprzedzająca; 2) podmioty właściwe w sprawie opracowywania i przekazywania informacji wyprzedzającej; 3) zakres informacji wyprzedzającej oraz sposób i częstotliwość jej przekazywania; 4) rodzaje działalności, które w przypadku zdarzenia radiacyjnego mogą prowadzić do narażenia ludności na dawkę promieniowania jonizującego przekraczającą dawkę graniczną. § 2. Informacja wyprzedzająca jest opracowywana i przekazywana na wypadek zdarzenia radiacyjnego mogącego wystąpić w związku z wykonywaniem działalności określonych w § 3, albo innego zdarzenia radiacyjnego, w wyniku których może dojść do: 1) znaczących uwolnień substancji promieniotwórczych do środowiska lub 2) wystąpienia w środowisku znacząco podwyższonych poziomów mocy dawki promieniowania jonizującego - które mogą prowadzić do narażenia ludności na dawki promieniowania jonizującego przekraczające dawki graniczne. § 3. Do działalności, które w przypadku zdarzenia radiacyjnego mogą prowadzić do narażenia ludności na dawki promieniowania jonizującego przekraczające dawki graniczne należą: 1) eksploatacja i likwidacja obiektów jądrowych, w tym reaktorów jądrowych; 2) eksploatacja, zamknięcie i likwidacja składowisk odpadów promieniotwórczych i składowisk wypalonego paliwa jądrowego oraz budowa i eksploatacja przechowalników wypalonego paliwa jądrowego; 3) przechowywanie paliwa jądrowego i odpadów promieniotwórczych; 4) wytwarzanie, stosowanie, przechowywanie, składowanie substancji promieniotwórczych na potrzeby rolnictwa, przemysłu, ochrony zdrowia i badań naukowych; 5) transport paliwa jądrowego i odpadów promieniotwórczych; 6) transport substancji promieniotwórczych na potrzeby rolnictwa, przemysłu, ochrony zdrowia i badań naukowych; 7) wykorzystywanie substancji promieniotwórczych do wytwarzania energii w pojazdach kosmicznych. § 4. Informacja wyprzedzająca przekazywana jest grupom ludności przebywającej na: 1) terenach wokół jednostek organizacyjnych prowadzących działalności wymienione w § 3 pkt 1 - 4; 2) terenach, które mogą być dotknięte skutkami zdarzeń radiacyjnych związanych z wypadkami podczas transportu, o którym mowa w § 3 pkt 5 i 6; 3) terenach, które mogą być dotknięte skutkami zdarzeń radiacyjnych powstałych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a związanych z działalnościami, o których mowa w § 3; 4) terenach, na których mogą wystąpić inne zdarzenia radiacyjne, w wyniku których może dojść do znaczących uwolnień substancji promieniotwórczych do środowiska lub wystąpienia w środowisku znacząco podwyższonych poziomów mocy dawki promieniowania jonizującego. § 5. 1. Opracowanie informacji wyprzedzającej, po określeniu granic terenów, o których mowa w § 4 pkt 1, należy do kierowników jednostek organizacyjnych prowadzących działalności wymienione w § 3 pkt 1-4. 2. Opracowanie informacji wyprzedzającej, po określeniu granic terenów, o których mowa w § 4 pkt 2, należy do kierowników jednostek organizacyjnych, które wykonują transport, o którym mowa w § 3 pkt 5 i 6. 3. Opracowanie informacji wyprzedzającej, po określeniu granic terenów, o których mowa w § 4 pkt 3 i 4, należy do Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki. 4. Podstawą określenia granic terenów, o których mowa w § 4, jest analiza skutków potencjalnych zdarzeń radiacyjnych. § 6. Zakres informacji wyprzedzającej obejmuje: 1) podstawowe dane o promieniowaniu jonizującym oraz o skutkach jego oddziaływania na człowieka i środowisko; 2) w przypadku działalności, o których mowa w § 3 pkt 1-4 - rodzaje sytuacji awaryjnych i scenariusze ich rozwoju, brane pod uwagę przy projektowaniu działalności, mogące prowadzić do wystąpienia zdarzeń radiacyjnych powodujących zagrożenie, o którym mowa w § 2, poza terenem jednostki organizacyjnej, z określeniem rodzaju i zasięgu ich potencjalnych skutków dla ludności i środowiska; 3) w przypadku działalności, o których mowa w § 3 pkt 5-7, rodzaje sytuacji awaryjnych i scenariusze ich rozwoju, mogące wystąpić podczas transportu lub awaryjnego powrotu pojazdu kosmicznego na Ziemię, mogące prowadzić do wystąpienia zdarzeń radiacyjnych powodujących zagrożenia, o których mowa w § 2, z określeniem prawdopodobieństwa ich wystąpienia oraz rodzaju i zasięgu ich potencjalnych skutków dla ludności i środowiska; 4) określenie sposobu alarmowania ludności o wystąpieniu i informowania o rozwoju zdarzenia radiacyjnego; 5) wskazanie sposobów postępowania i zachowania się ludności w celu ochrony przed skutkami zdarzenia radiacyjnego i uzyskania niezbędnej pomocy, w tym wskazanie środków ochrony ludności przewidzianych w zakładowym i wojewódzkim planie postępowania awaryjnego na wypadek wystąpienia takiej sytuacji. § 7. Informacja wyprzedzająca jest przekazywana przez kierowników jednostek organizacyjnych prowadzących działalności wymienione w § 3 pkt 1-6 na piśmie w formie zapewniającej jej trwałość oraz łatwość przeczytania i zrozumienia w warunkach stresu, grupom ludności przebywającej na terenach, o których mowa w: 1) § 4 pkt 1: a) w odstępach rocznych - do dnia 20 stycznia każdego roku, b) niezwłocznie po wprowadzeniu w niej zmian; 2) § 4 pkt 2 - w terminie 14 dni przed rozpoczęciem transportu. § 8. 1. Informacja wyprzedzająca jest przekazywana przez Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki wojewodom województw, na terenach których mogą wystąpić skutki zdarzenia radiacyjnego, o którym mowa w § 4 pkt 3 lub 4, niezwłocznie po uzyskaniu informacji o możliwości wystąpienia zdarzenia radiacyjnego. 2. Informację, o której mowa w ust. 1, wojewodowie przekazują grupom ludności określonym w § 4 pkt 3 lub 4, w drodze aktu prawa miejscowego, niezwłocznie po jej uzyskaniu od Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 89/618/Euratom z dnia 27 listopada 1989 r. w sprawie informowania ogółu społeczeństwa o środkach ochrony zdrowia, które będą stosowane, oraz działaniach, jakie należy podjąć w przypadku zagrożenia radiologicznego (Dz. Urz. WE L 357 z 7.12.1989). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152 oraz z 2004 r. Nr 70, poz. 632 i Nr 96, poz.959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiego Komitetu Doradczego (Dz. U. Nr 102, poz. 1066) Na podstawie art. 88 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Powołuje się Polski Komitet Doradczy, zwany dalej "Komitetem", jako organ pomocniczy Rady Ministrów. 2. Polski Komitet Doradczy jest organem kolegialnym, właściwym w sprawach koordynacji działań dotyczących ochrony zabytków w razie konfliktu zbrojnego, zgodnie z Konwencją o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisaną w Hadze dnia 14 maja 1954 r. (Dz. U. z 1957 r. Nr 46, poz. 212), zwaną dalej "Konwencją Haską". § 2. Zakres działania Komitetu obejmuje w szczególności: 1) przedstawianie Radzie Ministrów opinii i wniosków dotyczących działań legislacyjnych, technicznych lub wojskowych, jakie należy podjąć w czasie pokoju i w razie konfliktu zbrojnego, a także w przypadku udziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w misjach pokojowych i stabilizacyjnych podejmowanych przez organizacje międzynarodowe za zgodą Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zapewnienia wykonania postanowień Konwencji Haskiej oraz związanych z nią Protokołów, których Polska jest stroną; 2) występowanie do Rady Ministrów z wnioskami mającymi na celu zapewnienie - na wypadek konfliktu zbrojnego - znajomości, poszanowania i ochrony przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej zabytków znajdujących się zarówno na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i innych krajów; 3) zapewnienie w porozumieniu z organami administracji rządowej łączności i współpracy z Komitetami o podobnym charakterze innych państw oraz właściwymi organizacjami międzynarodowymi; 4) udzielanie wyjaśnień, w zakresie realizacji postanowień Konwencji Haskiej i związanych z nią Protokołów, instytucjom i organom władzy publicznej oraz organizacjom społecznym i pozarządowym. § 3. 1. W skład Komitetu wchodzą: przewodniczący, sekretarz i członkowie. 2. Strukturę organizacyjną Komitetu tworzą: 1) przewodniczący Komitetu - minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub sekretarz (podsekretarz) stanu w urzędzie obsługującym tego ministra odpowiedzialny za ochronę zabytków; 2) sekretarz Komitetu; 3) członkowie Komitetu: a) czterech przedstawicieli ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, b) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw wewnętrznych, c) po jednym przedstawicielu: - Ministra Obrony Narodowej, - Ministra Sprawiedliwości, - ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, - ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, - ministra właściwego do spraw zagranicznych, d) trzy osoby posiadające kwalifikacje specjalisty w dziedzinach ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. § 4. 1. Przewodniczącego Komitetu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. 2. Członków Komitetu, wymienionych w § 3 ust. 2 pkt 3 lit. a-c, powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek właściwych ministrów. 3. Członków Komitetu, wymienionych w § 3 ust. 2 pkt 3 lit. d, powołuje i odwołuje przewodniczący Komitetu. 4. Sekretarz Komitetu jest powoływany przez przewodniczącego Komitetu na posiedzeniu Komitetu spośród członków wymienionych w § 3 ust. 2 pkt 3 lit. a. W tym samym trybie następuje jego odwołanie. § 5. 1. Komitet rozpatruje sprawy należące do jego właściwości na posiedzeniach, a w przypadkach szczególnie uzasadnionych - również w drodze korespondencyjnego uzgodnienia treści stanowiska przez osoby wchodzące w skład Komitetu (tryb obiegowy). 2. Projekty dokumentów przeznaczone do rozpatrzenia w trybie obiegowym rozsyła do osób wchodzących w skład Komitetu sekretarz Komitetu, określając termin przekazania stanowiska w przedłożonej sprawie. 3. Niezgłoszenie uwag w wyznaczonym terminie uważa się za akceptację przedłożonego projektu. 4. W przypadku zgłoszenia uwag do projektu dokumentu, jego akceptację uzyskuje się w drodze uzgodnienia na posiedzeniu Komitetu. Uchwała o przyjęciu lub odrzuceniu zgłoszonych uwag jest podejmowana w głosowaniu jawnym zwykłą większością głosów. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego Komitetu. Przyjęta przez Komitet ostateczna wersja dokumentu jest przesyłana do wszystkich członków Komitetu. § 6. 1. Komitet może wyłonić spośród swoich członków grupę roboczą do opracowania ocen i analiz służących przygotowaniu opinii i wniosków, o których mowa w § 2. 2. Pracami grupy roboczej kieruje przewodniczący grupy wybierany na jej posiedzeniu. 3. Opracowania, o których mowa w ust. 1, w formie pisemnej są przesyłane sekretarzowi Komitetu. § 7. W celu wykonania powierzonych zadań przewodniczący Komitetu może w szczególności: 1) zapraszać do udziału w pracach Komitetu przedstawicieli specjalistycznych jednostek ochrony zabytków (w szczególności: wojewódzkich urzędów ochrony zabytków, obrony cywilnej) oraz inne osoby niebędące członkami Komitetu; 2) zlecać wykonanie ekspertyz, ocen, tłumaczeń i innych prac, których problematyka wynika z zakresu działania Komitetu; 3) publikować dokumenty, opracowania i wydawnictwa należące do zakresu działania Komitetu. § 8. 1. Komitet wyraża swoją opinię w formie uchwały. 2. Uchwała jest podejmowana w głosowaniu jawnym zwykłą większością głosów. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego Komitetu. § 9. 1. Posiedzenia Komitetu zwołuje i prowadzi przewodniczący Komitetu. 2. Komitet może obradować przy obecności co najmniej połowy ogólnej liczby członków. 3. Na pierwszym posiedzeniu w danym roku Komitet ustala program działania i plan prac na dany rok. 4. Posiedzenia Komitetu odbywają się, w miarę potrzeby, nie rzadziej jednak niż co pół roku. 5. Zawiadomienie o posiedzeniu wraz z przewidywanym porządkiem obrad oraz z przygotowanymi projektami dokumentów, o których mowa w § 5 ust. 2, § 6 ust. 3 oraz w § 7 pkt 2, rozsyła sekretarz Komitetu, nie później niż na 7 dni roboczych przed planowanym terminem posiedzenia. 6. Posiedzenie Komitetu może być zwołane w trybie nadzwyczajnym na wniosek Prezesa Rady Ministrów lub na wniosek co najmniej 1/3 członków Komitetu. § 10. 1. Z posiedzenia Komitetu sporządza się protokół, który podpisują przewodniczący i sekretarz Komitetu. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) datę i miejsce posiedzenia; 2) porządek obrad; 3) listę osób z podpisami; 4) wyniki głosowania; 5) treść uchwał i ich uzasadnienia; 6) informacje o dokumentach przyjętych w trybie obiegowym. 3. Do protokołu z posiedzenia Komitetu załącza się dokumenty i materiały rozpatrywane przez Komitet w trakcie jego posiedzenia. 4. Protokół posiedzenia lub wyciągi z protokołu sekretarz Komitetu doręcza członkom Komitetu i pozostałym osobom uczestniczącym w posiedzeniu oraz innym osobom, jeżeli dotyczą ich ustalenia podjęte na posiedzeniu. § 11. 1. Pracami Komitetu kieruje przewodniczący Komitetu. 2. Członkowie Komitetu uczestniczą w posiedzeniach Komitetu oraz w posiedzeniach grup roboczych. 3. W przypadku braku możliwości wzięcia udziału w posiedzeniu Komitetu lub grupy roboczej członkowie Komitetu są obowiązani usprawiedliwić swoją nieobecność. § 12. 1. Osoby biorące udział w posiedzeniach Komitetu otrzymują diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. 2. Diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów dla osób, o których mowa w ust. 1, przysługują w przypadku, gdy posiedzenia Komitetu odbywają się poza miejscem ich zamieszkania lub świadczenia pracy. § 13. 1. Obsługę administracyjną Komitetu zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 2. Koszty działalności Komitetu są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. § 14. Przewodniczący Komitetu, w terminie do końca pierwszego kwartału każdego roku, składa Prezesowi Rady Ministrów sprawozdanie z działalności Komitetu za rok poprzedni. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące dostosowaniu składowisk odpadów do wymagań ochrony środowiska (Dz. U. Nr 102, poz. 1067) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje służące dostosowaniu składowisk odpadów do wymagań ochrony środowiska udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. Pomoc może być przeznaczana w szczególności na realizację inwestycji i programów związanych z dostosowaniem składowisk odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne do wymogów przepisów o odpadach. 2. W ramach pomocy mogą być wspierane następujące rodzaje inwestycji: 1) ograniczanie objętości składowanych odpadów; 2) segregacja przyjętych na składowisko odpadów w celu zmniejszenia ilości odpadów unieszkodliwianych na tym składowisku, ze szczególnym uwzględnieniem odpadów ulegających biodegradacji; 3) budowa wydzielonych części składowiska przeznaczonych na składowanie odpadów niebezpiecznych, których składowanie jest dopuszczalne; 4) budowa magazynów odpadów niebezpiecznych wysegregowanych z odpadów przyjętych na składowisko odpadów; 5) odprowadzenie i wykorzystanie gazu składowiskowego; 6) gromadzenie odcieków i poddawanie ich oczyszczaniu lub podczyszczaniu w stopniu umożliwiającym odpowiednio ich przyjęcie na oczyszczalnię lub odprowadzenie do wód lub do ziemi; 7) zabezpieczenie otoczenia składowiska odpadów przed jego negatywnym wpływem, w tym monitoring składowiska; 8) pomiar masy odpadów przyjmowanych na składowisko odpadów; 9) mycie i dezynfekcja kół pojazdów opuszczających składowisko odpadów. 3. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian sposobu gospodarowania odpadami na składowisku odpadów. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, włókien syntetycznych, budownictwa okrętowego oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się również do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Pomoc na nową inwestycję może być udzielona, jeżeli wniosek o jej udzielenie został złożony przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro i nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny oraz 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 6. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 7. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę ze środków własnych co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na dostosowanie składowisk odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, na których składowane są odpady komunalne, do wymogów zawartych w rozporządzeniach Ministra Środowiska: 1) z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. Nr 61, poz. 549) oraz 2) z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie zakresu, czasu, sposobu oraz warunków prowadzenia monitoringu składowisk odpadów (Dz. U. Nr 220, poz. 1858). 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie osiągnięcie wymaganych standardów ochrony środowiska na składowiskach odpadów, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji nie jest wyłącznie osiągnięcie wymaganych standardów ochrony środowiska na składowiskach odpadów, zalicza się: 1) koszty określone w § 4 pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia osiągnięcia wymaganych standardów ochrony środowiska na składowiskach odpadów, lub 2) koszty porównywalnej inwestycji z dziedziny ochrony środowiska, która prowadzi do takiego samego zmniejszenia ilości składowanych odpadów, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadku udzielania pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia wydajności; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 4. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać wielkości wskazanych w § 5 ust. 1. 2. Wielkość pomocy, o której mowa w ust. 1, podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 15 punktów procentowych. 3. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się przedsiębiorcę w rozumieniu § 5 ust. 6. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną na realizację tej samej inwestycji, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5 ust. 1, 3, 5 i 7. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5 ust. 1 oraz § 8 ust. 2. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594, z 2003 r. Nr 208, poz. 2021 oraz z 2004 r. Nr 98, poz. 998. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące poprawie jakości paliw i technologii silnikowych (Dz. U. Nr 102, poz. 1068) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", przeznaczonej na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, mające na celu poprawę jakości paliw i technologii silnikowych, udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. W ramach pomocy mogą być wspierane inwestycje polegające w szczególności na: 1) zmianach technologii produkcji paliw w celu poprawy ich jakości; 2) ograniczaniu zawartości siarki w produktach naftowych; 3) produkcji biopaliw ciekłych lub biokomponentów dodawanych do paliw ciekłych; 4) przystosowaniu silników wraz z oprzyrządowaniem do spalania paliw alternatywnych w stosunku do paliw ropopochodnych; 5) modernizacji lub wymianie silników. 2. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, włókien syntetycznych, budownictwa okrętowego oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się również do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Pomoc na nową inwestycję może być udzielona, jeżeli wniosek o jej udzielenie został złożony przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc, i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro i nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny, oraz 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 6. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 7. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę ze środków własnych co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na: 1) dostosowanie małych i średnich przedsiębiorstw do opublikowanych w Unii Europejskiej standardów ochrony środowiska, w okresie trzech lat od daty ich publikacji, przy czym pomoc może być udzielana do dnia wejścia w życie tych standardów, lub 2) osiągnięcie poprawy stanu środowiska w stopniu wykraczającym ponad standardy ochrony środowiska Unii Europejskiej, lub 3) osiągnięcie poprawy stanu środowiska, w przypadku gdy nie zostały ustanowione w Unii Europejskiej standardy ochrony środowiska. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie poprawa stanu środowiska, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji nie jest wyłącznie poprawa stanu środowiska, zalicza się: 1) koszty określone w § 4, pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia zakładanej poprawy stanu środowiska, lub 2) koszty porównywalnej inwestycji ochrony środowiska, która prowadzi do takiej samej poprawy stanu środowiska, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do części przekraczającej koszty niezbędne do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wymaganego przez standardy ochrony środowiska Unii Europejskiej. 4. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 3, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do kosztów niezbędnych do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wyższego od stopnia ochrony środowiska, który byłby możliwy do osiągnięcia bez uzyskania pomocy. 5. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia zdolności produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 6. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 1 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać 15 %. 2. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać: 1) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 3. Podregiony, o których mowa w ust. 2, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 4. W przypadku pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3, jej maksymalną wielkość podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 10 punktów procentowych. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną na realizację tej samej inwestycji, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5 ust. 1, 3, 5 i 7. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej rozporządzeniem dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124, z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594, z 2003 r. Nr 208, poz. 2021 oraz z 2004 r. Nr 98, poz. 998. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na inwestycje służące zastosowaniu technologii zapewniających czystszą i energooszczędną produkcję oraz oszczędzanie surowców (Dz. U. Nr 102, poz. 1069) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", na inwestycje w zakresie ochrony środowiska, w zakresie zastosowania technologii zapewniających czystszą i energooszczędną produkcję oraz oszczędzanie surowców, udzielanej na podstawie art. 405 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 1)). § 2. 1. W ramach pomocy mogą być wspierane inwestycje polegające w szczególności na: 1) zmianach technologii służących eliminowaniu lub ograniczaniu oddziaływań szkodliwych dla środowiska; 2) zmianach technologii służących zmniejszeniu zapotrzebowania na energię, wodę oraz surowce, ze szczególnym uwzględnieniem odzysku różnego rodzaju energii oraz ograniczania ilości wytwarzanych odpadów; 3) oszczędzaniu energii wykorzystywanej w obiektach budowlanych; 4) zastosowaniu lub modernizacji urządzeń służących eliminowaniu lub ograniczaniu oddziaływań szkodliwych dla środowiska. 2. Pomoc może być udzielana w formie: 1) dotacji lub 2) pożyczek preferencyjnych, lub 3) preferencyjnych kredytów bankowych, lub 4) dopłat do oprocentowania preferencyjnych pożyczek lub preferencyjnych kredytów bankowych, lub 5) częściowych umorzeń pożyczek preferencyjnych lub preferencyjnych kredytów bankowych. § 3. 1. Pomoc może być udzielana na realizację nowej inwestycji, z zastrzeżeniem § 6. 2. Za nową inwestycję uznaje się inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług. 3. Za nową inwestycję nie uznaje się inwestycji prowadzącej jedynie do odtworzenia zdolności produkcyjnych. 4. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się do nowych inwestycji realizowanych w sektorach transportu, hutnictwa żelaza i stali, górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, włókien syntetycznych, budownictwa okrętowego oraz rybołówstwa, jak również w działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002). 5. Przepisy rozporządzenia nie odnoszą się również do nowych inwestycji, w przypadku których wielkość zamierzonej pomocy przekracza równowartość: 1) 22.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 30.000.000 euro - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 37.500.000 euro - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 6. Podregiony, o których mowa w ust. 5, zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 2)). 7. Pomoc na nową inwestycję może być udzielona, jeżeli wniosek o jej udzielenie został złożony przed rozpoczęciem inwestycji. 8. W umowie stanowiącej podstawę udzielenia pomocy przedsiębiorca zobowiązuje się do zapewnienia użytkowania nowej inwestycji przez okres co najmniej pięciu lat od dnia jej przekazania do użytkowania. § 4. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą udzielaną na realizację nowej inwestycji zalicza się koszty poniesione bezpośrednio na: 1) prace przedrealizacyjne, w tym niezbędne studia, ekspertyzy, koncepcje, projekty techniczne, raport oddziaływania na środowisko i inwentaryzację powykonawczą; 2) nabycie gruntu i przygotowanie placu budowy; 3) nabycie lub wykonanie budowli i budynków; 4) nabycie maszyn i urządzeń, wraz z kosztami transportu, załadunku i wyładunku; 5) roboty demontażowe, budowlano-montażowe oraz związane z instalacją i uruchomieniem urządzeń oraz całego obiektu; 6) obiekty i infrastrukturę związane z inwestycją, w tym zaopatrzenie w wodę, energię elektryczną, ciepło, gaz oraz przyłączenie do systemu odprowadzania ścieków, ogrodzenie, oświetlenie, zagospodarowanie terenu i strefy ochronnej, urządzenia automatyki i sterowania, aparaturę kontrolno-pomiarową, zaplecze techniczne i laboratoryjne; 7) nabycie wartości niematerialnych i prawnych w formie: patentów, licencji, nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie, które otrzymało pomoc, b) będą podlegać amortyzacji, c) będą nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, d) będą stanowić majątek przedsiębiorstwa, które otrzymało pomoc, i pozostaną w nim przez co najmniej pięć lat; 8) usługi niezbędne do realizacji inwestycji, w tym nadzór i badania potwierdzające osiągnięcie efektu ekologicznego. § 5. 1. Wielkość pomocy udzielanej na realizację nowej inwestycji, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 30 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 50 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 3. W przypadku wsparcia dużego projektu inwestycyjnego, maksymalną wielkość pomocy ustala się zgodnie ze wzorem: I = R x (50.000.000 euro + 0,5 x B + 0,34 x C), gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - dopuszczalną wielkość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego, R - wielkość pomocy określoną w ust. 1 - w zależności od obszaru, na którym ma być zlokalizowana inwestycja, B - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą powyżej 50.000.000 euro i nieprzekraczającą 100.000.000 euro, C - wielkość kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą 100.000.000 euro. 4. Za duży projekt inwestycyjny uznaje się projekt nowej inwestycji, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50.000.000 euro, przy czym: 1) koszty te obejmują wydatki na środki trwałe, ponoszone w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących dany projekt inwestycyjny oraz 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, o ile są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 5. Mali i średni przedsiębiorcy mogą uzyskać dodatkową pomoc, której wielkość, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać 15 %. 6. Za małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się małego i średniego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). 7. W przypadku udzielania pomocy przedsiębiorcom w sektorze motoryzacyjnym maksymalna wielkość pomocy wynosi 30 % wielkości dla danego obszaru, określonej w ust. 1, jeżeli kwota planowanej pomocy wyrażona jako ekwiwalent dotacji brutto przekracza równowartość 5.000.000 euro. 8. Warunkiem udzielenia pomocy na nową inwestycję jest pokrycie przez przedsiębiorcę ze środków własnych co najmniej 25 % kosztów inwestycji. 9. Przez środki własne należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w ramach udzielonej mu pomocy. § 6. 1. Pomoc na realizację inwestycji, która nie jest nową inwestycją, może być przeznaczona na: 1) dostosowanie małych i średnich przedsiębiorstw do opublikowanych w Unii Europejskiej standardów ochrony środowiska, w okresie trzech lat od daty ich publikacji, przy czym pomoc może być udzielana do dnia wejścia w życie tych standardów, lub 2) osiągnięcie poprawy stanu środowiska w stopniu wykraczającym ponad standardy ochrony środowiska Unii Europejskiej, lub 3) osiągnięcie poprawy stanu środowiska, w przypadku gdy nie zostały ustanowione w Unii Europejskiej standardy ochrony środowiska. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy inwestycji realizowanych w zakresie działalności rolniczej obejmującej produkty, o których mowa w Załączniku 1 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. § 7. 1. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji jest wyłącznie poprawa stanu środowiska, zalicza się koszty określone w § 4. 2. Do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, o której mowa w § 6 ust. 1, gdy celem i efektem inwestycji nie jest wyłącznie poprawa stanu środowiska, zalicza się: 1) koszty określone w § 4 pomniejszone o wydatki na porównywalną pod względem technicznym inwestycję, która nie zapewnia zakładanej poprawy stanu środowiska, lub 2) koszty porównywalnej inwestycji ochrony środowiska, która prowadzi do takiej samej poprawy stanu środowiska, nie wyższe jednak niż koszty przedmiotowej inwestycji określone w § 4. 3. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 2, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do części przekraczającej koszty niezbędne do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wymaganego przez standardy ochrony środowiska Unii Europejskiej. 4. W przypadku pomocy, o której mowa w § 6 ust. 1 pkt 3, koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą ogranicza się do kosztów niezbędnych do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wyższego od stopnia ochrony środowiska, który byłby możliwy do osiągnięcia bez uzyskania pomocy. 5. Koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą pomniejsza się o planowane w okresie pierwszych pięciu lat eksploatacji obiektu będącego przedmiotem inwestycji: 1) dochody wynikające ze zwiększenia zdolności produkcyjnych; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach; 3) dochody z dodatkowej produkcji pomocniczej. 6. Wartość kosztów inwestycji oraz uzyskiwanych dochodów i oszczędności dyskontuje się na dzień udzielenia pomocy z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc udzielenia pomocy. § 8. 1. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 1 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą nie może przekraczać 15 %. 2. Wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3 liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, z zastrzeżeniem ust. 3, nie może przekraczać: 1) 40 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42; 2) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30; 3) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 3. Dla inwestycji mających na celu zmiany technologii służące zmniejszeniu zapotrzebowania na energię wielkość pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3, liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji netto do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie może przekraczać: 1) 50 % - dla inwestycji realizowanych w podregionach oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17, 22, 30 i 42; 2) 60 % - dla inwestycji realizowanych w pozostałych podregionach. 4. Podregiony, o których mowa w ust. 2 i 3, określa rozporządzenie, o którym mowa w § 3 ust. 6. 5. W przypadku pomocy określonej w § 6 ust. 1 pkt 2 i 3, jej maksymalną wielkość podwyższa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 10 punktów procentowych. § 9. Pomoc, o której mowa w § 6, może być udzielana, jeżeli stanowi uzupełnienie środków własnych, o których mowa w § 5 ust. 9. § 10. 1. Pomoc, o której mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6, podlega sumowaniu z inną pomocą udzielaną na realizację tej samej inwestycji, bez względu na jej formę i źródło pochodzenia, w tym ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej. 2. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 3, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej w § 5 ust. 1, 3, 5 i 7. 3. Całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcy na realizację inwestycji, o której mowa w § 6, nie może przekroczyć wielkości pomocy określonej rozporządzeniem dla tej inwestycji. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594, z 2003 r. Nr 208, poz. 2021, z 2004 r. Nr 98, poz. 998. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy na zatrudnienie, których stosowanie zwalnia z obowiązku wystąpienia o wydanie opinii o projekcie umowy, która będzie stanowić podstawę udzielania pomocy państwa (Dz. U. Nr 102, poz. 1070) Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania pomocy na podstawie: 1) art. 18-21, art. 22a, art. 37e, art. 37f ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 1)); 2) art. 2 i art. 4a ustawy z dnia 18 września 2001 r. o ułatwieniu zatrudnienia absolwentom szkół (Dz. U. Nr 122, poz. 1325, z późn. zm. 2)); 3) § 5 ust. 4 pkt 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków, zakresu i trybu wspierania środkami Funduszu Pracy programów inicjowanych przez organy samorządu województwa (Dz. U. Nr 100, poz. 924). 2. Do pomocy udzielanej na podstawie ust. 1 ma zastosowanie rozporządzenie Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia (Dz. Urz. WE L 337 z 13.12.2002). § 2. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się: 1) do pomocy w sektorze stoczniowym, górniczym i pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy w sektorze transportowym; 2) w działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu WE; 3) w zakresie działalności związanej z wywozem, a mianowicie pomocy bezpośrednio związanej z ilościami wywiezionymi, utworzenia i działania sieci dystrybucji ani innych bieżących wydatków związanych z działalnością eksportową; 4) do pomocy uzależnionej od wykorzystania towarów krajowych uprzywilejowanych względem towarów przywożonych. 2. Pomoc, o której mowa w § 1 ust. 1, jest przeznaczona na: 1) tworzenie zatrudnienia, 2) rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji - o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia. § 3. 1. Maksymalna intensywność pomocy udzielanej na tworzenie miejsc pracy wynosi: 1) 30 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla podregionów 22 (Poznań) i 42 (Warszawa); 2) 40 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla podregionów 4 (Wrocław), 17 (Kraków) i 30 (Gdynia-Gdańsk-Sopot); 3) 50 % kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą - dla pozostałych podregionów. 2. Podregiony, o których mowa w ust. 1, określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685, z późn. zm. 3)). 3. Kwalifikowane koszty udzielenia pomocy mogą obejmować ponoszone w okresie 24 miesięcy przez pracodawcę następujące koszty wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia osób zatrudnionych na nowo utworzone miejsce pracy: 1) wynagrodzenia brutto oraz 2) opłacone od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne. § 4. 1. W przypadku małych i średnich przedsiębiorców w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001), maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w § 3 ust. 1, zwiększa się o 15 punktów procentowych brutto, pod warunkiem że całkowita intensywność pomocy nie przekroczy 75 %. 2. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy może być udzielana jedynie w przypadku, gdy wkład własny przedsiębiorcy w finansowanie wynosi przynajmniej 25 %. Za wkład własny należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez pracodawcę w związku z otrzymaną wcześniej pomocą publiczną, w szczególności w formie kredytów preferencyjnych, dopłat do oprocentowania kredytów, gwarancji lub poręczeń udzielonych na warunkach korzystniejszych niż oferowane na rynku. 3. Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy udzielana na podstawie niniejszego rozporządzenia kumuluje się z: 1) pomocą udzielaną we wszystkich formach i ze wszystkich źródeł, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na tworzenie miejsc pracy oraz 2) każdą pomocą przeznaczoną na inwestycję, z którą związane jest utworzenie tych miejsc pracy, i nie może przekroczyć maksymalnych intensywności pomocy, o których mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 4 ust. 1. 4. Jeżeli przedsiębiorca korzysta jednocześnie z pomocy na nowe inwestycje oraz na tworzenie miejsc pracy związanych z daną inwestycją, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy oblicza się jako iloczyn dopuszczalnej intensywności, o której mowa w § 3 ust. 1 i § 4 ust. 1, i wyższej kwoty kosztów nowej inwestycji albo dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników. 5. Jeżeli utworzenie miejsc pracy jest związane z realizacją dużego projektu inwestycyjnego, pomoc na utworzenie tych miejsc pracy przewidziana w rozporządzeniu, łącznie z inną pomocą uzyskaną przez przedsiębiorcę w związku z tym projektem inwestycyjnym, nie może przekroczyć maksymalnej wielkości pomocy ustalonej dla tego projektu. 6. Przez duży projekt inwestycyjny należy rozumieć nową inwestycję, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50 mln euro, przy czym: 1) koszty nowej inwestycji są wydatkami na środki trwałe, dokonanymi w okresie trzech lat przez jednego lub więcej przedsiębiorców realizujących tę inwestycję; 2) środki trwałe są powiązane ze sobą fizycznie lub funkcjonalnie i służą do realizacji ściśle określonego celu, w szczególności produkcji konkretnego produktu lub różnych produktów, jeżeli są one wytwarzane przy wykorzystaniu takich samych surowców. 7. Pomoc przeznaczona na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji podlega sumowaniu z inną pomocą państwa na zatrudnienie oraz pomocą ze środków Unii Europejskiej, która odnosi się do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, i nie może przekroczyć 100 % kosztów zatrudnienia w okresie, w którym pracownik lub pracownicy są zatrudnieni. § 5. Pomoc, o której mowa w § 1, jest udzielana, jeżeli utworzone miejsce pracy: 1) stanowi wzrost netto liczby pracowników u danego przedsiębiorcy, w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy; 2) będzie utrzymywane przez minimalny okres 3 lat, lub 2 lat - w przypadku małych i średnich przedsiębiorców. § 6. 1. Pracodawcy może zostać przyznana pomoc na rekrutację pracownika znajdującego się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, o której mowa w art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 2204/2002 z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana pod następującymi warunkami: 1) intensywność pomocy brutto obliczana jako procent wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne osób w szczególnie niekorzystnej sytuacji przez jeden rok od dnia zatrudnienia ich po skierowaniu przez powiatowy urząd pracy nie przekroczy 50 % kosztów; 2) gdy rekrutacja nie stanowi wzrostu netto liczby pracowników w danym zakładzie, stanowisko lub stanowiska musiały zostać zwolnione w następstwie dobrowolnego odejścia, przejścia na emeryturę z powodu wieku, dobrowolnej redukcji czasu pracy lub zgodnego z prawem zwolnienia za naruszenie obowiązków służbowych i nie w wyniku redukcji etatów oraz 3) pracownik lub pracownicy muszą być uprawnieni do nieprzerwanego zatrudnienia przez minimum 12 miesięcy, a pracodawca może rozwiązać umowę o pracę tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych. § 7. Jeżeli pomoc przyznana danemu przedsiębiorcy lub zakładowi, zgodnie z rozporządzeniem, przekroczy w dowolnym okresie trzyletnim 15 mln euro brutto, istnieje konieczność wystąpienia o indywidualną notyfikację pomocy. § 8. Pracodawca zamierzający uzyskać pomoc publiczną, o której mowa w § 1, składa organowi udzielającemu pomocy oświadczenia o spełnieniu warunków, o których mowa w rozporządzeniu, odnoszących się do dopuszczalności udzielenia pomocy publicznej oraz niezwłocznego powiadamiania o możliwości przekroczenia granic dopuszczalnej pomocy. Pracodawca przedstawia także szczegółową dokumentację kosztów. § 9. Przepisy § 1-8 mają zastosowanie do pracodawców będących przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 4)) oraz spółkami cywilnymi. § 10. Pomoc publiczna udzielana na podstawie niniejszego rozporządzenia jest udzielana na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., z zastrzeżeniem, że faktyczne wykonanie podpisanych w tym okresie umów odbędzie się najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 595. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1793 oraz z 2002 r. Nr 112, poz. 975 i Nr 241, poz. 2074. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 12, poz. 101, z 2002 r. Nr 34, poz. 311, Nr 177, poz. 1458 i Nr 191, poz. 1594, z 2003 r. Nr 208, poz. 2021 oraz z 2004 r. Nr 98, poz. 998. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86, poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535 i Nr 91, poz. 870. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wynagrodzenia prowizyjnego Banku Gospodarstwa Krajowego z tytułu prowadzenia Krajowego Funduszu Drogowego (Dz. U. Nr 102, poz. 1071) Na podstawie art. 39o ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość wynagrodzenia prowizyjnego Banku Gospodarstwa Krajowego, zwanego dalej "Bankiem", z tytułu prowadzenia Krajowego Funduszu Drogowego, zwanego dalej "Funduszem", oraz sposób i terminy jego wypłaty. § 2. 1. Bankowi przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości iloczynu kosztów faktycznie poniesionych przez Bank z tytułu prowadzenia Funduszu i współczynnika 1,15. 2. Podstawę do obliczenia wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, stanowią koszty faktycznie poniesione przez Bank z tytułu prowadzenia Funduszu, w granicach określonych w planie uzasadnionych kosztów ponoszonych przez Bank z tytułu prowadzenia Funduszu, stanowiącym załącznik do planu finansowego Funduszu, o którym mowa w art. 39n pkt 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym. 3. Wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się ze środków Funduszu w okresach miesięcznych, 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. § 3. Wypłata wynagrodzenia prowizyjnego Banku, za okres przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, następuje jednorazowo, w najbliższym terminie wypłaty określonym zgodnie z § 2 ust. 3, po wyodrębnieniu planu finansowego Funduszu zgodnie z art. 39n pkt 1 ustawy, o której mowa w § 2, w tym uzgodnieniu planu uzasadnionych kosztów ponoszonych przez Bank z tytułu prowadzenia Funduszu. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 139, poz. 1325, Nr 162, poz. 1568 i Nr 217, poz. 2124. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie korzystania ze środków funduszu socjalnego przez emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin (Dz. U. Nr 102, poz. 1072) Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób podziału środków funduszu socjalnego, zwanego dalej "funduszem", między jego dysponentami; 2) dysponentów środków funduszu; 3) rodzaje świadczeń socjalnych finansowanych z funduszu; 4) zakres i sposoby korzystania ze świadczeń socjalnych z funduszu przez emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin, zwanych dalej "osobami uprawnionymi"; 5) tryb przyznawania świadczeń socjalnych z funduszu. § 2. 1. Dysponentami środków funduszu są: 1) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego - w odniesieniu do emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2) Szef Agencji Wywiadu - w odniesieniu do emerytów i rencistów Agencji Wywiadu. 2. Dysponenci środków funduszu otrzymują te środki odpowiednio do liczby emerytów i rencistów uprawnionych do korzystania ze świadczeń socjalnych. § 3. Środki funduszu mogą być przeznaczone na następujące świadczenia socjalne: 1) zapomogi pieniężne; 2) dopłaty do kosztów pobytu i żywienia w ośrodkach wczasowych lub sanatoriach, a także innych form rekreacji oraz wypoczynku indywidualnego i zbiorowego; 3) dopłaty do kosztów pobytu na kolonii i obozach wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży oraz innych form działalności socjalnej organizowanej przez Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencję Wywiadu; 4) dopłaty do korzystania z różnych form działalności kulturalno-oświatowej organizowanej przez organizacje zrzeszające emerytów i rencistów. § 4. 1. Świadczenia socjalne przyznaje dysponent funduszu lub upoważniony przez niego funkcjonariusz na pisemny wniosek osoby uprawnionej albo z urzędu. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do: 1) komórki kadrowej lub funkcjonariusza wyznaczonego do załatwiania spraw kadrowych lub socjalnych w jednostce organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby uprawnionej; 2) komórki kadrowej lub funkcjonariusza wyznaczonego do załatwiania spraw socjalnych w jednostce organizacyjnej Agencji Wywiadu. 3. Do wniosku należy dołączyć: 1) odcinek emerytury lub renty albo kopię ostatniej decyzji w sprawie emerytury lub renty; 2) inne dokumenty uzasadniające przyznanie świadczenia socjalnego, w szczególności rachunki, faktury, zaświadczenia. § 5. 1. Przy przyznawaniu świadczeń socjalnych uwzględnia się sytuację życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej. 2. Świadczenia socjalne ze środków funduszu mogą być przyznawane osobom uprawnionym, które: 1) posiadają trudne warunki materialne; 2) zostały poszkodowane na skutek wypadków losowych: powodzi, pożaru lub innych wypadków; 3) samotnie wychowują dzieci; 4) ponoszą dodatkowe koszty związane z wychowaniem dzieci wymagających specjalnej opieki lub leczenia; 5) zostały sierotami zupełnymi. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30 marca 1995 r. w sprawie wysokości funduszu socjalnego oraz zakresu i zasad korzystania ze świadczeń socjalnych przez osoby uprawnione do policyjnego zaopatrzenia emerytalnego i członków ich rodzin w resorcie spraw wewnętrznych i administracji oraz w Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 38, poz. 193 oraz z 1998 r. Nr 41, poz. 238), które w zakresie zasad korzystania ze świadczeń socjalnych przez byłych funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa oraz członków ich rodzin utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 21 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ratownictwa górniczego (Dz. U. Nr 102, poz. 1073) Na podstawie art. 78 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 12 czerwca 2002 r. w sprawie ratownictwa górniczego (Dz. U. Nr 94, poz. 838) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 28 i 29 otrzymują brzmienie: "§ 28. Ratownikiem górniczym może być osoba, która: 1) ukończyła 21 lat, 2) przepracowała co najmniej 12 miesięcy w zakładzie górniczym w danej specjalności, 3) ma odpowiedni stan zdrowia oraz odpowiednie predyspozycje psychologiczne, potwierdzone specjalistycznymi badaniami, 4) ukończyła kurs podstawowy dla kandydatów na ratowników górniczych i zdała egzamin z wynikiem pozytywnym, 5) włada językiem polskim w mowie i piśmie, w stopniu niezbędnym do sprawowania czynności ratownika górniczego. § 29. Mechanikiem sprzętu ratowniczego może być ratownik górniczy lub były ratownik górniczy, który: 1) ukończył co najmniej zasadniczą szkołę zawodową, 2) ma staż ratowniczy nie krótszy niż 5 lat, a w zakładach poszukujących ropy naftowej i gazu ziemnego oraz zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi - nie krótszy niż 3 lata, 3) ukończył kurs podstawowy dla kandydatów na mechaników sprzętu ratowniczego i zdał egzamin z wynikiem pozytywnym, 4) włada językiem polskim w mowie i piśmie, w stopniu niezbędnym do sprawowania czynności mechanika sprzętu ratowniczego."; 2) po § 31 dodaje się § 31a w brzmieniu: "§ 31a. 1. Przepisów § 28, § 30 i § 31 nie stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje w zawodzie ratownik górniczy, uznane w trybie określonym ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864 oraz z 2004 r. nr 96, poz. 959). 2. Przepisów § 29-31 nie stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje w zawodzie mechanik sprzętu ratowniczego, uznane w trybie określonym ustawą wymienioną w ust. 1."; 3) w § 33 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kierownik kopalnianej stacji ratownictwa górniczego ustala każdorazowo liczbę ratowników biorących udział w ćwiczeniach; w podziemnym zakładzie górniczym liczba ratowników biorących udział w ćwiczeniach wynosi od 10 do 20."; 4) w załączniku nr 2 do rozporządzenia w pkt 1.3.1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) sprzętu ochrony układu oddechowego, sprzętu do określania parametrów fizykochemicznych powietrza oraz innego sprzętu specjalistycznego, w zależności od rodzaju kursu, a także oświetlenia osobistego ratowników i łączności,"; 5) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) pkt 1.31.8.1 otrzymuje brzmienie: "1.31.8.1. Tamę przeciwwybuchową kontroluje się w trakcie jej wykonywania, zwracając szczególną uwagę na: 1) stan oryglowania i rozparcia tamy, 2) wypełnienie tamy materiałem podsadzkowym lub stopień zalania muldy wodą, 3) możliwość uzyskania należytej szczelności zamknięć przepustów tamowych, 4) stan wyposażenia tamy i stan podłączeń do przyrządów kontrolno-pomiarowych.", b) pkt 1.63.5 otrzymuje brzmienie: "1.63.5. Stanowisko pomiarowe powinno być wyposażone w następującą aparaturę kontrolno-pomiarową: 1) zestaw chromatograficzny umożliwiający wykonanie analizy chemicznej gazów pożarowych lub zestaw analizatorów gazowych umożliwiający szybkie wykonanie analizy chemicznej gazów pożarowych, posiadające parametry metrologiczne co najmniej takie, jak wymienione w tabelach nr 1 i 2, 2) urządzenie do zdalnego pobierania prób gazowych, wraz z oprzyrządowaniem, zapewniające pobieranie prób gazowych z odległości co najmniej 1.000 m, 3) urządzenie do zdalnego pomiaru temperatury, zapewniające pomiar na odległość co najmniej 1.000 m, 4) anemometr, 5) przyrząd do pomiaru wilgotności względnej powietrza, 6) przyrządy do ciągłego pomiaru zawartości O2, CO, CO2 i CH4. Tabela nr 1 Zestaw chromatograficzny umożliwiający wykonanie analizy chemicznej gazów pożarowych SkładnikZakres pomiaru (%)Dokładność pomiaru (%)Czas odpowiedzi (min) CH40-1000,02Łączny czas analizy wszystkich składników nie może przekroczyć 20 min CO20-1000,02 C2H40-1000,002 C2H60-1000,002 O20-1000,02 N20-1000,02 H20-1000,05 Tabela nr 2 Zestaw analizatorów gazowych umożliwiający szybkie wykonanie analizy chemicznej gazów pożarowych SkładnikZakres pomiaru (%)Dokładność pomiaru (%)Czas odpowiedzi (s) O20-250,210 O20-100,110 CO20-100,120 CH40-100,120 CH40-100520 CO0-0,050,00120 CO0-100,0120 H20-50,0515", c) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5. Akcje ratownicze w przypadku wdarcia się do wyrobisk wody lub wody z luźnym materiałem skalnym.". § 2. Zachowują moc uprawnienia ratownika górniczego i uprawnienia mechanika sprzętu ratowniczego, uzyskane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055, z 2003 r. Nr 223, poz. 2219 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie rejestracji statków morskich w urzędach morskich (Dz. U. Nr 102, poz. 1074) Na podstawie art. 39 § 4 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, z 2003 r. Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób rejestracji statków morskich niepodlegających obowiązkowi wpisu do rejestru okrętowego lub polskiego rejestru jachtów; 2) tryb postępowania rejestrowego; 3) wzór dokumentu rejestracyjnego; 4) tryb ustalania i wysokość opłat rejestrowych. § 2. 1. Statek należy zgłosić do rejestracji przez rozpoczęciem jego eksploatacji, a w odniesieniu do statku w budowie mającego odbyć podróż próbną poza granicami polskiego morza terytorialnego - przed rozpoczęciem podróży próbnej. 2. Statek nabyty za granicą należy zgłosić do rejestracji niezwłocznie po jego przybyciu do kraju. 3. Zmianę okoliczności podlegającej wpisowi do rejestru oraz okoliczności powodującej wykreślenie statku z rejestru należy zgłosić w ciągu 30 dni od dnia powstania tych okoliczności. 4. W razie zmiany przynależności państwowej statku, okoliczność tę należy zgłosić niezwłocznie. § 3. 1. Rejestracji statku dokonuje się na podstawie pisemnego zgłoszenia właściciela statku. 2. Jeżeli właściciel statku nie dokona zgłoszenia, dyrektor urzędu morskiego rejestruje statek z urzędu, wydając decyzję administracyjną. § 4. 1. Zgłoszenie statku do rejestracji powinno zawierać następujące dane: 1) nazwę statku, numer identyfikacyjny Międzynarodowej Organizacji Morskiej i międzynarodowy sygnał wywoławczy, jeżeli został nadany; 2) nazwę portu macierzystego; 3) rok, miejsce budowy i nazwę stoczni lub budowniczego; 4) rodzaj i przeznaczenie statku, materiał główny i rodzaj napędu z podaniem typu silnika i mocy w kW; 5) długość i szerokość całkowitą statku; 6) oznaczenie i adres właściciela (współwłaścicieli) statku i armatora; 7) podstawę nabycia własności statku; 8) wskazanie poprzedniego rejestru i datę wykreślenia z niego - jeżeli statek był zarejestrowany w innym rejestrze. 2. Właściciela statku oznacza się przez: 1) podanie pełnej nazwy i siedziby osoby prawnej (zakładu głównego albo oddziału) lub dostarczenie odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, o którym mowa w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209, z późn. zm. 2)) - w odniesieniu do osoby prawnej; 2) podanie imienia, nazwiska oraz miejsca zamieszkania - w odniesieniu do osoby fizycznej oraz innych podmiotów. 3. Jeżeli statek stanowi przedmiot współwłasności, podaje się rodzaj współwłasności oraz wielkości udziałów w częściach ułamkowych. 4. W odniesieniu do statku w budowie w zgłoszeniu do rejestracji podaje się dane wymienione w ust. 1 pkt 1-6, przy czym jako port macierzysty statku wskazuje się port, w obrębie którego znajduje się stocznia. § 5. Do zgłoszenia statku do rejestracji należy dołączyć dokumenty stwierdzające okoliczności podane w zgłoszeniu, a w szczególności: 1) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego nabycie własności lub współwłasności statku; 2) dokument stwierdzający pełną nazwę i siedzibę osoby prawnej oraz wskazujący imiona i nazwiska osób upoważnionych do działania w imieniu tej osoby lub uwierzytelniony odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, o którym mowa w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym - jeżeli właścicielem statku jest osoba prawna; 3) oryginał lub uwierzytelniony odpis dokumentu uprawniającego armatora do żeglugi statkiem we własnym imieniu - jeżeli armator nie jest właścicielem statku; 4) dowód wykreślenia statku z rejestru okrętowego - jeżeli statek był wpisany do tego rejestru lub zarejestrowany w innym urzędzie morskim; 5) dowód wykreślenia statku z rejestru zagranicznego - jeżeli statek był wpisany do rejestru za granicą. § 6. 1. Rejestracji statku dokonuje się, wpisując go do rejestru statków morskich, zwanego dalej "rejestrem". 2. Wpis do rejestru albo odmowa zarejestrowania statku następuje w formie decyzji administracyjnej. § 7. 1. Rejestr prowadzi się oddzielnie dla: 1) statków znajdujących się w eksploatacji; 2) statków w budowie. 2. W rejestrze wpisuje się: 1) kolejny numer rejestracyjny statku; 2) dane, o których mowa w § 4; 3) datę wpisu statku do rejestru; 4) podstawę i datę wykreślenia statku z rejestru. 3. Każda zmiana danych, o których mowa w ust. 2, podlega wpisaniu do rejestru. § 8. Wykreśla się z rejestru statek, który: 1) zatonął, zaginął lub uległ zniszczeniu; 2) utracił polską przynależność; 3) utracił charakter statku morskiego; 4) zmienił port macierzysty na port położony w granicach właściwości innego urzędu morskiego; 5) został wpisany do rejestru okrętowego lub polskiego rejestru jachtów; 6) został przekazany osobie, na której rzecz był budowany, o ile został wpisany do rejestru statków w budowie. § 9. 1. Zgłoszenie o zmianie wpisu w rejestrze powinno zawierać: 1) nazwę lub oznaczenie statku; 2) numer rejestracyjny statku; 3) dane, które uległy zmianie; 4) dowody potwierdzające konieczność zmiany danych. 2. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się w szczególności: 1) dokument potwierdzający dane, które uległy zmianie i podlegają wpisowi lub stanowią podstawę wykreślenia statku z rejestru, 2) dokument rejestracyjny statku i wszystkie wydane jego odpisy. § 10. Po zarejestrowaniu statku dyrektor urzędu morskiego wydaje właścicielowi dokument rejestracyjny statku, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. § 11. Jeżeli dokonano zmiany danych wpisanych do rejestru, dyrektor urzędu morskiego dokonuje odpowiedniej zmiany w dokumencie rejestracyjnym statku. § 12. 1. W razie wykreślenia statku z rejestru, dokument rejestracyjny statku i wszystkie wydane jego odpisy unieważnia się. 2. Dokument rejestracyjny statku i jego odpisy wymienia się, gdy dyrektor urzędu morskiego uzna za celowe wydanie nowego dokumentu rejestracyjnego ze względu na jego przejrzystość. § 13. 1. Opłaty w postępowaniu rejestracyjnym określa się w jednostkach taryfowych (j.t.) i ustala się w sposób następujący: 1) za rejestrację statku używanego w celach zarobkowych - 150 j.t.; 2) za rejestrację statku używanego wyłącznie w celach niezarobkowych - 75 j.t.; 3) za rejestrację statku w budowie - 75 j.t.; 4) za rejestrację statku o pojemności brutto poniżej 50- 50 j.t.; 5) za odpis dokumentu rejestracyjnego - 10 j.t; 6) za zarejestrowanie zmiany danych wpisanych do rejestru - 50 j.t.; 7) za wymianę dokumentu rejestracyjnego - 10 j.t. 2. Wartość złotowa jednostki taryfowej stanowi równowartość 0,2 jednostki obliczeniowej, zwanej Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR) - liczonej według aktualnego w dniu zarejestrowania średniego kursu walutowego podanego w tabelach kursowych Narodowego Banku Polskiego. § 14. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1074) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302, z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 96, poz. 874, Nr 217, poz. 2125, Nr 228, poz. 2256 i Nr 229, poz. 2276 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 4 września 1996 r. w sprawie rejestracji statków morskich, trybu postępowania, wzoru dokumentu rejestracyjnego oraz trybu i sposobu ustalania opłat rejestracyjnych (Dz. U. Nr 114, poz. 547), które zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opłat za przejazd autostradą (Dz. U. Nr 102, poz. 1075) Na podstawie art. 37d ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 139, poz. 1325, Nr 162, poz. 1568 i Nr 217, poz. 2124) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania, dokonywania zmian wysokości oraz pobierania, przez koncesjonariusza, opłat za przejazd autostradą, zwanych dalej "opłatami", kategorie pojazdów, od których pobiera się opłaty, oraz sposób ogłaszania wysokości tych opłat. § 2. 1. Wysokość opłat ustalana jest z uwzględnieniem ilości przejechanych kilometrów, nacisku na oś lub ciężaru pojazdu oraz kategorii pojazdu. 2. Wysokość opłaty za przejazd jednego kilometra autostrady lub jej odcinka dla danej kategorii pojazdu jest kilometrową stawką opłaty za przejazd. 3. Opłaty mogą być ustalane jako zryczałtowane opłaty za przejazd dla danej kategorii pojazdu. § 3. Opłaty mogą być ustalane jako opłaty abonamentowe. W przypadku opłat jednorazowych możliwe jest stosowanie bonifikaty. § 4. 1. W celu ustalania i pobierania opłat przyjmuje się następujący podział na kategorie: 1) kategoria 1: motocykle i pojazdy samochodowe o dwóch osiach; 2) kategoria 2: pojazdy samochodowe o dwóch osiach, z których co najmniej jedna wyposażona jest w koło bliźniacze, i pojazdy samochodowe o dwóch osiach z przyczepami; 3) kategoria 3: pojazdy samochodowe o trzech osiach i pojazdy samochodowe o dwóch osiach, z których co najmniej jedna wyposażona jest w koło bliźniacze z przyczepami; 4) kategoria 4: pojazdy samochodowe o więcej niż trzech osiach, pojazdy samochodowe o trzech osiach z przyczepami i pojazdy samochodowe o więcej niż trzech osiach z przyczepami; 5) kategoria 5: pojazdy niemieszczące się w kategoriach od 1 do 4 i pojazdy, których wymiary, nacisk na oś lub ciężar przekraczają normy określone w przepisach o ruchu drogowym. § 5. 1. Opłaty mogą być zmienione przez koncesjonariusza po ich uzgodnieniu z Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, z uwzględnieniem warunków określonych w umowie koncesyjnej . 2. O zamiarze zmiany opłat koncesjonariusz zawiadamia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, co najmniej 2 miesiące przed planowaną zmianą. § 6. 1. Opłaty nie mogą być zmieniane częściej niż co 6 miesięcy, z tym że pierwsza ich zmiana może nastąpić po upływie 30 dni od dnia rozpoczęcia eksploatacji autostrady lub jej odcinka. 2. Opłaty mogą być zmieniane częściej, jeżeli poprzednia zmiana ma niekorzystny wpływ na poziom ruchu. § 7. Zmianę wysokości opłat ogłasza się w prasie o zasięgu lokalnym i ogólnokrajowym oraz w punktach poboru opłat, co najmniej czternaście dni przed wejściem w życie tej zmiany. § 8. Opłaty mogą być pobierane w gotówce lub za pomocą kart magnetycznych lub kredytowych oraz przy użyciu elektronicznych urządzeń rejestrujących. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające (Dz. U. Nr 102, poz. 1076) Na podstawie art. 10a ust. 2 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156 i Nr 111, poz. 1197, z 2001 r. Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 166, poz. 1361 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie przekazywania informacji przez armatora statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające (Dz. U. Nr 101, poz. 938) wprowadza się następujące zmiany: 1) do tytułu rozporządzenia dodaje się odnośnik nr 2 w brzmieniu: "2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informowania o ruchu statków i odwołującej Dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002). Dane dotyczące ogłaszania aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszania tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne."; 2) w § 2 w pkt 8 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 9 - 12 w brzmieniu: "9) "Kodeksie BC", należy przez to rozumieć Kodeks bezpiecznego przewozu stałych ładunków masowych, o którym mowa w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2002 r. w sprawie niektórych przepisów do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r., wraz z Protokołem, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. Urz. Min. Infr. z 2002 r. Nr 11, poz. 47); 10) "ładunkach niebezpiecznych", należy przez to rozumieć: a) towary, o których mowa w Kodeksie IMDG, b) niebezpieczne substancje ciekłe, o których mowa w Rozdziale 17 Kodeksu IBC, c) gazy ciekłe, o których mowa w rozdziale 19 Kodeksu IGC, d) substancje stałe, o których mowa w Załączniku B Kodeksu BC, włącznie z towarami, do przewozu których określono odpowiednie warunki zgodnie z paragrafem 1.1.3 Kodeksu IBC lub paragrafem 1.1.6 Kodeksu IGC; 11) "ładunkach zanieczyszczających", należy przez to rozumieć: a) oleje określone w Załączniku I do Konwencji MARPOL 1973/78, b) szkodliwe substancje płynne, o których mowa w załączniku II do Konwencji MARPOL 1973/78, c) substancje szkodliwe, o których mowa w Załączniku III do Konwencji MARPOL 1973/78; 12) "ładunkowej jednostce transportowej", należy przez to rozumieć drogowy pojazd do przewozu towarów, wagon kolejowy do przewozu towarów, kontener do przewozu towarów, cysternę drogową, wagon kolejowy lub przenośny pojemnik."; 3) w § 4 w ust. 1: a) w pkt 9: - lit. f otrzymuje brzmienie: "f) ilość towarów i ich lokalizację na statku, a jeżeli towary te są przewożone w ładunkowych jednostkach transportowych - znaki identyfikacyjne tych jednostek,", - uchyla się lit. g, b) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) potwierdzenie, że statek posiada listę lub manifest albo odpowiedni plan ładunkowy, określający szczegóły dotyczące ilości oraz lokalizacji na statku przewożonych towarów niebezpiecznych lub zanieczyszczających,", c) w pkt 11 średnik zastępuje się kropką i uchyla się pkt 12; 4) po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu: "§ 5a. Na żądanie właściwych w sprawach bezpieczeństwa żeglugi organów Państw Członkowskich Unii Europejskiej dyrektorzy urzędów morskich przekazują bezzwłocznie, drogą elektroniczną, informację o statku i przewożonych na nim ładunkach niebezpiecznych i zanieczyszczających.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t) (Dz. U. Nr 102, poz. 1077) Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t), obejmujący odcinki dróg krajowych wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1077) WYKAZ DRÓG KRAJOWYCH, PO KTÓRYCH MOGĄ PORUSZAĆ SIĘ POJAZDY O DOPUSZCZALNYM NACISKU NA POJEDYNCZĄ OŚ DO 112,7 KN (11,5 t) Lp.Numer drogiPrzebieg drogiOdcinki, na których dopuszcza się ruch pojazdów o nacisku na oś do 112,7 KN (11,5 t) 1234 12Granica Państwa - Świecko - Pniewy - Poznań - Konin - Warszawa - Siedlce - Terespol - Granica PaństwaPoznań (węzeł Komorniki) - Konin (węzeł Modła) 23Świnoujście - Szczecin - Gorzów Wlkp. - Zielona Góra - Lubin - Legnica - Bolków - Jelenia Góra - Jakuszyce - Granica PaństwaŚwinoujście - Obwodnica Wolina 34Granica Państwa - Jędrzychowice - Bolesławiec - Krzywa - Wrocław - Prądy - Nogowczyce - Gliwice - Katowice - Chrzanów - Kraków - Tarnów - Rzeszów - Jarosław - Radymno - Korczowa - Granica PaństwaWrocław (węzeł Bielany) - Nogowczyce - Kleszczów Chorzów (węzeł Batory) - Kraków (węzeł Wielicka) 46Granica Państwa - Kołbaskowo - Szczecin - Goleniów - Płoty - Koszalin - Słupsk - Lębork - Reda - Gdynia - Gdańsk - Straszyn - ŁęgowoKołbaskowo - Szczecin Gdynia Chylonia - Rusocin (obwodowa Trójmiasta) 550Ciechanów - Płońsk - Wyszogród - Sochaczew - Mszczonów - Grójec - Góra Kalwaria - Kołbiel - Mińsk Mazowiecki - Łochów - Ostrów MazowieckaSochaczew - Grójec 673Wiśniówka - Kielce - Busko-Zdrój - Szczucin - Tarnów - Pilzno - JasłoWola Morawicka - Busko-Zdrój 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 200, poz. 1953 i Nr 217, poz. 2124. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie funkcjonowania inspekcji portu 2) (Dz. U. Nr 102, poz. 1078) Na podstawie art. 11a ust. 5 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób funkcjonowania inspekcji portu; 2) tryb przeprowadzania inspekcji statków o obcej przynależności i ich załóg wpływających do polskich portów lub zakotwiczonych w pobliżu polskich portów oraz instalacji przybrzeżnych w granicach polskiego morza terytorialnego; 3) wzór dokumentu identyfikacyjnego inspektora inspekcji portu. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim; 2) konwencjach - należy przez to rozumieć konwencje, o których mowa w art. 6 i art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy, oraz: a) Międzynarodową konwencję o pomierzaniu pojemności statków z 1969 r., sporządzoną w Londynie dnia 23 czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 56, poz. 247), b) Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, sporządzoną w Londynie dnia 2 listopada 1973 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101), zwaną dalej "konwencją MARPOL"; 3) Memorandum Paryskim - należy przez to rozumieć Memorandum Paryskie, o którym mowa w art. 12 ust. 6 ustawy; 4) krajowym koordynatorze do spraw inspekcji portu - należy przez to rozumieć osobę wyznaczoną przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej do koordynowania działań w ramach inspekcji portu, zwaną dalej "koordynatorem PSC"; 5) systemie Sirenac - należy przez to rozumieć system informacyjny w postaci bazy danych wyników inspekcji przeprowadzanych w regionie objętym obowiązywaniem Memorandum Paryskiego; 6) systemie Equasis - należy przez to rozumieć system informacyjny Unii Europejskiej w postaci ogólnodostępnej bazy danych o statkach uprawiających żeglugę międzynarodową; 7) wskaźniku oceny - należy przez to rozumieć liczbowy wskaźnik obliczany dla każdego statku w systemie Sirenac, na podstawie przeprowadzonych inspekcji. § 3. 1. W trakcie przeprowadzania inspekcji statków, do których nie mają zastosowania konwencje, inspektor inspekcji portu, zwany dalej "inspektorem", podejmuje czynności niezbędne dla zapewnienia, że kontrolowane statki nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa żeglugi lub środowiska. 2. Inspektor dokonuje inspekcji, o której mowa w ust. 1, zgodnie z procedurami Memorandum Paryskiego. § 4. Inspektor, przeprowadzając inspekcję statku bandery państwa niebędącego stroną konwencji lub statku niepodlegającego konwencjom, stosuje wobec tego statku i jego załogi te same kryteria jak wobec załogi i statku bandery państwa będącego stroną konwencji. Rozdział 2 Sposób funkcjonowania inspekcji portu § 5. 1. Inspektorem może zostać osoba, która: 1) była co najmniej przez jeden rok inspektorem bandery i przeprowadzała inspekcje i certyfikacje statków zgodnie z konwencjami, oraz posiada: a) dyplom kapitana żeglugi wielkiej, upoważniający do dowodzenia statkiem o pojemności brutto 3.000 i powyżej oraz pracowała w charakterze oficera na statkach morskich przez okres nie krótszy niż pięć lat lub b) dyplom starszego mechanika, upoważniający do pełnienia tej funkcji na pokładzie statku o mocy maszyn głównych 3.000 KW i powyżej oraz pracowała w charakterze oficera na statkach morskich przez okres nie krótszy niż pięć lat, lub c) tytuł inżyniera budowy okrętów, inżyniera mechanika lub inżyniera, który jest związany z branżą morską, a także przepracowała w tym zawodzie co najmniej przez pięć lat; 2) posiada: a) dyplom uczelni wyższej albo udokumentowane równorzędne szkolenie, b) zaświadczenie o przeszkoleniu i uzyskaniu kwalifikacji w szkole dla inspektorów bezpieczeństwa żeglugi, c) co najmniej dwuletnie doświadczenie jako inspektor bandery oraz przeprowadzała inspekcje i certyfikacje zgodnie z konwencjami; 3) posiada zdolność ustnego i pisemnego komunikowania się z marynarzami w języku angielskim lub innym powszechnie stosowanym na morzu; 4) posiada wiedzę w zakresie uregulowanym przez konwencje, dotyczącą odpowiednich procedur inspekcji portu. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą osób zatrudnionych w charakterze inspektora inspekcji portu w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 6. 1. Inspekcji portu może dokonać inspektor upoważniony przez organ inspekcyjny i legitymujący się dokumentem identyfikacyjnym. 2. Wzór dokumentu identyfikacyjnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 7. 1. Podczas przeprowadzania czynności kontrolnych wymagających ekspertyzy, inspektor może współpracować z osobą będącą ekspertem w danej dziedzinie. 2. Inspektor i ekspert nie mogą być związani z kontrolowanym statkiem i portem w sposób mogący wywoływać wątpliwości co do ich bezstronności oraz być zatrudnieni przez instytucje pozarządowe i organizacje, które wydają świadectwa i certyfikaty klasyfikacyjne oraz konwencyjne lub przeprowadzają inspekcje w celu wydania takich świadectw i certyfikatów. § 8. 1. Koordynator PSC koordynuje funkcjonowanie inspekcji portu. 2. Do zadań koordynatora PSC należy w szczególności: 1) monitorowanie celów inspekcji portu wyznaczonych przez Unię Europejską; 2) kontrola i monitorowanie zatrzymań statków i statków objętych odmową wejścia do portu; 3) wyjaśnianie procedur dotyczących przeprowadzonych inspekcji portu; 4) przygotowywanie do publikacji informacji o działalności inspekcji portu w zakresie określonym odrębnymi przepisami; 5) weryfikacja raportów z inspekcji w systemie Sirenac; 6) kreowanie użytkowników systemu Sirenac; 7) prowadzenie konsultacji z innymi administracjami i instytucjami klasyfikacyjnymi; 8) organizacja szkoleń dla inspektorów. § 9. Organy inspekcji portu podejmują odpowiednie działania po otrzymaniu od pilotów lub władz portowych informacji o statkach niespełniających wymagań bezpieczeństwa żeglugi lub stanowiących zagrożenie dla środowiska morskiego. § 10. 1. Organy inspekcji portu współpracują z Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa "SAR", władzami portowymi, Strażą Graniczną i służbą celną oraz innymi organami administracji lub jednostkami organizacyjnymi w celu uzyskania wszystkich odpowiednich informacji na temat statków zawijających do polskich portów. 2. Organy inspekcji portu prowadzą wymianę informacji i współpracują z właściwymi organami administracji morskiej oraz odpowiednimi władzami innych państw, Komisją Europejską i operatorem systemu Sirenac. Rozdział 3 Tryb przeprowadzania inspekcji statków o obcej przynależności § 11. Organy inspekcyjne przeprowadzają rocznie inspekcje w ilości co najmniej 25% ogólnej liczby indywidualnych statków o obcej przynależności zawijających do polskich portów, obliczonej jako średnia arytmetyczna trzech ostatnich lat kalendarzowych. § 12. 1. Kwalifikując statki do inspekcji, organy inspekcyjne zapewniają, że na każdym statku, który w systemie informacyjnym Sirenac posiada wskaźnik oceny 50 i wyższy, jest przeprowadzona obowiązkowo inspekcja, zgodnie z § 14. 2. Niezależnie od wartości wskaźnika oceny w pierwszej kolejności podlegają kontroli statki, które: 1) zostały zgłoszone przez pilotów lub pracowników portowych jako mające nieprawidłowości, które mogą wpływać na bezpieczeństwo żeglugi; 2) nie spełniają obowiązków wynikających z wymagań dla statków przewożących ładunki niebezpieczne, określonych odrębnymi przepisami; 3) są przedmiotem raportu lub meldunku dokonanego przez administrację morską innego państwa; 4) są przedmiotem raportu lub skarg kapitana statku, członka załogi lub każdej innej osoby lub jednostki organizacyjnej mającej interes w bezpiecznej żegludze tego statku, warunkach pracy i życia na statku lub zapobieganiu zanieczyszczeniu środowiska, chyba że dane organy inspekcyjne kontroli portu potraktują raport lub zażalenie jako bezpodstawne; tożsamość osoby zgłaszającej raport lub zażalenie nie może być ujawniona kapitanowi lub właścicielowi danego statku; 5) brały udział w kolizji, osiadły na mieliźnie lub zostały wyrzucone na brzeg w drodze do portu; 6) są podejrzane o złamanie przepisów w zakresie zanieczyszczenia środowiska szkodliwymi substancjami lub ściekami; 7) manewrowały w sposób niezgodny z przepisami w rejonach rozgraniczenia ruchu przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską, zwaną dalej "IMO", lub nie stosowały zasad bezpiecznej nawigacji; 8) powodowały zagrożenie wobec osób, mienia lub środowiska naturalnego; 9) zostały pozbawione klasy lub klasa została im zawieszona w okresie ostatnich sześciu miesięcy. 3. W przypadku gdy wskaźnik oceny wskazany przez system Sirenac jest niższy od 50, do kontroli wyznacza się w pierwszej kolejności następujące statki: 1) zawijające do portu po raz pierwszy lub po nieobecności w regionie dłuższej niż 12 miesięcy, lub które nie były dotychczas zarejestrowane w bazie Sirenac; 2) na których nie odbyła się żadna inspekcja w ramach Memorandum Paryskiego w ciągu ostatnich sześciu miesięcy; 3) których konwencyjne certyfikaty konstrukcji i wyposażenia oraz świadectwa klasyfikacyjne zostały wydane przez organizacje nieuznane zgodnie z trybem określonym odrębnymi przepisami; 4) pływające pod banderą państwa znajdującego się na czarnej liście publikowanej w rocznych raportach Memorandum Paryskiego; 5) które po ostatniej inspekcji uzyskały pozwolenie na opuszczenie portu pod warunkiem, że nieprawidłowości wykazane w czasie inspekcji zostaną: a) usunięte przed wyjściem w morze, b) naprawione do następnego portu przeznaczenia, c) naprawione w terminie 14 dni, d) naprawione w innym określonym terminie lub na specjalnych warunkach; 6) na których stwierdzono nieprawidłowości podczas poprzedniej kontroli, biorąc pod uwagę ich liczbę, także jeżeli nieprawidłowości zostały usunięte; 7) które zostały zatrzymane w poprzednim porcie; 8) pływające pod banderą państwa, które nie ratyfikowało wszystkich konwencji; 9) klasyfikowane przez instytucję klasyfikacyjną, która nie została uznana przez Komisję Europejską; 10) podlegające obowiązkowej rozszerzonej kontroli, o której mowa w § 16; 11) eksploatowane powyżej 13 lat. 4. Określając kolejność dokonywania priorytetowych kontroli na statkach, o których mowa w ust. 3, inspektor bierze pod uwagę całkowitą wartość wskaźnika oceny widniejącego w systemie informacyjnym Sirenac. Wyższy wskaźnik oceny oznacza wyższy priorytet kontroli. 5. Całkowity wskaźnik oceny jest zdefiniowany przez Memorandum Paryskie. § 13. Inspektorom nie zaleca się kwalifikować do kontroli statków, które były poddane inspekcji w innych portach państw członkowskich Memorandum Paryskiego w ciągu ostatnich 6 miesięcy, jeżeli: 1) nie jest to statek, o którym mowa w § 12; 2) podczas ostatniej inspekcji nie wykryto żadnych nieprawidłowości; 3) nie istnieją wyraźne powody uzasadniające inspekcję. § 14. 1. Inspektor podczas przeprowadzania wstępnej inspekcji statku: 1) sprawdza w odpowiednim zakresie świadectwa i dokumenty określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 2) kontroluje ogólnie statek pod względem bezpieczeństwa żeglugi łącznie z siłownią oraz warunki pracy i życia marynarzy. 2. Inspektor może sprawdzić świadectwa i dokumenty inne niż wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia, jeżeli zgodnie z wymaganiami konwencji powinny one być na statku. 3. W każdym przypadku gdy występują wyraźne okoliczności wskazujące, że stan statku, jego wyposażenie lub załoga w istotnym zakresie nie spełniają wymagań konwencji, przeprowadzana jest bardziej szczegółowa kontrola. 4. Bardziej szczegółowa kontrola powinna zostać podjęta po stwierdzeniu, że: 1) inspekcja dotyczy statków wymienionych w § 12 ust. 2 i ust. 3 pkt 3, 4, 5 lit. b i c i pkt 8; 2) na statku nie była poprawnie prowadzona książka zapisów olejowych; 3) podczas sprawdzania certyfikatów oraz innych dokumentów stwierdzono niezgodności; 4) istnieje podejrzenie, że członkowie załogi nie są zdolni komunikować się między sobą lub z władzami portu w zakresie obowiązków wynikających z przepisów konwencji, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy; 5) istnieje podejrzenie, że załadunek i inne operacje nie są przeprowadzane w sposób bezpieczny i zgodnie ze wskazówkami IMO; 6) istnieją zaniedbania kapitana tankowca w prowadzeniu zapisów dotyczących monitorowania i kontroli systemu zrzutu oleju podczas ostatniej podróży pod balastem; 7) brak jest aktualnej listy załogi lub członkowie załogi nie znają swoich obowiązków na wypadek zagrożeń i konieczności opuszczenia statku; 8) dokonano emisji fałszywych alarmów bez obowiązkowych procedur odwoławczych; 9) są braki w podstawowym wyposażeniu wymaganym przez konwencje; 10) na statku są złe warunki sanitarne; 11) została naruszona konstrukcja statku i wytrzymałość kadłuba lub inne nieprawidłowości stanowiące zagrożenie dla wodoszczelności i zdatności do żeglugi w trudnych warunkach pogodowych; 12) kapitan lub członkowie załogi nie zapoznali się z podstawowymi działaniami związanymi z bezpieczeństwem statku, zapobieganiem zanieczyszczeniom lub takie działania nie były prowadzone. 5. Inspektor, wykonując swoje obowiązki, kieruje się procedurami i wytycznymi zawartymi w: 1) Memorandum Paryskim; 2) Publikacji Międzynarodowej Organizacji Pracy "Inspekcja Warunków Pracy na Statku"; 3) wytycznych Międzynarodowej Organizacji Morskiej - Zasady bezpiecznej obsady na statku - (Res. A.890/21); 4) Postanowieniach Międzynarodowego Morskiego Kodeksu Towarów Niebezpiecznych. § 15. 1. Obowiązkowej rozszerzonej inspekcji podlegają statki następujących kategorii: 1) gazowce i chemikaliowce starsze niż 10 lat, 2) masowce starsze niż 12 lat, 3) tankowce powyżej 3.000 GT i starsze niż 15 lat, 4) statki pasażerskie starsze niż 15 lat, inne niż promy typu ro-ro i pasażerskie jednostki szybkie, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia dokonania ostatniej rozszerzonej kontroli w porcie państwa strony Memorandum Paryskiego. 2. Armator lub kapitan statku wyznaczonego do obowiązkowej rozszerzonej inspekcji, na trzy dni przed spodziewanym zawinięciem do portu lub przed opuszczeniem ostatniego portu, powinien przekazać właściwym organom inspekcyjnym informacje dotyczące: 1) nazwy statku; 2) bandery; 3) numeru IMO; 4) tonażu; 5) daty budowy statku, zgodnie z datą określoną w certyfikatach bezpieczeństwa statku; 6) konstrukcji kadłuba, ilości i rodzaju ładunku oraz stanu zbiorników ładunkowych i balastowych w przypadku tankowców; 7) przybliżonego czasu zawinięcia do portu przeznaczenia lub stacji pilotów; 8) planowanego czasu postoju statku; 9) planowanych operacji w porcie przeznaczenia, a w szczególności operacji przeładunkowych i bunkrowania paliwa; 10) planowanych statutowych przeglądów, inspekcji oraz poważnych konserwacji i prac naprawczych do wykonania podczas postoju w porcie przeznaczenia. § 16. 1. W trakcie przeprowadzania obowiązkowej rozszerzonej kontroli statków inspektor sprawdza: 1) na wszystkich statkach: a) włącznik prądu "black-out" i uruchomienie generatora awaryjnego, b) oświetlenie awaryjne, c) funkcjonowanie awaryjnej pompy pożarowej z dwoma wężami podłączonymi do głównego przewodu, d) funkcjonowanie pomp zęzowych statku, e) zamykanie drzwi wodoszczelnych, f) opuszczanie jednej szalupy ratunkowej do wody, g) zdalne wyłączniki awaryjne, w szczególności kotłów, wentylacji i pomp paliwowych, h) testowanie urządzenia sterowego, łącznie z pomocniczym urządzeniem sterowym, i) awaryjne źródło zasilania urządzeń radiowych, j) odolejacz wód zęzowych - testując go w możliwym zakresie; 2) na zbiornikowcach do przewozu gazu i substancji chemicznych dodatkowo: a) system monitorowania zbiorników ładunkowych i urządzenia bezpieczeństwa związane z kontrolą temperatury, ciśnienia i ulażu, b) analizator zawartości tlenu i eksplozymetr, łącznie z ich kalibrowaniem, a także dostępność sprzętu do wykrywania substancji chemicznych wraz z odpowiednią liczbą stosownych rurek detekcyjnych dla konkretnych ładunków, jakie są przewożone, c) kabinowe zestawy ratunkowe zapewniające odpowiednią ochronę układu oddechowego i oczu dla każdej osoby na pokładzie, jeżeli wymaganie takie zostało określone w certyfikacie zgodności dla przewożenia niebezpiecznych substancji chemicznych luzem lub skroplonych gazów, d) czy przewożony ładunek jest wymieniony w certyfikacie zgodności dla przewożenia niebezpiecznych substancji chemicznych luzem lub skroplonych gazów, e) stałe instalacje gaśnicze na pokładzie, w szczególności pianowe lub suche chemiczne, zgodnie z wymaganiami dla przewożonego ładunku; 3) na masowcach dodatkowo: a) możliwe skorodowanie podstaw (fundamentów) urządzeń pokładowych, b) możliwe zniekształcenie lub korozję pokryw lukowych, d) możliwe pęknięcia lub miejscowo korozję w grodziach poprzecznych, e) dostęp do ładowni, f) dokumenty lub ich potwierdzone kopie przez administrację państwa bandery lub instytucję klasyfikacyjną, a w szczególności: - raport z przeglądu kadłuba, - raporty oceny stanu statku, - raporty pomiaru grubości blach kadłuba, - program przeglądów kadłuba zgodnie z rezolucją IMO A.744 (18); 4) na zbiornikowcach do przewozu produktów naftowych dodatkowo: a) stałą instalację gaśniczą pianową na pokładzie, b) sprzęt przeciwpożarowy w całości, c) zamknięcia kanałów wentylacyjnych w maszynowni, pompowni i w pomieszczeniach mieszkalnych, d) ciśnienie gazu obojętnego i zawartości w nim tlenu, e) włazy na pokładzie i ich dalsza kontrola wewnątrz - w przypadku wystąpienia uzasadnionych okoliczności, f) zbiorniki balastowe; kontrola co najmniej jednego ze zbiorników balastowych w rejonie ładunkowym, w pierwszej kolejności przez włazy na pokładzie, oraz ich dalsza kontrola - w przypadku wystąpienia uzasadnionych okoliczności, g) dokumenty lub ich potwierdzone kopie przez administrację państwa flagi lub instytucję klasyfikacyjną, a w szczególności: - raport z przeglądu kadłuba, - raporty oceny stanu kadłuba, - raporty pomiaru grubości blach kadłuba statku, - program przeglądów kadłuba masowca w trakcie odnawiania klasy; 5) na statkach pasażerskich dodatkowo: a) detektor pożaru i systemu alarmowego, b) zamknięcia drzwi pożarowych, c) system ogłoszeniowy, d) ćwiczebny alarm pożarowy z udziałem załogi hotelowej, e) stopień zaznajomienia dowództwa statku z planem obrony przeciwawaryjnej statku. 2. Jeśli wystąpią uzasadnione okoliczności, kontrola rozszerzona na statku pasażerskim może być kontynuowana podczas rejsu statku za zgodą kapitana statku lub armatora. Inspektorzy nie mogą przeszkadzać w eksploatacji statku i stwarzać sytuacji, które w ocenie kapitana mogłyby zagrozić bezpieczeństwu pasażerów i załogi statku. § 17. 1. Kontrola, o której mowa w § 14, może być przeprowadzona w okresie pomiędzy dwiema rozszerzonymi kontrolami. 2. Każdy statek, który podlega obowiązkowej rozszerzonej inspekcji, a nie spełnia obowiązku, o którym mowa w § 15 ust. 2, powinien zostać poddany takiej inspekcji w porcie przeznaczenia. § 18. Obowiązkowa rozszerzona kontrola dotyczy statków, które mają wskaźnik oceny wyższy niż 7. § 19. 1. W przypadku gdy z przyczyn eksploatacyjnych nie może zostać przeprowadzona kontrola statku, który ma wskaźnik oceny wyższy niż 50, lub obowiązkowa rozszerzona kontrola, organy inspekcyjne inspekcji portu niezwłocznie zawiadomią system Sirenac i właściwe władze inspekcji portu w następnym porcie przeznaczenia w regionie Memorandum Paryskiego. 2. Przypadki, o których mowa w ust. 1, zgłasza się co sześć miesięcy Komisji Europejskiej wraz z uzasadnieniem. 3. Liczba nieprzeprowadzonych rozszerzonych inspekcji portu nie może przekraczać rocznie 5% średniej rocznej liczby indywidualnych statków o obcej przynależności zawijających do polskich portów, biorąc pod uwagę trzy ostatnie lata kalendarzowe. 4. Statki, które nie zostały objęte kontrolą, o której mowa w § 12 ust. 1 lub § 15, podlegają inspekcji w następnym porcie zawinięcia w regionie Memorandum Paryskiego. § 20. 1. Odmawia się wejścia do portów statkom należącym do kategorii gazowców, chemikaliowców, masowców i statków pasażerskich, jeżeli statek został zatrzymany: 1) po raz trzeci w regionie w ciągu ostatnich 24 miesięcy i nosi banderę państwa, które znajduje się na czarnej liście publikowanej w rocznych raportach Memorandum Paryskiego, lub 2) po raz drugi w regionie, w okresie ostatnich 36 miesięcy, i nosi banderę państwa, którego pozycja na czarnej liście została zakwalifikowana jako o "bardzo wysokim ryzyku" lub "wysokim ryzyku". 2. O odmowie wejścia do portu zawiadamia się niezwłocznie państwa strony Memorandum Paryskiego. § 21. Inspektor sprawdza stan zatrudnienia na statku oraz wymagane świadectwa i dyplomy marynarzy. § 22. Po przeprowadzonej kontroli inspektor sporządza raport zgodnie z procedurami Memorandum Paryskiego i przekazuje go kapitanowi statku. § 23. 1. Dokonując oceny, czy statek ma zostać zatrzymany, inspektor uwzględnia: 1) brak ważnych certyfikatów i dokumentów zgodnie z wymaganiami konwencji lub utratę ich ważności; 2) brak odpowiedniej załogi wymaganej przez dokument minimalnej bezpiecznej obsady; 3) brak możliwości podczas najbliższego rejsu: a) bezpiecznej żeglugi, b) bezpiecznej obsługi, przewozu i monitorowania stanu ładunku, c) bezpiecznej obsługi siłowni statku, d) utrzymania zdolności napędu i sterowania statkiem, e) skutecznego zwalczenia pożaru w każdej części statku, f) sprawnego przeprowadzenia akcji ratunkowej i bezpiecznego opuszczenia statku, jeżeli byłoby to konieczne, g) zapobieżenia zanieczyszczeniu środowiska, h) utrzymania właściwej stateczności statku, i) zachowania odpowiedniej wodoszczelności statku, j) nawiązania łączności w sytuacjach zagrożenia, k) zapewnienia odpowiednich warunków sanitarnych na statku, l) przekazywania niezbędnych informacji w razie wypadku i zagrożenia. 2. Zatrzymanie statku lub operacji przeładunkowych może nastąpić w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, lub innych nieprawidłowości, które stwarzają wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa życia, zdrowia lub zanieczyszczenia środowiska. 3. W przypadku zatrzymania statku inspektor niezwłocznie zawiadamia właściwe władze państwa bandery i instytucję klasyfikacyjną odpowiedzialną za wydane świadectwa w imieniu państwa bandery. Wzór decyzji o zatrzymaniu statku określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Podczas reinspekcji po zatrzymaniu inspektor dokonuje oceny, czy statek i jego załoga podczas najbliższego rejsu jest w stanie: 1) bezpiecznie prowadzić nawigację; 2) bezpiecznie obsługiwać, przewieźć i monitorować stan ładunku; 3) bezpiecznie obsługiwać siłownię; 4) utrzymać prawidłowy napęd i sterowność statku; 5) skutecznie zwalczać pożar w każdej części statku; 6) przeprowadzić akcję ratunkową oraz bezpiecznie opuścić statek; 7) nie dopuścić do zanieczyszczenia środowiska; 8) utrzymać właściwą stateczność statku; 9) zachować odpowiednią wodoszczelność statku; 10) nawiązać łączność w sytuacjach niebezpieczeństwa; 11) zapewnić bezpieczeństwo pracy i właściwe warunki sanitarne. 5. Stwierdzenie nieprawidłowości w pracy lub utrzymaniu systemu gazu obojętnego, sprzętu lub urządzeń ładunkowych stanowi podstawę do zatrzymania operacji przeładunkowych. 6. W wyjątkowych okolicznościach, gdy ogólny stan statku w sposób oczywisty nie odpowiada międzynarodowym normom, inspektor może zawiesić jego kontrolę do czasu, kiedy zostaną podjęte działania konieczne dla zapewnienia zgodności standardu statku z wymaganiami wynikającymi z konwencji. 7. Podczas dokonywania inspekcji inspektor dokłada wszelkich starań, aby żaden statek nie został bezpodstawnie zatrzymany lub opóźniony. 8. Statku nie zatrzymuje się w przypadku, gdy okoliczności uzasadniające zatrzymanie są wynikiem uszkodzenia powstałego na skutek awarii lub wypadku w trakcie podróży statku do portu, a także dokonano: 1) zawiadomienia administracji państwa bandery, inspektora lub organizacji odpowiedzialnej za wydanie odpowiednich certyfikatów, zgodnie z wymaganiami konwencji; 2) zgłoszenia przez kapitana lub armatora statku przed zawinięciem do portu organom inspekcyjnym okoliczności wypadku i uszkodzeń z niego wynikających; 3) podjęcia właściwej akcji naprawczej. 9. Szczegółową listę nieprawidłowości stanowiących podstawę do zatrzymania statku określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 24. 1. Jeżeli nieprawidłowości, o których mowa w § 23, nie mogą zostać naprawione w porcie, w którym dokonano kontroli, inspektor może zezwolić danemu statkowi na przepłynięcie do najbliższej uzgodnionej stoczni remontowej, wybranej przez kapitana lub armatora, po spełnieniu warunków wyznaczonych przez właściwe władze państwa bandery statku w uzgodnieniu z organem inspekcyjnym. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ inspekcyjny powiadomi o warunkach podróży właściwe władze państwa portu, w którym znajduje się stocznia remontowa. 3. W przypadku gdy stocznia remontowa, o której mowa w ust. 1, znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organ inspekcyjny przekazuje informację o podjętych działaniach właściwym władzom inspekcji portu wydającym takie zezwolenie. 4. W przypadku statków, o których mowa w ust. 1, a które: 1) wypłynęły w morze bez spełnienia warunków wyznaczonych przez inspekcję portu lub 2) nie stawiły się w uzgodnionej stoczni remontowej, odmawia się wejścia do portów regionu zgodnie z procedurami Memorandum Paryskiego. 5. Organ inspekcyjny portu może zezwolić statkom, o których mowa w ust. 4, na wejście statku do określonego portu w regionie w przypadku siły wyższej, bezpieczeństwa żeglugi i zdarzeń losowych, w celu zmniejszenia zagrożenia, jeżeli kapitan lub armator statku dołoży wszelkich starań zapewniających bezpieczne wejście do portu. § 25. Odwołanie, o którym mowa w art. 12 ust. 7 ustawy, wnosi się w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego. Rozdział 4 Przepis końcowy § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1078) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 LISTA DOKUMENTÓW PODLEGAJĄCYCH KONTROLI 1. Międzynarodowy certyfikat pomiarowy (1969). 2. Certyfikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego. 3. Certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego. 4. Certyfikat bezpieczeństwa wyposażenia statku towarowego. 5. Certyfikat bezpieczeństwa urządzeń radiotelegraficznych statku towarowego. 6. Certyfikat bezpieczeństwa urządzeń radiowych statku towarowego. 7. Certyfikat zwolnienia wraz z listą ładunków lub wyposażenia. 8. Certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego. 9. Certyfikat zgodności dla przewożenia skroplonych gazów luzem. 10. Certyfikat zgodności dla przewożenia niebezpiecznych substancji chemicznych luzem. 11. Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniom olejami. 12. Międzynarodowy certyfikat o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki przewożące luzem szkodliwe substancje ciekłe. 13. Międzynarodowy certyfikat wolnej burty (1966). 14. Międzynarodowy certyfikat zwolnienia od wymagań wolnej burty. 15. Książka zapisów olejowych, części I i II. 16. Książka zapisów ładunkowych. 17. Dokument minimalnej bezpiecznej obsady. 18. Świadectwa i dyplomy marynarzy wydane zgodnie z wymaganiami konwencji STCW 78. 19. Świadectwa zdrowia marynarzy (zgodnie z konwencją MOP nr 73 o badaniu lekarskim marynarzy). 20. Informacje o stateczności. 21. Kopia Dokumentu Zgodności (DOC) i Certyfikat Zarządzania Bezpieczeństwem wydany zgodnie z Międzynarodowym Kodeksem Zarządzania Bezpieczną Eksploatacją Statków i Zapobieganiem Zanieczyszczaniu (SOLAS, rozdział IX). 22. Świadectwa klasy dotyczące wytrzymałości kadłuba statku i urządzeń maszynowych wydane przez stosowną instytucję klasyfikacyjną (wymagane tylko w przypadkach, gdy statek utrzymuje klasę w instytucji klasyfikacyjnej). 23. Dokument zgodności wymagań specjalnych dla statków przewożących towary niebezpieczne. 24. Certyfikat bezpieczeństwa jednostek szybkich. 25. Manifest towarów niebezpiecznych lub plan ich rozmieszczenia i mocowania. 26. Dziennik okrętowy zawierający zapisy testów i ćwiczeń oraz dziennik inspekcji i konserwacji środków i urządzeń ratunkowych. 27. Certyfikat bezpieczeństwa statku specjalnego. 28. Certyfikat bezpieczeństwa MODU (Morskiej Ruchomej Platformy Wiertniczej). 29. W przypadku tankowców zapisy dotyczące monitorowania i kontroli postępowania z olejami podczas ostatniej podróży w stanie balastowym. 30. Rozkład alarmów, plan kontroli p-poż, a dla statków pasażerskich plan obrony przeciwawaryjnej (niezatapialności, tzn. plan kontroli uszkodzeń statku). 31. Okrętowy plan zapobiegania rozlewom olejowym. 32. Zbiór raportów z rozszerzonych przeglądów (dotyczy masowców i tankowców). 33. Raporty z wcześniejszych kontroli państwa portu (2 lata). 34. Dla statków pasażerskich ro-ro, informacja o maksymalnym stosunku A/A. 35. Dokument uprawnienia do przewozu ziarna luzem. 36. Poradnik mocowania ładunków. 37. Plan postępowania ze śmieciami i książka zapisów śmieciowych. 38. System wspomagania decyzji kapitana dla statków pasażerskich. 39. Plan współpracy w poszukiwaniach i ratownictwie dla statków pasażerskich uprawiających żeglugę liniową. 40. Lista ograniczeń eksploatacyjnych dla statków pasażerskich. 41. Instrukcje operacji ładunkowych na masowcu. 42. Plan załadunku i rozładunku dla masowców. 43. Certyfikat ubezpieczenia lub inny dokument zabezpieczenia finansowego od odpowiedzialności cywilnej za zanieczyszczanie morza olejami. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 KRYTERIA ZATRZYMANIA STATKU Podejmując decyzję o zatrzymaniu statku, inspektor PSC powinien stosować następujące kryteria: 1) przedział czasowy - statek, który nie jest wystarczająco bezpieczny, aby wypływać na morze, będzie zatrzymany podczas pierwszej inspekcji niezależnie od długości przestoju statku w porcie do czasu likwidacji uszkodzeń i uzyskania stanu pełnego bezpieczeństwa, 2) statek będzie zatrzymany, jeżeli jego nieprawidłowości są wystarczająco poważne, aby konieczna była ponowna wizyta inspektora w celu upewnienia się, że nieprawidłowości zostały naprawione przed wypłynięciem statku na morze. Szczegółowa lista nieprawidłowości warunkująca zatrzymanie statku w odniesieniu do poszczególnych konwencji: 1. Nieprawidłowości wynikające z konwencji SOLAS, o której mowa w art. 6 pkt 1 lit. a ustawy: 1) defekt niepozwalający na właściwą pracę napędu statku lub dotyczący innych istotnych urządzeń mechanicznych, jak również instalacji elektrycznych, 2) niedostateczna czystość w maszynowni, nadmierne ilości mieszaniny wód zaolejonych w zęzach, izolacja rurociągów - łącznie z rurami wydechowymi w maszynowni - zanieczyszczona olejami, nieprawidłowa praca pomp zęzowych, 3) nieprawidłowości w pracy generatora awaryjnego, oświetlenia, akumulatorów i przełączników, 4) nieprawidłowości w pracy głównego i pomocniczego urządzenia sterowego, 5) braki lub niewystarczająca ilość lub bardzo zły stan osobistych środków ratunkowych, jednostek ratunkowych i urządzeń do ich wodowania, 6) braki lub niezgodność z wymaganiami lub bardzo zły stan systemu wykrywania pożaru, systemu alarmów pożarowych, sprzętu przeciwpożarowego, stałych urządzeń gaśniczych, zamknięć pożarowych, urządzeń szybko zamykających - w stopniu uniemożliwiającym ich użycie zgodnie z przeznaczeniem, 7) brak, bardzo zły stan lub nieprawidłowości w działaniu ochrony przeciwpożarowej na pokładzie zbiornikowców, 8) braki, niezgodności z wymaganiami lub bardzo zły stan świateł lub sygnalizacji dźwiękowej, 9) braki lub nieprawidłowości w działaniu sprzętu radiowego wymaganego do porozumiewania się w sytuacjach zagrożenia, 10) braki lub nieprawidłowości w działaniu sprzętu nawigacyjnego, zgodnie z przepisami konwencji SOLAS, 11) brak poprawionych map nawigacyjnych lub innych publikacji nautycznych potrzebnych podczas najbliższego rejsu, pomimo możliwości zastępczego użycia map elektronicznych, 12) brak iskrobezpiecznej instalacji wentylacji wyciągowej w pompowni ładunkowej (Konwencja SOLAS 74 II - 2 /4.5.4.1), 13) poważne nieprawidłowości związane z wymaganiami operacyjnymi zapisane w sekcji 5.5 załącznika I Memorandum Paryskiego, 14) liczba, skład lub certyfikaty załogi niezgodne z dokumentem minimalnej bezpiecznej obsady, 15) brak prowadzenia rozszerzonego programu przeglądów zgodnie z SOLAS 74, rozdz. XI, prawidło 2, 16) brak lub uszkodzenie VDR (rejestratory danych z podróży), jeżeli są wymagane SOLAS 74-V/20. 2. Nieprawidłowości wynikające z Kodeksu bezpiecznego przewozu stałych ładunków masowych (Kodeks IBC) (odniesienia podano w nawiasach): 1) transport materiałów niewymienionych w świadectwie zdolności lub brak informacji dotyczącej ładunku (16.2), 2) brak lub uszkodzone wysokociśnieniowe urządzenie zabezpieczające. (8.2.3), 3) instalacje elektryczne samoistnie niebezpieczne lub niezgodne z wymaganiami kodeksu, 4) źródła zapłonu w niebezpiecznych miejscach, o których mowa w 10.2 (11.3.15), 5) niedopełnienie wymagań specjalnych (15), 6) przekroczenie maksymalnej dozwolonej ilości ładunku na jeden zbiornik (16.1), 7) niewystarczające zabezpieczenie przed wysokimi temperaturami dla materiałów wrażliwych (16.6). 3. Nieprawidłowości wynikające z Międzynarodowego kodeksu budowy i wyposażenia statków przewożących skroplone gazy luzem (Kodeks IGC) (odniesienia podano w nawiasach): 1) transport substancji niewymienionych w świadectwie zdatności lub brak informacji dotyczących ładunku (18.1), 2) brak urządzeń zamykających do pomieszczeń mieszkalnych lub pomieszczeń usługowych (3.2.6), 3) niegazoszczelna gródź (3.3.2), 4) uszkodzone śluzy powietrzne (3.6), 5) brak lub uszkodzone zawory szybko zamykające (5.6), 6) brak lub uszkodzone zawory bezpieczeństwa (8.2), 7) instalacje elektryczne niesamoistnie bezpieczne lub niezgodne z wymaganiami kodeksu (10.2.4), 8) niedziałające wentylatory w części ładunkowej (12.1), 9) niedziałające alarmy ciśnienia na zbiornikach ładunkowych (13.4.1), 10) uszkodzone urządzenie do wykrywania gazów lub urządzenie do wykrywania gazów toksycznych (13.6), 11) transport substancji wymagających inhibitora bez jego ważnego świadectwa. 4. Nieprawidłowości wynikające z konwencji o liniach ładunkowych, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy: 1) znaczne obszary uszkodzenia lub skorodowania, lub wżery korozyjne w poszyciu i związanych z nim usztywnieniach na pokładach i w kadłubie, mające wpływ na zdolność żeglugową lub wytrzymałość ładunkową, jeżeli nie zostały przeprowadzone prawidłowe naprawy tymczasowe konieczne na rejs do portu napraw stałych, 2) zarejestrowany przypadek niewystarczającej stateczności, 3) brak wystarczających i wiarygodnych informacji w zatwierdzonej formie, które pozwalałyby kapitanowi w sposób szybki i prosty zaplanować załadunek i balastowanie statku w taki sposób, że na wszystkich etapach rejsu i w różnych warunkach zostanie zachowany bezpieczny margines stateczności oraz uniknie się powstania nadmiernych obciążeń konstrukcji statku, 4) brak, bardzo zły stan lub uszkodzenie urządzeń zamykających, urządzeń zamykających luki ładowni oraz drzwi wodoszczelnych, 5) przeładowanie, 6) brak znaku zanurzenia lub znak zanurzenia niemożliwy do odczytania. 5. Nieprawidłowości wynikające z konwencji MARPOL, załącznik nr 1 (odniesienia podano w nawiasach): 1) brak, bardzo zły stan lub nieprawidłowości działania systemów monitorowania lub funkcjonowania alarmu odolejacza 15 ppm, 2) zapełnienie zbiornika wód zaolejonych lub szlamowego w stopniu pozostawiającym niewystarczającą wolną objętość na najbliższą podróż, 3) brak książki zapisów olejowych (20 (5)), 4) nieautoryzowany rurociąg na systemie zenzowym i wód zaolejonych, 5) zagubiony raport z przeglądu lub niezgodny z Regulacją 13 G (3) (b) konwencji MARPOL. 6. Nieprawidłowości wynikające z konwencji MARPOL, załącznik nr 2 (odniesienia podano w nawiasach): 1) brak podręcznika P&A, 2) ładunek nie jest określony według kategorii (3 (4)), 3) brak książki ładunkowej (9 (6)), 4) transport substancji olejopochodnych bez spełnienia wymogów lub bez odpowiednio poprawionego świadectwa (14), 5) nieautoryzowany rurociąg na systemie wyładunkowym. 7. Nieprawidłowości wynikające z konwencji STCW 78, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy: 1) brak ważnego dyplomu lub świadectwa marynarza, dokumentu uznania przez państwo bandery lub udokumentowanego potwierdzenia, że aplikacja o dokument uznania została przedstawiona administracji państwa bandery, 2) niezgodność dostosowania obsady statku do wymagań Dokumentu minimalnej bezpiecznej obsady wydanego przez administrację państwa bandery, 3) niezgodność rozkładu wacht nawigacyjnych i maszynowych z wymaganiami dla statku, określonymi przez administrację państwa bandery, 4) nieobecność na wachcie osoby wykwalifikowanej w obsłudze urządzeń niezbędnych do bezpiecznej nawigacji, bezpiecznej komunikacji radiowej lub zapobieganiu zanieczyszczeniom środowiska morskiego, 5) zaniedbanie w przedstawieniu potwierdzenia profesjonalnej biegłości w obowiązkach wyznaczonych marynarzom w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa statku i zapobieganiu zanieczyszczeniom, 6) niemożliwość zapewnienia obsady na pierwszą wachtę po rozpoczęciu podróży i następne wachty osób, które są odpowiednio wypoczęte i pod każdym względem zdolne do pełnienia obowiązków. 8. Nieprawidłowości wynikające z konwencji ILO 147, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy: 1) niewystarczające zapasy wody pitnej i niewystarczające zapasy żywności na rejs do następnego portu, 2) niewłaściwe warunki sanitarne na statku, 3) brak ogrzewania w pomieszczeniach mieszkalnych na statku pływającym w rejonach, gdzie mogą występować niskie temperatury, 4) znaczne nagromadzenie śmieci, zablokowanie sprzętem lub ładunkiem przejść w pomieszczeniach mieszkalnych lub inne ograniczenia stwarzające zagrożenie w przemieszczaniu się, 5) niesprawność chłodni prowiantowej lub jej zły stan sanitarny. 9. Nieprawidłowości, które nie stanowią podstawy dla zatrzymania, ale przy których należy wstrzymać operacje przeładunkowe: 1) nieprawidłowości w pracy lub utrzymaniu systemu gazu obojętnego, 2) nieprawidłowości w pracy sprzętu lub urządzeń przeładunkowych. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302, z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia: - dyrektywy 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. w sprawie kontroli państwa portu (Dz. Urz. WE L 157, z 07.07.1995, z późn. zm.), - dyrektywy 96/40/WE z dnia 25 czerwca 1996 r. ustanawiającej wspólny wzór dowodu tożsamości dla inspektorów przeprowadzających kontrolę państwa portu (Dz. Urz. WE L 196, z 07.08.1996). Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93, poz. 895 i 899. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów świadectw i informacji dotyczących oceny materiału siewnego oraz materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego winorośli (Dz. U. Nr 102, poz. 1079) Na podstawie art. 47 ust. 9 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory: 1) świadectw o uznaniu materiału siewnego, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) informacji o niespełnianiu wymagań przez materiał siewny, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) informacji o zdolności kiełkowania materiału siewnego, stanowiące załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) świadectw oceny materiału szkółkarskiego i rozmnożeniowego winorośli, stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) informacji o niespełnianiu wymagań przez materiał szkółkarski i rozmnożeniowy winorośli, stanowiące załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) wypisów ze świadectw oceny materiału szkółkarskiego i materiału rozmnożeniowego winorośli, stanowiące załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1079) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 102, poz. 1080) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97, poz. 964) zarządza się, co następuje: § 1. Agencji Rynku Rolnego nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1080) STATUT AGENCJI RYNKU ROLNEGO Rozdział 1 Postanowienie ogólne § 1. Agencja Rynku Rolnego, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97, poz. 964) oraz niniejszego statutu. Rozdział 2 Prezes Agencji § 2. 1. Prezes Agencji kieruje działalnością Agencji i reprezentuje ją na zewnątrz. 2. Prezes Agencji sprawuje swoje funkcje przy pomocy: 1) zastępców Prezesa Agencji, 2) dyrektorów komórek organizacyjnych w Centrali, 3) dyrektorów oddziałów terenowych - którzy są odpowiedzialni za realizację spraw objętych zakresem ich działania. 3. W czasie nieobecności Prezesa Agencji lub czasowej niemożności wykonywania przez niego obowiązków, działalnością Agencji kieruje i reprezentuje ją na zewnątrz, wyznaczony przez Prezesa Agencji, jeden z jego zastępców. 4. Prezes Agencji określa zakres zadań jego zastępców. § 3. Czynności z zakresu prawa pracy wobec osób zatrudnionych w Centrali oraz oddziałach terenowych Agencji wykonuje Prezes Agencji lub osoby przez niego upoważnione. Rozdział 3 Centrala § 4. 1. W Centrali wydziela się piony: 1) organizacyjno-prawny; 2) kontrolny; 3) finansowo-administracyjny; 4) analiz i interwencji; 5) współpracy europejskiej i obrotu towarowego z zagranicą; 6) kwotowania i innych mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej lub mechanizmów krajowych. 2. Działalność pionów koordynuje Prezes Agencji lub wskazany przez niego zastępca. 3. W poszczególnych pionach, o których mowa w ust. 1, wydziela się biura, zespoły oraz samodzielne stanowiska pracy. 4. W skład biur i zespołów, o których mowa w ust. 3, wchodzą działy i samodzielne stanowiska pracy. § 5. Liczbę, nazwę, szczegółowy zakres działania oraz podporządkowanie organizacyjne komórek, o których mowa w § 4 ust. 3, określa Prezes Agencji w regulaminie organizacyjnym. § 6. 1. Prezes Agencji może tworzyć komisje opiniodawczo-doradcze i zespoły problemowe o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę, skład osobowy, zakres zadań oraz tryb pracy. 2. W skład komisji i zespołów, o których mowa w ust. 1, mogą wchodzić pracownicy Agencji lub osoby niebędące pracownikami Agencji. Rozdział 4 Oddziały terenowe § 7. 1. W skład Agencji wchodzi 16 oddziałów terenowych. 2. Zasięg terytorialny oddziału terenowego obejmuje obszar województwa. 3. Siedzibami oddziałów terenowych są dla województw: 1) dolnośląskiego - Wrocław; 2) kujawsko-pomorskiego - Bydgoszcz; 3) lubelskiego - Lublin; 4) lubuskiego - Gorzów Wielkopolski; 5) łódzkiego - Łódź; 6) małopolskiego - Kraków; 7) mazowieckiego - Warszawa; 8) opolskiego - Opole; 9) podkarpackiego - Rzeszów; 10) podlaskiego - Białystok; 11) pomorskiego - Gdynia; 12) śląskiego - Katowice; 13) świętokrzyskiego - Kielce; 14) warmińsko-mazurskiego - Olsztyn; 15) wielkopolskiego - Poznań; 16) zachodniopomorskiego - Szczecin. 4. Oddziałem terenowym kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez Prezesa Agencji. § 8. 1. W skład oddziałów terenowych wchodzą sekcje i samodzielne stanowiska pracy. 2. Nazwę oraz zakres działania poszczególnych sekcji i samodzielnych stanowisk pracy, wchodzących w skład oddziałów terenowych, określa Prezes Agencji w regulaminie organizacyjnym. Rozdział 5 Gospodarka finansowa § 9. Gospodarka finansowa Agencji obejmuje jej działalność ustawową, w tym działalność związaną z administrowaniem przez Agencję mechanizmami Wspólnej Polityki Rolnej, mechanizmami krajowymi oraz działalność administracyjną. § 10. 1. Przychodami Agencji są: 1) dotacje budżetowe ustalane corocznie w ustawie budżetowej; 2) przychody z działalności gospodarczej, kapitałów pieniężnych oraz darowizn; 3) środki budżetowe przeznaczone na prefinansowanie i współfinansowanie wydatków z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej; 4) inne przychody. 2. Przychody określone w ust. 1 Agencja przeznacza na realizację działalności, o której mowa w § 9. 3. Agencja w celu realizacji mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej może zaciągać zobowiązania wobec ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 4. Środki budżetowe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, są przekazywane zgodnie z przepisami o finansach publicznych oraz gromadzone, wydatkowane i ewidencjonowane z uwzględnieniem przepisów Unii Europejskiej. § 11. 1. Agencja tworzy następujące fundusze własne: 1) fundusz statutowy; 2) fundusz rezerwowy; 3) inne fundusze, których utworzenie przewidują odrębne przepisy. 2. Fundusz statutowy ulega: 1) zwiększeniu o wartość aktywów otrzymanych nieodpłatnie, z przeznaczeniem na potrzeby funkcjonowania Agencji; 2) zmniejszeniu o: a) wartość aktywów przekazanych przez Agencję nieodpłatnie, b) stratę netto nieznajdującą pokrycia w funduszu rezerwowym. 3. Fundusz rezerwowy ulega: 1) zwiększeniu o przeznaczoną na ten cel część zysku netto za ubiegły rok obrachunkowy; 2) zmniejszeniu o stratę netto za ubiegły rok obrachunkowy. § 12. 1. Roczny plan finansowy Agencji w zakresie działalności związanej z administrowaniem mechanizmami krajowymi oraz jej działalnością administracyjną obejmuje w szczególności: 1) planowane przychody według podstawowych rodzajów, z wyodrębnieniem przychodów wymienionych w § 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4; 2) zobowiązania przewidywane do uregulowania w roku, na który sporządza się plan, wynikające z decyzji podjętych w latach poprzednich; 3) przewidywane wielkości wydatków na realizację poszczególnych tytułów zobowiązań powstających w roku, na który plan jest sporządzany; 4) zobowiązania powstałe w roku, na który plan jest sporządzany, przewidziane do realizacji w roku następnym; 5) wielkość limitów na udzielanie gwarancji i poręczeń kredytów bankowych w roku realizacji planu; 6) wielkość środków na realizację udzielonych gwarancji i poręczeń kredytów bankowych; 7) stan należności Agencji na początek i koniec roku obrachunkowego; 8) stan środków pieniężnych na początek i na koniec roku obrachunkowego; 9) koszty funkcjonowania Agencji według rodzajów, z wyodrębnieniem: a) wynagrodzeń i składek od nich naliczonych, b) kosztów majątkowych; 10) planowany stan zatrudnienia w Agencji; 11) uzasadnienie planu finansowego. 2. Do planu, o którym mowa w ust. 1, załącza się szczegółowe zestawienie obejmujące: 1) tytuły wydatków, odrębnie dla działalności ustawowej i dla działalności zleconej Agencji; 2) tytuły wydatków na pokrycie kosztów utrzymania, zawierające w szczególności: a) przewidywane do realizacji w poszczególnych kwartałach wydatki na wynagrodzenia osobowe i bezosobowe, b) wydatki na pochodne od wynagrodzeń, c) pozostałe wydatki bieżące z wyszczególnieniem przewidywanych tytułów wydatków, d) wydatki majątkowe. 3. Roczny plan finansowy sporządza się odrębnie dla działalności związanej z administrowaniem przez Agencję mechanizmami Wspólnej Polityki Rolnej i odrębnie dla pozostałej działalności. 4. Projekt rocznego planu finansowego na następny rok obrachunkowy opracowuje się z uwzględnieniem terminów określanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych dla materiałów wymaganych do opracowania projektu ustawy budżetowej. § 13. Przyjęte przez Agencję zasady rachunkowości powinny zapewnić wyodrębnienie ewidencji w zakresie działalności związanej z administrowaniem przez Agencję mechanizmami Wspólnej Polityki Rolnej oraz w zakresie pozostałej działalności. § 14. 1. Agencja lokuje okresowo wolne środki, z wyłączeniem środków budżetowych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 3, w Narodowym Banku Polskim, w Banku Gospodarstwa Krajowego lub w innym banku, którego wyboru dokonuje się w trybie przepisów o zamówieniach publicznych. 2. Lokowanie okresowo wolnych środków, o których mowa w ust. 1, dokonuje się na następujących warunkach: 1) lokowanie wolnych środków nie może powodować opóźnień w realizacji ustawowych zadań Agencji; 2) lokowania wolnych środków dokonuje się przy zapewnieniu rentowności i bezpieczeństwa lokat; 3) wolne środki mogą być lokowane na rachunkach lokat terminowych; 4) bank musi posiadać fundusze własne w wysokości co najmniej 100 mln euro. 3. Agencja może lokować okresowo wolne środki również w papiery wartościowe o terminie zapadalności do jednego roku, emitowane przez Skarb Państwa. 4. Agencja przesyła ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, w okresach kwartalnych, w terminie 20 dni po zakończeniu każdego kwartału, informacje dotyczące wielkości ulokowanych wolnych środków, terminów zapadalności lokat, uzyskanych warunków oprocentowania dla każdej z lokat w poszczególnych bankach w podziale na lokaty długoterminowe i lokaty krótkoterminowe oraz warunków oprocentowania rachunków bieżących w każdym z banków. § 15. 1. Wyboru podmiotu uprawnionego do badania rocznych sprawozdań finansowych Agencji dokonuje Prezes Agencji, w trybie przepisów o zamówieniach publicznych. 2. Koszty postępowania o zamówienie publiczne oraz koszty badania rocznych sprawozdań finansowych Agencji ponosi Agencja. 3. Roczne sprawozdanie finansowe Agencji Prezes Agencji przedkłada, wraz z raportem z przeprowadzonego badania tego sprawozdania, do zaopiniowania ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. 4. Roczne sprawozdanie finansowe Agencji wraz z raportem z przeprowadzonego badania tego sprawozdania oraz opinią ministra właściwego do spraw rynków rolnych, o której mowa w ust. 3, Prezes Agencji przedkłada do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Rozdział 6 Przedstawicielstwo § 16. 1. Prezes Agencji ustanawia przedstawicieli do działania w jego imieniu przez wydanie stosownego dokumentu, w tym udzielenia pełnomocnictwa w formie pisemnej. 2. Udzielenie pełnomocnictwa szczególnego jest wymagane w sprawach dotyczących: 1) zakupu i sprzedaży środków trwałych; 2) obejmowania oraz zbywania udziałów i akcji w spółkach prawa handlowego; 3) zaciągania innych zobowiązań finansowych ponad kwoty określone przez Prezesa Agencji w pełnomocnictwie ogólnym. § 17. W sprawach nieuregulowanych statutem do udzielania pełnomocnictw mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o przedstawicielstwie. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wynagrodzenia Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1081) Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386) zarządza się, co następuje: § 1. Wynagrodzenie miesięczne Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych ustala się w wysokości 6,0-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat naród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenia było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wynagrodzenia Prezesa Agencji Rezerw Materiałowych (Dz. U. Nr 118, poz. 1258). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wysokości opłat portowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1082) Na podstawie art. 8 ust. 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat portowych pobieranych za użytkowanie infrastruktury portowej. § 2. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) statki morskiej żeglugi liniowej - statki obsługujące linię żeglugową, działającą pomiędzy portami polskimi lub obcymi, zgłoszoną i zaakceptowaną przez podmiot zarządzający portem, wykonywaną według ułożonego z góry, na okres co najmniej jednego miesiąca kalendarzowego, rozkładu rejsów, z wyłączeniem przypadków przewozów całostatkowych ładunków, jeżeli przewóz odbywa się na warunkach umowy czarterowej, o ile w przypadku wejścia statku do portu lub wyjścia statku z portu nie występuje jednocześnie przewóz ładunku linią żeglugową; 2) międzynarodowe świadectwo pomiarowe statku - świadectwo pomiarowe wydane na podstawie Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków, sporządzonej w Londynie dnia 23 czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 56, poz. 247), bądź innej umowy międzynarodowej w tym zakresie, której stroną jest Rzeczpospolita Polska; 3) uznane świadectwo - Międzynarodowy Certyfikat Zapobiegania Rozlewom Olejowym - IOPP wystawiony przez właściwy banderze statku urząd stwierdzający, iż statek posiada podwójne dno lub oddzielne zbiorniki balastowe. 2. Określenie "tydzień" stosowane przy ustaleniu opłat portowych, których wysokość zależy od częstotliwości zawinięć statków do portu, oznacza okres czasu rozpoczynający się w niedzielę o godzinie 2300 i kończący się w najbliższą niedzielę o godzinie 2300. § 3. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem § 4, wysokość opłaty tonażowej dla statków żeglugi morskiej: lp.Typ i wielkość statkuWysokość opłaty [EUR/1 GT] 1.Samochodowce0,18 2.Drobnicowce0,52 3.Chłodniowce0,55 4.Kontenerowce0,31 5.Statki typu "ro-ro"0,26 6.Masowce0,57 7.Statki pasażerskie, z zastrzeżeniem § 10 ust. 30,15 8.Promy0,14 9.Statki pasażersko-towarowe0,14 10.Zbiornikowce do 38.000 GT, z zastrzeżeniem § 10 ust. 50,62 11.Zbiornikowce powyżej 38.000 GT, z zastrzeżeniem § 10 ust. 50,64 12.Holowniki, pchacze, zestawy pchane i zespoły holownicze0,40 13.Kutry i łodzie rybackie0,03 14.Pozostałe statki żeglugi morskiej0,50 2. Ustala się wysokość opłaty tonażowej dla statków żeglugi portowej i śródlądowej: lp.Typ i wielkość statkuWysokość opłaty [EUR/1 GT] 1.Statki do 24 m długości0,1 2.Statki powyżej 24 m do 50 m długości0,1 3.Statki powyżej 50 m do 70 m długości0,1 4.Statki powyżej 70 m długości0,1 5.Holowniki, pchacze, zestawy pchane i zespoły holownicze0,4 6.Barki, krypy i pontony - bez napędu0,03 7.Barki i krypy z napędem0,1 8.Bunkierki do 70 m długości0,1 9.Bunkierki powyżej 70 m długości0,1 3. Ustala się opłatę tonażową dla statków pasażerskich zatrudnionych w żegludze liniowej o tonażu do 1.000 GT w wysokości 0,15 EUR/1 GT. 4. Dla statków, o których mowa w ust. 1 lp. 13 tabeli oraz w ust. 2 i 3, wysokość opłaty tonażowej rocznej ustala się poprzez pomnożenie stawki opłaty jednorazowej przez współczynnik 20. 5. Ustala się, z zastrzeżeniem § 4 ust. 1 pkt 2-4, wysokość opłaty tonażowej dla statków wchodzących do portu w celu innym niż wykonanie czynności handlowych: lp.Typ i wielkość statkuWyłączny cel wejścia do portuWysokość opłaty [EUR/1 GT] 1.Każdy statekschronienie przed niepogodą0,00 2.Każdy statekuzyskanie pomocy lekarskiej dla chorego członka załogi lub pasażera0,00 3.Każdy statekzłożenie oficjalnej wizyty kurtuazyjnej0,00 4.Statki żeglugi portowej i śródlądowejremont, przebudowa, rozbiórka lub złomowanie0,00 5.Statki żeglugi portowej i śródlądowejuzupełnienie paliwa, materiałów lub wyposażenia0,00 6.Każdy statek poniżej 6 m długościw każdym przypadku0,00 7.Statki sportowew każdym przypadku0,00 § 4. 1. Wysokość opłaty tonażowej: 1) dla statków morskich żeglugi liniowej i promów wchodzących do portu: a) co najmniej 8 razy w tygodniu wynosi 40 %, b) co najmniej 6 razy w tygodniu wynosi 45 %, c) co najmniej 4 razy w tygodniu wynosi 50 %, d) 3 razy w tygodniu wynosi 60 %, e) 2 razy w tygodniu wynosi 65 %, f) 1 raz w tygodniu wynosi 70 %, g) rzadziej niż 1 raz w tygodniu wynosi 75 %, 2) dla statków żeglugi morskiej nowo zbudowanych wychodzących z portów lub stoczni oraz statków wchodzących do portu lub stoczni wyłącznie w celu remontu, przebudowy, rozbiórki, złomowania bądź uzupełnienia paliwa, prowiantu lub materiałów wyposażenia i niewykonujących czynności handlowych wynosi 25 %, jeżeli ich pobyt w porcie lub w stoczni ogranicza się do czasu niezbędnego do wykonania tych czynności, 3) dla statków żeglugi morskiej wchodzących do portu wyłącznie na postój i niewykonujących czynności handlowych wynosi 25 %, 4) dla statków żeglugi morskiej przechodzących tranzytem przez obszar portów morskich i niewykonujących czynności handlowych jest pobierana tylko od przejazdu w jedną stronę i wynosi 50 % - odpowiedniej stawki opłaty określonej w § 3 ust. 1. 2. Statki morskiej żeglugi liniowej przewożące wyłącznie kontenery, rozlicza się jak kontenerowce. 3. Opłatę tonażową dla statków dokonujących czynności handlowych w jednej podróży w portach w Szczecinie i w Świnoujściu pobiera się jednorazowo. § 5. 1. Ustala się, z zastrzeżeniem § 6, wysokość opłaty przystaniowej dla statków żeglugi morskiej: lp.Typ i wielkość statkuCzas użytkowania infrastruktury portowejWysokość opłaty [EUR/1 GT] 1.Promy i statki pasażersko-towarowe, "ro-ro", samochodowce, pasażerskie z zastrzeżeniem § 10 ust. 3Za czas zajmowania nabrzeża uzasadniony potrzebami eksploatacyjnymi lub handlowymi oraz za pierwsze cztery godziny po tym czasie0,04 2.Pozostałe statki, z zastrzeżeniem § 10 ust. 5Za czas zajmowania nabrzeża uzasadniony potrzebami eksploatacyjnymi lub handlowymi oraz za pierwsze cztery godziny po tym czasie0,11 3.Kutry rybackie i łodzie rybackieZa czas zajmowania nabrzeża uzasadniony potrzebami eksploatacyjnymi lub handlowymi oraz za pierwsze cztery godziny po tym czasie0,01 2. Ustala się wysokość opłaty przystaniowej dla statków żeglugi portowej i śródlądowej: lp.Typ i wielkość statkuWysokość opłaty [EUR/1 GT] 1.Statki do 24 m długości0,03 2.Statki powyżej 24 m do 50 m długości0,03 3.Statki powyżej 50 m do 70 m długości0,03 4.Statki powyżej 70m długości0,03 5.Holowniki, pchacze, zestawy holujące i zespoły pchające0,06 6.Barki, krypy i pontony - bez napędu0,01 7.Barki i krypy z napędem0,03 8.Bunkierki do 70 m długości0,03 9.Bunkierki powyżej 70 m długości0,03 3. Ustala się opłatę przystaniową dla statków pasażerskich zatrudnionych w żegludze liniowej do 1.000 GT w wysokości 0,03 EUR/1 GT. 4. Dla statków, o których mowa w ust. 1 lp. 3 tabeli oraz w ust. 2 i 3, wysokość opłaty przystaniowej rocznej ustala się poprzez pomnożenie stawki opłaty jednorazowej przez współczynnik 20. 5. Ustala się, z zastrzeżeniem § 6 pkt 2, wysokość opłaty przystaniowej dla statków wchodzących do portu w celu innym niż wykonanie czynności handlowych: lp.Typ i wielkość statkuWyłączny cel wejścia do portuWysokość opłaty [EUR/1 GT] 1.Każdy statekschronienie przed niepogodą0,00 2.Każdy statekuzyskanie pomocy lekarskiej dla chorego członka załogi lub pasażera0,00 3.Każdy statekzłożenie oficjalnej wizyty kurtuazyjnej0,00 4.Statki żeglugi portowej i śródlądowejRemont, przebudowa, złomowanie lub rozbiórka0,00 5.Statki żeglugi portowej i śródlądowejuzupełnienie paliwa lub materiałów wyposażenia0,00 6.Każdy statek o długości poniżej 6 mw każdym przypadku0,00 7.Statki sportowew każdym przypadku0,00 6. Roczne i jednorazowe opłaty przystaniowe obejmują pozostawanie statku przy nabrzeżu do czterech godzin po zakończeniu czynności eksploatacyjnych. Pozostawienie statku przy nabrzeżu po tym czasie traktowane jest jako postój. Warunki postoju statku przy nabrzeżu po tym czasie określają umowy cywilnoprawne. § 6. Wysokość opłaty przystaniowej: 1) dla statków morskich żeglugi liniowej i promów wchodzących do portu: a) co najmniej 8 razy w tygodniu wynosi 40 %, b) co najmniej 6 razy w tygodniu wynosi 45 %, c) co najmniej 4 razy w tygodniu wynosi 50 %, d) 3 razy w tygodniu wynosi 60 %, e) 2 razy w tygodniu wynosi 65 %, f) 1 raz w tygodniu wynosi 70 %, g) rzadziej niż 1 raz w tygodniu wynosi 75 % - odpowiedniej stawki opłaty określonej w § 5 ust. 1; 2) dla statków żeglugi morskiej nowo zbudowanych wychodzących z portów lub stoczni, oraz statków wchodzących do portu lub stoczni wyłącznie w celu remontu, przebudowy, rozbiórki, złomowania bądź uzupełnienia paliwa, prowiantu lub materiałów wyposażenia i niewykonujących czynności handlowych wynosi 25 % stawki opłaty określonej w § 5 ust. 1 pkt 1 i 2, jeżeli ich pobyt w porcie lub stoczni ogranicza się do czasu niezbędnego do wykonywania tych czynności. § 7. W przypadku korzystania przez statek podczas pobytu w porcie z nabrzeży lub przystani należących do więcej niż jednego właściciela, wysokość opłaty przystaniowej dzieli się proporcjonalnie do ilości nabrzeży lub przystani, z których statek korzystał. § 8. Ustala się opłatę ładunkową w wysokości 0,00 EUR za korzystanie przez ładunek z infrastruktury portowej w relacji burtowej. § 9. Ustala się wysokość opłaty pasażerskiej: lp.Typ i wielkość statkuWysokość opłaty [EUR/pasażer] 1.Promy i statki pasażersko-towarowe0,95 2.Statki pasażerskie i inne statki żeglugi morskiej o tonażu powyżej 1.000 GT1,00 3.Statki pasażerskie i inne statki żeglugi morskiej o tonażu poniżej 1.000 GT0,25 4.Statki żeglugi portowej i śródlądowej0,25 § 10. 1. Podstawą do ustalenia wysokości opłaty portowej jest odpowiednio aktualne międzynarodowe świadectwo pomiarowe statku albo świadectwo pomiarowe określające pojemność brutto (GT) statku. 2. W odniesieniu do statków posiadających świadectwo pomiarowe określające ich tonaż rejestrowy brutto (BRT) przyjmuje się do ustalenia opłaty portowej, iż 1 BRT = 1 GT. 3. Dla statków pasażerskich maksymalną podstawę naliczania opłat przystaniowych i tonażowych stanowi 50.000 GT. 4. Wysokość opłaty portowej obliczanej na podstawie liczby pasażerów ustala się na podstawie liczby pasażerów wpisanych na listę pasażerów w żegludze międzynarodowej, natomiast w żegludze krajowej - na podstawie zgłoszenia kapitana statku. 5. Dla zbiornikowców posiadających podwójne dno lub oddzielne zbiorniki balastowe podstawę wymiaru opłat, o których mowa w § 3 ust. 1 lp. 10 i 11 tabeli oraz w § 5 ust. 1 lp. 2 tabeli, stanowi pojemność brutto (GT) pomniejszona o pojemność podwójnego dna lub oddzielnych zbiorników balastowych, określonych w przekazanym podmiotowi zarządzającemu portem dokumencie: 1) uznanym świadectwie; 2) międzynarodowym świadectwie pomiarowym statku, zawierającym w rubryce "Uwagi" odpowiedni wpis zgodnie z Rezolucją Międzynarodowej Organizacji Morskiej nr A. 747(18), pod warunkiem iż podwójne dno odpowiada wymaganiom Reguły 13F załącznika nr I do Protokołu z 1978 r. do Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r. wraz z Protokołem z 1978 r. dotyczącym tej konwencji, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101). 6. Stawki opłat portowych wyrażone w EUR przelicza się na walutę płatności, zgodnie z Tabelą Kursów Narodowego Banku Polskiego, kurs kupna z dnia zakończenia użytkowania infrastruktury portowej. 7. Terminy płatności opłat portowych rocznych ustala podmiot uprawniony do ich pobierania. § 11. Przy ustalaniu wysokości opłat portowych wynikających z umów handlowych, zawartych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia przez podmioty zarządzające portami z użytkownikami infrastruktury portowej, stosuje się stawki opłat wynikające z tych umów, nie dłużej jednak niż do dnia 30 września 2004 r. § 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 8 maja 2002 r. w sprawie wysokości opłat portowych (Dz. U. Nr 74, poz. 678 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 459 i Nr 213, poz. 2085). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie opłat lotniskowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1083) Na podstawie art. 77 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania dotyczące ustalania opłat lotniskowych za usługi, o których mowa w art. 75 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą". § 2. Za wykonywanie usług, o których mowa w § 1, zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić w szczególności następujące opłaty lotniskowe: 1) startową lub za lądowanie - związaną z udostępnieniem urządzeń oraz wykonywaniem czynności niezbędnych dla zapewnienia wykonania operacji startu lub lądowania statku powietrznego; 2) pasażerską - związaną z udostępnieniem i utrzymaniem budynków dworców pasażerskich oraz urządzeń w nich się znajdujących; 3) postojową - związaną z udostępnieniem miejsc parkingowych lub hangarów oraz ich oświetleniem; 4) towarową - związaną z udostępnieniem i utrzymaniem budynków dworców towarowych oraz urządzeń w nich się znajdujących, wykorzystywanych przy przewozie ładunków. § 3. 1. Opłatami, o których mowa w § 2, objęte są w szczególności usługi, których koszty określone są w rozporządzeniu (usługi standardowe). 2. Zakres i warunki świadczenia usług standardowych i dodatkowych objętych opłatami lotniskowymi określa i podaje do publicznej wiadomości zarządzający lotniskiem użytku publicznego. 3. Opłaty lotniskowe określa się w walucie obowiązującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. 1. Opłaty lotniskowe na lotniskach użytku publicznego ustala się w sposób: 1) zapewniający łatwość naliczenia należności z tytułu tych opłat; 2) umożliwiający sprawdzenie przez użytkowników lotniska poprawności naliczonej należności, o której mowa w pkt 1; 3) zapewniający zachowanie zasady niedyskryminacji; 4) zapewniający stabilność tych opłat w roku kalendarzowym, z wyjątkiem uzasadnionych przypadków zaistnienia nieprzewidzianych zdarzeń, niezależnych od zarządzającego lotniskiem, a wpływających znacząco i bezpośrednio na poziom kosztów jednostkowych świadczonych usług i udostępnianych urządzeń; 5) niezniechęcający użytkowników lotniska do korzystania z usług i urządzeń; 6) uwzględniający zarobkowy cel działania przedsiębiorstwa oraz wysokość opłat lotniskowych pobieranych w państwach członkowskich Unii Europejskiej za odpowiednie usługi i urządzenia. 2. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego, z zachowaniem zasad jawności i dostępności oraz zasad, o których mowa w ust. 1, może udzielać rabatów i zniżek od ustalonych opłat lotniskowych, jeżeli nie spowoduje to podwyższenia opłat lotniskowych ponoszonych przez podmioty niekorzystające z tych rabatów i zniżek. § 5. 1. Koszty będące podstawą do naliczenia przez zarządzającego lotniskiem użytku publicznego jednego rodzaju opłat lotniskowych nie mogą równocześnie stanowić podstawy do naliczenia innego rodzaju opłat lotniskowych, ani opłat za inne usługi związane z działalnością lotniska. 2. Podstawę do ustalania wysokości opłat lotniskowych stanowią koszty poniesione w roku sprawozdawczym poprzedzającym rok, w którym zmieniona opłata jest wprowadzana. § 6. 1. Opłaty lotniskowe, o których mowa w § 2, powinny uwzględniać ponoszone przez zarządzającego lotniskiem użytku publicznego koszty świadczenia usług, za które pobierane są opłaty, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) bezpośrednie koszty operacyjne utrzymania i eksploatacji lotniska; 2) koszty pośrednie, w tym koszty administracyjne; 3) koszty infrastruktury, w tym koszt amortyzacji oraz rozpoczętych inwestycji; 4) koszty finansowe. 2. Opłaty lotniskowe, o których mowa w § 2, powinny uwzględniać koszty usług i urządzeń niezbędnych do wykonania operacji lotniczych, z zapewnieniem odpowiedniego standardu bezpieczeństwa i jakości obsługi, a w szczególności koszty zapewnienia oświetlenia i wykorzystania pomocy nawigacyjnych dla wykonania operacji startu i lądowania, a także niezbędnego działania służb ratowniczych tego lotniska, w tym straży pożarnej i służb ratownictwa medycznego, niezależnie od rzeczywistego wykorzystania tych usług, służb i urządzeń. 3. Przy ustalaniu wysokości opłat lotniskowych, o których mowa w § 2, można uwzględnić konieczność zgromadzenia środków własnych na finansowanie długoterminowych przedsięwzięć inwestycyjnych o dużej skali. 4. Opłaty lotniskowe, o których mowa w § 2, ustala się na podstawie prawidłowej ewidencji i podziału kosztów bezpośrednich i pośrednich oraz związanych z nimi przychodów na poszczególne rodzaje usług, za które pobierane są opłaty lotniskowe, oraz na pozostałą działalność. Podział kosztów pośrednich powinien być dokonywany przy wykorzystaniu jasno określonych współczynników, tak aby uniknąć nadmiernego obciążania tymi kosztami działalności, z tytułu której pobierane są opłaty lotniskowe. § 7. 1. Opłatę startową lub opłatę za lądowanie na lotniskach użytku publicznego ustala się w odniesieniu do maksymalnej masy startowej statku powietrznego podanej w świadectwie zdatności do lotu, zwanej dalej "maksymalną masą". Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić stałą opłatę startową lub za lądowanie niezależną od maksymalnej masy lub opłatę mieszaną będącą kombinacją części stałej i zmiennej. Zależność wysokości opłaty od maksymalnej masy nie musi być wprost proporcjonalna. 2. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić: 1) opłatę za lądowanie, która obejmuje również start statku powietrznego; 2) opłatę startową, która obejmuje również lądowanie statku powietrznego; 3) odrębną opłatę startową oraz opłatę za lądowanie statku powietrznego. 3. Przy określaniu kosztów bezpośrednich stanowiących podstawę do ustalania opłat, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się uzasadnione koszty utrzymania części lotniczej lotniska, a w szczególności koszty: 1) stałego utrzymywania dróg startowych i dróg kołowania wraz z systemem urządzeń z nimi związanych w stanie pozwalającym na ich bezpieczne wykorzystywanie oraz pozostawanie w stanie gotowości świadczenia usług, za które pobierane są opłaty; 2) zabezpieczenia pola wzlotów i pola manewrowego statków powietrznych obejmującego w szczególności utrzymanie, ogrodzenie, meliorację, oświetlenie, konserwację, ochronę oraz zapewnienie bezpieczeństwa; 3) utrzymania i zabezpieczenia oświetlenia płyt postojowych dla statków powietrznych i ich udostępnienia na czas niezbędny do wykonania czynności serwisowych i ładunkowych, w części nieobjętej opłatą za parkowanie; 4) zabezpieczenia przeciwpożarowego i ratownictwa medycznego operacji lotniczych z uwzględnieniem stałej gotowości do podjęcia niezbędnej akcji w sytuacjach awaryjnych; 5) oświetlenia w nocy i podczas złej widoczności dróg startowych i dróg kołowania oraz udostępnienia wzrokowych i radiowych urządzeń podejścia do lądowania, z wyłączeniem przypadków, gdy są one udostępniane przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym; 6) ochrony środowiska przed hałasem - chyba że stanowią podstawę do ustalania dopłaty lub opłaty, o których mowa w ust. 5; 7) funkcjonowania innych urządzeń i systemów zapewniających bezpieczeństwo operacji lotniczych; 8) zapewnienia lotniskowej osłony meteorologicznej, w części ponoszonej przez zarządzającego lotniskiem. 4. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może zróżnicować wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, w szczególności ze względu na to, czy operacje wykonywane są w porze dziennej i nocnej - niezależnie od rzeczywistego wykorzystania pomocy radionawigacyjnych i świetlnych, lub w okresach występowania zróżnicowanego natężenia ruchu lotniczego (w godzinach szczytu i poza godzinami szczytu), z uwzględnieniem przepisów § 4 ust. 2. 5. Na lotniskach użytku publicznego, na których występują problemy związane z ochroną środowiska, w szczególności przed nadmiernym hałasem, zarządzający lotniskiem może ustalić w różnej wysokości opłaty startowe lub za lądowanie, ustanowić dopłaty do tych opłat albo wyodrębnić opłatę hałasową - uzależniając ich naliczanie lub wysokość od poziomu hałasu lub emisji innych czynników szkodliwych wytwarzanych przez statek powietrzny. Dodatkowe przychody z tego tytułu powinny zapewnić pokrycie kosztów związanych z pomiarem emisji czynników szkodliwych, prowadzeniem działań zapobiegawczych oraz usuwaniem skutków spowodowanych oddziaływaniem na środowisko i mogą być przeznaczone wyłącznie na te cele. 6. Przy ustalaniu wysokości dopłat lub opłat hałasowych, o których mowa w ust. 5, uwzględnia się koszty, o których mowa w ust. 3 pkt 6. § 8. 1. Opłatę postojową na lotniskach użytku publicznego ustala się w odniesieniu do maksymalnej masy lub wymiarów statku powietrznego (zajmowanej powierzchni) oraz czasu postoju tego statku na lotnisku. 2. Czasem postoju statku powietrznego jest czas od momentu lądowania do momentu startu statku powietrznego. 3. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może określić czas wolny od opłaty postojowej. W przypadku określenia długości czasu wolnego od opłaty postojowej na danym lotnisku, długość tego czasu powinna być określona w cenniku opłat lotniskowych. 4. Długość czasu wolnego od opłaty postojowej oraz jej wysokość zarządzający lotniskiem ustala z uwzględnieniem operacyjnych warunków pracy lotniska oraz dostępności na nim miejsc postojowych. 5. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić w różnej wysokości opłaty postojowe, które uwzględnią również postój statku powietrznego w hangarze, ustanowić dopłatę do opłaty postojowej albo wyodrębnić opłatę hangarową. 6. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić specjalną, podwyższoną opłatę postojową w przypadku uzasadnionego zatrzymania statku powietrznego na lotnisku zgodnie z art. 78 ust. 1 ustawy. § 9. 1. Opłatę pasażerską na lotniskach użytku publicznego ustala się z uwzględnieniem kosztów bezpośrednich ponoszonych przez zarządzającego lotniskiem, a w szczególności związanych z: 1) udostępnianiem pasażerom budynku dworca lotniczego wraz z niezbędnym wyposażeniem, urządzeniami i systemem dróg dojazdowych, z wyłączeniem kosztów związanych ze świadczeniem usług pozalotniczych; 2) zapewnianiem ochrony i kontroli bezpieczeństwa pasażerów i ich bagażu - chyba że stanowią podstawę do ustalania opłaty, o której mowa w ust. 4. 2. Zarządzający lotniskiem może zróżnicować wysokość opłaty pasażerskiej, w szczególności ze względu na rodzaj operacji lotniczych lub rodzaje usług świadczonych w związku z obsługą danej kategorii pasażera, o której mowa w ust. 3. 3. Zarządzający lotniskiem może ustalić opłatę pasażerską pobieraną za obsługę pasażera: 1) przylatującego lub 2) odlatującego, lub 3) tranzytowego. Zarządzający lotniskiem może ustalić jedną opłatę pasażerską pobieraną za obsługę pasażerów, o których mowa w pkt 1-3. 4. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić odrębną opłatę pasażerską za zapewnienie bezpieczeństwa pasażerów i ich bagażu, uwzględniającą koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2. § 10. 1. Opłatę towarową na lotniskach użytku publicznego ustala się z uwzględnieniem kosztów bezpośrednich ponoszonych przez zarządzającego lotniskiem użytku publicznego, a w szczególności związanych z: 1) udostępnieniem i utrzymaniem dworców towarowych; 2) zapewnieniem ochrony i kontroli bezpieczeństwa ładunków - chyba że stanowią podstawę od ustalania opłaty, o której mowa w ust. 2. 2. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego może ustalić odrębną opłatę towarową za zapewnienie bezpieczeństwa ładunków, uwzględniającą koszty, o których mowa w ust. 1 pkt 2. § 11. Projekt opłat, o których mowa w § 2, zarządzający lotniskiem użytku publicznego przedstawia do zaopiniowania podmiotom, o których mowa w art. 77 ust. 1 ustawy, lub reprezentującym ich organizacjom, nie później niż na 1 miesiąc przed przewidywanym dniem przedstawienia ich do zatwierdzenia Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". § 12. 1. Projekt opłat lotniskowych przedkładany do zatwierdzenia Prezesowi Urzędu zawiera składające się na te opłaty wysokości opłat za usługi standardowe i dodatkowe (opłaty standardowe i dodatkowe) oraz opłat zniżkowych i rabatowych, dla danego lotniska, wraz z określeniem szczegółowych zasad ich naliczania i pobierania, oraz termin ich wejścia w życie. 2. Do projektu opłat lotniskowych dołącza się uzasadnienie, które powinno zawierać informacje dotyczące: 1) załączonego projektu opłat lotniskowych, w tym: a) aktualny poziom opłat lotniskowych obowiązujących w dniu złożenia wniosku, b) wielkości obsłużonego ruchu pasażerskiego i towarowego w ostatnich 3 latach działalności zarządzającego lotniskiem użytku publicznego, a w przypadku krótszego okresu prowadzenia działalności - za okres, w którym działalność jest prowadzona, c) ustanowione opłaty rabatowe oraz zniżkowe, a w szczególności zasady i warunki ich udzielania; 2) sytuacji finansowej zarządzającego lotniskiem użytku publicznego wraz z opisem wpływu zmiany opłat na tę sytuację. 3. Do projektu opłat lotniskowych dołącza się: 1) informację o przeprowadzonych konsultacjach, o których mowa w § 11; 2) zakres i warunki świadczenia usług standardowych i dodatkowych. 4. W przypadku ujemnego wyniku finansowego w poprzednim roku finansowym do projektu opłat lotniskowych dołącza się ponadto prognozę ruchu pasażerskiego i towarowego obejmującą co najmniej następne 2 lata działalności. 5. Prezes Urzędu może żądać od zarządzającego lotniskiem użytku publicznego uzupełnienia dokumentacji i przedstawienia dodatkowych informacji, poświadczających spełnienie wymogów rozporządzenia, a w szczególności: 1) kalkulacji kosztów poszczególnych usług lotniskowych; 2) sprawozdania finansowego z poprzedniego roku finansowego oraz planu działalności gospodarczej obejmującego co najmniej 2 lata; 3) dokumentacji z przeprowadzonych konsultacji, o których mowa w § 11. § 13. 1. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego przekazuje do państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym odpis decyzji Prezesa Urzędu o zatwierdzeniu opłat lotniskowych, celem ich publikacji w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych, o którym mowa w art. 127 ust. 1 pkt 4 ustawy, niezwłocznie po jej otrzymaniu. 2. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego przekazuje użytkownikom lotniska informację o zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu opłat lotniskowych, zawierającą zestawienie opłat lotniskowych dla danego lotniska wraz z ich wysokością oraz szczegółowymi zasadami ich naliczania i pobierania, wysokością i warunkami udzielania rabatów i zniżek - niezwłocznie po otrzymaniu decyzji Prezesa o ich zatwierdzeniu. § 14. 1. Opłaty lotniskowe na lotniskach użytku niepublicznego powinny być zróżnicowane wyłącznie ze względu na rodzaje i charakterystyki statków powietrznych oraz charakter wykonywanych operacji lotniczych. 2. Zarządzający lotniskiem użytku niepublicznego, z zachowaniem zasady niedyskryminacji oraz na warunkach jednakowych dla poszczególnych podmiotów, o których mowa w art. 54 ust. 3 ustawy, może udzielać rabatów i zniżek od ustalonych opłat lotniskowych, jeżeli nie powoduje to wzrostu opłat lotniskowych pobieranych od podmiotów niekorzystających z tych rabatów i zniżek. 3. Opłaty lotniskowe, o których mowa w ust. 1, wraz z warunkami stosowanych zniżek podawane są do wiadomości podmiotów, o których mowa w art. 54 ust. 3 pkt 1 ustawy, przynajmniej na 1 miesiąc przed ich wejściem w życie. 4. Opłaty lotniskowe, o których mowa w ust. 1, wraz z warunkami stosowanych zniżek podawane są do wiadomości podmiotów, o których mowa w art. 54 ust. 3 pkt 2 ustawy, przed wydaniem zezwolenia zarządzającego lotniskiem na start i lądowanie statku powietrznego. 5. Opłaty lotniskowe pobierane na lotniskach użytku niepublicznego udostępnianego przez zarządzającego lotniskiem użytku niepublicznego podmiotom, o których mowa w art. 54 ust. 3 pkt 2 ustawy, publikowane są w Zintegrowanym Pakiecie Informacji Lotniczych, o którym mowa w art. 127 ust. 1 pkt 4 ustawy. 6. Do opłat lotniskowych, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepis § 3 ust. 3. § 15. Opłaty lotniskowe na lotniskach użytku publicznego ustalone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia mogą być pobierane na zasadach dotychczasowych nie dłużej niż przez okres 9 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie przekazywania informacji przez załadowcę podstawiającego pod załadunek na statek towary niebezpieczne lub zanieczyszczające 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1084) Na podstawie art. 10b ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156, z 2001 r. Nr 111, poz. 1197 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 166, poz. 1361 oraz z 2004 r. Nr 93, poz. 895 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres informacji, jaką powinna zawierać deklaracja o towarach niebezpiecznych lub zanieczyszczających, zwana dalej "deklaracją", przekazywana przez załadowcę kapitanowi statku. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "IMO", należy przez to rozumieć Międzynarodową Organizację Morską; 2) "Kodeksie IMDG", należy przez to rozumieć Międzynarodowy morski kodeks towarów niebezpiecznych, o którym mowa w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2002 r. w sprawie niektórych przepisów do Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r., wraz z Protokołem, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. Urz. Min. Infr. z 2002 r. Nr 11, poz. 47); 3) "Kodeksie IBC", należy przez to rozumieć Międzynarodowy kodeks budowy i wyposażenia statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem, przyjęty w 1983 r. przez Komitet Bezpieczeństwa Życia na Morzu IMO - rezolucją MSC. 4 (48), zmodyfikowany w 1985 r. przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego IMO - rezolucją Nr MEPC. 19 (22); 4) "Kodeksie IGC", należy przez to rozumieć Międzynarodowy kodeks budowy i wyposażenia statków przewożących skroplone gazy luzem, przyjęty w 1983 r. przez Komitet Bezpieczeństwa Życia na Morzu IMO - rezolucją Nr MSC.5 (48); 5) "Kodeksie INF", należy przez to rozumieć Kodeks bezpiecznego przewozu statkami napromieniowanego paliwa jądrowego, plutonu i wysokopromieniotwórczych odpadów w pojemnikach, przyjęty w 1993 r. przez Zgromadzenie IMO - rezolucją Nr A. 748 (18); 6) "Konwencji MARPOL 1973/78", należy przez to rozumieć Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki, 1973, sporządzoną w Londynie dnia 2 listopada 1973 r., zmienioną Protokołem uzupełniającym, sporządzonym w Londynie dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101); 7) "ładunkowej jednostce transportowej", należy przez to rozumieć drogowy pojazd do przewozu towarów, wagon kolejowy do przewozu towarów, kontener do przewozu towarów, cysternę drogową, wagon kolejowy lub przenośny pojemnik. § 3. Deklaracja powinna zawierać: 1) nazwę techniczną przewożonego towaru; 2) numer identyfikacji towaru UN (Organizacji Narodów Zjednoczonych), jeżeli istnieje; 3) klasę szkodliwości towaru określoną według klasyfikacji przyjętej przez IMO w Kodeksach: IMDG, IBC, IGC oraz w Załączniku II - Uzupełnienie I, II i III do Konwencji MARPOL 1973/78; 4) klasę statku określoną przez IMO według Kodeksu INF zgodnie z Prawidłem VII/14.2, tam gdzie ma to zastosowanie; 5) ilość towarów, a jeżeli towary te są przewożone w ładunkowych jednostkach transportowych - znaki identyfikacyjne tych jednostek; 6) adres podmiotu, pod którym można otrzymać bardziej szczegółowe informacje o dostarczonym towarze. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informowania o ruchu statków i odwołującej Dyrektywę 93/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 5.08.2002). Dane dotyczące ogłaszania aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie harmonogramu wyposażania statków w System Automatycznej Identyfikacji 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1086) Na podstawie art. 16a ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93 poz. 895 i 899) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Statki pasażerskie, niezależnie od pojemności, oraz wszystkie inne statki o pojemności brutto 300 i powyżej, zbudowane w dniu 1 lipca 2002 r. lub później, podlegają wymaganiom wyposażenia w System Automatycznej Identyfikacji (AIS). 2. Statki pasażerskie niezależnie od pojemności oraz wszystkie inne statki o pojemności brutto 300 i powyżej, zbudowane przed dniem 1 lipca 2002 r., powinny być wyposażone w System Automatycznej Identyfikacji (AIS) w następujących terminach: 1) statki pasażerskie - nie później niż z dniem 1 lipca 2004r.; 2) zbiornikowce - nie później niż od daty pierwszego przeglądu dla wydania certyfikatu bezpieczeństwa wyposażenia przypadającego po dniu 1 lipca 2003 r., jednak nie później niż z dniem 1 lipca 2004r.; 3) statki inne niż pasażerskie lub zbiornikowce o pojemności brutto 50.000 i powyżej - nie później niż do dnia 1 lipca 2004 r.; 4) statki inne niż pasażerskie lub zbiornikowce o pojemności brutto 300 i powyżej, jednak mniej niż 50.000 - nie później niż od daty pierwszego przeglądu dla wydania certyfikatu bezpieczeństwa wyposażenia przypadającego po dniu 1 lipca 2004 r., jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 2. Zwalnia się od obowiązku wyposażania w Automatyczny System Identyfikacji (AIS) statki pasażerskie o pojemności brutto poniżej 300, odbywające podróże w żegludze krajowej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działań Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 lipca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylającej dyrektywę 1993/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208 z 05.08.2002). Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie harmonogramu wyposażania statków w rejestratory danych z podróży 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1087) Na podstawie art. 16b ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060, z 2003 r. Nr 199, poz. 1936 i Nr 229, poz. 2277 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41 i Nr 93 poz. 895 i 899) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Statki należące do następujących klas, powinny być wyposażone w rejestratory danych z podróży (VDR) w następujących terminach: 1) statki pasażerskie zbudowane w dniu 1 lipca 2002 r. lub później - nie później niż z dniem 1 lipca 2004 r.; 2) pasażerskie statki ro-ro zbudowane przed dniem 1 lipca 2002 r. - od pierwszego przeglądu przeprowadzonego w dniu 1 lipca 2002 r. lub po tym dniu, jednak nie później niż z dniem 1 lipca 2004 r.; 3) pasażerskie statki inne niż ro-ro, zbudowane przed dniem 1 lipca 2002 r. - nie później niż z dniem 1 lipca 2004 r.; 4) statki inne niż pasażerskie o pojemności brutto 3.000 i powyżej, zbudowane w dniu 1 lipca 2002 r. lub później - nie później niż z dniem 1 lipca 2004 r. 2. Statki należące do następujących klas zbudowane przed dniem 1 lipca 2002 r., powinny być wyposażone w rejestratory danych z podróży w następujących terminach : 1) statki towarowe o pojemności brutto 20.000 i powyżej - nie później niż do dnia ustalonego przez Międzynarodową Organizację Morską, zwaną dalej "IMO", lub w przypadku nieustalenia tego dnia - nie później niż do dnia 1 stycznia 2007 r.; 2) statki towarowe o pojemności brutto 3.000 i powyżej jednak poniżej 20.000 - nie później niż do dnia ustalonego przez IMO lub w przypadku nieustalenia tego dnia - nie później niż do dnia 1 stycznia 2008 r. § 2. Zwalnia się od obowiązku wyposażania w rejestratory danych z podróży (VDR) statki pasażerskie odbywające podróże w żegludze krajowej: 1) podczas których nie oddalają się dalej niż 20 mil morskich od brzegu, z którego rozbitkowie mogą dostać się na ląd przy średnim poziomie morza; 2) po obszarach morskich, na których w okresie jednego roku, w przypadku całorocznej eksploatacji lub w szczególnym okresie czasu, w przypadku eksploatacji w ograniczonym okresie czasu, prawdopodobieństwo napotkania fal o wysokości przekraczającej 2,5 m jest mniejsze niż 10 %, statek nie oddala się dalej niż 15 mil morskich od miejsca schronienia oraz dalej niż 5 mil morskich od brzegu, i z którego rozbitkowie mogą dostać się na ląd przy średnim poziomie morza; 3) po obszarach morskich, na których w okresie jednego roku, w przypadku całorocznej eksploatacji lub w szczególnym okresie czasu, w przypadku eksploatacji w ograniczonym okresie czasu, prawdopodobieństwo napotkania fal o wysokości przekraczającej 1,5 m jest mniejsze niż 10 %, statek nie oddala się dalej niż 6 mil morskich od miejsca schronienia oraz dalej niż 3 mile morskie od brzegu, i z którego rozbitkowie mogą dostać się na ląd przy średnim poziomie morza. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działań Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302, z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy 2002/59/WE z dnia 27 lipca 2002 r. ustanawiającej wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylającej dyrektywę 1993/75/EWG (Dz. Urz. WE L 208, 05.08.2002, z późń. zm). Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie tworzenia i działania komitetów oraz współdziałania i konsultacji w porcie lotniczym 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1088) Na podstawie art. 67 ust. 6 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady: 1) tworzenia, działania komitetów i współpracy komitetów i organizacji, o których mowa w art. 67 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą"; 2) współdziałania oraz konsultacji przewoźników lotniczych i ich organizacji w sprawach koordynacji rozkładów lotów w porcie lotniczym. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) Prezes Urzędu - Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego; 2) IATA - Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego, będące organizacją przewoźników, powołaną 19 kwietnia 1945 r. w Hawanie; 3) sezon rozkładowy - ustaloną przez IATA część roku kalendarzowego, dla której opracowywane są i obowiązują rozkłady lotów, uwzględniające zmiany czasu na półkuli północnej. § 3. 1. Członkami komitetu koordynacyjnego, o którym mowa w rozporządzeniu nr 95/93/WE z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 014 z 22.01.1993, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 95/93/WE", są: 1) zarządzający lotniskiem; 2) organy służb ruchu lotniczego; 3) użytkownicy lotnisk lub reprezentujące ich organizacje; 4) podmioty świadczące obsługę naziemną. 2. Dla więcej niż jednego portu lotniczego może zostać utworzony wspólny komitet koordynacyjny. 3. Członkostwo w komitecie koordynacyjnym jest dobrowolne. 4. Nazwa komitetu koordynacyjnego powinna wskazywać port lotniczy, który jest obszarem działania tego komitetu. 5. Obsługę organizacyjną i lokalową komitetu koordynacyjnego niezbędną do jego działania w zakresie określonym niniejszym rozporządzeniem zapewnia zarządzający lotniskiem, na obszarze którego utworzono ten komitet. 6. Komitet koordynacyjny finansuje swoją działalność z własnych środków. 7. Komitet koordynacyjny nie może prowadzić działalności zarobkowej. § 4. 1. Działalność komitetu koordynacyjnego polega w szczególności na doradztwie w sprawach koordynacji rozkładów lotów oraz na reprezentacji interesów stron w sprawach warunków korzystania z lotnisk, opłat lotniskowych oraz obsługi naziemnej, w zakresie dotyczącym portu lotniczego, w którym działa ten komitet. 2. Komitet koordynacyjny w swej działalności uwzględnia wytyczne i zasady zawarte w dokumentach IATA oraz uwarunkowania lokalne dotyczące funkcjonowania danego portu lotniczego. § 5. 1. Komitet koordynacyjny przedstawia zarządzającemu lotniskiem propozycje zmian związanych z funkcjonowaniem portu lotniczego w zakresie jego przepustowości, wyposażenia technicznego oraz procedur, które mają wpływ na usprawnienie działalności danego portu lotniczego, a w szczególności dotyczą infrastruktury znajdującej się w porcie lotniczym, w tym warunków panujących na płytach postojowych, drogach kołowania i pasach startowych lotniska, warunków dostępu do portu lotniczego i jego budynków oraz infrastruktury znajdującej się wokół portu lotniczego związanej z jego funkcjonowaniem. 2. Komitet koordynacyjny współpracuje w szczególności ze specjalistami z zakresu lotnictwa wyznaczonymi przez: 1) Prezesa Urzędu; 2) ministra właściwego do spraw transportu; 3) zarządzających lotniskami; 4) przewoźników lotniczych; 5) właściwe organy międzynarodowych organizacji zrzeszających przewoźników lotniczych wykonujących loty do i z danego portu lotniczego. § 6. 1. Wpisu na listę członków komitetu koordynacyjnego dokonuje sekretarz komitetu na pisemny wniosek podmiotu ubiegającego się o członkostwo. Nie można odmówić członkostwa w komitecie koordynacyjnym, gdy wnioskującym jest podmiot, o którym mowa w § 3 ust. 1. 2. W pracach komitetu koordynacyjnego, bez prawa głosu, może uczestniczyć: 1) przedstawiciel Prezesa Urzędu; 2) koordynator. § 7. 1. Komitet koordynacyjny działa na posiedzeniach, z których sporządza się protokół. 2. W posiedzeniach komitetu koordynacyjnego uczestniczą przedstawiciele członków tego komitetu, działający na podstawie pisemnych upoważnień tych członków. 3. Każdy członek komitetu koordynacyjnego uprawniony jest do jednego głosu - z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Komitet koordynacyjny uchwala regulamin swojego działania, w którym może ustalić inny podział głosów, niż określony w ust. 3, z tym że liczba głosów przysługujących jednemu członkowi komitetu koordynacyjnego nie może być większa niż 49 % całej ustalonej liczby głosów. § 8. 1. Uchwały komitetu koordynacyjnego zapadają zwykłą większością głosów, przy udziale przedstawicieli co najmniej połowy jego członków. 2. W przypadku uzyskania równej liczby głosów decydujący jest głos przewodniczącego komitetu koordynacyjnego. 3. W sprawach niewymagających przeprowadzenia dyskusji, przewodniczący komitetu koordynacyjnego może, z własnej inicjatywy lub inicjatywy członka komitetu koordynacyjnego, zarządzić podjęcie rozstrzygnięcia w drodze korespondencyjnego uzgodnienia stanowisk przez członków tego komitetu (tryb obiegowy). § 9. 1. W porcie lotniczym, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 95/93/WE, posiedzenie założycielskie komitetu koordynacyjnego zwołuje Prezes Urzędu. O terminie posiedzenia założycielskiego przedstawiciel Prezesa Urzędu zawiadamia zainteresowane strony na 21 dni przed dniem tego posiedzenia oraz pełni funkcję przewodniczącego oraz sekretarza komitetu do dnia ich wyboru. 2. W porcie lotniczym, o którym mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 95/93/WE, posiedzenie założycielskie komitetu koordynacyjnego zwołuje Prezes Urzędu z własnej inicjatywy lub na wniosek podmiotu, o którym mowa w § 3 ust. 1. Przepis ust. 1 zdanie 2 stosuje się odpowiednio. 3. Na posiedzeniu założycielskim komitetu koordynacyjnego wybiera się przewodniczącego oraz sekretarza tego komitetu. Przepisu § 11 ust. 1 nie stosuje się. 4. Podczas posiedzenia założycielskiego przepis § 12 ust. 1 stosuje się odpowiednio do przedstawiciela Prezesa Urzędu. § 10. 1. Pracami komitetu koordynacyjnego kieruje przewodniczący wybrany przez komitet. 2. Kadencja przewodniczącego komitetu koordynacyjnego trwa dwa lata. Ponowny wybór na kolejną kadencję może nastąpić tylko jeden raz - z zastrzeżeniem przepisów § 11 ust. 3. 3. Przewodniczący komitetu może zostać odwołany z pełnionej funkcji przed upływem kadencji, jeżeli rażąco narusza przepisy prawa lub regulaminu działania tego komitetu. § 11. 1. Kandydatury na funkcję przewodniczącego komitetu koordynacyjnego składane są w formie pisemnej do sekretarza komitetu koordynacyjnego, nie później niż na siedem dni roboczych przed terminem posiedzenia, podczas którego planowany jest ich wybór. 2. Przewodniczącym komitetu koordynacyjnego zostaje kandydat, który uzyskał największą liczbę głosów spośród wszystkich zgłoszonych kandydatów. 3. Jeżeli nie wpłyną co najmniej dwie kandydatury na funkcję przewodniczącego komitetu koordynacyjnego, dotychczasowy przewodniczący tego komitetu, pod warunkiem wyrażenia przez niego zgody, będzie pełnić swe obowiązki przez następną kadencję. W przypadku braku jego zgody, funkcję przewodniczącego tego komitetu do czasu przeprowadzenia następnych wyborów pełni przedstawiciel Prezesa Urzędu. § 12. 1. Do zadań przewodniczącego komitetu koordynacyjnego należy: 1) opracowanie projektu regulaminu działania komitetu koordynacyjnego; 2) zwoływanie, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, posiedzeń komitetu koordynacyjnego - z własnej inicjatywy lub na wniosek członka tego komitetu; 3) prowadzenie posiedzeń komitetu koordynacyjnego; 4) reprezentowanie komitetu koordynacyjnego na zewnątrz; 5) opracowywanie porządku obrad posiedzeń komitetu koordynacyjnego; 6) opracowywanie rocznych raportów z prac komitetu koordynacyjnego. 2. Jeżeli, pomimo wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przewodniczący komitetu koordynacyjnego odmawia zwołania posiedzenia komitetu, posiedzenie to zwołuje sekretarz komitetu koordynacyjnego. 3. Porządek obrad obejmuje sprawy przewidziane do rozpatrzenia przez komitet koordynacyjny, zgłoszone do przewodniczącego tego komitetu przez jego członków. § 13. 1. Sekretarza komitetu koordynacyjnego wyznacza przewodniczący komitetu spośród przedstawicieli członków komitetu. 2. Do zakresu działania sekretarza komitetu koordynacyjnego należy: 1) prowadzenie listy członków komitetu koordynacyjnego wraz ze wskazaniem przyczyny i daty ustania członkostwa; 2) powiadamianie członków komitetu koordynacyjnego o miejscu i terminie posiedzenia, na 21 dni przed tym terminem; 3) zwoływanie posiedzeń komitetu koordynacyjnego - w przypadku, o którym mowa w § 12 ust. 2; 4) sporządzanie protokołów z posiedzeń komitetu koordynacyjnego; 5) prowadzenie listy osób uprawnionych do głosowania wraz z liczbą głosów przysługujących każdemu z członków; 6) przechowywanie pisemnych upoważnień do reprezentowania członków komitetu koordynacyjnego przez ich przedstawicieli. § 14. 1. W celu rozpatrzenia skargi dotyczącej przydziału czasów operacji, komitet koordynacyjny powołuje podkomitet mediacyjny. 2. Członkowie podkomitetu mediacyjnego prowadzą mediację z zachowaniem przyjętych zasad mediacji: dobrowolności, poufności, akceptowalności, bezstronności i neutralności. 3. Podkomitet mediacyjny weryfikuje, czy wypracowane przez strony rozwiązanie jest zgodne z zasadami przyjętymi przez IATA. 4. Jeżeli mediacja prowadzona przez podkomitet mediacyjny nie doprowadza do rozwiązania konfliktu, podkomitet ten przekazuje sprawę komitetowi koordynacyjnemu. 5. Jeżeli mediacja prowadzona przez komitet koordynacyjny nie doprowadza do rozwiązania konfliktu, komitet ten, działając na wniosek koordynatora lub przewoźnika lotniczego, może zwrócić się z prośbą o mediację do Prezesa Urzędu. § 15. Przewoźnicy lotniczy wykonujący regularny przewóz lotniczy lub serie lotów nieregularnych do i z danego portu lotniczego mogą utworzyć komitet przewoźników lotniczych użytkujących port lotniczy. § 16. 1. Działalność komitetu przewoźników lotniczych polega na: 1) inicjowaniu i opiniowaniu przedsięwzięć mających na celu polepszenie jakości odpraw towarowych i obsługi pasażerów; 2) prowadzeniu działalności szkoleniowej w zakresie, o którym mowa w pkt 1. 2. Komitet przewoźników lotniczych może zajmować stanowisko w szczególności w sprawach warunków korzystania z portu lotniczego, opłat lotniskowych oraz w sprawach związanych z funkcjonowaniem obsługi naziemnej. § 17. 1. Członkiem komitetu przewoźników lotniczych może być przedstawiciel przewoźnika lotniczego wykonującego w danym sezonie rozkładowym loty regularne lub serie lotów nieregularnych do i z danego portu lotniczego. 2. W pracach komitetu przewoźników lotniczych, bez prawa głosu, może uczestniczyć przedstawiciel: 1) przewoźnika lotniczego, niewymienionego w ust. 1, w tym także planującego rozpoczęcie lotów do i z danego portu w najbliższym nadchodzącym sezonie rozkładowym; 2) organizacji przewoźników lotniczych reprezentującej co najmniej dwóch przewoźników lotniczych - członków komitetu; 3) podmiotu świadczącego usługi obsługi naziemnej, niebędącego przedstawicielem przewoźnika lotniczego w rozumieniu pkt 1. § 18. Do komitetu przewoźników lotniczych stosuje się odpowiednio przepisy § 3 ust. 2-6, § 5 ust. 2, § 6, ust. 1, § 7 ust. 1 i 2, § 8, § 9 ust. 3, § 10 ust. 1 oraz § 13 ust. 1. § 19. 1. Organizacje użytkowników lotnisk, o których mowa w art. 67 ust. 3 pkt 2 ustawy, mogą wypowiadać się w szczególności w sprawach: warunków korzystania z portu lotniczego, opłat lotniskowych oraz w sprawach związanych z funkcjonowaniem obsługi naziemnej, w zakresie dotyczącym portu lotniczego, w którym działają te organizacje. 2. Przepisy § 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 20. Komitet koordynacyjny, komitet przewoźników lotniczych oraz organizacje, o których mowa w § 19 ust. 1, tworzone na lotniskach użytku publicznego współpracują ze sobą w celu poprawy funkcjonowania portu lotniczego, w którym zostały utworzone, w zakresie swojej właściwości. § 21. 1. Zarządzający lotniskiem, komitet przewoźników lotniczych, agenci obsługi naziemnej oraz inni użytkownicy lotniska współpracują ze sobą w zakresie obowiązujących w tym porcie zasad udostępniania i korzystania z infrastruktury lotniska oraz ustalania i pobierania opłat za dostęp do urządzeń i instalacji lotniska oraz opłat za użytkowanie scentralizowanej infrastruktury. 2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na konsultacjach, które przeprowadzane są co najmniej raz w roku na wniosek zarządzającego lotniskiem. 3. Wyniki konsultacji w formie raportu lub protokołu rozbieżności zaaprobowanego przez wszystkich uczestników konsultacji zarządzający lotniskiem przekazuje Prezesowi Urzędu na jego żądanie. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty (Dz. Urz. WE L 272 z dnia 25 października 1996 r., z późn. zm.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zakazów lotów dla statków powietrznych niespełniających wymogów ochrony środowiska w zakresie ochrony przed hałasem 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1089) Na podstawie art. 119 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 210, poz. 2036 oraz z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie stosuje się do cywilnych poddźwiękowych samolotów z napędem odrzutowym, posiadających maksymalną masę startową nie mniejszą niż 34.000 kg lub mieszczących, zgodnie z certyfikatem typu samolotu, więcej niż dziewiętnaście miejsc pasażerskich, z wyłączeniem miejsc przeznaczonych wyłącznie dla załogi, zwanych dalej "samolotami". § 2. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa o Rozdziale 3, rozumie się przez to Rozdział 3, część II Tomu 1 Załącznika Nr 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701). § 3. 1. Zabrania się wykonywania operacji lotniczych na lotnisku położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez samoloty niespełniające wymagań określonych w Rozdziale 3. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samolotów zarejestrowanych w rejestrach statków powietrznych innych państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli samoloty te zostały dopuszczone do wykonywania operacji lotniczych na lotniskach, na podstawie zezwolenia wydanego przez właściwe organy tych państw. § 4. 1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwany dalej "Prezesem Urzędu", może wydać zezwolenie na wykonywanie operacji lotniczych, o których mowa w § 3 ust. 1, przez samolot niespełniający wymagań Rozdziału 3, jeżeli wykazuje on wartość historyczną i jest zarejestrowany w polskim rejestrze statków powietrznych. 2. O wydaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu powiadamia właściwe organy państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską. § 5. 1. Prezes Urzędu może wydać zezwolenie na czasowe wykonywanie operacji lotniczych, o których mowa w § 3 ust. 1, przez samolot niespełniający wymagań Rozdziału 3, jeżeli: 1) operacje lotnicze wykonywane przy użyciu tego samolotu, ze względu na swój wyjątkowy charakter, nie uzasadniają objęcia tego samolotu zakazem wykonywania lotów; 2) samolot wykonuje loty o charakterze niezarobkowym, w celu jego przebudowy, naprawy lub obsługi. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do samolotów zarejestrowanych po dniu 1 listopada 1990 r. w rejestrach statków powietrznych państw członkowskich Unii Europejskiej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - dyrektywy 89/629/EWG z dnia 4 grudnia 1989 r. w sprawie ograniczenia emisji hałasu przez poddźwiękowe cywilne samoloty odrzutowe (Dz. Urz. WE L 363 z 13.12. 1989); - dyrektywy Nr 92/14/EWG z dnia 2 marca 1992 r. w sprawie ograniczenia operacji samolotów objętych Rozdziałem 2, częścią II Tomu 1 Załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, druga edycja (1988) (Dz. Urz. WE L 76 z 23.03.1992 ); Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie świadectw dopuszczenia do eksploatacji typu budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz typu pojazdu kolejowego (Dz. U. Nr 103, poz. 1090) Na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 883, Nr 96, poz. 959 i Nr 97, poz. 962) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, tryb wydawania i cofania świadectw dopuszczenia do eksploatacji typu budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz typu pojazdu kolejowego; 2) okres ważności oraz wzory świadectw; 3) jednostki organizacyjne upoważnione do przeprowadzania badań koniecznych do uzyskania świadectw dopuszczenia do eksploatacji. § 2. Z wnioskiem o wydanie świadectwa dopuszczenia do eksploatacji typu budowli przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego producent lub wykonawca, zarządca infrastruktury, użytkownik bocznicy kolejowej lub przedsiębiorca wykonujący przewozy w obrębie bocznicy kolejowej występuje do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, załączając wyniki badań typu budowli, przeprowadzonych przez jednostkę organizacyjną upoważnioną do przeprowadzania badań koniecznych do uzyskania świadectwa dopuszczenia do eksploatacji, zwaną dalej "upoważnioną jednostką". § 3. Z wnioskiem o wydanie świadectwa dopuszczenia do eksploatacji typu urządzenia przeznaczonego do prowadzenia ruchu kolejowego producent lub wykonawca, zarządca infrastruktury, użytkownik bocznicy kolejowej lub przedsiębiorca wykonujący przewozy w obrębie bocznicy kolejowej występuje do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, załączając wyniki badań typu urządzenia przeznaczonego do prowadzenia ruchu kolejowego, przeprowadzonych przez upoważnioną jednostkę. § 4. Z wnioskiem o wydanie świadectwa dopuszczenia do eksploatacji typu pojazdu kolejowego producent lub wykonawca, przewoźnik kolejowy, zarządca infrastruktury, użytkownik bocznicy kolejowej lub przedsiębiorca wykonujący przewozy w obrębie bocznicy kolejowej występuje do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, załączając wyniki badań typu pojazdu kolejowego, przeprowadzanych przez upoważnioną jednostkę. § 5. Wykaz upoważnionych jednostek badawczych, o których mowa w § 2-4, zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 6. Do wniosków, o których mowa w § 2-4, należy również dołączyć dokumentację techniczną, w tym: 1) warunki techniczne wykonania i odbioru; 2) dokumentację techniczno-ruchową; 3) opisy techniczne i rysunki; 4) opinie techniczne wydane przez innych zarządców infrastruktury, przewoźników kolejowych lub użytkowników bocznic kolejowych - w przypadku typów budowli, urządzeń lub pojazdów kolejowych już eksploatowanych. § 7. Do wniosków, o których mowa w § 2-4, mogą być załączone, o ile wystąpi o to Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, opinie ekspertów dotyczące dokumentacji technicznej, sprawozdań oraz wyników przeprowadzonych badań. § 8. Prezes Urzędu Transportu Kolejowego wydaje świadectwa dopuszczenia do eksploatacji typu budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz świadectwa dopuszczenia do eksploatacji typu pojazdu kolejowego na podstawie dołączonych do wniosku dokumentów, o których mowa w § 2-4 i § 6, 7. § 9. Świadectwa dopuszczenia do eksploatacji, o których mowa w § 2-4, wydaje się na czas nieokreślony, a w przypadku konieczności przeprowadzenia prób eksploatacyjnych, na czas określony, przewidziany na przeprowadzenie tych prób. § 10. Świadectwa dopuszczenia do eksploatacji, o których mowa w § 2-4, mogą być cofnięte przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego w przypadku stwierdzenia zagrożenia bezpieczeństwa ruchu kolejowego, bezpiecznej eksploatacji pojazdów kolejowych, ochrony przeciwpożarowej lub ochrony środowiska. § 11. Wzory świadectw, o których mowa w § 2-4, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 12. Świadectwa dopuszczenia do eksploatacji wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują swoją ważność. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1090) Załącznik nr 1 WYKAZ JEDNOSTEK BADAWCZYCH UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ KONIECZNYCH DO UZYSKANIA ŚWIADECTW DOPUSZCZENIA DO EKSPLOATACJI Do przeprowadzania badań koniecznych do uzyskania świadectw dopuszczenia do eksploatacji upoważnione są następujące jednostki w zakresie swoich właściwości: 1. Centrum Naukowo-Techniczne Kolejnictwa ul. Chłopickiego 50 04-275 Warszawa 2. Politechnika Warszawska Plac Politechniki 1 00-661 Warszawa 3. Politechnika Śląska Instytut Transportu ul. Krasińskiego 8 40-019 Katowice 4. Politechnika Radomska im. Kazimierza Pułaskiego ul. Malczewskiego 29 26-600 Radom 5. Instytut Pojazdów Szynowych "Tabor" ul. Warszawska 181 61-055 Poznań 6. Instytut Badawczy Dróg i Mostów ul. Jagiellońska 80 03-215 Warszawa 7. Instytut Elektrotechniki ul. Pożaryskiego 28 04-703 Warszawa Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dla wyposażenia morskiego 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1091) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim (Dz. U. Nr 93, poz. 899) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz przepisów międzynarodowych zawierających wymagania dla wyposażenia morskiego; 2) rodzaj wyposażenia morskiego podlegającego procedurom oceny zgodności; 3) procedury oceny zgodności dla wyposażenia morskiego; 4) metody badań wyposażenia morskiego; 5) wzór znaku zgodności i sposób jego umieszczania na wyposażeniu morskim. § 2. Wykaz przepisów międzynarodowych zawierających wymagania dla wyposażenia morskiego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Wyposażenie morskie podlegające procedurom oceny zgodności, wymagania oraz normy dotyczące metod badań wyposażenia morskiego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Wyposażenie morskie, przed wprowadzeniem do obrotu, poddaje się następującym procedurom oceny zgodności: 1) badaniu typu WE (moduł B) oraz zgodnie z wyborem producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, procedurom: a) zapewnienia jakości produkcji (moduł D) albo b) zapewnienia jakości wyrobu (moduł E), albo c) weryfikacją wyrobu (moduł F); 2) weryfikacji jednostkowej wyrobu (moduł G) dla wyrobów produkowanych jednostkowo lub w małych ilościach. 2. Procedury oceny zgodności, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. W procedurach oceny zgodności, o których mowa w § 4, uczestniczą notyfikowane jednostki certyfikujące, jednostki kontrolujące oraz laboratoria, zwane dalej "jednostkami notyfikowanymi". § 6. Po przeprowadzeniu odpowiedniej procedury oceny zgodności, o której mowa w § 4, producent lub jego upoważniony przedstawiciel wystawia pisemną deklarację zgodności. § 7. 1. Przed wprowadzeniem wyposażenia morskiego do obrotu producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza na wyposażeniu znak zgodności. 2. Po znaku zgodności umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej przeprowadzającej procedurę oceny zgodności, jeżeli jednostka ta była zaangażowana w kontrolę produkcji, oraz dwie ostatnie cyfry roku, w którym znak zgodności został naniesiony. Numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej jest umieszczany albo przez tę jednostkę, albo przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 3. Wzór znaku zgodności określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 4. Znak zgodności umieszcza się na wyposażeniu morskim lub na jego tabliczce znamionowej, tak aby był widoczny, czytelny i trwały przez czas użytkowania wyposażenia. W przypadku gdy nie jest to możliwe lub nie ma gwarancji zapewnienia tych warunków, znak zgodności umieszcza się na opakowaniu wyposażenia, etykiecie lub ulotce. 5. Znak zgodności umieszcza się na wyposażeniu morskim w końcowej fazie produkcji. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1091) Załącznik nr 1 WYKAZ PRZEPISÓW MIĘDZYNARODOWYCH ZAWIERAJĄCYCH WYMAGANIA DLA WYPOSAŻENIA MORSKIEGO OZNACZENIETYTUŁ Rezolucja IMO MSC.48(66)Międzynarodowy kodeks środków ratunkowych Rezolucja IMO MSC.36(63)Międzynarodowy kodeks bezpieczeństwa jednostek szybkich (Kodeks HSC), 1994 Rezolucja IMO MSC.81(70)Próby środków ratunkowych Rezolucja IMO MSC.97(73)Międzynarodowy kodeks bezpieczeństwa jednostek szybkich, 2000 Cyrkularz IMO MSC/Circ.885Próby i zatwierdzanie lampek pozycyjnych dla środków ratunkowych spełniających wymagania Kodeksu LSA Cyrkularz IMO MSC/Circ.811Urządzenia do swobodnego spływania tratw ratunkowych Cyrkularz IMO MSC/Circ.809Zalecenia dotyczące namiotowych dwustronnych tratw ratunkowych, samoodwracalnych tratw ratunkowych i szybkich łodzi ratowniczych, łącznie z testami na pasażerskich statkach ro-ro Cyrkularz IMO MSC/Circ.810Wytyczne dla środków ratunkowych na statkach pasażerskich ro-ro Rezolucja IMO A.658(16)Zalecenia dotyczące taśm odblaskowych na środkach ratunkowych Rezolucja IMO A.384(X)Zalecenia w sprawie wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla reflektorów radarowych Rezolucja IMO A.889(21)Urządzenia do podejmowania pilota Cyrkularz IMO MSC/Circ.773Urządzenia do podejmowania pilota Rezolucja IMO MEPC.60(33)Wytyczne i wymagania urządzeń ochrony środowiska przed zanieczyszczeniami z zęz maszynowych statków Rezolucja IMO MEPC.5(XIII)Wymagania dla wykrywaczy rozdziału faz olej/woda Rezolucja IMO A.586(14)Poprawione wytyczne i normy systemów kontrolno pomiarowych zrzutu oleju dla zbiornikowców olejowych Rezolucja IMO MEPC.2(VI)Tymczasowe kategorie substancji płynnych Rezolucja IMO MEPC.76(40)Standardowe wymagania dla spalarek okrętowych Rezolucja IMO MSC.61(67)Międzynarodowy kodeks stosowania procedur prób ogniowych (Kodeks FTP) Cyrkularz IMO MSC/Circ.1004Ujednolicone interpretacje Międzynarodowego Kodeksu stosowania procedur prób ogniowych (Kodeks FTP) i procedur odnoszących się do tego Kodeksu Rezolucja IMO A.602(15)Poprawione wytyczne dla gaśnic przenośnych Cyrkularz IMO MSC/Circ.847Interpretacje do nie sprecyzowanych określeń i nazewnictwa użytego w Rozdziale II-2 Konwencji SOLAS Rezolucja IMO MSC.98(73)Międzynarodowy kodeks systemów bezpieczeństwa pożarowego (Kodeks FSS) Rezolucja IMO A.800(19)Poprawione wytyczne do zatwierdzania systemów tryskaczowych równoważnych do podanych w prawidle II-2/12 Konwencji SOLAS Rezolucja IMO A.754(18)Zalecenia dotyczące prób odporności ogniowej dla przegród klasy "A", "B" i "F" Cyrkularz IMO MSC/Circ.916Interpretacje do Międzynarodowego kodeksu stosowania procedur badań ogniowych (Kodeks FTP) i procedur odnoszących się do tego Kodeksu Cyrkularz IMO MSC/Circ.1005Interpretacje do nie sprecyzowanych określeń i nazewnictwa użytego w rozdziale II Konwencji SOLAS Cyrkularz IMO MSC/Circ.677Poprawione wymagania dotyczące projektowania, prób i umiejscowienia urządzeń zapobiegających przedostawaniu się płomienia do zbiorników ładunkowych na zbiornikowcach Cyrkularz IMO MSC/Circ.1009Poprawki do skorygowanych wymagań dotyczących projektowania prób i umiejscowienia urządzeń zapobiegających przedostawaniu się płomienia do zbiorników ładunkowych na zbiornikowcach Rezolucja IMO A.799(19)Poprawione zalecenia do badań kwalifikujących materiały konstrukcyjne jako niepalne Rezolucja IMO A.753(18)Wytyczne do stosowania przewodów z materiałów innych niż stal na statkach Rezolucja IMO A.653(16)Zalecenia dotyczące ulepszonych procedur prób pożarowych dla palności powierzchniowej grodzi, sufitów i pokładowych materiałów wykończeniowych Cyrkularz IMO MSC/Circ.1008Poprawione interpretacje do Międzynarodowego kodeksu stosowania procedur badań ogniowych (Kodeks FTP) i procedur odnoszących się do tego Kodeksu Rezolucja IMO A.652(16)Zalecenia dotyczące badań ogniowych dla mebli tapicerowanych Rezolucja IMO A.688(17)Badania ogniowe dla materiałów używanych na pościel Cyrkularz IMO MSC.774Środki zapobiegające eksplozjom w pompowniach zbiornikowców olejowych Cyrkularz IMO MSC/Circ.912Interpretacje wymagań dla stałych instalacji tryskaczowych na jednostkach szybkich Rezolucja IMO MSC.44(65)Wymagania dla stałych instalacji tryskaczowych na jednostkach szybkich Rezolucja IMO MSC.40(64)Wymagania kwalifikujące materiały jako ognioodporne dla jednostek szybkich Rezolucja IMO MSC.90(71)Przyjęcie poprawek do wymagań kwalifikujących materiały jako ognioodporne dla jednostek szybkich Rezolucja IMO MSC.45(65)Procedury badań ogniowych przegród ognioodpornych na jednostkach szybkich Cyrkularz IMO MSC/Circ.668Rozwiązania alternatywne do instalacji gaśniczych halonowych stosowane w przedziałach maszynowych i pompowniach Cyrkularz IMO MSC/Circ.728Poprawione metody badań dla równoważnych wodnych instalacji gaśniczych w przedziałach maszynowych kategorii A i w pompowniach Rezolucja IMO A.752(18)Wytyczne do oceny, badania i stosowania elementów systemu oświetlenia dolnego na statkach pasażerskich Cyrkularz IMO MSC/Circ.849Wytyczne dotyczące wykonania, umiejscowienia i użytkowania awaryjnych, ucieczkowych aparatów oddechowych (EEBDs) Cyrkularz IMO MSC/Circ.485Wyjaśnienia dotyczące wymagań dla instalacji gazu obojętnego spełniających Konwencję SOLAS 74 Cyrkularz IMO MSC/Circ.450 Rev.1Czynniki brane pod uwagę podczas projektowania elementów wentylacji zbiorników ładunkowych Cyrkularz IMO MSC/Circ.387Poprawione wytyczne dla instalacji gazu obojętnego Cyrkularz IMO MSC/Circ.353Poprawione wytyczne dla instalacji gazu obojętnego Cyrkularz IMO MSC/Circ.282Wytyczne dla instalacji gazu obojętnego Rezolucja IMO A.567(14)Wymagania dotyczące instalacji gazu obojętnego na chemikaliowcach Cyrkularz IMO MSC/Circ.848Poprawione wytyczne zatwierdzania elementów równoważnych stałych gazowych instalacji gaśniczych, jak podano w rozdziale II-2 Konwencji SOLAS 74, dla przedziałów maszynowych i pomieszczeń pompowni ładunkowych Cyrkularz IMO MSC/Cir.1007Wytyczne dotyczące zatwierdzania elementów równoważnych stałych gazowych instalacji gaśniczych (instalacje aerozolowe), jak podano w Konwencji SOLAS 74, dla przedziałów maszynowych Cyrkularz IMO MSC/Circ.670Wytyczne dotyczące eksploatacji oraz kryteria prób i przeglądów koncentratów pianowych dla stałych instalacji gaśniczych Cyrkularz IMO MSC/Circ.913Wytyczne dotyczące zatwierdzania elementów stałych lokalnych instalacji gaśniczych wodnych dla przedziałów maszynowych kategorii "A" Rezolucja IMO IMO A.123(V)Zalecenia dotyczące stałych instalacji gaśniczych dla pomieszczeń kategorii specjalnej Cyrkularz IMO MSC/Circ. 914Wytyczne dotyczące zatwierdzania elementów równoważnych stałych instalacji gaśniczych wodnych dla przedziałów kategorii specjalnej Rezolucja IMO A.694(17)Ogólne wymagania dla okrętowych urządzeń radiowych tworzących część światowego morskiego systemu łączności alarmowej i bezpieczeństwa (GMDSS) i dla elektronicznych urządzeń nawigacyjnych Rezolucja IMO A.382(X)Kompasy magnetyczne: normy dotyczące eksploatacji i wykonania Rezolucja IMO MSC.86(70)Przyjęcie nowych i poprawionych wymagań dla urządzeń nawigacyjnych Rezolucja IMO A.424(XI)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla żyrokompasów Rezolucja IMO MSC.224(VII)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla echosond Rezolucja IMO MSC.74(69)Przyjęcie nowych i poprawionych wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla systemów automatycznej identyfikacji Rezolucja IMO A.824(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń do pomiaru prędkości i przebytej drogi Rezolucja IMO MSC.96(72)Przyjęcie poprawek do wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla urządzeń do pomiaru prędkości i przebytej drogi Rezolucja IMO A.526(13)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla wskaźnika prędkości zmiany kursu Rezolucja IMO A.818(10)Wymagania techniczno eksploatacyjne dla odbiorników systemu Loran-C i Czajka Rezolucja IMO A.819(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń odbiorczych Światowego satelitarnego systemu określania pozycji (GPS) Rezolucja IMO MSC.53(66)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla odbiornika światowego satelitarnego systemu nawigacyjnego GLONASS Rezolucja IMO MSC.64(67)Zalecenia dla nowych i poprawionych wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla systemu mostka zintegrowanego Rezolucja IMO A.861(20)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla okrętowych rejestratorów danych podróży (VDRs) Rezolucja IMO A.342(IX)Zalecenia do wymagań techniczno-eksploatacyjnych automatycznych pilotów Rezolucja IMO A.530(13)Użycie transporderów radarowych do celów poszukiwawczych i ratowniczych Rezolucja IMO A.802(13)Zalecenia do wymagań techniczno-eksploatacyjnych transporderów radarowych na jednostkach ratowniczych używanych do celów poszukiwawczych i ratowniczych Rezolucja IMO A.817(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla systemu obrazowania map elektronicznych i informacji (ECDIS) Rezolucja IMO A.821(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla żyrokompasów montowanych na jednostkach szybkich Rezolucja IMO A.278(VIII)Dodatek do zaleceń dla wymagań techniczno-eksploatacyjnych dotyczących radarowych urządzeń nawigacyjnych Rezolucja IMO A.477(XII)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń radarowych Rezolucja IMO A.823(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla radarów z urządzeniem do automatycznego nakreślania radarowego (ARPA) Rezolucja IMO A.820(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne urządzeń radarowych na jednostkach szybkich Rezolucja IMO A.385(X)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla radiotelefonów VHF Rezolucja IMO A.524(13)Wymagania techniczno eksploatacyjne dla odbiornika nasłuchowego VHE Rezolucja IMO A.803(19)Zalecenia dotyczące wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla urządzeń radiowych VHF do łączności fonicznej i cyfrowego selektywnego wywołania Rezolucja IMO MSC.68(68)Przyjęcie poprawek do wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla okrętowych urządzeń radiokomunikacyjnych Cyrkularz IMO MSC/Circ.862Wyjaśnienia dotyczące niektórych wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla urządzeń systemu GMDSS Rezolucja IMO A.525(13)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla wąskopasmowego urządzenia dalekopisowego do odbioru ostrzeżeń nawigacyjnych i meteorologicznych oraz pilnych informacji dla statków Rezolucja IMO A.570(14)Uznawanie ziemskich stacji okrętowych Rezolucja IMO A.664(16)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń do odbioru rozszerzonych wywołań grupowych Rezolucja IMO A.699(17)System rozgłaszania i koordynacji morskich informacji bezpieczeństwa przy wykorzystaniu krótkofalowej wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej Rezolucja IMO A.700(17)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń wysokopasmowej telegrafii dalekopisowej HF do odbioru ostrzeżeń nawigacyjnych i meteorologicznych oraz informacji pilnych dla statku (MSI) Rezolucja IMO A.806(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla okrętowych urządzeń radiowych MF/HF do łączności fonicznej, wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej i cyfrowego selektywnego wywołania Rezolucja IMO A.662(16)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla urządzeń do zwalniania i uruchamiania samospływających awaryjnych radiopław Rezolucja IMO A.810(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla samospływających satelitarnych radiopław awaryjnych (EPIRB) pracujących na częstotliwości 406 MHz Rezolucja IMO MSC.56(66)Przyjęcie poprawek do wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla samospływających satelitarnych radiopław awaryjnych (EPIRB) pracujących na częstotliwości 406 MHz Rezolucja IMO MSC.120(74)Przyjęcie poprawek do wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla samospływających satelitarnych radiopław awaryjnych (EPIRB) pracujących na częstotliwości 406 MHz Rezolucja IMO A.812(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla samospływających satelitarnych radiopław awaryjnych pracujących poprzez geostacjonarny system satelitarny INMARSAT na częstotliwości 1,6 GHz Rezolucja IMO A.804(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla okrętowych urządzeń radiowych MF do łączności fonicznej i cyfrowego selektywnego wywołania Rezolucja IMO A.808(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla ziemskich stacji okrętowych dla łączności dwukierunkowej Rezolucja IMO A.807(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla ziemskich stacji okrętowych INMARSAT-C do nadawania i łączności dalekopisowej Rezolucja IMO MSC.80(70)Przyjęcie nowych wymagań techniczno-eksploatacyjnych dla łączności radiowej statków w operacjach SAR Rezolucja IMO A.809(19)Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla radiotelefonów VHF do łączności dwukierunkowej z jednostkami ratowniczymi ITU-R M.628-3 (09/94)Charakterystyka techniczna transpondera radarowego wykorzystywanego do poszukiwania i ratowania ITU-R M.1371-1 (08/01)Charakterystyka techniczna uniwersalnego statkowego automatycznego systemu identyfikacji stosującego wielokrotny dostęp z podziałem czasu w paśmie VHF w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.1177-2 (05/00)Techniki pomiarów niepożądanych emisji systemów radarowych ITU-R M.489-2 (10/95)Charakterystyka techniczna urządzeń radiotelefonicznych VHF pracujących w morskiej służbie ruchomej z odstępem między kanałami 25 kHz ITU-R M.493-10 (05/00)System cyfrowego selektywnego wywołania stosowany w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.541-8 (10/97)Procedury operacyjne stosowane przy obsłudze urządzeń cyfrowego selektywnego wywołania w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.689-2 (09/94)Międzynarodowe morskie systemy radiotelefoniczne VHF z automatycznymi urządzeniami DSC ITU-R M.540-2 (06/90)Eksploatacyjne i techniczne charakterystyki systemu wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej dla rozgłaszania ostrzeżeń nawigacyjnych i meteorologicznych oraz pilnych informacji dla statków ITU-R M.625-3 (10/95)Urządzenia wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej wykorzystujące identyfikację automatyczną w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.491-1 (07/86)Przetwarzanie numeru identyfikacyjnego na identyfikatory dla wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.492-6 (10/95)Procedury eksploatacyjne przy stosowaniu urządzeń telegrafii dalekopisowej w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.688 (06/90)Charakterystyka techniczna systemu wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej do rozgłaszania morskich informacji bezpieczeństwa na pełnym morzu w paśmie wysokich częstotliwości i poprzez system NAVTEX ITU-R M.633-2 (05/00)Charakterystyka transmisji satelitarnej radiopławy awaryjnej EPIRB pracującej w paśmie 406 MHz z wykorzystaniem satelitów na orbitach biegunowych ITU-R M.690-1 (10/95)Charakterystyka techniczna satelitarnej radiopławy awaryjnej (EPIRB) pracującej z częstotliwościami nośnymi 121.5 MHz i 243 MHz ITU-R M.632-3 (02/97)Charakterystyka transmisji satelitarnej radiopławy awaryjnej EPIRB pracującej w paśmie 1.6 MHz z wykorzystaniem satelitów geostacjonarnych ITU-R M.1173 (10/95)Charakterystyka techniczna nadajników jednowstęgowych wykorzystywanych dla radiotelefonii w paśmie od 1.605 kHz i 4.000 kHz oraz pomiędzy 4.000 kHz i 27.500 kHz w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.476-5 (10/95)Urządzenia wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej wykorzystywane w morskiej służbie ruchomej ITU-R M.542.1 (07/82)Łączność wewnętrzna na statku za pomocą radiotelefonu przenośnego Załącznik nr 2 WYPOSAŻENIE MORSKIE PODLEGAJĄCE PROCEDUROM OCENY ZGODNOŚCI, WYMAGANIA ORAZ NORMY DOTYCZĄCE METODY BADAŃ WYPOSAŻENIA MORSKIEGO 1. Środki ratunkowe Lp.Wyposażenie morskieWymagania konwencji SOLAS z poprawkami, rezolucji i cyrkularzy IMOOznaczenie przepisów określających normy dotyczące metod badań wyposażenia morskiegoProcedury oceny zgodności B+DB+EB+FG 12345 1.Koła ratunkowePrawidła III/7.1 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1.3, 8.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70) - z wyjątkiem wymagań dla baterii do lampek do pasów ratunkowych, gdzie ma zastosowanie EN 394 (1993)XXX Prawidła III/7.1 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 2000) 2.Lampki pozycyjne do jednostek ratunkowych, jednostek ratowniczych, kół ratunkowych i pasów ratunkowychPrawidła III/7.1.3, III/22.1.2, III/22.3.1, III/32.1, III/32.2 i III/34, Rezolucja MSC.48 (66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.3 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994), Cyrkularz MSC/Circ. 885Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidła III/7.1.3, III/22.1.2, III/22.3.1, III/32.1, III/32.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.3 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000), Cyrkularz MSC/Circ. 885 3.Samoaktywowane sygnały dymne kół ratunkowychPrawidła III/7.1.3 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidła III/7.1.3 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 2000) 4.Pasy ratunkowePrawidła III/7.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70) - z wyjątkiem wymagań dla baterii do lampek pozycyjnych, gdzie ma zastosowanie EN 394 (1993)XXX Prawidła III/7.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 2000) 5.Kombinezony ratunkowe i kombinezony ochronne - izolowane i nieizolowanePrawidła III/7.3, III/22.4, III/32.3, III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidła III/7.3, III/22.4, III/32.3, III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 2000) 6.Kombinezony ratunkowe i kombinezony ochronne uznane jako pasy ratunkowePrawidła III/7.3, III/22.4, III/32.3, III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidła III/7.3, III/22.4, III/32.3, III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.3 (Kodeks HSC, 2000) 7.Środki ochrony cieplnejPrawidła III/7.3, III/22.4, III/32.3, III/34, Rezolucja MSC.48(66),Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX 8.Rakiety spadochronowePrawidła III/6.3 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.2 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X Prawidła III/6.3 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.2 (Kodeks HSC, 2000) 9.Pochodnie ręcznePrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X 10.Pławki dymnePrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X 11.Wyrzutnie linki ratunkowejPrawidła III/18 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.8 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X Prawidła III/18 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.8 (Kodeks HSC, 2000) 12.Pneumatyczne tratwy ratunkowePrawidła III/21.1, 31.1 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X Prawidła III/21.1, 31.1 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 13.Sztywne tratwy ratunkowePrawidła III/21.1, III/31.1.1.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X Prawidła III/21.1, III/31.1.1.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.97(73)8.1,8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 14.Samoodwracalne tratwy ratunkowePrawidła III/26.2.4 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 809, Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X Prawidła III/26.2.4 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 809, Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 15.Namiotowe dwustronne tratwy ratunkowePrawidła III/26.2.4 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 809, Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X Prawidła III/26.2.4 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 809, Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 16.Urządzenia do swobodnego spływania tratw ratunkowych (zwalniaki hydrostatyczne )Prawidła III/13.4.2, III/26.2.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.36(63) 8.1 i 8.6 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidła III/13.4.2, III/26.2.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 811, Rezolucja MSC.97(73) 8.1 i 8.6 (Kodeks HSC, 2000) 17.Łodzie ratunkowePrawidła III/21.1, III/31.1.1.1, III/31.1.2.1, III/31.1.6, III/31.1.7 i III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X 18.Sztywne łodzie ratowniczePrawidła III/21.2, III/31.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X Prawidła III/21.2, III/31.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 19.Pneumatyczne łodzie ratowniczePrawidła III/21.2, III/31.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X Prawidła III/21.2, III/31.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 20.Szybkie łodzie ratowniczePrawidła III/26.3 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1 (Kodeks HSC, 1994), Cyrkularz MSC/Circ. 809Rezolucja IMO MSC.81(70)X X Prawidła III/26.3 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1 (Kodeks HSC, 2000), Cyrkularz MSC/Circ. 809 21.Urządzenia do wodowania z użyciem lin talii i wciągarki (żurawiki)Prawidła III/23, III/33 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6 i 8.7 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXXX Prawidła III/23, III/33 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6 i 8.7 (Kodeks HSC, 2000) 22.Urządzenia do wodowania łodzi ratunkowych przez swobodny spadekPrawidła III/33 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5 i 8.7 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70) X Prawidła III/33 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5 i 8.7 (Kodeks HSC, 2000) 23.Urządzenia do wodowania tratw ratunkowychPrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.6 i 8.7 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXXX Prawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6 i 8.7 (Kodeks HSC, 2000) 24.Urządzenia do wodowania szybkich łodzi ratowniczychPrawidła III/26.3.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1 (Kodeks HSC, 1994), Cyrkularz MSC/Circ. 809Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidła III/26.3.2 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1 (Kodeks HSC, 2000), Cyrkularz MSC/Circ. 809 25.Zwalniaki do wodowania łodzi ratunkowych, łodzi ratowniczych i tratw ratunkowych przez spadek lub za pomocą lin taliiPrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1 i 8.5 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX Prawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1 i 8.5 (Kodeks HSC, 2000) 26.Morskie systemy ewakuacji (MES)Prawidła III/15, III/26.2.1, III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70)X X Prawidła III/15, III/26.2.1, III/34, Rezolucja MSC.48(66), Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 27.Urządzenia ratowniczePrawidła III/26.4 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 810 Rezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.81(70) Cyrkularz MSC/Circ. 810X Prawidła III/26.4 i III/34, Rezolucja MSC.48(66), Cyrkularz MSC/Circ. 810 Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000) 28.Materiały odblaskowePrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO A.658(16) Aneks 2XXX 29.Reflektory radarowe dla łodzi ratunkowych i łodzi ratowniczychPrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO A.384(X), EN/ISO 8729(1998)XXXX 30.Silniki napędowe łodzi ratunkowych i łodzi ratowniczychPrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX 31.Zaburtowe silniki napędu łodzi ratowniczychPrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX 32.Reflektory do łodzi ratunkowych i łodzi ratowniczychPrawidło III/34, Rezolucja MSC.48(66)Rezolucja IMO MSC.81(70)XXX 33.Otwarte dwustronne tratwy ratunkoweRezolucja MSC.36(63) 8.1, 8.5, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC. 36(63) Aneks 10 (Kodeks HSC, 1994)X Rezolucja MSC.97(73) 8.1, 8.5, 8.6, 8.7 i 8.10 (Kodeks HSC, 2000)Rezolucja IMO MSC.97(73) Aneks 11 (Kodeks HSC, 2000) 34.Mechaniczne wciągi pilotaPrawidło V/17, Rezolucja A.889(21), Cyrkularz MSC/Circ. 773ISO 799 (1986)XXX Prawidło V/23.6, Rezolucja A.889(21), Cyrkularz MSC/Circ. 773 2. Zapobieganie zanieczyszczeniom morza Lp.Wyposażenie morskieWymagania konwencji MARPOL z poprawkami, rezolucji i cyrkularzy IMOOznaczenie przepisów określających normy dotyczące metod badań wyposażenia morskiegoProcedury oceny zgodności B+DB+EB+FG 12345 1.Urządzenie filtrujące (dla zawartości oleju w wypływie nie przekraczającej 15 ppm)Aneks I, Prawidło 16(1) i (2)Rezolucja IMO MEPC.60(33)XXX 2.Wykrywacz rozdziału faz olej/wodaAneks I, Prawidło 15(3)(b)Rezolucja IMO MEPC.5(XIII)XXX 3.Miernik zawartości olejuAneks I, Prawidło 16(1) i (2)Rezolucja IMO MEPC.60(33)XXX 4.System kontrolno-pomiarowy zrzutu oleju dla zbiornikowca olejowegoAneks I, Prawidło 15(3)Rezolucja IMO A.586(14)XXX 5.Oczyszczalnia ścieków fekalnychAneks IV, Prawidło 8(1)(b)Rezolucja IMO MEPC.2(VI)XXXX 6.Spalarka okrętowaAneks VI, Prawidło 16(2)(a)Rezolucja IMO MEPC.76(40)XXXX 3. Ochrona przeciwpożarowa Lp.Wyposażenie morskieWymagania konwencji SOLAS z poprawkami, rezolucji i cyrkularzy IMOOznaczenie przepisów określających normy dotyczące metod badań wyposażenia morskiegoProcedury oceny zgodności B+DB+EB+FG 12345 1.Pierwotne pokrycia pokładówPrawidła II-2/34.8, II-2/49.3Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Części 2 i 6, Aneks 2, Cyrkularz IMO MSC/Circ. 1004X Prawidła II-2/4.4.4, II-2/6.3 2.Gaśnice przenośnePrawidło II-2.6, Rezolucja A.602(15), Rezolucja MSC.36(63) 7.7.7 i 7.8.4.1.3 (Kodeks HSC, 1994)EN 3-1 (1996), EN 3-2 (1996), EN 3-3 (1994), EN 3-4 (1996), EN 3-5(1996)+AC (1997), EN 3-6 (1995) + A1 (1999)XXX Prawidło II-2/10.3, Rezolucja A.602(15), Rezolucja MSC.97(73) 7.7.4, 7.8.4.1.3, 7.17.3.7 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98.(73) Rozdz. 4.1.2, 4.2.1 (Kodeks FSS) 3.Wyposażenie strażackie: osobiste ubrania ochronnePrawidło II-2/17.1.1.1, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Cyrkularz MSC/Circ. 847EN 469 (1995), EN 531(1995) + A1 (1998), EN 1486 (1996), ISO 15538 (2001)X Prawidło II-2/10.10.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.10.3.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.1.1 (Kodeks FSS) 4.Wyposażenie strażackie: butyPrawidło II-2/17.1.1.2, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.1.2 (Kodeks HSC, 1994)EN 344 (1992) + AC (1993) + A1 (1997), EN 344-2(1996), EN 345 (1992) + A1 (1997), EN 345-2 (1996) Class 2, IEC 60903(1993)X Prawidło II-2/10.10.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.10.3.1.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.1.2 (Kodeks FSS) 5.Wyposażenie strażackie: rękawicePrawidło II-2/17.1.1.2, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.1.2 (Kodeks HSC, 1994), Cyrkularz MSC/Circ.847EN 659 (1996)X Prawidło II-2/10.10.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.10.3.1.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.1.1 (Kodeks FSS) 6.Wyposażenie strażackie: hełmyPrawidło II-2/17.1.1.3, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.1.3 (Kodeks HSC, 1994)EN 443 (1997)X Prawidło II-2/10.10.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.10.3.1.3 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.1.3 (Kodeks FSS) 7.Niezależne aparaty oddechowe na sprężone powietrzePrawidła II-2/17.1.2.2, II-2/ 17.2, II-2/54.2.6.2, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.2.2, 7.10.3.2.3 (Kodeks HSC, 1994)EN 137 (1993) EN 136 (1998)X Prawidła II-2/10.10.1, II-2/19.3.6.2, Rezolucja MSC.97(73) 7.10.3.2.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.2, 3.2.1.3 (Kodeks FSS) 8.Aparaty oddechowe zasilane powietrzem do stosowania z hełmem lub maską przeciwdymowąPrawidło II-2/17.1.2.1, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.2.1 (Kodeks HSC, 1994)EN 138(1994)X 9.Elementy instalacji tryskaczowych dla pomieszczeń mieszkalnych, służbowych i posterunków dowodzenia, równoważnych instalacjom przywołanym w prawidle II-2/12 Konwencji SOLASPrawidła II-2/12, II-2/36.1.2, II-2/36.2, II-2/41.2.5, II-2/42.5.2, II-2/52.2Rezolucja IMO A.800(19)X X Prawidła II-2/7.5.3.2, II-2/7.5.5.2, II-2/10.6.1.1, II-2/10.6.1.2, II-2/10.6.2, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 8.1 (Kodeks FSS) 10.Przegrody klasy "A" i "B"Prawidła II-2/3.3.5, II-2/3.4.4, II-2/16.11Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3 i Aneks 2 (Kodeks FTP), Cyrkularze IMO MSC/Circ. 916, MSC/Circ. 1004, MSC/Circ. 1005XXX Prawidła II-2/3.2.5, II-2/3.4.4 11.Urządzenia zapobiegające przedostawaniu się płomienia do zbiorników ładunkowych na zbiornikowcach olejowych (tylko zawory szybkowylotowe)Prawidła II-2/59.1.5, II-2/59.1.9.4, II-2/59.2Cyrkularze IMO MSC/Circ. 677, MSC/Circ. 1009XXX Prawidła II-2/4.5.3.3, II-2/4.5.3.4.1.4, II-2/4.5.6.1, II-2/16.3.2.2.3 12.Materiały niepalnePrawidło II-2/3.1, Rezolucja MSC.36(63) 7.2.4 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO A.799(19), Rezolucja MSC.61(67) Aneks 1, Część 1 i Aneks 2XXX Prawidło II-2/3.33, Rezolucja MSC.97(73) 7.2.3 (Kodeks HSC, 2000) 13.Materiały inne niż stal stosowane na przejścia rurociągów przez przegrody klasy "A" lub "B"Prawidło II-2/18.2.1Rezolucja IMO A.753(18), Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3XXX Prawidła II-2/9.3.1, II-2/9.3.2 14.Materiały inne niż stal stosowane na rurociągi oleju lub paliwa: rury, łączniki, zawory, łączniki elastyczne rurociągówPrawidła II-2/15.2.8, II-2/18.2.2, Rezolucja MSC.36(63) 7.5.4 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO A.753(18), ISO 15540 (1999), ISO 15541 (1999)XXX Prawidła II-2/4.2.2.5.1, II-2/4.2.2.5.6, Rezolucja MSC.97(73) 7.5.4 (Kodeks HSC, 2000) 15.Drzwi przeciwpożarowePrawidła II-2/30.2, II-2/31.1.1, II-2/41Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3, Cyrkularze IMO MSC/Circ. 916, MSC/Circ. 1004XXX Prawidła II-2/9.4.1.1.2, II-2/9.4.1.2.1, II-2/9.4.2 16.Elementy układu sterowania drzwi przeciwpożarowychPrawidło II-2/30.4.1.5, Rezolucja MSC.36(63) 7.9.3.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 4XXX Prawidło II-2/9.4.1.1.4.15, Rezolucja MSC.97(73) 7.9.3.3 (Kodeks HSC, 2000) 17.Materiały wykończeniowe oraz pokrycia podłóg wolno rozprzestrzeniające płomień: okładziny dekoracyjne, farby, pokrycia podłóg, pokrycia izolacji rurociągówPrawidła II-2/3.8, II-2/3.23.4, II-2/3.23.5, II-2/16.1.1, II-2/32.1.4.3.1, II-2/34.2, II-2/34.3, II-2/49.1, II-2/49.2, II-2/50.3.1, II-2/34.7, Rezolucja MSC.36(63) 7.4.3.4, 7.4.3.5 i 7.4.3.6 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO A.653(16), Rezolucja IMO MSC.61(67), Aneks 1, Części 2 i 5, Aneks 2, PN-EN ISO 1716:2002 (U), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 916 z poprawkami wprowadzonymi Cyrkularzem MSC/Circ. 1008, Cyrkularz IMO MSC/Circ. 1004XXX Prawidła II-2/3.29, II-2/3.40.4, II-2/3.40.5, II-2/9.7.1.1.1, II-2/9.7.4.4.3.1, II-2/5.3.1.1, II-2/5.3.2.4, II-2/6.2, Rezolucja MSC.97(73) 7.4.3.4, 7.4.3.5 i 7.4.3.6 (Kodeks HSC, 2000) 18.Draperie, zasłony oraz inne zawieszane materiały tekstylne i foliePrawidło II-2/3.23.3, Rezolucja MSC.36(63) 7.4.3.3.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 7XXX Prawidła II-2/3.40.3, II-2/9.2.2.3.2, Rezolucja MSC.97(73) 7.4.3.3.3 (Kodeks HSC, 2000) 19.Meble tapicerowanePrawidła II-2/3.23.6, II-2/34.6, Rezolucja MSC.36(63) 7.4.3.3.4 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO A.652(16), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 8XXX Prawidła II-2/3.40.6, II-2/9.2.2.3.2, II-2/5.3.3, Rezolucja MSC.97(73) 7.4.3.3.4 (Kodeks HSC, 2000) 20.PościelPrawidła II-2/3.23.7, II-2/26.2, Rezolucja MSC.36(63) 7.4.3.3.5 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO A.688(17), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 9XXX Prawidła II-2/3.40.7, II-2/9.2.2.3.2, Rezolucja MSC.97(73) 7.4.3.3.5 (Kodeks HSC, 2000) 21.Klapy przeciwpożarowePrawidła II-2/16, II-2/32, II-2/48Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3XXX Prawidło II-2/9.7.1.1 22.Okna i iluminatoryPrawidło II-2/33, Cyrkularz MSC/Circ. 847Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3, ISO 614 (1989), ISO 1095 (1989), ISO 1751 (1993), ISO 3254 (1989), ISO 3903 (1993), ISO 3904 (1994), Cyrkularz MSC/Circ. 1004XXX Prawidło II-2/9.4.1.3, Cyrkularz MSC/Circ. 847 23.Przejścia przez przegrody klasy "A": kabli elektrycznych, rurociągów, kanałów, szybów itp.Prawidło II-2/18.1.1Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3XXX Prawidło II-2/9.3.1 24.Przejścia przez przegrody klasy "B": kabli elektrycznych, rurociągów, kanałów, szybów itp.Prawidło II-2/18.1.2Rezolucja IMO A.754(18), Rezolucja IMO MSC.61(67) Aneks 1, Część 3XXX Prawidło II-2/9.3.2 25.Instalacje tryskaczowe (ograniczone do tryskaczy i do metod automatycznego uruchamiania podawania wody oraz sygnalizacji alarmowej, np. czujników przypływu wody, urządzeń alarmowych)Prawidła II-2/12, II-2/36.1.2, II-2/36.2, II-2/41.2.5 i II-2/52.2EN 12259-1 (1999),EN 12259-2 (1999),EN 12259-3 (2000), EN 12259-4 (2000) EN 12259-5 (2000), ISO 6182-1 (1993), ISO 6182-2 (1993), ISO 6182-3 (1993), ISO 6182-4 (1993), ISO 6182-5 (1995),XXX Prawidła II-2/10.6.1.2, II-2/10.6.1.1, II-2/10.6.2, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 8.1 i 8.2.5.2.3 (Kodeks FSS) 26.Pożarnicze węże tłocznePrawidło II-2/4.7.1, Rezolucja MSC.36(63) 7.7.8.5 (Kodeks HSC, 1994)EN 671-2 (2001),EN ISO15540 (2001), EN ISO15541 (2001), ISO 15540 (1999), ISO 15541 (1999)XXX Prawidło II-2/10.2.3.1.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.7.5.5 (Kodeks HSC, 2000) 27.Przyrządy do pomiaru zawartości tlenu i wykrywania gazuPrawidła II-2/59.5, II-2/59.4.4.1, II-2/62.17, VI/3.1, Cyrkularz MSC/Circ. 774 (Instalacje stałe)EN 50104 (1999) (Tlen), EN 50054 (1991), EN 50057 (1999) (Gazy palne)XXX Prawidła II-2/4.5.7.1, II-2/4.5.7.2.1, II-2/4.5.7.2.2, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 15.2.4.2.4 (Kodeks FSS) 28.Elementy stałej instalacji tryskaczowej dla jednostek szybkichRezolucja MSC.36(63) 7.13.1 (Kodeks HSC, 1994), Cyrkularz MSC/Circ. 912Rezolucja IMO MSC.44(65), Rezolucja IMO A.800(19)XXXX Rezolucja MSC.97(73) 7.13.1 (Kodeks HSC, 2000), Cyrkularz MSC/Circ. 912 29.Materiały ograniczające rozprzestrzenianie ognia (z wyjątkiem mebli) dla jednostek szybkichRezolucja MSC.36(63) 7.2.2 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.40(64), Rezolucja IMO MSC.90(71)XXX Rezolucja MSC.97(73) 7.2.2 (Kodeks HSC, 2000) 30.Materiały ograniczające rozprzestrzenianie ognia do wyrobu mebli dla jednostek szybkichRezolucja MSC.36(63) 7.2.2 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.40(64), Rezolucja IMO MSC.90(71)XXX Rezolucja MSC.97(73) 7.2.2 (Kodeks HSC, 2000) 31.Przegrody ognioodporne dla jednostek szybkichRezolucja MSC.36(63) 7.2.1 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.45(65)XXX Rezolucja MSC.97(73) 7.2.1 (Kodeks HSC, 2000) 32.Drzwi przeciwpożarowe dla jednostek szybkichRezolucja MSC.36(63) 7.2.1, 7.4.2.6 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.45(65)XXX Rezolucja MSC.97(73) 7.2.1, 7.4.2.6 (Kodeks HSC, 2000) 33.Klapy przeciwpożarowe dla jednostek szybkichRezolucja MSC.36(63) 7.6.4 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.45(65)XXX Rezolucja MSC.97(73) 7.6.4 (Kodeks HSC, 2000) 34.Przejścia przez przegrody pożarowe dla jednostek szybkich: kabli elektrycznych, rurociągów, kanałów, szybów itp.Rezolucja MSC.36(63) 7.4.2.6 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.45(65)XXX Rezolucja MSC.97(73) 7.4.2.6 (Kodeks HSC, 2000) 35.Przenośny sprzęt gaśniczy dla łodzi ratunkowych i łodzi ratowniczychPrawidło III/34, Rezolucje MSC.48(66), A.602(15), Rezolucja MSC.36(63) 8.1.2 (Kodeks HSC, 1994)EN 3-1 (1996), 3-2 (1996), 3-3 (1994), 3 -4 (1996), 3-5 (1996) + AC (1997), 3-6 (1995) + A1 (1999)XXX Prawidło III/34, Rezolucja MSC.97(73) 8.1.2 (Kodeks HSC, 2000) 36.Rozwiązania alternatywne do instalacji gaśniczych halonowych stosowane w przedziałach maszynowych i pompowniach -elementy równoważnych wodnych instalacji gaśniczychPrawidła II-2/10.1, II-2/63.1.3Cyrkularze IMO MSC/Circ. 668, MSC/Circ. 728XXX Prawidła II-2/10.4.1.1.3, II-2/10.9.1, II-2/10.9.3, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 7.2.2 (Kodeks FSS) 37.Elementy systemów oświetlenia dolnegoPrawidła II-2/28.1.10, II-2/28.1.11, II-2/41-2.4.7Rezolucja IMO A.752(18)lub ISO 15370(2001)XXXX Prawidła II-2/13.3.2.5.1, II-2/13.3.2.5.2, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 11 (Kodeks FSS) 38.Awaryjne ucieczkowe aparaty oddechowePrawidła II-2/1.2.2.2, II-2/13.3.4, II-2/13.4.3, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.2 (Kodeks FSS), Cyrkularz MSC/Circ. 849EN 400 (1993), EN 401 (1993), EN 402 (1993), EN 1146 (1997), EN 1061 (1996)XXX 39.Elementy instalacji gazu obojętnegoPrawidło II-2/62, Cyrkularz MSC/Circ. 847Cyrkularze IMO MSC/Circ. 1009,677, 485, 450/Rev.1,387, 353 i 282, Rezolucja IMO A.567(14)i popr. 1XXXX Prawidło II-2/4.5.5, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 15 (Kodeks FSS), Cyrkularz MSC/Circ. 847 40.Elementy systemu gaśniczego urządzenia kuchennego do gotowania w tłuszczu (typu automatycznego lub ręcznego)Prawidła II-2/1.2.2.3, II-2/10.6.4.2-5, Rezolucja MSC.97(73) 7.7.6 (Kodeks HSC, 2000)ISO 15371 (2000), ISO 6182-1 (1993)XXXX 41.Wyposażenie strażackie: linki bezpieczeństwaPrawidło II-2/17.2, Rezolucja MSC.36(63) 7.10.3.3 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.3 (Kodeks FSS)XXX Prawidło II-2/10.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.10.3.3 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 3.2.1.3 (Kodeks FSS) 42.Elementy równoważnych stałych gazowych instalacji gaśniczych dla przedziałów maszynowych i pomieszczeń pompowni ładunkowychPrawidła II-2/7.1.1, II-2/63, Rezolucja MSC.36(63) 7.7.4 (Kodeks HSC, 1994)Cyrkularz IMO MSC/Circ. 848XXX Prawidła II-2/10.4.1.1.1, II-2/10.9.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.7.3.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 5.2.5 (Kodeks FSS) 43.Elementy równoważnych stałych gazowych instalacji gaśniczych dla przedziałów maszynowych (instalacje aerozolowe)Prawidła II-2/7.1.1, Rezolucja MSC.36(63) 7.7.4 (Kodeks HSC, 1994)Cyrkularz IMO MSC/Circ. 1007XXX Prawidła II-2/10.4.1.1.1, Rezolucja MSC.97(73) 7.7.3.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 5.2.5 (Kodeks FSS) 44.Koncentraty dla stałych instalacji gaśniczych na pianę lekką dla przedziałów maszynowych i pompowni ładunkowychPrawidło II-2/9Cyrkularz IMO MSC/Circ. 670XXXX Prawidło II-2/10.4.1.1.2, Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 6.2.2 (Kodeks FSS) 45.Elementy stałych lokalnych instalacji gaśniczych wodnych dla przedziałów maszynowych kategorii "A"Prawidła II-2/1.2.2.4, II-2/10.5.6, Rezolucja MSC.97(73) 7.7.3.2.1 (Kodeks HSC, 2000)Cyrkularz IMO MSC/Circ. 913XXXX 46.Dysze dla stałych instalacji zraszających wodnych stosowanych w pomieszczeniach kategorii specjalnej, pomieszczeniach ładunkowych ro-ro, pomieszczeniach ro-ro i pomieszczeniach samochodowychPrawidła II-2/37.1.3, II-2/38.2.2, II-2/38-1.2, II-2/38-1/3, II-2/53.2.2.1.4, II-2/53.2.2, II-2/54.2.9, Rezolucja MSC.36(63) 7.8.2 (Kodeks HSC, 1994)Rezolucja IMO A.123(V) (Działanie), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 914XXX Prawidła II-2/19.3.1.3, II-2/19.3.9, II-2/20.6.1.1.3, II-2/20.6.1.2, II-2/20.6.1.3, II-2/20.6.1.4, Rezolucja MSC.97(73) 7.8.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.98(73) Rozdz. 7 (Kodeks FSS) 47.Ubranie ochronne odporne na działanie chemicznePrawidło II-2/54.2.6.1EN 368(1992), EN 369(1993), EN 463 (1994), EN 943-2 (2001)XXX Prawidło II-2/19.3.6.1 4. Wyposażenie nawigacyjne Lp.Wyposażenie morskieWymagania konwencji SOLAS z poprawkami, rezolucji i cyrkularzy IMOOznaczenie przepisów określających normy dotyczące metod badań wyposażenia morskiegoProcedury oceny zgodności B+DB+EB+FG 12345 1.Kompas magnetycznyPrawidło V/12(b), Rezolucja A.382(X), Rezolucja A.694(17)EN ISO 449(1999), EN ISO 694 (2001), ISO 1069 (1973), ISO 2269 (1992), EN 60945 (1997) ISO 449 (1997), ISO 694 (2000), ISO 1069 (1973), ISO 2269 (1992), IEC 60945 (1996)XXXX Prawidło V/19.2.1.1, Rezolucja A.382(X), Rezolucja A.694(17) 2.Urządzenie do określania i przekazywania kursu magnetycznegoPrawidło V/12 (b), Rezolucja MSC.36(63) 13.2.5 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.86(70) Aneks 2, Rezolucja A.694(17)EN ISO 11606(2001), EN 60945(1997), EN 61162; ISO 11606 (2000) IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.3.5, Rezolucja MSC.97(73) 13.2.5 (Kodeks HSC,2000), Rezolucja MSC.86(70) Aneks 2, Rezolucja A.694(17) 3.ŻyrokompasPrawidło V/12 (d), Rezolucja A.424(XI), Rezolucja A.694(17)EN ISO 8728 (1998), EN 60945 (1997), EN 61162 ISO 8728 (1997), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.5.1 , Rezolucja A.424(XI), Rezolucja A.694(17) 4.EchosondaPrawidło V/12 (k), Rezolucja MSC.36(63) 13.4 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.224(VII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.74(69) Aneks 4, Rezolucja A.694(17)EN ISO 9875 (1997), EN 60945(1997), EN 61162; ISO 9875 (2000), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.3.1, Rezolucja MSC.97(73) 13.4.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.224(VII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.74(69) Aneks 4, Rezolucja A.694(17) 5.Urządzenie do pomiaru prędkości i przebytej drogiPrawidło V/12 (1), Rezolucja A.824(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.96(72), Rezolucja MSC.36(63) 13.3 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.694(17)EN 61023 (1999), EN 60945(1997), EN 61162; IEC 61023 (1999), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.3.4, Rezolucja A.824(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.96(72), Rezolucja MSC.97(73) 13.3 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.694(17) 6.Wskaźnik prędkości zwrotuPrawidło V/12 (n), Rezolucja MSC.36(63) 13.7.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.526(13), Rezolucja A.694(17)Rezolucja IMO A.526(13), EN 60945 (1997), EN 61162; Rezolucja IMO A.526(13), IEC 60945 (1996),IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.9.1, Rezolucja MSC.97(73) 13.7.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.526(13), Rezolucja A.694(17) 7.Odbiornik systemu Loran-CPrawidło V/12 (p), Rezolucja MSC.36(63) 13.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.694(17), Rezolucja A.818(19)EN 61075(1993), EN 60945 (1997) EN 6112; IEC 61075 (1991), IEC 60945(1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.1.6, Rezolucja MSC.97(73) 13.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.818(19), Rezolucja A.694(17) 8.Odbiornik systemu CzajkaPrawidło V/12 (p), Rezolucja MSC.36(63) 13.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.818(19), Rezolucja A.694(17)EN 61075(1993), EN 60945 (1997) EN 61162; IEC 61075 (1991), IEC 60945(1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.1.6, Rezolucja MSC.97(73) 13.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.818(19), Rezolucja A.694(17) 9.Odbiornik światowego satelitarnego systemu określania pozycji (GPS)Prawidło V/12 (p), Rezolucja MSC.36(63) 13.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.819(19), Rezolucja A.694(17)EN 61108-1(1996), EN 60945 (1997) EN 61162; IEC 61108-1 (1994), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.1.6, Rezolucja MSC.97(73) 13.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.819(19), Rezolucja A.694(17) 10.Odbiornik światowego satelitarnego systemu nawigacyjnego (GLONASS)Prawidło V/12 (p), Rezolucja MSC.36(63) 13.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.53(66), Rezolucja A.694(17)EN 61108-2 (1998), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 61108-2 (1998), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidło V/19.2.1.6, Rezolucja MSC.97(73) 13.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.53(66), Rezolucja A.694(17) 11.Kompas łodziowyPrawidło III/34, Rezolucja MSC.36(63) 8.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.48(66) 4.4.8.5, 5.1.2.2.3EN ISO 613 (2001), ISO 10316 (1990) ISO 613 (2000), ISO 10316 (1990)XXXX Prawidło III/34, Rezolucja MSC.97(73) 8.1.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.48(66) 4.4.8.5, 5.1.2.2.3 12.System mostka zintegrowanegoPrawidło V/19.6, Rezolucja MSC.97(73) 15.4.3 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.64(67) Aneks 1, Rezolucja A.694(17)EN 61209 (1999), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 61209 (1999), IEC 60945 (1996), IEC 61162;XXXX 13.Rejestrator danych podróży statkuPrawidło V/20, Rezolucja A.861(20), Rezolucja MSC.97(73) 13.16 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.694(17)EN 61996 (2001),EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 61996 (2000), IEC 60945 (1996), IEC 61162;XXXX 14.System kontroli kursu (HCS)Prawidło V/19.2.8.2, Rezolucja A.342(IX) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 3, Rezolucja A.694(17)EN/ISO 11674 (2001), EN 60945 (1997), EN 61162; ISO 11674 (2000), IEC 60945 (1996), IEC 61162;XXXX 15.Transponder radarowyPrawidła III/6.2.2, IV/7.1.3, Rezolucja MSC.36(63) 8.2.1.2 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucje A.530(13), A.802(19), A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93)EN 61097-1 (1993), EN 60945 (1997); ISO 61097-1 (1992), IEC 60945 (1996),XXXX Prawidła III/6.2.2, IV/7.1.3, Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.3 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.530(13), A.802(19), A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93) 16.Wskaźnik położenia steruPrawidło V/12 (m), Rezolucja MSC.36(63) 13.7.2 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.694(17)EN 60945 (1997); IEC 60945 (1996)XXXX Prawidło V/19.2.5.4, Rezolucja MSC.97(73) 13.7.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.694(17) 17.Wskaźnik liczby obrotów śrubyPrawidło V/12 (m), Rezolucja A.694(17)EN 60945 (1997); IEC 60945 (1996)XXXX Prawidło V/19.2.5.4, Rezolucja A.694(17) 18.Wskaźnik skoku śruby nastawnejPrawidło V/12 (m), Rezolucja A.694(17)EN 60945 (1997); IEC 60945 (1996)XXXX Prawidło V/19.2.5.4, Rezolucja A.694(17) 19.System obrazowania map elektronicznych i informacji (ECDIS) wraz z urządzeniem rezerwowym i systemem obrazowania map rastrowych (RCDS)Prawidła V/19.2.1.4, V/19.2.1.5, Rezolucja MSC.97(73) 13.8 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.817(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 5 i Rezolucją MSC.86(70) Aneks 4, Rezolucja A.694(17)EN 61174 (2002), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 61174 (2002), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX 20.Żyrokompas dla jednostki szybkiejRezolucja MSC.36(63) 13.2.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.821(19), Rezolucja A.694(17)ISO 16328 (2001),EN 60945 (1997), EN 61162; ISO 16328 (2001), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Rezolucja MSC.97(73) 13.2.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.821(19), Rezolucja A.694(17) 21.Uniwersalny system automatycznej identyfikacji (AIS)Prawidło V/19.2.4, Rezolucja MSC.74(69) Aneks 3, Rezolucja MSC.97(73) 13.15 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.694(17), ITU-R M.1371-1 (10/00)EN 61993-2 (2002), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 61993-2 (2002), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX 22.System kontroli drogiPrawidło V/19.2.8.2, Rezolucja MSC.97(73) 13.12 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.74(69) Aneks 2, Rezolucja A.694(17)IEC 62065 (2002), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 62065 (2002), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX 23.Radar z urządzeniem do automatycznego nakreślania radarowego (ARPA)Prawidła V/12 (g), V/12 (h), V/12 (j), Rezolucja A.278(VIII), Rezolucja A.477(XII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.823(19), Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00)EN 60936-1 (2000), EN 60872-1 (1998), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 60936-1 (1999), IEC 60872-1 (1998), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidła V/19.2.3.2, V/19.2.7.1, V/19.2.8.1, Rezolucja A.278(VIII), Rezolucja A.477(XII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.823(19), Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00) 24.Radar z urządzeniem do automatycznego śledzenia (ATA)Prawidła V/12 (g), V/12 (h), V/12 (i), Rezolucja A.278(VIII), Rezolucja A.477(XII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00)EN 60936-1 (2000), EN 60872-2 (1998), EN 60945(1997), EN 61162; IEC 60936-1 (1999), IEC 60872-2(1998), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidła V/19.2.3.2, V/19.2.7.1, V/19.2.5.5, Rezolucja A.278(VIII), Rezolucja A.477(XII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00) 25.Radar z urządzeniem do elektronicznego nakreślania (EPA)Prawidła V/12 (g), V/12 (h), V/12 (i), Rezolucja A.278(VIII), Rezolucja A.477(XII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00)EN 60936-1 (2000), EN 60872-3 (1999), EN 60945 (1997), EN 61162; IEC 60936-1 (1999), IEC 60872-3 (1999), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX Prawidła V/19.2.3.2, V/19.2.3.3, V/19.2.7.1, Rezolucja A.278(VIII), Rezolucja A.477(XII) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00) 26.Radar z urządzeniem do automatycznego nakreślania radarowego (ARPA) dla jednostki szybkiejRezolucja MSC.36(63) 13.5 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucje A.820(19), A.823(19) i A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00)EN 60936-2 (1999), EN 60872-1 (1998), EN 61162, EN 60945 (1997); IEC 60936-2 (1998), IEC 60872-1 (1998), IEC 61162, EN 60945 (1997)XXXX Rezolucja MSC.97(73) 13.5 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.820(19), A.823(19) i A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00) 27.Radar z urządzeniem do automatycznego śledzenia (ATA) dla jednostki szybkiejRezolucja MSC.36(63) 13.5 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja A.820(19), Rezolucja MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93), ITU-R M.1177-2 (05/00)EN 60936-2 (1999), EN 60872-1 (1998), EN 61162, EN 60945 (1997); IEC 60936-2 (1998), IEC 60872-1 (1998), IEC 61162, EN 60945 (1997)XXXX Rezolucja MSC.97(73)13.5 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.820(19), Rezolucja MSC.64(67) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.628-3 (11/93),ITU-R M.1177-2 (05/00) 28.Reflektor radarowyPrawidło V/19.2.1.7, Rezolucja MSC.97(73) 13.13Rezolucja IMO A.384(X), EN 60945 (1997); EN ISO 8729 (1998); Rezolucja IMO A.384(X), IEC 60945 (1996); EN ISO 8729 (1997)XXXX 5. Wyposażenie radiokomunikacyjne Lp.Wyposażenie morskieWymagania konwencji SOLAS z poprawkami, rezolucji i cyrkularzy IMOOznaczenie przepisów określających normy dotyczące metod badań wyposażenia morskiegoProcedury oceny zgodności B+DB+EB+FG 12345 1.Urządzenie radiowe VHF do łączności fonicznej i cyfrowego selektywnego wywołania (DSC)Prawidła IV/7.1.1, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.385(X), Rezolucja A.524(13), Rezolucja A.803(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.68(68) Aneks 1, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.489-2 (10/95), ITU-R M.493-10 (05/00), ITU-R M.541-8 (10/97), ITU-R M.689-2 (11/93), Cyrkularz MSC/Circ. 862ETS 300 162-1 (2000-12), EN 301 925 (V1.1.1),EN 300 338 (V1.2.1 1999-04), EN 300 828 (V1.1.1 1998-03), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862, EN 61162 lub IEC 61097-3 (1994), IEC 61097-7 (1996), IEC 60945 (1996), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862, IEC 61162XXXX 2.Odbiornik nasłuchowy VHF DSCPrawidła IV/7.1.2, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.2 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.803(19), Rezolucja MSC.68(68) Aneks 1, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.489-2 (10/95), ITU-R M.493-10 (05/00), ITU-R M.541-8 (10/97)EN 300 338 (V1.2.1 1999-04), EN 301 033 (V1.1.1 1998-08), EN 300 828 (V1. 1.1 1998-03), EN 60945 (1997) lub IEC 61097-3 (1994), IEC 61097-8 (1998), IEC 60945 (1996),XXXX 3.Odbiornik systemu NAVTEXPrawidła IV/7.1.4, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.4 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.4 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.525(13), Rezolucja A.694(17), ITU-R M.540-2 (06/90), ITU-R M.625-3 (10/95)EN 300 065 V1.1.3 (2001-5),EN 301 011 V1.1.1 (1998-09) lub IEC 61097-6 (1995), IEC 60945 (1996),XXXX 4.Odbiornik rozszerzonego wywołania grupowego (EGC)Prawidła IV/7.1.5, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.5 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.5 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.570(14), A.664(16)i A.694(17)ETS 300 460 Ed.1 (1997-11) + A1 (1997-11), EN 300 829 V1.1.1 (1998-03) lub IEC 61097-4 (1994), IEC 60945 (1996),XXXX 5.Urządzenie do odbioru morskich informacji bezpieczeństwa (MSI) w paśmie HF (odbiornik wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej NBDP)Prawidła IV/7.1.5, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.5 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.5 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.699(17), A.700(17), A.806(19) i A.694(17), ITU-R M.491-1 (07/86), ITU-R M.492-6 (10/95), ITU-R M.540-2 (06/90), ITU-R M.625-3 (10/95), ITU-R M.688 (06/90)ETS 300 067 Ed.1 (1992-09) + A1 (1998-09), EN 60945 (1997), EN 61162; ETS 300 067 Ed.1 (1992-09) + A1 (1998-09), IEC 60945 (1996), IEC 61162XXXX 6.Radiopława satelitarna 406 MHzPrawidła IV/7.1.6, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.662(16) i A.696(17), Rezolucja A.810(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.56(66) i Rezolucją MSC.120(74), Rezolucja A.694(17), ITU-R M.633-2 (05/00), ITU-R M.690-1 (10/95),Cyrkularz MSC/Circ. 862ETS 300 066 V1.3.1 (2001-01), EN 60945 (1997), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862 lub IEC 61097-2 (1994), IEC 60945 (1996), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862XXXX 7.Radiopława satelitarna pracująca w paśmie LPrawidła IV/7.1.6, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.6.1.6 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.7.1.6 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.662(16), A.812(19),A.694(17), ITU-R M.632-3 (02/97), ITU-R M.690-1 (10/95), Cyrkularz MSC/Circ. 862ETS 300 372 Ed. 1 (1996-05), EN 60945 (1997), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862 lub IEC 61097-5 (1997), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862XXXX 8.Urządzenie radiowe MF do łączności fonicznej i cyfrowego selektywnego wywołania (DSC)Prawidła IV/9.1.1, IV/10.1.2, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.8.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.9.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.804(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.68(68) Aneks 2, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.493-10(05/00), ITU-R M.541-8 (10/97)EN 300 338 V1.2.1 (1999-04), ETS 300 373 Ed.1 (1995-08) + A1 (1997-08), EN 60945 (1997), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862, EN 61162 lub IEC 61097-3 (1994), IEC 61097-9 (1997), IEC 60945 (1996), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862, IEC 61162XXXX 9.Odbiornik nasłuchowy MF DSCPrawidła IV/9.1.2, IV/10.1.3, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.8.1.2 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.9.1.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.804(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.68(68) Aneks 2, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.493-10 (05/00), ITU-R M.541-8 (10/97), ITU-R M.1173 (10/95)EN 301 033 V1.1.1 (1998-08), EN 300 338 V1.2.1 (1999-04), EN 60945(1997) lub IEC 61097-3 (1994), IEC 61097-8 (1998), IEC 60945 (1996),XXXX 10.Ziemska stacja okrętowa do łączności satelitarnej Inmarsat-BPrawidła IV/10.1.1, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.9.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.10.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.570(14), A.808(19),A.694(17), Cyrkularz MSC/Circ. 862IEC 61097-10 (1999), Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862, IEC 60945 (1996)XXXX 11.Ziemska stacja okrętowa do łączności satelitarnej Inmarsat-CPrawidła IV/10.1.1, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.9.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.10.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucje A.570(14) i A.664, Rezolucja A.807(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC. 68(68) Aneks 4, Rezolucja A.694(17), Cyrkularz MSC/Circ. 862ETS 300 460 Ed. 1 (1996-05) + A1 (1997-11), EN 300 829 V1.1.1 (1998-03), EN 61162, Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862 lub IEC 61097-4 (1994), IEC 60945 (1996), IEC 61162, Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862XXXX 12.Urządzenie radiowe MF/HF do łączności radiotelefonicznej, wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej NBDP i cyfrowego selektywnego wywołania DSCPrawidła IV/10.2.1, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.9.2.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.10.2.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.806(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.68(68) Aneks 3, Rezolucja A.694(17), ITU-R M. 476-5(10/95), ITU-R M.491-1 (07/86), ITU-R M.492-6(10/95), ITU-R M.493-10 (05/00), ITU-R M.541-8 (10/97), ITU-R M.625-3 (10/95), ITU-R M.1173 (10/95), Cyrkularz MSC/Circ. 862ETS 300 373 Ed. 1 (1995-08) + A1 (1997-08), EN 300 338 V1.2.1 (1999-04), ETS 300 067 Ed. 1 (1999-11) + A1 (1993-10), EN 60945 (1997), EN 61162, Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862 lub IEC 61097-3 (1994), IEC 61097-9 (1997), IEC 61097-11 (2000), IEC 60945 (1996), IEC 61162, Cyrkularz IMO MSC/Circ. 862XXXX 13.Odbiornik nasłuchowy MF/HF DSCPrawidła IV/10.2.2, X/3, Rezolucja MSC.36(63) 14.9.2.2 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 14.10.2.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.806(19) z poprawkami wprowadzonymi Rezolucją MSC.68(68) Aneks 3, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.493-10 (05/00), ITU-R M.541-8 (10/97)EN 301 033 V1.1.1 (1998-08), ETS 300 338 V1.2.1 (1999-04), EN 60945 (1997) lub IEC 61097-3 (1994), IEC 61097-8 (1998), IEC 60945 (1996)XXXX 14.Radiotelefon VHF do łączności dwukierunkowej z samolotami na miejscu akcjiPrawidło IV/7.5, Rezolucja MSC.97(73) 14.7.2 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja MSC.80(70) Aneks 1 i 2, Rezolucja A.694(17), Konwencja ICAO, Aneks 10, Przepisy radioweEN 301 688 V1.1.1 (2000-07), EN 60945 (1997); EN 301 688 V1.1.1 (2000-07), IEC 60945 (1996)XXXX 15.Radiotelefon przenośny do łączności dwukierunkowej ze środkami ratunkowymiPrawidło III/6.2.1, Rezolucja MSC.36(63) 8.2.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 8.2.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.809(19) Aneks 1, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.489-2(10/95), ITU-R M.542.1 (07/82)ETS 300 225 Ed. 3 (1998-01), EN 300 828 V1.1.1 (1998-03), EN 60945 (1997) lub IEC 61097-12 (1996), IEC 60945 (1996)XXXX 16.Radiotelefon stacjonarny do łączności dwukierunkowej ze środkami ratunkowymiPrawidło III/6.2.1, Rezolucja MSC.36(63) 8.2.1.1 (Kodeks HSC, 1994), Rezolucja MSC.97(73) 8.2.1.1 (Kodeks HSC, 2000), Rezolucja A.809(19) Aneks 2, Rezolucja A.694(17), ITU-R M.489-2(10/95)EN 301 466 (2000-11), EN 60945 (1997) EN 301 466 (2000-11), IEC 60945 (1997)XXXX Załącznik nr 3 PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI DLA WYPOSAŻENIA MORSKIEGO 1. Badanie typu WE (moduł B) 1.1. Badanie typu WE jest procedurą, w wyniku której jednostka notyfikowana ocenia i poświadcza, że próbka reprezentatywna dla rozpatrywanej produkcji, zwana dalej "typem", spełnia wymagania mających zastosowanie dokumentów i norm. 1.2. Wniosek o przeprowadzenie badania typu WE jest składany w jednostce notyfikowanej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, zwanego dalej wnioskodawcą. Wniosek ten zawiera: 1) nazwę i adres producenta oraz nazwę i adres jego upoważnionego przedstawiciela; 2) pisemne oświadczenie, że taki sam wniosek nie został złożony w innej jednostce notyfikowanej; 3) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 1.4. 1.3. Wnioskodawca przekazuje do dyspozycji jednostki notyfikowanej próbkę reprezentatywną dla danej produkcji. Jednostka notyfikowana może zażądać następnych próbek, jeżeli wymaga tego program badań. 1.4. Dokumentacja techniczna umożliwiająca przeprowadzenie oceny zgodności wyrobu z wymaganiami odpowiednich dokumentów i norm zawiera projekt konstrukcyjny, normy dotyczące budowy oraz opis produkcji, instalowania i funkcjonowania wyrobu zgodnie z wykazem określonym w pkt 6. 1.5. Jednostka notyfikowana: 1) sprawdza dokumentację techniczną i weryfikuje, czy typ został wykonany zgodnie z dokumentacją techniczną; 2) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i prób w celu sprawdzenia, czy spełnione są wskazane w rozporządzeniu wymagania odpowiednich dokumentów i norm; 3) uzgadnia z wnioskodawcą miejsce, gdzie będą przeprowadzone badania i próby. 1.6. Jeżeli typ spełnia wymagania określone w dokumentach i normach przywołanych w załączniku nr 2, jednostka notyfikowana wystawia świadectwo badania typu WE. W świadectwie podaje się nazwę i adres producenta, dane techniczne, dane umożliwiające identyfikację badanego typu, wnioski z badań i warunki ważności świadectwa. Do świadectwa badania typu WE jednostka notyfikowana załącza wykaz dokumentów składających się na dokumentację techniczną. 1.7. W przypadku odmowy wydania świadectwa badania typu WE jednostka notyfikowana podaje przyczyny odmowy. 1.8. Jeżeli, po odmowie wydania świadectwa badania typu WE, producent ponownie wystąpi do jednostki notyfikowanej o wydanie świadectwa badania typu WE, to wystąpienie powinno zawierać dokumentację techniczną, oryginały sprawozdań z badań, przyczyny wcześniejszej odmowy oraz szczegóły zmian wprowadzonych w wyposażeniu. 1.9. W przypadku wprowadzenia zmian w wyrobie posiadającym świadectwo badania typu WE wnioskodawca informuje o tym jednostkę notyfikowaną. Jeżeli zmiany te mogą wpłynąć na zgodność z zasadniczymi wymaganiami lub na warunki ważności świadectwa badania typu WE, wymagane jest dodatkowe zatwierdzenie w postaci załącznika do oryginalnego świadectwa badania typu WE. 1.10. Jednostka notyfikowana, na żądanie organu wyspecjalizowanego lub innych jednostek notyfikowanych, przekazuje stosowne informacje o wydanych świadectwach badania typu WE i załącznikach do nich oraz o ich wycofaniu. 1.11. Jednostka notyfikowana może, na wniosek innej jednostki notyfikowanej, przekazać kopie świadectw badania typu WE z załącznikami. 1.12. Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej wyrobów oraz wyników dokonanej oceny zgodności wynosi 10 lat po wyprodukowaniu ostatniego wyrobu danego typu. 2. Zapewnienie jakości produkcji (moduł D) 2.1. Producent spełniający wymagania określone w pkt 2.4 zapewnia i oświadcza, że dany wyrób jest zgodny z typem określonym w świadectwie badania typu WE. 2.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel nanosi na każdym wyrobie znak zgodności i wystawia pisemną deklarację zgodności. 2.3. Obok znaku zgodności umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za nadzór, o którym mowa w pkt 2.6. 2.4. Producent posiada certyfikowany system jakości dla produkcji i kontroli końcowej, o którym mowa w pkt 2.5, i jest przedmiotem nadzoru, o którym mowa w pkt 2.6. 2.5. System jakości 2.5.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o dokonanie oceny systemu jakości w zakresie rozpatrywanych wyrobów. 2.5.2. Wniosek musi zawierać: 1) wszystkie istotne informacje na temat danej kategorii wyrobów; 2) dokumentację systemu jakości; 3) dokumentację techniczną i kopię świadectwa badania typu WE. 2.5.3. System jakości zapewnia zgodność wyrobów z typem określonym w świadectwie badania typu WE. 2.5.4. Wszystkie elementy systemu jakości, wymagania i postanowienia przyjęte przez producenta powinny być udokumentowane w formie pisemnej polityki jakości oraz pisemnych procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać zrozumienie programów i planów jakości, ksiąg jakości i zapisów. Powinna ona zawierać opisy: 1) celów jakości, struktury organizacyjnej, odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wyrobów; 2) procesów, technik i procedur stosowanych w produkcji, kontroli jakości i zapewnieniu jakości; 3) badań i prób przeprowadzanych przed, w trakcie i po zakończeniu produkcji oraz częstotliwości ich przeprowadzania; 4) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z kontroli, dane do badań, dane do kalibracji, potwierdzenia kwalifikacji personelu; 5) metod monitorowania osiągania wymaganej jakości wyrobów i skutecznego działania systemu jakości. 2.5.5. Jednostka notyfikowana przeprowadza audyty systemu jakości w celu oceny, czy spełnione są wymagania określone w pkt 2.5.3 i 2.5.4, przyjmując domniemanie, że system jakości, w którym zastosowano odpowiednie normy zharmonizowane zapewnia spełnienie tych wymagań. 2.5.6. W skład zespołu audytorów wchodzi co najmniej jedna osoba posiadająca doświadczenie w ocenie technologii danego wyrobu. Audyt obejmuje wizytę w zakładzie producenta. 2.5.7. Jednostka notyfikowana informuje producenta o wyniku audytu oraz przedstawia decyzję wraz z uzasadnieniem. 2.5.8. Producent wypełnia zobowiązania wynikające z uznanego systemu jakości i zapewnia, że system jakości jest adekwatny i skuteczny. 2.5.9. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informuje jednostkę notyfikowaną, która uznała system jakości, o wszystkich planowanych zmianach w systemie jakości. 2.5.10. Jednostka notyfikowana rozpatruje planowane zmiany i ocenia, czy po tych zmianach system jakości będzie w dalszym ciągu spełniał wymagania określone w pkt 2.5.3 i 2.5.4, czy też wymagany będzie ponowny audyt. 2.5.11. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny i uzasadnienie decyzji. 2.6. Nadzór przez jednostkę notyfikowaną 2.6.1. Celem nadzoru przez jednostkę notyfikowaną jest upewnienie się, że producent wypełnia zobowiązania wynikające z uznanego systemu jakości. 2.6.2. Producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk produkcji, kontroli, badań i składowania w celu przeprowadzenia audytu oraz dostarcza wszelkie niezbędne informacje, a w szczególności: 1) dokumentację systemu jakości; 2) zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z kontroli, dane do badań, dane do kalibracji, potwierdzenia kwalifikacji personelu. 2.6.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza audyty okresowe w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system jakości. Raport z audytu jest przekazywany producentowi. 2.6.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizytacje u producenta. Podczas wizytacji jednostka notyfikowana może, jeżeli uzna za konieczne, przeprowadzić lub spowodować przeprowadzenie badań w celu sprawdzenia, czy system jakości działa prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi raport z wizyty i sprawozdanie z badań, jeżeli były one przeprowadzone. 2.7. Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej wyrobów oraz wyników dokonanej oceny zgodności wynosi 10 lat po wyprodukowaniu ostatniego wyrobu danego typu. 2.8. Jednostka notyfikowana, na żądanie organu wyspecjalizowanego lub innych jednostek notyfikowanych, przekazuje stosowne informacje dotyczące wydanych i wycofanych certyfikatów systemu jakości. 3. Zapewnienie jakości wyrobu (moduł E) 3.1. Producent spełniający wymagania określone w pkt 3.4 zapewnia i oświadcza, że dany wyrób jest zgodny z typem określonym w świadectwie badania typu WE. 3.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel nanosi na każdym wyrobie znak zgodności i wystawia pisemną deklarację zgodności. 3.3. Obok znaku zgodności umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za nadzór, o którym mowa w pkt 3.6. 3.4. Producent posiada certyfikowany system jakości dla kontroli końcowej, o którym mowa w pkt 3.5, i jest przedmiotem nadzoru, o którym mowa w pkt 3.6. 3.5. System jakości 3.5.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o dokonanie oceny systemu jakości w zakresie rozpatrywanych wyrobów. 3.5.2. Wniosek musi zawierać: 1) wszystkie istotne informacje na temat danej kategorii wyrobów; 2) dokumentację systemu jakości; 3) dokumentację techniczną i kopię świadectwa badania typu WE. 3.5.3. Zgodnie z systemem jakości każdy wyrób jest sprawdzany i poddawany badaniom w celu potwierdzenia jego zgodności z wymaganiami odpowiednich dokumentów i norm. 3.5.4. Wszystkie elementy systemu jakości, wymagania i postanowienia przyjęte przez producenta powinny być udokumentowane w formie pisemnej polityki jakości oraz pisemnych procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać zrozumienie programów i planów jakości, ksiąg jakości i zapisów. Powinna ona zawierać opisy: 1) celów jakości, struktury organizacyjnej, odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wyrobów; 2) badań i prób przeprowadzanych po zakończeniu produkcji; 3) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z kontroli, dane do badań, dane do kalibracji, potwierdzenia kwalifikacji personelu; 4) metod monitorowania skutecznego działania systemu jakości. 3.5.5. Jednostka notyfikowana przeprowadza audyty systemu jakości w celu oceny, czy spełnione są wymagania określone w pkt 3.5.3 i 3.5.4, przyjmując domniemanie, że system jakości, w którym zastosowano odpowiednie normy zharmonizowane, zapewnia spełnienie tych wymagań. 3.5.6. W skład zespołu audytorów wchodzi co najmniej jedna osoba posiadająca doświadczenie w ocenie technologii danego wyrobu. Audyt obejmuje wizytę w zakładzie producenta. 3.5.7. Jednostka notyfikowana informuje producenta o wyniku audytu oraz przedstawia decyzję wraz z uzasadnieniem. 3.5.8. Producent wypełnia zobowiązania wynikające z uznanego systemu jakości i zapewnia, że system jakości jest adekwatny i skuteczny. 3.5.9. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informuje jednostkę notyfikowaną, która uznała system jakości, o wszystkich planowanych zmianach w systemie jakości. 3.5.10. Jednostka notyfikowana rozpatruje planowane zmiany i ocenia, czy po tych zmianach system jakości będzie w dalszym ciągu spełniał wymagania określone w pkt 3.5.3 i 3.5.4, czy też wymagany będzie ponowny audyt. 3.5.11. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny i uzasadnienie decyzji. 3.6. Nadzór przez jednostkę notyfikowaną 3.6.1. Celem nadzoru przez jednostkę notyfikowaną jest upewnienie się, że producent wypełnia zobowiązania wynikające z uznanego systemu jakości. 3.6.2. Producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk kontroli, badań i składowania w celu przeprowadzenia audytu oraz dostarcza wszelkie niezbędne informacje, a w szczególności: 1) dokumentację systemu jakości; 2) dokumentację techniczną; 3) zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z kontroli, dane do badań, dane do kalibracji, potwierdzenia kwalifikacji personelu. 3.6.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza audyty okresowe w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system jakości. Raport z audytu jest przekazywany producentowi. 3.6.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizytacje u producenta. Podczas wizytacji jednostka notyfikowana może, jeżeli uzna za konieczne, przeprowadzić lub spowodować przeprowadzenie badań w celu sprawdzenia, czy system jakości działa prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi raport z wizyty i sprawozdanie z badań, jeżeli były one przeprowadzone. 3.7. Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej wyrobów oraz wyników dokonanej oceny zgodności wynosi 10 lat po wyprodukowaniu ostatniego wyrobu danego typu. 3.8. Jednostka notyfikowana, na żądanie organu wyspecjalizowanego lub innych jednostek notyfikowanych, przekazuje stosowne informacje dotyczące wydanych i wycofanych certyfikatów systemu jakości. 4. Weryfikacja wyrobu (moduł F) 4.1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel sprawdza i poświadcza, że wyroby, o których mowa w pkt 4.3, są zgodne z typem określonym w świadectwie badania typu WE. 4.2. Producent podejmuje niezbędne działania w celu zapewnienia, że proces produkcyjny zapewnia zgodność wyrobów z typem określonym w świadectwie badania typu WE. Nanosi on na każdym wyrobie znak zgodności i wystawia pisemną deklarację zgodności. 4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza odpowiednie sprawdzenia i badania w celu stwierdzenia, czy wyrób jest zgodny z wymaganiami odpowiednich dokumentów i norm, albo poprzez sprawdzenie i badania każdego wyrobu, o których mowa w pkt 4.5, albo poprzez sprawdzenie i badania wyrobów według metody statystycznej, o której mowa w pkt 4.6, według wyboru producenta. 4.4. Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej wyrobów oraz wyników dokonanej oceny zgodności wynosi 10 lat po wyprodukowaniu ostatniego wyrobu danego typu. 4.5. Weryfikacja przez sprawdzenie i badania każdego wyrobu. 4.5.1. W celu zweryfikowania zgodności wyrobu z typem określonym w świadectwie badania typu WE każdy wyrób jest oddzielnie sprawdzany i poddawany badaniom. 4.5.2. Jednostka notyfikowana nanosi lub powoduje naniesienie na każdym zweryfikowanym wyrobie swojego znaku identyfikacyjnego i wystawia świadectwo zgodności dotyczące przeprowadzonych badań. 4.5.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel udostępnia, na żądanie organu wyspecjalizowanego, świadectwo zgodności wydane przez jednostkę notyfikowaną. 4.6. Weryfikacja statystyczna 4.6.1. Producent przedstawia swoje wyroby do weryfikacji w postaci jednorodnych partii i podejmuje wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że proces produkcyjny zapewnia jednorodność każdej wyprodukowanej partii. 4.6.2. Z każdej partii przedstawionej do weryfikacji jest pobierana w sposób losowy próbka. Wyroby z próbki są oddzielnie sprawdzane i poddawane badaniom w celu stwierdzenia, czy są one zgodne z wymaganiami odpowiednich dokumentów i norm oraz w celu podjęcia decyzji o przyjęciu lub odrzuceniu partii. 4.6.3. Jeżeli partia wyrobów zostanie przyjęta, jednostka notyfikowana nanosi lub powoduje naniesienie na każdym wyrobie, z wyjątkiem tych, których próbka nie spełniła wymagań, swojego znaku identyfikacyjnego i wystawia świadectwo zgodności dotyczące przeprowadzonych badań. 4.6.4. Jeżeli partia wyrobów zostanie odrzucona, jednostka notyfikowana powiadamia organ wyspecjalizowany. W przypadku częstego odrzucania partii jednostka notyfikowana może zawiesić weryfikację statystyczną. 4.6.5. Za zgodą jednostki notyfikowanej producent może nanosić jej numer identyfikacyjny podczas procesu produkcyjnego. 4.6.6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel udostępnia, na żądanie organu wyspecjalizowanego, świadectwo zgodności wydane przez jednostkę notyfikowaną. 5. Weryfikacja jednostkowa (moduł G) 5.1. Producent zapewnia i oświadcza, że wyrób, dla którego zostało wystawione świadectwo, o którym mowa w pkt 5.2, jest zgodny z wymaganiami mających zastosowanie dokumentów i norm. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel nanosi na każdym wyrobie znak zgodności i wystawia pisemną deklarację zgodności. 5.2. Jednostka notyfikowana sprawdza oddzielnie każdy wyrób i przeprowadza badania w celu stwierdzenia, czy wyrób jest zgodny z wymaganiami odpowiednich dokumentów i norm. 5.3. Jednostka notyfikowana nanosi lub powoduje naniesienie na zweryfikowanym wyrobie swojego znaku identyfikacyjnego i wystawia świadectwo zgodności dotyczące przeprowadzonych badań. 5.4. Dokumentacja techniczna wyrobu powinna umożliwić ocenę zgodności z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu oraz umożliwić zrozumienie projektu i procesu produkcji, a także działania wyrobu. 6. Dokumentacja techniczna dostarczana jednostce notyfikowanej przez producenta 6.1. Dokumentacja techniczna dostarczana jednostce notyfikowanej przez producenta powinna zawierać dane dotyczące konstrukcji, produkcji i działania wyrobu umożliwiające ocenę zgodności z wymaganiami odpowiednich dokumentów i norm, a w szczególności: 1) ogólny opis wyrobu; 2) koncepcję konstrukcyjną oraz rysunki wykonawcze i schematy części, podzespołów i obwodów; 3) opisy i objaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów oraz działania wyrobu; 4) wyniki wykonanych obliczeń konstrukcyjnych i sprawdzeń; 5) niezależne sprawozdania z badań; 6) instrukcje instalowania, obsługi i konserwacji. 6.2. Ponadto, tam gdzie to ma zastosowanie, dokumentacja powinna zawierać: 1) atesty dla części i podzespołów wchodzących w skład danego wyrobu; 2) atesty i certyfikaty dotyczące metod produkcji, kontroli i monitorowania wyrobu; 3) inne dokumenty ułatwiające jednostce notyfikowanej ocenę wyrobu. Załącznik nr 4 Ilustracja W przypadku zmniejszania lub powiększania znaku zgodności należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku. Wysokość znaku zgodności nie powinna być mniejsza niż 5 mm. Dla małych wyrobów dopuszcza się możliwość odstąpienia od minimalego wymiaru. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia morskiego (Dz. Urz. WE L 046, z 17.02.1997, z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie terminów składania wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru, wzoru wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru oraz wzoru kwestionariusza technicznego (Dz. U. Nr 103, poz. 1092) Na podstawie art. 10 i art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru składa się: 1) w przypadku roślin rolniczych: a) ozimych: - rzepaku lub wyki kosmatej - od dnia 1 sierpnia do dnia 10 sierpnia, - jęczmienia - od dnia 1 sierpnia do dnia 20 sierpnia, - pozostałych - od dnia 1 sierpnia do dnia 31 sierpnia, b) zbożowych jarych - od dnia 1 października do dnia 30 listopada, c) strączkowych: - grochu siewnego lub łubinu - od dnia 1 października do dnia 30 listopada, - pozostałych - od dnia 15 października do dnia 15 grudnia, d) kukurydzy, buraka cukrowego, buraka pastewnego, ziemniaka lub życicy wielokwiatowej - od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia, e) pozostałych - od dnia 15 listopada do dnia 15 stycznia; 2) w przypadku roślin warzywnych: a) odmian zimujących cebuli lub sałaty - od dnia 1 maja do dnia 30 czerwca, b) czosnku ozimego lub sałaty do uprawy pod osłonami - od dnia 1 lipca do dnia 31 sierpnia, c) uprawianych pod osłonami ogrzewanymi - od dnia 1 sierpnia do dnia 30 września, d) uprawianych pod osłonami nieogrzewanymi - od dnia 1 października do dnia 30 listopada, e) uprawianych w gruncie - od dnia 1 października do dnia 31 grudnia; 3) w przypadku roślin sadowniczych: a) drzew owocowych - od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia, b) krzewów jagodowych lub bylin - od dnia 1 grudnia do dnia 31 stycznia. § 2. Określa się: 1) wzór wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wzór kwestionariusza technicznego, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 1092) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie metod dokonywania oceny polowej, laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka, cech zewnętrznych materiału siewnego oraz metod oceny polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego 2) (Dz. U. Nr 103, poz. 1093) Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa metody: 1) dokonywania oceny polowej plantacji nasiennych roślin rolniczych i warzywnych; 2) dokonywania oceny laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka; 3) dokonywania oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka, wysadków roślin dwuletnich oraz materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych; 4) oceny polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego. § 2. 1. Plantacja nasienna poddawana ocenie polowej stanowi jednolity, zwarty obszar pola. 2. Ocenie polowej podlega plantacja nasienna o powierzchni do: 1) 30 ha - dla plantacji zbóż, z wyjątkiem żyta i obcopylnych odmian pszenżyta, oraz plantacji grochu siewnego i bobiku; 2) 10 ha - dla plantacji roślin warzywnych i rolniczych, innych niż określone w pkt 1. 3. W celu dokonania oceny polowej plantacji nasiennej o powierzchni większej niż określone w ust. 2, plantację dzieli się na części, zgodnie z ust. 2. § 3. 1. Przed dokonaniem oceny polowej sprawdza się, czy wielkość powierzchni plantacji nasiennej zgłoszonej do oceny polowej: 1) jest zgodna z powierzchnią plantacji nasiennej poddanej ocenie; 2) odpowiada ilości materiału siewnego zużytego do obsiania lub obsadzenia tej plantacji. 2. Brak wiarygodnego udokumentowania ewentualnej niezgodności powoduje odstąpienie od oceny polowej. § 4. 1. Ocena polowa plantacji nasiennej jest dokonywana w sposób umożliwiający stwierdzenie, czy podczas wegetacji roślin zostały spełnione warunki niezbędne do wyprodukowania wysokiej jakości materiału siewnego danego gatunku i odmiany oraz czy stan plantacji odpowiadał wymaganiom szczegółowym dotyczącym wytwarzania oraz jakości materiału siewnego, określonym w odrębnych przepisach 3), zwanym dalej "wymaganiami szczegółowymi". 2. Ocena polowa plantacji nasiennej składa się z kilku ocen stanu plantacji, w zależności od gatunku i kategorii materiału siewnego. 3. Ocena stanu plantacji nasiennej jest przeprowadzana w sposób umożliwiający sprawdzenie w szczególności: 1) izolacji przestrzennej i płodozmianu dla ocenianego gatunku, zgodnie z wymaganiami szczegółowymi; 2) etykiet każdej partii materiału siewnego użytego do siewu lub wysadzenia; numery etykiet wpisuje się do arkusza oceny polowej; 3) występowania organizmów kwarantannowych; 4) stanu porażenia plantacji przez inne choroby i szkodniki; 5) ustalenia poziomu agrotechniki i ogólnego stanu plantacji; 6) stanu zachwaszczenia, w tym występowania chwastów, których nasiona są trudne do odczyszczenia w trakcie procesów technologicznych oraz innych gatunków roślin uprawnych; 7) tożsamości i czystości odmianowej; 8) wyrównania i stanu rozwoju roślin, przy czym niska obsada roślin na plantacji nie powoduje jej dyskwalifikacji; 9) stopnia porażenia plantacji nasiennych ziemniaka chorobami, zgodnie z wymaganiami szczegółowymi. 4. Poszczególne oceny stanu plantacji nasiennej dokonywane są w wyznaczonych terminach, w zależności od określonej fazy rozwoju roślin. 5. Ocenę stanu plantacji nasiennej przeprowadza się na jednostkach kwalifikacyjnych, którymi są określone powierzchnie kontrolne lub określona liczba roślin. 6. Jednostki kwalifikacyjne, o których mowa w ust. 5, wyznacza się w taki sposób, aby reprezentowały całą powierzchnię plantacji nasiennej poddanej ocenie polowej. 7. W przypadku oceny polowej roślin warzywnych, w celu uznania materiału siewnego w kategorii standard, stosuje się metody oceny oraz wymagania szczegółowe dotyczące materiału siewnego kategorii kwalifikowany. § 5. 1. Wielkości jednostek kwalifikacyjnych wynoszą: 1) dla plantacji nasiennych roślin zbożowych, z wyjątkiem żyta i obcopylnych odmian pszenżyta, oraz dla plantacji nasiennych grochu siewnego i bobiku - 20 m2; 2) dla plantacji nasiennych wszystkich gatunków życic i festulolium, na których jest wytwarzany: a) materiał siewny kategorii elitarny - 50 m2, b) materiał siewny kategorii kwalifikowany - 10 m2; 3) dla plantacji nasiennych wiechliny łąkowej, na których jest wytwarzany: a) materiał siewny kategorii elitarny - 20 m2, b) materiał siewny kategorii kwalifikowany - 10 m2; 4) dla plantacji nasiennych pozostałych gatunków roślin rolniczych, z wyłączeniem ziemniaka, na których jest wytwarzany: a) materiał siewny kategorii elitarny - 30 m2, b) materiał siewny kategorii kwalifikowany - 10 m2; 5) dla plantacji nasiennych, na których rośliny są uprawiane pojedynczo, w rzędach o dużej rozstawie lub gniazdowo - 100 kolejnych roślin w rzędzie lub po 50 kolejnych roślin w dwóch sąsiednich rzędach; 6) dla plantacji nasiennych roślin warzywnych: a) 10 m2 lub b) jeżeli rośliny są uprawiane w rzędach o dużej rozstawie - 100 kolejnych roślin w rzędzie lub po 50 kolejnych roślin w dwóch sąsiednich rzędach. 2. Na wszystkich plantacjach nasiennych odmian mieszańcowych, z wyjątkiem żyta, jednostki kwalifikacyjne wyznacza się oddzielnie dla każdego składnika rodzicielskiego. § 6. Na plantacjach nasiennych o powierzchni do 0,10 ha oraz prowadzonych pod osłonami ocenie podlegają wszystkie rośliny. § 7. 1. Szacunkowy zbiór materiału siewnego określa się w decytonach, kilogramach lub w sztukach, z całej ocenionej powierzchni plantacji nasiennej. 2. Jeżeli szacunkowy zbiór materiału siewnego wskazuje na niski plon nasion lub wysadków, nie powoduje to dyskwalifikacji plantacji nasiennej. 3. Szacunkowy zbiór materiału siewnego wykorzystuje się w ocenie laboratoryjnej, ocenie cech zewnętrznych lub ocenie polowej, w drugim roku uprawy roślin dwuletnich. 4. W przypadku plantacji nasiennej sadzeniaków ziemniaka ocenia się obsadę roślin na jednostce powierzchni. 5. W przypadku gdy obsada roślin, o której mowa w ust. 4, jest mniejsza niż 70 %, powoduje to dyskwalifikację plantacji nasiennej. § 8. Z obserwacji dokonanych podczas oceny stanu plantacji nasiennej sporządza się raport, który podpisuje podmiot dokonujący oceny i podmiot, który złożył wniosek o dokonanie oceny materiału siewnego. § 9. 1. W przypadku plantacji gatunków wieloletnich dyskwalifikacja lub degradacja materiału siewnego odnosi się do oceny polowej dokonywanej w danym roku. 2. Jeżeli plantacje gatunków wieloletnich spełniają wymagania szczegółowe, mogą być uznawane w stopniu wynikającym odpowiednio ze stopnia materiału wysianego, nie dłużej niż przez trzy kolejne lata zbioru. 3. Plantacje gatunków wieloletnich, o których mowa w ust. 2, mogą być poddane ocenie w dalszych latach, pod warunkiem uznania w najniższym stopniu przewidzianym dla ocenianego gatunku. § 10. 1. W przypadku gatunków o dwuletnim cyklu produkcji nasion, w pierwszym roku zbiera się wysadki w tym samym stopniu co wysiane nasiona, a w drugim roku z wysadzonych wysadków zbiera się nasiona w stopniu odpowiednio niższym. 2. Ocenie polowej nie podlega plantacja, na której są produkowane wysadki z materiału siewnego hodowcy. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, ocenę polową rozpoczyna się od oceny wysadków po ich przechowaniu, a przed wysadzeniem w drugim roku uprawy. § 11. 1. Na plantacjach odmian mieszańcowych, podczas ostatniej oceny stanu plantacji, sprawdza się zniszczenie albo usunięcie roślin zapylacza; niewykonanie tego zabiegu powoduje dyskwalifikację plantacji. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy plantacja obsiana jest mieszaniną składników rodzicielskich. 3. W przypadku oceny plantacji, o której mowa w ust. 2, sprawdzenia czystości odmianowej dokonuje się na poletkach o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2, założonych w pobliżu ocenianej plantacji, obsianych poszczególnymi składnikami rodzicielskimi. § 12. Szczegółowy opis metod oceny polowej plantacji nasiennej: 1) roślin rolniczych, z wyłączeniem plantacji nasiennych ziemniaka - określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) ziemniaka - określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) roślin warzywnych - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 13. Po dokonaniu oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka, świadectwo o uznaniu lub pisemną informację o niespełnieniu szczegółowych wymagań wydaje się w miejscu dokonania tej oceny. § 14. Ocena laboratoryjna sadzeniaków ziemniaka jest dokonywana w przypadku ich uznania po ocenie polowej, w celu sprawdzenia stopnia porażenia bulw chorobami wirusowymi niewykrytymi w ocenie polowej. § 15. 1. Próbki bulw ziemniaka do oceny laboratoryjnej pobiera się z plantacji nasiennej przed ich wykopaniem albo z kopców lub przechowalni. 2. Próbki z kopców i przechowalni pobiera się tylko wówczas, gdy nie jest możliwe pobranie próbki z plantacji w szczególności, jeżeli: 1) próbka pobrana z plantacji uległa zniszczeniu; 2) zakwestionowane zostały wyniki oceny laboratoryjnej, a pobranie ponownej próbki nie było możliwe przed wykopaniem ziemniaków (ocena powtórna). § 16. 1. Terminy pobierania próbek do oceny laboratoryjnej są następujące: 1) dla odmian wczesnych - po 10 lipca; 2) dla odmian średniowczesnych - po 1 sierpnia; 3) dla odmian późnych - po 20 sierpnia. 2. Z plantacji nasiennych ziemniaka, na których przeprowadzony był zabieg desykacji, próbki bulw ziemniaka pobiera się w okresie pomiędzy 7. a 14. dniem po zabiegu. 3. Harmonogram pobierania próbek bulw ziemniaka do oceny laboratoryjnej oraz ich przyjmowania do badań wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa ustala z zainteresowanymi podmiotami. § 17. 1. Próbki bulw ziemniaka do oceny laboratoryjnej pobiera się w czyste i o odpowiedniej wytrzymałości opakowania dostarczone przez wnioskodawcę. 2. Wnioskodawca dostarcza odpowiednio oznakowane próbki bulw ziemniaka do laboratorium w terminie 3 dni od daty zakończenia próbobrania. § 18. 1. Ocena laboratoryjna sadzeniaków ziemniaka obejmuje: 1) próbę oczkową; 2) immunologiczny test ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay). 2. Testem ELISA obejmuje się rośliny otrzymane w próbie oczkowej z próbek bulw ziemniaka pochodzących ze wszystkich plantacji nasiennych uznanych po ocenie polowej w kategorii elitarne lub kwalifikowane. 3. Dla sadzeniaków ziemniaka kategorii kwalifikowane klasy B można: 1) odstąpić od wykonywania testu ELISA pod warunkiem, że w wyniku bonitacji roślin otrzymanych w próbie oczkowej uzyskano jednoznaczne wyniki, lub 2) wykonać uproszczoną ocenę laboratoryjną pod warunkiem, że podjęto działania zapewniające utrzymanie stanu zdrowotności, w szczególności polegające na: a) użyciu dobrej jakości materiału wyjściowego, b) monitorowaniu nalotu i systematycznym zwalczaniu mszyc, c) wykonaniu desykacji części zielonych. § 19. Badane bulwy ziemniaka uznaje się za sadzeniaki, jeżeli: 1) spełniają wymagania szczegółowe; 2) uzyskano ujemny wynik badania na obecność Clavibacter michiganensis. § 20. Szczegółowy opis metody oceny laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 21. 1. Ocena cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka obejmuje: 1) ocenę ogólną, na którą składa się: a) sprawdzenie dokumentacji dotyczącej ocenianych sadzeniaków, w szczególności świadectwa: - o uznaniu plantacji w ocenie polowej, - laboratoryjnej oceny zdrowotności, - kontroli fitosanitarnej, b) sprawdzenie zgodności z wymaganiami dotyczącymi opakowań i oznakowania partii, c) ocena ogólnego stanu bulw sadzeniaków; 2) ocenę szczegółową, przeprowadzaną w sposób umożliwiający ilościowe określenie ich cech jakościowych, w szczególności: a) zanieczyszczeń, b) porażenia bulw przez choroby, c) uszkodzeń mechanicznych, d) uszkodzeń fizjologicznych, e) bulw nietypowych dla odmiany. 2. Ocenie cech zewnętrznych, o której mowa w ust. 1, poddaje się bulwy ziemniaka uzyskane z plantacji nasiennej uznanej po ocenie polowej i laboratoryjnej oraz wolne od organizmów kwarantannowych. 3. Ocenie cech zewnętrznych poddaje się bulwy ziemniaka posortowane według kalibrażu i podzielone na partie ilościowe, zgodnie z wymaganiami szczegółowymi. 4. Ocena cech zewnętrznych minibulw ziemniaka jest dokonywana w sposób określony w ust. 1 pkt 2 lit. b-e oraz obejmuje sprawdzenie dokumentacji dotyczącej ich pochodzenia. § 22. 1. W sezonie sprzedaży (jesień lub wiosna) ocena cech zewnętrznych jest dokonywana jeden raz. 2. Kontroli jakościowej sadzeniaków znajdujących się w obrocie jest poddawane nie mniej niż 10 % partii. § 23. Oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka dokonuje się w miejscu przerobu lub magazynowania, wyposażonym w: 1) wagi, kosze lub inne pojemniki, plandeki, termometry oraz stół sortowniczy; 2) dokumentację dotyczącą ocenianej partii sadzeniaków. § 24. 1. Ocena cech zewnętrznych wysadków roślin dwuletnich jest przeprowadzana w sposób umożliwiający ilościowe określenie występujących wad, w szczególności: 1) porażenia wysadków przez choroby typowe dla ocenianego gatunku; 2) uszkodzeń mechanicznych; 3) uszkodzeń fizjologicznych; 4) wysadków nietypowych dla odmiany. 2. Ocena cech zewnętrznych wysadków roślin dwuletnich jest jedną z ocen stanu plantacji roślin dwuletnich. 3. Ocenie cech zewnętrznych podlegają wysadki dwuletnich roślin rolniczych i warzywnych, pochodzące z plantacji, której stan został oceniony w pierwszym roku uprawy. 4. Ocenę, o której mowa w ust. 2, wykonuje się w terminie wiosennym, po przechowaniu wysadków, ale przed ich wysadzeniem na plantację nasienną. § 25. 1. Szczegółowe wyniki oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka podmiot dokonujący oceny zapisuje w tabeli znajdującej się na odwrocie świadectwa lub informacji. 2. Szczegółowe wyniki oceny cech zewnętrznych wysadków roślin dwuletnich podmiot dokonujący oceny zapisuje w arkuszu oceny polowej. § 26. Szczegółowy opis metody oceny cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka oraz wysadków roślin dwuletnich określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 27. Szczegółowa metoda oceny cech zewnętrznych materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych polega na wizualnym sprawdzeniu wystąpienia organizmów szkodliwych wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia. § 28. 1. Ocena polowa materiału szkółkarskiego obejmuje jedną lub kilka ocen stanu plantacji, w zależności od wymagań szczegółowych. 2. Poszczególne oceny stanu plantacji są dokonywane w terminach określonych w wymaganiach szczegółowych. 3. Podczas oceny polowej materiału szkółkarskiego sprawdzeniu podlegają w szczególności: 1) dołączona do wniosku dokumentacja; 2) deklarowane we wniosku informacje z przedłożonymi dokumentami i stanem faktycznym plantacji; 3) izolacja przestrzenna; 4) oznaczenie materiału szkółkarskiego; 5) przedplon; 6) wyrównanie roślin; 7) czystość gatunkowa i odmianowa; 8) wiek; 9) pochodzenie; 10) zdrowotność; 11) jakość i ilość. 4. Do obliczania ilości materiału szkółkarskiego można stosować pomocniczo: 1) średnią obsadę na 1m2 powierzchni lub 1 m.b. długości rzędów; 2) średnią wydajność z jednej rośliny; 3) szacunek plonu owoców z drzew nasiennych. § 29. 1. Podczas oceny polowej elitarnego materiału szkółkarskiego oraz kwalifikowanego materiału szkółkarskiego w sadach, w których pozyskiwane są nasiona lub zrazy, przeprowadza się szczegółową ocenę wszystkich roślin. 2. Podczas oceny polowej kwalifikowanego materiału szkółkarskiego innego niż wymieniony w ust. 1 dokonuje się ogólnego sprawdzenia wszystkich roślin oraz przeprowadza ocenę szczegółową na jednostce kwalifikacyjnej, która wynosi 10 % partii materiału szkółkarskiego zgłoszonej do oceny. 3. W przypadku niewyrównania materiału szkółkarskiego w ocenianej partii można wyznaczyć kolejne jednostki kwalifikacyjne. § 30. 1. Ocenę laboratoryjną drzew w sadach do pozyskiwania nasion wykonuje się za pomocą testu ELISA. 2. Test wykonuje się na obecność wirusa karłowatości śliwy (Prune dwarf virus, PDV) i wirusa nekrotycznej plamistości pierścieniowej wiśni (Prunus necrotic ringspot virus, PNRSV). 3. Do testu pobiera się reprezentatywne próby z każdego drzewa nasiennego. 4. Test wykonuje się z prób pobranych późną zimą lub wczesną wiosną, nie później jednak niż przed kwitnieniem drzew nasiennych; do testu stosuje się liście i kwiaty (pąki) z pędów przetrzymywanych przez okres od 2 do 3 tygodni w wodzie o temperaturze 18-25 °C. § 31. 1. Oceny tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego dokonuje się, prowadząc obserwacje cech danej odmiany. 2. Obserwowane cechy odmiany porównuje się z opisem odmiany dokonanym przez jednostkę zajmującą się rejestracją lub z wzorcem tej odmiany. 3. Ocenę tożsamości odmianowej dla jednej odmiany przeprowadza się na co najmniej: 1) czterech drzewkach; 2) sześciu krzewach; 3) dwunastu roślinach truskawek. 4. Ocenę tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego kończy się po pierwszym roku owocowania, w którym można dokonać porównania, o którym mowa w ust. 2. § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1093) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWY OPIS METODY OCENY POLOWEJ PLANTACJI NASIENNEJ ROŚLIN ROLNICZYCH, Z WYŁĄCZENIEM PLANTACJI NASIENNYCH ZIEMNIAKA I. Część ogólna 1. Ocenie polowej podlegają wszystkie plantacje, na których jest reprodukowany : 1) materiał siewny kategorii elitarny w stopniu: a) przedbazowy (PBIII), b) przedbazowy (PBII), c) bazowy (B); 2) materiał siewny kategorii kwalifikowany w stopniu: a) kwalifikowany I rozmnożenia (C1), b) kwalifikowany II rozmnożenia (C2), c) kwalifikowany III rozmnożenia (C3). 2. Oceny polowej dokonuje się na jednostkach kwalifikacyjnych wyznaczonych w sposób reprezentujący całą plantację, według schematu: Ilustracja II. Część szczegółowa 1. W zależności od charakterystyki biologicznej ocenianego gatunku oraz związanych z nią wymagań szczegółowych, oceny polowej plantacji nasiennych dokonuje się metodami: 1) według norm procentowych albo 2) według norm powierzchni. 2. Ocena czystości odmianowej według norm procentowych polega na policzeniu roślin nietypowych dla odmiany na jednostkach kwalifikacyjnych i porównaniu ich liczby do populacji roślin na jednym hektarze. 3. Dla metody oceny według norm procentowych wyznacza się jednostki kwalifikacyjne o powierzchni 20m2 dla wszystkich stopni kwalifikacji, według schematu: Ilustracja 4. Liczbę jednostek kwalifikacyjnych wyznacza się w zależności od wielkości plantacji, według następujących zasad: 1) na plantacji o powierzchni do 10ha wyznacza się zawsze 10 jednostek; 2) na każde rozpoczęte 2ha plantacji o powierzchni powyżej 10ha wyznacza się jedną jednostkę; 3) na jednej plantacji można dokonać oceny na nie więcej niż 20 jednostkach. 5. Jednorazowo można dokonać oceny plantacji o powierzchni nie większej niż 30ha. 6. Plantacje o powierzchni większej niż 30ha dzieli się na części, których liczba stanowi wielokrotność 30ha. 7. W przypadku dużych plantacji dopuszcza się 10% tolerancję w odniesieniu do ocenianej powierzchni, z zachowaniem zasady pobierania jednej jednostki kwalifikacyjnej na każde rozpoczęte 2ha. 8. Liczbę zaobserwowanych roślin nietypowych na wszystkich ocenionych jednostkach kwalifikacyjnych przelicza się na powierzchnię 200m2 i jest to średnia liczba roślin nietypowych z wszystkich ocenionych jednostek pomnożona przez 10. 9. Liczbę roślin nietypowych przeliczoną na powierzchnię 200m2 porównuje się do oszacowanej populacji roślin na 1 ha. 10. Populację roślin na powierzchni 1ha oszacowuje się w następujący sposób: 1) przed przystąpieniem do szczegółowej oceny, dokonuje się miarką pomiaru szerokości międzyrzędzi w centymetrach, z dala od uwroci i zasiewów, wykonując kilka pomiarów, według schematu: Ilustracja 2) na pierwszych dziesięciu jednostkach wykonuje się próbę metryczną, polegającą na policzeniu roślin na 1 mb rzędu, według schematu: Ilustracja 3) z dziesięciu prób metrycznych wylicza się średnią. 11. Dla gatunków, dla których policzenie roślin jest trudne lub wręcz niemożliwe (głównie zboża), liczy się pędy płodne, czyli kłosy lub wiechy; wówczas rośliny nietypowe liczy się zawsze jako kłosy lub wiechy. 12. Liczbę roślin na 1ha określa się według wzorów: 1) dla plantacji obsianych rzędowo: gdzie: P - oznacza obliczoną populację roślin/kłosów na 1ha, M - oznacza średnią liczbę roślin na 1m długości rzędu, W - oznacza szerokość między rzędami w centymetrach; 2) dla plantacji obsianych rzutowo: gdzie: P - oznacza populację roślin/kłosów na 1ha, N - oznacza średnią liczbę roślin na 0,5m2 powierzchni. Wartość N uzyskuje się przez policzenie liczby roślin lub kłosów (wiech) na powierzchni 0,5m2 w obrębie każdej jednostki kwalifikacyjnej, przyjmując do obliczeń średnią. 13. Liczbę zaobserwowanych roślin nietypowych dla odmiany i przeliczonych na powierzchnię 200m2 porównuje się do oszacowanej populacji według tabeli nr 1 i 2, stanowiących przykład tablicy liczb dyskwalifikujących dla sześciu wartości czystości odmianowej. Tabela nr 1 Oszacowana populacja roślin/kłosów na 1haWymagana czystość odmianowa 99,9%99,7%99,5% liczby dyskwalifikujące dla powierzchni 200 m2 600.000194774 900.0002667107 1.200.0003387138 1.500.00040107171 1.800.00047126204 2.100.00054144237 2.400.00061164268 2.700.00067183298 3.000.00074203328 3.300.00081223358 3.600.00087243388 3.900.00094261418 Tabela nr 2 Oszacowana populacja roślin/kłosów na 1haWymagana czystość odmianowa 99,0%98,0%97,0% liczby dyskwalifikujące dla powierzchni 200 m2 200.0005296138 400.00096182268 600.000138268388 800.000182348508 14. Liczby dyskwalifikujące są to liczby roślin nietypowych dla odmiany, przeliczone na 200m2, porównane z wymaganą czystością odmianową i oszacowaną populacją. 15. Plantacji nie uznaje się, jeżeli liczba roślin nietypowych zaobserwowanych na ocenianej plantacji jest równa lub większa od odpowiedniej liczby dyskwalifikującej. 16. Przy metodzie oceny według norm powierzchni może wystąpić: 1) 20% ryzyka uznania pól, dla których rzeczywisty poziom roślin nietypowych i roślin innych gatunków wynosi 1,50 zanieczyszczenia na jednostkę kwalifikacyjną; 2) 10% ryzyka dyskwalifikacji pól, na których stwierdzono 1,05 zanieczyszczeń na jednostkę kwalifikacyjną. 17. Metodą według norm powierzchni ocenia się w szczególności gatunki obcopylne, których czystość odmianowa w wymaganiach szczegółowych jest określona w sztukach na powierzchnię jednostki kwalifikacyjnej, w szczególności roślin motylkowatych, traw oraz żyta i obcopylnych odmian pszenżyta, a także gatunki, dla których oszacowanie populacji ze względu na ich specyfikę nie jest możliwe. 18. Ocena czystości odmianowej według norm powierzchni polega na sumowaniu liczby roślin nietypowych dla odmiany, zaobserwowanych na jednostkach kwalifikacyjnych i porównaniu z liczbami granicznymi opracowanymi statystycznie dla wymaganej czystości. 19. Dla metody oceny według norm powierzchni wyznacza się jednostki kwalifikacyjne o powierzchni zależnej od kategorii ocenianego materiału siewnego, a także od niektórych gatunków, według schematu: Ilustracja 20. Jeżeli plantacja jest prowadzona w szerokiej rozstawie, jednostka kwalifikacyjna składa się z pojedynczego rzędu i przestrzeni międzyrzędowej z jednej strony (szerokość rzędu). Długość jednostki określa się, przyjmując: Szerokość rzęduDługość* rzędu dla uzyskania: 10m230m2 35-40cm27m81m 41-50cm23m69m 51-60cm18m54m 61-70cm16m48m *) określoną długość rzędu można podzielić na pół, idąc jednym rzędem i wracając sąsiednim 21. Sposób wybierania jednostek kwalifikacyjnych opiera się na założeniu, że rośliny nietypowe dla odmiany są losowo rozmieszczone na całej plantacji i mają rozkład Poissona. 22. W zależności od wielkości plantacji wyznacza się następującą minimalną liczbę jednostek: Powierzchnia plantacji (w ha)Minimalna liczba jednostek kwalifikacyjnych do 25 38 410 512 614 716 818 9 - 1020 23. Jeżeli na plantacji występują pasy zanieczyszczeń, wyłącza się je z jednostek kwalifikacyjnych i ocenia oddzielnie. 24. Metoda oceny według norm powierzchni polega na pobieraniu kolejnych jednostek kwalifikacyjnych, przy czym ich liczba nie jest z góry ustalona i zależy od bieżących wyników oceny jednostek kwalifikacyjnych. 25. Podczas wykonywania szczegółowej oceny stosuje się następujące zasady: 1) jeżeli w wyniku oceny dokonanej na minimalnej, przewidzianej dla ocenianej powierzchni liczbie jednostek kwalifikacyjnych, suma stwierdzonych wad jest: a) mniejsza lub równa dolnej liczbie granicznej wskazanej w tabeli nr 3, plantację uznaje się za odpowiadającą wymaganiom szczegółowym, b) równa lub większa od górnej liczby granicznej wskazanej w tabeli nr 3, plantacji nie uznaje się za zgodną z wymaganiami szczegółowymi; 2) jeżeli suma stwierdzonych wad zawiera się w przedziale niepewności wskazanym w tabeli nr 3, pobiera się kolejne jednostki kwalifikacyjne do chwili, aż suma wad będzie niższa od dolnej albo wyższa od górnej liczby granicznej, przewidzianej dla liczby ocenionych jednostek kwalifikacyjnych; 3) jeżeli suma stwierdzonych wad jest równa lub wyższa od liczby 22, ocenianej plantacji nie uznaje się za zgodną z wymaganiami szczegółowymi, nawet w przypadku gdy nie została dokonana ocena minimalnej, przewidzianej dla ocenianej powierzchni liczby jednostek kwalifikacyjnych. Tabela nr 3 Liczba ocenionych jednostek kwalifikacyjnychSuma wad UZNAĆPRZEDZIAŁ NIEPEWNOŚCINIE UZNAĆ jeżeli ogólna liczba wad jest równa lub mniejszaocenić dalsze jednostki, jeżeli ogólna liczba wad zawiera się pomiędzyjeżeli ogólna liczba wad jest równa lub większa 1234 523 - 1213 634 - 1314 756 - 1415 867 - 1617 978 - 1718 1089 - 1819 111011 - 2021 121112 - 2122 131213 - 2122 141415 - 2122 151516 - 2122 161617 - 2122 171819 - 2122 181919 - 2122 19--22 2021-22 26. Powierzchnia plantacji, którą można ocenić jednorazowo wynosi do 10ha. 27. Jeżeli powierzchnia plantacji nasiennej jest większa niż 10ha, dzieli się ją na części, których liczba stanowi wielokrotność 10ha i każdą część ocenia się oddzielnie. 28. Jeżeli dla ocenianego gatunku wymagania szczegółowe określają dopuszczalną liczbę roślin owsa głuchego*), oceny występowania owsa głuchego dokonuje się na całej, ocenianej plantacji. *) jako rośliny owsa głuchego uznaje się Avena fatua, Avena sterilis oraz Avena ludoviciana 29. Oceny występowania owsa głuchego dokonuje się w następujący sposób: 1) liczy się rośliny owsa głuchego, które znajdą się w zasięgu wzroku, podczas: a) obchodzenia plantacji w celu sprawdzenia wymaganej izolacji przestrzennej, b) każdego, koniecznego przejścia przez ocenianą plantację, c) szczegółowej oceny dokonywanej na jednostkach kwalifikacyjnych; 2) policzone w sposób określony w pkt 1 rośliny owsa głuchego sumuje się i dzieli przez liczbę hektarów ocenianej plantacji. 30. Podczas liczenia nie bierze się pod uwagę, że część roślin owsa głuchego może być policzona kilkakrotnie. III. Metody oceny polowej plantacji nasiennych odmian mieszańcowych rzepaku, mieszańców złożonych rzepaku, odmian mieszańcowych żyta oraz odmian mieszańcowych pozostałych gatunków roślin rolniczych 1. Ocena polowa plantacji nasiennych odmian mieszańcowych rzepaku: 1) w celu zapewnienia czystości składników, wysiew nasion dokonywany jest oddzielnymi siewnikami dla każdego składnika; 2) plantację, na której produkuje się materiał siewny F1, obsiewa się składnikami rodzicielskimi pasowo - przemiennie, w układzie przedstawionym na schemacie: Ilustracja a) 3 lub 2 pasy składnika matecznego - linia CMS (cytoplazmatyczna męska sterylność) nieprodukująca pyłku, b) 1 pas składnika ojcowskiego - linii męskopłodnej produkującej pyłek, c) pas oddzielający o szerokości 1m; 3) w przypadku rzepaku jarego, jeżeli pas oddzielający jest zwiększony do szerokości 3m, nie jest wymagane usunięcie roślin składnika ojcowskiego. 2. Podczas dokonywania oceny polowej odmian mieszańcowych rzepaku dodatkowo sprawdza się: 1) czy na pasie składnika matecznego: a) rośliny linii CMS nie wytwarzają pyłku, b) nie występują inne rośliny wytwarzające pyłek; 2) męską sterylność linii matecznej, która nie może być mniejsza niż 98,0%, licząc występowanie kwiatów z żywymi pylnikami, które charakteryzują się kwiatami o mniejszych płatkach i silnie zredukowanych pręcikach w stosunku do kwiatów roślin męskopłodnych. 3. Wielkość zbioru oszacowuje się na pasach obsianych linią mateczną CMS, którym jest materiał siewny odmiany mieszańcowej F1. 4. Ocena polowa plantacji nasiennych mieszańców złożonych rzepaku: 1) mieszańce złożone rzepaku oparte na CMS ogura stanowią mieszaninę: a) 70% nasion mieszańca męskosterylnego oraz b) 30% nasion linii (odmiany) zapylacza, który jest źródłem pyłku na plantacji. 2) ocenie poddaje się: a) wytwarzanie materiału siewnego mieszańca męskosterylnego, b) wytwarzanie materiału siewnego zapylacza dla mieszańca, o którym mowa w lit. a; 3) jeżeli zapylaczem, o którym mowa w pkt 1 lit. b jest odmiana mieszańcowa, ocenę polową przeprowadza się zgodnie z metodyką określoną dla oceny odmiany mieszańcowej. 5. Ocena polowa plantacji nasiennych odmian mieszańcowych żyta: 1) każde rozmnożenie składników rodzicielskich podlega ocenie stanu plantacji, w czasie której oceniane są wymagania dotyczące ich uprawy: a) składnik A - podczas wytwarzania nasion męskosterylnego składnika matecznego w materiale bazowym przeprowadza się trzy oceny stanu plantacji: - pierwszą - po wykłoszeniu ale przed kwitnieniem, sprawdzając izolację przestrzenną i wyrównanie roślin, - drugą - w okresie kwitnienia, w celu określenia poziomu sterylności, który nie może być niższy niż 98%, - trzecią - w okresie wczesnej dojrzałości woskowej nasion, sprawdzając czystość odmianową i występowanie owsa głuchego, b) składnik B - w produkcji nasion płodnego składnika matecznego w materiale bazowym oraz w produkcji materiału kwalifikowanego dokonywane są dwie oceny stanu plantacji: - pierwszą - w okresie po wykłoszeniu ale przed kwitnieniem, sprawdzając izolację przestrzenną i wyrównanie roślin, - drugą - w okresie pełnej dojrzałości woskowej nasion, sprawdzając czystość odmianową i występowanie owsa głuchego, c) składnik C - w produkcji składnika ojcowskiego jest dokonywana jedna ocena w okresie wczesnej dojrzałości woskowej nasion; 2) plantację, na której jest wytwarzany materiał siewny odmian mieszańcowych żyta stanowi mieszanina składników A,B,C obsiana pasem składnika C, według schematu: Ilustracja 3) podczas oceny plantacji, jako zanieczyszczenie nie traktuje się roślin zapylacza, jeżeli liczba tych roślin nie przekracza proporcji określonych przez hodowcę odmiany. 6. Usunięcie lub zniszczenie roślin na pasie ochronnym wokół plantacji sprawdza się po kwitnieniu, podczas drugiej oceny stanu plantacji. 7. Ocena polowa odmian mieszańcowych pozostałych gatunków roślin rolniczych obejmuje ocenę plantacji, na których wytwarza się: 1) materiał siewny poszczególnych składników rodzicielskich odmiany mieszańcowej: a) linie wsobne, b) odmiany, c) odmiany mieszańcowe; 2) materiał siewny odmiany mieszańcowej wytwarzany z określonego przez hodowcę, zestawu składników rodzicielskich (formuła mieszańca), który może stanowić: a) dwie linie; b) trzy linie; c) cztery linie; d) odmiana i linia wsobna; e) odmiana i pojedynczy mieszaniec liniowy; f) odmiana mieszańcowa i odmiana; g) odmiana mieszańcowa i linia wsobna; h) odmiana mieszańcowa i pojedynczy mieszaniec liniowy; i) dwie odmiany mieszańcowe . 8. Plantacja nasienna może być obsiana mieszaniną nasion składników Ro i Rm w określonym stosunku wagowym. 9. W przypadku określonym w ust. 8, w ocenie polowej, roślin poszczególnych składników nie traktuje się jako zanieczyszczenie pod warunkiem, że zachowują określone przez hodowcę proporcje. 10. W wytwarzaniu materiału siewnego odmian mieszańcowych przedmiotem oceny polowej są: 1) plantacje obsiane składnikami Ro i Rm, na których produkowane są nasiona odmiany mieszańcowej (F1); 2) plantacje, na których są wytwarzane składniki rodzicielskie odmiany mieszańcowej. 11. Dla odmian mieszańcowych gatunków o dwuletnim cyklu rozmnażania, ocenę polową przeprowadza się w taki sam sposób, jak w przypadku odmian innych niż mieszańcowe, z uwzględnieniem formuły mieszańca. Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWY OPIS METODY OCENY POLOWEJ PLANTACJI NASIENNEJ ZIEMNIAKA 1. Ocenie polowej podlegają wszystkie plantacje, na których są reprodukowane: 1) sadzeniaki kategorii elitarne w stopniu: a) przedbazowy (PBM), b) przedbazowy (PBIII), c) przedbazowy (PBII), d) bazowy klasy I (BI), e) bazowy klasy II (BII); 2) sadzeniaki kategorii kwalifikowane w stopniu: a) kwalifikowane klasy A (CA), b) kwalifikowane klasy B (CB). 2. Oceny polowej dokonuje się na jednostkach kwalifikacyjnych, których minimalną liczbę określa tabela: powierzchnia plantacji (w ha)minimalna liczba jednostek kwalifikacyjnych do 25 38 410 512 614 716 818 9 - 1020 3. Podczas jednego przejścia przez plantację dokonuje się obserwacji roślin na dwóch rzędach (redlinach), według schematu określonego na rysunkach 1 i 2. Ilustracja Ilustracja 4. Obserwacje mogą być prowadzone podczas przechodzenia równolegle do redlin (rys. 2a) albo prostopadle do redlin (rys. 2b). 5. Jednorazowo można dokonać oceny plantacji o powierzchni nie większej niż 10ha. Plantacje o powierzchni większej niż 10ha dzieli się na części, których liczba stanowi wielokrotność 10ha. 6. Oceny plantacji dokonuje się w następujący sposób: 1) w przypadku stwierdzenia na roślinie jakiejkolwiek wady spośród określonych w wymaganiach szczegółowych, liczy się kolejne rośliny do liczby 100 i odnotowuje zaobserwowane wady (pierwsza jednostka kwalifikacyjna); 2) w przypadku stwierdzenia dalszego występowania wad, pobiera się sukcesywnie kolejne jednostki kwalifikacyjne, w sposób określony w pkt 1, na całej trasie przejścia przez plantację; 3) po dokonaniu szczegółowej oceny na wszystkich jednostkach kwalifikacyjnych, sumę zaobserwowanych wad dzieli się przez liczbę tych jednostek; otrzymaną średnią porównuje się z wymaganiami szczegółowymi; 4) jeżeli, ze względu na dobry stan plantacji, pobranych zostanie mniej jednostek kwalifikacyjnych niż minimalna liczba tych jednostek określona w tabeli, o której mowa w ust. 2, średni procent wad oblicza się dzieląc sumę zaobserwowanych wad przez minimalną dla danej powierzchni plantacji liczbę jednostek. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWY OPIS METODY OCENY POLOWEJ PLANTACJI NASIENNEJ ROŚLIN WARZYWNYCH I. Część ogólna 1. Ocenie polowej podlegają wszystkie plantacje nasienne, na których jest reprodukowany materiał siewny: 1) kategorii elitarny w stopniu: a) przedbazowy (PBIII), b) przedbazowy (PBII), c) bazowy (B); 2) kategorii kwalifikowany I rozmnożenia w stopniu C (C1); 3) kategorii standard. 2. Oceny polowej dokonuje się na jednostkach kwalifikacyjnych wyznaczonych w sposób reprezentujący całą plantację nasienną, według schematu: Ilustracja II. Część szczegółowa 1. Oceny polowej roślin warzywnych dokonuje się na jednostkach kwalifikacyjnych, których minimalną liczbę określa tabela: powierzchnia plantacji (w ha)minimalna liczba jednostek kwalifikacyjnych do 25 38 410 512 614 716 818 9 - 1020 2. Podczas oceny stanu plantacji nasiennej, zaobserwowane wady na jednostkach kwalifikacyjnych sumuje się i wyliczoną średnią porównuje do wymagań szczegółowych. 3. Jeżeli w trakcie oceny stwierdzone zostanie kilka wad określonych w wymaganiach szczegółowych, każdą wadę ocenia się oddzielnie. 4. Ocena polowa plantacji nasiennych odmian mieszańcowych roślin warzywnych, obejmuje ocenę plantacji nasiennych, na których wytwarza się: 1) materiał siewny poszczególnych składników odmiany mieszańcowej: a) linie wsobne, b) odmiany, c) odmiany mieszańcowe; 2) materiał siewny odmiany mieszańcowej wytwarzany z określonego przez hodowcę zestawu składników rodzicielskich (formuła mieszańca), którą mogą stanowić: a) dwie linie; b) trzy linie; c) cztery linie; d) odmiana i linia wsobna; e) odmiana i pojedynczy mieszaniec liniowy; f) odmiana mieszańcowa i odmiana; g) odmiana mieszańcowa i linia wsobna; h) odmiana mieszańcowa i pojedynczy mieszaniec liniowy; i) dwie odmiany mieszańcowe. 5. Przy wytwarzaniu materiału siewnego odmian mieszańcowych przedmiotem oceny polowej są plantacje nasienne: 1) obsiane składnikami rodzicielskimi Ro i Rm, na których są produkowane nasiona odmiany mieszańcowej (F1); 2) na których są wytwarzane składniki rodzicielskie odmiany mieszańcowej. 6. Nasiona odmian mieszańcowych F1 przeznacza się wyłącznie do jednorazowego wysiewu, na cele inne niż materiał siewny. Nasiona te powinny odpowiadać wymaganiom dla materiału siewnego w stopniu C1. 7. Dla odmian mieszańcowych gatunków o dwuletnim cyklu rozmnażania, kwalifikację przeprowadza się w taki sam sposób, jak w przypadku odmian niemieszańcowych, z uwzględnieniem specyfiki odmian mieszańcowych . 8. W przypadku oceny plantacji nasiennej sałaty metodą bezgłówkową, sprawdzenia czystości i tożsamości odmianowej dokonuje się na poletku o powierzchni nie mniejszej niż 10m2, założonym w pobliżu ocenianej plantacji. 9. W matecznym, płodnym składniku odmiany mieszańcowej pomidora sprawdzenia, czy nastąpiło wsobne zapylenie kwiatów, dokonuje się w okresie usuwania pylników; rozchylenie działek kielicha ponad 90 stopni, na którymkolwiek ze sprawdzanych kwiatów, i zmiana barwy płatków korony na ciemnożółtą oznacza, że nastąpiło zapylenie wsobne. 10. W matecznym składniku odmiany mieszańcowej pomidora posiadającym cechę funkcjonalnej męskiej sterylności, dla określenia występowania roślin zapylonych wsobnie: 1) podczas pierwszej oceny wybiera się losowo 1% roślin, które oznacza się; 2) podczas drugiej oceny dokonywanej na roślinach, o których mowa w pkt 1, liczy się rośliny, na których występują kwiaty zapylone wsobnie. 11. Przy ocenie plantacji nasiennych ogórka, w przypadku wystąpienia potrzeby określenia jednopienności, należy wziąć pod uwagę, że: 1) roślina typowo jednopienna to taka roślina, która na pędzie głównym do 10 węzła wytwarza najczęściej same kwiaty męskie, a w następnych węzłach do końca wegetacji występują na zmianę kwiaty męskie z żeńskimi, przy czym na pędach bocznych kwiaty żeńskie występują częściej niż na pędzie głównym; 2) do roślin jednopiennych nie zalicza się takich roślin, na których występują nieliczne kwiaty męskie przy ciągłym tworzeniu się kwiatów żeńskich na kolejnych węzłach. Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWY OPIS METODY OCENY LABORATORYJNEJ SADZENIAKÓW ZIEMNIAKA I. Pobieranie próbek sadzeniaków ziemniaka do oceny laboratoryjnej 1. Sposób pobierania próbek: 1) najpierw pobiera się próbki pierwotne (próbki częściowe); próbkę częściową stanowi 20 bulw pobranych z jednego miejsca na plantacji; 2) miejsca na plantacji nasiennej, z których mają być pobrane próbki częściowe, wyznacza się w taki sposób, aby otrzymana z próbek częściowych próbka średnia była reprezentatywna dla całej plantacji, z uwzględnieniem w szczególności pasów brzeżnych, zagłębień i wzniesień; 3) z każdego wyznaczonego miejsca plantacji nasiennej pobiera się po jednej bulwie o wielkości przeciętnego sadzeniaka ziemniaka spod 20 kolejnych roślin z jednej redliny lub spod 10 kolejnych roślin z dwóch sąsiednich redlin. 2. Z plantacji o powierzchni do 10ha, uznanej w ocenie polowej jako plantacja sadzeniaków ziemniaka kategorii: 1) elitarne - pobiera się próbkę średnią wielkości 240 bulw (12 próbek częściowych); 2) kwalifikowane - pobiera się próbkę średnią wielkości 120 bulw (6 próbek częściowych). 3. Plantacje o powierzchni powyżej 10ha dzieli się na części po 10ha i z każdej części pobiera się próbki w sposób określony w ust 2. 4. W przypadku pobierania próbek z przechowalni lub kopców, próbki częściowe pobiera się z różnych miejsc w przechowalni lub różnych kopców, w których przechowuje się sadzeniaki pochodzące z plantacji nasiennej uznanej za zgodną z wymaganiami szczegółowymi; niezależnie od liczby kopców pobiera się jedną próbkę średnią. 5. Próbki w laboratorium przechowuje się w wentylowanych pomieszczeniach, w których temperatura powinna wynosić 4 - 6°C; w przypadku wytworzenia zbyt długich kiełków (powyżej 1cm) obłamuje się je na około 2 tygodnie przed planowanym terminem pobrania i wysadzenia wycinków w szklarni. II. Próba oczkowa 1. W celu przeprowadzenia oceny laboratoryjnej próby, pobrane oczka lub całe bulwy poddaje się procesowi przerwania spoczynku i pobudzenia kiełkowania: 1) w przypadku odmian łatwo kiełkujących, pobrane wycinki moczy się w roztworze gibrescolu z kinetyną przez 10 minut w roztworze o stężeniu 1mg każdego z tych składników na 1 litr; stężenie takie można stosować niezależnie od odmiany; w przypadku badań przeprowadzonych w okresie wiosennym zaleca się obniżenie stężenia gibrescolu do 0,2ppm w celu lepszego wyrównania roślin; 2) po wyjęciu z roztworu, wycinki pozostawia się na co najmniej 2 godziny w ciemnym i przewiewnym pomieszczeniu do czasu ich wysadzenia; 3) zużycie roztworu - 1 litr na 100 bulw; 4) w przypadku odmian trudno kiełkujących stosuje się gazowanie całych bulw bromkiem etylu, zgodnie z instrukcją stosowania. 2. Pobrane wycinki bulw z oczkiem wysadza się do odpowiednio przygotowanego podłoża. 3. Wycinki wysadza się płytko, poniżej poziomu gleby, a następnie przykrywa się je cienką warstwą torfu ogrodniczego. 4. Podłoże do próby oczkowej: 1) najodpowiedniejszym podłożem jest mieszanina ziemi kompostowej, torfu ogrodniczego wysokiego i piasku w stosunku 1:2:2, uzupełniona wieloskładnikowymi nawozami mineralnymi; 2) podłoże powinno mieć odpowiednią strukturę zapewniającą pulchność i przewiewność oraz mieć następującą zasobność: a) N 75-100mg/l, b) P 200-250mg/l, c) K 500-600mg/l, d) Ca 2.000-2.500mg/l, e) Mg 100-250mg/l, f) pH podłoża 6,0-6,5, g) zasolenie nie większe niż 2,0g/l; 3) w przypadku zastosowania ziemi kompostowej, poddaje się ją dezynfekcji termicznej przez parowanie w temperaturze 80-90°C oraz w czasie nie krótszym niż 1 godzina; torf ogrodniczy i piasek nie wymagają dezynfekcji; 4) przygotowane podłoże jest podłożem jednorazowego użycia; 5) na cały sezon przygotowuje się jedno podłoże. 5. Nasilenie objawów porażenia chorobami wirusowymi w znacznym stopniu jest uzależnione od zawartości składników mineralnych w podłożu, jego pH oraz stopnia zasolenia. 6. Do badań wycina się oczka szczytowe bulw za pomocą półkolistych łyżeczek w taki sposób, aby wycinki miąższu były jednakowej wielkości. 7. Wycinki z podkiełkowanych bulw, przed wysadzeniem, pozostawia się przez 24 godziny w ciemnym pomieszczeniu, w celu wytworzenia warstwy korkowej. 8. Wycinki wysadza się do doniczek o średnicy 7-8cm albo na parapetach o warstwie podłoża nie płytszej niż 6cm, w rozstawie 8 x 8cm. 9. Posadzone wycinki pokrywa się warstwą torfu ogrodniczego o grubości 1-2cm. 10. Zaleca się wstępne podkiełkowanie wycinków w skrzynkach z wilgotnym torfem i dobrym oświetleniem, co skraca okres oceny. 11. Do czasu wschodów roślin wskazane jest utrzymywanie temperatury powietrza w przedziale 22-24°C, a temperatury gleby w przedziale 18-20°C, niezależnie od warunków świetlnych. 12. Po wschodach roślin, temperaturę reguluje się w zależności od natężenia światła mając na uwadze, że im słabsze natężenie światła, tym temperatura powinna być niższa i odwrotnie; w dobrych warunkach świetlnych optymalną jest temperatura 17-25°C. 13. W miesiącach o niedostatecznym natężeniu światła naturalnego (listopad, grudzień, styczeń), temperatura w szklarni podczas dnia nie powinna przekraczać 12-15°C, a nocą 10-12°C; temperatura wyższa powoduje wybieganie roślin; w przypadku stosowania retardantów temperatura może być podwyższona, nie więcej jednak niż o 3°C. 14. W miesiącach, o których mowa w ust. 13, próby oczkowe ogranicza się do grupy odmian odpornych na wybieganie, stosując równocześnie test rezorcynowy na wycinkach z ogonków liściowych. 15. Należy brać pod uwagę zasadę, że temperatura powyżej 30°C jest szkodliwa dla roślin ziemniaka i powoduje zaburzenia w wegetacji, ujawniające się znacznymi zmianami w pokroju roślin, przedwczesnym żółknięciem liści, spadkiem koncentracji wirusów w teście serologicznym oraz masowym wystąpieniem reakcji serologicznie niespecyficznych. 16. Na trzy dni przed planowanym terminem badań testem ELISA, temperatura w szklarni powinna wynosić 18-22°C, niezależnie od warunków świetlnych. 17. Zwalczanie organizmów szkodliwych w szklarni, w szczególności czarnej nóżki i zarazy ziemniaka: 1) stosuje się dezynfekcję noży do pobierania wycinków (np. 10% roztworem fosforanu trójsodowego) oraz zapewnia utrzymanie optymalnych warunków w szklarni w zakresie temperatury, oświetlenia i wilgotności; 2) możliwe jest stosowanie pestycydów, zgodnie z instrukcją stosowania. 18. Ocena porażenia wirusami w próbie oczkowej: 1) do oceny można przystąpić nie wcześniej niż po około 4-5 tygodniach od pełni wschodów roślin, mając na względzie, że w miarę pogarszania się warunków świetlnych objawy porażenia wirusem liściozwoju są słabsze, aż do całkowitego ich zanikania w miesiącach zimowych; 2) ocena polega na szczegółowej bonitacji części zielonych roślin uzyskanych z pobranych wycinków. 19. Ocena porażenia wirusem liściozwoju (PLRV): 1) wszystkie próby wysadza się najpóźniej do 1 października, aby bonitację zakończyć do 15 listopada; 2) w okresie zimowym, optymalnym terminem wysadzania wycinków jest: a) dla odmian o tolerancji na liściozwój powyżej 5 (w skali 9-stopniowej) - druga połowa stycznia, b) dla odmian o tolerancji na liściozwój równej 5 - pierwsza połowa lutego, c) dla odmian bardziej podatnych na liściozwój - po 15 lutego; 3) w przypadkach trudności dokonania oceny wirusa za pomocą oceny wzrokowej oraz w przypadku pozornych objawów liściozwoju wykonuje się test ELISA. 20. Ocena porażenia wirusem Y (PVY): 1) objawy porażenia rośliny wirusem Y są cechą odmianową; 2) wyższa temperatura oraz lepsze naświetlenie sprzyja pojawianiu się na liściach nekroz wywołanych wirusem Y; w innych warunkach na tych samych odmianach objawy są słabsze, w szczególności w postaci ostrej mozaiki i deformacji liści; 3) odmiany o słabej reakcji objawowej na zakażenie wirusem Y wymagają wykonania testu ELISA. 21) Ocena porażenia wirusem M (PVM): 1) wirus M może wywoływać bardziej lub mniej wyraźne objawy, zależnie od odmiany; 2) najbardziej wyraźne objawy wywołane przez wirus M występują przy prowadzeniu roślin w niskich temperaturach; 3) wysokie temperatury w połączeniu z dużą intensywnością światła mogą powodować maskowanie objawów wirusa M, nawet u odmian zwykle silnie reagujących. 22. Ocena porażenia wirusem X (PVX): 1) objawy porażenia wirusem X najbardziej ujawniają się przy prowadzeniu roślin w warunkach obniżonej temperatury i słabszego oświetlenia, podobnie jak w przypadku wirusa M; 2) typowym symptomem porażenia wirusem X jest mozaika międzynerwowa; 3) jednoczesne występowanie wirusów X i M może wywołać ostrą mozaikę, której objawy są podobne do objawów powodowanych przez wirus Y. 23. Ocena porażenia wirusem S (PVS): 1) wirus S w próbie oczkowej występuje w zasadzie bezobjawowo; 2) wykonuje się test ELISA. 24. Ocena porażenia innymi wirusami w szczególności: 1) objawami porażenia wirusem nekrotycznej kędzierzawki tytoniu /rattle/ jest żółta plamistość liści w połączeniu z przewężeniem listków oraz nekrozami łodyg; 2) pozostałe wirusy stwierdza się przez wykonanie testu ELISA. 25. W przypadku nekroz pochodzenia: 1) fizjologicznego, na przekroju anatomicznym nerwów liści widoczne są uszkodzenia miękiszu wewnętrznego bez uszkodzenia epidermy; 2) wirusowego, na przekroju anatomicznym nerwów liści widoczne jest uszkodzenie epidermy. III. Test ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay) 1. Test ELISA przeprowadza się w pomieszczeniach o temperaturze 20-21°C i wykorzystuje do diagnostyki wirusów mających istotny wpływ na plony ziemniaka, w szczególności: 1) wirus liściozwoju ziemniaka (potato leafroll virus - PLRV); 2) wirus Y ziemniaka (potato virus Y - PVY); 3) wirus M ziemniaka (potato virus M - PVM); 4) wirus S ziemniaka (potato virus S - PVS); 5) wirus X ziemniaka (potato virus X - PVX). 2. Wykrywania chorób wirusowych testem ELISA dokonuje się na liściach roślin wyrosłych w warunkach kontrolowanych w próbie oczkowej. 3. Test ELISA jest wykonywany w oparciu o selektywną adsorpcję cząstek wirusa przez gammaglobulinę osadzoną na polistyrenie oraz o ocenę ilości tych cząstek metodą fotometryczną za pośrednictwem reakcji katalizowanej przez enzym sprzężony z przeciwciałem. 4. Etapy wykonania testu ELISA: 1) gammaglobulina (przeciwciało) jest adsorbowana na powierzchni polistyrenu, a jej nadmiar jest wymywany; 2) cząstki wirusa są wychwytywane z surowego ekstraktu materiału roślinnego przez przeciwciało osadzone na polistyrenie; nieprzereagowany materiał jest wymywany; 3) do zagłębień wprowadza się koniugat przeciwciała z enzymem (alkaliczną fosfatazą); przeciwciała koniugatu łączą się z cząstkami wirusa zatrzymanymi w zagłębieniach płytki; powstaje tak zwany podwójny sandwicz (double antibody sandwich); 4) po wymyciu nieprzereagowanego materiału, wprowadza się roztwór fosforanu 4-nitrofenylu; zachodzi reakcja hydrolizy katalizowana przez alkaliczną fosfatazę w wyniku, której powstaje 4-nitrofenol; w środowisku zasadowym związek ten występuje w postaci jonu fenolanowego, którego maksimum absorpcji odpowiada długości fali λ = 405nm ; 5) maksimum absorpcji przy określonej długości fali umożliwia oznaczenie ilościowe 4-nitrofenolu za pomocą metody spektrofotometrycznej lub wzrokowej, na podstawie oceny intensywności zabarwienia. 5. Sposób pobierania materiału roślinnego do oceny: 1) z rośliny uzyskanej w próbie oczkowej (w 5-6 tygodniu wzrostu) pobiera się trzeci (licząc od wierzchołka) dobrze rozwinięty liść; 2) do uzyskania soku z liści stosuje się specjalne praski; 3) sok rozcieńcza się buforem ekstrakcyjnym w stosunku objętościowym 1:20, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji niespecyficznych; 4) rozcieńczony sok nanosi się na płytkę natychmiast po jego otrzymaniu; 5) przed pobraniem soku, do probówek wprowadza się po 0,8cm3 buforu ekstrakcyjnego; 6) do każdej probówki dodaje się po 1 kropli soku; ilość ta wystarcza do wykonania testu ELISA na obecność wirusów PVY, PLRV, PVM. 6. Po każdej próbie spłukuje się dokładnie wałki praski przez 6-10 sekund, w zależności od zastosowanego ciśnienia wody; zbyt krótkie spłukiwanie powoduje ryzyko przenoszenia wirusa na następne badane próby. 7. Pobrany sok może być przechowywany w temperaturze ok. 4°C przez 24 godziny, mając na względzie, że obniża to czułość pomiaru; zamrażanie jest niedopuszczalne. 8. Adsorpcja immunoglobuliny na polistyrenie: 1) do zagłębień w płytce wprowadza się roztwór immunoglobulin przeciw określonemu wirusowi, w ilości 0,22cm3 za pomocą dozownika wielokanałowego; 2) płytki zabezpiecza się przed parowaniem, przykrywając je gumowymi przykrywkami lub folią; 3) inkubację przeprowadza się przez 4 godziny, w temperaturze 37°C; w tym czasie cząstki immunoglobulin adsorbują się na ściankach zagłębień, powlekając ich powierzchnię; 4) po zakończeniu procesu powlekania płytek, nadmiar immunoglobulin usuwa się przez wytrząsanie energicznym ruchem roztworu z zagłębień; 5) wszystkie cząstki immunoglobulin, które nie zostały zaadsorbowane na ściankach płytki, dokładnie wypłukuje się roztworem do przemywania; 6) do zagłębień płytki wprowadza się po 0,3cm3 roztworu do przemywania i pozostawia na 3 minuty; czynność tę powtarza się 3-4 razy. 9. Immunosorpcja wirusa: 1) do zagłębień płytki wprowadza się rozcieńczony buforem sok z roślin w ilości 0,2cm3; płytki zabezpiecza się przed parowaniem; 2) w czasie inkubacji, cząstki wirusa zawarte w soku adsorbują się na osadzonej wcześniej immunoglobulinie, tworząc drugą warstwę na powierzchni zagłębień płytki; 3) po zakończeniu inkubacji nadmiar cząstek wirusa usuwa się przez wytrząsanie resztek rozcieńczonego soku; płytkę dokładnie płucze się roztworem do przemywania. 10. Immunosorpcja koniugatu: 1) w drugim dniu wykonywania testu, do zagłębień w płytce wprowadza się po 0,2cm3 roztworu koniugatu (immunoglobulina sprzęgnięta z alkaliczną fosfatazą); 2) płytkę zabezpiecza się przed parowaniem; 3) w czasie inkubacji cząsteczki koniugatu przyłączają się do wirusa wcześniej osadzonego na ściankach, tworząc trzecią warstwę na powierzchni zagłębień; 4) inkubację wykonuje się przez 4 godziny w temperaturze 37°C; 5) po zakończeniu inkubacji, nadmiar koniugatu usuwa się przez wytrząsanie płytki, a następnie jej płukanie. 11. Reakcja hydrolizy katalizowana przez enzym alkaliczna fosfataza: 1) do zagłębień w płytce wprowadza się roztwór substratu (fosforan 4-nitrofenylu) w ilości 0,2cm3; płytkę zabezpiecza się przed parowaniem; 2) osadzone wcześniej na ściankach płytki cząsteczki enzymu połączone z immunoglobulinami katalizują reakcję hydrolizy, w wyniku której powstaje 4-nitrofenol; w środowisku zasadowym związek ten występuje w postaci jonu fenolanowego (barwy żółtej); 3) intensywność zabarwienia zależy od koncentracji wirusa w badanej próbce soku - im wyższa koncentracja wirusa, tym intensywniejsze zabarwienie roztworu; 4) proces inkubacji należy przeprowadzać w ciemności, w temperaturze pokojowej (20°C), przez 60 minut; 5) reakcję przerywa się za pomocą 3M roztworu NaOH, dodając po 1 kropli roztworu do zagłębienia. 12. Ocena wyników testu ELISA: 1) ocena wizualna: a) może być stosowana tylko w przypadku wysokiej koncentracji wirusa, dającej widoczne zabarwienie roztworu, b) brak zabarwienia roztworu w zagłębieniu uznaje się za reakcję negatywną, natomiast wystąpienie zabarwienia - za reakcję pozytywną; 2) zakresy wartości ekstynkcji (absorbancji) umożliwiające dokonanie oceny wizualnej: gdy wartość E 405 wynosi: a) poniżej 0,3 - reakcja jest niewidoczna dla oka, b) 0,3-0,6 - ocena wzrokowa jest wątpliwa, c) powyżej 0,6 - występuje wyraźna reakcja barwna; 3) ocena spektrofotometryczna: a) pomiaru spektrofotometrycznego dokonuje się według wzoru opartego na prawie Lamberta-Beera: gdzie: A405 - oznacza wartość absorpcji (absorbancja, ekstynkcja), c - oznacza stężenie roztworu odpowiadające stężeniu wirusa w próbie, 1 - oznacza długość drogi optycznej światła, odpowiadającą wysokości słupa roztworu w zagłębieniu, a - oznacza współczynnik absorpcji, zależny od długości fali światła, b) mierzoną wartością jest przyrost absorbancji (A) w jednostce czasu, c) na podstawie wartości, o której mowa w lit. b, można określić koncentrację wirusa w roślinie (analiza ilościowa). 13. Sposoby określenia wartości progowej: 1) wartością progową jest granica między roślinami zdrowymi i porażonymi; 2) roślinę uznaje się za zakażoną wirusem (reakcja pozytywna), jeśli odczyt absorbancji (ekstynkcji) zmierzonej po 60 minutach reakcji przy długości fali 405nm w sposób istotny różni się od absorbancji odpowiadającej roślinie zdrowej (reakcja negatywna); 3) wynik każdego pomiaru zawiera błąd , którego miarą jest odchylenie standardowe; wartość odchylenia standardowego oblicza się według wzoru: gdzie: s - oznacza odchylenie standardowe, x - oznacza wartość absorpcji pojedynczego pomiaru dla rośliny zdrowej, n - oznacza liczbę pomiarów dla roślin zdrowych; 4) wartość progową oblicza się według wzoru: 5) wykorzystanie odchylenia standardowego w diagnostyce przedstawia schemat rozkładu normalnego: Ilustracja gdzie: - oznacza średnią arytmetyczną wyników pomiarów (co najmniej 5 powtórzeń) dla rośliny zdrowej, s - oznacza odchylenie standardowe, - oznacza wartość progową 6) rośliny uznaje się za zakażone, jeśli otrzymany wynik jest wyższy od wartości progowej; 7) przy dużej liczbie pomiarów, jako wartość progową można przyjąć bezwzględną wartość ekstynkcji 0,1 lub 0,2. 14. Przyczyny błędów w teście ELISA i ich eliminowanie: 1) cząstki wirusów w surowych ekstraktach materiału roślinnego są rozmieszczone nierównomiernie w fazie ciekłej; 2) możliwa jest agregacja cząstek wirusa i adsorpcja na fragmentach struktury komórkowej; 3) przez stosowanie niskich obrotów odwirowania może nastąpić ujednolicenie układu, co powoduje utratę aktywności antygenu; 4) obecność przeciwciał wirusa w reagującym układzie może spowodować reakcje niespecyficzne; ten typ reakcji eliminuje się przez stosowanie gammaglobuliny o wysokim stopniu specyficzności; 5) inny rodzaj reakcji niespecyficznych jest związany z obecnością lektyn w ekstraktach, które przylegają do powierzchni polistyrenu i może powstać specyficzne wiązanie lektyna-glikoproteina z enzymem i przeciwciałem; 6) w celu wyeliminowania ryzyka powstania reakcji niespecyficznej, o której mowa w pkt 5: a) zwiększa się objętość roztworu powlekającego w porównaniu z objętością roztworu antygenu i koniugatu, co ogranicza kontakt lektyny z polistyrenem, b) do ekstraktu lub koniugatu wprowadza się nadmiaru glikoproteiny, w szczególności albuminy; 7) niespecyficzną adsorpcję koniugatu można wyeliminować, stosując detergenty (Tween 20) oraz blokując nie zajęte centra aktywne fazy stałej przez albuminę surowicy wołowej (BSA); 8) dodatkowej adsorpcji koniugatu na powierzchni fazy stałej, będącej wynikiem częściowego odparowania roztworów w czasie inkubacji, zapobiega się przez przykrycie gumową pokrywką lub folią; nie należy stawiać płytek jedna na drugiej; 9) pobranie niewłaściwego materiału do oceny (zbyt młode rośliny) zmniejsza wykrywalność wirusa. 15. Interpretacja wyników pomiarów absorpcjometrycznych wymaga uwzględnienia zależności absorbancji od stężenia, przedstawionej na schemacie: Ilustracja gdzie: A - oznacza absorbancję, c - oznacza stężenie. Absorbancja jest liniową funkcją stężenia w takim zakresie stężeń, w którym prawdopodobieństwo absorpcji światła przez wszystkie cząsteczki jest identyczne; w wyższych stężeniach występują odchylenia od funkcji liniowej, co oznacza zmianę czułości i precyzji pomiaru; dla testu ELISA (v = 0,2cm3, długość fali λ = 405nm) zależność liniowa występuje w zakresie 0-2,00 absorbancji. W zakresie 2,00-3,00 absorbancji precyzja odczytu zmniejsza się o połowę, a dla wartości powyżej 3,00 odczyty mają znaczenie tylko jakościowe. 16. Odczynniki i roztwory: 1) odczynniki: a) koniugat specyficznej gammaglobuliny z alkaliczną fosfatazą, b) fosforan 4-nitrofenylu, c) dwuetanoloamina, d) płytki polistyrenowe, e) woda podwójnie destylowana lub dejonizowana; 2) roztwory buforowe: 1zbuforowany roztwór soli PBS o pH - 7,4w 10dm3 wody rozpuścić 2g KH2PO4, 29g Na2HPO4 x 12 H2O, 80g NaCl, 2g KCl 2bufor do powlekania polistyrenu gammaglobuliną o pH - 9,6w 1dm3 wody rozpuścić 1,59g Na2CO3, 2,93g NaHCO3, 3roztwór immunoglobuliny w buforze 2 o pH - 9,6przyrządzić według wskazań producenta 4bufor ekstrakcyjny o pH - 7,4w 1dm3 PBS rozpuścić 20,0g PVP (poliwinylopirolidonu M-25.000), 0,5cm3 Tween 20 5bufor do inkubacji koniugatuw 1dm3 PBS rozpuścić 2,0g BSA, 20,0g PVP, 0,2g MgCl2, 0,5cm3 Tween 20 6roztwór koniugatuprzyrządzić według wskazań producenta 7bufor substratowy o pH - 9,8w 800cm3 wody rozpuścić 97cm3 dwuetanoloaminy doprowadzić do pH - 9,8 i uzupełnić wodą do 1,0dm3 8roztwór substraturozpuścić 20,0mg sześciowodnej soli dwusodowej fosforanu 4-nitrofenylu w 20,0cm3 buforu substratowego 7 9roztwór do przemywania pH - 7.4w 5,0dm3 PBS rozpuścić 2,5cm3 Tween 20 10roztwór do przerywania reakcji enzymatycznej - 3M roztwór NaOHrozpuścić 12,0g NaOH w wodzie, ochłodzić i uzupełnić do 100cm3 17. Sposób przygotowywania i przechowywania odczynników i roztworów: 1) koniugat specyficznej gammaglobuliny z alkaliczną fosfatazą gammaglobuliny (surowice) - przechowuje się zgodnie ze wskazaniami producenta; 2) fosforan 4-nitrofenylu (chemicznie czysty) - przechowuje się w eksykatorze z żelem krzemionkowym, w temperaturze minus 20°C; 3) dwuetanoloamina (chemicznie czysta) - przechowuje się w ciemności; 4) bufory i roztwory - przechowuje się w temperaturze 4°C, a ilość przeznaczoną do bezpośredniego użycia - w temperaturze pokojowej; 5) roztwór substratu 8 - przyrządza się w butelce z ciemnego szkła, bezpośrednio przed użyciem; 6) roztwory surowic i koniugatu -wykorzystuje się do analizy, w ciągu kilku godzin od przygotowania; 7) silikonowanie szkła w celu wyeliminowania adsorpcji surowicy i koniugatu na powierzchni naczyń - wykonuje się kolejno następujące czynności: a) mycie w mieszaninie chromowej, dokładne wypłukanie wodą destylowaną i wysuszenie w temperaturze 100°C, b) przepłukanie 2 % silanem rozpuszczonym w CCl4 (czterochlorek węgla), c) wysuszenie strumieniem powietrza, d) przepłukanie alkoholem etylowym (alkohol może być skażony metanolem), e) wysuszenie strumieniem powietrza, f) przepłukanie wodą destylowaną i wysuszenie strumieniem powietrza; 8) bufor ekstrakcyjny - przygotowuje się na kilka godzin przed użyciem; 9) płytki pokryte surowicą (gammaglobuliną) - można zamrozić i przechowywać w temperaturze minus 20°C, przez 6 miesięcy; 10) woda podwójnie destylowana lub dejonizowana - przydatność wody do sporządzania roztworów można sprawdzić konduktometrycznie; przewodność właściwa nie powinna przekraczać 10µS x cm-1; 11) płytki polistyrenowe - mogą być przechowywane do czasu wystąpienia zmian właściwości optycznych (zmętnienie). 12. W celu zabezpieczenia przed rozwojem mikroorganizmów, do buforów można dodać azydek sodu (NaN3) o stężeniu końcowym wynoszącym 0,02%. 13. Do sporządzania roztworów używa się odczynników - czyste do analizy (cz.d.a.). 14. W celu uzyskania właściwego pH roztworów, miareczkuje się 1M roztworem HCl lub 0,1M roztworem NaOH. 15. Sposób wykorzystania płytek polistyrenowych do testu ELISA: 1) test ELISA jest wykonywany na płytce z tworzywa sztucznego, o właściwościach adsorpcji białka; 2) płytka, o której mowa w pkt 1, powinna mieć 96 płaskodennych zagłębień o pojemności jednego zagłębienia 0,35cm3, rozmieszczonych w 8 rzędach oznaczonych literami i 12 kolumnach oznaczonych cyframi, zgodnie ze schematem: Ilustracja 3) podczas wykonywania testu mogą wystąpić reakcje niespecyficzne (reakcje barwne), których najczęstszymi przyczynami są: a) niedokładne wypłukanie płytki, b) obecność śliny w roztworze lub c) różnice w temperaturze między środkowymi a skrajnymi zagłębieniami płytki; 4) w celu wyeliminowania ewentualnych błędów w trakcie wykonywania testu, na każdej płytce umieszcza się próbki kontrolne: a) jedną próbkę kontroli negatywnej, przygotowaną ze zdrowej rośliny ziemniaka w zagłębieniu B1 oraz b) jedną próbkę kontroli pozytywnej, przygotowaną z rośliny ziemniaka zainfekowanej wirusami w zagłębieniu C1; 5) do kalibracji płytki w ocenie spektrofotometrycznej używa się próbki odniesienia, którą umieszcza się w zagłębieniu A1; próbkę tę stanowi bufor; 6) w pozostałych zagłębieniach na płytce umieszcza się sok z poszczególnych roślin badanej próbki; przyjmuje się zasadę, że do pierwszych zagłębień na płytce nanosi się sok z roślin, u których wzrokowo stwierdzono porażenie wirusowe, a w pozostałe zagłębienia sok z pozostałych roślin, według kolejności ich wysadzenia w szklarni. Załącznik nr 5 SZCZEGÓŁOWY OPIS METODY OCENY CECH ZEWNĘTRZNYCH SADZENIAKÓW ZIEMNIAKA ORAZ WYSADKÓW ROŚLIN DWULETNICH I. Ocena cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka 1. Ocenie cech zewnętrznych poddane mogą być sadzeniaki, które: 1) są czyste, suche, bez objawów zaparzenia lub nadmarznięcia; 2) są posortowane zgodnie z wymaganiami szczegółowymi; 3) posiadają temperaturę wyrównaną z temperaturą otoczenia. 2. Do oceny cech zewnętrznych, pobiera się losowo próbę stanowiącą określoną liczbę opakowań, zależną od wielkości ocenianej partii oraz wielkości opakowań jednostkowych, zgodnie z poniższą tabelą: Rodzaj i wielkość opakowaniaMasa partii w tonach do 5,0powyżej 5,0 do 10,0powyżej 10,0 do 20,0powyżej 20,0 do 35,0powyżej 35,0 do 50,0 liczba opakowań stanowiących próbę do oceny cech zewnętrznych do badań ogólnych: worki 50,0kg34568 worki 25,0kg57812 opakowania typu big bag lub skrzyniopaleta123 do badań szczegółowych: worki 50,0kg134 worki 25,0kg48 opakowania typu big bag lub skrzyniopaleta50kg2 x 50kg3 x 50kg 3. Przed przystąpieniem do badań szczegółowych dokonuje się pomiaru temperatury otoczenia. 4. Przy przeprowadzaniu badań szczegółowych dokonuje się w szczególności obserwacji obecności: 1) ziemi i innych zanieczyszczeń - w procentach wagowych; 2) bulw innych odmian - w procentach liczbowych; 3) bulw z plamistością miąższu na poprzecznym przekroju o powierzchni większej niż 10%; 4) bulw niedojrzałych; 5) bulw o nieodpowiednim kalibrażu; 6) wad zewnętrznych (bulw uszkodzonych i niekształtnych); 7) bulw porażonych Rhizoctonia spp., z tym że za porażone uznaje się bulwy: a) sadzeniaków przedbazowych - o powierzchni porażenia powyżej 1%, b) sadzeniaków bazowych i kwalifikowanych - o powierzchni porażenia powyżej 10%; 8) bulw porażonych parchem zwykłym, z tym że za porażone uznaje się bulwy: a) sadzeniaków przedbazowych - o powierzchni porażenia powyżej 1%, b) sadzeniaków bazowych i kwalifikowanych - o powierzchni porażenia powyżej 30%; 9) bulw z objawami parcha prószystego w stopniu słabym, z tym że za porażone uznaje się bulwy: a) sadzeniaków przedbazowych - bulwy o powierzchni porażenia powyżej 1%, b) sadzeniaków bazowych i kwalifikowanych - o powierzchni porażenia powyżej 30%; 10) bulw z objawami suchej lub mokrej zgnilizny, z wyłączeniem zgnilizny wywołanej przez organizmy kwarantannowe. 5. Podczas przeprowadzania badań szczegółowych dokonuje się: 1) oznaczenia zawartości zanieczyszczeń, które wykonuje się przez wysypanie sadzeniaków na stół sortowniczy, oczyszczenie ich z ziemi, substancji obcych i części bulw pozbawionych oczek; odsortowane zanieczyszczenia waży się i oblicza ich procent; 2) wydzielenia i określenia, przy użyciu kalibrownicy o kwadratowych otworach, liczby bulw nie odpowiadających pod względem wymiarów danemu kalibrażowi; wydzielone bulwy waży się i oblicza ich procent; 3) wydzielenia bulw wadliwych i posegregowania ich według wad; każdą wydzieloną grupę bulw waży się oddzielnie i oblicza procent; 4) określenie występowania plamistości miąższu przez wydzielenie z pozostałych na stole sortowniczym bulw próbki o masie 5kg i przekrojenie wszystkich bulw z tej próbki wzdłuż osi podłużnej; następnie bulwy porażone wybiera się, waży i oblicza ich procent; 5) określenia występowania bulw obcych odmian, które wydziela się w trakcie dokonywania czynności określonych w pkt 3 i 4; wydzielone bulwy waży się i oblicza ich procent. 6. Jeśli na badanych bulwach występuje więcej niż jedna wada, bierze się pod uwagę tę wadę, dla której wymagania szczegółowe określają najniższy stopień tolerancji. II. Ocena cech zewnętrznych wysadków roślin dwuletnich 1. Ocenie podlega: 1) ogólny stan zdrowotny zgłoszonej partii wysadków; 2) czystość odmianowa i gatunkowa; 3) ilość wysadków uzyskana z plantacji ocenionej w pierwszym roku uprawy. 2. Do oceny wydziela się określoną liczbę prób (jednostek kwalifikacyjnych), które stanowi 100 sztuk ocenianych wysadków, w szczególności cebul, bulw, korzeni i główek: 1) z partii do 4 ton pobiera się 1 jednostkę kwalifikacyjną; 2) z partii powyżej 4 do 10 ton pobiera się 2 jednostki kwalifikacyjne; 3) z partii powyżej 10 ton pobiera się dodatkowo po 1 jednostce kwalifikacyjnej na każde rozpoczęte 10 ton. 3. Szczegółowej oceny dokonuje się na wydzielonych jednostkach kwalifikacyjnych przez ocenę wzrokową: 1) powierzchni zewnętrznej wysadków; 2) powierzchni przekroju wysadków. 4. W przypadku badania dwu lub więcej jednostek kwalifikacyjnych, poszczególne wyniki sumuje się i oblicza średnią arytmetyczną występujących wad, jako reprezentatywną dla całej partii. Załącznik nr 6 WYKAZ ORGANIZMÓW SZKODLIWYCH NA GATUNKACH ROŚLIN OZDOBNYCH, KTÓRYCH MATERIAŁ ROZMNOŻENIOWY I NASADZENIOWY PODLEGA OCENIE CECH ZEWNĘTRZNYCH GatunekNazwa organizmu szkodliwego nazwa łacińska/angielska Begonia wyniosła Begonia x hiemalis Fotschszkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Bemisia tabaci Liromyza spp. Aleyrodidae Aphelenchoides spp Aphidodae Ditylenchus destructor Meloidogyne spp. Myzus ornatus Otiorhynchus sulcatus Sciaridae Thysanoptera Fraklinella occidentalis choroby grzybowe: Botrytis spp. Fusarium sacchari Microsphaera begoniae Phytophthora spp. Pythium spp Rhizoctonia spp. choroby bakteryjne: Corynobacterium fascians Rhodococcus fascians Erwinia chrysanthemi Xanthomonas campestris p.v. begoniae wirusy i organizmy wirusopodobne: Impatiens necrotic spot tospovirus INSV Tomato spotted wilt tospovirus TSWV Chryzantema wielkokwiatowa Dendrathema (DC) Des Moulszkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Liriomyza spp. Heliotis armigera Spodoptera littoralis Bemisia tabaci Agromyzidae Fraklinella occidentalis Aphelenchoides spp Auleuroidae Diarthronomyia chrysanthemi Lepidoptera spp. Spodoptera exiqua Thysanoptera choroby grzybowe: Didymella ligulicola Puccinia horiana Botrytis cinerea Fusarium oxysporum f.sp. chrysanthemi Phytophthora cryptogea Puccinia chrysanthemii Pythium spp. Rhizoctonia solani Sclerotinia sclerotiorum Verticillium alboatrum choroby bakteryjne: Agrobacterium tumefaciens Erwinia chrysanthemi Pseudomonas cichorii wirusy i organizmy wirusopodobne: Chrysanthemum stunt viroid CSVd Impatiens necrotic spot tospovirus INSV Tomato spotted wilt tospovirus TSWV Chrysanthemum B carlavirus CBV Tomato aspermy cucumovirus TAV Cytrus - gatunki Citrus spp.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Aleurothrixusfloccosus (Maschell) Meloidogyne spp. Parabemisia myricae Tylenchulus semipenetrans choroby grzybowe: Phytopbthora spp. wirusy i organizmy wirusopodobne: Choroby wirusowe ogółem Daktylowiec Phoenix L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Thysanoptera choroby grzybowe: Exosporium palmivorum Gliocladium wermoeseni Graphiola phoenicis Pestalozzia phoenicis Phytium spp. wirusy i organizmy wirusopodobne: Choroby wirusowe ogółem Gerbera Gerbera jamesonii H.Bol.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Liriomyza spp. Agromyzidae Aleurodidae (Bemisia tabaci) Lepidoptera Sciaridae Spodoptera exiqua Thysanoptera Aphelenhoides spp. Meloidogyne spp. choroby grzybowe: Fusarium spp. Myrothecium roridum Oidium spp. Phytophthora cryptogea Rhizoctonia solani Thanatephorus cucumeris Verticillium spp. choroby bakteryjne: Pseudomonas cichorii wirusy i organizmy wirusopodobne: Impatiens necrotic spot tospovirus INSV Tomato spotted wilt tospovirus TSWV Goździk Diantus caryophyllus L. i mieszańceszkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Liriomyza spp Heliothis armigera Spodoptera littoralis Agromyzidae Aleurodidae (Bemisia tabaci) Aphiododea Fraklinella occidentalis Lepidoptera Tetranychidae Thysanoptera choroby grzybowe: Alternaria dianthi + Alternaria dianticola Fusarium oxysporum f.sp. dianthi Fusarium spp. Pytium spp. Mycosphaerella dianthi Phytophthora nicotiana f. sp. parasitica Thanatephorus cucumeris Rhizoctonia solani Uromyces dianthi choroby bakteryjne: Erwinia chrysanthemi pv. dianthicola Phialophora cinerescens Pseudomonas caryophylli wirusy i organizmy wirusopodobne: Carnation mottle carmovirus CarMV Carnation vein mottle potyvirus CVMV Carnation etched ring caulimovirus CERV Carnation necrotic fleck closterovirus CNFV Impatiens necrotic spot tospovirus INSV Tomato spotted wilt tospovirus TSWV porażenie wszystkimi patogenami łącznie nie więcej niż 10% Grusza Pyrus L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Anarsia lineatella Eriosoma lanigerum Scale insects, in particular Epidiaspis leperii, Pseudaulacuspis pentagona Quadraspidiotus perniciosus choroby grzybowe: Armillariella mellea Chondrostereum purpureum Netria galligena Phytophthora spp. Rosellina necatrix Verticillium spp. choroby bakteryjne: Agrobacterium tumefaciens Pseudomonas syringae pv. Syringae wirusy i organizmy wirusopodobne: Choroby wirusowe ogółem Jabłoń Malus Millerszkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Anarsia lipieatella Eriosoma lanigerum Scale insect, in particular Epidiaspis leperii, Pseudaulacaspis pentagona, Quadraspidiotus perniciosus choroby grzybowe: Armillariella mellea Chondrostereum purpureum Nectria galligena Phytophtora cactorum Rosellinia necatrix Venturia spp. Verticillium spp choroby bakteryjne: Agrobacterium tumefaciens Pseudomonas syringae pv.syringae wirusy i organizmy wirusopodobne: Choroby wirusowe ogółem Lilia Lilium L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Aphelenchoides spp. Liothrips vaneeckei Pratylenchus penetrans Rhizoglyphus spp. Rotylenchus robustus choroby grzybowe: Cylindrocarpon destructans Fusarium oxysporum f.sp.lilii Pythium spp. Rhizoctonia spp. Rhizopus spp. Sclerotium spp. choroby bakteryjne: Erwinia carotovora subsp. carotovora Rhodococcus fascians wirusy i organizmy wirusopodobne: Cucumber mosaic cucumovirus CMV Lily motlle potyvirus LMoV Lily X potexvirus LXV Lily symptomless carlavirs LSV Tobacco rattle tobravirus TRV Mieczyk ogrodowy Gladiolus L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Ditylenchus dipsaci Thysanoptera choroby grzybowe: Botrytis gladiolorum Curvularia trifolii Fusarium oxysporum f. sp. gladioli Penicillium gladioli Sclerotinia spp. Septoria gladioli Urocystis gladiolicola Uromyces transversalis choroby bakteryjne: Pseudomonas marginata Rhodococcus fascians wirusy i organizmy wirusopodobne: Aster yellows phytoplasma AY Cucumber mosaic cucumovirus CMV Narcissus latent macluravirus NLV Tobacco rattle tobravirus TRV Narcyz Narcisus L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Ditylenchus dipsaci Merodon equestris Eumerus spp. Steneotarsonemus laticeps choroby grzybowe: Fusarium oxysporum f.sp. narcissi Penicillium spp Botrytis narcissicola wirusy i organizmy wirusopodobne: Cucumber mosaic cucumovirus CMV Narcissus latent macluravirus NLV Narcissus late season yellows potyvirus NLSYV Narcissus yellows stripe potyvirus NYSV Narcissus mosaic potexvirus NMV Narcissus tip necrosis carmovirus NTNV Tobacco rattle tobravirus TRV Pelargonia Pelargonium L'Herit.ex Ait.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Bemisia tabaci Aleyrodidae Lepidoptera Thysanoptera Fraklinella occidentalis Aleyrodidae choroby grzybowe: Puccinia pelargonii-zonalis Botrytis spp. Pythium spp. Verticillium spp. choroby bakteryjne: Rhodococus hascians Xanthomonas campestris pv. pelargonii wirusy i organizmy wirusopodobne: Tomato ringspot nepovirus ToRSV Pelargonium flower break carmovirus PFBV Pelargonium leaf curl tombusvirus PLCV Pelargonium line pattern disease PLPD Impatiens necrotic spot tospovirus NSV Tomato spotted wilt tospovirus TSWV Róża Rosa L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Meloidogyne spp Cacoecimorpha pronubana Epichoristodes acerbella Pratylenchus penetrans Pratylenchus vulnus Xiphinema spp. choroby grzybowe: Cylindrocladium scoparium Coniothyrium spp. Diplocarpon rosae Peronospora sparsa Phragmidium spp. Phytophthora megasperma Sphaerotheca pannosa Verticillium spp. choroby bakteryjne: Agrobacterium tumefaciens wirusy i organizmy wirusopodobne: Tomato ringspot nepovirus ToRSV Apple mosaic ilarvirus ApMV Arabis mosaic nepovirus ArMV Prunus necrotic ringspot ilarvirus PNRSV Sosna czarna Pinus nigra L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Blastophaga spp. Rhyacionia buoliana choroby grzybowe: Opbodertnium seditiosum wirusy i organizmy wirusopodobne: Choroby wirusowe ogółem Śliwa Prunus L.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Capnodis tenebrionis Meloydogyne spp. Scale insects, in particular Epidiaspis leperii, Pseudoulacaspis pentagona, Quadraspidiotus perniciosus choroby grzybowe: Armillariella mellea Cbondrostereum purpureum Nectria galligena Rosellinia necatrix Taphrina deformans Verticillium spp. choroby bakteryjne: Agrobacterium tumefaciens Pseudomonas syringae pv. Mors prunorum Pseudomonas syringae pv. Syringae wirusy i organizmy wirusopodobne: Choroby wirusowe ogółem Wilczomlecz - gatunki Euphorbia spp.szkodniki we wszystkich stadiach rozwoju: Bemisia tabaci Aleyrodidae Aphidodea Nematodes Thysanoptera Tetranychidae choroby grzybowe: Fusarium spp. Phytophthora spp. Pythium ultimum Rhizoctonia solani Thielaviopsis basicola wirusy i organizmy wirusopodobne: Impatiens necrotic spot virus INSV Tomato spotted wilt tospovirus TSWV 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - dyrektywy 2002/54/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym buraka (Dz. Urz. WE L 193, z 20.07.2002 r., z późn. zm.), - dyrektywy 66/401/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin pastewnych (Dz. Urz. WE L 125, z 11.07.1966 r., z późn. zm.), - dyrektywy 66/402/WE z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych (Dz. Urz. WE L 125, z 11.07.1966 r., z późn. zm.), - dyrektywy 2002/56/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu sadzeniakami ziemniaków (Dz. Urz. WE L 193, z 20.07.2002 r., z późn. zm.), - dyrektywy 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz. Urz. WE L 193, z 20.07.2002 r., z późn. zm.), - dyrektywy 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw (Dz. Urz. WE L 193, z 20.07.2002 r., z późn. zm.), - dyrektywy 68/193/EWG z dnia 9 kwietnia 1968 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym winorośli (Dz. Urz. WE L 93, z 17.04.1968 r., z późn. zm.), - dyrektywy 98/56/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin ozdobnych (Dz. Urz. WE L 226, z 13.08.1998 r., z późn. zm.), - dyrektywy 92/33/EWG z dnia 28 kwietnia 1992 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym oraz nasadzeniowym warzyw, innym niż nasiona (Dz. Urz. WE L 157, z 10.06.1992 r., z późn. zm.), - dyrektywy 92/34/EWG z dnia 28 kwietnia 1992 r. w sprawie obrotu materiałem rozmnożeniowym roślin owocowych oraz roślinami owocowymi przeznaczonymi do produkcji owoców (Dz. Urz. WE L 157, z 10.06.1992 r., z późn. zm.). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących wytwarzania oraz jakości materiału siewnego (Dz. U. Nr 59, poz.565). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1094) Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) grupy środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego; 2) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać te środki; 3) sposób i formy reklamy i informacji; 4) szczegółowe wymagania dla preparatów do początkowego żywienia niemowląt i przedmiotów służących do karmienia niemowląt, w zakresie sposobu i formy reklamy i przekazywania informacji, a w szczególności: a) niezbędne dane, jakie reklama ma zawierać, informacje, których reklama nie może przekazywać, b) sposób przekazywania informacji, c) sposób znakowania. § 2. Stosowane w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) niemowlęta - dzieci do dwunastego miesiąca życia włącznie; 2) małe dzieci - dzieci pomiędzy pierwszym a trzecim rokiem życia włącznie. § 3. Wyodrębnia się następujące grupy środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego: 1) preparaty do początkowego żywienia niemowląt, w tym mleko początkowe, oraz preparaty do dalszego żywienia niemowląt, w tym mleko następne; 2) środki spożywcze uzupełniające, obejmujące produkty zbożowe przetworzone i inne środki spożywcze dla niemowląt i małych dzieci; 3) środki spożywcze stosowane w dietach o ograniczonej zawartości energii, w celu redukcji masy ciała; 4) dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego; 5) środki spożywcze zaspokajające zapotrzebowanie organizmu przy intensywnym wysiłku fizycznym, zwłaszcza sportowców; 6) środki spożywcze dla osób z zaburzeniami metabolizmu węglowodanów (cukrzyca); 7) środki spożywcze niskosodowe, w tym sole dietetyczne o niskiej zawartości sodu lub bezsodowe; 8) środki spożywcze bezglutenowe. § 4. 1. Znakowanie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego zawiera następujące informacje: 1) nazwa środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego jest uzupełniona informacją dotyczącą szczególnych cech żywieniowych tej żywności; w przypadku żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci w miejsce tej informacji zamieszcza się informację na temat przeznaczenia produktu; 2) w przypadku znakowania środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, dla których rozporządzenie nie określa szczegółowych wymagań w zakresie jakości zdrowotnej - również: a) skład ilościowy i jakościowy lub informacje dotyczące specjalnego procesu produkcji, nadającego produktowi szczególne wartości żywieniowe, b) wartość dostępnej energii wyrażoną w kJ i kcal, zawartość węglowodanów, białka i tłuszczu w 100 g lub 100 ml bądź w określonej porcji produktu proponowanej do spożycia. 2. Jeżeli wartość energetyczna, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, nie przekracza 50 kJ (12 kcal) na 100 g lub 100 ml, znakowanie może być zastąpione słowami "wartość energetyczna mniej niż 50 kJ (12 kcal) na 100 g" lub "wartość energetyczna mniej niż 50 kJ (12 kcal) na 100 ml". 3. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu do znakowania środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego stosuje się przepisy w sprawie znakowania środków spożywczych i dozwolonych substancji dodatkowych. § 5. 1. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, z zastrzeżeniem § 26, mogą być wprowadzane do obrotu tylko w opakowaniach jednostkowych obejmujących w całości te środki. 2. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego mogą być wprowadzane do obrotu w sprzedaży detalicznej w innych opakowaniach niż opakowania jednostkowe, pod warunkiem że produkt jest znakowany zgodnie z § 4. Rozdział 2 Wymagania dla preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt § 6. 1. Podstawowy skład preparatów do początkowego żywienia niemowląt, przygotowywanych zgodnie z instrukcją producenta, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; skład tych preparatów musi uwzględniać zawartość niezbędnych aminokwasów w mleku kobiecym określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia oraz skład aminokwasowy kazeiny i białka mleka kobiecego określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Podstawowy skład preparatów do dalszego żywienia niemowląt, przygotowywanych zgodnie z instrukcją producenta określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; skład tych preparatów musi uwzględniać zawartość niezbędnych aminokwasów w mleku kobiecym określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia oraz skład aminokwasowy kazeiny i białka mleka kobiecego, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia, i składniki mineralne w mleku krowim, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 3. Składniki odżywcze, które mogą być stosowane do początkowego żywienia niemowląt oraz preparatów do dalszego żywienia niemowląt, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 7. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt są wytwarzane ze źródeł białka, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z uwzględnieniem niezbędnych aminokwasów w mleku kobiecym określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia i składu aminokwasowego kazeiny i białka mleka kobiecego określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, oraz z innych składników żywności wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia - w zależności od potrzeb, pod warunkiem że są one odpowiednie ze względu na szczególne żywieniowe przeznaczenie dla niemowląt od urodzenia i zostały ustalone na podstawie ogólnie akceptowanych wyników badań naukowych. § 8. Preparaty do dalszego żywienia niemowląt są wytwarzane ze źródeł białka, o których mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia, z uwzględnieniem zawartości niezbędnych aminokwasów w mleku kobiecym określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, oraz składu aminokwasowego kazeiny i białka mleka kobiecego określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia oraz innych składników żywności wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia - w zależności od potrzeb, pod warunkiem że są one odpowiednie ze względu na szczególne żywieniowe przeznaczenie dla niemowląt w wieku powyżej czterech miesięcy życia i zostały ustalone na podstawie ogólnie akceptowanych wyników badań naukowych. § 9. Nie zaleca się dodawania innych płynów niż woda przy przygotowywaniu do spożycia preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt. § 10. 1. W celu pokrycia zapotrzebowania na: 1) składniki mineralne, 2) witaminy, 3) aminokwasy i inne związki azotu, 4) inne substancje o szczególnym znaczeniu żywieniowym - do produkcji preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt są stosowane wyłącznie składniki odżywcze wymienione w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 2. Warunki dotyczące stosowania w preparatach do początkowego żywienia niemowląt i preparatach do dalszego żywienia niemowląt dozwolonych substancji dodatkowych określają przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, zwanej dalej "ustawą". § 11. 1. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt i preparaty do dalszego żywienia niemowląt nie mogą zawierać żadnej substancji w takiej ilości, która mogłaby stanowić zagrożenie dla zdrowia niemowląt i małych dzieci. 2. Maksymalne dopuszczalne poziomy takich substancji oraz kryteria czystości mikrobiologicznej określają przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 4a ustawy. § 12. Środki spożywcze inne niż preparaty do początkowego żywienia niemowląt nie mogą być znakowane i promowane oraz wprowadzane do obrotu jako odpowiednie do zaspokajania potrzeb żywieniowych zdrowych niemowląt przez pierwsze cztery do sześciu miesięcy życia niemowlęcia. § 13. 1. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz preparaty do dalszego żywienia są wprowadzane do obrotu pod nazwami, odpowiednio: "preparat do początkowego żywienia niemowląt" i "preparat do dalszego żywienia niemowląt", z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt i preparaty do dalszego żywienia niemowląt, wytwarzane wyłącznie z białka mleka krowiego, są wprowadzane do obrotu pod nazwami, odpowiednio: "mleko początkowe" i "mleko następne". 3. Znakowanie opakowań jednostkowych preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt zawiera, oprócz informacji, o których mowa w art. 24 ustawy, dodatkowo: 1) w odniesieniu do preparatu do początkowego żywienia niemowląt - informację, że produkt jest odpowiedni dla niemowląt od urodzenia, w przypadku, gdy nie są one karmione piersią; 2) w odniesieniu do preparatu do początkowego żywienia niemowląt, który nie jest wzbogacany w żelazo - informację, iż w przypadku, gdy produkt ten jest podawany niemowlętom powyżej czwartego miesiąca życia, należy uzupełnić żelazo z innych źródeł; 3) w odniesieniu do preparatu do dalszego żywienia niemowląt - informację, że produkt jest odpowiedni wyłącznie dla niemowląt powyżej czwartego miesiąca życia i że powinien stanowić tylko część zróżnicowanej diety niemowlęcia oraz że nie może zastępować mleka matki przez pierwsze cztery miesiące życia niemowlęcia; 4) w odniesieniu do preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt: a) informację o wartości dostępnej energii dostarczanej przez 100 ml produktu gotowego do spożycia, wyrażonej w kJ i kcal, oraz podaną liczbowo zawartość białka, tłuszczu i węglowodanów w 100 ml tego produktu gotowego do spożycia, b) informację o średniej zawartości każdego składnika mineralnego i każdej witaminy wymienionych odpowiednio w załącznikach nr 1 i 4 do rozporządzenia oraz podaną liczbowo zawartość choliny, inozytolu, karnityny i tauryny w 100 ml produktu gotowego do spożycia, c) instrukcję dotyczącą odpowiedniego przygotowania produktu oraz ostrzeżenie, że niewłaściwe przygotowanie może stanowić zagrożenie dla zdrowia dziecka; 5) znakowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt może również zawierać: a) średnią ilość składników odżywczych wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia, jeżeli taka informacja nie została podana zgodnie z pkt 4; ilość ta powinna być podana w postaci liczbowej w 100 ml produktu gotowego do spożycia, b) w odniesieniu do preparatów do dalszego żywienia niemowląt oprócz informacji o zawartości witamin i składników mineralnych podanych w postaci liczbowej - procent realizacji zalecanego dziennego spożycia każdej witaminy i każdego składnika mineralnego w 100 ml produktu gotowego do spożycia, zgodnie z wartościami odniesienia do znakowania żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci określonymi w załączniku nr 7 do rozporządzenia, pod warunkiem że zawartość ta stanowi przynajmniej 15% zalecanego dziennego spożycia. 4. Znakowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt obejmuje niezbędne informacje dotyczące odpowiedniego zastosowania tych produktów niezniechęcające równocześnie do karmienia piersią. Znakowanie nie powinno zawierać określeń takich, jak: "humanizowane", "umatczynione" lub podobnych. Określenie "adaptowane" może być stosowane tylko zgodnie z wymogiem zawartym w pkt 1 załącznika nr 8 do rozporządzenia określającego wymagania dotyczące składu preparatów do początkowego żywienia niemowląt i preparatów do dalszego żywienia niemowląt, uprawniające do odpowiedniej informacji żywieniowej. 5. Znakowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt jest dodatkowo rozszerzone o następujące informacje, poprzedzone wyrazami "Ważna informacja" lub równoważnymi: 1) informacja o wyższości karmienia piersią nad karmieniem sztucznym; 2) zalecenie stosowania preparatów do początkowego żywienia niemowląt wyłącznie po zasięgnięciu porady niezależnych osób posiadających kwalifikacje z zakresu medycyny, żywienia lub farmacji lub innych osób profesjonalnie odpowiedzialnych za opiekę nad matką i dzieckiem. 6. Znakowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt nie zawiera wizerunków niemowląt, jak również innych wizerunków lub tekstów zachęcających do stosowania tych produktów. 7. Znakowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt może zawierać znaki graficzne pozwalające na łatwą identyfikację tego produktu i ilustrację metody przygotowania produktu do spożycia. 8. Znakowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt może być rozszerzone o informacje dotyczące specjalnego składu tych produktów, jeżeli spełniają warunki określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 9. Wymagania, zakazy i ograniczenia, o których mowa w ust. 4-8, dotyczą również: 1) prezentacji produktów, których dotyczą, a w szczególności ich kształtu, wyglądu lub opakowania, zastosowanego materiału opakowaniowego, sposobu, w jaki są rozmieszczane i wystawiane; 2) reklamy. 10. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt znakuje się w sposób zapewniający odróżnienie tych preparatów od preparatów do dalszego żywienia niemowląt. § 14. 1. Wymagania, zakazy i ograniczenia, o których mowa w § 13 ust. 5 pkt 1, ust. 6, ust. 7 i ust. 9, dotyczą również przedmiotów służących do karmienia niemowląt. 2. Preparaty do początkowego żywienia niemowląt i preparaty do dalszego żywienia niemowląt wywożone do państw niebędących członkami Unii Europejskiej spełniają wymagania dla tych preparatów określone w § 6-13. § 15. 1. Reklama preparatów do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmiotów służących do karmienia niemowląt jest stosowana wyłącznie w publikacjach specjalizujących się w opiece nad dzieckiem i publikacjach naukowych. 2. Reklama zawiera wyłącznie informacje sprawdzone i o charakterze naukowym. Informacje takie nie mogą dawać do zrozumienia lub sugerować, że karmienie butelką jest równoważne lub lepsze od karmienia piersią. 3. W punktach sprzedaży nie można prowadzić reklamy, rozdawać próbek oraz wykonywać innych działań promocyjnych zachęcających do nabycia preparatów do początkowego żywienia niemowląt i przedmiotów służących do karmienia niemowląt, takich jak specjalne wystawy, kupony rabatowe, premie, specjalne wyprzedaże i sprzedaż wiązana. 4. Producenci i dystrybutorzy preparatów do początkowego żywienia niemowląt oraz przedmiotów służących do karmienia niemowląt nie mogą dostarczać, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, tych preparatów i przedmiotów oraz ich próbek lub innych przedmiotów w formie upominków, do powszechnego stosowania, bezpośrednio kobietom ciężarnym, matkom niemowląt lub członkom ich rodzin, a także pośrednio poprzez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych, z zastrzeżeniem § 16 ust. 3. § 16. 1. Materiały informacyjne i edukacyjne dotyczące żywienia niemowląt zawierają informacje dotyczące: 1) korzyści płynących z karmienia naturalnego i wyższości tego karmienia nad karmieniem sztucznym; 2) właściwego żywienia kobiet karmiących oraz przygotowania do karmienia piersią i utrzymania tego procesu; 3) możliwych negatywnych skutków dla karmienia piersią w przypadku częstego dokarmiania butelką; 4) trudności w powrocie do karmienia piersią, jeżeli zostanie podjęta decyzja o karmieniu sztucznym; 5) odpowiedniego stosowania preparatu do początkowego żywienia niemowląt zarówno wyprodukowanego przemysłowo, jak i przygotowanego domowym sposobem, jeżeli jest to konieczne ze względu na prawidłowe żywienie niemowląt. 2. W przypadku gdy materiały, o których mowa w ust. 1, zawierają informacje o stosowaniu preparatów do początkowego żywienia niemowląt, powinny również informować o socjalnych i ekonomicznych skutkach ich stosowania, ryzyku, jakie niesie dla zdrowia niemowlęcia niewłaściwa żywność lub metoda karmienia i w szczególności niewłaściwe zastosowanie preparatów do początkowego żywienia niemowląt. Takie materiały nie powinny zawierać rycin propagujących karmienie sztuczne. 3. Dostarczanie materiałów informacyjnych i edukacyjnych lub przedmiotów służących do karmienia niemowląt przez przedsiębiorców produkujących lub wprowadzających do obrotu takie materiały lub przedmioty odbywa się wyłącznie na wniosek oraz na podstawie pisemnej zgody organów urzędowej kontroli żywności lub zakładów opieki zdrowotnej działających zgodnie z zaleceniami tych organów. Dostarczane materiały lub przedmioty mogą nosić znak lub logo producenta, ale bez znaku i nazwy produktu dla niemowląt. 4. Darowizna lub sprzedaż po obniżonej cenie preparatów do początkowego żywienia niemowląt i przedmiotów do karmienia niemowląt na użytek instytucji lub organizacji sprawujących opiekę nad niemowlętami mogą być dokonywane pod warunkiem jednoczesnego podania informacji o ich przeznaczeniu wyłącznie dla niemowląt karmionych sztucznie. Rozdział 3 Wymagania dla środków spożywczych uzupełniających obejmujących produkty zbożowe przetworzone i inne środki spożywcze przeznaczone dla niemowląt i małych dzieci § 17. 1. Środki spożywcze uzupełniające obejmujące produkty zbożowe przetworzone i inne środki spożywcze przeznaczone dla niemowląt i małych dzieci są stosowane do żywienia niemowląt w okresie odstawienia od piersi i małych dzieci, jako uzupełnienie diety lub stopniowej adaptacji do diety rodzinnej. Środki te pokrywają zapotrzebowanie żywieniowe i zapewniają prawidłowy wzrost i rozwój niemowląt i małych dzieci. 2. Środki spożywcze, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) produkty zbożowe przetworzone: a) proste produkty zbożowe, które są lub muszą być przygotowane do spożycia po dodaniu mleka lub innych odpowiednio odżywczych płynów, b) produkty zbożowe z dodatkiem składników wysokobiałkowych, które są lub muszą być przygotowane do spożycia z dodatkiem wody lub innego płynu niezawierającego białka, c) makarony stosowane w żywieniu po ugotowaniu w wodzie lub innych odpowiednich płynach, d) sucharki i biszkopty, które mogą być stosowane zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i po rozdrobnieniu, z dodatkiem wody, mleka lub innego stosownego płynu; 2) środki spożywcze uzupełniające inne niż produkty zbożowe przetworzone. § 18. Produkty zbożowe przetworzone i środki spożywcze uzupełniające inne niż produkty zbożowe przetworzone są wytwarzane ze składników, których przydatność do szczególnych potrzeb żywieniowych niemowląt i małych dzieci została stwierdzona na podstawie ogólnie akceptowanych danych naukowych. § 19. 1. Podstawowy skład produktów zbożowych przetworzonych przeznaczonych dla niemowląt i małych dzieci określa załącznik nr 9 do rozporządzenia, uwzględniając skład aminokwasowy kazeiny i białka mleka kobiecego, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Podstawowy skład środków spożywczych uzupełniających innych niż produkty zbożowe przetworzone, przeznaczonych dla niemowląt i małych dzieci, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 20. 1. Do produktów zbożowych przetworzonych i środków spożywczych uzupełniających innych niż produkty zbożowe przetworzone dla niemowląt i małych dzieci mogą być dodawane w procesie produkcyjnym wyłącznie składniki odżywcze wymienione w załączniku nr 11 do rozporządzenia. 2. Maksymalne zawartości witamin i składników mineralnych dodawanych do środków spożywczych uzupełniających obejmujących produkty zbożowe przetworzone i inne środki spożywcze przeznaczone dla niemowląt i małych dzieci określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. § 21. Produkty zbożowe przetworzone i środki spożywcze uzupełniające inne niż produkty zbożowe przetworzone nie powinny zawierać żadnych substancji w takich ilościach, które mogłyby zagrażać zdrowiu niemowląt i małych dzieci. Maksymalne dopuszczalne poziomy tych substancji oraz kryteria czystości mikrobiologicznej określają przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 4 i 4a ustawy. § 22. 1. Produkty zbożowe przetworzone i środki spożywcze uzupełniające inne niż produkty zbożowe przetworzone znakuje się zgodnie z § 4, przy czym znakowanie zawiera dodatkowo: 1) informacje dotyczące odpowiedniego wieku dziecka, od którego produkt może być stosowany, biorąc pod uwagę jego skład, postać produktu lub inne szczególne właściwości, przy czym podany wiek dziecka nie może być niższy niż ukończone cztery miesiące życia; produkty zalecane do stosowania po ukończeniu czwartego miesiąca życia dziecka mogą być stosowane od tego wieku, chyba że osoby mające kwalifikacje z zakresu medycyny, żywienia i farmacji lub inne osoby profesjonalnie odpowiedzialne za opiekę nad matką i dzieckiem zalecą inne ich stosowanie; 2) informację o obecności lub nieobecności glutenu, jeśli wskazany wiek, od którego produkt może być stosowany, jest określony poniżej szóstego miesiąca życia dziecka; 3) średnią zawartość każdego składnika mineralnego i każdej witaminy, w oparciu o ich poziomy określone odpowiednio w załącznikach nr 9 i 10 do rozporządzenia, wyrażone w postaci liczbowej w 100 g lub 100 ml produktu wprowadzonego do obrotu oraz w odpowiedniej ilości produktu proponowanego do spożycia; 4) instrukcję właściwego przygotowania do spożycia oraz podkreślenie ważności przestrzegania tej instrukcji. 2. Znakowanie może zawierać: 1) średnie zawartości składników odżywczych określonych w załączniku nr 11 do rozporządzenia, jeżeli nie są one podane zgodnie z ust. 1 pkt 3, wyrażone w postaci liczbowej w 100 g lub 100 ml produktu wprowadzonego do obrotu oraz w odpowiedniej ilości produktu proponowanego do spożycia; 2) obok informacji liczbowej również informację o zawartości witamin i składników mineralnych określonych w załączniku nr 7 do rozporządzenia, wyrażonych jako procent realizacji zalecanego dziennego spożycia w 100 g lub 100 ml produktu wprowadzonego do obrotu oraz w odpowiedniej ilości produktu proponowanego do spożycia, jeżeli zawartość witamin i składników mineralnych wynosi co najmniej 15% zalecanego dziennego spożycia. § 23. Przepisy rozdziału nie dotyczą mleka przeznaczonego dla małych dzieci. Rozdział 4 Wymagania dla środków spożywczych stosowanych w dietach o ograniczonej zawartości energii w celu redukcji masy ciała § 24. Środki spożywcze stosowane w dietach o ograniczonej zawartości energii w celu redukcji masy ciała są specjalnie przygotowanymi środkami spożywczymi, które użyte zgodnie z instrukcją producenta zastępują całkowicie lub częściowo całodzienną dietę. Środki te obejmują następujące kategorie: 1) produkty przedstawiane jako zamienniki całodziennej diety; 2) produkty przedstawiane jako zamienniki jednego posiłku lub większej liczby posiłków w ciągu dnia. § 25. Podstawowy skład środków spożywczych, o których mowa w § 24, określa załącznik nr 13 do rozporządzenia, uwzględniając skład aminokwasowy białka wzorcowego, określony w załączniku nr 14 do rozporządzenia. § 26. Poszczególne produkty przedstawiane jako zamienniki całodziennej diety powinny być wprowadzane do obrotu w jednym wspólnym opakowaniu. § 27. 1. Nazwa, pod którą środek spożywczy jest wprowadzany do obrotu, brzmi: 1) dla produktów, o których mowa w § 24 pkt 1: "Środek spożywczy zastępujący całodzienną dietę, do kontroli masy ciała"; 2) dla produktów, o których mowa w § 24 pkt 2: "Środek spożywczy zastępujący posiłek, do kontroli masy ciała". 2. Środki spożywcze, o których mowa w § 24, znakuje się zgodnie z § 4, przy czym znakowanie zawiera dodatkowo następujące informacje: 1) wartość dostępnej energii wyrażoną w kJ i kcal oraz zawartość białka, węglowodanów i tłuszczu wyrażoną liczbowo na określoną ilość produktu gotowego do spożycia, proponowanego do konsumpcji; 2) średnią zawartość każdego składnika mineralnego i każdej witaminy, dla których obowiązkowe wymagania są określone w ust. 5 załącznika nr 13 do rozporządzenia; zawartość ta jest wyrażona liczbowo, na określoną ilość produktu gotowego do spożycia proponowanego do konsumpcji; w odniesieniu do produktów wymienionych w § 24 pkt 2, informacja o witaminach i składnikach mineralnych wymienionych w tabeli zawartej w ust. 5 załącznika nr 13 do rozporządzenia powinna także być wyrażona jako procent realizacji zalecanego dziennego spożycia, zgodnie z załącznikiem nr 15 do rozporządzenia określającym witaminy i składniki mineralne, które mogą być deklarowane, oraz ich zalecane dzienne spożycie (RDA); 3) instrukcję właściwego przygotowania do spożycia oraz stwierdzenie ważności przestrzegania tej instrukcji; 4) jeżeli dany produkt, zastosowany zgodnie z zaleceniami producenta, dostarcza dzienną dawkę polioli (alkoholi wielowodorotlenowych) przekraczającą 20 g - zamieszczana jest informacja, że produkt ten może mieć działanie przeczyszczające; 5) o ważności przyjmowania odpowiedniej ilości płynów w ciągu dnia; 6) dla produktów wymienionych w § 24 pkt 1 informację, że produkt: a) dostarcza odpowiednie, dzienne ilości wszystkich niezbędnych składników odżywczych, b) nie powinien być stosowany przez okres dłuższy niż trzy tygodnie bez zasięgnięcia porady lekarskiej; 7) w odniesieniu do produktów wymienionych w § 24 pkt 2 - informację o tym, że produkty te stanowią tylko część diety o ograniczonej ilości energii oraz że niezbędną częścią takiej diety są inne środki spożywcze. 3. Znakowanie, reklama i prezentacja środków spożywczych, o których mowa w § 24, nie mogą dotyczyć tempa lub ilości ubytku masy ciała, które mogłyby wynikać ze stosowania tych produktów lub ich oddziaływania na zmniejszenie uczucia głodu lub wzrost uczucia sytości. Rozdział 5 Wymagania dla dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego § 28. 1. Dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego obejmują środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, odpowiednio przetworzone lub przygotowane i przeznaczone do żywienia dietetycznego pacjentów pod nadzorem lekarza. 2. Środki spożywcze, o których mowa w ust. 1, są przeznaczone do wyłącznego lub częściowego żywienia pacjentów z ograniczoną, upośledzoną lub zaburzoną zdolnością przyjmowania, trawienia, wchłaniania, metabolizowania lub wydalania zwykłych produktów żywnościowych lub niektórych składników odżywczych w nich zawartych, lub metabolitów. 3. Środki spożywcze, o których mowa w ust. 1, są stosowane również w odżywianiu dietetycznym pacjentów z innymi wymaganiami żywieniowymi wynikającymi z ich stanu zdrowia, jeżeli odżywianie dietetyczne nie może być stosowane tylko przez modyfikację normalnej diety, przez podawanie innych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub przez połączenie obu tych metod. 4. Dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego obejmują: 1) środki spożywcze o standardowym składzie, kompletne pod względem odżywczym, które przy stosowaniu zgodnie z instrukcją producenta mogą stanowić wyłączne źródło pożywienia osób, dla których są przeznaczone (diety standardowe); 2) środki spożywcze kompletne pod względem odżywczym o składzie dostosowanym do danej choroby, zaburzenia stanu zdrowia lub wskazań lekarskich, które przy stosowaniu zgodnie z instrukcją producenta mogą stanowić wyłączne źródło pożywienia osób, dla których są przeznaczone (diety zmodyfikowane); 3) środki spożywcze niekompletne pod względem odżywczym o składzie standardowym lub o składzie dostosowanym do choroby, zaburzenia stanu zdrowia lub wskazań lekarskich, które jednak nie mogą być stosowane jako jedyne źródło pożywienia osób, dla których są przeznaczone. 5. Dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego wymienione w ust. 4 pkt 1 i 2 mogą być również stosowane jako uzupełnienie diety pacjenta lub jej częściowe zastępowanie. § 29. 1. Przy określaniu składu oraz zasad stosowania dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego uwzględniane są uznane zasady medyczne i żywieniowe oraz ogólnie przyjęte dane naukowe. 2. Podstawowy skład środków spożywczych, o których mowa w § 28 ust. 1, określa załącznik nr 16 do rozporządzenia. § 30. 1. Nazwa, pod którą dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego jest wprowadzany do obrotu, brzmi: "dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego". 2. Środki spożywcze, o których mowa w § 28 ust. 1, znakuje się zgodnie z § 4, przy czym znakowanie zawiera dodatkowo: 1) wartość dostępnej energii wyrażoną w kJ i kcal oraz zawartość białka, węglowodanów i tłuszczu, wyrażoną w postaci liczbowej w 100 g lub 100 ml produktu wprowadzanego do obrotu oraz w 100 g lub 100 ml produktu gotowego do spożycia przygotowanego zgodnie z instrukcją producenta; informacje te mogą być dodatkowo podane na dawkę, jeżeli jej ilość jest określona na etykiecie, lub na porcję, jeżeli na etykiecie podaje się liczbę porcji w opakowaniu; 2) średnią zawartość każdego składnika mineralnego i każdej witaminy wymienionych w załączniku nr 16 do rozporządzenia, wyrażonych liczbowo w 100 g lub 100 ml produktu wprowadzanego do obrotu oraz w 100 g lub 100 ml produktu gotowego do spożycia, przygotowanego zgodnie z instrukcją producenta; informacje te mogą być dodatkowo podane na dawkę, jeżeli jej ilość jest określona na etykiecie, lub na porcję, jeżeli na etykiecie podaje się liczbę porcji w opakowaniu; 3) zawartość składników białka, węglowodanów i tłuszczu lub innych składników odżywczych i ich składników, jeżeli podanie ich jest potrzebne do właściwego stosowania produktu, przy czym dane te powinny być wyrażone liczbowo w 100 g lub 100 ml produktu wprowadzanego do obrotu, lub w 100 g lub 100 ml produktu gotowego do spożycia przygotowanego zgodnie z instrukcją producenta; informacje te mogą być dodatkowo podane na dawkę, jeżeli jej ilość jest określona na etykiecie, lub na porcję, jeżeli na etykiecie podaje się liczbę porcji w opakowaniu; 4) informację o osmolalności lub osmolarności produktu; 5) informację o pochodzeniu i charakterze białka lub hydrolizatów białka obecnych w produkcie; 6) informacje, poprzedzone wyrazami "ważna informacja" lub innymi równoważnymi: a) że produkt jest przyjmowany pod nadzorem lekarza, b) czy produkt jest odpowiedni do stosowania jako jedyne źródło pożywienia, c) że produkt przeznaczony jest dla określonej grupy wiekowej, d) że produkt stanowi zagrożenie dla zdrowia, jeżeli jest spożywany przez osoby niemające określonej choroby, zaburzenia stanu zdrowia, lub brak jest wskazań lekarskich, dla których produkt jest przeznaczony; 7) informację: "Do postępowania dietetycznego", obok której należy wskazać wolne miejsce do uzupełnienia o nazwę choroby, zaburzenia stanu zdrowia lub wskazania lekarskie dotyczące stosowania środka spożywczego; 8) informację o odpowiednich środkach ostrożności i przeciwwskazaniach; 9) opis właściwości lub cech charakterystycznych, ze względu na które stosowanie produktu jest uzasadnione, w szczególności ze względu na składniki odżywcze, których zawartość zwiększono, zmniejszono, wyeliminowano lub w inny sposób zmodyfikowano, oraz uzasadnienie stosowania produktu; 10) ostrzeżenie, że produkt nie jest przeznaczony do stosowania pozajelitowego; 11) instrukcję właściwego przygotowania, sposobu użycia i przechowywania produktu po otworzeniu opakowania. Rozdział 6 Substancje, które mogą być dodawane w określonych celach odżywczych do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego § 31. 1. Substancje chemiczne, które mogą być dodawane w określonych celach odżywczych do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, określa załącznik nr 17 do rozporządzenia. 2. Do produkcji środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego mogą być stosowane inne substancje chemiczne dodawane w określonych celach odżywczych, nienależące do kategorii wymienionych w załączniku nr 17 do rozporządzenia, pod warunkiem że spełniają wymagania dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności określone w rozporządzeniu (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 1997 r. dotyczącego nowej żywności i nowych składników żywności (Dz. Urz. WE L 43 z 14.02.1997, z późn. zm.). 3. Stosowanie substancji odżywczych do produkcji środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego powinno być zgodne z ogólnie przyjętymi danymi naukowymi oraz uwzględniać przeznaczenie tych środków jako spełniających szczególne wymogi odżywcze. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 4) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 kwietnia 2004 r. (poz. 1094) Załącznik nr 1 PODSTAWOWY SKŁAD PREPARATÓW DO POCZĄTKOWEGO ŻYWIENIA NIEMOWLĄT, PRZYGOTOWYWANYCH ZGODNIE Z INSTRUKCJĄ PRODUCENTA Uwaga: Wartości odnoszą się do produktu gotowego do spożycia. 1. Wartość energetyczna MinimumMaksimum 250 kJ315 kJ (60 kcal/100 ml)(75 kcal/100 ml) 2. Białko (Zawartość białka = zawartość azotu x 6,38) dla białek mleka krowiego. (Zawartość białka = zawartość azotu x 6,25) dla izolatów białka sojowego i hydrolizatów białka o niskim stopniu hydrolizy. Wskaźnik aminokwasu ograniczającego białka oznacza najniższy stosunek między ilością każdego niezbędnego aminokwasu w białku badanym a ilością każdego z tych aminokwasów w białku wzorcowym. 2.1. Preparaty dla niemowląt wytwarzane z białek mleka krowiego MinimumMaksimum 0,45 g/100 kJ0,7 g/100 kJ (1,8 g/100 kcal)(3 g/100 kcal) Dla osiągnięcia tej samej wartości energetycznej produkt powinien zawierać dostępną ilość każdego niezbędnego i względnie niezbędnego aminokwasu co najmniej równą ilości zawartej w białku wzorcowym (mleko kobiece, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia), jednakże dla obliczeń można zsumować zawartość metioniny i cystyny. 2.2. Preparaty dla niemowląt wytwarzane z białka częściowo hydrolizowanego MinimumMaksimum 0,56 g/100 kJ0,7 g/100 kJ (2,25 g/100 kcal)(3 g/100 kcal) Dla osiągnięcia tej samej wartości energetycznej produkt powinien zawierać dostępną ilość każdego niezbędnego i względnie niezbędnego aminokwasu, co najmniej równą ilości zawartej w białku wzorcowym (mleko kobiece, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia), jednakże dla obliczeń można zsumować zawartość metioniny i cystyny. Wskaźnik wydajności wzrostowej białka (PER) i współczynnik wykorzystania białka netto (NPU) muszą być co najmniej równe tym wartościom dla kazeiny. Zawartość tauryny powinna wynosić co najmniej 10 µmoli/100 kJ (42 µmoli/100 kcal), a zawartość L-karnityny powinna wynosić co najmniej 1,8 µmoli/100 kJ (7,5 µmoli/100 kcal). 2.3. Produkty dla niemowląt wytwarzane z izolatów białka sojowego, oddzielnie lub w mieszaninie z białkami mleka krowiego MinimumMaksimum 0,56 g/100 kJ0,7 g/100 kJ (2,25 g/100 kcal)(3 g/100 kcal) W wytwarzaniu tych produktów należy stosować wyłącznie izolaty białka sojowego. Wskaźnik aminokwasu ograniczającego powinien być równy przynajmniej 80% białka wzorcowego (mleko kobiece, określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia). Dla osiągnięcia tej samej wartości energetycznej produkt powinien zawierać dostępną ilość metioniny przynajmniej równą tej, zawartej w białku wzorcowym (mleko kobiece, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia). Zawartość L-karnityny powinna być przynajmniej równa 1,8 µmol/100 kJ (7,5 µmol/100 kcal). 2.4. We wszystkich przypadkach dodawanie aminokwasów dopuszczalne jest tylko w celu poprawienia wartości odżywczej białka i tylko w proporcjach koniecznych do spełnienia tego celu. 3. Tłuszcz MinimumMaksimum 1,05 g/100 kJ1,5 g/100 kJ (4,4 g/100 kcal)(6,5 g/100 kcal) 3.1. Zakazuje się stosowania następujących substancji: 1) oleju sezamowego; 2) oleju bawełnianego. 3.2. Kwas laurynowy MinimumMaksimum -15% całkowitej zawartości tłuszczów 3.3. Kwas mirystynowy MinimumMaksimum -15% całkowitej zawartości tłuszczów 3.4. Kwas linolowy (w formie glicerydów - estrów kwasu linolowego) MinimumMaksimum 70 mg/100 kJ285 mg/100 kJ (300 mg/100 kcal)(1.200 mg/100 kcal) 3.5. Zawartość kwasu alfa-linolenowego nie może być mniejsza niż 12 mg/100 kJ (50 mg/100 kcal). Stosunek kwasu linolowego do kwasu alfa-linolenowego nie może być mniejszy niż 5:1 i większy niż 15:1. 3.6. Zawartość kwasów tłuszczowych trans nie może przekraczać 4% całkowitej zawartości tłuszczu. 3.7. Zawartość kwasu erukowego nie może przekraczać 1% całkowitej zawartości tłuszczu. 3.8. Można dodawać długołańcuchowe (20 i 22 atomy węgla) wielonienasycone kwasy tłuszczowe /LCP/. W takim przypadku ich zawartość nie powinna przekraczać: 1) 1% całkowitej zawartości tłuszczu dla n-3 LCP; 2) 2% całkowitej zawartości tłuszczu dla n-6 LCP (1% całkowitej zawartości tłuszczu dla kwasu arachidonowego). Zawartość kwasu eikozapentaenowego (20:5 n-3) nie może przekraczać zawartości kwasu dokozaheksaenowego (22:6 n-3). 4. Węglowodany MinimumMaksimum 1,7 g/100 kJ 3,4 g/100 kJ (7 g/100 kcal)(14 g/100 kcal) 4.1. Mogą być stosowane wyłącznie następujące węglowodany: 1) laktoza; 2) maltoza; 3) sacharoza; 4) maltodekstryny; 5) syrop glukozowy albo sproszkowany syrop glukozowy; 6) skrobia preparowana (naturalnie bezglutenowa); 7) skleikowana skrobia (naturalnie bezglutenowa). 4.2. Laktoza MinimumMaksimum 0,85 g/100 kJ- (3,5 g/100 kcal)- Warunek ten nie odnosi się do produktów, w których białko sojowe stanowi więcej niż 50% całkowitej zawartości białka. 4.3. Sacharoza MinimumMaksimum -20% całkowitej zawartości węglowodanów 4.4. Preparowana skrobia lub skrobia skleikowana MinimumMaksimum -2 g/100 ml i 30% całkowitej zawartości węglowodanów 5. Składniki mineralne 5.1. Preparaty wytwarzane z białek mleka krowiego Składniki Mineralnena 100 kJna 100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Sód (mg)5142060 Potas (mg)153560145 Chlorki (mg)122950125 Wapń (mg)12-50- Fosfor (mg)6222590 Magnez (mg)1,23,6515 Żelazo (mg)1)0,120,360,51,5 Cynk (mg)0,120,360,51,5 Miedź (µg)4,8192080 Jod (µg)1,2-5- Selen (µg)2)-0,7-3 1) Wartość graniczna przyjmowana dla produktów z dodatkiem żelaza 2) Wartość graniczna przyjmowana dla produktów z dodatkiem selenu Stosunek wapnia do fosforu powinien być nie mniejszy niż 1,2 i nie większy niż 2,0. 5.2. Produkty dla niemowląt wytwarzane z białek sojowych oddzielnie lub w mieszaninie z białkami mleka krowiego. Stosuje się wszystkie warunki punktu 5.1., z wyjątkiem odnoszących się do żelaza i cynku, które są następujące: Składniki Mineralnena 100 kJna 100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Żelazo (mg)0,250,512 Cynk (mg)0,180,60,752,4 6. Witaminy na 100 kJna 100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Witamina A (µg-ER)1)144360180 Witamina D (µg)2)0,250,6512,5 Tiamina (µg)10-40- Ryboflawina (µg)14-60- Niacyna (mg-EN)3)0,2-0,8- Kwas pantotenowy (µg)70-300- Witamina B6 (µg)9-35- Biotyna (µg)0,4-1,5- Kwas foliowy (µg)1-4- Witamina B12 (µg)0,025-0,1- Witamina C (µg)1,9-8- Witamina K (µg)1-4- Witamina E (mg []-ET)4)0,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych w przeliczeniu na kwas linolowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż 0,1 mg na 100 dostępnych kJ-0,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych w przeliczeniu na kwas linolowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż 0,5 mg na 100 dostępnych kcal- 1) ER = wszystkie równoważniki retinolu trans. 2) W postaci cholekalcyferolu, którego 10 µg = 400 j.m. witaminy D. 3) EN = równoważnik niacyny = mg kwasu nikotynowego + mg tryptofanu /60. 4) []-ET = równoważnik d-[]-tokoferolu. 7. Można dodawać następujące nukleotydy: Maksimum1) (mg/100 kJ)(mg/100 kcal) 5' - monofosforan cytydyny0,602,50 5' - monofosforan urydyny0,421,75 5' - monofosforan adenozyny0,361,50 5' - monofosforan guanozyny0,120,50 5' - monofosforan inozyny0,241,00 1) Całkowite stężenie nukleotydów nie powinno przekraczać 1,2 mg/100 kJ (5 mg/100 kcal). Załącznik nr 2 NIEZBĘDNE1) AMINOKWASY W MLEKU KOBIECYM Na 100 kJ2)Na 100 kcal Arginina (mg)1669 Cystyna (mg)624 Histydyna (mg)1145 Izoleucyna (mg)1772 Leucyna (mg)37156 Lizyna (mg)29122 Metionina (mg)729 Fenyloalanina (mg)1562 Treonina (mg)1980 Tryptofan (mg)730 Tyrozyna (mg)1459 Walina (mg)1980 ________ 1) i względnie niezbędne 2) 1 kJ = 0,239 kcal Załącznik nr 3 SKŁAD AMINOKWASOWY KAZEINY I BIAŁKA MLEKA KOBIECEGO (g/100 g białka) Kazeina1)Mleko kobiece1) Arginina3,73,8 Cystyna0,31,3 Histydyna2,92,5 Izoleucyna5,44,0 Leucyna9,58,5 Lizyna8,16,7 Metionina2,81,6 Fenyloalanina5,23,4 Treonina4,74,4 Tryptofan1,61,7 Tyrozyna5,83,2 Walina6,74,5 ________ 1) Zawartość aminokwasów w żywności i biologiczne dane dotyczące białka. Organizacja do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Badania Żywieniowe Nr 24, Rzym 1970, poz. 375-383. Załącznik nr 4 PODSTAWOWY SKŁAD PREPARATÓW DO DALSZEGO ŻYWIENIA NIEMOWLĄT, PRZYGOTOWYWANYCH ZGODNIE Z INSTRUKCJĄ PRODUCENTA Uwaga: Wartości odnoszą się do produktu gotowego do spożycia. 1. Wartość energetyczna MinimumMaksimum 250 kJ335 kJ/100 ml (60 kcal/100 ml)(80 kcal/100 ml) 2. Białko (Zawartość białka = zawartość azotu x 6,38) dla białek mleka krowiego. (Zawartość białka = zawartość azotu x 6,25) dla izolatów białka sojowego MinimumMaksimum 0,5 g/100 kJ1 g/100 kJ (2,25 g/100 kcal)(4,5 g/100 kcal) Wskaźnik aminokwasu ograniczającego białka powinien być przynajmniej równy 80% wartości białka wzorcowego (kazeina lub mleko kobiece, jak podano w załączniku nr 3 do rozporządzenia). Wskaźnik aminokwasu ograniczającego oznacza najniższy stosunek między ilością każdego niezbędnego aminokwasu w białku badanym a ilością odpowiadającego mu aminokwasu w białku wzorcowym. Do preparatów do dalszego żywienia niemowląt wytwarzanych z białek sojowych, oddzielnie lub w mieszaninie z białkami mleka krowiego, można stosować wyłącznie izolaty białka sojowego. Do preparatów do dalszego żywienia niemowląt można dodawać aminokwasy w celu zwiększenia wartości odżywczej białka w proporcjach niezbędnych dla osiągnięcia tego celu. Dla uzyskania tej samej wartości energetycznej produkty muszą zawierać dostępną ilość metioniny, co najmniej równą jej zawartości w mleku kobiecym, jak podano w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Tłuszcz MinimumMaksimum 0,8 g/100 kJ1,5 g/100 kJ (3,3 g/100 kcal)(6,5 g/100 kcal) 3.1. Zabrania się stosowania następujących substancji: 1) oleju sezamowego; 2) oleju bawełnianego. 3.2. Kwas laurynowy MinimumMaksimum -15% całkowitej zawartości tłuszczu 3.3. Kwas mirystynowy MinimumMaksimum -15% całkowitej zawartości tłuszczu 3.4. Kwas linolowy (w formie glicerydów = estrów kwasu linolowego) MinimumMaksimum 70 mg/100 kJ- (300 mg/100 kcal)- Wartość ta odnosi się tylko do preparatów do dalszego żywienia niemowląt zawierających oleje roślinne. 3.5. Zawartość izomerów trans kwasów tłuszczowych nie może przekraczać 4% całkowitej zawartości tłuszczu. Zawartość kwasu erukowego nie może przekraczać 1% całkowitej zawartości tłuszczu. 4. Węglowodany MinimumMaksimum 1,7 g/100 kJ3,4 g/100 kJ (7 g/100 kcal)(14 g/100 kcal) 4.1. Zakazane jest stosowanie składników zawierających gluten. 4.2. Laktoza MinimumMaksimum 0,45 g/100 kJ- (1,8 g/100 kcal)- Warunek ten nie odnosi się do preparatów do dalszego żywienia niemowląt, w których izolaty białka sojowego stanowią ponad 50% całkowitej zawartości białka. 4.3. Sacharoza, fruktoza, miód MinimumMaksimum -osobno lub łącznie: 20% całkowitej zawartości węglowodanów 5. Składniki mineralne 5.1. Żelazo i jod Składniki mineralnena 100 kJna 100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Żelazo (mg)0,250,512 Jod (µg)1,2-5- 5.2. Cynk 5.2.1. Preparaty do dalszego żywienia niemowląt wytwarzane wyłącznie z mleka krowiego MinimumMaksimum 0,12 mg/100 kJ- (0,5 mg/100 kcal)- 5.2.2. Preparaty do dalszego żywienia niemowląt, zawierające izolaty białka sojowego oddzielnie lub w mieszaninie z mlekiem krowim. MinimumMaksimum 0,18 mg/100 kJ- (0,75 mg/100 kcal)- 5.3. Pozostałe składniki mineralne Ich stężenia powinny być równe przynajmniej stężeniom zwykle stwierdzanym w mleku krowim, obniżone, gdzie jest to właściwe, w takim samym stosunku jak stężenie białka w preparatach do dalszego żywienia niemowląt do stężenia białka w mleku krowim. Dla orientacji w załączniku nr 5 do rozporządzenia podano typowy skład mleka krowiego. Stosunek wagowy wapnia i fosforu nie może przekraczać 2,0. Witaminy na 100 kJna 100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Witamina A (µg-ER)1)144360180 Witamina D (µg)2)0,250,7513 Witamina C (µg)1,9-8- Witamina E (mg []-ET)3)0,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych w postaci kwasu linolowego, lecz w żadnym przypadku nie mniej niż 0,1 mg na 100 dostępnych kJ-0,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych w postaci kwasu linolowego, lecz w żadnym przypadku nie mniej niż 0,5 mg na 100 dostępnych kcal- 1) ER = wszystkie równoważniki retinolu trans. 2) W postaci cholekalcyferolu, którego 10 µg = 400 j.m. witaminy D. 3) []-ET = równoważnik d-[]-tokoferolu. 6. Można dodawać następujące nukleotydy: Maksimum1) (mg/100 kJ)(mg/100 kcal) 5' - monofosforan cytydyny0,602,50 5' - monofosforan urydyny0,421,75 5' - monofosforan adenozyny0,361,50 5' - monofosforan guanozyny0,120,50 5' - monofosforan inozyny0,241,00 1) Całkowite stężenie nukleotydów nie powinno przekraczać 1,2 mg/100 kJ (5 mg/100 kcal). Załącznik nr 5 SKŁADNIKI MINERALNE W MLEKU KROWIM Na 100 g BSM1)Na 1 g białka Sód (mg)55015 Potas (mg)1.68043 Chlor (mg)1.05028 Wapń (mg)1.35035 Fosfor (mg)1.07028 Magnez (mg)1353,5 Miedź (µg)2256 JodNS2)NS 1) BSM - beztłuszczowa sucha masa. 2) NS - niesprecyzowane dane, szeroki zakres uzależniony od pory roku i warunków hodowli. Załącznik nr 6 SKŁADNIKI ODŻYWCZE 1. Witaminy WitaminaPostać witaminy Witamina AOctan retinylu Palmitynian retinylu Beta-karoten Retinol Witamina DWitamina D2 (ergokalcyferol) Witamina D3 (cholekalcyferol) Witamina B1Chlorowodorek tiaminy Monoazotan tiaminy Witamina B2Ryboflawina Sól sodowa 5'- fosforanu ryboflawiny NiacynaNikotynamid Kwas nikotynowy Witamina B6Chlorowodorek pirydoksyny 5'-fosforan pirydoksyny FolianyKwas foliowy Kwas pantotenowyD-pantotenian wapnia D-pantotenian sodu Dekspantenol Witamina B12Cyjanokobalamina Hydroksykobalamina BiotynaD-biotyna Witamina CKwas L-askorbinowy L-askorbinian sodu L-askorbinian wapnia Kwas 6-palmitylo-L-askorbinowy (palmitynian askorbylu) Askorbinian potasu Witamina ED-alfa-tokoferol DL-alfa-tokoferol Octan D-alfa tokoferolu Octan DL-alfa tokoferolu Witamina KFilochinon (Fitomenadion) 2. Składniki mineralne Składniki mineralneDopuszczalne sole Wapń (Ca)Węglan wapnia Chlorek wapnia Sole wapniowe kwasu cytrynowego Glukonian wapnia Glicerofosforan wapnia Mleczan wapnia Sole wapniowe kwasu ortofosforowego Wodorotlenek wapnia Magnez (Mg)Węglan magnezu Chlorek magnezu Tlenek magnezu Sole magnezowe kwasu ortofosforowego Siarczan magnezu Glukonian magnezu Wodorotlenek magnezu Sole magnezowe kwasu cytrynowego Żelazo (Fe)Cytrynian żelazawy Glukonian żelazawy Mleczan żelazawy Siarczan żelazawy Cytrynian amonowo-żelazowy Fumaran żelazawy Dwufosforan żelazowy (pirofosforan żelazowy) Miedź (Cu)Cytrynian miedzi Glukonian miedzi Siarczan miedzi Kompleks miedziowo-lizynowy Węglan miedzi Jod (J)Jodek potasu Jodek sodu Jodan potasu Cynk (Zn)Octan cynku Chlorek cynku Mleczan cynku Siarczan cynku Cytrynian cynku Glukonian cynku Tlenek cynku Mangan (Mn)Węglan manganu Chlorek manganu Cytrynian manganu Siarczan manganu Glukonian manganu Sód (Na)Wodorowęglan sodu Chlorek sodu Cytrynian sodu Glukonian sodu Węglan sodu Mleczan sodu Sole sodowe kwasu ortofosforowego Wodorotlenek sodu Potas (K)Wodorowęglan potasu Węglan potasu Chlorek potasu Sole potasowe kwasu cytrynowego Glukonian potasu Mleczan potasu Sole potasowe kwasu ortofosforowego Wodorotlenek potasu SelenSelenian sodu Selenin sodu 3. Aminokwasy i inne związki azotowe L-arginina i jej chlorowodorek L-cystyna i jej chlorowodorek L-histydyna i jej chlorowodorek L-izoleucyna i jej chlorowodorek L-leucyna i jej chlorowodorek L-cysteina i jej chlorowodorek L-metionina L-fenyloalanina L-treonina L-tryptofan L-tyrozyna L-walina L-karnityna i jej chlorowodorek Tauryna 5' - monofosforan cytydyny i jego sól sodowa 5' - monofosforan urydyny i jego sól sodowa 5' - monofosforan adenozyny i jego sól sodowa 5' - monofosforan guanozyny i jego sól sodowa 5' - monofosforan inozyny i jego sól sodowa 4. Inne Cholina Chlorek choliny Cytrynian choliny Dwuwinian choliny Inozytol Załącznik nr 7 WARTOŚCI ODNIESIENIA DO ZNAKOWANIA ŻYWNOŚCI PRZEZNACZONEJ DLA NIEMOWLĄT I MAŁYCH DZIECI Składnik odżywczyZalecane dzienne spożycie Witamina A(µg)400 Witamina D(µg)10 Witamina C(mg)25 Tiamina(mg)0,5 Ryboflawina(mg)0,8 Równoważniki niacyny(mg)9 Witamina B6(mg)0,7 Foliany(µg)100 Witamina B12(µg)0,7 Wapń(mg)400 Żelazo(mg)6 Cynk(mg)4 Jod(µg)70 Selen(µg)10 Miedź(mg)0,4 Załącznik nr 8 WYMAGANIA DOTYCZĄCE SKŁADU PREPARATÓW DO POCZĄTKOWEGO ŻYWIENIA NIEMOWLĄT UPRAWNIAJĄCE DO ODPOWIEDNIEJ INFORMACJI ŻYWIENIOWEJ Informacja żywieniowaWarunki uprawniające do zamieszczania informacji żywieniowej 1. Adaptowane białkoZawartość białka jest niższa niż 0,6 g/100 kJ (2,5 g/100 kcal) i stosunek białek serwatkowych do kazeiny jest nie niższy niż 1 2. NiskosodoweZawartość sodu jest niższa niż 9 mg/100 kJ (39 mg/100 kcal) 3. Bez cukru (sacharozy)Cukier jest nieobecny (sacharoza jest nieobecna) 4. Wyłącznie laktozaLaktoza jest jedynym obecnym węglowodanem 5. Bez laktozyLaktoza jest nieobecna 6. Wzbogacone w żelazoŻelazo jest dodane 7. Zmniejszenie ryzyka alergii na białka mleka. Takie stwierdzenie może obejmować określenia dotyczące obniżenia alergenności lub obniżonych właściwości antygenowych.1. Preparaty powinny spełniać warunki ustalone w pkt 2.2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, a ilość immunoreaktywnego białka mierzonego metodą ogólnie przyjętą jako właściwa powinna być niższa niż 1% substancji zawierających azot w tych produktach. 2. Znakowanie powinno wskazywać, że produkt nie może być spożywany przez niemowlęta z alergią na niezmienione białka, z których jest wytwarzany, jeżeli ogólnie przyjęte badania kliniczne nie wykażą, że mleko jest tolerowane przez ponad 90% niemowląt (przedział ufności 95%) z nadwrażliwością na białko, z którego wytwarzany jest hydrolizat. 3. Preparaty podawane doustnie w doświadczeniach na zwierzętach nie powinny powodować alergii na niezmienione białka, z których są wytwarzane. 4. Muszą istnieć obiektywne i naukowo zweryfikowane dane jako dowód prawdziwości twierdzeń o wymienionych właściwościach. Załącznik nr 9 PODSTAWOWY SKŁAD PRODUKTÓW ZBOŻOWYCH PRZETWORZONYCH PRZEZNACZONYCH DLA NIEMOWLĄT I MAŁYCH DZIECI Wymagania dotyczące składników odżywczych odnoszą się do produktów wprowadzonych do obrotu w postaci gotowej do spożycia lub w postaci do przygotowania według instrukcji producenta: 1. Zawartość zbóż: Produkty zbożowe przetworzone przygotowywane są z jednego lub więcej zmielonych zbóż lub bogatoskrobiowych warzyw korzeniowych. Zawartość zbóż lub bogatoskrobiowych warzyw korzeniowych w końcowym produkcie nie powinna być niższa niż 25% w przeliczeniu na suchą masę. 2. Białko 2.1. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b i d rozporządzenia zawartość białka nie powinna przekraczać 1,3 g/100 kJ (5,5 g/100 kcal). 2.2. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia ilość dodawanego białka nie powinna być niższa niż 0,48 g/100 kJ (2 g/100 kcal). 2.3. Dla biszkoptów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. d rozporządzenia przygotowywanych z dodatkiem produktów wysokobiałkowych, i przedstawianych jako takie, ilość dodanego białka nie powinna być niższa niż 0,36 g/100 kJ (1,5 g/100 kcal). 2.4. Wskaźnik aminokwasu ograniczającego dodanego białka powinien wynosić co najmniej 80% białka wzorcowego (kazeiny, jak określono w załączniku nr 3 do rozporządzenia) lub wskaźnik wydajności wzorcowej białka (PER) w mieszaninie powinien wynosić co najmniej 70% białka wzorcowego. We wszystkich przypadkach dodatek aminokwasów jest dozwolony wyłącznie w celu poprawy wartości odżywczej mieszaniny białek i tylko w ilościach niezbędnych do osiągnięcia tego celu. 3. Węglowodany 3.1. Jeżeli do produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a i d rozporządzenia dodaje się sacharozę, fruktozę, glukozę, syropy glukozowe lub miód, to: 1) ilość dodanych węglowodanów z tych źródeł nie powinna przekraczać 1,8 g/100 kJ (7,5 g/100 kcal); 2) ilość dodanej fruktozy nie powinna przekraczać 0,9 g/100 kJ (3,75 g/100 kcal). 3.2. Jeżeli do produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia dodaje się sacharozę, fruktozę, syropy glukozowe lub miód, to: 1) ilość dodanych węglowodanów z tych źródeł nie powinna przekraczać 1,2 g/100 kJ (5 g/100 kcal); 2) ilość dodanej fruktozy nie powinna przekraczać 0,6 g/100 kJ (2,5 g/100 kcal). 4. Tłuszcz 4.1. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a i d rozporządzenia zawartość tłuszczu nie powinna przekraczać 0,8 g/100 kJ (3,3 g/100 kcal). 4.2. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia zawartość tłuszczu nie powinna przekraczać 1,1 g/100 kJ (4,5 g/100 kcal). Jeżeli zawartość tłuszczu przekracza 0,8 g/100 kJ (3,3 g/100 kcal), to: 1) zawartość kwasu laurowego nie powinna przekraczać 15% całkowitej zawartości tłuszczu; 2) zawartość kwasu mirystynowego nie powinna przekraczać 15% całkowitej zawartości tłuszczu; 3) zawartość kwasu linolowego (w postaci glicerydów = estrów kwasu linolowego) nie powinna być niższa niż 70 mg/100 kJ (300 mg/100 kcal) i nie powinna być wyższa niż 285 mg/100 kJ (1.200 mg/100 kcal). 5. Składniki mineralne 5.1. Sód - sole sodu mogą być dodawane do przetworów zbożowych przetworzonych wyłącznie ze względów technologicznych - zawartość sodu w przetworach zbożowych przetworzonych nie powinna przekraczać 25 mg/100 kJ (100 mg/100 kcal). 5.2. Wapń 5.2.1. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia zawartość wapnia nie powinna być niższa niż 20 mg/100 kJ (80 mg/100 kcal). 5.2.2. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. d rozporządzenia wytwarzanych z dodatkiem mleka ( biszkopty mleczne), i przedstawianych jako takie, zawartość wapnia nie powinna być niższa niż 12 mg/100 kJ (50 mg/100 kcal). 6. Witaminy 6.1. Dla produktów zbożowych przetworzonych zawartość tiaminy nie powinna być niższa niż 25 µg/100 kJ (100 µg /100 kcal). 6.2. Dla produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. b: Na 100 kJNa 100 kJNa 100 kcalNa 100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Witamina A (µg/ER)1)144360180 Witamina D (µg)2)0,250,7513 1) Wszystkie równoważniki trans retinolu 2) W postaci cholekalcyferolu, którego 10 µg = 400 j.m. witaminy D Ograniczenia te odnoszą się też do witamin A i D dodawanych do innych produktów zbożowych przetworzonych Załącznik nr 10 PODSTAWOWY SKŁAD ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH UZUPEŁNIAJĄCYCH INNYCH NIŻ PRODUKTY ZBOŻOWE PRZETWORZONE, PRZEZNACZONYCH DLA NIEMOWLĄT I MAŁYCH DZIECI Wymagania dotyczące składników odżywczych odnoszą się do produktów wprowadzonych do obrotu w postaci gotowej do spożycia lub w postaci do przygotowania według instrukcji producenta: 1. Białko 1.1. Jeżeli mięso, drób, ryby, podroby lub inne tradycyjne źródła białka są jedynymi składnikami wymienionymi w nazwie produktu, to: całkowita zawartość wymienionego mięsa, drobiu, ryb, podrobów lub innych tradycyjnych źródeł białka powinna stanowić nie mniej niż 40% całkowitej masy produktu, każde wymienione mięso, drób, ryby, podroby i inne tradycyjne źródło białka powinno stanowić nie mniej niż 25% masy wszystkich wymienionych źródeł białka, całkowita zawartość białka z wymienionych źródeł nie powinna być niższa niż 1,7 g/100 kJ (7 g/100 kcal). 1.2. Jeżeli mięso, drób, ryby, podroby lub inne tradycyjne źródła białka pojedynczo lub w mieszaninie wymienione są jako pierwsze w nazwie produktu, bez względu na to, czy produkt przedstawiony jest jako posiłek czy też nie, to: całkowita zawartość wymienionego mięsa, drobiu, ryb, podrobów lub innych tradycyjnych źródeł białka powinna stanowić nie mniej niż 10% całkowitej masy produktu, każde wymienione mięso, drób, ryby, podroby lub inne tradycyjne źródła białka powinny stanowić nie mniej niż 25% masy wszystkich wymienionych źródeł białka, a białko z wymienionych źródeł nie powinno stanowić mniej niż 1 g/100 kJ (4 g/100 kcal). 1.3. Jeżeli mięso, drób, ryby, podroby lub inne tradycyjne źródła białka pojedynczo lub w mieszaninie są wymienione w nazwie produktu, ale nie na pierwszym miejscu, bez względu na to, czy produkt przedstawiany jest jako posiłek czy też nie, to: całkowita zawartość wymienionego mięsa, drobiu, ryb, podrobów lub innych tradycyjnych źródeł białka powinna stanowić nie mniej niż 8% całkowitej masy produktu, każde wymienione mięso, drób, ryba, podroby lub inne tradycyjne źródło białka powinny stanowić nie mniej niż 25% masy wszystkich wymienionych źródeł białka, a białko z wymienianych źródeł nie powinno stanowić mniej niż 0,5 g/100 kJ (2,2 g/100 kcal), całkowita zawartość białka w produkcie pochodząca ze wszystkich źródeł nie powinna być niższa niż 0,7 g/100 kJ (3 g/100 kcal). 1.3.1. W przypadku, gdy ser jest wymieniony wraz z innymi składnikami w nazwie produktu, który jest lub nie jest prezentowany jako posiłek, wówczas: 1) zawartość białka pochodzenia mlecznego powinna być nie mniejsza niż 0,5 g/100 kJ (2,2 g/100 kcal); 2) całkowita zawartość białka ze wszystkich źródeł powinna być nie mniejsza niż 0,7 g/100 kJ (3 g/100 kcal). 1.4. Jeżeli produkt jest określany na oznakowaniu jako posiłek, ale bez wymieniania mięsa, drobiu, ryb, podrobów lub innych tradycyjnych źródeł białka w nazwie produktu, to: całkowita zawartość białka w produkcie, pochodząca ze wszystkich źródeł, nie powinna być mniejsza niż 0,7 g/100 kJ ( 3 g/100 kcal). 1.4.1. Sosy stanowiące dodatek do posiłku są zwolnione z wymagań punktów 1.1-1.4 włącznie. 1.4.2. Posiłki słodkie, w których nazwie jako pierwszy lub jedyny składnik występuje produkt mleczny, powinny zawierać nie mniej niż 2,2 g białek z mleka/100 kcal. Wszystkie pozostałe słodkie posiłki są zwolnione z wymagań określonych w pkt 1.1 - 1.4. Dodawanie aminokwasów jest dozwolone tylko dla podniesienia wartości odżywczej białka obecnego w produkcie i tylko w ilościach potrzebnych do realizacji tego celu. 2. Węglowodany Zawartość węglowodanów ogółem w sokach owocowych i warzywnych, nektarach, przetworach zawierających wyłącznie owoce i deserach lub puddingach nie powinna przekraczać: 10 mg/100 ml w przypadku soków z warzyw i napojów na bazie warzyw, 15 g/100 ml w przypadku soków owocowych, nektarów i napojów na bazie owoców, 20 g/100 g w przypadku przetworów zawierających wyłącznie owoce, 25 g/100 g w przypadku deserów i puddingów, 5 g/100 g w przypadku innych napojów niezawierających mleka. 3. Tłuszcz 3.1. Dla produktów wymienionych w ust. 1.1 niniejszego załącznika: jeżeli mięso lub ser są jedynymi składnikami lub są wymienione jako pierwsze w nazwie produktu, to: całkowita zawartość tłuszczu w produkcie, pochodząca ze wszystkich źródeł, nie powinna przekraczać 1,4 g/100 kJ ( 6 g/100 kcal). 3.2. Dla wszystkich innych produktów: całkowita zawartość tłuszczu w produkcie, pochodząca ze wszystkich źródeł, nie powinna przekraczać 1,1 g/100 kJ (4,5 g/100 kcal). 4. Sód 4.1. Końcowa zawartość sodu w produkcie powinna nie przekraczać 48 mg/ 100 kJ (200 mg/100 kcal) albo nie być wyższa niż 200 mg na 100 g. Jeżeli jednak ser jest jedynym składnikiem wymienionym w nazwie produktu, to końcowa zawartość sodu w produkcie nie powinna przekraczać 70 mg/100 kJ (300 mg/ 100 kcal). 4.2. Soli sodowych nie należy dodawać do produktów przygotowanych z owoców ani do deserów i puddingów, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to uzasadnione technologicznie. 5. Witaminy Witamina C W soku owocowym, nektarze lub soku z warzyw końcowa zawartość witaminy C w produkcie powinna albo być nie mniejsza niż 6 mg/100 kJ (25 mg/100 kcal) lub nie mniejsza niż 25 mg na 100 g. Witamina A W soku z warzyw końcowa zawartość witaminy A w produkcie nie powinna być niższa niż 25 µgER1)/100 kJ (100 µg ER1)/100 kcal). Witamina A nie powinna być dodawana do środków spożywczych uzupełniających, innych niż przetwory zbożowe przetworzone przeznaczonych dla niemowląt i małych dzieci. Witamina D Witaminy D nie należy dodawać do środków spożywczych uzupełniających innych niż przetwory zbożowe przetworzone przeznaczonych dla niemowląt i małych dzieci. 1) ER - wszystkie ekwiwalenty trans retinolu. Załącznik nr 11 SKŁADNIKI ODŻYWCZE 1. Witaminy Witamina A Retinol Octan retinylu Palmitynian retinylu Beta-karoten Witamina D Witamina D2/ = ergokalcyferol/ Witamina D3/ = cholekalcyferol/ Witamina B1 Chlorowodorek tiaminy Monoazotan tiaminy Witamina B2 Ryboflawina Sól sodowa 5' - fosforanu ryboflawiny Niacyna Nikotynamid Kwas nikotynowy Witamina B6 Chlorowodorek pirydoksyny 5' - fosforan pirydoksyny Dwupalmitynian pirydoksyny Kwas pantotenowy D-pantotenian wapnia D-pantotenian sodu Dekspantenol Foliany Kwas foliowy Witamina B12 Cyjanokobalamina Hydroksykobalamina Biotyna D-biotyna Witamina C Kwas L-askorbinowy L-askorbinian sodu L-askorbinian wapnia Kwas 6-palmitylo-L-askorbinowy (palmitynian askorbylu) Askorbinian potasu Witamina K Filochinon (Fitomenadion) Witamina E D-alfa-tokoferol DL-alfa-tokoferol octan D-alfa tokoferolu octan DL-alfa tokoferolu 2. Aminokwasy L-arginina i jej chlorowodorek L-cystyna i jej chlorowodorek L-histydyna i jej chlorowodorek L-izoleucyna i jej chlorowodorek L-leucyna i jej chlorowodorek L-lizyna i jej chlorowodorek L-cysteina i jej chlorowodorek L-metionina L-fenyloalanina L-treonina L-tryptofan L-tyrozyna L-walina 3. Inne Cholina Chlorek choliny Cytrynian choliny Dwuwinian choliny Inozytol L-karnityna Chlorowodorek L-karnityny 4. Składniki mineralne i pierwiastki śladowe Wapń Węglan wapnia Chlorek wapnia Sole wapniowe kwasu cytrynowego Glukonian wapnia Glicerofosforan wapnia Mleczan wapnia Tlenek wapnia Wodorotlenek wapnia Sole wapniowe kwasu ortofosforowego Magnez Węglan magnezu Chlorek magnezu Sole magnezowe kwasu cytrynowego Glukonian magnezu Tlenek magnezu Wodorotlenek magnezu Sole magnezowe kwasu ortofosforowego Siarczan magnezu Mleczan magnezu Glicerofosforan magnezu Potas Chlorek potasu Sole potasowe kwasu cytrynowego Glukonian potasu Mleczan potasu Glicerofosforan potasu Żelazo Cytrynian żelazawy Cytrynian amonowo-żelazowy Glukonian żelazawy Mleczan żelazawy Siarczan żelazawy Fumaran żelazawy Dwufosforan żelazowy (pirofosforan żelazowy) Żelazo zredukowane Cukrzan żelazowy Dwufosforan sodowo-żelazowy Węglan żelazawy Miedź Kompleks miedziowo-lizynowy Węglan miedzi Cytrynian miedzi Glukonian miedzi Siarczan miedzi Cynk Octan cynku Cytrynian cynku Mleczan cynku Siarczan cynku Tlenek cynku Glukonian cynku Mangan Węglan manganu Chlorek manganu Cytrynian manganu Glukonian manganu Siarczan manganu Glicerofosforan manganu Jod Jodek sodu Jodek potasu Jodan potasu Jodan sodu Załącznik nr 12 MAKSYMALNE ZAWARTOŚCI WITAMIN I SKŁADNIKÓW MINERALNYCH DODAWANYCH DO ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH UZUPEŁNIAJĄCYCH OBEJMUJĄCYCH PRODUKTY ZBOŻOWE PRZETWORZONE I INNE ŚRODKI SPOŻYWCZE PRZEZNACZONE DLA NIEMOWLĄT I MAŁYCH DZIECI Wymagania dotyczące składników odżywczych dotyczą produktów gotowych do spożycia, jako takich sprzedawanych lub sporządzanych według instrukcji producenta, z wyjątkiem potasu i wapnia, dla których wymagania odnoszą się do produktów w takiej formie, w jakiej znajdują się w obrocie Składnik odżywczyMaksymalna zawartość na 100 kcal Witamina A (µg ER)1801) Witamina E (mg a-ET)3 Witamina C (mg)12,5/252)/1253) Tiamina (mg)0,25/0,54) Ryboflawina (mg)0,4 Niacyna (mg EN)4,5 Witamina B6 (mg)0,35 Kwas foliowy (µg)50 Wtamina B12 (µg)0,35 Kwas pantotenowy (mg)1,5 Biotyna(µg)10 Potas (mg)160 Wapń (mg)80/1805)/1006) Magnez (mg)40 Żelazo (mg)3 Cynk (mg)2 Miedź (µg)40 Jod (µg)35 Mangan (mg)0,6 Objaśnienia: 1) Zgodnie z przepisami załącznika nr 9 i 10 do rozporządzenia. 2) Limit stosowany do produktów wzbogacanych w żelazo. 3) Limit stosowany do produktów owocowych, soków owocowych, nektarów i soków warzywnych. 4) Limit stosowany do produktów zbożowych przetworzonych. 5) Limit stosowany do produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. a i b rozporządzenia. 6) Limit stosowany do produktów wymienionych w § 17 ust. 2 pkt 1 lit. d rozporządzenia. Załącznik nr 13 PODSTAWOWY SKŁAD ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH STOSOWANYCH W DIETACH O OGRANICZONEJ ZAWARTOŚCI ENERGII W CELU REDUKCJI MASY CIAŁA Wykazy dotyczą produktów gotowych do spożycia, sprzedawanych w tej postaci lub przygotowywanych zgodnie z instrukcjami producenta. 1. Wartość energetyczna 1.1. Wartość energetyczna dostarczana przez dany produkt wymieniony w § 24 pkt 1 rozporządzenia w całodziennej diecie nie powinna być mniejsza niż 3.360 kJ (800 kcal) i nie powinna przekroczyć 5.040 kJ (1.200 kcal). Wartość energetyczna dostarczona przez produkt wymieniony w § 24 pkt 2 rozporządzenia nie powinna wynosić mniej niż 840 kJ (200 kcal) ani przekroczyć 1.680 kJ (400 kcal) na jeden posiłek. 2. Białko 2.1. Białko zawarte w produktach wymienionych w § 24 rozporządzenia powinno dostarczać nie mniej niż 25% i nie więcej niż 50% całkowitej energii z produktu. W żadnym przypadku ilość białka w produktach wymienionych w § 24 pkt 1 nie może przekroczyć 125 g. 2.2. Przepisy ust. 2.1 dotyczące białka odnoszą się do białka, którego wskaźnik aminokwasu ograniczającego jest równy wskaźnikowi białka wzorcowego podanego w załączniku nr 14 do rozporządzenia. Jeżeli wskaźnik aminokwasu ograniczającego jest niższy niż 100% wartości białka wzorcowego, minimalne poziomy białka będą odpowiednio podwyższone. W każdym przypadku wskaźnik aminokwasu ograniczającego powinien być przynajmniej równy 80% wartości białka wzorcowego. 2.3. Wskaźnik aminokwasu ograniczającego będzie oznaczać najniższy stosunek pomiędzy ilością każdego niezbędnego aminokwasu badanego białka i ilości odpowiadającego mu aminokwasu w białku wzorcowym. 2.4. We wszystkich przypadkach dodawanie aminokwasów dozwolone jest wyłącznie w celu poprawienia wartości odżywczej białek i wyłącznie w proporcjach niezbędnych do osiągnięcia tego celu. 3. Tłuszcz 3.1. Energia pochodząca z tłuszczów nie powinna przekraczać 30% całkowitej dostępnej energii dostarczanej przez produkt. 3.2. W przypadku produktów wymienionych w § 24 pkt 1 rozporządzenia zawartość kwasu linolowego (w postaci glicerydów) nie powinna być mniejsza niż 4,5 g. 3.3. W przypadku produktów wymienionych w § 24 pkt 2 rozporządzenia zawartość kwasu linolowego (w postaci glicerydów) nie powinna być mniejsza niż 1 g. 4. Błonnik pokarmowy Zawartość błonnika pokarmowego w produktach wymienionych w § 24 pkt 1 rozporządzenia nie powinna być mniejsza niż 10 g i nie powinna przekraczać 30 g w całodziennej diecie. 5. Witaminy i składniki mineralne 5.1. Produkty wymienione w § 24 pkt 1 rozporządzenia powinny dostarczać w całodziennej diecie przynajmniej 100% ilości witamin i składników mineralnych wymienionych w poniższej tabeli. 5.2. Produkty wymienione w § 24 pkt 2 rozporządzenia powinny dostarczyć w każdym posiłku przynajmniej 30% ilości witamin i składników mineralnych wymienionych w tabeli, o której mowa w ust. 5.1; jednak dostarczana przez te produkty ilość potasu w każdym posiłku powinna wynosić co najmniej 500 mg. Tabela Witamina A(µg ER)700 Witamina D(µg)5 Witamina E(mg ET)10 Witamina C(mg)45 Tiamina(mg)1,1 Ryboflawina(mg)1,6 Niacyna(mg EN)18 Witamina B6(mg)1,5 Foliany(µg)200 Witamina B12(µg)1,4 Biotyna(µg)15 Kwas pantotenowy(mg)3 Wapń(mg)700 Fosfor(mg)550 Potas(mg)3.100 Żelazo(mg)16 Cynk(mg)9,5 Miedź(mg)1,1 Jod(µg)130 Selen(µg)55 Sód(mg)575 Magnez(mg)150 Mangan(mg)1 Załącznik nr 14 SKŁAD AMINOKWASOWY BIAŁKA WZORCOWEGO1) g/100 g białka Cystyna + metionina1,7 Histydyna1,6 Izoleucyna1,3 Leucyna1,9 Lizyna1,6 Fenyloalanina + tyrozyna1,9 Treonina0,9 Tryptofan0,5 Walina1,3 1) Światowa Organizacja Zdrowia. Wymagania odnośnie wartości energetycznej i białka. Załącznik nr 15 WITAMINY I SKŁADNIKI MINERALNE, KTÓRE MOGĄ BYĆ DEKLAROWANE ORAZ ICH ZALECANE DZIENNE SPOŻYCIE (RDA) Witamina A µg800 Witamina D µg5 Witamina E mg10 Witamina C mg60 Tiamina mg1,4 Ryboflawina mg1,6 Niacyna mg18 Witamina B6 mg2 Folacyna µg200 Witamina B12 µg1 Biotyna mg0,15 Kwas pantotenowy mg6 Wapń mg800 Fosfor mg800 Żelazo mg14 Magnez mg300 Cynk mg15 Jod µg150 Załącznik nr 16 PODSTAWOWY SKŁAD DIETETYCZNYCH ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA MEDYCZNEGO Specyfikacje odnoszą się do produktów gotowych do spożycia, wprowadzanych na rynek jako gotowe do użycia lub odtwarzanych według instrukcji producenta. 1. Produkty wymienione w § 28 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia przeznaczone specjalnie dla niemowląt powinny zawierać witaminy i składniki mineralne, jak wymieniono w tabeli 1. 2. Produkty wymienione w § 28 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia przeznaczone specjalnie dla niemowląt powinny zawierać witaminy i składniki mineralne, jak wymieniono w tabeli 1, dopuszczając modyfikację jednego lub więcej z tych składników odżywczych, która stała się konieczna ze względu na zamierzone stosowanie produktu. 3. Maksymalne poziomy witamin i składników mineralnych obecnych w produktach wymienionych w § 28 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia, a przeznaczonych specjalnie dla niemowląt, nie powinny przekraczać wartości wymienionych w tabeli 1, dopuszczając modyfikację jednego lub więcej tych składników odżywczych, która stała się konieczna ze względu na zamierzone stosowanie produktu. Tabela 1 ZAWARTOŚĆ WITAMIN I SKŁADNIKÓW MINERALNYCH W PRODUKTACH KOMPLETNYCH ŻYWIENIOWO PRZEZNACZONYCH DLA NIEMOWLĄT Witaminy 100 kJ100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Witamina A (µg ER)1)144360180 Witamina D (µg)0,250,7513 Witamina K (µg)15420 Witamina C (mg)1,96825 Tiamina (mg)0,010,0750,040,3 Ryboflawina (mg)0,0140,10,060,45 Witamina B6 (mg)0,0090,0750,0350,3 Niacyna (mg EN)2)0,20,750,83 Kwas foliowy (µg)16425 Witamina B12 (µg)0,0250,120,10,5 Kwas pantotenowy (mg)0,070,50,32 Biotyna(µg)0,451,520 Witamina E (mg []-ET)3)0,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako kwas linolowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż 0,1 mg na 100 dostępnych kJ0,750,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako kwas linolowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż 0,5 mg na 100 dostępnych kcal3 1) ER - ekwiwalent retinolu. 2) EN - ekwiwalent niacyny. 3) ET - ekwiwalent tokoferolu. Składniki mineralne 100 kJ100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Sód (mg)5142060 Chlorki (mg)122950125 Potas (mg)153560145 Wapń (mg)126050250 Fosfor (mg)(1)6222590 Magnez (mg)1,23,6515 Żelazo (mg)0,120,50,52 Cynk (mg)0,120,60,52,4 Miedź (µg)4,82920120 Jod (µg)1,28,4535 Selen (µg)0,250,713 Mangan (mg)0,0120,050,050,2 Chrom (µg)-2,5-10 Molibden (µg)-2,5-10 Fluorki (mg)-0,05-0,2 (1) Stosunek wapnia do fosforu nie mniejszy niż 1,2, a nie większy niż 2,0 4. Dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego dla niemowląt, w przypadku, gdy nie jest to sprzeczne z wymaganiami wynikającymi z zamierzonego stosowania, powinny odpowiadać postanowieniom odnoszącym się do składników odżywczych, które mogą być stosowane w preparatach do początkowego i w preparatach do dalszego żywienia niemowląt w danym przypadku, a które ustalono w rozdziale 2 rozporządzenia. 5. Produkty opisane w § 28 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia, inne niż te przeznaczone specjalnie dla niemowląt, powinny zawierać witaminy i składniki mineralne wymienione w tabeli 2. 6. Produkty opisane w § 28 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia, inne niż te przeznaczone specjalnie dla niemowląt, powinny zawierać witaminy i składniki mineralne wymienione w tabeli 2, dopuszczając modyfikację jednego lub więcej z tych składników odżywczych, która stała się konieczna wobec zamierzonego stosowania produktu. 7. Maksymalne poziomy witamin i składników mineralnych obecnych w produktach wymienionych w § 28 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia, innych niż te przeznaczone specjalnie dla niemowląt, nie powinny przekraczać poziomów wymienionych w tabeli 2, dopuszczając modyfikację jednego lub więcej składników odżywczych, która stała się konieczna wobec zamierzonego stosowania produktu. Tabela 2 ZAWARTOŚĆ WITAMIN I SKŁADNIKÓW MINERALNYCH W KOMPLETNYCH ŻYWIENIOWO PRODUKTACH INNYCH NIŻ PRZEZNACZONE DLA NIEMOWLĄT Witaminy 100 kJ100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Witamina A (µg ER)1)8,44335180 Witamina D (µg)0,120,65/0,75(1)0,52,5/3(1) Witamina K (µg)0,8553,520 Witamina C (mg)0,545,252,2522 Tiamina (mg)0,0150,120,060,5 Ryboflawina (mg)0,020,120,080,5 Witamina B6 (mg)0,020,120,080,5 Niacyna (mg EN)2)0,220,750,93 Kwas foliowy (µg)2,512,51050 Witamina B12 (µg)0,0170,170,070,7 Kwas pantotenowy (mg)0,0350,350,151,5 Biotyna(µg)0,181,80,757,5 Witamina E (mg [] - ET)3)0,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako kwas linolowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż 0,1 mg na 100 dostępnych kJ0,750,5/g wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wyrażonych jako kwas linolowy, ale w żadnym przypadku nie mniej niż 0,5 mg na 100 dostępnych kcal3 (1) Produkty przeznaczone dla dzieci w wieku od 1 do 10 lat 1) ER - ekwiwalent retinolu. 2) EN - ekwiwalent niacyny. 3) ET - ekwiwalent tokoferolu. Składniki mineralne 100 kJ100 kcal MinimumMaksimumMinimumMaksimum Sód (mg)7,24230175 Chlorki (mg)7,24230175 Potas (mg)197080295 Wapń (mg)8,4/12(1)42/60(1)35/50(1)175/250(1) Fosfor (mg)7,2193080 Magnez (mg)1,867,525 Żelazo (mg)0,120,50,52,0 Cynk (mg)0,120,360,51,5 Miedź (µg)1512560500 Jod (µg)1,558,46,535 Selen (µg)0,62,52,510 Mangan (mg)0,0120,120,050,5 Chrom (µg)0,33,61,2515 Molibden (µg)0,724,33,518 Fluorki (mg)-0,05-0,2 (1) Produkty przeznaczone dla dzieci w wieku od 1 do 10 lat Załącznik nr 17 SUBSTANCJE CHEMICZNE, KTÓRE MOGĄ BYĆ DODAWANE W OKREŚLONYCH CELACH ODŻYWCZYCH DO ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA ŻYWIENIOWEGO Do celów tabeli skrót oznacza: "DŚSSPM" - dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego "Wszystkie ŚSSPŻ" - środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, z wyłączeniem preparatów do początkowego żywienia niemowląt, preparatów do dalszego żywienia niemowląt oraz środków spożywczych uzupełniających, obejmujących produkty zbożowe przetworzone i inne środki spożywcze dla niemowląt i małych dzieci SubstancjeGrupy produktów Wszystkie ŚSSPŻDŚSSPM Kategoria 1. Witaminy Witamina A - retinolX - octan retinyluX - palmitynian retinyluX - beta-karotenX Witamina D - cholekalcyferolX - ergokalcyferolX Witamina E - D-alfa tokoferolX - DL-alfa tokoferolX - octan D-alfa tokoferyluX - octan DL-alfa tokoferyluX - bursztynian D-alfa tokoferyluX - bursztynian glikolu polietylenowego 1.000 D-alfa-tokoferyluX Witamina K - filochinon (fitomenadion)X Witamina B1 - chlorowodorek tiaminyX - monoazotan tiaminyX Witamina B2 ryboflawina X - ryboflawiny 5'-fosforan sodowyX Niacyna - kwas nikotynowyX - nikotynamidX Kwas pantotenowy - D-pantotenian wapniaX - D-pantotenian sooduX - DeksapantenolX Witamina B6X - chlorowodorek pirydoksyny - pirydoksyny 5'-fosforanX - dipalmitynian pirydoksynyX Kwas foliowy - kwas pteroilomonoglutaminowyX Witamina B12 - cyjanokobalaminaX - hydroksykobalaminaX Biotyna - D-biotynaX Witamina C - kwas L-askorbinowyX - L-askorbinian soduX - L-askorbinian wapniaX - L-askorbinian potasuX - L-askorbylo 6-palmitynianX Kategoria 2. Składniki mineralne Wapń - węglanX - chlorekX - sole kwasu cytrynowegoX - glukonianX - glicerofosforanX - mleczanX - sole kwasu ortofosforowegoX - wodorotlenekX - tlenekX - siarczanX - w postaci chelatu z aminokwasemX - pidolanX Magnez - octanX - węglanX - chlorekX - sole kwasu cytrynowegoX - glukonianX - glicerofosforanX - sole kwasu ortofosforowegoX - mleczanX - wodorotlenekX - tlenekX - siarczanX - w postaci chelatu z aminokwasemX - pidolanX Żelazo - węglan żelazawyX - cytrynian żelazawyX - cytrynian amonowo-żelazowyX - glukonian żelazawyX - fumaran żelazawyX - difosforan sodowo-żelazowyX - mleczan żelazawyX - siarczan żelazawyX - difosforan żelazowy (pirofosforan żelazowy)X - cukrzan żelazowyX - żelazo zredukowaneX - wodorotlenek żelazawyX - pidolan żelazawyX - w postaci chelatu z aminokwasemX Miedź - węglan miedziX - cytrynian miedziX - glukonian miedziX - siarczan miedziX - kompleks miedź-lizynaX - w postaci chelatu z aminokwasemX Jod - jodek potasuX - jodan potasuX - jodek soduX - jodan soduX Cynk - octanX - chlorekX - cytrynianX - glukonianX - mleczanX - tlenekX - węglanX - siarczanX - w postaci chelatu z aminokwasemX Mangan - węglanX - chlorekX - cytrynianX - glukonianX - glicerofosforanX - siarczanX - w postaci chelatu z aminokwasemX Sód - wodorowęglanX - węglanX - chlorekX - cytrynianX - glukonianX - mleczanX - wodorotlenekX - sole kwasu ortofosforowegoX Potas - wodorowęglanX - węglanX - chlorekX - cytrynianX - glukonianX - glicerofosforanX - mlecznaX - wodorotlenekX - sole kwasu ortofosforowegoX Selen - selenian soduX - wodoroselenin soduX - selenin soduX - drożdże wzbogaconeX Chrom (III) i jego heksahydraty - chlorekX - siarczanX - w postaci chelatu z aminokwasemX Molibden (IV) - molibdenian amonowyX - molibdenian sodowyX Fluor - fluorek potasuX - fluorek soduX Bor - kwas borowyX - boran soduX Kategoria 3. Aminokwasy - L-alaninaX - L-argininaX - kwas L-asparaginowy X - L-asparaginian L-argininy X - L-cytrulina X - L-cysteinaX - N-acetylo L-cysteina X - CystynaX - L-histydynaX - L-kwas glutaminowyX - L-glutaminaX - GlicynaX - L-izoleucyna X - L-leucynaX - L-lizynaX - L-glutaminian L-lizyny X - Octan L-lizynyX - L-asparaginian L-lizyny X - L-metioniaX - N-acetylo L-metionina X (w produktach przeznaczonych dla osób powyżej 1 roku życia) - L-ornitynaX - L-fenyloalaninaX - L-prolina X - L-seryna - L-treoninaXX - L-tryptofanX - L-tyrozynaX - L-walinaX Dla aminokwasów mają zastosowanie również sole sodowe, potasowe, wapniowe i magnezowe, jak również ich hydroksychlorki Kategoria 4. Karnityna i tauryna - L-karnitynaX - Hydroksychlorek L-karnitynyX - L-winian L-karnitynyX - TaurynaX Kategoria 5. Nukleotydy - kwas adenozyno - 5'-fosforowy (AMP)X - sole sodowe (AMP)X - kwas cytydyno - 5'-monofosforowy (CMP)X - sole sodowe (CMP)X - kwas guanozyno- 5' - fosforowy (GMP)X - sole sodowe (GMP)X - kwas inozyno-5'-fosforowy (IMP)X - sole sodowe (IMP)X - kwas urydyno-5' -fosforowy (UMP)X - sole sodowe (UMP)X Kategoria 6. Cholina i inozytol - cholinaX - chlorek cholinyX - diwinian chlinyX - cytrynian cholinyX - inozytolX 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenie wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 89/398/EWG z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 2) dyrektywy 91/321/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (Dz. Urz. WE L 175 z 04.07.1991), 3) dyrektywy 92/52/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie preparatów dla niemowląt i receptur przeznaczonych na wywóz do państw trzecich (Dz. Urz. WE L 179 z 01.07.1992), 4) dyrektywy 96/4/WE z dnia 16 lutego 1996 r. poprawiającej dyrektywę 91/321/EWG w sprawie preparatów dla niemowląt i preparatów pochodnych (Dz. Urz. WE L 49 z 28.02.1996), 5) dyrektywy 96/5/WE z dnia 16 lutego 1996 r. w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (Dz. Urz. WE L 49 z 28.02.1996), 6) dyrektywy 96/8/WE z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie żywności przeznaczonej do użycia w dietach o obniżonej energetyczności (Dz. Urz. WE L 55 z 06.03.1996), 7) dyrektywy 96/84/WE z dnia 19 grudnia 1996 r. zmieniającej dyrektywę 89/398/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 48 z 19.02.1997), 8) dyrektywy 98/36/WE z dnia 2 czerwca 1998 r. zmieniającej dyrektywę 96/5/WE w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz odżywek dla niemowląt i małych dzieci (Dz. Urz. WE L 167 z 12.06.1998), 9) dyrektywy 1999/21/WE z 25 marca 1999 r. w sprawie dietetycznych środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego (Dz. Urz. WE L 91 z 07.04.1999), 10) dyrektywy 1999/41/WE z dnia 7 czerwca 1999 r. zmieniającej dyrektywę 89/398/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 172 z 08.07.1999), 11) dyrektywy 2001/15/WE z dnia 15 lutego 2001 r. w sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. Urz. WE L 52 z 22.02.2001), 12) dyrektywy 2004/5/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. zmieniającej Dyrektywę 2001/15/WE w zakresie włączenia niektórych substancji do załącznika (Dz. Urz. WE L 14 z 21.01.2004), 13) dyrektywy 2004/6/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. usuwającej z Dyrektywy 2001/15/EC przesunięcie terminu wdrożenia przepisów zakazujących handlu niektórymi produktami (Dz. Urz. WE L 15 z 22.01.2004). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. U. Nr 239, poz. 2050), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań higieniczno-sanitarnych w zakładach produkujących lub wprowadzających do obrotu środki spożywcze 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1096) Na podstawie art. 33 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania higieniczno-sanitarne dotyczące zakładów i ich wyposażenia; 2) warunki sanitarne oraz wymagania w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji i w obrocie środkami spożywczymi, dozwolonymi substancjami dodatkowymi lub innymi składnikami żywności, w tym szczególne wymagania dotyczące środków spożywczych sprzedawanych luzem, łatwo psujących się, sypkich oraz nieopakowanych, zwanymi dalej "żywnością", oraz materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością, dotyczące: a) stanu technicznego budynków, pomieszczeń i instalacji, b) jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i do celów gospodarczych oraz pary wodnej i lodu używanych do produkcji żywności, c) gromadzenia i przechowywania odpadów z żywności, d) narzędzi, urządzeń i wyposażenia zakładu, e) osób wykonujących prace przy produkcji i w obrocie żywnością. 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą produkcji środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz produkcji pierwotnej. § 2. 1. Budynki i pomieszczenia zakładów muszą znajdować się w dobrym stanie technicznym i spełniać wymagania sanitarne i higieniczne oraz ochrony środowiska, a także muszą być utrzymywane w czystości. 2. Szczegółowe wymagania techniczne zakładów określają przepisy Prawa budowlanego. 3. Wymagania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach, w zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozporządzeniu, określają przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. § 3. Budynki i pomieszczenia zakładów planuje się, projektuje oraz buduje z uwzględnieniem ich odpowiedniego usytuowania i wielkości, w taki sposób, aby: 1) umożliwić odpowiednią obsługę, czyszczenie lub dezynfekcję, zapewnić unikanie lub minimalizowanie zanieczyszczeń pochodzących z powietrza oraz zagwarantować odpowiednią przestrzeń roboczą, umożliwiającą wykonywanie wszystkich operacji w warunkach higienicznych; 2) chronić przed gromadzeniem się brudu w pomieszczeniach, uniemożliwić stykanie się żywności z materiałami toksycznymi i przenoszenie się cząsteczek tych materiałów do żywności oraz tworzenie się kondensatu lub niepożądanej pleśni na powierzchni żywności; 3) umożliwić stosowanie dobrej praktyki higienicznej (GHP), w tym ochronę przed zanieczyszczeniami krzyżowymi - pomiędzy poszczególnymi, oddzielnymi czynnościami i podczas tych czynności - pochodzącymi od żywności, materiałów opakowaniowych i osłonowych, wyposażenia, wody, powietrza lub osób wykonujących pracę przy produkcji lub w obrocie żywnością oraz zewnętrznych źródeł zanieczyszczeń, w tym szkodników; 4) umożliwić, w zależności od potrzeb, odpowiednie warunki magazynowania w temperaturze kontrolowanej za pomocą urządzeń o wystarczającej wydajności dla utrzymywania żywności w odpowiedniej temperaturze oraz monitorowania i rejestracji temperatury. § 4. 1. Zakład musi posiadać kanalizację dostosowaną do jego potrzeb. 2. Kanalizację projektuje się i wykonuje zgodnie z przepisami Prawa budowlanego, w taki sposób, aby uniknąć ryzyka zanieczyszczenia żywności. § 5. 1. W zakładzie instaluje się odpowiednią ilość umywalek, przeznaczonych do mycia rąk, w miejscach, gdzie jest to konieczne ze względu na proces produkcji lub obrotu oraz wyeliminowanie zagrożenia zanieczyszczenia żywności. 2. Każdą umywalkę wyposaża się w: 1) armaturę z bieżącą zimną i ciepłą wodą; 2) środki do mycia rąk i do ich higienicznego suszenia. 3. Dla uniknięcia niedopuszczalnego ryzyka zanieczyszczenia żywności urządzenia do mycia żywności oddziela się od urządzeń do mycia rąk. § 6. 1. W zakładzie musi być odpowiednia, ze względu na wielkość zakładu i rodzaj prowadzonej działalności, ilość ustępów z bieżącą wodą podłączonych do instalacji kanalizacyjnej, przeznaczonych dla osób wykonujących prace przy produkcji lub w obrocie żywnością. 2. W zakładzie muszą być oddzielne ustępy przeznaczone dla osób niewykonujących prac przy produkcji lub w obrocie żywnością. 3. Ustępy muszą być wyposażone w grawitacyjną lub mechaniczną wentylację, a drzwi od ustępów nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń produkcyjnych i magazynowych. § 7. 1. W pomieszczeniach zapewnia się, stosownie do potrzeb, grawitacyjną lub mechaniczną wentylację, wykluczającą możliwość przepływu powietrza z obszaru zanieczyszczonego do obszaru czystego. 2. Systemy wentylacyjne muszą być tak skonstruowane, aby umożliwiać łatwy dostęp do filtrów i innych części wymagających czyszczenia lub wymiany. 3. Otwory rewizyjne nie mogą znajdować się w pomieszczeniach produkcyjnych lub obróbki żywności. § 8. 1. Pomieszczenia w zakładzie, w których jest produkowana lub wprowadzana do obrotu żywność, muszą być wyposażone w naturalne lub sztuczne oświetlenie dostosowane do wykonywanych w nich czynności, odpowiadające wymaganiom w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Punkty świetlne w pomieszczeniach produkcyjnych zabezpiecza się przed rozpryskiem szkła. § 9. 1. W zakładzie muszą być szatnie dla pracowników lub innych osób wykonujących prace przy produkcji lub w obrocie żywnością. 2. Jeżeli jest to niezbędne ze względu na bezpieczeństwo żywności lub procesy technologiczne produkowanych w zakładzie środków spożywczych, szatnie, o których mowa w ust. 1, posiadają w części sąsiadującej z pomieszczeniami produkcyjnymi wydzielone miejsca przeznaczone do przechowywania odzieży ochronnej. § 10. Zaprojektowanie i rozplanowanie pomieszczeń, w których jest przygotowywana, obrabiana lub przetwarzana żywność, musi umożliwiać stosowanie dobrej praktyki higienicznej (GHP), w tym ochronę przed zanieczyszczeniami krzyżowymi pomiędzy poszczególnymi, oddzielnymi czynnościami i podczas tych czynności. W szczególności pomieszczenia te muszą odpowiadać wymaganiom określonym w § 11-16. § 11. 1. Podłogi muszą być utrzymane w dobrym stanie, łatwe do czyszczenia oraz, jeżeli jest to niezbędne, do dezynfekcji. 2. Do wykonania podłóg używa się materiałów nieprzepuszczalnych, nienasiąkliwych, zmywalnych i nietoksycznych. 3. W przypadku gdy jest to konieczne ze względu na rodzaj prowadzonej działalności oraz bezpieczeństwo żywności, podłogi muszą być tak wykonane, aby umożliwiać odpowiedni spływ wody z ich powierzchni. § 12. 1. Powierzchnie ścian w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych muszą być wykonane z materiałów łatwych do czyszczenia oraz, jeżeli jest to niezbędne ze względu na rodzaj prowadzonej działalności, do dezynfekcji, a także muszą być utrzymywane w dobrym stanie. 2. Ściany wykonuje się z materiałów spełniających wymogi, o których mowa w § 11 ust. 2. 3. Jeżeli tego wymagają czynności związane z przygotowaniem, obróbką lub przetworzeniem żywności, ściany pokrywa się materiałem gładkim do wysokości odpowiedniej dla wykonywanych czynności. 4. Jeżeli jest to możliwe, połączenia ścian i podłóg powinny być zaokrąglone. § 13. Sufity i zamocowane w górze elementy muszą być wykonane w taki sposób, aby zapobiegać gromadzeniu się brudu i ograniczać kondensację pary oraz wzrost niepożądanych pleśni. § 14. 1. Okna i inne otwory muszą mieć konstrukcję zapobiegającą gromadzeniu się brudu oraz umożliwiającą stałe wietrzenie pomieszczeń przez górne skrzydła lub wietrzniki umieszczone w górnych częściach okien, łatwe do otwierania z poziomu podłogi, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Okna powinny być wyposażone w łatwo dające się zdjąć do czyszczenia siatki ochronne przeciw insektom. 3. W przypadku gdy otwarte okna mogłyby być przyczyną zanieczyszczenia żywności, w czasie produkcji muszą być one zamknięte i zabezpieczone przed otwarciem. § 15. 1. Drzwi do pomieszczeń produkcyjnych lub pomieszczeń, w których żywność wprowadzana jest do obrotu, muszą być szczelne, łatwe do czyszczenia oraz, jeżeli jest to niezbędne, dezynfekcji. 2. W pomieszczeniach produkcyjnych używa się drzwi o gładkich i nienasiąkliwych powierzchniach. § 16. 1. Powierzchnie, w tym powierzchnie wyposażenia, wykorzystywane w procesie produkcji, w szczególności powierzchnie będące w kontakcie z żywnością, muszą być utrzymane w dobrym stanie i łatwe do czyszczenia oraz, jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo żywności, dezynfekcji. 2. Do wykonania powierzchni, o których mowa w ust. 1, używa się materiałów gładkich, zmywalnych i nietoksycznych. § 17. 1. W zakładzie instaluje się odpowiednie urządzenia do czyszczenia i dezynfekowania sprzętu roboczego i wyposażenia. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, muszą być wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwe do czyszczenia oraz odpowiednio zasilane w gorącą i zimną wodę, jeżeli jest to konieczne ze względu na proces produkcji i obrotu oraz wyeliminowanie zagrożeń zanieczyszczenia żywności. § 18. 1. Zakład zapewnia odpowiednie warunki do mycia żywności. 2. Zlewy lub inne urządzenia przeznaczone do mycia żywności muszą być, zgodnie z potrzebami, odpowiednio zasilane w gorącą lub zimną wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi i utrzymywane w czystości. § 19. 1. Obiekty ruchome i tymczasowe, takie jak: namioty, stoiska handlowe, środki transportu do sprzedaży obwoźnej, obiekty używane okazjonalnie w celach kateringowych oraz automaty do sprzedaży muszą być tak usytuowane, zaprojektowane, wykonane i utrzymane w czystości oraz sprawności, aby uniknąć ryzyka zanieczyszczania żywności oraz uniemożliwić dostęp szkodnikom. 2. Przedsiębiorcy wykonujący działalność w obiektach, o których mowa w ust. 1, oraz prowadzący automaty zapewniają w szczególności: 1) dostęp do urządzeń mających na celu utrzymanie właściwej higieny pracowników lub innych osób wykonujących prace przy produkcji lub w obrocie żywnością, w tym urządzeń do mycia i suszenia rąk w warunkach higienicznych, higieniczne ustępy i szatnie; 2) dobry stan powierzchni będących w kontakcie z żywnością, wykonanych w sposób gwarantujący łatwe czyszczenie oraz, jeżeli jest to niezbędne, dezynfekcję; do wykonania tych powierzchni używa się materiałów gładkich, zmywalnych i nietoksycznych; 3) właściwe warunki do czyszczenia oraz, jeżeli jest to niezbędne, dezynfekcji sprzętu roboczego i wyposażenia; 4) właściwe warunki higieniczne do czyszczenia żywności, w tym zasilanie w ciepłą lub zimną wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi - w przypadku gdy czyszczenie stanowi część działalności przedsiębiorcy w obiekcie, o którym mowa w ust. 1; 5) dostęp do przystosowanych pomieszczeń lub urządzeń umożliwiających higieniczne składowanie i usuwanie niebezpiecznych lub niejadalnych substancji oraz odpadów, zarówno ciekłych, jak i stałych; 6) dostęp do odpowiednich urządzeń służących do utrzymywania i monitorowania właściwych warunków temperaturowych żywności; 7) przechowywanie żywności w sposób pozwalający na uniknięcie ryzyka jej zanieczyszczenia. § 20. 1. W zakładach wprowadzających żywność do obrotu ekspozycję i sprzedaż środków spożywczych organizuje się w wyznaczonych miejscach, wyposażonych w odpowiednie urządzenia i sprzęt, w taki sposób, aby środki spożywcze przeznaczone do bezpośredniego spożycia były oddzielone od środków spożywczych, które będą poddawane dalszej obróbce przez konsumenta. 2. W zakładach zapewnia się, uwzględniając charakter działalności zakładu oraz rodzaj środków spożywczych, urządzenia i sprzęt do przyjęcia tych środków, ich transportu wewnętrznego, przechowywania, porcjowania, eksponowania, ważenia i pakowania, z uwzględnieniem zachowania wymagań w zakresie temperatury przechowywania właściwych dla danego środka spożywczego. § 21. 1. W zakładach wprowadzających do obrotu żywność oraz artykuły niebędące żywnością należy wydzielić stanowiska do ekspozycji, przechowywania, porcjowania, pakowania i ważenia żywności, tak aby uniemożliwić wzajemne zanieczyszczanie oraz zapewnić bezpieczeństwo żywności i artykułów niebędących żywnością. 2. W zakładach, o których mowa w ust. 1, materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością nie mogą być stosowane do artykułów niebędących żywnością. 3. W pomieszczeniach, w których magazynowana i przechowywana jest żywność oraz artykuły niebędące żywnością, przestrzegane są wymagania, o których mowa w ust. 1. § 22. 1. Urządzenia, sprzęt i inne składniki wyposażenia, z którymi styka się żywność, muszą być: 1) utrzymywane w dobrym stanie technicznym, aby zminimalizować wszelkie ryzyko zanieczyszczenia żywności; 2) wykonane z takich materiałów, które umożliwiają utrzymanie ich w czystości oraz, jeżeli jest to niezbędne, ich dezynfekcję; nie dotyczy to pojemników bezzwrotnych oraz opakowań; 3) zainstalowane w taki sposób, aby umożliwić odpowiednie czyszczenie otaczającego je obszaru. 2. W obrocie środkami spożywczymi sprzedawanymi luzem, dla każdego rodzaju środków spożywczych wydziela się sprzęt i narzędzia takie, jak w szczególności: noże, deski, szufle, łyżki, szczypce, naczynia wykonane z materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, określonych w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. § 23. 1. Odpady żywności, niejadalne produkty uboczne oraz inne odpady nie mogą być magazynowane w pomieszczeniach, w których znajduje się żywność, chyba że jest to nie do uniknięcia przy właściwym działaniu zakładu. 2. Odpady żywności, niejadalne produkty uboczne oraz inne odpady są przechowywane w zamykanych pojemnikach. Pojemniki te muszą być właściwie wykonane, utrzymywane w dobrym stanie, łatwe do czyszczenia oraz, jeżeli jest to niezbędne, do dezynfekcji. 3. W zakładzie muszą być zapewnione warunki do usuwania i magazynowania odpadów żywności, niejadalnych produktów ubocznych oraz innych odpadów zgodnie z przepisami o odpadach. Magazyny odpadów projektuje się w taki sposób, aby umożliwić utrzymanie ich w czystości oraz chronić przed dostępem szkodników. 4. Ścieki muszą być odprowadzone w sposób niepowodujący zanieczyszczenia żywności, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio. § 24. 1. Zakład musi posiadać odpowiednie zaopatrzenie w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, odpowiadającą wymaganiom określonym w przepisach o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Wody tej używa się zawsze, jeżeli zachodzi konieczność zapewnienia, aby nie została zanieczyszczona żywność. 2. W zakładzie może być używana woda przeznaczona do celów przeciwpożarowych, wytwarzania pary, chłodzenia i do innych celów gospodarczych. W takim przypadku, jeżeli woda przeznaczona do celów przeciwpożarowych nie pochodzi z miejskiej sieci wodociągowej, woda ta musi mieć swój oddzielny system instalacji, który wymaga oznaczenia odróżniającego ją od instalacji dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Woda do celów przeciwpożarowych nie może łączyć się z systemami instalacji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 3. Woda, która jest odzyskiwana do ponownego użycia jako woda technologiczna lub jako składnik żywności, nie może stanowić ryzyka zanieczyszczenia mikrobiologicznego, chemicznego lub fizycznego żywności i musi odpowiadać tym samym wymaganiom, jakie obowiązują dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 4. Lód stykający się bezpośrednio z żywnością lub którego zastosowanie może prowadzić do jakiegokolwiek zanieczyszczenia żywności, wytwarza się z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, która spełnia wymagania wymienione w ust. 1. Lód ten jest produkowany i przetrzymywany w warunkach chroniących go przed wszelkimi zanieczyszczeniami. 5. Para wodna stykająca się bezpośrednio z żywnością nie może zawierać jakichkolwiek substancji, które stanowią zagrożenie dla zdrowia lub życia człowieka lub mogą zanieczyścić żywność. § 25. 1. Osoby wykonujące prace w procesie produkcji lub w obrocie żywnością muszą przestrzegać higieny osobistej oraz nosić właściwą, czystą odzież oraz, jeżeli to niezbędne, obuwie robocze, a także stosować wymagane środki ochrony indywidualnej. 2. Osoby wykonujące prace w procesie produkcji lub w obrocie żywnością przy czynnościach wymagających bezpośredniego stykania się z żywnością muszą posiadać odpowiedni stan zdrowia, potwierdzony orzeczeniem lekarskim wydawanym na podstawie przepisów ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 3. Osoba, która może spowodować zakażenie żywności, zgłasza niezwłocznie chorobę lub jej objawy kierującemu zakładem. 4. Wykaz prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, oraz wykaz chorób uniemożliwiających wykonywanie czynności z zakresu produkcji i obrotu żywnością, a także rodzaje czynności, których nie wolno wykonywać osobom dotkniętym takimi chorobami, określają przepisy ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 5. Osoba chora lub podejrzana o chorobę albo o zakażenie uniemożliwiające wykonywanie prac i czynności w procesie produkcji i w obrocie żywnością jest niezwłocznie odsuwana od tych prac i czynności, jeżeli zachodzi jakiekolwiek prawdopodobieństwo bezpośredniego lub pośredniego zanieczyszczenia żywności mikroorganizmami patogennymi. § 26. Do zakładu nie można przyjmować surowców lub składników zanieczyszczonych pasożytami, mikroorganizmami patogennymi, toksynami i obcymi substancjami, szkodnikami oraz zanieczyszczeniami określonymi w przepisach odrębnych dotyczących zanieczyszczeń żywności, chyba że te surowce lub składniki po sortowaniu lub procedurach przygotowawczych i obróbce, zastosowanych w sposób higieniczny w zakładzie, będą mogły być użyte do produkcji żywności. § 27. 1. Surowce i składniki magazynowane w zakładzie są przechowywane w warunkach uniemożliwiających ich zanieczyszczenie i zepsucie. 2. Żywność, która jest magazynowana, pakowana, wydawana, transportowana lub poddawana innym czynnościom w zakładzie, musi być chroniona przed wszelkimi zanieczyszczeniami, które mogą spowodować, że stanie się ona nieprzydatna do spożycia, szkodliwa dla zdrowia lub zanieczyszczona. 3. Zakład musi posiadać procedury określające sposoby postępowania w celu zapewnienia skutecznej ochrony przed szkodnikami. § 28. 1. Łatwo psujące się surowce, składniki, półprodukty oraz produkty gotowe przechowuje się we właściwej, kontrolowanej na bieżąco temperaturze, z zachowaniem ciągłości łańcucha chłodniczego, w celu uniknięcia ryzyka zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka. Dopuszcza się możliwość wykonywania w ograniczonym okresie, poza kontrolą temperatury, stosownych czynności przy przygotowaniu, transporcie, magazynowaniu, prezentacji i wydawaniu żywności, pod warunkiem że nie spowoduje to powstania ryzyka zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka. 2. Temperatura, wilgotność, czas i inne parametry przechowywania poszczególnych rodzajów środków spożywczych powinny być zgodne z wymaganiami określonymi przez producenta. 3. Zakłady produkujące, przetwarzające lub pakujące żywność muszą mieć odpowiednie do potrzeb, wystarczająco duże pomieszczenia magazynowe przeznaczone do oddzielnego magazynowania surowców i przetworzonych produktów, z właściwą, wydzieloną chłodnią, aby zapobiec zanieczyszczeniu żywności. 4. Zabrania się przechowywania razem surowców z przetworzonymi produktami lub artykułami niebędącymi żywnością oraz ze środkami spożywczymi, jeżeli mogą na siebie oddziaływać, powodując zmiany ich właściwości. § 29. W przypadku gdy środki spożywcze mają być przechowywane lub wydawane w obniżonych temperaturach, po etapie przetwarzania w podwyższonej temperaturze lub etapie przygotowania końcowego, jeżeli nie jest stosowany proces ogrzewania, muszą one być schłodzone tak szybko, jak to jest możliwe, do temperatury, która wyeliminuje ryzyko zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka. § 30. 1. Rozmrażanie środków spożywczych przeprowadza się w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko namnażania się mikroorganizmów patogennych lub powstawania toksyn w żywności. Podczas rozmrażania żywność poddaje się działaniom, które nie powodują powstawania ryzyka zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka. 2. W przypadku gdy ciecz wydzielająca się podczas procesu rozmrażania może stanowić zagrożenie dla zdrowia, ciecz ta musi być odpowiednio odprowadzona. 3. Po rozmrożeniu żywność musi być traktowana w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko namnażania się mikroorganizmów patogennych lub powstawania toksyn. § 31. Środki spożywcze sprzedawane luzem, z wyłączeniem owoców i warzyw, przechowuje się w pojemnikach z przykrywami lub w innych opakowaniach uniemożliwiających zanieczyszczenie tych środków. § 32. Pieczywo, w przypadku sprzedaży samoobsługowej, powinno być oferowane do sprzedaży w sposób zabezpieczający przed wpływem czynników zewnętrznych, uniemożliwiający zanieczyszczenie. § 33. 1. Jaja, mięso, drób, ryby, mleko i produkty mleczne sprzedaje się w opakowaniach jednostkowych. 2. Środki spożywcze, o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to możliwe, mogą być porcjowane, ważone i pakowane oraz sprzedawane w specjalistycznych sklepach lub odpowiednio wydzielonych stoiskach w innych miejscach sprzedaży środków spożywczych. § 34. Mięso mielone może być wprowadzane do obrotu, jeżeli: 1) zostało wyprodukowane zgodnie z wymaganiami ustalonymi w przepisach o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego; 2) w miejscach obrotu są zapewnione warunki przechowywania mięsa mielonego określone w przepisach, o których mowa w pkt 1. § 35. Warzywa i owoce luzem mogą być sprzedawane w miejscu sprzedaży innych środków spożywczych na wydzielonym stoisku, w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie pozostałych środków spożywczych. § 36. Substancje niebezpieczne lub niejadalne muszą być odpowiednio oznakowane i magazynowane w oddzielnych, zamykanych pojemnikach. § 37. Sprzęt i środki używane do sprzątania, mycia i dezynfekcji przechowuje się w wydzielonych pomieszczeniach lub miejscach, przeznaczonych wyłącznie do tego celu. § 38. 1. Opakowania przeznaczone do kontaktu z żywnością muszą odpowiadać wymaganiom przewidzianym dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością określonym w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. 2. Opakowania, o których mowa w ust. 1, muszą być czyste, nie mogą stanowić źródła zanieczyszczenia żywności. Są one wytwarzane, transportowane i dostarczane do zakładów w taki sposób, aby były zabezpieczone przed zanieczyszczeniem, które może stanowić ryzyko zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka. 3. Opakowania przeznaczone do kontaktu z żywnością muszą być czyste oraz magazynowane w taki sposób, aby nie były narażone na ryzyko zanieczyszczenia, w szczególności zanieczyszczenia pochodzącego z żywności, środowiska magazynu, środków czyszczących i szkodników. 4. W zakładach, w których operacje pakowania są przeprowadzane przy odkrytych środkach spożywczych, muszą być podjęte środki zmierzające do uniknięcia zanieczyszczenia tych środków spożywczych. Pomieszczenie, w którym dokonuje się pakowania, musi być odpowiedniej wielkości, a jego zaprojektowanie i wykonanie musi pozwalać na pracę w warunkach higienicznych. 5. Opakowania przed ich umieszczeniem w obszarze pakowania muszą być zestawione lub ułożone w sposób uporządkowany i niezwłocznie użyte, aby nie dopuścić do ich zanieczyszczenia. W przypadku gdy opakowania mają być wyłożone materiałem bezpośrednio stykającym się z żywnością, operacja ta musi być przeprowadzana w sposób higieniczny. 6. Opakowania mogą być powtórnie użyte do żywności jedynie w tych przypadkach, gdy są wykonane z materiałów, które są łatwe do czyszczenia, oraz, jeżeli jest to niezbędne, w celach utrzymania higieny żywności, do dezynfekcji. § 39. 1. Urządzenia do obróbki cieplnej muszą być wyposażone we wszystkie elementy kontrolno-sterujące niezbędne do zapewnienia właściwego przebiegu procesu obróbki cieplnej. Żywność jest przetwarzana zgodnie z ustalonym procesem obróbki cieplnej, w powiązaniu z innymi metodami kontrolowania zagrożeń mikrobiologicznych. 2. W przypadku gdy obróbka cieplna, o której mowa w ust. 1, nie jest wystarczająca do zapewnienia stabilności żywności, po ogrzewaniu należy zastosować szybkie chłodzenie do określonej temperatury magazynowania, tak aby strefa temperatury krytycznej dla wzrostu przetrwalników, a następnie namnażania się mikroorganizmów patogennych została przekroczona tak szybko, jak to możliwe. 3. W przypadku gdy obróbka cieplna jest stosowana przed pakowaniem w osłonę bezpośrednio stykającą się z żywnością, muszą być podjęte środki mające na celu zapobieżenie powtórnemu zanieczyszczeniu żywności po ogrzewaniu, a przed pakowaniem. 4. Pojemniki na żywność nie mogą być używane do innych celów, a bezpośrednio przed użyciem muszą być czyste i nieuszkodzone. 5. W przypadku gdy obróbka cieplna jest zastosowana do żywności w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, konieczne jest zapewnienie, aby woda zastosowana do chłodzenia pojemników po obróbce cieplnej nie była źródłem zanieczyszczenia żywności. Dodatki chemiczne dla ochrony przed korozją wyposażenia i pojemników muszą być stosowane zgodnie z dobrą praktyką higieniczną (GHP). 6. W przypadku ciągłego procesu obróbki cieplnej żywności w postaci płynnej, stosuje się zabezpieczenie przed mieszaniem się żywności poddanej obróbce cieplnej z żywnością niecałkowicie ogrzaną. § 40. 1. Materiały użyte do produkcji dymu muszą być magazynowane i stosowane w taki sposób, aby uniknąć zanieczyszczenia żywności. Dym i ciepło nie mogą szkodzić innym operacjom. 2. Do wytwarzania dymu nie jest dopuszczalne spalanie drewna malowanego, pokostowanego, klejonego lub poddanego jakiejkolwiek konserwacji chemicznej albo z innych przyczyn stanowiącego zagrożenie bezpieczeństwa żywności. § 41. 1. Do obróbki żywności stosowana jest wyłącznie sól czysta i magazynowana w taki sposób, aby zapobiec zanieczyszczeniu żywności. 2. Sól może być ponownie użyta po oczyszczeniu, w przypadku gdy procedury systemu HACCP wykazały, że nie istnieje ryzyko zanieczyszczenia żywności. § 42. Środki transportu do przewozu żywności spełniają wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 43. Kierujący zakładem lub osoba przez niego upoważniona, mając na względzie bezpieczeństwo żywności, podejmuje działania mające na celu realizację wymagań higieniczno-sanitarnych dotyczących zakładu i jego wyposażenia, warunków sanitarnych oraz wymagań w zakresie przestrzegania zasad higieny na wszystkich etapach produkcji i obrotu żywnością, a w szczególności zapewnia: 1) opracowanie, wdrożenie i przestrzeganie instrukcji dobrej praktyki higienicznej (GHP) dotyczącej: a) higieny osobistej i stanu zdrowia osób wykonujących prace w procesie produkcji i w obrocie żywnością, b) procesów mycia i dezynfekcji, c) zaopatrzenia w wodę, d) usuwania odpadów i ścieków, e) kontroli zabezpieczenia przed szkodnikami, f) kwalifikacji i szkoleń pracowników, g) konserwacji maszyn i urządzeń; 2) nadzór nad osobami mającymi kontakt z żywnością w zakresie przestrzegania przez te osoby warunków utrzymania higieny osobistej i przestrzegania higieny w procesie produkcji lub w obrocie żywnością; 3) szkolenia osób biorących udział w procesie produkcji lub obrocie żywnością w zakresie przestrzegania zasad higieny odpowiednio do wykonywanej pracy; 4) szkolenia w zakresie zasad systemu HACCP; 5) przestrzeganie wymagań dotyczących stanu zdrowia i organizowanie badań lekarskich osób biorących udział w procesie produkcji lub obrocie żywnością; 6) prowadzenie systematycznych wpisów do dokumentacji dotyczącej stosowania dobrej praktyki higienicznej (GHP) odpowiednio do wielkości zakładu i profilu produkcji; 7) opracowanie, wdrażanie i stosowanie procedur zabezpieczania i wycofywania z obrotu partii żywności nieodpowiadającej wymaganiom jakości zdrowotnej; 8) prowadzenie i przechowywanie dokumentacji umożliwiającej zidentyfikowanie dostawcy surowców i żywności wykorzystanych w produkcji lub do sprzedaży w zakładzie oraz, jeżeli jest to konieczne, pochodzenia zwierząt użytych do produkcji tej żywności. § 44. 1. Wszystkie istotne ze względu na zapewnienie bezpieczeństwa żywności parametry procesów produkcyjnych powinny być rejestrowane. 2. Okres przechowywania dokumentów dotyczących parametrów procesów produkcyjnych, o których mowa w ust. 1, przekracza czas trwałości środka spożywczego, nie dłużej jednak niż o 2 lata, chyba że szczególne wskazania przemawiają za ustaleniem dłuższego okresu przechowywania dokumentacji. 3. Przez okres, o którym mowa w ust. 2, przechowuje się również dokument zawierający datę pierwszego dopuszczenia do obrotu partii środka spożywczego. § 45. Przy produkcji materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością muszą być przestrzegane zasady dobrej praktyki higienicznej (GHP) oraz dobrej praktyki produkcyjnej (GMP). § 46. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej 4). Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektywy Rady 93/43/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 175 z 19.07.1993). Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań higieniczno-sanitarnych zakładów i wymagań dotyczących higieny w procesie produkcji i w obrocie artykułami oraz materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z tym artykułami (Dz. U. Nr 234, poz. 1979), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie granicznej kontroli sanitarnej środków spożywczych oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 104, poz. 1097) Na podstawie art. 41 ust. 6 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i zakres przeprowadzania granicznej kontroli sanitarnej środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych, innych składników żywności, materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz substancji pomagających w przetwarzaniu, zwanych dalej "towarami"; 2) szczegółowe wskazania dotyczące częstotliwości wykonywania badań laboratoryjnych i rodzaje badań laboratoryjnych towarów, o których mowa w pkt 1; 3) wzory: a) wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej towarów, b) świadectwa jakości zdrowotnej towarów, o których mowa w pkt 1, c) świadectwa o przydatności do produkcji substancji pomagających w przetwarzaniu. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) partii towaru - oznacza to określoną ilość środka spożywczego, dozwolonej substancji dodatkowej, substancji pomagającej w przetwarzaniu lub innego składnika żywności pochodzących z tego samego źródła, przechowywanych i przewożonych w tych samych warunkach, o tej samej dacie przydatności do spożycia lub tej samej serii oraz materiałów lub wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, przedstawioną przez osobę odpowiedzialną za towar do granicznej kontroli sanitarnej; 2) osobie odpowiedzialnej za towar - oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego odpowiada za towar, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego; 3) kraju przywozu - oznacza to kraj, z którego towar zgłoszony do granicznej kontroli sanitarnej jest przywożony. § 3. Osoba odpowiedzialna za towar jest obowiązana zgłosić właściwemu państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu partię towaru przywożonego z państw niebędących członkami Unii Europejskiej do granicznej kontroli sanitarnej, nie później niż 48 godzin przed przywozem, a następnie poinformować ten organ o nadejściu towaru. § 4. W przypadku tranzytu towarów, o których mowa w § 3, przeznaczonych do wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych albo do innych państw członkowskich Unii Europejskiej, graniczna kontrola sanitarna może być ograniczona do kontroli dokumentów i oględzin partii towaru, jeżeli jakość zdrowotna towaru stwierdzona na tej podstawie nie budzi zastrzeżeń, a osoba odpowiedzialna za towar, wraz ze zgłoszeniem towaru, deklaruje, że towar spełnia wymagania w zakresie jakości zdrowotnej określone w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia i może być przeznaczony do wolnego obrotu na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej oraz spełnia wymagania, o których mowa w art. 38 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 5. Graniczna kontrola sanitarna obejmuje w szczególności: 1) kontrolę dokumentacji zgłoszonej partii towaru: a) określającej identyfikację i wielkość partii oraz pochodzenie towaru, a w szczególności nazwę i skład surowcowy, a także nazwę producenta i jego adres, b) przedstawionej w oryginale deklaracji, sporządzonej w języku polskim lub angielskim, potwierdzającej, że towar spełnia wymagania jakości zdrowotnej i jest przeznaczony do spożycia przez ludzi lub do stosowania do produkcji żywności, wystawionej przez producenta, c) zawierającej deklarację producenta dotyczącą: - zanieczyszczeń chemicznych, - zanieczyszczeń mikrobiologicznych oraz innych biologicznych, - poziomu pozostałości po napromienianiu żywności promieniowaniem jonizującym, - skażeń promieniotwórczych - w przypadku uzasadnionego podejrzenia, d) zawierającej deklarację producenta, popartą wynikami badań i informującą, czy dany środek spożywczy, dozwolona substancja dodatkowa lub inny składnik żywności pochodzą z genetycznej modyfikacji - w odniesieniu do żywności, która może być żywnością genetycznie zmodyfikowaną lub zawierającą składniki pochodzące z organizmów genetycznie zmodyfikowanych; 2) ustalenie, czy w czasie transportu nie wystąpiły okoliczności mające wpływ na jakość zdrowotną towaru przywożonego z zagranicy; 3) dokonanie oględzin partii towaru, a w przypadku konieczności przeprowadzenia badań laboratoryjnych, pobranie próbek do badań laboratoryjnych; 4) przeprowadzenie badań laboratoryjnych; 5) ustalenie, czy materiały lub wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością spełniają wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. § 6. Oględziny partii towaru obejmują ocenę: 1) stanu opakowań jednostkowych i transportowych (rodzaj, odkształcenia, uszkodzenia, szczelność, czystość) towaru; 2) oznakowania partii kodami i innymi znakami identyfikacyjnymi na opakowaniach; 3) organoleptyczną; 4) w kierunku zanieczyszczeń biologicznych i innych zanieczyszczeń. § 7. 1. Badania laboratoryjne partii towaru obejmują badania mikrobiologiczne, biologiczne, fizykochemiczne. 2. Badania, określone w ust. 1, przeprowadza się każdorazowo w przypadku powzięcia, w wyniku dokonanych oględzin, uzasadnionego podejrzenia co do jakości zdrowotnej badanego towaru lub jeżeli jest to uzasadnione ze względu na ryzyko dla bezpieczeństwa żywności. § 8. Badania laboratoryjne, o których mowa w § 7 ust. 1, w zależności od rodzaju towaru, jego pochodzenia i przeznaczenia, przeprowadza się w kierunku: 1) zanieczyszczeń mikrobiologicznych (drobnoustrojami chorobotwórczymi i pozostałymi); 2) zanieczyszczeń chemicznych (zawartość metali szkodliwych dla zdrowia, substancji dodatkowych, pestycydów, mykotoksyn, azotanów i azotynów); 3) jakości organoleptycznej; 4) zanieczyszczeń biologicznych (w tym szkodników i ich pozostałości) i innych zanieczyszczeń (mineralne, organiczne, ferromagnetyczne, ciała obce); 5) poziomu skażeń promieniotwórczych; 6) poziomu pozostałości po napromienianiu żywności promieniowaniem jonizującym; 7) obecności organizmów genetycznie zmodyfikowanych oraz identyfikacji modyfikacji genetycznej; 8) składu środka spożywczego, a w szczególności zgodności z deklaracją producenta; 9) innych parametrów jakości zdrowotnej; 10) migracji globalnej i migracji specyficznej określonych w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. § 9. 1. Wzór wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej i świadectwa jakości zdrowotnej przywożonych z zagranicy lub wywożonych za granicę środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych oraz innych składników żywności albo materiałów lub wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wzór wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej i świadectwa przydatności do produkcji przywożonych z zagranicy lub wywożonych za granicę substancji pomagających w przetwarzaniu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Wniosek i świadectwa, o których mowa w ust. 1 i 2, są sporządzane w trzech egzemplarzach, z których oryginał i jedną kopię otrzymuje wnioskodawca, a druga kopia pozostaje u przeprowadzającego graniczną kontrolę sanitarną państwowego inspektora sanitarnego. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 kwietnia 2004 r. (poz. 1097) Załącznik Nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik Nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208 poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie granicznej kontroli sanitarnej żywności, dozwolonych substancji dodatkowych oraz innych składników żywności (Dz. U. z 2003 r. Nr 27, poz. 234), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie przeprowadzania urzędowej kontroli żywności 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1098) Na podstawie art. 48 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej urzędowej kontroli żywności, zwanej dalej "kontrolą". § 2. 1. Państwowi inspektorzy sanitarni opracowują programy kontroli obejmujące rodzaj, zakres i częstotliwość tej kontroli wraz z harmonogramem działań, uwzględniając warunki i sposób współdziałania z organami Inspekcji Weterynaryjnej, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia, zwanej dalej "ustawą". 2. Ustalając częstotliwość i zakres przeprowadzanych kontroli, organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej biorą pod uwagę: 1) ocenę realizacji zasad dobrej praktyki higienicznej (GHP); 2) ocenę zaawansowania we wdrażaniu zasad systemu HACCP, z uwzględnieniem krytycznych punktów kontroli i sposobu ich monitorowania; 3) ogólną ocenę potencjalnego ryzyka w zakresie bezpieczeństwa i jakości zdrowotnej, na które narażona może być żywność w procesie produkcji lub w obrocie. § 3. Kontrolę przeprowadza się: 1) zgodnie z przyjętym harmonogramem, o którym mowa w § 2 ust. 1; 2) w każdym przypadku podejrzenia lub powzięcia wiadomości o uchybieniach zagrażających zdrowiu lub życiu człowieka. § 4. 1. Kontrolę przeprowadza się na wszystkich etapach procesu produkcji lub obrotu żywnością. 2. Organ kontrolujący może wybrać etap lub etapy procesu produkcji lub obrotu, które uważa za najbardziej uzasadnione do realizacji celów kontroli. 3. Ocena, o której mowa w § 2 ust. 2 pkt 3, polega na przeprowadzeniu oceny ryzyka dla poszczególnych środków spożywczych, z uwzględnieniem ich rodzaju, sposobu, w jaki są one produkowane lub przetwarzane, oraz procesów, jakim są one poddawane przed dostarczeniem do konsumenta, warunków, w jakich te środki spożywcze są przechowywane lub wprowadzane do obrotu, a także rodzaju materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. § 5. Kontrolą żywności obejmuje się: 1) stan i sposób użytkowania terenu, zabudowań, pomieszczeń produkcyjnych, socjalnych, maszyn i urządzeń oraz otoczenia zakładu; 2) surowce, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 3) półprodukty; 4) produkty końcowe; 5) materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością; 6) środki czystości i konserwacji urządzeń, a także środki ochrony przed szkodnikami; 7) procesy stosowane przy produkcji lub przetwarzaniu żywności, w tym metody konserwowania żywności; 8) etykiety i sposoby znakowania żywności. § 6. W ramach kontroli organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonują, w zależności od potrzeb, jedną lub więcej z następujących czynności kontrolnych: 1) kontrolę stanu realizacji zasad dobrej praktyki higienicznej (GHP) w zakładzie; 2) pobranie próbek według zasad określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 4)) i przeprowadzenie badań laboratoryjnych; 3) ocenę prawidłowości prowadzenia dokumentacji i zapisów dotyczących realizacji zasad dobrej praktyki higienicznej (GHP) oraz przebiegu procesów technologicznych; 4) kontrolę stosowanych w zakładzie systemów wewnętrznej kontroli jakości zdrowotnej żywności, ze szczególnym uwzględnieniem stosowania zasad systemu HACCP wdrożonego w zakładzie, w produkcji lub w obrocie żywnością. § 7. 1. Czynności, o których mowa w § 6, odbywają się w obecności kierującego zakładem lub osoby przez niego upoważnionej i w razie potrzeby mogą być uzupełnione o: 1) przegląd wyników pomiarów zarejestrowanych przez aparaturę pomiarową zainstalowaną w zakładzie; 2) weryfikację pomiarów, o których mowa w pkt 1, dokonanych przy użyciu aparatury pomiarowej organu kontrolującego; 3) wywiad z kierującym zakładem lub osobą przez niego upoważnioną. 2. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych przeprowadzający kontrolę okazują legitymację służbową oraz upoważnienie do wykonywania czynności kontrolnych wydane na podstawie przepisów o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. § 8. Pomieszczenia zakładu, w których środki spożywcze są produkowane, przechowywane lub wprowadzane do obrotu, podlegają kontroli przeprowadzanej z częstotliwością odpowiednią do ryzyka, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 3. § 9. Kontrola, o której mowa w § 6 pkt 1, polega na dokonaniu oceny: 1) stanu sanitarnohigienicznego otoczenia zakładu, budynków oraz stosowanych środków transportu; 2) funkcjonalności pomieszczeń produkcyjnych i socjalnych zakładu oraz stanu ich czystości i porządku, a także prawidłowości wykorzystywania tych pomieszczeń zgodnie z przeznaczeniem; 3) rozdziału stref "czystych" i "brudnych" oraz dróg krzyżowania się czynności "czystych" i "brudnych" ze względu na ryzyko wystąpienia zagrożeń bezpieczeństwa żywności; 4) prawidłowości i czystości linii technologicznych oraz wyposażenia w maszyny i urządzenia; 5) prawidłowości wentylacji w pomieszczeniach produkcyjnych, w tym magazynowych i halach sprzedaży; 6) kalibracji lub wzorcowania sprzętu kontrolno-pomiarowego; 7) stanu maszyn i urządzeń w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa żywności; 8) jakości zdrowotnej surowców, półproduktów, dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością; 9) sposobu znakowania produktów gotowych i ich identyfikowalności; 10) bieżącego stanu higieny personelu i przestrzegania przez personel zasad higieny w produkcji lub obrocie żywnością; 11) skuteczności procesów mycia i dezynfekcji oraz oceny pozostałości środków myjących i dezynfekujących; 12) sposobu gromadzenia i częstotliwości usuwania odpadów i ścieków; 13) skuteczności zabezpieczenia przed szkodnikami; 14) sposobów zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem odłamkami szkła, drewna, plastiku i metalu; 15) zaopatrzenia w wodę i jakości wody. § 10. Oceny prawidłowości prowadzenia dokumentacji i zapisów, o których mowa w § 6 pkt 3, dokonuje się na podstawie kontroli: 1) dokumentacji dotyczącej realizacji zasad dobrej praktyki higienicznej (GHP) i dobrej praktyki produkcyjnej (GMP), a w szczególności: a) procedur mycia i dezynfekcji, b) aktualności i prawidłowości badania wody - na podstawie wyników tych badań, c) realizacji harmonogramów szkoleń pracowników biorących udział w procesie produkcji lub w obrocie żywnością, d) nadzoru nad prawidłowym i higienicznym postępowaniem personelu, e) zapisów dotyczących przeglądów maszyn i urządzeń oraz kalibracji i wzorcowania urządzeń pomiarowych oraz harmonogramu działań w tym zakresie, f) skuteczności zabezpieczenia przed szkodnikami, g) specyfikacji surowców i materiałów pomocniczych, h) poprawności zapisów parametrów głównych procesów technologicznych, i) zapisów dotyczących temperatury, a tam, gdzie to niezbędne, także wilgotności podczas magazynowania surowców, półproduktów i produktów gotowych, jeżeli jest to istotne ze względu na bezpieczeństwo żywności; 2) dokumentacji dotyczącej realizacji wewnętrznych systemów kontroli, a w szczególności zasad systemu HACCP. § 11. Kontrola, o której mowa w § 6 pkt 4, polega na dokonaniu oceny stosowania zasad systemu HACCP ze szczególnym uwzględnieniem: 1) prowadzenia analizy potencjalnych zagrożeń; 2) identyfikacji krytycznych punktów kontroli i określenia dla nich wartości docelowych i krytycznych; 3) monitorowania krytycznych punktów kontroli; 4) podejmowania działań korygujących. § 12. 1. Badania laboratoryjne realizowane w ramach urzędowej kontroli żywności wykonują laboratoria akredytowane, o których mowa w art. 44 ustawy, spełniające kryteria określone normą PN-EN ISO/IEC 17025 z lutego 2001 r. - Ogólne wymagania dotyczące kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących. 2. Oceny laboratoriów, o których mowa w ust. 1, dokonywane są na podstawie kryteriów określonych normą PN-EN 45002:1993 z marca 1993 r. - Ogólne kryteria oceny laboratoriów badawczych. 3. Akredytacja laboratoriów, o których mowa w ust. 1, dokonywana jest na podstawie kryteriów określonych normą PN-EN 45003:2000 - System akredytacji laboratoriów wzorcujących i badawczych. Wymagania ogólne dotyczące działania i uznawania. § 13. 1. W czasie kontroli państwowi inspektorzy sanitarni mogą sporządzać notatki z zapisów i dokumentacji prowadzonej w zakładzie. 2. Państwowi inspektorzy sanitarni mogą wykonywać kopie lub streszczenia zapisów i dokumentów dostarczonych im do przeglądu i analizy. § 14. 1. Przedsiębiorca, którego działalność jest kontrolowana, w terminie 14 dni od daty doręczenia mu protokołu kontroli, o którym mowa w art. 40 ust. 8 ustawy, może zgłosić zastrzeżenia do ustaleń stanu faktycznego. 2. W razie zgłoszenia zastrzeżeń do protokołu kontroli, organ kontrolujący dokonuje, w terminie 7 dni od dnia ich wniesienia, analizy tych zastrzeżeń i w miarę potrzeby podejmuje dodatkowe czynności kontrolne. W przypadku stwierdzenia zasadności wniesionych zastrzeżeń, w protokole kontroli dokonuje się odpowiednich zmian, podając uzasadnienie ich wprowadzenia. Dokonane zmiany stanowią załącznik do protokołu. 3. Protokół kontroli z załącznikiem zawierającym wprowadzone zmiany, o których mowa w ust. 2, wymaga ponownego podpisania przez kontrolowanego i organ kontrolujący. 4. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części, organ kontrolujący przekazuje bezzwłocznie na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. 5) Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: 1) dyrektywy 89/397/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie urzędowej kontroli żywności (Dz. Urz. WE L 186 z 30.06.1989), 2) dyrektywy 93/99/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie dodatkowych środków urzędowej kontroli środków spożywczych (Dz. Urz. WE L 290 z 24.11.1993). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 208, poz. 2020). 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie przeprowadzania urzędowej kontroli żywności (Dz. U. z 2003 r. Nr 21, poz. 186). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu jednostek badawczo-rozwojowych określających i koordynujących programy monitoringu żywności i żywienia oraz opracowujących opinie niezbędne dla oceny ryzyka 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1099) Na podstawie art. 40a ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz jednostek badawczo-rozwojowych określających i koordynujących programy monitoringu żywności i żywienia oraz opracowujących opinie naukowe niezbędne dla oceny ryzyka, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1099) WYKAZ JEDNOSTEK BADAWCZO-ROZWOJOWYCH OKREŚLAJĄCYCH I KOORDYNUJĄCYCH PROGRAMY MONITORINGU ŻYWNOŚCI I ŻYWIENIA ORAZ OPRACOWUJĄCYCH OPINIE NAUKOWE NIEZBĘDNE DLA OCENY RYZYKA Jednostka badawczo-rozwojowaAdres 1. Instytut Żywności i Żywieniaul. Powsińska 61/63, 02-903 Warszawa 2. Państwowy Zakład Higienyul. Chocimska 24, 00-791 Warszawa 3. Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy w PuławachAl. Partyzantów 57, 24-100 Puławy 4. Instytut Ochrony Roślinul. Miczurina 20, 60-318 Poznań 5. Morski Instytut Rybacki Laboratorium Badawczeul. Kołłątaja 1, 81-332 Gdynia 6. Instytut Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowegoul. Jubilerska 4, 04-190 Warszawa 7. Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczegoul. Rakowiecka 36, 02-532 Warszawa 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustalającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiającego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego, - dyrektywy rady 85/591/EWG z 20 grudnia 1985 r. dotyczącej wprowadzenia ustalonych przez wspólnotę metod pobierania próbek oraz analiz w celu monitorowania produktów żywnościowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu działania krajowego systemu monitorowania wypadków konsumenckich (Dz. U. Nr 104, poz. 1100) Na podstawie art. 32 ust. 8 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje: § 1. Krajowy system monitorowania wypadków konsumenckich obejmuje dane o wypadkach konsumenckich pochodzące z placówek terenowych, o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Osoba zbierająca w placówce terenowej dane o wypadkach konsumenckich i wprowadzająca je do elektronicznej bazy danych identyfikuje zdarzenie jako wypadek konsumencki na podstawie informacji uzyskanych z dokumentacji udzielenia pomocy medycznej lub bezpośrednio od osoby, której udzielono pomocy. 2. Krajowy system monitorowania wypadków konsumenckich obejmuje zakres informacji niezbędnych do ustalenia produktu mającego związek z wypadkiem konsumenckim, okoliczności zdarzenia, skutków zdrowotnych, wnioskowania o przyczynach zależnych i niezależnych od osoby poszkodowanej, w szczególności: 1) wiek, płeć, wykształcenie osoby poszkodowanej; 2) czas i miejsce zdarzenia; 3) opis zdarzenia z uwzględnieniem cech produktu i cech zachowań osoby poszkodowanej, które mogły mieć wpływ na przebieg zdarzenia; 4) informacje o produkcie, jaki miał związek z wypadkiem, umożliwiające jego identyfikację; 5) opis obrażeń, jakich doznała osoba poszkodowana; 6) miejsce udzielenia pomocy. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, zbierane są za pomocą kwestionariusza wywiadu, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Placówki terenowe przekazują administratorowi systemu kopie kwestionariuszy wywiadu niezwłocznie po wypełnieniu, a zapis elektroniczny danych z kwestionariuszy wywiadu nie rzadziej niż raz w miesiącu. § 4. Administrator systemu analizuje kwestionariusze wywiadu i, jeżeli okoliczności wypadku konsumenckiego wskazują, że niezbędne jest niezwłoczne podjęcie działań w celu usunięcia związanych z produktem zagrożeń bezpieczeństwa, przekazuje dane na temat wypadku oraz propozycję odpowiednich działań wraz z kopią kwestionariusza wywiadu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie później niż w ciągu 48 godzin od ich uzyskania. Wzór formularza służącego przekazywaniu informacji określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. Administrator systemu sporządza raz na kwartał opracowanie zbiorcze danych o wypadkach konsumenckich zawierające analizę ich okoliczności i przyczyn oraz wnioski dotyczące przeciwdziałania tym wypadkom i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw zdrowia oraz Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po kwartale objętym opracowaniem. § 6. Administrator systemu sporządza roczny zbiorczy raport na temat wypadków konsumenckich i składa go ministrowi właściwemu do spraw zdrowia oraz Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów do dnia 31 marca roku następnego. § 7. 1. Powołanie administratora systemu następuje po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego uwzględniającego ocenę kwalifikacji i doświadczenia zawodowego oraz rozmowę kwalifikacyjną. 2. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza komisja kwalifikacyjna powołana przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zwanego dalej "ministrem". 3. Komisja kwalifikacyjna działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez ministra. 4. Po zakończeniu postępowania kwalifikacyjnego komisja kwalifikacyjna powiadamia osoby ubiegające się o stanowisko administratora systemu o wyniku postępowania, a w terminie nie dłuższym niż 14 dni przedstawia ministrowi propozycję kandydata albo kandydatów na stanowisko administratora systemu. 5. Jeżeli komisja kwalifikacyjna nie wyłoni w drodze postępowania kandydata na stanowisko administratora systemu minister może powołać administratora systemu albo zlecić ponowne przeprowadzenie postępowania kwalifikacyjnego. 6. Osobie ubiegającej się o stanowisko administratora systemu przysługuje odwołanie od wyników postępowania kwalifikacyjnego w terminie 7 dni od dnia powiadomienia o jego wyniku. 7. Minister rozpatruje odwołanie w ciągu 7 dni od dnia jego otrzymania. W przypadku uznania zasadności odwołania minister może unieważnić przeprowadzone postępowanie kwalifikacyjne. § 8. Odwołanie administratora systemu następuje w przypadku: 1) niewykonywania obowiązków określonych w ustawie; 2) złożenia rezygnacji z wykonywania obowiązków administratora systemu; 3) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków określonych w ustawie; 4) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo z winy umyślnej. § 9. 1. Do zadań administratora systemu należy organizowanie i zapewnianie właściwego funkcjonowania systemu monitorowania, a w szczególności: 1) przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia propozycji wyboru placówek terenowych - co najmniej jednej w każdym województwie; 2) uzgadnianie z placówkami terenowymi warunków zbierania danych do systemu monitorowania i przygotowywanie projektów umów; 3) opracowywanie dla placówek terenowych instrukcji dotyczących zbierania danych o wypadkach konsumenckich; 4) szkolenie osób zbierających dane i tworzących zapisy elektroniczne; 5) tworzenie centralnej bazy danych o wypadkach konsumenckich, analizowanie ich okoliczności i uwarunkowań związanych z cechami produktów i zachowaniami konsumenckimi; 6) planowanie zakresu zadań i wydatków na ich realizację na każdy rok. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1100) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu dokumentacji niezbędnej do oceny nowej substancji oraz wykazu jednostek naukowych właściwych do dokonania oceny ze względu na przedmiot wniosku 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1101) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 128, poz. 1408 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1662) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dokumentacja niezbędna do oceny nowej substancji, którą producent dołącza do wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie nowej substancji w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, powinna zawierać: 1) informacje identyfikujące substancję; 2) informacje o fizycznych i chemicznych właściwościach substancji; 3) informacje o przewidywanym zastosowaniu substancji; 4) informacje o dopuszczeniu substancji w innych krajach; 5) dane dotyczące migracji substancji; 6) dane toksykologiczne; 7) dane dotyczące wpływu substancji na drobnoustroje, w przypadku gdy substancja wykazuje właściwości biobójcze. 2. Szczegółowe dane i informacje, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. 3. W przypadku gdy nowa substancja została dopuszczona do stosowania w produkcji materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, dokumentacja poświadczająca jej dopuszczenie w innym kraju powinna być przetłumaczona na język polski. 4. Jednostką naukową właściwą do wydania opinii ze względu na przedmiot wniosku jest Państwowy Zakład Higieny w Warszawie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1101) SZCZEGÓŁOWE DANE I INFORMACJE NIEZBĘDNE DO OCENY NOWEJ SUBSTANCJI PRZEWIDZIANEJ DO STOSOWANIA W PROCESIE WYTWARZANIA LUB PRZETWARZANIA MATERIAŁÓW I WYROBÓW PRZEZNACZONYCH DO KONTAKTU Z ŻYWNOŚCIĄ I. Informacje identyfikujące substancję 1. Indywidualna określona substancja: 1) nazwa chemiczna; 2) inne nazwy (zwyczajowa, handlowa, synonimy); 3) numer CAS (nadany przez Chemical Abstract Service); 4) wzór cząsteczkowy i strukturalny; 5) masa cząsteczkowa; 6) czystość (%); 7) główne zanieczyszczenia (%); 8) dane spektralne pozwalające na identyfikację substancji (np. UV, NMR lub MS); 9) specyfikacje; 10) inne informacje. 2. Mieszanina o określonym składzie - dotyczy wyłącznie mieszanin uzyskanych w drodze powtarzalnego procesu, kiedy dokładny ich skład może być łatwo określony (np. mieszanina izomerów): 1) nazwa chemiczna; 2) inne nazwy (zwyczajowa, handlowa, synonimy); 3) numer CAS; 4) poszczególne składniki i ich udział w mieszaninie; 5) średnia masa cząsteczkowa i zakres; 6) czystość (%); 7) zanieczyszczenia (%); 8) dane spektralne pozwalające na identyfikację (np. UV, NMR lub MS); 9) specyfikacje; 10) inne informacje. 3. Mieszanina o nieokreślonym składzie - dotyczy mieszanin, które mogą różnić się w zależności od partii, ale których skład odpowiada określonej specyfikacji. Typowym przykładem mieszanin o nieokreślonym składzie są produkty pochodzące z naturalnych źródeł, których skład zależy od źródła pochodzenia, klimatu i obróbki. W celu uzyskania pozwolenia należy dostarczyć możliwie najlepszą specyfikację mieszaniny nieokreślonej: 1) nazwa chemiczna (podać opis dokładnie jak to tylko możliwe); 2) inne nazwy (zwyczajowa, handlowa, synonimy); 3) numer CAS; 4) substancje wyjściowe; 5) dane dotyczące produkcji (kontrola procesu produkcji i powtarzalności); 6) substancje wytworzone podczas procesu produkcji; 7) sposób oczyszczania finalnego produktu; 8) produkty uboczne; 9) średnia masa cząsteczkowa i zakres; 10) czystość (%); 11) główne zanieczyszczenia (%); 12) dane spektralne pozwalające na identyfikację (np. UV, NMR lub MS); 13) specyfikacje; 14) inne informacje. 4. Polimer stosowany jako substancja dodatkowa - dotyczy polimeru lub oligomeru, który dodawany jest do tworzywa sztucznego w celu osiągnięcia odpowiedniego efektu technologicznego, ale który jako taki nie jest stosowany do wytworzenia finalnego materiału i wyrobu. Odnosi się to również do stubstancji polimerowych, które mogą być dodawane do medium, w którym zachodzi polimeryzacja: 1) nazwa chemiczna; 2) inne nazwy (zwyczajowa, handlowa, synonimy); 3) numer CAS; 4) substancje wyjściowe (monomery i inne substancje wyjściowe); 5) substancje dodatkowe; 6) struktura polimeru; 7) średnia masa cząsteczkowa; 8) krzywa rozkładu mas cząsteczkowych; 9) udział składników o masie cząsteczkowej < 1.000 (w %); 10) dane dotyczące produkcji (kontrola procesu produkcji, powtarzalność); 11) lepkość; 12) wskaźnik szybkości płynięcia; 13) gęstość (g/cm3); 14) pozostałość monomeru (mg/kg); 15) czystość (%); 16) główne zanieczyszczenia (%); 17) dane spektralne pozwalające na identyfikację (np. UV, NMR lub MS); 18) specyfikacje; 19) inne informacje. II. Fizyczne i chemiczne właściwości substancji 1. Właściwości fizyczne: 1) temperatura topnienia (°C); 2) temperatura wrzenia (°C); 3) temperatura rozkładu (°C); 4) rozpuszczalność (g/l); 5) inne informacje istotne dla oceny substancji. 2. Właściwości chemiczne: 1) odczyn (kwaśny, zasadowy, obojętny); 2) reaktywność; 3) stabilność (światło, powietrze, promieniowanie jonizujące, ogrzewanie, płyny modelowe); 4) hydroliza; 5) rozkład lub przemiana substancji podczas przetwórstwa; 6) produkty rozkładu lub przemiany; 7) interakcja ze składnikami żywności; 8) inne informacje istotne dla oceny substancji. III. Przewidywane zastosowanie substancji 1. Rodzaj materiału przeznaczonego do kontaktu z żywnością, w którym substancja będzie stosowana. 2. Funkcja technologiczna. 3. Maksymalna temperatura przetwórstwa (°C). 4. Szczegółowe zastosowanie. 5. Maksymalna procentowa zawartość w materiale lub wyrobie. 6. Pozostałość w finalnym wyrobie i metoda ekstrakcji. 7. Postępowanie z materiałem przed jego użyciem (np. sterylizacja, czyszczenie sprężoną parą, płukanie). 8. Warunki kontaktu materiału opakowaniowego z żywnością (rodzaj środków spożywczych, czas, temperatura (°C), stosunek powierzchni do objętości (dm2/kg), inne informacje dotyczące warunków kontaktu). 9. Inne informacje. IV. Informacje o dopuszczeniu do stosowania w procesie wytwarzania lub przetwarzania substancji w innych krajach 1. Państwa Unii Europejskiej. 2. Państwa nienależące do Unii Europejskiej: 1) USA: tak/nie, jeżeli tak, podać informacje dotyczące ograniczeń i warunków stosowania; 2) Japonia: tak/nie, jeżeli tak, podać informacje dotyczące ograniczeń i warunków stosowania; 3) inne państwa: tak/nie, jeżeli tak, podać informacje dotyczące ograniczeń i warunków stosowania. 3. Inne informacje dotyczące dopuszczenia substancji do stosowania w procesie wytwarzania lub przetwarzania i np. w innym zastosowaniu. V. Dane dotyczące migracji substancji 1. Badania migracji należy przeprowadzać w najbardziej "ostrych" warunkach przewidywanego zastosowania materiału. 2. Migracja specyficzna (SM): 1) substancja; 2) rodzaj próbki badanego materiału: a) skład chemiczny, b) skład fizyczny - materiał homogenny, wielowarstwowy, c) rozmiary próbki badanego materiału (kształt, wymiary, grubość materiału), d) gęstość, wskaźnik szybkości płynięcia polimeru, e) rozmiar badanej próbki; 3) sposób przygotowania próbki do badania; 4) rodzaje żywności/płynów modelowych stosowane w badaniach; 5) metoda badania (komorowa, torebkowa, zanurzeniowa, napełniania); 6) warunki kontaktu (czas, temperatura, stosunek powierzchni do objętości); 7) metoda analityczna: a) granica wykrywalności/oznaczalności, b) precyzja metody, c) odzysk, d) inne informacje; 8) wyniki badania migracji (podać w tabeli, zgodnie z poniższym schematem). Płyny modeloweCzas (h lub dni)1)Temperatura (°C)Wyniki (mg/dm2)Wyniki (mg/kg żywności) Określić dokładnie sposób obliczania, głównie w odniesieniu do zależności powierzchnia/objętość. 3. Migracja globalna (OM): 1) rodzaj próbki badanego materiału; 2) sposób przygotowania próbki do badania; 3) płyny modelowe; 4) metoda badania (komorowa, torebkowa, zanurzeniowa, napełniania); 5) warunki kontaktu (czas, temperatura, stosunek powierzchni do objętości); 6) metoda analityczna; 7) inne informacje; 8) wyniki badania migracji (podać w tabeli, zgodnie z poniższym schematem). Płyny modeloweCzas (h lub dni)1)Temperatura (°C)Wyniki (mg/dm2)Wyniki (mg/kg żywności) Objaśnienia: 1) W zależności od rzeczywistego czasu badania zgodnie z przyjętymi zasadami w badaniach migracji. Określić dokładnie sposób obliczania, głównie w odniesieniu do zależności powierzchnia/objętość. 4. Oznaczanie i identyfikacja migrujących oligomerów i produktów reakcji otrzymanych z monomerów i substancji wyjściowych: 1) próbka badana; 2) skład chemiczny; 3) skład fizyczny; 4) gęstość, wskaźnik płynięcia polimeru; 5) wielkość badanej próbki; 6) sposób przygotowania próbki do badania; 7) stosowane próbki żywności/płyny modelowe/roztwory ekstrakcyjne; 8) metoda badania; 9) czas i temperatura kontaktu; 10) zależność powierzchni kontaktu do objętości w badaniach migracji; 11) metoda analityczna; 12) granica wykrywalności/oznaczalności; 13) odzysk; 14) inne informacje; 15) wyniki. 5. Dane dotyczące pozostałości substancji w materiale przeznaczonym do kontaktu z żywnością: 1) aktualna zawartość; 2) substancja; 3) rodzaj próbki badanego materiału; 4) skład chemiczny; 5) skład fizyczny; 6) rozmiar próbki badanego materiału (kształt, wymiary, grubość materiału); 7) gęstość, wskaźnik szybkości płynięcia polimeru; 8) wielkość badanej próbki; 9) sposób przygotowania próbki do badania; 10) metoda badania; 11) granica wykrywalności/oznaczalności; 12) precyzja metody; 13) odzysk; 14) inne informacje; 15) wyniki badania; 16) obliczona migracja dla najostrzejszych warunków stosowania; 17) zależność pomiędzy zawartością pozostałości a migracją specyficzną. VI. Dane toksykologiczne 1. Do każdego wymienionego poniżej badania powinno być dołączone streszczenie zawierające wyniki badań oraz potwierdzenie, czy istnieją statystycznie istotne różnice pomiędzy wynikami uzyskanymi dla grupy kontrolnej i badanej; należy także dołączyć pełny raport z badań toksykologicznych; w zależności od wielkości migracji substancji wymagany jest zakres badań określony w ust. 2 i 3. 2. Podstawowy zakres badań - jeżeli migracja substancji wynosi powyżej 5 mg/kg (5-60 mg/kg) żywności lub płynu modelowego, wymagany jest zakres badań, który obejmuje: 1) badania mutagenności z zastosowaniem 3 testów: a) test mutacji genowych u bakterii, b) test aberracji chromosomowych in vitro u ssaków, c) test mutacji genowych w komórkach ssaków in vitro; 2) 90-dniowe badania toksyczności doustnej (na 2 gatunkach ssaków); 3) badania wchłaniania, rozmieszczenia, metabolizmu i wydalania substancji; 4) badania wpływu na rozrodczość (na 2 gatunkach ssaków); 5) badania toksyczności przewlekłej i rakotwórczości (na 2 gatunkach ssaków). 3. Zredukowany zakres badań: 1) jeżeli migracja substancji mieści się w zakresie 0,05-5,0 mg/kg żywności lub płynu modelowego, wymagane są: a) badania mutagenności z zastosowaniem 3 testów: - test mutacji genowych u bakterii, - test aberracji chromosomowych in vitro u ssaków, - test mutacji genowych w komórkach ssaków in vitro, b) 90-dniowe badania toksyczności doustnej (na 2 gatunkach ssaków), c) dane wskazujące na brak potencjalnej kumulacji u człowieka; 2) jeżeli migracja substancji jest niższa niż 0,05 mg/kg żywności lub płynu modelowego, wymagane są badania mutagenności z zastosowaniem 3 testów: a) test mutacji genowych u bakterii, b) test aberracji chromosomowych in vitro u ssaków, c) test mutacji genowych w komórkach ssaków in vitro. 4. Dodatkowe badania - w przypadku gdy wyniki powyższych badań, wiedza lub inne dane będą wskazywały na możliwość wystąpienia innych skutków działania, takich jak proliferacja peroksysomów, neurotoksyczność, immunotoksyczność lub wpływ na układ hormonalny, wówczas mogą być wymagane dodatkowe badania. VII. Wpływ substancji na drobnoustroje 1. Zastosowanie substancji jako czynnika o działaniu biobójczym. 2. Zamierzona funkcja technologiczna działania substancji na drobnoustroje (np. stosowana w procesie poprzedzającym wytworzenie finalnego wyrobu lub w celu ochrony powierzchni finalnego wyrobu). 3. Zakres działania, poziom aktywności i skuteczność. 4. Inne informacje, jeżeli są wymagane. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia: - dyrektywy 89/109/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi (Dz. U. WE L 40 z 11.12.1989). Dane dotyczące ogłoszenia dyrektywy Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tej dyrektywy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu znajomości języka polskiego, koniecznego do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 1102) Na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969, z 2003 r. Nr 109, poz. 1029 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 92, poz. 885) zarządza się, co następuje: § 1. Zakres znajomości języka polskiego, konieczny do wykonywania zawodu pielęgniarki, położnej przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej obejmuje: 1) porozumiewanie się z pacjentem, jego rodziną i bliskimi, członkami zespołu terapeutycznego oraz innymi współpracownikami w sprawach dotyczących pacjenta; 2) rozumienie tekstu pisanego, w tym korzystanie z dokumentacji medycznej, fachowej literatury i piśmiennictwa oraz przepisów prawnych regulujących wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej; 3) umiejętność pisania, szczególnie w zakresie poprawnego prowadzenia dokumentacji medycznej. § 2. Zakres znajomości języka polskiego, o którym mowa w § 1, konieczny do wykonywania zawodu pielęgniarki, obejmuje w szczególności umiejętności dotyczące: 1) prowadzenia rozmowy ukierunkowanej na rozpoznawanie problemów zdrowotnych pacjentów (podopiecznych) oraz niezbędnych do podjęcia działań pielęgnacyjnych; 2) scharakteryzowania objawów patologicznych występujących u pacjentów ze strony poszczególnych układów i narządów; 3) formułowania diagnozy oraz przedstawienia informacji na temat planu opieki pielęgniarskiej, a także oceny rezultatów tej opieki; 4) informowania pacjentów, ich rodzin i bliskich o przygotowaniu do badań diagnostycznych, ich celu, przebiegu i oczekiwanym zakresie współdziałania z osobami wykonującymi badanie; 5) reagowania na zgłaszane potrzeby; 6) odczytania i interpretacji wyników wykonanych pomiarów i testów; 7) omówienia niezbędnych działań w zakresie umacniania zdrowia oraz w profilaktyce chorób; 8) udzielania wskazówek i porad dotyczących postępowania pacjentów w najczęściej spotykanych chorobach i dysfunkcjach oraz udziału pacjentów w rehabilitacji; 9) pisemnego opracowania materiałów edukacyjnych; 10) analizowania dokumentacji medycznej i dokumentowania działań pielęgniarki. § 3. Zakres znajomości języka polskiego, o którym mowa w § 1, konieczny do wykonywania zawodu położnej, obejmuje w szczególności umiejętności dotyczące: 1) prowadzenia rozmowy ukierunkowanej na zgromadzenie niezbędnych danych o kobiecie ciężarnej, rodzącej, położnicy i jej dziecku oraz kobiecie zdrowej i kobiecie chorej ginekologicznie, ich analizy i interpretacji w celu określenia potrzeb i problemów zdrowotnych oraz podjęcia działań pielęgnacyjnych lub położniczych; 2) przygotowania kobiety do porodu oraz komunikowania się podczas prowadzenia porodu; 3) scharakteryzowania zaobserwowanych objawów patologicznych i patologii położniczych; 4) formułowania diagnozy oraz przedstawienia informacji na temat planu opieki, a także oceny rezultatów tej opieki; 5) informowania pacjentek, ich rodzin i bliskich o przygotowaniu do badań diagnostycznych, ich celu, przebiegu i oczekiwanym zakresie współdziałania z osobami wykonującymi badanie; 6) reagowania na zgłaszane potrzeby; 7) odczytania i interpretacji wyników wykonanych pomiarów i testów; 8) omówienia niezbędnych działań w zakresie umacniania zdrowia i profilaktyce chorób oraz patologii położniczych; 9) komunikowania się i prowadzenia poradnictwa na temat rozrodu i metod planowania rodziny w okresie dojrzewania, przedkoncepcyjnym, w aspekcie biologicznym, wychowawczym i społecznym; 10) komunikowania się z kobietą i rodziną w sytuacjach trudnych, związanych z prokreacją i w zakresie promowania pozytywnych postaw wobec własnej płciowości i płodności; 11) udzielania wskazówek i porad dotyczących postępowania pacjentek w najczęściej spotykanych chorobach i dysfunkcjach oraz ich udziału w rehabilitacji; 12) pisemnego opracowania materiałów edukacyjnych; 13) analizowania dokumentacji medycznej i dokumentowania działań położnej. § 4. Znajomość języka polskiego powinna wyrażać się umiejętnością budowania tekstów poprawnych pod względem gramatycznym, ortograficznym i interpunkcyjnym. § 5. Znajomość języka polskiego ponadto powinna umożliwiać pielęgniarce, położnej podnoszenie kwalifikacji zawodowych poprzez czynne uczestnictwo w naradach i szkoleniach oraz w kształceniu podyplomowym i ustawicznym. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr 104, poz. 1103) Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)) oraz na podstawie art. 65 ust. 4 i art. 67 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr 85, poz. 785 i Nr 204, poz. 1988) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) w ust. 1 w pkt 2: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) adres miejsca zamieszkania lub miejsce pełnienia służby wojskowej, jeżeli dotyczy; w przypadku osoby bezdomnej, miejsce zamieszkania albo siedzibę świadczeniodawcy, który udzielił świadczenia," - uchyla się lit. d; - dodaje się lit. g w brzmieniu: "g) w przypadku korzystania ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji - numer poświadczenia o prawie do świadczeń zdrowotnych, a w razie braku poświadczenia - numer identyfikacyjny znajdujący się na dokumencie uprawniającym do korzystania ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji.", b) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) identyfikator płatnika: - oddziału wojewódzkiego Funduszu właściwego dla miejsca zamieszkania pacjenta, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, lub - znak "X" w przypadku pacjentów nieubezpieczonych w Funduszu i nieposiadających dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń zdrowotnych, lub - symbol państwa, w którym znajduje się instytucja właściwa dla osoby korzystającej ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Na recepcie, o której mowa w ust. 1, umieszcza się dodatkowo: 1) numer potwierdzający identyfikację pacjenta określony w odrębnych przepisach, w przypadku, o którym mowa w § 11; 2) numer recepty nadawany przez Fundusz w przypadku, o którym mowa w § 9 ust. 2, którego sposób budowy określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) numer potwierdzający identyfikację pacjenta nadawany przez Fundusz w przypadku, o którym mowa w § 9 ust. 5, którego sposób budowy określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Dane, o których mowa w ust. 4, przedstawia się dodatkowo techniką służącą do ich automatycznego odczytu, a w szczególności w postaci jedno- lub dwuwymiarowych kodów kreskowych.", e) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Wykaz symboli państw stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia."; 2) w § 5: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli osoba wystawiająca receptę posiadająca uprawnienia do wystawiania recept na refundowane leki i wyroby medyczne korzysta z druku recepty, o którym mowa w § 9 ust. 2, lub kuponu książeczki usług medycznych, o którym mowa w § 11 ust. 2, do przepisania leku lub wyrobu medycznego niepodlegającego refundacji dodatkowo wpisuje na recepcie dane określone w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. e-f i ust. 2a lub w ich miejsce znak "X".", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli osoba wystawiająca receptę nieposiadająca uprawnień do wystawiania recept na refundowane leki i wyroby medyczne korzysta z druku recepty, o którym mowa w § 9 ust. 2, lub kuponu książeczki usług medycznych, o którym mowa w § 11 ust. 2, w miejsce danych określonych w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. e-f i ust. 2a wpisuje znak "X" niezależnie od uprawnień pacjenta."; 3) w § 9: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Fundusz: 1) wydaje upoważnionym podmiotom druki recept, na których nadrukowano dane, o których mowa w § 3 ust. 4 pkt 2, odpłatnie, przy czym opłata może obejmować tylko koszt wytworzenia druków recept zgodnych ze wzorem, o którym mowa w ust. 1, a w szczególności nie obejmuje kosztów naniesienia numerów, dodatkowych zabezpieczeń papieru i dystrybucji recept; 2) na wniosek upoważnionego podmiotu przydziela mu zakresy liczb mających służyć jako numery recept.", b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, upoważnione podmioty zaopatrują się w druki recept we własnym zakresie, przy czym możliwy jest ich wydruk w trakcie wystawiania recept. 5. Fundusz może wydawać ubezpieczonym paczki (zestawy, bloczki) druków recept określonych w ust. 1, na których nadrukowano dane, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. a-b, e i ust. 2a oraz ust. 4 pkt 3."; 4) w § 11: a) uchyla się ust. 1, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Recepty mogą być wystawiane na drukach recept zgodnych z wzorem kuponu książeczki usług medycznych, jeżeli umieszczany jest na nich numer potwierdzający identyfikację pacjenta, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 1."; 5) po § 11 dodaje się § 11a w brzmieniu: "§ 11a. Jeżeli pacjent przedstawia książeczkę usług medycznych, o której mowa w § 11, lub paczkę (zestaw, bloczek) recept, o których mowa w § 9 ust. 5, recepty wystawiane są odpowiednio na tych drukach."; 6) w § 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Recepty na środki odurzające, substancje psychotropowe lub inne leki, oznaczone symbolem "Rp. w" zgodnie z odrębnymi przepisami, wystawiane są wyłącznie na drukach w kolorze różowym, zgodnych z wzorem, o którym mowa w § 9 ust. 1, numerowanych zgodnie z § 3 ust. 4 pkt 2 i wydawanych przez Fundusz lub wskazany przez niego podmiot; druki tych recept są drukami ścisłego zarachowania."; 7) w § 17 w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) numer poświadczenia o prawie do świadczeń zdrowotnych albo numer identyfikacyjny znajdujący się na dokumencie uprawniającym do korzystania ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji oraz symbol państwa, w którym znajduje się instytucja właściwa dla osoby korzystającej ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji - osoba wydająca lek może ustalić te dane na podstawie odpowiednich dokumentów dotyczących pacjenta przedstawionych przez osobę okazującą receptę lub po ich uzyskaniu z Funduszu; osoba wydająca lek umieszcza wówczas na recepcie odpowiednią adnotację oraz swój podpis,"; 8) po § 20 dodaje się § 20a w brzmieniu: "§ 20a. 1. Leki refundowane dla osób korzystających ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji wydaje się po dołączeniu do recepty kopii dokumentu potwierdzającego prawo do świadczeń w ramach systemu koordynacji. 2. Jeżeli dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji jest poświadczenie wydane przez Fundusz, przepisu ust. 1 nie stosuje się."; 9) po § 22 dodaje się § 22a w brzmieniu: "§ 22a. Kopię dokumentu, o której mowa w § 20a ust. 1, apteka składa w siedzibie właściwego miejscowo oddziału wojewódzkiego Funduszu, dwa razy w miesiącu, w następujących terminach: 1) za okres od 1 do 15 dnia miesiąca - do pięciu dni roboczych od zakończenia okresu rozliczeniowego; 2) za okres od 16 dnia do końca miesiąca - do pięciu dni roboczych od dnia zakończenia okresu rozliczeniowego."; 10) po § 33 dodaje się § 33a w brzmieniu: "§ 33a. Recepty wystawione w innych państwach niż Rzeczpospolita Polska apteka realizuje za pełną odpłatnością."; 11) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 12) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie ustalone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 13) dodaje się załącznik nr 7 w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Druki recept wydrukowane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia mogą być wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1103) Załącznik nr 1 SPOSÓB BUDOWY NUMERU RECEPTY I NUMERU POTWIERDZAJĄCEGO IDENTYFIKACJĘ PACJENTA NADAWANYCH PRZEZ FUNDUSZ 1. Numer recepty, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 2, jest zbudowany z dwudziestu cyfr, gdzie: 1) dwie pierwsze cyfry stanowią identyfikator właściwego oddziału wojewódzkiego Funduszu określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) cyfry od trzeciej do osiemnastej są ustalane przez Fundusz, przy czym tworzą one unikalny w ramach danego oddziału numer; 3) cyfra dziewiętnasta przyjmuje wartość: a) "5", "6", "7" lub "8" dla recept, o których mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia, b) "9" dla recept, o których mowa w § 12 rozporządzenia; 4) cyfra dwudziesta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II załącznika nr 4 do rozporządzenia. 2. Numer potwierdzający identyfikację pacjenta, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 3, jest zbudowany z dwudziestu cyfr, gdzie: 1) dwie pierwsze cyfry stanowią identyfikator właściwego oddziału wojewódzkiego Funduszu, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) cyfry od trzeciej do trzynastej stanowią numer PESEL ubezpieczonego; 3) cyfry od czternastej do osiemnastej stanowią unikalny numer recepty wydanej ubezpieczonemu o danym numerze PESEL ustalany przez Fundusz; 4) cyfra dziewiętnasta przyjmuje wartość "4"; 5) cyfra dwudziesta jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II załącznika nr 4 do rozporządzenia. Załącznik nr 2 Ilustracja Objaśnienia: Recepta ma wymiary nie mniejsze niż 98 mm (szerokość) i 203 mm (długość) oraz nie większe niż 103 mm (szerokość) i 211 mm (długość). Druga strona recepty pozostaje pusta Dane niezbędne do wystawienia recepty, o których mowa w § 3 ust. l rozporządzenia, umieszcza się na recepcie w następujących miejscach: 1) dane dotyczące upoważnionego podmiotu - w części oznaczonej napisem "Świadczeniodawca"; 2) dane dotyczące pacjenta - w części oznaczonej napisem "Pacjent", w przypadku pacjentów, którzy uzyskali świadczenie zdrowotne na podstawie przepisów o koordynacji, poniżej adresu pacjenta umieszcza się numer poświadczenia o prawie do świadczeń zdrowotnych, a w przypadku braku poświadczenia - numer identyfikacyjny znajdujący się na dokumencie uprawniającym do korzystania ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji; 3) identyfikator oddziału wojewódzkiego Funduszu - w części oznaczonej napisem "Oddział NFZ"; 4) symbol państwa instytucji właściwej dla osoby korzystającej ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji - w części oznaczonej napisem "Oddział NFZ"; 5) kod uprawnień dodatkowych pacjenta - w części oznaczonej napisem "Uprawnienia"; 6) kod uprawnień, o którym mowa w § 3 ust. l pkt 2 lit. f rozporządzenia - w części oznaczonej napisem "Ch. przewlekłe"; 7) dane dotyczące przepisanych leków lub wyrobów medycznych - w części oznaczonej napisem "Rp."; 8) data wystawienia recepty - w części oznaczonej napisem "Data"; 9) dane dotyczące osoby wystawiającej receptę - w części oznaczonej napisem "Dane id. i podpis lekarza"; 10) dane, o których mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia, umieszcza się na recepcie w następujących miejscach: a) numer potwierdzający identyfikację pacjenta - w części oznaczonej napisem "Pacjent", b) numer recepty - po prawej stronie napisu "Recepta". Wszystkie kody kreskowe umożliwiające automatyczny odczyt danych umieszcza się w dolnej części obszaru oznaczonego napisem "Rp.". Załącznik nr 3 WYKAZ SYMBOLI PAŃSTW INSTYTUCJI WŁAŚCIWYCH NA PODSTAWIE PRZEPISÓW O KOORDYNACJI NAZWA PAŃSTWA INSTYTUCJI WŁAŚCIWEJSYMBOL AUSTRIAAT BELGIABE CYPRCY CZECHYCZ DANIADK ESTONIAEE FINLANDIAFI FRANCJAFR GRECJAGR HISZPANIAES HOLANDIANL ISLANDIAIS IRLANDIAIE LIECHTENSTEINLI LITWALT LUXEMBURGLU ŁOTWALV MALTAMT NIEMCYDE NORWEGIANO PORTUGALIAPT SŁOWACJASK SŁOWENIASI SZWECJASE WĘGRYHU WIELKA BRYTANIAGB WŁOCHYIT 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 90, poz. 845 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 882 i 885. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie regulaminu pracy Rady do Spraw Monitoringu (Dz. U. Nr 104, poz. 1104) Na podstawie art. 40a ust. 8 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się regulamin pracy Rady do Spraw Monitoringu, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1104) REGULAMIN PRACY RADY DO SPRAW MONITORINGU § 1. Rada do Spraw Monitoringu, zwana dalej "Radą", realizuje zadania określone w art. 40a ust. 6 i 7 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 2. 1. Pracami Rady kieruje Przewodniczący Rady, zwany dalej "Przewodniczącym". 2. Przewodniczący reprezentuje Radę na zewnątrz. 3. Obowiązki Przewodniczącego, w razie jego nieobecności, wykonuje zastępca Przewodniczącego. § 3. Przewodniczący Rady: 1) zwołuje pierwsze posiedzenie Rady nie później niż w terminie 30 dni od dnia powołania Rady; 2) ustala porządek dzienny posiedzeń Rady; 3) może zapraszać na posiedzenia Rady ekspertów z zakresu bezpieczeństwa żywności i żywienia. § 4. 1. Rada działa kolegialnie. 2. Posiedzenia Rady zwołuje Przewodniczący z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej połowy członków Rady. 3. Posiedzenia Rady odbywają się w razie potrzeby, lecz nie rzadziej niż raz na kwartał. § 5. 1. Posiedzenie Rady odbywa się najpóźniej w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 2. 2. Przewodniczący zawiadamia członków Rady o terminie posiedzenia nie później niż na 7 dni przed wyznaczonym terminem. 3. Przewodniczący przesyła członkom Rady porządek obrad oraz niezbędne dokumenty dotyczące spraw będących przedmiotem posiedzenia w terminie, o którym mowa w ust. 2. 4. W przypadkach niecierpiących zwłoki posiedzenie Rady może być zwołane w terminie 3 dni od dnia złożenia stosownego wniosku Przewodniczącemu. W takim przypadku Przewodniczący zawiadamia członków Rady o terminie posiedzenia na 2 dni przed wyznaczonym terminem. § 6. Posiedzeniu Rady przewodniczy Przewodniczący lub zastępca Przewodniczącego. § 7. 1. Rada podejmuje uchwały większością głosów w głosowaniu jawnym. 2. Uchwały podpisuje Przewodniczący lub zastępca Przewodniczącego. § 8. 1. Z posiedzenia Rady sporządza się protokół. 2. Protokół powinien zawierać: 1) numer kolejny protokołu; 2) datę i miejsce posiedzenia; 3) porządek obrad; 4) listę obecnych osób; 5) treść podjętych uchwał wraz z wynikiem głosowania; 6) zdania odrębne - w przypadku ich zgłoszenia. 3. Protokół posiedzenia Rady, po jego przyjęciu przez Radę, podpisuje osoba, która przewodniczyła obradom, oraz protokolant. 4. Członkowi Rady przysługuje prawo zgłaszania uwag do treści protokołu. § 9. Przewodniczący Rady przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia oraz ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, sprawozdanie z realizacji zadań Rady w roku ubiegłym. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wykazu przejść granicznych właściwych dla przewozu żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 104, poz. 1105) Na podstawie art. 41 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa przejścia graniczne, przez które środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe lub inne składniki żywności, substancje pomagające w przetwarzaniu oraz materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością, podlegające granicznej kontroli sanitarnej, mogą być wprowadzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub wywożone za granicę. 2. Ustala się wykaz przejść granicznych, o których mowa w ust. 1, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1105) WYKAZ PRZEJŚĆ GRANICZNYCH, PRZEZ KTÓRE ŚRODKI SPOŻYWCZE, DOZWOLONE SUBSTANCJE DODATKOWE LUB INNE SKŁADNIKI ŻYWNOŚCI, SUBSTANCJE POMAGAJĄCE W PRZETWARZANIU ORAZ MATERIAŁY I WYROBY PRZEZNACZONE DO KONTAKTU Z ŻYWNOŚCIĄ PODLEGAJĄCE GRANICZNEJ KONTROLI SANITARNEJ MOGĄ BYĆ WPROWADZANE NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ LUB WYWOŻONE ZA GRANICĘ 1. Północno-wschodni i wschodni odcinek granicy państwowej: 1) z Federacją Rosyjską: a) Bezledy (drogowe), b) Braniewo (kolejowe), c) Gołdap (drogowe), d) Gronowo (drogowe); 2) z Republiką Białoruś: a) Bobrowniki (drogowe), b) Kukuryki (drogowe), c) Kuźnica Białostocka (drogowe, kolejowe), d) Terespol (kolejowe); 3) z Ukrainą: a) Dorohusk (drogowe, kolejowe), b) Hrebenne (drogowe, kolejowe), c) Hrubieszów (kolejowe), d) Korczowa (drogowe), e) Medyka (drogowe, kolejowe), f) Przemyśl (kolejowe). 2. Północny (morski) odcinek granicy państwowej - porty morskie: 1) Gdańsk; 2) Gdynia; 3) Kołobrzeg; 4) Szczecin; 5) Świnoujście. 3. Przejścia graniczne lotnicze - porty lotnicze: 1) Gdańsk-Rębiechowo; 2) Poznań-Ławica; 3) Katowice-Pyrzowice; 4) Rzeszów-Jasionka; 5) Warszawa-Okęcie; 6) Kraków-Balice; 7) Szczecin-Goleniów; 8) Wrocław-Strachowice. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288 i Nr 96, poz. 959. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie wykazu przejść granicznych, przez które środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe lub inne składniki żywności oraz substancje pomagające w przetwarzaniu mogą być wprowadzane na polski obszar celny (Dz. U. Nr 41, poz. 358) utrzymane w mocy na podstawie art. 11 ustawy z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania dotyczącego procedury wzajemnego uznania (Dz. U. Nr 104, poz. 1106) Na podstawie art. 19b ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625 i Nr 91, poz. 877, Nr 92, poz. 882 i Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Procedurę wzajemnego uznania stosuje się w przypadku: 1) wniosków, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, zwanej dalej "ustawą"; 2) otrzymania na wniosek Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwanego dalej "Prezesem Urzędu", od innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym raportu oceniającego, o którym mowa w art. 19 ust. 4 i 5 ustawy; 3) zmian w pozwoleniu lub dokumentacji stanowiącej podstawę wydania pozwolenia, jeżeli zastosowana już była procedura wzajemnego uznania lub jeżeli zmiana dotyczy produktu dopuszczonego do obrotu na podstawie opinii właściwego Komitetu przed wejściem w życie procedury centralnej. § 2. Jeżeli podmiot odpowiedzialny nie wystąpił z wnioskiem o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego w procedurze narodowej procedurę wzajemnego uznania stosuje się w przypadku: 1) rozszerzenia asortymentu, z zastrzeżeniem § 4 ust. 3; 2) produktów leczniczych zawierających substancję o ugruntowanym zastosowaniu medycznym, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy. § 3. 1. W celu uzyskania dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej dopuszcza się stosowanie procedury wzajemnego uznania więcej niż jeden raz w odniesieniu do tego samego produktu. 2. Warunkiem rozpoczęcia procedury, o której mowa w ust. 1, jest zakończenie wszystkich postępowań dotyczących produktu leczniczego w państwach objętych uprzednio procedurą wzajemnego uznania. 3. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 5 § 6. § 4. Procedury wzajemnego uznania nie stosuje się w przypadku: 1) produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu w procedurze centralnej, z wyjątkiem produktów dopuszczonych do obrotu na podstawie opinii właściwego Komitetu przed wejściem w życie procedury centralnej; 2) zmian w pozwoleniu lub dokumentacji stanowiącej podstawę wydania pozwolenia, jeżeli wobec produktu, którego dotyczy zmiana wcześniej niezastosowana była procedura wzajemnego uznania; 3) rozszerzenia asortymentu, jeżeli proponowana zmiana nie została zharmonizowana na drodze narodowych procedur lub była przedmiotem postępowania wyjaśniającego lub nie została zaakceptowana przez państwa członkowskie zgodnie z przepisami prawa Unii Europejskiej; 4) produktów leczniczych homeopatycznych, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy; 5) produktów leczniczych wycofanych z procedury centralnej lub takich, które uzyskały negatywną opinię w trakcie tej procedury, jeżeli dokumentacja nie została uzupełniona o nowe dane w stosunku do dokumentacji przedstawionej w procedurze centralnej; 6) zmian w pozwoleniu lub dokumentacji stanowiącej podstawę wydania pozwolenia dla produktów leczniczych, które podlegają procedurze centralnej. Rozdział 2 Postępowanie w przypadku, gdy minister właściwy do spraw zdrowia uznaje pozwolenie innego państwa w procedurze wzajemnego uznania § 5. Jeżeli minister właściwy do spraw zdrowia uznaje pozwolenie na dopuszczenie do obrotu wydane przez państwo referencyjne, Prezes Urzędu współpracuje z państwem referencyjnym oraz innymi państwami zaangażowanymi w procedurę na zasadach określonych w przepisach Unii Europejskiej. § 6. W celu uznania przez ministra właściwego do spraw zdrowia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wydanego przez państwo referencyjne, podmiot odpowiedzialny składa do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem Prezesa Urzędu, wniosek o wszczęcie procedury wzajemnego uznania wraz z dokumentami, o których mowa w art. 19 ust. 2 ustawy. § 7. 1. W przypadku gdy produkt został dopuszczony do obrotu przed wszczęciem procedury wzajemnego uznania przez państwa członkowskie, podmiot odpowiedzialny może wystąpić o zastosowanie procedury, o której mowa w § 3. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot odpowiedzialny przed wszczęciem procedury uzupełnia dokumentację tak, aby była ona identyczna z dokumentacją będącą podstawą wydania decyzji przez państwo referencyjne. 3. Uzupełnień dokumentacji, o której mowa w ust. 2, podmiot dokonuje w procedurze właściwej dla zmian danych i dokumentów będących podstawą do wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu. § 8. Po uznaniu przez ministra właściwego do spraw zdrowia pozwolenia wydanego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu ( EFTA) - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym Prezes Urzędu informuje o tym fakcie państwo referencyjne, pozostałe państwa zainteresowane, Europejską Agencję Oceny Leków oraz podmiot odpowiedzialny. Rozdział 3 Postępowanie w przypadku, gdy minister właściwy do spraw zdrowia jest właściwym organem państwa referencyjnego § 9. Jeżeli minister właściwy do spraw zdrowia jest właściwym organem państwa referencyjnego, Prezes Urzędu koordynuje przebieg procesu uznawania decyzji na dopuszczenie do obrotu wydanej przez ministra właściwego do spraw zdrowia na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy zgodnie z zasadami przyjętymi przez państwa członkowskie Unii Europejskiej. § 10. 1. W przypadku, o którym mowa w § 9, Prezes Urzędu: 1) określa termin rozpoczęcia procedury w porozumieniu z podmiotem odpowiedzialnym; 2) przygotowuje raport oceniający i przekazuje go, wraz z zatwierdzoną Charakterystyką Produktu Leczniczego, odpowiednim organom państw członkowskich biorących udział w procedurze. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, Prezes Urzędu przygotowuje w języku angielskim. § 11. 1. Przed złożeniem wniosku o wszczęcie procedury wzajemnego uznania podmiot odpowiedzialny: 1) informuje ministra właściwego do spraw zdrowia o intencji złożenia wniosku; 2) wnosi wszelkie uzupełnienia do dokumentacji mającej być podstawą raportu oceniającego, o którym mowa w art. 19 ust. 9 ustawy; 3) występuje do ministra właściwego do spraw zdrowia za pośrednictwem Prezesa Urzędu z wnioskiem o aktualizację lub przygotowanie raportu oceniającego. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 12. W ciągu 90 dni od otrzymania od podmiotu odpowiedzialnego informacji, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 2, Prezes Urzędu przygotowuje lub aktualizuje raport oceniający, o którym mowa w § 10 ust. 1 pkt 2, na podstawie danych złożonych przez podmiot odpowiedzialny. Rozdział 4 Zmiany w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu w procedurze wzajemnego uznania § 13. Wniosek o zmianę w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu powinien zostać złożony we wszystkich państwach członkowskich, w których produkt ten został dopuszczony do obrotu w procedurze wzajemnego uznania. § 14. W odniesieniu do zmian danych i dokumentów będących podstawą wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w procedurze wzajemnego uznania mają zastosowanie przepisy Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1084/2003 z dnia 3 czerwca 2003 r. Rozdział 5 Przepis końcowy § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1106) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie zgłaszania niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania produktu leczniczego (Dz. U. Nr 104, poz. 1107) Na podstawie art. 37aa ust. 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877, Nr 92, poz. 882 i Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb zgłaszania niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania produktu leczniczego w trakcie badania klinicznego; 2) dane objęte dokumentacją; 3) wzory formularzy zgłoszeniowych niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania produktu leczniczego. § 2. Niespodziewane ciężkie niepożądane działanie produktu leczniczego zgłasza się w formie pisemnej w postaci sprawozdania. § 3. 1. Sprawozdanie, o którym mowa w § 2, zawiera w szczególności: 1) dane identyfikacyjne pacjenta, w tym: inicjały, płeć i wiek; 2) dane identyfikacyjne sponsora lub badacza (jeżeli sprawozdanie składa badacz będący jednocześnie sponsorem badania); 3) nazwę lub symbol produktu leczniczego, którego stosowanie spowodowało podejrzenie niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania; 4) opis niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania; 5) pieczęć i podpis lekarza (jeżeli dotyczy); 6) numer protokołu badania klinicznego oraz numer, pod którym dokonano wpisu badania do Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych. 2. Opis niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania przytacza się w oryginalnym brzmieniu podanym przez osobę zgłaszającą. W przypadku gdy opis jest sporządzony w języku innym niż polski, angielski lub łaciński, zgłaszający przedstawia w sprawozdaniu opis działania w tłumaczeniu na język polski lub angielski. 3. Dodatkowe informacje, które podmiot sporządzający sprawozdanie uzyskał po jego przekazaniu, przesyła się jako sprawozdanie uzupełniające. § 4. Zgłaszający przedstawia w sprawozdaniu własną opinię o związku przyczynowym pomiędzy niespodziewanym ciężkim niepożądanym działaniem produktu leczniczego, a tym produktem, podając również kryteria, na podstawie których taką opinię sformułowano. § 5. Opis niespodziewanego ciężkiego niepożądanego działania produktu leczniczego sporządza się na formularzu: 1) którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia, albo 2) opracowanym przez sponsora lub badacza tak, aby zawierał dane, o których mowa w § 3 ust. 1. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1107) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu prowadzenia badań klinicznych z udziałem małoletnich (Dz. U. Nr 104, poz. 1108) Na podstawie art. 37h ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533, Nr 69, poz. 625, Nr 91, poz. 877, Nr 92, poz. 882 i Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: § 1. Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu badań klinicznych z udziałem małoletnich należy przeprowadzić analizę konieczności przeprowadzania takich badań, w której bierze się pod uwagę w szczególności: 1) częstość występowania choroby, w leczeniu której ma być stosowany produkt leczniczy; 2) stopień nasilenia (ciężkości) leczonej choroby; 3) dostępność i dogodność istniejących, alternatywnych sposobów leczenia, rozpatrzenie ich skuteczności, profilu działań niepożądanych, w tym specyficzne problemy bezpieczeństwa związane ze stosowaniem produktu leczniczego u małoletnich; 4) oryginalność produktu leczniczego; 5) zakres wskazań; 6) konieczność ustanowienia specjalnych punktów końcowych, innych niż wyznaczone w badaniach klinicznych u dorosłych; 7) konieczność wyodrębnienia grup wiekowych, w których produkt leczniczy ma być stosowany; 8) istnienie specjalnych zagadnień związanych z bezpieczeństwem leków przeznaczonych dla małoletnich z uwzględnieniem wszystkich problemów bezpieczeństwa wykazanych w badaniach przedklinicznych; 9) potrzebę stworzenia specjalnej pediatrycznej postaci produktu leczniczego; 10) istnienie prawdopodobieństwa znaczącej przewagi nowej metody leczenia z zastosowaniem nowego produktu leczniczego nad znanymi dotychczas metodami leczenia ciężkich zagrażających życiu chorób. § 2. Przy tworzeniu harmonogramu badań klinicznych z udziałem małoletnich uwzględnia się w szczególności: 1) rodzaj produktu leczniczego; 2) rodzaj leczonej jednostki chorobowej; 3) zagadnienia związane z bezpieczeństwem; 4) skuteczność i bezpieczeństwo dotychczasowego sposobu leczenia; 5) wyniki badań klinicznych przeprowadzonych z udziałem dorosłych. § 3. W badaniach klinicznych z udziałem małoletnich należy uwzględnić poniższe grupy wiekowe: 1) noworodki urodzone przedwcześnie; 2) noworodki urodzone o czasie (od 0 do 27 dnia życia); 3) niemowlęta i małe dzieci (od 28 dnia życia do 23 miesiąca życia); 4) dzieci (od 24 miesiąca życia do 11 roku życia); 5) młodzież (od 12 roku życia do 18 roku życia). § 4. 1. W trakcie przygotowania protokołu badań klinicznych z udziałem noworodków urodzonych przedwcześnie należy wziąć pod uwagę: 1) wiek ciążowy; 2) masę urodzeniową; 3) niedojrzałość mechanizmów klirensu nerkowego i wątrobowego; 4) wiązanie się różnych substancji z białkami i kwestie związane z wypieraniem z takich wiązań (w szczególności bilirubiny); 5) penetrację produktów leczniczych w ośrodkowym układzie nerwowym; 6) specyficzne dla tej grupy wiekowej stany chorobowe, w szczególności zespół zaburzeń oddechowych u noworodków, drożny przewód Botalla, pierwotne nadciśnienie płucne; 7) specyficzne stany wrażliwości u noworodków z porodu przedwczesnego, w szczególności martwicze zapalenie jelita cienkiego i jelita grubego, wylew do komory mózgowej, retinopatię wcześniaków; 8) szybkie i zmienne dojrzewanie wszystkich funkcji fizjologicznych i farmakologicznych, prowadzące do konieczności stosowania różnych, zmiennych schematów dawkowania; 9) przezskórne wchłanianie produktów leczniczych. 2. Ze względu na złożoność badań klinicznych prowadzonych u noworodków z porodów przedwczesnych w opracowaniu protokołu takiego badania muszą brać udział eksperci z dziedziny neonatologii i farmakologii. § 5. W trakcie przygotowania protokołu badań klinicznych z udziałem noworodków urodzonych o czasie należy wziąć pod uwagę: 1) odmienną objętość dystrybucji ze względu na zwiększoną zawartość wody i tłuszczów w organizmie oraz dużego stosunku powierzchni ciała do masy ciała; 2) nie w pełni dojrzałą barierę krew-mózg; 3) obecność substancji endogennych, w szczególności bilirubiny, mogących przeniknąć do ośrodkowego układu nerwowego; 4) odmienności we wchłanianiu produktów leczniczych; 5) niedojrzałość i szybkie zmiany wątrobowe i nerkowe mechanizmów klirensu; 6) zwiększoną lub zmniejszoną wrażliwość na działania toksyczne produktów leczniczych. § 6. W trakcie przygotowania protokołu badań klinicznych z udziałem niemowląt i małych dzieci należy wziąć pod uwagę: 1) szybki okres dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego; 2) rozwój układu odpornościowego; 3) szybki wzrost całego organizmu; 4) bardziej stabilne wchłanianie produktów leczniczych po podaniu doustnym; 5) znaczną międzyosobniczą zmienność pod względem dojrzewania. § 7. W trakcie przygotowania protokołu badań klinicznych z udziałem dzieci należy wziąć pod uwagę: 1) dojrzałość większości dróg klirensu leków (wątrobowego i nerkowego), z uwzględnieniem tego, że klirens ten przekracza często wartości stwierdzane u dorosłych; 2) ścisłe monitorowanie wpływu produktów leczniczych na wzrost i rozwój dziecka; 3) możliwe zaburzenia rozwoju psychomotorycznego poprzez szkodliwy wpływ produktów leczniczych na ośrodkowy układ nerwowy; 4) zwiększone umiejętności poznawcze i motoryczne wpływające na zdolność dziecka do uczestniczenia w niektórych rodzajach badań dotyczących skuteczności; 5) rozpoczęcie okresu dojrzewania; 6) zmiany aktywności enzymów, które metabolizują produkty lecznicze. § 8. W trakcie przygotowania protokołu badań klinicznych z udziałem młodzieży należy wziąć pod uwagę: 1) okres dojrzewania płciowego; 2) niekorzystny wpływ niektórych produktów leczniczych na działanie hormonów płciowych; 3) ocenę aktywności seksualnej, stosowanej metody antykoncepcji i ewentualną konieczność wykonania próby ciążowej przed włączeniem małoletniej do badania; 4) niekorzystny wpływ niektórych produktów leczniczych na rozwój układu nerwowego i czynności poznawczych, opóźnienie lub przyśpieszenie pojawienie się okresu dojrzewania, przyśpieszenie lub opóźnienie wzrostu; 5) wpływ zmian hormonalnych występujących w okresie dojrzewania, w szczególności wzrostu oporności na działanie insuliny w cukrzycy, nawroty drgawek w okresie wystąpienia pierwszego miesiączkowania, zmiany częstotliwości i nasilenia ataków migreny oraz zaostrzenia przebiegu astmy, mogących wpływać na wyniki badań klinicznych; 6) możliwość samodzielnego zażywania innych, nieprzepisanych leków, używania alkoholu, narkotyków i tytoniu; 7) możliwość nieprzestrzegania zaleceń lekarza. § 9. Przed rozpoczęciem badań klinicznych z udziałem małoletnich należy uzyskać dane dotyczące toksyczności po wielokrotnym podaniu produktu leczniczego, jego wpływu na rozrodczość i dane dotyczące genotoksyczności uzyskane z badań na młodych zwierzętach laboratoryjnych prowadzonych zgodnie z przepisami dotyczącymi doświadczeń na zwierzętach. § 10. 1. Badania kliniczne z udziałem małoletnich można przeprowadzić dopiero po ukończeniu fazy II lub III badań klinicznych z udziałem dorosłych. 2. W przypadku gdy nowe produkty lecznicze mają być stosowane wyłącznie lub przede wszystkim u małoletnich, badania kliniczne z ich udziałem mogą rozpocząć się bez poprzedzających je wstępnych badań bezpieczeństwa i skuteczności przeprowadzanych u dorosłych. 3. Wstępne badania mogą być wykonane jedynie z udziałem małoletnich, w przypadku gdy podanie leku dorosłym i tak nie dostarczyłoby istotnych danych i naraziłoby ich na niepotrzebne ryzyko, w szczególności gdy terapia dotyczy chorób metabolicznych lub genetycznych występujących wyłącznie w populacji pediatrycznej. 4. Badania kliniczne z udziałem małoletnich można rozpocząć wcześniej niż w terminie określonym w ust. 1, w przypadku gdy produkty lecznicze mają być stosowane zarówno u dorosłych, jak i u małoletnich w stanach zagrożenia życia, jeżeli nie istnieje alternatywna metoda leczenia lub jest ona bardzo ograniczona, a nowa metoda lub produkt leczniczy stanowią znaczący postęp w terapii. 5. W przypadkach określonych w ust. 4, badania kliniczne z udziałem małoletnich powinny się rozpocząć zaraz po otrzymaniu wstępnych danych dotyczących bezpieczeństwa nowego produktu i określeniu potencjalnych korzyści z jego stosowania u małoletnich. § 11. W przypadku konieczności przeprowadzenia badań dotyczących skuteczności produktu leczniczego u małoletnich należy dokładnie określić punkty końcowe badania dla poszczególnych grup wiekowych. § 12. Jeżeli z danym produktem leczniczym zostały przeprowadzone badania kliniczne z udziałem dorosłych ich wyniki należy wykorzystać, jeżeli to możliwe, przy przeprowadzaniu badań klinicznych z udziałem małoletnich. § 13. 1. Wykorzystanie danych z badań klinicznych u dorosłych jest dopuszczalne w przypadku gdy produkt leczniczy będzie stosowany u małoletnich w tych samych wskazaniach co produkt zarejestrowany u dorosłych, przebieg choroby w obu grupach jest zbliżony, a efekt terapii jest porównywalny. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, należy jedynie przeprowadzić badania farmakokinetyki umożliwiające dostosowanie odpowiednich dawek produktu dla małoletnich w celu uzyskania tych samych terapeutycznych stężeń produktu we krwi co u dorosłych. § 14. Badania skuteczności produktu leczniczego u małoletnich są niezbędne w przypadkach gdy produkt ma być stosowany w innych wskazaniach niż u dorosłych oraz gdy przebieg choroby i wynik leczenia w obu tych grupach jest odmienny. § 15. W przypadku gdy wiadomo, że skuteczność produktu leczniczego nie jest uzależniona od jego stężenia we krwi lub gdy zależność pomiędzy stężeniem a skutecznością jest inna u dorosłych i u małoletnich, należy wykonać badania farmakologiczne z udziałem małoletnich. § 16. 1. Jeżeli z danym produktem leczniczym prowadzone są badania kliniczne z udziałem małoletnich w różnych grupach wiekowych, wyniki badań przeprowadzonych z udziałem małoletnich starszych należy wykorzystać, jeżeli to możliwe, przy przeprowadzaniu badań klinicznych z udziałem małoletnich młodszych. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku: 1) badań farmakokinetyki, które należy przeprowadzić dla wszystkich grup wiekowych; 2) specyficznych chorób występujących tylko u noworodków urodzonych przedwcześnie lub o czasie, w zakresie wyników dotyczących skuteczności u starszych małoletnich, ze względu na konieczność użycia nowych metod oceny wyników terapii w tej grupie wiekowej. § 17. Ze względu na odmienność reagowania młodego organizmu na produkty lecznicze należy wnikliwie obserwować i analizować wszystkie działania niepożądane i interakcje, a w razie konieczności przeprowadzić długoterminowe badania obserwacyjne. § 18. W przypadku konieczności oceny nasilenia bólu w badaniach klinicznych z udziałem małoletnich należy w różnych grupach wiekowych użyć odpowiednich skal oceny, w szczególności rysunkowej lub liczbowej. § 19. U pacjentów małoletnich z przewlekłą chorobą, uczestniczących w badaniach klinicznych, przy ocenie wyników bierze się pod uwagę czas trwania choroby, wiek i stopień rozwoju pacjenta. § 20. Przy zgłaszaniu działań niepożądanych z badań klinicznych z udziałem małoletnich należy uwzględnić prawidłowe dla poszczególnych kategorii wiekowych wartości wyników laboratoryjnych i klinicznych. § 21. 1. W badaniach klinicznych z udziałem małoletnich stosuje się specjalną, pediatryczną postać produktu leczniczego, umożliwiającą dokładne dawkowanie produktu i gwarantującą akceptację przez małoletniego i rodziców. 2. Przy tworzeniu postaci produktu leczniczego, o której mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności: 1) konieczność stworzenia różnych postaci preparatu, jak i też różnych smaków i kolorów danego preparatu - dla produktów przeznaczonych do podawania doustnego; 2) możliwość powstania różnych postaci farmaceutycznych preparatu, takich jak: roztwory, zawiesiny czy tabletki rozpuszczalne - w zależności od wieku małoletnich, dla których produkt ma być przeznaczony; 3) dostępność produktu leczniczego w różnych dawkach i stężeniach; 4) konieczność dostosowania produktów leczniczych do stosowania u małoletnich, w przypadku gdy substancje pomocnicze dopuszczone do stosowania u dorosłych mogą być toksyczne dla małoletnich. § 22. 1. W celu wybrania odpowiedniej dawki dla poszczególnych kategorii wiekowych, w których ma być stosowany dany produkt leczniczy, wykonuje się badania farmakokinetyczne z udziałem małoletnich. 2. Zalecenia dotyczące dawkowania u małoletnich powinny być wyrażone w mg/kg masy ciała lub w przypadku preparatów z wąskim indeksem terapeutycznym (stosowanych np. w onkologii) w mg/m2 powierzchni ciała. § 23. W celu zminimalizowania bólu i dyskomfortu w trakcie trwania badania klinicznego z udziałem małoletnich należy: 1) zapewnić w badaniu klinicznym udział personelu posiadającego wiedzę i umiejętności w zakresie postępowania z małoletnimi; 2) stosować metody mające na celu minimalizację dyskomfortu związanego z wykonywanymi procedurami, w szczególności: a) stosować miejscowe znieczulenie w celu założenia cewników dożylnych, b) pobierać krew, jeżeli to możliwe, przy dokonaniu jednego nakłucia żyły w celu dokonania kilku badań, c) używać w badaniach laboratoryjnych czułych testów laboratoryjnych, d) przeprowadzać badania laboratoryjne w laboratoriach mających doświadczenie w pracy z próbkami krwi o małej objętości, e) używać cewników zakładanych na stałe; 3) zamieszczać w protokole badania klinicznego uzasadnienie pobrania danych objętości krwi. § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu przedstawiania przez apteki Narodowemu Funduszowi Zdrowia zbiorczych zestawień zrealizowanych recept podlegających refundacji oraz wzoru zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji (Dz. U. Nr 104, poz. 1109) Na podstawie art. 125 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie sposobu przedstawiania przez apteki Narodowemu Funduszowi Zdrowia zbiorczych zestawień zrealizowanych recept podlegających refundacji oraz wzoru zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji (Dz. U. Nr 85, poz. 788) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zbiorcze zestawienie, o którym mowa w § 1, apteka składa, z zastrzeżeniem ust. 2, w siedzibie właściwego miejscowo oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, w formie pisemnej oraz na nośniku umożliwiającym zapis i odczyt informacji w sposób cyfrowy, z zapisanymi na nim informacjami lub przez okresową teletransmisję danych, dwa razy w miesiącu, w następujących terminach: 1) za okres od 1 do 15 dnia danego miesiąca - do pięciu dni roboczych od zakończenia okresu rozliczeniowego; 2) za okres od 16 dnia do końca miesiąca - do pięciu dni roboczych od dnia zakończenia okresu rozliczeniowego."; 2) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. W przypadku gdy apteka nie zrealizowała recept na refundowane leki lub wyroby medyczne dla osób korzystających ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji, części B zbiorczego zestawienia, o którym mowa w § 1, nie wypełnia się."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1109) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Objaśnienia: Część A zestawienia wypełnia się w przypadku realizacji świadczeń dla osób ubezpieczonych w Funduszu, część B wtedy, gdy zostały zrealizowane świadczenia dla osób korzystających ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji. Do Funduszu przekazywana jest tylko wypełniona część zestawienia. 1. Apteki składają zbiorcze zestawienie recept na leki i wyroby medyczne podlegających refundacji do właściwego miejscowo oddziału wojewódzkiego Funduszu. 2. Identyfikator apteki składa się z jednego lub dwóch członów rozdzielonych znakiem "-", z których człon pierwszy stanowi 9 pierwszych cyfr numeru identyfikacyjnego REGON, a drugi - 3 cyfry dodatkowo identyfikujące aptekę, uzgodnione między apteką a Funduszem, jeżeli numer określony dla członu pierwszego jest używany przez więcej niż jedną aptekę. 3. W tytule tabeli zwrot "- korekta" oznaczony "*" występuje tylko w przypadku zestawienia zawierającego informacje korygujące, dotyczące przekazanego poprzednio zestawienia zbiorczego. 4. W tytule tabeli, w polu oznaczonym "**" wpisuje się nazwę właściwego miejscowo oddziału wojewódzkiego Funduszu. 5. W ostatnim wierszu tabeli, w polu oznaczonym "***" wpisuje się sumaryczną liczbę recept, których dotyczy zestawienie zbiorcze. 6. Tytuł kolumny nr 4 tabeli "Liczba pozycji leków" oznacza liczbę przepisanych na recepcie i zrealizowanych w aptece pozycji refundowanych leków i wyrobów medycznych. 7. Symbole oznaczające typy recept: Z - recepty wystawiane na drukach, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Zdrowia wydanego na podstawie art. 67 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, zwanej dalej "ustawą", oraz recepty wystawiane na kuponach książeczki usług medycznych, o których mowa w § 11 rozporządzenia Ministra Zdrowia wydanego na podstawie art. 67 ustawy, N - recepty na środki odurzające, substancje psychotropowe lub inne leki oznaczone symbolem "Rp.w" zgodnie z odrębnymi przepisami, o których mowa w § 12 rozporządzenia Ministra Zdrowia wydanego na podstawie art. 67 ustawy, I - recepty na leki sprowadzane z zagranicy dla użytkowników indywidualnych na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie sprowadzania z zagranicy produktów leczniczych nieposiadających pozwolenia na dopuszczenie do obrotu niezbędnych dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta (Dz. U. Nr 156, poz. 1833 oraz z 2002 r. Nr 219, poz. 1848). 8. Symbole oznaczające rodzaje uprawnień pacjenta i poziomy odpłatności, uwzględnione przy wydaniu leku: U-R leki podstawowe, których wykazy są określone na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 1 ustawy, U-30 leki uzupełniające z odpłatnością 30%, których wykazy są określone na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 2 ustawy, U-50 leki uzupełniające z odpłatnością 50%, których wykazy są określone na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 2 ustawy, U-LR leki recepturowe wydane osobom ubezpieczonym, nieposiadającym uprawnień określonych symbolami IB, IW, ZK i AZ, PO, WP, E, P leki i wyroby medyczne wydane osobom chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy - niezależnie od poziomu odpłatności, P-0 leki i wyroby medyczne wydane bezpłatnie osobom chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, P-R leki i wyroby medyczne wydane za opłatą ryczałtową osobom chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, P-30 leki i wyroby medyczne wydane z odpłatnością 30% osobom chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, P-50 leki i wyroby medyczne wydane z odpłatnością 50% osobom chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, CN-R leki podstawowe wydane za opłatą ryczałtową osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, CN-30 leki wydane z odpłatnością 30% osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, CN-50 leki wydane z odpłatnością 50% osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, CN-LR leki recepturowe wydane za opłatą ryczałtową osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, CN-P-0 leki wydane bezpłatnie osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, CN-P-30 leki wydane z odpłatnością 30% osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, CN-P-50 leki wydane z odpłatnością 50% osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, CN-P-R leki wydane za opłatą ryczałtową osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 1 ustawy, chorującym na choroby określone w przepisach wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy, DN-R leki podstawowe wydane za opłatą ryczałtową osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-30 leki z odpłatnością 30% wydane osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-50 leki z odpłatnością 50% wydane osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-LR leki recepturowe wydane za opłatą ryczałtową osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-P-0 leki recepturowe wydane bezpłatnie osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-P-R leki podstawowe wydane za opłatą ryczałtową osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-P-30 leki z odpłatnością 30% wydane osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, DN-P-50 leki z odpłatnością 50% wydane osobom, o których mowa w art. 197 ust. 2 pkt 2 ustawy, IW leki wydane osobom posiadającym uprawnienia określone w art. 66 ustawy, IB leki wydane osobom posiadającym uprawnienia określone w art. 65 ust. 1 ustawy, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, PO leki wydane osobom określonym w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, WP leki wydane osobom, o których mowa w art. 133 pkt 1, art. 134, 135 ust. 1, art. 161, 164 ust. 1, art. 170 ust. 1, art. 193 ust. 3, art. 198 ust. 2 i art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391), ZK leki wydane osobom posiadającym uprawnienia określone w art. 64 ustawy, AZ leki wydane osobom posiadającym uprawnienia określone w art. 7a ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628, z 1998 r. Nr 156, poz. 1018, z 2000 r. Nr 88, poz. 986, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1793 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 65, poz. 596), E leki wydane osobom posiadającym uprawnienia określone w art. 59 ust. 1 ustawy 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217, Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych i przekazywanych przez apteki Narodowemu Funduszowi Zdrowia i ministrowi właściwemu do spraw zdrowia (Dz. U. Nr 104, poz. 1110) Na podstawie art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 23 maja 2003 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych i przekazywanych przez apteki Narodowemu Funduszowi Zdrowia i ministrowi właściwemu do spraw zdrowia (Dz. U. Nr 98, poz. 903 i Nr 108, poz. 1028) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) numer potwierdzający identyfikację pacjenta, jeżeli występuje na recepcie, a w przypadku korzystania ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji - numer poświadczenia o prawie do świadczeń zdrowotnych, a w razie braku poświadczenia - numer identyfikacyjny znajdujący się na dokumencie uprawniającym do korzystania ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji;", b) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) identyfikator oddziału wojewódzkiego Funduszu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta, a w przypadku bezdomnego - identyfikator oddziału wojewódzkiego Funduszu właściwego ze względu na miejsce siedziby świadczeniodawcy, u którego została wystawiona recepta, określony w przepisach wydanych na podstawie art. 65 ust. 4 i art. 67 ustawy albo symbol państwa, w którym znajduje się instytucja właściwa dla osoby korzystającej ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji;", c) pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) umieszczony na recepcie identyfikator podmiotu upoważnionego do wystawiania recept, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 65 ust. 4 i art. 67 ustawy", d) pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) umieszczony na recepcie numer prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza-dentysty albo felczera."; 2) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Apteki przekazują dane, o których mowa w § 3 ust. 1, w terminach przekazywania zestawienia, o którym mowa w art. 125 ust. 5 pkt 2 ustawy."; 3) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1110) WZÓR BUDOWY KOMUNIKATU ELEKTRONICZNEGO PoziomZnacznikiKrotnośćNazwaFormat [Wartość domyślna]OpisOgraniczenia i inne zależności ElementAtrybuty 0mz:komunikat 1Komunikat Element główny komunikatu xmlns : mz1Przestrzeń nazw Definiuje przestrzeń nazw (namespace)Zawiera stałą wartość: http: //www.csioz.gov. pl/nfz/xml typ1Typ komunikatu3 znaki (duże litery)Identyfikuje rodzaj przesyłu oraz decyduje o szczegółach składniPrzyjmuje wartość "LEK" wersja1Numer wersjiDo 2 cyfr + kropka + 2 cyfryNumer wersji komunikatu - może decydować o szczegółach składniPrzyjmuje wartość "1 . 03" 1mz:producent 0-1Producent Element zawierający informacje o producencie oprogramowania, które generuje komunikat nazwa1Nazwa producentaDo 20 znakówNazwa producenta i ewentualne inne dane kontaktowe wersja1Wersja oprogramowaniaDo 10 znakówWersja oprogramowania, które wygenerowało przesłany komunikat e-adres0-1Adres elektronicznyDo 40 znakówAdres elektroniczny, na który można przekazywać informacje związane z problemami dotyczącymi komunikatu 1mz:dokument 1Dokument Element obejmujący wszystkie dane dotyczące przekazywanego dokumentu id1Identyfikator dokumentuLitera D i 10 cyfrNadawany przez wysyłającego, unikalny u niego numer dokumentu, pozwalający na jednoznaczną identyfikację dokumentuTen sam identyfikator dokumentu obejmuje wszystkie fragmenty sprawozdania określonego poprzez numer i okres, którego dotyczy, w elemencie sprawozdanie. Fragmenty te mogą, być przesyłane w odrębnych komunikatach nr1Numer przesłaniaNumer (cyfry) [1]Kolejny numer przesłania dokumentu o tym samym idPierwsze przesłanie dokumentu ze sprawozdaniem lub jego częścią za określony okres powinno mieć numer 1; przesłania o kolejnych numerach zawierają uzupełnienia lub korekty dokonywane przed "zamknięciem" bieżącego sprawozdania zakres0-1Zakres danych1 duża litera [C]Określenie, czy przekazywane dane stanowią nową całość dokumentu, czy jego fragmentyC - nowa całość dokumentu - należy zastąpić wszystkie dokumenty o mniejszych numerach nr i tym samym id (a więc dotyczących tego samego sprawozdania) całością aktualnego dokumentu; F - fragmenty - przekazane dane są uzupełnieniem lub korektą danych (niezamkniętego sprawozdania) , przekazanych w poprzednich dokumentach o tym samym id tryb0-1Tryb przesłania1 duża litera [Z]Określenie, czy przekazywane dane "zamykają" sprawozdanie (są ostatnim fragmentem danych dotyczących sprawozdania), czy też jeszcze nie zamykają go (N)Po otrzymaniu wskaźnika "Z" odbiorca może traktować sprawozdanie jako kompletne (chyba że nadawca i odbiorca postanowią inaczej). Jeżeli pojawi się konieczność przesłania korekt, odbywa się to poprzez odrębne sprawozdanie korygujące (z nowym id dokumentu). Wskaźnik "N" oznacza, że przekazywanie danych dotyczących bieżącego sprawozdania będzie kontynuowane w kolejnych komunikatach o tym samym id dokumentu data1Data dokumentuRRRR-MM-DDData przygotowania dokumentu 2mz:nadawca 1Nadawca dokumentu Dane nadawcy dokumentu 3mz:podmiot 1Dane identyfikacyjne nadawcy Dane identyfikujące nadawcę typ0-1Typ symbolu1 cyfra [0]Typ symbolu identyfikującego nadawcę0 - 9 pierwszych cyfr numeru REGON, 1 - 12 cyfr (9 cyfr REGON + 3 cyfry) , 9 - inny symbol ustalony między nadawcą a odbiorcą symbol1Symbol nadawcy Uzgodniony między nadawcą a odbiorcą symbol nadawcy 2mz:odbiorca 1Odbiorca dokumentu Dane odbiorcy dokumentu 3mz:podmiot 1Dane identyfikacyjne odbiorcy Dane identyfikujące odbiorcę typ0-1Typ symbolu1 cyfra [0]Typ symbolu identyfikującego odbiorcę0 - 9 pierwszych cyfr numeru REGON, 1 - 12 cyfr (9 cyfr REGON + 3 cyfry), 9 - inny symbol ustalony między nadawcą a odbiorcą symbol1Symbol odbiorcy Uzgodniony między nadawcą a odbiorcą symbol odbiorcy 2mz:sprawozdanie 1Sprawozdanie Zestaw danych objętych sprawozdaniem symbol1Symbol sprawozdaniaCiąg znakówUzgodniony między nadawcą i odbiorcą symbol sprawozdania korekta0-1Wskaźnik korekty1 duża litera [S]Wskaźnik informujący, czy jest to sprawozdanie okresowe (S) , czy jego korekta (K)Jeżeli jest to sprawozdanie korygujące, a więc dotyczące "zamkniętego" już sprawozdania okresowego, wskaźnik przyjmuje wartość "K" data1Data sprawozdaniaRRRR-MM-DDData przygotowania tej części sprawozdania 3mz:okres 1Okres sprawozdawczy Dane definiujące okres, którego dotyczy sprawozdanie typ1Typ okresu sprawozdawczego1 duża literaKod typu okresu sprawozdawczego, którego dotyczą przesyłane daneR - rok, K - kwartał, M - miesiąc, P - pół miesiąca rok1Rok4 cyfryRok, w którym zawarty jest okres sprawozdawczy nr1Numer okresuDo 2 cyfrNumer kolejny okresu w roku (np. dla połówek miesiąca 1-24) data-od1Początek okresu sprawozdawczegoRRRR-MM-DDData pierwszego dnia okresu sprawozdawczegoDla celów kontrolnych data-do1Koniec okresu sprawozdawczegoRRRR-MM-DDData ostatniego dnia okresu sprawozdawczegoDla celów kontrolnych 3mz:komorka-org 1Komórka sprawozdająca Dane identyfikujące aptekę, której dotyczy sprawozdaniePodany tu identyfikator apteki oznacza zarówno komórkę sprawozdającą, jak i komórkę, której dotyczą przekazane dane regon1REGON9 cyfrPierwsze 9 cyfr numeru REGON (§ 2 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia) nr0-1Nr komórki3 cyfry [000]Dodatkowy nr apteki (§ 2 ust. 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia) 2mz:pozycja 0-nPozycja dokumentu Zestaw danych opisujących pozycję dokumentuKrotność = 0 ma sens wtedy, gdy jest to zamknięcie sprawozdania, a więc tryb w mz : dokument powinien mieć wartość "Z" id1Identyfikator pozycjiLitera P i 10 cyfrUnikalny nr pozycji w ramach określonego sprawozdania okresowego tryb0-1Tryb przesłania1 duża litera [D]Określa, czy przesyłane dane mają być dopisane, usunięte, czy poprawioneD - dodanie pozycji; U - usunięcie pozycji; P - poprawienie pozycji dokumentu 3mz:świadczenie 1Świadczenie Zestaw danych charakteryzujących świadczenieDla komunikatu LEK świadczenie jest pojedynczą usługą medyczną rozumianą jako realizacja recepty typ0-1Typ świadczenia1 znak [0]Kod typu świadczenia - w tym przypadku będącego pojedynczą usługą (realizacją recepty)Stała wartość "0" (atrybut może być pominięty); kod mówiący o realizacji recepty wpisywany jest przy danych o usłudze 4mz:zlecenie 0-1Zlecenie Zestaw danych charakteryzujących fazę wystawiania recepty data1Data wystawieniaRRRR-MM-DDData wystawienia recepty (§ 2 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia) 5mz:dokument-zlec 1Dokument zlecenia Dane precyzujące rodzaj i nr recepty typ1Typ dokumentu1 znakKod typu recepty (§ 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia) nr0-1Numer dokumentu20 cyfrNr recepty (§ 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia)Przekazywany tylko wtedy, gdy 20-cyfrowy nr recepty na 19. znaku ma wartość od 5 do 9 pro0-1Tryb wydania recepty1 cyfra [0]Określa, czy recepta została wydana z adnotacją pro auctore lub pro familia (§ 2 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia)0 - w zwykłym trybie, 1 - z adnotacją pro auctore lub pro familia 5mz:komorka-org 0-1Komórka zlecająca Dane identyfikujące podmiot upoważniony do wystawienia receptyMoże nie wystąpić, jeżeli nr recepty na 19. znaku ma wartość 5 lub 7 regon1REGON9 cyfrPierwsze 9 cyfr numeru REGON (§ 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia -człon I)Jeżeli na recepcie występuje zamiast numeru REGON dziewięciocyfrowy numer 98... nadany przez Fundusz, to przekazuje i się go w tym atrybucie nr0-1Nr komórki3 cyfry [000]Nr komórki organizacyjnej (§ 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia -człon II) 5mz:lekarz 0-1Identyfikacja lekarza Dane dotyczące lekarza wystawiającego receptęMoże nie wystąpić, jeżeli nr recepty na 19. znaku ma wartość 6 lub 7 nr1Numer identyfikacyjny7 cyfrNr prawa wykonywania zawodu osoby wystawiającej receptę (§ 2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia) 4mz:pacjent 1Pacjent Zestaw danych związanych z pacjentem, któremu wystawiono receptę 5mz:ubezpieczenie 1Ubezpieczenie kod-kasy1Kod oddziału wojewódzkiego Funduszu lub innego płatnika2 znakiIdentyfikator oddziału wojewódzkiego Funduszu lub symbol państwa instytucji właściwej dla osoby korzystającej ze świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji (§ 2 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia) 5mz:nr-pacjenta 0-1Numer identyfikujący pacjenta Dane identyfikujące pacjentaDla osób ubezpieczonych w Funduszu przekazywany tylko wtedy, jeżeli występuje na recepcie w postaci kodu kreskowego. Dla osób objętych przepisami o koordynacji przekazywany obowiązkowo. typ0-1Typ numeru pacjenta1 cyfra [1]Rodzaj numeru służącego do identyfikacji pacjenta1 - w przypadku numeru kuponu RUM; 2 - w przypadku osoby objętej przepisami o koordynacji, posiadającej poświadczenie wydane przez NFZ; 3 - w przypadku osoby objętej przepisami o koordynacji, posiadającej jeden z formularzy serii E-100; 4 - w przypadku osoby objętej przepisami o koordynacji, posiadającej Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego. nr1Numerdo 20 znakówNumer potwierdzający identyfikację pacjenta (§ 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia)W przypadku kuponów RUM - 20 znakowy numer kuponu. W przypadku recept wydanych w ramach koordynacji odpowiednio: - numer poświadczenia wydanego przez NFZ, - numer identyfikacyjny występujący na formularzu serii E-100, - numer Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego. 4mz:usługa 1Usługa Zestaw danych związanych z usługą realizacji recepty data1Data rozpoczęcia usługiRRRR-MM-DDData przyjęcia recepty do realizacji (§ 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia) data-do0-1Data zakończenia usługiRRRR-MM-DDDla leków recepturowych data wydania leku (§ 2 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia), dla leków pozostałych - taka sama jak data przyjęcia do realizacji kod0-1Kod rejestrowy2 cyfry rozdzielone kropką [5.1]Kod rejestrowy usługiW przypadku realizacji recept zawsze wartość 5.1 (można pominąć atrybut) nr1Numer rejestracji usługiDo 4 cyfrNumer recepty nadany w aptece w trakcie realizacji recepty (§ 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia) 5mz:autoryzacja 0-1Autoryzacja Zestaw danych służących do potwierdzenia wykonania usługi na rzecz pacjenta typ0-1Typ autoryzacji1 cyfra [0]Rodzaj numeru autoryzacji0 dla obecnie wykorzystywanego 20-cyfrowego numeru z kuponu RUM (można pominąć atrybut) nr1Numer20 cyfrNumer potwierdzający identyfikację pacjenta (§ 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia)20-znakowy numer, który na 19. znaku ma wartości od 0 do 4 5mz:lek 1-nLek na recepcie Zestaw danych charakteryzujących wydane leki (dla każdej pozycji przepisanej przez lekarza)Może być do 5 leków na jednej recepcie uprawnienie1Kod uprawnień1-3 znakiKod uprawnień pacjenta przyjęty przy wydaniu danego leku (§ 2 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia)Łączy uprawnienia dodatkowe i uprawnienia wynikające z istnienia choroby przewlekłej mogące wystąpić na recepcie równocześnie, przy czym zwykle konkretny lek taksowany jest na podstawie jednego konkretnego tytułu. W przypadku równoczesnego występowania uprawnień CNiP lub DNiP należy wpisać odpowiednio CNP i DNP odpłatność1Kod odpłatności1 cyfraKod odpłatności za lek (§ 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia)Określa poziom odpłatności refundacja1RefundacjaLiczba zawierająca dwie cyfry po kropce dziesiętnejKwota podlegająca refundacji (§ 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia) 6mz:lek-ean 1-nOpakowanie leku Zestaw danych opisujących wydane opakowania leku (różne kody EAN13)Dla jednego przepisanego leku może być wiele różnych opakowań EAN13 katalog1Rodzaj kodu1 cyfraOkreśla, z jakim typem kodu leku mamy do czynienia (§ 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia) kod0-1Kod leku13 cyfrKod leku (EAN13) uwzględniający wielkość opakowania (§ 2 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia)Występuje, jeżeli został nadany ilość1Ilość lekuLiczbaLiczba wydanych opakowań leku o określonym kodzie EAN13 (§ 2 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia)Możliwość liczb ułamkowych do pięciu cyfr po kropce dziesiętnej z precyzją pięciu cyfr po kropce dziesiętnej wartość1Wartość lekuLiczba zawierająca dwie cyfry po kropce dziesiętnejWartość leku o tym kodzie EAN13 (§ 2 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia) Objaśnienia: 1) RRRR-MM-DD jest formatem daty, w którym pierwsze cztery cyfry oznaczają rok, dwie następne - numer miesiąca w roku, a dwie ostatnie - numer dnia w miesiącu. 2) Sposób zapisu danych w strukturze określonej przez powyższe elementy i atrybuty jest zgodny z zasadami języka XML wersja 1.0. 3) Zmiany treści budowy komunikatu dotyczą: - w poziomie 0, atrybucie "wersja" - w kolumnie "Ograniczenia i inne zależności"; - w poziomie 5, elemencie "mz:ubezpieczenie", atrybucie "kod-kasy" - w kolumnach "Nazwa", "Format [wartość domyślna]" i "Opis": - w poziomie 5, elemencie "mz:nr-pacjenta", we wszystkich trzech atrybutach - w kolumnie "Ograniczenia i inne zależności", a w atrybucie "nr" - w kolumnie "Format [wartość domyślna]". 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 5, poz. 37, Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 93, poz. 892 i 896, Nr 96, poz. 959 i Nr 99, poz. 1001). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzoru oznakowania wyrobów medycznych znakiem CE 2) (Dz. U. Nr 104, poz. 1111) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór oznakowania znakiem CE określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1111) Ilustracja 1. Oznakowanie znakiem CE może być zmniejszone lub zwiększone, pod warunkiem zachowania proporcji poszczególnych elementów wzoru znaku CE. 2. Poszczególne elementy wzoru znaku CE muszą posiadać te same wymiary pionowe, które nie mogą wynosić mniej niż 5 mm. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia dyrektyw: Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie aktywnych wyrobów medycznych do implantacji; Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1992 r. w sprawie wyrobów medycznych; Parlamentu Europejskiego i Rady 98/79/WE z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro; Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/12/WE z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie reklasyfikacji implantów piersi; Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/32/WE z dnia 23 kwietnia 2003 r. w sprawie specyfikacji dotyczących wyrobów medycznych produkowanych z wykorzystaniem tkanek pochodzenia zwierzęcego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie czasu przeznaczonego na rozpowszechnianie audycji wyborczych oraz ramowego podziału czasu w programach ogólnokrajowych i regionalnych w wyborach do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 104, poz. 1112) Na podstawie art. 78 ust. 7 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Audycje wyborcze w wyborach do Parlamentu Europejskiego rozpowszechniane są w dniach od 29 maja 2004 r. do 11 czerwca 2004 r. 2. Łączny czas rozpowszechniania audycji wyborczych w programach ogólnokrajowych "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna", zwanej dalej "Telewizją Polską", wynosi 900 minut, w tym: 1) w Programie 1 - 360 minut; 2) w Programie 2 - 360 minut; 3) w Programie TV Polonia - 180 minut. 3. Łączny czas rozpowszechniania audycji wyborczych w programach ogólnokrajowych "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", zwanego dalej "Polskim Radiem", wynosi 1.200 minut, w tym: 1) w Programie 1 - 300 minut; 2) w Programie 2 - 200 minut; 3) w Programie 3 - 300 minut; 4) w Programie 4 - 200 minut; 5) w Programie dla zagranicy - 200 minut. 4. W każdym programie regionalnym Telewizji Polskiej łączny czas rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi 600 minut. 5. W każdej spółce radiofonii regionalnej łączny czas rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi 1.200 minut. § 2. 1. Telewizja Polska rozpowszechnia audycje wyborcze: 1) w Programie 1 w dnia: 29 maja, 2 czerwca, 7 czerwca w godzinach 18.05-18.55, a ponadto w dniach 1 i 8 czerwca w godzinach 22.00-23.00 oraz w dniu 3 czerwca w godzinach 22.00-22.45 i w dniu 9 czerwca w godzinach 18.05-18.50; 2) w Programie 2 w dniach: od 31 maja do 4 czerwca i od 7-9 czerwca w godzinach 17.20-17.50, a ponadto w dniach 5 i 11 czerwca w godzinach 17.00-18.00; 3) w TV Polonia w dniach 7 i 8 czerwca w odpowiednich pasmach czasowych; 4) w programach regionalnych w dniach od 31 maja do 4 czerwca i w dniach 7-9 czerwca w godzinach 19.00-20.00, a ponadto w dniach 5 i 6 czerwca w godzinach 11.00-12.00. 2. Polskie Radio rozpowszechnia audycje wyborcze: 1) w Programie 1, codziennie pomiędzy godziną 19.05 a 19.30; 2) w Programie 2: a) od poniedziałku do piątku pomiędzy godziną 7.37 a 7.55, b) w soboty pomiędzy godziną 7.40 a 7.58, c) w niedziele i święta pomiędzy godziną 8.20 a 8.38; 3) w Programie 3, codziennie pomiędzy godziną 6.05 a 6.30; 4) w Programie 4: a) od poniedziałku do piątku pomiędzy godziną 20.35 a 20.53, b) w soboty, w niedziele i święta pomiędzy godziną 20.40 a 20.58; 5) w programie dla zagranicy, codziennie pomiędzy godziną 23.10 a 23.28. 3. Spółki radiofonii regionalnej rozpowszechniają audycje wyborcze codziennie i wykorzystują w całym okresie rozpowszechniania audycji wyborczych co najmniej 80% czasu przeznaczonego na audycje wyborcze w godzinach 6.00-9.00, 12.00-13.00 i w godzinach 17.00-22.00. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 maja 2004 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Gospodarki i Pracy oraz zniesienia Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 106, poz. 1115) Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się, z dniem 4 maja 2004 r., Ministerstwo Gospodarki i Pracy w drodze przekształcenia dotychczasowego Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. 2. Przekształcenie, o którym mowa w ust. 1, polega na wydzieleniu z dotychczasowego Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, obsługującego sprawy działów gospodarka, praca, rozwój regionalny, turystyka i zabezpieczenie społeczne, komórek organizacyjnych obsługujących sprawy działów gospodarka, praca, rozwój regionalny i turystyka oraz pracowników obsługujących te działy. § 2. Znosi się Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. § 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej i zniesienia Ministerstwa Gospodarki (Dz. U. Nr 1, poz. 2). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 maja 2004 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 106, poz. 1116) Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się, z dniem 4 maja 2004 r., Ministerstwo Polityki Społecznej. 2. W skład Ministerstwa Polityki Społecznej wchodzą komórki organizacyjne obsługujące sprawy działu zabezpieczenie społeczne, wydzielone z dotychczasowego Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej po przekształceniu, o którym mowa w § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 maja 2004 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Gospodarki i Pracy oraz zniesienia Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 106, poz. 1115), oraz pracownicy obsługujący ten dział. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Sławomira Cytryckiego (Dz. U. Nr 106, poz. 1117) Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Minister-członek Rady Ministrów, zwany dalej "Ministrem", wykonuje zadania wyznaczone przez Prezesa Rady Ministrów, w tym zadania wynikające z pełnienia funkcji Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określone w odrębnych przepisach. § 2. Do zakresu działania Ministra należy w szczególności: 1) kierowanie działalnością i nadzór nad realizacją zadań Kancelarii Prezesa Rady Ministrów określonych w art. 29 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów; 2) nadzór nad zapewnieniem przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów obsługi ministrów powołanych do wypełniania zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów, pełnomocników Rządu, komisji wspólnych oraz organów pomocniczych i opiniodawczo-doradczych Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów; 3) nadzór nad wykonywaniem zarządzeń, decyzji, poleceń oraz innych dyspozycji Prezesa Rady Ministrów; 4) opracowywanie projektów planów pracy Rady Ministrów; 5) wykonywanie zadań z dziedziny polityki kadrowej, w zakresie wyznaczonym przez Prezesa Rady Ministrów; 6) określenie, za zgodą Prezesa Rady Ministrów, szczegółowych zakresów zadań sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 7) nadawanie regulaminu organizacyjnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów; 8) wykonywanie innych zadań zleconych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów. § 3. Obsługę Ministra zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. § 4. 1. W toku wykonywania zadań Minister współdziała z właściwymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i innymi organami administracji rządowej oraz organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi. 2. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Ministrowi w realizacji jego zadań, w szczególności przez udostępnianie mu wszelkich informacji i sprawozdań. 3. Zasady i formy współdziałania Ministra z organami samorządu terytorialnego i organizacjami pozarządowymi określa się w porozumieniach zawartych z tymi organami i organizacjami. § 5. W zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań Minister może: 1) powoływać zespoły do opracowywania określonych zagadnień; 2) zlecać sporządzanie ekspertyz oraz innych opracowań. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 106, poz. 1118) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) kultura fizyczna i sport; 2) oświata i wychowanie; 3) szkolnictwo wyższe. 3. Minister jest dysponentem części 25, 30 i 38 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 106, poz. 1119) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Finansów, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) budżet; 2) finanse publiczne; 3) instytucje finansowe. 3. Minister jest dysponentem części 19 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Finansów. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Minister wykonuje zadania w zakresie obsługi środków finansowych pochodzących z Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. (poz. 1119) WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA FINANSÓW 1) Generalny Inspektor Informacji Finansowej; 2) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej; 3) dyrektorzy izb skarbowych i naczelnicy urzędów skarbowych; 4) dyrektorzy izb celnych i naczelnicy urzędów celnych; 5) Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych; 6) Komisja Papierów Wartościowych i Giełd. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki i Pracy (Dz. U. Nr 106, poz. 1120) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Gospodarki i Pracy, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) gospodarka; 2) praca; 3) rozwój regionalny; 4) turystyka. 3. Minister jest dysponentem części 20, 31, 34 i 40 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra do dnia 3 maja 2004 r. zapewnia Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, a od dnia 4 maja 2004 r. - Ministerstwo Gospodarki i Pracy. 5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są: 1) Prezes Głównego Urzędu Miar; 2) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki; 3) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Infrastruktury, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa; 2) gospodarka morska; 3) łączność; 4) transport. 3. Minister jest dysponentem części 18, 21, 26 i 39 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Infrastruktury. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. (poz. 1121) WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) Główny Geodeta Kraju; 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego; 3) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad; 4) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego; 5) Główny Inspektor Transportu Drogowego; 6) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 7) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 106, poz. 1122) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Kultury, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego. 3. Minister jest dysponentem części 24 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Kultury. 5. Minister sprawuje nadzór nad Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki i Informatyzacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1123) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Nauki i Informatyzacji, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) informatyzacja; 2) nauka. 3. Minister jest dysponentem części 27 i 28 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Nauki i Informatyzacji. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 106, poz. 1124) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Polityki Społecznej, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne. 3. Minister jest dysponentem części 44 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra do dnia 3 maja 2004 r. zapewnia Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, a od dnia 4 maja 2004 r. - Ministerstwo Polityki Społecznej. 5. Ministrowi podlega: 1) Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych; 2) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) rolnictwo; 2) rozwój wsi; 3) rynki rolne. 3. Minister jest dysponentem części 32, 33 i 35 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Minister wykonuje zadania w zakresie bezpieczeństwa żywności. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. (poz. 1125) WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa; 2) Główny Lekarz Weterynarii; 3) Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych; 4) okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 1126) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Skarbu Państwa, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa. 3. Minister jest dysponentem części 36 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Skarbu Państwa. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sprawiedliwości (Dz. U. Nr 106, poz. 1127) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Sprawiedliwości, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - sprawiedliwość. 3. Minister jest dysponentem części 37 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Sprawiedliwości. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 1128) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) administracja publiczna; 2) sprawy wewnętrzne; 3) wyznania religijne. 3. Minister jest dysponentem części 17, 42 i 43 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. 5. Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Minister, niezależnie od obowiązków przewidzianych w tym zakresie dla innych właściwych organów i podmiotów, podejmuje działania niezbędne dla: 1) usunięcia zagrożeń w niezakłóconym funkcjonowaniu urzędów naczelnych, centralnych i terenowych organów administracji rządowej, w tym zapewnienia spokoju i porządku w budynkach i innych obiektach zajmowanych przez te organy; 2) zapobieżenia bezprawnym działaniom lub zaniechaniom, które mogłyby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku w ruchu drogowym lub kolejowym, ruch ten utrudnić albo zakłócić, a także w związku z tym ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny lub narazić kogokolwiek na szkodę; 3) inicjowania i koordynowania działań koniecznych do zapewnienia naprawienia szkód w mieniu Skarbu Państwa powstałych w wyniku zdarzeń, o których mowa w pkt 1 i 2. § 3. Minister wykonuje zadania w zakresie: 1) realizacji Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego; 2) zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej; 3) współpracy północno-wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej oraz Regionów Rzeczypospolitej Polskiej z regionem Sankt Petersburga. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. (poz. 1128) WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) Komendant Główny Policji; 2) Komendant Główny Straży Granicznej; 3) Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej; 4) Szef Obrony Cywilnej Kraju; 5) Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców; 6) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego; 7) Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 1129) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Spraw Zagranicznych, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne. 3. Minister jest dysponentem części 45 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Spraw Zagranicznych. § 2. 1. Minister wykonuje zadania w zakresie reprezentowania Rzeczypospolitej Polskiej przed międzynarodowymi organami kontroli przestrzegania praw człowieka. 2. Minister wykonuje zadania określone w przepisach o służbie zagranicznej oraz w przepisach o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Minister wykonuje zadania związane z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w powojennej przebudowie Iraku. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 106, poz. 1130) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Środowiska, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje następującymi działami administracji rządowej: 1) gospodarka wodna; 2) środowisko. 3. Minister jest dysponentem części 22 i 41 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Środowiska. 5. Minister sprawuje nadzór nad: 1) Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska; 2) Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki; 3) Prezesem Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. § 2. Minister wykonuje zadania związane z programem "Wisła-2020". § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 106, poz. 1131) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres działania Ministra Zdrowia, zwanego dalej "ministrem". 2. Minister kieruje działem administracji rządowej - zdrowie. 3. Minister jest dysponentem części 46 budżetu państwa. 4. Obsługę ministra zapewnia Ministerstwo Zdrowia. 5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są: 1) Główny Inspektor Sanitarny; 2) Główny Inspektor Farmaceutyczny; 3) Inspektor do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych. § 2. Minister koordynuje działania w zakresie: 1) zapewnienia bezpieczeństwa żywności; 2) zapobiegania wystąpieniu zagrożeń biologicznych, zwłaszcza spowodowanych działalnością o charakterze terrorystycznym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 2 maja 2004 r. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie sposobu ustalania tożsamości i miejsca stałego zamieszkania faktycznych odbiorców 2) (Dz. U. Nr 106, poz. 1132) Na podstawie art. 42d ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania tożsamości i miejsca stałego zamieszkania faktycznych odbiorców, w celu umożliwienia podmiotom wypłacającym dokonywania identyfikacji faktycznych odbiorców przychodów (dochodów), o których mowa w art. 42c ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Podmiot wypłacający przychody (dochody), o których mowa w art. 42c ust. 5 ustawy, ustala tożsamość faktycznego odbiorcy w zakresie: 1) imienia i nazwiska, adresu zamieszkania: a) na podstawie przedstawionego przez faktycznego odbiorcę paszportu albo urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość lub b) w przypadku gdy adresu zamieszkania nie można ustalić na podstawie dokumentów, o których mowa w lit. a - na podstawie jakiegokolwiek innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; 2) numeru identyfikacji podatkowej, jeśli numer taki został nadany przez państwo członkowskie, w którym faktyczny odbiorca ze względu na miejsce zamieszkania podlega opodatkowaniu od całości dochodów: a) na podstawie paszportu albo urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość przedstawionego przez faktycznego odbiorcę lub b) w przypadku gdy numeru identyfikacji podatkowej nie można ustalić na podstawie dokumentów, o których mowa w lit. a - na podstawie jakiegokolwiek innego dokumentu potwierdzającego tożsamość lub zaświadczenia o miejscu zamieszkania do celów podatkowych (certyfikatu rezydencji) wydanego przez właściwy organ podatkowy. 2. W przypadku nienadania numeru identyfikacji podatkowej lub niezamieszczenia go w żadnym z dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, tożsamość faktycznego odbiorcy uzupełnia się o datę i miejsce jego urodzenia, ustalone na podstawie paszportu lub urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość. § 3. Podmiot wypłacający ustala państwo lub terytorium, w którym faktyczny odbiorca posiada stałe miejsce zamieszkania: 1) na podstawie adresu zamieszkania uzyskanego zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 lub 2) w przypadku gdy faktyczny odbiorca przedstawiający paszport lub inny urzędowy dokument stwierdzający tożsamość wydany przez organy państwa lub terytorium, o których mowa w art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy, deklaruje, iż ze względu na miejsce zamieszkania podlega opodatkowaniu od całości dochodów w innym państwie lub terytorium, niż określone w art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy - na podstawie przedstawionego przez niego zaświadczenia o miejscu zamieszkania do celów podatkowych (certyfikat rezydencji) wydanego przez właściwy organ podatkowy zadeklarowanego państwa lub terytorium. W przypadku nieprzedstawienia certyfikatu rezydencji, podmiot wypłacający uznaje, iż państwem (terytorium), w którym faktyczny odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania, jest państwo (terytorium), które wydało paszport lub inny urzędowy dokument tożsamości. § 4. W odniesieniu do przychodów (dochodów) wypłaconych lub postawionych do dyspozycji faktycznemu odbiorcy na podstawie umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2004 r., podmiot wypłacający przychody (dochody), o których mowa w art. 42c ust. 5 ustawy, może ustalić, na podstawie posiadanych informacji, tożsamość faktycznego odbiorcy wyłącznie w zakresie imienia, nazwiska oraz adresu zamieszkania. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje częściowej transpozycji dyrektywy 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz. Urz. WE L 157 z 26.06.2003 r.). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 54, poz. 535, Nr 93, poz. 894 i Nr 99, poz. 1001). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe 2) (Dz. U. Nr 106, poz. 1134) Na podstawie art. 306n ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór: 1) zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych (CERTYFIKAT REZYDENCJI) - stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych w Rzeczypospolitej Polskiej osoby fizycznej osiągającej przychody (dochody) z oszczędności (faktycznego odbiorcy) - stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 2004 r. (poz. 1134) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji art. 14 ust. 2 dyrektywy 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz. Urz. WE L 157 z 26.06.2003 r.). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868 i Nr 93, poz. 894. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 marca 2004 r. o zmianie ustawy o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 107, poz. 1135) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 156, poz. 1301 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2261) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 25: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wprowadzić zarząd komisaryczny dla przedsiębiorców, w tym z udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli przedmiotem ich działalności jest wytwarzanie wyrobów lub świadczenie usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa;", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) decyzji organów administracji rządowej, o których mowa w art. 25a ust. 2 - w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 1 i 2."; 2) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu: "Art. 25a. 1. Zarząd komisaryczny ustanawia się w celu zapewnienia skuteczności wytwarzania wyrobów lub świadczenia usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa. 2. Organem administracji rządowej właściwym do powołania i odwołania zarządcy komisarycznego jest: 1) dla przedsiębiorstw państwowych - organ założycielski; 2) dla spółek handlowych, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 50 % akcji lub udziałów - minister wykonujący prawa z tytułu posiadania akcji lub udziałów należących do Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem pkt 4; 3) dla pozostałych spółek - właściwy terytorialnie wojewoda, z zastrzeżeniem pkt 4; 4) dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1571) - ministrowie określeni w przepisach wydanych na podstawie art. 6 tej ustawy. 3. Funkcję zarządcy komisarycznego może pełnić osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i funkcjonowania przedsiębiorców. 4. Koszty osobowe związane ze sprawowaniem zarządu komisarycznego obciążają organ administracji rządowej, który zarząd ustanowił. Pozostałe koszty obciążają przedsiębiorcę i stanowią koszty uzyskania przychodu. 5. Zarządcy komisarycznemu przysługuje prawo uczestniczenia w pracach organów przedsiębiorcy oraz prawo uzyskiwania od tych organów informacji niezbędnych do wykonywania jego funkcji. 6. Decyzje organów przedsiębiorcy w sprawach wytwarzania wyrobów lub świadczenia usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa wymagają zgody zarządcy komisarycznego. 7. Zarządca komisaryczny może wydawać polecenia w formie pisemnej organom przedsiębiorcy w sprawach związanych z wytwarzaniem wyrobów lub świadczeniem usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa. Polecenia wydane przez zarządcę komisarycznego podlegają natychmiastowemu wykonaniu. 8. Od polecenia wydanego przez zarządcę komisarycznego przysługuje odwołanie do organu administracji rządowej, który zarząd ustanowił. Termin wniesienia odwołania wynosi trzy dni. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania polecenia. 9. Organ administracji rządowej rozpatruje odwołanie w terminie trzech dni od daty jego wniesienia. Decyzja organu administracji rządowej w sprawie odwołania jest ostateczna.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 (Dz. U. Nr 107, poz. 1136) Art. 1. W ustawie z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 (Dz. U. Nr 76, poz. 804, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: "o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej"; 2) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Ustawa określa kierunki przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", oraz źródła i wydatki na finansowanie Sił Zbrojnych. 2. Celem ustawy jest zapewnienie warunków do stopniowego osiągania przez Siły Zbrojne pełnej interoperacyjności w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz standardów pozostałych państw członków tej organizacji w zakresie uzbrojenia, wyposażenia, mobilności i możliwości prowadzenia działań wojskowych w każdych warunkach, z tym że do dnia 31 grudnia 2008 r. powyższy cel osiągnie co najmniej 1/3 Sił Zbrojnych."; 3) w art. 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Rada Ministrów uwzględniając potrzeby obronne Rzeczypospolitej Polskiej co 2 lata określa szczegółowe kierunki przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych na kolejny 6-letni okres planistyczny, stosownie do zasad planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego na podstawie: 1) głównych kierunków rozwoju Sił Zbrojnych oraz ich przygotowań do obrony państwa określanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2) zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej przyjętych w ramach planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego."; 4) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Liczebność Sił Zbrojnych wynosi nie więcej niż sto pięćdziesiąt tysięcy stanowisk etatowych żołnierzy. 2. W ramach liczby stanowisk, o których mowa w ust. 1, nie mniej niż 1/2 stanowisk przeznacza się dla żołnierzy zawodowych, z czego nie więcej niż 1/3 dla oficerów."; 5) w art. 4 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, na podstawie kierunków przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych, o których mowa w art. 2, wprowadza na kolejny okres planistyczny program rozwoju Sił Zbrojnych, stosownie do zasad planowania obronnego w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego."; 6) w art. 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Rada Ministrów sprawuje nadzór nad realizacją programu, składając Sejmowi w okresach dwuletnich stosowną informację o wykonaniu programu, razem z kierunkami przebudowy i modernizacji Sił Zbrojnych na kolejny okres planistyczny, o których mowa w art. 2 ust. 2."; 7) w art. 7 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Na finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej przeznacza się corocznie wydatki z budżetu państwa w wysokości nie niższej niż 1,95 % Produktu Krajowego Brutto z roku poprzedniego. 2. Wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują wydatki budżetowe w części budżetu państwa "obrona narodowa" oraz wydatki budżetowe w dziale "obrona narodowa" w innych częściach budżetu państwa. 3. Udział wydatków majątkowych w wielkościach, o których mowa w ust. 1, wyniesie co najmniej 16,2 % w 2004 r., a w kolejnych latach będzie wzrastał aż do osiągnięcia co najmniej 20 % w 2006 r. i latach następnych."; 8) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Na finansowanie programu, niezależnie od wysokości określonych w art. 7 ust. 1, przeznacza się co najmniej 35 % całości kwoty, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 83, poz. 932, z późn. zm. 2)).". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1731, z 2003 r. Nr 180, poz. 1759 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 119, poz. 1250, z 2001 r. Nr 76, poz. 805 i Nr 100, poz. 1080, z 2002 r. Nr 240, poz. 2053 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ratyfikacji Protokołu dodatkowego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki do Traktatu o stosunkach handlowych i gospodarczych między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki sporządzonego w Waszyngtonie dnia 21 marca 1990 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 1137) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Protokołu dodatkowego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki do Traktatu o stosunkach handlowych i gospodarczych między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki sporządzonego w Waszyngtonie dnia 21 marca 1990 r., sporządzonego w Brukseli dnia 12 stycznia 2004 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Protokołem dodatkowym nr 12, podpisanym w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r., do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. (Dz. U. Nr 117, poz. 1217) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.), Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej udzieliła w dniu 28 listopada 2002 r. zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Protokołem dodatkowym nr 12 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA). Protokół został podpisany w Zagrzebiu dnia 5 grudnia 2002 r. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Protokołu wchodzi on w życie dnia 27 kwietnia 2004 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 13 podpisany w Bled dnia 4 lipca 2003 r. do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1218) Przekład PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 13 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu Przedstawiciele Republiki Bułgarii, Republiki Chorwacji, Republiki Czeskiej, Republiki Węgierskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Rumunii, Republiki Słowackiej i Republiki Słowenii (zwanych dalej "Stronami"), mając na uwadze Protokół 7 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej, zmieniony przez Protokół dodatkowy 7, 8, 9 i 11 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu i Umowy o akcesji Republiki Słowenii, Rumunii i Republiki Bułgarii do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, mając na uwadze dostosowanie Protokołu 7 do reguł pochodzenia stosowanych w systemie kumulacji paneuropejskiej, wziąwszy pod uwagę, że został wykryty błąd techniczny w regule dla pozycji ex 4114 w Załączniku II do Protokołu 7, uzgodnili, co następuje: Artykuł 1 W Załączniku II do Protokołu 7 zapis dla pozycji HS ex 4114 zastępuje się poniższym: Numer pozycji HSWyszczególnienieProcesy obróbki lub przetwarzania wykonywane na materiałach niepochodzących nadające im status pochodzenia (1)(2)(3)(4) ex 4114Skóry lakierowanej i skóry lakierowanej laminowanej; skóry metalizowanejWytwarzanie z materiałów objętych pozycjami 4104-4106, 4107, 4112 lub 4113 pod warunkiem, że ich łączna wartość nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu Artykuł 2 Niniejszy Protokół dodatkowy stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Artykuł 3 1. Niniejszy Protokół dodatkowy wejdzie w życie trzydziestego dnia od daty otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu o zakończeniu procedur koniecznych do tego celu. 2. Depozytariusz notyfikuje wszystkim Stronom zakończenie procedur koniecznych do wejścia w życie niniejszego Protokołu dodatkowego. 3. Jeżeli niniejszy Protokół dodatkowy nie wejdzie w życie do dnia 1 listopada 2003 r., będzie on od tego dnia stosowany prowizorycznie. Jednakże, jeśli Strona nie jest w stanie go stosować od dnia 1 listopada 2003 r., Strona ta poinformuje inne Strony o tym fakcie jak najszybciej, nie później jednak niż dnia 1 października 2003 r. Wobec tej Strony niniejszy Protokół dodatkowy będzie stosowany począwszy od dziesiątego dnia od daty otrzymania przez inne Strony notyfikacji o zakończeniu przez tę Stronę procedur wewnętrznych koniecznych do stosowania niniejszego Protokołu dodatkowego. NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszy Protokół dodatkowy. SPORZĄDZONO w Bled dnia 4 lipca 2003 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie niniejszego Protokołu dodatkowego wszystkim Stronom Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Z upoważnienia Republiki Bułgarii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Czeskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Węgierskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rumunii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowackiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowenii (podpis stanowi grafikę) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Protokołem dodatkowym nr 13, podpisanym w Bled dnia 4 lipca 2003 r., do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. (Dz. U. Nr 117, poz. 1219) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.), Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej udzieliła w dniu 27 czerwca 2003 r. zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Protokołem dodatkowym nr 13 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA). Protokół został podpisany w Bled dnia 4 lipca 2003 r. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Protokołu wchodzi on w życie dnia 28 marca 2004 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. D. Rotfeld Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 14 podpisany w Bled dnia 4 lipca 2003 r. do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 117, poz. 1220) Przekład PROTOKÓŁ DODATKOWY Nr 14 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu Przedstawiciele Republiki Bułgarii, Republiki Chorwacji, Republiki Czeskiej, Republiki Węgierskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Rumunii, Republiki Słowackiej i Republiki Słowenii (zwanych dalej "Stronami"), potwierdzając swoje oddanie zasadom gospodarki rynkowej, stanowiącej podstawę ich stosunków, odwołując się do swych intencji stopniowego wyeliminowania przeszkód w ich całym wzajemnym handlu, zgodnie z postanowieniami artykułów 34, 35, 37 i 39 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu, uzgodnili, co następuje: Artykuł 1 1. W Protokole 4 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu dotyczącym wymiany koncesji rolnych między Republiką Czeską i Republiką Słowacką z jednej strony a Republiką Węgierską z drugiej strony dodaje się nowe ustępy 3a i 4a w brzmieniu: "3a Cła importowe stosowane w Republice Czeskiej i Republice Słowackiej w odniesieniu do towarów pochodzących z Republiki Węgierskiej wymienionych w Załączniku C1 do niniejszego protokołu zostaną obniżone bez limitu ilościowego lub w ramach limitu ilościowego określonego w Załączniku C1 do poziomu ustanowionego w Załączniku C1 z dniem 15 lipca 2003 r." "4a Cła importowe stosowane w Republice Węgierskiej w odniesieniu do towarów pochodzących z Republiki Czeskiej lub Republiki Słowackiej wymienionych w Załączniku D1 do niniejszego protokołu zostaną obniżone, bez limitu ilościowego lub w ramach limitu ilościowego określonego w Załączniku D1 do poziomu ustanowionego w Załączniku D1 z dniem 15 lipca 2003 r." 2. Niniejszym określa się Załącznik 1 i Załącznik 2 do niniejszego Protokołu dodatkowego i załącza się je do Protokołu 4 jako Załączniki C1 i D1 stanowiące jego integralną część. Artykuł 2 W Załączniku C do Protokołu 4 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu wprowadza się następujące zmiany: (a) Uchyla się następujące pozycje taryfowe wraz z ich opisami: i. 0409 ii. 07069030 iii. 070810 iv. 07096010 v. 080711 i 080719 vi. 080930 vii. 081030 viii. 1107 ix. 151610 x. 151620 xi. 17049061 i 17049065 xii. 19042010 xiii. 190430 xiv. 190490 xv. 190520 xvi. 210210 xvii. 210220 xviii. 2204 (b) Uchyla się cło importowe i kontyngent dla Republiki Słowackiej w opisie dla pozycji taryfowej 21039090. Artykuł 3 W Załączniku D do Protokołu 4 Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu wprowadza się następujące zmiany: (a) Uchyla się następujące pozycje taryfowe wraz z ich opisami: i. 0409 ii. 070690 iii. 070810 iv. 080930 v. 1107 vi. 1516101001 vii. 1516101002 viii. 1516101099 ix. 1516109001 x. 1516109002 xi. 1516109099 xii. 151620 xiii. 170390 xiv. 17049061 i 17049065 xv. 19042010 xvi. 190430 xvii. 190490 xviii. 190520 xix. 210210 xx. 2102201199, 2102201999 i 2102209000 xxi. 210320 i 210330 xxii. 21039090 (b) Uchyla się cło importowe i kontyngent dla Republiki Czeskiej dla pozycji taryfowej 2203. Artykuł 4 Niniejszy Protokół dodatkowy stanowi integralną część Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Artykuł 5 1. Niniejszy Protokół dodatkowy wejdzie w życie sześćdziesiątego dnia od daty otrzymania przez depozytariusza ostatniej notyfikacji Stron o zakończeniu procedur koniecznych do tego celu. 2. Depozytariusz notyfikuje wszystkim Stronom zakończenie procedur koniecznych do wejścia w życie niniejszego Protokołu dodatkowego. 3. Jeśli niniejszy Protokół dodatkowy nie wejdzie w życie do dnia 15 lipca 2003 r., to będzie on stosowany prowizorycznie między Republiką Czeską i Republiką Węgierską i między Republiką Słowacką i Republiką Węgierską od tej daty. NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani pełnomocnicy, będąc należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszy Protokół dodatkowy. SPORZĄDZONO w Bled dnia 4 lipca 2003 r. w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, który będzie zdeponowany przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej. Depozytariusz przekaże poświadczone kopie niniejszego Protokołu dodatkowego wszystkim Stronom Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu. Z upoważnienia Republiki Bułgarii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Czeskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Węgierskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rzeczypospolitej Polskiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Rumunii (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowackiej (podpis stanowi grafikę) Z upoważnienia Republiki Słowenii (podpis stanowi grafikę) ZAŁĄCZNIK Nr 1do Protokołu dodatkowego nr 14 "Załącznik C1 do Protokołu 4 KOD HSREPUBLIKA CZESKAREPUBLIKA SŁOWACKA STAWKA CELNA (%)KONTYNGENTKONTYNGENTSTAWKA CELNA (%)KONTYNGENTKONTYNGENT OD 1 LIPCA DO 31 GRUDNIA1OD 1 STYCZNIA DO 30 CZERWCAOD 1 LIPCA DO 31 GRUDNIA1OD 1 STYCZNIA DO 30 CZERWCA 0207.26025 t25 t0475 t475 t 0207.27---0 0207.32---0200 t200 t 0207.33---0 0409050 t50 t0250 t250 t 0702---0400 t400 t 0703.10025 t25 t01.250 t1.250 t 07050250 t250 t050 t50 t 0706.10025 t25 t050 t50 t 0706.900bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 0707050 t50 t0100 t100 t 07080500 t500 t0500 t500 t 0709.510bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 0709.600bez ograniczeńbez ograniczeń01.000 t1.000 t 0710.21050 t50 t0250 t250 t 0710.4000500 t500 t 0710.80.5900250 t250 t 0710.9000500 t500 t 0712.200bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 0806.10050 t50 t01.000 t1.000 t 0807020.000 t-04.000 t4.000 t 0808.100250 t250 t0250 t250 t 0809.100100 t100 t0100 t100 t 0809.20050 t50 t050 t50 t 0809.300250 t250 t0100 t100 t 0809.40025 t25 t050 t50 t 0810.10025 t25 t0100 t100 t 0810.300100 t100 t050 t50 t 0811.10---050 t50 t 0909.300100 t100 t050 t50 t 0909.4000 1103.110375 t375 t--- 11070bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 1512.11---0500 t500 t 1512.19---0 15160bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 170305.000 t5.000 t05.000 t5.000 t 17040100 t100 t0175 t175 t 1901.10---050 t50 t 1901.90---0 1902.110100 t100 t--- 1902.190--- 19040500 t500 t0500 t500 t 1905.100250 t250 t0150 t150 t 1905.2000 2005.10---0475 t475 t 2005.20---0 2005.51---0 2005.59---0 2005.60---0 2007.99.20025 t25 t075 t75 t 2102.100bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2102.200bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2102.300225 t225 t025 t25 t 2103.200bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2103.30---0bez ograniczeńbez ograniczeń 2103.90---0bez ograniczeńbez ograniczeń 21040250 t250 t025 t25 t 2106.10.80050 t50 t050 t50 t 2106.90.980250 t250 t025 t25 t 22041030.000 hl30.000 hl--- 2204.10---108.500 hl8.500 hl 2204.21---10 2204.29---1016.500 hl16.500 hl 2204.30---10 Strony uzgodniły, że żadne subsydia eksportowe nie będą stosowane dla dostaw realizowanych po 0 % stawce celnej na warunkach określonych w niniejszym załączniku (w ramach kontyngentu lub poza kontyngentem). 1 W 2003 r. kontyngenty zawarte w tej kolumnie zostaną otwarte z dniem 15 lipca." ZAŁĄCZNIK Nr 2 do Protokołu dodatkowego nr 14 "Załącznik D1 do Protokołu 4 KOD HSREPUBLIKA CZESKAREPUBLIKA SŁOWACKA STAWKAKONTYNGENTKONTYNGENTSTAWKAKONTYNGENTKONTYNGENT CELNA (%)OD 1 LIPCA DO 31 GRUDNIA1OD 1 STYCZNIA DO 30 CZERWCACELNA (%)OD 1 LIPCA DO 31 GRUDNIA1OD 1 STYCZNIA DO 30 CZERWCA 0207.11---01.000 t1.000 t 0207.12---0 0207.13---0 0207.14---0 0406050 t50 t0100 t100 t 0409050 t50 t0250 t250 t 0702---0400 t400 t 0703.10---01.250 t1.250 t 07050250 t250 t050 t50 t 0706.10---050 t50 t 0706.900bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 0707---0100 t100 t 07080500 t500 t0500 t500 t 0709.510bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 0709.60---0250 t250 t 0710.21---0250 t250 t 0710.40---0500 t500 t 0710.80.59---0250 t250 t 0710.90---0500 t500 t 0712.200bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 0806.10---01.000 t1.000 t 0808.100250 t250 t0250 t250 t 0809.100100 t100 t0100 t100 t 0809.20050 t50 t050 t50 t 0809.300250 t250 t0100 t100 t 0809.40025 t25 t050 t50 t 0810.10025 t25 t0100 t100 t 0810.300100 t100 t050 t50 t 0811.10---050 t50 t 0909.300100 t100 t050 t50 t 0909.4000 11070bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 1512.11---01.000 t1.000 t 1512.19---0 151401.500 t1.500 t0500 t500 t 15160bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 170305.000 t5.000 t015.000 t15.000 t 17040300 t300 t0175 t175 t 1901.10---050 t50 t 1901.90---0 1902.110225 t225 t--- 1902.190--- 19040500 t500 t0500 t500 t 1905.100250 t250 t0150 t150 t 1905.2000 2004.1001.000 t1.000 t--- 2005.10---0475 t475 t 2005.20---0 2005.51---0 2005.59---0 2005.60---0 2102.100bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2102.200bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2102.300225 t225 t025 t25 t 2103.200bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2103.300bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 2103.900bez ograniczeńbez ograniczeń0bez ograniczeńbez ograniczeń 21040250 t250 t025 t25 t 2106.10.80050 t50 t0300 t300 t 2106.90.920250 t250 t--- 2106.90.980--- 22031020.000 hl20.000 hl--- Strony uzgodniły, że żadne subsydia eksportowe nie będą stosowane dla dostaw realizowanych po 0 % stawce celnej na warunkach określonych w niniejszym załączniku (w ramach kontyngentu lub poza kontyngentem). 1 W 2003 r. kontyngenty zawarte w tej kolumnie zostaną otwarte z dniem 15 lipca." Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Protokołem dodatkowym nr 14, podpisanym w Bled dnia 4 lipca 2003 r., do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. (Dz. U. Nr 117, poz. 1221) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.), Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej udzieliła w dniu 24 czerwca 2003 r. zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Protokołem dodatkowym nr 14 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA). Protokół został podpisany w Bled dnia 4 lipca 2003 r. Zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu wchodzi on w życie dnia 27 kwietnia 2004 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. D. Rotfeld Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 26 stycznia 2004 r. w sprawie mocy obowiązującej Decyzji Wspólnego Komitetu EFTA - Polska Nr 1 z 2003 r. w sprawie zmian do Protokołu B, podpisanej w Genewie w dniu 1 października 2003 r. (Dz. U. Nr 117, poz. 1222) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z art. 32 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a państwami Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), sporządzonej w Genewie dnia 10 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 129, poz. 639 oraz z z 2001 r. Nr 58, poz. 604, 605, 606 i 607), upoważniającym Wspólny Komitet EFTA - Polska do zmiany Protokołu B tej umowy, w dniu 1 października 2003 r. została podjęta Decyzja Nr 1 z 2003 r. Wspólnego Komitetu EFTA - Polska w sprawie zmian do Protokołu B, podpisana w Genewie w dniu 1 października 2003 r. Zgodnie z pkt 2 Decyzji Wspólnego Komitetu EFTA - Polska Nr 1 z 2003 r. w sprawie zmian do Protokołu B Decyzja weszła w życie 1 października 2003 r. Treść decyzji zawiera załącznik do niniejszego oświadczenia rządowego. Miniser Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz (Załącznik do oświadczenia rządowego stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru.) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie egzaminu kwalifikacyjnego na agenta celnego oraz wpisu na listę agentów celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1223) Na podstawie art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego osób ubiegających się o uprawnienie do wykonywania czynności agenta celnego oraz sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, kwalifikacje członków komisji, zakres i sposób przeprowadzania egzaminu, a także wysokość opłat egzaminacyjnych przeznaczonych na pokrycie działalności i wynagrodzenia jej członków; 2) sposób prowadzenia i tryb dokonywania wpisu na listę agentów celnych. § 2. 1. Egzamin kwalifikacyjny dla osób ubiegających się o uprawnienia do wykonywania czynności agenta celnego, zwany dalej "egzaminem", przeprowadza Komisja Egzaminacyjna, zwana dalej "Komisją". 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje na 2-letnią kadencję przewodniczącego Komisji i jego zastępcę spośród funkcjonariuszy celnych oraz pracowników Ministerstwa Finansów. 3. Przewodniczący Komisji i jego zastępca, po upływie kadencji, o której mowa w ust. 2, pełnią swoje obowiązki do czasu powołania kolejnego przewodniczącego i jego zastępcy. 4. Komisja przeprowadza egzaminy w składach, zwanych dalej "zespołami egzaminującymi". 5. Na wniosek przewodniczącego Komisji minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje zespoły egzaminujące w liczbie niezbędnej do sprawnego przeprowadzenia egzaminów. 6. W skład zespołu egzaminującego wchodzą: 1) przewodniczący zespołu; 2) członkowie; 3) sekretarz. 7. Jeżeli przewodniczący Komisji albo jego zastępca wchodzi w skład zespołu egzaminującego, to pełni w nim funkcję przewodniczącego zespołu. 8. Przewodniczących zespołów oraz członków i sekretarzy zespołów egzaminujących powołuje, na wniosek przewodniczącego Komisji, minister właściwy do spraw finansów publicznych. § 3. 1. Osoby, o których mowa w § 2 ust. 2 i 8, powinny posiadać wysoki poziom wiedzy z zakresu przepisów prawa celnego, administracyjnego i podatkowego. 2. Organizacje zrzeszające przedsiębiorców uczestniczących w wymianie handlowej z zagranicą mogą delegować swojego przedstawiciela na czas trwania egzaminu w charakterze obserwatora. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może odwołać przewodniczącego Komisji lub jego zastępcę oraz przewodniczącego zespołu, członka i sekretarza zespołu egzaminującego: 1) na ich wniosek; 2) z urzędu w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej; 3) gdy osoby te wykonują swoje obowiązki w sposób nierzetelny lub niesumienny. 4. Odwołanie zastępcy przewodniczącego Komisji, przewodniczącego zespołu, członka i sekretarza zespołu egzaminującego może nastąpić również na wniosek przewodniczącego Komisji. 5. Kadencja przewodniczących zespołów, członków i sekretarzy zespołów egzaminujących trwa 2 lata; przepis § 2 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 6. Kadencja osoby powołanej w miejsce osoby odwołanej kończy się z upływem kadencji osoby odwołanej. § 4. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala wykaz pytań testowych i podaje go do publicznej wiadomości na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2. Wykaz pytań testowych jest aktualizowany z uwzględnieniem zmian przepisów prawa celnego i innych przepisów objętych tematyką egzaminu. § 5. Przewodniczący Komisji: 1) sprawuje nadzór nad prawidłowością i aktualnością pytań, o których mowa w § 4 ust. 1; 2) przedkłada ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych propozycje pytań testowych obowiązujących na egzaminie; 3) opracowuje, wraz z przewodniczącymi i członkami zespołów egzaminujących, pytania testowe na egzamin; 4) ustala termin i miejsce egzaminu; 5) sprawuje nadzór nad zespołami egzaminującymi; 6) dysponuje środkami uzyskanymi z opłat egzaminacyjnych oraz nadzoruje wypłaty dokonywane z tych środków, zgodnie z regulaminem ustalonym przez Komisję i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 6. 1. Egzamin odbywa się w terminie i miejscu wyznaczonym przez przewodniczącego Komisji, po uprzednim ogłoszeniu w siedzibach izb celnych, nie później niż na miesiąc przed jego terminem. 2. Wniosek o przystąpienie do egzaminu składa się do przewodniczącego Komisji. § 7. 1. Egzamin przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających i zapewniających samodzielną pracę osób, które do niego przystąpiły. 2. Przed rozpoczęciem egzaminu osoba do niego przystępująca jest obowiązana okazać dokument potwierdzający tożsamość. 3. Przewodniczący zespołu oraz członkowie zespołu egzaminującego sprawują nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu. 4. W czasie składania egzaminu osoba, która do niego przystąpiła, może opuścić salę po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem egzaminu; przed opuszczeniem sali osoba ta przekazuje pracę przewodniczącemu zespołu egzaminującego. 5. Przewodniczący zespołu egzaminującego może wykluczyć z egzaminu osobę, która podczas jego trwania korzysta z cudzej pomocy, posługuje się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomaga innym uczestnikom egzaminu lub w inny sposób rażąco zakłóca przebieg egzaminu. 6. Wykluczenie, o którym mowa w ust. 5, zostaje stwierdzone protokołem podpisanym przez przewodniczącego zespołu i członków zespołu egzaminującego. 7. Przewodniczący zespołu egzaminującego jest obowiązany poinformować osoby przystępujące do egzaminu o zasadach zachowania obowiązujących w trakcie trwania egzaminu oraz konsekwencjach ich naruszenia, o których mowa w ust. 5. 8. Obsługę administracyjną zespołu egzaminującego zapewnia sekretarz. § 8. 1. Egzamin składa się z dwóch części. 2. Pierwsza część egzaminu jest przeprowadzana w formie testu. Zestawy testowe są niejawne. 3. Test składa się ze 100 pytań i obejmuje tematykę z zakresu przepisów prawa celnego, podatkowego i administracyjnego, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności określonych dla agentów celnych, w szczególności dotyczącą: 1) nadania towarom przeznaczenia celnego; 2) przedstawicielstwa w sprawach celnych; 3) elementów kalkulacyjnych; 4) operacji uprzywilejowanych; 5) długu celnego; 6) elementów towaroznawstwa i znajomości taryfy celnej, przepisów dotyczących środków polityki handlowej; 7) prawa administracyjnego w zakresie stosowanym w sprawach celnych; 8) podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów; 9) sposobu obliczania podatku akcyzowego, obrotu wyrobami akcyzowymi, zwolnień i zabezpieczeń akcyzowych; 10) przepisów prawa podatkowego stosowanych w zakresie podatku akcyzowego, kontroli podatkowej i zasad wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego; 11) zgłoszeń INTRASTAT. 4. Pierwsza część egzaminu trwa nie dłużej niż 150 minut. 5. Ocenę pozytywną z testu otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie co najmniej na 81 pytań. 6. W razie uzyskania negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu osoba egzaminowana nie jest dopuszczana do drugiej części egzaminu. 7. Druga część egzaminu polega na: 1) wypełnieniu druków i formularzy dokumentów obowiązujących w przywozie towarów na obszar celny Wspólnoty Europejskiej oraz w wywozie z tego obszaru; 2) przygotowaniu dokumentów niezbędnych do nadania towarowi przeznaczenia celnego, w tym wypełnieniu zgłoszenia celnego; 3) wypełnieniu administracyjnego dokumentu towarzyszącego, uproszczonego dokumentu towarzyszącego, deklaracji podatkowych i innych dokumentów związanych z podatkiem akcyzowym. § 9. 1. W przypadku negatywnej oceny z pierwszej części egzaminu ponowne do niego przystąpienie jest możliwe nie wcześniej niż po upływie 2 miesięcy od dnia poprzedniego egzaminu. 2. Osoba, która uzyskała negatywną ocenę z drugiej części egzaminu, może ponownie przystąpić do tej części egzaminu po złożeniu wniosku w tej sprawie do przewodniczącego Komisji. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien być złożony nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia uzyskania negatywnej oceny z drugiej części egzaminu. 4. W przypadku uzyskania ponownie negatywnej oceny z drugiej części egzaminu egzamin powinien być powtórzony w całości; przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 10. Prace egzaminacyjne są udostępniane do wglądu na żądanie osoby, która przystąpiła do egzaminu. § 11. Złożenie egzaminu z wynikiem pozytywnym potwierdza przewodniczący Komisji albo osoba przez niego upoważniona, wydając zaświadczenie. § 12. 1. Opłatę egzaminacyjną ustala się w wysokości 20 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, z kwartału poprzedzającego kwartał, w którym został złożony wniosek o przystąpienie do egzaminu, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. 2. Opłatę egzaminacyjną przeznacza się na: 1) obsługę administracyjną egzaminów - w wysokości 20 % opłaty; 2) wynagrodzenie przewodniczącego zespołu, członków i sekretarza zespołu egzaminującego - w wysokości 80 % opłaty. § 13. 1. W celu uzyskania wpisu na listę agentów celnych osoba składa, do wyznaczonego dyrektora izby celnej, pisemny wniosek. 2. Wniosek o wpis na listę agentów celnych powinien zawierać: 1) imię i nazwisko; 2) adres zamieszkania, 3) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; 4) oznaczenie numeru ewidencyjnego zaświadczenia o pozytywnym złożeniu egzaminu albo numeru decyzji o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego; 5) oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych i korzystaniu z pełni praw publicznych. 3. Do wniosku o wpis na listę agentów celnych należy dołączyć uwierzytelnione kserokopie dokumentu: 1) potwierdzającego posiadanie co najmniej średniego wykształcenia; 2) zawierającego aktualną informację o niekaralności; 3) o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP, z zastrzeżeniem ust. 6. 4. W przypadku wątpliwości co do wiarygodności dokumentów, o których mowa w ust. 3, dyrektor izby celnej może zażądać przedstawienia ich oryginałów. 5. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, dokument, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, powinien zostać sporządzony nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku. 6. Przepisu ust. 3 pkt 3 nie stosuje się do osoby, która na podstawie przepisów odrębnych nie podlega obowiązkowi ewidencyjnemu w zakresie uzyskania numeru identyfikacji podatkowej. § 14. 1. Wpisu na listę agentów celnych dokonuje wyznaczony dyrektor izby celnej. 2. Wpis na listę agentów celnych obejmuje: 1) numer i datę wpisu; 2) nazwisko, imię (imiona) i datę urodzenia; 3) miejsce i adres zamieszkania; 4) numer identyfikacji podatkowej NIP, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Osoba, o której mowa w § 13 ust. 6, w przypadku otrzymania decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP jest obowiązana niezwłocznie wystąpić z wnioskiem o zmianę decyzji w sprawie wpisu na listę agentów celnych, przedkładając uwierzytelnioną kserokopię decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. § 15. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, powoła przewodniczącego Komisji i jego zastępcę. 2. Z dniem powołania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych przewodniczącego Komisji i jego zastępcy na podstawie niniejszego rozporządzenia wygasa kadencja Komisji powołanej na podstawie przepisów dotychczasowych. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Finansów: w z. E. Suchocka-Rogulska 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 106, poz. 1119). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 9 marca 2001 r. w sprawie agencji celnych i agentów celnych (Dz. U. Nr 19, poz. 232, z 2002 r. Nr 43, poz. 390 oraz z 2003 r. Nr 116, poz. 1097, Nr 146, poz. 1417 i Nr 182, poz. 1782), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie określenia wzorów wniosków i zezwolenia na wykonywanie prac podwodnych na obszarach morskich i śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1224) Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór: 1) wniosku o wydanie zezwolenia na jednokrotne wykonywanie prac podwodnych na obszarach morskich i śródlądowych drogach wodnych, który określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wniosku o wydanie zezwolenia na wielokrotne wykonywanie prac podwodnych na małych głębokościach na obszarach morskich i śródlądowych drogach wodnych, który określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) zezwolenia na wykonywanie prac podwodnych, o których mowa w pkt 1 i 2, który określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 maja 2004 r. Minister Infrastruktury: K. Opawski Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 maja 2004 r. (poz. 1224) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 106, poz. 1121). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 maja 2004 r. w sprawie wzorów oraz terminów składania sprawozdań dotyczących produkcji, przechowywania, obrotu cukrem oraz izoglukozą, wielkości produkcji oraz obszarów uprawy buraków cukrowych (Dz. U. Nr 117, poz. 1225) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. Nr 42, poz. 386 i Nr 97, poz. 964) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się: 1) wzór miesięcznego sprawozdania dotyczącego produkcji, stanu zapasów i obrotu cukrem, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wzór rocznego sprawozdania dotyczącego wielkości produkcji cukru, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wzór miesięcznego sprawozdania dotyczącego produkcji, stanu zapasów i obrotu izoglukozą, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) wzór rocznego sprawozdania dotyczącego wielkości produkcji izoglukozy, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) wzór rocznego sprawozdania dotyczącego wielkości produkcji oraz obszarów uprawy buraków cukrowych, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 2. Sprawozdania, o których mowa w § 1: 1) pkt 1 - składa się w terminie do 19. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni; 2) pkt 2 - składa się w terminie do dnia 30 czerwca danego roku kalendarzowego za dany rok gospodarczy, z tym że wstępne dane dotyczące produkcji cukru za dany rok gospodarczy składa się w terminie do dnia 31 stycznia danego roku kalendarzowego; 3) pkt 3 - składa się w terminie do 14. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni; 4) pkt 4 - składa się w terminie do dnia 30 lipca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok gospodarczy; 5) pkt 5 - składa się w terminie do dnia 30 kwietnia danego roku kalendarzowego za dany rok gospodarczy, z tym że odnośnie do roku gospodarczego 2003/2004 sprawozdanie należy złożyć w terminie do dnia 26 maja 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 maja 2004 r. (poz. 1225) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1) z dnia 14 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia obwodów głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego dla wyborców przebywających za granicą (Dz. U. Nr 117, poz. 1226) Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz. 219) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego dla wyborców przebywających za granicą (Dz. U. Nr 73, poz. 666) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 14 maja 2004 r. (poz. 1226) WYKAZ OBWODÓW GŁOSOWANIA, ICH NUMERÓW ORAZ SIEDZIB OBWODOWYCH KOMISJI WYBORCZYCH Lp.Państwo (miasto)Siedziba obwodowej komisji wyborczejNumer obwodu 1234 1Republika AlbaniiTirana, Ambasada RP ul. Durresit 1231-Z 2Islamskie Państwo AfganistanuBagram, Polski Kontyngent Wojskowy w Afganistanie2-Z 3Algierska Republika Ludowo-DemokratycznaAlgier, Ambasada RP 37, Av. Ali Khodja, El-Biar3-Z 4Republika AngoliLuanda, Ambasada RP ul. Comandante N'Zaji 21/234-Z 5Królestwo Arabii SaudyjskiejRijad, Ambasada RP P.O. Box 94016 Rijad 116935-Z 6Republika ArgentyńskaBuenos Aires, Ambasada RP A. M. de Aguado 28706-Z 7Republika ArmeniiErewan, Ambasada RP ul. Hanrapetutyan 44a7-Z 8Związek AustralijskiCanberra, Ambasada RP 7, Turrana Street, Yarralumla8-Z 9Związek AustralijskiSydney, Konsulat Generalny RP 10, Trelawney Street, Woollahra9-Z 10Związek AustralijskiMelbourne, Dom Polski "Syrena" 1325 Stud Road, Rowville10-Z 11Republika AustriiWiedeń, Ambasada RP Hietzinger Hauptstrasse 42c11-Z 12Republika AzerbejdżańskaBaku, Ambasada RP ul. Teymura Aljewa 6512-Z 13Królestwo BelgiiBruksela, Konsulat Generalny RP 28, rue des Francs13-Z 14Królestwo BelgiiAntwerpia, Szkoła Polska Sint-Jan-Berchmans College Jodenstraat 1514-Z 15Republika BiałorusiMińsk, Ambasada RP ul. Rumiancewa 615-Z 16Republika BiałorusiBrześć, Konsulat Generalny RP ul. Kujbyszewa 3416-Z 17Republika BiałorusiGrodno, Konsulat Generalny RP ul. Budionnego 48A17-Z 18Bośnia i HercegowinaSarajewo, Ambasada RP ul. Dola 1318-Z 19Bośnia i HercegowinaDoboj, Polski Kontyngent Wojskowy w siłach SFOR ul. Vidovdanska bb, 74000 Doboj19-Z 20Federacyjna Republika BrazyliiBrasilia, Ambasada RP SES Av. das Naçoes Lote 33 Qd. 80920-Z 21Federacyjna Republika BrazyliiKurytyba, Konsulat Generalny RP Rua Agostinho Leao Júnior 23421-Z 22Federacyjna Republika BrazyliiRio de Janeiro, Konsulat Generalny RP Praia de Botafogo 242, 9 andar22-Z 23Federacyjna Republika BrazyliiSao Paulo, Konsulat Generalny RP Rua Monte Alegre 179123-Z 24Republika BułgariiWarna, Konsulat Generalny RP ul. Sławiańska 1824-Z 25Republika BułgariiSofia, Ambasada RP ul. Chan Krum 4625-Z 26Republika ChileSantiago de Chile, Ambasada RP Mar del Plata 205526-Z 27Republika ChileWyspa Króla Jerzego, Stacja PAN im. H. Arctowskiego27-Z 28Chińska Republika LudowaPekin, Ambasada RP 1, Ritan Lu, Jianguomen Wai28-Z 29Chińska Republika LudowaKanton, Konsulat Generalny RP 63, Shamian Main Street29-Z 30Chińska Republika LudowaSzanghaj, Konsulat Generalny RP 618, Jianguo Xilu30-Z 31Miasto TajpejTajpej, Warszawskie Biuro Handlowe No. 333, Keelung Rd. Sec. 1, TWTC, Room 200631-Z 32Republika ChorwacjiZagrzeb, Ambasada RP ul. Krležin Gvozd 332-Z 33Republika CzeskaOstrawa, Konsulat Generalny RP ul. Blahoslavova 433-Z 34Republika CzeskaBrno, Konsulat RP ul. Kolištĕ 1334-Z 35Republika CzeskaCzeski Cieszyn, siedziba Kongresu Polaków w Republice Czeskiej ul. Komenského 435-Z 36Republika CzeskaPraga, Ambasada RP ul. Valdstejnska 836-Z 37Republika CypryjskaNikozja, Ambasada RP 11, Acharnon Street37-Z 38Królestwo DaniiKopenhaga, Ambasada RP Richelieus Allé 1238-Z 39Arabska Republika EgiptuKair, Ambasada RP 5, Aziz Osman Street, Zamalek39-Z 40Republika EstońskaTallin, Ambasada RP Pärnu mnt. 840-Z 41Republika FinlandiiHelsinki, Ambasada RP Armas Lingrenin tie 2141-Z 42Republika FrancuskaLille, Konsulat Generalny RP 45, Boulevard Carnot42-Z 43Republika FrancuskaLyon, Konsulat Generalny RP 79, rue Crillon43-Z 44Republika FrancuskaParyż I, Ambasada RP 57, rue Saint-Dominique44-Z 45Republika FrancuskaParyż II, Konsulat Generalny RP 5, rue de Talleyrand45-Z 46Republika FrancuskaStrasburg, Konsulat Generalny RP 2, rue Geiler46-Z 47Republika GreckaAteny, Ambasada RP ul. Chryssanthemon 2247-Z 48GruzjaTbilisi, Ambasada RP ul. Braci Zubałaszwili 1948-Z 49Królestwo HiszpaniiMadryt, Ambasada RP C/Miraflores, 5049-Z 50Królestwo HiszpaniiBarcelona, Konsulat Generalny RP Av. Diagonal 593-595, 6°50-Z 51Królestwo HiszpaniiWalencja, Konsulat RP Avda. Cortes Valencianas, 35 I°. Pta. 251-Z 52Republika IndiiNew Delhi, Ambasada RP 50-M, Shantipath, Chanakyapuri52-Z 53Republika IndonezjiDżakarta, Ambasada RP Jl. Rasuna Said Kav. X Block IV/353-Z 54Republika IrakuBabilon, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Alfa54-Z 55Republika IrakuAl Hillah, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Charlie55-Z 56Republika IrakuKarbala, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Juliet56-Z 57Republika IrakuKarbala, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Lima57-Z 58Islamska Republika IranuTeheran, Ambasada RP Africa Expressway, Pirouz Street 1-358-Z 59IrlandiaDublin, Ambasada RP 5, Ailesbury Road, Ballsbridge59-Z 60Republika IslandiiReykjavik, Konsulat RP Ananaust 160-Z 61Państwo IzraelTel Awiw, Ambasada RP 16, Soutine Street61-Z 62JaponiaTokio, Ambasada RP 2-13-5 Mita, Meguro-ku62-Z 63Republika JemeńskaSana, Ambasada RP Fajj Attan Area, Sana'a63-Z 64Jordańskie Królestwo HaszymidzkieAmman, Ambasada RP Mahmoud Seif Al-Din Al-Irani Street Nr 364-Z 65KanadaMontreal, Konsulat Generalny RP 1500, Avenue des Pins Ouest H3G 1B465-Z 66KanadaOttawa, Ambasada RP 443, Daly Avenue Ontario, K1N 6H366-Z 67KanadaToronto, Konsulat Generalny RP 2603 Lakeshore Blvd. W. M8V 1G567-Z 68KanadaVancouver, Konsulat Generalny RP 1600-1177 W. Hastings Street BC V6E 2K368-Z 69KanadaEdmonton, Konsulat RP 107-4990 92 Avenue Alberta, T6B 2V469-Z 70KanadaCalgary, Konsulat RP 3015-15 Street N.E. Alberta T2E 7L870-Z 71Republika KazachstanuAłmaty, Ambasada RP ul. Dzharkentskaja-Iskanderova 9-11/1371-Z 72Republika KeniiNairobi, Ambasada RP Kabarnet Road72-Z 73Republika KolumbiiBogota, Ambasada RP Calle 104 a, nr. 23-4873-Z 74Demokratyczna Republika KongaKinszasa, Ambasada RP 63, Avenue de la Justice74-Z 75Republika KoreiSeul, Ambasada RP 70 Sagan-dong, Chongno-gu75-Z 76Koreańska Republika Ludowo-DemokratycznaPhenian, Ambasada RP Tedonggang-Munsudong76-Z 77Republika KostarykiSan Jose, Ambasada RP Avenida 9, Calle 33 No 3307, Barrio Escalante77-Z 78Republika KubyHawana, Ambasada RP calle G No 452, esq. 19, Vedado78-Z 79Państwo KuwejtKuwejt, Ambasada RP Al-Jabriya, Area No 8, Street No. 20, House No 37779-Z 80Republika LibańskaBejrut, Ambasada RP Baabda, Av. President Suleiman Frangieh 5280-Z 81Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-SocjalistycznaBenghazi, Konsulat Generalny RP ul. Wadi Hatita 8 Zachodni Fwayhat81-Z 82Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-SocjalistycznaTrypolis, Ambasada RP ul. Ben Ashour 6182-Z 83Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-SocjalistycznaSirt Przedsiębiorstwo Hydrobudowa S.A.-Polimex-Cekop S.A.83-Z 84Republika LitewskaWilno, Konsulat Generalny RP Smelio g. 22a84-Z 85Republika ŁotewskaRyga, Ambasada RP Mednieku iela 6B85-Z 86Wielkie Księstwo LuksemburgaLuksemburg, Konsulat RP 9, rue des Trevires86-Z 87Była Jugosłowiańska Republika MacedoniiSkopje, Ambasada RP ul. Djuro Djakovic 5087-Z 88MalezjaKuala Lumpur, Ambasada RP 495, 4 1/2 Miles Jalan Ampang88-Z 89Królestwo MarokańskieRabat, Ambasada RP 23, rue Oqba89-Z 90Królestwo MarokańskieCasablanca, Konsulat Generalny RP 9, rue d'Alger90-Z 91Meksykańskie Stany ZjednoczoneMeksyk, Ambasada RP Cracovia 40, Colonia San Angel91-Z 92Republika MołdowyKiszyniów, Ambasada RP Chisinau Str. Plamadeala 392-Z 93Królestwo Niderlandów (Holandia)Haga, Ambasada RP Alexanderstraat 2593-Z 94Republika Federalna NiemiecBerlin, Ambasada RP Lassenstrasse 1994-Z 95Republika Federalna NiemiecHamburg, Konsulat Generalny RP Gründgensstrasse 2095-Z 96Republika Federalna NiemiecKolonia, Konsulat Generalny RP Lindenallee 796-Z 97Republika Federalna NiemiecLipsk, Konsulat Generalny RP Trufanowstrasse 2597-Z 98Republika Federalna NiemiecMonachium, Konsulat Generalny RP Ismaningerstrasse 62A98-Z 99Federalna Republika NigeriiLagos, Konsulat Generalny RP 10, Idejo Street, Victoria Island99-Z 100Federalna Republika NigeriiAbudża, Ambasada RP 16, Ona Crescent, Maitama100-Z 101Królestwo NorwegiiOslo, Ambasada RP Olav Kyrres plass 1101-Z 102Nowa ZelandiaWellington, Ambasada RP 17, Upland Road102-Z 103Islamska Republika PakistanuIslamabad, Ambasada RP Street 24, G-5/4, Diplomatic Enclave II103-Z 104Republika PanamyPanama, Ambasada RP Marbella, Calle Anastacio Ruiz Edif. Torres del Pacifico B, piso 10104-Z 105Republika PeruLima, Ambasada RP Avenida Salaverry 1978, Jesus Maria105-Z 106Republika PortugalskaLizbona, Ambasada RP Avenida das Descobertas, 2106-Z 107Federacja RosyjskaMoskwa, Ambasada RP ul. Bolszoj Tiszinski Piereułok 1107-Z 108Federacja RosyjskaIrkuck, Konsulat Generalny RP ul. Suche Batora 18108-Z 109Federacja RosyjskaKaliningrad, Konsulat Generalny RP Kasztanowa Aleja 51109-Z 110Federacja RosyjskaSankt Petersburg, Konsulat Generalny RP ul. 5-ja Sowietskaja d. 12110-Z 111Republika Południowej AfrykiPretoria, Ambasada RP 14, Amos Street, Colbyn111-Z 112Republika Południowej AfrykiDurban, Konsulat RP 3, Chase Place, Westville 3630112-Z 113Republika Południowej AfrykiKapsztad (Cape Town), Nazareth House 1 Derry Street Vredehoek113-Z 114RumuniaBukareszt, Ambasada RP Al. Alexandru 23114-Z 115Republika SenegaluDakar, Ambasada RP Av. des Ambassadeurs, BP 343-CP 18524115-Z 116Serbia i CzarnogóraBelgrad, Ambasada RP ul. Kneza Miloša 38116-Z 117Serbia i CzarnogóraKaczanik, Polski Kontyngent Wojskowy w Siłach Międzynarodowych KFOR w Kosowie - Camp Eagle117-Z 118Republika SingapuruSingapur, Hotel Meritus Mandarin ul. Orchard Road 333118-Z 119Republika SłowackaBratysława, Ambasada RP ul. Hummelova 4119-Z 120Republika SłoweniiLublana, Ambasada RP Cesta 15 nr 18120-Z 121Stany Zjednoczone AmerykiLos Angeles, Konsulat Generalny RP 12400 Wilshire Blvd., suite 555 CA 90025121-Z 122Stany Zjednoczone AmerykiSan Francisco, Dom Polski 3040 22nd Street CA 94110-3227122-Z 123Stany Zjednoczone AmerykiNowy Jork I, Konsulat Generalny RP 233 Madison Ave., NY10016123-Z 124Stany Zjednoczone AmerykiNowy Jork II, Parafia Św. Stanisława Kostki 607 Humbold St., Brooklyn, NY 11222124-Z 125Stany Zjednoczone AmerykiClark, Polska Fundacja Kulturalna 177 Broadway, NJ 07066125-Z 126Stany Zjednoczone AmerykiClearwater, Polish Center of John Paul II 1521 Saturn Av. North Clearwater, FL 33755126-Z 127Stany Zjednoczone AmerykiWaszyngton, Ambasada RP 2640 16th Street NW, DC 20009127-Z 128Stany Zjednoczone AmerykiPompano Beach, Parafia Kościoła Matki Boskiej Częstochowskiej 2400 NE 12th Street, FL 33062128-Z 129Stany Zjednoczone AmerykiChicago I, Konsulat Generalny RP 1530 North Lake Shore Drive, IL 60610129-Z 130Stany Zjednoczone AmerykiChicago II, Związek Podhalan 4808 South Archer Avenue, IL 60632130-Z 131Stany Zjednoczone AmerykiChicago III, Misja Polska im. Św. Trójcy 1118 North Noble Street, IL 60622131-Z 132Stany Zjednoczone AmerykiChicago IV, Jezuicki Ośrodek Milenijny 5835 West Irving Park Rd, IL 60634132-Z 133Stany Zjednoczone AmerykiChicago V, Parafia Św. Konstancji 5843 West Strong Street, IL 60630133-Z 134Stany Zjednoczone AmerykiChicago VI, Parafia Św. Jacka 3636 West Wolfram Street, IL 60618134-Z 135Stany Zjednoczone AmerykiTroy /Chicago VII/ Polsko Amerykańskie Centrum Kulturalne 2975 East Maple Rd. Troy, MI 48083135-Z 136Syryjska Republika ArabskaDamaszek, Ambasada RP Abou Roumaneh, Baha Eddin Aita Str.136-Z 137Konfederacja SzwajcarskaBerno, Rezydencja Ambasadora RP Elfenstrasse 20137-Z 138Królestwo SzwecjiSztokholm, Konsulat Generalny RP Prästgardsgatan 5, 172 32 Sundbyberg138-Z 139Królestwo SzwecjiMalmoe, Konsulat Generalny RP ul. Adolf Fredriksgatan 13139-Z 140Królestwo SzwecjiGoeteborg, Siedziba Związku Katolików Polskich, ul. Byfogdegatan 3140-Z 141Królestwo TajlandiiBangkok, Ambasada RP Sri-Yukhon Building, 8 A, Soi 5, Sukhumvit Road141-Z 142Zjednoczona Republika TanzaniiDar es Salaam, Ambasada RP 63, Ali Khan Road, Upanga142-Z 143Republika TunezyjskaTunis, Wydział Ekonomiczno-Handlowy Ambasady RP 5, rue Ibn Assaker, 1004 El Manzah I143-Z 144Republika TurcjiStambuł, Konsulat Generalny RP Ayazaga Koyu Yolu No.7, Kat.5 Maslak, Giz 2000 Plaza144-Z 145Republika TurcjiAnkara, Ambasada RP Ataturk Bulvari 241145-Z 146UkrainaKijów, Ambasada RP ul. Jarosławiw Wał 12146-Z 147UkrainaCharków, Konsulat Generalny RP ul. Artioma 16147-Z 148UkrainaOdessa, Konsulat Generalny RP ul. Uspienska 2/1148-Z 149UkrainaLwów, Konsulat Generalny RP ul. Iwana Franki 110149-Z 150Wschodnia Republika UrugwajuMontevideo, Ambasada RP ul. Jorge Canning 2389150-Z 151Republika UzbekistanuTaszkent, Ambasada RP ul. Firdawsiy 66, Junusabadskiy Rayon151-Z 152Boliwariańska Republika WenezueliCaracas, Ambasada RP Valle Arriba, Avenida Nicolás Copérnico, Qta. "Ambar"152-Z 153Republika WęgierskaBudapeszt, Ambasada RP Vŕosligeti fasor 16153-Z 154Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii PółnocnejLondyn I, Ambasada RP 47 Portland Place W1B 1JH154-Z 155Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii PółnocnejLondyn II, Instytut Kultury Polskiej 34 Portland Place W1B 1HQ155-Z 156Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii PółnocnejEdynburg, Konsulat Generalny RP 2 Kinnear Road EH 3 5PE156-Z 157Socjalistyczna Republika WietnamuHanoi, Ambasada RP 3 Chua Mot Cot Street, Ba Dinh157-Z 158Socjalistyczna Republika WietnamuHo Chi Minh, Konsulat Generalny RP Saigon Centre, 65 Le Loi Boulevard, Q. 1158-Z 159Republika WłoskaRzym I, Ambasada RP Via P. P. Rubens 20159-Z 160Republika WłoskaRzym II, Ambasada RP (Wydział Konsularny) Via P. P. Rubens 20160-Z 161Republika WłoskaMediolan, Konsulat Generalny RP Corso Vercelli, 56161-Z 162Republika ZimbabweHarare, Ambasada RP 16, Cork Road162-Z 163Zjednoczone Emiraty ArabskieAbu Dhabi, Ambasada RP Karama Street corner (róg) Delma Street163-Z 164Zjednoczone Emiraty ArabskieDubaj Nasser Building, Maktoum Road (dawna siedziba biura PLL LOT)164-Z 165Republika IrakuAl Kut, Polski Kontyngent Wojskowy - Baza Delta165-Z 1) Minister Spraw Zagranicznych kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 106, poz. 1129). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 117, poz. 1227) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 8 czerwca 1999 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 52, poz. 543, z 2000 r. Nr 38, poz. 437, z 2001 r. Nr 71, poz. 743 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 531) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Pracownikom, innym niż wymienieni w art. 32l ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, wykonującym pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, nie niższy jednak od dodatku ustalonego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1227) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł 12 I700-910 II700-930 III700-955 IV700-985 V705-1.030 VI710-1.085 VII715-1.165 VIII730-1.245 IX745-1.330 X760-1.420 XI780-1.510 XII805-1.610 XIII835-1.730 XIV875-1.865 XV940-2.005 XVI1.030-2.150 XVII1.125-2.300 XVIII1.225-2.450 XIX1.325-2.600 XX1.425-2.770 XXI1.525-2.960 XXII1.650-3.160 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663, Nr 213, poz. 2081 i Nr 223, poz. 2215. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013 (Dz. U. Nr 118, poz. 1228) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013, zwanego dalej "Pełnomocnikiem", w randze sekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki i Pracy. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy: 1) koordynacja prac służących przygotowaniu Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013, w tym: a) pełnienie funkcji Wiceprzewodniczącego Międzyresortowego Zespołu do przygotowania Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013, b) opracowanie harmonogramu prac nad przygotowaniem Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013, c) zapewnienie zgodnego z harmonogramem wymienionym w lit. b przygotowania przez właściwe organy prognoz, strategii i innych dokumentów programowych niezbędnych dla przygotowania Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013, d) zapewnienie prawidłowego i sprawnego przebiegu konsultacji Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013 z jednostkami samorządu terytorialnego oraz partnerami społecznymi i gospodarczymi, e) zapewnienie terminowego i sprawnego przebiegu prac nad przygotowaniem Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013; 2) rozpatrywanie innych spraw określonych przez Radę Ministrów lub Prezesa Rady Ministrów oraz wniesionych przez ministrów w zakresie mającym znaczenie dla przygotowywania Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013. § 3. Organy administracji rządowej są zobowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi, w szczególności przez udostępnianie mu informacji niezbędnych w realizacji jego zadań. § 4. Projekty aktów prawnych oraz innych dokumentów rządowych, mających znaczenie dla przygotowywania lub realizacji Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013, podlegają zaopiniowaniu przez Pełnomocnika. § 5. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów: 1) analizy, oceny i wnioski, związane z zakresem jego działania; 2) coroczne informacje o swojej pracy. 2. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 6. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 7. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Gospodarki i Pracy. § 8. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej Ministerstwa Gospodarki i Pracy. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie badania skuteczności i efektywności pomocy publicznej (Dz. U. Nr 118, poz. 1229) Na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie badania skuteczności i efektywności pomocy publicznej (Dz. U. Nr 31, poz. 254) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organ udzielający pomocy przedstawia organowi nadzorującemu wyniki badań skuteczności i efektywności pomocy w terminie 8 miesięcy od zakończenia roku, dla którego przeprowadził badanie skuteczności i efektywności pomocy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840, Nr 189, poz. 1850 i Nr 228, poz. 2261. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pomocy publicznej, której skuteczność i efektywność będzie podlegać badaniu (Dz. U. Nr 118, poz. 1230) Na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa obszary pomocy publicznej, zwanej dalej "pomocą", której skuteczność i efektywność będzie podlegać badaniu po zakończeniu 2003 r., oraz zakres podmiotowy i przedmiotowy tego badania. § 2. 1. Organy udzielające pomocy przeprowadzają badanie skuteczności i efektywności udzielonej pomocy w następujących obszarach: 1) pomocy przeznaczonej na restrukturyzację i pomocy doraźnej, udzielonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) w formie: a) odroczenia terminu płatności podatku, b) odroczenia terminu płatności zaległości podatkowej, c) rozłożenia na raty zapłaty podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, d) umorzenia w całości lub części zaległości podatkowych lub odsetek za zwłokę, e) umorzenia opłaty prolongacyjnej; 2) pomocy przeznaczonej na restrukturyzację, udzielanej na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287, z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 202, poz. 1956 oraz z 2004 r. Nr 82, poz. 745); 3) pomocy przeznaczonej na utrzymanie poziomu zatrudnienia, udzielanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 3)) we wszystkich formach. 2. Badaniem skuteczności i efektywności, o którym mowa w ust. 1, obejmuje się udzieloną pomoc, której wartość, łącznie z wartością pomocy udzielonej przedsiębiorcy w okresie kolejnych 3 lat poprzedzających dzień jej udzielenia, przekracza równowartość 100 tys. euro. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: M. Belka 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840, Nr 189, poz. 1850 i Nr 228, poz. 2261. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257, Nr 64, poz. 593, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 868, Nr 93, poz. 894 i Nr 116, poz. 1205. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380, Nr 166, poz. 1608, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2036 i 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z 2004 r. Nr 64, poz. 593, Nr 69, poz. 624 i Nr 96, poz. 959. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 19 maja 2004 r. w sprawie zasilania agencji płatniczych w środki na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej (Dz. U. Nr 118, poz. 1231) Na podstawie art. 30e ust. 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb: 1) udzielania i rozliczania pożyczek na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej, zwanych dalej "pożyczkami"; 2) przekazywania, na bieżący rachunek agencji płatniczych, środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej; 3) przekazywania, na bieżący rachunek agencji płatniczych, krajowych środków finansowych przeznaczonych na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej; 4) sposób rozliczania środków, o których mowa w pkt 2 i 3. § 2. Środki, o których mowa w § 1 pkt 3, są przeznaczone na prefinansowanie i współfinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej. § 3. 1. Umowy pożyczek są zawierane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych z agencją płatniczą na dany rok budżetowy, do dnia 31 grudnia roku poprzedniego, z zastrzeżeniem § 13. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności: 1) strony umowy; 2) kwotę pożyczki; 3) możliwość przekazywania środków pożyczki w transzach, wynikających z zapotrzebowań składanych przez agencję płatniczą do właściwych ministrów; 4) terminy wydania przez agencję płatniczą polecenia przelewów środków na rzecz osób lub uprawnionych do otrzymania płatności podmiotów, zwanych dalej "beneficjentami"; 5) zasady rozliczenia pożyczki w oparciu o przepisy § 9; 6) obowiązek rozliczenia pożyczki do kwoty przekazanych agencji płatniczej w danym roku kalendarzowym transz pożyczki; 7) obowiązek informowania agencji płatniczej przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych o środkach uzyskanych z budżetu Unii Europejskiej z tytułu zwrotów poniesionych wydatków przez tę agencję płatniczą w ciągu danego roku budżetowego na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej; 8) obowiązek poinformowania agencji płatniczej o ostatecznym rozliczeniu pożyczki przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych w trybie przepisów § 8; 9) zakres odpowiedzialności pożyczkobiorcy w sytuacji wykorzystania środków pożyczki niezgodnie z przeznaczeniem; 10) sposób poinformowania o zwolnieniu agencji płatniczej z długu wynikającego z pożyczki. 3. Pożyczki są udzielane agencjom płatniczym do wysokości kwot środków przewidzianych w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach przedstawionych Sejmowi na dany rok, na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej. § 4. 1. Środki, o których mowa w § 1 pkt 2, są przekazywane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych w kwotach i terminach wynikających z zapotrzebowania dotyczącego tych środków, złożonego w formie pisemnej i elektronicznej do tego ministra przez jednostkę koordynującą, o której mowa w odrębnych przepisach, zwaną danej "jednostką koordynującą", na wskazany w tym zapotrzebowaniu bieżący rachunek agencji płatniczej. 2. Środki na prefinansowanie, o których mowa w § 1 pkt 3, są przekazywane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, po zawarciu umowy pożyczki, o której mowa w § 3 ust. 1, w kwotach i terminach wynikających z zapotrzebowania dotyczącego tych środków, złożonego w formie pisemnej i elektronicznej do tego ministra przez agencję płatniczą, na wskazany w tym zapotrzebowaniu bieżący rachunek agencji płatniczej. Agencja płatnicza przekazuje każdorazowo kopię zapotrzebowania do jednostki koordynującej. 3. Środki na współfinansowanie, o których mowa w § 1 pkt 3, są przekazywane przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi i ministra właściwego do spraw rynków rolnych, w kwotach i terminach wynikających z zapotrzebowania dotyczącego tych środków, złożonego w formie pisemnej i elektronicznej do tych ministrów przez agencje płatnicze, na wskazany w tym zapotrzebowaniu bieżący rachunek agencji płatniczej. Agencja płatnicza przekazuje każdorazowo kopię zapotrzebowania do ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 5. 1. Zapotrzebowania, o których mowa w § 4 ust. 1 i 3, powinny w szczególności określać: 1) nazwę i adres agencji płatniczej; 2) kwotę środków na realizację płatności; 3) podział środków na realizację płatności według klasyfikacji budżetowej Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej na zadania Wspólnej Polityki Rolnej; 4) numer rachunku bankowego agencji płatniczej, na który mają zostać przekazane środki; 5) termin przekazania na rachunek agencji płatniczej środków. 2. Zapotrzebowanie, o którym mowa w § 4 ust. 2, powinno w szczególności określać: 1) nazwę i adres agencji płatniczej; 2) datę i numer umowy pożyczki, stanowiącej podstawę do złożenia zapotrzebowania o przekazanie środków; 3) kwotę środków na realizację płatności; 4) podział środków na realizację płatności według klasyfikacji budżetowej Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej na zadania Wspólnej Polityki Rolnej; 5) numer rachunku bankowego agencji płatniczej, na który mają zostać przekazane środki; 6) termin przekazania na rachunek agencji płatniczej środków. 3. Zapotrzebowania, o których mowa w § 4, powinny być przekazane do właściwych ministrów nie później niż 3 dni robocze przed terminem przekazania tych środków na rachunek agencji płatniczej. 4. Agencje płatnicze będą otrzymywać od właściwych ministrów środki na realizację płatności nie później niż do godziny 1000 w dniu realizacji płatności na rzecz beneficjentów. § 6. 1. Do odzyskanych przez agencję płatniczą kwot niesłusznie wypłaconych, uznanych wcześniej przez Komisję Europejską wraz z odsetkami, stosuje się przepisy Unii Europejskiej 3). 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, wraz z odsetkami, agencja płatnicza wykazuje w informacji, o której mowa w ust. 7, w taki sposób, aby możliwe było ustalenie proporcji udziału środków, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, w ogólnych kwotach odzyskanych płatności, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli zachodzą okoliczności, określone w przepisach, o których mowa w ust. 1, uprawniające do zatrzymania w budżecie krajowym 20 % odzyskanych kwot niesłusznie wypłaconych, agencja płatnicza przekazuje je niezwłocznie na rachunek dochodów budżetu państwa. 4. Kwoty, z tytułu kar i grzywien, wynikających z przepisów Unii Europejskiej, nałożonych przez agencje płatnicze na beneficjentów, wraz z odsetkami, agencja płatnicza wykazuje w informacji, o której mowa w ust. 7, w taki sposób, aby możliwe było ustalenie proporcji udziału środków, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, w ogólnych kwotach nałożonych kar i grzywien wraz z odsetkami, w odniesieniu do analogicznych proporcji w kwotach płatności, stanowiących podstawę do naliczenia tych kar i grzywien. 5. Kwoty z odzyskanych przez agencję płatniczą odsetek z tytułu kwot niesłusznie wypłaconych środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej na realizację zadań Wspólnej Polityki Rolnej są niezwłocznie przekazywane na rachunek bankowy, o którym mowa w § 9 ust. 1. 6. Odzyskane przez agencję płatniczą kwoty z tytułu zwrotów wynikających z niesłusznie wypłaconych kwot, które nie zostały uznane przez Komisję Europejską, agencja płatnicza przekazuje niezwłocznie na rachunek dochodów budżetu państwa. 7. Agencja płatnicza przekazuje do ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz do jednostki koordynującej pisemną informację o wysokości kwot, o których mowa w ust. 1-6, a także o wysokości środków uzyskanych ze sprzedaży zapasów interwencyjnych, z uwzględnieniem rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług oraz kwot przejętych zabezpieczeń, do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego informacja dotyczy, według stanu na ostatni dzień tego miesiąca. 8. Agencja płatnicza pomniejsza odpowiednio kwoty wnioskowanych środków o środki wynikające z informacji, o której mowa w ust. 7, w zakresie środków, o których mowa w ust. 1, 4, 5, a także o środki uzyskane ze sprzedaży zapasów interwencyjnych, z uwzględnieniem rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług oraz kwot przejętych zabezpieczeń, w pierwszym wniosku składanym po miesiącu, którego ta informacja dotyczy. § 7. 1. Jednostka koordynująca przekazuje, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, zbiorcze zestawienie prognozowanych wydatków agencji płatniczych na dany miesiąc oraz zaktualizowanych prognoz wydatków na kolejne miesiące, w terminie do 20. dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, którego zestawienie dotyczy. 2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzane w podziale na środki, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, według klasyfikacji budżetowej Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. § 8. 1. Niezależnie od zestawienia, o którym mowa w § 7 ust. 1, jednostka koordynująca przekazuje, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, miesięczne, dotyczące danego roku budżetowego oraz roczne, informacje w zakresie: 1) uznanych przez Komisję Europejską kwot: a) zrealizowanego prefinansowania zadań Wspólnej Polityki Rolnej, b) wynikających z rozliczeń zapasów interwencyjnych; 2) dokonanych płatności przez poszczególne agencje płatnicze w podziale na środki, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3; 3) kwot, o których mowa w § 9 ust. 4 pkt 2 i 3. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są ujmowane według klasyfikacji budżetowej Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1, są sporządzane w terminie do: 1) 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego zestawienie dotyczy, w odniesieniu do zestawień miesięcznych; 2) 30 czerwca każdego roku, w odniesieniu do zestawień rocznych, począwszy od 2005 r. § 9. 1. Wstępnego rozliczenia pożyczki udzielonej agencji płatniczej w danym roku budżetowym dokonuje minister właściwy do spraw finansów publicznych po wpłynięciu na rachunek bankowy, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611 oraz z 2004 r. Nr 42, poz. 386 i Nr 93, poz. 890) - środków z budżetu Unii Europejskiej z tytułu zwrotów poniesionych wydatków przez tę agencję płatniczą w ciągu danego roku budżetowego na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej. 2. Ostatecznego rozliczenia pożyczki, udzielonej agencji płatniczej w danym roku budżetowym, dokonuje minister właściwy do spraw finansów publicznych po: 1) ostatecznym rozliczeniu przez jednostkę koordynującą z Komisją Europejską kwot zwrotów uzyskanych z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, dotyczących wydatków agencji płatniczych dokonanych w ramach rozliczanej pożyczki; 2) uzyskaniu informacji, o których mowa w § 8 ust. 1; 3) odzyskaniu lub umorzeniu przez agencje płatnicze kwot niesłusznie wypłaconych w roku budżetowym, którego pożyczka dotyczy; 4) sprzedaży i rozliczeniu z Komisją Europejską zapasów interwencyjnych zakupionych przez agencję płatniczą, w roku budżetowym, którego pożyczka dotyczy; 5) rozliczeniu w ciężar wydatków budżetu państwa roku, w którym następuje rozliczenie, ujemnych różnic powstałych w wyniku wcześniejszych rozliczeń, w tym z tytułu rozliczeń podatku od towarów i usług. 3. W ramach rozliczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, ujemne różnice pomiędzy kwotami przekazanymi agencji płatniczej w danym roku budżetowym na podstawie umowy, o której mowa w § 3 ust. 1, a kwotami środków, o których mowa w ust. 1, są rozliczane z agencjami płatniczymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych w ciężar wydatków budżetu państwa roku, w którym następuje to rozliczenie. 4. Sposób rozliczenia, o którym mowa w ust. 3, dotyczy różnic wynikających z: 1) ujemnych różnic kursowych; 2) umorzeń należności agencji płatniczych, dokonanych w trybie odrębnych przepisów; 3) rozliczeń wydatków agencji płatniczej związanych z interwencją rynkową w ramach Wspólnej Polityki Rolnej; 4) rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług. 5. Rozliczenie różnic, o których mowa w ust. 4 pkt 2, 3 i 4, jest dokonywane na podstawie informacji rocznej, przekazywanej przez agencje płatnicze do dnia 30 czerwca każdego roku, począwszy od roku 2005, w zakresie: 1) poniesionych wydatków na zakupy towarów objętych interwencją rynkową w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, wraz z kosztami utrzymania zapasów; 2) uzyskanych przez agencje płatnicze środków z tytułu sprzedaży towarów objętych interwencją rynkową w ramach Wspólnej Polityki Rolnej; 3) kwot stanowiących podstawę do ubiegania się o zwrot poniesionych wydatków przez agencję płatniczą na prefinansowanie zadań Wspólnej Polityki Rolnej w zakresie interwencji rynkowej; 4) rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług; 5) umorzonych należności agencji płatniczych. § 10. W przypadku wystąpienia dodatnich różnic w wyniku rozliczenia, o którym mowa w § 9 ust. 2, różnice te są przekazywane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych na rachunek dochodów budżetu państwa. § 11. 1. Rozliczenie środków na współfinansowanie, o których mowa w § 1 pkt 3, jest dokonywane przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi oraz przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. 2. Po rozliczeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rozwoju wsi oraz minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych szczegółowe informacje dotyczące tego rozliczenia. § 12. Rozliczenie środków, o których mowa w § 1 pkt 2, jest dokonywane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych na podstawie informacji, o których mowa w § 8 ust. 1, oraz kwot uzyskanych środków, o których mowa w § 9 ust. 1. § 13. W roku budżetowym 2004 umowy, o których mowa w § 3 ust. 1, są zawierane do dnia 31 grudnia 2004 r. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 93, poz. 890. 3) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 595/91 z dnia 4 marca 1991 r. dotyczące nieprawidłowości i odzyskiwania kwot niesłusznie wypłaconych w związku z finansowaniem wspólnej polityki rolnej oraz organizacji systemu informacyjnego w tej dziedzinie i uchylające rozporządzenie (EWG) 283/71 (Dz. Urz. WE L 320 z dnia 22 listopada 1991 r.). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 maja 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 118, poz. 1232) Na podstawie art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 września 1999 r. w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 78, poz. 880, z późn. zm. 2)) w § 1 w części "15/00 Sądy powszechne" po wyrazach "11. Sąd Apelacyjny w Lublinie" dodaje się wyrazy "12. Sąd Apelacyjny w Szczecinie". § 2. Przepis § 1 ma zastosowanie po raz pierwszy do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2005. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów w z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177 i Nr 93, poz. 890. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 72, poz. 841 i Nr 93, poz. 1032, z 2002 r. Nr 32, poz. 307, Nr 93, poz. 835 i Nr 241, poz. 2081 oraz z 2003 r. Nr 108, poz. 1012 i Nr 137, poz. 1306. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz. U. Nr 118, poz. 1233) Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagany zakres projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w części tekstowej i graficznej, a w szczególności wymogi dotyczące: 1) materiałów planistycznych; 2) skali opracowań kartograficznych; 3) stosowanych oznaczeń, nazewnictwa i standardów; 4) sposobu dokumentowania prac planistycznych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; 2) projekcie studium - należy przez to rozumieć projekt załącznika do uchwały, o której mowa w art. 12 ust. 1 ustawy; 3) materiałach planistycznych - należy przez to w szczególności rozumieć opracowania, analizy, prognozy i studia sporządzone na potrzeby projektu studium, a także opracowania, koncepcje, projekty, plany i programy dotyczące obszaru objętego projektem studium, sporządzone na podstawie przepisów odrębnych; 4) dokumentacji prac planistycznych - należy przez to rozumieć zbiór dokumentów, które powstały w procesie sporządzania i uchwalania projektu studium. § 3. 1. Dane zawarte w materiałach planistycznych, sporządzonych na potrzeby projektu studium, powinny być aktualne na dzień przekazania tego projektu do opiniowania i uzgodnienia, zgodnie z art. 11 pkt 5-8 ustawy. 2. Dane zawarte w materiałach planistycznych sporządzonych na podstawie przepisów odrębnych, wykorzystywane na potrzeby projektu studium, powinny być aktualne na dzień przystąpienia do sporządzania tego projektu, zgodnie z art. 11 pkt 4 ustawy. § 4. 1. Projekt studium powinien zawierać: 1) część określającą uwarunkowania, o których mowa w art. 10 ust.1 ustawy, przedstawioną w formie tekstowej i graficznej; 2) część tekstową zawierającą ustalenia określające kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy; 3) rysunek przedstawiający w formie graficznej ustalenia, określające kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy, a także granice obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy; 4) uzasadnienie zawierające objaśnienia przyjętych rozwiązań oraz syntezę ustaleń projektu studium. 2. W projekcie studium należy określić wpływ uwarunkowań, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, na ustalenie kierunków i zasad zagospodarowania przestrzennego gminy, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy. § 5. 1. Projekt rysunku studium sporządza się na kopii mapy topograficznej, pochodzącej z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, lub na kopii wojskowej mapy topograficznej w skali od 1:5.000 do 1:25.000. 2. Przy sporządzaniu materiałów planistycznych na potrzeby projektu studium można stosować mapy zasadnicze, katastralne, fotomapy lub ortofotomapy oraz zdjęcia lotnicze i satelitarne. § 6. Ustala się następujące wymogi dotyczące stosowania standardów przy zapisywaniu ustaleń części tekstowej projektu studium: 1) ustalenia dotyczące kierunków zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów powinny określać dopuszczalny zakres i ograniczenia tych zmian, a także zawierać wytyczne ich określania w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, zwanych dalej "planami miejscowymi"; 2) ustalenia dotyczące kierunków i wskaźników dotyczących zagospodarowania oraz użytkowania terenów powinny w szczególności określać minimalne i maksymalne parametry i wskaźniki urbanistyczne, uwzględniające wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury oraz zrównoważonego rozwoju, wskazywać tereny do wyłączenia spod zabudowy, a także zawierać wytyczne określania tych wymagań w planach miejscowych; 3) ustalenia dotyczące zasad ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk powinny zawierać w szczególności wytyczne ich określania w planach miejscowych, wynikające z potrzeb ochrony środowiska, o których mowa w art. 72 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)), obowiązujących ustaleń planów ochrony ustanowionych dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych oraz innych form ochrony przyrody występujących na terenach objętych projektem studium, a także uzdrowisk, o których mowa w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz. U. Nr 23, poz. 150, z późn. zm. 3)); 4) ustalenia dotyczące zasad ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej powinny zawierać w szczególności wytyczne określania tych zasad w planach miejscowych, wynikające z potrzeb ochrony zabytków i parków kulturowych, o których mowa w art. 19 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959); 5) ustalenia dotyczące kierunków rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej powinny zawierać w szczególności wytyczne określania w planach miejscowych wykorzystania i rozwijania potencjału już istniejących systemów oraz koordynacji lokalnych i ponadlokalnych zamierzeń inwestycyjnych; 6) ustalenia dotyczące kierunków i zasad kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej powinny określać w szczególności obszary, w których planuje się zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. § 7. Ustala się następujące wymogi dotyczące stosowania oznaczeń, nazewnictwa i standardów przy sporządzaniu rysunku projektu studium: 1) rysunek projeku studium powinien zawierać: a) granice obszaru objętego studium lub jego zmianą, b) granice terenów zamkniętych, c) określenie granic i oznaczenia obiektów i obszarów chronionych na podstawie przepisów odrębnych, w tym: terenów górniczych, narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych, a także symbole literowe i numery wyróżniające je spośród innych obszarów, d) określenie granic obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 2 ustawy, a także symbole literowe i numery wyróżniające je spośród innych obszarów, e) objaśnienia wszystkich użytych na rysunku projektu studium oznaczeń i symboli; 2) granice obszarów, o których mowa w pkt 1, określa się na rysunku projektu studium w sposób dostosowany do skali mapy, na której jest sporządzony; 3) przy sporządzaniu rysunku projektu studium należy używać oznaczeń, nazewnictwa i standardów umożliwiających jednoznaczne powiązanie części tekstowej projektu studium z rysunkiem projektu studium; 4) barwne oznaczenia graficzne i literowe, a także symbole i nazewnictwo na rysunku projektu studium należy stosować w sposób umożliwiający porównanie ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z projektami planów miejscowych, sporządzanych z ustaleniami studium; 5) oznaczenia graficzne na rysunku projektu studium należy stosować w sposób przejrzysty, zapewniający jego czytelność, w tym czytelność mapy, na której jest on sporządzony. § 8. 1. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się również do projektu zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy w zakresie objętym zmianą. 2. Projekt zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy polegającej na uzupełnieniu studium o pojedyncze ustalenia, o których mowa w art. 10 ust. 2, wykłada się do publicznego wglądu w formie ujednoliconego projektu studium z wyróżnieniem projektowanej zmiany. 3. Ujednolicona forma projektu studium, o której mowa w ust. 2, stanowi załącznik do uchwały, o której mowa w art. 12 ust. 1 ustawy. § 9. Wykonanie czynności, o których mowa w art. 11 ustawy, dokumentuje się poprzez sporządzenie dokumentacji prac planistycznych, składającej się z: 1) uchwały rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy; 2) ogłoszenia prasowego i obwieszczenia o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, których wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, wraz z dowodami ich ogłoszenia; 3) kopii pisemnych zawiadomień instytucji i organów właściwych do uzgadniania i opiniowania projektu studium o przystąpieniu do jego sporządzenia, których wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, wraz z dowodami ich doręczenia; 4) wykazu wniosków złożonych do projektu studium, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 5) rozstrzygnięcia organu sporządzającego projekt studium w sprawie rozpatrzenia wniosków, o których mowa w pkt 4; 6) wykazu materiałów planistycznych, o których mowa w § 3 ust. 1, wraz z wnioskami wynikającymi z ich analizy; 7) wykazu materiałów planistycznych, o których mowa w § 3 ust. 2; 8) dowodów przekazania projektu studium do zaopiniowania i uzgodnień, o których mowa w art. 11 pkt 5-8 ustawy; 9) uzgodnień projektu studium z zarządem województwa i z wojewodą, o których mowa w art. 11 pkt 6 i 7 ustawy; 10) wykazu opinii do projektu studium, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; 11) ogłoszenia prasowego i obwieszczenia o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu, których wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia, wraz z dowodami ich ogłoszenia; 12) protokołu z dyskusji publicznej nad przyjętymi w projekcie studium rozwiązaniami, którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia; 13) wykazu uwag zgłoszonych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu studium, którego wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia; 14) rozstrzygnięcia organu sporządzającego projekt studium w sprawie rozpatrzenia uwag, o których mowa w pkt 13; 15) dowodów potwierdzających czynności ponawiane w związku z uwzględnieniem uwag, o których mowa w pkt 13; 16) informacji o składzie zespołu autorskiego projektu studium wraz z aktualnym zaświadczeniem o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. (poz. 1233) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957, z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124 oraz z 2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 49, poz. 464, Nr 70, poz. 631, Nr 91, poz. 875, Nr 92, poz. 880 i Nr 96, poz. 959. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 162, poz. 1116 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 118, poz. 1234) Na podstawie art. 61 ust. 8 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) minimalny zestaw rodzajów łączy telekomunikacyjnych, jaki powinien być oferowany przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, wraz z wymaganiami techniczno-eksploatacyjnymi dla tego zestawu; 2) zasady rozliczeń i kalkulacji opłat z tytułu świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej; 3) minimalny zakres oferty określającej ramowe warunki zawierania z innymi operatorami umów o świadczenie usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych. § 2. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają: 1) analogowe łącza telekomunikacyjne specjalnej jakości - łącza telekomunikacyjne, które spełniają wymagania określone w normach przenoszących normy ETSI EN 300 449 V1.2.1:2002U i ETSI EN 300 452 V1.2.1:2002U; 2) analogowe łącza telekomunikacyjne zwykłej jakości - łącza telekomunikacyjne, które spełniają wymagania określone w normach przenoszących normy ETSI EN 300 448 V1.2.1:2002U i ETSI EN 300 451 V1.2.1:2002U; 3) bitowa stopa błędów - stosunek liczby błędnych bitów odebranych do liczby wszystkich odebranych bitów; 4) blok - grupę następujących po sobie bitów, przy czym każdy bit może należeć tylko do jednego bloku; 5) blok uszkodzony - blok, w którym którykolwiek z należących do niego bitów jest błędny; 6) maksymalny czas odtwarzania usługi - maksymalny czas, w którym funkcje spełniane przez uszkodzone cyfrowe łącze telekomunikacyjne przejęte zostaną przez inny element sieci telekomunikacyjnej lub uszkodzone łącze zostanie naprawione; 7) okres niedostępności - okres następujących po sobie kolejno co najmniej dziesięciu sekund ze znaczącym błędem; 8) sekunda z błędem - sekunda, w której wystąpił co najmniej jeden błędny bit; 9) sekunda ze znaczącym błędem - sekunda, w której wartość bitowej stopy błędów przekroczyła 10-3 lub co najmniej 30% bloków jest uszkodzonych; 10) termin przekazania łącza do eksploatacji - okres od daty złożenia przez użytkownika zamówienia na łącze dzierżawione do daty realizacji tego zamówienia; 11) transmisja przeźroczysta - transmisja, w której ciąg bitów pojawiający się na wyjściu jest identyczny z ciągiem bitów wprowadzonym na wejściu, w granicach dopuszczalnej stopy błędów. § 3. Minimalny zestaw rodzajów łączy telekomunikacyjnych, oferowany przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, powinien zawierać: 1) cyfrowe łącza telekomunikacyjne klasy standardowej, o przepływnościach: 64 kbit/s, 34 Mbit/s, 140 Mbit/s lub 155 Mbit/s; 2) cyfrowe łącze telekomunikacyjne klasy standardowej, o przepływności 2048 kbit/s, podzielonej na kanały po 64 kbit/s (łącza strukturalne 2 Mbit/s); 3) cyfrowe łącze telekomunikacyjne klasy standardowej, o przepływności 2048 kbit/s, niepodzielonej na kanały (łącza niestrukturalne 2 Mbit/s); 4) dwuprzewodowe i czteroprzewodowe analogowe łącza telekomunikacyjne dla pasma 300 Hz-3.400 Hz o zwykłej i specjalnej jakości - w przypadku operatorów publicznych stacjonarnych sieci telefonicznych. § 4. Cyfrowe łącza telekomunikacyjne powinny zapewnić transmisję przeźroczystą między punktami końcowymi łącza. § 5. Wymagania techniczno-eksploatacyjne dla cyfrowych łączy telekomunikacyjnych określa się przez standardy jakościowe i wymagania dotyczące dostępności. § 6. 1. Standardy jakościowe cyfrowych łączy telekomunikacyjnych określa się za pomocą: 1) bitowej stopy błędów, zwanej dalej "BER"; 2) sekundy z błędem, zwanej dalej "ES"; 3) sekundy ze znaczącym błędem, zwanej dalej "SES". 2. Wartość maksymalna BER dla łącza cyfrowego wynosi 10-6. 3. Wartości ES i SES pozwalające na przekazanie cyfrowego łącza telekomunikacyjnego do eksploatacji oraz maksymalne wartości ES i SES w trakcie eksploatacji cyfrowego łącza telekomunikacyjnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 7. 1. Dostępność cyfrowych łączy dzierżawionych klasy standardowej w zależności od ich długości (L) określa się przez wyznaczenie maksymalnej długości okresu niedostępności i liczby okresów niedostępności dla pojedynczego łącza, średniej długości okresu niedostępności i liczby okresów niedostępności wszystkich łączy tej klasy wydzierżawianych przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych oraz przez maksymalny czas odtwarzania usługi. 2. Ustala się średnią długość okresu niedostępności wszystkich cyfrowych łączy telekomunikacyjnych klasy standardowej, wydzierżawianych przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych w roku kalendarzowym: Długość łączaL ≤ 500 km500 km < L ≤ 1.000 km1.000 km < L Długość okresu niedostępności20 x 10-440 x 10-460 x 10-4 3. Ustala się maksymalną długość okresu niedostępności w okresie kolejnych 12 miesięcy dla pojedynczego cyfrowego łącza telekomunikacyjnego klasy standardowej, dzierżawionego przez użytkownika: Długość łączaL ≤ 500 km500 km < L ≤ 1.000 km1.000 km < L Długość okresu niedostępności99 x 10-4146 x 10-4193 x 10-4 4. Ustala się średnią liczbę okresów niedostępności wszystkich cyfrowych łączy telekomunikacyjnych klasy standardowej, wydzierżawianych przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych w roku kalendarzowym: Długość łączaL ≤ 500 km500 km < L ≤ 1.000 km1.000 km < L Liczba okresów niedostępności99141183 5. Ustala się maksymalną liczbę okresów niedostępności w okresie kolejnych 12 miesięcy dla pojedynczego cyfrowego łącza telekomunikacyjnego klasy standardowej, dzierżawionego przez użytkownika: Długość łączaL ≤ 500 km500 km < L ≤ 1.000 km1.000 km < L Liczba okresów niedostępności501559617 6. Maksymalny czas odtwarzania usługi w przypadku łącza cyfrowego klasy standardowej wynosi 24 godziny od momentu zgłoszenia usterki lub awarii. 8. 1. Opłaty, o których mowa w § 1 pkt 2, powinny być możliwie szczegółowo rozdzielone na poszczególne elementy składowe usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych i powinny składać się w szczególności z: 1) jednorazowej opłaty z tytułu zestawienia łącza telekomunikacyjnego; 2) okresowej opłaty o zryczałtowanej wysokości pobieranej z tytułu eksploatacji wydzierżawionego łącza. 2. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych: 1) nie może żądać opłat, na podstawie kosztów, które nie są ściśle powiązane z usługą dzierżawy łączy telekomunikacyjnych; 2) przy ustalaniu wysokości opłat, o których mowa w § 1 pkt 2, uwzględnia wysokość wskaźnika zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału, który jest ustalany w sposób określony w odrębnych przepisach. 3. W przypadku łączy telekomunikacyjnych wydzierżawianych operatorom opłata, o której mowa w § 1 pkt 2: 1) powinna być skalkulowana wyłącznie na podstawie uzasadnionych, zorientowanych przyszłościowo, długookresowych kosztów przyrostowych ponoszonych przez efektywnie działającego operatora, przypadających na określoną jednostkę fizyczną usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych; 2) nie może być uzależniona od wysokości opłat wymaganych od użytkowników końcowych. 4. W przypadku łączy telekomunikacyjnych wydzierżawianych użytkownikom końcowym opłata, o której mowa w § 1 pkt 2, powinna być kalkulowana na podstawie zorientowanych przyszłościowo, w pełni alokowanych kosztów, przypadających na jednostkę fizyczną usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych. 5. Koszty, o których mowa w ust. 3 pkt 1, powinny być kalkulowane w sposób określony dla kosztów stanowiących podstawę rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci, w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości regulacyjnej i sposobów kalkulacji kosztów przez operatora telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej (Dz. U. Nr 213, poz. 2087), zwanego dalej "rozporządzeniem kosztowym". 6. Koszty, o których mowa w ust. 4, powinny być kalkulowane w sposób określony w rozporządzeniu kosztowym. 7. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu do kalkulacji opłat z tytułu świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych stosuje się przepisy rozporządzenia kosztowego. § 9. 1. Minimalny zakres oferty określającej ramowe warunki umów o świadczenie usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych powinien zawierać: 1) tryb zawierania, zmiany i rozwiązywania umowy, w tym zasady realizacji przez użytkownika prawa do jednostronnego częściowego odstąpienia od umowy w przypadku zwrotu pojedynczych łączy; 2) przedmiot oferty, określający: a) rodzaje łączy telekomunikacyjnych wraz z przywołaniem numeru dokumentu normalizacyjnego określającego ich parametry fizyczne i elektryczne, b) zasady zmiany miejsca zakończenia łącza telekomunikacyjnego, przy zachowaniu jego standardów jakościowych, c) oferowane w trakcie eksploatacji wartości ES i SES - dla cyfrowych łączy dzierżawionych, d) dostępność cyfrowych łączy telekomunikacyjnych dzierżawionych, e) typowy czas odtworzenia usługi, liczony od momentu, w którym operator, o którym mowa w § 1 pkt 1, powziął wiadomość o usterce lub awarii, do chwili gdy 80% wszystkich łączy dzierżawionych tego samego typu zostało naprawionych i ponownie przekazanych do eksploatacji; 3) terminy przekazywania łączy do eksploatacji ustalone: a) jak dla realizacji 95% zamówień na łącza telekomunikacyjne tego samego typu w okresie roku poprzedzającego przygotowanie ramowej oferty, uwzględniając zamówienia złożone przez jednostki organizacyjne operatora i jego podmioty zależne, b) na podstawie własnych danych, jednak nie dłuższe niż 30 dni - w przypadku gdy nie jest możliwe ich ustalenie w sposób określony w lit. a; 4) warunki świadczenia oferowanych usług: a) zasady przekazywania łączy telekomunikacyjnych do eksploatacji, b) zasady eksploatacji łączy telekomunikacyjnych, a w szczególności procedury postępowania i współpracy z użytkownikami związane z awariami, usterkami, przerwami w pracy oraz planowanymi pracami, c) zasady zwrotu łączy telekomunikacyjnych w okresie obowiązywania umowy i po jej rozwiązaniu; 5) wysokość opłaty z tytułu świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych; 6) warunki płatności, w tym terminy wnoszenia należności za usługi; 7) tryb zwrotu pobranych należności; 8) tryb reklamacji oraz zasady odpowiedzialności operatora wydzierżawiającego łącze telekomunikacyjne: a) wysokość kar umownych i bonifikat związanych z niewywiązaniem się z warunków określonych w umowie, b) zdarzenia, z którymi wiążą się kary umowne i bonifikaty; 9) zasady udostępniania powierzchni kolokacyjnej i dostępu do pomieszczeń w przypadku, gdy zakończenie łącza telekomunikacyjnego znajduje się w obiekcie znajdującym się w posiadaniu operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych; 10) zasady rozstrzygania sporów; 11) czas trwania umowy, w tym wymagany minimalny czas trwania umowy; 12) wzory zamówienia i protokołu odbioru łącza telekomunikacyjnego. 2. Do terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, nie wlicza się opóźnień w realizacji zamówień wynikających z wniosków użytkowników. 3. Dla oferowanych po raz pierwszy typów łączy telekomunikacyjnych oferta, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać planowany termin realizacji zamówienia oraz planowany czas odtwarzania usługi. 4. W ofercie, o której mowa w ust. 1, określa się: 1) wymagania, jakie powinny spełniać urządzenia końcowe, aby mogły zostać przyłączone do określonego łącza telekomunikacyjnego; 2) tryb postępowania w przypadku niespełniania przez urządzenia końcowe użytkownika zasadniczych wymagań, o których mowa w art. 88 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, oraz określa się zasady zawieszenia świadczenia usługi dzierżawy łącza telekomunikacyjnego do czasu odłączenia urządzeń końcowych od punktu zakończenia sieci, zasady powiadomienia użytkownika o zawieszeniu i jego przyczynach oraz ponownego udostępnienia łącza telekomunikacyjnego po ustąpieniu przyczyn zawieszenia. 5. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, określając standardy jakościowe oferowanych analogowych i cyfrowych łączy telekomunikacyjnych, kieruje się wymaganiami zawartymi w dokumentach wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 10. Przepis § 3 pkt 1, w zakresie oferowania cyfrowego łącza telekomunikacyjnego o przepływności 155 Mbit/s, stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r. § 11. Do usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych świadczonych na podstawie umów zawartych przed wejściem w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 kwietnia 2004 r. (poz. 1234) Załącznik nr 1 WARTOŚCI ES I SES POZWALAJĄCE NA PRZEKAZANIE CYFROWEGO ŁĄCZA TELEKOMUNIKACYJNEGO DO EKSPLOATACJI ORAZ MAKSYMALNE WARTOŚCI ES I SES W TRAKCIE EKSPLOATACJI CYFROWEGO ŁĄCZA TELEKOMUNIKACYJNEGO 1. Wartości ES i SES pozwalające na przekazanie cyfrowego łącza telekomunikacyjnego do eksploatacji określa tabela 1: Długość łącza (L)L ≤500km500km6800) Polydimethylsiloxane (MW>6800)Zgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 23590025322-68-3Glikol polietylenowy [=poliglikol oksyetylenowy] Polyethyleneglycol 23651025322-69-4Glikol polipropylenowy [= poliglikol oksypropylenowy] Polypropyleneglycol 23740000057-55-61,2-Propanodiol 1,2- Propanediol 23770000504-63-21,3-Propanodiol 1,3-PropanediolSML = 0,05 mg/kg 23800000071-23-81-Propanol 1-Propanol 23830000067-63-02-Propanol 2- Propanol 23860000123-38-6Aldehyd propionowy Propionaldehyde 23890000079-09-4Kwas propionowy Propionic acid 23920000105-38-4Propionian winylu Propionic acid, vinyl esterSML(T) = 6 mg/kg (2) (w przeliczeniu na aldehyd octowy) 23950000123-62-6Bezwodnik propionowy Propionic anhydride 23980000115-07-1Propylen [=Propen] Propylene 24010000075-56-9Tlenek propylenu [=1,2-Epoksypropan] Propylene oxideQM = 1 mg/kg w FP 24051000120-80-9Pirokatechol PyrocatecholPatrz: 1,2-Dihydroksybenzen (nr ref. 15880) 24057000089-32-7Bezwodnik piromelitowy Pyromellitic anhydrideSML = 0,05 mg/kg w przeliczeniu na kwas piromelitowy 24070073138-82-6Kwasy żywiczne i kwasy kalafoniowe Resin acids and rosin acids 24072000108-46-3Rezorcynol ResorcinolPatrz: 1,3-Dihydroksybenzen (nr ref. 15910) 24073000101-90-6Eter diglicydylowy rezorcynolu Resorcinol diglycidyl etherQMA = 0,005 mg/6 dm2 nie stosować w polimerach kontaktujących się z żywnością, dla której jako płyn modelowy ustanowiono płyn "D" i tylko do pośredniego kontaktu z żywnością, z wyjątkiem warstwy PET 24100008050-09-7Kalafonia Rosin 24130008050-09-7Kalafonia destylacyjna Rosin gumPatrz: Kalafonia (nr ref. 24100) 24160008052-10-6Olej żywiczny talowy Rosin tall oil 24190009014-63-5Kalafonia ekstrakcyjna Rosin wood 24250009006-04-6Kauczuk naturalny Rubber, natural 24270000069-72-7Kwas salicylowy [=kwas 2-hydroksybenzoesowy] Salicylic acid 24280000111-20-6Kwas sebacynowy [=kwas dekanodiowy] Sebacic acid 24430002561-88-8Bezwodnik sebacynowy Sebacic anhydride 24475001313-82-2Siarczek sodu Sodium sulphide 24490000050-70-4Sorbitol Sorbitol 24520008001-22-7Olej sojowy Soybean oil 24540009005-25-8Skrobia jadalna Starch, edible 24550000057-11-4Kwas stearynowy Stearic acid 24610000100-42-5Styren Styrene 24760026914-43-2Kwas styrenosulfonowy Styrenesulphonic acidSML = 0,05 mg/kg 24820000110-15-6Kwas bursztynowy Succinic acid 24850000108-30-5Bezwodnik bursztynowy Succinic anhydride 24880000057-50-1Sacharoza Sucrose 24887006362-79-4Sól monosodowa kwasu 5- sulfoizoftalowego 5-Sulphoisophthalic acid, monosodium saltSML = 5 mg/kg 24888003965-55-7Sól monosodowa 5-sulfoizoftalanu dimetylu 5-Sulphoisophthalic acid, monosodium salt, dimethyl esterSML = 0,05 mg/kg 24910000100-21-0Kwas tereftalowy [=kwas 1,4-benzenodikarboksylowy] Terephthalic acidSML = 7,5 mg/kg 24940000100-20-9Dichlorek kwasu tereftalowego Terephthalic acid, dichloridSML(T) = 7,5 mg/kg w przeliczeniu na kwas tereftalowy 24970000120-61-6Tereftalan dimetylu Terephthalic acid, dimethyl ester 25080001120-36-11-Tetradecen 1-TetradeceneSML = 0,05 mg/kg 25090000112-60-7Glikol tetraetylenowy Tetraethyleneglycol 25120000116-14-3Tetrafluoroetylen TetrafluoroethyleneSML = 0,05 mg/kg 25150000109-99-9Tetrahydrofuran TetrahydrofuranSML = 0,6 mg/kg 25180000102-60-3N,N,N',N'- Tetrakis(2-hydroksypropylo)-etylenodiamina N,N,N',N'- Tetrakis(2-hydroxypropyl) ethylenediamine 25210000584-84-92,4-Diizocyjanian toluenu 2,4-Toluene diisocyanateQM(T) = 1 mg/kg w przeliczeniu na grupy NCO (26) 25240000091-08-72,6-Diizocyjanian toluenu 2,6-Toluene diisocyanateQM(T) = 1 mg/kg w przeliczeniu na grupy NCO (26) 25270026747-90-0Dimer-2,4-Diizocyjanianu toluilenu 2,4-Toluene diisocyanate dimerQM(T) = 1 mg/kg w przeliczeniu na grupy NCO (26) 25360-Ester 2,3 epoksypropylowy kwasu trialkilo (C5-C15)octowego Trialkyl(C5-C15) acetic acid,2-3 epoxypropyl esterQM = 1 mg/kg w FP w przeliczeniu na grupy epoksydowe masa cząsteczkowa = 43 25380-Trialkilo (C7-C17) octan winylu [=wersenian winylu] Trialkyl acetic acid (C7-C17),vinyl esters [=vinyl versatate]QMA = 0,05 mg/6 dm2 25385000102-70-5Trialliloamina TriallylamineZgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 25420000108-78-12,4,6-Triamino-1,3,5-triazyna 2,4,6-Triamino-1,3,5-triazineSML = 30 mg/kg 25450026896-48-0Tricyklodekanodimetanol TricyclodecanedimethanolSML = 0,05 mg/kg 25510000112-27-6Glikol trietylenowy Triethyleneglycol 25600000077-99-61,1,1- Trimetylolopropan 1,1,1- TrimethylolpropaneSML = 6 mg/kg 25840003290-92-4Trimetakrylan 1,1,1-trihydroksymetylolpropanu 1,1,1-Trimethylolpropane trimethacrylateSML = 0,05 mg/kg 25900000110-88-3Trioksan TrioxaneQM = 0,05 mg/kg 25910024800-44-0Glikol tripropylenowy Tripropyleneglycol 25927027955-94-81,1,1-Tris(4-hydroksyfenylo) etan 1,1,1-Tris(4-hydroxyphenyl)ethaneQM = 0,5 mg/kg w FP do stosowania tylko w poliwęglanach 25960000057-13-6Mocznik Urea 26050000075-01-4Chlorek winylu Vinyl chlorideQM = 1 mg/kg SML= ND (DL = 0,01 mg/kg żywności) 26110000075-35-4Chlorek winylidenu Vinylidene chlorideQM = 5 mg/kg w FP lub SML = ND (DL = 0,05 mg/kg) 26140000075-38-7Fluorek winylidenu Vinylidene fluorideSML = 5 mg/kg 26155001072-63-51-Winyloimidazol 1-VinylimidazoleQM = 5 mg/kg w FP 26170003195-78-6N-Winylo-N-metyloacetamid N-Vinyl-N-methylacetamideQM = 2 mg/kg w FP 26320002768-02-7Winylotrimetoksysilan VinyltrimethoxysilaneQM = 5 mg/kg w FP 26360007732-18-5Woda WaterZgodne z przepisami dla wody do picia Część B Wykaz monomerów i innych substancji wyjściowych, które mogą być stosowane do czasu decyzji o włączeniu ich do Części A (do 31.12.2004 r.) Nr ref.Nr CASNazwa w języku polskim Nazwa w języku angielskimOgraniczenia lub specyfikacje 1234 10599/90A061788-89-4Kwasy tłuszczowe, nienasycone (C18) dimery destylowane Acids, fatty, unsaturated (C18), dimers, distilled 10599/91061788-89-4Kwasy tłuszczowe, nienasycone (C18) dimery niedestylowane Acids, fatty, unsaturated (C18), dimers, non-distilled 10599/92A068783-41-5Kwasy tłuszczowe, nienasycone (C18) dimery, uwodornione, destylowane Acids, fatty, unsaturated (C18), dimers, hydrogenated, distilled 10599/93068783-41-5Kwasy tłuszczowe, nienasycone (C18) dimery, uwodornione, niedestylowane Acids, fatty, unsaturated (C18), dimers, hydrogenated, non-distilled 11500000103-11-7Akrylan 2- etyloheksylu Acrylic acid, 2-ethylhexyl ester 13050000528-44-9Kwas 1,2,4- benzenotrikarboksylowy 1,2,4- Benzenetricarboxylic acidPatrz: Kwas trimelitowy (nr ref. 25540) 14260000-502-44-3Kaprolakton Caprolactone 14800003724-65-0Kwas krotonowy Crotonic acid 15730000077-73-6Dicyklopentadien Dicyclopentadiene 16210006864-37-53,3'-Dimetylo-4,4'-diamino-dicykloheksylometan 3,3'-Dimethyl-4,4'-diamino-dicyclohexylmethane 17110016219-75-35-Etylidenobicyklo[2.2.1]hept-2-en 5-Ethylidenebicyclo[2.2.1]hept-2-ene 18370000592-45-01,4-Heksadien 1,4-Hexadiene 18700000629-11-81,6-Heksanodiol 1,6-Hexanediol 21370010595-80-9Metakrylan 2-sulfoetylu Methacrylic acid, 2-sulphoethyl ester 21400054276-35-6Metakrylan sulfopropylu Methacrylic acid, sulphopropyl ester 21970000923-02-4N-Hydroksymetylometakryloamid N-methylolmethacrylamide 22210000098-83-9Alfa-metylostyren Alpha-methylstyrene 25540000528-44-9Kwas trimelitowy [=kwas 1,2,4-benzenodikarboksylowy] Trimellitic acidQM(T) = 5 mg/kg w FP 25550000552-30-7Bezwodnik trimelitowy Trimellitic anhydrideQM(T) = 5 mg/kg w FP (w przeliczeniu na kwas trimelitowy) 26230000088-12-0Winylopirolidon Vinylpyrrolidone Lista II Wykaz substancji dodatkowych, które mogą być stosowane w produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych Wprowadzenie 1. Lista zawiera wykaz: 1) substancji dodawanych do tworzyw sztucznych w celu uzyskania odpowiednich właściwości technicznych finalnego wyrobu; ich obecność w finalnym wyrobie jest zamierzona; 2) substancji dodawanych w celu uzyskania odpowiedniego środowiska, w którym zachodzi proces polimeryzacji (emulsje, substancje powierzchniowo czynne, środki o właściwościach buforujących i inne). Wykaz nie zawiera substancji, które w sposób bezpośredni wpływają na tworzenie polimerów (np. system katalityczny). 2. Wykaz nie zawiera soli (w tym soli podwójnych i soli kwaśnych) glinu, amonu, wapnia, żelaza, magnezu, potasu, sodu i cynku dozwolonych kwasów, fenoli lub alkoholi, które są także dozwolone. Jeżeli w wykazie została podana nazwa "sole kwasu (kwasów)", oznacza to sole glinu, amonu, wapnia, żelaza, magnezu, potasu, sodu lub cynku, nawet jeżeli wolne kwasy odpowiadające tym solom nie są wymienione w wykazie. 3. Wykaz nie obejmuje: 1) substancji, które mogą być obecne w finalnym produkcie jako: a) zanieczyszczenia użytych substancji, b) pośrednie produkty reakcji, c) produkty rozkładu; 2) mieszanin substancji dozwolonych. Materiały i wyroby, które zawierają substancje wymienione w pkt 1 i 2, powinny spełniać wymagania zawarte w art. 3 ust. 2 ustawy. 4. Substancje powinny być dobrej jakości technicznej i spełniać kryteria w zakresie czystości. 5. Wykaz zawiera następujące informacje: 1) kolumna 1: Nr ref. - numer referencyjny Unii Europejskiej dla substancji zamieszczonej w wykazie występującej w materiale opakowaniowym; 2) kolumna 2: numer CAS; 3) kolumna 3: nazwa chemiczna substancji; 4) kolumna 4: ograniczenia lub specyfikacje; mogą one obejmować: a) limit migracji specyficznej (SML), b) maksymalną dozwoloną zawartość substancji w finalnym produkcie (QM), c) maksymalną dozwoloną zawartość substancji w finalnym produkcie wyrażoną w mg/6 dm2 powierzchni stykającej się z żywnością (QMA), d) inne podane ograniczenia, e) inne specyfikacje odnoszące się do substancji lub polimeru. 6. Jeżeli substancja wymieniona w wykazie pod nazwą chemiczną jest także umieszczona pod nazwą zwyczajową, ograniczenia odnoszące się do tej substancji podane są przy jej nazwie chemicznej. 7. Jeżeli wystąpi jakakolwiek niezgodność pomiędzy numerem CAS a nazwą chemiczną, wówczas nazwa chemiczna ma pierwszeństwo przed numerem CAS. Jeżeli wystąpi niezgodność pomiędzy numerem CAS podanym w EINECS a tym, który podaje rejestr CAS, to stosuje się numer CAS. Część A Wykaz substancji dodatkowych w pełni zharmonizowany na poziomie Wspólnoty Europejskiej Nr ref.Nr CASNazwa w języku polskim Nazwa w języku angielskimOgraniczenia lub specyfikacje 1234 30000000064-19-7Kwas octowy Acetic acid 30045000123-86-4Octan butylu Acetic acid, butyl ester 30080004180-12-5Octan miedzi (II) Acetic acid, copper saltSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź 30140000141-78-6Octan etylu Acetic acid, ethyl ester 30280000108-24-7Bezwodnik octowy Acetic anhydride 30295000067-64-1Aceton Acetone 30370-Kwas acetylooctowy, sole Acetylacetic acid, salts 30400-Acetylowane glicerydy Acetylated glycerides 30610-Kwasy (C2-C24) alifatyczne, liniowe, monokarboksylowe pochodzące z naturalnych olejów i tłuszczów i ich estry mono-, di- i triglicerolowe (włączając rozgałęzione kwasy tłuszczowe w ilościach odpowiadających naturalnej zawartości w surowcu) Acids, C2-C24, aliphatic, linear, monocarboxylic, from natural oils and fats, and their mono-, di-, and triglycerol esters (branched fatty acids at naturally occurring levels are included) 30612-Kwasy (C2-C24) alifatyczne, liniowe, monokarboksylowe syntetyczne i ich estry mono-, di- i triglicerolowe Acids, C2-C24, aliphatic, linear, monocarboxylic, synthetic, and their mono-, di-, and triglycerol esters 30960-Estry kwasów alifatycznych, monokarboksylowych (C6-C22) z poliglicerolem Acids, aliphatic, monocarboxylic (C6-C22), esters with polyglycerol 31328-Kwasy tłuszczowe pochodzące ze spożywczych tłuszczów i olejów roślinnych i zwierzęcych Acids, fatty, from animal or vegetable food fats and oils 31530123968-25-2Akrylan {2,4-di-tert-pentylo-6-[1-(3,5-di-tert-pentylo-2-hydroksyfenylo)-etylo]} fenylu Acrylic acid, 2,4-di-tert-pentyl-6-[1-(3,5-di-tert-pentyl-2-hydroxy-phenyl)ethyl]phenyl esterSML = 5 mg/kg 31730000124-04-9Kwas adypinowy Adipic acid 33120-Alkohole alifatyczne, jednofunkcyjne nasycone, liniowe, pierwszorzędowe (C4-C24) Alcohols aliphatic, monohydric, saturated, linear, primary (C4-C24) 33350009005-32-7Kwas alginowy Alginic acid 33801-Kwas n-alkilo(C10-C13) benzenosulfonowy n-Alkyl(C10-C13) benzenesulphonic acidSML = 30 mg/kg 34240-Estry kwasu alkilo(C10-C20) sulfonowego z fenolami Alkyl(C10-C20)sulphonic acid, esters with phenolsSML = 6 mg/kg Dozwolony do 1 stycznia 2002 r. 34281-Pierwszorzędowe kwasy alkilo (C8-C22) sulfonowe, liniowe o parzystej liczbie atomów węgla w cząsteczce Alkyl (C8-C22) sulphonic acids, linear, primary, with an even number of carbon atoms 34475-Zasadowy fosforyn glinowo-wapniowy, uwodniony Aluminium calcium hydroxide phosphite, hydrate 34480-Aluminiowe włókna, płatki i proszki Aluminium fibers, flakes and powders 34560021645-51-2Wodorotlenek glinu Aluminium hydroxide 34690011097-59-9Zasadowy węglan glinowo-magnezowy Aluminium magnesium carbonate hydroxide 34720001344-28-1Tlenek glinu Aluminium oxide 35120013560-49-1Diester kwasu 3-aminokrotonowego z eterem tio-bis 2-hydroksyetylowym 3-Aminocrotonic acid, diester with thiobis (2-hydroxyethyl) ether 3516006642-31-56-Amino-1,3-dimetylouracyl 6-Amino-1,3-dimethyluracilSML=5 mg/kg 3517000141-43-52-Aminoetanol 2-AminoethanolSML = 0,05 mg/kg Nie stosować w polimerach kontaktujących się z żywnością, dla której jako płyn modelowy ustanowiono płyn "D" i tylko do pośredniego kontaktu z żywnością, z wyjątkiem warstwy PET 3528400111-41-1N-(2-aminoetylo)etanoloamina N-(2-aminoethyl)ethanolamineSML = 0,05 mg/kg Nie stosować w polimerach kontaktujących się z żywnością, dla której jako płyn modelowy ustanowiono płyn "D" i tylko do pośredniego kontaktu z żywnością, z wyjątkiem warstwy PET 35320007664-41-7Amoniak Ammonia 35440012124-97-9Bromek amonu Ammonium bromide 35600001336-21-6Wodorotlenek amonu Ammonium hydroxide 35840000506-30-9Kwas arachidowy Arachidic acid 35845007771-44-0Kwas arachidonowy Arachidonic acid 36000000050-81-7Kwas askorbinowy Ascorbic acid 36080000137-66-6Palmitynian askorbylowy Ascorbyl palmitate 36160010605-09-1Stearynian askorbylowy Ascorbyl stearate 36640000123-77-3Azodikarbonamid AzodicarbonamideDo stosowania tylko jako środek porotwórczy 3684012007-55-5Tetraboran baru Barium tetraborateSML(T) = 1 mg/kg w przeliczeniu na bar (12) i SML(T) = 6 mg/kg (23) (w przeliczeniu na bor), z uwzględnieniem przepisów dla wody do picia 36880008012-89-3Wosk pszczeli Beeswax 36960003061-75-4Behenamid Behenamide 37040000112-85-6Kwas behenowy [=kwas dodekanowy] Behenic acid 37280001302-78-9Bentonit Bentonite 37360000100-52-7Benzaldehyd BenzaldehydeZgodnie z odnośnikiem (9) 37600000065-85-0Kwas benzoesowy Benzoic acid 37680000136-60-7Benzoesan butylu Benzoic acid, butyl ester 37840000093-89-0Benzoesan etylu Benzoic acid, ethyl ester 38080000093-58-3Benzoesan metylu Benzoic acid, methyl ester 38160002315-68-6Benzoesan propylu Benzoic acid, propyl ester 38320005242-49-94-(2-Benzoksazolilo)-4'-(5-metylo-2-benzoksazolilo)stilben 4-(2-Benzoxazolyl)-4'- (5-methyl-2-benzoxazolyl) stilbeneZgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 38510136504-96-6Polimer 1,2-bis (3-aminopropylo) etylenodiaminy z N-butylo-2,2,6,6-tetrametylo-4-piperydynoaminą i 2,4,6-trichloro-1,3,5-triazyną 1,2-Bis(3-aminopropyl)ethylenediamine, polymer with N-butyl-2,2,6,6-tetramethyl-4-piperidinamine and 2,4,6-trichloro-1,3,5-triazineSML = 5 mg/kg 38515001533-45-54,4-bis(2-benzoksazolilo)stilben 4,4-Bis(2-benzoxazolyl)stilbeneSML = 0,05 mg/kg (1) 38810080693-00-1Difosforyn bis (2,6-di-tert-butylo-4-metylofenylo)pentaerytrytolu Bis(2,6-di-tert-butyl-4-methylphenyl) pentaerythritol diphosphiteSML = 5 mg/kg jako suma fosforynów i fosforanów 38840154862-43-8D-fosforyn bis(2,4-dikumylofenylo) pentaerytrytolu Bis(2,4-dicumylphenyl) pentaerythritoldiphosphiteSML= 5 mg/kg jako suma substancji, jej formy utlenionej (fosforyn bis(2,4-dikumylofenylo) pentaerytrytolu) i jej produktu hydrolizy (2,4-dikumylofenol) 38879135861-56-2Bis(3,4-dimetylobenzylideno)sorbitol Bis(3,4-dimethylbenzylidene)sorbitol 38950079072-96-1Bis(4-etylobenzylideno)sorbitol Bis(4-ethylbenzylidene)sorbitol 39200006200-40-4Chlorek bis(2-hydroksyetylo)-2-hydroksypropylo-3(dodecyloksy)metyloamoniowy Bis (2-hydroxyethyl)-2-hydroxypropyl-3-(dodecyloxy)methylammonium chlorideSML = 1,8 mg/kg 39815182121-12-69,9-bis (metoksymetylo) fluoren 9,9-bis (metoxymethyl)fluoreneQMA = 0,05 mg/6 dm2 39890087826-41-3 069158-41-4 054686-97-4 081541-12-0Bis(metylobenzylideno)sorbitol Bis(methylbenzylidene)sorbitol 39925129228-21-33,3-Bis(metoksymetylo)-2,5-dimetyloheksan 3,3-Bis(methoxymethyl)-2,5-dimethyl hexaneSML = 0,05 mg/kg 40120-Hydroksymetylofosfonian bis(poliglokolu oksyetylenowego) Bis(polyethyleneglycol)hydroxymethyl phosphonateSML = 0,6 mg/kg 4032010043-35-3Kwas borowy Boric acidSML(T) = 6 mg/kg (23) (w przeliczeniu na bor), z uwzględnieniem przepisów dla wody do picia 40400010043-11-5Azotek boru Boron nitride 40570000106-97-8Butan Butane 4058000110-63-41,4-Butanodiol 1,4-ButanediolSML(T) = 0,05 mg/kg (24) 41040005743-36-2Maślan wapnia Calcium butyrate 4112010043-52-4Chlorek wapnia Calcium chloride 41280001305-62-0Wodorotlenek wapnia Calcium hydroxide 41520001305-78-8Tlenek wapnia Calcium oxide 41600012004-14-7 037293-22-4Sulfoglinian wapnia Calcium sulphoaluminate 41680000076-22-2Kamfora CamphorZgodnie z odnośnikiem (9) 41760008006-44-8Wosk kandelila Candelilla wax 4184000105-60-2Kaprolaktam CaprolactamSML (T) =15mg/kg(5) 41960000124-07-2Kwas kaprylowy [=kwas oktanowy] Caprylic acid 42160000124-38-9Ditlenek węgla Carbon dioxide 42320007492-68-4Węglan miedzi (II) Carbonic acid, copper saltSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź 42500-Sole kwasu węglowego Carbonic acid, salts 42640009000-11-7Karboksymetyloceluloza Carboxymethylcellulose 42720008015-86-9Wosk karnauba Carnauba wax 42800009000-71-9Kazeina Casein 42960064147-40-6Olej rycynowy odwodniony Castor oil dehydrated 43200-Mono- i diglicerydy oleju rycynowego Castor oil, mono- and diglycerides 43280009004-34-6Celuloza Cellulose 43300009004-36-8Maślanooctan celulozy Cellulose acetate butyrate 43360068442-85-3Celuloza regenerowana Cellulose regenerated 43440008001-75-0Cerezyna Ceresin 43515-Chlorki estrów choliny kwasów tłuszczowych z oleju kokosowego Chlorides of choline esters of coconut oil fatty acidsQMA = 0,9 mg/6 dm2 44160000077-92-9Kwas cytrynowy Citric acid 44640000077-93-0Cytrynian trietylu Citric acid, triethyl ester 45195007787-70-4Bromek miedzi (I) Copper bromideSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź 45200001335-23-5Jodek miedzi (I) Copper iodideSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź i SML = 1 mg/kg (11) w przeliczeniu na jod 45280-Włókna bawełniane Cotton fibers 45450068610-51-5Kopolimer p-krezol z dicyklopentadien i izobutylen p-Cresol - dicyclopentadiene-isobutylene, copolymerSML = 0,05 mg/kg 45560014464-46-1Krystobalit Cristobalite 45760000108-91-8Cykloheksyloamina Cyclohexylamine 45920009000-16-2Damar Dammar 45940000334-48-5Kwas n-dekanowy n-Decanoic acid 46070010016-20-3alfa-dekstryna alpha-Dextrin 46080007585-39-9beta-dekstryna beta-Dextrin 46375061790-53-2Ziemia okrzemkowa Diatomaceous earth 46380068855-54-9Ziemia okrzemkowa kalcynowana przez stapianie z sodą Diatomaceous earth, soda ash flux- calcined 46480032647-67-9Dibenzylideno sorbitol Dibenzylidene sorbitol 46790004221-80-1Ester 2,4- di-tert-butylofenylowy kwasu 3,5-di-tert-butylo-4-hydroksybenzoesowego 3,5-Di-tert-butyl-4-hydroxybenzoic acid,2,4-di-tert-butylphenyl ester 46800067845-93-6Ester heksadecylowy kwasu 3,5-di-tert-butylo-4-hydroksybenzoesowego 3,5-Di-tert-butyl-4-hydroxybenzoic acid, hexadecyl ester 46870003135-18-0Ester dioktadecylowy kwasu 3,5-di-tert-butylo-4-hydroksybenzylofosfonowego 3,5-Di-tert-butyl-4-hydroxybenzylphosphonic acid, dioctadecyl ester 46880065140-91-2Sól wapniowa estru monoetylowego kwasu 3,5-di-tert-butylo-4-hydroksybenzylofosfonowego 3,5-Di-tert-butyl-4-hydroxybenzyl phosphonic acid, monoethyl ester, calcium saltSML = 6 mg/kg 4721026427-07-6Polimer kwasu dibutylotiocyny [=tiobis(siarczek butylocyny), polimer] Dibutylthiostannoic acid polymer [=thiobis(butyl-tin sulphide), polymer]Zgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 47440000461-58-5Dicyjanodiamid Dicyanodiamide 4754027458-90-8Disiarczek di-tert dodecylu Di-tert dodecyl disulfideSML= 0,05 mg/kg 47680000111-46-6Glikol dietylenowy DiethyleneglycolSML(T) = 30 mg/kg (3) 48460000075-37-61,1-Difluoroetan 1,1-Difluoroethane 4862000123-31-91,4-Dihydroksybenzen 1,4-DihydroxybenzeneSML= 0,6 mg/kg 4872000611-99-44,4'-Dihydroksybenzofenon 4,4'-DihydroxybenzophenoneSML(T) = 6 mg/kg (15) 49485134701-20-52,4-Dimetylo-6-(1-metylopentadecylo) fenol 2,4-Dimethyl-6-(1 -methylpentadecyl)phenolSML = 1 mg/kg 49540000067-68-5Sulfotlenek dimetylowy Dimethyl sulphoxide 51200000126-58-9Dipentaerytrytol Dipentaerythritol 51700147315-50-22-(4,6-Difenylo-1,3,5-triazyn-2-ylo)-5-(heksyloksy) fenol 2-(4,6-Diphenyl-1,3,5-triazin-2-yl)-(hexyloxy) phenolSML = 0,05 mg/kg 51760025265-71-8 000110-98-5Glikol dipropylenowy Dipropyleneglycol 52640016389-88-1Dolomit Dolomite 5264510436-08-5Amid kwasu cis-11-arachinowego Cis-11-eicosenamide 52720000112-84-5Amid kwasu erukowego Erucamide 52730000112-86-7Kwas erukowy Erucic acid 52800000064-17-5Etanol Ethanol 53270037205-99-5Etylokarboksymetyloceluloza Ethylcarboxymethylcellulose 53280009004-57-3Etyloceluloza Ethylcellulose 53360000110-31-6N,N'-etyleno-bisoleinamid N,N'-Ethylenebisoleamide 53440005518-18-3N,N'-etyleno-bis-palmitynamid N,N'-Ethylenebispalmitamide 53520000110-30-5N,N'-etyleno-bis-stearynamid N,N'-Ethylenebisstearamide 53600000060-00-4Kwas etylenodiaminotetraoctowy Ethylenediaminetetraacetic acid 53610054453-03-1Etylenodiaminotetraoctan miedzi Ethylenediaminetetraacetic acid, copperSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź 53650000107-21-1Glikol etylenowy =[1,2-Etanodiol] EthyleneglycolSML(T) = 30 mg/kg (3) 54005005136-44-7Etyleno-N-palmitynamido-N'-stearynamid Ethylene-N-palmitamide-N'-stearamide 54260009004-58-4Etylohydroksyetyloceluloza Ethylhydroxyethylcellulose 54270-Etylohydroksymetyloceluloza Ethylhydroxymethylcellulose 54280-Etylohydroksypropyloceluloza Ethylhydroxypropylcellulose 54300118337-09-02,2'-Etylidenobis[fluorofosfonian(4,6-di-tert-butylofenylu)] 2,2'Ethylidenebis(4,6-di-tert-butyl-phenyl) fluorophosphoniteSML = 6 mg/kg 54450-Tłuszcze i oleje ze zwierzęcych lub roślinnych surowców spożywczych Fats and oils from animal or vegetable food sources 54480-Uwodornione tłuszcze i oleje ze zwierzęcych lub roślinnych surowców spożywczych Fats and oils, hydrogenated, from animal or vegetable food sources 54930025359-91-5Kopolimer formaldehydu z 1-naftolem [=Poli(1-hydroksynaftylo-metan)] Formaldehyde-1-naphthol, copolymer [=Poly(1-hydroxynaphthyl-methane)]SML = 0,05 mg/kg 55040000064-18-6Kwas mrówkowy Formic acid 55120000110-17-8Kwas fumarowy [=kwas trans-butenodiowy] Fumaric acid 55190029204-02-2Kwas gadoleinowy Gadoleic acid 55440009000-70-8Żelatyna Gelatin 55520-Włókna szklane Glass fibers 55600-Mikrokulki szklane Glass microballs 55680000110-94-1Kwas glutarowy [=kwas pentanodiowy] Glutaric acid 55920000056-81-5Glicerol [=1,2,3-Propanotriol] Glycerol 56020099880-64-5Dibehenian glicerolu Glycerol dibehenate 56360-Estry glicerolu z kwasem octowym Glycerol, esters with acetic acid 56486-Estry glicerolu z kwasami alifatycznymi, nasyconymi, liniowymi posiadającymi parzystą liczbę atomów węgla (C14-C18) oraz z kwasami alifatycznymi nienasyconymi liniowymi, posiadającymi parzystą liczbę atomów węgla (C16-C18) Glycerol, esters with acids, aliphatic, saturated, linear, with an even number of carbon atoms (C14-C18) and with acids, aliphatic, unsaturated, linear, with an even number of carbon atoms (C16-C18) 56487-Estry glicerolu z kwasem masłowym Glycerol, esters with butyric acid 56490-Estry glicerolu z kwasem erukowym Glycerol, esters with erucic acid 56495-Estry glicerolu z kwasem 12-hydroksystearynowym Glycerol, esters with 12-hydroxystearic acid 56500-Estry glicerolu z kwasem laurynowym Glycerol, esters with lauric acid 56510-Estry glicerolu z kwasem linolenowym Glycerol, esters with linoleic acid 56520-Estry glicerolu z kwasem mirystynowym Glycerol, esters with myristic acid 56540-Estry glicerolu z kwasem oleinowym Glycerol, esters with oleic acid 56550-Estry glicerolu z kwasem palmitynowym Glycerol, esters with palmitic acid 56565-Estry glicerolu z kwasem nonanowym Glycerol, esters with nonanoic acid 56570-Estry glicerolu z kwasem propionowym Glycerol, esters with propionic acid 56580-Estry glicerolu z kwasem rycynolowym Glycerol, esters with ricinoleic acid 56585-Estry glicerolu z kwasem stearynowym Glycerol, esters with stearic acid 56610030233-64-8Monobehenian glicerolu Glycerol monobehenate 56720026402-23-3Monoheksanian glicerolu Glycerol monohexanoate 56800030899-62-8Dioctan monolauryanian glicerolu Glycerol monolaurate diacetate 56880026402-26-6Monooktanian glicerolu Glycerol monooctanoate 57040-Monooleinian glicerolu, ester z kwasem askorbinowym Glycerol monooleate, ester with ascorbic acid 57120-Monooleinian glicerolu, ester z kwasem cytrynowym Glycerol monooleate, ester with citric acid 57200-Monopalmitynian glicerolu, ester z kwasem askorbinowym Glycerol monopalmitate, ester with ascorbic acid 57280-Monopalmitynian glicerolu, ester z kwasem cytrynowym Glycerol monopalmitate, ester with citric acid 57600-Monostearynian glicerolu, ester z kwasem askorbinowym Glycerol monostearate, ester with ascorbic acid 57680-Monostearynian glicerolu, ester z kwasem cytrynowym Glycerol monostearate, ester with citric acid 57800018641-57-1Tribehenian glicerolu Glycerol tribehenate 57920000620-67-7Triheptanian glicerolu Glycerol triheptanoate 58300-Glicyna, sole Glycine, salts 58320007782-42-5Grafit Graphite 58400009000-30-0Guma guar Guar gum 58480009000-01-5Guma arabska Gum arabic 58720000111-14-8Kwas heptanowy Heptanoic acid 59360000142-62-1Kwas heksanowy Hexanoic acid 59760019569-21-2Huntyt Huntite 59990007647-01-0Kwas solny [=kwas chlorowodorowy] Hydrochloric acid 60030012072-90-1Hydromagnezyt Hydromagnesite 60080012304-65-3Hydrotalkcyt Hydrotalcite 60160000120-47-8Ester etylowy kwasu 4-hydroksybenzoesowego 4-Hydroxybenzoic acid,ethyl ester 60180004191-73-5Ester izopropylowy kwasu 4- hydroksybenzoesowego 4-Hydroxybenzoic acid, isopropyl ester 60200000099-76-3Ester metylowy kwasu 4- hydroksybenzoesowego 4-Hydroxybenzoic acid, methyl ester 60240000094-13-3Ester propylowy kwasu 4- hydroksybenzoesowego 4-Hydroxybenzoic acid, propyl ester 60480003864-99-12-(2-hydroksy-3,5-di-tert-butylofenylo)-5-chlorobenzotriazol 2-(2-hydroxy-3,5-di-tert-butyl-phenyl)-5-chlorobenzotriazoleSML(T) = 30mg/kg (19) 60560009004-62-0Hydroksyetyloceluloza Hydroxyethylcellulose 60880009032-42-2Hydroksyetylometyloceluloza Hydroxyethylmethylcellulose 61120009005-27-0Skrobia hydroksyetylowa Hydroxyethyl starch 61390037353-59-6Hydroksymetyloceluloza Hydroxymethylcellulose 61680009004-64-2Hydroksypropyloceluloza Hydroxypropylcellulose 61800009049-76-7Skrobia hydroksypropylowa Hydroxypropyl starch 61840000106-14-9Kwas 12-hydroksystearynowy 12-Hydroxystearic acid 62140006303-21-5Kwas podfosforawy [=kwas fosforowy(I)] Hypophosphorous acid 62240001332-37-2Tlenek żelaza Iron oxide 62450000078-78-4Izopentan Isopentane 62640008001-39-6Wosk japoński Japan wax 62720001332-58-7Kaolin Kaolin 62800-Kaolin kalcynowany [=kaolin prażony] Kaolin calcined 62960000050-21-5Kwas mlekowy [=kwas 2- hydroksypropanowy] Lactic acid 63040000138-22-7Ester butylowy kwasu mlekowego Lactic acid, butyl ester 63280000143-07-7Kwas laurynowy [=kwas dodekanowy] Lauric acid 63760008002-43-5Lecytyna Lecithin 63840000123-76-2Kwas lewulinowy [=kwas 4- oksopentanowy] Levulinic acid 63920000557-59-5Kwas lignocerynowy Lignoceric acid 64015000060-33-3Kwas linolowy Linoleic acid 64150028290-79-1Kwas linolenowy Linolenic acid 64500-Lizyna, sole Lysine, salts 64640001309-42-8Wodorotlenek magnezu Magnesium hydroxide 64720001309-48-4Tlenek magnezu Magnesium oxide 6480000110-16-7Kwas maleinowy Maleic acidSML(T) = 30 mg/kg (4) 65020006915-15-7Kwas jabłkowy [=kwas hydroksybutanodiowy] Malic acid 65040000141-82-2Kwas malonowy [=kwas propanodiowy] Malonic acid 65520000087-78-5Mannitol Mannitol 6592066822-60-4Kopolimery chlorku N-metakryloilooksyetylo-N,N-dimetylo-N-karboksymetyloamonu, soli sodowej: metakrylanu oktadecylu, metakrylanu etylu, metakrylanu cykloheksylu, N-winylo-2-pirolidonu N-methacryloyloxyethyl-N,N-dimethyl-N-carboxymethyl-ammonium chloride, sodium saltoctadecyl methacrylate-ethyl methacrylate-cyclohexyl methacrylate-N-vinyl-2-pyrrolidone, copolymers 66200037206-01-2Metylokarboksymetyloceluloza Methylcarboxymethylcellulose 66240009004-67-5Metyloceluloza Methylcellulose 66560004066-02-82,2'Metylenobis(4-metylo-6-cyklo-heksylofenol) 2,2'Methylenebis (4-methyl-6-cyclo-hexylphenol)SML(T) = 3 mg/kg (6) 66580000077-62-32,2'Metylenobis[4-metylo-6-(1-metylocykloheksylo) fenol] 2,2'Methylenebis [4-methyl-6-(1-methylcyclohexyl) phenol]SML(T) = 3 mg/kg (6) 66640009004-59-5Metyloetyloceluloza Methylethylcellulose 66695-Metylohydroksymetyloceluloza Methylhydroxymethylcellulose 66700009004-65-3Metylohydroksypropyloceluloza Methylhydroxypropylcellulose 66755002682-20-42-Metylo-4-izotiazolin-3-on 2-Methyl-4-isothiazolin-3-oneSML = ND (DL = 0,02 mg/kg, uwzględniając tolerancję analityczną) 67120012001-26-2Mika Mica 67170-Mieszanina (80 do 100% w/w) 5,7-di-tert-butylo-3-(3,4 - dimetylofenylo)-2(3H)-benzofuranonu i (0 do 20%w/w) 5,7-di-tert-butylo-3-(2,3-dimetylofenylo)-2(3H)-benzofuranonu Mixture of (80 to 100% w/w) 5,7-di-tert-butyl-3-(3,4-dimethylphenyl)-2(3H)-benzofuranone and (0 to 20% w/w) 5,7-di-tert-butyl-3-(2,3-dimethylphenyl)-2(3H)-benzofuranoneSML = 5 mg/kg 67180-Mieszanina (50%w/w) ftalanu n-decylu- n-oktylu, (25%w/w) ftalanu di-n-decylu i (25% w/w) ftalanu di-n-decylu i (25% w/w) ftalanu di-n-oktylu Mixture of (50% w/w) phtalic acid n-decyl n-octyl ester, (25% w/w) phtalic acid di-n-decyl ester and (25% w/w) phtalic acid di n-decyl ester and (25% w/w) phtalic acid di-n-octyl esterSML = 5 mg/kg (1) 67200001317-33-5Disiarczek molibdenu Molybdenun disulphide 67840-Kwasy montanowe i/lub ich estry z glikolem etylenowym i/lub z 1,3-butanodiolem i/lub glicerolem Montanic acids and/or their esters with ethyleneglycol and/or with 1,3-butanediol and/or with glycerol 67850008002-53-7Wosk montanowy Montan wax 67891000544-63-8Kwas mirystynowy [-kwas tetradekanowy] Myristic acid 68040003333-62-87-[2H-nafto-(1,2-D)triazol-2-ylo]-3-fenylokumaryna 7-[2H-Naphtho-(1,2-D)triazol-2-yl]-3-phenyl-coumarin 68125037244-96-5Syenit nefelinowy Nepheline syenite 68145080410-33-9Fosforyn 2,2',2''-nitrylo[trietylo tris (3,3',5,5'-tetra-tert-butylo-1,1'-bifenylo-2,2'-diylu)] 2,2',2''-Nitrilo[triethyl tris (3,3',5,5'-tetra-tert-butyl-1,1'-bi-phenyl-2,2'-diyl)phosphite]SML = 5 mg/kg jako suma fosforynów i fosforanów 68960000301-02-0Amid kwasu oleinowego Oleamide 69040000112-80-1Kwas oleinowy [=kwas cis-9-oktadecenowy] Oleic acid 69760000143-28-2Alkohol oleilowy Oleyl alcohol 70000070331-94-1Propionian 2,2'-oksamidobis[etylo-3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylu)] 2,2'-Oxamidobis[ethyl-3-(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxyphenyl)-propionate] 70240012198-93-5Ozokeryt Ozokerite 70400000057-10-3Kwas palmitynowy [=kwas heksadekanowy] Palmitic acid 71020000373-49-9Kwas oleopalmitynowy [=kwas cis-9-heksadecenowy] Palmitoleic acid 71440009000-69-5Pektyna Pectin 71600000115-77-5Pentaerytrytol Pentaerythritol 71635025151-96-6Dioleinian pentaerytrytolu Pentaerythritol dioleateSML = 0,05 mg/kg Nie stosować w polimerach kontaktujących się z żywnością, dla której jako płyn modelowy ustanowiono płyn "D" i tylko do pośredniego kontaktu z żywnością, z wyjątkiem warstwy PET 71670178671-58-4Tetrakis (2-cyjano-3,3-difenyloakrylan) pentaerytrytolu Pentaerithritol tetrakis (2-cyano-3,3-diphenylacrylate)SML = 0,05 mg/kg 71680006683-19-8Tetrakis[3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylo)-propionian] pentaerytrytolu Pentaerythritol tetrakis[3-(3, 5-di-tert-butyl-4-hydroxyphenyl)-propionate] 71720000109-66-0Pentan Pentane 72640007664-38-2Kwas fosforowy [=kwas ortofosforowy(VI)] Phosphoric acid 73160-Mono i di-n-alkilo (C16 i C18) fosforany Phosphoric acid, mono-and di-n-alkyl (C16 and C18) estersSML = 0,05 mg/kg 73720000155-96-8Fosforan trichloroetylu Phosphoric acid, trichloroethyl esterSML = ND (DL = 0,02 mg/kg, uwzględniając tolerancję analityczną) 74010145650-60-8Bis (2,4-di-tert-butylo-6 metylofenylo) fosforyn etylu Phosphorous acid, bis (2,4-di-tert-butyl-6-methyl-phenyl) ethyl esterSML = 5 mg/kg jako suma fosforynów i fosforanów 74240031570-04-4Fosforan tris(2,4-di-tert-butylofenylu) Phosphorous acid, tris(2,4-di-tert-butylphenyl)ester 74480000088-99-3Kwas o-ftalowy o- Phthalic acid 76320000085-44-9Bezwodnik ftalowy Phthalic anhydride 76721009016-00-6 063148-62-9Polidimetylosiloksan (MW>6800) Polydimethylsiloxane (MW > 6800)Zgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 76730-Gamma-hydroksypropylowany polidimetylosiloksan Polydimethylsiloxane, gamma-hydroxypropylatedSML = 6 mg/kg 76865-Poliestry 1,2-propanodiolu i/lub 1,3- i 1,4-butanodiolu i/lub poliglikolu oksypropylenowego z kwasem adypinowym także o łańcuchach zakończonych kwasem octowym lub kwasami tuszczowymi C10-C18 lub n-oktanolem i/lub n-dekanolem Polyesters of 1,2-propanediol and/or 1,3- and 1,4-butanediol and/or polypropyleneglycol with adipic acid, also end-capped with acetic acid or fatty acids C10-C18 or n-octanol and/or n-decanolSML = 30 mg/kg 76960025322-68-3Glikol polietylenowy [=poliglikol oksyetylenowy] Polyethyleneglycol 77600061788-85-0Ester glikolu polietylenowego z uwodornionym olejem rycynowym Polyethyleneglycol ester of hydrogenated castor oil 77702-Estry glikolu polietylenowego z monokarboksylowymi kwasami alifatycznymi (C6-C22) oraz ich siarczanami amonu i sodu Polyethyleneglycol esters of aliphatic monocarboxylic acids (C6-C22) and their ammonium and sodium sulphates 77895068439-49-6Eter monoalkilowy (C16-C18) glikolu polietylenowego (EO=2-6) Polyethyleneglycol (EO=2-6)monoalkyl (C16-C18) etherSML = 0,05 mg/kg 79040009005-64-5Monolaurynian sorbitanu glikolu polietylenowego Polyethyleneglycol sorbitan monolaurate 79120009005-65-6Monooleinian sorbitanu glikolu polietylenowego Polyethyleneglycol sorbitan monooleate 79200009005-66-7Monopalmitynian sorbitanu glikolu polietylenowego Polyethyleneglycol sorbitan monopalmitate 79280009005-67-8Monostearynian sorbitanu glikolu polietylenowego Polyethyleneglycol sorbitan monostearate 79360009005-70-3Trioleinian sorbitanu glikolu polietylenowego Polyethyleneglycol sorbitan trioleate 79440009005-71-4Tristearynian sorbitanu glikolu polietylenowego Polyethyleneglycol sorbitan tristearate 80240029894-35-7Rycynolan poliglicerolu Polyglycerol ricinoleate 80640-Poli (dimetylosiloksan) polioksyalkilowy (C2-C4) Polyoxyalkyl(C2-C4) dimethylpolysiloxane 80720008017-16-1Kwasy polifosforowe Polyphosphoric acids 80800025322-69-4Glikol polipropylenowy [=poliglikol oksypropylenowy] Polypropyleneglycol 81220192268-64-7Poli-[[6-[N-(2,2,6,6-tetrametylo-4-piperidynylo)-n-butylamino]- 1,3,5-triazyno-2,4-diylo][2,2,6,6-tetrametylo-4-piperidinylo)imino]-1,6-heksanonylo [2,2,6,6- tetrametylo-4-piperydynylo)imino]]-alphla-[N.N.N',N'-tetrabutylo-N''''-(2,2,6,6-tetrametylo-4-piperidinyloamino)-heksylo] [1,3,5-triazyno-2,4,6-triamino]-omega-N,N,N',N'-tetrabutylo- 1,3,5-triazyno-2,4-diamina Poly-[[6-[N-(2,2,6,6-tetramethyl-4-piperidinyl)-n-butylamino]-1,3,5-triazine-2,4-diyl][2, 2,6,6-tetramethyl-4-piperidinyl)imino]-1,6-hexanediyl [2,2,6,6-tetramethyl-4-piperidynyl) imino]]-alphla-[N.N.N',N'-tetrabutyl-N''''-(2,2,6,6 -tetramethyl-4-piperidinylamino)-hexyl][1,3,5 -triazine- 2,4,6-triamine]-omega-N,N,N',N'-tetrabutyl-1,3,5-triazine-2,4-diamineSML = 5 mg/kg 81515087189-25-1Poli (glicerolan cynku) Poly(zinc glycerolate) 81520007758-02-3Bromek potasu Potassium bromide 81600001310-58-3Wodorotlenek potasu Potassium hydroxide 81760-Proszki, łuski i włókna z mosiądzu, brązu, miedzi, stali nierdzewnej, cyny oraz stopów miedzi, cyny i żelaza Powders, flakes and fibres of brass, bronze, copper, stainless steel, tin and alloys of copper, tin and ironSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź SML = 48 mg/kg w przeliczeniu na żelazo 81840000057-55-61,2-Propanodiol 1,2-Propanediol 81882000067-63-02-Propanol 2-Propanol 82000000079-09-4Kwas propionowy Propionic acid 82080009005-37-2Alginian glikolu 1,2- propylenowego 1,2-Propyleneglycol alginate 82240022788-19-8Dilaurynian glikolu 1,2- propylenowego 1,2- Propyleneglycol dilaurate 82400000105-62-4Dioleinian glikolu 1,2-propylenowego 1,2-Propyleneglycol dioleate 82560033587-20-1Dipalmitynian glikolu 1,2- propylenowego 1,2-Propyleneglycol dipalmitate 82720006182-11-2Distearynian glikolu 1,2- propylenowego 1,2-Propyleneglycol distearate 82800027194-74-7Monolaurynian glikolu 1,2-propylenowego 1,2-Propyleneglycol monolaurate 82960001330-80-9Monooleinian glikolu 1,2-propylenowego 1,2-Propyleneglycol monooleate 83120029013-28-3Monopalmitynian glikolu 1,2- propylenowego 1,2-Propyleneglycol monopalmitate 83300001323-39-3Monostearynian glikolu 1,2- propylenowego 1,2-Propyleneglycol monostearate 83320-Propylohydroksyetyloceluloza Propylhydroxyethylcellulose 83325-Propylohydroksymetyloceluloza Propylhydroxymethylcellulose 83330-Propylohydroksypropyloceluloza Propylhydroxypropylcellulose 83440002466-09-3Kwas pirofosforowy [=kwas difosforowy (V)] Pyrophosphoric acid 83455013445-56-2Kwas pirofosforawy [=kwas izodifosforowy (III)] Pyrophosphorous acid 83460012269-78-2Pirofyllit Pyrophyllite 83470014808-60-7Kwarc Quartz 8359968442-12-6Produkty reakcji oleinianu 2-merkaptoetylu z dichlorodimetylocyną, siarczkiem sodu i trichlorometylocyną Reaction products of oleic acid, 2-mercaptoethyl ester, with dichloro-dimethyltin, sodium sulphide and trichloromethyltinSML(T)=0,18mg/kg (16) w przeliczeniu na cynę 83610073138-82-6Kwasy kalafonii i żywicy Resin acids and rosin acids 83840008050-09-7Kalafonia Rosin 84000008050-31-5Ester kalafonii z glicerolem Rosin, ester with glycerol 84080008050-26-8Ester kalafonii z pentaerytrytolem Rosin, ester with pentaerythritol 84210065997-06-0Kalafonia uwodorniona Rosin, hydrogenated 84240065997-13-9Ester uwodornionej kalafonii z glicerolem Rosin, hydrogenated, ester with glycerol 84320008050-15-5Ester uwodornionej kalafonii z metanolem Rosin, hydrogenated, ester with methanol 84400064365-17-9Ester uwodornionej kalafonii z pentaerytrytolem Rosin, hydrogenated, ester with pentaerythritol 84560009006-04-6Kauczuk naturalny Rubber, natural 84640000069-72-7Kwas salicylowy [=kwas orto-hydroksybenzoesowy] Salicylic acid 85360000109-43-3Sebacynian dibutylu Sebacic acid, dibutyl ester 85600-Naturalne krzemiany Silicates, natural 85610-Silanowane krzemiany naturalne (z wyjątkiem azbestu) Silicates, natural, silanated (with the exception of asbestos) 8568001343-98-2Kwas krzemowy Silicic acid 85840053320-86-8Ortokrzemian litu, magnezu, sodu Silicic acid, lithium magnesium sodium saltSML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczeniu na lit 86000-Ortokrzemian sililowany Silicic acid, silylated 86160000409-21-2Węglik krzemu Silicon carbide 86240007631-86-9Ditlenek krzemu (krzemionka) Silicon dioxide 86285-Ditlenek krzemu silanowany Silicon dioxide, silanated 86560007647-15-6Bromek sodu Sodium bromide 86720001310-73-2Wodorotlenek sodu Sodium hydroxide 8704001-330-43-4Czteroboran sodu Sodium tetraborateSML(T) = 6 mg/kg (23) (w przeliczeniu na bor), z uwzględnieniem przepisów dla wody do picia 87200000110-44-1Kwas sorbowy [=kwas heksa-2,4-dienowy] Sorbic acid 87280029116-98-1Dioleinian sorbitanu Sorbitan dioleate 87520062568-11-0Monobehenian sorbitanu Sorbitan monobehenate 87600001338-39-2Monolaurynian sorbitanu Sorbitan monolaurate 87680001338-43-8Monooleinian sorbitanu Sorbitan monooleate 87760026266-57-9Monopalmitynian sorbitanu Sorbitan monopalmitate 87840001338-41-6Monostearynian sorbitanu Sorbitan monostearate 87920061752-68-9Tetrastearynian sorbitanu Sorbitan tetrastearate 88080026266-58-0Trioleinian sorbitanu Sorbitan trioleate 88160054140-20-4Tripalmitynian sorbitanu Sorbitan tripalmitate 88240026658-19-5Tristearynian sorbitanu Sorbitan tristearate 88320000050-70-4Sorbitol Sorbitol 88600026836-47-5Monostearynian sorbitolu Sorbitol monostearate 88640008013-07-8Olej sojowy epoksydowany Soybean oil, epoxidisedZgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 88800009005-25-8Skrobia jadalna Starch, edible 88880068412-29-3Skrobia hydrolizowana Starch, hydrolysed 88960000124-26-5Amid kwasu stearynowego Stearamide 89040000057-11-4Kwas stearynowy [=kwas oktadekanowy] Stearic acid 89200007617-31-4Stearynian miedzi (II) Stearic acid, copper saltSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź 89440-Stearynian glikolu etylenowego Stearic acid, esters with ethyleneglycolSML(T) = 30 mg/kg (3) 90720058446-52-9Stearoilobenzoilometan Stearoylbenzoylmethane 90800005793-94-2Sól wapniowa kwasu stearoilo-2-mleczanowego Stearoyl-2-lactylic acid, calcium salt 90960000110-15-6Kwas bursztynowy [=kwas butanodiowy] Succinic acid 91200000126-13-6Izomaślanooctan sacharozy Sucrose acetate isobutyrate 91360000126-14-7Oktaoctan sacharozy Sucrose octaacetate 91840007704-34-9Siarka Sulphur 91920007664-93-9Kwas siarkowy Sulphuric acid 92030010124-44-4Siarczan miedzi Sulphuric acid, copper saltSML(T) = 30 mg/kg (7) w przeliczeniu na miedź 92080014807-96-6Talk Talc 9215001401-55-4Kwasy taninowe Tannic acidsZgodnie z wymaganiami dotyczącymi substancji dodatkowych do żywności 92160000087-69-4Kwas winowy [=kwas 2,3-dihydroksybutanodiowy] Tartaric acid 92195-Tauryna, sole Taurine, salts 92205057569-40-1Kwas tereftalowy, diester z 2,2'- metylenobis (4-metylo-6-tert-butylofenolem) Terephthalic acid, diester with 2,2'-methylenebis (4-methyl-6-tert-butylphenol) 92350000112-60-7Glikol tetraetylenowy Tetraethyleneglycol 92640000102-60-3N,N,N',N'-Tetrakis(2-hydroksypropylo) etylenodiamina N,N,N',N'- Tetrakis(2-hydroxypropyl) ethylenediamine 92700078301-43-62,2,4,4-Tetrametylo-20-(2,3-epoksypropylo)-7-oksa-3,20-diazodispiro[5.1.11.2]-heneikosan-21-on, polimer 2,2,4,4-Tetramethyl-20-(2,3-epoxypropyl)-7-oxa-3,20-diazadispiro[5.1.11.2]-heneicosan-21-one, polymer 1,4-dihydropyridine-3-carboxylate)SML = 5 mg/kg 92930120218-34-0Tiodietanolobis(5-metoksykarbonylo-2,6-dimetylo-1,4-dihydropirydyno-3-karboksylan) Thiodiethanolbis(5-methoxycarbonyl-2,6-dimethyl-1,4-dihydropyridine-3-carboxylate)SML = 6 mg/kg 93440013463-67-7Ditlenek tytanu Titanium dioxide 93520000059-02-9 010191-41-0Alfa-tokoferol alpha- Tocopherol 93680009000-65-1Guma tragakantowa Tragacanth gum 9372000108-78-12,4,6-Triamino-1,3,5-triazyna 2,4,6-Triamino-1,3,5-triazineSML= 30 mg/kg 94320000112-27-6Glikol trietylenowy Triethyleneglycol 94960000077-99-61,1,1-Trimetylopropan 1,1,1-TrimethylpropaneSML = 6 mg/kg 95200001709-70-21,3,5-Trimetylo-2,4,6-tris(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksybenzylo)benzen 1,3,5-Trimethyl-2,4,6-tris(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxybenzyl)benzene 95270161717-32-4Fosforan 2,4,6-tris(tert-butylo)fenylo 2-butylo-2-etylo- 1,3-propanodiolu 2,4,6-Tris(tert-butyl)phenyl 2-butyl-2-ethyl-1,3-propanediol phosphateSML= 2 mg/kg jako suma fosforynów, fosforanów i produktów hydrolizy = TTBP 95725110638-71-6Wermikulit, produkty reakcji z kwasem cytrynowym, sole litu Vermiculite, reaction product with citric acid, lithium saltSML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczeniu na lit 95855007732-18-5Woda WaterZgodnie z przepisami dotyczącymi wody do picia 95859-Woski rafinowane, otrzymane z naftopochodnych syntetycznych surowców węglowodorowych Waxes, refined, derived from petroleum based or synthetic hydrocarbon feedstocksZgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 95883-Białe oleje mineralne, parafinowe, otrzymane z naftopochodnych surowców węglowodorowych White mineral oils, paraffinic, derived from petroleum based hydrocarbon feedstocksZgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 95905013983-17-0Wollastonit Wollastonite 95920-Surowe włókna i mączka drzewna Wood flour and fibers, untreated 95935011138-66-2Guma ksantanowa Xanthan gum 96190020427-58-1Wodorotlenek cynku Zinc hydroxide 96240001314-13-2Tlenek cynku Zinc oxide 96320001314-98-3Siarczek cynku Zinc sulphide Część B Wykaz substancji dodatkowych, dla których limity migracji specyficznej (SML) będą obowiązywać od 1 stycznia 2004 r. Nr ref.Nr CASNazwa w języku polskim Nazwa w języku angielskimOgraniczenia lub specyfikacje 1234 3018002180-18-9Octan manganu Acetic acid, manganese saltSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczeniu na mangan 3152061167-58-6Akrylan 2-tert-butylo-6-(3-tert-butylo-2-hydroksy-5-metylobutylobenzylo)-4-metylofenylu Acrylic acid, 2-tert-butyl-6-(3-tert-butyl-2-hydroxy-5-methyl-benzyl)-4-metylphenyl esterSML = 6 mg/kg 3192000103-23-1Adypinian bis (2-etyloheksylu) Adipic acid, bis (2-ethylhexyl)esterSML = 18 mg/kg (1) 34230-Kwasy alkilo(C8-C22)sulfonowe Alkyl (C8-C22) sulphonic acidsSML = 6 mg/kg 3576001309-64-4Tritlenek antymonu Antimony trioxideSML = 0,02 mg/kg w przeliczeniu na antymon, uwzględniając tolerancję analityczną 3672017194-00-2Wodorotlenek baru Barium hydroxideSML(T)= 1 mg/kg (12) w przeliczeniu na bar 3680010022-31-8Azotan baru Barium nitrateSML(T) = 1 mg/kg (12) w przeliczeniu na bar 3824000119-61-9Benzofenon BenzophenoneSML = 0,6 mg/kg 3856007128-64-52,5-Bis(5-tert-butylo-2-benzoksazolilo)tiofen 2,5-Bis(5-tert-butyl-2-benzoxazolyl)thiopheneSML = 0,6 mg/kg 3870063397-60-4Bis(izooktylomerkaptooctan) bis(2-karbobutoksy-etylo)cyny Bis(2-carbobutoxyethyl)tin-bis(isooctyl mercaptoacetate)SML = 18 mg/kg 3880032687-78-8N,N'-Bis(3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylo)propionylo)hydrazyd N,N'-Bis(3-(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxyphenyl)propionyl)hydrazideSML = 15 mg/kg 3882026741-53-7Difosforyn bis(2,4-di-tert-butylofenylo)pentaerytrytolu Bis(2,4-di-tert-butylphenyl) pentaerythritol diphosphiteSML = 0,6 mg/kg 3906035958-30-61,1-Bis(2-hydroksy-3,5-di-tert-butylofenylo)etan 1,1-Bis(2-hydroxy-3,5-di-tert-butyl-phenyl)ethaneSML = 5 mg/kg 39090-N,N-Bis(2-hydroksyetylo)alkilo(C8-C18)amina N,N-Bis(2-hydroxyethyl)alkyl (C8-C18) amineSML(T)= 1,2 mg/kg (13) 39120-Chlorowodorki N,N-bis(2-hydroksyetylo)alkilo(C8-C18)aminy N,N-bis(2-hydroxyethyl)alkyl(C8-C18) amine hydrochloridesSML(T)= 1,2 mg/kg (13) wyrażone jako trzeciorzędowa amina (z wyłączeniem HCl) 4000000991-84-42,4-Bis(oktylomerkapto)-6-(4-hydroksy-3,5-di-tert-butyloanilino)-1,3,5-triazyna 2,4-Bis(octylmercapto)-6-(4-hydroxy-3,5-di-tert-butylanilino)-1,3,5-triazineSML = 30 mg/kg 40020110553-27-02,4-Bis(oktylotiometylo)-6-metylofenol 2,4-Bis(octylthiomethyl)-6-methylphenolSML = 6 mg/kg 4016061269-61-2Kopolimer N,N'-bis(2,2,6,6-tetrametylo-4-piperydylo)heksametylenodiamino- 1,2-dibromoetanu N,N'-bis(2,2,6,6-tetramethyl-4-piperidyl)hexamethylenediamine-1,2--dibromoethane, copolymerSML = 2,4 mg/kg 4080013003-12-8Bis(6-tert-butylo-3-metylofenylo-ditridecylofosforyn)4,4'-butylidenu 4,4'-Butylidene-bis(6-tert-butyl-3-methylphenyl-ditridecyl phosphite)SML = 6 mg/kg 4098019664-95-0Maślan manganu Butyric acid, manganese saltSML(T) = 0,6 mg/kg(10) (w przeliczeniu na mangan) 4200063438-80-2Tris(izooktylomerkaptooctan) 2-karbobutoksyetylocyny (2-Carbobutoxyethyl)tin-tris(isooctyl mercaptoacetate)SML = 30 mg/kg 4240010377-37-4Węglan litu Carbonic acid, lithium saltSML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczeniu na lit 4248000584-09-8Węglan rubidu Carbonic acid, rubidium saltSML = 12 mg/kg 4360004080-31-3Chlorek 1-(3-chloroallilo)-3,5,7-triaza-1-azonioadamantanu 1-(3-Chloroallyl)-3,5,7-triaza-1-azoniaadamantane chlorideSML = 0,3 mg/kg 4368000075-45-6Chlorodifluorometan ChlorodifluoromethaneSML = 6 mg/kg i zgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 4496011104-61-3Tlenek kobaltu Cobalt oxideSML(T) = 0,05 mg/kg (14) w przeliczeniu na kobalt 45440-Butylowane, styrenowane krezole Cresols, butylated, styrenatedSML = 12 mg/kg 456506197-30-42-Cyjano-3,3-difenyloakrylan 2-etyloheksylu 2-Cyano-3,3-diphenylacrylic acid, 2-ethylhexyl esterSML = 0,05 mg/kg 4672004130-42-12,6-Di-tert-butylo-4-etylofenol 2,6-Di-tert-butyl-4-ethylphenolQMA = 4,8 mg/6 dm2 4760084030-61-5Bis(izooktylomerkaptooctan) di-n-dodecylocyny Di-n-dodecyltin bis(isooctyl mercaptoacetate)SML = 12 mg/kg 4864000131-56-62,4-Dihydroksybenzofenon 2,4-DihydroxybenzophenoneSML(T) = 6 mg/kg(15) 4880000097-23-42,2'-Dihydroksy-5,5'-dichlorodifenylometan 2,2'-Dihydroxy-5,5'-dichlorodiphe-nylmethaneSML = 12 mg/kg 4888000131-53-32,2'-Dihydroksy-4-metoksybenzofenon 2,2'-Dihydroxy-4-methoxybenzophenoneSML(T) = 6 mg/kg(15) 4960026636-01-1Bis(izooktylomerkaptooctan) dimetylocyny Dimethyltin bis(isooctyl mercapto-acetate)SML(T)= 0,18 mg/kg (16) w przeliczeniu na cynę 4984002500-88-1Disiarczek dioktadecylu Dioctadecyl disulphideSML = 3 mg/kg 50160-Bis (n-alkilo(C10-C16)merkaptooctan) di-n-oktylo-cyny Di-n-octyltin bis(n-alkyl(C10-C16) mercapto acetate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5024010039-33-5Bis(2-etyloheksylomaleinian) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin bis(2-ethylhexyl maleate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5032015571-58-1Bis(2-etyloheksylomerkaptooctan) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin bis(2-ethylhexyl mercaptoacetate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 50360-Bis(etylomaleinian) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin bis(ethyl maleate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5040033568-99-9Bis(izooktylomaleinian) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin bis(isooctyl maleate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5048026401-97-8Bis(izooktylomerkaptooctan) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin bis(isooctyl mercaptoacetate)SML(T) = 0,04 mk/kg (17) w przeliczeniu na cynę 50560-1,4-Butanodiolo-bis(merkaptooctan) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin 1,4-butanediol bis(mercaptoacetate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5064003648-18-8Dilaurynian di-n-oktylocyny Di-n-octyltin dilaurateSML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5072015571-60-5Dimaleinian di-n-oktylocyny Di-n-octyltin dimaleateSML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 50800-Estryfikowany dimaleinian di-n-oktylocyny Di-n-octylin dimaleate, esterifiedSML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 50880-Dimaleinian di-n-oktylocyny, polimery (n=2-4) Di-n-octyltin dimaleate, polymers (n=2-4)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5096069226-44-4Glikol etylenowy bis(merkaptooctano) di-n-oktylocyny Di-n-octyltin ethyleneglycol bis (mercaptoacetate)SML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5104015535-79-2Merkaptooctan di-n-oktylocyny Di-n-octyltin mercaptoacetateSML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 51120-2-Etyloheksylo-tiobenzoesano-merkaptooctan di-n-oktylocyny Di-n-octyltin thiobenzoate 2-ethylhexyl mercaptoacetateSML(T) = 0,04 mg/kg (17) w przeliczeniu na cynę 5157000127-63-9Difenylosulfon Diphenyl sulphoneSML(T) = 3 mg/kg (25) 5168000102-08-9N,N'-difenylotiomocznik N,N'-diphenylthioureaSML = 3 mg/kg 5200027176-87-0Kwas dodecylobenzenosulfonowy Dodecylbenzenesulphonic acidSML = 30 mg/kg 5232052047-59-32-(4-Dodecylofenylo)indol 2-(4-Dodecylphenyl)indoleSML = 0,06 mg/kg 5288023676-09-74-Etoksybenzoesan etylu 4-Ethoxybenzoic acid, ethyl esterSML = 3,6 mg/kg 5320023949-66-82-Etoksy-2'-etylooksyanilid 2-Ethoxy-2'-ethyloxanilideSML = 30 mg/kg 5896000057-09-0Bromek heksadecylotrimetyloamonu Hexadecyltrimethylammonium bromideSML = 6 mg/kg 5912023128-74-71,6-Heksametyleno-bis (3-(3,5-di-tert- butylo-4-hydroksyfenylo)propionoamid) 1,6-Hexamethylene-bis(3-(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxyphenyl) propionamide)SML = 45 mg/kg 5920035074-77-2Bis (3-(3,5-di-tert- butylo-4-hydroksyfenylo) propionian) 1,6-heksametylenu 1,6-Hexamethylene-bis(3-(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxyphenyl) propionate)SML = 6 mg/kg 6032070321-86-72-(2-Hydroksy-3,5-bis (1,1-dimetylobenzylo) fenylo)benzotriazol 2-(2-Hydroxy-3,5-bis(1,1 -dimethylbenzyl) phenyl) benzotriazoleSML = 1,5 mg/kg 6040003896-11-52-(2'-Hydroksy-3'-tert-butylo-5'-metylofenylo)-5-chlorobenzotriazol 2-(2'-Hydroxy-3'-tert-butyl-5'-methylphenyl)-5-chlorobenzotriazoleSML(T) = 30 mg/kg (19) 6080065447-77-0Kopolimer bursztynianu dimetylu i 1-(2-hydroksyetylo)-4-hydroksy-2,2,6,6-tetrametylopiperydyny 1-(2-Hydroxyethyl)-4-hydroxy-2,2,6,6-tetramethyl piperidine-succinic acid, dimethyl ester, copolymerSML = 30 mg/kg 6128003293-97-82-Hydroksy-4-n-heksylooksybenzofenon 2-Hydroxy-4-n-hexyloxybenzophenoneSML(T) = 6 mg/kg (15) 6136000131-57-72-Hydroksy-4-metoksybenzofenon 2-Hydroxy-4-methoxybenzophenoneSML(T) = 6 mg/kg (15) 6144002440-22-42-(2-Hydroksy-5-metylofenylo) benzotriazol 2-(2-Hydroxy-5-methylphenyl) benzotriazoleSML(T) = 30 mg/kg (19) 6160001843-05-62-Hydroksy-4-n-oktyloksybenzofenon 2-Hydroxy-4-n-octyloxybenzophenoneSML(T) = 6 mg/kg (15) 6320051877-53-3Mleczan manganu Lactic acid, manganese saltSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczniu na mangan 6432010377-51-2Jodek litu Lithium iodideSML(T)= 1 mg/kg (11) w przeliczniu na jod i SML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczniu na lit 6512007773-01-5Chlorek manganu Manganese chlorideSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczniu na mangan 6520012626-88-9Wodorotlenek manganu Manganese hydroxideSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczniu na mangan 6528010043-84-2Nadfosforyn manganu Manganese hypophosphiteSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczniu na mangan 6536011129-60-5Tlenek manganu Manganese oxideSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczniu na mangan 65440-Pirofosforyn manganu Manganese pyrophosphiteSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczniu na mangan 6636085209-91-2Fosforan 2-2'-metyleno bis (4,6-di-tert-butylofenylo)sodu 2-2'-Methylene bis(4,6-di-tert-butylphenyl)sodium phosphateSML = 5 mg/kg 6640000088-24-42,2'-Metyleno bis(4-etylo-6-tert-butylofenol) 2,2'-Methylenebis(4-ethyl-6-tert-butylphenol)SML(T) = 1,5 mg/kg (20) 6648000119-47-12,2'-Metyleno bis(4-metylo-6-tert-butylofenol) 2,2'-Methylenebis(4-methyl-6-tert-butylphenol)SML(T)= 1,5 mg/kg (20) 6736067649-65-4Tris(isooktylomerkaptooctan)mono-n-dodecylocyny Mono-n-dodecyltin tris(isooctyl mercaptoacetate)SML = 24 mg/kg 6752054849-38-6Tris(isooktylo merkaptooctan) monometylocyny Monomethyltin tris(isooctyl mercaptoacetate)SML(T) = 0,18 mg/kg (16) w przeliczeniu na cynę 67600-Tris(alkilo (C10-C16) merkaptooctan) mono-n-oktylocyny Mono-n-octyltin tris(alkyl(C10-C16)-mercaptoacetate)SML(T)= 1,2 mg/kg (18) w przeliczeniu na cynę 6768027107-89-7Tris(2-etyloheksylomerkaptooctan)mono-n-oktylocyny Mono-n-octyltin tris(2-ethylhexyl mercaptoacetate)SML(T)= 1,2 mg/kg (18) w przeliczeniu na cynę 6776026401-86-5Tris(isooktylomerkaptooctan) mono-n-oktylocyny Mono-n-octyltin tris(isooctylmercaptoacetate)SML(T)= 1,2 mg/kg (18) w przeliczeniu na cynę 6807827253-31-2Neodekanonian kobaltu Neodecanoic acid, cobalt saltSML(T) = 0,05 mg/kg w przeliczeniu na kwas neodekanowy i SML(T) = 0,05 mg/kg (14) w przeliczeniu na kobalt nie stosować w polimerach kontaktujących się z żywnością, dla której ustanowiono płyn modelowy "D", zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia 6832002082-79-3Propionian oktadecylo 3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksylphenylu) Octadecyl 3-(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxy-phenyl) propionateSML = 6 mg/kg 6840010094-45-8Amid kwasu oktadecyloerukowego OctadecylerucamideSML = 5 mg/kg 6886004724-48-5Kwas n-oktylofosfoniowy n-Octylphosphonic acidSML = 0,05 mg/kg 6984016260-09-6Amid kwasu oleinopalmitynowego OleylpalmitamideSML = 5 mg/kg 7216000948-65-22-Fenyloindol 2-PhenylindoleSML = 15 mg/kg 7280001241-94-7Fosforan difenylo 2-etylo-heksylu Phosphoric acid, diphenyl 2-ethyl-hexyl esterSML = 2,4 mg/kg 7304013763-32-1Fosforany litu Phosphoric acid, lithium saltsSML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczeniu na lit 7312010124-54-6Fosforan manganu Phosphoric acid, manganese saltSML(T) = 0,6 mg/kg (10) w przeliczeniu na mangan 74400-Fosforyn tris(nonylo- i/lub dinonylofenylu) Phosphorous acid, tris(nonyl- and/or dinonylphenyl)esterSML = 30 mg/kg 77440-Dirycynolan polietylenoglikolu Polyethyleneglycol diricinoleateSML = 42 mg/kg 7752061791-12-6Ester glikolu polietylenowego i oleju rycynowego Polyethyleneglycol ester of castor oilSML = 42 mg/kg 7832009004-97-1Monorycynolan polietylenoglikolu Polyethyleneglycol monoricinoleateSML = 42 mg/kg 8120071878-19-8Poli[6-[(1,1,3,3-tetrametylobuty lo) amino]-1,3,5-triazino-2,4-diyl]-[(2,2,6,6-tetrametylo-4-piperidylo) -imino]hexametyleno[(2,2,6,6-tetrametylo-4-piperidylo)imino] Poly[6-[(1,1,3,3-tetramethylbutyl) amino]-1,3,5-triazine-2,4-diyl]-[(2,2,6,6-tetramethyl-4-piperidyl)-imino]hexamethylene[(2,2,6,6-tetramethyl-4-piperidyl)imino]SML = 3 mg/kg 8168007681-11-0Jodek potasu Potassium iodideSML(T)= 1 mg/kg (11) w przeliczeniu na jod 8202019019-51-3Propionian kobaltu Propionic acid, cobalt saltSML(T) = 0,05 mg/kg (14) w przeliczeniu na kobalt 83595119345-01-6Produkt reakcji di-tert-butylo-fosfonianu z bifenylem, otrzymany przez kondensację 2,4-di-tert-butylofenolu z produktem reakcji Friedla-Craftsa trichlorku fosforu i bifenylu Reaction product of di-tert-butyl-phosphonite with biphenyl, obtained by condensation of 2,4-di-tert-butylphenol with friedel craft reaction product of phosphorus trichloride and biphenylSML = 18 mg/kg i zgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV 8370000141-22-0Kwas rycynolowy Ricinoleic acidSML = 42 mg/kg 8480000087-18-3Salicylan 4-tert-butylofenylu Salicylic acid, 4-tert-butylphenyl esterSML = 12 mg/kg 8488000119-36-8Salicylan metylu Salicylic acid, methyl esterSML = 30 mg/kg 8576012068-40-5Krzemian litowo-glinowy (2:1:1) Silicic acid, lithium aluminium salt (2:1:1)SML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczeniu na lit 8592012627-14-4Krzemian litu Silicic acid, lithium saltSML(T) = 0,6 mg/kg (8) w przeliczeniu na lit 8680007681-82-5Jodek sodu Sodium iodideSML(T) = 1 mg/kg (11) w przeliczeniu na jod 86880-Monoalkilo dialkilofenoksy benzenodisulfonian sodu Sodium monoalkyl dialkylphenoxy benzenedisulphonateSML = 9 mg/kg 8917013586-84-0Stearynian kobaltu Stearic acid, cobalt saltSML(T) = 0,05 mg/kg (14) w przeliczeniu na kobalt 9200007727-43-7Siarczan baru Sulphuric acid, barium saltSML(T) = 1 mg/kg (12) w przeliczeniu na bar 92320-Eter tetradecylo-polietylenoglikolowy (EO=3-8) kwasu hydroksyoctowego Tetradecyl-polyethyleneglycol (EO=3-8)ether of glycolic acidSML = 15 mg/kg 9256038613-77-3Difosfonian tetrakis (2,4-di-tert-butylo-fenylo)-4,4'-bifenylylenu Tetrakis (2,4-di-tert-butyl-phenyl)-4,4'-biphenylylene diphosphoniteSML = 18 mg/kg 9280000096-69-54,4'-Tiobis(6-tert-butylo-3-metylofenol) 4,4'-Thiobis(6-tert-butyl-3-methylphenol)SML = 0,48 mg/kg 9288041484-35-9Tiodietanolo bis(3-(3-5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylo) propionian) Thiodiethanol bis(3-(3-5-di-tert-butyl-4-hydroxyphenyl) propionate)SML = 2,4 mg/kg 9312000123-28-4Tiodipropionian didodecylu Thiodipropionic acid, didodecyl esterSML(T) = 5 mg/kg (21) 9328000693-36-7Tiodipropionan dioktadecylu Thiodipropionic acid, dioctadecyl esterSML(T) = 5 mg/kg (21) 9456000122-20-3Triizopropanoloamina TriisopropanolamineSML = 5 mg/kg 9500028931-67-1Kopolimer trimetakrylanu trimetylopropanu i metakrylanu metylu Trimethylopropane trimethacrylate-methyl methacrylate copolymer 9528040601-76-11,3,5-Tris(4-tert-butylo-3-hydroksy-2,6-dimetylobenzylo)-1,3,5-triazyno-2,4,6(1H,3H,5H)-trione 1,3,5-Tris(4-tert-butyl-3-hydroxy-2,6-dimethylbenzyl)-1,3,5-triazine-2,4,6(1H,3H,5H)-trioneSML = 6 mg/kg 9536027676-62-61,3,5-Tris(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksybenzylo)-1,3,5-triazyno-2,4,6-(1H,3H,5H)-trione 1,3,5-Tris(3,5-di-tert-butyl-4-hydroxybenzyl)-1,3,5-triazine-2,4,6-(1H,3H,5H)-trioneSML = 5 mg/kg 9560001843-03-41,1,3-Tris(2-metylo-4-hydroksy-5-tert-butylofenylo)butan 1,1,3-Tris(2-methyl-4-hydroxy-5-tert-butylphenyl)butaneSML = 5 mg/kg Lista III Produkty otrzymane na drodze fermentacji bakteryjnej Nr ref.Nr CASNazwa w języku polskim Nazwa w języku angielskimOgraniczenia lub specyfikacje 1234 1888880181-31-3Kopolimer kwasu 3-hydroksybutanowego i 3-hydroksypentanowego 3-hydroxybutanoic acid-3-hydroxypentanoic acid copolymerSML= 0,05 mg/kg dla kwasu krotonowego jako zanieczyszczenie i zgodnie ze specyfikacją - patrz lista IV Lista IV Specyfikacje Część A: Specyfikacje ogólne Materiały i wyroby wytwarzane z użyciem aromatycznych izocyjanianów lub barwników otrzymanych przez sprzęganie diazowe nie mogą uwalniać pierwszorzędowych amin aromatycznych (wyrażonych jako anilina) w ilości wykrywalnej (DL=0,02 mg/kg żywności lub płynu modelowego imitującego żywność, uwzględniając tolerancję analityczną). Ograniczenie to nie dotyczy wielkości migracji pierwszorzędowych amin aromatycznych wymienionych w wykazach. Część B: Inne specyfikacje Nr Ref.Inne specyfikacje 16690DIWINYLOBENZEN Może zawierać do 40 % etylowinylobenzenu 18888KOPOLIMER KWASU 3-HYDROKSYBUTANOWEGO I KWASU 3-HYDROKSYPENTANOWEGO Definicja: Kopolimery ww. kwasów produkowane są w wyniku kontrolowanej fermentacji zachodzącej pod wpływem Alcaligenes eutrophus, przy użyciu glukozy i kwasu propionowego jako źródła węgla. Wykorzystywane drobnoustroje nie były poddawane zabiegom inżynierii genetycznej i zostały uzyskane z pierwotnego szczepu Alcaligenes eutrophus H 16 NCIMB 10442. Główny szczep bakterii przechowywany jest w stanie liofilizowanym. Szczepy robocze przygotowywane są ze szczepu głównego i przechowywane w ciekłym azocie i służą do przygotowywania "zaszczepu" do fermentacji. Próbki fermentacyjne należy codziennie badać mikroskopowo pod kątem zmian morfologii kolonii na różnych podłożach i w różnej temperaturze. Kopolimery izolowane są od ciepłolubnych bakterii przez kontrolowane trawienie innych składników komórkowych, przemywanie i suszenie. Kopolimery są zazwyczaj oferowane w postaci stopionych granulek zawierających dodatki takie jak: środki nukleujące, plastyfikatory, wypełniacze, stabilizatory i pigmenty, które są zgodne z ogólną i indywidualną specyfikacją. Nazwa chemiczna kopolimer poli (3-D-hydroksybutanowo-3-D-hydroksypentanowy) Poly(3-D-hydroxybutanoate-co-3-D-hydroxypentanoate) Nr CAS 80181-31-3 Wzrór strukturalny Ilustracja gdzie n/(m+n) jest większe niż 0 i mniejsze lub równe 0,25 Średnia masa cząsteczkowa Nie mniej niż 150.000 daltonów (mierzona metodą chromatografii żelowej - Gel Permeation Chromatography) Oznaczenie Nie mniej niż 98% kopolimeru poli (3-D- hydroksybutanowo-3-D-hydroksypentanowego) oznaczonego po hydrolizie jako mieszanina kwasów 3-D-hydroksybutanowego i 3-D-hydroksypentanowego Opis Po wyizolowaniu biały proszek Charakterystyka Próby identyfikacyjne: Rozpuszczalność Rozpuszczalny w węglowodorach chlorowanych, np. chloroformie lub dichlorometanie, ale praktycznie nierozpuszczalny w etanolu, alifatycznych alkanach i wodzie Migracja Migracja kwasu krotonowego nie powinna przekraczać 0,05 mg/kg żywności Czystość Przed granulacją czysty proszek kopolimeru nie może zawierać: * Azotu - więcej niż 2.500 mg/kg tworzywa * Cynku - więcej niż 100 mg/kg tworzywa * Miedzi - więcej niż 5 mg/kg tworzywa * Ołowiu - więcej niż 2 mg/kg tworzywa * Arsenu - więcej niż 1 mg/kg tworzywa * Chromu - więcej niż 1 mg/kg tworzywa 23547POLIDIMETYLOSILOKSAN (MW>6.800) Minimalna lepkość 100x10-6 m2/s (=100 centistoks) w temp. 25°C 25385TRIALLILOAMINA 40 mg/kg hydrożelu w proporcji na 1 kg żywności, maksimum 1,5 grama hydrożelu. Do stosowania tylko w hydrożelach, dla których nie przewiduje się bezpośredniego kontaktu z żywnością 383204-(2-BENZOKSAZOLILO)-4'-(5-METYLO-2-BEZNZOKSAZOLILO)STILBEN Nie więcej niż 0,05% w/w (ilość substancji użytej /ilość preparatu) 43680CHLORODIFLUOROMETAN Zawartość chlorofluorometanu poniżej 1 mg/kg substancji 47210POLIMER KWASU DIBUTYLOTIOCYNY Jednostka cząsteczkowa = (C8H18S3Sn2)n (n=1,5-2) 76721POLIDIMETYLOSILOKSAN (MW > 6.800) Minimalna lepkość 100x10-6 m2/s (=100 centistoks) w temp. 25°C 83595PRODUKT REAKCJI DI-TERT-BUTYLOFOSFONIANU Z BIFENYLEM OTRZYMANY POPRZEZ KONDENSACJĘ 2,4-DI-TERT-BUTYLOFENOLU Z PRODUKTEM REAKCJI FRIEDLA-CRAFTSA TRICHLORKU FOSFORU I BIFENYLU Skład: - Fosfonian 4,4'-bifenyleno-bis [0,0-bis(2,4-di-tert-butylofenylu)] (CAS Nr 38613-77-3) (36-46% w/w) 4,4'-Biphenylene-bis[0,0-bis(2,4-di-tert-butylphenyl)phosphonite] - Fosfonian 4,3'-bifenyleno-bis [0,0-bis(2,4-di-tert-butylofenylu)] (CAS Nr 118421-00-4) (17-23% w/w) 4,3'-Biphenylene-bis[0,0-bis(2,4-di-tert-butylphenyl)phosphonite] - Fosfonian 3,3'-bifenyleno-bis [0,0-bis(2,4-di-tert-butylofenylu)] (CAS Nr 118421-01-5) (1-5% w/w) 3,3'- Biphenylene-bis[0,0-bis(2,4-di-tert-butylphenyl)phosphonite] - Fosfonian 4-bifenyleno-0,0-bis [0,0-bis(2,4-di-tert-butylofenylu)] (CAS Nr 91362-37-7) (11-19% w/w) 4- Biphenylene-0,0-bis[0,0-bis(2,4-di-tert-butylphenyl)phosphonite] - Fosforyn tris(2,4-di-tert-butylofenylu) (CAS Nr 31570-04-4) (9-18% w/w) Tris (2,4-di-tert-butylphenyl)phosphite - Fosfonian 4,4'-bifenyleno-0,0-bis(2,4-di-tert-butylofenylo)fosfonat- 0,0-bis(2,4-di-tert-butylofenylu)] (CAS Nr 112949-97-0) (5% w/w) 4,4'-Biphenylene-0,0-bis(2,4-di-tert-butylphenyl)phosphonate-0,0-bis(2,4-di-tert-butylphenyl)phosphonite Inne specyfikacje: - Zawartość fosforu: od 5,4% do 5,9% - Liczba kwasowa: maksymalnie 10 mg KOH na gram - Zakres topnienia: 85-110 °C 88640EPOKSYDOWANY OLEJ SOJOWY Tlenek etylenu < 8%, liczba jodowa < 6 95859WOSKI RAFINOWANE OTRZYMANE Z WĘGLOWODORÓW POCHODNYCH ROPY NAFTOWEJ LUB SYNTETYCZNYCH Produkt powinien charakteryzować się następującymi właściwościami: - Zawartość węglowodorów mineralnych o liczbie atomów węgla mniejszej niż 25: nie więcej niż 5% (w/w) - Lepkość nie mniej niż 11x10-6 m2/s (=11 centistoksów) w temp. 100°C - Średnia masa cząsteczkowa nie mniej niż 500 95883BIAŁE OLEJE MINERALNE PARAFINOWE OTRZYMANE Z WĘGLOWODORÓW POCHODNYCH ROPY NAFTOWEJ Produkt powinien charakteryzować się następującymi właściwościami: - Zawartość węglowodorów mineralnych o liczbie atomów węgla mniejszej niż 25: nie więcej niż 5% (w/w) - Lepkość nie mniej niż 8,5x10-6 m2/s (=8,5 centistoksów) w temp. 100°C - Średnia masa cząsteczkowa nie mniej niż 480 Objaśnienia odnośników odnoszące się do kolumny ograniczenia lub specyfikacje (kolumna 4) (1) Uwaga: istnieje ryzyko przekroczenia limitu migracji specyficznej (SML) w płynach modelowych imitujących tłuszcz. (2) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 10060 i 23920 nie może przekraczać wartości tego limitu. (3) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 15760, 16990, 47680, 53650 i 89440 nie może przekraczać wartości tego limitu. (4) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 19540, 19960 i 64800 nie może przekraczać wartości tego limitu. (5) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 14200, 14230 i 41840 nie może przekraczać wartości tego limitu. (6) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 66560 i 66580 nie może przekraczać wartości tego limitu. (7) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 30080, 42320, 45195, 45200, 53610, 81760, 89200 i 92030 nie może przekraczać wartości tego limitu. (8) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji substancji wymienionych pod nr ref.: 42400, 64320, 73040, 85760, 85840, 85920 i 95725 nie może przekraczać wartości tego limitu. (9) Uwaga: istnieje ryzyko, że migracja substancji może powodować zmianę cech organoleptycznych żywności stykającej się z finalnym wyrobem, który w takiej sytuacji nie będzie spełniał wymagań zawartych w art. 3 ust. 2 ustawy. (10) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 30180, 40980, 63200, 65120, 65200, 65280, 65360, 65440 i 73120 nie może przekraczać wartości tego limitu. (11) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 45200, 64320, 81680 i 86800 nie może przekraczać wartości tego limitu. (12) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 36720, 36800, 36840 i 92000 nie może przekraczać wartości tego limitu. (13) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 39090 i 39120 nie może przekraczać wartości tego limitu. (14) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 44960, 68078, 82020 i 89170 nie może przekraczać wartości tego limitu. (15) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 15970, 48640, 48720, 48880, 61280, 61360 i 61600 nie może przekraczać wartości tego limitu. (16) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 49600, 67520 i 83599 nie może przekraczać wartości tego limitu. (17) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 50160, 50240, 50320, 50360, 50400, 50480, 50560, 50640, 50720, 50800, 50880, 50960, 51040 i 51120 nie może przekraczać wartości tego limitu. (18) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 67600, 67680 i 67760 nie może przekraczać wartości tego limitu. (19) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 60400, 60480 i 61440 nie może przekraczać wartości tego limitu. (20) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 66400 i 66480 nie może przekraczać wartości tego limitu. (21) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 93120 i 93280 nie może przekraczać wartości tego limitu. (22) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 17260 i 18670 nie może przekraczać wartości tego limitu. (23) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 13620, 36840, 40320 i 87040 nie może przekraczać wartości tego limitu. (24) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 13720 i 40580 nie może przekraczać wartości tego limitu. (25) SML(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma migracji następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 16650 i 51570 nie może przekraczać wartości tego limitu. (26) QM(T), w tym konkretnym przypadku oznacza, że suma pozostałości następujących substancji wymienionych pod nr ref.: 14950, 15700, 16240, 16570, 16600, 16630, 18640, 19110, 22332, 22420, 22570, 25210, 25240, 25270 nie może przekraczać wartości tego limitu. Załącznik nr 2 SPOSÓB SPRAWDZANIA ZGODNOŚCI MATERIAŁÓW I WYROBÓW Z DOPUSZCZALNYMI LIMITAMI NA PODSTAWIE BADANIA MIGRACJI Postanowienia dotyczące sprawdzania zgodności materiałów i wyrobów z dopuszczalnymi limitami migracji Postanowienia ogólne 1. Przy sprawdzaniu zgodności wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością z dopuszczalnymi limitami migracji w badaniach należy umownie przyjąć dla wszystkich płynów modelowych ciężar właściwy równy 1. Wówczas ilość miligramów substancji uwalnianych do 1 litra płynu modelowego (mg/l) będzie odpowiadać ilości miligramów substancji w przeliczeniu na 1 kilogram płynu modelowego (mg/kg), co odpowiada ilości substancji uwalnianej do 1 kg produktu spożywczego. 2. Jeżeli badania migracji wykonuje się z użyciem próbek stanowiących element materiału lub wyrobu albo z użyciem próbek wytworzonych specjalnie do tego celu, a ilości płynu modelowego użyte do badania różnią się od ilości środka spożywczego, który styka się z materiałem lub wyrobem w warunkach rzeczywistego jego użytkowania, wówczas wyniki badania powinny być skorygowane według następującego wzoru: gdzie: M - migracja, w mg/kg, m - masa substancji migrujących z próbki w badaniu migracji, w mg, a1 - powierzchnia próbki kontaktującej się ze środkiem spożywczym lub płynem modelowym w badaniu migracji, w dm2, a2 - powierzchnia materiału lub wyrobu w rzeczywistych warunkach użytkowania, w dm2, q - ilość środka spożywczego, jaka kontaktuje się z materiałem lub wyrobem w rzeczywistych warunkach użytkowania, w g. 3. Oznaczanie migracji wykonuje się z zastosowaniem materiału lub wyrobu, a gdy jest to niemożliwe, pobierając reprezentatywną próbkę tego materiału lub wyrobu. Próbka wyrobu powinna kontaktować się z żywnością lub płynem modelowym imitującym tę żywność w sposób odzwierciedlający warunki rzeczywistego użytkowania. W tym celu badanie powinno być przeprowadzone w taki sposób, aby z żywnością lub płynem modelowym kontaktowały się tylko te części próbki, które w warunkach rzeczywistego użytkowania kontaktują się z produktem spożywczym. Warunek ten jest szczególnie ważny w przypadku materiałów i wyrobów składających się z kilku warstw, zamknięć itp. Badanie migracji z pokrywek, uszczelek, korków i tym podobnych wyrobów powinno być przeprowadzane z wykorzystaniem pojemników, do których są one przeznaczone, w sposób odpowiadający ich zamknięciu, w warunkach rzeczywistego lub przewidywanego użytkowania. We wszystkich przypadkach powinno być możliwe wykazanie zgodności z limitami migracji przy zastosowaniu ostrzejszych warunków badania. 4. Zgodnie z zasadami podanymi w Części II, próbki materiału lub wyrobu powinny kontaktować się ze środkiem spożywczym lub płynem modelowym imitującym ten środek spożywczy w czasie i temperaturze odpowiadającej rzeczywistemu użytkowaniu wyrobu. Po upływie określonego czasu powinna zostać oznaczona w żywności lub płynie modelowym imitującym żywność całkowita ilość uwalnianych z próbki substancji (migracja globalna) lub ilość jednej lub kilku określonych uwalnianych substancji (migracja specyficzna). 5. Jeżeli materiał lub wyrób jest przeznaczony do wielokrotnego kontaktu z żywnością, badania migracji powinny być wykonywane trzykrotnie z wykorzystaniem tej samej próbki, używając za każdym razem nowej porcji żywności lub płynu modelowego imitującego tę żywność. Zgodność wyrobu z limitem migracji powinna być oceniona na podstawie wielkości migracji oznaczonej w trzecim badaniu. Jednakże jeżeli istnieje przekonywający dowód, że wielkość migracji nie wzrasta w drugim i trzecim badaniu i jeżeli limit migracji nie został przekroczony w pierwszym badaniu, wykonywanie kolejnych badań nie jest konieczne. Postanowienia szczególne dotyczące migracji globalnej 1. Jeżeli w badaniach migracji stosowane są wodne płyny modelowe, wymienione w Części I, oznaczanie całkowitej ilości substancji uwalnianych z próbki (migracja globalna) wykonuje się przez odparowanie płynu modelowego i zważenie pozostałości. Jeżeli stosowana jest rektyfikowana oliwa z oliwek lub jej substytuty, procedura postępowania jest następująca: Próbkę wyrobu należy zważyć przed i po kontakcie z płynem modelowym. Płyn modelowy zaabsorbowany przez próbkę jest ekstrahowany i oznaczany ilościowo. Oznaczona ilość płynu modelowego jest odejmowana od masy próbki po kontakcie z płynem modelowym. Różnica pomiędzy początkową i skorygowaną końcową masą stanowi całkowitą (globalną) migrację z badanej próbki. Jeżeli wyrób przeznaczony jest do wielokrotnego kontaktu z żywnością i badanie opisane wyżej (ust. 5 Postanowień ogólnych) dla wodnych płynów modelowych nie może być wykonane ze względów technicznych, możliwa jest modyfikacja tego badania, pozwalająca na stwierdzenie poziomu migracji w trzecim badaniu. Jedną z możliwych modyfikacji podano poniżej: Badanie należy wykonać z użyciem trzech identycznych próbek wyrobu. Pierwsza próbka służy do oznaczania migracji globalnej (M1). Druga i trzecia próbka mają kontakt w tej samej temperaturze, jednak czas kontaktu powinien być odpowiednio dwukrotnie i trzykrotnie dłuższy niż dla próbki pierwszej. Migrację globalną dla każdego przypadku oznacza się odpowiednio jako M2 i M3. Wyrób uznaje się za zgodny z wymaganiami, jeżeli wartości M1 lub M3-M2 nie przekraczają limitu migracji globalnej. 2. Materiał lub wyrób, dla którego limit migracji globalnej został przekroczony o wartość nie większą niż wynoszą tolerancje analityczne podane poniżej, uznaje się jako zgodny z wymaganiami. Tolerancje analityczne 20 mg/kg lub 3 mg/dm2 - w badaniach z użyciem oliwy z oliwek lub jej substytutów 12 mg/kg lub 2 mg/dm2 - w badaniach z użyciem pozostałych płynów modelowych 1. Badania migracji z wykorzystaniem rektyfikowanej oliwy z oliwek lub jej substytutów nie powinny być wykonywane w celu sprawdzenia zgodności wyrobu z limitem migracji globalnej, w przypadku kiedy istnieje dowód, że określona procedura analityczna jest nieodpowiednia z technicznego punktu widzenia. 2. We wszystkich przypadkach, kiedy dla substancji nie określono limitu migracji specyficznej (SML - Specific Migration Limit) lub innych ograniczeń, przyjmuje się limit wynoszący 60 mg/kg lub 10 mg/dm2 (limit migracji globalnej). Jednakże suma wszystkich oznaczonych wartości migracji specyficznych dla danej próbki wyrobu nie może przekroczyć limitu migracji globalnej. Ogólne zasady badania migracji globalnej i specyficznej 1. Badanie migracji jest to oznaczanie migracji globalnej i specyficznej składników tworzywa sztucznego z zastosowaniem "płynów modelowych" podanych w Części I wykonywane w "konwencjonalnych warunkach badania migracji" wymienionych w Części II. 2. Testy substytucyjne wykorzystują media substytucyjne w odpowiednich warunkach badania (Część III); mogą być one wykonywane, jeżeli z przyczyn technicznych dotyczących metody nie będzie możliwe wykonanie "badania migracji" z zastosowaniem płynów modelowych imitujących tłuszcz (Część I). 3. Testy alternatywne, wymienione w Części IV, dozwolone są do stosowania zamiast badań migracji do płynów modelowych imitujących tłuszcz, o ile spełnione są warunki określone w Części IV. 4. We wszystkich trzech powyższych przypadkach dopuszcza się: 1) ograniczenie liczby stosowanych testów do takich, które w danym przypadku wykonywanego badania, na podstawie dowodów naukowych, są ogólnie uznane jako najbardziej surowe; 2) pominięcie badań migracji, testów substytucyjnych lub testów alternatywnych, o ile istnieje dowód umożliwiający wnioskowanie, że limity migracji nie zostaną przekroczone w żadnych, dających się przewidzieć, warunkach zastosowania materiału lub wyrobu. Część I Płyny modelowe imitujące żywność 1. Wprowadzenie 1.1. Płyny modelowe imitujące żywność wprowadzono do stosowania, ponieważ nie zawsze jest możliwe użycie środków spożywczych do badania wyrobów do kontaktu z żywnością. Zostały one sklasyfikowane na podstawie podobieństwa do jednego lub więcej rodzajów żywności. Rodzaje żywności i odpowiadające im płyny modelowe podano w tabeli 1. 1.2. W praktyce istnieje wiele różnorodnych mieszanin żywności, np. mieszanina produktów spożywczych zawierających tłuszcz i produktów spożywczych uwodnionych. W tabeli 2 podano płyny modelowe, jakie należy zastosować w badaniach migracji w zależności od rodzaju środka spożywczego. Tabela 1. Rodzaje żywności i odpowiadające im płyny modelowe Rodzaj żywnościKlasyfikacja konwencjonalnaPłyn modelowySkrót Żywność uwodniona (np. żywność o pH > 4,5)Środki spożywcze, dla których badanie wykonuje się tylko z płynem modelowym A (wg tabeli 3)Woda destylowana lub woda o równoważnej jakościPłyn modelowy A Żywność kwaśna (np. żywność o pH ≤ 4,5)Środki spożywcze, dla których badanie wykonuje się tylko z płynem modelowym B (wg tabeli 3)Kwas octowy 3% (m/v)Płyn modelowy B Żywność zawierająca alkoholŚrodki spożywcze, dla których badanie wykonuje się tylko z płynem modelowym C (wg tabeli 3)Etanol 10%(v/v), gdy stężenie przekracza 10%(v/v), należy zastosować roztwór o stężeniu rzeczywistymPłyn modelowy C Żywność zawierająca tłuszczŚrodki spożywcze, dla których badanie wykonuje się tylko z płynem modelowym D (wg tabeli 3)Rektyfikowana oliwa z oliwek lub inny płyn modelowy imitujący tłuszczPłyn modelowy D Żywność sucha BrakBrak 2. Wybór płynów modelowych 2.1. Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z każdym rodzajem żywności Badania migracji przeprowadza się, stosując płyny modelowe, których działanie w warunkach badania wymienionych w Części II uznaje się za bardziej surowe niż działanie środków spożywczych, używając dla każdego niżej wymienionego płynu modelowego oddzielnej próbki materiału lub wyrobu z tworzywa sztucznego: - 3% wodny roztwór kwasu octowego (m/v), - 10% wodny roztwór etanolu (v/v), - rektyfikowana oliwa z oliwek ("referencyjny płyn modelowy D"). Referencyjny płyn modelowy D można zastąpić "innymi płynami modelowymi imitującymi tłuszcz", o standaryzowanych specyfikacjach, zwanymi "płynami modelowymi D": - mieszaniną syntetycznych triglicerydów, - olejem słonecznikowym, - olejem kukurydzianym. Jeśli w przypadku zastosowania któregokolwiek z tych płynów modelowych zostaną przekroczone limity migracji, wówczas w celu zdecydowania o niezgodności obowiązkowe jest potwierdzenie uzyskanych wyników przy zastosowaniu referencyjnego płynu modelowego (oliwa z oliwek), o ile jest to technicznie możliwe do wykonania. Jeśli wykonanie badania z zastosowaniem oliwy z oliwek nie jest technicznie możliwe, a stwierdzona wielkość migracji z materiału lub wyrobu przekracza dopuszczalny limit, wówczas taki materiał lub wyrób należy uznać za niespełniający wymagań. Specyfikacje i czystość płynów modelowych imitujących tłuszcz a) Charakterystyka rektyfikowanej oliwy z oliwek, referencyjny płyn modelowy D Liczba jodowa (Wijs): 80 do 88 Współczynnik załamania światła w temperaturze 25°C: 1,4665 do 1,4679 Kwasowość, wyrażona jako % kwasu oleinowego: nie wyższa niż 0,5% Liczba nadtlenkowa, wyrażona jako ilość milirównoważnika tlenu na kg oliwy: nie wyższa niż 10 b) Skład mieszaniny syntetycznych triglicerydów Rozdział kwasów tłuszczowych Liczba atomów C w łańcuchu kwasu tłuszczowego681012141618inna GLC, powierzchnia w %~ 16-98-1145-5212-158-108-12≤ 1 Czystość: Zawartość monoglicerydów (oznaczona enzymatycznie) ≤ 0,2 % Zawartość diglicerydów (oznaczona enzymatycznie) ≤ 2,0 % Substancje nieulegające zmydleniu ≤ 0,2 % Liczba jodowa (Wijs) ≤ 0,1 % Liczba kwasowa ≤ 0,1 % Zawartość wody (metoda K. Fishera) ≤ 0,1 % Punkt topnienia 28 ± 2°C Typowe widmo absorpcyjne (grubość warstwy d = 1 cm; odniesienie: woda o temp. 35 °C) Długość fali (nm)290310330350370390430470510 Transmisja (%)~2~15~37~64~80~88~95~97~98 Transmisja przy 310 nm przynajmniej 10% (kuweta 1 cm, odniesienie: woda o temp. 35°C) c) Charakterystyka oleju słonecznikowego Liczba jodowa (Wijs) 120-145 Współczynnik załamania w 20°C 1,474-1,476 Liczba zmydlania 188-193 Gęstość względna w 20°C 0,918-0,925 Substancje nieulegające zmydleniu < 0,5 % Kwasowość, wyrażona jako kwas oleinowy < 0,5 % d) Charakterystyka oleju kukurydzianego Liczba jodowa (Wijs) 110-135 Współczynnik załamania w 20°C 1,471-1,473 Kwasowość, wyrażona jako kwas oleinowy < 0,5 % Liczba nadtlenkowa < 10 Substancje nieulegające zmydleniu < 0,5 %. 2.2. Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z określonymi rodzajami żywności Przypadek ten odnosi się do następujących sytuacji: a) kiedy materiał lub wyrób już pozostaje w kontakcie ze znanym środkiem spożywczym, b) kiedy wyrobowi towarzyszy szczegółowe wskazanie określające rodzaj żywności (wymienionej w tabeli 1), do którego może lub też nie może być używany, dla przykładu "tylko do żywności uwodnionej", c) kiedy wyrobowi towarzyszy szczegółowe wskazanie określające, z którymi środkami spożywczymi lub grupami środków spożywczych wymienionymi w tabeli 3 mogą być lub nie mogą być stosowane. Wskazanie to będzie wyrażone w następujący sposób: - na etapie handlu, z wyjątkiem handlu detalicznego, poprzez podanie odpowiedniego "numeru referencyjnego" lub "opisu środka spożywczego", zgodnie z tabelą 3, - na etapie handlu detalicznego poprzez wskazanie, które będzie odnosiło się tylko do niewielu produktów spożywczych lub grup produktów, najlepiej z podaniem łatwo zrozumiałych przykładów. W takich sytuacjach badania migracji powinny być wykonywane w przypadku, o którym mowa w lit. b, przy użyciu płynu(ów) modelowego(ych) zgodnie z podanymi w tabeli 2, a w przypadku, o którym mowa w lit. a i lit. c, przy użyciu płynu(ów) modelowego(ych) zgodnie z podanymi w tabeli 3. Jeżeli środek spożywczy lub grupa środków spożywczych nie są wymienione w tabeli 3, należy wybrać z niej pozycję, która będzie najbardziej zbliżona do badanego środka spożywczego lub grupy środków spożywczych. Jeśli materiał lub wyrób przeznaczony jest do kontaktu z więcej niż jednym środkiem spożywczym lub grupami środków spożywczych, dla których określono różne współczynniki redukcji (tabela 3), przy podawaniu wyniku badania odnoszącego się do danego środka spożywczego należy zastosować odpowiedni indywidualny współczynnik. Jeśli jeden lub więcej z otrzymanych wyników będzie przekraczał dopuszczalny limit migracji, wówczas wyrób należy uznać za nieodpowiedni do kontaktu z danym środkiem spożywczym lub grupą środków spożywczych. Tabela 2. Płyny modelowe w zależności od rodzaju środka spożywczego Rodzaj środka spożywczegoPłyn modelowy Tylko środki spożywcze uwodnionePłyn modelowy A Tylko środki spożywcze kwaśnePłyn modelowy B Tylko środki spożywcze zawierające alkoholPłyn modelowy C Tylko środki spożywcze zawierające tłuszczPłyn modelowy D Wszystkie środki spożywcze uwodnione i kwaśnePłyn modelowy B Wszystkie środki spożywcze zawierające alkohol i uwodnionePłyn modelowy C Wszystkie środki spożywcze zawierające alkohol i kwaśnePłyn modelowy C i B Wszystkie środki spożywcze zawierające tłuszcz i uwodnionePłyn modelowy D i A Wszystkie środki spożywcze zawierające tłuszcz i kwaśnePłyn modelowy D i B Wszystkie środki spożywcze zawierające tłuszcz, alkohol i uwodnionePłyn modelowy D i C Wszystkie środki spożywcze zawierające tłuszcz, alkohol i kwaśnePłyn modelowy D, C i B Tabela 3. Płyny modelowe zalecane w badaniach migracji dla poszczególnych środków spożywczych lub grup środków spożywczych Numer referencyjnyOpis środków spożywczychZalecany płyn modelowy ABCD 01Napoje 01.01Napoje bezalkoholowe lub alkoholowe o zawartości alkoholu mniejszej niż 5%: wody, cydry, soki owocowe lub warzywne, naturalne lub zagęszczone, moszcze, nektary owocowe, lemoniady i wody mineralne, syropy, gorzkie napary, kawa, herbata, płynna czekolada, piwo i inneX (a)X (a) 01.02Napoje alkoholowe o zawartości alkoholu równej lub większej niż 5%: napoje wymienione w rubryce 01.01, lecz o zawartości alkoholu równej lub większej niż 5%; wina, wyroby spirytusowe, likiery X(*)X(**) 01.03Różne: niedenaturowany alkohol etylowy X(*)X(**) 02Zboża, przetwory zbożowe, wyroby cukiernicze, herbatniki, ciasta i inne wyroby piekarnicze 02.01Skrobie 02.02Zboża nieprzetworzone, dmuchane w płatkach (włączając popcorn, płatki kukurydziane itp.) 02.03Przetwory zbożowe (mąki) 02.04Makaron, spaghetti i produkty podobne 02.05Wyroby cukiernicze, herbatniki, ciasta i inne wyroby piekarnicze suche: A. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/5 B. inne 02.06Produkty cukiernicze, ciasta i inne produkty piekarnicze świeże: A. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/5 B. inneX 03Czekolada, cukier oraz produkty pochodne; wyroby cukiernicze 03.01Czekolada, produkty w polewie czekoladowej, substytuty czekolady i produkty pokryte nimi X/5 03.02Wyroby cukiernicze: A. w stanie stałym: I. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/5 II. inne B. w postaci ciastowatej: I. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/3 II. wilgotneX 03.03Cukier i produkty pochodne: A. w stanie stałym B. miód i produkty pokrewneX C. melasa i syropy na bazie cukruX 04Owoce, warzywa i ich przetwory 04.01Owoce całe, świeże i schłodzone 04.02Przetwory owocowe: A. owoce suszone lub liofilizowane w całości lub sproszkowane B. owoce pokrojone, w postaci purée lub pastyX(a)X(a) C. konserwy owocowe (dżemy i podobne produkty - owoce w całości, pokrojone lub sproszkowane, konserwowane): I. w zalewie wodnejX(a)X(a) II. w zalewie olejowejX(a)X(a) X III. w zalewie alkoholowej (5% obj. i więcej) X(*)X 04.03Orzechy (ziemne, kasztany, migdały, laskowe, włoskie, ziarna sosny itp.): A. łuskane, suszone B. łuskane, prażone X/5(***) C. w postaci pasty lub kremuX X/3(***) 04.04Całe warzywa świeże lub schłodzone 04.05Przetwory warzywne: A. warzywa suszone, liofilizowane w całości lub sproszkowane B. warzywa krojone lub w postaci puréeX(a)X(a) C. konserwy warzywne: I. w zalewie wodnejX(a)X(a) II. w zalewie olejowejX(a)X(a) X III. w zalewie alkoholowej (5% obj. i więcej) X(*)X 05Tłuszcze i oleje 05.01Tłuszcze roślinne i zwierzęce, oleje naturalne i wzbogacone (włączając masło kakaowe, smalec i masło klarowane) X 05.02Margaryna, masło i inne tłuszcze i oleje wyprodukowane z wodnych emulsji w oleju X/2 06Produkty zwierzęce i jaja 06.01Ryby: A. świeże, schłodzone, solone, wędzoneX X/3(***) B. w postaci pastyX X/3(***) 06.02Skorupiaki i mięczaki (włączając ostrygi, małże, ślimaki) nie-chronione w sposób naturalny przez skorupyX 06.03Mięso zwierzęce (włączając drób i dziczyznę): A. świeże, schłodzone, solone, wędzoneX X/4 B. w postaci pastyX X/4 06.04Przetwory mięsne (szynka, salami, bekon i inne)X X/4 06.05Konserwy i półkonserwy mięsne i rybne: A. w zalewie wodnejX(a)X(a) B. w zalewie olejowejX(a)X(a) X 06.06Jaja bez skorup: A. sproszkowane lub wysuszone B. inneX 06.07Żółtka jaj: A. płynneX B. sproszkowane lub zamrożone 06.08Suszone białko jaj 07Produkty mleczne 07.01Mleko: A. pełneX B. częściowo odwodnioneX C. odciągane lub częściowo odciąganeX D. w proszku 07.02Sfermentowane mleko (np. jogurt, maślanka itp.) w połączeniu z owocami lub przetworami owocowymi X 07.03Śmietana i śmietankaX(a)X(a) 07.04Sery: A. pełne ze skórką B. przetworzoneX(a)X(a) C. wszystkie inneX(a)X(a) X/3 (***) 07.05Podpuszczka: A. w postaci płynu lub zawiesinyX(a)X(a) B. sproszkowana lub suszona 08Różne produkty spożywcze 08.01Ocet X 08.02Żywność smażona lub pieczona: A. smażone ziemniaki, naleśniki itp. X/5 B. pochodzenia zwierzęcego X/4 08.03Przetwory na zupy, buliony, płynne, stałe lub sproszkowane (ekstrakty, koncentraty); homogenizowane mieszanki spożywcze, dania gotowe: A. suszone lub w proszku: I. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/5 II. inne B. płynne lub w postaci pasty: I. z warstwą tłuszczu na powierzchniX(a)X(a) X/3 II. inneX(a)X(a) 08.04Drożdże i środki spulchniające: A. w postaci pastyX(a)X(a) B. suszone 08.05Sól 08.06Sosy: A. bez warstwy tłuszczu na powierzchniX(a)X(a) B. majonez, sosy na bazie majonezu, sosy do sałatek i inne emulsje oleju w wodzieX(a)X(a) X/3 C. sosy zawierające olej i wodę tworzące dwie odrębne warstwyX(a)X(a) X 08.07Musztarda (bez gorczycy w proszku z rubryki 08.17)X(a)X(a) X/3(***) 08.08Kanapki, tosty, chleb itp. zawierające dowolny rodzaj żywności: A. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/5 B. inne 08.09LodyX 08.10Żywność wysuszona: A. z warstwą tłuszczu na powierzchni X/5 B. inna 08.11Mrożonki, żywność głęboko mrożona 08.12Skoncentrowane ekstrakty o zawartości alkoholu równej lub wyższej niż 5% obj. X(*)X 08.13Kakao: A. w proszku X/5(***) B. w postaci pasty X/3(***) 08.14Kawa, surowa lub niepalona, bezkofeinowa lub rozpuszczalna i substytuty kawy, w postaci granulatu lub proszku 08.15Płynne ekstrakty kawyX 08.16Zioła aromatyczne i inne: rumianek, ślaz, mięta, herbata, kwiat lipy i inne 08.17Przyprawy w stanie naturalnym: cynamon, goździki, sproszkowana gorczyca, pieprz, wanilia, szafran i inne Objaśnienia: (a) - do badania powinien być zastosowany jeden z płynów modelowych: - dla produktów o pH powyżej 4,5 należy zastosować płyn modelowy A, - dla produktów o pH równym 4,5 lub niższym należy zastosować płyn modelowy B; (*) - badanie należy przeprowadzać tylko w przypadku pH równego 4,5 lub niższego; (**) - badanie może być przeprowadzone w przypadku płynów lub napojów o zawartości alkoholu powyżej 10% obj. przy użyciu wodnego roztworu etanolu o podobnym stężeniu; (***) - jeżeli można stwierdzić, że nie występuje kontakt tworzywa sztucznego z tłuszczami, badanie przy użyciu płynu modelowego D można pominąć. Dla danego produktu spożywczego lub grupy produktów spożywczych powinien być stosowany odpowiedni płyn modelowy oznaczony "X". Dla każdego płynu modelowego należy używać nowej próbki badanego wyrobu. W przypadku braku oznaczenia "X" badania migracji nie są konieczne w odniesieniu do danej grupy lub podgrupy produktów spożywczych. Jeżeli w tabeli 3 przy "X" podana jest cyfra (np. X/3), oznacza to, że wynik badania migracji należy podzielić przez tę cyfrę. Cyfra ta stanowi "współczynnik redukcji", uwzględniający wyższą zdolność ekstrakcyjną płynu modelowego niż oddziaływanie danego produktu spożywczego. Część II Warunki badania migracji: czas i temperatura 1. Zasady ogólne Badania migracji należy przeprowadzać, dobierając czas i temperaturę spośród wymienionych w tabeli 4, aby odpowiadały one najbardziej surowym dającym się przewidzieć warunkom kontaktu badanego materiału lub wyrobu, w jakich będzie on wykorzystywany, np. zgodnie z podaną na etykiecie informacją dotyczącą najwyższej temperatury stosowania. Jeśli materiał lub wyrób z tworzywa sztucznego przeznaczony jest do stosowania w kontakcie z żywnością w kombinacji dwóch lub więcej czasów i temperatur wymienionych w tabeli 4, badania migracji należy przeprowadzić, poddając badaną próbkę kolejno działaniu tych temperatur w odpowiednim czasie, używając tej samej porcji płynu modelowego. Tolerancje czasu i temperatury kontaktu, które powinny być uwzględniane podczas badania migracji, podano w tabeli 5. 2. Zasady dotyczące wyboru warunków badania Badanie migracji powinno być wykonywane w warunkach (czas i temperatura), które w poszczególnych badanych przypadkach uznane są za najbardziej surowe. Niektóre specyficzne przykłady takich warunków kontaktu podano poniżej w pkt 2.1 i 2.2. 2.1. Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością bez określenia temperatury i czasu kontaktu ze środkiem spożywczym W przypadku gdy na etykiecie brak jest informacji wskazującej na czas i temperaturę użytkowania wyrobu, w zależności od rodzaju środka spożywczego w badaniach migracji stosuje się płyny modelowe A i/lub B i/lub C przez 4 godziny w temperaturze 100°C lub przez 4 godziny w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną lub płyn modelowy D przez 2 godziny w temperaturze 175°C. Powyższe warunki dotyczące czasu i temperatury są powszechnie uznane za najbardziej surowe. 2.2. Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością w temperaturze pokojowej lub niższej bez określenia czasu kontaktu Materiały i wyroby, które zgodnie z informacją dotyczącą użytkowania przeznaczone są do stosowania w temperaturze pokojowej lub niższej albo gdy wynika to w sposób oczywisty z natury wyrobu, że będą one stosowane tylko w temperaturze pokojowej lub niższej, badania migracji należy wykonywać w temperaturze 40°C przez 10 dni. Powyższe warunki czasu i temperatury są powszechnie uznane za bardziej surowe. 3. Oznaczanie migracji lotnych substancji Oznaczanie migracji specyficznej lotnych substancji z próbki materiału lub wyrobu do płynów modelowych powinno być wykonane w sposób, który uwzględnia możliwość strat lotnych substancji w najostrzejszych, przewidywanych warunkach użytkowania wyrobu. 4. Przypadki specyficzne 4.1. Jeżeli badanie migracji dotyczy wyrobów przeznaczonych do stosowania w kuchenkach mikrofalowych, w badaniu migracji mogą być wykorzystane zarówno piece konwencjonalne, jak i kuchenki mikrofalowe, pod warunkiem zastosowania odpowiednich warunków badania (czas i temperatura) dobranych z tabeli 4. 4.2. Jeżeli okaże się podczas badania migracji, że w warunkach kontaktu próbki wyrobu z płynem modelowym, przyjętych zgodnie z tabelą 4, następują w badanej próbce zmiany fizyczne lub inne, które nie występują w przewidywanych najostrzejszych warunkach użytkowania wyrobu, wówczas badanie migracji należy wykonać w najostrzejszych warunkach, w których zmiany te nie występują. Informacja dotycząca warunków użytkowania wyrobu powinna być zmodyfikowana zgodnie ze stwierdzonym stanem i podana jako wskazówka dla użytkownika wyrobu. 4.3. Jeżeli badany wyrób jest przeznaczony do użytkowania w czasie krótszym niż 15 minut i w temperaturze pomiędzy 70°C a 100°C (np. napełnianie naczynia gorącym płynem) i informacja taka podana jest na etykiecie lub w instrukcji użytkowania wyrobu, wówczas warunki badania migracji należy zmodyfikować, przyjmując czas 2 godziny i temperaturę 70°C. Jednakże jeśli materiał lub wyrób przeznaczony jest również do przechowywania produktów spożywczych w temperaturze pokojowej, wyżej wymienione warunki badania zastępuje się badaniami w temperaturze 40°C przez 10 dni, które powszechnie uznaje się za bardziej surowe. 4.4. W przypadkach, kiedy konwencjonalne warunki badania migracji nie odzwierciedlają dokładnie podanych w tabeli 4 warunków badania (np. temperatura kontaktu jest wyższa niż 175°C lub czas kontaktu ze środkiem spożywczym jest krótszy niż 5 minut), można zastosować inne warunki badania, które będą bardziej odpowiadały rzeczywistym warunkom użytkowania badanego wyrobu. Jednakże wybrane warunki badania muszą odzwierciedlać najbardziej surowe przewidywane warunki użytkowania danego wyrobu. Tabela 4. Warunki kontaktu wyrobu w badaniach migracji z zastosowaniem płynów modelowych imitujących żywność Warunki kontaktu w przypadku najostrzejszego dającego się przewidzieć użytkowaniaWarunki badania migracji Czas przewidywanego kontaktuCzas badania t ≤ 5 minPatrz warunki w Części II punkt 4.4. 5 min < t ≤ 0,5 h0,5 h 0,5 h < t ≤ 1 h1 h 1 h < t ≤ 2 h2 h 2 h < t ≤ 4 h4 h 4 h < t ≤ 24 h24 h t > 24 h10 dni Temperatura kontaktuTemperatura badania T ≤ 5°C5°C 5 °C < T ≤ 20 °C20 °C 20°C< T ≤ 40°C40 °C 40°C< T ≤ 70 °C70 °C 70 °C < T ≤ 100 °C100 °C lub temperatura skraplania pod chłodnicą zwrotną 100 °C < T ≤ 121 °C121 °C(*) 121 °C < T ≤ 130 °C130 °C (*) 130 °C≤ T ≤ 150°C150 °C(*) T > 150 °C175 °C(*) (*) Temperatura, jaka powinna być stosowana wyłącznie w przypadku płynu modelowego D. Dla płynów modelowych A, B lub C badanie migracji można wykonać w temperaturze 100°C lub temperaturze skraplania pod chłodnicą zwrotną przez czas czterokrotnie dłuższy od czasu wybranego zgodnie z ogólnymi zasadami podanymi w Części II pkt 1. Tabela 5. Tolerancje dla czasu i temperatury kontaktu wyrobu w badaniach migracji Czas kontaktu i tolerancjeTemperatura kontaktu i tolerancje minut minut minut minut minut minut minut minut minut minut minut h h h(5 ± 1) °C (20 ± 1) °C (30 ± 1) °C (40 ± 1) °C (50 ± 1) °C (60 ± 1) °C (70 ± 1) °C (80 ± 1) °C (90 ± 1) °C (100 ± 1) °C (121 ± 1) °C (130 ± 1) °C (140 ± 1) °C (150 ± 1) °C (160 ± 1) °C (170 ± 1) °C (175 ± 1) °C Część III Testy substytucyjne dla płynów modelowych imitujących tłuszcz w badaniach migracji 1. Jeśli zastosowanie płynów modelowych imitujących tłuszcz nie jest możliwe z powodów technicznych związanych z metodą analityczną badanych substancji, można zastąpić je innymi mediami badawczymi, stosując warunki badania odpowiadające warunkom dla płynu modelowego D, zgodnie z tabelą 6. W tabeli 6 podane są niektóre przykłady najważniejszych konwencjonalnych warunków badania migracji i odpowiadające im konwencjonalne warunki testów substytucyjnych. 2. W przypadku innych warunków badania, niewymienionych w tabeli 6, przykłady te należy brać pod uwagę, a także dotychczasowe doświadczenie przy ustalaniu warunków dla badanego typu polimeru: 1) w każdym badaniu należy używać nowej próbki wyrobu; 2) dla każdego użytego medium należy stosować te same zasady badania jak dla płynu modelowego D opisane w Częściach I i II; tam, gdzie jest to konieczne, należy zastosować współczynniki redukcji dla płynu modelowego imitującego tłuszcz, zgodnie z tabelą 3; 3) w celu oceny próbki badanego wyrobu wyniki migracji należy porównać z dopuszczalnymi limitami migracji, wybierając najwyższą wartość migracji uzyskaną spośród wszystkich zastosowanych mediów badawczych; jednakże jeśli podczas przeprowadzania badania stwierdzi się, że w badanej próbce wyrobu zachodzą zmiany fizyczne lub inne, które nie zajdą w dających się przewidzieć najostrzejszych warunkach użytkowania badanego wyrobu, wyniki uzyskane z zastosowaniem tego medium badawczego należy odrzucić i wybrać najwyższą wartość z pozostałych testów migracji. 3. Dopuszczalne jest odstępstwo polegające na pominięciu jednego lub dwóch testów zastępczych, podanych w tabeli 6, jeśli na podstawie dowodów naukowych testy te powszechnie są uznane za nieodpowiednie dla badanej próbki. Tabela 6. Konwencjonalne warunki badania migracji z zastosowaniem testów substytucyjnych Warunki badania z płynem modelowym DWarunki badania z izooktanemWarunki badania z 95% etanolemWarunki badania z MPPO(*) 10 dni w 5°C0,5 dnia w 5 °C10 dni w 5°C- 10 dni w 20 °C1 dzień w 20 °C10 dni w 20 °C- 10 dni w 40 °C2 dni w 20 °C10 dni w 40 °C- 2 h w 70°C0,5 h w 40°C2,0 h w 60 °C- 0,5 h w 100°C0,5 h w 60°C(**)2,5 h w 60 °C0,5 h w 100 °C 1 h w 100 °C1,0 h w 60°C(**)3,0 h w 60°C(**)1 h w 100°C 2 h w 100°C1,5 h w 60°C(**)3,5 h w 60°C(**)2 h w 100°C 0,5 h w 121 °C1,5 h w 60°C(**)3,5 h w 60°C(**)0,5 h w 121 °C 1 h w 121 °C2,0 h w 60°C(**)4,0 h w 60°C(**)1 h w 121 °C 2 h w 121 °C2,5 h w 60°C(**)4,5 h w 60°C(**)2 h w 121 °C 0,5 h w 130°C2,0 h w 60°C(**)4,0(*)h w 60°C(**)0,5 h w 130°C 1 h w 130 °C2,5 h w 60°C(**)4,5 h w 60°C(**)1 h w 130°C 2 h w 150°C3,0 h w 60°C(**)5,0 h w 60°C(**)2 h w 150°C 2 h w 175 °C4,0 h w 60°C(**)6,0 h w 60°C(**)2 h w 175°C (*) MPPO = modyfikowany tlenek polifenylenu. (**) - Media lotne stosowane są w temperaturze nieprzekraczającej 60°C. Warunkiem stosowania testu zastępczego jest, aby wyrób nie ulegał zmianom w warunkach badania, w przeciwnym razie należy zastosować płyn modelowy D. W tym celu badaną próbkę wyrobu należy zanurzyć w oliwie z oliwek w dobranych warunkach badania. W przypadku gdy właściwości fizyczne próbki ulegną zmianie (np. nastąpi deformacja), wówczas materiał należy uznać za nieodpowiedni do użytkowania w tej temperaturze. Jeśli właściwości fizyczne nie ulegną zmianie, wówczas można przeprowadzić odpowiednie badanie, używając nowej próbki tego wyrobu. Część IV Testy alternatywne dla płynów modelowych imitujących tłuszcz w badaniach migracji 1. Dopuszcza się wykorzystywanie wyników oznaczania migracji z zastosowaniem testów alternatywnych, jak podano w niniejszej części, wówczas gdy spełnione są oba z poniższych warunków: 1.1. Wyniki uzyskane w "badaniu porównawczym" są równe lub wyższe niż otrzymane w badaniu z użyciem płynu modelowego D. 1.2. Wielkość migracji w teście alternatywnym nie przekracza limitów migracji, po zastosowaniu odpowiednich współczynników redukcji podanych w tabeli 3. Jeśli jeden lub oba z tych warunków nie są spełnione, konieczne jest przeprowadzenie badania migracji z zastosowaniem płynu modelowego D. 2. Możliwe jest odstąpienie od "badania porównawczego" wymienionego w pkt 1.1, o ile istnieją inne podstawy naukowe świadczące, że wartości uzyskane w testach alternatywnych są równe lub większe niż otrzymane w badaniu migracji. 3. Testy alternatywne. 3.1. Testy alternatywne z lotnymi mediami. Testy te wykorzystują lotne media, takie jak izooktan albo 95 % etanol albo inne lotne rozpuszczalniki czy mieszaniny rozpuszczalników. Są one przeprowadzane w takich warunkach kontaktu, aby spełnione zostały warunki, o których mowa w pkt 1.1. 3.2. Testy ekstrakcyjne. Inne testy, wykorzystujące media o silnej zdolności ekstrakcyjnej w bardzo surowych warunkach badania, mogą być stosowane, jeśli powszechnie uznaje się na podstawie dowodów naukowych, że wyniki uzyskane przy zastosowaniu "testów ekstrakcyjnych" są równe lub wyższe niż wyniki otrzymane w badaniach z wykorzystaniem płynu modelowego D. Załącznik nr 3 METODA ANALITYCZNA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI CHLORKU WINYLU W MATERIAŁACH I WYROBACH 1. Zakres i obszar zastosowania Metoda służy do urzędowej kontroli oznaczania zawartości monomeru chlorku winylu w materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. 2. Zasada metody Zawartość monomeru chlorku winylu (VC) w materiałach i wyrobach oznacza się metodą chromatografii gazowej, stosując technikę "head-space", po sporządzeniu roztworu lub zawiesiny próbki w N,N-dimetyloacetamidzie. 3. Odczynniki 3.1. Chlorek winylu (VC), o czystości większej niż 99,5 % (v/v). 3.2. N,N-dimetyloacetamid (DMA), wolny od zanieczyszczeń, o czasie retencji takim samym jak dla VC lub standardu wewnętrznego określonego w pkt 3.3 w warunkach badania. 3.3. Eter dietylu lub cis-2-buten w DMA jako roztwór standardu wewnętrznego. Standardy wewnętrzne nie mogą zawierać żadnych zanieczyszczeń o czasie retencji takim samym jak VC, w warunkach badania. 4. Aparatura UWAGA: O aparaturze lub częściach aparatury mówi się tu tylko, jeśli są nietypowe. Zakłada się dostępność standardowych urządzeń laboratoryjnych. 4.1. Chromatograf gazowy z automatycznym urządzeniem do pobierania próbek znad roztworu lub z rozwiązaniami umożliwiającymi ręczne wprowadzanie próbek. 4.2. Płomieniowy detektor jonizacyjny lub inne detektory wymienione w pkt 7. 4.3. Kolumna chromatograficzna. Kolumna musi umożliwiać rozdzielenie pików powietrza, VC i standardu wewnętrznego, jeżeli jest on stosowany. Ponadto kolumna chromatograficzna i detektory, o których mowa w pkt 4.2, muszą zapewnić uzyskanie sygnału, który daje roztwór zawierający 0,02 mg VC/litr DMA lub 0,02 mg VC/kg DMA, co najmniej pięciokrotnie silniejszy od szumu tła. 4.4. Ampułki z silikonową lub z gumową membraną. Jeśli ciśnienie w ampułce nie zostało sztucznie zwiększone, w celu uniknięcia powstawania w niej częściowej próżni w czasie ręcznego pobierania próbki znad roztworu przy użyciu mikrostrzykawki, zaleca się stosowanie dużych ampułek. 4.5. Mikrostrzykawki. 4.6. Strzykawki gazoszczelne do ręcznego pobierania próbek z fazy gazowej. 4.7. Waga analityczna o dokładności 0,1 mg. 5. Procedura UWAGA: Chlorek winylu jest substancją niebezpieczną, w temperaturze pokojowej jest gazem, dlatego przygotowanie roztworów powinno odbywać się pod dobrze działającym wyciągiem. Należy zachować wszelkie środki zabezpieczające przed utratą VC lub DMA. Przy ręcznym pobieraniu próbek należy stosować standard wewnętrzny, o którym mowa w pkt 3.3. Stosując standard wewnętrzny, przez całe badanie należy używać tego samego roztworu. 5.1. Przygotowanie stężonego standardowego roztworu VC, o stężeniu około 2.000 mg/kg. Zważyć z dokładnością do 0,1 mg odpowiednie naczynie szklane i umieścić w nim pewną ilość (np. 50 ml) DMA o czystości i czasie retencji określonych w pkt 3.2. Zważyć ponownie. Do DMA dodać powoli pewną ilość (np. 0,1 g) VC o czystości określonej w pkt 3.1, w postaci ciekłej lub gazowej. VC można również wprowadzić pod powierzchnię DMA, pod warunkiem że urządzenie wykorzystywane w tym celu zabezpieczone jest przed utratą DMA. Zważyć ponownie z dokładnością do 0,1 mg. Odczekać 2 godziny do osiągnięcia stanu równowagi. Roztwór standardowy przechowywać w lodówce. 5.2. Przygotowanie rozcieńczonego standardowego roztworu VC. Pobrać zważoną ilość stężonego roztworu standardowego VC przygotowanego wg pkt 5.1 i rozcieńczyć do znanej masy lub objętości przy pomocy DMA lub roztworu standardu wewnętrznego określonego w pkt 3.3. Stężenie uzyskanego roztworu standardowego wyrażane jest odpowiednio w mg/l lub w mg/kg. 5.3. Przygotowanie krzywej wzorcowej. UWAGA: Krzywa musi obejmować co najmniej siedem punktów. Powtarzalność sygnału(1) musi być mniejsza niż 0,02 mg VC/I lub kg DMA. Przebieg krzywej należy wyznaczyć na podstawie punktów wyliczonych za pomocą metody najmniejszych kwadratów, tzn. linia regresji powinna zostać obliczona według następującego równania: y = a1x + a0 gdzie: oraz gdzie: y - wysokość lub pole powierzchni pod pikiem w pojedynczym oznaczeniu, x - odpowiadające stężenie na linii regresji, n - liczba wykonanych oznaczeń (n ≥ 14). Krzywa musi być liniowa, tzn. standardowe odchylenie (s) różnic między zmierzonymi sygnałami (yi) i odpowiadającymi im wartościami wyliczonymi na podstawie linii regresji (zi), podzielone przez wartość średnią (y) wszystkich zmierzonych sygnałów nie może przekraczać 0,07. Obliczenie wykonuje się wg wzoru: gdzie: yi - każdy pojedynczy zmierzony sygnał, zi - wartość odpowiadająca sygnałowi (yi) na obliczonej linii regresji, n ≥ 14. Należy przygotować dwie serie po co najmniej siedem ampułek. Wlać do każdej ampułki pewną ilość rozcieńczonego standardowego roztworu VC i DMA lub roztworu standardu wewnętrznego w DMA tak, aby końcowe stężenie VC wynosiło 0; 0,050; 0,075; 0,100; 0,125; 0,150; 0,200 itd. mg/l lub kg DMA i aby wszystkie ampułki zawierały taką samą ilość DMA, która ma być użyta w sposób określony w pkt 5.5. Zamknąć ampułki i postępować zgodnie ze wskazaniami określonymi w pkt 5.6. Przygotować wykres, na którym wartości rzędnej odpowiadają powierzchni (lub wysokości) pików VC z podwójnych roztworów (lub stosunkowi tych powierzchni/wysokości do pików standardu wewnętrznego), a wartości odciętej odpowiadają stężeniu VC w roztworach. 5.4. Walidacja przygotowania roztworów standardowych otrzymanych w sposób określony w pkt 5.1 i 5.2. Powtórzyć procedury, o których mowa w pkt 5.1 i 5.2, w celu otrzymania drugiego rozcieńczonego roztworu standardowego o stężeniu równym 0,1 mg VC/I lub kg DMA lub roztworu standardu wewnętrznego. Średnia z dwóch oznaczeń chromatograficznych tego roztworu nie może różnić się o więcej niż 5 % od odpowiadającego punktu na krzywej wzorcowej. Jeżeli różnica jest większa niż 5 %, należy odrzucić wszystkie roztwory otrzymane w wyniku zastosowania pkt 5.1, 5.2, 5.3 i 5.4 i powtórzyć procedurę od początku. 5.5. Przygotowanie próbek materiałów lub wyrobów. Przygotować dwie ampułki. Do każdej z nich odważyć z dokładnością do 0,1 mg nie mniej niż 200 mg próbki pobranej z badanego materiału lub wyrobu pociętego na małe kawałki. Ilości materiału wprowadzonego do obydwu ampułek powinny być równe. Natychmiast zamknąć ampułki. Do każdej ampułki na 1 g próbki wprowadzić 10 ml lub 10 g DMA lub 10 ml lub 10 g roztworu standardu wewnętrznego. Zamknąć ampułki i postępować w sposób określony w pkt 5.6. 5.6. Oznaczenia chromatograficzne. 5.6.1. Wstrząsnąć ampułką, unikając kontaktu cieczy z zamknięciem, tak aby otrzymać możliwie jak najbardziej jednorodny roztwór lub zawiesinę próbek materiału lub wyrobu przygotowanych w sposób określony w pkt 5.5. 5.6.2. Umieścić wszystkie zamknięte ampułki w łaźni wodnej w temperaturze 60 ±1°C na dwie godziny do uzyskania równowagi. Ponownie wstrząsnąć, jeśli to konieczne. 5.6.3. Pobrać próbkę z przestrzeni ponad cieczą w ampułce. W przypadku stosowania ręcznej metody pobierania próbek znad roztworu należy postarać się, aby próbki były jak najbardziej do siebie podobne. W szczególności strzykawka musi być ogrzana do temperatury próbki. Zmierzyć powierzchnię (lub wysokość) pików VC i stosowanego standardu wewnętrznego, jeżeli jest używany. 5.6.4. Usunąć z kolumny nadmiar DMA, gdy tylko na chromatogramie pokażą się piki DMA. 6. Obliczanie wyników 6.1. Przez interpolację krzywej obliczyć nieznane stężenie każdego z dwóch roztworów próbki, uwzględniając roztwór standardu wewnętrznego, jeśli był użyty. Obliczyć ilość VC w każdej z dwóch próbek badanego materiału lub wyrobu, stosując następujący wzór: gdzie: x - stężenie VC w próbce materiału lub wyrobu wyrażone w mg/kg, c - stężenie VC w ampułce z próbką materiału lub wyrobu wyrażone w mg /l lub mg/kg, V - objętość lub masa DMA w ampułce z próbką materiału lub wyrobu wyrażona w litrach lub kilogramach, M - ilość próbki materiału lub wyrobu wyrażona w gramach. 6.2. Stężenie VC w badanym materiale lub wyrobie wyrażone w mg/kg powinno być średnią dwóch oznaczonych stężeń VC (mg/kg), pod warunkiem że spełnione jest kryterium powtarzalności, zgodnie z pkt 8. 7. Potwierdzenie poziomu VC W przypadkach gdy zawartość VC w materiałach i wyrobach obliczona w sposób określony w pkt 6.2 przekracza maksymalną dopuszczalną ilość, wyniki otrzymane w analizie każdej z dwóch próbek wykonanej w sposób określony z pkt 5.6 należy potwierdzić w jeden z trzech poniższych sposobów: - używając przynajmniej jednej innej kolumny z fazą stacjonarną o innej polarności; procedurę tę należy powtarzać, aż do uzyskania chromatogramu bez oznak nakładania się pików VC i/lub standardu wewnętrznego ze składnikami próbki materiału lub wyrobu; - przy użyciu innych detektorów, np. mikroelektrolitycznego detektora przewodności(2); - korzystając ze spektometrii masowej; w tym przypadku, jeśli jony cząsteczkowe o podobnych masach (m/e) 62 i 64 są wykrywane w stosunku 3:1, z dużym prawdopodobieństwem można uznać to za potwierdzenie obecności VC; w razie wątpliwości należy sprawdzić całe widmo masowe. 8. Powtarzalność Różnice między wynikami dwóch oznaczeń obliczonymi w sposób określony w pkt 6.1 dla tej samej próbki, wykonynych jednocześnie lub w krótkich odstępach czasu, przez tego samego analityka, w tych samych warunkach, nie mogą przekraczać 0,2 mg VC/kg materiału lub wyrobu. ________ (1) Patrz zalecenie ISO DIS 5725 : 1997. (2) Patrz Journal of Chromatographic Science, vol. 12, March 1974, p. 152. Załącznik nr 4 METODA ANALITYCZNA OZNACZANIA CHLORKU WINYLU UWALNIANEGO Z MATERIAŁÓW I WYROBÓW DO ŻYWNOŚCI 1. Zakres i obszar stosowania Metoda służy do urzędowej kontroli zawartości chlorku winylu uwalnianego z materiałów i wyrobów do żywności. 2. Zasada metody Poziom monomeru chlorku winylu (VC) w materiałach i wyrobach oznacza się metodą chromatografii gazowej, stosując technikę "head-space". 3. Odczynniki 3.1. Chlorek winylu (VC), o czystości większej niż 99,5 % (v/v). 3.2. N,N-dimetyloacetamid (DMA), wolny od zanieczyszczeń, o czasie retencji takim samym jak dla VC lub standardu wewnętrznego określonego w pkt 3.3 w warunkach badania. 3.3. Eter dietylu lub cis-2-buten w DMA jako roztwór standardu wewnętrznego. Standardy wewnętrzne nie mogą zawierać żadnych zanieczyszczeń o czasie retencji takim samym jak VC, w warunkach badania. 3.4. Woda destylowana lub demineralizowana o równoważnej czystości. 4. Aparatura UWAGA: O aparaturze lub częściach aparatury mówi się tu tylko, jeśli są nietypowe. Zakłada się dostępność standardowych urządzeń laboratoryjnych. 4.1. Chromatograf gazowy z automatycznym urządzeniem do pobierania próbek znad roztworu lub z rozwiązaniami umożliwiającymi ręczne wprowadzanie próbek. 4.2. Płomieniowy detektor jonizacyjny lub inne detektory, wymienione w pkt 7. 4.3. Kolumna chromatograficzna. Kolumna musi umożliwiać rozdzielenie pików powietrza, VC i standardu wewnętrznego, jeżeli jest on stosowany. Ponadto kolumna chromatograficzna i detektory, o których mowa w pkt 4.2, muszą zapewnić uzyskanie sygnału, który daje roztwór zawierający 0,005 mg VC/litr DMA lub 0,005 mg VC/kg DMA co najmniej pięciokrotnie silniejszy od szumu tła. 4.4. Ampułki z silikonową lub z gumową membraną. Jeśli ciśnienie w ampułce nie zostało sztucznie zwiększone, w celu uniknięcia powstawania w niej częściowej próżni w czasie ręcznego pobierania próbki znad roztworu przy użyciu mikrostrzykawki, zaleca się stosowanie dużych ampułek. 4.5. Mikrostrzykawki. 4.6. Strzykawki gazoszczelne do ręcznego pobierania próbek z fazy gazowej. 4.7. Waga analityczna o dokładności 0,1 mg. 5. Procedura UWAGA: Chlorek winylu jest substancją niebezpieczną, w temperaturze pokojowej jest gazem, dlatego przygotowanie roztworów powinno odbywać się pod dobrze działającym wyciągiem. Należy zachować wszelkie środki zabezpieczające przed utratą VC lub DMA. Przy ręcznym pobieraniu próbek należy stosować standard wewnętrzny, o którym mowa w pkt 3.3. Stosując standard wewnętrzny, przez całe badanie należy używać tego samego roztworu. 5.1. Przygotowanie standardowego roztworu VC (roztwór A). 5.1.1. Stężony standardowy roztwór VC, o stężeniu około 2.000 mg/kg. Zważyć z dokładnością do 0,1 mg odpowiednie naczynie szklane i umieścić w nim pewną ilość (np. 50 ml) DMA o czystości i czasie retencji określonych w pkt 3.2. Zważyć ponownie. Do DMA dodać powoli pewną ilość (np. 0,1 g) VC o czystości określonej w pkt 3.1, w postaci ciekłej lub gazowej. VC można również wprowadzić pod powierzchnię DMA, pod warunkiem że urządzenie wykorzystywane w tym celu zabezpieczone jest przed utratą DMA. Zważyć ponownie z dokładnością do 0,1 mg. Odczekać 2 godziny do osiągnięcia stanu równowagi. Jeśli będzie stosowany standard wewnętrzny, jego stężenie w standardowym roztworze wzorcowym VC powinno być takie jak stężenie roztworu standardu wewnętrznego przygotowanego w sposób określony w pkt 3.3. Roztwór standardowy przechowywać w lodówce. 5.1.2. Przygotowanie rozcieńczonego standardowego roztworu VC. Pobrać zważoną ilość stężonego roztworu standardowego VC przygotowanego w sposób określony w pkt 5.1.1 i rozcieńczyć do znanej masy lub objętości za pomocą DMA lub roztworu standardu wewnętrznego. Stężenie uzyskanego rozcieńczonego roztworu standardowego (roztwór A) wyrażane jest odpowiednio w mg/l lub w mg/kg. 5.1.3. Przygotowanie krzywej wzorcowej. UWAGA: Krzywa musi obejmować co najmniej siedem punktów. Powtarzalność sygnału(1) musi być mniejsza niż 0,02 mg VC/I lub kg DMA. Przebieg krzywej należy wyznaczyć na podstawie punktów wyliczonych za pomocą metody najmniejszych kwadratów, tzn. linia regresji powinna zostać obliczona według następującego równania: y = a1x + a0 gdzie: oraz gdzie: y - wysokość lub pole powierzchni pod pikiem w pojedynczym oznaczeniu, x - odpowiadające stężenie na linii regresji, n - liczba wykonanych oznaczeń (n ≥ 14). Krzywa musi być liniowa, tzn. standardowe odchylenie (s) różnic między zmierzonymi sygnałami (yi) i odpowiadającymi im wartościami wyliczonymi na podstawie linii regresji (zi), podzielone przez wartość średnią (y) wszystkich zmierzonych sygnałów nie może przekraczać 0,07. Obliczenie wykonuje się wg wzoru: gdzie: yi - każdy pojedynczy zmierzony sygnał, zi - wartość odpowiadająca sygnałowi (yi) na obliczonej linii regresji, n ≥14. Przygotować dwie serie po co najmniej siedem ampułek. Wlać do każdej ampułki pewną ilość rozcieńczonego standardowego roztworu VC i DMA lub roztworu standardu wewnętrznego w DMA tak, aby końcowe stężenie VC w podwójnych roztworach wynosiło 0; 0,050; 0,075; 0,100; 0,125; 0,150; 0,200 itd. mg/l lub mg/kg DMA i aby wszystkie ampułki zawierały taką samą objętość roztworu. Ilość rozcieńczonego roztworu standardowego VC powinna być taka, aby stosunek pomiędzy całkowitą objętością (µl) dodanego roztworu VC i ilością (g lub ml) DMA lub roztworem standardu wewnętrznego nie przekraczał pięciu. Zamknąć ampułki i postępować w sposób określony w pkt 5.4.2, 5.4.3 i 5.4.5. Przygotować wykres, na którym wartości rzędnej odpowiadają powierzchni (lub wysokości) pików VC z podwójnych roztworów (lub stosunkowi tych powierzchni/wysokości do pików standardu wewnętrznego), a wartości odciętej odpowiadają stężeniu VC w roztworach. 5.2. Walidacja przygotowania roztworów standardowych otrzymanych w sposób określony w pkt 5.1. 5.2.1. Przygotowanie drugiego roztworu standardowego VC (roztwór B). Powtórzyć procedurę opisaną w pkt 5.1.1 i 5.1.2 w celu uzyskania drugiego rozcieńczonego roztworu standardowego o stężeniu w przybliżeniu równym 0,02 mg VC/I lub 0,02 mg/kg DMA lub roztworu standardu wewnętrznego. Umieścić ten roztwór w dwóch ampułkach. Zamknąć ampułki i postępować w sposób określony w pkt 5.4.2, 5.4.3 i 5.4.5. 5.2.2. Walidacja roztworu A. Jeśli średnia z dwóch oznaczeń chromatograficznych odnoszących się do roztworu B nie różni się o więcej niż 5 % od odpowiedniego punktu na krzywej wzorcowej sporządzonej w sposób określony w pkt 5.1.3, roztwór jest zwalidowany. Jeśli różnica jest większa niż 5 %, należy odrzucić wszystkie roztwory otrzymane w sposób określony w pkt 5.1 i 5.2 i powtórzyć całą procedurę od początku. 5.3. Przygotowanie krzywej dodatków. Krzywa musi obejmować co najmniej siedem punktów. Przebieg krzywej należy wyznaczyć na podstawie punktów wyliczonych za pomocą metody najmniejszych kwadratów w sposób określony w pkt 5.1.3. Krzywa musi być liniowa, tzn. że odchylenie standardowe (s) różnic między zmierzonymi sygnałami (yi) i odpowiadającymi im wartościami sygnałów (zi) obliczonymi z linii regresji podzielone przez wartość średnią (y) wszystkich zmierzonych sygnałów nie będzie przekraczać 0,07 zgodnie z pkt 5.1.3. 5.3.1. Przygotowanie próbki. Próbka żywności do analizy musi być reprezentatywna dla badanego środka spożywczego. Żywność musi być wymieszana lub podzielona na niewielkie kawałki i wymieszana przed pobraniem próbki. 5.3.2. Procedura. Przygotować dwie serie co najmniej siedmiu ampułek. Dodać do każdej ampułki odpowiednią ilość, nie mniej niż 5 g, próbki badanej żywności przygotowanej w sposób określony w pkt 5.3.1. Upewnić się, że do każdej ampułki dodano próbkę takiej samej wielkości. Natychmiast zamknąć ampułki. Do każdej ampułki na każdy gram próbki dodać po 1 ml wody destylowanej lub wody zdemineralizowanej o równoważnej czystości, lub, jeśli to konieczne, odpowiedniego rozpuszczalnika. (Uwaga: dodanie wody destylowanej lub zdemineralizowanej do jednorodnych produktów spożywczych nie jest konieczne.) Dodać do każdej ampułki odpowiednią objętość rozcieńczonego roztworu wzorcowego VC zawierającego standard wewnętrzny, jeśli to konieczne, tak aby stężenia VC dodanego do ampułek wynosiły: 0; 0,005; 0,010; 0,020; 0,030; 0,040; 0,050 itd. mg/kg żywności. Upewnić się, że całkowita objętość DMA lub DMA zawierającego standard wewnętrzny w każdej ampułce jest taka sama. Ilość rozcieńczonego roztworu wzorcowego VC i dodanego DMA, jeśli został wykorzystany, musi być taka, aby stosunek całkowitej objętości (µl) tych roztworów do ilości (g) żywności umieszczonej w ampułkach był możliwie najniższy i nie większy niż pięć, i taka sama w każdej ampułce. Zamknąć ampułki i postępować w sposób określony w pkt 5.4. 5.4. Oznaczenia chromatograficzne. 5.4.1. Wstrząsnąć ampułką, unikając kontaktu cieczy z zamknięciem, tak aby otrzymać możliwie jak najbardziej jednorodny roztwór lub zawiesinę próbki żywności. 5.4.2. Umieścić wszystkie zamknięte ampułki w łaźni wodnej w temperaturze 60 ±1°C na dwie godziny do uzyskania równowagi. Ponownie wstrząsnąć, jeśli to konieczne. 5.4.3. Pobrać próbkę z przestrzeni ponad cieczą w ampułce. W przypadku stosowania ręcznej metody pobierania próbek należy postarać się, aby próbki były jak najbardziej do siebie podobne. W szczególności strzykawka musi być ogrzana do temperatury próbki. Zmierzyć powierzchnię (lub wysokość) pików VC i stosowanego standardu wewnętrznego, jeżeli jest używany. 5.4.4. Sporządzić wykres, na którym wartość rzędnej odpowiada powierzchni (lub wysokości) piku VC lub stosunkowi powierzchni/wysokości piku VC do powierzchni/wysokości piku standardu wewnętrznego; wartości odciętej odpowiadają ilościom dodanego VC (mg) w odniesieniu do odważonych ilości próbek żywności w każdej ampułce (kg). Zaznaczyć na wykresie punkt przecięcia z osią odciętych. Otrzymana w ten sposób wartość odpowiada stężeniu VC w badanej próbce środka spożywczego. 5.4.5. W odpowiedni sposób usunąć z kolumny nadmiar DMA, gdy tylko na chromatogramie pokażą się piki DMA. 6. Wyniki Ilość uwalnianego VC z materiałów i wyrobów do badanej żywności, wyrażona w mg/kg, powinna być średnią z dwóch oznaczeń, pod warunkiem, że spełnione jest kryterium powtarzalności, zgodnie z pkt 8. 7. Potwierdzenie obecności VC W przypadkach gdy ilość uwalnianego VC z materiałów i wyrobów do żywności, obliczona w sposób określony w pkt 6, przekracza kryterium określone w rozporządzeniu, wyniki uzyskane w każdym z dwóch pomiarów muszą być potwierdzone w jeden z trzech sposobów: (i) używając przynajmniej jednej innej kolumny z fazą stacjonarną o innej polarności; procedurę tę należy powtarzać, aż do uzyskania chromatogramu bez oznak nakładania się pików VC i/lub standardu wewnętrznego ze składnikami próbki żywności, (ii) przy użyciu innych detektorów, np. mikroelektrolitycznego detektora przewodności(2), (iii) korzystając ze spektometrii masowej; w tym przypadku jeśli jony cząsteczkowe o podobnych masach (m/e) 62 i 64 są wykrywane w stosunku 3:1, z dużym prawdopodobieństwem można uznać to za potwierdzenie obecności VC; w razie wątpliwości należy sprawdzić całe widmo masowe. 8. Powtarzalność Różnice między wynikami dwóch oznaczeń tej samej próbki, wykonanych jednocześnie lub w krótkich odstępach czasu, przez tego samego analityka, w tych samych warunkach, nie mogą przekraczać 0,003 mg VC/kg środka spożywczego. _________ (1) Patrz zalecenie ISO DIS 5725 : 1997. (2) Patrz Journal of Chromatographic Science, vol. 12, March 1974, p. 152. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie badań psychiatrycznych i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na nabywanie oraz przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 158, poz. 1536) Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane poddać się osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanej dalej "ustawą"; 2) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych; 3) warunki i tryb: a) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy i psychologów, b) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych, c) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych; 4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory stosowanych dokumentów; 5) maksymalne stawki opłat za badania. § 2. Badanie psychiatryczne osób, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmuje ocenę stanu psychicznego w zakresie występowania zaburzeń psychicznych, z uwzględnieniem art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy. § 3. Badanie psychologiczne osób, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmuje określenie poziomu rozwoju umysłowego, dojrzałości społecznej i emocjonalnej oraz opis cech osobowości. § 4. Do przeprowadzania badań psychiatrycznych jest upoważniony lekarz, który posiada: 1) prawo wykonywania zawodu, 2) drugi stopień specjalizacji w zakresie psychiatrii lub tytuł specjalisty w dziedzinie psychiatrii - zwany dalej "upoważnionym lekarzem". § 5. 1. Do przeprowadzania badań psychologicznych jest upoważniony psycholog, zwany dalej "upoważnionym psychologiem". 2. W zakresie kwalifikacji oraz uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez psychologa, o którym mowa w ust. 1, stosuje się rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 września 2000 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń (Dz. U. Nr 79, poz. 898, z 2001 r. Nr 22, poz. 261 oraz z 2002 r. Nr 68, poz. 630). § 6. Upoważniony lekarz traci swoje uprawnienia w razie: 1) pozbawienia prawa wykonywania zawodu; 2) zawieszenia prawa wykonywania zawodu; 3) ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych; 4) zaprzestania wykonywania zawodu przez okres dłuższy niż 5 lat - w razie niedopełnienia obowiązku wynikającego z art. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)); 5) orzeczenia prawomocnym wyrokiem środka karnego pozbawienia praw publicznych. § 7. 1. Upoważniony lekarz, na podstawie wyniku badania lekarskiego, wydaje orzeczenie lekarskie z kopią; oryginał orzeczenia otrzymuje osoba, o której mowa w § 1 pkt 1, kopię pozostawia się w dokumentacji badań. W przypadku orzeczenia negatywnego sporządza się drugą kopię, którą przekazuje się: 1) organowi wydającemu pozwolenie - w przypadku osób, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy; 2) pracodawcy - w przypadku osób, o których mowa w art. 19 ustawy. 2. Upoważniony lekarz przeprowadza badania osób, o których mowa w art. 19 ustawy, po przedstawieniu przez te osoby zaświadczenia o braku przeciwwskazań do pracy przy nabywaniu oraz przechowywaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, wystawionego przez lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę nad pracownikami na podstawie odrębnych przepisów. 3. Upoważniony lekarz, przeprowadzając badanie osób, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy, może zlecić przeprowadzenie badania ogólnolekarskiego lekarzowi posiadającemu kwalifikacje do sprawowania opieki profilaktycznej nad pracownikami na podstawie odrębnych przepisów. 4. Wzór orzeczenia lekarskiego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 8. 1. Upoważniony psycholog, na podstawie badania psychologicznego, wydaje orzeczenie psychologiczne. 2. Przepis § 7 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Wzór orzeczenia psychologicznego stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 9. 1. Od orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego przysługuje odwołanie wnoszone na piśmie. 2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobie, o której mowa w § 1 pkt 1, oraz organowi wydającemu pozwolenie. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, wnoszą odwołanie wraz z jego uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia. 4. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem lekarza lub psychologa, który wydał orzeczenie, do: 1) konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie psychiatrii - w przypadku odwołania od orzeczenia lekarskiego, 2) psychologa wyznaczonego przez wojewodę, po zasięgnięciu opinii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego lub Stowarzyszenia Psychologów Sądowych w Polsce - w przypadku odwołania od orzeczenia psychologicznego - zwanych dalej "podmiotami odwoławczymi". 5. Lekarz lub psycholog, za którego pośrednictwem wnoszone jest odwołanie, przekazuje je, wraz z dokumentacją badań, do podmiotu odwoławczego w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania. 6. Badanie w trybie odwoławczym przeprowadza konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii lub wyznaczony przez niego specjalista psychiatra i odpowiednio psycholog, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, w terminie nie dłuższym niż 30 dni - licząc od dnia otrzymania odwołania przez podmiot odwoławczy. 7. Lekarz lub psycholog, o których mowa w ust. 6, muszą posiadać kwalifikacje określone dla lekarzy i psychologów przeprowadzających badania zgodnie z przepisami rozporządzenia. 8. Orzeczenie lekarskie lub psychologiczne wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne. 9. Wzory orzeczeń, o których mowa w ust. 8, stanowią załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia. § 10. 1. Dokumentację dotyczącą badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń przechowuje się przez okres 20 lat. 2. W sprawach dotyczących sposobu postępowania z dokumentacją odnoszącą się do badań lekarskich, o której mowa w ust. 1, w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania, oraz przepisy dotyczące rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania. § 11. Ustala się następujące maksymalne stawki opłat za badania psychiatryczne i psychologiczne: 1) opłata za badanie psychiatryczne i psychologiczne, o których mowa w § 2 i 3, wynosi odpowiednio: a) badanie psychiatryczne - 120 zł, b) badanie psychologiczne - 160 zł; 2) opłata za badania w trybie odwoławczym, o których mowa w § 9, wynosi odpowiednio: a) badanie psychiatryczne - 200 zł, b) badanie psychologiczne - 240 zł. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2003 r. (poz. 1536) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 159, poz. 1539) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kupno nieruchomości rolnych i urządzanie gospodarstw rolnych, w tym zwłaszcza w celu tworzenia lub powiększania gospodarstw rodzinnych w rozumieniu przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego,"; 2) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Pomocą finansową ze strony Agencji mogą być objęte inwestycje w zakresie: 1) nowych technologii produkcji zapewniających wysoką jakość produktu, 2) dostosowania produkcji do wymogów sanitarnych, ochrony środowiska i utrzymywania zwierząt."; 3) w § 7 uchyla się pkt 2; 4) w § 8 w ust. 3: a) uchyla się pkt 6, b) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) warunki zwrotu Agencji dopłat w razie sprzedaży, bez zgody banku, gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i urządzeń nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeżeli ich sprzedaż nastąpiła w ciągu pięciu lat od dnia nabycia."; 5) w § 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opinie, o których mowa w ust. 1 oraz w § 11 ust. 3 pkt 3 lit. b) i ust. 4 pkt 3 oraz w § 13 ust. 2 pkt 2, ośrodki doradztwa rolniczego wydają nieodpłatnie i sporządzają je na formularzach, których wzór określi Prezes Agencji."; 6) w § 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kwoty kredytów objęte dopłatami do oprocentowania nie mogą przekraczać: 1) 80% wartości nakładów inwestycyjnych na gospodarstwo rolne lub nakładów na realizację w gospodarstwach rolnych przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2 i w § 2a, nie więcej jednak niż 4 miliony zł, 2) 95% wartości nakładów inwestycyjnych na utworzenie lub urządzenie gospodarstwa rolnego w ramach realizacji zaakceptowanego przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych programu osadnictwa rolniczego na gruntach Skarbu Państwa, nie więcej jednak niż 4 miliony zł, 3) 90% wartości zakupu nieruchomości rolnych przeznaczonych na utworzenie gospodarstwa rodzinnego lub na powiększenie takiego gospodarstwa, nie więcej jednak niż 4 miliony zł, 4) 70% wartości nakładów inwestycyjnych: a) w przetwórstwie rolno-spożywczym - nie więcej jednak niż 8 milionów zł, a w przetwórstwie mięsa, mleka lub ziemniaków na skrobię - nie więcej jednak niż 16 milionów zł na przedsięwzięcia w zakresie dostosowania prowadzonej działalności do wymogów sanitarnych i weterynaryjnych, obowiązujących w Unii Europejskiej, lub na wprowadzenie nowych technologii, b) na działy specjalne produkcji rolnej lub na realizację w tych działach przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2 - nie więcej jednak niż 8 milionów zł, a także na usługi dla rolnictwa - nie więcej jednak niż 4 miliony zł, 5) 80% wartości nakładów inwestycyjnych na modernizację, budowę i rozbudowę zakładów prowadzących inną działalność, o których mowa w § 3 pkt 1, nie więcej jednak niż 8 milionów zł.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a), mogą być udzielane temu samemu podmiotowi w przetwórstwie rolno-spożywczym do wysokości 8 milionów zł oraz w przetwórstwie mięsa, mleka i ziemniaków na skrobię do wysokości 16 milionów zł na przedsięwzięcia w zakresie dostosowania prowadzonej działalności do wymogów sanitarnych i weterynaryjnych, obowiązujących w Unii Europejskiej, lub na wprowadzenie nowych technologii."; 7) w § 11: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w § 10 ust. 1, może być zmienne i nie może wynosić więcej niż 1,3 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski w stosunku rocznym. 2. Należne bankowi oprocentowanie, z zastrzeżeniem ust. 3-5a, jest płacone przez: 1) kredytobiorcę - w wysokości połowy oprocentowania określonego w ust. 1, nie mniej jednak niż 3% i nie więcej niż 20% w stosunku rocznym, 2) Agencję - w pozostałej części.", b) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) sfinansowanie przedsięwzięć objętych programami branżowymi lub regionalnymi, zaakceptowanymi przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi,", - dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu: "5) sfinansowanie inwestycji, o których mowa w § 2a, 6) zakup gruntów rolnych mający na celu utworzenie gospodarstwa rodzinnego lub powiększenie takiego gospodarstwa w rozumieniu przepisów o kształtowaniu ustroju rolnego.", c) w ust. 4: - w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w odniesieniu do tej części nabywanego gruntu, która spowoduje powiększenie powierzchni gospodarstwa rolnego ponad 300 ha użytków rolnych,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) podlegają zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi, a dalsze dopłaty nie przysługują w razie sprzedaży bez zgody banku i pozytywnej opinii dotyczącej tej sprzedaży wydanej przez ośrodek doradztwa rolniczego, gruntów i gospodarstw rolnych albo innych obiektów i urządzeń nabytych za kredyt objęty dopłatami Agencji, jeżeli ich sprzedaż nastąpiła w okresie kredytowania lub w ciągu 5 lat od dnia nabycia.", d) ust. 5 i 5a otrzymują brzmienie: "5. Dopłaty do oprocentowania, z uwzględnieniem ust. 5a, nie mogą przekraczać w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3: 1) pkt 1 - kwoty wyliczonej z zastosowaniem zasady określonej w ust. 2, powiększonej o połowę tej kwoty, 2) pkt 2-4 i 6 - kwoty odsetek naliczonych w wysokości 1,05 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski, 3) pkt 5 - kwoty odsetek naliczonych w wysokości 1,10 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski. 5a. Należne bankowi oprocentowanie płacone przez kredytobiorcę nie może być niższe niż: 1) 2% w stosunku rocznym, w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 2) 1,2% w stosunku rocznym, w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 2, 3 i 6, 3) 1% w stosunku rocznym, w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 5."; 8) uchyla się § 12; 9) w § 16 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) być większa niż 50% kredytu w razie udzielenia kredytu, o którym mowa w § 7 pkt 1,"; 10) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Agencja może finansować lub uczestniczyć w finansowaniu przedsięwzięć wymienionych w § 5 ust. 1, realizowanych przez ośrodki doradztwa rolniczego albo gospodarstwa pomocnicze tych ośrodków, instytuty naukowe, zakłady doświadczalne, uczelnie i szkoły."; 11) w § 20: a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ust. 1, nie może wynosić więcej niż 1,3 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski w stosunku rocznym. 5. Dopłaty do oprocentowania kredytów, o których mowa w ust. 1, nie mogą przekroczyć kwoty odsetek naliczonej w wysokości 1,05 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski.", b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Należne bankowi oprocentowanie płacone przez kredytobiorcę nie może być niższe niż 1,2% w stosunku rocznym.". § 2. W przypadku wystąpienia w gospodarstwach rolnych krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą poważnych szkód spowodowanych przez suszę w 2003 r., dopłaty, o których mowa w § 23f ust. 1, do kredytów zaciągniętych od dnia 15 lipca 2002 r. są udzielane za okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia zawarcia umowy kredytowej. § 3. W przypadku kredytów udzielonych na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa może zwiększyć dopłaty do oprocentowania w odniesieniu do niespłaconej części kredytu na warunkach określonych w § 11 i § 20 ust. 4-7 rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, jeżeli: 1) przedsięwzięcia realizowane lub zrealizowane przez kredytobiorców spełniają warunki określone w tym rozporządzeniu; 2) kredyt jest spłacany zgodnie z warunkami umowy kredytowej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 64, poz. 592. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596, z 1997 r. Nr 34, poz. 204 i Nr 145, poz. 972, z 1999 r. Nr 21, poz. 183, z 2000 r. Nr 44, poz. 500, Nr 46, poz. 532, Nr 55, poz. 655 i Nr 86, poz. 961, z 2001 r. Nr 41, poz. 466, Nr 73, poz. 765, Nr 83, poz. 896, Nr 86, poz. 949, Nr 89, poz. 975 i Nr 138, poz. 1548 oraz z 2002 r. Nr 21, poz. 203, Nr 46, poz. 427 i 429, Nr 150, poz. 1242 i Nr 231, poz. 1939. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów z zagranicy (Dz. U. Nr 159, poz. 1541) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 kwietnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów z zagranicy (Dz. U. Nr 68, poz. 635) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1: a) uchyla się kontyngent oznaczony numerem 093710; b) kontyngenty oznaczone numerami 093711 oraz 093712 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 7207Półwyroby z żeliwa lub ze stali niestopowej: - Zawierające mniej niż 0,25% masy węgla: 0937117207 11- - O prostokątnym (także kwadratowym) przekroju poprzecznym, szerokości mniejszej niż dwukrotna grubość: 12.000 ton - - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe: - - - - Pozostałe: 7207 11 14 0- - - - - O grubości nieprzekraczającej 130 mm ex 7207 11 14 0Kęsiska kwadratowe0 7207 11 16 0- - - - - O grubości przekraczającej 130 mm ex 7207 11 16 0Kęsiska kwadratowe0 7207 12- - Pozostałe, o prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju poprzecznym: 0937127207 12 10 0- - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe025.000 ton otrzymują brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 7207Półwyroby z żeliwa lub ze stali niestopowej: - Zawierające mniej niż 0,25% masy węgla: 0937117207 11- - O prostokątnym (także kwadratowym) przekroju poprzecznym, szerokości mniejszej niż dwukrotna grubość: 72.000 ton - - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe: - - - - Pozostałe: 7207 11 14 0- - - - - O grubości nieprzekraczającej 130 mm ex 7207 11 14 0Kęsiska kwadratowe0 7207 11 16 0- - - - - O grubości przekraczającej 130 mm ex 7207 11 16 0Kęsiska kwadratowe0 7207 12- - Pozostałe, o prostokątnym (innym niż kwadratowy) przekroju poprzecznym: 0937127207 12 10 0- - - Walcowane lub otrzymane przez odlewanie ciągłe055.000 ton c) po kontyngencie oznaczonym numerem 093715 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 093891 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 093891ex 7208 37 90 0Blacha ze stali niestopowej walcowana na gorąco w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości kręgu, o szerokości kręgu powyżej 1.500 mm i grubości 5 mm05.000 ton d) po kontyngencie oznaczonym numerem 093716 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 093892 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 093892ex 7208 38 90 0Blacha ze stali niestopowej walcowana na gorąco w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości kręgu, o szerokości kręgu powyżej 1.500 mm i grubości 3 mm oraz 4 mm015.000 ton e) po kontyngencie oznaczonym numerem 093717 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 093893 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość 093893ex 7208 39 90 0Blacha ze stali niestopowej walcowana na gorąco w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości kręgu, o szerokości kręgów od 1.000 do 1.300 mm i grubości 2 mm oraz 2,5 mm010.000 ton 2) w załączniku nr 2 po kontyngencie oznaczonym numerem 093796 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 093894 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaWartość w euro 0938948433Maszyny żniwne i omłotowe, także prasy do belowania słomy i paszy; kosiarki do trawników i do pozyskiwania siana; urządzenia do czyszczenia, sortowania lub klasyfikowania jaj, owoców lub innych produktów rolnych, inne niż urządzenia objęte pozycją 8437: - Pozostałe maszyny żniwne; maszyny omłotowe: 8433 51 00- - Kombajny zbożowe: 8433 51 00 1- - - Nowe ex 8433 51 00 1Kombajn zbożowy z separująco-młócącym rotorem wzdłużnym01.191.910 § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 3 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu farmaceutycznego (Dz. U. Nr 159, poz. 1542) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 lutego 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu farmaceutycznego (Dz. U. Nr 41, poz. 353) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1: a) przed kontyngentem oznaczonym numerem 096073 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096738 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlośćWysokość kaucji 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 096738ex 1507 10 10 0Olej sojowy surowy2.728.000 kg80 EUR/t b) po kontyngencie oznaczonym numerem 096100 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096739 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlośćWysokość kaucji 1804 00 00 0Kakaowe masło, tłuszcz i olej 096739ex 1804 00 00 0Olej kakaowy1.000 kg80 EUR/t 2) w załączniku nr 2: a) kontyngent oznaczony numerem 096157 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 0961572906 11 00 0- - Mentol10.400 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 0961572906 11 00 0- - Mentol10.550 kg b) po kontyngencie oznaczonym numerem 096170 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096740 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096740ex 2914 50 00 0Ditranol30 kg c) kontyngent oznaczony numerem 096249 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096249ex 2922 49 95 0Diklofenak sól sodowa2.435 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096249ex 2922 49 95 0Diklofenak sól sodowa3.935 kg d) po kontyngencie oznaczonym numerem 096256 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096741 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096741ex 2922 49 95 0Benzokaina200 kg e) po kontyngencie oznaczonym numerem 096274 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096742 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096742ex 2923 90 00 0Winian L-karnityny800 kg f) przed kontyngentem oznaczonym numerem 096275 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096743 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 0967432924 29 10 0- - - Lidokaina (INN)50 kg g) przed kontyngentem oznaczonym numerem 096308 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096744 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096744ex 2931 00 95 0Alendronian sodu500 kg h) kontyngent oznaczony numerem 096324 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096324ex 2932 99 95 0Amidaronu chlorowodorek5.000 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096324ex 2932 99 95 0Amiodaronu chlorowodorek5.000 kg i) kontyngent oznaczony numerem 096342 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096342ex 2933 29 90 0Metronidazol42.050 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096342ex 2933 29 90 0Metronidazol42.125 kg j) po kontyngencie oznaczonym numerem 096368 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096745 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096745ex 2933 39 99 0Pikolinian chromu200 kg k) po kontyngencie oznaczonym numerem 096445 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096746 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096746ex 2933 99 90 0Carvedilol100 kg l) po kontyngencie oznaczonym numerem 096504 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096747 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096747ex 2935 00 90 0Sulfatiazol600 kg m) kontyngent oznaczony numerem 096534 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096534ex 2937 21 00 0Hydrokortyzon1.150 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096534ex 2937 21 00 0Hydrokortyzon1.400 kg n) kontyngent oznaczony numerem 096535 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096535ex 2937 21 00 0Prednisolon105 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096535ex 2937 21 00 0Prednisolon115 kg o) po kontyngencie oznaczonym numerem 096599 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096748 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096748ex 2941 50 00 0Erytromycyna50 kg p) kontyngent oznaczony numerem 096623 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096623ex 2941 90 00 0Neomycyny siarczan15.530 kg otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096623ex 2941 90 00 0Neomycyny siarczan15.605 kg r) po kontyngencie oznaczonym numerem 096629 dodaje się kontyngenty oznaczone numerami 096749, 096750 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096749ex 2941 90 00 0Nystatyna27 kg 096750ex 2941 90 00 0Gentamycyna17 kg s) po kontyngencie oznaczonym numerem 096640 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096751 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 3204Środki barwiące organiczne syntetyczne, nawet niezdefiniowane chemicznie; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, na bazie środków barwiących organicznych syntetycznych; produkty organiczne syntetyczne, w rodzaju stosowanych jako fluorescencyjne środki rozjaśniające lub jako luminofory, nawet niezdefiniowane chemicznie: - Środki barwiące organiczne syntetyczne oraz preparaty oparte na nich, jak wymieniono w uwadze 3 do niniejszego działu: 3204 19 00 0- - Pozostałe, włącznie z mieszaninami dwóch lub więcej środków barwiących objętych podpozycjami od 3204 11 do 3204 19 096751ex 3204 19 00 0Beta karoten500 kg t) po kontyngencie oznaczonym numerem 096689 dodaje się kontyngent oznaczony numerem 096752 w brzmieniu: Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieIlość 096752ex 3906 90 90 0Carbopol 971 PNF150 kg § 2. 1. Do wniosków o udzielenie pozwoleń na przywóz towarów objętych kontyngentami taryfowymi, o których mowa w § 1, złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy rozporządzenia wymienionego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 2. Pozwolenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność do dnia upływu terminu, na który zostały udzielone. 3. Wielkość kontyngentu ulega pomniejszeniu o wielkość kontyngentu rozdysponowanego na podstawie pozwoleń, o których mowa w ust. 2. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 września 2003 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Słowackiej (Dz. U. Nr 159, poz. 1543) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Słowackiej (Dz. U. Nr 227, poz. 1900). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 września 2003 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1386 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie ustanowienia plafonu taryfowego na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Czeskiej (Dz. U. Nr 159, poz. 1544) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się plafon taryfowy na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Czeskiej, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Obniżone stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów zgodnie z wymogami określonymi w przepisach odrębnych. § 3. Do towarów, o których mowa w § 1, nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 226, poz. 1885, z późn. zm. 3)). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 września 2003 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 września 2003 r. (poz. 1544) WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI CZESKIEJ, OBJĘTYCH PLAFONEM TARYFOWYM Nr plafonuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnadla Republiki Czeskiej 0803012002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego: 700 ton 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg11 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg11 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg11 - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg11 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg11 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg11 - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg11 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg11 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg11 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1386 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 12, poz. 124, Nr 53, poz. 469, Nr 108, poz. 1010, Nr 122, poz. 1145, Nr 124, poz. 1155 i 1156 , Nr 129, poz. 1178 i Nr 156, poz. 1518. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii (Dz. U. Nr 159, poz. 1545) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii (Dz. U. Nr 228, poz. 1904 oraz z 2003 r. Nr 89, poz. 831 i Nr 115, poz. 1085) w załączniku nr 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się kontyngenty oznaczone numerami: 095001 (kod 1001 90), 095002 (kod 1005 90) oraz 095004 (kod 2002 90); 2) kontyngent oznaczony numerem 095006 i 095102, w brzmieniu: Nr kontyngentu*Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 0950062203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 60.000 hl40.000 hl2 EUR/hl 095102 - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach21a) 2203 00 09 0- - Pozostałe21a) 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów21a) otrzymuje brzmienie: Nr kontyngentu*Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 0950062203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 60.000 hl40.000 hl2 EUR/hl 095102 - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach21 2203 00 09 0- - Pozostałe21 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów21 3) po tabeli skreśla się oznaczenie w brzmieniu: "a) nie dotyczy Republiki Czeskiej". § 2. 1. Do wniosków o udzielenie pozwoleń na przywóz towarów objętych kontyngentami taryfowymi, o których mowa w § 1, złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy rozporządzenia wymienionego w § 1 w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. 2. Pozwolenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność do dnia upływu terminu, na który zostały udzielone. 3. Wielkość kontyngentu oznaczonego nr 095006 ulega pomniejszeniu o wielkość rozdysponowaną na podstawie dotychczasowych pozwoleń. § 3. Rozporządzenie wchodzi życie z dniem 15 września 2003 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 2 września 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 159, poz. 1546) Na podstawie art. 106 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Skazani mają prawo uczestniczyć w nabożeństwach i spotkaniach, także indywidualnych, o charakterze religijnym, które odbywają się w kaplicy lub innym odpowiednio przystosowanym do tego celu pomieszczeniu albo miejscu na terenie zakładu karnego lub aresztu śledczego, zwanych dalej "zakładem", zgodnie z ustalonym porządkiem wewnętrznym zakładu. 2. Porządek wewnętrzny w zakresie wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych dyrektor zakładu ustala w porozumieniu z duchownymi kościołów lub innych związków wyznaniowych, wykonującymi posługi religijne w zakładzie, zwanymi dalej "kapelanami". 3. Dyrektor zakładu, mając na uwadze względy porządku i bezpieczeństwa zakładu oraz wielkość pomieszczeń i miejsc, o których mowa w ust. 1, ustala w porozumieniu z kapelanami, zasady i kolejność korzystania z tych pomieszczeń i miejsc przez poszczególne grupy skazanych. 4. Praktyki i posługi religijne o charakterze indywidualnym mogą odbywać się również w celach mieszkalnych, szpitalnych i izbach chorych, jeżeli nie zakłócają obowiązujących w zakładzie zasad porządku i bezpieczeństwa oraz jeżeli zapewnione są warunki prywatności wykonywania tych praktyk i posług. § 2. 1. Skazani odbywający karę w zakładzie typu zamkniętego są doprowadzani do pomieszczeń i miejsc, o których mowa w § 1 ust. 1, przez funkcjonariuszy Służby Więziennej. 2. Skazani odbywający karę w zakładzie typu półotwartego lub otwartego do pomieszczeń i miejsc, o których mowa w § 1 ust. 1, udają się bez dozoru funkcjonariusza Służby Więziennej w ustalonej kolejności. § 3. 1. W celu zapewnienia skazanym wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych dyrektor zakładu zawiera umowę z kapelanem o wykonywanie posług religijnych. 2. Podstawę zawarcia umowy o pełnienie funkcji kapelana stanowi skierowanie władzy zwierzchniej lub uprawnionego przedstawiciela kościoła albo innego związku wyznaniowego, wyznaczające go do wykonywania posług religijnych w danym zakładzie. 3. W umowie określa się w szczególności zakres czynności kapelana, zasady jego zastępstwa przez innego duchownego, zakres i zasady korzystania przez kapelana przy wykonywaniu posług religijnych z pomocy innych osób, zasady współdziałania z dyrektorem zakładu oraz przypadki, w których umowa ulega rozwiązaniu. 4. W razie nagłej potrzeby posługi religijnej i niemożności jej udzielenia przez kapelana lub zastępującego go duchownego, dyrektor zakładu zwraca się o jej udzielenie do innego duchownego tego samego kościoła lub związku wyznaniowego. § 4. 1. Dyrektor zakładu zapewnia kapelanowi i osobom, o których mowa w § 3 ust. 3, zapoznanie się z przepisami dotyczącymi w szczególności: 1) wykonywania kary pozbawienia wolności; 2) obowiązujących w zakładzie zasad porządku i bezpieczeństwa; 3) zasad poruszania się po terenie zakładu; 4) tajemnicy państwowej i służbowej. 2. W przypadku rażącego naruszenia przepisów, o których mowa w ust. 1, przez kapelana lub zastępującego go duchownego, dyrektor zakładu powiadamia o powyższym władze zwierzchnie kapelana lub uprawnionego przedstawiciela kościoła albo innego związku wyznaniowego, a w razie ich naruszenia przez inne osoby, o których mowa w § 3 ust. 3, dyrektor zakładu może cofnąć tym osobom uprawnienie do wstępu na teren zakładu. § 5. Dyrektor zakładu podejmuje niezbędne czynności w celu zapewnienia odpowiednich warunków do wykonywania praktyk i posług religijnych oraz korzystania z tych posług, a także zasięga opinii kapelana w sprawie organizacji posług religijnych. § 6. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do zasad wykonywania praktyk i posług religijnych oraz korzystania z tych posług przez tymczasowo aresztowanych, chyba że organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, ograniczy lub określi sposób korzystania przez tymczasowo aresztowanego z prawa do kontaktowania się z kapelanem wykonującym posługi religijne lub innymi osobami, o których mowa w § 3 ust. 3. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych (Dz. U. Nr 139, poz. 904). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. (Dz. U. Nr 159, poz. 1547) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 160, poz. 1060), 2) ustawą z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa, o administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 497), 3) ustawą z dnia 22 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o pracownikach samorządowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 971), 4) ustawą z dnia 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy o samorządzie województwa, ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz ustawy o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 23, poz. 220), 5) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 maja 2002 r. sygn. akt SK. 32/01 (Dz. U. Nr 68, poz. 632), 6) ustawą z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), 7) ustawą z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1089), 8) ustawą z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 28 sierpnia 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 207-211 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 95, poz. 602), które stanowią: "Art. 207. Państwowa Komisja Wyborcza powoła, w ciągu 14 dni od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, wojewódzkich komisarzy wyborczych zgodnie z przepisami ustawy. Art. 208. 1. Zarządzone przez Prezesa Rady Ministrów, na podstawie art. 9 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387 i z 1998 r. Nr 50, poz. 311) w związku z art. 32 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48, poz. 195 i Nr 86, poz. 396 oraz z 1995 r. Nr 124, poz. 601), wybory do rad gmin i do Rady miasta stołecznego Warszawy przeprowadza się, w wyznaczonym uprzednio terminie 11 października 1998 r., na podstawie przepisów niniejszej ustawy. 2. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, dostosuje kalendarz wyborczy odnoszący się do ogłoszonych na dzień 11 października 1998 r. wyborów, o których mowa w ust. 1, do wymogów niniejszej ustawy. Art. 209. W pierwszych wyborach do rad gmin przeprowadzanych na podstawie niniejszej ustawy w terminie, o którym mowa w art. 208, zarząd gminy dokonuje podziału gminy na okręgi wyborcze, ustala liczbę radnych wybieranych w każdym okręgu oraz tworzy obwody głosowania. Art. 210. 1. Prezes Rady Ministrów wyznaczy, w drodze rozporządzenia, datę pierwszych wyborów do rad powiatów i sejmików województw oraz określi dni, w których upływają terminy wykonania czynności określonych w ustawie (wspólny kalendarz wyborczy, jeżeli wybory do rad powiatów i sejmików województw zostaną wyznaczone na ten sam dzień). 2. W razie zarządzenia pierwszych wyborów do rad powiatów i sejmików województw na podstawie niniejszej ustawy na ten sam dzień, na który zarządzono pierwsze wybory do rad gmin przeprowadzanych na podstawie niniejszej ustawy (art. 208), Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych określonych w ustawie (wspólny kalendarz wyborczy do wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw). Art. 211. 1. W pierwszych wyborach do rad powiatów i sejmików województw przeprowadzanych na podstawie niniejszej ustawy: 1) minister właściwy do spraw administracji publicznej, po zasięgnięciu opinii właściwego wojewody i sejmiku samorządowego oraz Państwowej Komisji Wyborczej, dokonuje, w drodze rozporządzenia, podziału powiatów i województw na okręgi wyborcze oraz ustala liczbę radnych wybieranych w każdym okręgu wyborczym, 2) obsługę administracyjną wojewódzkich komisji wyborczych i wykonanie zadań wyborczych na obszarze województwa zapewnia wojewoda właściwy dla siedziby sejmiku województwa we współdziałaniu z dyrektorem delegatury Krajowego Biura Wyborczego, 3) obsługę administracyjną powiatowej komisji wyborczej i wykonanie zadań wyborczych na obszarze powiatu zapewnia burmistrz (prezydent miasta) właściwy dla siedziby powiatu, 4) art. 135 ust. 5 i 6 nie stosuje się, 5) art. 137 nie stosuje się, 6) art. 136, art. 139 i art. 164 stosuje się odpowiednio. 2. Opinia sejmiku samorządowego, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powinna być udzielona w terminie 7 dni od dnia zwrócenia się o nią przez ministra właściwego do spraw administracji. W przypadku niedotrzymania tego terminu minister wykonuje uprawnienia określone w ust. 1 pkt 1 bez uzyskania opinii sejmiku samorządowego. 3. Przy podziale województwa na okręgi wyborcze dla przeprowadzenia pierwszych wyborów do sejmików województw należy dążyć do tego, aby okręgi wyborcze obejmowały obszar możliwie jednorodny ze względu na układ osadniczy i przestrzenny."; 2) art. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 160, poz. 1060), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 15 ust. 1 i art. 16 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa, o administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 497), które stanowią: "Art. 15. 1. Do końca kadencji organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego, w czasie której ustawa weszła w życie, przepisy: 1) art. 17, art. 18a ust. 2, art. 21 ust. 2, art. 24a ust. 2, art. 24b ust. 1 i 4, art. 25 ust. 5, art. 27, art. 28 i art. 37 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, 2) art. 9, art. 21 ust. 8, art. 23 ust. 2 i art. 26 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 2, 3) art. 16 ust. 3, art. 23 ust. 4, art. 25 ust. 2 i art. 31 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 3, 4) art. 9 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 7, 5) ustawy, o której mowa w art. 8, w tym artykule zmieniane - mają zastosowanie w brzmieniu dotychczasowym." "Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że: 1) art. 10 i art. 13 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, 2) przepis art. 25b ustawy, o której mowa w art. 1, ma zastosowanie do kadencji następujących po kadencji, w czasie której ustawa weszła w życie."; 4) art. 7 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o pracownikach samorządowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 971), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 30 maja 2001 r."; 5) art. 6-8 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy o samorządzie województwa, ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz ustawy o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 23, poz. 220), które stanowią: "Art. 6. Wojewódzcy komisarze wyborczy i zastępcy wojewódzkich komisarzy wyborczych działający w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się komisarzami wyborczymi w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 4. Art. 7. Państwowa Komisja Wyborcza w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy określi właściwość rzeczową i właściwość terytorialną komisarzy wyborczych zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 4. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepis art. 17 ustawy, o której mowa w art. 1, i przepis art. 9 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 2, mają zastosowanie do kadencji następującej po kadencji, w czasie której ustawa wejdzie w życie."; 6) art. 102 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który stanowi: "Art. 102. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 28-81, art. 82 pkt 1 i 6 oraz art. 83-99 wchodzą w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r."; 7) art. 6 ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1089), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 27, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 8) art. 16 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806), który stanowi: "Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2003 r. (poz. 1547) USTAWA z dnia 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw DZIAŁ I Przepisy wspólne Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, zgłaszania kandydatów oraz warunki ważności tych wyborów. Art. 2. 1. Wybory do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw są powszechne, równe, bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym. 2. W wyborach do każdego z organów, o których mowa w ust. 1, głosować można tylko osobiście i tylko jeden raz. Art. 3. 1. W rozumieniu niniejszej ustawy organami stanowiącymi jednostek samorządu terytorialnego są rady gmin, rady powiatów i sejmiki województw. 2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o radzie gminy, należy przez to rozumieć także radę miasta na prawach powiatu. 3. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o radzie, należy przez to rozumieć także sejmik województwa. Art. 4. Przepisy niniejszego działu stosuje się do wyborów odpowiednich rad, jeżeli przepisy szczególne ustawy nie stanowią inaczej. Rozdział 2 Prawa wyborcze Art. 5. Prawo wybierania (czynne prawo wyborcze) do danej rady ma każdy obywatel polski, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 18 lat i stale zamieszkuje na obszarze działania tej rady. Art. 6. Nie mają prawa wybierania osoby: 1) pozbawione praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądowym; 2) pozbawione praw wyborczych orzeczeniem Trybunału Stanu; 3) ubezwłasnowolnione prawomocnym orzeczeniem sądowym. Art. 7. Prawo wybieralności (bierne prawo wyborcze) przysługuje osobie mającej prawo wybierania do danej rady. Art. 8. 1. Można kandydować tylko do jednego z organów wymienionych w art. 3 ust. 1. 2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku uzupełniania składu rady lub wyboru danej rady przed upływem kadencji rad. 3. Można być radnym tylko jednej z rad, o których mowa w art. 3. Art. 9. Przy ustalaniu faktu stałego zamieszkania dla potrzeb niniejszej ustawy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Rozdział 3 Organy wyborcze Art. 10. 1. 1) Państwowa Komisja Wyborcza powołana na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507 i Nr 130, poz. 1188) oraz komisarze wyborczy organizują wybory i sprawują nadzór nad ich przeprowadzeniem zgodnie z przepisami prawa. 2. Wybory przeprowadzają: 1) terytorialne (wojewódzkie, powiatowe i gminne) komisje wyborcze; 2) obwodowe komisje wyborcze. Art. 11. 1. Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego; 2) powoływanie i odwoływanie komisarzy wyborczych 2); 3) rozpatrywanie skarg na działalność komisarzy wyborczych 2); 4) ustalanie wzorów urzędowych formularzy oraz druków wyborczych, a także wzorów pieczęci organów wyborczych niższego stopnia; 5) sprawowanie nadzoru nad sporządzaniem spisów wyborców; 6) podawanie do publicznej wiadomości zbiorczych wyników wyborów do rad; 7) wykonywanie innych zadań określonych w ustawach. 2. Wykonując zadania, o których mowa w ust. 1, Państwowa Komisja Wyborcza wydaje wytyczne wiążące komisarzy wyborczych 2) oraz terytorialne i obwodowe komisje wyborcze, a także wyjaśnienia dla organów samorządu terytorialnego oraz podległych im jednostek wykonujących zadania związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem wyborów. 3. Państwowa Komisja Wyborcza uchyla postanowienia komisarza wyborczego 2) podjęte z naruszeniem prawa lub niezgodne z jej wytycznymi i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia. 4. Państwowa Komisja Wyborcza podejmuje uchwały w zakresie swoich ustawowych uprawnień. 5. Państwowa Komisja Wyborcza może na czas przeprowadzenia wyborów utworzyć swoją inspekcję i określić jej zadania. Do osób powołanych w skład inspekcji stosuje się odpowiednio przepisy art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i 4 oraz art. 21 ust. 2. Art. 12. 1. Do zadań komisarza wyborczego 2) należy: 1) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego przez terytorialne i obwodowe komisje wyborcze; 2) zapewnianie we współdziałaniu z organami samorządu terytorialnego organizacji wyborów do rad na obszarze województwa; 3) powoływanie terytorialnych komisji wyborczych oraz rozwiązywanie terytorialnych i obwodowych komisji wyborczych po wykonaniu ich ustawowych zadań; 4) rozpatrywanie skarg na działalność terytorialnych komisji wyborczych; 5) kontrolowanie, w zakresie ustalonym przez Państwową Komisję Wyborczą, prawidłowości sporządzania spisów wyborców; 6) podawanie do publicznej wiadomości informacji o składach terytorialnych komisji wyborczych powołanych na obszarze województwa; 7) udzielanie, w miarę potrzeby, terytorialnym i obwodowym komisjom wyborczym wyjaśnień; 8) ustalanie zbiorczych wyników wyborów do rad przeprowadzonych na obszarze województwa i ogłaszanie ich w trybie określonym w niniejszej ustawie; 9) przedkładanie sprawozdania z przebiegu wyborów na obszarze województwa, wraz z ich wynikami, Państwowej Komisji Wyborczej; 10) (skreślony); 3) 11) wykonywanie innych czynności przewidzianych w ustawach lub zleconych przez Państwową Komisję Wyborczą. 2. Komisarz wyborczy 2) uchyla uchwały terytorialnych i obwodowych komisji wyborczych podjęte z naruszeniem prawa lub niezgodne z wytycznymi Państwowej Komisji Wyborczej i przekazuje sprawę właściwej komisji do ponownego rozpatrzenia. 3. Komisarz wyborczy 2) może na czas przeprowadzenia wyborów utworzyć swoją inspekcję i określić jej zadania. Przepisy dotyczące osób powołanych do inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej, o których mowa w art. 11 ust. 5, mają zastosowanie do inspekcji powołanej przez komisarza wyborczego 2). 4. Komisarz wyborczy 2) wydaje postanowienia w zakresie swoich ustawowych uprawnień. 5. (skreślony). 4) 6. (skreślony). 4) Art. 13. Do zadań terytorialnej komisji wyborczej należy: 1) rejestrowanie kandydatów na radnych; 2) zarządzanie druku obwieszczeń wyborczych i podanie ich do publicznej wiadomości w trybie określonym w ustawie; 3) zarządzanie druku kart do głosowania i ich dostarczania obwodowym komisjom wyborczym; 4) rozpatrywanie skarg na działalność obwodowych komisji wyborczych; 5) ustalenie wyników głosowania i wyników wyborów do rady i ogłoszenie ich w trybie określonym niniejszą ustawą; 6) przesłanie wyników głosowania i wyników wyborów komisarzowi wyborczemu 2); 7) wykonywanie innych czynności określonych w ustawie lub zleconych przez komisarza wyborczego 2). Art. 14. Do zadań obwodowej komisji wyborczej należy: 1) przeprowadzenie głosowania w obwodzie; 2) czuwanie w dniu wyborów nad przestrzeganiem prawa wyborczego w miejscu i czasie głosowania; 3) ustalenie wyników głosowania w obwodzie i podanie ich do publicznej wiadomości; 4) przesłanie wyników głosowania do właściwej terytorialnej komisji wyborczej. Art. 15. 1. 5) Komisarz wyborczy jest pełnomocnikiem Państwowej Komisji Wyborczej wyznaczonym na obszar stanowiący część jednego województwa. 1a. 6) Państwowa Komisja Wyborcza określa właściwość terytorialną komisarzy wyborczych oraz właściwość rzeczową w zakresie wykonywania czynności o charakterze ogólnowojewódzkim, z uwzględnieniem zadań związanych z wyborami do sejmiku województwa oraz zadań, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8 i 9. 2. 7) Komisarzy wyborczych powołuje w każdym województwie w liczbie od 2 do 6 spośród sędziów, na okres 5 lat, Państwowa Komisja Wyborcza na wniosek ministra właściwego do spraw sprawiedliwości. Ta sama osoba może być ponownie powołana na stanowisko komisarza tylko raz. 2a. 8) Komisarzem wyborczym może być także sędzia w stanie spoczynku, nie dłużej jednak niż do ukończenia 70 lat. 3. Komisarz wyborczy 2) pełni swoją funkcję niezależnie od sprawowania urzędu sędziego właściwego sądu. 4. 9) Funkcja komisarza wyborczego 2) wygasa wskutek śmierci, ustania stosunku służbowego sędziego, ukończenia 70 lat przez komisarza będącego sędzią w stanie spoczynku lub odwołania. Państwowa Komisja Wyborcza odwołuje komisarza wyborczego 2) przed upływem okresu, na jaki został powołany, z powodu zrzeczenia się funkcji lub na wniosek prezesa właściwego sądu albo na wniosek ministra właściwego do spraw sprawiedliwości. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, powołanie komisarza wyborczego 2) następuje w trybie i na zasadach przewidzianych w ust. 2. 6. 10) W razie czasowej niemożności pełnienia funkcji przez komisarza wyborczego 2) Państwowa Komisja Wyborcza może powierzyć pełnienie tej funkcji na ten okres innemu komisarzowi wyborczemu lub innej osobie zapewniającej rzetelne wykonanie czynności wyborczych. Art. 16. (skreślony). 11) Art. 17. 1. Terytorialne komisje wyborcze powołuje, najpóźniej w 45 dniu przed dniem wyborów, komisarz wyborczy 2) spośród wyborców zgłoszonych przez pełnomocników komitetów wyborczych, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. W skład komisji wchodzi od 7 do 9 osób. 3. W skład komisji wyborczej wojewódzkiej, powiatowej oraz komisji wyborczej w mieście na prawach powiatu wchodzi z urzędu, jako przewodniczący, sędzia wskazany przez prezesa sądu okręgowego 12). 4. Pierwsze posiedzenie wojewódzkiej komisji wyborczej organizuje komisarz wyborczy 2). 5. Pierwsze posiedzenia powiatowych i gminnych komisji wyborczych organizuje, z upoważnienia komisarza wyborczego 2), odpowiednio starosta i wójt (burmistrz, prezydent miasta). 6. Komisja na pierwszym posiedzeniu wybiera, z zastrzeżeniem ust. 3, ze swojego składu przewodniczącego i jego zastępcę. 7. Skład komisji podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. 8. Zmiany i uzupełnienia w składzie komisji następują w trybie przepisów o jej powołaniu. Art. 18. 1. 13) Obwodową komisję wyborczą powołuje, najpóźniej w 21 dniu przed dniem wyborów, wójt (burmistrz, prezydent miasta) spośród wyborców zgłoszonych przez pełnomocników komitetów wyborczych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. 14) W skład komisji wchodzi od 5 do 9 osób, w tym z urzędu, jako członek, osoba wskazana przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) spośród pracowników samorządowych gminy lub gminnych jednostek organizacyjnych. 3. Pierwsze posiedzenie komisji organizuje wójt (burmistrz, prezydent miasta). 4. Komisja na pierwszym posiedzeniu wybiera ze swojego składu przewodniczącego i jego zastępcę. 5. Skład komisji podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. 6. Zmiany i uzupełnienia w składzie komisji następują w trybie przepisów o jej powołaniu. Art. 19. 1. W skład komisji wyborczych, o których mowa w art. 10 ust. 2, mogą wchodzić tylko wyborcy stale zamieszkali na obszarze działania danej rady. Można być członkiem tylko jednej komisji wyborczej. 2. W skład każdej z komisji wyborczych wchodzi po jednym przedstawicielu zgłoszonym przez pełnomocnika każdego komitetu wyborczego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. W przypadku zgłoszenia przez pełnomocników komitetów wyborczych do składu terytorialnej lub obwodowej komisji wyborczej liczby kandydatów przekraczającej dopuszczalny skład komisji, o składzie komisji decyduje publiczne losowanie przeprowadzone przez organ właściwy do jej powołania. 4. Jeżeli liczba kandydatów zgłoszonych w trybie, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest mniejsza od dopuszczalnego minimalnego składu liczbowego komisji, uzupełnienia jej składu dokonuje organ właściwy do powołania komisji ze zgłoszonych, przez pełnomocników komitetów wyborczych, kandydatów w ciągu 3 dni po upływie terminu określonego odpowiednio w art. 17 ust. 1 i w art. 18 ust. 1. 5. Sposób zgłaszania kandydatów, wzór zgłoszenia oraz zasady powoływania komisji wyborczych, w tym tryb przeprowadzenia losowania, określa Państwowa Komisja Wyborcza. 6. 15) Osoby wchodzące w skład komisji wyborczych tracą członkostwo w komisji z dniem podpisania zgody na kandydowanie na radnego. Z tym dniem tracą również członkostwo w komisjach osoby będące w stosunku do osób, które wyraziły zgodę na kandydowanie: zstępnymi, wstępnymi, małżonkami, rodzeństwem, małżonkami zstępnych lub przysposobionych. 7. Członkowie komisji nie mogą pełnić funkcji pełnomocników komitetów wyborczych ani też mężów zaufania, o których mowa w art. 43 ust. 2. 8. Członkowie komisji nie mogą prowadzić agitacji na rzecz kandydatów na radnych. Art. 20. 1. Członkom komisji wyborczych przysługują: 1) diety i zwrot kosztów podróży, 2) 16) zryczałtowane diety za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustaleniem wyników głosowania i wyników wyborów na zasadach i w wysokości określonych przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej. 2. W związku z wykonywaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, członkom komisji przysługuje na okres do 5 dni zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz uprawnień ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Przewodniczący wojewódzkich i powiatowych komisji wyborczych wykonują swoje zadania na zasadach takich jak sędzia sądu powszechnego delegowany do pracy w innym sądzie. 4. 17) Wynagrodzenie komisarzy wyborczych 2) ustala minister właściwy do spraw administracji publicznej w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu członka Państwowej Komisji Wyborczej, określonej odrębnymi przepisami. Art. 21. 1. Osoby wchodzące w skład komisji wyborczych, o których mowa w art. 10 ust. 2, korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych i ponoszą odpowiedzialność jak funkcjonariusze publiczni. 2. Osobom wchodzącym w skład komisji wyborczych, które uległy wypadkowi w czasie wykonywania zadań tych komisji albo w drodze do miejsca lub z miejsca ich wykonywania, przysługuje odszkodowanie w wysokości i na zasadach określonych dla pracowników w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Odszkodowanie wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a postępowanie powypadkowe prowadzi komisarz wyborczy 2). 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do komisarzy wyborczych 2). Art. 22. 1. Państwowa Komisja Wyborcza ustala w regulaminie sposób wykonania swoich zadań wynikających z niniejszej ustawy oraz określa tryb pracy komisarzy wyborczych 2), w tym sposób sprawowania przez nich nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego. 2. Państwowa Komisja Wyborcza ustala regulaminy terytorialnych i obwodowych komisji wyborczych, określając w nich w szczególności tryb pracy komisji oraz sposób wykonania zadań. 3. 18) Państwowa Komisja Wyborcza może określić warunki oraz sposób wykorzystania techniki elektronicznej przy ustalaniu wyników głosowania i wyników wyborów przez terytorialne komisje wyborcze i komisarzy wyborczych. Art. 23. 1. 19) Obsługę Państwowej Komisji Wyborczej i komisarzy wyborczych 2) zapewnia Krajowe Biuro Wyborcze, utworzone na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Obsługę administracyjną właściwej terytorialnej komisji wyborczej oraz wykonanie zadań wyborczych odpowiednio na obszarze województwa, powiatu i gminy zapewnia marszałek województwa, starosta i wójt (burmistrz, prezydent miasta), jako zadanie zlecone. W tym celu marszałek województwa, starosta i wójt (burmistrz, prezydent miasta) może ustanowić pełnomocnika do spraw wyborów - urzędnika wyborczego. Zasady współdziałania urzędnika wyborczego z Krajowym Biurem Wyborczym określa porozumienie zawarte odpowiednio pomiędzy marszałkiem, starostą i wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) a Kierownikiem Krajowego Biura Wyborczego lub upoważnioną przez niego osobą. 3. Obsługę administracyjną i warunki techniczno-materialne pracy obwodowych komisji wyborczych zapewnia wójt (burmistrz, prezydent miasta), jako zadanie zlecone gminie. Art. 24. 1. Jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomości państwowych i komunalnych są obowiązane udostępnić pomieszczenia wskazane przez marszałka województwa, starostę i wójta (burmistrza, prezydenta miasta) z przeznaczeniem na siedziby odpowiednio terytorialnej komisji wyborczej oraz obwodowych komisji wyborczych (lokale wyborcze). 2. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, są udostępniane bezpłatnie. 3. 20) Siedziby komisji wyborczych można również umieszczać w pomieszczeniach innych podmiotów niż wymienione w ust. 1, po uprzednim porozumieniu z zarządzającymi tymi pomieszczeniami. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do pomieszczeń niezbędnych dla wykonywania przez komisarza wyborczego 2) zadań związanych z wyborami. Rozdział 4 Zarządzanie wyborów Art. 25. 21) 1. Wybory do rad zarządza się nie później niż na 30 dni przed upływem kadencji rad. Datę wyborów wyznacza się na dzień wolny od pracy, przypadający w ciągu 60 dni po upływie kadencji rad. 2. Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, wyznacza, w drodze rozporządzenia, datę wyborów zgodnie z ust. 1 oraz określa dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych przewidzianych w ustawie (kalendarz wyborczy). 3. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, podaje się niezwłocznie do publicznej wiadomości i ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej najpóźniej w 60 dniu przed dniem wyborów. Art. 26. 1. 22) W razie konieczności przeprowadzenia wyborów danej rady przed upływem kadencji z przyczyn określonych w ustawach, wybory zarządza się i przeprowadza w ciągu 60 dni od wystąpienia tej przyczyny. Przepisy art. 25 stosuje się odpowiednio, z tym że w kalendarzu wyborczym terminy wykonania czynności wyborczych mogą być krótsze od przewidzianych w ustawie. 2. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie wyborów, o których mowa w ust. 1, wojewoda podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, na obszarze działania rady, do której wybory mają być przeprowadzone. Rozdział 5 Ustalenie liczby radnych Art. 27. 1. 23) Liczbę radnych wybieranych do rad ustala, odrębnie dla każdej rady, wojewoda, po porozumieniu z komisarzem wyborczym 2), odpowiednio do zasad określonych w niniejszej ustawie oraz ustawach odrębnych. 2. Ustalenie liczby radnych dla każdej rady następuje na podstawie liczby mieszkańców zamieszkałych na obszarze działania danej rady, według stanu ewidencji ludności na koniec roku poprzedzającego rok, w którym wybory mają być przeprowadzone. Art. 28. 24) Zarządzenie wojewody ustalające liczbę radnych wybieranych do rad ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym i podaje do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, w każdej gminie najpóźniej na 4 miesiące przed upływem kadencji. Po jednym egzemplarzu zarządzenia przekazuje się niezwłocznie każdej właściwej radzie i komisarzowi wyborczemu 2) oraz przesyła do Państwowej Komisji Wyborczej. Art. 29. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 26, wojewoda, po porozumieniu z komisarzem wyborczym 2), ustala liczbę radnych wybieranych do danej rady na podstawie liczby mieszkańców według stanu w ewidencji ludności na koniec miesiąca poprzedzającego zarządzenie o wyborach. 2. 25) Liczbę radnych wybieranych do danej rady podaje się w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 26 ust. 2. 3. (skreślony). 26) Rozdział 6 Obwody głosowania Art. 30. 1. 27) Głosowanie w wyborach do rad przeprowadza się w stałych i odrębnych obwodach głosowania utworzonych na obszarze gminy. 2. 27) Podziału gminy na obwody głosowania dokonuje rada gminy, na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), według następujących zasad: 1) stały obwód głosowania powinien obejmować od 500 do 3 000 mieszkańców; w przypadkach uzasadnionych miejscowymi warunkami obwód może obejmować mniejszą liczbę mieszkańców; 2) można utworzyć odrębny obwód głosowania w szpitalu, zakładzie pomocy społecznej, zakładzie karnym i areszcie śledczym oraz w oddziale zewnętrznym takiego zakładu i aresztu, jeżeli w dniu wyborów będzie przebywać w nim co najmniej 15 wyborców objętych rejestrem wyborców w gminie, na terenie której położona jest wymieniona jednostka. 3. Uchwałę rady gminy o utworzeniu obwodów głosowania ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podaje do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. Po jednym egzemplarzu uchwały przekazuje się niezwłocznie wojewodzie i komisarzowi wyborczemu 2). 4. Na ustalenia rady gminy, o których mowa w ust. 2, wyborcom w liczbie co najmniej 15 przysługuje prawo wniesienia skargi do komisarza wyborczego 2), w terminie 5 dni od daty podania ich do publicznej wiadomości. Komisarz wyborczy 2) rozpoznaje sprawę w ciągu 5 dni i wydaje postanowienie; na postanowienie nie przysługuje środek zaskarżenia. Art. 31. 1. 28) Wójt (burmistrz, prezydent miasta) przedkłada radzie gminy wnioski w sprawie zmian w podziale na obwody głosowania, jeżeli konieczność taka wynika ze zmian granic gminy, zmiany liczby mieszkańców w gminie lub w obwodzie głosowania, zmiany liczby radnych w radzie gminy lub zmian w podziale gminy na okręgi wyborcze. 2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, przedkłada się nie później niż na 3 miesiące przed upływem kadencji rady gminy. Rada gminy dokonuje zmian w podziale na obwody głosowania najpóźniej w ciągu miesiąca od przedłożenia wniosku. 3. Do zmian w podziale na obwody głosowania przepisy art. 30 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 32. Informację o numerach i granicach obwodów głosowania oraz wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych dla danych wyborów podaje wójt (burmistrz, prezydent miasta), w formie obwieszczenia, do wiadomości wyborców najpóźniej w 21 dniu przed dniem wyborów. Po jednym egzemplarzu obwieszczenia przekazuje się niezwłocznie terytorialnej komisji wyborczej oraz komisarzowi wyborczemu 2). Rozdział 7 Spis wyborców Art. 33. 1. Osoby, którym przysługuje prawo wybierania, wpisuje się do spisu wyborców. 2. Wyborca może być wpisany tylko do jednego spisu. Art. 34. 1. Spis wyborców służy dla wyborów do rad, do których wybory zostały zarządzone. 2. 29) Spis sporządza się w urzędzie gminy, najpóźniej w 14 dniu przed dniem wyborów, na podstawie stałego rejestru wyborców w gminie, prowadzonego na zasadach określonych w przepisach ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Spis sporządza się w 2 egzemplarzach, oddzielnie dla każdego obwodu głosowania, według miejsca zamieszkania wyborców. 4. 30) W spisie umieszcza się nazwisko i imiona, imię ojca, datę urodzenia, numer ewidencyjny PESEL oraz adres zamieszkania wyborcy. Art. 35. 1. Spis wyborców jest udostępniany do wglądu w urzędzie gminy. 2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) powiadamia wyborców, w sposób zwyczajowo przyjęty, o sporządzeniu spisu wyborców oraz o miejscu i czasie jego udostępniania. Art. 36. 1. Na nieprawidłowości w spisie wyborców mogą być wnoszone reklamacje. 2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) obowiązany jest rozpatrzyć reklamację w terminie 3 dni od daty jej wniesienia i wydać decyzję w sprawie. 3. Decyzję, wraz z uzasadnieniem, doręcza się niezwłocznie wnoszącemu reklamację, a gdy dotyczy ona innych osób - również tym osobom. Art. 37. 1. Na decyzję nieuwzględniającą reklamacji lub powodującą skreślenie ze spisu wyborców wnoszący reklamację bądź osoba skreślona ze spisu może wnieść, w terminie 3 dni od daty doręczenia decyzji, skargę za pośrednictwem wójta (burmistrza, prezydenta miasta) do właściwego sądu rejonowego. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) przesyła niezwłocznie sądowi skargę wraz z decyzją i aktami sprawy. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) może też niezwłocznie zmienić lub uchylić decyzję, jeżeli uzna skargę w całości za słuszną. 2. Prawo skargi do właściwego sądu rejonowego przysługuje wyborcy również w przypadku niewydania decyzji przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) na reklamację, o której mowa w art. 36, w terminie 7 dni od daty wniesienia reklamacji. 3. Sąd rozpoznaje skargę w postępowaniu nieprocesowym, w składzie jednego sędziego, w terminie 3 dni od daty jej wniesienia. Odpis postanowienia sądu doręcza się osobie, która wniosła skargę, oraz wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), którego decyzja została zaskarżona. Na postanowienie sądu nie przysługuje środek zaskarżenia. Art. 38. Spis wyborców przekazuje się w przeddzień wyborów przewodniczącemu obwodowej komisji wyborczej. Art. 39. 31) Minister właściwy do spraw administracji publicznej, na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób sporządzania spisów wyborców, w tym spisów wyborców w szpitalach, zakładach pomocy społecznej, zakładach karnych i aresztach śledczych, w których utworzono obwody głosowania, ustalając wzór spisu, metody jego aktualizacji oraz sposób udostępniania spisu wyborców. Rozdział 8 Przebieg głosowania Art. 40. 1. Głosowanie odbywa się w lokalu obwodowej komisji wyborczej, zwanym dalej "lokalem wyborczym", między godziną 6 a 20, bez przerwy. 2. W obwodach głosowania, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 2, obwodowa komisja wyborcza, po uzgodnieniu z terytorialną komisją wyborczą, może ustalić inne godziny rozpoczęcia i zakończenia głosowania. O ustaleniach tych powiadamia się wyborców oraz odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i komisarza wyborczego 2). 3. O godzinie 20 przewodniczący komisji zarządza zakończenie głosowania. Od tej chwili mogą głosować tylko wyborcy, którzy przybyli do lokalu wyborczego przed godziną 20. Art. 41. W lokalu wyborczym wydziela się miejsca zapewniające tajność głosowania, w liczbie umożliwiającej wyborcom swobodne korzystanie z nich. Art. 42. 1. Przed rozpoczęciem głosowania obwodowa komisja wyborcza sprawdza, czy urna jest pusta, po czym zamyka ją i opieczętowuje pieczęcią komisji oraz ustala liczbę otrzymanych kart do głosowania. 2. Od chwili opieczętowania aż do zakończenia głosowania urny otwierać nie wolno. Art. 43. 1. Od chwili rozpoczęcia głosowania aż do jego zakończenia w lokalu wyborczym powinno być obecnych co najmniej 3 członków obwodowej komisji wyborczej, w tym przewodniczący komisji lub jego zastępca. 2. W lokalu wyborczym podczas wszystkich czynności obwodowej komisji wyborczej mogą przebywać mężowie zaufania wyznaczeni przez pełnomocników komitetów wyborczych w trybie określonym niniejszą ustawą. Art. 44. 1. Przed przystąpieniem do głosowania wyborca okazuje obwodowej komisji wyborczej dowód osobisty lub inny dokument umożliwiający stwierdzenie jego tożsamości. 2. Wyborca niewpisany do spisu wyborców zostanie przez komisję dopisany do spisu i dopuszczony do udziału w głosowaniu, jeżeli udokumentuje, iż stale zamieszkuje na terenie danego obwodu głosowania, a urząd gminy potwierdzi, że osoba ta jest wpisana do rejestru wyborców w gminie. Art. 45. 1. Wyborca wpisany do spisu wyborców lub dopisany do spisu zgodnie z art. 44 ust. 2 otrzymuje od komisji kartę do głosowania właściwą dla przeprowadzanych wyborów. 2. Wyborca potwierdza otrzymanie karty własnym podpisem w rubryce spisu na to przeznaczonej. 3. Komisja wydaje karty do głosowania opatrzone jej własną pieczęcią. 4. Po otrzymaniu karty do głosowania wyborca udaje się do miejsca zapewniającego tajność głosowania, znajdującego się w lokalu wyborczym. 5. Kartę do głosowania wyborca wrzuca do urny. Art. 46. Wyborcy niepełnosprawnemu, na jego prośbę, może pomagać przy głosowaniu inna osoba, z wyłączeniem członków komisji i mężów zaufania. Art. 47. 1. Głosowania przerywać nie wolno. Gdyby wskutek nadzwyczajnych wydarzeń głosowanie było przejściowo uniemożliwione, obwodowa komisja wyborcza może zarządzić jego przerwanie, przedłużenie albo odroczenie do dnia następnego. Uchwała w tej sprawie powinna być natychmiast podana do publicznej wiadomości i przesłana terytorialnej komisji wyborczej, wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) oraz komisarzowi wyborczemu 2). 2. W razie przerwania lub odroczenia głosowania komisja zapieczętowuje wlot urny wyborczej i oddaje urnę wraz ze spisem wyborców na przechowanie przewodniczącemu komisji. Pieczęć komisji oddaje się w takim przypadku na przechowanie zastępcy przewodniczącego lub innemu członkowi komisji. W miarę możliwości komisja ustala również liczbę kart niewykorzystanych, umieszcza je w opieczętowanym pakiecie i oddaje na przechowanie przewodniczącemu komisji. Przed ponownym podjęciem głosowania komisja stwierdza protokolarnie, czy pieczęcie na urnie i pakiecie z kartami są nienaruszone. Art. 48. 1. W lokalu wyborczym oraz na terenie budynku, w którym lokal się znajduje, jakakolwiek agitacja wyborcza jest zabroniona. 2. W lokalu wyborczym umieszcza się tylko urzędowe obwieszczenia wyborcze. 3. Państwowa Komisja Wyborcza może postanowić o umieszczeniu w lokalu wyborczym oraz w miejscu zapewniającym tajność głosowania zwięzłej informacji o sposobie głosowania właściwym dla przeprowadzanych wyborów. Informację tę sporządza, według wzoru ustalonego przez Państwową Komisję Wyborczą, komisarz wyborczy 2) i zapewnia umieszczenie jej we wszystkich lokalach wyborczych. Art. 49. Osobom uzbrojonym wstęp do lokalu wyborczego jest zakazany. Art. 50. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej odpowiada za utrzymanie porządku i spokoju w czasie głosowania; w tym celu ma prawo żądać opuszczenia lokalu wyborczego przez osoby zakłócające porządek i spokój oraz naruszające przepis art. 48 ust. 1. 2. Na żądanie przewodniczącego komisji komendant właściwego komisariatu policji obowiązany jest zapewnić konieczną pomoc. W takim przypadku przepis art. 49 nie ma zastosowania. Rozdział 9 Ustalanie wyników głosowania w obwodach głosowania Art. 51. 1. 32) Niezwłocznie po zakończeniu głosowania obwodowa komisja wyborcza ustala wyniki głosowania w obwodzie do danej rady. 2. 33) Państwowa Komisja Wyborcza może określić warunki oraz sposób korzystania przez obwodowe komisje wyborcze z techniki elektronicznej przy ustalaniu wyników głosowania w obwodzie. Art. 52. 1. Komisja ustala, na podstawie aktualnego spisu wyborców, liczbę osób uprawnionych do głosowania oraz liczbę wyborców, którym wydano karty do głosowania. 2. Komisja ustala liczbę niewykorzystanych kart do głosowania, a następnie karty te umieszcza w zapieczętowanych pakietach. 3. Przewodniczący komisji w obecności jej członków otwiera urnę wyborczą, po czym komisja liczy znajdujące się w niej karty do głosowania. 4. Kart do głosowania przedartych, całkowicie na dwie lub więcej części, nie bierze się pod uwagę przy obliczeniach, o których mowa w ust. 3. 5. Jeżeli liczba kart do głosowania wyjętych z urny jest mniejsza lub większa od liczby wydanych kart, komisja podaje w protokole przypuszczalną przyczynę tej niezgodności. Art. 53. 1. Obwodowa komisja wyborcza ustala, na podstawie ważnych kart do głosowania, liczbę głosów nieważnych oraz liczbę głosów ważnie oddanych na każdą z list kandydatów i głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list. 2. Warunki ważności głosu określają przepisy szczególne niniejszej ustawy. 3. Komisja sporządza w trzech egzemplarzach protokół głosowania w obwodzie. Art. 54. 1. W protokole głosowania w obwodzie wymienia się liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania; 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 3) oddanych kart do głosowania; 4) kart nieważnych; 5) kart ważnych; 6) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności; 7) głosów ważnie oddanych na każdą z list kandydatów; 8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list. 2. W protokole wymienia się ponadto liczbę otrzymanych i niewykorzystanych kart do głosowania. 3. W protokole podaje się czas rozpoczęcia i zakończenia głosowania oraz omawia zarządzenia i wydane decyzje, jak również inne istotne okoliczności związane z przebiegiem głosowania. 4. Protokół podpisują i każdą ze stron parafują wszystkie osoby wchodzące w skład obwodowej komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 5. Mężom zaufania przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag, z wymienieniem konkretnych zarzutów. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do członków obwodowej komisji wyborczej, z tym że nie zwalnia ich to z obowiązku podpisania protokołu głosowania w obwodzie. Art. 55. Niezwłocznie po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja wyborcza podaje do publicznej wiadomości wyniki głosowania poprzez wywieszenie w lokalu wyborczym w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców jednego z egzemplarzy protokołu głosowania w obwodzie. Art. 56. 1. Przewodniczący obwodowej komisji wyborczej niezwłocznie przekazuje do właściwej terytorialnej komisji wyborczej, w zapieczętowanej kopercie, jeden egzemplarz protokołu głosowania w obwodzie wraz z wyjaśnieniami komisji do zgłoszonych zarzutów, o których mowa w art. 54 ust. 5 i 6. 2. Tryb przekazywania i przyjmowania protokołów, o których mowa w ust. 1, określa Państwowa Komisja Wyborcza. 3. Państwowa Komisja Wyborcza może określić zasady i tryb wcześniejszego przekazywania danych z protokołu za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego lub systemu elektronicznego przesyłania danych. Art. 57. 34) Po wykonaniu czynności wymienionych w art. 56 ust. 1 przewodniczący obwodowej komisji wyborczej niezwłocznie przekazuje w depozyt wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) dokumenty z głosowania oraz pieczęć. Rozdział 10 Protesty wyborcze. Ważność wyborów Art. 58. 1. W ciągu 14 dni od daty wyborów może być wniesiony protest przeciwko ważności wyborów do danej rady lub wyborowi radnego z powodu dopuszczenia się przestępstwa przeciwko wyborom lub naruszenia przepisów niniejszej ustawy dotyczących przebiegu głosowania, ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów. 2. Jeżeli podstawę protestu stanowi zarzut popełnienia przestępstwa przeciwko wyborom do danej rady lub naruszenia przez organy wyborcze przepisów ustawy dotyczących ustalenia wyników głosowania lub wyników wyborów, może go wnieść każdy wyborca zamieszkały na obszarze działania tej rady. 3. Protest przeciwko wyborowi radnego w okręgu wyborczym może wnieść wyborca, którego nazwisko w dniu wyborów było umieszczone w spisie wyborców w jednym z obwodów głosowania na obszarze danego okręgu wyborczego. 4. Prawo wniesienia protestu przysługuje również pełnomocnikowi, o którym mowa w art. 101 ust. 2. 5. W razie wniesienia protestu, do czasu rozstrzygnięcia sprawy w sposób określony w art. 61, do osób wybranych stosuje się przepisy o obowiązkach i prawach radnych. Art. 59. 1. Protest wnosi się na piśmie do właściwego sądu okręgowego 12). 2. Wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty. Art. 60. 1. Sąd okręgowy 12) rozpoznaje protesty w postępowaniu nieprocesowym, w ciągu 30 dni po upływie terminu do wnoszenia protestów, w składzie 3 sędziów, z udziałem zainteresowanych, komisarza wyborczego 2) i przewodniczących właściwych komisji wyborczych, stosując odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. 2. Sąd okręgowy 12) pozostawia bez dalszego biegu protest wniesiony przez osobę do tego nieuprawnioną w myśl art. 58 ust. 2-4 lub niespełniający warunków określonych w art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 2. 3. Sąd okręgowy 12) pozostawia bez dalszego biegu również protest dotyczący sprawy, co do której w niniejszej ustawie przewiduje się możliwość wniesienia skargi lub odwołania do sądu lub właściwego organu wyborczego przed dniem głosowania. Art. 61. 1. Sąd okręgowy 12) rozpoznając protesty rozstrzyga o ważności wyborów oraz o ważności wyboru radnego. 2. Sąd okręgowy 12), orzekając o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru radnego, stwierdza wygaśnięcie mandatów oraz postanawia o przeprowadzeniu wyborów ponownych lub o podjęciu niektórych czynności wyborczych, wskazując czynność, od której należy ponowić postępowanie wyborcze. 3. Na orzeczenia sądu okręgowego 12), o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 60, zainteresowanym, komisarzowi wyborczemu 2) i przewodniczącemu właściwej komisji wyborczej przysługuje, w ciągu 7 dni od daty doręczenia, zażalenie do właściwego sądu apelacyjnego. Sąd apelacyjny rozpoznaje sprawę w ciągu 30 dni; na postanowienie sądu nie przysługuje środek zaskarżenia. 4. O zakończeniu postępowania w sprawie protestów i o treści ostatecznych orzeczeń właściwy sąd zawiadamia niezwłocznie zainteresowanych, wojewodę, komisarza wyborczego 2) i przewodniczącego właściwej komisji wyborczej. Art. 62. 1. Przeprowadzenie wyborów ponownych lub podjęcie wskazanych czynności wyborczych zarządza wojewoda w ciągu 7 dni od dnia zakończenia postępowania sądowego, o którym mowa w art. 61 ust. 4. 2. Przepisy art. 26 stosuje się odpowiednio, z tym że w zarządzeniu wojewody o wyborach wymienia się ponadto osoby, które utraciły mandaty, ze wskazaniem oznaczenia listy kandydatów. 3. Wygaśnięcie mandatów radnych, o którym mowa w art. 61 ust. 2, następuje z dniem podania zarządzenia wojewody do publicznej wiadomości. Art. 63. 1. W razie unieważnienia wyborów lub wyboru radnego, wybory ponowne lub wskazane czynności wyborcze przeprowadzają te same komisje wyborcze, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów niniejszej ustawy. 2. Jeżeli podstawą unieważnienia wyborów lub wyboru radnego były zarzuty odnoszące się do komisji wyborczych lub nieprawidłowości w spisie wyborców, powołuje się nowe komisje lub sporządza nowe spisy. 3. Wyborów ponownych nie przeprowadza się, jeżeli ich data przypadałaby w okresie 6 miesięcy przed zakończeniem kadencji rady. Art. 64. Wyniki wyborów ponownych i przeprowadzonych czynności wyborczych podaje się w sposób określony w niniejszej ustawie. Rozdział 10a 35) Komitety wyborcze Art. 64a. Komitety wyborcze mogą być tworzone przez: 1) partie polityczne i koalicje partii politycznych; 2) stowarzyszenia i organizacje społeczne, zwane dalej "organizacjami"; 3) wyborców. Art. 64b. Komitety wyborcze w imieniu partii politycznych, organizacji i wyborców wykonują czynności wyborcze, a w szczególności zgłaszają kandydatów na radnych oraz prowadzą, na zasadzie wyłączności, kampanię wyborczą na ich rzecz. Art. 64c. 1. Funkcję komitetu wyborczego partii politycznej pełni organ upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz. 2. Organ partii politycznej, o którym mowa w ust. 1, powołuje: 1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego partii politycznej uprawnionego do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego, z zastrzeżeniem art. 82a; 2) pełnomocnika finansowego, o którym mowa w art. 82a. 3. Organ partii politycznej, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zawiadomić Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu oraz o zamiarze samodzielnego zgłaszania kandydatów na radnych. 4. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3, może być dokonane w terminie od dnia ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów do 50 dnia przed dniem wyborów. 5. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 3, podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, a także adres siedziby komitetu i numer ewidencyjny, pod którym partia polityczna jest wpisana do ewidencji partii politycznych; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego. 6. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, dołącza się: 1) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu pełnomocnictw; 2) uwierzytelniony odpis z ewidencji partii politycznych; 3) wyciąg ze statutu partii politycznej wskazujący organ upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz. Art. 64d. 1. Partie polityczne mogą tworzyć w województwach, powiatach i gminach koalicje wyborcze w celu wspólnego zgłaszania kandydatów na radnych odpowiednich sejmików województw, rad powiatów i rad gmin. 2. Czynności wyborcze w imieniu koalicji wyborczej partii politycznych wykonuje koalicyjny komitet wyborczy partii politycznych, utworzony przez organy partii politycznych upoważnione do ich reprezentowania na zewnątrz. 3. Koalicyjny komitet wyborczy powołuje: 1) pełnomocnika wyborczego koalicyjnego komitetu wyborczego partii politycznych uprawnionego do występowania na rzecz i w imieniu komitetu, z zastrzeżeniem art. 82a; 2) pełnomocnika finansowego, o którym mowa w art. 82a. 4. Koalicyjny komitet wyborczy obowiązany jest zawiadomić Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu oraz o zamiarze wspólnego zgłaszania kandydatów na radnych. 5. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 4, może być dokonane w terminie od dnia ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów do 50 dnia przed dniem wyborów. 6. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 4, podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, a także adres siedziby komitetu i numery ewidencyjne, pod którymi partie polityczne są wpisane do ewidencji partii politycznych; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego. 7. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, dołącza się: 1) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 3, o przyjęciu pełnomocnictw; 2) uwierzytelnione odpisy z ewidencji partii politycznych; 3) wyciągi ze statutów partii politycznych wskazujące organ upoważniony do ich reprezentowania na zewnątrz; 4) tekst umowy o zawiązaniu koalicji. Art. 64e. 1. Funkcję komitetu wyborczego organizacji pełni organ organizacji upoważniony do reprezentowania jej na zewnątrz. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1, powołuje: 1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego organizacji uprawnionego do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego, z zastrzeżeniem art. 82a; 2) pełnomocnika finansowego, o którym mowa w art. 82a. 3. Organ, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zawiadomić, z zastrzeżeniem ust. 4, komisarza wyborczego właściwego ze względu na siedzibę organizacji o utworzeniu komitetu oraz o zamiarze zgłaszania kandydatów na radnych. 4. W przypadku gdy komitet wyborczy organizacji zamierza zgłosić kandydatów na radnych w więcej niż w dwóch województwach, organ, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zawiadomić Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu oraz o zamiarze zgłaszania kandydatów na radnych. 5. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 3 i 4, mogą być dokonane w terminie od dnia ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów do 50 dnia przed dniem wyborów. 6. W zawiadomieniach, o których mowa w ust. 3 i 4, podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy, a także adres siedziby komitetu i numer ewidencyjny, pod którym organizacja jest wpisana do rejestru organizacji; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego; 4) w przypadku, o którym mowa w ust. 4 - województwa, w których komitet zamierza zgłosić kandydatów na radnych. 7. Do zawiadomień, o których mowa w ust. 3 i 4, dołącza się: 1) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu pełnomocnictw; 2) uwierzytelniony odpis z właściwego rejestru organizacji; 3) wyciąg ze statutu organizacji wskazujący organ upoważniony do jej reprezentowania na zewnątrz. Art. 64f. 1. Obywatele, w liczbie co najmniej 5, mający prawo wybierania, mogą utworzyć komitet wyborczy wyborców, składając pisemne oświadczenie o utworzeniu komitetu, z podaniem swoich imion i nazwisk, adresów zamieszkania oraz numerów ewidencyjnych PESEL. 2. Komitet wyborczy wyborców powołuje: 1) pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego wyborców uprawnionego do występowania na rzecz i w imieniu komitetu wyborczego, z zastrzeżeniem art. 82a; 2) pełnomocnika finansowego, o którym mowa w art. 82a. 3. Pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego i pełnomocnika finansowego komitetu wyborczego powołuje się spośród osób wchodzących w skład komitetu wyborczego wyborców. 4. Po zebraniu co najmniej 20 podpisów obywateli mających prawo wybierania, popierających utworzenie komitetu, pełnomocnik wyborczy zawiadamia komisarza wyborczego właściwego ze względu na siedzibę komitetu, o utworzeniu komitetu, z zastrzeżeniem ust. 5. Zawiadomienie może być dokonane w terminie od dnia ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów do 50 dnia przed dniem wyborów. 5. W imieniu obywateli, którzy zamierzają zgłosić kandydatów na radnych w więcej niż w dwóch województwach, po zebraniu co najmniej 1 000 podpisów obywateli mających prawo wybierania, popierających utworzenie komitetu, pełnomocnik wyborczy zawiadamia Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu. Zawiadomienie może być dokonane w terminie od dnia ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów do 50 dnia przed dniem wyborów. 6. W zawiadomieniach, o których mowa w ust. 4 i 5, podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz skrót jego nazwy i adres jego siedziby; 2) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika wyborczego; 3) imię (imiona), nazwisko, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL pełnomocnika finansowego; 4) w przypadku, o którym mowa w ust. 5 - województwa, w których komitet zamierza zgłosić kandydatów na radnych. 7. Do zawiadomień, o których mowa w ust. 4 i 5, dołącza się: 1) oświadczenie o utworzeniu komitetu wyborczego, o którym mowa w ust. 1; 2) oświadczenia pełnomocników, o których mowa w ust. 2, o przyjęciu pełnomocnictw; 3) wykaz obywateli, o których mowa w ust. 4 albo 5, zawierający ich imiona, nazwiska, adresy zamieszkania i numery ewidencyjne PESEL oraz własnoręcznie złożone podpisy. 8. Przepisów ust. 2 pkt 2 oraz ust. 4-7 nie stosuje się do komitetu wyborczego wyborców utworzonego jedynie w celu zgłoszenia kandydatów na radnych do rady gminy w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców. 9. Komitet wyborczy wyborców, o którym mowa w ust. 8, oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, dołącza do zgłoszenia listy kandydatów. 10. Pełnomocnik wyborczy komitetu wyborczego wyborców, o którym mowa w ust. 8, jest jednocześnie pełnomocnikiem finansowym tego komitetu. Art. 64g. 1. Nazwa komitetu wyborczego partii politycznej zawiera wyrazy "komitet wyborczy" oraz nazwę partii politycznej. Nazwa komitetu wyborczego partii politycznej może zawierać również skrót nazwy tej partii. 2. Nazwa koalicyjnego komitetu wyborczego partii politycznych zawiera wyrazy "koalicyjny komitet wyborczy" oraz nazwę koalicji wyborczej. 3. Nazwa komitetu wyborczego organizacji zawiera wyrazy "komitet wyborczy" oraz nazwę organizacji. Nazwa komitetu wyborczego organizacji może zawierać również skrót nazwy tej organizacji. 4. Nazwa komitetu wyborczego wyborców oprócz wyrazów "komitet wyborczy wyborców" powinna zawierać określenie odróżniające od innych komitetów. Art. 64h. 1. Jeżeli zawiadomienie o utworzeniu komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64c ust. 3, art. 64d ust. 4, art. 64e ust. 4 i art. 64f ust. 5, spełnia warunki określone w ustawie, Państwowa Komisja Wyborcza w terminie 3 dni od dnia jego doręczenia postanawia o przyjęciu zawiadomienia. Postanowienie o przyjęciu zawiadomienia doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu. 2. Jeżeli zawiadomienie wykazuje wady, Państwowa Komisja Wyborcza, w terminie 3 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wzywa pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego do ich usunięcia w terminie 3 dni. W przypadku nieusunięcia wad w terminie Państwowa Komisja Wyborcza odmawia przyjęcia zawiadomienia. Postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie przyjęcia zawiadomienia, wraz z uzasadnieniem, doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu. 3. Pełnomocnikowi wyborczemu służy prawo wniesienia skargi do Sądu Najwyższego na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej o odmowie przyjęcia zawiadomienia. Skargę wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia pełnomocnikowi wyborczemu postanowienia o odmowie przyjęcia zawiadomienia. 4. Sąd Najwyższy rozpatruje skargę w składzie 7 sędziów w postępowaniu nieprocesowym i wydaje orzeczenie w sprawie skargi w terminie 5 dni. Od orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny. Orzeczenie doręcza się pełnomocnikowi wyborczemu i Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli Sąd Najwyższy uzna skargę za zasadną, Państwowa Komisja Wyborcza niezwłocznie wydaje postanowienie o przyjęciu zawiadomienia. Art. 64i. 1. Jeżeli zawiadomienie o utworzeniu komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64e ust. 3 i art. 64f ust. 4, spełnia warunki określone w ustawie, komisarz wyborczy w terminie 3 dni od dnia jego doręczenia postanawia o przyjęciu zawiadomienia. Postanowienie o przyjęciu zawiadomienia doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu. 2. Jeżeli zawiadomienie wykazuje wady, komisarz wyborczy, w terminie 3 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wzywa pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego do ich usunięcia w terminie 3 dni. W przypadku nieusunięcia wad w terminie komisarz wyborczy odmawia przyjęcia zawiadomienia. Postanowienie komisarza wyborczego o odmowie przyjęcia zawiadomienia, wraz z uzasadnieniem, doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi wyborczemu. 3. Pełnomocnikowi wyborczemu służy prawo wniesienia odwołania do sądu okręgowego na postanowienie komisarza wyborczego o odmowie przyjęcia zawiadomienia. Odwołanie wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia pełnomocnikowi wyborczemu postanowienia o odmowie przyjęcia zawiadomienia. 4. Sąd okręgowy rozpatruje odwołanie w postępowaniu nieprocesowym w terminie 5 dni. Od orzeczenia sądu okręgowego nie przysługuje środek prawny. Orzeczenie sądu okręgowego doręcza się pełnomocnikowi wyborczemu i komisarzowi wyborczemu. Jeżeli sąd okręgowy uzna odwołanie za zasadne, komisarz wyborczy niezwłocznie wydaje postanowienie o przyjęciu zawiadomienia. Art. 64j. 1. W przypadku wyborów uzupełniających, wyborów przedterminowych lub wyborów do nowych rad w związku ze zmianami w podziale terytorialnym państwa, komitet wyborczy nie dokonuje zawiadomień, o których mowa w art. 64c ust. 3, art. 64d ust. 4, art. 64e ust. 3 i 4 oraz art. 64f ust. 4 i 5. 2. W przypadku określonym w ust. 1 do zgłoszenia listy kandydatów należy dołączyć dokument stwierdzający utworzenie komitetu wyborczego oraz, z wyjątkiem komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64f ust. 8, dane i dokumenty, o których mowa w art. 64c ust. 5 i 6, art. 64d ust. 6 i 7, art. 64e ust. 6 i 7 oraz art. 64f ust. 6 i 7. Art. 64k. Odpowiedzialność za zobowiązania majątkowe: 1) komitetu wyborczego partii politycznej albo organizacji ponosi partia polityczna albo organizacja, która powołała komitet wyborczy; 2) koalicyjnego komitetu wyborczego partii politycznych ponoszą solidarnie partie polityczne wchodzące w skład koalicji wyborczej; 3) komitetu wyborczego wyborców ponoszą solidarnie osoby wchodzące w skład komitetu. Art. 64l. 1. Komitet wyborczy ulega rozwiązaniu z mocy prawa: 1) po przyjęciu sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 84 ust. 2; 2) po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia odwołania, o którym mowa w art. 84a ust. 5; 3) po bezskutecznym upływie terminu do wniesienia skargi, o której mowa w art. 84a ust. 6; 4) po wydaniu orzeczenia, o którym mowa w art. 84a ust. 5 albo w art. 84a ust. 6, uwzględniającego albo odrzucającego skargę lub odwołanie na postanowienie Państwowej Komisji Wyborczej albo postanowienie komisarza wyborczego w przedmiocie odrzucenia sprawozdania finansowego. 2. Komitet wyborczy może ulec rozwiązaniu przed dniem wyborów w trybie przepisów o jego utworzeniu, o czym zawiadamia się niezwłocznie organ wyborczy, który przyjął zawiadomienie o utworzeniu komitetu, a w przypadku komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64f ust. 8 - komisarza wyborczego właściwego ze względu na siedzibę komitetu. Jeżeli rozwiązanie komitetu nastąpiło po zarejestrowaniu kandydatów, zawiadamia się o tym także właściwą terytorialną komisję wyborczą. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego składa w terminie 14 dni od dnia złożenia zawiadomienia o rozwiązaniu komitetu sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 84 ust. 2. Rozdział 11 Kampania wyborcza Art. 65. 1. 36) Kampania wyborcza rozpoczyna się z dniem ogłoszenia rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów o zarządzeniu wyborów i ulega zakończeniu na 24 godziny przed dniem wyborów. 1a. 37) Partie polityczne, organizacje i wyborcy oraz komitety wyborcze mogą wykonywać czynności określone w ustawie od dnia ogłoszenia rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów o zarządzeniu wyborów. Czynności podjęte przed tym terminem są nieważne. 1b. 37) W okresie kampanii wyborczej prowadzi się agitację wyborczą na zasadach, w formach, w czasie i w miejscach określonych ustawą. 2. Zabrania się prowadzenia kampanii wyborczej: 1) na terenie urzędów administracji rządowej i administracji samorządu terytorialnego oraz sądów; 2) na terenie zakładów pracy w sposób i w formach zakłócających ich normalne funkcjonowanie; 3) 38) na terenie jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz oddziałów obrony cywilnej, a także skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 2a. 39) Zabronione są jakiekolwiek formy agitacji wyborczej na terenie szkół podstawowych i gimnazjów wobec uczniów nieposiadających prawa wybierania. 3. 40) Od zakończenia kampanii wyborczej, aż do zakończenia głosowania zabronione jest zwoływanie zgromadzeń, organizowanie pochodów i manifestacji, wygłaszanie przemówień, rozdawanie ulotek, jak też prowadzenie w inny sposób agitacji na rzecz kandydatów i list kandydatów. Art. 66. 1. Zgromadzenia wyborców organizowane w ramach kampanii wyborczej nie podlegają przepisom ustawy z dnia 5 lipca 1990 r. - Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. Nr 51, poz. 297, z 1999 r. Nr 41, poz. 412, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, z 2001 r. Nr 46, poz. 499 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271). 2. 41) Każdy wyborca może agitować na rzecz kandydatów na radnych, a także zbierać podpisy popierające zgłoszenia kandydatów, po uzyskaniu pisemnej zgody pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego. 3. Podpisy popierające zgłoszenia, o których mowa w ust. 2, można zbierać w miejscu, czasie i w sposób wykluczający stosowanie jakichkolwiek nacisków zmierzających do wymuszenia podpisów. Art. 67. 42) Bez uprzedniej zgody pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego zakazana jest każda forma agitacji wyborczej polegająca na organizowaniu wieców wyborczych kandydatów, rozpowszechnianiu programów wyborczych kandydatów lub komitetów wyborczych oraz ich materiałów propagandowych o charakterze reklamy rozpowszechnianej dla celów kampanii wyborczej za pomocą środków masowego przekazu, plakatów, broszur i ulotek o masowym nakładzie oraz infolinii o bezpłatnym dostępie. Art. 68. 1. 43) Zakazuje się komitetom wyborczym, kandydatom oraz wyborcom prowadzącym agitację na rzecz komitetów wyborczych lub kandydatów organizowania podczas kampanii wyborczej loterii fantowych, innego rodzaju gier losowych oraz konkursów, w których wygranymi są nagrody pieniężne lub przedmioty o wartości wyższej niż wartość przedmiotów zwyczajowo używanych w celach reklamowych lub promocyjnych. 2. 44) Zabronione jest podawanie oraz dostarczanie, w ramach prowadzonej kampanii wyborczej, napojów alkoholowych nieodpłatnie lub po cenach sprzedaży netto możliwych do uzyskania, nie wyższych od cen nabycia lub kosztów wytworzenia. Art. 69. 45) W okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania zabrania się podawania do publicznej wiadomości wyników przedwyborczych badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych i wyników wyborów oraz wyników sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu głosowania. Art. 70. 46) 1. Materiały wyborcze powinny zawierać wyraźne oznaczenie, od kogo pochodzą. 2. Materiały wyborcze zawierające oznaczenie komitetu wyborczego, od którego pochodzą, podlegają ochronie prawnej. Art. 71. 1. Na ścianach budynków, ogrodzeniach, latarniach, urządzeniach energetycznych, telekomunikacyjnych i innych można umieszczać plakaty i hasła wyborcze wyłącznie po uzyskaniu zgody właściciela lub zarządcy nieruchomości. 2. Przy ustawianiu własnych urządzeń ogłoszeniowych w celu prowadzenia kampanii wyborczej należy stosować obowiązujące przepisy porządkowe. Przepis art. 70 stosuje się odpowiednio. 3. Plakaty i hasła wyborcze należy umieszczać w taki sposób, aby można je było usunąć bez powodowania szkód. 4. Policja (straż gminna) jest obowiązana usuwać plakaty i hasła, których sposób umieszczenia może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi albo bezpieczeństwu mienia bądź bezpieczeństwu w ruchu drogowym. 5. 47) Plakaty i hasła wyborcze oraz urządzenia ogłoszeniowe ustawione w celu prowadzenia kampanii wyborczej pełnomocnicy wyborczy komitetów wyborczych obowiązani są usunąć w terminie 30 dni po dniu wyborów. 6. 48) Wójt (burmistrz, prezydent miasta) postanawia o usunięciu plakatów i haseł wyborczych oraz urządzeń ogłoszeniowych nieusuniętych przez obowiązanych do tego w terminie, o którym mowa w ust. 5. Koszty usunięcia ponoszą obowiązani. Art. 72. 1. 49) Jeżeli rozpowszechniane, w tym również w prasie, w rozumieniu prawa prasowego, materiały wyborcze, a w szczególności plakaty, ulotki, hasła i wypowiedzi lub inne formy prowadzonej w okresie kampanii wyborczej agitacji zawierają informacje nieprawdziwe, kandydat na radnego lub pełnomocnik wyborczy zainteresowanego komitetu wyborczego ma prawo wnieść do sądu okręgowego wniosek o wydanie orzeczenia: 1) zakazu rozpowszechniania takich informacji; 2) przepadku materiałów wyborczych zawierających takie informacje; 3) nakazania sprostowania takich informacji; 4) nakazania publikacji odpowiedzi na stwierdzenia naruszające dobra osobiste; 5) nakazania przeproszenia osoby, której dobra osobiste zostały naruszone; 6) nakazania uczestnikowi postępowania wpłacenia kwoty do 10 000 złotych na rzecz instytucji charytatywnej. 2. Sąd okręgowy 12), w składzie jednego sędziego, rozpoznaje wniosek, o którym mowa w ust. 1, w ciągu 24 godzin w postępowaniu nieprocesowym. Sąd może rozpoznać sprawę w przypadku usprawiedliwionej nieobecności wnioskodawcy lub uczestnika postępowania, pod warunkiem że o terminie rozprawy zostali oni prawidłowo powiadomieni. Postanowienie kończące postępowanie w sprawie sąd niezwłocznie doręcza osobie zainteresowanej, o której mowa w ust. 1, właściwemu komisarzowi wyborczemu 2) i obowiązanemu do wykonania postanowienia sądu. 3. 50) Na postanowienie sądu okręgowego 12), w terminie 24 godzin od jego wydania, służy zażalenie do sądu apelacyjnego. Sąd apelacyjny, w składzie trzech sędziów, rozpoznaje zażalenie w postępowaniu nieprocesowym, w trybie i terminie, o których mowa w ust. 2. Na postanowienie sądu apelacyjnego nie przysługuje środek zaskarżenia i podlega ono natychmiastowemu wykonaniu. Art. 73. 1. 51) Publikacja sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin następuje najpóźniej w ciągu 48 godzin, na koszt zobowiązanego. W orzeczeniu sąd wskazuje prasę, w rozumieniu prawa prasowego, w której ma nastąpić publikacja, oraz termin publikacji. 2. (skreślony). 52) 3. 53) W razie odmowy lub niezamieszczenia sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin przez zobowiązanego w sposób określony w postanowieniu sądu, sąd na wniosek zainteresowanego zarządza opublikowanie sprostowania, odpowiedzi lub przeprosin w trybie egzekucyjnym na koszt zobowiązanego. 4. 54) W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 3 i art. 72, przepisu art. 65 ust. 1 nie stosuje się. Art. 74. Informacje, komunikaty, apele i hasła wyborcze, ogłaszane w prasie drukowanej lub w telewizji bądź radiu na koszt komitetów wyborczych, partii politycznej lub organizacji popierających kandydatów, a także na koszt samych kandydatów, muszą zawierać wskazanie, przez kogo są opłacane i od kogo pochodzą. Odpowiedzialnym za umieszczenie tego wskazania jest redaktor w rozumieniu przepisów Prawa prasowego. Art. 75. Wykonanie uprawnień wynikających z niniejszej ustawy nie ogranicza możliwości dochodzenia przez osoby pokrzywdzone lub poszkodowane uprawnień na podstawie przepisów innych ustaw, a w szczególności Kodeksu karnego, Kodeksu cywilnego i Prawa prasowego, wobec osób, których działanie lub zaniechania w toku kampanii wyborczej naruszyło cudze dobra osobiste lub majątkowe. Art. 76. 1. Komitetom wyborczym, których listy kandydatów zostały zarejestrowane, przysługuje, w okresie od 15 dnia przed dniem wyborów do dnia zakończenia kampanii wyborczej, prawo do nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych przez terenowe oddziały "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna" i przez spółki publicznej radiofonii regionalnej, zwane dalej "Telewizją Polską" i "Polskim Radiem", na ich koszt. 2. Łączny czas nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi w każdym programie regionalnym Telewizji Polskiej 15 godzin i w każdym programie regionalnym Polskiego Radia 20 godzin. 3. Przez pojęcie nieodpłatnego rozpowszechniania rozumie się zarówno rejestrację i emisję wystąpień przedstawicieli komitetów wyborczych bądź kandydatów na radnych, jak i rejestrację oraz emisję audycji wyborczych przygotowanych przez komitety wyborcze. 4. Podział czasu antenowego pomiędzy uprawnione komitety wyborcze jest dokonywany proporcjonalnie do liczby zarejestrowanych list kandydatów w okręgach, na obszarze emitowania audycji wyborczych. 5. Czas antenowy przysługujący jednemu komitetowi wyborczemu nie może być odstępowany innemu komitetowi wyborczemu. Art. 77. 1. Podziału czasu antenowego, według zasad, o których mowa w art. 76 ust. 4, dokonują właściwi dyrektorzy oddziałów Telewizji Polskiej i prezesi zarządów spółek Polskiego Radia na podstawie wniosków uprawnionych komitetów wyborczych. 2. Na ustalenia dotyczące podziału czasu antenowego komitetom wyborczym przysługuje skarga do komisarza wyborczego 2) właściwego ze względu na siedzibę oddziału Telewizji Polskiej lub Polskiego Radia. Skargę wnosi się w terminie 48 godzin od dokonania ustalenia. Komisarz wyborczy 2) rozpatruje sprawę niezwłocznie i wydaje postanowienie. Na postanowienie komisarza wyborczego 2) nie przysługuje środek zaskarżenia. 3. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, w drodze rozporządzenia, określi po porozumieniu z Państwową Komisją Wyborczą tryb postępowania w sprawach podziału czasu nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych, sposób przygotowania i emisji tych audycji oraz sposób upowszechniania informacji o terminach emisji audycji wyborczych. Art. 78. 1. Komitetom wyborczym, które zarejestrowały listy kandydatów w ponad połowie okręgów w wyborach do wszystkich sejmików województw, przysługuje również prawo do nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach ogólnokrajowych Telewizji Polskiej i Polskiego Radia. 2. Łączny czas nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych wynosi 15 godzin w Telewizji Polskiej i 20 godzin w Polskim Radiu. 3. Przepisy art. 76 i 77 stosuje się odpowiednio. 4. W czynnościach związanych z wykonywaniem uprawnień wynikających z ust. 1 komitet wyborczy reprezentuje pełnomocnik. Art. 79. 1. Niezależnie od czasu przyznanego na nieodpłatne rozpowszechnianie audycji wyborczych każdy komitet wyborczy może, w okresie od 15 dnia przed dniem wyborów do dnia zakończenia kampanii wyborczej, odpłatnie rozpowszechniać audycje wyborcze w programach publicznych i niepublicznych nadawców radiowych i telewizyjnych. 2. Publiczni nadawcy nie mogą odmówić rozpowszechniania, na jednakowych warunkach dla wszystkich komitetów wyborczych korzystających z uprawnienia wynikającego z ust. 1, audycji wyborczych, o których mowa w ust. 1. 3. Wysokość opłat pobieranych za rozpowszechnianie audycji wyborczych, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać stawek pobieranych za reklamy i musi być ustalana według cennika obowiązującego w dniu zarządzenia wyborów. 4. Do audycji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o działalności reklamowej w programach telewizyjnych i radiowych, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Czas przeznaczony na rozpowszechnianie odpłatnych audycji wyborczych nie jest wliczany do ustalonego odrębnymi przepisami dopuszczalnego wymiaru czasu emisji reklam. Rozdział 12 Finansowanie wyborów Art. 80. Wydatki związane z organizacją przygotowań i przeprowadzeniem wyborów pokrywane są z budżetu państwa zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym rozdziale. Art. 81. 1. Z budżetu państwa pokrywane są wydatki związane z: 1) zadaniami Państwowej Komisji Wyborczej, komisarzy wyborczych 2) oraz Krajowego Biura Wyborczego; 2) zadaniami wyborczymi zleconymi jednostkom samorządu terytorialnego; 3) należnościami dla osób wchodzących w skład komisji wyborczych, o których mowa w art. 20 ust. 1; 4) refundacją wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 2. 2. 55) Środki finansowe na zadania zlecone jednostkom samorządu terytorialnego przekazywane są tym jednostkom przez Kierownika Krajowego Biura Wyborczego lub działających z jego upoważnienia dyrektorów jednostek organizacyjnych Biura nie później niż w ciągu 30 dni od daty ogłoszenia o zarządzeniu wyborów. 3. Informację o wydatkach poniesionych z budżetu państwa, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, Kierownik Krajowego Biura Wyborczego podaje do publicznej wiadomości w ciągu 5 miesięcy od dnia głosowania. 4. W budżecie państwa zapewnia się ponadto corocznie, w ramach rezerwy celowej, środki na przeprowadzenie wyborów przedterminowych i uzupełniających do rad. 5. 56) Zasady planowania finansowego oraz realizacji wydatków, o których mowa w ust. 1 i 2, a także sprawozdawczości finansowej określają przepisy o finansach publicznych. 6. Dysponentem środków finansowych, o których mowa w ust. 1, jest Kierownik Krajowego Biura Wyborczego. Rozdział 12a Finansowanie kampanii wyborczej 57) Art. 82. 1. Wydatki komitetów wyborczych ponoszone w związku z wyborami są pokrywane z ich źródeł własnych. 2. (skreślony). 58) 3. (skreślony). 58) Art. 82a. 59) 1. Za gospodarkę finansową komitetu wyborczego odpowiedzialny jest i prowadzi ją pełnomocnik finansowy. 2. Pełnomocnikiem finansowym nie może być: 1) pełnomocnik wyborczy, z zastrzeżeniem art. 64f ust. 10; 2) funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art. 115 § 13 Kodeksu karnego. 3. Można być pełnomocnikiem finansowym tylko jednego komitetu wyborczego. Art. 83. 60) 1. Komitet wyborczy może pozyskiwać i wydatkować środki jedynie na cele związane z wyborami. 2. Komitet wyborczy może, z zastrzeżeniem ust. 3, pozyskiwać i wydatkować środki od dnia wydania przez właściwy organ postanowienia o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu. 3. Komitet wyborczy wyborców, o którym mowa w art. 64f ust. 8, może pozyskiwać i wydatkować środki od dnia utworzenia komitetu. 4. Zabrania się: 1) pozyskiwania środków przez komitet wyborczy po dniu wyborów; 2) wydatkowania środków przez komitet wyborczy po dniu złożenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 84 ust. 2. Art. 83a. (skreślony). 61) Art. 83b. 62) 1. Zabronione jest przekazywanie środków finansowych i wartości niepieniężnych przez jeden komitet wyborczy na rzecz innego komitetu wyborczego. 2. Zabronione jest przeprowadzanie przez komitet wyborczy zbiórek publicznych. Art. 83c. 62) 1. Środki finansowe przekazywane komitetowi wyborczemu partii politycznej mogą pochodzić wyłącznie z funduszu wyborczego tej partii, tworzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 127, poz. 1089 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507). 2. Środki finansowe przekazywane koalicyjnemu komitetowi wyborczemu mogą pochodzić wyłącznie z tworzonych na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w ust. 1, funduszy wyborczych partii politycznych wchodzących w skład koalicji. 3. Środki finansowe: 1) komitetu wyborczego organizacji, 2) komitetu wyborczego wyborców - mogą pochodzić wyłącznie z wpłat od osób fizycznych. 4. Komitety wyborcze, o których mowa w ust. 3, nie mogą przyjmować środków finansowych pochodzących od: 1) osób fizycznych niemających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych za granicą; 2) cudzoziemców mających miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do wartości niepieniężnych. 6. Komitety wyborcze, o których mowa w ust. 3, mogą zaciągać kredyty bankowe na cele związane z wyborami. Art. 83d. 62) 1. Środki finansowe komitetu wyborczego są gromadzone wyłącznie na rachunku bankowym. Otwarcie rachunku w banku dokonywane jest na podstawie zaświadczenia Państwowej Komisji Wyborczej o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu albo zaświadczenia komisarza wyborczego o przyjęciu zawiadomienia o utworzeniu komitetu. Otwarcie rachunku bankowego komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64f ust. 8, dokonywane jest na podstawie oświadczenia o utworzeniu tego komitetu. 2. Łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego nie może przekraczać 15-krotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia rozporządzenia o zarządzeniu wyborów. W przypadku gdy łączna suma wpłat od osoby fizycznej na rzecz komitetu wyborczego przekroczy 15-krotność najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę pracowników, wówczas nadwyżka sumy ponad dopuszczalny limit podlega przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa na zasadach określonych w art. 84d. 3. Wpłata od osoby fizycznej może być dokonywana na rzecz komitetu wyborczego jedynie czekiem, przelewem lub kartą płatniczą. 4. Umowa rachunku bankowego zawarta w imieniu komitetu wyborczego musi zawierać zastrzeżenie, że wpłaty na rachunek komitetu wyborczego mogą być dokonywane tylko czekiem, przelewem lub kartą płatniczą. Art. 83e. 62) 1. Komitety wyborcze mogą wydatkować na kampanię wyborczą wyłącznie kwoty ograniczone limitami wydatków określonymi na zasadach ustalonych w ust. 2 i 3. 2. Limit wydatków ustala się mnożąc kwotę, o której mowa w ust. 3, przypadającą na jeden mandat radnego przez liczbę mandatów przypadających na okręg lub okręgi, w których komitet wyborczy zarejestrował kandydatów. 3. Kwota przypadająca na jeden mandat radnego wynosi: 1) w wyborach do rady gminy w gminach do 20 000 mieszkańców - 750 złotych; 2) w wyborach do rady gminy w gminach powyżej 20 000 mieszkańców oraz w wyborach do rad dzielnic miasta stołecznego Warszawy - 1 000 złotych; 3) w wyborach do rady powiatu - 2 000 złotych; 4) w wyborach do rady miasta w miastach na prawach powiatu - 3 000 złotych; 5) w wyborach do sejmiku województwa - 5 000 złotych. Art. 83f. 62) 1. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami komitet wyborczy partii politycznej przekazuje ją na fundusz wyborczy tej partii. Informację o przekazaniu nadwyżki pełnomocnik finansowy podaje do wiadomości publicznej w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym najpóźniej w terminie 30 dni od dnia przyjęcia sprawozdania finansowego lub wydania orzeczenia uwzględniającego odwołanie lub skargę, o których mowa w art. 84a ust. 5 i 6. 2. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami koalicyjny komitet wyborczy partii politycznych przekazuje ją na fundusze wyborcze partii wchodzących w skład koalicji w proporcji ustalonej w umowie koalicyjnej, a w razie braku stosownych postanowień w umowie - na rzecz instytucji charytatywnej. Informację o przekazaniu nadwyżki pełnomocnik finansowy podaje do wiadomości publicznej w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym najpóźniej w terminie 30 dni od dnia przyjęcia sprawozdania finansowego lub wydania orzeczenia uwzględniającego odwołanie lub skargę, o których mowa w art. 84a ust. 5 i 6. 3. W przypadku uzyskania nadwyżki pozyskanych środków na cele kampanii wyborczej nad poniesionymi wydatkami przez komitety wyborcze, o których mowa w art. 64e i art. 64f, komitety te przekazują ją na rzecz instytucji charytatywnej. Informację o przekazaniu nadwyżki pełnomocnik finansowy podaje do wiadomości publicznej w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym, a w przypadku komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64f ust. 8, w dzienniku o zasięgu wojewódzkim, najpóźniej w terminie 3 miesięcy od dnia przyjęcia sprawozdania finansowego lub wydania orzeczenia uwzględniającego odwołanie lub skargę, o których mowa w art. 84a ust. 5 i 6. Art. 83g. 62) Komitety wyborcze prowadzą rachunkowość na zasadach określonych, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, wydanego po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, z tym że w stosunku do komitetu, który utworzony został wyłącznie w celu zgłoszenia kandydatów na radnych w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi uproszczone zasady rachunkowości. W rozporządzeniu określa się w szczególności zasady dokumentowania i ewidencji przychodów, wydatków i zobowiązań finansowych komitetu wyborczego. Art. 84. 63) 1. Finansowanie kampanii wyborczej jest jawne. 2. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego w terminie 3 miesięcy od dnia wyborów przedkłada organowi, któremu komitet złożył zawiadomienie o utworzeniu komitetu, a w przypadku komitetu, o którym mowa w art. 64f ust. 8 - komisarzowi wyborczemu właściwemu ze względu na siedzibę tego komitetu, sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego o przychodach, wydatkach i zobowiązaniach finansowych komitetu, zwane dalej "sprawozdaniem finansowym". Sprawozdanie finansowe powinno zawierać informacje o uzyskanych kredytach bankowych i warunkach ich uzyskania oraz imienny wykaz wpłat od osób fizycznych. 3. Do wydatków komitetu wyborczego wlicza się pozyskane wartości niepieniężne. 4. Wartość pozyskanych darowizn niepieniężnych oraz świadczonych na rzecz komitetu wyborczego usług podaje się w sprawozdaniu finansowym w wysokości możliwych do uzyskania cen ich sprzedaży netto, nie wyższych od cen nabycia lub kosztów wytworzenia pomniejszonych o odpisy amortyzacji. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do nieodpłatnych usług polegających na rozpowszechnianiu plakatów i ulotek wyborczych przez podmioty inne niż przedsiębiorcy. 6. Sprawozdanie finansowe przedkładane Państwowej Komisji Wyborczej podawane jest przez nią do wiadomości publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271), a sprawozdanie finansowe przedkładane komisarzowi wyborczemu jest udostępniane przez niego na wniosek zainteresowanych podmiotów. Komisarz wyborczy podaje do publicznej wiadomości, w formie komunikatu w dzienniku o zasięgu co najmniej wojewódzkim, informację o miejscu, czasie i sposobie ich udostępniania do wglądu. 7. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego jest obowiązany przechowywać dokumenty związane z finansowaniem kampanii wyborczej przez okres co najmniej 12 miesięcy od dnia wyborów. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej określi, w drodze rozporządzenia, wzory sprawozdań finansowych dla komitetu utworzonego jedynie w celu zgłoszenia kandydatów na radnych do rady gminy w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców i pozostałych komitetów wyborczych oraz szczegółowy zakres zawartych w nich informacji, a także wykaz rodzajów dokumentów, jakie należy załączyć do sprawozdania, tak aby umożliwiły one weryfikację podanych w sprawozdaniu informacji. Art. 84a. 64) 1. Organ, któremu przedłożono sprawozdanie finansowe, w terminie 6 miesięcy od dnia wyborów, z zastrzeżeniem art. 84c: 1) przyjmuje sprawozdanie bez zastrzeżeń; 2) przyjmuje sprawozdanie, wskazując na jego uchybienia; 3) odrzuca sprawozdanie w przypadku stwierdzenia: a) pozyskania lub wydatkowania środków komitetu wyborczego z naruszeniem przepisów art. 83, b) przekroczenia limitu wydatków, o którym mowa w art. 83e, c) naruszenia zakazów, o których mowa w art. 83b, d) naruszenia przepisów art. 83c ust. 1-5 i art. 83d. 2. W razie zaistnienia wątpliwości co do prawidłowości sprawozdania finansowego organ, któremu przedłożono sprawozdanie, wzywa komitet wyborczy do usunięcia wad sprawozdania lub udzielenia wyjaśnień w określonym terminie. 3. Organ, któremu przedłożono sprawozdanie finansowe, badając sprawozdanie, może zlecać sporządzenie przez biegłego rewidenta ekspertyz lub opinii i raportów. 4. Organ, któremu przedłożono sprawozdanie finansowe, badając sprawozdanie, może żądać od organów państwowych niezbędnej pomocy. 5. W przypadku odrzucenia sprawozdania finansowego komitetu wyborczego przez komisarza wyborczego pełnomocnik finansowy ma prawo, w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprawozdania, wnieść do sądu okręgowego odwołanie od postanowienia. Rozpoznanie odwołania przez sąd okręgowy następuje w postępowaniu nieprocesowym w terminie miesiąca od dnia doręczenia odwołania. Od orzeczenia sądu okręgowego nie przysługuje środek prawny. 6. W przypadku odrzucenia sprawozdania finansowego komitetu wyborczego przez Państwową Komisję Wyborczą pełnomocnik finansowy ma prawo, w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu sprawozdania, wnieść do Sądu Najwyższego skargę. Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia skargi. Od orzeczenia Sądu Najwyższego nie przysługuje środek prawny. 7. Jeżeli Sąd Najwyższy albo sąd okręgowy uzna skargę pełnomocnika finansowego za zasadną, odpowiednio Państwowa Komisja Wyborcza albo komisarz wyborczy niezwłocznie postanawia o przyjęciu sprawozdania finansowego. Art. 84b. 64) 1. Partie polityczne, organizacje i komitety wyborcze wyborców, biorące udział w danych wyborach, albo stowarzyszenia i fundacje, które w swoich statutach przewidują działania związane z analizą finansowania kampanii wyborczych, mogą wnosić do organu, któremu przedłożono sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego, umotywowane, pisemne zastrzeżenia do sprawozdania, nie później jednak niż w terminie 4 miesięcy od dnia wyborów. 2. Organ, do którego wniesiono zastrzeżenie, udziela pisemnej odpowiedzi na zastrzeżenie w terminie 6 miesięcy od dnia wyborów. Art. 84c. 64) W przypadku sprawozdania komitetu wyborczego, o którym mowa w art. 64f ust. 8, komisarz wyborczy może odstąpić od badania sprawozdania, jeżeli nie złożono w stosunku do tego sprawozdania zastrzeżenia, o którym mowa w art. 84b. W takim przypadku sprawozdanie finansowe uznaje się za przyjęte. O przyjęciu sprawozdania powiadamia się pełnomocnika wyborczego komitetu. Art. 84d. 64) 1. Korzyści majątkowe przyjęte przez komitet wyborczy z naruszeniem przepisów ustawy podlegają przepadkowi na rzecz Skarbu Państwa. Jeżeli korzyść majątkowa została zużyta lub utracona, przepadkowi podlega jej równowartość. 2. Sądem właściwym do orzekania w sprawach przepadku korzyści majątkowych, o których mowa w ust. 1, jest sąd okręgowy właściwy ze względu na siedzibę organu wyborczego występującego z wnioskiem o orzeczenie przepadku korzyści majątkowej. 3. O orzeczenie przepadku korzyści majątkowej występuje do sądu organ, któremu przedłożono sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego. 4. Do postępowania w sprawie przepadku korzyści majątkowej stosuje się przepisy o postępowaniu nieprocesowym. DZIAŁ II Wybory do rad gmin. Przepisy szczególne Rozdział 13 System wyborczy Art. 85. Wybory do rad gmin, pod nadzorem Państwowej Komisji Wyborczej i komisarzy wyborczych 2), przeprowadzają: 1) gminne (miejskie) komisje wyborcze; 2) obwodowe komisje wyborcze. Art. 86. 1. Radni są wybierani w okręgach wyborczych bezpośrednio spośród zgłoszonych kandydatów. 2. Na jednego kandydata wyborca może oddać tylko jeden głos. Art. 87. W gminie liczącej do 20 000 mieszkańców o wyborze na radnego rozstrzyga liczba ważnie oddanych głosów na poszczególnych kandydatów. Art. 88. 1. W gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów dokonuje się proporcjonalnie do łącznej liczby ważnie oddanych głosów na kandydatów danej listy; mandaty przypadające na daną listę otrzymują zgłoszeni na tej liście kandydaci, którzy uzyskali najwięcej ważnych głosów. 2. W miastach na prawach powiatu w podziale mandatów, o którym mowa w ust. 1, uczestniczą listy kandydatów tych komitetów wyborczych, na których listy oddano w skali miasta na prawach powiatu co najmniej 5% ważnie oddanych głosów. Rozdział 14 Okręgi wyborcze Art. 89. 1. Okręg wyborczy obejmuje część obszaru gminy. 2. W gminach na terenach wiejskich okręgiem wyborczym jest sołectwo. Łączenie sołectw w celu utworzenia okręgu wielomandatowego jest możliwe, jeżeli wynika to z konieczności zachowania jednolitej normy przedstawicielstwa. 3. Podział sołectwa na dwa lub więcej okręgów wyborczych jest dopuszczalny jedynie wtedy, gdyby liczba radnych wybieranych w danym sołectwie była większa niż przewidziana w art. 90. 4. W miastach przy tworzeniu okręgów wyborczych uwzględnia się utworzone jednostki pomocnicze (dzielnice, osiedla). Art. 90. 1. W każdym okręgu wyborczym tworzonym dla wyboru rady w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców wybiera się od 1 do 5 radnych. 2. 65) Dla wyboru rady w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców tworzy się okręgi wyborcze, w których wybiera się od 5 do 8 radnych. Art. 91. (skreślony). 66) Art. 92. 1. 67) Podział gminy na okręgi wyborcze jest stały. Zmiany granic okręgów wyborczych mogą być dokonywane najpóźniej na 3 miesiące przed upływem kadencji, jeżeli konieczność taka wynika ze zmiany w podziale terytorialnym państwa, zmiany liczby mieszkańców danej gminy, zmiany liczby radnych w radzie gminy lub zmiany liczby radnych wybieranych w okręgach wyborczych. 2. 68) Podział na okręgi wyborcze, ich granice i numery oraz liczbę radnych wybieranych w każdym okręgu ustala, na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), rada gminy według jednolitej normy przedstawicielstwa obliczonej przez podzielenie liczby mieszkańców gminy przez liczbę radnych wybieranych do danej rady, z uwzględnieniem art. 89 i następujących zasad: 1) ułamki liczby mandatów wybieranych w okręgu wyborczym równe lub większe od 1/2, jakie wynikają z zastosowania normy przedstawicielstwa, zaokrągla się w górę do liczby całkowitej; 2) jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w pkt 1, liczba radnych wybieranych w okręgach przewyższa liczby wynikające z art. 27 i art. 90, mandaty nadwyżkowe odejmuje się w tych okręgach wyborczych, w których norma przedstawicielstwa jest najmniejsza; w przypadku gdy liczba mandatów jest mniejsza od wynikającej z art. 27 i art. 90, dodatkowe mandaty przydziela się tym okręgom wyborczym, w których norma przedstawicielstwa jest największa. 3. Uchwałę rady gminy w sprawie okręgów wyborczych ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podaje się do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. Po jednym egzemplarzu uchwały przekazuje się niezwłocznie wojewodzie i komisarzowi wyborczemu 2). Art. 93. 1. Na ustalenia rady gminy w sprawach okręgów wyborczych wyborcom, w liczbie co najmniej 15, przysługuje prawo wniesienia skargi do komisarza wyborczego 2) w terminie 5 dni od daty podania do publicznej wiadomości uchwały, o której mowa w art. 92 ust. 3. Komisarz wyborczy 2) rozpoznaje sprawę w terminie 5 dni i wydaje postanowienie, doręczając je niezwłocznie wnoszącym skargę oraz radzie gminy. 2. Od postanowienia komisarza wyborczego 2) przysługuje odwołanie do Państwowej Komisji Wyborczej w terminie 5 dni od daty jego doręczenia. Na orzeczenie Państwowej Komisji Wyborczej nie przysługuje środek zaskarżenia. 3. Do zmian w podziale na okręgi wyborcze, o których mowa w art. 92 ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2. Art. 94. Informację o okręgach wyborczych, ich granicach i numerach, liczbie radnych wybieranych w każdym okręgu wyborczym oraz o wyznaczonej siedzibie gminnej komisji wyborczej podaje do publicznej wiadomości wójt (burmistrz, prezydent miasta), w formie obwieszczenia, najpóźniej w 50 dniu przed dniem wyborów. Art. 94a. 69) W razie konieczności dokonania podziału gminy na okręgi wyborcze przed wyborami, o których mowa w art. 26, terminy określone w art. 92 ust. 1 i w art. 94 nie obowiązują. Rozdział 15 Zgłaszanie kandydatów na radnych Art. 95. 1. 70) Prawo zgłaszania kandydatów na radnych przysługuje komitetom wyborczym. 2. Kandydaci zgłaszani są w formie list kandydatów. Przez listę kandydatów rozumie się również zgłoszenie jednego kandydata. 3. 71) W przypadku utworzenia koalicji wyborczej partia wchodząca w jej skład nie może zgłaszać kandydatów do danej rady samodzielnie albo w innej koalicji, jeżeli została zgłoszona wspólna lista kandydatów. Art. 96. (skreślony). 72) Art. 97. (skreślony). 72) Art. 98. 1. Komitet wyborczy może zgłosić w każdym okręgu wyborczym tylko jedną listę kandydatów. 2. Lista kandydatów w wyborach do rady: 1) w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców może zawierać najwyżej tyle nazwisk kandydatów, ilu radnych jest wybieranych w danym okręgu wyborczym; 2) w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców nie może zawierać mniej niż 5 nazwisk kandydatów, z tym że liczba kandydatów nie może być większa niż dwukrotność liczby radnych wybieranych w danym okręgu wyborczym. 3. Kandydować można tylko w jednym okręgu wyborczym i tylko z jednej listy kandydatów. Art. 99. 1. W zgłoszeniu listy kandydatów podaje się: 1) nazwę komitetu wyborczego oraz dokładny adres jego siedziby; 2) nazwę rady gminy oraz numer okręgu wyborczego, do którego dokonuje się zgłoszenia; 3) nazwiska i imiona, wiek oraz miejsce zamieszkania kandydatów; nazwiska kandydatów umieszcza się w kolejności ustalonej przez komitet wyborczy. 2. 73) Do każdego zgłoszenia należy dołączyć pisemne oświadczenia kandydatów o wyrażeniu zgody na kandydowanie oraz o posiadaniu prawa wybieralności (biernego prawa wyborczego) do danej rady. Zgoda kandydata na kandydowanie w wyborach powinna zawierać dane: imię (imiona), nazwisko, wiek oraz numer ewidencyjny PESEL kandydata; zgodę na kandydowanie kandydat opatruje datą i własnoręcznym podpisem. 3. W zgłoszeniu można wnosić o oznaczenie kandydatury nazwą lub skrótem nazwy partii politycznej lub organizacji popierającej kandydata (nie więcej jednak niż jedną nazwą lub jednym skrótem nazwy składającymi się z nie więcej niż 40 znaków drukarskich). Fakt poparcia kandydatury powinien być potwierdzony pisemnie przez właściwy statutowo organ partii lub organizacji; potwierdzenie składa się łącznie ze zgłoszeniem. 4. 74) Do zgłoszenia listy kandydatów należy dołączyć dokument stwierdzający utworzenie komitetu wyborczego oraz - z wyłączeniem komitetu, o którym mowa w art. 64f ust. 8 - dokument potwierdzający przyjęcie przez właściwy organ wyborczy zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego. 5. (skreślony). 75) 6. (skreślony). 75) Art. 100. 1. Każda zgłaszana lista kandydatów powinna być poparta podpisami: 1) co najmniej 25 wyborców - jeżeli dotyczy zgłoszenia w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców; 2) co najmniej 150 wyborców - jeżeli dotyczy zgłoszenia w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców. 2. Wyborca może udzielić poparcia dowolnej liczbie list kandydatów. Wycofanie udzielonego poparcia nie jest skuteczne. 3. Wyborca udzielający poparcia liście składa podpis obok czytelnie wpisanego jego nazwiska i imienia, adresu zamieszkania oraz numeru ewidencyjnego PESEL. 4. Na każdej karcie wykazu osób popierających listę umieszcza się nazwiska kandydatów zgłaszanych w okręgu wyborczym. 5. Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej, określa, w drodze rozporządzenia, wzór wykazu osób popierających listę kandydatów. Art. 101. 1. Listy kandydatów, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, zgłasza się do gminnej komisji wyborczej, zwanej dalej "komisją wyborczą", najpóźniej w 30 dniu przed dniem wyborów do godziny 24, wraz z wykazem osób popierających listę. 2. Zgłoszenia listy dokonuje pełnomocnik komitetu wyborczego, uprawniony do składania oświadczeń w sprawie zgłoszenia wobec organów wyborczych, lub upoważniona przez niego osoba, zwani dalej "pełnomocnikiem". Do zgłoszenia załącza się dokument, wydany przez komitet wyborczy, stwierdzający ustanowienie pełnomocnika komitetu wyborczego, z podaniem jego nazwiska i imienia oraz dokładnego adresu zamieszkania i numeru ewidencyjnego PESEL. 3. Jeżeli zgłoszenia listy dokonuje osoba upoważniona przez pełnomocnika komitetu wyborczego, do zgłoszenia załącza się również odpowiednio dokument, o którym mowa w ust. 2, wydany przez pełnomocnika komitetu wyborczego. 4. Po dokonaniu zgłoszenia uzupełnienie listy o nazwiska kandydatów lub zmiany kandydatów albo ich kolejności na liście są niedopuszczalne. Art. 102. 1. W zgłoszeniu listy kandydatów pełnomocnik może wnosić o oznaczenie listy nazwą lub skrótem nazwy komitetu wyborczego, którą należy oznaczyć listę na urzędowych obwieszczeniach oraz na karcie do głosowania. 2. W sprawach związanych z oznaczeniem listy kandydatów nazwą lub skrótem nazwy partii politycznej bądź organizacji przepisy art. 99 ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 103. 1. 76) Oznaczenie listy nazwą lub skrótem nazwy, o których mowa w art. 102, powinno różnić się dostatecznie od oznaczenia innych list. Nazwa lub skrót nazwy użyte dla oznaczenia list kandydatów zgłaszanych przez komitet wyborczy wyborców muszą być różne od nazwy lub skrótu nazwy partii politycznej lub organizacji wpisanych odpowiednio do ewidencji lub rejestru prowadzonych przez właściwy sąd. 2. 77) Nazwa, skrót nazwy i symbol graficzny komitetu wyborczego wyborców, komitetu wyborczego organizacji, komitetu wyborczego partii politycznych i koalicyjnego komitetu wyborczego partii politycznych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla dóbr osobistych. 3. Jeżeli po przyjęciu zgłoszenia zostanie dokonane zgłoszenie zawierające to samo lub niedostatecznie różniące się oznaczenie listy, komisja wyborcza uznaje to za wadę zgłoszenia i wyznacza termin 3 dni w celu jej usunięcia. W przypadku nieusunięcia wady w terminie komisja odmawia rejestracji listy. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do zgłoszeń list kandydatów partii politycznych i organizacji. 5. Na uchwały komisji w sprawach, o których mowa w ust. 3, pełnomocnikowi przysługuje prawo wniesienia skargi do właściwego sądu okręgowego 12) w terminie 3 dni od daty ich doręczenia. Sąd rozpoznaje skargę, w terminie 3 dni, w postępowaniu nieprocesowym w składzie 3 sędziów. O terminie posiedzenia zawiadamia się właściwą komisję wyborczą i pełnomocnika. Na postanowienie sądu nie przysługuje środek zaskarżenia. Art. 104. Komisja wyborcza, przyjmując zgłoszenie, niezwłocznie bada, czy zgłoszenie jest zgodne z przepisami niniejszej ustawy. Na każdym zgłoszeniu komisja odnotowuje datę i godzinę oraz liczbę porządkową jego wpływu. Art. 105. 1. Jeżeli komisja wyborcza stwierdzi, na podstawie dostępnych urzędowo dokumentów, a w razie potrzeby również wyjaśnień wyborców, że zgłoszenie nie uzyskało wymaganego w myśl art. 100 poparcia wyborców, wówczas odmawia jego przyjęcia, wskazując stwierdzone wady, i zwraca pełnomocnikowi zgłoszenie. 2. Jeżeli usunięcie wskazanych wad zgłoszenia nie jest możliwe w terminie ustalonym dla dokonywania zgłoszeń, komisja odmawia rejestracji zgłoszenia i niezwłocznie zawiadamia o tym pełnomocnika. 3. Na uchwały komisji w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, pełnomocnikowi przysługuje prawo wniesienia skargi do właściwego sądu okręgowego 12) w terminie 3 dni od daty ich doręczenia. Sąd rozpoznaje skargę, w terminie 3 dni, w postępowaniu nieprocesowym w składzie 3 sędziów. O terminie posiedzenia zawiadamia się właściwą komisję wyborczą i pełnomocnika. Na postanowienie sądu nie przysługuje środek zaskarżenia. Art. 106. 1. Jeżeli komisja wyborcza stwierdzi inne wady zgłoszenia aniżeli te, o których mowa w art. 105, wówczas wzywa pełnomocnika do ich usunięcia w terminie 3 dni. W przypadku nieusunięcia wskazanych wad w terminie komisja odmawia rejestracji zgłoszenia. 2. Uchwały komisji w sprawach, o których mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie pełnomocnikowi. Od uchwały pełnomocnikowi przysługuje prawo odwołania do komisarza wyborczego 2) w terminie 3 dni od daty jej doręczenia, który rozpatruje odwołanie w terminie 3 dni i wydaje postanowienie. Na postanowienie wydane w wyniku rozpatrzenia odwołania nie przysługuje środek zaskarżenia. Art. 107. Komisja wyborcza niezwłocznie rejestruje we wskazanym okręgu wyborczym zgłoszenie listy kandydatów dokonane zgodnie z przepisami niniejszej ustawy, sporządzając protokół rejestracji. Po jednym egzemplarzu protokołu doręcza się pełnomocnikowi i przesyła komisarzowi wyborczemu 2). Art. 108. 1. Jeżeli w terminie przewidzianym dla zgłoszenia list kandydatów nie zostaną w danym okręgu wyborczym zgłoszone co najmniej dwie listy, a liczba zgłoszonych kandydatów jest równa liczbie radnych wybieranych w okręgu bądź mniejsza od niej, komisja wyborcza niezwłocznie wzywa, przez rozplakatowanie obwieszczeń, do dokonania dodatkowych zgłoszeń. W takim przypadku termin zgłaszania list kandydatów ulega przedłużeniu o 5 dni, licząc od dnia rozplakatowania obwieszczenia. 2. Jeżeli w danym okręgu wyborczym, pomimo postępowania, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zarejestrowana żadna lista kandydatów, wyborów w tym okręgu nie przeprowadza się. O przyczynach nieprzeprowadzenia wyborów komisja wyborcza niezwłocznie powiadamia wyborców w drodze obwieszczenia, którego druk i rozplakatowanie zapewnia wójt (burmistrz, prezydent miasta). Art. 109. 1. Po zarejestrowaniu list kandydatów komisja wyborcza ustala dla każdego okręgu wyborczego rejestr list kandydatów. 2. 78) Listy kandydatów komitetu wyborczego zarejestrowane w co najmniej jednym okręgu wyborczym otrzymują jednolity numer, taki sam, jaki uzyskały listy tego komitetu w trybie określonym w art. 141 i art. 166 ust. 1 w województwie, na którego terenie znajduje się gmina. 3. Listy kandydatów komitetów wyborczych zarejestrowane w więcej niż jednym okręgu wyborczym, lecz niespełniające warunku, o którym mowa w ust. 2, otrzymują kolejne jednolite numery ustalone w drodze losowania spośród numerów następujących po numerach nadanych w trybie art. 166 ust. 1. 4. Listy komitetów wyborczych zarejestrowane w jednym okręgu wyborczym otrzymują w ramach okręgu, w drodze losowania, kolejne numery następujące po numerach, o których mowa w ust. 3. 5. Komisja zarządza wydrukowanie obwieszczenia o zarejestrowanych listach kandydatów, zawierającego ich numery, dane o kandydatach umieszczone w zgłoszeniach list wraz z ewentualnymi oznaczeniami kandydatów i list, o których mowa w art. 99 i 102. 6. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 5, przekazuje się wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), który zapewnia jego druk i rozplakatowanie na obszarze gminy najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów. Jeden egzemplarz obwieszczenia przesyła się niezwłocznie komisarzowi wyborczemu 2). Art. 110. 1. Komisja wyborcza skreśla z zarejestrowanej listy kandydatów nazwisko kandydata, który zmarł, utracił prawo wybieralności lub złożył oświadczenie na piśmie o wycofaniu zgody na kandydowanie, i zawiadamia o tym niezwłocznie właściwego pełnomocnika. 2. Jeżeli skreślenie nazwiska kandydata nastąpiło wskutek śmierci kandydata i powoduje, że w okręgu wyborczym liczba kandydatów jest równa liczbie radnych wybieranych w tym okręgu lub mniejsza od niej, komisja informuje właściwego pełnomocnika o możliwości zgłoszenia nowego kandydata. Uzupełnienia listy dokonuje się najpóźniej w 10 dniu przed dniem wyborów; w takim przypadku przepisu art. 100 ust. 1 nie stosuje się. 3. Komisja wyborcza unieważnia rejestrację listy, jeżeli nie pozostaje na niej nazwisko żadnego kandydata lub jeżeli komitet wyborczy powiadomi komisję o swoim rozwiązaniu. 4. O skreśleniu nazwiska kandydata i zgłoszeniu nowego kandydata, a także o unieważnieniu zarejestrowanej listy kandydatów z przyczyn, o których mowa w ust. 3, komisja zawiadamia niezwłocznie wyborców danego okręgu wyborczego oraz komisarza wyborczego 2). 5. 79) W przypadku rozwiązania komitetu wyborczego w trybie, o którym mowa w art. 64l ust. 2, właściwa terytorialna komisja wyborcza unieważnia listy tego komitetu. Rozdział 16 Mężowie zaufania Art. 111. 1. Przedstawicielami list kandydatów na radnych, reprezentującymi ich interesy w czasie głosowania i ustalania wyników głosowania w obwodzie głosowania, są mężowie zaufania. 2. Pełnomocnik, o którym mowa w art. 101 ust. 2, może wyznaczyć po jednym mężu zaufania do każdego obwodu głosowania na obszarze okręgu wyborczego, w którym dane zgłoszenie zostało zarejestrowane. 2a. 80) Kandydat na radnego nie może być mężem zaufania. 3. Pełnomocnik wydaje mężom zaufania zaświadczenie według wzoru określonego przez Państwową Komisję Wyborczą. Art. 112. 1. Przedstawicielem list kandydatów na radnych reprezentującym ich interesy w czasie ustalania wyników głosowania i wyników wyborów w okręgu wyborczym jest pełnomocnik, o którym mowa w art. 101 ust. 2. 2. Pełnomocnik może wyznaczyć swojego zastępcę, wydając mu stosowne zaświadczenie w myśl art. 111 ust. 3. Rozdział 17 Karty do głosowania Art. 113. 1. Komisja wyborcza zarządza wydrukowanie, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, kart do głosowania i zapewnia ich przekazanie obwodowym komisjom wyborczym w trybie określonym przez komisarza wyborczego 2). 2. Jeżeli po wydrukowaniu kart do głosowania komisja wyborcza skreśli z listy kandydatów nazwisko kandydata z przyczyn, o których mowa w art. 110 ust. 1, nazwisko kandydata pozostawia się na wydrukowanych kartach do głosowania. Informacje o skreśleniu oraz o warunkach decydujących o ważności głosu oddanego na takiej karcie komisja wyborcza podaje do publicznej wiadomości w formie obwieszczenia i zapewnia jego rozplakatowanie w lokalach wyborczych w dniu wyborów. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli komisja wyborcza unieważnia rejestrację listy kandydatów z przyczyn, o których mowa w art. 110 ust. 3. Art. 114. Na karcie do głosowania w okręgu wyborczym umieszcza się listy kandydatów zarejestrowane w danym okręgu według nadanych im numerów, wymieniając nazwiska i imiona kandydatów każdej z list w kolejności ich umieszczenia na liście, wraz z oznaczeniami list, o których mowa w art. 102 ust. 1. Art. 115. 1. Na karcie do głosowania zamieszcza się zwięzłą informację o sposobie głosowania. 2. Na karcie do głosowania drukuje się odcisk pieczęci gminnej komisji wyborczej. 3. Karta do głosowania może być zadrukowana tylko po jednej stronie. Wielkość i rodzaj czcionek powinny być jednakowe dla nazwisk wszystkich kandydatów i oznaczeń umieszczonych na karcie. 4. Wzór karty do głosowania ustala Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 116. Nieważne są karty do głosowania inne niż urzędowo ustalone lub nieopatrzone pieczęcią obwodowej komisji wyborczej. Rozdział 18 Sposób głosowania i warunki ważności głosu Art. 117. 1. W wyborach radnych w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców wyborca głosuje na określonych kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk najwyżej tylu kandydatów, ilu radnych jest wybieranych w danym okręgu wyborczym. 2. Wyborca może głosować na określonych kandydatów bez względu na to, na jakich listach nazwiska ich są umieszczone. 3. Wyborca może głosować na mniejszą liczbę kandydatów. 4. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk więcej kandydatów niż radnych jest wybieranych lub nie postawiono znaku "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata. Głos jest również nieważny, jeżeli znak "x" postawiono w kratce wyłącznie przy nazwisku kandydata w sytuacji określonej w art. 113 ust. 2. Art. 118. 1. W wyborach radnych w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców wyborca głosuje tylko na jedną listę kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu. 2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie przy nazwisku kandydata z jednej tylko listy w sytuacji określonej w art. 113 ust. 2, głos uznaje się za ważny i oddany na tę listę. 4. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów, ale z tej samej listy, głos uznaje się za ważny i oddany na wskazaną listę z przyznaniem pierwszeństwa do uzyskania mandatu temu kandydatowi, przy którego nazwisku znak "x" jest umieszczony w pierwszej kolejności. Art. 119. 81) Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk lub nazw albo poczynienie innych dopisków poza kratką nie wpływa na ważność głosu. Rozdział 19 Ustalanie wyników wyborów Art. 120. 1. Na podstawie protokołów otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych gminna komisja wyborcza ustala wyniki głosowania i wyniki wyborów do rady gminy odrębnie dla każdego okręgu wyborczego. 2. Przy ustalaniu wyników mogą być obecni pełnomocnicy lub ich zastępcy, o których mowa w art. 112. Art. 121. 1. Komisja wyborcza sporządza zestawienie wyników głosowania w okręgu wyborczym, na urzędowym formularzu, w trzech egzemplarzach. 2. W zestawieniu wymienia się odpowiednio liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania; 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 3) oddanych kart do głosowania; 4) kart nieważnych; 5) kart ważnych; 6) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności; 7) głosów ważnie oddanych na każdą z list kandydatów, z uwzględnieniem art. 118 ust. 3; 8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów z każdej z list. 3. Na podstawie zestawień, o których mowa w ust. 1, komisja wyborcza ustala wyniki wyborów radnych w okręgach wyborczych. Art. 122. 1. W wyborach do rady w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców za wybranych w danym okręgu wyborczym uważa się tych kandydatów, którzy otrzymali kolejno największą liczbę ważnie oddanych głosów. 2. Jeżeli równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu otrzymali kandydaci z tej samej listy, o wyborze rozstrzyga kolejność umieszczenia nazwisk na liście. W przypadku gdy kolejność na liście była ustalona w porządku alfabetycznym, o uzyskaniu mandatu rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego komisji w obecności członków komisji i pełnomocników. 3. Jeżeli równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu otrzymali kandydaci z różnych list, za wybranego uważa się kandydata z tej listy, której kandydaci otrzymali w okręgu wyborczym łącznie największą liczbę głosów. W przypadku gdyby i ta liczba była równa - rozstrzyga losowanie, o którym mowa w ust. 2. 4. Tryb przeprowadzenia losowania, o którym mowa w ust. 2 i 3, określa Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 123. 1. W wyborach do rady w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców gminna komisja wyborcza, na podstawie zestawienia, o którym mowa w art. 121, dokonuje podziału mandatów w każdym okręgu wyborczym pomiędzy listy kandydatów w sposób następujący: 1) 82) liczbę głosów ważnie oddanych na każdą z list w okręgu wyborczym dzieli się kolejno przez 1; 2; 3; 4; 5 i dalsze kolejne liczby, aż do chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno największych liczb, ile wynosi liczba mandatów do rozdzielenia między listy; 2) każdej liście przyznaje się tyle mandatów, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada jej liczb kolejno największych. 2. W okręgach wyborczych w miastach na prawach powiatu podziału mandatów dokonuje się pomiędzy listy kandydatów, o których mowa w art. 88 ust. 2. 3. Jeżeli kilka list uzyskało ilorazy równe ostatniej liczbie z liczb uszeregowanych w podany wyżej sposób, a list tych jest więcej niż mandatów do rozdzielenia, pierwszeństwo mają listy w kolejności ogólnej liczby oddanych na nie głosów. Gdyby na dwie lub więcej list oddano równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga liczba obwodów głosowania, w których na daną listę oddano większą liczbę głosów. 4. Mandaty przypadające danej liście kandydatów uzyskują kandydaci w kolejności wynikającej z otrzymanej liczby głosów. 5. Jeżeli równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu otrzymało dwóch lub więcej kandydatów z danej listy, o wyborze rozstrzyga kolejność umieszczenia nazwisk kandydatów na liście. W przypadku gdy kolejność na liście była ustalona zgodnie z porządkiem alfabetycznym, o uzyskaniu mandatu rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego komisji w obecności członków komisji i pełnomocników. Tryb przeprowadzenia losowania określa Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 124. 1. Po ustaleniu wyników wyborów we wszystkich okręgach wyborczych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 122 i art. 123, komisja wyborcza sporządza w trzech egzemplarzach protokół z wyborów do rady gminy. 2. 83) W protokole podaje się, według okręgów wyborczych, liczbę radnych wybieranych w okręgu oraz nazwiska i imiona wybranych radnych z podaniem oznaczenia listy, z której zostali wybrani; w protokole podaje się również ewentualną liczbę nieobsadzonych mandatów. 3. W protokole podaje się również przebieg losowania, o którym mowa w art. 122 ust. 2 i 3 oraz w art. 123 ust. 5. 4. Do protokołu załącza się zestawienia wyników głosowania w okręgach wyborczych. 5. Protokół podpisują i każdą ze stron parafują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 6. Pełnomocnikom i członkom komisji przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. Przepis art. 54 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 125. 84) Gminna komisja wyborcza niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości wyniki głosowania i wyniki wyborów w okręgach wyborczych poprzez wywieszenie w swojej siedzibie w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców jednego z egzemplarzy protokołu z wyborów do rady gminy wraz z zestawieniami, o których mowa w art. 121. Art. 126. 1. Przewodniczący komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie komisarzowi wyborczemu 2), w zapieczętowanym pakiecie, jeden egzemplarz protokołu z wyborów wraz z protokołami głosowania w obwodach głosowania, w trybie określonym przez Państwową Komisję Wyborczą. 2. Państwowa Komisja Wyborcza może określić zasady i tryb wcześniejszego przekazywania danych z protokołu z wyborów za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego lub elektronicznego przesyłania danych. 3. 34) Pozostałe dokumenty z wyborów oraz pieczęć przewodniczący komisji wyborczej przekazuje w depozyt wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta). Art. 127. 1. Po otrzymaniu protokołów od gminnej komisji wyborczej komisarz wyborczy 2) dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania i wyników wyborów w okręgach wyborczych. 2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników, komisarz wyborczy 2) zarządza ponowne ustalenie tych wyników i zawiadamia o tym niezwłocznie Państwową Komisję Wyborczą. Przepisy art. 120-126 stosuje się odpowiednio. Art. 128. 85) Gminna komisja wyborcza wydaje radnym zaświadczenia o wyborze. Wzór zaświadczenia określa Państwowa Komisja Wyborcza. DZIAŁ III Wybory do rad powiatów. Przepisy szczególne Rozdział 20 Zasady ogólne Art. 129. Wybory do rad powiatów odbywają się przy odpowiednim zastosowaniu przepisów działu II, jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej. Art. 130. Wybory do rad powiatów, pod nadzorem Państwowej Komisji Wyborczej i komisarzy wyborczych 2), przeprowadzają: 1) powiatowe komisje wyborcze; 2) obwodowe komisje wyborcze. Art. 131. 1. W razie zarządzenia wyborów do rad powiatów na ten sam dzień, na który zarządzono wybory do rad gmin, głosowanie przeprowadzają obwodowe komisje wyborcze powołane dla wyborów do rad gmin, na podstawie tych samych spisów wyborców. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, obwodowa komisja wyborcza sporządza oddzielnie protokoły głosowania w obwodach dla wyborów do rady gminy i dla wyborów do rady powiatu, przekazując je odpowiednio gminnej i powiatowej komisji wyborczej. Rozdział 21 Liczba radnych. System wyborczy Art. 132. (skreślony). 86) Art. 133. 1. Radni są wybierani w okręgach wyborczych bezpośrednio spośród zgłoszonych kandydatów. W każdym okręgu wyborczym wybiera się od 3 do 10 radnych. 2. Na jednego kandydata wyborca może oddać tylko jeden głos. Art. 134. 1. O wyborze radnego powiatu rozstrzyga liczba ważnie oddanych głosów na poszczególne listy kandydatów. Podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów dokonuje się proporcjonalnie do łącznej liczby głosów oddanych na kandydatów danej listy. 2. W podziale mandatów, o którym mowa w ust. 1, uczestniczą listy kandydatów tych komitetów wyborczych, na których listy oddano w skali powiatu co najmniej 5% ważnie oddanych głosów. Rozdział 22 Okręgi wyborcze Art. 135. 1. W celu przeprowadzenia wyborów powiat dzieli się na okręgi wyborcze. 2. Okręgiem wyborczym jest jedna gmina. 3. 87) W celu tworzenia okręgów możliwe jest łączenie gmin tylko w tym przypadku, jeżeli liczba radnych przypadająca na którąkolwiek z gmin, wynikająca z normy przedstawicielstwa dla okręgów, wynosiłaby mniej niż 5. 4. Podział gminy na dwa lub więcej okręgów jest dopuszczalny jedynie wtedy, gdyby liczba radnych przypadających na tę gminę, wynikająca z normy przedstawicielstwa dla okręgów, wynosiła więcej niż 10 radnych. 5. Utworzenie na obszarze gminy dwóch lub więcej okręgów wyborczych wymaga porozumienia z radą tej gminy; należy przy tym uwzględnić podział danej gminy na okręgi wyborcze dla wyborów do rad gmin. 6. Łączenie dwóch lub więcej gmin w celu utworzenia okręgu wyborczego wymaga zasięgnięcia opinii rad tych gmin. 7. W miastach przy tworzeniu okręgów wyborczych uwzględnia się utworzone jednostki pomocnicze (dzielnice, osiedla). Art. 136. 1. Podział na okręgi wyborcze, ich numery, granice oraz liczbę radnych wybieranych w okręgu wyborczym ustala, na wniosek starosty, rada powiatu według jednolitej normy przedstawicielstwa obliczonej przez podzielenie liczby mieszkańców powiatu przez liczbę radnych wybieranych do danej rady, z uwzględnieniem art. 135 i następujących zasad: 1) ułamki liczby mandatów wybieranych w okręgu wyborczym równe lub większe od 1/2, jakie wynikną z zastosowania normy przedstawicielstwa, zaokrągla się w górę do liczby całkowitej; 2) 88) jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w pkt 1, liczba radnych wybieranych w okręgach przewyższa liczby wynikające z art. 27 i 133, mandaty nadwyżkowe odejmuje się w tych okręgach wyborczych, w których norma przedstawicielstwa jest najmniejsza. W przypadku gdy liczba mandatów jest mniejsza od wynikającej z art. 27 i 133, dodatkowe mandaty przydziela się tym okręgom wyborczym, w których norma przedstawicielstwa jest największa. 2. Podział na okręgi wyborcze jest stały. Uchwałę rady powiatu w sprawie okręgów wyborczych ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym oraz podaje do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty. Po jednym egzemplarzu uchwały przesyła się niezwłocznie każdej radzie gminy położonej na obszarze powiatu oraz wojewodzie i komisarzowi wyborczemu 2). Art. 137. 1. Na ustalenia rady powiatu w sprawach okręgów wyborczych zainteresowanej radzie gminy, a także wyborcom w liczbie co najmniej 15, przysługuje prawo wniesienia skargi do komisarza wyborczego 2) w terminie 5 dni od daty ich otrzymania. Komisarz wyborczy 2) rozpoznaje sprawę w terminie 5 dni i wydaje orzeczenie, doręczając je niezwłocznie wnoszącym skargę oraz radzie powiatu. 2. Od orzeczenia komisarza wyborczego 2) przysługuje odwołanie do Państwowej Komisji Wyborczej w terminie 5 dni od daty jego doręczenia. Na orzeczenie Państwowej Komisji Wyborczej nie przysługuje środek zaskarżenia. Art. 138. 1. 89) Zmiany w podziale na okręgi wyborcze mogą być dokonywane najpóźniej na 3 miesiące przed upływem kadencji rad, jeżeli konieczność taka wynika ze zmiany w podziale terytorialnym państwa, zmiany liczby mieszkańców danej gminy lub powiatu, zmiany liczby radnych w radzie powiatu lub zmiany liczby radnych wybieranych w okręgach wyborczych. 2. Do zmian w podziale na okręgi wyborcze przepisy art. 135-137 stosuje się odpowiednio. Art. 139. Informację o okręgach wyborczych, ich numerach i granicach, liczbie radnych wybieranych w okręgu wyborczym oraz wyznaczonej siedzibie powiatowej komisji wyborczej podaje do publicznej wiadomości starosta, w formie obwieszczenia, najpóźniej w 50 dniu przed dniem wyborów. Art. 139a. 90) W razie konieczności dokonania podziału powiatu na okręgi wyborcze przed wyborami, o których mowa w art. 26, terminy określone w art. 138 ust. 1 i w art. 139 nie obowiązują. Rozdział 23 Zgłaszanie kandydatów na radnych Art. 140. 1. 91) Do zgłaszania i rejestrowania list kandydatów na radnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zgłaszania i rejestrowania list kandydatów do rad gmin w gminach liczących powyżej 20 000 mieszkańców, z uwzględnieniem art. 133 ust. 1. 2. 92) Każda zgłoszona lista kandydatów powinna być poparta podpisami co najmniej 200 wyborców. Art. 141. 1. Komisarz wyborczy 2) przyznaje najpóźniej na 23 dni przed dniem wyborów jednolity numer dla list kandydatów komitetu, o którym mowa w art. 166 ust. 1, jeżeli zarejestrował listę we wszystkich okręgach wyborczych do więcej niż połowy rad powiatów na terenie województwa, i zawiadamia o tym niezwłocznie powiatowe komisje wyborcze. 2. Pozostałym listom numery przyznaje powiatowa komisja wyborcza stosując odpowiednio przepisy art. 109 ust. 3 i 4. 3. Powiatowa komisja wyborcza powiadamia niezwłocznie pełnomocników o przyznanych numerach list kandydatów. Art. 142. Powiatowa komisja wyborcza zarządza wydrukowanie obwieszczenia o zarejestrowanych listach kandydatów. Przepisy art. 109 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio. Art. 143. W razie skreślenia nazwiska kandydata wskutek jego śmierci, powodującego sytuację, o której mowa w art. 110 ust. 2, powiatowa komisja wyborcza informuje pełnomocnika komitetu wyborczego o możliwości zgłoszenia nowego kandydata najpóźniej w 10 dniu przed dniem wyborów. Przepisy art. 110 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 144. 1. 93) W razie zarządzenia wyborów do rad powiatów na ten sam dzień, na który zarządzono wybory do rad gmin, komitety wyborcze zgłaszające listy kandydatów w wyborach do rad powiatów mogą zgłaszać również listy kandydatów na radnych do rad gmin. Przepis art. 95 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Każdy komitet wyborczy może zgłosić do danego okręgu tylko jedną listę kandydatów. Rozdział 24 Karty do głosowania Art. 145. 1. Powiatowa komisja wyborcza zarządza wydrukowanie, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, kart do głosowania i zapewnia ich przekazanie obwodowym komisjom wyborczym w trybie określonym przez komisarza wyborczego 2). 2. Na karcie do głosowania drukuje się odcisk pieczęci powiatowej komisji wyborczej. Art. 146. W razie skreślenia nazwiska kandydata lub unieważnienia listy kandydatów po wydrukowaniu kart do głosowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 113 ust. 2 i 3. Rozdział 25 Sposób głosowania i warunki ważności głosu Art. 147. 1. W wyborach do rad powiatów wyborca głosuje tylko na określoną listę kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu. 2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie przy nazwisku kandydata z jednej tylko listy w sytuacji określonej w art. 113 ust. 2, głos uznaje się za ważny i oddany na tę listę. 4. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów, ale z tej samej listy, głos uznaje się za ważny i oddany na wskazaną listę z przyznaniem pierwszeństwa do uzyskania mandatu temu kandydatowi, przy którego nazwisku znak "x" jest umieszczony w pierwszej kolejności. Art. 148. 94) Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk lub nazw albo poczynienie innych dopisków poza kratką nie wpływa na ważność głosu. Rozdział 26 Ustalanie wyników wyborów Art. 149. 1. Na podstawie protokołów otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych powiatowa komisja wyborcza ustala wyniki głosowania i wyniki wyborów do rady powiatu odrębnie dla każdego okręgu wyborczego. 2. Przy ustalaniu wyników mogą być obecni pełnomocnicy. Art. 150. 1. Komisja wyborcza sporządza zestawienie wyników głosowania w okręgu wyborczym, na urzędowym formularzu, w trzech egzemplarzach. 2. W zestawieniu wymienia się odpowiednio liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania; 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 3) oddanych kart do głosowania; 4) kart nieważnych; 5) kart ważnych; 6) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności; 7) głosów ważnie oddanych na każdą z list kandydatów, z uwzględnieniem art. 147 ust. 3; 8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów z każdej z list. 3. Na podstawie zestawienia, o którym mowa w ust. 1, komisja wyborcza ustala wyniki wyborów radnych w okręgach wyborczych. Art. 151. 1. W wyborach do rady powiatu komisja wyborcza, na podstawie zestawienia, o którym mowa w art. 150 ust. 2, dokonuje podziału mandatów w każdym okręgu wyborczym pomiędzy listy kandydatów, o których mowa w art. 134 ust. 2, w sposób następujący: 1) 95) liczbę głosów ważnie oddanych na każdą z list w okręgu wyborczym dzieli się kolejno przez 1; 2; 3; 4; 5 i dalsze kolejne liczby, aż do chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno największych liczb, ile wynosi liczba mandatów do rozdzielenia między listy; 2) każdej liście przyznaje się tyle mandatów, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada jej liczb kolejno największych. 2. Jeżeli kilka list uzyskało ilorazy równe ostatniej liczbie z liczb uszeregowanych w podany wyżej sposób, a list tych jest więcej niż mandatów do rozdzielenia, pierwszeństwo mają listy w kolejności ogólnej liczby oddanych na nie głosów. Gdyby na dwie lub więcej list oddano równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga liczba obwodów głosowania, w których na daną listę oddano większą liczbę głosów. 3. Mandaty przypadające danej liście kandydatów uzyskują kandydaci w kolejności wynikającej z otrzymanej liczby głosów. 4. Jeżeli równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu otrzymało dwóch lub więcej kandydatów z danej listy, o wyborze rozstrzyga kolejność umieszczenia nazwisk kandydatów na liście. W przypadku gdy kolejność na liście była ustalona zgodnie z porządkiem alfabetycznym, o uzyskaniu mandatu rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez przewodniczącego komisji w obecności członków komisji i pełnomocników. Tryb przeprowadzenia losowania określa Państwowa Komisja Wyborcza. Art. 152. 1. Po ustaleniu wyników wyborów we wszystkich okręgach wyborczych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 151, komisja wyborcza sporządza w trzech egzemplarzach protokół z wyborów do rady powiatu. 2. 96) W protokole podaje się, według okręgów wyborczych, liczbę radnych wybieranych w okręgu oraz nazwiska i imiona wybranych radnych z podaniem oznaczenia listy, z której zostali wybrani; w protokole podaje się również ewentualną liczbę nieobsadzonych mandatów. 3. W protokole podaje się również przebieg losowania, o którym mowa w art. 151 ust. 4. 4. Do protokołu załącza się zestawienia wyników głosowania w okręgach wyborczych. 5. Protokół podpisują i każdą ze stron parafują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 6. Pełnomocnikom i członkom komisji przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. Przepis art. 54 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 153. 97) Powiatowa komisja wyborcza niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości wyniki głosowania i wyniki wyborów w okręgach wyborczych poprzez wywieszenie w swojej siedzibie jednego z egzemplarzy protokołu z wyborów do rady powiatu wraz z zestawieniem, o którym mowa w art. 150. Art. 154. 1. Przewodniczący komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie komisarzowi wyborczemu 2), w zapieczętowanym pakiecie, jeden egzemplarz protokołu z wyborów wraz z protokołami głosowania w obwodach głosowania, w trybie określonym przez Państwową Komisję Wyborczą. 2. Państwowa Komisja Wyborcza może określić zasady i tryb wcześniejszego przekazywania danych z protokołu z wyborów za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego lub elektronicznego przesyłania danych. 3. 34) Pozostałe dokumenty z wyborów oraz pieczęć przewodniczący komisji wyborczej przekazuje w depozyt staroście. Art. 155. 1. Po otrzymaniu protokołów od powiatowej komisji wyborczej komisarz wyborczy 2) dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania i wyników wyborów w okręgach wyborczych. 2. 98) W razie stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników, komisarz wyborczy zarządza ponowne ustalenie tych wyników i zawiadamia o tym niezwłocznie Państwową Komisję Wyborczą. Przepisy art. 149-154 stosuje się odpowiednio. Art. 156. 85) Powiatowa komisja wyborcza wydaje radnym zaświadczenia o wyborze. Wzór zaświadczenia określa Państwowa Komisja Wyborcza. DZIAŁ IV Wybory do sejmików województw. Przepisy szczególne Rozdział 27 Zasady ogólne Art. 157. Wybory do sejmików województw odbywają się przy odpowiednim zastosowaniu przepisów działu II, jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej. Art. 158. Wybory do sejmików województw, pod nadzorem Państwowej Komisji Wyborczej i komisarzy wyborczych 2), przeprowadzają: 1) wojewódzkie komisje wyborcze; 2) powiatowe komisje wyborcze; 3) obwodowe komisje wyborcze. Art. 159. 1. W razie zarządzenia wyborów do sejmików województw na ten sam dzień, na który zarządzono wybory do rad powiatów: 1) głosowanie przeprowadzają obwodowe komisje wyborcze powołane dla wyborów do rad powiatów, na podstawie tych samych spisów wyborców; 2) powiatowe komisje wyborcze powołane dla wyborów do rad powiatów sporządzają protokoły zbiorczych wyników głosowania w powiecie dla wyborów do sejmiku województwa. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, sporządzane są odrębne protokoły głosowania w obwodzie dla wyborów do sejmików województw i dla wyborów do rad powiatów. 3. Miejskie komisje wyborcze w miastach na prawach powiatu sporządzają protokoły zbiorczych wyników głosowania w mieście dla wyborów do sejmiku województwa. 4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zarządzenia na ten sam dzień wyborów do sejmików województw, rad powiatów i rad gmin. Rozdział 28 Liczba radnych. System wyborczy Art. 160. (skreślony). 99) Art. 161. 1. Radni wybierani są w okręgach wyborczych bezpośrednio spośród zgłoszonych kandydatów. 2. Na jednego kandydata wyborca może oddać tylko jeden głos. Art. 162. 1. O wyborze radnego województwa rozstrzyga liczba ważnie oddanych głosów na poszczególne listy kandydatów. Podziału mandatów w okręgu wyborczym pomiędzy listy kandydatów dokonuje się proporcjonalnie do łącznej liczby głosów oddanych na kandydatów danej listy. 2. W podziale mandatów, o którym mowa w ust. 1, uczestniczą listy kandydatów tych komitetów wyborczych, na których listy oddano w skali województwa co najmniej 5% ważnie oddanych głosów. Rozdział 29 Okręgi wyborcze Art. 163. 1. W celu przeprowadzenia wyborów obszar województwa dzieli się na okręgi wyborcze. 2. Okręgiem wyborczym jest jeden powiat lub jego część. 3. Łączenie powiatów w celu utworzenia okręgu wyborczego jest dopuszczalne jedynie wtedy, gdyby liczba radnych wybieranych w danym powiecie do sejmiku województwa była mniejsza niż 5 radnych. 3a. 100) Łączenie powiatów nie może naruszać więzi społecznych łączących wyborców należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, zamieszkujących na terytorium łączonych powiatów. 4. Przepis art. 135 ust. 5 stosuje się odpowiednio. Art. 164. 1. Podział na okręgi wyborcze, ich numery, granice oraz liczbę radnych wybieranych w okręgu wyborczym ustala, na wniosek marszałka, sejmik województwa według jednolitej normy przedstawicielstwa obliczonej przez podzielenie liczby mieszkańców województwa przez liczbę radnych wybieranych do danej rady, z uwzględnieniem art. 163 i następujących zasad: 1) w okręgu wyborczym wybiera się od 5 do 15 radnych; 2) w żadnym z powiatów stanowiących jeden okręg wyborczy nie mogą być wybierani radni w liczbie równej lub większej niż 3/5 ogólnej liczby danej rady. 2. 101) Przepisy art. 136 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 oraz art. 137-139a stosuje się odpowiednio. Rozdział 30 Zgłaszanie kandydatów na radnych Art. 165. 1. 102) Do zgłaszania i rejestrowania list kandydatów na radnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zgłaszania i rejestrowania list kandydatów do rad gmin w gminach liczących powyżej 20 000 mieszkańców, z uwzględnieniem art. 164 ust. 1 pkt 1. 2. Każda zgłaszana lista kandydatów powinna być poparta podpisami co najmniej 300 wyborców. 3. Listy kandydatów, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, zgłasza się do wojewódzkiej komisji wyborczej. Art. 166. 1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie rejestracji list kandydatów w wyborach do sejmików województw przyznaje w drodze losowania, najpóźniej na 25 dni przed wyborami, jednolity numer dla list komitetów wyborczych, o których mowa w art. 78. O terminie losowania zawiadamia się pełnomocników komitetów wyborczych. 2. Państwowa Komisja Wyborcza zawiadamia niezwłocznie wojewódzkie komisje wyborcze oraz pełnomocników o wylosowanych numerach list. 3. Pozostałe numery list przyznaje wojewódzka komisja wyborcza stosując odpowiednio przepisy art. 109 ust. 3 i 4. Art. 167. Wojewódzka komisja wyborcza zarządza wydrukowanie obwieszczenia o zarejestrowanych listach kandydatów. Przepisy art. 109 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio. Art. 168. W razie skreślenia nazwiska kandydata wskutek jego śmierci, powodującego sytuację, o której mowa w art. 110 ust. 2, wojewódzka komisja wyborcza informuje pełnomocnika komitetu wyborczego o możliwości zgłoszenia nowego kandydata najpóźniej w 10 dniu przed dniem wyborów. Przepisy art. 110 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 169. 1. 103) W razie zarządzenia wyborów do sejmików województw na ten sam dzień, na który zarządzono wybory do rad powiatów, komitety wyborcze zgłaszające kandydatów w wyborach do sejmiku województwa mogą zgłaszać również kandydatów na radnych do rad powiatów. Przepis art. 95 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. Każdy komitet wyborczy może zgłosić w wyborach do danej rady w okręgu wyborczym tylko jedną listę kandydatów. Art. 170. W razie zarządzenia wyborów do sejmików województw na ten sam dzień, na który zarządzono wybory do rad powiatów i rad gmin, przepisy art. 169 stosuje się odpowiednio. Rozdział 31 Karty do głosowania Art. 171. 1. Wojewódzka komisja wyborcza zarządza wydrukowanie, odrębnie dla każdego okręgu wyborczego, kart do głosowania i zapewnia ich przekazanie obwodowym komisjom wyborczym. 2. Na karcie do głosowania drukuje się odcisk pieczęci wojewódzkiej komisji wyborczej. Art. 172. W razie skreślenia nazwiska kandydata z listy lub unieważnienia listy kandydatów po wydrukowaniu kart do głosowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 113 ust. 2 i 3. Rozdział 32 Sposób głosowania i warunki ważności głosu Art. 173. 1. Wyborca głosuje tylko na określoną listę kandydatów, stawiając znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu. 2. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony wyłącznie przy nazwisku kandydata z jednej tylko listy w sytuacji określonej w art. 113 ust. 2, głos uznaje się za ważny i oddany na tę listę. 3. Jeżeli znak "x" postawiono w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub więcej kandydatów, ale z tej samej listy, głos uznaje się za ważny i oddany na wskazaną listę z przyznaniem pierwszeństwa do uzyskania mandatu temu kandydatowi, przy którego nazwisku znak "x" jest umieszczony w pierwszej kolejności. Art. 174. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak "x" w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub więcej kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list. Art. 175. 104) Dopisanie na karcie do głosowania dodatkowych nazwisk lub nazw albo poczynienie innych dopisków poza kratką nie wpływa na ważność głosu. Rozdział 33 Ustalanie wyników wyborów Art. 176. 1. 105) Powiatowa komisja wyborcza, na podstawie otrzymanych od obwodowych komisji wyborczych protokołów głosowania w obwodach w wyborach do sejmików województw, ustala wyniki głosowania na poszczególne listy kandydatów i sporządza, w trzech egzemplarzach, protokół wyników głosowania na obszarze powiatu. 2. (skreślony). 106) 3. W protokole wymienia się liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania; 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 3) oddanych kart do głosowania; 4) kart nieważnych; 5) kart ważnych; 6) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności; 7) głosów ważnie oddanych na każdą z list kandydatów, z uwzględnieniem art. 173 ust. 2; 8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów z każdej z list. 4. Przy ustalaniu wyników mogą być obecni pełnomocnicy. 5. Przepisy art. 124 ust. 5 i 6, art. 125 i 126 stosuje się odpowiednio. Art. 177. 107) Po otrzymaniu protokołów, o których mowa w art. 176, wojewódzka komisja wyborcza dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników głosowania na obszarze powiatu. Przepis art. 127 ust. 2 stosuje się odpowiednio. Art. 178. 1. 107) Na podstawie protokołów wyników głosowania na obszarze powiatu wojewódzka komisja wyborcza sporządza zestawienie wyników głosowania w okręgu wyborczym na poszczególne listy kandydatów, na urzędowym formularzu, w trzech egzemplarzach. 2. W zestawieniu wymienia się liczby: 1) osób uprawnionych do głosowania; 2) wyborców, którym wydano karty do głosowania; 3) oddanych kart do głosowania; 4) kart nieważnych; 5) kart ważnych; 6) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności; 7) głosów ważnie oddanych na każdą z list kandydatów, z uwzględnieniem art. 173 ust. 2; 8) głosów ważnie oddanych na poszczególnych kandydatów z każdej z list. 3. Na podstawie zestawień, o których mowa w ust. 2, wojewódzka komisja wyborcza dokonuje podziału mandatów w każdym okręgu wyborczym pomiędzy listy kandydatów, o których mowa w art. 162 ust. 2, w sposób następujący: 1) 108) liczbę głosów ważnie oddanych na każdą z list w okręgu wyborczym dzieli się kolejno przez 1; 2; 3; 4; 5 i dalsze kolejne liczby, aż do chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno największych liczb, ile wynosi liczba mandatów do rozdzielenia między listy; 2) każdej liście przyznaje się tyle mandatów, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada jej liczb kolejno największych. 4. Jeżeli kilka list uzyskało ilorazy równe ostatniej liczbie z liczb uszeregowanych w podany wyżej sposób, a list tych jest więcej niż mandatów do rozdzielenia, pierwszeństwo mają listy w kolejności ogólnej liczby oddanych na nie głosów. Gdyby na dwie lub więcej list oddano równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga liczba obwodów głosowania, w których na daną listę oddano większą liczbę głosów. 5. Mandaty przypadające danej liście kandydatów uzyskują kandydaci w kolejności wynikającej z otrzymanej liczby głosów. 6. Jeżeli równą liczbę głosów uprawniającą do uzyskania mandatu otrzymało dwóch lub więcej kandydatów z danej listy, o wyborze rozstrzyga kolejność umieszczenia nazwisk kandydatów na liście. W przypadku gdy kolejność na liście była ustalona zgodnie z porządkiem alfabetycznym, o uzyskaniu mandatu rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez wojewódzką komisję wyborczą w obecności pełnomocników. Art. 179. 1. Po ustaleniu wyników wyborów we wszystkich okręgach wyborczych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 178, wojewódzka komisja wyborcza sporządza w trzech egzemplarzach protokół z wyborów do sejmiku województwa. 2. 109) W protokole podaje się, według okręgów wyborczych, liczbę radnych wybieranych w okręgu oraz nazwiska i imiona wybranych radnych z podaniem oznaczenia listy, z której zostali wybrani; w protokole podaje się również ewentualną liczbę nieobsadzonych mandatów. 3. W protokole podaje się również przebieg losowania, o którym mowa w art. 178 ust. 6. 4. Do protokołu załącza się zestawienia wyników głosowania w okręgach wyborczych. 5. Protokół podpisują i każdą ze stron parafują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji wyborczej obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji. 6. Pełnomocnikom i członkom komisji przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. Przepis art. 54 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Art. 180. 1. 110) Wojewódzka komisja wyborcza niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości wyniki głosowania i wyniki wyborów w okręgach wyborczych poprzez wywieszenie w swojej siedzibie w miejscu łatwo dostępnym dla wyborców jednego z egzemplarzy protokołu z wyborów do sejmiku województwa wraz z zestawieniem, o którym mowa w art. 178 ust. 1 i 2. Jeden z egzemplarzy protokołu przekazuje Państwowej Komisji Wyborczej w trybie przez nią określonym. 2. Przepisy art. 154 i 155 stosuje się odpowiednio. Art. 181. 85) Wojewódzka komisja wyborcza wydaje radnym zaświadczenia o wyborze. Wzór zaświadczenia określa Państwowa Komisja Wyborcza. DZIAŁ V Ogłaszanie wyników wyborów Rozdział 34 Ogłaszanie wyników wyborów na obszarze województwa Art. 182. 1. Komisarz wyborczy 2), na podstawie protokołów z wyborów sporządzonych przez właściwe organy wyborcze, podaje do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, wyniki wyborów do rad na obszarze województwa. 2. 111) W obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się zbiorczą informację o wynikach głosowania i wynikach wyborów do rad, do których wybory zostały przeprowadzone, oraz - odrębnie dla każdej rady - w szczególności dane o liczbie mandatów uzyskanych przez listy kandydatów poszczególnych komitetów wyborczych oraz nazwiska i imiona wybranych radnych z podaniem oznaczenia listy, z której zostali wybrani. Państwowa Komisja Wyborcza może określić wzór obwieszczenia. Art. 183. Obwieszczenie komisarza wyborczego 2) podaje się do publicznej wiadomości, przez rozplakatowanie odpowiedniego wyciągu z obwieszczenia, na obszarze każdej gminy oraz ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Jeden egzemplarz obwieszczenia przesyła się niezwłocznie do Państwowej Komisji Wyborczej. Rozdział 35 Ogłaszanie wyników wyborów na obszarze kraju Art. 184. 1. Państwowa Komisja Wyborcza podaje do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, zbiorcze wyniki wyborów do rad na obszarze kraju. 2. Obwieszczenie, o którym mowa w ust. 1, publikuje się w dzienniku o zasięgu ogólnokrajowym oraz ogłasza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 185. 112) Państwowa Komisja Wyborcza przedstawia Prezesowi Rady Ministrów informację o realizacji przepisów ustawy i ewentualne propozycje ich zmian. Informację tę przekazuje się również Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałkowi Sejmu i Marszałkowi Senatu. Art. 186. Państwowa Komisja Wyborcza publikuje opracowanie statystyczne zawierające szczegółowe informacje o wynikach głosowania i wynikach wyborów. Art. 187. 113) Minister właściwy do spraw kultury i dziedzictwa narodowego 114) na wniosek Państwowej Komisji Wyborczej, złożony po porozumieniu z Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych, określa, w drodze rozporządzenia, sposób przekazywania, przechowywania i udostępniania dokumentów z wyborów organów jednostek samorządu terytorialnego. DZIAŁ VI Wybory do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego. Przepisy szczególne Rozdział 36 Obsadzenie mandatów bez głosowania Art. 188. 115) Jeżeli w okręgu wyborczym w wyborach do rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa zarejestrowana liczba kandydatów jest równa liczbie radnych wybieranych w danym okręgu wyborczym lub od niej mniejsza, głosowania nie przeprowadza się, a za wybranych na radnych terytorialna komisja wyborcza uznaje zarejestrowanych kandydatów, a odpowiednio pozostałe mandaty pozostają nieobsadzone. Art. 189. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 188, właściwa terytorialna komisja wyborcza niezwłocznie zawiadamia wyborców danego okręgu wyborczego o przyczynach obsadzenia mandatów bez głosowania, w formie obwieszczenia, którego druk i rozplakatowanie zapewnia odpowiednio marszałek województwa, starosta i wójt (burmistrz, prezydent miasta). Jeden egzemplarz obwieszczenia przekazuje się niezwłocznie komisarzowi wyborczemu 2). 2. 116) Komisja wyborcza sporządza odpowiedni protokół z obsadzenia mandatu radnego bez głosowania w okręgu wyborczym, którego wzór ustala Państwowa Komisja Wyborcza. Przepisy art. 123-127 stosuje się odpowiednio. Rozdział 37 Wygaśnięcie mandatu radnego Art. 190. 1. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje wskutek: 1) odmowy złożenia ślubowania; 2) pisemnego zrzeczenia się mandatu; 2a) 117) naruszenia ustawowego zakazu łączenia mandatu radnego z wykonywaniem określonych w odrębnych przepisach funkcji lub działalności; 3) utraty prawa wybieralności lub braku tego prawa w dniu wyborów; 4) 118) prawomocnego skazującego wyroku sądu, orzeczonego za przestępstwo umyślne; 5) śmierci. 2. Wygaśnięcie mandatu radnego w przypadkach określonych w ust. 1 stwierdza rada w drodze uchwały, najpóźniej w 3 miesiące od wystąpienia przyczyny wygaśnięcia mandatu. 3. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 3 przed podjęciem uchwały o wygaśnięciu mandatu należy umożliwić radnemu złożenie wyjaśnień. 4. Uchwałę rady o wygaśnięciu mandatu radnego doręcza się niezwłocznie zainteresowanemu i przesyła wojewodzie oraz komisarzowi wyborczemu 2). 5. 119) Jeżeli radny przed dniem wyboru wykonywał funkcję lub prowadził działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 2a, obowiązany jest do zrzeczenia się funkcji lub zaprzestania prowadzenia działalności w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania. 6. 119) W przypadku niezrzeczenia się funkcji lub niezaprzestania prowadzenia działalności przez radnego w terminie, o którym mowa w ust. 5, rada stwierdza wygaśnięcie mandatu radnego, w drodze uchwały, najpóźniej po upływie miesiąca od upływu tego terminu. Art. 191. 1. Od uchwały rady o wygaśnięciu mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w art. 190 ust. 1 pkt 3, zainteresowanemu przysługuje odwołanie do właściwego sądu okręgowego 12) w terminie 7 dni od dnia jej doręczenia. Przepisy art. 60 i 61 stosuje się odpowiednio. 2. Wygaśnięcie mandatu radnego następuje z dniem wydania przez sąd orzeczenia oddalającego odwołanie. Rozdział 38 Wybory uzupełniające Art. 192. 1. W przypadku nieobsadzenia mandatów lub wygaśnięcia mandatu radnego rady w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców, wojewoda zarządza wybory uzupełniające. 2. Przepisy art. 25 stosuje się odpowiednio, z tym że w zarządzeniu wojewody o wyborach podaje się liczbę wybieranych radnych. Art. 193. 1. Wybory uzupełniające, o których mowa w art. 192 ust. 1, przeprowadza się na zasadach i w trybie przepisów niniejszej ustawy w ciągu 3 miesięcy od daty stwierdzenia przez radę wygaśnięcia mandatu. 2. Jeżeli w wyniku wyborów, o których mowa w ust. 1, mandat pozostaje nieobsadzony, wybory uzupełniające powtarza się między 6 a 9 miesiącem, licząc od daty tych wyborów. 3. Kadencja radnych wybranych w wyborach uzupełniających upływa z dniem upływu kadencji rad wybranych w wyborach zarządzonych na podstawie art. 25. 4. Wyborów uzupełniających nie przeprowadza się, jeżeli ich data przypadałaby w okresie 6 miesięcy przed zakończeniem kadencji rad. Art. 194. 1. 120) W przypadku wygaśnięcia mandatu radnego wybranego w okręgu wyborczym dla wyboru rady w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców oraz mandatu radnego powiatu lub województwa, właściwa rada, po stwierdzeniu wygaśnięcia mandatu radnego, podejmuje na następnej sesji uchwałę o wstąpieniu na jego miejsce kandydata z tej samej listy, który w wyborach uzyskał kolejno największą liczbę głosów, a nie utracił prawa wybieralności i nie zachodzi wobec niego przesłanka, o której mowa w art. 190 ust. 1 pkt 4. Przy równej liczbie głosów decyduje kolejność umieszczenia nazwiska kandydata na liście. Przepis art. 193 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 2. Kandydat może zrzec się pierwszeństwa przy obsadzeniu mandatu na rzecz kandydata z tej samej listy, który uzyskał kolejno największą liczbę głosów. Oświadczenie to powinno być zgłoszone radzie na piśmie w ciągu trzech dni od daty doręczenia zawiadomienia o przysługującym mu mandacie. 3. Jeżeli wskutek wygaśnięcia mandatów, których obsadzenie w trybie ust. 1 i 2 nie było możliwe, skład rady zmniejszył się więcej niż o 1/5, przeprowadza się wybory uzupełniające do danej rady, chyba że do zakończenia kadencji rady zostało mniej niż 6 miesięcy. Rozdział 39 Wybory przedterminowe Art. 195. W przypadkach określonych ustawami przeprowadza się wybory przedterminowe. Art. 196. 1. Wybory przedterminowe przeprowadza się na zasadach i w trybie przepisów niniejszej ustawy. 2. Kadencja radnych i rad wybranych w wyborach przedterminowych upływa z dniem zakończenia kadencji rad wybranych w wyborach zarządzonych na podstawie art. 25. 3. Wyborów przedterminowych nie przeprowadza się, jeżeli ich data przypadałaby w okresie 6 miesięcy przed zakończeniem kadencji rad. Rozdział 40 Zmiany w podziale terytorialnym państwa Art. 197. 1. Zmiany w podziale terytorialnym państwa zachodzące w toku kadencji rad powodują następujące skutki: 1) 121) jeżeli z jednostki samorządu terytorialnego zostaje wyłączony obszar stanowiący część okręgu wyborczego, okręg lub więcej okręgów wyborczych dla wyborów danej rady w celu włączenia tego obszaru do tworzonej nowej jednostki, to mandat radnego stale zamieszkałego lub wybranego na tym obszarze wygasa z mocy prawa; 2) jeżeli z jednostki zostaje wyłączony obszar stanowiący okręg wyborczy dla wyboru danej rady i zostaje on włączony do sąsiedniej jednostki, radny stale zamieszkały i wybrany w tym okręgu staje się radnym rady w jednostce powiększonej; mandat radnego niespełniającego tych warunków wygasa z mocy prawa; 3) jeżeli z jednostki zostaje wyłączony obszar stanowiący część okręgu wyborczego dla wyboru rady i zostaje on włączony do sąsiedniej jednostki, radny stale zamieszkały na tym obszarze i wybrany w tym okręgu staje się radnym w jednostce powiększonej; mandat radnego niespełniającego tych warunków wygasa z mocy prawa; 4) jeżeli jednostka zostaje włączona do innej jednostki albo dwie jednostki lub więcej łączy się w nową jednostkę, rady tych jednostek zostają z mocy prawa rozwiązane. 1a. 122) Zmiany w podziale terytorialnym, skutkujące wygaśnięciem praw powiatu posiadanych dotychczas przez miasto, nie powodują rozwiązania rady tego miasta. 2. 123) Przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku radnego stale zamieszkałego na obszarze okręgu wyborczego lub jego części włączanego do sąsiedniej jednostki, a wybranego w innym okręgu wyborczym włączanym także w całości lub w części do tej jednostki. 3. 124) W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 - w odniesieniu do tworzonych nowych jednostek samorządu terytorialnego oraz w pkt 4, przeprowadza się wybory do nowych rad w trybie i na zasadach określonych niniejszą ustawą. 4. 125) W przypadku zmiany składu rady z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 oraz w ust. 2, rada działa w zmienionym składzie do końca kadencji, z zastrzeżeniem ust. 5. Zmiany w składach rad ogłasza, w formie obwieszczenia, komisarz wyborczy w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 5. Jeżeli w wyniku zmian, o których mowa w ust. 4, skład rady zmniejszył się poniżej 3/5 ustawowej liczby radnych, rada jednostki zostaje z mocy prawa rozwiązana. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 6. 126) Komisarz wyborczy 2) podaje do publicznej wiadomości oraz ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, w formie obwieszczenia, informację o rozwiązaniu z mocy prawa rady jednostki z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 4 oraz w ust. 5. 7. 123) Wygaśnięcie mandatu radnego z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 oraz w ust. 2, następuje w dniu wejścia w życie zmiany w podziale terytorialnym. Wygaśnięcie mandatu stwierdza właściwa rada, w drodze uchwały, podjętej w ciągu 3 miesięcy od ich wystąpienia. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio. 8. 127) Wyborów nowych rad nie przeprowadza się, jeżeli ich data przypadałaby w okresie 6 miesięcy przed zakończeniem kadencji rad. Art. 198. Kadencja rad i radnych wybranych w wyborach, o których mowa w art. 197, upływa z dniem upływu kadencji rad wybranych w wyborach zarządzonych na podstawie art. 25. DZIAŁ VII Przepisy karne Art. 199. 128) 1. Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, prowadzi agitację wyborczą: 1) w siedzibach urzędów administracji rządowej lub administracji samorządu terytorialnego bądź sądów, 2) na terenie zakładów pracy w sposób i w formach zakłócających ich normalne funkcjonowanie, 3) na terenie jednostek wojskowych i innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub oddziałów obrony cywilnej bądź skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, 4) w lokalu wyborczym lub na terenie budynku, w którym lokal się znajduje - podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto prowadzi agitację wyborczą na terenie szkół podstawowych lub gimnazjów wobec uczniów nieposiadających prawa wybierania. Art. 199a. 129) 1. Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw: 1) umieszcza plakaty i hasła wyborcze na ścianach budynków, ogrodzeniach, latarniach, urządzeniach energetycznych, telekomunikacyjnych i innych bez zgody właściciela lub zarządcy nieruchomości, 2) przy ustawianiu własnych urządzeń ogłoszeniowych w celu prowadzenia kampanii wyborczej narusza obowiązujące przepisy porządkowe, 3) umieszcza plakaty i hasła wyborcze w taki sposób, że nie można ich usunąć bez powodowania szkód - podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega: 1) pełnomocnik wyborczy komitetu wyborczego, który w terminie 30 dni po dniu wyborów nie usunie plakatów i haseł wyborczych oraz urządzeń ogłoszeniowych ustawionych w celu prowadzenia kampanii wyborczej, 2) osoba będąca redaktorem w rozumieniu prawa prasowego, która nie dopuszcza do wykonania obowiązku umieszczenia w informacjach, komunikatach, apelach i hasłach wyborczych, ogłaszanych w prasie drukowanej lub w telewizji bądź radiu na koszt komitetów wyborczych, partii politycznej lub organizacji popierających kandydatów, a także na koszt samych kandydatów, wskazania przez kogo są opłacane i od kogo pochodzą. Art. 199b. 129) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, nie umieszcza w materiałach wyborczych oznaczenia od kogo pochodzą - podlega karze grzywny. Art. 200. 130) 1. Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, zbiera podpisy osób popierających zgłoszenie kandydata lub list kandydatów, stosując groźbę, podstęp lub jakąkolwiek inną formę nacisków zmierzających do uzyskania podpisów - podlega grzywnie od 1 000 do 10 000 złotych. 2. Tej samej karze podlega, kto zbiera podpisy osób popierających zgłoszenie kandydata lub listy kandydatów na terenie jednostek wojskowych lub innych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo oddziałów obrony cywilnej lub skoszarowanych jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Kto udziela wynagrodzenia pieniężnego w zamian za zbieranie lub złożenie podpisu pod zgłoszeniem kandydata lub list kandydatów - podlega grzywnie od 10 000 do 50 000 złotych. Art. 201. 130) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw w okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania, zwołuje zgromadzenia, organizuje pochody lub manifestacje, wygłasza przemówienia, rozdaje ulotki lub w jakikolwiek inny sposób prowadzi agitację na rzecz kandydatów lub list kandydatów - podlega karze grzywny. Art. 202. 130) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, bez uprzedniej zgody pełnomocnika wyborczego komitetu wyborczego prowadzi agitację wyborczą polegającą na organizowaniu wieców wyborczych kandydatów, rozpowszechnianiu programów wyborczych kandydatów albo komitetów wyborczych lub ich materiałów propagandowych o charakterze reklamy rozpowszechnianej dla celów kampanii wyborczej za pomocą środków masowego przekazu, plakatów, broszur lub ulotek o masowym nakładzie, lub za pośrednictwem infolinii o bezpłatnym dostępie - podlega karze grzywny. Art. 202a. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, w okresie od zakończenia kampanii wyborczej aż do zakończenia głosowania, podaje do wiadomości publicznej wyniki przedwyborczych badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych lub przewidywanych wyników wyborów, lub wyniki sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu głosowania - podlega grzywnie od 500 000 do 1 000 000 złotych. Art. 202b. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, prowadząc agitację wyborczą na rzecz komitetów wyborczych lub kandydatów organizuje podczas kampanii wyborczej loterie fantowe lub innego rodzaju gry losowe albo konkursy, w których wygranymi są nagrody pieniężne lub przedmioty o wartości wyższej niż wartość przedmiotów zwyczajowo używanych w celach reklamowych lub promocyjnych - podlega grzywnie od 5 000 do 50 000 złotych. Art. 202c. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, podaje lub dostarcza, w ramach prowadzonej kampanii wyborczej, napoje alkoholowe nieodpłatnie lub po cenach sprzedaży netto możliwych do uzyskania, nie wyższych od cen nabycia lub kosztów wytworzenia - podlega grzywnie od 5 000 do 50 000 złotych. Art. 202d. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, przekazuje środki finansowe lub wartości niepieniężne jednego komitetu na rzecz innego komitetu wyborczego - podlega karze grzywny od 1 000 do 10 000 złotych. Art. 202e. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, organizuje zbiórki publiczne na cele kampanii wyborczej - podlega grzywnie od 1 000 do 100 000 złotych. Art. 202f. 131) 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw nie dopełnia obowiązku gromadzenia środków finansowych na rachunku bankowym - podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto nie wprowadza zastrzeżenia do umowy rachunku bankowego zawartej przez niego w imieniu komitetu wyborczego o wymaganym ustawą sposobie dokonywania wpłat na rzecz komitetu wyborczego. Art. 202g. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw: 1) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu wyborczego lub wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego na cele inne niż związane z wyborami, 2) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu wyborczego lub wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego przed dniem, od którego zezwala na to ustawa, 3) pozyskuje środki finansowe lub wartości niepieniężne na rzecz komitetu wyborczego po dniu wyborów, 4) wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego po dniu złożenia sprawozdania finansowego, 5) wydatkuje środki finansowe komitetu wyborczego z naruszeniem limitów wydatków określonych dla komitetów wyborczych, 6) przekazuje komitetowi wyborczemu organizacji albo komitetowi wyborczemu wyborców lub przyjmuje w imieniu tych komitetów środki finansowe lub wartości niepieniężne pochodzące z innych źródeł niż od osób fizycznych - podlega grzywnie od 1 000 do 100 000 złotych. Art. 202h. 131) Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, po uzyskaniu informacji, z jakich źródeł pochodzą, przyjmuje i przeznacza na kampanię wyborczą środki finansowe lub wartości niepieniężne pochodzące: 1) od osób fizycznych niemających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem obywateli polskich zamieszkałych za granicą, 2) od cudzoziemców mających miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, 3) z innego źródła niż z funduszu wyborczego partii politycznej tworzącej komitet wyborczy partii politycznej lub z funduszów wyborczych partii politycznych tworzących koalicyjny komitet wyborczy partii politycznych - podlega grzywnie od 1 000 do 100 000 złotych. Art. 202i. 131) 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw nie dopełnia w terminie obowiązku przekazania przez komitet wyborczy na rzecz instytucji charytatywnej osiągniętej przez komitet wyborczy nadwyżki pozyskanych środków finansowych nad poniesionymi wydatkami - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Tej samej karze podlega, kto nie dopuszcza do wykonania lub utrudnia dopełnienie obowiązku przekazania przez komitet wyborczy na rzecz instytucji charytatywnej nadwyżki pozyskanych środków finansowych nad poniesionymi wydatkami, o którym mowa w ust. 1. 3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, działa nieumyślnie - podlega grzywnie. Art. 202j. 131) 1. Pełnomocnik finansowy komitetu wyborczego, który w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw nie dopełnia obowiązku sporządzenia i przedłożenia w terminie komisarzowi wyborczemu albo Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdania finansowego albo podaje w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Tej samej karze podlega, kto nie dopuszcza do wykonania lub utrudnia dopełnienie obowiązku sporządzenia i przedłożenia komisarzowi wyborczemu albo Państwowej Komisji Wyborczej sprawozdania finansowego, o którym mowa w ust. 1. 3. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 2, działa nieumyślnie - podlega grzywnie. Art. 202k. 131) 1. Kto, w związku z wyborami do rad gmin, rad powiatów lub sejmików województw, nie dopuszcza do wykonywania lub utrudnia dopełnienie przez biegłego rewidenta obowiązków przy sporządzaniu opinii lub raportu dotyczącego sprawozdania finansowego - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, działa nieumyślnie - podlega grzywnie. Art. 203. 132) Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 199, art. 199a, art. 199b, art. 201, art. 202, art. 202d i art. 202f, stosuje się przepisy o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. DZIAŁ VIII Przepisy szczególne, przepisy przejściowe i końcowe Art. 203a. 133) 1. Jeżeli właściwe organy gminy nie wykonują w terminie, w sposób zgodny z prawem, zadań dotyczących utworzenia obwodów głosowania, powołania obwodowych komisji wyborczych, sporządzenia spisów wyborców lub podziału gminy na okręgi wyborcze, właściwy miejscowo komisarz wyborczy wzywa te organy do wykonania zadań w sposób zgodny z prawem w wyznaczonym terminie, a w razie bezskutecznego upływu terminu występuje do wojewody o zastępcze ich wykonanie. 2. Wojewoda niezwłocznie wykonuje zadanie, o którym mowa w ust. 1, jeżeli wcześniej nie wykonał go właściwy organ gminy. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli właściwy organ nie dokonał podziału powiatu lub województwa na okręgi wyborcze w sposób zgodny z prawem. Art. 204. Wszelkie pisma oraz postępowanie sądowe i administracyjne w sprawach wyborczych są wolne od opłat. Art. 205. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi lub odwołania do sądu albo organu wyborczego, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi lub odwołania w sądzie lub organowi wyborczemu. 2. Jeżeli koniec terminu do wykonania czynności określonej w ustawie przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa pierwszego roboczego dnia po tym dniu. 3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, czynności wyborcze określone kalendarzem wyborczym oraz czynności, o których mowa w ust. 1, dokonywane są w godzinach urzędowania sądów i organów wyborczych. Art. 206. Do przeprowadzenia wyborów do organów stanowiących obligatoryjnych związków komunalnych oraz do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego wchodzących w skład tych związków stosuje się przepisy niniejszej ustawy, chyba że ustawa o utworzeniu związku komunalnego stanowi inaczej. Art. 207-211. (pominięte). 134) Art. 212. Traci moc ustawa z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin (Dz. U. z 1996 r. Nr 84, poz. 387 oraz z 1998 r. Nr 50, poz. 311). Art. 213. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 207, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 135) 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy o samorządzie województwa, ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz ustawy o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 23, poz. 220), która weszła w życie z dniem 31 marca 2002 r. 2) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) Przez art. 4 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 4) Przez art. 4 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 6) Dodany przez art. 4 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 7) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 4 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) Dodany przez art. 4 pkt 4 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 9) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 4 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 10) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 4 lit. f ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 11) Przez art. 4 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), który wszedł w życie w dniu wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego przeprowadzonych w związku z zakończeniem kadencji tych organów wybranych w dniu 11 października 1998 r., zgodnie z art. 102 tej ustawy. 14) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 15) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 16) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 9 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 9 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 82 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984), która weszła w życie z dniem 4 sierpnia 2002 r. 19) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 20) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 82 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 22) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa, o administracji rządowej w województwie oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 45, poz. 497), która weszła w życie z dniem 30 maja 2001 r. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 24) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 4 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i art. 82 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 14 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) Przez art. 4 pkt 14 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 28) W brzmieniu ustalonym przez art. 82 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 29) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 16 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 30) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 16 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 32) Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 4 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) Dodany przez art. 4 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 34) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 127, poz. 1089), która weszła w życie z dniem 10 sierpnia 2002 r. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 37) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 39) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 40) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 41) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 42) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 43) Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 44) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 45) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 47) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 48) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 13. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 50) Z dniem 6 czerwca 2002 r. art. 72 ust. 3 zdanie 3 rozumiany jako wyłączający dopuszczalność wznowienia postępowania został uznany za niezgodny z art. 45 ust. 1 oraz z art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 maja 2002 r. sygn. akt SK. 32/01 (Dz. U. Nr 68, poz. 632). 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 52) Przez art. 1 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 54) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 10 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 55) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 56) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 57) Oznaczenie i tytuł rozdziału dodane przez art. 1 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 58) Przez art. 4 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 59) Dodany przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 60) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 61) Dodany przez art. 4 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 1; skreślony przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 62) Dodany przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 63) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 64) Dodany przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 65) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 66) Przez art. 82 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 67) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 68) W brzmieniu ustalonym przez art. 82 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 69) Dodany przez art. 4 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 71) Dodany przez art. 1 pkt 18 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 72) Przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 27 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 20 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 75) Przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 76) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 78) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 79) Dodany przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 80) Dodany przez art. 4 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 81) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 82) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 83) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 84) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 85) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 86) Przez art. 8 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 87) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 88) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 8 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 89) W brzmieniu ustalonym przez art. 82 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 90) Dodany przez art. 4 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 91) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 35 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 92) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 35 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 93) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 94) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 95) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 96) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 97) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 98) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 99) Przez art. 8 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 100) Dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 35, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 101) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 102) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 41 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 103) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 104) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 105) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 106) Przez art. 82 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 107) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 82 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 108) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 109) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 44 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 110) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 45 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 111) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 46 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 112) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 113) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 4 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 1, i art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 114) Obecnie: minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 9 i art. 14 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz. 1314 i 1321, z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz. 1229, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 126, poz. 1382, Nr 129, poz. 1441, Nr 130, poz. 1450 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 71, poz. 655, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874 i Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 115) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 49 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 116) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 117) Dodany przez art. 8 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 118) W brzmieniu ustalonym przez art. 82 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 119) Dodany przez art. 6 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 214, poz. 1806), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 120) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. Nr 160, poz. 1060), która weszła w życie z dniem 28 grudnia 1998 r., i art. 82 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 18. 121) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 lit. a ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o pracownikach samorządowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 971), która weszła w życie z dniem 12 września 2001 r. 122) Dodany przez art. 8 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 22. 123) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 121. 124) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 121. 125) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 51 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 126) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 5 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 121. 127) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 121. 128) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 129) Dodany przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 130) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 131) Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 132) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 133) Dodany przez art. 4 pkt 52 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 134) Zamieszczone w obwieszczeniu. 135) Ustawa została ogłoszona dnia 27 lipca 1998 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 2 września 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach administracji rządowej. (Dz. U. Nr 159, poz. 1548) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 162, poz. 1122), 2) ustawą z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412), 3) ustawą z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778) - ujętych w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 5 października 1999 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 82, poz. 928), 4) ustawą z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136 i Nr 122, poz. 1323, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 208, poz. 1763), 5) ustawą z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 489 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1360), 6) ustawą z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550), 7) ustawą z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), 8) ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718), 9) ustawą z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070), 10) ustawą z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158), 11) ustawą z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18), 12) ustawą z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 122, poz. 1314), 13) ustawą z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), 14) ustawą z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43), 15) ustawą z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802), 16) ustawą z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475), 17) ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954), 18) ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634), 19) ustawą z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761), 20) ustawą z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811), 21) ustawą z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803), 22) ustawą z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz. 1207 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391), 23) ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 102, poz. 1116), 24) ustawą z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353), 25) ustawą z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371), 26) ustawą z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 300), 27) ustawą z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514), 28) ustawą z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450), 29) ustawą z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800), 30) ustawą z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), 31) ustawą z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), 32) ustawą z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655), 33) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 34) ustawą z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), 35) ustawą z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 93, poz. 820), 36) ustawą z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112), 37) ustawą z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 135, poz. 1145), 38) ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 52, poz. 450), 39) ustawą z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595), 40) ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), 41) ustawą z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592), 42) ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 874), 43) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 2 września 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 39-75, art. 79-89 i art. 91 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 141, poz. 943), które stanowią: "Art. 39. W ustawie z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. z 1952 r. Nr 26, poz. 182, z 1960 r. Nr 29, poz. 163, z 1988 r. Nr 41, poz. 324 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 3 skreśla się wyrazy "wydanego za zgodą Prezesa Rady Ministrów"; 2) w art. 9 w ust. 3 skreśla się wyrazy "wydanego w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego i Zdrowia oraz za zgodą Prezesa Rady Ministrów"; 3) w art. 12 w ust. 3 skreśla się wyrazy "w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej, Bezpieczeństwa Publicznego i Zdrowia oraz za zgodą Prezesa Rady Ministrów"; 4) w art. 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Przepisy określone w ust. 1 minister właściwy do spraw gospodarki wodnej wydaje w drodze rozporządzenia, przy czym przepisy określone w pkt 2 wydawane są w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia i ministrem właściwym do spraw pracy, a określone w pkt 3-7, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu." Art. 40. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 1972 r. Nr 47, poz. 298, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 64, poz. 271 i z 1997 r. Nr 126, poz. 805) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych, może ustalić szczególne warunki odstępowania gruntów Skarbu Państwa na zakładanie nowych i rozszerzanie istniejących cmentarzy." Art. 41. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680 oraz z 1997 r. Nr 137, poz. 926) w art. 121 w § 5 wyrazy "Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw administracji publicznej". Art. 42. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 18, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 7, poz. 44 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 496 i Nr 106, poz. 678) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zasady tworzenia i wysokość funduszów na nagrody i zapomogi określa minister właściwy do spraw obrony narodowej w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw zabezpieczenia społecznego i do spraw pracy." Art. 43. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 7, poz. 18, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 10, poz. 60 i Nr 34, poz. 199 oraz z 1996 r. Nr 73, poz. 350) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie, także w tytule, wyrazy "Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej" zastępuje się wyrazami "Rzeczypospolitej Polskiej"; 2) w art. 9 w ust. 3 wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej". Art. 44. W ustawie z dnia 6 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 85, poz. 390) w art. 30 w ust. 3 wyrazy "Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 45. W ustawie z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 i Nr 25, poz. 187, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1986 r. Nr 42, poz. 202, z 1990 r. Nr 36, poz. 206, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1996 r. Nr 77, poz. 367 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 471) w art. 24 w ust. 5 wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 46. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214, z 1984 r. Nr 35, poz. 187, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24, Nr 34, poz. 178 i 182, z 1990 r. Nr 20, poz. 121, z 1991 r. Nr 55, poz. 234, Nr 88, poz. 400 i Nr 95, poz. 425, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 90, poz. 451, z 1994 r. Nr 136, poz. 704, z 1995 r. Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 604 i Nr 133, poz. 882 i 883) w art. 43 w ust. 3 wyrazy "Ministrowi Spraw Wewnętrznych" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych". Art. 47. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 34, poz. 178, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 29 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) archiwa jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministrów właściwych do spraw: obrony narodowej, spraw wewnętrznych i spraw zagranicznych - w zakresie tych działów administracji rządowej, określonych w przepisach odrębnych,"; 2) w art. 33: a) zdanie pierwsze otrzymuje oznaczenie ust. 1, b) zdanie drugie otrzymuje oznaczenie ust. 3, c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Jeżeli jednostką, o której mowa w ust. 1, jest ministerstwo, archiwum zakładowe tworzy się odrębnie dla każdego działu administracji rządowej, określonego w przepisach odrębnych."; 3) w art. 34 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli jednostką organizacyjną jest urząd administracji rządowej, kierownik jednostki wykonuje zadania określone w ust. 1 i 2 poprzez dyrektora generalnego tego urzędu, powołanego na podstawie przepisów odrębnych." Art. 48. W ustawie z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz. 194 i Nr 107, poz. 464, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 i Nr 43, poz. 163, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467 i 469, Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 769 i 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw nauki"; 2) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, ustala minister właściwy do spraw nauki."; 3) w art. 74 w ust. 1 wyrazy "Ministra Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego"; 4) w art. 75 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na wniosek dyrektora wielozakładowego przedsiębiorstwa państwowego jego organ założycielski, działając w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw nauki i do spraw pracy, może rozciągnąć wszystkie lub niektóre przepisy rozdziałów 6-12 na zakład badawczo-rozwojowy, działający jako organizacyjnie wyodrębniona jednostka tego przedsiębiorstwa i prowadzący działalność, o której mowa w art. 2." Art. 49. W ustawie z dnia 19 listopada 1987 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 36, poz. 202, z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 64, poz. 406 i Nr 88, poz. 554) w art. 24 w ust. 2 skreśla się wyrazy "w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji". Art. 50. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 96, poz. 590) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 2 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych"; 2) w art. 42 w ust. 5 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej". Art. 51. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 80, poz. 499, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 680 i Nr 123, poz. 779) w art. 73 w ust. 4 wyrazy "z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 52. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 60 w ust. 4 wyrazy "z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego"; 2) w art. 97 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wysokość funduszu na nagrody i zapomogi dla funkcjonariuszy określa Szef Urzędu Ochrony Państwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy i ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego." Art. 53. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770) w art. 3 w ust. 6 wyrazy "Ministra Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania". Art. 54. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348, Nr 79, poz. 484, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 775 i 778, Nr 133, poz. 883 i Nr 137, poz. 926) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w ustawie w różnych przypadkach wyrazy "Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw administracji publicznej"; 2) w art. 9 w ust. 5 po wyrazie "ustala," dodaje się wyrazy "z uwzględnieniem klasyfikacji działów administracji rządowej"; 3) w art. 19 w ust. 5 wyrazy "Minister Edukacji Narodowej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego", a wyrazy "określa" i "ustala" zastępuje się odpowiednio wyrazami "określają" i "ustalają"; 4) w art. 70: a) w ust. 1 wyrazy "Ministrowie Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "Ministrowie: właściwy do spraw obrony narodowej, właściwy do spraw wewnętrznych i właściwy do spraw administracji publicznej", b) w ust. 2 wyrazy "Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw nauki". Art. 55. W ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 i Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 29, poz. 133, Nr 129, poz. 602 i Nr 134, poz. 645, z 1994 r. Nr 99, poz. 482, z 1995 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 138, poz. 681 oraz z 1997 r. Nr 15, poz. 83, Nr 28, poz. 153, Nr 64, poz. 405 i Nr 68, poz. 436) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 2 wyrazy "Prezesowi Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego", 2) w ust. 3 dodaje się na końcu wyrazy "na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego", 3) w ust. 4 wyrazy "Rada Ministrów" zastępuje się wyrazami "Prezes Rady Ministrów". Art. 56. W ustawie z dnia 25 stycznia 1991 r. o utworzeniu Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 16, poz. 74) w art. 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Prezesa Urzędu powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i turystyki. Nadzór nad Prezesem Urzędu sprawuje minister właściwy do spraw kultury fizycznej i turystyki." Art. 57. W ustawie z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350 i Nr 110, poz. 472, z 1992 r. Nr 21, poz. 85, z 1993 r. Nr 11, poz. 50 i Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 1, poz. 1, Nr 5, poz. 25 i Nr 120, poz. 577 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 461) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw finansów publicznych i do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, zasady wykorzystywania środków funduszu rehabilitacji oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystywania tych środków."; 2) w art. 29: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów ustanowi, z uwzględnieniem art. 10 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775), Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwanego dalej Pełnomocnikiem.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Pełnomocnika obsługuje urząd obsługujący, na podstawie przepisów odrębnych, ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego." Art. 58. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) ministrze - należy przez to rozumieć ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, z wyjątkiem ministra określonego na podstawie art. 29 ust. 1,"; 2) w art. 5 w ust. 10 skreśla się wyrazy "ministrów i inne"; 3) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury określa, w drodze rozporządzenia, typy szkół artystycznych publicznych i niepublicznych oraz ustala zasady ich działania."; 4) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz szczegółowe zasady odpłatności za ich przeprowadzanie."; 5) skreśla się art. 25-27 i art. 29 ust. 2; 6) w art. 28 wyrazy "art. 25 i 26" zastępuje się wyrazem "ustawy"; 7) w art. 35: a) w ust. 2: - skreśla się pkt 1-3, - w pkt 4 skreśla się wyraz "innymi", b) w ust. 6 skreśla się wyrazy ", a w stosunku do nauczycieli sprawujących nadzór pedagogiczny nad szkołami i placówkami artystycznymi - Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej", a wyraz "określają" zastępuje się wyrazem "określa"; 8) w art. 36: a) w ust. 2 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych Minister Kultury i Sztuki mogą" zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury może", b) w ust. 3 wyrazy "a w stosunku do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki określają" zastępuje się wyrazami "a w stosunku do szkół artystycznych - w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury określa"; 9) w art. 58 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną, z wyjątkiem gminy i związku komunalnego, wymaga zezwolenia kuratora oświaty po uzyskaniu opinii właściwego, ze względu na dziedzinę kształcenia, ministra, z wyłączeniem ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Dotyczy to również szkoły wymienionej w przepisach wydanych na podstawie art. 29."; 10) art. 87 otrzymuje brzmienie: "Art. 87. W stosunku do szkół wymienionych w przepisach wydanych na podstawie art. 29 właściwym ministrom przysługują uprawnienia kuratora oświaty i Ministra Edukacji Narodowej, określone w art. 85 ust. 2 i 3 oraz art. 86."; 11) w art. 90 w ust. 5 skreśla się wyrazy ", a w odniesieniu do szkół artystycznych - Minister Kultury i Sztuki,". Art. 59. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. Nr 77, poz. 335, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem administracji rządowej, powołanym do kontroli przestrzegania przepisów o ochronie środowiska oraz badania stanu środowiska, nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw środowiska." Art. 60. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 30, poz. 164, Nr 71, poz. 449, Nr 85, poz. 538, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770, Nr 123, poz. 776, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932-934) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26 w ust. 14 wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego"; 2) w art. 27a w ust. 19 wyrazy "Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 61. W ustawie z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 21, poz. 84, z 1993 r. Nr 127, poz. 583 i Nr 129, poz. 602, z 1994 r. Nr 84, poz. 385, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 95, poz. 473 i Nr 138, poz. 681, z 1996 r. Nr 87, poz. 395, Nr 100, poz. 461, Nr 136, poz. 636 i Nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. Nr 30, poz. 164, Nr 106, poz. 676 i Nr 111, poz. 725) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 15 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Szczegółowe zasady rozliczeń, o których mowa w ust. 5, określa minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego oraz minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych."; 2) w art. 25 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w drodze rozporządzenia, może określić szczegółowe zasady zawieszania prawa do emerytury lub renty oraz zmniejszania wysokości tych świadczeń." Art. 62. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 110, poz. 721) w art. 39 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności kulturalnej prowadzonej przez ministrów właściwych do spraw obrony narodowej, do spraw wewnętrznych i do spraw sprawiedliwości." Art. 63. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 85, poz. 428, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1996 r. Nr 58, poz. 262 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 106, poz. 679 i Nr 113, poz. 734) w art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kontrolę Krajowego Związku Kas, kas regionalnych i kas branżowych izby mogą prowadzić na wniosek ministrów: właściwego do spraw finansów publicznych, właściwego do spraw zdrowia, właściwego do spraw wewnętrznych, właściwego do spraw administracji publicznej, właściwego do spraw obrony narodowej oraz właściwego do spraw transportu." Art. 64. W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334 i z 1996 r. Nr 139, poz. 646) w art. 4a w ust. 10 wyrazy "Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego". Art. 65. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780 i Nr 137, poz. 926) w art. 51 w ust. 6 wyrazy "Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw gospodarki". Art. 66. W ustawie z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 18, poz. 82, z 1996 r. Nr 52, poz. 235, Nr 106, poz. 496 i Nr 118, poz. 561 oraz z 1997 r. Nr 98, poz. 603) w art. 19 w ust. 2 wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się wyrazami "minister właściwy do spraw finansów publicznych". Art. 67. W ustawie z dnia 28 maja 1993 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 45, poz. 205, z 1995 r. Nr 132, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 297, Nr 70, poz. 443, Nr 88, poz. 554, Nr 98, poz. 604 i Nr 121, poz. 770) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Transportu i Gospodarki Morskiej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw gospodarki morskiej". Art. 68. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255 i Nr 79, poz. 484) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej" zastępuje się użytymi w tych samych przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw rozwoju wsi"; 2) w art. 5 w ust. 3 skreśla się wyrazy "oraz Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej". Art. 69. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 89, poz. 415, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 52 w ust. 4 wyrazy "Prezes Rady Ministrów" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast"; 2) w art. 56 w ust. 3 i 4 po wyrazach "Prezes Rady Ministrów" dodaje się wyrazy "na wniosek ministra właściwego do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 70. W ustawie z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 80, poz. 507, Nr 103, poz. 651, Nr 115, poz. 741 i Nr 140, poz. 939) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 33b w pkt 1 i 3 skreśla się wyrazy "inicjowanie i"; 2) w art. 33c w pkt 1 wyrazy "Radzie Ministrów" zastępuje się wyrazami "ministrowi właściwemu do spraw mieszkalnictwa i rozwoju miast". Art. 71. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770) wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule ustawy skreśla się wyrazy "o urzędzie Ministra Finansów oraz"; 2) skreśla się art. 1-4 i art. 9; 3) w art. 5 ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania oraz siedziby urzędów i izb skarbowych." Art. 72. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 106, poz. 491 i z 1997 r. Nr 70, poz. 443) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł otrzymuje brzmienie: "o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników urzędów nadzorowanych przez tego ministra"; 2) skreśla się art. 1-5, art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 10 i art. 11; 3) w art. 9 w ust. 1 i 2 wyrazy "resortu spraw wewnętrznych i administracji" zastępuje się wyrazami "jednostek mu podporządkowanych lub przez niego nadzorowanych". Art. 73. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. Nr 106, poz. 492 i Nr 156, poz. 775) w art. 33 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prezes Rady Ministrów określając szczegółowy zakres działania ministra, w wypadku ministra kierującego określonym działem administracji rządowej: 1) wskazuje, z uwzględnieniem przepisów o działach administracji rządowej, dział lub działy, którymi kieruje minister, 2) może wyłączyć określony obszar spraw należących do danego działu zgodnie z przepisami ustawy i przekazać te zadania innemu ministrowi - z tym jednak, że wyłączenie to nie może pociągać za sobą zmiany właściwości w zakresie: a) wydawania aktów normatywnych: rozporządzeń i zarządzeń, b) wydawania decyzji administracyjnych i innych aktów administracyjnych w toku postępowania administracyjnego, c) sprawowania nadzoru lub wykonywania czynności nadzorczych w stosunku do określonej państwowej osoby prawnej, 3) określa, z zastrzeżeniem przepisów odrębnych, zakres uprawnień ministra jako dysponenta wyodrębnionej lub wyodrębnionych części budżetu państwa." Art. 74. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o urzędzie Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 106, poz. 673 i Nr 115, poz. 741) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł otrzymuje brzmienie: "o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa"; 2) rozdział 1 otrzymuje tytuł "Uprawnienia ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa"; 3) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ogólne zadania ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa określają przepisy odrębne."; 4) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa: 1) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów oraz, z jej upoważnienia, Sejmowi coroczne sprawozdania o stanie mienia Skarbu Państwa oraz o ekonomicznych, finansowych i społecznych skutkach prywatyzacji, 2) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów projekty rocznych kierunków prywatyzacji i programów prywatyzacji majątku państwowego oraz coroczne sprawozdania z realizacji kierunków prywatyzacji, 3) prowadzi zbiorczą ewidencję majątku Skarbu Państwa, 4) prowadzi ewidencję podmiotów, w szczególności państwowych jednostek organizacyjnych, którym przysługuje prawo wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu lub do działania w imieniu Skarbu Państwa, 5) wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych Skarbu Państwa, w szczególności: a) w zakresie praw z akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa, łącznie z wynikającymi z nich prawami osobistymi, b) w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowej jednostki organizacyjnej lub przypadającego Skarbowi Państwa w wyniku likwidacji spółki z jego udziałem, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, 6) składa w imieniu Skarbu Państwa oświadczenia woli o utworzeniu spółki prawa handlowego lub przystąpieniu do takiej spółki oraz o utworzeniu fundacji bądź innej osoby prawnej, przewidzianej przepisami prawa, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, 7) sprawuje kontrolę wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt 4, 8) sprawuje kontrolę wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz państwowe osoby prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie przekształceń własnościowych, 9) realizuje inne zadania określone w przepisach odrębnych."; 5) skreśla się art. 6 i 7; 6) w art. 17: a) w ust. 1 po wyrazach "w rozumieniu przepisów o pracownikach urzędów państwowych," dodaje się wyrazy "w szczególności dyrektorzy generalni urzędów,"; b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kierownicy urzędów państwowych mogą, w zakresie uprawnień reprezentowania Skarbu Państwa wynikających z przepisów odrębnych, udzielać pełnomocnictw do reprezentowania Skarbu Państwa kierownikom podporządkowanych im jednostek organizacyjnych."; 7) w art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z właściwymi organami administracji rządowej, może udzielać kierownikom urzędów państwowych lub innych państwowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej upoważnień do wykonywania zadań określonych w art. 2 pkt 5-8." Art. 75. W ustawie z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469) w art. 38 wyrazy "Przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych" zastępuje się wyrazami "ministrem właściwym do spraw nauki."" "Art. 79. Ilekroć w przepisach obowiązujących jest mowa o ministrze: 1) właściwym do określonych spraw lub w określonych sprawach - należy przez to rozumieć ministra właściwego w sprawach oznaczonych nazwą danego działu, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 4, 2) określonym nazwą jego urzędu - należy przez to rozumieć ministra właściwego do spraw oznaczonych nazwą jego urzędu i określonych w odpowiednich przepisach ustawy, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 4, z tym że: a) minister właściwy do spraw finansów publicznych wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw budżetu oraz do spraw instytucji finansowych, b) minister właściwy do spraw środowiska wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, c) minister właściwy do spraw oświaty i wychowania wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Edukacji Narodowej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, d) minister właściwy do spraw pracy wykonuje zadania i kompetencje należące do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, e) minister właściwy do spraw rolnictwa wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw gospodarki wodnej oraz do spraw rozwoju wsi, f) minister właściwy do spraw transportu wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej oraz do spraw gospodarki wodnej, g) minister właściwy do spraw wewnętrznych wykonuje zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji - z wyjątkiem spraw, które przechodzą do zakresu zadań i kompetencji ministra właściwego do spraw administracji publicznej. Art. 80. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw administracji publicznej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie przepisów: 1) o aktach stanu cywilnego, 2) o autostradach płatnych, 3) o cenach, 4) o cmentarzach i chowaniu zmarłych, 5) o drogach publicznych, 6) o ewidencji ludności i dowodach osobistych, 7) o gospodarce nieruchomościami, 8) o grobach i cmentarzach wojennych, 9) o paszportach, 10) o pracownikach urzędów państwowych, z zastrzeżeniem art. 46, 11) prawa budowlanego, 12) prawa geodezyjnego i kartograficznego, 13) prawa geologicznego i górniczego, 14) o Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 15) o regionalnych izbach obrachunkowych, 16) o rybactwie śródlądowym, 17) o samorządzie terytorialnym i przepisów wprowadzających te przepisy, 18) o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym. Art. 81. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw budżetu przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów na podstawie przepisów prawa budżetowego, z zastrzeżeniem art. 54. Art. 82. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie przepisów: 1) o izbach morskich, 2) Kodeksu morskiego, 3) o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, 4) o portach i przystaniach morskich, 5) o pracy na morskich statkach handlowych, 6) o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, 7) o rybołówstwie morskim, 8) o zapobieganiu zanieczyszczania morza przez statki. Art. 83. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do: 1) Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na podstawie przepisów prawa wodnego, 2) Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej na podstawie przepisów: a) o ochronie i kształtowaniu środowiska, b) o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych. Art. 84. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw instytucji finansowych przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Finansów na podstawie przepisów: 1) o działalności ubezpieczeniowej, 2) prawa bankowego, 3) prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych, 4) o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, z zastrzeżeniem art. 66. Art. 85. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw rozwoju wsi przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej na podstawie przepisów: 1) o ochronie gruntów rolnych i leśnych, 2) o ochronie i kształtowaniu środowiska, 3) prawa geodezyjnego i kartograficznego, 4) prawa wodnego, 5) o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli, 6) o ubezpieczeniu społecznym rolników, 7) o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Art. 86. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Edukacji Narodowej na podstawie przepisów: 1) o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, 2) o szkolnictwie wyższym, z zastrzeżeniem art. 53, 3) o tytule naukowym i stopniach naukowych, 4) o wyższym szkolnictwie wojskowym. Art. 87. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw wyznań religijnych przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie przepisów: 1) o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, 2) o stosunku Państwa do poszczególnych Kościołów i innych związków wyznaniowych. Art. 88. Do zakresu działania ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego przechodzą zadania i kompetencje należące dotychczas do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie przepisów: 1) o funduszu alimentacyjnym, 2) o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, 3) o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych, 4) o pomocy społecznej, 5) o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, 6) o rewaloryzacji i waloryzacji emerytur i rent, 7) o ubezpieczeniach społecznych, 8) o ubezpieczeniu społecznym duchownych, 9) o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin, 10) o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, 11) o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin, 12) o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, 13) o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin, 14) o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych, 15) o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, 16) o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Art. 89. Ministrowie powołani w skład Rady Ministrów na zasadach obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy wykonują swoje zadania i kompetencje do czasu ustalenia szczegółowego zakresu działania ministrów kierujących określonym działem zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 1 niniejszej ustawy. Do tego czasu zachowują moc przepisy ustaw wymienionych w art. 96." "Art. 91. 1. Ministerstwa utworzone lub działające na podstawie dotychczasowych przepisów działają na podstawie tych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2, do czasu wydania nowych przepisów na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 3 ust. 1. 2. Statuty ministerstw wydane do dnia wejścia ustawy w życie zachowują moc do czasu wydania nowych statutów na podstawie art. 39 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 3 ust. 1."; 2) art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej (Dz. U. Nr 162, poz. 1122), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1998 r."; 3) art. 29 ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412), który stanowi: "Art. 29. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 22 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778), który stanowi: "Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 11 w zakresie dotyczącym Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, art. 2, art. 3, art. 5 oraz art. 8 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r., 2) art. 1 pkt 4 lit. b) w zakresie dotyczącym Głównego Urzędu Administracji Publicznej, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2000 r."; 5) art. 75 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136 i Nr 122, poz. 1323, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 208, poz. 1763), który stanowi: "Art. 75. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 71, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1999 r., 2) art. 5 pkt 6 i 8, art. 8 pkt 3, art. 25 pkt 26 i art. 29 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2000 r., 3) art. 24 pkt 6-10 i art. 41 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2000 r., 4) art. 63 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2000 r., 5) art. 2, art. 14 pkt 2 lit. a), c)-e), pkt 3, 4 i 5 lit. a), art. 15 pkt 10 lit. d), art. 26 pkt 1, art. 30 pkt 1, art. 39 pkt 1 lit. a), art. 40 pkt 2 lit. b), art. 46 pkt 1 i 3 i art. 62, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., 6) art. 25 pkt 20, który wchodzi w życie z dniem 1 września 2001 r., 7) art. 46 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 6) art. 54 ustawy z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 489 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1360), który stanowi: "Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem: 1) art. 3-8 i art. 48 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 47, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 7) art. 57 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550), który stanowi: "Art. 57. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 6 ustawy z dnia 26 maja 2000 r. o zmianie ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 816), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia."; 9) art. 44 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718), który stanowi: "Art. 44. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 10) art. 151 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070), który stanowi: "Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem przepisów: 1) art. 131 pkt 3 i 4, art. 136 ust. 2, art. 141 oraz art. 144, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia ustawy, 2) art. 109 ust. 2-9, art. 112 ust. 1-4 i 8, art. 113, art. 131 pkt 2 lit. b), pkt 8 lit. a), pkt 9 i 12, art. 136 ust. 1 i 3, art. 137 oraz art. 139, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia ustawy, 3) art. 9 oraz art. 25 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., 4) art. 32, art. 59 ust. 1 oraz art. 112 ust. 5 i 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., 5) art. 110 ust. 1 pkt 11-13, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 11) art. 22 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158), który stanowi: "Art. 22. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem art. 18 i art. 21, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 12) art. 139 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18), który stanowi: "Art. 139. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem: 1) rozdziału 13 i art. 136, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 21 ust. 2 i art. 27 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 24 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 13) art. 17 ustawy z dnia 8 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 122, poz. 1314), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 1, 2 i 5, art. 3 pkt 2, 4-7, art. 7 i art. 10-13, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, oraz art. 3 pkt 8 i 9, art. 4-6 i art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 14) art. 79 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), który stanowi: "Art. 79. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem art. 69 ust. 2 i art. 73 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 15) art. 75 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43), który stanowi: "Art. 75. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 16) art. 49 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802), który stanowi: "Art. 49. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 17) art. 20 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475), który stanowi: "Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2001 r., z tym że: 1) art. 2 pkt 1, art. 3, 8 i 9 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 11 ust. 2 wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 18) art. 23 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954), który stanowi: "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 20, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 19) art. 61 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634), który stanowi: "Art. 61. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że: 1) art. 41 ust. 5 wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, 2) art. 10 ust. 3, art. 28 ust. 2, art. 30, art. 32, art. 36 ust. 6 i art. 48 ust. 1 w zakresie dotyczącym systemu HACCP obowiązują od dnia 1 stycznia 2004 r."; 20) art. 60 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761), który stanowi: "Art. 60. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 21) art. 76 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811), który stanowi: "Art. 76. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 9, art. 10, art. 12 i art. 13, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 22) art. 220 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803), który stanowi: "Art. 220. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem art. 2 ust. 3 oraz art. 89, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 23) art. 45 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz. 1207 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391), który stanowi: "Art. 45. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., z tym że: 1) art. 3, art. 22-24 i art. 44 wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 2) art. 35, art. 39 pkt 2, art. 41 i 44a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., 3) art. 34 ust. 5 w części dotyczącej uwzględnienia wysokości środków, które dysponenci jednostek i zespołów ratownictwa medycznego uzyskują z Narodowego Funduszu Zdrowia, wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 24) art. 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 102, poz. 1116), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 25) art. 70 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353), który stanowi: "Art. 70. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r."; 26) art. 110 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371), który stanowi: "Art. 110. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z tym że rozdział 9 wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2001 r., z wyjątkiem art. 50, art. 68-75 i art. 80-82, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 27) art. 28 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 300), który stanowi: "Art. 28. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 11 pkt 2 i 3 niniejszej ustawy, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 4 i 116 Prawa farmaceutycznego, które wchodzą w życie z dniem 31 grudnia 2001 r."; 28) art. 90 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514), który stanowi: "Art. 90. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 45-47 i art. 76 ust. 1 pkt 11, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2003 r."; 29) art. 59 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450), który stanowi: "Art. 59. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 4 pkt 3-6 oraz art. 11 ust. 4, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej traci moc przepis art. 4 pkt 2."; 30) art. 53 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800), który stanowi: "Art. 53. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 14 pkt 5, który wchodzi w życie z dniem 10 stycznia 2002 r., 2) art. 32 pkt 1 i art. 41, które wchodzą w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r., 3) art. 2 pkt 1 lit. b) i pkt 6, art. 5, art. 28 oraz art. 39, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 4) art. 12 pkt 2 oraz art. 37 pkt 1-4, pkt 5 w zakresie art. 5 ust. 2, art. 8 ust. 2 i art. 13, oraz pkt 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 5) art. 25 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 31) art. 81 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), który stanowi: "Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 31, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2002 r., 2) art. 52 pkt 12 lit. a), art. 59, art. 62 pkt 1, art. 71 ust. 2 i art. 79, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, 3) art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 5 oraz ust. 6 i art. 10 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 31 marca 2002 r., 4) art. 50 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r., 5) art. 2 ust. 3, art. 25, art. 36 pkt 1, 2 i 4, art. 41, art. 48, art. 52 pkt 5, art. 63 pkt 1 oraz art. 80 ust. 1 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r.. 6) art. 27 i art. 52 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 33a ust. 1 pkt 9, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 7) art. 2 ust. 1, art. 14, art. 33, art. 35, art. 46 pkt 1 i 4, art. 52 pkt 2, art. 54 oraz art. 63 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 32) art. 39 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), który stanowi: "Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2002 r., z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2002 r., i art. 29, który wchodzi w życie z dniem 5 czerwca 2002 r."; 33) art. 19 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655), który stanowi: "Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 15, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 34) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 35) art. 32 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), który stanowi: "Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 27 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2002 r., 3) art. 9 pkt 7 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 36) art. 27 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 93, poz. 820), który stanowi: "Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 19 pkt 1 i art. 20, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 2) art. 4 ust. 1 pkt 2 i art. 24, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 37) art. 232 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112), który stanowi: "Art. 232. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 226 ust. 3 i art. 228 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia ustawy."; 38) art. 15 ustawy z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 135, poz. 1145), który stanowi: "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że: 1) art. 1 pkt 9 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 2) art. 1 pkt 12 wchodzi w życie z dniem 10 listopada 2002 r., 3) art. 1 pkt 14 lit. a) wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 39) art. 15 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 52, poz. 450), który stanowi: "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) przepisu art. 1 pkt 3 lit. a pierwsze tiret, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; 2) przepisów art. 1 pkt 3 lit. d oraz lit. e, pkt 23 lit. b, pkt 31 lit. c oraz lit. d, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 3) przepisu art. 1 pkt 4 w zakresie dotyczącym art. 7 ust. 5b pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.; 4) przepisów art. 1 pkt 20 lit. b oraz pkt 21 w zakresie dotyczącym art. 29b i 29c, które wchodzą w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia; 5) przepisu art. 1 pkt 21 w zakresie dotyczącym art. 29a, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.; 6) przepisu art. 8, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 40) art. 55 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595), który stanowi: "Art. 55. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 24 ust. 4 pkt 5, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 41) art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 42) art. 19 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592), który stanowi: "Art. 19. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 7 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 43) art. 24 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 874), który stanowi: "Art. 24. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 3 i 4, art. 6-14, art. 16-19 oraz art. 22 i 23, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 44) art. 40 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), który stanowi: "Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; 2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1548) USTAWA z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zakres działów administracji rządowej, zwanych dalej "działami", oraz właściwość ministra kierującego danym działem. Art. 2. Ustawę stosuje się odpowiednio do przewodniczących określonych w ustawach komitetów, którzy są powołani w skład Rady Ministrów - z zastrzeżeniem przepisów tych ustaw dotyczących kierowania działem przez komitet oraz z zastrzeżeniem art. 18. Art. 3. 1. Ustalenie szczegółowego zakresu działania ministra kierującego określonym działem następuje na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 929) 1), z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. 2. Podział ministerstwa na komórki organizacyjne, dokonywany zgodnie z art. 39 ustawy, o której mowa w ust. 1, uwzględnia podział na działy w ten sposób, że działowi odpowiada w całości jeden lub więcej departamentów. Art. 4. 1. Ministra kierującego określonym działem określa się jako ministra właściwego do spraw oznaczonych nazwą danego działu, określoną w art. 5. 2. Minister kierujący działem administracji rządowej jest właściwy w sprawach z zakresu administracji rządowej określonych w ustawie, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych w odrębnych przepisach do kompetencji innego organu. 3. Ministrowie właściwi do spraw oznaczonych nazwą danego działu mogą wykonywać inne zadania i kompetencje, jeżeli przewidują to przepisy odrębne. 4. Kierowanie działami administracji rządowej, o których mowa w art. 5 pkt 2, 3 i 7, powierza się jednemu ministrowi. Art. 4a. 2) 1. 3) Minister kierujący działem administracji rządowej, z zastrzeżeniem art. 33a ust. 4, jest właściwy w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych oraz w sprawach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności należących do tego działu. 2. 3) Uznawanie kwalifikacji w zawodach regulowanych oraz uznawanie kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności należących do tego działu oznacza uznawanie tych kwalifikacji w znaczeniu przewidzianym w Unii Europejskiej. 3. Minister kierujący działem administracji rządowej może, w drodze rozporządzenia, upoważnić do wykonywania zadania określonego w ust. 1 jednostkę organizacyjną podległą ministrowi, samorząd zawodowy, organizację gospodarczą lub organ rejestrowy. Rozdział 2 Klasyfikacja działów administracji rządowej Art. 5. Ustala się następujące działy: 1) administracja publiczna; 1a) 4) budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa; 2) budżet; 3) finanse publiczne; 4) gospodarka; 5) gospodarka morska; 6) gospodarka wodna; 7) instytucje finansowe; 7a) 5) informatyzacja; 8) integracja europejska; 9) kultura i ochrona dziedzictwa narodowego; 10) kultura fizyczna i sport; 11) łączność; 12) (skreślony); 6) 13) nauka; 14) obrona narodowa; 15) oświata i wychowanie; 16) praca; 17) rolnictwo; 18) rozwój wsi; 18a) rozwój regionalny; 18b) rynki rolne; 19) Skarb Państwa; 20) sprawiedliwość; 21) szkolnictwo wyższe; 22) transport; 22a) turystyka; 23) środowisko; 24) sprawy wewnętrzne; 25) wyznania religijne; 26) zabezpieczenie społeczne; 27) sprawy zagraniczne; 28) zdrowie. Art. 6. 1. Dział administracja publiczna obejmuje sprawy: 1) administracji, w tym organizacji urzędów administracji publicznej oraz procedur administracyjnych; 2) reform i organizacji struktur administracji publicznej; 3) zespolonej administracji rządowej w województwie; 4) podziału administracyjnego państwa oraz nazw jednostek osadniczych i obiektów fizjograficznych; 5) ewidencji ludności, dowodów osobistych i paszportów; 6) zbiórek publicznych. 2. 7) Minister właściwy do spraw administracji publicznej sprawuje nadzór nad Prezesem Urzędu Zamówień Publicznych i Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego oraz na podstawie kryterium zgodności z prawem nad działalnością regionalnych izb obrachunkowych. 3. Ilekroć właściwy minister lub kierownik urzędu centralnego określa, na podstawie przepisów odrębnych, terytorialny zakres działania podległych mu lub nadzorowanych przez niego urzędów albo innych jednostek organizacyjnych, określenie to następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej. Art. 7. Dział budżet obejmuje sprawy: 1) opracowywania budżetu państwa, wykonywania - z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do kompetencji ministra właściwego do spraw finansów publicznych - budżetu państwa, kontroli realizacji budżetu państwa, przygotowywania sprawozdań z wykonania budżetu państwa oraz nadzoru nad działalnością organów orzekających w sprawach o naruszenia dyscypliny budżetowej; 2) systemu finansowania: a) samorządu terytorialnego, b) sfery budżetowej, c) bezpieczeństwa państwa; 3) wynikające z zarządzania długiem publicznym. Art. 8. 1. Dział finanse publiczne obejmuje sprawy realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odpowiada, na zasadach, w trybie i w granicach określonych odrębnymi przepisami, w szczególności za: 1) realizację dochodów z podatków bezpośrednich, pośrednich oraz opłat; 2) koordynowanie i organizowanie współpracy finansowej, kredytowej i płatniczej z zagranicą, współdziałanie w opracowywaniu związanych z tym spraw oraz współpracę z międzynarodowymi organizacjami finansowymi; 3) realizację przepisów dotyczących ceł; 4) finansowanie jednostek realizujących zadania objęte budżetem państwa i finansowanie samorządu terytorialnego; 5) dochodzenie należności Skarbu Państwa; 6) 8) gry losowe, zakłady wzajemne, gry na automatach i gry na automatach o niskich wygranych; 7) rachunkowość; 8) prawo dewizowe; 9) bilans finansów sektora publicznego i prognozowanie bilansu płatniczego; 10) kontrolę skarbową oraz nadzór nad organami kontroli skarbowej; 10a) 9) koordynację kontroli finansowej i audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych; 11) ceny. 3. (skreślony). 10) 4. 11) Ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych podlegają Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, dyrektorzy izb skarbowych i naczelnicy urzędów skarbowych oraz dyrektorzy izb celnych i naczelnicy urzędów celnych. Art. 9. 1. Dział gospodarka obejmuje sprawy gospodarki, w tym współpracy gospodarczej z zagranicą, energetyki, certyfikacji, własności przemysłowej, działalności gospodarczej oraz współpracy z organizacjami samorządu gospodarczego. 2. Do ministra właściwego do spraw gospodarki należą w szczególności sprawy: 1) funkcjonowania krajowych systemów energetycznych, z uwzględnieniem zasad racjonalnej gospodarki i potrzeb bezpieczeństwa energetycznego kraju; 2) działalności związanej z wykorzystaniem energii atomowej na potrzeby społeczno-gospodarcze kraju; 3) kontroli obrotu z zagranicą towarami i technologiami w związku z porozumieniami i zobowiązaniami międzynarodowymi; 4) ustalania taryf celnych, kontyngentów oraz wprowadzania zakazów przywozu i wywozu towarów i technologii; 5) 12) nadzoru nad świadczeniem usług związanych z podpisem elektronicznym w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym; 6) 13) koordynacji uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności oraz podejmowania działań mających na celu udostępnianie informacji o uznawaniu tych kwalifikacji. 3. 14) Minister właściwy do spraw gospodarki sprawuje nadzór nad Prezesem Głównego Urzędu Miar i Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki oraz nad działalnością Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. 4. 15) Ministrowi właściwemu do spraw gospodarki podlega Urząd Dozoru Technicznego, Agencja Rezerw Materiałowych oraz Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości. Art. 9a. 16) 1. Dział budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa obejmuje sprawy: 1) architektury; 2) geodezji i kartografii; 3) budownictwa; 4) nadzoru architektoniczno-budowlanego; 5) zagospodarowania przestrzennego; 6) wspierania mieszkalnictwa; 7) gospodarki nieruchomościami, jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej; 8) polityki miejskiej; 9) rządowych programów rozwoju infrastruktury komunalnej; 10) ogródków działkowych. 2. 17) Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej sprawuje nadzór nad Głównym Geodetą Kraju, Głównym Inspektorem Nadzoru Budowlanego oraz Prezesem Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. 2. 18) Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej sprawuje nadzór nad Głównym Geodetą Kraju, Głównym Inspektorem Nadzoru Budowlanego. Art. 10. 1. Dział gospodarka morska obejmuje sprawy: 1) transportu morskiego i żeglugi morskiej; 2) obszarów morskich; 3) portów i przystani morskich; 4) (skreślony); 19) 5) ochrony środowiska morskiego. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej jest organem administracji morskiej w rozumieniu przepisów odrębnych. Art. 11. 20) 1. Dział gospodarka wodna obejmuje sprawy: 1) kształtowania, ochrony i racjonalnego wykorzystywania zasobów wodnych; 2) utrzymania śródlądowych wód powierzchniowych, stanowiących własność Skarbu Państwa wraz z infrastrukturą techniczną związaną z tymi wodami, obejmującą budowle oraz urządzenia wodne; 3) budowy, modernizacji oraz utrzymania śródlądowych dróg wodnych; 4) ochrony przeciwpowodziowej, w tym budowy, modernizacji oraz utrzymania urządzeń wodnych zabezpieczających przed powodzią oraz koordynacji przedsięwzięć służących osłonie i ochronie przeciwpowodziowej państwa; 5) funkcjonowania państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej i państwowej służby hydrogeologicznej, z wyłączeniem zagadnień monitoringu jakości wód podziemnych; 6) współpracy międzynarodowej na wodach granicznych w zakresie zadań należących do działu. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sprawuje nadzór nad działalnością Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Art. 12. 1. Dział instytucje finansowe obejmuje sprawy banków, zakładów ubezpieczeń, funduszy powierniczych i innych instytucji finansowych oraz funkcjonowania rynku finansowego. 2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych wykonuje określone w odrębnych przepisach zadania w zakresie obrotu papierami wartościowymi oraz inicjuje politykę Rządu dotyczącą rynku papierów wartościowych. 3. 21) Minister właściwy do spraw instytucji finansowych sprawuje nadzór nad działalnością Komisji Papierów Wartościowych i Giełd oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. Art. 12a. 22) Dział informatyzacja obejmuje sprawy: 1) infrastruktury informatycznej oraz systemów i sieci teleinformatycznych; 2) technologii i technik informacyjnych oraz standardów informatycznych; 3) informatyzacji administracji rządowej i samorządowej; 4) wspierania inwestycji w dziedzinie informatyki; 5) edukacji informacyjnej oraz usług teleinformatycznych i multimedialnych; 6) zastosowań informatyki w społeczeństwie informacyjnym, w szczególności w gospodarce, bankowości i edukacji; 7) realizacji zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie informatyzacji. Art. 13. Zakres zadań i kompetencji Komitetu Integracji Europejskiej i jego przewodniczącego w zakresie działu, o którym mowa w art. 5 pkt 8, określają przepisy odrębne. Art. 14. 1. Dział kultura i ochrona dziedzictwa narodowego obejmuje sprawy rozwoju i opieki nad materialnym i niematerialnym dziedzictwem narodowym oraz sprawy działalności kulturalnej, w tym mecenatu państwowego nad tą działalnością, w szczególności w zakresie: 1) podtrzymywania i rozpowszechniania tradycji narodowej i państwowej; 2) ochrony dóbr kultury i muzeów; 3) miejsc pamięci narodowej, grobów i cmentarzy wojennych, pomników zagłady i ich stref ochronnych; 4) działalności twórczej, artystycznej, kultury ludowej i rękodzieła artystycznego oraz ich ochrony; 5) wydawnictw, księgarstwa, bibliotek i czytelnictwa; 6) edukacji kulturalnej; 7) wystaw artystycznych; 8) polityki audiowizualnej; 9) amatorskiego ruchu artystycznego, organizacji i stowarzyszeń regionalnych oraz społeczno-kulturalnych; 10) wymiany kulturalnej z zagranicą; 11) działalności widowiskowej i rozrywkowej. 2. 23) Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sprawuje nadzór nad Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych. 3. Ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego podlega Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Art. 15. 1. Dział kultura fizyczna i sport obejmuje sprawy: 1) kultury fizycznej; 2) sportu powszechnego i wyczynowego; 3) sportu osób niepełnosprawnych. 2. 24) Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu sprawuje, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, nadzór nad Polską Konfederacją Sportu. Art. 16. 25) 1. 26) Dział łączność obejmuje sprawy poczty i telekomunikacji. 2. 27) Minister właściwy do spraw łączności sprawuje nadzór nad Prezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. Art. 17. (skreślony). 28) Art. 18. 1. Dział nauka obejmuje sprawy nauki, w tym badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych. 2. Minister właściwy do spraw nauki jest przewodniczącym Komitetu Badań Naukowych działającego na podstawie przepisów odrębnych. 3. (skreślony). 29) Art. 19. 1. Dział obrona narodowa obejmuje, w czasie pokoju, sprawy: 1) obrony Państwa oraz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi", 2) udziału Rzeczypospolitej Polskiej w wojskowych przedsięwzięciach organizacji międzynarodowych oraz w zakresie wywiązywania się z zobowiązań militarnych, wynikających z umów międzynarodowych - chyba że na mocy odrębnych przepisów określone sprawy należą do zakresu zadań i kompetencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub innych organów państwowych. 2. Minister właściwy do spraw obrony narodowej wykonuje zadania i kompetencje Ministra Obrony Narodowej określone w art. 134 ust. 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). 3. 30) Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Mienia Wojskowego oraz Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Art. 20. 1. 31) Dział oświata i wychowanie obejmuje sprawy: 1) kształcenia, nauczania, wychowania, kultury fizycznej dzieci i młodzieży, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do kompetencji innych organów administracji publicznej; 2) organizacji dziecięcych i młodzieżowych, w tym systemu dofinansowania zadań państwa realizowanych przez te organizacje; 3) udzielania pomocy materialnej dzieciom i młodzieży; 4) międzynarodowej współpracy dzieci i młodzieży. 2. 32) Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania koordynuje uznawanie kwalifikacji w zawodach regulowanych, do wykonywania których wymagane jest posiadanie wykształcenia uzyskanego w systemie oświaty, oraz podejmuje działania mające na celu udostępnianie informacji o uznawaniu tych kwalifikacji. Art. 21. 1. Dział praca obejmuje sprawy: 1) zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu; 2) stosunków pracy i warunków pracy; 3) wynagrodzeń i świadczeń pracowniczych; 4) zbiorowych stosunków pracy i sporów zbiorowych; 5) związków zawodowych i organizacji pracodawców. 2. (skreślony). 33) Art. 22. 1. Dział rolnictwo obejmuje sprawy: 1) produkcji roślinnej i ochrony roślin uprawnych; 2) 34) nasiennictwa; 2) 35) nasiennictwa, z wyłączeniem leśnego materiału rozmnożeniowego; 3) produkcji zwierzęcej i hodowli zwierząt; 4) 36) ochrony zdrowia zwierząt, weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego oraz ochrony zwierząt; 5) nadzoru nad zdrowotną jakością środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego w miejscach ich pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania i składowania; 5a) 37) nadzoru nad obrotem produktami leczniczymi weterynaryjnymi i wyrobami medycznymi stosowanymi w weterynarii; 5b) 37) nadzoru nad zdrowotną jakością środków żywienia zwierząt; 6) (skreślony); 38) 7) (skreślony); 39) 8) (skreślony); 39) 9) izb rolniczych, związków zawodowych rolników i organizacji społeczno-zawodowych rolników; 10) rybactwa śródlądowego i rybołówstwa morskiego; 11) 40) racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza. 2. (skreślony). 41) 3. 42) Ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa podlegają okręgowi inspektorzy rybołówstwa morskiego, Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, Inspekcja Weterynaryjna oraz Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych. Art. 23. 43) 1. Dział rozwój wsi obejmuje sprawy: 1) kształtowania ustroju rolnego państwa; 2) ochrony gruntów przeznaczonych na cele rolne; 3) scalania i wymiany gruntów, gleboznawczej klasyfikacji gruntów oraz podziału i rozgraniczenia nieruchomości na obszarze wsi; 4) infrastruktury wsi, w szczególności: a) melioracji, w zakresie spraw nieobjętych działem gospodarka wodna, zaopatrzenia wsi i rolnictwa w wodę oraz oczyszczania ścieków i gospodarki odpadami, b) elektryfikacji i gazyfikacji w zakresie spraw nieobjętych działem gospodarka oraz telefonizacji wsi w zakresie spraw nieobjętych działem łączność, c) prac urządzeniowo-rolnych na gruntach Skarbu Państwa; 5) ubezpieczenia społecznego rolników; 6) wspierania tworzenia miejsc pracy w związku z restrukturyzacją państwowej gospodarki rolnej; 7) wspierania działań mających na celu udzielanie pomocy byłym pracownikom państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej i członkom ich rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych; 8) rozwoju przedsiębiorczości, w tym w szczególności podnoszenia kwalifikacji zawodowych, wspomagania pozarolniczych form aktywności zawodowej i gospodarczej mieszkańców wsi. 2. W zakresie ubezpieczenia społecznego rolników minister właściwy do spraw rozwoju wsi współdziała z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, a w zakresie spraw wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 4 lit. c oraz pkt 6-8 - nad działalnością Agencji Nieruchomości Rolnych. 4. W zakresie nadzoru nad działalnością Agencji Nieruchomości Rolnych minister właściwy do spraw rozwoju wsi współdziała z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa. Art. 23a. Dział rozwój regionalny obejmuje sprawy: 1) współpracy z organizacjami zrzeszającymi jednostki samorządu terytorialnego w zakresie spraw społeczno-gospodarczego rozwoju kraju; 2) 44) współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego w zakresie rozwoju regionalnego; 3) 45) opracowywania projektów narodowej strategii rozwoju regionalnego; 4) 46) opracowywania projektów i wykonywania programów wsparcia, o których mowa w ustawie z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774); 5) 47) kontraktów wojewódzkich zawieranych w trybie ustawy, o której mowa w pkt 4; 6) 48) monitorowania i oceny przebiegów realizacji programu wsparcia i kontraktów wojewódzkich, o których mowa w pkt 4 i 5, oraz przedstawiania Radzie Ministrów analiz, sprawozdań i wniosków dotyczących wykonania programów wsparcia i kontraktów wojewódzkich; 7) 48) koordynacji w zakresie programowania i wykorzystania funduszy strukturalnych oraz Funduszu Spójności; 8) 48) opracowywania narodowego planu rozwoju będącego podstawą do zawarcia umowy pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Komisją Europejską, określającej wykorzystanie przez Polskę środków strukturalnych Unii Europejskiej. Art. 23b. 49) 1. Dział rynki rolne obejmuje sprawy przetwórstwa i przechowalnictwa rolno-spożywczego, jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz mechanizmów regulacji rynków rolnych. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych sprawuje nadzór nad Agencją Rynku Rolnego. 3. Ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych podlega Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. Art. 24. 1. Dział sprawiedliwość obejmuje sprawy: 1) sądownictwa; 2) prokuratury, notariatu, adwokatury i radców prawnych, w zakresie wynikającym z przepisów odrębnych; 3) wykonywania kar oraz środków wychowawczych i środka poprawczego orzeczonego przez sądy oraz sprawy pomocy postpenitencjarnej. 2. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości zapewnia przygotowywanie projektów kodyfikacji prawa cywilnego, w tym rodzinnego, oraz prawa karnego. 3. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości jest właściwy w sprawach sądownictwa w zakresie spraw niezastrzeżonych odrębnymi przepisami do kompetencji innych organów państwowych i z uwzględnieniem zasady niezawisłości sędziowskiej. 4. Ministrowi właściwemu do spraw sprawiedliwości podlega Centralny Zarząd Służby Więziennej. Art. 25. 1. Dział Skarb Państwa obejmuje sprawy dotyczące gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, w tym komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz narodowych funduszy inwestycyjnych i ich prywatyzacji, jak również ochrony interesów Skarbu Państwa - z wyjątkiem spraw, które na mocy odrębnych przepisów przypisane są innym działom. 2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa reprezentuje Skarb Państwa w zakresie określonym w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów odrębnych. 3. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa może również inicjować politykę Państwa w zakresie przekształceń własnościowych mienia komunalnego. 4. 50) Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa sprawuje nadzór nad działalnością Agencji Nieruchomości Rolnych - z uwzględnieniem przepisów art. 23 ust. 3 i 4. Art. 26. 1. 51) Dział szkolnictwo wyższe obejmuje sprawy szkolnictwa wyższego, w tym określone w odrębnych przepisach sprawy nadzoru nad szkołami wyższymi, oraz sprawy finansowania nauki w szkołach wyższych. 2. 52) Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego koordynuje uznawanie kwalifikacji w zawodach regulowanych, do wykonywania których wymagane jest posiadanie wykształcenia uzyskanego w systemie szkolnictwa wyższego, oraz podejmuje działania mające na celu udostępnianie informacji o uznawaniu tych kwalifikacji. Art. 27. 1. Dział transport obejmuje sprawy: 1) funkcjonowania oraz rozwoju infrastruktury transportu, w szczególności budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg publicznych, w tym autostrad, oraz kolei, lotnisk i portów lotniczych oraz śródlądowych dróg wodnych w zakresie żeglugi śródlądowej; 2) ruchu drogowego, kolejowego, lotniczego oraz żeglugi śródlądowej; 3) przewozu osób i rzeczy środkami transportu samochodowego, kolejowego, lotniczego i żeglugi śródlądowej; 4) komunikacji publicznej. 2. 53) Minister właściwy do spraw transportu sprawuje nadzór nad Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego, Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, Prezesem Urzędu Transportu Kolejowego oraz Głównym Inspektorem Transportu Drogowego. 3. 54) Ministrowi właściwemu do spraw transportu podlegają Transportowy Dozór Techniczny, urzędy żeglugi śródlądowej oraz organy nadzoru nad lotnictwem cywilnym. Art. 27a. Dział turystyka obejmuje sprawy zagospodarowania turystycznego kraju oraz mechanizmów regulacji rynku turystycznego. Art. 28. 1. Dział środowisko obejmuje sprawy: 1) ochrony i kształtowania środowiska oraz racjonalnego wykorzystywania jego zasobów; 2) ochrony przyrody, w tym w parkach narodowych i krajobrazowych, rezerwatach przyrody, oraz ochrony gatunków roślin i zwierząt, prawem chronionych lasów, zwierzyny i innych tworów przyrody; 3) geologii; 4) gospodarki zasobami naturalnymi; 5) (skreślony); 55) 6) kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska i badania stanu środowiska; 7) leśnictwa; 8) ochrony lasów i gruntów leśnych; 9) łowiectwa; 10) 56) organizmów genetycznie zmodyfikowanych, z wyjątkiem spraw związanych z wydawaniem zezwoleń na wprowadzenie do obrotu żywności i środków farmaceutycznych. 2. Ministrowi właściwemu do spraw środowiska podlega Główny Inspektor Ochrony Środowiska. 3. 57) Minister właściwy do spraw środowiska sprawuje nadzór nad Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki, a także nad działalnością Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Państwowego Gospodarstwa Leśnego "Lasy Państwowe". Art. 29. 1. Dział sprawy wewnętrzne obejmuje sprawy: 1) ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego; 2) (skreślony); 58) 3) ochrony granicy Państwa, kontroli ruchu granicznego i cudzoziemców; 4) obywatelstwa; 5) obrony cywilnej; 6) ochrony przeciwpożarowej; 7) przeciwdziałania skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu; 8) (skreślony); 59) 9) 60) nadzoru nad ratownictwem górskim i wodnym. 2. Jeżeli informacje uzyskane przez organy i jednostki organizacyjne nadzorowane, podległe lub podporządkowane ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych mogą mieć istotne znaczenie dla bezpieczeństwa Państwa, minister ten przekazuje je niezwłocznie do wiadomości Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów. 3. (skreślony). 61) 4. 62) Minister właściwy do spraw wewnętrznych sprawuje nadzór nad działalnością Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Obrony Cywilnej Kraju, Prezesa Urzędu do spraw Repatriacji i Cudzoziemców, Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej oraz Biura Ochrony Rządu. Art. 30. Dział wyznania religijne obejmuje sprawy stosunków Państwa z Kościołem Katolickim oraz innymi kościołami i związkami wyznaniowymi. Art. 31. 1. Dział zabezpieczenie społeczne obejmuje sprawy: 1) ubezpieczeń społecznych i zaopatrzenia społecznego; 2) funduszy emerytalnych; 3) pomocy społecznej i świadczeń na rzecz rodziny; 4) świadczeń socjalnych, zatrudnienia, rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych; 5) kombatantów i osób represjonowanych; 6) koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, z wyjątkiem rzeczowych świadczeń leczniczych; 7) 63) działalności pożytku publicznego, w tym nadzoru nad prowadzeniem tej działalności przez organizacje pożytku publicznego, z wyłączeniem nadzoru nad działalnością w zakresie ratownictwa i ochrony ludności. 2. Ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego podlega Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego sprawuje nadzór nad Prezesem Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Art. 32. 1. Dział sprawy zagraniczne obejmuje sprawy: 1) stosunków Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami oraz z organizacjami międzynarodowymi; 2) reprezentowania i ochrony interesów Rzeczypospolitej Polskiej i jej obywateli oraz polskich osób prawnych za granicą; 3) współpracy z Polakami zamieszkałymi za granicą, w tym wspierania polskich instytucji kulturalnych i oświatowych za granicą; 4) promocji Rzeczypospolitej Polskiej i języka polskiego za granicą, w tym działalności gospodarczej, naukowej, kulturalnej i sportowej. 2. Minister właściwy do spraw zagranicznych koordynuje, z zastrzeżeniem zadań i kompetencji Komitetu Integracji Europejskiej określonych w przepisach odrębnych, działalność innych organów i instytucji państwowych w dziedzinie stosunków z zagranicą. 3. Minister właściwy do spraw zagranicznych ustala organizację i kieruje działalnością przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych. Art. 33. 1. 64) Dział zdrowie obejmuje sprawy: 1) ochrony zdrowia i zasad organizacji opieki zdrowotnej; 2) nadzoru nad produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi i produktami biobójczymi oraz nad kosmetykami w zakresie bezpieczeństwa zdrowia ludzi; 3) organizacji i nadzoru nad systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne; 4) zawodów medycznych; 5) warunków sanitarnych i nadzoru sanitarnego, z wyłączeniem nadzoru nad żywnością objętego działem rolnictwo, koordynacji bezpieczeństwa żywności, a w szczególności nadzoru nad jakością zdrowotną żywności w procesie produkcji i w obrocie oraz materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością; 6) organizmów genetycznie zmodyfikowanych w zakresie wydawania decyzji zezwalających na wprowadzanie do obrotu nowej żywności oraz w zakresie wydawania zezwoleń na wprowadzanie do obrotu produktów leczniczych; 7) lecznictwa uzdrowiskowego; 8) koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w zakresie rzeczowych świadczeń leczniczych. 2. 65) Minister właściwy do spraw zdrowia sprawuje nadzór nad Głównym Inspektorem Farmaceutycznym oraz Głównym Inspektorem Sanitarnym, a także Prezesem Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. 3. 66) Ministrowi właściwemu do spraw zdrowia podlega Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Art. 33a. 1. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad działalnością administracji rządowej nieobjętą zakresem działów administracji rządowej, wykonywaną przez: 1) (skreślony); 67) 2) Główny Urząd Statystyczny; 3) (skreślony); 67) 3a) (skreślony); 68) 4) (skreślony); 69) 5) Polski Komitet Normalizacyjny; 6) Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów; 7) 70) Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencję Wywiadu; 8) (skreślony); 69) 9) (skreślony); 71) 9a) (skreślony); 72) 10) Urząd Służby Cywilnej; 11) (skreślony); 67) 12) (skreślony). 67) 2. Zakres sprawowania przez Prezesa Rady Ministrów nadzoru, o którym mowa w ust. 1, określają ustawy. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień właściwego ministra określonych w odrębnych przepisach, w stosunku do urzędów, o których mowa w ust. 1. 4. 73) Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, wyznacza: 1) ministra właściwego do spraw uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych oraz do spraw uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności, objętych działalnością administracji rządowej wykonywaną przez urzędy określone w ust. 1, oraz wskazuje, który z tych urzędów wyznaczony minister może upoważnić do wykonywania zadań w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych oraz w sprawach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności, 2) ministra właściwego do spraw uznawania kwalifikacji w tych zawodach regulowanych oraz do spraw uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania tych działalności, dla wykonywania których właściwy jest więcej niż jeden minister - kierując się specyfiką poszczególnych zawodów regulowanych oraz działalności, właściwością odpowiednich działów administracji rządowej, a także zakresem działania urzędów, o których mowa w ust. 1. 5. 73) Minister, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, może, w drodze rozporządzenia, upoważnić do wykonywania zadań w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych oraz w sprawach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności wskazany urząd albo podmioty, o których mowa w art. 4a ust. 3. 6. 73) Minister, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, może, w drodze rozporządzenia, upoważnić do wykonywania zadań w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych oraz w sprawach uznawania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania działalności podmioty, o których mowa w art. 4a ust. 3. Art. 33b. 1. Prezes Rady Ministrów wykonując politykę Rady Ministrów wydaje kierownikom urzędów, o których mowa w art. 33a ust. 1, wiążące wytyczne i polecenia. 2. Wytyczne i polecenia, o których mowa w ust. 1, nie mogą dotyczyć rozstrzygnięć co do istoty sprawy załatwianej w drodze decyzji administracyjnej. Rozdział 3 Zadania ministra kierującego określonym działem administracji rządowej Art. 34. 1. Minister jest obowiązany do inicjowania i opracowywania polityki Rady Ministrów w stosunku do działu, którym kieruje, oraz do przedkładania w tym zakresie inicjatyw i projektów aktów normatywnych na posiedzenia Rady Ministrów. W zakresie działu, którym kieruje, minister wykonuje politykę Rady Ministrów i koordynuje jej wykonywanie przez organy, urzędy i jednostki organizacyjne, które jemu podlegają lub są przez niego nadzorowane. 2. W sprawach indywidualnych decyzje centralnego organu administracji rządowej są ostateczne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa uprawnienie takie przyznaje ministrowi kierującemu określonym działem administracji rządowej. Art. 35. (skreślony). 74) Art. 36. Zadania i kompetencje ministra kierującego określonym działem w stosunku do organów, w tym terenowych organów administracji rządowej i jednostek organizacyjnych jemu podległych lub przez niego nadzorowanych, określają przepisy odrębne. Art. 37. Minister kierujący określonym działem wykonuje określone w odrębnych przepisach zadania z dziedziny obronności i ochrony bezpieczeństwa Państwa, z wyjątkiem spraw, które na mocy odrębnych przepisów należą do innych organów administracji rządowej i państwowych jednostek organizacyjnych. Art. 38. 1. W celu realizacji swoich zadań minister kierujący określonym działem współdziała, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach oraz w zakresie wynikającym z potrzeb danego działu, z innymi członkami Rady Ministrów, Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, innymi organami administracji rządowej i państwowymi jednostkami organizacyjnymi, organami samorządu terytorialnego, jak również z organami samorządu gospodarczego, zawodowego, związków zawodowych i organizacji pracodawców oraz innych organizacji społecznych i przedstawicielstw środowisk zawodowych i twórczych. 2. Minister kierujący działem podejmuje w odniesieniu do tego działu czynności w zakresie współpracy z zagranicą we współpracy z ministrem właściwym do spraw zagranicznych i, w zakresie jego zadań, z Komitetem Integracji Europejskiej. Rozdział 4 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 39-75. (pominięte). 75) Rozdział 5 Przepisy szczególne, przejściowe i dostosowujące Art. 76. 76) Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej, ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowy rozdział kompetencji między Policję, Biuro Ochrony Rządu, Państwową Straż Pożarną, Straż Graniczną, Obronę Cywilną Kraju, Żandarmerię Wojskową i wojskowe organy porządkowe, a także zasady ich współdziałania. Art. 77. 1. Minister właściwy do spraw budżetu określa, w drodze rozporządzenia, warunki emisji skarbowych papierów wartościowych, a w szczególności wartości nominalne poszczególnych emisji, wysokość i sposób oprocentowania, ich terminy wykupu i płatności odsetkowych, podmioty uprawnione do nabycia, sposób ustalenia ceny emisyjnej oraz terminy przedawnienia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dopuszczalny stan zadłużenia Skarbu Państwa z tytułu skarbowych papierów wartościowych określają przepisy odrębne. Art. 78. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala: 1) zasady ewidencji należności i zobowiązań Skarbu Państwa; 2) warunki prowadzenia rozliczeń środków zgromadzonych na rachunkach likwidacyjnych, w tym zasady stosowania kursów walut dla jednostek rozliczeniowych. Art. 79-89. (pominięte). 75) Art. 90. Ilekroć w przepisach obowiązujących jest mowa o ministerstwie, należy przez to rozumieć urząd obsługujący ministra właściwego do danych spraw w rozumieniu ustawy. Art. 91. (pominięty). 75) Art. 92. Pełnomocnik do Spraw Osób Niepełnosprawnych, powołany na podstawie dotychczasowych przepisów, staje się Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w rozumieniu ustawy. Art. 93. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb przejęcia przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania szkół od innych ministrów i kierowników urzędów centralnych. Art. 94. Prezes Rady Ministrów i ministrowie zobowiązani do wydania jednolitych tekstów ustaw uwzględnią w tych tekstach oznaczenia właściwych do określonych spraw ministrów zgodnie z wymogami wynikającymi z klasyfikacji działów administracji rządowej. Art. 95. (skreślony). 77) Rozdział 6 Przepisy końcowe Art. 96. 1. Tracą moc, z zastrzeżeniem art. 71 75), 72 75), 74 75) i art. 89 75), ustawy o urzędach ministrów, w szczególności ustawy: 1) z dnia 29 maja 1974 r. o urzędzie Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 21, poz. 115 i z 1984 r. Nr 9, poz. 34); 2) z dnia 4 maja 1982 r. o urzędzie Ministra Kultury i Sztuki (Dz. U. Nr 14, poz. 112); 3) z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (Dz. U. Nr 33, poz. 175 i z 1990 r. Nr 29, poz. 172); 4) z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Edukacji Narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 178, z 1990 r. Nr 65, poz. 385, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i z 1996 r. Nr 106, poz. 496); 5) z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 407); 6) z dnia 1 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Łączności (Dz. U. Nr 67, poz. 408, z 1990 r. Nr 86, poz. 504 i z 1995 r. Nr 60, poz. 310); 7) z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (Dz. U. Nr 73, poz. 433 oraz z 1991 r. Nr 101, poz. 444 i Nr 114, poz. 492); 8) z dnia 20 grudnia 1989 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (Dz. U. Nr 73, poz. 434, z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770); 9) z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędzie Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 106, poz. 490). 2. Pozostają w mocy przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 i Nr 102, poz. 474 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770). Art. 97. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 1) Obecnie: ustawy o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717). 2) Dodany przez art. 49 pkt 1 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136), która weszła w życie z dniem 23 lutego 2000 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655), który wszedł w życie z dniem 26 czerwca 2002 r. 4) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. 5) Dodany przez art. 2 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 4; wszedł w życie z dniem 1 lipca 2002 r. 6) Przez art. 2 pkt 1 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 8) W brzmieniu ustalonym przez art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 774), która weszła w życie z dniem 15 czerwca 2003 r. 9) Dodany przez art. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 102, poz. 1116), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. 10) Przez art. 13 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2002 r. 11) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 18 pkt 2 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), która weszła w życie z dniem 1 maja 2002 r., i art. 21 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 września 2003 r. 12) Dodany przez art. 56 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450), która weszła w życie z dniem 16 sierpnia 2002 r. 13) Dodany przez art. 15 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 15) W brzmieniu ustalonym przez art. 19 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r.; ze zmianami wprowadzonymi przez art. 47 ustawy z dnia 28 kwietnia 2000 r. o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 489), który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., art. 67 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., i art. 52 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 17) W tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 18. 18) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 52 pkt 2 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 19) Przez art. 82 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441), która weszła w życie z dniem 13 lutego 2002 r. 20) W brzmieniu ustalonym przez art. 202 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. 21) Dodany przez art. 2 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 4; ze zmianą wprowadzoną przez art. 52 pkt 3 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 22) Dodany przez art. 2 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 4; wszedł w życie z dniem 1 lipca 2002 r. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 52 pkt 4 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 24) Skreślony przez art. 52 pkt 5 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15, który wszedł w życie z dniem 1 lipca 2002 r.; dodany przez art. 20 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 93, poz. 820), który wszedł w życie z dniem 1 lipca 2002 r. 25) W brzmieniu ustalonym przez art. 134 pkt 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. 26) Oznaczenie nadane przez art. 2 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 27) Dodany przez art. 2 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 4; ze zmianą wprowadzoną przez art. 52 pkt 6 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 28) Przez art. 2 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 29) Przez art. 2 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 30) Dodany przez art. 2 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 31) Oznaczenie nadane przez art. 49 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 32) Dodany przez art. 49 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; w brzmieniu ustalonym przez art. 15 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 33) Przez art. 52 pkt 7 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 34) W tym brzmieniu obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany, o której mowa w odnośniku 35. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o leśnym materiale rozmnożeniowym (Dz. U. Nr 73, poz. 761), która wejdzie w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 52, poz. 450), która weszła w życie z dniem 28 kwietnia 2003 r. 37) Dodany przez art. 4 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 36. 38) Przez art. 42 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 39) Przez art. 1 pkt 15 lit. a tiret drugie ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778), która weszła w życie z dniem 10 września 1999 r. 40) Dodany przez art. 82 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 19. 41) Przez art. 42 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 38. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 52 pkt 8 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592), która weszła w życie z dniem 16 lipca 2003 r. 44) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 47 lit. a ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550), która weszła w życie z dniem 15 lipca 2000 r. 45) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 47 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 44. 46) W brzmieniu ustalonym przez art. 47 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 44. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 47 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 44. 48) Dodany przez art. 47 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 44. 49) W brzmieniu ustalonym przez art. 42 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 38. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 43. 51) Oznaczenie nadane przez art. 49 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; ze zmianą wprowadzoną przez art. 46 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595), która weszła w życie z dniem 1 maja 2003 r. 52) Dodany przez art. 49 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2; w brzmieniu ustalonym przez art. 15 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 52 pkt 10 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15; ze zmianą wprowadzoną przez art. 219 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112), która weszła w życie z dniem 17 listopada 2002 r. 54) W brzmieniu ustalonym przez art. 67 pkt 2 ustawy wymienionej jako trzecia w odnośniku 15; ze zmianą wprowadzoną przez art. 66 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43), która weszła w życie z dniem 25 kwietnia 2001 r. 55) Przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 39. 56) Dodany przez art. 70 pkt 1 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811), która weszła w życie z dniem 26 października 2001 r. 57) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 58) Przez art. 1 pkt 23 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 39. 59) Przez art. 1 pkt 23 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 39. 60) Dodany przez art. 52 pkt 11 lit. a ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 61) Przez art. 1 pkt 23 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 39. 62) W brzmieniu ustalonym przez art. 52 pkt 11 lit. b ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 63) Dodany przez art. 15 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 874), która weszła w życie z dniem 29 czerwca 2003 r. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 135, poz. 1145), która weszła w życie z dniem 12 września 2002 r. 65) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 13 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo farmaceutyczne, ustawę o wyrobach medycznych oraz ustawę o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1801 oraz z 2002 r. Nr 32, poz. 300), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r. 66) W brzmieniu ustalonym przez art. 52 pkt 12 lit. b ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 67) Przez art. 2 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 68) Dodany przez art. 136 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18), który wszedł w życie z dniem 2 lutego 2001 r.; skreślony przez art. 2 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 69) Przez art. 52 pkt 13 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15. 70) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 193 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), która weszła w życie z dniem 29 czerwca 2002 r. 71) Przez art. 52 pkt 13 ustawy wymienionej jako czwarta w odnośniku 15; wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 72) Dodany przez art. 134 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 25; skreślony przez art. 2 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 73) Dodany przez art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954), który wszedł w życie z dniem 24 sierpnia 2001 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 15 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 74) Przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 39. 75) Zamieszczone w obwieszczeniu. 76) W brzmieniu ustalonym przez art. 193 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 70. 77) Przez art. 37 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa (Dz. U. Nr 160, poz. 1549) Na podstawie art. 187 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się Krajowy Program Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizujący zasady ochrony lotnictwa, określony w załączniku do rozporządzenia, uwzględniający w szczególności: 1) organizację ochrony, działania zapobiegawcze oraz działania w przypadkach aktów bezprawnej ingerencji; 2) obowiązki i współpracę w zakresie ochrony lotnictwa organów administracji publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne, Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych, organów zarządzania ruchem lotniczym oraz innych organów i służb publicznych; 3) ponoszenie kosztów zapewnienia ochrony lotnictwa cywilnego; 4) wymagania bezpieczeństwa wobec sprzętu stosowanego do ochrony lotnictwa cywilnego. § 2. Przepisy dotyczące kontroli bezpieczeństwa pasażerów i bagażu, o których mowa w § 30 ust. 2 pkt 2 i § 40 ust. 2 pkt 2 załącznika do rozporządzenia, stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2003 r. (poz. 1549) KRAJOWY PROGRAM OCHRONY LOTNICTWA CYWILNEGO REALIZUJĄCY ZASADY OCHRONY LOTNICTWA Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Ilekroć w Krajowym Programie Ochrony Lotnictwa Cywilnego, zwanym dalej "Krajowym Programem", jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112); 2) organach administracji publicznej - rozumie się przez to ministrów właściwych do spraw: transportu, administracji publicznej, zagranicznych, finansów publicznych, gospodarki, rolnictwa, rozwoju wsi, środowiska, Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz podległe i nadzorowane przez niego służby, a także Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu i właściwego wojewodę; 3) podmiocie prowadzącym lotniczą działalność gospodarczą - rozumie się przez to podmiot, który uzyskał certyfikat na podstawie ustawy; 4) badaniu systemu ochrony - rozumie się przez to prowadzenie badania w przypadku: a) aktu bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym, b) niewłaściwego funkcjonowania środków ochrony oraz norm lub zalecanych praktyk wynikających z przepisów międzynarodowych; 5) bagażu bez właściciela - rozumie się przez to bagaż przyjęty do transportu drogą lotniczą jako bagaż rejestrowany, którego właściciel nie znajduje się na pokładzie statku powietrznego; 6) bagażu kabinowym - rozumie się przez to bagaż będący własnością pasażera, umieszczony w kabinie pasażerskiej statku powietrznego; 7) bagażu niezidentyfikowanym - rozumie się przez to bagaż, który nie został odebrany przez pasażera lub jest pozostawiony bez opieki w porcie lotniczym; 8) bagażu rejestrowanym - rozumie się przez to przedmioty, będące własnością pasażera, przekazane przewoźnikowi lotniczemu do przewozu za pokwitowaniem, znajdujące się w luku bagażowym statku powietrznego; 9) członku załogi statku powietrznego - rozumie się przez to osobę wykonującą prace na pokładzie statku powietrznego podczas odbywania przez niego lotu; 10) inspekcji ochrony - rozumie się przez to działania, zgodne z planem kontroli, mające na celu określenie, czy stosowane metody, środki i procedury są zgodne z Krajowym Programem; 11) kontenerze bagażowym - rozumie się przez to pojemnik, w którym składuje się bagaż w celu przewiezienia go statkiem powietrznym; 12) kontroli bezpieczeństwa - rozumie się przez to zespół działań, metod i środków podejmowanych przez służby ochrony w celu zapewnienia, że na pokład statku powietrznego oraz do stref zastrzeżonych lotniska nie przedostaną się przedmioty, urządzenia lub materiały niebezpieczne, które mogą być użyte do popełnienia aktu bezprawnej ingerencji; 13) kontroli dostępu - rozumie się przez to zespół działań, metod i środków podejmowanych zgodnie z przepisami przez służbę ochrony w celu zapewnienia, że osoby nieuprawnione nie dostaną się do wyznaczonych obszarów lotniska; 14) lotnisku współużytkowanym - rozumie się przez to lotnisko wojskowe albo lotnisko zarządzane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub służby jemu podległe, udostępnione do użytkowania lotnictwu cywilnemu; 15) materiałach niebezpiecznych - rozumie się przez to przedmioty lub substancje stanowiące podczas transportu drogą lotniczą zagrożenie dla bezpieczeństwa, w tym zdrowia lub mienia, zgodnie z przepisami międzynarodowymi, o których mowa w art. 3 ustawy; 16) miejscu obsługi statku powietrznego - rozumie się przez to część terenu w granicach lotniska wraz z urządzeniami przeznaczonymi do obsługi naziemnej statku powietrznego, na który składają się w szczególności płyta lotniska, hangary, budynki i drogi dojazdowe; 17) obszarze obsługi towarowej - rozumie się przez to teren w granicach lotniska wraz z urządzeniami przeznaczonymi do załadunku i wyładunku towarów, w szczególności płytę lotniska, hangary, budynki i drogi dojazdowe; 18) ocenie systemu ochrony - rozumie się przez to działania kontrolne mające na celu określenie stopnia i zakresu zgodności stosowanych metod i środków z metodami i środkami określonymi w Krajowym Programie; 19) ochronie lotnictwa cywilnego - rozumie się przez to działania, metody i środki podejmowane zgodnie z przepisami przez służbę ochrony w celu zapewnienia bezpieczeństwa transportu lotniczego; 20) służbie ochrony - rozumie się przez to Straż Graniczną, Policję oraz służbę ochrony lotniska; 21) odprawie biletowo-bagażowej - rozumie się przez to zespół czynności wykonywanych przez obsługę naziemną pasażerów i bagażu, mających na celu dopuszczenie pasażera i jego bagażu na wybrany lot; 22) pasażerze lub bagażu transferowym - rozumie się przez to pasażera albo bagaż odbywających podróż różnymi lotami, z przesiadką w porcie lotniczym z jednego lotu na drugi; 23) pasażerze tranzytowym - rozumie się przez to pasażera odlatującego z portu lotniczego, po krótkim postoju statku powietrznego, tym samym statkiem, którym przybył; 24) płycie postojowej - rozumie się przez to część terenu lotniska przeznaczoną do postoju statku powietrznego w celu załadowania lub wyładowania pasażerów lub towarów, a także tankowania, parkowania lub obsługi tego statku; 25) przesyłce towarowej - rozumie się przez to towar i przedmiot transportowany na pokładzie statku powietrznego, w tym przesyłki kurierskie bez kuriera i ekspresowe, z wyjątkiem uszkodzonego bagażu lub poczty; 26) rejonie operacji lotniczych - rozumie się przez to teren wewnętrzny lotniska, wraz z budynkami, do którego dostęp jest kontrolowany; teren ten obejmuje płytę manewrową lotniska, drogi startowe i kołowania, płyty postojowe statków powietrznych, drogi i rejony techniczne wraz z terenem do nich przyległym; 27) locie wysokiego ryzyka - rozumie się przez to lot zagrożony prawdopodobieństwem wystąpienia aktu bezprawnej ingerencji, w celu zapobieżenia któremu wprowadza się dodatkowe działania, metody i środki ochrony na lotnisku oraz w czasie trwania lotu; 28) sortowni bagażu - rozumie się przez to miejsce, w którym dokonuje się rozdziału bagażu na poszczególne loty; 29) strefie ogólnodostępnej - rozumie się przez to teren lotniska i jego budynki, do których dostęp nie wymaga posiadania karty identyfikacyjnej (przepustki); 30) strefie sterylnej - rozumie się przez to tę część strefy zastrzeżonej lotniska, do której dostęp osób lub przedmiotów wymaga poddania się kontroli bezpieczeństwa i posiadania dokumentów uprawniających do przebywania w tej strefie; 31) strefie zastrzeżonej - rozumie się przez to teren lotniska, do którego dostęp ze względów bezpieczeństwa mają wyłącznie uprawnione osoby; 32) testach systemu ochrony - rozumie się przez to pozorowany akt bezprawnej ingerencji podejmowany w celu zweryfikowania efektywności działań, metod i środków ochrony podjętych zgodnie z programem; 33) wyposażeniu bezpieczeństwa - rozumie się przez to urządzenia i sprzęt specjalistyczny przeznaczony do użycia przez służbę ochrony w celu zapobieżenia aktom bezprawnej ingerencji, ograniczenia lub likwidacji ich skutków; 34) sytuacji kryzysowej - rozumie się przez to zagrożenie bezpieczeństwa aktem bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym polegającym na: a) użyciu przemocy przeciwko osobie znajdującej się na pokładzie statku powietrznego będącego w trakcie lotu, jeżeli akt ten może zagrozić bezpieczeństwu tego statku, b) zniszczeniu statku powietrznego znajdującego się w trakcie lotu lub spowodowaniu jego uszkodzeń, które uniemożliwiają lot lub mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa tego statku w trakcie lotu, c) umieszczeniu na pokładzie statku powietrznego urządzenia lub substancji, które mogą zniszczyć statek powietrzny lub spowodować jego uszkodzenia, mogące uniemożliwić jego lot lub stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa tego statku w trakcie lotu, d) porwaniu statku powietrznego z załogą i pasażerami na pokładzie lub bez nich lub innego aparatu latającego w celu użycia ich jako środków ataku terrorystycznego z powietrza, e) zniszczeniu lub uszkodzeniu urządzeń naziemnych lub pokładowych, zakłóceniu ich działania, w przypadku gdy stanowi to zagrożenie dla bezpieczeństwa statku powietrznego, f) świadomym przekazaniu fałszywej informacji, które powoduje narażenie bezpieczeństwa statku powietrznego w czasie lotu, g) bezprawnym i celowym użyciu urządzeń, materiałów niebezpiecznych lub broni: - podczas popełniania aktu przemocy skierowanego przeciwko osobie na lotnisku lub obsługującej lotnictwo cywilne, który powoduje lub może spowodować poważne jej zranienie lub śmierć, - powodującym zniszczenie lub poważne uszkodzenie urządzeń na lotnisku, - powodującym zniszczenie lub poważne uszkodzenie statku powietrznego niebędącego w trakcie lotu i znajdującego się na lotnisku, - powodującym zakłócenie funkcjonowania lotniska; 35) terminalu pasażerskim lub towarowym - rozumie się przez to miejsce obsługi pasażerów, bagażu, przesyłek towarowych lub poczty. § 2. 1. Za działania podejmowane w ramach Krajowego Programu odpowiadają: 1) minister właściwy do spraw transportu w zakresie: a) koordynacji zadań realizowanych przez Radę Ochrony i Ułatwień Lotnictwa Cywilnego, zwaną dalej "Radą", b) nadzoru nad Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanym dalej "Prezesem ULC", przy wykonywaniu zadań związanych z przygotowaniem i realizacją programu; 2) minister właściwy do spraw wewnętrznych w zakresie wykonywania, przez podległe mu i nadzorowane przez niego służby, obowiązków polegających na: a) przekazywaniu Prezesowi ULC informacji o zagrożeniu aktami bezprawnej ingerencji w transporcie lotniczym, b) obserwacji przylatujących i odlatujących pasażerów w celu wykrycia osób mogących stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa transportu lotniczego, c) planowaniu działań w sytuacjach kryzysowych w transporcie lotniczym, mających na celu przeciwdziałanie aktom bezprawnej ingerencji, d) udziale w prowadzeniu negocjacji w przypadku wzięcia zakładników, rozbrajaniu ładunków wybuchowych na lotniskach lub na pokładach statków powietrznych, e) udziale w zabezpieczeniu statku powietrznego będącego przedmiotem aktu bezprawnej ingerencji oraz zapewnieniu rozwiązania przy użyciu dostępnych środków, w tym siły, po wyczerpaniu innych metod zmierzających do likwidacji zagrożenia, f) szkoleniu podległych służb w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji; 3) Minister Obrony Narodowej w zakresie ochrony fizycznej terenów lotniska i obiektów wojskowych oraz współdziałania z zarządzającym lotniskiem użytku publicznego w zakresie ochrony fizycznej obiektów i terenów udostępnionych mu do użytkowania; 4) minister właściwy do spraw zagranicznych w zakresie określonym w § 101 pkt 4; 5) minister właściwy do spraw finansów publicznych w zakresie: a) kontroli stref celnych na lotniskach, polegających na zwróceniu, podczas wykonywania kontroli celnej, uwagi na towary i zjawiska, które mogą stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa transportu lotniczego, b) współpracy służby celnej ze służbą ochrony w celu ochrony lotniczego przejścia granicznego polegającej na informowaniu tej służby o ujawnieniu podczas kontroli celnej towarów i zjawisk, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa transportu lotniczego; 6) minister właściwy do spraw rolnictwa, przy użyciu podległych mu jednostek, w zakresie działań zapobiegawczych mających na celu uniemożliwienie przedostania się w strefę lotniczego przejścia granicznego środków spożywczych lub organizmów szkodliwych dla życia lub zdrowia człowieka; 7) Prezes ULC w zakresie: a) inicjowania polityki państwa w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego, b) ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji zgodnie z Krajowym Programem, c) utrzymywania współpracy z Radą w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji, d) upowszechniania międzynarodowych norm, zasad oraz procedur ochrony lotnictwa cywilnego i stosowanie ich w praktyce, e) sprawowania nadzoru nad działalnością przewoźników lotniczych, zarządzających lotniskami oraz innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą, w zakresie zapewnienia ochrony i bezpieczeństwa transportu lotniczego, f) sprawowania nadzoru nad zarządzającym lotniskiem w zakresie zapewnienia właściwego wyposażenia służb ochrony na lotniskach cywilnych w celu realizacji zadań wynikających z Krajowego Programu, g) utrzymywania współpracy z organami administracji publicznej w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, h) wydawania wiążących zaleceń dotyczących procedur ochrony lotnictwa cywilnego dla podmiotów tworzących system ochrony lotnisk, przewoźników lotniczych oraz innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą, w zakresie określonym w Krajowym Programie, i) sprawowania nadzoru nad przeprowadzaniem kontroli lotnisk, przewoźników lotniczych oraz innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą, w zakresie ochrony lotnictwa, j) sprawowanie nadzoru nad realizacją programów naprawczych, przygotowywanych przez zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych oraz inne podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą, w wyniku zaleceń pokontrolnych inspektorów Urzędu Lotnictwa Cywilnego, k) ustalania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, listy przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1 oraz § 49, przy uwzględnieniu przepisów międzynarodowych oraz obowiązujących w tym zakresie zaleceń służb odpowiedzialnych za ochronę lotnictwa; 8) Prezes Państwowej Agencji Atomistyki w zakresie określonym w § 101 pkt 6; 9) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie gromadzenia i przekazywania ministrowi właściwemu do spraw transportu informacji o stanie zagrożenia aktami bezprawnej ingerencji w lotnictwie cywilnym; 10) Szef Agencji Wywiadu w zakresie gromadzenia i przekazywania ministrowi właściwemu do spraw transportu informacji o stanie zagrożenia aktami bezprawnej ingerencji w międzynarodowym lotnictwie cywilnym; 11) właściwy wojewoda w zakresie określonym w § 101 pkt 5; 12) zarządzający lotniskiem w zakresie: a) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za ochronę lotniska i szkolenia w tym zakresie osób zatrudnionych na lotnisku, b) koordynacji działań i współdziałania ze Strażą Graniczną i Policją mających na celu realizację ochrony lotnictwa cywilnego w sposób określony w Krajowym Programie i programie ochrony lotniska, c) zapewnienia organom administracji lotnictwa cywilnego warunków do wykonywania obowiązków służbowych, d) opracowania, w porozumieniu ze Strażą Graniczną, Policją i Służbą Celną oraz podmiotami prowadzącymi lotniczą działalność gospodarczą na lotnisku, programu ochrony lotniska, e) wprowadzenia do stosowania i aktualizacji programu ochrony lotniska po jego zatwierdzeniu przez Prezesa ULC, f) zorganizowania działań mających na celu ochronę lotniska przed aktami bezprawnej ingerencji i nadzoru nad tymi działaniami, zwanymi dalej "systemem ochrony lotniska", g) kierowania działalnością zespołu ochrony lotniska określoną w jego regulaminie, h) określenia potrzeb ochrony lotnictwa przy projektowaniu i budowie nowych obiektów i urządzeń lotniska oraz modernizacji istniejących, i) zapewnienia technicznych i finansowych środków do realizacji zadań ochrony lotnictwa cywilnego, j) przekazywania Prezesowi ULC informacji, o których mowa w § 95 ust. 2, k) zapewnienia podmiotom korzystającym z lotniska ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji, l) opracowania i wprowadzenia do stosowania instrukcji przepustkowej dla osób i pojazdów oraz nadzoru nad jej realizacją, m) wyznaczenia, w porozumieniu z Policją i Strażą Graniczną, przejść ze strefy ogólnodostępnej do zastrzeżonej oraz zapewnienia ich ochrony, n) organizowania, przy współdziałaniu Straży Granicznej i Policji, kontroli wewnętrznych systemu ochrony lotniska oraz sporządzania z nich protokołów, o) przesyłania protokołów z kontroli wewnętrznych systemu ochrony lotniska Prezesowi ULC, p) opracowania i przesyłania Prezesowi ULC rocznych sprawozdań ze stanu ochrony lotniska, q) wydawania zarządzeń i poleceń porządkowych odnoszących się do wszystkich osób znajdujących się na terenie lotniska w celu realizacji ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji, r) analizy zagrożeń bezpieczeństwa w porcie lotniczym i przygotowywania działań zmierzających do likwidacji lub ograniczenia skutków tych zagrożeń; 13) przewoźnik lotniczy w zakresie: a) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za organizację ochrony przewozów przed aktami bezprawnej ingerencji, b) opracowania, w porozumieniu ze Strażą Graniczną, Policją i Służbą Celną, programu ochrony przewoźnika lotniczego, c) wprowadzenia do stosowania i aktualizacji programu ochrony przewoźnika lotniczego po zatwierdzeniu przez Prezesa ULC, d) przekazywania Prezesowi ULC informacji, o których mowa w § 95 ust. 2, e) organizowania, przy współdziałaniu Straży Granicznej i Policji, kontroli wewnętrznych systemu ochrony przewozów oraz sporządzania z nich protokołów, f) przesyłania protokołów z kontroli wewnętrznych systemu ochrony przewozów Prezesowi ULC, g) opracowania i przesyłania Prezesowi ULC rocznych sprawozdań ze stanu ochrony przewozów; 14) inne podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą w zakresie: a) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za ochronę podmiotu przed aktami bezprawnej ingerencji, b) opracowania, w porozumieniu z zarządzającym lotniskiem oraz ze Strażą Graniczną, Policją i Służbą Celną, programu ochrony podmiotu, c) szkolenia osób zatrudnionych pod kątem znajomości systemu ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji, d) kontroli obszaru, na którym prowadzą lotniczą działalność gospodarczą, oraz stosowania się do wymogów określonych w programie ochrony lotniska; 15) państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym, zwany dalej "organem zarządzania", w zakresie: a) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za ochronę organu zarządzania przed aktami bezprawnej ingerencji, b) opracowania, w porozumieniu z zarządzającym lotniskiem oraz ze Strażą Graniczną, Policją i Służbą Celną, programu ochrony organu zarządzania, c) szkolenia osób zatrudnionych pod kątem znajomości systemu ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji, d) przekazywania informacji o porwanym statku powietrznym w polskiej przestrzeni powietrznej Prezesowi ULC, państwom członkowskim Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego oraz zarządzającemu lotniskiem, do którego zmierza zagrożony statek powietrzny. 2. Przepisów ust. 1 pkt 14 lit. a i b nie stosuje się do podmiotów wykonujących działalność, o której mowa w art. 160 ust. 3 pkt 2 i 6 ustawy. § 3. Działania podejmowane w skali ogólnokrajowej w ramach programu są realizowane przy współdziałaniu Rady, o której mowa w art. 19 ustawy, a w przypadku indywidualnych lotnisk - zespołu ochrony lotniska. § 4. 1. Na lotniskach użytku publicznego, a w zależności od potrzeb także na innych lotniskach, działają zespoły ochrony lotniska, zwane dalej "zespołami". 2. W skład zespołu wchodzi zarządzający lotniskiem lub osoba, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 12 lit. a, jako przewodniczący zespołu, oraz po jednym przedstawicielu: 1) służby ochrony lotniska; 2) Policji; 3) Straży Granicznej - na lotniskach, w których znajdują się lotnicze przejścia graniczne; 4) Służby Celnej; 5) służby ochrony przeciwpożarowej; 6) przewoźników lotniczych działających na lotnisku; 7) innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą na danym lotnisku; 8) jednostek ratownictwa medycznego; 9) właściwego wojewody. 3. Przewodniczący zespołu z własnej inicjatywy lub na wniosek innego członka zespołu może zaprosić do udziału w pracach tego zespołu także inne osoby. 4. Z posiedzenia zespołu sporządza się protokół, którego kopię przesyła się Prezesowi ULC. 5. Zarządzający lotniskiem zapewnia obsługę finansową i techniczną zespołu. § 5. Do zadań zespołu, o którym mowa w § 4 ust. 1, należy w szczególności: 1) opracowanie projektów zarządzeń i poleceń porządkowych w zakresie ochrony lotniska przed aktami bezprawnej ingerencji; 2) wyrażanie opinii i zgłaszanie wniosków do projektu programu ochrony lotniska oraz jego uzgadnianie; 3) ocena stopnia zagrożenia lotniska aktami bezprawnej ingerencji oraz podejmowanie działań mających na celu przeciwdziałanie tym aktom. Rozdział 2 Metody i środki ochrony lotnictwa cywilnego na lotniskach § 6. Zarządzający lotniskiem uzyskuje opinię Prezesa ULC o planie systemu ochrony terminali pasażerskich, towarowych oraz innych obiektów znajdujących się w sąsiedztwie strefy zastrzeżonej lotniska, przed rozpoczęciem ich budowy lub rozbudowy, w tym w szczególności w zakresie: 1) działań mających na celu ochronę pasażerów, bagażu kabinowego i rejestrowanego, w tym ich identyfikacji; 2) działań mających na celu ochronę ładunków, przesyłek towarowych i kurierskich, poczty i zaopatrzenia pokładowego; 3) sposobu dokonywania kontroli dostępu do stref zastrzeżonych; 4) wykorzystania sprzętu specjalistycznego. § 7. 1. Zarządzający lotniskiem wyznacza, po zasięgnięciu opinii Prezesa ULC i w uzgodnieniu z Policją i Strażą Graniczną, strefy zastrzeżone lotniska oraz strefy sterylne. 2. Strefy zastrzeżone, o których mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem określa w programie ochrony lotniska. 3. Strefami zastrzeżonymi znajdującymi się poza terenem lotniska są miejsca lokalizacji: 1) radaru; 2) lotniczych urządzeń naziemnych, w tym w szczególności systemu lądowania według wskazań przyrządów (ILS), radiolatarni ogólnokierunkowej VHF (VOR), radiolatarni bezkierunkowej (NDB); 3) anteny radiowej wysokiej częstotliwości; 4) generatorów prądu; 5) stacji meteorologicznej; 6) magazynów paliw; 7) pomieszczeń producentów zaopatrzenia pokładowego; 8) magazynów ładunków przeznaczonych do przewozu lotniczego. § 8. 1. Strefa zastrzeżona jest chroniona przed dostępem osób nieupoważnionych przy zastosowaniu osobowych i technicznych środków ochrony. 2. Strefę zastrzeżoną oddziela się od miejsc ogólnodostępnych przy użyciu barier technicznych, które są kontrolowane przez służby ochrony. 3. Dostęp do strefy zastrzeżonej jest kontrolowany przy wykorzystaniu urządzeń elektronicznych i zastosowaniu systemu kart identyfikacyjnych uprawniających do wstępu do tej strefy, zwanego dalej "systemem przepustkowym". 4. Karty identyfikacyjne, zwane dalej "przepustkami", uprawniające do wstępu do stref zastrzeżonej i ogólnodostępnej lotniska, wydaje się w sposób określony przez zarządzającego lotniskiem w instrukcji przepustkowej lotniska. 5. Zarządzający lotniskiem wydaje przepustki i nadzoruje, we współdziałaniu ze Strażą Graniczną i Policją, prawidłowość funkcjonowania systemu przepustkowego. 6. Zarządzający lotniskiem, w porozumieniu ze Strażą Graniczną i Policją, ustala system patrolowania stref zastrzeżonych lotniska, ogrodzenia zewnętrznego i obszarów do niego przyległych. § 9. Prawo dostępu do stref zastrzeżonych, przeznaczonych do dokonywania czynności związanych z odprawą pasażerską przed wejściem na pokład statku powietrznego, mają: 1) pasażerowie posiadający ważne dokumenty podróży, w tym karty pokładowe wydane przez przewoźnika zawierające nazwisko odprawionego pasażera, oraz dokumenty potwierdzające ich tożsamość wydane przez państwo, z którego ci pasażerowie pochodzą, wraz z wizami, o ile są wymagane; 2) osoby posiadające przepustki, o których mowa w § 13; 3) upoważnieni przez Prezesa ULC pracownicy Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwani dalej "pracownikami ULC", w zakresie określonym w upoważnieniu. § 10. Zarządzający lotniskiem: 1) zapewnia utrzymanie w dobrym stanie technicznym barier oddzielających strefę zastrzeżoną od ogólnodostępnej; 2) określa, w porozumieniu z Policją i Strażą Graniczną, miejsca przejścia ze strefy ogólnodostępnej do zastrzeżonej; 3) zapewnia ochronę miejsc przejścia ze strefy ogólnodostępnej do zastrzeżonej przed dostępem osób innych niż te, o których mowa w § 9, oraz przedostaniem się przedmiotów mogących stanowić zagrożenie dla transportu lotniczego. § 11. Pomieszczenia, w których wytwarza się przepustki dla osób lub pojazdów, oraz urządzenia wykorzystywane do tego celu lokalizuje się na terenie lotniska, zabezpieczając je przed dostępem osób nieupoważnionych. § 12. Zarządzający lotniskiem wyznacza osobę odpowiedzialną za wydawanie przepustek i nadzór nad prawidłowym funkcjonowaniem systemu przepustkowego. § 13. 1. Przepustki wydaje się dla osób i pojazdów jako przepustki: 1) stałe; 2) tymczasowe; 3) jednorazowe. 2. Przepustki dla osób wydaje się do stref zastrzeżonej i ogólnodostępnej lotniska. § 14. 1. Każda osoba poruszająca się po terenie lotniska powinna posiadać ważną przepustkę. 2. Stałe i tymczasowe przepustki do strefy zastrzeżonej i ogólnodostępnej lotniska są wydawane przez osobę, o której mowa w § 12, na pisemny wniosek osoby zainteresowanej. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, potwierdza: 1) w przypadku osoby ubiegającej się o zatrudnienie na lotnisku - pracodawca, u którego ubiega się o zatrudnienie ta osoba; 2) w przypadku funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej i Służby Celnej oraz osób podejmujących pracę w tych służbach - przełożony. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest poddawany sprawdzeniu przez: 1) zarządzającego lotniskiem - pod względem zgodności wskazanych w nim stref dostępu z miejscem wykonywania obowiązków służbowych; 2) Straż Graniczną - pod względem oceny, czy ubiegający się o przepustkę spełnia wymagania konieczne do wykonywania czynności służbowych w strefie zastrzeżonej lotniska. 5. W przypadku osoby ubiegającej się o przepustkę jednorazową osoba, o której mowa w § 12, sprawdza dokument tożsamości osoby ubiegającej się o tę przepustkę i potwierdza cel wizyty. § 15. Przed wydaniem przepustki stałej lub tymczasowej do strefy zastrzeżonej i ogólnodostępnej lotniska osobę ubiegającą się o jej wydanie szkoli się w zakresie ochrony lotniska przed aktami bezprawnej ingerencji. Szkolenie to powtarza się co dwa lata. § 16. 1. Przepustka dla osoby zawiera co najmniej: 1) imię i nazwisko posiadacza; 2) fotografię posiadacza; 3) jej numer; 4) datę jej ważności; 5) oznaczenie, przy użyciu kolorów lub liter, obszarów i stref lotniska, do których jej posiadacz ma dostęp; 6) zabezpieczenie uniemożliwiające jej podrobienie. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy funkcjonariuszy Straży Granicznej, Policji i Służby Celnej. 3. Posiadacz przepustki, w czasie przebywania na terenie lotniska w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, nosi ją na widocznym miejscu. § 17. 1. Każdy pojazd poruszający się po terenie lotniska powinien posiadać ważną przepustkę. 2. Przepustkę dla pojazdu wydaje się wyłącznie w przypadku, gdy jego wjazd na teren strefy zastrzeżonej lotniska jest niezbędny. 3. Wymóg, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy pojazdów: 1) biorących udział w akcji ratowniczej na terenie lotniska; 2) Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu w szczególnie uzasadnionych przypadkach w trakcie realizacji czynności służbowych, pod warunkiem zapewnienia asysty przez służbę ochrony. 4. Przepustka, o której mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące dane: 1) numer rejestracyjny pojazdu; 2) imię i nazwisko lub nazwę użytkownika pojazdu; 3) datę jej ważności; 4) oznaczenie, do wjazdu na teren których stref zastrzeżonych przepustka uprawnia; 5) oznaczenie bram wjazdu i wyjazdu; 6) zabezpieczenie uniemożliwiające jej podrobienie. 5. Przepustkę, o której mowa w ust. 1, w czasie przebywania na terenie lotniska umieszcza się w pojeździe na widocznym miejscu. § 18. Posiadacz pojazdu wyposażonego w przepustkę, o której mowa w § 17 ust. 1, zapewnia: 1) że osoba kierująca pojazdem będzie: a) posiadać kwalifikacje dostosowane do jego kategorii, b) posiadać kwalifikacje do prowadzenia pojazdu w strefie operacyjnej lotniska potwierdzone zdanym egzaminem, c) przestrzegać wymagań bezpieczeństwa w strefie operacyjnej lotniska, d) posiadać przepustkę, o której mowa w § 13; 2) że pojazd ten będzie sprawny technicznie. § 19. Zarządzający lotniskiem w instrukcji przepustkowej określa: 1) warunki i tryb występowania o uzyskanie przepustki; 2) tryb przyznawania przepustki; 3) sposób użytkowania przepustki; 4) sposób postępowania w przypadku naruszenia postanowień tej instrukcji; 5) przypadki, o których mowa w § 17 ust. 3 pkt 2. § 20. Ochronę statku powietrznego zapewniają: 1) przewoźnik lotniczy - w czasie od przyjęcia statku powietrznego przed wylotem do przekazania go służbom naziemnym lotniska docelowego; 2) służby naziemne lotniska we współdziałaniu z Policją i Strażą Graniczną - w pozostałym czasie. § 21. 1. W czasie postoju statku powietrznego jego drzwi zamyka się, a wyposażenie, za pomocą którego można uzyskać dostęp na jego pokład, odsuwa się. 2. Wymagań, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się w przypadku prowadzenia na pokładzie statku powietrznego lub w jego sąsiedztwie prac związanych z obsługą techniczną tego statku lub jego przygotowaniem do lotu. 3. Przepisy dotyczące kontroli celnej i granicznej środka przewozowego stosuje się odpowiednio. § 22. Przed przygotowaniem statku powietrznego do lotu przewoźnik przeprowadza kontrolę mającą na celu sprawdzenie, czy na pokładzie tego statku nie znajdują się przedmioty niebezpieczne lub osoby nieupoważnione. § 23. Płytę postojową oświetla się w sposób zapewniający służbom ochrony lotniska nadzór nad statkiem powietrznym. § 24. Statek powietrzny stojący na płycie postojowej jest chroniony przed: 1) umieszczeniem na jego pokładzie broni, ładunku wybuchowego lub innych przedmiotów mogących stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa transportu lotniczego; 2) dostępem, na jego pokład lub w bezpośrednie otoczenie, osób nieupoważnionych. § 25. Służba ochrony lotniska wykonuje obowiązki w zakresie: 1) kontroli przepustek osób mających dostęp do statku powietrznego; 2) kontroli wnoszonych przedmiotów osobistych, narzędzi i środków czystości, mającej na celu sprawdzenie, czy nie są w nich przenoszone broń lub materiały wybuchowe; 3) ujęcia i przekazania Policji lub Straży Granicznej osób, które umieściły lub usiłowały umieścić na pokładzie statku powietrznego broń, materiały lub urządzenia wybuchowe oraz substancje lub urządzenia zagrażające bezpieczeństwu w transporcie lotniczym. § 26. Po zakończeniu lotu wysokiego ryzyka przewoźnik sprawdza, czy na pokładzie statku powietrznego nie pozostały przedmioty, które nie stanowią wyposażenia tego statku. § 27. 1. W przypadku zagrożenia w czasie postoju statku powietrznego aktem bezprawnej ingerencji podejmuje się, określone w programie ochrony lotniska, działania zgodne z planem postępowania w sytuacjach kryzysowych. 2. O działaniach, o których mowa w ust. 1, zarządzający lotniskiem informuje przewoźnika. 3. Służba ochrony przeprowadza kontrolę bezpieczeństwa statku powietrznego, a w szczególności jego przeszukanie zgodnie z listami kontrolnymi. § 28. 1. Zarządzający lotniskiem oraz organ zarządzania są obowiązani zapewnić ochronę lotniczych urządzeń naziemnych przy użyciu barier technicznych, które są kontrolowane przez służbę ochrony. 2. Zarządzający lotniskiem w porozumieniu z organem zarządzania opracowuje, stanowiący część programu ochrony lotniska, plan ochrony znajdujących się poza terenem lotniska urządzeń, o których mowa w ust. 1: 1) dla obiektów wpisanych do ewidencji prowadzonej przez wojewodę - w sposób określony w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 1)); 2) dla pozostałych lotniczych urządzeń naziemnych - w sposób określony w programie ochrony lotniska. § 29. 1. Do obiektów o szczególnym znaczeniu dla prowadzenia działalności przez lotnisko zalicza się: 1) wieżę kontroli ruchu lotniczego; 2) lotnicze urządzenia naziemne; 3) generatory energetyczne; 4) magazyny paliw i smarów; 5) bocznice kolejowe; 6) ujęcia wody; 7) płyty postojowe statków powietrznych; 8) hangary. 2. Obiekty wymienione w ust. 1 są chronione przy zastosowaniu osobowych i technicznych środków ochrony. 3. Na wypadek uszkodzenia tych obiektów w wyniku aktu bezprawnej ingerencji tworzy się plany awaryjne. Rozdział 3 Metody i środki ochrony pasażerów i bagażu kabinowego § 30. 1. Pasażerów odlatujących, w tym pasażerów transferowych i tranzytowych, oraz ich bagaż kabinowy, poddaje się kontroli bezpieczeństwa przed wejściem na pokład statku powietrznego lub do pomieszczeń znajdujących się w strefie sterylnej lotniska. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, wykonuje: 1) Straż Graniczna - w ruchu międzynarodowym; 2) służba ochrony lotniska we współdziałaniu z Policją - w ruchu krajowym. § 31. Prezes ULC, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych, może w sytuacji kryzysowej wprowadzić dodatkowe metody kontroli bezpieczeństwa pasażerów, bagażu, ładunków oraz przesyłek pocztowych. § 32. 1. Kontrolę bezpieczeństwa prowadzi się przy użyciu urządzeń rentgenowskich, detektorów metali lub innego sprzętu specjalistycznego. 2. Sposób wykorzystania oraz dane techniczne urządzeń, wymienionych w ust. 1, umieszcza się w programie ochrony lotniska i programie ochrony przewoźnika lotniczego. § 33. 1. Kontrolę bezpieczeństwa pasażera prowadzi się zwłaszcza poprzez: 1) kontrolę manualną lub 2) kontrolę przy zastosowaniu bramki magnetycznej do wykrywania metali w połączeniu z kontrolą manualną wybranych pasażerów, których przejściu przez tę bramkę nie towarzyszy sygnał dźwiękowy. 2. W przypadku gdy przejściu pasażera przez bramkę magnetyczną towarzyszy sygnał dźwiękowy, pasażera tego poddaje się: 1) ponownej kontroli przy zastosowaniu bramki magnetycznej do wykrywania metalu lub 2) kontroli manualnej z wykorzystaniem ręcznego detektora metalu. 3. W przypadku gdy na podstawie kontroli, o której mowa w ust. 2, nie można stwierdzić, czy pasażer posiada materiały i przedmioty niebezpieczne, poddaje się go kontroli osobistej w wyznaczonym do tego celu miejscu, wykonywanej przez osobę tej samej płci. 4. Pasażera odmawiającego poddania się kontroli, o której mowa w ust. 3, Straż Graniczna lub Policja nie wpuszcza na pokład statku powietrznego. § 34. Osoby zatrudnione na lotnisku i inne osoby udające się do stref zastrzeżonych lotniska oraz wnoszone do nich przedmioty są poddawane kontroli bezpieczeństwa w sposób określony w § 32. § 35. 1. Pasażer niepełnosprawny jest poddawany kontroli bezpieczeństwa w sposób określony w § 33. 2. Kontrolę wykonuje osoba przeszkolona w tym zakresie w sposób określony w § 33 ust. 3. 3. Wózek, kule inwalidzkie lub nosze osoby niepełnosprawnej poddaje się kontroli manualnej. 4. Pasażera niepełnosprawnego informuje się o sposobie przeprowadzenia kontroli. Informację tę przewoźnik przekazuje pasażerowi niepełnosprawnemu, uwzględniając czas niezbędny do przygotowania się do podróży. § 36. 1. Kontrolę bezpieczeństwa pasażerów przeprowadza się w taki sposób, aby uniemożliwić kontaktowanie się pasażerów skontrolowanych z pasażerami oczekującymi na kontrolę. 2. W przypadku gdy doszło do kontaktu osób oczekujących na kontrolę z osobami skontrolowanymi, podejmuje się następujące działania: 1) odlatujących pasażerów i ich bagaż poddaje się ponownej kontroli, w sposób określony w § 32; 2) statek powietrzny poddaje się ponownej kontroli bezpieczeństwa, jeżeli jest prawdopodobne, że pasażerowie nieskontrolowani mogli mieć do niego dostęp; 3) strefę sterylną poddaje się sprawdzeniu przez służbę ochrony. § 37. 1. Bagaż kabinowy odlatujących pasażerów, w tym pasażerów transferowych, poddaje się kontroli bezpieczeństwa przed jego dopuszczeniem do stref zastrzeżonych lotniska i na pokład statku powietrznego. 2. Przedmiot umieszczony na liście przedmiotów, których przewóz jest zabroniony w transporcie lotniczym, usuwa się z bagażu kabinowego pasażera. 3. Pasażera odmawiającego usunięcia z bagażu kabinowego przedmiotu, o którym mowa w ust. 2, nie wpuszcza się do strefy sterylnej i na pokład statku powietrznego. § 38. 1. Kontrolę bezpieczeństwa bagażu kabinowego prowadzi się zwłaszcza poprzez: 1) kontrolę manualną zawartości bagażu lub 2) prześwietlenie przy użyciu konwencjonalnego urządzenia rentgenowskiego w połączeniu z kontrolą manualną wybranych bagaży prześwietlonych, niebudzących zastrzeżeń operatora urządzenia rentgenowskiego, lub 3) prześwietlenie przy użyciu urządzenia rentgenowskiego wysokiej rozdzielczości, wyposażonego w oprogramowanie umożliwiające projekcję wirtualnych obrazów zagrożeń, zwanego dalej "opcją TIP", w połączeniu z kontrolą manualną tych bagaży, które budzą zastrzeżenia operatora kontroli bezpieczeństwa, przy zastosowaniu urządzenia do wykrywania śladowych ilości i par materiałów wybuchowych. 2. W przypadku wątpliwości operatora urządzenia rentgenowskiego co do zawartości bagażu bagaż ten poddaje się kontroli manualnej. § 39. 1. W punkcie przeprowadzania kontroli przy użyciu urządzenia rentgenowskiego zatrudnia się co najmniej 3 osoby. 2. Osoba obsługująca urządzenie rentgenowskie pracuje, przy ocenie obrazów na monitorze urządzenia rentgenowskiego, nie dłużej niż 20 minut bez przerwy, a następnie przez 40 minut wykonuje inne obowiązki w punkcie kontroli bezpieczeństwa. Rozdział 4 Metody i środki ochrony bagażu rejestrowanego § 40. 1. Bagaż rejestrowany przed umieszczeniem go na pokładzie statku powietrznego poddaje się kontroli bezpieczeństwa. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, wykonuje: 1) Straż Graniczna - w ruchu międzynarodowym; 2) służba ochrony lotniska we współdziałaniu z Policją - w ruchu krajowym. § 41. Kontrolę, o której mowa w § 40 ust. 1, wykonuje się zwłaszcza poprzez: 1) kontrolę manualną lub 2) prześwietlenie przy użyciu konwencjonalnego urządzenia rentgenowskiego, przy czym co najmniej 10% bagażu prześwietlonego poddaje się: a) kontroli manualnej lub b) sprawdzeniu z wykorzystaniem systemu rentgenowskiego do automatycznego wykrywania materiałów wybuchowych (EDS) lub uproszczonego systemu rentgenowskiego do automatycznego wykrywania materiałów wybuchowych (PEDS), lub systemu do wykrywania urządzeń wybuchowych (EDDS), lub c) prześwietleniu przy użyciu konwencjonalnego urządzenia rentgenowskiego pod dwoma różnymi kątami przez tego samego operatora w tym samym punkcie kontroli bezpieczeństwa, lub d) prześwietleniu przy użyciu konwencjonalnego urządzenia rentgenowskiego z zainstalowaną i wykorzystywaną opcją TIP; 3) prześwietlenie przy użyciu systemu do wykrywania materiałów wybuchowych (EDS) lub systemu do wykrywania urządzeń wybuchowych (EDDS), lub 4) prześwietlenie przy użyciu konwencjonalnego urządzenia rentgenowskiego z zainstalowaną i wykorzystywaną opcją TIP, lub 5) zastosowanie urządzeń do wykrywania śladowych ilości i par materiałów wybuchowych przy otwartym bagażu. § 42. 1. Bagaż rejestrowany, poddany kontroli w sposób określony w § 41, chroni się przy zastosowaniu następujących środków: 1) przed umieszczeniem na pokładzie statku powietrznego przechowuje się go w sortowni bagażowej lub pomieszczeniu magazynowym lotniska, do których dostęp jest strzeżony przez służbę ochrony lotniska; 2) jego transport do i ze statku powietrznego odbywa się pod nadzorem służby ochrony; 3) osobę przebywającą bez upoważnienia w sortowni bagażowej zatrzymuje się w celu ustalenia okoliczności zdarzenia; 4) służba ochrony lotniska strzeże go do czasu zwrócenia pasażerowi na lotnisku docelowym lub przekazania innemu przewoźnikowi do przeładunku z jednego statku powietrznego na drugi; 5) dostarcza się, po przyjęciu do przewozu poza lotniskiem, na pokład statku powietrznego pod nadzorem służby ochrony lotniska; 6) w przypadkach określonych w § 44 ust. 1 pkt 1, przed umieszczeniem na pokładzie statku powietrznego, jest poddawany ponownej kontroli bezpieczeństwa; 7) dostęp do pomieszczeń, w których znajduje się bagaż zagubiony lub niewłaściwie nadany na lotnisku, jest strzeżony przez służbę ochrony lotniska. 2. Przewoźnik lotniczy sprawdza zgodność informacji zawartych w dokumencie tożsamości pasażera z danymi zawartymi w jego karcie pokładowej w celu ustalenia, czy pasażer jest osobą odprawiającą bagaż rejestrowany na dany lot. § 43. Przed umieszczeniem bagażu rejestrowanego na pokładzie statku powietrznego sprawdza się, czy: 1) bagaż jest oznakowany tak, aby była możliwa identyfikacja jego właściciela; 2) właściciel bagażu został odprawiony na lot, którym ma być przewieziony bagaż. § 44. 1. Przewoźnik wyładowuje z pokładu statku powietrznego bagaż rejestrowany pasażera, który: 1) odprawił się na dany rejs, ale nie zgłosił się do odlotu; 2) opuścił statek powietrzny na lotnisku docelowym, tranzytowym lub transferowym; 3) nie został dopuszczony na dany lot: a) z powodu odmowy poddania się kontroli bezpieczeństwa, b) z przyczyn zagrażających bezpieczeństwu lotu. 2. Bagaż, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, poddaje się, przed umieszczeniem w magazynie bagażu zagubionego lub niewłaściwie nadanego, ponownej kontroli bezpieczeństwa. § 45. 1. Bagaż bez właściciela, przed umieszczeniem w luku bagażowym statku powietrznego, poddaje się kontroli bezpieczeństwa przy użyciu: 1) urządzeń rentgenowskich do automatycznego wykrywania materiałów wybuchowych (EDS) lub 2) wielopoziomowego systemu do wykrywania materiałów wybuchowych, przy czym obrazy kontrolowanych bagaży są weryfikowane przez operatora urządzenia rentgenowskiego, lub 3) konwencjonalnego urządzenia rentgenowskiego, przy czym każda sztuka bagażu jest przeglądana w tym samym punkcie kontroli pod dwoma różnymi kątami przez tego samego operatora, lub 4) kontroli manualnej przy zastosowaniu urządzenia do wykrywania śladowych ilości i par materiałów wybuchowych przy otwartym bagażu. 2. Przewoźnik lotniczy sprawdza także historię bagażu, o którym mowa w ust. 1, od przyjęcia go do transportu lotniczego do momentu odebrania na lotnisku docelowym. Rozdział 5 Przedmioty, których przewóz jest zabroniony w transporcie lotniczym § 46. 1. W bagażu kabinowym oraz w przedmiotach osobistych pasażera jest zabroniony przewóz kategorii przedmiotów, o których mowa w art. 116 ust. 1 i 2 ustawy, a w szczególności: 1) broni palnej, jej części składowych i amunicji oraz imitacji broni palnej; 2) materiałów i urządzeń wybuchowych oraz ich części składowych, w tym również ich imitacji; 3) środków i materiałów powodujących zagrożenie chemiczne, biologiczne lub radiacyjne; 4) przedmiotów, które mogą być użyte do zranienia lub unieruchomienia osoby, zniszczenia lub uszkodzenia wyposażenia statku powietrznego, w szczególności: a) o ostrym końcu, krawędzi lub tępym zakończeniu bez względu na ich budowę, w tym sztyletów, noży zwykłych, składanych lub sprężynowych, toporów, szabli, maczet, pałek, narzędzi do cięcia lub ich imitacji, b) powszechnego użytku, w tym żyletek, brzytew, nożyczek, pilniczków do paznokci, ostrzy do kruszenia lodu, noży do cięcia papieru, korkociągów, pincet, czekanów, łańcuchów, ciupag góralskich. 2. Przedmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być: 1) umieszczone przez pasażera w bagażu rejestrowanym przed odprawą biletowo-bagażową lub 2) oznakowane przez przewoźnika lotniczego jako bagaż rejestrowany i skierowane do luku bagażowego w trakcie kontroli bezpieczeństwa pasażerów i bagażu kabinowego, lub 3) przechowane na lotnisku, za opłatą, w przeznaczonym do tego celu pomieszczeniu do czasu zgłoszenia się po ich odbiór pasażera, lub 4) po usunięciu z bagażu zniszczone na koszt przewoźnika lotniczego. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Wywiadu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych, posiadających środki przymusu bezpośredniego określone w odrębnych przepisach, podczas wykonywania czynności służbowych na pokładzie statku powietrznego. § 47. Przewoźnik podaje informacje o liście przedmiotów, których przewóz jest zabroniony w transporcie lotniczym, oraz sposobie postępowania z tymi przedmiotami do wiadomości pasażera, umieszczając je w miejscach odpraw biletowo-bagażowych, punktach kontroli bezpieczeństwa i na biletach lotniczych. § 48. 1. Sposób postępowania w stosunku do pasażera, u którego stwierdzi się podczas kontroli bezpieczeństwa bagażu kabinowego przedmioty wymienione w § 46 ust. 1 pkt 1-3, określają odrębne przepisy. 2. Pasażera, który odmawia usunięcia z bagażu kabinowego lub rzeczy osobistych przedmiotów, o których mowa w § 46 ust. 1 pkt 4, nie wpuszcza się na pokład statku powietrznego. § 49. W bagażu rejestrowanym jest zabroniony przewóz następujących kategorii przedmiotów: 1) urządzeń wybuchowych wojskowych i samodziałowych, urządzeń detonujących i ich elementów, materiałów i substancji wybuchowych i detonujących oraz łatwo palnych; 2) materiałów pirotechnicznych; 3) środków drażniących lub ogłuszających; 4) substancji chemicznych palnych i żrących; 5) innych materiałów chemicznych, biologicznych lub radiacyjnych. § 50. Sposób postępowania z materiałami niebezpiecznymi ujawnionymi podczas kontroli bezpieczeństwa określają odrębne przepisy. Rozdział 6 Metody i środki ochrony przewozu broni palnej w transporcie lotniczym § 51. Broń palną w transporcie lotniczym przewozi się z zachowaniem metod i środków ochrony określonych w przepisach dotyczących przewozu broni w środkach transportu publicznego oraz w Krajowym Programie. § 52. Niedopuszczalny jest przewóz broni palnej w kabinie pilota oraz w miejscu dostępnym dla pasażerów i członków załogi. § 53. Pasażer zamierzający przewieźć broń palną lub amunicję jest obowiązany zgłosić to przewoźnikowi w punkcie odprawy biletowo-bagażowej. § 54. 1. Policja, Straż Graniczna lub Służba Celna: 1) sprawdza, czy pasażer, o którym mowa w § 53, posiada wymagane pozwolenie na broń, a w ruchu międzynarodowym również zgodę na jej przewóz, wydaną przez organ Policji, lub zaświadczenie wydane przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej; 2) sprawdza, czy przewożona broń jest rozładowana i zabezpieczona. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w odniesieniu do żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych i funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Policji, Straży Granicznej oraz Biura Ochrony Rządu podczas wykonywania czynności służbowych. 3. W przypadku przewożenia broni przez osoby uprawnione do jej posiadania na pokładzie statku powietrznego, o których mowa w ust. 2, przewoźnik: 1) zapoznaje tę osobę, przed wejściem na pokład statku powietrznego, z przepisami dotyczącymi przewozu broni; 2) informuje dowódcę statku powietrznego o liczbie osób posiadających broń, które znajdują się na pokładzie, oraz zajmowanych przez nich miejscach; 3) nie podaje tym osobom alkoholu w czasie lotu. § 55. 1. Broń palną oraz amunicję do tej broni przewozi się w luku bagażowym, do którego pasażer nie ma dostępu w czasie lotu. 2. Przed umieszczeniem w luku bagażowym broni, o której mowa w ust. 1, wykonuje się następujące czynności: 1) posiadacz broni, pod nadzorem Straży Granicznej lub Policji, rozładowuje broń w wyznaczonym do tego celu miejscu; 2) Straż Graniczna lub Policja sprawdza, czy dodatkowa amunicja jest fabrycznie zapakowana. 3. W luku bagażowym broń krótką wraz z amunicją umieszcza się w pojemniku zamykanym na klucz i przytwierdzonym na stałe do jego podłoża. 4. Broń osób, o których mowa w § 54 ust. 2, przewozi się na pokładzie statku powietrznego bez naboju w komorze nabojowej i w stanie zabezpieczonym. § 56. 1. Broń palną i amunicje przyjęte do przewozu na lotnisku odlotu zwraca się pasażerowi na lotnisku docelowym po przekroczeniu przez niego granicy strefy zastrzeżonej lotniska. 2. Broń palną i amunicję zatrzymaną na lotnisku przechowuje się w pomieszczeniach, do których dostęp jest strzeżony przez służbę ochrony lotniska. § 57. Sposób postępowania z bronią przyjętą do przewozu oraz przekazania jej właścicielowi na lotnisku docelowym określa przewoźnik lotniczy w swoim programie ochrony, ustalonym w porozumieniu z zarządzającym lotniskiem. Rozdział 7 Metody i środki ochrony przewozu ładunków, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty § 58. 1. Ładunki, przesyłki kurierskie i ekspresowe oraz poczta, zwane dalej "ładunkiem", przed umieszczeniem na pokładzie statku powietrznego poddaje się kontroli bezpieczeństwa. 2. Od kontroli bezpieczeństwa można odstąpić w przypadku: 1) ładunków transferowych, poddanych kontroli bezpieczeństwa na lotnisku wylotu; 2) zwłok ludzkich; 3) żywych zwierząt; 4) krwi i produktów krwiopochodnych, organów przeznaczonych do przeszczepów, produktów leczniczych; 5) przesyłek wartościowych, poddanych wcześniej kontroli bezpieczeństwa; 6) materiałów radioaktywnych; 7) przesyłek pocztowych, kontrolowanych w sposób określony w odrębnych przepisach. § 59. 1. Kontrola, o której mowa w § 58 ust. 1, polega na sprawdzeniu, czy ładunek nie zawiera broni, materiałów wybuchowych oraz przedmiotów i urządzeń niebezpiecznych, przy zastosowaniu: 1) kontroli manualnej; 2) urządzenia rentgenowskiego, 3) komory symulacyjnej; 4) wykrywaczy śladowych ilości i par materiałów wybuchowych; 5) specjalnie szkolonych psów. 2. Kontrolę wykonuje się przy zastosowaniu jednego lub kilku rodzajów kontroli wymienionych w ust. 1. 3. Jeżeli ze względu na charakter ładunku nie można wykonać kontroli w sposób, o którym mowa w ust. 1, ładunek ten przetrzymuje się przez 24 godziny w wyznaczonym do tego celu miejscu. § 60. Przyjęte do przewozu ładunki na terenie lotniska są transportowane pod nadzorem służby ochrony lotniska. Rozdział 8 Metody i środki ochrony przewozu poczty służbowej i materiałów przewoźnika § 61. Pocztę służbową i materiały przewoźnika lotniczego, zwane dalej "przesyłkami", przed umieszczeniem na pokładzie statku powietrznego poddaje się kontroli bezpieczeństwa określonej w § 59 ust. 1 i 2. § 62. Transport przesyłek, poddanych kontroli bezpieczeństwa, na pokład statku powietrznego odbywa się pod nadzorem służby ochrony lotniska. Rozdział 9 Metody i środki ochrony towarów dostępnych na lotnisku i zaopatrzenia pokładowego § 63. Zaopatrzenie pokładowe, a także towary dostarczane do sklepów, restauracji i barów znajdujących się w strefie zastrzeżonej lotniska, zwane dalej "towarami", są poddawane wyrywkowej kontroli bezpieczeństwa. § 64. Podmiot prowadzący lotniczą działalność gospodarczą przed podjęciem działalności w zakresie dostaw zaopatrzenia pokładowego przedstawia Prezesowi ULC do zatwierdzenia program ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji. § 65. W celu realizacji kontroli bezpieczeństwa podmiot, o którym mowa w § 64, stosuje następujące działania: 1) powołuje osobę odpowiedzialną za nadzór nad ochroną prowadzonej działalności przed aktami bezprawnej ingerencji; 2) szkoli zatrudniane osoby w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji; 3) zapewnia, że osoby mające dostęp do stref zastrzeżonych lotniska przestrzegają zaleceń w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji wydanych przez zarządzającego lotniskiem; 4) wprowadza system kontroli dostępu do obiektów, w których prowadzi działalność; 5) przewozi towary pod nadzorem: a) w zamykanych i plombowanych pojazdach - w przypadku prowadzenia działalności poza terenem lotniska lub na granicy strefy zastrzeżonej i ogólnodostępnej, b) w zamykanych pojazdach - w przypadku prowadzenia działalności na terenie strefy zastrzeżonej. § 66. 1. Zaopatrzenie pokładowe dostarczone na pokład statku powietrznego jest sprawdzane przez załogę statku powietrznego. 2. Sprawdzenie, o którym mowa w ust. 1, polega na: 1) kontroli zabezpieczeń umieszczonych na opakowaniach zaopatrzenia pokładowego; 2) porównaniu, czy numery znajdujące się na zabezpieczeniach zaopatrzenia pokładowego są zgodne z dokumentami do nich załączonymi. Rozdział 10 Metody i środki ochrony działalności związanej ze sprzątaniem pokładów statków powietrznych § 67. Podmiot prowadzący lotniczą działalność gospodarczą przed podjęciem działalności w zakresie sprzątania pokładów statków powietrznych przedstawia Prezesowi ULC do zatwierdzenia, uzgodniony z zarządzającym lotniskiem, program ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji. § 68. 1. Podmiot gospodarczy prowadzący lotniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzątania pokładów statków powietrznych chroni tę działalność przed wykorzystaniem jej w celu przeprowadzenia aktu bezprawnej ingerencji. 2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, chroni prowadzoną działalność, stosując działania wymienione w § 65 pkt 1-4. 3. Materiały służące do sprzątania pokładów statków powietrznych poddaje się kontroli bezpieczeństwa przed wprowadzeniem na teren strefy zastrzeżonej. Rozdział 11 Metody i środki ochrony lotnictwa stosowane wobec członków misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osób zrównanych z nimi na podstawie porozumień międzynarodowych § 69. 1. Członkowie misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz osoby zrównane z nimi na podstawie porozumień międzynarodowych, zwani dalej "dyplomatami", są poddawani kontroli bezpieczeństwa w sposób określony w § 33. 2. Kontroli bezpieczeństwa nie poddaje się członków delegacji oficjalnych, wymienionych na potwierdzonych listach zaproszonych gości, składających wizyty na zaproszenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, Sejmu, Senatu oraz członków Rady Ministrów. § 70. 1. Bagaż kabinowy i rejestrowany dyplomatów jest poddawany kontroli bezpieczeństwa w sposób określony w § 38 i 41. 2. Nie poddaje się kontroli bezpieczeństwa przesyłek stanowiących pocztę dyplomatyczną. 3. W przypadku podejrzenia, że zawartość przesyłki stanowiącej pocztę dyplomatyczną zagraża bezpieczeństwu statku powietrznego, odmawia się jej przewozu. Rozdział 12 Metody i środki ochrony stosowane wobec pasażerów niebezpiecznych § 71. 1. Policja lub Straż Graniczna zawiadamia, na piśmie, przewoźnika lotniczego o zamiarze przewozu osoby zatrzymanej lub tymczasowo aresztowanej, skazanej, wydalanej z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub której odmówiono prawa wjazdu na to terytorium, zwanej dalej "pasażerem niebezpiecznym". 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może być dokonane dostępnymi środkami łączności, w formie innej niż pisemna. Zawiadomienie takie wymaga potwierdzenia na piśmie niezwłocznie po ustaniu okoliczności uniemożliwiających jego dokonania w formie pisemnej. 3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje: 1) dane osobowe pasażera niebezpiecznego; 2) powód przewozu; 3) rodzaj ochrony; 4) o ryzyku związanym z transportem. 4. Dane osobowe pasażera niebezpiecznego, o których mowa w ust. 3, ze względu na ważny interes bezpieczeństwa podlegają szczególnej ochronie. 5. Przewoźnik lotniczy przekazuje informacje, o których mowa w ust. 3, na lotnisko docelowe w sposób określony w programie ochrony przewoźnika lotniczego. § 72. 1. Przewoźnik dopuszcza pasażera niebezpiecznego do przewozu, jeżeli w czasie lotu nie zagraża on bezpieczeństwu innych pasażerów. 2. Przewoźnik może uzależnić dopuszczenie pasażera niebezpiecznego do przewozu od zapewnienia przez Policję lub Straż Graniczną środków ochrony wobec tego pasażera. § 73. Przed wejściem na pokład statku powietrznego pasażer niebezpieczny i jego bagaż są poddawani kontroli bezpieczeństwa, w sposób określony w § 33, 38 i 41. § 74. 1. Pasażera niebezpiecznego wprowadza się na pokład statku powietrznego przed innymi pasażerami. 2. Pasażera niebezpiecznego wyprowadza się na lotnisku docelowym po opuszczeniu pokładu statku powietrznego przez innych pasażerów. § 75. 1. Na pokładzie statku powietrznego wobec pasażera niebezpiecznego stosuje się, w szczególności, następujące środki ochrony: 1) umieszcza się z dala od wyjść awaryjnych; 2) nie podaje się alkoholu; 3) eskorcie pasażera niebezpiecznego zapewnia się stały kontakt z załogą statku powietrznego. 2. O przewozie pasażera niebezpiecznego nie informuje się innych pasażerów. Rozdział 13 Wymagania bezpieczeństwa wobec sprzętu stosowanego do ochrony lotnictwa cywilnego § 76. Wymagania bezpieczeństwa wobec sprzętu stosowanego do ochrony lotnictwa cywilnego są określone w załączniku do Krajowego Programu. § 77. Prezes ULC, w porozumieniu z Komendantami Głównymi Straży Granicznej i Policji, zapewnia nadzór nad spełnianiem wymagań bezpieczeństwa przez sprzęt stosowany do ochrony lotnictwa cywilnego. § 78. Sprzęt, o którym mowa w § 76, obsługują osoby posiadające udokumentowane przeszkolenie w tym zakresie. Rozdział 14 Metody i środki ochrony statków powietrznych lotnictwa ogólnego § 79. Zarządzający lotniskiem wyznacza na płycie lotniska miejsca postoju statków powietrznych wykonujących przewozy inne niż określone w art. 2 pkt 14 i 15 ustawy, zwanych dalej "statkami lotnictwa ogólnego", oddalone od płyt postojowych statków powietrznych przeznaczonych do regularnego transportu lotniczego. § 80. 1. Osoba podróżująca statkiem lotnictwa ogólnego po poddaniu się kontroli bezpieczeństwa przebywa w miejscu uniemożliwiającym jej kontaktowanie się z pasażerami korzystającymi z przewozów, o których mowa w art. 2 pkt 14 i 15 ustawy. 2. Kontrola bezpieczeństwa i obsługa osób, o których mowa w ust. 1, jest przeprowadzana w oddzielnym terminalu. 3. W przypadku gdy lotnisko nie posiada oddzielnego terminalu, osoby te: 1) przechodzą wydzieloną częścią terminalu pasażerskiego pod nadzorem służby ochrony lotniska; 2) przy przechodzeniu do strefy sterylnej są poddawane kontroli bezpieczeństwa. § 81. Osoby, o których mowa w § 80 ust. 1, przewozi się lub doprowadza do i ze statku powietrznego pod nadzorem służby ochrony. Rozdział 15 Metody i środki ochrony odprawy poza lotniskiem § 82. 1. Odprawy biletowo-bagażowe załogi statku powietrznego, pasażerów oraz ich bagażu można dokonać poza terenem lotniska po: 1) uzyskaniu zgody Prezesa ULC wydanej w porozumieniu z: a) Komendantem Głównym Straży Granicznej oraz dyrektorem właściwej miejscowo izby celnej - w ruchu międzynarodowym, b) właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Policji - w ruchu krajowym; 2) przeprowadzeniu kontroli miejsca odprawy przez pracowników Urzędu Lotnictwa Cywilnego i służbę ochrony. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przeprowadza się raz w roku. § 83. Przewoźnik lotniczy, który po spełnieniu warunków określonych w § 82 ust. 1 prowadzi odprawę biletowo-bagażową poza terenem lotniska, zapewnia ochronę dokumentów wykorzystywanych przy tej odprawie. § 84. 1. Odprawa biletowo-bagażowa poza lotniskiem obejmuje sprawdzenie tożsamości pasażera oraz uzyskanie informacji o sposobie zapakowania i zawartości bagażu rejestrowanego. 2. Przewoźnik lotniczy opracowuje listę pytań kontrolnych, niezbędnych do uzyskania informacji o sposobie zapakowania i zawartości bagażu rejestrowanego. Listę pytań kontrolnych przewoźnik lotniczy umieszcza w programie ochrony przewoźnika lotniczego. § 85. 1. Jeżeli pasażer odmawia odpowiedzi na pytania dotyczące sposobu zapakowania i zawartości bagażu rejestrowego lub jego odpowiedzi budzą wątpliwości, stosuje się następujące środki bezpieczeństwa: 1) bagaż rejestrowany pasażera poddaje się kontroli bezpieczeństwa w miejscu odprawy pasażerskiej lub 2) bagaż rejestrowany pasażera poddaje się kontroli bezpieczeństwa na lotnisku, lub 3) pasażera i jego bagaż rejestrowany odprawia się na lotnisku. 2. Kontrolę bezpieczeństwa przeprowadza służba ochrony. § 86. Na kartach pokładowych oraz przywieszkach bagażowych zaznacza się, że odprawa została dokonana poza lotniskiem. § 87. Bagaż rejestrowany odprawiony i poddany kontroli bezpieczeństwa poza lotniskiem przechowuje się w wyznaczonym do tego celu miejscu strzeżonym przed dostępem osób nieupoważnionych. § 88. 1. Bagaż, o którym mowa w § 87, przewozi na lotnisko przewoźnik lotniczy pod nadzorem służby ochrony. 2. Przed załadowaniem bagażu do pojazdu przeznaczonego do jego transportu przewoźnik lotniczy lub służba ochrony dokonuje kontroli bezpieczeństwa tego pojazdu. 3. Po załadowaniu bagażu osoba wyznaczona przez przewoźnika lotniczego zamyka i plombuje pojazd. § 89. 1. Na lotnisku bagaż rejestrowany dostarcza się osobie będącej przedstawicielem przewoźnika lub obsługi naziemnej. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, dokonuje sprawdzenia stanu zabezpieczenia pojazdu. 3. W przypadku naruszenia zabezpieczenia pojazdu, przed umieszczeniem bagażu na pokładzie statku powietrznego, dokonuje się jego ponownej kontroli bezpieczeństwa. Rozdział 16 Program kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego § 90. Prezes ULC opracowuje i realizuje program kontroli jakości w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zwany dalej "krajowym programem kontroli", w porozumieniu z: 1) ministrem właściwym do spraw wewnętrznych w odniesieniu do podległych mu służb oraz lotnisk współużytkowanych; 2) Ministrem Obrony Narodowej w odniesieniu do podległych mu lotnisk współużytkowanych. § 91. Celem programu kontroli jest: 1) sprawdzenie, czy Krajowy Program jest wdrażany przez zarządzających lotniskami, przewoźników lotniczych oraz podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą; 2) sprawdzenie skuteczności stosowanych metod i środków ochrony lotnictwa cywilnego; 3) wskazanie metod i środków działania zapewniających zwiększenie skuteczności systemu ochrony lotnictwa cywilnego i usunięcie stwierdzonych w tym systemie braków; 4) wskazanie zmian niezbędnych w Krajowym Programie. § 92. Program kontroli jest realizowany poprzez: 1) przeglądy; 2) inspekcje; 3) testy; 4) ćwiczenia. § 93. 1. Inspekcje, przeglądy, testy i ćwiczenia na lotniskach, u przewoźników lotniczych oraz innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą przeprowadzają pracownicy Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 2. Inspekcje, przeglądy, testy i ćwiczenia w zakresie czynności realizowanych przez Straż Graniczną i Policję na lotnisku przeprowadzają osoby wyznaczone przez Komendantów Głównych Straży Granicznej i Policji, działające w porozumieniu z pracownikami Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1, na lotniskach współużytkowanych wykonują osoby upoważnione przez Prezesa ULC, działając w porozumieniu ze służbami podległymi Ministrowi Obrony Narodowej. 4. Inspekcje, przeglądy i testy przeprowadza się z urzędu lub na wniosek. § 94. Z przeprowadzonych czynności, o których mowa w § 93 ust. 1, sporządza się protokół. Rozdział 17 Ocena zagrożenia i obieg informacji w systemie ochrony lotnictwa cywilnego § 95. 1. Oceny stopnia zagrożenia aktami bezprawnej ingerencji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje Prezes ULC. 2. Zarządzający lotniskami i przewoźnicy lotniczy przekazują Prezesowi ULC wszelkie informacje związane z zagrożeniem aktami bezprawnej ingerencji. § 96. 1. Prezes ULC określa, na podstawie oceny stopnia zagrożenia, loty wysokiego ryzyka oraz metody i środki, które powinny być podjęte w celu przeciwdziałania aktom bezprawnej ingerencji. 2. Prezes ULC, na wniosek obcego państwa, które uznało lot za lot wysokiego ryzyka, wprowadza dodatkowe metody i środki, na zasadach określonych w Krajowym Programie, w celu przeciwdziałania aktom bezprawnej ingerencji na lotnisku, z którego lub do którego odbywa się ten lot. § 97. 1. Na pokład statku powietrznego odbywającego lot wysokiego ryzyka wprowadza się wartę ochronną, składającą się z osób wchodzących w skład służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 2. Decyzję o wprowadzeniu warty ochronnej podejmuje Prezes ULC w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. 3. Warunki, sposób przebywania i poruszania się wart ochronnych na lotnisku Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzonych przez obcego przewoźnika na pokładzie swojego statku powietrznego określa umowa międzynarodowa o komunikacji lotniczej. § 98. 1. Wartę ochronną mogą pełnić osoby uzbrojone, które odbyły szkolenie w zakresie znajomości pokładu statku powietrznego, skutków użycia broni palnej na pokładzie statku powietrznego oraz sposobów unieszkodliwiania osoby niebezpiecznej bez użycia broni palnej. 2. Osoby wchodzące w skład warty ochronnej, podczas wykonywania obowiązków na pokładzie statku powietrznego, podlegają dowódcy tego statku, w zakresie określonym w art. 115 ustawy. § 99. Koszty związane ze szkoleniem osób wchodzących w skład warty ochronnej oraz ich wyposażeniem są pokrywane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych. Rozdział 18 Metody i środki przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym § 100. W celu przeciwdziałania sytuacjom kryzysowym podmioty wchodzące w skład systemu ochrony lotnictwa cywilnego przygotowują plan przeciwdziałania tym sytuacjom oraz organizują szkolenia w tym zakresie. § 101. W przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej: 1) Prezes ULC w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych koordynuje działania zmierzające do rozwiązania tej sytuacji; 2) minister właściwy do spraw wewnętrznych dostarcza informacji w tym zakresie oraz zapewnia udział podległych mu i nadzorowanych przez niego służb; 3) Minister Obrony Narodowej - na lotnisku współużytkowanym - poprzez podległe mu służby udziela pomocy w organizowaniu współdziałania do rozwiązania tej sytuacji; 4) minister właściwy do spraw zagranicznych informuje rządy państw, których dotyczy ta sytuacja, oraz utrzymuje kontakt z ich przedstawicielstwami dyplomatycznymi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej; 5) zapewnia się podjęcie medycznych działań ratowniczych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 lipca 2001 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 113, poz. 1207, z późn. zm. 2)); 6) Prezes Państwowej Agencji Atomistyki dokonuje oceny stopnia zagrożenia związanego z zagrożeniem radiacyjnym. § 102. Zarządzający lotniskiem opracowuje, w uzgodnieniu z Policją i Strażą Graniczną oraz w porozumieniu ze współużytkownikami lotniska, plan przeciwdziałania sytuacji kryzysowej. Plan ten stanowi część programu ochrony lotniska. § 103. Plan przeciwdziałania sytuacji kryzysowej uwzględnia warunki i tryb współpracy oraz koordynacji działań poszczególnych podmiotów wchodzących w skład systemu ochrony lotniska, sposób reagowania na zagrożenia, sposoby postępowania w sytuacji zagrożenia oraz informowania o zagrożeniu osób odpowiedzialnych za system ochrony lotniska. § 104. 1. Zarządzający lotniskiem użytku publicznego organizuje i zapewnia wyposażenie stałego centrum koordynacji antykryzysowej, zwanego dalej "centrum", przeznaczonego do kierowania działaniami mającymi na celu rozwiązanie zaistniałej sytuacji kryzysowej. 2. W celu realizacji zadań centrum przygotowuje się: 1) pomieszczenia do pracy sztabu, socjalne i dla negocjatora; 2) miejsca do pracy tłumaczy. 3. Pomieszczenia i miejsca, o których mowa w ust. 2, wyposaża się w: 1) niezbędne środki łączności przewodowej i bezprzewodowej; 2) mapy i plany lotniska oraz otaczającego go terenu; 3) informacje o lotach z danego lotniska; 4) sprzęt radiowo-telewizyjny; 5) plany wnętrz wszystkich typów statków powietrznych; 6) kopie programu ochrony lotniska i programów ochrony przewoźników lotniczych prowadzących na nim działalność; 7) spis telefonów wewnętrznych i zewnętrznych. § 105. 1. Zarządzający lotniskiem, w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej, zwołuje sztab kryzysowy, zwany dalej "sztabem", który prowadzi działania w centrum. 2. W skład sztabu wchodzą: 1) zarządzający lotniskiem lub wyznaczona przez niego osoba odpowiedzialna za ochronę lotniska; 2) przedstawiciele: a) służby ochrony, b) Służby Celnej, c) lotniskowego organu służb ruchu lotniczego, d) jednostek ochrony przeciwpożarowej określonych w programie ochrony lotniska, e) służb medycznych i sanitarnych określonych w programie ochrony lotniska, f) przewoźnika i innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą. 3. Sztab współdziała z organami administracji rządowej oraz organem zarządzania w zakresie przeciwdziałania aktom bezprawnej ingerencji oraz ich skutkom. 4. Wewnętrzną organizację i sposób funkcjonowania sztabu i centrum określa program ochrony lotniska. § 106. 1. Przewoźnik lotniczy, w porozumieniu z innymi użytkownikami lotniska podstawowego dla jego działalności, opracowuje plany postępowania w przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowej. 2. Plany, o których mowa w ust. 1, stanowią część programu ochrony przewoźnika lotniczego. 3. Plany opracowuje się przy uwzględnieniu: 1) warunków i trybu współpracy oraz sposobu koordynacji działań poszczególnych podmiotów wchodzących w skład systemu ochrony lotniska; 2) sposobu reagowania na sytuację kryzysową; 3) metod i środków rozwiązywania sytuacji kryzysowej; 4) sposobów informowania o sytuacji kryzysowej podmiotów wchodzących w skład systemu ochrony lotniska. § 107. Przewoźnik lotniczy, w swojej siedzibie, organizuje i zapewnia wyposażenie centrum koordynacji kryzysowej, przeznaczonego do kierowania działaniami mającymi na celu rozwiązanie sytuacji kryzysowej. § 108. 1. Osoba kierująca sztabem, o którym mowa w § 105, w uzgodnieniu ze służbami wchodzącymi w skład systemu ochrony lotniska, ustala, na podstawie uzyskanych informacji, sposób postępowania w sytuacji kryzysowej. 2. Sposób postępowania, o którym mowa w ust. 1, obejmuje działania przewidziane w programie ochrony lotniska. 3. Sposób użycia i działania sił Policji uczestniczących w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowej ustala, w uzgodnieniu z osobą, o której mowa w ust. 1, funkcjonariusz Policji dowodzący tymi siłami. Rozdział 19 Warunki i tryb przekazywania informacji o sytuacji kryzysowej § 109. Po uzyskaniu informacji o akcie bezprawnej ingerencji zaistniałym na lotnisku lub pokładzie statku powietrznego: 1) Prezes ULC - powiadamia ministra właściwego do spraw transportu; 2) zarządzający lotniskiem - zwołuje sztab; 3) służba ochrony - podejmuje działania określone w programie ochrony lotniska. § 110. Dowódca statku powietrznego zagrożonego aktem bezprawnej ingerencji przekazuje wszelkimi dostępnymi środkami łączności informacje o zagrożeniu lotniskowym organom służb ruchu lotniczego. § 111. 1. Lotniskowy organ służb ruchu lotniczego, który otrzymał informację o akcie bezprawnej ingerencji na pokładzie statku powietrznego znajdującego się w locie, przekazuje tę informację do organu zarządzania. 2. Organ zarządzania: 1) przekazuje informację służbom ochrony lotniska, do którego statek powietrzny kieruje się, z zastrzeżeniem § 112; 2) przekazuje informację państwom, nad terytorium których odbywa się lub będzie się odbywał ten lot; 3) przekazuje informację służbom systemu obrony powietrznej; 4) podejmuje działania mające na celu bezpieczne zakończenie tego lotu. § 112. W przypadku gdy lotniskowy organ służb ruchu lotniczego, który otrzymał informację o akcie bezprawnej ingerencji, o którym mowa w § 111 ust. 1, działa na lotnisku, na które kieruje się zagrożony statek powietrzny, informację tę organ ten przekazuje bezpośrednio służbom ochrony tego lotniska. Rozdział 20 Sposób informowania o sytuacji kryzysowej § 113. Prezes ULC w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych przekazuje informację o akcie bezprawnej ingerencji do: 1) państwa rejestracji statku powietrznego; 2) państwa przewoźnika lotniczego; 3) państwa, którego obywatele zostali poszkodowani lub zatrzymani w wyniku zdarzenia; 4) państw, których obywatele znajdują się na pokładzie statku powietrznego. § 114. Przewoźnik lotniczy i zarządzający lotniskiem przekazują Prezesowi ULC informację o sytuacji kryzysowej, zawierającą opis zdarzenia i podjętych działań, w terminie 15 dni od zaistnienia zdarzenia. § 115. Prezes ULC przesyła do Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego: 1) raport wstępny, w jednym z oficjalnych języków tej organizacji - w terminie 30 dni od dnia wystąpienia aktu bezprawnej ingerencji; 2) raport końcowy, w jednym z oficjalnych języków tej organizacji - w terminie 60 dni od dnia wystąpienia aktu bezprawnej ingerencji. § 116. Osoba kierująca sztabem lub osoba przez niego upoważniona udzielają informacji o akcie bezprawnej ingerencji środkom masowego przekazu. Rozdział 21 Aktualizacja programów ochrony lotniska, przewoźnika lotniczego oraz podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą § 117. 1. Programy ochrony lotniska, przewoźnika lotniczego, innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą oraz organu zarządzania są aktualizowane przy uwzględnieniu istniejącego zagrożenia, jednak nie rzadziej niż raz na dwa lata. 2. Programy, o których mowa w ust. 1, Prezes ULC ocenia, pod kątem przewidzianych w nich metod i środków ochrony, nie rzadziej niż raz w roku. Rozdział 22 Współpraca między Rzecząpospolitą Polską a innymi państwami członkowskimi Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego § 118. 1. Za współpracę z państwami członkowskimi Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w zakresie ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji oraz przeciwdziałania tym aktom odpowiada Prezes ULC. 2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, polega w szczególności na: 1) powiadamianiu o zagrożeniu aktami bezprawnej ingerencji i koordynowaniu działań w celu przeciwdziałania tym aktom; 2) uczestniczeniu w testach systemów ochrony; 3) udostępnianiu informacji o sprzęcie i urządzeniach służących ochronie przed aktami bezprawnej ingerencji; 4) wskazaniu organów władzy upoważnionych do przekazania i odebrania informacji o zagrożeniu. § 119. Prezes ULC udostępnia na piśmie Krajowy Program na prośbę państwa członkowskiego Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego. Rozdział 23 Program szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego § 120. 1. Prezes ULC nadzoruje realizację programu szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego, zwanego dalej "krajowym programem szkolenia", opracowanego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych nadzoruje krajowy program szkolenia w stosunku do podległej mu służby ochrony oraz lotnisk współużytkowanych, a Minister Obrony Narodowej - w stosunku do osób podległych na lotniskach współużytkowanych. 3. Prezes ULC nadzoruje realizację krajowego programu szkolenia w stosunku do pracowników zatrudnionych przez obcych przewoźników lotniczych wykonujących działalność na lotniskach. § 121. Celem krajowego programu szkolenia jest zaznajomienie osób zatrudnionych w lotnictwie cywilnym z: 1) międzynarodowymi standardami ochrony lotnictwa cywilnego w normalnych warunkach i w sytuacji kryzysowej; 2) metodami i środkami ochrony lotnictwa cywilnego określonymi w Krajowym Programie. § 122. Krajowy program szkolenia obejmuje w szczególności następujące osoby: 1) członków załóg statków powietrznych; 2) pracujące na lotnisku; 3) pełniące służbę na lotniskach; 4) zatrudnione poza terenem lotniska przez podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą. § 123. Krajowy program szkolenia określa zakres, tryb, częstotliwość i formy szkoleń, zasady kontroli jakości prowadzonych szkoleń oraz wymagane kwalifikacje osób szkolących, a także sposób sprawdzania wiedzy i umiejętności zdobytych w wyniku szkolenia. § 124. Krajowy program szkolenia obejmuje następujące rodzaje szkoleń: 1) podstawowe; 2) okresowe; 3) doskonalące; 4) specjalistyczne. § 125. Zakres szkolenia dostosowuje się do zadań wykonywanych przez osoby, o których mowa w § 122. 2. Ze względu na zakres zadań, o których mowa w ust. 1, program szkolenia obejmuje następujące kategorie osób: 1) kategoria 1 - osoby kierujące ochroną lotnictwa cywilnego oraz członków sztabów kryzysowych; 2) kategoria 2 - audytorów ochrony lotnictwa; 3) kategoria 3 - instruktorów ochrony lotnictwa; 4) kategoria 4 - pracowników służby ochrony lotnictwa; 5) kategoria 5 - pozostałych pracowników ochrony lotnictwa; 6) kategoria 6 - członków załóg statków powietrznych; 7) kategoria 7 - pracowników obsługi naziemnej przewoźnika lotniczego; 8) kategoria 8 - inne osoby zatrudnione przez przewoźnika lotniczego lub zarządzającego lotniskiem; 9) kategoria 9 - pracowników firm obsługujących lotniczy transport ładunków, przesyłek kurierskich i poczty; 10) kategoria 10 - pracowników podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą w zakresie zaopatrzenia pokładowego; 11) kategoria 11 - kontrolerów ruchu lotniczego; 12) kategoria 12 - funkcjonariuszy i pracowników cywilnych Straży Granicznej i Policji zatrudnionych na lotnisku; 13) kategoria 13 - operatorów urządzeń rentgenowskich służących do wykonywania kontroli bezpieczeństwa osób i bagażu; 14) kategoria 14 - funkcjonariuszy Służby Celnej; 15) kategoria 15 - żołnierzy i pracowników cywilnych Ministerstwa Obrony Narodowej wykonujących obowiązki na lotniskach współużytkowanych; 16) kategoria 16 - inne podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą. § 126. 1. Szkolenie podstawowe osób wymienionych w § 125 przeprowadza się przed podjęciem przez nie pracy w lotnictwie cywilnym. 2. Szkolenie okresowe w zakresie podstawowym prowadzi się z częstotliwością zależną od kategorii osób szkolonych oraz w zależności od potrzeb, przy czym: 1) dla członków załóg statków powietrznych - nie rzadziej niż raz na 2 lata; 2) dla pozostałych osób - nie rzadziej niż raz na 3 lata. § 127. Szkolenie doskonalące i specjalistyczne przeprowadza się dla osób wykonujących w szczególności zadania związane z rozpoznaniem pirotechnicznym oraz substancji i materiałów niebezpiecznych w celu przygotowania do działań antykryzysowych na wszystkich szczeblach kierowniczych i wybranych stanowiskach wykonawczych. § 128. 1. Zarządzający lotniskami, służba ochrony, przewoźnicy lotniczy oraz inne podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą organizują i przeprowadzają szkolenia zgodnie z krajowym programem szkolenia. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, opracowują plany szkolenia, przy uwzględnieniu: 1) rodzajów szkoleń w zależności od kategorii pracowników; 2) liczby osób wymagających danego typu szkolenia; 3) kwalifikacji osób prowadzących szkolenie; 4) miejsca przeprowadzenia szkolenia; 5) środków technicznych niezbędnych do zorganizowania szkolenia, 6) zagadnień objętych wcześniejszym szkoleniem - w przypadku szkoleń odświeżających. 3. Podmioty, o których mowa w ust. 1, gromadzą z przeprowadzonych szkoleń dokumentację zawierającą w szczególności: 1) jej tematykę i zakres; 2) listę uczestników; 3) czas trwania; 4) potwierdzenie ukończenia szkolenia. § 129. 1. Prezes ULC, w ramach nadzoru sprawowanego nad realizacją krajowego programu szkolenia, zleca wykonanie kontroli u organizatora szkolenia w celu oceny: 1) sposobu i poziomu przekazywania wiedzy; 2) wyposażenia technicznego, przy użyciu którego odbywa się szkolenie; 3) kwalifikacji osób prowadzących szkolenia; 4) wyników szkolenia pod kątem uzyskanej wiedzy i zdobytych umiejętności. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Obrony Narodowej podejmują działania, o których mowa w ust. 1, w stosunku do podległych im jednostek. Rozdział 24 Finansowanie ochrony lotnictwa cywilnego § 130. 1. Koszty związane z ochroną lotnictwa cywilnego są finansowane z części budżetu państwa, której dysponentami są minister właściwy do spraw transportu, minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Obrony Narodowej, oraz ze środków finansowych zarządzających lotniskami cywilnymi, przewoźników lotniczych, a także środków finansowych i rzeczowych przekazanych na ten cel przez krajowe i zagraniczne osoby fizyczne i prawne. 2. Poza środkami wymienionymi w ust. 1, system ochrony lotnictwa cywilnego jest finansowany z: 1) części opłat za bilety lotnicze i opłat pobieranych za wykonywane operacje lotnicze, które przeznacza się na udoskonalenie systemu ochrony lotnictwa; 2) części opłat za dodatkowe środki ochrony realizowane przez zarządzających lotniskami na rzecz przewoźników lotniczych. Załącznik do Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego WYMAGANIA BEZPIECZEŃSTWA WOBEC SPRZĘTU STOSOWANEGO DO OCHRONY LOTNICTWA CYWILNEGO I. SPRZĘT SŁUŻĄCY DO WYKRYWANIA METALU Do tej kategorii zalicza się sprzęt wykorzystujący działanie pola elektromagnetycznego, przeznaczonego do wykrywania, na ciele osoby, broni i innych przedmiotów metalowych, które mogą być użyte do popełnienia aktu bezprawnej ingerencji skierowanego przeciwko lotnictwu cywilnemu. W celu przeprowadzenia kontroli bezpieczeństwa osób używa się wykrywaczy metalu: - podczas przechodzenia osób przez strukturę o kształcie bramki (stacjonarny detektor metalu, zwany dalej "WTMD"), lub - w czasie, gdy osoby zatrzymują się w punkcie kontroli, aby poddać się kontroli bezpieczeństwa wykonywanej przez operatora posługującego się urządzeniem ręcznym (ręczny detektor metalu, zwany dalej "HHMD"). 1. Stacjonarny wykrywacz metalu (WTMD) A. Wymagania funkcjonalne: 1) zdolność do wykrywania, po uprzednim określeniu rodzaju przedmiotów, które powinien wykrywać: a) niezawodnie i w sposób nieprzerwany wykrywa metale żelazne i nieżelazne, b) lokalizacja, ustawienie, orientacja oraz szybkość przemieszczania się przedmiotu metalowego nie powinny mieć wpływu na jego zdolność wykrywania, c) pole elektromagnetyczne wewnątrz WTMD powinno być możliwie najbardziej jednorodne; 2) odróżnianie - WTMD powinien posiadać zdolność odróżniania różnych metali i ich stopów; 3) sygnały alarmowe WTMD powinien być wyposażony zarówno w alarm dźwiękowy, jak i wizualny. Sygnał alarmowy powinien się odezwać przed lub w chwili opuszczenia urządzenia przez osobę. Czas trwania sygnału alarmowego powinien być regulowany. Alarm dźwiękowy Alarm dźwiękowy można regulować pod względem tonu i głośności tak, aby był słyszalny dla operatora w warunkach, w których wypełnia on swoje obowiązki. Alarm wizualny Alarm wizualny powinien być wyraźnie widoczny dla operatora. Alarm wizualny powinien dostarczać informacji o ilości wykrytego metalu. Alarm dodatkowy Powinna istnieć możliwość zaprogramowania alarmu dotyczącego konkretnego procentu osób nieprzenoszących przedmiotów metalowych. Alarm dodatkowy powinien wysyłać inny sygnał dźwiękowy niż alarm dźwiękowy. Lokalizacja zagrożenia WTMD powinien posiadać możliwość wskazywania lokalizacji metalu, który wywołał alarm. Możliwość zdalnej regulacji sygnału alarmowego WTMD powinien posiadać możliwość regulacji sygnału alarmowego z określonej odległości; 4) wymagania dotyczące obsługi WTMD powinien być łatwy w obsłudze, przy zachowaniu wyraźnych wskaźników alarmujących i sygnalizujących wystąpienie awarii. Po włączeniu WTMD powinien dokonywać sprawdzenia (autotestu) bez konieczności dokonywania przez operatora jakichkolwiek regulacji. Producent powinien dostarczyć firmowych testerów. Częstotliwość i metody testowania powinny być określone przez właściwe władze. 5) ustawienie czułości WTMD: a) powinna istnieć możliwość dostosowania czułości WTMD do poziomu zagrożenia, b) regulacji ustawień WTMD powinna dokonywać wyłącznie osoba uprawniona, c) w przypadku gdy działanie WTMD ma być regulowane lub zachowane przy pomocy zdalnego sterowania lub za pośrednictwem sieci komputerowej, stosuje się środki zapewniające ochronę przed dostępem osób nieuprawnionych; 6) kontrola ze strony operatora - operator wykonuje wyłącznie funkcje polegające na włączaniu i wyłączaniu WTMD. 7) autokontrola WTMD dokonuje stałej autokontroli tych parametrów, które powodują alarm, wymagający potwierdzenia przez operatora w razie wykrycia awarii. Automatyczna rekalibracja nie może zakłócić użytkowania systemu. Jeśli kontrola lub rekalibracja wypadła negatywnie, sygnał wizualny powiadamia operatora o awarii albo wskazuje operatorowi, na czym polega awaria. WTMD nieprzerwanie dokonuje autokorekty najważniejszych parametrów; 8) odporność na zakłócenia Sprzęt stosowany w punktach kontroli bezpieczeństwa w porcie lotniczym, a w szczególności telefony komórkowe i sprzęt radiowy, nie powinien powodować zakłóceń w działaniu WTMD. WTMD nie powinien zakłócać funkcjonowania sprzętu w porcie lotniczym ani sprzętu ochrony lotnictwa. WTMD powinien spełniać wymagania przepisów EMC/EMI; 9) dane statystyczne WTMD powinien gromadzić dane statystyczne dotyczące: a) czasu działania, b) ilości skontrolowanych pasażerów, c) ilości alarmów, zarówno wizualnych i dźwiękowych, jak też dodatkowych; 10) lokalizacja Producent powinien dostarczyć informacji dotyczących miejsca lokalizacji WTMD. B. Wymagania mechaniczne i elektryczne WTMD jest urządzeniem niezależnym, które powinno być zamocowane do podłoża lub ściany, zbudowanym z powierzchni gładkich, a w przypadku podłogi zapewniających swobodne i bezpieczne przejście, o konstrukcji uniemożliwiającej jego uszkodzenie lub przewrócenie. 1) wymiary wewnętrzne Wymiary wewnętrzne powinny być dostosowane do potrzeb kontroli bezpieczeństwa osób, tj.: a) szerokość - min. 70 cm, b) wysokość - min. 200 cm, c) głębokość - maks. 65 cm; 2) wymiary zewnętrzne - powinny umożliwiać usytuowanie WTMD w infrastrukturze portu lotniczego; 3) podatność na wibracje WTMD powinien być odporny na wibracje mechaniczne; 4) wymagania dotyczące środowiska WTMD powinien być wodoodporny, przy czym materiały, z których jest zbudowany, powinny gwarantować łatwe utrzymanie go w czystości. WTMD powinien być odporny na działanie wysokiej temperatury, kurzu i innych czynników zewnętrznych; 5) wymagania dotyczące zasilania elektrycznego WTMD powinien być dostosowany do miejscowego źródła zasilania i działać prawidłowo przy wahaniach napięcia i natężenia w granicach ±10 %. C. Wymagania dotyczące higieny i bezpieczeństwa WTMD powinien spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. 1) bezpieczeństwo mechaniczne WTMD powinien być zbudowany i wyposażony w sposób gwarantujący bezpieczeństwo osób korzystających z tego urządzenia, a w szczególności nie powinien mieć: a) elementów grożących potknięciem się, takich jak rampy czy okablowanie zewnętrzne, b) ostrych kantów czy wypukłości, które mogłyby spowodować zranienie osoby lub uszkodzenie jej odzieży; 2) bezpieczeństwo elektryczne Budowa WTMD powinna gwarantować brak zagrożenia porażeniem elektrycznym podczas funkcjonowania urządzenia; 3) niezakłócanie działania medycznych urządzeń technicznych WTMD nie powinien zakłócać działania technicznych urządzeń medycznych, takich jak aparaty słuchowe, rozruszniki serca, defibrylatory. Producent jest obowiązany dostarczyć wyniki badań w tym zakresie; 4) niezakłócanie urządzeń elektronicznych WTMD nie powinien oddziaływać na urządzenia elektryczne lub elektroniczne oraz na materiały magnetyczne. D. Konserwacja i serwis Budowa WTMD powinna zapewniać jego łatwą konserwację. WTMD powinien być wyposażony w system zasilania przy użyciu baterii, włączający się samoczynnie na wypadek braku dopływu prądu, oraz w sygnalizację poziomu wyczerpania baterii. Producent jest obowiązany dostarczyć instrukcję dotyczącą instalacji, obsługi, konserwacji, usuwania awarii, w tym listę podstawowych części zamiennych, oraz kartę gwarancyjną. E. Sposób sprawdzania (testowania) WTMD 1) protokół testowy WymaganiaMetoda testowania pomiaru UdokumentowanieTak/NieUwagi 1234 Wymagania funkcjonalneT A) Zdolność do wykrywaniaLista przedmiotów Patrz również jednolitość obrazu APD(A) BPD(B) CPD(C) DPD(D) B) RozróżnialnośćLista przedmiotów Patrz również jednolitość obrazu 1FA(1) 2FB(2) 3FC(3) 4FD(4) C) Alarmowanie Alarm dźwiękowy * Regulacja tonuT * Regulacja głośnościT * Minimalna głośność alarmuT Alarm wizualny * Rodzaj sygnalizacjiT * Informacja o ilości wykrytego metaluT Alarm dodatkowy (opcja)T Lokalizacja zagrożeniaT Zdalna regulacja alarmowania (opcja)T Wymagania dotyczące obsługi * Wyraźne wskaźniki alarmoweT * Wyraźne wskaźniki informujące o awariiT * Autotest po włączeniuT A) Regulacja czułościT B) Kontrola operatoraT C) Autokontrola * Stała autokontrolaT * Wskazywanie niewłaściwego działaniaT * Automatyczna rekalibracjaT D) Odporność na zakłócenia spowodowane przez: * Telefony komórkoweT, M * Sprzęt radiowy o różnych: - częstotliwościachT, M - mocyT, M - w różnych odległościach * Sprzęt ochronyT Regulacje EMC/EMID E) Dane statystyczneT F) Optymalne usytuowanieD Wymagania mechaniczne i elektryczneT, M A) Ogólne B) Rozmiary fizyczneM * Wymiary wewnętrzneSzer. Wys. Głębokość * Wymiary zewnętrzneSzer. Wys. Głębokość C) Podatność na wibracjeT, M D) Wymagania dotyczące środowiskaT, M * Odporność na wodęD * Odporność na wysokie temperaturyD * Odporność na kurzD * Odporność na wilgoćD E) Wymagania dotyczące elektrycznościT, D Wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higienyT, M, D A) Uwagi ogólneD B) Bezpieczeństwo mechaniczneT, M, D C) Bezpieczeństwo elektryczneT, M D) Niezakłócanie medycznych urządzeń technicznychT, M, D E) Niezakłócanie sprzętu elektronicznegoT, M, D LISTA OBIEKTÓW TESTU Konserwacja i serwisT, D 2) fazy testowania Kryteria testowania ujęte są w sekcji zatytułowanej "Wymagania". Aby znaleźć cel i porównywalny wynik, należy przeprowadzić test w dwóch fazach: a) test laboratoryjny Powierzchnia wewnątrz WTMD jest wydzielona w sekcjach w sposób następujący: Ilustracja Następujące przedmioty poddawane są testowi w każdej sekcji z określoną prędkością: Przedmiot testuWielkość masy metalu/stopuLokalizacjaOrientacjaPrędkość (chód)Prędkość (rzut)Zdolność wykrywania (PD) A B C D Zdolność wykrywania mierzy się i klasyfikuje w sposób następujący: I PD = 100 % II PD = 75 % III PD = 50 % IV PD = 0 Następujący diagram ilustruje jednolitość pola magnetycznego: Ilustracja b) test użytkownika Przedmiot testuWielkość masy metalu/stopuLokalizacjaOrientacjaPrędkość (chód)Prędkość (rzut)Fałszywy alarm (FA) E F G H 2. Ręczny wykrywacz metalu (HHMD) A. Wymagania funkcjonalne 1) zdolność do wykrywania HHMD powinien niezawodnie wykrywać metale żelazne i nieżelazne z odległości nie mniejszej niż 50 mm. Określa się listę przedmiotów, jakie powinien wykrywać HHMD; 2) sygnały alarmowe HHMD powinien posiadać gniazdko do podłączenia słuchawek i być wyposażony zarówno w alarm dźwiękowy, jak i wizualny, przy czym: a) sygnał alarmowy powinien odzywać się niezwłocznie i mieć możliwość regulacji pod względem tonu i głośności, b) alarm powinien informować o ilości wykrytego metalu; 3) sygnalizacja wyczerpania się baterii HHMD powinien posiadać wizualną lub dźwiękową sygnalizację poziomu wyczerpania baterii. B. Wymagania dotyczące obsługi HHMD powinien być łatwy w obsłudze oraz posiadać wyraźne wskaźniki alarmujące lub sygnalizujące wystąpienie awarii. HHMD powinien mieć możliwość automatycznej kalibracji. 1) ustawienie czułości - nie powinno być możliwości regulowania czułości przez operatora; 2) kontrola ze strony operatora - operator wykonuje wyłącznie funkcje polegające na włączaniu i wyłączaniu HHMD; 3) odporność na zakłócenia Sprzęt stosowany w punktach kontroli bezpieczeństwa w porcie lotniczym, w tym telefony komórkowe i sprzęt radiowy, nie powinien powodować zakłóceń w działaniu HHMD. HHMD nie powinien powodować zakłóceń w funkcjonowaniu sprzętu w porcie lotniczym, a w szczególności sprzętu służącego ochronie lotnictwa. C. Wymagania mechaniczne i elektryczne HHMD powinien być urządzeniem kompaktowym, mieć powierzchnie gładkie, bez kantów i zaczepów. Jego wielkość powinna gwarantować łatwą obsługę. HHMD powinien być wyposażony w uchwyt do założenia na nadgarstek, pasek lub kaburę. 1) test na upuszczanie HHMD powinien funkcjonować prawidłowo po 4 upadkach na beton, w różnej pozycji, z wysokości co najmniej 1,5 m; 2) wymagania dotyczące środowiska HHMD powinien być wodoodporny, odporny na działanie wysokiej temperatury, kurz i wilgoć. D. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny HHMD powinien spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. 1) bezpieczeństwo elektryczne Budowa HHMD powinna zabezpieczać przed porażeniem prądem elektrycznym podczas funkcjonowania urządzenia; 2) niezakłócanie technicznych urządzeń medycznych HHMD nie powinien zakłócać działania technicznych urządzeń medycznych, takich jak aparaty słuchowe, rozruszniki serca czy defibrylatory. Producent jest obowiązany dostarczyć wyniki badań w tym zakresie; 3) niezakłócanie urządzeń elektronicznych HHMD nie powinien oddziaływać na urządzenia elektryczne lub elektroniczne oraz na materiały magnetyczne. E. Obsługa techniczna HHMD powinien być urządzeniem bezobsługowym. II. SPRZĘT DZIAŁAJĄCY PRZY WYKORZYSTANIU PROMIENIOWANIA RENTGENOWSKIEGO Wymagania dotyczące sprzętu działającego przy wykorzystaniu promieniowania rentgenowskiego powinny być stosowane do wszystkich urządzeń powodujących powstanie obrazu, którego interpretacja jest zadaniem operatora. Dotyczy to zarówno konwencjonalnych urządzeń prześwietlających, jak i EDS czy EDDS. 1. Urządzenia rentgenowskie (X-RAY) A. Wymagania dotyczące jakości obrazów Jakość obrazów powinna być badana zgodnie z pięcioma kryteriami: 1) rozdzielczość pojedynczego drutu (SWR) - definiuje zdolność urządzenia prześwietlającego do wyświetlenia obrazu pojedynczego, cienkiego drutu. - test 1 (SWR): rozdzielczość powinna umożliwiać operatorowi obserwowanie na monitorze nieizolowanego drutu miedzianego o średnicy 0,2450 mm, nawiniętego na pleksiglas; 2) użyteczna penetracja (UP) - definiuje poziom szczegółów, które powinny być widoczne w ukryciu za materiałem o znanej grubości. - test 2 (UP): operator powinien być w stanie zobaczyć nieizolowany miedziany drut grubości 0,5105 mm ukryty za aluminium o grubości 5/16 cala; 3) rozdzielczość przestrzenna (SR) - definiuje zdolność urządzenia prześwietlającego do odróżniania i wyświetlania obiektów położonych blisko siebie. - test 3 (SR): operator powinien być w stanie zobaczyć skrawki arkusza blachy miedzianej o grubości 2,0 mm; 4) penetracja prosta (SP) - definiuje grubość metalu, który urządzenie jest w stanie spenetrować, jak również zdolność urządzenia do tworzenia obrazów cienkiego metalu. - test 4a (SP obraz cienkiego metalu): operator powinien być w stanie zobaczyć przedmiot stalowy o grubości 0,10 mm, - test 4b (SP odróżnianie grubych metali): operator powinien być w stanie zobaczyć płytę ołowianą ukrytą za stalą o grubości 14 mm; 5) odróżnianie materiałów (MD) - definiuje zdolność urządzenia prześwietlającego do odróżniania materiałów o różnej liczbie atomowej, w szczególności pozwalając na odróżnienie substancji organicznych od nieorganicznych. - test 5 (MD) - sól i cukier powinny być oznaczone różnymi kolorami. Spełnianie przez sprzęt wymienionych 5 kryteriów powinno zostać poddane ocenie w oparciu o Standardowy Zestaw Testowy (STP), którego rysunki techniczne oraz określenie materiałów i wymiarów producent dostarcza użytkownikowi. a) rozdzielczość pojedynczego drutu (SWR) Oprócz drutu miedzianego o grubości 30 AWG, STP ma obejmować drut o grubości od 24 AWG (0,5105 mm) do 36 AWG (0,1270 mm); 24, 30, 32 i 36. Druty powinny być rozłożone w układach sinusoidalnych, b) użyteczna penetracja (UP) STP powinien uwzględnić płytę aluminiową o różnej grubości (5/16, 7/16 i 9/16 cala), za którą znajdowałyby się sinusoidalne układy nieizolowanego drutu miedzianego o różnej średnicy (od 24 do 36 AWG), c) rozdzielczość przestrzenna (SR) Oprócz siatek złożonych z pasków o grubości 0,2 mm, STP powinien uwzględniać inne paski: o rozmiarach 1,0 mm i 1,5 mm. Powinny być używane paski blachy miedzianej ułożone względem siebie pod kątem prostym, aby sprawdzić rozdzielczość poziomą i pionową, d) penetracja prosta (SP) W celu sprawdzenia obrazu cienkiego metalu powinno używać się stalowych blaszek. Oprócz blaszek o rozmiarach 0,10 mm, STP powinien uwzględniać dwa inne rodzaje blaszek: 0,05 mm oraz 0,15 mm. W przypadku testu na rozróżnianie materiałów o dużej gęstości powinno używać się stalowej blaszki w kształcie schodków. Jej grubość powinna się wahać od 14 mm do 30 mm, a schodki powinny być o wysokości 2 mm, e) odróżnianie materiałów (MD) STP powinien zawierać kapsułki z próbkami soli i cukru. B. Testowanie przy użyciu STP 1. Typy testów STP można używać do przeprowadzenia trzech różnych typów testów: 1) testu wstępnego, którego celem jest: a) skierowanie wysiłków związanych z badaniami podczas wstępnej fazy opracowywania urządzeń, b) dokonanie porównania urządzeń podczas zakupu, c) sprawdzenie działania urządzenia w porównaniu ze specyfikacjami; 2) testu podstawowego, którego celem jest szybkie i proste sprawdzenie, czy sprzęt funkcjonuje właściwie; 3) testu okresowego sprawdzającego, którego celem jest zmierzenie wszelkich różnic w działaniu podczas całego okresu funkcjonowania urządzenia. 2. Częstotliwość wykonywania testów i osoby upoważnione do ich wykonywania 1) test podstawowy STP powinno się przeprowadzić jako szybki, rutynowy test, stosowany codziennie przez operatora przed rozpoczęciem użytkowania urządzenia w celu upewnienia się, że powstaje obraz wystarczająco dobrej jakości i że sprzęt funkcjonuje właściwie. Potwierdzenie przeprowadzenia testu powinno być odnotowane w książce rejestracyjnej i potwierdzone podpisem osoby wykonującej ten test; 2) test kontroli jakości działania - ustala się częstotliwość przeprowadzania tego testu, np. nie rzadziej niż raz w miesiącu. Szczegółowe wyniki otrzymane w ramach STP powinny być odnotowywane w formularzu rejestracji znajdującego się w niniejszym załączniku. Powinno się prowadzić ewidencję wyników tego testu przez cały okres użytkowania urządzenia; 3) osoby upoważnione do wykonywania testów Testy kontroli jakości działania powinny być przeprowadzane przez osoby specjalnie przeszkolone, przy czym działanie urządzenia prześwietlającego powinno, w zależności od potrzeb, być przedmiotem szkoleń wstępnych i przypominających dla przełożonych lub operatorów. Osoby wykonujące kontrolę powinny informować o zmianach w działaniu urządzenia lub wątpliwościach dotyczących jakości obrazu. 3. Procedury dotyczące testów kontroli jakości działania Różnice w wynikach testów mogą być spowodowane przez: a) różnice w jakości działania pomiędzy poszczególnymi egzemplarzami danego modelu urządzenia prześwietlającego, b) rodzaj wymagań dotyczących jakości obrazów, który zależy od zdolności operatora do zaobserwowania np. drutu, c) trudności w odtworzeniu warunków testowych (np. położenia testowanej walizki na taśmociągu). Wyniki mogą różnić się w przypadku różnych egzemplarzy tego samego modelu. Ponadto, ponieważ wyniki testów zależą zarówno od operatora, jak i warunków, w jakich zostają przeprowadzone, mogą się one różnić również w przypadku tego samego urządzenia. 1) warunki przeprowadzenia testu: a) testowana walizka (STP) powinna być umieszczona w dowolnym miejscu na taśmie, aby otrzymać optymalny obraz. Miejsce położenia STP powinno się odnotować w formularzu rejestracji. Każdy rutynowy test powinien być przeprowadzony przy zachowaniu tego samego położenia przedmiotu na taśmie, b) testowana walizka powinna się przesuwać na taśmie tak, aby była zwrócona swą najdłuższą częścią równolegle do kierunku ruchu taśmy, c) test powinien być powtarzany tyle razy, aby operator był przekonany, że osiągnął obraz optymalnej jakości, przy uwzględnieniu wszystkich cech obrazu, takich jak kolor, powiększenie, zaznaczenie krawędzi; 2) wymagania dotyczące projektu systemu: a) wszystkie części urządzenia prześwietlającego powinny odpowiadać wymaganiom przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, b) urządzenie nie powinno oddziaływać na materiały fotograficzne, magnetyczne nośniki informacji i przyrządy półprzewodnikowe, c) urządzenie powinno wytwarzać pełny obraz każdego przedmiotu mieszczącego się w tunelu, d) odkształcenia powinny być ograniczone do minimum, e) urządzenie powinno pokazywać przynajmniej 256 odcieni szarości, f) taśma przekaźnikowa powinna być oznakowana, aby wskazywać, gdzie należy kłaść przedmiot w celu otrzymania optymalnego obrazu, g) urządzenie powinno wyświetlać grupy odcieni szarości, tj. wykonywać skanowanie mniejszego zasięgu, h) obraz każdego przedmiotu umieszczonego na taśmie powinien pojawiać się na ekranie przynajmniej przez 5 sekund, przy czym operator powinien mieć możliwość zatrzymania taśmy i, w razie potrzeby, zawrócenia jej, w przypadku konieczności dokładniejszego zbadania zawartości bagażu, i) system powinien w pełni funkcjonować po upływie 2 minut od włączenia, j) po ponownym uruchomieniu taśmy po jej zatrzymaniu, urządzenie powinno pokazywać pełny obraz prześwietlanego bagażu, k) każda wybrana opcja powinna pojawić się w ciągu 1/2 sekundy, l) ekran monitora powinien zapewniać operatorowi swobodną obserwację przedmiotów, tj. 14 cali lub więcej, m) ekran nie powinien migotać i powinien mieć przynajmniej 800 linii (na ogół 1.024 x 1.024 piksele, tj. monitor o wyższej rozdzielczości), n) w przypadku stosowania dwóch monitorów jeden z nich powinien być wyłącznie monochromatyczny, o) urządzenie powinno składać się z modułów, aby ułatwić jego unowocześnienie, p) urządzenie powinno być odporne na zniszczenie w przypadku zalania cieczą, q) urządzenie powinno dokonywać autodiagnostyki po włączeniu zasilania, r) urządzenie powinno być zaprojektowane w taki sposób, aby umożliwić swobodne przemieszczanie się bagaży z paskami we wnętrzu tunelu urządzenia, s) urządzenie powinno posiadać zdolność przekazywania danych za pośrednictwem sieci, w celu szkolenia komputerowego, rejestracji danych w postaci obrazów oraz rejestracji tożsamości użytkownika, daty, godziny itp., t) interfejs powinien być prosty i intuicyjny, u) oprogramowanie powinno być wyświetlone w momencie uruchomienia urządzenia, v) rozmiar tunelu powinien być dostosowany do potrzeb przeprowadzenia kontroli bezpieczeństwa; 3) konserwacja: a) nie należy dokonywać żadnych zmian, konserwacji ani napraw bez upoważnienia, b) nie należy dokonywać zmian oprogramowania urządzenia bez uprzedniego sprawdzenia, czy nie wpłynie to negatywnie na obraz, c) skład materiału, z którego zrobiona jest taśma, nie powinien być zmieniany bez upewnienia się, że nie spowoduje to zmiany jakości obrazu, d) w przypadku wykorzystania modemu w celach konserwacyjnych lub modyfikacyjnych urządzenia, dostęp do modemu powinien podlegać kontroli i nadzorowi technicznemu; 4) funkcje operatora: Poniższe funkcje należy uznać jako minimum dostępne do użytku operatora: a) urządzenie powinno mieć możliwość przynajmniej 2-krotnego zbliżenia każdej części obrazu, b) urządzenie powinno mieć możliwość inwersji taśmy z nagraniem video, c) urządzenie powinno być wyposażone w opcję obrysowania krawędzi przedmiotów, d) urządzenie powinno mieć możliwość wizualnego wskazywania przedmiotów, których nie może spenetrować, e) urządzenie powinno odróżniać substancje organiczne od nieorganicznych, f) urządzenie powinno mieć możliwość przełączania na obraz w dowolnej gamie używanych kolorów, g) w przypadku prześwietlania kolejnej sztuki bagażu, każda wybrana przez operatora funkcja powinna ulec automatycznemu zresetowaniu; 5) przyszłe potrzeby specjalistyczne: a) system powinien posiadać możliwość wyszukiwania przynamniej ostatniej sztuki prześwietlanego bagażu, b) pożądane jest, aby system zapewniał automatyczne rozpoznanie zagrożenia w celu ułatwienia pracy operatora, c) system powinien być wyposażony w opcję umożliwiającą przekazywanie obrazów na wtórne ekrany z pełną funkcjonalnością, d) przekazane obrazy powinny zaznaczać źródło zagrożenia w celu ułatwienia przeszukania bagażu przez służbę ochrony, e) pożądane jest, aby urządzenie wyświetlało optymalny obraz za pierwszym razem lub za pośrednictwem jednej z opcji. III. URZĄDZENIA SŁUŻĄCE DO WYKRYWANIA MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH ORAZ URZĄDZEŃ WYBUCHOWYCH 1. System wykrywania materiałów wybuchowych (EDS) A. System wykrywania materiałów wybuchowych, zwany dalej "EDS", stanowi system lub kombinację różnych technologii, o zdolności do wykrywania, a tym samym wskazywania drogą alarmu, materiałów wybuchowych ukrytych w bagażu, bez względu na to, z jakiego materiału wykonany jest bagaż. B. Wykrywanie nie może być uzależnione od kształtu, położenia czy orientacji materiału wybuchowego. Obecność środków, które zapobiegają wykryciu materiału wybuchowego, musi być wskazana przez alarm. C. EDS nie może stanowić zagrożenia dla zdrowia operatorów lub osób postronnych, zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi promieniowania jądrowego i jonizującego. D. EDS nie może powodować szkód ani istotnych zmian bagażu lub jego zawartości. E. EDS może zakłócać w minimalnym stopniu operacje portu lotniczego. 2. System wykrywania urządzeń wybuchowych (EDDS) A. System wykrywania urządzeń wybuchowych, zwany dalej "EDDS", to system lub kombinacja różnych technologii, o zdolności do wykrywania, a tym samym wskazywania drogą alarmu, urządzenia wybuchowego poprzez wykrywanie jednej lub większej ilości części składowych takiego urządzenia ukrytych w bagażu, bez względu na to, z jakiego materiału wykonany jest bagaż. B. Wykrywanie nie może być uzależnione od kształtu, położenia czy orientacji każdego elementu urządzenia wybuchowego lub konfiguracji urządzenia wybuchowego. Obecność środków, które zapobiegają wykryciu materiału wybuchowego, musi być wskazana przez alarm. C. EDDS nie może stanowić zagrożenia dla zdrowia operatorów lub osób postronnych, zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi promieniowania jądrowego i jonizującego. D. EDDS nie może powodować szkód ani istotnych zmian bagażu lub jego zawartości. E. EDDS może zakłócać w minimalnym stopniu operacje portu lotniczego. 3. Standardy dotyczące funkcjonowania EDS i EDDS A. Wykrywane powinny być przynajmniej poniższe typy materiałów wybuchowych. Podana waga stanowi minimum, jakie powinno zostać wykryte. Różne wielkości wagi stanowią przypuszczalny odpowiednik siły eksplozji materiału wybuchowego. TYP A A g TYP B B g TYP C C g TYP D D g TYP E E g Są to wymagania podstawowe. Od producentów urządzeń EDS i EDDS oczekuje się udoskonalenia działania systemów tak, aby mogły wykrywać (F) g (typu C) lub odpowiednią wagę innych typów. B. Materiał wybuchowy może mieć dowolny kształt. Urządzenie powinno wykrywać arkusz materiału wybuchowego o grubości (G) mm i minimalnej wadze podanej w pkt A. Są to wymagania podstawowe. Od producentów oczekuje się udoskonalenia działania systemów tak, aby mogły wykrywać materiał wybuchowy o grubości (H) mm. C. Od producentów oczekuje się udoskonalenia działania systemów tak, aby mogły wykrywać dodatkowe typy materiałów wybuchowych i zapalających. D. Prawdopodobieństwo wykrycia nie powinno być mniejsze niż (J) % i nie mniejsze niż (K) % w przypadku każdego typu materiału wybuchowego. Prawdopodobieństwo fałszywego alarmu nie powinno być mniejsze niż (L) %. 4. Wymagania dotyczące jakości obrazu Każdy EDS/EDDS, który wytwarza obrazy interpretowane przez operatora, powinien spełniać wymagania dotyczące jakości określone dla urządzeń wykorzystujących promieniowanie rentgenowskie. 5. Testowanie Ustalenie zdolności wykrywania i ilości fałszywych alarmów przy użyciu prawdziwych materiałów wybuchowych ukrytych w bagażu lub sprawdzenie, czy funkcjonowanie spełnia minimalne wymagania, powinno być nadrzędnym celem przeprowadzania testów na urządzeniach EDS. Wyniki testów mają charakter poufny. A. Kryteria funkcjonowania Celem testowania wykrywalności jest określenie, czy EDS może skutecznie wykrywać i odróżniać od innych przedmiotów znajdujących się w bagażu różne typy, jakość i kształty materiału wybuchowego. Prawdopodobieństwo wykrycia (POD) odnosi się do ułamka podanej ilości poddanych kontroli bezpieczeństwa bagaży, które zawierają materiał wybuchowy, w przypadku których alarm został wzbudzony prawidłowo. Prawdopodobieństwo wyraża się w procentach. System powinien automatycznie wskazywać obecność materiału wybuchowego i odróżniać go od innych przedmiotów znajdujących się w bagażu. Stosownie do tego próbka testowa potwierdzi, czy system zidentyfikował materiał wybuchowy i czy wzbudzony alarm zadziałał prawidłowo. 1) poziom fałszywych alarmów Celem testów wykrywających fałszywe alarmy jest sprawdzenie, czy EDS może funkcjonować w normalnych warunkach. Prawdopodobieństwo fałszywego alarmu (PFA) odnosi się do ułamka podanej ilości poddanych kontroli bezpieczeństwa bagaży, które nie zawierają materiału wybuchowego, a które mimo to spowodowały wzbudzenie alarmu urządzenia. Prawdopodobieństwo wyraża się w procentach. Liczy się tylko jeden fałszywy alarm na jedną sztukę bagażu; 2) przepustowość bagażu Celem testu przepustowości jest dokonanie w realnych warunkach działania pomiaru średniej przepustowości bagażu przy użyciu EDS. Chcąc dokonać pomiaru średniej przepustowości, należy posłużyć się tymi samymi konfiguracjami i ustawieniami parametrów, jakie mają miejsce w przypadku testów POD i PFA. B. Metoda Przed testem sporządza się protokół testu zawierający ściśle określone role i zakres odpowiedzialności, w tym w szczególności dotyczące zasad zarządzania konfiguracją urządzenia. W tym przypadku należy również uwzględnić przepisy dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa. 1) materiały wybuchowe Zaleca się przeprowadzanie testów typów i ilości materiałów wybuchowych wymienionych w wymaganiach dotyczących funkcjonowania EDS. W zależności od potrzeb można sprawdzić dodatkowe materiały wybuchowe. We wszystkich przypadkach należy odnotować skład chemiczny, liczbę atomową efektywną (Z) i gęstość (D) testowanego materiału wybuchowego. Próbki materiałów wybuchowych powinny różnić się pod względem kształtu, rozmiaru, ciężaru i grubości. Mogą być ukryte jako imitacje urządzeń (radiomagnetofon) lub w oryginalnym opakowaniu. W testach EDS należy uwzględnić wagę powyżej i poniżej przyjętej wartości granicznej, np. połowa wartości granicznej i dwukrotność wartości granicznej. Jeśli pojawi się wyraźny spadek jakości wykonania przy dwukrotnej wartości granicznej, należy przeprowadzić testy z zastosowaniem wyższych wielkości; 2) bagaż używany do testów Zestaw bagaży powinien obejmować możliwie najbardziej zróżnicowane pod względem typu bagaże. Typ bagażu i jego zawartość będą miały wpływ na poziom fałszywych alarmów EDS, co znajduje odzwierciedlenie w różnych ilościach alarmów w zależności od lotu i pory roku. Niektóre bagaże powinny zawierać, na przykład, żywność, elektronikę, ubrania, ciężkie materiały, artykuły toaletowe i buty. Można zastosować dodatkowy rodzaj zawartości w celu zbadania prawdopodobnych przyczyn fałszywych alarmów. Do testu PFA i przepustowości EDS można użyć bagaży pasażerów portu lotniczego. Przed użyciem bagaży ich zestaw musi zostać prześwietlony, aby sprawdzić i zarejestrować, czy substancja w bagażu powoduje alarm. Następnie bagaże mogą zostać użyte do sprawdzenia wykrywalności urządzenia; 3) położenie bagażu Funkcjonowanie EDS może zależeć od położenia bagażu na taśmociągu. Należy zbadać wpływ różnych pozycji i zarejestrować położenie bagażu; 4) położenie materiału wybuchowego w bagażu Funkcjonowanie EDS może zależeć od położenia materiału wybuchowego w bagażu. Położenie i pozycja materiału wybuchowego w bagażu powinno być zróżnicowane zgodnie z planem i zostać odnotowane; 5) zarządzanie konfiguracją Zmiany w urządzeniu i oprogramowaniu mogą mieć wpływ na funkcjonowanie EDS. Istotną rzeczą jest kontrolowanie testowanej wersji urządzenia i oprogramowania oraz ich rejestracja wraz z szybkością taśmociągu. Kopia testowanego oprogramowania powinna być przechowywana przez instytucję przeprowadzającą test i wykorzystana podczas każdego okresowego testu. Wszelkie parametry, które mogłyby wpłynąć na zdolność wykrywania, powinny również zostać zarejestrowane i sprawdzone. Zmiany dotyczące jakichkolwiek aspektów konfiguracji mogą wymagać ponownego rozpoczęcia próby testowej. Powinno być jasne dla wszystkich uczestniczących w teście, jakie postępowanie wiąże się z reagowaniem na prośbę o zmiany w trakcie testu. Wszelkie dane odnoszące się do poziomu wykrycia, poziomu fałszywych alarmów i przepustowości muszą zostać zebrane przy użyciu tej samej konfiguracji i ustawień parametrów. C. Wyniki i dane statystyczne Ilość przeprowadzonych testów powinna być wystarczająca dla otrzymania statystycznie istotnych wyników. Ogólnie biorąc, im więcej kombinacji dotyczących wagi, grubości itd., tym więcej próbek niezbędnych jest dla osiągnięcia właściwych rezultatów. Plan testów powinien opisywać metodę, która będzie używana do analizy wyników. Wyniki końcowe powinny być chronione i oznaczone klauzulą tajności. Mogą być udostępniane producentom w celu udoskonalenia jakości produktu. 6. Wytyczne operacyjne Urządzenia wykorzystywane do kontroli bezpieczeństwa bagażu EDS lub EDDS mogą być wolno stojące (przypuszczalnie umieszczone w pobliżu stanowiska odprawy biletowo-bagażowej) bądź też wkomponowane w system pracy taśmociągu (prawdopodobnie umieszczone w rejonie ciągu technologicznego odprawy bagażu) oraz sprzężone z innymi urządzeniami rentgenowskimi. A. Wytyczne operacyjne dla urządzenia wolno stojącego 1) położenie bagażu: a) stojący lub b) leżący płasko na taśmociągu; 2) cechy bagażu: a) określone przez wydajność systemu obsługi bagażu, b) maksymalna długość (wzdłuż pasa) 0,9 m, c) maksymalna wysokość 0,75 m, d) maksymalna szerokość 0,3 m, e) maksymalny ciężar 60 kg, f) minimalny ciężar 3,5 kg; 3) otwór wlotowy wystarczająco duży, aby zapewnić wyświetlenie całkowitego obrazu bagażu o maksymalnym wymiarze: a) poziomym 1 m,wymiary zamienione w przypadku poziomej orientacji promieniowania; b) pionowym przynajmniej 0,45m 4) szybkość taśmociągu urządzenia: a) ładowanie ręczne, b) możliwa do przyjęcia wielkość do 0,3 m/sek; 5) szerokość taśmociągu urządzenia jest uzależniona od maksymalnego rozmiaru bagażu; 6) wysokość podajnika (odległość taśmy urządzenia od podłoża): a) zależna od lokalizacji, b) zgodna z przepisami BHP; 7) maksymalna waga systemu uzależniona od struktury terminalu; 8) przepustowość: minimum 300 sztuk bagaży/godz. B. Wytyczne operacyjne dla systemu zintegrowanego 1) położenie bagażu: płasko na taśmociągu; 2) cechy bagażu: a) określone przez wydajność systemu obsługi bagażu, b) maksymalna długość (wzdłuż pasa) 0,9 m, c) maksymalna wysokość (w poprzek pasa) 0,75 m, d) maksymalna szerokość (wymiar pionowy, jeśli bagaż leży płasko) 0,3 m, e) maksymalny ciężar 60 kg, f) minimalny ciężar 3,5 kg; 3) otwór wlotowy wystarczająco duży, aby zapewnić wyświetlenie całkowitego obrazu bagażu o maksymalnym wymiarze: a) poziomym 1 m,wymiary zamienione w przypadku poziomej orientacji promieniowania; b) pionowym przynajmniej 0,45m 4) szybkość taśmociągu urządzenia: a) zależy od lokalizacji, ilości w godzinach szczytu oraz przestrzeni miejsca zajętego przez bagaże, b) musi wynosić przynajmniej do 0,5 m/sek przy przepustowości do 20 bagaży na minutę lub 1.200 na godzinę (większe szybkości proporcjonalne do przepustowości); 5) szerokość taśmociągu urządzenia uzależniona od maksymalnego rozmiaru bagażu; 6) wysokość podajnika (odległość taśmy urządzenia od ziemi) jest dostosowywana w taki sposób, aby była odpowiednia do istniejących taśmociągów (zazwyczaj 0,5 m do 0,55 m); 7) powierzchnia taśmociągu: a) 0,5 m do 1,2 m, w zależności od szybkości taśmociągu, b) prawdopodobnie zaistnieje potrzeba stałego odstępu bagaży (mierzona od czoła do czoła bagażu) min. 1,2 m, c) istnieje również potrzeba wykrycia bagaży, które są: zbyt długie, ustawione obok siebie bokiem lub zbyt wysokie; 8) optymalne ustawienie bagażu - niepożądane jest centralne położenie bagażu do kontroli bezpieczeństwa. 7. Działania w ramach testowania sprzętu EDS A. Testowanie fałszywych alarmów 1) Najlepszym sposobem przeprowadzenia testu na fałszywy alarm jest dokonanie tego w porcie lotniczym przy użyciu prawdziwych bagaży, które pochodzą od prawdziwych pasażerów i zostały wybrane jako próbki różnych typów bagaży odprawionych w porcie lotniczym (różne lotniska docelowe, loty czarterowe, loty regularne, itd.). Minimalna liczba sztuk bagaży zalecanych w przypadku testu wynosi 100; 2) test oceny fałszywych alarmów W przypadku trudności powstałych podczas testowania fałszywych alarmów przy użyciu prawdziwych bagaży, zaleca się przeprowadzenie krótkiego testu jakości działania sprzętu. Test ten przeprowadza się przy użyciu testowego zestawu bagaży i zastosowaniu procedury, która pozwala na ocenę funkcjonowania urządzenia, jak przy użyciu prawdziwych bagaży. Z doświadczenia wynika, że prawdopodobieństwo fałszywego alarmu obliczone przy użyciu tego rodzaju testów jest zazwyczaj mniejsze niż prawdopodobieństwo fałszywego alarmu obliczone przy użyciu prawdziwych bagaży. Poniżej przedstawiony jest sposób przeprowadzenia tego testu: a) liczba użytych bagaży - 20 sztuk, b) liczba prób przeprowadzonych z każdym bagażem - 5 prób z każdą sztuką bagażu w 5 różnych pozycjach wybranych przypadkowo, c) rodzaje bagaży powinny być typowe dla odprawianych w porcie lotniczym. Jako przykład zaleca się zestaw bagaży złożony z 5 dużych sztuk bagażu z twardego materiału, 7 dużych sztuk bagażu z miękkiego materiału, 6 toreb typu sportowego, 1 plecak, 1 pudło kartonowe, d) zawartość bagaży powinna reprezentować różnorodność bagaży odprawianych w porcie lotniczym, do których zalicza się w szczególności: - bagaż zagubiony i bez właściciela (jeśli jeden z tych bagaży zawiera przedmioty zazwyczaj niespotykane w bagażach odprawianych w porcie lotniczym, przedmioty te należy usunąć), - bagaże przygotowane przez osoby, które zostały poproszone o zapakowanie takich rzeczy, jakby wybierały się w różne miejsca, e) istotną rzeczą jest dopilnowanie, aby bagaże zawierały takie rzeczy, jak ubrania, artykuły toaletowe, żywność, urządzenia elektroniczne itp., jak w przypadku typowych bagaży pasażerów, f) metoda informowania: - liczy się tylko jeden fałszywy alarm przypadający na sztukę bagażu. Prawdopodobieństwo fałszywego alarmu odnosi się do pewnej ilości danej liczby bagaży, które wzbudzają alarm informujący o obecności materiału wybuchowego, i wyraża się je w procentach, - konieczne jest również informowanie o otrzymanym procencie alarmów samoczynnych lub alarmów powstałych w wyniku reagowania na substancję o zwiększonej gęstości. B. Test na prawdopodobieństwo wykrycia 1) ilość prób przeprowadzonych z każdym materiałem wybuchowym: Ogólna ilość prób przeprowadzonych z każdym materiałem wybuchowym powinna być wystarczająco duża, aby zapewnić niski poziom błędu otrzymanych wyników. Proponowana minimalna ilość prób wynosi 100. W każdym przypadku należy wziąć pod uwagę towarzyszący wynikom współczynnik błędu, którego granicę oblicza się według poniższego wzoru: gdzie: - δ oznacza błąd, - n oznacza ogólną liczbę prób przeprowadzonych z materiałem wybuchowym, - x oznacza ogólną liczbę przypadków wykrycia. Jeśli istnieją limity czasowe przeprowadzenia testu, można przyjąć, że materiał wybuchowy należy umieścić w jednym bagażu i poddać testowi ten bagaż dziesięć razy, zmieniając jego pozycję podczas wprowadzania go do tunelu EDS. Następnie powtórzyć procedurę jeszcze z 9 bagażami, aby otrzymać minimalną ilość 100 prób w przypadku każdego materiału wybuchowego. 2) liczba użytych bagaży: 20 sztuk (ten sam zestaw co w przypadku Testu Oceny Fałszywych Alarmów); 3) metoda umieszczania materiałów wybuchowych wewnątrz bagażu Na zasadzie przypadkowego wyboru każdy materiał wybuchowy powinien zostać przypisany do jednego bagażu i umieszczony w jednej z 9 pozycji w jego wnętrzu (góra, dno/lewa, prawa, środek). Materiał wybuchowy fabrycznie zapakowany powinien zostać ułożony w pozycji wybranej przypadkowo. Posługując się cienkowarstwowym materiałem wybuchowym, można go umieścić więcej niż w jednej z 9 określonych pozycji; 4) zawartość bagaży Poza materiałami wybuchowymi, zawartość każdego bagażu powinna być taka sama jak w przypadku testu oceny fałszywych alarmów; 5) metoda informowania Prawdopodobieństwo wykrycia dla każdego typu materiału wybuchowego oraz ogólne prawdopodobieństwo wykrycia wyraża się w procentach. Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1801, z 2002 r. Nr 241, poz. 2073 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 124, poz. 1152. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Łączności", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia (Dz. U. Nr 160, poz. 1550) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2001 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Zasłużony dla Łączności", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia (Dz. U. Nr 105, poz. 1145) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odznakę nadaje minister właściwy do spraw łączności z własnej inicjatywy albo na wniosek: 1) kierownika jednostki organizacyjnej nadzorowanej lub bezpośrednio podległej ministrowi właściwemu do spraw łączności, 2) ministra, kierownika urzędu centralnego, wojewody lub marszałka województwa.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 123, poz. 1353. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 160, poz. 1552) Na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasady orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu; 2) tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich w sprawach orzekania o inwalidztwie; 3) sposób przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin; 2) ABW - Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 3) AW - Agencję Wywiadu; 4) jednostka organizacyjna - jednostkę organizacyjną ABW albo AW; 5) funkcjonariusz - funkcjonariusza ABW albo AW; 6) emeryt i rencista - emeryta i rencistę Urzędu Ochrony Państwa, ABW oraz AW; 7) uprawniony wnioskodawca - członków rodziny, o których mowa w art. 131 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188); 8) komisje lekarskie - komisje lekarskie podległe Szefowi ABW oraz Szefowi AW, o których mowa w art. 21 ust. 1 zdanie drugie ustawy; 9) czynności orzecznicze - całokształt czynności związanych z orzekaniem o inwalidztwie funkcjonariusza oraz emeryta i rencisty. § 3. 1. Komisje lekarskie orzekają w dwóch instancjach: 1) w pierwszej instancji - regionalne komisje lekarskie; 2) w drugiej instancji - Centralne Komisje Lekarskie. 2. Właściwość miejscową komisji lekarskich określają przepisy o zasadach oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby. Rozdział 2 Zasady orzekania o inwalidztwie § 4. W celu orzeczenia o inwalidztwie funkcjonariusza ustala się, czy stałe lub długotrwałe naruszenie sprawności organizmu powoduje trwałą niezdolność do służby oraz czy powoduje całkowitą lub częściową niezdolność do pracy. § 5. 1. Naruszenie sprawności organizmu uważa się za stałe, jeżeli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy, oraz za długotrwałe - jeżeli według wiedzy medycznej może nastąpić poprawa stanu zdrowia po upływie 12 miesięcy. 2. Oceny stopnia naruszenia sprawności organizmu dokonuje się po zakończeniu rehabilitacji lub leczenia. § 6. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, który został uznany za trwale niezdolnego do służby, może być zdolny, częściowo niezdolny lub całkowicie niezdolny do pracy. 2. Orzekając o częściowej niezdolności do pracy, ocenia się, czy funkcjonariusz może wykonywać pracę w zmniejszonym zakresie lub na stanowisku pracy przystosowanym do potrzeb i możliwości wynikających ze stopnia naruszenia sprawności organizmu i przyznanej grupy inwalidztwa. 3. Orzekając o całkowitej niezdolności do pracy, ocenia się, czy funkcjonariusz jest niezdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy, z wyjątkiem pracy na stanowisku pracy przystosowanym do potrzeb i możliwości wynikających ze stopnia naruszenia sprawności organizmu i przyznanej grupy inwalidztwa. § 7. 1. Przy ocenie zdolności do pracy funkcjonariusza uznanego za trwale niezdolnego do służby bierze się pod uwagę, czy i jaką pracę mógłby wykonywać z uwagi na predyspozycje psychofizyczne determinujące jego stan zdrowia. 2. Przy ocenie zdolności do pracy funkcjonariusza w warunkach, o których mowa w § 6 ust. 2 i 3, bierze się pod uwagę, czy może on wykonywać pracę tylko w tych warunkach. Rozdział 3 Kierowanie do komisji lekarskich § 8. 1. Do regionalnej komisji lekarskiej kierują: 1) funkcjonariusza: a) zastępcę Szefa ABW - Szef ABW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz, b) zastępcę Szefa AW oraz dyrektora administracyjnego wywiadu - Szef AW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz, c) kierownika lub zastępcę kierownika jednostki organizacyjnej - Szef ABW lub Szef AW albo upoważniony przez nich funkcjonariusz, d) pełniącego służbę w Centralnym Ośrodku Szkolenia ABW oraz delegaturach ABW - kierownik jednostki organizacyjnej, e) pełniącego służbę w pozostałych jednostkach organizacyjnych - kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych, 2) emeryta i rencistę - organ emerytalny - zwani dalej "organem kierującym". 2. Do regionalnej komisji lekarskiej kieruje się: 1) z urzędu: a) funkcjonariusza, którego stan zdrowia daje podstawę do przypuszczeń, że stopień jego zdolności do służby uległ zmianie lub że dalsze pełnienie przez niego służby na zajmowanym stanowisku jest niemożliwe - na wniosek lekarza zakładu opieki zdrowotnej ABW lub AW albo z inicjatywy właściwego organu kierującego, b) emeryta i rencistę, w celu ustalenia aktualnej grupy inwalidztwa i związku tego inwalidztwa ze służbą - w terminie kontrolnego badania lekarskiego, c) funkcjonariusza oraz emeryta i rencistę, w celu ustalenia związku śmierci ze służbą - na wniosek właściwego organu kierującego, 2) na własną prośbę: a) funkcjonariusza, b) emeryta i rencistę w przypadkach, o których mowa w § 30 i § 32 ust. 2 - zwanych dalej "osobami skierowanymi". 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, funkcjonariusz składa prośbę na piśmie, drogą służbową, do właściwego organu kierującego. 4. W uzasadnionych przypadkach organ kierujący może skierować osobę skierowaną do regionalnej komisji lekarskiej z pominięciem jej właściwości terytorialnej. § 9. 1. Skierowanie do regionalnej komisji lekarskiej sporządza organ kierujący na formularzu karty skierowania, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Skierowanie do regionalnej komisji lekarskiej traci ważność po upływie 30 dni od daty pierwszego badania wyznaczonego przez regionalną komisję lekarską. Rozdział 4 Tryb postępowania i właściwość komisji lekarskich § 10. Komisje lekarskie, orzekając o inwalidztwie funkcjonariusza oraz emeryta i rencisty, orzekają również o: 1) związku schorzeń i chorób, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy, ze służbą; 2) inwalidztwie i związku tego inwalidztwa ze służbą na skutek choroby lub wypadku; 3) związku śmierci ze służbą na skutek choroby lub wypadku. § 11. 1. Regionalne komisje lekarskie są właściwe w zakresie: 1) badań lekarskich funkcjonariusza oraz kontrolnych badań lekarskich emeryta i rencisty; 2) kierowania osób, o których mowa w pkt 1, na konsultacje, badania specjalistyczne i dodatkowe; 3) wydawania orzeczeń w sprawach, o których mowa w § 10, w stosunku do funkcjonariusza oraz emeryta i rencisty zamieszkałego w miejscowości objętej terytorialnym zasięgiem działania komisji, z zastrzeżeniem § 8 ust. 4; 4) żądania od osoby skierowanej dokumentacji niezbędnej do prawidłowej oceny jej stanu zdrowia, w ramach orzekania w sprawach, o których mowa w § 10. 2. Centralne Komisje Lekarskie są właściwe w zakresie: 1) rozpatrywania odwołań od orzeczeń regionalnych komisji lekarskich; 2) sprawowania merytorycznego nadzoru nad orzecznictwem regionalnych komisji lekarskich; 3) wydawania orzeczeń w trybie nadzoru w przypadku uchylenia orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej; 4) udzielania konsultacji w zakresie orzecznictwa lekarskiego oraz rozstrzygania kwestii spornych lub nasuwających szczególne wątpliwości orzecznicze; 5) współpracy z instytucjami naukowo-lekarskimi w celu podnoszenia poziomu orzecznictwa lekarskiego. § 12. 1. Regionalna komisja lekarska przeprowadza badanie lekarskie osoby skierowanej i sporządza protokół badania komisji lekarskiej. Oceny stanu zdrowia tej osoby dokonuje na podstawie protokołu badania lekarskiego, wyników zleconych badań specjalistycznych, wywiadu chorobowego, dokumentacji medycznej będącej wynikiem obserwacji szpitalnej, leczenia ambulatoryjnego i sanatoryjnego oraz innych dokumentów medycznych istotnych do dokonania tej oceny. 2. Jeżeli w toku badania lekarskiego powstało uzasadnione podejrzenie, że osoba skierowana rozmyślnie spowodowała u siebie uszkodzenie ciała albo schorzenie, regionalna komisja lekarska orzeka o stanie zdrowia tej osoby, zgodnie z ust. 1, i powiadamia organ kierujący o podejrzeniu. 3. Protokół badania lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, zawiera wyszczególnienie wszystkich schorzeń i chorób fizycznych lub psychicznych, w tym także tych, które nie obniżają zdolności do służby. Protokół badania lekarskiego podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego. 4. Rozpoznanie wpisuje się w protokół badania lekarskiego regionalnej komisji lekarskiej w języku polskim, z uwzględnieniem lokalizacji schorzenia i choroby, a w przypadkach wymagających dodatkowego uściślenia - stopnia ich nasilenia. 5. Protokół badania lekarskiego regionalnej komisji lekarskiej, w wyniku którego stwierdzono po raz pierwszy związek schorzeń i chorób ze służbą, oraz zaliczenie do jednej z grup inwalidztwa sporządza się w dwóch egzemplarzach, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Jeden egzemplarz protokołu badania lekarskiego przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej, drugi egzemplarz przesyła się wraz z orzeczeniem, o którym mowa w § 20 ust. 1, do Centralnej Komisji Lekarskiej. § 13. 1. Regionalna komisja lekarska wydaje orzeczenie o pogorszeniu stanu zdrowia niezależnie od związku schorzenia i choroby ze służbą. 2. Regionalna komisja lekarska, wydając orzeczenie o trwałej niezdolności do służby, orzeka również o związku schorzeń i chorób ze służbą oraz o inwalidztwie i związku tego inwalidztwa ze służbą. 3. Jeżeli przy orzekaniu o zdolności do służby regionalna komisja lekarska stwierdziła trwały uszczerbek na zdrowiu, spowodowany schorzeniami i chorobami pozostającymi w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, to poza orzeczeniem o zdolności do służby wydaje orzeczenie o trwałym uszczerbku na zdrowiu, jeżeli wcześniej orzeczenie w tej sprawie nie zostało wydane. 4. Związek schorzeń i chorób ze służbą regionalna komisja lekarska ustala na podstawie: 1) dokumentacji lekarskiej, o której mowa w § 12 ust. 1, związanej z orzekanym schorzeniem i chorobą; 2) wyników przeprowadzonego śledztwa lub dochodzenia; 3) wyroków sądowych; 4) protokołów powypadkowych; 5) informacji dotyczącej warunków i przebiegu służby, ze szczególnym uwzględnieniem opisu warunków służby w okresie powstania schorzenia i choroby lub znaczącego pogorszenia stanu zdrowia; 6) oświadczeń przełożonych i świadków. 5. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej o związku schorzeń i chorób ze służbą powinno być uzasadnione i zawierać jedno z następujących określeń: 1) trwała niezdolność do służby pozostaje w związku ze służbą; 2) trwała niezdolność do służby nie pozostaje w związku ze służbą. § 14. Regionalna komisja lekarska, wydając orzeczenie o inwalidztwie funkcjonariusza, jest obowiązana do: 1) stwierdzenia, czy nastąpiła trwała niezdolność do służby wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu oraz czy istnieje zdolność do pracy; 2) ustalenia grupy inwalidztwa, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, do której funkcjonariusz zostaje zaliczony; 3) ustalenia grupy inwalidztwa w związku ze schorzeniami narządu ruchu, wzroku i słuchu; 4) ustalenia, w odniesieniu do każdej stwierdzonej grupy inwalidztwa, czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą oraz czy powstało wskutek choroby lub wypadku pozostających w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; 5) ustalenia daty lub okresu powstania inwalidztwa albo daty pogorszenia stanu zdrowia, powodującego zmianę grupy inwalidztwa; 6) ustalenia, czy inwalidztwo jest okresowe albo trwałe; 7) ustalenia, czy inwalida jest zdolny do samodzielnej egzystencji; 8) określenia stopnia zdolności do pracy oraz wskazań i przeciwwskazań dotyczących pracy inwalidy; 9) wyznaczenia terminu kontrolnego badania lekarskiego. § 15. 1. Regionalna komisja lekarska, wydając orzeczenie o związku inwalidztwa ze służbą, stosuje kryteria, o których mowa w art. 20 ust. 3 i 5 ustawy. 2. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej w sprawach, o których mowa w ust. 1, powinno być uzasadnione i zawierać jedno z następujących określeń: 1) inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą na skutek choroby; 2) inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą na skutek wypadku; 3) inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą. § 16. 1. Za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę ustaloną przez regionalną komisję lekarską. 2. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie ma możliwości ustalenia daty powstania inwalidztwa, natomiast ustaliła okres, w którym ono powstało, za datę powstania inwalidztwa przyjmuje się datę końcową tego okresu. 3. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie ma możliwości ustalenia ani daty, ani okresu powstania inwalidztwa, za datę jego powstania przyjmuje się datę skierowania do regionalnej komisji lekarskiej. § 17. Regionalna komisja lekarska, wydając orzeczenie o związku śmierci ze służbą funkcjonariusza, emeryta i rencisty, ustala, czy śmierć jest następstwem wypadku lub schorzeń i chorób pozostających w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby. § 18. 1. Regionalna komisja lekarska wydaje orzeczenie po zebraniu wszystkich niezbędnych dokumentów, o których mowa w § 13 ust. 4. 2. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dokumentów, o których mowa w § 13 ust. 4, zawiadamia o tym osobę skierowaną, zobowiązując ją do ich dostarczenia w terminie 14 dni, lub kieruje tę osobę na dodatkowe badania specjalistyczne lub obserwację szpitalną. 3. Regionalna komisja lekarska może zwrócić się o dostarczenie dokumentów, o których mowa w § 13 ust. 4, do organu kierującego. 4. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów, o których mowa w § 13 ust. 4, lub też w razie odmowy osoby skierowanej poddania się zleconym dodatkowym badaniom specjalistycznym lub obserwacji szpitalnej regionalna komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów i dokonanej oceny stanu zdrowia osoby skierowanej. § 19. 1. Regionalna komisja lekarska orzeka większością głosów. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego. 2. Członek regionalnej komisji lekarskiej mający w sprawie orzeczenia zdanie odrębne może je wnieść na piśmie wraz z uzasadnieniem do protokołu badania regionalnej komisji lekarskiej. § 20. 1. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej stwierdzające po raz pierwszy związek schorzeń i chorób ze służbą oraz zaliczenie do jednej z grup inwalidztwa sporządza się w 4 egzemplarzach, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje po jednym egzemplarzu osoba skierowana i właściwy organ kierujący, trzeci egzemplarz przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej, natomiast czwarty egzemplarz orzeczenia wraz z protokołem badania regionalnej komisji lekarskiej, o którym mowa w § 12 ust. 5 zdanie drugie, przesyła się do wiadomości Centralnej Komisji Lekarskiej. 3. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej ustalające związek śmierci funkcjonariusza, emeryta i rencisty ze służbą sporządza się w 3 egzemplarzach, według wzoru określonego w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 4. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 3, otrzymuje po jednym egzemplarzu uprawniony wnioskodawca i właściwy organ kierujący, trzeci egzemplarz przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej. § 21. 1. Podstawowe ustalenia zawarte w protokole badania lekarskiego oraz orzeczeniu regionalnej komisji lekarskiej wpisuje się do rejestru orzeczeń. W rejestrze członkowie składu orzekającego składają podpisy po zakończeniu każdego dnia pracy regionalnej komisji lekarskiej. 2. Rejestr orzeczeń prowadzi się według wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 22. 1. Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia, o którym mowa w § 20 ust. 1 i 3, przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej wręcza je odpowiednio osobie skierowanej lub uprawnionemu wnioskodawcy oraz właściwemu organowi kierującemu, informując jednocześnie o prawie do wniesienia odwołania. W przypadku osobistego odbioru orzeczenia osoba skierowana albo uprawniony wnioskodawca oraz właściwy organ kierujący potwierdzają jego odbiór w rejestrze orzeczeń. 2. Przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej może również przesłać orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, odpowiednio osobie skierowanej lub uprawnionemu wnioskodawcy oraz właściwemu organowi kierującemu pocztą za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Rozdział 5 Rozpatrywanie odwołań od orzeczeń regionalnych komisji lekarskich § 23. 1. Odwołanie do Centralnej Komisji Lekarskiej od orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej wnosi się na piśmie, na zasadach określonych w art. 21 ust. 3 ustawy, za pośrednictwem regionalnej komisji lekarskiej, która wydała orzeczenie. 2. Uprawniony wnioskodawca może wnieść odwołanie od orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej ustalającego związek śmierci funkcjonariusza, emeryta i rencisty ze służbą. 3. Przedmiotem odwołania może być orzeczenie w całości lub w części i nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. § 24. 1. Regionalna komisja lekarska przesyła odwołanie, w tym wniesione po terminie, wraz z zaskarżonym orzeczeniem i protokołem badania regionalnej komisji lekarskiej oraz pozostałą dokumentacją orzeczniczą do Centralnej Komisji Lekarskiej w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania. 2. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu przez Centralną Komisję Lekarską. 3. W przypadku naruszenia terminu do wniesienia odwołania z przyczyn niezależnych od osoby skierowanej, Centralna Komisja Lekarska, na uzasadniony wniosek tej osoby, rozpatruje odwołanie pomimo upływu terminu do jego wniesienia. § 25. Centralna Komisja Lekarska rozpatruje odwołanie w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, na podstawie wszystkich dokumentów dotyczących danej sprawy oraz, w razie potrzeby, po zleceniu dodatkowych badań specjalistycznych lub po dostarczeniu, na jej żądanie, dodatkowych dokumentów przez osobę skierowaną. § 26. 1. Centralna Komisja Lekarska po rozpatrzeniu odwołania: 1) utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie albo 2) uchyla zaskarżone orzeczenie i wydaje nowe, albo 3) uchyla zaskarżone orzeczenie i zarządza ponowne przeprowadzenie czynności orzeczniczych i wydanie nowego orzeczenia przez regionalną komisję lekarską. 2. Centralna Komisja Lekarska nie może wydać nowego orzeczenia na niekorzyść osoby skierowanej, chyba że zaskarżone orzeczenie jest sprzeczne z prawem lub zostało wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych. 3. Do postępowania odwoławczego prowadzonego przez Centralną Komisję Lekarską stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji. 4. Wzór orzeczenia wydawanego przez Centralną Komisję Lekarską określa odpowiednio załącznik nr 3 lub nr 4 do rozporządzenia. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Centralna Komisja Lekarska niezwłocznie zwraca całość dokumentacji orzeczniczej do regionalnej komisji lekarskiej. Regionalna komisja lekarska wydaje nowe orzeczenie w terminie 30 dni. § 27. 1. Orzeczenia regionalnych komisji lekarskich, od których w terminie nie wniesiono odwołania, oraz orzeczenia, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 1 i 2, są prawomocne. 2. O utrzymaniu w mocy zaskarżonego orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej bądź o jego uchyleniu Centralna Komisja Lekarska zawiadamia na piśmie osobę skierowaną lub uprawnionego wnioskodawcę oraz właściwy organ kierujący. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 28. 1. Centralna Komisja Lekarska może uchylić w trybie nadzoru orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych bądź zawierające błędy orzecznicze i zażądać od tej komisji przekazania całości dokumentacji orzeczniczej. 2. Centralna Komisja Lekarska, uchylając orzeczenie, o którym mowa w ust. 1: 1) wydaje nowe orzeczenie, które jest prawomocne, albo 2) zarządza ponowne poddanie osoby skierowanej czynnościom orzeczniczym przez wyznaczoną regionalną komisję lekarską. 3. Do czynności orzeczniczych, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji. Rozdział 6 Kontrolne badania lekarskie inwalidów § 29. 1. Regionalna komisja lekarska wyznacza termin pierwszego kontrolnego badania lekarskiego inwalidy po upływie trzech lat od dnia wydania orzeczenia o inwalidztwie, a następne kontrolne badanie lekarskie nie rzadziej niż co pięć lat. 2. Regionalna komisja lekarska może wyznaczyć termin kontrolnego badania lekarskiego inwalidy w okresie wcześniejszym, jeżeli zachodzi przypuszczenie że, według wiedzy medycznej, ustalona w orzeczeniu grupa inwalidztwa może ulec zmianie przed upływem terminów, o których mowa w ust. 1. 3. Regionalna komisja lekarska może orzec, że kontrolne badanie lekarskie inwalidy jest zbędne lub wyznaczyć inny termin tego badania niż określony w ust. 1, jeżeli, według wiedzy medycznej, przebieg choroby powodującej inwalidztwo wskazuje, że zmiana grupy inwalidztwa ustalona w orzeczeniu nie nastąpi lub może nastąpić w terminie późniejszym. 4. Regionalna komisja lekarska nie przeprowadza kontrolnego badania lekarskiego inwalidy, który ukończył 55 lat życia lub gdy inwalidztwo trwa dłużej niż 10 lat. § 30. Regionalna komisja lekarska wyznacza inny termin kontrolnego badania lekarskiego inwalidy, na jego pisemny wniosek, o ponowne ustalenie grupy inwalidztwa, jeżeli lekarz prowadzący leczenie inwalidy wydał zaświadczenie stwierdzające istotne pogorszenie jego stanu zdrowia. Wniosek wraz z zaświadczeniem składa się do właściwego organu kierującego. § 31. 1. Regionalna komisja lekarska podczas kontrolnego badania lekarskiego inwalidy dokonuje oceny jego stanu zdrowia. Przepisy § 12 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 2. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy inwalida ma ograniczoną zdolność poruszania się, regionalna komisja lekarska może przeprowadzić kontrolne badanie lekarskie inwalidy w miejscu jego pobytu. 3. Protokół kontrolnego badania lekarskiego inwalidy regionalna komisja lekarska sporządza w jednym egzemplarzu, według wzoru określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia. Przepis § 12 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 4. Regionalna komisja lekarska po przeprowadzeniu kontrolnego badania lekarskiego inwalidy wydaje orzeczenie według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Przepisy § 18, 19, 21 i 22 stosuje się odpowiednio. 5. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej, o którym mowa w ust. 4, sporządza się w 3 egzemplarzach. Po jednym egzemplarzu orzeczenia otrzymuje osoba skierowana i właściwy organ kierujący, natomiast trzeci egzemplarz przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej. 6. W orzeczeniu, o którym mowa w ust. 4, regionalna komisja lekarska ustala, czy: 1) naruszenie sprawności organizmu uzasadniające uznanie funkcjonariusza za trwale niezdolnego do służby nadal istnieje; 2) inwalidztwo nadal istnieje i do której grupy inwalidztwa zalicza się aktualnie osobę skierowaną; 3) inwalida jest zdolny do samodzielnej egzystencji; 4) inwalida jest zdolny do pracy i jakie stwierdzono przeciwwskazania zdrowotne dotyczące pracy inwalidy. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 32. 1. Inwalida, który miał wyznaczony termin kontrolnego badania lekarskiego po dniu wejścia w życie rozporządzenia, zostanie poddany kontrolnemu badaniu lekarskiemu w terminie wyznaczonym przez regionalną komisję lekarską podczas ostatniego badania. 2. Regionalna komisja lekarska wyznacza inny termin kontrolnego badania lekarskiego inwalidy niż określony w ust. 1, na jego pisemny wniosek. Przepis § 30 stosuje się odpowiednio. § 33. Do spraw wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1552) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 stycznia 1995 r. w sprawie zasad orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, emerytów i rencistów policyjnych, trybu postępowania i właściwości komisji lekarskich w tych sprawach, sposobu przeprowadzania kontrolnych badań lekarskich oraz wzywania inwalidów na te badania (Dz. U. Nr 8, poz. 41), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie oddelegowania funkcjonariuszy Agencji Wywiadu do wykonywania zadań służbowych poza Agencją (Dz. U. Nr 160, poz. 1553) Na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb oddelegowania funkcjonariusza Agencji Wywiadu, zwanego dalej "funkcjonariuszem", do wykonywania zadań służbowych poza Agencją Wywiadu; 2) uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza w czasie oddelegowania do wykonywania zadań służbowych poza Agencją Wywiadu, zwanego dalej "oddelegowaniem"; 3) wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu funkcjonariuszowi; 4) szczególne uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza pełniącego służbę poza granicami kraju. § 2. Funkcjonariusza można oddelegować, za jego zgodą, do wykonywania przez czas określony zadań służbowych poza Agencją Wywiadu. § 3. Wykonywanie w podmiocie, do którego nastąpiło oddelegowanie, zwanym dalej "podmiotem oddelegowania", zadań służbowych przez oddelegowanego funkcjonariusza polega na wykonywaniu obowiązków w ramach zadań, o których mowa w ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanej dalej "ustawą". § 4. 1. Oddelegowanie funkcjonariusza następuje na wniosek Szefa Agencji Wywiadu lub kierownika podmiotu oddelegowania, zwany dalej "wnioskiem". 2. Z wnioskiem występuje Szef Agencji Wywiadu do kierownika podmiotu oddelegowania albo kierownik podmiotu oddelegowania do Szefa Agencji Wywiadu. § 5. 1. Wniosek Szefa Agencji Wywiadu zawiera następujące dane: 1) nazwę podmiotu oddelegowania; 2) proponowane stanowisko służbowe przeznaczone dla oddelegowanego funkcjonariusza; 3) zakres wykonywanych zadań na proponowanym stanowisku służbowym; 4) proponowany okres oddelegowania. 2. Wniosek kierownika podmiotu oddelegowania zawiera następujące dane: 1) nazwę podmiotu oddelegowania; 2) proponowane stanowisko służbowe przeznaczone dla oddelegowanego funkcjonariusza oraz przysługującą na tym stanowisku wysokość uposażenia, wraz ze wskazaniem poszczególnych jego składników; 3) kwalifikacje wymagane do zajmowania proponowanego stanowiska służbowego; 4) zakres wykonywanych zadań i obowiązków na proponowanym stanowisku służbowym; 5) wymagania w zakresie rodzaju poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych i okres jego ważności; 6) proponowany okres oddelegowania; 7) informację o ilości godzin pracy z użyciem monitora ekranowego. § 6. Szef Agencji Wywiadu: 1) w przypadku uwzględnienia wniosku wyznacza funkcjonariusza do oddelegowania; 2) może nie uwzględnić wniosku kierownika podmiotu oddelegowania, jeżeli na wskazanym stanowisku służbowym nie będą wykonywane zadania służbowe, o których mowa w ustawie, albo jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Agencji Wywiadu. § 7. Funkcjonariusz wyznaczony do oddelegowania zostaje zapoznany z treścią wniosku oraz wyraża wstępną zgodę na oddelegowanie. § 8. 1. W przypadku uwzględnienia wniosku Szef Agencji Wywiadu i kierownik podmiotu oddelegowania zawierają porozumienie o oddelegowaniu funkcjonariusza, zwane dalej "porozumieniem". 2. Porozumienie określa: 1) datę porozumienia; 2) okres oddelegowania; 3) stopień, imię i nazwisko oddelegowanego funkcjonariusza; 4) zobowiązanie kierownika podmiotu oddelegowania do wypłacania oddelegowanemu funkcjonariuszowi uposażenia w okresie oddelegowania oraz innych świadczeń i należności pieniężnych, o których mowa w § 17 ust. 2 pkt 1 i § 20 ust. 2; 5) numer poświadczenia bezpieczeństwa wydanego oddelegowanemu funkcjonariuszowi, datę jego wydania oraz okres ważności; 6) stanowisko służbowe, które oddelegowany funkcjonariusz będzie zajmował w okresie oddelegowania; 7) zakres zadań i obowiązków oddelegowanego funkcjonariusza. 3. Jeżeli z proponowanym stanowiskiem służbowym nie łączy się dostęp do informacji niejawnych albo jeżeli we wniosku kierownika podmiotu oddelegowania nie zawarto wymagań co do rodzaju poświadczenia bezpieczeństwa, przepisu ust. 2 pkt 5 nie stosuje się. § 9. 1. Przed wyrażeniem przez funkcjonariusza ostatecznej zgody na oddelegowanie zapoznaje się go z treścią porozumienia, co funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem. 2. Szef Agencji Wywiadu oddelegowuje funkcjonariusza do wykonywania zadań służbowych w podmiocie oddelegowania po uzyskaniu jego pisemnej zgody na warunki oddelegowania określone w porozumieniu. § 10. 1. Oddelegowanego funkcjonariusza odwołuje się z zajmowanego stanowiska służbowego i przenosi rozkazem personalnym Szefa Agencji Wywiadu, z pozostawieniem tego funkcjonariusza bez przydziału służbowego, do dyspozycji Szefa Agencji Wywiadu. 2. Rozkaz personalny o oddelegowaniu funkcjonariusza zawiera: 1) datę oddelegowania; 2) okres oddelegowania; 3) stanowisko służbowe zajmowane w dniu oddelegowania; 4) stawkę uposażenia zasadniczego właściwą dla zajmowanego stanowiska służbowego oraz wysokość dodatków do uposażenia o charakterze stałym przysługującą w dniu oddelegowania; 5) nazwę podmiotu oddelegowania oraz stanowisko służbowe, na które następuje oddelegowanie. § 11. 1. Oddelegowanego funkcjonariusza wyznacza na stanowisko służbowe, zgodnie z porozumieniem, kierownik podmiotu oddelegowania. 2. Kierownik podmiotu oddelegowania może przenieść oddelegowanego funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe niż wskazane w porozumieniu, jeżeli Szef Agencji Wywiadu oraz oddelegowany funkcjonariusz wyrażą na to pisemną zgodę. § 12. Do wniosku, porozumienia oraz pisemnych zgód, o których mowa w § 9 ust. 2 i § 11 ust. 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 1)). § 13. W okresie oddelegowania funkcjonariusz podlega Szefowi Agencji Wywiadu, a w zakresie wykonywanych zadań i obowiązków określonych w porozumieniu - kierownikowi podmiotu oddelegowania. § 14. Szef Agencji Wywiadu, w przypadkach uzasadnionych potrzebami służby, może odwołać oddelegowanego funkcjonariusza z podmiotu oddelegowania bez zgody funkcjonariusza i kierownika podmiotu oddelegowania, zawiadamiając ich o tym z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem. § 15. Oddelegowanego funkcjonariusza odwołuje się z podmiotu oddelegowania w terminie: 1) jednego miesiąca od niewyrażenia przez niego pisemnej zgody na przeniesienie na inne stanowisko służbowe niż określone w porozumieniu; 2) trzech miesięcy od pisemnego wniosku kierownika podmiotu oddelegowania o odwołanie oddelegowanego funkcjonariusza; 3) trzech miesięcy od pisemnego wniosku oddelegowanego funkcjonariusza o odwołanie. § 16. Oddelegowany funkcjonariusz wykonuje obowiązki i korzysta z uprawnień, jakie przysługują pracownikom podmiotu oddelegowania zatrudnionym na równorzędnym stanowisku. § 17. 1. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia oraz świadczenia, w tym uposażenie i inne świadczenia pieniężne, na zasadach określonych w ustawie. 2. Składniki uposażenia i inne świadczenia oraz należności pieniężne oddelegowanemu funkcjonariuszowi wypłaca: 1) podmiot oddelegowania: a) wynagrodzenie w terminach płatności przewidzianych dla funkcjonariuszy, b) dodatkowe wynagrodzenie roczne na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn. zm. 2)), z zastrzeżeniem pkt 2 lit. d, c) nagrody uznaniowe, d) ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe, do których funkcjonariusz nabył prawo w podmiocie oddelegowania - w wysokości określonej zgodnie z zasadami obowiązującymi w podmiocie oddelegowania; 2) właściwa jednostka organizacyjna Agencji Wywiadu: a) nagrody jubileuszowe, b) świadczenia pieniężne z tytułu uszczerbku na zdrowiu, c) zasiłek pogrzebowy i odprawę pośmiertną, d) nagrodę roczną w rozumieniu ustawy za pierwszy rok oddelegowania, jeżeli funkcjonariusz nie nabył prawa do tej nagrody w podmiocie oddelegowania lub w przypadku gdy podmiot oddelegowania nie wypłaca dodatkowego wynagrodzenia rocznego, e) świadczenia pieniężne związane ze zwolnieniem ze służby w Agencji Wywiadu, f) inne należności i świadczenia pieniężne przysługujące funkcjonariuszowi z tytułu pełnienia służby w Agencji Wywiadu. 3. W przypadku gdy wysokość składnika uposażenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, wypłacanego przez podmiot oddelegowania jest niższa od uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, otrzymywanego przez oddelegowanego funkcjonariusza na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym przed oddelegowaniem, z uwzględnieniem powstałych w czasie oddelegowania zmian mających wpływ na prawo do uposażenia zasadniczego i dodatków o charakterze stałym lub na ich wysokość, funkcjonariuszowi temu przysługuje wyrównanie ze środków Agencji Wywiadu. § 18. 1. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi pełniącemu służbę poza granicami kraju przysługuje: 1) zwrot kosztów użytkowania pojazdu stanowiącego jego własność lub współwłasność do odbywania podróży służbowych poza miejscem pełnienia służby, na terenie państwa, do którego funkcjonariusz został oddelegowany, na zasadach określonych dla podróży samochodem osobowym niebędącym własnością pracodawcy, o których mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju; 2) ryczałt, w wysokości 40% minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie, na pokrycie kosztów zakupu materiałów pędnych do pojazdów niebędących własnością Skarbu Państwa wykorzystywanych do celów służbowych; 3) ryczałt, w wysokości dwukrotności kwoty diety, o której mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, miesięcznie, na pokrycie kosztów służbowych połączeń telefonicznych realizowanych przez operatora sieci komórkowej. 2. Właściwa jednostka organizacyjna Agencji Wywiadu dokonuje zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz wypłaca ryczałty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3. 3. Do szczególnych obowiązków oddelegowanego funkcjonariusza pełniącego służbę poza granicami kraju należy: 1) niezwłoczne wykonywanie poleceń Szefa Agencji Wywiadu lub upoważnionych przez niego funkcjonariuszy, dotyczących zadań realizowanych w celu zapewnienia bezpieczeństwa zewnętrznego państwa; 2) szczegółowe dokumentowanie realizowanych zadań i czynności służbowych. § 19. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi urlopów udziela kierownik podmiotu oddelegowania, według planu urlopów oraz w wymiarze i na zasadach przysługujących temu funkcjonariuszowi w podmiocie oddelegowania. § 20. 1. Oddelegowany funkcjonariusz ma prawo kontynuować naukę na warunkach, na jakich pobierał ją przed oddelegowaniem. 2. Koszty dofinansowania nauki pobieranej przez oddelegowanego funkcjonariusza, do których zobowiązała się Agencja Wywiadu, pokrywa podmiot oddelegowania, proporcjonalnie do okresu oddelegowania. 3. Szef Agencji Wywiadu informuje kierownika podmiotu oddelegowania, przed zawarciem porozumienia, o warunkach, na jakich funkcjonariusz pobiera naukę. § 21. 1. Funkcjonariusz bezpośrednio po upływie okresu oddelegowania lub po odwołaniu z oddelegowania jest obowiązany zgłosić się do służby w Agencji Wywiadu. 2. Funkcjonariusz po upływie okresu oddelegowania albo po odwołaniu go z oddelegowania obejmuje stanowisko służbowe nie niższe niż zajmowane przed oddelegowaniem. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 9 Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 5 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków i trybu oddelegowania funkcjonariuszy UOP do wykonywania pracy poza UOP oraz uposażenia i innych świadczeń przysługujących tym funkcjonariuszom, zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie przejazdu funkcjonariuszy Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin środkami publicznego transportu zbiorowego na koszt Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 160, poz. 1554) Na podstawie art. 90 ust. 4 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady korzystania przez funkcjonariusza Agencji Wywiadu, zwanego dalej "funkcjonariuszem", z uprawnień do: a) przejazdu, wraz z członkami jego rodziny, na koszt Agencji Wywiadu, środkami publicznego transportu zbiorowego do jednej, wybranej przez niego miejscowości w kraju i z powrotem, zwanego dalej "przejazdem", b) otrzymania, w razie niewykorzystania przysługującego przejazdu, zryczałtowanego równoważnika pieniężnego, zwanego dalej "równoważnikiem za przejazd", c) zwrotu kosztów przejazdu; 2) sposób ustalania wysokości równoważnika za przejazd; 3) dokumenty, na podstawie których następuje realizacja uprawnień, o których mowa w pkt 1. § 2. Przejazd przysługuje raz w roku kalendarzowym, trasą o bezpośrednim połączeniu, a w przypadku braku takiego połączenia - trasą najkrótszą, środkami kolejowego publicznego transportu zbiorowego, a gdy na danej trasie lub jej odcinku nie ma połączenia kolejowego albo gdy przejazd autobusem nie jest droższy od przejazdu koleją - środkami autobusowego publicznego transportu zbiorowego. § 3. 1. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu funkcjonariusz oraz członkowie jego rodziny otrzymują równoważnik za przejazd. 2. Równoważnik za przejazd otrzymuje się w wysokości ceny biletu za przejazd drugą klasą pociągu pospiesznego na odległość 1.000 km, obowiązującej w dniu wypłaty tego równoważnika, nie później jednak niż w ostatnim dniu roku kalendarzowego, za który przysługuje przejazd, z uwzględnieniem posiadanych przez funkcjonariusza oraz członków jego rodziny uprawnień do przejazdów ulgowych. § 4. 1. Zwrot kosztów przejazdu środkami kolejowego publicznego transportu zbiorowego przysługuje w wysokości ceny biletu za przejazd w drugiej klasie pociągu pospiesznego. 2. Zwrot kosztów przejazdu środkami autobusowego publicznego transportu zbiorowego przysługuje w wysokości faktycznej ceny biletu. 3. Zwrot kosztów przejazdu następuje na podstawie przedłożonych przez funkcjonariusza biletów dokumentujących poniesione koszty przejazdu. 4. Zwrot kosztów przejazdu nie obejmuje opłat dodatkowych i dopłat za przejazd. 5. Przy zwrocie kosztów przejazdu uwzględnia się posiadane przez funkcjonariusza oraz członków jego rodziny uprawnienia do przejazdów ulgowych. § 5. 1. Zwrot kosztów przejazdu lub równoważnik za przejazd wypłaca się w terminie 30 dni od dnia złożenia przez funkcjonariusza wniosku odpowiednio o zwrot kosztów przejazdu lub wypłatę równoważnika za przejazd. 2. Wzór wniosku o zwrot kosztów przejazdu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wzór wniosku o wypłatę równoważnika za przejazd określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1554) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 7 sierpnia 1997 r. w sprawie przejazdu funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa oraz członków ich rodzin na koszt Urzędu Ochrony Państwa państwowymi środkami komunikacji oraz w sprawie wypłaty zryczałtowanego równoważnika pieniężnego w razie niewykorzystania przejazdu (M. P. Nr 53, poz. 506), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących funkcjonariuszom Agencji Wywiadu za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego (Dz. U. Nr 160, poz. 1555) Na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i zwracania równoważników pieniężnych przysługujących funkcjonariuszom Agencji Wywiadu, zwanym dalej "funkcjonariuszami", za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego. § 2. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przyznaje się funkcjonariuszowi, który zajmuje: 1) lokal mieszkalny otrzymany przez niego lub jego małżonka na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale; 2) lokal mieszkalny lub dom: a) uzyskany przez niego lub jego małżonka na warunkach spółdzielczego lokatorskiego lub własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu, b) stanowiący odrębną nieruchomość, będący własnością lub współwłasnością jego lub jego małżonka, c) na podstawie zawartej przez niego lub jego małżonka umowy najmu. § 3. Równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego nie przyznaje się w przypadku, gdy: 1) funkcjonariusz pobiera tego samego rodzaju świadczenie, na podstawie odrębnych przepisów; 2) funkcjonariusz lub jego małżonek pobiera równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego lub tego samego rodzaju świadczenie, na podstawie odrębnych przepisów; 3) funkcjonariusz lub jego małżonek wynajmuje lub podnajmuje w całości lub części lokal mieszkalny lub dom, o których mowa w § 2. § 4. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego oblicza się przez mnożenie kwoty 116 zł i liczby norm zaludnienia przysługujących funkcjonariuszowi i każdemu członkowi jego rodziny przy przydziale lokalu mieszkalnego, określonych w przepisach w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy, zwanych dalej "normami zaludnienia", według stanu na dzień 1 stycznia danego roku. 2. Kwota 116 zł podlega corocznej waloryzacji o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem oraz zaokrągleniu do pełnych złotych w górę. 3. Podstawę waloryzacji stanowi kwota równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego obowiązująca w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja następuje. § 5. Funkcjonariuszowi, który rozpoczął służbę w trakcie roku kalendarzowego, równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przyznaje się w wysokości proporcjonalnej do liczby dni kalendarzowych służby w roku, za który przysługuje ten równoważnik, przy czym za podstawę obliczeń przyjmuje się liczbę norm zaludnienia przysługujących temu funkcjonariuszowi w pierwszym dniu służby w roku, za który przysługuje ten równoważnik. § 6. Równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego wypłaca się w okresach rocznych, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia złożenia oświadczenia mieszkaniowego. § 7. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przyznaje się funkcjonariuszowi w służbie stałej, jeżeli w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej on sam lub członkowie jego rodziny, o których mowa w art. 103 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, nie posiadają: 1) lokalu mieszkalnego otrzymanego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale; 2) lokalu mieszkalnego lub domu: a) uzyskanego na warunkach spółdzielczego lokatorskiego lub własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu, b) stanowiącego odrębną nieruchomość, c) zajmowanego na podstawie umowy najmu; 3) lokalu mieszkalnego udostępnionego przez organ administracji rządowej w celu całkowitego lub częściowego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. § 8. Równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego nie przyznaje się w przypadku, gdy: 1) funkcjonariusz lub jego małżonek zrzekł się lub utracił prawo do zajmowania posiadanego dotychczas w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej: a) lokalu mieszkalnego otrzymanego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, b) lokalu mieszkalnego lub domu: - uzyskanego na warunkach spółdzielczego lokatorskiego lub własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu, - wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy lub innej jednostki samorządu terytorialnego albo towarzystwa budownictwa społecznego, - stanowiącego własność Skarbu Państwa lub państwowej osoby prawnej; 2) funkcjonariusz lub jego małżonek wypowiedział umowę najmu zajmowanego dotychczas w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej lokalu mieszkalnego albo domu, o którym mowa w pkt 1 lit. b; 3) funkcjonariusz lub jego małżonek zbył lub uczynił przedmiotem umowy darowizny: a) lokal mieszkalny lub dom stanowiący odrębną nieruchomość znajdujący się w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, b) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub domu znajdującego się w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej; 4) funkcjonariusz lub jego małżonek będący funkcjonariuszem odmówił przyjęcia znajdującego się w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej lokalu mieszkalnego odpowiadającego przysługującym normom zaludnienia i znajdującego się w stanie sanitarnym i technicznym umożliwiającym zamieszkanie; 5) funkcjonariusz lub jego małżonek otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu albo tego samego rodzaju świadczenie, na podstawie odrębnych przepisów; 6) funkcjonariusz pobiera tego samego rodzaju świadczenie, na podstawie odrębnych przepisów; 7) funkcjonariusz lub jego małżonek pobiera równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub tego samego rodzaju świadczenie, na podstawie odrębnych przepisów. § 9. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wynosi dla funkcjonariusza w służbie stałej: 1) posiadającego rodzinę - 10,70 zł dziennie; 2) samotnego - 5,40 zł dziennie. 2. Kwoty 10,70 zł i 5,40 zł podlegają corocznej waloryzacji o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem oraz zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy w górę. 3. Podstawę waloryzacji stanowią kwoty równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego obowiązujące w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja następuje. § 10. Równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego wypłaca się w okresach miesięcznych, w terminie do dnia 10 każdego miesiąca. § 11. 1. Równoważniki pieniężne za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego wypłaca się na podstawie oświadczenia mieszkaniowego złożonego przez funkcjonariusza. 2. O każdej zmianie mającej wpływ na uprawnienie do otrzymania równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego albo na ich wysokość funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić organ, o którym mowa w § 13 ust. 1. 3. W przypadku gdy od dnia złożenia przez funkcjonariusza ostatniego oświadczenia mieszkaniowego nie zaistniały zmiany mające wpływ na uprawnienie do otrzymania równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego oraz na ich wysokość, równoważniki te wypłaca się na podstawie skróconego oświadczenia mieszkaniowego złożonego przez funkcjonariusza. 4. Wzór oświadczenia mieszkaniowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 5. Wzór zawiadomienia o zmianie mającej wpływ na uprawnienie do otrzymania równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego lub za brak lokalu mieszkalnego albo na ich wysokość określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 6. Wzór skróconego oświadczenia mieszkaniowego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 12. 1. Wypłacony równoważnik pieniężny za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego podlega zwrotowi: 1) w całości, w przypadkach: a) podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu mieszkaniowym, skróconym oświadczeniu mieszkaniowym lub zawiadomieniu, o którym mowa w § 11 ust. 5, mających wpływ na istnienie uprawnienia do tego równoważnika, b) o których mowa w § 3 pkt 1 oraz 2; 2) w wysokości proporcjonalnej do liczby dni wynajmowania lub podnajmowania w całości lub części lokalu mieszkalnego lub domu, o których mowa w § 2, w roku, za który przysługuje ten równoważnik. 2. Wypłacony równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego podlega zwrotowi w całości, w przypadkach: 1) podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu mieszkaniowym, skróconym oświadczeniu mieszkaniowym lub zawiadomieniu, o którym mowa w § 11 ust. 5, mających wpływ na istnienie uprawnienia do tego równoważnika; 2) o których mowa w § 8. § 13. 1. Decyzje w sprawach uregulowanych w rozporządzeniu wydaje Szef Agencji Wywiadu lub upoważniony przez niego funkcjonariusz. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, wykonuje jednostka organizacyjna Agencji Wywiadu właściwa w sprawach finansów. § 14. 1. Równoważniki pieniężne za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego w wysokości, o której mowa w § 4 ust. 1 i § 9 ust. 1, przyznaje się od dnia 1 stycznia 2003 r. 2. W przypadku wypłacenia funkcjonariuszom równoważników za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak lokalu mieszkalnego przysługujących im w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. w wysokości niższej niż określona w § 4 ust. 1 i § 9 ust. 1, funkcjonariuszom wypłaca się wyrównanie. § 15. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego przysługującego funkcjonariuszowi w służbie przygotowawczej za okres od dnia 29 czerwca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. oblicza się, przyjmując za podstawę obliczeń kwotę 113 zł. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 5 stosuje się odpowiednio. § 16. Do spraw wszczętych i niezakończonych ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1555) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i zwracania równoważników pieniężnych związanych z prawem funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa do lokalu mieszkalnego (M. P. Nr 78, poz. 755), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie pomocy finansowej udzielanej funkcjonariuszom Agencji Wywiadu na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu (Dz. U. Nr 160, poz. 1556) Na podstawie art. 108 ust. 5 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, zwanej dalej "pomocą finansową", przysługującej funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, tryb postępowania w sprawach związanych z jej przyznawaniem oraz zwrotem, a także wzór wniosku o jej przyznanie. § 2. 1. Funkcjonariusz Agencji Wywiadu w służbie stałej, zwany dalej "funkcjonariuszem", składa wniosek o przyznanie pomocy finansowej wraz z dokumentami potwierdzającymi fakt: 1) ubiegania się przez niego lub jego małżonka pozostającego z nim we wspólności majątkowej o uzyskanie lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w § 1; 2) uzyskania przez niego lub jego małżonka pozostającego z nim we wspólności majątkowej, w dniu, w którym funkcjonariuszowi przysługiwało prawo, o którym mowa w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanej dalej "ustawą", lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w § 1. 2. Dokumentami, o których mowa w ust. 1, są w szczególności: 1) umowa o ustanowienie spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego albo umowa o budowę lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego zawarta ze spółdzielnią mieszkaniową; 2) umowa kupna spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego albo umowa przedwstępna kupna takiego prawa; 3) umowa kupna lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub domu jednorodzinnego sporządzona w formie aktu notarialnego albo umowa przedwstępna kupna takiego lokalu lub domu; 4) aktualny odpis księgi wieczystej potwierdzający własność lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, wraz z ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego; 5) pozwolenie na użytkowanie budynku mieszkalnego albo zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego. 3. Wzór wniosku o przyznanie pomocy finansowej określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Jeżeli wniosek o przyznanie pomocy finansowej złożył funkcjonariusz, który zajmuje lokal mieszkalny będący w dyspozycji Szefa Agencji Wywiadu, pomoc finansową przyznaje się pod warunkiem opróżnienia tego lokalu przez wszystkie zamieszkałe w nim osoby i przekazania go do dyspozycji tego organu w terminie 6 miesięcy od dnia wypłaty pomocy finansowej. § 4. 1. Wysokość pomocy finansowej stanowi iloczyn kwoty 4.195 zł i liczby norm zaludnienia przysługujących funkcjonariuszowi i każdemu członkowi jego rodziny, określonych w przepisach o zasadach przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy, zwanych dalej "normami zaludnienia", według uprawnień na dzień złożenia wniosku. 2. Kwota 4.195 zł podlega corocznej waloryzacji o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych oraz zaokrągleniu do pełnych złotych w górę. 3. Podstawę waloryzacji stanowi kwota pomocy finansowej obowiązująca w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja następuje. § 5. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 108 ust. 3 pkt 1 ustawy, pomoc finansowa podlega zwrotowi w przyznanej wysokości. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 108 ust. 3 pkt 2 ustawy, pomoc finansowa podlega zwrotowi w przyznanej wysokości, z zastosowaniem jej obniżenia o 1/10 za każdy pełny rok służby w Agencji Wywiadu. 3. Do lat służby, o których mowa w ust. 2, zalicza się również okresy: 1) służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służbie Więziennej; 2) traktowane jako równorzędne ze służbą, o której mowa w pkt 1, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z późn. zm. 1)). 4. Zwrot pomocy finansowej może nastąpić w ratach, których liczbę ustala się w decyzji o zwrocie tej pomocy. 5. W przypadku śmierci funkcjonariusza niezwrócone przez niego kwoty pomocy finansowej podlegającej zwrotowi umarza się. § 6. 1. Decyzje w sprawach przyznania i zwrotu pomocy finansowej, w tym w sprawach rozłożenia zwrotu tej pomocy na raty oraz umorzenia jej niezwróconych kwot, wydaje Szef Agencji Wywiadu lub upoważniony przez niego funkcjonariusz. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, wykonuje jednostka organizacyjna Agencji Wywiadu właściwa w sprawach finansów. § 7. 1. Pomoc finansowa na zasadach określonych w rozporządzeniu nie przysługuje funkcjonariuszowi, jeżeli skorzystał z pomocy finansowej na podstawie dotychczasowych przepisów. 2. Funkcjonariuszowi, któremu na podstawie dotychczasowych przepisów przyznano pomoc finansową w formie zaliczkowej i w stosunku do którego do dnia wejścia w życie rozporządzenia nie wydano decyzji o przyznaniu pomocy finansowej w pełnej wysokości, wypłaca się pomoc finansową w wysokości stanowiącej iloczyn kwoty 4.195 zł i liczby norm zaludnienia według uprawnień na dzień złożenia wniosku o wypłatę pomocy finansowej w formie zaliczkowej, z uwzględnieniem wypłaconych zaliczek. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio. § 8. Przepisy rozporządzenia stosuje się: 1) do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie rozporządzenia; 2) odpowiednio do emerytów i rencistów posiadających uprawnienia do pomocy w budownictwie mieszkaniowym na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w § 5 ust. 3 pkt 2. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1556) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 15 października 1997 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu przez funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa (M. P. Nr 78, poz. 756), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie udzielania wyróżnień i przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 160, poz. 1557) Na podstawie art. 152 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania wyróżnień, przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania kar i ich wykonywania, odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwość przełożonych w tych sprawach. § 2. 1. Władza dyscyplinarna obejmuje właściwość do wyróżniania oraz wszczynania postępowań dyscyplinarnych, rozstrzygania spraw dyscyplinarnych, wymierzania kar dyscyplinarnych i ich wykonywania. 2. Szef Agencji Wywiadu posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich funkcjonariuszy Agencji Wywiadu, zwanych dalej "funkcjonariuszami". 3. Kierownicy jednostek organizacyjnych Agencji Wywiadu posiadają władzę dyscyplinarną wobec funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych jednostkach organizacyjnych, z wyłączeniem funkcjonariuszy zajmujących stanowiska zastępców kierowników tych jednostek. § 3. 1. Funkcjonariusz przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby podlega władzy dyscyplinarnej kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, do której został przeniesiony lub delegowany. 2. Funkcjonariusz pozostający bez przydziału służbowego podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego, w którego dyspozycji pozostaje. 3. Funkcjonariusz przebywający na urlopie lub oddelegowany do wykonywania zadań służbowych poza Agencją Wywiadu podlega władzy dyscyplinarnej kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w którego dyspozycji pozostaje. § 4. Naruszeniem dyscypliny służbowej, za które funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, jest: 1) niedopełnienie obowiązków służbowych; 2) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia służbowego, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, zwanej dalej "ustawą", oraz gdy odmowa dotyczy wykonania polecenia służbowego, które nie pozostaje w związku z pełnieniem służby; 3) zaniechanie wykonania czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób niedbały lub niezgodny z rozkazem lub poleceniem służbowym; 4) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, funkcjonariusza bądź innej osoby; 5) nadużycie zajmowanego stanowiska do osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej; 6) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego lub uniemożliwiający jego wykonanie; 7) utrata służbowej broni palnej lub amunicji albo legitymacji służbowej; 8) utrata dokumentu stanowiącego tajemnicę państwową lub służbową; 9) porzucenie służby; 10) samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania bądź nieusprawiedliwione opuszczenie lub niestawienie się do miejsca pełnienia służby; 11) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza w czasie pełnienia służby. § 5. 1. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 1-5 ustawy, wymierzają: Szef Agencji Wywiadu lub kierownicy jednostek organizacyjnych Agencji Wywiadu, zwani dalej "przełożonymi". 2. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 6-10 ustawy, wymierza Szef Agencji Wywiadu, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 75 ustawy. Rozdział 2 Zasady i tryb udzielania wyróżnień § 6. 1. Przełożony może udzielić funkcjonariuszowi wyróżnień, o których mowa w art. 101 pkt 1-3 ustawy. 2. Wyróżnienia w formie krótkoterminowego urlopu udziela się w wymiarze do 10 dni kalendarzowych jednorazowo, nie więcej niż 15 dni w roku. 3. Właściwość przełożonych oraz postępowanie w sprawach udzielania wyróżnień, o których mowa w art. 101 pkt 4-6 ustawy, regulują odrębne przepisy. 4. Jeżeli przełożony uzna, że funkcjonariusz zasługuje na wyższe wyróżnienie niż to, którego może udzielić, występuje z wnioskiem do uprawnionego przełożonego o udzielenie takiego wyróżnienia. § 7. 1. Wyróżnień udziela się w sposób uroczysty. 2. O udzielonym funkcjonariuszowi wyróżnieniu informuje się funkcjonariuszy jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której pełni on służbę, a na polecenie Szefa Agencji Wywiadu - wszystkich funkcjonariuszy Agencji Wywiadu. 3. Informację o udzielonym wyróżnieniu włącza się do akt osobowych wyróżnionego. § 8. Wyróżnienia nie udziela się funkcjonariuszowi: 1) przeciwko któremu jest prowadzone postępowanie karne lub dyscyplinarne; 2) ukaranemu karą dyscyplinarną - przed jej zatarciem; 3) skazanemu prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo lub wykroczenie - do czasu zatarcia skazania; 4) wobec którego warunkowo umorzono postępowanie karne - przez okres, w którym postępowanie to może być podjęte. Rozdział 3 Postępowanie dyscyplinarne § 9. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu, za który ponosi on odpowiedzialność dyscyplinarną, zwanego dalej "czynem". 2. Postępowanie dyscyplinarne zmierza do ustalenia, czy czyn faktycznie został popełniony oraz do wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności i przyczyn jego popełnienia. § 10. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna z urzędu przełożony. 2. Postępowanie dyscyplinarne można wszcząć także na wniosek sądu lub prokuratora albo na wniosek innego organu, instytucji lub osoby, pokrzywdzonych w wyniku czynu funkcjonariusza. 3. W przypadku wniosku, o którym mowa w ust. 2, przełożony zawiadamia odpowiednio sąd, prokuratora albo pokrzywdzonego o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku tego postępowania, natomiast materiały przekazane przez sąd, prokuratora albo pokrzywdzonego włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego. § 11. 1. Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć niezbędne czynności wyjaśniające, jeżeli wiadomość o popełnieniu czynu budzi wątpliwości, w szczególności co do faktu jego popełnienia, jego kwalifikacji prawnej lub osoby sprawcy. 2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być ukończone w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia. § 12. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się albo wszczęte umarza, gdy: 1) czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia czynu; 2) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną; 3) sprawca czynu nie podlega orzecznictwu dyscyplinarnemu; 4) sprawca czynu zmarł; 5) nastąpiło przedawnienie, o którym mowa w art. 147 ustawy; 6) postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie ukończone lub toczy się. 2. Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, a wszczęte można umorzyć, gdy okoliczności popełnionego czynu nie budzą wątpliwości, a naruszenie dyscypliny służbowej jest znikome. 3. Postanowienie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego wydaje przełożony. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Przepisy § 31, 33 i 35 stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku gdy wina funkcjonariusza oraz okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości i nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż nagana z ostrzeżeniem, funkcjonariusz może wyrazić pisemną zgodę na dobrowolne poddanie się takiej karze dyscyplinarnej. § 13. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. 2. Odpis postanowienia, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie doręcza się funkcjonariuszowi, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne, zwanemu dalej "obwinionym", oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu właściwej w sprawach kadr. 3. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego wydającego postanowienie; 2) datę i miejsce wydania; 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego; 4) powołanie podstawy prawnej; 5) określenie czynu zarzucanego obwinionemu; 6) podanie kwalifikacji prawnej czynu; 7) stopień, imię i nazwisko rzecznika dyscyplinarnego wyznaczonego do przeprowadzenia postępowania; 8) uzasadnienie; 9) podpis przełożonego i pieczęć jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu lub Szefa Agencji Wywiadu. 4. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy zarzucić ponadto czyn nieobjęty postanowieniem o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, przełożony wydaje nowe postanowienie. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 14. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których mowa w § 11 ust. 1, prowadzi rzecznik dyscyplinarny wyznaczony przez kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu. 2. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których mowa w § 11 ust. 1, wobec zastępcy Szefa Agencji Wywiadu, dyrektora administracyjnego wywiadu, kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, zastępcy kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu oraz rzecznika dyscyplinarnego w okresie sprawowania przez niego tej funkcji prowadzi rzecznik dyscyplinarny wyznaczony przez Szefa Agencji Wywiadu. 3. Władzę dyscyplinarną przełożonego w postępowaniu dyscyplinarnym prowadzonym wobec osób, o których mowa w ust. 2, posiada Szef Agencji Wywiadu. § 15. 1. Szef Agencji Wywiadu powołuje rzecznika dyscyplinarnego w jednostce organizacyjnej Agencji Wywiadu, na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, spośród funkcjonariuszy tej jednostki. 2. W jednostce organizacyjnej Agencji Wywiadu powołuje się co najmniej jednego i nie więcej niż trzech rzeczników dyscyplinarnych. 3. Powołanie rzecznika dyscyplinarnego następuje za jego pisemną zgodą na okres 2 lat. § 16. 1. Szef Agencji Wywiadu odwołuje rzecznika dyscyplinarnego w przypadku: 1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę jego zwolnienia ze służby w Agencji Wywiadu; 2) prawomocnego ukarania karą dyscyplinarną; 3) przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu. 2. Szef Agencji Wywiadu, w uzasadnionych przypadkach, może odwołać rzecznika dyscyplinarnego, na jego własny wniosek lub na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, przed upływem okresu, o którym mowa w § 15 ust. 3. § 17. Kierownik jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, na 30 dni przed upływem terminu, o którym mowa w § 15 ust. 3, występuje z wnioskiem do Szefa Agencji Wywiadu dotyczącym powołania następnego rzecznika dyscyplinarnego. § 18. 1. Rzecznika dyscyplinarnego wyłącza się od prowadzenia postępowania dyscyplinarnego, jeżeli: 1) sprawa dotyczy go bezpośrednio; 2) jest małżonkiem obwinionego albo pozostaje we wspólnym pożyciu z tą osobą; 3) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej w linii prostej albo w linii bocznej aż do stopnia między dziećmi rodzeństwa osoby wymienionej w pkt 2, albo jest związany z tą osobą węzłem przysposobienia, opieki lub kurateli; 4) został w sprawie będącej przedmiotem tego postępowania dyscyplinarnego przesłuchany w charakterze świadka; 5) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie. 2. Rzecznik dyscyplinarny bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym. 3. Rzecznik dyscyplinarny zawiadamia pisemnie o zaistnieniu okoliczności wymienionych w ust. 1 przełożonego, który wszczął postępowanie. 4. Obwiniony może złożyć do przełożonego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, wniosek o wyłączenie rzecznika dyscyplinarnego. 5. Przełożony wydaje postanowienie o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego. 6. Do czasu wydania przez przełożonego postanowienia o wyłączeniu, rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia czynności wyjaśniających, o których mowa w § 11 ust. 1. § 19. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera dowody i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności: przesłuchuje obwinionego i świadków, zleca lub występuje do przełożonego z wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga niezbędnych opinii. 2. Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych w sprawie sporządza się protokoły. 3. Przed przesłuchaniem rzecznik dyscyplinarny uprzedza świadka i biegłego o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. 4. Materiały przekazane przez organy, instytucje lub osoby określone w § 10 ust. 2 włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego. § 20. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienia, jeżeli ich wydanie nie jest zastrzeżone do kompetencji przełożonego. Przepis § 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Zażalenie na postanowienie wnosi się za pośrednictwem wydającego postanowienie, w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia, do przełożonego, a jeżeli postanowienie wydał ten przełożony - do Szefa Agencji Wywiadu. Jeżeli postanowienie wydał Szef Agencji Wywiadu, zażalenie nie przysługuje, a obwiniony może w powyższym terminie zgłosić do Szefa Agencji Wywiadu wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 3. Przełożony po rozpatrzeniu zażalenia wydaje postanowienie o: 1) utrzymaniu zaskarżonego postanowienia w mocy albo 2) uchyleniu zaskarżonego postanowienia i jego zmianie lub zwrocie do ponownego rozpatrzenia - w całości lub w części. 4. Postanowienia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego doręcza się obwinionemu i jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony w sprawie. § 21. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do: 1) odmowy składania wyjaśnień; 2) zgłaszania wniosków dowodowych; 3) ustanowienia obrońcy, funkcjonariusza Agencji Wywiadu, jeżeli funkcjonariusz ten wyrazi na to zgodę; 4) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego; 5) wnoszenia zażaleń na postanowienia, o ile rozporządzenie tak stanowi. § 22. 1. Wnioski dowodowe zgłasza się na piśmie rzecznikowi dyscyplinarnemu, ze wskazaniem okoliczności, które mają być udowodnione. 2. Rzecznik dyscyplinarny nie może odmówić przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy. 3. Rzecznik dyscyplinarny odmawia uwzględnienia wniosku, jeżeli: 1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne; 2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy; 3) okoliczność, która ma zostać udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da się przeprowadzić. 4. Oddalenie wniosku dowodowego wymaga wydania postanowienia. 5. Na postanowienie o oddaleniu wniosku dowodowego przysługuje zażalenie. § 23. 1. Obrońcę obwiniony ustanawia na piśmie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. 2. Obrońcy przysługują uprawnienia obwinionego, chyba że ten ograniczy je na piśmie. 3. Obrońca ma prawo uczestniczyć w czynnościach, w których udział obwinionego jest obowiązkowy. § 24. 1. Postępowanie dyscyplinarne powinno być ukończone w terminie 30 dni od dnia jego wszczęcia. 2. W uzasadnionych przypadkach przełożony może przedłużyć, w drodze postanowienia, postępowanie dyscyplinarne do trzech miesięcy. § 25. 1. Przełożony zawiesza postępowanie dyscyplinarne do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego, zwłaszcza gdy ukaranie dyscyplinarne zależy od wyników postępowania karnego i czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy popełnienie przestępstwa przez funkcjonariusza jest oczywiste i pozostawienie go w służbie godzi w jej interes. 3. Przełożony może zawiesić postępowanie dyscyplinarne, gdy zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania. 4. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego przysługuje zażalenie. 5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania dyscyplinarnego przełożony wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania. § 26. 1. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny uzna, że zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy, zaznajamia obwinionego z materiałami postępowania dyscyplinarnego. 2. Obwiniony ma prawo, w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z materiałami postępowania dyscyplinarnego, złożyć wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego, o czym poucza się obwinionego. 3. Wniosek o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego rozpatruje rzecznik dyscyplinarny. Na postanowienie o odmowie uwzględnienia wniosku o uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego przysługuje zażalenie. 4. Z czynności zaznajomienia obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół. § 27. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po zapoznaniu obwinionego z materiałami postępowania dyscyplinarnego, jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia, wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania i sporządza, w terminie 3 dni, sprawozdanie kończące postępowanie. 2. Sprawozdanie kończące postępowanie dyscyplinarne zawiera: 1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe rzecznika dyscyplinarnego; 2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego; 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego; 4) dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności oraz skutków jego popełnienia, wraz z podaniem kwalifikacji prawnej; 5) opis ustalonego stanu faktycznego na podstawie zebranych dowodów; 6) wnioski dotyczące orzeczenia dyscyplinarnego lub umorzenia postępowania dyscyplinarnego, z uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących i obciążających. Rozdział 4 Wymierzanie kar dyscyplinarnych § 28. 1. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego przełożony orzeka o: 1) uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów stawianych obwinionemu lub przeprowadzone postępowanie karne, postępowanie w sprawie o wykroczenie lub postępowanie w sprawie o przestępstwo albo wykroczenie skarbowe zostało zakończone orzeczeniem o uniewinnieniu lub postanowieniem o umorzeniu, a czyn nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej, albo 2) uznaniu obwinionego winnym popełnienia czynu i wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo 3) uznaniu obwinionego winnym popełnienia czynu i odstąpieniu od wymierzenia kary. 2. Orzeczenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się nie później niż w terminie 14 dni od dnia sporządzenia sprawozdania kończącego postępowanie dyscyplinarne. § 29. 1. Przy wymiarze kary dyscyplinarnej oraz w przypadku odstąpienia od wymierzenia kary bierze się pod uwagę w szczególności: rodzaj i wagę czynu, okoliczności, w jakich został popełniony, pobudki jego popełnienia, stopień winy, zachowanie się obwinionego przed i po popełnieniu czynu, okres pozostawania w służbie i opinię służbową. 2. Wymiar kary dyscyplinarnej powinien ponadto uwzględniać, czy czyn był popełniony pod wpływem alkoholu, środka odurzającego oraz czy w stosunku do funkcjonariusza jest już orzeczona kara dyscyplinarna. 3. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, za jeden czyn wymierza się tylko jedną karę dyscyplinarną. § 30. 1. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia nie jest uprawniony, akta postępowania dyscyplinarnego przesyła niezwłocznie Szefowi Agencji Wywiadu z wnioskiem o wymierzenie określonej kary. Wniosek przełożonego nie wiąże Szefa Agencji Wywiadu. 2. Jeżeli akta sprawy przekazanej w przypadku, o którym mowa w ust. 1, zawierają istotne uchybienia prawne lub braki w zakresie dowodowym, Szef Agencji Wywiadu zwraca je w drodze postanowienia wnioskującemu o ukaranie, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania, w celu usunięcia uchybień bądź uzupełnienia braków w zakresie dowodowym. 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, powinno wskazywać, w jakim kierunku ma nastąpić uzupełnienie postępowania dyscyplinarnego. § 31. 1. Orzeczenie o ukaraniu lub o odstąpieniu od wymierzenia kary albo o uniewinnieniu, zwane dalej "orzeczeniem", zawiera: 1) imię i nazwisko przełożonego, który wydał orzeczenie, z podaniem jego stopnia oraz stanowiska służbowego; 2) datę i miejsce wydania orzeczenia; 3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego; 4) określenie zarzucanego obwinionemu czynu, wraz z kwalifikacją prawną; 5) rozstrzygnięcie w sprawie; 6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia; 7) pouczenie o prawie wniesienia odwołania; 8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu lub Szefa Agencji Wywiadu. 2. Rozstrzygnięcie zawiera uniewinnienie albo stwierdzenie winy i rodzaju wymierzonej kary dyscyplinarnej lub odstąpienie od wymierzenia kary. 3. Orzeczenie doręcza się niezwłocznie obwinionemu oraz przesyła Szefowi Agencji Wywiadu. 4. W przypadku gdy w uzasadnieniu orzeczenia zostały zawarte wiadomości stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, obwinionemu doręcza się orzeczenie bez uzasadnienia, z zawiadomieniem, że uzasadnienie zostało sporządzone. 5. Obwiniony i jego obrońca mają prawo zapoznać się z uzasadnieniem, o którym mowa w ust. 4. Przed udostępnieniem uzasadnienia przełożony lub rzecznik dyscyplinarny poucza o obowiązku zachowania w tajemnicy informacji niejawnych zawartych w uzasadnieniu i uprzedza o skutkach niedopełnienia tego obowiązku. 6. Fakt przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 5, obwiniony i obrońca potwierdzają własnoręcznym podpisem. Rozdział 5 Postępowanie odwoławcze § 32. 1. Odwołanie od orzeczenia składa się na piśmie do Szefa Agencji Wywiadu, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, za pośrednictwem przełożonego, który wydał orzeczenie. 2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia. 3. Orzeczenie, od którego nie wniesiono w terminie odwołania, staje się po upływie tego terminu prawomocne i podlega wykonaniu. 4. Jeżeli orzeczenie zostało wydane przez Szefa Agencji Wywiadu, odwołanie nie przysługuje, jednakże obwiniony, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, może zwrócić się do Szefa Agencji Wywiadu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepis § 35 stosuje się odpowiednio. § 33. Przełożony, który wydał orzeczenie, w terminie 7 dni od dnia złożenia odwołania, przesyła odwołanie wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego Szefowi Agencji Wywiadu. § 34. 1. W postępowaniu odwoławczym nie przeprowadza się postępowania dowodowego co do istoty sprawy. 2. W postępowaniu odwoławczym, w wyjątkowych przypadkach, Szef Agencji Wywiadu, uznając potrzebę uzupełnienia materiałów postępowania dyscyplinarnego, może uzupełnić materiał dowodowy, zlecając przeprowadzenie dowodu funkcjonariuszowi, jeżeli przyczyni się to do przyspieszenia postępowania. § 35. 1. Szef Agencji Wywiadu, po rozpoznaniu odwołania, wydaje orzeczenie o: 1) utrzymaniu w mocy orzeczenia wydanego w I instancji albo 2) zmianie orzeczenia wydanego w I instancji, albo 3) uchyleniu orzeczenia wydanego w I instancji i skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania przez przełożonego, z jednoczesnym wskazaniem uchybień. 2. Jeżeli pozwalają na to zebrane dowody, Szef Agencji Wywiadu zmienia zaskarżone orzeczenie, wydając orzeczenie odmienne co do istoty, lub uchyla je i umarza postępowanie dyscyplinarne; w innych przypadkach uchyla orzeczenie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez przełożonego. § 36. 1. Orzeczenie, o którym mowa w § 35 ust. 1 pkt 1-3, zawiera: 1) oznaczenie organu wydającego orzeczenie; 2) datę i miejsce wydania orzeczenia; 3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego; 4) wskazanie orzeczenia, od którego zostało złożone odwołanie; 5) rozstrzygnięcie wydane po rozpoznaniu odwołania; 6) uzasadnienie faktyczne i prawne; 7) podpis przełożonego i pieczęć Szefa Agencji Wywiadu. 2. Orzeczenie, o którym mowa w § 35 ust. 1 pkt 1 i 2, zawiera ponadto pouczenie o prawie wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. § 37. Przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio w postępowaniu odwoławczym, przepisy § 11, § 13, § 24 ust 2 i § 26 nie mają zastosowania. § 38. W orzeczeniu, o którym mowa w § 35 ust. 1 pkt 2, nie można wymierzyć kary surowszej niż wymierzona w orzeczeniu o ukaraniu. § 39. W przypadku, o którym mowa w § 35 ust. 1 pkt 3, wolno w dalszym postępowaniu orzec karę surowszą niż orzeczona w uchylonym orzeczeniu. Rozdział 6 Wykonywanie kar dyscyplinarnych § 40. Po uprawomocnieniu się orzeczenia o ukaraniu przełożony niezwłocznie wykonuje orzeczoną karę. § 41. 1. Orzeczenie o ukaraniu włącza się do akt osobowych ukaranego. 2. Przełożony, który wydał orzeczenie o ukaraniu, może takie orzeczenie podać do wiadomości wszystkim lub niektórym funkcjonariuszom jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu, w której ukarany pełni służbę, mając na uwadze względy wychowawcze lub prewencyjne wydanego orzeczenia. § 42. Wykonanie kar dyscyplinarnych polega na: 1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania - w razie wymierzenia kar upomnienia, nagany i surowej nagany; 2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe stanowisko służbowe lub kary surowszej, jeżeli ponownie popełni czyn - w razie wymierzenia kary nagany z ostrzeżeniem lub kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku służbowym; 3) wydaniu rozkazu personalnego o mianowaniu na niższe stanowisko służbowe - w razie wymierzenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe; 4) wydaniu rozkazu o utracie posiadanego stopnia i powrocie do stopnia bezpośrednio niższego - w razie wymierzenia kary obniżenia stopnia; 5) wydaniu rozkazu o utracie przez ukaranego posiadanego stopnia oficerskiego i nadaniu stopnia szeregowego - w razie wymierzenia kary pozbawienia stopnia oficerskiego; 6) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie czynu ukarany może być wydalony ze służby - w razie wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby; 7) wydaniu rozkazu personalnego o zwolnieniu ze służby - w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby. Rozdział 7 Zatarcie i darowanie kar dyscyplinarnych § 43. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą oraz usunięcie z akt osobowych funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu i uczynienie nieczytelnym informacji o ukaraniu. 2. Zatarcie kary dyscyplinarnej nie usuwa skutków wykonania kary. 3. Jeżeli funkcjonariusz popełnił czyn, za który została mu wymierzona kara dyscyplinarna, przed upływem okresu wymaganego do zatarcia poprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, jest dopuszczalne tylko jednoczesne zatarcie wszystkich kar dyscyplinarnych. § 44. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu z mocy prawa po upływie: 1) 3 miesięcy od dnia wykonania kary upomnienia; 2) 6 miesięcy od dnia wykonania kary nagany; 3) 9 miesięcy od dnia wykonania kary surowej nagany i nagany z ostrzeżeniem; 4) 12 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku; 5) 15 miesięcy od dnia wykonania kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oraz obniżenia stopnia; 6) 18 miesięcy od dnia wykonania kary pozbawienia stopnia oficerskiego; 7) 24 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby. § 45. Przepisów o zatarciu kary dyscyplinarnej nie stosuje się w razie wymierzenia kary wydalenia ze służby lub kary obniżenia stopnia połączonej z karą wydalenia ze służby. § 46. W razie nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej zatarcie kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 5-9 ustawy, może nastąpić po upływie połowy terminów określonych w § 44 pkt 4-7. § 47. 1. Kara dyscyplinarna może być w każdym czasie darowana i zatarta za wykazane męstwo lub odwagę albo poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli kara została już wykonana, następuje zatarcie kary dyscyplinarnej. 3. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania usuwa się z akt osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się. § 48. 1. W przypadkach, o których mowa w § 46 i § 47 ust. 1, orzeczenie wydaje przełożony, który karę wymierzył. 2. Orzeczenie o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się funkcjonariuszowi. Rozdział 8 Wznowienie postępowania dyscyplinarnego § 49. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: 1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe; 2) zostały ujawnione istotne dla sprawy nowe fakty lub dowody, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego; 3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia; 4) orzeczenie zostało wydane na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. 2. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść obwinionego nie może nastąpić po ustaniu karalności czynu. § 50. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. § 51. Przełożony, który wydał orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne, wznawia postępowanie z urzędu lub na wniosek obwinionego albo w przypadku jego śmierci na wniosek jego krewnego w linii prostej, przysposabiającego lub przysposobionego, rodzeństwa oraz małżonka. § 52. 1. Wznowienie lub odmowa wznowienia postępowania dyscyplinarnego następuje w drodze postanowienia. 2. Postanowienie doręcza się obwinionemu albo w przypadku, o którym mowa w § 51, osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego. 3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydane przez: 1) kierownika jednostki organizacyjnej Agencji Wywiadu - przysługuje zażalenie do Szefa Agencji Wywiadu, 2) Szefa Agencji Wywiadu - przysługuje wniosek do Szefa Agencji Wywiadu o ponowne rozpatrzenie sprawy - w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia osobie, o której mowa w ust. 2. § 53. 1. Postanowienie o wznowieniu postępowania dyscyplinarnego stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Postępowanie to prowadzi wyznaczony przez przełożonego rzecznik dyscyplinarny. Przepisy o postępowaniu dyscyplinarnym stosuje się odpowiednio. 2. Po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w ust. 1, przełożony wydaje orzeczenie, w którym: 1) odmawia uchylenia dotychczasowego orzeczenia; 2) uchyla dotychczasowe orzeczenie i rozstrzyga o istocie sprawy. Przepisy § 31 ust. 1 i 3-6 stosuje się odpowiednio. 3. Na orzeczenie wydane w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego służy odwołanie obwinionemu, a w przypadku, o którym mowa w § 51, osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego. Przepisy o postępowaniu odwoławczym stosuje się odpowiednio. Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe § 54. W sprawach nieuregulowanych rozporządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. § 55. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania wyróżnień funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa, przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania i wykonywania kar oraz odwoływania się od wymierzonych kar, a także właściwości przełożonych w tych sprawach (Dz. U. Nr 133, poz. 1495), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie odszkodowań przyznawanych osobom udzielającym pomocy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, niebędącym jej funkcjonariuszami (Dz. U. Nr 160, poz. 1558) Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady oraz tryb przyznawania odszkodowań osobom, niebędącym funkcjonariuszami Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanej dalej "ABW", które utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu albo szkodę w mieniu podczas korzystania lub w związku z korzystaniem przez ABW z ich pomocy, zwanym dalej "osobami poszkodowanymi", oraz ich spadkobiercom. § 2. Odszkodowanie za poniesiony uszczerbek na zdrowiu przyznaje się osobie poszkodowanej w wysokości 341 zł za każdy procent uszczerbku na zdrowiu. § 3. Odszkodowanie z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji przyznaje się osobie poszkodowanej w wysokości 7.466 zł. § 4. Odszkodowanie dla spadkobierców osoby poszkodowanej z tytułu jej śmierci przyznaje się w wysokości 38.398 zł. § 5. 1. Osobie poszkodowanej, która poniosła szkodę w mieniu, przyznaje się odszkodowanie, którego wysokość jest ustalana na podstawie orzeczenia rzeczoznawcy powołanego przez właściwą jednostkę organizacyjną ABW. 2. W przypadku śmierci osoby poszkodowanej odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się jej spadkobiercom. § 6. 1. Jeżeli osoba poszkodowana, po otrzymaniu odszkodowania, zmarła, jej spadkobiercom przyznaje się odszkodowanie, jeżeli byłoby ono wyższe niż odszkodowanie wypłacone tej osobie. W takim przypadku odszkodowanie przyznaje się w wysokości stanowiącej różnicę między kwotami tych odszkodowań i wypłaca się w odpowiednich częściach uprawnionym spadkobiercom. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się, jeżeli osoba poszkodowana zmarła w ciągu 3 lat od zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w § 1. 3. Jeżeli uszczerbek na zdrowiu osoby poszkodowanej ulegnie zwiększeniu o co najmniej 10 punktów procentowych w stosunku do wcześniej ustalonego uszczerbku na zdrowiu, odszkodowanie wymienione w § 2 podlega proporcjonalnemu zwiększeniu. § 7. 1. O stopniu i charakterze uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej orzekają komisje lekarskie właściwe dla funkcjonariuszy ABW. 2. Komisje lekarskie, o których mowa w ust. 1, ustalają również związek śmierci osoby poszkodowanej ze zdarzeniem, o którym mowa w § 1. § 8. Postępowanie w sprawie odszkodowania wszczyna się na wniosek osoby poszkodowanej albo jej spadkobierców, który powinien zawierać dane personalne osoby poszkodowanej oraz dokładny opis miejsca i okoliczności zdarzenia. Jeżeli taki wniosek nie został zgłoszony, postępowanie wszczyna się z urzędu. § 9. 1. Po wszczęciu postępowania w sprawie odszkodowania za szkodę w mieniu, upoważniony przez Szefa ABW funkcjonariusz przeprowadza postępowanie wyjaśniające. 2. W toku postępowania wyjaśniającego ustala się: 1) rodzaj, czas, miejsce i przyczynę powstania szkody w mieniu; 2) wysokość szkody w mieniu; 3) inne okoliczności towarzyszące powstaniu szkody w mieniu. 3. W celu dokonania ustaleń, o których mowa w ust. 2, korzysta się z protokołów, raportów służbowych oraz innych dokumentów sporządzonych w związku z udzieleniem pomocy przez osobę poszkodowaną, a także w razie potrzeby przesłuchuje świadków lub zasięga opinii rzeczoznawców. 4. Z przebiegu postępowania wyjaśniającego funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, sporządza protokół, który zawiera: 1) ustalenia postępowania wyjaśniającego, o których mowa w ust. 2; 2) datę i miejsce dokonania czynności oraz imię i nazwisko osoby przeprowadzającej postępowanie, a także imię, nazwisko i adres osoby poszkodowanej; 3) ustalenie wysokości szkody w mieniu; 4) imiona i nazwiska przesłuchanych świadków oraz treść ich zeznań; 5) treść opinii rzeczoznawców. 5. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu odszkodowania zapoznaje się osobę poszkodowaną lub jej spadkobierców z materiałami zebranymi w postępowaniu wyjaśniającym i wyznacza termin do wniesienia przez te osoby uwag i wniosków. 6. Po rozpatrzeniu uwag i wniosków, o których mowa w ust. 5, albo gdy w wyznaczonym terminie uwagi ani wnioski nie zostaną zgłoszone, wydaje się decyzję o przyznaniu odszkodowania. § 10. Kwota odszkodowania, o której mowa w § 2, podlega corocznemu zwiększeniu w latach 2004-2007 do wysokości określonych w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 760). § 11. Odszkodowanie wypłaca się ze środków budżetowych jednostki organizacyjnej ABW, która korzystała przy wykonywaniu swoich zadań z pomocy osób niebędących funkcjonariuszami tej jednostki. § 12. W sprawach o przyznanie odszkodowań, niezakończonych ostateczną decyzją do dnia wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy tego rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 1998 r. w sprawie trybu i zasad przyznawania świadczeń odszkodowawczych przysługujących w razie utraty życia lub poniesienia uszczerbku na zdrowiu albo w mieniu podczas korzystania lub w związku z korzystaniem z pomocy innych osób przez Urząd Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 8, poz. 27), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie uzbrojenia i wyposażenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 160, poz. 1559) Na podstawie art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) normy uzbrojenia i wyposażenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu, zwanych dalej "funkcjonariuszami"; 2) szczegółowe zasady dostępu do uzbrojenia, jego przyznawania i użytkowania przez funkcjonariuszy. § 2. 1. Funkcjonariuszom przysługuje uzbrojenie obejmujące: 1) broń palną; 2) amunicję do broni palnej; 3) ręczny miotacz gazu; 4) paralizator elektryczny. 2. Normy uzbrojenia przysługującego funkcjonariuszom określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Funkcjonariuszom przysługuje wyposażenie obejmujące: 1) kajdanki; 2) sprzęt ochrony specjalnej; 3) sprzęt optyczny; 4) sprzęt specjalistyczny; 5) środki ochrony indywidualnej; 6) środki higieny osobistej. 2. Normy wyposażenia przysługującego funkcjonariuszom określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Uzbrojenie przechowuje się w magazynach lub pomieszczeniach służbowych w sposób umożliwiający dostęp do niego wyłącznie uprawnionym funkcjonariuszom. § 5. 1. Uzbrojenie i wyposażenie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-4, przyznaje się funkcjonariuszowi w przypadku, gdy jest ono niezbędne do wykonywania przez niego zadań służbowych. 2. Uzbrojenie, z wyjątkiem amunicji, i wyposażenie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-4, przyznaje: 1) zastępcom Szefa Agencji Wywiadu i kierownikom jednostek organizacyjnych Agencji Wywiadu - Szef Agencji Wywiadu lub funkcjonariusz przez niego upoważniony; 2) funkcjonariuszom z Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu - Komendant Ośrodka Szkolenia Agencji Wywiadu; 3) funkcjonariuszom z Biura "D" Agencji Wywiadu - Dyrektor Biura "D" Agencji Wywiadu; 4) pozostałym funkcjonariuszom Agencji Wywiadu - Pełnomocnik Ochrony Agencji Wywiadu. 3. Przyznanie uzbrojenia i wyposażenia, o których mowa w ust. 2, następuje na podstawie wniosku o przyznanie uzbrojenia (wyposażenia), którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Przed przyznaniem uzbrojenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 4, jest sprawdzana wiedza funkcjonariusza w zakresie: 1) budowy i działania broni; 2) zasad użycia broni; 3) zasad noszenia oraz przechowywania broni; 4) postępowania w przypadku użycia broni. 5. Ze sprawdzianu, o którym mowa w ust. 4, może być zwolniony funkcjonariusz, który spełnia jeden z następujących warunków: 1) posiada lub posiadał służbową broń palną; 2) jest absolwentem szkoły lub ośrodka szkolenia, w których zostało przeprowadzone przeszkolenie strzeleckie; 3) przeszedł udokumentowane przeszkolenie w zakresie uzbrojenia. 6. Funkcjonariuszowi można przyznać więcej niż jedną jednostkę broni. 7. Do przyznanej broni palnej wydaje się amunicję oraz oporządzenie przewidziane dla danej broni, a w szczególności: futerał, wycior, szczoteczkę, ładowacz i pojemnik na dodatkowy magazynek. § 6. 1. Funkcjonariusz, który otrzymał broń, jest obowiązany do: 1) noszenia broni wyłącznie w przypadkach określonych przez przełożonego; 2) zabezpieczenia broni przed utratą; 3) niezwłocznego rozładowania broni palnej po ustaniu przyczyn jej przeładowania (nie dotyczy rewolwerów); 4) przestrzegania zasad bezpieczeństwa; 5) prowadzenia bieżącej obsługi technicznej broni. 2. Zabrania się funkcjonariuszowi posiadającemu broń: 1) wynoszenia broni bez zgody przełożonego poza obiekty służbowe; 2) noszenia broni w stanie niezabezpieczonym; 3) udostępniania broni innym osobom, z wyjątkiem broni przeznaczonej do szkolenia innych funkcjonariuszy; 4) samowolnego dokonywania przeróbek i napraw broni. § 7. Uzbrojenie oraz wyposażenie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-4, użytkuje się wyłącznie do zadań związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych oraz zgodnie z jego przeznaczeniem. § 8. 1. Funkcjonariusz może uzyskać zgodę przełożonego na przechowywanie przyznanej broni palnej wraz z amunicją stanowiącą zapas dla tej jednostki broni w miejscu zamieszkania, po uprzednim sprawdzeniu spełniania warunków do ich przechowywania. 2. Na czas urlopu i pobytu w szpitalu oraz wyjazdu za granicę funkcjonariusz jest obowiązany zdeponować broń palną i amunicję. § 9. 1. Środki ochrony indywidualnej wydaje się funkcjonariuszom, na podstawie przepisów w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa i higieny służby oraz zakresu, w jakim do tych warunków mają zastosowanie przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)), wykonującym zadania służbowe w warunkach narażających umundurowanie lub odzież cywilną na intensywne zabrudzenie lub zniszczenie albo gdy charakter wykonywanych zadań ze względów bezpieczeństwa i higieny pracy wymaga ich stosowania. 2. Środki higieny osobistej wydaje się funkcjonariuszom wykonującym zadania służbowe powodujące intensywne brudzenie lub też gdy charakter wykonywanych zadań ze względów higieniczno-sanitarnych wymaga ich przydzielenia. § 10. W przypadku zwolnienia ze służby, zawieszenia w czynnościach służbowych, przeniesienia do służby w innej miejscowości lub na polecenie przełożonego, funkcjonariusz jest obowiązany do niezwłocznego rozliczenia się z pobranego uzbrojenia oraz wyposażenia. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 sierpnia 2003 r. (poz. 1559) Załącznik nr 1 NORMY UZBROJENIA Lp.Rodzaj uzbrojeniaJ.m.Ilość 1Broń palna: 1) pistolet lub rewolwerszt.wg potrzeb 2) broń gładkolufowaszt.wg potrzeb 3) karabinekszt.wg potrzeb 4) pistolet samoczynny (maszynowy)szt.wg potrzeb 5) pistolet sportowyszt.wg potrzeb 6) pistolet sygnałowyszt.wg potrzeb 2Amunicjaszt.1/2 jednostki kalkulacyjnej przewidzianej dla danej jednostki broni palnej wydanej funkcjonariuszowi zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu 3Ręczny miotacz gazuszt.wg potrzeb 4Paralizator elektrycznyszt.wg potrzeb Załącznik nr 2 NORMY WYPOSAŻENIA Lp.Rodzaj wyposażeniaJ.m.Ilość 1Kajdankiszt.wg potrzeb 2Sprzęt ochrony specjalnej: 1) hełm kuloodpornyszt.wg potrzeb 2) kamizelka kuloodpornaszt.wg potrzeb 3) maska przeciwgazowaszt.wg potrzeb 4) ochronniki słuchuszt.wg potrzeb 3Sprzęt optyczny: 1) lornetka obserwacyjnaszt.wg potrzeb 2) lornetka noktowizyjnaszt.wg potrzeb 4Sprzęt specjalistyczny: 1) okulary strzeleckieszt.wg potrzeb 2) latarkaszt.wg potrzeb 3) ręczny detektor do wykrywania metaliszt.wg potrzeb 4) pistolet treningowy lub wkładka lufowa na amunicję barwiącąszt.wg potrzeb 5Środki ochrony indywidualnejszt./kpl.wg potrzeb 6Środki higieny osobistejszt./kpl.wg potrzeb Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 8 października 1997 r. w sprawie norm wyposażenia i uzbrojenia funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa oraz szczegółowych zasad jego przyznawania i użytkowania (M. P. Nr 76, poz. 725), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa i higieny służby oraz zakresu stosowania przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 160, poz. 1560) Na podstawie art. 52 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Za stan bezpieczeństwa i higieny służby w jednostce organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanej dalej "jednostką", odpowiada kierownik tej jednostki, a także, w swoim zakresie obowiązków służbowych, kierownik komórki organizacyjnej w jednostce oraz osoba kierująca doraźnie zespołem złożonym z co najmniej dwóch funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwani dalej "przełożonymi". § 2. 1. Przełożony jest obowiązany chronić życie i zdrowie funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanego dalej "funkcjonariuszem", przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków służby, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności przełożony ma obowiązek: 1) znać szczególne właściwości lub warunki służby występujące na stanowiskach służbowych w jednostce, określonych w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie wykazu schorzeń i chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 52, poz. 455), zwane dalej "szczególnymi właściwościami lub warunkami służby", oraz znać zasady bezpieczeństwa i higieny służby obowiązujące na tych stanowiskach; 2) zorganizować służbę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki jej pełnienia; 3) sprawować nadzór nad przestrzeganiem zasad oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny służby w jednostce, wydawać polecenia w celu usunięcia stwierdzonych uchybień oraz kontrolować ich wykonanie; 4) zapewnić wykonanie zaleceń wydanych przez służbę bezpieczeństwa i higieny służby oraz inne uprawnione organy. 2. Obowiązek zapewnienia funkcjonariuszowi bezpiecznych i higienicznych warunków służby przełożony realizuje w szczególności przez: 1) właściwe utrzymanie budynków, pomieszczeń i stanowisk służbowych, pojazdów, maszyn, innych urządzeń technicznych oraz instalacji; 2) zapewnienie właściwego na danym stanowisku służbowym uzbrojenia, wyposażenia i innego sprzętu; 3) odpowiednie zabezpieczenie maszyn i innych urządzeń technicznych we właściwe osłony oraz przydzielenie narzędzi i wyposażenia gwarantującego bezpieczne wykonywanie czynności służbowych; 4) stwarzanie właściwych warunków higieniczno-sanitarnych przez posiadanie niezbędnych urządzeń higieniczno-sanitarnych oraz dostarczanie funkcjonariuszowi niezbędnych środków utrzymania higieny osobistej; 5) zaopatrzenie funkcjonariusza w niezbędne środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze; 6) podejmowanie przedsięwzięć zabezpieczających funkcjonariusza przed urazami, działaniem substancji toksycznych, porażeniem prądem elektrycznym, szkodliwym działaniem hałasu i wibracji, mikrofal oraz promieniowaniem jonizującym, jak również zmniejszających uciążliwości służby; 7) zapewnienie i umożliwienie funkcjonariuszowi zapoznania się ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby występującymi na stanowisku służbowym zajmowanym przez funkcjonariusza, a także z zasadami i przepisami bezpieczeństwa i higieny służby obowiązującymi na stanowisku służbowym zajmowanym przez funkcjonariusza oraz kontrolę ich przestrzegania przez funkcjonariusza. § 3. W zakresie profilaktycznej ochrony zdrowia przełożony ma obowiązek: 1) systematycznie przeprowadzać badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w jednostce; 2) zapewnić i umożliwić stosowanie środków zapobiegających schorzeniom i chorobom związanym ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, a w szczególności utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia niezbędne do przeciwdziałania czynnikom powodującym te schorzenia i choroby. § 4. W razie stwierdzenia u funkcjonariusza objawów choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby lub innego schorzenia związanego z warunkami służby, kierownik jednostki ma obowiązek: 1) zbadać w porozumieniu z właściwym organem Państwowej Inspekcji Sanitarnej przyczyny, charakter i rozmiary zagrożenia powodującego chorobę lub schorzenie; 2) niezwłocznie przystąpić do usuwania czynników powodujących powstanie choroby lub schorzenia; 3) skierować funkcjonariusza do komisji lekarskiej, w trybie określonym przepisami w sprawie orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu; 4) spowodować czasowe lub stałe przeniesienie funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe, jeżeli uzasadniają to wyniki badań lekarskich. § 5. 1. W razie zaistnienia wypadku, podczas lub w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych, przełożony ma obowiązek podjąć, w granicach dostępnych środków, niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym, a także niezwłocznie ustalić przyczyny i okoliczności wypadku. 2. Kierownik jednostki ma obowiązek systematycznie analizować przyczyny wypadków zaistniałych w jednostce i na podstawie wyników tych analiz stosować właściwe środki zapobiegawcze. 3. W jednostce prowadzi się rejestr wypadków zaistniałych podczas lub w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza obowiązków służbowych. § 6. Programy szkolenia, kształcenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy powinny obejmować zagadnienia bezpieczeństwa i higieny służby. § 7. Warunkiem dopuszczenia funkcjonariusza do służby na stanowisku służbowym, na którym występują szczególne właściwości lub warunki służby, jest odbycie przeszkolenia w zakresie zasad i przepisów bezpieczeństwa i higieny służby obowiązujących na tym stanowisku służbowym. Odbycie przeszkolenia funkcjonariusz potwierdza na piśmie. § 8. Funkcjonariusz wykonuje czynności służbowe w ramach posiadanych kwalifikacji i możliwości technicznych, ze szczególnym uwzględnieniem posiadanego uzbrojenia, wyposażenia oraz innego niezbędnego sprzętu. § 9. Funkcjonariusz wykonujący czynności biurowe powinien wykonywać je w obiektach budowlanych i pomieszczeniach, spełniających wymagania i normy bezpieczeństwa i higieny pracy przewidziane dla obiektów budowlanych i pomieszczeń, odpowiednich do rodzaju wykonywanych czynności i liczby funkcjonariuszy. § 10. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę: 1) w temperaturze otoczenia powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C, 2) wymagającą wysiłku fizycznego powodującego w ciągu 8 godzin efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzny i 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiety - zapewnia się napoje wzbogacone w sole mineralne i witaminy, w ilości zaspokajającej jego potrzeby, odpowiednio zimne lub gorące w zależności od warunków pełnienia służby. § 11. Funkcjonariusz pełniący służbę na stanowisku służbowym, na którym występują szczególne właściwości lub warunki służby, związane z działaniem: siły fizycznej maszyn i urządzeń, substancji toksycznych, wysokich lub niskich temperatur, prądu elektrycznego, mikrofal, hałasu i wibracji oraz promieniowania jonizującego, ma obowiązek stosować środki i metody zabezpieczające przed tym działaniem, w szczególności środki ochrony indywidualnej. § 12. Podczas prowadzenia szkolenia: strzeleckiego, z użyciem materiałów wybuchowych, zapalających i dymotwórczych, w zakresie stosowania środków przymusu bezpośredniego i technik samoobrony, wspinaczkowego, nurkowego, spadochronowego, doskonalącego technikę jazdy oraz zajęć wychowania fizycznego, jego organizator ma obowiązek zapewnić: 1) fachową obsługę uzbrojenia, wyposażenia oraz innego sprzętu; 2) bezpieczną realizację poszczególnych elementów ćwiczeń; 3) sprzęt ratunkowy i przeciwpożarowy; 4) zabezpieczenie medyczne; 5) zabezpieczenie terenu ćwiczeń przed dostępem osób postronnych. § 13. 1. Podczas szkolenia każde ćwiczenie powinno być prowadzone pod nadzorem instruktora posiadającego stosowne uprawnienia i przez taką ich liczbę, która pozwala na sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad ćwiczącymi. 2. Przed przystąpieniem do ćwiczeń organizator szkolenia i instruktor mają obowiązek sprawdzić miejsce prowadzenia ćwiczenia, uzbrojenie, wyposażenie i inny sprzęt używany do ćwiczeń oraz poinformować ćwiczących o mogących wystąpić zagrożeniach. 3. Ćwiczenia o większym stopniu trudności i skomplikowania należy wprowadzać do szkolenia, stosując zasadę stopniowania trudności. § 14. Organizator szkolenia i instruktor mają obowiązek: 1) odsunąć od ćwiczeń funkcjonariusza naruszającego postanowienia regulaminów, instrukcji, przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny służby oraz poleceń i wskazówek instruktora, a także funkcjonariusza zgłaszającego zły stan zdrowia; 2) przerwać ćwiczenie w razie stwierdzenia braku niezbędnych warunków bezpieczeństwa lub nieprawidłowego wykonywania ćwiczenia, nadmiernej brawury oraz nieprzestrzegania bądź lekceważenia przepisów bezpieczeństwa i higieny służby przez funkcjonariusza. § 15. Funkcjonariusz uczestniczący w szkoleniu ma obowiązek niezwłocznie zgłosić instruktorowi i organizatorowi szkolenia odniesione kontuzje, urazy i obrażenia. § 16. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych, podczas których może zaistnieć zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, przełożony ma obowiązek: 1) opracować szczegółowy plan działania podległych funkcjonariuszy; 2) rozpoznać zagrożenia, informować podwładnych funkcjonariuszy o ich występowaniu oraz wydawać polecenia dotyczące właściwego zabezpieczenia ludzi przed ich następstwami; 3) zapewnić odpowiednie uzbrojenie, wyposażenie oraz inny niezbędny sprzęt; 4) ustalić sygnały i środki alarmowe oraz odwód niezbędny do udzielenia wsparcia i pomocy; 5) zapewnić zabezpieczenie medyczne; 6) kontrolować i nadzorować pracę podległych funkcjonariuszy; 7) w razie zaistnienia wypadku lub nagłego bezpośredniego zagrożenia życia natychmiast przystąpić do ratowania poszkodowanych lub zagrożonych; 8) podczas długotrwałego wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych i dochodzeniowo-śledczych, prowadzonych w niskich lub wysokich temperaturach albo w obecności czynników szkodliwych dla zdrowia, zapewnić odpowiednio częste wymiany funkcjonariuszy, możliwość ogrzania się, niezbędne posiłki i napoje oraz odpowiedni sprzęt i wyposażenie. § 17. Funkcjonariusz ma obowiązek przestrzegania zasad i przepisów bezpieczeństwa i higieny służby, obowiązujących na zajmowanym stanowisku służbowym, a w szczególności: 1) znać przepisy oraz zasady bezpiecznego wykonywania czynności i zadań służbowych oraz wykonywać te czynności w sposób zgodny z tymi przepisami i zasadami; 2) znać przepisy oraz zasady posługiwania się przydzielonym uzbrojeniem, wyposażeniem oraz innym sprzętem; 3) dbać o należyty stan użytkowanego uzbrojenia i wyposażenia, maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz dbać o porządek i ład w miejscu pełnienia służby; 4) używać środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego zgodnie z ich przeznaczeniem; 5) poddawać się wymaganym badaniom lekarskim oraz innym, zarządzonym przez właściwe organy, i stosować się do ich zaleceń; 6) brać udział w szkoleniach z zakresu bezpieczeństwa i higieny służby; 7) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w jednostce wypadku zaistniałym podczas pełnienia służby lub o zaistniałym zagrożeniu dla życia lub zdrowia ludzkiego. § 18. W czasie wykonywania zadań służbowych, w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności, funkcjonariusz może odstąpić od zasad bezpieczeństwa i higieny służby, z zachowaniem wszelkich dostępnych w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w jego ocenie, dokonanej w miejscu i czasie wykonywania czynności służbowej, istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego lub odwrócenia zagrożenia godzącego w bezpieczeństwo państwa, w szczególności gdy: 1) z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu zachodzi konieczność zastosowania środka zastępczego; 2) fizyczne warunki i umiejętności funkcjonariusza mogą zastąpić brak możliwości użycia właściwego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu; 3) funkcjonariusz podejmie wykonanie określonej czynności dobrowolnie. § 19. 1. W jednostkach tworzy się służbę bezpieczeństwa i higieny służby, zwaną dalej "służbą bhs", pełniącą funkcje kontrolne i doradcze w zakresie bezpieczeństwa i higieny służby, którą stanowią wyodrębnione komórki organizacyjne lub samodzielne stanowiska do spraw bezpieczeństwa i higieny służby. 2. W jednostkach, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 i 11 statutu Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 73 Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie nadania statutu Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (M. P. Nr 26, poz. 432), tworzy się etatową, a w pozostałych jednostkach nieetatową, służbę bhs. 3. Liczbę funkcjonariuszy służby bhs ustala kierownik jednostki, biorąc pod uwagę liczbę funkcjonariuszy pełniących służbę w jednostce oraz występujące w jednostce szczególne właściwości lub warunki służby i związane z nimi uciążliwości i zagrożenia. 4. Służba bhs podlega bezpośrednio kierownikowi jednostki lub jego zastępcy. § 20. Do zadań służby bhs, uprawnień oraz kwalifikacji funkcjonariusza służby bhs stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 1997 r. w sprawie służby bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 109, poz. 704). § 21. W zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio: 1) przepisy art. 208, art. 211-227, art. 232-236 i art. 2373-23711 działu dziesiątego Kodeksu pracy oraz wydane na ich podstawie przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy wydane na podstawie art. 23715 Kodeksu pracy, jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania zadań służbowych wykonuje prace, których te przepisy dotyczą. § 22. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających licencję detektywa (Dz. U. Nr 160, poz. 1563) Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 12, poz. 110 i Nr 238, poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres badań lekarskich i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba ubiegająca się o wydanie licencji, oraz zakres i częstotliwość przeprowadzania tych badań w odniesieniu do osób posiadających licencję; 2) kwalifikacje oraz dodatkowe wymogi dotyczące lekarzy i psychologów upoważnionych do przeprowadzania badań oraz wydawania orzeczeń, o których mowa w art. 29 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych, zwanej dalej "ustawą"; 3) warunki i tryb: a) uzyskiwania i utraty przez lekarzy i psychologów uprawnień do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych, b) odwoływania się od orzeczeń lekarskich, c) kontroli wykonywania i dokumentowania badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawania orzeczeń lekarskich; 4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi i psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów; 5) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne. § 2. 1. Badaniom lekarskim i psychologicznym, przeprowadzanym w celu oceny zdolności fizycznej i psychicznej do wykonywania czynności w zakresie usług detektywistycznych, podlegają: 1) osoby ubiegające się o wydanie licencji detektywa; 2) osoby posiadające licencję detektywa. 2. Badania lekarskie i psychologiczne przeprowadza się po sprawdzeniu tożsamości osoby badanej. § 3. 1. Badania lekarskie i psychologiczne osób, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, przeprowadza się na wniosek tych osób. 2. Badania osób, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, przeprowadza się co 3 lata, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Badania osób, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, przeprowadza się w okresach krótszych niż 3 lata: 1) jeżeli w orzeczeniu lekarskim wydanym na podstawie przeprowadzonych badań psychologicznych i lekarskich wskazano krótszy termin następnego badania niż 3 lata; 2) po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż 6 miesięcy; 3) na wniosek pracodawcy lub organu wydającego licencję - w razie uzasadnionego podejrzenia utraty zdolności fizycznej i psychicznej do wykonywania zadań. 4. Wnioski, o których mowa w ust. 1 i 3, składa się jednostce uprawnionej do przeprowadzenia badań. § 4. Wskazanie w orzeczeniu lekarskim terminu następnego badania krótszego niż 3 lata wymaga uzasadnienia wpisanego do dokumentacji medycznej osoby badanej. § 5. Do przeprowadzania badań lekarskich uprawniony jest lekarz, który łącznie spełnia następujące wymagania: 1) posiada prawo wykonywania zawodu, 2) posiada kwalifikacje określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332, z 1997 r. Nr 60, poz. 375, z 1998 r. Nr 159, poz. 1057 oraz z 2001 r. Nr 37, poz. 451), 3) nie został pozbawiony praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądu - zwany dalej "uprawnionym lekarzem". § 6. 1. Do przeprowadzania badań psychologicznych uprawniony jest psycholog, zwany dalej "uprawnionym psychologiem". 2. W zakresie kwalifikacji oraz uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez psychologa, o którym mowa w ust. 1, stosuje się rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 września 2000 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń (Dz. U. Nr 79, poz. 898, z 2001 r. Nr 22, poz. 261 oraz z 2002 r. Nr 68, poz. 630). § 7. Uprawniony lekarz traci swoje uprawnienia w razie: 1) pozbawienia prawa wykonywania zawodu; 2) zawieszenia prawa wykonywania zawodu; 3) ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych; 4) zaprzestania wykonywania zawodu przez okres dłuższy niż 5 lat - w razie niedopełnienia obowiązku wynikającego z art. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)); 5) pozbawienia praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądu. § 8. Badanie lekarskie obejmuje: 1) badanie ogólne stanu zdrowia, obejmujące w szczególności ocenę układu krążenia i oddechowego oraz ocenę narządu ruchu; 2) badania specjalistyczne: okulistyczne i psychiatryczne; 3) inne badania specjalistyczne i badania pomocnicze, zlecone przez uprawnionego lekarza. § 9. 1. Badanie psychologiczne obejmuje ocenę poziomu umysłowego, ocenę osobowości ze szczególnym uwzględnieniem funkcjonowania w sytuacjach trudnych oraz ocenę poziomu dojrzałości społecznej i emocjonalnej. 2. Zakres badania psychologicznego może zostać poszerzony, jeżeli uprawniony psycholog uzna to za niezbędne do prawidłowej oceny zdolności psychicznej osoby badanej. 3. Po przeprowadzeniu badania uprawniony psycholog wydaje opinię na formularzu, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 10. 1. Po przeprowadzeniu badania ogólnego stanu zdrowia oraz na podstawie opinii uprawnionego psychologa i opinii lekarzy specjalistów, a także wyników badań pomocniczych, uprawniony lekarz wydaje orzeczenie lekarskie na formularzu, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Osoba badana otrzymuje pierwszy egzemplarz orzeczenia lekarskiego, co potwierdza własnoręcznym podpisem w dokumentacji medycznej. 3. Opinię wydaną przez uprawnionego psychologa oraz opinie wydane przez lekarzy specjalistów i wyniki badań pomocniczych oraz drugi egzemplarz orzeczenia lekarskiego uprawniony lekarz dołącza do dokumentacji medycznej osoby badanej. § 11. 1. W razie stwierdzenia w orzeczeniu lekarskim braku zdolności fizycznej i psychicznej do uzyskania licencji detektywa lub dalszego wykonywania czynności w zakresie usług detektywistycznych, uprawniony lekarz sporządza dodatkowy egzemplarz orzeczenia lekarskiego, który przekazuje listem poleconym, z zachowaniem poufności, komendantowi wojewódzkiemu Policji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o wydanie licencji, zwanemu dalej "komendantem wojewódzkim Policji". 2. O przyczynach uzasadniających wydanie orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, uprawniony lekarz informuje osobę badaną. § 12. 1. Od orzeczenia lekarskiego przysługuje odwołanie. 2. Odwołanie przysługuje odpowiednio osobie, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2, oraz organowi wydającemu licencję, w rozumieniu przepisów ustawy. 3. Osoba, o której mowa w ust. 2, wnosi odwołanie wraz z jego uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia. 4. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem uprawnionego lekarza, który wydał orzeczenie, do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o wydanie licencji, zwanego dalej "podmiotem odwoławczym", który przeprowadza badania w trybie odwołania. 5. Uprawniony lekarz, za pośrednictwem którego wnoszone jest odwołanie, przekazuje je, wraz z dokumentacją badania, do podmiotu odwoławczego w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania. 6. Orzeczenie lekarskie wydane w trybie odwołania jest ostateczne. 7. Wzór orzeczenia, o którym mowa w ust. 6, stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 13. 1. Kontrole wykonywania i dokumentowania badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawania orzeczeń lekarskich przeprowadza wojewoda. 2. Kontrolę przeprowadza odpowiednio uprawniony lekarz lub uprawniony psycholog, posiadający pisemne upoważnienie wojewody. 3. Uprawniony lekarz oraz uprawniony psycholog, o których mowa w ust. 2, przekazują wojewodzie wyniki kontroli oraz przedstawiają odpowiednio wyniki kontroli uprawnionemu lekarzowi, którego czynności były przedmiotem kontroli, a jeżeli badania były wykonywane w zakładzie opieki zdrowotnej - również kierownikowi tego zakładu albo uprawnionemu psychologowi, którego czynności były przedmiotem kontroli. § 14. 1. Dokumentację dotyczącą badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń lekarskich przechowuje się przez okres 20 lat. 2. W sprawach dotyczących sposobu postępowania z dokumentacją odnoszącą się do badań lekarskich, o której mowa w ust. 1, w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania, oraz przepisy dotyczące rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania. § 15. Ustala się następujące maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne: 1) opłata za badania lekarskie i psychologiczne, o których mowa w § 8 i 9, wynosi odpowiednio: a) badanie lekarskie - 120 zł, b) badanie psychologiczne - 240 zł; 2) opłata za badania, o których mowa w § 12 ust. 4 - 280 zł. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1563) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 161, poz. 1564) Na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 i Nr 167, poz. 1379) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) świadectwo oryginalności, jeżeli jest wymagane,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Obowiązek oddania dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy zarejestrowanego pojazdu zakupionego od Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej lub Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.", c) ust. 14 otrzymuje brzmienie: "14. Wzór wniosku o rejestrację, czasową rejestrację albo wyrejestrowanie pojazdu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.", d) dodaje się ust. 16 w brzmieniu: "16. Wzór decyzji o rejestracji, czasowej rejestracji albo wyrejestrowaniu pojazdu określa załącznik nr 2a do rozporządzenia."; 2) w § 3: a) w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: "W przypadku zgłoszenia do pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy jego właściciel dołącza do wniosku o rejestrację, z zastrzeżeniem ust. 2-4, następujące dokumenty:", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do: 1) pojazdu zabytkowego, 2) pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 4 ustawy, 3) pojazdu specjalnego, 4) pojazdu sprowadzonego z zagranicy w ramach mienia przesiedlenia, 5) pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego."; 3) w § 4 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Jeżeli zbywcą pojazdu, o którym mowa w ust. 2, jest przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie obrotu pojazdami, jako dowód własności potwierdzający nabycie prawa własności przez tego zbywcę dopuszcza się uwierzytelnioną notarialnie kopię tego dowodu."; 4) w § 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 4 nie stosuje się w przypadku, gdy organ rejestrujący posiada informacje o terminie następnych badań technicznych pojazdu lub właściciel przedstawi zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu."; 5) w § 14: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku zawiadomienia o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, wynikającej: 1) ze zmiany adresu miejsca zamieszkania właściciela pojazdu, powodującej zmianę właściwości miejscowej organu rejestrującego, organ rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu dokonuje rejestracji pojazdu, 2) ze zmiany adresu miejsca zamieszkania właściciela pojazdu niepowodującej zmiany właściwości miejscowej organu rejestrującego, organ rejestrujący wydaje nowy dowód rejestracyjny oraz dokonuje legalizacji tablic rejestracyjnych zgodnie z zasadami określonymi w przepisach w sprawie legalizacji tablic rejestracyjnych, 3) z wymiany silnika w pojeździe zarejestrowanym, do zawiadomienia dołącza się: a) dowód własności silnika, b) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli silnik został sprowadzony z zagranicy, c) dowód rejestracyjny pojazdu, z którego pochodzi silnik, jeżeli silnik pochodzi z pojazdu zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce rejestracji pojazdu, z którego pochodzi silnik, potwierdzające dane silnika, jeżeli silnik pochodzi z pojazdu wyrejestrowanego lub z pojazdu, w którym dokonano wymiany silnika, 4) z wymiany podwozia lub ramy w pojeździe zarejestrowanym, do zawiadomienia dołącza się: a) dowód własności podwozia lub ramy, b) dowód odprawy celnej przywozowej, jeżeli podwozie lub rama zostały sprowadzone z zagranicy, c) dowód rejestracyjny pojazdu lub zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce rejestracji pojazdu, z którego pochodzi podwozie lub rama, jeżeli to podwozie lub rama pochodzi z pojazdu zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 5) z wprowadzenia w pojeździe zarejestrowanym zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazdu, do zawiadomienia dołącza się: a) dokument potwierdzający, że dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu wykonane zostały przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 66 ust. 4 pkt 6 lit. b ustawy, b) zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego potwierdzające, że dokonane zmiany są zgodne z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów. Przepisy § 2-5 stosuje się odpowiednio.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku zawiadomienia o dokonaniu montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazem, do zawiadomienia dołącza się: 1) wyciąg ze świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazem, 2) fakturę za montaż instalacji, o której mowa w pkt 1."; 6) w § 15 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dokument potwierdzający zbycie pojazdu za granicę i stosowne oświadczenie pod odpowiedzialnością karną za składanie fałszywych zeznań lub kopię dokumentu potwierdzającego zarejestrowanie pojazdu za granicą, w przypadku określonym w art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy,"; 7) w § 21 w ust. 2: a) w pkt 1 w lit. b na końcu dodaje się tiret w brzmieniu: "- dwie litery i dwie cyfry w przedziale od 01 do 99,", b) w pkt 2 w lit. b na końcu dodaje się tiret w brzmieniu: "- dwie litery i dwie cyfry w przedziale od 01 do 99,"; 8) w § 22 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku połączenia powiatów, dla których określono wyróżniki dla tablic rejestracyjnych w załączniku nr 7 do rozporządzenia, na tablicach rejestracyjnych stosuje się dotychczasowe wyróżniki tych powiatów."; 9) w § 23 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: "Właściwy miejscowo dla siedziby sejmiku województwa prezydent miasta na prawach powiatu:"; 10) w § 25: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściciel pojazdu umieszcza na pojeździe tablice z przodu i z tyłu w miejscach konstrukcyjnie do tego przeznaczonych, z wyjątkiem przyczep, ciągników rolniczych, motocykli i motorowerów, na których tablice umieszcza się tylko z tyłu, z zastrzeżeniem ust. 1a-2.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku trójkołowego motocykla i pojazdu samochodowego posiadającego homologację według wymagań dla kategorii L5 oraz trójkołowego motoroweru i pojazdu samochodowego posiadającego homologację według wymagań dla kategorii L2, określonych w przepisach o homologacji pojazdów, tablice umieszcza się również z przodu, jeżeli posiadają specjalne miejsce do jej umieszczenia.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Z przodu pojazdu umieszcza się wyłącznie tablicę jednorzędową, z wyjątkiem pojazdu, o którym mowa w ust.1a, oraz ciągnika rolniczego, o którym mowa w ust. 2."; 11) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 12) po załączniku nr 2 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 2a do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 13) w załączniku nr 7 do rozporządzenia w tabeli "Wyróżniki województw i powiatów dla tablic rejestracyjnych pojazdów" w lp. 7, w rubryce dotyczącej powiatu wołomińskiego, w kolumnie 5 "Wyróżnik powiatu" po literach "WL" stawia się przecinek i dodaje się literę "V"; 14) w załączniku nr 8 do rozporządzenia: a) w pkt 2.4 na końcu dodaje się zdanie: "Tablice motocyklowe i motorowerowe mogą być wykonane w kompletach do oznaczania odpowiednio motocykli trójkołowych i pojazdów samochodowych posiadających homologację według wymagań określonych w przepisach o homologacji pojazdów dla pojazdów kategorii L5 oraz do motorowerów trójkołowych i pojazdów samochodowych posiadających homologacje, według wymagań określonych w przepisach o homologacji pojazdów dla pojazdów kategorii L2.", b) w pkt 2.5 na końcu dodaje się zdanie: "Odchyłki odległości flagi od górnej krawędzi tablicy wynoszą od -2,5 mm do +0,5 mm.", c) w pkt 2.21. lit. b otrzymuje brzmienie: "b) zmiennych temperatur: tablice poddane działaniu zmiennych temperatur w trakcie 10 cykli badania obejmujących 1 godzinę w temperaturze +60°C i 1 godzinę w temperaturze -40°C nie powinny wykazywać wyraźnej zmiany barwy, spęcherzeń, spękań, złuszczeń, korozji itp.", d) pkt 2.29 otrzymuje brzmienie: "2.29. Odporność na działanie promieni świetlnych. Poddawanie strony czołowej tablicy działaniu promieni świetlnych powinno trwać tak długo, aż wzorzec barwy niebieskiej nr 7 ułożony obok badanej tablicy spłowieje do uzyskania kontrastu odpowiadającego stopniowi 4 szarej skali. Po próbie współczynnik luminancji i barwy powierzchni odblaskowych powinny dalej spełniać wymagania podane w tablicy 2, a powierzchniowy współczynnik odblasku nie powinien zmniejszyć się poniżej 50% wartości podanych w tablicy 1. Nie powinna również wystąpić widoczna zmiana barwy znaków.", e) w pkt 2.30 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "Tablice poddane badaniu odporności powłok znaków i obrzeża na ścieranie powinny zapewniać ścieralność jednostkową wynoszącą nie mniej niż 0,5 kg/µm, przy grubości powłoki nie mniejszej niż 10 µm.", f) w pkt 4.9 zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie: "Przyczepność jest wystarczająca, jeżeli pasek folii o szerokości 25 mm nie daje się oderwać od podłoża pod działaniem siły 25 N, skierowanej wzdłuż paska, równolegle do podłoża.", g) w pkt 4.14 na końcu dodaje się tiret w brzmieniu: "- powierzchniowy współczynnik odblasku jest nadal zgodny z wymaganiami określonymi w tablicy 1.", h) pkt 4.17 otrzymuje brzmienie: "4.17. Sprawdzeniu odporności na ścieranie powinny być poddane powłoki wytłoczonych znaków i ramki obrzeża oraz powierzchnia czołowa tablic (tło) pokryte folią odblaskową. W przypadku powłoki znaków należy określić jej odporność na całkowite przetarcie, natomiast w przypadku folii należy określić spadek jej własności odblaskowych na skutek ścierania zewnętrznej warstwy folii. W obu próbach należy zastosować metodę oznaczenia odporności na ścieranie za pomocą swobodnie spadającego materiału ściernego na próbkę o minimalnych wymiarach 10 x 10 cm, pochyloną pod kątem 45°. Jako materiał ścierny należy stosować elektrokorund szlachetny lub piasek kwarcowy o średnicy ziaren 0,6÷0,7 mm dla powłok znaków oraz 0,1÷0,2 mm dla folii odblaskowej. Materiał ścierny należy sypać na próbki poprzez pionowo ustawione rury o długości 1 m, gładkie wewnątrz, o średnicy wewnętrznej 19 mm do badania powłok znaków i o wymiarach wewnętrznych 80 x 110 mm do badania folii odblaskowej. Odległość końca rury od próbki powinna wynosić 25 mm. W przypadku badania powłok znaków należy określić ścieralność jednostkową wyrażoną w kg/µm grubości powłoki, a kryterium całkowitego przetarcia powłoki jest powstanie eliptycznego otworu o większej średnicy równej 3,6 mm. W przypadku folii odblaskowej należy na próbkę wysypać równomiernie materiał ścierny w ilości 10 kg. Po oczyszczeniu próbki z resztek materiału ściernego należy dokonać sprawdzenia powierzchniowego współczynnika odblasku przy kącie obserwacji 20' i kącie oświetlenia 5°.", i) rysunek 1 "Wymiary i kształty tablic" zastępuje się rysunkiem określonym w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia, j) po rysunku 18 dodaje się rysunek 18a określony w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia, k) po rysunku 26 dodaje się rysunek 26a określony w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia, l) po rysunku 39 dodaje się rysunek 39a określony w załączniku nr 6 do niniejszego rozporządzenia, m) po rysunku 49 dodaje się rysunek 49a określony w załączniku nr 7 do niniejszego rozporządzenia, n) rysunek 72 "Prostokąty zastępcze" zastępuje się rysunkiem określonym w załączniku nr 8 do niniejszego rozporządzenia; 15) w załączniku nr 10 do rozporządzenia w pkt 12 rysunek 2 zastępuje się rysunkiem określonym w załączniku nr 9 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepis § 1 pkt 10 lit. b stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2003 r. (poz. 1564) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1451 i 1452. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 18 sierpnia 2003 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych rodzajów pojazdów na drogach (Dz. U. Nr 161, poz. 1565) Na podstawie art. 10 ust. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W przypadku wystąpienia na drogach uplastycznienia nawierzchni bitumicznych, wywołanego wysokimi temperaturami, wprowadza się na tych drogach ograniczenia ruchu pojazdów i zespołów pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton, z wyłączeniem autobusów, poprzez zakaz ich ruchu na obszarze całego kraju lub jego części w godzinach od 1100 do 2200. 2. Informację o terminach rozpoczęcia i zakończenia ograniczeń, o których mowa w ust. 1, oraz o obszarze ich obowiązywania podaje do publicznej wiadomości w środkach masowego przekazu Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad. 3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są ponadto: 1) ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych; 2) Ministrowi Obrony Narodowej; 3) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych; 4) Komendantowi Głównemu Policji; 5) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej; 6) Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej; 7) Prezesowi Polskiej Agencji Prasowej; 8) Prezesowi Telewizyjnej Agencji Informacyjnej; 9) Prezesowi Informacyjnej Agencji Radiowej; 10) Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego; 11) wojewodom i marszałkom województw właściwym dla obszaru objętego ograniczeniem. 4. W czasie obowiązywania ograniczeń, o których mowa w ust. 1, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie oraz jej oddziały w województwach objętych ograniczeniem prowadzą punkty informacji drogowej. § 2. Wprowadza się zakaz ruchu na drogach pojazdów i zespołów pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton, z wyłączeniem autobusów, w następujących terminach: 1) od godziny 700 do 2200 w dni ustawowo wolne od pracy: a) 1 stycznia - Nowy Rok, b) pierwszy dzień Wielkiej Nocy, c) drugi dzień Wielkiej Nocy, d) 1 maja - święto państwowe, e) 3 maja - Święto Narodowe Trzeciego Maja, f) pierwszy dzień Zielonych Świątek, g) dzień Bożego Ciała, h) 15 sierpnia - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, i) 1 listopada - Wszystkich Świętych, j) 11 listopada - Narodowe Święto Niepodległości, k) 25 grudnia - pierwszy dzień Bożego Narodzenia, l) 26 grudnia - drugi dzień Bożego Narodzenia; 2) od godziny 1800 do godziny 2200 w dzień poprzedzający dzień określony w pkt 1 lit. b-j; 3) w okresie od pierwszego piątku po zakończeniu roku szkolnego do dnia 31 sierpnia, z zastrzeżeniem pkt 1 lit. h: a) od godziny 1800 do godziny 2200 w piątek, b) od godziny 700 do godziny 1400 w sobotę, c) od godziny 700 do godziny 2200 w niedzielę. § 3. 1. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów: 1) Policji, Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Straży Granicznej, jednostek ochrony przeciwpożarowej i innych specjalistycznych służb ochrony chemicznej, radiologicznej oraz przed skażeniami, pogotowia technicznego; 2) pracujących na potrzeby budowy dróg i mostów oraz ich utrzymania; 3) pracujących na potrzeby służb technicznych usuwających awarie; 4) biorących udział w akcjach ratowniczych; 5) biorących udział w usuwaniu skutków klęsk żywiołowych; 6) przewożących artykuły szybko psujące się i środki spożywcze, określone w załączniku do rozporządzenia; 7) przeznaczonych do przewozu żywych zwierząt; 8) pracujących na potrzeby skupu mleka, zbóż lub zwierząt; 9) pracujących na potrzeby bezpośredniego zaopatrzenia statków morskich w paliwo, materiały olejowe, olej smarowy, części zamienne oraz wodę pitną; 10) wolnobieżnych używanych do prac rolnych i ciągników rolniczych; 11) przewożących sprzęt transmisyjny stacji radiowych i telewizyjnych; 12) przewożących, w związku z organizacją imprez masowych, sprzęt dla ich obsługi; 13) przewożących prasę; 14) pustych po rozładunku artykułów szybko psujących się oraz skierowanych po załadunek takich towarów; 15) przewożących lekarstwa i środki medyczne; 16) przewożących ładunki pocztowe; 17) pracujących w związku z niezbędnym utrzymaniem ciągłości cyklu produkcyjnego, w odległości do 50 km od siedziby przedsiębiorstwa, pracującego w cyklu ciągłym; 18) przewożących, określone w odrębnych przepisach, towary niebezpieczne w ilościach, dla których wymagane jest oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej; 19) uczestniczących w akcjach humanitarnych; 20) przeznaczonych do przewozu betonu; 21) przeznaczonych do przewozu odpadów komunalnych; 22) przewożących towary z wyładunku wagonów ze stacji kolejowych, w promieniu 50 km od stacji kolejowej. 2. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów, które wjechały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terminami lub godzinami obowiązywania zakazów lub ograniczeń, w odległości do 25 km od miejsca przekroczenia granicy, oraz oczekujących na granicy na wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. 3. Przepisy § 1 i 2 nie mają zastosowania do pojazdów wykonujących czynności dowozowo-odwozowe na odcinku między miejscem nadania albo przeznaczania a najbliższym lądowym terminalem transportu kombinowanego lub w promieniu 150 km od terminalu morskiego. 4. Przepisy § 2 nie mają zastosowania do pojazdów powracających z zagranicy, pod warunkiem posiadania przez kierowcę ważnej rocznej lub półrocznej karty opłaty za przejazd po drogach krajowych. 5. Przepisy § 1 nie mają zastosowania do pojazdów w stanie próżnym (bez ładunku). § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych pojazdów na drogach (Dz. U. Nr 50, poz. 598). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 sierpnia 2003 r. (poz. 1565) ARTYKUŁY SZYBKO PSUJĄCE SIĘ I ŚRODKI SPOŻYWCZE 1. Mięso i podroby jadalne. 2. Ryby i skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne. 3. Produkty mleczarskie, w szczególności: jogurty, kefiry, śmietana, mleko spożywcze, twarogi, sery dojrzewające, masło, lody. 4. Jaja ptasie i masy jajeczne. 5. Kwiaty cięte i doniczkowe. 6. Warzywa i grzyby świeże i mrożone. 7. Owoce świeże i mrożone. 8. Zboża i surowce rolne służące do produkcji żywności, pasz i tłuszczów roślinnych. 9. Produkty przemysłu młynarskiego, w szczególności: mąki, kasze, grysiki i granulki zbożowe. 10. Tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. 11. Przetwory spożywcze, w szczególności z mięsa, drobiu, ryb oraz z warzyw i owoców. 12. Cukry i wyroby cukiernicze. 13. Przetwory ze zbóż, mąki, skrobi lub mleka w proszku oraz pieczywo cukiernicze. 14. Napoje bezalkoholowe. 15. Pozostałości i odpady przemysłu spożywczego, gotowe pasze dla zwierząt. 16. Buraki cukrowe. 17. Ziemniaki. 18. Drożdże piekarskie prasowane i w formie mleczka drożdżowego. 19. Podłoże uprawowe pieczarek. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1451 i 1452. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie parkingów, na które są usuwane pojazdy przewożące towary niebezpieczne (Dz. U. Nr 161, poz. 1567) Na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dodatkowe warunki techniczne parkingów, na które są usuwane pojazdy przewożące towary niebezpieczne w przypadku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, zwanej dalej "ustawą"; 2) tryb wniesienia opłaty pokrywającej koszty związane z usunięciem pojazdu przewożącego towary niebezpieczne, parkowaniem i czynnościami zabezpieczającymi. § 2. 1. Parking, na który są usuwane pojazdy przewożące towary niebezpieczne, powinien mieć nie mniej niż dwa stanowiska postojowe dla tych pojazdów i być usytuowany w odległości nie mniejszej niż: 1) 30 m - od stanowisk postojowych dla innych pojazdów, urządzeń inżynieryjnych niezwiązanych z parkingiem oraz budynków, z wyłączeniem obiektów, o których mowa w pkt 3; 2) 40 m - od lasu o powierzchni powyżej 3 ha, gazociągów wysokiego ciśnienia i torów kolejowych; 3) 300 m - od budynków mieszkalnych i innych przeznaczonych na pobyt ludzi oraz ujęć wody, studni publicznych, urządzeń służących do magazynowania i uzdatniania wody. 2. Parking, o którym mowa w ust. 1, powinien być wyposażony w: 1) odpowiednie znaki drogowe i informacyjno-ostrzegawcze; 2) sprzęt przeciwpożarowy: a) gaśnicę przewoźną 25 kg proszkową lub CO2, b) dwie gaśnice proszkowe 6 kg, c) 2 koce gaśnicze, d) skrzynię zawierającą co najmniej 1 m3 piasku, e) substancje i materiały neutralizujące. 3. Parking mający ponad 4 stanowiska postojowe dla pojazdów przewożących towary niebezpieczne powinien mieć źródło wody o wydajności co najmniej 10 dm3/s lub zapas wody w ilości 100 m3 w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach dotyczących przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę. 4. Stanowisko postojowe dla pojazdów przewożących towary niebezpieczne: 1) nie powinno być usytuowane w zagłębieniach terenu, na terenie podmokłym oraz w odległości mniejszej niż 10 m od rowów, studzienek i urządzeń melioracyjnych; 2) powinno mieć odrębny, szczelny system odwadniania, zaopatrzony w urządzenia do zbierania i neutralizacji wycieków substancji niebezpiecznych. 5. Nawierzchnia stanowiska postojowego dla pojazdów przewożących towary niebezpieczne powinna być utwardzona, nienasiąkliwa oraz zapobiegająca przenikaniu materiałów niebezpiecznych do gruntu, urządzeń wodnych i wód. 6. Ukształtowanie nawierzchni stanowiska postojowego dla pojazdów przewożących towary niebezpieczne powinno uniemożliwiać rozprzestrzenianie się ewentualnego rozlewiska materiałów niebezpiecznych poza terenem stanowiska. 7. Do stanowiska postojowego dla pojazdów przewożących towary niebezpieczne powinien być zapewniony dojazd o parametrach technicznych określonych w odrębnych przepisach dotyczących warunków, jakim powinny odpowiadać drogi pożarowe. § 3. 1. Opłatę, o której mowa w art. 30 ust. 2 ustawy, osoba uprawniona do odebrania pojazdu wnosi do kasy lub na rachunek bankowy przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego parking. 2. W przypadku gdy opłata jest wnoszona w kasie, przedsiębiorca lub inny podmiot prowadzący parking wydaje osobie, o której mowa w ust. 1, dowód wniesienia opłaty. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 162, poz. 1570) Na podstawie art. 251 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. Księgi wieczyste w systemie informatycznym zakładają i prowadzą: 1) Sąd Rejonowy w Bytomiu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 2) Sąd Rejonowy w Chorzowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 3) Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 4) Sąd Rejonowy w Gryfinie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 5) Sąd Rejonowy w Kielcach - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 6) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla miasta Kraków oraz gmin: Kocmyrzów-Luborzyca, Wielka Wieś i Zielonki; 7) Sąd Rejonowy w Legionowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 8) Sąd Rejonowy w Łomży - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 9) Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi i Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi; 10) Sąd Rejonowy w Olsztynie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 11) Sąd Rejonowy w Opolu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 12) Sąd Rejonowy w Otwocku - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 13) Sąd Rejonowy w Płocku - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 14) Sąd Rejonowy w Poznaniu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta Poznania w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic: Grunwald, Jeżyce i Stare Miasto oraz gmin: Czerwonak, Dopiewo Murowana Goślina, Suchy Las i Tarnowo Podgórne; 15) Sąd Rejonowy w Poznaniu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta Poznania w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic Nowe Miasto i Wilda, miast Luboń i Puszczykowo oraz gmin Komorniki i Swarzędz; 16) Sąd Rejonowy w Pruszkowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 17) Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 18) Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla miasta Stargard Szczeciński oraz gmin: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński i Suchań; 19) Sąd Rejonowy w Szczecinie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla miasta Szczecin; 20) Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 21) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Bemowo, Bielany, Ochota, Ursus, Włochy i Żoliborz oraz gminy Izabelin; 22) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Mokotów, Ursynów i Wilanów; 23) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Białołęka, Praga-Północ i Targówek; 24) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Śródmieście i Wola; 25) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno i Prażmów; 26) Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Praga-Południe, Rembertów, Wawer i Wesoła; 27) Sąd Rejonowy w Wejherowie - Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast: Reda, Rumia i Wejherowo oraz gmin: Choczewo, Gniewino, Linia, Luzino, Łęczyce, Szemud i Wejherowo; 28) Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla miasta Wrocławia oraz gmin: Kobierzyce, Sobótka i Żórawina; 29) Sąd Rejonowy w Wyszkowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu; 30) Sąd Rejonowy w Żyrardowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem przepisów § 1 pkt 2-9, 11-12, 14-23, 25-26 i 28-30, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych (Dz. U. Nr 162, poz. 1571) Na podstawie art. 364 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Tworzy się Centralną Informację Ksiąg Wieczystych, która jest komórką organizacyjną Ministerstwa Sprawiedliwości. 2. Centralna Informacja Ksiąg Wieczystych, zwana dalej "Centralną Informacją", składa się z centrali, zwanej dalej "centralą Centralnej Informacji", oraz ekspozytur przy wydziałach sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste w systemie informatycznym, zwanych dalej "ekspozyturami Centralnej Informacji". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) księdze wieczystej - należy przez to rozumieć księgę wieczystą prowadzoną w systemie informatycznym; 2) odpisie zwykłym księgi wieczystej - należy przez to rozumieć dokument urzędowy, wydany przez Centralną Informację, przedstawiający ostatni stan wpisów w księdze wieczystej oraz wzmianki o wnioskach, skargach na orzeczenia referendarzy sądowych, apelacjach, kasacjach i wszczęciu postępowań z urzędu; 3) odpisie zupełnym księgi wieczystej - należy przez to rozumieć dokument urzędowy, wydany przez Centralną Informację, przedstawiający ostatni stan wpisów w księdze wieczystej i wpisy wykreślone oraz wzmianki o wnioskach, skargach na orzeczenia referendarzy sądowych, apelacjach, kasacjach i wszczęciu postępowań z urzędu, ujawnione począwszy od chwili przeniesienia treści księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym; 4) zaświadczeniu o zamknięciu księgi wieczystej - należy przez to rozumieć dokument urzędowy wydany przez Centralną Informację, zawierający informację, że księga wieczysta o wskazanym przez wnioskodawcę numerze jest zamknięta. § 3. 1. Wniosek o wydanie odpisu zwykłego księgi wieczystej, odpisu zupełnego księgi wieczystej lub zaświadczenia o zamknięciu księgi wieczystej składa się bezpośrednio albo korespondencyjnie w centrali Centralnej Informacji lub ekspozyturze Centralnej Informacji. 2. Wniosek złożony korespondencyjnie ekspozytura Centralnej Informacji przekazuje do centrali Centralnej Informacji. § 4. 1. Wniosek, o którym mowa w § 3 ust. 1, składa się na urzędowym formularzu, który udostępnia się nieodpłatnie w centrali Centralnej Informacji i ekspozyturach Centralnej Informacji. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 1, udostępnia się również za pośrednictwem Internetu na oficjalnej stronie Ministerstwa Sprawiedliwości. 3. Wniosek, uzyskany za pośrednictwem Internetu, drukuje się w kolorze czarno-białym i wypełnia się czcionką o prostym kroju, o rozmiarze nie mniejszym niż 10 pkt. Wniosek ten powinien odzwierciedlać strukturę i formę urzędowego formularza wniosku (układ i wielkość poszczególnych pól). 4. Wniosek sporządzony w sposób, o którym mowa w ust. 3, uważa się za złożony na urzędowym formularzu. § 5. 1. Wniosek, o którym mowa w § 3 ust. 1, rejestruje się w prowadzonej w centrali Centralnej Informacji lub ekspozyturach Centralnej Informacji ewidencji wniosków, zamieszczając w niej dane o chwili wpływu wniosku, rodzaju wniosku oraz chwili i sposobie jego załatwienia. 2. Do wniosku dołącza się oryginał dowodu wniesienia opłaty na rachunek bankowy Centralnej Informacji, który zwraca się wnioskodawcy, po potwierdzeniu na nim faktu wydania dokumentu. § 6. 1. Wniosek niezłożony na urzędowym formularzu, nieprawidłowo wypełniony, nieopłacony, a także wniosek, od którego uiszczono opłatę w wysokości niższej od należnej, lub złożony z naruszeniem § 5 ust. 2, pozostawia się bez nadania biegu, o czym zawiadamia się wnioskodawcę, wraz z podaniem przyczyn. 2. Jeżeli w terminie miesiąca od dnia doręczenia zawiadomienia braki, o których mowa w ust. 1, zostaną usunięte, wydaje się żądany dokument. § 7. 1. Dokumenty wydawane przez Centralną Informację są opatrzone pieczęcią urzędową i podpisem upoważnionego pracownika, zawierają oznaczenie sygnatury, a także oznaczenie i liczbę stron oraz miejsce i chwilę sporządzenia dokumentu. 2. Niezależnie od treści złożonego wniosku Centralna Informacja wydaje zawsze dokument opisujący rzeczywisty stan w zakresie prowadzenia księgi wieczystej. § 8. 1. Odpis zwykły księgi wieczystej, odpis zupełny księgi wieczystej i zaświadczenie o zamknięciu księgi wieczystej wydawane są bezpośrednio wnioskodawcy przez centralę Centralnej Informacji lub ekspozytury Centralnej Informacji. 2. Jeżeli we wniosku zawarte jest żądanie doręczenia odpisu lub zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, centrala Centralnej Informacji przesyła dokument pod wskazany we wniosku adres. 3. Przepis ust. 2 stosuje się także w razie zaistnienia przeszkód uniemożliwiających wydanie dokumentu przez ekspozyturę Centralnej Informacji. § 9. 1. Centralna Informacja wydaje dokumenty, o których mowa w § 3 ust. 1, po przyjęciu księgi wieczystej przez wydział ksiąg wieczystych z ośrodka migracyjnego. 2. Jeżeli wniosek o wydanie dokumentu, o którym mowa w § 3 ust. 1, dotyczy dotychczasowej księgi wieczystej, wniosek wraz z informacją o dokonanej opłacie przekazuje się do wydziału właściwego do prowadzenia księgi wieczystej. 3. Po otrzymaniu wniosku wydział ksiąg wieczystych kieruje dotychczasową księgę wieczystą do ośrodka migracyjnego albo sporządza żądany dokument i przekazuje go wnioskodawcy. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie dokumentów przez Centralną Informację Ksiąg Wieczystych (Dz. U. Nr 162, poz. 1572) Na podstawie art. 364 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór wniosku o wydanie odpisu księgi wieczystej oraz zaświadczenia o zamknięciu księgi wieczystej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. (poz. 1572) Ilustracja Ilustracja Wniosek o wydanie odpisu księgi wieczystej lub zaświadczenia o zamknięciu księgi wieczystej jest drukowany w kolorze czerwonym o symbolu PANTONE Red 032. W przypadku korzystania z wniosku udostępnionego za pośrednictwem Internetu na oficjalnej stronie Ministerstwa Sprawiedliwości, wniosek drukuje się w kolorze czarno-białym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowej organizacji i funkcjonowania ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych oraz zadań tego ośrodka i sądu rejonowego podczas migracji ksiąg wieczystych (Dz. U. Nr 162, poz. 1573) Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o przenoszeniu treści księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółową organizację i funkcjonowanie ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych, w tym szczegółowy zakres zadań jego kierownika, szczegółowy zakres czynności wykonywanych przez sędziów i referendarzy sądowych, którym powierzono pełnienie obowiązków w ośrodku migracyjnym ksiąg wieczystych, oraz pracowników ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych; 2) szczegółowy sposób wykonywania przez sąd rejonowy i ośrodek migracyjny ksiąg wieczystych zadań podczas migracji ksiąg wieczystych, w tym sposób przekazywania ksiąg wieczystych między sądem rejonowym a ośrodkiem migracyjnym ksiąg wieczystych oraz ustalania kolejności ich przekazywania. § 2. 1. Kierownik ośrodka kieruje całokształtem pracy ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych. 2. Zakres zadań kierownika ośrodka obejmuje: 1) planowanie i organizowanie pracy ośrodka, w tym ustalanie podziału czynności sędziów, referendarzy sądowych i pracowników ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych; 2) kontrolowanie prawidłowości prac wykonywanych w ośrodku migracyjnym ksiąg wieczystych; 3) koordynowanie przekazywania ksiąg wieczystych między ośrodkiem migracyjnym ksiąg wieczystych a sądem rejonowym; 4) prowadzenie biurowości ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych, a w szczególności sporządzanie oraz zatwierdzanie dziennych i miesięcznych raportów ksiąg wieczystych, których migracja została zakończona; 5) wykonywanie innych zadań wynikających z bieżącej działalności ośrodka. § 3. Do czynności wykonywanych przez sędziów i referendarzy sądowych, którym powierzono pełnienie obowiązków w ośrodku migracyjnym ksiąg wieczystych, należy: 1) przestrzeganie terminowości i płynności wykonywania prac w zespole; 2) na bieżąco usuwanie wątpliwości zgłaszanych przez pracowników ośrodka dotyczących sposobu przenoszenia treści dotychczasowej księgi wieczystej; 3) dbałość o jednolite dokonywanie przenoszenia przez pracowników treści wpisów, z uwzględnieniem specyfiki treści zawartych w dotychczasowych księgach wieczystych pochodzących z różnych regionów Rzeczypospolitej Polskiej; 4) sprawdzanie poprawności przeniesienia treści z odpowiednich działów i łamów dotychczasowej księgi wieczystej do rubryk, podrubryk i pól księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym; 5) czuwanie nad wykonywaniem obowiązku sprawdzania zgodności oznaczenia nieruchomości, o którym mowa w art. 13 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o przenoszeniu treści księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, zwanej dalej "ustawą"; 6) niezwłocznie po dokonaniu czynności, o której mowa w pkt 4, dokonywanie zatwierdzenia przeniesienia za pomocą technik informatycznych udostępnianych przez wykorzystywany system informatyczny; 7) zamieszczanie na księdze wieczystej napisu "Księga zapisana w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych"; 8) podejmowanie działań w zakresie dalszego toku czynności wyjaśniających niezwłocznie po zgłoszeniu przez pracownika nieczytelności treści księgi wieczystej; 9) sporządzanie protokołów; 10) wykonywanie innych zadań zleconych przez kierownika ośrodka. § 4. 1. Kierownik ośrodka może tworzyć zespoły w celu zapewnienia właściwej organizacji pracy w ośrodku migracyjnym ksiąg wieczystych. 2. Prace zespołu, o którym mowa w ust. 1, koordynuje wyznaczony przez kierownika ośrodka członek tego zespołu, który odpowiada za jego sprawne działanie, a w szczególności za terminowe wykonywanie i prawidłowy podział zadań. § 5. Pracownicy ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych dokonują przeniesienia treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, a w szczególności: 1) przepisują treść dotychczasowej księgi wieczystej, umieszczając ją w strukturze księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym; 2) w przypadku stwierdzenia nieczytelności dotychczasowej księgi wieczystej lub zaistnienia innych okoliczności utrudniających przeniesienie treści wpisów do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, zasięgają konsultacji u sędziego lub referendarza sądowego; 3) przekazują księgę wieczystą do zatwierdzenia niezwłocznie po przeniesieniu jej treści. § 6. Do ośrodka migracyjnego przekazywane są wyłącznie księgi wieczyste. Akta ksiąg wieczystych pozostają w wydziale ksiąg wieczystych. § 7. O kolejności przekazywania dotychczasowych ksiąg wieczystych do ośrodka migracyjnego decyduje przewodniczący wydziału ksiąg wieczystych. § 8. Przewodniczący wydziału ksiąg wieczystych lub upoważniona przez niego osoba przygotowuje i przekazuje dotychczasowe księgi wieczyste do ośrodka migracyjnego oraz sporządza protokół ich przekazania. § 9. 1. Kierownik ośrodka lub upoważniona przez niego osoba potwierdza w protokole przyjęcie dotychczasowych ksiąg wieczystych oraz zwraca te księgi do właściwego wydziału sądu rejonowego z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. 2. Wyznaczony pracownik ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych: 1) przyjmuje partię dotychczasowych ksiąg wieczystych przekazanych z wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego do ośrodka migracyjnego; 2) sprawdza zgodność zawartości partii przekazanych dotychczasowych ksiąg wieczystych z protokołem przekazania; 3) przekazuje protokół kierownikowi ośrodka migracyjnego do potwierdzenia; 4) przygotowuje partie ksiąg wieczystych do zwrotu do wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego; 5) sporządza protokół przekazania partii ksiąg wieczystych do wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego i przedkłada go kierownikowi ośrodka do potwierdzenia. § 10. Jeżeli przed przekazaniem do ośrodka migracyjnego do księgi wieczystej wpłynęły środki zaskarżenia od dokonanych wpisów, księgę wieczystą przekazuje się do ośrodka migracyjnego po wykonaniu orzeczenia sądu w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia. § 11. 1. Po otrzymaniu dotychczasowych ksiąg wieczystych w sądzie rejonowym podejmuje się czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz na dotychczasowej księdze wieczystej zamieszcza się napis "Uzupełniono wzmianki". 2. Na dotychczasowej księdze wieczystej, która stała się księgą wieczystą prowadzoną w systemie informatycznym, zamieszcza się napis "Księga po migracji" oraz dołącza ją do akt księgi wieczystej. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu przenoszenia treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 162, poz. 1574) Na podstawie art. 10 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o przenoszeniu treści księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa sposób przenoszenia treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, a w szczególności sposób: 1) przekształcania numeracji ksiąg wieczystych; 2) zamieszczania w księdze wieczystej wyniku sprawdzenia zgodności oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej z danymi zawartymi w bazie danych ewidencji gruntów i budynków; 3) postępowania w razie wystąpienia przeszkód w migracji księgi wieczystej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) EGiB - należy przez to rozumieć ewidencję gruntów i budynków; 2) SWDE - należy przez to rozumieć standard wymiany danych ewidencyjnych, określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454); 3) RZHLZ - należy przez to rozumieć rejestr zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych. § 3. 1. Numer dotychczasowej księgi wieczystej przekształca się w ten sposób, że numer księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym tworzy się jako połączenie kolejno: czteroznakowego kodu wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego, z którego księga wieczysta została przekazana do ośrodka migracyjnego, numeru dotychczasowej księgi wieczystej oraz cyfry kontrolnej. 2. Kody wydziałów ksiąg wieczystych sądów rejonowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Cyfrę kontrolną wylicza się na podstawie kodu wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego i numeru dotychczasowej księgi wieczystej. § 4. 1. Przeniesienia treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym dokonuje się wielkimi literami i przy użyciu dopuszczalnych znaków pisarskich w systemie informatycznym. Wykaz dopuszczalnych znaków pisarskich w systemie informatycznym określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Przenoszoną treść dotychczasowej księgi wieczystej dostosowuje się do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. 3. Dane o podstawach wpisu wskazane w poszczególnych działach dotychczasowej księgi wieczystej przenosi się z zachowaniem chronologii ich naniesienia, bez wskazywania numeru bieżącego wpisu. 4. W przypadku gdy zachodzi konieczność przeniesienia z dotychczasowej księgi wieczystej w pojedyncze pole struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym więcej niż jednego elementu wpisu lub adnotacji, pole to powtarza się w strukturze księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym tyle razy, ile jest elementów wpisu lub adnotacji, tak aby każdy z tych elementów został wpisany w osobnym polu. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się w przypadku, gdy zachodzi potrzeba przeniesienia do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym więcej niż jednego elementu wpisu lub adnotacji, dla którego przewidziano w tej strukturze odrębne pole, rubrykę, podrubrykę, podpole. 6. Pola niewymagane dla przeniesienia wpisu lub adnotacji pozostawia się niewypełnione. 7. Przepisy ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio do rubryk, podrubryk i podpól, z tym że w przypadku działu III i IV w strukturze księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym powtarza się zestaw rubryk składających się na strukturę działu. § 5. W systemie informatycznym jednoznacznie identyfikuje się sędziego lub referendarza sądowego zatwierdzającego prawidłowość przeniesienia treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. § 6. Po przeniesieniu treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, w ośrodku migracyjnym ksiąg wieczystych, na pierwszej stronie dotychczasowej księgi wieczystej zamieszcza się napis "Księga zapisana w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych". Rozdział 2 Przenoszenie treści okładki i pierwszej strony dotychczasowej księgi wieczystej § 7. Dane ujawnione na okładce i pierwszej stronie dotychczasowej księgi wieczystej przenosi się do: 1) rubryki 0.1 "informacje podstawowe" odpowiednio do pól: 0.1.0.1 "numer księgi", 0.1.0.2 "oznaczenie wydziału" odpowiednio do podpól: - A "nazwa sądu", - B "siedziba sądu", - C "kod wydziału", - D "numer wydziału", - E "nazwa wydziału", 0.1.0.3 "typ księgi"; 2) rubryki 0.2 "dane o założeniu księgi wieczystej" odpowiednio do pola: 0.2.0.4 "data założenia dotychczasowej księgi wieczystej". § 8. Pole 0.2.0.2 "chwila zapisania księgi" w rubryce 0.2 "dane o założeniu księgi wieczystej" wypełniane jest automatycznie z chwilą pierwszego zapisu księgi wieczystej w urządzeniach centralnej bazy danych ksiąg wieczystych. § 9. Nie wypełnia się następujących pól: 1) w rubryce 0.2 "dane o założeniu księgi wieczystej": 0.2.0.3 "chwila ujawnienia księgi"; 2) w rubryce 0.3 "dane o zamknięciu księgi wieczystej": 0.3.0.1 "chwila zamknięcia księgi", 0.3.0.2 "podstawa zamknięcia księgi"; 3) w rubryce 0.4 "podstawa zmiany": 0.4.0.1 "podstawa zmiany". § 10. Nie przenosi się danych ujawnionych na okładce lub pierwszej stronie dotychczasowej księgi wieczystej, których nie uwzględniono w strukturze księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. Rozdział 3 Przenoszenie treści działu I dotychczasowej księgi wieczystej § 11. Nie wypełnia się następujących pól: 1) w rubryce 1.1 "wzmianka w księdze wieczystej": 1.1.0.3 "chwila wykreślenia", 1.1.0.4 "omówienie wykreślenia"; 2) w rubryce 1.4 "oznaczenie": a) w podrubryce 1.4.1 "działka ewidencyjna": 1.4.1.7 "odłączenie", b) w podrubryce 1.4.2 "budynek": 1.4.2.12 "odłączenie", c) w podrubryce 1.4.3 "urządzenie": 1.4.3.4 "odłączenie". § 12. Numer bieżący nieruchomości przenosi się zgodnie z numeracją w dotychczasowej księdze wieczystej. § 13. Dane opisujące grunt lub parcelę przenosi się do rubryki 1.9 "komentarz" pola 1.9.0.1 "komentarz do migracji". § 14. Dla ksiąg wieczystych, w których ujawniono więcej niż jedną działkę ewidencyjną lub więcej niż jeden sposób korzystania, dane dotyczące sposobu korzystania przenosi się do rubryki 1.9 "komentarz" pola 1.9.0.1 "komentarz do migracji" podpola A, chyba że z treści dotychczasowej księgi wieczystej jednoznacznie wynika sposób korzystania dla poszczególnych działek ewidencyjnych. § 15. Dla ksiąg wieczystych, w których ujawniono więcej niż jeden termin użytkowania, dane dotyczące terminu użytkowania przenosi się do rubryki 1.14 "komentarz" pola 1.14.0.1 "komentarz do migracji" podpola A. § 16. Obszar nieruchomości gruntowej przelicza się i przenosi do rubryki 1.5 "obszar" pola 1.5.0.1 "obszar", z zastosowaniem jednostki określonej w § 62 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. § 17. Do liczby określającej piętro dodaje się "1" i tak otrzymaną wartość przenosi się do rubryki 1.4 "oznaczenie" podrubryki 1.4.4 "lokal" pola 1.4.4.8 "kondygnacja". § 18. W rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubryce 1.4.2 "budynek" pole 1.4.2.15 "części wspólne po wyodrębnieniu lokali" wypełnia się w przypadku, gdy w dotychczasowej księdze wieczystej były ujawnione części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. § 19. Jeżeli w dziale I-O w łamie 8 wskazano jako podstawy oznaczenia (sprostowania) nieruchomości dokumenty inne niż wydane przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków (np. akty notarialne, zaświadczenia spółdzielni, decyzje administracyjne), opisy tych dokumentów przenosi się do rubryki 1.9 "komentarz" pola 1.9.0.1 "komentarz do migracji" podpola A. § 20. Wpisy z łamu 1 "Wzmianka o wniosku" przenosi się do rubryki 1.1 "wzmianka w księdze wieczystej" odpowiednio do pól: 1.1.0.1 "wzmianka", 1.1.0.2 "chwila zamieszczenia". § 21. Wpisy z łamu 2 "Numer nieruchomości" przenosi się do rubryki 1.2 "numer nieruchomości" do pola: 1.2.0.1 "numer bieżący nieruchomości". § 22. W księdze wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym wprowadza się numer położenia nieruchomości w rubryce 1.3 "położenie" w polu 1.3.0.1 "numer porządkowy". § 23. Wpisy z łamu 3 "Położenie" przenosi się do: 1) rubryki 1.3 "położenie" odpowiednio do pól: 1.3.0.2 "województwo", 1.3.0.3 "powiat", 1.3.0.4 "gmina", 1.3.0.5 "miejscowość", 1.3.0.6 "dzielnica"; 2) rubryki 1.4 "oznaczenie" odpowiednio: a) dla nieruchomości gruntowej do podrubryki 1.4.1 "działka ewidencyjna" odpowiednio do pól: 1.4.1.5 "ulica", b) dla nieruchomości budynkowej lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do podrubryki 1.4.2 "budynek" odpowiednio do pól: 1.4.2.4 "dane adresowe" odpowiednio do podpól: - A "ulica (aleja, plac)", - B "numer budynku", c) dla nieruchomości lokalowej, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego do podrubryki 1.4.4 "lokal" odpowiednio do pól: 1.4.4.2 "ulica", 1.4.4.3 "numer budynku". § 24. W księdze wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym wprowadza się w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubryce: 1.4.1 "działka ewidencyjna", 1.4.2 "budynek", 1.4.3 "urządzenie" w polu 1.4.1.4, 1.4.2.3, 1.4.3.2 "położenie" - numer porządkowy położenia zapisanego w rubryce 1.3 "położenie" w polu 1.3.0.1 "numer porządkowy". § 25. Wpisy z łamu 4 "Mapa i opis" przenosi się do: 1) rubryki 1.4 "oznaczenie" odpowiednio: a) dla nieruchomości gruntowej do podrubryki 1.4.1 "działka ewidencyjna" odpowiednio do pól: 1.4.1.1 "identyfikator działki", 1.4.1.2 "numer działki", 1.4.1.3 "obręb ewidencyjny" odpowiednio do podpól: - A "numer obrębu", - B "nazwa obrębu", b) dla nieruchomości budynkowej lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do podrubryki 1.4.2 "budynek" odpowiednio do pól: 1.4.2.1 "identyfikator budynku", 1.4.2.2 "identyfikator działki", 1.4.2.5 "liczba kondygnacji", 1.4.2.6 "liczba samodzielnych lokali", 1.4.2.7 "powierzchnia użytkowa budynku", 1.4.2.10 "nieruchomość, na której usytuowany jest budynek", odpowiednio do podpól: - A "numer księgi wieczystej", - B "numer obrębu ewidencyjnego", - C "numer działki ewidencyjnej", 1.4.2.11 "odrębność", c) dla nieruchomości lokalowej, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego do podrubryki 1.4.4 "lokal" odpowiednio do pól: 1.4.4.1 "identyfikator lokalu", 1.4.4.4 "numer lokalu", 1.4.4.6 "opis lokalu" odpowiednio do podpól: - A "rodzaj izby", - B "liczba izb", 1.4.4.7 "opis pomieszczeń przynależnych" odpowiednio do podpól: - A "rodzaj pomieszczenia", - B "liczba pomieszczeń", 1.4.4.8 "kondygnacja", 1.4.4.10 "nieruchomość zabudowana budynkiem" odpowiednio do podpól: - A "numer księgi wieczystej", - B "numer obrębu", - C "numer działki ewidencyjnej", 1.4.4.11 "odrębność"; 2) rubryki 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" odpowiednio do pól: 1.7.0.1 "podstawa oznaczenia (sprostowania)", 1.7.0.5 "numer karty akt", 1.7.0.6 "numer księgi". § 26. 1. Dla nieruchomości gruntowej wpisy z łamu 5 "Sposób korzystania" przenosi się do: 1) rubryki 1.4 "oznaczenie" odpowiednio: a) dla działki ewidencyjnej do podrubryki 1.4.1 "działka ewidencyjna" odpowiednio do pola: 1.4.1.6 "sposób korzystania", b) dla budynku do podrubryki 1.4.2 "budynek" odpowiednio do pól: 1.4.2.1 "identyfikator budynku", 1.4.2.2 "identyfikator działki", 1.4.2.4 "dane adresowe" odpowiednio do podpól: - A "ulica (aleja, plac)", - B "numer budynku", 1.4.2.5 "liczba kondygnacji", 1.4.2.6 "liczba samodzielnych lokali", 1.4.2.7 "powierzchnia użytkowa budynku", 1.4.2.8 "przeznaczenie budynku", 1.4.2.10 "dalszy opis budynku", 1.4.2.11 "odrębność", 1.4.2.15 "części wspólne po wyodrębnieniu lokali", c) dla urządzenia do podrubryki 1.4.3 "urządzenie" odpowiednio do pól: 1.4.3.1 "identyfikator działki", 1.4.3.3 "opis"; 2) dla budynków i urządzeń do rubryki 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" odpowiednio do pól: 1.7.0.1 "podstawa oznaczenia (sprostowania)", 1.7.0.5 "numer karty akt", 1.7.0.6 "numer księgi"; 3) dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste do rubryki 1.11 "spis praw" odpowiednio do podrubryki 1.11.2 "prawo użytkowania wieczystego" do pól: 1.11.2.1 "okres użytkowania", 1.11.2.2 "sposób korzystania". 2. Dla nieruchomości budynkowej lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej wpisy z łamu 5 "Sposób korzystania" przenosi się do rubryki 1.4 "oznaczenie" podrubryki 1.4.2 "budynek" pola 1.4.2.8 "przeznaczenie budynku". 3. Dla nieruchomości lokalowej, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego wpisy z łamu 5 "Sposób korzystania" przenosi się do rubryki 1.4 "oznaczenie" odpowiednio do podrubryki 1.4.4 "lokal" odpowiednio do pola 1.4.4.5 "przeznaczenie lokalu". § 27. Wpisy z łamu 6 "Obszar" przenosi się do rubryki 1.5 "obszar" do pola 1.5.0.1 "obszar". § 28. Nie przenosi się wpisów z łamu 7 "Do bieżącego numeru nieruchomości". § 29. Wpisy z łamu 8 "Stan w czasie założenia księgi wieczystej, przyłączenia i odłączenia" przenosi się do: 1) rubryki 0.2 "dane o założeniu księgi wieczystej" odpowiednio do pola: 0.2.0.1 "stan w czasie założenia"; 2) rubryki 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" odpowiednio do pól: 1.7.0.1 "podstawa oznaczenia (sprostowania)", 1.7.0.2 "data sporządzenia", 1.7.0.3 "nazwa organu", 1.7.0.4 "siedziba organu", 1.7.0.5 "numer karty akt", 1.7.0.6 "numer księgi"; 3) rubryki 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu" odpowiednio: a) do podrubryki 1.8.1 "dane o wniosku" odpowiednio do pól: 1.8.1.1 "chwila wpływu", 1.8.1.2 "rodzaj dziennika", 1.8.1.3 "numer dziennika", 1.8.1.4 "czy z urzędu", 1.8.1.5 "numer karty akt", 1.8.1.6 "numer księgi", b) do podrubryki 1.8.2 "chwila wpisu" do pola: 1.8.2.1 "chwila wpisu"; 4) rubryki 1.4 "oznaczenie" odpowiednio: a) dla wpisu, który dotyczy działki ewidencyjnej przyłączonej do nieruchomości, do podrubryki 1.4.1 "działka ewidencyjna" odpowiednio do pola 1.4.1.8 "przyłączenie" odpowiednio do podpól: - A "numer księgi wieczystej", - B "obszar", b) dla wpisu, który wskazuje księgę zaginioną, zniszczoną, dawną lub zbiór dokumentów do podrubryki 1.4.1 "działka ewidencyjna" odpowiednio do pola 1.4.1.9 "numer księgi zaginionej, zniszczonej, dawnej, zbioru dokumentów" odpowiednio do podpól: - A "numer księgi zaginionej", - B "numer księgi zniszczonej", - C "numer księgi dawnej", - D "oznaczenie zbioru dokumentów", c) dla wpisu, który dotyczy budynku przyłączonego do nieruchomości, dodatkowo do podrubryki 1.4.2 "budynek" odpowiednio do pola: 1.4.2.13 "przyłączenie", d) dla wpisu, który dotyczy lokalu wyodrębnionego z budynku, do podrubryki 1.4.2 "budynek" odpowiednio do pól: 1.4.2.14 "informacja o wyodrębnionych lokalach" odpowiednio do podpól: - A "numer lokalu", - B "numer księgi wieczystej", 1.4.2.15 "części wspólne po wyodrębnieniu lokali", e) dla wpisu, który dotyczy urządzenia przyłączonego do nieruchomości, do podrubryki 1.4.3 "urządzenie" odpowiednio do pola: 1.4.3.5 "przyłączenie", f) dla wpisu, który dotyczy lokalu przyłączonego do nieruchomości, dodatkowo do podrubryki 1.4.4 "lokal" odpowiednio do pola: 1.4.4.9 "przyłączenie". § 30. W rubryce 1.6 "zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków" wpisuje się: 1) w polu: 1.6.0.1 "zgodność" - znacznik weryfikacji danych wpisanych w dziale I-O księgi wieczystej z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków (Z - zgodny, N - niezgodny, B - brak możliwości sprawdzenia zgodności), według stanu na ostatni dzień minionego kwartału, dostępnych w formacie SWDE; 2) w polu 1.6.0.2 "chwila sprawdzenia" - data, godzina i minuta sprawdzenia zgodności danych zawartych w księdze wieczystej z danymi ewidencji gruntów i budynków; 3) w polu 1.6.0.3 "wersja bazy EGiB" - data ostatniej aktualizacji stanu bazy danych EGiB, z którą dokonywana jest weryfikacja danych wpisanych w dziale I-O. § 31. Wpisy lub części wpisów, ujawnione w dziale I-O dotychczasowej księgi wieczystej, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, a także projekty wpisów ujawnione w tym dziale przenosi się do rubryki 1.9 "komentarz", pola 1.9.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. § 32. Ostatni numer bieżący nieruchomości, przeniesiony do rubryki 1.2 "numer nieruchomości", pola 1.2.0.1 "numer bieżący nieruchomości" przenosi się dodatkowo do rubryki 1.9 "komentarz", pola 1.9.0.1 "komentarz do migracji", podpola B. § 33. Nie wypełnia się następujących pól: 1) w rubryce 1.10 "wzmianka w księdze wieczystej": 1.10.0.3 "chwila wykreślenia", 1.10.0.4 "omówienie wykreślenia"; 2) w rubryce 1.11 "spis praw": 1.11.1.7 "rodzaj zmiany". § 34. Numer bieżący wpisu przenosi się zgodnie z numeracją w dotychczasowej księdze wieczystej. § 35. Pole 1.11.1.2 "napis" w rubryce 1.11 "spis praw" wypełnia się w przypadku, gdy w dziale I-O ujawniono oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, ujawniono na takim gruncie budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności lub urządzenie stanowiące odrębny przedmiot własności. § 36. Wpisy z łamu 1 "Wzmianka o wniosku" przenosi się do rubryki 1.10 "wzmianka w księdze wieczystej" odpowiednio do pól: 1.10.0.1 "wzmianka", 1.10.0.2 "chwila zamieszczenia". § 37. Wpisy z łamu 2 "Numer bieżący wpisu" przenosi się do rubryki 1.11 "spis praw" podrubryki 1.11.1 "spis praw związanych z własnością" odpowiednio do pola: 1.11.1.1 "numer prawa". § 38. Wpisy z łamu 3 "Oznaczenie prawa" i łamu 4 "Zmiany" przenosi się do: 1) rubryki 1.11 "spis praw" odpowiednio: a) do podrubryki 1.11.1 "spis praw związanych z własnością" odpowiednio do pól: 1.11.1.2 "napis", 1.11.1.3 "rodzaj prawa", 1.11.1.4 "treść prawa" - dla prawa związanego z własnością nieruchomości, prawem użytkowania wieczystego lub własnościowym spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawem do lokalu użytkowego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, 1.11.1.5 "księga powiązana" - dla prawa związanego z własnością nieruchomości ujawnionej w innej księdze wieczystej odpowiednio do podpól: - A "numer księgi wieczystej", - B "numer wpisu", 1.11.1.6 "udział związany" - dla udziału właściciela lokalu w nieruchomości wspólnej odpowiednio do podpól: - A "wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali", - B "wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali", - C "numer księgi wieczystej", - D "numer udziału w prawie", b) dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do podrubryki 1.11.3 "opisanie spółdzielni mieszkaniowej" odpowiednio do pól: 1.11.3.1 "nazwa spółdzielni mieszkaniowej", 1.11.3.2 "siedziba spółdzielni mieszkaniowej", 1.11.3.3 "REGON spółdzielni mieszkaniowej"; 2) rubryki 1.4 "oznaczenie" odpowiednio: a) dla prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dodatkowo do podrubryki 1.4.2 "budynek" odpowiednio do pola: 1.4.2.4 "dane adresowe" odpowiednio do podpola: - B "numer budynku", b) dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego dodatkowo do podrubryki 1.4.4 "lokal" odpowiednio do pola: 1.4.4.4 "numer lokalu"; 3) rubryki 1.12 "podstawa wpisu" odpowiednio do podrubryk: a) dla aktu notarialnego, który stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 1.12.1 "akt notarialny" odpowiednio do pól: 1.12.1.1 "tytuł aktu", 1.12.1.2 "numer rep A", 1.12.1.3 "data sporządzenia", 1.12.1.4 "imię pierwsze", 1.12.1.5 "imię drugie", 1.12.1.6 "nazwisko/pierwszy człon nazwiska złożonego", 1.12.1.7 "drugi człon nazwiska złożonego", 1.12.1.8 "siedziba", 1.12.1.9 "numer karty akt", 1.12.1.10 "numer księgi", b) dla decyzji administracyjnej, która stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 1.12.2 "decyzja administracyjna" odpowiednio do pól: 1.12.2.1 "przedmiot decyzji", 1.12.2.2 "numer decyzji", 1.12.2.3 "data wydania decyzji", 1.12.2.4 "oznaczenie organu", 1.12.2.5 "siedziba organu", 1.12.2.6 "numer karty akt", 1.12.2.7 "numer księgi", c) dla orzeczenia sądu, które stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 1.12.3 "orzeczenie sądu" odpowiednio do pól: 1.12.3.1 "rodzaj i przedmiot orzeczenia", 1.12.3.2 "sygnatura akt", 1.12.3.3 "data wydania orzeczenia", 1.12.3.4 "nazwa sądu", 1.12.3.5 "siedziba sądu", 1.12.3.6 "numer karty akt", 1.12.3.7 "numer księgi", d) dla innej podstawy wpisu do podrubryki 1.12.4 "inna podstawa" odpowiednio do pól: 1.12.4.1 "wskazanie podstawy", 1.12.4.2 "sygnatura", 1.12.4.3 "data wydania", 1.12.4.4 "wystawca", 1.12.4.5 "numer karty akt", 1.12.4.6 "numer księgi"; 4) rubryki 1.13 "dane o wniosku i chwili wpisu" odpowiednio: a) do podrubryki 1.13.1 "dane o wniosku" odpowiednio do pól: 1.13.1.1 "chwila wpływu", 1.13.1.2 "rodzaj dziennika", 1.13.1.3 "numer dziennika", 1.13.1.4 "czy z urzędu", 1.13.1.5 "numer karty akt", 1.13.1.6 "numer księgi", b) do podrubryki 1.13.2 "chwila wpisu" odpowiednio do pól: 1.13.2.1 "chwila wpisu". § 39. Nie przenosi się wpisów z łamu 5 "Wykreślenia". § 40. Wpisy lub części wpisów, ujawnione w dziale I-Sp dotychczasowej księgi wieczystej, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, prowadzonej w systemie informatycznym, a także projekty wpisów zamieszczone w tym dziale, przenosi się do rubryki 1.14 "komentarz", pola 1.14.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. § 41. Ostatni numer bieżący wpisu ujawnionego w dotychczasowej księdze wieczystej przenosi się do rubryki 1.14 "komentarz", pola 1.14.0.1 "komentarz do migracji", podpola B również w przypadku, gdy jest to numer wykreślonego prawa. § 42. Jeżeli we wpisie wskazana została księga wieczysta, której numer zawiera literę, numer tej księgi przenosi się do rubryki 1.9 "komentarz", pola 1.9.0.1 "komentarz do migracji", podpola A lub do rubryki 1.14 "komentarz", pola 1.14.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. Rozdział 4 Przenoszenie treści działu II dotychczasowej księgi wieczystej § 43. Nie wypełnia się następujących pól w rubryce 2.1 "wzmianka w księdze wieczystej": 2.1.0.3 "chwila wykreślenia", 2.1.0.4 "omówienie wykreślenia". § 44. Pola: 2.3.0.2 i 2.4.1.1 "napis" odpowiednio w rubryce: 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" i 2.4 "użytkownik wieczysty" w podrubryce 2.4.1 "napis" wypełnia się tylko w przypadku, gdy w dotychczasowej księdze wieczystej, w dziale I-O, ujawniono oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, ujawniono na takim gruncie budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności lub urządzenie stanowiące odrębny przedmiot własności. § 45. Wielkości udziałów we współwłasności, współużytkowaniu wieczystym lub współuprawnieniu oznaczone ułamkiem dziesiętnym przelicza się i wyraża ułamkiem zwykłym. § 46. Wielkość udziałów w prawie przelicza się przez sprowadzenie do wspólnego mianownika. § 47. Wpisy z łamu 1 "Wzmianka o wniosku" przenosi się do rubryki 2.1 "wzmianka w księdze wieczystej" odpowiednio do pól: 2.1.0.1 "wzmianka", 2.1.0.2 "chwila zamieszczenia". § 48. Nie przenosi się wpisów z łamu 2 "Numer bieżący wpisu". § 49. W księdze wieczystej wprowadza się wskazanie na numer udziału w prawie w rubrykach: 1) 2.2 "właściciel", odpowiednio w podrubryce: 2.2.2 "Skarb Państwa", 2.2.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)", 2.2.4 "inna osoba prawna", 2.2.5 "osoba fizyczna", w polach: 2.2.2.1, 2.2.3.1, 2.2.4.1, 2.2.5.1 "udział w prawie"; 2) 2.4 "użytkownik wieczysty", odpowiednio w podrubryce: 2.4.3 "Skarb Państwa", 2.4.4 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)", 2.4.5 "inna osoba prawna", 2.4.6 "osoba fizyczna", w polu: 2.4.3.1, 2.4.4.1, 2.4.5.1, 2.4.6.1 "udział w prawie"; 3) 2.5 "uprawniony", odpowiednio w podrubryce: 2.5.2 "Skarb Państwa", 2.5.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)", 2.5.4 "inna osoba prawna", 2.5.5 "osoba fizyczna", w polu: 2.5.2.1, 2.5.3.1, 2.5.4.1, 2.5.5.1 "udział w prawie". § 50. W księdze wieczystej wprowadza się numer udziału w prawie w rubrykach: 1) 2.2 "właściciel", 2.4 "użytkownik wieczysty", 2.5 "uprawniony", odpowiednio w podrubryce: 2.2.1, 2.4.2, 2.5.1 "udział", odpowiednio w polu: 2.2.1.1, 2.4.2.1, 2.5.1.1 "numer udziału w prawie"; 2) 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu", w polu: 2.3.0.1 "numer udziału w prawie". § 51. Wpisy z łamu 3 "Właściciel" przenosi się: 1) dla prawa własności lub współwłasności do rubryki 2.2 "właściciel" odpowiednio: a) do podrubryki 2.2.1 "udział" odpowiednio do pól: 2.2.1.2 "wielkość udziału", 2.2.1.3 "rodzaj wspólności", b) dla Skarbu Państwa jako właściciela lub współwłaściciela nieruchomości gruntowej, budynkowej lub lokalowej do podrubryki 2.2.2 "Skarb Państwa" odpowiednio do pól: 2.2.2.2 "nazwa", 2.2.2.3 "siedziba", 2.2.2.4 "REGON", 2.2.2.5 "rola instytucji", c) dla jednostki samorządu terytorialnego (związku międzygminnego) jako właściciela lub współwłaściciela nieruchomości gruntowej, budynkowej lub lokalowej do podrubryki 2.2.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)" odpowiednio do pól: 2.2.3.2 "nazwa", 2.2.3.3 "siedziba", 2.2.3.4 "REGON", 2.2.3.5 "nazwa uprawnionego", 2.2.3.6 "siedziba uprawnionego", 2.2.3.7 "REGON uprawnionego", d) dla innej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną jako właściciela lub współwłaściciela nieruchomości gruntowej, budynkowej lub lokalowej do podrubryki 2.2.4 "inna osoba prawna" odpowiednio do pól: 2.2.4.2 "nazwa", 2.2.4.3 "siedziba", 2.2.4.4 "REGON", 2.2.4.5 "stan przejściowy", e) dla osoby fizycznej jako właściciela lub współwłaściciela nieruchomości gruntowej, budynkowej lub lokalowej do podrubryki 2.2.5 "osoba fizyczna" odpowiednio do pól: 2.2.5.2 "imię pierwsze", 2.2.5.3 "imię drugie", 2.2.5.4 "nazwisko/pierwszy człon nazwiska złożonego", 2.2.5.5 "drugi człon nazwiska złożonego", 2.2.5.6 "imię ojca", 2.2.5.7 "imię matki", 2.2.5.8 "PESEL"; 2) dla prawa użytkowania wieczystego lub współużytkowania wieczystego do rubryki 2.4 "użytkownik wieczysty" odpowiednio: a) do podrubryki 2.4.2 "udział" odpowiednio do pól: 2.4.2.2 "wielkość udziału", 2.4.2.3 "rodzaj wspólności", b) do podrubryki 2.4.1 "napis" do pola: 2.4.1.1 "napis", c) dla Skarbu Państwa jako użytkownika wieczystego lub współużytkownika wieczystego do podrubryki 2.4.3 "Skarb Państwa" odpowiednio do pól: 2.4.3.2 "nazwa", 2.4.3.3 "siedziba", 2.4.3.4 "REGON", 2.4.3.5 "rola instytucji", d) dla jednostki samorządu terytorialnego (związku międzygminnego) jako użytkownika wieczystego lub współużytkownika wieczystego do podrubryki 2.4.4 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)" odpowiednio do pól: 2.4.4.2 "nazwa", 2.4.4.3 "siedziba", 2.4.4.4 "REGON", 2.4.4.5 "nazwa uprawnionego", 2.4.4.6 "siedziba uprawnionego", 2.4.4.7 "REGON uprawnionego", e) dla innej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną jako użytkownika wieczystego lub współużytkownika wieczystego, do podrubryki 2.4.5 "inna osoba prawna" odpowiednio do pól: 2.4.5.2 "nazwa", 2.4.5.3 "siedziba", 2.4.5.4 "REGON", 2.4.5.5 "stan przejściowy", f) dla osoby fizycznej jako użytkownika wieczystego lub współużytkownika wieczystego do podrubryki 2.4.6 "osoba fizyczna" odpowiednio do pól: 2.4.6.2 "imię pierwsze", 2.4.6.3 "imię drugie", 2.4.6.4 "nazwisko/pierwszy człon nazwiska złożonego", 2.4.6.5 "drugi człon nazwiska złożonego", 2.4.6.6 "imię ojca", 2.4.6.7 "imię matki", 2.4.6.8 "PESEL"; 3) dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do rubryki 2.5 "uprawniony" odpowiednio: a) do podrubryki 2.5.1 "udział" odpowiednio do pól: 2.5.1.2 "wielkość udziału", 2.5.1.3 "rodzaj wspólności", b) dla Skarbu Państwa jako uprawnionego lub współuprawnionego z tytułu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do podrubryki 2.5.2 "Skarb Państwa" odpowiednio do pól: 2.5.2.2 "nazwa", 2.5.2.3 "siedziba", 2.5.2.4 "REGON", 2.5.2.5 "rola instytucji", c) dla jednostki samorządu terytorialnego (związku międzygminnego) jako uprawnionego lub współuprawnionego z tytułu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do podrubryki 2.5.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)" odpowiednio do pól: 2.5.3.2 "nazwa", 2.5.3.3 "siedziba", 2.5.3.4 "REGON", d) dla innej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną jako uprawnionego lub współuprawnionego z tytułu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, do podrubryki 2.5.4 "inna osoba prawna" odpowiednio do pól: 2.5.4.2 "nazwa", 2.5.4.3 "siedziba", 2.5.4.4 "REGON", 2.5.4.5 "stan przejściowy", e) dla osoby fizycznej jako uprawnionego lub współuprawnionego z tytułu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej do podrubryki 2.5.5 "osoba fizyczna" odpowiednio do pól: 2.5.5.2 "imię pierwsze", 2.5.5.3 "imię drugie", 2.5.5.4 "nazwisko/pierwszy człon nazwiska złożonego", 2.5.5.5 "drugi człon nazwiska złożonego", 2.5.5.6 "imię ojca", 2.5.5.7 "imię matki", 2.5.5.8 "PESEL"; 4) dla udziału właściciela wyodrębnionego lokalu do rubryki 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" odpowiednio do pól: 2.3.0.2 "napis", 2.3.0.3 "wielkość udziału" odpowiednio do podpól: - A "wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali", - B "wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali", 2.3.0.4 "numer księgi", 2.3.0.5 "numer lokalu". § 52. Nie przenosi się wpisów z łamu 4 "Numer bieżący nieruchomości". § 53. Wpisy z łamu 5 "Podstawa nabycia" przenosi się do: 1) rubryki 2.6 "podstawa nabycia" odpowiednio: a) dla aktu notarialnego, który stanowi podstawę nabycia, do podrubryki 2.6.1 "akt notarialny" odpowiednio do pól: 2.6.1.1 "tytuł aktu", 2.6.1.2 "numer rep A", 2.6.1.3 "data sporządzenia", 2.6.1.4 "imię pierwsze", 2.6.1.5 "imię drugie", 2.6.1.6 "nazwisko/pierwszy człon nazwiska złożonego", 2.6.1.7 "drugi człon nazwiska złożonego", 2.6.1.8 "siedziba", 2.6.1.9 "numer karty akt", 2.6.1.10 "numer księgi", b) dla decyzji administracyjnej, która stanowi podstawę nabycia, do podrubryki 2.6.2 "decyzja administracyjna" odpowiednio do pól: 2.6.2.1 "przedmiot decyzji", 2.6.2.2 "numer decyzji", 2.6.2.3 "data wydania decyzji", 2.6.2.4 "oznaczenie organu", 2.6.2.5 "siedziba organu", 2.6.2.6 "numer karty akt", 2.6.2.7 "numer księgi", c) dla orzeczenia sądu, które stanowi podstawę nabycia, do podrubryki 2.6.3 "orzeczenie sądu" odpowiednio do pól: 2.6.3.1 "rodzaj i przedmiot orzeczenia", 2.6.3.2 "sygnatura akt", 2.6.3.3 "data wydania orzeczenia", 2.6.3.4 "nazwa sądu", 2.6.3.5 "siedziba sądu", 2.6.3.6 "numer karty akt", 2.6.3.7 "numer księgi", d) dla innej podstawy nabycia do podrubryki 2.6.4 "inna podstawa" odpowiednio do pól: 2.6.4.1 "wskazanie podstawy", 2.6.4.2 "sygnatura", 2.6.4.3 "data wydania", 2.6.4.4 "wystawca", 2.6.4.5 "numer karty akt", 2.6.4.6 "numer księgi"; 2) rubryki 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu" odpowiednio: a) do podrubryki 2.7.1 "dane o wniosku" odpowiednio do pól: 2.7.1.1 "chwila wpływu", 2.7.1.2 "rodzaj dziennika", 2.7.1.3 "numer dziennika", 2.7.1.4 "czy z urzędu", 2.7.1.5 "numer karty akt", 2.7.1.6 "numer księgi", b) do podrubryki 2.7.2 "chwila wpisu" do pola: 2.7.2.1 "chwila wpisu". § 54. Wpisy lub części wpisów, ujawnione w dziale II dotychczasowej księgi wieczystej, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, a także projekty wpisów zamieszczone w tym dziale przenosi się do rubryki 2.8 "komentarz", pola 2.8.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. § 55. Jeżeli we wpisie wskazana została księga wieczysta, której numer zawiera literę, numer tej księgi przenosi się do rubryki 2.8 "komentarz", pola 2.8.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. Rozdział 5 Przenoszenie treści działu III dotychczasowej księgi wieczystej § 56. Nie wypełnia się następujących pól: 1) w rubryce 3.1 "wzmianka w księdze wieczystej": 3.1.0.3 "chwila wykreślenia", 3.1.0.4 "omówienie wykreślenia"; 2) w rubryce 3.4 "treść wpisu": w podrubryce 3.4.1 "treść prawa, roszczenia, ograniczenia, ostrzeżenia": 3.4.1.7 "rodzaj zmiany". § 57. Numer bieżący wpisu przenosi się zgodnie z numeracją w dotychczasowej księdze wieczystej do pola 3.2.0.1. "numer wpisu" w rubryce 3.2 "numer wpisu". § 58. Pole 3.3.0.1 "napis" w rubryce 3.3 "napis" wypełnia się w przypadku, gdy w dotychczasowej księdze wieczystej, w dziale I-O, ujawniono oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, ujawniono na takim gruncie budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności lub urządzenie stanowiące odrębny przedmiot własności albo w dziale III ujawniono informację o tym, że wszelkie prawa, roszczenia lub ograniczenia ciążące na lokalach wyodrębnionych z nieruchomości ujawnionej w dziale I-O ciążą na przynależnych do nich udziałach we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym. § 59. Jeżeli w dotychczasowej księdze wieczystej pod jednym numerem bieżącym wpisu ujawniono kilka praw, roszczeń, ograniczeń lub ostrzeżeń, każdemu z tych praw, roszczeń, ograniczeń lub ostrzeżeń nadaje się odrębny numer wpisu. § 60. Wpisy z łamu 1 "Wzmianka o wniosku" przenosi się do rubryki 3.1 "wzmianka w księdze wieczystej" odpowiednio do pól: 3.1.0.1 "wzmianka", 3.1.0.2 "chwila zamieszczenia". § 61. Wpisy z łamu 2 "Numer bieżący wpisu" przenosi się do rubryki 3.2 "numer wpisu" do pola: 3.2.0.1 "numer wpisu". § 62. Wpisy z łamu 3 "Prawa, roszczenia, ciężary i ograniczenia" i łamu 5 "Wpis" przenosi się do: 1) rubryki 3.3 "napis" odpowiednio do pola: 3.3.0.1 "napis"; 2) rubryki 3.4 "treść wpisu" odpowiednio: a) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które nie współobciąża innej nieruchomości, do podrubryki 3.4.1 "treść prawa, roszczenia, ograniczenia, ostrzeżenia" odpowiednio do pól: 3.4.1.1 "rodzaj wpisu", 3.4.1.2 "treść wpisu", 3.4.1.3 "przedmiot wykonywania", 3.4.1.4 "pierwszeństwo", 3.4.1.5 "prawo lub roszczenie uprawnione z pierwszeństwa", b) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które nie współobciąża innej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, do podrubryki 3.4.2 "Skarb Państwa" odpowiednio do pól: 3.4.2.1 "nazwa", 3.4.2.2 "siedziba", 3.4.2.3 "REGON", 3.4.2.4 "rola instytucji", c) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które nie współobciąża innej nieruchomości na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (związku międzygminnego), do podrubryki 3.4.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)", odpowiednio do pól: 3.4.3.1 "nazwa", 3.4.3.2 "siedziba", 3.4.3.3 "REGON", 3.4.3.4 "nazwa uprawnionego", 3.4.3.5 "siedziba uprawnionego", 3.4.3.6 "REGON uprawnionego", d) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które nie współobciąża innej nieruchomości na rzecz innej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, do podrubryki 3.4.4 "inna osoba prawna" odpowiednio do pól: 3.4.4.1 "nazwa", 3.4.4.2 "siedziba", 3.4.4.3 "REGON", 3.4.4.4 "stan przejściowy", e) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które nie współobciąża innej nieruchomości na rzecz osoby fizycznej, do podrubryki 3.4.5 "osoba fizyczna" odpowiednio do pól: 3.4.5.1 "imię pierwsze", 3.4.5.2 "imię drugie", 3.4.5.3 "nazwisko / pierwszy człon nazwiska złożonego", 3.4.5.4 "drugi człon nazwiska złożonego", 3.4.5.5 "imię ojca", 3.4.5.6 "imię matki", 3.4.5.7 "PESEL", f) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które nie współobciąża innej nieruchomości na rzecz każdoczesnego właściciela innej nieruchomości do podrubryki 3.4.6 "wskazanie innej nieruchomości" odpowiednio do pól: 3.4.6.1 "numer księgi", 3.4.6.2 "inne informacje", g) dla prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, które współobciąża inną nieruchomość, dodatkowo do podrubryki 3.4.1 "treść prawa, roszczenia, ograniczenia, ostrzeżenia" odpowiednio do pól: 3.4.1.6 "nieruchomość współobciążona" odpowiednio do podpól: - A "numer księgi wieczystej", - B "numer wpisu"; 3) rubryki 3.5 "podstawa wpisu" odpowiednio: a) dla aktu notarialnego, który stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 3.5.1 "akt notarialny" odpowiednio do pól: 3.5.1.1 "tytuł aktu", 3.5.1.2 "numer rep A", 3.5.1.3 "data sporządzenia", 3.5.1.4 "imię pierwsze", 3.5.1.5 "imię drugie", 3.5.1.6 "nazwisko / pierwszy człon nazwiska złożonego", 3.5.1.7 "drugi człon nazwiska złożonego", 3.5.1.8 "siedziba", 3.5.1.9 "numer karty akt", 3.5.1.10 "numer księgi", b) dla decyzji administracyjnej, która stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 3.5.2 "decyzja administracyjna" odpowiednio do pól: 3.5.2.1 "przedmiot decyzji", 3.5.2.2 "numer decyzji", 3.5.2.3 "data wydania decyzji", 3.5.2.4 "oznaczenie organu", 3.5.2.5 "siedziba organu", 3.5.2.6 "numer karty akt", 3.5.2.7 "numer księgi", c) dla orzeczenia sądu, które stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 3.5.3 "orzeczenie sądu" odpowiednio do pól: 3.5.3.1 "rodzaj i przedmiot orzeczenia", 3.5.3.2 "sygnatura akt", 3.5.3.3 "data wydania orzeczenia", 3.5.3.4 "nazwa sądu", 3.5.3.5 "siedziba sądu", 3.5.3.6 "numer karty akt", 3.5.3.7 "numer księgi", d) dla innej podstawy wpisu do podrubryki 3.5.4 "inna podstawa" odpowiednio do pól: 3.5.4.1: wskazanie podstawy, 3.5.4.2: sygnatura, 3.5.4.3: data wydania, 3.5.4.4: wystawca, 3.5.4.5: numer karty akt, 3.5.4.6: numer księgi; 4) rubryki 3.6 "dane o wniosku i chwili wpisu" odpowiednio: a) do podrubryki 3.6.1 "dane o wniosku" odpowiednio do pól: 3.6.1.1 "chwila wpływu", 3.6.1.2 "rodzaj dziennika", 3.6.1.3 "numer dziennika", 3.6.1.4 "czy z urzędu", 3.6.1.5 "numer karty akt", 3.6.1.6 "numer księgi", b) do podrubryki 3.6.2 "chwila wpisu" odpowiednio do pól: 3.6.2.1 "chwila wpisu". § 63. Nie przenosi się wpisów z łamów: 4 "Do numeru bieżącego wpisu", 6 "Wykreślenie", 7 " Do numeru bieżącego wpisu" i 8. § 64. Wpisy lub części wpisów, ujawnione w dziale III dotychczasowej księgi wieczystej, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, a także projekty wpisów zamieszczone w tym dziale przenosi się do rubryki 3.7 "komentarz", pola 3.7.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. § 65. Ostatni numer bieżący wpisu ujawnionego w dotychczasowej księdze wieczystej, nawet jeśli jest to numer wykreślonego prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia, przenosi się do rubryki 3.7 "komentarz", pola 3.7.0.1 "komentarz do migracji", podpola B. § 66. Jeżeli we wpisie wskazana została księga wieczysta, której numer zawiera literę, numer tej księgi przenosi się do rubryki 3.7 "komentarz", pola 3.7.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. Rozdział 6 Przenoszenie treści działu IV dotychczasowej księgi wieczystej § 67. Nie wypełnia się następujących pól: 1) w rubryce 4.1 "wzmianka w księdze wieczystej": 4.1.0.3 "chwila wykreślenia", 4.1.0.4 "omówienie wykreślenia"; 2) w rubryce 4.4 "treść wpisu": w podrubryce 4.4.1 "treść hipoteki (roszczenia)": 4.4.1.15 "rodzaj zmiany". § 68. Numer bieżący wpisu przenosi się zgodnie z numeracją w dotychczasowej księdze wieczystej do pola 4.2.0.1 "numer hipoteki (roszczenia)" w rubryce 4.2 "numer hipoteki (roszczenia)". § 69. Jeżeli w dotychczasowej księdze wieczystej pod jednym numerem bieżącym wpisu ujawnionych jest kilka hipotek lub roszczeń o ustanowienie hipotek, każdej z hipotek (roszczeniu o ustanowienie hipoteki) nadaje się odrębny numer hipoteki (roszczenia). § 70. Rodzaj pieniądza określającego sumę hipoteki wyraża się skrótem przyjętym w tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego. § 71. W przypadku hipoteki zabezpieczającej wierzytelność banku, w polu 4.4.4.1 "nazwa" wpisuje się firmę banku i jego oddział, o ile został wskazany w dotychczasowej księdze wieczystej. § 72. Pole 4.3.0.1 "napis" w rubryce 4.3 "napis" wypełnia się w przypadku, gdy w dotychczasowej księdze wieczystej, w dziale I-O, ujawniono oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, ujawniono na takim gruncie budynek stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności lub urządzenie stanowiące odrębny przedmiot własności lub w dziale IV ujawniono informację o tym, iż wszelkie prawa, roszczenia lub ograniczenia ciążące na lokalach wyodrębnionych z nieruchomości ujawnionej w dziale I-O ciążą na przynależnych do nich udziałach we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym. § 73. Wpisy z łamu 1 "Wzmianka o wniosku" przenosi się do rubryki 4.1 "wzmianka w księdze wieczystej" odpowiednio do pól: 4.1.0.1 "wzmianka", 4.1.0.2 "chwila zamieszczenia". § 74. Wpisy z łamu 2 "Numer bieżący wpisu" przenosi się do rubryki 4.2 "numer hipoteki (roszczenia)" odpowiednio do pól: 4.2.0.1 "numer hipoteki (roszczenia)". § 75. Wpisy z łamu 3 "Suma" i łamu 6 "Suma" przenosi się do rubryki 4.4 "treść wpisu" odpowiednio do pól: 4.4.1.2 "suma". § 76. Wpisy z łamu 4 "Hipoteka" i łamu 7 " Wpis" przenosi się do: 1) rubryki 4.3 "napis" odpowiednio do pól: 4.3.0.1 "napis"; 2) rubryki 4.4 "treść wpisu" odpowiednio: a) dla hipoteki (roszczenia o ustanowienie hipoteki) niewspółobciążającej innej nieruchomości do podrubryki 4.4.1 "treść hipoteki (roszczenia)" odpowiednio do pól: 4.4.1.1 "rodzaj hipoteki (roszczenia)", 4.4.1.3 "suma słownie", 4.4.1.4 "waluta sumy", 4.4.1.5 "odsetki" odpowiednio do podpól: - A "rodzaj odsetek", - B "wysokość odsetek", 4.4.1.6 "udział", 4.4.1.7 "hipoteka na wierzytelności hipotecznej", 4.4.1.8 "rodzaj zabezpieczonej wierzytelności", 4.4.1.9 "termin zapłaty", 4.4.1.10 "pierwszeństwo", 4.4.1.11 "hipoteka lub roszczenie uprawnione z pierwszeństwa", 4.4.1.13 "inne informacje", 4.4.1.14 "numer hipoteki w RZHLZ", b) dla hipoteki (roszczenia o ustanowienie hipoteki) niewspółobciążającej innej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa do podrubryki 4.4.2 "Skarb Państwa" odpowiednio do pól: 4.4.2.1 "nazwa", 4.4.2.2 "siedziba", 4.4.2.3 "REGON", 4.4.2.4 "rola instytucji", c) dla hipoteki (roszczenia o ustanowienie hipoteki) niewspółobciążającej innej nieruchomości na rzecz jednostki samorządu terytorialnego (związku międzygminnego) do podrubryki 4.4.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)" odpowiednio do pól: 4.4.3.1 "nazwa", 4.4.3.2 "siedziba", 4.4.3.3 "REGON", 4.4.3.4 "nazwa uprawnionego", 4.4.3.5 "siedziba uprawnionego", 4.4.3.6 "REGON uprawnionego", d) dla hipoteki (roszczenia o ustanowienie hipoteki) niewspółobciążającej innej nieruchomości na rzecz innej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, do podrubryki 4.4.4 "inna osoba prawna" odpowiednio do pól: 4.4.4.1 "nazwa", 4.4.4.2 "siedziba", 4.4.4.3 "REGON", 4.4.4.4 "stan przejściowy", e) dla hipoteki (roszczenia o ustanowienie hipoteki) niewspółobciążającej innej nieruchomości na rzecz osoby fizycznej do podrubryki 4.4.5 "osoba fizyczna" odpowiednio do pól: 4.4.5.1 "imię pierwsze", 4.4.5.2 "imię drugie", 4.4.5.3 "nazwisko / pierwszy człon nazwiska złożonego", 4.4.5.4 "drugi człon nazwiska złożonego", 4.4.5.5 "imię ojca", 4.4.5.6 "imię matki", 4.4.5.7 "PESEL", f) dla hipoteki łącznej do podrubryki 4.4.1 "treść hipoteki (roszczenia)" odpowiednio do pól: 4.4.1.12 "księga współobciążona" odpowiednio do podpól: - A "numer księgi wieczystej", - B "numer hipoteki (roszczenia)", 4.4.1.13 "inne informacje"; 3) rubryki 4.5 "podstawa wpisu" odpowiednio: a) dla aktu notarialnego, który stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 4.5.1 "akt notarialny" odpowiednio do pól: 4.5.1.1 "tytuł aktu", 4.5.1.2 "numer rep A", 4.5.1.3 "data sporządzenia", 4.5.1.4 "imię pierwsze", 4.5.1.5 "imię drugie", 4.5.1.6 "nazwisko / pierwszy człon nazwiska złożonego", 4.5.1.7 "drugi człon nazwiska złożonego", 4.5.1.8 "siedziba", 4.5.1.9 "numer karty akt", 4.5.1.10 "numer księgi", b) dla decyzji administracyjnej, która stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 4.5.2 "decyzja administracyjna" odpowiednio do pól: 4.5.2.1 "przedmiot decyzji", 4.5.2.2 "numer decyzji", 4.5.2.3 "data wydania decyzji", 4.5.2.4 "oznaczenie organu", 4.5.2.5 "siedziba organu", 4.5.2.6 "numer karty akt", 4.5.2.7 "numer księgi", c) dla orzeczenia sądu, które stanowi podstawę wpisu, do podrubryki 4.5.3 "orzeczenie sądu" odpowiednio do pól: 4.5.3.1 "rodzaj i przedmiot orzeczenia", 4.5.3.2 "sygnatura akt", 4.5.3.3 "data wydania orzeczenia", 4.5.3.4 "nazwa sądu", 4.5.3.5 "siedziba sądu", 4.5.3.6 "numer karty akt", 4.5.3.7 "numer księgi", d) dla innej podstawy wpisu do podrubryki 4.5.4 "inna podstawa" odpowiednio do pól: 4.5.4.1 "wskazanie podstawy", 4.5.4.2 "sygnatura", 4.5.4.3 "data wydania", 4.5.4.4 "wystawca", 4.5.4.5 "numer karty akt", 4.5.4.6 "numer księgi"; 4) rubryki 4.6 "dane o wniosku i chwili wpisu" odpowiednio: a) do podrubryki 4.6.1 "dane o wniosku" odpowiednio do pól: 4.6.1.1 "chwila wpływu", 4.6.1.2 "rodzaj dziennika", 4.6.1.3 "numer dziennika", 4.6.1.4 "czy z urzędu", 4.6.1.5 "numer karty akt", 4.6.1.6 "numer księgi", b) do podrubryki 4.6.2 "chwila wpisu" do pola: 4.6.2.1 "chwila wpisu". § 77. Nie przenosi się wpisów z łamów: 5 "Do bieżącego numeru wpisu", 8 "Wykreślenie", 9 "Do bieżącego numeru wpisu", 10 "Suma" i 11. § 78. Wpisy lub części wpisów, ujawnione w dziale IV dotychczasowej księgi wieczystej, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, a także projekty wpisów zamieszczone w tym dziale przenosi się do rubryki 4.7 "komentarz", pola 4.7.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. § 79. Ostatni numer bieżący wpisu ujawnionego w dotychczasowej księdze wieczystej, nawet jeśli jest to numer wykreślonej hipoteki (roszczenia), przenosi się do rubryki 4.7 "komentarz", pola 4.7.0.1 "komentarz do migracji", podpola B. § 80. Jeżeli we wpisie wskazana została księga wieczysta, której numer zawiera literę, numer tej księgi przenosi się do rubryki 4.7 "komentarz", pola 4.7.0.1 "komentarz do migracji", podpola A. Rozdział 7 Postępowanie w razie przeszkód w migracji księgi wieczystej § 81. 1. W przypadku stwierdzenia, że dla tej samej nieruchomości albo tego samego ograniczonego prawa rzeczowego prowadzi się dwie lub więcej ksiąg wieczystych o różnych numerach, nie wstrzymuje się migracji tych ksiąg. 2. Przy zwrocie ksiąg wieczystych, o których mowa w ust. 1, sędzia lub referendarz sądowy sporządza protokół, w którym zamieszcza informację o prowadzeniu dwóch albo więcej ksiąg wieczystych dla tej samej nieruchomości albo tego samego prawa. § 82. 1. W przypadku stwierdzenia, że w wydziale ksiąg wieczystych prowadzone są co najmniej dwie księgi wieczyste o tym samym numerze, z których jedna już została przeniesiona do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, pozostałe księgi zwraca się do sądu rejonowego bez zakończenia migracji. 2. Przy zwrocie ksiąg wieczystych, o których mowa w ust. 1, sędzia lub referendarz sądowy sporządza protokół, w którym zamieszcza informację, że w wydziale ksiąg wieczystych prowadzone są co najmniej dwie księgi wieczyste o tym samym numerze, oraz wskazuje datę założenia dotychczasowej księgi wieczystej, która została przeniesiona do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. § 83. 1. W przypadku nieczytelności treści dotychczasowej księgi wieczystej sędzia lub referendarz sądowy, w ramach czynności wyjaśniających, zwraca się do wydziału ksiąg wieczystych o nadesłanie kopii właściwego dokumentu znajdującego się w aktach księgi wieczystej. 2. Wskazanie treści dotychczasowej księgi wieczystej odczytanej w toku czynności wyjaśniających następuje w formie protokołu sporządzonego przez sędziego lub referendarza sądowego. 3. Jeżeli w ramach czynności wyjaśniających nie jest możliwe odczytanie treści dotychczasowej księgi wieczystej, sędzia lub referendarz sądowy sporządza protokół, w którym wskazuje zakres i miejsce nieczytelności. Protokół ten wraz z dotychczasową księgą wieczystą ośrodek migracyjny ksiąg wieczystych zwraca do sądu rejonowego. § 84. Brak prawomocności wpisów w księdze wieczystej nie stanowi przeszkody w migracji księgi wieczystej. Rozdział 8 Przepis końcowy § 85. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1574) Załącznik nr 1 KODY WYDZIAŁÓW KSIĄG WIECZYSTYCH SĄDÓW REJONOWYCH Lp.Sąd apelacyjnySąd okręgowyKod sądu okręgowegoWydział ksiąg wieczystych sądu rejonowegoKod wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego 1.Sąd Apelacyjny w BiałymstokuSąd Okręgowy w BiałymstokuBIw BiałymstokuBI1B 2.w Bielsku PodlaskimBI1P 3.w SokółceBI1S 4.Sąd Okręgowy w ŁomżyLMw ŁomżyLM1L 5.w Wysokiem MazowieckiemLM1W 6.w ZambrowieLM1Z 7.Sąd Okręgowy w OlsztynieOLw BartoszycachOL1Y 8.w Bartoszycach - wydział zamiejscowy z siedzibą w Lidzbarku WarmińskimOL2Y 9.w BiskupcuOL1B 10.w Biskupcu - wydział zamiejscowy z siedzibą w MrągowieOL2B 11.w EłkuOL1E 12.w Ełku - wydział zamiejscowy z siedzibą w OleckuOL2E 13.w GiżyckuOL1G 14.w Giżycku - wydział zamiejscowy z siedzibą w WęgorzewieOL2G 15.w KętrzynieOL1K 16.w NidzicyOL1N 17.w OlsztynieOL1O 18.w PiszuOL1P 19.w SzczytnieOL1S 20.Sąd Okręgowy w SuwałkachSUw AugustowieSU1A 21.w GrajewieSU1G 22.w SuwałkachSU1S 23.Sąd Apelacyjny w GdańskuSąd Okręgowy w BydgoszczyBYw BydgoszczyBY1B 24.w InowrocławiuBY1I 25.w MogilnieBY1M 26.w Nakle n. NoteciąBY1N 27.w SzubinieBY1U 28.w ŚwieciuBY1S 29.w TucholiBY1T 30.w Tucholi - wydział zamiejscowy z siedzibą w Sępólnie KrajeńskimBY2T 31.w ŻninieBY1Z 32.Sąd Okręgowy w ElbląguELw BraniewieEL1B 33.w DziałdowieEL1D 34.w ElbląguEL1E 35.w IławieEL1I 36.w Nowym Mieście LubawskimEL1N 37.w OstródzieEL1O 38.w Ostródzie - wydział zamiejscowy z siedzibą w MorąguEL2O 39.Sąd Okręgowy w GdańskuGDw GdańskuGD1G 40.w GdyniGD1Y 41.w KartuzachGD1R 42.w KościerzynieGD1E 43.w KwidzynieGD1I 44.w Kwidzynie - wydział zamiejscowy z siedzibą w SztumieGD2I 45.w MalborkuGD1M 46.w SopocieGD1S 47.w Starogardzie GdańskimGD1A 48.w TczewieGD1T 49.w WejherowieGD1W 50.w Wejherowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w PuckuGD2W 51.Sąd Okręgowy w KoszalinieKOw BiałogardzieKO1B 52.w Drawsku PomorskimKO1D 53.w KołobrzeguKO1L 54.w KoszalinieKO1K 55.w SławnieKO1E 56.w SzczecinkuKO1I 57.w WałczuKO1W 58.Sąd Okręgowy w SłupskuSLw BytowieSL1B 59.w Bytowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w MiastkuSL2B 60.w ChojnicachSL1C 61.w CzłuchowieSL1Z 62.w LęborkuSL1L 63.w SłupskuSL1S 64.Sąd Okręgowy w ToruniuTOw BrodnicyTO1B 65.w ChełmnieTO1C 66.w Golubiu-DobrzyniuTO1G 67.w GrudziądzuTO1U 68.w ToruniuTO1T 69.w WąbrzeźnieTO1W 70.Sąd Okręgowy we WłocławkuWLw Aleksandrowie KujawskimWL1A 71.w LipnieWL1L 72.w RadziejowieWL1R 73.w RypinieWL1Y 74.we WłocławkuWL1W 75.Sąd Apelacyjny w KatowicachSąd Okręgowy w Bielsku-BiałejBBw Bielsku-BiałejBB1B 76.w CieszynieBB1C 77.w ŻywcuBB1Z 78.Sąd Okręgowy w CzęstochowieCZw CzęstochowieCZ1C 79.w Częstochowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w KłobuckuCZ2C 80.w MyszkowieCZ1M 81.w ZawierciuCZ1Z 82.w Zawierciu - wydział zamiejscowy z siedzibą w SiewierzuCZ2Z 83.Sąd Okręgowy w GliwicachGLw GliwicachGL1G 84.w Jastrzębiu-ZdrojuGL1J 85.w LublińcuGL1L 86.w RaciborzuGL1R 87.w Rudzie ŚląskiejGL1S 88.w RybnikuGL1Y 89.w Tarnowskich GórachGL1T 90.w Wodzisławiu ŚląskimGL1W 91.w ZabrzuGL1Z 92.w ŻorachGL1X 93.Sąd Okręgowy w KatowicachKAw BędzinieKA1B 94.w BytomiuKA1Y 95.w ChorzowieKA1C 96.w Dąbrowie GórniczejKA1D 97.w JaworznieKA1J 98.w KatowicachKA1K 99.w MikołowieKA1M 100.w MysłowicachKA1L 101.w PszczynieKA1P 102.w Pszczynie - wydział zamiejscowy z siedzibą w Czechowicach-DziedzicachKA2P 103.w SosnowcuKA1S 104.w TychachKA1T 105.Sąd Apelacyjny w KrakowieSąd Okręgowy w KielcachKIw Busku-ZdrojuKI1B 106.w JędrzejowieKI1J 107.w Kazimierzy WielkiejKI1I 108.w KielcachKI1L 109.w KońskichKI1K 110.w OpatowieKI1T 111.w Ostrowcu ŚwiętokrzyskimKI1O 112.w PińczowieKI1P 113.w SandomierzuKI1S 114.w Skarżysku-KamiennejKI1R 115.w StarachowicachKI1H 116.w StaszowieKI1A 117.we WłoszczowieKI1W 118.Sąd Okręgowy w KrakowieKRw ChrzanowieKR1C 119.dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w CzernichowieKR1K 120.dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w KrzeszowicachKR2K 121.dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie -wydział zamiejscowy z siedzibą w ProszowicachKR1H 122.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Kraków oraz gmin: Kocmyrzów-Luborzyca, Świątniki Górne, Wielka Wieś i ZielonkiKR1P 123.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w NiepołomicachKR2P 124.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w SkaleKR3P 125.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w SkawinieKR4P 126.dla Krakowa-Śródmieścia w KrakowieKR1S 127.w MiechowieKR1M 128.w MyślenicachKR1Y 129.w Myślenicach - wydział zamiejscowy z siedzibą w DobczycachKR2Y 130.w OlkuszuKR1O 131.w OświęcimiuKR1E 132.w Oświęcimiu - wydział zamiejscowy z siedzibą w KętachKR2E 133.w Suchej BeskidzkiejKR1B 134.w WadowicachKR1W 135.w WieliczceKR1I 136.Sąd Okręgowy w Nowym SączuNSw GorlicachNS1G 137.w LimanowejNS1L 138.w Limanowej - wydział zamiejscowy z siedzibą w Mszanie DolnejNS2L 139.w MuszynieNS1M 140.w Nowym SączuNS1S 141.w Nowym TarguNS1T 142.w ZakopanemNS1Z 143.Sąd Okręgowy w TarnowieTRw BochniTR1O 144.w BrzeskuTR1B 145.w Dąbrowie TarnowskiejTR1D 146.w TarnowieTR1T 147.w Tarnowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w TuchowieTR2T 148.Sąd Apelacyjny w LublinieSąd Okręgowy w LublinieLUw Białej PodlaskiejLU1B 149.w ChełmieLU1C 150.w KraśnikuLU1K 151.w LubartowieLU1A 152.w LublinieLU1I 153.w ŁukowieLU1U 154.w Opolu LubelskimLU1O 155.w PuławachLU1P 156.w Radzyniu PodlaskimLU1R 157.we WłodawieLU1W 158.Sąd Okręgowy w RadomiuRAw GrójcuRA1G 159.w Grójcu - wydział zamiejscowy z siedzibą w BiałobrzegachRA2G 160.w KozienicachRA1K 161.w LipskuRA1L 162.w PrzysuszeRA1P 163.w Przysusze - wydział zamiejscowy z siedzibą w SzydłowcuRA2P 164.w RadomiuRA1R 165.w ZwoleniuRA1Z 166.Sąd Okręgowy w SiedlcachSlw GarwolinieSI1G 167.w Mińsku MazowieckimSI1M 168.w SiedlcachSI1S 169.w Siedlcach - zamiejscowy wydział w ŁosicachSI2S 170.w Sokołowie PodlaskimSI1P 171.w WęgrowieSI1W 172.Sąd Okręgowy w ZamościuZAw BiłgorajuZA1B 173.w HrubieszowieZA1H 174.w Janowie LubelskimZA1J 175.w KrasnymstawieZA1K 176.w Tomaszowie LubelskimZA1T 177.w ZamościuZA1Z 178.Sąd Apelacyjny w ŁodziSąd Okręgowy w KaliszuKZw JarocinieKZ1J 179.w KaliszuKZ1A 180.w KępnieKZ1E 181.w KrotoszynieKZ1R 182.w Ostrowie WielkopolskimKZ1W 183.w OstrzeszowieKZ1O 184.w PleszewieKZ1P 185.Sąd Okręgowy w ŁodziLDw BrzezinachLD1B 186.w KutnieLD1K 187.w ŁaskuLD1A 188.w Łasku - wydział zamiejscowy z siedzibą w PoddębicachLD2A 189.w ŁęczycyLD1Y 190.dla Łodzi-Śródmieścia w ŁodziLD1M 191.w ŁowiczuLD1O 192.w PabianicachLD1P 193.w Rawie MazowieckiejLD1R 194.w SieradzuLD1E 195.w SkierniewicachLD1H 196.w WieluniuLD1W 197.w Wieluniu - wydział zamiejscowy z siedzibą w WieruszowieLD2W 198.w Zduńskiej WoliLD1Z 199.w ZgierzuLD1G 200.Sąd Okręgowy w Piotrkowie TrybunalskimPTw BełchatowiePT1B 201.w OpoczniePT1O 202.w Piotrkowie TrybunalskimPT1P 203.w RadomskuPT1R 204.w Tomaszowie MazowieckimPT1T 205.Sąd Apelacyjny w PoznaniuSąd Okręgowy w Gorzowie WielkopolskimGWw Gorzowie WielkopolskimGW1G 206.w MiędzyrzeczuGW1M 207.w SłubicachGW1S 208.w Strzelcach KrajeńskichGW1K 209.w SulęcinieGW1U 210.Sąd Okręgowy w PoznaniuPOw ChodzieżyPO1H 211.w Chodzieży - wydział zamiejscowy z siedzibą w WyrzyskuPO2C 212.w GnieźniePO1G 213.w GostyniuPO1Y 214.w Grodzisku WielkopolskimPO1S 215.w Grodzisku Wielkopolskim - wydział zamiejscowy z siedzibą w Nowym TomyśluPO2S 216.w KolePO1O 217.w KoniniePO1N 218.w KościaniePO1K 219.w LeszniePO1L 220.w PilePO1I 221.w Poznaniu dla części miasta Poznania w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic: Grunwald, Jeżyce i Stare Miasto oraz gmin: Czerwonak, Dopniewo, Murowana Goślina, Suchy Las i Tarnowo PodgórnePO1P 222.w Poznaniu dla części miasta Poznania w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic: Nowe Miasto i Wilda, miast Luboń i Puszczykowo oraz gmin Komorniki i SwarzędzPO2P 223.w RawiczuPO1R 224.w SłupcyPO1C 225.w SzamotułachPO1A 226.w Szamotułach - wydział zamiejscowy z siedzibą w MiędzychodziePO2A 227.w Szamotułach - wydział zamiejscowy z siedzibą w ObornikachPO3A 228.w ŚremiePO1M 229.w Środzie WielkopolskiejPO1D 230.w TrzciancePO1T 231.w Trzciance - wydział zamiejscowy z siedzibą w CzarnkowiePO2T 232.w TurkuPO1U 233.w WągrowcuPO1B 234.w WolsztyniePO1E 235.we WrześniPO1F 236.w ZłotowiePO1Z 237.Sąd Okręgowy w SzczecinieSZw ChoszcznieSZ1C 238.w GoleniowieSZ1O 239.w GryficachSZ1G 240.w GryfinieSZ1Y 241.w ŁobzieSZ1L 242.w MyśliborzuSZ1M 243.w Stargardzie SzczecińskimSZ1T 244.w Stargardzie Szczecińskim - wydział zamiejscowy z siedzibą w PyrzycachSZ2T 245.w SzczecinieSZ1S 246.w Szczecinie - wydział zamiejscowy z siedzibą w PolicachSZ2S 247.w ŚwinoujściuSZ1W 248.Sąd Okręgowy w Zielonej GórzeZGw Krośnie OdrzańskimZG1K 249.w Krośnie Odrzańskim - wydział zamiejscowy w GubinieZG2K 250.w Nowej SoliZG1N 251.w ŚwiebodzinieZG1S 252.w Świebodzinie - wydział zamiejscowy w SulechowieZG2S 253.w Zielonej GórzeZG1E 254.w ŻaganiuZG1G 255.w ŻarachZG1R 256.Sąd Apelacyjny w RzeszowieSąd Okręgowy w KrośnieKSw BrzozowieKS1B 257.w JarosławiuKS1R 258.w JaśleKS1S 259.w KrośnieKS1K 260.w LeskuKS1E 261.w Lesku - wydział zamiejscowy z siedzibą w Ustrzykach DolnychKS2E 262.w LubaczowieKS1U 263.w PrzemyśluKS1P 264.w PrzeworskuKS1W 265.w Przeworsku - wydział zamiejscowy z siedzibą w SieniawieKS2W 266.w SanokuKS1S 267.Sąd Okręgowy w RzeszowieRZw DębicyRZ1D 268.w LeżajskuRZ1E 269.w ŁańcucieRZ1A 270.w RopczycachRZ1R 271.w RzeszowieRZ1Z 272.w Rzeszowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w TyczynieRZ2Z 273.w StrzyżowieRZ1S 274.Sąd Okręgowy w TarnobrzeguTBw MielcuTB1M 275.w KolbuszowejTB1K 276.w NiskuTB1N 277.w Stalowej WoliTB1S 278.w TarnobrzeguTB1T 279.Sąd Apelacyjny w WarszawieSąd Okręgowy w OstrołęceOSw OstrołęceOS1O 280.w Ostrowi MazowieckiejOS1M 281.w PrzasnyszuOS1P 282.w PułtuskuOS1U 283.w WyszkowieOS1W 284.Sąd Okręgowy w PłockuPLw CiechanowiePL1C 285.w GostyniniePL1G 286.w MławiePL1M 287.w PłockuPL1P 288.w PłońskuPL1L 289.w SierpcuPL1E 290.w SochaczewiePL1O 291.w ŻyrardowiePL1Z 292.Sąd Okręgowy w WarszawieWAw Grodzisku MazowieckimWA1G 293.w LegionowieWA1L 294.w Nowym Dworze MazowieckimWA1N 295.w OtwockuWA1O 296.w PruszkowieWA1P 297.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Bemowo, Bielany, Ochota, Ursus, Włochy i Żoliborz oraz gminy IzabelinWA1M 298.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Mokotów, Ursynów i WilanówWA2M 299.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Białołęka, Praga-Północ, TargówekWA3M 300.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic Śródmieście i WolaWA4M 301.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno i PrażmówWA5M 302.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Praga-Południe, Rembertów, Wawer i WesołaWA6M 303.w WołominieWA1W 304.Sąd Apelacyjny we WrocławiuSąd Okręgowy w Jeleniej GórzeJGw BolesławcuJG1B 305.w Jeleniej GórzeJG1J 306.w Kamiennej GórzeJG1K 307.w LubaniuJG1L 308.w Lwówku ŚląskimJG1S 309.w ZgorzelcuJG1Z 310.Sąd Okręgowy w LegnicyLEw GłogowieLE1G 311.w JaworzeLE1J 312.w LegnicyLE1L 313.w LubinieLE1U 314.w ZłotoryiLE1Z 315.Sąd Okręgowy w OpoluOPw BrzeguOP1B 316.w GłubczycachOP1G 317.w Kędzierzynie-KoźluOP1K 318.w KluczborkuOP1U 319.w NysieOP1N 320.w OleśnieOP1L 321.w OpoluOP1O 322.w PrudnikuOP1P 323.w Strzelcach OpolskichOP1S 324.Sąd Okręgowy w ŚwidnicySWw DzierżoniowieSW1D 325.w KłodzkuSW1K 326.w Kłodzku - wydział zamiejscowy z siedzibą w Nowej RudzieSW2K 327.w ŚwidnicySW1S 328.w WałbrzychuSW1W 329.w Ząbkowicach ŚląskichSW1Z 330.Sąd Okręgowy we WrocławiuWRw OleśnicyWR1E 331.w OławieWR1O 332.w StrzelinieWR1T 333.w Środzie ŚląskiejWR1S 334.w TrzebnicyWR1W 335.w Trzebnicy - wydział zamiejscowy w MiliczuWR2W 336.w WołowieWR1L 337.dla Wrocławia-Krzyków we WrocławiuWR1K Załącznik nr 2 WYKAZ DOPUSZCZALNYCH ZNAKÓW PISARSKICH W SYSTEMIE INFORMATYCZNYM ~'!@#$%^&*()--+={}[]|\:;,,' <>,.?/ 0123456789 ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ Ą Ć Ę § Ł ŃÓ Ś ŹŻ Zasady wpisu danych w razie wystąpienia znaku pisarskiego niewystępującego w powyższej tablicy W wypadku wystąpienia w danych podlegających wpisowi do systemu informatycznego znaku pisarskiego niewystępującego w powyższej tablicy stosuje się następujące zasady: 1. Pomija się wszystkie znaki diakrytyczne występujące w danym znaku, z wyjątkiem liter ze znakami diakrytycznymi wymienionymi w powyższej tabeli. 2. W przypadku dyftongów wpisujemy pierwszą literę tworzącą dyftong (np. AE = A). 3. W przypadku wystąpienia innego znaku, nienależącego do grupy znaków, o których mowa w pkt 1 i 2, w miejsce tego znaku wpisuje się znak *. 4. Apostrof w nazwiskach osób fizycznych i nazwach innych niż osoby fizyczne podmiotów piszemy zgodnie z pisownią oryginału, z zastosowaniem dostępnego znaku z tablicy zawartej w niniejszym załączniku. 5. W przypadku wystąpienia cudzysłowów: - cudzysłów otwierający (,,) zamienia się na cudzysłów zamykający (''), - cudzysłów («) oraz (») zastępuje się cudzysłowem zamykającym (''). 6. W przypadku wystąpienia znaku pisarskiego przesuniętego w stosunku do linii tekstu (indeks górny lub dolny) sprowadza się ten znak do linii tekstu (np. m2 = m2, x3 = x3). W przypadku równoczesnego wystąpienia obu indeksów indeks górny poprzedza indeks dolny przy wpisie danych do księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 162, poz. 1575) Na podstawie art. 251 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: Dział I Przepisy ogólne § 1. Wprowadza się system informatyczny zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) księdze wieczystej - należy przez to rozumieć księgę wieczystą prowadzoną w systemie informatycznym; 2) adnotacji - należy przez to rozumieć: wzmiankę o wniosku, o skardze na orzeczenie referendarza sądowego, o apelacji i o kasacji, wzmiankę o wszczęciu postępowania z urzędu, wykonanie orzeczenia sądu w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia oraz inne zapisy o charakterze czynności technicznej; 3) wniosku o wpis - należy przez to rozumieć także zawiadomienie syndyka, sędziego-komisarza i inne przewidziane w przepisach szczególnych; 4) podpisie - należy przez to rozumieć dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi danymi, do których zostały dołączone, służą do identyfikacji osoby dokonującej czynności w systemie informatycznym; 5) EGiB - należy przez to rozumieć ewidencję gruntów i budynków; 6) RZHLZ - należy przez to rozumieć rejestr zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych. § 3. 1. Przeglądanie księgi wieczystej polega na wywołaniu na ekran monitora żądanej księgi wieczystej. 2. Zadania związane z przeglądaniem ksiąg wieczystych mogą być powierzane ekspozyturze Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych. Dział II Oznaczenie i struktura księgi wieczystej Rozdział 1 Przepisy ogólne § 4. 1. Księga wieczysta zawiera cztery działy, podzielone na rubryki i pola. Rubryki i pola mogą być podzielone odpowiednio na podrubryki i podpola. 2. Pole księgi wieczystej oznacza się niepowtarzalnym numerem składającym się z czterech części określających odpowiednio: dział księgi wieczystej, rubrykę, podrubrykę i numer kolejny pola w ramach podrubryki. Jeżeli dana rubryka nie jest podzielona na podrubryki, trzecią częścią numeru jest cyfra "0". 3. Podpola danego pola oznacza się kolejnymi literami alfabetu. 4. W takiej samej strukturze przechowuje się w systemie informatycznym także dane dotyczące oznaczenia księgi wieczystej. § 5. 1. W przypadku gdy zachodzi konieczność wpisania w pojedynczym polu więcej niż jednego elementu wpisu lub adnotacji, pole to powtarza się w strukturze księgi wieczystej tyle razy, ile jest elementów wpisu lub adnotacji, tak aby każdy z tych elementów został wpisany w osobnym polu. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy zachodzi potrzeba wpisania w strukturę księgi wieczystej więcej niż jednego elementu wpisu lub adnotacji, dla którego przewidziano w tej strukturze odrębne pole. 3. Pola, w których nie dokonuje się wpisu, pozostawia się niewypełnione. 4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio do rubryk, podrubryk i podpól, z tym że w przypadku działu III i IV w strukturze księgi wieczystej powtarza się zestaw rubryk składających się na strukturę działu księgi wieczystej. § 6. Każdy dział księgi wieczystej zawiera rubrykę "wzmianka w księdze wieczystej", oznaczoną odpowiednio: 1.1 w dziale I-O, 1.10 w dziale I-Sp, 2.1 w dziale II, 3.1 w dziale III i 4.1 w dziale IV, obejmującą odpowiednio pola: 1) "wzmianka": 1.1.0.1 w dziale I-O, 1.10.0.1 w dziale I-Sp, 2.1.0.1 w dziale II, 3.1.0.1 w dziale III, 4.1.0.1 w dziale IV - wzmianka o: wniosku, skardze na orzeczenie referendarza sądowego, apelacji, kasacji lub wszczęciu postępowania z urzędu, obejmująca dane, o których mowa w § 68; 2) "chwila zamieszczenia": 1.1.0.2 w dziale I-O, 1.10.0.2 w dziale I-Sp, 2.1.0.2 w dziale II, 3.1.0.2 w dziale III, 4.1.0.2 w dziale IV - data, godzina i minuta zamieszczenia wzmianki w księdze wieczystej; 3) "chwila wykreślenia": 1.1.0.3 w dziale I-O, 1.10.0.3 w dziale I-Sp, 2.1.0.3 w dziale II, 3.1.0.3 w dziale III, 4.1.0.3 w dziale IV - data, godzina i minuta wykreślenia wzmianki w księdze wieczystej; 4) "omówienie wykreślenia": 1.1.0.4 w dziale I-O, 1.10.0.4 w dziale I-Sp, 2.1.0.4 w dziale II, 3.1.0.4 w dziale III, 4.1.0.4 w dziale IV - podstawa wykreślenia lub przyczyna usunięcia wzmianki w księdze wieczystej. § 7. Dopuszczalne jest zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do rubryk: 1.1, 1.10, 2.1, 3.1, 4.1. § 8. 1. Działy: I-O, I-Sp, III i IV księgi wieczystej, której treść została przeniesiona do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym, zawierają rubrykę "komentarz", oznaczoną odpowiednio: 1.9 w dziale I-O, 1.14 w dziale I-Sp, 3.7 w dziale III i 4.7 w dziale IV, składającą się z jednego pola "komentarz do migracji", odpowiednio: 1.9.0.1 w dziale I-O, 1.14.0.1 w dziale I-Sp, 3.7.0.1 w dziale III i 4.7.0.1 w dziale IV - zawierającego zamieszczone w odpowiednich podpolach: A: wpisy lub części wpisów, ujawnione w księdze wieczystej w toku migracji, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, a także projekty wpisów przeniesione z dotychczasowej księgi wieczystej, B: ostatni numer aktualnego lub wykreślonego wpisu w danym dziale w dotychczasowej księdze wieczystej, której treść została przeniesiona do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. 2. Dział II księgi wieczystej zawiera rubrykę 2.8 "komentarz", składającą się z jednego pola 2.8.0.1 "komentarz do migracji", zawierającego w podpolu: A: wpisy lub części wpisów, ujawnione w księdze wieczystej w toku migracji, które zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej, a także projekty wpisów przeniesione z dotychczasowej księgi wieczystej. Rozdział 2 Oznaczenie księgi wieczystej § 9. Oznaczenie księgi wieczystej podzielone jest na rubryki: (0.1) - informacje podstawowe, (0.2) - dane o założeniu księgi wieczystej, (0.3) - dane o zamknięciu księgi wieczystej, (0.4) - podstawa zmiany. § 10. Rubryka 0.1 "informacje podstawowe" obejmuje następujące pola: 1) 0.1.0.1 "numer księgi" - numer księgi wieczystej, na który składają się: czteroznakowy kod wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego, w którym księga została założona, numer według repertorium ksiąg wieczystych oraz cyfra kontrolna. Poszczególne elementy numeru oddziela się znakiem "/". Oznaczenia kodów wydziałów ksiąg wieczystych sądów rejonowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) 0.1.0.2 "oznaczenie wydziału" - oznaczenie wydziału właściwego do prowadzenia księgi wieczystej, podane w odpowiednich podpolach: A: nazwa sądu, B: siedziba sądu, C: kod wydziału, D: numer wydziału, E: nazwa wydziału; 3) 0.1.0.3 "typ księgi" - napis wskazujący na rodzaj nieruchomości lub prawa, dla którego jest prowadzona księga wieczysta: a) dla nieruchomości gruntowej odpowiednio: "nieruchomość gruntowa", "grunt oddany w użytkowanie wieczyste", "grunt oddany w użytkowanie wieczyste i budynek stanowiący odrębną nieruchomość", "grunt oddany w użytkowanie wieczyste i urządzenie stanowiące odrębną nieruchomość", "grunt oddany w użytkowanie wieczyste, budynek i urządzenie stanowiące odrębną nieruchomość", b) dla nieruchomości budynkowej: "budynek stanowiący odrębną nieruchomość", c) dla nieruchomości lokalowej: "lokal stanowiący odrębną nieruchomość", d) dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego: "własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego", e) dla spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego: "spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego", f) dla prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej: "prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej". § 11. Rubryka 0.2 "dane o założeniu księgi wieczystej" obejmuje następujące pola: 1) 0.2.0.1 "stan w czasie założenia" - wskazanie, że założenie księgi wieczystej następuje: - dla nieruchomości, dla której nie była prowadzona księga wieczysta, - dla nieruchomości, dla której był prowadzony zbiór dokumentów, - dla nieruchomości, dla której prowadzona była księga wieczysta dawna, - dla nieruchomości, dla której prowadzona była księga wieczysta, która zaginęła lub uległa zniszczeniu, - w wyniku odłączenia części nieruchomości z innej księgi wieczystej, - w wyniku wyodrębnienia lokalu. Przepis stosuje się odpowiednio do własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 2) 0.2.0.2 "chwila zapisania księgi" - data, godzina i minuta pierwszego zapisu księgi wieczystej w urządzeniach centralnej bazy danych ksiąg wieczystych; 3) 0.2.0.3 "chwila ujawnienia księgi" - data, godzina i minuta pierwszego ujawnienia treści księgi wieczystej po zakończeniu migracji; dla księgi wieczystej założonej w systemie informatycznym chwila ujawnienia księgi wieczystej jest zgodna z chwilą zapisania księgi wieczystej wpisaną w polu 0.2.0.2 "chwila zapisania księgi"; 4) 0.2.0.4 "data założenia dotychczasowej księgi wieczystej" - data założenia księgi wieczystej, której treść została przeniesiona z dotychczas ustalonych wzorów do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. § 12. Rubryka 0.3 "dane o zamknięciu księgi wieczystej" obejmuje następujące pola: 1) 0.3.0.1 "chwila zamknięcia księgi" - data, godzina i minuta zapisu zamknięcia księgi wieczystej, w przypadku odłączenia całości nieruchomości do innej księgi wieczystej, zgodna z datą przyłączenia nieruchomości do tej księgi; 2) 0.3.0.2 "podstawa zamknięcia księgi" - przyczyna zamknięcia księgi wieczystej. § 13. Rubryka 0.4 "podstawa zmiany" obejmuje jedno pole 0.4.0.1 "podstawa zmiany", przeznaczone na wskazanie przyczyny dokonania zmiany w polach odpowiednio: 0.1.0.3 "typ księgi", 0.2.0.1 "stan w czasie założenia" i 0.2.0.4 "data założenia dotychczasowej księgi wieczystej", składających się na oznaczenie księgi wieczystej. § 14. W rubryce 0.4 "podstawa zmiany" w polu 0.4.0.1 "podstawa zmiany" jest dopuszczalne zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4. Rozdział 3 Struktura działu I księgi wieczystej § 15. Dział I księgi wieczystej składa się z działu I-O "Oznaczenie nieruchomości" i działu I-Sp "Spis praw związanych z własnością". § 16. 1. Dział I-O księgi wieczystej jest podzielony na rubryki: (1.2) - numer nieruchomości, (1.3) - położenie, (1.4) - oznaczenie, (1.5) - obszar, (1.6) - zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków. 2. Rubryka 1.4 "oznaczenie" jest podzielona na podrubryki: 1.4.1 - działka ewidencyjna, 1.4.2 - budynek, 1.4.3 - urządzenie, 1.4.4 - lokal. § 17. Rubryka 1.2 "numer nieruchomości" obejmuje jedno pole 1.2.0.1 "numer bieżący nieruchomości", w którym wpisuje się kolejny numer nieruchomości ujawnianej w księdze wieczystej. Zmiana numeru bieżącego nieruchomości następuje tylko w przypadku odłączania lub przyłączania części nieruchomości. § 18. W rubryce 1.3 "położenie" wpisuje się dane określające położenie nieruchomości gruntowej, budynkowej, lokalowej oraz dane o położeniu lokalu, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, lub o położeniu budynku, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. § 19. Rubryka 1.3 "położenie" obejmuje następujące pola: 1) 1.3.0.1 "numer porządkowy" - kolejny numer położenia nieruchomości; 2) 1.3.0.2 "województwo" - nazwa województwa, w którym jest położona nieruchomość lub w którym jest położony lokal, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, lub w którym jest położony budynek, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 3) 1.3.0.3 "powiat" - nazwa powiatu, w którym jest położona nieruchomość lub w którym jest położony lokal, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, lub w którym jest położony budynek, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; w gminie mającej status miasta na prawach powiatu pole pozostawia się niewypełnione; 4) 1.3.0.4 "gmina" - nazwa gminy lub gminy mającej status miasta na prawach powiatu, w której jest położona nieruchomość lub w której jest położony lokal, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, lub w której jest położony budynek, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 5) 1.3.0.5 "miejscowość" - nazwa miejscowości, w której jest położona nieruchomość lub w której jest położony lokal, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, lub w której jest położony budynek, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 6) 1.3.0.6 "dzielnica" - nazwa dzielnicy, w której jest położona nieruchomość lub w której jest położony lokal, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, lub w której jest położony budynek, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. § 20. W rubryce 1.4 "oznaczenie" wpisuje się: 1) w podrubryce 1.4.1 dane o oznaczeniu działek ewidencyjnych składających się na nieruchomość; 2) w podrubryce 1.4.2 dane o oznaczeniu usytuowanych na nieruchomości budynków: budynków stanowiących odrębną nieruchomość albo budynków, z których wyodrębniono lokale stanowiące odrębną nieruchomość, albo budynków, w których znajdują się lokale, do których przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, albo budynków, do których przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 3) w podrubryce 1.4.3 dane o oznaczeniu usytuowanych na nieruchomości urządzeń stanowiących odrębną nieruchomość; 4) w podrubryce 1.4.4 dane o oznaczeniu lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość lub do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego lub spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego. § 21. Rubryka 1.4 "oznaczenie" obejmuje: 1) w podrubryce 1.4.1 "działka ewidencyjna" następujące pola: a) 1.4.1.1 "identyfikator działki" - identyfikator obiektów bazy danych ewidencyjnych, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), b) 1.4.1.2 "numer działki" - numer działki ewidencyjnej, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, c) 1.4.1.3 "obręb ewidencyjny" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer obrębu lub B: nazwa obrębu, w którym jest położona działka ewidencyjna, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, d) 1.4.1.4 "położenie" - wskazanie numeru porządkowego położenia zapisanego w polu 1.3.0.1 "numer porządkowy", odpowiedniego dla położenia działki ewidencyjnej, e) 1.4.1.5 "ulica" - nazwa ulicy (alei, placu), przy której jest położona działka ewidencyjna w miejscowościach, w których ulice (aleje, place) są oznaczone nazwami, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, f) 1.4.1.6 "sposób korzystania" - oznaczenie rodzaju użytku gruntowego dla działki ewidencyjnej; jeżeli w skład działki wchodzą użytki z grupy użytków gruntowych "grunty zabudowane i zurbanizowane", wpisuje się właściwy rodzaj użytku, a w pozostałych przypadkach wpisuje się użytek gruntowy o największej powierzchni, g) 1.4.1.7 "odłączenie" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi wieczystej, do której została przyłączona działka ewidencyjna odłączona z danej księgi wieczystej, B: obszar działki podlegającej odłączeniu, h) 1.4.1.8 "przyłączenie" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi wieczystej, z której została odłączona działka ewidencyjna do danej księgi wieczystej, B: obszar działki podlegającej przyłączeniu, także w przypadku, gdy podpole A nie zostało wypełnione, i) 1.4.1.9 "numer księgi zaginionej, zniszczonej, dawnej, zbioru dokumentów" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi zaginionej, B: numer księgi zniszczonej, C: numer księgi dawnej, która utraciła moc prawną, D: oznaczenie zbioru dokumentów; 2) w podrubryce 1.4.2 "budynek" następujące pola: a) 1.4.2.1 "identyfikator budynku" - identyfikator obiektu bazy danych ewidencyjnych określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, b) 1.4.2.2 "identyfikator działki" - identyfikator działki ewidencyjnej, wskazany w polu 1.4.1.1 "identyfikator działki", na której jest usytuowany budynek, c) 1.4.2.3 "położenie" - wskazanie numeru porządkowego położenia zapisanego w polu 1.3.0.1 "numer porządkowy", odpowiedniego dla położenia budynku, d) 1.4.2.4 "dane adresowe" - podane w odpowiednich podpolach: A: nazwa ulicy (alei, placu), przy której jest usytuowany budynek, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, B: numer porządkowy, którym został oznaczony budynek, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, e) 1.4.2.5 "liczba kondygnacji" - łączna liczba kondygnacji nadziemnych i podziemnych w budynku, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, a jeżeli różne części budynku mają różną liczbę kondygnacji, wpisuje się najwyższą liczbę kondygnacji danego rodzaju, f) 1.4.2.6 "liczba samodzielnych lokali" - liczba samodzielnych lokali w budynku, z którego mają być wyodrębnione, g) 1.4.2.7 "powierzchnia użytkowa budynku" - łączne pole powierzchni użytkowej lokali w budynku wraz z pomieszczeniami przynależnymi do lokali, h) 1.4.2.8 "przeznaczenie budynku" - oznaczenie funkcji użytkowej budynku, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, i) 1.4.2.9 "dalszy opis budynku" - w przypadku gdy budynek jest usytuowany na więcej niż jednej nieruchomości - numery wszystkich ksiąg wieczystych dla tych nieruchomości, j) 1.4.2.10 "nieruchomość, na której jest usytuowany budynek" - jeżeli budynek jest odrębnym od gruntu przedmiotem własności, innym niż związany z użytkowaniem wieczystym gruntu, lub do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, na której jest usytuowany budynek, lub B: w razie braku takiej księgi - numer obrębu, C: w razie braku takiej księgi - numer działki ewidencyjnej, na której jest położony budynek, k) 1.4.2.11 "odrębność" - wskazanie, czy budynek stanowi odrębną nieruchomość, czy część składową nieruchomości, dla której jest prowadzona księga wieczysta, l) 1.4.2.12 "odłączenie" - numer księgi wieczystej, do której został przyłączony budynek odłączony z danej księgi wieczystej, zgodnie z danymi zapisanymi w polu 1.4.1.7 "odłączenie", m) 1.4.2.13 "przyłączenie" - numer księgi wieczystej, z której został odłączony budynek do danej księgi wieczystej, zgodnie z danymi zapisanymi w polu 1.4.1.8 "przyłączenie", n) 1.4.2.14 "informacja o wyodrębnionych lokalach" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, B: numer księgi wieczystej założonej dla wyodrębnionego lokalu, o) 1.4.2.15 "części wspólne po wyodrębnieniu lokali" - części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali; 3) w podrubryce 1.4.3 "urządzenie" następujące pola: a) 1.4.3.1 "identyfikator działki" - identyfikator działki ewidencyjnej, wskazany w polu 1.4.1.1 "identyfikator działki", na której jest usytuowane urządzenie, b) 1.4.3.2 "położenie" - wskazanie numeru porządkowego położenia zapisanego w polu 1.3.0.1 "numer porządkowy" odpowiedniego dla położenia urządzenia, c) 1.4.3.3 "opis" - opis urządzenia ujawnionego w księdze wieczystej; jeżeli opis polega na odesłaniu do dokumentu objętego treścią wpisu, dla wszystkich urządzeń opisanych w dokumencie wypełnia się jedną podrubrykę. d) 1.4.3.4 "odłączenie" - numer księgi wieczystej, do której zostało przyłączone urządzenie odłączone z danej księgi wieczystej, zgodnie z danymi zapisanymi w polu 1.4.1.7 "odłączenie", e) 1.4.3.5 "przyłączenie" - numer księgi wieczystej, z której zostało odłączone urządzenie do danej księgi wieczystej, zgodnie z danymi zapisanymi w polu 1.4.1.8 "przyłączenie"; 4) w podrubryce 1.4.4 "lokal" następujące pola: a) 1.4.4.1 "identyfikator lokalu" - identyfikator obiektu bazy danych ewidencyjnych określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, b) 1.4.4.2 "ulica" - nazwa ulicy (alei, placu), przy której jest usytuowany budynek, w którym jest położony lokal, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, c) 1.4.4.3 "numer budynku" - numer porządkowy, którym został oznaczony budynek, w którym jest położony lokal, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, d) 1.4.4.4 "numer lokalu" - numer porządkowy, którym został oznaczony lokal, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, e) 1.4.4.5 "przeznaczenie lokalu" - oznaczenie funkcji użytkowej lokalu, zgodnie z danymi ewidencji gruntów i budynków, f) 1.4.4.6 "opis lokalu" - podane w odpowiednich podpolach: A: rodzaj izby, B: liczba izb wchodzących w skład lokalu, g) 1.4.4.7 "opis pomieszczeń przynależnych" - podane w odpowiednich podpolach: A: rodzaj pomieszczenia, B: liczba pomieszczeń przynależnych do lokalu, h) 1.4.4.8 "kondygnacja" - oznaczenie kondygnacji, na której jest usytuowane główne wejście do lokalu, i) 1.4.4.9 "przyłączenie" - numer księgi wieczystej, z której lokal został wyodrębniony do danej księgi wieczystej, j) 1.4.4.10 "nieruchomość zabudowana budynkiem" - dla lokalu, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego lub spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości zabudowanej budynkiem stanowiącym własność spółdzielni lub B: w razie braku takiej księgi - numer obrębu, C: w razie braku takiej księgi - numer działki ewidencyjnej, na której jest położony budynek, k) 1.4.4.11 "odrębność" - wskazanie, czy lokal stanowi odrębną nieruchomość, czy stanowi przedmiot własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego. § 22. Rubryka 1.5 "obszar" obejmuje jedno pole 1.5.0.1 "obszar", w którym wpisuje się odpowiednio obszar nieruchomości gruntowej stanowiący sumę pól powierzchni działek ewidencyjnych albo pole powierzchni użytkowej lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych, albo pole powierzchni użytkowej lokalu, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego lub spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych. § 23. W rubryce 1.6 "zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków" wpisuje się wynik badania zgodności danych zapisanych w księdze wieczystej z danymi ewidencji gruntów i budynków. § 24. Rubryka 1.6 "zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków" obejmuje następujące pola: 1) 1.6.0.1 "zgodność" - znacznik weryfikacji danych wpisanych w dziale I-O księgi wieczystej z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków (Z - zgodny, N - niezgodny, B - brak możliwości sprawdzenia zgodności); 2) 1.6.0.2 "chwila sprawdzenia" - data, godzina i minuta ostatniego sprawdzenia zgodności danych zawartych w księdze wieczystej z danymi ewidencji gruntów i budynków; 3) 1.6.0.3 "wersja bazy EGiB" - data ostatniej aktualizacji stanu bazy danych EGiB, z którą jest dokonywana weryfikacja danych wpisanych w dziale I-O. § 25. W dziale I-O jest dopuszczalne zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do: 1) rubryki: 1.3; 2) podrubryk: 1.4.1, 1.4.2, 1.4.3; 3) pól: 1.4.1.4, 1.4.1.5, 1.4.2.2, 1.4.2.3, 1.4.2.4, 1.4.2.9, 1.4.2.10, 1.4.2.13, 1.4.2.14, 1.4.3.1, 1.4.3.2, 1.4.3.5, 1.4.4.6, 1.4.4.7, 1.4.4.9, 1.4.4.10; 4) podpól: 1.4.1.9A, 1.4.1.9B, 1.4.1.9C, 1.4.1.9D. § 26. 1. Dział I-Sp "Spis praw związanych z własnością" składa się z rubryki (1.11) - spis praw. 2. Rubryka 1.11 "spis praw" jest podzielona na podrubryki: 1.11.1 - spis praw związanych z własnością, 1.11.2 - prawo użytkowania wieczystego, 1.11.3 - opis spółdzielni mieszkaniowej. § 27. Podrubryka 1.11.1 "spis praw związanych z własnością" obejmuje pola: 1) 1.11.1.1 "numer prawa" - kolejny numer prawa ujawnianego w dziale I-Sp księgi wieczystej; 2) 1.11.1.2 "napis" - napis w brzmieniu: a) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego", b) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość", c) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności", d) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego, własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności"; 3) 1.11.1.3 "rodzaj prawa" - rodzaj ujawnianego prawa związanego z własnością nieruchomości, prawem użytkowania wieczystego lub własnościowym spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawem do lokalu użytkowego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 4) 1.11.1.4 "treść prawa" - treść prawa, o którym mowa w pkt 3, innego niż własność, użytkowanie wieczyste, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, chyba że treść prawa została ujawniona w polu 3.4.1.2 "treść wpisu" księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości obciążonej prawem; 5) 1.11.1.5 "księga powiązana" - dla prawa związanego z własnością nieruchomości ujawnionego w dziale III innej księgi wieczystej, podane w odpowiednich podpolach: A: numer tej księgi wieczystej, B: kolejny numer wpisu, pod którym w polu 3.2.0.1 "numer wpisu" księgi wieczystej wskazanej w podpolu A zostało ujawnione prawo; 6) 1.11.1.6 "udział związany" - jeżeli prawem, o którym mowa w pkt 3, jest własność lub prawo użytkowania wieczystego innej nieruchomości, ujawnia się w odpowiednich podpolach: A: wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, lub B: wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, C: numer księgi wieczystej, w której ujawniono udział, D: numer udziału w prawie, pod którym w polu 2.3.0.1 "numer udziału w prawie" księgi wieczystej, wskazanej w podpolu C, został ujawniony udział właściciela lokalu w nieruchomości wspólnej; 7) 1.11.1.7 "rodzaj zmiany" - opisanie zmian dokonanych we wpisie prawa z powołaniem pól, których zmiana dotyczy. § 28. Podrubryka 1.11.2 "prawo użytkowania wieczystego" obejmuje następujące pola: 1) 1.11.2.1 "okres użytkowania" - termin, do kiedy zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego; 2) 1.11.2.2 "sposób korzystania" - sposób korzystania z nieruchomości wynikający z umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. § 29. Podrubryka 1.11.3 "opis spółdzielni mieszkaniowej" obejmuje następujące pola: 1) pole: 1.11.3.1 "nazwa spółdzielni mieszkaniowej" - nazwa spółdzielni mieszkaniowej, w której jest ustanowione własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 2) pole: 1.11.3.2 "siedziba spółdzielni mieszkaniowej" - siedziba spółdzielni mieszkaniowej, w której jest ustanowione własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; 3) pole: 1.11.3.3 "REGON spółdzielni mieszkaniowej" - numer identyfikacyjny REGON spółdzielni mieszkaniowej, w której jest ustanowione własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. § 30. W dziale I-Sp jest dopuszczalne zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do: 1) podrubryki: 1.11.1; 2) pól: 1.11.1.5, 1.11.1.6, 1.11.1.7. Rozdział 4 Struktura działu II księgi wieczystej § 31. 1. Dział II "Własność" jest podzielony na rubryki: (2.2) - właściciel, (2.3) - właściciel wyodrębnionego lokalu, (2.4) - użytkownik wieczysty, (2.5) - uprawniony. 2. Rubryka 2.2 "właściciel" jest podzielona na podrubryki: 2.2.1 - udział, 2.2.2 - Skarb Państwa, 2.2.3 - jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny), 2.2.4 - inna osoba prawna, 2.2.5 - osoba fizyczna. 3. Rubryka 2.4 "użytkownik wieczysty" jest podzielona na podrubryki: 2.4.1 - napis, 2.4.2 - udział, 2.4.3 - Skarb Państwa, 2.4.4 - jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny), 2.4.5 - inna osoba prawna, 2.4.6 - osoba fizyczna. 4. Rubryka 2.5 "uprawniony" jest podzielona na podrubryki: 2.5.1 - udział, 2.5.2 - Skarb Państwa, 2.5.3 - jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny), 2.5.4 - inna osoba prawna, 2.5.5 - osoba fizyczna. § 32. W podrubryce odpowiednio: 2.2.1, 2.4.2, 2.5.1 "udział" oznacza się udział w prawie do nieruchomości, udział we własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. § 33. W rubryce 2.2 "właściciel" wpisuje się osobę właściciela lub współwłaściciela. § 34. Rubryka 2.2 "właściciel" obejmuje: 1) w podrubryce 2.2.1 "udział" następujące pola: a) 2.2.1.1 "numer udziału w prawie" - kolejny numer udziału w prawie własności (współwłasności) nieruchomości, b) 2.2.1.2 "wielkość udziału" - wielkość udziału Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub związku międzygminnego, innej osoby prawnej lub osoby fizycznej w prawie własności (współwłasności) nieruchomości, c) 2.2.1.3 "rodzaj wspólności" - jeżeli prawo przysługuje kilku podmiotom wspólnie - rodzaj wspólności, w której udziały nie są oznaczone; 2) w podrubryce 2.2.2 "Skarb Państwa" następujące pola: szczegółowe dane identyfikujące organ reprezentujący Skarb Państwa, osobę prawną, której powierzono wykonywanie praw Skarbu Państwa, lub państwową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd: a) 2.2.2.1 "udział w prawie" - wskazanie udziału w prawie własności (współwłasności) nieruchomości, określonego w polu 2.2.1.1 "numer udziału w prawie", b) 2.2.2.2 "nazwa" - nazwa organu reprezentującego Skarb Państwa, osoby prawnej, której powierzono wykonywanie praw Skarbu Państwa, lub państwowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd, c) 2.2.2.3 "siedziba" - siedziba osoby prawnej, której powierzono wykonywanie praw Skarbu Państwa, lub państwowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd, d) 2.2.2.4 "REGON" - numer identyfikacyjny REGON osoby prawnej, której powierzono wykonywanie praw Skarbu Państwa, lub państwowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd, e) 2.2.2.5 "rola instytucji" - wskazanie roli instytucji poprzez wpisanie: organ reprezentujący Skarb Państwa, osoba prawna, której powierzono wykonywanie praw Skarbu Państwa, lub państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd; 3) w podrubryce 2.2.3 "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)" następujące pola: szczegółowe dane identyfikujące jednostkę samorządu terytorialnego lub związek międzygminny: a) 2.2.3.1 "udział w prawie" - wskazanie udziału w prawie własności (współwłasności) nieruchomości, określonego w polu 2.2.1.1 "numer udziału w prawie", b) 2.2.3.2 "nazwa" - nazwa jednostki samorządu terytorialnego lub jej związku, c) 2.2.3.3 "siedziba" - siedziba jednostki samorządu terytorialnego lub jej związku, d) 2.2.3.4 "REGON" - numer identyfikacyjny REGON jednostki samorządu terytorialnego lub jej związku, szczegółowe dane identyfikujące samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd: e) 2.2.3.5 "nazwa uprawnionego" - nazwa samorządowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd, f) 2.2.3.6 "siedziba uprawnionego" - siedziba samorządowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd, g) 2.2.3.7 "REGON uprawnionego" - numer identyfikacyjny REGON samorządowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd; 4) w podrubryce 2.2.4 "inna osoba prawna" następujące pola: szczegółowe dane identyfikujące osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną: a) 2.2.4.1 "udział w prawie" - wskazanie udziału w prawie własności (współwłasności) nieruchomości, określonego w polu 2.2.1.1 "numer udziału w prawie", b) 2.2.4.2 "nazwa" - nazwa osoby prawnej, a w przypadku przedsiębiorcy - firma, c) 2.2.4.3 "siedziba" - siedziba osoby prawnej, d) 2.2.4.4 "REGON" - numer identyfikacyjny REGON osoby prawnej, jeżeli przepisy odrębne przewidują nadanie jej numeru, e) 2.2.4.5 "stan przejściowy" - w upadłości, w likwidacji lub w organizacji; 5) w podrubryce 2.2.5 "osoba fizyczna" następujące pola: szczegółowe dane identyfikujące osobę fizyczną: a) 2.2.5.1 "udział w prawie" - wskazanie udziału w prawie własności (współwłasności) nieruchomości, określonego w polu 2.2.1.1 "numer udziału w prawie", b) 2.2.5.2 "imię pierwsze" - pierwsze imię, c) 2.2.5.3 "imię drugie" - drugie imię, d) 2.2.5.4 "nazwisko / pierwszy człon nazwiska złożonego" - nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego, e) 2.2.5.5 "drugi człon nazwiska złożonego" - drugi człon nazwiska złożonego, f) 2.2.5.6 "imię ojca" - imię ojca, pole wypełnia się tylko w przypadku braku numeru ewidencyjnego PESEL, do ujawnienia w polu 2.2.5.8 "PESEL", g) 2.2.5.7 "imię matki" - imię matki, pole wypełnia się tylko w przypadku braku numeru ewidencyjnego PESEL, do ujawnienia w polu 2.2.5.8 "PESEL", h) 2.2.5.8 "PESEL" - numer ewidencyjny PESEL osoby fizycznej, chyba że odrębne przepisy nie przewidują nadawania tego numeru. § 35. W rubryce 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" wpisuje się właściciela lub współwłaściciela lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość. § 36. Rubryka 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" jest podzielona na pola: 1) 2.3.0.1 "numer udziału w prawie" - kolejny numer udziału właściciela lokalu w nieruchomości wspólnej; 2) 2.3.0.2 "napis" - odpowiednio jak w polu: 2.4.1.1 "napis"; 3) 2.3.0.3 "wielkość udziału" - podana w odpowiednim podpolu: A: wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, lub B: wielkość udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali; 4) 2.3.0.4 "numer księgi" - numer księgi wieczystej prowadzonej dla lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość; 5) 2.3.0.5 "numer lokalu" - numer wpisany w podpolu A pola 1.4.2.16 księgi wieczystej, o której mowa w pkt 4. § 37. W rubryce 2.4 "użytkownik wieczysty" wpisuje się osobę użytkownika wieczystego lub współużytkownika wieczystego. § 38. 1. Przy dokonywaniu wpisów w rubryce 2.4 "użytkownik wieczysty", użytkownika wieczystego (współużytkownika wieczystego) ujawnia się w polach odpowiednich do pól rubryki 2.2 "właściciel", o których mowa w § 34, z uwzględnieniem ust. 2. 2. Podrubryka 2.4.1 "napis" obejmuje jedno pole 2.4.1.1 "napis" - napis w brzmieniu: 1) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego"; 2) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość"; 3) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności"; 4) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego, własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności". § 39. W rubryce 2.5 "uprawniony" wpisuje się osobę uprawnionego lub współuprawnionego z tytułu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. § 40. Przy dokonywaniu wpisów w rubryce 2.5 "uprawniony", uprawnionego z tytułu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej ujawnia się odpowiednio w polach analogicznych do pól rubryki 2.2 "właściciel", o których mowa w § 34. § 41. W dziale II jest dopuszczalne zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do: 1) rubryki: 2.3; 2) podrubryk: 2.2.1, 2.2.2, 2.2.3, 2.2.4, 2.2.5, 2.4.2, 2.4.3, 2.4.4, 2.4.5, 2.4.6, 2.5.1, 2.5.2, 2.5.3, 2.5.4, 2.5.5; 3) pól: 2.2.2.1, 2.2.3.1, 2.2.4.1, 2.2.5.1, 2.4.3.1, 2.4.4.1, 2.4.5.1, 2.4.6.1, 2.5.2.1, 2.5.3.1, 2.5.4.1, 2.5.5.1. Rozdział 5 Struktura działu III księgi wieczystej § 42. 1. Dział III "Prawa, roszczenia i ograniczenia" jest podzielony na rubryki: (3.2) - numer wpisu, (3.3) - napis, (3.4) - treść wpisu. 2. Rubryka 3.4 "treść wpisu" jest podzielona na podrubryki: 3.4.1 - treść prawa, roszczenia, ograniczenia, ostrzeżenia, 3.4.2 - Skarb Państwa, 3.4.3 - jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny), 3.4.4 - inna osoba prawna, 3.4.5 - osoba fizyczna, 3.4.6 - wskazanie innej nieruchomości. § 43. Rubryka 3.2 "numer wpisu" obejmuje jedno pole 3.2.0.1 "numer wpisu", w którym wpisuje się oznaczenie kolejnego wpisu w dziale III księgi wieczystej. § 44. Rubryka 3.3 "napis" obejmuje jedno pole 3.3.0.1 "napis", w którym ujawnia się napis w brzmieniu: 1) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego"; 2) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość"; 3) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności"; 4) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego, własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności"; 5) "wszelkie prawa, roszczenia i ograniczenia ciążące na lokalach wyodrębnionych z nieruchomości ciążą na związanych z nimi udziałach we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym". § 45. W rubryce 3.4 "treść wpisu" wpisuje się treść praw, roszczeń, ograniczeń w rozporządzaniu nieruchomością, osoby uprawnione według treści prawa lub roszczenia oraz treść ostrzeżeń i osoby, których roszczenie zostało przez wpis ostrzeżenia zabezpieczone. § 46. Rubryka 3.4 "treść wpisu" obejmuje: 1) w podrubryce 3.4.1 "treść prawa, roszczenia, ograniczenia, ostrzeżenia" następujące pola: a) 3.4.1.1 "rodzaj wpisu" - wskazanie rodzaju dokonywanego wpisu poprzez wpisanie: ograniczone prawo rzeczowe, ograniczone prawo rzeczowe związane z inną nieruchomością, prawo osobiste, roszczenie, ostrzeżenie, ograniczenie w rozporządzaniu nieruchomością, inny wpis, b) 3.4.1.2 "treść wpisu": - przy wpisie ograniczonego prawa rzeczowego - ujawnia się rodzaj prawa oraz sposób i zakres wykonywania ograniczonego prawa rzeczowego, - przy wpisie ostrzeżenia o niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym - wymienia się prawo, przeciwko któremu jest ono skierowane, oraz osobę, której roszczenie zostało przez wpis ostrzeżenia zabezpieczone, - przy wpisie ostrzeżenia - ujawnia się rodzaj ostrzeżenia określony w postanowieniu sądu lub prokuratora, - przy wpisie roszczenia - ujawnia się treść roszczenia i wskazanie prawa, którego roszczenie dotyczy, - przy wpisie prawa osobistego - ujawnia się rodzaj ujawnianego prawa oraz treść prawa, - przy wpisie ograniczenia w rozporządzeniu nieruchomością - ujawnia się rodzaj ograniczenia i sposób ograniczenia, - przy innym wpisie - wymienia się rodzaj ujawnianych danych, c) 3.4.1.3 "przedmiot wykonywania" - jeżeli wykonywanie prawa ograniczono do części nieruchomości lub ujawnione roszczenie lub ograniczenie w rozporządzaniu nieruchomością dotyczy tylko części nieruchomości - wskazanie tej części; w przypadku nieruchomości gruntowej według danych ewidencji gruntów i budynków, d) 3.4.1.4 "pierwszeństwo" - wskazanie, że właściciel lub użytkownik wieczysty dokonał zastrzeżenia pierwszeństwa przed tym prawem lub roszczeniem wyższego lub równego z tym prawem lub roszczeniem dla innego prawa lub roszczenia, e) 3.4.1.5 "prawo lub roszczenie uprawnione z pierwszeństwa" - numer lub numery prawa lub roszczenia, dla którego dokonano zastrzeżenia pierwszeństwa, wpisywany z urzędu z chwilą ujawnienia tego prawa w księdze wieczystej, f) 3.4.1.6 "nieruchomość współobciążona" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości współobciążonej, do której przeniesiono prawo, roszczenie, ograniczenie w rozporządzaniu nieruchomością lub ostrzeżenie, B: numer wpisu, pod którym w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości współobciążonej prawem, roszczeniem, ograniczeniem lub ostrzeżeniem ujawniono to prawo, roszczenie, ograniczenie lub ostrzeżenie, g) 3.4.1.7 "rodzaj zmiany" - opisanie zmian dokonanych we wpisie prawa, roszczenia, ograniczenia lub ostrzeżenia z powołaniem pól, których zmiana dotyczy; 2) w podrubryce: 3.4.2 "Skarb Państwa", 3.4.3 - "jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny)", 3.4.4 - "inna osoba prawna", 3.4.5 - "osoba fizyczna": przy dokonywaniu wpisów w powyższych podrubrykach osobę uprawnioną według treści prawa lub roszczenia lub osobę, której roszczenie zostało przez wpis ostrzeżenia zabezpieczone, ujawnia się odpowiednio w polach analogicznych do pól działu II "własność" rubryki 2.2 "właściciel", o których mowa w § 34, z pominięciem pól odpowiednio: 2.2.2.1, 2.2.3.1, 2.2.4.1, 2.2.5.1 "udział w prawie"; 3) w podrubryce 3.4.6 "wskazanie innej nieruchomości" następujące pola: a) 3.4.6.1 "numer księgi" - numer księgi, w której ujawniono nieruchomość władnącą, b) 3.4.6.2 "inne informacje" - inne istotne informacje o nieruchomości wskazanej w polu 3.4.6.1 "numer księgi". § 47. W dziale III jest dopuszczalne zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do: 1) zestawu rubryk: 3.2, 3.3, 3.4; 2) podrubryk: 3.4.2, 3.4.3, 3.4.4, 3.4.5, 3.4.6; 3) pól: 3.4.1.6, 3.4.1.7. Rozdział 6 Struktura działu IV księgi wieczystej § 48. 1. Dział IV "Hipoteka" jest podzielony na rubryki: (4.2) - numer hipoteki (roszczenia), (4.3) - napis, (4.4) - treść wpisu. 2. Rubryka 4.4 "treść wpisu" jest podzielona na podrubryki: 4.4.1 - treść hipoteki (roszczenia), 4.4.2 - Skarb Państwa, 4.4.3 - jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny), 4.4.4 - inna osoba prawna, 4.4.5 - osoba fizyczna. § 49. Rubryka 4.2 "numer hipoteki (roszczenia)" obejmuje jedno pole 4.2.0.1 "numer hipoteki (roszczenia)", w którym wpisuje się kolejny numer hipoteki (roszczenia) ujawnianej w księdze wieczystej. § 50. Rubryka 4.3 "napis" obejmuje jedno pole 4.3.0.1 "napis" - napis w brzmieniu: 1) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego"; 2) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość"; 3) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności"; 4) "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego, własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności"; 5) "wszelkie prawa, roszczenia i ograniczenia ciążące na lokalach wyodrębnionych z nieruchomości ciążą na związanych z nimi udziałach we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym". § 51. W rubryce 4.4 "treść wpisu" wpisuje się dane dotyczące hipoteki lub roszczenia o ustanowienie hipoteki oraz dane dotyczące wierzyciela hipotecznego. § 52. Rubryka 4.4 "treść wpisu" obejmuje: 1) w podrubryce 4.4.1 "treść hipoteki (roszczenia)" następujące pola: a) 4.4.1.1 "rodzaj hipoteki (roszczenia)" - wskazanie rodzaju i charakteru hipoteki ujawnianej w księdze wieczystej; w przypadku roszczenia o ustanowienie hipoteki - treść roszczenia, co do rodzaju i charakteru hipoteki, której dotyczy roszczenie, b) 4.4.1.2 "suma" - wyrażona cyframi arabskimi suma hipoteki zwykłej, oznaczona suma najwyższa hipoteki kaucyjnej lub suma hipoteki, która ma być ustanowiona według treści roszczenia, c) 4.4.1.3 "suma słownie" - wyrażona słownie suma hipoteki, d) 4.4.1.4 "waluta sumy" - oznaczenie pieniądza, w jakim jest wyrażona hipoteka, e) 4.4.1.5 "odsetki" - określenie w odpowiednich podpolach: A: rodzaju odsetek, B: wysokości odsetek, f) 4.4.1.6 "udział" - jeżeli przedmiotem zabezpieczenia hipoteką jest udział w prawie - wskazanie numeru udziału w prawie ujawnionego w dziale II, g) 4.4.1.7 "hipoteka na wierzytelności hipotecznej" - jeżeli przedmiotem zabezpieczenia hipoteką jest wierzytelność hipoteczna - wskazanie numeru hipoteki zabezpieczającej tę wierzytelność hipoteczną, h) 4.4.1.8 "rodzaj zabezpieczonej wierzytelności" - rodzaj wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, i) 4.4.1.9 "termin zapłaty" - termin zapłaty zabezpieczonej wierzytelności, w przypadku kredytu - termin spłaty kredytu, j) 4.4.1.10 "pierwszeństwo" - wskazanie, że właściciel, użytkownik wieczysty lub uprawniony dokonał zastrzeżenia pierwszeństwa przed hipoteką lub roszczeniem wyższego lub równego z tą hipoteką lub roszczeniem dla innego prawa lub roszczenia, k) 4.4.1.11 "hipoteka lub roszczenie uprawnione z pierwszeństwa" - numer lub numery prawa lub roszczenia, dla którego dokonano zastrzeżenia pierwszeństwa, wpisywany z urzędu z chwilą ujawnienia tego prawa w księdze wieczystej, l) 4.4.1.12 "księga współobciążona" - podane w odpowiednich podpolach: A: numer księgi wieczystej, prowadzonej dla nieruchomości współobciążonej hipoteką ujawnianą w księdze wieczystej, B: numer, pod którym w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości współobciążonej hipoteką ujawniono tę hipotekę, m) 4.4.1.13 "inne informacje" - informacja o numerze księgi wieczystej prowadzonej przez inny wydział ksiąg wieczystych dla nieruchomości współobciążonej hipoteką łączną oraz nazwa i siedziba sądu prowadzącego tę księgę wieczystą, informacje o zajęciu wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, informacje o wpisaniu hipoteki do rejestru zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych oraz inne istotne informacje o treści hipoteki lub roszczenia lub wierzytelności zabezpieczonej hipoteką lub roszczeniem, niewymienione w żadnym z powyższych pól, n) 4.4.1.14 "numer hipoteki w RZHLZ" - jeżeli hipoteka zabezpieczająca wierzytelność banku hipotecznego została wpisana do rejestru zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych - numer, pod jakim hipoteka została wpisana w rejestrze, o) 4.4.1.15 "rodzaj zmiany" - opisanie zmian dokonanych we wpisie hipoteki lub roszczenia o ustanowienie hipoteki z powołaniem pól, których zmiana dotyczy; 2) w podrubryce: 4.4.2 - Skarb Państwa, 4.4.3 - jednostka samorządu terytorialnego (związek międzygminny), 4.4.4 - inna osoba prawna, 4.4.5 - osoba fizyczna: przy dokonywaniu wpisów w powyższych podrubrykach dane dotyczące wierzyciela hipotecznego ujawnia się odpowiednio w polach analogicznych do pól działu II "własność", rubryki 2.2 "właściciel", o których mowa w § 34, z pominięciem pól odpowiednio: 2.2.2.1, 2.2.3.1, 2.2.4.1, 2.2.5.1 "udział w prawie" oraz z tym, że w przypadku hipoteki zabezpieczającej wierzytelność banku w polu 4.4.4.1 "nazwa" wpisuje się firmę banku i określenie oddziału. § 53. W dziale IV jest dopuszczalne zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do: 1) zestawu rubryk: 4.2, 4.3, 4.4; 2) podrubryk: 4.4.2, 4.4.3, 4.4.4, 4.4.5; 3) pól: 4.4.1.6, 4.4.1.7, 4.4.1.12, 4.4.1.15. Dział III Sruktura informacji o wniosku, podstawie wpisu i adnotacji w księdze wieczystej Rozdział 1 Struktura danych o wniosku i wpisie w księdze wieczystej § 54. 1. Struktura danych o wniosku i chwili wpisu lub adnotacji w księdze wieczystej składa się z jednej rubryki "dane o wniosku i chwili wpisu" - odpowiednio: 1.8 w dziale I-O, 1.13 w dziale I-Sp, 2.7 w dziale II, 3.6 w dziale III i 4.6 w dziale IV. 2. Rubryka "dane o wniosku i chwili wpisu" jest podzielona na podrubryki: "dane o wniosku" - odpowiednio 1.8.1 w dziale I-O, 1.13.1 w dziale I-Sp, 2.7.1 w dziale II, 3.6.1 w dziale III i 4.6.1 w dziale IV oraz "chwila wpisu" - odpowiednio 1.8.2 w dziale I-O, 1.13.2 w dziale I-Sp, 2.7.2 w dziale II, 3.6.2 w dziale III i 4.6.2 w dziale IV. § 55. W rubryce "dane o wniosku i chwili wpisu" wpisuje się dane o wniosku lub postępowaniu wszczętym z urzędu na skutek zawiadomienia sądu, organu administracji rządowej, jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki prowadzącej ewidencję gruntów i budynków oraz ujawnia się chwilę wpisu. § 56. Rubryka "dane o wniosku i chwili wpisu" odpowiednio: 1.8 w dziale I-O, 1.13 w dziale I-Sp, 2.7 w dziale II, 3.6 w dziale III, 4.6 w dziale IV - obejmuje: 1) w podrubryce "dane o wniosku" odpowiednio: 1.8.1 w dziale I-O, 1.13.1 w dziale I-Sp, 2.7.1 w dziale II, 3.6.1 w dziale III, 4.6.1 w dziale IV następujące pola: a) 1.8.1.1, 1.13.1.1, 2.7.1.1, 3.6.1.1, 4.6.1.1 "chwila wpływu" - data, godzina i minuta wpływu wniosku lub wszczęcia postępowania z urzędu, b) 1.8.1.2, 1.13.1.2, 2.7.1.2, 3.6.1.2, 4.6.1.2 "rodzaj dziennika" - rodzaj dziennika, w którym zarejestrowano wniosek o wpis lub w którym odnotowano wszczęcie postępowania z urzędu, c) 1.8.1.3, 1.13.1.3, 2.7.1.3, 3.6.1.3, 4.6.1.3 "numer dziennika" - numer wniosku z chwili dokonywania wpisu lub numer nadany postępowaniu wszczętemu z urzędu; jeżeli numer ulegał zmianie - wskazanie ostatniego numeru, pod którym było prowadzone postępowanie, d) 1.8.1.4, 1.13.1.4, 2.7.1.4, 3.6.1.4, 4.6.1.4 "czy z urzędu" - wskazanie, czy numer dziennika jest numerem nadanym postępowaniu wszczętemu z urzędu, e) 1.8.1.5, 1.13.1.5, 2.7.1.5, 3.6.1.5, 4.6.1.5 "numer karty akt" - numer lub numery karty akt księgi wieczystej, pod którym znajduje się wniosek, f) 1.8.1.6, 1.13.1.6, 2.7.1.6, 3.6.1.6, 4.6.1.6 "numer księgi" - numer księgi wieczystej, jeżeli wniosek dołączono do akt innej księgi wieczystej; 2) w podrubryce "chwila wpisu" odpowiednio: 1.8.2 w dziale I-O, 1.13.2 w dziale I-Sp, 2.7.2 w dziale II, 3.6.2 w dziale III, 4.6.2 w dziale IV pole: 1.8.2.1, 1.13.2.1, 2.7.2.1, 3.6.2.1, 4.6.2.1 "chwila wpisu" - data lub chwila dokonania wpisu, przeniesiona podczas migracji, lub data, godzina i minuta wprowadzana w momencie dokonania wpisu. Rozdział 2 Struktura informacji o podstawie wpisu w dziale I-O księgi wieczystej § 57. Informacja o podstawie oznaczenia lub sprostowania oznaczenia w dziale I-O składa się z jednej rubryki (1.7) - podstawa oznaczenia (sprostowania), podzielonej na pola: 1) 1.7.0.1 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" - rodzaj dokumentu ewidencji gruntów i budynków lub spółdzielni mieszkaniowej, stanowiący podstawę oznaczenia lub sprostowania oznaczenia nieruchomości w dziale I-O; 2) 1.7.0.2 "data sporządzenia" - data sporządzenia dokumentu będącego podstawą dokonania wpisu lub data bezpośredniego sprawdzenia; 3) 1.7.0.3 "nazwa organu" - nazwa organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków lub nazwa spółdzielni mieszkaniowej; 4) 1.7.0.4 "siedziba organu" - siedziba organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków lub spółdzielni mieszkaniowej; 5) 1.7.0.5 "numer karty akt" - numer lub numery karty akt, pod którym znajduje się dokument stanowiący podstawę oznaczenia nieruchomości lub sprostowania oznaczenia nieruchomości w dziale I-O; 6) 1.7.0.6 "numer księgi" - numer księgi wieczystej, jeżeli dokument stanowiący podstawę oznaczenia nieruchomości lub sprostowania oznaczenia nieruchomości w dziale I-O dołączono do akt innej księgi wieczystej. § 58. Dopuszczalne jest zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do rubryki 1.7. Rozdział 3 Struktura informacji o podstawie wpisu w działach I-Sp, II, III i IV księgi wieczystej § 59. 1. Informacja o podstawie wpisu w dziale I-Sp składa się z jednej rubryki (1.12) - "podstawa wpisu". 2. Rubryka 1.12 "podstawa wpisu" jest podzielona na podrubryki: 1.12.1 - akt notarialny, 1.12.2 - decyzja administracyjna, 1.12.3 - orzeczenie sądu, 1.12.4 - inna podstawa. § 60. Rubryka 1.12 "podstawa wpisu" obejmuje: 1) w podrubryce 1.12.1 "akt notarialny" następujące pola: a) 1.12.1.1 "tytuł aktu" - tytuł aktu notarialnego, b) 1.12.1.2 "numer rep A" - numer repertorium A prowadzonego przez notariusza, c) 1.12.1.3 "data sporządzenia" - data sporządzenia aktu notarialnego, d) 1.12.1.4 "imię pierwsze" - imię pierwsze notariusza (zastępcy notariusza), e) 1.12.1.5 "imię drugie" - imię drugie notariusza (zastępcy notariusza), f) 1.12.1.6 "nazwisko / pierwszy człon nazwiska złożonego" - nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego notariusza (zastępcy notariusza), g) 1.12.1.7 "drugi człon nazwiska złożonego" - drugi człon nazwiska złożonego notariusza (zastępcy notariusza), h) 1.12.1.8 "siedziba" - siedziba kancelarii notarialnej, i) 1.12.1.9 "numer karty akt" - numer lub numery karty akt księgi wieczystej, pod którym znajduje się akt notarialny, j) 1.12.1.10 "numer księgi" - numer księgi wieczystej, jeżeli dokument dołączono do akt innej księgi wieczystej; 2) w podrubryce 1.12.2 "decyzja administracyjna" następujące pola: a) 1.12.2.1 "przedmiot decyzji" - określenie rodzaju decyzji, wynikającej z podstawy prawnej jej wydania, b) 1.12.2.2 "numer decyzji" - numer decyzji, c) 1.12.2.3 "data wydania decyzji" - data wydania decyzji, d) 1.12.2.4 "oznaczenie organu" - oznaczenie organu, który wydał decyzję, e) 1.12.2.5 "siedziba organu" - siedziba organu, który wydał decyzję, f) 1.12.2.6 "numer karty akt" - numer lub numery karty akt księgi wieczystej, pod którym znajduje się decyzja administracyjna, g) 1.12.2.7 "numer księgi" - numer księgi wieczystej, jeżeli dokument dołączono do akt innej księgi wieczystej; 3) w podrubryce 1.12.3 "orzeczenie sądu" następujące pola: a) 1.12.3.1 "rodzaj i przedmiot orzeczenia" - określenie rodzaju i przedmiotu orzeczenia, b) 1.12.3.2 "sygnatura akt" - określenie sygnatury akt, c) 1.12.3.3 "data wydania orzeczenia" - data wydania orzeczenia, d) 1.12.3.4 "nazwa sądu" - wskazanie sądu, który wydał orzeczenie, wraz z określeniem nazwy i numeru wydziału, e) 1.12.3.5 "siedziba sądu" - siedziba sądu, który wydał orzeczenie, f) 1.12.3.6 "numer karty akt" - numer lub numery karty akt księgi wieczystej, pod którym znajduje się orzeczenie sądu, g) 1.12.3.7 "numer księgi" - numer księgi wieczystej, jeżeli dokument dołączono do akt innej księgi wieczystej; 4) w podrubryce 1.12.4 "inna podstawa" następujące pola: a) 1.12.4.1 "wskazanie podstawy" - szczegółowy opis dokumentu, obejmujący dane o jego treści, a jeżeli podstawą jest przepis prawa stanowiący podstawę wpisu - rodzaj i tytuł aktu prawnego oraz wskazanie miejsca ogłoszenia, b) 1.12.4.2 "sygnatura" - jeżeli podstawą wpisu jest dokument opatrzony sygnaturą - wskazanie tej sygnatury, w przypadku zaś, gdy podstawą wpisu jest akt prawny - powołanie numeru jednostki redakcyjnej tego aktu, c) 1.12.4.3 "data wydania" - data wystawienia dokumentu, a jeżeli podstawą wpisu jest akt prawny - wskazanie daty jego uchwalenia lub wydania, d) 1.12.4.4 "wystawca" - jeżeli podstawą wpisu jest dokument - wskazanie jego wystawcy, w przypadku zaś, gdy podstawą wpisu jest akt prawny niebędący ustawą - wskazanie organu, który wydał ten akt, e) 1.12.4.5 "numer karty akt" - jeżeli podstawą wpisu jest dokument - wskazanie numeru lub numerów karty akt księgi wieczystej, pod którym znajduje się ten dokument, f) 1.12.4.6 "numer księgi" - jeżeli podstawą wpisu jest dokument - wskazanie numeru księgi wieczystej, jeżeli dokument ten dołączono do akt innej księgi wieczystej. § 61. 1. Informacja o podstawie nabycia w dziale II składa się z jednej rubryki (2.6) - "podstawa nabycia". 2. Rubryka 2.6 "podstawa nabycia" jest podzielona na podrubryki: 2.6.1 - akt notarialny, 2.6.2 - decyzja administracyjna, 2.6.3 - orzeczenie sądu, 2.6.4 - inna podstawa. § 62. Przy dokonywaniu wpisów w dziale II w rubryce "podstawa nabycia", podstawę ujawnia się odpowiednio w polach analogicznych do pól działu I-Sp "spis praw związanych z własnością", rubryki 1.12 "podstawa wpisu", o których mowa w § 60. § 63. 1. Informacja o podstawie wpisu w dziale III składa się z jednej rubryki (3.5) - "podstawa wpisu". 2. Rubryka 3.5 "podstawa wpisu" jest podzielona na podrubryki: 3.5.1 - akt notarialny, 3.5.2 - decyzja administracyjna, 3.5.3 - orzeczenie sądu, 3.5.4 - inna podstawa. § 64. Przy dokonywaniu wpisów w dziale III w rubryce "podstawa wpisu", podstawę ujawnia się odpowiednio w polach analogicznych do pól działu I-Sp "spis praw związanych z własnością", rubryki 1.12 "podstawa wpisu", o których mowa w § 60. § 65. 1. Informacja o podstawie wpisu w dziale IV składa się z jednej rubryki (4.5) - "podstawa wpisu". 2. Rubryka 4.5 "podstawa wpisu" jest podzielona na podrubryki: 4.5.1 - akt notarialny, 4.5.2 - decyzja administracyjna, 4.5.3 - orzeczenie sądu, 4.5.4 - inna podstawa. § 66. Przy dokonywaniu wpisów w dziale IV w rubryce "podstawa wpisu", podstawę ujawnia się odpowiednio w polach analogicznych do pól działu I-Sp "spis praw związanych z własnością", rubryki 1.12 "podstawa wpisu", o których mowa w § 60. § 67. Dopuszczalne jest zamieszczenie więcej niż jednego elementu, zgodnie z § 5 ust. 1 i 4, w odniesieniu do rubryk: 1.12, 2.6, 3.5, 4.5. Dział IV Operacje na księgach wieczystych Rozdział 1 Przepisy ogólne § 68. Wzmianka o wniosku składa się z kodu wydziału, kolejnego numeru dziennika ksiąg wieczystych (Dz. KW), którym został oznaczony wniosek z dodaniem dwóch końcowych cyfr danego roku i numeru żądania. § 69. 1. Z chwilą zarejestrowania wniosku w dziale, którego dotyczy zawarte we wniosku żądanie, odpowiednio w polu: 1.1.0.1, 1.10.0.1, 2.1.0.1, 3.1.0.1, 4.1.0.1 "wzmianka" zamieszcza się wzmiankę o wniosku. 2. Jeżeli wniosek zawiera więcej niż jedno żądanie, zamieszcza się tyle wzmianek, ile żądań zawiera wniosek. 3. Wzmiankę o wniosku o odłączenie części lub całości nieruchomości lub wyodrębnienie lokalu zamieszcza się w polu 1.1.0.1 "wzmianka" księgi, której dotyczy wniosek, a w przypadku żądania przyłączenia odłączonej części lub całości nieruchomości do już istniejącej księgi, także w polu 1.1.0.1 "wzmianka" tej księgi. § 70. 1. Informację o podstawie wykreślenia wzmianki zamieszcza się odpowiednio w polu: 1.1.0.4, 1.10.0.4, 2.1.0.4, 3.1.0.4, 4.1.0.4 "omówienie wykreślenia". 2. Omyłkowo zamieszczoną wzmiankę o wniosku usuwa się ze wskazaniem odpowiednio w polu, o którym mowa w ust. 1, informacji o przyczynie jej usunięcia. W miarę potrzeby wzmiankę o wniosku zamieszcza się w sposób, o którym mowa w § 69. § 71. W księdze wieczystej, wraz z zamieszczeniem lub wykreśleniem wzmianki o wniosku, zapisuje się datę, godzinę i minutę jej zamieszczenia w polach odpowiednio 1.1.0.2, 1.10.0.2, 2.1.0.2, 3.1.0.2, 4.1.0.2 lub wykreślenia w polach odpowiednio 1.1.0.3, 1.10.0.3, 2.1.0.3, 3.1.0.3, 4.1.0.3 oraz dane o osobie, która zamieściła lub wykreśliła wzmiankę. § 72. Przepisy § 68-71 stosuje się odpowiednio do wzmianki o wszczęciu postępowania z urzędu, o apelacji, o kasacji i o skardze na orzeczenie referendarza sądowego. § 73. 1. Wpisów lub adnotacji w księdze wieczystej dokonuje się wielkimi literami. 2. Wpisów lub adnotacji w księdze wieczystej dokonuje się z użyciem dopuszczalnych znaków pisarskich w systemie informatycznym. Wykaz dopuszczalnych znaków pisarskich w systemie informatycznym oraz zasady wpisu danych w razie wystąpienia znaku pisarskiego niewystępującego w tablicy określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Przy dokonywaniu wpisów można posługiwać się jedynie skrótami przyjętymi w systemie informatycznym ksiąg wieczystych. § 74. Obszar nieruchomości gruntowej, powierzchnię użytkową budynku, powierzchnię użytkową lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych wyraża się w jednostce miary określonej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. § 75. 1. Przy dokonywaniu wpisu prawa użytkowania wieczystego wpisy właściciela nieruchomości nie ulegają zmianie. 2. W przypadku przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności wykreśla się wpis w dziale I-Sp w podrubryce 1.11.2 "prawo użytkowania wieczystego" oraz wszystkie wpisy ujawnione w dziale II "własność" i w tym dziale w rubryce "właściciel" ujawnia się nowego właściciela pod kolejnym numerem udziału w prawie. § 76. 1. W przypadku dokonania wpisu prawa użytkowania wieczystego, we wszystkich działach księgi wieczystej, z wyjątkiem działu I-O, ujawnia się napis "wpisy dotyczące użytkowania wieczystego" odpowiednio w polach: 1.11.1.2, 2.3.0.2, 2.4.1.1, 3.3.0.1, 4.3.0.1. 2. W przypadku ujawnienia budynku stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności, napis, o którym mowa w ust. 1, uzupełnia się przez dodanie wyrazów: "i własności budynku stanowiącego odrębną nieruchomość". 3. W przypadku ujawnienia urządzenia stanowiącego odrębną własność napis, o którym mowa w ust. 1, uzupełnia się przez dodanie wyrazów: "i urządzenia stanowiącego odrębny przedmiot własności". § 77. W dziale II w kolejnych rubrykach "podstawa nabycia" wpisuje się wszystkie podstawy nabycia odnoszące się do ujawnienia przejścia prawa po ostatniej osobie ujawnionej. § 78. Sprostowania usterek wpisu, o którym mowa w art. 62613 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 1)), dokonuje się poprzez odpowiednie zmiany w polach oraz, jeżeli sprostowanie usterek wpisu jest dokonywane w dziale I-Sp, III lub IV, poprzez wskazanie pól, których sprostowanie dotyczy, i ujawnienie, że jest to sprostowanie w polu "rodzaj zmiany": 1.11.1.7 w dziale I-Sp, 3.4.1.7 w dziale III lub 4.4.1.15 w dziale IV. § 79. 1. Zmiany wpisu dokonuje się poprzez odpowiednie zmiany w polach oraz, jeżeli zmiana jest dokonywana w dziale I-Sp, III lub IV, poprzez wskazanie pól, których zmiana dotyczy, i ich opisanie w polu "rodzaj zmiany": 1.11.1.7 w dziale I-Sp, 3.4.1.7 w dziale III lub 4.4.1.15 w dziale IV. Numery praw (dział I-Sp), udziałów w prawie (dział II), wpisów (dział III), hipotek (roszczeń) (dział IV) nie ulegają zmianie. 2. W przypadku częściowego wykreślenia sumy hipoteki lub roszczenia o ustanowienie hipoteki, pod tym samym numerem, w polu 4.4.1.2 "suma", wpisuje się sumę hipoteki pozostałą po odliczeniu kwoty podlegającej wykreśleniu oraz zamieszcza się w polu 4.4.1.15 "rodzaj zmiany" opis zmiany, ze wskazaniem pola, którego zmiana dotyczy. § 80. 1. Wykreślenia części wpisu dokonuje się poprzez zamieszczenie odpowiednio w polu "rodzaj zmiany": 1.11.1.7 w dziale I-Sp, 3.4.1.7 w dziale III, 4.4.1.15 w dziale IV opisu wykreślenia ze wskazaniem pól, których wykreślenie dotyczy. Numery praw (dział I-Sp), udziałów w prawie (dział II), wpisów (dział III), hipotek (roszczeń) (dział IV) nie ulegają zmianie. 2. Wykreślenie wpisu polega na wykreśleniu wszystkich jego elementów z rubryk, podrubryk, pól i podpól oznaczonych numerem danego wpisu. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, usuwa się też napisy, które były zamieszczone w związku z wykreślanym wpisem. § 81. 1. Sąd prowadzący księgę wieczystą, w drodze adnotacji, wykonuje orzeczenie sądu odwoławczego uchylającego w całości lub w części zaskarżony wpis niebędący wykreśleniem przez wykreślenie treści ujawnionych w odpowiednich polach opisanych w dziale II rozporządzenia, a jeżeli zaskarżony wpis jest wykreśleniem, przez przywrócenie treści ujawnionych w tych polach, które zostały wykreślone zaskarżonym wpisem. 2. W razie zmiany zaskarżonego wpisu niebędącego wykreśleniem, sąd prowadzący księgę wieczystą, w drodze adnotacji, wykonuje orzeczenie sądu odwoławczego przez wykreślenie treści ujawnionych w odpowiednich polach opisanych w dziale II rozporządzenia i zastąpienie ich treścią zgodną z orzeczeniem sądu odwoławczego, a jeżeli zaskarżony wpis jest wykreśleniem, przez przywrócenie poprzedniej treści ujawnionej w tych polach, które zostały zmienione, i zastąpienie treścią wynikającą z orzeczenia sądu odwoławczego. 3. Do orzeczeń wydanych na skutek rozpoznania skargi na wpis dokonany przez referendarza sądowego przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 82. Sprostowanie oznaczenia nieruchomości nie wymaga wprowadzenia zmian w rubrykach obejmujących dane o podstawie oznaczenia nieruchomości i dane o wniosku. § 83. Jeżeli budynek lub urządzenie, które mają być przedmiotem ujawnienia w księdze wieczystej, są położone na więcej niż jednej nieruchomości, dla których są prowadzone księgi wieczyste, ujawnienia dokonuje się w każdej z ksiąg poprzez wypełnienie odpowiednio pola 1.4.2.10 lub 1.4.3.3. § 84. W dziale I-O w rubryce 1.6 "zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków" odnotowuje się wynik sprawdzenia danych wskazanych we wniosku i ujawnionego w księdze wieczystej oznaczenia nieruchomości z danymi ewidencji gruntów i budynków. Rozdział 2 Zakładanie księgi wieczystej § 85. Przy zakładaniu księgi wieczystej wypełnia się rubryki: 0.1 "informacje podstawowe" i 0.2 "dane o założeniu księgi wieczystej" oraz dokonuje się wpisów: 1) dla księgi wieczystej zakładanej dla nieruchomości gruntowej i budynkowej, w działach: a) w dziale I-O: w rubryce 1.2 "numer nieruchomości", w rubryce 1.3 "położenie", w rubryce 1.4 "oznaczenie": w miarę potrzeby w podrubryce 1.4.1 "działka ewidencyjna", 1.4.2 "budynek", 1.4.3 "urządzenie" (z wyłączeniem pól: 1.4.1.7, 1.4.1.8, 1.4.2.12-1.4.2.15, 1.4.3.4, 1.4.3.5), w rubryce 1.5 "obszar", w rubryce 1.6 "zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków" oraz rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu", b) w dziale I-Sp: dla nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.2 "prawo użytkowania wieczystego" oraz w rubrykach 1.12 "podstawa wpisu" i 1.13 "dane o wniosku i chwili wpisu", c) w dziale II: w rubryce 2.2 "właściciel", a dla nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste w rubrykach: 2.2 "właściciel" i 2.4 "użytkownik wieczysty" oraz w każdym z powyższych przypadków w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 2) dla księgi wieczystej zakładanej dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej w działach: a) w dziale I-O: w rubryce 1.2 "numer nieruchomości", w rubryce 1.3 "położenie", w rubryce 1.4 "oznaczenie": w miarę potrzeby w podrubryce 1.4.2 "budynek" lub 1.4.4 "lokal" (z wyłączeniem pól: 1.4.2.6, 1.4.2.12-1.4.2.15, 1.4.4.9), w rubryce 1.5 "obszar" oraz w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu", b) w dziale I-Sp: w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.3 "opis spółdzielni mieszkaniowej" oraz w rubrykach 1.12 "podstawa wpisu" i 1.13 "dane o wniosku i chwili wpisu", c) w dziale II: w rubryce 2.5 "uprawniony" oraz w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 3) dla księgi wieczystej zakładanej dla nieruchomości lokalowej - zgodnie z przepisami § 92 i 93. § 86. Jeżeli założenie księgi wieczystej dla nieruchomości gruntowej, dla której nie jest prowadzona księga wieczysta, następuje przez przyłączenie tej nieruchomości do istniejącej księgi wieczystej, wówczas: 1) pod nowym numerem bieżącym nieruchomości dokonuje się połączenia nieruchomości ujawnionej w księdze wieczystej z częścią przyłączoną; 2) w dziale I-O księgi wieczystej, do której następuje przyłączenie nieruchomości: uzupełnia się wpisy w rubryce 1.3 "położenie", w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubryce 1.4.1 "działka ewidencyjna" (z wyłączeniem pola: 1.4.1.7 i 1.4.1.8 podpole A), dokonuje się sprostowania powierzchni nieruchomości w rubryce 1.5 "obszar", weryfikuje się wpisy w rubryce 1.6 "zgodność z danymi ewidencji gruntów i budynków" oraz dokonuje się wpisów w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 3) w dziale II księgi wieczystej, do której nastąpiło przyłączenie nieruchomości, dokonuje się wpisów w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu", odnoszących się do rubryki 2.2 "właściciel". Rozdział 3 Przyłączanie i odłączanie nieruchomości i ich części § 87. Jeżeli odłącza się część nieruchomości, z której wyodrębniono lokale, w polu 1.4.4.9 "przyłączenie" księgi wieczystej prowadzonej dla wyodrębnionego lokalu dokonuje się sprostowania numeru księgi wieczystej. § 88. 1. W księdze wieczystej, z której jest odłączana część nieruchomości, wskazuje się podlegające odłączeniu części nieruchomości, wpisane w dziale I-O w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubrykach: 1.4.1 "działka ewidencyjna", 1.4.2 "budynek", 1.4.3 "urządzenie" i jednocześnie przenosi się dane wpisane we wskazanych podrubrykach oraz w rubryce 1.3 "położenie" do działu I-O zakładanej księgi wieczystej. 2. Pozostałe dane w zakładanej księdze wieczystej wpisuje się zgodnie z § 85 pkt 1. 3. W księgach wieczystych, o których mowa w ust. 1, uzupełnia się informacje o odłączeniu lub przyłączeniu w polach odpowiednio: 1.4.1.7, 1.4.1.8, 1.4.2.12, 1.4.2.13, 1.4.3.4, 1.4.3.5 oraz dokonuje się sprostowania powierzchni nieruchomości w rubryce 1.5 "obszar". § 89. 1. Jeżeli odłączana część nieruchomości zostaje przyłączona do nieruchomości, dla której jest prowadzona księga wieczysta, przyłączenia dokonuje się poprzez wskazanie w księdze prowadzonej dla nieruchomości, z której następuje odłączenie, podlegających odłączeniu części nieruchomości, wpisanych w dziale I-O w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubrykach: 1.4.1 "działka ewidencyjna", 1.4.2 "budynek", 1.4.3 "urządzenie". 2. Pod nowym numerem bieżącym nieruchomości dokonuje się połączenia nieruchomości ujawnionej w księdze wieczystej z częścią przyłączoną. 3. W księgach, z których odłącza się część nieruchomości, dokonuje się w dziale I-O wpisów w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu". Dodatkowo uzupełnia się dane ujawnione w tych księgach o informacje o odłączeniu lub przyłączeniu w polach odpowiednio: 1.4.1.7, 1.4.1.8, 1.4.2.12, 1.4.2.13, 1.4.3.4, 1.4.3.5. 4. W dziale I-Sp księgi wieczystej, do której nastąpiło przyłączenie części nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, wpisów dokonuje się w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.2 "prawo użytkowania wieczystego" oraz w rubrykach 1.12 "podstawa wpisu" i 1.13 "dane o wniosku i chwili wpisu". 5. W dziale II księgi wieczystej, do której nastąpiło przyłączenie części nieruchomości, wpisów dokonuje się tylko w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu", odnoszących się do rubryki 2.2 "właściciel", a dla nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste do rubryk: 2.2 "właściciel" i 2.4 "użytkownik wieczysty". § 90. Jednocześnie z odłączeniem części nieruchomości w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, z której następuje odłączenie, wpisuje się pod nowym numerem bieżącym nieruchomości pozostałą w tej księdze część nieruchomości. § 91. 1. Przy zakładaniu nowej księgi wieczystej dla części obciążonej nieruchomości lub przeniesieniu części obciążonej nieruchomości do innej księgi wieczystej dokonuje się wpisów w polach: 3.4.1.6 lub 4.4.1.12. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przeniesienia praw związanych z własnością nieruchomości ujawnionych w dziale I-Sp. § 92. Założenie księgi wieczystej dla nieruchomości lokalowej następuje poprzez wpisanie danych o oznaczeniu księgi wieczystej w rubrykach: 0.1 "informacje podstawowe" i 0.2 "dane o założeniu księgi" oraz dokonanie wpisów: 1) w dziale I-O: w rubryce 1.2 "numer nieruchomości", w rubryce 1.3 "położenie", w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubryce 1.4.4 "lokal", w rubryce 1.5 "obszar" oraz rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 2) w dziale I-Sp: w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.1 "spis praw związanych z własnością" oraz w rubrykach: 1.12 "podstawa wpisu" i 1.13 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 3) w dziale II: w rubryce 2.2 "właściciel" oraz w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu". § 93. 1. Jednocześnie z wyodrębnieniem lokalu w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, na której jest położony budynek, w którym jest ustanowiona odrębna własność lokalu, dokonuje się wpisów: 1) w dziale I-O: w podrubryce 1.4.2 "budynek" w polu 1.4.2.14 "informacja o wyodrębnionych lokalach", w polu 1.4.2.15 "części wspólne po wyodrębnieniu lokali" oraz w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu", 2) w dziale II: w rubryce 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" w odniesieniu do właściciela wyodrębnionego lokalu oraz w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu" oraz zamieszcza się napisy w dziale III i IV w polach odpowiednio 3.3.0.1 i 4.3.0.1: "wszelkie prawa, roszczenia i ograniczenia ciążące na lokalach wyodrębnionych z nieruchomości ciążą na związanych z nimi udziałach we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym". 2. Napisy, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się w chwili wyodrębnienia pierwszego lokalu. Rozdział 4 Zmiana oznaczenia księgi wieczystej § 94. 1. Przy ujawnianiu prawa użytkowania wieczystego zmienia się dane o oznaczeniu księgi wieczystej w rubryce: 0.1 "informacje podstawowe" w polu 0.1.0.3 "typ księgi" oraz dokonuje się odpowiednich wpisów w dziale I-Sp w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.2 "prawo użytkowania wieczystego", w dziale II w rubryce 2.4 "użytkownik wieczysty". Oznaczenie nieruchomości nie ulega zmianie. 2. Jednocześnie ze zmianą typu księgi dokonuje się odpowiednich zmian w polach 1.11.1.2, 2.4.1.1, 2.3.0.2, 3.3.0.1, 4.3.0.1 "napis". § 95. 1. Przy ujawnianiu budynku lub urządzenia na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste w księdze wieczystej zmienia się dane o oznaczeniu księgi wieczystej w rubryce: 0.1 "informacje podstawowe" w polu 0.1.0.3 "typ księgi" oraz dokonuje się wpisów w rubryce 1.4.2 "budynek" lub 1.4.3 "urządzenie", pozostawiając bez zmian wpisy w rubryce "działka ewidencyjna". 2. Jednocześnie ze zmianą typu księgi dokonuje się odpowiednich zmian w polach 1.11.1.2, 2.4.1.1, 2.3.0.2, 3.3.0.1, 4.3.0.1 "napis". § 96. Przy przekształceniu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego w prawo odrębnej własności lokalu, w księdze wieczystej zmienia się dane o oznaczeniu w rubryce: 0.1 "informacje podstawowe" w polu 0.1.0.3 "typ księgi" oraz dokonuje się w tej księdze wpisów: 1) w dziale I-O: w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubryce 1.4.4 "lokal" w polach: 1.4.4.9 "przyłączenie" i 1.4.4.11 "odrębność" oraz w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowanie)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 2) w dziale I-Sp: w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.1 "spis praw związanych z własnością", w rubrykach: 1.12 "podstawa wpisu" i 1.13 "dane o wniosku i chwili wpisu" oraz wykreślenia wpisów w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.3 "opis spółdzielni mieszkaniowej"; 3) w dziale II: wykreślenie wpisów w rubryce 2.5 "uprawniony" i dokonanie wpisu w rubryce 2.2 "właściciel" oraz w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu". § 97. Przy przekształceniu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego w prawo odrębnej własności, w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, z której wyodrębniono lokal, dokonuje się wpisów: 1) w dziale I-O: w podrubryce 1.4.2 "budynek" w polu 1.4.2.14 "informacja o wyodrębnionych lokalach", w polu 1.4.2.15 "części wspólne po wyodrębnieniu lokali" oraz w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 2) w dziale II: w rubryce 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" w odniesieniu do właściciela wyodrębnionego lokalu oraz w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu" oraz zamieszcza się napisy w dziale III i IV w polach odpowiednio 3.3.0.1 i 4.3.0.1: "wszelkie prawa, roszczenia i ograniczenia ciążące na lokalach wyodrębnionych z nieruchomości ciążą na związanych z nimi udziałach we współwłasności lub współużytkowaniu wieczystym". § 98. Przy przekształceniu prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej w prawo własności nieruchomości, księga wieczysta prowadzona dla tego prawa staje się księgą wieczystą dla nieruchomości - zmiana typu księgi wieczystej następuje poprzez wpisanie nowych danych o oznaczeniu księgi wieczystej w rubryce: 0.1 "informacje podstawowe" w polu 0.1.0.3 "typ księgi" oraz dokonanie w tej księdze wpisów: 1) w dziale I-O: w rubryce 1.4 "oznaczenie" w podrubryce 1.4.1 "działka ewidencyjna" w sposób określony w przepisach § 89 i 90, w podrubryce 1.4.2 w polu 1.4.2.11 "odrębność" oraz w rubrykach: 1.7 "podstawa oznaczenia (sprostowania)" i 1.8 "dane o wniosku i chwili wpisu"; 2) w dziale I-Sp: wykreślenie wpisów w rubryce 1.11 "spis praw" w podrubryce 1.11.3 "opis spółdzielni mieszkaniowej"; 3) w dziale II: wykreślenie wpisów w rubryce 2.5 "uprawniony" i dokonanie wpisu w rubryce 2.3 "właściciel" oraz w rubrykach: 2.6 "podstawa nabycia" i 2.7 "dane o wniosku i chwili wpisu". Rozdział 5 Zamykanie księgi wieczystej § 99. Zamknięcie księgi wieczystej następuje w formie zapisu o charakterze czynności technicznej, poprzez wypełnienie pól 0.3.0.1 i 0.3.0.2 opisanych w § 12. § 100. Z chwilą zamknięcia księgi wieczystej zostaje wyłączona możliwość dokonania wpisu lub adnotacji w jakimkolwiek polu zamkniętej księgi wieczystej. Dział V Przepisy przejściowe i końcowe § 101. Przy pierwszym wpisie do księgi wieczystej, na podstawie danych zawartych we wniosku i załączonych do niego dokumentach, uzupełnia się dane dotyczące osób ujawnionych, przewidziane w poszczególnych działach księgi wieczystej, w polach podrubryk "osoba fizyczna" lub "inna osoba prawna". § 102. Jeżeli środki zaskarżenia wpłynęły po przekazaniu dotychczasowej księgi wieczystej do ośrodka migracyjnego, wykonania orzeczenia sądu, wydanego w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia, dokonuje się w księdze wieczystej. W razie zmiany w dotychczasowej księdze wieczystej wpisu będącego wykreśleniem, wykonanie orzeczenia sądu, wydanego w wyniku rozpoznania środka zaskarżenia, polega na przeniesieniu do księgi wieczystej wykreślonego wpisu, z zachowaniem przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 102, poz. 1122). § 103. 1. Z chwilą pierwszego wpisu w danym dziale, dokonywanego po migracji, wraz z zawiadomieniem o wpisie doręcza się właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu lub uprawnionemu informację, że wpisy lub części wpisów, zamieszczone w toku migracji w rubryce "komentarz", zawierają treść nieobjętą strukturą księgi wieczystej. 2. Dane w rubryce "komentarz", które dotyczą oznaczenia nieruchomości, podlegają wykreśleniu z chwilą pierwszego sprostowania oznaczenia nieruchomości. 3. W przypadku wykreślenia lub przeniesienia do struktury księgi wieczystej wpisu lub części wpisu z podpola A w polu "komentarz do migracji", w tym samym polu sąd wpisuje adnotację o przeniesieniu lub wykreśleniu wpisu, zawierającą datę, podstawę wykreślenia lub przeniesienia oraz informację, czy nastąpiła ona z urzędu, czy na wniosek. § 104. Do formy i treści wniosków złożonych przed wprowadzeniem w sądzie rejonowym systemu informatycznego zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 102. § 105. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1575) Załącznik nr 1 KODY WYDZIAŁÓW KSIĄG WIECZYSTYCH SĄDÓW REJONOWYCH Lp.Sąd apelacyjnySąd okręgowyKod sądu okręgowegoWydział ksiąg wieczystych sądu rejonowegoKod wydziału ksiąg wieczystych sądu rejonowego 1.Sąd Apelacyjny w BiałymstokuSąd Okręgowy w BiałymstokuBIw BiałymstokuBI1B 2.w Bielsku PodlaskimBI1P 3.w SokółceBI1S 4.Sąd Okręgowy w ŁomżyLMw ŁomżyLM1L 5.w Wysokiem MazowieckiemLM1W 6.w ZambrowieLM1Z 7.Sąd Okręgowy w OlsztynieOLw BartoszycachOL1Y 8.w Bartoszycach - wydział zamiejscowy z siedzibą w Lidzbarku WarmińskimOL2Y 9.w BiskupcuOL1B 10.w Biskupcu - wydział zamiejscowy z siedzibą w MrągowieOL2B 11.w EłkuOL1E 12.w Ełku - wydział zamiejscowy z siedzibą w OleckuOL2E 13.w GiżyckuOL1G 14.w Giżycku - wydział zamiejscowy z siedzibą w WęgorzewieOL2G 15.w KętrzynieOL1K 16.w NidzicyOL1N 17.w OlsztynieOL1O 18.w PiszuOL1P 19.w SzczytnieOL1S 20.Sąd Okręgowy w SuwałkachSUw AugustowieSU1A 21.w GrajewieSU1G 22.w SuwałkachSU1S 23.Sąd Apelacyjny w GdańskuSąd Okręgowy w BydgoszczyBYw BydgoszczyBY1B 24.w InowrocławiuBY1I 25.w MogilnieBY1M 26.w Nakle n. NoteciąBY1N 27.w SzubinieBY1U 28.w ŚwieciuBY1S 29.w TucholiBY1T 30.w Tucholi - wydział zamiejscowy z siedzibą w Sępólnie KrajeńskimBY2T 31.w ŻninieBY1Z 32.Sąd Okręgowy w ElbląguELw BraniewieEL1B 33.w DziałdowieEL1D 34.w ElbląguEL1E 35.w IławieEL1I 36.w Nowym Mieście LubawskimEL1N 37.w OstródzieEL1O 38.w Ostródzie - wydział zamiejscowy z siedzibą w MorąguEL2O 39.Sąd Okręgowy w GdańskuGDw GdańskuGD1G 40.w GdyniGD1Y 41.w KartuzachGD1R 42.w KościerzynieGD1E 43.w KwidzynieGD1I 44.w Kwidzynie - wydział zamiejscowy z siedzibą w SztumieGD2I 45.w MalborkuGD1M 46.w SopocieGD1S 47.w Starogardzie GdańskimGD1A 48.w TczewieGD1T 49.w WejherowieGD1W 50.w Wejherowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w PuckuGD2W 51.Sąd Okręgowy w KoszalinieKOw BiałogardzieKO1B 52.w Drawsku PomorskimKO1D 53.w KołobrzeguKO1L 54.w KoszalinieKO1K 55.w SławnieKO1E 56.w SzczecinkuKO1I 57.w WałczuKO1W 58.Sąd Okręgowy w SłupskuSLw BytowieSL1B 59.w Bytowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w MiastkuSL2B 60.w ChojnicachSL1C 61.w CzłuchowieSL1Z 62.w LęborkuSL1L 63.w SłupskuSL1S 64.Sąd Okręgowy w ToruniuTOw BrodnicyTO1B 65.w ChełmnieTO1C 66.w Golubiu-DobrzyniuTO1G 67.w GrudziądzuTO1U 68.w ToruniuTO1T 69.w WąbrzeźnieTO1W 70.Sąd Okręgowy we WłocławkuWLw Aleksandrowie KujawskimWL1A 71.w LipnieWL1L 72.w RadziejowieWL1R 73.w RypinieWL1Y 74.we WłocławkuWL1W 75.Sąd Apelacyjny w KatowicachSąd Okręgowy w Bielsku-BiałejBBw Bielsku-BiałejBB1B 76.w CieszynieBB1C 77.w ŻywcuBB1Z 78.Sąd Okręgowy w CzęstochowieCZw CzęstochowieCZ1C 79.w Częstochowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w KłobuckuCZ2C 80.w MyszkowieCZ1M 81.w ZawierciuCZ1Z 82.w Zawierciu - wydział zamiejscowy z siedzibą w SiewierzuCZ2Z 83.Sąd Okręgowy w GliwicachGLw GliwicachGL1G 84.w Jastrzębiu-ZdrojuGL1J 85.w LublińcuGL1L 86.w RaciborzuGL1R 87.w Rudzie ŚląskiejGL1S 88.w RybnikuGL1Y 89.w Tarnowskich GórachGL1T 90.w Wodzisławiu ŚląskimGL1W 91.w ZabrzuGL1Z 92.w ŻorachGL1X 93.Sąd Okręgowy w KatowicachKAw BędzinieKA1B 94.w BytomiuKA1Y 95.w ChorzowieKA1C 96.w Dąbrowie GórniczejKA1D 97.w JaworznieKA1J 98.w KatowicachKA1K 99.w MikołowieKA1M 100.w MysłowicachKA1L 101.w PszczynieKA1P 102.w Pszczynie - wydział zamiejscowy z siedzibą w Czechowicach-DziedzicachKA2P 103.w SosnowcuKA1S 104.w TychachKA1T 105.Sąd Apelacyjny w KrakowieSąd Okręgowy w KielcachKIw Busku-ZdrojuKI1B 106.w JędrzejowieKI1J 107.w Kazimierzy WielkiejKI1I 108.w KielcachKI1L 109.w KońskichKI1K 110.w OpatowieKI1T 111.w Ostrowcu ŚwiętokrzyskimKI1O 112.w PińczowieKI1P 113.w SandomierzuKI1S 114.w Skarżysku-KamiennejKI1R 115.w StarachowicachKI1H 116.w StaszowieKI1A 117.we WłoszczowieKI1W 118.Sąd Okręgowy w KrakowieKRw ChrzanowieKR1C 119.dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w CzernichowieKR1K 120.dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w KrzeszowicachKR2K 121.dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w ProszowicachKR1H 122.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Kraków oraz gmin: Kocmyrzów-Luborzyca, Świątniki Górne, Wielka Wieś i ZielonkiKR1P 123.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w NiepołomicachKR2P 124.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w SkaleKR3P 125.dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w SkawinieKR4P 126.dla Krakowa-Śródmieścia w KrakowieKR1S 127.w MiechowieKR1M 128.w MyślenicachKR1Y 129.w Myślenicach - wydział zamiejscowy z siedzibą w DobczycachKR2Y 130.w OlkuszuKR1O 131.w OświęcimiuKR1E 132.w Oświęcimiu - wydział zamiejscowy z siedzibą w KętachKR2E 133.w Suchej BeskidzkiejKR1B 134.w WadowicachKR1W 135.w WieliczceKR1I 136.Sąd Okręgowy w Nowym SączuNSw GorlicachNS1G 137.w LimanowejNS1L 138.w Limanowej - wydział zamiejscowy z siedzibą w Mszanie DolnejNS2L 139.w MuszynieNS1M 140.w Nowym SączuNS1S 141.w Nowym TarguNS1T 142.w ZakopanemNS1Z 143.Sąd Okręgowy w TarnowieTRw BochniTR1O 144.w BrzeskuTR1B 145.w Dąbrowie TarnowskiejTR1D 146.w TarnowieTR1T 147.w Tarnowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w TuchowieTR2T 148.Sąd Apelacyjny w LublinieSąd Okręgowy w LublinieLUw Białej PodlaskiejLU1B 149.w ChełmieLU1C 150.w KraśnikuLU1K 151.w LubartowieLU1A 152.w LublinieLU1I 153.w ŁukowieLU1U 154.w Opolu LubelskimLU1O 155.w PuławachLU1P 156.w Radzyniu PodlaskimLU1R 157.we WłodawieLU1W 158.Sąd Okręgowy w RadomiuRAw GrójcuRA1G 159.w Grójcu - wydział zamiejscowy z siedzibą w BiałobrzegachRA2G 160.w KozienicachRA1K 161.w LipskuRA1L 162.w PrzysuszeRA1P 163.w Przysusze - wydział zamiejscowy z siedzibą w SzydłowcuRA2P 164.w RadomiuRA1R 165.w ZwoleniuRA1Z 166.Sąd Okręgowy w SiedlcachSIw GarwolinieSI1G 167.w Mińsku MazowieckimSI1M 168.w SiedlcachSI1S 169.w Siedlcach - zamiejscowy wydział w ŁosicachSI2S 170.w Sokołowie PodlaskimSI1P 171.w WęgrowieSI1W 172.Sąd Okręgowy w ZamościuZAw BiłgorajuZA1B 173.w HrubieszowieZA1H 174.w Janowie LubelskimZA1J 175.w KrasnymstawieZA1K 176.w Tomaszowie LubelskimZA1T 177.w ZamościuZA1Z 178.Sąd Apelacyjny w ŁodziSąd Okręgowy w KaliszuKZw JarocinieKZ1J 179.w KaliszuKZ1A 180.w KępnieKZ1E 181.w KrotoszynieKZ1R 182.w Ostrowie WielkopolskimKZ1W 183.w OstrzeszowieKZ1O 184.w PleszewieKZ1P 185.Sąd Okręgowy w ŁodziLDw BrzezinachLD1B 186.w KutnieLD1K 187.w ŁaskuLD1A 188.w Łasku - wydział zamiejscowy z siedzibą w PoddębicachLD2A 189.w ŁęczycyLD1Y 190.dla Łodzi-Śródmieścia w ŁodziLD1M 191.w ŁowiczuLD1O 192.w PabianicachLD1P 193.w Rawie MazowieckiejLD1R 194.w SieradzuLD1E 195.w SkierniewicachLD1H 196.w WieluniuLD1W 197.w Wieluniu - wydział zamiejscowy z siedzibą w WieruszowieLD2W 198.w Zduńskiej WoliLD1Z 199.w ZgierzuLD1G 200.Sąd Okręgowy w Piotrkowie TrybunalskimPTw BełchatowiePT1B 201.w OpoczniePT1O 202.w Piotrkowie TrybunalskimPT1P 203.w RadomskuPT1R 204.w Tomaszowie MazowieckimPT1T 205.Sąd Apelacyjny w PoznaniuSąd Okręgowy w Gorzowie WielkopolskimGWw Gorzowie WielkopolskimGW1G 206.w MiędzyrzeczuGW1M 207.w SłubicachGW1S 208.w Strzelcach KrajeńskichGW1K 209.w SulęcinieGW1U 210.Sąd Okręgowy w PoznaniuPOw ChodzieżyPO1H 211.w Chodzieży - wydział zamiejscowy z siedzibą w WyrzyskuPO2C 212.w GnieźniePO1G 213.w GostyniuPO1Y 214.w Grodzisku WielkopolskimPO1S 215.w Grodzisku Wielkopolskim - wydział zamiejscowy z siedzibą w Nowym TomyśluPO2S 216.w KolePO1O 217.w KoniniePO1N 218.w KościaniePO1K 219.w LeszniePO1L 220.w PilePO1I 221.w Poznaniu dla części miasta Poznania w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic: Grunwald, Jeżyce i Stare Miasto oraz gmin: Czerwonak, Dopniewo, Murowana Goślina, Suchy Las i Tarnowo PodgórnePO1P 222.w Poznaniu dla części miasta Poznania w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic: Nowe Miasto i Wilda, miast Luboń i Puszczykowo oraz gmin Komorniki i SwarzędzPO2P 223.w RawiczuPO1R 224.w SłupcyPO1C 225.w SzamotułachPO1A 226.w Szamotułach - wydział zamiejscowy z siedzibą w MiędzychodziePO2A 227.w Szamotułach - wydział zamiejscowy z siedzibą w ObornikachPO3A 228.w ŚremiePO1M 229.w Środzie WielkopolskiejPO1D 230.w TrzciancePO1T 231.w Trzciance - wydział zamiejscowy z siedzibą w CzarnkowiePO2T 232.w TurkuPO1U 233.w WągrowcuPO1B 234.w WolsztyniePO1E 235.we WrześniPO1F 236.w ZłotowiePO1Z 237.Sąd Okręgowy w SzczecinieSZw ChoszcznieSZ1C 238.w GoleniowieSZ1O 239.w GryficachSZ1G 240.w GryfinieSZ1Y 241.w ŁobzieSZ1L 242.w MyśliborzuSZ1M 243.w Stargardzie SzczecińskimSZ1T 244.w Stargardzie Szczecińskim - wydział zamiejscowy z siedzibą w PyrzycachSZ2T 245.w SzczecinieSZ1S 246.w Szczecinie - wydział zamiejscowy z siedzibą w PolicachSZ2S 247.w ŚwinoujściuSZ1W 248.Sąd Okręgowy w Zielonej GórzeZGw Krośnie OdrzańskimZG1K 249.w Krośnie Odrzańskim - wydział zamiejscowy w GubinieZG2K 250.w Nowej SoliZG1N 251.w ŚwiebodzinieZG1S 252.w Świebodzinie - wydział zamiejscowy w SulechowieZG2S 253.w Zielonej GórzeZG1E 254.w ŻaganiuZG1G 255.w ŻarachZG1R 256.Sąd Apelacyjny w RzeszowieSąd Okręgowy w KrośnieKSw BrzozowieKS1B 257.w JarosławiuKS1R 258.w JaśleKS1S 259.w KrośnieKS1K 260.w LeskuKS1E 261.w Lesku - wydział zamiejscowy z siedzibą w Ustrzykach DolnychKS2E 262.w LubaczowieKS1U 263.w PrzemyśluKS1P 264.w PrzeworskuKS1W 265.w Przeworsku - wydział zamiejscowy z siedzibą w SieniawieKS2W 266.w SanokuKS1S 267.Sąd Okręgowy w RzeszowieRZw DębicyRZ1D 268.w LeżajskuRZ1E 269.w ŁańcucieRZ1A 270.w RopczycachRZ1R 271.w RzeszowieRZ1Z 272.w Rzeszowie - wydział zamiejscowy z siedzibą w TyczynieRZ2Z 273.w StrzyżowieRZ1S 274.Sąd Okręgowy w TarnobrzeguTBw MielcuTB1M 275.w KolbuszowejTB1K 276.w NiskuTB1N 277.w Stalowej WoliTB1S 278.w TarnobrzeguTB1T 279.Sąd Apelacyjny w WarszawieSąd Okręgowy w OstrołęceOSw OstrołęceOS1O 280.w Ostrowi MazowieckiejOS1M 281.w PrzasnyszuOS1P 282.w PułtuskuOS1U 283.w WyszkowieOS1W 284.Sąd Okręgowy w PłockuPLw CiechanowiePL1C 285.w GostyniniePL1G 286.w MławiePL1M 287.w PłockuPL1P 288.w PłońskuPL1L 289.w SierpcuPL1E 290.w SochaczewiePL1O 291.w ŻyrardowiePL1Z 292.Sąd Okręgowy w WarszawieWAw Grodzisku MazowieckimWA1G 293.w LegionowieWA1L 294.w Nowym Dworze MazowieckimWA1N 295.w OtwockuWA1O 296.w PruszkowieWA1P 297.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Bemowo, Bielany, Ochota, Ursus, Włochy i Żoliborz oraz gminy IzabelinWA1M 298.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Mokotów, Ursynów i WilanówWA2M 299.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Białołęka, Praga-Północ, TargówekWA3M 300.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic Śródmieście i WolaWA4M 301.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla gmin: Góra Kalwaria, Konstancin-Jeziorna, Lesznowola, Piaseczno i PrażmówWA5M 302.dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - dla części miasta stołecznego Warszawy w granicach ustalonych dla dzielnic: Praga- Południe, Rembertów, Wawer i WesołaWA6M 303.w WołominieWA1W 304.Sąd Apelacyjny we WrocławiuSąd Okręgowy w Jeleniej GórzeJGw BolesławcuJG1B 305.w Jeleniej GórzeJG1J 306.w Kamiennej GórzeJG1K 307.w LubaniuJG1L 308.w Lwówku ŚląskimJG1S 309.w ZgorzelcuJG1Z 310.Sąd Okręgowy w LegnicyLEw GłogowieLE1G 311.w JaworzeLE1J 312.w LegnicyLE1L 313.w LubinieLE1U 314.w ZłotoryiLE1Z 315.Sąd Okręgowy w OpoluOPw BrzeguOP1B 316.w GłubczycachOP1G 317.w Kędzierzynie-KoźluOP1K 318.w KluczborkuOP1U 319.w NysieOP1N 320.w OleśnieOP1L 321.w OpoluOP1O 322.w PrudnikuOP1P 323.w Strzelcach OpolskichOP1S 324.Sąd Okręgowy w ŚwidnicySWw DzierżoniowieSW1D 325.w KłodzkuSW1K 326.w Kłodzku - wydział zamiejscowy z siedzibą w Nowej RudzieSW2K 327.w ŚwidnicySW1S 328.w WałbrzychuSW1W 329.w Ząbkowicach ŚląskichSW1Z 330.Sąd Okręgowy we WrocławiuWRw OleśnicyWR1E 331.w OławieWR1O 332.w StrzelinieWR1T 333.w Środzie ŚląskiejWR1S 334.w TrzebnicyWR1W 335.w Trzebnicy - wydział zamiejscowy w MiliczuWR2W 336.w WołowieWR1L 337.dla Wrocławia-Krzyków we WrocławiuWR1K Załącznik nr 2 WYKAZ DOPUSZCZALNYCH ZNAKÓW PISARSKICH W SYSTEMIE INFORMATYCZNYM ~'!@#$%^&*()_-+={}[]|\:;,,' <>,.?/ 0123456789 ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ Ą Ć Ę § Ł ŃÓ Ś ŹŻ Zasady wpisu danych w razie wystąpienia znaku pisarskiego niewystępującego w powyższej tablicy W przypadku wystąpienia w danych podlegających wpisowi do systemu informatycznego znaku pisarskiego niewystępującego w powyższej tablicy stosuje się następujące zasady: 1. Pomija się wszystkie znaki diakrytyczne występujące w danym znaku, z wyjątkiem liter ze znakami diakrytycznymi wymienionymi w powyższej tabeli. 2. W przypadku dyftongów wpisujemy pierwszą literę tworzącą dyftong (np. AE = A). 3. W przypadku wystąpienia innego znaku, nienależącego do grupy znaków, o których mowa w pkt 1 i 2, w miejsce tego znaku wpisuje się znak *. 4. Apostrof w nazwiskach osób fizycznych i nazwach innych niż osoby fizyczne podmiotów piszemy zgodnie z pisownią oryginału, z zastosowaniem dostępnego znaku z tablicy zawartej w niniejszym załączniku. 5. W przypadku wystąpienia cudzysłowów: - cudzysłów otwierający ('') zamienia się na cudzysłów zamykający (''), - cudzysłów («) oraz (») zastępuje się cudzysłowem zamykającym (''). 6. W przypadku wystąpienia znaku pisarskiego przesuniętego w stosunku do linii tekstu (indeks górny lub dolny) sprowadza się ten znak do linii tekstu (np. m2 = m2, x3 = x3). W przypadku równoczesnego wystąpienia obu indeksów indeks górny poprzedza indeks dolny przy wpisie danych do księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188 i Nr 139, poz. 1323). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych. (Dz. U. Nr 163, poz. 1577) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) zakładów górniczych, w zakresie transportu wewnątrzzakładowego materiałów wybuchowych; 2) szkół wyższych, jednostek badawczo-rozwojowych, laboratoriów i zakładów doświadczalnych oraz zakładów produkcji próbnej i doświadczalnej, z wyjątkiem wymagań w stosunku do pomieszczeń, w których są stale wytwarzane lub przechowywane materiały wybuchowe; 3) jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz organów podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, z wyjątkiem jednostek wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania oraz obrotu materiałami wybuchowymi. § 2. Szczegółowe wymagania w stosunku do pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych określają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. w sprawie pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 190, poz. 1589). § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) materiał wybuchowy - substancję chemiczną stałą lub ciekłą albo mieszaninę substancji, zdolną do reakcji chemicznej, z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także przedmioty wypełnione materiałem wybuchowym; 2) wrażliwość materiału wybuchowego - prawdopodobieństwo zainicjowania przemiany materiału wybuchowego przy określonej intensywności bodźców zewnętrznych; 3) wybuch - gwałtowną przemianę materiału wybuchowego powodującą wytworzenie fali uderzeniowej w otaczającym środowisku; 4) nadciśnienie fali uderzeniowej - przyrost ciśnienia w czole fali uderzeniowej; 5) obiekt - obiekt budowlany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm. 3)); 6) obiekt klasy UZ - obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega całkowitemu zniszczeniu; 7) obiekt klasy MDO - obiekt, który w przypadku wybuchu lub spalenia znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulega częściowemu zniszczeniu, w stopniu umożliwiającym jego odtworzenie; 8) strefa ochrony obiektu - oznaczony obszar terenu otaczający obiekt zagrożony wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego, w którym nie powinny pojawiać się czynniki zwiększające ryzyko powstania wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego w obiekcie; 9) materiały pirotechniczne - rodzaj materiału wybuchowego, będący materiałem lub mieszaniną materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów, w wyniku bezdetonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej; 10) wyroby pirotechniczne - przedmioty zawierające jeden lub kilka materiałów pirotechnicznych przeznaczonych do uzyskania efektów pirotechnicznych; 11) wyroby pirotechniczne widowiskowe - wyroby pirotechniczne służące do celów organizacji widowisk; 12) załącznik A - załącznik A "Przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych" do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629); 13) klasy - grupy materiałów i przedmiotów niebezpiecznych, wydzielone na podstawie dominującego zagrożenia, o których mowa w załączniku A; 14) podklasy - wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się podczas spalania, deflagracji lub detonacji, o których mowa w załączniku A; 15) grupy zgodności - oznaczone literowo grupy materiałów i przedmiotów wybuchowych, zaklasyfikowanych do klasy 1, określone w załączniku A; 16) kod klasyfikacyjny - symbol cyfrowo-literowy, składający się z oznaczenia podklasy i litery grupy zgodności materiału i przedmiotu wybuchowego, nadany przez jednostkę upoważnioną przez ministra właściwego do spraw gospodarki; 17) znak zgodności - zastrzeżony znak, nadawany lub stosowany zgodnie z zasadami oceny zgodności, określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188), wskazujący, że dany wyrób lub proces są zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi. § 4. 1. Materiał wybuchowy produkowany lub stosowany w produkcji, bądź wprowadzany do obrotu, podlega ocenie pod względem bezpieczeństwa, zwanej dalej "oceną". 2. Ocenie nie podlegają wyroby pirotechniczne widowiskowe oznaczone kodem klasyfikacyjnym 1.4 G i 1.4 S. § 5. 1. Oceny, z zastrzeżeniem ust. 6, dokonują jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw gospodarki, na wniosek producenta materiału wybuchowego lub pracodawcy stosującego w produkcji lub wprowadzającego do obrotu materiał wybuchowy, zwanych dalej "wnioskodawcą". 2. Ocenie podlegają materiały wybuchowe w postaci gotowych wyrobów, a także występujących w procesie technologicznym półproduktów, półfabrykatów, mieszanin reakcyjnych, surowców i odpadów. Oceny dokonuje się na koszt wnioskodawcy, przy czym na jego wniosek może być ona dokonana zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 4)); 3. Wniosek o dokonanie oceny powinien zawierać: 1) nazwę handlową lub inną nazwę pozwalającą na zidentyfikowanie materiału wybuchowego; 2) oznaczenie i adres producenta materiału wybuchowego; 3) oznaczenie i adres wnioskodawcy zgłaszającego materiał wybuchowy do oceny; 4) informacje dotyczące użytkownika materiału wybuchowego oraz przewidywanego zakresu ich stosowania; 5) numer normy lub określenie dokumentu ustalającego warunki techniczne materiału wybuchowego; 6) informacje dotyczące wzoru chemicznego, receptury materiału wybuchowego oraz dokumentację konstrukcyjną materiału wybuchowego; 7) informacje dotyczące charakterystyk materiału wybuchowego, na przykład wyniki badań na dopuszczenie tego materiału do stosowania w górnictwie; 8) kod klasyfikacyjny materiału wybuchowego w transporcie wraz z kopią certyfikatu klasyfikacyjnego, jeżeli wnioskodawca je posiada; 9) inne istotne informacje dotyczące ocenianego materiału wybuchowego oraz propozycje przedsiębiorcy dotyczące warunków dopuszczenia tego materiału do produkcji, stosowania w produkcji oraz do obrotu. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć reprezentatywną próbkę materiału wybuchowego w ilości uzgodnionej z jednostką dokonującą oceny, a w przypadku wyrobów pirotechniki widowiskowej, również instrukcję bezpieczeństwa obsługi oraz instrukcję ich utylizacji. 5. Sposób dokonywania oceny określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 6. Podstawę do dokonania oceny materiału wybuchowego oznaczonego znakiem zgodności stanowi dokumentacja oceny zgodności, dostarczona jednostce, o której mowa w ust. 1, przez producenta lub przedsiębiorcę zainteresowanego wprowadzeniem do obrotu tego materiału. § 6. 1. Dla materiału wybuchowego podlegającego ocenie jednostka, o której mowa w § 5 ust. 1, wystawia kartę oceny materiału wybuchowego pod względem bezpieczeństwa, zwaną dalej "kartą oceny", stanowiącą o dopuszczeniu materiału do produkcji, stosowania w produkcji, magazynowania oraz obrotu. 2. Karta oceny, z zastrzeżeniem ust. 3, powinna zawierać informacje dotyczące: 1) identyfikacji przedmiotu oceny; 2) oznaczenia producenta; 3) adresu i oznaczenia wnioskodawcy; 4) przewidywanych użytkowników; 5) oznaczenia materiału według Polskich Norm; 6) podstawy prawnej oceny; 7) ogólnej charakterystyki i przeznaczenia materiału wybuchowego; 8) receptury, składu chemicznego lub konstrukcji materiału wybuchowego; 9) zdolności do detonacji materiału wybuchowego; 10) zachowania się materiału wybuchowego podczas spalania; 11) ciepła wybuchu, objętości produktów wybuchu oraz współczynnika zagrożenia; 12) wrażliwości materiału wybuchowego na bodźce mechaniczne, termiczne oraz współczynniki wrażliwości; 13) innych charakterystyk materiału wybuchowego - w miarę potrzeb; 14) oceny bezpieczeństwa materiału wybuchowego w produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie handlowym; 15) warunków dopuszczenia materiału do produkcji, stosowania w produkcji oraz do obrotu. 3. W przypadku występowania w procesie produkcyjnym półproduktów, półfabrykatów, mieszanin reakcyjnych, surowców lub odpadów będących materiałami wybuchowymi, w karcie oceny określa się ich umownie przyjętą klasyfikację do podklas 1.1, 1.2, 1.3, 1.4, 1.5, 1.6, do klasy 4.1 lub do przedmiotów ratowniczych klasy 9, zawierających materiały wybuchowe, w celu ustalania lokalizacji obiektów zawierających te materiały wybuchowe. § 7. 1. W przypadku zmiany charakterystyk materiału wybuchowego, dla którego została wydana karta oceny, wnioskodawca powiadamia jednostkę, która dokonywała oceny tego materiału. 2. Przepisy § 5 ust. 2-6 i § 6 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Jednostki organizacyjne, o których mowa w § 5 ust. 1, sporządzają i aktualizują wykaz materiałów wybuchowych poddanych ocenie i dopuszczonych do produkcji, stosowania w produkcji oraz obrotu w postaci zbiorów kart ocen. 2. Karty ocen są jawne, z wyjątkiem kart zawierających dane stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, zastrzeżoną z uwagi na ochronę tajemnicy producenta. § 9. 1. Dla obiektów na terenie zakładów pracy zagrożonych wybuchem lub spaleniem znajdującego się w nich materiału wybuchowego ustala się kategorie zagrożenia MW1 i MW2, zwane dalej odpowiednio "kategorią MW1" lub "MW2". 2. Pracodawca kwalifikuje obiekty do odpowiedniej kategorii zagrożeń MW1 lub kategorii MW2, zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 3-5. 3. Obiekty lub jego części, w których znajdują się materiały wybuchowe o współczynniku wrażliwości mniejszym od 2 lub materiały wybuchowe nieopakowane lub w stanie niezaelaborowanym, zalicza się do kategorii MW1, a pozostałe obiekty - do kategorii MW2. 4. Obiekty lub pomieszczenia, w których znajdują się materiały wybuchowe opakowane lub w stanie zaelaborowanym, mogą zostać zaliczone do kategorii MW1, jeżeli jest to uzasadnione względami bezpieczeństwa. 5. W stosunku do obiektów, w których równocześnie występuje zagrożenie wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego i zagrożenie wybuchem mieszaniny materiału palnego z powietrzem, należy: 1) zaliczyć obiekt do kategorii MW1 lub MW2, stosownie do występującego zagrożenia; 2) dokonać oceny zagrożenia wybuchem pomieszczeń i przestrzeni zewnętrznych; 3) określić i wyznaczyć odpowiednie strefy zagrożenia wybuchem, zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie przeciwpożarowej. § 10. 1. W związku z przewidywanym stopniem zniszczeń w przypadku wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego obiekty, w których znajdują się materiały wybuchowe, zalicza się do klasy UZ lub MDO. 2. Zaliczenia projektowanego obiektu do klasy UZ lub MDO dokonuje projektant obiektu, natomiast w przypadku obiektu istniejącego - pracodawca. § 11. 1. Wokół obiektów zaliczonych do kategorii MW1 lub MW2 należy wyznaczyć i oznaczyć strefę ochrony obiektu. 2. Zasięg strefy ochrony obiektu ustala pracodawca w zależności od kategorii zagrożenia obiektu wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego. 3. Na obszarze strefy ochrony obiektu należy przeciwdziałać powstawaniu warunków dla zaistnienia zjawisk lub sytuacji mogących spowodować wybuch lub pożar materiałów wybuchowych znajdujących się w tym obiekcie. § 12. 1. Dla obiektów zagrożonych wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego powinna zostać opracowana karta kwalifikacyjna obiektu. 2. Kartę kwalifikacyjną obiektu opracowuje i na bieżąco aktualizuje powoływany przez pracodawcę zespół specjalistów posiadających odpowiednie uprawnienia budowlane, kwalifikacje w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej. 3. Zatwierdzona przez pracodawcę karta kwalifikacyjna obiektu stanowi załącznik do książki obiektu budowlanego. 4. Karta kwalifikacyjna obiektu zagrożonego wybuchem lub spalaniem materiału wybuchowego, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) informacje identyfikujące obiekt, w szczególności numer, nazwę, przynależność do jednostki organizacyjnej zakładu; 2) schematyczny rysunek obiektu przedstawiający podział na pomieszczenia, usytuowanie dróg: dojazdowych, pożarowych, dla pieszych i technologicznych oraz obwałowań, powierzchni odciążających, osłon i sztolni; 3) informacje o przeznaczeniu obiektu oraz poszczególnych pomieszczeń w obiekcie; 4) kwalifikację obiektu i jego pomieszczeń do kategorii MW1 lub MW2, ze wskazaniem dominujących rodzajów zagrożeń; 5) kwalifikację obiektu do klasy UZ lub MDO; 6) informacje o występowaniu w obiekcie lub jego pomieszczeniach zagrożenia wybuchem mieszanin substancji palnych z powietrzem oraz związanych z tym stref zagrożeń wybuchem, zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie przeciwpożarowej; 7) podstawowe wymagania w stosunku do obiektu: a) typ konstrukcji obiektu, b) parametry obwałowań, osłon, sztolni, c) przegrody odciążające, d) rodzaj okien, drzwi, dopuszczalne rodzaje szyb okiennych oraz wykończenie ścian i podłóg; 8) informacje dotyczące: a) dopuszczalnego obładowania pomieszczeń materiałem wybuchowym, b) dopuszczalnej ilości osób znajdujących się w obiekcie, z podziałem na pomieszczenia przeznaczone do pracy stałej lub dorywczej, c) zasięgu strefy ochrony obiektu i sposobu oznaczenia, d) zasięgu stref zagrożeń; 9) wymagania w stosunku do mediów, instalacji energetycznych, urządzeń elektrycznych, osprzętu i instalacji elektrycznych w pomieszczeniach oraz rodzaju i temperatury środków ogrzewających, chłodzących, smarujących i konserwujących stosowanych w procesie technologicznym, a także stałych urządzeń gaśniczych, lokalizacji punktów sygnalizacji i uruchamiania tych urządzeń; 10) inne wymagania wynikające ze specyfiki obiektu oraz realizowanego procesu technologicznego. 5. Do karty kwalifikacyjnej, o której mowa w ust. 1, należy dołączyć karty oceny znajdujących się w obiekcie materiałów wybuchowych. § 13. 1. Urządzenia elektryczne i osprzęt w obiektach i pomieszczeniach zagrożonych wybuchem lub spalaniem materiału wybuchowego kategorii MW1 i MW2 powinny odpowiadać następującym wymaganiom: 1) określonym w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 92, poz. 460 oraz z 1995 r. Nr 102, poz. 507); 2) określonym w Polskich Normach dotyczących instalacji elektrycznych w obiektach budowlanych, zapewniających bezpieczeństwo; 3) powinny posiadać stopień ochrony co najmniej IP 54, zgodny z Polską Normą, dotyczącą instalacji elektrycznych w obiektach budowlanych, w zakresie wymagań podstawowych - w obiektach lub częściach obiektów zaliczonych do kategorii MW1. 2. Budowa urządzeń elektrycznych i osprzętu powinna zapewniać łatwość czyszczenia oraz jak najmniejsze odkładanie się na ich powierzchniach pyłu. 3. Urządzenia elektryczne powinny być skutecznie zabezpieczone przed niedopuszczalnym przegrzaniem. 4. Temperatura powierzchni obudowy urządzeń elektrycznych powinna być co najmniej o 50 K niższa od temperatury rozkładu materiału wybuchowego, nie wyższa jednak niż 120°C (393 K), a w przypadku materiałów wybuchowych o temperaturze rozkładu poniżej 200°C (473 K), temperatura powierzchni powinna być zgodna z dopuszczalną temperaturą określoną w karcie oceny materiału wybuchowego. 5. Kable i przewody elektryczne powinny być odporne na mechaniczne, chemiczne i termiczne wpływy otoczenia, ich zewnętrzne powłoki i otuliny powinny być wykonane z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, chyba że są chronione w inny sposób przed zapaleniem, a przejścia kabli przez ściany powinny być szczelne. 6. W pomieszczeniach zaliczonych do kategorii MW1 nie należy instalować głównych urządzeń rozdzielczych i łączników silnoprądowych oraz gniazd wtykowych. 7. W obiektach i pomieszczeniach zaliczonych do kategorii MW1 i MW2 mogą być stosowane urządzenia elektryczne i osprzęt niespełniające wymagań określonych w ust. 1-5, w przypadku zastosowania układów automatycznych eliminujących stałą ich obsługę przez pracowników, jeżeli nie pogorszy to warunków bezpieczeństwa. § 14. 1. Osłony obiektów powinny odpowiadać następującym wymaganiom: 1) odległość podstawy wału ziemnego niepodpartego murem od zewnętrznej ściany budynku powinna wynosić nie więcej niż 3 m; 2) kąt pomiędzy podstawą a tworzącą wał ziemny powinien wynosić od 35 do 45 stopni; 3) wał nie powinien być niższy od najwyższego punktu sklepienia pomieszczeń zagrożonych wybuchem; 4) szerokość korony wału powinna wynosić co najmniej 0,5 m; 5) powierzchnie wałów ziemnych powinny być uodpornione na erozję powietrzną i wodną; 6) wały ziemne mogą być podparte murem, jedno- lub dwustronnie, przy czym ściana budynku może pełnić funkcję muru podpierającego, bez względu na wysokość wału; 7) wały ziemne można zastąpić murami lub innymi osłonami, na przykład wynikającymi z ukształtowania terenu, o takiej samej skuteczności. 2. Obiekty klasy MDO posiadające osłonę od strony przegród odciążających uważa się za obwałowane, jeżeli elementy konstrukcyjne obiektu gwarantują osłonę przed przeniesieniem wybuchu na materiał wybuchowy znajdujący się w sąsiednich pomieszczeniach obiektu lub w sąsiednim obiekcie. § 15. 1. Wyloty przejść w wałach ziemnych wychodzące na drogi transportowe, drogi dla pieszych lub budynki powinny być osłonięte wałami ziemnymi, murami oporowymi lub innymi osłonami. 2. Wały, o których mowa w ust. 1, powinny być konstruowane i lokalizowane w sposób umożliwiający pochłonięcie lub rozproszenie energii wybuchu przenoszonej przez przejście. 3. Przejścia w wałach lub pod wałami powinny być załamane pod takim kątem, który zapewnia niepowstawanie prześwitu. § 16. 1. Lokalizacja obiektów, w których znajdują się materiały wybuchowe zaklasyfikowane lub zaliczone umownie do klasy 1, podklasy 1.1 i 1.5, lub klasy 4.1 powinna odpowiadać wymaganiom określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Lokalizacja obiektów, w których znajdują się materiały wybuchowe zaklasyfikowane lub zaliczone umownie do klasy 1, podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 lub przedmioty ratownicze klasy 9, zawierające materiały wybuchowe, powinna odpowiadać wymaganiom określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Przy określaniu wymagań dotyczących lokalizacji obiektów znajdujące się w nich półprodukty, półfabrykaty, mieszaniny reakcyjne, surowce i odpady będące materiałami wybuchowymi zalicza się umownie do podklasy 1.1, o ile w karcie oceny nie dokonano ich innej umownej klasyfikacji. § 17. 1. W obiektach zaliczonych do klasy MDO należy tak organizować proces technologiczny, aby w razie wybuchu lub spalenia się materiału wybuchowego można było do odtworzenia tych obiektów w jak największym stopniu wykorzystać podstawowe elementy ich konstrukcji nośnej. 2. Elementy budynku oddzielające pomieszczenia powinny, w miejscach gdzie to jest konieczne, stanowić ochronę przed przeniesieniem wybuchu na materiał wybuchowy znajdujący się w sąsiednim pomieszczeniu. 3. W pomieszczeniach obiektów zaliczonych do klasy MDO należy stosować przegrody odciążające. 4. Materiał użyty do budowy przegrody odciążającej powinien charakteryzować się masą nie większą niż 75 kg na jednostkę powierzchni (m2) przegrody. 5. Przegrody powinny być tak konstruowane i usytuowane, aby wybuch w jednym pomieszczeniu nie spowodował zagrożenia w innych pomieszczeniach i obiektach. 6. Na zewnątrz obiektu naprzeciwko przegrody odciążającej należy umieszczać skuteczne osłony, jeżeli jej elementy mogłyby w razie wybuchu zagrażać innym obiektom. 7. Przegrodą odciążającą może być ściana pomieszczenia, okno lub dach. § 18. 1. Powierzchnie elementów budowlanych obiektów, w których znajdują się materiały wybuchowe, oraz wyposażenia tych obiektów powinny być trwałe, gładkie, łatwo zmywalne, bez szpar oraz pęknięć. 2. Powłoki ścian, sufitów oraz elementów wyposażenia powinny zostać wykonane z materiałów trudno palnych. 3. Powłoki, o których mowa w ust. 2, oraz podłogi powinny charakteryzować się odpornością na działanie substancji stosowanych w procesie technologicznym oraz uniemożliwiać reakcje chemiczne z tymi substancjami. 4. Powłoki podłóg oraz elementów wyposażenia powinny spełniać wymagania Polskiej Normy w zakresie ochrony przed elektrycznością statyczną, jeżeli wynika to z karty kwalifikacyjnej obiektu. 5. Okna usytuowane od strony nasłonecznionej należy zabezpieczyć przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych na materiał wybuchowy. 6. Okna w suficie, nawet przy zastosowaniu szkła zbrojonego, powinny być od spodu zabezpieczone siatką ochronną o drobnych oczkach. 7. Decyzję o rodzaju szkła do szklenia okien w pomieszczeniach, w których znajdują się materiały wybuchowe, podejmuje projektant, biorąc pod uwagę rodzaj znajdującego się w nich materiału wybuchowego. Decyzję dołącza się do karty kwalifikacyjnej obiektu. 8. Drzwi ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczenia i posiadać zamki rolkowe, działające w wyniku pchnięcia, albo rozsuwać się na zewnątrz. 9. Okna służące jako wyjścia awaryjne powinny być łatwo dostępne oraz otwierać się na zewnątrz, przy czym otwór okienny powinien posiadać wymiary nie mniejsze niż 0,75 m x 0,75 m. 10. Obiekty powinny posiadać odpowiednie zabezpieczenia przed wyładowaniami atmosferycznymi, zgodnie z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej zabezpieczeń przed wyładowaniami atmosferycznymi. § 19. Ilość materiałów wybuchowych w poszczególnych obiektach, pomieszczeniach oraz na stanowiskach pracy należy ograniczyć do wielkości niezbędnych dla zapewnienia prawidłowego przebiegu procesu technologicznego, z zachowaniem stref zagrożenia wybuchem oraz minimalnych dopuszczalnych odległości pomiędzy obiektami, określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia. § 20. 1. Prace stwarzające zagrożenie wybuchem lub spalaniem materiału wybuchowego powinny być wykonywane za pomocą urządzeń samosterujących lub zdalnie sterowanych. 2. Jeżeli zastosowanie urządzeń, o których mowa w ust. 1, nie jest możliwe, należy do minimum ograniczyć liczbę osób narażonych oraz zastosować rozwiązania techniczne zmniejszające zagrożenie. § 21. 1. Parametry procesu technologicznego istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa powinny być rejestrowane w sposób uniemożliwiający utratę informacji w razie wybuchu lub spalenia materiału wybuchowego. 2. Pracodawca określa parametry technologiczne podlegające rejestracji. § 22. 1. Sygnały z urządzeń automatyki, pomiarów oraz kontroli procesu technologicznego, mające istotne znaczenie dla bezpośredniego prowadzenia tego procesu, powinny, w miarę możliwości, pochodzić z dwóch niezależnych źródeł. 2. Sygnały, o których mowa w ust. 1, i ich źródła określa pracodawca. 3. W razie przekroczenia dopuszczalnych parametrów technologicznych lub powstania innych przyczyn mogących wywołać zagrożenie, układ sterowania powinien spowodować samoczynne doprowadzenie procesu technologicznego do stanu bezpiecznego lub jego przerwanie. 4. W razie awarii pracownicy obsługujący maszyny i inne urządzenia techniczne powinni mieć możliwość przerwania procesu technologicznego za pomocą urządzeń sterowania ręcznego, przy czym co najmniej jedno z tych urządzeń powinno być umieszczone na stanowisku obsługi. 5. Jeżeli podczas prowadzenia procesu technologicznego przerwanie stanów przedawaryjnych jest możliwe wyłącznie przez mieszanie, odbieranie ciepła, rozcieńczanie lub rozpuszczanie, należy zapewnić możliwość wykonania tych czynności w każdych warunkach. 6. Podczas wykonywania czynności określonych w ust. 4 należy zapewnić możliwość opróżnienia z materiału wybuchowego reaktorów i innych urządzeń technicznych. § 23. 1. W maszynach i innych urządzeniach technicznych, w tym w instalacjach technologicznych, należy stosować wyłącznie czynniki ogrzewające, chłodzące, smarne lub konserwujące, które nie wchodzą w reakcje chemiczne z substancjami stosowanymi w procesie technologicznym. Jeżeli stosowanie takich czynników jest niemożliwe, należy stosować urządzenia, których konstrukcja nie dopuszcza do ich przenikania do przestrzeni zawierających substancje stosowane w procesie technologicznym. 2. Urządzenia służące do ogrzewania pomieszczeń powinny być dostosowane do rodzajów materiałów wybuchowych i stosowanej technologii. 3. Temperatura powierzchni urządzeń ogrzewających powinna być niższa co najmniej o 50 K od temperatury rozkładu materiału wybuchowego i nie przekraczać 120°C (393 K). § 24. 1. Niedopuszczalne jest umieszczanie w jednym pomieszczeniu produkcyjnym materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do grup zgodności A i B z materiałami wybuchowymi zaklasyfikowanymi do pozostałych grup zgodności, chyba że wynika to z realizowanego procesu technologicznego. 2. Podczas stosowania i przechowywania materiałów wybuchowych należy zapewnić takie warunki, by uniemożliwiać zachodzenie niekorzystnych zmian właściwości materiałów wybuchowych, zwłaszcza zwiększających prawdopodobieństwo zainicjowania wybuchu, a w szczególności: 1) przemian chemicznych w materiale wybuchowym; 2) zwiększania wrażliwości materiału wybuchowego na bodźce; 3) pogarszania stabilności chemicznej lub fizycznej materiału wybuchowego; 4) wytwarzania innych substancji o właściwościach wybuchowych. § 25. 1. Drogi na terenie zakładu pracy służące do transportu materiałów wybuchowych, surowców, półproduktów, półfabrykatów, materiałów do ich produkcji, a także narzędzi i przedmiotów służących do zapewnienia ciągłości procesów technologicznych, mogą być lokalizowane w strefach zagrożenia, bezpośrednich oraz bliskich, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Na drogach, o których mowa w ust. 1, należy stosować sygnalizację świetlną. § 26. Podczas przejazdu środka transportu przewożącego materiał wybuchowy o współczynniku wrażliwości mniejszym niż 2 ze znakiem "M", na drodze powinien być zapewniony ruch jednostronny. § 27. 1. Pracownik może przenosić materiały wybuchowe o masie brutto do 25 kg, chyba że instrukcja zakładowa ze względów bezpieczeństwa nakazuje ograniczenie tej masy. 2. Przy ręcznym przenoszeniu materiału wybuchowego o współczynniku wrażliwości mniejszym niż 2 całkowita masa ładunku nie może przekraczać 10 kg, w tym masa materiału wybuchowego 5 kg. Przenoszenie pomiędzy obiektami produkcyjnymi takiego ładunku powinna wykonywać jedna osoba. § 28. W transporcie wewnątrzzakładowym materiałów wybuchowych można używać urządzeń, które są przystosowane do transportu przewożonego materiału. § 29. 1. W obrębie jednego obiektu transport materiałów wybuchowych może się odbywać przewodami rurowymi dostosowanymi do rodzaju materiału wybuchowego i stanu, w jakim on występuje w danej operacji technologicznej. 2. Transport materiałów wybuchowych pomiędzy obiektami może odbywać się przewodami rurowymi, jeżeli te materiały są w postaci ciekłych roztworów lub zawiesin. 3. Roztwory i zawiesiny, o których mowa w ust. 2, w miarę możliwości, nie powinny posiadać cech materiałów wybuchowych. 4. Dopuszcza się transport materiału wybuchowego przewodami rurowymi w postaci zawiesiny w gazie, jeżeli karta oceny dopuszcza ten rodzaj transportu. § 30. 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne znajdujące się w obiekcie zagrożonym wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego nie powinny powodować niezamierzonego zapłonu lub wybuchu materiału wybuchowego w wyniku oddziaływania ciepła, tarcia, uderzenia lub innych bodźców. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, powinny spełniać również środki transportu wewnątrzzakładowego, pojemniki na materiały wybuchowe stosowane w operacjach technologicznych lub w transporcie wewnątrzzakładowym, drzwi, okna, zamki, zawiasy, okucia, wyposażenie obiektów oraz inne elementy konstrukcyjne. 3. Narzędzia używane w obiektach zagrożonych wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego powinny być wykonane z odpowiednio dobranych materiałów niepowodujących iskrzenia oraz używane w sposób uniemożliwiający niezamierzony wybuch lub zapalenie materiału wybuchowego. 4. Materiały służące do wykonywania urządzeń i narzędzi, o których mowa w ust. 1-3, powinny być dobrane w taki sposób, aby nie stanowiły źródła dodatkowych zagrożeń powstałych w wyniku korozji i niebezpiecznych reakcji chemicznych. § 31. 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne znajdujące się w obiekcie zagrożonym wybuchem lub spaleniem materiału wybuchowego powinny być konstruowane w sposób uniemożliwiający gromadzenie się w miejscach do tego nieprzeznaczonych materiałów wybuchowych mogących wywołać zagrożenie. 2. Połączenia pomiędzy urządzeniami powinny być konstruowane w sposób uniemożliwiający przenoszenie ognia w razie zapłonu materiału wybuchowego. § 32. W pomieszczeniach, w których może wystąpić zagrożenie oparzeniem lub skażeniem twarzy, rąk i oczu, powinny być zainstalowane natryski z zimną wodą. Konstrukcja oraz sposób uruchamiania natrysków powinny być dostosowane do warunków pracy oraz rodzaju zagrożenia w pomieszczeniu. § 33. 1. Przy wyjściu z pomieszczeń, w których może wystąpić zagrożenie zapaleniem odzieży na człowieku lub skażeniem powierzchni ciała i odzieży, powinny być zainstalowane natryski uruchamiane samoczynnie w chwili wejścia pod natrysk. 2. Natryski powinny działać niezawodnie, niezależnie od istniejących warunków atmosferycznych, a ich szczegółowa lokalizacja i konstrukcja powinny być dostosowane do warunków pracy i rodzaju zagrożenia. 3. Liczba natrysków, o których mowa w ust. 1, powinna być dostosowana do liczby osób, które mogą być jednocześnie zagrożone. § 34. Jeżeli w obiektach znajdują się materiały wybuchowe, należy stosować środki chroniące przed elektrycznością statyczną, zgodnie z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej ochrony przed elektrycznością statyczną. § 35. Przewody doprowadzające czynniki technologiczne powinny być: 1) dostępne do oczyszczania, naprawy i wymiany; 2) prowadzone poza przejściami dla ludzi i drogami ewakuacyjnymi. § 36. 1. Obiekty, w których wykonuje się operacje technologiczne grożące zapaleniem znajdujących się w nich materiałów wybuchowych, powinny być wyposażone w stałe urządzenia gaśnicze, odpowiednie do występującego zagrożenia. 2. Urządzenia gaśnicze, o których mowa w ust.1, powinny być uruchamiane automatycznie oraz ręcznie z co najmniej dwóch punktów, z których jeden powinien znajdować się przy wejściu do obiektu, a pozostałe przy drogach prowadzących do obiektu. Punkty ręcznego uruchamiania stałych urządzeń gaśniczych powinny być oznakowane. 3. W przypadku całodobowej obecności obsługi w obiekcie dopuszcza się ręczne uruchamianie instalacji gaśniczej. W takim przypadku punkty uruchamiania instalacji powinny odpowiadać wymaganiom określonym w ust. 2, przy czym co najmniej jeden punkt uruchamiania powinien być usytuowany na stanowisku pracy. 4. Obliczeniowa intensywność zraszania wodnych urządzeń gaśniczych powinna wynosić co najmniej 25 dm3 x m-2 x min-1. 5. Instalację tryskaczową można stosować jako stałe urządzenie gaśnicze pod warunkiem zapewnienia intensywności zraszania, o której mowa w ust. 4. 6. Jeżeli spalaniu materiału wybuchowego towarzyszy emisja silnie toksycznych produktów, urządzenie gaśnicze powinno zawierać wodny roztwór substancji neutralizującej produkty toksyczne. § 37. Obiekty i urządzenia, w których zostały ujawnione wady lub uszkodzenia mogące mieć wpływ na bezpieczeństwo eksploatacji, powinny być niezwłocznie wyłączone z ruchu do czasu naprawy. § 38. Obiekty i ich wyposażenie oraz urządzenia, w których znajdują się materiały wybuchowe lub służące do wykonywania operacji z tymi materiałami, powinny być poddawane przeglądom i remontom w terminach ustalonych w instrukcjach eksploatacji obiektów i urządzeń. § 39. 1. Ścieki produkcyjne zawierające materiały wybuchowe w postaci zawiesiny lub rozpuszczone, albo substancje, z których może powstać materiał wybuchowy, powinny być obrabiane przed ich wprowadzaniem do kanalizacji ściekowej celem uniemożliwienia wydzielania się materiałów wybuchowych. 2. Kanały ściekowe, którymi są odprowadzane ścieki, powinny być dostępne w celu oczyszczania, naprawy i wymiany oraz zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. § 40. 1. Odpady materiałów wybuchowych i materiały wybuchowe nieodpowiadające wymaganiom lub zanieczyszczone innymi materiałami, nienadające się do uzdatnienia lub wykorzystania, należy zbierać, a następnie utylizować w sposób ustalony przez pracodawcę, z uwzględnieniem wymagań określonych przepisami ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 5)). 2. Sposób postępowania z materiałami, o których mowa w ust. 1, powinien być określony w dokumentach wymienionych w § 41 ust. 1. § 41. 1. Przedsiębiorca opracowuje i na bieżąco aktualizuje projekty technologiczne i techniczne, dokumentacje technologiczne, instrukcje i regulaminy zawierające szczegółowe wymagania dotyczące wykonania, wyposażenia i wykorzystania obiektów oraz przebiegu procesu technologicznego, a także wymagania dotyczące wykonywania innych czynności mogących mieć znaczenie dla bezpieczeństwa. 2. Przebieg procesu technologicznego powinien być zgodny z wymaganiami określonymi w dokumentach, o których mowa w ust. 1. § 42. 1. Pomieszczenia zakładów pracy, w których prowadzony jest obrót wyrobami pirotechnicznymi widowiskowymi, dzieli się na pomieszczenia: 1) sklepowe - przeznaczone do realizacji bezpośredniej sprzedaży; 2) zaplecza - przeznaczone do przechowywania ilości wyrobów pirotechnicznych widowiskowych zapewniających ciągłość sprzedaży; 3) magazynowe - pomieszczenia przystosowane do składowania wyrobów pirotechnicznych widowiskowych o masie brutto ponad 1 000 kg nieprzerwanie przez okres co najmniej 90 dni w roku. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3, w pomieszczeniach sklepowych i pomieszczeniach zaplecza mogą znajdować się wyłącznie wyroby pirotechniczne widowiskowe, oznaczone kodem klasyfikacyjnym 1.4 G i 1.4 S. 3. W pomieszczeniach sklepowych oraz w pomieszczeniach zaplecza mogą być przechowywane wyroby oznaczone kodem klasyfikacyjnym 1.1 G, 1.2 G i 1.3 G w opakowaniach jednostkowych, bądź w opakowaniach kartonowych lub tekturowych o masie brutto co najwyżej 50 kg, jeżeli ilość mieszaniny pirotechnicznej w jednostkowym wyrobie nie przekracza w: 1) rakietach - 100 g, w tym mieszaniny wywołującej efekt pirotechniczny do 70 g; 2) moździerzach - 40 g; 3) petardach - 5 g; 4) strzelającym konfetti - 10 mg; 5) ogniach bengalskich - 2 500 g; 6) bateriach - 500 g, nie więcej jednak niż do 40 g w pojedynczym wystrzale; 7) innych wyrobach - 50 g w pojedynczym wystrzale. W takim przypadku wyroby te traktuje się jak wyroby pirotechniczne widowiskowe oznaczone kodem klasyfikacyjnym 1.4 G. § 43. Pomieszczenia, o których mowa w § 42 ust.1 pkt 1 i 2, można lokalizować w obiektach przeznaczonych na cele handlowe, pod warunkiem spełnienia wymagań określonych w § 44. § 44. Pomieszczenia, o których mowa w § 42 ust.1 pkt 1 i 2, można eksploatować, jeżeli: 1) temperatura w pomieszczeniach przy pomiarze na wysokości 1 m od podłogi nie przekracza 30°C (303 K) i zainstalowane są środki techniczne gwarantujące spełnienie tego wymogu; 2) są wyposażone w podręczny sprzęt gaśniczy dostosowany do zagrożenia stwarzanego przez przechowywane wyroby; 3) przechowywane wyroby pirotechniczne posiadają zabezpieczenie przed powstawaniem w nich niekorzystnych przemian chemicznych lub fizycznych, mogących powodować zwiększenie wrażliwości materiału na bodźce, pogorszenie trwałości chemicznej oraz powodujących inicjację wybuchu lub zapłon; 4) posiadają konstrukcję zabezpieczającą przechowywane materiały przed kradzieżą oraz dostępem nieuprawnionych osób; 5) posiadają system wentylacji wyciągowej; 6) posiadają ochronę przed wyładowaniami atmosferycznymi, zgodną z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej zabezpieczeń przed wyładowaniami atmosferycznymi; 7) urządzenia i instalacje elektryczne odpowiadają wymaganiom stawianym urządzeniom instalowanym w miejscach zagrożonych pożarem zgodnie z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej instalacji elektrycznych w obiektach budowlanych, zapewniających bezpieczeństwo; 8) elementy i przewody grzewcze w pomieszczeniach są rozmieszczone przynajmniej w odległości 1 m od opakowań zawierających wyroby pirotechniczne, a ich temperatura nie przekracza 120°C (393 K); 9) drzwi ewakuacyjne otwierają się na zewnątrz pomieszczenia i posiadają zamki rolkowe, działające w wyniku pchnięcia lub rozsuwają się na zewnątrz; 10) okna służące za wyjścia awaryjne otwierają się na zewnątrz, natomiast otwory okienne posiadają wymiary co najmniej 0,75 m x 0,75 m; 11) wymiary wewnętrzne pomieszczeń zapewniają bezpieczne operowanie opakowaniami składowanych wyrobów oraz swobodne poruszanie się osób kupujących i personelu; 12) półki, regały i inne wyposażenie pomieszczeń są wykonane z materiałów trudno palnych, uniemożliwiających w czasie pożaru tworzenie toksycznych związków, zagrażających zdrowiu lub życiu ludzi. § 45. Pomieszczenia, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1 i 2, zalicza się do kategorii MW2, a obiekty, w których są zlokalizowane, zalicza się do klasy MDO. § 46. 1. Strefa ochrony obiektu dla pomieszczeń, o których mowa w § 42 ust.1 pkt 1 i 2, która jest oddzielną strefą pożarową, powinna obejmować obszar tych pomieszczeń. 2. W strefie ochrony pracodawca nie powinien dopuścić do: 1) używania otwartego ognia; 2) palenia tytoniu; 3) prowadzenia prac spawalniczych; 4) prowadzenia innych prac mogących stworzyć warunki dla zapłonu lub wybuchu zgromadzonych wyrobów pirotechnicznych; 5) gromadzenia i przechowywania materiałów palnych innych niż wynikające z wyposażenia obiektu handlowego. 3. Jeżeli pomieszczenia sklepowe i zaplecza, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1 i 2, stanowiące fragment obiektów handlowych nie są pomieszczeniami wydzielonymi, wówczas w bezpośrednim ich otoczeniu nie należy przechowywać substancji łatwo palnych lub butli zawierających gaz pod ciśnieniem. § 47. Wyroby pirotechniczne widowiskowe mogą być przechowywane w pomieszczeniach sklepowych i pomieszczeniach zaplecza w ilościach brutto podanych w poniższej tabeli: Klasyfikacja wyrobu pirotechnicznegoPomieszczenie sklepowePomieszczenie zaplecza 1.4 S1 000 kg1 000 kg 1.4 G1 000 kg1 000 kg § 48. Szczegółowe wymagania w stosunku do pomieszczeń magazynowych, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 3, określają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 października 2002 r. w sprawie pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. § 49. Pracodawca prowadzący obrót wyrobami pirotechnicznymi, w tym o przeznaczeniu widowiskowym, powinien zapewnić bezpieczeństwo ludzi, mienia i środowiska, a w szczególności: 1) przechowywać wyroby pirotechniczne właściwie opakowane i oznakowane, w ustalonych terminach ważności; 2) opracować i posiadać aktualną instrukcję przechowywania wyrobów pirotechnicznych, obejmującą zasady ich utylizacji, oraz instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dla wszystkich stanowisk pracy; 3) zapewniać przestrzeganie instrukcji magazynowania wyrobów pirotechnicznych oraz instrukcji bezpieczeństwa i higieny pracy na wszystkich stanowiskach pracy; 4) zapewniać bezpieczny transport wewnątrzzakładowy wyrobów pirotechnicznych; 5) zapewniać ochronę wyrobów pirotechnicznych przed kradzieżą oraz dostępem osób nieupoważnionych; 6) w pomieszczeniach, w których znajdują się wyroby pirotechniczne, nie przechowywać materiałów, narzędzi oraz wyposażenia innego niż określone w instrukcji przechowywania; 7) wykluczyć możliwość wpływu na wyroby pirotechniczne bodźców mogących spowodować wybuch lub zapłon; 8) w pomieszczeniach sklepowych i pomieszczeniach zaplecza prowadzić wyłącznie prace związane z przeznaczeniem tych pomieszczeń; 9) prace mogące doprowadzić do ogrzewania i zapłonu wyrobów pirotechnicznych, w szczególności prace remontowe pomieszczeń, prowadzić wyłącznie po usunięciu wyrobów pirotechnicznych z tych pomieszczeń oraz po potwierdzeniu na piśmie przez upoważnioną przez pracodawcę osobę, że wyroby zostały usunięte; 10) w razie uszkodzenia opakowania rozsypaną zawartość zbierać i neutralizować we właściwy sposób, zgodnie z obowiązującą instrukcją magazynowania; 11) urządzenia elektryczne, sygnalizacyjne, odgromowe oraz inne instalacje znajdujące się w pomieszczeniach i obiektach poddawać kontroli przed dopuszczeniem do eksploatacji, a następnie, raz w roku kontrolować, dokumentując wyniki kontroli pisemnym protokołem; 12) opakowania lub pojemniki z wyrobami pirotechnicznymi przechowywać na półkach, regałach lub w miejscach do tego przeznaczonych oraz układać w sposób uniemożliwiający ich przypadkowe przemieszczanie się, przewracanie lub deformowanie pod wpływem nadmiernego ciężaru, z zachowaniem możliwości ich przemieszczania zgodnie z potrzebami; 13) w przypadku powstania zagrożenia spowodowanego zainicjowaniem przechowywanych wyrobów pirotechnicznych działać zgodnie z instrukcją postępowania w sytuacji awaryjnej, o której mowa w § 50; 14) w pomieszczeniach, w których znajdują się wyroby pirotechniczne, nie używać otwartego ognia. § 50. Pracodawca prowadzący obrót wyrobami pirotechnicznymi, w tym o przeznaczeniu widowiskowym, powinien opracować instrukcję postępowania w sytuacji awaryjnej i organizacji akcji ratowniczej, określającą: 1) rodzaj i skalę zagrożeń; 2) sposób postępowania w przypadku awarii i sposób organizacji akcji ratowniczej, ze wskazaniem lokalizacji stosowanych środków gaśniczych; 3) zasady oraz miejsce ewakuacji ludzi; 4) sposób powiadamiania straży pożarnej, Policji lub innych jednostek ratowniczych; 5) sposoby zabezpieczenia miejsca awarii, likwidacji bezpośrednich skutków oraz metody przeciwdziałania rozszerzaniu się skutków awarii. § 51. 1. Pracodawca prowadzący obrót wyrobami pirotechnicznymi, w tym o przeznaczeniu widowiskowym, opracowuje karty kwalifikacyjne obiektów, w których prowadzona jest sprzedaż wyrobów pirotechnicznych. 2. Karty kwalifikacyjnej nie opracowuje się dla pomieszczeń sklepowych i zaplecza, w których prowadzi się wyłącznie sezonową sprzedaż, a łączny czas przechowywania wyrobów pirotechnicznych nie przekracza 90 dni w roku. 3. Karta kwalifikacyjna obiektu zagrożonego wybuchem lub spalaniem wyrobów pirotechnicznych, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać: 1) oznaczenie oraz adres przedsiębiorcy; 2) nazwę oraz adres obiektu; 3) schematyczny rysunek obiektu ze wskazaniem podziału na pomieszczenia, usytuowanie dróg dojazdowych i pożarowych, osłon, obwałowań oraz wyjść awaryjnych; 4) określenie przeznaczenia obiektu oraz poszczególnych pomieszczeń; 5) klasyfikację obiektu do kategorii MW2 ze wskazaniem dominujących zagrożeń; 6) klasyfikację obiektu do klasy UZ lub MDO; 7) stwierdzenie o niedopuszczalności występowania w obiekcie lub pomieszczeniach zagrożenia wybuchem mieszanin substancji palnych z powietrzem; 8) podstawowe wymagania w stosunku do konstrukcji obiektu: a) typ konstrukcji obiektu, b) parametry obwałowań, osłon, sztolni, okien, rodzaje szyb okiennych i posadzki, c) lokalizacje i konstrukcje drzwi ewakuacyjnych; 9) informacje dotyczące: a) dopuszczalnego obładowania obiektu masą pirotechniczną zawartą w wyrobach (netto), b) dopuszczalnej liczby osób znajdujących się w obiekcie, c) dopuszczalnych i faktycznych odległości od pobliskich obiektów, d) zasięgu strefy ochrony obiektu i sposobu jej wyznaczania; 10) kod klasyfikacyjny wyrobów pirotechnicznych; 11) wymagania w stosunku do mediów energetycznych, instalacji energetycznych, instalacji gaśniczej, lokalizacji punktów sygnalizacji oraz sposobu uruchamiania instalacji gaśniczej; 12) szczegółowe wymagania w stosunku do urządzeń elektrycznych, osprzętu i instalacji elektrycznych w obiekcie. § 52. W pomieszczeniach, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1 i 2, transport wyrobów pirotechnicznych może odbywać się przy użyciu wózków obsługiwanych ręcznie. § 53. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do konstrukcji obiektów zbudowanych zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie ich wznoszenia, w których w dniu wejścia w życie rozporządzenia wytwarza i przetwarza się materiały wybuchowe, przy czym ilość i rodzaj materiałów wybuchowych w obiektach powinny odpowiadać wymaganiom określonym w niniejszym rozporządzeniu. § 54. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów § 12 i § 18 ust. 7, które wchodzą w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia. 6) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 lipca 2003 r. (poz. 1577) Załącznik nr 1 SPOSÓB DOKONYWANIA OCENY MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH POD WZGLĘDEM BEZPIECZEŃSTWA 1. Ocena pod względem bezpieczeństwa materiałów wybuchowych, o których mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia, polega na doświadczalnym lub obliczeniowym wyznaczeniu charakterystyk tych materiałów, w zakresie niezbędnym do wystawienia karty oceny, o której mowa w § 6 rozporządzenia. 2. Zdolność materiału wybuchowego do generowania fali uderzeniowej określa porównawczo, w stosunku do wzorcowego materiału wybuchowego (krystalicznego heksogenu), współczynnik zagrożenia RZ. Współczynnik RZ wyznacza się doświadczalnie w drodze badań modelowych lub oblicza z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku z wzoru: RZ = 4,71 x 10-4 x (Q x V)0,5 gdzie poszczególne określenia oznaczają: Q - ciepło wybuchu danego materiału wybuchowego w kJ/kg, V - objętość właściwa produktów wybuchu danego materiału wybuchowego w dm3/kg. 3. Wrażliwość materiału wybuchowego określa współczynnik wrażliwości Rw obliczany z wzoru: Rw = (RM x RT)0,5 gdzie poszczególne określenia oznaczają: RM - współczynnik wrażliwości mechanicznej danego materiału wybuchowego, RT - współczynnik wrażliwości termicznej danego materiału wybuchowego. 4. Współczynniki RM i RT, o których mowa w ust. 3, są wyznaczane z wzorów: 1) RM = 0,076 x (St x Si )0,5 gdzie poszczególne określenia oznaczają: St - dolna granica wrażliwości na tarcie danego materiału wybuchowego w N, oznaczona według Polskiej Normy dotyczącej oznaczania wrażliwości na tarcie materiałów wybuchowych, Si - dolna granica wrażliwości na uderzenie danego materiału wybuchowego w J, oznaczona według Polskiej Normy dotyczącej oznaczania wrażliwości na uderzenie materiałów wybuchowych; 2) RT = 39,02 x log TR/373 gdzie: TR - temperatura rozkładu danego materiału wybuchowego w K, oznaczona według Polskiej Normy dotyczącej oznaczania temperatury rozkładu materiałów wybuchowych. 5. Przy obliczaniu współczynnika Rw, zgodnie z ust. 3 i 4, stosuje się następujące zasady: 1) jeżeli materiał wybuchowy posiada współczynnik wrażliwości mechanicznej RM mniejszy lub równy 1, to współczynnik wrażliwości, oprócz wartości liczbowej, otrzymuje znak "M"; 2) jeżeli materiał wybuchowy charakteryzuje się wrażliwością na uderzenie wyższą od 50 J oraz równocześnie wrażliwością na tarcie wyższą od 353 N, do obliczenia współczynnika wrażliwości mechanicznej według wzoru określonego w ust. 4 pkt 1 należy przyjąć wartości Si = 50 J i ST = 353 N; 3) jeżeli materiał wybuchowy nie ulega rozkładowi przy ogrzewaniu do temperatury 673 K, to do obliczania współczynnika wrażliwości termicznej według wzoru określonego w ust. 4 pkt 2 należy przyjąć TR = 673 K. 6. Badania charakterystyk istotnych z punktu widzenia oceny materiału wybuchowego pod względem bezpieczeństwa dokonują jednostki organizacyjne, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia, określając indywidualnie metodykę realizacji. 7. Badania charakterystyk niezbędnych do dokonania umownej klasyfikacji półproduktów, półfabrykatów, mieszanin reakcyjnych, surowców lub odpadów będących materiałami wybuchowymi, o której mowa w § 6 ust. 3 rozporządzenia, dokonują jednostki organizacyjne, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia, określając indywidualnie metodykę ich realizacji, z uwzględnieniem warunków, w jakich te produkty występują w realizowanym procesie technologicznym. Załącznik nr 2 WYMAGANIA DOTYCZĄCE SYTUOWANIA OBIEKTÓW, W KTÓRYCH ZNAJDUJĄ SIĘ MATERIAŁY WYBUCHOWE ZAKLASYFIKOWANE LUB ZALICZONE UMOWNIE DO KLASY 1, PODKLASY 1.1 i 1.5 LUB DO KLASY 4.1 1. Minimalną dopuszczalną odległością (Ld) od zagrażającego wybuchem obiektu zawierającego ładunek materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do podklas 1.1 i 1.5 oraz do klasy 4.1 w stosunku do innych obiektów w otoczeniu jest taka odległość, przy której nadciśnienie fali uderzeniowej (Pf) powstającej przy wybuchu ładunku nie przekracza wielkości dopuszczalnych, określonych w ust. 8, które wyznaczają granice stref zagrożeń. 2. Minimalne dopuszczalne odległości, o których mowa w ust. 1, określa się z uwzględnieniem: 1) zdolności ładunku materiałów wybuchowych do generowania fali uderzeniowej w przypadku wybuchu; 2) konstrukcji obiektu, w tym istniejących osłon i obwałowań; 3) uwarunkowań propagacji fali uderzeniowej wokół obiektu; 4) wrażliwości materiałów wybuchowych znajdujących się w zagrożonym obiekcie, w stosunku do którego ma być wyznaczona bezpieczna odległość; 5) zastosowanych zabezpieczeń obiektu oraz pobliskich obiektów. 3. Wzorcowym materiałem wybuchowym jest heksogen krystaliczny, który przyjmuje się jako materiał odniesienia do określenia parametrów zagrożenia dla innych materiałów wybuchowych, przy których wybuchu w otoczeniu ładunku powstaje fala uderzeniowa. 4. Równoważnik masy heksogenu (G), zwany dalej "równoważnikiem heksogenowym", zawartego w obiekcie ładunku materiału wybuchowego zdolnego do generowania w otoczeniu fali uderzeniowej wyznacza się doświadczalnie, w drodze badań modelowych, lub określa się według wzoru: G = RZ x MX gdzie poszczególne określenia oznaczają: G - równoważnik heksogenowy ładunku w kg, RZ - współczynnik zagrożenia materiału wybuchowego, wyznaczony zgodnie z załącznikiem nr 1 ust. 2 do rozporządzenia, MX - masa netto zawartego w obiekcie materiału wybuchowego w kilogramach. 5. W przypadku łącznego przechowywania materiałów wybuchowych zaliczonych do podklasy 1.1 lub 1.5 z innymi materiałami wybuchowymi, przy wyznaczaniu minimalnych dopuszczalnych odległości (Ld), o których mowa w ust. 1, należy uwzględniać łączną masę (G) równoważnika heksogenowego znajdujących się w obiekcie materiałów wybuchowych. 6. Obiekt, w którym znajduje się materiał wybuchowy zaklasyfikowany do klasy 4.1, może być traktowany jako niestwarzający zagrożenia z tytułu generowania fali uderzeniowej, jeżeli spełnione są następujące warunki: 1) lokalizacja i konstrukcja obiektu wykluczają możliwość zainicjowania zawartego w nim ładunku w przypadku wybuchu w sąsiednich obiektach zawierających ładunki materiału wybuchowego; 2) podczas przechowywania materiału wybuchowego przestrzegane są specjalne warunki bezpieczeństwa określone przez przedsiębiorcę, uniemożliwiające wybuch przechowywanego ładunku w przypadku zaistnienia pożaru w obiekcie. 7. Nadciśnienie fali uderzeniowej (Pf) jako funkcję odległości czoła fali (L) od miejsca wybuchu materiału wybuchowego i jego równoważnika heksogenowego (G) wyznacza się doświadczalnie w drodze badań modelowych lub określa według wzoru: Pf = 980 x (L x G-1/3)-1,89 gdzie poszczególne określenia oznaczają: Pf - nadciśnienie fali uderzeniowej w kPa, L - odległość od miejsca wybuchu w metrach. 8. W otoczeniu obiektów, w których znajduje się materiał wybuchowy, podczas wybuchu którego powstaje fala uderzeniowa, wyznacza się strefy zagrożenia wybuchem, które dzieli się ze względu na przewidywane nadciśnienie fali uderzeniowej na strefy: 1) bezpośrednią - nadciśnienie fali uderzeniowej ponad 250 kPa; 2) bliską - nadciśnienie fali uderzeniowej od 35 do 250 kPa; 3) pośrednią - nadciśnienie fali uderzeniowej od 5 do 35 kPa; 4) daleką - nadciśnienie fali uderzeniowej do 5 kPa. 9. W poszczególnych strefach zagrożenia wybuchem materiału wybuchowego mogą być lokalizowane następujące rodzaje obiektów: 1) budynki do produkcji materiałów wybuchowych i obiekty towarzyszące, z wyjątkiem obiektów stwarzających dodatkowe zagrożenie, oraz magazyny półfabrykatów - co najmniej w strefie bliskiej; 2) budynki produkcyjne inne niż wymienione w pkt 1, wydzielone obiekty, w których znajdują się pomieszczenia higieniczno-sanitarne, budynki laboratoryjne i inne obiekty badawcze, budynki pomocnicze, drogi, napowietrzne linie wysokiego napięcia, ogrodzenia zewnętrzne zakładów - nie bliżej niż w strefie pośredniej, z wyjątkiem dróg, o których mowa w § 25 ust. 1 rozporządzenia; 3) budynki mieszkalne - nie bliżej niż w strefie dalekiej, przy czym w obszarze, dla którego przewidywane nadciśnienie fali uderzeniowej wynosi: a) poniżej 5 kPa - dopuszcza się rozproszoną zabudowę obiektów mieszkalnych, b) poniżej 3 kPa - dopuszcza się zwartą zabudowę obiektów mieszkalnych; 4) obiekty niewymienione w pkt 1-3 - wyłącznie w strefie dalekiej. 10. W strefie bliskiej nie można lokalizować obiektów i stanowisk pracy niezwiązanych z obiektem, w którym znajduje się materiał wybuchowy. 11. Wymagania dotyczące obiektów magazynowych gotowych wyrobów w opakowaniach transportowych określają przepisy, o których mowa w § 2 rozporządzenia. 12. Minimalną dopuszczalną odległość obiektów nieobwałowanych, w których znajduje się materiał wybuchowy, od innych obiektów wyznacza się doświadczalnie, w drodze badań modelowych, uwzględniając kryteria, o których mowa w ust. 8-10, lub określa według wzoru: Ld = 38.25 x Pf-0,529 x G1/3 gdzie poszczególne określenia oznaczają: Ld - minimalna dopuszczalna odległość w metrach, G - równoważnik heksogenowy w kilogramach, Pf - dopuszczalne nadciśnienie fali uderzeniowej w kPa. 13. Minimalną dopuszczalną odległość obiektów obwałowanych, w których znajduje się materiał wybuchowy, od innych obiektów wyznacza się doświadczalnie, w drodze badań modelowych, uwzględniając kryteria, o których mowa w ust. 8-10, lub określa się według wzorów: 1) przy odległości powyżej 10 m do 80 m: Ld = 14.96 x Pf-0.629 x G0.396 2) przy odległości powyżej 80 m do 500 m: Ld = 3.693 x Pf-1 x G0.63 + 27.1 3) przy odległości powyżej 500 m: Ld = 38.25 x Pf-0.529 x G1/3 14. Za odległość pomiędzy budynkami przyjmuje się najmniejszą odległość pomiędzy ścianami budynków. 15. Dla obiektów, w których znajduje się materiał wybuchowy o współczynniku wrażliwości nie większym niż 2 lub nie większym niż 5 ze znakiem "M", minimalna odległość od innych obiektów stwarzających zagrożenie wybuchem wynosi: 1) co najmniej 20 m, jeżeli zawierają one ładunek materiału wybuchowego o masie równoważnika heksogenowego (G) w granicach od 10 do 1 000 kg; 2) co najmniej 60 m, jeżeli zawierają one ładunek materiału wybuchowego o masie równoważnika heksogenowego (G) w granicach od ponad 1 000 do 5 000 kg; 3) wartość obliczoną według wzorów, o których mowa w ust. 12 lub 13, jeżeli zawierają ładunek materiału wybuchowego o masie równoważnika heksogenowego (G) ponad 5 000 kg. 16. Obliczenia maksymalnych dopuszczalnych ilości materiałów wybuchowych, które mogą być w obiekcie, dokonuje się na podstawie wzorów podanych w ust. 12 lub 13, z uwzględnieniem minimalnych odległości, o których mowa w ust. 15. 17. Zasięg stref zagrożenia wokół obiektów nieobwałowanych określa tabela: Ilość materiału wybuchowego G (kg)Zasięg stref zagrożeń (w metrach) wyznaczonych nadciśnieniem fali uderzeniowej równym 250 kPa35 kPa5 kPa3 kPa 54102837 104133546 206164458 508226079 10010277699 200123496125 5001646130169 1 0002158163214 2 0002674206270 5 00035100279366 10 00044126352461 20 00056158443581 50 00076215601788 100 00096271758993 200 0001213419541 251 500 0001644631 2961 698 1 000 0002065831 6332 139 18. Zasięg stref zagrożeń wokół obiektów obwałowanych określa tabela: Ilość materiału wybuchowego G (kg)Zasięg stref zagrożeń (w metrach) wyznaczonych nadciśnieniem fali uderzeniowej równym 250 kPa35 kPa5 kPa3 kPa 5--1014 10--1419 20--1825 50--2635 100-103446 200-134461 500-196488 1 000-2584121 2 000-32115172 5 0001447182286 10 0001861268429 20 0002380400581 50 00034122601788 100 00044174758993 200 000582549541 251 500 000844321 2961 698 1 000 0001155831 6332 139 19. Badania modelowe, o których mowa w ust. 4, 7, 12 i 13, wykonują jednostki organizacyjne, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia, określając indywidualnie metodykę ich realizacji. 20. Materiały wybuchowe zaklasyfikowane do podklas 1.1 i 1.5 oraz do klasy 4.1 można przechowywać w pomieszczeniach podręcznych, w ilościach nieprzekraczających wielkości określonych w tabeli: Podklasa lub klasa zagrożeniaGrupa zgodnościDopuszczalna masa netto przechowywanego materiału oraz dodatkowe uwarunkowania 1.1A1 kg 1.1B1 kg 1.1C25 kg 1.1 i 1.5D5 kg 1.1E, F, J, K, Lw ilościach uzasadnionych z punktu widzenia bezpieczeństwa pomieszczenia, stosownie do zapisu w karcie oceny materiału wybuchowego pod względem bezpieczeństwa 1.1G25 kg 4.1 25 kg 21. Pomieszczenie podręczne, o którym mowa w ust. 20, powinno odpowiadać następującym wymaganiom: 1) powinno być zlokalizowane wyłącznie w wydzielonym pomieszczeniu bez stałej obsługi, w obiekcie laboratoryjnym, obiekcie użytkowanym na cele przemysłowe lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsługi; niedopuszczalne jest lokalizowanie pomieszczeń podręcznych w budynkach mieszkalnych; 2) elementy konstrukcyjne oraz wyposażenie pomieszczenia podręcznego powinny w istotny sposób ograniczać wpływ na otoczenie skutków ewentualnego zapłonu lub wybuchu przechowywanego materiału wybuchowego; 3) pomieszczenie powinno posiadać powierzchnie odciążające oraz osłony przed tymi powierzchniami, ograniczające rozlot odłamków, wyrzut produktów gazowych spalania i oddziaływanie fali uderzeniowej. 22. W przypadku przechowywania materiałów wybuchowych w wydzielonych komorach lub boksach pomieszczenia podręcznego, których konstrukcja zabezpiecza przed przeniesieniem się detonacji pomiędzy tymi komorami lub boksami, w pomieszczeniu podręcznym można przechowywać nie więcej niż czterokrotność ilości materiałów wybuchowych, określonej w ust. 20. Załącznik nr 3 WYMAGANIA DOTYCZĄCE SYTUOWANIA OBIEKTÓW, W KTÓRYCH ZNAJDUJĄ SIĘ MATERIAŁY WYBUCHOWE ZAKLASYFIKOWANE LUB ZALICZONE UMOWNIE DO KLASY 1, PODKLASY 1.2, 1.3, 1.4, 1.6, LUB DO PRZEDMIOTÓW RATOWNICZYCH KLASY 9, ZAWIERAJĄCYCH MATERIAŁY WYBUCHOWE 1. Minimalne dopuszczalne odległości (Ld) od nieobwałowanych obiektów zawierających materiały wybuchowe zaklasyfikowane do podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 w stosunku do innych obiektów znajdujących się w pobliżu wyznacza się z uwzględnieniem masy netto materiału wybuchowego (G), kierując się kryteriami określonymi w tabeli: Podklasa materiału wybuchowegoDodatkowe warunkiMagazyny i obiekty produkcyjne zawierające materiał wybuchowyObiekty produkcyjne niezawierające materiału wybuchowegoDrogi dojazdowe i drogi lokalneAutostrady i drogi o dużym natężeniu ruchuObszary zamieszkałe 1.2przy wybuchu nie tworzą się ciężkie odłamkimin. 90 mmin. 90 mLd = 39 x G1/6Ld = 58 x G1/6 1.2przy wybuchu mogą tworzyć się ciężkie odłamkimin. 135 mmin. 135 mLd = 51 x G1/6 min. 90 mLd = 76 x G1/6 min. 135 m 1.3ładunki do 1.000 kgNie jest wymagane wyznaczanie minimalnych bezpiecznych odległości. Powinny zostać zachowane środki bezpieczeństwa, uniemożliwiające oddziaływanie na zewnątrz obiektu lub umożliwiające skierowanie oddziaływania w wybranym kierunku. 1.3ładunki ponad 1.000 kgLd = 3.2 x G1/3 min. 40 mLd= 6.4 x G1/3 min. 60 mLd=4.3 x G1/3 min. 40 mLd = 6.4 x G1/3 min. 60 m 1.4 i 1.6ładunki do 1.000 kgNie jest wymagane wyznaczanie minimalnych bezpiecznych odległości. 1.4 i 1.6ładunki ponad 1.000 kgmin. 10 mmin. 10 mmin. 15 mmin. 15 mmin. 15 m 2. Przy ustalaniu lokalizacji obiektów, w których znajdują się przedmioty ratownicze klasy 9, zawierające materiały wybuchowe, nie jest wymagane wyznaczanie minimalnych bezpiecznych odległości. 3. Dla obwałowanych obiektów zawierających materiały wybuchowe minimalne odległości wyznaczone zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1 można zmniejszyć o 30%. Gdy obiekt zagrożony, w stosunku do którego wyznaczana jest bezpieczna odległość, jest obwałowany, osłonięty dodatkowymi murami lub innymi osłonami, na przykład wynikającymi z ukształtowania terenu, obliczoną bezpieczną odległość można zmniejszyć o 50%. 4. W przypadku umieszczenia materiałów wybuchowych w wydzielonych komorach lub pomieszczeniach obiektu, pomiędzy którymi nie może nastąpić przeniesienie detonacji lub spalania, przy obliczaniu bezpiecznej odległości z zastosowaniem kryteriów, o których mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę to pomieszczenie (komorę), które wymaga większej odległości. 5. Materiały wybuchowe zaliczone do podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 można przechowywać w pomieszczeniach podręcznych, w ilości określonej w tabeli: Podklasa materiału wybuchowegoGrupa zgodnościDopuszczalna ilość oraz dodatkowe uwarunkowania 1.2B1 kg netto 1.2C40 kg brutto 1.2D5 kg netto 1.2G50 kg brutto 1.2 1.3 1.4E, F, H, J, L H, J, L E, F, Lw ilościach uzasadnionych z punktu widzenia bezpieczeństwa pomieszczenia, stosownie do zapisu w karcie oceny materiału wybuchowego pod względem bezpieczeństwa 1.3C40 kg brutto 1.3G80 kg brutto 1.4B1 kg netto 1.4C50 kg brutto 1.4D50 kg brutto 1.4G100 kg brutto 1.4S100 kg brutto 1.6N100 kg brutto 6. Pomieszczenie podręczne, o którym mowa w ust. 5, powinno odpowiadać następującym wymaganiom: 1) powinno być zlokalizowane wyłącznie w wydzielonym pomieszczeniu bez stałej obsługi, w obiekcie laboratoryjnym, obiekcie użytkowanym na cele przemysłowe lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsługi; 2) elementy konstrukcyjne oraz dodatkowe wyposażenie pomieszczenia powinny w istotny sposób ograniczać wpływ na otoczenie skutków ewentualnego zapłonu lub wybuchu; 3) pomieszczenie powinno posiadać powierzchnie odciążające oraz osłony przed tymi powierzchniami, uniemożliwiające rozlot odłamków. 7. Pomieszczenia podręczne, o których mowa w ust. 5, w których znajdują się przedmioty ratownicze klasy 9 zawierające materiały wybuchowe, można lokalizować w budynku użytkowanym na cele przemysłowe lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsługi. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. 6) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Przemysłu z dnia 8 sierpnia 1990 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, magazynowaniu i transporcie wewnątrzzakładowym materiałów wybuchowych (Dz. U. Nr 58, poz. 341, z 1992 r. Nr 2, poz. 7, z 1995 r. Nr 73, poz. 365), które utraciło moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 26 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby (Dz. U. Nr 163, poz. 1578) Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich, w tym sposób ustalania uszczerbku na zdrowiu żołnierzy oraz związku ich śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, sposób ustalania zwiększenia uszczerbku na zdrowiu, terminy badań lekarskich, tryb kierowania na te badania, tryb wydawania orzeczeń i ich zatwierdzania, niezbędne elementy orzeczenia, a także tryb rozpatrywania odwołań i sprzeciwów od tych orzeczeń oraz ich uchylania w trybie nadzoru; 2) niezbędną dokumentację lekarską i inne dokumenty, w tym dotyczące przebiegu i warunków służby wojskowej żołnierzy, mogące stanowić podstawę orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej; 3) wykaz norm oceny uszczerbku na zdrowiu oraz wzór skierowania do wojskowych komisji lekarskich, jak również wzory orzeczeń wydawanych przez te komisje w sprawach uszczerbku na zdrowiu lub śmierci żołnierzy wskutek wypadku lub choroby. Rozdział 2 Właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich § 2. 1. Do orzekania o stopniu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową są właściwe: 1) terenowe wojskowe komisje lekarskie, 2) rejonowe wojskowe komisje lekarskie, 3) wojskowe komisje lotniczo-lekarskie, 4) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych, 5) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska, 6) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej, 7) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska, 8) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska - zwane dalej "wojskowymi komisjami lekarskimi". 2. Jeżeli w rozporządzeniu jest mowa o "uszczerbku na zdrowiu", rozumie się przez to "stały uszczerbek na zdrowiu" lub "długotrwały uszczerbek na zdrowiu". 3. Właściwość miejscową komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się: 1) w stosunku do żołnierzy czynnej służby wojskowej - ze względu na miejsce postoju jednostki wojskowej, w której pełnią służbę; 2) w stosunku do pozostałych osób - ze względu na miejsce ich stałego zamieszkania. § 3. Do terenowych wojskowych komisji lekarskich należy orzekanie: 1) o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do: a) żołnierzy niezawodowych, w tym również w służbie kandydackiej, b) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, c) żołnierzy rezerwy i żołnierzy w stanie spoczynku; 2) o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku w stosunku do osób powołanych do czynnej służby wojskowej lub z niej zwolnionych, które uległy wypadkowi w czasie bezpośredniej drogi do jednostki wojskowej lub z powrotem; 3) w stosunku do studentów szkół wyższych odbywających przeszkolenie wojskowe i zajęcia wojskowe w trakcie studiów o stopniu uszczerbku na ich zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z odbywaniem przez nich tego przeszkolenia albo tych zajęć oraz o związku ich śmierci wskutek wypadku lub choroby z odbywaniem tego przeszkolenia albo zajęć. § 4. Do rejonowych wojskowych komisji lekarskich należy: 1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez terenowe wojskowe komisje lekarskie oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje; 2) orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy zawodowych, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika). § 5. Do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do: 1) żołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie; 2) podchorążych Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i kadetów Szkoły Chorążych Lotnictwa. § 6. Do Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Warszawie należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie. § 7. Do Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych należy: 1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez tę komisję; 2) orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy - członków personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika). § 8. Do Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy niezawodowych oraz żołnierzy zawodowych zajmujących na okrętach oraz w jednostkach Marynarki Wojennej stanowiska etatowe do stopnia wojskowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie. § 9. Do Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej należy: 1) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez Wojskową Komisję Morsko-Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez tę komisję; 2) orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących na okrętach oraz w jednostkach Marynarki Wojennej stanowiska etatowe od stopnia wojskowego majora (komandora podporucznika). § 10. Do Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej należy orzekanie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz o związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby w stosunku do: 1) wszystkich żołnierzy zawodowych pełniących służbę wojskową na obszarze miasta stołecznego Warszawy w komórkach lub jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych albo w przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on organem założycielskim; 2) żołnierzy rezerwy i żołnierzy w stanie spoczynku, których ostatnim miejscem pełnienia służby przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej były jednostki organizacyjne i przedsiębiorstwa państwowe, o których mowa w pkt 1, jeżeli stale zamieszkują na obszarze miasta stołecznego Warszawy. § 11. Do Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej należy: 1) sprawowanie służbowego i merytorycznego kierownictwa oraz nadzoru nad działalnością wojskowych komisji lekarskich w sprawach orzeczniczych dotyczących ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby oraz związku śmierci ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, rozstrzyganie kwestii spornych lub nasuwających szczególne wątpliwości oraz wydawanie w tym przedmiocie wiążących zaleceń; 2) rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wydanych przez rejonowe wojskowe komisje lekarskie, Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych, Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej, Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską oraz zatwierdzanie orzeczeń wydanych przez te komisje w sprawach, o których mowa w pkt 1; 3) analiza całokształtu zagadnień związanych z orzecznictwem wojskowo-lekarskim i działalnością orzeczniczo-lekarską wojskowych komisji lekarskich w sprawach, o których mowa w pkt 1; 4) współpraca z organami wojskowymi i Wojskową Izbą Lekarską oraz instytucjami naukowo-badawczymi i orzeczniczo-lekarskimi spoza wojska w zakresie orzecznictwa wojskowo-lekarskiego w sprawach, o których mowa w pkt 1. Rozdział 3 Kierowanie do wojskowych komisji lekarskich § 12. Do wojskowych komisji lekarskich kieruje się z urzędu lub na prośbę osoby ubiegającej się o wydanie orzeczenia lekarskiego. § 13. 1. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej zarządza: 1) dowódca jednostki wojskowej - w stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w podległej jednostce; 2) bezpośredni przełożony - w stosunku do dowódcy jednostki wojskowej; 3) właściwy szef wojewódzkiego sztabu wojskowego - w pozostałych przypadkach. 2. Za dowódcę jednostki wojskowej w rozumieniu ust. 1 uważa się również: 1) szefa (komendanta) jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej albo dyrektora (kierownika) innej jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej; 2) wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce wypadku osoby powołanej do czynnej służby wojskowej, która uległa wypadkowi w czasie odbywania drogi z miejsca zamieszkania do jednostki wojskowej lub z powrotem; 3) kierownika studium wojskowego szkoły wyższej - jeżeli wypadkowi uległ student w związku z odbywaniem szkolenia w ramach studium wojskowego; 4) kierownika jednostki organizacyjnej poza resortem obrony narodowej - jeżeli wypadkowi uległ żołnierz wyznaczony do pełnienia służby w tej jednostce. 3. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej mogą zarządzić także: przewodniczący Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej oraz przewodniczący rejonowej wojskowej komisji lekarskiej, Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych i Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej - w stosunku do każdego żołnierza w sprawach rozpatrywanych przez te komisje. § 14. 1. Organ wojskowy kierujący żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej jest obowiązany przekazać tej komisji wszelkie informacje oraz dokumenty, które dotyczą wypadku lub zachorowania żołnierza i mogą mieć znaczenie dla ustalenia związku choroby ze służbą wojskową. 2. Na wniosek przewodniczącego wojskowej komisji lekarskiej organy wojskowe, o których mowa w ust. 1, są obowiązane dostarczyć komisji również inne dokumenty niezbędne do wydania orzeczenia. § 15. Wzór karty skierowania do wojskowej komisji lekarskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 4 Orzekanie przez wojskowe komisje lekarskie i tryb zatwierdzania orzeczeń § 16. 1. Wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu badania lekarskiego, wykorzystując: 1) odpis przebiegu służby wojskowej z akt personalnych żołnierza; 2) opinię służbowo-lekarską uwzględniającą historię choroby, przebieg leczenia i jego wyniki oraz czynniki ryzyka na stanowiskach służbowych; 3) historie chorób leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego; 4) wyniki pomiarów czynników szkodliwych występujących w danym środowisku służby; 5) książkę zdrowia żołnierza; 6) protokół powypadkowy. 2. W uzasadnionych przypadkach wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie wyłącznie na podstawie posiadanej dokumentacji lekarskiej. 3. Orzeczenie wydaje się niezwłocznie po skompletowaniu dokumentacji i po przeprowadzeniu niezbędnych badań. 4. Orzeczenie o stopniu uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej wydaje się po zakończeniu leczenia, jednakże nie później niż przy zwolnieniu ze służby wojskowej; jeżeli okres leczenia trwa dłużej niż 6 miesięcy, może być wydane wstępne orzeczenie o uszczerbku na zdrowiu. Orzeczenie o stopniu uszczerbku na zdrowiu może być wydane również przed zakończeniem leczenia, jeżeli uszczerbek na zdrowiu jest niewątpliwy. 5. Wojskowa komisja lekarska orzeka o stopniu uszczerbku na zdrowiu z urzędu, jeżeli podczas badania stwierdziła chorobę powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej. 6. Jeżeli wojskowa komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dostatecznych dowodów, w szczególności dotyczących schorzeń i śmierci oraz jej związku ze służbą wojskową, powiadamia o tym zainteresowaną osobę, informując ją o konieczności dostarczenia dokumentów będących w jej posiadaniu, w terminie nieprzekraczającym 14 dni. Komisja może także zobowiązać organ kierujący do dostarczenia brakujących dokumentów w terminie nieprzekraczającym 14 dni. 7. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów wojskowa komisja lekarska może wydać orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów. § 17. 1. Stopień uszczerbku na zdrowiu ustala się w procentach, według stanu zdrowia żołnierza w dniu wydania orzeczenia, zgodnie z "Wykazem ustalającym normy oceny uszczerbku na zdrowiu", stanowiącym załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. W razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu albo układu, których funkcje przed wypadkiem lub chorobą były już wcześniej upośledzone, stopień uszczerbku na zdrowiu określa się w wysokości różnicy pomiędzy stopniem uszczerbku na zdrowiu po wypadku lub przebyciu choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej a stopniem upośledzenia istniejącego wcześniej. Jeżeli nie jest możliwe określenie, w jakim stopniu organ, narząd albo układ były upośledzone przed wypadkiem lub chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, przyjmuje się, że wcześniejszego upośledzenia funkcji nie było. 3. Przy wielomiejscowych uszkodzeniach kończyny lub jej części ogólny stopień uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbku ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń, z tym że procent ten nie może być wyższy od procentu przewidzianego dla utraty uszkodzonej kończyny lub jej części. 4. Jeżeli wypadek albo choroba pozostająca w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej spowodowały uszkodzenie kilku kończyn, narządów albo układów, ogólny stopień uszczerbku na zdrowiu równa się sumie procentów uszczerbków ustalonych dla poszczególnych uszkodzeń, z ograniczeniem do 100 %. 5. Jeżeli procent uszczerbku na zdrowiu określony jest w wykazie, o którym mowa w ust. 1, w granicach od - do, przy ustalaniu stopnia uszczerbku na zdrowiu należy brać pod uwagę obraz kliniczny, stopień uszkodzenia czynności organu, narządu albo układu oraz towarzyszące powikłania. 6. Jeżeli dla danego przypadku brak jest odpowiedniej pozycji w wykazie, o którym mowa w ust. 1, należy ocenić ten przypadek według pozycji najbardziej zbliżonej. Można przy tym ustalić stopień uszczerbku na zdrowiu w procencie niższym lub wyższym od przewidywanego w danej pozycji, w zależności od różnicy występującej między ocenianym stanem a stanem przewidzianym w odpowiedniej pozycji tego wykazu. § 18. 1. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek wypadku ustala się na podstawie akt postępowania powypadkowego i dokumentacji lekarskiej. 2. Związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek choroby ustala się na podstawie dokumentacji lekarskiej oraz opisu przebiegu i warunków pełnienia służby przez żołnierza. § 19. 1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej dotyczące ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu żołnierza powinno: 1) zawierać określenie następstw wypadku lub rozpoznanie choroby, łącznie z towarzyszącymi powikłaniami; 2) określać procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu; 3) ustalać, czy stwierdzony uszczerbek na zdrowiu żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową. 2. Wzór orzeczenia w sprawie ustalenia dla celów odszkodowawczych uszczerbku na zdrowiu określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Orzeczenie dotyczące żołnierza zmarłego powinno: 1) zawierać przyczynę śmierci; 2) ustalać, czy śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby. 4. Wzór orzeczenia w sprawie ustalenia związku śmierci ze służbą wojskową określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 20. Orzeczenia, o których mowa w § 19 ust. 1 i 3, powinny ponadto zawierać: 1) szczegółowe uzasadnienie; 2) podpisy wszystkich członków komisji biorących udział w wydaniu orzeczenia oraz pieczęć urzędową komisji. § 21. Wojskowa komisja lekarska, orzekając o związku choroby ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, kieruje się kryteriami zawartymi w wykazie chorób określonym na podstawie art. 6 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, zwanej dalej "ustawą". § 22. 1. Wojskowa komisja lekarska orzeka w składzie trzech oficerów-lekarzy; orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji. W skład komisji mogą wchodzić również oficerowie-lekarze niepełniący zawodowej służby wojskowej. 2. Członek komisji, o której mowa w ust. 1, mający odrębne zdanie, może wnieść na piśmie sprzeciw od orzeczenia z podaniem uzasadnienia. Przewodniczący komisji przesyła ten sprzeciw łącznie z orzeczeniem i pozostałymi dokumentami do wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla, która jest obowiązana zająć stanowisko w sprawie w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprzeciwu. § 23. Po wydaniu orzeczenia przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej zawiadamia o jego treści, na piśmie, osobę zainteresowaną. § 24. 1. Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich ustalające: 1) związek śmierci ze służbą wojskową, 2) uszczerbek na zdrowiu żołnierza wskutek wypadku lub choroby - podlegają zatwierdzeniu przez wojskową komisję lekarską wyższego szczebla. 2. Po upływie terminu do wniesienia odwołań od orzeczeń, o których mowa w ust. 1, orzeczenia wydane przez: 1) terenowe wojskowe komisje lekarskie przesyła się do komisji, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, 2) wojskowe komisje lotniczo-lekarskie przesyła się do komisji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 4, 3) Wojskową Komisję Morsko-Lekarską przesyła się do komisji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 6, 4) rejonowe wojskowe komisje lekarskie, Wojskową Komisję Lekarską Sił Powietrznych, Wojskową Komisję Lekarską Marynarki Wojennej i Stołeczną Wojskową Komisję Lekarską przesyła się do komisji, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 8 - w celu zatwierdzenia. 3. W razie niezatwierdzenia orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, wojskowa komisja lekarska wyższego szczebla: 1) wydaje nowe orzeczenie albo 2) zarządza ponowne rozpatrzenie sprawy i wydanie nowego orzeczenia przez komisję, której orzeczenie nie zostało zatwierdzone. 4. Orzeczenie zatwierdzone jest ostateczne. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej, a jeżeli orzeczenie wydała ta komisja - do Ministra Obrony Narodowej lub organu przez niego określonego. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, zainteresowanej osobie przysługuje odwołanie do wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla. 7. Orzeczenie doręcza się zainteresowanemu żołnierzowi, a w razie śmierci żołnierza - osobie uprawnionej do odszkodowania, wymienionej w art. 12 ustawy. § 25. Treść orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wpisuje się do książki zdrowia żołnierza (emeryta, rencisty wojskowego). Rozdział 5 Rozpatrywanie odwołań i sprzeciwów od orzeczeń wojskowych komisji lekarskich § 26. 1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji służy stronie odwołanie na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 1)). 2. Odwołanie wnosi się do właściwej wojskowej komisji lekarskiej wyższego szczebla, o której mowa w § 24 ust. 2, za pośrednictwem komisji, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia wymienionego w § 23. § 27. 1. Wojskowe komisje lekarskie rozpatrują odwołania w składzie trzech oficerów-lekarzy. W skład tych komisji mogą wchodzić również oficerowie-lekarze niepełniący zawodowej służby wojskowej. 2. Wojskowa komisja lekarska rozpatrująca odwołanie orzeka na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach orzeczniczo-lekarskich. W razie potrzeby komisja może przeprowadzić ponowne badanie lekarskie, a także skierować badanego na obserwację szpitalną. Komisja może również przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania komisji, która wydała orzeczenie. § 28. Przepis § 27 stosuje się odpowiednio do rozpatrywania sprzeciwów, z tym że Centralna Wojskowa Komisja Lekarska rozpatruje sprzeciwy w składzie pięciu oficerów-lekarzy. § 29. 1. Wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w trybie określonym w § 24 ust. 3, § 27 lub § 28, zawiadamia na piśmie właściwą komisję lekarską o utrzymaniu w mocy orzeczenia lub jego uchyleniu oraz o trybie wydania nowego orzeczenia; do komisji przesyła się również nowe orzeczenie oraz dokumentację orzeczniczo-lekarską. 2. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej, która wydała orzeczenie w trybie określonym w § 24 ust. 3, § 27 lub § 28, przesyła orzeczenie osobie badanej, organowi wojskowemu właściwemu do ustalania prawa do odszkodowania, dowódcy macierzystej jednostki wojskowej badanego, a w przypadku orzeczeń wydawanych w stosunku do emerytów lub rencistów wojskowych - także wojskowemu organowi emerytalnemu. Rozdział 6 Uchylanie orzeczeń wojskowych komisji lekarskich w trybie nadzoru § 30. 1. Minister Obrony Narodowej może w trybie nadzoru uchylić każde orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych. 2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również przewodniczącemu Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej. § 31. 1. W razie uchylenia orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej organ, o którym mowa w § 30, zarządza ponowne rozpatrzenie sprawy przez wyznaczoną wojskową komisję lekarską, udzielając jej wiążących zaleceń. 2. Wyznaczona wojskowa komisja lekarska, wydając nowe orzeczenie, zawiadamia o tym wojskową komisję lekarską, której orzeczenie zostało uchylone, organ, który wydał decyzję w trybie nadzoru, oraz odpowiednio właściwy wojskowy organ emerytalny lub organ wojskowy właściwy do ustalenia prawa do odszkodowania. Rozdział 7 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 sierpnia 2003 r. (poz. 1578) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 WYKAZ USTALAJĄCY NORMY OCENY USZCZERBKU NA ZDROWIU A. Uszkodzenia głowy Procent uszczerbku na zdrowiu 1.Uszkodzenia powłok czaszki (bez uszkodzeń kostnych): a) znaczne uszkodzenie powłok czaszki, rozległe, ściągające blizny - w zależności od rozmiaru 5-10 b) oskalpowanie 25 2.Uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki (wgłębienia, szczeliny, fragmentacja) - zależnie od rozległości uszkodzeń 5-10 3.Ubytek w kościach czaszki: a) o średnicy poniżej 2,5 cm 7 b) o średnicy powyżej 2,5 cm - w zależności od rozmiarów 10-25 Uwaga: Jeżeli przy uszkodzeniach i ubytkach kości czaszki (poz. 2 i 3) występują jednocześnie uszkodzenia powłok czaszki (poz. 1), należy osobno oceniać stopień uszczerbku za uszkodzenia lub ubytki kości według poz. 2 lub 3 i osobno za uszkodzenia powłok czaszki według poz. 1. 4.Powikłania towarzyszące uszkodzeniom wymienionym w poz. 1, 2 i 3 w postaci: nawracającego się wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego, przewlekłego zapalenia kości, ropowicy podczepcowej leczonej operacyjnie, zakrzepicy powłok, przepukliny mózgowej - ocenia się dodatkowo - w zależności od rodzaju i stopnia powikłań 5-15 5.Porażenia i niedowłady połowicze: a) porażenia połowicze lub paraplegie (porażenia kończyn dolnych) uniemożliwiające samodzielne stanie i chodzenie 0-1° wg Skali Lovette'a 100 b) głęboki niedowład połowiczy lub parapareza 2° wg Skali Lovette'a 60-80 c) średniego stopnia niedowład połowiczy lub parapareza kończyn dolnych 3° wg Skali Lovette'a 40-60 d) niewielki lub dyskretny niedowład połowiczy lub niedowład kończyn dolnych 4° wg Skali Lovette'a, dyskretny deficyt siły przy obecności zaburzeń napięcia mięśniowego, niedostateczności precyzji ruchów itp. 5-35 e) monoparezy pochodzenia ośrodkowego: - kończyna górna wg Skali Lovette'a 0°prawa 40 lewa 30 1-2°prawa30-35 lewa20-25 3-4°prawa5-25 lewa5-15 - kończyna dolna wg Skali Lovette'a 0° 40 1-2° 30 3-4° 5-20 6.Zespoły pozapiramidowe: a) utrwalony zespół pozapiramidowy znacznie utrudniający sprawność ustroju i wymagający opieki innych osób 100 b) zespół pozapiramidowy naruszający sprawność ustroju z zaburzeniami mowy, napadami ocznymi itp. 80 c) zaznaczony zespół pozapiramidowy 30 7.Zaburzenia równowagi pochodzenia móżdżkowego: a) uniemożliwiające chodzenie i samodzielne funkcjonowanie 100 b) utrudniające chodzenie i sprawność ruchową w stopniu znacznym 70-80 c) miernego stopnia utrudnienie chodu i sprawności ruchowej 30-60 d) dyskretnie wpływające na sposób chodu i niewielkie upośledzenie zborności i precyzji ruchów 5-25 8.Padaczka: a) z licznymi napadami ze współistnieniem zaburzeń psychicznych, charakteropatii, otępienia, wymagających opieki innej osoby 100 b) padaczka z zaburzeniami psychicznymi w zależności od ich nasilenia 30-70 c) padaczka bez zaburzeń psychicznych w zależności od częstości napadów 20-40 Uwaga: Podstawą rozpoznania padaczki są obserwacje przez lekarza napadu, typowe zmiany eeg., dokumentacja ambulatoryjna bądź szpitalna. 9.Zaburzenia neurologiczne i psychiczne uwarunkowane organicznie (encefalopatie): a) otępienie lub ciężkie zaburzenia zachowania i emocji uniemożliwiające samodzielną egzystencję 100 b) encefalopatie ze zmianami charakterologicznymi w zależności od stopnia 50-70 c) encefalopatie bez zmian charakterologicznych 30 Uwaga: Za encefalopatią poza zespołem psychoorganicznym przemawiają odchylenia przedmiotowe w stanie neurologicznym, zmiany w zapisie eeg. Encefalopatia powinna być potwierdzona badaniami dodatkowymi. 10.Zaburzenia adaptacyjne będące następstwem urazów i wypadków, w których nie doszło do trwałych uszkodzeń OUN: a) utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo-mózgowym 5-10 b) ujawnienie się psychozy w następstwie ciężkiego stresu 50-80 11.Zaburzenia mowy: a) afazja całkowita (sensoryczna lub sensoryczno- motoryczna) z agrafią i aleksją 80 b) afazja całkowita motoryczna 60 c) afazja znacznego stopnia utrudniająca porozumiewanie się 40 d) afazja nieznacznego stopnia 20 12.Zespoły podwzgórzowe pourazowe (cukrzyca, moczówka prosta, nadczynność tarczycy i inne zaburzenia wewnątrzwydzielnicze pochodzenia ośrodkowego): a) znacznie upośledzające czynność ustroju 60 b) nieznacznie upośledzające czynność ustroju 30 13.Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów ruchowych gałki ocznej: a) nerwu okoruchowego: w zakresie mięśni wewnętrznych oka - w zależności od stopnia uszkodzenia 5-15 w zakresie mięśni zewnętrznych oka - w zależności od stopnia uszkodzenia 10-30 b) nerwu bloczkowego 3 c) nerwu odwodzącego - w zależności od stopnia uszkodzenia 1-15 14.Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu trójdzielnego - w zależności od stopnia uszkodzenia 10-20 15.Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu twarzowego - w zależności od stopnia uszkodzenia Uwaga: Uszkodzenie nerwu twarzowego łącznie z pęknięciem kości skalistej należy ocenić według poz. 49.10-20 16.Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwów językowo-gardłowego i błędnego - w zależności od stopnia zaburzeń mowy, połykania, oddechu, krążenia i funkcji przewodu pokarmowego 10-50 17.Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu dodatkowego - w zależności od stopnia uszkodzenia 5-15 18.Uszkodzenie częściowe lub całkowite nerwu podjęzykowego - w zależności od stopnia uszkodzenia 10-20 B. Uszkodzenia twarzy 19.Uszkodzenie powłok twarzy (blizny i ubytki): a) oszpecenia bez zaburzeń funkcji - w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy 1-10 b) oszpecenia z miernymi zaburzeniami funkcji - w zależności od rozmiarów blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji 10-30 c) oszpecenia połączone z dużymi zaburzeniami funkcji (przyjmowanie pokarmu, zaburzenia oddychania, mowy, ślinotok i zaburzenia funkcji powiek itp.) - w zależności od rozmiaru blizn i ubytków w powłokach twarzy oraz stopnia zaburzeń funkcji 30-60 20.Uszkodzenia nosa: a) uszkodzenie nosa bez zaburzeń oddychania i powonienia - zależnie od rozległości uszkodzenia 1-10 b) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania - zależnie od rozległości uszkodzenia i stopnia zaburzeń oddychania 5-20 c) uszkodzenie nosa z zaburzeniami oddychania i powonienia - w zależności od stopnia zaburzeń w oddychaniu i powonieniu 10-25 d) utrata powonienia w następstwie uszkodzenia przedniego dołu czaszkowego 5 e) utrata nosa w całości (łącznie z kośćmi nosa) 30 Uwaga: Jeżeli uszkodzenie nosa wchodzi w zespół objętych uszkodzeń poz. 19, należy stosować ocenę według tej pozycji (tj. według poz. 19). 21.Utrata zębów: a) siekacze i kły - za każdy ząb 1 b) pozostałe zęby począwszy od dwóch - za każdy ząb (niezależnie od zaprotezowania)1 22.Utrata części szczęki lub żuchwy (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów) - staw rzekomy - zależnie od rozległości ubytków, stanu odżywiania i powikłań15-30 23.Utrata szczęki (łącznie z oszpeceniem i utratą zębów): a) szczęki40 b) żuchwy50 24.Złamania szczęki i/lub żuchwy wygojone z przemieszczeniem odłamów: a) bez zaburzeń czynności stawu skroniowo-żuchwowego - w zależności od stopnia zniekształcenia i rozwarcia szczęk 1-5 b) z zaburzeniami czynności stawu skroniowo-żuchwowego - w zależności od stopnia zaburzeń żucia i rozwarcia szczęk 5-10 25.Ubytek podniebienia: a) z zaburzeniami mowy i połykania - w zależności od stopnia zaburzeń 10-30 b) z dużymi zaburzeniami mowy i połykania - w zależności od stopnia zaburzeń 25-40 26.Ubytki języka: a) bez zaburzeń mowy i połykania 3 b) z zaburzeniami mowy i połykania - w zależności od stopnia zaburzeń 5-15 c) z dużymi zaburzeniami mowy - w zależności od stopnia zaburzeń 15-40 d) całkowita utrata języka 50 C. Uszkodzenia narządu wzroku 27.a) przy obniżeniu ostrości wzroku lub utracie wzroku jednego lub obojga oczu uszczerbek na zdrowiu określa się według następującej tabeli: Ilustracja Uwaga: Ostrość wzroku zawsze określa się po korekcji szkłami zarówno przy zmętnieniu rogówki lub soczewki, jak i przy współistnieniu uszkodzenia siatkówki lub nerwu wzrokowego. b) utrata wzroku jednego oka z wyłuszczeniem gałki ocznej 38 28.Porażenie nastawności (akomodacji) - przy zastosowaniu szkieł poprawczych: a) jednego oka 15 b) obojga oczu30 29.Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów tępych: a) rozdarcie naczyniówki jednego okawedług tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) b) zapalenie naczyniówki i siatkówki jednego oka, powodujące zaburzenia widzenia środkowego lub obwodowego '' c) przedziurawienie plamki żółtej jednego oka'' d) zanik nerwu wzrokowego'' 30.Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów drążących: a) blizny rogówki lub twardówki (garbiak twardówki)według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) b) zaćma urazowa (uszkodzenie soczewki)'' c) ciało obce wewnątrzgałkowe powodujące obniżenie ostrości wzroku '' 31.Uszkodzenie gałki ocznej wskutek urazów chemicznych i termicznych (oparzenia itp.) '' 32.Koncentryczne zwężenie pola widzenia ocenia się według niżej podanej tabeli: Zwężenie doPrzy nienaruszonym drugim okuW obu oczachPrzy ślepocie drugiego oka 60°0 %0 %35 % 50°5 %15 %45 % 40°10 %25 %55 % 30°15 %50 %70 % 20°20 %80 %85 % 10°25 %90 %95 % poniżej 10°35 %95 %100 % 33.Połowicze niedowidzenia: a) dwuskroniowe 60 b) dwunosowe 30 c) jednoimienne 25 d) jednoimienne górne 10 e) jednoimienne dolne 40 34.Utrata funkcji soczewki po operacyjnym usunięciu zaćmy pourazowej, bezsoczewkowość pourazowa, przy braku jednoczesnego pojedynczego widzenia obuocznego: a) w jednym oku 25 b) w obu oczach 40 35.Usunięcie zaćmy pourazowej ze wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej: a) w jednym oku 15 b) w obojgu oczach 30 36.Zaburzenia w drożności przewodów łzowych (łzawienie): a) w jednym oku 10 b) w obu oczu 15 37.Odwarstwienie siatkówki jednego oka - oceniać według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia (poz. 32) 38.Jaskra - oceniać według tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) oraz według tabeli koncentrycznego zwężenia pola widzenia (poz. 32), z zastrzeżeniem, że ogólny procent uszczerbku na zdrowiu nie może wynosić więcej niż 35 % za jedno oko i 100 % za oboje oczu. 39.Wytrzeszcz tętniący - w zależności od stopnia 50-100 40.Zaćma urazowawedług tabeli ostrości wzroku (poz. 27 lit. a) 41.Przewlekłe zapalenie spojówek 10 D. Uszkodzenie narządu słuchu 42.Przy upośledzeniu ostrości słuchu procent uszczerbku na zdrowiu określa się według niżej podanej tabeli: Ilustracja Uwaga: oblicza się średnią dla ucha prawego i lewego oddzielnie dla 500, 1.000 i 2.000 Hz. 43.Urazy małżowiny usznej: a) utrata części małżowiny 5 b) zniekształcenie małżowiny (blizny, oparzenia i odmrożenia) - w zależności od stopnia 5-10 c) utrata jednej małżowiny 15 d) utrata obu małżowin 25 44.wężenie lub zarośnięcie zewnętrznego przewodu słuchowego:Z a) jednostronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu oceniać według tabeli ostrości słuchu (poz. 42) b) obustronne z osłabieniem lub przytępieniem słuchu'' 45.Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego: a) jednostronne5 b) obustronne10 46.Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego powikłane perlakiem, próchnicą kości lub polipem ucha - w zależności od stopnia powikłań: a)jednostronne 5-15 b) obustronne 10-20 47.Uszkodzenie ucha środkowego w następstwie złamania kości skroniowej z upośledzeniem słuchuoceniać według tabeli ostrości słuchu (poz. 42) 48.Uszkodzenie ucha wewnętrznego: a) z uszkodzeniem części słuchowej oceniać według tabeli ostrości słuchu (poz. 42) b) z uszkodzeniem części statycznej - w zależności od stopnia uszkodzenia 20-50 c) z uszkodzeniem części słuchowej i statycznej - w zależności od stopnia uszkodzenia 30-60 49.Uszkodzenie nerwu twarzowego, łącznie z pęknięciem kości skalistej: a) jednostronne - w zależności od stopnia uszkodzenia 25-40 b) dwustronne 60 E. Uszkodzenie szyi, krtani, tchawicy i przełyku 50.Uszkodzenie gardła z upośledzeniem funkcji 5-25 51.Uszkodzenie lub zwężenie krtani pozwalające na obchodzenie się bez rurki tchawiczej - w zależności od stopnia zwężenia 10-30 52.Uszkodzenie krtani, powodujące konieczność stałego noszenia rurki tchawiczej: a) z zaburzeniami głosu - w zależności od stopnia 35-50 b) z bezgłosem 60 53.Uszkodzenie tchawicy - w zależności od stopnia jej zwężenia 20-60 54.Uszkodzenie przełyku powodujące: a) częściowe trudności w odżywianiu - w zależności od stopnia upośledzenia stanu odżywienia 10-30 b) odżywianie tylko płynami 50 c) całkowitą niedrożność przełyku ze stałą przetoką żołądkową 80 55.Uszkodzenie tkanek miękkich (skóry i mięśni) szyi z ograniczeniem ruchomości szyi - w zależności od stopnia uszkodzenia i ustawienia głowy 10-30 Uwaga: Uszkodzenie tkanek miękkich z jednoczesnym uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego należy oceniać według poz. 89. F. Uszkodzenia klatki piersiowej i ich następstwa 56.Blizny powłok klatki piersiowej ograniczające ruchomość klatki piersiowej - w zależności od stopnia ograniczenia ruchomości klatki piersiowej 10-30 57.Utrata gruczołu piersiowego w części lub w całości 10-25 58.Uszkodzenia przynajmniej 2 żeber (złamanie itp.): a) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i bez zmniejszenia pojemności życiowej płuc 10 b) z obecnością zniekształceń klatki piersiowej i zmniejszeniem pojemności życiowej płuc - w zależności od stopnia zmniejszenia pojemności życiowej 15-25 59.Złamanie mostka ze zniekształceniem 10 60.Zapalenie kości (przetoki) żeber lub mostka 20 61.Uszkodzenie płuc i opłucnej (zrosty opłucnowe, uszkodzenia tkanki płucnej, ubytki tkanki płucnej, ciała obce itp.): a) bez niewydolności oddechowej 10 b) z niewydolnością oddechową - w zależności od stopnia 20-40 62.Uszkodzenia tkanki płucnej powikłane przetokami, ropniem płuc - w zależności od stopnia niewydolności oddechowej Uwaga: Przy orzekaniu według poz. 60 i 61 stopień uszkodzenia tkanki płucnej i niewydolności oddechowej potwierdzić badaniem spirometrycznym i badaniem rentgenowskim.40-80 63.Uszkodzenie serca lub osierdzia: a) z wydolnym układem krążenia 10 b) z objawami względnej wydolności układu krążenia 30 c) z objawami niewydolności krążenia - w zależności od stopnia niewydolności 40-90 Uwaga: Stopień uszkodzenia serca oceniać należy na podstawie badania radiologicznego, elektrokardiograficznego i badania ECHO. 64.Przepukliny przeponowe w zależności od stopnia zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego, oddychania i krążenia 20-40 G. Uszkodzenia brzucha i ich następstwa 65.Uszkodzenia powłok jamy brzusznej (przepukliny urazowe, wysiłkowe, przetoki itd.) - w zależności od umiejscowienia i rozmiarów uszkodzenia powłok jamy brzusznej 5-30 Uwagi: 1) Za przepukliny urazowe uważa się przepukliny spowodowane pourazowym uszkodzeniem powłok brzusznych (np. po rozerwaniu mięśni powłok brzusznych). 2) Za przepukliny tzw. wysiłkowe uważa się przepukliny spowodowane nagłym wysiłkiem fizycznym lub gwałtownym ruchem. 66.Uszkodzenie żołądka, jelit i sieci: a) bez zaburzeń funkcji przewodu pokarmowego i przy dostatecznym stanie odżywienia 10 b) z zaburzeniami trawienia i niedostatecznym stanem odżywienia - w zależności od stopnia zaburzeń i stanu odżywienia 15-50 67.Przetoki jelitowe, kałowe i odbyt sztuczny - w zależności od stopnia zanieczyszczania się i zmian zapalnych tkanek otaczających przetokę: a) jelita cienkiego 30-80 b) jelita grubego 20-50 68.Przetoki okołoodbytnicze 15 69.Uszkodzenie zwieracza odbytu, powodujące stałe, całkowite nietrzymanie kału i gazów 60 70.Wypadnięcie odbytnicy - w zależności od stopnia wypadnięcia 10-30 71.Utrata śledziony: a) bez zmian w obrazie krwi 15 b) ze zmianami w obrazie krwi lub ze zrostami otrzewnowymi30 72.Uszkodzenia wątroby, dróg żółciowych lub trzustki: a) bez zaburzeń ich czynności 5-10 b) z zaburzeniami ich czynności w zależności od stopnia 20-60 H. Uszkodzenie narządów moczowo-płciowych 73.Uszkodzenie jednej nerki lub obu nerek powodujące upośledzenie ich funkcji - w zależności od stopnia 10-25 74.Utrata jednej nerki przy drugiej zdrowej i prawidłowo działającej 35 75.Utrata jednej nerki przy upośledzeniu funkcjonowania drugiej nerki - w zależności od stopnia upośledzenia funkcji pozostałej nerki 40-75 76.Uszkodzenie moczowodu powodujące zwężenie jego światła 20 77.Uszkodzenie pęcherza - w zależności od stopnia zmniejszenia jego pojemności, zaburzeń w oddawaniu moczu, przewlekłych stanów zapalnych 10-30 78.Przetoki dróg moczowych i pęcherza moczowego - w zależności od stopnia stałego zanieczyszczania się moczem 20-50 79.Zwężenie cewki moczowej: a) powodujące trudności w oddawaniu moczu 15 b) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu 30-50 c) z nietrzymaniem lub zaleganiem moczu z powikłaniami50-60 80.Utrata prącia 40 81.Częściowa utrata prącia 20 82.Utrata jednego jądra lub jajnika 20 83.Utrata obu jąder lub obu jajników 40 84.Wodniak jądra 10 85.Utrata macicy: a) w wieku do 50 lat 40 b) w wieku powyżej 50 lat20 86.Uszkodzenie krocza powodujące wypadnięcie narządów rodnych: a) pochwy 10 b) pochwy i macicy 30 I. Ostre zatrucia i ich następstwa (Orzekać nie wcześniej niż po 6 miesiącach) 87. Nagłe zatrucie gazami lub/i substancjami (z wyjątkiem zatruć pokarmowych): a) ze stwierdzoną utratą przytomności, lecz bez wtórnych powikłań 10 b) powodujące uszkodzenie układu krwiotwórczego i narządów wewnętrznych (rozedma, przewlekły nieżyt krtani, tchawicy i oskrzeli) - w zależności od stopnia uszkodzenia 10-25 Uwaga: Uszkodzenia układu nerwowego spowodowane nagłym zatruciem gazami należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego. 88.Nagłe zatrucie pokarmami powodujące uszkodzenie narządów miąższowych przewodu pokarmowego - w zależności od stopnia uszkodzenia 5-15 Uwaga: Uszkodzenia układu nerwowego wskutek nagłych zatruć pokarmowych należy oceniać według odpowiednich pozycji dotyczących układu nerwowego. J. Uszkodzenie kręgosłupa, rdzenia kręgowego i ich następstwa 89.Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym: a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji lub zginania powyżej 20 stopni 15 b) całkowite zesztywnienie 25 c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem głowy 40 90.Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym: a) ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji powyżej 20 stopni lub zginania do 50 cm 15 b) całkowite zesztywnienie25 c) całkowite zesztywnienie z niekorzystnym ustawieniem tułowia 40 91.Izolowane uszkodzenia wyrostków poprzecznych, wyrostków ościstych - w zależności od ich liczby i zaburzeń funkcji 3-10 92.Uszkodzenia kręgosłupa powikłane zapaleniem kręgów, obecnością ciała obcego itp. ocenia się według poz. 89-91, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu 10 93.Uszkodzenia rdzenia kręgowego: a) przy objawach poprzecznego przecięcia rdzenia z całkowitym porażeniem lub niedowładem dużego stopnia dwóch lub czterech kończyn 100 b) niedowład kończyn dolnych bez uszkodzenia górnej części rdzenia (kończyn górnych), umożliwiający poruszanie się za pomocą dwóch lasek 70 c) niedowład kończyn dolnych umożliwiający poruszanie się o jednej lasce 40 d) porażenie całkowite obu kończyn górnych z zanikami mięśniowymi, zaburzeniami czucia i zmianami troficznymi bez porażenia kończyn dolnych (po wylewie śródrdzeniowym)100 e) niedowład znacznego stopnia obu kończyn górnych znacznie upośledzający czynność kończyn (po wylewie śródrdzeniowym)70 f) niedowład nieznacznego stopnia obu kończyn górnych (po wylewie śródrdzeniowym) 30 g) zaburzenia ze strony zwieraczy i narządów płciowych bez niedowładów (zespół stożka końcowego) 40 h) zaburzenia czucia, zespoły bólowe bez niedowładów - w zależności od stopnia zaburzeń 10-30 94.Urazowe zespoły korzonkowe (bólowe, ruchowe, czuciowe lub mieszane) - w zależności od stopnia: a) szyjne 5-20 b) piersiowe 5-10 c) lędźwiowo-krzyżowe 5-25 d) guziczne 5 K. Uszkodzenia miednicy 95.Utrwalone rozejście się spojenia łonowego lub rozerwanie stawu krzyżowo-biodrowego - w zależności od stopnia przemieszczenia i zaburzeń chodu 10-35 96.Złamanie miednicy z przerwaniem obręczy biodrowej jedno- lub wielomiejscowe - w zależności od zniekształcenia i upośledzenia chodu: a) w odcinku przednim (kość łonowa, kulszowa) 5-20 b) w odcinku przednim i tylnym (typ Malgaigne'a) 15-45 97.Złamanie dna panewki - w zależności od upośledzenia funkcji stawu i zmian zniekształcających: a) bez zwichnięcia centralnego 10-20 b) ze zwichnięciem centralnym 20-40 98.Izolowane złamanie miednicy (talerz biodrowy, kolce biodrowe, guz kulszowy) - w zależności od zniekształcenia i zaburzeń funkcji 5-20 Uwaga: Towarzyszące uszkodzenia narządów miednicy i objawy neurologiczne ocenia się dodatkowo według pozycji dotyczących odpowiednich uszkodzeń narządów miednicy lub uszkodzeń neurologicznych. L. Uszkodzenia kończyny górnej Uwaga: Przy uszkodzeniu kończyn górnych u osób leworęcznych stopień uszczerbku na zdrowiu ustala się według zasad przewidzianych w tabeli, przyjmując dla uszkodzeń ręki prawej procenty ustalone dla ręki lewej, a dla uszkodzenia ręki lewej procenty ustalone dla ręki prawej. Łopatka 99.Złamanie łopatki: a) wygojone złamania łopatki z nieznacznym przemieszczeniem bez większych zaburzeń funkcji kończyny 5 b) wygojone z przemieszczeniem i znacznym ograniczeniem funkcji kończyny w zależności od stopnia prawa lewa 10-40 5-30 Uwaga: Normy poz. 99 uwzględniają również ewentualne powikłania neurologiczne. Obojczyk 100.Wadliwe wygojone złamanie obojczyka - w zależności od stopnia zniekształcenia i ograniczenia ruchówprawylewy 5-255-20 101.Staw rzekomy obojczyka ograniczający ruchy kończyny2520 102.Zwichnięcie stawu obojczykowo-barkowego lub obojczykowo-mostkowego - w zależności od ograniczenia ruchów, upośledzenia zdolności dźwigania i stopnia zniekształcenia5-255-20 103.Uszkodzenia obojczyka powikłane przewlekłym zapaleniem kości i obecnością ciał obcych ocenia się według poz. 101-102, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu o5 Uwaga: Przy współistniejących powikłaniach neurologicznych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń odpowiednich odcinków kończyny - w zależności od stopnia wypadnięcia funkcji. Bark 104.Przewlekłe zmiany stawu barkowego - w zależności od stopnia ograniczenia funkcji i przykurczuprawylewy 5-305-25 105.Zastarzałe nieodprowadzone zwichnięcie stawu barkowego - w zależności od zakresu ruchów i ustawienia kończyny20-3015-30 106.Nawykowe zwichnięcia barku potwierdzone zaświadczeniami lekarskimi i rtg2520 107.Staw cepowy w następstwie pourazowych ubytków kości - w zależności od zaburzeń funkcji 25-4020-35 Uwaga: Staw wiotki z powodu porażeń ocenia się według norm neurologicznych. 108.Zesztywnienie stawu barkowego: a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym (w odwiedzeniu około 70°, antepozycja 35° i rotacja zewnętrzna około 25°) - w zależności od ustawienia i funkcji20-3515-30 b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym4035 109.Bliznowaty przykurcz stawu barkowego w zależności od zaburzeń czynności stawu5-155-10 110.Uszkodzenie barku powikłane przewlekłym zapaleniem kości, obecnością ciał obcych, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 104-109, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu - w zależności od stopnia powikłań i upośledzenia funkcji 5-255-35 prawalewa 111.Utrata kończyny w barku7570 112.Utrata kończyny wraz z łopatką8070 Ramię 113.Złamania kości ramiennej - w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji kończyny:prawalewa a) z niewielkim przemieszczeniem i zaburzeniem osi5-155-10 b) ze znacznym przemieszczeniem i skróceniem15-3010-25 c) złamanie powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, brakiem zrostu, stawem rzekomym, ciałami obcymi i zmianami neurologicznymi 30-5525-50 114.Uszkodzenia mięśni, ścięgien i ich przyczepów w zależności od zmian wtórnych i upośledzenia funkcji: a) mięśnia dwugłowego5-155-10 b) uszkodzenia innych mięśni ramienia5-205-15 115.Utrata kończyny w obrębie ramienia: a) z zachowaniem tylko 1/3 bliższej kości ramiennej7065 b) przy dłuższych kikutach6560 116.Przepukliny mięśniowe ramienia33 Staw łokciowy 117.Złamanie obwodowej nasady kości ramiennej - w zależności od zaburzeń osi i ograniczenia ruchów w stawie łokciowym: prawa lewa a) bez większych przemieszczeń, zniekształceń i ograniczenia ruchomości5-155-10 b) z dużym zniekształceniem i ze znacznym przykurczem15-3010-25 118.Zesztywnienie stawu łokciowego: a) w zgięciu zbliżonym do kąta prostego i z zachowanymi ruchami obrotowymi przedramienia (75°-110°)prawy 30lewy 25 b) z brakiem ruchów obrotowych3530 c) w ustawieniu wyprostnym lub zbliżonym (160°-180°)5045 d) w innych ustawieniach - zależnie od przydatności czynnościowej kończyny30-4525-40 119.Przykurcz w stawie łokciowym - w zależności od zakresu zgięcia, wyprostu i stopnia zachowania ruchów obrotowych przedramienia: a) przy niemożności zgięcia do 90°10-305-25 b) przy możliwości zgięcia ponad kąt prosty5-205-15 Uwaga: wszelkie inne uszkodzenia w obrębie stawu łokciowego należy oceniać według poz. 117-119. 120.Cepowy staw łokciowy - w zależności od stopnia wiotkości i stanu mięśni15-3010-25 121.Uszkodzenia stawu łokciowego powikłane przewlekłym stanem zapalnym, przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według poz. 117-120, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu o 5 Przedramię 122.Złamania w obrębie dalszych nasad jednej lub obu kości przedramienia powodujące ograniczenia ruchomości nadgarstka i zniekształcenia - w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych:prawylewy a) ze zniekształceniem5-155-10 b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.) 15-2510-20 123.Złamania trzonów jednej lub obu kości przedramienia - w zależności od przemieszczeń, zniekształceń i zaburzeń czynnościowych: prawelewe a) ze zniekształceniem i zaznaczonymi zaburzeniami funkcji5-153-10 b) ze znacznym zniekształceniem, dużym ograniczeniem ruchomości i zmianami wtórnymi (troficzne, krążeniowe itp.)5-3510-30 prawylewy 124.Staw rzekomy kości promieniowej3025 125.Staw rzekomy kości łokciowej2015 prawelewe 126.Brak zrostu, staw rzekomy obu kości przedramienia4035 127.Uszkodzenie przedramienia powikłane przewlekłym zapaleniem kości, przetokami, obecnością ciał obcych, ubytkiem tkanki kostnej i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 122-126, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań5-15 128.Utrata kończyny w obrębie przedramienia - w zależności od charakteru kikuta i jego przydatności do protezowania prawa 55-65lewa 50-60 129.Utrata przedramienia w sąsiedztwie stawu nadgarstkowegoprawe 55lewe 50 Nadgarstek 130.Ograniczenie ruchomości w obrębie nadgarstka w następstwie jego uszkodzeń (skręcenia, zwichnięcia, złamania kości nadgarstka, martwice aseptyczne tych kości) - w zależności od ustawienia, zakresu ruchów, objawów bólowych i troficznych oraz funkcji palców: prawylewy a) ograniczenie ruchomości5-103-8 b) ograniczenie ruchomości dużego stopnia10-208-15 c) ograniczenie ruchomości dużego stopnia z ustawieniem ręki czynnościowo niekorzystnym 20-30 15-25 131.Całkowite zesztywnienie w obrębie nadgarstka: a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym - w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców 15-3010-25 b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym - w zależności od stopnia upośledzenia funkcji dłoni i palców25-4520-40 132.Uszkodzenia nadgarstka powikłane głębokimi trwałymi zmianami troficznymi, przewlekłym ropnym zapaleniem kości nadgarstka, przetokami i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 130 i 131, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o1-10 prawalewa 133.Utrata ręki na poziomie nadgarstka5550 M. Śródręcze i palce Kciuk 134.Złamania i zwichnięcia kciuka (pierwszej kości śródręcza i paliczków kciuka) - w zależności od ustawienia, zniekształcenia i stopnia zaburzeń funkcji kciuka:prawylewy a) z przemieszczeniem5-103-8 b) z dużym przemieszczeniem i zniekształceniem10-208-15 Uwaga: Przy ocenie stopnia zaburzeń czynności kciuka należy brać pod uwagę przede wszystkim zdolność przeciwstawienia i chwytu. 135.Utraty w obrębie kciuka:prawylewy a) utrata opuszki53 b) utrata paliczka paznokciowego108 c) utrata paliczka paznokciowego z częścią paliczka podstawowego (do 2/3 długości paliczka)1510 d) utrata paliczka paznokciowego i paliczka podstawowego poniżej 2/3 długości lub utrata obu paliczków bez kości śródręcza 2015 e) utrata obu paliczków z kością śródręcza3025 136.Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie kciuka (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) - powodujące: a) ograniczenie funkcji3-101-8 b) znaczne ograniczenie funkcji10-208-15 c) upośledzenie funkcji graniczące z następstwami utraty kciuka 20-3015-25 Palec wskazujący 137.Utraty w obrębie palca wskazującego:prawylewy a) utrata opuszki53 prawylewy b) utrata paliczka paznokciowego75 c) utrata paliczka paznokciowego z 1/3 dalszą paliczka środkowegoprawylewy 85 d) utrata paliczka paznokciowego i środkowego powyżej 1/31210 e) utrata trzech paliczków1715 f) utrata palca wskazującego z kością śródręcza2320 138.Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palca wskazującego oraz II kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) - powodujące:prawylewy a) ograniczenie funkcji - w zależności od stopnia3-81-5 b) znaczne ograniczenie funkcji - w zależności od stopnia8-125-10 c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą wskaziciela1715 Palec trzeci, czwarty i piąty prawylewy 139.Utrata całego paliczka lub części paliczka: a) palca III i IV - za każdy paliczek32 b) palca V - za każdy paliczek11 140.Utrata palców III, IV lub V z kością śródręcza128 141.Wszelkie inne uszkodzenia w obrębie palców III, IV, V i odpowiednich kości śródręcza (blizny, uszkodzenia ścięgien, zniekształcenia, przykurcze stawów, zesztywnienia, zmiany troficzne, czuciowe itp.) - powodujące:prawylewy a) ograniczenie funkcji palca - w zależności od stopnia21 b) znaczne ograniczenie funkcji palca - w zależności od stopnia 43 c) bezużyteczność palca graniczącą z utratą75 Uwaga: Przy uszkodzeniach obejmujących większą ilość palców globalna ocena musi być niższa niż całkowita utrata tych palców i odpowiadać stopniowi użyteczności ręki. Uszkodzenia obejmujące wszystkie palce z pełną utratą użyteczności ręki nie mogą przekroczyć dla ręki prawej 55 %, a dla lewej 50 %. N. Uszkodzenie kończyny dolnej Biodro 142.Utrata kończyny dolnej przez wyłuszczenie jej w stawie biodrowym lub odjęcie okolicy podkrętarzowej85 143.Przykurcze i ograniczenia ruchów w stawie biodrowym w następstwie uszkodzeń tkanek miękkich - w zależności od stopnia 5-25 144.Zesztywnienie stawu biodrowego - w zależności od ustawienia i wtórnych zaburzeń statyki i dynamiki: a) w ustawieniu czynnościowo korzystnym 20-35 b) w ustawieniu czynnościowo niekorzystnym 30-60 145.Inne następstwa uszkodzeń stawu biodrowego (zwichnięć, złamań bliższej nasady kości udowej, złamań szyjki, złamań przezkrętarzowych i podkrętarzowych, złamań krętarzy itp.) - w zależności od zakresu ruchów, przemieszczeń, skrócenia, zniekształceń i różnego rodzaju zmian wtórnych oraz dolegliwości subiektywnych: a) ze zmianami miernego stopnia 5-20 b) ze zmianami dużego stopnia 20-40 c) z bardzo ciężkimi zmianami miejscowymi i dolegliwościami wtórnymi (kręgosłup, staw krzyżowo-biodrowy, kolano itp.) 40-65 146.Przykurcze i zesztywnienia powikłane przewlekłym zapaleniem tkanki kostnej, z przetokami, ciałami obcymi itp. ocenia się według poz. 142-145, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o 5-15 Uwaga: Jako wynik urazowego uszkodzenia biodra zgłaszane są często następujące zmiany chorobowe: krwiopochodne ropne zapalenia kości, gruźlica kostno-stawowa, nowotwory, martwice aseptyczne kości, biodro szpotawe dorastających i inne zniekształcenia powodujące zaburzenia statyki. Przy tego rodzaju stanach chorobowych należy szczególną uwagę zwracać na istnienie związku przyczynowego między tymi schorzeniami a wypadkiem. 147.Złamanie kości udowej - w zależności od zniekształceń skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach: a) z nieznacznymi zmianami i skróceniami do 4 cm 5-15 b) z miernymi zmianami i skróceniem do 6 cm 15-30 c) ze skróceniem ponad 6 cm i ciężkimi zmianami 30-40 148.Staw rzekomy lub ubytki kości udowej uniemożliwiające obciążenie kończyny - w zależności od stopnia upośledzenia funkcji, skrócenia i zaburzeń wtórnych 40-60 149.Uszkodzenia skóry, mięśni, ścięgien (oparzenia, przecięcia, pęknięcia podskórne, przepukliny mięśniowe itp.) - w zależności od zaburzeń funkcji itp. 5-20 150.Uszkodzenia dużych naczyń, tętniaki pourazowe - w zależności od stopnia wtórnych zaburzeń troficznych 5-30 151.Uszkodzenia uda powikłane przewlekłym ropnym zapaleniem kości, przetokami, ciałami obcymi, skostnieniem pozaszkieletowym i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 147-150, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów powikłań o 1-10 152.Uszkodzenia uda powikłane współistniejącym uszkodzeniem nerwu kulszowego ocenia się według poz. 147-150, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od rozmiarów uszkodzenia nerwu o Uwaga: Łączny stopień uszczerbku na zdrowiu ocenianego według poz. 147-150 i 152 nie może przekroczyć 70 %.10-65 153.Utrata kończyny - zależnie od długości kikuta i przydatności jego cech do oprotezowania50-70 Kolano 154.Zesztywnienie stawu kolanowego: a) w pozycji funkcjonalnie korzystnej 0°-15° 30 b) przy większych stopniach zgięcia lub przy przeproście powyżej -10° (minus 10°) stosuje się ocenę według lit. a - zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu za każde 4° odchylenia ponad granicę 15° lub -10° o 1 155.Trwałe ograniczenie ruchomości stawu kolanowego w następstwie uszkodzeń samego stawu (uszkodzenia więzadłowe, torebkowe, łąkotek, kości tworzących staw kolanowy itd.) - w zależności od charakteru przykurczu i zakresu ubytku funkcji: a) utrata ruchomości w zakresie 0°-40° za każde 2° ubytku ruchu 1 b) utrata ruchomości w zakresie 40°-90° za każde 5° ubytku ruchu 1 c) utrata ruchomości w zakresie 90°-120° za każde 10° ubytku ruchu 1 Uwaga: Prawidłowo funkcjonalny zakres ruchów przyjmuje się w granicach 0°-120°. 156.Inne następstwa uszkodzeń kolana: skrócenie kończyny, zaburzenia osi, stawu (koślawość, szpotawość, ruchomość patologiczna), dolegliwości przewlekłe zapalne, zapalenia ropne, ciała obce, przetoki itp. - w zależności od stopnia 1-20 157.Utrata kończyny na poziomie stawu kolanowego 65 Podudzie 158.Złamanie kości podudzia - w zależności od zniekształcenia, przemieszczenia, powikłań wtórnych, zmian troficznych i czynnościowych kończyny itp.: a) ze zmianami lub skróceniem do 4 cm 5-15 b) z dużymi wtórnymi zmianami lub ze skróceniem od 4 cm do 6 cm 15-25 c) ze skróceniem powyżej 6 cm lub bardzo rozległymi zmianami wtórnymi i z dodatkowymi powikłaniami w postaci przewlekłego zapalenia kości, przetok, zmian troficznych skóry z owrzodzeniami, stawów rzekomych, ubytków kostnych i zmian neurologicznych 25-50 159.Izolowane złamanie strzałki (oprócz kostki bocznej) 3 160.Uszkodzenia tkanek miękkich, podudzia, uszkodzenia ścięgna Achillesa i innych ścięgien - zależnie od rozległości uszkodzenia, zaburzeń czynnościowych i zniekształceń stopy 5-20 161.Utrata kończyny w obrębie podudzia - w zależności od charakteru kikuta, długości, przydatności do oprotezowania i zmian wtórnych w obrębie kończyny: a) przy długości kikuta do 8 cm, mierząc od szpary stawowej60 b) przy dłuższych kikutach40-55 Stawy skokowe, stopa 162.Ograniczenie ruchomości i zniekształcenia w stawach skokowych (w następstwie wykręcenia, zwichnięcia, złamania kości tworzących staw, zranień, ciał obcych, blizn itp.) - w zależności od ich stopnia dolegliwości: a) bez zniekształceń 1-15 b) ze zniekształceniem, upośledzeniem funkcji ruchowej i statycznej stopy 15-25 c) powikłane przewlekłym zapaleniem kości i stawu, przetokami, martwicą aseptyczną, zmianami neurologicznymi itp. 25-40 163.Zesztywnienie stawu skokowego - w zależności od ustawienia stopy, zmian wtórnych i powikłań: a) pod kątem zbliżonym do prostego10-20 b) w innych ustawieniach czynnościowo niekorzystnych20-40 164.Złamanie kości piętowej lub skokowej z przemieszczeniem, zniekształceniem i innymi zmianami wtórnymi: a) miernego stopnia - zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych 5-15 b) znacznego stopnia lub z powikłaniami - zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych 15-30 165.Utrata kości piętowej lub skokowej 40 166.Uszkodzenia kości stępu z przemieszczeniem, zniekształceniami i innymi zmianami wtórnymi: a) miernego stopnia - zależnie od wielkości zaburzeń czynnościowych 5-10 b) znacznego stopnia lub innymi powikłaniami - zależnie od wielkości zaburzeń 10-20 167.Złamania kości śródstopia z przemieszczeniem, zniekształceniem stopy: a) złamania I lub V kości z wyraźnym przemieszczeniem - w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych 5-15 b) złamania II, III lub IV kości śródstopia - w zależności od stopnia zaburzeń czynnościowych 3-10 c) złamanie trzech i więcej kości śródstopia - w zależności od zaburzeń czynnościowych 10-20 168.Złamania kości śródstopia powikłane zapaleniem kości, przetokami, wtórnymi zmianami troficznymi i zmianami neurologicznymi ocenia się według poz. 167, zwiększając stopień uszczerbku na zdrowiu w zależności od stopnia powikłań o1-10 169.Inne uszkodzenia stopy pozostawiające zmiany bliznowate i zniekształcające - w zależności od stopnia upośledzenia czynności 1-15 170.Utrata stopy w całości 50 171.Utrata stopy na poziomie stawu Choparta 40 172.Utrata stopy w stawie Lisfranka 35 173.Utrata stopy w obrębie kości śródstopia - zależnie od rozległości utraty przedstopia i cech kikuta 20-30 Palce stopy 174.Utrata paliczka paznokciowego palucha 5 175.Utrata całego palucha 7 176.Utrata palucha wraz z kością śródstopia - w zależności od rozmiaru utraty kości śródstopia 10-20 177.Utrata palców II-V w części lub w całości - za każdy palec 2 178.Utrata V palca wraz z kością śródstopia - zależnie od wielkości utraty kości śródstopia 5-10 179.Utrata palców II-IV z kością śródstopia - zależnie od wielkości utraty kości śródstopia, za każdy palec 3-5 180.Inne uszkodzenia i zniekształcenia palców - w zależności od stopnia upośledzenia funkcji 1-5 O. Porażenia i niedowłady poszczególnych nerwów obwodowych 181.Uszkodzenia częściowe lub całkowite - w zależności od stopnia zaburzeń: a) nerwu przeponowego poniżej jego połączenia z nerwem podobojczykowym5-15 prawylewy b) nerwu piersiowego długiego5-105-15 c) nerwu pachowego10-2015-25 d) nerwu mięśniowo-skórnego10-255-20 e) nerwu promieniowego powyżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia15-455-35 f) nerwu promieniowego poniżej odejścia gałązki do mięśnia trójgłowego ramienia10-305-25 g) nerwu promieniowego nad wejściem do kanału mięśnia odwracacza przedramienia5-255-15 h) nerwu promieniowego po wyjściu z kanału mięśnia odwracacza przedramienia5-151-10 i) nerwu pośrodkowego w zakresie ramienia10-405-30 j) nerwu pośrodkowego w zakresie nadgarstka5-255-15 k) nerwu łokciowego10-305-20 l) splotu barkowego części nadobojczykowej (górnej)15-2510-20 m) splotu barkowego części podobojczykowej (dolnej)25-4520-40 n) pozostałych nerwów odcinka szyjno-piersiowego 1-15 o) nerwu zasłonowego 5-15 p) nerwu udowego 10-30 r) nerwów pośladkowych (górnego i dolnego) 10-20 s) nerwu sromowego wspólnego 5-25 t) nerwu kulszowego przed podziałem na nerw piszczelowy i strzałkowy (normę w wysokości ponad 50 % stosować tylko przy nieuleczalnych owrzodzeniach)20-60 u) nerwu piszczelowego (normę w wysokości ponad 30 % stosować tylko przynieuleczalnych owrzodzeniach)10-40 v) nerwu strzałkowego 10-20 w) splotu lędźwiowo-krzyżowego 40-70 x) pozostałych nerwów odcinka lędźwiowo-krzyżowego 1-10 Uwaga: Według poz. 181 ocenia się tylko uszkodzenia nerwów obwodowych. W przypadkach współistnienia uszkodzeń kostnych, mięśniowych i nerwowych należy stosować ocenę według pozycji dotyczących uszkodzeń kończyn górnych i dolnych. 182.Kauzalgie potwierdzone obserwacją szpitalną - w zależności od stopnia zmian troficznych i nasilenia bólów prawy 30lewy 50 P. Choroby powstałe w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej 183.Skutki zatruć ostrych i przewlekłych oraz ich następstwa wywołane substancjami chemicznymi 0-100 Uwaga: Procent uszczerbku na zdrowiu ustala się w zależności od rodzaju substancji chemicznej, rodzaju uszkodzenia, tj. zespołu objawów klinicznych i stopnia upośledzenia sprawności ustroju obniżającego zdolność do służby (pracy). Przy ocenie należy również posługiwać się ustaleniami określonymi w poz. 87 i 88 wraz z uwagami zawartymi w tych pozycjach. 184.Pylice płuc: a) pylice płuc bez zaburzenia sprawności układu oddechowego stanowiące profilaktyczne przeciwwskazanie do pracy w narażeniu na działanie pyłu zwłókniającego w stężeniach przekraczających NDS10-20 b) pylice płuc z zaburzeniami sprawności wentylacyjnej lub wymiany gazów w płucach z ograniczeniem wydolności wysiłkowej układu oddechowego21-60 c) pylice płuc z objawami przewlekłego serca płucnego lub niewydolności oddechowo-krążeniowej 61-100 185.Przewlekłe nieodwracalne schorzenia układu oddechowego powstałe w następstwie działania substancji: toksycznych, drażniących, uczulających (alergenów) lub czynników mechanicznych: a) przewlekłe nieswoiste choroby układu oddechowego (PNChUO) w okresie wydolności układu oddechowego, stanowiące profilaktycznie uzasadnione przeciwwskazania do dalszej pracy w narażeniu na kontakt z czynnikami zawodowymi, uszkadzającymi układ oddechowy10-20 b) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc) w okresie względnej wydolności układu oddechowego (ograniczenie wydolności wentylacyjnej po obciążeniu wysiłkiem fizycznym) 20-40 c) PNChUO (łącznie z rozedmą płuc i innymi chorobami układu oddechowego) w okresie niewydolności oddechowej40-80 d) rozwinięty, zaawansowany, przewlekły zespół płucno-sercowy w okresie niewydolności układu krążeniowo-oddechowego, który może wymagać opieki innych osób 80-100 186.Choroby spowodowane działaniem promieni jonizujących i ciał promieniotwórczych (również nowotwory, choroby narządu wzroku i skóry spowodowane działaniem tych czynników) 0-100 187.Trwałe uszkodzenie zdrowia w wyniku oddziaływania pola elekromagnetycznego wielkiej częstotliwości w zakresie mikrofal i fal radiowych 0-100 188.Choroby wywołane działaniem wysokich lub niskich temperatur otoczenia: 0-100 a) udar cieplny lub jego następstwa b) wyczerpanie cieplne albo jego następstwa c) odmrożenia lub trwałe skutki odmrożeń 189.Zespół wibracyjny: a) choroba wibracyjna wyrównana (postać parestezyjno-czuciowa, wstępne stadium zmian naczyniowych, drobne zmiany kostne wykryte radiologicznym badaniem układu kostno-stawowego), stanowiąca przeciwwskazanie do służby (pracy) w narażeniu na działanie wibracji 25-40 b) choroba wibracyjna niewyrównana 45-80 190.Przewlekłe choroby układu ruchu powstałe w warunkach służby (pracy) związanej z wymuszoną postawą ciała, nadmiernym przeciążeniem i mikrourazami: złamania powolne, zapalenie pochewek ścięgnistych i kaletek maziowych, uszkodzenia i zwyrodnienia łąkotek, zmiany zapalne mięśni i przyczepów ścięgnistych, martwica kości nadgarstka i uszkodzenia krążka międzykręgowego, przeciążeniowe zmiany zwyrodnieniowe 5-50 191.Choroby narządu wzroku wywołane zawodowymi czynnikami fizycznymi lub chemicznymi 0-100 Uwaga: Przy ocenie uszczerbku na zdrowiu należy posiłkować się ustaleniami określonymi w poz. 27-40. 192.Uszkodzenia narządu słuchu związane z długotrwałym narażeniem na działanie nadmiernego hałasu 0-50 Uwaga: Oceny uszczerbku na zdrowiu należy dokonywać w oparciu o ustalenia zawarte w tabeli ostrości słuchu (poz. 42). 193.Przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane nadmiernym długotrwałym wysiłkiem głosowym: a) guzki głosowe twarde 10-30 b) wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych 10-40 c) niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysforią 10-30 194.Choroby skóry i błon śluzowych spowodowane warunkami służby (pracy) w zależności od lokalizacji, rozległości i natężenia zmian 0-50 195.Nowotwory złośliwe powstałe w następstwie styczności z czynnikami rakotwórczymi:20-100 a) nowotwory skóry b) nowotwory dróg moczowych c) nowotwory układu oddechowego Uwaga: Stopień uszczerbku na zdrowiu określa się w zależności od lokalizacji zmian nowotworowych i ich zaawansowania. 196.Choroby wywołane pracą w warunkach podwyższonego lub obniżonego ciśnienia atmosferycznego oraz w warunkach działania przyspieszeń 0-100 197.Następstwa chorób zakaźnych i inwazyjnych, o których mowa w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach, oraz ich przewlekłe następstwa w przypadkach, gdy źródło choroby znajdowało się w środowisku służby 0-100 198.Żylaki podudzi z rozległymi, trudno gojącymi się owrzodzeniami 20-50 199.Psychozy reaktywne oporne na leczenie, powstałe w szczególnych warunkach służby wojskowej 20-100 200.Zespoły i złamania przeciążeniowe 5-30 Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc: rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 marca 1973 r. w sprawie ustalania stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierzy ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby (Dz. U. Nr 13, poz. 93, z 1976 r. Nr 41, poz. 242 oraz z 1992 r. Nr 57, poz. 278) oraz rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 57, poz. 278, z 1994 r. Nr 31, poz. 113 oraz z 2000 r. Nr 97, poz. 1059) w zakresie, w jakim dotyczy ono właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w przedmiocie ustalania uszczerbku na zdrowiu oraz związku śmierci żołnierza ze służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 sierpnia 2003 r. w sprawie tytułów wojskowych żołnierzy niezawodowych (Dz. U. Nr 163, poz. 1579) Na podstawie art. 75 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Rozporządzenie określa tytuły wojskowe nadawane żołnierzom niezawodowym oraz zasady używania tych tytułów. § 3. 1. Dla żołnierzy niezawodowych lub kandydatów na żołnierzy niezawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", niezależnie od posiadanych stopni wojskowych, wprowadza się tytuły wojskowe: 1) podchorążego; 2) elewa. 2. Tytuły, o których mowa w ust. 1, są używane przez żołnierzy w stopniach wojskowych szeregowych i podoficerów, na zasadach określonych w rozporządzeniu. 3. Tytułów, o których mowa w ust. 1, używa się bezpośrednio po stopniu wojskowym. § 4. 1. Tytuł podchorążego uzyskują bez szczególnego nadania: 1) studenci wyższych szkół morskich przeznaczeni do odbywania zajęć wojskowych - z dniem rozpoczęcia tych zajęć; 2) studenci szkół wyższych powołani do odbycia przeszkolenia wojskowego w trakcie studiów - z dniem stawienia się do odbycia tego przeszkolenia; 3) absolwenci szkół wyższych powołani do odbycia przeszkolenia wojskowego - z dniem stawienia się do odbycia tego przeszkolenia. 2. Tytułu, o którym mowa w ust. 1, używa się w czasie zajęć wojskowych i pełnienia czynnej służby wojskowej; można go używać również po zwolnieniu z tych zajęć oraz służby wojskowej. § 5. 1. Tytuł elewa uzyskują bez szczególnego nadania żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, skierowani na naukę w szkole podoficerskiej, szkole młodszych specjalistów lub wojskowym ośrodku szkolenia - z dniem rozpoczęcia nauki. 2. Tytułu, o którym mowa w ust. 1, używa się tylko w czasie trwania nauki. § 6. 1. Student, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, odbywający zajęcia wojskowe, traci tytuł podchorążego w razie zwolnienia z odbycia całości zajęć wojskowych lub niezdania egzaminu z tych zajęć - z dniem określonym przez kierownika studium wojskowego wyższej szkoły morskiej. 2. Żołnierz, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i 3, odbywający przeszkolenie wojskowe, traci tytuł podchorążego w razie: 1) utraty obywatelstwa polskiego - z dniem wydania przez właściwy organ zaświadczenia o wyrażeniu zgody przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego; 2) orzeczenia przez sąd środka karnego pozbawienia praw publicznych lub degradacji - z dniem uprawomocnienia się wyroku. 3. Żołnierz odbywający przeszkolenie wojskowe studentów szkół wyższych traci tytuł podchorążego również w razie: 1) zwolnienia z tego przeszkolenia przed jego ukończeniem; 2) niezdania egzaminu na podoficera. 4. Żołnierz odbywający przeszkolenie wojskowe absolwentów szkół wyższych traci tytuł podchorążego: 1) w razie przeniesienia z urzędu do jednostki wojskowej przed ukończeniem przeszkolenia wojskowego; 2) w przypadkach, o których mowa w ust. 2. 5. Utrata przez żołnierza tytułu podchorążego w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, następuje z dniem określonym w rozkazie dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz odbywa przeszkolenie. § 7. 1. Żołnierz niebędący w czynnej służbie wojskowej traci tytuł podchorążego: 1) w przypadkach, o których mowa w § 6 ust. 2; 2) w razie pozbawienia stopnia wojskowego w przypadkach określonych w art. 79 ust. 1 ustawy. 2. Utrata tytułu podchorążego, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2, następuje z dniem wydania ostatecznego orzeczenia, o którym mowa w art. 79 ust. 3 ustawy. § 8. 1. Żołnierz odzyskuje utracony tytuł podchorążego w razie uchylenia wyroku, w którym orzeczono środek karny pozbawienia praw publicznych lub degradację - z dniem uprawomocnienia się wyroku uchylającego wyrok skazujący. 2. Żołnierz niebędący w czynnej służbie wojskowej odzyskuje, na swój wniosek, tytuł podchorążego w razie przywrócenia obywatelstwa polskiego - z dniem wydania ostatecznej decyzji w tej sprawie. § 9. Tytuł podchorążego uzyskany przed dniem wejścia w życie rozporządzenia jest tytułem podchorążego w rozumieniu niniejszego rozporządzenia. § 10. Tytuł podchorążego przysługuje także słuchaczom rozwiązanej Wojskowej Akademii Medycznej, kończącym studia na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874 i Nr 139, poz. 1326. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 lipca 1993 r. w sprawie tytułów wojskowych żołnierzy innych niż zawodowi (M. P. Nr 35, poz. 361), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 sierpnia 2003 r. w sprawie przeprowadzania zaciągu ochotniczego (Dz. U. Nr 163, poz. 1580) Na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady przeprowadzania zaciągu ochotniczego do czynnej służby wojskowej; 2) sytuacje, w których przeprowadzany będzie zaciąg ochotniczy; 3) sposób ogłaszania zaciągu ochotniczego; 4) warunki, jakie muszą spełniać osoby podejmujące zaciąg ochotniczy; 5) sposób postępowania z osobami zgłaszającymi się, w ramach zaciągu ochotniczego, bezpośrednio do dowódców jednostek wojskowych. § 2. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny może zostać przeprowadzony zaciąg ochotniczy do czynnej służby wojskowej. § 3. Zaciąg ochotniczy przeprowadza się w sytuacjach wystąpienia: 1) zwiększonych potrzeb osobowych związanych z obronnością państwa lub wypełnieniem zobowiązań sojuszniczych; 2) istotnych zakłóceń procesu mobilizacyjnego uzupełniania jednostek wojskowych żołnierzami rezerwy; 3) potrzeb uzupełnienia stanów osobowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a uzupełnienie sposobem zwykłym jest utrudnione. § 4. 1. Decyzje w sprawach ogłoszenia zaciągu ochotniczego podejmują: 1) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - jeżeli zaciąg ochotniczy będzie prowadzony na obszarze kilku okręgów wojskowych; 2) dowódca okręgu wojskowego - jeżeli zaciąg ochotniczy będzie prowadzony na obszarze jego działania. 2. Zaciąg ochotniczy, o którym mowa w ust. 1, ogłaszają szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, w drodze obwieszczeń i komunikatów w prasie, radio i telewizji, jak również w inny sposób przyjęty na obszarze ich działania. W obwieszczeniach i komunikatach podaje się miejsce i termin przeprowadzenia zaciągu oraz preferowane specjalności wojskowe, kwalifikacje zawodowe i predyspozycje oczekiwane od ochotników. 3. W obwieszczeniach lub komunikatach, o których mowa w ust. 2, szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych mogą określić dowódców jednostek wojskowych, do których można zgłaszać się bezpośrednio w sprawach zaciągu ochotniczego. § 5. W razie konieczności podjęcia natychmiastowego działania szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może ogłosić zaciąg ochotniczy z własnej inicjatywy, powiadamiając o tym niezwłocznie dowódcę okręgu wojskowego. § 6. W razie ogłoszenia zaciągu ochotniczego szef wojewódzkiego sztabu wojskowego powiadamia o tym niezwłocznie wojewodę. § 7. 1. Do pełnienia czynnej służby wojskowej mogą zgłaszać się, w drodze zaciągu ochotniczego, poborowi i żołnierze rezerwy zdolni do pełnienia czynnej służby wojskowej. 2. Do pełnienia czynnej służby wojskowej mogą zgłaszać się, w drodze zaciągu ochotniczego, również osoby, które nie stawały do poboru lub nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, pod warunkiem że ukończyły siedemnaście lat życia i nie ukończyły sześćdziesięciu pięciu lat życia w przypadku mężczyzn albo pięćdziesięciu pięciu lat życia w przypadku kobiet. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, zgłaszają się w sprawach zaciągu ochotniczego do właściwego, ze względu na ich miejsce stałego pobytu lub pobytu czasowego trwającego powyżej dwóch miesięcy, wojskowego komendanta uzupełnień lub do dowódców jednostek wojskowych wskazanych w obwieszczeniu szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego. § 8. Ochotnikom przysługuje prawo wyboru, w miarę możliwości, rodzaju Sił Zbrojnych, rodzaju wojsk lub jednostki wojskowej, w której chcą pełnić czynną służbę wojskową, jeśli spełniają oni warunki wymagane do odbywania w nich tej służby. § 9. Ochotnicy, uznani za zdolnych do służby wojskowej, są powoływani do czynnej służby wojskowej w terminie uzgodnionym z dowódcą jednostki wojskowej. § 10. 1. Ochotników - przedpoborowych i poborowych, którzy nie stawali do poboru, oraz inne osoby, które nie mają określonej zdolności do czynnej służby wojskowej, wojskowy komendant uzupełnień kieruje do komisji lekarskiej w celu określenia zdolności do czynnej służby wojskowej. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, po ustaleniu ich zdolności do służby wojskowej, są powoływane do czynnej służby wojskowej do jednostek wojskowych prowadzących podstawowe szkolenie wojskowe. § 11. 1. W zależności od wyszkolenia ochotników - żołnierzy rezerwy, wojskowy komendant uzupełnień powołuje do czynnej służby wojskowej: 1) wyszkolonych żołnierzy rezerwy - do jednostek wojskowych, zgodnie z aktualnymi potrzebami uzupełnieniowymi; 2) niewyszkolonych żołnierzy rezerwy - do jednostek wojskowych prowadzących podstawowe szkolenie wojskowe. 2. Podział żołnierzy rezerwy na wyszkolonych i niewyszkolonych określają przepisy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 2001 r. w sprawie ćwiczeń wojskowych żołnierzy rezerwy (Dz. U. Nr 13, poz. 118). § 12. Dowódcy jednostek wojskowych, o których mowa w § 4 ust. 3: 1) kwalifikują ochotników zgłaszających się w ramach zaciągu ochotniczego pod kątem ich przydatności do pełnienia czynnej służby wojskowej w podległej jednostce wojskowej; 2) zapewniają ochotnikom na czas kwalifikowania, o którym mowa w pkt 1, a ochotnikom, którzy zostali zakwalifikowani jako przydatni do pełnienia czynnej służby wojskowej w jednostce wojskowej, do czasu ich powołania do tej służby, tymczasowe zakwaterowanie i wyżywienie oraz wyposażają ich w środki higieny osobistej; 3) niezwłocznie przesyłają do wojskowego komendanta uzupełnień wykaz ochotników ubiegających się o powołanie do czynnej służby wojskowej i zakwalifikowanych do tej służby, w którym ujmuje się: stopień wojskowy, imiona i nazwisko, imię ojca, datę i miejsce urodzenia, miejsce pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego powyżej dwóch miesięcy, stosunek do służby wojskowej oraz kategorię zdolności do służby wojskowej, jeżeli ochotnik ma ją określoną, oraz wniosek o powołanie ich do czynnej służby wojskowej, wraz z dołączoną do niego pisemną zgodą ochotnika na to powołanie; 4) informują ochotników, którzy nie zostali zakwalifikowani jako przydatni do pełnienia służby w podległej jednostce, o możliwości zgłoszenia się przez nich w sprawach zaciągu ochotniczego do właściwego wojskowego komendanta uzupełnień. § 13. Wojskowy komendant uzupełnień, o którym mowa w § 7 ust. 3, kieruje do jednostki wojskowej, do której zgłosili się i zostali zakwalifikowani ochotnicy, upoważnioną osobę w celu dokonania czynności związanych z powołaniem ochotników do czynnej służby wojskowej. § 14. 1. Poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ochotnicy zgłaszają się do polskiego urzędu konsularnego, który kieruje ich do właściwego wojskowego komendanta uzupełnień lub osoby przez niego upoważnionej do załatwiania spraw związanych z zaciągiem ochotniczym. 2. Wojskowym komendantem uzupełnień, o którym mowa w ust. 1, jest: 1) w odniesieniu do obywatela Rzeczypospolitej Polskiej czasowo przebywającego za granicą - wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego powyżej dwóch miesięcy w kraju; 2) w odniesieniu do obywatela Rzeczypospolitej Polskiej stale zamieszkałego za granicą - Wojskowy Komendant Uzupełnień Warszawa-Śródmieście. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874 i Nr 139, poz. 1326. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 sierpnia 2003 r. w sprawie wojskowych organów weterynaryjnych (Dz. U. Nr 163, poz. 1581) Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa organizację wojskowych organów weterynaryjnych wykonujących zadania: 1) na terenie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej; 2) w stosunku do wojsk obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. 1. Wojskowymi organami weterynaryjnymi są: 1) Szef Służby Weterynaryjnej - Inspektor Weterynaryjny Wojska Polskiego; 2) wojskowi inspektorzy weterynaryjni. 2. Wojskowymi inspektorami weterynaryjnymi są: 1) zastępca Inspektora Weterynaryjnego Wojska Polskiego; 2) lekarze weterynarii wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej; 3) wojskowy weterynaryjny inspektor farmaceutyczny; 4) epizootiolodzy szefostw służby zdrowia rodzajów Sił Zbrojnych; 5) epizootiolodzy flotylli i portów wojennych; 6) epizootiolodzy wydziałów służby zdrowia dywizji i samodzielnych brygad; 7) lekarz weterynarii kursu szkolenia przewodników i tresury psów służbowych; 8) epizootiolog Dowództwa Garnizonu Warszawa. § 3. Wojskowe organy weterynaryjne, o których mowa w § 2, tworzą Wojskową Inspekcję Weterynaryjną. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 122, poz. 1144. 2) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było zarządzeniem nr 2/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2003 r. w sprawie organizacji i trybu wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Weterynaryjną (Dz. Urz. MON Nr 3, poz. 14), które zostało pozostawione czasowo w mocy na podstawie art. 13 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 52, poz. 450). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 11 sierpnia 2003 r. w sprawie środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego (Dz. U. Nr 163, poz. 1582) Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1362) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego, wraz z minimalną ilością ich zastosowania, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 czerwca 2001 r. w sprawie środków dopuszczonych do skażania spirytusu (Dz. U. Nr 73, poz. 775 oraz z 2002 r. Nr 55, poz. 485). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 sierpnia 2003 r. (poz. 1582) WYKAZ ŚRODKÓW DOPUSZCZONYCH DO SKAŻANIA ALKOHOLU ETYLOWEGO, WRAZ Z MINIMALNĄ ILOŚCIĄ ICH ZASTOSOWANIA Lp.Nazwa środka skażającegoIlość środka skażającego na 100 l alkoholu etylowego 100% nie mniej niż 123 1Aceton3 l 2Alkohol benzylowy3 l 3Alkohol butylowy5 l 4Alkohol izopropylowy (2-propanol)10 l 5Alkohol n-propylowy (propanol)5 l 6Benzoesan denatonium czysty lub 20 % roztwór w etanolu0,3 g 7Bromek lub chlorek etylu0,3 l 8Jodoform0,3 l 9Eter dietylowy3 l 10Eter n-butylowy glikolu propylenowego (3-butoxypropan-2-ol) roztwór min. 95 %15 kg 11Formalina - 40 % roztwór wodny formaldehydu2 l 12Ftalan dietylu0,7 l 13Ftalan dioktylu1 l 14Glukonian chlorheksydyny 20 % roztwór wodny (chlorhexidinum gluconicum)1 l 15Jod krystaliczny0,1 kg 16Jod roztwór 10 % w etanolu1 l 17Kalafonia2 kg 18Keton etylowo-metylowy3 l 19Koncentrat aromatu 210339/AR0014 Pollena Aroma20 l 20Koncentrat lakieru do włosów Luviskol lub Polimer OW/VP i kompozycja zapachowa (100+2/lub/100+3)10 l 21Ksylen3 l 22Kwas salicylowy2 kg 23Maślan etylu5 l 24Nafta - frakcja naftowa z destylacji zachowawczej niesklasyfikowana na podstawie odrębnych przepisów jako substancja rakotwórcza2 l 25Nipagina (aseptina)3 kg 26Octan butylu5 l 27Octan etylu5 l 28Octan pentylu5 l 29Octan winylu5 l 30Ogólny środek skażający - zgodny z Polską Normą PN-C-97911 "Ogólny środek skażający"0,5 l 31Olej rycynowy1 l 32Olejki eteryczne oraz kompozycje zapachowe niekonsumpcyjne1 kg 33Salicylan metylu1,5 kg 34Skażalnik o symbolu GIS0,15 kg 35Szelak3 kg 36Terpentyna2 l 37Toluol lub toluen3 l 38Tymol0,5 kg 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru podmiotów skupujących i rejestru dostawców (Dz. U. Nr 163, poz. 1583) Na podstawie art. 22 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797 oraz z 2002 r. Nr 107, poz. 937) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rejestr podmiotów skupujących, zwany dalej "rejestrem", jest prowadzony w formie elektronicznych nośników informacji oraz w formie kartoteki. 2. Rejestr prowadzony w formie elektronicznych nośników informacji zabezpiecza się przed dostępem osób nieupoważnionych. § 2. 1. W rejestrze prowadzonym w formie elektronicznych nośników informacji każdy podmiot skupujący jest wpisywany pod oddzielną pozycją i otrzymuje numer identyfikacyjny, który składa się z numeru NIP i kolejnego numeru w rejestrze. 2. Zapis elektroniczny jest dokonywany w sposób zapewniający niezwłoczne odczytanie i wydrukowanie całości lub części zapisanych danych. § 3. 1. Kartoteka stanowi zbiór kart ewidencyjnych, które są wydrukiem zapisu elektronicznego. 2. Karty ewidencyjne są prowadzone oddzielnie dla każdego podmiotu skupującego. 3. Każdą kartę ewidencyjną podpisuje, w sposób czytelny, osoba dokonująca zapisów elektronicznych oraz osoba upoważniona do ich zatwierdzania. § 4. 1. Przed wprowadzeniem zmian w rejestrze prowadzonym w formie elektronicznych nośników informacji zapis elektroniczny, który ma zostać zmieniony, przekopiowuje się do tabeli prowadzonej oddzielnie dla każdego podmiotu skupującego. 2. Każdą zmianę wpisuje się w tabeli, o której mowa w ust. 1, pod kolejnym numerem porządkowym, podając datę dokonania zmiany, imię i nazwisko osoby, która dokonała tej zmiany, oraz imię i nazwisko osoby upoważnionej do zatwierdzenia dokonanej zmiany. 3. Po dokonaniu czynności, o której mowa w ust. 1, można wprowadzić stosowną zmianę w rejestrze. § 5. Wprowadzanie zmian w kartotece jest dokonywane przez dołączenie do danej karty ewidencyjnej: 1) karty stanowiącej wydruk zapisu elektronicznego po dokonaniu zmiany oraz 2) wydruku zapisu elektronicznego z tabeli, o której mowa w § 4 ust. 1, dotyczącego wprowadzonej zmiany. § 6. Rejestr dostawców jest prowadzony w formie elektronicznych nośników informacji oraz w formie kartoteki. § 7. Do rejestru dostawców stosuje się odpowiednio przepisy § 1 ust. 2 oraz § 2-5. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 163, poz. 1584) Na podstawie art. 145 ust. 1 pkt 1 oraz art. 146 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) standardy emisyjne z instalacji w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza zróżnicowane w zależności od rodzaju działalności, technologii lub operacji technicznej oraz terminu oddania instalacji do eksploatacji; 2) sytuacje uzasadniające przejściowe odstępstwa od standardów oraz granice odstępstw; 3) warunki uznawania standardów za dotrzymane; 4) wymagania w zakresie stosowania określonych rozwiązań technicznych zapewniających ograniczenie emisji; 5) sposoby postępowania w razie zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych dotyczących eksploatacji instalacji lub urządzenia; 6) rodzaje zakłóceń, gdy wymagane jest wstrzymanie użytkowania instalacji lub urządzenia; 7) środki zaradcze, jakie powinien podjąć prowadzący instalację lub użytkownik urządzenia; 8) przypadki, w których prowadzący instalację lub użytkownik urządzenia powinien poinformować o zakłóceniach wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, termin, w jakim informacja ta powinna zostać złożona, oraz jej wymaganą formę. § 2. 1. W przypadku wystąpienia przerw w wykonywaniu ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji, warunki uznawania standardów emisyjnych za dotrzymane, określone w § 12 ust. 1 pkt 3 i 4, ust. 2, § 19 ust. 1, § 21 ust. 1 oraz § 45, sprawdza się, przyjmując za wymienione w tych przepisach średnie wielkości emisji substancji w okresach tych przerw - średnie wielkości emisji substancji w okresie poprzedzającym przerwę równym okresowi przerwy lub wielkości emisji substancji wyznaczone innymi metodami określonymi w pozwoleniu na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza lub pozwoleniu zintegrowanym. 2. Przez rozruch i zatrzymywanie instalacji (źródła), o których mowa w rozporządzeniu, rozumie się działania prowadzone w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji (źródła). § 3. Zawartość tlenu w gazach odlotowych, do której odnosi się wielkość emisji substancji w przypadku jednoczesnego spalania różnych paliw lub odpadów, stanowi średnia ważona obliczona ze standardowych zawartości tlenu odpowiadających poszczególnym paliwom lub odpadom, przy czym wagami są te wielkości, które stanowią wagi przy obliczaniu średnich ważonych wielkości emisji substancji. § 4. 1. Natężenie przepływu objętości gazów odlotowych jest wyrażone w metrach sześciennych gazów odlotowych na godzinę, odniesionych do warunków umownych temperatury 273 K, ciśnienia 101,3 kPa i gazu suchego (zawartość pary wodnej nie większa niż 5 g/kg gazów odlotowych), oznaczanych jako m3u/h. Stężenie substancji w gazach odlotowych jest wyrażone w miligramach substancji na metr sześcienny gazów odlotowych odniesiony do warunków umownych, oznaczanych jako mg/m3u. 2. Stężenie substancji w gazach odlotowych sprowadza się do standardowej zawartości tlenu w gazach odlotowych według następującego wzoru: gdzie: E1 - stężenie substancji w gazach odlotowych przy standardowej zawartości tlenu w gazach odlotowych, E2 - stężenie substancji w gazach odlotowych (zmierzone lub obliczone), O1 - standardowa zawartość tlenu w gazach odlotowych, wyrażona w procentach, O2 - zawartość tlenu w gazach odlotowych, wyrażona w procentach (zmierzona lub obliczona). Rozdział 2 Instalacje spalania paliw § 5. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, do stacjonarnych urządzeń technicznych, w których następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia energii, zwanych dalej "źródłami". 2. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do źródeł, w których produkty spalania są wykorzystywane bezpośrednio w procesach wytwórczych, w tym w szczególności do: 1) źródeł, w których produkty spalania są wykorzystywane do ogrzewania, suszenia lub innej obróbki przedmiotów lub materiałów; 2) źródeł wtórnego spalania przeznaczonych do oczyszczania gazów odlotowych poprzez spalanie, nieeksploatowanych jako niezależne źródła spalania paliw; 3) źródeł do regeneracji katalizatorów w krakowaniu katalitycznym; 4) źródeł do konwersji siarkowodoru w siarkę; 5) reaktorów używanych w przemyśle chemicznym; 6) źródeł do opalania baterii koksowniczych; 7) nagrzewnic Cowpera. 3. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się także do instalacji napędzanych silnikami Diesla, silnikami benzynowymi lub gazowymi, włącznie z turbinami gazowymi, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do turbin gazowych, dla których decyzje o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 30 czerwca 2002 r. lub które zostaną oddane do użytku po dniu 27 listopada 2003 r., a do wszystkich turbin gazowych w zakresie, o którym mowa w § 13 i 14, z tym że przepisów tego rozdziału nie stosuje się do turbin gazowych na platformach wiertniczych. 5. Przepisy niniejszego rozdziału, dotyczące odprowadzania gazów odlotowych ze źródeł wspólnym emitorem, stosuje się odpowiednio do emitorów wieloprzewodowych. 6. Z zastrzeżeniem ust. 7, paliwem w rozumieniu niniejszego rozdziału jest dowolna palna substancja stała, ciekła lub gazowa, z wyjątkiem odpadów. 7. Paliwem jest również biomasa rozumiana jako produkty składające się w całości lub w części z substancji roślinnych pochodzących z rolnictwa lub leśnictwa używane w celu odzyskania zawartej w nich energii oraz następujące odpady: 1) roślinne z rolnictwa i leśnictwa; 2) roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną; 3) włókniste, roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana; 4) korek; 5) drewno, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, oraz drewna pochodzącego z odpadów budowlanych lub z rozbiórki. § 6. 1. Standardy emisyjne dwutlenku siarki, tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu i pyłu, zwane dalej w niniejszym rozdziale "standardami emisyjnymi", ze źródeł, dla których pierwsze pozwolenie na budowę lub odpowiednik tego pozwolenia wydano przed dniem 1 lipca 1987 r., zwanych dalej "źródłami istniejącymi", określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 8-10. 2. Standardy emisyjne ze źródeł, dla których pierwsze pozwolenie na budowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r., zwanych dalej "źródłami nowymi", w przypadku gdy wniosek o wydanie pozwolenia na budowę złożono przed dniem 27 listopada 2002 r., a źródła zostaną oddane do użytku nie później niż do dnia 27 listopada 2003 r., określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 7, 8 i 10. 3. Standardy emisyjne ze źródeł nowych, dla których wniosek o wydanie pozwolenia na budowę złożono po dniu 26 listopada 2002 r. lub które zostaną oddane do użytku po dniu 27 listopada 2003 r., z turbin gazowych oraz źródeł istotnie zmienionych w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska po dniu 27 listopada 2003 r. określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 7, 8 i 10. § 7. Standardy emisyjne ze źródeł nowych o łącznej nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, z których gazy odlotowe odprowadzane są do powietrza wspólnym emitorem, stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 6 ust. 2 i 3, odpowiadające łącznej nominalnej mocy cieplnej tych źródeł. § 8. Standardy emisyjne ze źródła powstałego w wyniku rozbudowy o nominalną moc cieplną nie mniejszą niż 50 MW, dla którego pozwolenie na rozbudowę wydano po dniu 30 czerwca 1987 r., stanowią standardy emisyjne, o których mowa w § 6 ust. 2 i 3, odpowiadające nominalnej mocy cieplnej źródła po rozbudowie, z wyłączeniem źródeł wielopaliwowych, o których mowa w § 10 ust. 2-4. § 9. 1. Standardy emisyjne ze źródeł istniejących, które oddano do użytku przed dniem 29 marca 1990 r., dla których prowadzący takie źródła zobowiąże się w pisemnej deklaracji złożonej właściwemu organowi ochrony środowiska nie później niż do dnia 30 czerwca 2004 r., że źródło będzie użytkowane nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2015 r., a czas jego użytkowania w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy 20.000 godzin, określa dla tego okresu załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Prowadzący źródło, o którym mowa w ust. 1, przedkłada co roku właściwemu organowi ochrony środowiska dane dotyczące przepracowanej liczby godzin. 3. O każdym przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 2, dotyczącym źródła o mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, właściwy organ ochrony środowiska niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw środowiska. 4. Do czasu pracy źródła, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów rozruchu i zatrzymywania źródła. § 10. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2-4, standardy emisyjne ze źródeł wielopaliwowych, w których spalane są w tym samym czasie dwa lub więcej paliwa, stanowi średnia obliczona ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 6, ze spalania poszczególnych paliw, ważona względem mocy cieplnej ze spalania tych paliw. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, standardy emisyjne z wielopaliwowego źródła, w którym razem z innymi paliwami spalane są pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, dla potrzeb zakładu, w którym prowadzony jest ten proces, stanowi wartość ustalona w sposób następujący: 1) od dwukrotnej najwyższej wartości standardu emisyjnego, o którym mowa w § 6, ze spalania jednego z tych paliw odejmuje się wartość najniższą, następnie różnicę tę mnoży się przez moc cieplną ze spalania paliwa z najwyższym standardem emisyjnym, a w przypadku gdy spalane są dwa paliwa z najwyższym standardem emisyjnym, różnicę tę mnoży się przez wyższą moc cieplną ze spalania tych dwóch paliw; 2) standard emisyjny, o którym mowa w § 6, ze spalania paliw, poza paliwem z najwyższym standardem emisyjnym ze źródła, mnoży się przez moc cieplną z ich spalania; 3) sumę wartości z pkt 1 i 2 dzieli się przez moc cieplną ze spalania wszystkich paliw. 3. Standard emisyjny z wielopaliwowego źródła, w którym razem z innymi paliwami spalane są pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, dla potrzeb zakładu, w którym prowadzony jest ten proces, jeżeli moc cieplna ze spalania paliwa z najwyższym standardem wynosi co najmniej 50 % mocy cieplnej ze spalania wszystkich paliw, stanowi standard emisyjny, o którym mowa w § 6, odpowiadający temu paliwu. 4. W przypadku dwutlenku siarki, pod warunkiem że nie spowoduje to wzrostu wielkości emisji ze źródeł istniejących, mogą być stosowane następujące standardy emisyjne: 1) 1.000 mg/m3u, uśrednione dla wszystkich wielopaliwowych źródeł, w których razem z innymi paliwami spalane są pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, dla potrzeb zakładu, w którym prowadzony jest ten proces - w odniesieniu do źródeł, dla których standardy emisyjne określone są w § 6 ust. 1 i 2; 2) 600 mg/m3u, uśrednione dla wszystkich wielopaliwowych źródeł, w których razem z innymi paliwami spalane są pozostałości z procesu przerobu ropy naftowej, dla potrzeb zakładu, w którym prowadzony jest ten proces, z wyłączeniem turbin gazowych - w odniesieniu do źródeł, dla których standardy emisyjne określone są w § 6 ust. 3. § 11. 1. W przypadku wystąpienia ograniczeń w dostawach paliwa o małej zawartości siarki dopuszcza się odstępstwo od standardu emisyjnego dwutlenku siarki ze źródła w granicach do 150 % tego standardu, nie dłużej niż 30 dni w roku kalendarzowym. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do źródeł: 1) o których mowa w § 9 i 12 ust. 6; 2) istniejących o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW, w których spalane jest paliwo stałe i które w ciągu roku kalendarzowego (średnia krocząca z pięciu lat) pracują nie dłużej niż: a) 2.200 godzin - do dnia 31 grudnia 2007 r., b) 2.000 godzin - od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., c) 1.500 godzin - od dnia 1 stycznia 2016 r.; 3) nowych, dla których standardy emisyjne określone są w § 6 ust. 2, o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW, w których spalane jest paliwo stałe i które w ciągu roku kalendarzowego (średnia krocząca z pięciu lat) pracują nie dłużej niż: a) 2.200 godzin - przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, b) 2.000 godzin - od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2015 r., c) 1.500 godzin - od dnia 1 stycznia 2016 r. 3. W przypadku wystąpienia nagłej przerwy w dostawie paliwa gazowego do źródła, w którym w normalnych warunkach użytkowania spalane jest wyłącznie paliwo gazowe, w razie nadrzędnej konieczności utrzymania dostaw energii, dopuszcza się spalanie innych paliw i odstępstwo od standardów emisyjnych ze źródła, określonych dla tych paliw, w granicach do 200% tych standardów, nie dłużej niż 10 dni w roku kalendarzowym. 4. O każdym przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 3, prowadzący źródło informuje w ciągu 24 godzin właściwy organ ochrony środowiska. 5. O każdym przypadku, o którym mowa w ust. 1 i 3, dotyczącym źródła o mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, właściwy organ ochrony środowiska niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw środowiska. § 12. 1. Uznaje się standardy emisyjne ze źródeł za dotrzymane, jeżeli: 1) średnie stężenie substancji w gazach odlotowych odprowadzanych ze źródeł do powietrza wspólnym emitorem, ważone względem natężenia przepływu objętości gazów odlotowych, nie przekroczy średniej obliczonej ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 6, ze źródeł pracujących w tym samym czasie, ważonej względem nominalnego natężenia przepływu objętości gazów odlotowych z tych źródeł; 2) do dnia 31 grudnia 2007 r. średnie stężenie substancji w gazach odlotowych odprowadzanych do powietrza ze źródeł oddanych do użytku przed dniem 29 marca 1990 r., zlokalizowanych na terenie jednego zakładu, ważone względem natężenia przepływu objętości gazów odlotowych, nie przekroczy średniej obliczonej ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2, ze źródeł pracujących w tym samym czasie, ważonej względem nominalnego natężenia przepływu objętości gazów odlotowych z tych źródeł, a od dnia 1 stycznia 2008 r. warunek ten dotyczy tylko dwutlenku siarki i tylko podmiotów prowadzących źródła wymienione ze względu na dwutlenek siarki w pkt IV.1 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia i terminów tam określonych; 3) dla źródeł, w których gazach odlotowych prowadzone są ciągłe pomiary wielkości emisji substancji, są spełnione jednocześnie, z zastrzeżeniem pkt 4, następujące warunki: a) średnie stężenie substancji dla faktycznych godzin pracy źródła odniesione do miesiąca kalendarzowego nie przekroczy standardu emisyjnego, o którym mowa w § 6 ust. 1 i 2, b) 97 % średnich wartości stężeń dwutlenku siarki, 97 % średnich wartości stężeń pyłu oraz 95 % średnich wartości stężeń tlenków azotu obliczonych dla faktycznych godzin pracy źródła każdego dnia kalendarzowego dla poprzednich dwóch dni kalendarzowych, licząc od początku roku, w ciągu roku kalendarzowego nie przekroczy 110 % standardów emisyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2; 4) dla źródeł, dla których standardy emisyjne określone są w § 6 ust. 3, w których gazach odlotowych prowadzone są ciągłe pomiary wielkości emisji substancji, są spełnione jednocześnie następujące warunki: a) średnie dobowe wartości stężeń substancji dla faktycznych godzin pracy źródła nie przekroczą standardów emisyjnych, o których mowa w § 6 ust. 3, b) 95 % średnich jednogodzinnych wartości stężeń substancji w ciągu roku kalendarzowego, licząc od początku roku, nie przekroczy 200 % standardów emisyjnych, o których mowa w § 6 ust. 3. 2. W przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji przy jednoczesnej pracy źródeł, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się standard emisyjny za dotrzymany, jeżeli spełnione są warunki określone: 1) w ust. 1 pkt 3, z tym że wielkościami, które nie mogą być przekroczone, są odpowiednio średnia obliczona ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2, ważona względem nominalnego natężenia przepływu objętości gazów odlotowych z tych źródeł oraz 110 % takiej średniej; 2) w ust. 1 pkt 4, z tym że wielkościami, które nie mogą być przekroczone, są odpowiednio średnia obliczona ze standardów emisyjnych, o których mowa w § 6 ust. 3, ważona względem nominalnego natężenia przepływu objętości gazów odlotowych z tych źródeł oraz 200 % takiej średniej. 3. Przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zastąpienia źródła istniejącego źródłem nowym. 4. Średnie wartości stężeń substancji, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oblicza się z jednogodzinnych średnich wartości stężeń substancji, z tym że dla nowych źródeł, dla których standardy emisyjne określone są w § 6 ust. 2 - przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, a dla źródeł istniejących - przed dniem 1 stycznia 2008 r., w obliczeniach nie uwzględnia się okresów: 1) pracy źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych, o których mowa w § 13 ust. 3-5; 2) osiągania obciążenia źródła określonego jako minimum techniczne; 3) prób rozruchowych źródła lub urządzenia ochronnego; dotyczy to także sytuacji, gdy do jednego emitora włączonych jest kilka źródeł i jedno z nich jest uruchamiane przy normalnej pracy pozostałych; 4) dochodzenia do pełnej zdolności produkcyjnej w okresie rozruchu; 5) wzorcowania i kalibracji urządzeń pomiarowych. 5. Średnie wartości stężeń substancji, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a, a od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej również te, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oblicza się z jednogodzinnych średnich wartości stężeń substancji, z tym że w obliczeniach nie uwzględnia się okresów rozruchu i zatrzymywania źródła oraz okresów pracy źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych, o których mowa w § 13 ust. 3-5. 6. W przypadku gdy zawartość siarki w węglu brunatnym nie pozwala na dotrzymanie standardu emisyjnego dwutlenku siarki, o którym mowa w § 6 ust. 1 i 2, ze źródeł oddanych do użytku przed dniem 29 marca 1990 r., powiązanych technologicznie z kopalniami węgla brunatnego, uznaje się standard emisyjny dwutlenku siarki z tych źródeł za dotrzymany w okresie: 1) przed dniem 1 stycznia 2008 r. - dla źródeł istniejących, 2) przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej - dla źródeł nowych, jeżeli przekroczenia tego standardu nie występują dłużej niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym i wartość stężenia dwutlenku siarki nie przekracza w tym okresie 3.000 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. 7. W przypadku gdy zawartość siarki w paliwie stałym nie pozwala na dotrzymanie standardu emisyjnego dwutlenku siarki, o którym mowa w § 6 ust. 1 i 2, uznaje się standard emisyjny tej substancji za dotrzymany, jeżeli stopień odsiarczania, rozumiany jako wyrażony w procentach stosunek różnicy między masą siarki zawartej w paliwie wprowadzonym do źródła w określonym czasie a masą siarki zawartej w gazach odlotowych odprowadzonych do powietrza w tym czasie, do masy siarki zawartej w paliwie wprowadzonym do źródła w tym czasie, wynosi co najmniej: 1) w okresie do dnia 31 grudnia 2007 r.: a) 40 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 100 MW i nie większej niż 167 MW, b) 40 % - 90 % przy liniowym wzroście - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej 167 MW - 500 MW, c) 90 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW; 2) w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r.: a) 60 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie większej niż 100 MW, b) 70 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 100 MW i nie większej niż 300 MW, c) 90 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW i nie większej niż 500 MW, d) 92 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, jeżeli montaż urządzeń ochronnych odsiarczających rozpoczęto przed dniem 1 stycznia 2001 r., e) 94 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MW, innych niż wymienione w lit. d. 8. W przypadku gdy zawartość siarki w paliwie stałym nie pozwala na dotrzymanie standardu emisyjnego dwutlenku siarki, o którym mowa w § 6 ust. 3, uznaje się standard emisyjny tej substancji za dotrzymany, jeżeli: 1) stężenie dwutlenku siarki nie przekracza 300 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, lub stopień odsiarczania wynosi co najmniej 92 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW i nie większej niż 300 MW; 2) stężenie dwutlenku siarki nie przekracza 400 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, i stopień odsiarczania wynosi co najmniej 95 % - dla źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW. 9. W przypadkach prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji substancji, standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeżeli wartości średnie uzyskane w wyniku pomiaru nie przekraczają tych standardów. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. 10. Wymagany stopień odsiarczania dla źródeł opalanych paliwem stałym uznaje się za dotrzymany, jeżeli średni stopień odsiarczania odniesiony do miesiąca kalendarzowego nie przekracza wartości określonej w ust. 7. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. 11. Dla pojedynczego wyniku pomiaru wielkości emisji substancji wartości 95 % przedziału ufności nie powinny przekraczać następujących wartości, wyrażonych w procentach standardu emisyjnego: 1) 20 % - w przypadku dwutlenku siarki; 2) 20 % - w przypadku tlenków azotu; 3) 30 % - w przypadku pyłu całkowitego. 12. Wartości średnie jednogodzinne i średnie dobowe stężeń substancji określa się na podstawie zmierzonych ważnych wartości średnich jednogodzinnych po odjęciu wartości przedziału ufności, określonego w ust. 11. 13. Wyniki pomiarów z każdej doby, w której więcej niż trzy średnie jednogodzinne wartości stężeń substancji są nieważne z powodu niesprawności lub konserwacji systemu do pomiarów ciągłych, są unieważniane. Jeżeli w ciągu roku z tych powodów unieważnione zostaną wyniki pomiarów dla więcej niż dziesięciu dni, prowadzący instalację podejmuje działania w celu zwiększenia niezawodności systemu ciągłego pomiaru emisji i informuje wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o podjętych działaniach. § 13. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza, powodujących, że średnia dobowa wielkość emisji substancji przekracza standard emisyjny o więcej niż 30 %, oraz braku możliwości przywrócenia normalnych warunków użytkowania źródła w ciągu 24 godzin, prowadzący źródło ogranicza lub wstrzymuje jego pracę oraz możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż w ciągu 48 godzin, informuje o zakłóceniach wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz właściwy organ ochrony środowiska, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza z turbin gazowych, dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano przed dniem 30 czerwca 2002 r., jeżeli zostaną oddane do użytku nie później niż do dnia 27 listopada 2003 r., oraz braku możliwości przywrócenia normalnych warunków użytkowania turbiny w ciągu 24 godzin, prowadzący turbinę ogranicza lub wstrzymuje jej pracę oraz możliwie jak najszybciej, lecz nie później niż w ciągu 48 godzin, informuje o zakłóceniach wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz właściwy organ ochrony środowiska. 3. Łączny czas pracy źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych odsiarczających nie może przekroczyć 240 godzin w ciągu każdego okresu dwunastomiesięcznego - dla nowych źródeł przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, a dla istniejących źródeł przed dniem 1 stycznia 2008 r. 4. Łączny czas pracy źródła bez sprawnych urządzeń ochronnych ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza nie może przekroczyć 120 godzin w ciągu każdego okresu dwunastomiesięcznego - dla nowych źródeł od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, a dla istniejących źródeł od dnia 1 stycznia 2008 r. 5. Dopuszcza się zwiększenie limitów 24, 120 i 240 godzin, o których mowa w ust. 1-4, ale nie więcej niż odpowiednio do 72, 200 i 300 godzin, w przypadkach uzasadnionych nadrzędną koniecznością utrzymania dostaw energii lub koniecznością zastąpienia źródła, w którym nastąpiło zakłócenie w pracy urządzeń ochronnych ograniczających wprowadzanie substancji do powietrza, przez inne źródło, którego użytkowanie spowodowałoby ogólny wzrost wielkości emisji substancji. § 14. Poinformowania, o którym mowa w § 11 ust. 4 i 5 oraz § 13 ust. 1 i 2, dokonuje się za pośrednictwem publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz w formie pisemnej, podając co najmniej rodzaj i lokalizację instalacji oraz prowadzącego instalację, rodzaj substancji, której standard emisyjny został przekroczony, czas wystąpienia zdarzenia i przewidywany okres jego trwania. § 15. W przypadku gdy nie są dotrzymane standardy emisyjne, o których mowa w § 6, stosuje się urządzenia ochronne ograniczające wprowadzanie substancji do powietrza. Rozdział 3 Instalacje spalania i współspalania odpadów § 16. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 7, do instalacji spalania i współspalania odpadów. 2. Przez instalacje spalania odpadów rozumie się instalacje wykorzystywane do termicznego przekształcania odpadów lub produktów ich wstępnego przetwarzania, z odzyskiem lub bez odzysku wytwarzanej energii cieplnej. Obejmuje to spalanie poprzez utlenianie odpadów, jak również inne procesy przekształcania termicznego odpadów, takie jak piroliza, zgazowanie i proces plazmowy, o ile substancje powstające podczas przekształcania są następnie spalane. 3. Przez instalacje współspalania odpadów rozumie się każdą instalację, której głównym celem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych, w której wraz z paliwami spalane są odpady w celu odzyskania zawartej w nich energii lub w celu ich unieszkodliwienia. Jeżeli w instalacji jednocześnie wraz z paliwami spalane są odpady inne niż niebezpieczne w ilości nie większej niż 1 % masy tych paliw, to do instalacji tej nie stosuje się przepisów niniejszego rozdziału. 4. Przez istniejące instalacje spalania lub współspalania odpadów rozumie się: 1) instalacje użytkowane, dla których decyzję wydano przed dniem 28 grudnia 2002 r., lub 2) instalacje, dla których decyzje wydano przed dniem 28 grudnia 2002 r., jeżeli zostaną oddane do użytku nie później niż do dnia 28 grudnia 2003 r., lub 3) instalacje, dla których wniosek o wydanie decyzji złożono przed dniem 28 grudnia 2002 r., jeżeli zostaną oddane do użytku nie później niż do dnia 28 grudnia 2004 r. 5. Decyzja, o której mowa w ust. 4, oznacza decyzję o pozwoleniu na użytkowanie lub, gdy taka decyzja nie była wymagana, decyzję o pozwoleniu na budowę. 6. Wniosek o wydanie decyzji, o którym mowa w ust. 4, oznacza wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie lub, gdy taka decyzja nie była wymagana, zawiadomienie o zamiarze przystąpienia do użytkowania. 7. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do: 1) instalacji, w których spalane lub współspalane są tylko następujące rodzaje odpadów: a) roślinne z rolnictwa i leśnictwa, b) roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną, c) włókniste, roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana, d) drewno, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, oraz drewna pochodzącego z odpadów budowlanych lub z rozbiórki, e) korek, f) promieniotwórcze, g) pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego na platformach wydobywczych oraz spalane na tych platformach, h) zwierzęce; 2) instalacji doświadczalnych wykorzystywanych do prac badawczo-rozwojowych, prac naukowych i prób mających na celu usprawnienie procesu spalania, przerabiających mniej niż 50 Mg odpadów rocznie. § 17. 1. Standardy emisyjne z instalacji spalania odpadów określa załącznik nr 5 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Standardy emisyjne z istniejących instalacji spalania odpadów komunalnych, obowiązujące do dnia 27 grudnia 2005 r., określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 3. Standardy emisyjne z istniejących instalacji spalania odpadów, w których spalane są oleje odpadowe mające wartość opałową nie mniejszą niż 30 MJ/kg oraz zawierające mniej niż 50 ppm (0,05 ‰) polichlorowanych węglowodorów aromatycznych i mniej niż 0,3 % siarki, obowiązujące do dnia 27 grudnia 2005 r., określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 4. Dla użytkowanych istniejących instalacji spalania odpadów innych niż komunalne i niebezpieczne standardy emisyjne, o których mowa w ust. 1, obowiązują od dnia 28 grudnia 2005 r. § 18. 1. Standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów ustala się w sposób określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów, w przypadku gdy moc cieplna ze spalania odpadów niebezpiecznych przekracza 40 % nominalnej mocy cieplnej tej instalacji, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów, w przypadku współspalania niepoddanych przeróbce mieszanych odpadów komunalnych, z wyjątkiem odpadów innych niż niebezpieczne, o kodach 20 01 i 20 02, wymienionych w katalogu odpadów stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206), określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 4. Dla użytkowanych instalacji, których celem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych i które rozpoczną współspalanie odpadów innych niż komunalne lub niebezpieczne nie później niż do dnia 28 grudnia 2004 r., standardy emisyjne, o których mowa w ust. 1, obowiązują od dnia 28 grudnia 2005 r. § 19. 1. Uznaje się, z zastrzeżeniem § 21, standardy emisyjne z instalacji spalania odpadów za dotrzymane, jeżeli w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji spełnione są jednocześnie następujące warunki: 1) średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu, a w przypadku tlenku węgla 97 % średnich dobowych wartości stężeń w ciągu roku kalendarzowego, licząc od początku roku, nie przekraczają standardów emisyjnych tych substancji określonych, jako średnie dobowe, w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 2) średnie trzydziestominutowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki oraz tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu nie przekraczają wartości A standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, lub 97 % średnich trzydziestominutowych wartości stężeń tych substancji w ciągu roku kalendarzowego, licząc od początku roku, nie przekracza wartości B standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 3) średnie trzydziestominutowe wartości stężeń tlenku węgla nie przekraczają wartości A standardu emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia, lub 95 % średnich dziesięciominutowych wartości stężeń tej substancji w ciągu 24 godzin nie przekracza wartości B standardu emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Uznaje się standardy emisyjne z instalacji współspalania odpadów za dotrzymane, jeżeli w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji średnie dobowe wartości stężeń pyłu, substancji organicznych w postaci gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, chlorowodoru, fluorowodoru, dwutlenku siarki, tlenku azotu i dwutlenku azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu oraz tlenku węgla nie przekraczają standardów emisyjnych ustalonych w sposób określony załączniku nr 8 do rozporządzenia. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, dodatkowo średnie wartości stężeń w okresie pomiarowym ustalonym dla metali ciężkich oraz dioksyn i furanów nie mogą przekraczać standardów emisyjnych określonych odpowiednio w załącznikach nr 5 i 8 do rozporządzenia. 4. Dokonując oceny dotrzymywania warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem warunków określonych dla tlenku węgla, uwzględnia się okresy faktycznej pracy instalacji, w tym okresy jej rozruchu i zatrzymywania, o ile w trakcie ich trwania spalane są odpady, lecz nie uwzględnia się, wpływających na zwiększenie emisji substancji, zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych do 60 godzin w roku kalendarzowym, licząc od początku roku. 5. W przypadkach prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji substancji, standardy emisyjne uznaje się za dotrzymane, jeśli wartości średnie uzyskane w wyniku pomiaru nie przekraczają tych standardów. 6. Dla pojedynczego wyniku pomiaru wielkości emisji substancji, wartości 95 % przedziału ufności nie powinny przekraczać następujących wartości, wyrażonych w procentach standardu emisyjnego: 1) 10 % - w przypadku tlenku węgla; 2) 20 % - w przypadku dwutlenku siarki; 3) 20 % - w przypadku dwutlenku azotu; 4) 30 % - w przypadku pyłu całkowitego; 5) 30 % - w przypadku całkowitego węgla organicznego; 6) 40 % - w przypadku chlorowodoru; 7) 40 % - w przypadku fluorowodoru. 7. Wielkości emisji średniej dobowej wyznaczane są na podstawie wartości średnich trzydziestominutowych lub dziesięciominutowych stężeń substancji, zmierzonych w czasie eksploatacji instalacji, z uwzględnieniem okresów rozruchu i zatrzymywania, o ile podczas ich trwania spalane są odpady, po odjęciu wartości przedziału ufności, określonego w ust. 6. 8. Wyniki pomiarów z każdej doby, w której więcej niż pięć średnich trzydziestominutowych wartości stężeń substancji jest nieważnych z powodu niesprawności lub konserwacji systemu do pomiarów ciągłych, są unieważniane. W ciągu roku kalendarzowego nie może być z tego powodu unieważnionych więcej niż dziesięć średnich dobowych wartości stężeń substancji. 9. O każdym przypadku niedotrzymania warunków, o których mowa w ust. 1 i 3 oraz § 21 ust. 1, prowadzący instalację informuje w ciągu 24 godzin właściwy organ ochrony środowiska. 10. O każdym przypadku niedotrzymania warunków, o których mowa w ust. 1 i 3 oraz § 21 ust. 1, właściwy organ ochrony środowiska informuje niezwłocznie ministra właściwego do spraw środowiska. § 20. Poinformowania, o którym mowa w § 19 ust. 9 i 10, dokonuje się za pośrednictwem publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz w formie pisemnej, podając co najmniej rodzaj i lokalizację instalacji oraz prowadzącego instalację, rodzaj substancji, której standard emisyjny został przekroczony, czas wystąpienia zdarzenia i przewidywany okres jego trwania. § 21. 1. Do dnia 27 grudnia 2005 r., w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji, uznaje się standardy emisyjne z istniejących instalacji spalania odpadów komunalnych za dotrzymane, jeżeli jednocześnie są spełnione następujące warunki: 1) średnie jednogodzinne wartości stężeń tlenku węgla nie przekraczają standardu emisyjnego tej substancji, określonego w załączniku nr 6 do rozporządzenia, oraz co najmniej 90 % średnich dziesięciominutowych wartości stężeń tlenku węgla, występujących w ciągu 24 godzin pracy instalacji o nominalnej zdolności przerobowej odpadów nie mniejszej niż 1 Mg/h, w tym okresów rozruchu i zatrzymywania, o ile w ich trakcie spalane są odpady, nie przekracza 150 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych; 2) średnie wartości stężeń pyłu i chlorowodoru, odniesione do siedmiu dni kalendarzowych, nie przekraczają standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia; 3) średnie dobowe wartości stężeń pyłu i chlorowodoru nie przekraczają o więcej niż 30 % standardów emisyjnych tych substancji, określonych w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 2. Sprawdzając warunki, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się tylko te godziny, w których instalacja faktycznie pracuje, w tym okresy rozruchu i zatrzymywania instalacji, o ile w ich trakcie spalane są odpady. 3. Do dnia 27 grudnia 2005 r., w przypadku istniejących instalacji spalania odpadów komunalnych, przepisy § 19 ust. 5-8 stosuje się odpowiednio. § 22. 1. W przypadku wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych dotyczących eksploatacji instalacji spalania lub współspalania odpadów, powodujących przekroczenie standardów emisyjnych, o których mowa w § 17 i 18, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz § 23: 1) wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji; 2) nie później niż w czwartej godzinie trwania zakłóceń rozpoczyna się procedurę zatrzymywania instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji. 2. Podawanie odpadów do instalacji spalania lub współspalania odpadów wstrzymuje się natychmiast, z jednoczesnym natychmiastowym rozpoczęciem procedury zatrzymywania instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji, z zastrzeżeniem § 23, jeżeli: 1) temperatura w komorze spalania spadnie poniżej 850°C lub w przypadku spalania odpadów niebezpiecznych zawierających ponad 1 % związków fluorowcoorganicznych, w przeliczeniu na chlor - poniżej 1.100°C, lub 2) łączny czas występowania zakłóceń, o których mowa w ust. 1, przekroczy 60 godzin w roku kalendarzowym, z tym że ograniczenie to obowiązuje dla każdej linii technologicznej instalacji spalania lub współspalania odpadów wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne ograniczające wprowadzanie substancji do powietrza. 3. Podawanie odpadów do instalacji spalania odpadów wstrzymuje się natychmiast, z jednoczesnym natychmiastowym rozpoczęciem procedury zatrzymywania pracy instalacji w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji, z zastrzeżeniem § 23, także w przypadku gdy średnia trzydziestominutowa wartość stężenia pyłu przekracza 150 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych, lub średnie trzydziestominutowe wartości stężenia tlenku węgla oraz substancji organicznych w postaci gazów i par w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny przekraczają odpowiednio 100 mg/m3u i 20 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych. § 23. 1. Do dnia 27 grudnia 2005 r., w przypadku wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych dotyczących eksploatacji istniejących instalacji spalania odpadów komunalnych, powodujących przekroczenie standardów emisyjnych, o których mowa w § 17 ust. 2, pracę instalacji wstrzymuje się niezwłocznie w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji, nie później niż w ósmej godzinie trwania zakłóceń, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Do dnia 27 grudnia 2005 r. pracę istniejącej instalacji spalania odpadów komunalnych wstrzymuje się natychmiast w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji, jeżeli: 1) stężenie pyłu przekroczy 600 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych, lub 2) temperatura w komorze spalania spadnie poniżej 850°C, lub 3) łączny czas występowania zakłóceń, o których mowa w ust. 1, przekroczy 96 godzin w roku kalendarzowym, z tym że ograniczenie to obowiązuje dla każdej linii technologicznej instalacji spalania odpadów komunalnych wyposażonej w odrębne urządzenia ochronne, ograniczające wprowadzanie substancji do powietrza. § 24. Do dnia 27 grudnia 2005 r. zawartość tlenu w gazach odlotowych wynosi co najmniej 3 %, w przypadku istniejących instalacji spalania wyłącznie odpadów niebezpiecznych płynnych albo zmieszanych substancji gazowych i stałych sypkich, pochodzących ze wstępnego przetwarzania odpadów niebezpiecznych przy niedoborze tlenu, jeżeli moc cieplna ze spalania substancji gazowej stanowi ponad 50 % nominalnej mocy cieplnej instalacji. Rozdział 4 Instalacje do produkcji lub obróbki wyrobów azbestowych § 25. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do instalacji do produkcji lub obróbki wyrobów wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628, z późn. zm. 3)), jeżeli ilość surowego azbestu zużywana w tych procesach przekracza 100 kg na rok. § 26. 1. Standard emisyjny azbestu wprowadzanego do powietrza emitorem wynosi 0,1 mg/m3u. 2. Standard emisyjny pyłu wprowadzanego do powietrza emitorem wynosi 0,1 mg/m3u, jeżeli nie jest oznaczana ilość azbestu w pyle. § 27. W przypadku gdy do pomiaru wielkości emisji azbestu nie stosuje się metody wagowej, lecz metodę mikroskopii optycznej fazowo-kontrastowej, uznaje się standard emisyjny azbestu wprowadzanego do powietrza emitorem za dotrzymany, jeżeli w jednym mililitrze gazów odlotowych w warunkach umownych znajdują się nie więcej niż 2 włókna azbestu długości większej niż 5 µm i szerokości mniejszej niż 3 µm, przy czym stosunek długości do szerokości włókna jest większy niż 3:1. Rozdział 5 Instalacje do produkcji dwutlenku tytanu § 28. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do instalacji do produkcji dwutlenku tytanu w przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji lub chlorowania. § 29. Standard emisyjny pyłu wynosi: 1) 50 mg/m3u z procesów mielenia surowców, mielenia suchego pigmentu, suszenia pigmentu i mikronizacji parowej; 2) 150 mg/m3u z pozostałych procesów. § 30. W przypadku stosowania reakcji sulfatyzacji do produkcji dwutlenku tytanu standard emisyjny związków siarki, obejmujących dwutlenek siarki, trójtlenek siarki i kwas siarkowy w przeliczeniu na dwutlenek siarki, wynosi: 1) 10 kg/Mg wyprodukowanego dwutlenku tytanu - z procesów rozkładu surowców i kalcynacji; 2) 500 mg/m3u - z procesu koncentracji odpadowych roztworów kwaśnych. § 31. W przypadku stosowania reakcji chlorowania do produkcji dwutlenku tytanu standard emisyjny chloru gazowego wynosi 40 mg/m3u, z tym że średnie dobowe stężenia chloru nie mogą przekroczyć 5 mg/m3u. § 32. Instalacje do termicznego rozkładu soli powstałych w wyniku unieszkodliwiania odpadów z procesów produkcji dwutlenku tytanu przy zastosowaniu reakcji sulfatyzacji wyposaża się w urządzenia ochronne odsiarczające. Rozdział 6 Instalacje, w których używane są rozpuszczalniki organiczne § 33. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do procesów określonych w załączniku nr 9 do rozporządzenia, prowadzonych w instalacjach, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia lotnych związków organicznych określonego w załączniku nr 10 do rozporządzenia, dla których wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie lub, gdy taka decyzja nie była wymagana, zawiadomienie o zamiarze przystąpienia do użytkowania złożono po dniu 28 marca 1999 r., lub które oddano do użytku po dniu 29 marca 2000 r., zwanych dalej "instalacjami nowymi", a od dnia 1 listopada 2007 r., z zastrzeżeniem § 40 ust. 2, także do instalacji, dla których taki wniosek lub takie zawiadomienie złożono przed dniem 29 marca 1999 r., jeżeli instalacje zostały oddane do użytku nie później niż do dnia 29 marca 2000 r., zwanych dalej "instalacjami istniejącymi". 2. W przypadku zmiany instalacji, którą jest: 1) istotna zmiana w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska dla instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanego; 2) zmiana powodująca wzrost emisji lotnych związków organicznych o więcej niż 25 % dla instalacji, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia lotnych związków organicznych mieszczącego się w dolnym przedziale progowym określonym w tabeli I lp. 1, 4, 6, 7, 10, 12, 15 i 18 oraz tabeli II lp. 1 w załączniku nr 10 do rozporządzenia lub innych instalacji wymienionych w tym załączniku o zużyciu lotnych związków organicznych mniejszym niż 10 Mg w ciągu roku, 3) zmiana powodująca wzrost emisji lotnych związków organicznych o więcej niż 10 % dla pozostałych instalacji - ta część instalacji, która podlega istotnej zmianie, jest traktowana jako istniejąca instalacja, pod warunkiem że emisja z całej instalacji nie przekroczy emisji, która następowałaby, gdyby część istotnie zmieniona była traktowana jak instalacja nowa. 3. Przez lotne związki organiczne, zwane dalej "LZO", rozumie się związki organiczne mające w temperaturze 293,15 K prężność par nie mniejszą niż 0,01 kPa, bądź posiadające analogiczną lotność w szczególnych warunkach użytkowania. 4. Przez rozpuszczalniki organiczne rozumie się LZO, stosowane oddzielnie bądź w połączeniu z innymi substancjami w celu rozpuszczania surowców, produktów, materiałów odpadowych lub zanieczyszczeń, lub LZO, które są stosowane jako czynnik rozpuszczający, czynnik dyspergujący, regulator lepkości, regulator napięcia powierzchniowego, plastyfikator lub konserwant. 5. LZO podlegające przemianie chemicznej w instalacjach nie są uwzględniane w limitach zużycia LZO określonych w załączniku nr 10 do rozporządzenia. § 34. 1. Standardy emisyjne LZO z niektórych instalacji określa tabela I w załączniku nr 10 do rozporządzenia, dla LZO wprowadzanych do powietrza w sposób: 1) zorganizowany, wyrażone jako stężenie LZO w gazach odlotowych, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny i oznaczone jako S1; 2) niezorganizowany, wyrażone jako procent masy LZO zużytych w ciągu roku, powiększonej o masę LZO odzyskanych, ponownie użytych w tej instalacji i oznaczone jako S2; 3) zorganizowany i niezorganizowany, wyrażone jako stosunek masy LZO do jednostki produktu i oznaczone jako S4. 2. Standardy emisyjne LZO z niektórych instalacji określa tabela II w załączniku nr 10 do rozporządzenia, dla LZO wprowadzanych do powietrza w sposób: 1) zorganizowany, wyrażone jako stężenie LZO w gazach odlotowych, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny i oznaczone jako S1; 2) niezorganizowany, wyrażone jako procent masy LZO zużytych w ciągu roku, powiększonej o masę LZO odzyskanych, ponownie użytych w tej instalacji i pomniejszonej o masę LZO sprzedanych jako produkt opakowany w szczelny pojemnik i oznaczone jako S3; 3) zorganizowany i niezorganizowany, wyrażone jako procent masy LZO zużytych w ciągu roku powiększonej o masę LZO odzyskanych, ponownie użytych w tej instalacji i oznaczone jako S5. 3. Standardy emisyjne LZO z instalacji lakierowania nowych pojazdów, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia nie mniej niż 15 Mg LZO w ciągu roku, określa tabela III w załączniku nr 10 do rozporządzenia, dla LZO wprowadzanych do powietrza w sposób zorganizowany i niezorganizowany, wyrażone jako stosunek masy LZO wprowadzonej do powietrza do: 1) jednostki powierzchni produktu; 2) jednostki produktu. § 35. 1. Dotrzymanie standardów emisyjnych, o których mowa w § 34, sprawdza się na podstawie pomiarów wielkości emisji LZO i rocznego bilansu masy LZO, stosując odpowiednio następujące wzory: 1) 100 * (Z - (H + D1 +O + W + R + G)) / (Z + D2) < S2; 2) 100 * (Z - (H + D1 + O + W + R + G)) / (Z + D2 - B) ≤ S3; 3) (Z - (H + D1 + O + W + R)) / P ≤ S4; 4) 100 * (Z - (H + D1 + O + W + R)) / (Z + D2) ≤ S5, gdzie: Z - zużycie LZO, H - masa LZO zawartych w produktach o wartości handlowej, D1 - masa LZO odzyskanych w celu ich wtórnego użycia, lecz nie w tej instalacji, D2 - masa LZO odzyskanych, ponownie użytych w tej instalacji, O - masa LZO zawartych w odpadach, W - masa LZO zawartych w ściekach, R - masa LZO utraconych lub zatrzymanych w urządzeniach redukujących emisję LZO, nieuwzględnionych w O i W, B - masa LZO zawartych w produktach sprzedanych lub przeznaczonych do sprzedaży, opakowanych w szczelne pojemniki, G - masa LZO zawartych w gazach odlotowych wprowadzanych do powietrza w sposób zorganizowany. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio do instalacji lakierowania nowych pojazdów, o których mowa w § 34 ust. 3. § 36. Emisja LZO z instalacji, wymienionych w tabeli II w załączniku nr 10 do rozporządzenia, nie może przekraczać łącznie standardów emisyjnych S1 i S3 lub standardu emisyjnego S5. § 37. Standard emisyjny S1 dla LZO, klasyfikowanych w przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 129, poz. 1110) jako R45, R46, R60 lub R61, w przypadku gdy masa takich LZO wprowadzana do powietrza w ciągu jednej godziny jest nie mniejsza niż 10 gramów, wynosi 2 mg/m3u; standard dotyczy stężenia LZO bez przeliczenia na całkowity węgiel organiczny. § 38. Standard emisyjny S1 dla LZO, klasyfikowanych w przepisach rozporządzenia, o którym mowa w § 37, jako R40, w przypadku gdy masa takich LZO wprowadzana do powietrza w ciągu jednej godziny jest nie mniejsza niż 100 gramów, wynosi 20 mg/m3u, z wyłączeniem instalacji, w której prowadzi się proces czyszczenia na sucho, wymieniony w tabeli I lp. 5 w załączniku nr 10 do rozporządzenia; standard dotyczy stężenia LZO bez przeliczenia na całkowity węgiel organiczny. § 39. Wprowadzanie do powietrza LZO, klasyfikowanych w przepisach rozporządzenia, o którym mowa w § 37, jako R40, R45, R46, R60 lub R61, następuje wyłącznie w sposób zorganizowany. § 40. 1. Dopuszcza się odstąpienie od standardów emisyjnych określonych w § 34, jeżeli spełniony jest warunek określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia. 2. Prowadzący istniejące instalacje, którzy chcą korzystać z możliwości, o której mowa w ust. 1, zawiadomią o tym właściwy organ ochrony środowiska najpóźniej do dnia 31 października 2005 r. i najpóźniej do dnia 31 października 2007 r. przedstawią mu plan obniżenia emisji do wielkości E ustalonej w sposób określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia. 3. Prowadzący nowe instalacje, którzy chcą korzystać z możliwości, o której mowa w ust. 1, najpóźniej do dnia 31 października 2004 r. przedstawią właściwemu organowi ochrony środowiska plan obniżenia emisji do wielkości E ustalonej w sposób określony w załączniku nr 11 do rozporządzenia. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do LZO, o których mowa w § 37 i 38. § 41. 1. Do dnia 1 kwietnia 2013 r. przepisów § 34 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 nie stosuje się do istniejących instalacji, które są wyposażone w urządzenia ochronne ograniczające wielkość emisji LZO do wartości: 1) 50 mg/m3u, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny - dla dopalania LZO, 2) 150 mg/m3u, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny - dla innych sposobów redukcji emisji LZO, jeżeli wielkość emisji LZO wprowadzonych do powietrza łącznie w sposób zorganizowany i niezorganizowany jest nie większa niż wielkość emisji LZO w przypadku zachowania wymagań określonych w tych przepisach. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do LZO, o których mowa w § 37 i 38. § 42. Przepisu § 34 ust. 1 nie stosuje się do instalacji wymienionej w tabeli I lp. 10 w załączniku nr 10 do rozporządzenia, jeżeli wprowadzanie do powietrza LZO z tych instalacji nie może odbywać się w sposób zorganizowany, w szczególności w przypadku malowania okrętów, samolotów; w takim przypadku stosuje się przepisy § 40. § 43. Przepisu § 34 ust. 1 nie stosuje się do instalacji wymienionej w tabeli I lp. 7 w załączniku nr 10 do rozporządzenia, jeżeli masa LZO zawartych w materiale czyszczącym, używanym w tej instalacji, jest nie większa niż 30 % masy tego materiału. § 44. 1. Uznaje się standardy emisyjne LZO, o których mowa w § 34, z instalacji, w której prowadzi się dwa lub więcej procesów wymienionych w załączniku nr 9 do rozporządzenia, za dotrzymane, jeżeli wielkość emisji LZO wprowadzanych do powietrza łącznie z tych procesów jest nie większa niż łączna wielkość emisji LZO w przypadku zachowania wymagań określonych w tym przepisie. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do LZO, o których mowa w § 37 i 38. § 45. 1. Uznaje się, w przypadku prowadzenia ciągłych pomiarów wielkości emisji LZO z instalacji, standard emisyjny S1 za dotrzymany, jeżeli średnia dobowa wielkość emisji LZO dla faktycznych godzin pracy instalacji nie przekracza tego standardu oraz spełnione są następujące warunki: 1) średnia piętnastominutowa wielkość emisji LZO nie przekracza 150% tego standardu - w przypadku instalacji wymienionych w tabeli I lp. 8 w załączniku nr 10 do rozporządzenia; 2) średnia jednogodzinna wielkość emisji LZO nie przekracza 150 % tego standardu - w przypadku pozostałych instalacji. 2. Uznaje się, w przypadku prowadzenia okresowych pomiarów wielkości emisji LZO z instalacji, standard emisyjny S1 za dotrzymany, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki: 1) średnia jednogodzinna wielkość emisji LZO nie przekracza 150 % tego standardu; 2) średnia ze wszystkich odczytów nie przekracza tego standardu. 3. W przypadkach LZO, o których mowa w § 37 i 38, dotrzymanie standardu emisyjnego sprawdza się na podstawie sumy stężeń danych, indywidualnych LZO, a w pozostałych przypadkach na podstawie stężenia całkowitego węgla organicznego. 4. W przypadku dokonywania pomiarów wielkości emisji LZO nie uwzględnia się objętości gazów dodanych do gazów odlotowych w celu ich chłodzenia lub rozcieńczania. Rozdział 7 Przepis końcowy § 46. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: Cz. Ślezak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r. (poz. 1584) Załącznik nr 1 STANDARDY EMISYJNE ZE ŹRÓDEŁ ISTNIEJĄCYCH I. Standardy emisyjne dwutlenku siarki 1. Ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplnaStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła w MWźródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r.źródła wymienione w pkt IV.1. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonych 12345 < 52.0001.5001.5001.500 ≥ 5 i < 502.0001.5001.5001.300 ≥ 50 i < 1002.0001.5001.500850 ≥ 100 i < 2252.3501.5001.500Liniowy spadek od 850 do 4002)3) ≥ 225 i < 5002.3501)Liniowy spadek od 1.500 do 4002)1.500 ≥ 5002.3504002)1.2004002)3) Objaśnienia: 1) standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł przeznaczonych do likwidacji przed końcem 2005 roku wynosi 3.000 mg/m3u, przy zawartości 6% tlenu w gazach odlotowych; 2) od dnia 1 stycznia 2008 r. standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 3) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat). Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 2. Ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r.źródła wymienione w pkt IV.1. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonych 12345 < 502.5001)1.5002.0001.500 ≥ 50 i < 1002.5001)1.5002.000850 ≥ 100 i < 2252.5001)1.5002.000Liniowy spadek od 850 do 4002)3) ≥ 225 i < 5002.5001)Liniowy spadek od 1.500 do 4002)2.000 ≥ 5002.5001)4002)2.0004002)3) Objaśnienia: 1) standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł przeznaczonych do likwidacji przed końcem 2005 r. wynosi 3.500 mg/m3u przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych; 2) od dnia 1 stycznia 2008 r. standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 3) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat). Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 3. Ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r.źródła wymienione w pkt IV.1. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonych 12345 < 51.100800800800 ≥ 5 i < 100800800800800 ≥ 100 i < 500800Liniowy spadek od 800 do 4001)800Liniowy spadek od 800 do 4001)2) ≥ 5008004001)8004001)2) Objaśnienia: 1) od dnia 1 stycznia 2008 r. standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 2) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat). Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 4. Ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. 123 < 100800800 ≥ 100 i < 500800liniowy spadek od 800 do 4001) ≥ 5008004001) Objaśnienie: 1) standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 5. Ze spalania paliw ciekłych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2006 r.od 01.01.2007 r.źródła wymienione w pkt IV.1. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonych 12345 < 54.3751.7001.700850 ≥ 5 i < 504.3751.7001.700850 ≥ 50 i < 3003.5001.7001.700850 ≥ 300 i < 5003.500Liniowy spadek od 1.700 do 4001.700Liniowy spadek od 850 do 400 ≥ 5003.5004001.700400 6. Ze spalania paliw gazowych Rodzaj gazuStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych 12 gaz ciekły5 gaz wielkopiecowy, gaz koksowniczy, niskokaloryczny gaz uzyskiwany przy gazyfikacji pozostałości po rafinacji ropy naftowej800 gaz gardzielowy z pieca szybowego do topienia koncentratów miedzi do 31.12.2007 r.800 od 01.01.2008 r.600 pozostałe gazy35 II. Standardy emisyjne tlenków azotu, w przeliczeniu na dwutlenek azotu 1. Ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6% tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.2. niniejszego załącznika od 01.01.2016 r. do terminów tam określonychdo 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 1234567 <50400400400400400400 ≥ 50 i ≤ 500600600600600500500 > 5005401)5001)2002)5005001)2002)3) Objaśnienia: 1) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 2.000 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 600 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 2) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 1.500 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 450 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 3) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł wymienionych w pkt IV.2. załącznika wynosi - do czasu określonego w tym punkcie - 500 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. 2. Ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.2. niniejszego załącznika od 01.01.2016 r. do terminów tam określonychdo 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 123456 ≤ 500500500500400400 > 5005001)2002)5004001)2002)3) Objaśnienia: 1) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 2.000 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 600 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 2) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 1.500 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 450 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 3) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł wymienionych w pkt IV.2. załącznika wynosi - do czasu określonego w tym punkcie - 400 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. 3. Ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.2. niniejszego załącznika od 01.01.2016 r. do terminów tam określonychdo 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 123456 ≤ 50450450450400400 > 50 i ≤ 500450450450400400 > 5004501)2002)4504001)2002)3) Objaśnienia: 1) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 2.000 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 600 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 2) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 1.500 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 450 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 3) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł wymienionych w pkt IV.2. załącznika wynosi - do czasu określonego w tym punkcie - 400 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. 4. Ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.2 niniejszego załącznika od 01.01.2016 r. do terminów w nim określonych 12345 ≤ 500600400400400 > 5006004001)2002)4002) Objaśnienia: 1) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 2.000 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 600 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania; 2) standard emisyjny tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze źródeł, które będą użytkowane nie dłużej niż 1.500 godzin rocznie (krocząca średnia z okresu pięciu lat), wynosi 450 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 5. Ze spalania paliw ciekłych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r.do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. 12345 < 50450450400400 ≥50 i ≤ 500630450450450 > 500630400450400 6. Ze spalania paliw gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. 123 < 5150150 ≥ 5 i < 50300300 ≥50 i ≤ 500350300 > 500350200 III. Standardy emisyjne pyłu 1. Ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2005 r.od 01.01.2006 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.3. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonychdo 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 1234567 < 51.900700200700630200 ≥ 5 i < 501.000400100400400100 ≥ 50 i < 5003501)1002)100350100100 ≥ 5003501)502)3)503)350503)503) Objaśnienia: 1) wartości obowiązują do dnia 31 grudnia 2007 r.; 2) wartości obowiązują od dnia 1 stycznia 2008 r.; 3) dla źródeł, w których spalane jest paliwo stałe posiadające w stanie roboczym: wartość opałową mniejszą niż 5.800 kJ/kg, zawartość wilgoci większą niż 45 % wagowych, łączną zawartość wilgoci i popiołu większą niż 60 % wagowych i zawartość tlenku wapnia większą niż 10 %, standard emisyjny wynosi 100 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. 2. Ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2005 r.od 01.01.2006 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.3. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonychdo 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 1234567 < 51.900700200700630200 ≥ 5 i < 501.000400100400400100 ≥ 50 i < 5002251)1002)100225100100 ≥ 5002251)502),3)502),3)225503)503) Objaśnienia: 1) wartości obowiązują do dnia 31 grudnia 2007 r.; 2) wartości obowiązują od dnia 1 stycznia 2008 r.; 3) dla źródeł, w których spalane jest paliwo stałe posiadające w stanie roboczym: wartość opałową mniejszą niż 5.800 kJ/kg, zawartość wilgoci większą niż 45 % wagowych, łączną zawartość wilgoci i popiołu większą niż 60 % wagowych i zawartość tlenku wapnia większą niż 10 %, standard emisyjny wynosi 100 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych. 3. Ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.źródła wymienione w pkt IV.3. i 4. niniejszego załącznika w okresie od 01.01.2008 r. do terminów tam określonychdo 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 1234567 < 5635635200635630200 ≥ 5 i < 50635400100635400100 ≥ 50 i < 500635100100635100100 ≥ 50063550506355050 4. Ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych 12 < 500100 ≥ 50050 5. Standard emisyjny pyłu ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 500 MW, w których spalane są paliwa ciekłe o zawartości popiołu większej niż 0,06 %, wynosi 100 mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych, a w pozostałych przypadkach - 50 mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych. 6. Ze spalania paliw gazowych Rodzaj gazuStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych źródła istniejące oddane do użytku przed dniem 29 marca 1990 r.źródła istniejące oddane do użytku po dniu 28 marca 1990 r. do 31.12. 2007 r.od 01.01.2008 r.przed dniem przystąpienia RP do Unii Europejskiejod dnia przystąpienia RP do Unii Europejskiej 12345 gaz ziemny5555 gaz ciekły5555 gaz koksowniczy105105 gazy wytwarzane przez przemysł stalowy, które mogą być zużytkowane w innym miejscu50505050 gaz gardzielowy z pieca szybowego do topienia koncentratów miedzi50252525 niskokaloryczny gaz uzyskiwany przy gazyfikacji pozostałości po rafinacji ropy naftowej10555 gaz wielkopiecowy50101010 pozostałe gazy5555 Uwagi do załącznika nr 1: 1. Nominalna moc cieplna źródła oznacza ilość energii wprowadzonej w paliwie do źródła w jednostce czasu przy jego nominalnym obciążeniu. 2. Standardy emisyjne dotyczą źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1,0 MW. IV. Źródła spalania paliw, o których mowa w pkt I tabeli 1, 2, 3 i 5 kolumnie nr 4, w pkt II tabeli 1 i 4 kolumnie nr 5 i tabeli 2 i 3 kolumnie nr 4 oraz w pkt III tabeli 1, 2 i 3 kolumnie nr 5. 1. w zakresie dwutlenku siarki - w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. lub krócej, jeżeli zostało to indywidualnie określone: 1) Elektrownia Bełchatów - 2 kotły x BB-1150; 2) Elektrownia Turów - 1 kocioł OP 650 b do dnia 31 grudnia 2012 r., 1 kocioł OP 650 b do dnia 31 grudnia 2013 r.; 3) Elektrownia Kozienice - 5 kotłów OP-650; 4) Elektrownia Dolna Odra - 1 kocioł OP-650; 5) Elektrownia Pomorzany - 2 kotły Benson OP-206, 1 kocioł WP-120; 6) Elektrownia Szczecin - 2 kotły OP-130; 7) Elektrownia im. T. Kościuszki S.A. w Połańcu - 2 kotły EP-650; 8) Elektrownia Rybnik S.A. - 3 kotły OP-650; 9) Zespół Elektrowni Ostrołęka S.A., El. Ostrołęka "B" - 2 kotły OP-650; 10) Południowy Koncern Energetyczny S.A., Elektrownia "Łagisza" - 3 kotły OP-380k; 11) Elektrownia "Skawina" S.A. - 4 kotły OP-230, 4 kotły OP-210; 12) Elektrownia "Stalowa Wola" S.A. - 4 kotły OP-150, 2 kotły OP-380k; 13) Elektrociepłownie Warszawskie S.A., EC "Siekierki" - 2 kotły OP-230, 1 kocioł OP-380, 3 kotły OP-430, 1 kocioł WP-200, 3 kotły WP-120; 14) Elektrociepłownie Warszawskie S.A., EC "Żerań" - 5 kotłów OP 230, 4 kotły WP 120; 15) Elektrociepłownia nr 2, Łódź - 1 kocioł OP 130, 1 kocioł OP 130 do dnia 31 grudnia 2014 r., 1 kocioł OP 140; 16) Elektrociepłownia nr 3, Łódź - 1 kocioł OP 230, 1 kocioł OP 230 do dnia 31 grudnia 2014 r.; 17) Elektrociepłownia nr 4, Łódź - 4 kotły WP 120; 18) Kogeneracja S.A., Wrocław, Elektrociepłownia Czechnica - 4 kotły OP 130; 19) Kogeneracja S.A., Wrocław, Elektrociepłownia Wrocław - 2 kotły OP 430, 1 kocioł WP 70, 1 kocioł WP 120; 20) Elektrociepłownie Wybrzeże S.A., Elektrociepłownia Gdańska - 2 kotły OP 70C, 1 kocioł OP 230 do dnia 31 grudnia 2012 r., 1 kocioł OP 230; 21) Elektrociepłownie Wybrzeże S.A., Elektrociepłownia Gdyńska - 1 kocioł WP 120; 22) Zespół Elektrociepłowni Bydgoszcz S.A., Elektrociepłownia Bydgoszcz II - 2 kotły OP 230; 23) Elektrociepłownia Białystok S.A. - 2 kotły OP 140, 1 kocioł OP 230; 24) Elektrociepłownia Zabrze S.A. - 2 kotły WP 120; 25) Elektrociepłownia Będzin S.A. - 2 kotły OP 140; 26) Elektrociepłownia Gorzów S.A. - 2 kotły OP 140; 27) Elektrociepłownia Elbląg S.A. - 3 kotły OP 130, 1 kocioł WP 120; 28) Elektrociepłownia Toruń S.A. - 2 kotły WP 120; 29) Elektrociepłownia Lublin Wrotków - 2 kotły WP 70; 30) Zakład Elektrociepłowni, Polskiego Koncernu Naftowego "Orlen" S.A. - 1 kocioł OO-220, 3 kotły OO-320, 4 kotły OO-420; 31) Energetyka Dwory Sp. z o.o. - 1 kocioł OP-140 do dnia 31 grudnia 2012 r.; 32) Elektrociepłownia Anwil S.A, Włocławek - 1 kocioł OO-230, 2 kotły OO-260; 33) Zakłady Azotowe "Puławy" S.A., Zakład Elektrociepłowni, Puławy - 2 kotły OP-215; 34) Huta im. T. Sendzimira S.A. - 4 kotły TP-230, 1 kocioł OP-230; 35) Elektrociepłownia Rafinerii Gdańskiej - 2 kotły OOP-160; 36) Elektrociepłownia II Elana S.A., Toruń - 4 kotły OO-120. 2. w zakresie tlenków azotu - w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.: 1) Zespół Elektrowni PAK, Elektrownia Adamów - 5 kotłów OP 380 b; 2) Elektrownia Kozienice - 3 kotły OP-650, 2 kotły AP-1650; 3) EL. Dolna Odra - 5 kotłów OP-650; 4) Elektrownia im. T. Kościuszki S.A., Połaniec - 6 kotłów EP-650; 5) Elektrownia Rybnik S.A. - 5 kotłów OP-650; 6) Zespół Elektrowni Ostrołęka S.A, Elektrownia Ostrołęka "B" - 1 kocioł OP-650; 7) Południowy Koncern Energetyczny S.A., Elektrownia Jaworzno III - 6 kotłów OP-650; 8) Południowy Koncern Energetyczny S.A., Elektrownia Łaziska - 2 kotły OP-380, 4 kotły OP-650; 9) Południowy Koncern Energetyczny S.A., Elektrownia Łagisza - 2 kotły OP-380k; 10) Elektrownia "Opole" S.A. - 4 kotły BP-1150; 11) Elektrociepłownie Warszawskie S.A., Elektrociepłownia "Siekierki" - 2 kotły OP-230; 12) Elektrociepłownie Warszawskie S.A., Elektrociepłownia "Kawęczyn" - 1 kocioł WP-120, 2 kotły WP-200; 13) Elektrociepłownia nr 3, Łódź - 2 kotły OP 130, 1 kocioł OP 230; 14) Elektrociepłownia nr 4, Łódź - 2 kotły OP 230; 15) Elektrociepłownia "Kraków" S.A. - 2 kotły BC-90, 2 kotły BC-100, 4 kotły WP 120; 16) Elektrociepłownie Wybrzeże S.A., Elektrociepłownia Gdyńska - 2 kotły OP 230; 17) Zespół Elektrociepłowni Bydgoszcz S.A., Elektrociepłownia Bydgoszcz II - 2 kotły OP 230; 18) Zespół Elektrociepłowni Poznańskich S.A., Elektrociepłownia II Poznań Karolin - 2 kotły OP 140, 2 kotły OP 430; 19) Elektrociepłownia Nowa Sp. z o.o., Dąbrowa Górnicza - 1 kocioł OPG-230, 4 kotły OPG-230, 1 kocioł OPG-430; 20) Zakłady Azotowe "Puławy" S.A., Zakład Elektrociepłowni, Puławy - 3 kotły OP-215; 21) International Paper-Kwidzyn S.A., Wydział Energetyczny - 4 kotły OP-140. 3. w zakresie pyłu - w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. lub krócej, jeżeli zostało to indywidualnie określone: 1) Ciepłownia Miejska Łomża - 3 kotły WR-25; 2) Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Spółka z o.o., Ciepłownia "Zatorze", Leszno - 3 kotły WR-25; 3) Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Spółka z o.o., Chełm - 2 kotły WR-25, 1 kocioł WR-10; 4) Ciepłownia Miejska Sieradz -2 kotły WR-25; 5) Lubrem S.C., Centralna Ciepłownia w Dęblinie - 3 kotły WR-25; 6) Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Spółka z o.o., Ciepłownia "Zachód", Białystok - 3 kotły WR-25; 7) Komunalne Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Karczew - 3 kotły WR-25; 8) Ciepłownia C III Ełk - 3 kotły WR-25; 9) Ciepłownia-Zasanie Przemyśl - 3 kotły WR-25; 10) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Spółka z o.o., Biała Podlaska - 2 kotły WR-25; 11) Ciepłownia "Rejtan" Częstochowa - 3 kotły WR-25; 12) Centralna Ciepłownia w Ciechanowie, PEC Sp. z o.o., Ciechanów - 3 kotły WR-25, 3 kotły OR-10; 13) Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Legnicy S.A. - 1 kocioł WR-46, 2 kotły OR 32; 14) OPEC Grudziądz - 2 kotły WR-25, 3 kotły OR-32; 15) Ciepłownia Miejska Malbork - 2 kotły WR-10; 16) Atex Sp. z o.o Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Zamość - 3 kotły WR-25; 17) Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., Krosno - 2 kotły WR-10 do dnia 31 grudnia 2015 r., 2 kotły WR-10; 18) Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Tarnowskie Góry - 2 kotły WR-25; 19) Zakład Energetyki Cieplnej Tczew Sp. z o.o. - 2 kotły WR-25; 20) Elektrociepłownia "Zduńska Wola" Sp. z o.o. - 3 kotły OR-32, 1 kocioł WR-25; 21) Miejska Energetyka Cieplna Sp. z o.o., Kotłownia Zachód, Piła - 2 kotły WR-25; 22) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Gniezno - 2 kotły WR-25, 1 kocioł WLM-5 do dnia 31 grudnia 2015 r.; 23) Szczecińska Energetyka Cieplna Sp. z o.o. - 2 kotły WR-25; 24) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej "Legionowo" Sp. z o.o. - 3 kotły WR-25; 25) Kalisz -Piwonice S.A. - 3 kotły WR25, 1 kocioł OSR-32; 26) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Ciepłownia Główna, Suwałki - 4 kotły WR-25; 27) Radomskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej "RADPEC" S.A. - 3 kotły WR-25; 28) Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej Piotrków Trybunalski - 2 kotły WR-25; 29) Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, Ciepłownia Miejska, Pabianice - 4 kotły WR-25. 4. w zakresie dwutlenku siarki i pyłu - w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. lub krócej, jeżeli zostało to indywidualnie określone: 1) ENERGOTOR-TORUŃ S.A. - do dnia 30 czerwca 2010 r.; 2) Zespół Elektrociepłowni "Bydgoszcz S.A. EC II"; 3) Zespół Elektrociepłowni "Bydgoszcz S.A. EC I"; 4) Inowrocławskie Zakłady Chemiczne "Soda Mątwy S.A."; 5) Janikowskie Zakłady Sodowe "Janikosoda S.A."; 6) ELANA S.A. Toruń - do dnia 30 czerwca 2010 r.; 7) Łęczyńska Energetyka Sp. z o.o. w Bogdance, Puchaczów; 8) MEGATEM EC Lublin; 9) Tomaszowskie Zakłady Drobiarskie "ROLDROB" S.A., Tomaszów Mazowiecki; 10) Kutnowskie Zakłady Drobiarskie EXDROB S.A. w Kutnie - do dnia 31 października 2010 r.; 11) Elektrociepłownia Pruszków I (Elektrociepłownie Warszawskie S.A.), Pruszków; 12) Ciepłownia Wola Elektrociepłownie Warszawskie S.A., Warszawa; 13) URSUS - MEDIA Sp. z o.o., Warszawa; 14) Metsa Tissue S.A. (dawniej Warszawskie Zakłady Papiernicze w Konstancinie-Jeziornej), Konstancin-Jeziorna - do dnia 31 grudnia 2009 r.; 15) Elektrownia Blachownia, Kędzierzyn-Koźle; 16) Huta "Andrzej", Zawadzkie; 17) Zakłady Azotowe "Kędzierzyn" S.A., Kędzierzyn-Koźle; 18) Zakład Usług Technicznych FASTY Sp. z o.o., Białystok; 19) Elektrociepłownia ZABRZE, Zabrze; 20) Elektrownia EC1, Bielsko-Biała; 21) Elektrociepłownia SZOMBIERKI, Bytom; 22) Zakłady Mechaniczne BYTOM, Bytom; 23) Aspra-Sefako S.A., Sędziszów; 24) Carbon Black Polska Sp. z o.o., Jasło; 25) Ciepłownia "Bielszowice", Ruda Śląska; 26) Ciepłownia "Mikołaj", Ruda Śląska; 27) Ciepłownia "Nowy Wirek", Ruda Śląska; 28) Ciepłownia C II Spółdzielni Mieszkaniowej "Świt", Ełk; 29) Ciepłownia Huty CEDLER S.A., Sosnowiec; 30) Ciepłownia KAZIMIERZ (ZEC Katowice), Katowice; 31) Ciepłownia NIWKA (ZEC w Katowicach), Katowice; 32) COWiK Bartoszyce Sp. z o.o. - kotłownia rejonowa, Bartoszyce; 33) Dolnośląski Zakład Termoenergetyczny S.A., Dzierżoniów; 34) Elektrociepłownia Bydgoszcz I, Bydgoszcz; 35) Elektrociepłownia GIGA Sp. z o.o., Świdnik; 36) Elektrociepłownia Gorlice, Gorlice; 37) Elektrociepłownia WSK Rzeszów, Rzeszów; 38) Elektrociepłownia Zduńska Wola Sp. z o.o., Zduńska Wola; 39) ENERGOPON Sp. z o.o., Poniatowa; 40) Komunalne Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Bydgoszcz; 41) Kotłownia Miejska w Myszkowie, Myszków; 42) Miejska Energetyka Cieplna Sp. z o.o., Ostrowiec; 43) Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Włocławek; 44) Mifama S.A., Mikołów; 45) MPEC Sp. z o.o., Leszno; 46) MPGK Włodawa, Włodawa; 47) MZEC Sp. z o.o., Chojnice; 48) Nadwiślańska Spółka Energetyczna Sp. z o.o., Bieruń; 49) PEC Sp. z o.o., Jarocin; 50) Przedsiębiorstwo Energetyczne Megawat Sp. z o.o. Z-1 Dębieńsko, Czerwionka-Leszczyny; 51) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Katowice; 52) Przedsiębiorstwo Energetyczne MEGAWAT Sp. z o.o. Zakład Z-2 Knurów, Czerwionka-Leszczyny; 53) Przedsiębiorstwo Energetyczne MEGAWAT Sp. z o.o. Zakład Z-3 Szczygłowice, Czerwionka-Leszczyny; 54) Przedsiębiorstwo Energetyczne Systemy Ciepłownicze S.A., Częstochowa; 55) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplej "Legionowo" Sp. z o.o., Legionowo; 56) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Hajnówka; 57) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Oborniki; 58) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o. w Ełku, Ełk; 59) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Pułtusk; 60) Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Goleniowie Sp. z o.o., Goleniów; 61) Przedsiębiorstwo Wielobranżowe ATEX Sp. z o.o., Zamość; 62) RSW S.A. - Ciepłownia Ignacy, Rybnik; 63) RSW S.A. - Ciepłownia Jankowice, Rybnik; 64) RSW S.A. - Ciepłownia Rymer, Rybnik; 65) RSW S.A. Elektrociepłownia Chwałowice, Rybnik; 66) Spółdzielnia Mieszkaniowa "Zazamcze", Włocławek; 67) VT ENERGO Sp. z o.o., Dobre Miasto; 68) Zakład Energetyczny Częstochowa S.A., Częstochowa; 69) Zakład Energetyczny w Sokołowie Podlaskim, Sokołów Podlaski; 70) Zakład Energetyki Cieplnej, Wołomin; 71) Zakład Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Bolesławiec; 72) Zakład Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Nowy Dwór Mazowiecki; 73) Zakład Gospodarki Ciepłowniczej Sp. z o.o., Tomaszów Mazowiecki; 74) Zakład Produkcji Ciepła Żory, Żory; 75) Zakłady Energetyki Cieplnej, Katowice; 76) Zakłady Tworzyw Sztucznych Gamrat w Jaśle, Jasło; 77) Zakład Energetyki Cieplnej Sp. z o.o., Tczew. Objaśnienie: Terminy dla poszczególnych źródeł i obiektów, o których mowa w pkt IV, wynikają z Traktatu między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (państwami członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej. Załącznik nr 2 STANDARDY EMISYJNE ZE ŹRÓDEŁ NOWYCH, DLA KTÓRYCH WNIOSEK O WYDANIE POZWOLENIA NA BUDOWĘ ZŁOŻONO PRZED DNIEM 27 LISTOPADA 2002 R., JEŻELI ŹRÓDŁA ZOSTANĄ ODDANE DO UŻYTKU NIE PÓŹNIEJ NIŻ DO DNIA 27 LISTOPADA 2003 R. I. Standardy emisyjne dwutlenku siarki 1. Ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12. 2007 r.od 01.01.2008 r. 1234 < 52.0001.5001.500 ≥ 5 i < 502.0001.3001.300 ≥ 50 i < 1002.000850850 ≥ 100 i < 500Liniowy spadek od 2.000 do 4001)Liniowy spadek od 850 do 4001)Liniowy spadek od 850 do 4001) ≥ 5004001)4001)4001) Objaśnienie: 1) przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat); od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin w roku kalendarzowym do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin w roku kalendarzowym od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 2. Ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12. 2007 r.od 01.01.2008 r. 1234 < 502.0001.5001.500 ≥ 50 i < 1002.000850850 ≥ 100 i < 500Liniowy spadek od 2.000 do 4001)Liniowy spadek od 850 do 4001)Liniowy spadek od 850 do 4001) ≥ 5004001)4001)4001) Objaśnienie: 1) przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat); od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin w roku kalendarzowym do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin w roku kalendarzowym od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 3. Ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12. 2007 r.od 01.01.2008 r. 1234 < 51.100800800 ≥ 5 i < 50800800800 ≥ 50 i < 500Liniowy spadek od 800 do 4001)Liniowy spadek od 800 do 4001)Liniowy spadek od 800 do 4001) ≥ 5004001)4001)4001) Objaśnienie: 1) przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat); od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin w roku kalendarzowym do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin w roku kalendarzowym od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 4. Ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych 12 < 100800 ≥ 100 i < 500Liniowy spadek od 800 do 4001) ≥ 5004001) Objaśnienie: 1) przed dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż 2.200 godzin w roku kalendarzowym (średnia krocząca z pięciu lat); od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej standard emisyjny dwutlenku siarki ze źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 400 MW wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 6% tlenu w gazach odlotowych, jeżeli źródła pracują przez okres nie dłuższy niż: - 2.000 godzin w roku kalendarzowym do dnia 31 grudnia 2015 r., - 1.500 godzin w roku kalendarzowym od dnia 1 stycznia 2016 r. Do czasu pracy tych źródeł nie wlicza się okresów ich rozruchu i zatrzymywania. 5. Ze spalania paliw ciekłych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12. 2006 r.od 01.01.2007 r. 1234 < 54.375850850 ≥ 5 i < 504.375850850 ≥ 50 i < 3001.700850850 ≥ 300 i < 500Liniowy spadek od 1.700 do 400Liniowy spadek od 850 do 400Liniowy spadek od 850 do 400 ≥ 500400400400 6. Ze spalania paliw gazowych Rodzaj gazuStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych przed dniem przystąpienia RP do Unii Europejskiejod dnia przystąpienia RP do Unii Europejskiej 123 gaz ziemny3535 gaz ciekły3535 gaz koksowniczy800800 gaz wielkopiecowy800800 gazy wytwarzane przez przemysł stalowy, które mogą być zużytkowane w innym miejscu80035 gaz miejski3535 niskokaloryczny gaz uzyskiwany przy gazyfikacji pozostałości po rafinacji ropy naftowej800800 pozostałe gazy3535 II. Standardy emisyjne tlenków azotu, w przeliczeniu na dwutlenek azotu 1. Ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.do 31.12. 2015 r.od 01.01.2016 r. 123456 ≤ 50400400400400400 > 50 i ≤ 500600600600500500 > 500540500200500200 2. Ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12. 2015 r.od 01.01.2016 r.do 31.12. 2015 r.od 01.01.2016 r. 12345 ≤ 500500500400400 > 500500200400200 3. Ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 123 < 50450450 ≥50 i ≤ 500450450 > 500450200 4. Ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych przed dniem przystąpienia RP do Unii Europejskiejod dnia przystąpienia RP do Unii Europejskiej do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 1234 ≤ 500600400400 > 500600400200 5. Ze spalania paliw ciekłych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r.do 31.12.2007 r.od 01.01.2008 r. 12345 < 50450450400400 ≥ 50 i ≤ 500450450450450 > 500450400450400 6. Ze spalania paliw gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych do 31.12. 2007 r.od 01.01.2008 r. 123 < 5150150 ≥ 5 i < 50300300 ≥ 50 i ≤ 500350300 > 500350200 III. Standardy emisyjne pyłu 1. Ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6% tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12.2006 r.od 01.01.2007 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano przed dniem 07.10.1998 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 06.10.1998 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 12345678 < 51.900700200630200630200 ≥ 5 i < 501.000400100400100400100 ≥ 50 i < 5001001001001001005050 ≥ 50050505050505050 2. Ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano przed dniem 07.10.1998 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 06.10.1998 r. do 31.12. 2015 r.od 01.01. 2016 r.do 31.12. 2015 r.od 01.01. 2016 r. 1234567 < 5630200630200630200 ≥ 5 i < 50400100400100400100 ≥ 50 i < 5001001001001005050 ≥ 500505050505050 3. Ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12.2005 r.od 01.01. 2006 r. do 31.12. 2015 r.od 01.01.2016 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano przed dniem 07.10.1998 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 06.10.1998 r. do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r.do 31.12.2015 r.od 01.01.2016 r. 12345678 < 5635635200630200630200 ≥ 5 i < 50635400100400100400100 ≥ 50 i < 5001001001001001005050 ≥ 50050505050505050 4. Ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. do 31.12. 2015 r.od 01.01. 2016 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano przed dniem 07.10.1998 r.dla których decyzję o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 06.10.1998 r. do 31.12. 2015 r.od 01.01. 2016 r.do 31.12. 2015 r.od 01.01. 2016 r. 1234567 < 5700200630200630200 ≥ 5 i < 50400100400100400100 ≥ 50 i < 5001001001001005050 ≥ 500505050505050 5. Standard emisyjny pyłu ze spalania paliw ciekłych o zawartości popiołu większej niż 0,06 % w źródłach o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 500 MW wynosi 100 mg/m3u, przy zawartości tlenu 3 % w gazach odlotowych, a w pozostałych przypadkach - 50 mg/m3u, przy zawartości tlenu 3 % w gazach odlotowych. 6. Ze spalania paliw gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych źródła oddane do użytku przed dniem 29.03.1990 r.źródła oddane do użytku po dniu 28.03.1990 r. przed dniem przystąpienia RP do Unii Europejskiejod dnia przystąpienia RP do Unii Europejskiejprzed dniem przystąpienia RP do Unii Europejskiejod dnia przystąpienia RP do Unii Europejskiej 12345 gaz ziemny5555 gaz ciekły5555 gaz koksowniczy105105 gaz wielkopiecowy10101010 gazy wytwarzane przez przemysł stalowy, które mogą być zużytkowane w innym miejscu50505050 niskokaloryczny gaz uzyskiwany przy gazyfikacji pozostałości po rafinacji ropy naftowej5555 gaz miejski5555 pozostałe gazy5555 Uwagi do załącznika nr 2: 1. Nominalna moc cieplna źródła oznacza ilość energii wprowadzonej w paliwie do źródła w jednostce czasu przy jego nominalnym obciążeniu. 2. Standardy emisyjne dotyczą źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1,0 MW. Załącznik nr 3 STANDARDY EMISYJNE ZE ŹRÓDEŁ NOWYCH, DLA KTÓRYCH WNIOSEK O WYDANIE POZWOLENIA NA BUDOWĘ ZŁOŻONO PO DNIU 26 LISTOPADA 2002 R. LUB KTÓRE ZOSTANĄ ODDANE DO UŻYTKU PO DNIU 27 LISTOPADA 2003 R., Z TURBIN GAZOWYCH ORAZ ZE ŹRÓDEŁ ISTOTNIE ZMIENIONYCH W ROZUMIENIU USTAWY Z DNIA 27 KWIETNIA 2001 R. - PRAWO OCHRONY ŚRODOWISKA PO DNIU 27 LISTOPADA 2003 R. I. Standardy emisyjne dwutlenku siarki 1. Ze spalania paliw stałych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych biomasakokspozostałe paliwa stałe 1234 < 54008001.500 ≥ 5 i < 504008001.300 ≥ 50 i ≤100200800850 > 100200200200 2.1. Ze spalania paliw ciekłych z wyłączeniem turbin gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych 12 < 50850 ≥ 50 i ≤ 100850 > 100 i ≤ 300Liniowy spadek od 400 do 200 > 300200 2.2. Ze spalania paliw ciekłych w turbinach gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MW1)Standardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 15 % tlenu w gazach odlotowych 2)3) 12 ≥ 50285 Objaśnienia: 1) nominalna moc cieplna określona przy ciśnieniu atmosferycznym 101,3 kPa, temperaturze 288 K i wilgotności względnej powietrza 60 %; 2) standardy emisyjne stosuje się wyłącznie: - do turbin gazowych opalanych paliwami ciekłymi będącymi lekkimi i średnimi produktami destylacji ropy naftowej, - przy obciążeniu turbiny gazowej większym niż 70 %; 3) standardów emisyjnych nie stosuje się do turbin gazowych eksploatowanych awaryjnie przez mniej niż 500 godzin w ciągu roku; prowadzący takie źródła przedkłada co roku właściwemu organowi ochrony środowiska dane dotyczące przepracowanej liczby godzin. 3.1. Ze spalania paliw gazowych z wyłączeniem turbin gazowych Rodzaj gazuStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych 12 gaz ciekły5 niskokaloryczne gazy koksownicze400 niskokaloryczne gazy wielkopiecowe200 pozostałe gazy35 gaz gardzielowy z pieca szybowego do topienia koncentratów miedzi600 3.2. Ze spalania paliw gazowych w turbinach gazowych Rodzaj paliwaStandardy emisyjne dwutlenku siarki w mg/m3u, przy zawartości 15 % tlenu w gazach odlotowych1) 2) 12 paliwa gazowe ogółem12 skroplony gaz2 niskokaloryczne gazy z pieców koksowniczych133 niskokaloryczne gazy wielkopiecowe67 Objaśnienia: 1) standardy emisyjne stosuje się wyłącznie przy obciążeniu turbiny gazowej większym niż 70 %; 2) standardów emisyjnych nie stosuje się do turbin gazowych eksploatowanych awaryjnie przez mniej niż 500 godzin w ciągu roku; prowadzący takie źródła przedkłada co roku właściwemu organowi ochrony środowiska dane dotyczące przepracowanej liczby godzin. II. Standardy emisyjne tlenków azotu, w przeliczeniu na dwutlenek azotu 1. Ze spalania paliw stałych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych biomasapozostałe paliwa stałe 123 ≤ 100400400 > 100 i ≤ 300300200 > 300200200 2. Ze spalania paliw ciekłych z wyłączeniem turbin gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych 12 < 50400 ≥ 50 i ≤ 100400 > 100 i ≤ 300200 > 300200 3. Ze spalania paliw gazowych z wyłączeniem turbin gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych gaz ziemny1)pozostałe gazy 123 ≤ 300150200 > 300100200 Objaśnienie: 1) gaz ziemny oznacza występujący w naturalnych warunkach metan, zawierający nie więcej niż 20 % (objętościowo) gazów obojętnych i innych składników. 4. Ze spalania paliw ciekłych i gazowych w turbinach gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MW1)Standardy emisyjne tlenków azotu w mg/m3u, przy zawartości 15 % tlenu w gazach odlotowych2)3) gaz ziemny4)paliwa ciekłepaliwa gazowe (inne niż gaz ziemny) 1234 ≥ 50505)1206)120 Objaśnienia: 1) nominalna moc cieplna określona przy ciśnieniu atmosferycznym 101,3 kPa, temperaturze 288 K i wilgotności względnej powietrza 60 %; 2) standardy emisyjne stosuje się wyłącznie przy obciążeniu turbiny gazowej większym niż 70 %; 3) standardów emisyjnych nie stosuje się do turbin gazowych eksploatowanych awaryjnie przez mniej niż 500 godzin w ciągu roku; prowadzący takie źródła przedkłada co roku właściwemu organowi ochrony środowiska dane dotyczące przepracowanej liczby godzin; 4) gaz ziemny oznacza występujący w naturalnych warunkach metan, zawierający nie więcej niż 20 % (objętościowo) gazów obojętnych i innych składników; 5) standard emisyjny wynosi 75 mg/m3u, przy zawartości 15 % tlenu w gazach odlotowych z turbin gazowych: a) napędzających urządzenia mechaniczne, b) których sprawność, przy obciążeniu nominalnym oraz ciśnieniu atmosferycznym 101,3 kPa, temperaturze 288 K i wilgotności względnej powietrza 60 %, jest większa niż: - 75 % (całkowita sprawność turbiny gazowej pracującej w układzie skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej), - 55 % (całkowita sprawność elektryczna turbiny gazowej pracującej w cyklu kombinowanym). Standardy emisyjne z turbin gazowych pracujących indywidualnie, które nie mieszczą się w żadnej z powyższych kategorii, ale których sprawność - określona przy obciążeniu nominalnym oraz ciśnieniu atmosferycznym 101,3 kPa, temperaturze 288 K i wilgotności względnej powietrza 60 % - jest większa niż 35 %, oblicza się według wzoru: 50 * η/35 gdzie η oznacza wyrażoną w procentach sprawność turbiny gazowej (określoną w ww. warunkach); 6) standard emisyjny stosuje się wyłącznie do turbin gazowych opalanych paliwami ciekłymi będącymi lekkimi i średnimi produktami destylacji ropy naftowej. III. Standardy emisyjne pyłu 1. Ze spalania paliw stałych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych 12 < 50100 ≥ 50 i ≤ 10050 > 10030 2. Ze spalania paliw ciekłych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości tlenu w gazach odlotowych z turbin gazowych - 15 %, z pozostałych źródeł - 3 % 12 ≤ 10050 > 10030 3. Ze spalania paliw gazowych Rodzaj gazuStandardy emisyjne pyłu w mg/m3u, przy zawartości tlenu w gazach odlotowych z turbin gazowych - 15 %, z pozostałych źródeł - 3 % 12 gaz wielkopiecowy10 gazy wytwarzane przez przemysł stalowy, które mogą być zużytkowane w innym miejscu30 gaz gardzielowy z pieca szybowego do topienia koncentratów miedzi25 pozostałe gazy5 Uwagi do załącznika nr 3: 1. Nominalna moc cieplna źródła oznacza ilość energii wprowadzonej w paliwie do źródła w jednostce czasu przy jego nominalnym obciążeniu. 2. Standardy emisyjne dotyczą źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1,0 MW. Załącznik nr 4 STANDARDY EMISYJNE ZE ŹRÓDEŁ ISTNIEJĄCYCH, KTÓRE ODDANO DO UŻYTKU PRZED DNIEM 29 MARCA 1990 R., DLA KTÓRYCH PROWADZĄCY TAKIE ŹRÓDŁA ZOBOWIĄZAŁ SIĘ W PISEMNEJ DEKLARACJI, ZŁOŻONEJ WŁAŚCIWEMU ORGANOWI OCHRONY ŚRODOWISKA NIE PÓŹNIEJ NIŻ DO DNIA 30 CZERWCA 2004 R., ŻE ŹRÓDŁO BĘDZIE UŻYTKOWANE NIE DŁUŻEJ NIŻ DO DNIA 31 GRUDNIA 2015 R., A CZAS JEGO UŻYTKOWANIA W OKRESIE OD DNIA 1 STYCZNIA 2008 R. DO DNIA 31 GRUDNIA 2015 R. NIE PRZEKROCZY 20.000 GODZIN, OBOWIĄZUJĄCE W TYM OKRESIE 1. Standardy emisyjne ze spalania węgla kamiennego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych SO2NO2pył 1234 < 502.000400700 ≥ 50 i < 1002.000600350 ≥ 100 i < 3002.000600350 ≥ 300 i < 5002.000600350 ≥ 5002.000540350 2. Standardy emisyjne ze spalania węgla brunatnego Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych SO2N02pył 1234 < 502.500500700 ≥ 502.500500225 3. Standardy emisyjne ze spalania koksu Nominalna moc cieplna źródła m w MWStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych SO2NO2pył 1234 < 50800450635 ≥ 50800450400 4. Standardy emisyjne ze spalania biomasy Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych SO2NO2pył 1234 < 50800600200 ≥ 50800600100 5. Standardy emisyjne ze spalania paliw ciekłych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych SO2NO2pył 1234 < 501.700450501) ≥ 501.700630501) Objaśnienie: 1) standard emisyjny pyłu ze spalania paliw ciekłych o zawartości popiołu większej niż 0,06 % w źródłach o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 500 MW wynosi 100 mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych. 6. Standardy emisyjne tlenków azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu ze spalania paliw gazowych Nominalna moc cieplna źródła w MWStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych 12 < 5150 ≥ 5 i < 50300 ≥ 50350 7. Standardy emisyjne dwutlenku siarki i pyłu ze spalania paliw gazowych Rodzaj gazuStandardy emisyjne w mg/m3u, przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych SO2pył 123 gaz ziemny355 gaz ciekły55 gaz koksowniczy80010 gaz wielkopiecowy, gaz gardzielowy z pieca szybowego do topienia koncentratów miedzi80050 niskokaloryczny gaz uzyskiwany przy gazyfikacji pozostałości po rafinacji ropy naftowej80010 gaz miejski1005 pozostałe gazy355 Uwagi do załącznika nr 4: 1. Nominalna moc cieplna źródła oznacza ilość energii wprowadzonej w paliwie do źródła w jednostce czasu przy jego nominalnym obciążeniu. 2. Standardy emisyjne dotyczą źródeł o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1,0 MW. Załącznik nr 5 STANDARDY EMISYJNE Z INSTALACJI SPALANIA ODPADÓW Lp.Nazwa substancjiStandardy emisyjne w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/ m3u), przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych średnie doboweśrednie trzydziestominutowe AB 12345 1.pył ogółem101)3010 2.substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny102010 3.chlorowodór106010 4.fluorowodór142 5.dwutlenek siarki5020050 6.tlenek węgla501001502) 7.tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu z istniejących instalacji o zdolności przerobowej większej niż 6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny lub z nowych instalacji2003) 4)4003) 5)2003) 6) tlenek azotu i dwutlenek azotu w przeliczeniu na dwutlenek azotu z istniejących instalacji o zdolności przerobowej do 6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny4003) 7)-- 8.metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metalŚrednie z próby o czasie trwania od 30 minut do 8 godzin kadm + tal0,05 rtęć0,05 antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź + mangan + nikiel + wanad + cyna8)0,5 9.dioksyny i furanyŚrednia z próby o czasie trwania od 6 do 8 godzin 0,19) Objaśnienia: 1) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny pyłu z istniejących instalacji spalania odpadów wynosi 20 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych; 2) wartość średnia dziesięciominutowa; 3) do dnia 31 grudnia 2006 r. standardu emisyjnego NOx nie stosuje się do instalacji, w których spalane są tylko odpady niebezpieczne; 4) do dnia 31 grudnia 2009 r. standard emisyjny NOx z istniejących instalacji spalania odpadów o nominalnej zdolności przerobowej większej niż 6 Mg, lecz nie większej niż 16 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny, wynosi 400 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych, do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny NOx z istniejących instalacji spalania odpadów o nominalnej zdolności przerobowej większej niż 16 Mg, lecz nie większej niż 25 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny, wynosi 400 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych; 5) do dnia 31 grudnia 2009 r. standard emisyjny NOx z istniejących instalacji spalania odpadów o nominalnej zdolności przerobowej większej niż 6 Mg, lecz nie większej niż 16 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny, wynosi 600 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych; 6) do dnia 31 grudnia 2009 r. standard emisyjny NOx z istniejących instalacji spalania odpadów o nominalnej zdolności przerobowej większej niż 6 Mg, lecz nie większej niż 16 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny, wynosi 400 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych; 7) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny NOx z istniejących instalacji spalania odpadów o nominalnej zdolności przerobowej do 6 Mg odpadów spalanych w ciągu godziny wynosi 500 mg/m3u, przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych; 8) cynę należy uwzględniać tylko do dnia 28 grudnia 2005 r. dla istniejących instalacji spalania odpadów niebezpiecznych; 9) jako suma iloczynów stężeń dioksyn i furanów w gazach odlotowych oraz ich współczynników równoważności toksycznej. WSPÓŁCZYNNIKI RÓWNOWAŻNOŚCI TOKSYCZNEJ DLA DIOKSYN I FURANÓW 2,3,7,8-Czterochlorodwubenzodioksyna (TCDD) 1 1,2,3,7,8-Pięciochlorodwubenzodioksyna (PeCDD) 0,5 1,2,3,4,7,8-Sześciochlorodwubenzodioksyna (HxCDD) 0,1 1,2,3,7,8,9-Sześciochlorodwubenzodioksyna (HxCDD) 0,1 1,2,3,6,7,8-Sześciochlorodwubenzodioksyna (HxCDD) 0,1 1,2,3,4,6,7,8-Siedmiochlorodwubenzodioksyna (HpCDD) 0,01 - Ośmiochlorodwubenzodioksyna (OCDD) 0,001 2,3,7,8-Czterochlorodwubenzofuran (TCDF) 0,1 2,3,4,7,8-Pięciochlorodwubenzofuran (PeCDF) 0,5 1,2,3,7,8-Pięciochlorodwubenzofuran (PeCDF) 0,05 1,2,3,4,7,8-Sześciochlorodwubenzofuran (HxCDF) 0,1 1,2,3,7,8,9-Sześciochlorodwubenzofuran (HxCDF) 0,1 1,2,3,6,7,8-Sześciochlorodwubenzofuran (HxCDF) 0,1 2,3,4,6,7,8-Sześciochlorodwubenzofuran (HxCDF) 0,1 1,2,3,4,6,7,8-Siedmiochlorodwubenzofuran (HpCDF) 0,01 1,2,3,4,7,8,9-Siedmiochlorodwubenzofuran (HpCDF) 0,01 - Ośmiochlorodwubenzofuran (OCDF) 0,001 Załącznik nr 6 STANDARDY EMISYJNE Z ISTNIEJĄCYCH INSTALACJI SPALANIA ODPADÓW KOMUNALNYCH, OBOWIĄZUJĄCE DO DNIA 27 GRUDNIA 2005 R. Lp.Nazwa substancjiStandardy emisyjne w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/ m3u), przy zawartości 11 % tlenu w gazach odlotowych Q1)<11≤Q1)<3Q1)≥3 12345 1pył ogółem20010030 2substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny202020 3chlorowodór25010050 4fluorowodór-42 5dwutlenek siarki-300300 6tlenek węgla2)100100100 7metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metal ołów + chrom + miedź + mangan--5 nikiel + arsen-11 kadm + rtęć-0,20,2 8dioksyny i furany0,13)0,13)0,13) Objaśnienia: 1) Q oznacza łączną nominalną zdolność przerobową instalacji wyrażoną w Mg odpadów spalanych w ciągu godziny; 2) jako średnia jednogodzinna; 3) jako suma iloczynów stężeń dioksyn i furanów w gazach odlotowych oraz ich współczynników równoważności toksycznej, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Załącznik nr 7 STANDARDY EMISYJNE Z ISTNIEJĄCYCH INSTALACJI SPALANIA ODPADÓW, W KTÓRYCH SPALANE SĄ OLEJE ODPADOWE O WARTOŚCI OPAŁOWEJ NIE MNIEJSZEJ NIŻ 30 MJ/KG, ZAWIERAJĄCYCH MNIEJ NIŻ 50 PPM POLICHLOROWANYCH WĘGLOWODORÓW AROMATYCZNYCH I MNIEJ NIŻ 0,3 % SIARKI, OBOWIĄZUJĄCE DO DNIA 27 GRUDNIA 2005 R. Lp.Nazwa substancjiStandardy emisyjne w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/ m3u), przy zawartości 3 % tlenu w gazach odlotowych 123 1pył ogółem30 2substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny20 3chlorowodór1)100 4fluorowodór2)5 5dwutlenek siarki200 6tlenek węgla100 7metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metal kadm0,5 nikiel1 chrom + miedź + wanad + ołów5 8dioksyny i furany0,13) Objaśnienia: 1) nieorganiczne związki gazowe chloru w przeliczeniu na chlorowodór; 2) nieorganiczne związki gazowe fluoru w przeliczeniu na fluorowodór; 3) jako suma iloczynów stężeń dioksyn i furanów w gazach odlotowych oraz ich współczynników równoważności toksycznej, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Załącznik nr 8 SPOSÓB USTALANIA STANDARDÓW EMISYJNYCH Z INSTALACJI WSPÓŁSPALANIA ODPADÓW ORAZ STANDARDY EMISYJNE Z INSTALACJI WSPÓŁSPALANIA ODPADÓW I. Niżej podany wzór należy stosować zawsze wtedy, gdy w którejkolwiek tabeli w niniejszym załączniku nie ustalono standardów emisyjnych "C". W takich przypadkach standard emisyjny dla każdej substancji zawartej w gazach odlotowych powstających ze współspalania odpadów oblicza się w następujący sposób: gdzie: Vodp - objętość gazów odlotowych powstających ze spalania odpadów o najniższej wartości opałowej, określona dla umownych warunków gazów odlotowych przy zawartości 11 % tlenu. Jeżeli moc cieplna ze spalania odpadów niebezpiecznych wynosi poniżej 10 % nominalnej mocy cieplnej instalacji, Vodp należy wyznaczyć z ilości odpadów, spalenie której odpowiadałoby 10 % nominalnej mocy cieplnej instalacji. Codp - standardy emisyjne z instalacji spalania odpadów, określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Vproc - objętość gazów odlotowych powstających w czasie prowadzenia procesu, obejmującego spalanie paliw (bez spalania odpadów), wyznaczona dla zawartości tlenu, dla której, według rozporządzenia, należy standaryzować emisje. W przypadku braku regulacji dla instalacji w tym zakresie, należy przyjąć rzeczywistą zawartość tlenu w gazach odlotowych, nierozrzedzonych dodatkiem niepotrzebnego powietrza. Cproc - standardy emisyjne określone dla niektórych rodzajów instalacji w tabelach niniejszego załącznika lub, w przypadku braku regulacji dla instalacji lub substancji w tym zakresie, rzeczywiste wartości stężeń substancji w gazach odlotowych występujące w czasie prowadzenia procesu obejmującego spalanie paliw (bez spalania odpadów), pod warunkiem że taka wielkość emisji substancji nie spowoduje przekraczania dopuszczalnego poziomu substancji w powietrzu lub wartości odniesienia. Powyższy wzór jest stosowany także do obliczeń standardowej zawartości tlenu w gazach odlotowych powstających w procesie współspalania odpadów. II.1. Piece do produkcji klinkieru cementowego, w których współspalane są odpady Standardy emisyjne C Lp.Nazwa substancjiStandardy emisyjne w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/ m3u), przy zawartości 10 % tlenu w gazach odlotowych 123 1pył całkowity301) 2chlorowodór (HCl)10 3fluorowodór (HF)1 4tlenki azotu (NOx) dla istniejących instalacji8002) tlenki azotu (NOx) dla nowych instalacji5003) 5dwutlenek siarki (SO2)504) 6substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny105) 7tlenek węgla (CO)2.000 8kadm + tal (Cd + Tl)0,05 9rtęć (Hg)0,05 10antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź + mangan + nikiel + wanad (Sb + As + Pb + Cr + Co + Cu + Mn + Ni + V)0,5 11dioksyny i furany0,16) Objaśnienia: 1) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny pyłu w przypadku produkcji klinkieru cementowego w piecach, w których spalane są odpady w ilości mniejszej niż 3 Mg na godzinę, wynosi 50 mg/m3u, przy zawartości 10 % tlenu w gazach odlotowych; 2) do dnia 31 grudnia 2007 r. standard emisyjny NOx z eksploatowanych pieców, w których klinkier cementowy jest produkowany z zastosowaniem metody mokrej lub z pieców do produkcji klinkieru cementowego, w których spalane są odpady w ilości mniejszej niż 3 Mg na godzinę, wynosi 1.200 mg/m3u, przy zawartości 10 % tlenu w gazach odlotowych; 3) standard emisyjny NOx z eksploatowanych pieców do produkcji klinkieru cementowego, w których współspalanie odpadów zostanie rozpoczęte po dniu 28 grudnia 2004 r., wynosi 800 mg/m3u, przy zawartości 10 % tlenu w gazach odlotowych; 4) standardów emisyjnych SO2 można nie stosować w przypadkach gdy substancja ta nie powstaje w wyniku spalania odpadów; 5) standardów emisyjnych substancji organicznych w postaci gazów i par wyrażonych jako całkowity węgiel organiczny można nie stosować w przypadkach gdy substancje te nie powstają w wyniku spalania odpadów; 6) jako suma iloczynów stężeń dioksyn i furanów w gazach odlotowych oraz ich współczynników równoważności toksycznej, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Uwagi: 1. W przypadku ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji standardy emisyjne określone są jako średnie dobowe wartości stężeń substancji w gazach odlotowych; średnie dobowe wartości stężeń obliczane są na podstawie średnich trzydziestominutowych wartości stężeń substancji w gazach odlotowych. 2. Wartości standardów emisyjnych substancji wymienionych w lp. 8-10 dotyczą minimum trzydziestominutowego i maksimum ośmiogodzinnego okresu pobierania próbek, a w lp. 11 - minimum sześciogodzinnego i maksimum ośmiogodzinnego okresu pobierania próbek. II.2. Źródła spalania paliw, w których współspalane są odpady 2.1. Standardy emisyjne Cproc. Jako wartości Cproc przyjmuje się wartości podane w poniższych tabelach, z wyjątkiem następujących przypadków: 1) jako wartości Cproc dla SO2 i NOx przyjmuje się odpowiednie standardy emisyjne określone zgodnie z przepisami rozdziału 2 rozporządzenia dla instalacji współspalania odpadów o nominalnej mocy cieplnej: a) mniejszej niż 50 MW, b) nie mniejszej niż 50 MW - do dnia 27 grudnia 2005 r. dla instalacji istniejących, w których współspalanie odpadów rozpoczęto nie później niż do dnia 28 grudnia 2004 r.; 2) do dnia 27 grudnia 2005 r. jako wartości Cproc dla pyłu przyjmuje się odpowiednie standardy emisyjne określone zgodnie z przepisami rozdziału 2 rozporządzenia dla istniejących instalacji współspalania odpadów o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 50 MW oraz dla istniejących instalacji współspalania odpadów o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 50 MW, w których współspalanie odpadów rozpoczęto nie później niż do dnia 28 grudnia 2004 r. W przypadku ciągłych pomiarów wielkości emisji substancji standardy emisyjne określone są jako średnie dobowe wartości stężeń substancji w gazach odlotowych; średnie dobowe wartości stężeń obliczane są na podstawie średnich trzydziestominutowych wartości stężeń substancji w gazach odlotowych. Wartości Cproc dla paliw stałych (z wyłączeniem biomasy) wyrażone w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych Lp.Nazwa substancjiNominalna moc cieplna instalacji w MW < 50≥ 50 i ≤ 100> 100 i ≤ 300> 300 123456 1dwutlenek siarki (SO2) przypadek ogólny-850200200 paliwa miejscowe-300 lub stopień odsiarczania ≥ 92 %200 lub stopień odsiarczania ≥ 92 %200 lub stopień odsiarczania ≥ 95 % 2tlenki azotu (NOx)-400200200 3pył50503030 Uwagi: 1. Do dnia 31 grudnia 2006 r. standardu emisyjnego NOx nie stosuje się do instalacji, w których współspalane są tylko odpady niebezpieczne. 2. Jeżeli wartości Cproc dla NOx i SO2 z istniejących instalacji współspalania odpadów o mocy większej niż 100 MW i nie większej niż 300 MW, w których odpady spalane są wraz z paliwami stałymi (z wyłączeniem biomasy) z zastosowaniem technologii złoża fluidalnego, są niższe od wartości: - 850-400 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych, przy liniowym spadku dla nominalnej mocy cieplnej 100-300 MW - dla SO2, - 350 mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych - dla NOx, to do dnia 31 grudnia 2007 r. jako Cproc przyjmuje się powyższe wartości. Wartości Cproc dla biomasy wyrażone w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych Lp.Nazwa substancjiNominalna moc cieplna instalacji w MW < 50≥ 50 i ≤ 100> 100 i ≤ 300>300 123456 1dwutlenek siarki (SO2)-200200200 2tlenki azotu (NOx)-350300200 3pył50503030 Uwaga: Jeżeli wartość Cproc dla NOx z istniejących instalacji współspalania odpadów o mocy większej niż 100 MW i nie większej niż 300 MW, w których odpady spalane są wraz z biomasą z zastosowaniem technologii złoża fluidalnego, jest niższa od wartości 350 mg/m3u, przy zawartości 6% tlenu w gazach odlotowych, to do dnia 31 grudnia 2007 r. jako Cproc przyjmuje się tę wartość. Wartości Cproc dla paliw ciekłych wyrażone w mg/m3u, przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych Lp.Nazwa substancjiNominalna moc cieplna instalacji w MW < 50≥ 50 i ≤ 100> 100 i ≤ 300>300 123456 1dwutlenek siarki (SO2) 850liniowy spadek od 400 do 200200 2tlenki azotu (NOx) 400200200 3pył50503030 2.2. Standardy emisyjne C: Lp.Nazwa substancjiC w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/m3u), przy zawartości 6 % tlenu w gazach odlotowych 123 1kadm + tal (Cd + Tl)0,05 2rtęć (Hg)0,05 3antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź + mangan + nikiel + wanad (Sb + As + Pb + Cr + Co + Cu + Mn + Ni + V)0,5 4dioksyny i furany0,11) Objaśnienie: 1) jako suma iloczynów stężeń dioksyn i furanów w gazach odlotowych oraz ich współczynników równoważności toksycznej, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Uwaga: Wartości standardów emisyjnych substancji wymienionych w lp. 1-3 dotyczą minimum trzydziestominutowego i maksimum ośmiogodzinnego okresu pobierania próbek, a w lp. 4 - minimum sześciogodzinnego i maksimum ośmiogodzinnego okresu pobierania próbek II.3. Instalacje inne niż wymienione w pkt II.1 lub II.2, w których współspalane są odpady Standardy emisyjne C: Lp.Nazwa substancjiC w mg/m3u (dla dioksyn i furanów w ng/m3u) 123 1kadm + tal (Cd + Tl)0,05 2rtęć (Hg)0,05 3dioksyny i furany0,11) Objaśnienie: 1) jako suma iloczynów stężeń dioksyn i furanów w gazach odlotowych oraz ich współczynników równoważności toksycznej, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Uwagi: 1. Wartości standardów emisyjnych substancji wymienionych w lp. 1 i 2 dotyczą minimum trzydziestominutowego i maksimum ośmiogodzinnego okresu pobierania próbek, a w lp. 3 - minimum sześciogodzinnego i maksimum ośmiogodzinnego okresu pobierania próbek. 2. Wartości standardów emisyjnych substancji innych niż wymienione w tabeli określa się zgodnie z pkt I niniejszego załącznika. Załącznik nr 9 PROCESY, DO KTÓRYCH SĄ STOSOWANE PRZEPISY DOTYCZĄCE INSTALACJI, W KTÓRYCH UŻYWANE SĄ ROZPUSZCZALNIKI ORGANICZNE Jeśli nie postanowiono inaczej, w każdym przypadku, proces obejmuje czyszczenie wyposażenia, lecz nie obejmuje czyszczenia produktów. 1. Nakładanie kleju - proces, w którym klej nakładany jest na powierzchnię, z wyjątkiem pokrywania klejem i laminowania związanego z działalnością drukarską oraz produkcją laminatów z drewna i tworzyw sztucznych. 2. Powlekanie - proces, w którym następuje jednorazowe lub wielokrotne nałożenie ciągłej powłoki na: 1) pojazdy: a) nowe samochody osobowe, przeznaczone do przewozu pasażerów, posiadające nie więcej niż osiem miejsc do siedzenia, poza miejscem dla kierowcy, a także nowe samochody przeznaczone do przewozu towarów, posiadające maksymalną masę nieprzekraczającą 3,5 Mg w takim stopniu, w jakim są pokrywane w tej samej instalacji co wyżej wymienione samochody osobowe, b) kabiny samochodów ciężarowych, przeznaczone na pomieszczenie kierowcy oraz na wszelkie inne zintegrowane pomieszczenia na sprzęt techniczny w pojazdach wykorzystywanych do przewozu towarów i posiadających maksymalną masę przekraczającą 3,5 Mg, c) samochody dostawcze i samochody ciężarowe, z wyłączeniem kabin samochodów ciężarowych, d) autobusy przeznaczone do przewozu pasażerów, które posiadają więcej niż osiem miejsc do siedzenia, poza miejscem dla kierowcy, e) przyczepy, w tym naczepy; 2) powierzchnie metalowe i z tworzyw sztucznych, w tym powierzchnie samolotów, statków, pociągów itp.; 3) powierzchnie drewniane i drewnopochodne; 4) tkaniny, włókna, powierzchnie folii i papieru; 5) skórę. Powlekanie nie obejmuje operacji powlekania substratu technikami natrysku elektroforetycznego i chemicznego. Jeżeli powlekanie obejmuje operację, w toku której dowolną techniką nadrukowuje się ten sam artykuł, ową operację nadruku traktuje się jako część powlekania. Jednakże, kategoria ta nie obejmuje działalności drukarskiej będącej procesem odrębnym, lecz może ona być włączona do tej kategorii wówczas, jeśli dana działalność drukarska podlega zakresowi rozporządzenia. 3. Powlekanie zwijanych metali walcowanych - proces, w którym produkty walcowane w zwojach: stal, stal nierdzewna, stal powlekana, stopy miedzi lub taśma aluminiowa powleka się w sposób ciągły powłoką foliową lub laminowaną. 4. Czyszczenie na sucho - proces przemysłowy lub komercyjny, prowadzony z zastosowaniem LZO w instalacji do czyszczenia odzieży, mebli i podobnych towarów konsumenckich, z wyjątkiem ręcznego usuwania brudu i plam w przemyśle tekstylnym i odzieżowym. 5. Produkcja obuwia - proces produkcyjny, w którym wytwarza się kompletne obuwie lub jego części. 6. Produkcja preparatów powlekających, lakierów, farb drukarskich i klejów - wytwarzanie ww. produktów końcowych, a także produktów pośrednich wytwarzanych w tym samym zakładzie, drogą mieszania pigmentów, żywic i materiałów adhezyjnych z rozpuszczalnikiem organicznym lub z innym nośnikiem, w tym dyspersja i dyspersja wstępna, regulacja lepkości i odcienia barwy oraz operacje napełniania pojemników produktem końcowym. 7. Wytwarzanie produktów farmaceutycznych - prowadzone w tej samej lokalizacji procesy syntezy chemicznej, fermentacji, ekstrakcji, formowania i wykańczania produktów farmaceutycznych oraz wytwarzania produktów pośrednich. 8. Drukarstwo - proces polegający na reprodukowaniu tekstu lub obrazów, w którym przenosi się farbę drukarską na powierzchnie dowolnego rodzaju, z zastosowaniem nośnika obrazu. Obejmuje on również związane z tym techniki lakierowania, powlekania i laminowania. Przepisom rozporządzenia podlegają tylko następujące procesy składowe: 1) fleksografia - działalność drukarska stosująca nośnik obrazu wykonany z gumy lub z elastycznych polimerów światłoczułych, na których powierzchnie drukujące znajdują się powyżej powierzchni niedrukujących, z zastosowaniem ciekłych farb drukarskich schnących poprzez odparowanie rozpuszczalnika; 2) gorący offset rotacyjny - działalność drukarska stosująca nośnik obrazu, na którym powierzchnie drukujące i niedrukujące znajdują się w tej samej płaszczyźnie, przy czym materiał, na który nanosi się druk jest podawany do maszyny z roli, w odróżnieniu od podawania arkuszy. Powierzchnia nie drukująca przyjmuje wodę, a tym samym odpycha farbę drukarską. Powierzchnia drukująca jest przystosowana do przyjęcia i przekazania farby drukarskiej na powierzchnię, która ma być zadrukowana. Odparowanie następuje w tunelu suszarniczym, w którym nadrukowany materiał podlega schnięciu; 3) laminowanie związane z działalnością drukarską - sklejanie dwóch lub więcej elastycznych materiałów w celu utworzenia laminatu; 4) rotograwiura publikacyjna - działalność drukarska stosująca rotograwiurę do drukowania na papierze czasopism, broszur, katalogów lub podobnych produktów z zastosowaniem farb drukarskich na bazie toluenu; 5) rotograwiura - działalność drukarska stosująca cylindryczny nośnik obrazu (walec), na którym powierzchnie drukujące znajdują się poniżej powierzchni niedrukujących, z zastosowaniem ciekłych farb drukarskich schnących poprzez odparowanie rozpuszczalnika. Wgłębienia są wypełnione farbą drukarską, zaś jej nadmiar jest zbierany z powierzchni niedrukujących, zanim powierzchnia, która ma być zadrukowana zetknie się z walcem i zbierze farbę z wgłębień; 6) sitodruk rotacyjny - działalność drukarska, w której farba drukarska jest nakładana na powierzchnię przeznaczoną do zadrukowania sposobem przetłaczania jej przez sito, które jest nośnikiem obrazu i w którym powierzchnie drukujące (oczka) są otwarte i przepuszczają farbę, zaś powierzchnie niedrukujące (oczka wolne od obrazu) są zaślepione i farba przez nie przechodzi. Stosowana ciekła farba drukarska schnie tylko poprzez odparowanie. Materiał, na który nanosi się druk jest podawany do maszyny z roli, w odróżnieniu od podawania arkuszy; 7) lakierowanie - technika, którą nakłada się lakier lub powłokę klejową na materiał elastyczny w celu późniejszego zaklejenia materiału służącego do pakowania. 9. Przeróbka gumy - proces polegający na zestawianiu mieszanek, mieszaniu, mieleniu, kalandrowaniu, wytłaczaniu i wulkanizacji gumy naturalnej lub syntetycznej oraz obejmujący inne operacje pomocnicze przekształcania gumy naturalnej lub syntetycznej w wykończony produkt. 10. Czyszczenie powierzchni - proces, polegający na stosowaniu rozpuszczalników organicznych w celu usunięcia zanieczyszczeń z powierzchni materiału, łącznie z odtłuszczaniem, z wyjątkiem czyszczenia na sucho. Proces czyszczenia, na który składa się więcej niż jedna operacja, przed jakimkolwiek innym rodzajem działalności lub po nim, jest traktowany jako jeden proces czyszczenia powierzchni. Proces ten nie dotyczy czyszczenia mebli, lecz czyszczenia powierzchni produktów. 11. Wytłaczanie oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju roślinnego - proces polegający na wytłaczaniu oleju roślinnego z nasion oraz innych surowców roślinnych, przetwarzaniu suchych pozostałości w celu wytworzenia tłuszczu zwierzęcego, oczyszczeniu tłuszczów i olejów otrzymanych z nasion, masy roślinnej lub surowców zwierzęcych. 12. Obróbka wykończeniowa pojazdów - proces przemysłowy lub komercyjny polegający na pokrywaniu (lakierowaniu) i związanym z tym odtłuszczaniu, a w tym: 1) lakierowanie pojazdów drogowych lub ich części, wykonywane jako część naprawy, konserwacji i zdobienia pojazdu poza instalacją produkcyjną; 2) pierwotne lakierowanie pojazdów drogowych lub ich części materiałami wykończeniowymi, wykonywane poza instalacją produkcyjną; 3) lakierowanie przyczep, w tym naczep. 13. Powlekanie drutu nawojowego - proces polegający na powlekaniu przewodników metalicznych stosowanych do nawijania cewek transformatorów i silników itp. 14. Impregnowanie drewna lub wyrobów drewnopochodnych - proces polegający na wprowadzaniu środka konserwującego do masy drewna lub wyrobów drewnopochodnych. 15. Laminowanie drewna i tworzyw sztucznych - proces polegający na sklejaniu drewna lub tworzywa sztucznego w celu wyprodukowania laminatów. Załącznik nr 10 STANDARDY EMISYJNE LOTNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH (LZO) Tabela I Standardy emisyjne LZO z instalacji wyrażone jako: - stężenie LZO, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, w gazach odlotowych, w warunkach umownych i oznaczone S1, - procent masy LZO zużytych w ciągu roku, powiększonej o masę LZO odzyskanych, ponownie użytych w tym procesie i oznaczone S2, - stosunek masy LZO do jednostki produktu i oznaczone S4. Lp.Procesy prowadzone w instalacjach, w których używane są LZOZużycie LZO w Mg/rokS1 w mg/m3uS2 w %S4 123456 1Gorący offset rotacyjny≥ 15 i < 2510030- ≥ 252030- 2Rotograwiura publikacyjna≥ 257510 / 15 1)- 3Sitodruk rotacyjny na tkaninie lub tekturze≥ 3010020- 4Inny rodzaj rotograwiury i sitodruku rotacyjnego, fleksografia,≥ 15 i < 2510025- laminowanie lub lakierowanie w drukarstwie≥ 2510020- 5Czyszczenie na sucho mebli, odzieży i innych podobnych produktów, z wyjątkiem ręcznego usuwania plam i zabrudzeń≥ 0--20 g/kg czystego, suchego produktu 6Czyszczenie powierzchni z zastosowaniem LZO,≥ 1 i < 520 2)15- o których mowa w § 37 i 38 rozporządzenia≥ 520 2)10- 7Inny rodzaj czyszczenia powierzchni≥ 2 i < 107520- ≥ 107515- 8Lakierowanie lub obróbka wykończeniowa pojazdów, w tym w ramach napraw≥ 0,5 i < 155025- 9Powlekanie zwijanych metali walcowanych (stali, aluminium, stopów miedzi)≥ 2550 3)5 /10 1)- 10Inny rodzaj powlekania metali,≥ 5 i < 15100 / 100 3)4)20- tworzyw sztucznych, tkanin, włókien, folii lub papieru≥ 1575 / 50 3)4)20- 11Powlekanie drutu nawojowego o średnicy:≥ 5 - < 0,1 mm --10 g/kg powleczonego drutu - ≥ 0,1 mm --5 g/kg powleczonego drutu 12Powlekanie drewna lub wyrobów drewnopochodnych≥ 15 i < 25100 / 100 4)25- ≥ 2575 / 50 4)20- 13Impregnowanie drewna lub wyrobów≥ 25 drewnopochodnych: -4511 kg/m3 impregnowanego drewna - kreozotem 1004511 kg/m3 impregnowanego drewna - innymi LZO 14Powlekanie skór w meblarstwie i poszczególnych produktów skórzanych będących towarami konsumenckimi niewielkich rozmiarów, np. torby, paski, portfele≥ 10--150 g/m2 powleczonej powierzchni 15Inny rodzaj powlekania skór≥ 10 i < 25--85 g/m2 powleczonej powierzchni ≥ 25--75 g/m2 powleczonej powierzchni 16Produkcja obuwia, w tym jego części≥ 5--25 g na parę obuwia 17Laminowanie drewna lub tworzyw sztucznych≥ 5--30 g/m2 18Nakładanie kleju≥ 5 i < 1550 3)25- ≥ 1550 3)20- 19Wytłaczanie tłuszczy zwierzęcych≥ 10--1,5 kg/Mg tłuszczu 20Wytłaczanie lub rafinowanie oleju roślinnego z:≥ 10 a) rycynusa --3 kg/Mg oleju b) rzepaku--1 kg/Mg oleju c) słonecznika--1 kg/Mg oleju d) soi (zwykła miazga)--0,8 kg/Mg oleju e) soi (białe łuski)--1,2 kg/Mg oleju f) innej masy roślinnej - proces odgumowania--4 kg/Mg oleju - proces frakcjonowania, z wyłączeniem odgumowania--1,5 kg/Mg oleju - pozostałe procesy--3 kg/Mg oleju Objaśnienia: 1) Pierwsza wartość dotyczy nowych instalacji, a druga istniejących instalacji. 2) Dotyczy stężenia LZO w gazach odlotowych, bez przeliczania na całkowity węgiel organiczny. 3) W przypadku wtórnego wykorzystania LZO S1 wynosi 150 mg/m3u. 4) Pierwsza wartość dotyczy nakładania powłoki, a druga suszenia. Tabela II Standardy emisyjne LZO z instalacji, wyrażone jako: - stężenie LZO, w przeliczeniu na całkowity węgiel organiczny, w gazach odlotowych, w warunkach umownych i oznaczone jako S1, - procent masy LZO zużytych w ciągu roku, powiększonej o masę LZO odzyskanych, ponownie użytych w tym procesie i pomniejszonej o masę LZO sprzedanych jako produkt opakowany w szczelny pojemnik i oznaczone jako S3, - procent masy LZO zużytych w ciągu roku powiększonej o masę LZO odzyskanych, ponownie użytych w tym procesie i oznaczone jako S5. Lp.Procesy prowadzone w instalacjach, w których używane są LZOZużycie LZO w Mg/rokS1 w mg/m3uS3 w %S5 w % 123456 1Wytwarzanie preparatów≥ 100 i < 1.00015055 powlekających, lakierów, farb drukarskich lub klejów≥ 1.00015033 2Przeróbka gumy≥ 1520 1)2525 3Wytwarzanie produktów farmaceutycznych, obejmujące procesy syntezy chemicznej, fermentacji, ekstrakcji, formowania, wykańczania produktów oraz wytwarzanie produktów pośrednich≥ 5020 1)5 / 15 2)5 / 15 2) Objaśnienia: 1) W przypadku wtórnego wykorzystania LZO, S1 wynosi 150 mg/m3u. 2) Pierwsza wartość dotyczy nowych instalacji, a druga istniejących instalacji. Tabela III Standardy emisyjne LZO z instalacji lakierowania nowych pojazdów, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia nie mniej niż 15 Mg LZO w ciągu roku, wyrażone jako stosunek masy LZO do jednostki powierzchni produktu1) oraz jako stosunek masy LZO do jednostki produktu. Procesy prowadzone w instalacjach, w których używane są LZORoczna produkcja w szt.Standard emisyjny LZO instalacje noweinstalacje istniejące 1234 Lakierowanie samochodów osobowych> 5.00045 g/m2 lub 1,3 kg na sztukę + 33 g/m260 g/m2 lub 1,9 kg na sztukę + 41 g/m2 ≤ 5.000 konstrukcji skorupowych90 g/m290 g/m2 lublublub > 3.500 podwozi1,5 kg na sztukę + 70 g/m21,5 kg na sztukę + 70 g/m2 Lakierowanie kabin samochodów ciężarowych≤ 5.00065 g/m285 g/m2 > 5.00055 g/m275 g/m2 Lakierowanie samochodów ciężarowych i dostawczych≤ 2.50090 g/m2120 g/m2 > 2.50070 g/m290 g/m2 Lakierowanie autobusów≤ 2.000210 g/m2290 g/m2 > 2.000150 g/m2225 g/m2 Objaśnienie: 1) Pole powierzchni produktu jest to pole powierzchni wyznaczone z całkowitej powierzchni pokrytej elektroforetycznie i pole powierzchni wszelkich innych części, które zostały dodane w kolejnych fazach procesu powlekania, a które zostały pokryte takimi samymi powłokami jak zastosowane do danego produktu, lub pole powierzchni całkowitej produktu powleczonego w instalacji, przy czym pole powierzchni pokrytej elektroforetycznie oblicza się według wzoru: W ten sposób ustala się również pole powierzchni innych części powlekanych, wykonanych z arkuszy metalu. Standardy emisyjne LZO z instalacji dotyczą wszystkich etapów procesu prowadzonych w tej samej instalacji, od powlekania elektroforetycznego, lub wszelkiego innego rodzaju procesu pokrywania, aż do końcowego woskowania i polerowania, jak również dotyczą LZO zużytych zarówno w czasie produkcji, jak i poza nim, do czyszczenia wyposażenia procesowego, w tym komór natryskowych oraz innego wyposażenia stałego. Uwaga: Standardy emisyjne LZO z instalacji lakierowania nowych pojazdów, których zdolność produkcyjna wymaga zużycia mniej niż 15 Mg LZO w ciągu roku, określone są w tabeli I lp. 8. Załącznik nr 11 WARUNEK, KTÓREGO SPEŁNIENIE UMOŻLIWI ODSTĄPIENIE OD STANDARDÓW EMISYJNYCH, W ZWIĄZKU Z PLANEM OBNIŻENIA EMISJI Warunek wyraża się następującym wzorem: Z - (H + D1 + O + W + R) ≤ E gdzie: Z - roczne zużycie LZO, H - masa LZO zawartych w produktach o wartości handlowej, D1 - masa LZO odzyskanych w celu ich wtórnego użycia, lecz nie w tej instalacji, O - masa LZO zawartych w odpadach, W - masa LZO zawartych w ściekach, R - masa LZO utraconych lub zatrzymanych w urządzeniach redukujących emisję LZO, nieuwzględnionych w O i W, E - wielkość ustalona w następujący sposób: 1) masę substancji stałych zawartych w zużywanych w ciągu roku powłokach, farbach drukarskich, lakierach lub klejach mnoży się przez współczynnik krotności określony w poniższej tabeli: Procesy prowadzone w instalacjach, w których używane są LZOWspółczynnik krotności Rotograwiura, fleksografia, laminowanie lub lakierowanie jako część drukarstwa, powlekanie drewna, wyrobów drewnopochodnych, tkanin, włókien, folii lub papieru, pokrywanie klejem4 Powlekanie zwijanych metali walcowanych3 Powlekanie produktów mających kontakt z żywnością, powlekanie dla potrzeb lotnictwa2,33 Inne rodzaje powlekania, sitodruk rotacyjny1,5 2) do standardu emisyjnego S2 dodaje się liczbę n wynoszącą: a) 15 - w przypadku instalacji określonych w tabeli I lp. 8 w załączniku nr 10 do rozporządzenia oraz w tabeli I lp. 10 w tym załączniku, jeżeli roczne zużycie LZO jest nie większe niż 15 Mg, i w tabeli I lp. 12 w tym załączniku, jeżeli roczne zużycie LZO jest nie większe niż 25 Mg, b) 5 - w przypadku pozostałych instalacji; 3) mnoży się wartości otrzymane w pkt 1 i 2, a następnie dzieli przez 100. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 156, poz. 1018, z 2000 r. Nr 88, poz. 986, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1793 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 65, poz. 596. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 1 września 2003 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1585) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 20 lipca 2002 r. w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (Dz. U. Nr 129, poz. 1108) w § 13 zamiast wyrazów "§ 4" powinny być wyrazy "§ 7 pkt 1". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 4 września 2003 r. w sprawie wzoru bankowego dokumentu płatniczego należności z tytułu składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. (Dz. U. Nr 164, poz. 1586) Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzór bankowego dokumentu płatniczego należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy lub na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, składanego w postaci dokumentu pisemnego, zwanego dalej "dokumentem płatniczym", stanowiący wraz z objaśnieniami załącznik do rozporządzenia. 2. Parametry techniczne dokumentu płatniczego określa Polska Norma PN-F-01101 "Bankowość i pokrewne usługi finansowe - Wzory formularzy bankowych - Wzór polecenia przelewu wpłaty gotówkowej (WP)". § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzoru bankowego dokumentu płatniczego składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 149, poz. 981 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 503 i Nr 89, poz. 827). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Finansów: A. Raczko Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 września 2003 r. (poz. 1586) WZÓR Ilustracja OBJAŚNIENIA DO BANKOWEGO DOKUMENTU PŁATNICZEGO NAZWA POLASPOSÓB WYPEŁNIENIA 01 Nr rachunku bankowego ZUSNależy wpisać: 1) w przypadku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne - w dwóch pierwszych kratkach liczbę 83 i w dwudziestej pierwszej kratce cyfrę 1; 2) w przypadku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne - w dwóch pierwszych kratkach liczbę 78 i w dwudziestej pierwszej kratce cyfrę 2; 3) w przypadku opłacania należności z tytułu składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - w dwóch pierwszych kratkach liczbę 73 i w dwudziestej pierwszej kratce cyfrę 3. Wpłat należności z tytułu składek w związku z realizacją tytułu wykonawczego lub zajęcia przez urząd skarbowy, komornika sądowego lub dłużnika zajętej wierzytelności oraz wpłat należności przez syndyka upadłości z tytułu składek za okres przed dniem ogłoszenia upadłości dokonuje się na wskazany przez ZUS rachunek bankowy właściwej terenowej jednostki organizacyjnej ZUS. Dokument płatniczy składa się z dwóch odcinków - dla banku zleceniodawcy i dla zleceniodawcy. 02W/PNie wypełniać - pole przeznaczone dla instytucji obsługującej wpłaty składek. 03KwotaNależy wpisać kwotę, rozdzielając złote i grosze przecinkiem. Jeśli nie ma groszy, wpisuje się dwa zera, np. kwotę 1 565 zł należy zapisać: Ilustracja W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 04 Nr rachunku bankowego płatnika/kwota słownieW przypadku dokonywania płatności w formie polecenia przelewu należy wpisać numer rachunku bankowego płatnika składek w postaci podanej przez instytucję obsługującą wpłaty składek, np. Ilustracja "stary" numer rachunku bankowego lub Ilustracja "nowy" numer rachunku bankowego /w standardzie NRB/. W przypadku wszystkich wpłat dokonywanych przez osobę trzecią lub wpłat typu B dokonywanych przez instytucję obsługującą wpłaty składek wpisuje się numer rachunku bankowego wpłacającego. Płatnicy składek, będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, dokonujący płatności w formie wpłaty gotówkowej wpisują kwotę słownie, np. kwota 156 zł 89 gr może być zapisana: Ilustracja Dla kwoty słownie można używać skrótów, opisując każdą cyfrę osobno trzema pierwszymi literami i oddzielając je od siebie gwiazdkami, np. kwota 156 zł 89 gr może być zapisana: Ilustracja W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 05Nazwa skrócona płatnika lub nazwisko i imię płatnikaNależy wpisać odpowiednio, drukowanymi literami: 1) nazwę skróconą płatnika składek lub 2) nazwisko i imię płatnika składek. Dane powinny być zgodne z danymi podanymi w zgłoszeniu płatnika składek przekazanym do ZUS. Należy uwzględniać odstępy i znaki rozdzielające, np. Ilustracja lub Ilustracja W przypadku wszystkich wpłat dokonywanych przez osobę trzecią lub wpłat typu B dokonywanych przez instytucję obsługującą wpłaty składek wpisuje się nazwę skróconą lub nazwisko i imię wpłacającego, wskazane przez ZUS w wydanej decyzji. W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 06NIP płatnikaNależy wpisać numer NIP bez znaków rozdzielających (bez kresek), np. Ilustracja W przypadku wszystkich wpłat dokonywanych przez osobę trzecią lub wpłat typu B dokonywanych przez instytucje obsługujące wpłaty składek wpisuje się NIP właściwego płatnika składek, wskazany przez ZUS w wydanej decyzji. W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 07 Typ drugiego identyfikatora Należy wpisać: 1) N - jeżeli w polu "08. Drugi identyfikator płatnika" wpisuje się numer NUSP; 2) R - jeżeli w polu "08. Drugi identyfikator płatnika" wpisuje się numer REGON; 3) P - jeżeli w polu "08. Drugi identyfikator płatnika" wpisuje się PESEL; 4) cyfrę 1 - jeżeli w polu "08. Drugi identyfikator płatnika" wpisuje się serię i numer dowodu osobistego; 5) cyfrę 2 - jeżeli w polu "08. Drugi identyfikator płatnika" wpisuje się serię i numer paszportu. W przypadku gdy płatnikowi składek nie nadano drugiego identyfikatora, pole pozostaje puste. 08 Drugi identyfikator płatnika Należy wpisać: 1) numer NUSP nadany płatnikowi składek przez ZUS; 2) numer REGON płatnika składek - jeżeli ZUS nie nadał płatnikowi składek numeru NUSP, a płatnik ma nadany numer REGON; 3) numer PESEL lub serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, jeśli płatnikowi składek - osobie fizycznej - nie nadano numeru NUSP i REGON. Numery identyfikatorów wpisuje się bez odstępów i znaków rozdzielających; 4) drugi identyfikator właściwego płatnika składek wskazany przez ZUS w wydanej decyzji - w przypadku wszystkich wpłat dokonywanych przez osobę trzecią lub wpłat typu B dokonywanych przez instytucję obsługującą wpłaty składek. W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. W przypadku gdy płatnikowi składek nie nadano drugiego identyfikatora, pole pozostaje puste. 09Typ wpłatyNależy wpisać oznaczenie typu wpłaty, używając następujących liter: A - jeżeli płatnik wpłaca opłatę dodatkową, o której mowa w art. 47 ust. 10c ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, B - jeżeli instytucja obsługująca wpłaty składek wpłaca dodatkową opłatę, o której mowa w art. 47 ust. 10c ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, D - jeżeli płatnik wpłaca dodatkową opłatę, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, E - jeżeli wpłata dotyczy kosztów egzekucyjnych, M - jeżeli wpłata dotyczy składki za okres dłuższy niż jeden miesiąc /w tym również składki z należnymi odsetkami za zwłokę/, S - jeżeli wpłata dotyczy składki za jeden miesiąc /w tym również składki z należnymi odsetkami za zwłokę/, T - jeżeli płatnik uzyskał zgodę na odroczenie terminu płatności, U - jeżeli płatnik dokonuje wpłaty w ramach układu ratalnego. 10Nr deklaracji1) jeżeli w polu 09 wpisano S lub M - należy wpisać numer deklaracji rozliczeniowej, stosując następujące oznaczenia: a) 01 - dla deklaracji rozliczeniowej, 02-39 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej, składanej do deklaracji oznaczonej numerem 01, b) w przypadku zakładów pracy chronionej lub aktywności zawodowej: 40 - dla deklaracji rozliczeniowej: - składanej za część miesiąca, w której płatnik nie posiadał statusu zakładu pracy chronionej lub aktywności zawodowej, w razie gdy uzyskanie tego statusu nastąpiło w trakcie miesiąca, - składanej za część miesiąca, w której płatnik posiadał status zakładu pracy chronionej lub aktywności zawodowej, w razie gdy utrata tego statusu nastąpiła w trakcie miesiąca, 41-49 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej, składanej do deklaracji oznaczonej numerem 40, c) w przypadku: - powiatowych urzędów pracy za bezrobotnych, absolwentów, pobierających stypendium w okresie skierowania na szkolenie lub odbycie stażu, osoby pobierające świadczenie przedemerytalne lub zasiłek przedemerytalny oraz osoby niepobierające zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego z przyczyn określonych w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, - wojskowych biur emerytalnych, zakładów emerytalnych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz biur emerytalnych Służby Więziennej, za emerytów i rencistów, - jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, za osoby pobierające zasiłek stały i gwarantowany zasiłek okresowy oraz inne osoby, za które opłacane są składki na mocy przepisów o pomocy społecznej, - banków rozliczających składki na ubezpieczenie zdrowotne w przypadku dokonywania wypłaty emerytury lub renty z zagranicy, - innych podmiotów rozliczających składki na ubezpieczenie zdrowotne w przypadku dokonywania wypłaty emerytury lub renty z zagranicy, 51 - dla deklaracji rozliczeniowej, 52-69 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej, składanej do deklaracji oznaczonej numerem 51, d) w przypadku ZUS za emerytów i rencistów: 51 - dla deklaracji rozliczeniowej, 52-89 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej, składanej do deklaracji oznaczonej numerem 51, e) w przypadku sędziów i prokuratorów, za których powstał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku służbowego: 70 - dla deklaracji rozliczeniowej, 71-79 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej, składanej do deklaracji oznaczonej numerem 70, f) w przypadku deklaracji rozliczeniowej za dany miesiąc kalendarzowy, składanej przez syndyka upadłości za okres od dnia ogłoszenia upadłości: 80 - dla deklaracji rozliczeniowej, 81-89 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej, składanej do deklaracji oznaczonej numerem 80; 2) jeżeli w polu 09 wpisano S lub M - w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność zwolnionych z obowiązku składania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięcznych za dany miesiąc, jeżeli wpłata dotyczy składki za ten miesiąc, należy wpisać 01; 3) jeżeli w polu 09 wpisano S lub M - w przypadku płatników składek opłacających składki wyłącznie na własne ubezpieczenia, składających za dany miesiąc więcej niż jedną deklarację rozliczeniową z różnymi kodami tytułu ubezpieczenia, należy wpisać: 01 - dla pierwszej deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc, 02-39 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej składanej do deklaracji oznaczonej numerem 01, 40 - dla drugiej deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc, 41-49 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej składanej do deklaracji oznaczonej numerem 40, 51 - dla trzeciej deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc, 52-69 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej składanej do deklaracji oznaczonej numerem 51; 4) jeżeli w polu 09 wpisano A, B, D, E, T lub U - należy wpisać zera. W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 11DeklaracjaNależy wpisać (cyframi arabskimi podając dwie cyfry miesiąca, np. 01 - dla stycznia, 12 - dla grudnia oraz cztery cyfry roku, np. 2003): 1) jeżeli w polu 09 polecenia przelewu/wpłaty należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wpisano A lub B - miesiąc i rok, którego dotyczy błędnie sporządzony dokument rozliczeniowy lub płatniczy; 2) jeżeli w polu 09 wpisano S - miesiąc i rok wykazany w deklaracji rozliczeniowej złożonej za miesiąc kalendarzowy, którego wpłata dotyczy; 3) jeżeli w polu 09 wpisano M - miesiąc i rok bieżąco złożonej deklaracji rozliczeniowej lub deklaracji rozliczeniowej za wybrany miesiąc wcześniejszy z okresu, za który dokonywana jest wpłata. Wskazanie deklaracji jest równoznaczne z dyspozycją płatnika składek co do kolejności pokrywania zobowiązań; 4) jeżeli w polu 09 wpisano S lub M - miesiąc i rok, którego wpłata dotyczy, jeżeli osoba prowadząca pozarolniczą działalność jest zwolniona z obowiązku składania deklaracji rozliczeniowej lub imiennych raportów miesięcznych za dany miesiąc, a wpłata dotyczy składki za ten miesiąc; 5) jeżeli w polu 09 wpisano T - miesiąc i rok terminu, do którego odroczono wpłatę; 6) jeżeli w polu 09 wpisano U - miesiąc i rok wyznaczonego terminu raty; 7) jeżeli w polu 09 wpisano D lub E - zera. W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 12 Nr decyzji/umowy/tytułu wykonawczegoNależy wpisać: 1) jeżeli w polu 09 wpisano A, B lub D - numer decyzji o nałożeniu dodatkowej opłaty; 2) jeżeli w polu 09 wpisano E - numer tytułu wykonawczego; 3) jeżeli w polu 09 wpisano T - numer decyzji/umowy o odroczeniu terminu płatności składek; 4) jeżeli w polu 09 wpisano U - numer decyzji/umowy, na podstawie której płatnik składek uzyskał układ ratalny. W przypadku stosowania pisma ręcznego każdy znak należy wpisywać w oddzielnej kratce. W przypadku stosowania pisma maszynowego można ignorować podział na kratki. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268 i Nr 149, poz. 1450. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagany zakres projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części tekstowej i graficznej, a w szczególności wymogi dotyczące: 1) materiałów planistycznych; 2) skali opracowań kartograficznych; 3) stosowanych oznaczeń; 4) nazewnictwa; 5) standardów; 6) sposobu dokumentowania prac planistycznych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; 2) projekcie tekstu planu miejscowego - należy przez to rozumieć projekt treści uchwały, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy; 3) projekcie rysunku planu miejscowego - należy przez to rozumieć projekt części graficznej stanowiącej załącznik do uchwały, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy; 4) projekcie planu miejscowego - należy przez to rozumieć projekt tekstu planu miejscowego i projekt rysunku planu miejscowego; 5) materiałach planistycznych - należy przez to rozumieć opracowania, analizy, prognozy i studia sporządzone na potrzeby projektu planu miejscowego, a także opracowania, koncepcje, projekty, plany i programy dotyczące obszaru objętego projektem planu miejscowego, sporządzone na podstawie przepisów odrębnych; 6) nakazach, zakazach, dopuszczeniach i ograniczeniach w zagospodarowaniu terenów - należy przez to rozumieć określenie sposobów zagospodarowania terenów oraz ograniczeń w ich użytkowaniu, w tym zakazu zabudowy; 7) elementach zagospodarowania przestrzennego - należy przez to rozumieć w szczególności istniejące i projektowane pierzeje ulic, place miejskie, osie i punkty widokowe, dominanty kompozycji przestrzennej, charakterystyczne obiekty, a także tereny zieleni. § 3. Projekt tekstu planu miejscowego powinien zawierać: 1) określenie podstawy prawnej podjęcia uchwały, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy; 2) określenie granic obszaru objętego uchwałą; 3) określenie integralnych części uchwały; 4) ustalenia, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. § 4. Ustala się następujące wymogi dotyczące stosowania standardów przy zapisywaniu ustaleń projektu tekstu planu miejscowego: 1) ustalenia dotyczące przeznaczenia terenów powinny zawierać określenie przeznaczenia poszczególnych terenów lub zasad ich zagospodarowania, a także symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów; 2) ustalenia dotyczące zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego powinny zawierać określenie cech elementów zagospodarowania przestrzennego, które wymagają ochrony, określenie cech elementów zagospodarowania przestrzennego, które wymagają ukształtowania lub rewaloryzacji, oraz określenie nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zagospodarowaniu terenów; 3) ustalenia dotyczące zasad ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego powinny zawierać nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów wynikające z: a) potrzeb ochrony środowiska, o których mowa w szczególności w art. 72 i 73 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)), b) obowiązujących ustaleń planów ochrony ustanowionych dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych, a także dla innych form ochrony przyrody występujących na terenach objętych projektem planu miejscowego; 4) ustalenia dotyczące zasad ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej powinny zawierać określenie obiektów i terenów chronionych ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym określenie nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zagospodarowaniu terenów; 5) ustalenia dotyczące wymagań wynikających z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych powinny zawierać w szczególności określenie zasad umieszczania w przestrzeni publicznej obiektów małej architektury, nośników reklamowych, tymczasowych obiektów usługowo-handlowych, urządzeń technicznych i zieleni, w tym określenie nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zagospodarowaniu terenów; 6) ustalenia dotyczące parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu powinny zawierać w szczególności określenie linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu, w tym udziału powierzchni biologicznie czynnej, a także gabarytów i wysokości projektowanej zabudowy oraz geometrii dachu; 7) ustalenia dotyczące granic i sposobów zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych, powinny zawierać nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów; 8) ustalenia dotyczące szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości powinny zawierać określenie parametrów działek uzyskiwanych w wyniku scalania i podziału nieruchomości, w szczególności minimalnych lub maksymalnych szerokości frontów działek, ich powierzchni oraz określenie kąta położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego; 9) ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej powinny zawierać: a) określenie układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej wraz z ich parametrami oraz klasyfikacją ulic i innych szlaków komunikacyjnych, b) określenie warunków powiązań układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej z układem zewnętrznym, c) wskaźniki w zakresie komunikacji i sieci infrastruktury technicznej, w szczególności ilość miejsc parkingowych w stosunku do ilości mieszkań lub ilości zatrudnionych albo powierzchni obiektów usługowych i produkcyjnych; 10) ustalenia dotyczące sposobów i terminów tymczasowego zagospodarowania, urządzenia i użytkowania terenów powinny zawierać nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów, w tym określenie terminu, do którego tymczasowe zagospodarowanie, urządzenie i użytkowanie terenu może być wykonywane; 11) ustalenia dotyczące obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej, a także obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji, powinny zawierać opis planowanych działań, określenie oczekiwanych rezultatów, w tym dotyczących parametrów zabudowy lub infrastruktury, oraz nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów, wynikające z przyjętych celów; 12) ustalenia dotyczące terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz terenów służących organizacji imprez masowych powinny zawierać określenie zasad wyposażania tych terenów w urządzenia techniczne i budowlane oraz nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów, wynikające z przeznaczenia tych terenów; 13) ustalenia dotyczące stawek procentowych stanowiących podstawę do określania opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy, powinny zawierać stawki procentowe w przedziale od 0 % do 30 % i dotyczyć wszystkich terenów, określonych w projekcie planu miejscowego zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy, przy czym ich wielkość może być różna dla poszczególnych terenów lub grup terenów. § 5. Projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w formie rysunku na kopii mapy, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy, zawierającej obszar objęty projektem planu miejscowego wraz z jego niezbędnym otoczeniem. § 6. 1. W przypadku sporządzania projektu rysunku planu miejscowego dla inwestycji liniowych oraz dla obszarów o znacznej powierzchni dopuszcza się stosowanie map w skali 1:2.000. 2. W przypadku sporządzania projektu rysunku planu miejscowego obejmującego obszar intensywnej zabudowy, a także dla obszarów przestrzeni publicznej dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500. § 7. Projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać: 1) wyrys ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z oznaczeniem granic obszaru objętego projektem planu miejscowego; 2) określenie skali projektu rysunku planu miejscowego w formie liczbowej i liniowej; 3) granice obszaru objętego planem miejscowym; 4) granice administracyjne; 5) granice terenów zamkniętych oraz granice ich stref ochronnych; 6) granice i oznaczenia obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; 7) linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania oraz ich oznaczenia; 8) linie zabudowy oraz oznaczenia elementów zagospodarowania przestrzennego terenu; 9) w razie potrzeby oznaczenia elementów informacyjnych, niebędących ustaleniami projektu planu miejscowego. § 8. 1. Projekt rysunku planu miejscowego sporządza się w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wyłożenia go do publicznego wglądu, sporządzania jego kopii, a także ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa. 2. Na projekcie rysunku planu miejscowego stosuje się nazewnictwo i oznaczenia umożliwiające jednoznaczne powiązanie projektu rysunku planu miejscowego z projektem tekstu planu miejscowego. Do projektu rysunku planu miejscowego dołącza się objaśnienia wszystkich użytych oznaczeń. § 9. 1. Podstawowe barwne oznaczenia graficzne i literowe dotyczące przeznaczenia terenów, które należy stosować na projekcie rysunku planu miejscowego, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Przy sporządzaniu projektu rysunku planu miejscowego stosuje się podstawowe jednobarwne oznaczenia graficzne dotyczące granic i linii regulacyjnych oraz elementów zagospodarowania przestrzennego określone w Polskiej Normie PN-B-01027 z dnia 11 lipca 2002 r. 3. Barwne oznaczenia graficzne na projekcie rysunku planu miejscowego należy stosować w sposób przejrzysty, zapewniający czytelność projektu rysunku planu miejscowego, w tym czytelność mapy, na której jest on sporządzony. 4. W zależności od specyfiki i zakresu ustaleń dotyczących przeznaczenia terenów oraz granic i linii regulacyjnych, dopuszcza się stosowanie na projekcie rysunku planu miejscowego uzupełniających i mieszanych oznaczeń barwnych i jednobarwnych oraz literowych i cyfrowych. 5. W przypadku gdy projekt rysunku planu miejscowego sporządzony w jednobarwnej technice graficznej wyjaśnia wystarczająco ustalenia projektu planu miejscowego, stosowanie barwnych oznaczeń nie jest wymagane. § 10. 1. Materiały planistyczne, sporządzone na potrzeby projektu planu miejscowego, powinny być aktualne na dzień przekazania tego projektu do opiniowania i uzgodnienia. 2. Materiały planistyczne sporządzone na podstawie przepisów odrębnych, wykorzystywane na potrzeby projektu planu miejscowego, powinny być aktualne na dzień przystąpienia do sporządzania tego projektu. § 11. Prognoza skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powinna zawierać w szczególności: 1) prognozę wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na dochody własne i wydatki gminy, w tym na wpływy z podatku od nieruchomości i inne dochody związane z obrotem nieruchomościami gminy oraz na opłaty i odszkodowania, o których mowa w art. 36 ustawy; 2) prognozę wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na wydatki związane z realizacją inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy; 3) wnioski i zalecenia dotyczące przyjęcia proponowanych rozwiązań projektu planu miejscowego, wynikające z uwzględnienia ich skutków finansowych. § 12. Wykonanie czynności, o których mowa w art. 17 ustawy, dokumentuje się poprzez sporządzenie dokumentacji prac planistycznych, składającej się z: 1) uchwały rady gminy o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; 2) ogłoszenia prasowego i obwieszczenia o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, których wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, wraz z dowodami ich ogłoszenia; 3) zawiadomienia instytucji i organów właściwych do uzgodnienia i opiniowania projektu planu miejscowego o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, których wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, wraz z dowodami doręczenia; 4) wykazu wniosków złożonych do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) rozstrzygnięcia organu sporządzającego projekt planu miejscowego w sprawie rozpatrzenia wniosków, o których mowa w pkt 4; 6) wykazu materiałów planistycznych, o których mowa w § 10 ust. 1, wraz z wnioskami wynikającymi z ich analizy; 7) wykazu materiałów planistycznych, o których mowa w § 10 ust. 2; 8) prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; 9) dowodów przekazania projektu planu miejscowego do zaopiniowania i uzgodnień; 10) wykazu opinii do projektu planu miejscowego, którego wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 11) wykazu uzgodnień projektu planu miejscowego, którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia; 12) zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne; 13) prognozy oddziaływania na środowisko; 14) ogłoszenia prasowego i obwieszczenia o wyłożeniu projektu planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu, których wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia, wraz z dowodami ich ogłoszenia; 15) protokołu z dyskusji publicznej nad przyjętymi w projekcie planu miejscowego rozwiązaniami, którego wzór określa załącznik nr 8 do rozporządzenia; 16) wykazu uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu miejscowego, którego wzór określa załącznik nr 9 do rozporządzenia; 17) rozstrzygnięcia organu sporządzającego projekt planu miejscowego w sprawie rozpatrzenia uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu miejscowego; 18) dowodów potwierdzających czynności ponawiane w związku z uwzględnieniem uwag wniesionych do wyłożonego do publicznego wglądu projektu planu miejscowego; 19) uchwały rady gminy o uchwaleniu planu miejscowego, o której mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, wraz z załącznikami i uzasadnieniem; 20) informacji o składzie zespołu autorskiego projektu planu wraz z aktualnym zaświadczeniem o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. (poz. 1587) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) Na podstawie art. 61 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób ustalania w decyzji o warunkach zabudowy wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w tym wymagania dotyczące ustalania: 1) linii zabudowy; 2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu; 3) szerokości elewacji frontowej; 4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki; 5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych). § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; 2) funkcji zabudowy i zagospodarowania terenu - należy przez to rozumieć sposób użytkowania obiektów budowlanych oraz zagospodarowania terenu zgodny z przepisami odrębnymi; 3) cechach zabudowy i zagospodarowania terenu - należy przez to rozumieć w szczególności gabaryty, formę architektoniczną obiektów budowlanych, usytuowanie linii zabudowy oraz intensywność wykorzystania terenu; 4) obszarze analizowanym - należy przez to rozumieć teren określony i wyznaczony granicami, którego funkcję zabudowy i zagospodarowania oraz cechy zabudowy i zagospodarowania analizuje się w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania; 5) froncie działki - należy przez to rozumieć część działki budowlanej, która przylega do drogi, z której odbywa się główny wjazd lub wejście na działkę. § 3. 1. W celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy. 2. Granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 metrów. § 4. 1. Obowiązującą linię nowej zabudowy na działce objętej wnioskiem wyznacza się jako przedłużenie linii istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich. 2. W przypadku niezgodności linii istniejącej zabudowy na działce sąsiedniej z przepisami odrębnymi, obowiązującą linię nowej zabudowy należy ustalić zgodnie z tymi przepisami. 3. Jeżeli linia istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas obowiązującą linię nowej zabudowy ustala się jako kontynuację linii zabudowy tego budynku, który znajduje się w większej odległości od pasa drogowego. 4. Dopuszcza się inne wyznaczenie obowiązującej linii nowej zabudowy, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1. § 5. 1. Wskaźnik wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu wyznacza się na podstawie średniego wskaźnika tej wielkości dla obszaru analizowanego. 2. Dopuszcza się wyznaczenie innego wskaźnika wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1. § 6. 1. Szerokość elewacji frontowej, znajdującej się od strony frontu działki, wyznacza się dla nowej zabudowy na podstawie średniej szerokości elewacji frontowych istniejącej zabudowy na działkach w obszarze analizowanym, z tolerancją do 20%. 2. Dopuszcza się wyznaczenie innej szerokości elewacji frontowej, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1. § 7. 1. Wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki wyznacza się dla nowej zabudowy jako przedłużenie tych krawędzi odpowiednio do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich. 2. Wysokość, o której mowa w ust. 1, mierzy się od średniego poziomu terenu przed głównym wejściem do budynku. 3. Jeżeli wysokość, o której mowa w ust. 1, na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas przyjmuje się jej średnią wielkość występującą na obszarze analizowanym. 4. Dopuszcza się wyznaczenie innej wysokości, o której mowa w ust. 1, jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 1. § 8. Geometrię dachu (kąt nachylenia, wysokość głównej kalenicy i układ połaci dachowych, a także kierunek głównej kalenicy dachu w stosunku do frontu działki) ustala się odpowiednio do geometrii dachów występujących na obszarze analizowanym. § 9. 1. Warunki i wymagania dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się w decyzji o warunkach zabudowy, zawierającej część tekstową i graficzną. 2. Wyniki analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, zawierające część tekstową i graficzną, stanowią załącznik do decyzji o warunkach zabudowy. 3. Część graficzną decyzji o warunkach zabudowy oraz część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się na kopiach mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wykonywania ich kopii. 4. Część graficzną analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, sporządza się z uwzględnieniem nazewnictwa i oznaczeń graficznych stosowanych w decyzji o warunkach zabudowy. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz. U. Nr 164, poz. 1589) Na podstawie art. 67 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. § 2. Ustala się następujący sposób zapisywania ustaleń decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy: 1) ustalenia dotyczące rodzaju zabudowy zapisuje się, stosując w szczególności następujące nazewnictwo: a) zabudowa mieszkaniowa, w tym: - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, - zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, b) zabudowa usługowa, c) zabudowa zagrodowa w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych, d) zabudowa produkcyjna, e) cmentarze, f) drogi publiczne, g) drogi wewnętrzne, h) obiekty infrastruktury technicznej; 2) ustalenia dotyczące funkcji zabudowy i zagospodarowania terenu zapisuje się poprzez określenie sposobu użytkowania obiektów budowlanych i sposobu zagospodarowania terenu; 3) ustalenia dotyczące warunków i wymagań kształtowania ładu przestrzennego zapisuje się poprzez określenie parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, a w szczególności określenie linii zabudowy, wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu, w tym udziału powierzchni biologicznie czynnej, a także gabarytów i wysokości projektowanej zabudowy, w tym szerokości elewacji frontowej oraz geometrii dachu; 4) ustalenia dotyczące ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu zapisuje się poprzez nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenu, wynikające z: a) potrzeb ochrony środowiska, o których mowa w szczególności w art. 72 i 73 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)), b) obowiązujących ustaleń planów ochrony ustanowionych dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych, a także dla innych form ochrony przyrody, o których mowa w przepisach o ochronie przyrody; 5) ustalenia dotyczące ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej zapisuje się poprzez określenie nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zabudowie i zagospodarowaniu terenu; 6) ustalenia dotyczące obsługi w zakresie komunikacji i infrastruktury technicznej zapisuje się w szczególności poprzez określenie sposobu zaopatrzenia w wodę, energię elektryczną i cieplną, środki łączności, odprowadzania ścieków i gospodarowania odpadami, a także określenie dostępu do drogi publicznej oraz wymaganej ilości miejsc parkingowych; 7) ustalenia wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich zapisuje się w szczególności poprzez określenie warunków ochrony przed: a) pozbawieniem: - dostępu do drogi publicznej, - możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii elektrycznej i cieplnej oraz ze środków łączności, - dostępu światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, b) uciążliwościami powodowanymi przez hałas, wibracje, zakłócenia elektryczne i promieniowanie, c) zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby; 8) ustalenia dotyczące granic i sposobów zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych, powinny zawierać nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów. § 3. 1. W części graficznej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy, sporządzanej na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy, stosuje się nazewnictwo i oznaczenia umożliwiające ich jednoznaczne powiązanie z tekstem decyzji. 2. Część graficzną decyzji, o których mowa w ust. 1, sporządza się w czytelnej technice graficznej zapewniającej możliwość wykonywania jej kopii. 3. Podstawowe jednobarwne oznaczenia graficzne dotyczące granic i linii regulacyjnych, a także elementów zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone do stosowania w części graficznej decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z Polską Normą PN-B-01027 z dnia 11 lipca 2002 r. 4. W zależności od specyfiki i zakresu ustaleń decyzji, o których mowa w ust. 1, dopuszcza się stosowanie w części graficznej tych decyzji oznaczeń uzupełniających. 5. W części graficznej decyzji, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się objaśnienia wszystkich użytych w niej oznaczeń. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych (Dz. U. Nr 165, poz. 1591) Art. 1. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16 i Nr 130, poz. 1188) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się art. 3a; 2) po art. 3c dodaje się art. 3d w brzmieniu: "Art. 3d. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania wartości zamówienia publicznego, uwzględniając charakter robót budowlanych, dostaw i usług będących przedmiotem zamówienia, czas, na jaki ma być zawarta umowa, oraz specyfikę działania zamawiających, których struktura organizacyjna przewiduje tworzenie wyodrębnionych jednostek posiadających samodzielność finansową."; 3) w art. 4a dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Do podmiotów wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 6 udzielających zamówienia bezpośrednio związanego z prowadzeniem rodzajów działalności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ust. 2, 3 i 5 oraz art. 14 ust. 4. 5. Zamawiający, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 4 ust. 1 pkt 6 lit. a), nie stosują przepisów ustawy do udzielania zamówień własnym jednostkom zależnym, jednostkom zależnym od tego samego podmiotu dominującego co zamawiający oraz jednostkom, z którymi sporządzają roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe w rozumieniu przepisów o rachunkowości, jeżeli nie mniej niż 80 % przeciętnych rocznych przychodów tych jednostek pochodzi z wykonywania zamówień na rzecz tych zamawiających."; 4) w art. 6 w ust. 1: a) w pkt 4: - uchyla się lit. c, - po lit. f dodaje się lit. g i h w brzmieniu: "g) usługi przesyłowe energii elektrycznej, cieplnej lub paliw gazowych, h) usługi zapewniające zachowanie wymaganych parametrów niezawodnościowych i jakościowych dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub paliw gazowych, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, ciepłowniczego lub gazowniczego, świadczone przedsiębiorstwom wykonującym usługi przesyłowe,", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) zamówień publicznych, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 6.000 euro,", c) uchyla się pkt 8, d) dodaje się pkt 9 i 10 w brzmieniu: "9) nabywania energii elektrycznej, cieplnej lub paliw gazowych przez przedsiębiorstwa energetyczne, 10) nabywania paliw do wytwarzania energii przez przedsiębiorstwa energetyczne."; 5) w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wiceprezesów Urzędu powołuje i odwołuje na wniosek Prezesa Urzędu minister właściwy do spraw administracji publicznej."; 6) w art. 9a: a) w ust. 2 uchyla się pkt 3, b) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wynagrodzenia i szkolenia arbitrów,", - uchyla się pkt 5; 7) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W postępowaniu o zamówienie publiczne, którego wartość nie przekracza równowartości kwoty 30.000 euro lub w którego finansowaniu udział środków publicznych nie przekracza równowartości kwoty 30.000 euro, nie jest obowiązkowy tryb przetargu nieograniczonego i nie stosuje się przepisów ustawy dotyczących publikacji ogłoszeń w Biuletynie Zamówień Publicznych, protokołu postępowania, specyfikacji istotnych warunków zamówienia, terminów, protestów i odwołań."; 8) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. Jeżeli dostawę lub usługę z przyczyn, o których mowa w art. 71 ust. 1 pkt 1, można uzyskać tylko od jednego dostawcy lub wykonawcy, a przedmiotem zamówienia są: 1) dostawy energii elektrycznej, cieplnej, wody lub gazu, 2) usługi odbioru ścieków, 3) powszechne usługi pocztowe w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188), 4) usługi przewozu kolejowego, 5) zakup nieruchomości na realizację celów publicznych ujętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - do udzielania zamówienia nie stosuje się przepisów art. 19 ust. 1, art. 22 ust. 2-8 oraz art. 71 ust. 1a."; 9) w art. 19 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dostawców lub wykonawców, którzy w ciągu ostatnich 3 lat przed wszczęciem postępowania wyrządzili szkodę, nie wykonując zamówienia lub wykonując je z nienależytą starannością,", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) dostawców lub wykonawców, którzy nie spełniają warunków określonych w art. 22 ust. 2 pkt 1-4,"; 10) w art. 20a po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepisów ust. 2 nie stosuje się, jeżeli zamawiający nie zatrudnia pracowników albo jeżeli charakter zamówienia wymaga od członków komisji przetargowej specjalistycznej wiedzy."; 11) w art. 22 uchyla się ust. 7a; 12) w art. 25: a) uchyla się ust. 2, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zamawiający, udzielając zamówienia na roboty budowlane, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej kopię oferty najkorzystniejszej oraz informacje cenowe z postępowania, w którym wartość zamówienia przekracza 30.000 euro.", c) w ust. 5 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i administracji" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej"; 13) w art. 26 uchyla się ust. 2; 14) w art. 26a dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Protokół (dokumentacja podstawowych czynności), oferty oraz wszelkie oświadczenia i zaświadczenia składane w trakcie postępowania są jawne i podlegają udostępnianiu po zakończeniu postępowania, z wyjątkiem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli dostawca lub wykonawca składając ofertę zastrzegł w odniesieniu do tych informacji, że nie mogą być one ogólnie udostępnione. 3. Po otwarciu ofert, na wniosek dostawcy lub wykonawcy biorącego udział w postępowaniu, zamawiający jest obowiązany udostępnić, przed zakończeniem postępowania, dokumenty podlegające udostępnieniu, o których mowa w ust. 2."; 15) w art. 35 w ust. 3 wyrazy "Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej"; 16) w art. 42 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 22 ust. 5, powoduje utratę wadium."; 17) w art. 71: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) z przyczyn technicznych lub w przypadku udzielania zamówienia publicznego z zakresu działalności twórczej i artystycznej w dziedzinie kultury i sztuki, a także z przyczyn związanych z ochroną praw wyłącznych wynikających z odrębnych przepisów, dostawy, usługi lub roboty budowlane można uzyskać tylko od jednego dostawcy lub wykonawcy,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) uprzednio prowadzone postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego, a w przypadku postępowań, o których mowa w art. 4b ust. 1 pkt 3-5, także w trybie przetargu ograniczonego, zostało unieważnione z powodu braku wymaganej liczby ofert, jeżeli pierwotne warunki zamówienia nie zostały w sposób istotny zmienione, a ze względu na szczególny rodzaj dostaw, usług lub robót budowlanych można je uzyskać od jednego dostawcy lub wykonawcy,", b) w ust. 1a wyrazy "20.000 euro" zastępuje się wyrazami "30.000 euro", c) po ust. 1a dodaje się ust. 1b i 1c w brzmieniu: "1b. W przypadku gdy zamówienie jest udzielane na zasadach szczególnych przez placówkę zagraniczną w rozumieniu przepisów o służbie zagranicznej, zamawiający może udzielić zamówienia z wolnej ręki, jeżeli zachodzi jedna z następujących okoliczności: 1) jest to uzasadnione potrzebą ochrony interesu Rzeczypospolitej Polskiej w państwie przyjmującym, 2) w chwili udzielania zamówienia w państwie przyjmującym, niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, w którym będzie udzielane i wykonywane zamówienie, występują szczególne warunki ekonomiczne uzasadniające udzielenie zamówienia w tym trybie. 1c. W przypadku, o którym mowa w ust. 1b, nie stosuje się przepisu ust. 1a."; 18) w art. 79a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przed upływem terminu do składania ofert środki odwoławcze i skarga wobec czynności podjętych przez zamawiającego przysługują również organizacjom pracodawców i przedsiębiorców, zrzeszającym dostawców lub wykonawców, wpisanym na listę prowadzoną przez Prezesa Urzędu."; 19) w art. 81 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wniesienie protestu zawiesza bieg terminu związania ofertą do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia protestu."; 20) w art. 88: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odwołanie rozpatruje zespół trzech arbitrów wskazanych przez Prezesa Urzędu z listy, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2. Spośród wskazanych arbitrów Prezes Urzędu wyznacza przewodniczącego zespołu arbitrów.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Prezes Urzędu rozstrzyga o wyłączeniu arbitra z postępowania odwoławczego. W przypadku wyłączenia arbitra lub zaistnienia innej okoliczności uniemożliwiającej arbitrowi wykonywanie obowiązków Prezes Urzędu wyznacza innego arbitra."; 21) uchyla się art. 89; 22) w art. 92: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) tryb wpisu na listę arbitrów, sposób powoływania komisji egzaminacyjnej, przeprowadzania egzaminu oraz tekst roty ślubowania arbitra, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia obiektywnego sprawdzenia przygotowania kandydatów oraz okoliczność, że potwierdzeniem spełnienia warunków, o których mowa w ust. 1a, mogą być dokumenty zawierające informacje podlegające ochronie danych osobowych, w szczególności informacja z Krajowego Rejestru Karnego,", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Arbitrem może być osoba, która spełnia następujące warunki: 1) jest obywatelem polskim, 2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych, 3) korzysta z pełni praw publicznych, 4) przed zakończeniem postępowania nie była prawomocnie skazana za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej, 5) w ciągu ostatnich 5 lat nie została skreślona z listy arbitrów z powodu rażącego naruszenia obowiązków arbitra.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prezes Urzędu wpisuje na listę arbitrów osoby spełniające warunki określone w ust. 1a, wybrane spośród kandydatów zgłoszonych przez: 1) Prezesa Urzędu, 2) ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów, 3) ogólnokrajowe organizacje samorządu terytorialnego i regionalne izby obrachunkowe, 4) stowarzyszenia zawodowe, samorządy gospodarcze i inne organizacje gospodarcze - które z wynikiem pozytywnym złożyły przed komisją egzaminacyjną powołaną przez Prezesa Urzędu egzamin ze znajomości przepisów tworzących system zamówień publicznych oraz złożyły ślubowanie.", d) w ust. 3 uchyla się pkt 8; 23) w art. 92a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na wyrok zespołu arbitrów stronom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do Sądu Okręgowego w Warszawie, zwanego dalej "sądem".". Art. 2. Do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne (Dz. U. Nr 165, poz. 1592) Art. 1. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) w art. 20 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Grunty pokryte wodami stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do realizacji przedsięwzięć związanych z: 1) energetyką wodną, 2) transportem wodnym, 3) wydobywaniem kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów lub wycinaniem roślin z wody, 4) wykonaniem infrastruktury transportowej, 5) wykonaniem infrastruktury przemysłowej, komunalnej lub rolnej, 6) działalnością służącą do uprawiania rekreacji, turystyki, sportów wodnych oraz amatorskiego połowu ryb, 7) działalnością usługową służącą do innych celów niż określone w pkt 6 - oddaje się w użytkowanie za opłatą roczną, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Umowa użytkowania wymaga formy pisemnej, a do jej zawarcia upoważnione są odpowiednio organy, o których mowa w art. 11 ust. 1. Jeżeli wartość opłaty, o której mowa w ust. 1, będzie wyższa niż 5.000 zł, umowę sporządza się w formie aktu notarialnego. 3. Zwalnia się z opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1, grunty pokryte wodami oddawane w użytkowanie: 1) jednostkom organizacyjnym zarządzającym wodami w imieniu Skarbu Państwa, 2) przeznaczone pod wykonanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych, 3) dla potrzeb, o których mowa w ust. 1 pkt 6.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 2003 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg krajowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1593) Na podstawie art. 5 ust. 2 i art. 10 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Pozbawia się kategorii dróg krajowych odcinki dróg określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1593) WYKAZ ODCINKÓW DRÓG POZBAWIONYCH KATEGORII DRÓG KRAJOWYCH 1. Odcinek drogi krajowej Nr 3 - ul. Estkowskiego (od ul. Sikorskiego do ul. Kosynierów Gdyńskich), ul. Kosynierów Gdyńskich (od ul. Eskowskiego do ul. Łokietka), ul. Łokietka (od ul. Kosynierów Gdyńskich do ul. Wybickiego), ul. Wybickiego (od ul. Łokietka do ul. Chrobrego), ul. Chrobrego (od ul. Wybickiego do ul. Sikorskiego) w miejscowości Gorzów Wielkopolski; 2. Odcinek drogi krajowej Nr 8 - ul. Wojska Polskiego (od ulicy bez nazwy do ul. Kościuszki), ul. Kościuszki (od ul. Wojska Polskiego do ul. Pułaskiego), ul. Pułaskiego (od ul. Kościuszki do ul. Podhorskiego) w miejscowości Suwałki; 3. Odcinek drogi krajowej Nr 9 od km 65+021 ("stary" kilometraż) w miejscowości Boksycka do km 70+700 ("stary" kilometraż) - ul. Sienkiewicza, ul. Starokunowska, ul. Okólna, Al. 3-go Maja (od ul. Okólnej do ul. Żabiej) w miejscowości Ostrowiec Świętokrzyski; 4. Odcinek drogi krajowej Nr 16 - Al. Warszawska (od ul. Armii Krajowej do ul. Śliwy), ul. Śliwy (od Al. Warszawskiej do ul. Niepodległości), ul. Niepodległości (od ul. Śliwy do ul. Pstrowskiego), ul. Pstrowskiego (od ul. Niepodległości do Al. Sikorskiego) w miejscowości Olsztyn; 5. Odcinek dawnej drogi krajowej Nr 22 - ul. Kostrzyńska (od granicy miasta do Al. 11-go Listopada), Al. 11-go Listopada (od ul. Kostrzyńskiej do ul. Sikorskiego), ul. Sikorskiego (od Al. 11-go Listopada do ul. Estkowskiego), ul. Jagiełły (od ul. Chrobrego do ul. Warszawskiej), ul. Warszawska (od ul. Jagiełły do ul. Podmiejskiej) w miejscowości Gorzów Wielkopolski; 6. Odcinek drogi krajowej Nr 30 od km 28+400 do km 30+900 w miejscowości Olszyna; 7. Odcinek drogi krajowej Nr 33 (dawna droga krajowa Nr 381) od km 2+501 do km 3+017 - ul. Połabska, ul. Lutycka, ul. Grunwaldzka w miejscowości Kłodzko; 8. Odcinek drogi krajowej Nr 40 od km 66+339 do km 70+625 - ul. Kozielska, Al. Jana Pawła II (od ul. Kozielskiej do skrzyżowania z Al. Lisa) w miejscowości Kędzierzyn-Koźle; 9. Odcinek drogi krajowej Nr 42 - ul. Kazanowska (dawna droga krajowa Nr 728 od km 86+018 do km 87+266 - odcinek od ul. Krakowskiej do ul. Marszałka Piłsudskiego), ul. Piłsudskiego (dawna droga krajowa Nr 746 od km 18+087 do km 18+140 - odcinek od ul. Kazanowskiej do ul. Warszawskiej) oraz ul. Zamkowa (dawna droga krajowa Nr 746 od km 18+140 do km 18+555 - odcinek od ul. Warszawskiej do ul. 16-go Stycznia) w miejscowości Końskie; 10. Odcinek drogi krajowej Nr 45 - ul. Oleska (od ul. Armii Ludowej do skrzyżowania z obwodnicą północną) w miejscowości Opole; 11. Odcinek drogi krajowej Nr 74 - ul. 1-go Maja (od ul. Łódzkiej do Al. IX Wieków Kielc) w miejscowości Kielce; 12. Odcinek dawnej drogi krajowej Nr 275 - Al. Wojska Polskiego (od granicy miasta do ul. Dąbrówki) w miejscowości Zielona Góra; 13. Odcinek dawnej drogi krajowej Nr 284 - ul. Długa (od ul. Dąbrówki do Al. Konstytucji 3-go Maja), Al. Konstytucji 3-go Maja (od ul. Długiej do ul. Wrocławskiej), ul. Wrocławska (od Al. Konstytucji 3-go Maja do granicy miasta) w miejscowości Zielona Góra. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 2003 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1594) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Do kategorii dróg krajowych zalicza się odcinki dróg określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1594) WYKAZ ODCINKÓW DRÓG ZALICZONYCH DO KATEGORII DRÓG KRAJOWYCH 1. Odcinek drogi - Al. Konstytucji 3-go Maja (od ul. Estkowskiego do ul. Sikorskiego), ul. Sikorskiego (od Al. Konstytucji 3-go Maja do ul. Chrobrego) w miejscowości Gorzów Wielkopolski (w ciągu drogi krajowej Nr 3); 2. Odcinek drogi gminnej - ulica bez nazwy (od ul. Wojska Polskiego do ul. Utrata), odcinek drogi powiatowej - ul. Utrata (od ulicy bez nazwy do ul. Podhorskiego), odcinek drogi gminnej - ul. Podhorskiego (od ul. Utrata do ul. Pułaskiego) w miejscowości Suwałki (w ciągu drogi krajowej Nr 8); 3. Odcinek drogi gminnej od km 64+390 ("nowy" kilometraż) w miejscowości Boksycka do km 69+188 ("nowy" kilometraż) - ul. Zagłoby (od granicy miasta do Al. 3-go Maja) w miejscowości Ostrowiec Świętokrzyski (w ciągu drogi krajowej Nr 9); 4. Odcinek drogi wojewódzkiej od km 32+281 do km 33+703 - ul. Kożuchowska (od obwodnicy do ul. Ceglanej), ul. Ceglana (od ul. Kożuchowskiej do ul. Warszawskiej) w miejscowości Szprotawa (w ciągu drogi krajowej Nr 12); 5. Odcinek drogi - Al. Obrońców Tobruku (od Al. Warszawskiej do Al. Sikorskiego), Al. Sikorskiego (od Al. Obrońców Tobruku do ul. Pstrowskiego) w miejscowości Olsztyn (w ciągu drogi krajowej Nr 16); 6. Odcinek drogi - ul. Trasa Nadwarciańska (od ul. Koniawskiej do ul. Warszawskiej) w miejscowości Gorzów Wielkopolski (w ciągu drogi krajowej Nr 22); 7. Odcinek drogi powiatowej - Al. Zjednoczenia (od Al. Wojska Polskiego do ul. Trasa Północna) w miejscowości Zielona Góra (w ciągu drogi krajowej Nr 27); 8. Odcinek drogi gminnej od km 2+683 do km 2+851 - ul. Łużycka, ul. Piastowska (na odcinku od ul. Łużyckiej) w miejscowości Kłodzko (w ciągu drogi krajowej Nr 33); 9. Odcinek drogi gminnej i powiatowej od km 213+604 do km 214+276 ("nowy" kilometraż) - ul. Krakowska (od ul. Kazanowskiej do ul. Pocztowej), ul. 16-go Stycznia (od ul. Pocztowej do ul. Zamkowej) w miejscowości Końskie (w ciągu drogi krajowej Nr 42). 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 165, poz. 1595) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 135, poz. 903, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 241,20 ha położonych na terenie miasta Kamienna Góra, gminy Kamienna Góra, miasta Piechowice, gminy Nowogrodziec, gminy Lubawka, miasta Lubań Śląski oraz miasta Jawor."; 2) w § 3 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2, z uwzględnieniem § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 4) w szczegółowym opisie granic specjalnej strefy ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości w Kamiennej Górze, stanowiącym załącznik do rozporządzenia: a) w opisie granic Podstrefy Nowogrodziec - Gmina i miasto Nowogrodziec, Obręb Wykroty skreśla się opis granic i terenu części B, b) na końcu opisu granic i terenu Podstrefy Kamienna Góra dodaje się opis granic i terenu Miasta Piechowice w brzmieniu: "Miasto Piechowice Obręb IV Opis granic rozpoczęto od punktu nr 261 położonego po wschodniej stronie ulicy Cmentarnej, odległego o 53 m od przecięcia tej granicy z północnym skrajem terenu Skarbu Państwa - Polskie Koleje Państwowe, w kilometrze kolejowym 13,135, po którym biegnie linia kolejowa Jelenia Góra - Szklarska Poręba - granica państwa. Z punktu nr 261 granica przebiega wschodnią stroną ulicy Cmentarnej przez niestabilizowane punkty nr 260, 259, 258, 257, 256 i w odległości 381,63 m osiąga punkt nr 255 (niestabilizowany) leżący na zbiegu granicy z południowo-wschodnią stroną działki nr 25 (jest to droga krajowa nr 3) i południowo-zachodnią granicą drogi oznaczonej nr 70. Tu granica załamuje się na prawo i południowo-zachodnim skrajem drogi nr 70 przez niestabilizowane punkty nr 328, 327, 326, 325 (kamień graniczny), 324 i po 472,10 m osiąga skrzyżowanie z drogą nr 66 punkt nr 323 - niestabilizowany. W tym miejscu skręca w prawo, na południowy zachód i przez punkty niestabilizowane nr 303, 304, 305, 306, 307, 308 leżące na południowo-wschodniej stronie drogi nr 66 po 211,83 m osiąga niestabilizowany punkt nr 309. Tu skręca pod kątem prostym w lewo i po 21,06 m dochodzi do punktu nr 310. Jest to kamień graniczny na północno-wschodnim narożniku poszerzenia pasa terenu kolejowego przy niestrzeżonym przejeździe kolejowym. Od punktu nr 310 granica przebiega północną stroną pasa terenu Polskich Kolei Państwowych generalnie w kierunku zachodnim (z drobnymi załamaniami) przez trwale zastabilizowane punkty graniczne nr (kamienie graniczne) 281, 280, 279, 278, 276, 275, 274, 272, 273, 269 (niestabilizowany), 268, 267 i po około 260 m osiąga punkt nr 266. Tu załamuje się pod kątem około 30 stopni na prawo w kierunku północno-zachodnim i po 102,31 m osiąga punkt nr 261, od którego rozpoczęto opis granic.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 107, poz. 1168), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 października 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 173, poz. 1413) oraz 3) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze (Dz. U. Nr 135, poz. 903, z 1998 r. Nr 121, poz. 788 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 327). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 121, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 327 i Nr 107, poz. 1168 oraz z 2002 r. Nr 64, poz. 579 i Nr 173, poz. 1413. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 2003 r. w sprawie zniesienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Dostosowania Polskiego Rolnictwa do Wymogów Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 165, poz. 1596) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. Znosi się Pełnomocnika Rządu do Spraw Dostosowania Polskiego Rolnictwa do Wymogów Unii Europejskiej. § 2. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Dostosowania Polskiego Rolnictwa do Wymogów Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 96, poz. 847). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 10 września 2003 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od należności celnych przywozowych przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 165, poz. 1597) Na podstawie art. 191 § 8 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Środkami preferencyjnymi, które powodują skutki określone w art. 191 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym", są: 1) dopłaty, mające charakter subwencji lub refundacji eksportowych, udzielane przedsiębiorcom w przypadku wywozu poza polski obszar celny produktów rolnych i ich przetworów zakupionych w kraju; 2) sprzedaż po cenach preferencyjnych, pochodzących z zapasów własnych Agencji Rynku Rolnego, produktów rolnych i ich przetworów przeznaczonych do wywozu poza polski obszar celny wynikająca z przepisów o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego. § 2. Zakazu zwolnienia od należności celnych przywozowych, o którym mowa w art. 191 § 6 Kodeksu celnego, nie stosuje się, jeżeli osobą, na której rzecz dokonywane jest zgłoszenie celne o objęcie towaru procedurą dopuszczenia do obrotu, jest osoba, na której rzecz dokonane zostało zgłoszenie o objęcie towaru procedurą wywozu, a powodem przywozu tego towaru na polski obszar celny jest wadliwość towaru lub niezgodność z warunkami kontraktu. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od cła przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 19, poz. 235 i Nr 138, poz. 1549). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 10 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Estońskiej (Dz. U. Nr 165, poz. 1598) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Estońskiej (Dz. U. Nr 227, poz. 1894 oraz z 2003 r. Nr 72, poz. 656) w załączniku kontyngent oznaczony numerem 094202 w brzmieniu: Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość w tonachWysokość kaucji 0942020405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 700350 EUR/t 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg0 0405 10 19 0- - - - Pozostałe0 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane0 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki0 0405 10 90 0- - Pozostałe0 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy0 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy0 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy0 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy0 0405 90 90 0- - Pozostałe0 otrzymuje brzmienie: Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlość w tonachWysokość kaucji 0942020405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 700100 EUR/t 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 10 90 0- - Pozostałe102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy102 maksimum 2,31 EUR/kg 0405 90 90 0- - Pozostałe102 maksimum 2,31 EUR/kg § 2. 1. Pozwolenia na przywóz towarów objętych kontyngentem taryfowym oznaczonym numerem 094202 wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność do dnia upływu terminu, na który zostały udzielone. 2. Wielkość kontyngentu taryfowego na przywóz towarów określonych kodem PCN 0405 ulega pomniejszeniu o wielkość kontyngentu rozdysponowanego na podstawie pozwoleń, o których mowa w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 12 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu składania wniosków o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1601) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego trybu składania wniosków o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 85, poz. 770 i Nr 160, poz. 1329) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Wnioski niekompletne, nieprawidłowo wypełnione lub złożone po terminie przewidzianym do ich złożenia, organ udzielający wsparcia finansowego pozostawia bez rozpatrzenia. 2. Organ udzielający wsparcia finansowego informuje wnioskodawcę o przyczynie pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 12 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu i terminów udzielania i odmowy udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1602) Na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego trybu i terminów udzielania i odmowy udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 85, poz. 771 i Nr 160, poz. 1330) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zespół do Spraw Udzielania Wsparcia Finansowego Przedsiębiorcom, utworzony na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji, zwanej dalej "ustawą", przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki opinię w sprawie złożonych wniosków o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji, zwanych dalej "wnioskami", w terminie do 60 dni po upływie terminu składania wniosków."; 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Na wsparcie finansowe nowej inwestycji przeznacza się środki budżetowe określone w ustawie budżetowej na dany rok, dzielone w oparciu o zbiorcze zestawienie złożonych wniosków, dla każdego rodzaju inwestycji określonych zgodnie z art. 3 ustawy, obliczane według wzoru: Pn = P x Wn/W gdzie: Pn - oznacza wartość środków budżetowych dla każdego rodzaju inwestycji określonego w art. 3 ustawy, P - oznacza wartość wszystkich środków budżetowych przeznaczonych na wsparcie finansowe inwestycji, Wn - oznacza sumę wnioskowanej wielkości wsparcia finansowego dla wniosków przyjętych do rozpatrzenia dla każdego rodzaju inwestycji, W - oznacza sumę wnioskowanej wielkości wsparcia finansowego dla wszystkich wniosków przyjętych do rozpatrzenia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 3 września 2003 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego (Dz. U. Nr 165, poz. 1603) Na podstawie art. 94 ust. 8 i 9 oraz art. 104 ust. 1 w związku z art. 94 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzory licencji właściwe dla specjalności lotniczych; 2) uprawnienia przyznawane i wpisywane do licencji; 3) szczegółowe wymagania dla poszczególnych rodzajów licencji, dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki; 4) szczegółowe zasady: a) wydawania, cofania, ograniczania, zawieszania i przywracania licencji oraz wynikających z nich uprawnień, b) uznawania, zawieszania uznania, cofania uznania, przywracania uznania obcej licencji personelu lotniczego wydanej przez właściwy organ obcego państwa, c) uzyskiwania i sprawdzania kwalifikacji lotniczych, d) prowadzenia szkolenia lotniczego; 5) szczegółowe zasady prowadzenia rejestru personelu lotniczego; 6) szczegółowe warunki wykonywania uprawnień wynikających z licencji; 7) wymagania dla licencji i świadectw kwalifikacji nieprzewidzianych w ustawie. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) Aneksie - rozumie się przez to załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700 i 701); 2) JAR - rozumie się przez to europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR ustanowione przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA), wprowadzone do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139, poz. 1329); 3) locie według wskazań przyrządów (IFR) - rozumie się przez to lot wykonywany zgodnie z przepisami dla lotów według wskazań przyrządów; 4) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 5) orzeczeniu lotniczo-lekarskim - rozumie się przez to orzeczenie o braku przeciwwskazań do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego, o którym mowa w art. 110 ustawy; 6) podręczniku licencjonowania personelu lotniczego (PEL) - rozumie się przez to podręcznik ogłaszany w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zawierający wytyczne i instrukcje dotyczące licencjonowania personelu lotniczego; podręcznik ten podlega bieżącej aktualizacji zgodnie ze zmianami przepisów międzynarodowych, o których mowa w art. 3 ust. 5 ustawy; 7) Prezesie Urzędu - rozumie się przez to Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. § 3. Ze względu na wymagania niezbędne do ich uzyskania wyróżnia się następujące licencje: 1) pilota samolotowego turystycznego, pilota samolotowego zawodowego, pilota samolotowego liniowego, pilota śmigłowcowego turystycznego, pilota śmigłowcowego zawodowego, pilota śmigłowcowego liniowego i mechanika pokładowego: a) zgodne z JAR-FCL 1 - Licencjonowanie personelu lotniczego (samoloty), JAR-FCL 2 - Licencjonowanie personelu lotniczego (śmigłowce), JAR-FCL 3 - Licencjonowanie personelu lotniczego (wymagania medyczne), JAR-FCL 4 - Licencjonowanie personelu lotniczego (inżynierowie lotniczy), albo b) zgodne z Aneksem 1 oraz załącznikiem nr 1 do rozporządzenia; 2) pilota balonu wolnego, pilota szybowcowego, nawigatora lotniczego, kontrolera ruchu lotniczego i dyspozytora ruchu lotniczego - zgodne z Aneksem 1 i załącznikiem nr 1 do rozporządzenia; 3) mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego: a) zgodne z JAR-66 - Personel poświadczający obsługę techniczną oraz załącznikiem nr 4 do rozporządzenia - w przypadku zarobkowego przewozu lotniczego statkami powietrznymi o maksymalnej masie startowej powyżej 5.700 kg, b) zgodne z Aneksem 1 i załącznikiem nr 1 do rozporządzenia - w przypadku pozostałych statków powietrznych, z zastrzeżeniem § 4 ust. 1 pkt 2; 4) pilota wiatrakowcowego turystycznego, pilota wiatrakowcowego zawodowego, pilota sterowcowego liniowego, pilota sterowcowego zawodowego, skoczka spadochronowego zawodowego, radiooperatora pokładowego i informatora służby informacji powietrznej - zgodne z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia; 5) licencję, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 1. § 4. 1. Wprowadza się wymóg posiadania następujących licencji i świadectw kwalifikacji: 1) licencji praktykanta - kontrolera ruchu lotniczego - dla kandydatów na kontrolerów ruchu lotniczego, uprawniającej do odbywania praktycznego szkolenia na stanowisku operacyjnym organu ruchu lotniczego - wydawanej zgodnie załącznikiem nr 1 do rozporządzenia; 2) świadectwa kwalifikacji - dla mechaników poświadczenia obsługi statku powietrznego wykonujących czynności lotnicze w związku z używaniem następujących statków powietrznych: a) lotni, motolotni, paralotni, b) spadochronów, c) stanowiących konstrukcje amatorskie, d) budowanych z zestawów montażowych, e) o maksymalnej masie startowej do 495 kg. 2. Świadectwa kwalifikacji, o których mowa w art. 95 ust. 2 ustawy, oraz wpisywane do nich uprawnienia, wydaje się zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia. 3. Do świadectwa członka załogi statku powietrznego (Crew Member Certificate - CMC) stosuje się Aneks 9. Rozdział 2 Prowadzenie szkolenia lotniczego w celu uzyskiwania kwalifikacji § 5. 1. Zakres szkolenia lotniczego, wymagany dla uzyskania licencji członka personelu lotniczego lub uprawnień lotniczych do niej wpisywanych, jest określony w załączniku nr 1 lub załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Szkolenie lotnicze składa się z: 1) szkolenia teoretycznego - nauczania wiedzy lotniczej - dla wszystkich specjalności członków personelu lotniczego, 2) szkolenia praktycznego na ziemi i w locie - nauczania umiejętności praktycznych - dla pilotów wszystkich specjalności, nawigatorów, mechaników pokładowych, radiooperatorów pokładowych i skoczków spadochronowych, 3) szkolenia praktycznego na ziemi - dla kontrolerów ruchu lotniczego, informatorów służby informacji powietrznej, dyspozytorów lotniczych i mechaników poświadczenia obsługi, 4) uzupełniającego szkolenia praktycznego - w formie nadzorowanej praktyki lotniczej, w zakresie wymaganym do uzyskania: a) uprawnienia instruktora szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 3.4.6.1.1, 3.4.6.1.3, 3.4.6.1.4, 3.4.6.2.1, 3.4.6.2.3, 3.4.6.3.1, 3.4.6.4.1, 3.4.6.5.1 i 3.4.6.6.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywanego do licencji pilota albo skoczka spadochronowego zawodowego, b) uprawnienia dotyczącego rodzaju obsługi i typu statku powietrznego, wpisywanego do licencji poświadczenia obsługi, c) uprawnień wymienionych w ust. 3.6 i 3.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia, d) uprawnień wymienionych w ust. 2.3 załącznika nr 3 do rozporządzenia - które prowadzone jest zgodnie z programami szkolenia lotniczego, opracowanymi przez prowadzącego szkolenie i zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dopuszcza się szkolenie osoby, która wykazała przed prowadzącym szkolenie, że posiada niektóre z wymaganych wiadomości lub umiejętności, według indywidualnego toku szkolenia. Indywidualny tok szkolenia opracowuje, na podstawie zatwierdzonego programu szkolenia, prowadzący szkolenie i przedstawia Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia. 4. Szkolenie praktyczne na ziemi i w locie prowadzi się wyłącznie: 1) na statkach powietrznych: a) spełniających wymagania określone w art. 31 ust. 1 ustawy lub b) na statkach powietrznych, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, lub c) na polskich państwowych statkach powietrznych - które odpowiadają rodzajowi i zakresowi szkolenia oraz są do niego przystosowane zgodnie z wymaganiami, o których mowa w ust. 2.3.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 2) przy zastosowaniu odpowiednich do rodzaju i zakresu szkolenia, naziemnych urządzeniach treningowych, spełniających wymagania: a) JAR-STD 1A - Samolotowe symulatory lotu lub b) JAR-STD 2A - Samolotowe urządzenia do szkolenia lotniczego, lub c) JAR-STD 3A - Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (samoloty), lub d) JAR-STD 4A - Urządzenia do podstawowego szkolenia w lotach według wskazań przyrządów, e) JAR-STD 1H - Śmigłowcowe symulatory lotu, lub f) JAR-STD 3H - Urządzenia do szkolenia procedur lotu i nawigacyjnych (śmigłowce) - chyba że Prezes Urzędu, na wniosek prowadzącego szkolenie i po stwierdzeniu, że nie zostanie obniżony poziom szkolenia, wyrazi zgodę na zastosowanie urządzeń treningowych niespełniających tych wymagań. § 6. Kandydat do szkolenia lotniczego i jego uczestnik powinien posiadać obywatelstwo polskie albo spełniać warunki określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 7 sierpnia 2003 r. w sprawie szkolenia lotniczego oraz uzyskiwania licencji przez cudzoziemców (Dz. U. Nr 156, poz. 1524). § 7. 1. Kandydat do szkolenia teoretycznego i jego uczestnik powinien: 1) posiadać wykształcenie określone w ustawie dla danej licencji, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) spełniać wymagania, o których mowa w załączniku nr 1 lub 4 do rozporządzenia, jeżeli zostały one określone. 2. Ośrodek szkolenia lotniczego albo organizacja wymieniona w § 9 ust. 5 może dopuścić do szkolenia teoretycznego kandydata niespełniającego wymagania określonego w ust. 1 pkt 1, jeżeli pobiera on naukę, po ukończeniu której spełni to wymaganie, oraz po udokumentowanym stwierdzeniu, że posiada on wiedzę wystarczającą do opanowania przedmiotów szkolenia teoretycznego. § 8. 1. Kandydat do szkolenia praktycznego i jego uczestnik powinien: 1) posiadać wykształcenie określone w ustawie dla danej licencji; 2) spełniać wymagania, o których mowa w załączniku nr 1 i 4 do rozporządzenia, jeżeli dla kandydatów do szkolenia do danej licencji lub uprawnienia lotniczego zostały one określone; 3) posiadać odpowiednie orzeczenie lotniczo-lekarskie; 4) posiadać pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego kandydata, jeżeli nie uzyskał on pełnoletności. 2. Spełnianie przez kandydata oraz uczestnika szkolenia wymagań, o których mowa w ust. 1, stwierdza ośrodek szkolenia lotniczego albo organizacja, wymienione w § 9 ust. 5, przed rozpoczęciem oraz w trakcie szkolenia. § 9. 1. Szkolenie lotnicze kandydatów do uzyskania licencji i uprawnień lotniczych wpisywanych do licencji oraz świadectw kwalifikacji prowadzone jest w ośrodkach szkolenia lotniczego, z zastrzeżeniem ust. 5. 2. W zależności od specjalności personelu lotniczego szkolenie lotnicze prowadzi się w: 1) ośrodku szkolenia personelu lotniczego - wchodzącego w skład załóg statków powietrznych oraz skoczków spadochronowych zawodowych: a) dla kandydatów na pilotów i pilotów, b) dla kandydatów ubiegających się o uzyskanie uprawnień lotniczych na nowe typy statków powietrznych oraz o uzyskanie innych uprawnień lotniczych - pilotów licencjonowanych, c) dla kandydatów ubiegających się o uzyskanie licencji członków załóg statków powietrznych niebędących pilotami i uprawnień lotniczych wpisywanych do ich licencji, d) dla kandydatów ubiegających się o uzyskanie licencji skoczka spadochronowego zawodowego i uprawnień lotniczych wpisywanych do ich licencji, e) dla kandydatów ubiegających się o wydanie świadectwa kwalifikacji i uprawnień wpisywanych do świadectw kwalifikacji, z zastrzeżeniem pkt 2 lit. c; 2) ośrodku szkolenia personelu lotniczego - niewchodzącego w skład załóg lotniczych: a) dla kandydatów ubiegających się o uzyskanie licencji mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego i wpisywanych do niej uprawnień lotniczych, b) dla kandydatów ubiegających się o uzyskanie licencji kontrolera ruchu lotniczego i informatora służby informacji powietrznej oraz uprawnień lotniczych wpisywanych do tych licencji, c) dla kandydatów ubiegających się o wydanie świadectwa kwalifikacji, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, oraz uprawnień wpisywanych do tych świadectw kwalifikacji. 3. Szkolenie kandydatów do uzyskania licencji dyspozytora lotniczego prowadzi się w ośrodku szkolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a albo b. 4. Szkolenie lotnicze prowadzi się w ośrodku szkolenia lotniczego będącym samodzielną organizacją lotniczą albo stanowiącym część składową innego podmiotu. W tym drugim przypadku osoba kierująca ośrodkiem szkolenia lotniczego musi być bezpośrednio podporządkowana służbowo osobie kierującej tym podmiotem, chyba że kierownictwo tego podmiotu i jego ośrodka szkolenia sprawuje ta sama osoba. 5. Szkolenie lotnicze niezarobkowe prowadzi się w organizacjach lotniczych, niebędących ośrodkami szkolenia lotniczego, prowadzących w tym zakresie statutową działalność niezarobkową, wyłącznie dla swych członków. Organizacje te mogą prowadzić szkolenie wyłącznie: 1) na samolotach jednosilnikowych tłokowych i śmigłowcach jednosilnikowych z maksymalną certyfikowaną liczbą miejsc siedzących nie większą niż dla 4 osób oraz na wiatrakowcach: a) do uzyskania licencji pilota turystycznego - teoretyczne lub praktyczne, b) do uzyskania, wpisywanych do licencji: - uprawnień do lotów nocnych VFR, - uprawnień dotyczących klasy samolotów jednosilnikowych tłokowych i motoszybowców turystycznych, - uprawnień dotyczących typu śmigłowca jednosilnikowego z maksymalną certyfikowaną liczbą miejsc siedzących nie większą niż dla 4 osób, c) rozszerzające umiejętności pilota, posiadającego licencję pilota turystycznego, w zakresie przydatnym w jego lotniczej działalności sportowej, turystycznej lub rekreacyjnej w lotach VFR, w tym szkolenie specjalistyczne, o którym mowa w § 30 ust. 2; 2) do uzyskania licencji pilota szybowcowego oraz wpisywanych do niej uprawnień lotniczych, dotyczących rodzaju startu szybowca i uprawnienia lotniczego do lotów na szybowcach z napędem umożliwiającym samodzielny start; 3) na statkach powietrznych kategorii innych niż wymienione w pkt 1 i 2 w zakresie związanym z przedmiotem ich niezarobkowej działalności lotniczej: sportowej, turystycznej i rekreacyjnej do uzyskania licencji oraz uprawnień wpisywanych do tych licencji, które nie uprawniają do zarobkowego wykonywania czynności lotniczych oraz świadectw kwalifikacji. § 10. Ośrodki szkolenia lotniczego i organizacje wymienione w § 9 ust. 5 mogą prowadzić szkolenie lotnicze tylko w zakresie objętym posiadanym certyfikatem i tylko w okresie jego ważności oraz przy spełnieniu warunków wymienionych w § 11. § 11. 1. Szkolenie lotnicze w ośrodku szkolenia lotniczego i organizacji lotniczej wymienionej w § 9 ust. 5 musi być prowadzone: 1) zgodnie z zatwierdzonymi przez Prezesa Urzędu, do użytku w tym ośrodku albo organizacji, i wprowadzonymi w życie instrukcjami wykonawczymi oraz dokumentami regulaminowymi: a) instrukcją szkolenia, a w przypadku ośrodka szkolenia mechaników poświadczenia obsługi statku powietrznego - charakterystyką ośrodka określającą organizację i procedury szkolenia lotniczego oraz struktury zarządzania szkoleniem i jego nadzorowanie, b) instrukcją wykonywania lotów lub odpowiednio instrukcją wykonywania skoków spadochronowych albo instrukcją operacyjną, określającą zasady i procedury organizacji i wykonywania operacji lotniczych związanych ze szkoleniem w locie, kierowania tymi operacjami i sprawowania nad nimi bieżącego nadzoru operacyjnego - w przypadku ośrodków prowadzących szkolenie podczas operacji statków powietrznych, c) instrukcją zarządzania obsługą techniczną, określającą zasady i procedury organizacji obsługi statków powietrznych - dla ośrodków szkolenia mechaników poświadczania obsługi, prowadzących szkolenie podczas obsługi statków powietrznych oraz pozostałych ośrodków, jeżeli prowadzą obsługę eksploatowanych w ośrodku statków powietrznych, d) instrukcją systemu jakości, przy czym instrukcja ta nie jest wymagana dla organizacji wymienionej w § 9 ust. 5, jeżeli nie prowadzi szkolenia do licencji lub uprawnień, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. a, e) programami szkoleń, o których mowa w § 5 ust. 2, albo indywidualnym tokiem szkolenia, o którym mowa w § 5 ust. 3; 2) przez kadrę dydaktyczną, posiadającą kwalifikacje i uprawnienia odpowiednie do rodzaju i zakresu szkolenia oraz kierowania nim, której skład jest imiennie wyszczególniony w instrukcji, o której mowa w pkt 1 lit. a; 3) przy wykorzystaniu bazy dydaktycznej, odpowiedniej do rodzaju szkolenia lotniczego; 4) przy wykorzystaniu odpowiednich do rodzaju szkolenia statków powietrznych albo urządzeń treningowych; 5) zgodnie z przepisami ustawy w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego. 2. Szkolenie mechaników poświadczenia obsługi statku powietrznego, o którym mowa w § 30 ust. 3, dotyczące typu statku powietrznego, prowadzi się wyłącznie w: 1) organizacji obsługi technicznej statków powietrznych, certyfikowanej do obsługi danego typu, w zakresie obsługi, której dotyczy szkolenie; 2) ośrodku szkolenia mechaników poświadczenia obsługi statku powietrznego, który ma odpowiednią umowę o współpracy szkoleniowej, zawartą z organizacją, o której mowa w pkt 1. 3. Ośrodek szkolenia lotniczego i organizacja lotnicza, o której mowa w § 9 ust. 5, są obowiązane do: 1) utrzymania materialnych środków oraz kadry, wymienionych w ust. 1 pkt 2-4, w stanie, który został wykazany podczas certyfikacji; 2) aktualizacji instrukcji wykonawczych i dokumentów regulaminowych, stosownie do zmian przepisów lotniczych oraz zmian w funkcjonowaniu lub wyposażeniu, i przedkładania proponowanych zmian Prezesowi Urzędu do zatwierdzenia; 3) prowadzenia szkolenia wyłącznie w zakresie określonym w otrzymanym certyfikacie; 4) informowania Prezesa Urzędu o planowanych kursach szkoleniowych lub szkoleniach indywidualnych, z wyprzedzeniem co najmniej 7 dni roboczych w stosunku do planowanej daty rozpoczęcia szkolenia. § 12. Prezes Urzędu publikuje w PEL: 1) wytyczne w zakresie instrukcji wykonawczych i dokumentów regulaminowych określonych w § 11 ust. 1 pkt 1; 2) wytyczne dotyczące prowadzenia szkolenia w ośrodkach szkolenia lotniczego oraz organizacji lotniczych, o których mowa w § 9 ust. 5; 3) listę ośrodków szkolenia lotniczego z określeniem ich rodzaju, zgodnie z § 9 ust. 2, oraz zakresu prowadzonego szkolenia i terminu ważności certyfikatu na szkolenie; 4) listę ośrodków szkolenia prowadzących sprawdzenie wiadomości i umiejętności w celu przedłużenia ważności świadectw kwalifikacji oraz uprawnień lotniczych; 5) wzory dokumentów praktyki lotniczej, wymienionych w § 30 ust. 4 pkt 3, odpowiednie dla poszczególnych specjalności członków personelu lotniczego; 6) wytyczne i instrukcje techniczne, dotyczące wydawania dokumentów wymienionych w pkt 1 oraz dokonywania w nich wpisów i potwierdzania ich. § 13. 1. Organizacje, o których mowa w § 9 ust. 5, mogą opracowywać wymagane dla ich działalności szkoleniowej jednolite instrukcje wykonawcze i dokumenty regulaminowe, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 1 lit. a-d, oraz programy szkolenia dla potrzeb wszystkich swych placówek terenowych. 2. Instrukcje wykonawcze, dokumenty regulaminowe oraz programy szkolenia, o których mowa w ust. 1, zatwierdza Prezes Urzędu. Rozdział 3 Zasady sprawdzania kwalifikacji lotniczych, wiadomości i umiejętności § 14. 1. Sprawdzanie wiadomości i umiejętności lotniczych przeprowadza się: 1) w procesie szkolenia lotniczego teoretycznego i praktycznego, zgodnie z zatwierdzonymi programami szkolenia lotniczego; 2) przed wydaniem licencji lub uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji; 3) w celu przedłużenia albo wznowienia ważności uprawnienia lotniczego; 4) na podstawie decyzji Prezesa Urzędu, jeżeli w wyniku badania wypadku albo incydentu lotniczego lub wykonywania czynności nadzoru lotniczego powstanie uzasadnione przypuszczenie, że członek personelu lotniczego nie posiada wymaganych wiadomości lub umiejętności. 2. Sprawdzenie wiadomości i umiejętności lotniczych, o którym mowa w ust. 1 pkt 2-4, przeprowadzane jest w celu stwierdzenia spełnienia przez członka personelu lotniczego wymagań niezbędnych do wydania licencji lub uprawnienia lotniczego. § 15. 1. Sprawdzanie wiadomości i umiejętności lotniczych w przypadkach, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 1, przeprowadza ośrodek szkolenia lotniczego albo organizacja wymieniona w § 9 ust. 5 w zakresie szkolenia objętego posiadanym certyfikatem. 2. Sprawdzenie wiadomości i umiejętności lotniczych może również przeprowadzić osoba wykonująca, w imieniu Prezesa Urzędu, kontrolę przestrzegania przez ośrodek szkolenia lotniczego lub organizację wymienioną w § 9 ust. 5 przepisów oraz decyzji z zakresu lotnictwa cywilnego. § 16. 1. Sprawdzenie wiadomości i umiejętności lotniczych w przypadkach, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 2-4, przeprowadza komisja egzaminacyjna, o której mowa w art. 99 ustawy. 2. Sprawdzenie wiadomości i umiejętności w celu przedłużenia ważności uprawnienia lotniczego, którego ważność, zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia, wynosi: 1) 12 albo 24 miesiące - jest przeprowadzane w okresie jego ważności, jednak nie wcześniej niż 3 miesiące przed jego upływem; 2) 3 lata albo 5 lat - jest przeprowadzane w okresie jego ważności, jednak nie wcześniej niż 12 miesięcy przed jego upływem. 3. W razie niezachowania terminów, o których mowa w ust. 2, wznowienie ważności uprawnienia lotniczego może nastąpić po sprawdzeniu wiadomości i umiejętności lotniczych, jeżeli zostanie ono przeprowadzone nie później niż: 1) przed upływem 3 miesięcy od dnia wygaśnięcia ważności uprawnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1; 2) przed upływem 6 miesięcy od dnia wygaśnięcia ważności uprawnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, okresy przedłużonej albo wznowionej ważności uprawnień lotniczych liczone są od dnia upływu poprzedniego okresu ich ważności. 5. W razie negatywnego wyniku sprawdzenia wiadomości lub umiejętności lotniczych, o którym mowa w ust. 2 i 3: 1) Prezes Urzędu zawiesza ważność uprawnienia przez dokonanie odpowiedniego wpisu do licencji; 2) w protokole sprawdzenia wiadomości i umiejętności lotniczych wskazuje się zakres dodatkowego szkolenia niezbędnego do przywrócenia uprawnienia. Rozdział 4 Zasady wydawania, cofania, zawieszania i przywracania licencji oraz wynikających z niej uprawnień § 17. 1. Licencję lub wpisywane do niej uprawnienie lotnicze wydaje się kandydatowi, który: 1) spełnił wymagania określone w ustawie do wydania tej licencji lub uprawnienia; 2) posiada świadectwo radiooperatora, odpowiednie dla danej licencji, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Licencję wydaje się na okres 5 lat. 3. W przypadku gdy do wydania uprawnienia lotniczego wymagane jest odbycie z wynikiem pozytywnym nadzorowanej praktyki lotniczej, kandydat po złożeniu egzaminu praktycznego otrzymuje upoważnienie Prezesa Urzędu do jej odbycia w oznaczonym zakresie i terminie. 4. Jeżeli kandydat nie zaliczy nadzorowanej praktyki lotniczej w wyznaczonym terminie, Prezes Urzędu wydaje nowe upoważnienie do jej odbycia, po złożeniu przez kandydata kontrolnego egzaminu teoretycznego i praktycznego w zakresie wymaganym do wydania uprawnienia lotniczego. 5. W uzasadnionym przypadku Prezes Urzędu, na wniosek kandydata, może ograniczyć zakres egzaminu kontrolnego albo przedłużyć termin odbycia nadzorowanej praktyki lotniczej. § 18. 1. Licencja członka personelu lotniczego podlega wymianie w następujących przypadkach: 1) po upływie terminu 5 lat od dnia jej wydania; 2) po uzyskaniu uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji; 3) po wznowieniu ważności uprawnienia lotniczego, które uprzednio nie było wpisane do licencji; 4) w razie zmiany danych osobowych wpisywanych do licencji; 5) w razie sprostowania błędu; 6) po zapełnieniu miejsc na wpisy inne niż wymienione w pkt 1-4; 7) w razie uszkodzenia, zniszczenia albo utraty druku licencji. 2. Wymiany licencji dokonuje się na wniosek złożony do Prezesa Urzędu. W licencji wydanej w wyniku wymiany wpisuje się uprawnienia lotnicze posiadane przez członka personelu lotniczego w dniu wydania tej licencji. 3. Wydanie licencji przed upływem dwóch lat, a w przypadku licencji uprawniającej do zarobkowego wykonywania czynności lotniczych - przed upływem jednego roku od dnia upływu ważności poprzedniej licencji, następuje po sprawdzeniu wiadomości i umiejętności lotniczych wnioskodawcy. 4. Po upływie terminów, o których mowa w ust. 3, wydanie licencji następuje po odbyciu szkolenia wznawiającego w zakresie określonym w programie szkolenia oraz po złożeniu egzaminu przed komisją egzaminacyjną, o której mowa w art. 99 ustawy. 5. Z zastrzeżeniem ust. 6, członek personelu lotniczego może korzystać z licencji tylko w okresie jej ważności oraz w okresie ważności: 1) odpowiedniego orzeczenia lotniczo-lekarskiego, jeżeli jest ono wymagane, chyba że w licencji wpisane jest co najmniej jedno z uprawnień specjalnych instruktora, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) co najmniej jednego uprawnienia lotniczego, z tym że: a) w przypadku pilota samolotowego, śmigłowcowego, wiatrakowcowego, sterowcowego, pilota balonu wolnego, nawigatora, mechanika pokładowego, radiooperatora pokładowego - uprawnienia lotniczego odnoszącego się odpowiednio do klasy albo typu statku powietrznego, b) w przypadku pilota samolotowego i śmigłowcowego oraz dla licencji nawigatora i mechanika pokładowego - uprawnienia specjalnego instruktora, wymienionego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, c) w przypadku kontrolera ruchu lotniczego - do wykonywania określonego rodzaju kontroli ruchu lotniczego albo uprawnienia specjalnego instruktora, wymienionego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, d) w przypadku informatora służby informacji powietrznej - do wykonywania czynności informatora co najmniej na jednym lotnisku albo co najmniej w jednym sektorze rejonu informacji powietrznej. 6. Pilot szybowcowy i dyspozytor lotniczy mogą korzystać z licencji tylko w okresie jej ważności oraz jeżeli od dnia sprawdzenia wiadomości lotniczych upłynął okres nie dłuższy niż: 1) 3 lata - w przypadku pilota szybowcowego; 2) 5 lat - w przypadku dyspozytora lotniczego. 7. Wzory licencji określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, z tym że wzory licencji mechaników poświadczenia obsługi statków powietrznych o masie do startu powyżej 5.700 kg, używanych w transporcie zarobkowym, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 8. Wzory wniosków o wydanie licencji i uprawnień lotniczych, zaświadczeń o ukończeniu szkolenia lotniczego, upoważnień do odbycia praktyki nadzorowanej i zaświadczeń o jej odbyciu i zaliczeniu oraz innych druków związanych z licencjonowaniem określa podręcznik licencjonowania personelu lotniczego (PEL). § 19. 1. Licencję, która została zawieszona, przywraca się na wniosek zainteresowanego, jeżeli: 1) upłynął okres zawieszenia licencji; 2) zostały spełnione warunki przywrócenia licencji, określone w decyzji o jej zawieszeniu. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinno być załączone orzeczenie lotniczo-lekarskie, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 - również dokumenty potwierdzające spełnienie warunków przywrócenia licencji. § 20. 1. Licencję wydaje się na wniosek, do którego załącza się dokumenty potwierdzające spełnienie odpowiednich wymagań dotyczących: 1) sprawności psychicznej i fizycznej; 2) praktyki lotniczej; 3) szkolenia lotniczego teoretycznego i praktycznego. 2. Po utracie ważności poprzedniej licencji nową licencję wydaje się na wniosek o dopuszczenie do egzaminu i wznowienie ważności uprawnienia. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, załącza się dokumenty, o których mowa w ust. 1, oraz dokumenty potwierdzające ukończenie szkolenia lotniczego wznawiającego wiadomości lub umiejętności lotnicze. 4. Przepisy ust. 1 mają odpowiednio zastosowanie do przywracania ważności uprawnienia lotniczego zawieszonego decyzją Prezesa Urzędu, z tym że do wniosku załącza się również dokumenty potwierdzające spełnienie warunków przywrócenia uprawnienia lotniczego, jeżeli zostały określone w decyzji o zawieszeniu tego uprawnienia. § 21. 1. W decyzji o zawieszeniu licencji lub uprawnienia lotniczego wpisanego do licencji: 1) określa się okres zawieszenia; 2) można określić warunki przywrócenia zawieszonej licencji lub uprawnienia lotniczego. 2. W decyzji o cofnięciu licencji można określić warunki ponownego wydania licencji. 3. Osoba, której licencja została cofnięta albo zawieszona, ma obowiązek niezwłocznie przekazać ją Prezesowi Urzędu, za pokwitowaniem, chyba że licencja została już uprzednio zatrzymana. 4. W razie zawieszenia uprawnienia lotniczego wpisanego do licencji, jej posiadacz ma obowiązek niezwłocznego zwrotu licencji Prezesowi Urzędu w celu dokonania wpisu o zawieszeniu uprawnienia lotniczego. Rozdział 5 Uznawanie, cofanie oraz zawieszanie i przywracanie uznania licencji lotniczych lub równoważnych dokumentów wydanych przez właściwy organ obcego państwa § 22. 1. Osoba ubiegająca się o uznanie licencji członka personelu lotniczego, wydanej przez właściwy organ obcego państwa, zwanej dalej "obcą licencją", powinna złożyć wniosek oraz kserokopię licencji, a jej oryginał okazać w celu poświadczenia zgodności. 2. Prezes Urzędu może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, okazania dokumentu przebiegu praktyki lotniczej, jeżeli: 1) obca licencja jest wydana niezgodnie ze standardami Aneksu 1 albo 2) obca licencja została wydana w państwie, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o uznawaniu licencji członków personelu lotniczego. 3. Jeżeli wnioskodawca ubiega się o uznanie potwierdzenia szkolenia specjalistycznego, o którym mowa w § 30 ust. 2 i 3, Prezes Urzędu może żądać od wnioskodawcy okazania dokumentów potwierdzenia tego szkolenia w państwie wydania licencji. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, Prezes Urzędu może odmówić uznania obcej licencji, jeżeli przepisy, zgodnie z którymi została wydana, ustanawiają wymagania łagodniejsze, niż wynikające z prawa polskiego. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się, jeżeli osoba ubiegająca się o uznanie obcej licencji wyrazi zgodę na poddanie się sprawdzeniu wiadomości i umiejętności przed komisją egzaminacyjną, o której mowa w art. 99 ustawy. W takim przypadku Prezes Urzędu wyznacza termin sprawdzenia wiadomości i umiejętności oraz określa jego zakres. 6. Warunkiem uznania obcej licencji oraz korzystania z niej jest posiadanie orzeczenia lotniczo-lekarskiego, spełniającego co najmniej jeden z następujących warunków: 1) zostało wydane przez państwo członkowskie Zrzeszenia Władz Lotniczych (JAA); 2) zostało wydane przez państwo, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o uznawaniu orzeczeń lotniczo-lekarskich; 3) zostało wydane przez polskie centrum medycyny lotniczej albo polskiego lekarza orzecznika. 7. Uznanie obcej licencji wydaje się na okres nie dłuższy niż do dnia upływu jej ważności. § 23. 1. Prezes Urzędu stwierdza uznanie obcej licencji przez wydanie świadectwa uznania licencji, którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Uznanie obcej licencji kontrolera ruchu lotniczego wraz z wpisanymi do niej uprawnieniami lotniczymi jest warunkiem odbycia przez niego szkolenia lotniczego w Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie niezbędnym do wykonywania czynności lotniczych wynikających z licencji. § 24. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 100 ustawy, Prezes Urzędu może: 1) cofnąć lub zawiesić uznanie obcej licencji lub uprawnienia lotniczego wynikającego z licencji; 2) cofnąć lub zawiesić obcą licencję albo uprawnienie lotnicze wynikające z licencji, jeżeli takie prawo wynika z wiążącej Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej lub przepisów międzynarodowych. 2. Do cofnięcia oraz zawieszenia obcej licencji i uprawnienia z niej wynikającego stosuje się odpowiednio przepisy § 21. § 25. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do dokumentów równoważnych licencjom personelu lotniczego, wydanym przez właściwe organy państw obcych. Rozdział 6 Rejestr personelu lotniczego § 26. 1. Prezes Urzędu prowadzi rejestr personelu lotniczego, zwany dalej "rejestrem", na który składają się: 1) lista członków personelu lotniczego; 2) karty osobowe członków personelu lotniczego; 3) teczki osobowe członków personelu lotniczego wraz z zawartymi w nich dokumentami. 2. W karcie osobowej członka personelu lotniczego zamieszcza się następujące dane ewidencyjne: 1) podstawowe dane osobowe członka personelu lotniczego: a) imiona i nazwisko, b) nr PESEL i miejsce urodzenia, a w przypadku osób, które nie mają przyznanego numeru PESEL, wpisuje się zamiast niego datę urodzenia, c) obywatelstwo, d) adres zamieszkania oraz, na żądanie członka personelu lotniczego, adres dla korespondencji; 2) osobisty numer członka personelu lotniczego, którym oznaczane są wszystkie wydane mu licencje i świadectwa kwalifikacji; 3) wykaz wszystkich licencji oraz świadectw kwalifikacji z uwzględnieniem: a) oznaczenia licencji lub świadectwa kwalifikacji, b) daty wydania i okresu, na jaki została wydana licencja lub świadectwo kwalifikacji, c) wpisanych do licencji albo świadectwa kwalifikacji uprawnień lotniczych, z oznaczeniem terminu ich ważności i przedłużenia ich ważności, d) okresów zawieszeń licencji albo świadectw kwalifikacji i uprawnień lotniczych wpisanych do tych dokumentów oraz dat przywrócenia ich ważności, e) oznaczenia oraz daty decyzji oraz prawomocnych orzeczeń sądowych dotyczących cofnięcia, zmiany, zawieszenia i przywrócenia licencji lub świadectwa kwalifikacji oraz wydania, wznowienia ważności i cofnięcia uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji. 3. Teczka osobowa członka personelu lotniczego zawiera: 1) dokumenty złożone w związku z ubieganiem się o wydanie licencji lub świadectwa kwalifikacji oraz o wydanie albo wznowienie ważności wpisywanych do tych dokumentów uprawnień lotniczych; 2) protokoły zaliczonych egzaminów praktycznych, wymaganych do wydania licencji lub świadectw kwalifikacji albo do wydania lub wznowienia ważności wpisywanych do tych dokumentów uprawnień lotniczych; 3) decyzje oraz prawomocne orzeczenia sądowe dotyczące cofnięcia, zmiany, zawieszenia i przywrócenia licencji lub świadectwa kwalifikacji oraz wydania, wznowienia ważności i cofnięcia uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji. § 27. 1. Rejestr obejmuje odrębnie prowadzony dział członków personelu lotniczego, którym wydano zaświadczenia o uznaniu obcych licencji lub równoważnych im dokumentów wydanych przez właściwy organ obcego państwa. 2. Do działu rejestru, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 26 ust. 2. § 28. 1. Skreślenie członka personelu lotniczego z rejestru następuje: 1) w razie śmierci albo uznania za zmarłego; 2) w razie cofnięcia wszystkich licencji albo świadectw kwalifikacji; 3) w razie upływu terminu 3 lat od dnia upływu terminu ważności licencji lub świadectwa kwalifikacji. 2. Kartę ewidencyjną i teczkę osobową członka personelu lotniczego skreślonego z rejestru przechowuje się w rejestrze w ciągu: 1) 3 lat następujących po roku, w którym nastąpiła jego śmierć; 2) 10 lat następujących po roku: a) w którym został uznany za zmarłego, b) w którym upłynął trzyletni termin określony w ust. 1 pkt 3; 3) 5 lat następujących po roku, w którym decyzja o cofnięciu ostatniej licencji albo świadectwa kwalifikacji stała się ostateczna. 3. Po upływie terminów wymienionych w ust. 2 ponownie wykorzystuje się osobisty numer skreślonego członka personelu lotniczego. § 29. 1. Dane osobowe członka personelu lotniczego, zawarte w rejestrze i teczce osobowej, podlegają ochronie danych osobowych zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych. 2. Do przetwarzania danych osobowych, o których mowa w ust. 1, nie jest wymagane uzyskanie zgody osoby, której te dane dotyczą. Rozdział 7 Warunki wykonywania uprawnień wynikających z licencji § 30. 1. Członek personelu lotniczego może wykonywać czynności lotnicze wyłącznie w zakresie wynikającym z: 1) licencji, z uwzględnieniem ograniczeń wpisanych do licencji; 2) uprawnień lotniczych, wpisanych do jego licencji; 3) potwierdzeń szkolenia specjalistycznego, o którym mowa w ust. 2 i 3, wpisanych do osobistego dokumentu praktyki lotniczej; 4) upoważnień zamieszczonych w instrukcji operacyjnej albo instrukcji wykonywania lotów organizacji lotniczej świadczącej usługi lotnicze przy użyciu statków powietrznych; 5) pisemnego upoważnienia do wykonywania czynności instruktora, zamieszczonego w odpowiedniej instrukcji wykonawczej ośrodka szkolenia lotniczego albo organizacji wymienionej w § 9 ust. 5, jeżeli wykonuje czynności lotnicze instruktora. 2. Wykonywanie w charakterze dowódcy statku powietrznego lotów, o których mowa w ust. 3.8 załącznika nr 1 oraz w ust. 2.6 załącznika nr 3 do rozporządzenia, wymaga ukończenia z wynikiem pozytywnym szkolenia specjalistycznego w zakresie tych lotów oraz posiadania bieżącej praktyki w tym zakresie. 3. Wykonywanie czynności mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego, w odniesieniu do statku powietrznego, na który uprawnienia lotnicze dotyczące typu nie są wpisywane do licencji, wymaga ukończenia z wynikiem pozytywnym szkolenia specjalistycznego w zakresie tego typu statku powietrznego na zasadach określonych w ust. 5.2.3.6.2 i 5.2.3.6.3 załącznika nr 1 do rozporządzenia oraz posiadania bieżącej praktyki w tym zakresie. 4. Członek personelu lotniczego podczas wykonywania czynności lotniczych, do których uprawnia licencja, jest obowiązany posiadać ją przy sobie wraz z następującymi dokumentami: 1) orzeczeniem lotniczo-lekarskim, jeżeli jest ono wymagane, 2) dokumentem tożsamości ze zdjęciem, 3) aktualnie wypełnionym osobistym dokumentem praktyki lotniczej, do której uprawnia licencja - chyba że instrukcja operacyjna, instrukcja wykonywania lotów lub instrukcja zarządzania obsługą techniczną stanowi inaczej. § 31. Członek personelu lotniczego przy wykonywaniu czynności lotniczych ma obowiązek stosowania się do dotyczących tych czynności: 1) instrukcji użytkowania w locie oraz odpowiednio instrukcji obsługi statków powietrznych oraz równoważnych im lub uzupełniających te instrukcje dokumentów; 2) instrukcji wykonawczej dla organizacji lotniczej świadczącej usługi lotnicze przy użyciu statków powietrznych, ośrodka szkolenia lotniczego i organizacji wymienionej w § 9 ust. 5, organizacji obsługi statków powietrznych oraz organów służb ruchu lotniczego. § 32. 1. Członek personelu lotniczego i kandydat na członka personelu lotniczego, odbywający szkolenie w celu uzyskania licencji lub uprawnienia lotniczego, jest obowiązany powstrzymać się od wykonywania czynności lotniczych w przypadku, gdy: 1) odczuwa dolegliwość fizyczną lub psychiczną, która utrudnia mu wykonywanie tych czynności w sposób bezpieczny; 2) znajduje się pod wpływem: a) leków ograniczających sprawność psychiczną lub fizyczną, b) alkoholu, c) narkotyków albo innych środków odurzających. 2. Wykonywanie przez członka personelu lotniczego czynności lotniczych na statkach powietrznych z niehermetyczną kabiną i bez instalacji tlenowej na wysokości powyżej 4.000 m nad poziomem morza wymaga posiadania przez niego orzeczenia lotniczo-lekarskiego wydanego w wyniku badania w komorze niskich ciśnień. § 33. 1. Jeżeli pilot zawodowy lub liniowy otrzymał orzeczenie lotniczo-lekarskie z ograniczeniem do wykonywania czynności pilota statku powietrznego wyłącznie z innym pilotem, wchodzącym w skład załogi statku powietrznego, inny pilot: 1) powinien być zaznajomiony z tym ograniczeniem; 2) nie może posiadać orzeczenia lotniczo-lekarskiego z takim samym ograniczeniem; 3) nie może mieć ukończonych 60 lat; 4) powinien znać instrukcję określającą jego dodatkowe obowiązki - jeżeli ograniczenie dotyczy dowódcy statku powietrznego. 2. Jeżeli pilot turystyczny lub szybowcowy otrzymał orzeczenie lotniczo-lekarskie z ograniczeniem do wykonywania czynności dowódcy statku powietrznego wyłącznie z pilotem bezpieczeństwa: 1) lot wykonuje się wyłącznie na statku powietrznym ze zdwojonymi sterownicami; 2) pilot bezpieczeństwa: a) nie może posiadać licencji z takim samym ograniczeniem, b) powinien być zaznajomiony z ograniczeniem dowódcy statku powietrznego, c) powinien znać instrukcję określającą jego dodatkowe obowiązki, d) powinien zajmować w locie fotel, przy którym znajdują się sterownice. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli pilot zawodowy lub liniowy, który otrzymał orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wykonuje lot na statku powietrznym, na którym nie jest wymagane wykonywanie czynności drugiego pilota. 4. Przepisy ust. 2 pkt 2 lit. a-c stosuje się odpowiednio do pilota balonu wolnego, który otrzymał orzeczenie, o którym mowa w ust. 2. 5. Instrukcję, o której mowa w ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 pkt 2 lit. c, zatwierdza Prezes Urzędu. § 34. 1. Członek personelu lotniczego ma obowiązek stosować się przy wykonywaniu czynności lotniczych do ograniczeń medycznych, zamieszczonych w orzeczeniu lotniczo-lekarskim. 2. Jeżeli z ograniczenia, o którym mowa w ust. 1, wynika obowiązek wykonywania czynności lotniczych tylko przy użyciu szkieł korekcyjnych, członek personelu lotniczego ma obowiązek posiadania, podczas wykonywania tych czynności, zapasowych okularów korekcyjnych. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do kandydata uczestniczącego w szkoleniu do licencji lub uprawnienia lotniczego. Ograniczenie wymienione w ust. 1 musi być wpisane do dokumentu przebiegu szkolenia praktycznego. § 35. Przepisy § 5 ust. 2 i 3, § 6 i 8 ust. 1 pkt 3 i 4, § 11 ust. 1 pkt 1 lit. a-c i e oraz pkt 2-4, § 13 ust. 2, § 14-17 i 18 ust. 1-3 i 7, § 19-22 i 23 ust. 1, § 24 ust. 1, § 25 i 30 ust. 1 pkt 1-3 i 5 oraz ust. 2 i 4 oraz § 31-34 stosuje się odpowiednio do świadectw kwalifikacji wymienionych w art. 95 ustawy i w § 4 ust. 1 pkt 2 oraz do wpisywanych do nich uprawnień lotniczych. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe § 36. 1. Prezes Urzędu dokonuje, na wniosek członka personelu lotniczego, wymiany jego licencji i uprawnień lotniczych do nich wpisanych, wydanych na podstawie rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 10 września 1986 r. w sprawie personelu lotniczego (Dz. U. Nr 41, poz. 199 oraz z 2001 r. Nr 131, poz. 1476), zwanego dalej "rozporządzeniem", na licencje i uprawnienia lotnicze na zasadach określonych w ust. 2-4. Wymiana może nastąpić najpóźniej w dniu upływu ważności dotychczasowych licencji. 2. Licencje i uprawnienia lotnicze, o których mowa w ust. 1, podlegają wymianie na odpowiadające im licencje i uprawnienia lotnicze o tych samych nazwach, z tym że: 1) licencja pilota samolotowego zawodowego II klasy - na licencję pilota samolotowego zawodowego; 2) licencja pilota samolotowego zawodowego I klasy - na licencję pilota samolotowego zawodowego albo na licencję pilota samolotowego liniowego, stosownie do treści wniosku o jej wymianę i udokumentowanego spełnienia wymagań przez wnioskodawcę; 3) licencja mechanika lotniczego obsługi - na odpowiednią licencję mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego; 4) uprawnienia lotnicze, dotyczące typu statku powietrznego, potwierdzone wpisem w osobistym dokumencie praktyki lotniczej lub uwiarygodnione w inny sposób: a) na uprawnienia wpisywane do licencji pilotów, dotyczące odpowiednio kategorii, klasy albo typu statku powietrznego, wymienione w ust. 2.5.1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, z zachowaniem ewentualnych ograniczeń odnoszących się do klasy balonu wolnego, wymienionych w ust. 2.6.11.5 pkt 1 lit. a oraz b załącznika nr 1 do rozporządzenia, b) na uprawnienia lotnicze dotyczące typu statku powietrznego wpisywane do licencji nawigatora, mechanika pokładowego i radiooperatora pokładowego; 5) uprawnienie do lotów nocnych VFR, potwierdzone wpisem w osobistym dokumencie praktyki lotniczej pilota samolotowego lub śmigłowcowego albo w inny wiarygodny sposób - na uprawnienie do lotów nocnych VFR, wpisywane do licencji pilota samolotowego albo śmigłowcowego turystycznego; 6) uprawnienie instruktora samolotowego i śmigłowcowego klasy II - odpowiednio na uprawnienie instruktora samolotowego i śmigłowcowego szkolenia zasadniczego ograniczone - klasy 2; 7) uprawnienia instruktora samolotowego i śmigłowcowego klasy I - odpowiednio na uprawnienie instruktora samolotowego i śmigłowcowego szkolenia zasadniczego - klasy 1; 8) uprawnienie instruktora balonu wolnego i szybowcowego klasy II - odpowiednio na uprawnienie instruktora balonowego i szybowcowego ograniczone - klasy 2; 9) uprawnienia instruktora spadochronowego klasy II lub klasy I - na uprawnienie instruktora spadochronowego; 10) uprawnienia instruktora spadochronowego klasy II lub klasy I z ograniczeniem do wykonywania czynności instruktora spadochronowego bez prawa wykonywania skoków spadochronowych - na uprawnienie specjalne instruktora spadochronowego bez prawa wykonywania czynności instruktora spadochronowego na pokładzie statku powietrznego i bez prawa wykonywania skoków; 11) uprawnienie do lotów gaśniczych lub agro, potwierdzone wpisem w osobistym dokumencie praktyki lotniczej lub w inny wiarygodny sposób - odpowiednio na uprawnienie do lotów gaśniczych lub agro; 12) następujące uprawnienia kontrolera ruchu lotniczego: a) do kontroli zbliżania - na uprawnienie do kontroli zbliżania radarowej, b) do kontroli obszaru - na uprawnienie do kontroli obszaru proceduralnej, c) inne uprawnienia, niż wymienione w lit. a i b - odpowiednio na uprawnienia: - do kontroli lotniska instrumentalnego, do kontroli zbliżania radarowej lub do kontroli obszaru proceduralnej - na podstawie posiadanego przez wnioskodawcę uprawnienia do kontroli radarowej, innych wpisów w jego licencji i posiadanych przez niego dokumentów dotyczących praktyki lotniczej, - instruktora szkolenia operacyjnego lub specjalne instruktora symulatorowego - na podstawie posiadanych przez niego dokumentów dotyczących praktyki lotniczej i uprawnień instruktora wydanych przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym; 13) uprawnienia mechanika lotniczego obsługi, o których mowa w ust. 4.1.1.2.2, 4.1.1.2.3 i 4.1.1.2.4 załącznika do rozporządzenia, o którym mowa w § 36 ust. 1 - odpowiednio na uprawnienia lotnicze: a) określone w wymaganiach, o których mowa w ust. 5.2.2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywane do licencji mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego, b) określone w ust. 5.2.3.6 załącznika nr 1 do rozporządzenia, wpisywane do licencji mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego; 14) uprawnienia instruktora, jeżeli nie mają odpowiedników o tych samych nazwach określonych w niniejszym rozporządzeniu - odpowiednio na uprawnienia: a) instruktora samolotowego na klasę samolotów jednosilnikowych tłokowych lądowych albo wodnych albo jednosilnikowych z napędem turbośmigłowym lub odrzutowym lądowych albo wodnych - jeżeli wnioskodawca posiada uprawnienie instruktora samolotowego innego rodzaju i spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.1.3 pkt 1 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia, b) instruktora samolotowego na klasę samolotów wielosilnikowych lądowych albo wodnych albo na typ samolotu wielosilnikowego z załogą jednoosobową z napędem turbośmigłowym albo odrzutowym - jeżeli wnioskodawca posiada uprawnienie instruktora samolotowego innego rodzaju i spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.1.4 pkt 1 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia, c) instruktora samolotowego na typ samolotu AN-2 - jeżeli wnioskodawca spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.1.6 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, d) instruktora samolotowego w lotach według wskazań przyrządów (IFR) - jeżeli wnioskodawca posiada uprawnienie instruktora samolotowego innego rodzaju i spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.1.7 pkt 1 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia, e) instruktora śmigłowcowego na typ śmigłowca z załogą jednoosobową - jeżeli wnioskodawca posiada uprawnienie instruktora śmigłowcowego oraz spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.2.3 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, f) instruktora śmigłowcowego na typ śmigłowca z załogą wieloosobową - jeżeli wnioskodawca posiada uprawnienie instruktora śmigłowcowego oraz spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.2.4 pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, g) instruktora śmigłowcowego w lotach według wskazań przyrządów (IFR) - jeżeli wnioskodawca posiada uprawnienie instruktora śmigłowcowego innego rodzaju i spełnia wymagania określone w ust. 3.4.6.2.5 pkt 1 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia - stosownie do treści wniosku o ich wymianę i udokumentowanego spełnienia wymagań przez wnioskodawcę. 3. Przy wymianie licencji pilota samolotowego turystycznego albo pilota śmigłowcowego turystycznego, w której nie było wpisane uprawnienie do lotów kontrolowanych VFR, wpisuje się ograniczenie do wykonywania lotów wyłącznie w ruchu lotniczym niekontrolowanym, chyba że posiadacz tej licencji odbył szkolenie do licencji pilota turystycznego według programu szkolenia samolotowego lub śmigłowcowego, obejmującego wszystkie procedury wykonywania lotów VFR w ruchu lotniczym kontrolowanym. 4. Przy wymianie licencji kontrolera ruchu lotniczego, która nie uprawniała do posługiwania się językiem angielskim w korespondencji radiotelefonicznej, do nowej licencji wpisuje się ograniczenie do prowadzenia korespondencji radiotelefonicznej wyłącznie w języku polskim. Do licencji kontrolera ruchu lotniczego z takim ograniczeniem nie może być wpisane uprawnienie lotnicze operacyjne, dotyczące obszaru kontrolowanego oraz lotnisk wykorzystywanych do ruchu lotniczego międzynarodowego i przestrzeni powietrznych związanych z tymi lotniskami, a także uprawnienie instruktora. § 37. 1. Osobie, która przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia uzyskała kwalifikacje w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki, a także uzyskała uprawnienia do wykonywania czynności lotniczych wydane przez upoważnione organizacje lotnicze lub władzę lotniczą, Prezes Urzędu, bez egzaminu państwowego, wydaje odpowiednio do potwierdzonego zakresu kwalifikacji, wraz z właściwymi uprawnieniami lotniczymi: 1) licencje lotniczą, o której mowa w: a) art. 94 ust. 6 pkt 1 lit. g-j lub w pkt 6 ustawy, b) § 4 ust. 1 rozporządzenia; 2) świadectwo kwalifikacji, o którym mowa w: a) art. 95 ust. 2 ustawy, b) § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. 2. Licencję i uprawnienia lotnicze, o których mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie przedstawionych przez wnioskodawcę: 1) wpisów w licencji lotniczej albo w innych dokumentach równoważnych; 2) wpisów w dokumentach praktyki lotniczej lub przebiegu szkolenia lotniczego; 3) innych wiarygodnych dokumentów, dotyczących ukończonego przez niego szkolenia lotniczego lub praktyki lotniczej. § 38. Traci moc rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 10 września 1986 r. w sprawie personelu lotniczego (Dz. U. Nr 41, poz. 199 oraz z 2001 r. Nr 131, poz. 1476). § 39. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 9 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 165, poz. 1604) Na podstawie art. 49 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 121, poz. 1038) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do połowów ryb niżej wymienionych gatunków ustanawia się następujące, najmniejsze wymiary oczek sieci w milimetrach: GatunekDługość boku oczkaPrześwit oczka 123 dorsz-110 - nety dorszowe 105 - sieci z oknem selektywnym typu "BACOMA" 130 - włoki, tuki i niewody duńskie*) płastuga-105 - sieci z oknem selektywnym typu "BACOMA" 130 - narzędzia ciągnione*), nety śledź-32 szprot-16 łosoś, troć, pstrąg tęczowy80157 troć, pstrąg tęczowy w pasie 4-milowym wód przybrzeżnych65- leszcz i sandacz60- płoć i okoń30- sieja i szczupak55- węgorz16- *) Dotyczy oczek w przedłużaczu i worku na odcinku ostatnich 8 metrów mierzonych od sznurówki, przy oczkach w zwarciu."; 2) w § 15 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) do 12 Mm od linii brzegu, w okresie od dnia 1 listopada do dnia 30 kwietnia, przy prowadzeniu połowów statkami o długości całkowitej powyżej 12,5 m należy używać narzędzi ciągnionych."; 3) § 19 otrzymuje brzmienie: "§ 19. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, niedozwolony jest połów ryb przy użyciu narzędzi ciągnionych oraz wykonywanie rybołówstwa przy użyciu statków o długości całkowitej powyżej 15 m w następujących rejonach polskich obszarów morskich: 1) w Zatoce Gdańskiej - od południka 18° 57' do toru wodnego Gdynia-Hel w miejscach, w których głębokość nie przekracza 25 m, 2) w Zatoce Puckiej - do toru wodnego Gdynia-Hel, 3) na Ławicy Odrzanej - na głębokościach mniejszych niż 10 m, 4) od linii toru wodnego Gdynia-Hel od trawersu latarni morskiej w Jastarni od strony pełnego morza - na głębokościach mniejszych niż 20 m, 5) na pozostałych obszarach wód - w pasie o szerokości 3 Mm od brzegu. 2. W okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia, od południka 18° 57' 18'' do południka 19° 26' 30'' E dopuszcza się prowadzenie ukierunkowanych połowów śledzia przy użyciu narzędzi ciągnionych oraz przy użyciu statków rybackich do 19 m długości całkowitej w odległości powyżej 2 Mm od brzegu."; 4) w § 23 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w okresie od dnia 10 kwietnia do dnia 15 maja: a) drygawicami, b) wontonami o boku oczka większym niż 35 mm,"; 5) w § 27: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W żakach węgorzowych, wystawianych na Zalewie Szczecińskim, Roztoce Odrzańskiej i Jeziorze Wicko Wielkie w okresie od dnia 1 marca do dnia 10 listopada należy stosować sita selektywne, których konstrukcję oraz sposób montowania określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. W żakach tych dopuszcza się stosowanie tkaniny sieciowej z oczkiem o boku 10 mm w ostatniej komorze i w kutlu.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wymiary otworów w sitach selektywnych oraz okresy używania sit selektywnych określa załącznik nr 7 do rozporządzenia."; 6) § 35 otrzymuje brzmienie: "§ 35. W okresie od dnia 1 maja do dnia 31 grudnia, we wszystkich żakach węgorzowych należy stosować sita selektywne, których konstrukcję oraz sposób montowania określa załącznik nr 6 do rozporządzenia."; 7) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 8) po załączniku nr 6 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 7 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2003 r. (poz. 1604) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za wydanie zezwolenia na prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek, położnych (Dz. U. Nr 165, poz. 1606) Na podstawie art. 10j ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) zarządza się, co następuje: § 1. Za wydanie zezwolenia na prowadzenie kształcenia podyplomowego organizator kształcenia wnosi opłatę w wysokości: 1) 150 zł - w przypadku szkolenia specjalizacyjnego; 2) 75 zł - w przypadku kursu kwalifikacyjnego; 3) 50 zł - w przypadku kursu specjalistycznego; 4) 50 zł - w przypadku kursu dokształcającego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za wydanie zezwolenia na wykonywanie indywidualnej praktyki, indywidualnej specjalistycznej oraz grupowej praktyki pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 165, poz. 1607) Na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się opłatę za wydanie zezwolenia na wykonywanie: 1) indywidualnej praktyki pielęgniarki, położnej, w tym wykonywanej w miejscu wezwania, w wysokości - 50 zł; 2) indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarki, położnej, w tym wykonywanej w miejscu wezwania, w wysokości - 50 zł; 3) grupowej praktyki pielęgniarek, położnych, w tym wykonywanej w miejscu wezwania, w wysokości będącej iloczynem 50 zł i liczby pielęgniarek, położnych - wspólników spółki, w ramach której wykonywana jest grupowa praktyka. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 166, poz. 1609) Art. 1. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w pkt 2: a) lit. g otrzymuje brzmienie: "g) jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Obrony Narodowej w stosunku do: - żołnierzy niezawodowych pełniących służbę czynną, z wyłączeniem żołnierzy pełniących służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego oraz żołnierzy służby okresowej, - osób odbywających zastępcze formy służby wojskowej,", b) uchyla się lit. h-j i lit. l; 2) w art. 6: a) w ust. 1: - pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) żołnierzami niezawodowymi pełniącymi czynną służbę, z wyłączeniem żołnierzy pełniących służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego oraz żołnierzy pełniących okresową służbę wojskową,", - uchyla się pkt 13-18 i 18b, b) uchyla się ust. 3, 3a i 6; 3) w art. 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 10, 18a i 20, spełniające jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowane ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia socjalnego lub zasiłku socjalnego. Mogą one dobrowolnie, na swój wniosek, być objęte ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów, z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 18a, mające ustalone prawo do emerytury lub renty, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.", c) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Osoby pozostające w stosunku służby, spełniające jednocześnie warunki do podlegania ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4-6 i 10, mogą być dobrowolnie objęte tymi ubezpieczeniami na swój wniosek."; 4) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie podlegają ubezpieczeniu wypadkowemu bezrobotni pobierający zasiłek dla bezrobotnych oraz osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 11 i 18a-20 oraz art. 7 i art. 10."; 5) w art. 13 pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 18a - od dnia nawiązania stosunku służby do dnia zwolnienia ze służby,"; 6) w art. 16: a) w ust. 1 uchyla się pkt 9-14 i 16, b) uchyla się ust. 6a-7a; 7) w art. 18: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12 i 13.", b) w ust. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) żołnierzy niezawodowych pełniących służbę czynną, z wyłączeniem żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego oraz żołnierzy pełniących okresową służbę wojskową, z zastrzeżeniem pkt 6, i ubezpieczonych odbywających zastępcze formy służby wojskowej - stanowi kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 9 i 10,", c) ust. 12 otrzymuje brzmienie: "12. W podstawie wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe członków służby zagranicznej nie uwzględnia się dodatku zagranicznego i innych świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej."; 8) w art. 22 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Część składki, o której mowa w ust. 3, nie jest odprowadzana przez Zakład do otwartego funduszu emerytalnego w przypadku zawiadomienia przez właściwy organ emerytalny o ustaleniu prawa ubezpieczonego do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 lub prawa do jej zwiększenia na podstawie art. 14: 1) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 108 i Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498) lub 2) ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z późn. zm. 3))"; 9) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6-9, 11, 12, 18a-20 i ust. 2, duchownych będących członkami zakonów lub klasztorów oraz osób współpracujących, o których mowa w art. 8 ust. 11, należy do płatnika składek."; 10) w art. 40 po ust. 8 dodaje się ust. 8a w brzmieniu: "8a. Na podstawie zawiadomienia przez właściwy organ emerytalny o ustaleniu prawa ubezpieczonego do emerytury na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin Zakład usuwa z ewidencji informacje o należnych i zwaloryzowanych składkach na ubezpieczenie emerytalne za okresy służby uwzględnione w wymiarze emerytury wojskowej lub policyjnej."; 11) w art. 75 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "3 członków" zastępuje się wyrazami "4 członków". Art. 2. W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 18 dodaje się art. 18a w brzmieniu: "Art. 18a. 1. Jeżeli żołnierz zwolniony z czynnej służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego żołnierzowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 4)). 2. Przez uposażenie, stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego przed dniem 1 stycznia 2003 r., 2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego po dniu 31 grudnia 2002 r., 3) uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na podstawie art. 18 ustawy, o której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby. 3. Składki, o których mowa w ust. 1, przekazuje się również w przypadku, gdy żołnierz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do wojskowej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek żołnierza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 5)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do żołnierza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury wojskowej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez żołnierza prawa do emerytury przewidzianej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek. 10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, za żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek."; 2) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Żołnierzom służby okresowej przysługują uposażenie i inne należności pieniężne według zasad określonych w art. 11-13, art. 14 ust. 2, art. 15, 18a, 22 i 25.". Art. 3. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 6)) po art. 69 dodaje się art. 69a w brzmieniu: "Art. 69a. 1. Jeżeli policjant zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego policjantowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 7)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r., 2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r., 3) uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacane na podstawie art. 112, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy policjant spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek policjanta. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 8)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 i art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu funkcjonariuszowi prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.". Art. 4. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 9)) po art. 74 dodaje się art. 74a w brzmieniu: "Art. 74a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 10)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r.; 2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r.; 3) uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacone na podstawie art. 116, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 11)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu funkcjonariuszowi prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.". Art. 5. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516) po art. 60 dodaje się art. 60a w brzmieniu: "Art. 60a. 1. Jeżeli strażak zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do świadczeń, o których mowa w art. 60 ust. 1 i 2, od uposażenia wypłaconego strażakowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 12)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r., 2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r., 3) uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacone na podstawie art. 97, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy strażak spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do świadczenia, o którym mowa w art. 60 ust. 2. Przekazanie składek następuje na wniosek strażaka. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 13)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.". Art. 6. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 108 i Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) wysługa emerytalna - okresy służby wojskowej w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i im równorzędne, łącznie z okresami, o których mowa w art. 14 i 16,", b) pkt 9 i 10 otrzymują brzmienie: "9) najniższa emerytura lub renta - kwotę najniższej emerytury lub renty w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 14)), zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych", 10) okresy składkowe i nieskładkowe - okresy uregulowane ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,", c) po pkt 10 dodaje się pkt 11-13 w brzmieniu: "11) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych, 12) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, 13) wojskowy organ emerytalny - organ emerytalny właściwy w sprawach ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia, określony przez Ministra Obrony Narodowej."; 2) użyte w art. 4, 9, 11, 26, 49 i 50 wyrazy "o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych"; 3) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne żołnierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i art. 32b.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Podstawę wymiaru emerytury lub renty dla żołnierzy zawodowych przeniesionych w stan nieczynny lub skierowanych do służby za granicą stanowi uposażenie należne na stanowisku służbowym zajmowanym ostatnio w wojsku lub przed skierowaniem do służby za granicą, według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej."; 4) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Wybór świadczenia przewidzianego w odrębnych przepisach nie pozbawia osoby uprawnionej innych świadczeń i uprawnień przysługujących emerytom i rencistom wojskowym."; 5) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku oraz od decyzji odmawiającej przyznania takiego świadczenia odwołanie nie przysługuje."; 6) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który w dniu zwolnienia z tej służby posiada 15 lat służby wojskowej w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem żołnierza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów służby wojskowej w Siłach Zbrojnych i okresów równorzędnych z tą służbą."; 7) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby: 1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, 2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia. 2. Okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli: 1) emerytura wynosi mniej niż 75 % podstawy jej wymiaru oraz 2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał się inwalidą. 3. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza się do wysługi emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. 4. Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi emerytalnej w myśl ust. 1-3, emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa się o 1,3 % podstawy jej wymiaru. 5. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów, o których mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem pełnych miesięcy na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt pozostaje w ubezpieczeniu, chyba że w kwartale kalendarzowym ustało ubezpieczenie. 6. W razie przyznania zwiększenia, o którym mowa w ust. 4, umowa między członkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwiązaniu, a środki zgromadzone na rachunku członka w otwartym funduszu emerytalnym są niezwłocznie przekazywane na dochody budżetu państwa. 7. Przekazanie środków, o których mowa w ust. 6, na dochody budżetu państwa następuje na podstawie zawiadomienia wojskowego organu emerytalnego."; 8) w art. 15: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Emerytura dla żołnierza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40 % podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej i wzrasta o: 1) 2,6 % podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby, 2) 2,6 % podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów, 3) 1,3 % podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni okres składkowy, o których mowa w pkt 2, 4) 0,7 % podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Jeżeli w wysłudze emerytalnej są uwzględniane okresy służby, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, emeryturę podwyższa się na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio."; 9) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. Emerytura dla żołnierza, który został powołany do zawodowej służby wojskowej po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40 % podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej i wzrasta według zasad określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5."; 10) w art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Żołnierzom, którzy spełniają warunki określone w art. 12, zalicza się do wysługi emerytalnej, uwzględnianej przy obliczaniu emerytury na podstawie art. 15, posiadane przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej okresy składkowe i nieskładkowe w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 11) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Kwota emerytury bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może przekraczać 75 % podstawy wymiaru emerytury. 2. Kwota emerytury lub renty bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może być niższa od kwoty najniższej emerytury lub renty, z uwzględnieniem ust. 3. 3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a i emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub emerytury dożywotniej z zakładu emerytalnego jest niższa od kwoty najniższej emerytury, emeryturę wojskową podwyższa się w taki sposób, aby suma tych emerytur nie była niższa od kwoty najniższej emerytury. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej."; 12) w art. 21 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. O inwalidztwie żołnierza i związku tego inwalidztwa lub śmierci żołnierza ze służbą wojskową oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, orzekają wojskowe komisje lekarskie. 2. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z treści orzeczenia doręcza się zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z uzasadnieniem - wojskowemu organowi emerytalnemu."; 13) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że: 1) w razie śmierci albo zaginięcia żołnierza rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu żołnierzowi w dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio, 2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu, 3) w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na zasadach określonych w art. 14, 4) o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych."; 14) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Dodatki do emerytur i rent oraz zasiłki i świadczenia pieniężne"; 15) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. Do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Dodatki oraz zasiłki i świadczenia pieniężne inne niż wymienione w ust. 1 przysługują do emerytury lub renty, o ile zostały przyznane na podstawie odrębnych przepisów."; 16) w art. 27: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5 % rocznych środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na odrębnym rachunku bankowym.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Środki funduszu socjalnego zwiększa się o: 1) odsetki od środków tego funduszu na rachunku bankowym, 2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych. 2b. Równowartość dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 2, na dany rok kalendarzowy, wojskowy organ emerytalny przekazuje na rachunek bankowy funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 września danego roku kalendarzowego, z tym że w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75 % równowartości odpisu."; 17) w art. 31: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczyna się na wniosek zainteresowanego.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Postępowanie, o którym mowa w ust. 3, powinno być zakończone nie później niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku."; 18) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu: "Art. 31a. 1. Wojskowy organ emerytalny może przesyłać pisma i decyzje listem zwykłym. 2. W razie sporu ciężar dowodu doręczenia pisma lub decyzji spoczywa na organie emerytalnym."; 19) po art. 32 dodaje się art. 32a-32c w brzmieniu: "Art. 32a. Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę wojskową, emeryt ponownie został powołany do zawodowej służby wojskowej albo został przyjęty do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, wysokość emerytury zostaje ponownie ustalona w sposób określony w art. 32b i 32c. Art. 32b. 1. W przypadku ponownego powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej i pełnienia tej służby nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy, na wniosek emeryta ustala się nową podstawę wymiaru emerytury, w sposób określony w art. 5. 2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru następuje nie wcześniej niż po zakończeniu służby. Art. 32c. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów zawodowej służby wojskowej lub służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Więziennej następuje na wniosek emeryta zgłoszony po zakończeniu tej służby. Przepisy art. 15 i 15a stosuje się odpowiednio."; 20) w art. 33: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu stwierdzenia stopnia ich niezdolności do pracy i służby oraz ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w sprawach rent rodzinnych - do lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Osoby zgłaszające wnioski o świadczenia lub uprawnione do świadczeń albo składające zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń, wezwane do stawiennictwa, mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w ust. 4, rodzaje środków transportu i rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy wypłaty, mając na uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najtańszymi dostępnymi środkami transportu."; 21) art. 37 otrzymuje brzmienie: "Art. 37. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy oraz uprawnionych członków ich rodzin, wskazując elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia oraz sposób i terminy wypłaty świadczeń, 2) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty wojskowego, uwzględniając organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji, mając na względzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie."; 22) tytuł działu V otrzymuje brzmienie: "Ustanie i zawieszanie prawa do świadczeń oraz zmniejszanie ich wysokości"; 23) w art. 38 w ust. 1 uchyla się pkt 2; 24) po art. 39 dodaje się art. 39a i 39b w brzmieniu: "Art. 39a. Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej albo przyjęcia do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej. Art. 39b. Prawo do emerytury lub renty może ulec zawieszeniu również na wniosek emeryta lub rencisty."; 25) po art. 40 dodaje się art. 40a i 40b w brzmieniu: "Art. 40a. 1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowiązana zawiadomić wojskowy organ emerytalny o podjęciu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu oraz o każdorazowej zmianie wysokości tego przychodu i innych okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo zmniejszenie ich wysokości. 2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy. 3. Urząd skarbowy jest obowiązany zawiadomić wojskowy organ emerytalny o podjęciu przez emeryta lub rencistę działalności pozarolniczej. Art. 40b 1. Rozliczenie emerytury i renty w związku z osiągnięciem przychodu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, następuje po upływie roku kalendarzowego w stosunku rocznym lub miesięcznym. 2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowiązana zawiadomić, do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego, organ emerytalny o łącznej kwocie przychodu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. 3. Obowiązek określony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na płatniku składek. 4. Na podstawie zawiadomień, o których mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny dokonuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesięcznego, wypłaconych osobie określonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym kwot emerytur lub rent inwalidzkich. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dokonywania rozliczeń, o których mowa w ust. 4, a także sposób zmniejszania emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, mając na uwadze konieczność realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienia sprawności postępowania w tym zakresie."; 26) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. 1. Świadczenia pieniężne wypłaca się od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek określony w art. 31 ust. 3, jeżeli prawo do tego zaopatrzenia zostało ustalone na wniosek zainteresowanego lub w którym wydano decyzję z urzędu. 2. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za który żołnierz otrzymał uposażenie przewidziane w przepisach o uposażeniu żołnierzy, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. W tym przypadku organ emerytalny potrąca z należnej emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu uposażenia lub świadczenia pieniężnego przysługującego po zwolnieniu ze służby."; 27) w art. 43 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasiłkami i świadczeniami pieniężnymi, o których mowa w art. 25, wypłacają wojskowe organy emerytalne. Wypłaty dokonuje się miesięcznie w dniu ustalonym jako termin płatności: 1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku, 2) do rąk osoby uprawnionej za pośrednictwem: a) poczty, b) innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie doręczenia świadczeń."; 28) w art. 44 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Wypłatę emerytury lub renty albo dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, wstrzymuje się, jeżeli: 1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa, 2) okaże się, że: a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje świadczenie wyższe lub przez nią wybrane, b) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od wojskowego organu emerytalnego, c) prawo do świadczeń nie istniało, 3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania wojskowego organu emerytalnego, nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do świadczeń. 2. Wypłatę świadczeń pieniężnych wstrzymuje się, poczynając od miesiąca: 1) przypadającego po miesiącu, w którym wojskowy organ emerytalny wydał decyzję w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a) i c) oraz pkt 3, 2) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b)."; 29) w art. 45: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym ustała ta przyczyna, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, z tym że w przypadku wznowienia postępowania albo wskutek kasacji okres jednego miesiąca lub trzech lat liczy się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania lub wniesiono kasację."; 30) uchyla się art. 47; 31) tytuł działu VII otrzymuje brzmienie: "Zwrot świadczeń nienależnych, potrącenia i egzekucje ze świadczeń oraz odsetki za opóźnienie w wypłacie świadczeń"; 32) w art. 48: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osoba, która pobierała świadczenia pieniężne ustalone i wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach świadomego wprowadzenia w błąd wojskowego organu emerytalnego, jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Za nienależnie pobrane świadczenia pieniężne uważa się również świadczenia pieniężne wypłacone, z przyczyn niezależnych od wojskowego organu emerytalnego, osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nie można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych za okres: 1) dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania decyzji, jeżeli osoba pobierająca świadczenie zawiadomiła wojskowy organ emerytalny o okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, 2) dłuższy niż 3 lata od dnia wydania decyzji w pozostałych przypadkach.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 40, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż jeden rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła wojskowy organ emerytalny o osiągnięciu przychodu, w pozostałych przypadkach zaś - za okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji.", e) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń z tego tytułu ustaloną na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności."; 33) po art. 48 dodaje się art. 48a w brzmieniu: "Art. 48a. Jeżeli organ emerytalny nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia w terminach określonych w ustawie, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia na zasadach określonych w art. 85 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 15)).". Art. 7. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z późn. zm. 16)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1: a) pkt 9 i 10 otrzymują brzmienie: "9) najniższa emerytura lub renta - kwotę najniższej emerytury lub renty w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 17)), zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych", 10) okresy składkowe i nieskładkowe - okresy uregulowane ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,", b) po pkt 10 dodaje się pkt 11 i 12 w brzmieniu: "11) emerytura dożywotnia - emeryturę przysługującą z zakładu emerytalnego działającego na podstawie przepisów o zakładach emerytalnych, 12) płatnik składek - płatnika składek, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych."; 2) użyte w art. 4, 9, 11, 26, 50 i 51 wyrazy "o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych"; 3) w art. 5 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i art. 33b. 2. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej w służbie kandydackiej stanowi odpowiednie uposażenie zasadnicze przewidziane dla najniższego stanowiska służbowego wraz z dodatkiem za posiadany stopień, z miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie funkcjonariusza ze służby."; 4) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie z prawem do emerytury lub renty albo do uposażenia w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego przewidzianych w odrębnych przepisach wypłaca się świadczenie wyższe lub wybrane przez osobę uprawnioną, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Wybór świadczenia przewidzianego w odrębnych przepisach nie pozbawia osoby uprawnionej innych świadczeń i uprawnień przysługujących emerytom i rencistom policyjnym."; 5) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Od decyzji przyznającej świadczenie w drodze wyjątku oraz od decyzji odmawiającej przyznania takiego świadczenia odwołanie nie przysługuje."; 6) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Emerytura policyjna przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który w dniu zwolnienia posiada 15 lat służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, z wyjątkiem funkcjonariusza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów służby i okresów z nią równorzędnych."; 7) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby: 1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, 2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia. 2. Okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli: 1) emerytura wynosi mniej niż 75 % podstawy jej wymiaru oraz 2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał się inwalidą. 3. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza się do wysługi emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy. 4. Za każdy rok okresów, o których mowa w ust. 1, doliczanych do wysługi emerytalnej w myśl ust. 1-3 emeryturę obliczoną na podstawie art. 15 zwiększa się o 1,3 % podstawy jej wymiaru. 5. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów, o których mowa w ust. 1, następuje z uwzględnieniem pełnych miesięcy na wniosek zgłoszony nie wcześniej niż po zakończeniu kwartału kalendarzowego, jeżeli emeryt pozostaje w ubezpieczeniu, chyba że ubezpieczenie ustało w kwartale kalendarzowym. 6. W razie przyznania zwiększenia, o którym mowa w ust. 4, umowa między członkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwiązaniu, a środki zgromadzone na rachunku członka w otwartym funduszu emerytalnym są niezwłocznie przekazywane na dochody budżetu państwa. 7. Przekazanie środków, o których mowa w ust. 6, na dochody budżetu państwa następuje na podstawie zawiadomienia organu emerytalnego."; 8) w art. 15: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40 % podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta o: 1) 2,6 % podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby, 2) 2,6 % podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych poprzedzających służbę, nie więcej jednak niż za trzy lata tych okresów, 3) 1,3 % podstawy wymiaru - za każdy rok okresów składkowych ponad trzyletni okres składkowy, o którym mowa w pkt 2, 4) 0,7 % podstawy wymiaru - za każdy rok okresów nieskładkowych poprzedzających służbę.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Jeżeli w wysłudze emerytalnej są uwzględniane okresy służby wojskowej, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, emeryturę podwyższa się na zasadach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.", d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki podwyższania emerytury, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając dla poszczególnych grup normy roczne: przebywania pod wodą i w podwyższonym ciśnieniu dla nurków i płetwonurków, wykonywania lotu w składzie personelu latającego na samolotach tłokowych i śmigłowcach, wykonania skoków spadochronowych, okres pełnienia służby na jednostkach pływających; liczbę dni w roku: 1) w rozminowaniu i oczyszczaniu terenu z przedmiotów wybuchowych, w służbie wywiadowczej za granicą z wykonywaniem czynności operacyjno-rozponawczych lub kierowaniem takimi czynnościami, działaniach ratowniczych, w fizycznej ochronie osób i mienia w warunkach zagrożenia, 2) bezpośredniej ochrony i opieki nad osadzonymi w oddziałach dla nosicieli wirusa HIV, dla osadzonych wymagających stosowania szczególnych środków leczniczo-wychowawczych i osadzonych szczególnie niebezpiecznych w okresie do dnia 31 sierpnia 1998 r. oraz w oddziałach dla osadzonych niebezpiecznych i w oddziałach terapeutycznych dla skazanych z zaburzeniami psychicznymi lub upośledzonych umysłowo po dniu 1 września 1998 r., oraz okresy pełnienia służby na froncie w czasie wojny i w strefie działań wojennych."; 9) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. Emerytura dla funkcjonariusza, który został przyjęty do służby po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40 % podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2-5."; 10) w art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariuszom, którzy spełniają warunki określone w art. 12, zalicza się do wysługi emerytalnej, uwzględnianej przy obliczaniu emerytury na podstawie art. 15, posiadane przed przyjęciem do służby okresy składkowe i nieskładkowe, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 11) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Kwota emerytury bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może przekroczyć 75 % podstawy wymiaru emerytury. W przypadku zwiększenia emerytury, o którym mowa w art. 15 ust. 4, kwota emerytury nie może przekroczyć 80 % podstawy wymiaru emerytury. 2. Kwota emerytury lub renty bez uwzględnienia dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, nie może być niższa od kwoty najniższej emerytury lub renty, z uwzględnieniem ust. 3. 3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a przysługującej łącznie z emeryturą z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub emeryturą dożywotnią z zakładu emerytalnego jest niższa od kwoty najniższej emerytury, emeryturę policyjną podwyższa się w taki sposób, aby suma tych emerytur nie była niższa od kwoty najniższej emerytury. 4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do renty rodzinnej."; 12) w art. 21 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. O inwalidztwie funkcjonariusza i związku tego inwalidztwa lub śmierci funkcjonariusza ze służbą oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. W stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu właściwe w tych sprawach są komisje lekarskie podległe Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu. 2. Orzeczenie komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z treści orzeczenia doręcza się zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z uzasadnieniem - właściwemu organowi emerytalnemu."; 13) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Renta rodzinna przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z tym że: 1) w razie śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza rentę rodzinną wymierza się od renty inwalidzkiej I grupy, jaka przysługiwałaby temu funkcjonariuszowi w dniu śmierci albo zaginięcia, bez uwzględnienia dodatku pielęgnacyjnego; przepis art. 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio, 2) rentę rodzinną po zmarłym emerycie lub renciście wymierza się od kwoty świadczenia, które przysługiwało zmarłemu, jednakże od kwoty nie niższej niż kwota renty inwalidzkiej II grupy, która przysługiwałaby zmarłemu, 3) w razie niedoliczenia do wysługi emerytalnej zmarłego emeryta, o którym mowa w art. 15, okresów, o których mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza się na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wysługi emerytalnej zmarłego, na zasadach określonych w art. 14, 4) o niezdolności do pracy i stopniu tej niezdolności oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, uprawnionych członków rodziny orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, 5) jeżeli śmierć funkcjonariusza pozostająca w związku ze służbą jest następstwem czynu karalnego, przy wypłacaniu renty rodzinnej nie stosuje się przewidzianego w odrębnych przepisach zawieszania lub zmniejszania tego świadczenia w razie osiągania przychodu z tytułu wykonywania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W tym wypadku renta rodzinna przysługuje małżonkowi funkcjonariusza bez względu na jego wiek i stan zdrowia."; 14) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Dodatki do emerytur i rent oraz zasiłki i świadczenia pieniężne"; 15) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. Do emerytury lub renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sierot zupełnych na zasadach i wysokości określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Dodatki oraz zasiłki i świadczenia pieniężne inne niż wymienione w ust. 1 przysługują do emerytury lub renty, o ile zostały przyznane na podstawie odrębnych przepisów."; 16) w art. 27: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu: "1a. Tworzy się fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysokości 0,5 % rocznych środków planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń socjalnych. Środki funduszu niewykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny. Środki funduszu gromadzi się na odrębnych rachunkach bankowych. 1b. Środki funduszu socjalnego zwiększa się o: 1) odsetki od środków tego funduszu na rachunku bankowym, 2) darowizny oraz zapisy osób fizycznych i prawnych. 1c. Równowartość dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 1a, na dany rok kalendarzowy właściwy organ emerytalny przekazuje dysponentom na rachunki bankowe funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 września danego roku kalendarzowego, z tym że w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75 % równowartości odpisu.", b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów oraz zakres i sposoby korzystania ze świadczeń z tego funduszu, uwzględniając rodzaje świadczeń, dysponentów środków funduszu oraz tryb przyznawania świadczeń. 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału środków funduszu socjalnego pomiędzy jego dysponentów oraz zakres i sposoby korzystania ze świadczeń z tego funduszu w odniesieniu do emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu oraz członków ich rodzin, uwzględniając rodzaje świadczeń, dysponentów środków funduszu oraz tryb przyznawania świadczeń."; 17) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty, mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub podległych im organów, albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu w rozmiarze przysługującym im w dniu zwolnienia ze służby. Do mieszkań tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące lokali mieszkalnych dla funkcjonariuszy."; 18) w art. 32: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w stosunku do funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej oraz członków ich rodzin - organ emerytalny określony przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,", b) ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, oraz Minister Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, organy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zakres ich działania, stopień dysponenta środków, siedzibę organu, strukturę organizacyjną oraz sposób powoływania i odwoływania kierownika organu oraz jego zastępców, mając na uwadze zapewnienie prawidłowego wykonywania czynności związanych z ustalaniem prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Postępowanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczyna się na wniosek zainteresowanego.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Postępowanie, o którym mowa w ust. 3, powinno być zakończone nie później niż w terminie 60 dni od dnia zgłoszenia wniosku."; 19) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. 1. Organ emerytalny może przesyłać pisma i decyzje listem zwykłym. 2. W razie sporu ciężar dowodu doręczenia pisma lub decyzji spoczywa na organie emerytalnym."; 20) po art. 33 dodaje się art. 33a-33c w brzmieniu: "Art. 33a. Jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 12, emeryt ponownie został przyjęty do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej albo został powołany do zawodowej służby wojskowej, wysokość emerytury zostaje ponownie ustalona w sposób określony w art. 33b i 33c. Art. 33b. 1. W przypadku ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej i pełnienia tej służby nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy, na wniosek emeryta ustala się nową podstawę wymiaru emerytury, w sposób określony w art. 5 ust. 1. 2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru następuje nie wcześniej niż po zakończeniu służby. Art. 33c. Ponowne ustalenie wysokości emerytury przez doliczenie nieuwzględnionych dotychczas w wymiarze świadczenia okresów służby, o której mowa w art. 33a, następuje na wniosek emeryta zgłoszony po zakończeniu tej służby. Przepisy art. 15 i art. 15a stosuje się odpowiednio."; 21) w art. 34: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) kierować osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu stwierdzenia stopnia ich niezdolności do pracy i służby oraz ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a w sprawach rent rodzinnych - do lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Osoby zgłaszające wnioski o świadczenia lub uprawnione do świadczeń albo składające zeznania w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawach świadczeń, wezwane do stawiennictwa, mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Sprawiedliwości określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zwrotu kosztów przejazdu osób, o których mowa w ust. 4, rodzaje środków transportu i rodzaje dokumentów poświadczających uprawnienia do zwrotu kosztów przejazdu, wysokość zwrotu kosztów przejazdu oraz terminy wypłaty, mając na uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najtańszymi dostępnymi środkami transportu."; 22) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu, oraz Minister Sprawiedliwości, każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia: 1) tryb postępowania i właściwość organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy oraz uprawnionych członków ich rodzin, wskazując elementy wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia oraz sposób i terminy wypłaty świadczeń, 2) podmioty uprawnione do wypłaty zasiłku pogrzebowego i tryb jego refundacji, 3) wzór i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty policyjnego, uwzględniając organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpisów, w tym wpisu o niezdolności do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wymiany legitymacji, mając na względzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie."; 23) tytuł działu V otrzymuje brzmienie: "Ustanie i zawieszanie prawa do świadczeń oraz zmniejszanie ich wysokości"; 24) w art. 39 w ust. 1 uchyla się pkt 2; 25) po art. 40 dodaje się art. 40a i 40b w brzmieniu: "Art. 40a. Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służbie Więziennej albo powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej. Art. 40b. Prawo do emerytury lub renty może ulec zawieszeniu również na wniosek emeryta lub rencisty."; 26) po art. 41 dodaje się art. 41a i 41b w brzmieniu: "Art. 41a. 1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowiązana zawiadomić właściwy organ emerytalny o podjęciu działalności, o której mowa w art. 104 ust. 1-4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, o wysokości osiąganego z tego tytułu przychodu oraz o każdorazowej zmianie wysokości tego przychodu i innych okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo zmniejszenie ich wysokości. 2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy. 3. Urząd skarbowy jest obowiązany zawiadomić organ emerytalny o podjęciu przez emeryta lub rencistę działalności pozarolniczej. Art. 41b. 1. Rozliczenie emerytury i renty w związku z osiągnięciem przychodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, następuje po upływie roku kalendarzowego w stosunku rocznym lub miesięcznym. 2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowiązana zawiadomić, do końca pierwszego kwartału roku kalendarzowego, organ emerytalny o łącznej kwocie przychodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. 3. Obowiązek określony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na płatniku składek. 4. Na podstawie zawiadomień, o których mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny dokonuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesięcznego, wypłaconych osobie określonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym kwot emerytur lub rent inwalidzkich. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości określą, każdy w zakresie swojego działania, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dokonywania rozliczeń, o których mowa w ust. 4, a także sposób zmniejszania emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, mając na uwadze konieczność realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawności postępowania w tym zakresie."; 27) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Świadczenia pieniężne wypłaca się od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek, o którym mowa w art. 32 ust. 3, lub w którym wydano decyzję z urzędu. 2. W razie zgłoszenia wniosku o rentę rodzinną w miesiącu przypadającym bezpośrednio po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć lub zaginięcie funkcjonariusza albo w którym nastąpiła śmierć emeryta lub rencisty, rentę rodzinną wypłaca się od dnia śmierci lub zaginięcia, nie wcześniej jednak niż od dnia spełnienia warunków do renty przez uprawnionych członków rodziny. 3. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków nie wypłaca się za okres, za który funkcjonariusz otrzymał uposażenie lub świadczenie pieniężne przysługujące po zwolnieniu ze służby, określone odpowiednio w przepisach o uposażeniu funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. W tym przypadku organ emerytalny potrąca z należnej emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatków kwoty wypłacone z tytułu uposażenia lub świadczenia pieniężnego przysługującego po zwolnieniu ze służby."; 28) w art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasiłkami i świadczeniami pieniężnymi, o których mowa w art. 25, wypłacają organy emerytalne, określone w art. 32 ust. 1. Wypłaty dokonuje się miesięcznie w dniu ustalonym jako termin płatności: 1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku, 2) do rąk osoby uprawnionej za pośrednictwem: a) poczty, b) innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie doręczenia świadczeń."; 29) w art. 45 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Wypłatę emerytury lub renty albo dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 25, wstrzymuje się, jeżeli: 1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa, 2) okaże się, że: a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje świadczenie wyższe lub przez nią wybrane, b) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu emerytalnego, c) prawo do świadczeń nie istniało, 3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania organu emerytalnego, nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do świadczeń. 2. Wypłatę świadczeń pieniężnych wstrzymuje się, poczynając od miesiąca: 1) przypadającego po miesiącu, w którym organ emerytalny wydał decyzję w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a) i c) oraz pkt 3, 2) za który przysługiwało świadczenie niedoręczone w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b)."; 30) w art. 46: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym przyczyna ta ustała, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem ust. 2.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości, z tym że w przypadku wznowienia postępowania albo wskutek kasacji okres jednego miesiąca lub trzech lat liczy się od miesiąca, w którym wniesiono wniosek o wznowienie postępowania lub wniesiono kasację."; 31) uchyla się art. 48; 32) tytuł działu VII otrzymuje brzmienie: "Zwrot świadczeń nienależnych, potrącenia i egzekucje ze świadczeń oraz odsetki za opóźnienie w wypłacie świadczeń"; 33) w art. 49: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osoba, która pobierała świadczenia pieniężne ustalone i wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach świadomego wprowadzenia w błąd organu emerytalnego, jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Za nienależnie pobrane świadczenia pieniężne uważa się również świadczenia wypłacone, z przyczyn niezależnych od organu emerytalnego, osobie innej niż wskazana w decyzji tego organu.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Nie można żądać zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych za okres: 1) dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania decyzji, jeżeli osoba pobierająca świadczenie zawiadomiła właściwy organ emerytalny o okolicznościach powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, 2) dłuższy niż 3 lata od dnia wydania decyzji w pozostałych przypadkach.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Kwoty nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w związku z osiągnięciem przychodów, o których mowa w art. 41, podlegają zwrotowi za okres nie dłuższy niż jeden rok kalendarzowy poprzedzający rok, w którym wydano decyzję o rozliczeniu świadczenia, jeżeli osoba pobierająca to świadczenie powiadomiła organ emerytalny o osiągnięciu przychodu, w pozostałych zaś przypadkach - za okres nie dłuższy niż trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok wydania tej decyzji.", e) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Organ emerytalny może odstąpić od żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych w całości lub w części, zmniejszyć wysokość potrąceń z tego tytułu ustaloną na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub zawiesić dokonywanie tych potrąceń na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności."; 34) po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu: "Art. 49a. Jeżeli organ emerytalny nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia w terminach określonych w ustawie, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia na zasadach określonych w art. 85 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 18)).". Art. 8. W ustawie z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380) po art. 68 dodaje się art. 68a w brzmieniu: "Art. 68a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do świadczeń, o których mowa w art. 68 ust. 1 i 2, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 19)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacane na podstawie art. 108, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do świadczenia, o którym mowa w art. 68 ust. 2. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 20)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust. 1. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.". Art. 9. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 21)) po art. 111 dodaje się art. 111a w brzmieniu: "Art. 111a. 1. Środki zgromadzone na rachunku członka otwartego funduszu emerytalnego są przekazywane przez ten fundusz, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa, w przypadku gdy właściwy organ emerytalny zawiadomi o ustaleniu członkowi otwartego funduszu emerytalnego prawa do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 lub prawa do jej zwiększenia na podstawie art. 14: 1) ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 108 i Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 166, poz. 1609) lub 2) ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z późn. zm. 22)). 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, otwarty fundusz emerytalny nie może pobierać opłaty. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, termin i tryb dokonywania zwrotu w przypadkach, o których mowa w ust.1, uwzględniając zasady współdziałania otwartych funduszy emerytalnych, organów emerytalnych i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy dokonywaniu rozliczeń.". Art. 10. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 23)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 uchyla się ust. 2 i 3; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują: 1) ubezpieczonym - w razie spełnienia warunków do nabycia prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy mają ustalone prawo do emerytury określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, obliczonej z uwzględnieniem okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 7-10 oraz w ust. 2, 2) członkom rodziny pozostałym po ubezpieczonym albo po osobie uprawnionej do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem członków rodziny pozostałych po ubezpieczonym, który ma ustalone prawo do emerytury policyjnej lub wojskowej, obliczonej z uwzględnieniem okresów składkowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 7-10 oraz w ust. 2. 2. Świadczenia na warunkach i w wysokości określonych w ustawie przysługują również żołnierzom zawodowym oraz funkcjonariuszom Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, jeżeli nie spełniają oni warunków do nabycia prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, oraz członkom rodzin pozostałym po tych osobach."; 3) w art. 5 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Okresów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i pkt 6 lit. a)-e) i g), nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości, jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2."; 4) w art. 60 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osobie spełniającej warunki określone w art. 57, w stosunku do której orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, przysługuje renta szkoleniowa przez okres 6 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4."; 5) w art. 65 uchyla się ust. 3; 6) w art. 85 po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Emerytury przysługującej z Funduszu nie podwyższa się do kwoty najniższej emerytury, jeżeli przysługuje ona osobie, która ma ustalone prawo do emerytury wojskowej obliczonej według zasad określonych w art. 15a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 108 i Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 166, poz. 1609) lub do emerytury policyjnej obliczonej według zasad określonych w art. 15a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z późn. zm. 24))."; 7) w art. 87 po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Prawo do podwyższenia, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w razie zbiegu prawa do emerytury z Funduszu i emerytury dożywotniej z zakładu emerytalnego z prawem do emerytury wojskowej lub policyjnej, o której mowa w art. 85 ust. 5."; 8) w art. 95 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96, w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2, z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin."; 9) w art. 115 uchyla się ust. 4; 10) w art. 127 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązki określone w ust. 1 spoczywają odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy, a w przypadku osoby pełniącej służbę - na właściwej komórce kadrowej."; 11) w art. 173 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Kapitał początkowy ustala się także dla zwolnionych ze służby: żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej, urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., jeżeli przed dniem 1 stycznia 1999 r. pozostawali oni w służbie i nie mają ustalonego prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób ."; 12) w art. 174 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy okresy składkowe, o których mowa w art. 6, i okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. Przepisy art. 5 ust. 2a stosuje się odpowiednio.". Art. 11. W ustawie z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 25)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) pracownicy - rozumie się osoby zatrudnione w jednostkach, o których mowa w pkt 1, oraz żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową jako służbę stałą lub kontraktową, żołnierzy pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową, funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej, z wyjątkiem pełniących służbę kandydacką, oraz funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Więziennej i Służby Celnej,"; 2) w art. 5 w pkt 1: a) lit. c otrzymuje brzmienie: "c) żołnierze i funkcjonariusze, o których mowa w art. 2 pkt 2,", b) uchyla się lit. d; 3) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Limity zatrudnienia ustala się łącznie dla sędziów, prokuratorów, asesorów i aplikantów prokuratorskich, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. a) i b).". Art. 12. W ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 26)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 62 otrzymuje brzmienie: "Art. 62. 1. Funkcjonariusz po 15 latach służby nabywa prawo do emerytury policyjnej. 2. Funkcjonariusz, który stał się inwalidą, jest uprawniony do policyjnej renty inwalidzkiej. 3. Członkowie rodzin po zmarłych funkcjonariuszach są uprawnieni do policyjnej renty rodzinnej. 4. Zasady przyznawania świadczeń określonych w ust. 1-3 regulują przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin."; 2) po art. 62 dodaje się art. 62a w brzmieniu: "Art. 62a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 27)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się: 1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r., 2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów - za okres służby kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r., 3) uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacone na podstawie art. 96 ust. 2, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1 - za pozostałe okresy służby. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 28)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust.1. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.". Art. 13. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) po art. 92 dodaje się art. 92a w brzmieniu: "Art. 92a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 29)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 30)). 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust.1. 6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4. 8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 9. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.". Art. 14. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 31)) w art. 23 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a, d-h i pkt 10, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 6, 7 i 10."; 2) uchyla się ust. 3; 3) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Podstawę wymiaru składek dla osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4-9, 11 i 12, stanowi kwota odpowiadająca uposażeniu tych osób.". Art. 15. 1. Jeżeli funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa zwolniony ze służby przed dniem 29 czerwca 2002 r. nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 32)). 2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1. 3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza. 4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust.1. 6. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, oraz jednostkę do tego właściwą, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek. Art. 16. 1. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, którzy w okresie od dnia 2 stycznia 1999 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawo do renty szkoleniowej lub do renty z tytułu niezdolności do pracy, określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zachowują prawo do tych świadczeń. 2. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, nabywają prawo do renty inwalidzkiej na zasadach i warunkach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób, jeżeli wystąpią z wnioskiem do właściwego organu emerytalnego o jej przyznanie. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ emerytalny uznaje orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezdolności do pracy powstałej w czasie pełnienia służby oraz o niezdolności do samodzielnej egzystencji, odnosząc je odpowiednio do jednej z grup inwalidztwa określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. 4. Organ emerytalny kieruje osoby, o których mowa w ust. 2, na komisje lekarskie podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu, w celu wydania orzeczenia o inwalidztwie, związku tego inwalidztwa ze służbą lub o niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli zainteresowany: 1) jest uprawniony do renty szkoleniowej; 2) stał się niezdolny do pracy po ustaniu ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych z tytułu służby lub 3) zgłosił wniosek o zwiększenie renty inwalidzkiej przysługującego z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą. 5. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. Art. 17. 1. Renta rodzinna przysługująca uprawnionym członkom rodziny żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej, który podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, staje się, na wniosek osoby uprawnionej złożony we właściwym organie emerytalnym, rentą rodzinną w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub tych funkcjonariuszy. 2. Uposażenie przyjmowane do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia zmarłego żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, przelicza się w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. 3. Wysokość renty rodzinnej, o której mowa w ust. 1, ustala się na nowo na zasadach określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych lub funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1. Art. 18. 1. Żołnierze zawodowi lub funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej, podlegający obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wobec których komisje lekarskie podległe odpowiednio Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefowi Agencji Wywiadu orzekły niezdolność do służby, a którzy nie nabyli prawa do renty określonej w art. 16 ust. 1, nabywają prawo odpowiednio do wojskowej lub policyjnej renty inwalidzkiej, na zasadach i warunkach przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób. 2. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej żołnierza zawodowego lub funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, stanowi uposażenie przeliczone w sposób określony w art. 19 ust. 1 i 2. Art. 19. 1. Od dnia wejścia w życie ustawy uposażenie oraz inne świadczenia pieniężne żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej podlegających przed tym dniem obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym ustala się według stawek, obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, określonych dla żołnierzy albo funkcjonariuszy, którzy przed tym dniem nie podlegali tym ubezpieczeniom. 2. W przypadku gdy składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego nie można ustalić w sposób określony w ust. 1, jego wysokość przelicza się mnożąc dotychczasową kwotę składnika uposażenia lub świadczenia pieniężnego przez współczynnik 0,8374 z zaokrągleniem wyliczonej kwoty do pełnego złotego w górę. 3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych żołnierzy albo funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, określi w decyzji lub w rozkazie personalnym wysokość ustalonego lub przeliczonego uposażenia. Art. 20. Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy mają ustalone prawo do emerytur na podstawie przepisów ustaw, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zachowują prawo do tych świadczeń. Art. 21. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów upoważniających, zmienianych niniejszą ustawą, zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, oraz mogą być zmieniane na podstawie przepisów upoważniających w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 22. Ogłoszenie tekstów jednolitych ustaw, o których mowa w art. 6 i 7, nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy. Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 11, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy, ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, ustawę z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawę z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ustawę z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw, ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, ustawę z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu oraz ustawę z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268 i Nr 149, poz. 1450. 3) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498. 4) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 5) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 6) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190 i Nr 137, poz. 1302. 7) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 8) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 9) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175 i Nr 137, poz. 1302. 10) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 11) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 12) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 13) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 14) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 15) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 16) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498. 17) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 18) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 19) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 20) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 21) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153. 22) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 166, poz. 1609. 23) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268. 24) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 122, poz. 1313, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i Nr 81, poz. 877, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 166, poz. 1609. 25) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454. 26) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451 i Nr 90, poz. 844. 27) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 28) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 29) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 30) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 31) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176 i Nr 135, poz. 1268. 32) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287 i Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych 1) (Dz. U. Nr 166, poz. 1612) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) zasady i tryb ustalania, dokonywania zmian i znoszenia urzędowych nazw miejscowości i ich części oraz urzędowych nazw obiektów fizjograficznych; 2) zasady działania Komisji Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych; 3) sposób ustalania i ogłaszania wykazów urzędowych nazw miejscowości i ich części oraz obiektów fizjograficznych. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do ustalania, dokonywania zmian i znoszenia urzędowych nazw w zakresie uregulowanym przepisami o ochronie przyrody, a także w przypadkach, gdy urzędową nazwę określa odrębna ustawa. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) jednostka osadnicza - wyodrębniony przestrzennie obszar zabudowy mieszkaniowej wraz z obiektami infrastruktury technicznej zamieszkany przez ludzi; 2) kolonia - jednostkę osadniczą powstałą jako rezultat ekspansji miejscowości poza obszar wcześniej istniejącej zabudowy, w szczególności: kolonię miasta, kolonię wsi; 3) miasto - jednostkę osadniczą o przewadze zwartej zabudowy i funkcjach nierolniczych posiadającą prawa miejskie bądź status miasta nadany w trybie określonym odrębnymi przepisami; 4) miejscowość - jednostkę osadniczą lub inny obszar zabudowany odróżniające się od innych miejscowości odrębną nazwą, a przy jednakowej nazwie - odmiennym określeniem ich rodzaju; 5) miejscowość niezamieszkana - miejscowość, w której nie przebywa stale lub nie jest zameldowana na pobyt stały co najmniej jedna osoba; 6) miejscowość zamieszkana - miejscowość, w której stale przebywa lub jest zameldowana na pobyt stały co najmniej jedna osoba; 7) obiekt fizjograficzny - wyodrębniony składnik środowiska geograficznego, w szczególności: nizinę, wyżynę, wzgórze, pasmo górskie, górę, szczyt góry, przełęcz, dolinę, kotlinę, jaskinię, rzekę, kanał, jezioro, zatokę, bagno, staw, sztuczny zbiornik wodny, wodospad, las, kompleks leśny, uroczysko, półwysep, wyspę; 8) osada - niewielką jednostkę osadniczą na terenie wiejskim o odmiennym (wyróżniającym się) charakterze zabudowy albo zamieszkaną przez ludność związaną z określonym miejscem lub rodzajem pracy, w szczególności: osadę młyńską, osadę leśną, osadę rybacką, osadę kolejową, osadę po byłym państwowym gospodarstwie rolnym; osada może być samodzielna lub może stanowić część innej jednostki osadniczej; 9) osiedle - zespół mieszkaniowy stanowiący integralną część miasta lub wsi; 10) przysiółek - skupisko kilku gospodarstw położonych poza zabudową wsi stanowiące integralną część wsi; 11) rodzaj miejscowości - określenie charakteru miejscowości ukształtowanej w procesie rozwoju osadnictwa, w szczególności: miasto, osiedle, wieś, osada, kolonia, przysiółek i ich części; 12) wieś - jednostkę osadniczą o zwartej lub rozproszonej zabudowie i istniejących funkcjach rolniczych lub związanych z nimi usługowych lub turystycznych nieposiadającą praw miejskich lub statusu miasta. Art. 3. 1. Urzędowe nazwy ustala się, zmienia i znosi dla: 1) miejscowości zamieszkanych i ich części; 2) miejscowości niezamieszkanych i ich części; 3) obiektów fizjograficznych. 2. Przy ustalaniu urzędowych nazw, o których mowa w ust. 1, określa się również rodzaj danej miejscowości lub obiektu fizjograficznego. Do określenia i zmiany rodzaju miejscowości lub obiektu fizjograficznego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące ustalania i zmian ich nazw. Rozdział 2 Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych Art. 4. 1. Tworzy się Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, zwaną dalej "Komisją", jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach ustalania, dokonywania zmian i znoszenia urzędowych nazw miejscowości i ich części oraz obiektów fizjograficznych, zwanych dalej "urzędowymi nazwami". 2. Komisja działa przy ministrze właściwym do spraw administracji publicznej. 3. Do zadań Komisji należy: 1) opiniowanie wniosków o ustalenie, zmianę lub zniesienie urzędowych nazw; 2) opiniowanie projektów wykazów, o których mowa w art. 9 ust. 1; 3) wnioskowanie o ustalenie, zmianę lub zniesienie urzędowych nazw miejscowości niezamieszkanych i ich części; 4) wyrażanie opinii w innych sprawach dotyczących realizacji ustawy. 4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb pracy Komisji, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnej pracy Komisji; 2) wysokość wynagrodzenia przysługującego członkom za udział w posiedzeniach Komisji, uwzględniając, że maksymalna wysokość wynagrodzenia nie może przekroczyć 60 % minimalnego wynagrodzenia za pracę, określonego w odrębnych przepisach. Art. 5. 1. W skład Komisji wchodzą: 1) przewodniczący, którym jest przedstawiciel nauki z dziedziny językoznawstwa, powoływany na czteroletnią kadencję przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej spośród osób wskazanych przez Prezesa Polskiej Akademii Nauk; 2) zastępca przewodniczącego, powoływany na czteroletnią kadencję przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej na wniosek przewodniczącego Komisji spośród członków Komisji, o których mowa w pkt 4; 3) sekretarz, którym jest przedstawiciel ministra właściwego do spraw administracji publicznej; 4) sześciu członków powoływanych na czteroletnią kadencję przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej spośród przedstawicieli nauki zgłoszonych przez rady wydziałów szkół wyższych oraz rady naukowe komitetów i instytutów Polskiej Akademii Nauk - z dziedzin: językoznawstwa, historii, geografii i kartografii; 5) po jednym przedstawicielu: Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, Głównego Geodety Kraju oraz Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, powoływanym na czteroletnią kadencję przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej. 2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej odwołuje członka Komisji przed upływem kadencji w przypadku: 1) złożenia rezygnacji; 2) wniosku organu, który zgłosił kandydata na członka. 3. Obsługę administracyjną prac Komisji zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw administracji publicznej. 4. Koszty działalności Komisji są pokrywane z budżetu państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw administracji publicznej. Rozdział 3 Urzędowe nazwy miejscowości i ich części oraz obiektów fizjograficznych Art. 6. 1. Urzędowa nazwa jest ustalana: 1) dla miejscowości i ich części - w pierwszym i drugim przypadku deklinacji, a dla miast i wsi - także w formie przymiotnikowej utworzonej od ustalonej nazwy; 2) dla obiektów fizjograficznych - w pierwszym i drugim przypadku deklinacji. 2. Podmioty wykonujące zadania publiczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane używać urzędowych nazw ustalonych zgodnie z niniejszą ustawą, z uwzględnieniem odpowiednich przypadków deklinacji. Art. 7. 1. Urzędowe nazwy, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 2, ustala, zmienia lub znosi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw administracji publicznej, po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w art. 8. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać dotychczasową nazwę urzędową, nazwę po zmianach, rodzaj miejscowości lub obiektu fizjograficznego, pierwszy i drugi przypadek deklinacji, a w przypadku nazw miast i wsi - również formę przymiotnika utworzonego od tej nazwy. Art. 8. 1. Urzędowa nazwa jest ustalana, zmieniana lub znoszona na wniosek rady gminy, na której obszarze jest położona miejscowość lub obiekt fizjograficzny. 2. Rada gminy przedstawia wniosek, o którym mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej za pośrednictwem wojewody. W przypadku wniosku dotyczącego nazwy miejscowości zamieszkanej rada gminy jest obowiązana uprzednio przeprowadzić w tej sprawie konsultacje z mieszkańcami tej miejscowości, w trybie, o którym mowa w art. 5a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 2)). 3. Urzędowa nazwa może być ustalona, zmieniona lub zniesiona przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej z jego inicjatywy, a także z inicjatywy Komisji. Przed ustaleniem, zmianą lub zniesieniem urzędowej nazwy minister występuje do rady gminy, starosty, właściwego miejscowo wojewody i Komisji, a w przypadku obiektu fizjograficznego także zarządu województwa - o opinię. Opinia rady gminy jest poprzedzana przeprowadzeniem konsultacji z mieszkańcami miejscowości, której sprawa dotyczy. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) uchwałę rady gminy w sprawie wystąpienia o ustalenie, zmianę lub zniesienie urzędowej nazwy, wraz z uzasadnieniem; 2) w przypadku obiektu fizjograficznego - także opinie zarządów województw, na których terenie obiekt się znajduje; 3) omówienie wyników konsultacji przeprowadzonych z mieszkańcami miejscowości, której wniosek dotyczy; 4) opinię starosty powiatu, na którego terenie jest położona miejscowość lub obiekt fizjograficzny, jako właściwego w sprawach geodezji i gospodarki gruntami; 5) mapę topograficzną z zaznaczonymi granicami miejscowości, jej części lub obiektu fizjograficznego, będących przedmiotem wniosku; 6) informację o kosztach finansowych proponowanej zmiany. 5. Wymóg zasięgnięcia opinii uznaje się za spełniony: 1) w przypadku niewyrażenia opinii, o których mowa w ust. 3, w terminie 60 dni od dnia otrzymania wystąpienia o opinię; 2) w przypadku niewyrażenia opinii, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 4, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wystąpienia o opinię. 6. Wojewoda jest obowiązany przekazać ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej wniosek, o którym mowa w ust. 1, nie później niż w ciągu 30 dni od jego otrzymania, dołączając swoją opinię. Wniosek przekazany przez wojewodę podlega zaopiniowaniu przez Komisję. 7. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej w terminie do dnia 31 marca roku poprzedzającego rok, w którym ma nastąpić ustalenie, zmiana lub zniesienie urzędowej nazwy. 8. Ustalenie, zmiana lub zniesienie urzędowych nazw następuje z dniem 1 stycznia. 9. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw administracji publicznej zawiadamia niezwłocznie, za pośrednictwem wojewody, wnioskodawcę o przyczynach nieuwzględnienia wniosku. Rozdział 4 Wykazy urzędowych nazw miejscowości i ich części oraz obiektów fizjograficznych Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, w terminie pięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy, ustali, w drodze rozporządzenia, wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części oraz, w terminie dziesięciu lat, wykaz urzędowych nazw obiektów fizjograficznych, zwane dalej "wykazami", 2. Urzędowe nazwy podaje się w wykazach w pierwszym przypadku deklinacji, w kolejności alfabetycznej, z określeniem rodzaju miejscowości lub obiektu fizjograficznego, określeniem umiejscowienia w jednostkach zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa oraz z podaniem końcówki drugiego przypadku deklinacji, a dla miast i wsi również formy przymiotnikowej nazwy. 3. W wykazach podaje się także: 1) siedmiocyfrowy identyfikator miejscowości z krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego "TERYT"; 2) współrzędne geograficzne obiektów fizjograficznych; 3) w przypadku części miejscowości - nazwę miejscowości, do której dana część należy. 4. Minister właściwy do spraw administracji publicznej ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, aktualne wykazy urzędowych nazw miejscowości i ich części oraz obiektów fizjograficznych. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 10. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa reguluje sprawy dotyczące: 1) geodezji i kartografii, 2) krajowego systemu informacji o terenie, 3) ewidencji gruntów i budynków, 4) inwentaryzacji i ewidencji sieci uzbrojenia terenu, 5) rozgraniczania nieruchomości, 6) państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, 7) uprawnień do wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych, 8) numeracji porządkowej nieruchomości w miejscowościach."; 2) po rozdziale 8 dodaje się rozdział 8a w brzmieniu: "Rozdział 8a Numeracja porządkowa nieruchomości w miejscowościach Art. 47a. Do zadań gminy należy: 1) umieszczanie i utrzymywanie w należytym stanie tabliczek z nazwami ulic i placów w miastach oraz innych miejscowościach na obszarze gminy, 2) ustalanie numerów porządkowych nieruchomości zabudowanych oraz nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także prowadzenie i aktualizowanie ewidencji numeracji porządkowej nieruchomości. Art. 47b. 1. Właściciele nieruchomości zabudowanych oraz nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są obowiązani umieścić na nieruchomości, w widocznym miejscu, tabliczkę z numerem porządkowym nieruchomości oraz utrzymywać ją w należytym stanie. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania numerów porządkowych oraz oznaczania nimi nieruchomości, uwzględniając w szczególności, że oznaczenie nieruchomości numerem porządkowym następuje z urzędu lub na wniosek właściciela nieruchomości.". Art. 11. W ustawie z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198, z późn. zm. 4)) w art. 1 uchyla się pkt 1. Art. 12. Do czasu powołania składu osobowego Komisji Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, nie dłużej jednak niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy, jej zadania wykonuje Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych utworzona na podstawie rozporządzenia wymienionego w art. 15. Art. 13. Wnioski w sprawie ustalania lub zmiany urzędowej nazwy, złożone i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie ustawy, uznaje się za złożone w terminie i trybie określonym w ustawie. Art. 14. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, jednak nie dłużej niż przez rok od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy wydane na podstawie rozporządzenia wymienionego w art. 15. Art. 15. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o ustalaniu nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych oraz o numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 94, poz. 850, z 1948 r. Nr 36, poz. 251, z 1971 r. Nr 12, poz. 115 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198). Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz ustawę z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw. 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 3) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. 4) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 43, poz. 253 i Nr 87, poz. 506, z 1991 r. Nr 95, poz. 425, Nr 107, poz. 464 i Nr 114, poz. 492, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, z 1997 r. Nr 121, poz. 769 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1126. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 września 2003 r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1613) Na podstawie art. 359 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 1) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość odsetek ustawowych ustala się na 12,25% w stosunku rocznym. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 września 2003 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 marca 1989 r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych (Dz. U. Nr 16, poz. 84, Nr 41, poz. 225 i Nr 57, poz. 338, z 1990 r. Nr 1, poz. 1, Nr 4, poz. 25, Nr 11, poz. 70, Nr 19, poz. 116, Nr 28, poz. 166, Nr 41, poz. 241 i Nr 82, poz. 478, z 1991 r. Nr 12, poz. 50 i Nr 82, poz. 367, z 1992 r. Nr 60, poz. 304, z 1993 r. Nr 33, poz. 148, z 1995 r. Nr 141, poz. 694, z 1996 r. Nr 151, poz. 713, z 1998 r. Nr 45, poz. 270, z 1999 r. Nr 7, poz. 52 i Nr 43, poz. 429, z 2000 r. Nr 90, poz. 996, z 2001 r. Nr 143, poz. 1612, z 2002 r. Nr 117, poz. 1009 oraz z 2003 r. Nr 14, poz. 137). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 19 września 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Bojadła w województwie lubuskim (Dz. U. Nr 166, poz. 1614) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów wójta Gminy Bojadła. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 26 października 2003 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 września 2003 r. (poz. 1614) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Bojadła do 29 września 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie gminnej komisji wyborczej do 1 października 2003 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej komisji wyborczej do 9 października 2003 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na wójta do 14 października 2003 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych do 14 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych do 17 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 17 października 2003 r.- sporządzenie spisu wyborców 24 października 2003 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 25 października 2003 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 26 października 2003 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych "Metalchem" w Toruniu (Dz. U. Nr 166, poz. 1615) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Przedmiotem działania Instytutu Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych "Metalchem" (numer identyfikacyjny REGON 000044569, numer identyfikacji podatkowej NIP 879-017-06-91), utworzonego zarządzeniem Ministra Przemysłu Chemicznego z dnia 14 lipca 1972 r. w sprawie utworzenia Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Maszyn i Urządzeń Chemicznych "Metalchem" w Toruniu i nadania mu statutu, zmienionym zarządzeniem Nr 10/Org/86 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 31 stycznia 1986 r., zarządzeniem Nr 127/Org/92 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 31 marca 1992 r. oraz zarządzeniem Nr 4/Org/98 Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 1998 r., zwanego dalej "Instytutem", jest prognozowanie, organizowanie oraz prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie: 1) procesów przetwarzania tworzyw wielocząsteczkowych oraz budowy i eksploatacji maszyn i linii technologicznych do przetwarzania tych tworzyw; 2) wytwarzania, przetwarzania i utylizowania farb i lakierów. § 2. Szczegółowy przedmiot i zakres działania Instytutu określa statut uchwalony przez radę naukową Instytutu, po zaopiniowaniu przez zakładowe organizacje związkowe i zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw gospodarki. § 3. Siedzibą Instytutu jest Toruń. § 4. Nadzór nad Instytutem sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Spoecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 166, poz. 1616) Na podstawie art. 47 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady obliczania i tryb przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na zrekompensowanie utraconych przez gminę dochodów na skutek zwolnień, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą". 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) Funduszu - rozumie się przez to Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych; 2) utraconych dochodach z tytułu zwolnień - rozumie się przez to kwoty wynikające ze zwolnień, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy, z podatku od nieruchomości, podatku rolnego, podatku leśnego oraz podatku od czynności cywilnoprawnych; 3) kwocie rekompensującej dochody utracone z tytułu zwolnień - rozumie się przez to kwotę dotacji celowej z Funduszu, o której mowa w art. 47 ust. 2 ustawy. § 2. Kwotę rekompensującą dochody utracone z tytułu zwolnień stanowi suma kwot wykazanych w poz. 1-4 wniosku gminy, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Przekazywanie gminom kwoty rekompensującej dochody utracone z tytułu zwolnień następuje na podstawie ich wniosków składanych do Prezesa Zarządu Funduszu za pośrednictwem właściwych miejscowo oddziałów Funduszu, w terminach: 1) do dnia 31 lipca roku podatkowego - wykazując przewidywane roczne skutki zwolnień, wynikające z decyzji, dokonanych czynności cywilnoprawnych w formie aktów notarialnych oraz deklaracji i informacji podatkowych na dany rok podatkowy, według stanu na dzień 30 czerwca roku podatkowego, za który sporządzany jest wniosek; 2) do dnia 25 lutego roku następującego po roku podatkowym - wykazując faktyczne roczne skutki zwolnień, wynikające z decyzji, dokonanych czynności cywilnoprawnych w formie aktów notarialnych oraz deklaracji i informacji podatkowych na dany rok podatkowy, według stanu na dzień 31 grudnia roku podatkowego, za który sporządzany jest wniosek. 2. Fundusz sprawdza pod względem rachunkowym i formalnym: 1) do dnia 10 września - wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 1; 2) do dnia 31 marca - wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2. 3. W przypadku stwierdzenia we wniosku braków lub błędów rachunkowych, Fundusz wzywa gminę do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Nieusunięcie braków lub błędów w tym terminie powoduje pozostawienie bez rozpoznania wniosku gminy o wypłatę kwoty rekompensującej dochody utracone z tytułu zwolnień. § 4. Prezes Zarządu Funduszu przekazuje gminom kwoty rekompensujące dochody utracone z tytułu zwolnień w terminie: 1) do dnia 15 października roku podatkowego - w wysokości stanowiącej 50 % kwot wykazanych we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1; 2) do dnia 31 maja roku następującego po roku podatkowym - w wysokości kwot wykazanych we wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, pomniejszonej o wypłacone kwoty rekompensujące dochody utracone z tytułu zwolnień, wypłacone w terminie określonym w pkt 1. § 5. 1. Gmina, która złoży wniosek w terminie określonym w § 3 ust. 1 pkt 1, a nie złoży wniosku w terminie określonym w § 3 ust. 1 pkt 2, zwraca otrzymaną kwotę rekompensującą dochody utracone z tytułu zwolnień wraz z odsetkami w wysokości ustalonej jak dla zaległości podatkowych na rachunek Funduszu w terminie do dnia 31 maja roku następującego po roku podatkowym. W przypadku niedokonania zwrotu otrzymanej przez gminę kwoty rekompensującej dochody utracone z tytułu zwolnień, Prezes Zarządu Funduszu wezwie do zwrotu tej kwoty. 2. Gminie, która złoży wniosek w terminie określonym w § 3 ust. 1 pkt 2, a nie złoży wniosku w terminie określonym w § 3 ust. 1 pkt 1, zostanie przekazana kwota rekompensująca dochody utracone z tytułu zwolnień w wysokości wykazanej we wniosku. 3. Gmina ma prawo do złożenia korekty wniosku w terminie 14 dni od dnia wyjścia na jaw okoliczności uzasadniających złożenie korekty, nie później jednak niż w terminie określonym w § 4 pkt 2. 4. Złożenie przez gminę korekty po terminie określonym w ust. 3 nie powoduje zwiększenia kwoty rekompensującej. 5. Gminie, która złoży korektę wniosku, z której wynika, że otrzymała kwotę rekompensującą dochody utracone z tytułu zwolnień wyższą od należnej, Prezes Zarządu Funduszu zmniejszy kwotę rekompensującą, zmniejszając lub wstrzymując przekazanie kolejnej kwoty rekompensującej, oraz zobowiąże gminę do zapłaty odsetek od nienależnej kwoty, w wysokości ustalonej jak dla zaległości podatkowych, chyba że gmina dokona wcześniej zwrotu nadmiernie pobranej kwoty rekompensującej wraz z odsetkami w wysokości ustalonej jak dla zaległości podatkowych. § 6. Wnioski w sprawie przyznania kwoty rekompensującej za 2003 r. gminy składają po raz pierwszy w terminie do dnia 30 września 2003 r. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Spoecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 sierpnia 2003 r. (poz. 1616) Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79 i Nr 90, poz. 844. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu zoonoz, procedur ich monitorowania oraz sposobów postępowania w przypadku wystąpienia chorób lub wykrycia biologicznych czynników chorobotwórczych (Dz. U. Nr 166, poz. 1617) Na podstawie art. 25a ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz zoonoz; 2) procedury monitorowania zoonoz oraz sposoby postępowania w przypadku wystąpienia chorób lub wykrycia biologicznych czynników chorobotwórczych. § 2. Ustala się wykaz zoonoz: 1) chorób podlegających obowiązkowi zwalczania, 2) chorób podlegających obowiązkowi rejestracji, 3) biologicznych czynników chorobotwórczych podlegających obowiązkowi rejestracji - który jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 3. 1. Zakłady higieny weterynaryjnej lub inne uprawnione laboratoria, w tym Państwowy Instytut Weterynaryjny, niezwłocznie powiadamiają o wykryciu w badanym materiale biologicznego czynnika chorobotwórczego powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce pobrania materiału. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać w szczególności: 1) nazwę biologicznego czynnika chorobotwórczego; 2) gatunek zwierzęcia albo rodzaj środka spożywczego pochodzenia zwierzęcego, z którego pobrano materiał; 3) zastosowane metody badań laboratoryjnych i uzyskane wyniki; 4) określenie miejsca lub adres pobrania materiału. 3. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, powinny znaleźć się również informacje dotyczące liczby zwierząt wrażliwych przebywających w gospodarstwie, w którym pobrano materiał, albo dotyczące wagi lub partii produkcyjnej środka spożywczego, z którego pobrano materiał - jeżeli jest to możliwe. § 4. 1. O wystąpieniu choroby lub wykryciu biologicznego czynnika chorobotwórczego powiatowy lekarz weterynarii powiadamia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. 2. W przypadku wystąpienia choroby podlegającej obowiązkowi zwalczania, będącej zoonozą, lub wykrycia biologicznego czynnika chorobotwórczego wymienionego w pkt 1, 6 i 10 części III załącznika do rozporządzenia, powiatowy lekarz weterynarii podejmuje czynności określone w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 sierpnia 2003 r. (poz. 1617) WYKAZ ZOONOZ Część I. CHOROBY PODLEGAJĄCE OBOWIĄZKOWI ZWALCZANIA 1) pryszczyca (Foot and mouth disease); 2) gorączka doliny Rift (Rift valley fever); 3) wścieklizna (Rabies); 4) wąglik (Anthrax); 5) gruźlica bydła (Bovine tuberculosis); 6) bruceloza (Brucellosis): a) bydła, Brucella abortus (Bovine brucellosis), b) kóz i owiec, Brucella melitensis (Ovine and caprine brucellosis), c) świń, Brucella suis (Porcine brucellosis); 7) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy); 8) trzęsawka owiec (Scrapie). Część II. CHOROBY PODLEGAJĄCE OBOWIĄZKOWI REJESTRACJI 1) listerioza (Listeriosis); 2) toksoplazmoza, Toxoplasma gondi (Toxoplasmosis); 3) tularemia, Francisella tularensis (Tularaemia); 4) nosacizna, Burkholderia mallei (Glanders); 5) gorączka Q, Coxiella burnetii (Q fever); 6) salmonelloza, S. Enteritidis, S. Typhimurium (Salmonellosis): a) bydła i świń (Salmonellosis of cattle and pigs), b) drobiu (Avian salmonellosis); 7) włośnica (Trichinellosis); 8) chlamydioza ptaków i bydła (Avian and cattle chlamydiosis); 9) kampylobakterioza, Campylobacter species (Campylobacteriosis); 10) echinokokoza, Echinoccocus granulosus, alveokokoza, Echinoccocus multilocularis (Echinococcosis); 11) jersinioza, Yersinia enterocolica, Yersinia pseudotuberculosis (Yersiniosis). Część III. BIOLOGICZNE CZYNNIKI CHOROBOTWÓRCZE PODLEGAJĄCE OBOWIĄZKOWI REJESTRACJI 1) Bacillus anthracis; 2) Campylobacter species; 3) Coxiella burnetii; 4) Leptospira species (L. interrogans); 5) Listeria monocytogenes; 6) Mycobacterium tuberculosis (i inne prątki chorobotwórcze dla ludzi); 7) Salmonella species (odzwierzęce typy serologiczne); 8) Toxoplasma gondii; 9) Trichinella spiralis; 10) wirus wścieklizny; 11) Yersinia enterocolitica, Yersinia pseudotuberculosis. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru świadectwa zdrowia dla zwierząt wprowadzanych na rynek (Dz. U. Nr 166, poz. 1618) Na podstawie art. 7 ust. 27 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór świadectwa zdrowia dla zwierząt wprowadzanych na rynek jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 sierpnia 2003 r. (poz. 1618) Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1) z dnia 15 września 2003 r. w sprawie określenia listy państw, których obywatele są obowiązani posiadać wizę lotniskową (Dz. U. Nr 166, poz. 1619) Na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się listę państw, których obywatele są obowiązani posiadać wizę lotniskową, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. 2) Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimosiewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 15 września 2003 r. (poz. 1619) LISTA PAŃSTW, KTÓRYCH OBYWATELE SĄ OBOWIĄZANI POSIADAĆ WIZĘ LOTNISKOWĄ 1) Islamskie Państwo Afganistanu; 2) Republika Armenii; 3) Republika Azerbejdżańska; 4) Ludowa Republika Bangladeszu; 5) Państwo Erytrea; 6) Federalna Demokratyczna Republika Etiopii; 7) Republika Ghany; 8) Republika Indii; 9) Republika Iraku; 10) Islamska Republika Iranu; 11) Demokratyczna Republika Konga; 12) Federalna Republika Nigerii; 13) Islamska Republika Pakistanu; 14) Somalijska Republika Demokratyczna; 15) Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki; 16) Republika Sudanu; 17) Socjalistyczna Republika Wietnamu. 1) Minister Spraw Zagranicznych kieruje działem administracji rządowej - sprawy zagraniczne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych (Dz. U. Nr 97, poz. 870 oraz z 2003 r. Nr 118, poz. 1111). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone obwieszczeniem Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie ogłoszenia listy państw, których obywatele muszą posiadać wizę wydaną w celu wjazdu do strefy tranzytowej lotniska międzynarodowego, pobytu w tej strefie i wyjazdu z niej (M. P. Nr 61, poz. 880). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 15 września 2003 r. w sprawie zmiany nazwy Instytutu Reumatologicznego w Warszawie (Dz. U. Nr 166, poz. 1620) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Z dniem 1 października 2003 r. Instytutowi Reumatologicznemu z siedzibą w Warszawie, ul. Spartańska 1 (numer identyfikacyjny REGON 000288567; numer identyfikacji podatkowej NIP 525-001-10-42) 3) nadaje się nazwę "Instytut Reumatologii im. prof. dr hab. med. Eleonory Reicher". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. 3) Instytut Reumatologiczny zostały powołany rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 marca 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Reumatologicznego (Dz. U. Nr 15, poz. 120). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji referendalnych, sposobu przygotowania i rozpowszechniania tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach rozpowszechniania audycji referendalnych (Dz. U. Nr 166, poz. 1621) Na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. Nr 57, poz. 507 i Nr 85, poz. 782) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Audycje referendalne są rozpowszechniane w programach ogólnokrajowych i w każdym programie regionalnym "Telewizji Polskiej - Spółka Akcyjna", zwanej dalej "Telewizją Polską", oraz w każdym programie regionalnym rozpowszechnianym przez spółki publicznej radiofonii regionalnej, zwane dalej "spółkami radiofonii regionalnej", a także w programach ogólnokrajowych "Polskiego Radia - Spółka Akcyjna", zwanego dalej "Polskim Radiem". 2. Audycje referendalne rozpowszechniane są w następujących terminach: 1) w przypadku referendum w sprawach o szczególnym znaczeniu dla państwa i referendum zatwierdzającego zmianę Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w terminie od 16. dnia przed dniem referendum do zakończenia kampanii referendalnej; 2) w przypadku referendum w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację umowy międzynarodowej w terminie od 21. dnia przed dniem referendum do zakończenia kampanii referendalnej. § 2. 1. Podmiotami uprawnionymi do rozpowszechniania audycji referendalnych są podmioty określone w art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym, które otrzymały zaświadczenie Państwowej Komisji Wyborczej - zwane dalej "podmiotami uprawnionymi". 2. Podmioty uprawnione, o których mowa w ust. 1, reprezentowane są przed Telewizją Polską, Polskim Radiem i spółkami radiofonii regionalnej przez przedstawiciela, którego wskazuje organ uprawniony do reprezentowania podmiotu uprawnionego na zewnątrz. 3. Państwowa Komisja Wyborcza najpóźniej w 21. dniu przed dniem referendum, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 1, lub najpóźniej w 26. dniu przed dniem referendum, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, przekaże Telewizji Polskiej, Polskiemu Radiu i spółkom radiofonii regionalnej informację o podmiotach uprawnionych do rozpowszechniania audycji referendalnych. § 3. 1. Przydział czasu antenowego następuje na podstawie wniosku złożonego przez przedstawiciela, o którym mowa w § 2 ust. 2. 2. W przypadku niezłożenia przez przedstawicieli podmiotów uprawnionych wniosku w terminie, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lub 2, zarządy Telewizji Polskiej i Polskiego Radia, właściwi dyrektorzy oddziałów Telewizji Polskiej i prezesi zarządów spółek radiofonii regionalnej - zwani dalej "organami spółek" - dzielą równo czas przeznaczony na rozpowszechnianie audycji referendalnych pomiędzy podmioty uprawnione, które złożyły wniosek. § 4. 1. W przypadku: 1) referendum określonego w § 1 ust. 2 pkt 1 przedstawiciele podmiotów uprawnionych przedstawiają organom spółek, najpóźniej w 21. dniu przed dniem referendum, wnioski o przydział czasu antenowego; 2) referendum określonego w § 1 ust. 2 pkt 2 przedstawiciele podmiotów uprawnionych przedstawią organom spółek, najpóźniej w 26. dniu przed dniem referendum, wnioski o przydział czasu antenowego. 2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, zawierają: 1) nazwę podmiotu uprawnionego do rozpowszechniania audycji referendalnych; 2) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres przedstawiciela podmiotu uprawnionego wraz ze stosownym pełnomocnictwem wystawionym przez podmiot uprawniony; 3) kopię zaświadczenia wydanego przez Państwową Komisję Wyborczą o przysługującym podmiotowi uprawnieniu do rozpowszechniania audycji referendalnych w Telewizji Polskiej, Polskim Radiu oraz spółkach radiofonii regionalnej. § 5. Przed dokonaniem podziału czasu antenowego organy spółek zwołują zebrania przedstawicieli w celu poinformowania ich o proponowanym ramowym układzie czasu rozpowszechniania audycji referendalnych, warunkach rejestracji i rozpowszechniania audycji referendalnych oraz przeprowadzenia losowania kolejności rozpowszechniania audycji referendalnych. § 6. Po rozpatrzeniu wniosków przedstawicieli, najpóźniej w 19. dniu przed dniem referendum, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 1, i najpóźniej w 24. dniu przed dniem referendum, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, organy spółek dokonują ustaleń i informują na piśmie przedstawicieli o: 1) czasie antenowym przyznanym podmiotowi uprawnionemu; 2) terminach emisji audycji referendalnych podmiotu uprawnionego; 3) terminach i czasie rejestracji audycji referendalnych; 4) warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać materiały audycji referendalnych przygotowanych samodzielnie przez podmioty uprawnione. § 7. Jeżeli materiały audycji referendalnych przygotowanych samodzielnie przez podmioty uprawnione nie odpowiadają warunkom technicznym podanym do wiadomości przedstawicieli, Telewizja Polska i Polskie Radio oraz spółki radiofonii regionalnej wzywają przedstawicieli do usunięcia wskazanych usterek i dostarczenia poprawionego materiału audycji referendalnej, najpóźniej na 8 godzin przed ustalonym czasem rozpowszechnienia audycji. § 8. 1. Audycje referendalne są rozpowszechniane w blokach, w ramach których kolejność rozpowszechniania audycji referendalnych poszczególnych podmiotów uprawnionych jest ustalana w drodze losowania odbywającego się z udziałem przedstawicieli, o których mowa w § 2 ust. 2. 2. Losowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się: 1) w przypadku referendum, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 1, najpóźniej w 18. dniu przed dniem referendum; 2) w przypadku referendum, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 2, najpóźniej w 23. dniu przed dniem referendum. § 9. Telewizja Polska, Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej zobowiązane do rozpowszechniania audycji referendalnych ogłaszają, co najmniej dwukrotnie, w swoich audycjach informacyjnych, harmonogram rozpowszechniania bloków audycji referendalnych i codziennie informują o rozpowszechnianiu audycji referendalnych w zapowiedziach programowych, a także za pośrednictwem prasy, w trybie przyjętym dla informowania o treści programu. § 10. 1. Rejestracja i rozpowszechnienie audycji referendalnych jest dokonywana na koszt Telewizji Polskiej, Polskiego Radia i spółek radiofonii regionalnej. 2. Rejestracja telewizyjnej audycji referendalnej i przygotowanie jej do rozpowszechnienia obejmuje: 1) przegranie audycji referendalnej dostarczonej przez podmiot uprawniony na kasecie magnetycznej w formie BETACAM SP. na dostosowane do emisji nośniki; 2) udostępnienie studia, o wyposażeniu i standardach technicznych nagrania określonych przez Telewizję Polską i podanych do wiadomości podmiotu uprawnionego zgodnie z § 6 pkt 3, wraz z realizatorem, w celu nagrania audycji referendalnej, na czas nie dłuższy niż pięciokrotność czasu trwania danej audycji referendalnej, nie krótszy jednak niż 15 minut. 3. Rejestracja radiowej audycji referendalnej i przygotowanie jej do rozpowszechnienia obejmuje: 1) przegranie na antenową taśmę radiową audycji referendalnej dostarczonej przez podmiot uprawniony na płycie CD, kasecie DAT lub kasecie analogowej; 2) udostępnienie studia, o wyposażeniu i standardach technicznych nagrania określonych przez Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej i podanych do wiadomości podmiotów uprawnionych zgodnie z § 6 pkt 3, wraz z realizatorem, w celu nagrania audycji referendalnej, na czas nie dłuższy niż trzykrotność czasu trwania danej audycji referendalnej, nie krótszy jednak niż 10 minut. § 11. 1. Telewizja Polska, Polskie Radio i spółki radiofonii regionalnej udostępniają studia i urządzenia techniczne w celu przygotowania audycji referendalnych przez podmioty uprawnione. 2. Wniosek o udostępnienie studia i urządzeń technicznych składa przedstawiciel do dyrektora właściwego programu nie później niż na 24 godziny przed rejestracją audycji referendalnej. § 12. 1. Spółkami radiofonii regionalnej, które rozpowszechniają programy regionalne, są spółki z siedzibami w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Kielcach, Koszalinie, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Olsztynie, Opolu, Poznaniu, Warszawie, Rzeszowie, Szczecinie, we Wrocławiu i w Zielonej Górze. 2. Telewizja Polska rozpowszechnia programy regionalne w następujących oddziałach w: Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu. § 13. Traci moc rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji referendalnych, sposobu przygotowania i rozpowszechniania tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach rozpowszechniania audycji referendalnych w referendum zarządzonym na dzień 8 czerwca 2003 r. w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 75, poz. 680). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodnicząca Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 2003 r. w sprawie Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach oraz lokalnych komisji etycznych do spraw doświadczeń na zwierzętach (Dz. U. Nr 167, poz. 1622) Na podstawie art. 32 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Minister właściwy do spraw nauki, zwany dalej "Ministrem", powołuje członków Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach, zwanej dalej "Komisją", z listy kandydatów, o której mowa w § 2. 2. W skład Komisji wchodzi: 1) 12 przedstawicieli nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych i humanistycznych; 2) 3 przedstawicieli organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. § 2. 1. Minister ustala listę kandydatów na członków Komisji, na podstawie propozycji zgłoszonych przez: 1) uniwersytety, akademie medyczne, wyższe szkoły rolnicze i akademie wychowania fizycznego; 2) przeprowadzające doświadczenia lub testy na zwierzętach jednostki badawczo-rozwojowe i placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk; 3) organizacje pozarządowe, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt; 4) Polską Akademię Nauk. 2. Kandydata na członka Komisji przedstawia się na formularzu zgłoszenia kandydata, którego wzór jest określony w załączniku do rozporządzenia. 3. Organizacja pozarządowa, o której mowa w ust. 1 pkt 3, do formularza zgłoszenia kandydata dołącza statut, odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, informację o członkostwie w innych organizacjach oraz liczbie członków. 4. Minister aktualizuje listę kandydatów na członków Komisji na podstawie propozycji zgłaszanych w sposób określony w ust. 1. § 3. Przed powołaniem kandydat wyraża zgodę na pełnienie funkcji członka Komisji oraz na przetwarzanie jego danych osobowych. § 4. 1. Minister powołuje członków Komisji z listy kandydatów na czteroletnią kadencję. 2. Nie powołuje się na członka Komisji osoby, która była członkiem tej Komisji przez dwie następujące po sobie kadencje. 3. W razie potrzeby uzupełnienia składu Komisji, Minister powołuje nowego członka na czteroletnią kadencję. § 5. Minister odwołuje członka Komisji przed upływem kadencji w przypadku: 1) zrzeczenia się funkcji członka Komisji; 2) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo popełnione umyślnie; 3) pozbawienia praw publicznych; 4) ukarania prawomocnym orzeczeniem sądu, działającego na podstawie przepisów o odpowiedzialności zawodowej, za przewinienie zawodowe lub komisji dyscyplinarnej za czyn popełniony z niskich pobudek; 5) choroby lub innych usprawiedliwionych przyczyn uniemożliwiających pełnienie funkcji członka Komisji przez okres dłuższy niż 3 miesiące; 6) nieobecności na posiedzeniach Komisji przez okres dłuższy niż 3 miesiące. § 6. Minister, po zasięgnięciu opinii Komisji, powołuje i odwołuje przewodniczącego Komisji oraz jego zastępcę spośród członków Komisji. § 7. 1. Członek Komisji, przy wykonywaniu swojej funkcji, jest niezależny od organów administracji publicznej oraz od jednostek organizacyjnych wymienionych w § 2 ust. 1. 2. Członek Komisji jest obowiązany zachowywać tajemnicę służbową. § 8. Komisja działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez Ministra. § 9. Do zadań Komisji należy: 1) ustalanie sposobu funkcjonowania lokalnych komisji etycznych do spraw doświadczeń na zwierzętach, zwanych dalej "lokalnymi komisjami", a także trybu wydawania przez nie opinii w sprawie dopuszczalności przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach; 2) powoływanie lokalnych komisji; 3) rozpatrywanie odwołań od opinii lokalnych komisji i wydawanie opinii w sprawie dopuszczalności przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach; 4) zajmowanie stanowiska w sprawach dotyczących doświadczeń i testów na zwierzętach oraz formułowanie w tych sprawach wniosków do właściwych organów, organizacji lub jednostek organizacyjnych, w szczególności wydawanie opinii o możliwości uzyskania celów naukowych lub diagnostycznych za pomocą metod alternatywnych, a także o zgodności przeprowadzanych doświadczeń i testów na zwierzętach z zaleceniami i dyrektywami Unii Europejskiej. § 10. Przewodniczący Komisji organizuje jej pracę, a w szczególności wyznacza terminy posiedzeń i składy zespołów opracowujących projekty opinii w poszczególnych sprawach, dba o prawidłowość i sprawność działania Komisji oraz reprezentuje ją na zewnątrz. § 11. Przewodniczący Komisji przedstawia Ministrowi coroczne sprawozdanie z działalności Komisji w poprzednim roku w terminie do dnia 31 marca. § 12. 1. Komisja powołuje lokalne komisje. 2. Lokalne komisje działają w szczególności jako komisje międzyuczelniane, międzyinstytutowe lub wspólne - dla dwóch lub więcej jednostek organizacyjnych, a także jako komisje uczelniane. 3. Komisja ustala właściwość miejscową poszczególnych lokalnych komisji, uwzględniając, w miarę możliwości, wnioski zainteresowanych jednostek organizacyjnych. 4. Komisja określa siedzibę lokalnej komisji, po uprzednim uzyskaniu na to zgody kierownika właściwej jednostki organizacyjnej wymienionej w § 2 ust. 1 pkt 1 lub 2 albo właściwego wojewody. § 13. 1. W skład lokalnych komisji, liczących w zależności od potrzeb od 5 do 15 członków, wchodzą przedstawiciele nauk biologicznych, medycznych, weterynaryjnych i humanistycznych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. 2. W skład każdej lokalnej komisji wchodzą, w liczbie nie mniejszej niż jedna piąta składu komisji, przedstawiciele organizacji pozarządowych, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt. § 14. Komisja ustala listy kandydatów na członków poszczególnych lokalnych komisji, na podstawie propozycji zgłoszonych przez jednostki organizacyjne wymienione w § 2 ust. 1 pkt 1-3. § 15. 1. Komisja powołuje członków poszczególnych lokalnych komisji z list kandydatów, o których mowa w § 14. 2. Komisja wyznacza przewodniczących lokalnych komisji oraz ich zastępców spośród członków tych komisji. § 16. 1. Członków lokalnej komisji powołuje się na cztery lata. 2. Nie powołuje się na członka lokalnej komisji osoby, która była członkiem tej komisji przez dwie następujące po sobie kadencje. § 17. Do lokalnych komisji oraz do przewodniczących i członków tych komisji stosuje się odpowiednio przepisy § 2 ust. 2 i 4, § 3, § 4 ust. 2, § 5, 7 i 10. § 18. Do zadań lokalnej komisji należy: 1) wydawanie opinii o dopuszczalności przeprowadzania doświadczeń lub testów na zwierzętach oraz określanie warunków i procedur przeprowadzania tych doświadczeń i testów, w tym także wydawanie opinii o możliwości uzyskania celów naukowych lub diagnostycznych bez konieczności przeprowadzania doświadczeń lub testów na zwierzętach, za pomocą metod alternatywnych; 2) wyrażanie zgody na przeprowadzanie doświadczeń i prac badawczych powodujących ból lub inne cierpienia zwierząt; 3) wydawanie opinii o warunkach bytowych w hodowlach zwierząt laboratoryjnych. § 19. 1. Lokalna komisja wydaje opinię lub wyraża zgodę, o której mowa w § 18, przed upływem miesiąca od dnia otrzymania wniosku o wydanie tej opinii lub zgody wraz z dołączoną dokumentacją dotyczącą sprawy. 2. Przewodniczący lokalnej komisji może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, nie więcej jednak niż o 14 dni, jeżeli opinia dotyczy sprawy szczególnie skomplikowanej lub wymaga sporządzenia specjalistycznych ekspertyz. 3. Jeżeli lokalna komisja nie wydała opinii w terminie określonym w ust. 2, przewodniczący tej komisji niezwłocznie przekazuje sprawę Komisji w celu wydania opinii. 4. Od opinii wydanej na podstawie ust. 3 nie przysługuje odwołanie; przy wydawaniu opinii stosuje się odpowiednio przepisy § 28 i 29. § 20. 1. Lokalna komisja funkcjonuje i wydaje opinie w trybie ustalonym przez Komisję na podstawie § 9 pkt 1. 2. Lokalna komisja może w uchwalonym przez siebie regulaminie ustalić własny szczegółowy sposób funkcjonowania i tryb wydawania opinii. 3. Regulamin lokalnej komisji jest zatwierdzany przez Komisję. § 21. 1. Przewodniczący lokalnej komisji może wyznaczyć zespół przygotowujący projekt opinii. Zespół przyjmuje projekt opinii większością głosów. 2. Członek zespołu opiniującego może złożyć opinię odrębną, którą, wraz z uzasadnieniem, dołącza się do akt sprawy. 3. Projekt opinii podpisują przewodniczący i członkowie zespołu opiniującego. § 22. 1. Na posiedzenia zespołów rozpatrujących poszczególne sprawy lub na posiedzenia lokalnej komisji, w razie potrzeby, przewodniczący komisji może zapraszać ekspertów lub inne osoby, jeżeli ich wyjaśnienia są niezbędne do wydania opinii. 2. Lokalna komisja może rozpatrywać sprawy na posiedzeniach wyjazdowych. § 23. 1. Przewodniczący lokalnej komisji może wystąpić do osób lub jednostek organizacyjnych, które złożyły wniosek o wydanie opinii, o przedstawienie dokumentacji lub wyjaśnień niezbędnych do wydania opinii. 2. Jeżeli do wydania opinii jest niezbędna specjalistyczna ekspertyza, przewodniczący lokalnej komisji może zlecić jej opracowanie na piśmie, na podstawie umowy z właściwym ekspertem lub specjalistyczną jednostką organizacyjną. Sporządzenie ekspertyzy nie może być zlecone osobom lub jednostkom organizacyjnym, których dotyczy wniosek o wydanie opinii przez lokalną komisję. § 24. 1. Na podstawie projektu opinii sporządzonego przez zespół opiniujący oraz całości dokumentacji dotyczącej sprawy i uzyskanych wyjaśnień lokalna komisja na posiedzeniu, przy obecności co najmniej połowy członków, większością głosów przyjmuje ostateczną treść opinii o dopuszczalności przeprowadzania doświadczeń lub testów na zwierzętach. 2. W części obrad lokalnej komisji lub jej zespołu opiniującego, dotyczącej przyjęcia treści opinii, nie mogą uczestniczyć osoby, których dotyczy wydawana opinia, kierownik jednostki organizacyjnej, w której mają być przeprowadzane doświadczenia lub testy na zwierzętach określone we wniosku o sporządzenie opinii, a także osoby niewchodzące w skład tej komisji. 3. Opinię podpisują przewodniczący oraz członkowie lokalnej komisji biorący udział w głosowaniu. 4. Do członków lokalnej komisji przyjmujących ostateczną treść opinii stosuje się przepisy § 21 ust. 2 i 3. § 25. 1. W opinii w sposób jednoznaczny wskazuje się, czy przeprowadzanie doświadczeń lub testów na zwierzętach jest dopuszczalne. 2. W razie wydania pozytywnej opinii w sprawie przeprowadzania doświadczeń lub testów na zwierzętach, lokalna komisja określa w opinii warunki i procedurę przeprowadzania tych doświadczeń lub testów, a jeżeli warunki te oraz procedurę określono we wniosku, może uznać je za integralną część opinii. 3. Do opinii dołącza się pisemne uzasadnienie. 4. Lokalna komisja bezzwłocznie przekazuje opinię wnioskodawcy oraz kierownikowi jednostki organizacyjnej uprawnionemu do wydania lub cofnięcia indywidualnego zezwolenia na przeprowadzanie doświadczeń lub testów na zwierzętach, których dotyczy ta opinia, a także odsyła otrzymaną dokumentację. § 26. Przewodniczący lokalnej komisji przedstawia Komisji coroczne sprawozdanie z działalności lokalnej komisji w poprzednim roku w terminie do dnia 15 lutego. § 27. 1. Odwołanie od opinii lokalnej komisji może złożyć: 1) kierownik jednostki organizacyjnej, której dotyczy opinia lokalnej komisji: a) o niedopuszczalności przeprowadzania w tej jednostce doświadczeń lub testów na zwierzętach, b) zmieniająca określone we wniosku warunki i procedurę przeprowadzania doświadczeń lub testów na zwierzętach; 2) osoba, która złożyła wniosek o wydanie tej opinii. 2. Odwołanie składa się za pośrednictwem lokalnej komisji, która wydała opinię, w terminie miesiąca od dnia otrzymania tej opinii. 3. Do odwołania dołącza się opinię właściwej lokalnej komisji oraz dokumentację dotyczącą sprawy, umożliwiającą wydanie opinii przez Komisję. § 28. 1. Odwołanie od opinii lokalnej komisji rozpatruje pięcioosobowy zespół, wyznaczony przez przewodniczącego Komisji, opracowujący projekt opinii. W skład zespołu powinien wchodzić członek Komisji, o którym mowa w § 1 ust. 2 pkt 2. 2. Przewodniczący Komisji może zarządzić opracowanie projektu opinii w sprawie szczególnie skomplikowanej w składzie siedmioosobowym lub dziewięcioosobowym. 3. Wyznaczony zespół opiniujący przyjmuje projekt opinii większością głosów. 4. Do członków zespołu opiniującego stosuje się odpowiednio przepisy § 21 ust. 2 i 3. § 29. 1. Komisja wydaje opinię przed upływem dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, spełniającego wymagania określone w § 27 ust. 2 i 3. 2. Przewodniczący Komisji może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, nie więcej jednak niż o miesiąc, jeżeli opinia dotyczy sprawy szczególnie skomplikowanej lub wymaga sporządzenia specjalistycznych ekspertyz. § 30. Do Komisji stosuje się odpowiednio przepisy § 23 ust. 1, § 24 i 25. § 31. 1. Za udział w posiedzeniu Komisji przewodniczący i członkowie Komisji otrzymują wynagrodzenie w wysokości: 1) przewodniczący Komisji - 304 zł; 2) członkowie Komisji - 228 zł. 2. Osobom zaproszonym do udziału w pracach Komisji przysługuje wynagrodzenie przewidziane dla członków Komisji. 3. Zamiejscowym członkom Komisji i osobom, o których mowa w ust. 2, przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży i zakwaterowania, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. § 32. Obsługę organizacyjno-techniczną prac Komisji zapewnia urząd obsługujący Ministra. § 33. Wydatki związane z działalnością Komisji są pokrywane z budżetu państwa, z części pozostającej w dyspozycji Ministra (z działu 750 - Administracja publiczna). § 34. 1. Za udział w posiedzeniu lokalnej komisji przewodniczący i członkowie tej komisji otrzymują wynagrodzenie w wysokości: 1) przewodniczący - 228 zł; 2) członkowie - 152 zł. 2. Do osób uczestniczących w posiedzeniach lokalnej komisji stosuje się odpowiednio przepisy § 31 ust. 2 i 3. § 35. 1. Obsługę organizacyjno-techniczną prac lokalnej komisji zapewnia jednostka organizacyjna, w której działa ta komisja. 2. Jednostki organizacyjne, na których rzecz działa lokalna komisja międzyuczelniana, międzyinstytutowa lub wspólna, mogą wspólnie zapewniać obsługę prac komisji na zasadach określonych w zawartym przez nie porozumieniu. § 36. 1. Wydatki związane z działalnością lokalnej komisji, obejmujące wydatki majątkowe i wydatki bieżące, w tym w szczególności wynagrodzenia za udział w posiedzeniach oraz koszty: diet, podróży, zakwaterowania, obsługi organizacyjno-technicznej i zleconych ekspertyz, są finansowane przez jednostkę organizacyjną zapewniającą obsługę prac tej komisji. 2. Wydatki związane z działalnością lokalnej komisji są pokrywane z budżetu państwa, z części pozostającej w dyspozycji Ministra (z działu 750 - Administracja publiczna), na podstawie umowy określającej zakres finansowania, zawartej przez urząd obsługujący Ministra z właściwą jednostką organizacyjną zapewniającą obsługę prac lokalnej komisji. § 37. Członkowie Komisji i lokalnych komisji powołani na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1999 r. w sprawie Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach oraz lokalnych komisji etycznych do spraw doświadczeń na zwierzętach (Dz. U. Nr 38, poz. 361) pełnią obowiązki w komisjach do dnia upływu czteroletniej kadencji, na którą zostali powołani. § 38. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 29 września 2003 r. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1622) Ilustracja Ilustracja 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1999 r. w sprawie Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach oraz lokalnych komisji etycznych do spraw doświadczeń na zwierzętach (Dz. U. Nr 38, poz. 361), utrzymanym w mocy na podstawie art. 6 ustawy z dnia 6 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt (Dz. U. Nr 135, poz. 1141). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2004 r. (Dz. U. Nr 167, poz. 1623) Na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: § 1. Od dnia 1 stycznia 2004 r. ustala się minimalne wynagrodzenie za pracę w wysokości 824 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wzoru i sposobu oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej (Dz. U. Nr 167, poz. 1624) Na podstawie art. 27710 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pojazd służbowy Służby Celnej oznakowany jest pasem wyróżniającym barwy żółtej oraz umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "SŁUŻBA CELNA" barwy czarnej. 2. Pas wyróżniający o szerokości 200 mm umieszczony jest wokół pojazdu na wysokości przednich reflektorów. 3. Napis "SŁUŻBA CELNA" o wysokości 150 mm umieszczony jest symetrycznie na pasie wyróżniającym. 4. Po obu stronach pojazdu, na pasie wyróżniającym, na tylnym błotniku, umieszczony jest napis barwy czarnej o wysokości 150 mm, określający przynależność pojazdu do określonej jednostki organizacyjnej Służby Celnej, składający się z cyfr oznaczenia numerowego izby celnej oraz numeru kolejnego pojazdu. 5. Na dachu pojazdu jest umieszczona tablica podświetlana barwy białej z napisem "SŁUŻBA CELNA" barwy czarnej. 6. Po obu stronach tablicy podświetlanej umieszczone są światła błyskowe barwy niebieskiej. 7. Wzór oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 września 2003 r. (poz. 1624) Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 18 września 2003 r. w sprawie konkursu na stanowisko Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji (Dz. U. Nr 167, poz. 1625) Na podstawie art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb przeprowadzania konkursu na stanowisko Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji, zwanego dalej "Dyrektorem Centrum", skład komisji konkursowej oraz sposób jej powoływania i działania. § 2. 1. Postępowanie konkursowe na stanowisko Dyrektora Centrum obejmuje: 1) ogłoszenie o konkursie; 2) powołanie komisji konkursowej; 3) przeprowadzenie konkursu przez komisję konkursową oraz ustalenie wyniku konkursu. 2. Konkurs składa się z dwóch etapów: 1) etap pierwszy - ustalenie spełnienia przez osobę kandydującą na stanowisko Dyrektora Centrum wymagań określonych w ogłoszeniu o konkursie; 2) etap drugi - rozmowa kwalifikacyjna. § 3. Ogłoszenie o konkursie zamieszcza minister właściwy do spraw gospodarki w dwóch dziennikach o zasięgu ogólnokrajowym: 1) na co najmniej sześćdziesiąt dni przed upływem okresu, na jaki Dyrektor Centrum został powołany; 2) niezwłocznie, w przypadku odwołania Dyrektora Centrum albo jego śmierci. § 4. Ogłoszenie o konkursie zawiera: 1) określenie stanowiska, którego dotyczy konkurs; 2) informacje o wymaganiach określonych w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności; 3) określenie wymaganych dokumentów dołączanych do zgłoszenia; 4) wskazanie miejsca i sposobu dokonywania zgłoszeń; 5) określenie terminu dokonywania zgłoszeń, nie krótszego jednak niż 14 dni od dnia ukazania się ogłoszenia; 6) określenie terminu podania do publicznej wiadomości listy osób kandydujących na stanowisko Dyrektora Centrum, nie dłuższego niż 7 dni od dnia, w którym upływa termin dokonywania zgłoszeń. § 5. 1. Zgłoszenie obejmuje: 1) imię i nazwisko kandydata; 2) adres do korespondencji oraz numer telefonu. 2. Do zgłoszenia dołącza się: 1) oświadczenie o spełnieniu wymagań określonych w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności; 2) kopie dokumentów potwierdzających informacje zawarte w oświadczeniu. 3. Zgłoszenie wraz z dołączonymi dokumentami osoba kandydująca na stanowisko Dyrektora Centrum składa w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw gospodarki albo przesyła drogą pocztową na jego adres z dopiskiem "konkurs na stanowisko Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji". 4. W razie złożenia dokumentów, o których mowa w ust. 2, drogą pocztową, za datę zgłoszenia uważa się datę stempla pocztowego. § 6. 1. W celu przeprowadzenia konkursu minister właściwy do spraw gospodarki powołuje komisję konkursową, w której skład wchodzi 5 członków, posiadających wiedzę, doświadczenie zawodowe oraz autorytet dający rękojmię prawidłowego wyłonienia osób kandydujących na stanowisko Dyrektora Centrum. 2. Członkowie komisji konkursowej wybierają spośród siebie Przewodniczącego. 3. Do komisji konkursowej nie może być powołana osoba kandydująca na stanowisko Dyrektora Centrum, osoba będąca małżonkiem, krewnym lub powinowatym osoby kandydującej na stanowisko Dyrektora Centrum albo pozostająca wobec niej w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. 4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 3, zostaną ujawnione po powołaniu komisji konkursowej, minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie, w drodze pisemnego wskazania, odwołuje członka komisji konkursowej, którego okoliczności te dotyczą, i uzupełnia skład komisji konkursowej; przepis ust. 1 stosuje się w przypadku uzupełnienia składu komisji konkursowej. § 7. 1. Komisja konkursowa: 1) przeprowadza konkurs; 2) dopuszcza albo odmawia dopuszczenia osób kandydujących na stanowisko Dyrektora Centrum do udziału w drugim etapie konkursu; 3) ustala wynik konkursu. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, komisja konkursowa podejmuje uchwały zwykłą większością głosów w głosowaniu tajnym, w obecności wszystkich członków komisji. § 8. 1. Posiedzenia komisji konkursowej są niejawne. 2. Z posiedzenia komisji konkursowej sporządzany jest protokół, zawierający przebieg obrad i podjęte ustalenia. Protokół podpisują członkowie komisji konkursowej obecni na posiedzeniu. § 9. Komisja konkursowa na podstawie oświadczenia i dokumentów przedłożonych przez osobę kandydującą na stanowisko Dyrektora Centrum podejmuje uchwałę o dopuszczeniu albo odmowie dopuszczenia osoby kandydującej na stanowisko Dyrektora Centrum do drugiego etapu konkursu. § 10. 1. W przypadku odmowy dopuszczenia osoby kandydującej na stanowisko Dyrektora Centrum do drugiego etapu konkursu, Przewodniczący komisji konkursowej, w terminie 7 dni od dnia podjęcia uchwały, zawiadamia tę osobę o przyczynie odmowy. 2. Osoba kandydująca na stanowisko Dyrektora Centrum może złożyć odwołanie od uchwały komisji konkursowej, w terminie 7 dni. 3. Odwołanie rozpatruje się w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. § 11. Podczas drugiego etapu konkursu komisja konkursowa ocenia posiadaną przez osobę kandydującą na stanowisko Dyrektora Centrum wiedzę w zakresie systemu oceny zgodności oraz zdolności organizatorskie, oraz predyspozycje osoby kandydującej na stanowisko Dyrektora Centrum do kierowania Polskim Centrum Akredytacji, w tym również koncepcję działania i rozwoju Polskiego Centrum Akredytacji. § 12. Po zakończeniu drugiego etapu konkursu komisja konkursowa podejmuje uchwałę o wyniku konkursu, w której przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki osoby kandydujące na stanowisko Dyrektora Centrum. § 13. 1. Przewodniczący komisji konkursowej, w terminie 14 dni od dnia podjęcia uchwały o wyniku konkursu, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki dokumentację przebiegu konkursu. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera w szczególności: 1) uchwały komisji konkursowej wraz z ich uzasadnieniami; 2) protokoły z posiedzeń komisji konkursowej w poszczególnych etapach konkursu; 3) opisową ocenę każdej osoby kandydującej na stanowisko Dyrektora Centrum, wraz z jej uzasadnieniem. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 marca 2002 r. w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania konkursu na stanowisko Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji (Dz. U. Nr 34, poz. 312), które zostało zachowane w mocy na podstawie art. 64 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej osób ubiegających się o świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego lub posiadających świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego (Dz. U. Nr 167, poz. 1626) Na podstawie art. 95 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osoby ubiegające się o świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego lub posiadające świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego muszą odpowiadać wymaganiom zdrowotnym dla klasy 3, określonym w załączniku 1 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700). 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, dotyczą następujących specjalności członków personelu lotniczego: 1) pilot lotni; 2) pilot paralotni; 3) pilot motolotni; 4) pilot statku powietrznego o maksymalnej masie startowej do 495 kg; 5) pilot-operator modelu latającego; 6) skoczek spadochronowy. § 2. Wymagania zdrowotne dla klasy 3 w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej, o których mowa w § 1 ust. 1, uważa się za spełnione przez członków personelu lotniczego lub kandydatów na członków personelu lotniczego w przypadku niewystępowania u tych osób schorzeń lub ułomności ograniczających bezpieczne wykonywanie czynności lotniczych, w szczególności: 1) ujawnionych w wywiadzie lub rozpoznanych klinicznie chorób psychicznych, wrodzonych lub nabytych, nieprawidłowości układu nerwowego, w tym następstw urazów; 2) wrodzonych lub nabytych nieprawidłowości układu sercowo-naczyniowego; 3) wrodzonych lub nabytych zaburzeń układu oddechowego; 4) funkcjonalnych lub organicznych zaburzeń przewodu pokarmowego; 5) otyłości; 6) chorób krwi; 7) funkcjonalnych lub organicznych chorób układu moczowego i jego przydatków; 8) chorób przenoszonych drogą płciową; 9) funkcjonalnych lub organicznych zaburzeń ginekologiczno-położniczych; 10) chorób kości, stawów, ścięgien i mięśni, wrodzonych lub nabytych; 11) nieprawidłowości wysokości ciała, długości kończyn górnych i dolnych oraz osłabienia siły mięśni, uniemożliwiających bezpieczne wykonywanie czynności lotniczych; 12) zaburzeń narządu wzroku i jego przydatków, chorób wrodzonych lub nabytych oraz następstw zabiegów chirurgicznych lub urazów oczu; 13) zaburzeń w prawidłowym postrzeganiu i rozpoznawaniu barw; 14) zaburzeń funkcji uszu, jamy nosowej, zatok obocznych nosa, gardła, jamy ustnej, zębów i krtani, wrodzonych lub nabytych chorób oraz następstw zabiegów chirurgicznych lub urazów; 15) chorób skórnych; 16) pierwotnej lub wtórnej choroby nowotworowej; 17) chorób zakaźnych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej osób ubiegających się o licencje członka personelu lotniczego albo posiadających licencje członka personelu lotniczego (Dz. U. Nr 167, poz. 1627) Na podstawie art. 104 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osoby ubiegające się o licencje członka personelu lotniczego albo posiadające licencje członka personelu lotnicznego muszą spełniać wymagania w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej umożliwiające bezpieczne wykonywanie czynności lotniczych wynikających z poszczególnych rodzajów specjalności. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, dla: 1) pilota samolotowego zawodowego, 2) pilota samolotowego liniowego, 3) pilota śmigłowcowego zawodowego, 4) pilota śmigłowcowego liniowego, 5) pilota wiatrakowcowego zawodowego, 6) pilota sterowcowego liniowego, 7) pilota sterowcowego zawodowego - odpowiadają wymaganiom zdrowotnym dla klasy 1, określonym w przepisach europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego (JAR-FCL 3) wprowadzonym do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. 3. Wymagania, o których mowa w ust. 1, dla: 1) pilota samolotowego turystycznego, 2) pilota śmigłowcowego turystycznego, 3) pilota wiatrakowcowego turystycznego, 4) pilota balonu wolnego, 5) pilota szybowcowego, 6) radiooperatora pokładowego, 7) skoczka spadochronowego zawodowego, 8) nawigatora lotniczego, 9) mechanika pokładowego - odpowiadają wymaganiom zdrowotnym dla klasy 2, określonym w przepisach, o których mowa w ust. 2. 4. Wymagania określone w przepisach, o których mowa w ust. 2, dla: 1) mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego, 2) dyspozytora lotniczego, 3) informatora służby informacji powietrznej, 4) kontrolera ruchu lotniczego - odpowiadają wymaganiom zdrowotnym dla klasy 3, o których mowa w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej osób ubiegających się o świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego lub posiadających świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego (Dz. U. Nr 167, poz. 1626). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 10 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatkowych warunków fizycznych i psychicznych oraz kwalifikacji żołnierzy Żandarmerii Wojskowej (Dz. U. Nr 167, poz. 1628) Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie dodatkowych warunków fizycznych i psychicznych oraz kwalifikacji żołnierzy Żandarmerii Wojskowej (Dz. U. Nr 157, poz. 1846) w § 1 w pkt 1: 1) lit. a otrzymuje brzmienie: "a) wzrost mężczyzn co najmniej 175 cm, bez charakterystycznych wad zewnętrznych,"; 2) po lit. a dodaje się lit. a1) w brzmieniu: "aa) brak charakterystycznych wad zewnętrznych u kobiet,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070 i Nr 139, poz. 1326. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie form współdziałania organów Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi (Dz. U. Nr 167, poz. 1630) Na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa formy współdziałania organów Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi w zakresie zapobiegania chorobom zakaźnym zwierząt i ich zwalczania oraz nadzoru nad jakością zdrowotną produktów pochodzenia zwierzęcego. § 2. Współdziałanie w zakresie, o którym mowa w § 1, polega w szczególności na: 1) udostępnianiu oraz wymianie informacji, w zakresie zadań wynikających z art. 35 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, między Głównym Lekarzem Weterynarii a Szefem Służby Weterynaryjnej - Inspektorem Weterynaryjnym Wojska Polskiego lub wojewódzkimi lekarzami weterynarii a właściwymi miejscowo wojskowymi organami weterynaryjnymi, w szczególności przy wykorzystaniu elektronicznych nośników informacji; 2) ustalaniu między Głównym Lekarzem Weterynarii a Szefem Służby Weterynaryjnej - Inspektorem Weterynaryjnym Wojska Polskiego sposobu wykorzystania posiadanych sił i środków w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego; 3) przeprowadzaniu w zakładach higieny weterynaryjnej badań próbek produktów pochodzenia zwierzęcego przesłanych przez wojskowe organy weterynaryjne; 4) organizacji i prowadzeniu wspólnych szkoleń pracowników Inspekcji Weterynaryjnej i wojskowych organów weterynaryjnych; 5) dokonywaniu przez Głównego Lekarza Weterynarii i Szefa Służby Weterynaryjnej - Inspektora Weterynaryjnego Wojska Polskiego okresowo, nie rzadziej niż raz w roku, oceny wzajemnej współpracy; 6) dokonywaniu wspólnych kontroli zakładów wytwarzających produkty pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych dla jednostek wojskowych oraz wojsk obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 7) współpracy w zakresie wykonywania weterynaryjnej kontroli granicznej, której są poddawane wojska obce przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 19 marca 1998 r. w sprawie określenia zasad współdziałania organów Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi (Dz. U. Nr 45, poz. 283), które utraciło moc z dniem 31 grudnia 2002 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 129, poz. 1438 i Nr 154, poz. 1790, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu przywozu niektórych towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na niebezpieczeństwo przeniesienia zakaźnych gąbczastych encefalopatii (Dz. U. Nr 167, poz. 1632) Na podstawie art. 16 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie zakazu przywozu niektórych towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na niebezpieczeństwo przeniesienia zakaźnych gąbczastych encefalopatii (Dz. U. Nr 138, poz. 1320) załącznik otrzymuje brzmienie, które jest określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 września 2003 r. (poz. 1632) TOWARY PODLEGAJĄCE ZAKAZOWI PRZYWOZU NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ PozycjaKod PCNWyszczególnienie 05060506Kości i rdzenie rogów, nieobrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nieprzycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów 05110511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi1) 23012301Mąki, mączki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: 2301 10 00 0- Mąki, mączki i granulki z mięsa i podrobów; skwarki2) 23092309Preparaty w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt3) 3503 003503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włącznie z kwadratowymi), nawet barwionych i obrobionych powierzchniowo) oraz pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501: 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne4) 1) Dotyczy krwi i produktów z krwi uzyskanych z przeżuwaczy. 2) Nie dotyczy produktów przeznaczonych do wytwarzania karmy dla zwierząt domowych oraz mięsożernych zwierząt futerkowych. 3) Dotyczy preparatów zawierających krew uzyskaną z przeżuwaczy oraz środków żywienia zwierząt zawierających przetworzone białko zwierzęce otrzymane z tkanek ssaków i drobiu, z wyjątkiem preparatów i środków żywienia zwierząt wykorzystanych do produkcji karm dla zwierząt domowych i mięsożernych zwierząt futerkowych. 4) Dotyczy żelatyny uzyskanej z przeżuwaczy z wyłączeniem żelatyny przenaczonej do celów technicznych oraz żelatyny uzyskanej ze skór przeżuwaczy. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 2 września 2003 r. w sprawie określenia wartości dziennej normy wyżywienia oraz rodzaju diet wydawanych osobom osadzonym w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 167, poz. 1633) Na podstawie art. 109 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wartość dziennej normy wyżywienia, zwana dalej "wartością dzienną", powinna zawierać nie mniej niż 2.800 kcal w artykułach żywnościowych dla osadzonych w wieku do ukończenia 18. roku życia, a dla pozostałych nie mniej niż 2.600 kcal. 2. Procentowa zawartość składników odżywczych, obejmująca wartość dzienną, powinna wynosić w posiłkach odpowiednio: 1) białko - 10-15%; 2) tłuszcze - poniżej 30 %; 3) węglowodany - 50-65 %. 3. Wartość dzienna, poza ziemniakami, powinna obejmować co najmniej 300 g warzyw. 4. Przepis ust. 3 nie dotyczy diety określonej w § 2 ust. 2 pkt 2 lit. b. § 2. 1. Osadzony otrzymuje wyżywienie odpowiadające danej wartości dziennej według przysługującej mu normy wyżywienia lub rodzaju diety. 2. Wartość dzienna obejmuje: 1) normy wyżywienia: a) podstawową - "P", b) dla osadzonych w wieku do ukończenia 18. roku życia - "M"; 2) rodzaje diet: a) lekkostrawną - "L", b) cukrzycową - "Lc". 3. Osadzony zatrudniony w warunkach szczególnie uciążliwych, w dniach wykonywania pracy, otrzymuje dodatkową normę wyżywienia - "Pf". Wartość dzienna dodatkowej normy wyżywienia powinna zawierać nie mniej niż 1.000 kcal. 4. Niepobrane przez osadzonego wyżywienie, w danym dniu w godzinach wydawania posiłków, nie podlega wydaniu w późniejszym terminie i nie wypłaca się za nie równowartości pieniężnej. § 3. 1. O przyznaniu osadzonemu jednej z diet, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, decyduje lekarz, który określa również okres czasu, na jaki zleca określoną dietę. 2. Chory na cukrzycę insulinozależną, oprócz wyżywienia przewidzianego jak dla diety cukrzycowej, otrzymuje przy śniadaniu cukier w postaci stałej, w ilości 6 g/dobę. 3. Wykaz produktów zabronionych przy sporządzaniu posiłków dla diet lekkostrawnej i cukrzycowej oraz inne wymagania ich dotyczące stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Osadzonemu, którego stan zdrowia wymaga zastosowania wyżywienia innego niż określone w § 2 ust. 2, lekarz może zlecić wyżywienie indywidualne, określając w szczególności: 1) liczbę i godziny wydawania posiłków w ciągu doby - jeśli to konieczne; 2) kaloryczność dobową; 3) procentową zawartość składników odżywczych; 4) zabronione sposoby przyrządzania produktów; 5) listę produktów zabronionych; 6) czas, na jaki zleca określone wyżywienie. § 4. Osadzonemu przebywającemu w pomieszczeniu, w którym temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28 °C, zapewnia się dodatkowe napoje. § 5. 1. Wysokość stawek dziennych norm wyżywienia oraz diet określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Do kalkulacji wysokości stawek dziennych, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się ceny zakupu produktów spożywczych. 3. Dopuszcza się oszczędności lub przekroczenia wysokości stawek dziennych w wysokości do 10 %. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, związanych z sezonowością występowania artykułów spożywczych na rynku i zróżnicowaniem cen w zależności od pory roku, dopuszcza się oszczędności wysokości stawek dziennych do 20 %, pod warunkiem niepogorszenia jakości wyżywienia, tj. zmniejszenia objętości dań oraz wymaganej wartości kalorycznej posiłków. Decyzję w tym zakresie podejmuje dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego, zwany dalej "dyrektorem jednostki", na wniosek funkcjonariusza nadzorującego służbę żywnościową. 5. Osadzonemu, któremu lekarz zlecił wyżywienie indywidualne, można podwyższyć obowiązującą stawkę dzienną diety lekkostrawnej, nie więcej niż o 20 %. Decyzję w tym zakresie, na wniosek lekarza, podejmuje dyrektor jednostki. 6. W dniach świąt państwowych i kościelnych, ustawowo wolnych od pracy, dyrektor jednostki może wyrazić zgodę na przekroczenie do 30 % wysokości stawek dziennych norm wyżywienia. 7. Wysokość stawki dziennej dla osadzonego, który za zgodą dyrektora jednostki korzysta z wyżywienia uwzględniającego jego wymogi religijne i kulturowe, odpowiada należnej mu normie wyżywienia lub diecie. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1633) Załącznik nr 1 WYKAZ PRODUKTÓW ZABRONIONYCH PRZY SPORZĄDZANIU POSIŁKÓW DLA DIET LEKKOSTRAWNEJ I CUKRZYCOWEJ ORAZ INNE WYMAGANIA ICH DOTYCZĄCE Tabela nr 1 Produkty zabronione w diecie lekkostrawnej Lp.Rodzaj produktuZabronione 1Pieczywoświeże, razowe, żytnie 2Kaszegruboziarniste 3Serydojrzewające, topione 4Jajkagotowane na twardo 5Mięsa i wędlinytłuste, podroby, konserwy 6Rybytłuste, marynowane, solone, wędzone, konserwy 7Tłuszczesmalec, słonina, łój, skwarki, śmietana, tłuste mleko, napoje mleczne 8Warzywa i owocekiszonki, marynaty, rośliny strączkowe, gruszki, śliwki, agrest, czereśnie, orzechy 9Przyprawyocet, musztarda, pieprz, papryka, ziele angielskie, liść laurowy, przyprawa do zup 10Zupykapuśniak z kiszonej kapusty, grochowa, fasolowa 1. Posiłki nie mogą być smażone ani zasmażane. 2. Ilość soli kuchennej ograniczona do 6 g/dobę. Tabela nr 2 Produkty zabronione w diecie cukrzycowej Lp.Rodzaj produktuZabronione 1Zawierające cukiercukier, słodycze, dżemy1), miód1) naturalny i sztuczny, słodkie ciasta, soki owocowe i inne napoje owocowe 2Mięsa i wędlinytłuste 3Tłuszczewszystkie zwierzęce 4Innetłuste mleko, napoje mleczne, parzona kawa 1) Dozwolone w niewielkich ilościach. 1. Posiłki nie mogą być smażone ani zasmażane. 2. Ilość soli kuchennej ograniczona do 6 g/dobę. 3. Spożycie warzyw (oprócz ziemniaków) w ilości 350-500 g/dobę. 4. Owoce podawane codziennie do śniadania i kolacji w ilości 200-300 g/dobę. Załącznik nr 2 WYSOKOŚĆ STAWEK DZIENNYCH Lp.Rodzaj norm wyżywienia oraz dietSymbolWysokość stawek dziennych w zł 1PodstawowaP4,20 2Dla osadzonych w wieku do ukończenia 18. roku życiaM4,60 3Dieta lekkostrawnaL5,00 4Dieta cukrzycowaLc6,00 5DodatkowaPf3,20 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 października 1999 r. w sprawie wyżywienia osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 87, poz. 976). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 4 września 2003 r. w sprawie zawieszania wypłaty środków gwarantowanych w przypadku, gdy przeciwko deponentowi jest prowadzone postępowanie karne (Dz. U. Nr 167, poz. 1634) Na podstawie art. 28 ust. 3c i 3d ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zawieszania przez syndyka lub zarządcę albo Bankowy Fundusz Gwarancyjny wypłaty środków gwarantowanych, zwanych dalej "środkami", o których mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, w przypadku gdy przeciwko deponentowi jest prowadzone postępowanie karne, z którego wynika, że środki te mogą pochodzić z przestępstwa przewidzianego w art. 299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 2)). § 2. Sąd lub prokurator niezwłocznie po ustaleniu, iż materiał dowodowy postępowania karnego prowadzonego przeciwko deponentowi posiadającemu środki daje podstawy do stwierdzenia, że środki te mogą pochodzić z przestępstwa, o którym mowa w § 1, zarządza zawiadomienie o tym syndyka lub zarządcy. § 3. 1. Zawiadomienie, o którym mowa w § 2, wysyła się przesyłką poleconą za potwierdzeniem odbioru. 2. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy istnieje obawa wypłaty środków, sąd lub prokurator przekazuje zawiadomienie w inny sposób, umożliwiający potwierdzenie odbioru, a następnie dokonuje zawiadomienia w sposób określony w ust. 1. § 4. Zawiadomienie syndyka lub zarządcy, dokonane przez sąd lub prokuratora, zawiera w szczególności: 1) oznaczenie organu prowadzącego postępowanie karne; 2) sygnaturę akt sprawy; 3) podstawę prawną zawiadomienia; 4) imię (imiona), nazwisko, datę urodzenia oraz miejsce zameldowania i pobytu deponenta; 5) określenie kwoty i waluty środków mogących pochodzić z przestępstwa, o którym mowa w § 1; 6) w przypadku wydania zarządzenia, o którym mowa w § 9 ust. 2, również wskazanie terminu wysłania informacji deponentowi. § 5. 1. Syndyk lub zarządca zawiesza wypłatę środków w dniu otrzymania zawiadomienia sądu lub prokuratora. 2. Niezwłocznie po zawieszeniu wypłaty syndyk lub zarządca przekazuje środki Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, z wyjątkiem przypadku, gdy wypłaty środków dokonuje Bankowy Fundusz Gwarancyjny. § 6. W przypadku gdy środki zostały zabezpieczone w trybie określonym w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 3)) lub dokonano ich wypłaty przed otrzymaniem przez syndyka lub zarządcę zawiadomienia, o którym mowa w § 2, syndyk lub zarządca niezwłocznie informuje o tym sąd lub prokuratora, który dokonał zawiadomienia. § 7. Syndyk lub zarządca przekazuje sądowi lub prokuratorowi, który dokonał zawiadomienia, informacje dotyczące daty zawieszenia wypłaty środków, niezwłocznie po dokonaniu czynności. § 8. Syndyk lub zarządca przekazuje dodatkowe informacje dotyczące zawieszenia wypłaty środków na każde żądanie sądu lub prokuratora, który dokonał zawiadomienia. § 9. 1. Syndyk lub zarządca wysyła deponentowi informację o zawieszeniu wypłaty środków niezwłocznie po dokonaniu czynności, nie później niż w terminie 3 dni od dnia otrzymania zawiadomienia sądu lub prokuratora. 2. W celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania przygotowawczego prokurator może zarządzić wstrzymanie wysłania informacji deponentowi na czas określony, nie dłuższy niż 14 dni. 3. Wysłanie informacji następuje przesyłką poleconą za potwierdzeniem odbioru. § 10. Informacja, o której mowa w § 9 ust. 1, zawiera w szczególności: 1) podstawę prawną zawieszenia wypłaty środków; 2) oznaczenie sprawy i organu, który dokonał zawiadomienia; 3) określenie kwoty i waluty środków, których dotyczy zawieszenie wypłaty; 4) datę zawieszenia wypłaty środków; 5) wskazanie sposobu dalszego przechowywania środków. § 11. Zawieszenie wypłaty środków kończy się w dniu zawiadomienia syndyka lub zarządcy przez sąd lub prokuratora, iż zostało ustalone, że środki nie pochodzą z przestępstwa, o którym mowa w § 1, lub w dniu zabezpieczenia środków, dokonanego przez sąd lub prokuratora, w trybie określonym w Kodeksie postępowania karnego. § 12. Sąd lub prokurator, stwierdzając, że środki, których wypłata została zawieszona, nie pochodzą z przestępstwa, o którym mowa w § 1, niezwłocznie zarządza zawiadomienie o tym syndyka lub zarządcy. § 13. Rejestr zawieszonych wypłat środków, prowadzony przez syndyka lub zarządcę, zawiera w szczególności: 1) imię (imiona), nazwisko, datę urodzenia oraz miejsce zameldowania i pobytu deponenta; 2) numer rachunku (rachunków) bankowego, na którym zgromadzono środki; 3) pozycję na liście deponentów i liście wypłat; 4) datę zawiadomienia syndyka lub zarządcy o prowadzonym postępowaniu karnym; 5) określenie kwoty środków, których wypłata została zawieszona; 6) datę wysłania informacji deponentowi; 7) wskazanie osób (podmiotów) upoważnionych do rachunku deponenta; 8) wskazanie osób (podmiotów) roszczących prawa do kwoty środków, których wypłata została zawieszona; 9) datę wypłaty środków. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. 4) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 2001 r. w sprawie zawieszania wypłaty środków gwarantowanych w przypadku, gdy przeciwko deponentowi jest prowadzone postępowanie karne (Dz. U. Nr 101, poz. 1105), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 8 września 2003 r. w sprawie wykazu przedmiotów, które w razie orzeczenia ich przepadku przekazuje się bezpośrednio innym organom niż właściwy urząd skarbowy (Dz. U. Nr 167, poz. 1635) Na podstawie art. 194 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W celu wykonania orzeczenia o przepadku przedmiotów przekazuje się bezpośrednio innym organom niż właściwy urząd skarbowy następujące przedmioty: 1) przerobione lub podrobione znaki urzędowe i narzędzia pomiarowe - właściwemu miejscowo i kompetencyjnie organowi administracji rządowej; 2) sprzęt i ekwipunek wojskowy - właściwemu miejscowo wojewódzkiemu sztabowi wojskowemu; 3) przerobione lub podrobione dokumenty przewozowe - właściwym przewoźnikom kolejowym; 4) których posiadanie wymaga zezwolenia organów administracji rządowej, a które nie są sprzętem lub ekwipunkiem wojskowym - właściwej miejscowo komendzie wojewódzkiej Policji; 5) przerobione, podrobione lub utracone stemple kontrolerskie Straży Granicznej oraz dokumenty uprawniające do przekroczenia granicy państwowej, w tym dokumenty podróży państw obcych, a także przerobione, podrobione lub utracone dokumenty zezwalające na pobyt stały lub czasowy na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej - Komendzie Głównej Straży Granicznej; 6) przerobione lub podrobione krajowe i zagraniczne znaki pieniężne - Centrali Narodowego Banku Polskiego; 7) inne niż wymienione w pkt 1-4, które mogą mieć znaczenie podczas szkolenia służb śledczych lub badań naukowych z zakresu kryminalistyki - Komendzie Głównej Policji lub odpowiednim jednostkom organizacyjnym innych organów, którym przysługują uprawnienia Policji w zakresie prowadzenia postępowania przygotowawczego. § 2. Przy przekazywaniu przedmiotów, o których mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy regulujące przekazywanie urzędowi skarbowemu przedmiotów objętych prawomocnym orzeczeniem o ich przepadku. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 sierpnia 1998 r. w sprawie wykazu przedmiotów, które w razie orzeczenia ich przepadku przekazuje się bezpośrednio innym organom niż właściwy urząd skarbowy (Dz. U. Nr 114, poz. 741 oraz z 1999 r. Nr 94, poz. 1095), zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 9 września 2003 r. sygn. akt SK 28/03 (Dz. U. Nr 167, poz. 1636) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Janusz Niemcewicz - przewodniczący, Marian Grzybowski, Andrzej Mączyński - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Marian Zdyb, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżących, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 9 września 2003 r., skarg konstytucyjnych: 1) Janusza Buczka o zbadanie zgodności art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787, ze zm.) z art. 20, 21, 32 ust. 1, art. 64 ust. 1 i 2 i art. 75 ust. 1 Konstytucji, 2) Doroty Czerwińskiej o zbadanie zgodności art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787, ze zm.) z art. 32, art. 64 ust. 1 i 2 i art. 75 ust. 1 Konstytucji, orzeka: Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 i Nr 162, poz. 1119, z 1999 r. Nr 111, poz. 1281, z 2000 r. Nr 3, poz. 46, Nr 5, poz. 67, Nr 83, poz. 946, Nr 88, poz. 988, Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1317 oraz z 2001 r. Nr 4, poz. 27 i Nr 32, poz. 386): - w zakresie, w jakim wyłącza wstąpienie w stosunek najmu lokalu mieszkalnego osoby, która w chwili śmierci najemcy miała tytuł prawny do zajmowania innego lokalu mieszkalnego, jest zgodny z art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 75 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie jest niezgodny z art. 20 i art. 21 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, - w zakresie, w jakim nie przewiduje wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego zstępnych rodzeństwa najemcy tego lokalu, jest zgodny z art. 32, art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 75 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 18 lipca 2003 r. w sprawie egzaminów państwowych na licencje lub uprawnienia lotnicze (Dz. U. Nr 168, poz. 1637) Na podstawie art. 99 ust. 6 w związku z art. 94 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania w zakresie kwalifikacji, wiedzy i doświadczenia członków komisji egzaminacyjnej; 2) tryb i sposób przeprowadzania egzaminów państwowych na licencje lub uprawnienia lotnicze. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 2) Prezesie - należy przez to rozumieć Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego; 3) Urzędzie - należy przez to rozumieć Urząd Lotnictwa Cywilnego; 4) Dzienniku Urzędowym - należy przez to rozumieć Dziennik Urzędowy Urzędu Lotnictwa Cywilnego; 5) Aneksie 1 - należy przez to rozumieć załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212, z 1963 r. Nr 24, poz. 137, z 1969 r. Nr 27, poz. 210, z 1976 r. Nr 21, poz. 130, Nr 32, poz. 188 i Nr 39, poz. 227, z 1984 r. Nr 39, poz. 199, z 2000 r. Nr 39, poz. 446, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 oraz z 2003 r. Nr 78, poz. 700); 6) wymaganiach JAR-66 (Joint Aviation Requirements) - należy przez to rozumieć europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR wydane przez JAA (Joint Aviation Authorities - Zrzeszenia Władz Lotniczych) - Personel poświadczający obsługę techniczną, wprowadzone do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy; 7) egzaminie teoretycznym - należy przez to rozumieć część teoretyczną egzaminu państwowego; 8) egzaminie praktycznym - należy przez to rozumieć część praktyczną egzaminu państwowego; 9) egzaminatorze teoretycznym - należy przez to rozumieć członka komisji egzaminacyjnej, upoważnionego do przeprowadzania egzaminu teoretycznego; 10) egzaminatorze praktycznym - należy przez to rozumieć członka komisji egzaminacyjnej, upoważnionego do przeprowadzania egzaminu praktycznego; 11) inspektorze - należy przez to rozumieć pracownika Urzędu posiadającego kwalifikacje, umiejętności i praktykę oraz potwierdzone uprawnienia zawodowe w zakresie licencjonowania personelu lotniczego; 12) przewodniczącym komisji egzaminacyjnej - należy przez to rozumieć członka komisji egzaminacyjnej, powołanego do koordynowania prac komisji egzaminacyjnej; 13) sekretarzu komisji egzaminacyjnej - należy przez to rozumieć członka komisji egzaminacyjnej powołanego do koordynowania wykonywania zadań związanych z funkcjonowaniem i prowadzeniem sekretariatu komisji egzaminacyjnej, organizacją i przebiegiem egzaminów państwowych oraz archiwizacją dokumentacji; 14) szefie egzaminatorów teoretycznych - należy przez to rozumieć członka komisji egzaminacyjnej, który organizuje i koordynuje przeprowadzanie egzaminu teoretycznego; 15) szefie egzaminatorów praktycznych - należy przez to rozumieć członka komisji egzaminacyjnej, który organizuje i koordynuje przeprowadzanie egzaminu praktycznego. Rozdział 2 Szczegółowe wymagania w zakresie kwalifikacji, wiedzy i doświadczenia członków komisji egzaminacyjnej § 3. O powołanie na egzaminatora teoretycznego może ubiegać się osoba, która ukończyła szkolenie, o którym mowa w § 6, oraz: 1) posiada wyższe wykształcenie w specjalności, z której będzie przeprowadzała egzamin, albo 2) posiada średnie wykształcenie w specjalności, z której będzie przeprowadzała egzamin, i udokumentowane 5 lat praktyki w tej specjalności, albo 3) posiada co najmniej średnie wykształcenie, ukończone lotnicze szkolenia zawodowe w specjalności, z której będzie przeprowadzała egzamin, i udokumentowane 5 lat praktyki w tej specjalności. § 4. 1. O powołanie na egzaminatora praktycznego może ubiegać się osoba, która ukończyła szkolenie, o którym mowa w § 6, oraz spełnia łącznie następujące warunki: 1) posiada udokumentowaną praktykę lotniczą wymaganą dla danego rodzaju egzaminu praktycznego; 2) posiada odpowiednią licencję i odpowiednie uprawnienia lotnicze do niej wpisane, o ile dla danego rodzaju egzaminu praktycznego jest to wymagane; 3) uczestniczyła co najmniej w jednym egzaminie praktycznym przeprowadzonym pod kierunkiem egzaminatora wyznaczonego przez przewodniczącego i uzyskała pozytywną opinię tego egzaminatora. 2. O powołanie na egzaminatora praktycznego upoważnionego do przeprowadzania egzaminu praktycznego w locie lub na symulatorze może ubiegać się osoba, która spełnia wymagania określone w ust. 1, posiada uprawnienie do wykonywania czynności lotniczych, będących przedmiotem egzaminu praktycznego, oraz uprawnienie instruktora w zakresie wykonywania czynności na danym typie statku powietrznego lub symulatorze, na którym przeprowadzany jest egzamin praktyczny. 3. Szczegółowe wymagania dla egzaminatorów praktycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. O powołanie na egzaminatora teoretycznego lub praktycznego upoważnionego do przeprowadzania egzaminu państwowego na licencję mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego lub wpisywanych do niej uprawnień wydawanych zgodnie z JAR-66 może ubiegać się osoba, która spełnia wymagania określone w JAR-66, a także wymagania, o których mowa odpowiednio w § 3 lub 4. § 6. Osoba ubiegająca się o powołanie na egzaminatora odbywa szkolenie wstępne, podczas którego zapoznawana jest w szczególności z: 1) najnowszymi wymogami międzynarodowych standardów lotniczych; 2) procedurą przeprowadzania egzaminu państwowego; 3) zasadami prowadzenia dokumentacji dotyczącej przeprowadzanych egzaminów państwowych i sprawozdań egzaminacyjnych; 4) przepisami w zakresie ochrony danych osobowych; 5) przepisami w zakresie prawa lotniczego. § 7. 1. Dokumentem potwierdzającym prawo przeprowadzania egzaminów państwowych jest upoważnienie egzaminatora komisji egzaminacyjnej, zwane dalej "upoważnieniem", wydawane powołanemu egzaminatorowi przez Prezesa. 2. Wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Zakres upoważnienia jest uwarunkowany kwalifikacjami i praktyką egzaminatora. 4. W przypadku utraty lub zniszczenia upoważnienia egzaminator niezwłocznie zawiadamia o tym Prezesa. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, Prezes wydaje duplikat upoważnienia. § 8. 1. Egzaminator odbywa szkolenia okresowe i doraźne. 2. Szkolenie okresowe jest przeprowadzane w celu aktualizacji wiadomości, w zakresie, o którym mowa w § 6. 3. Szkolenie doraźne jest zarządzane przez Prezesa w razie istotnych zmian w przepisach z zakresu lotnictwa, procedurach, wymaganiach oraz dokumentacji. W szkoleniu uczestniczą egzaminatorzy, których te zmiany dotyczą. § 9. 1. Sekretarz komisji egzaminacyjnej, zwany dalej "sekretarzem", inicjuje przeprowadzenie szkoleń, o których mowa w § 6 i 8. 2. Koszty związane z organizacją i prowadzeniem szkoleń, o których mowa w ust. 1, pokrywane są ze środków finansowych Urzędu. Rozdział 3 Tryb i sposób przeprowadzania egzaminów państwowych na licencje lub uprawnienia lotnicze wpisywane do licencji § 10. Egzaminator: 1) teoretyczny - sporządza zbiór pytań i tematów egzaminacyjnych oraz aktualizuje go w przypadku zmian w uregulowaniach prawnych lub technice lotniczej, w zakresie objętym przedmiotem egzaminu; 2) praktyczny - przeprowadza co najmniej dwa egzaminy praktyczne w każdym roku w okresie ważności upoważnienia, z wyjątkiem sytuacji, gdy w danym roku jest brak kandydatów w określonej specjalności. § 11. 1. Kandydat ubiegający się o wydanie licencji lub uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji przystępuje do egzaminu państwowego pod warunkiem spełnienia wymogów, o których mowa w art. 95 i 96 ustawy, oraz po złożeniu wniosku o wydanie licencji lub uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji. 2. Wymagania w zakresie wiedzy, umiejętności i doświadczenia kandydatów określają odrębne przepisy. § 12. 1. Kandydat jest obowiązany zgłosić się na egzamin państwowy w wyznaczonym terminie. 2. Warunkiem przystąpienia kandydata do egzaminu państwowego jest: 1) ustalenie przez egzaminatora tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin państwowy, na podstawie posiadanego przez nią dowodu osobistego, tymczasowego dowodu osobistego, zezwolenia na osiedlenie się lub paszportu; 2) uiszczenie opłaty lotniczej, o której mowa w art. 99 ust. 5 ustawy. 3. Sekretarz w związku z wykonywaniem czynności związanych z organizacją egzaminów państwowych jest uprawniony do żądania okazania dowodu uiszczenia opłaty lotniczej, o której mowa w art. 99 ust. 5 ustawy. 4. Egzaminator w związku z wykonywanymi czynnościami jest uprawniony do: 1) legitymowania kandydatów; 2) żądania poddania się przez kandydata badaniu w celu ustalenia zawartości alkoholu w organizmie, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że osoba ta znajduje się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu. 5. Egzaminator odmawia przeprowadzenia egzaminu państwowego, jeżeli: 1) niemożliwe jest ustalenie tożsamości osoby zgłaszającej się na egzamin państwowy; 2) kandydat zgłaszający się na egzamin państwowy: a) znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu bądź odmówił poddania się badaniu, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, b) zaproponował egzaminatorowi przyjęcie korzyści materialnej w zamian za uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu państwowego; 3) warunki atmosferyczne lub inne przyczyny uniemożliwiają bezpieczne przeprowadzenie egzaminu państwowego. 6. Egzamin praktyczny przeprowadzany z użyciem statku powietrznego zostaje przerwany przez egzaminatora, jeżeli w jego trakcie kandydat nie panuje w wystarczającym stopniu nad statkiem powietrznym lub dalsze użycie statku powietrznego zagraża bezpieczeństwu tego statku i jego załogi. 7. Egzamin państwowy może zostać przerwany: 1) na wniosek osoby egzaminowanej; 2) przez egzaminatora w przypadku: a) stwierdzenia, że zostały naruszone warunki bądź zasady przeprowadzania egzaminów państwowych, b) pogorszenia się warunków atmosferycznych podczas egzaminu państwowego w stopniu uniemożliwiającym bezpieczne kontynuowanie tego egzaminu. 8. W przypadkach określonych w: 1) ust. 5 pkt 1 i 3 oraz ust. 7 pkt 1 i 2 lit. a - przyjmuje się, iż osoba nie przystąpiła do egzaminu państwowego; 2) ust. 5 pkt 2 oraz ust. 6 - przyjmuje się, iż osoba nie zaliczyła egzaminu państwowego; 3) ust. 7 pkt 2 lit. b - przyjmuje się, że egzamin państwowy będzie kontynuowany po ustaniu przyczyn jego przerwania. § 13. 1. Do przeprowadzenia egzaminu państwowego nie może być wyznaczony egzaminator, który jest członkiem rodziny kandydata lub uczestniczył w procesie jego szkolenia. 2. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie można wyznaczyć innego egzaminatora do przeprowadzenia określonego egzaminu państwowego, egzamin ten powinien być przeprowadzony pod nadzorem inspektora lub członka komisji egzaminacyjnej, upoważnionego do takiego nadzoru przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, zwanego dalej "przewodniczącym". 3. W przypadku gdy egzaminator jest członkiem rodziny kandydata, kandydat jest obowiązany powiadomić o tym osobę kierującą go na egzamin państwowy. § 14. Kandydat przystępujący do egzaminu państwowego ma prawo ustalić tożsamość egzaminatora na podstawie posiadanego przez niego upoważnienia, o którym mowa w § 7 ust. 1, oraz dokumentu tożsamości ze zdjęciem. Pouczenie o prawie i sposobie ustalenia tożsamości egzaminatora zamieszczone jest w skierowaniu na egzamin państwowy. § 15. Przed rozpoczęciem egzaminu państwowego egzaminator informuje kandydata o warunkach organizacyjnych tego egzaminu oraz o zasadach dokonywania oceny udzielonych odpowiedzi lub wykonanych zadań. § 16. 1. Egzaminator przeprowadzający egzamin państwowy jest obowiązany w szczególności do: 1) zachowania w tajemnicy, przed egzaminem państwowym i w czasie jego trwania, treści pytań i tematów egzaminacyjnych, z wyjątkiem sytuacji, gdy przykłady pytań i tematów egzaminacyjnych publikowane są w Dzienniku Urzędowym lub za pośrednictwem elektronicznych środków przekazu w celach dydaktycznych; 2) bezstronnego i obiektywnego przeprowadzenia egzaminu państwowego, w szczególności przez rzetelną ocenę wiedzy lub umiejętności kandydata; 3) rzetelnego prowadzenia dokumentacji egzaminacyjnej; 4) niezwłocznego informowania kandydata o wyniku egzaminu państwowego. 2. W przypadku naruszenia przez egzaminatora obowiązków, o których mowa w ust. 1, osoba, która powzięła wiadomość o takim naruszeniu, niezwłocznie zawiadamia o tym przewodniczącego, a przewodniczący zawiadamia o tym fakcie Prezesa. § 17. W przypadku braku egzaminatora posiadającego kwalifikacje wymagane do przeprowadzenia określonego egzaminu państwowego Prezes może na wniosek przewodniczącego upoważnić do przeprowadzenia tego egzaminu inną osobę. Egzamin ten przeprowadzany jest pod nadzorem inspektora Urzędu. § 18. Wynik egzaminu państwowego określa egzaminator przez wystawienie oceny zaliczony albo niezliczony. § 19. 1. Egzaminator sporządza i podpisuje protokół wszystkich przeprowadzonych przez siebie w sesji egzaminacyjnej egzaminów z danego przedmiotu. 2. Sekretarz sporządza i podpisuje protokół każdej sesji egzaminacyjnej. § 20. Kandydat może złożyć do przewodniczącego odwołanie w terminie 3 dni od dnia powiadomienia go o wyniku egzaminu państwowego. § 21. 1. Jeżeli odwołanie, o którym mowa w § 20, dotyczy wyniku egzaminu teoretycznego albo praktycznego przeprowadzonego na ziemi, przewodniczący zarządza przeprowadzenie egzaminu komisyjnego z udziałem dwóch dodatkowych egzaminatorów. 2. Egzamin komisyjny odbywa się w terminie 30 dni od dnia egzaminu, którego dotyczy odwołanie. Przewodniczący, co najmniej na 14 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu komisyjnego, pisemnie zawiadamia kandydata o terminie i miejscu tego egzaminu. 3. W przypadku niezgłoszenia się kandydata na egzamin komisyjny przyjmuje się, że kandydat nie zaliczył egzaminu komisyjnego, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. W przypadku uzasadnionej nieobecności kandydata, spowodowanej w szczególności chorobą lub innymi zdarzeniami losowymi, przyjmuje się, że kandydat nie przystąpił do egzaminu komisyjnego. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. § 22. 1. Jeżeli odwołanie, o którym mowa w § 20, dotyczy wyniku egzaminu praktycznego przeprowadzonego w locie, w tym także czynności przed wykonaniem lotu oraz po jego zakończeniu, przewodniczący zarządza przeprowadzenie postępowania sprawdzającego przebieg tego egzaminu. 2. Postępowanie sprawdzające, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza zespół składający się co najmniej z dwóch egzaminatorów praktycznych w specjalności, w której przeprowadzony był egzamin praktyczny. Członkiem tego zespołu nie może być egzaminator, który przeprowadzał egzamin praktyczny. 3. Postępowanie sprawdzające, o którym mowa w ust. 1, polega na sprawdzeniu protokołu przebiegu egzaminu praktycznego, dokumentacji egzaminu praktycznego, dokumentacji operacyjnej oraz dostępnych zapisów, korespondencji radiotelefonicznej, automatycznego rejestratora przebiegu lotu lub zapisów symulatora lotu lub innego urządzenia treningowego użytego do egzaminu praktycznego. 4. W wyniku postępowania sprawdzającego zespół, o którym mowa w ust. 2, uznaje: 1) odwołanie za niezasadne albo 2) odwołanie za zasadne i zalicza egzamin praktyczny. § 23. Egzaminy teoretyczne przeprowadza się zgodnie z zatwierdzonym przez Prezesa i ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym rocznym planem egzaminów teoretycznych określającym terminy, miejsce, formę i zakres tych egzaminów. § 24. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w trybie sesyjnym z udziałem zespołu egzaminacyjnego. § 25. Egzamin teoretyczny może być przeprowadzany z udziałem osoby niebędącej egzaminatorem, jeżeli jest ona pracownikiem Urzędu oraz została upoważniona przez przewodniczącego do wykonywania określonych czynności techniczno-usługowych. Przepis § 16 stosuje się odpowiednio. § 26. 1. Kandydat może zdawać egzamin teoretyczny w trybie sesyjnym na trzech sesjach egzaminacyjnych. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kandydat jest obowiązany zdać egzaminy z wszystkich przedmiotów objętych egzaminem teoretycznym, w tym egzaminy poprawkowe, w trakcie trzech sesji egzaminacyjnych. § 27. 1. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany, z zastrzeżeniem ust. 2-4, w formie pisemnego testu wyboru z zastosowaniem: 1) arkusza egzaminacyjnego albo 2) techniki komputerowej. 2. Egzamin teoretyczny w formie ustnej może być przeprowadzony w przypadku egzaminu ze znajomości języka angielskiego lub języka polskiego oraz z frazeologii proceduralnej w tych językach. 3. Przewodniczący może wyrazić zgodę na stosowanie ustnej lub innej formy egzaminu teoretycznego w odniesieniu do całości lub części egzaminu z przedmiotu albo grupy tematycznej w obrębie przedmiotu, w przypadku gdy jest to uzasadnione potrzebą oceny wiedzy kandydata. 4. Egzamin teoretyczny na licencję mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego lub wpisywanych do niej uprawnień zgodnie z JAR-66 odbywa się w trybie określonym w JAR-66. Tryb ten może być stosowany w przypadku licencji lub uprawnień lotniczych wpisywanych do licencji wydawanych zgodnie z Aneksem 1. § 28. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w języku polskim, z wyjątkiem sytuacji, gdy kandydat we wniosku ubiega się o przeprowadzenie egzaminu teoretycznego w całości lub w części w języku angielskim. § 29. 1. Kandydat otrzymuje materiały służące do przeprowadzenia egzaminu teoretycznego, zawierające w szczególności testy, opatrzone pieczęcią komisji egzaminacyjnej. Uwzględnia się jedynie odpowiedzi udzielone na materiałach opatrzonych pieczęcią komisji egzaminacyjnej. 2. W czasie egzaminu teoretycznego niedopuszczalne jest korzystanie z materiałów pomocniczych innych niż dostarczone przez komisję egzaminacyjną oraz porozumiewanie się z innymi osobami. § 30. Egzamin teoretyczny w formie testu wyboru jest zaliczony, jeżeli kandydat udzieli co najmniej 75 % prawidłowych odpowiedzi z każdego przedmiotu, obowiązującego na egzaminie teoretycznym. Każde pytanie może zawierać od 3 do 8 propozycji odpowiedzi, z których tylko jedna jest prawidłowa. § 31. 1. Kandydat jest obowiązany zdać egzamin teoretyczny, w terminie 12 miesięcy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym kandydat przystąpił do egzaminu teoretycznego z pierwszego przedmiotu. W przypadku licencji, o której mowa w art. 94 ust. 6 pkt 1 lit. c oraz f ustawy, termin ten wynosi 18 miesięcy. 2. W przypadku upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, kandydat przystępuje do egzaminu teoretycznego od początku. § 32. Egzamin teoretyczny jest ważny przez okres 12 miesięcy od dnia jego zaliczenia. § 33. Warunkiem przystąpienia kandydata do egzaminu praktycznego jest uzyskanie przez niego zaliczenia egzaminu teoretycznego. § 34. Sekretarz wyznacza na każdy egzamin praktyczny egzaminatora spośród powołanych egzaminatorów praktycznych. § 35. 1. Egzamin praktyczny na licencję lub uprawnienie lotnicze wpisywane do licencji przeprowadzany jest w okresie ważności egzaminu teoretycznego, o którym mowa w § 32. 2. Egzamin praktyczny na przedłużenie ważności uprawnienia lotniczego wpisywanego do licencji przeprowadzany jest w terminie określonym w przepisach odrębnych. 3. Egzamin praktyczny uważa się za przeprowadzony w terminie określonym w ust. 1 i 2, jeżeli przynajmniej jeden element obowiązkowy tego egzaminu został przeprowadzony w tym terminie. § 36. 1. Egzamin praktyczny jest przeprowadzany na ziemi lub w locie. 2. Egzamin praktyczny jest przeprowadzany przy zastosowaniu właściwego statku powietrznego lub zespołu urządzeń statku powietrznego, lub symulatora, lub innego urządzenia treningowego, lub odpowiednio wyposażonego stanowiska pracy, lub stanowiska obsługi technicznej, w zależności od rodzaju licencji lub uprawnienia lotniczego, o które ubiega się kandydat. § 37. Miejsce egzaminu praktycznego ustala sekretarz w porozumieniu z kandydatem, egzaminatorem praktycznym oraz użytkownikiem odpowiednio statku powietrznego lub zespołu urządzeń statku powietrznego, lub symulatora, lub innego urządzenia treningowego, lub odpowiednio wyposażonego stanowiska pracy, lub stanowiska obsługi technicznej. § 38. 1. Statek powietrzny może być użyty do przeprowadzenia egzaminu praktycznego w locie, jeżeli: 1) spełnia wymagania do wykonywania lotów szkolnych określone w przepisach odrębnych; 2) jego użytkownik wyrazi na to zgodę, składając odpowiednie oświadczenie; 3) polisa ubezpieczeniowa statku powietrznego obejmuje ubezpieczeniem egzaminatora praktycznego. 2. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie jest wymagane, gdy kandydat jest użytkownikiem statku powietrznego. 3. Zgoda, o której mowa w ust. 1 pkt 2, obejmuje: 1) imienne wskazanie kandydata lub kandydatów; 2) zakres, w jakim statek powietrzny może być użyty podczas egzaminu praktycznego. § 39. Egzaminator praktyczny nadzoruje stosowanie podczas egzaminu praktycznego zasad i procedur operacyjnych, zawartych w aktualnej instrukcji operacyjnej albo instrukcji wykonywania lotów, właściwych ze względu na miejsce, w którym jest przeprowadzany egzamin praktyczny, wydanych i zatwierdzonych przez Prezesa. § 40. W przypadku użycia do egzaminu praktycznego statku powietrznego, na którym wymagana jest załoga jednoosobowa, zgoda, o której mowa w § 38 ust. 1 pkt 2, oznacza zgodę użytkownika tego statku powietrznego na wykonywanie czynności dowódcy statku powietrznego przez egzaminatora praktycznego lub na wykonywanie przez niego funkcji instruktora sprawującego nadzór instruktorski z ziemi nad samodzielnym lotem (skokiem) egzaminacyjnym, jeżeli program egzaminu praktycznego taki lot (skok) przewiduje lub dopuszcza. § 41. 1. W trakcie egzaminu praktycznego przeprowadzanego w locie na statku powietrznym, na którym jest wymagana załoga wieloosobowa, dowódcą statku powietrznego może być: 1) egzaminator praktyczny - jeżeli posiada aktualne uprawnienia dotyczące typu i rodzaju lotu oraz jeżeli użytkownik statku powietrznego wyraził na to zgodę, wystawiając odpowiedni dokument operacyjny; 2) pilot wyznaczony przez użytkownika statku powietrznego posiadający uprawnienie instruktora odpowiednie dla typu statku powietrznego oraz rodzaju szkolenia na licencje albo uprawnienia lotnicze, których dotyczy egzamin. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, egzaminator praktyczny, przed przeprowadzeniem egzaminu praktycznego, zapoznaje dowódcę statku powietrznego z planowanym przebiegiem egzaminu. Egzaminator praktyczny i dowódca statku powietrznego ustalają procedury zapewniające bezpieczeństwo w trakcie egzaminu praktycznego w przypadku popełnienia przez kandydata błędów. § 42. Dowódca statku powietrznego, na którym przeprowadzany jest egzamin praktyczny, ponosi odpowiedzialność za bezpieczeństwo operacji lotniczych. § 43. 1. Statek powietrzny znajdujący się w eksploatacji lub zespół urządzeń takiego statku powietrznego może być użyty do egzaminu praktycznego na mechanika poświadczenia obsługi technicznej lub uprawnienia lotniczego wpisywanego do tej licencji, jeżeli: 1) jego użytkownik wyrazi zgodę, ze wskazaniem kandydatów, a w przypadku gdy statek powietrzny lub zespół jego urządzeń znajduje się w trakcie obsługi technicznej - także podmiot posiadający certyfikat na obsługę techniczną statków powietrznych, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 6 ustawy, składając odpowiednie oświadczenie; 2) czynności lotnicze wykonywane przez kandydata w trakcie egzaminu praktycznego będą nadzorowane przez mechanika poświadczenia obsługi technicznej, ponoszącego odpowiedzialność za właściwe wykonanie tych czynności lub przywrócenie stanu technicznego po ich dokonaniu oraz zachowanie bezpieczeństwa i higieny pracy; mechanikiem tym może być egzaminator praktyczny albo osoba wyznaczona przez użytkownika statku powietrznego lub zespołu urządzeń. 2. Przeprowadzenie egzaminu praktycznego na mechanika poświadczenia obsługi technicznej lub uprawnienia lotniczego wpisywanego do tej licencji na odpowiednim stanowisku obsługi technicznej, z wykorzystaniem narzędzi i materiałów, wymaga zgody podmiotu posiadającego certyfikat na obsługę techniczną statków powietrznych, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 6 ustawy, który składa oświadczenie w tym zakresie. Przepis § 38 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 44. Symulator lotu lub inne urządzenie treningowe symulujące warunki lotu może być użyte do przeprowadzenia egzaminu praktycznego, jeżeli: 1) spełnia wymagania dla szkolenia lub egzaminowania w locie określone dla tego urządzenia w przepisach odrębnych oraz posiada aktualny dokument określający jego zdatność; 2) program egzaminu dopuszcza użycie tego urządzenia; 3) jego użytkownik wyrazi na to zgodę; przepis § 38 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 45. 1. Egzamin praktyczny na kontrolera ruchu lotniczego, informatora służby informacji powietrznej oraz, w przypadku dodatkowych uprawnień lotniczych wpisywanych do tych licencji, przeprowadzany jest na aktywnym, odpowiednio wyposażonym stanowisku pracy, po uzyskaniu zgody organu służb ruchu lotniczego lub organu służby informacji powietrznej, któremu to stanowisko pracy podlega. 2. Zgoda, o której mowa w ust. 1, obejmuje: 1) określenie stanowiska pracy; 2) imienną listę kandydatów, którzy mogą być poddani egzaminowi praktycznemu na tym stanowisku pracy; 3) akceptację wykonywania nadzoru nad czynnościami lotniczymi kandydatów podczas egzaminu praktycznego przez egzaminatora praktycznego albo uprawnionego pracownika organu służb ruchu lotniczego lub organu służby informacji powietrznej. § 46. 1. Zgodę na: 1) użycie do egzaminu praktycznego statku powietrznego lub zespołu urządzeń statku powietrznego, 2) użycie do egzaminu praktycznego symulatora lub innego urządzenia treningowego, 3) przeprowadzenie egzaminu praktycznego na stanowisku obsługi technicznej, 4) przeprowadzenie egzaminu praktycznego na aktywnym stanowisku pracy organu służb ruchu lotniczego lub organu służby informacji powietrznej uzyskuje kandydat lub organizacja lotnicza kierująca kandydata na egzamin. 2. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1, jest warunkiem wydania kandydatowi skierowania na egzamin praktyczny. 3. Kandydat lub organizacja lotnicza kierująca kandydata na egzamin po uzyskaniu zgody, o której mowa w ust. 1, przekazuje zgodę sekretarzowi. § 47. 1. Przed przystąpieniem do egzaminu praktycznego egzaminator sprawdza, czy: 1) nie upłynął termin ważności egzaminu teoretycznego kandydata; 2) dokumenty przebiegu szkolenia kandydata wskazują na to, że spełnia wymagania w zakresie szkolenia praktycznego określone w przepisach odrębnych; 3) kandydat posiada ważne orzeczenie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego kategorii właściwej dla licencji lub uprawnienia lotniczego, które ma być przedmiotem egzaminu; 4) kandydat osiągnął wymagany wiek lub posiada zgodę opiekunów prawnych. 2. W przypadku gdy kandydat nie spełnia któregokolwiek z wymagań, o których mowa w ust. 1, egzaminator praktyczny odmawia przeprowadzenia egzaminu praktycznego. § 48. 1. Podczas egzaminu praktycznego egzaminator praktyczny: 1) określa zadanie egzaminacyjne; 2) sprawdza wiedzę teoretyczną kandydata dotyczącą zasad i procedur wykonywania czynności lotniczych objętych zadaniem egzaminacyjnym oraz innych niezbędnych czynności lotniczych, w tym procedur awaryjnych, które nie są objęte zadaniem egzaminacyjnym; 3) nadzoruje i ocenia czynności lotnicze kandydata niezbędne do wykonania zadania egzaminacyjnego; 4) omawia wynik egzaminu z kandydatem; 5) wypełnia i potwierdza dokumentację egzaminacyjną oraz niezwłocznie przesyła ją do sekretariatu w przypadku niezaliczenia egzaminu przez kandydata. 2. Podczas egzaminu praktycznego wymaganego do przedłużenia ważności uprawnienia lotniczego wpisanego do licencji, poza czynnościami, o których mowa w ust. 1, egzaminator praktyczny: 1) ocenia, na podstawie licencji i dokumentu przebiegu praktyki lotniczej kandydata, stan spełnienia przez niego innych niż egzamin praktyczny wymagań na przedłużenie ważności uprawnienia; 2) przedłuża na następny okres ważność wpisanego do licencji uprawnienia, jeżeli kandydat spełnił pozostałe wymagania albo zaliczenie egzaminu praktycznego jest jedynym wymaganiem; 3) niezwłocznie przesyła do rejestru personelu lotniczego, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy, informację o wyniku egzaminu praktycznego. § 49. Podczas egzaminu praktycznego czynność lotnicza, będąca przedmiotem tego egzaminu, może być powtórzona przez kandydata w przypadku, gdy egzaminator praktyczny ma wątpliwości co do poprawności wykonania tej czynności. Egzaminator praktyczny może przerwać egzamin, jeśli uzna, że umiejętności kandydata w całości wymagają ponownego sprawdzenia. § 50. 1. Część egzaminu praktycznego, w której nie są symulowane sytuacje awaryjne, może być przyjmowana w trakcie lotu operacyjnego, w tym lotu z pasażerami. 2. Sytuacje awaryjne mogą być symulowane w trakcie lotów egzaminacyjnych, jeżeli: 1) są przewidziane zakresem egzaminu; 2) nie zagrażają bezpieczeństwu statku powietrznego; 3) nie mogą być symulowane na urządzeniu treningowym, w tym na symulatorze lotu. § 51. Kandydat zalicza egzamin praktyczny, jeżeli zaliczy podczas egzaminu praktycznego wszystkie obowiązkowe czynności lotnicze (elementy) wskazane w protokole tego egzaminu. § 52. 1. Kandydat, który nie zaliczył egzaminu praktycznego, może przystąpić do egzaminu poprawkowego w okresie ważności egzaminu teoretycznego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Warunkiem przystąpienia do egzaminu poprawkowego jest ukończenie przez kandydata dodatkowego szkolenia lub dodatkowej praktyki. Rodzaj i ilość dodatkowego szkolenia lub dodatkowej praktyki określa egzaminator praktyczny. § 53. W przypadku ubiegania się kandydata o świadectwo kwalifikacji lub uprawnienia lotnicze wpisywane do świadectwa kwalifikacji przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Przepisy przejściowy i końcowy § 54. Do egzaminów rozpoczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się odpowiednio przepisy tego rozporządzenia. § 55. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 lipca 2003 r. (poz. 1637) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA KWALIFIKACYJNE DLA EGZAMINATORÓW PRAKTYCZNYCH Tabela nr 1 Wymagania kwalifikacyjne dla egzaminatorów praktycznych komisji egzaminacyjnej, przyjmujących egzaminy od kandydatów do licencji członka personelu lotniczego oraz uprawnień wpisywanych do tych licencji Lp.Zakres upoważnienia egzaminatora do przeprowadzania egzaminów naWymagane uprawnienia lotniczeWymagana praktyka lotnicza 1231)4 1. Specjalność piloci - samoloty 1.1- licencję pilota turystycznego, - uprawnienie na klasę samolotów jednosilnikowych, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienie instruktora klasy 1- TT - 1.000 - INS - 250 1.2- licencję pilota turystycznego, - uprawnienie na klasę samolotów wielosilnikowych, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienie instruktora klasy 1, - uprawnienia instruktora szkolenia na klasę samolotów wielosilnikowych- TT - 1.000 - INS - 250, w tym 100 na samolotach wielosilnikowych 1.3- licencję pilota turystycznego, - licencję pilota zawodowego, - uprawnienie na klasę samolotów jednosilnikowych, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienie instruktora klasy 1- TT - 2.000 - INS - 250 1.4- uprawnienie na typ i instruktora szkolenia na typ samolotu jednosilnikowego z załogą jednoosobową- uprawnienie instruktora klasy 1, szkolenia na typ samolotu jednosilnikowego z załogą jednoosobową- TT - 500 1.52)- licencję pilota liniowego, - uprawnienie na typ samolotu i uprawnienie instruktora szkolenia na typ z załogą wieloosobową, - uprawnienie do lotów według wskazań przyrządów (IR)- licencja pilota liniowego, - uprawnienie instruktora szkolenia na typ samolotu z załogą wieloosobową- TT - 1.500 na samolotach z załogą wieloosobową, w tym jako PIC - 500 1.6- uprawnienie na klasę samolotów wielosilnikowych- uprawnienia instruktora na klasę samolotów wielosilnikowych- TT - 500 1.7- uprawnienie na typ samolotu z załogą jednoosobową- uprawnienie instruktora szkolenia na typ samolotu z załogą jednoosobową- TT - 500 1.8- uprawnienie do lotów według wskazań przyrządów (IR), - uprawnienie instruktora w lotach według wskazań przyrządów (IRI)- uprawnienie instruktora w lotach według wskazań przyrządów (IRI)- TT - 2.000, w tym: IFR - 450 i INS - 250 1.9- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 2 i 1- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1- TT - 2.000, w tym INS -500 1.10- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 3 i 2- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 2, - uprawnienie instruktora samolotowego (bez względu na rodzaj)- TT - 1.000, w tym 400 jako pilot doświadczalny 1.11- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy, - uprawnienie instruktora samolotowego (bez względu na rodzaj)- TT - 2.000, w tym 500 jako pilot doświadczalny 1.12- uprawnienie do lotów AGRO- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1, - uprawnienie do lotów AGRO- TT - 2.000, w tym INS - 200 w lotach AGRO 1.13- uprawnienie do lotów gaśniczych- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1, - uprawnienie do lotów gaśniczych- TT - 2.000, w tym 500 w lotach gaśniczych 1.14- uprawnienie na typ AN-2- uprawnienie instruktora na typ AN-2- TT - 1.000, w tym PIC - 200 na AN-2, w tym INS - 50 1.153)- uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- licencja pilota liniowego, - uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- TT - 1.500 na samolotach z załogą wieloosobową 2. Specjalność piloci - śmigłowce 2.14)- licencję pilota turystycznego, - uprawnienie na typ śmigłowca, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1, - uprawnienie instruktora szkolenia na typ- TT - 1.000 na śmigłowcach, w tym INS - 250 2.24)- licencję pilota turystycznego, - licencję pilota zawodowego, - uprawnienie na typ śmigłowca, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1, - uprawnienie instruktora szkolenia na typ- TT - 2.000 na śmigłowcach, w tym INS - 250 2.3- uprawnienie na typ śmigłowca z załogą jednoosobową- uprawnienie instruktora szkolenia na typ z załogą jednoosobową- TT - 750 na śmigłowcach 2.42)- licencję pilota liniowego, - uprawnienie na typ śmigłowca i uprawnienie instruktora szkolenia na typ z załogą wieloosobową- licencja pilota liniowego, - uprawnienie instruktora szkolenia na typ z załogą wieloosobową- TT - 1.500 na śmigłowcach z załogą wieloosobową, w tym jako PIC - 500 2.5- uprawnienie do lotów według wskazań przyrządów (IR), - uprawnienie instruktora w lotach według wskazań przyrządów (IRI)- uprawnienie instruktora w lotach według wskazań przyrządów (IRI)- TT - 2.000 na śmigłowcach, wtym IFR - 300 i INS - 200 2.64)- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 2 i 1- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1- TT - 2.000 na śmigłowcach, w tym INS - 500 2.74)- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 3 i 2- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 2, - uprawnienie instruktora śmigłowcowego (bez względu na rodzaj)- TT - 1.000 na śmigłowcach, w tym 200 jako pilot doświadczalny 2.84)- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy, - uprawnienie instruktora samolotowego (bez względu na rodzaj)- TT - 1.500 na śmigłowcach, w tym 400 jako pilot doświadczalny 2.9- uprawnienie do lotów AGRO- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1, - uprawnienie do lotów AGRO- TT - 2.000 na śmigłowcach, w tym INS - 200 w lotach AGRO 2.10- uprawnienie do lotów gaśniczych- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1, - uprawnienie do lotów gaśniczych- TT - 2.000, w tym 500 w lotach gaśniczych 2.113)- uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- licencja pilota liniowego, - uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- TT - 1.000 na śmigłowcach z załogą wieloosobową 3. Specjalność piloci - wiatrakowce 3.1- licencję pilota turystycznego, - licencję pilota zawodowego, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1- TT - 2.000 - INS - 250 3.2- uprawnienie instruktora klasy 2 i 1- uprawnienie instruktora szkolenia ogólnego klasy 1- TT - 2.000, w tym INS -500 3.3- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 3 i 2- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 2, - uprawnienie instruktora wiatrakowcowego (bez względu na klasę)- TT - 400, w tym 100 jako pilot doświadczalny 3.4- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy, - uprawnienie instruktora wiatrakowcowego (bez względu na klasę)- TT - 600, w tym 200 jako pilot doświadczalny 4. Specjalność piloci - sterowce 4.1- licencję pilota sterowcowego zawodowego, - uprawnienie na klasę sterowców z załogą jednoosobową, - uprawnienie do lotów nocnych- uprawnienia instruktora sterowcowego klasy 1, - uprawnienie do lotów nocnych- TT - 250, w tym PIC - 150 4.2- licencję pilota sterowcowego liniowego, - uprawnienie na typ z załogą wieloosobową- licencja pilota sterowcowego liniowego, - uprawnienie instruktora szkolenia na typ z załogą wieloosobową- TT - 400, w tym PIC - 250 4.3- uprawnienie instruktora klasy 2 i 1- uprawnienie instruktora klasy 1- TT - 300, w tym INS - 100 4.4- uprawnienie pilota doświadczalnego- uprawnienie pilota doświadczalnego, - uprawnienie instruktora sterowcowego (bez względu na rodzaj i klasę)- TT - 400, w tym 100 jako pilot doświadczalny 5. Specjalność piloci - balony wolne 5.1- licencję pilota balonu wolnego, - uprawnienie na klasę balonów na ogrzane powietrze albo klasę balonów na gaz, - uprawnienie na typ balonu wolnego z napędem - sterowcaturystycznego- uprawnienie instruktora balonowego klasy 1, - uprawnienie na klasę balonów na ogrzane powietrze albo klasę balonów na gaz, - uprawnienie na typ balonu wolnego z napędem - sterowca turystycznego- TT - 400, w tym PIC - 250 5.2- uprawnienie do czynności pilota balonu wolnego na ogrzane powietrze albo klasę balonów na gaz, za wynagrodzeniem- uprawnienie instruktora balonowego klasy 1, - uprawnienie na klasę balonów na ogrzane powietrze albo klasę balonów na gaz- TT - 400, w tym PIC - 350 5.3- do wykonywania lotów w nocy- uprawnienie instruktora balonowego klasy 1, - do wykonywania lotów w nocy- TT - 400, w tym PIC - 250 5.4- uprawnienie instruktora balonowego klasy 2 i 1- uprawnienie instruktora balonowego klasy 1- T - 500, w tym INS - 350 5.5- uprawnienie pilota doświadczalnego- uprawnienie instruktora balonowego (bez względu na klasę), - uprawnienie pilota doświadczalnego- TT - 400, w tym 50 jako pilot doświadczalny 6. Specjalność piloci - szybowce 6.1- licencję pilota szybowcowego, - uprawnienie dotyczące startu: - za wyciągarką, - za samolotem, - przy zastosowaniu napędu własnego szybowca- uprawnienie instruktora szybowcowego klasy 1, - uprawnienie dotyczące startu, odpowiednie do przyjmowanego egzaminu w zakresie tego uprawnienia- TT - 600, w tym INS - 200 6.2- uprawnienie instruktora szybowcowego klasy 2 i 1- uprawnienie instruktora szybowcowego klasy 1- TT - 800, w tym INS - 300 6.3- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 3 i 2- uprawnienie pilota doświadczalnego klasy 2, - uprawnienie instruktora szybowcowego (bez względu na klasę)- TT - 1.000, w tym 300 jako pilot doświadczalny 6.4- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy- uprawnienie pilota doświadczalnego 1 klasy, - uprawnienie instruktora szybowcowego (bez względu na klasę)- TT - 1.500, w tym 500 jako pilot doświadczalny 7. Specjalność - skoczkowie spadochronowi 7.1- licencję skoczka spadochronowego zawodowego, - uprawnienie instruktora spadochronowego- uprawnienie instruktora spadochronowego- TT - 1.500 7.2- licencję skoczka spadochronowego zawodowego, - uprawnienie skoczka spadochronowego doświadczalnego- uprawnienie instruktora spadochronowego, - uprawnienie skoczka spadochronowego doświadczalnego- TT - 2.500, w tym 300 doświadczalnych 7.3- uprawnienie instruktora spadochronowego- uprawnienie instruktora spadochronowego- TT - 1.500 7.4- uprawnienie skoczka spadochronowego doświadczalnego- uprawnienie instruktora spadochronowego, - uprawnienie skoczka spadochronowego doświadczalnego- TT - 2.500, w tym 300 doświadczalnych 8. Specjalność - nawigatorzy lotniczy 8.1- licencję nawigatora lotniczego, - uprawnienie na typ statku powietrznego- uprawnienie instruktora szkolenia na typ statku powietrznego- TT - 1.000, w tym na typie 100 8.2- instruktora szkolenia na typ statku powietrznego- uprawnienie instruktora szkolenia na typ statku powietrznego- TT - 1.500, w tym na typie 200 8.35)- uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- TT - 1.500 8.4- licencję nawigatora lotniczego z uprawnieniem na typ samolotu AN-2, - uprawnienie na typ samolotu AN-2- licencja pilota zawodowego albo liniowego, - uprawnienie instruktora na typ AN-2- TT - 1.000, w tym PIC - 200 na AN-2, w tym INS - 50 9. Specjalność - mechanicy pokładowi 9.1- licencję mechanika pokładowego, - uprawnienie na typ statku powietrznego- uprawnienie instruktora szkolenia na typ statku powietrznego- TT - 1.500, w tym na typie 200 9.2- instruktora szkolenia na typ statku powietrznego- uprawnienie instruktora szkolenia na typ statku powietrznego- TT - 1.500, w tym na typie 300 9.35)- uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- uprawnienie specjalne instruktora symulatorowego- TT - 1.500 9.4- licencję mechanika pokładowego z uprawnieniem na typ samolotu AN-2, - uprawnienie na typ samolotu AN-2- uprawnienie instruktora na typ AN-2- TT - 1.000, w tym PIC - 200 na AN-2, w tym INS - 50 10. Specjalność - radiooperator pokładowy 10.1- radiooperatora pokładowego, - uprawnienie na typ statku powietrznego- licencję radiooperatora pokładowego, - uprawnienie na typ statku powietrznego- TT - 100, w tym 30 na typie, którego dotyczy uprawnienie Objaśnienia skrótów użytych w tabeli: TT (Total Time) - całkowita praktyka w lotach na statku powietrznym kategorii, której dotyczy upoważnienie, wyrażona w liczbie godzin lotu albo w liczbie skoków spadochronowych, PIC (Pilot In Command) - praktyka pilota dowódcy statku powietrznego kategorii, której dotyczy upoważnienie, wyrażona w liczbie godzin lotu, INS (Instructor) - praktyka w lotach instruktorskich (dla pilotów na dwusterze) na statku powietrznym kategorii, której dotyczy upoważnienie, wyrażona w liczbie godzin lotu, IFR (Instrument Flight Rules) - praktyka w lotach wykonanych zgodnie z przepisami o lotach według wskazań przyrządów (IFR) na statku powietrznym kategorii, której dotyczy upoważnienie, wyrażona w liczbie godzin lotu, IR (Instrument Ratings) - uprawnienie do lotów według wskazań przyrządów (IFR), IRI (Instrument Ratings Instructor) - uprawnienie instruktora szkolenia według wskazań przyrządów (IFR). ________ 1) Ilekroć w kolumnie nr 3 wymieniono uprawnienie instruktora szkolenia na typ statku powietrznego, to uprawnienie to odnosi się do typu statku, którego dotyczy uprawnienie wymienione w kolumnie nr 2. 2) Egzaminatorzy wymienieni w pkt 1.5 i 2.4 mogą przyjmować egzaminy od kandydatów na licencje nawigatora lotniczego i mechanika pokładowego oraz uprawnienia na typ statku powietrznego, jeżeli egzamin ten nie może być przyjęty na symulatorze, a brak jest miejsca w kabinie załogi dla dodatkowego nawigatora albo mechanika pokładowego. 3) Egzaminatorzy wymienieni w pkt 1.15 i 2.11 są uprawnieni także do uczestnictwa w egzaminach na licencję liniową i uprawnienia na typ statku powietrznego z załogą wieloosobową. 4) Egzaminatorzy wymienieni w pkt 2.1, 2.2, 2.6, 2.7 i 2.8, posiadający uprawnienia na wiatrakowce, mogą przyjmować odpowiednie egzaminy praktyczne na licencje i uprawnienia lotnicze, odnoszące się do wiatrakowców. 5) Egzaminatorzy wymienieni w pkt 8.3 i 9.3 są uprawnieni także do uczestnictwa w egzaminach na licencje: odpowiednio nawigatora lotniczego i mechanika pokładowego oraz uprawnienia na typ statku powietrznego i uprawnienia instruktora szkolenia na typ statku powietrznego. Tabela nr 2 Wymagania kwalifikacyjne dla egzaminatorów praktycznych komisji egzaminacyjnej, przyjmujących egzaminy od kandydatów do licencji członka personelu lotniczego niewchodzących w skład załóg lotniczych i uprawnień wpisywanych do tych licencji Lp.Zakres upoważnienia egzaminatora do przeprowadzania egzaminów naWymagane uprawnienia lotniczeWymagana praktyka lotnicza w latach 1234 1. Specjalność - mechanik poświadczenia obsługi samolotu 1.1- uprawnienie obsługi płatowca- uprawnienie obsługi płatowca3 lata 1.2- uprawnienie obsługi zespołów napędowych- uprawnienie obsługi zespołów napędowych3 lata 1.3- uprawnienie obsługi awioniki- uprawnienie obsługi awioniki5 lat 1.4- uprawnienie obsługi samolotu jako całości- uprawnienie obsługi samolotu jako całości6 lat 2. Specjalność - mechanik poświadczenia obsługi śmigłowca 2.1- uprawnienie obsługi płatowca- uprawnienie obsługi płatowca3 lata 2.2- uprawnienie obsługi zespołów napędowych- uprawnienie obsługi zespołów napędowych3 lata 2.3- uprawnienie obsługi awioniki- uprawnienie obsługi awioniki5 lat 2.4- uprawnienie obsługi śmigłowca jako całości- uprawnienie obsługi śmigłowca jako całości6 lat 3. Specjalność - mechanik poświadczenia obsługi wiatrakowca 3.1- uprawnienie obsługi płatowca- uprawnienie obsługi płatowca2 lata 3.2- uprawnienie obsługi zespołów napędowych- uprawnienie obsługi zespołów napędowych2 lata 3.3- uprawnienie obsługi awioniki- uprawnienie obsługi awioniki3 lata 3.4- uprawnienie obsługi wiatrakowca jako całości- uprawnienie obsługi wiatrakowca jako całości4 lata - uprawnienie obsługi płatowca i - uprawnienie obsługi zespołów napędowych i - uprawnienie obsługi awioniki5 lat 4. Specjalności pozostałe mechaników poświadczenia obsługi pozostałych kategorii statków powietrznych, odnoszące się do statku powietrznego jako całości 4.1- uprawnienie obsługi sterowca- uprawnienia obsługi sterowca2 lata - uprawnienie obsługi balonu wolnego, - uprawnienie obsługi zespołu napędowego i - uprawnienie obsługi awioniki statków powietrznych innych kategorii5 lat 4.2- uprawnienie obsługi balonu wolnego- uprawnienie obsługi balonu wolnego4 lata 4.3- uprawnienie obsługi szybowca- uprawnienie obsługi szybowca4 lata 5. Specjalność - kontroler ruchu lotniczego 5.1- uprawnienie kontroli lotniska- uprawnienie kontrolera ruchu lotniczego, - uprawnienie kontroli lotniska4 lata 5.2- uprawnienie kontroli zbliżania- uprawnienie kontrolera ruchu lotniczego, - uprawnienie kontroli zbliżania4 lata 5.3- uprawnienie kontroli radarowej zbliżania- uprawnienie kontrolera ruchu lotniczego, - uprawnienie kontroli radarowej zbliżania5 lat 5.4- uprawnienie kontroli radaru precyzyjnego podejścia- uprawnienie kontrolera ruchu lotniczego, - uprawnienie kontroli radaru precyzyjnego podejścia5 lat 5.5- uprawnienie kontroli obszaru- uprawnienie kontrolera ruchu lotniczego4 lata 5.6- uprawnienie kontroli radarowej obszaru- uprawnienie kontrolera ruchu lotniczego, - uprawnienie kontroli radarowej obszaru5 lat 5.7- uprawnienie instruktora -kontrolera ruchu lotniczego- uprawnienie instruktora -kontrolera ruchu lotniczego3 lata praktyki instruktora -kontrolera ruchu lotniczego 6. Specjalność - dyspozytor lotniczy 6.1- licencję dyspozytora lotniczego- licencja dyspozytora lotniczego5 lat - licencja pilota liniowego z uprawnieniem instruktora (bez względu na rodzaj i klasę)3 lata 7. Specjalność - informator służby informacji powietrznej 7.1- licencję informatora służby informacji powietrznej, - uprawnienie do informacji powietrznej lotniska niekontrolowanego- licencja informatora służby informacji powietrznej, - uprawnienie do informacji powietrznej lotniska niekontrolowanego3 lata - uprawnienie instruktora -kontrolera ruchu lotniczego3 lata 7.2- licencję informatora służby informacji powietrznej, - uprawnienie do informacji powietrznej w rejonie informacji powietrznej- licencja informatora służby informacji powietrznej, - uprawnienie do informacji powietrznej w rejonie informacji powietrznej4 lata - uprawnienie instruktora -kontrolera ruchu lotniczego3 lata Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie programów ochrony, obowiązków oraz szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego (Dz. U. Nr 168, poz. 1638) Na podstawie art. 189 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania dotyczące: 1) obowiązków organu nadzoru lotniczego, zarządzających lotniskami i przedsiębiorstw lotniczych w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego; 2) programów ochrony lotnisk, przewoźników lotniczych, podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą oraz państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym; 3) szkolenia odpowiedniego personelu. § 2. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwany dalej "Prezesem Urzędu", jako organ nadzoru lotniczego wykonuje obowiązki określone w Krajowym Programie Ochrony Lotnictwa Cywilnego, zwanym dalej "Krajowym Programem", stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie Krajowego Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa (Dz. U. Nr 160, poz. 1549). § 3. 1. W ramach nadzoru sprawowanego nad lotnictwem cywilnym Prezes Urzędu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej, powołuje zespół do spraw badania przypadków naruszeń zasad ochrony lotnictwa i zaistniałych aktów bezprawnej ingerencji na lotniskach oraz na pokładach polskich statków powietrznych. 2. Tryb działania zespołu, o którym mowa w ust. 1, określa regulamin ustalony przez Prezesa Urzędu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej. 3. Obsługę administracyjną zespołu, o którym mowa w ust. 1, zapewnia Prezes Urzędu. § 4. Obowiązki zarządzających lotniskami oraz przedsiębiorstw lotniczych w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego określają przepisy § 2 ust. 1 pkt 12-15 Krajowego Programu. § 5. 1. Zarządzający lotniskiem, przewoźnik lotniczy, inne podmioty prowadzące lotniczą działalność gospodarczą oraz państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym opracowują i wprowadzają do stosowania programy ochrony przed aktami bezprawnej ingerencji, zwane dalej "programami ochrony", podlegające zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu. 2. Obowiązku opracowania programu ochrony nie stosuje się do podmiotów wykonujących obsługę naziemną w zakresie określonym w art. 176 pkt 1, 8 i 9 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze oraz w § 2 ust. 2 Krajowego Programu. 3. Prezes Urzędu zatwierdza program ochrony, jeżeli spełnia on wymagania dotyczące szczegółowego zakresu danych objętych tym programem. 4. Szczegółowe wymagania dotyczące zakresu danych objętych programem ochrony opracowywanym przez poszczególne podmioty określa załącznik do rozporządzenia. 5. Szczegółowe wymagania dotyczące zakresu danych objętych programem ochrony lotniska stosuje się odpowiednio do pozostałych programów ochrony. § 6. 1. Osoba zatrudniona lub wykonująca czynności na lotnisku podlega obowiązkowi szkolenia w zakresie wiedzy dotyczącej ochrony i bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym przed aktami bezprawnej ingerencji. 2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, prowadzi zarządzający lotniskiem. 3. Koszty szkolenia ponosi pracodawca. Koszty te nie mogą przekroczyć rzeczywistych wydatków poniesionych przez zarządzającego lotniskiem na prowadzenie szkolenia. 4. Zakres, tryb, częstotliwość i formy szkoleń, zasady kontroli jakości prowadzonych szkoleń oraz wymagane kwalifikacje osób szkolących, a także sposób sprawdzania wiedzy i umiejętności w wyniku szkolenia określają przepisy § 120-129 Krajowego Programu. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. (poz. 1638) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY LOTNISKA PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Cele programu i odpowiedzialność za jego wprowadzenie. 1.2 Krajowe i międzynarodowe uregulowania prawne. 1.3 Zespół Ochrony Lotniska: 1.3.1 Warunki powoływania. 1.3.2 Członkostwo. 1.4 Organizacja służby ochrony lotniska, włącznie z obowiązkami i zakresem odpowiedzialności. 1.5 Wyznaczenie i zadania osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony lotniska. 1.6 Służby stanowiące system ochrony lotniska. 1.7 Przewoźnicy lotniczy operujący z danego lotniska. 2. Charakterystyka fizyczna i urządzenia lotniska 2.1 Charakterystyka fizyczna, plan urządzeń i instalacji lotniska. 2.2 Opis stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej lotniska. 2.3 Terminale pasażerskie, włącznie ze strefami sterylnymi, stanowiskami odprawy biletowo-bagażowej i punktami kontroli bezpieczeństwa. 2.4 Stosowany sprzęt ochrony. 2.5 Terminale cargo i komory symulacyjne - jeśli istnieją. 2.6 Centrum wysyłki poczty lotniczej. 2.7 Lokalizacja tarasów widokowych i skrytek bagażowych - jeśli istnieją. 2.8 Opis stref ruchu włącznie z płytą postojową, drogami startowymi i drogami kołowania. 2.9 Ogrodzenie oraz zamknięte i strzeżone wejścia i wyjścia. 2.10 Obiekty kontroli ruchu lotniczego oraz ich wyposażenie. 2.11 Urządzenia radiowe i nawigacji lotniczej. 2.12 Lokalizacja miejsc parkingowych statków powietrznych izolowanych ze względów bezpieczeństwa. 2.13 Centrum Telekomunikacyjne oraz Centrum Koordynacji Antykryzysowej. 2.14 Magazyny paliw. 2.15 Stanowisko rozpoznania i neutralizacji materiałów oraz urządzeń wybuchowych. 2.16 Zasilanie centralne i awaryjne. 2.17 Inne newralgiczne rejony lotniska oraz urządzenia i instalacje. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 Kontrola dostępu do strefy zastrzeżonej i innych stref i urządzeń, ważnych ze względu na ochronę lotniska, włącznie z wydawaniem kart identyfikacyjnych dla osób i pojazdów. 3.2 Kontrola kluczy i zamków. 3.3 Ochrona części terminala przeznaczonych dla przewoźników lotniczych oraz innych użytkowników mających dostęp do strefy operacyjnej lotniska. 3.4 Nadzór nad tarasami widokowymi i miejscami dla osób towarzyszących lub odwiedzających lotnisko. 3.5 Ochrona statków powietrznych na płycie postojowej i w strefie manewrowej. 3.6 Procedury ochrony w odniesieniu do pasażerów i ich bagażu, włącznie z procedurami dotyczącymi lotów zagrożonych: 3.6.1 Kontrola bezpieczeństwa za pomocą urządzeń technicznych. 3.6.2 Przeszukanie ręczne. 3.6.3 Inne metody kontroli bezpieczeństwa. 3.6.4 Postępowanie z bronią oraz przedmiotami zabronionymi do przewozu. 3.7 Procedury kontroli personelu udającego się do stref zastrzeżonych lotniska. 3.8 Opis techniczny używanego sprzętu ochrony, takiego jak: 3.8.1 Urządzenia rentgenowskie. 3.8.2 Urządzenia do wykrywania materiałów wybuchowych. 3.8.3 Bramki do wykrywania metali. 3.8.4 Ręczne wykrywacze metali. 3.8.5 Komory symulacyjne. 3.8.6 Urządzenia do wykrywania śladowych ilości materiałów wybuchowych. 3.8.7 Urządzenia do wykrywania materiałów radiacyjnych. 3.9 Postępowanie z osobami uprzywilejowanymi oraz ich bagażem i eskortą. 3.10 Łączenie bagażu rejestrowanego z pasażerami posiadającym kartę pokładową, włącznie z pasażerami transferowymi i tranzytowymi. 3.11 Kontrola i nadzór nad obsługą bagażu. 3.12 Procedury ochrony związane z bagażem rejestrowanym odprawionym poza portem lotniczym. 3.13 Oddzielenie pasażerów przylatujących od odlatujących. 3.14 Oddzielenie pasażerów lotnictwa ogólnego i innych nieskontrolowanych pasażerów przylatujących od skontrolowanych w strefie sterylnej lub stosowanie dodatkowych procedur ochrony. 3.15 Postępowanie z pasażerami potencjalnie niebezpiecznymi przewożonymi z/bez eskorty. 3.16 Procedury ochrony w odniesieniu do ładunków, przesyłek kurierskich i ekspresowych, poczty lotniczej oraz zaopatrzenia pokładowego i innych dostaw. 3.17 Kontrola i nadzór nad strefą terminali, strefą operacyjną lotniska, ogrodzeniem, włącznie z wszystkimi przejściami na lotnisku. 3.18 Sprawdzanie bezpośredniego otoczenia lotniska. 3.19 Postępowanie i unieszkodliwianie niebezpiecznych i podejrzanych przedmiotów lub materiałów wybuchowych znalezionych na lotnisku. 3.20 Procedury ochrony związane z działalnością obiektów kontroli ruchu lotniczego: 3.20.1 Ochrona oraz kontrola dostępu do obiektów kontroli ruchu lotniczego. 3.20.2 Procedury ochrony związane z przekazywaniem informacji o porwanym statku powietrznym za pomocą systemu AFTN. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Kryteria zatrudnienia pracowników ochrony. 4.3 Odpowiednie szkolenie personelu: 4.3.1 Podstawowe szkolenie personelu z zakresu świadomości bezpieczeństwa 4.3.2 Podstawowe szkolenie pracowników ochrony. 4.3.3 Specjalistyczne szkolenia pracowników ochrony. 4.3.4 Okresowe szkolenie utrwalające. 4.4 Inspekcje, przeglądy, testy i badania. 4.5 Nadzór nad efektywnością wszystkich procedur ochrony. 4.6 Testowanie i ocena programu ochrony lotniska. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Zorganizowanie Centrum Koordynacji Antykryzysowej i powołanie sztabu kryzysowego na wypadek zaistnienia sytuacji kryzysowej. 5.2 Plan postępowania na wypadek porwania. 5.3 Plan postępowania na wypadek sabotażu. 5.4 Plan postępowania na wypadek zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.5 Procedury alarmowe w przypadku niespodziewanych sytuacji wysokiego ryzyka. 5.6 Działania i procedury w sytuacji zagrożenia bombowego. 5.7 Ewakuacja i przeszukanie statku powietrznego będącego obiektem ataku lub groźby. 5.8 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Diagramy organizacyjne. - Lista przedstawicieli przewoźników lotniczych operujących z lotniska. - Wykaz użytkowników portu lotniczego. - Mapa lotniska i strefy zewnętrznej. - Szczegółowa mapa strefy operacyjnej i ogólnodostępnej. - Szczegółowy plan terminali. - Plany i szkice stref szczególnie podatnych na zagrożenie. - Dodatkowe procedury ochrony obowiązujące w porcie lotniczym. - Procedury ochrony podmiotów prowadzących działalność lotniczą na terenie portu lotniczego. - Wzór informacji o porwanym statku powietrznym za pomocą systemu AFTN. - Programy szkoleniowe. - Procedury powiadamiania o zdarzeniu. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PRZEWOŹNIKA LOTNICZEGO PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu i odpowiedzialność za jego wprowadzenie. 1.3 Krajowe uregulowania prawne. 1.4 Organizacja służby ochrony przewoźnika lotniczego, włącznie z obowiązkami i zakresem odpowiedzialności. 1.5 Wyznaczenie i zadania osoby odpowiedzialnej za ochronę przewozów. 1.6 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 1.6.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 1.6.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 1.6.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 1.7 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 1.8 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 1.9 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 1.10 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 2. Procedury ochrony 2.1 Sprawdzenie statku powietrznego przed odlotem. 2.2 Procedury łączenia bagażu rejestrowanego z pasażerami posiadającymi karty wstępu na pokład statku powietrznego oraz pasażerami transferowymi i tranzytowymi. 2.3 Kontrola pasażerów i ich bagażu (rejestrowany i kabinowy). 2.4 Kontrola załóg latających i ich bagażu (rejestrowany i kabinowy). 2.5 Procedury ochrony związane z pasażerami oraz ich bagażem odprawianym poza lotniskiem. 2.6 Procedury ochrony związane z przewozem ładunków, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty. 2.7 Autoryzacja odmowy transportu pasażerów, bagażu, ładunków, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty. 2.8 Procedury ochrony związane z przewozem bagażu rejestrowanego bez właściciela. 2.9 Postępowanie wobec pasażerów potencjalnie niebezpiecznych eskortowanych, bądź nie, przez uzbrojoną eskortę oraz wobec pasażerów naruszających warunki przewozu (tzw. pasażerów uciążliwych). 2.10 Postępowanie wobec pasażerów z ograniczoną zdolnością poruszania się. 2.11 Postępowanie wobec pasażerów uprzywilejowanych. 2.12 Przewożenie broni lub przedmiotów niebezpiecznych w przeznaczonych do tego miejscach na pokładzie samolotu oraz zabezpieczenie ich na lotniskach przeznaczenia w porozumieniu z władzami lotniska. 2.13. Kontrola dostępu i ochrona zaparkowanych statków powietrznych oraz ich plombowanie. 2.14 Kontrola zaopatrzenia pokładowego. 2.15 Postępowanie z pocztą i materiałami przewoźnika. 2.16 Procedury ochrony związane z rejsami tranzytowymi. 2.17 Procedury związane z czynnościami sprzątająco-porządkowymi na pokładzie statku powietrznego. 2.18 Wymagania dotyczące personelu przewoźnika. 3. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 3.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 3.2 Odpowiednie przeszkolenie: 3.2.1 Podstawowe szkolenie personelu i załóg latających. 3.2.2 Okresowe szkolenie utrwalające. 3.3 Inspekcje, przeglądy, testy i badania. 3.4 Nadzór nad efektywnością wszystkich przedsięwzięć kontroli i ochrony. 3.5 Testowanie i ocena programu ochrony przewoźnika lotniczego. 4. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 4.1 Powołanie Centrum Koordynacji Kryzysowej w siedzibie przewoźnika. 4.2 Plan postępowania na wypadek porwania: 4.2.1 Statku powietrznego znajdującego się na ziemi. 4.2.2 Statku powietrznego znajdującego się w powietrzu. 4.3 Plan postępowania na wypadek sabotażu: 4.3.1 Statku powietrznego znajdującego się na ziemi. 4.3.2 Statku powietrznego znajdującego się w powietrzu. 4.4 Plan postępowania w sytuacji zagrożenia środkami masowego rażenia (chemiczne, biologiczne, radiacyjne): 4.4.1 Statku powietrznego znajdującego się na ziemi. 4.4.2 Statku powietrznego znajdującego się w powietrzu. 4.5 Procedury stosowane w trakcie lotu w przypadku znalezienia lub przypuszczenia, że na pokładzie statku powietrznego znajduje się podejrzany przedmiot. 4.6 Procedury alarmowe w przypadku zaistnienia niespodziewanej sytuacji wysokiego ryzyka. 4.7 Działania i procedury stosowane w przypadku zagrożenia bombowego. 4.8 Ewakuacja i przeszukanie statku powietrznego znajdującego się na ziemi będącego obiektem zagrożenia. 4.9 Informowanie o incydentach mających miejsce na ziemi i w powietrzu. Załączniki: - Diagramy organizacyjne. - Program szkolenia. - Wzory list kontrolnych posiadanych statków powietrznych. - Wzory raportów o zaistniałym incydencie na pokładzie. - Lista przeszukania samolotu. - Lista kontroli samolotu w przypadku zagrożenia oraz postoju tranzytowego. - Wykaz przedmiotów niedopuszczonych do przewozu na pokładzie statku powietrznego oraz przedmiotów i materiałów zabronionych do przewozu statkiem powietrznym. - Wykaz osób wyłączonych z kontroli bezpieczeństwa. - Plany wnętrz wszystkich posiadanych typów statków powietrznych. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PODMIOTU PROWADZĄCEGO LOTNICZĄ DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ WYMIENIONĄ W ART. 176 PKT 2, 3, 5, 6 I 10 USTAWY Z DNIA 3 LIPCA 2002 R. - PRAWO LOTNICZE PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu i odpowiedzialność za jego wprowadzenie. 1.3 Krajowe uregulowania prawne. 1.4 Organizacja służby ochrony podmiotu prowadzącego lotniczą działalność gospodarczą, włącznie z obowiązkami i zakresem odpowiedzialności. 1.5 Wyznaczenie i zadania osoby odpowiedzialnej za ochronę przedsiębiorstwa. 1.6 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 1.6.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 1.6.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 1.6.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 1.7 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 1.8 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 1.9 Zasady ruchu pojazdów po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów, miejsca postoju pojazdów. 1.10 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 1.11 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 1.12 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych. 1.13 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 2. Procedury ochrony 2.1 System przepustkowy: 2.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 2.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 2.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 2.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 2.3 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 2.4 Procedury ochrony związane z separacją pasażerów. 2.5 Procedury ochrony związane z obsługą statku powietrznego. 2.6 Procedury ochrony związane z obsługą pasażerów i ich bagażu (oznakowanie bagażu). 2.7 Kontrola bezpieczeństwa personelu przedsiębiorstwa, udającego się do stref zastrzeżonych lotniska. 2.8 Procedury kontroli bezpieczeństwa zaopatrzenia pokładowego oraz innych materiałów przedsiębiorstwa. 2.9 Procedury łączenia bagażu rejestrowanego z pasażerami posiadającymi karty wstępu na pokład statku powietrznego oraz pasażerami transferowymi i tranzytowymi. 2.10 Procedury ochrony związane z obsługą towarów, przesyłek kurierskich i ekspresowych oraz poczty. 2.11 Procedury ochrony związane z przewozem bagażu rejestrowanego bez właściciela (manifest bagażowy). 2.12 Procedury postępowania wobec pasażerów potencjalnie niebezpiecznych eskortowanych, bądź nie, przez uzbrojoną eskortę oraz wobec pasażerów naruszających warunki przewozu (tzw. pasażerów uciążliwych). 2.13 Procedury postępowania wobec pasażerów z ograniczoną zdolnością poruszania się. 2.14 Procedury postępowania wobec pasażerów uprzywilejowanych. 2.15 Procedury ochrony związane z przewozem broni, amunicji lub przedmiotów niebezpiecznych transportem lotniczym. 2.16 Procedury związane z czynnościami sprzątająco-porządkowymi na pokładzie statku powietrznego. 3. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 3.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 3.2 Odpowiednie przeszkolenie personelu: 3.2.1 Podstawowe szkolenie personelu i załóg latających. 3.2.2 Okresowe szkolenie utrwalające. 3.3 Inspekcje, przeglądy, testy i badania. 3.4 Nadzór nad efektywnością wszystkich przedsięwzięć kontroli i ochrony. 3.5 Testowanie i ocena programu ochrony podmiotu prowadzącego lotniczą działalność gospodarczą. 4. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 4.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu. 4.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 4.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 4.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 4.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 4.3 Procedury postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 4.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 4.5 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 4.6 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Diagramy organizacyjne. - Program szkolenia. - Wzory raportów o zaistniałym incydencie na terenie poczekalni odlotowej. - Wykaz przedmiotów niedopuszczonych do przewozu na pokładzie statku powietrznego oraz przedmiotów i materiałów zabronionych do przewozu statkiem powietrznym. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI PODMIOTU PROWADZĄCEGO OBSŁUGĘ NAZIEMNĄ W ZAKRESIE ZAOPATRZENIA POKŁADOWEGO STATKÓW POWIETRZNYCH 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne międzynarodowe i krajowe. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów po terenie lotniska. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca postoju pojazdów przeznaczonych do transportu zaopatrzenia pokładowego oraz sposób ich izolowania w przypadku zagrożenia. 2.7 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 2.8 Opis pomieszczeń produkcyjnych. 2.9 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych. 2.10 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Kontrola dostaw towarów i produktów na teren obiektów przedsiębiorstwa. 3.4 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 3.5 Procedury ochrony przy załadunku zaopatrzenia pokładowego i przewozie na pokład statku powietrznego: 3.5.1 Procedury ochrony przy załadunku zaopatrzenia pokładowego. 3.5.2 Procedury ochrony stosowane przy przewozie zaopatrzenia pokładowego pojazdami: a) transport spoza terenu lotniska, b) transport na terenie lotniska. 3.5.3 Procedury ochrony stosowane przy załadunku zaopatrzenia pokładowego na statek powietrzny. 3.6 Procedury ochrony w odniesieniu do zaopatrzenia pokładowego powrotnego. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu skierowanego przeciwko urządzeniom bądź środkom transportu zaopatrzenia pokładowego. 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Procedury postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.6 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Instrukcja dotycząca zasad plombowania sprzętu, wózków i kontenerów posiłkowych. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI PODMIOTU PROWADZĄCEGO OBSŁUGĘ NAZIEMNĄ W ZAKRESIE ZAOPATRZENIA STATKÓW POWIETRZNYCH W PALIWO, SMARY I INNE MATERIAŁY TECHNICZNE 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów (np. autocystern) po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca postoju pojazdów przeznaczonych do transportu paliwa i smarów oraz sposób ich izolowania w przypadku zagrożenia. 2.7 Opis urządzeń nalewczych i zbiorników stałych. 2.8 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 2.9 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych. 2.10 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Procedury bezpieczeństwa przy napełnianiu autocystern, przewozie paliwa i tankowaniu statków powietrznych: 3.3.1 Procedury bezpieczeństwa przy napełnianiu autocystern. 3.3.2 Procedury ochrony stosowane przy transporcie paliwa: a) spoza terenu lotniska, b) na terenie lotniska. 3.3.3 Procedury bezpieczeństwa stosowane przy tankowaniu i/lub roztankowaniu statków powietrznych. 3.4 Wymagania dotyczące personelu wykonującego czynności tankowania/roztankowania statków powietrznych. 3.5 Procedury ochrony dotyczące zaopatrzenia statków powietrznych w materiały techniczne. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu skierowanego przeciwko urządzeniom bądź środkom transportu zaopatrzenia paliwowego. 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Procedury postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Procedury postępowania w przypadku wycieku paliwa na terenie obiektów i/lub na lotnisku. 5.6 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.7 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Plan rozmieszczenia zbiorników i urządzeń paliwowych oraz usytuowanie bram. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Strefy bezpieczeństwa podczas tankowania statku powietrznego. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI PODMIOTU PROWADZĄCEGO OBSŁUGĘ NAZIEMNĄ TOWARÓW 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów przeznaczonych do przewozu towarów po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca postoju pojazdów przeznaczonych do przewozu towarów oraz sposób ich izolowania w przypadku zagrożenia. 2.7 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 2.8 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych. 2.9 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 3.4 Procedury ochrony przy odbiorze, przewozie oraz załadunku i rozładunku towarów na pokład statków powietrznych: 3.4.1 Procedury ochrony przy odbiorze towarów. 3.4.2 Przeszukanie oraz kontrola bezpieczeństwa towarów oraz procedury ochrony zastosowane do skontrolowanych towarów. 3.4.3 Procedury ochrony stosowane przy transporcie towarów: a) spoza terenu lotniska, b) na terenie lotniska. 3.4.4 Procedury ochrony stosowane przy przewozie oraz załadunku/rozładunku towarów na pokład statków powietrznych. 3.5 Procedury ochrony stosowane w przypadku towarów przeładunkowych. 3.6 Procedury ochrony stosowane w przypadku towarów transportowanych statkiem powietrznym przeznaczonym tylko do przewozu towarów. 3.7 Towary wyłączone z kontroli bezpieczeństwa. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1. Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu skierowanego przeciwko urządzeniom bądź środkom przewozu towarów. 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Procedury postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.6 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI PODMIOTU PROWADZĄCEGO OBSŁUGĘ NAZIEMNĄ POCZTY ORAZ PRZESYŁEK POCZTOWYCH 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów przeznaczonych do przewozu poczty oraz przesyłek pocztowych po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca postoju pojazdów przeznaczonych do przewozu poczty oraz przesyłek pocztowych oraz sposób ich izolowania w przypadku zagrożenia. 2.7 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 2.8 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych. 2.9 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 3.4 Procedury ochrony przy przygotowywaniu, pakowaniu poczty i przesyłek pocztowych oraz przewozie, załadunku i rozładunku na pokład statków powietrznych: 3.4.1 Procedury ochrony przy przygotowywaniu, pakowaniu poczty i przesyłek pocztowych. 3.4.2 Procedury ochrony stosowane przy transporcie poczty i przesyłek pocztowych: a) spoza terenu lotniska, b) na terenie lotniska. 3.4.3 Procedury ochrony stosowane przy przewozie oraz załadunku/rozładunku na pokład statków powietrznych. 3.5 Procedury ochrony stosowane w przypadku poczty przeładunkowej oraz pozostałej poczty. 3.6 Procedury ochrony w przypadku poczty priorytetowej. 3.7 Poczta wyłączona z kontroli bezpieczeństwa. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1. Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu skierowanego przeciwko urządzeniom bądź środkom przewozu poczty oraz przesyłek pocztowych: 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu: 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Procedury postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.6 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI PODMIOTU PROWADZĄCEGO USŁUGI SPRZĄTAJĄCO-PORZĄDKOWE 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca postoju pojazdów przeznaczonych do usług sprzątająco-porządkowych. 2.7 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 3.4 Procedury ochrony dotyczące dostaw i kontroli towarów do obiektów, ich magazynowanie oraz przewóz na pokład statku powietrznego. 3.5 Procedury ochrony związane z prowadzonymi usługami sprzątająco-porządkowymi na pokładzie statku powietrznego. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu skierowanego przeciwko urządzeniom bądź środkom transportu firmy sprzątająco-porządkowej. 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Procedury postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.6 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE ZAKRESU DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PODMIOTU PROWADZĄCEGO LOTNICZĄ DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ WYMIENIONĄ W ART. 160 UST. 3 PKT 7 USTAWY Z DNIA 3 LIPCA 2002 R. - PRAWO LOTNICZE, PRZED AKTAMI BEZPRAWNEJ INGERENCJI 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca postoju pojazdów przeznaczonych do prowadzenia lotniczej działalności gospodarczej. 2.7 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 2.8 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych. 2.9 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 3.4 Procedury ochrony wynikające z prowadzonej lotniczej działalności gospodarczej. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu. 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Sposób postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.6 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. SZCZEGÓŁOWY ZAKRES DANYCH OBJĘTYCH PROGRAMEM OCHRONY PAŃSTWOWEGO ORGANU ZARZĄDZANIA RUCHEM LOTNICZYM 1. Zagadnienia ogólne 1.1 Definicje. 1.2 Cel programu. 1.3 Uregulowania prawne. 1.4 Organizacja ochrony przedsiębiorstwa. 1.5 Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za sprawy ochrony przedsiębiorstwa oraz zakres jej uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności. 2. Charakterystyka fizyczna obiektów 2.1 Usytuowanie obiektów (położenie przedsiębiorstwa względem stref lotniska): 2.1.1 W strefie ogólnodostępnej (poza lotniskiem). 2.1.2 W strefie zastrzeżonej (na terenie lotniska, w bliskim sąsiedztwie np. płyty postojowej). 2.1.3 Na pograniczu stref ogólnodostępnej i zastrzeżonej. 2.2 Granice stref obiektów i zróżnicowanie dostępu do nich przez personel przedsiębiorstwa. 2.3 Urządzenia wykorzystywane do ochrony obiektów. 2.4 Zasady ruchu pojazdów po terenie lotniska oraz wyznaczonych drogach obiektów. 2.5 Ogrodzenie obiektów oraz przejścia eksploatacyjne i awaryjne. 2.6 Lokalizacja miejsca do kierowania akcją w sytuacji kryzysowej oraz zapewnienie środków łączności. 2.7 Lokalizacja miejsca składowania i unieszkodliwiania materiałów niebezpiecznych 2.8 Źródła zasilania zasadnicze i awaryjne. 3. Procedury ochrony i kontroli 3.1 System przepustkowy: 3.1.1 Kontrola dostępu osób do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.2 Kontrola dostępu pojazdów do stref zastrzeżonych i wybranych urządzeń obiektów. 3.1.3 Rodzaje i ilość przepustek. 3.2 Sposób wydawania i przechowywania kluczy do pomieszczeń. 3.3 Ochrona wydzielonych rejonów obiektu. 3.4 Procedury ochrony związane z działalnością obiektów kontroli ruchu lotniczego. 3.5 Procedury ochrony związane z przekazywaniem informacji o porwanym statku powietrznym za pomocą systemu AFTN. 4. Przedsięwzięcia zapewniające efektywność programu 4.1 Sprawdzanie wiarygodności zatrudnianego personelu w zakresie bezpieczeństwa. 4.2 Szkolenia dla zatrudnionych pracowników z zakresu ochrony i bezpieczeństwa (podstawowe i okresowe). 4.3 Inspekcje, przeglądy i testy (nadzór wewnętrzny nad systemem ochrony obiektów): 4.3.1 Inspekcje dotyczące systemu ochrony obiektów. 4.3.2 Przeglądy systemu ochrony obiektów. 4.3.3 Testy systemu ochrony obiektów. 5. Planowanie działań na wypadek sytuacji kryzysowych 5.1 Działania podejmowane w przypadku wtargnięcia na teren obiektów przedsiębiorstwa osób nieupoważnionych lub zaistnienia sabotażu. 5.2 Procedury postępowania w przypadku otrzymania informacji o podłożeniu bomby/próbie popełnienia sabotażu na terenie obiektu: 5.2.1 Technika przyjmowania informacji telefonicznej o zamachu bombowym lub próbie popełnienia sabotażu. 5.2.2 Sposób postępowania po otrzymaniu pisemnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.2.3 Sposób postępowania w przypadku otrzymania bezpośredniej ustnej informacji o planowanym zamachu bombowym lub innym zagrożeniu terrorystycznym. 5.3 Sposób postępowania w przypadku zagrożenia środkami masowego rażenia. 5.4 Procedury postępowania w przypadku znalezienia podejrzanych przedmiotów, pakunków lub niebezpiecznych urządzeń na terenie obiektów. 5.5 Procedury ewakuacji Centrum Zarządzania Ruchem Lotniczym, uwzględniające konieczność reorganizacji ruchu lotniczego w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej z zachowaniem zasad bezpieczeństwa tego ruchu. 5.6 Obieg informacji w przypadku zaistnienia zagrożeń. 5.7 Informowanie o incydentach. Załączniki: - Plan/mapa usytuowania obiektów przedsiębiorstwa w otoczeniu miasta lub lotniska, z uwzględnieniem stref dostępu. - Wzory przepustek: osobowych, samochodowych, materiałowych. - Instrukcja o systemie przepustkowym. - Kwestionariusz rozmowy z osobą powiadamiającą o zagrożeniu bombowym. - Wykaz przedmiotów zabronionych do wnoszenia na teren obiektów. - Pozostałe załączniki w zależności od potrzeb. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań dotyczących konstrukcji statków powietrznych oraz certyfikatu typu (Dz. U. Nr 168, poz. 1639) Na podstawie art. 47 ust. 10 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania dotyczące konstrukcji statków powietrznych, ich części składowych i innego wyposażenia; 2) przepisy techniczne dla poszczególnych typów statków powietrznych; 3) tryb składania wniosków o wydanie certyfikatu typu oraz wzory certyfikatu typu; 4) szczegółowe zasady wydawania i cofania certyfikatu typu. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) posiadaczu certyfikatu typu - rozumie się przez to podmiot, któremu wydano certyfikat typu; 2) orzeczeniu zdatności - rozumie się przez to orzeczenie, o którym mowa w art. 47 ust. 7 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 3) zatwierdzonej organizacji projektującej lub zatwierdzonej organizacji produkującej - rozumie się przez to odpowiednio zatwierdzoną organizację projektującą lub zatwierdzoną organizację produkującą, o której mowa w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR-21 - Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139, poz. 1329); 4) organizacji obsługowej - rozumie się przez to odpowiednio organizację obsługową, o której mowa w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR-145 - Zatwierdzone organizacje obsługowe, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem, o którym mowa w pkt 3. § 3. Wymagania dotyczące konstrukcji statków powietrznych, ich części składowych i innego wyposażenia określają następujące europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR, wprowadzone do stosowania rozporządzeniem, o którym mowa w § 2 pkt 3: 1) JAR-1 - Definicje i skróty; 2) JAR-21 - Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części; 3) JAR-22 - Szybowce i motoszybowce; 4) JAR-23 - Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego; 5) JAR-25 - Samoloty duże; 6) JAR-26 - Dodatkowe wymagania zdatności do lotu; 7) JAR-27 - Wiropłaty małe; 8) JAR-29 - Wiropłaty duże; 9) JAR-36 - Hałas statków powietrznych; 10) JAR-APU - Pomocnicze zespoły napędowe; 11) JAR-AWO - Loty w każdych warunkach meteorologicznych; 12) JAR-E - Silniki; 13) JAR-MMEL/MEL - Minimalne wyposażenie statku powietrznego; 14) JAR-P - Śmigła; 15) JAR-TSO - Normy techniczne; 16) JAR-VLA - Bardzo lekkie samoloty. § 4. 1. Wymagania techniczne dla poszczególnych typów statków powietrznych określają przepisy techniczne wprowadzone do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, a w szczególności następujące europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR ustanowione przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA), wprowadzone do stosowania rozporządzeniem, o którym mowa w § 2 pkt 3: 1) JAR-22 - Szybowce i motoszybowce; 2) JAR-23 - Samoloty kategorii normalnej, użytkowej akrobacyjnej i transportu lokalnego; 3) JAR-25 - Samoloty duże; 4) JAR-26 - Dodatkowe wymagania zdatności do lotu; 5) JAR-27 - Wiropłaty małe; 6) JAR-29 - Wiropłaty duże; 7) JAR-VLA - Bardzo lekkie samoloty. 2. Do statków powietrznych nieobjętych europejskimi wymaganiami bezpieczeństwa lotniczego JAR, w szczególności do: 1) sterowców, 2) balonów załogowych, 3) statków powietrznych należących do kategorii "specjalny", 4) spadochronów osobowych, 5) spadochronów ratunkowych, 6) urządzeń startowych statków powietrznych, a zwłaszcza do wyciągarek oraz ściągarek - stosuje się wymagania techniczne wprowadzone do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. § 5. Postępowanie w sprawie wydania certyfikatu typu wszczyna się na wniosek złożony do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". § 6. 1. Prezes Urzędu wyznacza Zespół Roboczy Certyfikacji, w skład którego wchodzą przewodniczący oraz członkowie. 2. Prezes Urzędu zawiadamia stronę o składzie Zespołu Roboczego Certyfikacji. 3. W postępowaniu w sprawie wydania certyfikatu typu przeprowadza się czynności certyfikacyjne według harmonogramu sporządzonego przez stronę i zaakceptowanego przez przewodniczącego Zespołu Roboczego Certyfikacji. § 7. 1. Zespół Roboczy Certyfikacji działa na posiedzeniach: 1) wstępnym; 2) bieżącym; 3) przed lotami; 4) końcowym. 2. Z każdego z posiedzeń, o których mowa w ust. 1, sporządza się protokół, którego kopię doręcza się stronie. § 8. 1. Certyfikat typu jest wydawany po uprzednim: 1) przeprowadzeniu prób w locie, chyba że europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR-21 - Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części stanowią inaczej; 2) zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu: a) instrukcji użytkowania w locie, b) odpowiednio instrukcji użytkowania silnika lub instrukcji użytkowania śmigła, c) odpowiednio instrukcji zabudowy silnika lub śmigła, d) instrukcji obsługi technicznej statku powietrznego w części dotyczącej zdatności do lotu, e) odpowiednio instrukcji obsługi silnika lub śmigła, f) instrukcji napraw. 2. Do certyfikatu typu załącza się arkusz danych technicznych, zawierający: 1) warunki użytkowania statku powietrznego; 2) ograniczenia ustalone ze względu na bezpieczeństwo lotów. 3. W przypadku dokonania istotnych zmian w wyrobach, na które wydano certyfikat typu, na wniosek osoby zainteresowanej wydaje się uzupełniający certyfikat typu. 4. W celu określenia zdatności do lotu importowanego statku powietrznego przed jego zarejestrowaniem w rejestrze cywilnych statków powietrznych, na wniosek osoby zainteresowanej wydaje się certyfikat uznania zdatności. 5. Do postępowania w sprawie wydania uzupełniającego certyfikatu typu oraz certyfikatu uznania zdatności stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wydawania certyfikatu typu. § 9. 1. Wzory certyfikatu typu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Przepisy dotyczące certyfikatu typu stosuje się odpowiednio do orzeczenia zdatności. 3. Wzór orzeczenia zdatności określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 10. 1. Przez próby w locie rozumie się zespół działań na ziemi i w powietrzu zmierzających do uzyskania informacji o jakościowych i ilościowych charakterystykach statków powietrznych, ich zespołów i wyposażenia w rzeczywistych warunkach lotu. 2. Ustala się podział na następujące rodzaje prób w locie: 1) badawczo-rozwojowe; 2) certyfikacyjne; 3) produkcyjne; 4) eksploatacyjne. § 11. 1. Próby w locie przeprowadza się zgodnie z programem prób w locie zawierającym następujące informacje: 1) opis przedmiotu próby zawierający w szczególności: a) podstawowe dane geometryczne oraz rysunek w trzech rzutach, b) projektowy ciężar i pole położeń środka ciężkości, c) projektowe ograniczenia, opatrzone uwagą: "W trakcie prób obowiązują ograniczenia potwierdzone przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w tymczasowej instrukcji użytkowania w locie", d) informacje o zespole napędowym, e) inne informacje w zakresie odpowiadającym informacjom podawanym w instrukcji użytkowania w locie w celu dostarczenia wskazówek prowadzącemu próby; 2) cel prób; 3) podstawę prawną przeprowadzenia prób; 4) zakres prób; 5) wykaz wyposażenia przewidywanego do wykonania próby; 6) opis sposobu, w jaki wyposażenie będzie skalowane i sprawdzane przed próbą; 7) opis sposobu, w jaki będzie wykazane spełnianie wymagań w niezbędnym zakresie przed próbami w locie; 8) procedury realizowania prób z omówieniem zarówno niezbędnych prób na ziemi, jak i w locie; 9) kolejność realizacji prób; 10) sposób organizacji prób; 11) środki bezpieczeństwa właściwe dla rodzaju próby; 12) sposób dokumentowania prób; 13) warunki organizacji prób w celu zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa lotów próbnych. 2. Program prób w locie zatwierdza Prezes Urzędu. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do lotów próbnych kontrolnych. 4. Przepisu ust. 1 pkt 13 nie stosuje się do zatwierdzonej organizacji projektującej oraz do zatwierdzonej organizacji produkującej. § 12. 1. Jeżeli wnioskujący przeprowadzenie prób w locie jest zatwierdzoną organizacją projektującą lub zatwierdzoną organizacją produkującą, niezależnie od postanowień § 13, próby w locie przeprowadza się zgodnie z instrukcją operacyjną prób w locie organizacji. 2. W instrukcji operacyjnej prób w locie organizacji zamieszcza się następujące dane: 1) schemat organizacyjny, obsadę oraz zakres obowiązków i odpowiedzialność osób pełniących poszczególne funkcje w odniesieniu do prób w locie, obsługi oraz współpracy z biurem konstrukcyjnym i Urzędem Lotnictwa Cywilnego; 2) wymagania dla personelu latającego, zasady utrzymywania kwalifikacji i kontroli kwalifikacji; 3) zasady formowania załogi doświadczalnej; 4) zasady obecności na pokładzie osób trzecich; 5) zasady oprzyrządowywania pomiarowego i przetwarzania danych; 6) wyposażenie bezpieczeństwa; 7) strefy prób w locie; 8) minimalne warunki pogodowe dla poszczególnych rodzajów prób w locie; 9) wzory dokumentów i zasady dokumentowania prób w locie, jak: a) poświadczenie gotowości technicznej do lotu, b) arkusz załadowania, c) zlecenie lotu, d) sprawozdanie z lotu; 10) zasady przechowywania dokumentacji prób w locie; 11) zasady przeprowadzania lotów pokazowych i demonstracyjnych. 3. Instrukcja operacyjna prób w locie organizacji stanowi część instrukcji organizacji prób w locie albo jest sporządzana w formie odrębnego dokumentu. 4. Instrukcję operacyjną prób w locie organizacji zatwierdza Prezes Urzędu. § 13. 1. Próby w locie statku powietrznego i jego części składowych przeprowadza się przy uwzględnieniu: 1) optymalnych metod przeprowadzania prób ze względu na posiadaną aparaturę pomiarową; 2) optymalnych metod przeprowadzania prób ze względu na budowę statku powietrznego oraz jego elementów składowych; 3) posiadanej struktury organizacyjnej, środków technicznych oraz zatrudnionego personelu. 2. Personel prób w locie składa się z pilotów doświadczalnych posiadających licencje właściwe dla danej kategorii statków powietrznych z wpisanym właściwym uprawnieniem pilota doświadczalnego dla odpowiedniej kategorii lotów próbnych, inżynierów prób w locie oraz obserwatorów prób w locie. 3. Wymagania i warunki uczestniczenia w lotach próbnych inżynierów prób w locie oraz obserwatorów prób w locie stanowią część zatwierdzanej przez Prezesa Urzędu instrukcji operacyjnej prób w locie organizacji. 4. Przed wydaniem dla statku powietrznego certyfikatu typu, w celu uzyskania rozszerzonej oceny statku powietrznego w zastosowaniach specjalistycznych, do wykonywania na nim lotów mogą zostać, za zgodą Prezesa Urzędu, dopuszczeni również piloci posiadający odpowiednią praktykę w tym zakresie, nieposiadający uprawnień pilota doświadczalnego. § 14. 1. Wykonujący próby w locie sporządza sprawozdanie z prób w locie, w którym zamieszcza następujące dane: 1) opis przedmiotu próby; 2) chronologiczny wykaz wszystkich zmian prototypu, dokonywanych w trakcie prób i oznaczonych jako dokonane przez wnioskującego albo wymagane przez Prezesa Urzędu w rezultacie prób certyfikacyjnych, które wykazały niespełnienie wymagań zawartych w przepisach stanowiących podstawę certyfikacji; 3) cel prób; 4) podstawę przeprowadzenia prób; 5) zakres prób; 6) przebieg prób; 7) opis techniki użytej dla danej próby; 8) szczegółowe omówienie wyników prób; 9) wnioski końcowe; 10) oświadczenie prowadzącego próby o niezaobserwowaniu zjawisk nietypowych lub niebezpiecznych; 11) szczegółowe dane dotyczące każdej z przeprowadzanych prób oraz obliczenia niezbędne do przeanalizowania tych danych w razie przeprowadzania lotów próbnych doświadczalnych. 2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, podpisują piloci biorący udział w próbach oraz członkowie personelu lotniczego, analizujący wyniki prób i uczestniczący w opracowaniu sprawozdania. § 15. 1. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu próby w locie przeprowadza się zgodnie z wymaganiami międzynarodowymi wprowadzonymi do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. 2. W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu szczegółowe zasady wydawania i cofania certyfikatu typu oraz orzeczenia zdatności, a także przeprowadzania prób w locie, określają wprowadzone do stosowania europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego JAR-21 - Procedury certyfikacji statków powietrznych oraz związanych z nimi wyrobów i części. § 16. W postępowaniu dotyczącym wydania certyfikatu typu stosuje się również wydane przez Prezesa Urzędu wytyczne i instrukcje, o których nowa w art. 21 ust. 2 pkt 16 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, a w szczególności Podręcznik Utrzymania Zdatności - Certyfikacja. § 17. Certyfikat typu może być wydany innemu niż posiadacz certyfikatu typu podmiotowi, z zachowaniem tego samego numeru certyfikatu typu. § 18. 1. Prezes Urzędu cofa certyfikat typu, gdy: 1) nie jest możliwe usunięcie przyczyny zawieszenia certyfikatu typu; 2) posiadacz certyfikatu typu wystąpi z wnioskiem o rezygnację z tego certyfikatu. 2. Cofnięcie certyfikatu typu jest skuteczne w stosunku do wszystkich statków powietrznych wyprodukowanych zgodnie z danym certyfikatem typu. § 19. 1. Posiadacz certyfikatu typu, któremu cofnięto ten certyfikat, jest obowiązany zwrócić go Prezesowi Urzędu. 2. W certyfikacie, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się: 1) nadruk albo pieczątkę o treści: "cofnięto" - w przypadku, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 1; 2) nadruk albo pieczątkę o treści: "zwrócony w wyniku rezygnacji" - w przypadku, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 2; 3) datę oraz podpis osoby zamieszczającej nadruk albo pieczątkę. 3. W arkuszu danych technicznych do certyfikatu typu zamieszcza się datę cofnięcia certyfikatu typu. 4. Oznaczenia, o których mowa w ust. 2 i 3, zamieszcza się również na egzemplarzu certyfikatu typu będącym w posiadaniu Prezesa Urzędu. 5. Po zamieszczeniu oznaczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, certyfikat typu podlega zwrotowi dotychczasowemu posiadaczowi certyfikatu typu. § 20. 1. Posiadacz certyfikatu typu, który utracił jego oryginał, może wystąpić do Prezesa Urzędu z wnioskiem o wydanie duplikatu tego certyfikatu. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz certyfikatu typu jest obowiązany załączyć oświadczenie o utracie oryginału certyfikatu typu wraz z informacją o przyczynie jego utraty. 3. Duplikat certyfikatu typu wydaje Prezes Urzędu. 4. W duplikacie certyfikatu typu, pod oznaczeniem numeru certyfikatu typu, zamieszcza się: 1) datę wydania duplikatu; 2) wpis o następującej treści: "Wydany celem zastąpienia oryginalnego certyfikatu typu, który został utracony". 5. W razie odnalezienia oryginału certyfikatu typu posiadacz jest obowiązany do jego zwrotu Prezesowi Urzędu. § 21. Certyfikaty typu albo dokumenty równoważne, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. § 22. Do czasu wprowadzenia do stosowania wymagań międzynarodowych, na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, o których mowa w § 4 i § 15 ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 17 listopada 2004 r. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 sierpnia 2003 r. (poz. 1639) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie kontroli przestrzegania przepisów oraz decyzji z zakresu lotnictwa cywilnego (Dz. U. Nr 168, poz. 1640) Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i sposób wykonywania kontroli przestrzegania przepisów oraz decyzji z zakresu lotnictwa cywilnego, a także stosowane przy tym dokumenty i ich wzory. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) jednostce kontrolowanej - rozumie się przez to podmioty, o których mowa w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 2) kierowniku jednostki kontrolowanej - rozumie się przez to odpowiednio kierownika jednostki kontrolowanej lub osobę, o której mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 3) Urzędzie - rozumie się przez to Urząd Lotnictwa Cywilnego; 4) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. § 3. 1. Kontrola przestrzegania przepisów oraz decyzji z zakresu lotnictwa cywilnego, zwana dalej "kontrolą", jest przeprowadzana jako kontrola okresowa albo kontrola doraźna. 2. Kontrola okresowa może być wykonywana jako kontrola: 1) kompleksowa - obejmująca całokształt działalności jednostki kontrolowanej; 2) problemowa - obejmująca wybrane zagadnienia z działalności jednostki kontrolowanej; 3) sprawdzająca - mająca na celu zbadanie wykonania zaleceń kontroli. 3. Kontrola doraźna ma charakter interwencyjny. § 4. 1. Kontrolę okresową przeprowadza się zgodnie z okresowym planem kontroli, sporządzanym przez Prezesa Urzędu. 2. Okresowy plan kontroli określa: 1) okres, na jaki sporządzany jest plan kontroli; 2) rodzaje kontroli, jakie mają być przeprowadzane w okresie objętym planem kontroli; 3) dane identyfikacyjne jednostek, które mają być kontrolowane; 4) przewidziany przedmiot kontroli, ich miejsce oraz terminy ich przeprowadzania. § 5. 1. Kontrolę przeprowadza się na podstawie programu kontroli, sporządzanego przez Prezesa Urzędu, chyba że programy te określają przepisy międzynarodowe. 2. Program kontroli określa: 1) rodzaj kontroli; 2) dane identyfikacyjne jednostki kontrolowanej; 3) przedmiot kontroli; 4) miejsce kontroli; 5) termin kontroli; 6) imię, nazwisko oraz stanowisko służbowe osoby kontrolującej lub osób wchodzących w skład zespołu kontrolnego, ze wskazaniem osoby pełniącej funkcję przewodniczącego zespołu kontrolnego; 7) założenia organizacyjne dotyczące przeprowadzenia kontroli. 3. Przy ustalaniu programu kontroli uwzględnia się w szczególności: 1) wyniki wcześniej przeprowadzonych kontroli; 2) wyniki badań i analiz określonych problemów oraz skarg i wniosków; 3) czynniki ryzyka wynikające z charakteru działalności jednostki kontrolowanej; 4) zakres działania jednostki kontrolowanej. § 6. Wzory dokumentów uprawniających do przeprowadzenia kontroli określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 7. 1. Prezes Urzędu zawiadamia na piśmie, w terminie nie krótszym niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia kontroli, jednostkę kontrolowaną o przewidywanym terminie i przedmiocie kontroli, osobie kontrolującej lub o składzie zespołu kontrolnego. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w terminie nie krótszym niż 24 godziny przed rozpoczęciem kontroli. § 8. Przepisów § 7 nie stosuje się w przypadku: 1) podejrzenia wystąpienia stanu zagrożenia bezpieczeństwa lotów; 2) konieczności niezwłocznego sprawdzenia funkcjonowania podmiotów prowadzących działalność w zakresie lotnictwa cywilnego; 3) konieczności sprawdzenia efektywności funkcjonowania systemów ochrony lotnisk, przewoźników lotniczych i innych podmiotów prowadzących lotniczą działalność gospodarczą; 4) przeprowadzania kontroli doraźnych. § 9. 1. Kontrolujący dokumentuje przebieg kontroli w protokole kontroli, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, chyba że wzór tego protokołu określają przepisy międzynarodowe. 2. Jednostka kontrolowana może zgłosić zastrzeżenia do protokołu kontroli bezpośrednio w tym protokole lub w odrębnym piśmie złożonym do Prezesa Urzędu w terminie 14 dni od dnia przedłożenia protokołu kontroli do podpisu temu podmiotowi. 3. Prezes Urzędu, w terminie 14 dni od dnia złożenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, informuje na piśmie jednostkę kontrolowaną o uwzględnieniu lub odrzuceniu tych zastrzeżeń, wraz z uzasadnieniem. § 10. 1. Zabezpieczając zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 5 ustawy statek powietrzny, kontrolujący wydaje w imieniu Prezesa Urzędu decyzję, o której mowa w art. 29 ustawy, określającą zakres naruszenia oraz termin do usunięcia nieprawidłowości; wzór decyzji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Prezes Urzędu prowadzi ewidencję decyzji, o których mowa w ust. 1. 3. Kontrolujący, po wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, powiadamia o tym niezwłocznie, dostarczając kopię decyzji: 1) Prezesa Urzędu, przekazując protokół kontroli, o którym mowa w § 9; 2) organ kontroli ruchu lotniczego oraz zarządzającego lotniskiem - informując jednocześnie o zakazie uruchomienia silników i odlotu zabezpieczonego statku powietrznego do czasu otrzymania decyzji, o której mowa w § 11 ust. 4; 3) użytkownika statku powietrznego; 4) władzę lotniczą państwa użytkownika statku powietrznego i państwa rejestracji tego statku. § 11. 1. Po wykonaniu obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 29 ustawy, przedstawiciel jednostki kontrolowanej składa wniosek o wydanie decyzji zezwalającej na zwolnienie statku powietrznego z zabezpieczenia. 2. W przypadku braku możliwości wykonania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 29 ustawy, przedstawiciel jednostki kontrolowanej występuje do Prezesa Urzędu z wnioskiem o wydanie decyzji, o której mowa w art. 50 ust. 1 ustawy. 3. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu zarządza przeprowadzenie kontroli sprawdzającej. 4. W przypadku pozytywnego wyniku kontroli sprawdzającej kontrolujący wydaje, w imieniu Prezesa Urzędu, decyzję zezwalającą na zwolnienie statku powietrznego z zabezpieczenia; wzór decyzji określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 5. W przypadku negatywnego wyniku kontroli sprawdzającej stosuje się przepisy § 10. § 12. Czynności kontroli i nadzoru prowadzone są zgodnie ze szczegółowymi wytycznymi i instrukcjami ogłaszanymi w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego. § 13. Czynności kontroli i nadzoru wykonują pracownicy Urzędu, którzy posiadają kwalifikacje fachowe, umiejętności, praktykę i, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne - uprawnienia zawodowe w określonej specjalności właściwe dla podejmowanych czynności. § 14. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do czynności kontroli i nadzoru przeprowadzanych przez organy, wyspecjalizowane jednostki organizacyjne oraz osoby, o których mowa w art. 22 ust. 3 ustawy. 2. Przed podjęciem czynności nadzoru lub kontroli, o których mowa w ust. 1, kontrolujący przedstawia: 1) dokument stwierdzający tożsamość; 2) upoważnienie wydane przez organy, jednostki lub Prezesa Urzędu do wykonywania podejmowanych czynności nadzoru lub kontroli. § 15. 1. Legitymacje służbowe uprawniające do kontroli wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. 2. Dotychczas wydane upoważnienia do czynności kontroli i nadzoru zachowują ważność do czasu wydania nowych upoważnień, jednak nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1640) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 16 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów rejestrów: wniosków o pozwolenie na budowę oraz decyzji o pozwoleniu na budowę (Dz. U. Nr 168, poz. 1641) Na podstawie art. 82b ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wzorów rejestrów: wniosków o pozwolenie na budowę oraz decyzji o pozwoleniu na budowę (Dz. U. Nr 120, poz. 1129) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 września 2003 r. (poz. 1641) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 18 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych, jakie muszą spełniać gospodarstwa w przypadku, gdy zwierzęta lub środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego pochodzące z tych gospodarstw są wprowadzane na rynek (Dz. U. Nr 168, poz. 1643) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W gospodarstwie, z którego zwierzęta lub środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego są wprowadzane na rynek, powinny znajdować się: 1) wydzielone miejsce do składowania środków dezynfekcyjnych, zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych; 2) wydzielone miejsce do składowania obornika; 3) miejsce zapewniające właściwe warunki do przetrzymywania produktów leczniczych weterynaryjnych, zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych; 4) odzież i obuwie przeznaczone tylko do obowiązkowego użycia w gospodarstwie; 5) maty dezynfekcyjne w liczbie zapewniającej zabezpieczenie wejść i wjazdów do gospodarstwa w przypadku wystąpienia zagrożenia epizootycznego; 6) środki dezynfekcyjne w ilości niezbędnej do przeprowadzenia doraźnej dezynfekcji. § 2. Budynki, w których utrzymywane są zwierzęta, powinny być: 1) zabezpieczone przed dostępem zwierząt innych niż utrzymywane w gospodarstwie; 2) utrzymywane w czystości. § 3. Przy wejściach do budynków, w których utrzymywane są zwierzęta, powinny znajdować się tablice z napisem "Osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony". § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie trybu dokonywania wpisów do rejestru organizatorów kształcenia, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie kształcenia podyplomowego lub uzyskali zatwierdzenie programu kształcenia, oraz szczegółowego sposobu prowadzenia tego rejestru (Dz. U. Nr 168, poz. 1644) Na podstawie art. 10p ust. 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rejestr organizatorów kształcenia, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie kształcenia podyplomowego lub uzyskali zatwierdzenie programu kształcenia, zwany dalej "rejestrem", prowadzi Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych, zwane dalej "Centrum". 2. Rejestr jest prowadzony w formie pisemnej. 3. Rejestr może być prowadzony również w formie elektronicznej. § 2. 1. Dane, o których mowa w art. 10p ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, zwanej dalej "ustawą", dotyczące jednego organizatora kształcenia są wpisywane w rejestrze, o ile to możliwe, na jednej stronie, w rubrykach wyodrębniających poszczególne dane. 2. Rozmiary rubryk w rejestrze oraz ich rozmieszczenie powinny umożliwiać dokonywanie kolejnych wpisów dotyczących zmian danych objętych rejestrem. 3. W rejestrze wpisuje się również datę cofnięcia lub wygaśnięcia zezwolenia na prowadzenie kształcenia podyplomowego. 4. Każdy wpis do rejestru opatruje się czytelnym podpisem osoby upoważnionej do jego dokonania oraz datą dokonania wpisu. 5. Wszystkie strony rejestru są ponumerowane. § 3. Centrum przechowuje rejestr w sposób uniemożliwiający jego uszkodzenie, zniszczenie lub dostęp nieupoważnionych osób trzecich. § 4. 1. W przypadku gdy rejestr jest prowadzony również w formie elektronicznej, Centrum zapewnia: 1) niezwłoczne wprowadzenie danych objętych rejestrem, o których mowa w § 2 ust. 1 i 3; 2) zgodność wprowadzanych danych z danymi wpisanymi do rejestru. 2. Przepisy § 3 stosuje się odpowiednio. § 5. 1. Centrum zapewnia jawność rejestru poprzez: 1) udostępnianie osobom zainteresowanym rejestru do wglądu; 2) dokonywanie, na wniosek osób zainteresowanych, wypisów z rejestru lub wydruków - w przypadku gdy Centrum prowadzi rejestr również w formie elektronicznej. 2. Wypisy lub wydruki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, opatruje się pieczęcią Centrum, podpisem osoby je sporządzającej oraz datą sporządzenia. § 6. 1. Centrum umieszcza dane, o których mowa w art. 10p ust. 2 pkt 1-4 ustawy, w rejestrze niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania kopii zezwoleń na prowadzenie danego rodzaju i trybu kształcenia podyplomowego albo od dnia, w którym decyzja o zatwierdzeniu programu kształcenia stała się ostateczna, na podstawie danych zawartych w tej decyzji. 2. Dane, o których mowa w art. 10p ust. 2 pkt 5-7 ustawy, umieszcza się w rejestrze niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 10o ust. 1 ustawy. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku dokonywania zmiany wpisów w rejestrze. § 7. 1. Dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu do rejestru danych, o których mowa w art. 10p ust. 2 pkt 1-4 ustawy, są: 1) kopie zezwoleń na prowadzenie danego rodzaju i trybu kształcenia podyplomowego - w przypadku organizatorów kształcenia, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie kształcenia podyplomowego; 2) decyzja o zatwierdzeniu programu kształcenia - w przypadku organizatorów kształcenia, którzy uzyskali zatwierdzenie programu kształcenia. 2. Dokumentem stanowiącym podstawę wpisu do rejestru danych, o których mowa w art. 10p ust. 2 pkt 5-7 ustawy, jest informacja, o której mowa w art. 10o ust. 1 ustawy. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 września 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu wykonywania nadzoru nad działalnością administracyjną wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1645) Na podstawie art. 22 § 5 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb wykonywania nadzoru nad działalnością administracyjną wojewódzkich sądów administracyjnych osobiście przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, wiceprezesów oraz innych sędziów i pracowników tego Sądu, a także przez prezesów wojewódzkich sądów administracyjnych, wiceprezesów i przewodniczących wydziałów tych sądów. § 2. Wykonywanie nadzoru przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, wiceprezesów oraz innych sędziów i pracowników tego Sądu polega w szczególności na: 1) ustalaniu kierunków nadzoru wykonywanego przez prezesów wojewódzkich sądów administracyjnych; 2) kontroli i ocenie prawidłowości wykonywania nadzoru przez prezesów wojewódzkich sądów administracyjnych, w tym przeprowadzaniu doraźnych wizytacji i lustracji ich działalności nadzorczej oraz wydawaniu im w tym zakresie odpowiednich zarządzeń i wiążących zaleceń; 3) wizytowaniu rozpraw i przedstawianiu sędziom orzekającym oraz innym pracownikom sądu uwag i spostrzeżeń poczynionych w toku rozprawy; 4) przeprowadzaniu wizytacji i lustracji jednostek organizacyjnych wojewódzkich sądów administracyjnych; 5) przeprowadzaniu kontroli biurowości sądowej i organizacji pracy sekretariatów; 6) organizowaniu narad powizytacyjnych, polustracyjnych i pokontrolnych sędziów i innych pracowników sądu; 7) dokonywaniu analiz prawomocnych orzeczeń sądowych pod kątem oceny poziomu jednolitości orzecznictwa sądów administracyjnych; 8) badaniu sprawności postępowania w wojewódzkich sądach administracyjnych i w poszczególnych jednostkach organizacyjnych tych sądów; 9) kontroli przestrzegania kultury pracy i powagi sądu przez sędziów, asesorów sądowych, referendarzy sądowych, asystentów sędziów oraz urzędników i innych pracowników sądowych; 10) inicjowaniu wszczęcia postępowań wyjaśniających lub dyscyplinarnych przez organy lub osoby uprawnione; 11) udziale w naradach i szkoleniach zawodowych sędziów oraz innych pracowników sądowych; 12) analizie rocznych informacji o działalności wojewódzkich sądów administracyjnych; 13) dokonywaniu ocen kwalifikacyjnych sędziów wojewódzkich sądów administracyjnych kandydujących na wolne stanowiska sędziowskie w Naczelnym Sądzie Administracyjnym; 14) dokonywaniu oceny pracy asesorów sądowych w sądach administracyjnych pod względem ich przydatności do pełnienia obowiązków sędziowskich oraz kandydujących na wolne stanowiska sędziowskie w wojewódzkich sądach administracyjnych. § 3. 1. Sędziowie i pracownicy wchodzący w skład wydziałów i zespołów działających w Biurze Orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego tworzą służbę nadzoru. 2. Zadania nadzorcze, o których mowa w § 2 pkt 2, 3, 4, 8, 12 i 13, mogą wykonywać tylko ci członkowie Biura Orzecznictwa, którzy są sędziami sądów administracyjnych, z tym że zadania, o których mowa w pkt 2 - tylko sędziowie Naczelnego Sądu Administracyjnego. 3. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego może upoważnić dyrektora lub zastępcę dyrektora Biura Orzecznictwa do podpisywania pism dotyczących nadzoru, o którym mowa w § 2. § 4. Wizytacje jednostek organizacyjnych wojewódzkich sądów administracyjnych powinny być przeprowadzane nie rzadziej niż raz na cztery lata. § 5. 1. W toku wizytacji bada się w szczególności: obciążenie sędziów stosownie do wpływu i liczby spraw załatwionych oraz stan zaległości, sprawność postępowania sądowego, w tym przygotowanie posiedzeń, wykonywanie czynności w toku postępowania międzyinstancyjnego, w tym terminowość sporządzania uzasadnień oraz wykonywanie czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, a także poziom jednolitości orzecznictwa w wizytowanym sądzie na tle orzecznictwa innych sądów administracyjnych, a zwłaszcza Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Czynności wizytacyjne kończą się naradą powizytacyjną z udziałem sędziów wizytowanej jednostki organizacyjnej wojewódzkiego sądu administracyjnego. § 6. 1. Z przebiegu wizytacji sporządza się sprawozdanie zawierające w szczególności dokonane ustalenia i ocenę pracy wizytowanego sądu lub jego poszczególnych jednostek organizacyjnych, w tym skuteczność wnoszonych środków odwoławczych, wskazanie uchybień oraz ewentualne wnioski o wytknięcie naruszeń obowiązków służbowych, albo o wszczęcie postępowań wyjaśniających lub dyscyplinarnych, a w razie potrzeby także wnioski o wystąpienie o podjęcie uchwały wyjaśniającej przepisy prawne lub o unieważnienie prawomocnego orzeczenia. 2. Sprawozdanie z wizytacji wraz z projektem zarządzeń powizytacyjnych przedstawia się Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem dyrektora Biura Orzecznictwa tego Sądu najpóźniej w terminie 30 dni od zakończenia wizytacji. § 7. 1. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego przekazuje prezesowi wizytowanego sądu sprawozdanie z wizytacji i na jego podstawie wydaje zarządzenia powizytacyjne, ustalając termin ich wykonania, a w razie potrzeby inicjuje działania dyscyplinujące. 2. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego zwołuje - jeżeli uzasadniają to wnioski powizytacyjne - w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania protokołu z wizytacji - naradę w celu omówienia wyników wizytacji, z udziałem wiceprezesa (wiceprezesów), przewodniczących wydziałów, sędziów, asesorów i referendarzy wizytowanego sądu; o wynikach narady zawiadamia Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. 3. Sędziowie wizytowanego sądu mogą zgłaszać prezesowi wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego uwagi i wnioski co do przeprowadzonej wizytacji. O wynikach oceny tych uwag i wniosków zawiadamia się zainteresowanych sędziów. § 8. 1. Lustracja ma na celu zbadanie określonej problematyki z zakresu funkcjonowania wojewódzkiego sądu administracyjnego lub jego określonej jednostki organizacyjnej, a także zbadanie działalności nadzorczej prezesa, wiceprezesa (wiceprezesów) i przewodniczącego wydziału oraz ocenę sprawności i terminowości wykonywanych czynności służbowych przez poszczególnych sędziów. 2. Do lustracji przepisy § 5, 6 i 7 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Kontrolę biurowości sądowej i organizacji pracy sekretariatów wydziałów w wojewódzkim sądzie administracyjnym przeprowadza inspektor do spraw biurowości sądowej. 2. W toku przeprowadzania kontroli inspektor do spraw biurowości sądowej bada w szczególności: 1) prawidłowość stosowania przepisów regulaminu wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych oraz przepisów o biurowości sądowej, sposób wykonywania zarządzeń i orzeczeń oraz organizację pracy sekretariatów; 2) stan zaległości spraw, ze szczególnym uwzględnieniem spraw, w których postępowanie sądowe trwa dłużej niż sześć miesięcy; 3) sposób prowadzenia ksiąg i innych urządzeń ewidencyjnych oraz rzetelność sporządzania sprawozdań statystycznych; 4) warunki i kulturę pracy sekretariatu oraz poziom przygotowania zawodowego pracowników. § 10. 1. Po przeprowadzeniu kontroli inspektor przekazuje swoje spostrzeżenia i uwagi przewodniczącemu wydziału oraz prezesowi kontrolowanego sądu. 2. Inspektor omawia z pracownikami sekretariatu ujawnione w toku kontroli błędy i uchybienia oraz wskazuje prawidłowy sposób załatwienia danych spraw. 3. Najpóźniej w terminie 30 dni od zakończenia kontroli inspektor przedstawia Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem dyrektora Biura Orzecznictwa tego Sądu sprawozdanie wraz z wnioskami co do potrzeby wydania zarządzeń pokontrolnych. 4. Do kontroli przepisy § 6 ust. 1 i § 7 stosuje się odpowiednio. § 11. 1. Wykonywanie nadzoru przez prezesów wojewódzkich sądów administracyjnych, wiceprezesów i przewodniczących wydziałów tych sądów polega w szczególności na: 1) analizie stanu zaległości i sprawności postępowania w poszczególnych wydziałach sądu; 2) analizie efektywności pracy sędziów, asesorów i referendarzy sądowych; 3) analizie orzecznictwa co do poziomu jego jednolitości oraz sygnalizowaniu Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego występujących rozbieżności, których usunięcie wymaga wyjaśnienia przepisów prawnych; 4) kontroli przestrzegania przez przewodniczących wydziałów zasad przydzielania spraw poszczególnym sędziom, ustalania terminów rozpraw, ustalania składów orzekających i ich przewodniczących, kolejności wyznaczania spraw na rozprawy oraz obciążenia rozpraw i posiedzeń sprawami; 5) kontroli wykonywania przez przewodniczących wydziałów ich obowiązków nadzorczych; 6) dokonywaniu ocen pracy referendarzy sądowych zatrudnionych w kierowanym sądzie w związku z wystąpieniem o mianowanie na stanowisko asesora sądowego; 7) dokonywaniu ocen pracy asystentów sędziego i innych pracowników zatrudnionych w kierowanym sądzie w związku z wystąpieniem o mianowanie na stanowisko referendarza sądowego. 2. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego przesyła do Biura Orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego: 1) odpisy pytań prawnych wraz z uzasadnieniami, wnoszonych do Trybunału Konstytucyjnego; 2) odpisy orzeczeń, od których wniesiona została skarga kasacyjna; 3) odpisy prawomocnych orzeczeń, które wskazują na rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych; 4) akta spraw zakończonych prawomocnie, w których do wydanego orzeczenia zgłoszone zostało zdanie odrębne; 5) odpisy innych orzeczeń lub akt spraw, o których nadesłanie zwrócił się dyrektor Biura Orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego lub jego zastępca; 6) odpisy informacji o wynikach narad sędziów w sprawach problemów orzecznictwa sądu, przekazywanych prezesowi właściwej Izby w Naczelnym Sądzie Administracyjnym; 7) roczne informacje o działalności wojewódzkiego sądu administracyjnego. 3. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego zawiadamia Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o wydanych ważniejszych zarządzeniach dotyczących zapewnienia prawidłowości i sprawności funkcjonowania podległych jednostek organizacyjnych. 4. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego może zlecić wiceprezesowi sądu w całości lub w części wykonywanie czynności nadzorczych. § 12. Wykonywanie nadzoru administracyjnego przez przewodniczących wydziałów wojewódzkich sądów administracyjnych polega w szczególności na kontroli: 1) obowiązków sędziów w zakresie sprawności postępowania zwłaszcza w sprawach, w których postępowanie toczy się przewlekle; 2) obowiązków sędziów sprawozdawców w zakresie wydawania zarządzeń o wyznaczaniu rozpraw, wynikających z podziału czynności w wydziale; 3) zasadności odwoływania i odraczania rozpraw i posiedzeń oraz zdejmowania spraw z wokand; 4) terminowości sporządzania uzasadnień orzeczeń; 5) terminowości wykonywania orzeczeń; 6) poprawności sporządzania sprawozdań statystycznych; 7) co najmniej raz w miesiącu terminowości i prawidłowości wykonywania przez sekretariat zarządzeń i prowadzenia ksiąg i innych urządzeń ewidencyjnych. § 13. 1. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego w razie stwierdzenia uchybień w zakresie sprawności postępowania i wzrostu zaległości spraw w wydziale poleca przewodniczącemu wydziału sporządzenie planu własnych zadań nadzorczych dla likwidacji tych zaległości i przedłożenie go w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku wraz ze sprawozdaniem z wykonania planu za ubiegły rok, jeśli taki plan był sporządzony. 2. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie do dnia 28 lutego każdego roku przedkłada Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego własny zbiorczy plan zadań nadzorczych w zakresie, o którym mowa w ust. 1, wraz ze sprawozdaniem z realizacji planu za ubiegły rok, jeśli taki był sporządzony. 3. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego może zażądać uzupełnienia planu lub sprawozdania oraz wnieść do planu zarzuty i wiążące uwagi. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego przedkłada uzupełnienie planu i sprawozdania oraz udziela odpowiedzi na zarzuty i uwagi w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. § 14. 1. Zarządzenia wydawane w ramach nadzoru sporządzane są na piśmie i doręczane za pokwitowaniem odbioru. 2. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego wykonuje niezwłocznie zarządzenia Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące uchylenia zarządzenia administracyjnego niezgodnego z prawem. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 września 2003 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1646) Na podstawie art. 23 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wewnętrzną organizację i porządek funkcjonowania wojewódzkich sądów administracyjnych, tryb czynności sądowych, tryb wyznaczania składów orzekających oraz przypadki wyznaczania tych składów w drodze losowania i zasady losowania. Rozdział 2 Wewnętrzna organizacja wojewódzkich sądów administracyjnych § 2. 1. Wojewódzki sąd administracyjny dzieli się na wydziały orzecznicze tworzone na podstawie, ustalonych w przepisach o biurowości, kryteriów rzeczowo-problemowych określających przedmiot spraw sądowoadministracyjnych. 2. Liczba wydziałów orzeczniczych w wojewódzkim sądzie administracyjnym zależy od wpływu spraw określonego rodzaju oraz liczby sędziów. 3. Liczba sędziów w wydziale, łącznie z jego przewodniczącym, nie powinna być mniejsza niż sześciu sędziów. 4. Poszczególne wydziały orzecznicze oznacza się kolejnymi liczbami rzymskimi. 5. Do załatwiania spraw w postępowaniu mediacyjnym oraz o przyznanie prawa pomocy może być utworzony odrębny wydział. 6. Każdy wydział ma oddzielny sekretariat, którym kieruje kierownik sekretariatu. § 3. 1. Jeżeli rodzaje spraw i ich ilość za tym przemawiają, w wydziale orzeczniczym może być utworzona sekcja do rozpoznawania spraw określonego rodzaju; kierownikiem sekcji jest wyznaczony przez prezesa sądu jeden z sędziów orzekających w tym wydziale. 2. W sekretariacie wydziału może być wyodrębniona grupa pracowników administracyjnych do wykonywania określonych czynności (sekcja sekretariatu). 3. Sekcje, o których mowa w ust. 1 i 2, tworzy prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego, po uzgodnieniu z Prezesem Naczelnego Sądu Administracyjnego. § 4. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego może wyznaczać sędziów do kierowania wydziałami orzeczniczymi, jeżeli w sądzie utworzono więcej niż dwa wydziały orzecznicze, a także gdy w skład sądu wchodzi więcej niż 20 sędziów. § 5. 1. W wojewódzkim sądzie administracyjnym tworzy się, w miarę potrzeb, wydział informacji sądowej, który wykonuje zadania w zakresie: 1) informowania osób zainteresowanych o właściwości sądu oraz o stanie spraw załatwianych w sądzie i udostępniania im do wglądu akt spraw; 2) udostępniania informacji publicznej o działalności sądu; 3) prowadzenia spraw petycji, skarg i wniosków; 4) sprawozdawczości statystycznej sądu; 5) obowiązków administratora systemu informatycznego; 6) przygotowywania orzeczeń sądu do przekazania do zbioru urzędowego orzeczeń sądów administracyjnych, który wydaje Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego; 7) obsługi rzecznika prasowego sądu; 8) gromadzenia przepisów prawa europejskiego, które mają zastosowanie w sprawach sądowoadministracyjnych, oraz orzeczeń Sądu Pierwszej Instancji i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a także Europejskiego Trybunału Praw Człowieka; 9) prowadzenia biblioteki sądowej. 2. W wydziale informacji sądowej tworzy się sekretariat informacji w sprawach, który wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 1, oraz odpowiednie zespoły do załatwiania innych spraw należących do zakresu działania tego wydziału. 3. Przewodniczący wydziału informacji sądowej jest rzecznikiem prasowym sądu. § 6. 1. W wojewódzkim sądzie administracyjnym działają oddziały: spraw ogólnych i osobowych, administracyjno-gospodarczy oraz finansowo-budżetowy, którymi kierują kierownicy oddziałów. 2. W oddziałach wojewódzkiego sądu administracyjnego, o obsadzie powyżej 40 sędziów, prezes sądu może tworzyć zespoły do załatwiania określonych rodzajów spraw z zakresu administracji sądowej. Utworzenie zespołu wymaga zgody Szefa Kancelarii Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. 3. W wojewódzkich sądach administracyjnych o niewielkiej liczbie sędziów mogą być utworzone jeden lub dwa oddziały do wykonywania zadań, o których mowa w § 7, 8 i 9. § 7. Oddział spraw ogólnych i osobowych wykonuje zadania w zakresie: 1) spraw kadrowych i szkolenia oraz osobowych i socjalnych sędziów i innych pracowników sądu; 2) spraw organizacyjnych; 3) obsługi zgromadzenia ogólnego sędziów wojewódzkiego sądu administracyjnego i kolegium tego sądu; 4) spraw związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy; 5) obrony cywilnej kraju; 6) prowadzenia biura podawczego, hali maszyn i archiwum zakładowego; 7) prowadzenia sekretariatów prezesa i wiceprezesa sądu; 8) innych spraw określonych przez prezesa sądu. § 8. Oddział administracyjno-gospodarczy wykonuje zadania w zakresie: 1) zarządzania budynkiem sądowym i innymi składnikami mienia sądowego, w tym prowadzenia remontów i inwestycji oraz ochrony pracowników i pomieszczeń sądowych; 2) zaopatrzenia w urządzenia i materiały biurowe oraz prowadzenia gospodarki materiałowej; 3) zabezpieczenia przeciwpożarowego. § 9. 1. Oddział finansowo-budżetowy wykonuje zadania w zakresie: 1) projektowania dochodów i wydatków budżetowych sądu; 2) wykonywania dyspozycji środkami pieniężnymi; 3) prowadzenia rachunkowości i spraw kasowych; 4) dokonywania wstępnej kontroli zgodności operacji gospodarczych i finansowych z planem finansowym; 5) dokonywania wstępnej kontroli kompletności i rzetelności dokumentów dotyczących operacji gospodarczych i finansowych. 2. Kierownik oddziału finansowo-budżetowego jest głównym księgowym sądu. § 10. 1. Dyrektora w wojewódzkim sądzie administracyjnym powołuje Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego na wniosek prezesa tego sądu. 2. W przypadku powołania dyrektora sądu dyrektorowi podlegają kierownicy oddziałów w wojewódzkim sądzie administracyjnym. § 11. 1. Zadania i obowiązki pełnomocnika do spraw ochrony informacji niejawnych oraz kancelarii tajnej określają odrębne przepisy. 2. Audyt wewnętrzny w wojewódzkich sądach administracyjnych jest wykonywany na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Rozdział 3 Urządzenia zewnętrzne i wewnętrzne sądu oraz pieczęcie urzędowe § 12. 1. Na zewnątrz budynku, w którym mieści się sąd, umieszcza się tablicę z nazwą sądu oraz godłem państwowym. 2. W nazwie wojewódzkiego sądu administracyjnego podaje się nazwę miejscowości, w której sąd ma siedzibę. § 13. 1. Wewnątrz budynku, przy wejściu do pomieszczeń sądowych, umieszcza się tablicę informacyjną z podaniem pełnej nazwy wydziałów i innych jednostek organizacyjnych sądu oraz oznaczeń pomieszczeń, w których się mieszczą. 2. W widocznym miejscu wewnątrz budynku umieszcza się również tablicę przeznaczoną do wywieszania obwieszczeń przewidzianych odrębnymi przepisami. § 14. W salach rozpraw na ścianie za stołem sędziowskim umieszcza się godło państwowe. § 15. W salach rozpraw część przeznaczona na umieszczenie stołu sędziowskiego oraz część dla osób uczestniczących w rozprawie powinna być oddzielona od części przeznaczonej dla publiczności. § 16. Wojewódzki sąd administracyjny oraz prezes sądu posiadają swoje pieczęcie urzędowe z wizerunkiem orła i napisem, których wzór określają odrębne przepisy. § 17. Poszczególne wydziały sądu mogą używać osobnych egzemplarzy pieczęci. Kontrolę wydanych pieczęci prowadzi prezes sądu. Pieczęcie urzędowe o jednakowej treści są oznaczone numerami rozpoznawczymi umieszczonymi w otoku pieczęci. § 18. Odpowiedzialność za przechowywanie pieczęci wydanych do użytku wydziałów lub innych jednostek organizacyjnych sądu spoczywa na kierownikach sekretariatów tych wydziałów lub innych jednostek organizacyjnych. Rozdział 4 Czynności prezesa i wiceprezesa sądu oraz przewodniczącego wydziału § 19. 1. Do obowiązków prezesa sądu w zakresie administracji sądowej należy w szczególności: 1) wykonywanie czynności z zakresu prawa pracy; 2) organizowanie pracy sądu z uwzględnieniem podziału czynności w sądzie, ustalonego przez kolegium sądu; 3) nadzór nad stosowaniem ustaleń dotyczących przydziału spraw poszczególnym sędziom, asesorom sądowym i referendarzom sądowym, przyjętych przez kolegium sądu; 4) usprawnianie organizacji i techniki pracy sądu; 5) dbałość o należytą kulturę pracy; 6) zapoznawanie się z orzecznictwem sądu oraz organizowanie narad sędziów w celu omówienia przepisów prawnych budzących wątpliwości lub których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądu, a także informowanie o wynikach tych narad prezesa właściwej Izby w Naczelnym Sądzie Administracyjnym; 7) zapoznawanie się z biegiem spraw rozpoznawanych w sądzie, a w szczególności spraw wywołujących powszechne zainteresowanie społeczne; 8) przekazywanie właściwym organom administracji publicznej wystąpień składów orzekających o istotnych naruszeniach prawa lub okolicznościach mających wpływ na ich powstanie; 9) przekazywanie odpisów orzeczeń dotyczących istotnych dla praktyki zagadnień prawnych, w celu ich publikacji w zbiorze urzędowym orzeczeń sądów administracyjnych; 10) przedstawianie informacji o działalności sądu; 11) przyjmowanie interesantów w sprawach petycji, skarg i wniosków. 2. Czynności prezesa sądu związane ze sprawowaniem nadzoru nad działalnością administracyjną sądu określają odrębne przepisy. § 20. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego może powierzyć wiceprezesowi sądu stałe wykonywanie niektórych czynności określonych w § 19 ust. 1. § 21. 1. Przewodniczący wydziału kieruje wydziałem oraz wykonuje, w zakresie zadań wydziału, czynności prezesa sądu określone w § 19 ust. 1 pkt 3-11. 2. Do obowiązków przewodniczącego wydziału orzeczniczego należy ponadto: 1) przekazywanie spraw do załatwienia sędziom, stosownie do szczegółowych ustaleń kolegium sądu; 2) przeprowadzanie losowania składów orzekających; 3) wyrażanie zgody na przejrzenie akt sprawy osobom niebędącym stroną w postępowaniu, które wykażą uzasadnioną potrzebę przejrzenia akt; 4) nadzór nad wyznaczaniem terminów posiedzeń przez sędziów; 5) kontrola zasadności odraczania rozpraw oraz biegu spraw, w których postępowanie jest przewlekłe; 6) kontrola terminowości sporządzania uzasadnień orzeczeń; 7) sprawdzanie co najmniej raz na miesiąc ksiąg i innych urządzeń biurowych oraz czynności wykonywanych w sekretariacie, a także wydawanie stosownych zarządzeń. Rozdział 5 Przydział spraw sędziom i wyznaczanie składów orzekających § 22. 1. Kolegium sądu, na wniosek prezesa sądu, przydziela sędziów do wydziałów orzeczniczych i określa szczegółowe zasady przydziału spraw sędziom, uwzględniając specjalizację orzeczniczą sędziów, zakres obowiązków sędziego niezwiązanych z orzekaniem i wpływ spraw. 2. W miarę potrzeby kolegium sądu dokonuje zmian w przydziale sędziów do wydziałów oraz zasad przydziału spraw sędziom. 3. W razie zmiany w przydziale sędziów do wydziału kolegium sądu wskazuje spośród spraw, w których wyznaczony został sędzia sprawozdawca, sprawy, które przydziela się innym sędziom. § 23. 1. Przewodniczący wydziału, z zastrzeżeniem § 27, przydziela sprawy sędziom wydziału, wyznaczając sędziego sprawozdawcę w sprawie zgodnie ze szczegółowymi zasadami przydziału spraw sędziom określonymi przez kolegium sądu. 2. Sędziego sprawozdawcę w kolejnych sprawach wniesionych do sądu wyznacza się przez wskazanie sędziego według kolejności na podstawie alfabetycznej listy sędziów wydziału. 3. Przewodniczący wydziału może wyznaczyć sędziego sprawozdawcę w kolejnych sprawach, odstępując od kolejności według alfabetycznej listy sędziów wydziału, jeżeli kolejne sprawy mogły być objęte jedną skargą lub pozostają one ze sobą w związku. § 24. Jeżeli sprawa podlega rozpoznaniu w składzie jednego sędziego, sędzia sprawozdawca jest składem orzekającym sądu. § 25. 1. Przewodniczący wydziału ustala terminy rozpraw na kolejne okresy trzymiesięczne oraz ustala składy orzekające i przewodniczących składów orzekających na każde z tych posiedzeń. 2. Na każdą z rozpraw są wyznaczane sprawy według kolejności wpływu, w których sprawozdawcami są sędziowie składu orzekającego sądu, rozpoznającego sprawy na tym posiedzeniu, z uwzględnieniem spraw, które podlegają rozpoznaniu poza kolejnością. 3. Jeżeli sprawa podlega rozpoznaniu w składzie trzech sędziów, skład orzekający sądu wskazuje się w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy. Zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy wydaje przewodniczący wydziału lub sędzia sprawozdawca. § 26. Jeżeli z przyczyn losowych konieczna jest zmiana składu orzekającego, przewodniczący wydziału wyznacza innego sędziego według kolejności z alfabetycznej listy sędziów wydziału. § 27. 1. Przewodniczący wydziału zarządza wyznaczenie składu orzekającego w drodze losowania w sprawie przekazanej sądowi do ponownego rozpoznania, w razie wyłączenia sędziego oraz w sprawie ze skargi o wznowienie postępowania. 2. Sędzia sprawozdawca może wystąpić z wnioskiem do prezesa sądu o wyznaczenie składu orzekającego w drodze losowania, jeżeli przemawiają za tym szczególnie uzasadnione względy. § 28. 1. Przewodniczący wydziału wyznacza niezwłocznie termin przeprowadzenia losowania. W przypadku, o którym mowa w § 27 ust. 2, termin losowania wyznacza się, jeżeli prezes sądu uwzględni wniosek. 2. Skład orzekający w sprawie losuje się spośród wszystkich sędziów wydziału, z wyłączeniem sędziów, którzy nie mogą brać udziału w składzie orzekającym z powodu przeszkód prawnych. 3. Losowanie przeprowadza przewodniczący wydziału, przy udziale protokolanta, który losuje karty z nazwiskami sędziów. Osobno losuje się skład orzekający oraz sprawozdawcę. 4. Z przebiegu losowania sporządza się protokół losowania, który podpisuje przewodniczący wydziału i protokolant. Protokół powinien zawierać oznaczenie sprawy, imiona i nazwiska sędziów, spośród których losowano skład orzekający, imiona i nazwiska wyznaczonych w drodze losowania sędziów składu orzekającego i sędziego sprawozdawcy oraz imiona i nazwiska sędziów wyłączonych z losowania wraz z podaniem przyczyny tego wyłączenia. Protokół dołącza się do akt sprawy. 5. W razie konieczności dokonania zmiany w składzie orzekającym wyznaczonym w drodze losowania przeprowadza się losowanie uzupełniające, do którego stosuje się przepisy ust. 1-4. Rozdział 6 Czas urzędowania § 29. 1. Prezes sądu ustala godziny urzędowania sądu oraz godziny przyjęć interesantów przez prezesa, wiceprezesów sądu, przewodniczących wydziałów oraz kierowników innych jednostek organizacyjnych. Informację o tym zamieszcza się na tablicy przeznaczonej do wywieszania obwieszczeń. 2. Wydział informacji sądowej przyjmuje interesantów w godzinach urzędowania sądu. § 30. Osoby pełniące funkcje kierownicze w sądzie powinny być obecne w godzinach urzędowania sądu. Rozdział 7 Czynności wstępne w postępowaniu sądowoadministracyjnym § 31. 1. Sprawy wniesione do sądu rozpoznaje się według kolejności ich wpływu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. 2. W uzasadnionych przypadkach prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy lub określonych spraw poza kolejnością, o której mowa w ust. 1. § 32. 1. Po wniesieniu skargi do sądu przewodniczący wydziału niezwłocznie bada, czy skarga czyni zadość wymaganiom formalnym i czy został uiszczony wpis, a w razie potrzeby wzywa do usunięcia braków formalnych oraz do uiszczenia wpisu, chyba że został złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy. 2. Wezwanie do uiszczenia wpisu należy połączyć z wezwaniem do usunięcia braków formalnych skargi. § 33. W przypadku wezwania strony skarżącej do usunięcia braków formalnych skargi, poprawienie lub uzupełnienie skargi może nastąpić również przez złożenie przez stronę skarżącą oświadczenia do protokołu, który sporządza sekretarz sądowy. § 34. Przewodniczący wydziału przekazuje sprawę sędziemu sprawozdawcy, bez wzywania do uiszczenia wpisu, jeżeli z treści skargi wynika, że podlega ona odrzuceniu. § 35. 1. Wniosek o przyznanie prawa pomocy przewodniczący wydziału przekazuje niezwłocznie sędziemu sprawozdawcy lub referendarzowi sądowemu, a jeżeli do załatwienia takich wniosków utworzony został odrębny wydział - temu wydziałowi. 2. Jeżeli postanowienie o przyznaniu prawa pomocy obejmuje ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego albo rzecznika patentowego, przewodniczący wydziału przekazuje niezwłocznie właściwej okręgowej radzie adwokackiej, radzie okręgowej izby radców prawnych, Krajowej Radzie Doradców Podatkowych albo Krajowej Radzie Rzeczników Patentowych odpis tego postanowienia oraz informację o miejscu zamieszkania (adresie do doręczeń) lub siedzibie strony. 3. W przypadku gdy adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy został ustanowiony po wydaniu orzeczenia, od którego przysługuje środek odwoławczy, przewodniczący wydziału dołącza odpowiednią informację o treści orzeczenia, o tym, czy uzasadnienie orzeczenia sporządza się z urzędu czy na wniosek, czy został zgłoszony wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia oraz czy i kiedy orzeczenie z uzasadnieniem zostało doręczone stronie. § 36. 1. Sędzia sprawozdawca wydaje zarządzenia konieczne do sprawnego rozpoznania sprawy, zapoznaje się z wnioskami stron w toku postępowania, decyduje o przeprowadzeniu w sprawie postępowania mediacyjnego lub uproszczonego, sprawdza, czy zarządzenia są terminowo i należycie wykonane. 2. W sprawach, w których skarżący lub organ złożyli wniosek o przeprowadzenie postępowania mediacyjnego, oraz w sprawach, w których mimo braku takiego wniosku zachodzą okoliczności wskazujące na celowość przeprowadzenia postępowania mediacyjnego, postępowanie mediacyjne przeprowadza sędzia sprawozdawca lub referendarz sądowy wyznaczony przez przewodniczącego wydziału. 3. W sądzie, w którym utworzony jest odrębny wydział do załatwiania spraw w postępowaniu mediacyjnym, postępowanie to przeprowadzane jest w tym wydziale. 4. Na posiedzenie mediacyjne wzywa się strony do osobistego stawiennictwa. Za organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, powinna stawić się osoba umocowana do przyjęcia ustaleń co do sposobu załatwienia sprawy. § 37. Jeżeli w aktach sprawy brak jest dokumentów wskazanych w skardze jako dowody, przewodniczący wydziału lub sędzia sprawozdawca wzywa stronę do złożenia odpisów tych dokumentów, a na uzasadnione żądanie strony przeciwnej, ich oryginałów. Rozdział 8 Posiedzenia § 38. Dla każdej sprawy wyznaczonej na rozprawę określa się godzinę rozpoczęcia jej rozpoznania, z uwzględnieniem przypuszczalnego czasu trwania spraw, które ją poprzedzają, oraz możliwości dojazdu do sądu osób zamieszkałych poza siedzibą sądu, a także, w miarę możliwości, uzasadnionych wniosków w tym przedmiocie, zgłoszonych przez strony, ich pełnomocników lub przedstawicieli. § 39. 1. Przewodniczący wydziału ustala terminy posiedzeń dla całego wydziału, uwzględniając liczbę sędziów oraz wymiar orzekania przez sędziego na rozprawie. 2. Terminy posiedzeń niejawnych może wyznaczać sędzia sprawozdawca. § 40. Przed rozprawą powinna odbyć się narada wstępna składu orzekającego w celu omówienia występujących w sprawie zagadnień. § 41. Przewodniczący składu orzekającego zapewnia, aby: 1) członkowie składu orzekającego zapoznali się z aktami sprawy przed posiedzeniem; 2) posiedzenie rozpoczęło się punktualnie i przebiegało w sposób niezakłócony; 3) w toku posiedzenia nie pominięto okoliczności koniecznych do wyjaśnienia sprawy i jej sprawnego zakończenia; 4) podczas narady omówiono wszystkie wyłaniające się zagadnienia i aby rozstrzygnięte zostały wszystkie wnioski stron. § 42. W czasie rozpraw sędziowie używają togi jako stroju urzędowego, a sędzia przewodniczący na rozprawie - także łańcucha z wizerunkiem orła, według wzoru ustalonego dla godła państwowego. § 43. 1. W razie przewidywanego udziału w posiedzeniu licznej publiczności przewodniczący wydziału może zarządzić wydawanie kart wstępu na salę rozpraw. 2. Prezes sądu może wyznaczyć na sali rozpraw odpowiednie miejsce dla sprawozdawców radia, telewizji i innych środków przekazu. § 44. 1. W czasie wejścia sądu na salę rozpraw, odbierania przez sąd przyrzeczenia, ogłaszania wyroku oraz w czasie opuszczania sali przez sąd wszyscy obecni na sali, nie wyłączając uczestniczących w posiedzeniu prokuratora i protokolanta, powstają z miejsc. Sędziowie powstają z miejsc tylko podczas odbierania przyrzeczenia. 2. W czasie posiedzenia każda osoba powstaje z miejsca, gdy przemawia do sądu lub gdy sąd do niej się zwraca. W uzasadnionych przypadkach przewodniczący składu orzekającego może zezwolić na pozostawanie w pozycji siedzącej. § 45. 1. Przewodniczący zajmuje miejsce środkowe za stołem sędziowskim, a pozostali sędziowie obok przewodniczącego. 2. Jeżeli w składzie orzekającym uczestniczy prezes lub wiceprezes sądu, przewodnictwo należy do niego, chyba że zarządzi inaczej. 3. Prokurator i skarżący zajmują miejsce przed stołem sędziowskim po prawej stronie, a strona przeciwna oraz uczestnicy postępowania - po lewej stronie. 4. Protokolant zajmuje miejsce przy stole sędziowskim po lewej stronie sądu. § 46. 1. Po wywołaniu sprawy, sprawdzeniu obecności stron i pełnomocników oraz po sprawozdaniu sędziego sprawozdawcy przewodniczący udziela głosu stronom. Pierwszy zabiera głos skarżący, a potem organ. Poza tym kolejność zabierania głosu ustala przewodniczący. 2. Każda ze stron przemawia tylko raz, chyba że przewodniczący uzna dalszą wypowiedź strony za potrzebną. § 47. 1. Na dokumencie złożonym do akt sprawy w toku posiedzenia przewodniczący umieszcza wzmiankę, przez kogo dokument został złożony. Jeżeli z uwagi na rodzaj dokumentu może on być zwrócony po ukończeniu postępowania, wzmiankę taką zamieszcza się w protokole. 2. Jeżeli złożony dokument zwraca się, należy dołączyć do akt sprawy kserokopię dokumentu albo opisać dokument w protokole. § 48. Rozprawę przygotowuje i przeprowadza się tak, aby sprawę można było rozstrzygnąć w jednym dniu, bez jej odraczania. § 49. 1. W razie odroczenia posiedzenia ogłasza się stronom i innym osobom zainteresowanym, obecnym na posiedzeniu, termin następnego posiedzenia, chyba że niezwłoczne wyznaczenie następnego terminu nie jest możliwe. 2. W przypadku ogłoszenia następnego terminu posiedzenia poucza się strony i inne osoby zainteresowane o tym, które z nich mają obowiązek stawić się na następne posiedzenie bez osobnego wezwania, oraz o skutkach niestawiennictwa. Na żądanie należy wydać pismo wskazujące termin stawienia się w sądzie. Osoby nieobecne na posiedzeniu wzywa się na następne posiedzenie lub zawiadamia o nim na zasadach ogólnych. § 50. Podczas narady i głosowania może być obecny - oprócz członków składu orzekającego - jedynie protokolant, chyba że przewodniczący uzna jego obecność za zbędną. § 51. 1. Protokół posiedzenia sądu sporządza pracownik sekretariatu, aplikant lub praktykant wyznaczony przez przewodniczącego wydziału lub kierownika sekretariatu, pod kierunkiem przewodniczącego posiedzenia. 2. Protokół podpisuje się bezpośrednio po zakończeniu posiedzenia, a w wyjątkowych przypadkach - najpóźniej w ciągu trzech dni po zakończeniu posiedzenia. 3. Z posiedzenia niejawnego nie spisuje się protokołu, chyba że na posiedzeniu tym wysłuchano wezwane przez sąd osoby lub dokonano innych czynności procesowych. § 52. Skreśleń i poprawek w protokole dokonuje się tak, aby wyrazy skreślone i poprawione były czytelne. Poprawki i uzupełnienia treści protokołu omawia się w końcowej części protokołu, przed jego podpisaniem, albo w osobnej wzmiance podpisanej przez protokolanta i przewodniczącego posiedzenia. Rozdział 9 Orzeczenia § 53. 1. Orzeczenie podlegające ogłoszeniu na rozprawie sporządza się i ogłasza bezpośrednio po zamknięciu rozprawy i naradzie, chyba że sąd odroczył ogłoszenie orzeczenia na inny dzień. 2. Orzeczenia wydawane na posiedzeniu niejawnym sporządza się bezpośrednio po ich podjęciu. § 54. Na wstępie wyroku zamieszcza się wyrazy "W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej". § 55. 1. Uzasadnienie orzeczenia sporządza sędzia sprawozdawca. 2. Sędzia sprawozdawca nie ma obowiązku sporządzenia uzasadnienia orzeczenia, do którego zgłosił zdanie odrębne. 3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, sędzia sprawozdawca nie sporządził uzasadnienia orzeczenia albo jeżeli sporządzenie uzasadnienia orzeczenia przez sędziego sprawozdawcę nie jest możliwe z innych względów lub napotyka przeszkody, których czasu trwania nie można przewidzieć, uzasadnienie orzeczenia sporządza przewodniczący posiedzenia lub inny sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia. 4. Zgłoszenie zdania odrębnego zaznacza się przy podpisie sentencji orzeczenia przez zamieszczenie odpowiedniej wzmianki: "votum separatum", "cvs", "zdanie odrębne". 5. Uzasadnienia zdania odrębnego nie doręcza się stronom. § 56. Pouczenie strony działającej bez adwokata lub radcy prawnego co do sposobu wniesienia środka odwoławczego powinno wskazywać czynności, które może wykonać tylko adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy, a także podstawy i tryb wystąpienia z wnioskiem o ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Rozdział 10 Czynności po wydaniu orzeczenia § 57. 1. W razie wniesienia skargi kasacyjnej lub zażalenia przewodniczący wydziału bada, czy środek odwoławczy odpowiada wymaganiom formalnym oraz czy został uiszczony wpis, a w razie potrzeby wzywa do usunięcia braków formalnych lub uiszczenia wpisu. 2. Jeżeli w związku z wniesieniem skargi kasacyjnej lub zażalenia ma być wyznaczone posiedzenie niejawne, przewodniczący wydziału przekazuje sprawę sędziemu sprawozdawcy. § 58. Jeżeli odpowiedź na skargę kasacyjną lub zażalenie została wniesiona po przedstawieniu akt sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, wojewódzki sąd administracyjny niezwłocznie przesyła odpowiedź do Naczelnego Sądu Administracyjnego. § 59. Wojewódzki sąd administracyjny po uprawomocnieniu się orzeczenia tego sądu zwraca niezwłocznie akta administracyjne organowi administracji publicznej wraz z odpisem swego orzeczenia z zaznaczeniem stwierdzenia jego prawomocności. Rozdział 11 Pytania prawne do Trybunału Konstytucyjnego § 60. 1. W postanowieniu o wystąpieniu z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego skład orzekający uzasadnia wątpliwości co do zgodności aktu niższego rzędu z przepisami aktu wyższego rzędu, a ponadto wskazuje, w jakim zakresie odpowiedź na pytanie prawne może mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, w związku z którą pytanie to jest postawione. 2. Postanowienie o wystąpieniu z pytaniem prawnym skład orzekający przedstawia Trybunałowi Konstytucyjnemu wraz z aktami sprawy za pośrednictwem prezesa sądu. § 61. Niezależnie od trybu postępowania, o którym mowa w § 60, skład orzekający zawiadamia prezesa sądu o stwierdzonej w toku rozpoznawania sprawy niezgodności ustawy lub umowy międzynarodowej z Konstytucją oraz innego aktu normatywnego z Konstytucją, lub ustawą, jeżeli nie ma to znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Prezes sądu przekazuje zawiadomienie niezwłocznie Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego. Rozdział 12 Przepisy przejściowe i końcowe § 62. 1. Do dnia 30 czerwca 2004 r. składy orzekające do rozpoznania spraw oraz terminy rozpraw i posiedzeń niejawnych wyznacza przewodniczący wydziału w sposób ustalony z prezesem wojewódzkiego sądu administracyjnego. 2. Przepisy rozdziału 5 stosuje się odpowiednio także do spraw, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, z tym że do dnia 1 stycznia 2005 r. składy orzekające oraz terminy rozpraw i posiedzeń niejawnych w tych sprawach mogą być wyznaczane przez przewodniczącego wydziału w sposób ustalony z prezesem wojewódzkiego sądu administracyjnego. § 63. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia dyrektora wojewódzkiego sądu administracyjnego powołuje się, jeżeli uzasadnia to liczba sędziów i innych pracowników tego sądu. § 64. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 18 września 2003 r. w sprawie stanowisk i wymaganych kwalifikacji urzędników i innych pracowników sądowych oraz szczegółowych zasad wynagradzania referendarzy sądowych, innych urzędników i pracowników sądowych wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1647) Na podstawie art. 28 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) stanowiska urzędników sądowych i innych pracowników sądowych oraz kwalifikacje wymagane do zajmowania tych stanowisk; 2) szczegółowe zasady wynagradzania referendarzy sądowych, urzędników sądowych i innych pracowników sądowych; 3) tabele wynagrodzenia zasadniczego oraz wysokość dodatków z tytułu zajmowanych stanowisk lub pełnionej funkcji referendarzy sądowych, urzędników sądowych i innych pracowników sądowych wojewódzkich sądów administracyjnych. § 2. Ustala się: 1) tabelę stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji urzędników sądowych i innych pracowników sądowych wojewódzkich sądów administracyjnych, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego urzędników sądowych i innych pracowników sądowych, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) tabelę stawek dodatku z tytułu zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji urzędników sądowych i innych pracowników sądowych, zwanego dalej "dodatkiem funkcyjnym", stanowiącą załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 3. Przez użyte w niniejszym rozporządzeniu określenie "najniższe wynagrodzenie zasadnicze" należy rozumieć najniższe wynagrodzenie zasadnicze w pierwszej kategorii zaszeregowania, ustalone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego wynosi: 1) 75 % wynagrodzenia zasadniczego w stawce podstawowej sędziego sądu rejonowego, powiększone o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego; 2) po siedmiu latach pracy na stanowisku referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości 75 % wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej stawce awansowej sędziego sądu rejonowego, powiększone o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego; 3) po dalszych siedmiu latach pracy na stanowisku referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze podwyższa się do wysokości 75 % wynagrodzenia zasadniczego w drugiej stawce awansowej sędziego sądu rejonowego, powiększone o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. 2. Do okresu pracy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się okres pozostawania na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego, przed mianowaniem na stanowisko referendarza sądowego. § 5. 1. Na stanowiskach określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia - tabela A, z wyjątkiem referenta-stażysty, są zatrudniani urzędnicy sądowi. 2. Na stanowisku urzędnika sądowego może być zatrudniony pracownik, który odbył staż urzędniczy obejmujący szkolenie teoretyczne i praktyczne oraz zdał egzamin na stanowisko urzędnika sądowego w sądzie administracyjnym z wynikiem pozytywnym. 3. Staż urzędniczy odbywa się zgodnie z programem ustalonym przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. 4. Miejsce i czas odbywania zajęć teoretycznych i praktycznych określa prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego, w którym pracownik jest zatrudniony. § 6. Pracownik wojewódzkiego sądu administracyjnego, który wykonuje zadania związane z organizowaniem zajęć wchodzących w zakres stażu urzędniczego, w okresie wykonywania tych zadań otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 15 % wynagrodzenia zasadniczego miesięcznie. W przypadku gdy staż urzędniczy odbywa równocześnie więcej niż 12 stażystów, prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego może zwolnić tego pracownika od innych obowiązków służbowych i powierzyć mu jedynie kierowanie stażem, bez dodatkowego wynagrodzenia. § 7. 1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach pracownik może być zwolniony w całości lub w części od odbycia stażu urzędniczego, o ile posiada wymaganą programem stażu wiedzę teoretyczną oraz umiejętność stosowania tej wiedzy w praktyce, a także znajomość metod i techniki pracy kancelaryjnej. 2. O zwolnieniu od obowiązku odbycia stażu urzędniczego w całości lub w części rozstrzyga - na wniosek pracownika - prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego. § 8. Prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, skrócić okres pracy zawodowej wymagany od urzędników sądowych lub innych pracowników sądowych do zajęcia danego stanowiska. § 9. 1. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem pracowników oraz radcy prawnemu przysługuje dodatek funkcyjny. 2. Dodatek funkcyjny przysługuje również pracownikom zatrudnionym na samodzielnych stanowiskach niezwiązanych z kierowaniem zespołem, dla których w załączniku nr 1 do rozporządzenia przewiduje się dodatek funkcyjny. 3. Referendarzowi sądowemu przysługuje dodatek funkcyjny w stawce 6 określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 10. 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia zadań związanych z wysokim stopniem odpowiedzialności prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego może przyznać urzędnikowi sądowemu dodatek specjalny na czas określony. 2. Dodatek specjalny jest wypłacany w ramach przyznanych danemu wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu środków na wynagrodzenia, w kwocie nieprzekraczającej 40 % sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. § 11. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za prace wykonywane w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia: 1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 5 %, 2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 10 % miesięcznego najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Prace określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w pkt 2 lit. b uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne normy określone w odrębnych przepisach, stwierdzone przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwe terenowo państwowe wojewódzkie inspektoraty sanitarne. 4. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace, o których mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia w pkt 1 i 2, co najmniej przez 80 godzin w miesiącu. 5. W razie zbiegu uprawnień do dodatków o różnym stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia pracownikowi przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia. § 12. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę, zwanego dalej "dodatkiem za wysługę lat", wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, które na podstawie odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 2. W przypadku równoczesnego pozostawania pracownika w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat wlicza się tylko jeden z tych okresów. 3. Dodatek za wysługę lat przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni, za które pracownik z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby lub konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem albo chorym członkiem rodziny otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 4. Dodatek za wysługę lat jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub do wyższej jego stawki. § 13. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, które na podstawie odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 2. W przypadku równoczesnego pozostawania pracownika w więcej niż jednym stosunku pracy, do okresu uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się tylko jeden z tych okresów. 3. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających nagrody jubileuszowe. 4. Pracownik jest obowiązany udokumentować swoje prawo do nagrody jubileuszowej, jeżeli w jego aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji. 5. Wypłata nagrody jubileuszowej powinna nastąpić niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 6. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudnionym w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. Nagrodę oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 7. Z chwilą ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. § 14. 1. Tworzy się fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy, w wysokości do 3 % planowanych wynagrodzeń osobowych, pozostający w dyspozycji prezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego. 2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany, za zgodą Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia. § 15. 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20 % godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego. Wynagrodzenie dodatkowe nie może być niższe od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)). 2. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego, wynikającą z zaszeregowania pracownika określonego stawką miesięczną, ustala się, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 16. 1. Dla pracowników niebędących urzędnikami tworzy się fundusz premiowy w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia. 2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki przyznawania premii określa regulamin premiowania ustalony przez prezesa wojewódzkiego sądu administracyjnego. 3. Maksymalna wysokość premii nie może przekraczać 60 % wynagrodzenia zasadniczego pracownika. § 17. 1. Kierowcy, za powierzone mu dodatkowe czynności niewchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nieprzekraczającej 60 % najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, ustala prezes wojewódzkiego sądu administracyjnego, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość. § 18. Pracownik zatrudniony w sądzie administracyjnym przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zajmujący stanowisko, dla którego jest wymagane wykształcenie wyższe, może być, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, zatrudniony nadal na tym stanowisku, o ile posiada co najmniej wykształcenie średnie. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej: A. Kwaśniewski Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września 2003 r. (poz. 1647) Załącznik nr 1 TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I KWALIFIKACJI A. DLA URZĘDNIKÓW WOJEWÓDZKICH SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH LP.STANOWISKOKATEGORIA ZASZEREGOWANIASTAWKA DODATKU FUNKCYJNEGO DOWYMAGANE KWALIFIKACJE WYKSZTAŁCENIELICZBA LAT PRACY 1DYREKTORXVIII-XXI10WYŻSZE5 2RADCA PRAWNYXVII-XVIII9WEDŁUG ODRĘBNYCH PRZEPISÓW- 3ZASTĘPCA DYREKTORAXVII-XVIII9WYŻSZE5 4GŁÓWNY KSIĘGOWYXVI-XVIII8WEDŁUG ODRĘBNYCH PRZEPISÓW- 5KIEROWNIK ODDZIAŁU, GŁÓWNY SPECJALISTAXV-XVIII8WYŻSZE5 6AUDYTOR WEWNĘTRZNYXV-XVIII7WEDŁUG ODRĘBNYCH PRZEPISÓW- 7ASYSTENT SĘDZIEGOXV-WYŻSZE1 8ZASTĘPCA GŁÓWNEGO KSIĘGOWEGOXIV-XVII5WYŻSZE3 9KIEROWNIK SEKRETARIATU WYDZIAŁUXIV-XVI5WYŻSZE ŚREDNIE3 5 10STARSZY INSPEKTOR DS. BIUROWOŚCI, STARSZY INSPEKTOR DS. OBRONNYCH, PEŁNOMOCNIK DS. OCHRONY INFORMACJI NIEJAWNYCHXIV-XVI5WYŻSZE5 11STARSZY SPECJALISTA, Z-CA KIEROWNIKA ODDZIAŁU, KIEROWNIK ZESPOŁUXIV-XVI4WYŻSZE3 12ADMINISTARATOR SYSTEMU INFORMATYCZNEGOXIII-XVI2WYŻSZE3 13STARSZY INSPEKTOR SĄDOWYXIII-XVI4WYŻSZE5 14SPECJALISTAXII-XV2WYŻSZE3 15ZASTĘPCA KIEROWNIKA SEKRETARIATU WYDZIAŁU, KIEROWNIK SEKCJIXI-XIII2WYŻSZE ŚREDNIE1 4 16STARSZY SEKRETARZ SĄDOWY, INFORMATYKXI-XIII-WYŻSZE ŚREDNIE1 3 17SEKRETARZ SĄDOWYIX-XII-ŚREDNIE2 18STARSZY KSIĘGOWYVIII-XII-ŚREDNIE2 19KSIĘGOWY, INSPEKTORVIII-XI-ŚREDNIE2 20STARSZY REFERENT, POMOCNIK SEKRETARZAVII-XI-ŚREDNIE1 21MŁODSZY KSIĘGOWY, REFERENTVI-IX-ŚREDNIE1 22REFERENT-STAŻYSTAIII-IV I-II-WYŻSZE ŚREDNIE- B. DLA INNYCH PRACOWNIKÓW WOJEWÓDZKICH SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH NIEBĘDĄCYCH URZĘDNIKAMI LP.STANOWISKOKATEGORIA ZASZEREGOWANIASTAWKA DODATKU FUNKCYJNEGO DOWYMAGANE KWALIFIKACJE WYKSZTAŁCENIELICZBA LAT PRACY 1KIEROWNIK WARSZTATU, KIEROWNIK BIBLIOTEKIIII3ŚREDNIE4 2ZASTĘPCA KIEROWNIKA WARSZTATUII-III2ŚREDNIE3 3STARSZY BIBLIOTEKARZ, OPERATOR URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCHII-III-ŚREDNIE- 4KIEROWNIK MAGAZYNU, KIEROWNIK HALI MASZYNII-III2ŚREDNIE3 5MASZYNISTKA KLASY MISTRZOWSKIEJII-III-ŚREDNIE- 6KIEROWNIK BIURA PODAWCZEGO, KIEROWNIK KANCELARII TAJNEJ, KIEROWNIK ARCHIWUM, KIEROWNIK CENTRALI TELEFONICZNEJII2ŚREDNIE3 7STARSZY MAGAZYNIER, KASJER, BIBLIOTEKARZ, INTENDENT, STARSZA MASZYNISTKAII-ŚREDNIE3 8MAGAZYNIER, ARCHIWISTA, STARSZA TELEFONISTKA, MASZYNISTKAII-ŚREDNIE- 9TELEFONISTKAII-PODSTAWOWE I UMIEJĘTNOŚĆ WYKONYWANIA CZYNNOŚCI- 10RZEMIEŚLNIK SPECJALISTA, WOŹNY AUDIENCJONALNYI-II-ZASADNICZE- 11RZEMIEŚLNIK WYKWALIFIKOWANY, PALACZ C.O.I-II-ZASADNICZE- 12KIEROWCA SAMOCHODU OSOBOWEGOI-II-WEDŁUG ODRĘBNYCH PRZEPISÓW 13OPERATOR URZĄDZEŃ POWIELAJĄCYCHI-II-PODSTAWOWE- 14STARSZY WOŹNY SĄDOWY, ROBOTNIK GOSPODARCZYI-PODSTAWOWE- 15WOŹNY SĄDOWYI-PODSTAWOWE- 16PORTIER, SZATNIARZ, WOŹNY, DOZORCAI-PODSTAWOWE- 17SPRZĄTACZKAI-PODSTAWOWE- 18GONIECI-PODSTAWOWE- Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO URZĘDNIKÓW SĄDOWYCH I INNYCH PRACOWNIKÓW SĄDOWYCH KATEGORIA ZASZEREGOWANIAKWOTA W ZŁOTYCH I800-1.900 II850-2.000 III900-2.100 IV950-2.200 V1.000-2.300 VI1.050-2.400 VII1.100-2.500 VIII1.150-2.600 IX1.200-2.700 X1.250-2.800 XI1.300-2.900 XII1.350-3.050 XIII1.400-3.200 XIV1.500-3.350 XV1.600-3.500 XVI1.750-3.700 XVII1.950-3.900 XVIII2.200-4.100 XIX2.500-4.400 XX2.800-4.700 XXI3.200-5.200 Załącznik nr 3 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO STAWKA DODATKU FUNKCYJNEGOPROCENT NAJNIŻSZEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO 1do 35 2do 50 3do 65 4do 80 5do 95 6do 110 7do 125 8do 150 9do 175 10do 200 Załącznik nr 4 WYKAZ PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA 1. Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: a) w pomieszczeniach, w których konieczne jest stosowanie przez cały dzień pracy oświetlenia sztucznego, b) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C. 2. Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: a) w pomieszczeniach zlokalizowanych poniżej poziomu otaczającego terenu - zgodnie z przepisami ogólnymi bezpieczeństwa i higieny pracy, b) w warunkach narażenia na hałas. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie wysokości stawek prowizji od opłat pobieranych w transporcie drogowym oraz sposobu jej pobierania i rozliczania (Dz. U. Nr 169, poz. 1648) Na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z póżn. zm 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jednostki uprawnione do pobierania opłat w transporcie drogowym otrzymują prowizję od pobranych opłat w następującej wysokości: 1) za udzielenie licencji, zmianę licencji, wydanie wypisu z licencji, wydanie wtórnika licencji, przeniesienie uprawnień wynikających z licencji oraz za wyrażenie zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji na międzynarodowy transport drogowy - Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie - 14 % pobranej opłaty; 2) za wydanie zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą - Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie - 14 % pobranej opłaty; 3) za wydanie zezwolenia zagranicznego na jednokrotny przewóz osób lub rzeczy: a) Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie - 14 % pobranej opłaty, b) polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych - 7 % pobranej opłaty; 4) za wydanie zezwolenia zagranicznego na wielokrotny przewóz osób lub rzeczy - Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie - 14 % pobranej opłaty; 5) za pobranie opłaty za przejazd po drogach krajowych: a) Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego w Warszawie - 10 % pobranej opłaty, b) graniczne urzędy celne i urzędy celne wewnątrz kraju - 7 % pobranej opłaty, c) przedsiębiorcy prowadzący stacje benzynowe, polskie organizacje zrzeszające przewoźników drogowych o zasięgu ogólnokrajowym - 7 % pobranej opłaty, d) inna niż wskazana w lit. a-c jednostka uprawniona do poboru opłaty - 7 % pobranej opłaty. 2. W przypadku wprowadzenia przez ministra właściwego do spraw transportu innych opłat niż określone w ust. 1 pkt 1-5, jednostki uprawnione do ich poboru otrzymują prowizję w wysokości 7 % pobranej opłaty. § 2. Jednostki, o których mowa w § 1, w terminie do dnia dziesiątego każdego miesiąca odliczają prowizje należne od pobranych w poprzednim miesiącu opłat. § 3. 1. Jednostki uprawnione do poboru opłat są obowiązane, z zastrzeżeniem ust. 2, do przekazywania Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad, w terminie do dnia piętnastego każdego miesiąca, danych odnoszących się do miesiąca poprzedniego, dotyczących: 1) liczby wydanych zezwoleń i kart opłaty; 2) wysokości pobranych opłat; 3) wysokości zwrotów z tytułu niewykorzystanej opłaty za przejazd po drogach krajowych za okres półroczny i roczny; 4) wysokości pobranych prowizji; 5) wysokości środków przekazanych na wyodrębniony rachunek środków specjalnych w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad i terminowości ich przekazania. 2. Jednostki, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 3 lit. b i pkt 5 lit. b-d oraz ust. 2, obowiązane są również do przekazywania Dyrektorowi Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego, w terminie do dnia piętnastego każdego miesiąca, danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, odnoszących się do miesiąca poprzedniego. 3. Na żądanie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad jednostki uprawnione do poboru opłat obowiązane są przekazywać inne informacje związane z poborem opłat lub prowizji. 4. Dyrektor Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego jest obowiązany zawiadamiać Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o jednostkach, z którymi zawarto porozumienia, zgodnie z art. 42 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, w terminie 14 dni od dnia zawarcia porozumienia. 5. Dyrektor Biura Obsługi Transportu Międzynarodowego jest obowiązany przekazywać Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad, w terminie do dnia piętnastego każdego miesiąca, odnoszące się do miesiąca poprzedniego, dane dotyczące liczby i rodzajów kart opłaty oraz liczby zezwoleń zagranicznych przekazanych jednostkom, o których mowa w ust. 4, a także dane dotyczące zwrotu dokumentów podlegających opłatom. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie wysokości stawek prowizji od opłat pobieranych w transporcie drogowym oraz sposobu jej pobierania i rozliczania (Dz. U. Nr 154, poz. 1811). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1) z dnia 19 września 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu podziału 15 % akcji Banku Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna stanowiących własność Skarbu Państwa pomiędzy osoby uprawnione (Dz. U. Nr 169, poz. 1649) Na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. Nr 119, poz. 1252, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających; 2) bank spółdzielczy - bank spółdzielczy, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy; 3) bank regionalny - bank regionalny, który działał na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z późn. zm. 3)); 4) bank zrzeszający - bank, o którym mowa w art. 2 pkt 2 ustawy; 5) BGŻ S.A. - Bank Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie; 6) BGŻ - państwowo-spółdzielczy Bank Gospodarki Żywnościowej z siedzibą w Warszawie, działający do dnia przekształcenia go w BGŻ S.A.; 7) osoba uprawniona - osobę, o której mowa w art. 2 pkt 4 ustawy; 8) staż pracy - łączny okres zatrudnienia w BGŻ, BGŻ S.A., bankach spółdzielczych, bankach regionalnych i zrzeszających, liczony od dnia powstania BGŻ do dnia wejścia w życie ustawy. § 2. 1. BGŻ S.A. wezwie osoby uprawnione do złożenia oświadczenia o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji przez zamieszczenie ogłoszenia w dzienniku ogólnokrajowym oraz przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie BGŻ S.A. i we wszystkich oddziałach. Wezwanie może być również rozpowszechniane w inny zwyczajowo przyjęty sposób. 2. Banki spółdzielcze oraz banki zrzeszające, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia, wezwą osoby uprawnione do złożenia oświadczenia o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji BGŻ S.A. 3. Banki spółdzielcze dokonują wezwania przez zamieszczenie ogłoszenia w dzienniku lokalnym oraz przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie banku i we wszystkich oddziałach. Wezwanie może być rozpowszechnione także w inny, zwyczajowo przyjęty, sposób. 4. Banki zrzeszające dokonują wezwania przez zamieszczenie ogłoszenia w dzienniku ogólnokrajowym oraz przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie i we wszystkich oddziałach. Wezwanie może być rozpowszechnione także w inny, zwyczajowo przyjęty, sposób. 5. Wezwanie powinno zawierać: 1) firmę (nazwę), siedzibę oraz adres banku sporządzającego listę; 2) termin i miejsce składania oświadczeń; 3) informację o obowiązku dołączenia do oświadczenia zaświadczenia, o którym mowa w § 3 ust. 4, lub innego dokumentu poświadczającego staż pracy; 4) termin i miejsce wywieszenia list osób uprawnionych oraz pouczenie o sposobie i terminach wnoszenia oraz rozpatrzenia reklamacji; 5) informacje, o których mowa w § 5 ust. 2; 6) informacje o wymogach określonych w § 16 ust. 1 i 2; 7) informację o skutkach niezłożenia oświadczenia w terminie, o którym mowa w pkt 2. 6. BGŻ S.A., banki spółdzielcze oraz banki zrzeszające ponowią wezwanie, w sposób określony w ust. 1, 3 i 4, po upływie 30 dni od dnia ukazania się ogłoszenia po raz pierwszy, nie później jednak niż na 14 dni przed upływem terminu składania oświadczeń. § 3. 1. Osoby uprawnione, w terminie 3 miesięcy od dnia publikacji ogłoszenia, o którym mowa w § 2 ust. 1, złożą pisemne oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji BGŻ S.A. Osoba uprawniona może złożyć tylko jedno oświadczenie. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust 1, składa się w banku, w którym osoba uprawniona jest lub była zatrudniona. W przypadku gdy bank nie istnieje lub został postawiony w stan upadłości lub likwidacji, oświadczenie składa się w BGŻ S.A., chyba że prawa i obowiązki banku przeszły na inny bank spółdzielczy lub zrzeszający. 3. Oświadczenie osoby uprawnionej zawiera: 1) imię (imiona), nazwisko oraz imię ojca osoby uprawnionej; 2) numer ewidencyjny PESEL; 3) miejsce zamieszkania i adres; 4) zamiar nabycia akcji BGŻ S.A. od Skarbu Państwa; 5) wskazanie banku (BGŻ, BGŻ S.A., banku spółdzielczego, banku regionalnego lub zrzeszającego), w którym osoba uprawniona pracowała; 6) informację o łącznym stażu pracy w BGŻ, BGŻ S.A., banku spółdzielczym, banku regionalnym lub zrzeszającym; 7) zgodę osoby uprawnionej na przetwarzanie jej danych osobowych w związku z realizacją prawa do nieodpłatnego nabycia akcji BGŻ S.A.; 8) datę złożenia oświadczenia i podpis osoby uprawnionej. 4. Do oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, osoba uprawniona dołącza zaświadczenie o stażu pracy wydane przez BGŻ S.A., bank spółdzielczy lub zrzeszający. Banki te wydają zaświadczenie na wniosek osoby uprawnionej. 5. W przypadku gdy bank nie istnieje, osoba uprawniona dołącza do oświadczenia o zamiarze nabycia akcji dokumenty poświadczające jej staż pracy, w szczególności świadectwa pracy, dokumenty sporządzone przez likwidatorów banków lub syndyków masy upadłości. § 4. Osoby uprawnione, które nie złożyły oświadczenia, o którym mowa w § 3, nie są umieszczane na listach osób uprawnionych określonych w § 5. § 5. 1. Po upływie terminu wskazanego w § 3 ust. 1 BGŻ S.A., banki spółdzielcze i banki zrzeszające sporządzą w terminie 30 dni listy osób uprawnionych, które złożyły oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji. 2. Listy osób uprawnionych uzupełnia się o osoby, które złożyły oświadczenia, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 137, poz. 1303). 3. Listy, o których mowa w ust. 1, zawierają: 1) imię (imiona) i nazwisko oraz imię ojca osoby uprawnionej; 2) numer ewidencyjny PESEL osoby uprawnionej; 3) łączny staż pracy w BGŻ, BGŻ S.A., banku spółdzielczym, banku regionalnym lub zrzeszającym; 4) grupę, o której mowa w § 6 ust. 2, do której osoba uprawniona została zaliczona. 4. BGŻ S.A., banki spółdzielcze i banki zrzeszające niezwłocznie po sporządzeniu list osób uprawnionych wywieszą je w siedzibach oraz we wszystkich oddziałach. Listy osób uprawnionych wywieszane są na okres dwóch miesięcy. § 6. 1. Osoby uprawnione nabywają akcje BGŻ S.A. w równej liczbie w ramach grupy wyodrębnionej ze względu na łączny staż pracy. 2. Osoby uprawnione nabywają akcje w następujących grupach stażowych: 1) od 3 do 6 lat; 2) powyżej 6 do 9 lat; 3) powyżej 9 do 12 lat; 4) powyżej 12 do 15 lat; 5) powyżej 15 do 18 lat; 6) powyżej 18 do 21 lat; 7) powyżej 21 do 24 lat; 8) powyżej 24 lat. 3. W przypadku gdy osoba uprawniona była zatrudniona w więcej niż jednym banku, staż pracy podlega sumowaniu. W przypadku gdy osoba była zatrudniona jednocześnie w więcej niż jednym banku, staż pracy liczony jest jednokrotnie. § 7. 1. Osoby, które zostały pominięte na listach, którym wadliwie określono ich łączny staż pracy, dane osobowe lub zostały zaliczone do niewłaściwej grupy, w terminie dwóch miesięcy od dnia wywieszenia list, o których mowa w § 5 ust. 1, mogą złożyć reklamację. 2. Reklamację składa się w banku, w którym osoba uprawniona złożyła oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji. Reklamację składa się na piśmie. 3. Do reklamacji osoba uprawniona dołącza dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 2 pkt 4 ustawy, bądź poświadczające jej łączny staż pracy. 4. Reklamację rozpatruje komisja powołana przez zarząd banku, w którym złożono oświadczenie, w terminie 21 dni od dnia jej złożenia. Komisje mogą być również powoływane w oddziałach banku. Rozpatrzenie reklamacji wyczerpuje tok postępowania reklamacyjnego. 5. Bank, w terminie 14 dni po rozpatrzeniu reklamacji, powiadamia na piśmie wnoszącego reklamację o sposobie jej rozpatrzenia. § 8. Osoby uprawnione, które zostały pominięte na listach, o których mowa w § 5, i nie złożyły reklamacji w terminie wskazanym w § 7 ust. 1, nie są umieszczane na listach, o których mowa w § 10 ust. 1. § 9. 1. Po zakończeniu postępowań reklamacyjnych BGŻ S.A., banki spółdzielcze oraz banki zrzeszające dokonają, w terminie 14 dni, odpowiedniej korekty list, o których mowa w § 5. 2. Po dokonaniu korekty list, o których mowa w § 5, zarządy banków spółdzielczych oraz banków zrzeszających przekażą listy do BGŻ S.A., wraz z oświadczeniami o dochowaniu należytej staranności przy ich sporządzaniu. 3. Listy osób uprawnionych są przekazywane w formie pisemnej oraz na nośniku magnetycznym lub optycznym, w terminie 14 dni od dnia ich sporządzenia, w sposób pozwalający na przetwarzanie danych w systemach informatycznych BGŻ S.A. BGŻ S.A. powiadomi banki spółdzielcze oraz banki zrzeszające o sposobie przekazywania oraz przetwarzania danych. § 10. 1. BGŻ S.A. sporządzi zbiorczą listę osób uprawnionych obejmującą osoby znajdujące się na listach banków spółdzielczych, banków zrzeszających oraz BGŻ S.A. 2. Zbiorcza lista zawiera dane określone w § 5 ust. 3. Osoba uprawniona może być umieszczona tylko jeden raz na tej liście. § 11. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przekaże BGŻ S.A. informacje o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępnienia osobom uprawnionym umieszczonym na zbiorczej liście, o której mowa w § 10 ust. 1. 2. Zarząd BGŻ S.A. w porozumieniu ze związkami zawodowymi działającymi w spółce określi liczbę akcji przypadającą na każdą z wyodrębnionych grup stażowych, o których mowa w § 6 ust. 2. 3. Liczba akcji przypadających na każdą z grup stażowych ma być podzielna w liczbach całkowitych przez liczbę osób tworzących grupę. 4. Liczba akcji przypadających na jedną osobę uprawnioną w grupie o większym stażu pracy nie może być mniejsza niż liczba akcji przypadających na jedną osobę w grupie o mniejszym stażu pracy. § 12. 1. Po dokonaniu czynności określonych w § 7-11 zarząd BGŻ S.A. sporządzi ostateczną zbiorczą listę osób uprawnionych uzupełnioną o dane dotyczące liczby akcji przysługujących osobom uprawnionym i przekaże ją ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, wraz z oświadczeniem zarządu BGŻ S.A. o dochowaniu należytej staranności przy sporządzaniu listy. 2. BGŻ S.A. przekaże bankom spółdzielczym i bankom zrzeszającym wyciągi ze zbiorczej listy osób uprawnionych, uzupełnione o dane dotyczące liczby akcji przysługujących osobom uprawnionym, w celu udostępnienia tych wyciągów osobom uprawnionym poprzez wywieszenie ich w siedzibach i oddziałach banków. § 13. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa w terminie 30 dni od dnia przekazania ostatecznej zbiorczej listy osób uprawnionych sporządzonej przez BGŻ S.A. ogłosi w dzienniku ogólnokrajowym o przystąpieniu do przekazywania akcji osobom uprawnionym. 2. Umowę zbycia akcji z osobami uprawnionymi zawiera minister właściwy do spraw Skarbu Państwa. Dokument umowy zbycia akcji sporządza BGŻ S.A. w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa. 3. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa zawiera umowy, o których mowa w ust. 2, w okresie 12 miesięcy od dnia ukazania się ogłoszenia o przystąpieniu do przekazywania osobom uprawnionym akcji BGŻ S.A. § 14. 1. Banki spółdzielcze i zrzeszające po uzgodnieniu z BGŻ S.A. oraz BGŻ S.A. poinformują w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 1, 3 i 4, o przystąpieniu przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa do przekazywania akcji osobom uprawnionym. 2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) firmę (nazwę), siedzibę i adres oddziałów BGŻ S.A., w których można zawrzeć umowę nabycia akcji; 2) ogólną liczbę akcji przeznaczonych do nieodpłatnego przekazania osobom uprawnionym; 3) ogólną liczbę osób uprawnionych; 4) okres, w którym osoby uprawnione mogą nabywać przysługujące im akcje; 5) inne informacje mogące usprawnić zawieranie umów z uprawnionymi. § 15. Niezwłocznie po dokonaniu czynności związanych z przekazaniem akcji osobom uprawnionym BGŻ S.A., banki spółdzielcze oraz banki zrzeszające przekażą ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa pisemne sprawozdania z dokonanych czynności. § 16. 1. Osoby uprawnione, które złożyły oświadczenia, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim, dołączają zaświadczenia o stażu pracy za okres sprzed przekształcenia BGŻ w spółkę akcyjną w terminie, o którym mowa w § 3 ust. 1. 2. Osobom uprawnionym, które nie dołączyły zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, staż pracy liczony jest wyłącznie od dnia powstania BGŻ S.A. 3. Bank spółdzielczy w upadłości przesyła do BGŻ S.A. dokumentację dotyczącą listy osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia akcji BGŻ S.A. utworzoną na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 11 stycznia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu podziału 15 % akcji Banku Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna stanowiących własność Skarbu Państwa pomiędzy osoby uprawnione (Dz. U. Nr 8, poz. 76), w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 4. Dokumentacja, o której mowa w ust. 3, obejmuje w szczególności: oświadczenia osób uprawnionych, zaświadczenia o stażu pracy, listę osób uprawnionych do nabycia akcji BGŻ S.A., dokumenty dotyczące złożonych i rozpatrzonych reklamacji. 5. Do listy, o której mowa w § 5 ust. 1, BGŻ S.A. dołącza listy osób uprawnionych, z banków spółdzielczych, w których postępowanie upadłościowe zostało zakończone, sporządzone przez syndyków masy upadłości na podstawie rozporządzenia wymienionego w ust. 3. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 4) Minister Skarbu Państwa: P. Czyżewski 1) Minister Skarbu Państwa kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 97, poz. 868). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 111, poz. 1195, z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1303. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939 oraz z 2000 r. Nr 119, poz. 1252. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Skarbu Państwa z dnia 11 stycznia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu podziału 15 % akcji Banku Gospodarki Żywnościowej Spółka Akcyjna stanowiących własność Skarbu Państwa pomiędzy osoby uprawnione (Dz. U. Nr 8, poz. 76), które utraciło moc z dniem 6 września 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. (Dz. U. Nr 169, poz. 1650) 1. Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 czerwca 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 91, poz. 811) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 129, poz. 844), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 czerwca 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 91, poz. 811) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 28 sierpnia 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 czerwca 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 91, poz. 811), który stanowi: "§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia.". Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do obwieszczenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 sierpnia 2003 r. (poz. 1650) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy Na podstawie art. 23715 § 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje: DZIAŁ I Przepisy wstępne § 1. 1. Rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące: 1) obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładów pracy; 2) procesów pracy; 3) pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych. 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą środków transportu kolejowego, lotniczego, morskiego i wodnego śródlądowego. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "osłonie" - rozumie się przez to element lub zestaw elementów konstrukcyjnych służący do ochrony człowieka przed niebezpiecznymi lub uciążliwymi wpływami pracujących części, mechanizmów i układów roboczych maszyny lub innego urządzenia technicznego; 2) 1) "pomieszczeniach higienicznosanitarnych" - rozumie się przez to szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami, ustępy, palarnie, jadalnie, z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do ogrzewania się pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej lub ochronnej; 3) "pomieszczeniu pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie przeznaczone na pobyt pracowników, w którym wykonywana jest praca. Nie uważa się za przeznaczone na pobyt pracowników pomieszczeń, w których: a) 2) łączny czas przebywania tych samych pracowników w ciągu jednej zmiany roboczej jest krótszy niż 2 godziny, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym przebywaniu związanym z dozorem albo konserwacją urządzeń lub utrzymaniem czystości i porządku, b) mają miejsce procesy technologiczne niepozwalające na zapewnienie odpowiednich warunków przebywania pracowników w celu ich obsługi, bez zastosowania środków ochrony indywidualnej i zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy, c) jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania w nich pracowników zajmujących się obsługą; 4) "pomieszczeniu stałej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny; 5) "pomieszczeniu czasowej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin; 6) "przepisach techniczno-budowlanych" - rozumie się przez to przepisy ustawy - Prawo budowlane oraz aktów wykonawczych do tej ustawy; 7) "ryzyku zawodowym" - rozumie się przez to prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienia u pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy; 7a) 3) "terenie zakładu pracy" - rozumie się przez to przestrzeń wraz z obiektami budowlanymi, będącą w dyspozycji pracodawcy, w której pracodawca organizuje miejsca pracy; 7b) 3) "miejscu pracy" - rozumie się przez to miejsce wyznaczone przez pracodawcę, do którego pracownik ma dostęp w związku z wykonywaniem pracy; 8) "stanowisku pracy" - rozumie się przez to przestrzeń pracy, wraz z wyposażeniem w środki i przedmioty pracy, w której pracownik lub zespół pracowników wykonuje pracę; 9) 4) "środkach ochrony indywidualnej" - rozumie się przez to wszelkie środki noszone lub trzymane przez pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu. Do środków ochrony indywidualnej nie zalicza się: - zwykłej odzieży roboczej i mundurów, które nie są specjalnie przeznaczone do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika, - środków ochrony indywidualnej używanych przez wojsko, Policję i inne służby utrzymania porządku publicznego, - wyposażenia stosowanego przez służby pierwszej pomocy i ratownicze, - środków ochrony indywidualnej stosowanych na podstawie przepisów Prawa o ruchu drogowym, - wyposażenia sportowego, - środków służących do samoobrony lub do odstraszania, - przenośnych urządzeń do wykrywania oraz sygnalizowania zagrożeń i naruszania porządku publicznego; 10) "środkach ochrony zbiorowej" - rozumie się przez to środki przeznaczone do jednoczesnej ochrony grupy ludzi, w tym i pojedynczych osób, przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy, będące rozwiązaniami technicznymi stosowanymi w pomieszczeniach pracy, maszynach i innych urządzeniach; 11) "środowisku pracy" - rozumie się przez to warunki środowiska materialnego (określonego czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi), w którym odbywa się proces pracy; 12) "urządzeniach ochronnych" - rozumie się przez to osłony lub takie urządzenia, które spełniają jedną lub więcej z niżej wymienionych funkcji: - zapobiegają dostępowi do stref niebezpiecznych, - powstrzymują ruchy elementów niebezpiecznych, zanim pracownik znajdzie się w strefie niebezpiecznej, - nie pozwalają na włączenie ruchu elementów niebezpiecznych, jeśli pracownik znajduje się w strefie niebezpiecznej, - zapobiegają naruszeniu normalnych warunków pracy maszyn i innych urządzeń technicznych, - nie pozwalają na uaktywnienie innych czynników niebezpiecznych lub szkodliwych; 13) "zagrożeniu" - rozumie się przez to stan środowiska pracy mogący spowodować wypadek lub chorobę; 14) 5) "punkcie pierwszej pomocy" - rozumie się przez to - w zależności od wielkości zakładu pracy, rodzaju prowadzonej działalności i związanych z nią zagrożeń - pomieszczenie lub wyodrębnione miejsce o wystarczającej powierzchni, umożliwiającej wniesienie noszy, wyposażone w niezbędny sprzęt i inne środki do udzielania pierwszej pomocy; 15) 5) "znaku bezpieczeństwa" - rozumie się przez to znak utworzony przez kombinację kształtu geometrycznego, barwy i symbolu graficznego lub obrazkowego (piktogramu) albo tekstu, przekazujący określoną informację związaną z bezpieczeństwem lub jego zagrożeniem; 16) 5) "sygnałach bezpieczeństwa" - rozumie się przez to sygnały świetlne i dźwiękowe, komunikaty słowne lub sygnały ręczne, przekazujące informacje istotne dla zachowania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników; 17) 5) "sygnale świetlnym" - rozumie się przez to sygnał emitowany przez urządzenie wykonane z przezroczystych lub półprzezroczystych materiałów, podświetlonych od wewnątrz lub z tyłu, tak aby dawało to efekt świecącej powierzchni; 18) 5) "sygnale dźwiękowym" - rozumie się przez to sygnał akustyczny (dźwiękowy) emitowany przez urządzenie przeznaczone do tego celu, bez użycia głosu ludzkiego i nieemitujące tego głosu, wskazujący na zaistnienie oraz - w razie potrzeby - trwanie i zakończenie niebezpiecznej sytuacji; 19) 5) "sygnale ręcznym" - rozumie się przez to ustalony ruch lub układ rąk i dłoni, służący do kierowania osobami wykonującymi czynności mogące stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa pracowników; 20) 5) "komunikacie słownym" - rozumie się przez to ustaloną, krótką i jednoznaczną, informację słowną wypowiadaną przez człowieka lub emitowaną jako głos ludzki, nakazującą określone postępowanie w celu zachowania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników. DZIAŁ II Obiekty budowlane i teren zakładu pracy § 3. Budynki i inne obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia pracy, powinny być zbudowane i utrzymywane zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach techniczno-budowlanych. § 4. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić na terenie zakładu pracy wykonane i oznakowane, zgodnie z Polskimi Normami i właściwymi przepisami, drogi komunikacyjne i transportowe, zwane dalej "drogami", drogi dla pieszych, zwane dalej "przejściami", i dojazdy pożarowe oraz utrzymywać je w stanie niestwarzającym zagrożeń dla użytkowników. Drogi i przejścia oraz dojazdy pożarowe nie mogą prowadzić przez miejsca, w których występują zagrożenia dla ich użytkowników. 2. Drogi i przejścia powinny posiadać wymiary odpowiednie do liczby potencjalnych użytkowników oraz rodzajów i wielkości stosowanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Minimalne wymiary dróg i przejść określają Polskie Normy. 3. Nawierzchnia dróg, placów manewrowych, postojowych i składowych, dojazdów pożarowych i przejść powinna być równa i twarda lub utwardzona oraz posiadać nośność odpowiednią do obciążenia wynikającego ze stosowanych środków transportowych oraz przemieszczanych i składowanych materiałów. 4. Drogi, przejścia oraz place manewrowe, postojowe i składowe powinny posiadać urządzenia lub inne rozwiązania techniczne zapewniające odprowadzanie wód opadowych. § 5. 1. Na drogach transportowych i w magazynach nie powinny występować progi ani stopnie. W przypadku zróżnicowania poziomów podłogi, różnice te powinny być wyrównane pochylniami o nachyleniu dostosowanym do rodzaju używanego środka transportu, ale nie większym niż 8%. 2. Pochylnie powinny umożliwiać bezpieczne poruszanie się pracowników i dogodny transport ładunków. § 6. 1. 6) Miejsca w zakładzie pracy, w których występują zagrożenia dla pracowników, powinny być oznakowane widocznymi barwami lub znakami bezpieczeństwa zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia i w Polskich Normach. 2. Jeżeli oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wystarczające dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika, miejsca niebezpieczne powinny być wyłączone z użytkowania poprzez ich odpowiednie wygrodzenie lub w inny sposób. 3. Otwory i zagłębienia powinny być zamknięte odpowiednimi pokrywami, a jeżeli jest to niemożliwe - właściwie ogrodzone i oznakowane. 4. Miejsca niebezpieczne na przejściach zagrażające potknięciem się, upadkiem lub uderzeniem (np. stopnie) powinny być pomalowane barwami bezpieczeństwa zgodnie z Polskimi Normami. 5. 7) Na drogach - w miejscach, w których możliwe jest niespodziewane wtargnięcie pieszych, w szczególności przed bramami, drzwiami i przejściami, należy ustawić barierki lub zastosować inne skuteczne środki ochronne. § 7. 1. Dróg, przejść i dojazdów pożarowych nie wolno zastawiać materiałami, środkami transportu, sprzętem i innymi przedmiotami. 2. Na skrzyżowaniach dróg powinna być zapewniona dobra widoczność. § 8. W tunelach przeznaczonych do stałej komunikacji nie powinny znajdować się rurociągi służące do transportu substancji chemicznych toksycznych lub żrących oraz substancji z innych względów niebezpiecznych. Wymóg ten nie dotyczy przewodów służących do ogrzewania tunelu, jeżeli temperatura czynnika grzewczego nie przekracza 95°C. § 9. 1. 8) Pracodawca jest obowiązany zapewnić drogi ewakuacyjne ze wszystkich pomieszczeń obiektu budowlanego, w których mogą przebywać pracownicy, umożliwiające szybkie wydostanie się pracowników na otwartą przestrzeń. Drogi ewakuacyjne oraz dojścia do nich prowadzące nie mogą być zastawiane. 2. Wymagania dla dróg ewakuacyjnych i warunki ewakuacji określają przepisy techniczno-budowlane i dotyczące ochrony przeciwpożarowej. § 10. 1. We wszystkich miejscach na terenie zakładu pracy, w których mogą przebywać pracownicy, pracodawca jest obowiązany zapewnić oświetlenie elektryczne w porze nocnej lub jeżeli oświetlenie dzienne jest niewystarczające. Wymagania dotyczące oświetlenia określają Polskie Normy. 2. Instalacje i urządzenia elektryczne powinny być tak wykonane i eksploatowane, aby nie narażały pracowników na porażenie prądem elektrycznym, przepięcia atmosferyczne, szkodliwe oddziaływanie pól elektromagnetycznych oraz nie stanowiły zagrożenia pożarowego, wybuchowego i nie powodowały innych szkodliwych skutków. § 11. Zakład pracy powinien być wyposażony w urządzenia zapobiegające zanieczyszczeniu lub skażeniu, w stopniu szkodliwym dla zdrowia ludzkiego - powietrza, gruntu oraz wód - substancjami chemicznymi, środkami promieniotwórczymi albo biologicznie zakaźnymi, w związku z produkcją bądź inną działalnością zakładu pracy. § 12. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę obiektów budowlanych i urządzeń technicznych przed gromadzeniem się ładunków i wyładowaniami elektryczności statycznej - stwarzającymi zagrożenia w środowisku pracy. § 13. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostateczną ilość wody zdatnej do picia oraz do celów higienicznosanitarnych, gospodarczych i przeciwpożarowych. 2. Ilość wody do celów higienicznych przypadająca dziennie na każdego pracownika jednocześnie zatrudnionego nie może być mniejsza niż: 1) 120 l - przy pracach w kontakcie z substancjami szkodliwymi, trującymi lub zakaźnymi albo powodującymi silne zabrudzenie pyłami, w tym 90 l w przypadku korzystania z natrysków; 2) 90 l - przy pracach brudzących, wykonywanych w wysokiej temperaturze lub wymagających zapewnienia należytej higieny procesów technologicznych, w tym 60 l w przypadku korzystania z natrysków; 3) 30 l - przy pracach niewymienionych w pkt 1 i 2. 3. Niezależnie od ilości wody, określonej w ust. 2, należy zapewnić wodę niezbędną do utrzymania czystości pomieszczeń i terenu zakładu pracy w ilości co najmniej 1,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni podłogi, wymagającej zmywania, oraz co najmniej 2,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni terenu poza budynkami, wymagającej polewania (tereny zielone, utwardzone ulice, place itp.). DZIAŁ III Pomieszczenia pracy Rozdział 1 Przepisy ogólne § 14. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia pracy w czystości i porządku oraz zapewnić ich okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy. § 15. 1. Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W szczególności w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne, odpowiednią temperaturę, wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią, niekorzystnymi warunkami cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia i uciążliwościami. 2. W pomieszczeniach pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia (wysoka temperatura, hałas, drgania, promieniowanie, gazy, pyły, pary itp.) powinny być zastosowane rozwiązania techniczne uniemożliwiające przedostawanie się tych czynników do innych pomieszczeń pracy oraz do pomieszczeń higienicznosanitarnych. 3. Ściany i sufity pomieszczeń pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia pracowników lub pyły niebezpieczne pod względem wybuchowym, powinny mieć pokrycie ochronne, zabezpieczające przed adsorpcją i gromadzeniem się pyłu oraz powinny być przystosowane do łatwego czyszczenia lub zmywania. 4. Jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanych robót lub rodzaj stosowanych urządzeń może zachodzić niebezpieczeństwo wybuchu, stropy, dachy i ściany pomieszczeń pracy powinny być wykonane zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa dla tego rodzaju robót lub znajdujących się tam urządzeń oraz zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi. § 16. 1. 9) W pomieszczeniach oraz na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych podłogi powinny być stabilne, równe, nieśliskie, niepylące i odporne na ścieranie oraz nacisk, a także łatwe do utrzymania w czystości. 2. W pomieszczeniach, w których mogą wystąpić mieszaniny wybuchowe palnych par, pyłów lub gazów z powietrzem, powierzchnie podłóg powinny być wykonane z materiału niepowodującego iskrzenia mechanicznego lub wyładowań elektrostatycznych. 3. 10) Jeżeli podłoga jest wykonana z materiału będącego dobrym przewodnikiem ciepła lub jeżeli przy wykonywaniu pracy występuje jej zamoczenie, w przejściach oraz w miejscach do stania i siedzenia powinny znajdować się podesty izolujące od zimna lub wilgoci albo powinny być stosowane inne środki izolujące. Podesty powinny być stabilne, wytrzymałe na obciążenie użytkowe, zabezpieczające przed poślizgiem i potknięciem oraz łatwe do utrzymania w czystości. § 17. W pomieszczeniach magazynowych i na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych powinny być umieszczone informacje o dopuszczalnym obciążeniu stropów. § 18. 1. Pomieszczenia stałej pracy nie powinny być lokalizowane poniżej poziomu otaczającego terenu, z wyjątkiem pomieszczeń, o których mowa w ust. 2, oraz jeżeli wymaga tego rodzaj produkcji (w chłodniach, rozlewniach win itp.). 2. Poniżej poziomu otaczającego terenu mogą znajdować się pomieszczenia pracy w garażu, kotłowni i warsztatach podręcznych, pomieszczenia handlowe, usługowe i gastronomiczne w ulicznych przejściach podziemnych, w podziemnych stacjach komunikacyjnych i tunelach, w domach handlowych i hotelach oraz w obiektach zabytkowych, pod warunkiem zachowania wymagań przepisów techniczno-budowlanych i po uzyskaniu zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, wydanej w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy. 3. Na warunkach określonych w ust. 2 i w przypadku zapewnienia oświetlenia dziennego, pomieszczenia stałej pracy mogą znajdować się w suterenach lub piwnicach. § 19. 1. Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny zapewniać spełnienie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach. 2. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m3 wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi (niezajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.). § 20. 1. Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż: 1) 3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia; 2) 11) 3,3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia. 2. Wysokość pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, może być obniżona w przypadku zastosowania klimatyzacji - pod warunkiem uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. 3. Wysokość określona w ust. 1 pkt 1 może być zmniejszona do: 1) 2,5 m w świetle: a) jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na każdego z nich przypada co najmniej po 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia lub b) w pomieszczeniu usługowym lub produkcyjnym drobnej wytwórczości mieszczącym się w budynku mieszkalnym, jeżeli przy wykonywanych pracach nie występują pyły lub substancje szkodliwe dla zdrowia, hałas nie przekracza dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w budynkach mieszkalnych, określonych w Polskich Normach, a na jednego pracownika przypada co najmniej 15 m3 wolnej objętości pomieszczenia; 2) 2,2 m w świetle - w dyżurce, portierni, kantorze, kiosku ulicznym, dworcowym i innym oraz w pomieszczeniu usytuowanym na antresoli otwartej do większego pomieszczenia. 4. Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż: 1) 2,2 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia; 2) 11) 2,5 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia. 5. W pomieszczeniu o stropie pochyłym wymagania określone w ust. 1, 3 i 4 stosuje się do średniej wysokości pomieszczenia, przy czym w najniższym miejscu wysokość pomieszczenia nie może być mniejsza w świetle niż 1,9 m (licząc od poziomu podłogi do najniżej położonej części konstrukcyjnej sufitu). § 21. 1. Do pomieszczeń i stanowisk pracy położonych na różnych poziomach powinny prowadzić bezpieczne dojścia stałymi schodami lub pochylniami. 2. Nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie, a w miejscach, w których może występować zaleganie pyłów - powinny być ażurowe. 3. Zamocowane na stałe drabiny lub klamry mogą być stosowane jako dojścia dodatkowe oprócz schodów, a zamiast schodów - tylko w wyjątkowych przypadkach uzasadnionych względami użytkowymi lub gdy nie ma technicznych możliwości ich zastosowania. 4. Wymagania, jakie powinny spełniać schody i pochylnie, określają przepisy techniczno-budowlane. § 22. 1. Wymiary otworów drzwiowych w każdym pomieszczeniu powinny być odpowiednie do liczby pracowników z nich korzystających oraz do rodzaju i wielkości używanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Wymiary otworów drzwiowych określa Polska Norma. 2. Sposób otwierania drzwi z pomieszczeń pracy i z pomieszczeń higienicznosanitarnych powinien odpowiadać wymaganiom przepisów techniczno-budowlanych i dotyczących ochrony przeciwpożarowej. 3. Drzwi rozsuwane muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich wypadnięciu z prowadnic. 4. Drzwi i bramy otwierające się do góry muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich przypadkowemu opadaniu. 5. Wrota bram powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich przypadkowemu zamknięciu. 6. Wahadłowe drzwi i bramy muszą być przezroczyste lub posiadać przezroczyste panele. 7. Drzwi i bramy przezroczyste powinny być wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub ze szkła hartowanego oraz odpowiednio oznakowane w widocznym miejscu. 8. Pomiędzy pomieszczeniami nie należy wykonywać progów, chyba że warunki techniczne wymagają ich zastosowania. W takich przypadkach należy je oznaczyć w sposób widoczny. 9. 12) Drzwi i bramy otwierane i zamykane mechanicznie powinny tak funkcjonować, aby nie stwarzały zagrożenia urazem. Drzwi takie powinny mieć zamontowane łatwo rozpoznawalne i łatwo dostępne z obu stron urządzenie do ich zatrzymywania, a także powinny być przystosowane do ręcznego otwierania. § 23. Pomieszczenia pracy, w których przebywają pracownicy, nie mogą być zamykane w sposób uniemożliwiający wyjście z pomieszczenia. Jeżeli istnieją względy wymagające zamykania pomieszczeń w czasie pracy przed osobami nieupoważnionymi, należy stosować przy drzwiach zamki uniemożliwiające wejście z zewnątrz, a jednocześnie umożliwiające wyjście z pomieszczenia bez użycia klucza. W takiej sytuacji należy przewidzieć możliwość powiadamiania pracowników znajdujących się w takich pomieszczeniach o niebezpieczeństwie grożącym z zewnątrz. § 24. 1. Szyby w oknach oraz inne przedmioty i powierzchnie szklane, znajdujące się w pomieszczeniach pracy, narażone na uszkodzenia w związku z rodzajem prowadzonych prac, powinny być od strony, po której mogą znajdować się ludzie, osłonięte siatką zabezpieczającą przed odłamkami szkła. 2. Przezroczyste ściany działowe, znajdujące się w pomieszczeniach pracy, w pobliżu takich pomieszczeń lub wzdłuż przejść - muszą być jednoznacznie oznakowane oraz wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub tak osłonięte, aby niemożliwe było zetknięcie się pracownika ze ścianą lub jego zranienie w razie rozbicia tej ściany. Rozdział 2 Oświetlenie § 25. W pomieszczeniach stałej pracy należy zapewnić oświetlenie dzienne, chyba że jest to niemożliwe lub niewskazane ze względu na technologię produkcji, a na stosowanie oświetlenia wyłącznie elektrycznego pracodawca uzyskał zgodę właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydaną w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy. § 26. 1. Oświetlenie dzienne na poszczególnych stanowiskach pracy powinno być dostosowane do rodzaju wykonywanych prac i wymaganej dokładności oraz powinno spełniać wymagania określone w Polskiej Normie. 2. Niezależnie od oświetlenia dziennego w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie elektryczne o parametrach zgodnych z Polskimi Normami. § 27. 1. Stosunek wartości średnich natężenia oświetlenia w pomieszczeniach sąsiadujących ze sobą, przez które odbywa się komunikacja wewnętrzna, nie powinien być większy niż 5 do 1. 2. Przy wyjściu z pomieszczeń, w których ze względów technologicznych praca jest wykonywana w ciemności (np. ciemnie optyczne), powinny być zapewnione warunki umożliwiające stopniową adaptację wzroku. § 28. W pomieszczeniach i miejscach pracy, w których w razie awarii oświetlenia mogą wystąpić zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, należy zapewnić oświetlenie awaryjne o odpowiednim natężeniu, zgodnie z Polską Normą. § 28a. 13) Instalacje oświetleniowe w pomieszczeniach, w których znajdują się miejsca pracy, oraz w korytarzach powinny być dobrane i wykonane tak, aby nie narażały pracownika na wypadek powodowany rodzajem zainstalowanego oświetlenia. § 29. 1. Okna, świetliki i naświetla w pomieszczeniach pracy o dużej wilgotności powietrza powinny być wykonane w sposób zapobiegający skraplaniu się w nich pary wodnej. W przypadku szczególnie dużego zaparowania pomieszczenia i możliwości spadania kropel wody na stanowisko pracy należy zainstalować rynienki lub inne urządzenia odprowadzające wodę z okien, świetlików i naświetli. 2. Szyby w oknach i świetlikach powinny być czyste oraz przepuszczać dostateczną ilość światła. Do mycia okien i świetlików powinien być zapewniony dogodny i bezpieczny dostęp. 3. Okna i świetliki powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia eliminujące nadmierne operowanie promieni słonecznych padających na stanowiska pracy. 4. Okna i świetliki, przeznaczone do wietrzenia pomieszczeń, należy wyposażyć w urządzenia pozwalające na otwieranie ich w sposób łatwy i bezpieczny z poziomu podłogi oraz ustawienie części otwieranych w pożądanym położeniu. Rozdział 3 Ogrzewanie i wentylacja § 30. W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy (metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania) nie niższą niż 14°C (287 K), chyba że względy technologiczne na to nie pozwalają. W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18°C (291 K). § 31. Pomieszczenia i stanowiska pracy powinny być zabezpieczone przed niekontrolowaną emisją ciepła w drodze promieniowania, przewodzenia i konwekcji oraz przed napływem chłodnego powietrza z zewnątrz. § 32. 1. 14) W pomieszczeniach pracy powinna być zapewniona wymiana powietrza wynikająca z potrzeb użytkowych i funkcji tych pomieszczeń, bilansu ciepła i wilgotności oraz zanieczyszczeń stałych i gazowych. 2. 14) W pomieszczeniach pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia, powinna być zapewniona taka wymiana powietrza, aby nie były przekraczane wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń tych substancji. 3. Wymagania dotyczące parametrów powietrza w pomieszczeniach pracy określają odrębne przepisy i Polskie Normy. § 33. W pomieszczeniach pracy, w których następuje wydzielanie się ciepła przez promieniowanie w ilości przekraczającej na stanowiskach pracy należy stosować nawiewną wentylację miejscową. Parametry nawiewanego powietrza powinny spełniać wymagania dla mikroklimatu gorącego, określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. § 34. Urządzenia lub ich części, z których mogą wydzielać się szkodliwe gazy, pary lub pyły, powinny być zhermetyzowane. W razie niemożliwości zhermetyzowania, urządzenia te powinny być wyposażone w miejscowe wyciągi. § 35. 1. 15) Powietrze doprowadzane do pomieszczeń pracy z zewnątrz przy zastosowaniu klimatyzacji lub wentylacji mechanicznej powinno być oczyszczone z pyłów i substancji szkodliwych dla zdrowia. 2. 15) Klimatyzacja lub wentylacja nie może powodować przeciągów, wyziębienia lub przegrzewania pomieszczeń pracy. Nie dotyczy to wentylacji awaryjnej. 3. Strumień powietrza pochodzący z urządzeń wentylacji nawiewnej nie powinien być skierowany bezpośrednio na stanowisko pracy. § 36. 1. Maksymalna temperatura nawiewanego powietrza nie powinna przekraczać 70°C (343 K) przy nawiewie powietrza na wysokości nie mniejszej niż 3,5 m od poziomu podłogi stanowiska pracy i 45°C (318 K) - w pozostałych przypadkach. 2. W pomieszczeniach pracy, w których występują łatwo palne lub niebezpieczne pod względem wybuchowym pyły, gazy lub pary, maksymalna temperatura nawiewanego powietrza powinna być zgodna z przepisami w sprawie ochrony przeciwpożarowej. § 37. 16) 1. W przypadku zastosowania systemu klimatyzacji lub wentylacji mechanicznej należy zapewnić: 1) odpowiednią konserwację urządzeń i instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w celu niedopuszczenia do awarii; 2) stosowanie środków mających na celu ograniczenie natężenia i rozprzestrzeniania się hałasu i drgań powodowanych pracą urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych. 2. Jeżeli w związku z wydzielaniem się w procesie pracy substancji szkodliwych dla zdrowia awaria wentylacji może zagrażać zdrowiu pracowników, należy zastosować system kontrolny sygnalizujący stan zagrożenia. § 38. 1. Przy stosowaniu w pomieszczeniach pracy wentylacji mechanicznej z recyrkulacją powietrza ilość powietrza świeżego nie powinna być mniejsza niż 10% ogólnej ilości wymienianego powietrza. 2. W powietrzu wprowadzanym do pomieszczeń pracy przy stosowaniu recyrkulacji zanieczyszczenie czynnikami szkodliwymi dla zdrowia nie powinno przekraczać poziomu, przy którym suma stosunków stężeń poszczególnych substancji do odpowiadających im wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń przekracza 0,3. 3. Recyrkulacja powietrza nie powinna być stosowana w pomieszczeniach pracy, w których występuje narażenie na mikroorganizmy chorobotwórcze lub znajdują się substancje trujące, cuchnące albo możliwe jest nagłe zwiększenie stężenia szkodliwych substancji, a także w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. DZIAŁ IV Procesy pracy Rozdział 1 Przepisy ogólne § 39. 1. Pracodawca jest obowiązany oceniać i dokumentować ryzyko zawodowe, występujące przy określonych pracach, oraz stosować niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko. W szczególności pracodawca jest obowiązany: 1) 17) zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i uciążliwości - z uwzględnieniem możliwości psychofizycznych pracowników; 2) zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez stosowanie technologii, urządzeń, materiałów i substancji niepowodujących takich zagrożeń. 2. Jeżeli ze względu na rodzaj procesu pracy likwidacja zagrożeń nie jest możliwa, należy stosować odpowiednie rozwiązania organizacyjne i techniczne, w tym odpowiednie środki ochrony zbiorowej, ograniczające wpływ tych zagrożeń na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników. 3. W sytuacji gdy ograniczenie zagrożeń w wyniku zastosowania rozwiązań organizacyjnych i technicznych nie jest wystarczające, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom środki ochrony indywidualnej, odpowiednie do rodzaju i poziomu zagrożeń. 4. 18) Pracodawca powinien zapewnić pracownikom informacje o istniejących zagrożeniach, przed którymi chronić ich będą środki ochrony indywidualnej oraz informacje o tych środkach i zasadach ich stosowania. Szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 5. 18) Przy pracach stwarzających niebezpieczeństwo, gdy wymaga tego sytuacja, do kierowania ludźmi wykonującymi te prace powinny być stosowane sygnały bezpieczeństwa - ręczne lub komunikaty słowne, zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 40. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić systematyczne kontrole stanu bezpieczeństwa i higieny pracy ze szczególnym uwzględnieniem organizacji procesów pracy, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych oraz ustalić sposoby rejestracji nieprawidłowości i metody ich usuwania. 2. W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, osoba kierująca pracownikami jest obowiązana do niezwłocznego wstrzymania prac i podjęcia działań w celu usunięcia tego zagrożenia. § 41. 1. Pracodawca jest obowiązany udostępnić pracownikom, do stałego korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące: 1) stosowanych w zakładzie procesów technologicznych oraz wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników; 2) obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych; 3) postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i niebezpiecznymi; 4) udzielania pierwszej pomocy. 2. 19) Instrukcje, o których mowa w ust. 1, powinny w sposób zrozumiały dla pracowników wskazywać czynności, które należy wykonać przed rozpoczęciem danej pracy, zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania pracy, czynności do wykonania po jej zakończeniu oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników. Instrukcje dotyczące prac związanych ze stosowaniem niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych powinny uwzględniać informacje zawarte w kartach charakterystyki tych substancji i preparatów. § 42. Zmiany w procesie technologicznym, zmiany konstrukcyjne urządzeń technicznych oraz zmiany w sposobie użytkowania pomieszczeń powinny być poprzedzone oceną pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy, w trybie ustalonym przez pracodawcę. § 43. 1. Jeżeli w pomieszczeniu pracy, w którym zatrudniona jest tylko jedna osoba, mogą w sytuacji awaryjnej wystąpić zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników, a w szczególności zagrożenia: pożarowe, wybuchowe, porażenia prądem elektrycznym, wydzielania się trujących i szkodliwych gazów lub par - pracodawca powinien wprowadzić obowiązek meldowania się tej osoby w ustalony sposób w oznaczonych porach. 2. Pracodawca powinien ustalić rodzaje pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, a także określić sposób meldowania się oraz postępowania w razie braku meldunków. § 44. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić: 1) 20) punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże zagrożenia wypadkowe lub wydzielanie się par, gazów albo pyłów szkodliwych dla zdrowia - wyposażone w umywalki z ciepłą i zimną wodą oraz w niezbędny sprzęt i inne środki do udzielania pierwszej pomocy; 2) apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy. 2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń. 3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy. 4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3. 5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne. Rozdział 2 Organizacja stanowisk pracy § 45. 1. Stanowiska pracy powinny być urządzone stosownie do rodzaju wykonywanych na nich czynności oraz psychofizycznych właściwości pracowników, przy czym wymiary wolnej (niezajętej przez urządzenia) powierzchni stanowiska pracy powinny zapewnić pracownikom swobodę ruchu wystarczającą do wykonywania pracy w sposób bezpieczny, z uwzględnieniem wymagań ergonomii. 2. Stanowiska pracy, na których występuje ryzyko pożaru, wybuchu, upadku lub wyrzucenia przedmiotów albo wydzielenia się substancji szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być zaopatrzone w urządzenia ochronne zapewniające ochronę pracowników przed skutkami tego ryzyka. 3. Stanowiska pracy, na których wykonywane prace powodują występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być tak usytuowane i zorganizowane, aby pracownicy zatrudnieni na innych stanowiskach nie byli narażeni na te czynniki. 4. 21) Stanowiska pracy znajdujące się na zewnątrz pomieszczeń powinny być tak usytuowane i zorganizowane, aby pracownicy byli chronieni przed zagrożeniami związanymi w szczególności: 1) z warunkami atmosferycznymi, w tym opadami, niską lub wysoką temperaturą, silnym wiatrem i spadającymi przedmiotami; 2) ze szkodliwym dla zdrowia hałasem, jak również szkodliwymi gazami, parami lub pyłami. W razie niebezpieczeństwa powinno być możliwe szybkie opuszczenie stanowisk pracy przez pracowników lub, w razie potrzeby, udzielenie im szybkiej pomocy. § 46. 1. Na stanowiskach pracy należy zapewnić wynikającą z technologii powierzchnię oraz odpowiednie urządzenia pomocnicze przeznaczone na składowanie materiałów, wyrobów, przyrządów, narzędzi i odpadów. 2. Na stanowiskach pracy nie wolno przechowywać surowców, gotowych wyrobów, materiałów pomocniczych i odpadów w ilościach większych od wynikających z potrzeb technologicznych, umożliwiających utrzymanie ciągłości pracy na danej zmianie. Odpady produkcyjne powinny być sukcesywnie usuwane. 3. Szmaty, tampony, trociny itp. nasycone lub zanieczyszczone substancjami łatwo zapalnymi, utleniającymi się lub szkodliwymi dla zdrowia albo wydzielające uciążliwe zapachy - należy przechowywać w zamkniętych naczyniach z materiału niepalnego oraz co najmniej raz na dobę usuwać z pomieszczeń pracy i niszczyć w sposób określony w instrukcji, o której mowa w § 41. § 47. 1. Do każdego stanowiska pracy powinno być zapewnione bezpieczne i wygodne dojście, przy czym jego wysokość na całej długości nie powinna być mniejsza w świetle niż 2 m. 2. W przypadkach uzasadnionych względami konstrukcyjnymi maszyn i innych urządzeń technicznych dopuszcza się zmniejszenie wysokości dojścia do 1,8 m przy jego odpowiednim zabezpieczeniu i oznakowaniu znakami bezpieczeństwa zgodnymi z Polską Normą. 3. Przejścia między maszynami a innymi urządzeniami lub ścianami przeznaczone tylko do obsługi tych urządzeń powinny mieć szerokość co najmniej 0,75 m; jeżeli w przejściach tych odbywa się ruch dwukierunkowy, szerokość ich powinna wynosić co najmniej 1 m. § 48. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie stanowisk pracy oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników, wynikających ze zmniejszonej sprawności. § 49. 1. Przy wykonywaniu pracy niewymagającej stale pozycji stojącej należy zapewnić pracownikom możliwość siedzenia. 2. Przy wykonywaniu pracy wymagającej stale pozycji stojącej lub chodzenia należy zapewnić pracownikom możliwość odpoczynku w pobliżu miejsca pracy w pozycji siedzącej. 3. Siedziska powinny spełniać wymagania Polskich Norm. § 50. 1. Stosowane w zakładach pracy drabiny przenośne powinny spełniać wymagania Polskich Norm. 2. Przy używaniu drabin przenośnych niedopuszczalne jest w szczególności: 1) stosowanie drabin uszkodzonych; 2) stosowanie drabiny jako drogi stałego transportu, a także do przenoszenia ciężarów o masie powyżej 10 kg; 3) używanie drabiny niezgodnie z przeznaczeniem; 4) używanie drabiny rozstawnej jako przystawnej; 5) ustawianie drabiny na niestabilnym podłożu; 6) opieranie drabiny przystawnej o śliskie płaszczyzny, o obiekty lekkie lub wywrotne albo o stosy materiałów niezapewniające stabilności drabiny; 7) stawianie drabiny przed zamkniętymi drzwiami, jeżeli nie są one zamknięte na klucz od strony ustawianej drabiny; 8) ustawianie drabin w bezpośrednim sąsiedztwie maszyn i innych urządzeń - w sposób stwarzający zagrożenia dla pracowników używających drabiny; 9) wchodzenie i schodzenie z drabiny plecami do niej; 10) przenoszenie drabiny o długości powyżej 4 m przez jedną osobę. 3. Drabina przystawna powinna wystawać ponad powierzchnię, na którą prowadzi, co najmniej 0,75 m, a kąt jej nachylenia powinien wynosić od 65° do 75°. Rozdział 3 Obsługa i stosowanie maszyn, narzędzi i innych urządzeń technicznych § 51. 22) 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne, zwane dalej "maszynami", powinny spełniać wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy, określone w odrębnych przepisach, przez cały okres ich użytkowania. 2. Montaż, demontaż i eksploatacja maszyn, w tym ich obsługa, powinny odbywać się przy zachowaniu wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, uwzględniających instrukcje zawarte w dokumentacji techniczno-ruchowej. Miejsce i sposób zainstalowania oraz użytkowania maszyn powinny uwzględniać minimalizację ryzyka zawodowego, w szczególności poprzez: 1) zapewnienie dostatecznej przestrzeni pomiędzy ruchomymi częściami maszyn a ruchomymi lub stałymi elementami otoczenia; 2) zapewnienie, aby wszystkie używane lub produkowane materiały bądź energia były w bezpieczny sposób dostarczane i odprowadzane ze stanowiska pracy. § 52. 22) 1. Każda maszyna powinna być wyposażona w element sterowniczy przeznaczony do jej całkowitego i bezpiecznego zatrzymywania. 2. Gdy jest to konieczne w związku z zagrożeniami, jakie stwarza maszyna, i jej nominalnym czasem zatrzymania się, maszyna powinna być wyposażona w urządzenie do zatrzymywania awaryjnego. 3. Elementy sterownicze maszyn mające wpływ na bezpieczeństwo muszą być widoczne i możliwe do zidentyfikowania oraz oznakowane zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskich Normach. 4. Elementy sterownicze nie mogą stwarzać jakichkolwiek zagrożeń, w szczególności spowodowanych ich niezamierzonym użyciem. § 53. 22) Maszyny powinny być wyposażone w łatwo odróżniające się i odpowiednio oznakowane urządzenia do odłączania od wszystkich źródeł energii. Włączenie zasilania energią nie może powodować zagrożenia dla obsługi. § 54. 1. 23) W przypadku zespołowej obsługi maszyny lub gdy stwarza ona zagrożenie dla otoczenia, należy zapewnić sygnalizację ostrzegawczą i alarmową - łatwo dostrzegalną i zrozumiałą. 2. 24) Maszyny wielostanowiskowe powinny być wyposażone w urządzenia sygnalizacji dźwiękowej lub świetlnej automatycznie wysyłające sygnały uprzedzające o uruchomieniu maszyny. Sygnały powinny być odbierane na wszystkich stanowiskach pracy przy danej maszynie. § 55. 1. Elementy ruchome i inne części maszyn, które w razie zetknięcia się z nimi stwarzają zagrożenie, powinny być do wysokości co najmniej 2,5 m od poziomu podłogi (podestu) stanowiska pracy osłonięte lub zaopatrzone w inne skuteczne urządzenia ochronne, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnienie tych wymagań nie jest możliwe ze względu na funkcję maszyny. 2. Pasy, łańcuchy, taśmy, koła zębate i inne elementy układów napędowych oraz części maszyn zagrażające spadnięciem, znajdujące się nad stanowiskami pracy lub przejściami na wysokości ponad 2,5 m od poziomu podłogi, powinny być osłonięte co najmniej od dołu trwałymi osłonami. 3. Osłony stosowane na maszynach powinny uniemożliwiać bezpośredni dostęp do strefy niebezpiecznej. Osłony niepełne (wykonane z siatki, blachy perforowanej, prętów itp.) powinny znajdować się w takiej odległości od elementów niebezpiecznych, aby przy danej wielkości i kształcie otworów nie było możliwe bezpośrednie dotknięcie tych elementów. Odległości bezpieczeństwa określają Polskie Normy. 4. 25) Maszyny powinny być oznakowane znakami i barwami bezpieczeństwa, zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz w Polskich Normach. § 56. 1. Urządzenia ochronne stosowane przy maszynach powinny spełniać następujące ogólne wymagania: 1) zapewniać bezpieczeństwo zarówno pracownikowi zatrudnionemu bezpośrednio przy obsłudze maszyny, jak i osobom znajdującym się w jej pobliżu; 2) działać niezawodnie, posiadać odpowiednią trwałość i wytrzymałość; 3) funkcjonować samoczynnie, niezależnie od woli i uwagi obsługującego, w przypadkach gdy jest to celowe i możliwe; 4) nie mogą być łatwo usuwane lub odłączane bez pomocy narzędzi; 5) nie mogą utrudniać wykonywania operacji technologicznej ani ograniczać możliwości śledzenia jej przebiegu oraz nie mogą powodować zagrożeń i dodatkowego obciążenia fizycznego lub psychicznego pracowników. 2. Urządzenia ochronne przy maszynach szczególnie niebezpiecznych powinny być tak skonstruowane, aby: 1) zdjęcie, otwarcie lub wyłączenie urządzenia ochronnego powodowało natychmiastowe zatrzymanie maszyny bądź jej niebezpiecznych elementów lub niemożliwe było zdjęcie albo otwarcie osłony podczas ruchu osłanianych elementów; 2) ponowne założenie, zamknięcie lub włączenie urządzenia ochronnego nie uruchamiało automatycznie maszyny. 3. Używanie maszyny bez wymaganego urządzenia ochronnego lub przy jego nieodpowiednim stosowaniu jest niedopuszczalne. 4. Szczegółowe wymagania dla urządzeń ochronnych określają Polskie Normy. § 57. Maszyny i narzędzia oraz ich urządzenia ochronne powinny być utrzymywane w stanie sprawności technicznej i czystości zapewniającej użytkowanie ich bez szkody dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz stosowane tylko w procesach i warunkach, do których są przeznaczone. § 58. 1. O dostrzeżonych wadach lub uszkodzeniach maszyny pracownik powinien niezwłocznie zawiadomić przełożonego. 2. Maszyny, których uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinny być niezwłocznie zatrzymane i wyłączone z zasilania energią. Wznowienie pracy maszyny bez usunięcia uszkodzenia jest niedopuszczalne. 3. Maszyny niesprawne, uszkodzone lub pozostające w naprawie powinny być wycofane z użytkowania oraz wyraźnie oznakowane tablicami informacyjnymi i zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich uruchomienie. § 59. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno pozostawiać bez obsługi lub nadzoru, chyba że dokumentacja techniczno-ruchowa stanowi inaczej. 2. Pracodawca jest obowiązany ustalić rodzaje maszyn, które wymagają stałej obsługi, a pozostawianie ich bez niej może być przyczyną katastrofy, wybuchu lub pożaru, oraz ustalić szczegółowe warunki obsługi i nadzoru nad pracą tych maszyn. § 60. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno naprawiać, czyścić i smarować, z wyjątkiem smarowania za pomocą specjalnych urządzeń określonych w dokumentacji techniczno-ruchowej. 2. Pracownicy zatrudnieni przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie mogą pracować w odzieży z luźnymi (zwisającymi) częściami, jak np. luźno zakończone rękawy, krawaty, szaliki, poły, oraz bez nakryć głowy okrywających włosy. § 61. 1. 26) Jeżeli obsługa, naprawa, remont lub konserwacja maszyn powoduje zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zdrowia pracowników - pracodawca powinien zapewnić, aby czynności te wykonywane były przez pracowników upoważnionych i posiadających odpowiednie przygotowanie. 2. W czasie ruchu maszyny niedopuszczalne jest ręczne zakładanie i zrzucanie pasów pędnych, lin i taśm. Czynności te mogą być wykonywane wyłącznie przy użyciu specjalnych urządzeń przeznaczonych do tego celu. 3. Pędnie powinny posiadać urządzenia do zawieszania pasów pędnych zapobiegające zetknięciu się zrzuconych pasów, lin lub taśm z częściami pędni będącymi w ruchu. 4. Pasy pędne, liny i taśmy pędne mogą być napinane, naprawiane, łączone, skracane i smarowane po unieruchomieniu napędu maszyny. Rozdział 4 Transport wewnętrzny i magazynowanie § 62. 1. Pracodawca powinien zapewnić zastosowanie odpowiednich rozwiązań organizacyjnych i technicznych, zwłaszcza w zakresie wyposażenia technicznego, w celu wyeliminowania potrzeby ręcznego przemieszczania ciężarów. 2. Jeśli nie ma możliwości uniknięcia ręcznego przemieszczania ciężarów, należy podjąć odpowiednie przedsięwzięcia, w tym wyposażyć pracowników w niezbędne środki w celu zmniejszenia uciążliwości i zagrożeń związanych z wykonywaniem tych czynności. § 63. 1. Ręczne przemieszczanie i przewożenie ciężarów o masie przekraczającej ustalone normy jest niedopuszczalne. 2. 27) Szczegółowe wymagania dotyczące ręcznego transportu określają przepisy w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych oraz przepisy o pracach wzbronionych kobietom i młodocianym. § 64. 1. Masa ładunków przemieszczanych przy użyciu środków transportowych nie powinna przekraczać dopuszczalnej nośności lub udźwigu danego środka transportowego. 2. Masa i rozmieszczenie ładunku na środkach transportowych powinny zapewniać bezpieczne warunki przewozu i przeładunku. 3. Ładunek powinien być zabezpieczony w szczególności przed upadkiem, przemieszczeniem i zsypywaniem się ze środka transportu. § 64a. 28) Stosowane do załadunku i rozładunku pomosty i rampy powinny być odpowiednie do wymiarów i masy ładunków przeznaczonych do transportu. Na pomost i rampę powinno prowadzić co najmniej jedno wejście. § 65. Przy obsłudze urządzeń transportu zmechanizowanego mogą być zatrudniane tylko osoby o kwalifikacjach właściwych do obsługi określonego urządzenia. § 66. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić opracowanie zasad ruchu na drogach wewnątrzzakładowych, zgodnych z przepisami prawa o ruchu drogowym. 2. W zasadach ruchu, wymienionych w ust. 1, należy określić w szczególności maksymalne prędkości środków transportu i komunikacji na drogach wewnątrzzakładowych oraz w pomieszczeniach zakładu pracy, uzależnione od szerokości dróg, natężenia ruchu, widoczności itp. 3. Drogi powinny być oznakowane znakami drogowymi zgodnymi z przepisami prawa o ruchu drogowym. § 67. Wymagania dotyczące transportu przy użyciu dźwignic, przenośników, wózków jezdniowych z napędem silnikowym oraz kolei wewnątrzzakładowych określają odrębne przepisy. § 68. 1. Materiały i inne przedmioty, zwane dalej "materiałami", powinny być magazynowane w pomieszczeniach i miejscach do tego przeznaczonych. Pomieszczenia magazynowe powinny spełniać wymagania bezpieczeństwa, stosownie do rodzaju i właściwości składowanych w nich materiałów. 2. Przy składowaniu materiałów należy: 1) określić dla każdego rodzaju składowanego materiału miejsce, sposób i dopuszczalną wysokość składowania; 2) zapewnić, aby masa składowanego ładunku nie przekraczała dopuszczalnego obciążenia urządzeń przeznaczonych do składowania (regałów, podestów itp.); 3) zapewnić, aby masa składowanego ładunku, łącznie z masą urządzeń przeznaczonych do jego składowania i transportu, nie przekraczała dopuszczalnego obciążenia podłóg i stropów, na których odbywa się składowanie; 4) wywiesić czytelne informacje o dopuszczalnym obciążeniu podłóg, stropów i urządzeń przeznaczonych do składowania. § 69. 1. Regały powinny mieć odpowiednio wytrzymałą i stabilną konstrukcję oraz zabezpieczenia przed ich przewróceniem się. 2. Szerokość odstępów między regałami powinna być odpowiednia do stosowanych środków transportowych oraz powinna umożliwiać bezpieczne operowanie tymi środkami i ładunkami. § 70. 1. Sposób układania materiałów na regałach i ich zdejmowania nie może stwarzać zagrożeń dla bezpieczeństwa pracowników. 2. Przedmioty łatwo tłukące się, niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne oraz materiały o największej masie powinny być składowane na najniższych półkach regałów. § 71. Przedmioty, których wymiary, kształt i masa decydują o ich indywidualnym sposobie składowania, powinny być ustawiane lub układane stabilnie, z uwzględnieniem położenia ich środka ciężkości, tak aby zapobiec ich wywróceniu się lub spadnięciu. § 72. 1. Przy składowaniu materiałów w stosach należy zapewnić: 1) stateczność stosów poprzez składowanie na wysokość uzależnioną od rodzaju materiałów (ich wymiarów, masy, kształtu) oraz wytrzymałości opakowań; 2) wiązanie między warstwami; 3) układanie stosów tak, aby środek ciężkości przedmiotów składowanych pozostawał wewnątrz obrysu stosów; 4) zachowanie odległości między stosami, umożliwiającej bezpieczne układanie i przemieszczanie materiałów. 2. Rozładunek stosów powinien być prowadzony kolejno począwszy od najwyższych warstw. Niedopuszczalne jest wyjmowanie materiałów ze środka stosów. § 73. Przy składowaniu materiałów na paletach lub w kontenerach stosuje się odpowiednio przepis § 69 ust. 2. § 74. 1. Przy składowaniu materiałów sypkich luzem należy zapewnić: 1) powierzchnię składową, która przy zachowaniu kąta zsypu naturalnego umożliwi zachowanie przejść lub przejazdów wokół hałdy lub zwału; 2) wytrzymałość zapór odpowiednią do parcia składowanego materiału sypkiego; 3) w miarę potrzeby wynikającej z ochrony sąsiednich stref pracy oraz technicznych możliwości - szczelne obudowanie miejsca przeładunku i urządzeń przeładunkowych oraz połączenie ich z urządzeniami odciągającymi pył w miejscu jego powstawania; 4) bezpieczne metody pracy, szczególnie przy ręcznym pobieraniu i przenoszeniu materiałów. 2. Wchodzenie pracowników na zwały materiałów sypkich grożących zasypaniem dozwolone jest jedynie w przypadkach wyjątkowej konieczności z zastosowaniem pomostów lub innych urządzeń zapewniających bezpieczeństwo, a także przy zapewnieniu asekuracji przez drugiego pracownika oraz odpowiedniego nadzoru. § 75. 1. Przy składowaniu materiałów pylących luzem należy zapewnić szczelne ogrodzenie co najmniej do wysokości 0,5 m ponad wysokość składowanego materiału. 2. Transport materiałów, o których mowa w ust. 1, może odbywać się wyłącznie specjalnymi środkami transportu lub w zamkniętych pojemnikach (np. kontenerach). § 76. Przy składowaniu materiałów skłonnych do samozapalenia się należy je zabezpieczyć przed samozapłonem, a w szczególności ograniczyć wysokość składowania, stosować kominy wentylacyjne oraz przesypywać lub często przerzucać hałdy i zwały. § 77. Niedopuszczalne jest składowanie materiałów bezpośrednio pod elektroenergetycznymi liniami napowietrznymi lub w odległości mniejszej (licząc w poziomie od skrajnych przewodów) niż: 1) 2 m - od linii niskiego napięcia; 2) 5 m - od linii wysokiego napięcia do 15 kV; 3) 29) 10 m - od linii wysokiego napięcia do 30 kV; 4) 30) 15 m - od linii wysokiego napięcia powyżej 30 kV. Rozdział 5 Ochrona przed hałasem § 78. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę pracowników przed zagrożeniami związanymi z narażeniem na hałas, a w szczególności zapewnić stosowanie: 1) procesów technologicznych niepowodujących nadmiernego hałasu; 2) maszyn i innych urządzeń technicznych powodujących możliwie najmniejszy hałas, nieprzekraczający dopuszczalnych wartości; 3) rozwiązań obniżających poziom hałasu w procesach pracy. 2. Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy określają właściwe przepisy i Polskie Normy. § 79. 1. Na stanowiskach pracy, na których mimo zastosowania możliwych rozwiązań technicznych i organizacyjnych poziom hałasu przekracza dopuszczalne normy, pracodawca ma obowiązek zapewnić: 1) ustalenie przyczyn przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu oraz opracowanie i zastosowanie programu działań technicznych i organizacyjnych, mających na celu najskuteczniejsze zmniejszenie narażenia pracowników na hałas; 2) zaopatrzenie pracowników w indywidualne ochrony słuchu, dobrane do wielkości charakteryzujących hałas i do cech indywidualnych pracowników oraz ich stosowanie; 3) ograniczenie czasu ekspozycji na hałas, w tym stosowanie przerw w pracy; 4) oznakowanie stref zagrożonych hałasem, a także, gdy jest to uzasadnione ze względu na stopień zagrożenia oraz możliwe, ograniczenie dostępu do tych stref poprzez ich odgrodzenie. 2. W odniesieniu do stanowisk pracy, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić pracownikom informację na temat: - wyników pomiarów hałasu i zagrożenia dla zdrowia wynikającego z narażenia na hałas, - działań podjętych w związku z przekroczeniem na określonych stanowiskach dopuszczalnych wartości hałasu, - właściwego doboru i sposobu używania indywidualnych ochron słuchu. Rozdział 6 Prace szczególnie niebezpieczne A. Przepisy ogólne § 80. 1. Przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się prace, o których mowa w niniejszym rozdziale, oraz prace określone jako szczególnie niebezpieczne w innych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy lub w instrukcjach eksploatacji urządzeń i instalacji, a także inne prace o zwiększonym zagrożeniu lub wykonywane w utrudnionych warunkach, uznane przez pracodawcę jako szczególnie niebezpieczne. 2. Pracodawca jest obowiązany do ustalenia i aktualizowania wykazu prac szczególnie niebezpiecznych występujących w zakładzie pracy. § 81. Pracodawca powinien określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, a zwłaszcza zapewnić: 1) bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób; 2) odpowiednie środki zabezpieczające; 3) instruktaż pracowników obejmujący w szczególności: a) imienny podział pracy, b) kolejność wykonywania zadań, c) wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach. B. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części § 82. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części w miejscach przebywania pracowników zatrudnionych przy innych pracach lub działania maszyn i innych urządzeń technicznych powinny być organizowane w sposób nienarażający pracowników na niebezpieczeństwa i uciążliwości wynikające z prowadzonych robót, z jednoczesnym zastosowaniem szczególnych środków ostrożności. § 83. 1. Przed rozpoczęciem robót, o których mowa w § 82, pracodawca, u którego mają być prowadzone roboty, i osoba kierująca robotami powinni ustalić w podpisanym protokole szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, z podziałem obowiązków w tym zakresie. 2. O prowadzonych robotach oraz o niezbędnych środkach bezpieczeństwa, jakie należy stosować w czasie trwania prac, pracodawca powinien poinformować pracowników przebywających lub mogących przebywać na terenie prowadzenia robót albo w jego sąsiedztwie. 3. Teren prowadzenia robót, o których mowa w § 82, powinien być wydzielony i wyraźnie oznakowany. W miejscach niebezpiecznych należy umieścić znaki informujące o rodzaju zagrożenia oraz stosować inne środki zabezpieczające przed skutkami zagrożeń (siatki, bariery itp.). § 84. 1. Spawanie wykonywane w ramach robót, o których mowa w § 82, powinno być prowadzone na podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym u danego pracodawcy. 2. Szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy spawaniu i cięciu metali regulują odrębne przepisy. C. Prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych § 85. Przepisy niniejszej części dotyczą pracy w zbiornikach, kanałach, studniach, studzienkach kanalizacyjnych, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych zamkniętych przestrzeniach, do których wejście odbywa się przez włazy lub otwory o niewielkich rozmiarach lub jest w inny sposób utrudnione, zwanych dalej "zbiornikami". § 86. 1. Podjęcie i prowadzenie pracy w zbiornikach może nastąpić jedynie na podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym przez pracodawcę. 2. Przy pracy w zbiornikach należy zapewnić stały nadzór. Osoba wydająca polecenie wykonania takiej pracy powinna sprawdzić, czy przygotowania organizacyjne i techniczne zapewniają bezpieczeństwo pracownikom podczas wykonywania pracy. 3. 31) Pracownikowi znajdującemu się w zbiorniku należy zapewnić możliwość udzielenia natychmiastowej pierwszej pomocy w razie nagłej potrzeby lub wypadku. § 87. 1. Prace w zbiorniku mogą być podjęte i prowadzone, z zastrzeżeniem ust. 2, po spełnieniu następujących wymagań: 1) zbiornik należy opróżnić i wstępnie oczyścić przez przemycie, przedmuchanie parą lub gazem obojętnym oraz przedmuchanie powietrzem; przedmuchiwanie zbiornika tlenem jest niedopuszczalne; 2) jeżeli praca w zbiorniku może być związana z zagrożeniem pożarowym, należy stosować niezbędne środki ochrony przeciwpożarowej; 3) odłączyć dopływ do zbiornika materiałów, substancji i czynników z innych zbiorników, przewodów, aparatury itp.; 4) znajdujące się we wnętrzu zbiornika grzejniki, urządzenia ruchome i inne mogące stworzyć zagrożenie należy odłączyć od źródeł zasilania; 5) na czas trwania prac w zbiorniku należy wyłączyć z ruchu lub unieruchomić tory kolejowe, zwrotnice, przenośniki, miejsca zsypu itp., znajdujące się nad zbiornikiem; 6) bezpośrednio przed przystąpieniem do pracy wewnątrz zbiornika powietrze w zbiorniku należy zbadać na zawartość tlenu oraz gazów i par substancji toksycznych i palnych; 7) 32) temperatura powietrza w zbiorniku nie powinna się różnić od temperatury otoczenia o więcej niż 5°C (5 K); 8) 33) zapewnienie niezbędnych środków ochrony zbiorowej i indywidualnej. 2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 1 nie dotyczą przygotowania kanału do wykonywania w nim pracy, a pkt 3 - kanału i studzienki kanalizacyjnej. Przed wykonywaniem prac w kanale lub studzience należy przewietrzyć dany odcinek kanału, pozostawiając otwarte włazy, oraz wyłączyć ten odcinek kanalizacyjny, a jeżeli to nie jest możliwe - maksymalnie ograniczyć spływ ścieków. § 88. Bezpośrednio przed przystąpieniem pracowników do pracy w zbiorniku osoba kierująca pracownikami jest obowiązana poinformować ich o: 1) zakresie pracy, jaką mają wykonać; 2) rodzaju zagrożeń, jakie mogą wystąpić; 3) niezbędnych środkach ochrony zbiorowej i indywidualnej oraz o sposobie ich stosowania; 4) sposobie sygnalizacji między pracującymi wewnątrz zbiornika a asekurującymi ich na zewnątrz zbiornika; 5) postępowaniu w razie wystąpienia zagrożenia. § 89. 1. Pracownik lub pracownicy wykonujący pracę wewnątrz zbiornika powinni być asekurowani co najmniej przez jedną osobę znajdującą się na zewnątrz. Osoba asekurująca powinna być w stałym kontakcie z pracownikami znajdującymi się wewnątrz zbiornika oraz mieć możliwość niezwłocznego powiadomienia innych osób mogących, w razie potrzeby, niezwłocznie udzielić pomocy. 2. Pracownik wchodzący do wnętrza zbiornika powinien być wyposażony w odpowiednie środki ochrony indywidualnej, a w szczególności: 1) szelki bezpieczeństwa z linką umocowaną do odpowiednio wytrzymałego elementu konstrukcji zewnętrznej; 2) hełm ochronny i odzież ochronną; 3) sprzęt izolujący ochronny układu oddechowego. 3. Wyposażenie w środki ochrony indywidualnej osoby asekurującej powinno być takie, jak wyposażenie pracowników wchodzących do wnętrza zbiornika. 4. Niestosowanie ochron układu oddechowego jest dopuszczalne wyłącznie w warunkach, gdy zawartość tlenu w powietrzu zbiornika wynosi co najmniej 18% oraz gdy w powietrzu tym nie występują substancje szkodliwe dla zdrowia w stężeniu przekraczającym najwyższe dopuszczalne stężenia czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy ani nie istnieje niebezpieczeństwo ich wystąpienia podczas przebywania pracownika w zbiorniku. 5. Decyzję o niestosowaniu przez pracowników ochron układu oddechowego w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w ust. 4, może podjąć jedynie osoba kierująca pracownikami. § 90. 1. W czasie przebywania pracowników wewnątrz zbiornika wszystkie włazy powinny być otwarte, a jeżeli nie jest to wystarczające do utrzymania wymaganych parametrów powietrza w zbiorniku - należy w tym czasie stosować stały nadmuch powietrza. 2. Wnętrze zbiornika powinno być oświetlone przy użyciu źródła światła elektrycznego o bezpiecznym napięciu. 3. Transport narzędzi, innych przedmiotów i materiałów wewnątrz zbiornika powinien odbywać się w sposób niestwarzający zagrożeń i uciążliwości dla zatrudnionych tam pracowników. 4. Jeżeli istnieje możliwość powstania stężeń wybuchowych w zbiorniku, należy zastosować środki zapobiegające wybuchowi. 5. Jeżeli praca ma być wykonana wewnątrz zbiornika zawierającego materiały płynne lub sypkie, w którym istnieje możliwość utonięcia lub zasypania pracownika - niezależnie od zabezpieczenia odpowiednimi środkami ochrony indywidualnej - pracownik powinien być opuszczany do wnętrza na pomoście lub innym urządzeniu umożliwiającym bezpieczne wykonanie pracy. D. Prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych § 91. Materiałami niebezpiecznymi w rozumieniu rozporządzenia są w szczególności substancje i preparaty chemiczne zaliczone do niebezpiecznych, zgodnie z przepisami w sprawie substancji chemicznych stwarzających zagrożenia dla zdrowia lub życia. § 92. 1. 34) Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o właściwościach fizycznych, chemicznych i biologicznych stosowanych w zakładzie pracy materiałów, półfabrykatów i wyrobów gotowych oraz o ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników związanym z ich stosowaniem, a także o sposobach bezpiecznego ich stosowania oraz postępowania z nimi w sytuacjach awaryjnych. 2. Materiały o nieznanych właściwościach, do czasu ich zbadania, mogą być stosowane tylko w warunkach laboratoryjnych, do celów badawczych i doświadczalnych, przy zastosowaniu wzmożonych środków ostrożności. § 93. 1. Materiały niebezpieczne należy przechowywać w miejscach i opakowaniach przeznaczonych do tego celu i odpowiednio oznakowanych. 2. Pomieszczenia, aparatura, środki transportu, zbiorniki i opakowania, w których są stosowane, przemieszczane lub przechowywane materiały niebezpieczne powinny być odpowiednie do właściwości tych materiałów. 3. W czasie transportu, składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych należy stosować odpowiednie środki ochrony zbiorowej i indywidualnej - chroniące pracowników przed szkodliwym lub niebezpiecznym działaniem tych materiałów. § 94. 1. Zbiorniki, naczynia i inne opakowania służące do przechowywania materiałów niebezpiecznych powinny być: 1) oznakowane w sposób określony w odrębnych przepisach; 2) wykonane z materiału niepowodującego niebezpiecznych reakcji chemicznych z ich zawartością i nieulegającego uszkodzeniu w wyniku działania znajdującego się w nich materiału niebezpiecznego; 3) wytrzymałe i zabezpieczone przed uszkodzeniem z zewnątrz odpowiednio do warunków ich stosowania; 4) odpowiednio szczelne i zabezpieczone przed wydostawaniem się z nich niebezpiecznej zawartości lub dostaniem się do ich wnętrza innych substancji, które w kontakcie z ich zawartością mogą stworzyć stan zagrożenia; 5) wypełnione w sposób zapewniający wolną przestrzeń odpowiednio do możliwości termicznego rozszerzania się cieczy w warunkach przechowywania, transportu i stosowania. 2. Opróżnione pojemniki po materiałach niebezpiecznych przeznaczone do wielokrotnego użycia powinny spełniać wymagania określone w ust. 1 pkt 1-4. 3. Przechowywanie materiałów niebezpiecznych w pojemnikach i opakowaniach służących do środków spożywczych jest niedopuszczalne. § 95. 1. Przy przechowywaniu ciekłego materiału niebezpiecznego w stałych zbiornikach należy: 1) stosować odpowiednie zabezpieczenia przed rozlewaniem i rozprzestrzenianiem się zawartości zbiornika w razie jego uszkodzenia, jak np. wanny, rynny, koryta, zbiorniki rezerwowe; 2) zapewnić urządzenie do bezpiecznego pomiaru ilości cieczy zawartej w zbiorniku; 3) uniemożliwić dostęp osób niepowołanych do miejsc, w których znajdują się zbiorniki. 2. Zbiorniki z ciekłymi materiałami niebezpiecznymi oraz cieczami gorącymi mogą być umieszczane nad stanowiskami pracy lub przejściami wyłącznie w przypadkach wymuszonych przez proces technologiczny. W takich przypadkach należy stosować urządzenia chroniące przed oblaniem pracowników znajdujących się pod tymi zbiornikami. 3. Nad pomieszczeniami, w których znajdują się stałe zbiorniki z gazami sprężonymi, skroplonymi lub rozpuszczonymi pod ciśnieniem nie mogą być organizowane stanowiska pracy. § 96. 1. Pakowanie, składowanie, załadunek i transport materiałów niebezpiecznych z innymi materiałami stwarzającymi dodatkowe zagrożenie na skutek wzajemnego oddziaływania tych materiałów w przypadku uszkodzenia opakowania jest niedopuszczalne. 2. W magazynach powinny być wywieszone instrukcje określające sposób składowania, pakowania, załadunku i transportu materiałów niebezpiecznych; z treścią instrukcji należy zapoznać pracowników zatrudnionych przy tych pracach. § 97. 1. Pomieszczenia przeznaczone do składowania lub stosowania materiałów niebezpiecznych pod względem pożarowym lub wybuchowym oraz w których istnieje niebezpieczeństwo wydzielania się substancji trujących albo tworzących z powietrzem mieszaniny wybuchowe, powinny być wyposażone w: 1) urządzenia zapewniające sygnalizację o zagrożeniach; 2) odpowiedni sprzęt i środki gaśnicze, środki neutralizujące, apteczki oraz odpowiednie środki ochrony zbiorowej i indywidualnej, stosownie do występujących zagrożeń. 2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach wymienionych w ust. 1 powinni mieć zapewniony stały dostęp do środków łączności na wypadek awarii, wybuchu lub pożaru. 3. Pracodawca jest obowiązany ustalić i podać do wiadomości pracowników warunki, jakie powinny być spełnione przed wejściem pracowników do pomieszczeń, o których mowa w ust. 1. § 98. W pomieszczeniach, w których w wyniku awarii mogą wydzielać się substancje toksyczne lub palne, w ilościach mogących stworzyć zagrożenie wybuchem, pracodawca powinien zapewnić awaryjną wentylację wyciągową uruchamianą od wewnątrz i z zewnątrz pomieszczeń - zapewniającą wymianę powietrza dostosowaną do przeznaczenia pomieszczeń zgodnie z właściwymi przepisami i Polskimi Normami. § 99. 1. Sposób składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinien zapewniać: 1) zachowanie temperatur, wilgotności i ochronę przed nasłonecznieniem stosownie do rodzaju materiałów niebezpiecznych i ich właściwości; 2) przestrzeganie ograniczeń dotyczących wspólnego składowania i stosowania materiałów; 3) ograniczenie ilości jednocześnie składowanych materiałów do ilości dopuszczalnej dla danego materiału i danego pomieszczenia; 4) przestrzeganie zasad rotacji z zachowaniem dopuszczalnego czasu składowania poszczególnych materiałów; 5) zachowanie dodatkowych wymagań specyficznych dla składowania materiałów i ich stosowania; 6) rozmieszczenie materiałów w sposób umożliwiający prowadzenie kontroli składowania i składowanych materiałów. 2. Szczegółowe warunki składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinny być określone w instrukcjach ustalających co najmniej wymagania wymienione w ust. 1 oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych. § 100. 1. Przeładunek materiałów niebezpiecznych powinien odbywać się w miejscu do tego przystosowanym, przy wykorzystaniu odpowiednich do tego celu urządzeń oraz środków ochrony zbiorowej i indywidualnej chroniących przed zagrożeniami i skutkami zagrożeń, szczególnie pochodzących od elektryczności statycznej oraz występujących przy przelewaniu cieczy. 2. W miejscu przeładunku materiałów niebezpiecznych nie mogą przebywać osoby niezatrudnione przy tych pracach. § 101. 1. Jeżeli procesy pracy powodują występowanie czynników rakotwórczych, biologicznych o działaniu zakaźnym i innych stwarzających niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia pracowników - pracodawca powinien podjąć przedsięwzięcia w kierunku zastąpienia tych procesów innymi, w których czynniki te nie występują. 2. Jeżeli przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 1, nie są technicznie możliwe, pracodawca jest obowiązany w szczególności: 1) ograniczyć do minimum liczbę pracowników narażonych na czynniki, o których mowa w ust. 1; 2) ograniczyć do minimum występowanie tych czynników w środowisku pracy; 3) zapewnić stosowanie środków ochrony zbiorowej, a gdy narażenie nie może być zlikwidowane w inny sposób - środków ochrony indywidualnej; 4) zapewnić stosowanie przez pracowników wymagań higieny, a w szczególności niedopuszczanie do spożywania posiłków, picia i palenia tytoniu w miejscach pracy; 5) określić w instrukcjach, o których mowa w § 41, odpowiednie zasady postępowania w razie powstania nieprzewidzianych sytuacji powodujących poważne zagrożenia dla pracowników; 6) zapewnić oznaczenie miejsc stwarzających ryzyko dla zdrowia pracowników związane z występowaniem czynników rakotwórczych, poprzez umieszczenie w miejscach narażenia pracowników na te czynniki odpowiednich napisów i znaków ostrzegawczych; 7) 35) zapewnić pomieszczenia, instalacje i urządzenia przystosowane do regularnego i skutecznego czyszczenia. 3. Wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym i prawdopodobnym działaniu rakotwórczym, sposób ich rejestracji oraz warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na działanie substancji i czynników rakotwórczych określone są w odrębnych przepisach. § 102. 1. Pracodawca jest obowiązany poinformować pracowników o możliwości powstania nieprzewidzianych sytuacji, podczas których mogłyby wystąpić poważne zagrożenia dla zdrowia lub życia, związane z występowaniem czynników, o których mowa w § 101 ust. 1. 2. W razie powstania zagrożeń, o których mowa w ust. 1, do czasu usunięcia tych zagrożeń należy: 1) dopuścić do pracy w warunkach zagrożeń jedynie pracowników niezbędnych do usunięcia awarii, zapewniając im odpowiednie do tych prac środki ochrony indywidualnej oraz ograniczając do minimum czas przebywania w tych warunkach; 2) pracownikom niezatrudnionym przy pracach, o których mowa w pkt 1, zakazać wstępu do zagrożonych miejsc. § 103. 1. 36) Jeżeli podczas procesów pracy występuje niebezpieczeństwo oblania pracowników środkami żrącymi lub zapalenia odzieży na pracowniku - nie dalej niż 20 m w linii poziomej od stanowisk, na których wykonywane są te procesy, powinny być zainstalowane natryski ratunkowe (prysznice bezpieczeństwa) do obmycia całego ciała oraz oddzielne natryski (prysznice) do przemywania oczu. 2. 37) Natryski, o których mowa w ust. 1, powinny, w razie potrzeby, umożliwiać ich natychmiastowe uruchomienie samoczynne lub w inny sposób - z uwzględnieniem ograniczonej sprawności osób z nich korzystających. Natryski powinny być zasilane wodą nieogrzewaną i działać niezawodnie bez względu na warunki atmosferyczne. 3. Przy wyjściu z pomieszczenia, w którym odbywa się praca przy użyciu materiałów zakaźnych lub toksycznych powinna znajdować się co najmniej jedna umywalka z doprowadzoną do niej ciepłą wodą - na każdych dwudziestu pracowników jednocześnie zatrudnionych, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych. § 104. Szczegółowe warunki przechowywania, transportu i stosowania materiałów niebezpiecznych określają odrębne przepisy. E. Prace na wysokości § 105. 1. Pracą na wysokości w rozumieniu rozporządzenia jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi. 2. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta: 1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi; 2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości. § 106. 1. Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi, na których w związku z wykonywaną pracą mogą przebywać pracownicy, lub służących jako przejścia, powinny być zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m i krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i krawężnikiem powinna być umieszczona w połowie wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób. 2. Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości zastosowanie balustrad, o których mowa w ust. 1, jest niemożliwe, należy stosować inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości, odpowiednie do rodzaju i warunków wykonywania pracy. 3. Wymagania określone w ust. 1 nie dotyczą ramp przeładunkowych. § 107. Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób niezmuszający pracownika do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoi. § 108. Przy pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych podwyższeniach nieprzeznaczonych na pobyt ludzi, na wysokości do 2 m nad poziomem podłogi lub ziemi niewymagających od pracownika wychylania się poza obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem z wysokości, należy zapewnić, aby: 1) drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia były stabilne i zabezpieczone przed nieprzewidywaną zmianą położenia oraz posiadały odpowiednią wytrzymałość na przewidywane obciążenie; 2) pomost roboczy spełniał następujące wymagania: a) powierzchnia pomostu powinna być wystarczająca dla pracowników, narzędzi i niezbędnych materiałów, b) podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do elementów konstrukcyjnych pomostu, c) w widocznym miejscu pomostu powinny być umieszczone czytelne informacje o wielkości dopuszczalnego obciążenia. § 109. 1. Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach na wysokości powyżej 2 m od otaczającego poziomu podłogi lub terenu zewnętrznego oraz na podestach ruchomych wiszących należy w szczególności: 1) zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej i dojścia do stanowiska pracy; 2) zapewnić stabilność rusztowań i odpowiednią ich wytrzymałość na przewidywane obciążenia; 3) przed rozpoczęciem użytkowania rusztowania należy dokonać odbioru technicznego w trybie określonym w odrębnych przepisach. 2. Rusztowania i podesty ruchome wiszące powinny spełniać wymagania określone odpowiednio w odrębnych przepisach oraz w Polskich Normach. § 110. 1. Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań oraz przy pracach na drabinach i klamrach na wysokości powyżej 2 m nad poziomem terenu zewnętrznego lub podłogi należy w szczególności: 1) przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub urządzeń, na których mają być wykonywane prace, w tym ich stabilność, wytrzymałość na przewidywane obciążenie oraz zabezpieczenie przed nieprzewidywaną zmianą położenia, a także stan techniczny stałych elementów konstrukcji lub urządzeń mających służyć do mocowania linek bezpieczeństwa; 2) zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodzaju wykonywanych prac, sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości jak: szelki bezpieczeństwa z linką bezpieczeństwa przymocowaną do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z pasem biodrowym (do prac w podparciu - na słupach, masztach itp.); 3) zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych przeznaczonych do prac na wysokości. 2. Wymagania określone w ust. 1 dotyczą również prac wykonywanych na galeriach, pomostach, podestach i innych podwyższeniach, o których mowa w § 108, jeżeli rodzaj pracy wymaga od pracownika wychylenia się poza balustradę lub obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem z wysokości. DZIAŁ V Pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne oraz zaopatrzenie pracowników w napoje i środki higieny osobistej § 111. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i urządzenia higieniczno-sanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników, stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana. 2. 38) Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 112. Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy. § 113. 1. Miejsca czerpania wody zdatnej do picia powinny znajdować się nie dalej niż 75 m od stanowisk pracy. 2. Zbiorniki, przewody i miejsca czerpania wody powinny być zabezpieczone przed zanieczyszczeniem lub zakażeniem. Czerpanie wody ze zbiorników powinno odbywać się wyłącznie z zaworów czerpalnych. 3. Miejsca czerpania wody nienadającej się do picia powinny być oznakowane zgodnie z Polską Normą. § 114. 1. 39) Pracodawca zatrudniający pracowników przy pracach wykonywanych w pomieszczeniach, w których temperatura spowodowana procesami technologicznymi jest stale wyższa niż 30°C (303 K), jest obowiązany zapewnić klimatyzowane pomieszczenie do wypoczynku, wyposażone w stoły oraz krzesła z oparciem spełniające wymagania ergonomii. Liczba miejsc siedzących powinna być nie mniejsza niż jedno miejsce na pięciu pracowników korzystających z pomieszczenia, zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Odległość od najdalszego stanowiska pracy do pomieszczenia klimatyzowanego nie powinna przekraczać 75 m. 2. Pracownikom zatrudnionym w warunkach, o których mowa w ust. 1, należy stworzyć możliwość obmycia ciała, szczególnie w ciepłej porze roku - poprzez umieszczenie w pobliżu pomieszczeń pracy natrysków ręcznych na giętkich przewodach, z doprowadzeniem ciepłej wody. 3. 40) Jako pomieszczenia do wypoczynku mogą być wykorzystane jadalnie, o ile spełniają wymagania określone w ust. 1. § 115. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej, których ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach. DZIAŁ VI Przepisy przejściowe i końcowe § 116. Przepisy § 27 ust. 2 rozporządzenia oraz § 14 ust. 2 i 3, § 23 ust. 4 i § 28 załącznika do rozporządzenia 41) nie dotyczą zakładów pracy powstałych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, natomiast przepisy § 55 ust. 1 i 2 rozporządzenia nie dotyczą maszyn, w które wyposażone zostały stanowiska pracy przed wejściem w życie rozporządzenia. § 117. Traci moc: 1) rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Zdrowia, Przemysłu, Odbudowy, Administracji Publicznej oraz Ziem Odzyskanych z dnia 6 listopada 1946 r. o ogólnych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 344, z 1947 r. Nr 45, poz. 240 i z 1959 r. Nr 53, poz. 316); 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 1959 r. w sprawie ogólnych warunków higieniczno-sanitarnych w nowo budowanych lub przebudowywanych zakładach przemysłowych (Dz. U. Nr 53, poz. 316, z 1963 r. Nr 18, poz. 97 i z 1976 r. Nr 13, poz. 77). § 118. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia 42), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisy § 103 i § 114 ust. 1 rozporządzenia oraz § 3 ust. 1, § 34 ust. 2 i § 38 załącznika do rozporządzenia 41) wchodzą w życie po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia. Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. Załącznik nr 1 43) SZCZEGÓŁOWE ZASADY STOSOWANIA ZNAKÓW I SYGNAŁÓW BEZPIECZEŃSTWA Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Pracodawca powinien zapewnić stosowanie znaków lub sygnałów bezpieczeństwa wszędzie tam, gdzie nie można zlikwidować zagrożenia środkami ochrony zbiorowej lub innymi środkami stosowanymi w organizacji pracy. 2. W zależności od rodzaju stosowanego transportu - w zakładzie pracy powinny być stosowane znaki i sygnały używane w transporcie drogowym, kolejowym, śródlądowym, morskim i powietrznym. § 2. Pracodawca powinien zapewnić pracownikom instrukcje dotyczące stosowanych w zakładzie pracy znaków i sygnałów bezpieczeństwa, obejmujące w szczególności znaczenie znaków i sygnałów oraz zasady zachowania się pracowników, których mogą one dotyczyć. § 3. Znaki i sygnały bezpieczeństwa powinny być stosowane do przekazywania informacji określonych w niniejszym załączniku oraz powinny spełniać wymagania w nim zawarte. Wymagania dotyczące znaków bezpieczeństwa nieuregulowane w załączniku, w tym wzory tych znaków, są określone w Polskich Normach. § 4. 1. Znaki zakazu, ostrzegawcze, nakazu, ewakuacyjne i informacyjne powinny być stosowane jako znaki stałe. 2. Miejsca, w których istnieje ryzyko upadku lub kolizji z przeszkodami, powinny być na stałe oznaczone barwą bezpieczeństwa lub znakiem bezpieczeństwa. 3. Drogi powinny być na stałe oznaczone barwą bezpieczeństwa. § 5. 1. Sygnały świetlne, sygnały dźwiękowe i komunikaty słowne powinny być stosowane, gdy wymaga tego sytuacja, w celu zasygnalizowania niebezpieczeństwa i wezwania ludzi do podjęcia określonych działań albo do ewakuacji. 2. Łącznie mogą być stosowane: 1) sygnały świetlne i sygnały dźwiękowe; 2) sygnały świetlne i komunikaty słowne; 3) sygnały ręczne i komunikaty słowne. § 6. 1. Stosowane znaki i sygnały powinny być odpowiednio czytelne, widoczne i słyszalne. Ich czytelność, widoczność i słyszalność nie może być zmniejszana przede wszystkim przez: 1) jednoczesne stosowanie znaków lub sygnałów tego samego rodzaju. W szczególności należy unikać: a) umieszczania zbyt wielu znaków lub sygnałów blisko siebie, b) jednoczesnego stosowania dwóch sygnałów świetlnych, które łatwo mogą być pomylone, c) stosowania sygnału świetlnego blisko innego źródła światła, d) używania jednocześnie dwóch sygnałów dźwiękowych, e) stosowania sygnałów dźwiękowych przy zbyt dużym natężeniu hałasu tła (otoczenia); 2) zastosowanie nieodpowiedniego wzoru znaku; 3) niewystarczającą liczbę znaków lub sygnałów oraz ich nieodpowiednie umiejscowienie; 4) niewystarczającą dbałość o stan techniczny lub prawidłowe funkcjonowanie urządzeń sygnalizacyjnych. 2. Znaki bezpieczeństwa i urządzenia sygnalizacyjne powinny być sprawdzane, czyszczone i konserwowane w regularnych odstępach czasu oraz, w zależności od potrzeb, naprawiane i wymieniane, tak aby zapewnić spełnianie przez nie funkcji informacyjnej i sygnalizacyjnej. 3. Liczba i umiejscowienie znaków bezpieczeństwa i urządzeń sygnalizacyjnych powinny być uzależnione od wielkości terenu, na którym są stosowane, oraz od rodzajów i poziomu występujących zagrożeń. § 7. Jeśli zdolność słyszenia lub widzenia pracowników jest ograniczona, w szczególności w związku ze stosowaniem środków ochrony indywidualnej, znaki i sygnały bezpieczeństwa powinny być dostosowane do możliwości percepcyjnych pracowników. § 8. 1. Znaki i sygnały bezpieczeństwa, wymagające zasilania energią elektryczną, w razie przerwy w dopływie tej energii powinny mieć zapewnione zasilanie awaryjne, chyba że przerwa ta spowoduje ustanie zagrożenia. 2. Przed zastosowaniem sygnałów świetlnych lub sygnałów dźwiękowych należy upewnić się, że działają poprawnie i niezawodnie. 3. Zadziałanie sygnału świetlnego lub sygnału dźwiękowego powinno nastąpić w czasie, kiedy jest to niezbędne z uwagi na bezpieczeństwo pracowników; działanie tego sygnału powinno trwać do czasu ustania zagrożenia. Rozdział 2 Wymagania dotyczące stosowania znaków bezpieczeństwa § 9. 1. Znaki bezpieczeństwa powinny być umieszczone odpowiednio do linii wzroku - w miejscu lub w najbliższym otoczeniu określonego zagrożenia, a w przypadku ogólnego zagrożenia - przy wejściu na teren, na którym występuje zagrożenie. 2. Miejsce, w którym znajdują się znaki bezpieczeństwa, powinno być dobrze oświetlone, łatwo dostępne i widoczne. W przypadku gdy znaki znajdują się w miejscu o niedostatecznym poziomie oświetlenia dziennego, miejsce to powinno być oświetlone światłem elektrycznym albo powinny być zastosowane znaki wykonane z materiału posiadającego zdolność emisji światła po usunięciu źródła wzbudzającego lub pokryte takim materiałem. § 10. Znak bezpieczeństwa powinien być usunięty, gdy przestanie istnieć zagrożenie, którego on dotyczy. § 11. Wymagania dotyczące stosowania znaków ewakuacyjnych i znaków dotyczących ochrony przeciwpożarowej określają odrębne przepisy i Polskie Normy. Rozdział 3 Wymagania dotyczące oznaczania przeszkód, niebezpiecznych miejsc i dróg § 12. 1. Miejsca w zakładzie pracy, do których pracownicy mają dostęp podczas pracy, a w których istnieje ryzyko kolizji z przeszkodami, upadku lub spadania przedmiotów, powinny być oznakowane skośnymi pasami - na przemian żółtymi i czarnymi lub czerwonymi i białymi. 2. Wymiary oznaczenia, o którym mowa w ust. 1, powinny być odpowiednie do rozmiaru przeszkody lub niebezpiecznego miejsca. 3. Żółte i czarne lub białe i czerwone pasy powinny być narysowane pod kątem około 45° i powinny mieć zbliżone wymiary. § 13. 1. Drogi w budynkach powinny być wyraźnie wyznaczone za pomocą ciągłych pasów o dobrze widocznej barwie (z uwzględnieniem barwy podłoża) - najlepiej żółtej lub białej. 2. Rozmieszczenie pasów wyznaczających drogi powinno uwzględniać niezbędną (bezpieczną) odległość między pojazdami i jakąkolwiek przeszkodą mogącą znajdować się w pobliżu oraz między pieszymi i pojazdami. 3. Przepis ust. 1 dotyczy również stałych dróg na zewnątrz budynków, o ile drogi te nie są otoczone odpowiednimi barierami lub chodnikami. Rozdział 4 Wymagania dotyczące sygnałów świetlnych § 14. 1. Światło emitowane przez urządzenie sygnalizacyjne powinno kontrastować odpowiednio z otoczeniem i warunkami jego stosowania; nie może ono być zbyt silne, aby nie powodowało olśnienia, ani zbyt słabe, aby nie powodowało złej widoczności sygnału. 2. Powierzchnia świecąca może być tylko w jednym kolorze lub zawierać symbol obrazkowy (piktogram) na określonym tle - zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskich Normach. § 15. 1. Jeżeli urządzenie może wysyłać sygnał świetlny ciągły i przerywany (migający) - sygnał przerywany powinien być używany do informowania o większym niebezpieczeństwie lub o pilniejszej potrzebie interwencji albo podjęcia określonej akcji, niż to wskazuje sygnał ciągły. Czas trwania każdego błysku i częstotliwość błysków w sygnale przerywanym powinny być tak dobrane, aby zapewnić dobrą percepcję informacji i uniknąć pomylenia z różnymi sygnałami świetlnymi przerywanymi lub z sygnałem ciągłym. 2. Jeżeli sygnał świetlny przerywany jest używany zamiast lub razem z sygnałem dźwiękowym, kod tego sygnału powinien być taki sam. 3. Urządzenie do wysyłania sygnałów świetlnych, używane w przypadku poważnego niebezpieczeństwa, powinno zapewniać ciągłość wysyłania sygnałów, w szczególności poprzez zainstalowanie dodatkowego źródła światła lub systematyczne kontrole urządzenia. Rozdział 5 Wymagania dotyczące sygnałów dźwiękowych § 16. 1. Sygnał dźwiękowy powinien: 1) być dobrze słyszalny - o poziomie dźwięku odpowiednio wyższym niż poziom hałasu tła (otoczenia), a jednocześnie nie może być nadmiernie głośny lub przykry; 2) być łatwo rozpoznawalny, zwłaszcza gdy chodzi o czas trwania impulsów oraz przerw między impulsami i grupą impulsów; 3) łatwo odróżniać się od innych sygnałów dźwiękowych oraz hałasu tła (otoczenia). 2. Jeżeli urządzenie może wysyłać sygnał dźwiękowy o zmiennej i stałej częstotliwości - sygnał o zmiennej częstotliwości powinien być używany do informowania o większym niebezpieczeństwie lub o pilniejszej potrzebie interwencji albo podjęcia określonej akcji, niż to wskazuje sygnał o stałej częstotliwości. § 17. Dźwiękowy sygnał wzywający do ewakuacji powinien być ciągły. § 18. Wymagania dotyczące projektowania sygnałów dźwiękowych określone są w Polskich Normach. Rozdział 6 Wymagania dotyczące stosowania komunikatów słownych § 19. 1. Komunikat słowny wysyłany przez nadawcę lub urządzenie emitujące do jednego lub wielu odbiorców powinien mieć formę krótkich tekstów, zwrotów, słów pojedynczych lub grup słów. 2. Komunikaty słowne powinny być możliwie jak najkrótsze, najprostsze i najbardziej przejrzyste - przystosowane do zdolności werbalnej nadawcy i zdolności słyszenia odbiorcy lub odbiorców. 3. Komunikat słowny może być przekazywany bezpośrednio (wypowiadany przez człowieka) lub pośrednio (emitowany za pomocą odpowiedniego urządzenia). § 20. 1. Osoby, będące nadawcami i odbiorcami komunikatu powinny dobrze znać język, w którym jest sformułowany, aby mogły go poprawnie wymówić oraz zrozumieć i w efekcie przyjąć odpowiednie zachowanie zgodne z wymaganiami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. 2. Jeżeli komunikat słowny jest używany zamiast lub razem z sygnałami ręcznymi, a nie stosuje się specjalnych kodów, należy użyć takich słów jak: - start - oznaczające rozpoczęcie kierowania. - zatrzymać - oznaczające przerwę lub zakończenie jakiegoś ruchu, - koniec - oznaczające zatrzymanie działania, - szybko - oznaczające konieczność przyspieszenia ruchu ze względów bezpieczeństwa, - wolno - oznaczające konieczność powolnego wykonywania ruchu, - do góry - w znaczeniu "podnieść ładunek do góry", - do dołu - w znaczeniu "opuścić ładunek w dół", - do przodu - oznaczające kierunek ruchu, który jednocześnie powinien być skoordynowany z odpowiednimi sygnałami ręcznymi, - do dołu - w prawo - w lewo - stop - oznaczające konieczność zatrzymania w nagłym przypadku. Rozdział 7 Wymagania dotyczące stosowania sygnałów ręcznych § 21. 1. Sygnał ręczny powinien być precyzyjny, prosty, łatwy do wykonania i do zrozumienia, a także odróżniać się od innych sygnałów. 2. Jeśli podczas sygnału ręcznego konieczne jest używanie obu rąk naraz - ich użycie powinno odbywać się w sposób symetryczny i dotyczyć tylko jednego sygnału. § 22. Osoba przekazująca sygnały ręczne - sygnalista lub hakowy - zwana dalej "sygnalistą", wykonuje za pomocą rąk lub dłoni określone w poniższej tabeli gesty, przekazując w ten sposób instrukcje dotyczące określonych manewrów osobie odbierającej sygnał, zwanej dalej "operatorem". Znaczenie sygnałuOpis sygnałuIlustracja 123 A. Sygnały ogólne START Uwaga! Początek kierowaniaObie ręce wyciągnięte poziomo, dłonie zwrócone wewnętrzną stroną do przoduIlustracja ZATRZYMAĆ Przerwa - koniec ruchuPrawa ręka skierowana do góry, z wewnętrzną stroną dłoni skierowaną do przoduIlustracja KONIEC Zatrzymanie działaniaObie ręce połączone na wysokości klatki piersiowejIlustracja RUCH SZYBKIZakodowane gesty sterujące ruchem, przedstawione w tabeli, wykonywane są w szybkim tempie RUCH POWOLNYZakodowane gesty sterujące ruchem, przedstawione w tabeli, wykonywane są bardzo powoli B. Ruchy pionowe PODNIEŚĆ DO GÓRYPrawa ręka skierowana do góry z dłonią skierowaną wewnętrzną stroną do przodu - wykonuje wolno ruch okrężnyIlustracja OPUŚCIĆ DO DOŁUPrawa ręka skierowana do dołu z dłonią skierowaną wewnętrzną stroną do przodu - wykonuje wolno ruch okrężnyIlustracja ODLEGŁOŚĆ PIONOWADłonie pokazują odpowiednią odległośćIlustracja C. Ruchy poziome RUCH DO PRZODUObie ręce zgięte, dłonie skierowane wewnętrzną stroną do góry, przedramiona wykonują powolne ruchy w kierunku ciałaIlustracja RUCH DO TYŁUObie ręce zgięte, dłonie skierowane wewnętrzną stroną na zewnątrz, przedramiona wykonują powolne ruchy od siebieIlustracja RUCH W PRAWO OD SYGNALISTYPrawa ręka wyciągnięta poziomo z dłonią zwróconą wewnętrzną stroną do dołu, wykonuje małe powolne ruchy w prawoIlustracja RUCH W LEWO OD SYGNALISTYLewa ręka wyciągnięta poziomo z dłonią zwróconą wewnętrzną stroną do dołu, wykonuje małe powolne ruchy w lewoIlustracja ODLEGŁOŚĆ POZIOMADłonie pokazują odpowiednią odległośćIlustracja D. Niebezpieczeństwo STOP Zatrzymanie w nagłym przypadkuObie ręce wyciągnięte do góry, dłonie zwrócone wewnętrzną stroną do przoduIlustracja Uwaga: Wszystkie zakodowane gesty, przedstawione w tabeli, nie wykluczają użycia, zwłaszcza w pewnych sektorach działalności, innych dodatkowych gestów, stosowanych na podstawie przepisów szczegółowych. § 23. 1. Sygnalista kieruje manewrami w taki sposób, aby ich wykonywanie zapewniało bezpieczeństwo pracownikom znajdującym się w pobliżu. 2. Sygnalista powinien mieć możliwość kontrolowania wszystkich manewrów - bez ryzyka narażenia na zagrożenia związane z wykonywaniem tych manewrów. Jeżeli wymóg ten nie może być w pełni spełniony przez jednego sygnalistę - pracodawca powinien zatrudnić jednego lub kilku dodatkowych sygnalistów. 3. Jeżeli operator nie może wykonać otrzymanych od sygnalisty poleceń z zachowaniem wymagań bezpieczeństwa - powinien wstrzymać wykonywanie rozpoczętego manewru i zażądać nowych instrukcji. § 24. Sygnalista powinien być wyposażony w jeden lub więcej elementów rozpoznawczych, takich jak kurtka, kamizelka, kask, opaska. Elementy rozpoznawcze powinny mieć jaskrawe, najlepiej jednakowe kolory, takie jak pomarańczowy, żółty lub czerwony, używane wyłącznie przez sygnalistę. Załącznik nr 2 43) SZCZEGÓŁOWE ZASADY STOSOWANIA ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ § 1. Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w sytuacjach, kiedy nie można uniknąć zagrożeń lub nie można ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków ochrony zbiorowej lub odpowiedniej organizacji pracy. § 2. Dostarczane pracownikom do stosowania środki ochrony indywidualnej powinny: 1) być odpowiednie do istniejącego zagrożenia i nie powodować same z siebie zwiększonego zagrożenia; 2) uwzględniać warunki istniejące w danym miejscu pracy; 3) uwzględniać wymagania ergonomii oraz stan zdrowia pracownika; 4) być odpowiednio dopasowane do użytkownika - po wykonaniu niezbędnych regulacji. § 3. W przypadku występowania więcej niż jednego zagrożenia i konieczności jednoczesnego stosowania kilku środków ochrony indywidualnej - środki te powinny dać się dopasować względem siebie bez zmniejszenia ich właściwości ochronnych. § 4. W zależności od stopnia zagrożenia, częstości narażenia na zagrożenie, cech stanowiska pracy każdego pracownika i skuteczności działania środków ochrony indywidualnej - pracodawca powinien określić warunki stosowania środków ochrony indywidualnej, a w szczególności czas i przypadki, w których powinny być używane. § 5. Środki ochrony indywidualnej powinny być przeznaczone do osobistego użytku. W wyjątkowych przypadkach środek ochrony indywidualnej może być używany przez więcej niż jedną osobę, o ile zastosowano działania wykluczające niepożądany wpływ takiego użytkowania na zdrowie lub higienę użytkowników. § 6. 1. Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem, z wyłączeniem szczególnych i wyjątkowych sytuacji - zgodnie z instrukcją przekazaną przez pracodawcę. W razie potrzeby - w celu zapewnienia właściwego używania środków ochrony indywidualnej - pracodawca powinien zorganizować pokazy używania tych środków. 2. Instrukcja, o której mowa w ust. 1, powinna być zrozumiała dla pracowników oraz powinna określać sposoby używania środków ochrony indywidualnej, ich kontroli i konserwacji. § 7. 1. Przed nabyciem środków ochrony indywidualnej pracodawca powinien ocenić, czy środki, które zamierza zastosować, spełniają wymagania określone w § 2 i 3. Ocena taka powinna obejmować: 1) analizę i ocenę zagrożeń, których nie można uniknąć innymi metodami; 2) określenie cech, jakie muszą posiadać środki ochrony indywidualnej, aby skutecznie chroniły przed zagrożeniami, o których mowa w pkt 1, uwzględniając wszelkie ryzyko, jakie mogą stwarzać te środki same z siebie; 3) porównanie cech dostępnych na rynku środków ochrony indywidualnej z cechami, o których mowa w pkt 2. 2. Ocena, o której mowa w ust. 1, powinna być ponawiana w sytuacji wystąpienia zmian któregokolwiek z jej elementów. § 8. Przy ustalaniu środków ochrony indywidualnej niezbędnych do stosowania przy określonych pracach pracodawca powinien uwzględniać wskazania zawarte w tabelach nr 1-3. Tabela nr 1 ZAGROŻENIA, PRZY KTÓRYCH WYMAGANE JEST STOSOWANIE ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ ZagrożeniaNajczęściej zagrożone części ciała GłowaKończyny górneKończyny dolneInne CzaszkaTwarzOczyNarząd słuchuDrogi oddechoweDłonieRęceStopyNogiSkóraTułów, w tym brzuchDrogi rodne 12345678910111213 FizyczneMechaniczneUpadki z wysokościX XX X Wybuchy, uderzenia, wstrząsy, zgnieceniaX X XXXXXX Przekłucia, przecięcia, otarcia XX XXXXXX Poślizgnięcia, upadki X XX Drgania (wibracja) XXX TermiczneWysoka temperatura, ogień XX XXXXXX Zimno X XXX X X ElektryczneXX X X X PromieniowanieJonizujące XX X X XX Niejonizujące XX X X Hałas X ChemiczneAerozolePyły, włókna X X X Dymy X X Mgła XX XX PłynyZanurzenie X XX Chlapanie, pryskanie XX XXXXXX Gazy, pary XX X BiologiczneSzkodliwe bakterie XX XX X X Szkodliwe wirusy XX X X Grzyby X X X X Biologiczne antygeny inne niż mikroorganizmy X Pierwotniaki i zwierzęta bezkręgowe X X Tabela nr 2 RODZAJE PRAC, PRZY KTÓRYCH WYMAGANE JEST STOSOWANIE ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ Lp.Rodzaje środków ochrony indywidualnejRodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej 123 1Odzież ochronnaPrace w narażeniu na działanie wody, czynników chemicznych, pyłowych, mechanicznych i biologicznych oraz wysokiej i niskiej temperatury - stwarzające ryzyko dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników, w tym w szczególności: a) prace w narażeniu na działanie szkodliwych dla zdrowia substancji chemicznych i biologicznych oraz pyłów, b) prace w narażeniu na działanie substancji rakotwórczych, c) prace w kanałach ściekowych, rowach, podziemnych kryptach, studzienkach, cysternach, kadziach, zbiornikach lub innych podobnych miejscach - w narażeniu na kontakt z wilgotnymi lub mokrymi ściankami, d) prace na zewnątrz pomieszczeń - w narażeniu na deszcz lub chłód, e) prace w pomieszczeniach o bardzo niskiej temperaturze, w tym w komorach chłodniczych, f) przenoszenie ładunków o wysokiej temperaturze lub przebywanie w ich pobliżu oraz prace w wysokiej temperaturze (pochodzenia technologicznego), g) spawanie, kucie oraz odlewanie metali, h) prace stwarzające ryzyko zapalenia odzieży od płomienia, gorących odprysków metali lub żużla, i) prace w kontakcie z przedmiotami o szorstkich powierzchniach, ostrych krawędziach i inne stwarzające ryzyko urazu, j) oczyszczanie odlewów, piaskowanie albo śrutowanie wyrobów, k) prace narażające na zamoczenie ciała lub przesiąknięcie odzieży w wyniku stosowania wody, roztworów, kąpieli, mas ciekłych, olei, tłuszczów lub innych substancji płynnych, wilgotnych, oleistych lub tłustych, l) prace w narażeniu na zanieczyszczenie ciała substancjami podatnymi na gnicie lub zainfekowanymi albo odpadami, w tym w zakładach oczyszczania miasta, zakładach zajmujących się opróżnianiem szamb lub zbiorników na gnojówkę, w laboratoriach biologicznych, w ubojniach, rzeźniach, wytwórniach konserw mięsnych lub rybnych, zakładach przetwórstwa podrobów i wszelkie inne prace, przy których istnieje ryzyko podobnych zanieczyszczeń, ł) prace, podczas których pracownicy muszą być dobrze widoczni, w tym wykonywane na torach kolejowych, w miejscach o wzmożonym ruchu pojazdów, w transporcie dołowym kopalń i w transporcie wewnątrzzakładowym 2Środki ochrony głowy 1) hełmy ochronnePrace narażające pracowników na urazy głowy, w tym w szczególności: a) prace budowlane, zwłaszcza na rusztowaniach i w ich sąsiedztwie, przy wznoszeniu i demontażu szalowania, przy rozbiórkach obiektów budowlanych, prace montażowe i instalacyjne, b) prace na mostach, konstrukcjach stalowych, masztach, wieżach, stalowych konstrukcjach hydraulicznych, wielkich piecach, w stalowniach, walcowniach, dużych zbiornikach i rurociągach, stacjach energetycznych, prace remontowo-montażowe przy kotłach i ich instalacjach, c) prace ziemne i skalne, prace w wykopach, rowach, szybach i tunelach, d) prace w podziemnych wyrobiskach, kopalniach odkrywkowych, przy wydobywaniu węgla i innych surowców mineralnych, e) prace z materiałami wybuchowymi, f) prace przy wielkich piecach, w zakładach przeróbki rud, kuźniach i odlewniach metali, g) prace w sąsiedztwie urządzeń do podnoszenia, dźwigów i przenośników, h) prace przy piecach przemysłowych, i) prace w stoczniach okrętowych, 2) nakrycia głowyj) prace manewrowe na kolei. Prace stwarzające ryzyko pochwycenia włosów, zamoczenia głowy lub zanieczyszczenia substancjami i materiałami toksycznymi, drażniącymi, żrącymi, podatnymi na gnicie lub mogącymi być źródłem infekcji oraz wykonywane w warunkach niskiej i wysokiej temperatury, a w szczególności: a) prace w narażeniu na działanie pyłów toksycznych albo substancji żrących lub drażniących, b) przenoszenie, na głowie lub ramionach, półtuszy zwierzęcych, skór lub innych produktów podatnych na gnicie, pochodzących z uboju zwierząt, paczek z niezdezynfekowanymi kawałkami materiału lub substancji pochodzenia zwierzęcego (nawet jeśli są suche) mogących być źródłem infekcji (w tym worki z kośćmi lub porożem, paczki zawierające włosie, wełnę, skóry), c) prace w kanałach ściekowych, rowach, podziemnych kryptach, studzienkach, cysternach, kadziach, zbiornikach lub innych podobnych miejscach, zanieczyszczonych osadami albo odpadami z jakichkolwiek substancji lub opanowanych przez robactwo, d) prace na zewnątrz pomieszczeń - w narażeniu na deszcz albo działanie niskiej lub wysokiej temperatury, e) prace w komorach chłodniczych, f) prace, przy których włosy pracowników są narażone na wciągnięcie przez ruchome części maszyn lub urządzeń mechanicznych, g) prace w narażeniu na działanie substancji rakotwórczych 3Środki ochrony kończyn dolnychPrace stwarzające ryzyko urazów kończyn dolnych (w tym oparzenia), ich zamoczenia lub zanieczyszczenia substancjami i materiałami toksycznymi, drażniącymi, żrącymi, podatnymi na gnicie lub mogącymi być źródłem infekcji oraz wykonywane w warunkach niskiej lub wysokiej temperatury, a w szczególności: a) prace przy rozbiórce, prace budowlane, prace przy wznoszeniu rusztowań, prace przy deskowaniu lub zdejmowaniu deskowania konstrukcji betonowych oraz inne prace na budowie w narażeniu na zranienie stóp przez gwoździe lub ostre przedmioty, b) prace na mostach, konstrukcjach stalowych, masztach, wieżach i dźwigach, c) prace przy wielkich piecach, w stalowniach, walcowniach, stacjach energetycznych, dużych zbiornikach i rurociągach, d) prace w kopalniach odkrywkowych, przy wydobywaniu węgla, przy wybieraniu i obróbce materiałów skalnych, e) oczyszczanie odlewów lub piaskowanie albo śrutowanie jakichkolwiek przedmiotów, f) prace w kuźniach lub przy odlewaniu stopionych metali, g) prace w narażeniu na kontakt nóg z bardzo gorącymi lub bardzo zimnymi materiałami, h) prace w komorach chłodniczych, i) prace przy wytwarzaniu i obróbce szkła płaskiego i szklanych pojemników, j) prace formierskie podczas produkcji wyrobów ceramicznych i materiałów budowlanych, k) prace remontowe i renowacyjne, l) prace w stoczniach, prace manewrowe na kolei, ł) transport i magazynowanie ciężkich elementów, których upadek na stopę może spowodować jej zranienie, m) prace w narażeniu na ryzyko upadku z wysokości na skutek ześlizgnięcia, w tym prace na dachu, n) prace z użyciem pilarki łańcuchowej, w tym przycinanie i ścinanie drzew, o) prace w kanałach ściekowych, rowach, podziemnych kryptach, studzienkach, cysternach, kadziach, zbiornikach, stawach, ciekach wodnych lub innych podobnych miejscach zawierających ciecze lub błoto, p) prace, przy których możliwe jest wylanie lub wyciek cieczy, w narażeniu na zamoczenie stóp przez te ciecze, w tym w pływalniach lub myjniach, q) prace w narażeniu na zanieczyszczenie stóp substancjami toksycznymi, żrącymi lub drażniącymi, r) prace w narażeniu na zanieczyszczenie stóp substancjami organicznymi podatnymi na gnicie lub odpadami 4Środki ochrony kończyn górnychPrace stwarzające ryzyko urazów rąk (związanych również z działaniem wysokiej temperatury, wibracji oraz substancji chemicznych), prace w kontakcie z wodą, substancjami toksycznymi, żrącymi lub drażniącymi, z materiałami podatnymi na gnicie i innymi mogącymi być źródłem infekcji oraz prace w niskiej temperaturze, w tym w szczególności: a) prace z użyciem przedmiotów lub materiałów ostrych, tnących, kłujących, parzących lub szczególnie chropowatych albo inne narażające na uszkodzenia rąk, z wyłączeniem prac przy obsłudze maszyn, przy których istnieje niebezpieczeństwo wciągnięcia rękawicy, b) spawanie lub cięcie metali przy pomocy łuku elektrycznego i wszelkie inne czynności wymagające użycia lamp łukowych lub też innych źródeł promieniowania ultrafioletowego, c) oczyszczanie odlewów lub piaskowanie albo śrutowanie jakichkolwiek przedmiotów, lub też odlewanie stopionych metali, d) prace, przy których przedramiona są narażone na poranienie lub rozpryskiwanie materiałów żarzących się, e) cięcie mięsa i usuwanie kości za pomocą noży, f) przenoszenie ładunków o wysokiej temperaturze, g) prace narażające pracowników na działanie substancji chemicznych i biologicznych niebezpiecznych dla zdrowia, h) prace, przy których ręce pracowników narażone są na kontakt z substancjami toksycznymi, żrącymi lub drażniącymi, i) prace w narażeniu na działanie substancji rakotwórczych, j) prace, przy których ręce pracowników są narażone na kontakt z zainfekowanymi zwierzętami lub padliną, szczątkami zwierząt lub substancjami pochodzenia zwierzęcego nienadającymi się do spożycia, w tym w miejscach przeznaczonych do rozbioru półtuszy zwierzęcych i laboratoriach biologicznych, k) prace w kontakcie ze zwłokami lub z substancjami z nich pochodzącymi, l) prace przy ściekach i innych instalacjach kanalizacyjnych oraz czynności związane z ręcznym czyszczeniem rur i zbiorników lub inne czynności wymagające kontaktu rąk ze ściekami, ł) prace w kontakcie z brudną bielizną lub brudną odzieżą, szmatami i starymi, niezdezynfekowanymi ubraniami, śmieciami, m) wszelkie prace, podczas których ręce są narażone na kontakt z substancjami mogącymi zawierać zarazki, n) prace w komorach chłodniczych 5Środki ochrony twarzy i oczuPrace, przy których twarz lub oczy pracowników są narażone na urazy albo podrażnienia w wyniku działania czynników niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia, w tym w szczególności: a) prace, przy których oczy są narażone na kontakt z substancjami o wyraźnym działaniu drażniącym wzrok, jak pył paku, pył węglowy i inne cząsteczki lub opary substancji żrących, b) spawanie lub cięcie metali przy pomocy palnika lub łuku elektrycznego, c) prace z laserami, d) obserwowanie intensywnych punktów świetlnych, w tym wnętrza pieca lub substancji silnie rozżarzonych, takich jak roztopiona stal albo szkło, e) prace wymagające zastosowania promieni podczerwonych lub wywołujące intensywne promieniowanie cieplne, f) prace wymagające użycia lamp łukowych lub innych źródeł promieniowania ultrafioletowego, g) szlifowanie na sucho, oczyszczanie lub usuwanie kamienia kotłowego przy użyciu młota oraz inne prace powodujące rozpryskiwanie mogących przedostać się do oczu ostrych cząsteczek, stopionych metali lub żrących płynów, h) prace przy maszynach do obróbki skrawaniem materiału, podczas której powstają wióry odpryskowe, i) prace w narażeniu na działanie substancji rakotwórczych, j) prace przy rozpylaniu płynów, k) prace z kwasami i roztworami żrącymi, środkami odkażającymi i substancjami do usuwania korozji 6Środki ochrony układu oddechowegoPrace w warunkach ryzyka narażenia na nadmierne zanieczyszczenie powietrza czynnikami szkodliwymi lub w warunkach niedoboru tlenu w powietrzu, w tym w szczególności: a) prace w zbiornikach, w ograniczonym obszarze i w gazowych piecach przemysłowych, gdzie może występować szkodliwy gaz lub niedobór tlenu, b) prace w narażeniu na wdychanie szkodliwych pyłów, gazów, par lub dymu, c) prace w sąsiedztwie otworów spustowych wielkich pieców, gdzie mogą występować opary metali ciężkich, d) prace w sąsiedztwie konwerterów gazowych i przewodów gazowych wielkich pieców, e) prace przy wykładaniu pieców i kadzi, gdzie może występować zapylenie, f) prace w chłodniach, gdzie istnieje niebezpieczeństwo wycieku czynnika chłodniczego, g) prace w szybach, kanałach ściekowych i innych obiektach podziemnych połączonych kanałami, h) prace w narażeniu na działanie substancji rakotwórczych 7Środki ochrony słuchuPrace w warunkach, w których poziom hałasu przekracza najwyższe dopuszczalne natężenie, w tym w szczególności: a) prace przy obsłudze pras do metalu, b) prace przy użyciu narzędzi pneumatycznych, c) prace obsługi naziemnej na lotniskach, d) prace przy wbijaniu pali, e) cięcie drewna przy użyciu pilarki tarczowej lub pilarki z piłą łańcuchową 8Środki ochrony przed upadkiem z wysokościPrace wykonywane w warunkach narażających na upadek z wysokości, w tym w szczególności: a) prace na rusztowaniach, b) montaż elementów prefabrykowanych, c) prace na masztach, słupach, d) prace w kabinach wysokich dźwigów, e) prace w wysoko położonych kabinach urządzeń magazynowych, f) prace na wieżach wiertniczych, masztach, czworonogach i trójnogach, g) prace w szybach i kanałach ściekowych 9Dermatologiczne środki ochrony indywidualnejPrace narażające na podrażnienia skóry, w tym w szczególności: a) prace w narażeniu na działanie pyłu paku albo innych pyłów lub oparów wywierających na skórę podobne działanie drażniące, b) przetwarzanie materiałów powlekanych, c) garbowanie skóry, d) prace w narażeniu na wdychanie chromianów, dwuchromianów alkalicznych, kwasu chromowego lub innych substancji żrących lub drażniących, wpływających na owrzodzenia lub perforację przegrody nosowej Tabela nr 3 RODZAJE ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ Lp.Rodzaje środków ochrony indywidualnej 123 1Odzież ochronnaubrania kombinezony kurtki, bluzy kamizelki spodnie fartuchy fartuchy przednie płaszcze peleryny ochraniacze barku ochraniacze klatki piersiowej ochraniacze brzucha ochraniacze pośladków osłony tułowia osłony głowy i karku kamizelki ostrzegawcze kurtki ostrzegawcze spodnie ostrzegawcze narzutki ostrzegawcze inne rodzaje odzieży ochronnej 2Środki ochrony głowyhełmy ochronne hełmy ochronne z wyposażeniem dodatkowym czapki czepki i stożki kapelusze kaptury berety chustki inne nakrycia głowy 3Środki ochrony kończyn górnychrękawice ochronne ochraniacze palców ochraniacze dłoni ochraniacze nadgarstka ochraniacze nadgarstka i przedramienia ochraniacze łokcia ochraniacze przedramienia i ramienia inne środki ochrony rąk 4Środki ochrony kończyn dolnychbuty półbuty trzewiki saperki półsaperki kalosze sandały trepy ochraniacze stopy ochraniacze golenia ochraniacze kolana ochraniacze uda getry inne środki ochrony nóg 5Środki ochrony twarzy i oczuokulary gogle osłony twarzy, w tym półosłony i przyłbice tarcze inne środki ochrony twarzy i oczu 6Środki ochrony słuchuwkładki przeciwhałasowe nauszniki przeciwhałasowe hełmy przeciwhałasowe inne środki ochrony słuchu 7Środki ochrony układu oddechowegosprzęt oczyszczający do pracy ciągłej, w tym filtrujący, pochłaniający i filtrująco-pochłaniający sprzęt izolujący do pracy ciągłej, w tym autonomiczny i stacjonarny sprzęt ucieczkowy oczyszczający, w tym pochłaniacze i filtropochłaniacze sprzęt ucieczkowy izolujący, w tym aparaty powietrzne butlowe i regeneracyjne inne rodzaje sprzętu ochrony układu oddechowego 8Środki izolujące cały organizmśrodki z doprowadzeniem powietrza środki umożliwiające stosowanie izolującego sprzętu ochrony układu oddechowego środki umożliwiające doprowadzenie powietrza lub stosowanie sprzętu ochrony układu oddechowego 9Środki ochrony przed upadkiem z wysokościuprzęże, w tym szelki bezpieczeństwa i pasy biodrowe linki bezpieczeństwa amortyzatory urządzenia samohamowne inne środki chroniące przed upadkiem z wysokości 10Dermatologiczne środki ochrony skóryśrodki osłaniające skórę - kremy, pasty, maści środki oczyszczające skórę środki regenerujące skórę Załącznik nr 3 44) WYMAGANIA DLA POMIESZCZEŃ I URZĄDZEŃ HIGIENICZNOSANITARNYCH 45) Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. 46) Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny znajdować się w budynku, w którym odbywa się praca, albo w budynku połączonym z nim obudowanym przejściem, które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń pracy powinno być również ogrzewane. Wymóg ten nie dotyczy pomieszczeń higienicznosanitarnych, o których mowa w § 27 ust. 4 i § 44. 2. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być usytuowane w sposób uniemożliwiający pracownikom korzystającym z nich przechodzenie przez pomieszczenia, w których stosowane są substancje trujące lub materiały zakaźne albo wykonywane są prace szczególnie brudzące, jeżeli nie pracują oni w kontakcie z tymi czynnikami. 3. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być ogrzewane, oświetlone i wentylowane zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi i Polskimi Normami. 4. Wysokość pomieszczeń higienicznosanitarnych nie powinna być w świetle mniejsza niż 2,5 m. Dopuszcza się zmniejszenie wysokości pomieszczeń higienicznosanitarnych do 2,2 m w świetle - w przypadku usytuowania ich w suterenie, piwnicy lub na poddaszu. § 2. 1. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia higienicznosanitarne oraz znajdujące się w nich urządzenia w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne korzystanie z nich przez pracowników. 2. Podłoga oraz ściany pomieszczeń higienicznosanitarnych powinny być tak wykonane, aby możliwe było łatwe utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach. Ściany pomieszczeń do wysokości co najmniej 2 m powinny być pokryte materiałami gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie wilgoci. 3. W pomieszczeniach umywalni i natrysków na podłogach wykonanych z materiałów o dużym przewodnictwie ciepła należy ułożyć w miejscach mycia się podkładki izolujące (podesty). § 3. 1. 47) Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy powinny być urządzone oddzielnie dla kobiet i mężczyzn. Nie dotyczy to zakładu pracy, w którym jest zatrudnionych do dziesięciu pracowników na jednej zmianie - pod warunkiem zapewnienia możliwości osobnego korzystania przez kobiety i mężczyzn z tych pomieszczeń. 2. 48) Pracodawca zatrudniający do dwudziestu pracowników powinien zapewnić im co najmniej ustępy i umywalki, a także warunki do higienicznego przechowywania odzieży własnej (domowej), roboczej i ochronnej oraz do higienicznego spożywania posiłków. Jeżeli w zakładzie pracy takiego pracodawcy nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia i prace brudzące lub nie występują szczególne wymagania sanitarne, miejsca do spożywania posiłków, przechowywania odzieży oraz umywalki mogą znajdować się w jednym pomieszczeniu. § 4. 1. Odzież powinna być przechowywana w szatniach lub odpowiednio w pomieszczeniach, o których mowa w § 3 ust. 2. 2. 49) Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach biurowych mogą przechowywać swoją odzież w przeznaczonych do tego miejscach w pomieszczeniach pracy. § 5. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie urządzeń higienicznosanitarnych oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników wynikających ze zmniejszonej sprawności, zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi. Rozdział 2 Szatnie Przepisy ogólne § 6. Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub wydzielonych pomieszczeniach. § 7. 1. Pomieszczenia przeznaczone na szatnie powinny być suche i, w miarę możliwości, oświetlone światłem dziennym. 2. Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub w piwnicach, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej izolacji ścian zewnętrznych i podłóg zabezpieczającej pomieszczenia przed wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz zapewnienia warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń. 3. W szatniach należy zapewnić przynajmniej czterokrotną wymianę powietrza na godzinę, a w szatniach wyposażonych w okna otwieralne przeznaczonych dla nie więcej niż 10 pracowników wymiana powietrza nie może być mniejsza niż dwukrotna na godzinę. 4. 50) Szatnie, o których mowa w ust. 2, przeznaczone dla ponad 25 pracowników powinny być wyposażone w wentylację mechaniczną. § 8. 1. 51) W szatni powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50% zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. 2. Szerokość przejść między dwoma rzędami szaf oraz głównych przejść komunikacyjnych powinna być nie mniejsza niż 1,5 m. Szerokość przejść między rzędami szaf a ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m. 3. Szafy na odzież powinny spełniać wymagania Polskiej Normy. § 9. 1. Szatnie powinny być dostosowane do rodzaju prac, stopnia narażenia pracownika na zabrudzenie ciała i zanieczyszczenia jego odzieży substancjami szkodliwymi, trującymi lub materiałami zakaźnymi. 2. Szatnie dzieli się na: 1) szatnie odzieży własnej pracowników - przeznaczone do przechowywania odzieży należącej do pracowników (domowej), jeżeli ze względów higienicznych odzież ta nie powinna się stykać z odzieżą roboczą i środkami ochrony indywidualnej; 2) szatnie odzieży roboczej i ochronnej - przeznaczone do przechowywania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej; 3) szatnie podstawowe - przeznaczone do przechowywania odzieży własnej pracowników oraz odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej; 4) szatnie przepustowe - składające się z części przeznaczonej na odzież własną pracowników, części przeznaczonej na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej oraz przepustowego zespołu sanitarnego z natryskami, łączącego obie te części. § 10. 1. W zespole szatni przeznaczonym dla pracowników zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające możliwość zanieczyszczenia wnętrza szafy) lub jej zamoczenie, oraz dla pracowników, których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania higienicznosanitarne, powinny znajdować się pomieszczenia wyposażone w urządzenia do odkażania, odpylania i suszenia odzieży oraz czyszczenia obuwia - odpowiednio do potrzeb. W przypadku zainstalowania jednocześnie kilku urządzeń, każde z nich powinno być umieszczone w oddzielnym pomieszczeniu. 2. Na każdego pracownika korzystającego z suszarni powinno przypadać co najmniej 0,2 m2 powierzchni podłogi. 3. Wydajność i ilość urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny zapewniać oczyszczenie i wysuszenie odzieży i obuwia w czasie trwania jednej zmiany. Szatnie odzieży własnej pracowników § 11. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do indywidualnego użytku każdego pracownika. 2. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. § 12. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników może być urządzona w formie szatni wieszakowej, jeżeli nie ma do tego przeciwwskazań ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania, rodzaje występujących zanieczyszczeń itp. oraz jeżeli jest zapewniona szybka obsługa. Szatnia taka powinna odpowiadać następującym wymaganiom: 1) powinna być urządzona osobna szatnia dla mężczyzn i osobna dla kobiet; w przypadku zatrudnienia mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie szatnie mogą być wspólne dla mężczyzn i kobiet, z tym że powinny być urządzone kabiny do przebierania się; 2) przyjmowanie odzieży do szatni i wydawanie odzieży powinno być wykonywane przez specjalnie do tego wyznaczony personel; 3) powinna być wyposażona w stojaki wieszakowe na odzież własną pracowników; odzież ta powinna być przechowywana, na indywidualnych wieszakach; 4) stojaki wieszakowe powinny być jednopoziomowe i mieć w dolnej części siatkowe półki na obuwie, w górnej zaś - półki na nakrycia głowy, teczki itp.; 5) szerokość przejścia dla obsługi szatni powinna wynosić co najmniej 1,1 m między rzędami wieszaków na dwóch sąsiednich stojakach, zaś co najmniej 0,95 m między ścianą a zewnętrznym rzędem wieszaków; 6) powinna w niej znajdować się przebieralnia wyposażona w miejsca do siedzenia i wieszaki na odzież; liczba miejsc do siedzenia powinna wynosić co najmniej 30% liczby zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. 2. Szatnie wieszakowe przeznaczone dla pracowników niemających obowiązku stosowania odzieży roboczej i ochronnej mogą nie spełniać wymagań określonych w ust. 1 pkt 1 i 6. Szatnie odzieży roboczej i ochronnej § 13. 1. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna być urządzona - niezależnie od szatni odzieży własnej pracowników - dla pracowników zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające możliwość zanieczyszczenia wnętrz szafy do przechowywania odzieży) lub jej zamoczenie oraz dla pracowników, których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania higienicznosanitarne. 2. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do indywidualnego użytku każdego pracownika. 3. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. 4. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna mieć bezpośrednie połączenie z umywalnią, z natryskami i szatnią odzieży własnej pracowników. Szatnie podstawowe § 14. 1. Szatnia podstawowa może być urządzona zamiast osobnych szatni odzieży własnej pracowników oraz szatni odzieży roboczej i ochronnej dla zatrudnionych przy pracach, podczas których zabrudzenie odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej występuje w tak małym stopniu, że nie stwarza ryzyka zanieczyszczenia odzieży własnej pracowników. Szatnia ta powinna mieć bezpośrednie połączenie z umywalnią. 2. W szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,5 m2 wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. 3. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w dwie szafy pojedyncze lub jedną szafę podwójną dla każdego pracownika korzystającego z tej szatni. Jedna szafa pojedyncza lub jedna część szafy podwójnej powinna być przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej, zaś druga - na odzież własną pracowników. § 15. Do szatni podstawowej można stosować odpowiednie przepisy § 12, z tym że stojaki wieszakowe powinny być osobne na odzież własną pracowników i osobne na odzież roboczą i ochronną. Szatnie przepustowe § 16. 1. Szatnia przepustowa powinna być urządzona dla pracowników zatrudnionych przy pracach związanych ze stosowaniem lub wydzielaniem się substancji trujących, zakaźnych, promieniotwórczych, drażniących lub uczulających oraz innych substancji o nieprzyjemnym zapachu, a także przy pracach pylących, w wilgotnym i gorącym mikroklimacie lub powodujących intensywne brudzenie. 2. Szatnia przepustowa powinna spełniać następujące wymagania: 1) część szatni przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej powinna odpowiadać wymaganiom określonym w § 13 ust. 2 i 3; 2) część szatni przeznaczona na odzież własną pracowników powinna odpowiadać wymaganiom określonym w § 11 lub § 12; 3) ruch użytkowników szatni przepustowej pomiędzy obu jej częściami powinien odbywać się wyłącznie przez zespół sanitarny z natryskami. 3. Dla pracowników mających kontakt z substancjami trującymi lub zakaźnymi powinna być przeznaczona odrębna szatnia przepustowa, spełniająca wymagania określone w ust. 2. Rozdział 3 Umywalnie i pomieszczenia z natryskami § 17. W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne dla pracowników i zapewniające bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i przebranych w odzież własną. § 18. 1. Umywalnia powinna być wyposażona w umywalki emaliowane lub wykonane z materiału odpornego na korozję, zgodne z Polską Normą. 2. 52) Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca - ciepła i zimna. 3. Szerokość przejścia między umywalkami a ścianą przeciwległą powinna wynosić nie mniej niż 1,3 m, a między dwoma rzędami umywalek - nie mniej niż 2 m. § 19. 1. Na każdych dziesięciu pracowników najliczniejszej zmiany powinna w umywalni przypadać co najmniej jedna umywalka indywidualna, a przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi - co najmniej jedna umywalka na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie zatrudnionych. W przypadku zastosowania umywalek szeregowych do mycia zbiorowego (np. na placach budowy) powinno przypadać co najmniej jedno stanowisko do mycia (zawór czerpalny wody) na każdych pięciu pracowników jednocześnie zatrudnionych. 2. Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych przy pracach biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac powinna przypadać co najmniej jedna umywalka, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Umywalki powinny być instalowane w pomieszczeniach ustępów lub w ich przedsionkach izolacyjnych. § 20. Dla pracowników narażonych na zabrudzenie nóg przy pracy powinny być instalowane w umywalniach brodziki do mycia nóg z doprowadzeniem ciepłej wody, w ilości co najmniej jeden brodzik na każdych dziesięciu użytkowników. Brodziki nie są wymagane dla pracowników zatrudnionych przy pracach na otwartej przestrzeni - poza terenem zakładu pracy. § 21. 1. W zespole szatni powinny znajdować się pomieszczenia z natryskami, jeśli wymagają tego warunki pracy lub ochrona zdrowia pracowników. 2. Pomieszczenia z natryskami powinny być łatwo dostępne dla pracowników i zapewniać bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i ubranych w odzież własną. § 22. 1. Na każdych ośmiu pracowników najliczniejszej zmiany wykonujących prace powodujące zabrudzenie ich ciała powinna przypadać co najmniej jedna kabina natryskowa, a przy pracach, o których mowa w § 16 ust. 1, co najmniej jedna kabina natryskowa na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie zatrudnionych. 2. Wymiary kabin natryskowych powinny być zgodne z przepisami techniczno-budowlanymi. Szerokość przejścia między dwoma rzędami kabin, przy zastosowaniu zasłon zasuwanych lub ścianek osłaniających powinna wynosić co najmniej 1,30 m, a między kabinami i ścianą - co najmniej 0,90 m. § 23. 1. W pomieszczeniu z natryskami poszczególne sitka powinny być zainstalowane w oddzielnych kabinach i umieszczone w taki sposób, aby strumień wody spływał na ramiona, a nie na głowę. 2. Pomieszczenie z natryskami, w którym znajduje się więcej niż sześć sitek, powinno być oddzielone od szatni pomieszczeniem izolującym. 3. Do natrysków powinna być doprowadzona woda bieżąca zimna i ciepła. Woda zużyta powinna być odprowadzana do kanalizacji. 4. Przy pomieszczeniach z natryskami powinna znajdować się wydzielona kabina z jedną miską ustępową na każde dziesięć natrysków, lecz nie mniej niż jedną. § 24. 1. Temperatura wody ciepłej doprowadzonej do umywalek, natrysków i brodzików przy stosowaniu centralnej regulacji lub zbiorowego mieszania wody powinna wynosić od 35°C do 40°C (od 308 K do 313 K), a w przypadku indywidualnego mieszania wody - od 50°C do 60°C (323 K do 333 K). 2. W pomieszczeniach umywalni należy zapewnić co najmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny, natomiast w pomieszczeniach z natryskami wymiana ta nie powinna być mniejsza niż pięciokrotna w ciągu godziny. Rozdział 4 Ustępy § 25. 1. Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości nie większej niż 75 m od stanowiska pracy. Odległość ta może być większa jedynie dla pracowników pracujących stale na otwartej przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać 125 m od najdalszego stanowiska pracy. 2. W budynkach ustępy powinny być urządzone na każdej kondygnacji. Jeżeli na kondygnacji pracuje mniej niż dziesięć osób, ustępy mogą znajdować się nie dalej niż na sąsiedniej kondygnacji. § 26. 1. Wejścia do ustępów powinny prowadzić bezpośrednio z pomieszczeń, korytarzy lub dróg służących do komunikacji ogólnej. 2. 53) Ustęp powinien mieć wejściowe pomieszczenie izolujące wyposażone w umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody w ilości co najmniej jedna umywalka na trzy miski ustępowe lub pisuary, lecz nie mniej niż jedna umywalka. 3. Drzwi prowadzące do pomieszczenia izolującego oraz drzwi łączące je z dalszą częścią ustępu powinny zamykać się samoczynnie. § 27. 1. Zainstalowane w ustępach miski ustępowe i pisuary powinny być spłukiwane bieżącą wodą oraz podłączone do kanalizacji. 2. Ustępy powinny być wyposażone w instalację i urządzenia przeznaczone do utrzymania wymagań higienicznosanitarnych. 3. W pomieszczeniach ustępów należy zapewnić wymianę powietrza w ilości nie mniejszej niż 50 m3 na godzinę na 1 miskę ustępową i 25 m3 na 1 pisuar. 4. Dla pracowników zatrudnionych na otwartej przestrzeni poza terenem zakładu pracy przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące oraz zatrudnionych w budynkach niewyposażonych w instalację wodociągową i kanalizacyjną mogą być urządzane ustępy wyposażone w szczelne zbiorniki nieczystości. W takim przypadku ustępy mogą nie spełniać wymagań określonych w ust. 1, 2 i 3 oraz w § 26 ust. 2. 5. Szerokość przejść wzdłuż kabin ustępowych przy jednostronnym ich rozmieszczeniu powinna wynosić co najmniej 1,3 m. Jeżeli naprzeciwko kabin są umieszczone pisuary, odległość między ścianą, na której są zainstalowane, a kabinami nie powinna być mniejsza niż 2 m. Przejście między rzędami kabin powinno mieć szerokość co najmniej 2 m. § 28. 1. Na każdych trzydziestu mężczyzn zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar, lecz nie mniej niż jedna miska i jeden pisuar przy mniejszej liczbie zatrudnionych. 2. Na każde dwadzieścia kobiet zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać jedna miska ustępowa, lecz nie mniej niż jedna miska przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Rozdział 5 Jadalnie § 29. 1. Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków, zwane dalej "jadalnią". 2. 54) Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również pracodawców zatrudniających dwudziestu i mniej pracowników, jeżeli narażeni są na kontakt ze szkodliwymi środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi, materiałami biologicznie zakaźnymi albo przy pracach szczególnie brudzących. 3. W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące o zakazie palenia tytoniu. 4. Przepis ust. 1 nie dotyczy zakładów pracy, w których wykonywane są prace wyłącznie o charakterze biurowym. § 30. Ustala się następujące typy jadalni: 1) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych (typ I); 2) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych i wydawania napojów (typ II); 3) jadalnia z zapleczem - przeznaczona do spożywania posiłków profilaktycznych (typ III). Dopuszcza się łączenie jadalni typu II i III. § 31. 1. W pomieszczeniu jadalni typu I powinno przypadać co najmniej 1,1 m2 powierzchni na każdego z pracowników jednocześnie spożywających posiłek. 2. Powierzchnia jadalni nie powinna być mniejsza niż 8 m2. § 32. Jadalnia typu II powinna składać się z dwóch części: 1) jadalni właściwej odpowiadającej wymaganiom jadalni typu I oraz 2) pomieszczeń do przygotowywania, wydawania napojów i zmywania naczyń stołowych. § 33. Jadalnia typu III powinna odpowiadać wymaganiom określonym dla jadalni typu II oraz powinna posiadać węzeł sanitarny dla konsumentów i węzeł sanitarny z szatnią dla pracowników obsługi. § 34. 1. 55) Dla każdego pracownika spożywającego posiłek w jadalni należy zapewnić indywidualne miejsce siedzące przy stole. 2. Jadalnia powinna być wyposażona w umywalki w ilości nie mniejszej niż jedna umywalka na dwadzieścia miejsc siedzących w jadalni, lecz nie mniej niż jedna umywalka. Przy każdej umywalce powinny znajdować się ręczniki jednorazowe lub powinna być zainstalowana suszarka do rąk. 3. W jadalni powinny być zainstalowane urządzenia do podgrzewania przez pracownika posiłku własnego oraz zlewozmywaki dwukomorowe w ilości jeden zlewozmywak na dwadzieścia miejsc w jadalni, ale nie mniej niż jeden zlewozmywak. 4. W jadalniach typu I i II lub przy nich powinny znajdować się indywidualne zamykane szafki przeznaczone do przechowywania w higienicznych warunkach własnego posiłku pracownika. § 35. W pomieszczeniu jadalni należy zapewnić przynajmniej 2-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny. § 36. 1. 56) Dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu prac w kontakcie z materiałami zakaźnymi lub trującymi powinny być urządzone oddzielnie jadalnie niedostępne dla innych pracowników. 2. Jadalnia, o której mowa w ust. 1, powinna być oddzielona od pomieszczeń pracy pomieszczeniem izolującym, w którym należy urządzić miejsca do pozostawiania odzieży ochronnej oraz zainstalować umywalki z ciepłą bieżącą wodą. Rozdział 6 Pomieszczenia do wypoczynku 57) § 37. (skreślony). 58) § 38. 1. W zakładzie pracy zatrudniającym na jedną zmianę więcej niż dwadzieścia kobiet w jednym budynku należy urządzić pomieszczenie z miejscami do wypoczynku w pozycji leżącej dla kobiet w ciąży i karmiących matek, przyjmując co najmniej jedno miejsce na każdych trzysta kobiet zatrudnionych na jednej zmianie, lecz nie mniej niż jedno miejsce. 2. Powierzchnia pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być mniejsza niż 8 m2. § 39. W pomieszczeniach higieny osobistej kobiet oraz w pomieszczeniach, o których mowa w § 38, należy zapewnić przynajmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny. Rozdział 7 Palarnie § 40. 1. 59) Palenie tytoniu w zakładach pracy jest dozwolone wyłącznie w odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach (palarniach) wyposażonych w dostateczną ilość popielniczek. 2. 60) Palarnie powinny być usytuowane w sposób nienarażający osób niepalących na wdychanie dymu tytoniowego. § 41. 61) W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na każdego pracownika najliczniejszej zmiany korzystającego z tego pomieszczenia, z tym jednak, że powierzchnia poszczególnych pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza niż 4 m2. § 42. W palarni należy zapewnić przynajmniej dziesięciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny. Rozdział 8 Pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej i ochronnej § 43. 1. Jeżeli przeznaczona do prania odzież robocza lub ochronna może stać się powodem skażenia innej odzieży pranej jednocześnie lub jeżeli jest ona szczególnie zabrudzona, a także gdy wymagają tego specjalne względy higieny produkcji, w zakładzie pracy powinna być urządzona specjalna pralnia odzieży wyposażona w urządzenia mechaniczne do prania. 2. Przy pralni należy zapewnić możliwość odpylania, degazacji, dezynfekcji, suszenia oraz naprawy odzieży roboczej i ochronnej. 3. W zakładzie pracy, w którym odzież pracowników jest narażona na zanieczyszczenie substancjami trującymi, należy stosować urządzenia służące do neutralizacji tych substancji. Rozdział 9 Pomieszczenia do ogrzewania się pracowników § 44. 1. Przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni lub w nieogrzewanych pomieszczeniach należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc pracy pomieszczenia umożliwiające im schronienie się przed opadami atmosferycznymi, ogrzanie się oraz zmianę odzieży. Pomieszczenia te powinny być zaopatrzone w urządzenia do podgrzewania posiłków. 2. W pomieszczeniach do ogrzewania się pracowników powinna być zapewniona temperatura co najmniej 16°C (289 K), a na każdego pracownika najliczniejszej zmiany powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni, przy czym całkowita powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2. 3. W razie gdy ze względu na rodzaje prac wykonywanych na otwartej przestrzeni w okresie zimowym nie jest możliwe zapewnienie pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsca ich pracy odpowiednio urządzone źródła ciepła, przy zachowaniu wymagań ochrony przeciwpożarowej. 1) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 czerwca 2002 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 91, poz. 811), które weszło w życie z dniem 29 czerwca 2003 r. 2) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 3) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 4) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 1 lit. d rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 5) Dodany przez § 1 pkt 1 lit. e rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 6) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 8) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 3 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 9) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 4 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 10) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 4 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 11) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 5 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 12) Dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 13) Dodany przez § 1 pkt 7 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 14) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 8 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 15) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 9 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 16) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 10 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 17) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 11 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 18) Dodany przez § 1 pkt 11 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 19) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 12 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 20) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 13 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 21) Dodany przez § 1 pkt 14 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 22) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 15 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 23) Oznaczenie ust. 1 nadane przez § 1 pkt 16 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 24) Dodany przez § 1 pkt 16 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 25) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 17 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 26) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 18 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 27) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 19 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 28) Dodany przez § 1 pkt 20 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 21 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 30) Dodany przez § 1 pkt 21 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 31) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 22 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 32) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 23 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 33) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 23 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 34) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 24 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 35) Dodany przez § 1 pkt 25 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 36) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 26 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 37) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 26 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 27 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 39) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 28 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 40) Dodany przez § 1 pkt 28 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 41) Załącznik do rozporządzenia otrzymał oznaczenie załącznik nr 3 nadane przez § 1 pkt 29 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 42) Rozporządzenie zostało ogłoszone dnia 23 października 1997 r. 43) Dodany przez § 1 pkt 31 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 44) Oznaczenie załącznika nadane przez § 1 pkt 29 rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 45) Tytuł załącznika ustalony przez § 1 pkt 30 lit. a rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 46) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. b rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 47) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. c tiret pierwsze rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 48) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. c tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 49) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. d rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 50) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. e rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 51) Zdanie drugie skreślone przez § 1 pkt 30 lit. f rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 52) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 30 lit. g rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 53) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. h rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 54) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. i rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 55) Zdanie drugie skreślone przez § 1 pkt 30 lit. j rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 56) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. k rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 57) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 30 lit. l rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 58) Przez § 1 pkt 30 lit. ł rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 59) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. m tiret pierwsze rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 60) Ze zmianą wprowadzoną przez § 1 pkt 30 lit. m tiret drugie rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. 61) W brzmieniu ustalonym przez § 1 pkt 30 lit. n rozporządzenia, o którym mowa w odnośniku 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 170, poz. 1651) Art. 1. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Składki wpłacone do funduszu, nabyte za nie lub w związku z nimi prawa i pożytki z tych praw stanowią jego aktywa."; 2) w art. 8: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) podmiot związany - oznacza w stosunku do danego podmiotu jednostkę dominującą, zależną lub stowarzyszoną w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694) oraz jednostkę zależną od jednostki dominującej w stosunku do tego podmiotu,", b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) jednostka dominująca - oznacza jednostkę dominującą w rozumieniu przepisów o rachunkowości,", c) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) członek funduszu - oznacza osobę fizyczną, która uzyskała członkostwo w funduszu zgodnie z przepisami ustawy,", d) w pkt 3 po wyrazach "tego samego funduszu," dodaje się wyrazy "bez względu na stan rachunku,"; 3) w art. 13 w ust. 2: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wysokość kapitału zakładowego towarzystwa, skład akcjonariuszy towarzystwa i ilość posiadanych przez nich akcji,", b) pkt 6 i 6a otrzymują brzmienie: "6) rodzaje, maksymalną wysokość, sposób oraz tryb kalkulacji i pokrywania kosztów obciążających fundusz, z wyłączeniem kosztów wskazanych w art. 136a, w tym koszty, o których mowa w art. 182a, 6a) wysokość opłaty, o której mowa w art. 134 ust. 1,"; 4) w art. 14 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców,"; 5) w art. 16 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) statut towarzystwa tworzącego fundusz wraz z aktualnym odpisem z rejestru przedsiębiorców,"; 6) w art. 17 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) firmę, siedzibę i adres towarzystwa, sposób reprezentacji towarzystwa oraz numer wpisu towarzystwa do rejestru przedsiębiorców i oznaczenie sądu prowadzącego ten rejestr,"; 7) w art. 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zmiana statutu funduszu wymaga zezwolenia organu nadzoru. Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się uchwałę walnego zgromadzenia w sprawie zmiany statutu, a w przypadku pracowniczego funduszu ponadto uchwałę rady nadzorczej."; 8) w art. 23: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zmianę statutu otwarty fundusz ogłasza w dzienniku o zasięgu krajowym przeznaczonym do ogłoszeń funduszu, nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia otwartemu funduszowi zezwolenia na zmianę statutu.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Fundusz zawiadamia organ nadzoru o dokonaniu ogłoszenia i jego terminie, dołączając jednolity tekst statutu, oraz składa wniosek do sądu rejestrowego o wpisanie do rejestru zmiany statutu, dołączając do wniosku zezwolenie organu nadzoru na zmianę statutu, uchwałę zmieniającą statut wraz z jednolitym tekstem statutu oraz informację o dokonaniu ogłoszenia i jego terminie.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Jeżeli otwarty fundusz nie dokona ogłoszenia zmian statutu zgodnie z ust. 1, organ nadzoru stwierdza wygaśnięcie zezwolenia na zmianę statutu."; 9) w art. 25: a) w ust. 1 wyrazy "rejestru handlowego towarzystwa" zastępuje się wyrazami "rejestru przedsiębiorców dotyczący towarzystwa", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpisanie zmian związanych z przejęciem zarządzania funduszem przez inne towarzystwo może nastąpić dopiero po przedstawieniu zezwolenia organu nadzoru na przejęcie zarządzania tym funduszem."; 10) w art. 29 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Do zarządzania aktywami otwartego funduszu powszechne towarzystwo jest obowiązane zatrudnić co najmniej jednego doradcę inwestycyjnego."; 11) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kapitał zakładowy towarzystwa nie może być zebrany w drodze publicznej subskrypcji."; 12) art. 31 otrzymuje brzmienie: "Art. 31. Minimalna wysokość kapitału zakładowego powszechnego towarzystwa nie może być niższa niż równowartość w złotych 5.000.000 euro, wyliczana według średniego kursu walut obcych Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu sporządzenia statutu towarzystwa."; 13) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. 1. Kapitał zakładowy towarzystwa jest pokrywany wyłącznie wkładem pieniężnym. 2. Kapitał zakładowy powszechnego towarzystwa powinien być opłacony w całości przed zarejestrowaniem towarzystwa. 3. Kapitał zakładowy powszechnego towarzystwa nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu ani być obciążony w jakikolwiek sposób."; 14) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Powszechne towarzystwo ma obowiązek utrzymywania kapitałów własnych na poziomie nie niższym niż jedna druga minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w art. 31. 2. O obniżeniu wysokości kapitałów własnych poniżej poziomu, o którym mowa w ust. 1, powszechne towarzystwo zawiadamia niezwłocznie organ nadzoru. 3. Organ nadzoru pisemnie wzywa powszechne towarzystwo do uzupełnienia kapitałów własnych, wyznaczając jednocześnie termin do ich uzupełnienia, nie krótszy niż 3 miesiące i nie dłuższy niż 12 miesięcy. 4. W przypadku nieuzupełnienia kapitałów własnych do wysokości określonej w ust. 1, w terminie wyznaczonym w wezwaniu, o którym mowa w ust. 3, organ nadzoru może cofnąć zezwolenie na utworzenie towarzystwa."; 15) uchyla się art. 34; 16) w art. 35 uchyla się ust. 2; 17) w art. 38: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wniosek o zezwolenie składa, za pośrednictwem towarzystwa, podmiot zamierzający nabyć lub objąć akcje. Do wniosku należy dołączyć: 1) w przypadku gdy podmiot zamierzający nabyć lub objąć akcje jest akcjonariuszem towarzystwa: a) pisemne oświadczenie stwierdzające, że środki pieniężne na pokrycie kapitału zakładowego nie pochodzą z pożyczek, kredytów ani nie są w żaden sposób obciążone, b) dokumenty przedstawiające sytuację finansową podmiotu w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, w tym dokumenty potwierdzające brak zaległości podatkowych oraz zaległości z tytułu składek, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 2) w przypadku gdy podmiot zamierzający objąć lub nabyć akcje nie jest akcjonariuszem towarzystwa: a) pisemne oświadczenie stwierdzające, że środki pieniężne na pokrycie kapitału zakładowego nie pochodzą z pożyczek, kredytów ani nie są w żaden sposób obciążone, b) dokumenty potwierdzające status prawny podmiotu oraz dokumenty stwierdzające jego organizację, c) pisemne oświadczenie podmiotu dotyczące powiązań kapitałowych z akcjonariuszami towarzystwa, d) dokumenty przedstawiające sytuację finansową podmiotu w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, w tym dokumenty potwierdzające brak zaległości podatkowych oraz zaległości z tytułu składek, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku podmiotu zamierzającego objąć akcje, do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć dowód wpłaty środków pieniężnych na pokrycie kapitału zakładowego."; 18) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: "Art. 38a. 1. Akcjonariusz powszechnego towarzystwa jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie powszechne towarzystwo o każdej jednostce dominującej względem tego akcjonariusza. Niezwłocznie, po uzyskaniu informacji od akcjonariusza powszechnego towarzystwa, powszechne towarzystwo zawiadamia organ nadzoru o każdej jednostce dominującej wobec akcjonariusza tego powszechnego towarzystwa. 2. Organ nadzoru może wezwać powszechne towarzystwo do złożenia w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni: 1) dokumentów potwierdzających status prawny jednostki dominującej oraz stwierdzających jej organizację, 2) dokumentów przedstawiających sytuację finansową jednostki dominującej w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających dzień zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w tym potwierdzających brak zaległości podatkowych oraz zaległości z tytułu składek, do poboru których obowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 3. W przypadku gdy jednostka dominująca nie daje rękojmi prowadzenia spraw przez powszechne towarzystwo w sposób zapewniający należytą ochronę interesów członków otwartego funduszu lub z dokumentów przedstawiających sytuację finansową jednostki dominującej za ostatnie 5 lat wynika, że posiada ona zaległości podatkowe lub zaległości z tytułu składek, do których poboru obowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych, organ nadzoru, w drodze decyzji administracyjnej, może określić warunki na dostosowanie do właściwego stanu. Organ nadzoru zawiesza wykonywanie prawa głosu na walnym zgromadzeniu towarzystwa przez tego akcjonariusza do czasu dostosowania do właściwego stanu. 4. Jeżeli w wyniku zawieszenia wykonywania prawa głosu, o którym mowa w ust. 3, wszyscy akcjonariusze powszechnego towarzystwa nie mogą wykonywać prawa głosu na walnym zgromadzeniu towarzystwa dłużej niż 3 miesiące, to organ nadzoru może cofnąć zezwolenie na utworzenie towarzystwa."; 19) w art. 39 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Zarząd towarzystwa nie może liczyć mniej niż trzy osoby."; 20) w art. 41: a) w ust. 1 w pkt 5 skreśla się wyrazy ", z zastrzeżeniem ust. 4", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Co najmniej dwie osoby wchodzące w skład zarządu towarzystwa, w tym prezes zarządu, muszą posługiwać się językiem polskim. W przypadku obywateli państw obcych znajomość języka polskiego powinna być potwierdzona egzaminem państwowym z języka polskiego dla cudzoziemców ubiegających się o urzędowe poświadczenie jego znajomości, o którym mowa w ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z 2000 r. Nr 29, poz. 358, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 661).", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przynajmniej jedna trzecia składu zarządu powinna legitymować się wyższym wykształceniem prawniczym, ekonomicznym lub być wpisana na listę doradców inwestycyjnych w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi.", d) uchyla się ust. 4, e) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jeżeli wymogi określone w ust. 1a, 2 lub 3 nie są spełnione w związku z odwołaniem członka zarządu lub cofnięciem zezwolenia, o którym mowa w art. 59 ust. 3 i 4, towarzystwo jest obowiązane, w terminie 6 miesięcy, dostosować swoją działalność do wymogów określonych w ustawie."; 21) po art. 41 dodaje się art. 41a w brzmieniu: "Art. 41a. 1. Członkowie zarządu powszechnego towarzystwa są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać informacje o: 1) posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, uczestnictwie w spółkach cywilnych lub w osobowych spółkach handlowych, udziałach i akcjach w spółkach handlowych, a także dane dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej oraz pełnienia funkcji w spółkach handlowych, 2) dochodach osiąganych z tytułu zatrudnienia lub innej działalności zarobkowej lub zajęć, z podaniem kwot uzyskiwanych z każdego tytułu, 3) mieniu ruchomym o wartości jednostkowej stanowiącej równowartość w złotych powyżej 3.000 euro, 4) zobowiązaniach pieniężnych o wartości stanowiącej równowartość w złotych powyżej 3.000 euro, w tym o zaciągniętych kredytach i pożyczkach oraz warunkach, na jakich zostały udzielone. 2. Oświadczenie o stanie majątkowym składa się w dwóch egzemplarzach organowi nadzoru przed objęciem funkcji w zarządzie, a następnie co roku do dnia 31 maja, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, dołączając kopię rocznego zeznania podatkowego (PIT). 3. Jeden egzemplarz oświadczenia o stanie majątkowym organ nadzoru przekazuje do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania członka zarządu. 4. Analizy danych zawartych w oświadczeniach o stanie majątkowym dokonuje organ nadzoru oraz właściwe urzędy skarbowe. Podmiot dokonujący analizy danych zawartych w oświadczeniu jest uprawniony do porównania treści analizowanego oświadczenia z treścią uprzednio złożonych oświadczeń oraz z dołączoną kopią rocznego zeznania podatkowego (PIT). Wyniki analizy właściwe urzędy skarbowe przekazują niezwłocznie organowi nadzoru. 5. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę służbową, chyba że osoba, która złożyła oświadczenie, wyraziła pisemną zgodę na ich ujawnienie. Oświadczenie przechowuje się przez okres 6 lat. 6. W przypadku niezłożenia w terminie oświadczenia o stanie majątkowym organ nadzoru może nałożyć na członka zarządu karę pieniężną w wysokości do 10.000 zł. 7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, wzór oświadczenia o stanie majątkowym, uwzględniając w szczególności informacje, o których mowa w ust. 1."; 22) w art. 42 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a) zakładu ubezpieczeń, 4b) banku,"; 23) w art. 44 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Przynajmniej połowa członków rady nadzorczej powszechnego towarzystwa jest powoływana spoza kręgu akcjonariuszy towarzystwa, podmiotów z nimi związanych, członków organu zarządzającego lub organu nadzorującego akcjonariusza towarzystwa, członków organu zarządzającego lub organu nadzorującego podmiotów związanych z akcjonariuszem towarzystwa, a także osób pozostających z akcjonariuszem lub podmiotem związanym z akcjonariuszem w stosunku pracy, w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze. 4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się z uwzględnieniem art. 41 ust. 5."; 24) art. 46 otrzymuje brzmienie: "Art. 46. Przepisy art. 385 § 3, 5 i 6 Kodeksu spółek handlowych stosuje się tylko do tych członków rady nadzorczej towarzystwa, którzy są powoływani w inny sposób niż określony w art. 45 ust. 1."; 25) po art. 47 dodaje się art. 47a w brzmieniu: "Art. 47a. Przepisy art. 41a stosuje się odpowiednio do pracowników powszechnych towarzystw, o których mowa w art. 47."; 26) w art. 50: a) w ust. 1 uchyla się pkt 2, b) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) udziałów lub akcji: a) w spółce prowadzącej rejestr członków funduszu zarządzanego przez dane towarzystwo, b) w spółce rozliczającej transakcje zawierane na rynku kapitałowym w ilości niepowodującej powstania stosunku dominacji w rozumieniu przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi, c) w spółce prowadzącej działalność akwizycyjną, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 4, na rzecz funduszu zarządzanego przez dane towarzystwo,", - uchyla się pkt 3; 27) w art. 51 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku upadłości lub likwidacji depozytariusza, do przechowywania dokumentów i innych nośników informacji, związanych z zarządzaniem funduszem lub wykonywaniem zadań depozytariusza, stosuje się przepis art. 476 § 3 Kodeksu spółek handlowych. Właściwy sąd niezwłocznie zawiadamia organ nadzoru o wyznaczonym przechowawcy."; 28) art. 52 otrzymuje brzmienie: "Art. 52. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do towarzystw stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych."; 29) w art. 54 w ust. 1: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) listę założycieli wraz z informacją o tym, czy są podmiotami związanymi i jaki jest charakter istniejących między nimi powiązań, a także dokumentami potwierdzającymi ich status prawny i pochodzenie środków pieniężnych przeznaczonych na pokrycie kapitału zakładowego towarzystwa,", b) w pkt 7 po wyrazach "zaległości podatkowych" dodaje się wyrazy "oraz zaległości z tytułu składek, do których poboru obowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych"; 30) w art. 57: a) w pkt 5 po wyrazach "zaległości podatkowe" dodaje się wyrazy "lub zaległości z tytułu składek, do których poboru obowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) kapitał zakładowy powszechnego towarzystwa pochodzi z pożyczki, kredytu lub jest obciążony w jakikolwiek sposób."; 31) art. 58 otrzymuje brzmienie: "Art. 58. 1. Zmiana statutu towarzystwa, depozytariusza lub umowy z depozytariuszem wymaga zezwolenia organu nadzoru. Do wniosku o zmianę statutu towarzystwa dołącza się uchwałę walnego zgromadzenia, a w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego towarzystwa - dowód opłacenia podwyższonego kapitału zakładowego. Do wniosku o wydanie zezwolenia na zmianę umowy z depozytariuszem dołącza się umowę zmieniającą umowę z depozytariuszem. 2. Organ nadzoru odmawia wydania zezwolenia, jeżeli zmiana statutu towarzystwa, depozytariusza lub umowy z depozytariuszem jest sprzeczna z prawem lub interesem członków funduszu. 3. Zezwolenie na zmianę statutu towarzystwa jest równoznaczne z zezwoleniem na zmianę statutu funduszu w zakresie określonym w art. 13 ust. 2 pkt 2 i 4. Zezwolenie na zmianę umowy z depozytariuszem jest równoznaczne z zezwoleniem na zmianę statutu funduszu w zakresie określonym w art. 13 ust. 2 pkt 5. 4. Zmiana listy osób, o której mowa w art. 14 pkt 5, wymaga poinformowania organu nadzoru przez depozytariusza. W terminie 14 dni organ nadzoru może odmówić wydania zgody na zmianę tej listy, z przyczyn określonych w art. 15 ust. 2 pkt 3. 5. Brak odmowy wydania zgody na zmianę listy w terminie określonym w ust. 4 jest równoznaczny z przyjęciem zmian listy. 6. W przypadku braku odmowy wydania zgody, o której mowa w ust. 5, depozytariusz niezwłocznie zawiadamia fundusz o zmianie listy."; 32) w art. 59 po ust. 2 dodaje się ust. 3-5 w brzmieniu: "3. Organ nadzoru cofa zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, osobom, które przestały spełniać wymogi określone: 1) w art. 41 ust. 1 pkt 1 lub 2 dla członków zarządu towarzystwa, 2) w art. 44 ust. 1 dla członków rady nadzorczej towarzystwa. 4. Organ nadzoru cofa zezwolenie członkom zarządu powszechnego towarzystwa także, gdy stwierdzi, że przestali oni dawać rękojmię należytego wykonywania funkcji członka zarządu, lub gdy odmówią oni złożenia oświadczenia majątkowego, o którym mowa w art. 41a, albo gdy pomimo pisemnego wezwania organu nadzoru nie złożą tego oświadczenia w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania. 5. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się również do członków zarządu i rady nadzorczej pierwszej kadencji."; 33) art. 62 otrzymuje brzmienie: "Art. 62. 1. Organ nadzoru może wydać decyzję o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa, jeżeli stwierdzi, że fundusz lub towarzystwo rażąco lub uporczywie narusza przepisy ustawy, statutu funduszu lub towarzystwa, albo prowadzi działalność rażąco naruszając interes członków funduszu. 2. Przed cofnięciem zezwolenia organ nadzoru może powiadomić towarzystwo o stwierdzonych nieprawidłowościach w działalności funduszu lub towarzystwa, których wystąpienie warunkuje wydanie decyzji o cofnięciu zezwolenia. Organ nadzoru w powiadomieniu wskazuje termin, w którym towarzystwo ma doprowadzić działalność swoją lub funduszu do właściwego stanu. W przypadku gdy nieprawidłowości były szczególnie rażące, organ nadzoru, niezależnie od skierowanego powiadomienia, może również nałożyć na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł. 3. Do powiadomienia stosuje się odpowiednio art. 204b ust. 1 i 2. 4. Po upływie terminu wyznaczonego w powiadomieniu i niedoprowadzeniu działalności towarzystwa lub funduszu do właściwego stanu, organ nadzoru może cofnąć zezwolenie na utworzenie towarzystwa. 5. W przypadku zaniechania kierowania przez organ nadzoru powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru, cofając zezwolenie na utworzenie towarzystwa, może nałożyć na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł, jeżeli nieprawidłowości, stanowiące podstawę cofnięcia zezwolenia, były szczególnie rażące."; 34) art. 64 otrzymuje brzmienie: "Art. 64. 1. Od dnia wejścia w życie decyzji o cofnięciu zezwolenia na utworzenie towarzystwa fundusz jest reprezentowany i zarządzany przez depozytariusza. W tym czasie fundusz nie może przyjmować nowych członków ani uczestniczyć w losowaniu przeprowadzanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. 2. Depozytariusz, za zgodą organu nadzoru, może powierzyć zarządzanie aktywami funduszu uprawnionemu podmiotowi zewnętrznemu w zakresie, o którym mowa w art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 3)), jeżeli jest to zgodne z interesem członków funduszu. 3. Powierzenie zarządzania aktywami funduszu wymaga zezwolenia organu nadzoru. Organ nadzoru udziela zezwolenia, jeżeli jest to zgodne z interesem członków funduszu oraz gdy podmiot zewnętrzny daje rękojmię należytego zarządzania aktywami funduszu. W zakresie zarządzania aktywami funduszu, do podmiotu zewnętrznego stosuje się odpowiednio przepisy art. 204 ust. 1 pkt 3, ust. 2-9, art. 204a ust. 1, 2 pkt 3, ust. 3-8 i art. 204b. 4. Organ nadzoru może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, jeżeli podmiot zewnętrzny narusza przepisy prawa, interes członków funduszu lub utracił rękojmię należytego zarządzania aktywami funduszu. 5. Jeżeli w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji o cofnięciu zezwolenia zarządzanie otwartym funduszem nie zostanie przejęte przez inne powszechne towarzystwo, zgodnie z art. 66 ust. 3, przejęcia zarządzania tym funduszem dokonuje powszechne towarzystwo zarządzające otwartym funduszem, który osiągnął najwyższą stopę zwrotu za ostatnie 36 miesięcy, o której mowa w art. 172. 6. W przypadku osiągnięcia najwyższej stopy zwrotu przez więcej niż jeden otwarty fundusz, zarządzanie funduszem przejmuje to powszechne towarzystwo, które zarządza otwartym funduszem mającym najniższą wartość aktywów netto na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia weszła w życie, spośród tych otwartych funduszy. 7. Powszechne towarzystwo, o którym mowa w ust. 5 albo 6, może złożyć organowi nadzoru pisemne oświadczenie o odmowie przejęcia zarządzania otwartym funduszem, w terminie 7 dni od dnia upływu 3 miesięcy, o którym mowa w ust. 5. 8. Organ nadzoru niezwłocznie informuje w formie pisemnej powszechne towarzystwa, które osiągnęły stopę zwrotu za ostatnie 36 miesięcy powyżej średniej ważonej stopy zwrotu, o której mowa w art. 173, o złożeniu oświadczenia, o którym mowa w ust. 7. W terminie 7 dni od dnia doręczenia informacji przez organ nadzoru powszechne towarzystwo może złożyć organowi nadzoru pisemną deklarację zamiaru przejęcia zarządzania otwartym funduszem. Jeżeli deklarację złoży więcej niż jedno powszechne towarzystwo, zarządzanie przejmuje powszechne towarzystwo, które zarządza otwartym funduszem o wyższej stopie zwrotu. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio. 9. Jeżeli żadne z powszechnych towarzystw nie złoży deklaracji, o której mowa w ust. 8, zarządzanie otwartym funduszem przejmuje powszechne towarzystwo zarządzające tym funduszem, którego aktywa netto miały najwyższą wartość na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia na utworzenie powszechnego towarzystwa weszła w życie. 10. Przejęcie zarządzania następuje na warunkach określonych w decyzji organu nadzoru."; 35) w art. 66: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Umowa, o której mowa w ust. 1, staje się skuteczna z chwilą wejścia w życie zmiany statutu otwartego funduszu, którym zarządzanie zostaje przejęte, w zakresie określonym w art. 13 ust. 2 pkt 2-4. 1b. W terminie miesiąca od daty wejścia w życie zmiany statutu otwartego funduszu, którym zarządzanie zostaje przejęte, w zakresie określonym w art. 13 ust. 2 pkt 2-4, powinno nastąpić otwarcie likwidacji powszechnego towarzystwa, które zamierza zrezygnować z prowadzenia dotychczasowej działalności.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Organ nadzoru stwierdza wygaśnięcie decyzji zezwalającej na utworzenie towarzystwa, jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1b, nie nastąpi otwarcie jego likwidacji."; 36) w art. 68: a) w ust. 2 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 4.", b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Do wniosku o wydanie zezwolenia wnioskodawca dołącza: 1) w przypadku przejęcia zarządzania funduszem: a) umowę o przejęcie zarządzania, b) uchwały właściwych organów towarzystw, będących stronami umowy o przejęcie zarządzania, jeżeli obowiązek podjęcia takich uchwał wynika ze statutów tych towarzystw, c) uchwałę o zmianie statutu funduszu, którym zarządzanie zostanie przejęte, d) plan organizacyjny i finansowy towarzystwa przejmującego zarządzanie funduszem na okres 3 lat, e) dokumenty przedstawiające sytuację finansową akcjonariuszy towarzystwa przejmującego zarządzanie funduszem w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, w tym dokumenty potwierdzające brak zaległości podatkowych oraz zaległości z tytułu składek, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, f) oświadczenie o pochodzeniu środków pieniężnych przeznaczonych na przejęcie zarządzania funduszem, 2) w przypadku łączenia towarzystw: a) uchwały walnych zgromadzeń towarzystw o połączeniu, b) umowę o połączeniu towarzystw, c) zmodyfikowany plan organizacyjny i finansowy, d) zmodyfikowany regulamin organizacyjny, e) informację o powiązaniach kapitałowych między akcjonariuszami, f) projekt statutu funduszu i towarzystwa po połączeniu towarzystw, g) dokumenty przedstawiające sytuację finansową akcjonariuszy towarzystwa przejmującego w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających datę złożenia wniosku, w tym dokumenty potwierdzające brak zaległości podatkowych oraz zaległości z tytułu składek, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, h) oświadczenie o pochodzeniu środków pieniężnych przeznaczonych na dopłaty do akcji towarzystwa przejmującego, przewidziane w uchwałach o połączeniu towarzystw. 4. W przypadku połączenia towarzystw, w trybie określonym w art. 492 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych, wniosek jest składany przez akcjonariuszy łączących się towarzystw. Przepis art. 54 ust. 1 stosuje się odpowiednio. Zezwolenie na utworzenie towarzystwa organ nadzoru wydaje wraz z wydaniem zezwolenia na połączenie towarzystw.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 5-8 w brzmieniu: "5. Zezwolenie na przejęcie zarządzania funduszem albo połączenie towarzystw jest równoznaczne z zezwoleniem na zmianę statutu funduszu przejmowanego, w zakresie określonym w art. 13 ust. 2 pkt 2-4. Organ nadzoru może z urzędu zezwolić na skrócenie terminu wejścia w życie tej zmiany. 6. Jeżeli połączenie towarzystw jest związane z koniecznością podwyższenia kapitału zakładowego towarzystwa przejmującego inne towarzystwo w następstwie połączenia, wraz z wnioskiem o wydanie zezwolenia na połączenie towarzystw, towarzystwo przejmujące składa wniosek o wydanie zezwolenia na zmianę statutu towarzystwa oraz statutu funduszu w zakresie wynikającym z podwyższenia kapitału zakładowego. Zezwolenie na zmianę statutu towarzystwa oraz statutu funduszu organ nadzoru wydaje wraz z wydaniem zezwolenia na połączenie towarzystw. 7. Organ nadzoru w zezwoleniu określa szczegółowe warunki przejęcia zarządzania funduszem lub połączenia towarzystw i wskazuje datę rozpoczęcia i zakończenia likwidacji funduszu. 8. Organ nadzoru odmawia wydania zezwolenia, jeżeli: 1) wniosek i dołączone dokumenty nie spełniają warunków określonych w ustawie, 2) z dokumentów dołączonych do wniosku lub innych informacji wynika, że towarzystwo przejmujące zarządzanie funduszem albo którekolwiek z łączących się towarzystw w okresie ostatnich 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku posiada zaległości podatkowe lub zaległości z tytułu składek, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 3) dopłaty do akcji towarzystwa przejmującego, przewidziane w uchwałach o połączeniu towarzystw, pochodzą z pożyczki, kredytu lub są obciążone w jakikolwiek sposób, 4) środki pieniężne przeznaczone na przejęcie zarządzania funduszem pochodzą z pożyczki, kredytu lub są obciążone w jakikolwiek sposób, 5) dotychczasowa działalność wnioskodawców nie daje rękojmi prowadzenia działalności funduszu lub towarzystwa w sposób zgodny z interesem członków funduszu, 6) wydanie zezwolenia pozostaje w sprzeczności z interesem członków funduszy emerytalnych lub innym dobrem publicznym."; 37) w art. 69: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na podstawie zezwolenia organu nadzoru na przejęcie zarządzania funduszem lub połączenie towarzystw następuje likwidacja funduszu, którym zarządzanie zostało przejęte przez inne towarzystwo lub który był zarządzany przez towarzystwo przejęte w wyniku połączenia albo, jeżeli połączenie towarzystw odbywa się w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych, który został wskazany we wniosku o wydanie zezwolenia na połączenie towarzystw zgodnie z ust. 5.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jeżeli połączenie towarzystw odbywa się w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych, wniosek o zezwolenie na połączenie towarzystw powinien wskazywać fundusz podlegający likwidacji.", d) po ust. 5 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Od daty przejęcia zarządzania funduszem przez inne towarzystwo fundusz podlegający likwidacji nie może zawierać umów z nowymi członkami ani uczestniczyć w losowaniu przeprowadzanym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych."; 38) w art. 70 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Treść zezwolenia organu nadzoru na przejęcie zarządzania otwartym funduszem lub połączenie powszechnych towarzystw oraz o uprawnieniach przysługujących członkom funduszu w związku z jego likwidacją otwarty fundusz ogłasza niezwłocznie w dzienniku o zasięgu krajowym przeznaczonym do ogłoszeń funduszu oraz ogólnodostępnej stronie internetowej. 2. Otwarty fundusz podlegający likwidacji oraz otwarty fundusz, do którego przenoszone są aktywa likwidowanego funduszu, jest obowiązany, na podstawie zawiadomienia przez członka o zawarciu umowy z innym otwartym funduszem dokonanego w terminie 2 miesięcy od daty ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonać wypłaty transferowej środków zgromadzonych na jego rachunku do tego funduszu. W tym przypadku powszechne towarzystwo nie może pobierać opłaty, o której mowa w art. 119 ust. 2."; 39) art. 71 otrzymuje brzmienie: "Art. 71. 1. Likwidacja funduszu odbywa się w drodze przeniesienia jego aktywów do funduszu zarządzanego przez towarzystwo, które przejęło zarządzanie tym funduszem, lub które przejęło towarzystwo zarządzające tym funduszem w wyniku połączenia, a jeżeli połączenie towarzystw odbywa się w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych - do funduszu niepodlegającego likwidacji wskutek połączenia towarzystw, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Przeniesienie aktywów następuje w dniu wskazanym w zezwoleniu na przejęcie zarządzania funduszem lub połączenie towarzystw, przypadającym nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wydania przez organ nadzoru takiego zezwolenia. Dzień wskazany w zezwoleniu jest datą zakończenia likwidacji funduszu w rozumieniu art. 68 ust. 7. 3. Niezwłocznie po dokonaniu zawiadomienia organu nadzoru, o którym mowa w art. 70 ust. 4, fundusz podlegający likwidacji jest obowiązany rozwiązać umowę z depozytariuszem przechowującym jego aktywa oraz jest uprawniony do rozwiązania umów ze wszystkimi innymi podmiotami działającymi na jego rzecz lub zmiany warunków tych umów w sposób zapewniający zgodność z postanowieniami statutu funduszu przejmującego, z dniem zakończenia likwidacji. Jakiekolwiek postanowienia tych umów, ograniczające lub wyłączające możliwość rozwiązania umowy w powyższy sposób, uważa się za nieważne. 4. W okresie, o którym mowa w ust. 2, fundusz podlegający likwidacji i fundusz przejmujący są obowiązane dopełnić czynności niezbędnych do połączenia rejestru członków funduszu podlegającego likwidacji z rejestrem członków funduszu przejmującego na dzień zakończenia likwidacji. 5. W dacie zakończenia likwidacji funduszu: 1) przeniesienie jego aktywów do funduszu przejmującego uważa się za dokonane, 2) fundusz przejmujący dokonuje przeliczenia jednostek rozrachunkowych istniejących w funduszu przejętym na jednostki rozrachunkowe istniejące w funduszu przejmującym, 3) członkowie funduszu przejętego stają się członkami funduszu przejmującego na warunkach określonych w statucie funduszu przejmującego, 4) fundusz przejmujący wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki funduszu przejętego. 6. Na dzień zakończenia likwidacji funduszu Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonuje zmian w Centralnym Rejestrze Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych w zakresie wynikającym z ust. 5 pkt 3. 7. Wydanie aktywów funduszu przejętego depozytariuszowi przechowującemu aktywa funduszu przejmującego następuje z zachowaniem zasad określonych w art. 163. 8. Jeżeli rejestr członków przejętego funduszu był prowadzony przez osobę trzecią, wydanie dokumentów i innych nośników informacji związanych z tym rejestrem funduszowi przejmującemu lub podmiotowi prowadzącemu rejestr jego członków następuje w sposób zapewniający nieprzerwane wykonywanie obowiązków w zakresie prowadzenia rejestru członków funduszu oraz w terminie uzgodnionym bez zbędnej zwłoki przez strony."; 40) art. 72 otrzymuje brzmienie: "Art. 72. Niezwłocznie po zakończeniu likwidacji funduszu likwidator przedkłada szczegółowe sprawozdanie organowi nadzoru o dokonaniu czynności, o których mowa w art. 71 ust. 3 i 4, ust. 5 pkt 2 oraz ust. 7 i 8, a także składa wniosek do sądu rejestrowego o wykreślenie tego funduszu z rejestru funduszy."; 41) uchyla się rozdział 6; 42) art. 81 otrzymuje brzmienie: "Art. 81. 1. Uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, następuje z chwilą zawarcia umowy z funduszem, jeżeli: 1) w dniu zawarcia pierwszej umowy z otwartym funduszem osoba przystępująca do funduszu podlega lub podlegała, w okresie 12 miesięcy przed dniem zawarcia umowy, ubezpieczeniu emerytalnemu w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, 2) Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokona odpowiedniego wpisu lub zmian w Centralnym Rejestrze Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych, o którym mowa w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. 2. Otwarty fundusz nie może odmówić zawarcia umowy, o ile osoba występująca z wnioskiem o przyjęcie do funduszu spełnia warunki określone w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. 3. Umowa, co do której nie został spełniony którykolwiek z warunków wymienionych w ust. 1, nie wywołuje skutków prawnych, z zastrzeżeniem ust. 4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma obowiązek, w terminie 30 dni roboczych, poinformować otwarty fundusz, czy osoba, która zawarła umowę z funduszem, spełnia warunki określone w ust. 1. 4. Jeżeli osoba, która zawarła z otwartym funduszem umowę uznaną za bezskuteczną, pomimo istnienia w dniu zawarcia umowy faktycznych i prawnych podstaw do spełnienia warunków określonych w ust. 1, następnie uzyska członkostwo w otwartym funduszu, to Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest obowiązany przekazać do tego funduszu należne składki za okres podlegania ubezpieczeniu emerytalnemu. 5. Można być członkiem tylko jednego otwartego funduszu. W przypadku zmiany funduszu uzyskanie członkostwa w nowym funduszu następuje z dniem dokonania zmian w Centralnym Rejestrze Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych. 6. Uzyskanie członkostwa w otwartym funduszu następuje również: 1) w wyniku losowania, przeprowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na zasadach przewidzianych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, z dniem dokonania wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 2) w wyniku otwarcia rachunku w otwartym funduszu na podstawie art. 128 ust. 1. 7. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest obowiązany zawiadomić osobę wylosowaną oraz otwarty fundusz, którego członkiem została ta osoba, o wyniku losowania. 8. Wraz z zawiadomieniem członek otwartego funduszu otrzymuje dane otwartego funduszu objęte wpisem do rejestru funduszy, a otwarty fundusz - podstawowe dane osobowe członka otwartego funduszu, o których mowa w art. 89 ust. 2, przy czym otwarty fundusz otrzymuje te dane w formie elektronicznej. 9. Po otrzymaniu, zgodnie z ust. 8, zawiadomienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i podstawowych danych osobowych członka, otwarty fundusz niezwłocznie potwierdza członkowi na piśmie warunki członkostwa, informując go jednocześnie o przysługującym mu prawie określonym w art. 82 ust. 1 i skutkach nieskorzystania z tego prawa określonych w art. 132 ust. 1, a także wzywa członka do niezwłocznego dopełnienia obowiązku określonego w art. 83 ust. 1, informując go jednocześnie o skutkach niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia tego obowiązku określonych w art. 83 ust. 3 i 4."; 43) w art. 82: a) w ust. 1 po wyrazach "jedną lub więcej osób" dodaje się wyraz "fizycznych", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również członkowi otwartego funduszu.", c) ust. 3-5 otrzymują brzmienie: "3. Członek otwartego funduszu może w każdym czasie zmienić poprzednią dyspozycję, wskazując inne osoby fizyczne uprawnione do otrzymania środków po jego śmierci zamiast lub oprócz osób, o których mowa w ust. 1, jak również oznaczając w inny sposób udział wskazanych osób w tych środkach, albo odwołać poprzednią dyspozycję, nie wskazując żadnych innych osób. 4. Wskazanie osoby uprawnionej do otrzymania środków po śmierci członka staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią członka. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłego, przypada w równych częściach pozostałym osobom wskazanym, chyba że członek zadysponuje tym udziałem w inny sposób. 5. Fundusz jest obowiązany poinformować osobę przystępującą do otwartego funduszu o skutkach niezłożenia dyspozycji, o której mowa w ust. 1."; 44) art. 84 otrzymuje brzmienie: "Art. 84. Jeżeli członek otwartego funduszu przystępuje do innego otwartego funduszu, jest obowiązany zawiadomić na piśmie o zawarciu umowy z tym funduszem otwarty fundusz, którego dotychczas był członkiem. Umowa z dotychczasowym funduszem ulega rozwiązaniu z dniem dokonania zmiany w Centralnym Rejestrze Członków Otwartych Funduszy Emerytalnych."; 45) w art. 85 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) wzór zawiadomienia, o którym mowa w art. 84,"; 46) w art. 93: a) w ust. 1 w pkt 6 przecinek zastępuje się kropką i uchyla pkt 7, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli otwarty fundusz prowadzi działalność akwizycyjną bez pośrednictwa podmiotów, o których mowa w ust. 1, czynności akwizycyjne na rzecz tego funduszu mogą być wykonywane przez osoby fizyczne na podstawie umowy o pracę, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innego stosunku prawnego o podobnym charakterze, łączącego osobę fizyczną z powszechnym towarzystwem będącym organem tego funduszu.", c) uchyla się ust. 5, d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Osoba fizyczna wpisana do rejestru, o którym mowa w ust. 3, może wykonywać czynności akwizycyjne na rzecz tylko jednego otwartego funduszu emerytalnego. W razie wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o wykonywanie czynności akwizycyjnych na rzecz otwartego funduszu podjęcie czynności akwizycyjnych na rzecz innego funduszu może nastąpić po upływie 6 miesięcy.", e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Ograniczenia, o którym mowa w ust. 6, nie stosuje się, gdy zaprzestanie wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartego funduszu zostało spowodowane wygaśnięciem umowy lub jej rozwiązaniem z inicjatywy otwartego funduszu lub podmiotów, o których mowa w ust. 1.", f) w ust. 7 wyrazy "pkt 1-7" zastępuje się wyrazami "pkt 1-6"; 47) art. 93a otrzymuje brzmienie: "Art. 93a. Działalność akwizycyjna na rzecz otwartego funduszu nie może być prowadzona z wykorzystaniem stosunku nadrzędności wynikającego ze stosunku pracy lub innego stosunku prawnego, na którym jest oparta zależność służbowa lub inna zależność o podobnym charakterze."; 48) art. 94 otrzymuje brzmienie: "Art. 94. 1. Do rejestru, o którym mowa w art. 93 ust. 3, może być wpisana osoba fizyczna, która: 1) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, życiu i zdrowiu, wymiarowi sprawiedliwości, ochronie informacji, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo skarbowe lub przestępstwo, o którym mowa w rozdziale 22, 2) ma pełną zdolność do czynności prawnych, 3) daje rękojmię należytego wykonywania czynności akwizycyjnych, 4) posiada co najmniej średnie wykształcenie. 2. Organ nadzoru dokonuje wpisu do rejestru na podstawie zgłoszenia dokonanego przez otwarty fundusz. Odmowa wpisu następuje w drodze decyzji administracyjnej. Dokonanie wpisu lub wydanie decyzji odmawiającej wpisu następuje w terminie 1 miesiąca od dnia złożenia wniosku. 3. Rejestr osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy zawiera: 1) numer wpisu do rejestru, 2) podstawowe dane osobowe osób wpisanych do rejestru, obejmujące: a) imiona i nazwisko, b) datę i miejsce urodzenia, c) imiona rodziców, d) numer ewidencyjny PESEL lub numer paszportu bądź innego dokumentu potwierdzającego tożsamość w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego, e) miejsce zamieszkania, 3) nazwę podmiotu, w którego imieniu osoba wpisana do rejestru wykonuje czynności akwizycyjne, 4) nazwę otwartego funduszu, na rzecz którego osoba wpisana do rejestru wykonuje czynności akwizycyjne. 4. Organ nadzoru dokonuje, w drodze decyzji administracyjnej, wykreślenia osoby wpisanej do rejestru na wniosek funduszu, na rzecz którego osoba ta wykonuje czynności akwizycyjne, lub z urzędu, jeżeli osoba ta: 1) przestała spełniać warunki konieczne do uzyskania wpisu do rejestru, 2) wykonuje czynności akwizycyjne z naruszeniem przepisów prawa. 5. Osoba wykreślona z rejestru na podstawie ust. 4 pkt 2 nie może być ponownie wpisana do rejestru przez okres 24 miesięcy od dnia wykreślenia z rejestru. 6. Organ nadzoru unieważnia, w drodze decyzji administracyjnej, wpis do rejestru, jeżeli po dokonaniu wpisu uzyska informację o braku w dniu dokonania wpisu podstaw warunkujących wpis, określonych w ust. 1. Umowy o członkostwo w otwartym funduszu zawarte przez osobę wykonującą czynności akwizycyjne, wobec której organ nadzoru unieważnił wpis do rejestru, są prawnie skuteczne. 7. Otwarty fundusz, na rzecz którego osoba wykonuje czynności akwizycyjne z naruszeniem przepisów prawa, zgłasza fakt naruszenia przepisów prawa przez osobę wykonującą czynności akwizycyjne organowi nadzoru niezwłocznie, po powzięciu informacji o tym fakcie. 8. Otwarty fundusz, na rzecz którego osoba wykonuje czynności akwizycyjne, zgłasza fakt zaprzestania wykonywania przez tę osobę czynności akwizycyjnych w terminie 14 dni od dnia wygaśnięcia lub rozwiązania zawartej z tą osobą umowy o wykonywanie czynności akwizycyjnych albo od dnia powzięcia wiadomości o wygaśnięciu lub rozwiązaniu tej umowy. Dokonując zgłoszenia, otwarty fundusz wskazuje datę wygaśnięcia lub rozwiązania umowy o wykonywanie czynności akwizycyjnych oraz określa, czy rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy nastąpiło z inicjatywy funduszu lub podmiotów, o których mowa w art. 93 ust. 1. Otwarty fundusz informuje niezwłocznie osobę wykonującą czynności akwizycyjne o dacie i treści zgłoszenia zaprzestania wykonywania czynności akwizycyjnych przez tę osobę. Na podstawie zgłoszenia organ nadzoru dokonuje wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 93 ust. 3, odpowiedniej wzmianki. 9. W przypadku gdy osoba wpisana do rejestru rozpoczyna wykonywanie czynności akwizycyjnych na rzecz innego funduszu niż fundusz dotychczasowy, otwarty fundusz, na rzecz którego będzie wykonywać czynności akwizycyjne, jest obowiązany zgłosić ten fakt niezwłocznie organowi nadzoru. Zgłoszenie powinno nastąpić przed rozpoczęciem wykonywania czynności akwizycyjnych. Rozpoczęcie wykonywania czynności akwizycyjnych może nastąpić po dokonaniu odpowiedniej zmiany wpisu. 10. Na podstawie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 9, organ nadzoru dokonuje odpowiedniej zmiany w rejestrze oraz wykreśla wzmiankę, o której mowa w ust. 8, bądź też odmawia dokonania takiej zmiany w drodze decyzji administracyjnej. Niezgodność z ustawą zgłoszenia, w tym w szczególności niezaprzestanie wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz dotychczasowego otwartego funduszu lub dotychczasowego podmiotu, stanowi podstawę do wydania decyzji odmawiającej zmiany wpisu. 11. W przypadku wznowienia przez osobę wpisaną do rejestru wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz dotychczasowego otwartego funduszu i w imieniu dotychczasowego podmiotu, dotychczasowy fundusz niezwłocznie wnosi o wykreślenie wzmianki o zaprzestaniu wykonywania czynności akwizycyjnych, podając datę wznowienia czynności akwizycyjnych. Organ nadzoru dokonuje odpowiedniego wykreślenia wzmianki o zaprzestaniu na podstawie wniosku. Osoba wpisana do rejestru może rozpocząć wykonywanie czynności akwizycyjnych na rzecz dotychczasowego funduszu i w imieniu dotychczasowego podmiotu z dniem wskazanym we wniosku. 12. Otwarty fundusz, na rzecz którego są wykonywane czynności akwizycyjne, jest obowiązany zgłaszać organowi nadzoru zmiany danych objęte wpisem do rejestru w terminie 30 dni od dnia powzięcia o nich wiadomości, a w przypadku zmiany danych określonych w ust. 3 pkt 3 niezwłocznie. Odmowa wpisu zmiany danych następuje w drodze decyzji administracyjnej."; 49) art. 119 otrzymuje brzmienie: "Art. 119. 1. W razie przystąpienia przez członka otwartego funduszu do innego otwartego funduszu, dotychczasowy fundusz dokonuje wypłaty transferowej do funduszu, do którego członek przystąpił, na podstawie zawiadomienia przez członka o zawarciu umowy z tym funduszem. Otwarty fundusz, do którego wypłata transferowa jest dokonywana, jest obowiązany przyjąć taką wypłatę. 2. Wypłata transferowa jest dokonywana pod warunkiem uiszczenia przez członka otwartego funduszu z własnych środków opłaty na rzecz powszechnego towarzystwa, które zarządza danym otwartym funduszem, z tym że pobranie takiej opłaty może nastąpić tylko wówczas, gdy od ostatniego dnia miesiąca, w którym uzyskano członkostwo w funduszu, zgodnie z art. 81 ust. 1 albo ust. 6, do dnia najbliższej wypłaty transferowej do innego funduszu upływa mniej niż 24 miesiące. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania, poboru oraz wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, uwzględniając długość stażu członkowskiego w otwartym funduszu, z tym że kwota ta nie może być wyższa niż 20 % kwoty minimalnego wynagrodzenia, określonego w przepisach odrębnych."; 50) w art. 123: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Powszechne towarzystwo, będące organem otwartego funduszu, do którego dokonano wypłaty transferowej, uiszcza opłaty na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu refundacji kosztów za wykonanie czynności związanych z przystąpieniem członka do tego otwartego funduszu oraz na rzecz Krajowego Depozytu z tytułu refundacji kosztów za wykonywanie czynności związanych z rozliczaniem wypłat transferowych.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Opłata, jaką powszechne towarzystwo uiszcza na rzecz podmiotów, o których mowa w ust. 2, wynosi: 1) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - 1 % kwoty minimalnego wynagrodzenia, określonego w przepisach odrębnych, od każdej zarejestrowanej umowy o członkostwo osoby przystępującej do nowego funduszu, 2) na rzecz Krajowego Depozytu - 1 % kwoty minimalnego wynagrodzenia, określonego w przepisach odrębnych, od każdej rozliczonej wypłaty transferowej.", c) uchyla się ust. 3; 51) w art. 129a w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) złożenia wniosku przez osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli zgromadzone na ich rachunku środki w kwocie ustalonej w dniu złożenia wniosku nie są wyższe od kwoty stanowiącej: a) 50 % przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli otwarcie rachunku nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2002 r., b) 150 % przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli otwarcie rachunku nastąpiło po dniu 1 stycznia 2002 r."; 52) w art. 132 w ust. 1 wyrazy "art. 82 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 82 ust. 1 lub 1a"; 53) w art. 134 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w formie potrącenia określonej procentowo kwoty z wpłacanych składek, nie większej niż 3,5 %, z tym że potrącenia dokonuje się przed przeliczeniem składek na jednostki rozrachunkowe.", b) uchyla się pkt 2 i 3; 54) art. 135 otrzymuje brzmienie: "Art. 135. Otwarty fundusz stosuje jednolitą metodę obliczania i pobierania opłat, o których mowa w art. 134 ust. 1, w stosunku do wszystkich członków."; 55) w art. 136: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracowniczy fundusz może pokrywać bezpośrednio ze swoich aktywów także koszty zarządzania funduszem przez pracownicze towarzystwo w wysokości nie wyższej niż 0,05 % wartości zarządzanych aktywów netto w skali miesiąca. Opłata ta jest obliczana na każdy dzień ustalania wartości aktywów netto funduszu i płatna w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Otwarty fundusz może pokrywać bezpośrednio ze swoich aktywów także koszty zarządzania funduszem przez towarzystwo według stawki ustalonej w statucie, jednak nieprzekraczającej kwot obliczonych według następującej skali: Wysokość aktywów netto (w mln zł)Miesięczna opłata za zarządzanie otwartym funduszem od aktywów netto wynosi: ponaddo 8.0000,045 % wartości aktywów netto w skali miesiąca 8.00020.0003,6 mln zł + 0,04 % nadwyżki ponad 8.000 mln zł wartości aktywów netto, w skali miesiąca 20.00035.0008,4 mln zł + 0,032 % nadwyżki ponad 20.000 mln zł wartości aktywów netto, w skali miesiąca 35.00065.00013,2 mln zł + 0,023 % nadwyżki ponad 35.000 mln zł wartości aktywów netto, w skali miesiąca 65.000 20,1 mln zł + 0,015 % nadwyżki ponad 65.000 mln zł wartości aktywów netto, w skali miesiąca Kwota ta jest obliczana na każdy dzień ustalania wartości aktywów netto funduszu i płatna w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca. 2b. Otwarty fundusz może finansować ze swoich aktywów koszty wynikłe z otwarcia rachunku premiowego, o którym mowa w art. 182a.", c) w ust. 3 po wyrazach "ust. 2" dodaje się wyrazy "i 2a"; 56) po art. 136 dodaje się art. 136a w brzmieniu: "Art. 136a. 1. Koszty związane z przechowywaniem aktywów oraz realizacją i rozliczeniem transakcji nabywania lub zbywania aktywów funduszu, stanowiące równowartość opłat ponoszonych na rzecz instytucji rozliczeniowych, z których pośrednictwa fundusz jest obowiązany korzystać na mocy odrębnych przepisów, stanowiące składnik wynagrodzenia depozytariusza, są pokrywane z aktywów funduszu według aktualnie obowiązującej tabeli prowizji i opłat danej instytucji rozliczeniowej. 2. Koszty, o których mowa w ust. 1, stanowiące równowartość opłat ponoszonych na rzecz zagranicznych instytucji rozliczeniowych, są pokrywane z aktywów funduszu do wysokości nieprzekraczającej odpowiednich kosztów krajowych instytucji rozliczeniowych, o których mowa w ust. 1."; 57) uchyla się art. 138; 58) w art. 141: a) w ust. 1: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) depozytach bankowych i bankowych papierach wartościowych, w walucie polskiej,", - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) depozytach bankowych i bankowych papierach wartościowych, w walutach państw będących członkami OECD oraz innych państw, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji, z tym że waluty te mogą być nabywane wyłącznie w celu rozliczenia bieżących zobowiązań funduszu,", - pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) akcjach spółek notowanych na regulowanym rynku giełdowym, a także notowanych na regulowanym rynku giełdowym prawach poboru, prawach do akcji oraz obligacjach zamiennych na akcje tych spółek, 5) akcjach spółek notowanych na regulowanym rynku pozagiełdowym lub spółek nienotowanych na regulowanym rynku giełdowym i na regulowanym rynku pozagiełdowym, lecz dopuszczonych do publicznego obrotu, a także notowanych na regulowanym rynku pozagiełdowym lub nienotowanych na rynku regulowanym, lecz dopuszczonych do publicznego obrotu prawach poboru, prawach do akcji oraz obligacjach zamiennych na akcje tych spółek,", - pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne zamknięte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne zamknięte lub fundusze inwestycyjne mieszane,", - po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) obligacjach przychodowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824),", - pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych emitowanych przez inne podmioty niż jednostki samorządu terytorialnego, ich związki, miasto stołeczne Warszawa, które zostały zabezpieczone w wysokości odpowiadającej wartości nominalnej wraz z ewentualnym oprocentowaniem i które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu,", - pkt 13a otrzymuje brzmienie: "13a) obligacjach i innych dłużnych papierach wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu, innych niż w pkt 9 i 11,", - po pkt 13a dodaje się pkt 13b i 13c w brzmieniu: "13b) listach zastawnych, 13c) kwitach depozytowych, w rozumieniu Prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.", - uchyla się pkt 14, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne kategorie lokat niż wymienione w ust. 1, z tym że lokaty w prawa pochodne muszą mieć na celu ograniczenie ryzyka inwestycyjnego związanego z lokowaniem aktywów funduszu, mając na względzie typy ryzyka, które powinny być ograniczone, dostępność instrumentów umożliwiających zmniejszenie ryzyka, możliwość wyceny tych instrumentów oraz efekty ich stosowania."; 59) w art. 142: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Lokaty w kategoriach lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 1-11 i 13a-13c oraz w ust. 3, powinny stanowić łącznie nie mniej niż 90 % wartości aktywów funduszu emerytalnego.", b) w ust. 2: - uchyla się pkt 1, - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w przypadku lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 7, nie więcej niż 2 % wartości aktywów funduszu może być ulokowane w certyfikatach inwestycyjnych wyemitowanych przez jeden fundusz inwestycyjny zamknięty, w certyfikatach inwestycyjnych emitowanych przez jeden specjalistyczny fundusz inwestycyjny zamknięty lub jeden fundusz inwestycyjny mieszany,", - w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 6 w brzmieniu: "6) łączna wartość lokat aktywów funduszu w kategorii lokat, o których mowa w art. 141 ust. 1 pkt 3a, nie może przekroczyć 5 % wartości tych aktywów."; 60) art. 143 otrzymuje brzmienie: "Art. 143. 1. Na podstawie ogólnego zezwolenia udzielonego przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych w drodze rozporządzenia i na warunkach określonych w tym zezwoleniu aktywa funduszu emerytalnego mogą być lokowane poza granicami kraju w papiery wartościowe emitowane przez spółki notowane na podstawowych giełdach rynków kapitałowych państw obcych będących członkami OECD lub innych państw obcych, które zostaną określone w tym zezwoleniu, a także w papiery skarbowe emitowane przez rządy lub banki centralne tych państw oraz tytuły uczestnictwa emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę w tych państwach, jeżeli instytucje te oferują publicznie tytuły uczestnictwa i umarzają je na żądanie uczestnika. 2. Łączna wartość lokat aktywów: 1) otwartego funduszu w kategorii lokat, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 5 % wartości tych aktywów, 2) pracowniczego funduszu w kategorii lokat, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 30 % wartości tych aktywów. 3. Do lokat, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 142."; 61) w art. 150 w pkt 1 uchyla lit. h; 62) w art. 151: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Fundusz może udzielać pożyczek papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu zgodnie z przepisami regulującymi publiczny obrót papierami wartościowymi.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Rada Ministrów może określić szczególne zasady dotyczące trybu i warunków udzielania przez fundusze pożyczek papierów wartościowych, dopuszczonych do publicznego obrotu. Rozporządzenie określi w szczególności odmienne niż określone w przepisach regulujących publiczny obrót papierami wartościowymi tryb i warunki zawierania umowy pożyczki, dopuszczalny limit zaangażowania funduszu w udzielanie pożyczek papierów wartościowych oraz sposób uwzględniania pożyczonych papierów wartościowych przy stosowaniu ograniczeń w działalności lokacyjnej funduszu oraz przy ustalaniu wartości aktywów funduszu z uwagi na bezpieczeństwo aktywów funduszu i ochronę interesów członków funduszu."; 63) w art. 154 w ust. 1 wyrazy "2,5 %" zastępuje się wyrazami "1,5 %"; 64) po art. 154 dodaje się art. 154a w brzmieniu: "Art. 154a. 1. Towarzystwo przechowuje przez okres 3 lat dokumenty, na podstawie których podejmowane są poszczególne decyzje dotyczące lokat funduszu, w sposób umożliwiający ustalenie kiedy i przez kogo zostały podjęte. 2. Towarzystwo dokumentuje proces inwestycyjny w sposób umożliwiający stwierdzenie, kto i kiedy podejmował decyzje dotyczące strategii inwestycyjnej i lokowania aktywów funduszu."; 65) w art. 158: a) w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) nie posiada akcji towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje, lub akcji lub udziałów podmiotu związanego w stosunku do tego towarzystwa, 4) nie jest pożyczkodawcą lub kredytodawcą w stosunku do funduszu, którego aktywa przechowuje, ani towarzystwa zarządzającego tym funduszem, chyba że kwota pożyczki lub kredytu nie przekracza 1 % wartości aktywów netto funduszu w chwili zaciągnięcia kredytu lub pożyczki, oraz", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli depozytariusz w trakcie trwania umowy z funduszem przestanie spełniać którykolwiek z warunków określonych w ust. 1, zawiadamia o tym niezwłocznie organ nadzoru oraz fundusz i jest obowiązany do dostosowania się do wymogów, o których mowa w tym przepisie, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące, licząc od dnia, w którym przestał spełniać te warunki."; 66) w art. 159 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) zapewnienie terminowego rozliczania umów dotyczących aktywów funduszu,"; 67) w art. 160 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Umowa z depozytariuszem o przechowywanie aktywów funduszu powinna określać szczegółowo obowiązki depozytariusza i funduszu, sposób ich wykonywania, wynagrodzenie depozytariusza, sposób obliczania kosztów i pobierania opłat obciążających fundusz, a także wskazywać osoby wyznaczone przez depozytariusza bezpośrednio odpowiedzialne za należyte wykonanie umowy. Umowa może także określać w szczególności wysokość wynagrodzenia z tytułu pełnienia przez depozytariusza funkcji podmiotu reprezentującego i zarządzającego funduszem, zgodnie z art. 64 ust. 1, lub funkcji likwidatora pracowniczego funduszu. Umowa nie może ograniczać ustawowych obowiązków depozytariusza."; 68) w art. 162 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy depozytariusz nie dostosuje się, w terminie określonym w art. 158 ust. 3, do wymogów, o których mowa w art. 158 ust. 1."; 69) art. 170 otrzymuje brzmienie: "Art. 170. Otwarty fundusz, który przyjmował składki co najmniej przez 36 miesięcy, ustala na koniec marca i września każdego roku wysokość stopy zwrotu za ostatnie 36 miesięcy. Wysokość stopy zwrotu jest podawana do wiadomości organu nadzoru oraz na ogólnodostępnej stronie internetowej."; 70) art. 172 otrzymuje brzmienie: "Art. 172. 1. Stopą zwrotu funduszu jest wyrażony procentowo iloraz różnicy wartości jednostki rozrachunkowej w ostatnim dniu roboczym miesiąca rozliczeniowego i wartości tej jednostki w ostatnim dniu roboczym miesiąca rozliczeniowego poprzedzającego okres 36 miesięcy oraz wartości tej jednostki w ostatnim dniu roboczym miesiąca rozliczeniowego poprzedzającego okres 36 miesięcy. Miesiącem rozliczeniowym jest odpowiednio marzec i wrzesień. 2. Wysokość stóp zwrotu, obliczonych na podstawie ust. 1, podaje do publicznej wiadomości organ nadzoru."; 71) art. 173 otrzymuje brzmienie: "Art. 173. 1. Średnią ważoną stopą zwrotu wszystkich otwartych funduszy za okres 36 miesięcy jest suma iloczynów stopy zwrotu każdego z otwartych funduszy, o których mowa w art. 170, i wskaźnika przeciętnego udziału w rynku danego otwartego funduszu. Wskaźnikiem przeciętnego udziału w rynku danego otwartego funduszu jest średnia arytmetyczna wskaźnika udziału w rynku w ostatnim dniu roboczym miesiąca poprzedzającego okres 36 miesięcy i wskaźnika udziału w rynku w ostatnim dniu roboczym miesiąca przypadającego na koniec okresu 36 miesięcy. Wskaźnikiem udziału w rynku otwartego funduszu, w określonym dniu, jest iloraz wartości aktywów netto tego funduszu i wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, o których mowa w art. 170, według stanu na dzień obliczenia wskaźnika. 2. Jeżeli wskaźnik przeciętnego udziału w rynku danego funduszu wynosi co najmniej 15 %, dla celów obliczenia średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy: 1) przyjmuje się dla tego funduszu wskaźnik w wysokości 15 %, 2) wskaźniki przeciętnego udziału w rynku pozostałych funduszy, obliczone zgodnie z ust. 1, ulegają proporcjonalnemu powiększeniu tak, aby suma wskaźników dla tych funduszy stanowiła różnicę między wielkością 100 % oraz iloczynem liczby funduszy, dla których przeciętny wskaźnik udziału w rynku wynosi co najmniej 15 %, i wielkości 15%, 3) jeżeli należałoby dla któregokolwiek z funduszy zastosować powiększony wskaźnik w wysokości przekraczającej 15 %, w wyniku powiększania wskaźników udziałów w rynku pozostałych funduszy, to przyjmuje się dla tego funduszu wskaźnik 15 % i ponownie powiększa wskaźniki dla pozostałych funduszy. 3. Jeżeli liczba otwartych funduszy, dla których ustala się stopę zwrotu zgodnie z art. 172, nie jest większa niż 6, wskaźnik procentowego udziału w rynku dla każdego z nich ustala się w jednakowej wysokości. 4. Wysokość średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy podaje do publicznej wiadomości organ nadzoru."; 72) w art. 174 w pkt 2 wyrazy "do agencji informacyjnej" zastępuje się wyrazami "na ogólnodostępnej stronie internetowej"; 73) w art. 175: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Niedobór występuje w otwartym funduszu w przypadku, gdy stopa zwrotu tego funduszu za okres 36 miesięcy, o którym mowa w art. 170, jest niższa od minimalnej wymaganej stopy zwrotu.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwota niedoboru jest obliczana jako iloczyn liczby jednostek rozrachunkowych w otwartym funduszu w ostatnim dniu roboczym okresu 36 miesięcy oraz różnicy między wartością jednostki rozrachunkowej, która zapewniłaby osiągnięcie minimalnej wymaganej stopy zwrotu, a faktyczną wartością jednostki rozrachunkowej w ostatnim dniu roboczym okresu 36 miesięcy."; 74) art. 176 otrzymuje brzmienie: "Art. 176. 1. W razie wystąpienia niedoboru otwarty fundusz jest obowiązany w terminie 3 dni, licząc od dnia podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy, umorzyć jednostki rozrachunkowe zgromadzone na rachunku rezerwowym, o którym mowa w art. 181 ust. 1, w ilości zapewniającej pokrycie powstałego niedoboru. Środki uzyskane w wyniku ich umorzenia zwiększają wartość jednostki rozrachunkowej funduszu. 2. Niedobór niepokryty ze środków zgromadzonych na rachunku rezerwowym pokrywany jest ze środków uzyskanych z umorzenia jednostek rozrachunkowych zgromadzonych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, w tym otwartym funduszu, w terminie 3 dni od dnia podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy. 3. Jeżeli środki części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w tym otwartym funduszu są niewystarczające na pokrycie niedoboru, powszechne towarzystwo dokonuje jego pokrycia z własnych środków w terminie 14 dni od dnia podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy. 4. Niedobór niepokryty z własnych środków powszechnego towarzystwa, zgodnie z ust. 3, pokrywany jest z pozostałych środków Funduszu Gwarancyjnego w terminie 21 dni od dnia podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy wszystkich otwartych funduszy, z zastrzeżeniem, że w pierwszej kolejności pokrywany jest on ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego."; 75) w art. 177: a) uchyla się ust. 1, b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Środki uzyskane przez Fundusz Gwarancyjny w trybie, o którym mowa w ust. 2, są dzielone pomiędzy część podstawową i część dodatkową Funduszu Gwarancyjnego w takiej proporcji, w jakiej zostały wykorzystane dla pokrycia niedoboru."; 76) w art. 178: a) w ust. 1 wyrazy "ust. 2" zastępuje się wyrazami "ust. 3", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku ogłoszenia upadłości towarzystwa zaspokojenie roszczeń Funduszu Gwarancyjnego, o których mowa w art. 177 ust. 2, z jego masy upadłości może nastąpić dopiero po uprzednim zaspokojeniu wierzytelności i należności, o których mowa w art. 342 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535)."; 77) art. 181 otrzymuje brzmienie: "Art. 181. 1. Otwarty fundusz otwiera rachunek rezerwowy. 2. Środki na rachunku rezerwowym, o którym mowa w ust. 1, stanowią część aktywów funduszu i są przeliczane na jednostki rozrachunkowe. 3. Na towarzystwo, które nie przenosi środków na rachunek rezerwowy, zgodnie z art. 182a ust. 5, organ nadzoru może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł."; 78) po art. 181 dodaje się art. 181a w brzmieniu: "Art. 181a. 1. Powszechne towarzystwo może wycofać środki zgromadzone na rachunku rezerwowym w ostatnim dniu roboczym kwietnia lub ostatnim dniu roboczym października, pod warunkiem że stopa zwrotu funduszu zarządzanego przez to towarzystwo za okres ostatnich 72 miesięcy, kończący się odpowiednio w ostatnim dniu roboczym poprzedzającego miesiąca, obliczana na zasadach określonych w art. 172, była nie niższa niż wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za ostatnie 72 miesiące, w marcu w stosunku do marca sprzed 6 lat oraz odpowiednio we wrześniu w stosunku do września sprzed 6 lat. 2. Wskaźnik, o którym mowa w ust. 1, jest ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do dnia 20 kwietnia i do dnia 20 października."; 79) po art. 182 dodaje się art. 182a w brzmieniu: "Art. 182a. 1. Otwarty fundusz przekazuje ze swoich aktywów na rzecz powszechnego towarzystwa środki w kwocie nie wyższej w skali miesiąca niż 0,005 % wartości zarządzanych aktywów netto funduszu. Kwota ta jest obliczana na każdy dzień ustalania wartości aktywów netto funduszu i płatna w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca. Powszechne towarzystwo nie później niż w pierwszym dniu roboczym kolejnego miesiąca dokonuje wpłaty tej kwoty na rachunek premiowy. 2. Otwarty fundusz otwiera rachunek premiowy, na którym są przechowywane środki, o których mowa w ust. 1. Środki te stanowią część aktywów funduszu i są przeliczane na jednostki rozrachunkowe. 3. W pierwszym dniu roboczym od dnia podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy: 1) towarzystwo zarządzające funduszem, który uzyskał najwyższą stopę zwrotu, nabywa uprawnienie do wycofania zgodnie z art. 181a wszystkich środków zgromadzonych na rachunku premiowym, 2) towarzystwo zarządzające funduszem, który uzyskał najniższą stopę zwrotu, przekazuje niezwłocznie wszystkie środki zgromadzone na rachunku premiowym do otwartego funduszu, 3) towarzystwa zarządzające pozostałymi funduszami uzyskują uprawnienie do wycofania zgodnie z art. 181a części środków zgromadzonych na rachunku premiowym, stanowiącej iloczyn całości środków zgromadzonych na rachunku premiowym i procentowego wskaźnika premiowego, o którym mowa w ust. 4, a pozostałą kwotę przekazuje się niezwłocznie do otwartego funduszu. 4. Procentowy wskaźnik premiowy oblicza się jako iloraz różnicy między stopami zwrotu uzyskanymi przez dany fundusz i fundusz, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, oraz różnicy między stopami zwrotu uzyskanymi przez fundusz, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, i fundusz, o którym mowa w ust. 3 pkt 2. 5. Środki zgromadzone na rachunku premiowym, do których powszechne towarzystwo nabyło uprawnienie do wycofania zgodnie z art. 181a na podstawie ust. 3 pkt 1 i 3, są niezwłocznie przenoszone na rachunek rezerwowy, o którym mowa w art. 181 ust. 1."; 80) art. 183 otrzymuje brzmienie: "Art. 183. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady pokrywania niedoboru w przypadkach, o których mowa w art. 176-179, oraz tryb i zasady podziału środków, o których mowa w art. 177 ust. 3, kierując się koniecznością zapewnienia ochrony interesów członków funduszu."; 81) art. 184 otrzymuje brzmienie: "Art. 184. 1. Tworzy się Fundusz Gwarancyjny, składający się z części podstawowej i części dodatkowej. 2. Część podstawowa Funduszu Gwarancyjnego jest administrowana przez Krajowy Depozyt. 3. Otwarty fundusz otwiera, stanowiący część dodatkową Funduszu Gwarancyjnego, rachunek, na który przekazywane są wpłaty powszechnego towarzystwa. Wysokość środków przechowywanych na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego wynosi nie mniej niż 0,3 % i nie więcej niż 0,4 % wartości aktywów netto funduszu, z zastrzeżeniem art. 187 ust. 3. 4. Środki na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego stanowią część aktywów funduszu i są przeliczane na jednostki rozrachunkowe."; 82) w art. 185 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Wpłaty powszechnego towarzystwa do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego stanowią określoną procentowo, identyczną dla wszystkich otwartych funduszy, część aktywów netto otwartego funduszu zarządzanego przez to towarzystwo. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wysokość i zasady dokonywania wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, z zastrzeżeniem że całkowita wartość środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego nie może przekraczać 0,1 % wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, chyba że wartość zobowiązań Funduszu Gwarancyjnego wobec otwartych funduszy emerytalnych przekracza tę wielkość, 2) sposób ustalania przez powszechne towarzystwo wielkości środków, które powinny być przekazywane na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, 3) sposób wycofywania przez powszechne towarzystwo nadwyżek środków z rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego, 4) sposób i tryb wnoszenia wpłat do części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, a także sposób i tryb działania części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, w tym lokowania jego środków, 5) sposób gospodarowania środkami części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, wysokość opłat wnoszonych do Krajowego Depozytu za administrowanie częścią podstawową Funduszu i tryb ich wnoszenia, szczegółowe warunki i tryb dokonywania wypłat z tych środków oraz ich zwrotu powszechnym towarzystwom, a także sposób dokonywania rozliczeń z powszechnymi towarzystwami, które zaprzestały dokonywania wpłat wskutek zakończenia działalności określonej w ustawie, 6) sposób, tryb i terminy przekazywania do Krajowego Depozytu przez powszechne towarzystwa informacji dotyczących części dodatkowej Funduszu, niezbędnych do sporządzenia sprawozdania finansowego Funduszu Gwarancyjnego."; 83) uchyla się art. 186; 84) art. 187 otrzymuje brzmienie: "Art. 187. 1. Ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego jest dokonywana wypłata na rzecz otwartego funduszu, w którym wystąpił niedobór, w zakresie, w jakim środki części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego gromadzone w tym otwartym funduszu nie są wystarczające na pokrycie tego niedoboru, a także są pokrywane szkody, o których mowa w art. 48 ust. 1, w zakresie, w jakim powszechne towarzystwo nie ponosi za nie odpowiedzialności lub szkody te nie mogą być pokryte z jego masy upadłości. 2. W przypadku braku środków w części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego, Krajowy Depozyt określa, poprzez podanie wskaźnika procentowego, identycznego dla wszystkich otwartych funduszy, wysokość wpłat z administrowanej przez nich części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, uzupełnienie środków na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w otwartym funduszu przez powszechne towarzystwa następuje w terminie do dnia poprzedzającego dzień podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy zwrotu wszystkich otwartych funduszy za kolejny okres 36 miesięcy."; 85) po art. 188 dodaje się art. 188a w brzmieniu: "Art. 188a. 1. Roczne sprawozdanie Funduszu Gwarancyjnego sporządza Krajowy Depozyt. 2. Sprawozdanie Funduszu Gwarancyjnego zatwierdza organ nadzoru."; 86) w art. 189 w ust. 1 wyrazy "we wskazanym w statucie dzienniku o zasięgu krajowym" zastępuje się wyrazami "w dzienniku o zasięgu krajowym przeznaczonym do ogłoszeń funduszu"; 87) art. 191 otrzymuje brzmienie: "Art. 191. 1. Fundusz przesyła każdemu członkowi funduszu, w regularnych odstępach czasu, nie rzadziej jednak niż co 12 miesięcy, pisemną informację o środkach znajdujących się na rachunku członka, terminach dokonanych w tym okresie wpłat składek i wypłat transferowych oraz przeliczeniu tych składek i wypłat transferowych na jednostki rozrachunkowe, a także o wynikach działalności lokacyjnej funduszu. Informacja jest przesyłana członkom funduszu zwykłą przesyłką listową. 2. W razie sporu ciężar dowodu przesłania pisemnej informacji, o której mowa w ust. 1, na ostatni wskazany przez członka adres spoczywa na funduszu."; 88) w art. 194 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Informacje, o których mowa w art. 193 ust. 2-4, otwarty fundusz przekazuje niezwłocznie do organu nadzoru oraz publikuje na ogólnodostępnej stronie internetowej."; 89) w art. 196 w pkt 1 wyrazy "niezbędną treść" zastępuje się wyrazem "wzory"; 90) art. 197 otrzymuje brzmienie: "Art. 197. 1. Informacje o otwartym funduszu lub towarzystwie publikowane przez powszechne towarzystwo lub na zlecenie powszechnego towarzystwa, a także na rzecz powszechnego towarzystwa lub otwartego funduszu, w tym informacje reklamowe, a także informacje o pracowniczym funduszu, udostępniane przez pracownicze towarzystwo powinny rzetelnie przedstawiać sytuację finansową funduszu lub towarzystwa oraz ryzyko związane z członkostwem w funduszu. 2. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że publikacje albo udostępniane lub rozpowszechniane publicznie informacje, o których mowa w ust. 1, wprowadzają w błąd lub mogą wprowadzać w błąd, może, w drodze decyzji administracyjnej, zakazać towarzystwu ich ogłaszania, udostępniania lub rozpowszechniania. 3. W decyzji administracyjnej, o której mowa w ust. 2, nakazuje się jednocześnie towarzystwu ogłoszenie lub udostępnienie sprostowania o treści i formie wskazanych przez organ nadzoru i we wskazanym przez organ nadzoru terminie. 4. Jeżeli zakaz lub nakaz nie zostanie wykonany, organ nadzoru nakłada na towarzystwo karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł oraz na koszt towarzystwa ogłasza lub udostępnia sprostowanie, o którym mowa w ust. 3."; 91) art. 204 otrzymuje brzmienie: "Art. 204. 1. W ramach nadzoru nad działalnością funduszy organ nadzoru jest uprawniony w szczególności do: 1) żądania udostępnienia przez towarzystwo kopii dokumentów związanych z działalnością funduszu lub towarzystwa oraz zapoznawania się z ich treścią, 2) żądania wszelkich informacji i wyjaśnień, dotyczących działalności funduszu lub towarzystwa, od członków zarządu, rady nadzorczej, pracowników towarzystwa oraz innych osób związanych z towarzystwem lub funduszem umową zlecenia, umową o dzieło lub innym stosunkiem prawnym o podobnym charakterze, 3) żądania udostępnienia przez depozytariusza lub osobę trzecią, której fundusz lub towarzystwo powierzyły wykonywanie niektórych czynności, wszelkich informacji, dokumentów i wyjaśnień dotyczących wykonywanych czynności na rzecz funduszu lub towarzystwa. 2. Organ nadzoru, kierując pisemne żądanie, o którym mowa w ust. 1, wskazuje termin jego wykonania. 3. W razie stwierdzenia, na podstawie uzyskanych informacji, wyjaśnień i dokumentów, o których mowa w ust. 1, przypadków naruszeń prawa lub interesu członków funduszu, organ nadzoru powiadamia towarzystwo, depozytariusza lub osobę trzecią, której fundusz lub towarzystwo powierzyły wykonywanie niektórych czynności, o stwierdzonych nieprawidłowościach i wyznacza termin do ich usunięcia. 4. Towarzystwo, depozytariusz lub osoba trzecia, której fundusz lub towarzystwo powierzyło wykonywanie niektórych czynności, może w terminie 7 dni od dnia doręczenia powiadomienia pisemnie zgłosić umotywowane zastrzeżenia do treści powiadomienia. 5. Organ nadzoru po rozpatrzeniu zastrzeżeń powiadamia towarzystwo, depozytariusza lub osobę trzecią, której fundusz lub towarzystwo powierzyło wykonywanie niektórych czynności, o sposobie ich rozpatrzenia. W powiadomieniu o rozpatrzeniu zastrzeżeń organ nadzoru może: 1) uwzględnić zastrzeżenia w całości lub w części i dokonać odpowiedniej zmiany w treści powiadomienia, 2) nie uwzględnić zastrzeżeń, jeżeli są bezzasadne. 6. W przypadku gdy zostały zgłoszone zastrzeżenia zgodnie z ust. 4, termin do usunięcia nieprawidłowości, o którym mowa w ust. 3, liczy się od dnia doręczenia powiadomienia o rozpatrzeniu zastrzeżeń. 7. W terminie 3 dni od dnia upływu terminu wyznaczonego do usunięcia nieprawidłowości, towarzystwo, depozytariusz lub osoba trzecia, do której zostało skierowane powiadomienie, informuje pisemnie organ nadzoru o sposobie usunięcia nieprawidłowości. 8. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, organ nadzoru może nałożyć na towarzystwo, depozytariusza lub osobę trzecią, której fundusz lub towarzystwo powierzyło wykonywanie niektórych czynności, karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł. 9. W przypadku stwierdzenia na podstawie uzyskanych informacji, wyjaśnień lub dokumentów, o których mowa w ust. 1, rażącego naruszenia prawa lub rażącego naruszenia interesu członków funduszy, organ nadzoru może nałożyć na towarzystwo, depozytariusza lub osobę trzecią, której fundusz lub towarzystwo powierzyły wykonywanie niektórych czynności, karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł, bezpośrednio po stwierdzeniu tych naruszeń."; 92) po art. 204 dodaje się art. 204a-204c w brzmieniu: "Art. 204a. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę działalności funduszu, towarzystwa, depozytariusza, a także osoby trzeciej, której fundusz lub towarzystwo powierzyły wykonywanie niektórych czynności. 2. Osoba upoważniona przez organ nadzoru ma prawo wstępu do pomieszczeń: 1) towarzystwa - w celu sprawdzenia, czy działalność towarzystwa lub funduszu jest zgodna z prawem, statutem towarzystwa lub funduszu lub interesem członków funduszu, 2) depozytariusza - w celu sprawdzenia, czy jego działalność związana z przechowywaniem aktywów funduszu jest zgodna z prawem lub z umową o przechowywanie aktywów funduszu lub interesem członków funduszu, 3) osoby trzeciej, której fundusz lub towarzystwo powierzyły wykonywanie niektórych czynności - w celu sprawdzenia, czy jej działalność związana z wykonywaniem niektórych czynności na rzecz funduszu lub towarzystwa jest zgodna z prawem lub interesem członków funduszu. 3. Osoba przeprowadzająca kontrolę ma prawo: 1) wglądu do wszelkich ksiąg, dokumentów i innych nośników informacji, 2) żądania sporządzenia oraz wydania kopii tych dokumentów i nośników informacji, 3) żądania udzielenia informacji przez członków władz statutowych i pracowników kontrolowanych podmiotów lub innych osób związanych z podmiotem kontrolowanym umową zlecenia, umową o dzieło lub innym stosunkiem prawnym o podobnym charakterze, 4) żądania zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów. 4. Organ nadzoru w upoważnieniu do prowadzenia kontroli wskazuje pracownika Urzędu Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych uprawnionego do przeprowadzenia kontroli oraz określa przedmiot i zakres kontroli. 5. Osoba przeprowadzająca kontrolę jest obowiązana z dokonanych czynności sporządzić i podpisać protokół kontroli. Protokół podpisuje również osoba upoważniona do reprezentowania podmiotu kontrolowanego. 6. Po podpisaniu protokołu kontroli, organ nadzoru powiadamia pisemnie podmiot kontrolowany o stwierdzonych nieprawidłowościach i wyznacza termin do ich usunięcia. Przepisy art. 204 ust. 4-8 stosuje się odpowiednio. 7. W przypadku stwierdzenia w wyniku kontroli rażących nieprawidłowości, organ nadzoru może nałożyć na podmiot kontrolowany karę pieniężną w wysokości do 500.000 zł, bezpośrednio po ich stwierdzeniu. 8. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania kontroli oraz dokumentowania jej przebiegu, mając na względzie realizację celów kontroli, o których mowa w ust. 2, oraz zapewnienie jej szybkości i skuteczności. Art. 204b. 1. Powiadomienie, o którym mowa w art. 204 ust. 3 oraz art. 204a ust. 6, powinno zawierać: 1) oznaczenie organu nadzoru, 2) datę wydania, 3) oznaczenie podmiotu, do którego kierowane jest powiadomienie, 4) wskazanie stwierdzonych nieprawidłowości oraz termin do ich usunięcia, 5) uzasadnienie faktyczne i prawne, 6) pouczenie o prawie zgłoszenia zastrzeżeń, 7) pouczenie o treści art. 204 ust. 8, 8) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania powiadomienia pokontrolnego. 2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, oraz powiadomienie o rozpatrzeniu zastrzeżeń, o którym mowa w art. 204 ust. 5, jest czynnością nadzorczą, która nie rozstrzyga co do istoty jakiejkolwiek sprawy ani nie dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. 3. W razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję administracyjną, o której mowa w art. 204 ust. 8, sąd administracyjny może wstrzymać jej wykonanie, również wtedy, jeżeli skarżący uprawdopodobni, iż ocena działalności towarzystwa, depozytariusza lub osoby trzeciej, której fundusz lub towarzystwo powierzyło wykonywanie niektórych czynności, zawarta w powiadomieniu, o którym mowa w art. 204 ust. 3 albo art. 204a ust. 6, rażąco narusza prawo. Art. 204c. Jeżeli towarzystwo lub fundusz prowadzą działalność z naruszeniem prawa, statutu lub rażącym naruszeniem interesów członków funduszu, organ nadzoru może nałożyć na członka zarządu towarzystwa emerytalnego, odpowiedzialnego za te naruszenia, karę pieniężną do wysokości trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary, niezależnie od innych środków nadzorczych przewidzianych przepisami prawa."; 93) art. 206 otrzymuje brzmienie: "Art. 206. 1. Organ nadzoru może żądać zwołania posiedzenia zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa oraz umieszczenia poszczególnych spraw w porządku obrad tych organów, jeżeli uzna to za konieczne do prawidłowego sprawowania nadzoru nad działalnością funduszu lub towarzystwa. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ nadzoru deleguje swojego przedstawiciela do udziału w posiedzeniu zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa, który jest uprawniony do zabierania głosu w sprawach objętych porządkiem obrad tych organów. 3. Organ nadzoru w pisemnym wezwaniu występuje z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, określając termin, przed którego upływem posiedzenie zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa powinno się odbyć. Termin ten nie może być krótszy niż 30 dni, licząc od dnia doręczenia wezwania. 4. Towarzystwo jest obowiązane niezwłocznie poinformować organ nadzoru o ustalonym terminie posiedzenia. 5. Jeżeli w ciągu 14 dni od dnia doręczenia wezwania termin posiedzenia zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa nie zostanie ustalony lub zostanie ustalony z naruszeniem terminu określonego w wezwaniu, organ nadzoru może zwołać posiedzenie zarządu, rady nadzorczej lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy towarzystwa na koszt towarzystwa."; 94) w art. 219: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tej samej karze podlega, kto, nie będąc wpisany do rejestru osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy, wykonuje takie czynności na rzecz otwartego funduszu albo wykonuje czynności akwizycyjne niezgodnie z treścią wpisu.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Kto, prowadząc działalność akwizycyjną, nie czyni tego za pośrednictwem osoby wpisanej do rejestru osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy albo prowadzi taką działalność za pośrednictwem osób wykonujących te czynności niezgodnie z treścią wpisu, podlega grzywnie do 1.000.000 zł."; 95) w art. 229 w ust. 4 wyrazy "i 14" zastępuje się wyrazami "i ust. 3". Art. 2. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 pkt 23 otrzymuje brzmienie: "23) kwicie depozytowym - rozumie się przez to papier wartościowy wystawiony przez instytucję finansową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, państwa członkowskiego lub państwa należącego do OECD: a) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu albo papierami wartościowymi wyemitowanymi poza tym terytorium, albo b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z papierami wartościowymi wyemitowanymi poza tym terytorium i będącymi przedmiotem obrotu na rynku regulowanym - w którym inkorporowane jest prawo jego posiadacza do zamiany tego papieru wartościowego na określone papiery wartościowe we wskazanej w warunkach emisji proporcji, przejście na właściciela tego papieru wartościowego praw majątkowych stanowiących pożytki z papierów wartościowych lub ich równowartości oraz, w przypadku akcji, możliwość wydania przez właściciela tego papieru wartościowego jego wystawcy wiążącej dyspozycji co do sposobu głosowania na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy."; 2) w art. 81 po ust. 4a dodaje się ust. 4b i 4c w brzmieniu: "4b. Wystawca kwitów depozytowych nie jest obowiązany do przekazywania informacji dotyczących własnej sytuacji gospodarczej lub finansowej, chyba że mogłaby ona w istotny sposób wpłynąć na możliwość wywiązania się przez niego z obowiązków wynikających z wystawienia kwitów. 4c. Wystawca kwitów depozytowych obowiązany jest do przekazywania w trybie i w zakresie określonym w ust. 1-4a informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitenta papierów wartościowych będących podstawą wystawienia kwitów depozytowych na rynku regulowanym, na którym te papiery wartościowe są przedmiotem obrotu, a ponadto, w zakresie wskazanym w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, informacji tych przetłumaczonych na język polski."; 3) w art. 162: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek podania nieprawdziwej informacji lub przemilczenia informacji, która powinna być zawarta w dokumentach związanych z wprowadzaniem papierów wartościowych do publicznego obrotu, a także informacji, o której mowa w art. 81 ust. 1 pkt 1 i 2, ponoszą emitent, z zastrzeżeniem ust. 2a, subemitent usługowy lub wprowadzający, jak również osoby, które opublikowaną informację sporządziły lub w jej sporządzeniu brały udział, chyba że ani oni, ani osoby, za które odpowiadają, nie ponoszą winy.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. W przypadku informacji dotyczących kwitów depozytowych, wystawionych na podstawie umowy z emitentem papierów wartościowych będących podstawą wystawienia tych kwitów, wystawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wystawca kwitów ponosi odpowiedzialność jedynie za szkodę poniesioną wskutek niepodania lub podania nieprawdziwych informacji dotyczących jego własnej sytuacji finansowej i prawnej. W pozostałym zakresie odpowiedzialność ponosi emitent papierów wartościowych będących podstawą wystawienia kwitów depozytowych. W tym zakresie wyłącza się odpowiedzialność instytucji finansowej, o której mowa w art. 4 pkt 23. 2b. W przypadku informacji dotyczących kwitów depozytowych innych niż określone w ust. 2a, wystawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wystawca kwitów ponosi odpowiedzialność jedynie za szkodę poniesioną wskutek niepodania lub podania nieprawdziwych informacji dotyczących jego własnej sytuacji finansowej i prawnej, jak również wynikłą wskutek niewłaściwego lub nieterminowego przekazania przezeń informacji udzielanych przez emitenta papierów wartościowych będących podstawą wystawienia tych kwitów na rynku regulowanym, na którym te papiery wartościowe są przedmiotem obrotu.". Art. 3. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 34 po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Zakład oraz otwarty fundusz emerytalny są obowiązane do wzajemnego udostępniania danych osobowych osób zarejestrowanych w rejestrze, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 5."; 2) w art. 39: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy ubezpieczony nie dopełni obowiązku określonego w ust. 1, Zakład wzywa go na piśmie do zawarcia umowy z otwartym funduszem emerytalnym w terminie: 1) do dnia 10 stycznia - jeżeli od daty otrzymania wezwania do dnia losowania jest mniej niż 30 dni, termin ten mija 10 lipca, 2) do dnia 10 lipca - jeżeli od daty otrzymania wezwania do dnia losowania jest mniej niż 30 dni, termin ten mija 10 stycznia. Jeżeli ubezpieczony nie dopełni obowiązku zawarcia umowy w tych terminach, Zakład wyznacza otwarty fundusz emerytalny w drodze losowania, spośród otwartych funduszy emerytalnych, które uzyskały stopy zwrotu wyższe niż średnie ważone stopy zwrotu w dwóch ostatnich okresach rozliczeniowych podawane do publicznej wiadomości zgodnie z przepisami ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, z zastrzeżeniem ust. 2a, i których aktywa na koniec drugiego okresu rozliczeniowego z roku poprzedniego nie przekraczały 10 % wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy. Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych przekazuje do Zakładu wykaz otwartych funduszy emerytalnych biorących udział w losowaniu, nie później niż 10 dnia roboczego przed terminem przeprowadzania losowania.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku gdy żaden z otwartych funduszy emerytalnych, których aktywa na koniec drugiego okresu rozliczeniowego z roku poprzedniego nie przekroczyły 10 % wartości aktywów netto wszystkich otwartych funduszy, nie uzyskał w dwóch ostatnich okresach rozliczeniowych stóp zwrotu wyższych niż średnie ważone stopy zwrotu w każdym okresie rozliczeniowym, Zakład wyznacza otwarty fundusz emerytalny w drodze losowania, spośród otwartych funduszy emerytalnych, które uzyskały stopy zwrotu wyższe niż średnie ważone stopy zwrotu w jednym okresie rozliczeniowym.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zakład przeprowadza losowanie, o którym mowa w ust. 2, w ostatnim dniu roboczym stycznia lub lipca, przy czym liczba ubezpieczonych uzyskujących członkostwo w poszczególnych otwartych funduszach wyznaczonych w wyniku losowania powinna być równa.". Art. 4. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 6)) w załączniku w części II Czynności urzędowe w kolumnie 2 Przedmiot opłaty skarbowej oraz w kolumnie 3 Stawka po ust. 22 dodaje się ust. 22a i 22b w brzmieniu: "22a. Od dokonania wpisu do rejestru osób uprawnionych do wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz otwartych funduszy emerytalnych 100 zł 22b. Od dokonania zmiany danych objętych wpisem do rejestru, o którym mowa w ust. 22a, wynikającej z rozpoczęcia wykonywania czynności akwizycyjnych na rzecz innego funduszu, bądź z rozpoczęcia wykonywania czynności akwizycyjnych w imieniu innego podmiotu 50 zł". Art. 5. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153) w art. 31 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) po art. 207 dodaje się art. 207a w brzmieniu: "Art. 207a. Organ nadzoru może być uczestnikiem postępowania rejestrowego dotyczącego towarzystwa emerytalnego lub funduszu emerytalnego.";". Art. 6. W okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. otwarty fundusz emerytalny może pobierać opłaty wyłącznie w formie potrącenia określonej procentowo kwoty z wpłacanych składek, z tym że potrącenia dokonuje się przed przeliczeniem składek na jednostki rozrachunkowe w wysokości ustalonej w statucie, jednak nie wyższej niż: 1) 7 % kwoty z wpłaconych składek w latach 2004-2010; 2) 6,125 % kwoty z wpłaconych składek w roku 2011; 3) 5,25 % kwoty z wpłaconych składek w roku 2012; 4) 4,375 % kwoty z wpłaconych składek w roku 2013. Art. 7. W okresie do dnia 31 grudnia 2010 r.: 1) koszty zarządzania otwartym funduszem przez towarzystwo, o których mowa w art. 136 ust. 2a ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie mogą przekroczyć maksymalnej wysokości kosztów zarządzania funduszem, pokrywanych bezpośrednio ze swoich aktywów w kwocie ustalonej w statucie w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy; 2) organ nadzoru może wyrazić zgodę na podwyższenie kwoty, o której mowa w pkt 1, jeżeli jest to uzasadnione koniecznością zapewnienia konkurencji pomiędzy otwartymi funduszami lub interesem członków otwartego funduszu. Art. 8. 1. Powszechne towarzystwo emerytalne może wycofać środki zgromadzone na rachunku rezerwowym w ostatnim dniu roboczym: 1) października 2004 r. - pod warunkiem że stopa zwrotu funduszu zarządzanego przez to towarzystwo za okres od dnia 31 grudnia 1999 r. do dnia 30 września 2004 r., obliczona na zasadach określonych w art. 172 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, była nie niższa niż wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za okres od grudnia 1999 r. do września 2004 r.; 2) kwietnia 2005 r. - pod warunkiem że stopa zwrotu funduszu zarządzanego przez to towarzystwo za okres od dnia 31 grudnia 1999 r. do dnia 31 marca 2005 r., obliczona na zasadach określonych w art. 172 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, była nie niższa niż wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za okres od grudnia 1999 r. do marca 2005 r.; 3) października 2005 r. - po warunkiem że stopa zwrotu funduszu zarządzanego przez to towarzystwo za okres od dnia 31 grudnia 1999 r. do dnia 30 września 2005 r., obliczona na zasadach określonych w art. 172 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, była nie niższa niż wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem za okres od grudnia 1999 r. do września 2005 r. 2. Wskaźniki określające wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych, o których mowa w ust. 1, ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" odpowiednio za okres kończący się w marcu - do dnia 20 kwietnia oraz za okres kończący się we wrześniu - do dnia 20 października. Art. 9. 1. W przypadku umowy o członkostwo w otwartym funduszu emerytalnym, zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, niespełniającej do dnia 31 grudnia 2004 r., z zastrzeżeniem ust. 2, warunków, o których mowa w art. 81 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, fundusz ten, w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 3, zamknie prowadzony na podstawie powyższej umowy rachunek członka funduszu, o którym mowa w art. 95 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, o ile nie wpłynęły na niego żadne środki. 2. Dla potrzeb niniejszego artykułu uznaje się, że do warunków, o których mowa w ust. 1, nie ma zastosowania okres 12 miesięcy, o którym mowa w art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 3. W terminie do dnia 31 stycznia 2005 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekaże do otwartego funduszu emerytalnego informację o niespełnianiu przez umowę o członkostwo w tym funduszu, zawartą przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, warunków, o których mowa w ust. 1. 4. Po zamknięciu rachunku członka funduszu, zgodnie z ust. 1, otwarty fundusz emerytalny zawiadomi niezwłocznie o tym fakcie członka funduszu. 5. Po zamknięciu rachunku członka funduszu, zgodnie z ust. 1, członkowi temu nie przysługują żadne prawa związane z jego członkostwem, a otwarty fundusz emerytalny nie wykonuje żadnych obowiązków związanych z tym członkostwem. Art. 10. Przepisy art. 119 ust. 2 i 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie mają zastosowania do wypłat transferowych dokonywanych w związku z przystąpieniem członka otwartego funduszu do innego otwartego funduszu na podstawie umowy z tym funduszem zawartej przed dniem 1 kwietnia 2004 r. Do wypłat transferowych, o których mowa w zdaniu poprzednim, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 11. Środki zgromadzone na rachunku rezerwowym określonym w art. 181 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy, w dniu wejścia w życie ustawy są przenoszone na rachunek części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w otwartym funduszu do wysokości stanowiącej równowartość 0,4 % wartości aktywów funduszu. Pozostałe środki podlegają wycofaniu przez powszechne towarzystwo emerytalne dnia 7 kwietnia 2004 r. Wycofanie kwoty nadwyżki następuje w gotówce i skutkuje zmniejszeniem ilości jednostek rozrachunkowych. Art. 12. 1. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy otwarte fundusze emerytalne dostosują swoje statuty do przepisów niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W wyniku zmiany statutu, o której mowa w ust. 1, wysokość opłaty, o której mowa w art. 134 ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz art. 6 niniejszej ustawy, pobieranej od składek dotychczasowych członków otwartych funduszy nie może zostać podwyższona. W przypadku gdy statut funduszu uzależnia wysokość opłaty od upływu czasu, dopuszczalna jest zmiana statutu, w wyniku której pobierana będzie opłata nie wyższa niż opłata pobierana w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. 3. Wobec dotychczasowych członków otwartego funduszu nie stosuje się przepisu art. 135 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 13. W okresie do dnia 31 grudnia 2013 r. otwarty fundusz może podwyższyć wysokość opłaty pobieranej w formie potrącenia określonej procentowo kwoty z wpłaconych składek, określonej w statucie otwartego funduszu w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, zgodnie z art. 6 niniejszej ustawy. Art. 14. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów upoważniających zmienionych niniejszą ustawą zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych oraz mogą być zmieniane na podstawie upoważnienia w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 15. Ogłoszenie tekstu jednolitego ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nastąpi w terminie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy. Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 76 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r.; 2) art. 1 pkt 46, 58-60, 63, 64 oraz art. 3 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 1 pkt 3 lit. b, pkt 10, 22, 34, 42, 44, 45, 49, 53 lit. b, pkt 54-57, 69-71, 73, 79, art. 3 pkt 2 oraz art. 6 i 7, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.; 4) art. 1 pkt 74, 75, 76 lit. a, pkt 77 oraz 80-85, które wchodzą w życie z dniem 7 kwietnia 2004 r.; 5) art. 1 pkt 12, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.; 6) art. 1 pkt 89, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2005 r.; 7) art. 1 pkt 78, który wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2005 r.; 8) art. 1 pkt 53 lit. a, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej oraz ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60 poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153 i Nr 166, poz. 1609. 3) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 124, poz. 1151. 4) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 124, poz. 1151. 5) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450 i Nr 166, poz. 1609. 6) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154 i Nr 128, poz. 1176. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 2003 r. w sprawie zwrotu lub umarzania należności celnych. (Dz. U. Nr 170, poz. 1653) Na podstawie art. 252 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) inne niż określone w ustawie z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwany dalej "Kodeksem celnym", wypadki, w których należności celne są zwracane lub umarzane; 2) tryb i warunki dokonywania zwrotu lub umorzenia; 3) termin, w którym może być złożony wniosek o zwrot lub umorzenie należności celnych. § 2. Należności celne są zwracane lub umarzane, gdy: 1) po zwolnieniu towarów niekrajowych objętych procedurą celną odprawy czasowej, z całkowitym lub częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, towary te zostały skradzione, a następnie odnalezione w stanie, w jakim znajdowały się w momencie kradzieży, przy czym nastąpiło to przed przewidywanym w pozwoleniu terminem zakończenia procedury odprawy czasowej; 2) towary, które ze względu na ich przeznaczenie zostały dopuszczone do obrotu z zastosowaniem środków taryfowych, o których mowa w art. 14 Kodeksu celnego, zostały skradzione, a następnie, nie później niż w okresie sześciu miesięcy, odnalezione w stanie, w jakim znajdowały się w momencie kradzieży; 3) niemożliwe jest otwarcie środka transportu, w którym znajdują się towary uprzednio dopuszczone do obrotu, i w związku z tym niemożliwe jest dokonanie jego rozładunku; 4) towary dopuszczone do obrotu zostały następnie objęte procedurą uszlachetniania biernego, w celu bezpłatnego usunięcia przez dostawcę usterek występujących w towarze, a kontrahent zagraniczny zdecydował się na zatrzymanie towarów i organ celny, który wydał pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, został o tym fakcie powiadomiony; 5) po zwolnieniu towarów dopuszczonych do obrotu stwierdzono, że w momencie zwolnienia towarów obowiązywał zakaz posiadania, rozpowszechniania lub obrotu takimi towarami; 6) towary dopuszczone do obrotu zostały następnie, za zgodą dyrektora izby celnej właściwej miejscowo dla urzędu celnego, w którym zostały zarejestrowane należności celne, bezpłatnie przekazane: a) organizacjom społecznym lub jednostkom organizacyjnym statutowo powołanym do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, pod warunkiem że będą przeznaczone do nieodpłatnej dystrybucji wśród osób potrzebujących, o ile przedmiotem przekazania są towary pierwszej potrzeby, b) państwowym jednostkom organizacyjnym, gminom, organizacjom społecznym lub jednostkom organizacyjnym statutowo powołanym do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej, pod warunkiem, że będą przeznaczone do bezpłatnego rozdania ofiarom klęski żywiołowej lub katastrofy albo oddania do dyspozycji ofiarom klęsk żywiołowych lub katastrofy i pozostaną własnością tych jednostek; 7) towary zostały dostarczone odbiorcy wskutek pomyłki kontrahenta zagranicznego; 8) towary okazały się nieprzydatne do użytku, przewidzianego przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury celnej, z powodu oczywistej pomyłki w zamówieniu; 9) towary zostały dostarczone osobie korzystającej z procedury celnej po terminie dostawy przewidzianym w kontrakcie; 10) zastosowano retrospektywnie środki taryfowe, o których mowa w art. 13 § 3 pkt 2, 4 i 5 oraz w art. 14 § 2 Kodeksu celnego. § 3. 1. Zwrot lub umorzenie należności celnych, z zastrzeżeniem ust. 2, jest dopuszczalne w wypadkach, o których mowa w § 2 w: 1) pkt 2 - gdy kontyngent taryfowy na towary nie został wyczerpany; 2) pkt 4 - gdy kontrahent zagraniczny nie nadesłał produktu zamiennego; 3) pkt 6 lit. a - gdy organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej są uprawnione do korzystania ze zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 19021 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego; 4) pkt 6 lit. b - gdy państwowe jednostki organizacyjne, gminy, organizacje społeczne lub jednostki organizacyjne statutowo powołane do prowadzenia działalności charytatywnej lub do realizacji pomocy humanitarnej są uprawnione do korzystania ze zwolnienia od cła, o którym mowa w art. 19023 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego; 5) pkt 3, 5 i 7-9 - gdy towary zostały wywiezione poza polski obszar celny lub zostało im nadane jedno z przeznaczeń celnych, o których mowa w art. 248 § 3 Kodeksu celnego; 6) pkt 7 i 8 - gdy towary zostały wywiezione poza polski obszar celny do kontrahenta zagranicznego lub do osoby przez niego wskazanej. 2. Zwrot lub umorzenie należności celnych jest dopuszczalne w wypadkach, gdy towary, o których mowa w § 2 pkt 1-9, nie zostały użyte lub sprzedane przed nadaniem im nowego przeznaczenia celnego. § 4. Należności celne mogą zostać umorzone w całości lub w części: 1) jeżeli nie ściągnięto ich w toku zakończonego postępowania likwidacyjnego lub upadłościowego; 2) w wypadku zawarcia układu z dłużnikiem w postępowaniu układowym, w granicach przewidzianych w układzie. § 5. 1. Wniosek o dokonanie zwrotu lub umorzenia należności celnych, zwany dalej "wnioskiem", w wypadkach określonych w § 2 oraz w art. 246-248 Kodeksu celnego, powinien zostać sporządzony w dwóch egzemplarzach, według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 252 § 2 Kodeksu celnego. 2. Wniosek o dokonanie umorzenia należności celnych, w całości lub w części, w wypadkach, o których mowa w § 4, powinien zostać sporządzony w dwóch egzemplarzach i zawierać w szczególności opis okoliczności uzasadniających wniosek. Do wniosku należy dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności w nim wskazane. 3. W wypadkach, o których mowa w § 4, umorzenie należności celnych może nastąpić również z urzędu. 4. Umorzenie należności celnych powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w takiej części, w jakiej zostały umorzone należności celne. § 6. 1. Należności celne są zwracane lub umarzane, w wypadkach, o których mowa w § 2, na pisemny wniosek dłużnika złożony przed upływem roku, licząc od dnia powiadomienia dłużnika o tych należnościach. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może ulec przedłużeniu, jeżeli dłużnik udowodni, że niezłożenie wniosku przed upływem roku od dnia powiadomienia go o tych należnościach było spowodowane nieprzewidzianymi okolicznościami lub działaniem siły wyższej. § 7. 1. Wniosek powinien zostać złożony do dyrektora izby celnej za pośrednictwem naczelnika urzędu celnego, w którym zostały zarejestrowane należności celne. 2. Naczelnik urzędu celnego potwierdza przyjęcie wniosku na dwóch egzemplarzach, przy czym jeden egzemplarz zostaje zwrócony wnioskodawcy. § 8. 1. Jeżeli do sprawdzenia prawdziwości danych zawartych we wniosku oraz spełnienia wymogów określonych w § 2 i 3 oraz w art. 246 i 248 Kodeksu celnego konieczne jest przeprowadzenie oględzin towaru, dyrektor izby celnej, o którym mowa w § 7 ust. 1, występuje do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym znajduje się towar, o przeprowadzenie tych oględzin. 2. Do wystąpienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć wniosek oraz inne dokumenty, niezbędne do sprawdzenia danych zawartych we wniosku. § 9. Naczelnik urzędu celnego właściwy ze względu na miejsce, w którym znajduje się towar, zwraca całość dokumentów, o których mowa w § 8 ust. 2, wraz z informacją o wyniku przeprowadzonych oględzin, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wystąpienia, zgodnie z § 8 ust. 1. § 10. Decyzja w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych powinna, w zależności od okoliczności sprawy, zawierać również: 1) dane pozwalające na identyfikację towarów, których dotyczy zarejestrowana kwota należności celnych; 2) określenie przeznaczenia celnego, które zostanie nadane towarom; 3) numer pozwolenia na zniszczenie towarów albo objęcie towarów procedurą składu celnego; 4) stwierdzenie, że decyzja została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez wnioskodawcę warunku wywozu towaru, jego zniszczenia, objęcia w celu powrotnego wywozu procedurą tranzytu, składu celnego lub wprowadzenia do wolnego obszaru celnego albo nieodpłatnego przekazania, o którym mowa w § 2 pkt 6; 5) określenie terminu na dopełnienie warunku, o którym mowa w pkt 4; 6) zastrzeżenie, że decyzja została wydana pod warunkiem dostarczenia przez wnioskodawcę do organu celnego, o którym mowa w § 7 ust. 1, karty 1A i 3 dokumentu SAD albo protokołu zniszczenia, potwierdzających, że warunek ten został dopełniony; 7) określenie terminu na dopełnienie warunku, o którym mowa w pkt 6. § 11. Terminy na dopełnienie warunków, o których mowa w § 10 pkt 4 i 6, nie mogą przekroczyć 2 miesięcy od dnia doręczenia dłużnikowi decyzji o zwrocie lub umorzeniu należności celnych. § 12. W wypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1-3, 5-9 i w art. 248 Kodeksu celnego, do dnia wydania decyzji w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych towar, którego dotyczy wniosek, nie może bez uprzedniej zgody dyrektora izby celnej, o którym mowa w § 7 ust. 1, zostać przekazany w inne miejsce niż to, które zostało wskazane we wniosku. § 13. Jeżeli przedmiotem wywozu, zniszczenia, objęcia w celu powrotnego wywozu procedurą tranzytu, składu celnego lub wprowadzenia do wolnego obszaru celnego albo nieodpłatnego przekazania, o którym mowa w § 2 pkt 6, jest towar stanowiący jedynie część ilości towaru uprzednio objętego zgłoszeniem celnym, zwrotowi lub umorzeniu podlega tylko kwota należności celnych przypadająca od tej części towaru. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie określenia wypadków, w których należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane, oraz trybu i warunków dokonywania zwrotu lub umorzenia (Dz. U. Nr 158, poz. 1050, z 1999 r. Nr 36, poz. 342, z 2001 r. Nr 153, poz. 1748 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 377), zachowane w mocy na podstawie art. 4 ustawy z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 120, poz. 1122). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 września 2003 r. w sprawie zwolnienia obywateli niektórych państw z obowiązku posiadania wizy tranzytowej przy przejazdach przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 170, poz. 1654) Na podstawie art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu pojęcie "wiza wjazdowa i pobytowa" oznacza każde zezwolenie na wjazd i pobyt wydane cudzoziemcowi przez właściwy organ państwa obcego, stwierdzone w formie pisemnej. § 2. 1. Obywateli Republiki Białoruś, Federacji Rosyjskiej i Ukrainy zwalnia się z obowiązku posiadania wizy tranzytowej przy przejazdach przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiadają wizę wjazdową lub pobytową następujących państw: 1) Republiki Austrii; 2) Królestwa Belgii; 3) Republiki Czeskiej; 4) Królestwa Danii; 5) Republiki Finlandii; 6) Republiki Francuskiej; 7) Republiki Greckiej; 8) Królestwa Hiszpanii; 9) Irlandii; 10) Republiki Islandii; 11) Wielkiego Księstwa Luksemburga; 12) Królestwa Niderlandów; 13) Republiki Federalnej Niemiec; 14) Królestwa Norwegii; 15) Republiki Portugalskiej; 16) Królestwa Szwecji; 17) Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej; 18) Republiki Włoskiej. 2. Obywateli Republiki Białoruś zwalnia się z obowiązku posiadania wizy tranzytowej przy przejazdach przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej także, jeżeli posiadają wizę wjazdową lub pobytową Republiki Węgierskiej. 3. Obywateli Republiki Białoruś i Federacji Rosyjskiej zwalnia się z obowiązku posiadania wizy tranzytowej przy przejazdach przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej także, jeżeli posiadają wizę wjazdową lub pobytową Republiki Słowackiej. 4. Okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie może być dłuższy niż 5 dni, licząc od dnia każdego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Okres ważności wizy wjazdowej i pobytowej, o których mowa w ust. 1, w którym powinien nastąpić wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie może być krótszy niż 5 dni, licząc od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 23 września 2003 r. w sprawie standardów kształcenia nauczycieli. (Dz. U. Nr 170, poz. 1655) Na podstawie art. 4a ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się standardy kształcenia nauczycieli w szkołach wyższych na studiach wyższych zawodowych, studiach magisterskich oraz studiach podyplomowych, stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Standardy kształcenia nauczycieli, o których mowa w § 1, dotyczą studiów i studiów podyplomowych rozpoczynających się od roku akademickiego 2003/2004. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23 września 2003 r. (poz. 1655) STANDARDY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELI W SZKOŁACH WYŻSZYCH NA STUDIACH WYŻSZYCH ZAWODOWYCH, STUDIACH MAGISTERSKICH ORAZ STUDIACH PODYPLOMOWYCH I. WYMAGANIA OGÓLNE Szkoły wyższe prowadzą kształcenie nauczycieli w ramach specjalizacji nauczycielskiej na studiach wyższych zawodowych, studiach magisterskich oraz studiach podyplomowych. W programie studiów i studiów podyplomowych o specjalizacji nauczycielskiej uwzględnia się wymogi określone w niniejszych standardach, tak aby absolwent studiów i studiów podyplomowych równocześnie z merytorycznym przygotowaniem w zakresie określonego kierunku (specjalności) studiów uzyskał kwalifikacje zawodowe. Przygotowanie do zawodu nauczyciela obejmuje: 1) kształcenie kierunkowe - przygotowujące merytorycznie do prowadzenia określonego rodzaju zajęć edukacyjnych, realizowane w ramach kierunku (specjalności) studiów, a także na studiach podyplomowych, w taki sposób, aby absolwent uzyskał wiedzę i umiejętności odpowiednie do nauczania przedmiotu lub prowadzenia zajęć, przy czym: a) przygotowanie merytoryczne do nauczania przedmiotu lub prowadzenia zajęć, których nazwa odpowiada nazwie kierunku studiów, zapewnia ukończenie danego kierunku studiów lub kierunku zbliżonego do przedmiotu lub zajęć i odpowiedniej specjalności albo kierunku zbliżonego i odpowiednich studiów podyplomowych, tak aby łącznie spełnione były standardy nauczania dla właściwego, zgodnego z nazwą przedmiotu lub zajęć, kierunku studiów, b) przygotowanie merytoryczne do nauczania przedmiotu lub prowadzenia zajęć niemających odpowiednika w nazwie kierunku studiów zapewnia ukończenie kierunku zbliżonego do przedmiotu lub zajęć i odpowiedniej specjalności lub kierunku zbliżonego i odpowiednich studiów podyplomowych, tak aby łącznie uzyskane przygotowanie umożliwiało właściwą realizację zajęć edukacyjnych; 2) kształcenie nauczycielskie - przygotowujące do realizacji zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, prowadzone w powiązaniu z kształceniem kierunkowym (specjalnością) oraz praktyką pedagogiczną; 3) praktyki pedagogiczne - służące rozwijaniu umiejętności zawodowych, poznaniu organizacji szkół i placówek, realizowane w powiązaniu z kształceniem nauczycielskim. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów i studiów podyplomowych o specjalizacji nauczycielskiej powinien być przygotowany do kompleksowej realizacji dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych zadań szkoły. W związku z tym powinien posiadać przygotowanie w zakresie: 1) wybranego kierunku (specjalności) studiów, tak aby w sposób kompetentny przekazywać nabytą wiedzę oraz samodzielnie ją pogłębiać i aktualizować, a także integrować posiadaną wiedzę kierunkową z innymi dziedzinami wiedzy; 2) psychologii i pedagogiki, tak aby pełnić funkcje wychowawcze i opiekuńcze, wspierać wszechstronny rozwój ucznia, indywidualizować proces nauczania, zaspokajając szczególne potrzeby edukacyjne uczniów, organizować życie społeczne na poziomie klasy, szkoły i środowiska lokalnego, współpracować z innymi nauczycielami, rodzicami i społecznością lokalną; 3) dydaktyki przedmiotowej, tak aby skutecznie prowadzić zajęcia edukacyjne, rozbudzać zainteresowania poznawcze oraz wspierać rozwój intelektualny ucznia poprzez umiejętny dobór metod aktywizujących, technik nauczania i środków dydaktycznych, a także badać i oceniać osiągnięcia uczniów oraz własną praktykę; 4) wykorzystywania technologii informacyjnych i komunikacyjnych w nauczaniu. Absolwent studiów i studiów podyplomowych o specjalizacji nauczycielskiej powinien ponadto: 1) posiadać umiejętność wypowiadania się w sposób poprawny i zrozumiały, z zachowaniem zasad kultury języka; 2) efektywnie i zgodnie z zasadami higieny posługiwać się narządem głosu; 3) znać co najmniej jeden język obcy w stopniu zaawansowanym; 4) wyrażać gotowość do rozwoju osobistego i zawodowego oraz ustawicznego kształcenia się. III. WYMAGANE UMIEJĘTNOŚCI Przygotowanie do zawodu nauczyciela powinno prowadzić do nabycia kompetencji w następujących zakresach: 1) dydaktycznym; 2) wychowawczym i społecznym - związanym z umiejętnością rozpoznawania potrzeb ucznia oraz zdolnością do współpracy w różnorodnych relacjach międzyludzkich; 3) kreatywnym - wyrażającym się zdolnością do samokształcenia, innowacyjnością i niestandardowością działań w powiązaniu ze zdolnościami adaptacyjnymi, mobilnością i elastycznością; 4) prakseologicznym - wyrażającym się skutecznością w planowaniu, realizacji, organizowaniu, kontroli i ocenie procesów edukacyjnych; 5) komunikacyjnym - wyrażającym się skutecznością zachowań werbalnych i pozawerbalnych w sytuacjach edukacyjnych, a ponadto znajomością co najmniej jednego języka obcego w stopniu zaawansowanym; 6) informacyjno-medialnym - wyrażającym się umiejętnością korzystania z technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz ich stosowania w nauczaniu. IV. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE NA STUDIACH WYŻSZYCH ZAWODOWYCH I STUDIACH MAGISTERSKICH A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO - zgodnie ze standardami nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE - zgodnie ze standardami nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE - zgodnie ze standardami nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia. D. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO 1. Blok przedmiotów psychologicznych i pedagogicznych - 150 godzin 2. Dydaktyka przedmiotowa - 120 godzin 3. Przedmioty uzupełniające - 60 godzin Razem: 330 godzin V. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW NA STUDIACH WYŻSZYCH ZAWODOWYCH I STUDIACH MAGISTERSKICH A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO - zgodnie ze standardami nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE - zgodnie ze standardami nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE - zgodnie ze standardami nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia. D. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO 1. Blok przedmiotów psychologicznych i pedagogicznych Psychologia Główne teorie rozwoju człowieka. Czynniki sprzyjające rozwojowi człowieka i hamujące jego rozwój, stadia rozwojowe a możliwości i zadania wychowania. Procesy poznawcze. Mowa i porozumiewanie się. Uczenie się. Procesy emocjonalno-motywacyjne. Psychologia różnic indywidualnych. Interakcje nauczyciel-uczeń. Przystosowanie emocjonalno-społeczne w grupie rówieśniczej. Rodzinne uwarunkowania rozwoju. Zaburzenia zachowań. Pedagogika Teorie oddziaływań wychowawczych. Struktura i przebieg procesu wychowawczego. Wychowanie fizyczno-zdrowotne, poznawcze, moralne oraz estetyczne. Podstawowe cechy i zadania współczesnej szkoły. Problemy pedagogiki szkolnej (odpowiedzialność nauczyciela i wychowawcy, niepowodzenia szkolne, społeczny wymiar edukacji). Elementy pedagogiki specjalnej i nauczania integracyjnego. Nauczanie i kształtowanie umiejętności - metody i środki. Metody aktywizujące w procesie kształcenia. Praca z grupą rówieśniczą. Ocena osiągnięć szkolnych uczniów. Organizacja pracy szkoły. Współpraca z rodzicami. Edukacja prorodzinna. Edukacja fizyczno-zdrowotna. Edukacja społeczna. Podstawy edukacji ekologicznej. Organizacja czasu wolnego ucznia. 2. Dydaktyka przedmiotowa Cele edukacji przedmiotowej. Struktura wiedzy przedmiotowej. Poziomy kształcenia z uwzględnieniem korelacji międzyprzedmiotowych. Planowanie pracy dydaktycznej. Rozwijanie umiejętności operowania zdobytą wiedzą oraz metody kształtowania różnorodnych kompetencji w powiązaniu z potrzebami życia codziennego. Metodyka nauczania w ujęciu prakseologicznym. Organizacja procesu nauczania i uczenia się z wykorzystaniem technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz środków multimedialnych stosowanych w nauczaniu poszczególnych przedmiotów. Budowa lekcji. Typy i struktury programów nauczania, zasady ich tworzenia. Ewaluacja pracy nauczyciela. 3. Przedmioty uzupełniające Przedmioty uzupełniające obejmują: 1) zajęcia z zakresu emisji głosu, zasad bezpieczeństwa, udzielania pierwszej pomocy, odpowiedzialności prawnej opiekuna; 2) inne przedmioty uzupełniające przygotowanie zawodowe nauczyciela, takie jak: etyka, kultura języka, historia i kultura regionu, przedmioty z zakresu sztuki i wiedzy o sztuce; zestaw tych przedmiotów ustala szkoła wyższa, w zależności od jej możliwości i zainteresowań studentów. Kształcenie nauczycielskie powinno być realizowane w okresie nie krótszym niż cztery semestry, z uwzględnieniem zasady, że przygotowanie psychologiczne poprzedza pedagogikę, która wraz z wiedzą kierunkową jest podstawą kształcenia w zakresie dydaktyki przedmiotowej. VI. PRAKTYKI PEDAGOGICZNE Praktyki pedagogiczne organizowane są w różnych typach szkół i placówek, a obowiązkowo w tych, do pracy w których absolwent studiów uzyska kwalifikacje. Obowiązkowa praktyka pedagogiczna powinna być realizowana w wymiarze nie mniejszym niż 150 godzin, przy czym zajęcia prowadzone przez studenta powinny stanowić co najmniej 20% czasu praktyki. Szkoły wyższe kształcące nauczycieli powinny utrzymywać kontakt ze szkołami i placówkami, w których studenci odbywają praktyki, i środowiskiem oświatowym. VII. STUDIA PODYPLOMOWE Kształcenie nauczycieli na studiach podyplomowych może być prowadzone w zakresie: 1) kształcenia kierunkowego, jeżeli: a) program studiów uzupełnia przygotowanie merytoryczne absolwenta studiów wyższych zawodowych lub studiów magisterskich na kierunku (specjalności) zbliżonym do zakresu merytorycznego studiów podyplomowych, tak aby łącznie spełnione były standardy nauczania dla właściwego, zgodnego z nazwą przedmiotu lub zajęć, kierunku studiów, b) studia prowadzone są w wymiarze co najmniej 350 godzin i trwają co najmniej trzy semestry; 2) przygotowania pedagogicznego, jeżeli: a) studia prowadzone są dla absolwentów studiów wyższych zawodowych lub studiów magisterskich na kierunku (specjalności) dającym przygotowanie merytoryczne do nauczania przedmiotu lub prowadzenia zajęć, b) program studiów uwzględnia określone w niniejszych standardach dla studiów wyższych zawodowych i studiów magisterskich przedmioty kształcenia nauczycielskiego wraz z minimalnym obciążeniem godzinowym oraz treściami programowymi i praktyką pedagogiczną realizowaną w obowiązkowym wymiarze co najmniej 150 godzin; 3) przygotowania do pracy w szkołach i placówkach specjalnych, jeżeli: a) studia prowadzone są - w zakresie odpowiednim do niepełnosprawności uczniów - dla absolwentów studiów wyższych zawodowych lub studiów magisterskich, którzy posiadają przygotowanie merytoryczne i pedagogiczne do nauczania przedmiotu lub prowadzenia zajęć, a uzupełniają przygotowanie do pracy w szkołach i placówkach specjalnych, b) program studiów zawiera treści kształcenia, które umożliwiają nabycie wiedzy na temat potrzeb i możliwości edukacyjnych dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, współpracy ze specjalistami wspomagającymi rozwój dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz wiedzy i umiejętności w zakresie przygotowania i realizacji procesu wychowania i nauczania optymalnych do rodzaju i stopnia niepełnosprawności, c) studia prowadzone są w wymiarze co najmniej 280 godzin. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 26 września 2003 r. w sprawie przyznawania renty socjalnej (Dz. U. Nr 170, poz. 1656) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór wniosku o przyznanie renty socjalnej; 2) wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku; 3) szczegółowy tryb postępowania w sprawach o przyznanie renty socjalnej; 4) tryb powiadamiania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "Zakładem", oraz organów emerytalno-rentowych o tymczasowym aresztowaniu i odbywaniu kary pozbawienia wolności; 5) wykaz dokumentów potwierdzających prawo do 50 % kwoty renty socjalnej. § 2. Wzór wniosku o przyznanie renty socjalnej wraz z instrukcją jego wypełnienia stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Do wniosku o przyznanie renty socjalnej należy dołączyć: 1) zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione przez lekarza leczącego, dokumentację medyczną oraz inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy; 2) zaświadczenie o okresie uczęszczania do szkoły lub szkoły wyższej; 3) zaświadczenie jednostki prowadzącej studia doktoranckie o okresie odbywania tych studiów; 4) zaświadczenie o okresie odbywania aspirantury naukowej; 5) zaświadczenie wydane przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne określające kwotę osiąganego przychodu oraz okres, na jaki została zawarta umowa, z tytułu której osiągany jest ten przychód; 6) zaświadczenie o pobieraniu wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego i o dacie zaprzestania ich pobierania, jeżeli osoba ubiegająca się o rentę socjalną pobiera to wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne, wydane przez wypłacającego wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne; 7) zaświadczenie właściwego organu jednostki samorządu terytorialnego określające powierzchnię użytków rolnych nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2)) - w hektarach przeliczeniowych; 8) uwierzytelnioną przez jednostkę organizacyjną Zakładu lub kierownika ośrodka pomocy społecznej, jeżeli kierownik ten składa wniosek o rentę socjalną, kopię dokumentu potwierdzającego okoliczności wymienione w art. 2 pkt 2 lub 3 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, zwanej dalej "ustawą". § 4. 1. Wniosek o przyznanie renty socjalnej wraz z dokumentami, o których mowa w § 3, składa się do właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się o rentę socjalną jednostki organizacyjnej Zakładu. 2. Zgoda, o której mowa w art. 11 ust. 2 ustawy, powinna być wyrażona na piśmie lub ustnie do protokołu. 3. Po stwierdzeniu, iż osoba ubiegająca się o rentę socjalną udowodniła okoliczności niezbędne do ustalenia prawa do renty socjalnej, Zakład kieruje tę osobę na badanie przez lekarza orzecznika w celu wydania orzeczenia o niezdolności do pracy. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie ustania prawa do renty socjalnej w związku z upływem terminu ważności orzeczenia i zgłoszenia wniosku o przyznanie renty socjalnej. 5. W decyzji przyznającej rentę socjalną Zakład ustala okres, przez który renta socjalna przysługuje, oraz jej wysokość. 6. W przypadku zbiegu uprawnień osoby ubiegającej się o rentę socjalną z prawem do renty rodzinnej wypłacanej przez organ emerytalno-rentowy, Zakład przesyła decyzję, o której mowa w ust. 5, do tego organu w celu wydania decyzji w sprawie zbiegu uprawnień do świadczeń i wypłaty renty socjalnej w trybie art. 12 ustawy. W takim przypadku decyzja Zakładu zawiera informację o treści art. 12 ust. 3 ustawy. 7. Postępowanie w sprawie renty socjalnej podlega umorzeniu, jako bezprzedmiotowe, jeżeli osoba ubiegająca się o rentę socjalną zmarła przed wydaniem decyzji w sprawie tej renty. 8. W przypadku stwierdzenia braku uprawnień do renty socjalnej Zakład wydaje decyzję odmowną. § 5. 1. Osoba mająca ustalone prawo do renty socjalnej oraz dyrektor aresztu śledczego lub zakładu karnego powiadamia pisemnie właściwą jednostkę organizacyjną Zakładu lub organ emerytalno-rentowy o tymczasowym aresztowaniu lub odbywaniu kary pozbawienia wolności, podając datę osadzenia w areszcie lub datę rozpoczęcia odbywania kary pozbawienia wolności. 2. W przypadku ubiegania się o wypłatę 50 % renty socjalnej osoba, o której mowa w ust. 1, do powiadomienia dołącza część V wniosku według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia i podejmuje zobowiązanie, że z kwoty 50 % renty socjalnej będzie dokonywała opłaty z tytułu czynszu lub innych należności za lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć: 1) zaświadczenie zarządcy domu mieszkalnego potwierdzające prawo do lokalu mieszkalnego lub wypis z księgi wieczystej potwierdzający prawo własności nieruchomości; 2) zaświadczenie wydziału ewidencji ludności właściwego urzędu gminy potwierdzające, iż w lokalu mieszkalnym lub domu jednorodzinnym nie są zameldowane inne osoby. 4. Przy ubieganiu się o zaświadczenia, o których mowa w ust. 3, pomocy udziela administracja aresztu śledczego lub zakładu karnego. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 września 2003 r. (poz. 1656) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 170, poz. 1658) Na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 1992 r. - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 38, poz. 163, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 73: a) uchyla się ust. 2, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przełożony dyscyplinarny w wypadku, o którym mowa w § 851, rozważy potrzebę zawieszenia prokuratora w czynnościach."; 2) § 83 otrzymuje brzmienie: "§ 83. Jednym postępowaniem przygotowawczym powinno się obejmować wszystkie czyny pozostające w związku podmiotowym lub przedmiotowym z czynem stanowiącym podstawę jego wszczęcia, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 34 § 3 kpk."; 3) w § 84 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Niezależnie od daty wszczęcia równocześnie prowadzonych postępowań dołącza się: materiały dochodzenia do akt śledztwa, materiały innych postępowań do akt śledztwa wszczętego przez prokuratora, akta innych spraw do sprawy, w której zastosowano tymczasowe aresztowanie."; 4) po § 85 dodaje się § 851 w brzmieniu: "§ 851. Jeżeli zachodzi potrzeba pociągnięcia prokuratora do odpowiedzialności karnej, prokurator prowadzący śledztwo, po dokonaniu niezbędnych czynności dowodowych, występuje do prokuratora przełożonego o skierowanie do sądu dyscyplinarnego wniosku o zezwolenie na ściganie. W razie przekazania sprawy innej jednostce organizacyjnej na podstawie § 891 ust. 4, z wnioskiem o zezwolenie na ściganie występuje prokurator przełożony prokuratora prowadzącego śledztwo, właściwy ze względu na miejsce prowadzenia postępowania; o skierowaniu wniosku o zezwolenie na ściganie należy poinformować przełożonego dyscyplinarnego prokuratora, którego dotyczy ten wniosek."; 5) w § 86 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie stwierdzenia w toku postępowania, że przestępstwo jest ścigane na wniosek, należy wezwać pokrzywdzonego do złożenia oświadczenia, czy żąda ścigania."; 6) § 87 otrzymuje brzmienie: "§ 87. Prokurator, który wszczął lub objął nadzorem postępowanie w sprawie o przestępstwo popełnione w okręgach kilku prokuratur, prowadzi lub nadzoruje je do zakończenia - także po wyłączeniu materiałów do odrębnego postępowania - chyba że przekazanie sprawy innemu prokuratorowi, właściwemu miejscowo, będzie miało istotny wpływ na przebieg i wyniki postępowania."; 7) w § 891 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości wydane na podstawie art. 17 ust. 5 i 6,"; b) uchyla się pkt 2; 8) tytuł rozdziału 2 w dziale I części szczególnej otrzymuje brzmienie: "Wszczęcie postępowania przygotowawczego"; 9) w § 93 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prokurator w każdym wypadku przyjmuje zgłoszone ustnie zawiadomienie o przestępstwie i sporządza protokół z uwzględnieniem art. 304a kpk, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej."; 10) § 94 otrzymuje brzmienie: "§ 94. Czynności, o których mowa w art. 307 § 1 kpk, mogą polegać w szczególności na: 1) zażądaniu przedstawienia dodatkowych dokumentów niezbędnych dla prawidłowej oceny zdarzenia, którego dotyczy zawiadomienie, 2) zażądaniu przeprowadzenia kontroli w określonym zakresie, 3) przyjęciu uzupełniających informacji od przedstawiciela pokrzywdzonej instytucji lub organu kontroli, 4) zażądaniu nadesłania dokumentacji lekarskiej dotyczącej osoby pokrzywdzonej."; 11) w § 98: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Prokurator, który był obecny przy dokonywaniu czynności procesowych przez Policję lub sam ich dokonywał, podejmuje decyzję w przedmiocie wszczęcia postępowania przygotowawczego, przekazując od razu w ustnym poleceniu odpowiednie wytyczne. Na wniosek funkcjonariusza Policji dokonującego czynności lub uczestniczącego w ich dokonaniu, polecenie i wytyczne prokurator potwierdza w odręcznej notatce urzędowej. Jeżeli dalsze postępowanie przygotowawcze wymaga prowadzenia przez niego śledztwa, prokurator po otrzymaniu akt sprawy niezwłocznie wydaje postanowienie o jego wszczęciu.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W razie zaistnienia podstaw do umorzenia postępowania przygotowawczego, decyzję taką podejmuje się bez uprzedniego wydania postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia."; 12) tytuł rozdziału 3 w dziale I części szczególnej otrzymuje brzmienie: "Śledztwo"; 13) § 101 otrzymuje brzmienie: "§ 101. 1. Powierzenie Policji lub innemu organowi przeprowadzenia śledztwa w całości może nastąpić w szczególności wówczas, gdy zachodzi konieczność korzystania w szerokim zakresie ze znajdujących się w ich dyspozycji środków operacyjno-technicznych. 2. Powierzenie Policji lub innemu organowi przeprowadzenia śledztwa w całości lub w określonym zakresie albo poszczególnych czynności śledztwa oraz przejęcie śledztwa do swego prowadzenia następuje w formie zarządzenia."; 14) § 1011 otrzymuje brzmienie: "§ 1011. 1. Wniosek o przedłużenie okresu śledztwa powinien wyjaśniać powody, dla których nie można było go zakończyć, i wskazywać kierunki dalszego postępowania. 2. Wniosek o przedłużenie okresu śledztwa na czas powyżej 3 miesięcy do roku powinien być przedstawiony właściwemu prokuratorowi nie później niż 7 dni przed upływem terminu. 3. Wniosek o przedłużenie okresu śledztwa na czas powyżej roku przedstawia się właściwemu prokuratorowi nadrzędnemu nie później niż 14 dni przed upływem terminu. 4. Z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, występuje prokurator, który wszczął śledztwo lub przejął je do swego prowadzenia. 5. Prokurator apelacyjny oraz prokurator okręgowy w zarządzeniu o podziale czynności w kierowanej jednostce organizacyjnej powinien zastrzec dla siebie lub swego zastępcy decyzję w przedmiocie przedłużenia okresu śledztwa na czas powyżej roku."; 15) uchyla się § 1012; 16) § 104 otrzymuje brzmienie: "§ 104. Mimo niemożności ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów należy je sporządzić, jeżeli zachodzi konieczność zawieszenia postępowania przygotowawczego z przyczyn leżących po stronie osoby podejrzanej. Postanowienie takie sporządza się również w dochodzeniu, jeżeli przed zawieszeniem postępowania nie przesłuchano podejrzanego."; 17) uchyla się § 1041; 18) uchyla się § 1091; 19) w § 111 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli biegli lekarze psychiatrzy stwierdzą, że poczytalność podejrzanego, o której mowa w art. 79 § 4 kpk, nie budzi wątpliwości, należy wystąpić do prezesa sądu o cofnięcie wyznaczenia obrońcy z urzędu. Gdy wyznaczenie obrońcy z urzędu nie zostało cofnięte, stosuje się odpowiednio art. 117 § 1 i 2 kpk."; 20) po § 113 dodaje się § 1131 i 1132 w brzmieniu: "§ 1131. 1. Przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć pokrzywdzonego o przysługujących mu uprawnieniach oraz ciążących na nim obowiązkach i konsekwencjach ich niedopełnienia. Pouczenie należy wręczyć pokrzywdzonemu na piśmie. Kopię pouczenia, podpisaną przez pokrzywdzonego, włącza się do akt sprawy. 2. Przy przeprowadzaniu przesłuchania pokrzywdzonego należy: 1) zastrzec - na jego żądanie - dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora, także wówczas, gdy nie zachodzą warunki z art. 191 § 3 kpk, jeśli prokurator uzna to za niezbędne, 2) uzyskać wyczerpujące informacje w trakcie jednorazowego przesłuchania, a czas i miejsce przesłuchania ustalić w taki sposób, by nie narażać go na kontakt z osobą podejrzaną. 3. Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba niewładająca w wystarczającym stopniu językiem polskim, należy do wszystkich czynności procesowych z jego udziałem wezwać tłumacza. 4. Pokrzywdzonego, na jego wniosek, należy informować o stanie sprawy i przyczynach przedłużającego się postępowania. Jeżeli przemawia za tym wzgląd na dobro postępowania, pokrzywdzonemu należy umożliwić zapoznanie się z materiałami celem złożenia ewentualnych wniosków dowodowych. § 1132. W sprawach, o których mowa w art. 185a § 1 kpk, z wnioskiem do sądu o przesłuchanie pokrzywdzonego, który w chwili czynu nie ukończył 15 lat, występuje prokurator prowadzący lub nadzorujący postępowanie i bierze udział w tej czynności. W razie potrzeby ponownego przesłuchania pokrzywdzonego stosuje się tryb określony w art. 185a kpk."; 21) § 114 otrzymuje brzmienie: "§ 114. 1. Podejrzanemu należy udzielić pouczenia stosownie do art. 300 kpk; kopię pouczenia podpisaną przez podejrzanego włącza się do akt sprawy. 2. Podejrzanego należy w miarę potrzeby pouczyć także o uprawnieniach i obowiązkach innych niż wymienione w art. 300 kpk, w szczególności o możliwości złożenia wyjaśnień na piśmie. O zakresie udzielonych pouczeń zamieszcza się stosowną wzmiankę w początkowej części protokołu przesłuchania podejrzanego. 3. Odmowę zgody na złożenie przez podejrzanego wyjaśnień na piśmie przesłuchujący odnotowuje, wraz z podaniem powodów odmowy, w protokole przesłuchania podejrzanego."; 22) w § 116: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Utrwalenie przebiegu czynności protokołowanej także za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, jak również przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie przesłuchania świadka na odległość, musi następować równocześnie z protokołowaniem czynności.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Utrwalony przebieg czynności w sposób określony w ust. 1 na żądanie osoby w niej uczestniczącej należy odtworzyć bezpośrednio po jej dokonaniu i fakt ten odnotować w protokole czynności."; 23) w § 119 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prokurator kieruje tokiem prac biegłego, zaznajamia go z wynikami prowadzonego przez siebie śledztwa lub dochodzenia, niezbędnymi do wydania opinii, a w razie potrzeby - stosownie do wyników badań - może zmienić zakres opinii lub postawionych pytań."; 24) uchyla się § 121; 25) § 128 otrzymuje brzmienie: "§ 128. 1. Prokurator w toku prowadzonego przez siebie postępowania przygotowawczego, uznając określone przedmioty zatrzymane w trybie, o którym mowa w § 122, za dowody rzeczowe, niezwłocznie wydaje w tym zakresie postanowienie, w którym wskazuje także miejsce i sposób ich przechowywania. 2. Przepis ust. 1 stosuje odpowiednio prowadzący postępowanie przygotowawcze inny organ niż prokurator; na decyzję tego organu służy zażalenie do prokuratora nadzorującego postępowanie przygotowawcze."; 26) po § 128 dodaje się § 1281 w brzmieniu: "§ 1281. W sprawie, w której dokonano pobrania lub utrwalenia materiału, o którym mowa w art. 192a § 1 kpk, prokurator po wykorzystaniu go wydaje niezwłocznie zarządzenie o usunięciu z akt sprawy i zniszczeniu pobranego lub utrwalonego materiału, zbędnego dla postępowania. Z czynności tych sporządza się protokół, który załącza się do akt sprawy."; 27) w § 129 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Danych o karalności podejrzanego pochodzących sprzed 6 miesięcy należy zażądać ponownie."; 28) § 133 otrzymuje brzmienie: "§ 133. W miarę potrzeby prokurator - poza czynnościami zastrzeżonymi dla niego - osobiście przeprowadza w śledztwie najistotniejsze dla sprawy czynności, a zwłaszcza przesłuchuje: 1) jedynego bezpośredniego świadka zdarzenia, 2) świadków wykazujących odchylenia psychiczne i fizyczne oraz małoletnich, 3) pokrzywdzonych, przede wszystkim w sprawach o przestępstwa określone w art. 156 § 1, art. 197 i 280-282 kk, 4) biegłych, 5) podejrzanego, który odmówił złożenia wyjaśnień w postępowaniu prowadzonym przez Policję, jeżeli zachodzą warunki do skierowania wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania przez sąd."; 29) § 134 otrzymuje brzmienie: "§ 134. Prokurator powinien osobiście dokonywać czynności zmierzających do usunięcia niejasności w opinii biegłych oraz sprzeczności w zeznaniach lub wyjaśnieniach osób przesłuchiwanych w śledztwie powierzonym."; 30) po § 134 dodaje się § 1341 i 1342 w brzmieniu: "§ 1341. W razie złożenia w postępowaniu przygotowawczym wniosku o wydanie postanowienia o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym danych osobowych, prokurator niezwłocznie przesłuchuje świadka na okoliczności sprawy, dążąc również do ustalenia, czy zachodzą przesłanki uzasadniające wydanie postanowienia w tym zakresie. § 1342. 1. Przed rozpoznaniem wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka koronnego prokurator prowadzący lub nadzorujący postępowanie przygotowawcze niezwłocznie przesłuchuje podejrzanego co do okoliczności warunkujących wydanie w tym przedmiocie postanowienia przez sąd, a w razie potrzeby podejmuje czynności mające na celu objęcie ochroną lub pomocą świadka koronnego lub osoby dla niego najbliższej. 2. O przesłuchaniu podejrzanego i dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego, ustanowionego w trybie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 114, poz. 738 i Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2001 r. Nr 5, poz. 40 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 110, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188), prokurator okręgowy lub apelacyjny zawiadamia dyrektora Biura do Spraw Przestępczości Zorganizowanej Prokuratury Krajowej z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnicy państwowej."; 31) uchyla się § 136; 32) § 144 otrzymuje brzmienie: "§ 144. 1. Wniosek prokuratora do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania powinien mieć formę pisemną i zawierać uzasadnienie. 2. Z chwilą skierowania wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz zarządzenia doprowadzenia podejrzanego do sądu, podejrzany przechodzi do dyspozycji sądu i pozostaje w niej do czasu rozpoznania wniosku."; 33) w § 1531 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli nie sprzeciwia się temu dobro postępowania przygotowawczego, niektóre czynności procesowe z udziałem osób pozbawionych wolności, w tym zwłaszcza końcowe zaznajomienie z materiałami postępowania, należy - w miarę możliwości - dokonywać na terenie aresztu śledczego (zakładu karnego)."; 34) w § 155 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie istnienia przesłanek do poszukiwania podejrzanego listem gończym, prokurator występuje do sądu o zastosowanie tymczasowego aresztowania na okres 14 dni od dnia ujęcia podejrzanego."; 35) w § 160 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli sąd wyda postanowienie o zwrocie sprawy prokuratorowi na podstawie art. 345 § 1 kpk, a w sprawie tej nadal istnieją podstawy do utrzymania tymczasowego aresztowania, właściwy prokurator niezwłocznie po uprawomocnieniu się tego postanowienia, a jeszcze przed zwrotem sprawy do prokuratury, występuje do sądu, przed którym toczy się postępowanie, z wnioskiem o przedłużenie stosowania tego środka nieprzekraczającego okresu, o którym mowa w art. 263 § 3 kpk."; 36) § 165 otrzymuje brzmienie: "§ 165. W sprawach, o których mowa w art. 291 kpk, należy już w początkowym stadium postępowania przygotowawczego zbierać informacje o stanie majątkowym osoby podejrzanej oraz o rzeczach i prawach majątkowych podlegających zabezpieczeniu, a będących we władaniu innych osób, wykorzystując do tego celu dostępne bazy danych (zwłaszcza w urzędach skarbowych, sądach rejestrowych, wydziałach ksiąg wieczystych sądów rejonowych, urzędach gminnych rejestrujących działalność gospodarczą osób fizycznych)."; 37) § 170 otrzymuje brzmienie: "§ 170. 1. Prokurator po wydaniu postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym występuje z wnioskiem do sądu właściwego do rozpoznania zażalenia na to postanowienie (art. 293 § 2 kpk) o nadanie postanowieniu klauzuli wykonalności. 2. Odpis postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym doręcza się podejrzanemu za zwrotnym pokwitowaniem odbioru, które załącza się do akt postępowania przygotowawczego. Podejrzanemu, wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie, odpis postanowienia doręcza się podczas przesłuchania lub za pośrednictwem administracji aresztu śledczego, natomiast podejrzanemu przebywającemu na wolności - za pośrednictwem organu egzekucyjnego. 3. Przesyłając organowi egzekucyjnemu postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym do wykonania, prokurator w piśmie przewodnim wskazuje mienie podejrzanego ujawnione w toku postępowania przygotowawczego i miejsce, w którym ono się znajduje. 4. W sprawach, w których Policja dokonała tymczasowego zajęcia, jeden egzemplarz protokołu zajęcia dołącza się do akt postępowania przygotowawczego, a drugi przesyła wraz z postanowieniem o zabezpieczeniu organowi egzekucyjnemu, czyniąc o tym w piśmie przewodnim stosowną wzmiankę."; 38) § 177 otrzymuje brzmienie: "§ 177. 1. Przed zatwierdzeniem postanowienia o zawieszeniu postępowania prokurator bada, czy zostały zebrane i zabezpieczone w sprawie wszystkie dostępne materiały dowodowe i czy podjęto niezbędne czynności w celu wykrycia i ujęcia podejrzanego. 2. Jeżeli prokurator uzna zawieszenie postępowania za przedwczesne, poleca uzupełnienie postępowania we wskazanym przez siebie kierunku."; 39) tytuł rozdziału 8 w dziale I części szczególnej otrzymuje brzmienie: "Zakończenie postępowania przygotowawczego"; 40) § 184 otrzymuje brzmienie: "§ 184. W postanowieniu o umorzeniu postępowania można również określić jako przyczynę umorzenia: 1) niewykrycie sprawcy przestępstwa, 2) niewykrycie sprawcy przestępstwa i wpisanie sprawy do rejestru przestępstw, 3) okoliczność, że podejrzany nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa."; 41) § 190 otrzymuje brzmienie: "§ 190. Do okresu postępowania przygotowawczego nie wlicza się czasu, jaki upływa: 1) od zamknięcia śledztwa, a w dochodzeniu - od wniesienia aktu oskarżenia, zaś w wypadkach określonych w art. 325g § 1 kpk - od wydania postanowienia o zamknięciu dochodzenia, do otrzymania akt sprawy z sądu na skutek zwrotu sprawy na podstawie art. 345 § 1 kpk, 2) od zawieszenia postępowania do jego podjęcia, 3) od umorzenia postępowania do uchylenia postanowienia o umorzeniu na skutek zażalenia albo na podstawie art. 328 kpk, a także do podjęcia na nowo lub wznowienia umorzonego postępowania na podstawie art. 327 kpk."; 42) § 192 otrzymuje brzmienie: "§ 192. Po otrzymaniu zażalenia na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego oraz o zabezpieczeniu majątkowym prokurator, nie dostrzegając możliwości uchylenia lub zmiany tych postanowień, niezwłocznie przesyła zażalenie wraz z aktami sądowi, który wydał zaskarżone orzeczenie bądź jest właściwy do rozpoznania zażalenia, i przedstawia uzasadniony wniosek o podjęcie stosownego rozstrzygnięcia."; 43) w § 199 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. O podjęciu na nowo i o wznowieniu umorzonego postępowania oraz podjęciu postępowania sprawdzającego zawiadamia się pokrzywdzonego oraz instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, a o wznowieniu - również podejrzanego."; 44) § 2011 otrzymuje brzmienie: "§ 2011. 1. Pismo żądające wszczęcia postępowania przygotowawczego w sprawie, w której uprawomocniło się postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego, właściwy prokurator, nie uwzględniając żądania, przekazuje prokuratorowi nadrzędnemu nad tym, który wydał lub zatwierdził to postanowienie. Jeżeli pismo nie zawiera żadnych nowych okoliczności bądź argumentów podważających zasadność podjętej decyzji, wówczas prokurator nadrzędny udziela składającemu pismo odpowiedzi, informując go o braku podstaw do wszczęcia postępowania przygotowawczego. Odpowiedź powinna zawierać informację o możliwości pozostawienia bez biegu następnych pism w tej samej sprawie, jeżeli nie zostaną przedstawione nowe okoliczności bądź argumenty, podważające zasadność prawomocnego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego. 2. Pismo kwestionujące zasadność prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie właściwy prokurator, nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, przekazuje do rozpoznania prokuratorowi nadrzędnemu nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził to postanowienie. Jeżeli sprawa była rozpoznawana w trybie instancyjnym, pismo to wraz z aktami sprawy należy przekazać do rozpoznania prokuratorowi nadrzędnemu nad prokuratorem, który orzekał w tym trybie (art. 330 § 2 zdanie drugie kpk). Odpowiedź powinna zawierać informację o możliwości pozostawienia bez biegu następnych pism w tej sprawie, jeżeli nie zostaną przedstawione w nich nowe okoliczności bądź argumenty, podważające zasadność prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania. 3. Pismo kwestionujące zasadność prawomocnego postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego przeciwko osobie, będące co do istoty wnioskiem o wznowienie postępowania, przekazuje się do rozpoznania prokuratorowi nadrzędnemu nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził to postanowienie. Pismo informujące o braku podstaw do wydania postanowienia w trybie art. 327 § 2 kpk powinno zawierać także informację o możliwości pozostawienia bez biegu następnych pism w tej sprawie, jeżeli nie zostaną przedstawione w nich nowe okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania. 4. Jeżeli pismo żądające zbadania sprawy w trybie nadzoru służbowego zawiera wniosek o wydanie postanowienia przewidzianego w art. 328 kpk lub potrzeba taka wyłoni się w toku badania sprawy, pismo wraz z aktami i stosownym wnioskiem prokuratury apelacyjnej przekazuje się Prokuraturze Krajowej. Pismo informujące o braku podstaw do wydania postanowienia na podstawie art. 328 kpk podpisuje dyrektor (wicedyrektor) biura Prokuratury Krajowej."; 45) w § 202 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obowiązkiem prokuratora sprawującego nadzór nad postępowaniem przygotowawczym jest zapewnienie sprawnego i zgodnego z przepisami procedury karnej oraz niniejszego regulaminu przebiegu tego postępowania."; 46) w § 203 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Powierzając Policji lub innym organom przeprowadzenie wszczętego przez siebie śledztwa w całości lub określonym zakresie, prokurator udziela wytycznych oraz zakreśla termin do przedstawienia planu śledztwa albo planu czynności śledczych. Plan ten podlega kontroli prokuratora, który w razie potrzeby dokonuje w nim zmian i uzupełnień oraz wskazuje czynności procesowe, których dokona sam lub w których chce uczestniczyć."; 47) uchyla się § 2041; 48) w § 205 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Polecając wszczęcie i przeprowadzenie śledztwa lub dochodzenia, prokurator w pisemnych wytycznych określa czyn przestępny i jego kwalifikację prawną oraz wskazuje czynności, które mają być dokonane, zakreślając termin do przeprowadzenia śledztwa lub dochodzenia."; 49) § 206 otrzymuje brzmienie: "§ 206. 1. W sprawach, w których Policja z własnej inicjatywy wszczęła śledztwo, prokurator podejmuje niezbędne czynności nadzorcze po otrzymaniu odpisu postanowienia o wszczęciu śledztwa, dbając o to, aby odpisy tych postanowień były nadsyłane bezzwłocznie po ich wydaniu. 2. Jeżeli ocena zasadności postanowienia o wszczęciu śledztwa wymaga zapoznania się z materiałami stanowiącymi podstawę do wydania tej decyzji, prokurator bezzwłocznie żąda ich przedstawienia."; 50) po § 206 dodaje się § 2061 w brzmieniu: "§ 2061. W sprawach, w których organ dochodzeniowy wszczął dochodzenie z własnej inicjatywy, prokurator sprawuje nadzór w szczególności poprzez kontrolę zasadności przedstawionych mu do zatwierdzenia postanowień wymienionych w art. 325e § 1 i 2 kpk, a także poprzez rozpoznanie wniosków o przedłużenie czasu trwania dochodzenia do 3 miesięcy."; 51) § 210 otrzymuje brzmienie: "§ 210. W razie potrzeby uzupełnienia zamkniętego śledztwa lub dochodzenia, prokurator wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o zamknięciu śledztwa lub dochodzenia i określa czynności wymagające dokonania."; 52) § 211 i 212 otrzymują brzmienie: "§ 211. Zatwierdzenie postanowienia o odmowie wszczęcia oraz o zawieszeniu postępowania przygotowawczego, o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia, o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, albo aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu następuje na oryginale i odpisie dokumentu, ze wskazaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego prokuratora oraz daty. Odpis zatwierdzonego dokumentu składa się do akt podręcznych. § 212. 1. Jeżeli postanowienie o odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia wymaga zmian i poprawek, prokurator zwraca je organowi prowadzącemu postępowanie w celu ich dokonania lub sam sporządza postanowienie. 2. Jeżeli akt oskarżenia sporządzony przez Policję w dochodzeniu nie odpowiada wymaganiom ustawowym, prokurator poleca poprawić go lub sam go sporządza albo wydaje postanowienie, o którym mowa w art. 331 § 1 kpk."; 53) po § 212 dodaje się § 2121 w brzmieniu: "§ 2121. Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu dochodzenia wobec niewykrycia sprawcy i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw akta sprawy przekazuje się Policji."; 54) § 213 otrzymuje brzmienie: "§ 213. W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 326 § 1 kpk, prokurator sprawdza w szczególności: 1) szybkość i trafność podejmowania pierwszych czynności po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie, 2) sposób dokumentowania ustnych zawiadomień o przestępstwie oraz zasadność wszczynania śledztw i dochodzeń, 3) prawidłowość decyzji o zatrzymaniu osób podejrzanych oraz zawiadomienia prokuratora o tych decyzjach, 4) przestrzeganie terminów śledztw i dochodzeń oraz postępowań sprawdzających."; 55) § 221 otrzymuje brzmienie: "§ 221. 1. Akt oskarżenia przesyła do sądu prokurator apelacyjny, okręgowy lub rejonowy. 2. W piśmie do sądu należy zamieścić: 1) wzmiankę o wysłaniu zawiadomień, o których mowa w art. 334 § 2 kpk, z podaniem ich daty, 2) wzmiankę o przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji sądu, 3) informację o miejscu przechowywania i o przekazaniu do dyspozycji sądu dowodów rzeczowych, których nie dołączono do akt sprawy, oraz o dokonanym zabezpieczeniu majątkowym, 4) wniosek o rozpoznanie wytoczonego równocześnie powództwa cywilnego lub wzmiankę o zgłoszeniu powództwa w toku postępowania przygotowawczego albo wystąpieniu z wnioskiem, o którym mowa w art. 49a kpk. 3. Do akt sprawy należy dołączyć po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego z oskarżonych, a jeżeli oskarżony pozbawiony wolności ma obrońcę - również dla obrońcy. 4. Zwrotne pokwitowanie odbioru zawiadomień, o których mowa w art. 334 § 2 kpk, przesyła się bezzwłocznie po ich otrzymaniu do sądu w ślad za aktem oskarżenia. 5. W razie umieszczenia w akcie oskarżenia wniosku o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy, dokonane uprzednio przez prokuratora z oskarżonym uzgodnienie co do orzeczenia kary lub środka karnego powinno być zawarte w protokole jego wyjaśnień bądź wyrażone w odrębnym dokumencie."; 56) po § 221 dodaje się § 2211 w brzmieniu: "§ 2211. Z aktem oskarżenia przesyła się do wiadomości sądu, oprócz listy ujawnionych pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, także wykaz adresów innych osób wzywanych do sądu; nie dotyczy to adresu oskarżonego."; 57) § 224 otrzymuje brzmienie: "§ 224. 1. Jeżeli zawiadomienie o przestępstwie ściganym z oskarżenia prywatnego nie daje podstaw do wszczęcia postępowania z urzędu, prokurator przekazuje doniesienie właściwemu sądowi, powiadamiając o tym pokrzywdzonego. 2. W sprawie, w której dokonywano czynności przewidzianych w art. 307 kpk, prokurator, nie znajdując podstaw do wszczęcia postępowania z urzędu, wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Pokrzywdzonego poucza się o prawie do złożenia aktu oskarżenia, ze wzmianką, że w wypadku wniesienia przez niego prywatnego aktu oskarżenia materiały sprawy zostaną na jego żądanie przesłane sądowi."; 58) w § 225 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis § 224 ust. 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio."; 59) w § 226 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli w toku postępowania przygotowawczego wszczętego o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego okaże się, że czyn będący przedmiotem postępowania jest przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego, a interes społeczny nie wymaga objęcia oskarżenia, prokurator wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania. W uzasadnieniu postanowienia należy wykazać brak w czynie znamion przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego oraz brak interesu społecznego w kontynuowaniu ścigania z urzędu. Przepis § 224 ust. 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio."; 60) w § 229 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli umowa o obrocie prawnym nie przewiduje bezpośredniej wymiany wniosków o pomoc prawną pomiędzy właściwymi prokuratorami, wnioski te przesyła się w dwóch egzemplarzach bez wskazania adresata do Prokuratury Krajowej, która przesyła je do właściwego organu obcego państwa."; 61) w § 245 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. O zastosowaniu przez sąd i uchyleniu tymczasowego aresztowania wobec obywatela państwa obcego prokurator apelacyjny lub okręgowy bezzwłocznie powiadamia Prokuraturę Krajową oraz wysyła pisemne zawiadomienie bezpośrednio do właściwego terytorialnie urzędu konsularnego lub do właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego. W odniesieniu do obywateli państw obcych, z którymi Rzeczpospolita Polska nie utrzymuje stosunków dyplomatycznych, oraz osób korzystających z prawa azylu zawiadomienie kieruje się do Departamentu Konsularnego i Polonii Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a jego kopię przesyła się do Prokuratury Krajowej."; 62) w § 251 uchyla się ust. 3; 63) § 257 otrzymuje brzmienie: "§ 257. 1. Z przebiegu i wyników rozprawy (posiedzenia) prokurator składa bezzwłocznie sprawozdanie wraz z własną oceną orzeczenia (zarządzenia) przełożonemu, który swoim podpisem pod adnotacją w aktach podręcznych stwierdza przyjęcie sprawozdania. W szczególności prokurator informuje przełożonego o zastosowaniu przez sąd przepisu art. 387 i 397 kpk, czyniąc o tym adnotację w aktach podręcznych. W sprawach rozpoznawanych bez udziału prokuratora zasadność orzeczenia bada i składa sprawozdanie wyznaczony prokurator. 2. Przełożony, niezależnie od oceny prokuratora, może polecić złożenie wniosku o sporządzenie na piśmie uzasadnienia orzeczenia. Wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia orzeczenia, które wydano w sprawie obejmującej więcej niż jednego oskarżonego, powinien wskazywać, którego z oskarżonych dotyczy."; 64) w § 267 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie stwierdzenia w orzeczeniu sądu odwoławczego uchybień wymienionych w art. 439 kpk lub innego rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 523 kpk, wniosek o doręczenie orzeczenia kieruje do sądu odwoławczego odpowiednio naczelnik właściwego wydziału prokuratury apelacyjnej lub okręgowej. W sytuacji, o której mowa w art. 457 § 2 kpk, przy kierowaniu wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem, stosuje się odpowiednio § 257 ust. 2 zdanie drugie."; 65) uchyla się §2811; 66) § 284 otrzymuje brzmienie: "§ 284. 1. Prokurator, podejmując czynności w granicach zakreślonych przepisami Kodeksu postępowania cywilnego i innych ustaw, nie może naruszać zasady swobody kształtowania stosunku cywilnoprawnego, jeżeli treść lub cel tego stosunku nie sprzeciwia się jego istocie, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. 2. Prokurator ocenia samodzielnie przesłanki określone w art. 7 kpc uzasadniające inicjowanie przez niego postępowania cywilnego lub zgłoszenie w nim udziału. Jeżeli w postępowaniu przed sądem strony mają zapewnioną ochronę prawną, udział prokuratora w postępowaniu mogą uzasadniać wyjątkowe okoliczności."; 67) w § 285 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, gdy zachodzi potrzeba udziału prokuratora w postępowaniu odwoławczym w sprawie, w której prokurator rejonowy lub okręgowy uczestniczył przed sądem I instancji."; 68) § 287 otrzymuje brzmienie: "§ 287. Powództwo na rzecz Skarbu Państwa o orzeczenie na podstawie art. 412 kc przepadku przedmiotu świadczenia lub jego wartości prokurator wytacza w każdej sprawie, w której zebrany w postępowaniu karnym materiał dowodowy to uzasadnia. Wytoczenie takiego powództwa przez reprezentanta Skarbu Państwa prokurator może inicjować tylko w wyjątkowych wypadkach."; 69) § 288 otrzymuje brzmienie: "§ 288. W sprawach o roszczenia majątkowe prokurator przed wytoczeniem powództwa powinien zwrócić się na piśmie do osoby obowiązanej o dobrowolne spełnienie świadczenia w zakreślonym terminie."; 70) § 289 otrzymuje brzmienie: "§ 289. Powództwo określone w art. 57 kpc powinno być wytoczone zwłaszcza wtedy, gdy zachodzi potrzeba ustalenia na podstawie art. 58 kc nieważności umów sprzecznych z prawem albo zawartych w celu obejścia prawa."; 71) § 292 otrzymuje brzmienie: "§ 292. 1. Zgłoszenie udziału prokuratora w toczącym się postępowaniu jest wskazane w szczególności w sprawach: 1) jeżeli okoliczności sprawy wskazują na to, że przedmiot postępowania sądowego ma charakter fikcyjny lub strony dążą do obejścia prawa, 2) przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej przez funkcjonariusza państwowego przy wykonywaniu powierzonych mu czynności, 3) o stwierdzenie nieważności czynności prawnej zbycia nieruchomości (art. 58 kc w związku z art. 189 kpc), 4) związanych z ochroną dóbr kultury i ochroną praw autorskich, 5) o zwolnienie od egzekucji przedmiotów majątkowych zajętych w postępowaniu karnym, o ile prokurator nie jest jednym z pozwanych, 6) związanych z ochroną rodziny, 7) przeciwko sprawcom szkód na osobie lub mieniu, wywołanych szczególnie drastycznym działaniem sprawców, 8) o roszczenia związane z ochroną środowiska naturalnego. 2. Prokurator zgłasza także udział w sprawie, w której sąd zawiadomił go, w trybie art. 59 kpc, o uznaniu jego udziału za potrzebny; niezgłoszenie udziału w takiej sprawie może nastąpić tylko w wyjątkowych wypadkach. 3. W sprawach, w których postępowanie sądowe toczy się z inicjatywy prokuratora oraz w których wstąpił on do toczącego się już postępowania - jego udział w rozprawach sądowych jest obowiązkowy."; 72) § 294 otrzymuje brzmienie: "§ 294. O niewstąpieniu do sprawy, w której prokurator otrzymał zawiadomienie z sądu, należy sąd zawiadomić. Prokurator bezzwłocznie zawiadamia sąd również o odstąpieniu od udziału w sprawie."; 73) § 296 otrzymuje brzmienie: "§ 296. W sprawach z zakresu prawa rodzinnego prokurator wytacza powództwo zwłaszcza wówczas, gdy osoba uprawniona na skutek nieporadności lub z innych ważnych względów nie jest w stanie dochodzić swoich roszczeń bądź też uchyla się od ich dochodzenia ze szkodą dla interesu społecznego."; 74) § 297 otrzymuje brzmienie: "§ 297. Udział prokuratora w postępowaniu z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego wskazany jest w szczególności w sprawach: 1) o unieważnienie albo o ustalenie istnienia lub nieistnienia małżeństwa, 2) o zaprzeczenie ojcostwa i macierzyństwa, o unieważnienie uznania dziecka i ustalenie bezwzględnej nieważności uznania dziecka, 3) o orzeczenie przysposobienia przez cudzoziemców lub obywateli polskich zamieszkałych za granicą, 4) o rozwiązanie przysposobienia, 5) o odebranie osoby podlegającej władzy rodzicielskiej lub pozostającej pod opieką."; 75) § 299 otrzymuje brzmienie: "§ 299. W postępowaniu odwoławczym prokurator bierze udział w sprawach, które toczyły się przed sądem I instancji z jego udziałem, chyba że udział ten jest niecelowy."; 76) § 300 otrzymuje brzmienie: "§ 300. Kasację od orzeczenia sądu drugiej instancji sporządza i wnosi właściwy prokurator okręgowy lub apelacyjny, przedstawiając bezzwłocznie akta sprawy Prokuraturze Krajowej."; 77) § 309 otrzymuje brzmienie: "§ 309. W postępowaniu w sprawach o wykroczenie prokurator może: 1) prowadzić czynności wyjaśniające lub zlecać je Policji, 2) na wniosek uprawnionego organu wydać polecenie przeprowadzenia przeszukania, a także zatwierdzić przeszukanie przeprowadzone w warunkach niecierpiących zwłoki bez jego polecenia, 3) stosować środki przymusu, o których mowa w art. 49 i 50 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, 4) sporządzić wniosek o ukaranie do sądu bądź wstąpić do postępowania wszczętego na podstawie wniosku wniesionego przez innego oskarżyciela i w sprawach tych pełnić funkcje oskarżyciela publicznego, 5) wnosić środki odwoławcze, niezależnie od wcześniejszego udziału w sprawie, 6) kierować wnioski o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania do właściwego sądu w razie stwierdzenia przewidzianych prawem podstaw."; 78) uchyla się § 310; 79) § 318 otrzymuje brzmienie: "§ 318. Wpływające do prokuratury skargi i wnioski, o których mowa w art. 227 i 241 kpa, podlegają załatwieniu zgodnie z przepisami działu VIII tego kodeksu oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. Nr 5, poz. 46).". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 79, poz. 372, z 1996 r. Nr 131, poz. 619, z 1998 r. Nr 111, poz. 698 i Nr 124, poz. 822 oraz z 2001 r. Nr 1, poz. 11. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 23 września 2003 r. sygn. akt K 20/02 (Dz. U. Nr 170, poz. 1660) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Safjan - przewodniczący, Wiesław Johann, Ewa Łętowska - sprawozdawca, Andrzej Mączyński, Jerzy Stępień, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 23 września 2003 r.: 1) wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności: - art. 160 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 169, poz. 1387) w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza roszczenie o odszkodowanie za niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej do rzeczywistej szkody, z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, - art. 260 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452 oraz z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984 i Nr 169, poz. 1387) w zakresie, w jakim przepis ten ogranicza roszczenie o odszkodowanie za niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej do rzeczywistej szkody, z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, 2) pytania prawnego Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie I Wydział Cywilny: - czy art. 160 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego ograniczający roszczenie o odszkodowanie służące podmiotowi, który poniósł szkodę na skutek naruszenia art. 156 § 1 tego Kodeksu albo stwierdzenia nieważności takiej decyzji, do poniesionej rzeczywiście szkody jest zgodny z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: 1. Art. 160 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.) oraz art. 260 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.) w części ograniczającej odszkodowanie za niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej do rzeczywistej szkody, są niezgodne z art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Punkt pierwszy znajduje zastosowanie do szkód powstałych od dnia 17 października 1997 r., to jest od daty wejścia w życie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Marek Safjany, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, Andrzej Mączyński, Jerzy Stępień Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 171, poz. 1661) Art. 1. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) udzielanie gwarancji i poręczeń kredytowych, określonych w planie finansowym, w tym na wznowienie produkcji w gospodarstwach rolnych i działach specjalnych produkcji rolnej, poszkodowanych w związku z klęską suszy, gradobicia, nadmiernych opadów atmosferycznych, wymarznięcia, powodzi, huraganu, pożaru, plagi gryzoni lub osuwisk ziemi,"; 2) po art. 3c dodaje się art. 3d w brzmieniu: "Art. 3d. Agencja przeprowadza szkolenia rolników związane z realizacją jej zadań."; 3) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Agencji określający jej organizację, w tym siedziby oddziałów regionalnych i biur powiatowych Agencji, a także sposób i tryb działania Rady Agencji, o której mowa w art. 6, kierując się odpowiednio zakresem zadań Agencji i Rady Agencji oraz potrzebą zapewnienia ich sprawnego funkcjonowania."; 4) w art. 5a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W ramach Agencji wyodrębnia się: 1) Centralę Agencji, 2) oddziały regionalne działające w każdym województwie, 3) biura powiatowe działające w każdym powiecie, z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W miastach na prawach powiatu nie tworzy się biur powiatowych.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Biurem powiatowym kieruje kierownik powoływany i odwoływany przez dyrektora oddziału regionalnego.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Agencji, dyrektorzy oddziałów regionalnych i kierownicy biur powiatowych wydają decyzje administracyjne w zakresie określonym w odrębnych przepisach.", e) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W postępowaniu administracyjnym organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do dyrektorów oddziałów regionalnych jest Prezes Agencji, a w stosunku do kierowników biur powiatowych - dyrektor oddziału regionalnego."; 5) w art. 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przychodami Agencji są: 1) środki budżetowe określone corocznie w ustawie budżetowej, 2) odsetki od lokat bankowych, 3) środki uzyskane w ramach bezzwrotnej i kredytowej pomocy zagranicznej, 4) inne wpływy."; 6) po art. 10b dodaje się art. 10c-10f w brzmieniu: "Art. 10c. Prezes Agencji może umarzać w całości lub w części, rozkładać na raty lub odraczać termin spłat wierzytelności Agencji dotyczących środków Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa, zwanych dalej "wierzytelnościami Funduszu". Art. 10d. 1. Wierzytelność Funduszu może być umorzona, jeżeli wystąpi co najmniej jedna z następujących przesłanek: 1) wierzytelności Funduszu nie odzyskano w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego albo upadłościowego lub 2) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji wierzytelności Funduszu lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne, lub 3) nie można ustalić miejsca zamieszkania lub pobytu dłużnika będącego osobą fizyczną albo dłużnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym umorzenie, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" do celów naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, lub 4) egzekucja wierzytelności Funduszu zagraża ważnym interesom dłużnika, w tym jego egzystencji, w przypadku gdy dłużnik: a) poniósł szkody spowodowane klęską suszy, gradobicia, nadmiernych opadów atmosferycznych, wymarznięcia, powodzi, osuwisk ziemi, huraganu, pożaru lub plagi gryzoni, z wyłączeniem szkód powstałych w budynkach, b) stał się niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, lub 5) dłużnik będący osobą prawną został wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego, przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować wierzytelność Funduszu, a odpowiedzialność z tytułu wierzytelności Funduszu nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie. 2. Umorzenie wierzytelności Funduszu, za którą dłużnicy są odpowiedzialni solidarnie, może nastąpić, jeżeli okoliczności uzasadniające umorzenie zachodzą co do wszystkich dłużników. 3. W przypadku gdy kwota podlegająca umorzeniu przekracza 15.000 złotych, umorzenie wierzytelności Funduszu wymaga zgody ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 4. Umorzenie wierzytelności Funduszu następuje na wniosek dłużnika, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Prezes Agencji może umorzyć wierzytelność Funduszu bez wniosku dłużnika w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5. 6. W przypadku gdy kwota podlegająca umorzeniu przekracza 15.000 zł, informacja o tym umorzeniu, obejmująca imię, nazwisko, miejsce zamieszkania (miejscowość) dłużnika, cel kredytowania, przesłankę oraz kwotę umorzenia, jest informacją publiczną w rozumieniu przepisów o dostępie do informacji publicznej i jest niezwłocznie udostępniana w Biuletynie Informacji Publicznej. Art. 10e. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 10d ust. 4, powinien zawierać w szczególności: 1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, 2) kwotę zadłużenia, z wyodrębnieniem odsetek, 3) podanie przyczyn ubiegania się o umorzenie całości lub części zadłużenia, 4) informację o aktualnej sytuacji majątkowej dłużnika, 5) informację, czy wnioskodawcy umarzano już wierzytelność Agencji - z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wniosek o częściowe umorzenie wierzytelności Funduszu, oprócz elementów określonych w ust. 1, powinien zawierać także: 1) proponowane terminy i kwoty spłaty zadłużenia, 2) wskazanie źródeł pokrycia spłat zadłużenia w terminach, o których mowa w pkt 1. 3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 i 2, wnioskodawca dołącza dokumenty potwierdzające lub uzasadniające okoliczności, o których mowa w art. 10d ust. 1 pkt 1, 2 i 4. 4. W przypadku, o którym mowa w art. 10d ust. 1 pkt 4 lit. a), dłużnik składa wniosek za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na miejsce powstania szkody, który potwierdza wysokość szkód poniesionych przez dłużnika w wyniku klęski, oszacowanych przez komisję powołaną przez wojewodę. Wojewoda przesyła Prezesowi Agencji wniosek dłużnika wraz z protokołem oszacowania szkód sporządzonym przez komisję. 5. W przypadku, o którym mowa w art. 10d ust. 1 pkt 4 lit. b), dłużnik dołącza do wniosku potwierdzające niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym prawomocne orzeczenie lekarskie o: 1) stałej lub długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) albo 2) całkowitej niezdolności do pracy, wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609). 6. W przypadku złożenia wniosku bez kompletu wymaganych dokumentów Prezes Agencji zwraca się do wnioskodawcy o ich uzupełnienie w terminie 14 dni. 7. W przypadku niedotrzymania przez wnioskodawcę terminu, o którym mowa w ust. 6, wniosek nie podlega rozpatrzeniu i jest zwracany wnioskodawcy. Art. 10f. 1. Umorzenie wierzytelności Funduszu albo odroczenie lub rozłożenie spłaty wierzytelności Funduszu na raty następuje na podstawie umowy zawartej między Agencją a dłużnikiem. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności: 1) warunki spłaty pozostałej części wierzytelności Funduszu - w przypadku umorzenia tej wierzytelności w części, 2) warunki i terminy spłaty wierzytelności Funduszu - w przypadku odroczenia lub rozłożenia spłaty tej wierzytelności na raty. 3. W sprawach nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy prawa cywilnego.". Art. 2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienionych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, o ile nie są z nią sprzeczne, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592 i Nr 166, poz. 1611. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 171, poz. 1664) Art. 1. W ustawie z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wymagania, jakim powinny odpowiadać wyroby z metali szlachetnych zgłaszane do badania i cechowania, tryb zgłaszania, metody badania i cechowania tych wyrobów oraz wzory cech probierczych, uwzględniając w szczególności obowiązki podmiotów zobowiązanych do zgłaszania wyrobów, sposób określania zawartości metali szlachetnych w tych wyrobach, kryteria doboru cech probierczych do rodzaju wyrobów oraz opis wizerunków cech,"; 2) w art. 6 po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. W określonych przypadkach cecha probiercza może być zastąpiona w obrocie świadectwem badania. 4. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, o których mowa w ust. 3, uwzględniając przyczyny niepozwalające na oznaczenie wyrobu cechą probierczą, w szczególności polegające na możliwości uszkodzenia wyrobu podczas cechowania, braku miejsca na umieszczenie cechy oraz wykonaniu elementów wyrobu z metalu nieszlachetnego."; 3) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do obrotu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wprowadzone wyłącznie wyroby z metali szlachetnych oznaczone: 1) polskimi cechami probierczymi, 2) cechami probierczymi, których obowiązek uznawania wynika z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych, 3) cechami probierczymi, na podstawie których dopuszczono wyroby z metali szlachetnych do obrotu w krajach członkowskich Unii Europejskiej."; 4) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. Sprzedawcy wyrobów z metali szlachetnych i złotnicy są obowiązani wywiesić w miejscu widocznym dla klientów wzory cech probierczych wyrobów znajdujących się w sprzedaży."; 5) w art. 15: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, jest sprawowany w szczególności poprzez kontrole przeprowadzane przez pracowników administracji probierczej, którzy po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia są uprawnieni do: 1) wstępu na teren nieruchomości lub pomieszczeń, w których jest prowadzone przetwórstwo, naprawa lub obrót wyrobami z metali szlachetnych, 2) sprawdzania dokumentów potwierdzających rejestrację prowadzonej działalności gospodarczej, 3) zbierania ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli, 4) gromadzenia i zabezpieczania dowodów naruszenia przepisów ustawy, 5) legitymowania osób, w uzasadnionych przypadkach, w celu ustalenia ich tożsamości.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Kontrola, o której mowa w ust. 2, dotyczy przestrzegania przepisów ustawy przez osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, prowadzące przetwórstwo, naprawę lub obrót wyrobami z metali szlachetnych, zwane dalej "kontrolowanymi". 4. Kontrolowani są uprawnieni do: 1) uzyskania informacji o swoich prawach oraz o zakresie przeprowadzanej kontroli, 2) obecności podczas wszystkich czynności kontrolnych dokonywanych przez pracowników urzędów probierczych, 3) podpisania protokołu kontroli albo podania, w ciągu 7 dni od dnia doręczenia protokołu, pisemnego uzasadnienia przyczyny odmowy jego podpisania."; 6) po art. 15 dodaje się art. 15a i 15b w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Organy administracji probierczej współdziałają, w zakresie sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przepisów ustawy, z innymi jednostkami administracji publicznej uprawnionymi do kontroli. 2. Organy lub upoważnieni pracownicy administracji probierczej mogą wezwać, w uzasadnionych przypadkach, także ustnie, do pomocy funkcjonariuszy Policji, jeżeli natrafią na opór, który uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie kontroli. Art. 15b. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób przeprowadzania kontroli oraz wzory upoważnień do kontroli, legitymacji i protokołów, uwzględniając w szczególności: 1) zakres przeprowadzania kontroli, w tym zakres udostępniania wyrobów z metali szlachetnych oraz dokumentacji związanej z przetwórstwem, naprawami i obrotem tymi wyrobami, a także zabezpieczenia dowodów naruszenia ustawy, 2) zakres współdziałania z jednostkami administracji publicznej oraz z Policją."; 7) w art. 17 po pkt 3 dodaje się przecinek oraz pkt 4 w brzmieniu: "4) uniemożliwia organom administracji probierczej wykonywanie ich zadań w zakresie sprawowania nadzoru przez: a) utrudnianie wstępu na teren nieruchomości lub pomieszczeń, b) odmowę udostępnienia dokumentów, o których mowa w art. 6 ust. 3 i art. 7 ust. 3, c) uniemożliwianie gromadzenia i zabezpieczania dowodów naruszenia przepisów ustawy"; 8) po art. 19 dodaje się art. 19a w brzmieniu : "Art. 19a. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 3 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 9) w art. 1 w ust. 1, w art. 8 w ust. 2 oraz w art. 17 w pkt 1 skreśla się wyraz "handlowego". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1286 oraz z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI I MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 10 września 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu współdziałania zakładów opieki zdrowotnej ze służbą zdrowia w zakładach karnych i aresztach śledczych w zapewnieniu świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności (Dz. U. Nr 171, poz. 1665) Na podstawie art. 115 § 10 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zakłady opieki zdrowotnej współdziałają z zakładami opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności na zasadach: 1) równego traktowania obywateli; 2) minimalizacji czasu oraz zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych uzależnionych jedynie od stanu zdrowia osoby pozbawionej wolności, w tym także korzystającej z przepustki lub czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego lub aresztu śledczego, zwanych dalej "zakładem karnym"; 3) uwzględnienia potrzeby zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego w przypadku osób tymczasowo aresztowanych. § 2. Zakres współdziałania zakładów opieki zdrowotnej z zakładami opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności wyznaczają: 1) potrzeby udzielenia świadczeń zdrowotnych niezbędnych ze względu na stan zdrowia osoby pozbawionej wolności; 2) możliwości służby zdrowia w zakładach karnych do udzielenia osobie pozbawionej wolności świadczeń zdrowotnych niezbędnych ze względu na stan jej zdrowia. § 3. 1. Dyrektor zakładu karnego, na wniosek kierownika zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, podejmuje decyzję o skierowaniu osoby pozbawionej wolności do zakładu opieki zdrowotnej albo uzgadnia z kierownikiem tego zakładu warunki, w jakich świadczenie zdrowotne będzie udzielone tej osobie na terenie zakładu karnego. 2. W przypadku, o którym mowa w art. 115 § 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, zwanej dalej "Kodeksem", decyzję podejmuje lekarz. § 4. W przypadkach, o których mowa w art. 115 § 5 pkt 2 Kodeksu, kierownik zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności uzgadnia z kierownikiem zakładu opieki zdrowotnej, położonego najbliżej zakładu karnego, termin i miejsce udzielenia osobie pozbawionej wolności świadczenia zdrowotnego. § 5. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 115 § 5 pkt 3 Kodeksu, zakład opieki zdrowotnej udziela świadczeń zdrowotnych: 1) na wniosek osoby pozbawionej wolności, legitymującej się dokumentem uprawniającym do korzystania z przepustki lub z czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego, oraz 2) jeżeli w miejscowości, w której znajduje się zakład opieki zdrowotnej, nie ma zakładu karnego, o ile nie zachodzi przypadek określony w art. 115 § 5 pkt 1 Kodeksu. 2. Jeżeli osoba pozbawiona wolności w przypadku, o którym mowa w ust. 1, wymaga: 1) umieszczenia w szpitalu, 2) pobytu w szpitalu przez okres czasu dłuższy niż to określa przepustka lub czasowe zezwolenie na opuszczenie zakładu karnego - kierownik zakładu opieki zdrowotnej, w którym przebywa ta osoba, bezzwłocznie powiadamia o tym fakcie dyrektora zakładu karnego, który wystawił dokument, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. § 6. 1. Jeżeli zachodzi konieczność konwojowania przez funkcjonariuszy Służby Więziennej osoby pozbawionej wolności przebywającej w zakładzie opieki zdrowotnej, konwojowanie następuje w sposób ustalony przez dyrektora zakładu karnego w porozumieniu z kierownikiem zakładu opieki zdrowotnej. 2. Określając sposób konwojowania, uwzględnia się w szczególności potrzebę zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom i pracownikom zakładu opieki zdrowotnej. 3. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności uzgadnia z kierownikiem zakładu opieki zdrowotnej, w którym przebywa konwojowana osoba pozbawiona wolności, termin oraz sposób przeniesienia tej osoby do odpowiedniego ze względu na stan zdrowia zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności. § 7. Kierownik zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności bezzwłocznie informuje dyrektora zakładu karnego o ustaleniach, o których mowa w § 4 i § 6 ust. 3. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 171, poz. 1666) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się kryteria i sposób klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych, stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Klasyfikację substancji i preparatów chemicznych dokonaną na podstawie dotychczasowych przepisów należy dostosować do przepisów rozporządzenia do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i sposobu klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1172). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1666) KRYTERIA I SPOSÓB KLASYFIKACJI SUBSTANCJI I PREPARATÓW CHEMICZNYCH SPIS TREŚCI Część 1. OGÓLNE KRYTERIA KLASYFIKACJI Część 2. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNYCH 1. Wstęp 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia 2.1. Substancje i preparaty wybuchowe 2.2. Substancje i preparaty o właściwościach utleniających 2.3. Substancje i preparaty skrajnie łatwo palne 2.4. Substancje i preparaty wysoce łatwo palne 2.5. Substancje i preparaty łatwo palne 2.6. Inne właściwości fizykochemiczne Część 3. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE TOKSYCZNOŚCI 1. Wstęp 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia 2.1. Substancje i preparaty bardzo toksyczne 2.2. Substancje i preparaty toksyczne 2.3. Substancje i preparaty szkodliwe 2.4. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R48 2.5. Substancje i preparaty żrące 2.6. Substancje i preparaty drażniące 2.7. Substancje i preparaty uczulające 2.8. Inne właściwości toksyczne Część 4. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE ANALIZY SKUTKÓW SPECYFICZNYCH DLA ZDROWIA CZŁOWIEKA 1. Wstęp 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia 2.1. Substancje rakotwórcze 2.2. Substancje mutagenne 2.3. Substancje działające szkodliwie na rozrodczość 2.4. Procedura klasyfikacji preparatów Część 5. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE ANALIZY SKUTKÓW DZIAŁANIA NA ŚRODOWISKO 1. Wstęp 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia 2.1. Środowisko wodne 2.2. Biosystemy inne niż środowisko wodne Część 6. PRZYPADKI SPECJALNE: PREPARATY 1. Preparaty gazowe (mieszaniny gazów) 2. Stopy metali, preparaty zawierające polimery, preparaty zawierające elastomery 3. Nadtlenki organiczne Część 7. KLASYFIKACJA PREPARATÓW NA PODSTAWIE ZAWARTOŚCI NIEBEZPIECZNYCH SKŁADNIKÓW 1. Metody oceny zagrożeń dla zdrowia człowieka 1.1. Wstęp 1.2. Procedura oceny zagrożeń dla zdrowia człowieka 1.3. Wartości graniczne stężeń stosowane do klasyfikacji preparatów w zakresie zagrożeń dla zdrowia człowieka 2. Metody oceny zagrożeń dla środowiska 2.1. Wstęp 2.2. Procedura oceny zagrożeń dla środowiska 2.3. Wartości graniczne stężeń stosowane do klasyfikacji preparatów w zakresie zagrożeń dla środowiska 2.4. Metody badań stosowanych do oceny zagrożeń dla środowiska wodnego Część 8. ZWROTY WSKAZUJĄCE RODZAJ ZAGROŻENIA ORAZ ICH NUMERY Część 1. OGÓLNE KRYTERIA KLASYFIKACJI 1. Celem klasyfikacji jest określenie wszystkich właściwości substancji i preparatów, które mogą stwarzać zagrożenia podczas normalnego ich stosowania lub użytkowania - toksyczności, właściwości fizykochemicznych i ekotoksyczności. Analizie poddaje się wszystkie rodzaje zagrożeń. Oznacza to w szczególności, że zaklasyfikowanie substancji lub preparatu zgodnie z postanowieniami części 3 pkt 2.1 nie powoduje, że punkty takie jak w części 3 pkt 2.2 lub pkt 2.4 mogą być pominięte. 2. Substancje lub preparaty, po określeniu ich właściwości powodujących zagrożenie, zostają następnie oznakowane w celu wskazania tego zagrożenia (zagrożeń) dla ochrony zdrowia człowieka, zarówno użytkownika, jak i innych osób oraz dla środowiska. 3. Do kategorii substancji i preparatów określonych w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych, zwanej dalej "ustawą", klasyfikuje się następujące substancje i preparaty: a) ciała stałe, ciecze i materiały o konsystencji pasty lub żelu, które w wyniku reakcji egzotermicznej (również bez udziału tlenu z powietrza) gwałtownie wydzielają gazy, oraz takie materiały, które w określonych warunkach badania detonują, ulegają szybkiej deflagracji lub wybuchają podczas podgrzewania w częściowo zamkniętej przestrzeni, klasyfikuje się jako substancje i preparaty o właściwościach wybuchowych, b) substancje i preparaty, których reakcje wywołane kontaktem z innymi substancjami, w szczególności łatwo palnymi, są reakcjami wysoce egzotermicznymi, klasyfikuje się jako substancje i preparaty o właściwościach utleniających, c) substancje i preparaty w stanie ciekłym o wyjątkowo niskiej temperaturze zapłonu i wyjątkowo niskiej temperaturze wrzenia oraz substancje i preparaty w stanie gazowym, które w normalnych warunkach ciśnienia i temperatury palą się w kontakcie z powietrzem, klasyfikuje się jako substancje i preparaty skrajnie łatwo palne, d) jako substancje i preparaty wysoce łatwopalne klasyfikuje się: - substancje i preparaty, które w normalnych warunkach ciśnienia i temperatury, w kontakcie z powietrzem mogą nagrzewać się i w konsekwencji tego zapalić się bez dostarczenia energii, - substancje i preparaty w stanie stałym, które w wyniku krótkotrwałego kontaktu ze źródłem zapłonu mogą zapalić się i proces palenia się lub tlenia trwa nadal po usunięciu źródła zapłonu, - substancje i preparaty w stanie ciekłym o bardzo niskiej temperaturze zapłonu, - substancje i preparaty, które w kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem wydzielają skrajnie łatwo palne gazy w niebezpiecznych ilościach, e) substancje i preparaty w stanie ciekłym o niskiej temperaturze zapłonu klasyfikuje się jako substancje i preparaty łatwo palne, f) substancje i preparaty, które w przypadku spożycia, wchłonięcia drogą oddechową lub przez skórę ich bardzo małych ilości mogą spowodować zgon albo ostre lub przewlekłe niekorzystne skutki dla zdrowia człowieka, klasyfikuje się jako substancje i preparaty bardzo toksyczne, g) substancje i preparaty, które w przypadku spożycia, wchłonięcia drogą oddechową lub przez skórę ich małych ilości mogą spowodować zgon albo ostre lub przewlekłe niekorzystne skutki dla zdrowia człowieka, klasyfikuje się jako substancje i preparaty toksyczne, h) substancje i preparaty, które w przypadku spożycia, wchłonięcia drogą oddechową lub przez skórę mogą spowodować zgon albo ostre lub przewlekłe niekorzystne skutki dla zdrowia człowieka, klasyfikuje się jako substancje i preparaty szkodliwe, i) substancje i preparaty, które w zetknięciu z żywymi tkankami mogą powodować ich zniszczenie, klasyfikuje się jako substancje i preparaty żrące, j) substancje i preparaty niewykazujące działania żrącego, które w przypadku krótkotrwałego, długotrwałego lub wielokrotnego kontaktu ze skórą lub błoną śluzową mogą powodować ich stany zapalne, klasyfikuje się jako substancje i preparaty drażniące, k) substancje i preparaty, które w przypadku wchłonięcia do organizmu drogą oddechową lub przez skórę mogą wywoływać stan nadwrażliwości, a kolejne narażenie na substancję spowoduje niekorzystne dla zdrowia człowieka charakterystyczne skutki, klasyfikuje się jako substancje i preparaty uczulające, l) substancje i preparaty, które w przypadku spożywania, wchłaniania drogą oddechową lub przez skórę mogą być przyczyną raka lub wzrostu częstości jego występowania, klasyfikuje się jako substancje i preparaty rakotwórcze, ł) substancje i preparaty, które w przypadku spożywania, wchłaniania drogą oddechową lub przez skórę mogą być przyczyną dziedzicznych wad genetycznych lub wzrostu częstości ich występowania, klasyfikuje się jako substancje i preparaty mutagenne, m) substancje i preparaty, które w przypadku spożywania, wchłaniania drogą oddechową lub przez skórę mogą być przyczyną szkodliwych skutków u potomstwa, innych niż wady genetyczne, lub wzrostu częstości występowania takich skutków oraz zaburzeń funkcji lub możliwości rozrodczych u człowieka, klasyfikuje się jako substancje i preparaty działające szkodliwie na rozrodczość, n) substancje i preparaty, które po przedostaniu się do środowiska stwarzają lub mogą stwarzać natychmiastowe lub opóźnione zagrożenie dla jednego lub większej liczby składników środowiska, klasyfikuje się jako substancje i preparaty niebezpieczne dla środowiska. 4. Substancjom i preparatom należącym do określonych kategorii niebezpieczeństwa przypisuje się symbole określające zagrożenie, podane w tabeli I: Tabela I. Symbole zagrożenia ZagrożenieSymbol zagrożenia Substancje i preparaty wybuchoweE Substancje i preparaty utleniająceO Substancje i preparaty skrajnie łatwo palneF+ Substancje i preparaty wysoce łatwo palneF Substancje i preparaty bardzo toksyczneT+ Substancje i preparaty toksyczneT Substancje i preparaty szkodliweXn Substancje i preparaty żrąceC Substancje i preparaty drażniąceXi Substancje i preparaty niebezpieczne dla środowiskaN*) *) Substancjom i preparatom niebezpiecznym dla środowiska z przypisanymi wyłącznie zwrotami wskazującymi rodzaj zagrożenia R52, R53 lub w niektórych przypadkach R59 nie przypisuje się symbolu określającego zagrożenie N. Substancjom i preparatom o działaniu uczulającym przypisuje się symbole Xn lub Xi. Substancjom i preparatom rakotwórczym, mutagennym i działającym szkodliwie na rozrodczość przypisuje się symbole T lub Xn. Zagrożenia te oraz zagrożenia wynikające z innych niebezpiecznych właściwości substancji lub preparatu są wyrażone również bardziej szczegółowo za pomocą zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia. Symbole i zwroty są wykorzystywane w celu określenia oznakowania substancji lub preparatu zgodnie z przepisami dotyczącymi oznakowania opakowań substancji i preparatów niebezpiecznych. 5. Podstawą klasyfikacji substancji chemicznych są: 1) w przypadku substancji nowych - dane zawarte w dokumentacji, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, oraz dane zawarte w informacjach, o których mowa w art. 20 ustawy, i wyniki badań; klasyfikacja musi być poddana rewizji w przypadku, jeżeli jest to konieczne w świetle dodatkowych dostępnych informacji, 2) w przypadku pozostałych substancji - dane uzyskane z innych źródeł, którymi mogą być w szczególności wyniki wcześniej wykonanych badań, informacje wymagane na mocy umów międzynarodowych dotyczących transportu niebezpiecznych substancji, informacje uzyskane z piśmiennictwa naukowego oraz informacje wynikające z praktyki, dostarczone przez służby bezpieczeństwa i higieny pracy. W razie potrzeby pod uwagę bierze się również zweryfikowane naukowo wyniki analiz struktura - aktywność biologiczna i ocenę ekspertów. 6. Podstawą klasyfikacji preparatów chemicznych są: 1) w zakresie właściwości fizykochemicznych: - wyniki badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, - w przypadku preparatów występujących w postaci gazu, do określenia stopnia łatwopalności i właściwości utleniających można stosować metody obliczeniowe zawarte w części 6 w pkt 1, - w przypadku preparatów niewystępujących w postaci gazu, zawierających nadtlenki organiczne, do określenia właściwości utleniających stosuje się metody obliczeniowe zawarte w części 2 pkt 2.2, stężenie wolnego tlenu w nadtlenku organicznym lub w preparacie zawierającym nadtlenek organiczny określa się metodą obliczeniową zawartą w części 6 pkt 3, 2) w zakresie danych dotyczących szkodliwego działania na zdrowie człowieka: - wyniki badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy lub przez zastosowanie klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, o której mowa w części 7, - w przypadku działania rakotwórczego, mutagennego i szkodliwego na rozrodczość - jedynie przez zastosowanie klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, - w przypadku przypisania zwrotu R65 zgodnie z zasadami określonymi w części 3 pkt 2.3, 3) w zakresie danych dotyczących szkodliwego działania na środowisko: - w przypadku toksyczności dla środowiska wodnego wyniki badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy lub przez zastosowanie klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, o której mowa w części 7, - w przypadku oceny potencjalnej (lub rzeczywistej) zdolności do biokumulacji oznaczenie wartości log Pow (logarytm współczynnika podziału n-oktanol-woda) lub BCF (współczynnik biokoncentracji), lub poprzez ocenę zdolności do rozkładu przez zastosowanie klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, o której mowa w części 7, - w przypadku zagrożenia dla warstwy ozonowej przez zastosowanie klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, o której mowa w części 7. Uwaga dotycząca przeprowadzania badań na zwierzętach Postępowanie ze zwierzętami używanymi do doświadczeń i procedury badań na zwierzętach w celu uzyskania wyników doświadczalnych określają odrębne przepisy. 7. Stosowanie kryteriów klasyfikacji w przypadku substancji Kryteria klasyfikacji przedstawione w załączniku stosuje się bezpośrednio, jeżeli dane, o których mowa w pkt 5, otrzymano za pomocą metod zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. W innych przypadkach dostępne dane ocenia się przez porównanie zastosowanych metod badań z metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy oraz z regułami wymienionymi w załączniku. W przypadkach gdy pojawiają się wątpliwości dotyczące zastosowania odpowiednich kryteriów, szczególnie w przypadkach gdy dotyczy to konieczności dokonania oceny przez ekspertów, producent, dystrybutor lub importer mają obowiązek zaklasyfikować substancję tymczasowo, na podstawie oceny posiadanych danych przez kompetentnego eksperta. W tych przypadkach gdy zastosowano taką procedurę i pojawiają się wątpliwości, można zwrócić się do Biura do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych, zwanego dalej "Biurem", z propozycją wprowadzenia takiej substancji do wykazu substancji niebezpiecznych, o którym mowa w art. 4 ust. 3 ustawy, zwanego dalej "wykazem". W propozycji zamieszcza się odpowiednie wyniki badań tej substancji. Z odpowiednią propozycją można się zwrócić do Biura, także w tych przypadkach, gdy posiadane dane wskazują, że klasyfikacja i oznakowanie danej substancji zamieszczone w wykazie nie są prawidłowe. Klasyfikacja substancji zawierających zanieczyszczenia, substancje dodatkowe lub znane poszczególne składniki Zidentyfikowane zanieczyszczenia, dodatki oraz indywidualne składniki bierze się pod uwagę, jeżeli ich stężenia są większe lub równe od przedstawionych poniżej wartości granicznych (jeżeli w wykazie nie zostały wskazane wartości mniejsze): 1) 0,1 % w przypadku substancji zaklasyfikowanych jako bardzo toksyczne, toksyczne, rakotwórcze (kategoria 1 lub 2), mutagenne (kategoria 1 lub 2), działające szkodliwie na rozrodczość (kategoria 1 lub 2) lub niebezpieczne dla środowiska (z przypisanym symbolem N w przypadku substancji stwarzających zagrożenie dla środowiska wodnego oraz substancji stwarzających zagrożenie dla warstwy ozonowej), 2) 1 % w przypadku substancji zaklasyfikowanych jako szkodliwe, żrące, drażniące, uczulające, rakotwórcze (kategoria 3), mutagenne (kategoria 3), działające szkodliwie na rozrodczość (kategoria 3), lub niebezpieczne dla środowiska (bez przypisanego symbolu N, np. działające szkodliwie na organizmy wodne, mogące powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym). Klasyfikację na podstawie właściwości fizykochemicznych przeprowadza się zgodnie z kryteriami przedstawionymi w części 2, a klasyfikację na podstawie zagrożeń dla środowiska - zgodnie z kryteriami przedstawionymi w części 5. 8. Stosowanie kryteriów klasyfikacji w przypadku preparatów W celu klasyfikacji preparatów bierze się pod uwagę występujące w preparacie (jako składniki i jako zanieczyszczenia) substancje chemiczne stwarzające zagrożenie dla zdrowia człowieka lub dla środowiska, jeżeli ich stężenia są równe lub większe niż stężenia podane w tabeli II, chyba że w wykazie lub w tabelach zamieszczonych w części 7 podane są mniejsze stężenia. Tabela II. Stężenia substancji niebezpiecznych w preparacie wymagające uwzględnienia tych substancji w klasyfikacji preparatu Kategoria niebezpieczeństwa substancjiStężenie substancji, które uwzględnia się w celu klasyfikacji preparatu preparaty w postaci gazu % objętościowyinne preparaty % wagowy Substancje bardzo toksyczne≥ 0,02≥ 0,1 Substancje toksyczne≥ 0,02≥ 0,1 Substancje rakotwórcze kategorii 1 lub 2≥ 0,02≥ 0,1 Substancje mutagenne kategorii 1 lub 2≥ 0,02≥ 0,1 Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2≥ 0,02≥ 0,1 Substancje szkodliwe≥ 0,2≥ 1 Substancje żrące≥ 0,02≥ 1 Substancje drażniące≥ 0,2≥ 1 Substancje uczulające≥ 0,2≥ 1 Substancje rakotwórcze kategorii 3≥ 0,2≥ 1 Substancje mutagenne kategorii 3≥ 0,2≥ 1 Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3≥ 0,2≥ 1 Substancje niebezpieczne dla środowiska z przypisanym symbolem N ≥ 0,1 Substancje niebezpieczne dla warstwy ozonowej≥ 0,1≥ 0,1 Substancje niebezpieczne dla środowiska bez przypisanego symbolu N ≥ 1 Kryteria zamieszczone w załączniku stosuje się bezpośrednio, jeżeli wymagane dane zostały otrzymane metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. W innych przypadkach dostępne dane ocenia się przez porównanie zastosowanych metod badań z metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy oraz z regułami wymienionymi w załączniku w celu ustalenia właściwej klasyfikacji. Nie dotyczy to zagrożeń opisanych w części 4, dla których stosuje się wyłącznie klasyfikację na podstawie zawartości niebezpiecznych składników w preparacie, o której mowa w części 7. Jeżeli, z uwagi na zagrożenia dla zdrowia człowieka lub dla środowiska, preparat klasyfikowany jest na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, stosowanymi stężeniami granicznymi są stężenia podane w wykazie lub w załączniku, gdy substancja lub substancje nie występują w wykazie lub gdy występują bez określonych wartości stężeń granicznych. Preparaty lub substancje, o których mowa w pkt 7, stosowane jako składniki innych preparatów W przypadkach gdy informacja na oznakowaniu preparatu lub substancji, o której mowa w pkt 7, nie umożliwia innym producentom, którzy zamierzają zastosować taki preparat lub substancję, jako składnik własnego preparatu lub preparatów, przeprowadzenia w prawidłowy sposób ich klasyfikacji, producent lub importer dostarczy w możliwie krótkim czasie wymagane prawem wszystkie niezbędne dane dotyczące obecności niebezpiecznych substancji, umożliwiające przeprowadzenie prawidłowej klasyfikacji preparatów. Część 2. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE WŁAŚCIWOŚCI FIZYKOCHEMICZNYCH 1. Wstęp Metody badań dotyczących ustalenia właściwości fizykochemicznych substancji i preparatów, w szczególności właściwości wybuchowych, utleniających lub palnych, zawarte w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, nadają właściwe znaczenie ogólnym kryteriom podanym w części 1 w pkt 3. Substancje i preparaty klasyfikuje się jako wybuchowe, utleniające lub skrajnie łatwo palne, wysoce łatwo palne i łatwo palne, jeżeli wyniki badań przeprowadzonych tymi metodami wskazują na takie właściwości. Jeżeli istnieją wystarczające informacje, wykazujące w praktyce, że właściwości fizykochemiczne substancji lub preparatów (oprócz nadtlenków organicznych) są odmienne od wykazanych przy zastosowaniu odpowiednich metod badań, substancje i preparaty klasyfikuje się w sposób wskazujący rzeczywiste zagrożenie dla użytkowników tych substancji lub tych preparatów lub dla innych osób, jeżeli w ogóle stwarzają dla nich jakiekolwiek zagrożenie. 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia W przypadku preparatów właściwości fizykochemiczne określa się za pomocą metod zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. Preparaty klasyfikuje się jako wybuchowe, utleniające, skrajnie łatwo palne, wysoce łatwo palne i łatwo palne, jeżeli wyniki badań wykonanych wyżej wymienionymi metodami są zgodne z kryteriami oceny zawartymi w tych metodach. W wyjątkowych przypadkach można od tego odstąpić, jeżeli: 1) określenie właściwości wybuchowych, utleniających, skrajnie łatwo palnych, wysoce łatwo palnych i łatwo palnych nie jest konieczne, pod warunkiem że żaden ze składników nie posiada takich właściwości, i na podstawie informacji dostępnych producentowi wiadomo, że preparat ten nie stwarza tego typu zagrożeń, 2) preparaty wprowadzone na rynek w formie aerozolu spełniają kryteria zapalności określone w innych przepisach. 2.1. Substancje i preparaty wybuchowe Substancje i preparaty klasyfikuje się jako wybuchowe na podstawie wyników badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy i przypisuje się im symbol "E", jeżeli substancje i preparaty w postaci wprowadzonej do obrotu mają właściwości wybuchowe. Obowiązuje jeden zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia, przypisany zgodnie z następującymi kryteriami: R2 Zagrożenie wybuchem wskutek uderzenia, tarcia, kontaktu z ogniem lub innymi źródłami zapłonu. Substancje i preparaty wybuchowe z wyłączeniem substancji i preparatów wybuchowych, którym przypisuje się zwrot R3. R3 Skrajne zagrożenie wybuchem wskutek uderzenia, tarcia, kontaktu z ogniem lub innymi źródłami zapłonu. Substancje i preparaty szczególnie wrażliwe na ww. działanie, np. sole kwasu pikrynowego, PETN. 2.2. Substancje i preparaty o właściwościach utleniających Substancje i preparaty klasyfikuje się jako mające właściwości utleniające na podstawie wyników badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy i przypisuje się im symbol "O". Obowiązuje jeden zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia, wyznaczony na podstawie wyników badań, przypisany zgodnie z następującymi kryteriami: R7 Może spowodować pożar. Nadtlenki organiczne, które posiadają właściwości zapalne, nawet gdy nie pozostają w kontakcie z innymi materiałami palnymi. R8 Kontakt z materiałami zapalnymi może spowodować pożar. Inne utleniające substancje i preparaty, w tym nadtlenki nieorganiczne, które mogą spowodować pożar lub zwiększyć ryzyko pożaru w kontakcie z materiałem zapalnym. R9 Grozi wybuchem po zmieszaniu z materiałem zapalnym. Inne substancje i preparaty, w tym nadtlenki nieorganiczne, które stają się wybuchowe po zmieszaniu z materiałami zapalnymi, np. niektóre chlorany. Uwagi dotyczące nadtlenków Nadtlenki organiczne i preparaty zawierające nadtlenki organiczne klasyfikuje się w zakresie właściwości wybuchowych, stosując kryteria zawarte w pkt 2.1 na podstawie wyników badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. Metod tych nie stosuje się do oceny właściwości utleniających nadtlenków organicznych. Substancje chemiczne będące nadtlenkami organicznymi, niezaklasyfikowane jako substancje wybuchowe, klasyfikuje się jako niebezpieczne na podstawie ich struktury chemicznej (np. R-O-O-H, R1-O-O-R2). Preparaty zawierające nadtlenki organiczne, niezaklasyfikowane jako substancje wybuchowe, klasyfikuje się, stosując metodę obliczeniową, bazującą na zawartości aktywnego tlenu, przedstawioną w części 6 w pkt 3. Każdy nadtlenek organiczny lub zawierający go preparat, niezaklasyfikowane jako wybuchowe, klasyfikuje się jako utleniające, jeżeli zawierają: 1) więcej niż 5 % nadtlenku organicznego, 2) więcej niż 0,5 % dostępnego tlenu z nadtlenku organicznego i więcej niż 5 % nadtlenku wodoru. 2.3. Substancje i preparaty skrajnie łatwo palne Substancje i preparaty klasyfikuje się jako skrajnie łatwopalne na podstawie wyników badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy i przypisuje się im symbol "F+". Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia ustala się zgodnie z następującymi kryteriami: R12 Produkt skrajnie łatwo palny. Substancje i preparaty ciekłe o temperaturze zapłonu poniżej 0 °C oraz temperaturze wrzenia (lub w przypadku zakresu temperatur wrzenia, temperaturze początku wrzenia) niższej lub równej 35 °C. Substancje i preparaty w postaci gazu, palne w kontakcie z powietrzem przy ciśnieniu atmosferycznym i w temperaturze otoczenia. 2.4. Substancje i preparaty wysoce łatwo palne Substancje i preparaty klasyfikuje się jako wysoce łatwo palne na podstawie wyników badań podanych w metodach zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy i przypisuje się im symbol "F". Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia ustala się zgodnie z następującymi kryteriami: R11 Produkt wysoce łatwo palny. Substancje i preparaty w stanie stałym, które mogą łatwo zapalić się w wyniku krótkotrwałego kontaktu ze źródłem zapłonu i które mogą spalić się lub wypalić po usunięciu tego źródła. Substancje i preparaty ciekłe o temperaturze zapłonu poniżej 21 °C, które nie są skrajnie łatwo palne. R15 W kontakcie z wodą uwalnia skrajnie łatwo palne gazy. Substancje i preparaty, które w kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem uwalniają skrajnie łatwo palne gazy, w ilościach niebezpiecznych, z szybkością wynoszącą co najmniej 1 dm3/kg/godzinę. R17 Samorzutnie zapala się w powietrzu. Substancje i preparaty, które mogą rozgrzać się i w rezultacie zapalić w kontakcie z powietrzem w temperaturze otoczenia, bez jakiegokolwiek dostarczania energii. 2.5. Substancje i preparaty łatwo palne Substancje i preparaty klasyfikuje się jako łatwo palne na podstawie wyników badań wykonanych metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. Zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia ustala się zgodnie z kryteriami wymienionymi poniżej: R10 Produkt łatwo palny. Substancje i preparaty w stanie ciekłym, o temperaturze zapłonu od 21 °C do 55 °C. Preparatów o temperaturze zapłonu równej lub wyższej niż 21 °C i niższej lub równej 55 °C nie klasyfikuje się jako łatwo palnych, jeżeli nie mogą podtrzymać palenia oraz jeżeli nie stwarzają zagrożenia dla ich użytkowników i dla innych osób. 2.6. Inne właściwości fizykochemiczne W przypadku substancji i preparatów zaklasyfikowanych na podstawie kryteriów zamieszczonych w pkt 2.1-2.5 lub w częściach 3-5 przypisuje się dodatkowe zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, zgodnie z następującymi kryteriami: R1 Produkt wybuchowy w stanie suchym. W przypadku substancji i preparatów o właściwościach wybuchowych, wprowadzonych do sprzedaży w postaci roztworu lub w postaci mokrej, np. nitroceluloza z zawartością azotu większą niż 12,6 %. R4 Tworzy łatwo wybuchające związki metaliczne. W przypadku substancji i preparatów, które mogą tworzyć łatwo wybuchające związki metaliczne, np. kwas pikrynowy, 2,4,6-trinitrorezorcynol (kwas styfninowy). R5 Ogrzanie grozi wybuchem. W przypadku termicznie nietrwałych substancji i preparatów, niezaklasyfikowanych jako wybuchowe, np. kwas chlorowy(VII) (kwas nadchlorowy) w stężeniu powyżej 50 %. R6 Produkt wybuchowy z dostępem i bez dostępu powietrza. W przypadku substancji i preparatów, które są nietrwałe w temperaturze otoczenia, np. acetylen. R7 Może spowodować pożar. W przypadku substancji i preparatów reaktywnych chemicznie, np. fluor, ditionian(III) sodu (podsiarczyn sodu). R14 Reaguje gwałtownie z wodą. W przypadku substancji i preparatów, które reagują gwałtownie z wodą, np. chlorek acetylu, metale alkaliczne, tetrachlorek tytanu. R16 Produkt wybuchowy po zmieszaniu z substancjami utleniającymi. W przypadku substancji i preparatów, które reagują wybuchowo z czynnikiem utleniającym, np. fosfor czerwony. R18 Podczas stosowania mogą powstawać zapalne lub wybuchowe mieszaniny par z powietrzem. W przypadku preparatów niezaklasyfikowanych jako łatwo palne, które zawierają lotne składniki, łatwo palne w powietrzu. R19 Może tworzyć wybuchowe nadtlenki. W przypadku substancji i preparatów, które mogą tworzyć wybuchowe nadtlenki w czasie przechowywania, np. eter dietylowy, 1,4-dioksan. R30 Podczas stosowania może stać się wysoce łatwo palny. W przypadku preparatów niezaklasyfikowanych jako łatwo palne, które mogą stać się łatwo palne z powodu ubytku lotnych składników nieposiadających właściwości łatwo palnych. R44 Zagrożenie wybuchem po ogrzaniu w zamkniętym pojemniku. W przypadku substancji i preparatów niezaklasyfikowanych jako wybuchowe, które mogą okazać się wybuchowe, jeżeli ogrzewane będą w zamkniętych pojemnikach. Na przykład pewne substancje, które mogą rozkładać się wybuchowo po podgrzaniu w zamkniętym stalowym bębnie, ale nie wykazują tego efektu, jeżeli zostaną ogrzane w pojemnikach o mniejszej wytrzymałości. Część 3. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE TOKSYCZNOŚCI 1. Wstęp 1.1. W klasyfikacji uwzględnia się ostre i przewlekłe działanie substancji i preparatów, na podstawie wyników badań z zastosowaniem narażenia jednorazowego, powtarzanego lub długotrwałego. Jeżeli istnieją odpowiednie dowody, pochodzące z badań epidemiologicznych, z naukowo potwierdzonych badań przypadków lub ze statystycznych badań retrospektywnych przeprowadzonych na podstawie danych z centrów informacji toksykologicznej lub z rejestru chorób zawodowych, wskazujące, że toksyczne działanie substancji lub preparatów na człowieka jest lub mogłoby być odmienne od tego, które stwierdzono na podstawie wyników badań doświadczalnych przeprowadzonych na zwierzętach lub w wyniku klasyfikacji na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, substancje i preparaty klasyfikuje się zgodnie z ich działaniem toksycznym na człowieka. Badań na ludziach nie przeprowadza się w celu zanegowania wyników badań na zwierzętach. Odrębne przepisy regulują procedury doświadczalne z użyciem zwierząt. Dla poszczególnych skutków działania substancji i preparatów chemicznych stosuje się metody badań in vitro, jeżeli w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy są zawarte zweryfikowane naukowo metody takich badań. 1.2. Klasyfikację substancji przeprowadza się na podstawie dostępnych wyników badań, zgodnie z następującymi kryteriami, które uwzględniają stopień toksyczności: 1) w przypadku toksyczności ostrej (śmiertelności lub nieodwracalnych skutków po jednorazowym narażeniu) - według kryteriów określonych w pkt 2.1-2.3, 2) w przypadku toksyczności podostrej, podprzewlekłej lub przewlekłej - według kryteriów określonych w pkt 2.2-2.4, 3) w przypadku działania żrącego i drażniącego - według kryteriów określonych w pkt 2.5 i pkt. 2.6, 4) w przypadku działania uczulającego - według kryteriów określonych w pkt 2.7, 5) w przypadku skutków specyficznych dla zdrowia człowieka (działania rakotwórczego, mutagennego oraz szkodliwego działania na rozrodczość) - według kryteriów określonych w części 4. 1.3. Klasyfikację preparatów w odniesieniu do zagrożeń dla zdrowia człowieka przeprowadza się: 1) przy braku wyników badań - na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, zgodnie z wymaganiami określonymi w części 7, klasyfikację przeprowadza się na podstawie indywidualnych wartości stężeń granicznych podanych w: a) wykazie, b) załączniku, jeżeli substancja lub substancje nie występują w wykazie lub występują bez podanej wartości stężeń granicznych; 2) jeżeli dostępne są wyniki badań - zgodnie z kryteriami opisanymi w pkt 1.2, z wyjątkiem działania rakotwórczego, mutagennego i szkodliwego na rozrodczość, które klasyfikuje się na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, zgodnie z wymaganiami określonymi w części 7. Bez względu na metodę zastosowaną do oszacowania zagrożenia dla zdrowia człowieka, związanego ze stosowaniem preparatu, pod uwagę bierze się wszystkie niebezpieczne skutki dla zdrowia człowieka. 1.4. Z uwagi na antagonistyczne działanie składników lub z uwagi na potencjację działania składników, sumaryczne działanie preparatu może być inne niż oczekiwane na podstawie zawartości składników, gdy zakładana jest addytywność działania toksycznego. W takim przypadku podczas klasyfikacji preparatu bierze się pod uwagę potencjację lub antagonizm. 1.5. Jeżeli klasyfikację przeprowadzono na podstawie wyników badań na zwierzętach, wyniki te muszą być istotne dla człowieka i w odpowiedni sposób odzwierciedlać ryzyko dla człowieka. W przypadku narażenia drogą pokarmową (podania dożołądkowego), ostrą toksyczność wprowadzanych do obrotu substancji lub preparatów określa się przez wyznaczenie DL50 albo przez określenie dawki różnicującej (metoda ustalonej dawki), albo przez określenie zakresu narażenia, w którym oczekuje się śmiertelności (metoda klas ostrej toksyczności). 1.5.1. Dawka różnicująca jest dawką, która powoduje wyraźne działanie toksyczne, bez skutków śmiertelnych, w jednym z czterech poziomów dawkowania, określonych odpowiednią metodą badania toksyczności (5, 50, 500 lub 2.000 mg/kg masy ciała). Termin "wyraźne działanie toksyczne" stosowany jest w celu wskazania skutków toksycznych po narażeniu na substancję lub preparat, które są na tyle poważne, że narażenie na następną, większą ustaloną dawkę prawdopodobnie prowadziłoby do zgonów zwierząt. Wyniki badania w każdej z dawek mogą prowadzić do: 1) przeżycia mniej niż 100 % zwierząt, 2) przeżycia 100 % zwierząt i wyraźnego działania toksycznego, 3) przeżycia 100 % zwierząt bez wyraźnego działania toksycznego. W kryteriach przedstawionych w pkt 2.1-2.3 wskazano jedynie krytyczne dawki śmiertelne. Dawkę 2.000 mg/kg stosuje się dla uzyskania informacji o toksycznych skutkach wywieranych przez substancję o niskiej toksyczności, która nie jest zaklasyfikowana na podstawie toksyczności ostrej. W niektórych przypadkach, zgodnie z metodyką, może być konieczne powtórzenie badania w dawkach mniejszych lub większych, zgodnie z metodami badań zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy (metoda ustalonej dawki). 1.5.2. Zakres narażenia, w którym oczekuje się śmiertelności, jest wyznaczony na podstawie obserwowanej śmiertelności zwierząt spowodowanej narażeniem na substancję lub na podstawie obserwowanego braku śmiertelności, zgodnie z metodą klas ostrej toksyczności. We wstępnym badaniu stosuje się jedną z 3 określonych początkowych dawek (25, 200 lub 2.000 mg/kg masy ciała). W niektórych przypadkach, zgodnie z metodyką, może być konieczne powtórzenie badania w dawkach mniejszych lub większych, zgodnie z metodami badań zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy (metoda klas ostrej toksyczności). 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia 2.1. Substancje i preparaty bardzo toksyczne Substancje i preparaty klasyfikuje się jako bardzo toksyczne i przypisuje się im symbol "T+" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia zgodnie z następującymi kryteriami: R28 Działa bardzo toksycznie po połknięciu. DL50, droga pokarmowa, szczur: ≤ 25 mg/kg. Mniej niż 100 % badanych szczurów przeżywa po podaniu do żołądka substancji lub preparatu w dawce 5 mg/kg w przypadku zastosowania metody ustalonej dawki. Wysoka śmiertelność szczurów po podaniu drogą pokarmową substancji lub preparatu w dawkach ≤ 25 mg/kg (interpretacja wyników badań wg procedur określonych w metodzie klas ostrej toksyczności). R27 Działa bardzo toksycznie w kontakcie ze skórą. DL50 po naniesieniu na skórę, szczur lub królik: ≤ 50 mg/kg. R26 Działa bardzo toksycznie przez drogi oddechowe. CL50 po narażeniu inhalacyjnym na rozpylone ciecze lub pyły, szczur: ≤ 0,25 mg/dm3 przez 4 godziny. CL50 po narażeniu inhalacyjnym na pary lub gazy, szczur: ≤ 0,5 mg/dm3 przez 4 godziny. R39 Zagraża powstaniem bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. Przekonujący dowód, że nieodwracalne skutki, odmienne od skutków wymienionych w części 4, mogą być spowodowane przez jednorazowe narażenie odpowiednią drogą w wyżej wymienionym zakresie dawek lub stężeń. W celu wskazania drogi podania/narażenia powodującego nieodwracalne zmiany w stanie zdrowia człowieka stosuje się następujące zwroty łączone: R39/26, R39/27, R39/28, R39/26/27, R39/26/28, R39/27/28, R39/26/27/28. 2.2. Substancje i preparaty toksyczne Substancje i preparaty klasyfikuje się jako toksyczne i przypisuje się im symbol "T" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożeń zgodnie z następującymi kryteriami: R25 Działa toksycznie po połknięciu. DL50, droga pokarmowa, szczur: 25 < DL50 ≤ 200 mg/kg. 100 % szczurów przeżywa po podaniu substancji lub preparatu do żołądka w dawce 5 mg/kg, ale obserwuje się wyraźne działanie toksyczne w tej dawce w przypadku zastosowania metody ustalonej dawki. Wysoka śmiertelność szczurów po podaniu drogą pokarmową substancji lub preparatu w zakresie dawek od > 25 mg/kg do ≤ 200 mg/kg (interpretacja wyników badań wg procedur określonych w metodzie klas ostrej toksyczności). R24 Działa toksycznie w kontakcie ze skórą. DL50 po naniesieniu na skórę, szczur lub królik: 50 < DL50 ≤ 400 mg/kg. R23 Działa toksycznie przez drogi oddechowe. CL50 po narażeniu inhalacyjnym na rozpylone ciecze lub pyły, szczur: 0,25 < CL50 ≤ 1 mg/dm3 przez 4 godziny. CL50 po narażeniu inhalacyjnym na pary lub gazy, szczur: 0,5 < CL50 ≤ 2 mg/dm3 przez 4 godziny. R39 Zagraża powstaniem bardzo poważnych, nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. Przekonujący dowód, że nieodwracalne uszkodzenia, odmienne od skutków wymienionych w części 4, mogą być spowodowane przez jednorazowe narażenie odpowiednią drogą narażenia, szczególnie w wyżej wymienionym zakresie dawek i stężeń. W celu wskazania drogi podania/narażenia powodujących nieodwracalne zmiany w stanie zdrowia człowieka stosuje się jeden z następujących zwrotów łączonych: R39/23, R39/24, R39/25, R39/23/24, R39/23/25, R39/24/25, R39/23/24/25. R48 Stwarza poważne zagrożenie zdrowia człowieka w następstwie długotrwałego narażenia. Poważne uszkodzenia (wyraźne zaburzenia funkcjonalne lub zmiany morfologiczne, które mają znaczenie toksykologiczne) mogą być spowodowane przez powtarzane lub przedłużone narażenie odpowiednią drogą. Substancje i preparaty są zaklasyfikowane jako co najmniej toksyczne, kiedy poważne uszkodzenia są obserwowane na poziomie narażenia o jeden rząd wielkości niższym (dziesięć razy) od poziomu narażenia powodującego konieczność przypisania zwrotu R48 substancjom szkodliwym (pkt 2.3). W celu wskazania drogi podania/narażenia powodującego poważne zagrożenie zdrowia człowieka stosuje się jeden z następujących zwrotów łączonych: R48/23, R48/24, R48/25, R48/23/24, R48/23/25, R48/24/25, R48/23/24/25. 2.3. Substancje i preparaty szkodliwe Substancje i preparaty klasyfikuje się jako szkodliwe i przypisuje się im symbol "Xn" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia zgodnie z następującymi kryteriami: R22 Działa szkodliwie po połknięciu. DL50, droga pokarmowa, szczur: 200 < DL50 ≤ 2.000 mg/kg 100 % szczurów przeżywa po podaniu substancji lub preparatu do żołądka w dawce 50 mg/kg, ale obserwuje się wyraźne działanie toksyczne w tej dawce w przypadku zastosowania metody ustalonej dawki. Mniej niż 100 % badanych szczurów przeżywa po podaniu do żołądka substancji lub preparatu w dawce 500 mg/kg w przypadku zastosowania procedury ustalonej dawki. Wysoka śmiertelność szczurów po podaniu drogą pokarmową substancji lub preparatu w zakresie dawek od > 200 mg/kg do ≤ 2.000 mg/kg (interpretacja wyników badań wg procedur określonych w metodzie klas ostrej toksyczności). R21 Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą. DL50 po naniesieniu na skórę, szczur lub królik: 400 < DL50 ≤ 2.000 mg/kg. R20 Działa szkodliwie przez drogi oddechowe. CL50 po narażeniu inhalacyjnym na rozpylone ciecze lub pyły, szczur: 1 < CL50 ≤ 5 mg/dm3 przez 4 godziny. CL50 po narażeniu inhalacyjnym na pary i gazy, szczur: 2 < CL50 ≤ 20 mg/dm3 przez 4 godziny. R68 Możliwe ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. Przekonujący dowód, że nieodwracalne uszkodzenia odmienne od skutków wymienionych w części 4 mogą być spowodowane przez jednorazowe narażenie odpowiednią drogą podania, szczególnie w wyżej wymienionym zakresie dawek i stężeń. W celu wskazania drogi podania/narażenia stwarzającego ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia człowieka stosuje się jeden z następujących zwrotów łączonych: R68/20, R68/21, R68/22, R68/20/21, R68/20/22, R68/21/22, R68/20/21/22. R48 Stwarza poważne zagrożenie zdrowia w następstwie długotrwałego narażenia. Poważne uszkodzenia (wyraźne zaburzenia funkcjonalne lub zmiany morfologiczne, które mają znaczenie toksykologiczne) występujące w następstwie powtarzanego lub przedłużonego narażenia odpowiednią drogą. Substancje i preparaty są zaklasyfikowane jako co najmniej szkodliwe, kiedy te skutki są obserwowane na poziomie następujących wartości dawek lub stężeń: - droga pokarmowa, szczur ≤ 50 mg/kg masy ciała/dzień, - po naniesieniu na skórę, szczur lub królik ≤ 100 mg/kg masy ciała/dzień, - po narażeniu inhalacyjnym, szczur ≤ 0,25 mg/dm3 przez 6 godzin dziennie. Te referencyjne wartości można zastosować bezpośrednio, gdy obserwuje się poważne uszkodzenia w przypadku narażenia podprzewlekłego trwającego 90 dni. Jeżeli interpretuje się wyniki pochodzące z badania toksyczności w przypadku krótszego narażenia podprzewlekłego (28 dni), liczby te zwiększa się około 3 razy. Jeżeli są dostępne badania toksyczności w narażeniu przewlekłym (2 lata), ocenia się je każdorazowo indywidualnie. Jeżeli są dostępne wyniki badań o różnym czasie trwania narażenia, pod uwagę bierze się przede wszystkim te, w których okres narażania był najdłuższy. W celu wskazania drogi podania/narażenia powodującego poważne zagrożenie zdrowia człowieka stosuje się jeden z następujących zwrotów łączonych: R48/20, R48/21, R48/22, R48/20/21, R48/20/22, R48/21/22, R48/20/21/22. R65 Działa szkodliwie; może powodować uszkodzenie płuc w przypadku połknięcia. Stosowany w przypadku ciekłych substancji i preparatów stwarzających ryzyko zachłyśnięcia z uwagi na niską lepkość: 1) zawierających alifatyczne, alicykliczne i aromatyczne węglowodory w łącznym stężeniu co najmniej 10 % i posiadających jedną z następujących właściwości: a) czas wypływu mniejszy niż 30 sek przez 3 mm dyszę standardowego naczynia ISO, mierzony zgodnie z normą ISO 2431, b) lepkość kinematyczną mniejszą niż 7 x 10-6 m2/sek w 40 °C, mierzoną wiskozymetrem z kalibrowaną kapilarą szklaną, zgodnie z normą ISO 3104/3105, c) lepkość kinematyczną mniejszą niż 7 x 10-6 m2/sek w 40 °C, mierzoną wiskozymetrem rotacyjnym, zgodnie z normą ISO 3129, d) substancjom i preparatom spełniającym powyższe kryteria nie przypisuje się zwrotu R65, jeżeli ich średnie napięcie powierzchniowe, mierzone z zastosowaniem tensjometru du Nouy lub metodą A.5 zawartą w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, jest większe niż 33 mN/m w 25 °C, 2) innych substancji i preparatów na podstawie praktycznych doświadczeń i wiedzy o takim ich działaniu na człowieka. 2.3.1. Uwagi dotyczące substancji lotnych W przypadku pewnych substancji o dużym stężeniu par nasyconych mogą być dostępne dowody wskazujące na występowanie skutków dla zdrowia spowodowanych działaniem tych substancji. Takie substancje mogą nie być klasyfikowane zgodnie z kryteriami klasyfikacji pod względem skutków dla zdrowia (pkt 2.3) albo mogą nie spełniać kryteriów określonych dla dodatkowych zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia (pkt 2.8). Jednakże, jeśli istnieje odpowiedni dowód, że substancje takie mogą stwarzać ryzyko podczas normalnego stosowania, konieczne jest przeprowadzenie każdorazowo indywidualnej klasyfikacji. 2.4. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R48 Użycie tego zwrotu określającego zagrożenie odnosi się do specyficznego zakresu skutków biologicznych opisanych poniżej. Określenie "poważne zagrożenie dla zdrowia człowieka" obejmuje zmiany o charakterze wyraźnych zaburzeń czynnościowych lub morfologicznych albo zgon. Szczególnie istotne jest, czy zmiany te są nieodwracalne. Pod uwagę bierze się, oprócz poważnych specyficznych zmian w pojedynczym narządzie lub układzie biologicznym, także uogólnione zmiany o mniej istotnym znaczeniu, występujące w kilku narządach, lub poważne zmiany dotyczące ogólnego stanu zdrowia człowieka. Użycie zwrotu R48 jest zastrzeżone dla "poważnego uszkodzenia zdrowia człowieka" w następstwie przedłużonego narażenia. U człowieka i u zwierząt można zaobserwować wiele skutków, które nie stanowią podstawy do użycia zwrotu R48. Skutki te są istotne, gdy próbuje się wyznaczyć dawkę niedziałającą. W celu dokonania oceny istnienia dowodu na występowanie tego rodzaju skutków, bierze się pod uwagę następujące wskazówki: 1) dowody wskazujące, że należy zastosować zwrot R48: a) przypadki zgonów zwierząt po narażeniu na daną substancję chemiczną, b) istotne zmiany czynnościowe w ośrodkowym lub obwodowym układzie nerwowym, w tym wzrok, słuch i zmysł powonienia, oceniane klinicznie lub za pomocą innych metod (w szczególności elektrofizjologicznych) lub inne istotne zmiany czynnościowe w innych układach (np. w płucach), c) wszelkie wyraźne zmiany parametrów biochemicznych, hematologicznych lub składu moczu, które wskazują na poważne zaburzenia narządowe, przy czym zmiany hematologiczne są uważane za szczególnie istotne, jeżeli istnieją odpowiednie dowody świadczące, że są one wynikiem zmniejszenia produkcji komórek krwi przez szpik kostny, d) poważne uszkodzenia tkanek obserwowane w badaniach mikroskopowych: - rozległe lub nasilone martwice, zwłóknienia lub tworzenie się ziarniniaków w narządach istotnych dla życia człowieka, posiadających właściwości regeneracyjne (np. wątroba), - poważne zmiany morfologiczne, które chociaż potencjalnie odwracalne, są wyraźnymi wskaźnikami zaburzeń narządowych (np. poważne zmiany stłuszczające w wątrobie, poważne ostre uszkodzenia kanalików nerkowych w nerce, wrzodziejący nieżyt żołądka), - dostrzegalne dowody obumierania komórek w narządach istotnych dla życia, niezdolnych do regeneracji (np. zwłóknienie mięśnia sercowego lub zwyrodnienie wsteczne nerwów) lub w populacji komórek macierzystych (np. aplazja lub hipoplazja szpiku kostnego). Powyższe dowody pochodzą w większości z doświadczeń na zwierzętach; jeżeli rozważa się dane pochodzące z praktycznych obserwacji człowieka, szczególną uwagę zwraca się na poziom narażenia; 2) do przykładów dobrze udokumentowanych zmian, które w zasadzie nie prowadzą do klasyfikacji ze zwrotem R48, bez względu na ich istotność statystyczną, należą: a) obserwacje kliniczne lub zmiany przyrostu masy ciała, zmiany spożycia pokarmów lub wody, które mogą mieć ważne znaczenie z punktu widzenia toksykologii, ale które nie są "poważnym uszkodzeniem zdrowia człowieka", b) niewielkie zmiany wyników badań z zakresu biochemii klinicznej, hematologii lub analizy moczu, które są wątpliwe lub o minimalnej istotności toksykologicznej, c) zmiany masy narządów bez dowodów dysfunkcji narządowej, d) odpowiedzi adaptacyjne (np. migracja makrofagów w płucach, hipertrofia i indukcja enzymatyczna w wątrobie, przerostowe reakcje na działanie substancji drażniących) - skutki działania miejscowego na skórę, spowodowane przez powtarzane nanoszenie substancji chemicznej na skórę, są w bardziej właściwy sposób zaklasyfikowane, gdy przypisze się im zwrot R38 "działa drażniąco na skórę", e) zmiany wynikające ze specyficznych gatunkowo mechanizmów toksyczności (np. specyficznych szlaków metabolicznych). 2.5. Substancje i preparaty żrące Substancje i preparaty klasyfikuje się jako żrące i przypisuje się im symbol "C" zgodnie z następującymi kryteriami: - substancja lub preparat są rozważane jako żrące, jeżeli po naniesieniu na zdrową, nieuszkodzoną skórę zwierzęcia spowodują w czasie badania działania drażniącego na skórę, metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy albo metodami równoważnymi, zniszczenie tkanek skóry na całej jej grubości u co najmniej jednego zwierzęcia, - klasyfikację można przeprowadzić na podstawie wyników zweryfikowanego naukowo testu in vitro, takiego jak metoda zawarta w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy (metoda B40), - rozważa się zaklasyfikowanie substancji lub preparatu jako żrących, jeżeli rezultat może być przewidziany na podstawie właściwości fizykochemicznych, np. dla mocnych kwasów lub zasad (pH ≤ 2 lub pH ≥ 11,5). Jednak gdy podstawą do klasyfikacji jest ekstremalna wartość pH, pod uwagę bierze się również rezerwę kwasową lub zasadową. Jeżeli rezerwa kwasowa lub zasadowa sugerują, że substancja lub preparat mogą nie być żrące, należy przeprowadzić dalsze badania, najlepiej z zastosowaniem odpowiedniej, zweryfikowanej naukowo metody in vitro - samo rozważenie rezerwy kwasowej lub zasadowej nie stanowi podstawy do rezygnacji z klasyfikacji substancji lub preparatu jako żrących. Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia przypisuje się zgodnie z następującymi kryteriami: R35 Powoduje poważne oparzenia. Jeżeli substancja lub preparat aplikowane na zdrową, nieuszkodzoną skórę zwierzęcia spowodują zniszczenie tkanek skóry na całej grubości w wyniku narażenia trwającego do 3 minut lub jeżeli ten wynik można przewidzieć. R34 Powoduje oparzenia. Jeżeli substancja lub preparat naniesione na zdrową nieuszkodzoną skórę zwierzęcia spowodują zniszczenie tkanek skóry na całej grubości w wyniku narażenia trwającego do 4 godzin lub jeżeli ten wynik można przewidzieć. Nadtlenki organiczne, z wyjątkiem tych, dla których istnieją dowody na brak takiego działania. Uwagi dotyczące zwrotów R35 i R34 Jeżeli klasyfikacja jest oparta na wynikach badań zweryfikowaną naukowo metodą in vitro, zwroty R35 albo R34 stosuje się zgodnie z możliwością rozróżnienia pomiędzy nimi, jaką daje określona metoda. Jeżeli klasyfikacja jest oparta jedynie na ekstremalnej wartości pH, stosuje się zwrot R35. 2.6. Substancje i preparaty drażniące Substancje i preparaty niewykazujące właściwości żrących klasyfikuje się jako drażniące i przypisuje się im symbol "Xi" oraz odpowiednie zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, jeżeli spełniają kryteria podane poniżej: 2.6.1. Działanie drażniące na skórę Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia ustala się zgodnie z następującymi kryteriami: R38 Działa drażniąco na skórę. Jeżeli substancja lub preparat aplikowane na skórę królika, w czasie narażenia trwającego do 4 godzin, zgodnie z metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, spowodują powstanie wyraźnego stanu zapalnego, który utrzymuje się przez co najmniej 24 godziny od zakończenia narażenia. Stan zapalny skóry jest wyraźny, jeżeli: - średnia wartość oceny punktowej albo dla tworzącego się rumienia i strupa albo tworzącego się obrzęku, wyliczona dla wszystkich badanych zwierząt, wynosi co najmniej 2, - w przypadku gdy badanie wykonane zgodnie z metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy zostało przeprowadzone na 3 zwierzętach, zarówno powstanie rumienia i strupów lub wytworzenie obrzęku zostało oszacowane odrębnie u 2 lub więcej zwierząt jako równoważne średniej wartości punktowej, wynoszącej co najmniej 2 dla poszczególnych zwierząt. W obu przypadkach do obliczenia wartości średniej należy wykorzystać wszystkie oceny punktowe, odczytane w każdym z punktów czasowych (24, 48 i 72 godziny). Stan zapalny skóry jest uważany także za wyraźny, jeżeli utrzymuje się u co najmniej dwóch zwierząt do końca czasu obserwacji. Pod uwagę bierze się takie specyficzne skutki jak rozrost komórek, łuszczenie się, odbarwienia, pęknięcia, strupy, łysienie. Odpowiednie dane można otrzymać również w doświadczeniach innych niż badania ostre (uwagi dotyczące zwrotu R48 pkt 2d). Wyniki takie należy uważać za istotne, jeżeli skutki działania są podobne do opisanych w pkt 2.6.1 skutków w doświadczeniu ostrym. Zwrot R38 przypisuje się również w przypadku: - substancji i preparatów powodujących wyraźne stany zapalne skóry w wyniku bezpośredniego, przedłużonego lub powtarzanego kontaktu, na podstawie praktycznych obserwacji u ludzi, - nadtlenków organicznych, z wyjątkiem tych, dla których istnieją dowody przeciwne. Parestezja, powodowana u człowieka przez działanie pestycydów z grupy pyretroidów, nie pozwala, biorąc pod uwagę niniejsze kryteria, na zaklasyfikowanie substancji lub preparatu jako drażniących z przypisanym zwrotem R38. Do takich substancji lub preparatów należy jednakże zastosować zwrot S24. 2.6.2. Działanie drażniące na oczy Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia ustala się zgodnie z następującymi kryteriami: R36 Działa drażniąco na oczy. Jeżeli substancja lub preparat aplikowane do worka spojówkowego oka zwierzęcia powodują wyraźne uszkodzenia, powstające w ciągu 72 godzin od momentu wkroplenia badanej substancji lub preparatu, utrzymujące się co najmniej przez 24 godziny. Uszkodzenia oka są uważane za wyraźne, jeżeli średnie wartości odczytów punktowych, określone metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, odpowiadają jednej z wymienionych wartości: - zmętnienie rogówki - wartość równa lub większa od 2, lecz mniejsza niż 3, - uszkodzenie tęczówki - równa lub większa od 1, lecz nie większa niż 1,5, - przekrwienie spojówek - równa lub większa od 2,5, - obrzęk spojówek (chemosis) - równa lub większa od 2. To samo dotyczy przypadku, gdy zgodnie z metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy do badania zostały użyte trzy zwierzęta, jeżeli uszkodzenia oczu u dwóch lub więcej zwierząt będą odpowiadać jednej z podanych wyżej wartości, z wyjątkiem uszkodzenia tęczówki, gdzie wartość musi być równa lub większa od 1 i mniejsza niż 2, oraz dla przekrwienia spojówek, gdzie wartość musi być równa lub większa od 2,5. W obu przypadkach wszystkie oceny punktowe uszkodzenia oka, w każdym z punktów czasowych odczytu (24, 48 i 72 godziny) dla danego rodzaju uszkodzenia oka, wykorzystuje się do obliczenia poszczególnych wartości średniej. Zwrot R36 przypisuje się również w przypadku: - substancji i preparatów powodujących wyraźne uszkodzenia oka obserwowane u człowieka, - nadtlenków organicznych, z wyjątkiem tych, dla których istnieją dowody na brak takiego działania. R41 Ryzyko poważnego uszkodzenia oczu. Jeżeli substancja lub preparat aplikowane do worka spojówkowego oka zwierzęcia powodują poważne uszkodzenia, powstające w ciągu 72 godzin od momentu wkroplenia badanej substancji lub preparatu, które utrzymują się co najmniej przez 24 godziny. Uszkodzenia oka są uważane za poważne, jeżeli średnie oceny punktowe objawów uszkodzenia odpowiadają jednej z wymienionych wartości: - zmętnienie rogówki - wartość równa lub większa od 3, - uszkodzenie tęczówki - większa od 1,5. To samo dotyczy przypadku, gdy do badania zostaną użyte trzy zwierzęta, jeżeli uszkodzenia oka, co najmniej u dwóch zwierząt, odpowiadają jednej z wymienionych wartości: - zmętnienie rogówki - wartość równa lub większa od 3, - uszkodzenie tęczówki - równa 2. W obu przypadkach wszystkie oceny punktowe uszkodzenia oka, w każdym z punktów czasowych odczytu (24, 48 i 72 godziny) dla danego rodzaju uszkodzenia oka, wykorzystuje się do obliczenia poszczególnych wartości średniej. Uszkodzenia oka uważane są również za poważne, gdy są jeszcze widoczne na końcu okresu obserwacji. Uszkodzenia oka są uważane za poważne także, gdy substancja lub preparat powoduje nieodwracalne zabarwienie oczu. Zwrot R41 przypisuje się również w przypadku substancji i preparatów, które powodują poważne uszkodzenia oczu, zaobserwowane u człowieka. Uwaga dotycząca stosowania zwrotu R41 Jeżeli substancja lub preparat są zaklasyfikowane jako żrące, z przypisanym zwrotem R34 lub R35, ryzyko poważnego uszkodzenia oczu jest oczywiste i zwrotu R41 nie stosuje się na oznakowaniu. W przypadku klasyfikacji niektórych preparatów na podstawie zawartości składników, w klasyfikacji preparatów żrących uwzględnia się zwrot R41. 2.6.3. Działanie drażniące na układ oddechowy Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia ustala się zgodnie z następującymi kryteriami: R37 Działa drażniąco na drogi oddechowe. Substancje i preparaty, które wywierają poważne działanie drażniące na układ oddechowy; zwykle na podstawie obserwacji praktycznych u człowieka lub wyników odpowiednich badań na zwierzętach. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R37 Podczas interpretacji obserwacji u człowieka różnicuje się skutki wiodące do klasyfikacji z zastosowaniem zwrotu R48 i skutki powodujące przypisanie zwrotu R37. Zwrot R37 przypisuje się zwykle w tych przypadkach, gdy skutki są odwracalne i ograniczone do górnych dróg oddechowych. Pozytywne wyniki badań na zwierzętach mogą obejmować obserwacje dokonane podczas badań toksyczności, łącznie z wynikami badań histopatologicznych tkanek układu oddechowego. Wykorzystuje się również wyniki badań spowolnienia częstości oddechu. 2.7. Substancje i preparaty uczulające 2.7.1. Działanie uczulające na układ oddechowy Substancje i preparaty klasyfikuje się jako uczulające i przypisuje się im symbol "Xn" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia zgodnie z następującymi kryteriami: R42 Może powodować uczulenie w następstwie narażenia drogą oddechową. Jeżeli istnieją dowody, że substancje lub preparaty wywołują reakcje uczuleniowe w układzie oddechowym lub gdy istnieją pozytywne wyniki badań doświadczalnych na zwierzętach. Jeżeli substancja jest izocyjanianem, chyba że istnieją doświadczalne dowody, że taka substancja lub zawierający ją preparat nie indukują nadwrażliwości układu oddechowego. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R42 Dowody u człowieka Dowody wskazujące, że substancje mogą indukować nadwrażliwość układu oddechowego, pochodzą zwykle z obserwacji człowieka. Nadwrażliwość objawia się zwykle jako astma alergiczna, może to być również nieżyt nosa lub stan zapalny pęcherzyków płucnych o podłożu alergicznym. Warunkiem jest wystąpienie klinicznych objawów reakcji alergicznej, natomiast wykazanie mechanizmu immunologicznego nie jest konieczne. Podczas analizy wyników obserwacji ludzi bierze się pod uwagę następujące czynniki: 1) wielkość narażonej populacji, 2) wielkość narażenia. Jako dowody bierze się pod uwagę historię chorób i wyniki czynnościowych badań płuc związane z narażeniem na substancję, potwierdzone innymi dodatkowymi dowodami, które mogą obejmować: 1) strukturę chemiczną sugerującą, że substancja może indukować nadwrażliwość, 2) testy immunologiczne in vivo (np. test naskórny), 3) testy immunologiczne in vitro (np. badanie serologiczne), 4) wyniki badań wskazujące, że obserwowane skutki nie mają podłoża immunologicznego, w szczególności powtarzalne działanie drażniące na niskim poziomie narażenia lub skutki o podłożu farmakologicznym, 5) wyniki wywoławczych testów oskrzelowych prowadzonych właściwymi metodami. Historie chorób obejmują również historię narażenia w celu określenia związku pomiędzy narażeniem a rozwojem nadwrażliwości układu oddechowego. Odpowiednie informacje obejmują czynniki pogarszające, występujące w domu i w pracy, czas wystąpienia i postępy choroby, historię chorób w rodzinie i historię choroby samego pacjenta. Pod uwagę bierze się również inne choroby alergiczne dróg oddechowych oraz palenie tytoniu. Pozytywne wyniki wywoławczych testów oskrzelowych są warunkiem wystarczającym dla zaklasyfikowania substancji. Substancjom, które wywołują astmę oskrzelową w wyniku drażnienia jedynie u ludzi z nadwrażliwością oskrzelową, nie przypisuje się zwrotu R42. Badania na zwierzętach Badania na zwierzętach, których wyniki wskazują na możliwość działania uczulającego na drogi oddechowe u ludzi, obejmują: 1) pomiary lgE (np. u myszy), 2) specyficzne badania czynności płuc u świnek morskich. 2.7.2. Działanie uczulające na skórę Substancje i preparaty klasyfikuje się jako uczulające i przypisuje się im symbol "Xi" oraz odpowiedni zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia, zgodnie z następującymi kryteriami: R43 Może powodować uczulenie w kontakcie ze skórą. Jeżeli doświadczenie praktyczne wskazuje, że substancja lub preparat są w stanie wywołać reakcję uczuleniową u istotnej liczby osób w następstwie kontaktu ze skórą. W przypadku pozytywnych wyników badań na zwierzętach. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R43 Dowody u człowieka Następujące dowody (doświadczenia praktyczne) wystarczają do przypisania substancji zwrotu R43: 1) dodatnie wyniki testów płatkowych w więcej niż jednej klinice dermatologicznej, 2) jeżeli wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że substancja powoduje alergiczne kontaktowe zapalenie skóry; sytuacje, w których obserwuje się duży procent narażonych z charakterystycznymi objawami, obserwuje się ze szczególną uwagą, nawet jeżeli liczba przypadków jest niewielka, 3) dodatnie wyniki badań doświadczalnych u człowieka (również pkt 1.1). Następujące dowody wystarczają do przypisania substancji zwrotu R43, jeżeli istnieją dodatkowe dowody popierające: 1) izolowane epizody alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, 2) badania epidemiologiczne, nawet gdy nie wykluczono z dostateczną pewnością wpływu błędów systematycznych lub czynników zakłócających. Dodatkowe, popierające dowody mogą obejmować: 1) dane otrzymane w wyniku badań na zwierzętach, wykonanych odpowiednimi metodami, jeżeli wyniki badań nie spełniają kryteriów podanych w tych metodach, ale zbliżają się na tyle do takiej granicy, aby uznać je za istotne, 2) dane otrzymane w wyniku badań metodami niestandardowymi, 3) sugestie wynikające z analizy zależności struktura - aktywność biologiczna. Badania na zwierzętach W przypadku badań metodami z adjuwantem, zgodnie z metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, lub w przypadku badań wykonanych innymi metodami z użyciem adjuwantu, wyniki badań uważa się za pozytywne, jeżeli objawy uczulenia obserwuje się u co najmniej 30 % badanych zwierząt. W przypadku badań wykonywanych innymi metodami wyniki badań uważa się za pozytywne, jeżeli u co najmniej 15 % badanych zwierząt stwierdza się reakcję uczuleniową. 2.7.3. Immunologiczna pokrzywka kontaktowa Niektóre substancje, spełniające kryteria pozwalające na przypisanie zwrotu R42, mogą dodatkowo powodować immunologiczną pokrzywkę kontaktową. W tych przypadkach informację dotyczącą pokrzywki kontaktowej przekazuje się przez stosowanie odpowiednich zwrotów S, przede wszystkim S24 i S36/37, i w kartach charakterystyki. W przypadku substancji, które powodują pojawienie się objawów immunologicznej pokrzywki kontaktowej, ale którym nie przypisuje się zwrotu R42, należy rozważyć przypisanie zwrotu R43. Brak jest modelu doświadczalnego (badań na zwierzętach), umożliwiającego zidentyfikowanie substancji chemicznych powodujących immunologiczną pokrzywkę kontaktową. W tych przypadkach klasyfikacja opiera się na dowodach uzyskanych z obserwacji człowieka, podobnych do tych zmian, które uzasadniają przypisanie zwrotu R43. 2.8. Inne właściwości toksyczne Dodatkowe zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia przypisuje się substancjom i preparatom zaklasyfikowanym na podstawie kryteriów zamieszczonych w części 2, w niniejszej części w pkt 2.1-2.7 i w częściach 4-5, zgodnie z następującymi kryteriami: R29 W kontakcie z wodą uwalnia toksyczne gazy. W przypadku substancji i preparatów, które w kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem wydzielają bardzo toksyczne lub toksyczne gazy w ilościach potencjalnie niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, np. fosforek glinu, pentasiarczek difosforu. R31 W kontakcie z kwasami uwalnia toksyczne gazy. W przypadku substancji i preparatów, które, reagując z kwasami, uwalniają toksyczne gazy w ilościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, np. chloran(l) sodu (podchloryn sodu), polisiarczek baru. W przypadku substancji chemicznych stosowanych przez konsumentów użycie zwrotu S50 [nie mieszać z... (wyszczególnione przez producenta)], dotyczącego warunków bezpiecznego stosowania, wydaje się bardziej odpowiednie. R32 W kontakcie z kwasami uwalnia bardzo toksyczne gazy. W przypadku substancji i preparatów, które, reagując z kwasami, uwalniają bardzo toksyczne gazy w ilościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, np. sole cyjanowodoru (cyjanki), azydek sodu. W przypadku substancji stosowanych przez konsumentów użycie zwrotu S50 [nie mieszać z... (wyszczególnione przez producenta)], dotyczącego warunków bezpiecznego stosowania, wydaje się bardziej odpowiednie. R33 Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie. W przypadku substancji i preparatów, które mogą kumulować się w organizmie człowieka oraz powodować pewne zaburzenia, które nie wystarczają do zastosowania dla tych substancji lub preparatów zwrotu R48. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R33 W przypadku substancji znajdują się w części 4 pkt 2.3.2, a w przypadku preparatów w przepisach dotyczących oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych. R64 Może oddziaływać szkodliwie na dzieci karmione piersią. W przypadku substancji i preparatów, które są wchłaniane w organizmach kobiet i mogą wpływać na laktację oraz mogą być obecne (także ich metabolity) w mleku, w ilościach wywołujących obawę o zdrowie dzieci karmionych piersią. Uwagi dotyczące stosowania zwrotu R64 w przypadku substancji znajdują się w części 4, pkt 2.3.2, a w przypadku preparatów w przepisach dotyczących oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych. R66 Powtarzające się narażenie może powodować wysuszanie lub pękanie skóry. W przypadku substancji i preparatów, które mogą powodować wysuszanie, złuszczanie lub pękanie skóry, nie spełniają jednak kryteriów pozwalających na przypisanie zwrotu R38. Zwrot przypisuje się na podstawie doświadczenia praktycznego związanego ze stosowaniem substancji lub preparatu lub przewidywanego takiego działania substancji lub preparatu (również część 1 pkt 6 i 7). R67 Pary mogą wywoływać uczucie senności i zawroty głowy. W przypadku lotnych substancji i preparatów zawierających takie substancje, które mogą wywoływać wyraźne objawy hamowania ośrodkowego układu nerwowego w wyniku ich wdychania i które nie są zaklasyfikowane z przypisaniem zwrotów R20, R23, R26, R68/20, R39/23 i R39/26 z uwagi na ostre działanie inhalacyjne. Na przypisanie tego zwrotu pozwalają następujące dowody: 1) wyniki badań na zwierzętach wskazujące na wyraźne hamowanie ośrodkowego układu nerwowego, takie jak działanie narkotyczne, letarg, brak koordynacji ruchowej (w tym brak właściwych odruchów), ataksja: a) występujące w wyniku narażenia na stężenia nieprzekraczające 20 g/m3/4 godz., b) jeżeli stosunek stężenia, w którym występują takie skutki w przypadku narażenia trwającego do 4 godzin, do stężenia par nasyconych w 20°C nie przekracza jednej dziesiątej, 2) dobrze udokumentowane doświadczenie praktyczne wskazujące na występowanie takich skutków (działanie narkotyczne, senność, brak odruchów, brak koordynacji ruchowej, zawroty głowy) u człowieka (również część 1 pkt 6 i 7). Uwagi dotyczące stosowania w przypadku preparatów zwrotu R67 na oznakowaniu znajdują się w przepisach dotyczących oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych. Dodatkowe zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia - część 2 pkt 2.6. Część 4. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE ANALIZY SKUTKÓW SPECYFICZNYCH DLA ZDROWIA CZŁOWIEKA 1. Wstęp 1.1. Punkt ten ustala postępowanie przyjęte dla klasyfikacji substancji, które mogą wywoływać u człowieka skutki zdrowotne wymienione poniżej. 1.2. Jeżeli producent, dystrybutor lub importer posiadają informację wskazującą, że substancję należy zaklasyfikować zgodnie z kryteriami podanymi w pkt 2.1, 2.2 lub 2.3, tymczasowo klasyfikują daną substancję zgodnie z tymi kryteriami, na podstawie oceny dowodów dokonanej przez kompetentnego eksperta. 1.3. Producent, dystrybutor lub importer przesyłają niezwłocznie podsumowanie wszystkich istotnych informacji dotyczących substancji do Biura. W podsumowaniu zamieszcza się bibliografię składającą się z istotnych publikacji oraz istotnych danych niepublikowanych. 1.4. Producent, importer lub dystrybutor, którzy posiadają nowe dane istotne dla klasyfikacji i oznakowania substancji zgodnie z kryteriami podanymi w pkt 2.1, 2.2 lub 2.3, prześlą te dane niezwłocznie do Biura. 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia 2.1. Substancje rakotwórcze Uwzględniając aktualny stan wiedzy naukowej, substancje rakotwórcze podzielono na trzy kategorie: Kategoria 1 Substancje o udowodnionym działaniu rakotwórczym na człowieka. Są to substancje, dla których istnieją wystarczające dowody wskazujące na związek przyczynowy pomiędzy narażeniem człowieka na tę substancję a powstaniem raka. Kategoria 2 Substancje, które rozpatruje się jako rakotwórcze dla człowieka. Są to substancje, dla których istnieją wystarczające dowody pozwalające na przyjęcie założenia, że narażenie człowieka na te substancje może w rezultacie prowadzić do powstania raka. Na przyjęcie takiego założenia pozwalają dane uzyskane na podstawie: 1) odpowiednich, długoterminowych badań na zwierzętach, 2) innych istotnych informacji wskazujących, że narażenie człowieka na te substancje może w rezultacie prowadzić do powstania raka. Kategoria 3 Substancje o możliwym działaniu rakotwórczym na człowieka. Są to substancje, co do których dostępne informacje nie pozwalają na przeprowadzenie zadowalającej oceny. Istnieją dla nich dowody pochodzące z odpowiednich badań na zwierzętach, nie wystarczają one jednak dla umieszczenia tej substancji w kategorii 2. 2.1.1. Symbole i zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia Substancjom należącym do kategorii 1 lub 2 przypisuje się symbol "T" i zwrot: R45 Może powodować raka. W przypadku substancji, które stwarzają ryzyko rakotwórczego działania, jedynie gdy dostają się do organizmu na drodze inhalacyjnej, w szczególności jako pyły, pary lub dymy (inne drogi narażenia, np. na drodze pokarmowej lub w kontakcie ze skórą, nie stwarzają zagrożenia rakotwórczego), stosuje się następujący zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia: R49 Może powodować raka w następstwie narażenia drogą oddechową. Substancjom należącym do kategorii 3 przypisuje się symbol "Xn" i zwrot: R40 Ograniczone dowody działania rakotwórczego. 2.1.2. Uwagi dotyczące ustalania kategorii substancji rakotwórczych Zaliczenie substancji do kategorii 1 jest dokonywane na podstawie danych epidemiologicznych, zaliczenie do kategorii 2 lub 3 jest dokonywane przede wszystkim na podstawie wyników badań na zwierzętach. Substancję klasyfikuje się jako rakotwórczą kategorii 2, gdy dostępne są pozytywne wyniki badań przeprowadzonych na dwóch gatunkach zwierząt albo wyraźne pozytywne dowody badań przeprowadzonych na jednym gatunku, łącznie z potwierdzającymi dowodami, w szczególności: dane genotoksyczne, badania metabolizmu lub badania biochemiczne, indukowanie łagodnych nowotworów, pokrewieństwo strukturalne z innymi uznanymi substancjami rakotwórczymi lub dane pochodzące z badań epidemiologicznych, sugerujące związek danej substancji z działaniem rakotwórczym. Kategoria 3 zawiera 2 podkategorie: 1) substancje, które są dobrze przebadane, ale dla których dowody dotyczące indukowania nowotworu nie są wystarczające, aby te substancje zakwalifikować do kategorii 2, a w przeprowadzonych dodatkowych doświadczeniach nie należy się spodziewać dostarczenia uzupełniających istotnych informacji dotyczących tej klasyfikacji, 2) substancje, które są niedostatecznie przebadane, dostępne dane są niewystarczające, ale wzbudzają niepokój. Ta klasyfikacja ma charakter tymczasowy; konieczne są doświadczenia uzupełniające, zanim zostanie podjęta końcowa decyzja. Dla rozróżnienia pomiędzy kategorią 2 i 3 istotne są podane niżej dowody, które zmniejszają znaczenie doświadczalnej indukcji nowotworu w świetle znajomości prawdopodobnego narażenia człowieka. Następujące dowody, w różnych kombinacjach, mogą prowadzić w wielu przypadkach do zaklasyfikowania danej substancji do kategorii 3, nawet jeśli stwierdzono powstanie nowotworów u zwierząt: 1) działanie rakotwórcze występuje jedynie na poziomie bardzo dużych dawek przekraczających maksymalną dawkę tolerowaną - maksymalną dawką tolerowaną jest dawka, która nie powoduje zmniejszenia długości życia, wywołuje jednak zmiany fizyczne, takie jak około 10 % zmniejszenie przyrostu masy ciała, 2) występowanie nowotworów, szczególnie w przypadku dużych dawek, jedynie w niektórych narządach odpowiednich gatunków zwierząt, znanych ze swej dużej spontanicznej częstości tworzenia się nowotworów, 3) występowanie nowotworów jedynie w miejscu aplikacji substancji, w bardzo czułych modelach badań (np. dootrzewnowa lub podskórna aplikacja substancji aktywnych miejscowo), jeżeli to szczególne miejsce nie jest istotne dla człowieka, 4) brak oznak genotoksyczności w krótkoterminowych badaniach in vivo i in vitro, 5) występowanie wtórnych mechanizmów działania oraz sugestie o istnieniu praktycznej dawki progowej (np. działanie hormonalne na docelowe narządy lub ich wpływ na mechanizmy regulacji fizjologicznych, przewlekła stymulacja proliferacji komórek), 6) występowanie specyficznych gatunkowo mechanizmów powstawania nowotworów (np. specyficznych szlaków metabolicznych), nieistotnych dla człowieka. Dla zaniechania zaklasyfikowania substancji w kategorii 3 istotne są dowody, które wykluczają znaczenie tych danych dla człowieka: 1) substancji nie klasyfikuje się do żadnej z podanych kategorii, jeżeli mechanizm tworzenia się nowotworu w warunkach doświadczalnych jest wyraźnie zdefiniowany i istnieją dowody świadczące, że ten proces nie może być ekstrapolowany na człowieka, 2) jeżeli jedynymi dostępnymi danymi są dane o występowaniu nowotworów wątroby u niektórych wrażliwych szczepów myszy, bez jakichkolwiek innych uzupełniających dowodów, substancji takiej nie klasyfikuje się do żadnej z podanych kategorii, 3) szczególną uwagę zwraca się na przypadki, gdy jedynymi dostępnymi danymi dotyczącymi występowania nowotworu są dane o pojawieniu się guzów nowotworowych w takich miejscach i u takich szczepów, o których dobrze wiadomo, że ich wysoka, spontaniczna częstość występowania jest charakterystyczna dla danego miejsca i szczepu zwierząt. 2.2. Substancje mutagenne Uwzględniając współczesny stan wiedzy naukowej, substancje mutagenne podzielono na trzy kategorie: Kategoria 1 Substancje o udowodnionym działaniu mutagennym na człowieka. Są to substancje, dla których istnieją wystarczające dowody wskazujące na związek przyczynowy pomiędzy narażeniem człowieka na tę substancję a dziedzicznymi uszkodzeniami genetycznymi. Kategoria 2 Substancje, które rozpatruje się jako mutagenne dla człowieka. Są to substancje, dla których istnieją wystarczające dowody pozwalające na przyjęcie założenia, że narażenie człowieka na te substancje może w rezultacie prowadzić do uszkodzeń genetycznych, które mogą być dziedziczone; dane uzyskano głównie na podstawie: 1) odpowiednich badań na zwierzętach, 2) innych istotnych informacji, wskazujących, że narażenie człowieka na te substancje może w rezultacie prowadzić do uszkodzeń genetycznych. Kategoria 3 Substancje o możliwym działaniu mutagennym na człowieka. Są to substancje, dla których istnieją dowody pochodzące z odpowiednich badań mutagenności, które jednak nie wystarczają, aby umieścić te substancje w kategorii 2. 2.2.1. Symbole i zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia Substancjom należącym do kategorii 1 przypisuje się symbol "T" i następujący zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia: R46 Może powodować dziedziczne wady genetyczne. Substancjom należącym do kategorii 2 przypisuje się symbol "T" i następujący zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia: R46 Może powodować dziedziczne wady genetyczne. Substancjom należącym do kategorii 3 przypisuje się symbol "Xn" i następujący zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia: R68 Możliwe ryzyko powstania nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. 2.2.2. Uwagi dotyczące ustalania kategorii substancji mutagennych Mutacją jest trwała zmiana w ilości lub strukturze materiału genetycznego w organizmie, która w rezultacie powoduje zmiany w charakterystyce fenotypowej danego organizmu. Te zmiany mogą dotyczyć pojedynczych genów, zespołów genów lub całych chromosomów. Zmiany dotyczące pojedynczych genów mogą być konsekwencją działań na pojedyncze zasady w DNA (mutacja punktowa) lub dużych zmian, wraz z delecją, wewnątrz genu. Zmiany dotyczące całych chromosomów mogą mieć charakter zmian strukturalnych lub liczbowych. Mutacje w komórkach rozrodczych, u organizmów rozmnażających się płciowo, mogą być przenoszone na potomstwo. Mutagenem jest czynnik, który jest przyczyną zwiększonej częstości pojawiania się mutacji. Substancje są zaklasyfikowane jako mutagenne tylko w odniesieniu do specyficznych uszkodzeń genetycznych, które mogą być dziedziczone. Wyniki wskazujące na "indukcję genetycznie istotnych zmian w komórkach somatycznych", pozwalające na zaklasyfikowanie substancji chemicznej do kategorii 3, również uznaje się za sygnał prawdopodobnego działania rakotwórczego tej substancji. Rozwój metod w badaniach mutagenności jest procesem ciągłym. Dla wielu nowych typów badań brak jeszcze protokołów standaryzujących i kryteriów oceny. W celu oceny takich danych rozważa się jakość przedstawianych badań oraz znaczenie i stosowność metod badawczych. Kategoria 1 W celu zaklasyfikowania danej substancji do kategorii 1 niezbędne byłyby istotne, pozytywne dowody pochodzące z badań epidemiologicznych, wskazujące na wystąpienie mutacji u ludzi. Dotychczas nie są znane takie substancje. Kategoria 2 W celu zaklasyfikowania danej substancji do kategorii 2 konieczne są pozytywne wyniki pochodzące z badań wskazujących na działanie mutagenne, inne interakcje komórkowe istotne dla mutagenności, stwierdzone w warunkach in vivo w komórkach rozrodczych ssaków lub mutacje w komórkach somatycznych ssaków stwierdzone w badaniach in vivo, w połączeniu z jednoznacznymi dowodami, że dana substancja lub jej istotny metabolit dociera do komórek rozrodczych. Zaleca się następujące metody badań w celu stwierdzenia, czy substancję chemiczną zaklasyfikować do kategorii 2: 1) badania mutagenności in vivo w komórkach rozrodczych: a) test mutacji swoistego locus, b) test dziedzicznej translokacji, c) test dominującej mutacji letalnej - wyżej wymienione badania świadczą o oddziaływaniu danej substancji na potomstwo lub działaniu uszkadzającym rozwój zarodkowy, 2) badania in vivo wykazujące istotne interakcje w komórkach rozrodczych (zwykle z DNA): a) badania nieprawidłowości chromosomowych, ujawnione na podstawie analizy cytogenetycznej, łącznie z aneuploidią spowodowaną przez nieprawidłową segregację chromosomów, b) test częstości wymian chromatyd siostrzanych (SCE), c) test nieplanowej syntezy DNA (UDS), d) test (kowalencyjnego) wiązania się mutagenu z DNA komórek rozrodczych, e) badanie innych rodzajów uszkodzeń w DNA - badania te dostarczają dowodów o bardziej lub mniej pośrednim charakterze, pozytywne wyniki tych badań uzupełnia się o pozytywne wyniki badań in vivo działania mutagennego w komórkach somatycznych u ssaków lub u człowieka (kategoria 3, preferowane metody w pkt 1), 3) badania in vitro wskazujące na mutacje w komórkach somatycznych ssaków (kategoria 3, pkt 1), w połączeniu z wynikami badań toksykokinetycznych lub innymi wynikami badań wskazującymi, że związek lub jego istotny metabolit dociera do komórek rozrodczych. Dla pkt 2 i 3 pozytywne wyniki badań testem "pośredniego gospodarza" lub uzyskanie jednoznacznych pozytywnych wyników w badaniach in vitro można uznać jako dowody potwierdzające. Kategoria 3 W celu zaklasyfikowania substancji do kategorii 3 konieczne są pozytywne wyniki pochodzące z badań in vivo ujawniające działanie mutagenne lub inne interakcje komórkowe związane z mutagennością w komórkach somatycznych ssaków. Pozytywne wyniki pochodzące z badań mutagenności w warunkach in vitro stanowią dodatkowe potwierdzenie wyników badań określonych w kategorii 2 w pkt 2. Obecnie, w celu badania działania mutagennego w komórkach somatycznych, w warunkach in vivo, zalecane są następujące metody: 1) badania mutagenności w komórkach somatycznych in vivo: a) test mikrojądrowy w komórkach szpiku kostnego lub analiza metafaz w komórce, b) analiza metafaz w limfocytach krwi obwodowej, c) test barwnych plam na sierści myszy (test plamkowy), 2) badania in vivo interakcji z DNA w komórkach somatycznych: a) test częstości wymian chromatyd siostrzanych (SCE) w komórkach somatycznych, b) test nieplanowej syntezy DNA (UDS) w komórkach somatycznych, c) test kowalencyjnego wiązania mutagenu z DNA w komórkach somatycznych, d) badanie uszkodzeń DNA, np. test alkalicznej elucji DNA w komórkach somatycznych. Substancji, które jedynie w warunkach in vitro wykazują pozytywne wyniki w jednym lub w kilku testach badania mutagenności, nie klasyfikuje się. Zalecane są dalsze badania tych substancji w warunkach in vivo. W wyjątkowych przypadkach, w szczególności dla substancji wykazującej wyraźne odpowiedzi w kilku testach in vitro, dla której nie ma dostępnych danych z badań in vivo oraz której właściwości są podobne do wcześniej znanych mutagenów/kancerogenów, rozważa się zaklasyfikowanie do kategorii 3. 2.3. Substancje działające szkodliwie na rozrodczość Uwzględniając współczesny stan wiedzy naukowej, substancje działające szkodliwie na rozrodczość podzielono na 3 kategorie: Kategoria 1 Substancje o udowodnionym szkodliwym działaniu na funkcje rozrodcze u człowieka. Są to substancje, dla których ustalono przyczynowy związek pomiędzy narażeniem a upośledzeniem funkcji rozrodczej u człowieka. Substancje o udowodnionym szkodliwym działaniu na rozwój płodu. Są to substancje, dla których ustalono związek przyczynowy pomiędzy narażeniem człowieka a zmianami w rozwoju jego potomstwa. Kategoria 2 Substancje, które rozpatruje się jako działające szkodliwie na funkcje rozrodcze u człowieka. Są to substancje, dla których istnieją wystarczające dowody pozwalające na przyjęcie założenia, że narażenie człowieka na taką substancję może upośledzać funkcje rozrodcze. Na przyjęcie takiego założenia pozwalają: 1) wyraźne dowody, uzyskane w wyniku badań na zwierzętach, wskazujące, że substancja upośledza funkcje rozrodcze u człowieka, nie wykazując innych skutków działania toksycznego, albo dowody wskazujące, że substancja upośledza funkcje rozrodcze u człowieka, gdy objawy szkodliwego działania na rozrodczość występują na podobnym poziomie dawkowania co inne skutki toksyczne i wiadomo, że nie są następstwami tych skutków, 2) inne informacje wskazujące na szkodliwe działanie na funkcje rozrodcze u człowieka. Substancje, które należy rozpatrywać jako upośledzające rozwój potomstwa u człowieka. Są to substancje, dla których istnieją wystarczające dowody pozwalające przyjąć założenie, że narażenie człowieka na te substancje może upośledzać rozwój potomstwa. Na przyjęcie takiego założenia pozwalają: 1) wyraźne dowody, uzyskane w wyniku badań na zwierzętach, wskazujące, że substancja upośledza rozwój potomstwa, nie wykazując innych skutków działania toksycznego u narażonych matek, albo dowody wskazujące, że substancja upośledza rozwój potomstwa, gdy objawy upośledzenia rozwoju występują na podobnym poziomie dawkowania co inne skutki toksyczne i wiadomo, że nie są następstwami tych skutków, 2) inne informacje wskazujące na upośledzenie rozwoju potomstwa u człowieka. Kategoria 3 Substancje o możliwym szkodliwym działaniu na funkcje rozrodcze u człowieka. Są to substancje, które zaklasyfikowano na podstawie: 1) wyników stosownych badań na zwierzętach, które dostarczają wystarczających dowodów, aby wzbudzić uwagę ze względu na możliwość szkodliwego działania na funkcje rozrodcze u człowieka przy braku innych skutków działania toksycznego albo wyników badań na zwierzętach, gdy objawy wzbudzające uwagę ze względu na możliwość szkodliwego działania na funkcje rozrodcze u człowieka występują na tym samym poziomie dawek co inne skutki działania toksycznego, jednak nie są następstwem tych skutków i gdy dowody te nie pozwalają na zaliczenie substancji do kategorii 2, 2) innych informacji wzbudzających uwagę ze względu na możliwość szkodliwego działania na funkcje rozrodcze u człowieka. Substancje, które wzbudzają uwagę ze względu na możliwość upośledzenia rozwoju potomstwa u człowieka. Są to substancje zaklasyfikowane na podstawie: 1) wyników stosownych badań na zwierzętach, które dostarczają wystarczających dowodów, aby wzbudzić uwagę ze względu na możliwość upośledzenia rozwoju potomstwa u człowieka przy braku innych skutków działania toksycznego albo wyników badań na zwierzętach, gdy objawy wzbudzające uwagę ze względu na możliwość upośledzenia rozwoju potomstwa występują na tym samym poziomie dawek co inne skutki działania toksycznego, jednak nie są następstwem tych skutków i gdy dowody te nie pozwalają na zaliczenie substancji do kategorii 2, 2) innych informacji wzbudzających uwagę ze względu na możliwość upośledzenia rozwoju potomstwa u człowieka. 2.3.1. Symbole i zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia Substancjom należącym do kategorii 1 przypisuje się symbol "T" i następujące zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia: W przypadku substancji o udowodnionym szkodliwym działaniu na funkcje rozrodcze u człowieka: R60 Może upośledzać płodność. W przypadku substancji upośledzających rozwój potomstwa: R61 Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki. Substancjom należącym do kategorii 2 przypisuje się symbol "T" i następujące zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia: W przypadku substancji, które rozpatruje się jako działające szkodliwie na funkcje rozrodcze u człowieka: R60 Może upośledzać płodność. W przypadku substancji, które należy rozpatrywać jako upośledzające rozwój potomstwa u człowieka: R61 Może działać szkodliwie na dziecko w łonie matki. Substancjom należącym do kategorii 3 przypisuje się symbol "Xn" i następujące zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia: W przypadku substancji, które wzbudzają uwagę ze względu na możliwość szkodliwego działania na funkcje rozrodcze u człowieka: R62 Możliwe ryzyko upośledzenia płodności. W przypadku substancji, które wzbudzają uwagę ze względu na możliwość szkodliwego działania na rozwój płodu: R63 Możliwe ryzyko szkodliwego działania na dziecko w łonie matki. 2.3.2. Uwagi dotyczące ustalania kategorii substancji działających na rozrodczość Wpływ na rozrodczość obejmuje uszkodzenie funkcji i zdolności rozrodczych u człowieka oraz indukcję szkodliwych skutków u potomstwa, innych niż skutki dziedziczne, co klasyfikuje się jako wpływ na płodność i wpływ na rozwój potomstwa. Wpływ na płodność obejmuje szkodliwe działanie na libido, zachowania seksualne, spermatogenezę i oogenezę lub na aktywność hormonalną i reakcje fizjologiczne, które mogą oddziaływać na zdolność do zapłodnienia, oraz rozwój zapłodnionego jaja, łącznie z jego implantacją. Wpływ na rozwój potomstwa jest rozumiany w jego najszerszym zakresie i obejmuje zarówno wpływ na rozwój potomstwa przed urodzeniem, jak i po urodzeniu. Skutki działania szkodliwego mogą występować w okresie prenatalnym (przedurodzeniowym), jak i postnatalnym (pourodzeniowym) i obejmują skutki embriotoksyczne i fetotoksyczne, takie jak: zmniejszenie masy ciała, opóźnienie rozwoju fizycznego, działanie toksyczne na narządy wewnętrzne, śmierć zarodków i płodów. Ponadto mogą polegać na działaniu teratogennym manifestującym się morfologicznymi i czynnościowymi wadami wrodzonymi u potomstwa występującymi w okresie perinatalnym (okołourodzeniowym), jak i postnatalnym. Może również wystąpić upośledzenie rozwoju fizycznego i umysłowego w okresie postnatalnym aż do momentu osiągnięcia dojrzałości płciowej. Klasyfikacja substancji działających na rozrodczość z założenia dotyczy substancji, których swoiste lub specyficzne właściwości wywołują takie działanie. W ten sposób nie klasyfikuje się substancji, jeżeli takie działanie jest wtórnym następstwem innych skutków działania toksycznego. Substancjami wzbudzającymi szczególny niepokój są te, które działają na rozrodczość na poziomie narażenia niewywołującym innych skutków działania toksycznego. Substancje zalicza się do kategorii 1 na podstawie danych epidemiologicznych. Do kategorii 2 lub 3 substancje zalicza się przede wszystkim na podstawie wyników badań na zwierzętach. Wyniki badań in vitro lub na jajach ptaków traktuje się jako "dowody potwierdzające", które tylko wyjątkowo, w przypadku braku dowodów in vivo, mogą prowadzić do zaklasyfikowania substancji. Podobnie jak w przypadku innych rodzajów skutków toksycznych, dla substancji wykazujących działanie toksyczne na rozrodczość istnieją progi działania szkodliwego, poniżej których takiego działania nie należy oczekiwać. W przypadku gdy wykryto wyraźne skutki w wyniku badań na zwierzętach, ich znaczenie dla człowieka może być wątpliwe, w szczególności gdy wystąpiły jedynie w największej dawce lub gdy istnieją istotne różnice toksykokinetyczne albo droga narażenia jest nieodpowiednia. Te lub podobne przyczyny mogą być powodem, że zalecane może być zaklasyfikowanie substancji do kategorii 3 lub zaniechanie zaklasyfikowania. Jeżeli poziom dawkowania wynoszący co najmniej 1.000 mg/kg (dożołądkowo), ustalony w wyniku badań przeprowadzonych metodami badań zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie wywiera szkodliwego wpływu na rozrodczość, nie prowadzi się dalszych badań. Jeżeli istnieją dane uzyskane w wyniku badań na zwierzętach z zastosowaniem większych dawek, dane te rozpatruje się razem z innymi istotnymi informacjami. Skutki obserwowane po zastosowaniu większych dawek niekoniecznie prowadzą do zaklasyfikowania substancji jako działającej szkodliwie na rozrodczość. Wpływ na płodność Dla zaklasyfikowania substancji do kategorii 2, w odniesieniu do zaburzeń płodności, wymagany jest wyraźny dowód otrzymany w wyniku badań przeprowadzonych na jednym gatunku zwierząt wraz z potwierdzającymi dowodami dotyczącymi mechanizmu lub miejsca działania, podobieństwa chemicznego do innych znanych czynników wpływających na rozrodczość, albo wraz z innymi informacjami dotyczącymi człowieka, sugerującymi możliwość wystąpienia takich skutków u człowieka. W przypadku badań przeprowadzonych na jednym gatunku zwierząt i braku istotnych dowodów potwierdzających, substancję taką można zaliczyć do kategorii 3. Jeżeli upośledzenie płodności wtórnie towarzyszy uogólnionemu działaniu toksycznemu lub wycieńczeniu głodowemu, zaklasyfikowanie substancji do kategorii 2 następuje, gdy istnieją dowody wskazujące na specyficzne działanie toksyczne na układ rozrodczy. Jeżeli wykazano, że upośledzenie płodności w badaniach na zwierzętach nastąpiło w wyniku niepowodzenia w kojarzeniu, zaklasyfikowanie do kategorii 2 wymaga dowodów dotyczących mechanizmu działania, w celu określenia, czy szkodliwe skutki, w szczególności zaburzenia wzorców sekrecji hormonalnej, mogą wystąpić u człowieka. Wpływ na rozwój potomstwa Dla zaklasyfikowania do kategorii 2 konieczne są wyraźne dowody szkodliwego działania w dobrze przeprowadzonych badaniach wykonanych na co najmniej jednym gatunku zwierząt. Jeżeli szkodliwe działanie na potomstwo, obserwowane pre- i postnatalnie, jest wtórnym następstwem toksycznego działania na matki, obniżenia spożycia paszy i wody, stresu, niedostatecznej opieki nad potomstwem, szczególnych braków w diecie, złych warunków hodowli, infekcji i wielu innych czynników, istotne jest wykazanie w dobrze udokumentowanych badaniach, czy skutki takiego działania na potomstwo wystąpią w dawkach niewywołujących wyraźnego toksycznego działania na matki. Ważna jest również droga narażenia. W szczególności wstrzyknięcie drażniącej substancji do jamy otrzewnej może wywołać lokalne uszkodzenie macicy i jej zawartości. Wyniki takich badań interpretuje się ostrożnie i bez innych dowodów wyniki takie nie prowadzą do klasyfikacji substancji. Zaklasyfikowanie do kategorii 3 następuje na podstawie podobnych kryteriów jak zaklasyfikowanie do kategorii 2, jednak takiej klasyfikacji dokonuje się, gdy projekt badań ma wady, które czynią wnioski mniej przekonującymi, lub gdy nie można wykluczyć, że pozytywne wyniki badań mogły być spowodowane czynnikami niespecyficznymi, takimi jak działanie toksyczne na matki. Jeżeli jedynymi objawami jest mała częstość wad występujących samoistnie, niewielkiego stopnia zaburzenia procesu kostnienia lub niewielkiego stopnia zaburzenia rozwoju postnatalnego, decyzja o zaklasyfikowaniu do kategorii 3 lub zaniechaniu klasyfikacji jest podejmowana w każdym przypadku indywidualnie. Objawy podczas okresu laktacji Substancjom zaklasyfikowanym jako działające szkodliwie na rozrodczość, które powodują zaniepokojenie ze względu na wpływ na laktację, dodatkowo przypisuje się na oznakowaniu zwrot: R64 Może oddziaływać szkodliwie na dzieci karmione piersią. Kryteria stosowania zwrotu R64 znajdują się w części 3 pkt 2.8. Toksyczne działanie na potomstwo, wynikające wyłącznie z narażenia przez mleko karmiącej matki, oraz skutki działania toksycznego, powstające przez bezpośrednie narażenie potomstwa, nie powodują zaklasyfikowania substancji chemicznej jako działającej szkodliwie na rozrodczość, dopóki nie powodują upośledzenia rozwoju potomstwa. Substancjom niezaklasyfikowanym jako działające szkodliwie na rozrodczość, które wzbudzają jednak zaniepokojenie, że mogą działać toksycznie, jeżeli przenoszone są na dziecko wraz z mlekiem matki, przypisuje się na oznakowaniu zwrot R64. Zwrot ten jest również właściwy dla substancji zaburzającej ilość lub jakość wydzielanego mleka. Zwrot R64 przypisywany jest na podstawie: 1) badań toksykokinetycznych wskazujących, że substancja może być obecna w mleku w ilościach potencjalnie toksycznych, 2) wyników co najmniej jednego badania dwupokoleniowego na zwierzętach, które wskazują na pojawienie się szkodliwych skutków u potomstwa z powodu przeniesienia substancji z mlekiem, 3) dowodów u człowieka wskazujących na ryzyko dla dzieci w okresie karmienia piersią. Substancje, o których wiadomo, że ulegają kumulacji w organizmie i które następnie mogą się wydalać z mlekiem, należy oznakować zwrotami R33 i R64. 2.4. Procedura klasyfikacji preparatów Jeżeli preparaty zawierają jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych zgodnie z kryteriami przedstawionymi w pkt 2, klasyfikuje się je na podstawie zawartości składników niebezpiecznych. Część 5. KLASYFIKACJA NA PODSTAWIE ANALIZY SKUTKÓW DZIAŁANIA NA ŚRODOWISKO 1. Wstęp Podstawowym celem klasyfikacji substancji i preparatów niebezpiecznych dla środowiska jest ostrzeżenie ich użytkowników przed zagrożeniami, jakie stwarzają one dla ekosystemów. Przedstawione kryteria odnoszą się do ekosystemów wodnych; przyjmuje się jednak, że niektóre substancje i preparaty mogą oddziaływać jednocześnie lub alternatywnie na inne ekosystemy, złożone z rozmaitych organizmów, od mikroflory i mikrofauny gleby do naczelnych. Kryteria podane poniżej oparte są na metodach zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. Liczba badań wymaganych w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy jest ograniczona i informacje otrzymane na podstawie tych badań mogą nie wystarczać dla przeprowadzenia właściwej klasyfikacji. Dla celów klasyfikacji mogą być potrzebne dodatkowe dane. Klasyfikacja substancji lub preparatu może zostać zmieniona również po otrzymaniu nowych danych. Uwzględniając aktualny stan wiedzy, klasyfikację substancji i preparatów przeprowadza się na podstawie ich działania ostrego lub przewlekłego w ekosystemie wodnym lub ich działania ostrego lub przewlekłego w innych ekosystemach. Substancje klasyfikuje się zwykle na podstawie danych doświadczalnych dotyczących toksyczności ostrej substancji dla organizmów wodnych, rozkładu substancji oraz wartości log Pow (logarytm współczynnika podziału oktanol-woda) lub wartości BCF (współczynnik biokoncentracji) - jeżeli jest dostępna. 2. Kryteria klasyfikacji, dobór symboli, dobór zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia Kryteria klasyfikacji substancji zawarte w pkt 2.1 można stosować w odniesieniu do preparatów jedynie wówczas, gdy były one zbadane zgodnie z wymaganiami dotyczącymi metod badań stosowanych do oceny zagrożeń dla środowiska wodnego zawartymi w części 7 pkt 2.4. 2.1. Środowisko wodne 2.1.1. Substancje i preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska i przypisuje się im symbol "N" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, zgodnie z następującymi kryteriami: R50 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne. i R53 Może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym. Zwroty przypisuje się, gdy toksyczność ostra wynosi: 96 godzin CL50 (dla ryb) ≤ 1 mg/dm3 lub 48 godzin CE50 (dla rozwielitek) ≤ 1 mg/dm3 lub 72 godziny CI50 (dla glonów) ≤ 1 mg/dm3 i substancje lub preparaty nie ulegają łatwo rozkładowi lub log Pow (log współczynnika podziału oktanol-woda) ≥ 3,0 (chyba że oznaczony doświadczalnie BCF ≤100). R50 Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne. Zwrot przypisuje się, gdy toksyczność ostra wynosi: 96 godzin CL50 (dla ryb) ≤ 1 mg/dm3 lub 48 godzin CE50 (dla rozwielitek) ≤ 1 mg/dm3 lub 72 godziny CI50 (dla glonów) ≤ 1 mg/dm3. R51 Działa toksycznie na organizmy wodne. i R53 Może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym. Zwroty przypisuje się, gdy toksyczność ostra wynosi: 96 godzin CL50 (dla ryb): 1 mg/dm3 < CL50 ≤ 10 mg/dm3 lub 48 godzin CE50 (dla rozwielitek): 1 mg/dm3 < CE50 ≤ 10 mg/dm3 lub 72 godziny CI50 (dla glonów): 1 mg/dm3 < CI50 ≤ 10 mg/dm3 i substancje lub preparaty nie rozkładają się łatwo lub log Pow ≥ 3,0 (chyba że oznaczony doświadczalnie BCF ≤ 100). 2.1.2. Substancje i preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska i przypisuje się im zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia zgodnie z następującymi kryteriami: R52 Działa szkodliwie na organizmy wodne. i R53 Może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym. Zwroty przypisuje się, gdy toksyczność ostra wynosi: 96 godzin CL50 (dla ryb): 10 mg/dm3 < CL50 ≤ 100 mg/dm3 lub 48 godzin CE50 (dla rozwielitek): 10 mg/dm3 < CE50 ≤ 100 mg/dm3 lub 72 godziny CI50 (dla glonów): 10 mg/dm3 < CI50 ≤ 100 mg/dm3 i substancje lub preparaty trudno ulegają degradacji. Tego ostatniego kryterium nie stosuje się do przypadków, dla których istnieją dodatkowe naukowe dowody dotyczące rozkładu substancji lub preparatu lub ich toksyczności, gwarantujące, że dana substancja lub preparat lub produkty ich rozkładu nie będą stwarzały przewlekłego lub opóźnionego potencjalnego niebezpieczeństwa dla środowiska wodnego. Takie dodatkowe dane zwykle obejmują: 1) dowód zdolności do szybkiej degradacji w środowisku wodnym, 2) brak skutków toksycznych w działaniu przewlekłym w stężeniu 1 mg/dm3, np. gdy stężenie niedziałające, oznaczone w badaniach toksyczności w narażeniu przedłużonym dla ryb lub rozwielitek jest wyższe od 1 mg/dm3. R52 Działa szkodliwie na organizmy wodne. Zwrot przypisuje się substancjom i preparatom, które nie spełniają kryteriów uzasadniających przypisanie zwrotów R52 i R53, jednak na podstawie dostępnych danych na temat ich toksyczności mogą stwarzać zagrożenia dla struktur lub funkcjonowania ekosystemów wodnych. R53 Może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym. Zwrot przypisuje się substancjom i preparatom niespełniającym kryteriów uzasadniających przypisanie zwrotów R52 i R53 lub R52, jednak na podstawie dostępnych danych na temat ich trwałości, możliwości kumulowania się oraz prognozowanych lub obserwowanych szlaków i przemian w środowisku mogą stwarzać zagrożenie przewlekłe lub opóźnione dla struktury lub funkcjonowania ekosystemów wodnych. Na przykład substancje i preparaty trudno rozpuszczalne w wodzie, przez które rozumie się substancje o rozpuszczalności w wodzie mniejszej niż 1 mg/dm3, obejmuje się tym kryterium, jeżeli: 1) nie ulegają łatwo rozkładowi, 2) log Pow ≥ 3,0 (chyba że wyznaczony doświadczalnie BCF ≤ 100). Kryterium tego nie stosuje się do przypadków, gdy istnieją dodatkowe dane dotyczące rozkładu substancji lub preparatu lub ich toksyczności, gwarantujące, że dana substancja lub preparat oraz produkty ich rozkładu nie będą stwarzały potencjalnego przewlekłego lub opóźnionego zagrożenia dla środowiska wodnego. Takie dodatkowe dane zwykle obejmują: 1) dowód zdolności do szybkiego rozkładu w środowisku wodnym, 2) brak skutków toksycznych w działaniu przewlekłym w zakresie wartości granicznej rozpuszczalności substancji, np. gdy stężenie niedziałające, oznaczone w badaniach toksyczności, w narażeniu przedłużonym dla ryb lub rozwielitek, jest wyższe od rozpuszczalności. 2.1.3. Uwagi dotyczące ustalenia wartości CI50 dla alg oraz rozkładu substancji W przypadku barwnych substancji i preparatów, gdy można wykazać, że wzrost glonów jest hamowany wyłącznie w wyniku zmniejszenia dostępności światła, wskaźnika CI50 dla 72 godzin dla glonów nie stosuje się jako podstawy dla klasyfikacji. Substancje i preparaty klasyfikuje się jako ulegające łatwo rozkładowi, jeżeli spełniają następujące kryteria: 1) w 28-dniowych badaniach biodegradacji zostały osiągnięte następujące poziomy degradacji: a) w badaniach opartych na oznaczeniach rozpuszczalnego węgla organicznego - 70 %, b) w badaniach opartych na ubytku tlenu lub generacji dwutlenku węgla - 60 % maksimum teoretycznego - poziomy biodegradacji muszą być osiągnięte w okresie 10 dni od momentu rozpoczęcia rozkładu, przez który rozumie się dzień, w którym 10 % substancji ulega degradacji, 2) jeżeli dostępne są tylko dane o wielkości ChZT i BZT5, gdy stosunek BZT5/ChZT jest większy lub równy 0,5, 3) dostępne są inne przekonujące naukowe dowody, wykazujące, że substancje lub preparaty mogą ulec rozkładowi (biotycznemu lub abiotycznemu) w środowisku wodnym do poziomu > 70 % w okresie 28 dni. 2.2. Biosystemy inne niż środowisko wodne 2.2.1. Substancje i preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska i przypisuje się im symbol "N" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia zgodnie z kryteriami podanymi niżej: R54 Działa toksycznie na rośliny. R55 Działa toksycznie na zwierzęta. R56 Działa toksycznie na organizmy glebowe. R57 Działa toksycznie na pszczoły. R58 Może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku. Substancje i preparaty, które na podstawie dostępnych danych na temat ich działania toksycznego, trwałości, możliwości kumulowania się oraz prognozowanych lub obserwowanych szlaków i przemian w środowisku mogą stwarzać zagrożenie bezpośrednie, przewlekłe lub opóźnione dla struktur lub funkcjonowania ekosystemów naturalnych, innych niż opisane w pkt 2.1. 2.2.2. Substancje i preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska i przypisuje symbol "N" oraz zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, zgodnie z kryteriami podanymi niżej: R59 Stwarza zagrożenie dla warstwy ozonowej. Substancje i preparaty, które na podstawie dostępnych dowodów określających ich właściwości oraz prognozowane lub znane szlaki i zachowanie w środowisku mogą stwarzać zagrożenie dla struktury lub funkcji stratosferycznej warstwy ozonu. Obejmuje to substancje i preparaty wymienione w przepisach o ochronie warstwy ozonowej. Część 6. PRZYPADKI SPECJALNE: PREPARATY 1. Preparaty gazowe (mieszaniny gazów) W przypadku preparatów gazowych bierze się pod uwagę: 1) ocenę właściwości fizykochemicznych, 2) oszacowanie zagrożenia dla zdrowia człowieka, 3) oszacowanie zagrożenia dla środowiska. 1.1. Ocena właściwości fizykochemicznych 1.1.1. Palność Właściwości palne preparatów gazowych oznacza się metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. Preparaty te klasyfikuje się zgodnie z wynikami przeprowadzonych badań oraz z uwzględnieniem kryteriów podanych w metodach zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy oraz zgodnie z przepisami dotyczącymi oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych. Wyjątkowo, jeżeli preparaty gazowe są wytwarzane w małych ilościach, palność mieszanin gazowych może być oszacowana za pomocą następującej metody kalkulacyjnej: Mieszaninę gazów zapisuje się w postaci wyrażenia: A1F1 + ... AiFi + ... AnFn + B1I1 + ... BiIi + ... BpIp, gdzie: Ai i Bi są ułamkami molowymi, Fi - gaz palny, Ii - gaz obojętny, n - liczba gazów palnych, p - liczba gazów obojętnych. Wzór powyższy można przekształcić do takiej postaci, gdzie wszystkie Ii (gazy obojętne) są wyrażone jako równoważnik azotu za pomocą współczynnika Ki i gdzie równoważna zawartość gazu palnego A'i jest określona następująco: A'i = Ai x [100/Ai + KiBi)] Wykorzystując wartość określającą maksymalną zawartość gazu palnego w mieszaninie z azotem, która nie pali się w powietrzu (Tci), otrzymuje się następujące wyrażenie: ∑A'i/Tci ≤ 1 Mieszanina gazowa jest palna, jeżeli wynik we wzorze jest większy od jedności; w tym przypadku preparaty klasyfikuje się jako skrajnie łatwo palne z przypisanym zwrotem R12. Współczynniki równoważności (Ki) Wartości współczynników równoważności Ki dla gazu obojętnego i azotu oraz maksymalną zawartość gazu palnego (Tci) znajduje się w tabelach 1 i 2 normy ISO 10156 lub normy PN-EN 720-2:2000. Maksymalna zawartość gazu palnego (Tci) Wartość maksymalnej zawartości gazu palnego (Tci) znajduje się w tabeli 2 normy ISO 10156 lub normy PN-EN 720-2:2000. Jeżeli wartość Tci dla gazu palnego nie występuje w powyższych normach, stosuje się odpowiadającą jej dolną granicę wybuchowości (DGW). Jeżeli brak wartości DGW, wartość Tci ustala się na poziomie 1 % objętości gazu palnego. Uwagi: Powyższy wzór wykorzystuje się do właściwego oznakowania preparatów gazowych, jednak nie jest on metodą zastępującą badanie eksperymentalne do wyznaczenia parametrów bezpieczeństwa technicznego. Wzór ten nie podaje informacji, czy mieszanina zawierająca gazy utleniające może być przygotowana w sposób bezpieczny. Ocena łatwopalności w sposób podany w niniejszym punkcie nie uwzględnia gazów o właściwościach utleniających. Wzór powyższy generuje prawdziwe wyniki w przypadku, gdy gazy palne nie wpływają wzajemnie na swoją palność. Uwzględnia się to np. dla chlorowcopochodnych węglowodorów. 1.1.2. Właściwości utleniające Ze względu na to, że metody zawarte w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy nie zawierają metod oznaczania właściwości utleniających mieszanin gazowych, oceny tych właściwości dokonuje się następującymi metodami szacunkowymi. Podstawą tych metod jest porównanie potencjału utleniającego gazów w mieszaninie z potencjałem utleniającym tlenu w powietrzu. Stężenia gazów w mieszaninie są wyrażone jako % objętościowy. Uważa się, że mieszanina gazowa jest takim samym lub silniejszym utleniaczem niż powietrze, jeżeli spełniony jest następujący warunek: ∑xi x Ci ≥ 21 gdzie: xi - jest stężeniem gazu "i" wyrażonym w % objętościowych, Ci - jest współczynnikiem równoważności tlenu. W tym przypadku preparat jest zaklasyfikowany jako utleniający, z przypisanym zwrotem R8. Współczynniki równoważności dla gazów utleniających i tlenu. Współczynniki użyte w obliczeniach zdolności utleniających pewnych gazów w mieszaninie w stosunku do zdolności utleniającej tlenu w powietrzu, wymienione w normie ISO 10156 lub w normie PN-EN 720-2:2000, są następujące: O2 - 1; N2O - 0,6. Jeżeli w cytowanych normach nie podano wartości współczynnika Ci dla gazu, jako wartość współczynnika przyjmuje się 40. 2. Stopy metali, preparaty zawierające polimery, preparaty zawierające elastomery Preparaty te klasyfikuje się zgodnie z wymaganiami załącznika, na podstawie wyników przeprowadzonych badań albo na podstawie zawartości niebezpiecznych składników. 3. Nadtlenki organiczne W przypadku właściwości utleniających metody zawarte w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy nie mają zastosowania do nadtlenków organicznych. Stosuje się następującą metodę obliczeniową bazującą na obecności aktywnego tlenu: Stężenie wolnego tlenu (%) w preparacie wyrażone jest wzorem: 16 x ∑(ni x ci/mi) gdzie: ni - liczba grup nadtlenkowych w cząsteczce nadtlenku organicznego, ci - stężenie (% wagowy) nadtlenku organicznego, mi - masa cząsteczkowa nadtlenku organicznego. Część 7. KLASYFIKACJA PREPARATÓW NA PODSTAWIE ZAWARTOŚCI NIEBEZPIECZNYCH SKŁADNIKÓW W przypadku zagrożeń dla zdrowia człowieka oraz zagrożeń dla środowiska preparaty klasyfikuje się na podstawie zawartości niebezpiecznych składników. Natomiast klasyfikację preparatów ze względu na zagrożenia wynikające z ich właściwości fizykochemicznych przeprowadza się zgodnie z postanowieniami części 2. 1. Metody oceny zagrożeń dla zdrowia człowieka 1.1. Wstęp Preparat ocenia się pod względem wszystkich zagrożeń dla zdrowia człowieka stwarzanych przez zawarte w nim substancje. Metodę oceny na podstawie zawartości niebezpiecznych składników przedstawiono w pkt 1.2 i 1.3. Ma ona zastosowanie do wszystkich preparatów i uwzględnia wszystkie zagrożenia dla zdrowia człowieka stwarzane przez substancje zawarte w preparacie. W celu przeprowadzenia oceny preparatu niebezpieczne dla zdrowia człowieka skutki podzielono następująco: 1) skutki śmiertelne w działaniu ostrym, 2) nieodwracalne skutki w następstwie narażenia jednorazowego - bez skutków śmiertelnych, 3) poważne skutki zdrowotne w następstwie narażenia wielokrotnego lub długotrwałego, 4) działanie żrące/drażniące, 5) działanie uczulające, 6) działanie rakotwórcze, mutagenne i działanie szkodliwe na rozrodczość. Do oceny skutków zdrowotnych spowodowanych działaniem preparatów wykorzystuje się wartości stężeń granicznych: 1) jeżeli substancja jest zamieszczona w wykazie wraz z przypisanymi jej szczegółowymi wartościami stężeń granicznych, w procedurze klasyfikacji preparatu metodą na podstawie zawartości niebezpiecznych składników stosuje się te wartości stężeń granicznych, 2) jeżeli substancja nie jest zamieszczona w wykazie niebezpiecznych substancji chemicznych lub jest zamieszczona w wykazie, lecz nie przypisano jej szczegółowych stężeń granicznych, w procedurze klasyfikacji preparatu metodą na podstawie zawartości składników niebezpiecznych stosuje się odpowiednie wartości stężeń granicznych przedstawione w pkt 1.3. Klasyfikacja substancji oraz końcowa klasyfikacja preparatu jest wyrażana: 1) za pomocą symbolu i co najmniej jednego zwrotu wskazującego rodzaj zagrożenia albo 2) za pomocą kategorii (kategoria 1, kategoria 2 lub kategoria 3) z przypisanym zwrotem wskazującym rodzaj zagrożenia, w przypadku gdy substancje i preparaty są uznane za rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość. Oprócz symbolu uwzględnia się zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, które są przypisane każdej substancji rozpatrywanej w ramach klasyfikacji preparatu. Ocena niebezpiecznych dla zdrowia człowieka właściwości preparatów jest wyrażana za pomocą stężeń granicznych niebezpiecznych substancji, będących składnikami danego preparatu w powiązaniu z klasyfikacją tych substancji. Stężenia graniczne wyrażane są w procentach wagowych, w przypadku preparatów gazowych - w procentach objętościowych. Klasyfikację preparatów przeprowadza się ponownie, jeżeli producent wprowadza zmiany zawartości jednego lub kilku niebezpiecznych składników, wychodzące poza podane poniżej zakresy stężeń: Zakres stężeń wyjściowych składnikaDozwolone odchylenia od wyjściowego stężenia składnika ≤ 2,5 %± 30 % > 2,5 ≤ 10 %± 20 % > 10 ≤ 25 %± 10 % > 25 ≤ 100 %± 5 % Klasyfikację także przeprowadza się ponownie, jeżeli w preparacie wprowadzono zmiany jakościowe przez dodanie lub zastąpienie składników. 1.2. Procedura oceny zagrożeń dla zdrowia człowieka A. Preparaty bardzo toksyczne A.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako bardzo toksyczne i - z uwagi na skutki śmiertelne w działaniu ostrym - przypisuje się im symbol "T+" i zwroty R26, R27 lub R28, wskazujące rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako bardzo toksyczne z uwagi na powodowanie takich skutków, jeżeli stężenia poszczególnych substancji w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia określone w tabeli III lub III A, gdy substancji nie ma w wykazie lub wymieniona jest bez stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako bardzo toksyczną, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PT+ - procent wagowy każdej substancji bardzo toksycznej w preparacie, LT+ - odpowiednia wartość graniczna stężenia każdej substancji bardzo toksycznej wyrażona w % wagowych lub objętościowych. A.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako bardzo toksyczne i - z uwagi na nieodwracalne skutki w następstwie narażenia jednorazowego - bez skutków śmiertelnych - przypisuje się im symbol "T+" i zwrot R39/droga narażenia, wskazujący rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji niebezpiecznych, które powodują takie skutki, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli IV lub IV A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. B. Preparaty toksyczne B.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako toksyczne i - z uwagi na skutki śmiertelne w działaniu ostrym - przypisuje się im symbol "T" i zwroty R23, R24 lub R25, wskazujące rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako toksyczne z uwagi na powodowanie takich skutków, jeżeli stężenia poszczególnych substancji w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia określone w tabeli III lub III A, gdy substancji nie ma w wykazie lub wymieniona jest bez stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako bardzo toksyczna lub toksyczna, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PT+ - procent wagowy każdej substancji bardzo toksycznej w preparacie, PT - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji toksycznej w preparacie, LT - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako T, określona dla każdej bardzo toksycznej lub toksycznej substancji, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). B.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako toksyczne i, z uwagi na nieodwracalne skutki w następstwie narażenia jednorazowego bez skutków śmiertelnych, przypisuje się im symbol "T" i zwrot R39/droga narażenia, wskazujący rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji bardzo toksycznych lub toksycznych, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli IV lub IV A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. B.3. Następujące preparaty klasyfikuje się jako toksyczne i, z uwagi na skutki zdrowotne w następstwie narażenia długotrwałego, przypisuje się im symbol "T" i zwrot R48/droga narażenia, wskazujący rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji niebezpiecznych, które powodują takie skutki, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli V lub V A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. C. Preparaty szkodliwe C.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako szkodliwe i, z uwagi na skutki śmiertelne w działaniu ostrym, przypisuje się im symbol "Xn" i zwroty R20, R21 lub R22, wskazujące rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako bardzo toksyczne, toksyczne lub szkodliwe, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne określone w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli III lub III A, gdy substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję, zaklasyfikowaną jako bardzo toksyczna, toksyczna lub szkodliwa, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PT+ - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji bardzo toksycznej w preparacie, PT - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji toksycznej w preparacie, PXn - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji szkodliwej w preparacie, LXn - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako Xn, dla każdej substancji bardzo toksycznej, toksycznej lub szkodliwej, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). Stosując metodę klasyfikacji na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, nie bierze się pod uwagę zwrotu R65 przypisanego substancji obecnej w preparacie. C.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako szkodliwe i, z uwagi na nieodwracalne skutki w następstwie narażenia jednorazowego bez skutków śmiertelnych, przypisuje się im symbol "Xn" i zwrot R68/droga narażenia, wskazujący rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako bardzo toksyczne, toksyczne lub szkodliwe, które powodują takie skutki, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli IV lub IV A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. C.3. Następujące preparaty klasyfikuje się jako szkodliwe i, z uwagi na skutki zdrowotne w następstwie narażenia długotrwałego, przypisuje się im symbol "Xn" i zwrot R48/droga narażenia, wskazujący rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające co najmniej jedną substancję toksyczną lub szkodliwą, które powodują takie skutki, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli V lub V A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. D. Preparaty żrące D.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako żrące i przypisuje się im symbol "C" i zwrot R35, wskazujący rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako żrące z przypisanym zwrotem R35, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli VI lub VI A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako żrąca z przypisanym zwrotem R35, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PC,R35 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 w preparacie, LC,R35 - wartość graniczna określona dla każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). D.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako żrące i przypisuje się im symbol "C" i zwrot R34, wskazujący rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako żrące z przypisanymi zwrotami R35 lub R34, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli VI lub VI A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako żrąca z przypisanymi zwrotami R35 lub R34, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PC,R35 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 w preparacie, PC,R34 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R34 w preparacie, LC,R34 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako C ze zwrotem R34, określona dla każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 lub R34, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). E. Preparaty drażniące E.1. Następujące preparaty uważa się za zdolne do spowodowania poważnych uszkodzeń oczu i klasyfikuje jako drażniące z przypisanym symbolem "Xi" i zwrotem R41, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako drażniące z przypisanym zwrotem R41, jeśli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli VI lub VI A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako drażniąca z przypisanym zwrotem R41 lub zaklasyfikowaną jako żrąca z przypisanym zwrotem R35 albo R34, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PC,R35 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 w preparacie, PC,R34 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R34 w preparacie, PXi,R41 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R41 w preparacie, LXi,R41 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako Xi ze zwrotem R41, określona dla każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 lub R34 lub każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R41, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). E.2. Następujące preparaty uważa się za preparaty działające drażniąco na oczy i klasyfikuje jako drażniące z przypisanym symbolem "Xi" i zwrotem R36, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako żrące z przypisanymi zwrotami R35 albo R34 lub drażniące z przypisanymi zwrotami R41 albo R36, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli VI lub VI A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako żrąca z przypisanymi zwrotami R35 albo R34 lub jako drażniąca z przypisanymi zwrotami R41 lub R36, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PC,R35 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 w preparacie, PC,R34 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R34 w preparacie, PXi,R41 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R41 w preparacie, PXi,R36 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R36 w preparacie, LXi,R36 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako Xi ze zwrotem R36, określona dla każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 lub R34 lub każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R41 lub R36, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). E.3. Następujące preparaty uważa się za preparaty działające drażniąco na skórę i klasyfikuje jako drażniące z przypisanym symbolem "Xi" i zwrotem R38, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako żrące z przypisanymi zwrotami R35 albo R34 lub drażniące z przypisanym zwrotem R38, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli VI lub VI A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako żrąca z przypisanymi zwrotami R35 albo R34 lub jako drażniąca z przypisanym zwrotem R38, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PC,R35 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 w preparacie, PC,R34 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R34 w preparacie, PXi,R38 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R38 w preparacie, LXi,R38 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako Xi ze zwrotem R38, określona dla każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 lub R34 lub każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R38, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). E.4. Następujące preparaty uważa się za preparaty działające drażniąco na układ oddechowy i klasyfikuje jako drażniące z przypisanym symbolem "Xi" i zwrotem R37, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako drażniące z przypisanym zwrotem R37, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: a) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenie określone w tabeli VI lub VI A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako drażniąca z przypisanym zwrotem R37, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PXi,R37 - procent wagowy lub objętościowy każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R37 w preparacie, LXi,R37 - wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako Xi ze zwrotem R37, określona dla każdej substancji drażniącej ze zwrotem R37, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych), 3) preparaty gazowe zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako drażniąca z przypisanym zwrotem R37 lub zaklasyfikowaną jako żrąca z przypisanymi zwrotami R35 albo R34, gdy stężenia poszczególnych substancji w preparacie są niższe od odpowiednich stężeń granicznych określonych w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PC,R35 - procent objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 w preparacie, PC,R34 - procent objętościowy każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R34 w preparacie, PXi,R37 - procent objętościowy każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R37 w preparacie, LXi,R37 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca klasyfikacji preparatu jako Xi ze zwrotem R37, określona dla każdej substancji żrącej z przypisanym zwrotem R35 lub R34 lub każdej substancji drażniącej z przypisanym zwrotem R37, wyrażona w % (wagowych lub objętościowych). F. Preparaty uczulające F.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako działające uczulająco w przypadku kontaktu ze skórą z przypisanym symbolem "Xi" i zwrotem R43, wskazującym rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako uczulające z przypisanym zwrotem R43, które powodują takie skutki, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VII lub VII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. F.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako działające uczulająco w przypadku narażenia poprzez drogi oddechowe z przypisanym symbolem "Xn" i zwrotem R42, wskazującym rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako uczulające z przypisanym zwrotem R42, które powodują takie skutki, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VII lub VII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. G. Preparaty rakotwórcze G.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako rakotwórcze kategorii 1 lub 2 z przypisanym symbolem "T" i zwrotami R45 albo R49, wskazującymi rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające co najmniej jedną substancję powodującą takie skutki, zaklasyfikowaną jako rakotwórcza kategorii 1 lub 2, z przypisanym zwrotem R45 albo R49, jeżeli poszczególne stężenia takich substancji w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. G.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako rakotwórcze kategorii 3 z przypisanym symbolem "Xn" i zwrotem R40, wskazującym rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako rakotwórcze z przypisanym zwrotem R40, który określa substancję rakotwórczą kategorii 3, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. H. Preparaty mutagenne H.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako mutagenne kategorii 1 lub 2 z przypisanym symbolem "T" i zwrotem R46: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako mutagenne z przypisanym zwrotem R46, który określa substancje mutagenne kategorii 1 i 2, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. H.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako mutagenne kategorii 3 z przypisanym symbolem "Xn" i zwrotem R68: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako rakotwórcze z przypisanym zwrotem R40, który określa substancję rakotwórczą kategorii 3, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. I. Preparaty działające szkodliwie na rozrodczość I.1. Następujące preparaty klasyfikuje się jako działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 i 2 z przypisanym symbolem "T" i zwrotem R60, wskazującym rodzaj zagrożenia (działanie na płodność): - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako działające szkodliwie na rozrodczość z przypisanym zwrotem R60, który określa substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 i 2, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. I.2. Następujące preparaty klasyfikuje się jako działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3 z przypisanym symbolem "Xn" i zwrotem R62, wskazującym rodzaj zagrożenia (działanie na płodność): - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako działające szkodliwie na rozrodczość z przypisanym zwrotem R62, który określa substancję działającą szkodliwie na rozrodczość kategorii 3, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. I.3. Następujące preparaty klasyfikuje się jako działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 i 2 z przypisanym symbolem "T" i zwrotem R61, wskazującym rodzaj zagrożenia (działanie na rozwój potomstwa): - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako działające szkodliwie na rozrodczość z przypisanym zwrotem R61, który określa substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 i 2, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. I.4. Następujące preparaty klasyfikuje się jako działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3 z przypisanym symbolem "Xn" i zwrotem R63, wskazującym rodzaj zagrożenia (działanie na rozwój potomstwa): - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji powodujących takie skutki, zaklasyfikowanych jako działające szkodliwie na rozrodczość z przypisanym zwrotem R63, który określa substancję działającą szkodliwie na rozrodczość kategorii 3, jeżeli ich poszczególne stężenia w preparacie są równe lub większe niż: 1) stężenie graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenie określone w tabeli VIII lub VIII A, gdy dana substancja lub substancje nie są wymienione w wykazie lub wymienione są bez wartości granicznych. 1.3. Wartości graniczne stężeń stosowane do klasyfikacji preparatów w zakresie zagrożeń dla zdrowia człowieka Poniżej zamieszczono tabele zawierające wartości stężeń granicznych oraz klasyfikację preparatów w zależności od stężenia substancji wchodzących w skład preparatów, odpowiadające poszczególnym rodzajom zagrożeń dla zdrowia człowieka. Tabele III-VIII dotyczą preparatów niebędących gazami (stężenia graniczne wyrażone są w procentach wagowych). Tabele IIIA-VIIIA dotyczą preparatów gazowych (stężenia graniczne wyrażone są w procentach objętościowych). Zamieszczone w tabelach wartości stężeń granicznych stosuje się do klasyfikacji preparatów metodą na podstawie zawartości niebezpiecznych składników w przypadku, gdy substancja nie jest zamieszczona w wykazie lub jest zamieszczona bez przypisanych specyficznych wartości stężeń granicznych. A. Skutki śmiertelne w działaniu ostrym A.1. Preparaty niebędące gazami Stężenia graniczne przedstawione w tabeli III, wyrażone w procentach wagowych, określają klasyfikację preparatów w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Tabela III. Klasyfikacja preparatów niebędących gazami na podstawie skutków śmiertelnych w działaniu ostrym Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu T+TXn T+, R26, R27, R28stężenie ≥ 7 %1 % ≤ stężenie < 7 %0,1 % ≤ stężenie < 1 % T, R23, R24, R25 stężenie ≥ 25 %3 % ≤ stężenie < 25 % Xn, R20, R21, R22 stężenie ≥ 25 % Wskazujące rodzaj zagrożenia zwroty R przypisuje się danemu preparatowi zgodnie z następującymi kryteriami: 1) klasyfikacja zawiera co najmniej jeden z wyżej wymienionych zwrotów R, 2) dobrane zwroty R dotyczą substancji, które zawarte są w preparacie w stężeniach narzucających najostrzejszą klasyfikację preparatu. A.2. Preparaty gazowe Stężenia graniczne przedstawione w tabeli III A, wyrażone w procentach objętościowych, określają klasyfikację preparatów gazowych w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Tabela III A. Klasyfikacja preparatów gazowych na podstawie skutków śmiertelnych w działaniu ostrym Klasyfikacja substancji (gaz)Klasyfikacja preparatu (gaz) T+TXn T+, R26, R27, R28stężenie ≥ 1 %0,2 % ≤ stężenie < 1 %0,02 % ≤ stężenie < 0,2 % T, R23, R24, R25 stężenie ≥ 5 %0,5 % ≤ stężenie < 5 % Xn, R20, R21, R22 stężenie ≥ 5 % Wskazujące rodzaj zagrożenia zwroty R przypisuje się danemu preparatowi zgodnie z następującymi kryteriami: 1) klasyfikacja zawiera co najmniej jeden z wyżej wymienionych zwrotów R, zgodnie z zastosowaną klasyfikacją, 2) dobrane zwroty R dotyczą substancji, które zawarte są w preparacie w stężeniach narzucających najostrzejszą klasyfikację preparatu. B. Nieodwracalne skutki w następstwie narażenia jednorazowego - bez skutków śmiertelnych B.1. Preparaty niebędące gazami Stężenia graniczne przedstawione w tabeli IV, wyrażone w procentach wagowych, dotyczą substancji, które wywołują w następstwie jednorazowego narażenia nieodwracalne skutki, niepowodujące zgonów (R39/droga narażenia, R68/droga narażenia), i określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Tabela IV. Klasyfikacja preparatów niebędących gazami na podstawie nieodwracalnych skutków w następstwie narażenia jednorazowego Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu T+TXn T+, R39/droga narażeniastężenie ≥ 10 % R39* obowiązkowo1 % ≤ stężenie < 10 % R39* obowiązkowo0,1 % ≤ stężenie < 1 % R68* obowiązkowo T, R39/droga narażenia stężenie ≥ 10 % R39* obowiązkowo1 % ≤ stężenie < 10 % R68* obowiązkowo Xn, R68/droga narażenia stężenie ≥ 10 % R68* obowiązkowo * W celu wskazania drogi narażenia stosuje się odpowiednie zwroty łączone przedstawione w części 8. B.2. Preparaty gazowe Stężenia graniczne przedstawione w tabeli IV A, wyrażone w procentach objętościowych, dotyczą substancji, które wywołują w następstwie jednorazowego narażenia nieodwracalne skutki, niepowodujące zgonów (R39/droga narażenia, R68/droga narażenia), i określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Tabela IV A. Klasyfikacja preparatów gazowych na podstawie nieodwracalnych skutków w następstwie narażenia jednorazowego Klasyfikacja substancji (gaz)Klasyfikacja preparatu (gaz) T+TXn T+, R39/droga narażeniastężenie ≥ 1 % R39* obowiązkowo0,2 % ≤ stężenie < 1 % R39* obowiązkowo0,02 % ≤ stężenie < 0,2 % R68* obowiązkowo T, R39/droga narażenia stężenie ≥ 5 % R39* obowiązkowo0,5 % ≥ stężenie < 5 % R68* obowiązkowo Xn, R68/droga narażenia stężenie ≥ 5 % R68* obowiązkowo * W celu wskazania drogi narażenia stosuje się odpowiednie zwroty łączone przedstawione w części 8. C. Poważne skutki zdrowotne w następstwie narażenia wielokrotnego lub długotrwałego C.1. Preparaty niebędące gazami Stężenia graniczne przedstawione w tabeli V, wyrażone w procentach wagowych, dotyczą substancji, które wywołują w następstwie narażenia wielokrotnego lub długotrwałego nieodwracalne skutki, niepowodujące zgonów (R48/droga narażenia), i określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości substancji w preparacie i ich klasyfikacji. Tabela V. Klasyfikacja preparatów niebędących gazami na podstawie poważnych skutków w następstwie narażenia wielokrotnego lub długotrwałego Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu TXn T, R48/droga narażeniastężenie ≥ 10 % R48* obowiązkowo1 % ≤ stężenie < 10 % R48* obowiązkowo Xn, R48/droga narażenia stężenie ≥ 10 % R48* obowiązkowo * W celu wskazania drogi narażenia stosuje się odpowiednie zwroty łączone przedstawione w części 8. C.2. Preparaty gazowe Stężenia graniczne przedstawione w tabeli V A, wyrażone w procentach objętościowych, dotyczą substancji, które wywołują w następstwie narażenia wielokrotnego lub długotrwałego nieodwracalne skutki, niepowodujące zgonów (R48/droga narażenia), i określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości substancji w preparacie i ich klasyfikacji. Tabela V A. Klasyfikacja preparatów gazowych na podstawie poważnych skutków w następstwie narażenia wielokrotnego lub długotrwałego Klasyfikacja substancji (gaz)Klasyfikacja preparatu (gaz) TXn T, R48/droga narażeniastężenie ≥ 5 % R48* obowiązkowo0,5 % ≤ stężenie < 5 % R48* obowiązkowo Xn, R48/droga narażenia stężenie ≥ 5 % R48* obowiązkowo * W celu wskazania drogi narażenia stosuje się odpowiednie zwroty łączone przedstawione w części 8. D. Działanie żrące i drażniące łącznie z poważnym uszkodzeniem oczu D.1. Preparaty niebędące gazami Stężenia graniczne przedstawione w tabeli VI, wyrażone w procentach wagowych, dotyczą substancji, które działają żrąco (R35, R34) lub drażniąco (R36, R37, R38, R41), i określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości substancji w preparacie i ich klasyfikacji. Tabela VI. Klasyfikacja preparatów niebędących gazami na podstawie działania żrącego i drażniącego łącznie z poważnym uszkodzeniem oczu Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu C, R35C, R34Xi, R41Xi, R36, R37, R38 C, R35stężenie ≥ 10 % R35 obowiązkowo5 % ≤ stężenie < 10 % R34 obowiązkowo5 %*1 % ≤ stężenie < 5 % R36/38 obowiązkowo C, R34 stężenie ≥ 10 % R34 obowiązkowo10 %*5 % ≤ stężenie < 10 % R36/38 obowiązkowo Xi, R41 stężenie ≥ 10 % R41 obowiązkowo5 % ≤ stężenie < 10 % R36 obowiązkowo Xi, R36, R37, R38 stężenie ≥ 20 % R36, R37 i R38 obowiązkowo, jeżeli dotyczą rozpatrywanych substancji Zastosowanie wyłącznie metody obliczeniowej w przypadku preparatów zawierających substancje klasyfikowane jako żrące lub drażniące może powodować niedoklasyfikowanie lub przeklasyfikowanie pod względem zagrożenia, jeżeli nie są wzięte pod uwagę inne istotne czynniki (np. pH preparatu). Dlatego przy klasyfikacji ze względu na działanie żrące należy rozważyć kryteria określone w części 3 pkt 1.4 i 2.5. * Zgodnie z załącznikiem substancje żrące, którym przypisano zwroty R35 lub R34, traktuje się jak substancje z przypisanym zwrotem R41. W konsekwencji, jeżeli preparat zawiera substancje żrące z przypisanymi zwrotami R34 lub R35, w stężeniach niższych niż stężenia graniczne nakazujące klasyfikację preparatu jako żrącego, preparat taki klasyfikuje się jako drażniący ze zwrotami R41 lub R36. D.2. Preparaty gazowe Stężenia graniczne przedstawione w tabeli VI A, wyrażone w procentach objętościowych, dotyczą substancji, które działają żrąco (R35, R34) lub drażniąco (R36, R37, R38, R41), i określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości substancji w preparacie i ich klasyfikacji. Tabela VI A. Klasyfikacja preparatów gazowych na podstawie działania żrącego i drażniącego łącznie z poważnym uszkodzeniem oczu Klasyfikacja substancji (gaz)Klasyfikacja preparatu (gaz) C, R35C, R34Xi, R41Xi, R36, R37, R38 C, R35stężenie ≥ 1 % R35 obowiązkowo0,2 % ≤ stężenie < 1 % R34 obowiązkowo0,2 %*0,02 % ≤ stężenie < 0,2 % R36/37/38 obowiązkowo C, R34 stężenie ≥ 5 % R34 obowiązkowo5 %*0,5 % ≤ stężenie < 5 % R36/37/38 obowiązkowo Xi, R41 stężenie ≥ 5 % R41 obowiązkowo0,5 % ≤ stężenie < 5 % R36 obowiązkowo Xi, R36, R37, R38 stężenie ≥ 5 % R36, R37 i R38 obowiązkowo Zastosowanie wyłącznie metody obliczeniowej w przypadku preparatów zawierających substancje klasyfikowane jako żrące lub drażniące może powodować niedoklasyfikowanie lub przeklasyfikowanie pod względem zagrożenia, jeżeli nie są wzięte pod uwagę inne istotne czynniki (np. pH preparatu). Dlatego przy klasyfikacji ze względu na działanie żrące należy rozważyć kryteria określone w części 3 pkt 1.4 i 2.5. * Zgodnie z załącznikiem substancje żrące, którym przypisano zwroty R35 lub R34, traktuje się jak substancje z przypisanym zwrotem R41. Jeżeli preparat zawiera substancje żrące z przypisanymi zwrotami R34 lub R35, w stężeniach niższych niż stężenia graniczne nakazujące klasyfikację preparatu jako żrącego, preparat taki klasyfikuje się jako drażniący ze zwrotami R41 lub R36. E. Działanie uczulające E.1. Preparaty niebędące gazami Preparaty są zaklasyfikowane jako uczulające z przypisanymi: 1) symbolem Xn i zwrotem R42, jeżeli takie skutki mogą być wywołane w następstwie narażenia inhalacyjnego, 2) symbolem Xi i zwrotem R43, jeżeli takie skutki mogą być wywołane w następstwie kontaktu ze skórą. Stężenia graniczne przedstawione w tabeli VII, wyrażone w procentach wagowych, określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Tabela VII. Klasyfikacja preparatów niebędących gazami na podstawie działania uczulającego Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu Xn, R42Xi, R43 Xn, R42stężenie ≥ 1 % R42 obowiązkowo Xi, R43 stężenie ≥ 1 % R43 obowiązkowo E.2. Preparaty gazowe Preparaty gazowe są zaklasyfikowane jako uczulające z przypisanymi: 1) symbolem Xn i zwrotem R42, jeżeli takie skutki mogą być wywołane w następstwie narażenia inhalacyjnego, 2) symbolem Xi i zwrotem R43, jeżeli takie skutki mogą być wywołane w następstwie kontaktu ze skórą. Stężenia graniczne przedstawione w tabeli VII A, wyrażone w procentach objętościowych, określają klasyfikację preparatu w zależności od zawartości substancji w preparacie i ich klasyfikacji. Tabela VII A. Klasyfikacja preparatów gazowych na podstawie działania uczulającego Klasyfikacja substancji (gaz)Klasyfikacja preparatu (gaz) Xn, R42Xi, R43 Xn, R42stężenie ≥ 0,2 % R42 obowiązkowo Xi, R43 stężenie ≥ 0,2 % R43 obowiązkowo F. Działanie rakotwórcze/mutagenne/szkodliwe na rozrodczość F.1. Preparaty niebędące gazami Stężenia graniczne substancji powodujących skutki przedstawione w tabeli VIII, wyrażone w procentach wagowych, określają klasyfikację preparatów w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Preparatom przypisuje się następujące symbole i zwroty R: 1) Rakotwórcze kategorii 1 i 2: T, R45 lub R49, 2) Rakotwórcze kategorii 3: Xn, R40, 3) Mutagenne kategorii 1 i 2: T, R46, 4) Mutagenne kategorii 3: Xn, R68, 5) Działające szkodliwie na rozrodczość (płodność) kategorii 1 i 2: T, R60, 6) Działające szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) kategorii 1 i 2: T, R61, 7) Działające szkodliwie na rozrodczość (płodność) kategorii 3: Xn, R62, 8) Działające szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) kategorii 3: Xn, R63. Tabela VIII. Klasyfikacja preparatów niebędących gazami na podstawie działania rakotwórczego/mutagennego/szkodliwego na rozrodczość Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu kategoria 1 i 2kategoria 3 Substancje rakotwórcze kategorii 1 lub 2 z R45 lub R49Stężenie ≥ 0,1 % rakotwórczy R45, R49 obowiązkowo Substancje rakotwórcze kategorii 3 z R40 Stężenie ≥ 1 % rakotwórczy R40 obowiązkowo Substancje mutagenne kategorii 1 lub 2 z R46Stężenie ≥ 0,1 % mutagenny R46 obowiązkowo Substancje mutagenne kategorii 3 z R68 Stężenie ≥ 1 % mutagenne R68 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 z R60 (płodność)Stężenie ≥ 0,5 % działający szkodliwie na rozrodczość (płodność) R60 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3 z R62 (płodność) Stężenie ≥ 5 % działający szkodliwie na rozrodczość (płodność) R62 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 z R61 (rozwój płodu)Stężenie ≥ 0,5 % działający szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) R61 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3 z R63 (rozwój płodu) Stężenie ≥ 5 % działający szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) R63 obowiązkowo F.2. Preparaty gazowe Stężenia graniczne substancji gazowych powodujących skutki przedstawione w tabeli VIII A, wyrażone w procentach wagowych, określają klasyfikację preparatów w zależności od zawartości i klasyfikacji niebezpiecznych składników w preparacie. Przypisuje się im następujące symbole i zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia: 1) Rakotwórcze kategorii 1 i 2: T, R45 lub R49, 2) Rakotwórcze kategorii 3: Xn, R40, 3) Mutagenne kategorii 1 i 2: T, R46, 4) Mutagenne kategorii 3: Xn, R68, 5) Działające szkodliwie na rozrodczość (płodność) kategorii 1 i 2: T, R60, 6) Działające szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) kategorii 1 i 2: T, R61, 7) Działające szkodliwie na rozrodczość (płodność) kategorii 3: Xn, R62, 8) Działające szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) kategorii 3: Xn, R63. Tabela VIII A. Klasyfikacja preparatów gazowych na podstawie działania rakotwórczego/mutagennego/szkodliwego na rozrodczość Klasyfikacja substancji (gaz)Klasyfikacja preparatu (gaz) kategoria 1 i 2kategoria 3 123 Substancje rakotwórcze kategorii 1 lub 2 z R45 lub R49Stężenie ≥ 0,1 % rakotwórczy R45, R49 obowiązkowo Substancje rakotwórcze kategorii 3 z R40 Stężenie ≥ 1 % rakotwórczy R40 obowiązkowo Substancje mutagenne kategorii 1 lub 2 z R46Stężenie ≥ 0,1 % mutagenny R46 obowiązkowo Substancje mutagenne kategorii 3 z R68 Stężenie ≥ 1 % mutagenny R68 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 z R60 (płodność)Stężenie ≥ 0,2 % działający szkodliwie na rozrodczość (płodność) R60 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3 z R62 (płodność) Stężenie ≥ 1 % działający szkodliwie na rozrodczość (płodność) R62 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1 lub 2 z R61 (rozwój płodu)Stężenie ≥ 0,2 % działający szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) R61 obowiązkowo Substancje działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 3 z R63 (rozwój płodu) Stężenie ≥ 1 % działający szkodliwie na rozrodczość (rozwój płodu) R63 obowiązkowo 2. Metody oceny zagrożeń dla środowiska 2.1. Wstęp Systematyczna ocena wszystkich niebezpiecznych dla środowiska właściwości preparatów jest dokonywana z zastosowaniem wartości stężeń granicznych składników danego preparatu zaklasyfikowanych jako substancje niebezpieczne dla środowiska. Stężenia graniczne wyrażane są w procentach wagowych, a w przypadku preparatów gazowych - w procentach objętościowych. W pkt 2.2 przedstawiono procedurę klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników oraz podano zwroty R, które przypisuje się stosownie do klasyfikacji preparatu. W pkt 2.3 przedstawiono wartości stężeń granicznych wraz z odpowiednimi zwrotami R, które stosuje się w przypadku klasyfikacji preparatów na podstawie zawartości niebezpiecznych składników. Stwarzane przez preparaty zagrożenia dla środowiska ocenia się na podstawie zawartości niebezpiecznych składników z wykorzystaniem odpowiednich wartości stężeń granicznych: 1) jeżeli substancja jest zamieszczona w wykazie wraz z przypisanymi jej szczegółowymi wartościami stężeń granicznych, w procedurze klasyfikacji preparatu metodą na podstawie zawartości niebezpiecznych składników, opisaną w pkt 2.2, stosuje się te wartości stężeń granicznych, 2) jeżeli substancja nie jest zamieszczona w wykazie lub jest zamieszczona bez przypisania jej szczegółowych stężeń granicznych, w procedurze klasyfikacji preparatu metodą na podstawie zawartości składników niebezpiecznych stosuje się odpowiednie wartości stężeń granicznych przedstawione w pkt 2.3. Klasyfikację preparatów przeprowadza się ponownie, jeżeli producent wprowadza zmiany zawartości jednego lub kilku niebezpiecznych składników, wychodzące poza podane poniżej zakresy stężeń: Zakres stężeń wyjściowych składnikaDozwolone odchylenia od wyjściowego stężenia składnika ≤ 2,5 %± 30 % > 2,5 ≤ 10 %± 20 % > 10 ≤ 25 %± 10 % > 25 ≤ 100 %± 5 % Klasyfikację przeprowadza się również ponownie, jeżeli w preparacie wprowadzono zmiany jakościowe przez dodanie lub zastąpienie składników. W pkt 2.4 przedstawiono metody badań wykorzystywanych do oceny stwarzanych przez preparaty zagrożeń dla środowiska wodnego. 2.2. Procedura oceny zagrożeń dla środowiska 2.2.1. Środowisko wodne W celu oceny stwarzanych przez preparat zagrożeń dla środowiska wodnego dokonywanej na podstawie zawartości niebezpiecznych składników uwzględnia się wszystkie zagrożenia dla środowiska stwarzane przez niebezpieczne składniki preparatu, zgodnie z przedstawionymi poniżej zasadami. A. Następujące preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym symbolem "N" i zwrotami R50 i R53 (R50-53), wskazującymi rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia graniczne określone w tabeli IX, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako niebezpieczna dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są niższe niż odpowiednie stężenia graniczne wymienione w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PN,R50-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R50-53, wchodzącej w skład preparatu, LN,R50-53 - wartość graniczna dotycząca zwrotów R50-53 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwroty R50-53, wyrażona w procentach wagowych. B. Następujące preparaty, jeżeli nie są zaklasyfikowane zgodnie z pkt A, klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym symbolem "N" i zwrotami R51 i R53 (R51-53), wskazującymi rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53 lub R51-53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia graniczne określone w tabeli IX, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako niebezpieczna dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53 lub R51-53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są niższe niż stężenia graniczne wymienione w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PN,R50-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R50-53, wchodzącej w skład preparatu, PN,R51-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R51-53, wchodzącej w skład preparatu, LN,R51-53 - wartość graniczna dotycząca zwrotów R51-53 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwroty R51-53, wyrażona w procentach wagowych. C. Następujące preparaty, jeżeli nie są zaklasyfikowane zgodnie z pkt A lub pkt B, klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanymi zwrotami R52 i R53 (R52-53), wskazującymi rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53 lub R51-53, lub R52-53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia graniczne określone w tabeli IX, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako niebezpieczna dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53 lub R51-53, lub R52-53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są niższe niż stężenia graniczne wymienione w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PN,R50-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R50-53, wchodzącej w skład preparatu, PN,R51-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R51-53, wchodzącej w skład preparatu, PR52-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R52-53, wchodzącej w skład preparatu, LR52-53 - wartość graniczna dotycząca zwrotów R52-53 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwroty R52-53, wyrażona w procentach wagowych. D. Następujące preparaty, jeżeli nie są zaklasyfikowane zgodnie z pkt A, klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym symbolem "N" i zwrotem R50, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R50, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia graniczne określone w tabeli X, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są tam zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako niebezpieczna dla środowiska z przypisanym zwrotem R50, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są niższe niż stężenia graniczne wymienione w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PN,R50 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanym zwrotem R50, wchodzącej w skład preparatu, LN,R50 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca zwrotu R50 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwrot R50, wyrażona w procentach wagowych, 3) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R50, niespełniające kryteriów określonych w pkt A lub B, zawierające jednakże jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53, jeżeli: gdzie: PN,R50 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanym zwrotem R50, wchodzącej w skład preparatu, PN,R50-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R50-53, wchodzącej w skład preparatu, LN,R50 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca zwrotu R50 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwroty R50 lub R50-53, wyrażona w procentach wagowych. E. Następujące preparaty, jeżeli nie są zaklasyfikowane zgodnie z pkt A, pkt B, pkt C lub pkt D, klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R52, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R52, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia graniczne określone w tabeli XI, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako niebezpieczna dla środowiska z przypisanym zwrotem R52, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są niższe niż stężenia graniczne wymienione w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PR52 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanym zwrotem R52, wchodzącej w skład preparatu, LR52 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca zwrotu R52 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwroty R52, wyrażona w procentach wagowych. F. Następujące preparaty, jeżeli nie są zaklasyfikowane zgodnie z pkt A, pkt B lub pkt C, klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R53, wskazującym rodzaj zagrożenia: 1) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: a) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo b) stężenia graniczne określone w tabeli XII, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych, 2) preparaty zawierające więcej niż jedną substancję zaklasyfikowaną jako niebezpieczna dla środowiska z przypisanym zwrotem R53, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są niższe niż stężenia graniczne wymienione w pkt 1 lit. a lub lit. b, jeżeli: gdzie: PR53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanym zwrotem R53, wchodzącej w skład preparatu, LR53 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca zwrotu R53 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwrot R53, wyrażona w procentach wagowych, 3) preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R53 niespełniające kryteriów określonych w pkt B i zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanymi zwrotami R50-53 lub R51-53, lub R52-53, jeżeli: gdzie: PR53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanym zwrotem R53, wchodzącej w skład preparatu, PN,R50-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R50-53, wchodzącej w skład preparatu, PN,R51-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R51-53, wchodzącej w skład preparatu, PR52-53 - procent wagowy każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, z przypisanymi zwrotami R52-53, wchodzącej w skład preparatu, LR53 - odpowiednia wartość graniczna dotycząca zwrotu R53 dla każdej substancji niebezpiecznej dla środowiska, której przypisano zwroty R53 lub R50-53, lub R51-53, lub R52-53, wyrażona w procentach wagowych. 2.2.2. Inne elementy środowiska Zagrożenia dla środowiska lądowego stwarzane przez preparaty ocenia się, stosując kryteria określone w części 5 w pkt 2.2. Oceny stwarzanych przez preparaty zagrożeń dla warstwy ozonowej dokonuje się na podstawie zawartości składników niebezpiecznych dla warstwy ozonowej zgodnie z kryteriami zamieszczonymi poniżej. A. Następujące preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym symbolem "N" i zwrotem R59, wskazującym rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym symbolem "N" i zwrotem R59, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: 1) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenia graniczne określone w tabeli XIII, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych. B. Następujące preparaty klasyfikuje się jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R59, wskazującym rodzaj zagrożenia: - preparaty zawierające jedną lub więcej substancji zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska z przypisanym zwrotem R59, jeżeli stężenia poszczególnych substancji są równe lub większe niż: 1) stężenia graniczne wymienione w wykazie albo 2) stężenia graniczne określone w tabeli XIII, w przypadku substancji, które nie są zamieszczone w wykazie lub są zamieszczone bez przypisanych im stężeń granicznych. 2.3. Wartości graniczne stężeń stosowane do klasyfikacji preparatów w zakresie zagrożeń dla środowiska 2.3.1. Środowisko wodne Stężenia graniczne przedstawione w tabelach poniżej, wyrażone w procentach wagowych, określają klasyfikację preparatu na podstawie stężeń poszczególnych substancji obecnych w preparacie, w zależności od klasyfikacji tych substancji. Tabela IX. Toksyczność ostra dla środowiska wodnego i długo utrzymujące się szkodliwe zmiany w środowisku wodnym Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu N, R50-53N, R51-53R52-53 N, R50-53stężenie ≥ 25 %2,5 % ≤ stężenie < 25 %0,25 % ≤ stężenie < 2,5 % N, R51-53 stężenie ≥ 25 %2,5 % ≤ stężenie < 25 % R52-53 stężenie ≥ 25 % Tabela X. Toksyczność ostra dla środowiska wodnego Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu N, R50 N, R50stężenie ≥ 25 % N, R50-53stężenie ≥ 25 % Tabela XI. Toksyczność dla środowiska wodnego Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu R52 R52stężenie ≥ 25 % Tabela XII. Długo utrzymujące się szkodliwe zmiany w środowisku wodnym Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu R53 R53stężenie ≥ 25 % N, R50-53stężenie ≥ 25 % N, R51-53stężenie ≥ 25 % R52-53stężenie ≥ 25 % 2.3.2. Inne elementy środowiska Stężenia graniczne przedstawione w tabeli poniżej, wyrażone w procentach wagowych lub w przypadku preparatów gazowych - w procentach objętościowych, określają klasyfikację preparatu na podstawie stężeń poszczególnych substancji obecnych w preparacie, w zależności od klasyfikacji tych substancji. Tabela XIII. Zagrożenia dla warstwy ozonowej Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu N, R59 N, R59stężenie ≥ 0,1 % Klasyfikacja substancjiKlasyfikacja preparatu R59 R59stężenie ≥ 0,1 % 2.4. Metody badań stosowanych do oceny zagrożeń dla środowiska wodnego Preparaty klasyfikuje się na podstawie zawartości niebezpiecznych składników. W niektórych przypadkach, w celu określenia ostrej toksyczności dla środowiska wodnego, wykonuje się badania preparatu. Wyniki badań mogą wpłynąć na zmianę klasyfikacji preparatu przeprowadzonej na podstawie zawartości niebezpiecznych składników jedynie w zakresie dotyczącym ostrej toksyczności dla środowiska wodnego. Badania tego rodzaju wykonuje się metodami zawartymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy. Badania muszą być przeprowadzone na wszystkich trzech gatunkach organizmów wodnych zgodnie z kryteriami zawartymi w części 5 pkt 2.1 (glony, rozwielitki, ryby), z wyjątkiem sytuacji gdy wyniki badań jednego z gatunków wskazują na najwyższą klasyfikację ze względu na ostrą toksyczność dla środowiska wodnego lub wyniki badań były dostępne przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Część 8. ZWROTY WSKAZUJĄCE RODZAJ ZAGROŻENIA ORAZ ICH NUMERY NUMER ZWROTUZWROT WSKAZUJĄCY RODZAJ ZAGROŻENIA (zwrot R) R1 - Produkt wybuchowy w stanie suchym. R2 - Zagrożenie wybuchem wskutek - uderzenia, tarcia, kontaktu z ogniem lub - innymi źródłami zapłonu. R3 - Skrajne zagrożenie wybuchem - wskutek uderzenia, tarcia, kontaktu z - ogniem lub innymi źródłami zapłonu. R4 - Tworzy łatwo wybuchające związki - metaliczne. R5 - Ogrzanie grozi wybuchem. R6 - Produkt wybuchowy z dostępem i bez - dostępu powietrza. R7 - Może spowodować pożar. R8 - Kontakt z materiałami zapalnymi może - spowodować pożar. R9 - Grozi wybuchem po zmieszaniu z - materiałem zapalnym. R10 - Produkt łatwo palny. R11 - Produkt wysoce łatwo palny. R12 - Produkt skrajnie łatwo palny. R14 - Reaguje gwałtownie z wodą. R15 - W kontakcie z wodą uwalnia skrajnie - łatwopalne gazy. R16 - Produkt wybuchowy po zmieszaniu z - substancjami utleniającymi. R17 - Samorzutnie zapala się w powietrzu. R18 - Podczas stosowania mogą powstawać - łatwo palne lub wybuchowe mieszaniny - par z powietrzem. R19 - Może tworzyć wybuchowe nadtlenki. R20 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe. R21 - Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą. R22 - Działa szkodliwie po połknięciu. R23 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe. R24 - Działa toksycznie w kontakcie ze - skórą. R25 - Działa toksycznie po połknięciu. R26 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe. R27 - Działa bardzo toksycznie w kontakcie - ze skórą. R28 - Działa bardzo toksycznie po połknięciu. R29 - W kontakcie z wodą uwalnia toksyczne - gazy. R30 - Podczas stosowania może stać się - wysoce łatwo palny. R31 - W kontakcie z kwasami uwalnia - toksyczne gazy. R32 - W kontakcie z kwasami uwalnia bardzo - toksyczne gazy. R33 - Niebezpieczeństwo kumulacji w - organizmie. R34 - Powoduje oparzenia. R35 - Powoduje poważne oparzenia. R36 - Działa drażniąco na oczy. R37 - Działa drażniąco na drogi oddechowe. R38 - Działa drażniąco na skórę. R39 - Zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R40 - Ograniczone dowody działania - rakotwórczego. R41 - Ryzyko poważnego uszkodzenia oczu. R42 - Może powodować uczulenie w - następstwie narażenia drogą oddechową. R43 - Może powodować uczulenie w - kontakcie ze skórą. R44 - Zagrożenie wybuchem po ogrzaniu w - zamkniętym pojemniku. R45 - Może powodować raka. R46 - Może powodować dziedziczne wady - genetyczne. R48 - Stwarza poważne zagrożenie zdrowia - w następstwie długotrwałego narażenia. R49 - Może powodować raka w następstwie - narażenia drogą oddechową. R50 - Działa bardzo toksycznie na organizmy - wodne. R51 - Działa toksycznie na organizmy - wodne. R52 - Działa szkodliwie na organizmy wodne. R53 - Może powodować długo utrzymujące - się niekorzystne zmiany w środowisku - wodnym. R54 - Działa toksycznie na rośliny. R55 - Działa toksycznie na zwierzęta. R56 - Działa toksycznie na organizmy - glebowe. R57 - Działa toksycznie na pszczoły. R58 - Może powodować długo utrzymujące - się niekorzystne zmiany w środowisku. R59 - Stwarza zagrożenie dla warstwy - ozonowej. R60 - Może upośledzać płodność. R61 - Może działać szkodliwie na dziecko w - łonie matki. R62 - Możliwe ryzyko upośledzenia - płodności. R63 - Możliwe ryzyko szkodliwego działania - na dziecko w łonie matki. R64 - Może oddziaływać szkodliwie na dzieci - karmione piersią. R65 - Działa szkodliwie; może powodować - uszkodzenie płuc w przypadku połknięcia. R66 - Powtarzające się narażenie może - powodować wysuszanie lub pękanie - skóry. R67 - Pary mogą wywoływać uczucie - senności i zawroty głowy. R68 - Możliwe ryzyko powstania - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. ŁĄCZONE ZWROTY R R14/15 - Reaguje gwałtownie z wodą, - uwalniając skrajnie łatwo palne gazy. R15/29 - W kontakcie z wodą uwalnia skrajnie - łatwo palne, toksyczne gazy. R20/21 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą. R20/22 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe i po połknięciu. R20/21/22 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu. R21/22 - Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą - i po połknięciu. R23/24 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą. R23/25 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe i po połknięciu. R23/24/25 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu. R24/25 - Działa toksycznie w kontakcie ze skórą - i po połknięciu. R26/27 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą. R26/28 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe i po połknięciu. R26/27/28 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu. R27/28 - Działa bardzo toksycznie w kontakcie - ze skórą i po połknięciu. R36/37 - Działa drażniąco na oczy i drogi - oddechowe. R36/38 - Działa drażniąco na oczy i skórę. R36/37/38 - Działa drażniąco na oczy, drogi - oddechowe i skórę. R37/38 - Działa drażniąco na drogi oddechowe i - skórę. R39/23 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe; zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R39/24 - Działa toksycznie w kontakcie ze - skórą; zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R39/25 - Działa toksycznie po połknięciu; - zagraża powstaniem bardzo poważnych - nieodwracalnych zmian w stanie - zdrowia. R39/23/24 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą; - zagraża powstaniem bardzo poważnych - nieodwracalnych zmian w stanie - zdrowia. R39/23/25 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe i po połknięciu; zagraża - powstaniem bardzo poważnych - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R39/24/25 - Działa toksycznie w kontakcie ze skórą - i po połknięciu; zagraża powstaniem - bardzo poważnych nieodwracalnych - zmian w stanie zdrowia. R39/23/24/25 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu; zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R39/26 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe; zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R39/27 - Działa bardzo toksycznie w kontakcie - ze skórą; zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R39/28 - Działa bardzo toksycznie po połknięciu; - zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R39/26/27 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą; - zagraża powstaniem bardzo poważnych - nieodwracalnych zmian w stanie - zdrowia. R39/26/28 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe i po połknięciu; zagraża - powstaniem bardzo poważnych - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R39/27/28 - Działa bardzo toksycznie w kontakcie - ze skórą i po połknięciu; zagraża - powstaniem bardzo poważnych - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R39/26/27/28 - Działa bardzo toksycznie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu; zagraża powstaniem bardzo - poważnych nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R42/43 - Może powodować uczulenie w - następstwie narażenia drogą oddechową - i w kontakcie ze skórą. R48/20 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe; stwarza poważne zagrożenie - zdrowia w następstwie długotrwałego - narażenia. R48/21 - Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą; - stwarza poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/22 - Działa szkodliwie po połknięciu; - stwarza poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/20/21 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą; - stwarza poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/20/22 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe i po połknięciu; stwarza - poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/21/22 - Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą - i po połknięciu; stwarza poważne - zagrożenie zdrowia w następstwie - długotrwałego narażenia. R48/20/21/22 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu; stwarza poważne zagrożenie - zdrowia w następstwie długotrwałego - narażenia. R48/23 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe; stwarza poważne zagrożenie - zdrowia w następstwie długotrwałego - narażenia. R48/24 - Działa toksycznie w kontakcie ze - skórą; stwarza poważne zagrożenie - zdrowia w następstwie długotrwałego - narażenia. R48/25 - Działa toksycznie po połknięciu; - stwarza poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/23/24 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą; - stwarza poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/23/25 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe i po połknięciu; stwarza - poważne zagrożenie zdrowia w - następstwie długotrwałego narażenia. R48/24/25 - Działa toksycznie w kontakcie ze skórą - i po połknięciu; stwarza poważne - zagrożenie zdrowia w następstwie - długotrwałego narażenia. R48/23/24/25 - Działa toksycznie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu; stwarza poważne zagrożenie - zdrowia w następstwie długotrwałego - narażenia. R50/53 - Działa bardzo toksycznie na organizmy - wodne; może powodować długo - utrzymujące się niekorzystne zmiany w - środowisku wodnym. R51/53 - Działa toksycznie na organizmy - wodne; może powodować długo - utrzymujące się niekorzystne zmiany w - środowisku wodnym. R52/53 - Działa szkodliwie na organizmy wodne; - może powodować długo utrzymujące - się niekorzystne zmiany w środowisku - wodnym. R68/20 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe; możliwe ryzyko powstania - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R68/21 - Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą; - możliwe ryzyko powstania - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R68/22 - Działa szkodliwie po połknięciu; - możliwe ryzyko powstania - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R68/20/21 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe i w kontakcie ze skórą; - możliwe ryzyko powstania - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. R68/20/22 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe i po połknięciu; możliwe - ryzyko powstania nieodwracalnych zmian - w stanie zdrowia. R68/21/22 - Działa szkodliwie w kontakcie ze skórą - i po połknięciu; możliwe ryzyko - powstania nieodwracalnych zmian w - stanie zdrowia. R68/20/21/22 - Działa szkodliwie przez drogi - oddechowe, w kontakcie ze skórą i po - połknięciu; możliwe ryzyko powstania - nieodwracalnych zmian w stanie zdrowia. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 3 dotyczącej międzynarodowej wymiany informacji z zakresu stanu cywilnego, sporządzonej w Stambule dnia 4 września 1958 r. (Dz. U. Nr 172, poz. 1668) Podaje się niniejszym do wiadomości, że dnia 31 grudnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował Konwencję nr 3 dotyczącą międzynarodowej wymiany informacji z zakresu stanu cywilnego, sporządzoną w Stambule dnia 4 września 1958 r. Dnia 12 lutego 2003 r. złożono Radzie Federalnej Konfederacji Szwajcarskiej, jako depozytariuszowi, dokument przystąpienia. Zgodnie z artykułem 6 konwencji weszła ona w życie 16 kwietnia 1961 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja, zgodnie z jej artykułem 8, weszła w życie dnia 14 marca 2003 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach: Republika Austrii - 1 października 1965 r. Królestwo Belgii - 8 marca 1975 r. Republika Francuska - 16 kwietnia 1961 r. Królestwo Hiszpanii - 14 lipca 1994 r. Wielkie Księstwo Luksemburga - 16 kwietnia 1961 r. Królestwo Niderlandów - 27 kwietnia 1962 r. Republika Federalna Niemiec - 24 grudnia 1961 r. Republika Portugalska - 14 listopada 1980 r. Republika Turcji - 8 października 1962 r. Republika Włoska - 7 grudnia 1968 r. 2. W momencie podpisania konwencji Rząd Królestwa Niderlandów złożył następujące oświadczenie: Biorąc pod uwagę równość, jaka istnieje z punktu widzenia prawa publicznego między Niderlandami, Surinamem i Antylami Niderlandzkimi, terminy "metropolitarny" i "pozametropolitarny" wymienione w konwencji tracą swoje początkowe znaczenie w odniesieniu do Królestwa Niderlandów i w konsekwencji w odniesieniu do Królestwa będą oznaczać odpowiednio "europejski" i "nieeuropejski". Eu égard a l'égalité qui existe du point de vue du droit public entre les Pays-Bas, le Surinam et les Antilles néerlandaises, les termes "métropolitain" et "extra-métropolitain" mentionnées dans la Convention perdent leur sens initial en ce qui a trait au Royaume des Pays-Bas et seront en conséquence, en ce qui a trait au Royaume, considérés comme signifiant respectivement "européen" et "non-européen". Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych i personelu współdziałającego, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1994 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 172, poz. 1672) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 7 października 1999 r. o ratyfikacji Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych i personelu współdziałającego (Dz. U. Nr 93, poz. 1065), sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1994 r., oraz stosownie do art. 25 tej konwencji, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 9 marca 2000 r. wyżej wymienioną konwencję. Dnia 22 maja 2000 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych jako depozytariuszowi dokument ratyfikacyjny. Zgodnie z artykułem 27 ustęp 1 konwencji weszła ona w życie dnia 15 stycznia 1999 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z artykułem 27 ustęp 2, dnia 21 czerwca 2000 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Następujące państwa stały się stronami tej konwencji: Republika Albanii Republika Argentyńska Związek Australijski Republika Austrii Republika Azerbejdżańska Ludowa Republika Bangladeszu Królestwo Belgii Republika Białorusi Republika Botswany Federacyjna Republika Brazylii Brunei Darussalam Republika Bułgarii Republika Chile Republika Chorwacji Republika Czeska Królestwo Danii Republika Ekwadoru Republika Fidżi Republika Filipin Republika Finlandii Republika Francuska Republika Grecka Republika Gwinei Królestwo Hiszpanii Irlandia Republika Islandii Jamajka Japonia Kanada Republika Korei Republika Kostaryki Królestwo Lesotho Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna Księstwo Liechtensteinu Republika Litewska Wielkie Księstwo Luksemburga Była Jugosłowiańska Republika Macedonii Monako Republika Nauru Królestwo Nepalu Królestwo Niderlandów 1 Republika Federalna Niemiec Królestwo Norwegii Nowa Zelandia Republika Panamy Republika Portugalska Federacja Rosyjska Republika Senegalu Republika Singapuru Republika Słowacka Królestwo Szwecji Republika Tunezyjska Turkmenistan Ukraina Wschodnia Republika Urugwaju Republika Uzbekistanu Republika Węgierska Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Republika Włoska Republika Wybrzeża Kości Słoniowej. 2. Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, przystąpienia lub zatwierdzenia następujące państwa złożyły podane niżej deklaracje i zastrzeżenia: KRÓLESTWO BELGII Deklaracja interpretacyjna: Rząd Belgijski oświadcza, że artykuł 9 ustęp 1 (c) dotyczy wyłącznie tych przypadków, w których groźba jest wiarygodna. REPUBLIKA KOSTARYKI Zastrzeżenie: Rząd Republiki składa zastrzeżenie do artykułu 2 ustęp 2 konwencji w celu ograniczenia stosowania konwencji w zakresie sprzecznym z pokojowym sposobem myślenia naszego kraju i dlatego, w przypadku wystąpienia konfliktów w związku ze stosowaniem konwencji, Kostaryka przyznaje pierwszeństwo, jeżeli jest to konieczne, prawu humanitarnemu. KRÓLESTWO NEPALU Deklaracja: Rząd Nepalu stosownie do przepisu artykułu 22 ust. 2 oświadcza, że nie uważa się za związany przepisem zawartym w ustępie 1 tego artykułu, zgodnie z którym każdy spór między dwoma lub więcej Państwami-Stronami dotyczący interpretacji bądź stosowania niniejszej konwencji zostaje na wniosek jednego z tych Państw przekazany do arbitrażu lub skierowany do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, a także stwierdza, że w każdym indywidualnym przypadku niezbędna jest uprzednia zgoda wszystkich stron takiego sporu na poddanie go pod arbitraż lub przekazanie do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. KRÓLESTWO NIDERLANDÓW Deklaracja: Królestwo Niderlandów rozumie, że artykuł 14 Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych i personelu współdziałającego stanowi, że właściwy organ państwa musi podjąć decyzję w kwestii przekazanej do niego zgodnie z prawem krajowym i w ten sposób niejako podejmuje decyzję w sprawach przestępstw pospolitych o charakterze zbrodni. W związku z tym Królestwo Niderlandów rozumie ten przepis jako włączający prawo odpowiednich władz sądowniczych do nieskazania osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa, o którym mowa w artykule 9 ustęp 1, jeżeli według opinii odpowiednich władz sądowniczych poważna analiza prawa procesowego wskazuje na to, że skuteczne skazanie byłoby niemożliwe. REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC Deklaracja: Zgodnie z prawem niemieckim władze Republiki Federalnej Niemiec przekazują informacje dotyczące domniemanych sprawców, ofiar oraz okoliczności dokonania przestępstwa (dane personalne) bezpośrednio zainteresowanemu państwu i jednocześnie informują Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że takie informacje zostały przekazane. REPUBLIKA SŁOWACKA Deklaracja uczyniona przy podpisywaniu i potwierdzona przy ratyfikacji: Jeżeli spór dotyczący interpretacji lub stosowania konwencji nie może być rozstrzygnięty w drodze negocjacji, Republika Słowacka wyraża chęć przekazania tego sporu Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości, zgodnie z artykułem 22 ustęp 1 konwencji. W związku z tym spór, którego stroną mogłaby stać się Republika Słowacka, może zostać poddany arbitrażowi jedynie za jej wyraźną zgodą. REPUBLIKA TUNEZYJSKA Zastrzeżenie: Republika Tunezyjska zastrzega, że nie uważa się za związaną postanowieniami artykułu 22 ustęp 1 konwencji i że spory dotyczące interpretacji lub stosowania konwencji mogą być poddane pod arbitraż bądź przekazane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jedynie po uprzednim wyrażeniu zgody przez wszystkie zainteresowane strony. Minister Spraw Zagranicznych: w z. D. Hübner 1 Konwencja znajduje zastosowanie do Królestwa w Europie, Antyli Holenderskich i Aruby Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 13 sierpnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Republiki Słowackiej w sprawie utworzenia Brygady Wielonarodowej, podpisanej w Orawskim Hradzie dnia 20 września 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 172, poz. 1674) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 28 lutego 2002 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Republiki Słowackiej w sprawie utworzenia Brygady Wielonarodowej, podpisanej w Orawskim Hradzie dnia 20 września 2001 r. (Dz. U. Nr 41, poz. 360) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 3 lipca 2002 r. wyżej wymienioną umowę. Zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 umowy wchodzi ona w życie w dniu 14 października 2002 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimosiewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 września 2003 r. w sprawie zmiany obszaru i osoby zarządzającej wolnym obszarem celnym w Gliwicach (Dz. U. Nr 172, poz. 1675) Na podstawie art. 168 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się w załączniku do niniejszego rozporządzenia granice i obszar wolnego obszaru celnego w Gliwicach, działającego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1993 r. w sprawie ustanowienia wolnego obszaru celnego w Gliwicach (Dz. U. Nr 8, poz. 39). § 2. Zarządzającym wolnym obszarem celnym w Gliwicach wyznacza się Zarząd Śląskiego Centrum Logistyki Spółka Akcyjna z siedzibą w Gliwicach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 września 2003 r. (poz. 1675) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC, OBSZARU WOLNEGO OBSZARU CELNEGO W GLIWICACH Opis przebiegu granic wolnego obszaru celnego w Gliwicach przedstawiony jest na mapie w skali 1:5000 i jest przechowywany u zarządzającego wolnym obszarem celnym oraz w kopii we właściwej miejscowo izbie celnej nadzorującej wolny obszar celny i w Ministerstwie Finansów. Poczynając od punktu nr 1, położonego na prawym brzegu Kanału Gliwickiego naprzeciw Osiedla Literatów, granica biegnie wzdłuż północno-wschodniej krawędzi Kanału Gliwickiego poprzez punkt nr 2 do punktu nr 3 znajdującego się na wysokości Osiedla Kopernika. W punkcie nr 3 granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 4, 5 do punktu nr 6 usytuowanego w odległości 2,5 m od budynku "A", następnie biegnie równolegle do budynku "A" wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 7 przy bramie wjazdowej (prawa strona bramy zgodnie z kierunkiem opisu). W punkcie nr 7 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie do punktu nr 8 (narożnik budynku "A"). Następnie biegnie wzdłuż budynku "A" do punktu nr 9 (brzeg kanału) w kierunku północno-zachodnim. W punkcie nr 9 załamuje się pod kątem prostym i biegnie wzdłuż brzegu kanału w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 10. W punkcie nr 10 załamuje się pod kątem prostym i biegnie wzdłuż kanału do punktu nr 11 w kierunku północno-zachodnim. W punkcie nr 11 załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim w odległości 21 m od budynku "B" do punktu nr 12 przy ulicy Portowej. W punkcie nr 12 załamuje się pod kątem prostym i biegnie prawą stroną ulicy Portowej wzdłuż ogrodzenia przez punkt nr 13 do punktu nr 14 na odcinku 800 m w kierunku północno-zachodnim. W punkcie nr 14 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 15, 16 wzdłuż ogrodzenia do punktu wyjściowego nr 1. Powierzchnia wolnego obszaru celnego wynosi 44,05 ha. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu powoływania oraz odwoływania członków Rady Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a także szczegółowych zasad działania Rady Nadzorczej i szkolenia jej członków oraz wysokości ich wynagrodzenia za udział w posiedzeniach Rady (Dz. U. Nr 173, poz. 1677) Na podstawie art. 50 ust. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 marca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu powoływania oraz odwoływania członków Rady Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, a także szczegółowych zasad działania Rady Nadzorczej i szkolenia jej członków oraz wysokości ich wynagrodzenia za udział w posiedzeniach Rady (Dz. U. Nr 45, poz. 276) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwany dalej "Pełnomocnikiem", zamieszcza informacje o terminie zgłaszania kandydatów na członków Rady Nadzorczej Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwanej dalej "Radą Nadzorczą", w trzech dziennikach o zasięgu ogólnopolskim o najwyższym nakładzie. 2. Podmioty, o których mowa w art. 50 ust. 2 pkt 1a i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą", zgłaszają po jednym kandydacie na członków Rady Nadzorczej. 3. W celu uzupełnienia składu Rady Nadzorczej Pełnomocnik występuje do podmiotów uprawnionych do posiadania przedstawiciela w Radzie Nadzorczej o zgłoszenie kandydatów."; 2) w § 2 w ust. 1 i 2 użyte w różnych przypadkach wyrazy "Minister Pracy i Polityki Socjalnej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego"; 3) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. 1. Członkowie Rady Nadzorczej otrzymują za udział w posiedzeniach Rady Nadzorczej wynagrodzenie ze środków Funduszu w kwocie 250 złotych za jedno posiedzenie, niezależnie od czasu jego trwania. 2. Członkom Rady Nadzorczej przysługują w okresie pełnienia funkcji, pokrywane ze środków Funduszu, diety i inne należności z tytułu podróży służbowych związanych z wykonywaniem zadań członka Rady - na zasadach określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79 i Nr 90, poz. 844. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie wykonywania lotów próbnych oraz wydawania świadectwa oględzin statku powietrznego (Dz. U. Nr 173, poz. 1678) Na podstawie art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki wykonywania lotów próbnych; 2) tryb składania oraz wzór wniosku o wydanie świadectwa oględzin statku powietrznego; 3) tryb wydawania, zawieszania i cofania świadectwa oględzin statku powietrznego oraz wzór tego świadectwa. § 2. Lot próbny wykonuje się jako jeden z następujących lotów: 1) lot próbny doświadczalny - lot próbny wykonywany dla lotniczych celów badawczych i rozwojowych lub w celu stwierdzenia spełnienia przez projekt statku powietrznego, silnika lotniczego lub śmigła odpowiednich wymagań z zakresu zdatności do lotu; 2) lot próbny kontrolny - lot próbny wykonywany dla sprawdzenia statku powietrznego w trakcie jego eksploatacji. § 3. Ze względu na stopień złożoności, poziom zagrożenia i wymagane kwalifikacje załogi, lot próbny doświadczalny wykonuje się jako jeden z następujących lotów: 1) kategorii pierwszej, przez który rozumie się lot statku powietrznego, dla którego nie został wydany certyfikat typu, wykonywany w celu: a) sprawdzenia nowego typu statku powietrznego albo statku powietrznego, którego własności lotne mogły zostać znacząco zmodyfikowane, b) sprawdzenia nowatorskich lub niekonwencjonalnych statków powietrznych, cech projektu statku powietrznego lub technik zastosowanych przy jego budowie, c) określenia albo rozszerzenia zakresu dopuszczalnych warunków lotu statku powietrznego, d) określenia wymaganych osiągów, własności lotnych i własności sterowania w warunkach ekstremalnych; 2) kategorii drugiej, przez który rozumie się lot statku powietrznego, dla którego nie został wydany certyfikat typu, wykonywany: a) w sprawdzonym zakresie warunków lotu, w których nie przewiduje się wystąpienia charakterystyk lotu lub sterowania znacząco różniących się od już znanych, b) w celu pokazowym lub demonstracyjnym, c) w celu szkoleniowym, dla uzyskania uprawnień pilota doświadczalnego klasy 1 lub 2, d) w celu sprawdzenia właściwego funkcjonowania statku powietrznego, silnika lotniczego, śmigła lub innego wyposażenia; 3) kategorii trzeciej, przez który rozumie się lot statku powietrznego, dla którego został wydany certyfikat typu: a) wykonywany dla każdego egzemplarza statku powietrznego, po zakończeniu jego budowy i przed wydaniem świadectwa zdatności do lotu tego statku, w celu stwierdzenia jego zgodności z projektem typu (lot produkcyjny), b) szkoleniowy, w celu uzyskania uprawnień pilota doświadczalnego klasy 3; 4) kategorii czwartej, przez który rozumie się lot statku powietrznego, dla którego został wydany certyfikat typu, wykonywany po dokonaniu modyfikacji jego wyposażenia, która nie wymaga oceny zachowania się statku powietrznego lub jej wpływu na procedury postępowania załogi. § 4. Lot próbny kontrolny wykonuje się jako jeden z następujących lotów: 1) kategorii pierwszej, przez który rozumie się lot wykonywany w celu wydania lub odnowienia świadectwa zdatności do lotu statku powietrznego; 2) kategorii drugiej, przez który rozumie się lot wykonywany po dokonaniu czynności obsługowych statku powietrznego, w wyniku których wymagane jest sprawdzenie tego statku w locie; 3) kategorii trzeciej, przez który rozumie się lot wykonywany po wydaniu świadectwa zdatności do lotu statku powietrznego, w celu jego sprawdzenia w locie przez podmiot ubiegający się o nabycie tego statku. § 5. Osoby uczestniczące w wykonywaniu lotów próbnych powinny być zapoznane ze sposobem postępowania w przypadkach niebezpiecznych oraz sposobem użycia środków ratowniczych. § 6. 1. Wymagania dotyczące personelu wykonującego loty próbne doświadczalne określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań dotyczących konstrukcji statków powietrznych oraz certyfikatu typu (Dz. U. Nr 168, poz. 1639). 2. Dowódca statku powietrznego wykonujący lot próbny kontrolny powinien posiadać ważną licencję pilota zawodowego lub liniowego, uprawniającą do wykonywania lotów statkiem powietrznym danego typu. 3. W wykonywaniu lotów próbnych kontrolnych, oprócz załogi statku powietrznego, mogą uczestniczyć wyłącznie członkowie personelu zatrudnionego przez przeprowadzającego loty próbne oraz osoby upoważnione przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 4. Z wykonanego lotu próbnego kontrolnego dowódca statku powietrznego sporządza protokół. § 7. 1. Świadectwo oględzin statku powietrznego, dla którego nie został wydany certyfikat typu, wydaje się na wniosek złożony do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się: 1) oświadczenie o zgodności statku powietrznego z dokumentacją projektu; 2) protokół ważenia statku powietrznego; 3) tymczasową instrukcję użytkowania w locie; 4) tymczasową instrukcję obsługi technicznej. 3. Tymczasowa instrukcja użytkowania w locie, o której mowa w ust. 2 pkt 3, powinna zawierać: 1) ograniczenia warunków lotu statku powietrznego, przy czym ograniczenia prędkości lotu, współczynnika obciążenia, ciężaru i położenia środka ciężkości zamieszcza się w formie tabeli; 2) wskazówki i informacje niezbędne dla członków załogi statku powietrznego do bezpiecznego przeprowadzania lotów próbnych. 4. Tymczasowa instrukcja obsługi technicznej, o której mowa w ust. 2 pkt 4, powinna zawierać: 1) zasady dotyczące przygotowania statku powietrznego do lotów; 2) zakres i częstotliwość czynności obsługowych statku powietrznego; 3) zakres i częstotliwość przeglądów technicznych oraz czynności konserwacyjnych statku powietrznego. 5. Ograniczenia prędkości lotu, o których mowa w ust. 3 pkt 1, powinny być określone odpowiednio jako ograniczenia prędkości cechowanej lub równoważnej, w rozumieniu europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego ustanowionych przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR-1 - Definicje i skróty, wprowadzonych do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139, poz. 1329). 6. Wzór wniosku o wydanie świadectwa oględzin statku powietrznego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 8. 1. Świadectwo oględzin statku powietrznego, o którym mowa w § 7 ust. 1, uprawnia do wykonania lotu próbnego doświadczalnego, jeżeli stwierdza zdatność do lotu tego statku. 2. Po wykonaniu lotu próbnego, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydaje świadectwo oględzin uprawniające do wykonania lotów próbnych doświadczalnych w danym rejonie, jeżeli wynik lotu, o którym mowa w ust. 1, uzasadnia jego wydanie. 3. Świadectwo oględzin, o którym mowa w ust. 2, wydaje się na podstawie wniosku, o którym mowa w § 7 ust. 1. § 9. 1. Świadectwo oględzin statku powietrznego, dla którego został wydany certyfikat typu, wydaje się na podstawie wniosku o wydanie świadectwa zdatności do lotu statku powietrznego. 2. Świadectwo oględzin statku powietrznego, o którym mowa w ust. 1, uprawnia do wykonania lotów próbnych kontrolnych, jeżeli stwierdza zdatność do lotu tego statku. 3. Świadectwo oględzin statku powietrznego, o którym mowa w ust. 1, wydaje się zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie zdatności statków powietrznych do lotu (Dz. U. Nr 117, poz. 1108). § 10. Lot próbny kontrolny, o którym mowa w § 4 pkt 1, wykonuje się zgodnie z programem lotu kontrolnego, stanowiącym część dokumentacji obsługowej statku powietrznego sporządzonej przez jego producenta, a w przypadku braku takiego programu - zgodnie z programem lotu kontrolnego, opracowanym przez wykonującego lot próbny i zatwierdzonym przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. § 11. 1. W toku postępowania o wydanie świadectwa oględzin statku powietrznego przeprowadza się oględziny statku powietrznego oraz dokonuje się sprawdzenia na ziemi pracy tego statku oraz elementów jego wyposażenia. 2. Po dokonaniu oględzin i sprawdzeniu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydaje świadectwo oględzin statku powietrznego, w którym stwierdza zdatność do lotów albo brak zdatności do lotów tego statku. 3. Świadectwo oględzin stwierdzające zdatność do lotu statku powietrznego wydaje się na czas oznaczony. 4. Wzór świadectwa oględzin statku powietrznego stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 12. 1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może zawiesić świadectwo oględzin statku powietrznego w razie utraty przez statek powietrzny zdatności do lotu, a w szczególności w przypadku: 1) stwierdzenia uszkodzeń lub innych usterek technicznych, mogących mieć wpływ na prawidłową eksploatację statku powietrznego lub bezpieczeństwo lotu; 2) nieprzestrzegania przepisów w sprawie eksploatacji statków powietrznych lub warunków albo ograniczeń ustalonych w dokumentach statku powietrznego w stopniu mogącym zagrozić bezpieczeństwu lotów; 3) zrealizowania celu, dla jakiego zostało wydane świadectwo oględzin statku powietrznego. 2. Fakt zawieszenia świadectwa oględzin statku powietrznego Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego odnotowuje w tym świadectwie. 3. Jeżeli ustały przyczyny zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, na wniosek strony, wydaje nowe świadectwo oględzin statku powietrznego. § 13. 1. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może cofnąć świadectwo oględzin statku powietrznego w razie stwierdzenia, że statek powietrzny utracił trwale zdatność do lotu. 2. W przypadku utraty przez statek powietrzny trwałej zdatności do lotu fakt ten Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego odnotowuje w świadectwie oględzin statku powietrznego. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 sierpnia 2003 r. (poz. 1678) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Komunikacji z dnia 29 września 1965 r. w sprawie sprawdzania zdatności sprzętu lotniczego (Dz. U. Nr 43, poz. 271), które utraciło moc z dniem 22 lipca 2003 r. na podstawie § 24 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie zdatności statków powietrznych do lotu (Dz. U. Nr 117, poz. 1108). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1679) Na podstawie art. 26 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie reguluje: 1) sposób oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych; 2) informacje, które powinien zawierać wniosek do Inspektora do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych, zwanego dalej "Inspektorem", o uzyskanie zgody na zastosowanie alternatywnej nazwy rodzajowej. 2. Oznakowanie może być umieszczone na etykiecie lub bezpośrednio na opakowaniu substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego. § 2. 1. Wzory znaków ostrzegawczych oraz napisy określające ich znaczenie i symbole określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Brzmienie zwrotów określających warunki bezpiecznego stosowania substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego, zwanych dalej "zwrotami S", oraz ich numery określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Kryteria doboru zwrotów S określających warunki bezpiecznego stosowania substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Sposób oznakowania opakowań preparatów niebezpiecznych wymagających szczególnego oznakowania określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 5. Sposób ustalania alternatywnej nazwy rodzajowej substancji chemicznej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 6. Informacje, które powinien zawierać wniosek do Inspektora o uzyskanie zgody na zastosowanie alternatywnej nazwy rodzajowej, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 3. 1. Oznakowanie opakowania każdej substancji niebezpiecznej zawiera: 1) nazwę substancji określoną zgodnie z wykazem substancji niebezpiecznych, zwanym dalej "wykazem", wydanym na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych, zwanej dalej "ustawą"; jeżeli substancja nie jest wymieniona w wykazie, należy zamieścić nazwę powszechnie przyjętą w międzynarodowym nazewnictwie chemicznym; 2) nazwę lub imię i nazwisko, adres i numer telefonu producenta, importera lub dystrybutora wprowadzającego substancję do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) znak lub znaki ostrzegawcze i napisy określające ich znaczenie określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; w przypadku substancji niebezpiecznych, których nie wymieniono w wykazie, znaki ostrzegawcze i napisy określające ich znaczenie powinny odpowiadać klasyfikacji dokonanej zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, zwanymi dalej "kryteriami klasyfikacji"; gdy substancji przypisano więcej niż jeden symbol: a) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolom T lub T+ czyni znaki ostrzegawcze odpowiadające symbolom Xn, Xi i C fakultatywnymi, o ile wykaz nie stanowi inaczej, b) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi C czyni znaki ostrzegawcze odpowiadające symbolom Xn i Xi fakultatywnymi, c) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi E czyni znaki ostrzegawcze odpowiadające symbolom F, F+ i O fakultatywnymi, d) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi Xn czyni znak ostrzegawczy odpowiadający symbolowi Xi fakultatywnym; 4) zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy, zwane dalej "zwrotami R"; w przypadku substancji wymienionych w wykazie zastosowane zwroty powinny być zgodne ze wskazanymi w wykazie; w przypadku substancji niebezpiecznych, których nie wymieniono w wykazie, zwroty R powinny zostać wybrane spośród zwrotów R ustalonych zgodnie z kryteriami klasyfikacji; tam, gdzie to stosowne, należy zamieszczać łączone zwroty R w taki sposób, aby niezbędną informację przedstawić za pomocą jak najmniejszej liczby zwrotów; wyboru zwrotów R należy dokonywać zgodnie z następującymi kryteriami: a) w przypadku zwrotów określających zagrożenia dla zdrowia, oznakowanie musi zawierać zwroty charakteryzujące kategorię niebezpieczeństwa wskazaną znakiem ostrzegawczym oraz zwroty charakteryzujące kategorię niebezpieczeństwa, której nie wykazano na oznakowaniu za pomocą znaku ostrzegawczego, b) w przypadku zwrotów określających zagrożenia wynikające z fizykochemicznych właściwości substancji nie należy umieszczać zwrotów R powtarzających napisy określające znaczenie znaku ostrzegawczego, typu na przykład "wysoce łatwopalny", c) w przypadku zwrotów określających zagrożenia dla środowiska oznakowanie musi zawierać zwroty charakteryzujące takie zagrożenia; 5) zwroty S; brzmienie zwrotów S powinno być zgodne z brzmieniem określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia; w przypadku substancji wymienionych w wykazie zastosowane zwroty powinny być zgodne ze wskazanymi w wykazie; w przypadku substancji niebezpiecznych, których nie wymieniono w wykazie, zwroty S powinny zostać wybrane spośród zwrotów ustalonych zgodnie z regułami zawartymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia; wyboru zwrotów S należy dokonywać zgodnie z następującymi kryteriami: a) oznakowanie opakowania nie powinno zawierać więcej niż sześć zwrotów S; wymienione w rozporządzeniu zwroty łączone należy traktować jako jeden zwrot, b) spośród ustalonych zwrotów S dotyczących usuwania substancji należy zamieścić jeden zwrot S; w szczególności taki zwrot S należy zamieścić w przypadku substancji przeznaczonych do sprzedaży dla konsumentów; zwrotów S dotyczących usuwania substancji nie trzeba zamieszczać, gdy wiadomo, iż ta substancja oraz jej opakowanie nie stwarzają zagrożenia dla zdrowia lub środowiska, c) jeżeli zwroty S w sposób oczywisty powtarzają treść zwrotów R, należy je umieścić na oznakowaniu opakowania tylko wtedy, gdy mają stanowić specjalne ostrzeżenie, d) wybór zwrotów S powinien uwzględniać przewidywany sposób stosowania substancji, np. w postaci aerozolu, e) umieszczenie na oznakowaniu opakowania zwrotów S1, S2 i S45 jest obowiązkowe w przypadku wszystkich substancji bardzo toksycznych, toksycznych i żrących przeznaczonych do sprzedaży dla konsumentów, f) umieszczenie na oznakowaniu opakowania zwrotów S2 i S46 jest obowiązkowe w przypadku wszystkich innych niebezpiecznych substancji (oprócz substancji niebezpiecznych dla środowiska) przeznaczonych do sprzedaży dla konsumentów; 6) numer WE, w rozumieniu definicji numeru WE zamieszczonej w wykazie, jeżeli został przypisany danej substancji w odrębnych przepisach; 7) w przypadku substancji objętych wykazem, oznakowanie powinno zawierać wyrazy "Oznakowanie WE". 2. Na oznakowaniu opakowania substancji niebezpiecznej nie zamieszcza się: 1) zwrotów R powtarzających treść zwrotów S, o których mowa w ust. 1 pkt 5; 2) zwrotów S ustalonych zgodnie z kryteriami doboru zwrotów S zamieszczonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia, jeżeli są niepotrzebne w odniesieniu do danej substancji. § 4. 1. Oznakowanie opakowania każdego preparatu niebezpiecznego zawiera: 1) nazwę handlową lub informację o przeznaczeniu preparatu; 2) nazwę lub imię i nazwisko, adres i numer telefonu producenta, importera lub dystrybutora wprowadzającego preparat do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) nazwę chemiczną lub nazwy chemiczne substancji obecnych w preparacie ustalone zgodnie z następującymi kryteriami: a) w przypadku preparatów zaklasyfikowanych, zgodnie z kryteriami klasyfikacji, jako bardzo toksyczne, toksyczne lub szkodliwe należy uwzględnić tylko nazwy substancji bardzo toksycznych, toksycznych i szkodliwych, obecnych w preparacie w stężeniach równych lub większych od najniższej wartości granicznej (wartość graniczna Xn) podanej dla każdej z nich w wykazie lub w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy, b) w przypadku preparatów zaklasyfikowanych, zgodnie z kryteriami klasyfikacji, jako żrące należy uwzględnić nazwy tylko substancji żrących, obecnych w preparacie w stężeniach równych lub większych od najniższej wartości granicznej (wartość graniczna dla substancji drażniącej) podanej dla każdej z nich w wykazie lub w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy, c) należy uwzględnić nazwy substancji, które spowodowały, że zgodnie z kryteriami klasyfikacji preparat został zaklasyfikowany jako: - rakotwórczy kategorii 1, 2 lub 3, - mutagenny kategorii 1, 2 lub 3, - działający szkodliwie na rozrodczość kategorii 1, 2 lub 3, - bardzo toksyczny, toksyczny lub szkodliwy z uwagi na skutki inne niż zgony zwierząt po jednorazowym narażeniu, - toksyczny lub szkodliwy z uwagi na poważne skutki po narażeniu powtarzalnym lub przedłużonym, - uczulający, d) zamieszczenie nazw maksymalnie 4 substancji chemicznych powinno wystarczyć do zidentyfikowania substancji odpowiedzialnych za główne zagrożenia zdrowotne, które były podstawą klasyfikacji i wyboru odpowiedniego zwrotu określającego zagrożenia, chyba że konieczne jest zamieszczenie nazw większej liczby substancji, e) nazwa substancji, z zastrzeżeniem ust. 2, będzie jedną z jej nazw zamieszczonych w wykazie lub, jeżeli substancja nie jest tam wymieniona, nazwą powszechnie przyjętą w międzynarodowym nazewnictwie chemicznym, f) w przypadku koncentratów stosowanych w przemyśle perfumeryjnym, których dotyczą przepisy pkt 12 załącznika nr 4 do rozporządzenia - należy umieścić nazwę substancji odpowiedzialnej za działanie uczulające preparatu; jeżeli dotyczy to substancji naturalnych, należy umieszczać nazwę typu "ekstrakt ..." lub "wyciąg olejków ...", a nie nazwy składników ekstraktu czy wyciągu; 4) znak lub znaki ostrzegawcze i napisy określające ich znaczenie, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, odpowiadające klasyfikacji preparatu dokonanej zgodnie z kryteriami klasyfikacji; w przypadku pojemników aerozolowych znak ostrzegawczy oznaczający, odpowiednio, preparat skrajnie lub wysoce łatwopalny oraz napisy określające jego znaczenie umieszcza się na oznakowaniu, jeżeli pojemnik zawiera ponad 45 % wagowych lub ponad 250 g gazu palnego w powietrzu pod ciśnieniem atmosferycznym lub preparatu w stanie ciekłym o temperaturze zapłonu nie wyższej niż 100 °C; gdy preparatowi przypisano więcej niż jeden symbol: a) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi T lub T+ czyni znaki ostrzegawcze odpowiadające symbolom C, Xn i Xi fakultatywnymi, b) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi C czyni znaki ostrzegawcze odpowiadające symbolom Xn i Xi fakultatywnymi, c) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi E czyni znaki ostrzegawcze odpowiadające symbolom F, F+ i O fakultatywnymi, d) obowiązek umieszczenia znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi Xn czyni znak ostrzegawczy odpowiadający symbolowi Xi fakultatywnym; 5) zwroty R; treść zwrotów R powinna być zgodna z brzmieniem podanym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy; zwroty R należy wybrać spośród zwrotów R ustalonych zgodnie z kryteriami klasyfikacji; zamieszczenie sześciu zwrotów R powinno wystarczyć do opisania zagrożenia; tam, gdzie to stosowne, należy zamieszczać łączone zwroty R w taki sposób, aby niezbędną informację przedstawić za pomocą jak najmniejszej liczby zwrotów; zwroty R muszą określać wszystkie podstawowe zagrożenia związane ze stosowaniem preparatu; wyboru zwrotów R należy dokonać zgodnie z następującymi kryteriami: a) w przypadku zwrotów określających zagrożenia dla zdrowia oznakowanie opakowania musi zawierać zwroty charakteryzujące kategorię niebezpieczeństwa określoną znakiem ostrzegawczym oraz zwroty charakteryzujące kategorię niebezpieczeństwa, której nie wykazano na oznakowaniu za pomocą znaku ostrzegawczego, b) w szczególności należy zamieścić zwroty wskazane w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy, w ich części dotyczącej klasyfikacji na podstawie zawartości składników niebezpiecznych, c) w przypadku preparatów zaklasyfikowanych zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, jako szkodliwe i drażniące, oznakowanych znakiem ostrzegawczym oznaczającym substancję szkodliwą, zwroty R powinny skierować uwagę na dwoiste zagrożenia związane zarówno ze szkodliwym, jak i drażniącym działaniem preparatu, d) w przypadku zwrotów określających zagrożenia dla środowiska, oznakowanie opakowania musi zawierać zwroty charakteryzujące takie zagrożenia; jeżeli preparatowi przypisano zwrot R50 i dodatkowo zwrot R53 albo jeden ze zwrotów łączonych R51/53 albo R52/53, wówczas przypisuje się zwrot łączony R50/53; 6) zwroty S w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia, wybrane spośród zwrotów S zgodnie z kryteriami zawartymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia; wyboru zwrotów S należy dokonać w sposób określony dla substancji niebezpiecznych w § 3 ust. 1 pkt 5, z zastrzeżeniem że oznakowanie opakowania preparatu niebezpiecznego nie powinno zawierać więcej niż sześć zwrotów S; 7) ilość (masę lub objętość) preparatu w opakowaniu, jeżeli preparat jest przeznaczony do sprzedaży dla konsumentów, jeżeli informacja ta nie jest podana w innym miejscu na opakowaniu. 2. Osoba wprowadzająca preparat do obrotu, która może wykazać, że zamieszczenie na oznakowaniu preparatu nazwy chemicznej substancji, którą z uwagi na zagrożenia dla zdrowia zaklasyfikowano najwyżej jako szkodliwą, spowoduje naruszenie tajemnicy handlowej, może, po uzyskaniu zgody Inspektora, zamieścić na oznakowaniu alternatywną nazwę rodzajową takiej substancji, ustaloną w sposób określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Alternatywnej nazwy rodzajowej nie wolno zamieszczać w przypadku substancji, dla których w odrębnych przepisach ustalono najwyższe dopuszczalne stężenia w środowisku pracy. 3. Na oznakowaniu opakowania nie zamieszcza się: 1) nazw substancji, które spowodowały zaklasyfikowanie preparatu wyłącznie jako wybuchowego, o właściwościach utleniających, skrajnie łatwopalnego, wysoce łatwopalnego, łatwopalnego, drażniącego lub niebezpiecznego dla środowiska; 2) zwrotów R powtarzających słowne określenie znaczenia znaku ostrzegawczego, typu na przykład "wysoce łatwopalny", w przypadku zwrotów określających zagrożenia wynikające z fizykochemicznych właściwości preparatu; 3) zwrotów R powtarzających treść zwrotów S, o których mowa w ust. 1 pkt 6. § 5. Umieszczenie na oznakowaniu opakowania zwrotów R i zwrotów S nie jest wymagane w przypadku: 1) substancji niebezpiecznych zaklasyfikowanych wyłącznie jako wysoce łatwopalne, łatwopalne, utleniające lub drażniące, 2) preparatów niebezpiecznych zaklasyfikowanych wyłącznie jako wysoce łatwopalne, utleniające lub drażniące, z wyjątkiem preparatów, którym jednocześnie przypisano zwrot R41, 3) preparatów niebezpiecznych zaklasyfikowanych wyłącznie jako niebezpieczne dla środowiska, którym przypisano symbol N, 4) substancji niebezpiecznych, które nie są przeznaczone do sprzedaży dla konsumentów, zaklasyfikowanych wyłącznie jako substancje szkodliwe - pod warunkiem że pojemność opakowania nie przekracza 125 cm3. § 6. W przypadku preparatów, których pojemność opakowania nie przekracza 125 cm3, zaklasyfikowanych wyłącznie jako łatwopalne lub niebezpieczne dla środowiska, którym nie przypisano symbolu N, nie jest wymagane umieszczenie na oznakowaniu opakowania zwrotów określających warunki bezpiecznego stosowania preparatu. § 7. Oznakowanie powinno być umieszczone na opakowaniu w taki sposób, aby jego treść mogła zostać odczytana poziomo, gdy opakowanie pozostaje w normalnym położeniu. Etykieta powinna być trwale przymocowana na powierzchni opakowania. Wewnętrzna powierzchnia etykiety powinna przylegać bezpośrednio i w całości do opakowania. § 8. 1. Oznakowanie opakowania powinno mieć następujące wymiary, zależne od pojemności opakowania: Pojemność opakowaniaWymiary (w milimetrach) - nieprzekraczająca 3 dm3co najmniej 52 x 74, jeżeli to możliwe - większa niż 3 dm3, ale nieprzekraczająca 50 dm3co najmniej 74 x 105 - większa niż 50 dm3, ale nieprzekraczająca 500 dm3co najmniej 105 x 148 - większa niż 500 dm3co najmniej 148 x 210 2. Na oznakowaniu opakowania, o wymiarach określonych w ust. 1, zamieszcza się informacje, o których mowa w rozporządzeniu, i inne informacje dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa. 3. W przypadku zamieszczenia na oznakowaniu napisów ostrzegawczych także w językach innych niż język polski, wymiar oznakowania podany w ust. 1 należy powiększyć o obszar zajęty przez napisy w innym języku lub innych językach. § 9. Każdy znak ostrzegawczy powinien pokrywać co najmniej jedną dziesiątą pola powierzchni oznakowania opakowania, ale nie mniej niż 1 cm2. § 10. 1. Kolor i wygląd oznakowania opakowania powinny być tak dobrane, aby znak ostrzegawczy i jego tło wyraźnie się od siebie odróżniały. 2. Informacje zamieszczone na oznakowaniu opakowania powinny wyraźnie odróżniać się od tła i mieć takie wymiary i liternictwo, żeby były łatwo czytelne. § 11. Opakowania, które zawierają preparaty niebezpieczne przeznaczone do sprzedaży dla konsumentów, nie mogą mieć: 1) kształtu lub dekoracji graficznej, które mogą przyciągać uwagę i ciekawość dzieci lub wprowadzać konsumentów w błąd; 2) wyglądu lub oznaczenia stosowanego dla środków spożywczych lub środków żywienia zwierząt, leków lub kosmetyków. § 12. 1. Oznakowanie substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego może być umieszczane na opakowaniu w inny sposób, jeżeli opakowania są zbyt małe lub z innych powodów nie są przystosowane do oznakowania zgodnego z § 7. 2. W przypadku gdy z uwagi na wielkość lub kształt opakowania fizycznie nie jest możliwe umieszczenie wymaganych zwrotów S na oznakowaniu opakowania, do opakowania należy dołączyć opis bezpiecznego stosowania substancji lub preparatu. 3. Opakowania substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych niebędących wybuchowymi, bardzo toksycznymi lub toksycznymi nie muszą być oznakowane lub mogą być oznakowane bez podania napisów określających rodzaj zagrożenia i warunki bezpiecznego stosowania, jeżeli zawierają tak małe ilości substancji lub preparatów, że nie są niebezpieczne dla osób użytkujących je lub dla innych osób. 4. Oznakowanie opakowań substancji i preparatów wybuchowych, bardzo toksycznych lub toksycznych może mieć wymiary mniejsze, niż określone w § 8, jeżeli opakowania te są zbyt małe dla zastosowania oznakowania o wymiarach określonych w § 8 i zawierają tak małe ilości substancji lub preparatu, że nie istnieją obawy, że są niebezpieczne dla osób je użytkujących lub dla innych osób. § 13. Preparaty wymagające szczególnego oznakowania należy oznakować w sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 14. Na oznakowaniu opakowań substancji i preparatów, które zgodnie z kryteriami klasyfikacji zaklasyfikowano jako szkodliwe ze zwrotem R65, nie trzeba umieszczać tego zwrotu ani znaku ostrzegawczego odpowiadającego symbolowi Xn wynikającego wyłącznie z przypisania zwrotu R65, jeżeli są wprowadzane do obrotu w pojemnikach aerozolowych lub są wyposażone w szczelne urządzenia do wytwarzania aerozolu. § 15. Metale w postaci bryły, stopy metali oraz preparaty zawierające polimery i elastomery, które, mimo że są zaklasyfikowane zgodnie z kryteriami klasyfikacji jako niebezpieczne, nie stwarzają zagrożenia dla zdrowia ludzi w wyniku narażenia drogą oddechową, poprzez spożycie lub kontakt ze skórą oraz nie stwarzają zagrożenia dla środowiska wodnego w postaci, w jakiej są wprowadzone do obrotu, nie muszą być oznakowane zgodnie z przepisami rozporządzenia. § 16. Butle wielokrotnego użytku oraz jednorazowe naboje zawierające propan, butan lub gaz ciekły LPG oraz preparaty zawierające te substancje, jeżeli konstrukcja butli lub naboju wskazuje na stosowanie ich zawartości wyłącznie jako paliw, oznakowuje się znakiem ostrzegawczym i zwrotami R i S dotyczącymi jedynie ich palności; na oznakowaniu takich opakowań nie umieszcza się znaków ostrzegawczych i napisów wynikających z klasyfikacji substancji lub preparatu na podstawie toksyczności lub analizy skutków specyficznych dla zdrowia człowieka. § 17. 1. Przepisów rozporządzenia można nie stosować do opakowań zewnętrznych, wchodzących w skład opakowań kombinowanych, oznakowanych zgodnie z odrębnymi przepisami o transporcie towarów niebezpiecznych, jeżeli opakowania wewnętrzne oznakowane są w sposób określony w rozporządzeniu. 2. Przepisów § 3 ust. 1 pkt 3 i § 4 ust. 1 pkt 4 można nie stosować do opakowań pojedynczych, w tym butli gazowych, oznakowanych zgodnie z odrębnymi przepisami o transporcie towarów niebezpiecznych. 3. W przypadku pojedynczych opakowań preparatów, o których mowa w ust. 2, zaklasyfikowanych zgodnie z kryteriami klasyfikacji jako niebezpieczne dla środowiska z przypisaniem symbolu N, na oznakowaniu opakowań takich substancji lub preparatów należy zamieścić odpowiadający temu symbolowi znak ostrzegawczy i napis określający jego znaczenie, gdy oznakowanie zgodne z przepisami o transporcie towarów niebezpiecznych nie przewiduje znaku ostrzegawczego wskazującego na niebezpieczeństwo dla środowiska. 4. Przepisów § 1 ust. 2, § 7, § 8 ust. 1 i 2 oraz § 9 rozporządzenia można nie stosować do butli gazowych o pojemności nie większej niż 150 dm3, jeżeli oznakowane są zgodnie z normą ISO/DP 7225; w przypadku butli gazowych zawierających preparaty można zastosować nazwę rodzajową lub handlową albo przemysłową preparatu pod warunkiem, że niebezpieczne składniki preparatu są wyraźnie i w sposób trwały wymienione na korpusie butli. 5. Przepisów § 1 ust. 2, § 7, § 8 ust. 1 i 2 oraz § 9 rozporządzenia można nie stosować do butli gazowych o pojemności nie większej niż 150 dm3, jeżeli oznakowanie jest przyczepione do butli na sztywnym i trwałym materiale. 6. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) materiałów wybuchowych przeznaczonych do wywołania wybuchu lub efektów pirotechnicznych zdefiniowanych w odrębnych przepisach; 2) opakowań zawierających substancje lub preparaty chemiczne, które zostały wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia i są oznakowane zgodnie z dotychczasowymi przepisami. § 18. Oznakowanie opakowań substancji i preparatów niebezpiecznych dokonane na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 1173) należy dostosować do przepisów niniejszego rozporządzenia do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 19. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie oznakowania opakowań substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1679) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 ZWROTY S OKREŚLAJĄCE WARUNKI BEZPIECZNEGO STOSOWANIA SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ LUB PREPARATU NIEBEZPIECZNEGO ORAZ ICH NUMERY Nr zwrotu Zwrot określający warunki bezpiecznego stosowania (zwrot S) S1 Przechowywać pod zamknięciem. S2 Chronić przed dziećmi. S3 Przechowywać w chłodnym miejscu. S4 Nie przechowywać w pomieszczeniach mieszkalnych. S5 Przechowywać w ... (cieczy wskazanej przez producenta). S6 Przechowywać w atmosferze ... (obojętnego gazu wskazanego przez producenta). S7 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. S8 Przechowywać pojemnik w suchym pomieszczeniu. S9 Przechowywać pojemnik w miejscu dobrze wentylowanym. S12 Nie przechowywać pojemnika szczelnie zamkniętego. S13 Nie przechowywać razem z żywnością, napojami i paszami dla zwierząt. S14 Nie przechowywać razem z ... (materiałami określonymi przez producenta). S15 Przechowywać z dala od źródeł ciepła. S16 Nie przechowywać w pobliżu źródeł zapłonu - nie palić tytoniu. S17 Nie przechowywać razem z materiałami zapalnymi. S18 Zachować ostrożność w trakcie otwierania i manipulacji z pojemnikiem. S20 Nie jeść i nie pić podczas stosowania produktu. S21 Nie palić tytoniu podczas stosowania produktu. S22 Nie wdychać pyłu. S23 Nie wdychać gazu/dymu/pary/rozpylonej cieczy (rodzaj określi producent). S24 Unikać zanieczyszczenia skóry. S25 Unikać zanieczyszczenia oczu. S26 Zanieczyszczone oczy przemyć natychmiast dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza. S27 Natychmiast zdjąć całą zanieczyszczoną odzież. S28 Zanieczyszczoną skórę natychmiast przemyć dużą ilością ... (cieczy określonej przez producenta). S29 Nie wprowadzać do kanalizacji. S30 Nigdy nie dodawać wody do tego produktu. S33 Zastosować środki ostrożności zapobiegające wyładowaniom elektrostatycznym. S35 Usuwać produkt i jego opakowanie w sposób bezpieczny. S36 Nosić odpowiednią odzież ochronną. S37 Nosić odpowiednie rękawice ochronne. S38 W przypadku niedostatecznej wentylacji stosować odpowiednie indywidualne środki ochrony dróg oddechowych. S39 Nosić okulary lub ochronę twarzy. S40 Czyścić podłogę i wszystkie inne obiekty zanieczyszczone tym produktem ... (środkiem wskazanym przez producenta). S41 Nie wdychać dymów powstających w wyniku pożaru lub wybuchu. S42 Podczas fumigacji/rozpylania/natryskiwania stosować odpowiednie środki ochrony dróg oddechowych (rodzaj określi producent). S43 W przypadku pożaru używać ... (podać rodzaj sprzętu przeciwpożarowego. Jeżeli woda zwiększa zagrożenie, dodać: "nigdy nie używać wody"). S45 W przypadku awarii lub jeżeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - jeżeli to możliwe, pokaż etykietę. S46 W razie połknięcia niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - pokaż opakowanie lub etykietę. S47 Przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej ... °C (określi producent). S48 Przechowywać produkt zwilżony ... (właściwy materiał określi producent). S49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu. S50 Nie mieszać z ... (określi producent). S51 Stosować wyłącznie w dobrze wentylowanych pomieszczeniach. S52 Nie zaleca się nanoszenia na duże płaszczyzny wewnątrz pomieszczeń. S53 Unikać narażenia - przed użyciem zapoznać się z instrukcją. S56 Zużyty produkt oraz opakowanie dostarczyć na składowisko odpadów niebezpiecznych. S57 Używać odpowiednich pojemników zapobiegających skażeniu środowiska. S59 Przestrzegać wskazówek producenta lub dostawcy dotyczących odzysku lub wtórnego wykorzystania. S60 Produkt i opakowanie usuwać jako odpad niebezpieczny. S61 Unikać zrzutów do środowiska. Postępować zgodnie z instrukcją lub kartą charakterystyki. S62 W razie połknięcia nie wywoływać wymiotów: niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza i pokazać opakowanie lub etykietę. S63 W przypadku zatrucia drogą oddechową wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić warunki do odpoczynku. S64 W przypadku połknięcia wypłukać usta wodą - nigdy nie stosować u osób nieprzytomnych. ŁĄCZONE ZWROTY S S1/2 Przechowywać pod zamknięciem i chronić przed dziećmi. S3/7 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w chłodnym miejscu. S3/9/14 Przechowywać w chłodnym, dobrze wentylowanym miejscu, z dala od ... (materiału wskazanego przez producenta). S3/9/14/49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu, w chłodnym, dobrze wentylowanym miejscu; nie przechowywać razem z ... (materiałami wskazanymi przez producenta). S3/9/49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu w chłodnym, dobrze wentylowanym miejscu. S3/14 Przechowywać w chłodnym miejscu; nie przechowywać razem z ... (materiałami wskazanymi przez producenta). S7/8 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w suchym pomieszczeniu. S7/9 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w miejscu dobrze wentylowanym. S7/47 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w temperaturze nieprzekraczającej ... °C (określi producent). S20/21 Nie jeść i nie pić oraz nie palić tytoniu podczas stosowania produktu. S24/25 Unikać zanieczyszczenia skóry i oczu. S27/28 W przypadku zanieczyszczenia skóry natychmiast zdjąć całą zanieczyszczoną odzież i przemyć zanieczyszczoną skórę dużą ilością ... (rodzaj cieczy określi producent). S29/35 Nie wprowadzać do kanalizacji, a produkt i opakowanie usuwać w sposób bezpieczny. S29/56 Nie wprowadzać do kanalizacji, a zużyty produkt i opakowanie dostarczyć na składowisko odpadów niebezpiecznych. S36/37 Nosić odpowiednią odzież ochronną i odpowiednie rękawice ochronne. S36/37/39 Nosić odpowiednią odzież ochronną, odpowiednie rękawice ochronne i okulary lub ochronę twarzy. S36/39 Nosić odpowiednią odzież ochronną i okulary lub ochronę twarzy. S37/39 Nosić odpowiednie rękawice ochronne i okulary lub ochronę twarzy. S47/49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu w temperaturze nieprzekraczającej ... °C (określi producent). Załącznik nr 3 KRYTERIA DOBORU ZWROTÓW S OKREŚLAJĄCYCH WARUNKI BEZPIECZNEGO STOSOWANIA SUBSTANCJI NIEBEZPIECZNEJ LUB PREPARATU NIEBEZPIECZNEGO S1 Przechowywać pod zamknięciem. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne i żrące Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów bardzo toksycznych, toksycznych i żrących, przeznaczonych do sprzedaży dla konsumentów. S2 Chronić przed dziećmi. Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla wszystkich substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych przeznaczonych do sprzedaży dla konsumentów, z wyjątkiem zaklasyfikowanych wyłącznie jako niebezpieczne dla środowiska. S3 Przechowywać w chłodnym miejscu. Zastosowanie: - nadtlenki organiczne - inne substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne o temperaturze wrzenia ≤40 °C Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla nadtlenków organicznych, jeżeli nie zastosowano zwrotu S47 - zalecane dla innych substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych o temperaturze wrzenia ≤40 °C. S4 Nie przechowywać w pomieszczeniach mieszkalnych. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne i toksyczne Kryteria stosowania: - ograniczone do substancji i preparatów bardzo toksycznych i toksycznych, kiedy potrzebne jest uzupełnienie zwrotu S13, np. wtedy, kiedy występuje ryzyko wynikające z wchłaniania drogą inhalacyjną i substancje i preparaty powinny być przechowywane poza pomieszczeniami mieszkalnymi; zastosowanie tego zwrotu nie wyklucza stosowania substancji lub preparatu w pomieszczeniach mieszkalnych, jeśli są do tego przeznaczone. S5 Przechowywać w... (cieczy wskazanej przez producenta). Zastosowanie: - samorzutnie zapalne substancje i preparaty w stanie stałym Kryteria stosowania: - ograniczone do przypadków specjalnych, np. sód, potas lub biały fosfor. S6 Przechowywać w atmosferze... (obojętnego gazu wskazanego przez producenta). Zastosowanie: - niebezpieczne substancje i preparaty, które muszą być przechowywane w atmosferze gazu obojętnego Kryteria stosowania: - ograniczone do przypadków specjalnych, np. niektóre związki metaloorganiczne. S7 Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. Zastosowanie: - nadtlenki organiczne - substancje i preparaty, które mogą wydzielać gazy bardzo toksyczne, toksyczne, szkodliwe lub skrajnie łatwopalne - substancje i preparaty, które w kontakcie z wilgocią wydzielają gazy skrajnie łatwopalne - wysoce łatwopalne substancje i preparaty w stanie stałym Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla nadtlenków organicznych - zalecane dla innych rodzajów substancji i preparatów wymienionych powyżej. S8 Przechowywać pojemnik w suchym pomieszczeniu. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które mogą reagować gwałtownie z wodą - substancje i preparaty, które w kontakcie z wodą uwalniają gazy skrajnie łatwopalne - substancje i preparaty, które w kontakcie z wodą uwalniają gazy bardzo toksyczne lub toksyczne Kryteria stosowania: - ograniczone dla substancji i preparatów wymienionych powyżej, kiedy konieczne jest wzmocnienie ostrzeżenia określonego zwrotami R14 lub R29, a w szczególności zwrotem R15. S9 Przechowywać pojemnik w miejscu dobrze wentylowanym. Zastosowanie: - lotne substancje i preparaty, z których mogą wydzielać się bardzo toksyczne, toksyczne lub szkodliwe pary - ciecze skrajnie łatwopalne lub wysoce łatwopalne i gazy skrajnie łatwopalne Kryteria stosowania: - zalecane dla lotnych substancji i preparatów, z których mogą wydzielać się bardzo toksyczne, toksyczne lub szkodliwe opary - zalecane dla cieczy skrajnie łatwopalnych lub wysoce łatwopalnych i gazów skrajnie łatwopalnych. S12 Nie przechowywać pojemnika szczelnie zamkniętego. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które mogą, ze względu na uwalnianie gazów lub par, rozerwać pojemnik Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków wymienionych powyżej. S13 Nie przechowywać razem z żywnością, napojami i paszami dla zwierząt. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne i szkodliwe Kryteria stosowania: - zalecane, kiedy mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów. S14 Nie przechowywać razem z ... (materiałami określonymi przez producenta). Zastosowanie: - nadtlenki organiczne Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla nadtlenków organicznych i do nich ograniczone. Jednak mogą być stosowane w wyjątkowych przypadkach, w celu wykluczenia szczególnego ryzyka związanego z określonym materiałem. S15 Przechowywać z dala od źródeł ciepła. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które mogą rozkładać się lub reagować samorzutnie pod wpływem ciepła Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków, np. monomerów, ale nie stosuje się tego zwrotu, jeżeli zostały już zastosowane zwroty R2, R3 lub R5. S16 Nie przechowywać w pobliżu źródeł zapłonu - nie palić tytoniu. Zastosowanie: - ciecze skrajnie łatwopalne lub wysoce łatwopalne i gazy skrajnie łatwopalne Kryteria stosowania: - zalecane dla substancji i preparatów wspomnianych powyżej; nie stosuje się tego zwrotu, jeżeli zostały już zastosowane zwroty R2, R3 lub R5. S17 Nie przechowywać razem z materiałami zapalnymi. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które mogą tworzyć wybuchowe lub samorzutnie zapalające się mieszaniny z materiałami palnymi Kryteria stosowania: - stosowane w szczególnych przypadkach, np. dla podkreślenia zwrotów R8 i R9. S18 Zachować ostrożność w trakcie otwierania i manipulacji z pojemnikiem. Zastosowanie: - substancje i preparaty zdolne do wytworzenia nadciśnienia w pojemniku - substancje i preparaty, które mogą tworzyć wybuchowe nadtlenki Kryteria stosowania: - ograniczone do wspomnianych powyżej przypadków, kiedy występuje zagrożenie dla oczu lub jeżeli takie substancje i preparaty mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów. S20 Nie jeść i nie pić podczas stosowania produktu. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne i żrące Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków, np. arsen i związki arsenu, fluorooctany, szczególnie, jeżeli którykolwiek z nich może być stosowany przez wszystkich konsumentów. S21 Nie palić tytoniu podczas stosowania produktu. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które wytwarzają toksyczne produkty podczas spalania Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków (np. chlorowcopochodnych). S22 Nie wdychać pyłu. Zastosowanie: - wszystkie niebezpieczne dla zdrowia ludzi substancje i preparaty w stanie stałym Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla wymienionych powyżej substancji i preparatów, którym przypisano zwrot R42 - zalecane dla tych substancji i preparatów wymienionych powyżej, które są wprowadzane do obrotu w postaci pylistej i dla których nie są znane zagrożenia związane z wdychaniem pyłu. S23 Nie wdychać gazu/dymu/pary/rozpylonej cieczy (rodzaj określi producent). Zastosowanie: - wszystkie niebezpieczne dla zdrowia ludzi substancje i preparaty w stanie ciekłym lub gazowym Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla wymienionych powyżej substancji i preparatów, którym przypisano zwrot R42 - obowiązkowo dla substancji i preparatów, które będą stosowane poprzez natryskiwanie (rozpylanie); dodatkowo konieczne jest zastosowanie zwrotów S38 lub S51 - zalecane w celu zwrócenia uwagi użytkownika na ryzyko związane z wdychaniem substancji, niewskazane w zwrotach określających zagrożenia. S24 Unikać zanieczyszczenia skóry. Zastosowanie: - wszystkie substancje i preparaty niebezpieczne dla zdrowia ludzi Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla tych substancji i preparatów, którym przypisano zwrot R43, o ile nie zastosowano zwrotu S36 - zalecane w celu zwrócenia uwagi użytkownika na zagrożenie związane z działaniem na skórę, niewskazane w zwrotach określających zagrożenia (np. parestezja). Można również zastosować w celu podkreślenia zagrożeń wskazanych takimi zwrotami. S25 Unikać zanieczyszczenia oczu. Zastosowanie: - wszystkie substancje i preparaty niebezpieczne dla zdrowia ludzi Kryteria stosowania: - zalecane w celu zwrócenia uwagi użytkownika na zagrożenia spowodowane kontaktem z oczami, niewskazane za pomocą zwrotów R. Można również zastosować w celu podkreślenia zagrożeń dla oczu wskazanych takimi zwrotami - zalecane dla substancji z przypisanymi zwrotami R34, R35, R36 lub R41, jeżeli mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów. S26 Zanieczyszczone oczy przemyć natychmiast dużą ilością wody i zasięgnąć porady lekarza. Zastosowanie: - substancje i preparaty żrące lub drażniące Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów żrących oraz tych, którym przypisano zwrot R41 - zalecane dla substancji i preparatów drażniących, którym przypisano zwrot R36. S27 Natychmiast zdjąć całą zanieczyszczoną odzież. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne lub żrące Kryteria stosowania: - obowiązkowo w przypadku substancji i preparatów bardzo toksycznych z przypisanym zwrotem R27, jeżeli mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów - zalecane w przypadku substancji i preparatów bardzo toksycznych z przypisanym zwrotem R27, stosowanych w przemyśle; zwrotu nie należy stosować, jeżeli zastosowano zwrot S36 - zalecane dla substancji i preparatów toksycznych z przypisanym zwrotem R24 oraz substancji i preparatów żrących, które mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów. S28 Zanieczyszczoną skórę natychmiast przemyć dużą ilością ... (cieczy określonej przez producenta). Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne lub żrące Kryteria stosowania: - obowiązkowo w przypadku substancji i preparatów bardzo toksycznych - zalecane dla pozostałych substancji i preparatów wymienionych wyżej, szczególnie gdy woda nie jest najbardziej właściwym płynem przemywającym - zalecane dla substancji i preparatów żrących, które mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów. S29 Nie wprowadzać do kanalizacji. Zastosowanie: - ciecze skrajnie lub wysoce łatwopalne, niemieszające się z wodą - substancje i preparaty bardzo toksyczne i toksyczne - substancje i preparaty niebezpieczne dla środowiska Kryteria stosowania: - obowiązkowo w przypadku substancji i preparatów niebezpiecznych dla środowiska z przypisanym symbolem N, które mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów, o ile nie są do tego przeznaczone - zalecane dla pozostałych wyżej wymienionych substancji i preparatów, które mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów, jeżeli nie są do tego przeznaczone. S30 Nigdy nie dodawać wody do tego produktu. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które reagują gwałtownie z wodą Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków (np. kwas siarkowy); mogą być stosowane, dla wskazania wyraźnie istotnej informacji, w celu uwypuklenia zwrotu R14 lub jako zwrot alternatywny dla zwrotu R14. S33 Zastosować środki ostrożności zapobiegające wyładowaniom elektrostatycznym. Zastosowanie: - substancje i preparaty skrajnie lub wysoce łatwopalne Kryteria stosowania: - zalecane dla substancji i preparatów używanych w przemyśle, które nie absorbują wilgoci. W zasadzie nigdy niestosowane dla substancji i preparatów przeznaczonych do sprzedaży dla konsumentów. S35 Usuwać produkt i jego opakowanie w sposób bezpieczny. Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne Kryteria stosowania: - zalecane dla substancji i preparatów, gdy niezbędne są wskazówki dotyczące ich prawidłowego usuwania. S36 Nosić odpowiednią odzież ochronną. Zastosowanie: - nadtlenki organiczne - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne lub szkodliwe - substancje i preparaty żrące Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów bardzo toksycznych i żrących - obowiązkowo dla tych substancji i preparatów, którym przypisano zwroty R21 lub R24 - obowiązkowo dla substancji i preparatów: rakotwórczych kategorii 3, mutagennych kategorii 3 i działających szkodliwie na rozrodczość kategorii 3, o ile działanie takie nie jest wyłącznie wynikiem wchłaniania przez drogi oddechowe - obowiązkowo dla nadtlenków organicznych - zalecane dla substancji i preparatów toksycznych, gdy nie jest znana wartość DL50 po naniesieniu na skórę, ale istnieje uzasadniona obawa, że substancja lub preparat wywierają działanie toksyczne taką drogą narażenia - zalecane dla substancji i preparatów stosowanych w przemyśle, które mogą mieć ujemny wpływ na zdrowie człowieka w przypadku narażenia przedłużonego. S37 Nosić odpowiednie rękawice ochronne. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne, toksyczne, szkodliwe lub żrące - nadtlenki organiczne - substancje i preparaty o działaniu drażniącym lub uczulającym na skórę Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów bardzo toksycznych i żrących - obowiązkowo dla tych substancji i preparatów, którym przypisano zwrot R21, R24 albo R43 - obowiązkowo dla substancji i preparatów: rakotwórczych kategorii 3, mutagennych kategorii 3 i działających szkodliwie na rozrodczość kategorii 3, o ile działanie takie nie jest wyłącznie wynikiem wchłaniania przez drogi oddechowe - obowiązkowo dla nadtlenków organicznych - zalecane dla substancji i preparatów toksycznych, gdy nie jest znana wartość DL50 po naniesieniu na skórę, ale istnieje uzasadniona obawa, że substancja lub preparat wywierają działanie szkodliwe taką drogą narażenia - zalecane dla substancji i preparatów działających drażniąco na skórę. S38 W przypadku niedostatecznej wentylacji stosować odpowiednie indywidualne środki ochrony dróg oddechowych. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne i toksyczne Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków obejmujących stosowanie bardzo toksycznych lub toksycznych substancji i preparatów w przemyśle lub w rolnictwie. S39 Nosić okulary lub ochronę twarzy. Zastosowanie: - nadtlenki organiczne - substancje i preparaty żrące, oraz substancje i preparaty drażniące, które stwarzają ryzyko poważnych uszkodzeń oczu - substancje i preparaty bardzo toksyczne i toksyczne Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla tych substancji i preparatów, którym przypisano zwrot R34, R35 lub R41 - obowiązkowo dla nadtlenków organicznych - zalecane w przypadkach, gdy należy zwrócić uwagę użytkownika na zagrożenia dla oczu niewskazane w przypisanych zwrotach R - zalecane także w wyjątkowych przypadkach bardzo toksycznych i toksycznych substancji i preparatów, gdy występuje ryzyko opryskania, a substancje lub preparaty mogą się łatwo wchłaniać przez skórę. S40 Czyścić podłogę i wszystkie inne obiekty zanieczyszczone tym produktem ... (środkiem wskazanym przez producenta). Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne Kryteria stosowania: - ograniczone do tych substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, dla których woda nie jest uważana za właściwy czynnik czyszczący (gdy jest konieczna absorpcja sproszkowanym materiałem, rozpuszczenie przez rozpuszczalnik itp.) i gdzie umieszczenie ostrzeżenia na etykiecie jest istotne z punktu widzenia zdrowia lub bezpieczeństwa. S41 Nie wdychać dymów powstających w wyniku pożaru lub wybuchu. Zastosowanie: - substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne, które podczas spalania uwalniają gazy bardzo toksyczne lub toksyczne Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków. S42 Podczas fumigacji/rozpylania/natryskiwania stosować odpowiednie środki ochrony dróg oddechowych (rodzaj określi producent). Zastosowanie: - substancje i preparaty przeznaczone do takiego użytku, które mogą zagrozić zdrowiu lub bezpieczeństwu użytkownika, jeżeli nie będą zachowane właściwe środki ostrożności Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków. S43 W przypadku pożaru używać ... (podać rodzaj sprzętu przeciwpożarowego. Jeżeli woda zwiększa zagrożenie, dodać: "nigdy nie używać wody"). Zastosowanie: - substancje i preparaty skrajnie łatwopalne, wysoce łatwopalne i łatwopalne Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów, które w kontakcie z wodą lub zroszonym powietrzem uwalniają gazy skrajnie łatwopalne - zalecane dla substancji i preparatów skrajnie łatwopalnych, wysoce łatwopalnych i łatwopalnych, zwłaszcza gdy nie mieszają się z wodą. S45 W przypadku awarii lub jeżeli źle się poczujesz, niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - jeżeli to możliwe, pokaż etykietę. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne - substancje i preparaty toksyczne i żrące - substancje i preparaty działające uczulająco w przypadku narażenia drogą oddechową Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów wymienionych powyżej. S46 W razie połknięcia niezwłocznie zasięgnij porady lekarza - pokaż opakowanie lub etykietę. Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne, z wyjątkiem bardzo toksycznych, toksycznych, żrących i niebezpiecznych dla środowiska Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla wszystkich substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych wymienionych powyżej, które mogą być używane przez wszystkich konsumentów, oprócz przypadków, gdy nie ma powodów, aby obawiać się jakiegokolwiek niebezpieczeństwa z powodu połknięcia, zwłaszcza przez dzieci. S47 Przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej ... °C (określi producent). Zastosowanie: - substancje i preparaty, które stają się nietrwałe w odpowiedniej temperaturze Kryteria stosowania: - ograniczone do specjalnych przypadków, np. niektórych nadtlenków organicznych. S48 Przechowywać produkt zwilżony ... (właściwy materiał określi producent). Zastosowanie: - substancje i preparaty, które po wyschnięciu mogą stać się bardzo wrażliwe na iskrę, potarcie lub uderzenie Kryteria stosowania: - ograniczone do specyficznych przypadków, np. nitrocelulozy. S49 Przechowywać wyłącznie w oryginalnym opakowaniu. Zastosowanie: - substancje i preparaty wrażliwe na rozkład katalityczny Kryteria stosowania: - substancje i preparaty wrażliwe na rozkład katalityczny, np. niektóre nadtlenki organiczne. S50 Nie mieszać z... (określi producent). Zastosowanie: - substancje i preparaty, które mogą reagować ze specyficznymi produktami, uwalniając bardzo toksyczne i toksyczne gazy - nadtlenki organiczne Kryteria stosowania: - zalecane dla substancji i preparatów wymienionych powyżej, które mogą być używane przez wszystkich konsumentów, gdy jest to bardziej właściwe niż użycie zwrotów R31 lub R32 - obowiązkowo dla pewnych nadtlenków, które mogą reagować gwałtownie z przyspieszaczami lub promotorami. S51 Stosować wyłącznie w dobrze wentylowanych pomieszczeniach. Zastosowanie: - substancje i preparaty, które są przeznaczone lub mogą być użyte do wytwarzania par, pyłów, aerozoli, dymów, mgieł itp., stwarzających zagrożenie w wyniku ich wchłaniania drogą oddechową lub zagrożenie pożarem albo wybuchem (eksplozją) Kryteria stosowania: - zalecane w tych przypadkach, gdy użycie zwrotu S38 nie wydaje się właściwe; także gdy takie substancje i preparaty mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów. S52 Nie zaleca się nanoszenia na duże płaszczyzny wewnątrz pomieszczeń. Zastosowanie: - lotne, bardzo toksyczne, toksyczne i szkodliwe substancje oraz zawierające je preparaty Kryteria stosowania: - zalecane, kiedy możliwe jest szkodliwe działanie na zdrowie z powodu przewlekłego narażenia na te substancje i preparaty, ulatniające się z dużych powierzchni, po ich zastosowaniu w domu lub w innych zamkniętych pomieszczeniach, w których gromadzą się ludzie. S53 Unikać narażenia - przed użyciem zapoznać się z instrukcją. Zastosowanie: - substancje i preparaty rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość Kryteria stosowania: - obowiązują dla wymienionych powyżej substancji i preparatów, którym przypisano przynajmniej jeden z następujących zwrotów: R45, R46, R49, R60 lub R61. S56 Zużyty produkt oraz opakowanie dostarczyć na składowisko odpadów niebezpiecznych. Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne Kryteria stosowania: - zalecane dla wszystkich substancji niebezpiecznych i preparatów niebezpiecznych, które mogą być używane przez wszystkich konsumentów i które należy usuwać w ten sposób. S57 Używać odpowiednich pojemników zapobiegających skażeniu środowiska. Zastosowanie: - substancje i preparaty, którym przypisano symbol N Kryteria stosowania: - ograniczone do substancji i preparatów niestosowanych przez wszystkich konsumentów. S59 Przestrzegać wskazówek producenta lub dostawcy dotyczących odzysku lub wtórnego wykorzystania. Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne Kryteria stosowania: - obowiązkowo dla substancji i preparatów niebezpiecznych dla warstwy ozonowej - zalecane w przypadku innych substancji i preparatów, dla których zalecany jest odzysk lub powtórne wykorzystanie. S60 Produkt i opakowanie usuwać jako odpad niebezpieczny. Zastosowanie: - wszystkie substancje niebezpieczne i preparaty niebezpieczne Kryteria stosowania: - zalecane dla substancji i preparatów, gdy nie zastosowano zwrotu S35 i nie będą one stosowane przez wszystkich konsumentów. S61 Unikać zrzutów do środowiska. Postępować zgodnie z instrukcją lub kartą charakterystyki. Zastosowanie: - substancje i preparaty niebezpieczne dla środowiska Kryteria stosowania: - stosuje się dla substancji i preparatów, którym przypisano symbol N - zalecany dla wszystkich innych substancji i preparatów zaklasyfikowanych jako niebezpieczne dla środowiska. S62 W razie połknięcia nie wywoływać wymiotów: niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza i pokazać opakowanie lub etykietę. Zastosowanie: - substancje i preparaty zaklasyfikowane jako szkodliwe z przypisanym zwrotem R65, zgodnie z kryteriami klasyfikacji - nie stosuje się dla substancji i preparatów wprowadzanych do obrotu w postaci aerozolu lub w pojemnikach wyposażonych w szczelne urządzenia do wytwarzania aerozolu Kryteria stosowania: - obowiązkowo w przypadku substancji i preparatów, o których mowa powyżej, jeżeli są przeznaczone do sprzedaży dla konsumentów lub mogą być przez nich stosowane, jeżeli obowiązkowo nie zastosowano zwrotów S45 lub S46 - zalecany dla substancji i preparatów, o których mowa powyżej, stosowanych w przemyśle, jeżeli obowiązkowo nie zastosowano zwrotów S45 lub S46. S63 W przypadku zatrucia drogą oddechową wyprowadzić lub wynieść poszkodowanego na świeże powietrze i zapewnić warunki do odpoczynku. Zastosowanie: - substancje i preparaty bardzo toksyczne i toksyczne (gazy, pary, pyły, ciecze lotne) - substancje i preparaty działające uczulająco na układ oddechowy Kryteria stosowania: - obowiązkowo w przypadku substancji i preparatów z przypisanymi zwrotami R26, R23 lub R42, które mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów w sposób powodujący narażenie drogą oddechową. S64 W przypadku połknięcia wypłukać usta wodą - nigdy nie stosować u osób nieprzytomnych. Zastosowanie: - substancje i preparaty żrące lub drażniące Kryteria stosowania: - zalecane dla substancji i preparatów wymienionych powyżej, które mogą być stosowane przez wszystkich konsumentów, gdy należy podjąć takie działanie. Załącznik nr 4 SPOSÓB OZNAKOWANIA OPAKOWAŃ PREPARATÓW NIEBEZPIECZNYCH WYMAGAJĄCYCH SZCZEGÓLNEGO OZNAKOWANIA 1. Preparaty dostępne dla wszystkich konsumentów: 1) oznakowanie opakowań zawierających takie preparaty musi obowiązkowo zawierać, oprócz innych zwrotów określających warunki bezpiecznego stosowania, zwroty S1, S2, S45 lub S46, zgodnie z kryteriami ustalonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 2) na opakowaniach takich preparatów zaklasyfikowanych zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, jako bardzo toksyczne (T+), toksyczne (T) lub żrące (C) należy umieścić informację, która w sposób jasny i dokładny poda sposób ich użytkowania i, jeśli to konieczne, sposób zniszczenia pustego opakowania; jeżeli z powodów technicznych nie można umieścić takiej informacji na samym opakowaniu, to opakowania zawierające takie preparaty muszą być dodatkowo wyposażone w instrukcję, która zawiera taką informację. 2. Preparaty przeznaczone do stosowania w postaci aerozolu - oznakowanie opakowań zawierających preparat przeznaczony do stosowania w postaci aerozolu musi zawierać zwroty S23 i S38 albo S23 i S51, dobrane zgodnie z kryteriami zawartymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Preparaty zawierające substancje z przypisanym zwrotem R33 - na oznakowaniu opakowania takiego preparatu umieszcza się napis o następującej treści "Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie", jeżeli preparat zawiera co najmniej jedną substancję, której zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, przypisano zwrot R33 i stężenie tej substancji w preparacie wynosi co najmniej 1 %, jeżeli inne wartości nie są podane w wykazie. 4. Preparaty zawierające substancje z przypisanym zwrotem R64 - na oznakowaniu opakowania takiego preparatu umieszcza się napis o następującej treści "Może oddziaływać szkodliwie na dzieci karmione piersią", jeżeli preparat zawiera co najmniej jedną substancję, której zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, przypisano zwrot R64 i stężenie tej substancji w preparacie wynosi co najmniej 1 %, o ile inne wartości nie są podane w wykazie. 5. Preparaty zawierające ołów - na oznakowaniu opakowań farb i lakierów zawierających ołów w ilościach przekraczających 0,15 % (wyrażony jako masa metalu w stosunku do całkowitej masy preparatu), mierzonych zgodnie z postanowieniami normy ISO 6503/1984, umieszcza się napis następującej treści: "Zawiera ołów. Nie powinien być stosowany na powierzchniach, które mogą być lizane lub gryzione przez dzieci". W przypadku opakowań zawierających mniej niż 125 cm3 można umieścić napis: "Uwaga! Zawiera ołów". 6. Preparaty zawierające związki cyjanoakrylowe - na bezpośrednich opakowaniach klejów na bazie cyjanoakrylanów umieszcza się napis następującej treści: "Cyjanoakrylany. Niebezpieczeństwo. Skleja skórę i powieki w ciągu kilku sekund. Chronić przed dziećmi". Do opakowania należy dołączyć odpowiednią informację o bezpiecznym stosowaniu. 7. Preparaty zawierające izocyjaniany - na oznakowaniu opakowań zawierających izocyjaniany (w postaci monomerów, oligomerów, prepolimerów itd. lub ich mieszanin) umieszcza się napis następującej treści: "Zawiera izocyjaniany. Zapoznaj się z instrukcją dostarczoną przez producenta". 8. Preparaty zawierające składniki epoksydowe o średniej masie cząsteczkowej ≤ 700 - na oznakowaniu opakowań zawierających składniki epoksydowe o średniej masie cząsteczkowej ≤ 700 umieszcza się napis następującej treści: "Zawiera składniki epoksydowe. Zapoznaj się z instrukcją dostarczoną przez producenta". 9. Preparaty zawierające aktywny chlor dostępne dla wszystkich konsumentów - na opakowaniach preparatów zawierających więcej niż 1 % aktywnego chloru umieszcza się napis następującej treści: "Uwaga! Nie stosować razem z innymi produktami. Może uwalniać niebezpieczne gazy (chlor)". 10. Preparaty zawierające kadm (stopy) i przeznaczone do użycia przy lutowaniu - na opakowaniach takich preparatów umieszcza się czytelny i niedający się zetrzeć napis o następującej treści: "Uwaga! Zawiera kadm. Podczas stosowania powstają niebezpieczne opary. Zapoznaj się z informacją dostarczoną przez producenta. Przestrzegaj instrukcji bezpiecznego stosowania". 11. Preparaty przeznaczone do wytłaczania gazem pędnym pod ciśnieniem w postaci aerozolu z jednorazowych pojemników: 1) na wszystkich pojemnikach o pojemności większej niż 50 cm3, zawierających takie preparaty, umieszcza się napis o następującej treści: "Pojemnik pod ciśnieniem: chronić przed słońcem i temperaturą powyżej 50 °C. Nie przekłuwać ani nie spalać, także po zużyciu."; 2) na pojemnikach zawierających preparaty łatwopalne, wysoce łatwopalne i skrajnie łatwopalne umieszcza się dodatkowo napis o następującej treści: "Nie rozpylać nad otwartym płomieniem lub żarzącym się materiałem. Chronić przed źródłami zapłonu - nie palić w czasie rozpylania. Chronić przed dziećmi.". 12. Preparaty zawierające substancje uczulające, niezaklasyfikowane jako uczulające - na opakowaniu preparatu zawierającego co najmniej jedną substancję uczulającą w stężeniu wynoszącym co najmniej 0,1 % albo w stężeniu wskazanym w odpowiedniej nocie w wykazie umieszcza się napis o następującej treści: "Zawiera (nazwa substancji uczulającej). Może powodować wystąpienie reakcji alergicznej". 13. Ciekłe preparaty zawierające chlorowcowęglowodory - na opakowaniu ciekłych preparatów o temperaturze zapłonu wyższej niż 55 °C, zawierających chlorowcowęglowodory i substancje łatwopalne lub wysoce łatwopalne w stężeniu przekraczającym 5 %, umieszcza się napisy o następującej treści: "Podczas stosowania może przekształcić się w substancję łatwopalną" albo "Podczas stosowania może przekształcić się w substancję wysoce łatwopalną". 14. Preparaty, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy, jeżeli nie są przeznaczone dla konsumentów - na oznakowaniu opakowań takich preparatów umieszcza się napis o następującej treści: "Karta charakterystyki dostępna na żądanie użytkownika prowadzącego działalność zawodową". 15. Preparaty zawierające substancje z przypisanym zwrotem R67 - na oznakowaniu opakowania takiego preparatu umieszcza się napis o następującej treści "Pary mogą wywoływać uczucie senności i zawroty głowy", jeżeli preparat zawiera co najmniej jedną substancję, której zgodnie z kryteriami, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, przypisano zwrot R67 i łączne stężenie tych substancji w preparacie wynosi co najmniej 15 %, jeżeli preparat nie został zaklasyfikowany z przypisaniem zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia R20, R23, R26, R68/20, R39/23 lub R39/26 lub pojemność opakowania nie przekracza 125 cm3. 16. Cementy i preparaty zawierające cement - na opakowaniach cementów i preparatów zawierających cement, w których zawartość chromu w postaci rozpuszczalnych związków chromu(VI) w odniesieniu do całkowitej suchej masy cementu wynosi więcej niż 0,0002 %, umieszcza się napis o następującej treści: "Zawiera chrom(VI). Może powodować wystąpienie reakcji alergicznej.", z wyjątkiem preparatów zaklasyfikowanych i oznakowanych jako uczulające z przypisanym zwrotem R43. Załącznik nr 5 SPOSÓB USTALANIA ALTERNATYWNEJ NAZWY RODZAJOWEJ SUBSTANCJI CHEMICZNEJ Ogólne zasady ustalania nazwy rodzajowej W celu ustalenia nazwy rodzajowej należy: 1) ustalić grupę funkcyjną lub podstawowy pierwiastek w cząsteczce, odpowiedzialne za główne zagrożenia stwarzane przez substancję; 2) określić, w jakim stopniu należy wziąć pod uwagę najważniejsze grupy funkcyjne lub pierwiastki. Wzięte pod uwagę grupy funkcyjne lub pierwiastki wskażą nazwę grupy lub podgrupy, które przedstawiono poniżej. Podział substancji na podstawowe grupy i podgrupy Nr grupyNazwa grupy Nazwa podgrupy 001Związki wodoru Wodorki 002Związki helu 003Związki litu 004Związki berylu 005Związki boru Borany (wodorki boru) Oksoborany (borany) 006Związki węgla Karbamiany (karbaminiany) Nieorganiczne związki węgla Sole cyjanowodoru Mocznik i jego pochodne 007Związki azotu Czwartorzędowe związki amoniowe Kwasy zawierające azot Azotany(V) Azotany(III) (azotyny) 008Związki tlenu 009Związki fluoru Fluorki nieorganiczne 010Związki neonu 011Związki sodu 012Związki magnezu Organiczne związki magnezu 013Związki glinu Organiczne związki glinu 014Związki krzemu Silikony Krzemiany 015Związki fosforu Kwasy zawierające fosfor Związki fosfoniowe Estry kwasu fosforowego(V) Fosforany(V) Fosforany(III) (fosforyny) Fosforoamidy i ich pochodne 016Związki siarki Kwasy zawierające siarkę Tiole (merkaptany) Siarczany(VI) Siarczany(IV) (siarczyny) 017Związki chloru Chlorany(V) Chlorany(VII) (nadchlorany) 018Związki argonu 019Związki potasu 020Związki wapnia 021Związki skandu 022Związki tytanu 023Związki wanadu 024Związki chromu Związki chromu(VI) 025Związki manganu 026Związki żelaza 027Związki kobaltu 028Związki niklu 029Związki miedzi 030Związki cynku Organiczne związki cynku 031Związki galu 032Związki germanu 033Związki arsenu 034Związki selenu 035Związki bromu 036Związki kryptonu 037Związki rubidu 038Związki strontu 039Związki itru 040Związki cyrkonu 041Związki niobu 042Związki molibdenu 043Związki technetu 044Związki rutenu 045Związki rodu 046Związki palladu 047Związki srebra 048Związki kadmu 049Związki indu 050Związki cyny Organiczne związki cyny 051Związki antymonu 052Związki telluru 053Związki jodu 054Związki ksenonu 055Związki cezu 056Związki baru 057Związki lantanu 058Związki ceru 059Związki prazeodymu 060Związki neodymu 061Związki prometu 062Związki samaru 063Związki europu 064Związki gandolinu 065Związki terbu 066Związki dysprozu 067Związki holmu 068Związki erbu 069Związki tulu 070Związki iterbu 071Związki lutetu 072Związki hafnu 073Związki tantalu 074Związki wolframu 075Związki renu 076Związki osmu 077Związki irydu 078Związki platyny 079Związki złota 080Związki rtęci Organiczne związki rtęci 081Związki talu 082Związki ołowiu Organiczne związki ołowiu 083Związki bizmutu 084Związki polonu 085Związki astatu 086Związki radonu 087Związki fransu 088Związki radu 089Związki aktynu 090Związki toru 091Związki protaktynu 092Związki uranu 093Związki neptunu 094Związki plutonu 095Związki ameryku 096Związki kiuru 097Związki berkelu 098Związki kalifornu 099Związki einsteinu 100Związki fermu 101Związki mendelewu 102Związki noblu 103Związki lorensu 601Węglowodory Węglowodory alifatyczne Węglowodory aromatyczne Węglowodory alicykliczne Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) 602Chlorowcowęglowodory Chlorowcowęglowodory alifatyczne1 Chlorowcowęglowodory aromatyczne1 Chlorowcowęglowodory alicykliczne1 ____________________________________________________________ 1 Należy wstawić odpowiedni chlorowiec: chloro-, bromo- etc. 603Alkohole i ich pochodne Alkohole alifatyczne Alkohole aromatyczne Alkohole alicykliczne Alkanoloaminy Epoksypochodne Etery Glikoloetery Glikole i poliole 604Fenole i ich pochodne Chlorowcofenole i ich pochodne1 ____________________________________________________________ 1 Należy wstawić odpowiedni chlorowiec: chloro-, bromo- etc. 605Aldehydy i ich pochodne Aldehydy alifatyczne Aldehydy aromatyczne Aldehydy alicykliczne Acetale alifatyczne Acetale aromatyczne Acetale alicykliczne 606Ketony i ich pochodne Ketony alifatyczne Ketony aromatyczne1 Ketony alicykliczne _______________________________ 1 Łącznie z chinonami 607Kwasy organiczne i ich pochodne Kwasy alifatyczne Kwasy chlorowcoalifatyczne1 Kwasy aromatyczne Kwasy chlorowcoaromatyczne1 Kwasy alicykliczne Kwasy chlorowcoalicykliczne1 Bezwodniki alifatyczne Bezwodniki chlorowcoalifatyczne1 Bezwodniki aromatyczne Bezwodniki chlorowcoaromatyczne1 Bezwodniki alicykliczne Bezwodniki chlorowcoalicykliczne1 Sole kwasów alifatycznych Sole kwasów chlorowcoalifatycznych1 Sole kwasów aromatycznych Sole kwasów chlorowcoaromatycznych1 Sole kwasów alicyklicznych Sole kwasów chlorowcoalicyklicznych1 Estry kwasów alifatycznych Estry kwasów chlorowcoalifatycznych1 Estry kwasów aromatycznych Estry kwasów chlorowcoaromatycznych1 Estry kwasów alicyklicznych Estry kwasów chlorowcoalicyklicznych1 Estry glikoloeterów Akrylany Metakrylany Laktony Halogenki acylowe ____________________________________________________________ 1 Należy wstawić odpowiedni chlorowiec: chloro-, bromo- etc. 608Nitryle i ich pochodne 609Nitrozwiązki 610Chloronitrozwiązki 611Azo- i azoksyzwiązki 612Aminy Aminy alifatyczne i ich pochodne Aminy aromatyczne i ich pochodne Aminy alicykliczne i ich pochodne Anilina i jej pochodne Benzydyna i jej pochodne 613Zasady heterocykliczne i ich pochodne Benzoimidazol i jego pochodne Imidazol i jego pochodne Pyretroidy Chinolina i jej pochodne Triazyna i jej pochodne Triazol i jego pochodne 614Glikozydy i alkaloidy Alkaloidy i ich pochodne Glikozydy i ich pochodne 615Cyjaniany i izocyjaniany Cyjaniany Izocyjaniany 616Amidy i ich pochodne Acetamid i jego pochodne Anilidy 617Nadtlenki organiczne 647Enzymy 648Złożone węglopochodne Ekstrakt kwaśny Ekstrakt alkaliczny Olej antracenowy Pozostałość po ekstrakcji oleju antracenowego Frakcja oleju antracenowego Olej karbolowy Pozostałość po ekstrakcji oleju karbolowego Ciecze węglowe po ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem Ciecze węglowe, roztwory z ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem Olej węglowy Smoła węglowa Ekstrakt smoły węglowej Pozostałości stałe ze smoły węglowej Koks (smoła węglowa) niskotemperaturowy, pak wysokotemperaturowy Koks (smoła węglowa), pak węglowy wysokotemperaturowy Koks (smoła węglowa), mieszany pak węglowy wysokotemperaturowy Benzol surowy Fenole surowe Surowe zasady smołowe Destylaty zasadowe Destylaty fenolowe Destylaty Destylaty (węgiel), ekstrakt podstawowy z ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem Destylaty (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt rozpuszczalnikowy Destylaty średnie (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt węglowy, uwodorniony Destylaty średnie (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt węglowy Pozostałości po ekstrakcji (węgiel), niskotemperaturowa alkaliczna smoła węglowa Olej świeży Oleje napędowe (paliwa Diesla), hydrokrakowany ekstrakt węglowy, uwodorniony Paliwa lotnicze Jet, hydrokrakowany ekstrakt węglowy, uwodorniony Benzyna, węgiel ekstrahowany rozpuszczalnikowo, frakcja naftowa hydrokrakowana Produkty procesów termicznych Ciężki olej antracenowy Redestylat ciężkiego oleju antracenowego Olej lekki Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, wysokowrzące Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, średniowrzące Pozostałości po ekstrakcji oleju lekkiego, niskowrzące Redestylat oleju lekkiego, wysokowrzący Redestylat oleju lekkiego, średniowrzący Redestylat oleju lekkiego, niskowrzący Olej metylonaftalenowy Pozostałość po ekstrakcji oleju metylonaftalenowego Frakcja naftowa (węgiel), hydrokrakowany ekstrakt rozpuszczalnikowy Olej naftalenowy Pozostałość po ekstrakcji oleju naftalenowego Redestylat oleju naftalenowego Pak Redestylat paku Pozostałość pakowa Pozostałość pakowa po obróbce cieplnej Pozostałość pakowa, utleniona Produkty pirolizy Redestylaty Pozostałości po ekstrakcji ciekłym rozpuszczalnikiem (węgiel) Smoła z węgla brunatnego Smoła z węgla brunatnego, niskotemperaturowa Olej smołowy, wysokowrzący Olej smołowy, średniowrzący Olej płuczkowy Pozostałość po ekstrakcji oleju płuczkowego Redestylat oleju płuczkowego 649Złożone ropopochodne Ropa naftowa Gaz z ropy naftowej Niskowrząca frakcja benzynowa Niskowrząca modyfikowana frakcja benzynowa Niskowrząca benzyna z krakingu katalitycznego Niskowrząca benzyna z reformingu katalitycznego Niskowrząca benzyna z krakingu termicznego Niskowrząca frakcja naftowa obrabiana wodorem Niskowrząca benzyna - niespecyfikowana Frakcja naftowa z destylacji zachowawczej Frakcja naftowa - niespecyfikowana Olej gazowy z krakowania Olej gazowy - niespecyfikowany Olej opałowy ciężki Smar Nierafinowany lub średnio rafinowany olej bazowy Olej bazowy - niespecyfikowany Ekstrakt aromatyczny Ekstrakt aromatyczny (po obróbce) Szlam olejowy Gacz parafinowy Wazelina Objaśnienia: Główne nazwy rodzajowe utworzono poprzez: - wskazanie w substancjach organicznych i nieorganicznych podstawowego pierwiastka, który charakteryzuje cząsteczkę i jej podstawowe właściwości; podobnie jak w numerze indeksowym pierwiastek jest wskazany przez jego liczbę atomową, - wskazanie odpowiedniej grupy funkcyjnej substancji organicznej; podobnie jak w numerze indeksowym grupom substancji charakteryzowanych przez grupy funkcyjne przypisano numery od 601 do 649. W niektórych przypadkach obok nazwy głównych grup podano nazwę podgrupy. Sposób korzystania z tabeli: Po ustaleniu, czy substancja należy do jednej czy do kilku grup lub podgrup wymienionych w tabeli, alternatywną nazwę rodzajową należy ustalić w następujący sposób: 1. Jeżeli nazwa grupy lub podgrupy wystarcza do scharakteryzowania pierwiastka lub grupy funkcyjnej określających charakter działania substancji, należy wybrać tę nazwę jako alternatywną nazwę rodzajową, np.: - 1,4-dihydroksybenzen grupa 604: fenole i ich pochodne alternatywna nazwa rodzajowa: pochodne fenoli - butan-1-ol grupa 603: alkohole i ich pochodne podgrupa: alkohole alifatyczne alternatywna nazwa rodzajowa: alkohol alifatyczny - 2-izopropoksyetanol grupa 603: alkohole i ich pochodne podgrupa: glikoloetery alternatywna nazwa rodzajowa: glikoloeter - akrylan metylu grupa 607: kwasy organiczne i ich pochodne podgrupa: akrylany alternatywna nazwa rodzajowa: akrylan. 2. Jeżeli nazwa grupy lub podgrupy nie wystarcza do scharakteryzowania pierwiastka lub grupy funkcyjnej określających charakter działania substancji, alternatywna nazwa rodzajowa będzie kombinacją nazw odpowiednich różnych grup lub podgrup: - chlorobenzen grupa 602: chlorowcowęglowodory podgrupa: chlorowcowęglowodory aromatyczne grupa 017: związki chloru alternatywna nazwa rodzajowa: chlorowęglowodór aromatyczny - kwas 2,3,6-trichlorofenylooctowy grupa 607: kwasy organiczne podgrupa: kwasy chlorowcoaromatyczne grupa 017: związki chloru alternatywna nazwa rodzajowa: kwas chloroaromatyczny - 1-chloro-1-nitropropan grupa 610: chloronitrozwiązki grupa 601: węglowodory podgrupa: węglowodory alifatyczne alternatywna nazwa rodzajowa: chloronitrowęglowodór alifatyczny - ditiopirofosforan(V) tetrapropylu grupa 015: związki fosforu podgrupa: estry kwasu fosforowego(V) grupa 016: związki siarki alternatywna nazwa rodzajowa: ester kwasu tiofosforowego(V). W przypadku niektórych pierwiastków, zwłaszcza metali, nazwa grupy lub podgrupy powinna zawierać określenia "organiczny" albo "nieorganiczny", np.: - dichlorek dirtęci grupa 080: związki rtęci alternatywna nazwa rodzajowa: nieorganiczny związek rtęci - octan baru grupa 056: związki baru alternatywna nazwa rodzajowa: organiczny związek baru - azotan(III) etylu grupa 007: związki azotu podgrupa: azotany(III) alternatywna nazwa rodzajowa: azotan(III) organiczny - wodorosiarczan(IV) sodu grupa 016: związki siarki alternatywna nazwa rodzajowa: nieorganiczny związek siarki. Załącznik nr 6 INFORMACJE WYMAGANE WE WNIOSKU DO INSPEKTORA O WYRAŻENIE ZGODY NA ZAMIESZCZENIE NA OZNAKOWANIU ALTERNATYWNEJ NAZWY RODZAJOWEJ I. Informacje wymagane we wniosku do Inspektora o wyrażenie zgody na zamieszczenie na oznakowaniu alternatywnej nazwy rodzajowej w przypadku, gdy zgoda na zastosowanie alternatywnej nazwy rodzajowej nie została wydana w żadnym z państw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy Wniosek o zamieszczenie na oznakowaniu alternatywnej nazwy rodzajowej musi zawierać następujące informacje: 1) nazwę i dokładny adres, wraz z numerem telefonu osoby, która na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiedzialna za wprowadzenie preparatu do obrotu; 2) tożsamość substancji, co do której składany jest wniosek, jej klasyfikację oraz proponowaną alternatywną nazwę rodzajową, przedstawione w postaci tabeli określonej poniższym wzorem: Nr CASNr WENazwa chemiczna zgodna z brzmieniem w wykazie lub zgodna z nomenklaturą międzynarodową oraz klasyfikacja substancjiProponowana alternatywna nazwa rodzajowa a) b) c) Jeżeli substancja nie występuje w wykazie, należy dołączyć informację (odnośniki bibliograficzne) wskazującą, że klasyfikacja bierze pod uwagę całą dostępną informację na temat właściwości substancji. 3) uzasadnienie zachowania poufności co do tożsamości substancji; 4) przeznaczenie lub nazwę handlową preparatu; 5) przeznaczenie lub nazwę handlową we wszystkich państwach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6, jeżeli są inne; 6) skład preparatu zgodnie z przepisami dotyczącymi sposobu sporządzania punktu 2 karty charakterystyki preparatu, określonymi w rozporządzeniu wydanym na podstawie przepisów, o których mowa w art. 5 ust. 5 ustawy; 7) klasyfikację preparatu pod względem zagrożeń dla zdrowia; 8) oznakowanie preparatu; 9) przewidywane zastosowania; 10) kartę charakterystyki preparatu; 11) oświadczenie, że w państwach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy, na oznakowaniu lub w kartach charakterystyki nie została ujawniona tożsamość substancji. Objaśnienia: A. W celu uniknięcia składania wielokrotnych wniosków dotyczących tej samej substancji obecnej w różnych preparatach, złożenie jednego wniosku wystarcza, jeżeli takie preparaty: - zawierają tę samą substancję niebezpieczną w takich samych stężeniach, - mają taką samą klasyfikację i oznakowanie, - mają takie samo przeznaczenie, - we wszystkich takich preparatach należy zastosować taką samą alternatywną nazwę rodzajową. B. Alternatywna nazwa rodzajowa musi być taka sama, jak nazwa użyta w punkcie 2 karty charakterystyki preparatu. C. W przypadku preparatów importowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem może wystąpić producent preparatu. W takim przypadku wniosek może zostać sporządzony w języku angielskim. II. Informacje wymagane we wniosku do Inspektora o wyrażenie zgody na zamieszczenie na oznakowaniu alternatywnej nazwy rodzajowej w przypadku, gdy na zastosowanie alternatywnej nazwy rodzajowej została wydana zgoda w jednym z państw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy Wniosek o zamieszczenie na oznakowaniu alternatywnej nazwy rodzajowej musi zawierać następujące informacje: 1) nazwę i dokładny adres, wraz z numerem telefonu osoby, która na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiedzialna za wprowadzenie preparatu do obrotu; 2) kopię decyzji właściwego urzędu w jednym z państw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy, o wydaniu zgody na zamieszczenie na oznakowaniu alternatywnej nazwy rodzajowej. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 11 września 2003 r. w sprawie określenia organu właściwego do nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych. (Dz. U. Nr 173, poz. 1680) Na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Organem właściwym do nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych jest Główny Inspektor Sanitarny. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800; z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 11 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z aparatami rentgenowskimi o energii promieniowania do 300 keV stosowanymi w celach medycznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1681) Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ambulans rentgenowski - samochód z zainstalowanym aparatem rentgenowskim wykorzystywanym do celów medycznych; 2) zestaw rentgenowski - aparat lub zestaw aparatury składającej się z urządzeń przeznaczonych do wytwarzania i wykorzystywania promieniowania rentgenowskiego, w których źródłem promieniowania jonizującego jest lampa rentgenowska; 3) gabinet rentgenowski - pomieszczenie, w którym znajduje się co najmniej jedno stanowisko rentgenowskie; 4) pracownia rentgenowska - pomieszczenie lub zespół pomieszczeń składających się z co najmniej jednego gabinetu rentgenowskiego oraz z innych niezbędnych pomieszczeń; 5) stanowisko rentgenowskie - część zestawu rentgenowskiego służąca do wykonywania określonego rodzaju badań rentgenowskich lub do napromieniania. Rozdział 2 Wymagania dla pracowni rentgenowskich § 2. 1. Pracownie rentgenowskie należy wyposażyć w takie urządzenia ochronne i zabezpieczające oraz mieć tak zorganizowaną pracę, aby dawki promieniowania jonizującego otrzymywane przez osoby zatrudnione w pracowniach rentgenowskich i w pomieszczeniach przyległych do tych pracowni, a także przez osoby z ogółu ludności przebywające w sąsiedztwie, nie przekraczały limitów użytkowych, jeżeli zostały one określone w zezwoleniu na stosowanie aparatu rentgenowskiego lub dawek granicznych określonych w przepisach dotyczących dawek granicznych promieniowania jonizującego, z zastrzeżeniem § 3 ust. 1, i były tak małe, jak tylko jest to racjonalnie osiągalne przy uwzględnieniu czynników ekonomicznych, organizacyjnych i społecznych. 2. Przy planowaniu i wykonywaniu działalności z wykorzystaniem promieniowania rentgenowskiego, podczas których wymagana jest obecność operatora aparatu lub personelu medycznego w pobliżu lampy rentgenowskiej, w celu zapewnienia ochrony radiologicznej na stanowisku pracy należy uwzględniać informacje o rozkładach mocy dawki wokół zestawu rentgenowskiego podane przez producenta oraz wyniki pomiarów dozymetrycznych wykonanych wokół danego urządzenia. § 3. 1. Konstrukcja ścian zewnętrznych i stropów pracowni rentgenowskich zapobiega otrzymaniu przez osoby z ogółu ludności w okresie kolejnych 12 miesięcy dawki skutecznej (efektywnej), związanej z wykorzystywaniem promieniowania jonizującego w pracowni rentgenowskiej, przekraczającej wartość 0,1 milisiwerta (mSv). 2. Grubości ścian i stropów pracowni rentgenowskich, o których mowa w ust. 1, oraz rodzaje zastosowanych materiałów osłonnych projektuje się zgodnie z Polską Normą dotyczącą obliczania osłon stałych przed promieniowaniem jonizującym - PN-86-J-80001. § 4. 1. Wysokość gabinetu rentgenowskiego nie może być, z zastrzeżeniem ust. 2, mniejsza niż 2,5 m. 2. Wysokość gabinetu rentgenowskiego, w którym łączny czas przebywania pracownika nie przekracza czterech godzin na dobę, nie może być mniejsza niż 2,2 m. § 5. 1. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest diagnostyczny zestaw rentgenowski składający się z jednego stanowiska, z zastrzeżeniem ust. 2-4, nie może być mniejsza niż 20 m2. Na każde następne stanowisko, z zastrzeżeniem ust. 3, należy przeznaczyć dodatkowo co najmniej 10 m2. 2. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany: 1) diagnostyczny zestaw rentgenowski: a) do badań naczyniowych, b) do radiologii interwencyjnej, 2) rentgenowski symulator radioterapeutyczny - nie może być mniejsza niż 25 m2. 3. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest: 1) na stałe aparat rentgenowski jezdny do zdjęć przyłóżkowych, 2) aparat rentgenowski stomatologiczny, 3) aparat mammograficzny, 4) aparat do densytometrii kości - nie może być mniejsza niż 9 m2; na każdy następny spośród tych aparatów, zainstalowany w tym samym gabinecie, należy dodatkowo przeznaczyć 5 m2. 4. Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany: 1) aparat rentgenowski do zdjęć fotofluorograficznych, 2) na stałe aparat rentgenowski jezdny wykorzystywany do badań pourazowych, 3) aparat terapeutyczny do terapii kontaktowej lub powierzchniowej - nie może być mniejsza niż 15 m2. 5. Do powierzchni gabinetów rentgenowskich nie wlicza się powierzchni sterowni, jeżeli jest ona w wydzielonym pomieszczeniu. § 6. 1. Pracownie rentgenowskie wyposażone w aparaty rentgenowskie z wydzieloną rozdzielnicą lub sterownicą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, posiadają sterownię wygrodzoną z części gabinetu albo urządzoną w pomieszczeniu przylegającym lub na korytarzu będącym ciągiem komunikacyjnym przeznaczonym wyłącznie dla pracowników pracowni rentgenowskiej. 2. W przypadku gabinetów wyposażonych w rentgenowski symulator radioterapeutyczny - sterownię lokalizuje się w osobnym pomieszczeniu przylegającym do gabinetu rentgenowskiego. 3. W przypadku diagnostycznych aparatów rentgenowskich rozdzielnica lub sterownica może być umieszczona wewnątrz gabinetu za parawanem ochronnym lub osłoną stałą. 4. W rentgenowskich pracowniach diagnostycznych zamiast drzwi pomiędzy sterownią a gabinetem może być stosowany korytarz (labirynt) utworzony z osłon stałych ustawionych w taki sposób, aby z wejścia do korytarza (labiryntu) nie było widoczne miejsce padania pierwotnej wiązki promieniowania. § 7. W pracowniach rentgenowskich zapewnia się, odpowiednio do warunków określonych w zezwoleniu na stosowanie aparatu rentgenowskiego, łączność głosową i wizualną pomiędzy personelem medycznym przebywającym w sterowni a pacjentem przebywającym w gabinecie rentgenowskim. § 8. 1. Gabinety rentgenowskie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są wyposażone w wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną zapewniającą co najmniej 4-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, z uwzględnieniem ust. 4. 2. Gabinety rentgenowskie wyposażone w aparaty rentgenowskie przeznaczone do wykonywania zabiegów z zakresu radiologii interwencyjnej mają wentylację wykonaną zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach dotyczących wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej. 3. Gabinety rentgenowskie diagnostyczne wyposażone w aparaty rentgenowskie stomatologiczne, mammograficzne, jezdne do zdjęć przyłóżkowych lub do densytometrii kości są wyposażone w co najmniej wentylację grawitacyjną lub mechaniczną zapewniającą przynajmniej 1,5-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny. 4. W gabinetach wyposażonych w aparaturę rentgenowską, dla której producent określa szczególne wymagania klimatyzacyjne, dodatkowo należy spełnić te wymagania. § 9. 1. Aparaty rentgenowskie, z zastrzeżeniem ust. 2, są zainstalowane tak, aby: 1) był zapewniony swobodny dostęp do pacjenta co najmniej z dwóch stron; 2) odległość źródła promieniowania (ogniska lampy) od najbliższej ściany wynosiła co najmniej 1,5 m; 3) wiązka promieniowania pierwotnego przy najczęściej wykonywanych ekspozycjach nie była kierowana w stronę nastawni i drzwi; w stronę okna wiązka promieniowania może być skierowana jedynie w przypadku, gdy z uwagi na odległość, wysokość kondygnacji lub zastosowane osłony nie będzie możliwe napromieniowanie osób znajdujących się na zewnątrz gabinetu. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do rentgenowskich aparatów stomatologicznych. 3. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do aparatów rentgenowskich mammograficznych i do rentgenowskich aparatów do densytometrii kości. § 10. 1. Gabinety z diagnostycznymi aparatami rentgenowskimi, z zastrzeżeniem ust. 2, są wyposażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną umieszczoną nad drzwiami do gabinetu, włączaną równocześnie z zasilaniem generatora. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się: 1) w przypadku gdy ekspozycja jest wykonywana zza jedynych drzwi prowadzących do gabinetu rentgenowskiego; 2) w medycznych gabinetach stomatologicznych wyposażonych w aparaty rentgenowskie; 3) w gabinetach, w których są używane przenośne aparaty rentgenowskie do densytometrii kości. 3. Gabinety z aparatami rentgenowskimi do terapii powierzchniowej oraz z rentgenowskimi symulatorami radioterapeutycznymi są wyposażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną, umieszczoną nad drzwiami do gabinetu rentgenowskiego, informującą o włączeniu wysokiego napięcia na lampę rentgenowską. 4. Drzwi do gabinetów wyposażonych w rentgenowski symulator radioterapeutyczny są wyposażone w urządzenia powodujące przerwę (blokadę) w obwodzie włączającym wysokie napięcie przy drzwiach niezamkniętych. Otwieranie drzwi powinno być możliwe od wewnątrz i od zewnątrz pomieszczenia. § 11. W gabinetach rentgenowskich, w których znajduje się stanowisko rentgenowskie wyposażone w świetlny wskaźnik wielkości napromienianego pola lub w tor wizyjny, zapewnia się możliwość przyciemnienia oświetlenia. § 12. W gabinetach rentgenowskich, z wyjątkiem sal operacyjnych lub sal przeznaczonych do radiologii interwencyjnej oraz gabinetów stomatologicznych, wyposażonych w sprzęt i urządzenia niezbędne do pracy lekarza, nie można umieszczać sprzętów ani urządzeń niezwiązanych z działaniem aparatów rentgenowskich lub z wykonywanymi zabiegami radiologicznymi. § 13. 1. Diagnostyczne i terapeutyczne pracownie rentgenowskie są wyposażone w sprzęt ochronny przed promieniowaniem rentgenowskim dobrany odpowiednio do typu zainstalowanych aparatów rentgenowskich i rodzaju wykonywanych badań lub zabiegów radiologicznych. 2. W diagnostycznych gabinetach rentgenowskich, w zależności od potrzeb, znajdują się: 1) parawan, ekran oraz komplet osłon będących wyposażeniem zestawu dostarczonym przez producenta, umieszczonych na stałe lub w miarę potrzeb podwieszanych do aparatu rentgenowskiego; 2) środki ochrony indywidualnej pracowników, w szczególności fartuchy, rękawice i kołnierze z gumy ołowiowej, okulary, gogle lub maski ze szkła lub tworzywa ołowiowego; 3) osłony dla pacjentów, w szczególności osłony na gonady, fartuchy i półfartuchy oraz kołnierze wykonane z blachy ołowianej lub gumy ołowiowej. 3. Dla osób, których charakter pracy wymaga długotrwałego noszenia środków ochrony indywidualnej, należy stosować fartuchy z gumy ołowiowej o kroju uwzględniającym zmniejszenie obciążenia kręgosłupa oraz, w miarę potrzeby, gogle zespolone ze szkłami korekcyjnymi wzroku. 4. Osłony na gonady są wykonane z materiału o równoważniku co najmniej 1,0 mm ołowiu (Pb). § 14. 1. Proces obróbki chemicznej błon rentgenowskich, z zastrzeżeniem § 15, odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu - ciemni rentgenowskiej. 2. W pracowni znajduje się światłoszczelne pomieszczenie zapewniające możliwość naświetlania sensytometrem błon testowych oraz miejsce do czyszczenia kaset rentgenowskich i folii wzmacniających. 3. Powierzchnia ciemni rentgenowskiej ciemnej, w której pracuje jedna osoba, z zastrzeżeniem ust. 4, wynosi co najmniej 6 m2, z tym że dla każdej następnej osoby pracującej w tej ciemni należy dodatkowo przeznaczyć co najmniej 2 m2. 4. Powierzchnia ręcznej ciemni rentgenowskiej ciemnej dla stomatologicznego gabinetu rentgenowskiego wynosi co najmniej 4 m2. 5. Pomieszczenia ciemni rentgenowskiej są wyposażone w wentylację mechaniczną zapewniającą co najmniej 3-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny, przy czym początek instalacji wywiewnej powinien być zlokalizowany w pobliżu źródeł zanieczyszczenia powietrza. § 15. Dopuszcza się, po spełnieniu wszystkich wymagań określonych przez producentów, a w szczególności wymagań dotyczących wentylacji, instalowanie: 1) wszystkich rodzajów wywoływarek - w gabinetach stomatologicznych; 2) wywoływarek automatycznych ze światłoszczelnym systemem dziennego podawania kaset - w dowolnych pomieszczeniach pracowni rentgenowskich, z wyjątkiem gabinetów rentgenowskich; 3) wywoływarek sprzężonych z zestawem rentgenowskim oraz wywoływarek stosowanych w pracowniach mammograficznych - w gabinetach rentgenowskich. § 16. 1. Pracownie mammograficzne, z zastrzeżeniem ust. 2, są wyposażone co najmniej w: 1) automatyczną wywoływarkę błon rentgenowskich przeznaczoną fabrycznie do obróbki błon mammograficznych i odpowiednio wyregulowaną do tego celu; 2) kasety z foliami wzmacniającymi i błonami rentgenowskimi przystosowanymi wyłącznie do zdjęć mammograficznych; 3) negatoskop przeznaczony do przeglądania zdjęć mammograficznych; 4) aparaturę i sprzęt do kontroli procesu obrazowania w zakresie przewidzianym w programie zarządzania jakością do wykonywania testów wewnętrznej kontroli parametrów technicznych. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1-3 nie stosuje się do pracowni wyposażonych w aparaty z cyfrowym zapisem obrazów radiologicznych. § 17. Ocena i opis zdjęć rentgenowskich odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu, przy czym wyposażenie tego pomieszczenia umożliwia: 1) zaciemnienie okna; 2) takie rozmieszczenie negatoskopów, aby nie znajdowały się one w pobliżu okna lub innych źródeł światła; 3) rozmieszczenie negatoskopów w sposób zapobiegający ich wzajemnemu oddziaływaniu jako źródeł światła. § 18. W pracowni rentgenowskiej, w widocznym miejscu, znajduje się informacja o konieczności powiadomienia rejestratorki i operatora aparatu rentgenowskiego, przed wykonaniem badania, o ciąży pacjentki. § 19. 1. Drzwi do pracowni rentgenowskiej są oznakowane tablicą informacyjną ze znakiem ostrzegawczym przed promieniowaniem jonizującym. 2. Wzór tablicy, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 20. W diagnostycznym gabinecie rentgenowskim, w którym znajduje się kilka stanowisk rentgenowskich - w tym samym czasie może być badany tylko jeden pacjent. § 21. 1. W pracowni rentgenowskiej znajduje się instrukcja ochrony radiologicznej, zawierająca informacje o organizacji i sposobie postępowania w zakresie ochrony radiologicznej dla danej placówki. 2. Treść instrukcji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Z treścią instrukcji należy zapoznać wszystkich pracowników pracowni rentgenowskiej. § 22. W pracowni rentgenowskiej znajdują się w oryginale lub uwierzytelnionych odpisach: 1) zezwolenie na stosowanie aparatów znajdujących się w pracowni; 2) część rysunkowa projektu pracowni lub gabinetu (rzuty pomieszczeń) wraz z projektem i opisem osłon stałych oraz wentylacji, zatwierdzonym przed uruchomieniem aparatu rentgenowskiego przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego przy uzgadnianiu dokumentacji projektowej; 3) dokumentacja techniczna dotycząca budowy, działania i obsługi aparatów rentgenowskich, w tym także urządzeń sygnalizacyjnych i blokujących; 4) instrukcje obsługi i świadectwa kalibracji aparatury dozymetrycznej; 5) protokoły pomiarów dozymetrycznych; 6) protokoły pokontrolne; 7) dokumenty świadczące o opracowaniu i wdrożeniu w pracowni programu zarządzania jakością; 8) protokoły kontroli jakości parametrów technicznych aparatów rentgenowskich i obróbki błon rentgenowskich w ciemni oraz świadectwa spełniania testów akceptacyjnych; 9) instrukcja pracy ze źródłami promieniowania rentgenowskiego ustalająca szczegółowe postępowanie w zakresie ochrony radiologicznej; 10) zbiór przepisów prawnych dotyczących zasad stosowania źródeł promieniowania jonizującego; 11) ewidencja: a) osób zatrudnionych w pracowni rentgenowskiej wraz z wykazem zaliczenia ich do odpowiednich kategorii narażenia, b) dawek otrzymywanych przez pracowników, c) orzeczeń lekarskich stwierdzających dopuszczenie pracowników do pracy w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące. Rozdział 3 Wymagania dla aparatów rentgenowskich § 23. 1. Niedozwolone jest, z zastrzeżeniem ust. 2, stosowanie w diagnostyce medycznej aparatów rentgenowskich: 1) do prześwietleń bez toru wizyjnego lub cyfrowego zapisu obrazu radiologicznego; 2) półfalowych (jednopulsowych); 3) pełnofalowych (dwupulsowych); 4) mammograficznych bez generatora z przemianą częstotliwości i bez stolika z ruchomą kratką przeciwrozproszeniową; 5) mammograficznych, które przy zastosowaniu odległości ognisko lampy - detektor co najmniej: a) 60 cm są wyposażone w lampy rentgenowskie o wymiarach dużego ogniska większych niż 0,3 mm x 0,3 mm, b) 70 cm są wyposażone w lampy rentgenowskie o wymiarach dużego ogniska większych niż 0,4 mm x 0,4 mm. 2. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się do aparatów rentgenowskich stomatologicznych. 3. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do aparatów rentgenowskich przenośnych i jezdnych do zdjęć przyłóżkowych. § 24. 1. Zabrania się stosowania nowo zainstalowanego zestawu rentgenowskiego bez przedstawienia terenowo właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu świadectw spełniania akceptacyjnych testów kontroli parametrów technicznych tego zestawu. 2. W trakcie stosowania zestaw rentgenowski musi posiadać aktualne świadectwa testów kontroli parametrów technicznych. § 25. Poszczególne elementy zestawów rentgenowskich są wykorzystywane zgodnie z ich konstrukcją i przeznaczeniem oraz z zachowaniem parametrów określonych przez producenta. § 26. 1. Długość ruchomego przewodu z przyciskiem do zdalnego wyzwalania ekspozycji stosowanego w wyposażeniu aparatów, które w warunkach normalnego używania nie wymagają przebywania operatora w pobliżu pacjenta, musi zapewnić operatorowi możliwość sterowania aparatem z odległości co najmniej 2 m od ogniska lampy rentgenowskiej. 2. Długość przewodu, o którym mowa w ust. 1, lub bezprzewodowe sterowanie aparatem rentgenowskim powinny umożliwiać schronienie się obsługi za osłoną stałą lub parawanem. W przypadku braku takiej możliwości obsługa aparatu powinna używać środków ochrony indywidualnej, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 2. § 27. Diagnostyczne aparaty rentgenowskie do zdjęć są wyposażone w urządzenia sygnalizujące w sposób akustyczny lub optyczny wykonanie ekspozycji. Sygnalizacja powinna być słyszalna lub widoczna z miejsca uruchamiania wyzwalacza. § 28. 1. Konstrukcja diagnostycznych aparatów rentgenowskich uniemożliwia w warunkach normalnej pracy zmniejszenie odległości pomiędzy ogniskiem lampy a powierzchnią ciała pacjenta odpowiednio dla: 1) aparatów do prześwietleń, z wyjątkiem aparatów stosowanych w chirurgii - poniżej 30 cm; 2) aparatów do prześwietleń stosowanych w chirurgii - poniżej 20 cm; 3) aparatów do zdjęć, włącznie z cefalometrią, z zastrzeżeniem pkt 4-10 - poniżej 45 cm; 4) zdjęć wykonywanych aparatem rentgenowskim jezdnym i przenośnym - poniżej 20 cm; 5) zdjęć wykonywanych podczas zabiegu chirurgicznego - poniżej 20 cm; 6) zdjęć mammograficznych z powiększeniem geometrycznym - poniżej 20 cm; 7) aparatów rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć wewnątrzustnych pracujących przy napięciu do 60 kV - poniżej 10 cm; 8) aparatów rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć wewnątrzustnych pracujących przy napięciu powyżej 60 kV - poniżej 20 cm; 9) aparatów rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć z zewnętrznym receptorem obrazu - poniżej 6 cm; 10) aparatów rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć panoramicznych - poniżej 15 cm. 2. Operator diagnostycznego aparatu rentgenowskiego posiadającego regulację odległości pomiędzy ogniskiem lampy a powierzchnią ciała pacjenta tak dobiera odległość optymalną, aby zapewnić obraz rentgenowski o wysokiej jakości diagnostycznej przy jednoczesnym otrzymaniu przez pacjenta jak najmniejszej dawki powierzchniowej promieniowania. § 29. 1. W diagnostycznych aparatach rentgenowskich grubości pierwszej warstwy półchłonnej (połówkowej) nie mogą być mniejsze od wartości określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Operator diagnostycznego aparatu rentgenowskiego, poprzez odpowiedni wybór wysokiego napięcia oraz grubość filtra dodatkowego, powinien dobierać grubość pierwszej warstwy półchłonnej stosownie do rodzaju wykonywanego badania, zgodnie z aktualną wiedzą w dziedzinie radiologii i diagnostyki obrazowej. § 30. 1. Filtracja całkowita wiązki promieniowania pierwotnego w diagnostycznych aparatach rentgenowskich, z zastrzeżeniem ust. 2, wynikająca z zastosowania różnych materiałów umieszczonych na drodze wiązki promieniowania, powinna mieć grubość równoważną nie mniejszą, niż: 1) 2,5 mm aluminium (Al) - we wszystkich rodzajach zestawów rentgenowskich, z wyjątkiem wymienionych w pkt 2; 2) 1,5 mm aluminium (Al) - w aparatach rentgenowskich stomatologicznych pracujących przy napięciach na lampie rentgenowskiej do 70 kV. 2. Filtracja całkowita wiązki promieniowania pierwotnego w mammograficznych aparatach rentgenowskich pracujących przy napięciach na lampie rentgenowskiej do 50 kV powinna: 1) wynosić nie mniej niż 0,03 mm molibdenu (Mo) - dla aparatów wyposażonych w lampę z anodą molibdenową; 2) mieć taką grubość, aby dla aparatów wyposażonych w lampę z anodą z innego materiału niż molibden zapewniała spełnienie wymagań dla pierwszej warstwy półchłonnej określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 3. Informacje o grubości filtra okienka lampy rentgenowskiej i filtra kołpaka znajdują się na oznakowaniu kołpaka aparatu i w instrukcji obsługi aparatu. 4. Aparaty rentgenowskie, o których mowa w ust. 1, zapewniają możliwość dobierania grubości filtra dodatkowego w celu uzyskania pożądanej wartości pierwszej warstwy półchłonnej, przy czym: 1) kołpak aparatu rentgenowskiego jest wyposażony w komplet filtrów dodatkowych o różnych grubościach równoważnych, wyrażonych w mm aluminium (Al) lub miedzi (Cu); 2) każdy filtr jest oznakowany w sposób umożliwiający jego identyfikację; 3) montaż i demontaż filtru dodatkowego odbywa się bez użycia narzędzi; 4) opis sposobu wymiany i mocowania filtru dodatkowego znajduje się w instrukcji obsługi aparatu. § 31. W aparatach rentgenowskich do zdjęć oraz do zdjęć i prześwietleń wyposażonych w nastawne ograniczniki wiązki promieniowania (przysłony głębinowe) oraz w świetlny wskaźnik wielkości pola napromieniowania suma różnic między położeniem krawędzi pola napromieniowania i odpowiednich krawędzi pola oświetlanego wzdłuż każdej z dwóch głównych osi pola napromieniowania w płaszczyźnie pola oświetlanego nie przekracza 2 % odległości pomiędzy ogniskiem lampy a płaszczyzną pola oświetlanego. § 32. 1. Diagnostyczne aparaty rentgenowskie posiadające możliwość regulacji wielkości pola napromieniania, w warunkach normalnego używania zapewniają, z zastrzeżeniem ust. 2, zgodność pomiędzy maksymalnym polem napromieniania a powierzchnią odbiornika obrazu. 2. Jeżeli pole napromieniania i powierzchnia odbiornika obrazu są prostokątne, to dopuszczalne odchylenia od zgodności, o której mowa w ust. 1, są następujące: 1) wzdłuż każdej z dwóch głównych osi powierzchni odbiornika obrazu suma różnic między położeniem krawędzi pola napromieniania i odpowiadającymi im krawędziami powierzchni odbiornika obrazu nie może przekraczać 3 % ustawionej odległości pomiędzy ogniskiem lampy a odbiornikiem obrazu, gdy płaszczyzna odbiornika obrazu jest prostopadła względem osi wiązki promieniowania; 2) suma różnic, o których mowa w pkt 1, obliczona dla obu osi nie może przekraczać 4 % ustawionej odległości pomiędzy ogniskiem lampy a odbiornikiem obrazu. 3. Jeżeli pole napromieniania jest prostokątne, a powierzchnia odbiornika obrazu jest kołowa, to pole napromieniania ani w swojej długości, ani w szerokości nie powinno przekraczać średnicy powierzchni czynnej odbiornika obrazu. 4. W aparatach rentgenowskich wykorzystywanych w czasie zabiegów chirurgicznych, o stałej odległości pomiędzy ogniskiem lampy a odbiornikiem obrazu oraz stosujących kołową wiązkę promieniowania o maksymalnej średnicy pola napromieniania 40 cm i prostokątną powierzchnię odbiornika obrazu - średnica pola napromieniania może przekraczać wymiar przekątnej powierzchni odbiornika obrazu nie więcej niż o 2 cm. Jeżeli można rozciągnąć wiązkę poza osłony przed promieniowaniem pierwotnym, ostrzeżenie o tym znajduje się w instrukcji obsługi aparatu. 5. W aparatach rentgenowskich mammograficznych przysłony wiązki promieniowania tak ograniczają wiązkę, aby: 1) nie przekraczała krawędzi blatu kompresora sutka od strony płaszczyzny klatki piersiowej więcej niż o 5 mm; 2) nie przekraczała krawędzi powierzchni odbiornika obrazu (podajnika kasety) przylegającej do płaszczyzny klatki piersiowej pacjentki więcej niż o 2 % odległości pomiędzy ogniskiem lampy a błoną; wiązka promieniowania nie może wyjść poza żadną z pozostałych trzech krawędzi powierzchni odbiornika obrazu. § 33. 1. Świetlny wskaźnik wielkości pola napromieniania w diagnostycznych aparatach rentgenowskich zapewnia średnie natężenie oświetlenia pola nie mniejsze niż 100 lx (luxów) w płaszczyźnie prostopadłej do osi wiązki w odległości 1 m od ogniska lampy, lub w największej odległości pomiędzy ogniskiem a odbiornikiem obrazu, jeżeli odległość ta w typowych warunkach pracy jest mniejsza niż 1 m. 2. Kontrast, wyrażony jako stosunek natężenia oświetlenia w odległości 3 mm od krawędzi pola oświetlanego w kierunku środka pola do natężenia oświetlenia w odległości 3 mm od krawędzi pola oświetlanego w kierunku na zewnątrz pola, przy odległości od ogniska lampy określonej w ust. 1, wynosi: 1) nie mniej niż 3 - w przypadku aparatów przenośnych i jezdnych do zdjęć przyłóżkowych; 2) nie mniej niż 4 - w przypadku pozostałych aparatów. § 34. W aparatach rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć: 1) punktowych wewnątrzustnych - średnica wiązki promieniowania w płaszczyźnie końca tubusa nie może przekraczać 6 cm; 2) punktowych zewnątrzustnych - średnica wiązki promieniowania w odległości 25 cm od ogniska lampy nie może przekraczać 6 cm; 3) pantomograficznych - wiązka promieniowania nie może padać poza powierzchnię odbiornika obrazu. § 35. 1. Aparaty rentgenowskie stomatologiczne, z zastrzeżeniem ust. 2, pracują przy napięciu podawanym na lampę rentgenowską w zakresie od 50 kV do 125 kV. 2. Aparaty rentgenowskie stomatologiczne przeznaczone do: 1) zastosowania z użyciem wewnątrzustnego odbiornika obrazu pracują przy napięciu w zakresie od 50 kV do 90 kV; 2) badań cefalometrycznych pracują przy napięciu w zakresie od 60 kV do 125 kV. § 36. Maksymalny czas ekspozycji w aparatach rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć punktowych nie może przekraczać 5 sekund. § 37. 1. Zestawy rentgenowskie stosowane do prześwietleń są wyposażone: 1) we wskaźniki wartości natężenia prądu i napięcia na lampie rentgenowskiej; 2) w miernik czasu ekspozycji, który powoduje wyłączenie wysokiego napięcia na lampie rentgenowskiej po czasie nie dłuższym niż 10 minut, jeżeli wcześniej nie określono czasu dłuższego niż 10 minut, oraz który nie później niż po upływie każdych 5 minut prześwietlania i co najmniej na 30 sekund przed automatycznym wyłączeniem ekspozycji powoduje nadawanie sygnału dźwiękowego. 2. Zestawy rentgenowskie używane w radiologii interwencyjnej i zabiegowej, poza wyposażeniem, o którym mowa w ust. 1, są wyposażone w: 1) miernik wielkości ekspozycji (rejestrator dawki) umożliwiający ocenę narażenia pacjenta podczas badania; 2) fluoroskopię pulsacyjną; 3) układ zapamiętywania ostatniego obrazu. § 38. Moc dawki promieniowania rentgenowskiego na zewnętrznych ścianach ambulansu rentgenowskiego do wysokości 2,5 m od powierzchni ziemi nie przekracza 0,1 mGy/h (miligrejów na godzinę) przy maksymalnych parametrach pracy lampy i największej rozwartości przysłony oraz najczęściej stosowanym kierunku wiązki promieniowania. § 39. 1. Aparaty rentgenowskie do fotofluorografii są wyposażone w kabiny ochronne, w których wyłącznik drzwiowy nie pozwala na włączenie wysokiego napięcia przy niezamkniętych drzwiach. 2. Osłony przed promieniowaniem pierwotnym i rozproszonym dla kabiny aparatu rentgenowskiego do fotofluorografii powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby operator otrzymywał dawkę promieniowania poniżej wartości limitu użytkowego określonego w projekcie pracowni bez używania środków ochrony indywidualnej. 3. Aparaty rentgenowskie do fotofluorografii mają w sposób widoczny zaznaczone położenie dolnej krawędzi wiązki promieniowania. § 40. 1. Aparaty rentgenowskie do terapii powierzchniowej są wyposażone w komplety wymiennych tubusów i filtrów dodatkowych. 2. Oznaczenie grubości filtru dodatkowego, o którym mowa w ust. 1, jest widoczne po jego założeniu w uchwycie głowicy (kołpaka) i sygnalizowane na rozdzielnicy aparatu. 3. Aparaty, o których mowa w ust. 1, uniemożliwiają włączenie wysokiego napięcia bez założonego filtru dodatkowego. 4. Do celowego napromieniania promieniowaniem niefiltrowanym można stosować ramki bez filtru dodatkowego. § 41. W diagnostycznych zestawach rentgenowskich lampy rentgenowskie mogą być używane jedynie w kołpakach, głowicach lub w innych urządzeniach tak zabezpieczających przed promieniowaniem ubocznym, aby w odległości 1 m od ogniska, przy całkowicie zasłoniętym wylocie wiązki promieniowania oraz przy maksymalnym napięciu i maksymalnym obciążeniu lampy w czasie 1 godziny, moc dawki promieniowania nie przekraczała: 1) 0,25 mGy/h - dla aparatów rentgenowskich stomatologicznych do zdjęć wewnątrzustnych; 2) 1,0 mGy/h - dla wszystkich pozostałych rodzajów diagnostycznych aparatów rentgenowskich. § 42. W aparatach do terapii powierzchniowej lampy rentgenowskie mogą być używane jedynie w kołpakach, głowicach lub w innych urządzeniach tak zabezpieczających przed promieniowaniem ubocznym, aby przy całkowicie zasłoniętym wylocie wiązki promieniowania oraz przy maksymalnym napięciu i ciągłym obciążeniu lampy moc dawki promieniowania nie przekraczała: 1) 1 mGy/h w odległości 1 m od ogniska - dla aparatów terapeutycznych o napięciach do 100 kV, z wyjątkiem aparatów do terapii kontaktowej do 50 kV; 2) 1 mGy/h w odległości 5 cm od powierzchni obudowy lampy rentgenowskiej i ogranicznika wiązki - dla aparatów do terapii kontaktowej do 50 kV. Rozdział 4 Nadzór nad aparatami rentgenowskimi i pracowniami rentgenowskimi § 43. Nadzór nad aparatami rentgenowskimi i pracownią rentgenowską sprawuje inspektor ochrony radiologicznej, który: 1) opracowuje instrukcję pracy ze źródłami promieniowania rentgenowskiego, określając szczegółowe postępowanie w zakresie ochrony radiologicznej pracowników i pacjentów; 2) zapoznaje wszystkich pracowników pracowni z instrukcją, o której mowa w pkt 1; 3) nadzoruje przestrzeganie instrukcji, o której mowa w pkt 1; 4) szkoli współpracowników oraz sprawdza i potwierdza ich kwalifikacje w zakresie znajomości zasad ochrony radiologicznej i posiadania umiejętności bezpiecznego wykonywania prac przy stosowaniu promieniowania rentgenowskiego; 5) ustala wykaz środków ochrony indywidualnej, aparatury dozymetrycznej i innego wyposażenia, służących do ochrony pracowników oraz pacjentów przed promieniowaniem jonizującym; 6) wnioskuje i opiniuje w sprawach wyposażenia pracowni rentgenowskiej w sprzęt ochronny i aparaturę dozymetryczną; 7) sprawdza działanie sygnalizacji ostrzegawczej oraz prawidłowe oznakowanie miejsc pracy ze źródłami promieniowania; 8) sprawuje nadzór nad zapewnieniem sprawnego i właściwego działania aparatów rentgenowskich; 9) sprawuje nadzór, w przypadku braku innej wyznaczonej do tego celu osoby, nad zapewnieniem: a) właściwego przebiegu procesu wywoływania i utrwalania błon rentgenowskich, b) dobrej jakości stosowanych w ciemni materiałów i odczynników; 10) sprawdza wykonywanie codziennych oraz okresowych testów kontroli jakości obrazowania prowadzonych samodzielnie przez pracownię radiologiczną lub wykonywanych przez specjalistów spoza pracowni - w przypadku braku innej, wyznaczonej do tego celu osoby; 11) w przypadku wyposażenia pracowni rentgenowskiej w aparaturę dozymetryczną: a) sprawuje nadzór nad sprawnym działaniem aparatury dozymetrycznej oraz zapewnieniem aktualności świadectw wzorcowania lub legalizacji, b) wykonuje kontrolne pomiary dozymetryczne, szczególnie na stanowiskach pracy oraz w wiązce pierwotnej; 12) prowadzi ewidencję dawek otrzymywanych przez pracowników; 13) informuje pracowników o otrzymanych przez nich dawkach promieniowania jonizującego na podstawie wyników pomiarów dawek indywidualnych lub kontroli środowiska pracy; 14) wyjaśnia, przy udziale organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, przyczyny każdego wzrostu dawek indywidualnych otrzymywanych przez pracowników ponad ich dotychczasowy poziom, a w szczególności przekroczenia limitów dawek; 15) informuje kierownika pracowni o wynikach prowadzonego nadzoru w zakresie ochrony radiologicznej pracowników i pacjentów oraz przedstawia mu zalecenia w celu usuwania braków i niedociągnięć; 16) prowadzi książkę wniosków i uwag dotyczących warunków pracy i stanu ochrony radiologicznej; 17) przechowuje dokumentację, o której mowa w § 22, lub ma do niej zapewniony dostęp, jeżeli do gromadzenia i przechowywania tej dokumentacji wyznaczono inne osoby. Rozdział 5 Przepisy przejściowe i końcowe § 44. 1. Właściwy państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, w uzasadnionych przypadkach może wyrazić zgodę na odstępstwo od określonych w rozporządzeniu wymagań dla działających w dniu wejścia w życie rozporządzenia pracowni rentgenowskich i aparatów rentgenowskich pod warunkiem, że skutki odstępstwa nie spowodują przekroczenia dawek granicznych promieniowania jonizującego dla pracowników oraz osób z ogółu ludności określonych w odrębnych przepisach o dawkach granicznych lub określonych w zezwoleniu limitów użytkowych. 2. Odstępstwo, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone: 1) na okres do roku; 2) na okres powyżej roku - po uzyskaniu zgody Głównego Inspektora Sanitarnego. 3. Właściwy państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wyraża zgodę na odstępstwo, o którym mowa w ust. 1, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego konsultanta do spraw radiologii i diagnostyki obrazowej. § 45. 1. Wymagania określone w § 37 dla aparatów rentgenowskich stosowanych w dniu wejścia w życie rozporządzenia powinny zostać spełnione nie później niż do dnia 31 grudnia 2004 r. 2. Aparaty rentgenowskie, o których mowa w ust. 1, które z przyczyn technicznych nie mogą zostać wyposażone w urządzenia wymienione w § 37 - powinny zostać wycofane z eksploatacji do dnia 31 grudnia 2005 r. § 46. Przepisy § 23 ust. 1 pkt 1, 3-5 stosuje się - w odniesieniu do aparatów rentgenowskich używanych w dniu wejścia w życie rozporządzenia - od dnia 1 stycznia 2005 r. § 47. Przepisy § 44 stosuje się do dnia 31 grudnia 2006 r. § 48. Przepisy § 16 ust. 1 pkt 4, § 24, § 29, § 30 ust. 4 i § 33 stosuje się z dniem 1 stycznia 2005 r. § 49. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 11 września 2003 r. (poz. 1681) Załącznik nr 1 WZÓR TABLICY DO OZNAKOWANIA PRACOWNI RENTGENOWSKIEJ Ilustracja Załącznik nr 2 INSTRUKCJA OCHRONY RADIOLOGICZNEJ W PRACOWNI RENTGENOWSKIEJ 1. Instrukcja ochrony radiologicznej w pracowni rentgenowskiej zawiera: 1) informacje dotyczące następujących osób (nazwiska, miejsce przebywania, telefon): a) kierownika pracowni, b) inspektora ochrony radiologicznej, c) konserwatora aparatury rentgenowskiej, d) inspektora BHP i ppoż; 2) informację, kogo należy powiadomić w razie: a) zaistnienia wypadku radiacyjnego, b) uszkodzenia aparatu rentgenowskiego; 3) informację: a) jakie aparaty rentgenowskie znajdują się w wyposażeniu pracowni, b) kto i kiedy wydał zezwolenie na stosowanie tych aparatów, c) jakie rodzaje badań (zabiegów) są wykonywane; 4) informację o wyposażeniu pracowni w osłony ruchome oraz środki ochrony indywidualnej dla pracowników i pacjentów; 5) opis postępowania na terenie pracowni wynikający z umieszczenia na drzwiach wejściowych tablicy informacyjnej ze znakiem ostrzegawczym promieniowania jonizującego oraz z działaniem sygnalizacji ostrzegawczej; 6) sposób kontroli narażenia pracowników na promieniowanie rentgenowskie; 7) zasady podtrzymywania pacjentów podczas badań; 8) wymagania związane z ochroną radiologiczną pacjentów, a w szczególności kobiet ciężarnych; 9) wykaz aktów prawnych określających zasady ochrony radiologicznej, na podstawie których została opracowana niniejsza instrukcja; 10) podpis inspektora ochrony radiologicznej oraz podpis kierownika pracowni zatwierdzający instrukcję i daty podpisania. 2. Instrukcję należy umieścić w pracowni rentgenowskiej lub gabinecie rentgenowskim na widocznym miejscu. Na kopii instrukcji przechowywanej w dokumentacji pracowni powinny znajdować się podpisy pracowników i data podpisania. Załącznik nr 3 GRUBOŚCI MINIMALNE PIERWSZEJ WARSTWY PÓŁCHŁONNEJ (POŁÓWKOWEJ) WYMAGANEJ W DIAGNOSTYCZNYCH APARATACH RENTGENOWSKICH Zastosowanie aparatu rentgenowskiegoNapięcie na lampie rentgenowskiej Minimalna grubość warstwy półchłonnej w [mm Al] zakres pracy dla normalnego używania aparatuw [kV] wartość wybrana (uwaga1) Specjalne techniki niskonapięciowedo 50 kV włącznie< 30(uwaga2) 300,3 400,4 Zastosowania stomatologiczne z wewnątrzustnym detektorem obrazuod 50 do 70 kV włącznie501,5 601,5 701,5 od 50 do 90 kV włącznie501,5 601,8 702,1 802,3 902,5 Inne zastosowania stomatologiczneod 50 do 70 kV włącznie50 1,2 601,3 701,5 od 50 do 125 kV włącznie501,5 601,8 702,1 802,3 902,5 1002,7 1103,0 1203,2 1253,3 Inne zastosowania diagnostyczneod 30 kV< 50(uwaga2 ) 601,5 701,8 802,1 902,3 1002,5 1103,0 1203,2 1303,5 1403,8 1504,1 160(uwaga2 ) _______________________________ 1 Warstwy połówkowe dla napięć pośrednich otrzymuje się przez interpolację liniową. 2 Warstwy połówkowe otrzymuje się przez ekstrapolację liniową. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 19 września 2003 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 173, poz. 1682) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z 1999 r. Nr 92, poz. 1045, z 2001 r. Nr 12, poz. 94 oraz z 2003 r. Nr 28, poz. 239) w załączniku "Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU)" w tomie V w dziale 29 "MASZYNY I URZĄDZENIA, GDZIE INDZIEJ NIE WYMIENIONE" w pozycjach określonych symbolami PKWiU 29.13.11-55.6, 29.13.11-55.61 i 29.13.11-55.62 zamiast wyrazów "żeliwne" powinny być wyrazy "staliwne". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia sieci autostrad, dróg ekspresowych oraz dróg o znaczeniu obronnym (Dz. U. Nr 174, poz. 1683) Na podstawie art. 4a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 września 2001 r. w sprawie ustalenia sieci autostrad, dróg ekspresowych oraz dróg o znaczeniu obronnym (Dz. U. Nr 120, poz. 1283) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustala się sieć autostrad i dróg ekspresowych w Rzeczypospolitej Polskiej o łącznej długości około 7.200 km, w tym około 2.000 km autostrad."; 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Minsitrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (poz. 1683) SIEĆ AUTOSTRAD I DRÓG EKSPRESOWYCH W POLSCE UKŁAD DOCELOWY Lp.Numer drogiNazwa drogi 123 AUTOSTRADY 1A1S6/S7 (Gdańsk) - Toruń - Łódź - Piotrków Trybunalski - Częstochowa - Gliwice - Gorzyczki - granica państwa (Ostrawa) 2A2(Berlin) granica państwa - Świecko - Poznań - Łódź - Warszawa - Biała Podlaska - Kukuryki - granica państwa (Mińsk) 3A4(Drezno) granica państwa - Jędrzychowice - Krzyżowa - Legnica - Wrocław - Opole - Gliwice - Katowice - Kraków - Tarnów - Rzeszów - Korczowa - granica państwa (Lwów) 4A6(Berlin) granica państwa - Kołbaskowo - Szczecin (S3) 5A8autostradowa obwodnica Wrocławia na odcinku A4 - Psie Pole 6A18(Berlin) granica państwa - Olszyna - A4 (Krzyżowa) DROGI EKSPRESOWE 7S1A1 (Pyrzowice) - Dąbrowa Górnicza - Bielsko-Biała - Cieszyn - granica państwa (Brno) 8S3Świnoujście - Goleniów - Szczecin - Parnica - Gorzów Wielkopolski - Zielona Góra - A4 (Legnica) - Bolków - Lubawka - granica państwa (Praga) 9S5A1 (Grudziądz) - Bydgoszcz - Poznań - Leszno - S8 (Wrocław) 10S6S3 (Goleniów) - Koszalin - Gdańsk (S7/A1) 11S7S6/A1 (Gdańsk) - Elbląg - Olsztynek - Warszawa - Kielce - Kraków - Rabka 12S8Wrocław (Psie Pole) - Kępno - Sieradz - A1 (Łódź) ... A1 (Piotrków Trybunalski) - Warszawa - Ostrów Mazowiecka - Zambrów - Choroszcz - Knyszyn - Korycin - Augustów - Budzisko - granica państwa (Kowno) 13S10A6 (Szczecin) - Piła - Bydgoszcz - Toruń - S7 (Płońsk) 14S11Kołobrzeg - Koszalin - Piła - Poznań - Ostrów Wielkopolski - Tarnowskie Góry - A1 15S12A1 (Piotrków Trybunalski) - Sulejów - Radom - Puławy - Kurów - Lublin - Piaski - Chełm - Dorohusk - granica państwa (Kijów) 16S14Zachodnia Obwodnica Łodzi (A2 - S8) 17S17S8 (Warszawa) - Zakręt - Kurów ... Piaski - Zamość - Hrebenne - granica państwa (Lwów) 18S19(Grodno) granica państwa - Białystok - Lublin - Nisko - Rzeszów - Barwinek - granica państwa (Preszow) 19S22S7 (Elbląg) - Grzechotki - granica państwa (Kaliningrad) 20S51Olsztyn - Olsztynek (S7) 21S69S1 (Bielsko-Biała) - Żywiec - Zwardoń - granica państwa (Bratysława) 22S74S12 (Sulejów) - Kielce - Opatów - Tarnobrzeg - Stalowa Wola - S19 (Nisko) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 174, poz. 1684) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 397, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 1.086,86 ha, położonych na terenie gmin: Godów, Pawłowice, Czerwionka-Leszczyny oraz na terenie miast: Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Sosnowiec, Tychy, Żory, Częstochowa, Bielsko-Biała, Rybnik, Zabrze i Siewierz."; 2) w § 3 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2, z uwzględnieniem § 7, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 4) szczegółowy opis granic i terenu katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiący załącznik do rozporządzenia, otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1169), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 lipca 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 938), 3) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 września 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 157, poz. 1309) oraz 4) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 397, z 1997 r. Nr 28, poz. 155, z 2000 r. Nr 71, poz. 831 i Nr 108, poz. 1148 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 328). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1684) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU KATOWICKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ PODSTREFA TYSKA OBRĘB URBANOWICE - "OBSZAR POŁUDNIOWY" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 2 wzdłuż północnych granic działek nr: 975/16, 855/16, 711/16, 706/19, 971/41, przecina drogę gminną po północnej granicy działki nr 767/64 i dalej po północnej granicy działek nr 1029/64, 1030/68, załamuje się w kierunku południowym po punktach nr 3-4 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 1030/68 i zachodniej granicy działek nr 538/65, 535/64, 543/68, skręca na wschód wzdłuż południowej granicy działki nr 543/68 do punktu nr 5, następnie po punktach nr 6-14 biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 543/68, zachodniej i północnej granicy działki nr 1025/111, północnej i wschodniej granicy działki nr 1104/115, południowo-wschodniej i południowej granicy działki nr 1103/115, południowej granicy działki nr 1025/111, północno-wschodniej granicy działki nr 1094/106 do punktu nr 15, przecina ulicę Cielmicką i dalej, poprzez punkt nr 16, biegnie północno-zachodnią granicą działek nr 1120/120 i 1067/120 do punktu nr 17, następnie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po granicy działki nr 1067/120 do punktu nr 18 i dalej, poprzez punkty nr 19-22, wschodnią granicą działki nr 1067/120 do punktu nr 22, następnie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po północnej granicy działki nr 753/120, przez punkt nr 23 do punktu nr 24, skręca w kierunku południowym po wschodniej granicy działki nr 753/120 do punktu nr 25, przecina ulicę Strefową i biegnie do punktu nr 26, dalej do punktu nr 27 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 1013/120, następnie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie poprzez punkt nr 28 po północnej granicy działek nr 437/1, 457/1, 458/1, 467/1 do punktu nr 29 położonego na granicy działki nr 468/1, załamuje się w kierunku północnym, przecina ulicę Strefową i biegnie do punktu nr 30 zlokalizowanego na południowej granicy działki nr 972/130, załamuje się w kierunku zachodnim do punktu nr 31 i następnie w kierunku północnym, po granicy działki nr 972/130 biegnie do punktu nr 32, następnie po punktach granicznych nr 33-36, północno-zachodnią granicą działek nr 972/130, 940/132 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice karta mapy 6) oraz nr 521/70, 519/52, 565/50, 563/50, 561/50 (według mapy ewidencyjnej gruntów, obręb Urbanowice k.m. 9), załamuje się w kierunku południowym po wschodniej granicy działki nr 561/50 i nr 534/39 do punktu nr 37 i dalej wzdłuż północnej granicy działki nr 534/39 do punktu nr 38, załamuje się w kierunku północnym po zachodniej granicy działki nr 575/48 do punktu nr 39, dalej skręca w kierunku wschodnim i biegnie po punktach nr 40-47, wzdłuż północnej granicy działki nr 575/48, i północno-wschodniej granicy działek nr 580/47, 587/44, 585/44, 589/34, do punktu nr 48. Następnie skręca w kierunku południowym i biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 589/34 i nr 541/34 do punktu nr 49, po czym załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie poprzez punkty nr 50-52, wzdłuż południowej granicy działek nr 541/34 i nr 543/34 do punktu nr 53 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice k.m. 9). Dalej załamuje się w kierunku południowym, przecina ulicę Strefową, biegnie do punktu nr 54 i dalej do punktu nr 55 po wschodniej granicy działki nr 453/118, następnie załamuje się w kierunku zachodnim i poprzez punkty nr 56-62 wzdłuż południowej granicy działek nr: 453/118, 460/118, 459/118, 443/118, 466/118, 465/118, 464/118, 463/118, 462/118, 455/118, 431/116, 458/1, 437/1, 438/1 (k.m. 8) oraz wschodniej, południowej i zachodniej granicy działki nr 1039/119 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice k.m. 6), zachodniej granicy działki nr 1038/119 i południowej granicy działek nr 1031/102 i 891/104 dochodzi do punktu nr 63. Następnie załamuje się w kierunku północnym, po zachodnich granicach działek nr 891/104, 946/104, 1132/104 dochodzi do punktu nr 64 i dalej po północno-zachodniej i północnej granicy działki nr 1132/104 do punktu nr 65. Następnie skręca w kierunku północnym i biegnie po wschodniej granicy działki nr 1130/104 do punktu nr 66 i dalej, przecinając ukośnie ulicę Cielmicką, biegnie do punktu nr 67, następnie załamuje się w kierunku północnym po zachodniej granicy działki nr 1094/106 i poprzez punkt nr 68 biegnie do punktu nr 69. Dalej skręca w kierunku zachodnim, po południowej granicy działek nr 1090/106, 822/70, 820/37, 818/37 do punktu nr 70, przecina drogę gminną, a następnie biegnie po punktach nr 71-80 wschodnią granicą działki nr 1193/25, 1196/25, południową granicą działki nr 1196/25, po granicach wschodniej, północnej i zachodniej działki nr 773/36 i dalej południową granicą działek nr 1195/25, 714/25 i 712/26, południową i zachodnią granicą działki nr 864/26, przecina drogę i biegnie do punktu nr 81. Dalej, po punktach nr 82-84, południowo-zachodnią i zachodnią granicą działki nr 975/16 dochodzi do punktu nr 1 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice k.m. 6). OBRĘB URBANOWICE - "ZAKŁADY ZBOŻOWE" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku wschodnim, północną granicą działek nr 1011/24, 1013/25, 1044/26, 1226/26 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice, k.m. 3) poprzez punkty nr 2 i 3 do punktu nr 4, załamuje się na południe i biegnie wschodnią granicą działek nr 1226/26 i 1228/26 poprzez punkt nr 5 do punktu nr 6, następnie załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 1228/26, 1226/26, 1044/26, 1014/25, 1012/25, 1010/24 do punktu nr 7, skręca w kierunku północnym i po granicy działek nr 1010/24 i 1011/24 dochodzi do punktu nr 1. OBRĘB URBANOWICE I OBRĘB TYCHY - "ULICA FABRYCZNA" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku południowo-wschodnim, północną granicą działek nr 2159/4, 1041/9,1040/9 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Tychy, Paprocany k.m. 2 i mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice, k.m. 6), do punktu nr 2, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i poprzez punkty nr 3-7 biegnie wschodnią granicą działek nr 1040/9, 1042/9, 1043/9 (k.m. 6), 2157/4, 2160/4 (k.m. 2 Paprocany) do punktu nr 8. Następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 2160/4, 2161/4, 2159/4, 830/5, 903/5, 902/5 do punktu nr 9 i dalej, poprzez punkt nr 10, wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr 902/5, 904/10 i 906/10 (k.m. 2 Paprocany) do punktu nr 11, po czym załamuje się w kierunku północno-wschodnim i po granicy działek nr 906/10, 907/10 i 2159/4 (k.m. 2 Paprocany) dochodzi do punktu nr 1. OBRĘB TYCHY - "TECHNOPARK" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku południowo-wschodnim północną granicą działki nr 208/69 do punktu nr 2, załamuje się na południe i po punktach nr 3-5 wzdłuż wschodniej i południowej granicy działki nr 208/69 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Tychy k.m. 13) dalej biegnie wschodnią granicą działki nr 375/13 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Tychy k. m. 9), następnie skręca w kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 377/13 (k.m. 9) do punktu granicznego nr 6. Następnie skręca na południe, biegnie po punktach nr 7-10, wzdłuż granicy wschodniej i południowej działki nr 377/13 i dalej wzdłuż wschodniej granicy działek nr 477/13, 378/13 i 476/13 (k.m. 9), po czym załamuje się ku zachodowi i biegnie po punktach nr 11-14 wzdłuż południowo-zachodniej granicy działek nr 476/13, 475/13, 509/13. Następnie biegnie po wschodniej granicy działki nr 508/13 oraz południowej granicy działek nr 508/13, 507/13 i 385/13 (k.m. 9), załamuje się na północ, biegnąc po zachodniej granicy działek nr 385/13, 372/13, 370/13 (k.m. 9) do punktu nr 15. Następnie skręca na wschód, wzdłuż północnej granicy działek nr 370/13 i 371/13 dochodzi do punktu nr 16, po czym załamuje się na północ i biegnie po punktach nr 17-20, wzdłuż wschodniej granicy działki nr 372/13 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Tychy k.m. 9), południowej, zachodniej i północnej granicy działki nr 207/69 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Tychy k.m. 13 - stan na 29.04.1999 r.), zachodniej granicy działki nr 208/69 (k.m. 13) do punktu nr 1. OBRĘB TYCHY - "ULICA PIŁSUDSKIEGO" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku południowo-wschodnim poprzez punkty nr 2 i 3 zlokalizowane na północnej granicy działki nr 4917/89 do punktu 4. Tu skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 4917/89 do punktu nr 5. Dalej biegnie w kierunku zachodnim, po południowo-wschodniej granicy działki nr 4920/89 do punktu nr 6, następnie załamuje się na północ i wzdłuż granicy działek nr 4920/89 i 4917/89 dochodzi do punktu nr 7. Tu załamuje się w kierunku zachodnim, dochodzi do punktu nr 8 i dalej biegnie w kierunku północnym wzdłuż granicy działek nr 4917/89 i 4928/89 do punktu nr 1 (k.m. 2c). OBRĘB TYCHY - "ULICA BUDOWLANYCH" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, położonego przy ulicy Budowlanych, zachodnią granicą działek nr 1544/52, 1543/52 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Tychy, k.m. 3a) w kierunku północnym poprzez punkt nr 2 do punktu nr 3, stanowiącego północno-zachodni narożnik działki nr 1543/52. Następnie załamuje się w kierunku wschodnim, dochodząc do punktu nr 4, dalej biegnie w kierunku północnym, granicą działki nr 1549/52, do punktu nr 5. Tu skręca w kierunku wschodnim i dochodzi do punktu nr 6 i poprzez punkt nr 7, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1542/52, dochodzi do punktu nr 8. Następnie załamuje się w kierunku wschodnim, biegnie wzdłuż północnej granicy działki nr 1542/52 do punktu nr 9, skręca w kierunku południowym, wzdłuż wschodniej granicy działki nr 1542/52, i poprzez punkt nr 10 dochodzi do punktu nr 11. Tu skręca w kierunku południowym, przecina działkę nr 1549/52, dochodzi do punktu nr 12 i po wschodniej granicy działki nr 1546/52 dochodzi do punktu nr 13. Następnie załamuje się w kierunku zachodnim i, biegnąc wzdłuż południowej granicy działek nr 1546/52 i 1545/52, poprzez punkty nr 14 i 15 dochodzi do punktu nr 16, gdzie skręca w kierunku południowym do punktu nr 17. Następnie załamuje się w kierunku zachodnim, biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 1544/52 do punktu nr 1. OBRĘB JAROSZOWICE - "ULICA TURYŃSKA" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku wschodnim północną granicą działki 705/20 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Jaroszowice k.m. 7) do punktu nr 2, następnie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i poprzez punkt nr 3 biegnie wschodnią granicą działki nr 705/20 do punktu nr 4. Dalej skręca na zachód i biegnie południową granicą działki nr 705/20 do punktu nr 5, leżącego na południowej granicy działki nr 705/20. Tu załamuje się w kierunku północno-wschodnim, dochodzi do punktu nr 6 leżącego na północnej granicy działki nr 705/20, gdzie skręca w kierunku południowo-wschodnim i po północnej granicy działki nr 705/20 dochodzi do punktu nr 7. Następnie skręca na północ i po granicy działki nr 705/20 dochodzi do punktu nr 1. OBRĘB URBANOWICE - "ULICA TOWAROWA I METALOWA" Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 948/45 (według mapy ewidencji gruntów, obręb Urbanowice k.m. 6) w kierunku północno-wschodnim, po granicy działki nr 948/45 do punktu nr 2. Następnie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim, biegnie po granicy działki nr 948/45 przez punkt nr 3 do punktu nr 4, dalej załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 948/1 do punktu nr 5. Tu załamuje się w kierunku północno-zachodnim i, biegnąc po południowo-zachodniej granicy działki nr 948/35, dochodzi do punktu nr 1. PODSTREFA GLIWICKA Obszary oznaczone na mapie jako: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, położone w obrębach Niepaszyce, Brzezinka, Stare Gliwice i Łabędy w północno-zachodniej części miasta Gliwice pomiędzy ulicą Kozielską, drogą krajową DK88 (DK4), ulicą Starogliwicką i ulicą Edisona. Obszar A Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 położonego w zachodnim narożniku działki nr 1/3 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 2 znajdującego się w narożniku działki nr 28 (arkusz mapy nr 8, obręb Łabędy) i w linii prostej biegnie na północ wzdłuż zachodniej granicy działek nr 28, 24, 23, 42, 22, 20, 15, 14, 1/2 (arkusz mapy 8, obręb Łabędy) do punktu granicznego nr 3, w którym skręca na wschód i biegnie do punktu granicznego nr 4, który leży na granicy działek nr 17/5 (arkusz mapy 7, obręb Łabędy) i nr 3 (arkusz mapy 8, obręb Łabędy). Następnie w punkcie granicznym nr 4 skręca na południe i biegnie dalej wzdłuż wschodniej granicy działki nr 12 (arkusz mapy 8, obręb Łabędy), następnie przecina ulicę Pokoju i dalej przechodzi przez działkę nr 17, 19 (arkusz mapy 8, obręb Łabędy), następnie przecina ulicę Klasztorną do punktu granicznego nr 5, w punkcie tym skręca w kierunku północno-wschodnim i wzdłuż krawędzi drogi i północnej granicy działki nr 1 (arkusz mapy 8, obręb Łabędy) biegnie do punktu granicznego nr 6, w którym skręca w kierunku południowo-wschodnim i przebiega wschodnią granicą działki do punktu granicznego nr 7, w którym skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie granicą działki nr 1 wzdłuż rowu do północno-wschodniego narożnika działki nr 1/16 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) oznaczonego jako punkt graniczny nr 8, w którym skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/16 do punktu przecięcia z północną granicą działki nr 1/8 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce), który został oznaczony jako punkt nr 9; w tym punkcie granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie prosto wzdłuż północnej granicy działki nr 1/8 i 1/9 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) wzdłuż drogi przez punkt graniczny nr 10 i dalej prosto do punktu granicznego nr 11. W punkcie tym granica skręca w kierunku północnym, przecinając działkę nr 3, następnie biegnie zachodnią granicą działki nr 14/4 (arkusz mapy nr 9, obręb Łabędy) do punktu granicznego nr 12; w punkcie tym skręca na zachód w kierunku punktu granicznego nr 13, a następnie skręca w kierunku północnym do punktu granicznego nr 14; tu skręca w kierunku wschodnim i biegnie do punktu granicznego nr 15, od którego przebiega w kierunku południowym do punktu granicznego nr 16; z tego punktu biegnie dalej wzdłuż wschodniej granicy działki nr 2/1 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 17, gdzie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr 2/2, 1/10 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) położonych przy ulicy Wyczółkowskiego do punktu granicznego nr 18, z którego biegnie poprzez punkty nr 19, 20 do 21 wzdłuż pasa drogowego ulicy Eiffel'a (działka nr 1/6, arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce), w punkcie tym załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/5 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) położonej przy ulicy Wyczółkowskiego do punktu granicznego nr 22, w którym skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 1/5 (arkusz mapy 7, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 23, w którym załamuje się i biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 1/1 (arkusz mapy nr 7, obręb Niepaszyce) położonej na północ od DK88 (DK4) do punktu nr 24, następnie skręca w kierunku północno-zachodnim do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar B Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 zlokalizowanego na przecięciu ulicy L. da Vinci z południowo-wschodnią granicą działki nr 1/1 (arkusz mapy 6, obręb Niepaszyce), stanowiącej pas drogowy ulicy Wyczółkowskiego, w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 2, gdzie skręca w kierunku południowo-wschodnim i dalej biegnie linią łamaną przez punkty nr 3, 4, 5, 6 do punktu granicznego nr 7, w którym skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/1 do punktu granicznego nr 8, w którym zmienia kierunek na południowy i biegnie do południowo-wschodniego narożnika działki nr 1/7 (arkusz mapy nr 6, obręb Niepaszyce) oznaczonego punktem granicznym nr 9, następnie zmienia kierunek na północno-zachodni i północno-wschodnią granicą działki nr 1/19 (ulicy L. da Vinci) zmierza do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar C Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 położonego w południowym narożniku działki nr 1/10 (arkusz mapy 6, obręb Niepaszyce) w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego nr 2, w którym skręca na północny wschód i biegnie po południowo-zachodniej granicy działek nr 4/2, 1/10 i 1/9 (arkusz mapy 6, obręb Niepaszyce) położonych przy ulicy Wyczółkowskiego, do punktu granicznego nr 3, w którym skręca na południowy wschód i biegnie po południowej granicy do wschodniego narożnika działki nr 1/18 (arkusz mapy 6, obręb Niepaszyce), oznaczonego punktem granicznym nr 4, z którego biegnie po południowo-zachodniej granicy działki nr 1/19 (arkusz mapy 6, obręb Niepaszyce) - ulicy L. da Vinci do punktu granicznego nr 5, w którym skręca na południe i biegnie do narożnika północno-wschodniego działki nr 1/4 (arkusz mapy nr 6, obręb Niepaszyce), położonej na północ od DK88 (DK4), z punktu tego dalej na północny zachód po północno-wschodniej granicy działki nr 1/4, do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar D Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 43/3 (arkusz mapy nr 5, obręb Niepaszyce) i biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr 43/3, 43/4, 78/1, 43/1 (arkusz mapy nr 5, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 2, następnie linią łamaną w kierunku południowo-wschodnim, po północno-wschodniej granicy działki nr 43/1 (arkusz mapy nr 5, obręb Niepaszyce) i nr 4/71 (arkusz mapy nr 1, obręb Stare Gliwice) do punktu granicznego nr 3, następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 4/62 (arkusz mapy nr 1, obręb Stare Gliwice) do punktu granicznego nr 4, w którym zmienia kierunek na zachodni, biegnąc wzdłuż południowej granicy działki nr 4/71 do punktu granicznego nr 5, w którym skręca na północny zachód i biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 4/71, 4/9, 4/7 (arkusz mapy nr 1, obręb Stare Gliwice) do punktu granicznego nr 6, w którym skręca na północ i dalej wzdłuż zachodniej granicy działki nr 4/7, 4/71 (arkusz mapy nr 1, obręb Stare Gliwice) do punktu granicznego nr 7, następnie przebiega wzdłuż zachodniej granicy działki nr 43/3 do punktu granicznego nr 1. Obszar E Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 położonego w punkcie przecięcia się ulicy A. Gaudiego z ulicą Wyczółkowskiego (rondo), w kierunku północno-wschodnim po południowo-wschodniej granicy działki nr 1/6 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) - ulicą Wyczółkowskiego do punktu granicznego nr 2, w punkcie tym skręca na południe i biegnie po zachodniej, południowej i wschodniej granicy działki nr 3 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 3, z którego w kierunku północno-wschodnim biegnie po południowo-wschodniej granicy działki nr 1/6 do punktu granicznego nr 4, w którym zmienia kierunek na południe i biegnie linią łamaną po granicy działki nr 1/33 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 5 i dalej na wschód po południowej granicy działki nr 1/24 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 6, w którym skręca na południowy zachód linią łamaną do punktu granicznego nr 7, następnie na zachód po południowej granicy działki nr 1/32 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 8; z punktu tego idzie na południe, po wschodniej granicy działki nr 1/30 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 9, następnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż południowej granicy działek nr 1/30, 1/29 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 10, w którym skręca na północny zachód, i biegnie po północno-wschodniej granicy działki nr 1/16 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) ulicą A. Gaudiego do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar F Zlokalizowany jest przy ulicy Kozielskiej i ulicy A. Gaudiego, a linia graniczna tego obszaru zaczyna się w południowo-wschodnim narożniku działki nr 1/36 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) w punkcie nr 1 i biegnie wzdłuż północno-zachodniej granicy działek nr 1/36, 1/37, 1/38, 1/39, 1/40, 1/41 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 2, następnie granica zakręca w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 1/41 do punktu granicznego nr 3. W punkcie tym granica skręca w kierunku południowym i linią łamaną przebiega wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 1/41 do punktu granicznego nr 4. Następnie skręca w punkcie nr 4 w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działek nr 1/41 i 1/36 do punktu granicznego nr 1. Obszar G Ograniczony jest ulicami Wyczółkowskiego, A. Gaudiego i Kozielską; linia graniczna biegnie od punktu granicznego nr 1 zlokalizowanego w punkcie przecięcia się ulicy Wyczółkowskiego z ulicą Kozielską i biegnie na północny-wschód po południowo-wschodniej granicy działki nr 1/6 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) ulicą Wyczółkowskiego do punktu granicznego nr 2, z którego biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1/16 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) ulicą A. Gaudiego do punktu granicznego nr 3 znajdującego się na przecięciu ulicy A. Gaudiego z ulicą Kozielską; z punktu tego biegnie północno-wschodnią granicą działki nr 1/3 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar H Zlokalizowany jest pomiędzy ulicami Przemyską, Gutenberga i Wyczółkowskiego, linia graniczna biegnie od punktu nr 1 zlokalizowanego we wschodnim narożniku działki nr 1/4 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) i biegnie po jej północnej granicy, następnie po wschodniej granicy działek nr 7 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce) i 4 (arkusz mapy nr 8, obręb Niepaszyce) które pokrywają się z ulicą Przemyską, aż do punktu granicznego nr 2, w którym skręca w kierunku wschodnim i biegnie przez punkty graniczne nr 3 i 4 do punktu granicznego nr 1 po południowo-wschodniej granicy działki nr 1/5 (arkusz mapy nr 9, obręb Niepaszyce). Obszar I Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 2/9 (arkusz mapy 8, obręb Niepaszyce), w kierunku północnym po zachodniej granicy działek nr 2/9, 2/8, 2/6, 2/5 (arkusz mapy nr 8, obręb Niepaszyce) do punktu granicznego nr 2, zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 2/5, gdzie skręca na wschód wzdłuż północnej granicy działki nr 2/5 do punktu granicznego nr 3, zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr 2/5, następnie skręca na południe wzdłuż wschodniej granicy działek nr 2/5, 2/6, 2/8, 2/9 wzdłuż ulicy J. Gutenberga do punktu granicznego nr 4, zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 2/9, z którego biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż ulicy Przemyskiej do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar J Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 2/11 (arkusz mapy 8, obręb Niepaszyce) w kierunku północno-zachodnim po zachodniej granicy działek nr 2/11, 2/12, 2/13, 2/14, 2/2, 1/4 (arkusz mapy 8, obręb Niepaszyce), 354/40, 353/40, 352/40, 351/40, 350/40, 347/40 (arkusz mapy 5, obręb Brzezinka) wzdłuż ulicy Gutenberga do punktu granicznego nr 2, zlokalizowanego w zachodnim narożniku działki nr 347/40 (arkusz mapy 5, obręb Brzezinka), następnie w kierunku północnym wzdłuż zachodniej granicy działek nr 347/40 i 348/40, łączy się z punktem granicznym nr 3, zlokalizowanym w północnym narożniku działki nr 348/40 (arkusz mapy 5, obręb Brzezinka), następnie biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż południowej granicy działek nr 349/40 (arkusz mapy 5, obręb Brzezinka), 1/2 i 2/17 (arkusz mapy nr 8, obręb Niepaszyce) wzdłuż DK88 (DK4) do punktu granicznego nr 4 zlokalizowanego w północnym narożniku działki nr 2/16 (arkusz mapy nr 8, obręb Niepaszyce), skąd biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 2/16 (arkusz mapy nr 8, obręb Niepaszyce) w kierunku południowym do punktu granicznego nr 5, następnie biegnie wzdłuż południowej granicy działek nr 2/15, 2/11 (arkusz mapy nr 8, obręb Niepaszyce) do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar K Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 zlokalizowanego w południowym narożniku działki nr 340/40 (arkusz mapy nr 5, obręb Brzezinka) przy ulicy J. Gutenberga, na północny zachód po granicy działki nr 340/40 do punktu granicznego nr 2, w którym skręca na północ, biegnąc po zachodniej granicy działki nr 340/40, linią łamaną, do północnego narożnika działki nr 341/40 (arkusz mapy nr 5, obręb Brzezinka) do punktu granicznego nr 3, w którym zmienia kierunek na południowy wschód i biegnie po południowo-zachodniej granicy działki nr 344/40 (arkusz mapy nr 5, obręb Brzezinka) wzdłuż DK88 (DK4) do punktu nr 4, w którym skręca w kierunku południowym i biegnie po zachodniej granicy działki nr 346/40 ulicą J. Gutenberga do wcześniej ustalonego punktu granicznego nr 1. Obszar "Pole Łabędy" położony w obrębie Przyszówka w Gliwicach-Łabędach (arkusz mapy 13 i 14 obręb Przyszówka) Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy działek nr 12/2 i 13/2, do punktu granicznego nr 2. Tu granica skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 13/2 do punktu granicznego nr 3; w tym punkcie granica skręca w kierunku północno-wschodnim i przebiega wzdłuż północno-zachodniej granicy działki nr 13/2 do punktu granicznego nr 4. W punkcie granicznym nr 4 granica skręca w kierunku północno-zachodnim, przebiegając linią łamaną wzdłuż południowej granicy działek nr 10/1 i nr 9 do punktu granicznego nr 5. Następnie granica skręca na północ do punktu granicznego nr 6. Tu granica zawraca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż północnej granicy działki nr 9 do punktu granicznego nr 7, gdzie skręca w kierunku północno-zachodnim i wzdłuż południowo-zachodniej granicy działki nr 8/1 biegnie do punktu granicznego nr 8. Następnie granica skręca w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 9. Tu granica skręca na południowy wschód i wzdłuż północno-wschodniej granicy działki nr 8/1 biegnie do punktu granicznego nr 10. Z punktu granicznego nr 10 - na południe do punktu granicznego nr 11 wzdłuż wschodniej granicy działki nr 1/43. Od punktu granicznego nr 11 granica biegnie północno-wschodnią granicą działki nr 11 oraz działki nr 12/2 do punktu granicznego nr 12 leżącego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 1/57. Następnie wzdłuż północnej granicy działki nr 1/57 i 12/2 do wcześniej określonego punktu granicznego nr 1. Obszar "Bojkowska" położony w obrębie Bojków w Gliwicach pomiędzy ulicą Bojkowską i ulicą Pszczyńską, w rejonie Kopalni Węgla Kamiennego "Gliwice", oraz po byłej fabryce domów (na karcie mapy 2 w obrębie Bojków) Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku północnym wzdłuż zachodniej granicy działek nr 179/3, 178/2 i 177/2 do punktu granicznego nr 2; dalej granica skręca w kierunku wschodnim i przechodzi linią łamaną wzdłuż północnej granicy działek nr 177/2, 181/7, 181/13, 181/27, 191, 181/17, 181/15 i 181/16 do punktu granicznego nr 3. Tu skręca w kierunku południowym i przebiega linią łamaną wzdłuż wschodniej granicy działek nr 181/16, 181/20, 254/1 i 254/3 do punktu granicznego nr 4. Dalej granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie do punktu granicznego nr 5, w którym skręca na południowy zachód i biegnie wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 906/4 do punktu granicznego nr 6. Tu granica skręca w kierunku północno-zachodnim i biegnie wzdłuż ulicy Bojkowskiej do punktu granicznego nr 7, a następnie skręca w kierunku północnym, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 246/3 do punktu granicznego nr 8. W punkcie granicznym nr 8 granica skręca w kierunku zachodnim wzdłuż południowej granicy działki nr 181/8 do punktu granicznego nr 9, gdzie skręca na północ do punktu granicznego nr 10, skąd przebiega w kierunku zachodnim wzdłuż południowej granicy działek nr 179/4 i 179/3 do punktu granicznego nr 1. Obszar Zabrze Teren nr 1 - miasto Zabrze, dzielnica Grzybowice, obręb Grzybowice Granica biegnie od punktu granicznego nr 16 na wschód poprzez punkty nr 47, 18, 504, 505, 19, 20, 44, 60, 43 i 19 do punktu nr 20, w którym załamuje się na południe i poprzez punkty nr 13, 10 i 7 dochodzi do punktu nr 3. Tu załamuje się na zachód i biegnie poprzez punkty nr 2, 1, 7, 13, 501, 6, 10, 14, 502, 5, 4, 3, 503, 56 i 2 do punktu nr 21. Następnie skręca na północ i poprzez punkty nr 77, 14 i 15 dochodzi do punktu nr 16, od którego opis rozpoczęto. Teren nr 2 - miasto Zabrze, dzielnica Grzybowice, obręb Grzybowice. Granica biegnie od punktu granicznego nr 87 na wschód, równolegle do południowej granicy działek nr 140/4 i 1275/158, przecinając kolejno punkty nr 88, 89, 90, 91, 92, 93 do punktu nr 138. Tu załamuje się na północny wschód, biegnąc wzdłuż drogi asfaltowej poprzez punkty nr 139, 140, 141 i 142 do punktu nr 143 znajdującego się na międzytorzu. Tu skręca na północny zachód i biegnie torami kolejowymi poprzez punkty nr 144, 101, 100, 99, 98 i 97 do punktu nr 373, położonego na północno-zachodnim narożniku wiaty magazynowej. W tym miejscu skręca na południowy zachód i, biegnąc wzdłuż zachodniej krawędzi ww. wiaty, poprzez punkty nr 96, 95, 94, 85 i 86 dochodzi do punktu nr 87, od którego opis rozpoczęto. PODSTREFA JASTRZĘBSKO-ŻORSKA "Pole Gołkowice" - obręb Skrzyszów Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, położonego na styku południowo-wschodniego narożnika działki nr 458/41, północno-wschodniego narożnika działki nr 527/41 oraz północno-zachodniego narożnika działki nr 439/41. Dalej biegnie wzdłuż północnej granicy działki nr 439/41 aż do północno-zachodniego narożnika tej działki, północno-wschodniego narożnika działki nr 437/41 i południowo-wschodniego narożnika działki nr 436/41, stanowiących punkt nr 2, skąd po obrysie działki nr 436/41 biegnie w kierunku północnym do punktu nr 3 i dalej przez punkt nr 4, do punktu nr 5, którym oznaczono wspólny narożnik działki nr 436/41, nr 437/41 oraz nr 434/43. Stąd granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż północnej granicy działki nr 434/43 do jej północno-wschodniego narożnika oznaczonego jako nr 6, po czym wzdłuż wschodniej granicy tej działki do punktu nr 7, będącego południowo-wschodnim narożnikiem działki nr 434/43. Tu granica przechodzi na kartę mapy 9. Na karcie mapy 9 zaznaczona jest działka nr 313/35, której północno-wschodni narożnik oznaczono nr 7 i jest on wspólny z południowo-wschodnim narożnikiem działki nr 434/43 z karty mapy 6. Na karcie mapy 9 granica przebiega od punktu nr 7 wzdłuż wschodnich granic działek nr 313/35, 315/35, 317/35, 319/43, 321/43 do południowo-wschodniego narożnika działki nr 321/43 oznaczonego nr 8, którym oznaczono również północno-wschodni narożnik działki nr 323/44, skąd biegnie wzdłuż wschodniej granicy tej działki i działki nr 325/44 do jej południowo-wschodniego narożnika oznaczonego nr 9 i dalej wzdłuż wschodniej granicy działek nr 327/44, 329/54, 331/54 i 333/54 aż do południowo-wschodniego narożnika działki nr 333/54, stanowiącego punkt nr 10, będącego też północno-wschodnim narożnikiem działki nr 335/54. Dalej biegnie wzdłuż jej południowej granicy do punktu nr 11, będącego jej narożnikiem południowym. Punkt nr 11 położony jest równocześnie na wschodniej granicy działki nr 230/31, wzdłuż fragmentu, po którym granica biegnie do punktu nr 12, będącego południowo-wschodnim narożnikiem działki nr 230/31. Dalej granica biegnie południową granicą działki nr 230/31 oraz działek nr 231/31, 232/31, 253/30, 466/30, 464/29, 462/28, 470/72 do punktu nr 13, będącego południowo-zachodnim narożnikiem działki nr 470/72. Dalej granica biegnie w kierunku południowym do punktu nr 14, który jest południowo-wschodnim narożnikiem działki nr 458/59. Dalej wzdłuż południowych granic działek nr 458/59, 456/59, 109/59, 110/59, 296/59, 295/59, 236/59, 237/59, 358/61 biegnie do południowo-zachodniego narożnika działki nr 358/61, oznaczonego jako punkt nr 15, następnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 358/61 do punktu nr 16 i wzdłuż części granicy północnej tej działki do wklęsłego narożnika, oznaczonego jako punkt nr 17. Dalej granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż zachodniej granicy działki nr 358/61 i zachodnich granic działek nr 460/72 i 355/27 do punktu nr 18, skąd wzdłuż fragmentu północnej granicy działki nr 355/27 biegnie do jej wklęsłego narożnika, oznaczonego jako punkt nr 19. Następnie granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż zachodnich granic działek nr 355/27, 353/24 i 351/24 do punktu nr 20, będącego północno-zachodnim narożnikiem działki nr 351/24. Od punktu nr 20, który jest zarazem południowo-zachodnim narożnikiem działki nr 349/23, granica biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 349/23 do punktu nr 21 i dalej do punktu nr 22 znajdującego się w zachodnim narożniku działek nr 347/23 i 345/23, po czym wzdłuż zachodniej granicy działki nr 345/23 i działek nr 343/20, 341/20 do punktu nr 23, który jest północno-zachodnim narożnikiem działki nr 341/20. Następnie granica biegnie wzdłuż zachodnich granic działek nr 449/70 i nr 339/14 do północno-zachodniego narożnika tej ostatniej oznaczonego jako punkt nr 24. Dalej granica przebiega wzdłuż północnych granic działek nr 339/14 i 447/19 do punktu nr 25, będącego północno-zachodnim narożnikiem działki nr 447/19 i jednocześnie południowo-zachodnim narożnikiem działki nr 458/41, następnie wzdłuż południowej granicy działki nr 458/41, aż do jej południowo-wschodniego narożnika stanowiącego punkt nr 1. Żory - obręb Baranowice, karty map nr 1 i 2 gmina Pawłowice, obręb Warszowice, karta mapy nr 2 Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, zlokalizowanego na północno-zachodnim narożniku działki nr 1127/55, w kierunku południowym w linii prostej przez punkty nr 2 i 3 do punktu nr 4 wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1022/32. Następnie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie przez punkt nr 42 do punktu nr 43, wzdłuż południowej granicy działek nr 768/54 i 769/54. Dalej w kierunku południowym dochodzi do punktu nr 6 wzdłuż zachodniej granicy działki nr 658/56, po czym skręca na południe i linią łamaną biegnie przez punkty nr 7, 8, 9, 10, 11 do punktu nr 12 wzdłuż zachodniej granicy działek nr 658/56, 659/56 i 819/76. Od punktu nr 12, usytuowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 819/76, biegnie na wschód linią łamaną przez punkty nr 13, 14, 15, 16, 17 do punktu nr 18, wzdłuż południowej granicy działek nr 818/76, 821/76, 823/76 i 825/77. W punkcie nr 18, stanowiącym południowy narożnik działki nr 825/77, załamuje się w kierunku północno-wschodnim, biegnąc południowo-wschodnią granicą tej działki do punktu nr 19, a dalej do punktu nr 20 wzdłuż południowo-wschodniej granicy działki nr 604/77, po czym, lekko skręcając w kierunku północnym, południowo-wschodnią granicą działki nr 603/77 biegnie do punktu nr 21. W punkcie nr 21, stanowiącym jednocześnie zachodni narożnik działki nr 1124/93, ponownie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim, po czym biegnie południową granicą działki nr 1124/93 do punktu nr 23, w którym załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkty nr 24 i 25 do punktu nr 26. Punkt nr 26 stanowi jednocześnie punkt graniczny pomiędzy gminą Pawłowice i miastem Żory. Od punktu nr 26 granica biegnie w linii prostej do północno-wschodniego narożnika działki nr 994/137 oznaczonego punktem nr 44, a następnie załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 45, 46, 47, 48, 49 i 50 wzdłuż północnej granicy działki nr 994/137. Od punktu nr 50, wzdłuż wschodniej granicy działek nr 993/137 i 992/137, biegnie linią łamaną przez punkty nr 51, 52 i 53 do punktu nr 54. Stąd biegnie w linii prostej do narożnika działki nr 761/137 oznaczonego jako punkt nr 81, następnie załamuje się na zachód i biegnie wzdłuż ulicy Pukowca linią łamaną przez punkt nr 82 do punktu nr 83. W punkcie nr 83, usytuowanym w północnym narożniku działki nr 761/137, załamuje się na południowy wschód i biegnie do punktu nr 56, potem w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 57, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 772/137, a następnie do punktu nr 88, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 992/137. Tu skręca w kierunku zachodnim i biegnie linią prostą do punktu nr 61. Następnie załamuje się w kierunku północnym i dochodzi do punktu nr 60, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 991/137. W punkcie nr 60 załamuje się na zachód i biegnie w linii prostej do punktu nr 89, położonego w północnym narożniku działki nr 1027/137. Tu załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i linią prostą, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1027/137, dochodzi do punktu nr 88. Następnie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią prostą do punktu nr 85, położonego w północnym narożniku działki nr 1025/137. W punkcie nr 85 skręca na południowy zachód, biegnąc linią łamaną łączącą punkty graniczne nr 86, 87 i 68 wzdłuż zachodnich granic działek nr 1025/137 i 1085/46. W punkcie nr 68 załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie w linii prostej przez punkty nr 69 i 70 do punktu nr 71. Granica między punktami nr 68, 69, 70, 71 przebiega wzdłuż północnej strony działki nr 1095/83. W punkcie nr 71 skręca lekko na południowy zachód i biegnie w linii prostej przez punkty nr 72, 73, 74, 75, 76, 77 do punktu nr 78, wzdłuż północnej granicy działek nr 1095/83 i 1097/83. W punkcie nr 78 usytuowanym w północno-zachodnim narożniku działki nr 1097/83 załamuje się na południe i biegnie linią łamaną przez punkty nr 79, 80 do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis. "Pole Wygoda" - Miasto Żory, obręb Folwarki i Żory A - obręb Folwarki Granica biegnie od punktu nr 1 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 709/147 w kierunku północno-wschodnim linią łamaną poprzez punkty nr 2, 3, 4, 5, 6 do punktu nr 7 skrajem pobocza ulicy Kradziejówka. Na tym odcinku graniczy z działkami nr 709/147, 1316/147, 490/147, 1398/151. W punkcie nr 7 załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią łamaną środkiem rowu odwadniającego poprzez punkty nr 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 do punktu granicznego nr 15. Na tym odcinku biegnie wzdłuż działek nr 1398/151, 495/151, 496/151, 695/151, 692/151, 332/151 i 1053/145. W punkcie nr 15 załamuje się w kierunku południowym, biegnąc w linii prostej poprzez punkt nr 16 i 17 do punktu nr 18. Na odcinku tym biegnie wzdłuż działek nr 1053/145, 1017/145, 1019/145. W punkcie nr 18 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim, przebiegając przez punkty nr 19, 20, 21, 22, 23 do punktu nr 24. Na tym odcinku biegnie wzdłuż działek nr 1021/145, 1023/145, 1027/139, 1029/139. W punkcie nr 24 załamuje się w kierunku zachodnim i linią łamaną dochodzi do punktu nr 29 poprzez punkty nr 25, 26, 27, 28. Na odcinku tym biegnie wzdłuż działek nr 1029/139, 171/138, 190/137, 330/145. W punkcie nr 29 załamuje się w kierunku północnym i w linii prostej dochodzi do punktu nr 30. Następnie załamuje się pod kątem prostym w kierunku zachodnim i w linii prostej dochodzi do punktu nr 31. Na odcinku tym graniczy z działkami nr 330/145, 1132/133, 1137/132, 1140/132, 1144/130, 1147/129, 1150/124, 1153/122, 1156/117, 1157/117, 1160/116. Dalej załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią prostą do punktu nr 32, wzdłuż działek nr 1160/116 i dalej, przecinając drogę dojazdową do działki nr 367/147, do punktu nr 33. Tam załamuje się w kierunku zachodnim, biegnąc skrajem drogi dojazdowej do punktu nr 34. Na odcinku tym biegnie wzdłuż działek nr 708/147, 707/147. W punkcie nr 37 załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż działek nr 707/147 i 709/147 w linii prostej do punktu nr 1. B - obręb Żory Granica biegnie od punktu nr 35, zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 1705/101 w kierunku wschodnim linią łamaną poprzez punkty nr 36 i 37 do punktu nr 38 wzdłuż drogi dojazdowej do pól. Na odcinku tym biegnie wzdłuż działek nr 1705/101, 1708/103, 2291/104, 2294/104, 2297/105. Następnie załamuje się na południowy zachód i linią łamaną poprzez punkty nr 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48 dochodzi do punktu nr 49. Na tym odcinku przebiega wzdłuż działek nr 2297/105, 1603/106, 2300/106. W punkcie nr 49 załamuje się w kierunku zachodnim i przebiega w linii prostej do punktu nr 50 usytuowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 2287/103. Następnie załamuje się w kierunku północnym i linią łamaną, przez punkty nr 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60 dochodzi do punktu nr 35, od którego rozpoczęto opis. Na odcinku tym przebiega wzdłuż działek nr 2287/103, 2291/104, 1708/103, 1705/101. Jastrzębie-Zdrój Jastrzębie-Zdrój. Obręb Bzie Górne, k.m. 1 - Obszar Fadom Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, stanowiącego południowo-zachodni wierzchołek działki nr 655/11, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 656/11 do punktu nr 2, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 656/11. Następnie w kierunku wschodnim, przez punkty nr 3, 4, 5 położone na północnej granicy działki nr 1384/43, do punktu nr 6 będącego północno-wschodnim wierzchołkiem działki nr 1384/43. Z punktu nr 6 biegnie w kierunku wschodnim, wzdłuż północnej granicy działki nr 1385/43 przez punkt nr 7, leżący na północnej granicy działki nr 1385/43 do punktu nr 8, będącego północno-wschodnim wierzchołkiem działki nr 1385/43. Z punktu nr 8 biegnie dalej w kierunku wschodnim do punktu nr 9, będącego południowo-wschodnim wierzchołkiem działki nr 652/43, a następnie do punktu nr 10 będącego północno-zachodnim wierzchołkiem działki nr 650/43. Z punktu nr 10 skręca w kierunku południowym, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 650/43, do punktu nr 11, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 650/43, a następnie w kierunku południowym do punktu nr 12, który jest południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 1425/43. Z punktu nr 12 biegnie w kierunku wschodnim do punktu nr 13, który jest południowo-wschodnim wierzchołkiem działki nr 1425/43. Z punktu nr 13 biegnie w kierunku północnym do punktu nr 14 będącego północno-wschodnim wierzchołkiem działki nr 1423/43 i dalej w kierunku południowym, wzdłuż wschodniej granicy działek nr 1423/43, 1410/43, 1393/43 do punktu nr 15, będącego północno-wschodnim wierzchołkiem działki nr 1310/43. Z punktu nr 15 biegnie w kierunku południowym do punktu nr 16, będącego południowo-wschodnim wierzchołkiem działki nr 1310/43, skąd skręca w kierunku zachodnim, przechodząc przez punkt nr 17, będący południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 1310/43, biegnie wzdłuż południowej granicy działek nr 1310/43 i 1361/43 do punktu nr 18, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 1361/43. Z punktu nr 18 biegnie w kierunku północnym do punktu nr 19, stanowiącego północno-wschodni wierzchołek działki nr 916/43, skąd w kierunku zachodnim dochodzi wzdłuż południowej granicy działki nr 1397/43 do punktu nr 20. Z punktu nr 20, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 1392/43, biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1392/43, na której leżą punkty nr 21 i 22, do punktu nr 23. Punkt nr 23 stanowi północno-wschodni wierzchołek działki nr 379/37. Z punktu nr 23 biegnie do punktu nr 24, będącego wspólnym wierzchołkiem działki nr 1359/27 i działki nr 1390/43. Z punktu nr 24 skręca w kierunku północnym i wzdłuż zachodniej granicy działek nr 1390/43 i 1389/43 dochodzi do punktu nr 25, po czym wzdłuż południowej granicy działki nr 1409/43 dochodzi do punktu nr 26, a następnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1409/43 do punktu nr 27 będącego północno-zachodnim wierzchołkiem działki nr 1409/43. Z punktu nr 27 biegnie w kierunku zachodnim, wzdłuż południowej granicy działki nr 1384/43 do punktu nr 28, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 1384/43, a następnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1384/43 przez punkty nr 29 i 30 dochodzi do punktu nr 31. Punkt nr 31 stanowi wspólny wierzchołek działek nr 653/43, 1383/43 i 1384/43. Z punktu nr 31 dochodzi do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. Obszar Ruptawa 1 Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, będącego północno-zachodnim wierzchołkiem strefy VI. 157-PU Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Miejskiej Jastrzębie-Zdrój, w kierunku wschodnim wzdłuż północnej granicy tej strefy VI. do punktu nr 2, a następnie w kierunku południowym do punktu nr 3, skąd dalej w kierunku wschodnim biegnie do punktu nr 4. Z punktu nr 4 granica obszaru biegnie na południe do punktu nr 5, a następnie w kierunku wschodnim do punktu nr 6. Punkty nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 wyznaczają północną granicę strefy VI. 157-PU. Z punktu nr 6, będącego północno-wschodnim wierzchołkiem strefy VI. 157-PU, biegnie w kierunku południowym do punktu nr 7, będącego południowo-wschodnim wierzchołkiem strefy VI. 157-PU oraz jednym z wierzchołków działki nr 77. Z punktu nr 7 biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż północnej granicy działki nr 77 i południowej granicy działek nr 111/36 i 112/36 do punktu nr 8, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem strefy VI. 157-PU. Następnie granica biegnie wzdłuż ulicy Żwirki i Wigury, dochodząc z powrotem do punktu nr 1. Obszar Ruptawa 2 Granica biegnie od punktu granicznego nr 1, będącego wspólnym północnym wierzchołkiem działek nr 306/36 i 212/36 i dalej w kierunku wschodnim wzdłuż północnej granicy działki nr 212/36 dochodzi do punktu nr 2, w miejscu przecięcia granicy północnej działki nr 212/36 z zachodnią granicą działki nr 307/36. Z punktu nr 2 biegnie wzdłuż zachodniej granicy działek nr 307/36 i 305/36 w kierunku południowym do punktu nr 3, będącego południowo-zachodnim wierzchołkiem działki nr 303/36, a następnie wzdłuż południowej granicy działek nr 306/36, 113/36, 112/36 do punktu nr 4, określonego linią rozgraniczającą strefy VI. 128-PU Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Miejskiej Jastrzębie-Zdrój. Z punktu nr 4 biegnie wzdłuż linii rozgraniczającej strefy VI. 128-PU, VI. 141-RO do punktu nr 5 położonego na granicy działki nr 112/36 i przeciętego linią rozgraniczającą strefy VI. 128-PU, VI. 141-RO. Z punktu nr 5 granica biegnie wzdłuż zachodniej granicy działek nr 112/36, 113/36, 306/36 do punktu nr 1. Jednostka katastralna: Jastrzębie-Zdrój, obręb: Jastrzębie-Zdrój, Moszczenica Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 stanowiącego północno-wschodni narożnik działki nr 965/68 wzdłuż jej wschodniej granicy do punktu nr 2 i dalej wzdłuż południowej granicy działki nr 965/68 do punktu nr 3. Punkt nr 3 powstał przez przecięcie południowej granicy działki nr 965/68 przez wschodnią linię istniejących zabudowań na działce nr 1162/76. Od punktu nr 3 granica biegnie na południe, przez punkt nr 4 do punktu nr 5, wzdłuż fragmentu wschodniej granicy działki nr 1162/76, gdzie skręca na zachód i biegnie fragmentem południowej granicy tej działki do punktu nr 6 i ponownie na południe wzdłuż kolejnego fragmentu wschodniej granicy działki nr 1162/76 do punktu nr 7. Punkt nr 7 jest najbardziej na południe wysuniętym wschodnim narożnikiem działki nr 1162/76. Od punktu nr 7 granica biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 1162/76 do punktu nr 8 i dalej wzdłuż południowej granicy działki nr 227/176 przez punkt nr 9 do punktu nr 10, którym oznaczono południowo-zachodni narożnik tej działki. Dalej biegnie po linii oddzielającej obręby geodezyjne: Jastrzębie-Zdrój (k.m. 1) od Moszczenicy (k.m. 7) do przecięcia ze stałym ogrodzeniem terenu kopalni od strony południowej. Dalej biegnie po linii tegoż ogrodzenia przez punkty nr 12, 13 do punktu nr 14, w którym ogrodzenie to przecina linię oddzielającą (k.m. 8 i 7) w obrębie geodezyjnym Moszczenica i dalej po linii oddzielającej te obręby do punktu nr 15, w którym przecina południową krawędź istniejącej urządzonej drogi pożarowej. Następnie wzdłuż południowej krawędzi tej drogi przez punkt nr 16 dochodzi do punktu nr 17, który leży na jej przecięciu z linią rozgraniczającą obręby geodezyjne: Moszczenica (k.m. 7) i Jastrzębie-Zdrój (k.m. 1). Dalej biegnie wzdłuż południowej i wschodniej krawędzi ww. drogi przez punkt nr 18 do punktu nr 19, w którym wschodnia krawędź drogi przecina bocznicę kolejową na działce nr 965/68 (k.m. 1 Jastrzębie-Zdrój). Teren zamyka linia od punktu nr 19, wzdłuż bocznicy kolejowej do przecięcia z północną granicą działki nr 965/68 w punkcie nr 20, dalej po fragmencie północnej granicy tej działki do punktu nr 1. Gmina Rybnik i powiat rybnicki Obszar nr 1 - "Kłokocin" - miasto Rybnik Na k.m. 1 dod. nr 1 obręb Kłokocin na styku działek nr 1891/20 oraz 2562/22 od punktu nr 1 granica przebiega prostym odcinkiem do punktu nr 2, gdzie załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 2770/20 do punktu nr 3. Tam załamuje się w kierunku północnym i wzdłuż działki nr 2772/17 przez punkt nr 4 dochodzi do punktu nr 5. Dalej przez punkt nr 6 do punktu nr 7, gdzie przechodzi na następną k.m. 2 obrębu Kłokocin, biegnąc nadal w kierunku północnym do punktu nr 9 po wschodniej części działki nr 301/35. W punkcie nr 9 załamuje się w kierunku zachodnim, biegnąc po północnej części działek nr 301/35, 303/35, 309/5 przez punkty nr 9-16. Punkt nr 16 jest punktem granicznym pomiędzy obrębem Kłokocin i Boguszowice k.m. 2, gdzie, sąsiadując z działką nr 1609/70, granica stanowi proste odcinki przechodzące przez punkty nr 16, 17. W punkcie nr 17 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie do połączenia z punktem nr 36. Od punktu nr 36 wzdłuż wschodnich granic działek nr 1186/68 i nr 1185/68 po drodze dojazdowej granicę stanowią punkty nr 36-39, gdzie granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie południową granicą działek nr 796/68, 1518/68, 1519/68, łącząc punkty nr 39-42, by dalej zmienić bieg w kierunku północnym, przechodząc przez punkty nr 42-45. Punkt nr 45 stanowi załamanie granicy terenu strefy oraz jest jednocześnie punktem granicznym obrębu Kłokocin i obrębu Gotartowice. Od punktu nr 45 do punktu nr 48 dla obrębu Boguszowice, a od punktu nr 49 do nr 57 granicę terenu stanowi linia łamana przechodząca przez te punkty i będąca granicą obrębów wyżej wymienionych. W punkcie nr 57 granica terenu zmienia kierunek na południowy i wzdłuż linii Kolei Piaskowej na obrębie Kłokocin, łącząc punkty nr 57-72, stanowi wschodnią granicę terenu strefy. Obszar nr 2 - powiat rybnicki Granica biegnie od punktu granicznego nr 2 i poprzez punkt nr 3 dochodzi do punktu nr 4 wzdłuż działki nr 4431/412, dalej biegnie przez punkt nr 5 do punktu nr 6, wzdłuż działki nr 4211/412 i dalej wzdłuż działki nr 4188/412 dochodzi do ulicy Armii Krajowej do punktu nr 7. Z punktu nr 7 biegnie wzdłuż ulicy Armii Krajowej poprzez punkty nr 8, 9 do punktu nr 10. Dalej poprzez punkty nr 11 i 12 biegnie wzdłuż ulicy Polnej do punktu nr 13, skąd dochodzi do punktu nr 2. Obszar Bielsko-Biała Obszar A - obręb 16, gmina katastralna Stare Bielsko i Dolne Przedmieście Granica biegnie od punktu granicznego nr 1 w kierunku wschodnim do punktu nr 2 północną granicą działki nr 32/13 i dalej przez punkty nr 3, 4 i 5 do punktu nr 6 północną granicą działki nr 5/10. Następnie załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty nr 7, 8, 9, 10, 11, dalej przez punkty nr 12 i 13 do punktu nr 14 wschodnią granicą działki nr 5/10, po czym załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez punkty nr 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22 i 23 do punktu nr 24 południową granicą działki nr 5/10. Następnie skręca w kierunku zachodnim i biegnie przez punkty nr 25, 26, 27 i 28 południową granicą działki nr 32/13 do punktu nr 29. Następnie załamuje się w kierunku północnym i przez punkty nr 30, 31, 32 dochodzi do punktu nr 1. Obszar A1 - obręb 17, gmina katastralna Dolne Przedmieście i Komornice Śląskie Granica biegnie w kierunku wschodnim od punktu granicznego nr 1 przez punkt nr 2 do punktu nr 3 północną granicą działki nr 2/7 i dalej do punktu granicznego nr 4 przez punkty graniczne nr 5, 6, 7, 8 i 9 do punktu granicznego nr 10 północną granicą działki nr 3564/4, gdzie granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty graniczne nr 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 do punktu granicznego nr 18 wschodnią granicą działki nr 3564/4, gdzie granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie przez punkty graniczne nr 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27 i 28 do punktu granicznego nr 29 południową granicą działki nr 3564/4 i dalej w kierunku zachodnim przez punkt graniczny nr 30 do punktu granicznego nr 31 południową granicą działki nr 2/7, gdzie granica załamuje się w kierunku północnym do punktu granicznego nr 32 i dalej przez punkty graniczne nr 33, 34 i 35 dochodzi do punktu granicznego nr 1. Obszar A3 - obręb Stare Bielsko Granica biegnie od punktu nr 1, który jest punktem granicznym miasta oraz punktem granicznym południowo-zachodnim nr 1882/11, w kierunku północnym linią prostą przez punkty nr 2, 3, 4, 5 do 6. Od punktu nr 6 biegnie w kierunku wschodnim, a następnie w kierunku północnym linią prostą poprzez punkty nr 7, 8, 9 do punktu 10. Od punktu nr 10 biegnie w kierunku wschodnim linią prostą przez punkty nr 11, 12 do punktu nr 13. W punkcie nr 13 granica załamuje się w kierunku północnym, dochodząc do punktu nr 14. W punkcie nr 14 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie linią prostą przez punkt nr 15, dochodząc do punktu nr 16, który stanowi granicę miasta i jednocześnie jest punktem granicznym północno-wschodnim nr 1753/2. Następnie granica, począwszy od punktu nr 16, zmienia kierunek na południowy i biegnie wzdłuż rzeki Wapienica linią prostą poprzez punkty nr 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29 do punktu nr 30. Od punktu nr 30 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 31, 32, 33, 34, 35, 36 do punktu nr 37, który stanowi północno-zachodni punkt graniczny nr 1882/8. Od punktu nr 37 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią prostą do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis granic. PODSTREFA SOSNOWIECKO-DĄBROWSKA "Milowice" - miasto: Sosnowiec, obręb: Sosnowiec, karty map nr: 3, 4 i 41b Granica biegnie od punktu nr 1a, będącego północno-zachodnim narożnikiem działki nr 29/1, w kierunku północno-wschodnim, północną granicą działki nr 29/1 do punktu nr 2a, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim granicą działek nr 29/1, 32/1, 33/1, 38/1 do punktu nr 3, załamuje się w kierunku północno-wschodnim północną granicą działki nr 42/5 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku południowym wschodnią granicą działek nr 42/5, 1/4 do punktu nr 5, załamuje się w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 1/4 do punktu nr 6, załamuje się w kierunku południowym wschodnią granicą działki nr 1/4 do punktu nr 7, załamuje się w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 10/1 do punktu nr 8, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działek nr 10/1, 2/2 do punktu nr 9, załamuje się w kierunku zachodnim południową granicą działek nr 2/2, 1/2 do punktu nr 10, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działki nr 1/2 do punktu nr 11, załamuje się w kierunku zachodnim linią łamaną południową granicą działki nr 1/2 do punktu nr 12, załamuje się w kierunku południowym wschodnią granicą działki nr 1/2 do punktu nr 13, załamuje się w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 1/2 do punktu nr 14, załamuje się w kierunku południowym wschodnią granicą działki nr 1/2 do punktu nr 15a, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 15b, załamuje się w kierunku zachodnim południową granicą działki nr 1/2 do punktu nr 16a, załamuje się w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 16b, załamuje się w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 1/2 do punktu nr 17a, załamuje się w kierunku wschodnim do punktu nr 17b, załamuje się w kierunku północnym do punktu nr 17c, załamuje się w kierunku zachodnim do punktu nr 18, załamuje się w kierunku północnym zachodnią granicą działek nr 1/3, 42/2, 32/1, 29/1, 28/1, 25/1, dochodząc do punktu nr 1. "Dańdówka" - miasto Sosnowiec Część Ia - obręb: Klimontów, karta mapy nr 6 Granica biegnie od punktu nr 1, będącego północno-zachodnim narożnikiem działki nr 1907/3, linią łamaną w kierunku wschodnim, północną granicą działek nr 1907/3, 1903/5, 1902/5, 1901/12, 1901/9, 1900/3, 1899/3, 1898/3, 1896/3, 1895/12, 1895/9, 1893/5, 1891/5, 1888/7, 1883/3, 1880/5, 1879/4, 1876/4, 1873/4, 1872/10, 1871/5, 1870/5, 1868/5, 1867/10, 1866/8 do punktu nr 2, załamuje się w kierunku południowym wschodnią granicą działki nr 1866/8 do punktu nr 3, załamuje się w kierunku wschodnim północną granicą działek nr 1866/8, 1864/3, 1863/12 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią łamaną wschodnią granicą działki nr 2657/1 i 2669/4 do punktu nr 5, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż południowej granicy działek nr 2669/4, 1871/6, 1872/12 i 2658/1 do punktu nr 6, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż linii łamanej zachodnią granicą działek nr 2658/1 i nr 2658/5 do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. Część Ib - obręb: Klimontów, karta mapy nr 6 Granica biegnie od punktu nr 7 będącego północno-wschodnim narożnikiem działki nr 2669/1 w kierunku wschodnim, północną granicą działki nr 2669/1 do punktu nr 8, załamuje się w kierunku południowym wschodnią granicą działki nr 2669/1 do punktu nr 9, załamuje się w kierunku wschodnim północną granicą działek nr 2669/1, 2656/1 i 2667/1 do punktu nr 10, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim linią łamaną północno-wschodnią granicą działek nr 2667/1 i 1835/1 do punktu nr 11, załamuje się w kierunku południowym linią łamaną wschodnią granicą działki nr 1835/1 do punktu nr 12, załamuje się w kierunku zachodnim linią łamaną południową granicą działek nr 1835/1, 2668/1, 1993/7, 2656/2, 1994/1 i 1995 do punktu nr 13, załamuje się w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 1995 do punktu nr 14, załamuje się w kierunku zachodnim południową granicą działek nr 1992/6 do punktu nr 15, załamuje się w kierunku północno-zachodnim linią łamaną południowo-zachodnią granicą działki nr 2658/4 do punktu nr 16, załamuje się w kierunku zachodnim południową granicą działki nr 2658/4 do punktu nr 17, załamuje się w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 2658/4 do punktu nr 18, załamuje się w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 2658/4 do punktu nr 19, załamuje się w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 2658/4 do punktu nr 20, załamuje się i biegnie wzdłuż północnej granicy działek nr 2658/4, 2658/3, 1872/14, 1871/8, 2657/3 i 2669/2 do punktu nr 21, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż linii łamanej północno-zachodnią granicą działki nr 2669/1 do punktu nr 7, od którego rozpoczęto opis. Część II - obręb: Sosnowiec, karta mapy nr 80, Klimontów, karta mapy nr 6 Granica biegnie od punktu nr 1, zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 2681/2, w kierunku zachodnim linią łamaną poprzez punkty nr 2, 3 i 4 do punktu nr 5. W punkcie nr 5 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 6 i 7 do punktu nr 8. W punkcie nr 8 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 i 18 do punktu nr 19. W punkcie nr 19 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 20, 21, 22, 23, 24 i 25 do punktu nr 26. W punkcie nr 26 granica załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 27, 28 i 29 do punktu nr 30. W punkcie nr 30 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 31, 32 i 33 do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis. "Niwka-Modrzejów" - miasto: Sosnowiec, obręb: Sosnowiec, karty map nr 127 i 133 Część 1 Granica biegnie od punktu nr 1 w kierunku północnym i północno-wschodnim, linią łamaną, przez punkty nr 2, 3, 4, 5 do punktu nr 6 i jest jednocześnie północno-zachodnią granicą działki nr 1/33. W punkcie nr 6 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i przebiega linią przez punkty nr 7, 8, 9, 10 do punktu nr 11; linia ta jest jednocześnie południowo-wschodnią granicą działki nr 1/33. W punkcie nr 11 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i przebiega linią prostą do punktu nr 12 i dalej w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 13. W punkcie nr 13 granica skręca i biegnie linią łamaną południowo-zachodnią przez punkt nr 14 do punktu nr 15. W punkcie nr 15 granica skręca w kierunku północno-zachodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22 do punktu nr 1. Linia ta stanowi jednocześnie południowo-zachodnią granicą działki nr 1/33. Część 2 Granica biegnie od punktu nr 23 znajdującego się w południowym narożniku działki nr 1/38 linią łamaną w kierunku północnym przez punkty nr 24, 25, 26, 27, 28 do punktu nr 29; linia ta jest południową granicą działki nr 1/38. Dalej od punktu nr 29 granica biegnie linią łamaną w kierunku północnym przez punkty nr 30, 31, 32, 33, 34 do punktu nr 35 i jest jednocześnie zachodnią granicą działki nr 1/38. W punkcie nr 35 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42 do punktu nr 43, będąc jednocześnie północno-zachodnią granicą działki nr 1/38. W punkcie nr 43 granica skręca w kierunku południowym i przebiega linią łamaną przez punkty nr 44 i 45 do punktu nr 46 i jest jednocześnie wschodnią granicą działki nr 1/38. W punkcie nr 46 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54 do punktu nr 55. Linia ta jest jednocześnie północno-zachodnią granicą działki nr 1/21. W punkcie nr 55 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 56, 57, 58, 59 do punktu nr 60a. W punkcie nr 60a granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i przebiega linią prostą do punktu nr 61a. Linia ta jest jednocześnie północno-wschodnią granicą działki nr 1/38. Od punktu nr 61a granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 62, 63 do punktu nr 23. Linia ta jest jednocześnie południowo-wschodnią granicą działki nr 1/38. "Kazimierz Juliusz" - miasto: Sosnowiec, obręb: Porąbka Granica biegnie od punktu nr 1 w kierunku północno-zachodnim linią łamaną przez punkt nr 2 do punktu nr 3. Linia ta stanowi południowo-zachodnią granicę działki nr 2793/23. W punkcie nr 3 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 4, 5, 6, 7, 8 do punktu nr 9. Linia ta stanowi jednocześnie północno-zachodnią granicę działki nr 1793/23. W punkcie nr 9 granica skręca i biegnie w linii prostej w kierunku wschodnim do punktu nr 10. Linia ta stanowi północną granicę działki nr 2793/23. W punkcie nr 10 granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i przebiega linią łamaną przez punkty nr 11, 12, 13 do punktu nr 14, gdzie skręca w kierunku wschodnim i biegnie w linii prostej do punktu nr 15. Linie te stanowią wschodnią granicę działki nr 2793/23. Od punktu nr 15 granica przebiega linią łamaną w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 16, 17 do punktu nr 1. Linia ta stanowi południowo-wschodnią granicę działki nr 2793/23. "Narutowicza" - miasto: Sosnowiec, obręb Sosnowiec Granica biegnie od punktu nr 1, będącego południowo-zachodnim narożnikiem działki nr 14/22a w kierunku północnym poprzez punkty nr 2 i 3 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu nr 5, załamuje się i biegnie w kierunku północnym wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 6 i 7 do punktu nr 8 zachodnią granicą działki nr 14/22a, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 9, 10, 11, 12, 13 i 14 do punktu nr 15, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 16 i 17 do punktu nr 18 wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1/29a, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 19 i 20 do punktu nr 21, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 22, 23, 24, 25, 26, 27 i 28 do punktu nr 29 północno-zachodnią granicą działki nr 1/29a, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40 i 41 do punktu nr 42 wschodnią granicą działek nr 1/29a i nr 14/22a, załamuje się i biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż południowej granicy działki nr 14/22a do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. "Bankowa" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Dąbrowa Górnicza Część I Granica biegnie od punktu nr 1 położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 4, w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 4 i południową granicą działki nr 3 do punktu nr 2, następnie załamuje się w kierunku północnym i biegnie po zachodniej granicy działki nr 3 a wschodniej granicy działki nr 5 do punktu nr 3, gdzie skręca w kierunku północno-zachodnim po południowo-zachodniej granicy działki nr 5 do punktu nr 4, gdzie załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie po północnej granicy działki nr 5 a południowej granicy działki nr 1/17 linią łamaną przez punkty nr 5, 6, 7, 8 do punktu nr 9, a następnie skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną pomiędzy punktami nr 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 do punktu nr 17 po południowo-wschodniej granicy działek nr 4 i 5 i północno-zachodniej granicy działki nr 2/3, w punkcie nr 17 załamuje się w kierunku północnym wschodnią granicą działki nr 2/3 i zachodnią granicą działki nr 4 do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis. Część II Granica biegnie od punktu nr 22, położonego w północno-wschodnim narożniku działki nr 6/5 i południową granicą działki nr 1/17, w kierunku południowym, wschodnią granicą działki nr 6/5, załamując się w kierunku wschodnim po północno-wschodniej granicy działki nr 1/12 do punktu granicznego nr 25, położonego w północno-wschodnim narożniku działki nr 1/212, gdzie granica załamuje się w kierunku południowym do punktu granicznego nr 26 po wschodniej granicy działki nr 1/12, położonego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 1/12, gdzie granica załamuje się w kierunku zachodnim do punktu granicznego nr 28 położonego w narożniku działki nr 7/1 oraz działki nr 1/12 po południowej granicy działki nr 1/12 i po południowej granicy działki nr 1/17, gdzie granica biegnie w kierunku zachodnim po południowej granicy działki nr 1/12 i północnej granicy działki nr 7/1, gdzie granica załamuje się w kierunku północnym i ponownie skręca w kierunku południowo-wschodnim po południowej granicy działki nr 1/17 i północnej granicy działki nr 6/5 do punktu granicznego nr 22, od którego opis rozpoczęto. "Zaplecze Huty Katowice" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Dąbrowa Górnicza Część I Granica biegnie od punktu nr 1, zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku ogrodzenia Huty Katowice, znajdującego się na działce nr 1/5 (karta mapy nr 117) i biegnie w kierunku południowym, zachodnią granicą części działki nr 1/5 na kartach map nr 117 i nr 120. Następnie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną, przechodząc północną częścią działki nr 1/5 (karta mapy nr 120), przecinając połączenie dwóch kart map nr 120 i nr 119, i biegnie północną częścią działki nr 3/14 na karcie mapy nr 119, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i linią łamaną biegnie zachodnią częścią działek nr 3/14 (karta mapy nr 119) i nr 1/28 (karta mapy nr 116), wzdłuż wschodnich granic działek nr 3/6 (karta mapy nr 119), 1/3 (karta mapy nr 116), 1/13 (karta mapy nr 116) dochodzi do punktu granicznego nr 14. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i, przecinając działki nr 1/28 (karta mapy nr 116), 1/5 (karta mapy nr 117) w ich północnej części, dochodzi do punktu granicznego nr 1, od którego opis rozpoczęto. Część II Granica biegnie od punktu nr 17, zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 2/29 (karta mapy 117), linią łamaną poprzez punkty nr 18, 19, 20 i 21 w kierunku północnym wschodnią granicą działki nr 2/29 do punktu nr 22, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 23 i 24 do punktu nr 25, załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 26 i 27 do punktu nr 28, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 29, 30 i 31 do punktu nr 17, od którego opis rozpoczęto. Część III Granica biegnie od punktu nr 32, będącego północno-zachodnim narożnikiem działki nr 2/24 (karta mapy nr 116), w kierunku północnym linią łamaną poprzez punkty nr 33, 34 i 35 do punktu nr 36, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 37 i 38 do punktu nr 39, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 40, 41, 42, 43a, 43b, 44, 45, 46 i 47 do punktu nr 48, załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 49a, 50a i nr 51 do punktu nr 52, załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie linią prostą do punktu nr 53, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią prostą do punktu nr 54, załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią prostą do punktu nr 56, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65 i 66 do punktu nr 32, od którego opis rozpoczęto. "Koksownia" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręby: Łosień, Strzemieszyce Małe Poniższe obręby wchodzą w skład miasta Dąbrowa Górnicza. Opisywany teren składa się z 4 części określonych kolejnymi literami alfabetu od A do E (z pominięciem B) Część A Stanowi część działki nr 1722/1 i jej granice mają następujący przebieg: Począwszy od punktu granicznego nr 1, stanowiącego zbieg granic działek nr 1722/1, 1716/3 i 1713/3, granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu granicznego nr 2 wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 1722/1 i 1713/3. W punkcie granicznym nr 2 załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu granicznego nr 3. W punkcie granicznym nr 3 granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim linią łamaną przez punkty graniczne nr 4 i 5 do punktu granicznego nr 6. W punkcie granicznym nr 6 granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu granicznego nr 7. W punkcie granicznym nr 7 załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 1, od którego opis rozpoczęto. Część C Stanowi część działek nr 1716/3 i 1726/4, a jej granice mają następujący przebieg: Część I Począwszy od punktu granicznego nr 24b, granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego nr 16. W punkcie granicznym nr 16 granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim linią łamaną poprzez punkty graniczne nr 17 i 18 do punktu granicznego nr 19. Od punktu granicznego nr 19 granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu granicznego nr 20. Od punktu granicznego nr 20 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu granicznego nr 24b, od którego opis rozpoczęto. Część II Począwszy od punktu granicznego nr 24, granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego nr 24a. W punkcie granicznym nr 24a granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 21a. Od punktu granicznego granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu granicznego nr 22. Od punktu granicznego nr 22 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim linią łamaną poprzez punkt graniczny nr 23 do punktu granicznego nr 24, od którego opis rozpoczęto. Część D Stanowi część działek nr 1716/3 i 1726/4, a jej granice mają następujący przebieg: Począwszy od punktu granicznego nr 25 granica strefy biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkt nr 26 do punktu nr 27. W punkcie granicznym nr 27 granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-wschodnim linią łamaną przez punkty graniczne nr 28, 29, 30 i 31 do punktu granicznego nr 32. Od punktu granicznego nr 32 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim południowo-wschodnią granicą działki nr 1726/4 do punktu granicznego nr 33. W punkcie granicznym nr 33 granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego nr 33a. W punkcie granicznym nr 33a granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu granicznego nr 34. Od punktu granicznego nr 34 dalej biegnie w kierunku południowo-zachodnim południowo-wschodnią granicą działki nr 1726/4 do punktu granicznego nr 35. Od punktu granicznego nr 35 dalej biegnie w kierunku południowo-zachodnim południowo-wschodnią granicą działki nr 1716/3 do punktu granicznego nr 36a. W punkcie granicznym nr 36a granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim południowo-zachodnią granicą działki nr 1716/3 do punktu granicznego nr 25, od którego opis rozpoczęto. Część E Stanowi opis działek nr 1727/1 i 1757/3 obrębu Łosień oraz nr 2206/1 i 2212/3 obrębu Strzemieszyce Małe, a jej granice mają następujący przebieg: Począwszy od punktu granicznego nr 36, granica biegnie w kierunku północno-wschodnim północno-zachodnią granicą działek nr 2212/3 i 2206/2, przez punkt graniczny nr 37 do punktu granicznego nr 38. Od punktu granicznego nr 38 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim północno-zachodnią granicą działki nr 1727/1, do punktu granicznego nr 39. W punkcie granicznym nr 39 granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty graniczne nr 40, 41 i 42 do punktu granicznego nr 43. W punkcie granicznym nr 43 granica strefy załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty graniczne nr 44 i 45 do punktu granicznego nr 46. W punkcie granicznym nr 46 załamuje się i biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty graniczne nr 47 i 48 do punktu granicznego nr 49a. W punkcie granicznym nr 49a granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty graniczne nr 56 i 57 do punktu granicznego nr 58. W punkcie granicznym nr 58 granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu granicznego nr 59. W punkcie granicznym nr 59 granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu granicznego nr 36, od którego opis rozpoczęto. "Gołonóg" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Dąbrowa Górnicza Granica biegnie od punktu nr 1 linią prostą w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 38/13 do punktu nr 2, gdzie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 3 wschodnią granicą działki nr 38/13. W punkcie nr 3 załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie do punktu nr 4 północną granicą działki nr 38/13, a następnie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 5 wschodnią granicą działki nr 38/13. W punkcie nr 5 załamuje się i biegnie w kierunku zachodnim do punktu nr 6 południową granicą działki nr 38/13, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto, południowo-zachodnią granicą działki nr 38/13. "Jamki" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Strzemieszyce Wielkie Granica biegnie od punktu nr 1 w kierunku północno-wschodnim linią łamaną przez punkt nr 2 do punktu nr 3 północną granicą obszaru. W punkcie nr 3 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 4 wschodnią granicą obszaru. W punkcie nr 4 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 5 i 6 do punktu nr 7 południową granicą obszaru. W punkcie nr 7 granica załamuje się i biegnie w kierunku północnym do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto, zachodnią granicą obszaru. "Kazdębie" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Strzemieszyce Małe Część I Granica biegnie od punktu nr 1, będącego południowym narożnikiem terenu, w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 2, załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu nr 3, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie do punktu nr 4, załamuje się w kierunku północnym i biegnie do punktu nr 5, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż linii łamanej poprzez punkty nr 7 i 8 do punktu nr 9, załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 10, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis. Część II Granica biegnie od punktu nr 11 będącego południowym narożnikiem terenu, w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 12, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż linii łamanej poprzez punkty nr 13, 14 i 15 do punktu nr 16, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do punktu nr 17, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 11, od którego rozpoczęto opis. "Łosień" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Łosień Granica biegnie od punktu nr 1, będącego południowo-wschodnim narożnikiem terenu, w kierunku zachodnim linią łamaną poprzez punkty nr 2 i 3 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż linii łamanej poprzez punkty nr 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15 i 16 do punktu nr 17, załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 18, 19 i 20 do punktu nr 21, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wzdłuż linii łamanej pomiędzy punktami nr 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28 i 29 do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis. "Tucznawa" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Tucznawa Granica biegnie od punktu nr 1, będącego południowo-zachodnim narożnikiem terenu, w kierunku północnym do punktu nr 2. W punkcie nr 2 załamuje się w kierunku wschodnim i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 3 i 4 do punktu nr 5. W punkcie nr 5 załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do punktu nr 6. W punkcie nr 6 załamuje się i biegnie linią łamaną poprzez punkty nr 7 i 8 do punktu nr 1, od którego rozpoczęto opis. "Tworzeń" - miasto: Dąbrowa Górnicza, obręb: Dąbrowa Górnicza Granica biegnie od punktu nr 1, będącego północno-zachodnim narożnikiem terenu, w kierunku wschodnim do punktu nr 2. W punkcie nr 2 załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 3. W punkcie nr 3 załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu nr 4. W punkcie nr 4 załamuje się i biegnie w kierunku północnym do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. "Siewierz" - miasto: Siewierz, obręb: Siewierz Granica biegnie od punktu nr 1, będącego północno-zachodnim narożnikiem terenu, w kierunku wschodnim do punktu nr 2. W punkcie nr 2 załamuje się w kierunku południowym i biegnie do punktu nr 3. W punkcie nr 3 załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do punktu nr 4. W punkcie nr 4 załamuje się i biegnie w kierunku północnym do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. Obszar Częstochowa Obszar przy ulicy Legionów, miasto Częstochowa, obręb nr 221, 222 Granica biegnie od punktu nr 1, zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 72/3, linią prostą w kierunku południowo-wschodnim granicą działki nr 72/3, wzdłuż działki nr 70 do punktu nr 2, w którym granica przechodzi z obrębu nr 222 do obrębu nr 221 i biegnie granicą działki nr 107/3, wzdłuż działki nr 104 do punktu nr 3, załamuje się w kierunku południowym i biegnie w linii prostej wschodnią granicą działki nr 107/3 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 107/3 do punktu nr 5, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie linią prostą zachodnią granicą działki nr 107/3 do punktu nr 6, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie w linii prostej południową granicą działki nr 107/3 do punktu nr 7, w którym granica przechodzi z obrębu nr 221 do obrębu nr 222 i biegnie w kierunku północno-zachodnim w linii prostej południową granicą działki nr 72/3 wzdłuż północnej krawędzi drogi wewnętrznej Huty Częstochowa do punktu nr 8, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie w linii prostej zachodnią granicą działki nr 72/3 i wschodnią granicą działki nr 72/1 do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. Obszar przy drodze wewnętrznej do walcowni blach grubych Granica biegnie od punktu nr 1, znajdującego się w północno-zachodnim narożniku działki nr 2/97, w linii prostej w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 2, załamuje się w kierunku wschodnim, biegnie linią prostą północną granicą działki nr 2/97 do punktu nr 3, załamuje się w kierunku południowym i biegnie wschodnią granicą działki nr 2/97 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 2/97 w linii prostej do punktu nr 5, załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie w linii prostej południowo-zachodnią granicą działki nr 2/97 do punktu nr 6, załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią prostą zachodnią granicą działki nr 2/97 do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. Obszar na terenie walcowni blach grubych Granica biegnie od punktu nr 1 znajdującego się w północnej części działki nr 16, w linii prostej w kierunku wschodnim wzdłuż południowej krawędzi drogi wewnętrznej Huty Częstochowa do punktu nr 2, załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią prostą wschodnią granicą działki nr 16 do punktu nr 3, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działki nr 16 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż wschodniej krawędzi drogi wewnętrznej Huty Częstochowa do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. Obszar przy przedłużeniu al. Pokoju Granica biegnie od punktu nr 1 znajdującego się w północno-wschodnim narożniku działki nr 2/221 k.m. 302b w kierunku południowym po granicy działki nr 2/221 do punktu nr 2, w którym załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do punktu nr 3, załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie południowo-wschodnią granicą działki nr 2/220 do punktu nr 4, załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie południową granicą działek nr 2/220 i 2/223 do punktu nr 5, załamuje się w kierunku północnym i biegnie południową granicą działki nr 2/223 do punktu nr 6, załamuje się w kierunku północnym i biegnie północną granicą działki nr 2/223 do punktu nr 7, załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie północno-wschodnią granicą działek nr 2/220 i 2/221 do punktu nr 1, od którego opis rozpoczęto. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 155, z 2000 r. Nr 71, poz. 831 i Nr 108, poz. 1148, z 2001 r. Nr 30, poz. 328 i Nr 107, poz. 1169 oraz z 2002 r. Nr 64, poz. 580, Nr 107, poz. 938 i Nr 157, poz. 1309. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 19 września 2003 r. w sprawie przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego (Dz. U. Nr 174, poz. 1685) Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, zwanego dalej "równoważnikiem", oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego. § 2. 1. Funkcjonariuszowi, któremu nie wydano w naturze przedmiotów umundurowania zasadniczego, wypłaca się równoważnik w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. W skład równoważnika wchodzi ryczałt za czyszczenie chemiczne przedmiotów umundurowania zasadniczego. 3. Równoważnik wypłaca się jednorazowo, za rok zaopatrzeniowy, który trwa od dnia 1 kwietnia danego roku do dnia 31 marca roku następnego. § 3. Funkcjonariuszowi, który w danym roku kalendarzowym, w wyniku mianowania na wyższy stopień służbowy, przeszedł do wyższego korpusu lub został mianowany ze stopnia oficera młodszego na stopień oficera starszego, wypłaca się dodatkowo, z dniem mianowania, równoważnik z tytułu uzupełnienia umundurowania, w wysokości określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Funkcjonariuszowi otrzymującemu po raz pierwszy w naturze przedmioty umundurowania zasadniczego wypłaca się równoważnik w wysokości zmniejszonej o kwotę stanowiącą roczny koszt tych przedmiotów. 2. Przedmioty umundurowania zasadniczego, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Funkcjonariuszowi otrzymującemu nieodpłatnie przedmioty umundurowania zasadniczego inne niż te, o których mowa w ust. 1, wypłaca się równoważnik w wysokości zmniejszonej o kwotę stanowiącą całkowity koszt tych przedmiotów. § 5. 1. Funkcjonariuszowi, przyjętemu do służby lub zwolnionemu ze służby w danym roku kalendarzowym, przysługuje równoważnik w wysokości proporcjonalnej do okresu, jaki pozostał do końca roku zaopatrzeniowego, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym funkcjonariusz został przyjęty lub zwolniony ze służby. 2. Funkcjonariuszowi nie przysługuje równoważnik, w przypadku korzystania z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego, za okres pełnych miesięcy korzystania z tego urlopu. § 6. Funkcjonariuszowi, oddelegowanemu do wykonywania zadań służbowych poza Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego na podstawie art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, wypłaca się kwotę przeznaczoną na zakup ubrania typu cywilnego w wysokości 2.406 zł. Przepis § 2 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 7. Funkcjonariuszowi w danym roku kalendarzowym wypłaca się tylko równoważnik albo tylko kwotę przeznaczoną na zakup ubrania typu cywilnego. § 8. Równoważnik oraz kwotę przeznaczoną na zakup ubrania typu cywilnego wypłacają komórki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego właściwe w sprawach obsługi finansowej w terminie do dnia 30 kwietnia danego roku. § 9. Uprawnienie do równoważnika oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego, w wysokości i na warunkach określonych w rozporządzeniu, przysługuje funkcjonariuszowi od dnia 1 kwietnia 2003 r. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 września 2003 r. (poz. 1685) Załącznik nr 1 RÓWNOWAŻNIK PRZYSŁUGUJĄCY FUNKCJONARIUSZOWI W ZAMIAN ZA UMUNDUROWANIE Lp.WyszczególnienieWysokość równoważnika w złotych mężczyznakobieta 1generał2.812,702.751,32 2oficer starszy2.563,502.501,90 3oficer młodszy2.511,422.449,77 4chorąży2.424,232.362,58 5podoficer2.355,252.293,60 6starszy szeregowy2.324,002.262,35 7szeregowy2.258,302.196,65 Załącznik nr 2 RÓWNOWAŻNIK PRZYSŁUGUJĄCY FUNKCJONARIUSZOWI MIANOWANEMU Z TYTUŁU UZUPEŁNIENIA UMUNDUROWANIA Lp.WyszczególnienieWysokość równoważnika w złotych 1na stopień generała804,60 2ze stopnia oficera młodszego na stopień oficera starszego432,01 3ze stopnia chorążego, podoficera i szeregowego na stopień oficera starszego471,51 4ze stopnia chorążego, podoficera i szeregowego na stopień oficera młodszego338,91 5ze stopnia podoficera i szeregowego na stopień chorążego336,91 Załącznik nr 3 PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA ZASADNICZEGO OTRZYMYWANE PRZEZ FUNKCJONARIUSZA PO RAZ PIERWSZY W NATURZE Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w latachCena jednostkowa w złKoszt całkowity w złKoszt roczny w zł 1Czapka gabardynowa wyjściowaszt.1379,3479,3426,45 2Czapka wyjściowa letniaszt.1373,8173,8124,60 3Czapka zimowaszt.1543,8843,888,78 4Czapka letniaszt.1229,7729,7714,89 5Płaszcz wyjściowy z podpinkąszt.13487,44487,44162,48 6Kurtka nieprzemakalna z podpinkąszt.13303,70303,70101,23 7Kurtka gabardynowa wyjściowaszt.13659,55659,55219,85 8Kurtka wyjściowa letniaszt.13651,90651,90217,30 9Spodnie gabardynowe wyjścioweszt.13253,01253,0184,34 10Spodnie wyjściowe letnieszt.13246,20246,2082,07 11Spodnie zimoweszt.13100,29100,2933,43 12Bluza służbowaszt.23186,48372,96124,32 13Spodnie gabardynowe służboweszt.13101,86101,8633,95 14Bluza letniaszt.24142,61285,2271,31 15Spodnie służbowe letnieszt.1388,5588,5529,52 16Sweterszt.14117,52117,5229,38 17Spódnica gabardynowa wyjściowaszt.13152,57152,5750,86 18Spódnica wyjściowa letniaszt.13145,76145,7648,59 19Spódnica gabardynowa służbowaszt.13133,22133,2244,41 20Spódnica służbowa letniaszt.1388,5588,5529,52 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) ORAZ MINISTRA ZDROWIA 2) z dnia 2 października 2003 r. w sprawie sposobu przeprowadzania przysposobienia obronnego studentów i studentek. (Dz. U. Nr 174, poz. 1686) Na podstawie art. 166a ust. 10 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205 z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Studenci i studentki, o których mowa w art. 166a ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "ustawą", składają wniosek w sprawie odbycia przysposobienia obronnego do dnia 31 października. § 2. Program przysposobienia obronnego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Szkoła wyższa zapewnia studentom i studentkom odbywającym przysposobienie obronne konsultacje udzielane przez osobę posiadającą wiedzę z zakresu objętego programem, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w szczególności przez nauczyciela akademickiego lub, za zgodą rektora, przez osobę, którą wskaże organizacja albo stowarzyszenie, o których mowa w art. 166a ust. 7 ustawy. 2. Konsultacje, o których mowa w ust. 1, przeprowadzane są dla grupy nieprzekraczającej stu osób w wymiarze co najmniej dwóch godzin w semestrze. § 4. 1. Egzamin z przysposobienia obronnego przeprowadza co najmniej dwuosobowa komisja egzaminacyjna powołana przez rektora. 2. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzi co najmniej jeden nauczyciel akademicki albo osoba, o których mowa w § 3 ust. 1. 3. Przewodniczącego komisji egzaminacyjnej wyznacza rektor. § 5. 1. Egzamin z przysposobienia obronnego, w tym egzamin poprawkowy i komisyjny, przeprowadzany jest w formie testu. 2. Zakres wiedzy objętej egzaminem, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. Egzaminy, o których mowa w § 5, dla studentów i studentek studiów wyższych zawodowych powinny być przeprowadzone do dnia 31 marca, a dla studentów i studentek jednolitych studiów magisterskich lub równorzędnych - do dnia 30 września. 2. Nieprzystąpienie lub niezdanie egzaminów z przysposobienia obronnego nie ma wpływu na zaliczenie semestru (roku studiów). § 7. W roku akademickim 2003/2004 wniosek, o którym mowa w § 1, studenci i studentki składają do dnia 20 listopada 2003 r. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu oraz Ministra Zdrowia z dnia 2 października (poz. 1686) Załącznik Nr 1 PROGRAM PRZYSPOSOBIENIA OBRONNEGO Cel kształcenia Opanowanie przez studentów i studentki podstawowej wiedzy o bezpieczeństwie narodowym, w szczególności o organizacji obrony narodowej, oraz poznanie zadań państwa, w tym sił zbrojnych, w zapewnieniu bezpieczeństwa narodowego, a także przygotowanie studentów i studentek do spełnienia przez nich powinności obronnych. Program szczegółowy 1. Tradycje kształcenia obronnego w Polsce: 1) w okresie rozbiorów; 2) w okresie II Rzeczypospolitej Polskiej; 3) po drugiej wojnie światowej. 2. Obrona narodowa w tworzeniu bezpieczeństwa Polski: 1) pojęcie i zakres bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej: a) pojęcie bezpieczeństwa, b) bezpieczeństwo jako naczelna potrzeba człowieka (narodu), c) interesy bezpieczeństwa narodowego, d) wymiary bezpieczeństwa: - podmiotowy (jednostkowy, narodowy, międzynarodowy), - przedmiotowy (wartości, środki i narzędzia, aktywność państwa), e) obrona narodowa jako dziedzina bezpieczeństwa narodowego, f) pojęcia i istota obrony narodowej, g) ewolucja pojęcia i zakresu obrony narodowej; 2) konstytucyjne i ustawowe cele, zadania i obowiązki w sferze bezpieczeństwa i obrony narodowej: a) funkcje państwa i podmiotów prawa państwowego w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej, b) jedność organizacyjna systemów bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej, c) interesy bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej w prawie polskim, d) rola organów władzy w tworzeniu bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej, e) zadania i obowiązki organów władzy i administracji, przedsiębiorców i obywateli, f) rola organizacji pozarządowych w umacnianiu bezpieczeństwa narodowego i w obronie narodowej; 3) zagrożenia bezpieczeństwa narodowego: a) pojęcie i istota zagrożeń bezpieczeństwa narodowego, b) typologia zagrożeń, c) charakterystyka zagrożeń, d) zagrożenia globalne, e) zagrożenia dla Europy, f) zagrożenia dla Polski i narodu polskiego; 4) obrona narodowa i obrona wspólna NATO: a) właściwości obrony narodowej (obrona: powszechna, państwowa, ciągła i ogólna), b) organizacja i funkcjonowanie obrony narodowej, c) charakterystyka elementów funkcjonalnych obrony narodowej, d) obrona wspólna NATO, e) zasady działania NATO, f) zakres wspólnych przedsięwzięć obronnych, g) koncepcja strategiczna NATO, h) rola państwa - członka NATO, i) interesy narodowe a sojusznicze; 5) założenia strategii bezpieczeństwa narodowego: a) pojęcie i istota strategii bezpieczeństwa narodowego, b) kształtowanie się strategii bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, c) cele i zasady polityki bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, d) przeciwdziałanie zagrożeniom zewnętrznym i wewnętrznym bezpieczeństwa narodowego; 6) stany nadzwyczajne i gotowość obronna państwa: a) pojęcie i istota stanów nadzwyczajnych i gotowości obronnej państwa, b) stan klęski żywiołowej, stan wyjątkowy i stan wojenny - zasady wprowadzania stanów nadzwyczajnych, zasady działania organów władzy publicznej, zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, c) funkcjonowanie państwa po wprowadzeniu stanów nadzwyczajnych, d) zarządzanie kryzysowe; 7) założenia strategii obrony narodowej: a) pojęcie i istota strategii obrony narodowej, b) cele i zasady strategii obronności Rzeczypospolitej Polskiej, c) system obronności państwa, d) rola organów władzy, sił zbrojnych i układu pozamilitarnego w systemie obronności Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Organizacja wojskowa Polski: 1) pojęcie systemu wojskowego oraz jego misje i zadania: a) pojęcie wojska, jego miejsce i rola w państwie, b) pojęcie i struktura systemu wojskowego państwa, c) zadania systemu wojskowego; 2) Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej w czasie pokoju, kryzysu i wojny: a) podstawowa funkcja sił zbrojnych, b) działalność pokojowa, c) reagowanie w sytuacjach kryzysowych (operacje inne niż wojna), d) udział Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych operacjach pokojowych, e) system mobilizacyjny sił zbrojnych, f) działania w operacjach sojuszniczych poza terytorium kraju i w obronie kolektywnej Polski, g) obowiązki państwa-gospodarza, h) opór na terenach okupowanych; 3) struktura organizacyjna sił zbrojnych: a) czynniki wpływające na kształt i możliwości sił zbrojnych, b) system dowodzenia, c) rola Sztabu Generalnego, d) Wojska Lądowe, e) Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej (Siły Powietrzne), f) Marynarka Wojenna, g) wojska operacyjne i terytorialny system wsparcia, h) rola okręgów wojskowych, wojewódzkich sztabów wojskowych, wojskowych komend uzupełnień i garnizonów, i) organizacja i przeznaczenie; 4) struktura organizacyjna rodzajów wojsk: a) ogólne zasady organizacji wojsk: - związki taktyczne, - oddziały i pododdziały, b) przeznaczenie, organizacja i podstawowe uzbrojenie wojsk pancernych, zmechanizowanych, desantowych, Żandarmerii Wojskowej, obrony terytorialnej, artylerii i obrony przeciwlotniczej, wojsk inżynieryjnych, chemicznych, łączności, komunikacji, logistyki, służby zdrowia, c) duszpasterstwo wojskowe; 5) służba wojskowa: a) rodzaje służby wojskowej (zawodowa, ochotnicza, obowiązek wojskowy obywateli - zasadnicza służba wojskowa i służba w rezerwie), b) organizacja funkcjonowania wojska (hierarchia, dyscyplina, porządek wojskowy, garnizon i jednostka wojskowa); 6) podstawowe pojęcia i zasady walki zbrojnej: a) pojęcie sztuki wojennej i jej części składowych: strategii, sztuki operacyjnej i taktyki; b) środki, czynniki, sposoby, rodzaje i formy walki zbrojnej, c) zasady sztuki wojennej; 7) współpraca cywilno-wojskowa: a) istota, potrzeba, formy i zakres współpracy, b) wojskowe wsparcie władz cywilnych i społeczeństwa - zasady i procedury, c) organizacja współdziałania cywilno-wojskowego. 4. Cywilna organizacja obrony narodowej: 1) misje i zadania cywilnej organizacji obrony narodowej: a) zarys rozwoju cywilnej części obrony narodowej, b) organizacja pozamilitarnej części obrony narodowej w Rzeczypospolitej Polskiej, c) zasady funkcjonowania i organizacji obrony cywilnej, świadczeń osobistych i rzeczowych oraz powszechnej samoobrony ludności; 2) zagrożenia: a) charakterystyka zagrożeń życia, mienia i środowiska, b) zasady oceny i analizy zagrożeń bezpośrednich ludności i zakładów pracy, c) podstawowe procedury postępowania wynikające z zagrożeń aktami terroryzmu biologicznego, radiacyjnego i chemicznego, d) monitoring zagrożeń niemilitarnych, e) podstawy prawne i zasady funkcjonowania społeczeństwa w czasie zagrożeń nadzwyczajnych; 3) ochrona ludności: a) sposoby ochrony ludności, b) organizacja i funkcjonowanie ochrony ludności w Polsce, c) zasady ochrony ludności w zakładach pracy i miejscu zamieszkania; 4) ratownictwo: a) krajowy system ratownictwa z uwzględnieniem przepisów prawnych, b) resortowe systemy ratownictwa (ogólne i specjalistyczne), c) społeczne (pozarządowe) systemy ratownictwa; 5) bezpieczeństwo i porządek publiczny: a) rola administracji publicznej w kształtowaniu bezpieczeństwa i porządku publicznego, b) zadania i kompetencje policji, straży miejskich (gminnych), Żandarmerii Wojskowej oraz innych służb w utrzymaniu bezpieczeństwa i porządku publicznego; 6) wsparcie cywilne sił zbrojnych: a) relacje i współpraca cywilno-wojskowa, b) zasady realizacji zadań gospodarczo-obronnych oraz świadczeń osobistych i rzeczowych, c) kształtowanie społecznego wsparcia sił zbrojnych; 7) organizacje pozarządowe w obronie narodowej: a) miejsce i zadania organizacji pozarządowych w obronie narodowej, b) zasady wykonywania zadań przez organizacje pozarządowe na rzecz obrony narodowej; 8) ochrona i obrona granicy państwowej, ważnych obiektów i instytucji: a) zasady ochrony granicy państwowej i ważnych obiektów, b) ochrona obiektów i dóbr niezbędnych do przetrwania ludności, c) ochrona dóbr kultury, d) ochrona instytucji i zakładów pracy, e) formacje ochronne; 9) zarządzanie kryzysowe w sytuacjach klęsk żywiołowych: a) istota i znaczenie zarządzania w sytuacjach kryzysowych, b) organizacja zarządzania w sytuacjach kryzysowych w Polsce, c) zasady i przedsięwzięcia zarządzania w sytuacjach kryzysowych (zakład pracy, gmina, powiat), d) zachowanie się ludzi w sytuacjach ekstremalnych. Załącznik nr 2 ZAKRES WIEDZY OBJĘTEJ EGZAMINEM Z PRZYSPOSOBIENIA OBRONNEGO Egzaminowany student powinien: 1) znać: a) pojęcie i zakres bezpieczeństwa narodowego i obronności (obrony narodowej), b) konstytucyjne i ustawowe ujęcie (regulacje) obowiązków obrony Ojczyzny, c) charakter i zakres zagrożeń bezpieczeństwa narodowego, d) ogólną organizację wojskową Polski i organizację obrony cywilnej, e) formy wypełniania obowiązków obronnych przez obywateli; 2) posiadać ogólną wiedzę o: a) założeniach strategii bezpieczeństwa i strategii obronności, b) strukturze systemu obronnego, c) strukturze sił zbrojnych, d) organizacji służby wojskowej obywateli, e) rodzajach, formach i sposobach walki zbrojnej; 3) potrafić określić: a) zagrożenia nadzwyczajne życia ludzkiego, mienia i środowiska, b) organy i instytucje organizujące ochronę ludności, c) sposoby postępowania w sytuacjach zagrożeń, d) organy i instytucje ratownictwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego; 4) wykazać orientację i ogólną znajomość zasad planowania i organizowania działań w administracji publicznej i przedsiębiorstwach, w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - szkolnictwo wyższe na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45 poz. 391 i Nr 139, poz. 1326. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 września 2003 r. w sprawie zakresu badań produktów podlegających wpisowi do rejestrów produktów (Dz. U. Nr 174, poz. 1688) Na podstawie art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres badań dodatków paszowych i materiałów paszowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, zwanych dalej "produktami". § 2. Badania, o których mowa w § 1, obejmują: 1) ustalenie tożsamości produktów i ich właściwości; 2) potwierdzenie skuteczności działania produktów; 3) potwierdzenie bezpieczeństwa produktów. § 3. Zakres badań, o których mowa w § 1, jest określony w załączniku do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 września 2003 r. (poz. 1688) ZAKRES BADAŃ, NA PODSTAWIE KTÓRYCH PRODUKTY SĄ WPISYWANE DO REJESTRÓW PRODUKTÓW Część A. Badania ustalające tożsamość produktów i ich właściwości I. Dodatki paszowe 1. Badania tożsamości dodatku paszowego ustalające: 1) jakościowy i ilościowy skład dodatku paszowego, z uwzględnieniem: substancji czynnych, innych składników, zanieczyszczeń, zróżnicowania partii; 2) postać fizyczną dodatku paszowego, rozkład wielkości cząstek, kształt cząstek, gęstość, gęstość nasypową, a w przypadku dodatku paszowego w postaci płynnej: lepkość i napięcie powierzchniowe. 2. Badania tożsamości substancji czynnej dodatku paszowego obejmujące: 1) badania budowy chemicznej lub pochodzenia ustalające: a) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie: - wzór strukturalny, - wzór cząsteczkowy, - masę cząsteczkową, b) w przypadku substancji czynnej uzyskanej w procesie fermentacji: - pochodzenie mikrobiologiczne, z uwzględnieniem: właściwości morfologicznych, fizjologicznych, genetycznych i molekularnych umożliwiających identyfikację szczepu, - modyfikację genetyczną w przypadku szczepów modyfikowanych genetycznie, c) w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów: - modyfikację genetyczną w przypadku szczepów modyfikowanych genetycznie, - właściwości umożliwiające identyfikację szczepu, w tym pochodzenie, morfologię i fizjologię szczepu, stadium wzrostu, czynniki wpływające na aktywność biologiczną dodatku paszowego oraz inne dane genetyczne, d) w przypadku dodatku paszowego z grupy enzymów: - pochodzenie biologiczne, - modyfikację genetyczną i właściwości umożliwiające identyfikację szczepu w przypadku pochodzenia mikrobiologicznego; 2) badania czystości ustalające: a) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie i enzymów: - zanieczyszczenia mikrobiologiczne, - zanieczyszczenia chemiczne, - zanieczyszczenia toksynami, - zawartość organizmów wytwarzających, b) w przypadku dodatku paszowego z grupy enzymów poza badaniami, o których mowa w lit. a, dodatkowo: - brak działania przeciwbakteryjnego substancji czynnej, w ilości występującej w paszy, - składniki nieenzymatyczne (Suma Ciał Stałych Organicznych - TOS1)), c) w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów - stałość i czystość genetyczna hodowanych szczepów; 3) badania właściwości, ustalające w szczególności: a) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie: - stałą dysocjacji (pKa), - właściwości elektrostatyczne, - punkt topnienia i punkt wrzenia, - gęstość, - prężność par, - rozpuszczalność w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, - współczynnik podziału, - widmo masowe i absorpcyjne, - widmo NMR (magnetycznego rezonansu jądrowego), - możliwą izomerię, b) w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów - właściwości związane z identyfikacją i zastosowaniem substancji czynnej, a w tym formę wegetatywną lub przetrwalnikową, liczbę jednostek formujących kolonie na 1 g, c) w przypadku dodatku paszowego z grupy enzymów: - optymalne pH, - optymalną temperaturę, - inne cechy fizykochemiczne. 3. Badania właściwości dodatku paszowego obejmujące: 1) badania właściwości fizykochemicznych, biologicznych lub technologicznych ustalające: a) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie: - wpływ czynników środowiskowych, takich jak światło, temperatura, pH, wilgotność, tlen oraz materiałów, z których wykonane są opakowania, na trwałość dodatku paszowego, - wpływ czynników fizycznych, stosowanych w procesie produkcji i przechowywania, takich jak temperatura, wilgotność, ciśnienie, czas i opakowanie, na trwałość dodatku paszowego, - produkty rozpadu lub rozkładu dodatku paszowego, powstałe w procesie produkcji i przechowywania premiksów i pasz, - okres trwałości, b) w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów - utratę aktywności biologicznej w warunkach działania czynników, o których mowa w lit. a, c) w przypadku dodatku paszowego z grupy enzymów: - produkty reakcji enzymatycznych lub chemicznych dodatku paszowego ze składnikami pasz, - produkty rozpadu dodatku paszowego powstałe w warunkach przechowywania pasz; 2) badania właściwości fizykochemicznych, biologicznych lub technologicznych dodatku paszowego, innych niż wymienione w pkt 1, ustalające: a) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie: - właściwości konieczne do uzyskania i utrzymania jednorodnych mieszanin w premiksach i paszach, - właściwości dotyczące pylenia, - właściwości elektrostatyczne, - rozpuszczalność, b) w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów i grupy enzymów - wytrzymałość na rozpad lub utratę aktywności biologicznej w środowisku przewodu pokarmowego lub in vitro; 3) badania ustalające niezgodności lub interakcje dodatku paszowego z paszami, nośnikami, dodatkami paszowymi dopuszczonymi do wytwarzania i wprowadzenia do obrotu lub produktami leczniczymi. 4. Badania dodatku paszowego ustalające jego zawartość w premiksach i paszach, wyrażoną jako: 1) zawartość substancji czynnej w premiksie lub paszy - w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie; 2) liczba jednostek formujących kolonie na 1 g - w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów; 3) liczba jednostek aktywności na 1 g - w przypadku dodatku paszowego z grupy enzymów. II. Materiały paszowe: białko uzyskiwane z mikroorganizmów należących do grup bakterii, drożdży, glonów i grzybów; produkty uboczne uzyskane w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji; aminokwasy i ich sole; hydroksyanalogi aminokwasów; niebiałkowe związki azotowe 1. Badania tożsamości mikroorganizmu należącego do grupy bakterii, drożdży, glonów lub grzybów ustalające: 1) pochodzenie; 2) cechy morfologiczne; 3) właściwości biologiczne; 4) modyfikację genetyczną, w przypadku szczepów modyfikowanych genetycznie; 5) bezpieczeństwo stosowania: a) szkodliwość, b) zdolność przeżycia poza środowiskiem do wzrostu hodowli, c) wpływ na środowisko; 6) stałość i czystość hodowanych szczepów. 2. Badania właściwości materiału paszowego ustalające: 1) właściwości fizyczne i fizykochemiczne, a w szczególności: a) budowę makroskopową i mikroskopową, b) wielkość cząstek, c) gęstość, d) ciężar właściwy, e) zdolność pochłaniania wody, f) rozpuszczalność, g) właściwości elektrostatyczne; 2) skład chemiczny: a) zawartość wody, białka surowego, tłuszczu surowego, włókna surowego, popiołu surowego, węglowodanów oraz granice zmienności tych zawartości, b) zawartość azotu ogólnego amonowego, amidowego, azotanów i azotynów, kwasów nukleinowych oraz białek, c) skład jakościowy i ilościowy aminokwasów ogólnych i wolnych oraz zasad purynowych i pirymidynowych, d) skład jakościowy i ilościowy tłuszczów ogólnych: kwasów tłuszczowych, składników niezmydlających się, barwników rozpuszczalnych w tłuszczach i fosfolipidów, e) skład frakcji węglowodanowej, f) skład jakościowy i ilościowy składników nieorganicznych, g) skład jakościowy i ilościowy witamin, h) skład jakościowy i ilościowy innych składników, w tym: - dodatków paszowych, - pozostałości substratu i rozpuszczalników, - innych potencjalnie szkodliwych pozostałości metabolizmu pożywki użytej do hodowli mikroorganizmu i procesu wytwarzania; 3) zanieczyszczenia mikrobiologiczne materiału paszowego; 4) trwałość materiału paszowego w warunkach przechowywania; 5) trwałość materiału paszowego w warunkach przechowywania pasz zawierających dany materiał paszowy. 3. Badania materiału paszowego ustalające jego zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych i dziennych dawkach pokarmowych dla zwierząt, dla których materiał paszowy jest przeznaczony, zwanych dalej "zwierzętami docelowymi". Część B. Badania potwierdzające skuteczność działania produktów I. Dodatki paszowe 1. Badania mające na celu ustalenie wpływu dodatku paszowego na cechy premiksów i mieszanek paszowych, dotyczące grup dodatków paszowych takich, jak: 1) przeciwutleniacze; 2) konserwanty; 3) substancje wiążące; 4) substancje emulgujące; 5) substancje stabilizujące; 6) substancje żelujące; 7) regulatory kwasowości; 8) mikroorganizmy; 9) enzymy. 2. Badania wpływu dodatku paszowego na produkcję zwierzęcą wykonywane na zwierzętach docelowych, w porównaniu: z ujemną grupą kontrolną (bez dodatków paszowych z grup: antybiotyków, stymulatorów wzrostu lub kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych) oraz ewentualnie z dodatnią grupą kontrolną (otrzymującą pasze zawierające dodatki paszowe już zarejestrowane o znanej skuteczności działania, według zalecanego dawkowania), ustalające: 1) w przypadku dodatku paszowego zaliczanego do grupy kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych: a) przeznaczenie, b) właściwości profilaktyczne, c) wpływ na strawność paszy i przyrost masy ciała zwierząt, d) współzależność między wzrostem zwierząt i wykorzystaniem paszy w przypadku ptaków przeznaczonych na tucz, remont kur niosek i królików, e) wpływ na zapłodnienie jaj i wylęgowość w przypadku ptaków hodowlanych; 2) w przypadku dodatku paszowego mającego wpływ na produkcję zwierzęcą, innego niż wymieniony w pkt 1, wpływ na: a) pobranie paszy, b) masę ciała, c) strawność paszy, d) jakość środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i ich wydajność, e) parametry korzystne dla zwierzęcia, środowiska, producenta lub konsumenta, inne niż wymienione w lit. a-d, f) zależność efektu od dawki. 3. Badania mające na celu ustalenie jakości zdrowotnej środków spożywczych pochodzących od zwierząt, którym podawano dodatek paszowy. 4. W przypadku grup dodatków paszowych innych niż mikroorganizmy i enzymy przeprowadza się badania ustalające wpływ dodatku paszowego na charakterystykę odchodów zwierzęcych. II. Materiały paszowe: białko uzyskiwane z mikroorganizmów należących do grup bakterii, drożdży, glonów i grzybów; produkty uboczne uzyskane w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji; aminokwasy i ich sole; hydroksyanalogi aminokwasów; niebiałkowe związki azotowe 1. Badania ustalające wartość odżywczą materiału paszowego jako źródła azotu lub białka obejmujące badania: 1) chemiczne ustalające skład aminokwasowy białka materiału paszowego; 2) biochemiczne; 3) mikrobiologiczne ustalające tempo wzrostu kolonii bakterii; 4) biologiczne przeprowadzane na zwierzętach laboratoryjnych w celu ustalenia wartości białka. 2. Badania biologiczne wykonywane na zwierzętach docelowych, w porównaniu z dodatnią grupą kontrolną, otrzymującą w paszy równoważne ilości azotu białkowego, a w przypadku zwierząt przeżuwających - azotu ogólnego, obejmujące: 1) badania mające na celu ustalenie wartości odżywczej materiału paszowego jako uzupełniającego źródła azotu, białka i energii w dawkach pokarmowych przeznaczonych dla zwierząt w różnych stanach fizjologicznych, w tym okresu wzrostu, ciąży, nieśności; 2) badania ustalające wpływ materiału paszowego na: a) wzrost zwierząt, b) strawność paszy, c) zachorowalność, d) śmiertelność; 3) badania ustalające optymalną zawartość materiału paszowego w dawkach pokarmowych; 4) badania ustalające wpływ materiału paszowego na jakość zdrowotną środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego. Część C. Badania potwierdzające bezpieczeństwo produktów I. Dodatki paszowe 1. Badania wykonywane na zwierzętach docelowych obejmujące: 1) badania tolerancji mające na celu ustalenie: a) marginesu bezpieczeństwa dodatku paszowego (tj. marginesu między maksymalnym poziomem zalecanej dawki w paszach a minimalnym poziomem powodującym niekorzystne efekty), b) ewentualnego szkodliwego wpływu na potomstwo lub zdolności rozrodcze samców lub samic, w przypadku dodatku paszowego, którego substancje czynne są określone chemicznie; 2) badania mikrobiologiczne mające na celu ustalenie bezpieczeństwa mikrobiologicznego dodatku paszowego: a) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie, które na poziomie zawartości w paszy odznaczają się właściwościami przeciwbakteryjnymi: - ustalające minimalne stężenie hamujące (MIC) dla endogennych i egzogennych bakterii chorobotwórczych i niechorobotwórczych, - badania polowe w celu monitorowania oporności bakteryjnej na dodatek paszowy, b) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie badania w zakresie zdolności dodatku paszowego do: - pobudzania oporności krzyżowej na dane antybiotyki, - selekcji opornych szczepów bakterii w warunkach polowych u zwierząt docelowych, badanie mechanizmów genetycznych przekazywania genów oporności, c) w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie badania mające na celu ustalenie wpływu dodatku paszowego: - na liczbę drobnoustrojów względnie chorobotwórczych obecnych w przewodzie pokarmowym, takich jak Enterobacteriaceae, Enterococcus i Clostridium, - na siewstwo lub wydalanie mikroorganizmów wywołujących choroby odzwierzęce, takich jak Salmonella spp, Campylobacter spp, d) w przypadku dodatku paszowego z grupy mikroorganizmów badania ustalające: - oporność krzyżową na antybiotyki stosowane w terapii, - MIC dla drobnoustrojów odznaczających się opornością chromosomową, które powstały w środowisku in vitro oraz podłoże genetyczne tej oporności, - wpływ na mikroflorę i kolonizację przewodu pokarmowego, - oporność na antybiotyki, e) w przypadku dodatku paszowego z grupy enzymów badania ustalające wpływ na mikroflorę przewodu pokarmowego, f) w przypadku substancji czynnych pochodzenia mikrobiologicznego, takich jak enzymy, badania ustalające liczbę jednostek formujących kolonie danego mikroorganizmu na 1 g; 3) badania metabolizmu i pozostałości w przypadku substancji czynnej określonej chemicznie, przeprowadzane z użyciem dodatku paszowego oznakowanego, obejmujące: a) badania metabolizmu substancji czynnych ustalające: - szybkość i wielkość wchłaniania, - rozmieszczenie, - drogi wydalania (mocz, kał, skrzela, żółć, wydychane powietrze, mleko lub jaja), - metabolity główne (> 10 %) i metabolity (< 10 %), które mogą odznaczać się działaniem toksycznym, - rozmieszczenie substancji znacznikowej w częściach jadalnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz w mleku i jajach, b) badania pozostałości dodatku paszowego ustalające: - rodzaj pozostałości (substancje czynne, metabolity, produkty rozpadu, pozostałości związane2)), które stanowią ponad 10 % wszystkich pozostałości, z uwzględnieniem metabolitów mających działanie toksyczne, w częściach jadalnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz w mleku i jajach, - zawartość pozostałości w częściach jadalnych zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz w mleku i jajach w okresie eliminacji, - tkanki docelowe3), - pozostałości substancji znacznikowej4), - tempo eliminacji pozostałości substancji znacznikowej z tkanek docelowych, mleka i jaj po wycofaniu dodatku paszowego, celem wyznaczenia właściwego okresu karencji dodatku paszowego. 2. Badania biologiczne wykonywane na zwierzętach laboratoryjnych z użyciem substancji czynnych oraz ich głównych metabolitów obejmujące: 1) badania toksykologiczne mające na celu ustalenie: a) toksyczności ostrej (nie dotyczy mikroorganizmów), b) działania genotoksycznego i mutagennego substancji czynnych, ich metabolitów i produktów rozpadu (nie dotyczy mikroorganizmów), c) krótkotrwałej toksyczności przewlekłej (co najmniej 3 miesiące) po podaniu doustnym (nie dotyczy mikroorganizmów), d) długotrwałej toksyczności przewlekłej po podaniu doustnym (dotyczy substancji czynnych określonych chemicznie), e) działania rakotwórczego substancji czynnych określonych chemicznie, f) wpływu substancji czynnych określonych chemicznie na reprodukcję, obejmujące dwa pokolenia zwierząt, g) działania teratogennego substancji czynnych określonych chemicznie, obejmujące: - badanie embriotoksyczności, - badanie toksyczności dla płodu; 2) badania metabolizmu substancji czynnej określonej chemicznie, mające na celu ustalenie ich: a) wchłaniania, b) rozmieszczenia, c) dróg wydalania, d) głównych metabolitów; 3) badania ustalające biodostępność pozostałości związanych, to jest zawartych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego; 4) inne badania toksykologiczne i farmakologiczne substancji czynnych określonych chemicznie i ich pozostałości; 5) badania ustalające poziom substancji czynnej określonej chemicznie, niepowodujący skutków negatywnych (NOEL), wyrażony w mg substancji czynnej na kg masy ciała na dobę. 3. Badania bezpieczeństwa dodatku paszowego dla konsumentów środków spożywczych pochodzących od zwierząt, u których produkty były stosowane (dotyczy substancji czynnych określonych chemicznie), mające na celu: 1) wyznaczenie wartości dopuszczalnego dziennego spożycia (ADI), wyrażonej jako ilość mg dodatku paszowego przypadająca na osobę na dobę; 2) wyznaczenie wartości Najwyższego Dopuszczalnego Stężenia Pozostałości (MRL) dodatku paszowego; 3) określenie okresu karencji dla dodatku paszowego na podstawie wartości MRL. 4. Badania toksykologiczne mające na celu ustalenie bezpieczeństwa dodatku paszowego dla pracowników zatrudnionych przy produkcji, obsłudze lub stosowaniu dodatku paszowego lub dodatku paszowego włączonego do premiksów i pasz, obejmujące: 1) skutki działania na układ oddechowy; 2) skutki działania na oczy i skórę; 3) toksyczność systemową. 5. Badania bezpieczeństwa stosowania dodatku paszowego, mające na celu ochronę środowiska glebowego i wodnego, obejmujące dwa etapy badań, w przypadku substancji czynnych określonych chemicznie: 1) etap I obejmujący badania ustalające: a) zakres wpływu na środowisko dodatku paszowego i jego metabolitów, biorąc pod uwagę wyniki badań, w szczególności: - fizykochemicznych, - mikrobiologicznych, - metabolizmu i pozostałości, b) zakres przewidywanej zawartości w nawozie oraz środowisku (PEC) glebowym i wodnym głównych pozostałości dodatku paszowego; 2) etap II przeprowadzany w przypadku wprowadzania dodatku paszowego do środowiska, mający na celu ustalenie potencjalnej akumulacji biologicznej dodatku paszowego i jego głównych metabolitów oraz wpływu dodatku paszowego na przewidywany margines bezpieczeństwa, obejmujący dwa etapy badań: a) etap IIA obejmujący badania ustalające: - zakres przewidywanej zawartości w środowisku (PEC), glebowym i wodnym, głównych pozostałości dodatku paszowego w celu stwierdzenia trwałości zmian obserwowanych w etapie I, - współzależności pomiędzy narażeniem, zawartością dodatku paszowego i jego głównych metabolitów a krótkotrwałym działaniem szkodliwym dla gatunków zwierząt innych niż docelowe oraz roślin w środowisku wodnym i glebowym, - zakres przewidywanej zawartości niepowodującej żadnych skutków (PNEC) w środowisku, b) etap IIB obejmujący szczegółowe badania ekotoksykologiczne, przeprowadzany: - w przypadku konieczności uzupełnienia wyników badań, o których mowa w lit. a, - w przypadku, gdy stosunek wartości PEC do PNEC jest wyższy od 0,1, - w przypadku wysokiej trwałości w glebie (DT 90 > 1 roku) przy stałej zawartości powyżej 10 g/kg w glebie. 6. Badań, o których mowa w ust. 5 pkt 2, nie wykonuje się w przypadku: 1) gdy budowa chemiczna dodatku paszowego i jego głównych metabolitów wskazuje, że jest on substancją fizjologiczną (witamina, substancja mineralna); 2) gdy dodatek paszowy przeznaczony jest dla zwierząt domowych; 3) środowiska glebowego, jeżeli: a) wartość PEC w przypadku łącznej zawartości głównych pozostałości dodatku paszowego w nawozie nie przekracza 100 µg/kg, b) okres połowicznego rozkładu (DT 50) głównych pozostałości w nawozie nie przekracza 30 dni lub gdy ich zawartość po rozkładzie nie przekracza 100 µg/kg, c) wartość PEC w glebie (5 cm głębokości) nie przekracza 10 µg/kg; 4) środowiska wodnego, jeżeli wartość PEC w zbiornikach wodnych lub wodach powierzchniowych nie przekracza 0,1 µg/l. II. Materiały paszowe: białko uzyskiwane z mikroorganizmów należących do grup bakterii, drożdży, glonów i grzybów; produkty uboczne uzyskane w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji; aminokwasy i ich sole; hydroksyanalogi aminokwasów; niebiałkowe związki azotowe 1. Badania biologiczne wykonywane na zwierzętach docelowych w porównaniu z ujemną grupą kontrolną, otrzymującą w paszy równoważne ilości azotu białkowego, a w przypadku zwierząt przeżuwających - azotu ogólnego, obejmujące: 1) badania tolerancji mające na celu ustalenie: a) marginesu bezpieczeństwa stosowania materiału paszowego (tj. marginesu między maksymalną zawartością w dziennej dawce pokarmowej a minimalną ilością powodującą niekorzystne efekty), b) wpływu materiału paszowego na reprodukcję i płodność zwierząt; 2) badania mikrobiologiczne obejmujące badania nad wpływem materiału paszowego na drobnoustroje flory jelitowej przewodu pokarmowego oraz zasiedlenie przewodu pokarmowego przez drobnoustroje chorobotwórcze; 3) badania laboratoryjne obejmujące badania pozostałości materiału paszowego (substrat, pożywka do hodowli, rozpuszczalniki, zanieczyszczenia) w środowiskach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz wydalinach zwierząt. 2. Badania biologiczne wykonywane na zwierzętach laboratoryjnych w porównaniu z ujemną grupą kontrolną, otrzymującą w paszy równoważne ilości azotu białkowego, a w przypadku zwierząt przeżuwających- azotu ogólnego, obejmujące: 1) badania metaboliczne lub biochemiczne materiału paszowego w organizmie zwierząt mające na celu ustalenie jego: a) wchłaniania, b) rozmieszczenia, c) metabolizmu, d) wydalania; 2) badania toksykologiczne mające na celu ustalenie: a) działania mutagennego w odniesieniu do zanieczyszczeń lub pozostałości materiału paszowego, z uwzględnieniem testów monitoringowych in vitro, b) krótkotrwałej toksyczności przewlekłej (co najmniej 3 miesiące), c) długotrwałej toksyczności przewlekłej (u szczura - co najmniej 2 lata, u myszy - co najmniej 80 tygodni), d) działania rakotwórczego, e) działania teratogennego, z uwzględnieniem badania embiotoksyczności, f) wpływu na reprodukcję i płodność, obejmujące dwa pokolenia zwierząt. 3. Badania mające na celu ustalenie bezpieczeństwa stosowania materiału paszowego dla środowiska w zależności od budowy chemicznej jego pozostałości (substratu, pożywki, rozpuszczalników i zanieczyszczeń) w wydalinach zwierząt docelowych, obejmujące badania ustalające: 1) zachowania pozostałości materiału paszowego w nawozie oraz środowisku glebowym i wodnym; 2) wpływ pozostałości materiału paszowego na organizmy i roślinność środowiska glebowego i wodnego. 4. Badania mające na celu ustalenie bezpieczeństwa stosowania materiału paszowego dla pracowników zatrudnionych przy produkcji, obsłudze lub stosowaniu materiału paszowego lub materiału paszowego włączonego do premiksów i pasz, obejmujące: 1) skutki działania na układ oddechowy; 2) skutki działania na oczy i skórę; 3) toksyczność systemową. ________ 1) TOS (%) = 100 - (% popiołu + % wody + % rozpuszczalników i/lub dodatków oraz składników). 2) Pozostałości dodatku paszowego związane stanowią frakcję pozostałości w tkance, nieposiadającą znaczenia fizykochemicznego lub biologicznego, która powstała w wyniku utworzenia wiązania kowalencyjnego metabolizmu dodatku paszowego z makromolekułami komórkowymi. 3) Tkanka docelowa jest tkanką jadalną wyselekcjonowaną w celu monitorowania łącznych pozostałości dodatku paszowego u zwierzęcia docelowego. 4) Pozostałość substancji znacznikowej jest to pozostałość, której stężenie występuje w znanym stosunku do wskaźnika, przy którym całkowite stężenie pozostałości w tkance docelowej zanika do wielkości MRL. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 10 września 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. (Dz. U. Nr 174, poz. 1689) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 80, poz. 511), 2) ustawą z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550), 3) ustawą z dnia 7 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 60, poz. 693), 4) ustawą z dnia 8 września 2000 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 86, poz. 958), 5) ustawą z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego i ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 16, poz. 167), 6) ustawą z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 81, poz. 876), 7) ustawą z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), 8) ustawą z dnia 4 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 121, poz. 1032), 9) ustawą z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), 10) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 83, poz. 758), 11) ustawą z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 139, poz. 1325) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 10 września 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 48-58 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484), które stanowią: "Art. 48. W ustawie z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z 1994 r. Nr 76, poz. 344, Nr 121, poz. 591 i Nr 133, poz. 685, z 1995 r. Nr 78, poz. 390, Nr 124, poz. 601 i Nr 132, poz. 640, z 1996 r. Nr 89, poz. 402, Nr 106, poz. 496, Nr 132, poz. 621 i Nr 139, poz. 647 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 348) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) opłaty od poręczeń i gwarancji, udzielonych przez Skarb Państwa," b) w ust. 2 w pkt 10 wyrazy "udzielonych na podstawie art. 23 i 23a" zastępuje się wyrazami "udzielonych przez Skarb Państwa na podstawie odrębnych przepisów"; 2) w art. 4 w ust. 3 w pkt 1 wyrazy "udzielonych na podstawie art. 23" zastępuje się wyrazami "i gwarancji, udzielonych przez Skarb Państwa"; 3) skreśla się art. 23 i 23a; 4) w art. 24 w pkt 2 w lit. b) wyrazy "art. 23 i 23a" zastępuje się wyrazami "odrębnych przepisów"; 5) w art. 26 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) środki na spłatę, objętych poręczeniami lub gwarancjami Skarbu Państwa, kredytów bankowych na inwestycje"; 6) w art. 27 w ust. 2 w pkt 5 wyrazy "w tym kredyt bankowy objęty poręczeniem, o którym mowa w art. 23" zastępuje się wyrazami "w tym kredyt lub pożyczka objęte poręczeniem albo gwarancją Skarbu Państwa"; 7) w art. 34 w ust. 3 w pkt 6 wyrazy "na podstawie art. 23 i 23a" zastępuje się wyrazami "przez Skarb Państwa"; 8) w art. 57 ust. 2a otrzymuje brzmienie: "2a. Nieodzyskanie w całości lub w części kwot wydatkowanych z budżetu państwa z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa nie stanowi naruszenia dyscypliny budżetowej, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, iż odzyskanie tych kwot w pełnej wysokości nie jest możliwe." Art. 49. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin (Dz. U. Nr 129, poz. 600, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 124, poz. 601 i Nr 154, poz. 794 oraz z 1996 r. Nr 149, poz. 704 i Nr 156, poz. 774) w art. 26 wprowadza się następujące zmiany: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rada Ministrów lub Minister Finansów mogą udzielać poręczeń i gwarancji wykonania zobowiązań gminy, na podstawie ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484).", 2) skreśla się ust. 2, 3) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Warunki i tryb udzielania poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy. 4. Minister Finansów może dokonywać potrąceń, z należnej gminie subwencji ogólnej, kwot należnych Skarbowi Państwa z tytułu wykonania poręczenia lub gwarancji, o których mowa w ust. 1." Art. 50. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154) w art. 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do poręczeń, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484).". Art. 51. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 i Nr 101, poz. 504, z 1996 r. Nr 59, poz. 268, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 54, poz. 349) w art. 23 skreśla się ust. 2 i oznaczenie ust. 1. Art. 52. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473 oraz z 1997 r. Nr 41, poz. 255) w art. 3 skreśla się ust. 4. Art. 53. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686 oraz z 1997 r. Nr 9, poz. 44 i Nr 28, poz. 153) w art. 17 w ust. 1 po pkt 4p dodaje się pkt 4r i 4s w brzmieniu: "4r) dochody Banku Gospodarstwa Krajowego, prowadzącego Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych, stanowiące równowartość dochodu przekazanego na ten Fundusz, 4s) dochody z tytułu wynagrodzenia prowizyjnego otrzymywanego przez Bank Gospodarstwa Krajowego na podstawie ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484)." Art. 54. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1997 r. Nr 24, poz. 119) w art. 14 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Nie nalicza się obowiązkowej opłaty rocznej od aktywów Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych utworzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego oraz od środków zgromadzonych na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w tym banku." Art. 55. W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369, Nr 121, poz. 591 i Nr 136, poz. 703 oraz z 1996 r. Nr 106, poz. 496) w art. 31 w ust. 3 skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz środki zgromadzone na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w Banku Gospodarstwa Krajowego." Art. 56. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 1995 r. Nr 13, poz. 59, z 1996 r. Nr 64, poz. 315 i Nr 89, poz. 402 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) w art. 2 w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy, poręczenia lub gwarancji udzielonych przez państwo, samorząd terytorialny lub podmioty określone w ustawie z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 79, poz. 484)." Art. 57. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy wydane na podstawie art. 23 i 23a Prawa budżetowego, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 58. W okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 1997 r. poręczenia i gwarancje Skarbu Państwa mogą być udzielane do kwoty, o której mowa w art. 8 ustawy budżetowej na rok 1997 z dnia 21 lutego 1997 r. (Dz. U. Nr 19, poz. 106)."; 2) art. 2 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 80, poz. 511), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 57 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550), który stanowi: "Art. 57. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 60, poz. 693), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 5) art. 12 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 86, poz. 958), który stanowi: "Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 6) art. 3 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego i ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 16, poz. 167), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 7) art. 2 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 81, poz. 876), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 8) art. 81 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), który stanowi: "Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 31, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2002 r., 2) art. 52 pkt 12 lit. a), art. 59, art. 62 pkt 1, art. 71 ust. 2 i art. 79, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, 3) art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 5 oraz ust. 6 i art. 10 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 31 marca 2002 r., 4) art. 50 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r., 5) art. 2 ust. 3, art. 25, art. 36 pkt 1, 2 i 4, art. 41, art. 48, art. 52 pkt 5, art. 63 pkt 1 oraz art. 80 ust. 1 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 6) art. 27 i art. 52 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 33a ust. 1 pkt 9, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 7) art. 2 ust. 1, art. 14, art. 33, art. 35, art. 46 pkt 1 i 4, art. 52 pkt 2, art. 54 oraz art. 63 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 9) art. 2 i 3 ustawy z dnia 4 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 121, poz. 1032), które stanowią: "Art. 2. Przepis art. 42a ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do kredytów zaciągniętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 10) art. 11-14 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), które stanowią: "Art. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w przypadku gdy wierzytelność główna Skarbu Państwa z tytułu wykonania umowy poręczenia zawartej do dnia 31 grudnia 1990 r. została spłacona bądź zamieniona na akcje (udziały), może umorzyć odsetki ustawowe naliczone od tej wierzytelności. Art. 12. 1. Postępowania egzekucyjne zmierzające do wyegzekwowania wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy, umarza się. 2. Egzekucję wierzytelności umorzoną na podstawie ust. 1 wszczyna się ponownie i prowadzi zgodnie z przepisami art. 44, 44a i 44b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z tym że do egzekucji tych wierzytelności nie stosuje się wymogu złożenia oświadczenia o poddaniu się egzekucji. 3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do egzekucji wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji, powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy, co do których przed tym dniem nie zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne. Art. 13. Akty wykonawcze wydane na podstawie uchylonych lub zmienionych przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich nowymi przepisami wykonawczymi, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, o ile nie są z nią sprzeczne. Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 3 - w zakresie dotyczącym art. 2d, art. 1 pkt 25 i 26, art. 6 pkt 2 oraz art. 8, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 11) art. 2 i 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 83, poz. 758), które stanowią: "Art. 2. Przepis art. 42a ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do kredytów zaciągniętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 12) art. 5 i 6 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 139, poz. 1325), które stanowią: "Art. 5. Rozporządzenie wydane na podstawie upoważnienia zmienionego w art. 1 pkt 2 niniejszej ustawy zachowuje moc do czasu wydania nowego rozporządzenia, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 września 2003 r. (poz. 1689) USTAWA z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje zasady, ogólne warunki i tryb: 1) udzielania poręczeń i gwarancji przez Skarb Państwa, tworzenia zasobu majątkowego Skarbu Państwa oraz wykonywania zobowiązań z tych tytułów; 2) udzielania poręczeń i gwarancji przez niektóre osoby prawne; 3) 1) udzielania przez Bank Gospodarstwa Krajowego poręczeń i gwarancji ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. 2. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, stanowią jedyne dopuszczalne formy, w jakich organy państwa mogą ustanawiać, w drodze umowy, odpowiedzialność majątkową Skarbu Państwa za zobowiązania innych podmiotów. 3. 2) Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1, nie mogą być udzielane w sposób sprzeczny z przepisami ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537), zwanej dalej "ustawą o pomocy publicznej dla przedsiębiorców". Art. 2. 1. 3) Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) poręczeniach udzielanych przez Skarb Państwa - należy przez to rozumieć poręczenia: a) spłaty kredytów, b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji, c) wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe, d) 4) wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych z poręczonym lub gwarantowanym przez Skarb Państwa kredytem lub emisją obligacji; 2) 5) gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa - należy przez to rozumieć gwarancje: a) spłaty kredytów, b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji, c) wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczających przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanych z poręczonym lub gwarantowanym przez Skarb Państwa kredytem lub emisją obligacji; 3) 5) poręczeniach lub gwarancjach udzielanych przez niektóre osoby prawne - należy przez to rozumieć poręczenia lub gwarancje udzielane przez niebędące bankami oraz zakładami ubezpieczeń następujące podmioty, uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania poręczeń lub gwarancji w ramach powierzonych im zadań publicznych lub w zakresie wykonywanej przez nie działalności gospodarczej: a) państwowe osoby prawne utworzone w drodze ustawy, b) spółki handlowe, w których akcje (udziały) stanowiące własność Skarbu Państwa przekraczają połowę kapitału zakładowego, c) spółdzielnie, w których wartość udziałów stanowiących własność Skarbu Państwa przekracza połowę funduszu udziałowego, d) osoby prawne, w których akcje (udziały) stanowiące własność Skarbu Państwa lub osób prawnych, o których mowa w lit. a-c, przekraczają połowę kapitału zakładowego lub funduszu udziałowego, e) fundacje, w których fundatorami są osoby prawne, o których mowa w lit. a-c; 4) 5) poręczeniach lub gwarancjach udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego - należy przez to rozumieć poręczenia lub gwarancje: a) spłaty kredytów i pożyczek, b) wykonania zobowiązań wynikających z obligacji - udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych; 5) 6) rezydencie - należy przez to rozumieć rezydenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 83, poz. 931) 7); 6) 6) nierezydencie - należy przez to rozumieć nierezydenta w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w pkt 5; 7) kredycie - należy przez to rozumieć: a) kredyt udzielony przez bank-kredytodawcę będący rezydentem 8), b) kredyt lub pożyczkę udzielone przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę będącego nierezydentem 9); 8) kredytobiorcy - należy przez to rozumieć odpowiednio kredytobiorcę lub pożyczkobiorcę będącego rezydentem 8); 9) (uchylony); 10) 9a) 11) małym lub średnim przedsiębiorcy - należy przez to rozumieć małego lub średniego przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789 i Nr 128, poz. 1176); 10) ustawie o obligacjach - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824); 11) ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych 12) - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych 12) (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844); 12) (uchylony); 13) 13) (uchylony). 13) 2. 14) Kwoty wyrażone w ustawie w euro przelicza się na walutę polską według kursu średniego, ogłoszonego w danym roku budżetowym przez Narodowy Bank Polski w Tabeli nr 1 kursów średnich. Rozdział 1a 15) Ogólne zasady udzielania poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa Art. 2a. 1. Poręczenie i gwarancja mogą być udzielane po dokonaniu analizy ryzyka wypłat przez Skarb Państwa z tytułu udzielanych poręczeń i gwarancji. 2. Poręczenia lub gwarancji nie udziela się, jeżeli z analizy, o której mowa w ust. 1, wynika, że podmiot, którego zobowiązania mają być objęte poręczeniem lub gwarancją, nie będzie w stanie wykonać tych zobowiązań. Art. 2b. 1. Poręczenie i gwarancja są, z zastrzeżeniem ust. 2, terminowe i udzielane do kwoty z góry oznaczonej. 2. W przypadku poręczenia lub gwarancji udzielanych międzynarodowej instytucji finansowej, której Rzeczpospolita Polska jest członkiem lub z którą podpisała umowę o współpracy, Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może odstąpić od wymogu, o którym mowa w ust. 1. Art. 2c. 1. Skuteczność poręczenia lub gwarancji jest uzależniona od wniesienia opłaty prowizyjnej od poręczenia lub gwarancji, z zastrzeżeniem ust. 4. 2. Opłata prowizyjna jest naliczana od objętej poręczeniem lub gwarancją kwoty zobowiązania, a w przypadku poręczeń i gwarancji udzielanych pod warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków z emisji obligacji na cel, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 4 - od kwoty zwiększenia zobowiązania Skarbu Państwa, stanowiącej różnicę między kwotą zobowiązania obejmowanego poręczeniem lub gwarancją a kwotą istniejącego zobowiązania z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób naliczania i pobierania opłaty prowizyjnej od poręczenia i gwarancji oraz wysokość tej opłaty, uwzględniając w szczególności: 1) uzależnienie wysokości opłaty prowizyjnej, z wyjątkiem opłaty od poręczeń i gwarancji udzielanych pod warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków z emisji obligacji na cele, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 3, od okresu, na który jest udzielane poręczenie lub gwarancja; 2) obniżenie wysokości opłaty prowizyjnej od poręczeń w stosunku do wysokości opłaty prowizyjnej od gwarancji; 3) obniżenie stawek opłaty prowizyjnej od poręczeń lub gwarancji, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 12 ust. 2a, oraz od poręczeń lub gwarancji udzielanych pod warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków z emisji obligacji na cele, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 3; 4) ustalenie stawek opłaty prowizyjnej od poręczeń lub gwarancji, których udzielenie nie stanowi pomocy publicznej w rozumieniu ustawy o pomocy publicznej dla przedsiębiorców, na poziomie stawek rynkowych. 4. Poręczenia i gwarancje udzielane pod warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków z emisji obligacji na cele, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, oraz poręczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1, są wolne od opłaty prowizyjnej. Art. 2d. Opłata prowizyjna od poręczenia lub gwarancji jest wpłacana na rachunek, o którym mowa w art. 30 ust. 1. Art. 2e. 1. Warunkiem udzielenia poręczenia lub gwarancji jest złożenie wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji zawierającego dane umożliwiające dokonanie analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dokumenty potwierdzające dane zawarte we wniosku, w tym zaświadczenia właściwych organów dotyczące wykonywania obowiązków publicznoprawnych podmiotów, których zobowiązania mają być objęte poręczeniem lub gwarancją. Art. 2f. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych zawartych we wniosku o udzielenie poręczenia lub gwarancji, rodzaje dokumentów dołączanych do tego wniosku oraz tryb udzielania przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancji, uwzględniając w szczególności zakres niezbędnej analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1, przy udzielaniu określonych poręczeń lub gwarancji oraz zapewnienie sprawności rozpatrywania wniosków. Rozdział 2 Poręczenia i gwarancje spłaty kredytów Art. 3. 16) 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, lub minister właściwy do spraw finansów publicznych mogą, w imieniu Skarbu Państwa, udzielać kredytodawcom poręczenia lub gwarancji spłaty części lub całości kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tym kredytem. 2. W przypadku udzielenia poręczenia lub gwarancji, o których mowa w ust. 1, może być również udzielone poręczenie lub gwarancja wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczającej przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanej z kredytem objętym poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa, jeżeli transakcja taka odpowiada standardom określonym przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów i Instrumentów Pochodnych lub Związek Banków Polskich. 3. Poręczenie lub gwarancja mogą być udzielane również bankom lub międzynarodowym instytucjom finansowym, jeżeli taki bank lub instytucja udzieliły kredytodawcy poręczenia lub gwarancji za kredytobiorcę. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych udziela poręczenia lub gwarancji, jeżeli kwota poręczenia lub gwarancji przekracza równowartość 5 000 000 euro, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2. 5. Rada Ministrów udziela poręczenia lub gwarancji, jeżeli kwota poręczenia lub gwarancji przekracza równowartość 30 000 000 euro. Art. 4. (uchylony). 17) Art. 5. 1. 18) Poręczenie i gwarancja mogą być udzielone do wysokości 60% pozostającej do spłaty kwoty kredytu objętego poręczeniem lub gwarancją oraz do wysokości 60% należnych odsetek od tej kwoty i innych kosztów bezpośrednio związanych z tym kredytem. 2. 19) Rada Ministrów może udzielić poręczenia lub gwarancji do wysokości wyższej niż określona w ust. 1 w przypadku przedsięwzięcia o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej. Art. 6. (uchylony). 20) Art. 7. 21) 1. Poręczenie lub gwarancja mogą być udzielane pod warunkiem przeznaczenia objętego nimi kredytu na finansowanie przedsięwzięć inwestycyjnych zapewniających: 1) rozwój lub utrzymanie infrastruktury; 2) rozwój eksportu dóbr i usług; 3) ochronę środowiska; 4) tworzenie nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją w ramach pomocy regionalnej; 5) wdrażanie nowych rozwiązań technicznych lub technologicznych będących wynikiem badań naukowych lub prac rozwojowych; 6) restrukturyzację przedsiębiorstw. 2. Poręczenie lub gwarancja mogą być także udzielane pod warunkiem przeznaczenia objętego nimi kredytu na: 1) finansowanie zakupu materiałów lub wyrobów gotowych, przeznaczonych na realizację przedsięwzięć polegających na wykonaniu dóbr inwestycyjnych na eksport, o wartości kontraktowej powyżej 10 000 000 euro; 2) zasilenie funduszy utworzonych, na mocy odrębnych ustaw, w Banku Gospodarstwa Krajowego, jeżeli środki przeznaczone na spłatę kredytu pochodzą ze źródeł innych niż budżet państwa, z wyłączeniem środków budżetu państwa, które zostały wydatkowane na dopłaty do kredytu objętego preferencyjnym oprocentowaniem; 3) utworzenie przez banki linii kredytowych w celu: a) finansowania przedsięwzięć inwestycyjnych jednostek samorządu terytorialnego oraz małych i średnich przedsiębiorców, b) współfinansowania programów lub projektów w ramach programów pomocowych Unii Europejskiej; 4) spłatę, objętego już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa, kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami bezpośrednio związanymi z tym kredytem. 3. Przy udzielaniu poręczenia i gwarancji, o których mowa w ust. 2 pkt 2, nie stosuje się art. 2a ust. 2. 4. Poręczenie i gwarancja, o których mowa w ust. 2 pkt 4, mogą być udzielone jednokrotnie. Art. 8. Warunkiem udzielenia poręczenia lub gwarancji jest ustanowienie przez kredytobiorcę zabezpieczenia na rzecz Skarbu Państwa, na wypadek roszczeń wynikających z tytułu wykonania obowiązków poręczyciela lub gwaranta. Art. 9. 1. 22) Wykonanie zobowiązań z tytułu poręczenia następuje na wniosek kredytodawcy w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej, po przedstawieniu przez kredytodawcę dokumentów i informacji potwierdzających brak tej zdolności. 2. 23) Przepisu ust. 1 nie stosuje się do poręczeń, o których mowa w art. 2b ust. 2 oraz w art. 7 ust. 2 pkt 2. Art. 10. (uchylony). 24) Art. 11. (uchylony). 24) Rozdział 3 Poręczenia i gwarancje wykonania zobowiązań wynikających z obligacji 25) Art. 12. 1. 26) Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych 27), lub minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) mogą udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, poręczenia lub gwarancji spełnienia przez emitenta świadczeń pieniężnych wynikających z wyemitowanych przez niego obligacji. 1a. (uchylony). 28) 2. 29) Poręczenie lub gwarancja mogą obejmować zapłatę należności głównej lub należności ubocznych albo obu tych należności. 2a. 30) W przypadku udzielenia poręczenia lub gwarancji, o których mowa w ust. 1, może być również udzielone poręczenie lub gwarancja wykonania zobowiązań wynikających z transakcji zabezpieczającej przed ryzykiem zmiany stopy procentowej lub ryzykiem walutowym, związanej z emisją obligacji objętą poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa, jeżeli transakcja taka odpowiada standardom określonym przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów i Instrumentów Pochodnych lub Związek Banków Polskich. 3. 31) Poręczenie lub gwarancja są udzielane na wniosek emitenta obligacji. 4. 32) Poręczenie lub gwarancja stanowią zabezpieczenie całkowite lub zabezpieczenie częściowe w rozumieniu ustawy o obligacjach. Art. 13. (uchylony). 33) Art. 14. 34) Poręczenie lub gwarancja mogą być udzielone pod warunkiem przeznaczenia środków pochodzących z emisji obligacji na cele określone w art. 7. Art. 15. (uchylony). 35) Art. 16. 36) Do poręczenia i gwarancji stosuje się odpowiednio art. 3 ust. 4 i 5, art. 5 oraz art. 8. Art. 17. 1. 37) W przypadku gdy liczba nabywców obligacji objętych poręczeniem lub gwarancją jest wyższa niż 15, wykonanie zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji następuje na wniosek i za pośrednictwem banku-reprezentanta w rozumieniu przepisów ustawy o obligacjach. 2. Bank-reprezentant obowiązany jest do składania ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych 27) oświadczeń i zawiadomień, o których mowa w art. 34 pkt 3 i 4 oraz art. 35 ust. 1 ustawy o obligacjach. Art. 18. (uchylony). 38) Rozdział 4 (uchylony). 39) Rozdział 5 Poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe Art. 23. 1. 40) Rada Ministrów może udzielać, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w imieniu Skarbu Państwa, nierezydentom 9) poręczeń wypłaty odszkodowania z tytułu zniszczenia, uszkodzenia lub kradzieży nieubezpieczonych eksponatów, których właścicielami lub uprawnionymi posiadaczami są te osoby, jeżeli eksponaty te składają się na wystawę artystyczną, organizowaną w Rzeczypospolitej Polskiej, a ich łączna wartość przekracza równowartość 500 000 euro. 2. Poręczenie jest udzielane na wniosek organizatora wystawy. 3. (uchylony). 41) Art. 24. (uchylony). 42) Rozdział 6 Zasady tworzenia zasobu majątkowego przeznaczonego na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa Art. 25. 1. Tworzy się zasób majątkowy Skarbu Państwa, zwany dalej "zasobem", przeznaczony na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa. 2. Na zasób składają się, wyodrębnione zgodnie z art. 26 ust. 4, akcje i udziały w spółkach stanowiące własność Skarbu Państwa. 3. Zasób powiększają akcje i udziały uzyskane w wyniku dochodzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 27), w imieniu Skarbu Państwa, wierzytelności z tytułu udzielonych poręczeń lub gwarancji. 4. 43) Uprawnienia wynikające z akcji i udziałów, o których mowa w ust. 3, wykonuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa. Art. 26. 1. Łączna wartość akcji (udziałów) podlegających wyodrębnieniu w danym roku powinna wynosić nie mniej niż 0,5% łącznej kwoty poręczeń i gwarancji udzielonych w roku poprzednim, z zastrzeżeniem ust. 2. 1a. 44) Do ustalenia łącznej kwoty poręczeń i gwarancji, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do poręczenia i gwarancji, o których mowa w art. 2b ust. 2, przyjmuje się wartość kredytu powiększoną o skumulowane odsetki za okres spłaty w zakresie, w jakim kredyt oraz odsetki są objęte poręczeniem lub gwarancją. 2. Łączna wartość akcji (udziałów) składających się na zasób nie może przekroczyć 15% łącznej wartości wszystkich zobowiązań wynikających z udzielonych poręczeń i gwarancji według stanu na koniec ubiegłego roku. 3. Dla potrzeb wyodrębnienia, o którym mowa w ust. 1, wartość akcji ustala się na podstawie ich wartości rynkowej; wartość akcji niebędących przedmiotem obrotu publicznego oraz udziałów ustala się na podstawie wartości księgowej spółki. 4. 45) Rada Ministrów wyodrębnia, na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa 46), uzgodniony z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych 27), w drodze rozporządzenia, do dnia 30 czerwca każdego roku, akcje lub udziały, o których mowa w art. 25 ust. 2, oraz określa ich liczbę i łączną wartość, zgodnie z ust. 3. 5. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa 46) może wycofywać z zasobu akcje lub udziały, o których mowa w art. 25 ust. 2, zastępując je jednocześnie akcjami lub udziałami o łącznej wartości odpowiadającej łącznej wartości wycofanych akcji lub udziałów. Art. 27. 47) Środki uzyskane ze zbycia akcji (udziałów) składających się na zasób mogą być przeznaczone jedynie na zaspokojenie roszczeń z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa. Art. 28. 1. 48) Akcje i udziały składające się na zasób zbywa, z zastrzeżeniem ust. 1a, Bank Gospodarstwa Krajowego na zlecenie ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa wydane w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych. 1a. 49) Akcje składające się na zasób, dopuszczone do publicznego obrotu na rynku regulowanym, zbywa minister właściwy do spraw Skarbu Państwa na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2. O zbyciu akcji (udziałów) Bank Gospodarstwa Krajowego zawiadamia ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa 46) oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych 27). 2a. 50) O zbyciu akcji, o których mowa w ust. 1a, minister właściwy do spraw Skarbu Państwa niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 3. 51) Do zbywania akcji (udziałów) składających się na zasób nie stosuje się przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych 12) oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493 i Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 106, poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 4, poz. 26 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 240, poz. 2055). 4. Z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, Bank Gospodarstwa Krajowego otrzymuje prowizję w wysokości określonej przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa 46) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych 27), nie wyższą jednak niż 1% dochodu uzyskanego ze zbycia akcji (udziałów). Rozdział 7 Ustalanie limitu i wykonywanie zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa Art. 29. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) wykonuje, ze środków budżetu państwa, zobowiązania z tytułu udzielonych przez Skarb Państwa poręczeń lub gwarancji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) wykonuje zobowiązania z tytułu poręczeń lub gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa także ze środków zgromadzonych na rachunku rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa w Banku Gospodarstwa Krajowego. 3. Gospodarka finansowa środkami gromadzonymi na rachunku, o którym mowa w ust. 2, prowadzona jest przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych 27), w imieniu Skarbu Państwa, na zasadach określonych w przepisach ustawy. Art. 30. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) otworzy w Banku Gospodarstwa Krajowego rachunek rezerw poręczeniowych i gwarancyjnych Skarbu Państwa. 2. Na rachunku, o którym mowa w ust. 1, gromadzone są: 1) przychody ze sprzedaży akcji i udziałów, o których mowa w art. 25; 2) odsetki z tytułu oprocentowania środków zgromadzonych na tym rachunku; 3) 52) opłaty prowizyjne, o których mowa w art. 2c ust. 1. 3. Środki gromadzone na rachunku, o którym mowa w ust. 1, przeznaczane są na: 1) wykonywanie zobowiązań z tytułu poręczeń lub gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa; 2) pokrycie kosztów dochodzenia wierzytelności Skarbu Państwa powstałych z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji; 3) zapłatę prowizji, o której mowa w art. 28 ust. 4. Art. 31. 53) 1. Łączną kwotę, do wysokości której mogą być udzielane przez Skarb Państwa poręczenia i gwarancje, określa ustawa budżetowa, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa udzielonych na wykonanie zobowiązań objętych już poręczeniem lub gwarancją Skarbu Państwa, w zakresie, w jakim nie powoduje to zwiększenia zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji. Rozdział 8 Udzielanie poręczeń i gwarancji przez niektóre osoby prawne Art. 32. 54) Do poręczeń i gwarancji udzielanych przez niektóre osoby prawne stosuje się art. 2b ust. 1 oraz odpowiednio przepis art. 8. Art. 33. 1. 55) Osoby prawne wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 3 mogą udzielać poręczenia lub gwarancji do wysokości nie wyższej niż 60% wartości kapitałów (funduszy) własnych, określonych według stanu na koniec roku obrotowego poprzedzającego udzielenie poręczenia lub gwarancji, z zastrzeżeniem że kwota poręczenia lub gwarancji udzielanych za zobowiązania określonego podmiotu nie może przekroczyć 20% wartości tych kapitałów (funduszy). 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) może wyrazić zgodę na udzielanie poręczeń lub gwarancji do wysokości wyższej niż określona w ust. 1 lub ustalić w inny sposób niż określony w ust. 1 dopuszczalną łączną wysokość udzielanych poręczeń i gwarancji oraz dopuszczalną wysokość poręczenia lub gwarancji za zobowiązania określonego podmiotu. Art. 34. 1. Osoby prawne, wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 3, które udzieliły poręczenia lub gwarancji, przekazują ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych półroczne informacje o: 56) 1) liczbie i wartości udzielonych poręczeń i gwarancji; 2) aktualnym stanie należności i zobowiązań z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji; 3) podmiotach, na rzecz których oraz za zobowiązania których poręczenia lub gwarancje zostały udzielone, oraz przeznaczeniu kwot objętych poręczeniem lub gwarancją; 4) przebiegu dochodzenia wierzytelności powstałych w związku z wykonaniem udzielonych poręczeń i gwarancji. 2. 57) Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane w terminie 30 dni po upływie półrocza. Rozdział 9 Poręczenia i gwarancje udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych 58) Art. 35. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego tworzy Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych. 2. Na Krajowy Fundusz Poręczeń Kredytowych składają się: 1) środki przekazywane z budżetu państwa, określane corocznie w ustawie budżetowej; 2) 59) wpływy z inwestycji środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych w papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski bądź gwarantowane przez Skarb Państwa oraz listy zastawne emitowane na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 98, poz. 919); 3) 60) kwoty odzyskane w drodze dochodzenia wierzytelności powstałych w związku z udzielonymi przez Bank Gospodarstwa Krajowego poręczeniami lub gwarancjami ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych; 4) 61) 50% przychodów ze sprzedaży akcji lub udziałów przekazanych Bankowi Gospodarstwa Krajowego przez Skarb Państwa w trybie ust. 3; 5) dywidendy z akcji lub udziałów, o których mowa w pkt 4; 6) darowizny i zapisy; 7) inne wpływy. 3. 62) Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa 46), w imieniu Skarbu Państwa, może, w drodze rozporządzenia, przekazać nieodpłatnie Bankowi Gospodarstwa Krajowego akcje lub udziały stanowiące własność Skarbu Państwa. 3a. 63) Środki finansowe w wysokości 50% przychodów ze sprzedaży przekazanych akcji lub udziałów, o których mowa w ust. 3, Bank Gospodarstwa Krajowego przekazuje Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, z przeznaczeniem na udzielanie dotacji, o których mowa w art. 6 ust. 3 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 258, Nr 66, poz. 596 i Nr 216, poz. 1824). 4. Do przekazania akcji (udziałów), o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych 12), dotyczących trybu zbywania akcji i udziałów Skarbu Państwa. Art. 36. 1. 64) Środki Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych przeznaczane są na: 1) zabezpieczenie spłaty kredytów bankowych i pożyczek bankowych oraz odsetek od tych kredytów i pożyczek, a także wykonania zobowiązań wynikających z obligacji poręczonych lub gwarantowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego zgodnie z przepisami ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) zabezpieczenie spłaty kredytów studenckich w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lipca 1998 r. o pożyczkach i kredytach studenckich (Dz. U. Nr 108, poz. 685 oraz z 2000 r. Nr 48, poz. 550), poręczonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego zgodnie z przepisami ustawy; 3) 65) pokrycie uzasadnionych kosztów związanych z udzielaniem poręczeń i gwarancji oraz nabywaniem lub obejmowaniem akcji (udziałów), o których mowa w pkt 5; 4) 66) spłatę zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji Banku Gospodarstwa Krajowego za zobowiązania podmiotów z tytułu wspierania działalności małych i średnich przedsiębiorców poręczeniami lub gwarancjami spłaty pożyczek udzielanych z udziałem środków publicznych lub kredytów; 5) 66) obejmowanie lub nabywanie akcji (udziałów) podmiotów udzielających poręczeń lub gwarancji spłaty kredytów lub pożyczek dla małych i średnich przedsiębiorców oraz obejmowanie akcji (udziałów) we współtworzonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego podmiotach mających udzielać poręczeń lub gwarancji spłaty kredytów lub pożyczek zaciąganych przez małych i średnich przedsiębiorców. 1a. (uchylony). 67) 2. 68) Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27), w drodze umowy zawartej z Bankiem Gospodarstwa Krajowego, może przeznaczyć środki Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych także na inne cele związane z udzielaniem poręczenia lub gwarancji. Art. 37. 69) Bank Gospodarstwa Krajowego może udzielać poręczeń lub gwarancji, jeżeli kwota poręczenia lub gwarancji nie przekracza równowartości 5 000 000 euro. Art. 38. 70) 1. Kredyty, pożyczki bankowe i środki uzyskane z wyemitowanych obligacji, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1, mogą być przeznaczone wyłącznie na: 1) finansowanie inwestycji; 2) (uchylony); 71) 3) (uchylony); 71) 4) tworzenie nowych miejsc pracy; 5) realizowanie kontraktów eksportowych; 6) 72) zorganizowanie własnego miejsca pracy lub założenie spółdzielni przez absolwenta lub absolwentów w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu; 7) 72) zapobieżenie lub usunięcie skutków katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej; 8) 72) wdrażanie nowych rozwiązań technicznych lub technologicznych będących wynikiem badań naukowych lub prac rozwojowych; 9) 72) finansowanie działalności gospodarczej małych i średnich przedsiębiorców. 2. 73) Do poręczenia i gwarancji stosuje się odpowiednio art. 2b ust. 1, art. 8 i art. 34. 3. 73) Szczegółowe warunki i tryb udzielania poręczeń lub gwarancji, a także nabywania lub obejmowania akcji (udziałów), o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 5, oraz wysokość, warunki i tryb pobierania opłat prowizyjnych z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji określi umowa zawarta między ministrem właściwym do spraw finansów publicznych a Bankiem Gospodarstwa Krajowego. Art. 39. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego wyodrębnia w swoim planie finansowym plan finansowy Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych, opracowany w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych 27). 1a. 74) Projekt planu finansowego Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych podlega uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego w trybie określonym w ustawie z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774). 1b. 75) Plan finansowy Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych określa w szczególności: 1) łączną kwotę, do wysokości której przewiduje się udzielanie poręczeń i gwarancji; 2) łączną kwotę przeznaczoną na nabycie lub objęcie akcji (udziałów), o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 5; 3) przewidywane dochody i koszty; 4) przewidywane wydatki wynikające z udzielanych poręczeń i gwarancji; 5) prognozowaną łączną kwotę należności nieściągalnych zapisywanych w ciężar Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. 2. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat. Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 40. Rada Ministrów dostosuje statut Banku Gospodarstwa Krajowego do przepisów ustawy. Art. 41. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego przeniesie środki Funduszu Poręczeń Kredytowych na rachunek Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. 2. Spłata zobowiązań z tytułu poręczeń, udzielonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Funduszu Poręczeń Kredytowych przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. Art. 42. Spłata zobowiązań z tytułu poręczeń lub gwarancji Skarbu Państwa, powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje zgodnie z przepisami rozdziału 7. Art. 42a. 76) 1. Do dnia 31 grudnia 2003 r. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, kredytodawcom poręczeń lub gwarancji spłaty części lub całości kredytów bankowych wraz z odsetkami, zaciąganych przez Agencję Rynku Rolnego, pod warunkiem przeznaczenia ich na finansowanie następujących zadań Agencji Rynku Rolnego: 1) interwencyjnych na rynkach krajowych pszenicy, żyta, mięsa wieprzowego, mięsa wołowego, mleka i przetworów mlecznych, tytoniu, skrobi ziemniaczanej i cukru; 2) określonych w ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o regulacji rynku skrobi ziemniaczanej (Dz. U. Nr 11, poz. 83), w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797 oraz z 2002 r. Nr 107, poz. 937) oraz w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (Dz. U. Nr 76, poz. 810 i Nr 122, poz. 1322 oraz z 2002 r. Nr 127, poz. 1086); 3) związanych z przygotowaniem do pełnienia funkcji agencji płatniczej, o której mowa w art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 16 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Sanitarnej, ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego, ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, ustawy - Kodeks celny, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej i ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami (Dz. U. Nr 29, poz. 320), z wyłączeniem kosztów administracyjnych i wynagrodzeń. 2. Poręczenia lub gwarancje, o których mowa w ust. 1, mogą być również udzielane pod warunkiem przeznaczenia objętych nimi kredytów na spłatę kredytów wraz z odsetkami zaciągniętych na finansowanie zadań wymienionych w ust. 1. 3. Łączna kwota poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1 i 2, udzielonych w roku 2003 nie może przekroczyć 1 260 000 000 złotych. 4. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1 i 2, są udzielane na wniosek kredytobiorcy. 5. Od poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wnosi się opłaty prowizyjnej. 6. Do udzielania poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się art. 2b ust. 1, art. 5 i art. 8. Art. 42b. 77) 1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może udzielać, w imieniu Skarbu Państwa, poręczeń lub gwarancji spłaty części lub całości kredytów wraz z odsetkami oraz spełnienia przez emitenta świadczeń pieniężnych wynikających z wyemitowanych przez niego obligacji, jeżeli środki uzyskane z kredytu lub emisji obligacji zostaną przeznaczone na finansowanie: 1) restrukturyzacji zatrudnienia w przedsiębiorstwach górniczych w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 41 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 238, poz. 2020 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844); 2) likwidacji kopalni; 3) usuwania szkód górniczych. 2. Łączna kwota poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 2 500 000 000 złotych, w tym suma kwot poręczonych lub gwarantowanych kredytów oraz kwot poręczonych lub gwarantowanych świadczeń pieniężnych, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 1 692 100 000 złotych. 3. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1, są udzielane na wniosek kredytobiorcy lub emitenta obligacji. 4. Do poręczeń i gwarancji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy rozdziału 1 i 1a oraz art. 5, art. 8, art. 17, art. 31, art. 43-44b, art. 45 pkt 1, art. 46 pkt 1 i art. 47, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. 5. Poręczenia i gwarancje, o których mowa w ust. 1, zwalnia się z opłaty prowizyjnej. 6. Poręczenia lub gwarancje mogą być udzielane na cele określone w ust. 1 także w przypadku, gdy z analizy, o której mowa w art. 2a ust. 1, wynika, że podmiot, którego zobowiązania mają zostać objęte poręczeniem lub gwarancją, nie uzyskałby takiego poręczenia lub gwarancji, zgodnie z art. 2a ust. 2. Art. 43. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27), w imieniu Skarbu Państwa, wykonuje czynności zmierzające do odzyskania kwot zapłaconych z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji na zasadach, warunkach i w trybie określonych w innych ustawach, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. 78) Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb sprzedaży wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, zamiany tych wierzytelności na akcje (udziały), rozłożenia ich spłaty na raty oraz umorzenia wierzytelności w całości lub w części, z uwzględnieniem zróżnicowanej sytuacji finansowo-ekonomicznej dłużników, ich znaczenia dla gospodarki narodowej lub dla regionu kraju. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) może upoważnić Bank Gospodarstwa Krajowego do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1. 4. Z tytułu wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, Bank Gospodarstwa Krajowego otrzymuje prowizję w wysokości określonej w umowie zawartej pomiędzy ministrem właściwym do spraw finansów publicznych 27) a Bankiem Gospodarstwa Krajowego. Art. 43a. 79) Jeżeli odzyskanie wierzytelności Skarbu Państwa, powstałych z tytułu udzielonego poręczenia lub gwarancji, nie jest możliwe w pełnej wysokości, Rada Ministrów może wyrazić zgodę na ich sprzedaż poniżej kwoty wynikającej z prawidłowego obliczenia. Art. 43b. 80) Minister właściwy do spraw finansów publicznych wykonuje czynności zmierzające do odzyskania kwot zapłaconych z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji zawartej pod warunkiem przeznaczenia kredytu lub środków pochodzących z emisji obligacji na cele, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2, dochodząc spłaty tych kwot ze środków funduszu, który został zasilony kredytem objętym tym poręczeniem lub gwarancją, lub środkami pochodzącymi z emisji obligacji objętej tym poręczeniem lub gwarancją. Art. 44. 81) 1. Na podstawie dokumentów związanych z wierzytelnością Skarbu Państwa z tytułu wykonania umowy poręczenia lub gwarancji minister właściwy do spraw finansów publicznych może wystawić tytuł wykonawczy. 2. W tytule wykonawczym należy oznaczyć: 1) organ, który go wystawił i na rzecz którego egzekucja ma być prowadzona; 2) dłużnika zobowiązanego do zapłaty; 3) wysokość zobowiązań dłużnika wraz z odsetkami i terminami ich płatności; 4) datę wystawienia tytułu wykonawczego; 5) umowę, z której wynikają dochodzone roszczenia; 6) wzmiankę o wymagalności dochodzonego roszczenia. 3. Tytuł wykonawczy należy opatrzyć pieczęcią organu wystawiającego tytuł oraz podpisami osób uprawnionych do działania w jego imieniu. 4. W przypadku egzekucji przeciwko kilku osobom lub z kilku części składowych majątku dłużnika można wystawić dalsze tytuły wykonawcze. Art. 44a. 82) 1. Tytuł wykonawczy jest podstawą prowadzenia egzekucji, w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przeciwko osobie będącej dłużnikiem Skarbu Państwa z tytułu wykonania przez Skarb Państwa umowy poręczenia lub gwarancji, która złożyła oświadczenie o poddaniu się egzekucji, z zastrzeżeniem art. 44b. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę, do której dłużnik poddaje się egzekucji, wraz z ostatecznym terminem, do którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może wystawić tytuł wykonawczy. Dłużnik może się również poddać egzekucji wydania rzeczy, w przypadku gdy ustanowiono zastaw rejestrowy lub dokonano przeniesienia własności w celu zabezpieczenia roszczenia. Art. 44b. 82) Jeżeli dług związany z wykonaniem przez Skarb Państwa umowy poręczenia lub gwarancji przejdzie na osobę trzecią lub gdy obowiązek spełnienia świadczenia z tytułu wykonania przez Skarb Państwa umowy poręczenia lub gwarancji przeszedł na tę osobę w wyniku spadkobrania lub przekształcenia osoby prawnej albo gdy zachodzi potrzeba egzekucji z majątku wspólnego małżonków, podstawą prowadzenia egzekucji przeciwko takiej osobie może być tytuł wykonawczy, oparty na tytule wykonawczym, o którym mowa w art. 44. Art. 45. Minister właściwy do spraw finansów publicznych 27) prowadzi ewidencje należności i zobowiązań: 1) Skarbu Państwa - z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji; 2) 83) osób prawnych, wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 3 - z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji; 3) 84) Banku Gospodarstwa Krajowego - z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych. Art. 46. Rada Ministrów przedstawia corocznie Sejmowi w terminie właściwym do przedstawienia sprawozdania z wykonania budżetu państwa za dany rok informację o: 1) poręczeniach i gwarancjach udzielonych przez Skarb Państwa; 2) poręczeniach i gwarancjach udzielonych przez niektóre osoby prawne; 3) 85) poręczeniach i gwarancjach udzielonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego, ze środków Krajowego Funduszu Poręczeń Kredytowych; 4) liczbie i wartości akcji (udziałów) składających się na zasób; 5) wykorzystaniu środków gromadzonych na rachunku, o którym mowa w art. 29 ust. 2. Art. 47. Poręczenia i gwarancje udzielane przez Skarb Państwa zwalnia się z opłaty skarbowej. Art. 48-58. (pominięte). 86) Art. 59. 87) Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 88) 1) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 81, poz. 876), która weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2001 r. 2) Dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1; ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 3) Oznaczenie nadane przez art. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 216, poz. 1824), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 4) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 6) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 60, poz. 693), która weszła w życie z dniem 11 sierpnia 2000 r. 7) Obecnie: ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r., stosownie do art. 60 tej ustawy. 8) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 6. 9) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 6. 10) Przez art. 1 pkt 2 lit. b tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 11) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. b tiret czwarte ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 12) Obecnie: ustawę o komercjalizacji i prywatyzacji, stosownie do art. 23 ustawy z dnia 5 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 2055), która weszła w życie z dniem 15 stycznia 2003 r. 13) Dodany przez art. 6 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 8 września 2000 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 86, poz. 958), która weszła w życie z dniem 17 listopada 2000 r.; uchylony przez art. 42 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r. 14) Dodany przez art. 1 pkt 2 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 15) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 17) Przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 19) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 20) Przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 22) Oznaczenie nadane przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego i ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 16, poz. 167), która weszła w życie z dniem 24 marca 2001 r. 23) Dodany przez art. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 22, ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 24) Przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 25) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 13 jako pierwsza. 26) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 27) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 6. 28) Dodany przez art. 6 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 13 jako pierwsza; uchylony przez art. 42 pkt 3 ustawy wymienionej w odnośniku 13 jako druga. 29) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 30) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 31) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 11 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 33) Przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 35) Przez art. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 37) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 38) Przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 39) Przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 40) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 6, i przez art. 1 pkt 19 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 41) Przez art. 1 pkt 19 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 42) Przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 43) Dodany przez art. 1 pkt 21 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 44) Dodany przez art. 1 pkt 22 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 45) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 22 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 46) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 6. 47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 49) Dodany przez art. 1 pkt 24 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 50) Dodany przez art. 1 pkt 24 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 51) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 24 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 52) Dodany przez art. 1 pkt 25 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 53) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 26 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 54) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 55) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 56) Zdanie wstępne w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 57) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 29 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 58) Tytuł ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 60) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 61) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 30 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 62) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 30 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 63) Dodany przez art. 1 pkt 30 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 65) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 66) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 67) Dodany przez art. 1 pkt 5 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1; uchylony przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 68) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 70) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 71) Przez art. 1 pkt 33 lit. a tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 72) Dodany przez art. 1 pkt 33 lit. a tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 74) Dodany przez art. 45 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550), która weszła w życie z dniem 15 lipca 2000 r. 75) Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 76) Dodany przez art. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 121, poz. 1032), która weszła w życie z dniem 31 lipca 2002 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. Nr 83, poz. 758), która weszła w życie z dniem 13 maja 2003 r. 77) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 139, poz. 1325), która weszła w życie z dniem 23 sierpnia 2003 r. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 77. 79) Dodany przez art. 2 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 22; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 36 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 80) Dodany przez art. 1 pkt 37 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 38 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 82) Dodany przez art. 1 pkt 39 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 83) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 84) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 85) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 86) Zamieszczone w obwieszczeniu. 87) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U, Nr 80, poz. 511), która weszła w życie z dniem 18 lipca 1997 r. 88) Ustawa została ogłoszona w dniu 17 lipca 1997 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 16 września 2003 r. sygn. akt K 55/02 (Dz. U. Nr 174, poz. 1690) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Janusz Niemcewicz - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Mirosław Wyrzykowski, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu z udziałem wnioskodawcy oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 16 września 2003 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie, że art. 1 pkt 11 lit. b w związku z art. 4 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1662) jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP przez to, że narusza wynikający z zasady demokratycznego państwa prawnego nakaz stosowania odpowiedniego okresu dostosowawczego do regulacji w sposób istotny modyfikujący zakres dotychczasowych praw i obowiązków obywateli, orzeka: Art. 1 pkt 11 lit. b w związku z art. 4 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1662) jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Janusz Niemcewicz, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Jerzy Stępień, Mirosław Wyrzykowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o repatriacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1691) Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118, z 2001 r. Nr 42, poz. 475 i Nr 128, poz. 1403 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 127, poz. 1090) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 1 ust. 2, art. 4, art. 9, art. 10, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 17 ust. 9, art. 30 ust. 2 i art. 31 ust. 1 w różnych przypadkach wyrazy "wiza w celu repatriacji" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "wiza wjazdowa w celu repatriacji"; 2) użyty w art. 2 pkt 2, art. 7, art. 17 ust. 1 pkt 3 i art. 41 ust. 3 w różnych przypadkach wyraz "niepełnoletni" zastępuje się użytym w odpowiednich przypadkach wyrazem "małoletni"; 3) w art. 2 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) karcie pobytu - oznacza to dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się, status uchodźcy lub zgodę na pobyt tolerowany."; 4) tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie: "Nabycie obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji i udzielanie zezwoleń na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków najbliższej rodziny repatrianta"; 5) w art. 5: a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Od decyzji w sprawie stwierdzenia polskiego pochodzenia przysługuje odwołanie do Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zwanego dalej "Prezesem Urzędu".", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach o stwierdzenie polskiego pochodzenia jest Prezes Urzędu."; 6) w art. 8 w zdaniu wstępnym wyrazy "Wiza repatriacyjna" zastępuje się wyrazami "Wiza wjazdowa w celu repatriacji"; 7) w art. 11 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może uchylić, jeżeli: 1) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne na karę co najmniej roku pozbawienia wolności lub 2) osoba polskiego pochodzenia zostanie skazana poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, będące zbrodnią w rozumieniu prawa polskiego, na karę co najmniej roku pozbawienia wolności, lub 3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, lub 4) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa, lub 5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. 3. Prezes Urzędu uchyla decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, jeżeli ustali istnienie podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, określonej w Kodeksie postępowania administracyjnego."; 8) w art. 12: a) w ust. 2 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) uchwała rady powiatu, zobowiązująca starostę do zapewnienia miejsca w domu pomocy społecznej na terenie powiatu.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Uchwała oraz oświadczenie, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, powinny zawierać w szczególności wskazanie lokalu mieszkalnego, formę udostępnienia tego lokalu oraz wskazanie źródeł utrzymania."; 9) po art. 12 dodaje się art. 12a i 12b w brzmieniu: "Art. 12a. Jeżeli dane objęte wnioskiem o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji uległy zmianie w okresie między wydaniem decyzji o przyrzeczeniu jej wydania a dniem, w którym zostały spełnione przesłanki do wydania tej wizy, wnioskodawca jest obowiązany poinformować konsula o zmianie danych oraz przedstawić dokumenty potwierdzające te zmiany. Art. 12b. 1. Wizę wjazdową w celu repatriacji lub decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji wydaje albo odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o jej wydanie, po uzyskaniu zgody Prezesa Urzędu. Jeżeli przemawia za tym uzasadniony interes wnioskodawcy, minister właściwy do spraw zagranicznych może wyznaczyć innego konsula. 2. Przed wyrażeniem zgody, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może wystąpić do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o przekazanie informacji o cudzoziemcu, mających znaczenie dla przeprowadzenia postępowania. 3. Organy, do których Prezes Urzędu zwrócił się o przekazanie informacji, w terminie 30 dni są obowiązane je udostępnić w zakresie niezbędnym do prowadzonego postępowania. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia na piśmie Prezesa Urzędu."; 10) uchyla się art. 13; 11) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza wniosku o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji oraz liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności dane dotyczące wnioskodawcy, jego małżonka, jeżeli jest osobą polskiego pochodzenia, oraz małoletniego pozostającego pod władzą rodzicielską wnioskodawcy, jeżeli zamierzają osiedlić się wspólnie z wnioskodawcą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie niezbędnym do wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji."; 12) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. Małżonkowi wnioskodawcy, który nie jest osobą polskiego pochodzenia, zamierzającemu osiedlić się wspólnie z wnioskodawcą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się zezwolenia na osiedlenie się. 2. W przypadku braku zgody, o której mowa w art. 7, do małoletniego pozostającego pod władzą rodzicielską repatrianta oraz małoletniego dziecka współmałżonka pozostającego pod jego władzą rodzicielską stosuje się przepis ust. 1. 3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się małżonka wnioskodawcy, o którym mowa w ust. 1, oraz małoletniego, o którym mowa w ust. 2, dołącza się do wniosku o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji. 4. Prezes Urzędu udziela lub odmawia udzielenia zezwolenia na osiedlenie się osobom, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wydaje kartę pobytu. 5. Do udzielenia zezwolenia na osiedlenie się stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175). 6. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązane zawiadomić Prezesa Urzędu o utracie karty pobytu i o jej odzyskaniu."; 13) w art. 16 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Za repatrianta może być uznana osoba, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) jest polskiego pochodzenia, 2) przed dniem wejścia w życie ustawy zamieszkiwała na stałe na terytorium, o którym mowa w art. 9, 3) nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa w art. 8, 4) przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielonego w związku z pobieraniem nauki w szkole wyższej na podstawie przepisów o podejmowaniu i odbywaniu studiów przez osoby niebędące obywatelami polskimi, 5) złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od ukończenia szkoły wyższej. 2. Organem właściwym do wydania decyzji o uznaniu za repatrianta osoby, o której mowa w ust. 1, jest wojewoda właściwy ze względu na zamierzone miejsce osiedlenia się tej osoby."; 14) w art. 17: a) w ust. 4 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Pomocy udziela się do wysokości 4.120 zł - na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Kwota, o której mowa w ust. 4, ulega corocznie od dnia 1 stycznia podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedniego, ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o podatkach i opłatach lokalnych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, przyznaje oraz ustala wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1."; 15) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osobie, której wydano decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, a także członkom jej najbliższej rodziny, konsul może zapewnić pokrycie kosztów uczestnictwa w kursie nauki języka polskiego."; 16) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wniosek o udzielenie pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 2 i 3, oraz o zwrot kosztów, o których mowa w art. 22, należy złożyć w terminie do 24 miesięcy od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego."; 17) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Gminie, która zapewni lokal mieszkalny repatriantowi i członkom najbliższej rodziny repatrianta, udziela się dotacji z budżetu państwa na podstawie porozumienia zawartego z właściwym wojewodą. Dotacja może być przyznana do wysokości kwoty stanowiącej równowartość iloczynu 45 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego i wysokości wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m2 na terenie danego powiatu ogłaszanego przez wojewodę na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 168, poz. 1383 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1069), obowiązującego w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 4. 2. Dotacji udziela się gminie, której rada gminy podjęła uchwałę, w której zobowiązała się do zapewnienia lokalu mieszkalnego nieokreślonym imiennie repatriantom i do zawarcia, na czas nieokreślony, umowy nadającej im tytuł prawny do lokalu mieszkalnego. 3. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona na dofinansowanie zadań własnych gminy. 4. Wniosek o przyznanie dotacji gmina składa do właściwego wojewody. 5. Przy udzielaniu dotacji gminie, która zapewni lokal mieszkalny repatriantowi i członkom najbliższej rodziny repatrianta, uwzględnia się wielkość lokalu mieszkalnego, jego wyposażenie i stan techniczny oraz lokalizację, a także ewentualne koszty poniesione przez gminę w związku z zapewnieniem repatriantowi i członkom jego najbliższej rodziny lokalu mieszkalnego. 6. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności: 1) szczegółowy opis pomocy mieszkaniowej udzielonej repatriantowi i członkom najbliższej rodziny repatrianta, 2) wysokość i tryb przekazania dotacji należnej gminie zapewniającej lokal mieszkalny, 3) tryb kontroli podejmowanych przez gminę działań, 4) sposób rozliczenia udzielonej dotacji."; 18) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Gmina może udzielić repatriantowi pomocy polegającej na przeprowadzeniu remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zadanie gminy, o którym mowa w ust. 1, jest zadaniem z zakresu administracji rządowej. 3. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotację celową na realizację zadania, o którym mowa w ust. 1, do wysokości 4.120 zł - na repatrianta i każdego członka jego najbliższej rodziny. 4. Kwota, o której mowa w ust. 3, ulega corocznie od dnia 1 stycznia podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedniego, ogłaszanego w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o podatkach i opłatach lokalnych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 5. Pomocy, o której mowa w ust. 1, nie udziela się repatriantowi, któremu gmina zapewniła lokal mieszkalny w trybie określonym w art. 21."; 19) rozdział 6 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 6 Aktywizacja zawodowa repatriantów Art. 23. 1. Repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową przez: 1) zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, 2) zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na: a) utworzenie stanowiska pracy, b) przeszkolenie repatrianta, c) wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne. 2. Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową prowadzoną w formach, o których mowa w ust. 1, można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego. 3. Każda z form aktywizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, może być zastosowana jeden raz. 4. Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową we wszystkich formach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów, o których mowa w art. 27 ust. 1. Art. 23a. 1. Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między starostą a repatriantem. 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności: 1) zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty, 2) prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu wypłaconej kwoty, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia. 3. Wysokość kwoty zwracanej na podstawie umowy, o której mowa w ust. 2, stanowi połowę kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1. 4. Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego. Art. 24. 1. Jeżeli repatriant nie posiada kwalifikacji zawodowych lub posiada kwalifikacje, na które brak jest ofert na lokalnym rynku pracy, może być przeszkolony w celu zdobycia, podniesienia lub zmiany jego kwalifikacji. 2. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, polega na: 1) przyuczeniu do zawodu lub przekwalifikowaniu repatrianta, 2) podniesieniu kwalifikacji zawodowych - w ramach stosunku pracy, 3) wykonywaniu przez repatrianta zadań lub czynności w siedzibie przyszłego pracodawcy bez nawiązywania stosunku pracy, które umożliwią repatriantowi nabycie umiejętności praktycznych do samodzielnego wykonywania pracy po zakończeniu przeszkolenia. 3. Przeszkolenie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza pracodawca, z tym że przeszkolenie polegające na przyuczeniu do zawodu, przekwalifikowaniu lub podniesieniu kwalifikacji zawodowych repatrianta, może przeprowadzić, na zlecenie pracodawcy, instytucja szkoleniowa. 4. Pracodawca przeprowadzając przeszkolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, jest obowiązany do: 1) ubezpieczenia repatrianta od następstw nieszczęśliwych wypadków, 2) zapewnienia repatriantowi profilaktycznej ochrony zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników, 3) przeszkolenia repatrianta, na zasadach przewidzianych dla pracowników, w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz zapoznania go z obowiązującym regulaminem pracy, 4) przydzielenia repatriantowi odzieży i obuwia roboczego, środków ochrony indywidualnej oraz dodatków przewidzianych dla pracowników. 5. Przeszkolenie repatrianta powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem przeszkolenia - nie dłużej niż 12 miesięcy. 6. Pracodawca otrzymuje zwrot kosztów przeszkolenia, w wysokości do trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy, o której mowa w art. 27 ust. 1, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. 7. Kosztami przeszkolenia, o których mowa w ust. 6, są: 1) faktyczne koszty przeszkolenia poniesione przez pracodawcę, uzasadnione programem przeszkolenia, który został zrealizowany przez pracodawcę lub instytucję szkoleniową, 2) koszt ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, 3) koszt przejazdu i zakwaterowania, jeżeli przeszkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania repatrianta, 4) koszt niezbędnych badań lekarskich, 5) koszt niezbędnych opłat za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego. Art. 25. 1. Starosta może dokonywać zwrotu poniesionych przez pracodawcę kosztów wynagrodzenia, nagród oraz składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia repatrianta pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. 2. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem. 3. Zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Art. 26. Starosta może zwrócić poniesione przez pracodawcę koszty na utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące. Art. 27. 1. Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na przeszkolenie repatrianta, wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne oraz utworzenie stanowiska pracy następuje na podstawie umów zawartych między starostą a pracodawcą. 2. Starosta nie może zawrzeć umów, o których mowa w ust. 1, jeżeli: 1) pracodawca ma zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy lub na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, 2) pracodawca nie dotrzymał warunków innych umów zawartych z organami zatrudnienia, 3) doradca zawodowy powiatowego urzędu pracy wydał negatywną opinię o predyspozycji repatrianta do wykonywania pracy, w związku z którą może nastąpić zwrot kosztów. 3. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać w szczególności: 1) sposób zwrotu kosztów, 2) zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty, 3) prawa i obowiązki stron umowy, w tym: a) zobowiązanie pracodawcy do zwrotu wypłaconej kwoty wraz z odsetkami, na zasadach określonych przez starostę, w przypadku niedotrzymania przez pracodawcę warunków umowy, b) uprawnienia starosty do kontroli pracodawcy w zakresie prawidłowości prowadzenia aktywizacji zawodowej repatrianta. 4. Do umowy, której przedmiotem jest zwrot kosztów przeszkolenia, dołącza się opracowany przez pracodawcę program tego przeszkolenia. 5. W przypadku zawarcia przez starostę umowy, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się form aktywizacji zawodowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380 i Nr 166, poz. 1608) w okresie obowiązywania umowy. Art. 28. 1. Formy aktywizacji zawodowej, o których mowa w art. 23 ust. 1, są finansowane w formie dotacji celowej ze środków wyodrębnionych na te zadania w budżetach wojewodów. 2. Starosta organizujący aktywizację zawodową repatriantów może ubiegać się o środki na ten cel, składając wniosek do właściwego wojewody. 3. Zadania starosty w zakresie aktywizacji zawodowej repatriantów są zadaniami z zakresu administracji rządowej. 4. Minister właściwy do spraw pracy oraz wojewodowie i marszałkowie województw udzielają starostom wszechstronnej pomocy w organizacji aktywizacji zawodowej repatriantów."; 20) w art. 29: a) w ust. 2 wyrazy "wizy repatriacyjnej" zastępuje się wyrazami "wizy wjazdowej w celu repatriacji", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ewidencję prowadzi Prezes Urzędu."; 21) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Urzędu prowadzi ewidencję osób ubiegających się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji i członków ich rodzin nieposiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zapewnionego lokalu mieszkalnego lub źródła utrzymania."; 22) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. Konsul prowadzi rejestr złożonych wniosków i decyzji wydanych w sprawach: 1) wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, 2) udzielenia zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków najbliższej rodziny repatrianta."; 23) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Prezes Urzędu prowadzi centralny rejestr wniosków, decyzji i postanowień wydanych w sprawach: 1) wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, 2) udzielenia zezwolenia na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla członków najbliższej rodziny repatrianta, 3) uznania za repatrianta, 4) udzielenia pomocy repatriantom ze środków budżetu państwa."; 24) w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki finansowe na realizację zadań określonych w ustawie, finansowanych z budżetu państwa, pochodzą z rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów"."; 25) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach: a) podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów", b) udzielania powiatowi dotacji celowych na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów, c) udzielania dotacji gminie, która zapewni repatriantom i członkom najbliższej rodziny repatrianta lokal mieszkalny, d) przekazywania staroście z budżetu wojewody środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzieleniem repatriantom pomocy, e) udzielania dotacji celowej gminie, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) wzory wniosków o udzielenie dotacji, o których mowa w pkt 1 lit. b), c) i e). 2. W rozporządzeniu należy w szczególności określić terminy dokonywania czynności w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz określić informacje, które powinny zawierać wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt 2.". Art. 2. 1. Małżonkowi repatrianta niebędącemu osobą polskiego pochodzenia oraz małoletniemu pozostającemu pod władzą rodzicielską repatrianta lub jego małżonka, którzy osiedlili się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wspólnie z repatriantem przybyłym do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894, Nr 101, poz. 942 i Nr 137, poz. 1302) lub ustawy określonej w art. 1 i którzy w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złożą wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca udzieli tego zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Małżonkowi repatrianta niebędącemu osobą polskiego pochodzenia odmawia się zezwolenia na osiedlenie się, jeżeli zachodzą przesłanki określone w przepisach art. 66 ust. 1 pkt 2, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175). Art. 3. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy starostowie: 1) stają się stronami umów zawartych przez organy wykonawcze gmin z pracodawcami zatrudniającymi repatriantów; 2) przejmują zobowiązania i należności gmin znajdujących się na terytorium danego powiatu, wynikające z dotacji udzielonych tym gminom przez wojewodów na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów. Art. 4. 1. Przepisy rozdziału 6 ustawy określonej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do osób, które przekroczyły granicę Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy w celu repatriacji po dniu 31 grudnia 2000 r. 2. Przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy określonej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do zwrotu kosztów poniesionych przez repatrianta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. Gminy, których rady przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podjęły uchwałę o zapewnieniu lokalu mieszkalnego z zasobów komunalnych nieokreślonym imiennie repatriantom, otrzymują dotację w wysokości obliczonej na podstawie przepisów dotychczasowych. Art. 6. Rejestry prowadzone na podstawie art. 32 i 33 ustawy określonej w art. 1 stają się, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, rejestrami, o których mowa w art. 1 pkt 22 i 23 niniejszej ustawy. Art. 7. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy dotychczasowe. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 12, pkt 22 w zakresie dotyczącym art. 32 pkt 2, pkt 23 w zakresie dotyczącym art. 33 pkt 2 oraz art. 2, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 1-7, pkt 9-11, pkt 20, pkt 21, pkt 22 w zakresie dotyczącym art. 32 pkt 1, pkt 23 w zakresie dotyczącym art. 33 pkt 1, 3 i 4, art. 6 oraz art. 7, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o Trybunale Stanu (Dz. U. Nr 175, poz. 1692) Art. 1. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 925) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w ust. 1 wyrazy "lub za popełnienie przestępstwa" zastępuje się wyrazami " , za popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego", b) w ust. 2 wyrazy "przedawnienie odpowiedzialności karnej za te przestępstwa" zastępuje się wyrazami "przedawnienie karalności przestępstw lub przestępstw skarbowych", c) w ust. 4 po wyrazie "przestępstwa" dodaje się wyrazy "lub przestępstwa skarbowe", d) dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Jeżeli przeciwko osobom, o których mowa w ust. 4, wszczęto postępowanie przygotowawcze o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem, prokurator jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym Marszałka Sejmu.", e) w ust. 5 po wyrazie "przestępstwa" dodaje się wyrazy "lub przestępstwa skarbowe"; 2) użyte w art. 5, art. 6 ust. 2 i 5, art. 9 ust. 4-7, art. 11 ust. 1, 2 i 3, art. 13 ust. 1a i 3-3b, art. 25 ust. 3 i art. 26b w różnych liczbach i przypadkach wyrazy "odpowiedzialność konstytucyjna" zastępuje się użytymi w odpowiednich liczbach i przypadkach wyrazami "odpowiedzialność przed Trybunałem Stanu"; 3) w art. 9 w ust. 9 wyrazy "uznaje się za nieprzedstawiony przez Komisję Odpowiedzialności Konstytucyjnej" zastępuje się wyrazami "nie podlega rozpatrzeniu"; 4) w art. 10: a) w ust. 1a po wyrazie "podjęcia" dodaje się wyrazy "przez Zgromadzenie Narodowe", b) w ust. 2 wyrazy "odpowiadać warunkom wymaganym" zastępuje się wyrazami "spełniać warunki wymagane przez ustawę"; 5) w art. 11: a) w ust. 3 w zdaniu pierwszym po wyrazie "uchwałę" dodaje się wyraz "Sejmu", b) w ust. 4 po wyrazie "uchwały" dodaje się wyraz "Sejmu"; 6) w art. 13: a) dodaje się ust. 2c w brzmieniu: "2c. Jeżeli Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej występuje z wnioskiem o umorzenie w stosunku do Prezydenta postępowania z powodu przedawnienia lub śmierci, wówczas przewodniczący Zgromadzeniu Narodowemu stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Jeżeli Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej występuje z wnioskiem o umorzenie, w stosunku do osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2-7 albo ust. 2, postępowania z powodu przedawnienia lub śmierci osoby, której postępowanie dotyczy, wówczas Marszałek Sejmu stwierdza umorzenie postępowania w sprawie."; 7) w art. 13a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli po nadaniu biegu przez Marszałka Sejmu wnioskowi wstępnemu, a przed podjęciem uchwały o postawieniu w stan oskarżenia lub o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu albo przed stwierdzeniem umorzenia postępowania w sprawie upłynie kadencja Sejmu, postępowanie w danej sprawie toczy się nadal po rozpoczęciu następnej kadencji Sejmu."; 8) dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Zgodę na pociągnięcie członka Trybunału Stanu do odpowiedzialności karnej lub na pozbawienie wolności wyraża, w drodze uchwały, Trybunał Stanu, z wyłączeniem członka Trybunału, którego wniosek dotyczy. Uchwała zapada bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej 2/3 członków Trybunału Stanu. 2. Przewodniczący Trybunału Stanu niezwłocznie informuje Trybunał o zatrzymaniu członka Trybunału Stanu i zajętym przez siebie w tej sprawie stanowisku. 3. Przed podjęciem uchwały w sprawie, o której mowa w ust. 1, Trybunał Stanu wysłuchuje wyjaśnień członka Trybunału Stanu, którego wniosek dotyczy, chyba że nie jest to możliwe. 4. Do czasu podjęcia przez Trybunał Stanu uchwały wyrażającej zgodę na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub na pozbawienie wolności członka Trybunału Stanu, wolno w stosunku do niego podejmować tylko czynności niecierpiące zwłoki. 5. Podjęcie przez Trybunał Stanu uchwały wyrażającej zgodę na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub pozbawienie wolności członka Trybunału Stanu powoduje zawieszenie w czynnościach członka Trybunału Stanu, którego uchwała dotyczy, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego."; 9) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Członkowie Trybunału Stanu w związku z pełnieniem swoich funkcji otrzymują: 1) diety w wysokości 10% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym, ogłaszanego na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609) za każdy dzień udziału w pracach Trybunału Stanu, 2) zwrot poniesionych kosztów podróży i zakwaterowania. 2. Zwrot poniesionych kosztów podróży i zakwaterowania odbywa się na zasadach określonych w przepisach dotyczących ustalania należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie Kodeksu pracy."; 10) w art. 17 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Utratę stanowiska sędziego Trybunału Stanu stwierdza, w drodze postanowienia, Marszałek Sejmu, informując o tym Sejm."; 11) w art. 18 w ust. 4 po wyrazie "przestępstwa" dodaje się wyrazy "lub przestępstwa skarbowego"; 12) w art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli przy rozpatrywaniu sprawy przez Trybunał Stanu wyłoni się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy, Trybunał może odroczyć rozpatrywanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia pełnemu składowi Trybunału Stanu."; 13) art. 20e otrzymuje brzmienie: "Art. 20e. 1. Działalność Trybunału Stanu finansowana jest ze środków budżetowych Sądu Najwyższego. 2. Sąd Najwyższy zapewnia także obsługę kancelaryjną oraz czynności sekretariatu Trybunału Stanu."; 14) w art. 23: a) w ust. 1 po wyrazie "przestępstwo" dodaje się wyrazy "lub przestępstwo skarbowe", b) uchyla się ust. 2; 15) w art. 25 w ust. 1: a) w zdaniu wstępnym po wyrazie "przestępstwa" dodaje się wyrazy "lub przestępstwa skarbowego", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) utratę wszystkich albo niektórych orderów, odznaczeń i tytułów honorowych."; 16) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Za czyny stanowiące przestępstwo lub przestępstwo skarbowe Trybunał Stanu orzeka kary lub środki karne przewidziane w ustawie.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o restrukturyzacji finansowej górnictwa siarki oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 175, poz. 1693) Art. 1. W ustawie z dnia 14 lipca 2000 r. o restrukturyzacji finansowej górnictwa siarki (Dz. U. Nr 74, poz. 856) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zwalnia się jednostki likwidujące zakłady górnicze z wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym na rzecz budżetu państwa, określonych w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych, w takiej wysokości, jaka wynika z umorzonych zobowiązań powstałych w wyniku działalności likwidacyjnej tych jednostek."; 2) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki sprawuje nadzór nad przebiegiem likwidacji zakładów górniczych, w szczególności wyraża akceptację dla programów likwidacji jednostek oraz rocznych planów likwidacji zakładu górniczego, analizuje przedkładane mu roczne sprawozdania z dotychczasowej realizacji likwidacji zakładu górniczego oraz miesięczne rozliczenia otrzymanych rat dotacji. 2. Na terenach jednostek prowadzi się prace mające na celu: 1) likwidację zakładów górniczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 1)), 2) rekultywację terenów pogórniczych w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. 3. Wydatki na prace, o których mowa w ust. 2, są finansowane ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w wysokości nieprzekraczającej dotacji określonej na ten cel w rocznym planie finansowym tego Funduszu, stanowiącym załącznik do ustawy budżetowej na dany rok.". Art. 2. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 410 w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) wydatki, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 14 lipca 2000 r. o restrukturyzacji finansowej górnictwa siarki (Dz. U. Nr 74, poz. 856 oraz z 2003 r. Nr 175, poz. 1693),"; 2) w art. 411 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Finansowanie celów określonych w art. 410 ust. 1 pkt 5a odbywa się w formie dotacji. Ogólną kwotę środków przeznaczanych na ten cel określa roczny plan finansowy Narodowego Funduszu. Wysokość dotacji określa szczegółowy harmonogram prac likwidacyjnych i rekultywacyjnych obejmujący rodzaj i zakres zadań, wysokość niezbędnych nakładów i czas ich realizacji zatwierdzony przez Narodowy Fundusz. 1b. Dotacja, o której mowa w ust. 1a, wykorzystana niezgodnie ze szczegółowym harmonogramem prac likwidacyjnych i rekultywacyjnych podlega zwrotowi do Narodowego Funduszu.". Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 175, poz. 1694) Na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r. w sprawie określenia przypadków oraz warunków i sposobów użycia przez policjantów środków przymusu bezpośredniego (Dz. U. Nr 70, poz. 410, z 1996 r. Nr 10, poz. 58, z 2000 r. Nr 16, poz. 206 oraz z 2002 r. Nr 196, poz. 1657) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kajdanki lub prowadnice można stosować wobec osób skazanych, tymczasowo aresztowanych lub zatrzymanych w celu udaremnienia ucieczki albo zapobieżenia czynnej napaści lub czynnemu oporowi. Kajdanki lub prowadnice stosuje się także na polecenie sądu lub prokuratora.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu: "1a. Kajdanki lub prowadnice stosuje się w celu częściowego unieruchomienia kończyn górnych osoby, wobec której stosuje się ten środek. 1b. Kajdanki lub prowadnice zakłada się na ręce trzymane z przodu. W przypadku gdy osoba jest agresywna lub niebezpieczna, można założyć kajdanki na ręce trzymane z tyłu. 1c. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można zastosować kajdanki przeznaczone do zakładania na nogi wobec osób tymczasowo aresztowanych lub skazanych na karę pozbawienia wolności.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nie stosuje się kajdanek i prowadnic wobec osób w wieku poniżej 17 lat, z wyjątkiem nieletnich w wieku powyżej 15 lat podejrzanych o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu."; 2) uchyla się § 7; 3) w § 17 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Notatka służbowa, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać w szczególności: 1) stopień służbowy, imię i nazwisko policjanta, 2) czas i miejsce zastosowania środka przymusu bezpośredniego, 3) dane osoby, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego, 4) szczególne powody i rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego, 5) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środka przymusu bezpośredniego, 6) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego, 7) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 1 ust. 2 i § 16, 8) inne ważne okoliczności zdarzenia, 9) dane ustalonych świadków zdarzenia, 10) podpis policjanta sporządzającego notatkę.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Łoniów w województwie świętokrzyskim (Dz. U. Nr 175, poz. 1695) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów wójta Gminy Łoniów. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 9 listopada 2003 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2003 r. (poz. 1695) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Łoniów do 14 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie gminnej komisji wyborczej do 16 października 2003 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej komisji wyborczej do 23 października 2003 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na wójta do 28 października 2003 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych do 28 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych do 31 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 31 października 2003 r.- sporządzenie spisu wyborców 7 listopada 2003 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 8 listopada 2003 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 9 listopada 2003 r. godz. 600- 2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Obryte w województwie mazowieckim (Dz. U. Nr 175, poz. 1696) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów wójta Gminy Obryte. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 9 listopada 2003 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2003 r. (poz. 1695) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Obryte do 14 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie gminnej komisji wyborczej do 16 października 2003 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej komisji wyborczej do 23 października 2003 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na wójta do 28 października 2003 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych do 28 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych do 31 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 31 października 2003 r.- sporządzenie spisu wyborców 7 listopada 2003 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 8 listopada 2003 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 9 listopada 2003 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 września 2003 r. w sprawie wzoru zawiadomienia o zmianie właściwości naczelnika urzędu skarbowego (Dz. U. Nr 175, poz. 1698) Na podstawie art. 5a ust. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór zawiadomienia o zmianie właściwości naczelnika urzędu skarbowego stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 września 2003 r. (poz. 1698) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie określenia sposobu, zakresu i terminów przekazywania przez agentów rozliczeniowych informacji o prowadzonej przez nich działalności (Dz. U. Nr 175, poz. 1699) Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) zarządza się, co następuje: § 1. Agenci rozliczeniowi, przekazując do Narodowego Banku Polskiego informacje: 1) o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, zwanej dalej "ustawą", określają: a) liczbę akceptantów, b) liczbę urządzeń akceptujących elektroniczne instrumenty płatnicze, c) liczbę i wartości przeprowadzonych transakcji - według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy, określają zarejestrowane próby przeprowadzenia i przeprowadzone transakcje zmierzające do naruszenia lub obejścia przepisów prawa albo reguł uczciwego obrotu według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Informacje, o których mowa w § 1, są przekazywane kwartalnie, odpowiednio według stanu na koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego kwartał lub za okres kwartału, w terminie do końca ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. § 3. 1. Informacje, o których mowa w § 1, są przekazywane na piśmie lub za pośrednictwem poczty elektronicznej. 2. Przekazywane dane powinny być opatrzone imieniem i nazwiskiem oraz, jeżeli są składane na piśmie, podpisem osób je sporządzających. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 października 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 września 2003 r. (poz. 1699) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie sposobu, zakresu i terminów przekazywania przez wydawców kart płatniczych danych o wydawanych przez nich kartach płatniczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1700) Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) zarządza się, co następuje: § 1. Wydawcy kart płatniczych, przekazując do Narodowego Banku Polskiego informacje: 1) o których mowa w art. 15 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, zwanej dalej "ustawą", określają: a) rodzaje i liczbę wydanych kart płatniczych, b) liczbę i wartości operacji dokonanych przy ich użyciu - według wzorów stanowiących załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia; 2) o których mowa w art. 15 ust. 4 pkt 3 ustawy, określają liczbę bankomatów działających w sieci wydawcy oraz liczbę przeprowadzonych za ich pośrednictwem operacji i ich wartości według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) o których mowa w art. 15 ust. 4 pkt 4 ustawy, określają zarejestrowane próby przeprowadzenia i przeprowadzone transakcje dokonane przy użyciu wydanych kart płatniczych, zmierzające do naruszenia lub obejścia przepisów prawa albo reguł uczciwego obrotu według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 2. Informacje, o których mowa w § 1, są przekazywane kwartalnie, według stanu na koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego kwartał lub za okres kwartału, w terminie do końca ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. § 3. 1. Informacje, o których mowa w § 1, są przekazywane na piśmie lub za pośrednictwem poczty elektronicznej. 2. Przekazywane dane powinny być opatrzone imieniem i nazwiskiem oraz, jeżeli są składane na piśmie, podpisem osób je sporządzających. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 października 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 września 2003 r. (poz. 1700) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik Nr 3 Ilustracja Załącznik Nr 4 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie określenia sposobu, zakresu i terminów przekazywania przez banki i instytucje pieniądza elektronicznego danych dotyczących wydanych przez nie instrumentów pieniądza elektronicznego (Dz. U. Nr 175, poz. 1702) Na podstawie art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) zarządza się, co następuje: § 1. Banki i instytucje pieniądza elektronicznego, przekazując do Narodowego Banku Polskiego dane: 1) o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, zwanej dalej "ustawą", określają: a) rodzaj instrumentu pieniądza elektronicznego, b) liczbę wydanych instrumentów pieniądza elektronicznego, c) liczbę operacji płatniczych dokonywanych poszczególnymi rodzajami instrumentów pieniądza elektronicznego, d) wartość operacji płatniczych dokonywanych poszczególnymi instrumentami pieniądza elektronicznego, e) wartość wydanego pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu - według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 4 ustawy, określają: a) rodzaj instrumentu pieniądza elektronicznego, b) liczbę operacji zasilenia dokonanych poszczególnymi rodzajami instrumentów pieniądza elektronicznego, c) wartość operacji zasilenia dokonywanych poszczególnymi rodzajami instrumentów pieniądza elektronicznego, d) liczbę urządzeń umożliwiających zasilenie instrumentów pieniądza elektronicznego - według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) o których mowa w art. 64 ust. 1 pkt 5 ustawy, określają: a) typ, liczbę i wartość operacji, b) wartość strat poniesionych przez wydawcę lub inne podmioty - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 2. Informacje, o których mowa w § 1, są przekazywane kwartalnie, według stanu na koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego kwartał lub za okres kwartału, w terminie do końca ostatniego dnia roboczego miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą. § 3. 1. Informacje, o których mowa w § 1, są przekazywane na piśmie lub za pośrednictwem poczty elektronicznej. 2. Przekazywane dane powinny być opatrzone imieniem i nazwiskiem oraz, jeżeli są składane na piśmie, podpisem osób je sporządzających. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 października 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 września 2003 r. (poz. 1702) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 września 2002 r. w sprawie określenia sądów polubownych właściwych do rozpoznawania spraw związanych z wydawaniem i używaniem elektronicznych instrumentów płatniczych (Dz. U. z 2003 r. Nr 175, poz. 1703) Na podstawie art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) zarządza się, co następuje: § 1. Sądami polubownymi, właściwymi do rozpoznawania spraw związanych z wydawaniem i używaniem elektronicznych instrumentów płatniczych, są: 1) Sąd Polubowny przy Związku Banków Polskich; 2) Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 października 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 175, poz. 1704) Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38 oraz z 2002 r. Nr 134, poz. 1130) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane."; 2) w § 2 uchyla się pkt 2; 3) w § 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalnościach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2a, 2b, 4 i 5, stanowią podstawę do sporządzania projektów zagospodarowania działki i terenu, zgodnie z art. 34 ust. 3b."; 4) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu: "§ 4a. 1. Uprawnienia budowlane w specjalności drogowej stanowią podstawę do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi: wszystkich dróg kołowych oraz dróg przeznaczonych do ruchu i postoju statków powietrznych, łącznie z typowymi lub powtarzalnymi mostami o długości całkowitej do 10 m i przepustami. 2. Uprawnienia budowlane w specjalności mostowej stanowią podstawę do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi: mostów, wiaduktów, estakad, kładek, tuneli, przejść podziemnych, przepustów, konstrukcji oporowych wraz z nieskomplikowanymi odcinkami dróg stanowiącymi bezpośrednie dojazdy do tych budowli."; 5) w § 5: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ograniczenia uprawnień budowlanych, o których mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczą obiektów budowlanych gospodarki wodnej i obiektów budowlanych melioracji wodnych.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a-3d w brzmieniu: "3a. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności drogowej stanowią podstawę do: 1) projektowania: a) dróg wewnętrznych, b) dróg dojazdowych (D), dróg lokalnych (L), dróg zbiorczych (Z), w rozumieniu przepisów w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, c) dróg nieprzeznaczonych do ruchu naziemnego i postoju statków powietrznych na terenie lotnisk, d) dróg o nawierzchni gruntowej lub trawiastej przeznaczonych do ruchu naziemnego i postoju statków powietrznych na terenie lotnisk, e) rozbiórek obiektów budowlanych, o których mowa w lit. a)-c), 2) kierowania robotami budowlanymi przy wykonywaniu obiektów, o których mowa w pkt 1. 3b. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności mostowej stanowią podstawę do: 1) projektowania: a) budowy, przebudowy i remontu jednoprzęsłowych mostów, wiaduktów, estakad i kładek o rozpiętości przęsła do 20 m, b) budowy mostów składanych według stosownych instrukcji, c) budowy rusztowań i kładek roboczych, d) rozbiórek obiektów budowlanych, o których mowa w lit. a)-c) niewymagających uwzględniania wpływów eksploatacji górniczej, 2) kierowania robotami budowlanymi przy wykonywaniu obiektów, o których mowa w pkt 1. 3c. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń w specjalnościach drogowej i mostowej uprawniają również do projektowania i kierowania robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w ograniczonym zakresie. 3d. Uprawnienia budowlane bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej uprawniają również do projektowania i kierowania robotami budowlanymi w specjalnościach drogowej i mostowej w ograniczonym zakresie.", c) uchyla się ust. 4, d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Uprawnienia budowlane w ograniczonym zakresie w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych stanowią podstawę do projektowania lub kierowania budową i robotami budowlanymi przy wykonywaniu instalacji wraz z przyłączami (z wyłączeniem przyłączy gazowych) w budownictwie jednorodzinnym i zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1.000 m3 i prostej funkcji technologicznej, takich jak magazyny, niewielkie obiekty handlowe, warsztaty rzemieślnicze."; 6) w § 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku odbycia praktyki zawodowej w jednostce podległej Ministrowi Obrony Narodowej lub ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, do wniosku należy dołączyć zaświadczenie właściwego organu nadzoru budowlanego potwierdzające odbycie praktyki zawodowej, z wyszczególnieniem okresu praktyki oraz ogólnej oceny praktycznej i teoretycznej znajomości zawodu."; 7) w § 8 w ust. 4 i 5, w § 9 w ust. 1, w § 20 w ust. 8 i w § 22 użyte w różnych przypadkach wyrazy "izba samorządu zawodowego" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "komisja kwalifikacyjna"; 8) w § 9 uchyla się ust. 2; 9) w § 10 w ust. 3: a) w pkt 1: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) warunków bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlanych,", - lit. d otrzymuje brzmienie: "d) planowania i zagospodarowania przestrzennego, ochrony środowiska, dóbr kultury i ochrony przeciwpożarowej, normalizacji i certyfikacji - w części związanej z projektowaniem, budową, utrzymaniem i rozbiórką obiektów budowlanych,", b) w pkt 2 skreśla się wyraz "obowiązujących"; 10) w § 15 uchyla się ust. 1; 11) w § 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Opłatę za postępowanie kwalifikacyjne ustala się w wysokości 50 % kwoty przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 12) w § 23 uchyla się ust. 2 i 3; 13) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 14) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 września 2003 r. (poz. 1704) Załącznik nr 1 WYKAZ KIERUNKÓW WYKSZTAŁCENIA ODPOWIEDNIEGO I POKREWNEGO W POSZCZEGÓLNYCH SPECJALNOŚCIACH UPRAWNIEŃ BUDOWLANYCH Projektowanie specjalność uprawnień budowlanychKierowanie robotami budowlanymi specjalność uprawnień budowlanych WykształcenieKierunki studiów, zawód techniczny (według odrębnych przepisów)architektonicznakonstrukcyjno-budowlanadrogowamostowainstalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnychinstalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznycharchitektonicznakonstrukcyjno-budowlanadrogowamostowainstalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnychinstalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych 1234567891011121314 Wyższearchitektura i urbanistykaodpowiednipokrewny--pokrewny-odpowiednipokrewny--pokrewny- budownictwopokrewnyodpowiedniodpowiedniodpowiednipokrewny--odpowiedniodpowiedniodpowiednipokrewny- inżynieria środowiska-pokrewny--odpowiedni--pokrewny--odpowiedni- elektrotechnika-----odpowiedni-----odpowiedni Średnietechnik budownictwa-odpowiedni-----odpowiedni---- technik urządzeń sanitarnych----odpowiedni-----odpowiedni- technik inżynierii środowiska i melioracji----odpowiedni-----odpowiedni- technik elektryk-----odpowiedni-----odpowiedni technik energetyk-----odpowiedni-----odpowiedni technik drogownictwa--odpowiedniodpowiedni----odpowiedniodpowiedni-- Załącznik nr 2 WYKAZ SPECJALIZACJI TECHNICZNO-BUDOWLANYCH WYODRĘBNIONYCH W RAMACH SPECJALNOŚCI Lp.SpecjalnośćSpecjalizacja techniczno-budowlana 123 1architektoniczna- 2konstrukcyjno-budowlana- budowle podziemne - geotechnika - konstrukcje betonowe - konstrukcje metalowe - konstrukcje drewniane - maszty i kominy przemysłowe - obiekty budowlane gospodarki wodnej - morskie obiekty hydrotechniczne - obiekty na terenach górniczych - obiekty budowlane melioracji wodnej 2adrogowa- 2bmostowa- 3instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych- sieci gazowe o ciśnieniu powyżej 0,4 MPa, stacje gazowe, tłocznie gazu - oczyszczalnie ścieków - urządzenia ochrony powietrza atmosferycznego 4instalacyjna w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych- 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie (Dz. U. Nr 175, poz. 1705) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud"" w Wołominie, utworzona zarządzeniem Nr 39/Org Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 30 czerwca 1971 r. w sprawie przekształcenia Biura Projektów w Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Stolarki Budowlanej, zmienionym zarządzeniem Nr 15/Or Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 16 marca 1986 r. w sprawie dostosowania organizacji Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Stolarki Budowlanej "Stolbud" do przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych oraz zarządzeniem Nr 3/Or Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 23 stycznia 1987 r., zwana dalej "jednostką", podlega likwidacji. 2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień wejścia w życie rozporządzenia. 3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki wyznacza się na dzień przypadający po upływie 30 dni od dnia otwarcia likwidacji jednostki. 4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 stycznia 2004 r. § 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w ustawie o jednostkach badawczo-rozwojowych. 2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia. 3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa reprezentowany przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. § 3. Likwidator przejmie od kierownika jednostki protokołem zdawczo-odbiorczym mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji. § 4. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, do zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej jednostki, w terminie 3 tygodni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu likwidacji jednostki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 września 2003 r. w sprawie wykazu typów budowli i urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego oraz typów pojazdów kolejowych, na które wydawane są świadectwa dopuszczenia do eksploatacji (Dz. U. Nr 175, poz. 1706) Na podstawie art. 23 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się, co następuje: § 1. Świadectwo dopuszczenia do eksploatacji wydawane jest: 1) dla następujących budowli przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego na każdy typ: a) toru kolejowego, b) skrzyżowania torów kolejowych, c) rozjazdu kolejowego, d) nawierzchni drogowej skrzyżowań linii kolejowych z drogami publicznymi w jednym poziomie, e) sieci trakcyjnej i powrotnej, f) związany z torem kolejowym lub skrzyżowaniem torów kolejowych lub rozjazdem kolejowym: - złącza szynowego, - odbojnicy, - przyrządu wyrównawczego, - kozła oporowego; 2) dla następujących urządzeń przeznaczonych do prowadzenia ruchu kolejowego, w tym: a) dla urządzeń sterowania i zabezpieczenia ruchu kolejowego na każdy typ: - stacyjnych urządzeń sterowania, w tym także na górkach rozrządowych, - blokady liniowej, - urządzeń zdalnego sterowania ruchem, - urządzeń kontroli prowadzenia pociągów, - urządzeń sygnalizacji kolejowej oraz drogowej dla przejazdów kolejowych, - urządzeń do przestawiania lub kontrolowania ruchomych elementów rozjazdu kolejowego, - urządzeń do stwierdzania niezajętości torów i rozjazdów kolejowych, w tym: przekaźniki torowe, liczniki osi, - urządzeń oddziaływania tor - pojazd i pojazd - tor, w tym urządzeń przytorowych, a w szczególności: czujnika torowego, rezonatora samoczynnego hamowania pociągów, balisy, - urządzeń przejazdowych, w tym: napędu rogatkowego, drąga rogatek oraz urządzeń powiadamiania dróżników przejazdowych o jeździe pojazdu kolejowego, - rejestratora stanów i zdarzeń dokumentującego procesy sterowania ruchem, - urządzeń do wykrywania stanów awaryjnych pojazdów kolejowych podczas biegu pociągu oraz nieprawidłowości załadunku wagonów, - urządzeń hamulca torowego, - urządzeń ogrzewania rozjazdów, b) dla urządzeń telekomunikacji kolejowej na każdy typ: - łączności przewodowej zapowiadawczej, strażnicowej, stacyjno-ruchowej, - łączności bezprzewodowej pociągowej, manewrowej, drogowej i utrzymania, - zdalnego sterowania urządzeniami radiotelefonicznej sieci pociągowej, manewrowej, drogowej i utrzymania, - telewizji przemysłowej do obserwacji torów, przejazdów kolejowych i pociągów, - rejestratora rozmów związanych z prowadzeniem ruchu; 3) dla następujących pojazdów kolejowych na każdy typ: a) pojazdu trakcyjnego, b) wagonu pasażerskiego, c) wagonu towarowego, d) pojazdu specjalnego, e) pojazdu pomocniczego, f) typowego zespołu, podzespołu i elementu pojazdu kolejowego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M.Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 15 września 2003 r. w sprawie postępowania w razie wypadku lub ujawnienia choroby, pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1707) Na podstawie art. 25 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej; 2) tryb postępowania w razie ujawnienia chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej; 3) szczegółowy tryb przyznawania i wypłaty odszkodowań, terminy postępowania w tych sprawach oraz przypadki, w których postępowanie w sprawie odszkodowania prowadzi się z urzędu, jak również sposób doręczania decyzji dotyczących odszkodowań; 4) wzory dokumentów sporządzanych w toku postępowania w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków oraz postępowania o przyznanie i wypłatę odszkodowania; 5) tryb postępowania w sprawach przyznawania odszkodowań w szczególnie uzasadnionych przypadkach; 6) właściwość organów w sprawach, o których mowa w pkt 1-5. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) dowódca jednostki wojskowej - dowódcę, szefa, komendanta jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, dyrektora, szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej oraz dyrektora, kierownika innej jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej; 2) żołnierz - żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową, małoletniego kandydata na żołnierza zawodowego odbywającego naukę w szkole lub orkiestrze wojskowej, studenta szkoły wyższej odbywającego przeszkolenie wojskowe lub zajęcia wojskowe w studium wojskowym, a także osobę powołaną do odbycia czynnej służby wojskowej i zwolnioną z tej służby; 3) ustawa - ustawę z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową; 4) odszkodowanie - odszkodowanie, o którym mowa w art. 10, 16 i 17 ustawy. § 3. Przepisy dotyczące dowódcy jednostki wojskowej stosuje się odpowiednio do: 1) szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego wyznaczonego przez dowódcę właściwego okręgu wojskowego - jeżeli wypadkowi uległ szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca; 2) wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce wypadku osoby powołanej do odbycia czynnej służby wojskowej lub zwolnionej z tej służby, która uległa wypadkowi w drodze z miejsca zamieszkania do jednostki wojskowej lub w drodze powrotnej do miejsca zamieszkania; 3) kierownika studium wojskowego szkoły wyższej - jeżeli wypadkowi uległ student w związku z odbywaniem zajęć wojskowych w studium wojskowym szkoły wyższej; 4) dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w zakresie zabezpieczenia funkcjonowania tego ministerstwa - jeżeli wypadkowi uległ żołnierz, o którym mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy; 5) kierownika państwowej jednostki organizacyjnej poza resortem obrony narodowej - jeżeli wypadkowi uległ żołnierz wyznaczony do pełnienia służby w tej jednostce. Rozdział 2 Ustalanie okoliczności i przyczyn wypadków § 4. 1. Żołnierz, który uległ wypadkowi, niezwłocznie, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala, melduje o wypadku swojemu przełożonemu. 2. Przełożony po powzięciu wiadomości o wypadku melduje o tym dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. § 5. 1. W razie wypadku dowódca jednostki wojskowej, w której poszkodowany żołnierz pełni służbę, powołuje niezwłocznie komisję powypadkową w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. 2. W skład komisji powypadkowej wchodzą co najmniej 3 osoby, w tym: 1) jako przewodniczący - zastępca dowódcy jednostki wojskowej; 2) jako członkowie - inspektor do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy oraz - odpowiednio do potrzeb - specjalista z dziedziny, w której nastąpił wypadek, albo lekarz. 3. W skład komisji powypadkowej nie mogą wchodzić osoby, które są zainteresowane wynikiem działania komisji, zwłaszcza gdy może mieć on wpływ na ich odpowiedzialność, oraz osoby będące świadkami wypadku. 4. Jeżeli wypadkowi uległ dowódca jednostki wojskowej, komisję powypadkową powołuje jego bezpośredni przełożony. § 6. 1. Do zadań komisji powypadkowej należy ustalenie czasu, miejsca oraz okoliczności i przyczyn wypadku. 2. Komisja powypadkowa może: 1) dokonać oględzin miejsca wypadku oraz sporządzić szkic lub wykonać zdjęcia tego miejsca; 2) przesłuchać poszkodowanego żołnierza i inne osoby co do okoliczności dotyczących wypadku lub odebrać od nich pisemne oświadczenia; 3) zasięgnąć opinii specjalisty, w tym lekarza; 4) przeglądać akta postępowania karnego i innych postępowań oraz inne dokumenty dotyczące wypadku i jego następstw, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z odrębnych przepisów; 5) zapoznać się z posiadaną przez poszkodowanego żołnierza dokumentacją medyczną; 6) zebrać inne dowody dotyczące wypadku. 3. Przed przesłuchaniem osób, z wyjątkiem poszkodowanego żołnierza, co do okoliczności dotyczących wypadku, uprzedza się te osoby o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. 4. Z oględzin miejsca wypadku oraz przesłuchania poszkodowanego żołnierza lub innych osób sporządza się protokoły. Wzór protokołu oględzin miejsca wypadku, przesłuchania poszkodowanego żołnierza i świadka określają odpowiednio załączniki nr 1, 2 i 3 do rozporządzenia. 5. Jeżeli wypadek zdarzył się na terenie jednostki wojskowej stacjonującej w innym garnizonie, przewodniczący komisji powypadkowej może zwrócić się do dowódcy tej jednostki o dokonanie czynności określonych w ust. 2 pkt 1, 2 i 6 oraz nadesłanie zebranych materiałów. 6. Organy wojskowe oraz żołnierze i pracownicy jednostki wojskowej są obowiązani udzielać komisji powypadkowej wyjaśnień oraz dostarczać dokumenty i inne materiały dotyczące okoliczności wypadku. § 7. 1. Komisja powypadkowa sporządza protokół powypadkowy, w którym podaje się w szczególności: 1) stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza, który uległ wypadkowi; 2) datę i miejsce wypadku; 3) opis okoliczności i przyczyn wypadku; 4) doznany przez żołnierza uszczerbek na zdrowiu, a jeżeli poniósł on śmierć - fakt śmierci; 5) pouczenie o prawie zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole; 6) podpisy członków komisji. 2. Dane dotyczące doznanego przez żołnierza uszczerbku na zdrowiu wpisuje się do protokołu powypadkowego na podstawie dokumentacji medycznej lub opinii lekarza. 3. W razie ustalenia przez komisję powypadkową, że: 1) wyłączną przyczyną wypadku było umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, 2) do wypadku w znacznym stopniu przyczyniło się zachowanie żołnierza spowodowane jego stanem nietrzeźwości albo zażyciem środków odurzających lub substancji psychotropowych, 3) uszczerbek na zdrowiu lub śmierć żołnierza zostały spowodowane przez niego umyślnie - informację o tym wraz z opisem wskazujących na to okoliczności i dowodów podaje się w protokole powypadkowym. 4. W razie ustalenia, że wyłączną przyczyną wypadku były okoliczności wymienione w ust. 3 pkt 1, w protokole powypadkowym podaje się: 1) przepis lub rozkaz naruszony przez żołnierza; 2) czy i w jaki sposób przełożeni żołnierza zapewnili mu warunki odpowiadające właściwym przepisom lub rozkazom i czy sprawowali nadzór nad ich przestrzeganiem; 3) informację o posiadaniu lub braku umiejętności żołnierza, potrzebnych do wykonywania czynności związanych z wypadkiem, oraz informację o przeszkoleniu żołnierza w zakresie znajomości odpowiednich przepisów lub rozkazów. 5. Do protokołu powypadkowego dołącza się całość materiałów zebranych w toku postępowania powypadkowego, w szczególności: protokół oględzin miejsca wypadku, protokoły przesłuchań, oświadczenia, opinie specjalistów, notatki, szkice i fotografie. 6. Wzór protokołu powypadkowego określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 8. 1. W razie niezgodności stanowisk członków komisji powypadkowej co do okoliczności lub przyczyn wypadku, w protokole powypadkowym zamieszcza się stanowisko większości członków komisji; przy równej liczbie głosów decyduje głos przewodniczącego. 2. Członek komisji powypadkowej, który nie zgadza się ze stanowiskiem większości, może dołączyć do protokołu powypadkowego zdanie odrębne z podaniem uzasadnienia swojego stanowiska. W takim przypadku w protokole powypadkowym czyni się wzmiankę o zdaniu odrębnym. § 9. 1. Jeżeli w związku z wypadkiem żołnierz poniósł szkodę wskutek utraty, całkowitego zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku lub przedmiotów służących do wykonywania zawodu, komisja powypadkowa ustala: 1) jakie to były przedmioty; 2) stan tych przedmiotów przed wypadkiem (stopień zużycia) i ich przybliżoną wartość; 3) czy przedmioty te żołnierz utracił, czy też uległy one całkowitemu zniszczeniu lub tylko uszkodzeniu i w jakim stopniu. 2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, wpisuje się do protokołu powypadkowego. § 10. 1. Komisja powypadkowa powinna zakończyć postępowanie i sporządzić protokół powypadkowy najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia wypadku. 2. W przypadku niesporządzenia protokołu powypadkowego w terminie, o którym mowa w ust. 1, przyczyny opóźnienia podaje się w tym protokole. § 11. 1. Protokół powypadkowy przedstawia się niezwłocznie dowódcy jednostki wojskowej, który: 1) w terminie 3 dni ustosunkowuje się do ustaleń w nim zawartych; 2) może polecić dokonanie dodatkowych ustaleń, gdy uzna, że okoliczności i przyczyny wypadku nie zostały dostatecznie wyjaśnione. 2. W razie gdy w toku dodatkowych ustaleń wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności, sporządza się nowy protokół powypadkowy, który ponownie przedstawia się dowódcy jednostki wojskowej. Poprzedni protokół powypadkowy włącza się do materiałów postępowania powypadkowego. 3. Dowódca jednostki wojskowej podpisuje protokół powypadkowy, zamieszczając w nim swoje stanowisko wobec ustaleń komisji powypadkowej. § 12. 1. Egzemplarz podpisanego przez dowódcę jednostki wojskowej protokołu powypadkowego doręcza się, za pisemnym potwierdzeniem odbioru, poszkodowanemu żołnierzowi, a jeżeli żołnierz poniósł śmierć w wypadku - jego małżonkowi. W razie braku małżonka protokół doręcza się pełnoletniemu dziecku żołnierza lub opiekunowi dziecka małoletniego albo rodzicom lub innemu członkowi rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy. 2. Jeżeli w protokole powypadkowym są zawarte informacje stanowiące tajemnicę państwową, doręcza się wyciąg z protokołu z pominięciem tych informacji, o czym czyni się wzmiankę w doręczanym protokole. 3. Żołnierz, który uległ wypadkowi, a w razie jego śmierci osoba, o której mowa w art. 12 ustawy, ma prawo wglądu do akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 13. 1. Żołnierzowi poszkodowanemu w wypadku, a w razie jego śmierci osobie, o której mowa w art. 12 ustawy, przysługuje prawo zgłoszenia pisemnych zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, w terminie 7 dni od dnia doręczenia protokołu. 2. Zastrzeżenia wnosi się do szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której został sporządzony protokół powypadkowy. § 14. 1. Dowódca jednostki wojskowej przesyła szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania protokół powypadkowy niezwłocznie po upływie terminu, o którym mowa w § 13 ust. 1. 2. Dowódca jednostki wojskowej, przesyłając protokół powypadkowy, dołącza jednocześnie: 1) zgłoszone zastrzeżenia do protokołu powypadkowego wraz ze swoim stanowiskiem co do tych zastrzeżeń; 2) informację o miejscu zamieszkania poszkodowanego żołnierza, a w razie jego śmierci - posiadane informacje o stanie rodzinnym żołnierza, ze wskazaniem imion, nazwisk, dat urodzenia oraz miejsc zamieszkania osób, o których mowa w art. 12 ustawy; 3) posiadaną dokumentację medyczną; 4) inne materiały zebrane w toku postępowania powypadkowego; 5) informację wskazującą właściwą dla danego żołnierza wojskową komisję lekarską. Rozdział 3 Postępowanie w razie ujawnienia u żołnierza choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej § 15. 1. W razie ujawnienia u żołnierza choroby wymienionej w wykazie ustalonym na podstawie art. 6 ustawy, dowódca jednostki wojskowej, z urzędu lub na wniosek żołnierza, kieruje go do wojskowej komisji lekarskiej w celu stwierdzenia, czy choroba ta powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, oraz ustalenia uszczerbku na zdrowiu. Dowódca jednostki wojskowej przekazuje jednocześnie komisji posiadaną dokumentację medyczną i opis warunków pełnienia służby wojskowej. 2. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła orzeczenie w sprawie ustalenia związku choroby ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej i stopnia uszczerbku na zdrowiu żołnierza szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania, zainteresowanemu żołnierzowi oraz dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę. § 16. 1. W razie śmierci żołnierza spowodowanej chorobą wymienioną w wykazie ustalonym na podstawie art. 6 ustawy, dowódca jednostki wojskowej z urzędu lub na wniosek osób, o których mowa w art. 12 ustawy, zwraca się do wojskowej komisji lekarskiej o ustalenie, czy przyczyną śmierci żołnierza była choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej. Dowódca jednostki wojskowej przekazuje jednocześnie komisji posiadaną dokumentację medyczną, opis warunków pełnienia służby wojskowej i informację, o której mowa w § 14 ust. 2 pkt 2. 2. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła orzeczenie w sprawie ustalenia, czy przyczyną śmierci żołnierza była choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwego do ustalenia prawa do odszkodowania, dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę, oraz członkowi rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy. § 17. Tryb postępowania przed wojskową komisją lekarską w przypadkach, o których mowa w § 15 ust. 1 i § 16 ust. 1, określają przepisy wydane na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy. Rozdział 4 Postępowanie w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań § 18. 1. Właściwość szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego do ustalenia prawa do odszkodowania określa się, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, według stałego miejsca stacjonowania jednostki wojskowej: 1) w której żołnierz pełnił służbę w dniu wypadku albo w dniu ustalenia przez wojskową komisję lekarską stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby; 2) w której żołnierz pełnił ostatnio służbę, jeżeli stopień uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby został ustalony lub śmierć wskutek choroby nastąpiła po zwolnieniu ze służby; 3) w której żołnierz wyznaczony do pełnienia służby w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej otrzymywał zaopatrzenie wojskowe. 2. Jeżeli wypadkowi uległ szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub jego zastępca, dowódca okręgu wojskowego, w którego zasięgu działania znajduje się siedziba tego sztabu, wskazuje szefa innego wojewódzkiego sztabu wojskowego jako właściwego dla danej sprawy. 3. Właściwość szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego do ustalenia prawa do odszkodowania w stosunku do osób, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy, określa Minister Obrony Narodowej. § 19. 1. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania z urzędu lub na wniosek żołnierza, a w razie śmierci żołnierza - także na wniosek członka jego rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy. 2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego wszczyna postępowanie z urzędu w razie otrzymania: 1) protokołu powypadkowego; 2) orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej stwierdzającego uszczerbek na zdrowiu albo śmierć żołnierza wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej. 3. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może wszcząć postępowanie z urzędu również przed otrzymaniem protokołu powypadkowego w razie powzięcia wiadomości o wypadku, którego okoliczności i przyczyny nie budzą wątpliwości, jeżeli żołnierz poniósł śmierć w tym wypadku lub doznał ciężkiego uszkodzenia ciała. § 20. Jeżeli wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania wpłynie do niewłaściwego organu, organ ten przekazuje go niezwłocznie szefowi właściwego wojewódzkiego sztabu wojskowego. § 21. 1. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie wszystkich zebranych dowodów. W szczególności szef wojewódzkiego sztabu wojskowego ustala, czy wypadek, któremu uległ żołnierz, jest wypadkiem, o którym mowa w art. 5 ustawy, i czy nie zachodzą okoliczności określone w art. 7 ustawy. 2. W razie śmierci żołnierza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego ustala w szczególności, czy oprócz członków rodziny wymienionych w informacji nadesłanej przez dowódcę jednostki wojskowej nie ma innych osób uprawnionych do odszkodowania. 3. W razie potrzeby szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może przeprowadzić postępowanie uzupełniające. Przepisy § 6 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. § 22. 1. W razie ustalenia, że wypadek, jakiemu uległ żołnierz, jest wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie kieruje żołnierza bezpośrednio, a jeżeli pełni on nadal służbę - za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia czy uszczerbek, na zdrowiu żołnierza jest skutkiem tego wypadku oraz stopnia uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek tego wypadku. W razie śmierci żołnierza wskutek wypadku szef wojewódzkiego sztabu wojskowego zwraca się do wojskowej komisji lekarskiej o ustalenie, czy śmierć żołnierza jest następstwem tego wypadku. 2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego przesyła wojskowej komisji lekarskiej posiadaną dokumentację medyczną oraz protokół powypadkowy. § 23. Jeżeli wniosek o przyznanie odszkodowania żołnierz złożył po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, a szef wojewódzkiego sztabu wojskowego nie posiada protokołu powypadkowego, szef ten niezwłocznie zwraca się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił służbę, a w przypadku likwidacji albo rozformowania tej jednostki wojskowej - do jego bezpośredniego przełożonego, o nadesłanie tego protokołu, a następnie niezwłocznie kieruje żołnierza do wojskowej komisji lekarskiej w celu dokonania ustaleń, o których mowa w § 22 ust. 1. Przepis § 22 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 24. Jeżeli żołnierz złożył wniosek o przyznanie odszkodowania po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej w związku z doznaniem uszczerbku na zdrowiu wskutek choroby, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie kieruje go do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia, czy uszczerbek na zdrowiu jest następstwem choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej oraz stopnia tego uszczerbku. § 25. Jeżeli żołnierz złożył wniosek o zwiększenie przyznanego mu odszkodowania wskutek pogorszenia stanu zdrowia pozostającego w związku z wypadkiem lub chorobą, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie kieruje żołnierza bezpośrednio, a jeżeli pełni on nadal służbę - za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, do wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia, czy ustalony poprzednio uszczerbek na zdrowiu żołnierza uległ powiększeniu. § 26. W razie złożenia wniosku o odszkodowanie przez członka rodziny zmarłego żołnierza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego niezwłocznie zwraca się do wojskowej komisji lekarskiej o ustalenie, czy śmierć żołnierza jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami tej służby. § 27. Jeżeli w sprawie wypadku, któremu uległ żołnierz, jest prowadzone postępowanie karne lub inne postępowanie, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia żołnierza lub członków jego rodziny do odszkodowania, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może odroczyć wydanie decyzji w tej sprawie do czasu zakończenia właściwego postępowania. § 28. 1. Decyzję w sprawie prawa do odszkodowania szef wojewódzkiego sztabu wojskowego wydaje najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia zebrania wszystkich niezbędnych dokumentów. 2. Wzór decyzji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 29. 1. Decyzję doręcza się, za potwierdzeniem odbioru, osobom, których ona dotyczy. 2. Jeżeli żołnierz pełni czynną służbę wojskową, decyzję doręcza się również dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. § 30. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej, w której poszkodowany żołnierz pełnił służbę, czy wypadek, któremu uległ żołnierz, jest wypadkiem określonym w art. 5 ustawy, a jeżeli jest tym wypadkiem, ponadto, czy zachodzą okoliczności określone w art. 7 ustawy. § 31. 1. Wypłaty odszkodowania dokonuje się w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji o jego przyznaniu. 2. Odszkodowanie przysługujące osobom małoletnim wypłaca się do rąk ich prawnego przedstawiciela. § 32. W razie wstępnego ustalenia przez wojskową komisję lekarską stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu żołnierza, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może wypłacić zaliczkę na poczet odszkodowania. § 33. 1. Jeżeli szef wojewódzkiego sztabu wojskowego uzna, że istnieje szczególnie uzasadniony przypadek przemawiający za przyznaniem żołnierzowi albo członkowi rodziny zmarłego żołnierza jednorazowego odszkodowania w kwocie wyższej niż określona w art. 11 lub 13 ustawy, przedstawia sprawę wraz ze swoją opinią co do zasadności i wysokości odszkodowania Ministrowi Obrony Narodowej za pośrednictwem dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w zakresie zabezpieczenia funkcjonowania tego ministerstwa. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach szef wojewódzkiego sztabu wojskowego może wystąpić do Ministra Obrony Narodowej o przyznanie jednorazowego odszkodowania osobom, o których mowa w art. 16 pkt 2 i 3 ustawy, w wysokości określonej w art. 13 ustawy, wskazując przemawiające za tym argumenty. Wystąpienie wnosi się za pośrednictwem dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w zakresie zabezpieczenia funkcjonowania tego ministerstwa. Rozdział 5 Przepis końcowy § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 września 2003 r. (poz. 1707) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 października 1976 r. w sprawie postępowania o odszkodowanie w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 36, poz. 212), na podstawie art. 31 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 19 września 2003 r. w sprawie szkolenia sportowego zawodników - członków kadry narodowej, powołanych do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1708) Na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki szkolenia sportowego i przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zawodników - członków kadry narodowej, powołanych do odbycia czynnej służby wojskowej, zwanych dalej "zawodnikami". § 2. 1. Szkolenie zawodników w zespołach i grupach sportowych rodzajów Sił Zbrojnych prowadzi się zgodnie z rocznym planem szkolenia wojskowego i sportowego, który opracowuje dowódca zespołu lub grupy sportowej rodzaju Sił Zbrojnych, a zatwierdza zastępca dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych - szef szkolenia. 2. Szkolenie zawodników w określonej dyscyplinie lub dziedzinie sportu prowadzi się na podstawie planu szkolenia sportowego, który opracowuje trener, a zatwierdza dowódca zespołu lub grupy sportowej. § 3. 1. W okresie podstawowego szkolenia wojskowego zajęcia sportowe prowadzi się równolegle ze szkoleniem ogólnowojskowym. 2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, zawodnicy mają prawo do uczestniczenia w jednym treningu dziennie. § 4. 1. Dowódca jednostki, przy której funkcjonuje zespół lub grupa sportowa, w porozumieniu z właściwym polskim związkiem lub klubem sportowym, zapewnia realizację programu przygotowań i udziału w zawodach w ramach reprezentacji narodowej, z zastrzeżeniem § 3 ust. 2. 2. Program, o którym mowa w ust. 1, opracowuje właściwy polski związek sportowy w porozumieniu z właściwym klubem sportowym. § 5. 1. Na wniosek właściwego polskiego związku sportowego dowódca zespołu lub grupy sportowej rodzaju Sił Zbrojnych, w porozumieniu z szefem komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach kultury fizycznej, kieruje zawodników, będących członkami kadry narodowej lub kadry olimpijskiej, do udziału w centralnych zgrupowaniach i konsultacjach szkoleniowych, zawodach kontrolnych, mistrzostwach rangi krajowej i międzynarodowej oraz w igrzyskach olimpijskich. 2. Na wniosek szefa komórki, o której mowa w ust. 1, dowódca zespołu lub grupy sportowej rodzaju Sił Zbrojnych w porozumieniu z właściwym polskim związkiem sportowym kieruje zawodników do udziału w reprezentacji Wojska Polskiego na zawody sportowe organizowane pod patronatem Międzynarodowej Rady Sportu Wojskowego (Conseil International du Sport Militaire). § 6. Zawodnikom zapewnia się możliwość korzystania z bazy wojskowych ośrodków szkoleniowo-kondycyjnych w celu przygotowania się do udziału w zawodach sportowych. § 7. 1. Szkolenie sportowe zawodników prowadzi się w: 1) Zespole Sportowym Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Poznaniu przy Jednostce Wojskowej Nr 2094; 2) Zespole Sportowym Marynarki Wojennej w Gdyni przy Komendzie Portu Wojennego; 3) Zespole Sportowym Wojsk Lądowych we Wrocławiu przy 2 Batalionie Dowodzenia Śląskiego Okręgu Wojskowego; 4) Grupie Sportowej w Warszawie przy 3 Batalionie Zabezpieczenia Dowództwa Wojsk Lądowych; 5) Grupie Sportowej w Bydgoszczy przy 1 Batalionie Dowodzenia Pomorskiego Okręgu Wojskowego; 6) jednostkach wojskowych położonych w pobliżu klubów sportowych, w których istnieją warunki kontynuacji szkolenia sportowego w dyscyplinach lub dziedzinach sportu, które nie są prowadzone w zespołach i grupach sportowych rodzajów Sił Zbrojnych. 2. Zaawansowane szkolenie spadochronowe zawodników, którzy są członkami kadry narodowej w spadochroniarstwie, prowadzi się w Ośrodku Szkolenia Służby Wysokościowo-Ratowniczej Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej przy 2 Bazie Lotniczej w Bydgoszczy. § 8. Obowiązek ubezpieczenia zawodników od następstw nieszczęśliwych wypadków wynikłych w czasie treningów i zawodów prowadzonych poza wojskowymi obiektami sportowymi spoczywa na organizatorach tych treningów i zawodów. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 stycznia 1998 r. w sprawie warunków szkolenia sportowego i przygotowań do udziału w reprezentacji narodowej zawodników - członków kadry narodowej, powołanych do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 22, poz. 115), zachowanym w mocy na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 września 2003 r. w sprawie trybu przyjmowania dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz szczegółowych zasad organizowania i działania tych placówek (Dz. U. Nr 175, poz. 1709) Na podstawie art. 87 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przyjmowania dzieci matek pozbawionych wolności do domów dla matki i dziecka przy wskazanych zakładach karnych oraz szczegółowe zasady organizowania i działania tych placówek. § 2. Matka pozbawiona wolności sprawuje stałą i bezpośrednią opiekę nad dzieckiem w domu dla matki i dziecka przy zakładzie karnym, zwanym dalej "domem". Wykaz zakładów karnych, przy których organizuje się dom, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Przyjęcie wraz z matką dziecka do domu następuje na podstawie pisemnego wniosku złożonego przez matkę do dyrektora zakładu karnego, przy którym dom został zorganizowany, zwanego dalej "dyrektorem zakładu karnego". 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, matka dołącza odpis skrócony aktu urodzenia dziecka. 3. O złożeniu pisemnego wniosku przez matkę dyrektor zakładu karnego zawiadamia właściwy sąd opiekuńczy. 4. Umieszczenie tymczasowo aresztowanej w domu wymaga zgody organu, do którego dyspozycji ona pozostaje. 5. Umieszczenie dziecka w domu wymaga zgody ojca, o ile przysługuje mu władza rodzicielska. W przypadku braku takiej zgody lub niemożności jej uzyskania decyduje rozstrzygnięcie sądu opiekuńczego. 6. Matka wraz z dzieckiem zostają przyjęci do domu z chwilą uzyskania zgody sądu opiekuńczego. W szczególnie uzasadnionych przypadkach matka wraz z dzieckiem mogą zostać przyjęci do domu z chwilą złożenia pisemnego wniosku i pozostać w nim do czasu uzyskania zgody sądu opiekuńczego, z zastrzeżeniem ust. 4. § 4. W wypadku urodzenia dziecka przez matkę pozbawioną wolności stosuje się odpowiednio przepisy § 3. § 5. Przewiezienie dziecka do domu organizują, w porozumieniu z dyrektorem zakładu karnego, osoby sprawujące faktyczną pieczę nad dzieckiem lub placówka opiekuńczo-wychowawcza, w której znajduje się dziecko. § 6. 1. Matka korzystająca z zezwoleń na czasowy pobyt poza zakładem karnym opuszcza zakład karny wraz z dzieckiem. 2. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek matki, dyrektor zakładu karnego może wyrazić zgodę na pozostawienie dziecka w domu na czas korzystania przez matkę z zezwoleń, o których mowa w ust. 1. 3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, matka nie powróciła do zakładu karnego, dyrektor tego zakładu powiadamia sąd opiekuńczy. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku powrotu matki do zakładu karnego bez dziecka. 5. W przypadku okresowej niemożności sprawowania przez matkę stałej i bezpośredniej opieki nad dzieckiem przebywa ono pod opieką pielęgniarki i wychowawcy. § 7. W przypadku gdy lekarz lub psycholog wydał na piśmie opinię, że względy wychowawcze lub zdrowotne przemawiają za oddzieleniem dziecka od matki albo przedłużeniem lub skróceniem okresu jego pobytu w domu, dyrektor zakładu karnego zawiadamia o tym sąd opiekuńczy, dołączając opinię. § 8. Jeżeli zachodzi konieczność opuszczenia przez dziecko domu przed zwolnieniem matki z zakładu karnego, zakład karny umożliwia matce podjęcie starań o oddanie dziecka pod opiekę rodzinie bądź o umieszczenie go w placówce opiekuńczo-wychowawczej położonej w pobliżu zakładu karnego, w którym przebywa matka. § 9. 1. Domem kieruje kierownik domu podlegający dyrektorowi zakładu karnego. 2. Personel domu stanowią: 1) lekarz pediatra; 2) psycholog; 3) pielęgniarka; 4) wychowawca; 5) dietetyk. § 10. 1. Wyposażenie wszystkich pomieszczeń domu powinno być zbliżone do warunków domowych. 2. W domu powinny znajdować się co najmniej następujące pomieszczenia: 1) pokoje sypialne dla matek i dzieci; 2) sale do zajęć pielęgnacyjnych i wychowawczych; 3) pomieszczenia do udzielania świadczeń zdrowotnych; 4) pomieszczenia do przygotowywania posiłków; 5) pomieszczenia sanitarne i gospodarcze; 6) pokoje dla personelu; 7) pomieszczenie izby chorych. § 11. Funkcjonariusze Służby Więziennej, mający bezpośredni kontakt z dziećmi, w czasie pełnienia służby nie używają umundurowania służbowego. § 12. 1. Dyrektor zakładu karnego powołuje zespół wychowawczo-opiekuńczy, w skład którego wchodzą: 1) kierownik domu, pełniący funkcję kierownika zespołu; 2) lekarz pediatra; 3) psycholog; 4) pielęgniarka; 5) wychowawca. 2. Do zadań zespołu, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności: 1) programowanie zajęć dydaktycznych, edukacyjnych, wychowawczych, terapeutycznych i resocjalizacyjnych wobec matek; 2) prowadzenie, przy udziale matek, działalności opiekuńczej zapewniającej dzieciom prawidłowy rozwój psychofizyczny; 3) dokonywanie kwartalnych ocen postaw macierzyńskich matek; 4) rozpoznawanie i przygotowywanie warunków właściwej adaptacji społecznej matek i dzieci poprzez utrzymywanie kontaktów z ich rodzinami, organami pomocy społecznej i publicznymi placówkami opiekuńczo-wychowawczymi. § 13. 1. Dzieciom przebywającym w domu świadczenia zdrowotne udzielane są przez lekarza pediatrę lub pielęgniarkę, zatrudnionych w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Świadczenia zdrowotne, których nie może dzieciom udzielić lekarz pediatra lub pielęgniarka, o których mowa w ust. 1, realizuje się za pośrednictwem zakładu opieki zdrowotnej właściwego ze względu na jego obszar działania i rodzaj świadczenia zdrowotnego. 3. Dzieci przyjęte spoza oddziału ginekologiczno-położniczego szpitala więziennego można umieścić wraz z matką w pomieszczeniu izby chorych, na czas określony przez lekarza. 4. Dzieci chore wymagające całodobowej opieki lekarskiej lekarz pediatra kieruje niezwłocznie do szpitala zgodnie z zasadami, o których mowa w ust. 2. § 14. 1. Posiłki dla dzieci sporządza się w kuchni domu pod kontrolą dietetyka, zgodnie ze wskazaniami lekarza pediatry. 2. Ilość posiłków w ciągu doby oraz dobór produktów żywnościowych ustala lekarz pediatra. Na wniosek lekarza pediatry, przy żywieniu dzieci chorych można w uzasadnionych przypadkach odstąpić od ograniczeń wynikających z normy budżetowej. 3. Dzieciom przysługuje wyżywienie według normy L, określonej w przepisach w sprawie norm wyżywienia osób pozbawionych wolności. § 15. Dzieciom przysługuje, stosownie do wieku i indywidualnych potrzeb, bielizna, odzież, obuwie i inne niezbędne przedmioty osobistego użytku, zgodnie z normami należności zawartymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 16. 1. W domu prowadzi się następującą dokumentację: 1) książkę ewidencji dzieci; 2) kartę wyposażenia dziecka; 3) dokumentację osobistą dziecka; 4) protokolarz zespołu wychowawczo-opiekuńczego; 5) dokumentację medyczną dziecka. 2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 1-4, prowadzi kierownik domu, a dokumentację, o której mowa w ust. 1 pkt 5, prowadzi lekarz pediatra. 3. Do książki ewidencji dzieci wpisuje się: imię i nazwisko dziecka, datę i miejsce urodzenia, imiona i nazwiska rodziców oraz ich adres zamieszkania, imiona i nazwiska oraz adresy osób sprawujących faktyczną pieczę nad dzieckiem, datę przyjęcia dziecka oraz datę i przyczynę skreślenia z ewidencji, adres osób, którym dziecko zostało przekazane bądź adres i nazwę placówki, do której dziecko przeniesiono. 4. Do karty wyposażenia wpisuje się: imię i nazwisko dziecka, datę przybycia i opuszczenia placówki, bieliznę, odzież, obuwie i inne wyposażenie będące własnością dziecka w chwili przyjęcia do domu oraz otrzymane w czasie pobytu. 5. Dokumentacja osobista dziecka obejmuje: odpis skrócony aktu urodzenia, orzeczenie sądu, dokumenty meldunkowe, korespondencję w sprawach dziecka, wnioski i wskazania w zakresie opieki wychowawczej. 6. Dokumentacja medyczna dziecka obejmuje: książeczkę zdrowia dziecka, karty zdrowia dziecka, kartę uodpornienia, karty gorączkowe, kartę rozwoju psychomotorycznego dziecka oraz wyniki badań laboratoryjnych. 7. Realizację zadań zespołu wychowawczo-opiekuńczego, o których mowa w § 12 ust. 2, dokumentuje się w protokolarzu zespołu wychowawczo-opiekuńczego. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2003 r. (poz. 1709) Załącznik nr 1 WYKAZ ZAKŁADÓW KARNYCH, PRZY KTÓRYCH ORGANIZUJE SIĘ DOMY DLA MATKI l DZIECKA 1. Zakład Karny Nr 1 w Grudziądzu - ul. Wybickiego 10/22. 2. Zakład Karny w Krzywańcu - gm. Nowogród Bobrzański. Załącznik nr 2 NORMY NALEŻNOŚCI DLA DZIECI PRZEBYWAJĄCYCH W "DOMACH DLA MATKI I DZIECKA" Lp.PrzedmiotJ.m.Norma należ. dla jednost.Okres używał. w latachIlość wydana osadz.Uwagi 1234567 1.kaftanik letniszt.412 2.kaftanik zimowyszt.412 3.śpioszkiszt.412 4.czapeczkaszt.212 5.pieluchy z tkaninyszt.60120 6.koszulkaszt.612 7.piżamaszt.231 8.rajstopyszt.211 9.majtki dziecięceszt.212 10.skarpetki dziecięcepara412 11.kurtka dziecięcaszt.131 12.spodenkipara231 13.szalikszt.131wydaje się na okres zimowy 14.rękawiczkipara111wydaje się na okres zimowy 15.sweterszt.211 16.obuwie domowepara111 17.butypara111 18.ręcznikszt.331 19.ceratkaszt.121 20.myjkaszt.311 21.butelkaszt.212 22.smoczekszt.412 23.gryzaczekszt.111 24.poszewka na kocykszt.411 25.kocykszt.242 26.prześcieradłoszt.622 27.materacykkpi.151 28.poduszkaszt.151 29.poszewka na poduszkęszt.421 30.podkład pod kocykszt.171do łóżek bez wkładu Uwagi: 1. Normy należności oraz okres używalności stanowią podstawę do określenia ilościowych i asortymentowych potrzeb, "Domów dla matki i dziecka". 2. Przedmioty wyszczególnione w pozycjach od 1 do 23 wydawane są w zależności od wieku i rozwoju fizycznego dziecka. 3. Przedmioty wyszczególnione w poz. 8, 9, 10, 16, 17, 20, 22, 23 z chwilą wydania stanowią własność użytkownika. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 września 2003 r. w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania przez wojewodów i organy celne kontroli oraz zasad współdziałania z innymi organami (Dz. U. Nr 176, poz. 1710) Na podstawie art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Czynności kontrolne sprawowane przez organy, o których mowa w art. 60 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, zwanej dalej "ustawą", są wykonywane jednoosobowo lub przez zespół osób, po okazaniu legitymacji służbowych i upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. 2. Legitymacje służbowe oraz upoważnienia do przeprowadzania kontroli dla pracowników przeprowadzających kontrolę wydaje wojewoda. 3. Upoważnienia dla funkcjonariuszy celnych przeprowadzających kontrolę wydaje organ celny. 4. Upoważnienie do przeprowadzania kontroli powinno zawierać podstawę prawną kontroli, numer i datę wystawienia, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe przeprowadzającego kontrolę, nazwę i adres jednostki kontrolowanej, temat oraz termin kontroli. § 2. 1. Kontrola może być przeprowadzana w dniach i w godzinach pracy jednostki kontrolowanej, a także w dniach wolnych od pracy lub poza normalnymi godzinami pracy, jeżeli na terenie jednostki kontrolowanej przebywa osoba lub osoby wykonujące pracę. 2. Przeprowadzający kontrolę jest uprawniony do wstępu i poruszania się po terenie jednostki kontrolowanej i nie podlega rewizji osobistej. 3. Przeprowadzający kontrolę stosuje się do przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz przepisów przeciwpożarowych, obowiązujących w jednostce kontrolowanej. 4. Przy wykonywaniu czynności kontrolnych przeprowadzający kontrolę może korzystać z pomieszczeń do pracy jednostki kontrolowanej. § 3. 1. Przeprowadzający kontrolę przeprowadza kontrolę w siedzibie jednostki kontrolowanej i w innych miejscach wykonywania pracy przez pracowników lub przez inne osoby świadczące pracę na rzecz tej jednostki. 2. Czynności kontrolne polegające na badaniu dokumentów bądź sporządzaniu ich odpisów, przesłuchiwaniu świadków, żądaniu składania pisemnych lub ustnych wyjaśnień mogą być, za zgodą kierownika jednostki kontrolowanej lub osoby upoważnionej przez kierownika tej jednostki, prowadzone w siedzibie wojewody lub organu celnego. § 4. W toku kontroli przeprowadzający kontrolę jest uprawniony w szczególności do: 1) dokonania oględzin miejsc wykonywania pracy; 2) sprawdzania dokumentów tożsamości pracowników i osób wykonujących inne prace zarobkowe oraz innych osób przebywających na terenie jednostki kontrolowanej; 3) badania dokumentów znajdujących się w jednostce kontrolowanej; 4) wykonywania zdjęć fotograficznych i wykorzystywania innych środków audiowizualnych do udokumentowania stanu faktycznego; 5) przesłuchiwania świadków; 6) żądania od kierującego jednostką kontrolowaną oraz od osób, o których mowa w pkt 2, składania pisemnych i ustnych wyjaśnień. § 5. 1. Przeprowadzający kontrolę może sporządzać odpisy, wyciągi lub kserokopie z dokumentów. 2. Zgodność odpisów i wyciągów oraz kserokopii z dokumentów poświadcza kierujący jednostką kontrolowaną lub inna upoważniona osoba. § 6. 1. Ustalenia z kontroli opisuje się w protokole kontroli, który powinien zawierać w szczególności: 1) klauzulę tajności wynikającą z treści informacji zawartych w protokole, zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych; 2) imię i nazwisko kierującego jednostką kontrolowaną, pełną nazwę i dokładny adres tej jednostki; 3) imię i nazwisko przeprowadzającego kontrolę oraz numer i datę upoważnienia do przeprowadzenia kontroli; 4) datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli; 5) temat kontroli; 6) fakty ustalone w toku kontroli, a w szczególności dotyczące stwierdzonych nieprawidłowości; 7) wskazanie osób odpowiedzialnych za stwierdzone nieprawidłowości; 8) adnotację o sporządzeniu odpisów, wyciągów i kserokopii; 9) wyszczególnienie załączników do protokołu; 10) datę i miejsce podpisania protokołu. 2. Protokół kontroli podpisuje przeprowadzający kontrolę i kierujący jednostką kontrolowaną, a w razie jego nieobecności - osoba pełniąca jego obowiązki. 3. Jeżeli przed podpisaniem protokołu kierujący jednostką kontrolowaną lub osoba pełniąca jego obowiązki zgłosi, na piśmie, w terminie nieprzekraczającym 14 dni od dnia jego otrzymania, umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole, przeprowadzający kontrolę jest obowiązany dokonać ich analizy, zbadać przedstawione dowody, ustosunkować się do zastrzeżeń i w uzasadnionych przypadkach uzupełnić protokół. 4. Jeżeli kierujący jednostką kontrolowaną lub osoba pełniąca jego obowiązki odmówi podpisania protokołu, przeprowadzający kontrolę zamieszcza w protokole odpowiednią adnotację o przyczynach odmowy podpisania lub braku podania przyczyn. 5. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach - po jednym dla kierującego jednostką kontrolowaną i dla przeprowadzającego kontrolę. 6. Jeżeli stwierdzone nieprawidłowości zostały usunięte przed zakończeniem kontroli, przeprowadzający kontrolę zamieszcza w protokole odpowiednią adnotację. 7. W protokole nie można dokonywać poprawek, skreśleń ani uzupełnień bez omówienia ich na końcu protokołu, z wyjątkiem sprostowania oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych, które parafuje przeprowadzający kontrolę, oznaczając parafy datą ich dokonania. § 7. W razie przeprowadzenia kontroli, w wyniku której nie stwierdzono nieprawidłowości, nie stosuje się przepisu § 6 ust. 1 pkt 6 i 7. W tym przypadku przeprowadzający kontrolę sporządza notatkę informującą o wyniku kontroli. Przepis § 6 ust. 5 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. W przypadku stwierdzenia w toku kontroli naruszenia przepisów ustawy, wojewoda lub organ celny występuje z wnioskiem do właściwego sądu rejonowego o ukaranie osób, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 7. 2. Niezależnie od działań, o których mowa w ust. 1, wojewoda lub organ celny zawiadamia o naruszeniu przepisów ustawy właściwe organy, a w szczególności: 1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych - gdy chodzi o naruszenie przepisów w zakresie ubezpieczenia społecznego oraz składek na Fundusz Pracy; 2) Państwową Inspekcję Pracy - gdy chodzi o naruszenie przepisów prawa pracy; 3) izbę skarbową - gdy chodzi o naruszenie przepisów prawa podatkowego; 4) Policję i Straż Graniczną - gdy chodzi o naruszenie przepisów o cudzoziemcach; 5) prokuraturę - gdy chodzi o podejrzenie popełnienia przestępstwa. § 9. 1. Wojewodowie oraz organy celne współdziałają w zakresie kontroli w szczególności ze związkami zawodowymi, Państwową Inspekcją Pracy, Policją, Strażą Graniczną, Zakładem Ubezpieczeń Społecznych oraz urzędami kontroli skarbowej - zwanymi dalej "jednostkami współdziałającymi". 2. Wojewodowie, organy celne oraz jednostki współdziałające: 1) przekazują sobie uwagi i informacje o uchybieniach ujawnionych w toku kontroli, mogące stanowić materiał do wykorzystania w zakresie wykonywanych przez nie zadań; 2) mogą, na podstawie porozumienia, organizować wspólne kontrole, o ile nie naruszy to innych przepisów. 3. Wojewodowie oraz organy celne mogą występować do jednostek współdziałających z wnioskami o przeprowadzenie kontroli lub o delegowanie przez te jednostki swoich przedstawicieli do udziału w inicjowanych przez siebie kontrolach. 4. Wojewodowie, organy celne i jednostki współdziałające mogą organizować wspólne szkolenia i narady w sprawie zadań, form i metod kontroli lub dokonywania ocen wyników przeprowadzonych kontroli. § 10. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania przez wojewodów kontroli oraz zasad współdziałania z innymi organami (Dz. U. Nr 145, poz. 1627). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380 i Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 176, poz. 1711) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 907, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 828,8 ha, położonych na terenach gminy Nowa Dęba, miasta Tarnobrzeg, gminy Staszów, gminy Tuczępy, miasta Stalowa Wola, miasta Radomia, miasta Pionki i gminy Pionki, gminy Poniatowa, gminy Nisko, miasta Połaniec i gminy Połaniec, gminy Grębów, miasta Jasło i gminy Jasło, gminy Gorzyce, gminy Baranów Sandomierski, miasta Ożarów Mazowiecki, gminy Majdan Królewski oraz miasta Błonie."; 2) w § 3 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 4) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 5) w szczegółowym opisie granic i terenu tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, w opisie granic podstrefy Radom: opis granic Rejonu V otrzymuje brzmienie: "Rejon V Obręb Wieś Ożarów, 09 Ożarów Mazowiecki Obszar 1 Od pkt 1, znajdującego się na działce nr 125/6 na przedłużeniu wschodniej ściany hali produkcji kabli światłowodowych i północnej ściany budynku biurowego, granica strefy biegnie w kierunku południowym po ścianie budynku do pkt 9 znajdującego się na ścianie budynku w miejscu styku dwóch budynków, z którego biegnie nadal w kierunku południowym po ścianie budynku do pkt 10 (narożnik budynku). W pkt 10 załamuje się pod kątem prostym i biegnie po ścianie budynku w kierunku wschodnim do pkt 11 znajdującego się na ścianie budynku na styku budynku i ogrodzenia. W pkt 11 granica załamuje się i biegnie w kierunku południowym po ogrodzeniu trwałym do pkt 12 znajdującego się w narożniku ogrodzenia pomiędzy działkami nr 125/6 i 125/4. W pkt 12 załamuje się ponownie i biegnie w kierunku wschodnim po ogrodzeniu trwałym do pkt 13 będącego narożnikiem ogrodzenia pomiędzy działkami nr 125/6 i 125/4. Tam załamuje się i biegnie po ogrodzeniu w kierunku północnym do pkt 14 (narożnik ogrodzenia pomiędzy działkami nr 125/6 i 125/4). W pkt 14 granica załamuje się i biegnie po ogrodzeniu w kierunku wschodnim do pkt 15 (znajdującego się na ścianie budynku). W pkt 15 ulega załamaniu i biegnie po ścianie budynku w kierunku północnym do pkt 16 (narożnik budynku), a następnie załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku wschodnim po ścianie budynku do pkt 17 (narożnik budynku) i dalej w tym samym kierunku po ogrodzeniu do pkt 18, znajdującego się w narożniku ogrodzenia pomiędzy działkami nr 125/6, 125/4 i 128/2, w którym ulega załamaniu i biegnie po ogrodzeniu w kierunku południowym do pkt 19 będącego narożnikiem ogrodzenia pomiędzy działkami nr 125/6, 128/2 i 128/1. W tym miejscu załamuje się i biegnie w kierunku wschodnim po ogrodzeniu do pkt 20 (narożnik ogrodzenia pomiędzy działkami nr 128/1 i 128/2), gdzie ponownie się załamuje i biegnie po ogrodzeniu w kierunku południowym do pkt 20A, który zlokalizowany jest na przecięciu ogrodzenia i północnej krawędzi drogi asfaltowej biegnącej równolegle do południowej ściany hali produkcji kabli telekomunikacyjnych. W tym miejscu granica strefy załamuje się pod kątem prostym i w kierunku zachodnim biegnie po północnej krawędzi drogi asfaltowej do pkt 20B. W pkt 20B granica skręca pod kątem prostym w prawo i biegnie wzdłuż wschodniej krawędzi drogi asfaltowej, biegnącej równolegle do zachodniej ściany hali produkcji kabli telekomunikacyjnych i dochodzi do pkt 20C, gdzie skręca w prawo do pkt 20D i dalej poprzez pkt 20E, 20F, 20G i 20H dochodzi do północno-zachodniego narożnika budynku biurowego zlokalizowanego przy ul. Poznańskiej. Od tego miejsca granica strefy biegnie po ścianie budynku biurowego i dochodzi do pkt 1, od którego rozpoczęto opis granicy obszaru. Obszar 2 Od pkt 21A, który zlokalizowany jest na przecięciu ogrodzenia i południowej krawędzi drogi asfaltowej biegnącej równolegle do południowej ściany hali produkcji kabli telekomunikacyjnych, granica strefy biegnie w kierunku południowym do pkt 21, który jest punktem granicznym pomiędzy działkami nr 128/1, 128/2, 166/5 i 166/3, a następnie w tym samym kierunku do pkt 21B - punktu granicznego pomiędzy działkami nr 166/5 i 166/3. W pkt 21B granica załamuje się i biegnie w kierunku wschodnim do pkt 22 - północno-wschodniego narożnika działki nr 166/3. W pkt 22 ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowym do pkt 22A znajdującego się na granicy działek nr 166/3, 166/5 oraz terenu PKP. W pkt 22A załamuje się i biegnie w kierunku zachodnim po ogrodzeniu poprzez pkt 23 i 24 (znajdujące się na granicy pomiędzy działką nr 125/6 i terenem PKP) do pkt 25 (punkt graniczny pomiędzy działką nr 125/6 i terenem PKP w obrębie Konotopa i terenem PKP w obrębie Ożarów). Z pkt 25 biegnie nadal w kierunku zachodnim poprzez pkt 26 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 125/6, 126/2 i terenem PKP), pkt 27 (położony na granicy pomiędzy działką nr 126/2 i terenem PKP), pkt 28 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 126/2, 124/8 i terenem PKP), pkt 29 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 124/8, 124/7 i terenem PKP), pkt 30 (punkt graniczny PKP), pkt 31 (punkt graniczny PKP) do pkt 32 będącego punktem granicznym pomiędzy działkami nr 124/7, 167/5 i terenem PKP. W pkt 32 ulega nieznacznemu załamaniu w kierunku północno-zachodnim i biegnie w kierunku zachodnim poprzez pkt 33 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 167/5, 54/4 i terenem PKP), pkt 34 (punkt graniczny PKP), pkt 35 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 54/4, 44/1 i terenem PKP), pkt 36 (punkt graniczny PKP), pkt 37 (punkt graniczny pomiędzy działką nr 44/1 a terenem PKP) do pkt 38 (punkt graniczny PKP). W pkt 38 granica ulega nieznacznemu załamaniu w kierunku północno-zachodnim do pkt 39 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 44/1, 53 i terenem PKP), w którym nieznacznie się załamuje i biegnie dalej w kierunku północno-zachodnim do pkt 40 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 53, 45/4 i terenem PKP). W pkt 40 ponownie ulega niewielkiemu załamaniu i biegnie w kierunku zachodnim do pkt 41 (punkt graniczny pomiędzy działką nr 45/4 i terenem PKP), a następnie do pkt 42 stanowiącego punkt graniczny pomiędzy działkami nr 45/4, 45/3, 45/7 i terenem PKP, w którym załamuje się i biegnie w kierunku południowym do pkt 43 będącego południowo-wschodnim narożnikiem działki nr 45/7. W tym miejscu ulega załamaniu i biegnie w kierunku zachodnim przez pkt 44, który jest punktem granicznym pomiędzy działkami nr 45/7, 45/6 i terenem PKP, do pkt 45 stanowiącego południowo-zachodni narożnik działki nr 45/6. W pkt 45 ulega załamaniu pod kątem prostym i biegnie w kierunku północnym poprzez pkt 46 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 45/6, 50, 46 i terenem PKP) do pkt 47 (narożnik ogrodzenia trwałego, punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 46, 43). Z pkt 47 biegnie nadal w kierunku północnym po ogrodzeniu do pkt 52A poprzez pkt 48 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 43, 42), pkt 49 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 42, 41), pkt 50 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 41, 40), pkt 51 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 40, 39), pkt 52 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 39, 38). W pkt 52A, który zlokalizowany jest na przecięciu ogrodzenia i południowej krawędzi drogi asfaltowej biegnącej w kierunku wschód-zachód wzdłuż południowej ściany hali kabli energetycznych, granica strefy skręca pod kątem prostym w prawo i biegnie w linii prostej wzdłuż południowej krawędzi drogi, poprzez pkt 52C i 52D do pkt 21A, od którego rozpoczęto opis granicy obszaru. Obszar 3 Od pkt 52B, który zlokalizowany jest na przecięciu ogrodzenia i północnej krawędzi drogi asfaltowej, biegnącej w kierunku wschód-zachód wzdłuż południowej ściany hali kabli energetycznych, granica strefy biegnie w kierunku północnym przez pkt 53 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 38, 37), pkt 54 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 37, 36), pkt 55 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 36, 35), pkt 56 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 35, 34), pkt 57 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 34, 33) do pkt 58, zlokalizowanego w północnym narożniku działki nr 50. W pkt 58 (narożnik ogrodzenia) granica załamuje się i biegnie po ogrodzeniu w kierunku południowo-wschodnim przez pkt 59 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 50, 32 i 51), pkt 60 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 51, 32 i 52) do pkt 61 (narożnik ogrodzenia). W pkt 61 granica ulega załamaniu i biegnie po ogrodzeniu w kierunku północnym poprzez pkt 62 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 49, 29 i 32), pkt 63 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 49, 29 i 28/3), pkt 64 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr 49, 28/3 i 28/2) do pkt 65 (narożnik ogrodzenia). W pkt 65 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku północno-wschodnim po ogrodzeniu wzdłuż ulicy Poznańskiej przez pkt 66 (punkt graniczny pomiędzy działkami nr: 49, 44/1 i ul. Poznańską) do pkt 67. W tym miejscu granica skręca pod kątem prostym i poprzez pkt 68 i 69 biegnie w kierunku południowym, wzdłuż zachodniej krawędzi drogi biegnącej wzdłuż zachodniej ściany hali produkcji kabli energetycznych, do pkt 70, który zlokalizowany jest na północnej krawędzi drogi asfaltowej, biegnącej w kierunku wschód-zachód wzdłuż południowej ściany hali kabli energetycznych. Od tego miejsca granica strefy biegnie wzdłuż północnej krawędzi tej drogi i dochodzi do pkt 52B, od którego rozpoczęto opis granic obszaru. Obszar 4 Od pkt 71, który zlokalizowany jest w południowo-zachodnim narożniku hali produkcji kabli energetycznych, granica strefy biegnie w kierunku północnym, wzdłuż zachodniej ściany hali produkcji kabli energetycznych, do pkt 72, który zlokalizowany jest na przecięciu północnej krawędzi drogi biegnącej w kierunku wschód-zachód równolegle do północnej ściany hali produkcji kabli energetycznych i przedłużenia zachodniej ściany hali. Od tego miejsca granica strefy biegnie poprzez pkt 73 i 74 w kierunku wschodnim, wzdłuż południowej krawędzi drogi asfaltowej, do pkt 75, który zlokalizowany jest na przecięciu zachodniej krawędzi drogi biegnącej wzdłuż wschodniej ściany magazynu wyrobów gotowych i południowej krawędzi drogi biegnącej w kierunku wschód-zachód równolegle do północnej ściany hali produkcji kabli energetycznych. Od pkt 75 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż wschodniej ściany magazynu wyrobów gotowych do pkt 76, który stanowi południowo-wschodni narożnik tego budynku, i dalej biegnie w kierunku zachodnim do pkt 71, od którego rozpoczęto opis granic obszaru." oraz na końcu opisu granic podstrefy Radom dodaje się opis granic i terenu Rejonu VII w brzmieniu: "Rejon VII Obręb Błonie, ark. mapy 1 Obszar 1 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 21, położonego na skrzyżowaniu granicy zakładu ZMP Mera Błonie i ul. Łąki (północno-zachodni narożnik schodów portierni), wzdłuż ul. Łąki przez pkt 20 i 19 do pkt 18, a następnie skręca prostopadle w kierunku południowym i biegnie do pkt 1. Od tego miejsca biegnie wzdłuż ogrodzenia trwałego do pkt 2 leżącego na linii ogrodzenia trwałego. W tym miejsca granica załamuje się w kierunku zachodnim i dalej biegnie wzdłuż ogrodzenia trwałego przez pkt 3 i 4 i dalej po przedłużeniu do pkt 5. Od pkt 5 biegnie w kierunku północnym po ogrodzeniu trwałym przez pkt 62 do pkt 61. Od tego miejsca granica biegnie w kierunku zachodnim do pkt 60 i dalej w kierunku północnym po ścianie budynku nr 16A do pkt 21, od którego rozpoczęto opis granic obszaru. Obszar 2 Granica obszaru biegnie od pkt 4, położonego w odległości 11 m na zachód od narożnika ogrodzenia trwałego, w kierunku wschodnim przez pkt 3 i 2, wzdłuż ogrodzenia trwałego do pkt 10 leżącego na linii ogrodzenia trwałego. Od pkt 10 biegnie w kierunku południowym wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 9. Od tego miejsca biegnie w kierunku zachodnim po ścianie budynku 4D do pkt 8, dalej w kierunku południowym do pkt 7, a następnie w kierunku zachodnim wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 6. Od pkt 6 biegnie w kierunku północnym wzdłuż chodnika betonowego do pkt 4, od którego rozpoczęto opis granic obszaru. W granicach obszaru nr 2 znajdują się budynki 4 i 4A zlokalizowane na działce nr 4/7 oraz budynki 4B i 4C zlokalizowane na działce 4/8. Obszar 3 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 11, zlokalizowanego na północno-wschodnim słupie bramy wewnętrznej zakładu ZMP Mera Błonie, wzdłuż ogrodzenia trwałego do pkt 14. Od pkt 14 biegnie w kierunku południowym, po ścianie budynku zlokalizowanego na działce nr 4/24 do pkt 13, następnie wzdłuż drogi asfaltowej w kierunku zachodnim do pkt 12 i dalej, wzdłuż drogi asfaltowej, w kierunku północnym do pkt 11, od którego rozpoczęto opis granic obszaru. Obszar 4 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 15, stanowiącego środek łuku krawężnika drogi zakładowej wewnętrznej ZMP Mera Błonie przy północno-zachodnim narożniku budynku zlokalizowanego na działce nr 4/9, wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 16. Od tego miejsca biegnie w kierunku południowym, wzdłuż drogi asfaltowej poprzez pkt 17 i 24 do pkt 26. Od pkt 26 biegnie wzdłuż drogi asfaltowej w kierunku zachodnim poprzez pkt 51 i 50 do pkt 25. Od pkt 25 granica biegnie wzdłuż drogi asfaltowej w kierunku północnym przez pkt 23 i 22 do pkt 15, od którego rozpoczęto opis obszaru. W granicach obszaru 4 znajdują się budynki zlokalizowane na działkach nr 4/28, 4/52, 4/53, 4/54, 4/56 i 4/9. Działki nr 4/51 i 4/38 położone wewnątrz obszaru 4 wraz ze znajdującą się na nich częścią powierzchni budynku nr 6a stanowią enklawę, która nie należy do obszaru strefy. Granica tej enklawy przebiega od pkt 48 położonego w północno-zachodnim narożniku enklawy w kierunku wschodnim po ścianie budynku do pkt 49. Od pkt 49 granica biegnie w kierunku południowym po ścianie budynku do pkt 51. Następnie granica biegnie od pkt 51 w kierunku zachodnim po ścianie budynku do pkt 50 i od pkt 50 w kierunku północnym do pkt 48, także po ścianie budynku. Obszar 5 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 47, położonego na środku łuku krawężnika drogi asfaltowej wewnętrznej zakładu ZMP Mera Błonie na przedłużeniu południowej ściany budynku zlokalizowanego na działce nr 4/26, wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 46. Od tego miejsca biegnie w kierunku południowym wzdłuż granicy zakładu ZMP Mera Błonie do pkt 29. Od pkt 29 biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 30, a następnie skręca w kierunku północnym do pkt 47, od którego rozpoczęto opis granic obszaru. Obszar 6 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 44, położonego na granicy zakładu ZMP Mera Błonie przy ul. Grodziskiej i przedłużeniu północnej ściany budynku 18 (działka nr 4/21), po granicy zakładu ZMP Mera Błonie wzdłuż drogi asfaltowej, a następnie po ścianie budynku zlokalizowanego na działce nr 4/21 do pkt 43 i dalej pod kątem prostym w kierunku północnym po ścianie ww. budynku do pkt 45. Od pkt 45 biegnie w kierunku wschodnim po ścianie budynku do pkt 42 przy drodze asfaltowej, a następnie od pkt 42 wzdłuż drogi asfaltowej w kierunku południowym do pkt 41. Od pkt 41 biegnie wzdłuż ogrodzenia trwałego w kierunku zachodnim do pkt 91. Od tego miejsca granica biegnie w kierunku północnym przez pkt 28 i 27 po granicy zakładu ZMP Mera Błonie, wzdłuż ul. Grodziskiej do pkt 44, od którego rozpoczęto opis obszaru. W skład obszaru 6 wchodzi działka nr 2/21 wraz ze znajdującym się na jej powierzchni budynkiem oraz działka nr 4/49. Obszar 7 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 31, położonego na środku łuku krawężnika drogi asfaltowej wewnętrznej, na przedłużeniu północnej ściany budynku zlokalizowanego na działce nr 4/35, wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 32, a następnie pod kątem prostym skręca w kierunku południowym i dalej biegnie wzdłuż granicy zakładu ZMP Mera Błonie przez pkt 34 wzdłuż granicy zakładu ZMP Mera Błonie w kierunku południowym do pkt 35 i dalej pod kątem prostym w kierunku zachodnim po ogrodzeniu trwałym do pkt 36. Od pkt 36 biegnie wzdłuż krawężnika w kierunku północnym do pkt 31, od którego rozpoczęto opis. W skład obszaru 7 wchodzi zabudowana działka nr 4/14. Obszar 8 Granica obszaru biegnie w kierunku wschodnim od pkt 37, położonego na środku łuku krawężnika drogi asfaltowej wewnętrznej, przy północno-zachodnim narożniku budynku nr 3 zlokalizowanego na działce nr 4/15, wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 38, położonego na granicy zakładu ZMP Mera Błonie i ul. Żukówka. Od pkt 38 biegnie po granicy zakładu ZMP Mera Błonie i ul. Żukówka w kierunku południowym do pkt 39 i dalej po granicy zakładu ZMP Mera Błonie i ul. Żukówka w kierunku zachodnim do pkt 40. Od pkt 40 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż drogi asfaltowej do pkt 37, od którego rozpoczęto opis obszaru. W skład obszaru 8 wchodzi zabudowana działka nr 4/15.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1177), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 64, poz. 589), 3) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 3, poz. 34), 4) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 kwietnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 806) oraz 5) niniejszym rozporządzeniem nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 907, z 2000 r. Nr 71, poz. 833 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 336). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 833, z 2001 r. Nr 30, poz. 336 i Nr 107, poz. 1177, z 2002 r. Nr 64, poz. 589 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 34 i Nr 88, poz. 806. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874 i Nr 137, poz. 1302. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz.1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 29 września 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 176, poz. 1713) Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. Nr 162, poz. 1124 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się następujące obszary właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych: 1) w województwie dolnośląskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Jeleniej Górze, obejmujące powiaty: bolesławiecki, jeleniogórski, kamiennogórski, lubański, lwówecki, zgorzelecki oraz miasto na prawach powiatu - Jelenia Góra, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy, obejmujące powiaty: głogowski, górowski, jaworski, legnicki, lubiński, polkowicki, złotoryjski oraz miasto na prawach powiatu - Legnica, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu, obejmujące powiaty: dzierżoniowski, kłodzki, świdnicki, wałbrzyski, ząbkowicki, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu, obejmujące powiaty: milicki, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski, wrocławski oraz miasto na prawach powiatu - Wrocław; 2) w województwie kujawsko-pomorskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy, obejmujące powiaty: bydgoski, inowrocławski, mogileński, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski, żniński oraz miasto na prawach powiatu - Bydgoszcz, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu, obejmujące powiaty: brodnicki, chełmiński, golubsko-dobrzyński, grudziądzki, toruński, wąbrzeski oraz miasta na prawach powiatu - Grudziądz, Toruń, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Włocławku, obejmujące powiaty: aleksandrowski, lipnowski, radziejowski, rypiński, włocławski oraz miasto na prawach powiatu - Włocławek; 3) w województwie lubelskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białej Podlaskiej, obejmujące powiaty: bialski, łukowski, parczewski, radzyński oraz miasto na prawach powiatu - Biała Podlaska, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Chełmie, obejmujące powiaty: chełmski, krasnostawski, włodawski oraz miasto na prawach powiatu - Chełm, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie, obejmujące powiaty: kraśnicki, lubartowski, lubelski, łęczyński, opolski, puławski, rycki, świdnicki oraz miasto na prawach powiatu - Lublin, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu, obejmujące powiaty: biłgorajski, hrubieszowski, janowski, tomaszowski, zamojski oraz miasto na prawach powiatu - Zamość; 4) w województwie lubuskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie Wielkopolskim, obejmujące powiaty: gorzowski, międzyrzecki, słubicki, strzelecko-drezdenecki, sulęciński oraz miasto na prawach powiatu - Gorzów Wielkopolski, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze, obejmujące powiaty: krośnieński, nowosolski, świebodziński, wschowski, zielonogórski, żagański, żarski oraz miasto na prawach powiatu - Zielona Góra; 5) w województwie łódzkim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi, obejmujące powiaty: brzeziński, łęczycki, łódzki wschodni, pabianicki, zgierski oraz miasto na prawach powiatu - Łódź, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Piotrkowie Trybunalskim, obejmujące powiaty: bełchatowski, opoczyński, piotrkowski, radomszczański, tomaszowski oraz miasto na prawach powiatu - Piotrków Trybunalski, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sieradzu, obejmujące powiaty: łaski, pajęczański, poddębicki, sieradzki, wieluński, wieruszowski, zduńskowolski, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach, obejmujące powiaty: kutnowski, łowicki, rawski, skierniewicki oraz miasto na prawach powiatu - Skierniewice; 6) w województwie małopolskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu, obejmujące powiaty: gorlicki, limanowski, nowosądecki, nowotarski, tatrzański oraz miasto na prawach powiatu - Nowy Sącz, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie, obejmujące powiaty: chrzanowski, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski, oświęcimski, proszowicki, suski, wadowicki, wielicki oraz miasto na prawach powiatu - Kraków, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie, obejmujące powiaty: bocheński, brzeski, dąbrowski, tarnowski oraz miasto na prawach powiatu - Tarnów; 7) w województwie mazowieckim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ciechanowie, obejmujące powiaty: ciechanowski, mławski, płoński, pułtuski, żuromiński, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce, obejmujące powiaty: makowski, przasnyski, ostrołęcki, ostrowski, wyszkowski oraz miasto na prawach powiatu - Ostrołęka, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku, obejmujące powiaty: gostyniński, płocki, sierpecki oraz miasto na prawach powiatu - Płock, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Radomiu, obejmujące powiaty: białobrzeski, grójecki, kozienicki, lipski, przysuski, radomski, szydłowiecki, zwoleński oraz miasto na prawach powiatu - Radom, e) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach, obejmujące powiaty: garwoliński, łosicki, miński, siedlecki, sokołowski, węgrowski oraz miasto na prawach powiatu - Siedlce, f) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, obejmujące powiaty: grodziski, legionowski, nowodworski, otwocki, piaseczyński, pruszkowski, sochaczewski, warszawski zachodni, wołomiński, żyrardowski oraz miasto na prawach powiatu - m.st. Warszawa; 8) w województwie opolskim: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, obejmujące powiaty: brzeski, głubczycki, kędzierzyńsko-kozielski, kluczborski, krapkowicki, namysłowski, nyski, oleski, opolski, prudnicki, strzelecki oraz miasto na prawach powiatu - Opole; 9) w województwie podkarpackim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krośnie, obejmujące powiaty: bieszczadzki, brzozowski, jasielski, krośnieński, leski, sanocki oraz miasto na prawach powiatu - Krosno, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu, obejmujące powiaty: jarosławski, lubaczowski, przemyski, przeworski oraz miasto na prawach powiatu - Przemyśl, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie, obejmujące powiaty: dębicki, leżajski, łańcucki, ropczycko-sędziszowski, rzeszowski, strzyżowski oraz miasto na prawach powiatu - Rzeszów, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu, obejmujące powiaty: kolbuszowski, mielecki, niżański, stalowowolski, tarnobrzeski oraz miasto na prawach powiatu - Tarnobrzeg; 10) w województwie podlaskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku, obejmujące powiaty: białostocki, bielski, hajnowski, moniecki, siemiatycki, sokólski oraz miasto na prawach powiatu - Białystok, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży, obejmujące powiaty: grajewski, kolneński, łomżyński, wysokomazowiecki, zambrowski oraz miasto na prawach powiatu - Łomża, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach, obejmujące powiaty: augustowski, sejneński, suwalski oraz miasto na prawach powiatu - Suwałki; 11) w województwie pomorskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku, obejmujące powiaty: gdański, kartuski, kościerski, kwidzyński, malborski, nowodworski, pucki, starogardzki, sztumski, tczewski, wejherowski oraz miasta na prawach powiatu - Gdańsk, Gdynia, Sopot, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku, obejmujące powiaty: bytowski, chojnicki, człuchowski, lęborski, słupski oraz miasto na prawach powiatu - Słupsk; 12) w województwie śląskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej, obejmujące powiaty: bielski, cieszyński, pszczyński, żywiecki oraz miasto na prawach powiatu - Bielsko-Biała, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie, obejmujące powiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski, zawierciański oraz miasto na prawach powiatu - Częstochowa, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, obejmujące powiaty: będziński, bieruńsko-lędziński, gliwicki, mikołowski, raciborski, rybnicki, tarnogórski, wodzisławski oraz miasta na prawach powiatu - Bytom, Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze, Żory; 13) w województwie świętokrzyskim: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach, obejmujące powiaty: buski, jędrzejowski, kazimierski, kielecki, konecki, opatowski, ostrowiecki, pińczowski, sandomierski, skarżyski, starachowicki, staszowski, włoszczowski oraz miasto na prawach powiatu - Kielce; 14) w województwie warmińsko-mazurskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu, obejmujące powiaty: braniewski, elbląski, iławski, nowomiejski, ostródzki oraz miasto na prawach powiatu - Elbląg, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie, obejmujące powiaty: bartoszycki, działdowski, ełcki, giżycki, gołdapski, kętrzyński, lidzbarski, mrągowski, nidzicki, olecki, olsztyński, piski, szczycieński, węgorzewski oraz miasto na prawach powiatu - Olsztyn; 15) w województwie wielkopolskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu, obejmujące powiaty: jarociński, kaliski, kępiński, krotoszyński, ostrowski, ostrzeszowski, pleszewski oraz miasto na prawach powiatu - Kalisz, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koninie, obejmujące powiaty: kolski, koniński, słupecki, turecki oraz miasto na prawach powiatu - Konin, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lesznie, obejmujące powiaty: gostyński, kościański, leszczyński, rawicki, wolsztyński oraz miasto na prawach powiatu - Leszno, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile, obejmujące powiaty: chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, obornicki, pilski, wągrowiecki, złotowski, e) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu, obejmujące powiaty: gnieźnieński, grodziski, międzychodzki, nowotomyski, poznański, średzki, śremski, szamotulski, wrzesiński oraz miasto na prawach powiatu - Poznań; 16) w województwie zachodniopomorskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie, obejmujące powiaty: białogardzki, drawski, kołobrzeski, koszaliński, sławieński, szczecinecki, świdwiński, wałecki oraz miasto na prawach powiatu - Koszalin, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie, obejmujące powiaty: choszczeński, goleniowski, gryficki, gryfiński, kamieński, łobeski, myśliborski, policki, pyrzycki, stargardzki oraz miasta na prawach powiatu - Szczecin, Świnoujście. § 2. W sprawach należących do zadań organów samorządu województwa właściwe jest samorządowe kolegium odwoławcze mające siedzibę w mieście będącym siedzibą władz samorządu województwa. § 3. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 lutego 1999 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 13, poz. 115). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 9 października 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Granowo w województwie wielkopolskim (Dz. U. Nr 176, poz. 1714) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów wójta Gminy Granowo. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 16 listopada 2003 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 października 2003 r. (poz. 1714) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Granowo do 17 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie gminnej komisji wyborczej do 20 października 2003 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego gminnej komisji wyborczej do 27 października 2003 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie gminnej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na wójta do 31 października 2003 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych do 31 października 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych do 6 listopada 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia gminnej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na wójta, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 6 listopada 2003 r.- sporządzenie spisu wyborców 14 listopada 2003 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 15 listopada 2003 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 16 listopada 2003 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego (Dz. U. Nr 176, poz. 1715) Na podstawie art. 288 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymogi, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny; 2) warunki i tryb postępowania przy wyznaczaniu lub uznawaniu oraz znoszeniu przez organ celny tych miejsc; 3) okres, na jaki mogą zostać przez organ celny uznane lub wyznaczone te miejsca; 4) wypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tych miejscach; 5) rodzaj towarów, którym może zostać nadane przeznaczenie celne w tych miejscach. § 2. 1. Dyrektor izby celnej może z urzędu wyznaczyć miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego. 2. Dyrektor izby celnej, na wniosek osoby zainteresowanej, może uznać miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego. § 3. 1. Miejsce wyznaczone lub uznane przez dyrektora izby celnej musi spełniać warunki gwarantujące w szczególności zapewnienie nienaruszalności i tożsamości znajdujących się w nim towarów. 2. Miejsce wyznaczone lub uznane przez dyrektora izby celnej musi spełniać warunki techniczne zapewniające możliwość wykonywania kontroli celnej oraz innych czynności przewidzianych przepisami prawa celnego. 3. Miejsce wyznaczone lub uznane musi być odpowiednio oznaczone tablicą informacyjną oraz oddzielone od pozostałej części terenu lub pomieszczenia w szczególności przy pomocy ogrodzenia, ciągłej linii lub innego trwałego oznaczenia. 4. Dyrektor izby celnej może odstąpić od żądania spełnienia warunków określonych w ust. 2 lub 3, w szczególności gdy miejsce wyznaczone lub uznane sąsiaduje z obszarem morskiego przejścia granicznego albo wyznaczenie lub uznanie miejsca następuje w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego. § 4. Zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego dokonywanych w miejscu wyznaczonym lub uznanym przez dyrektora izby celnej nie może przekraczać zakresu czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, na podstawie przepisów rozporządzenia wydanego na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym", mogą być dokonywane w urzędzie celnym sprawującym bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym, z zastrzeżeniem § 6. § 5. 1. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, z zastrzeżeniem ust. 2, może zostać wyznaczone lub uznane w wypadku, o którym mowa w art. 36 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, jeżeli wyznaczenie lub uznanie miejsca uzasadnione jest w szczególności: 1) umową międzynarodową; 2) ważnym interesem państwowym; 3) ważnymi względami służbowymi; 4) brakiem technicznych możliwości dostarczenia towaru do urzędu celnego; 5) właściwościami towaru; 6) sprawowanym dozorem i kontrolą celną, w szczególności gdy czynności z nimi związane, ze względów technicznych, nie mogą odbywać się w urzędzie celnym lub są znacznie utrudnione. 2. Miejsce, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, może zostać uznane także w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego. § 6. Przepisu § 4 nie stosuje się, jeżeli w miejscu uznanym w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, czynności przewidziane przepisami prawa celnego dokonuje w swoim imieniu i na swoją rzecz osoba, na wniosek której dyrektor izby celnej wydał to pozwolenie. § 7. 1. Osoba ubiegająca się o uznanie miejsca składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwego miejscowo ze względu na lokalizację miejsca, w którym towarom będzie nadawane przeznaczenie celne. 2. Wniosek o uznanie miejsca powinien zawierać w szczególności: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub adres siedziby wnioskodawcy; 2) statystyczny numer identyfikacyjny REGON, jeżeli zgodnie z przepisami o statystyce publicznej wnioskodawca ma obowiązek złożenia wniosku o nadanie tego numeru; 3) numer identyfikacji podatkowej NIP, jeżeli zgodnie z przepisami o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wnioskodawca podlega obowiązkowi identyfikacyjnemu i otrzymał ten numer; 4) adres miejsca, o uznanie którego wnosi wnioskodawca; 5) wskazanie czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w miejscu uznanym; 6) wskazanie przeznaczeń celnych, jakie będą nadawane towarom w miejscu uznanym. 3. Do wniosku o uznanie miejsca należy dołączyć: 1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 2) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON lub oświadczenie, że zgodnie z przepisami o statystyce publicznej wnioskodawca nie miał obowiązku złożenia wniosku o nadanie tego numeru; 3) decyzję o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP lub oświadczenie, że zgodnie z przepisami o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wnioskodawca nie podlega obowiązkowi identyfikacyjnemu i nie otrzymał tego numeru; 4) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług lub oświadczenie, że zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnik nie ma obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego; 5) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do użytkowania miejsca, które ma zostać uznane, lub inny dokument potwierdzający prawo korzystania z tego miejsca; 6) szczegółowy opis miejsca i jego plan sytuacyjny; 7) opis warunków, które mają zapewniać nienaruszalność i tożsamość towarów; 8) określenie wyposażenia i sprzętu technicznego niezbędnego do wykonywania w miejscu uznanym kontroli celnej lub innych czynności przewidzianych przepisami prawa celnego; 9) dane lub dokumenty uzasadniające uznanie miejsca. 4. W wypadku, o którym mowa w § 5 ust. 2, wymogi dotyczące wniosku o uznanie miejsca, w którym będą dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego, regulują przepisy dotyczące procedury uproszczonej. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o uznanie miejsca. 6. Dokumentów, o których mowa w ust. 3, nie dołącza się do wniosku o uznanie miejsca, jeżeli zostały one wcześniej złożone dyrektorowi izby celnej, do którego składany jest wniosek, i dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim przypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. 7. Do wniosku o uznanie miejsca, w którym czynności przewidziane przepisami prawa celnego zostaną dokonane jednorazowo, dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5 i 7-8, nie dołącza się. W takim przypadku wnioskodawca powinien złożyć pisemne oświadczenie o spełnieniu warunków określonych w § 3 ust. 1. 8. Dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5, powinny być przedłożone w oryginałach lub uwierzytelnionych kserokopiach. Na żądanie wnioskodawcy zwraca się oryginał dokumentu, po potwierdzeniu na załączonej kserokopii zgodności z oryginałem. § 8. Przed wydaniem decyzji w sprawie uznania miejsca, dyrektor izby celnej może zażądać od osoby, która złożyła wniosek o uznanie tego miejsca, przedstawienia w szczególności: 1) opinii naczelnika urzędu celnego, właściwego miejscowo dla tego miejsca, w sprawie możliwości sprawowania dozoru celnego w tym miejscu; 2) innych danych lub dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do stwierdzenia, że warunki określone w § 3 zostały spełnione. § 9. 1. W decyzji dotyczącej wyznaczenia lub uznania miejsca dyrektor izby celnej określa w szczególności: 1) towary, które nie mogą być obejmowane procedurą celną w tym miejscu, poprzez podanie działów taryfy celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów wydanego na podstawie art. 13 § 6 Kodeksu celnego, z zastrzeżeniem § 10; 2) rodzaje przeznaczeń celnych, które mogą być nadawane w tym miejscu; 3) zakres czynności przewidzianych przepisami prawa celnego, które będą dokonywane w tym miejscu, oraz szczegółowy tryb i warunki ich wykonywania; 4) numer identyfikacyjny miejsca wyznaczonego lub uznanego; 5) urząd celny sprawujący bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym. 2. Decyzję o uznaniu lub wyznaczeniu miejsca wydaje się na okres nie dłuższy niż 2 lata. 3. Na wniosek osoby zainteresowanej, złożony przed upływem terminu ważności decyzji o uznaniu miejsca, ważność decyzji może być przedłużana na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie ważności takiej decyzji nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 7 ust. 3, jeżeli dane w nich zawarte są aktualne. 4. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 4 nie stosuje się w wypadku decyzji o wyznaczeniu lub uznaniu miejsca w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego. § 10. Przepisu § 9 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli miejsce zostało uznane w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej. § 11. 1. Dyrektor izby celnej prowadzi rejestr miejsc wyznaczonych lub uznanych, nadając im numery identyfikacyjne według następującego wzoru: sześciocyfrowy kod urzędu celnego, sprawującego bezpośredni nadzór nad miejscem wyznaczonym lub uznanym / czterocyfrowy wyróżnik miejsca wyznaczonego albo uznanego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do miejsc wyznaczonych lub uznanych w celu jednorazowego dokonania czynności przewidzianych przepisami prawa celnego. § 12. 1. Osoba, na wniosek której dyrektor izby celnej uznał miejsce, jest obowiązana do niezwłocznego poinformowania tego organu o zmianie danych zawartych we wniosku lub dołączonych do niego dokumentach. 2. W wypadku niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przepis § 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 13. 1. Dyrektor izby celnej wydaje decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli: 1) wystąpi o to osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca; 2) ogłoszono upadłość bądź likwidację osoby, o której mowa w pkt 1; 3) miejsce uznane przestało spełniać warunki, o których mowa w § 3 ust. 1 lub 2; 4) nastąpi wygaśnięcie lub utrata tytułu prawnego osoby, o której mowa w pkt 1, do użytkowania lub korzystania z miejsca uznanego; 5) osoba kierująca działalnością gospodarczą wnioskodawcy została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo gospodarcze lub za przestępstwo skarbowe. 2. Dyrektor izby celnej może wydać decyzję o zniesieniu miejsca uznanego, jeżeli: 1) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, w sposób istotny naruszyła przepisy prawa związane z przywozem lub wywozem towarów; 2) zapewnienie właściwego dozoru i kontroli celnej w miejscu uznanym wymaga stosowania przez organy celne środków i nakładów niewspółmiernych do zakresu prowadzonej działalności; 3) uznanie miejsca przestało być uzasadnione okolicznościami, o których mowa w § 5 ust. 1; 4) osoba, na wniosek której wydano decyzję o uznaniu miejsca, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy wydawaniu przez dyrektora izby celnej decyzji o zniesieniu miejsca wyznaczonego. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 października 1999 r. w sprawie warunków, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny, oraz wypadków, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tym miejscu (Dz. U. Nr 88, poz. 984), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 2 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej środkami specjalnymi na wydatki związane z prowadzeniem poboru podatków i egzekucji administracyjnej (Dz. U. Nr 176, poz. 1716) Na podstawie art. 8a ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady gospodarki finansowej środkami specjalnymi przeznaczonymi na finansowanie: 1) wydatków związanych z poborem podatków i prowadzeniem egzekucji administracyjnej, 2) wynagrodzeń prowizyjnych pracowników urzędów skarbowych wykonujących egzekucję administracyjną należności pieniężnych, 3) przedsięwzięć usprawniających pobór podatków i prowadzenie egzekucji administracyjnej, - zwanymi dalej "środkami specjalnymi". § 2. Ze środków specjalnych finansowane są następujące wydatki: 1) wynagrodzenia prowizyjne dla pracowników wykonujących egzekucję administracyjną należności pieniężnych wraz z należnymi nagrodami jubileuszowymi, odprawami emerytalnymi lub rentowymi i dodatkowym wynagrodzeniem rocznym; 2) należności z tytułu zniesienia uprawnień do umundurowania; 3) składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy od wynagrodzeń, o których mowa w pkt 1; 4) związane z poborem podatków i prowadzeniem egzekucji administracyjnej, w tym w szczególności dotyczące: a) przejazdu i delegacji pracowników, b) przewozu, załadunku, rozładunku, przechowywania, utrzymania i dozoru zwierząt oraz ruchomości odebranych albo usuniętych z opróżnionych budynków, lokali i pomieszczeń, c) przymusowego otwarcia pomieszczeń i schowków, d) wypłat należności świadków i biegłych, e) ogłoszeń w prasie, f) zakupu materiałów i wyposażenia, g) usług telekomunikacyjnych i opłat pocztowych, h) prowizji i obsługi bankowej, i) doręczania upomnień i wezwań, j) przechowywania, szacowania, przewozu i sprzedaży ruchomości, które przeszły na własność Skarbu Państwa; 5) wypłata zaliczek dla komorników sądowych za czynności związane z prowadzeniem egzekucji; 6) pokrywanie kosztów przedsięwzięć usprawniających pobór podatków i prowadzenie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, w tym szkoleń pracowników, a także wydatków o charakterze inwestycyjnym związanych zwłaszcza z budową pomieszczeń magazynowych, zakupem środków transportowych oraz komputerów wraz z oprogramowaniem. § 3. 1. Urzędy skarbowe gromadzą środki specjalne na wyodrębnionych rachunkach bankowych. 2. Odsetki od środków specjalnych zgromadzonych na rachunkach, o których mowa w ust. 1, stanowią przychody tych środków specjalnych. 3. Obsługa administracyjna oraz księgowa środków specjalnych należy do obowiązków naczelnika urzędu skarbowego. § 4. 1. Podstawą gospodarowania środkami specjalnymi jest roczny plan finansowy, określający przychody i wydatki, w którym wyodrębnia się w szczególności: 1) wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń; 2) wydatki inwestycyjne. 2. Plan finansowy środków specjalnych zatwierdza naczelnik urzędu skarbowego. 3. Sprawozdania z wykonania planu finansowego środków specjalnych sporządza się zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie sprawozdawczości budżetowej. § 5. 1. Urząd skarbowy może przekazać posiadaną nadwyżkę środków specjalnych na usprawnienie funkcjonowania innego urzędu skarbowego. 2. Nadwyżkę, o której mowa w ust. 1, może otrzymać urząd skarbowy, w którym: 1) ma miejsce niedobór środków na finansowanie wynagrodzeń prowizyjnych i wydatków związanych z prowadzeniem egzekucji administracyjnej lub poboru podatków, zagrażający skuteczności i ciągłości wykonywania egzekucji administracyjnej należności pieniężnych albo poboru podatków, lub 2) zachodzi potrzeba poniesienia wydatków na finansowanie przedsięwzięć usprawniających pobór podatków i prowadzenie egzekucji administracyjnej w rozmiarze przekraczającym możliwości finansowe środków specjalnych jednego urzędu skarbowego. 3. Decyzję o przekazaniu nadwyżki, o której mowa w ust. 1, podejmuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek właściwych naczelników urzędów skarbowych, zaopiniowany pozytywnie przez dyrektorów izb skarbowych, a w obrębie województwa - dyrektor izby skarbowej na wniosek właściwych naczelników urzędów skarbowych. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 stycznia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej środkami specjalnymi na wydatki związane z prowadzeniem egzekucji administracyjnej (Dz. U. Nr 4, poz. 33). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 19 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia potwierdzającego przygotowanie zawodowe do wykonywania lub kierowania działalnością gospodarczą w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją i wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym oraz obrotu technologią o tym przeznaczeniu (Dz. U. Nr 176, poz. 1717) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 25 września 2002 r. w sprawie szkolenia potwierdzającego przygotowanie zawodowe do wykonywania lub kierowania działalnością gospodarczą w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją i wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym oraz obrotu technologią o tym przeznaczeniu (Dz. U. Nr 173, poz. 1415) w § 4 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Warszawie - w zakresie wytwarzania i obrotu wyrobami i technologiami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym związanymi z ochroną informacji niejawnych, w szczególności z kryptografią i elektromagnetyczną ochroną tych informacji.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie opłaty lotniczej (Dz. U. Nr 176, poz. 1718) Na podstawie art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz czynności urzędowych Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanych dalej "czynnościami urzędowymi", związanych z nadzorem nad lotnictwem cywilnym oraz wykonywanych w ramach porozumień międzynarodowych, w tym wydawanie przez niego koncesji, zezwoleń, licencji, certyfikatów, świadectw i zaświadczeń, a także przeprowadzanie egzaminów, podlegających opłacie lotniczej; 2) wysokość stawek opłaty lotniczej i sposób jej ustalania; 3) ulgi w opłacie lotniczej za egzaminy dla młodzieży, która nie ukończyła 21. roku życia, oraz młodzieży uczącej się, która nie ukończyła 24. roku życia, a także żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową oraz dla osób niepełnosprawnych; 4) tryb wnoszenia opłaty lotniczej. § 2. 1. Szczegółowy wykaz czynności, o których mowa w § 1 pkt 1, oraz wysokość stawki opłaty lotniczej za poszczególne czynności, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 4, określa załącznik do rozporządzenia. 2. Za czynności urzędowe, o których mowa w tabeli nr 2 w części II pkt 1 ppkt 7, pkt 2 ppkt 2-12, pkt 4 i pkt 6 ppkt 2 lit. d, w części IV pkt 8 ppkt 4 oraz w części XVI pkt 2 załącznika do rozporządzenia, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego ustala wysokość opłaty lotniczej, biorąc pod uwagę rodzaj sprzętu lotniczego oraz lotniska będącego przedmiotem dokonywanej czynności urzędowej lub stopień skomplikowania czynności urzędowej. § 3. Obowiązek uiszczenia opłaty lotniczej powstaje: 1) dla koncesji, zezwoleń na prowadzenie lotniczej działalności gospodarczej oraz innych dokumentów - z chwilą ich wydania; 2) dla innych czynności urzędowych - z chwilą złożenia wniosku o dokonanie takiej czynności urzędowej. § 4. 1. W przypadku wystąpienia podczas dokonywania czynności urzędowej, o której mowa w § 3 pkt 2, dodatkowych kosztów postępowania, określona opłata lotnicza za daną czynność ulega zwiększeniu o powstałe koszty dodatkowe. 2. Za koszty dodatkowe, o których mowa w ust. 1, uważa się dodatkowe wydatki bezpośrednio związane z daną czynnością urzędową, poniesione przez Urząd Lotnictwa Cywilnego, a w szczególności: 1) koszty wynagrodzenia powołanych ekspertów lub biegłych; 2) koszty gromadzenia dowodów, przeprowadzania specjalistycznych badań i ekspertyz naukowych; 3) obejmowanie nadzorem nowego typu statku powietrznego; 4) koszty niezbędnych zagranicznych podróży służbowych pracowników Urzędu Lotnictwa Cywilnego określone zgodnie z odrębnymi przepisami; 5) koszty prac zleconych przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego innym jednostkom organizacyjnym i instytucjom. 3. W przypadku czynności urzędowej wiążącej się z dodatkowymi kosztami, o których mowa w ust. 1 i 2, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego informuje o nich wnioskodawcę w formie pisemnej. 4. Obowiązek zwrotu przez wnioskodawcę kosztów dodatkowych powstaje z chwilą wydania dokumentu związanego z dokonaną czynnością urzędową. § 5. 1. Opłaty za czynności urzędowe pobiera się bez względu na ich wynik. 2. Jeżeli wnioskowana czynność urzędowa nie odbędzie się z przyczyn, za które odpowiedzialny jest wnioskodawca, zobowiązany jest on do zwrotu kosztów poniesionych przez Urząd Lotnictwa Cywilnego. § 6. W przypadku czynności urzędowej, o której mowa w § 3 pkt 2, przeprowadzanej w trybie pilnym na wniosek zainteresowanego, opłata lotnicza ulega zwiększeniu o 50% opłaty lotniczej określonej za daną czynność. § 7. 1. Opłatę lotniczą za egzaminy dla uczącej się młodzieży, która nie ukończyła 24. roku życia, żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową oraz dla osób niepełnosprawnych obniża się o 50% wysokości tej opłaty. 2. Opłatę lotniczą za egzaminy dla młodzieży, która nie ukończyła 21. roku życia, obniża się o 25% wysokości tej opłaty. § 8. Opłatę lotniczą wnosi się z chwilą powstania obowiązku jej uiszczenia, z tym że wpłatę z tytułu zwrotu kosztów dodatkowych, o których mowa w § 4, wnosi się w terminie 30 dni od dnia powstania obowiązku zwrotu tych kosztów. § 9. 1. Opłata lotnicza podlega zwrotowi, jeżeli została pobrana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. W przypadku pobrania opłaty wyższej od należnej zwrotowi podlega kwota pobrana nienależnie. 2. Zwrot opłaty nie przysługuje, jeżeli strona nie przyjęła prawidłowo sporządzonego dokumentu. 3. Zwrot opłaty nie przysługuje, jeżeli zachodzi konieczność powtórzenia czynności urzędowej w całości lub w części. § 10. 1. Opłatę lotniczą, z zastrzeżeniem ust. 2, wnosi się na rachunek bankowy środków specjalnych Urzędu Lotnictwa Cywilnego, poprzez wpłatę do kasy Urzędu Lotnictwa Cywilnego lub na ten rachunek. 2. Opłaty z tytułu wydawania koncesji i zezwoleń, określonych w tabeli nr 1 załącznika do rozporządzenia, wnosi się na rachunek bankowy Ministerstwa Infrastruktury. § 11. Opłatę lotniczą uiszcza się oddzielnie za każdy rodzaj zezwolenia, także wówczas, jeżeli zostały udzielone w jednym dokumencie. § 12. Opłatę za czynności urzędowe dokonywane przez jednostki organizacyjne albo osoby, zgodnie z upoważnieniem Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wydanym na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, wnosi się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. § 13. Przepisy rozporządzenia stosuje się do czynności urzędowych, o których mowa w tabeli nr 1 oraz w tabeli nr 2 w części XVIII załącznika do rozporządzenia, dokonanych na podstawie wniosków złożonych od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 8 września 2003 r. (poz. 1718) SZCZEGÓŁOWY WYKAZ OPŁAT LOTNICZYCH ORAZ ICH WYSOKOŚĆ Tabela nr 1. Opłaty lotnicze za koncesje i zezwolenia Część I. Koncesje Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Wydanie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego: 1) nieregularnego przy użyciu statków powietrznych: a) poniżej 10.000 kg2.000 b) powyżej 10.000 kg5.000 2) regularnego przy użyciu statków powietrznych: a) poniżej 10.000 kg4.000 b) powyżej 10.000 kg6.000 2. Wydanie promesy koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego50 % stawki za odpowiednią koncesję 3. Zmiana decyzji koncesyjnej (zmiana nazwy, siedziby, struktury kapitału)1.000 4. Wydanie zgody na zmianę właściciela pakietu udziałów/akcji2.000 Część II. Zezwolenia Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie zarządzania lotniskiem użytku publicznego6.000 2. Wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obsługi naziemnej na rzecz użytkowników statków powietrznych: 1) ogólne usługi administracyjno-gospodarcze wykonywane w interesie użytkowników1.000 2) obsługa pasażerów1.000 3) obsługa bagażu600 4) obsługa ładunków (towarów i poczty)1.000 5) obsługa płytowa statków powietrznych1.000 6) obsługa kabinowa statków powietrznych1.000 7) zaopatrywanie statków powietrznych w paliwo lotnicze, smar i inne materiały techniczne6.000 8) obsługa techniczno-administracyjna statków powietrznych1.000 9) obsługa operacyjna lotu i administracyjna załóg statków powietrznych1.000 10) transport naziemny pomiędzy statkiem powietrznym i dworcem lotniczym1.000 11) zaopatrzenie pokładowe statków powietrznych (catering)6.000 3. Zmiana decyzji zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej na lotnisku użytku publicznego w zakresie podanym w pkt 2 za każdy rodzaj usług50 % stawki określonej w pkt 2 4. Przedłużenie ważności zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej na lotnisku użytku publicznego w zakresie podanym w pkt 275 % stawki określonej w pkt 2 5. Wydanie zezwolenia na własną obsługę naziemną swoich statków powietrznych, załóg, pasażerów i ładunku2.000 6. Przedłużenie ważności zezwolenia na własną obsługę naziemną swoich statków powietrznych, załóg, pasażerów i ładunku1.000 7. Wydanie zezwolenia na prowadzenie sprzedaży przewozów lotniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla przewoźników lotniczych6.000 8. Wydanie promesy zezwolenia, o którym mowa w pkt 1, 2, 5 i 750 % stawki za odpowiednie zezwolenie Tabela nr 2. Opłaty lotnicze z tytułu innych czynności urzędowych Część I. Rejestracja statków powietrznych Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Rezerwacja znaków rozpoznawczych30 2. Przedłużanie rezerwacji znaków rozpoznawczych20 3. Wpisanie do rejestru cywilnych statków powietrznych wraz z wydaniem świadectwa rejestracji: 1) lotni, motolotni, paralotni, balonów, spadochronów50 2) szybowców, motoszybowców70 3) statków powietrznych kategorii specjalnej70 4) samolotów i śmigłowców o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg100 b) od 1.000 kg do 5.700 kg300 c) od 5.700 kg do 20.000 kg800 d) powyżej 20.000 kg2.000 4. Wydanie duplikatu świadectwa rejestracji30 5. Wydanie zaświadczenia o wykreśleniu statku powietrznego z rejestru cywilnych statków powietrznych lub zaświadczenia o niewpisaniu do rejestru50 6. Wydanie wyciągu z rejestru cywilnych statków powietrznych300 7. Wydanie zgody na wpis do rejestru cywilnych statków powietrznych zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze80 8. Zaakceptowanie umowy o czasowym oddaniu statku powietrznego osobie innej niż właściciel100 Część II. Certyfikacja sprzętu lotniczego (Type Certificate) Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 12 1. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu typu dla: 1) samolotów o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg1.500 b) od 1.000 kg do 5.700 kg3.200 c) od 5.700 kg do 20.000 kg8.000 d) powyżej 20.000 kg18.000 2) wiropłatówjak dla samolotów 3) sterowców4.000 4) motoszybowców1.500 5) szybowców1.000 6) balonów załogowych1.000 7) statków powietrznych kategorii specjalnej500-3.000 8) spadochronów500 9) silników lotniczych o maksymalnej mocy startowej lub dopuszczalnym ciągu: a) do 75 kW800 b) od 75 kW do 375 kW lub 10.000 N1.200 c) od 375 kW do 750 kW lub od 10.000 N do 50.000 N3.500 d) powyżej 750 kW lub 50.000 N8.000 10) silników do motoszybowców, samolotów ultralekkich lub motolotni300 11) śmigieł: a) o skoku stałym lub nastawnym na ziemi600 b) o skoku zmiennym2.000 12) motolotni400 13) lotni80 14) paralotni60 15) wydanie uzupełniającego certyfikatu typu (STC) dla samolotów i wiropłatów o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg300 b) od 1.000 kg do 5.700 kg1.000 c) od 5.700 kg do 20.000 kg2.000 d) powyżej 20.000 kg5.000 2. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie orzeczenia typu dla następującego sprzętu lotniczego: 1) urządzenia startowe (wyciągarki i ściągarki)100 2) urządzenia radiowe przewidziane do zabudowy na statku powietrznym200-2.000 3) przyrządy pokładowe200-2.000 4) urządzenia nawigacyjne200-2.000 5) urządzenia kontroli zespołów napędowych200-1.500 6) urządzenia i systemy kontroli lotu200-2.000 7) opony, koła, hamulce200-800 8) urządzenia ostrzegawcze200-2.000 9) urządzenia ratownicze dla konstrukcji ultralekkich, lotni, motolotni i paralotni200-600 10) kontenery, palety, urządzenia załadunkowe300-3.000 11) kuchenki pokładowe300-8.000 12) rejestratory lotu100-5.000 13) pomocnicze urządzenia napędowe (APU)5.000 14) zaczepy do holowania szybowców i transparentów100 15) fotele i leżanki300 16) uprzęże do lotni i paralotni60 3. Zmiany i uzupełnienia certyfikacji typu sprzętu lotniczego50 % stawki określonej w pkt 1 lub 2 4. Wydawanie uprawnień zgodnych z normami technicznymi JAR-TSO500-2.000 5. Zmiana uprawnień zgodnych z normami technicznymi JAR-TSO50 % stawki określonej zgodnie z pkt 4 6. Zatwierdzanie dokumentacji technicznej statków powietrznych i wyposażenia istotnych dla bezpieczeństwa lotniczego: 1) programów prób na ziemi oraz programów prób w locie dla: a) samolotów i wiropłatów o maksymalnej masie startowej: - do 1.000 kg100 - od 1.000 kg do 5.700 kg300 - od 5.700 kg do 20.000 kg500 - powyżej 20.000 kg1.000 b) pozostałych rodzajów statków powietrznych100 2) instrukcji użytkowania w locie dla: a) samolotów i śmigłowców o maksymalnej masie startowej: - do 1.000 kg300 - od 1.000 kg do 5.700 kg500 - od 5.700 kg do 20.000 kg2.000 - powyżej 20.000 kg8.000 b) motoszybowców i szybowców200 c) sterowców i balonów załogowych500 d) statków powietrznych kategorii specjalnej50-800 e) spadochronów50 f) motolotni, lotni i paralotni50 3) instrukcji obsługi technicznej lub programów obsługi dla: a) samolotów i śmigłowców o maksymalnej masie startowej: - do 1.000 kg200 - od 1.000 kg do 5.700 kg500 - od 5.700 kg do 20.000 kg1.000 - powyżej 20.000 kg3.000 b) pozostałych statków powietrznych100 4) główny wykaz wyposażenia minimalnego (MMEL) dla statków powietrznych o maksymalnej masie startowej: a) do 5.700 kg500 b) powyżej 5.700 kg1.000 7. Zmiany w dokumentacji technicznej50 % stawki określonej w pkt 6 8. Szczególne przypadki certyfikacji: 1) uznanie dokumentów zdatności wydanych przez władze lotnicze innych państw: a) dla samolotów i wiropłatów o maksymalnej masie startowej: - do 1.000 kg200 - od 1.000 kg do 5.700 kg500 - od 5.700 kg do 20.000 kg1.000 - powyżej 20.000 kg6.000 b) dla pozostałych rodzajów statków powietrznych100 2) wydanie świadectw zgodności z normą hałasu, wibracji oraz zanieczyszczeniem ziemi, wody i powietrza dla: a) samolotów i wiropłatów o maksymalnej masie startowej: - do 5.700 kg500 - powyżej 5.700 kg2.000 b) pozostałych rodzajów statków powietrznych300 3) wydanie świadectwa zgodności normy hałasu, wibracji oraz zanieczyszczenia ziemi, wody i powietrza dla importowanych statków powietrznych300 4) certyfikacja statków powietrznych bezpilotowych, wszystkich rodzajów3.000 Część III. Zdatność do lotu statków powietrznych (Certificate of Airworthiness) Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 12 1. Przeprowadzenie procesu oceny zdatności do lotu statku powietrznego i wydanie świadectwa zdatności do lotu po raz pierwszy dla: 1) samolotów i wiropłatów o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg300 b) od 1.000 kg do 5.700 kg900 c) od 5.700 kg do 20.000 kg3.000 d) powyżej 20.000 kg10.000 2) sterowców400 3) szybowców120 4) motoszybowców250 5) balonów załogowych250 6) spadochronów osobowych120 7) spadochronów ratunkowych200 2. Przedłużanie i odnawianie świadectw zdatności do lotu statków powietrznych75 % opłaty określonej w pkt 1 3. Wystawienie eksportowego świadectwa zdatności do lotu statku powietrznego lub dokumentu równoważnego dla elementu wyposażenia: 1) samoloty i wiropłaty o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg100 b) od 1.000 kg do 5.700 kg300 c) od 5.700 kg do 20.000 kg500 d) powyżej 20.000 kg1.500 2) sterowce200 3) motoszybowce100 4) szybowce50 5) balony załogowe50 6) spadochrony osobowe30 7) spadochrony ratunkowe80 8) silniki lotnicze o maksymalnej mocy lub ciągu: a) do 75 kW200 b) od 75 kW do 375 kW lub 10.000 N400 c) od 375 kW do 750 kW lub od 10.000 N do 50.000 N600 d) powyżej 750 kW lub 50.000 N1.000 9) śmigła200 4. Wystawienie świadectw oględzin dla statków powietrznych będących w próbach: 1) samoloty i wiropłaty o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg200 b) od 1.000 kg do 5.700 kg300 c) od 5.700 kg do 20.000 kg700 d) powyżej 20.000 kg2.000 2) szybowce50 3) motoszybowce100 4) inne (w szczególności sterowce, balony)200 5. Wydanie zezwolenia na wykonanie lotu przez statek powietrzny niemający ważnego świadectwa zdatności do lotu: 1) samoloty i wiropłaty o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg100 b) od 1.000 kg do 5.700 kg300 c) od 5.700 kg do 20.000 kg1.000 d) powyżej 20.000 kg3.000 2) szybowce i motoszybowce100 3) inne (w szczególności sterowce, balony)200 6. Zatwierdzanie wykazu wyposażenia minimalnego (MEL) dla statków powietrznych o maksymalnej masie startowej: 1) do 5.700 kg500 2) powyżej 5.700 kg1.000 Część IV. Lotniska. Lądowiska i lotnicze urządzenia naziemne Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN w zależności od litery kodu lotniska ABCDE 123456 1. Wydanie promesy zezwolenia na założenie lotniska: 1) użytku publicznego1.0008.20015.50022.70030.000 2) użytku niepublicznego8002.6004.4006.2008.000 2. Wydanie zezwolenia na założenie lotniska: 1) użytku publicznego2.00014.00026.00038.00050.000 2) użytku niepublicznego1.5004.8008.30011.70015.000 3. Wpisanie lotniska do rejestru lotnisk cywilnych i wydanie zaświadczenia: 1) lotnisko użytku publicznego1.50011.00020.50030.00040.000 2) lotnisko użytku niepublicznego1.0003.2005.5007.80010.000 4. Wykreślenie lotniska z rejestru lotnisk cywilnych i wydanie zaświadczenia2001.4002.6003.8005.000 5. Zatwierdzenie instrukcji operacyjnej nowo zakładanego lotniska: 1) użytku publicznego8.00016.00024.00032.00040.000 2) użytku niepublicznego5001.6002.7003.8005.000 6. Wydanie zezwolenia na wprowadzenie zmian eksploatacyjnych i technicznych cech lotniska użytku publicznego1.2508.40015.60022.80030.000 7. Wpisanie lądowiska do ewidencji i wydanie zaświadczenia o wpisie2.5006.50012.70018.90025.000 8. Wpisanie lub wprowadzenie zmian do rejestru lotniczych urządzeń naziemnych i wydanie zaświadczenia o wpisie lub zmianie wpisu: 1) urządzenia radiokomunikacyjne800 2) urządzenia radiolokacyjne1.500 3) urządzenia radionawigacyjne3.000 4) wzrokowe pomoce nawigacyjne800-1.000 5) automatyczne systemy pomiarowe parametrów meteorologicznych1.000 9. Wydanie duplikatu zaświadczenia o wpisie lądowiska do ewidencji lub o wpisie lotniczego urządzenia naziemnego do rejestru300 Część V. Żegluga powietrzna - loty międzynarodowe Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Wydanie zgody na dokonywanie przez statki powietrzne wykonujące loty międzynarodowe, przez czas określony, startów i lądowań na lotniskach innych niż międzynarodowe3.000 2. Wydanie zezwolenia na międzynarodowe loty niehandlowe obcych cywilnych statków powietrznych w polskiej przestrzeni powietrznej2.000 3. Wydanie zezwolenia na wykonywanie lotów międzynarodowych przez obce cywilne statki powietrzne bezzałogowe8.000 Część VI. Personel lotniczy Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN teoretycznypraktyczny 123 1. Przeprowadzenie egzaminu kandydatów na członków personelu lotniczego na licencje: 1) pilota samolotowego turystycznego200800 2) pilota samolotowego zawodowego6002.000 3) pilota samolotowego liniowego1.0003.000 4) pilota śmigłowcowego turystycznego200800 5) pilota śmigłowcowego zawodowego6002.000 6) pilota śmigłowcowego liniowego1.0003.000 7) pilota wiatrakowcowego turystycznego200800 8) pilota wiatrakowcowego zawodowego6001.000 9) pilota sterowcowego zawodowego6001.000 10) pilota sterowcowego liniowego1.0002.000 11) pilota balonu wolnego100500 12) pilota szybowcowego100100 13) nawigatora lotniczego4001.500 14) mechanika pokładowego4001.000 15) radiooperatora pokładowego400500 16) skoczka spadochronowego zawodowego3001.000 17) mechanika poświadczającego obsługę statku powietrznego2001.000 18) kontrolera ruchu lotniczego4002.500 19) dyspozytora lotniczego2001.000 20) informatora służby informacji powietrznej200500 2. Przeprowadzenie egzaminu kandydatów na członków personelu lotniczego na dodatkowe uprawnienia w zakresie wykonywania czynności lotniczych, za każde uprawnienie200300 3. Przeprowadzenie egzaminu kandydatów na członków personelu lotniczego dla wydania świadectwa kwalifikacji dla: 1) pilota lotni4060 2) pilota paralotni4040 3) pilota motolotni i motoparalotni6060 4) pilota statku powietrznego o maksymalnej masie startowej do 495 kg6060 5) pilota - operatora modelu latającego2020 6) skoczka spadochronowego4040 4. Za wydanie, przedłużenie, wznowienie, wpisanie uprawnień do licencji, wydanie duplikatu licencji: 1) wydanie lub przedłużenie każdego świadectwa kwalifikacji pilota paralotni, lotni, motolotni, skoczka spadochronowego40 2) wydanie lub przedłużenie każdej licencji pilota statku powietrznego turystycznego, pilota szybowcowego, balonu wolnego60 3) wydanie lub przedłużenie każdej licencji zawodowej100 4) wydanie lub przedłużenie każdej licencji liniowej200 5) wpisanie uprawnień do każdej licencji turystycznej szybowcowej i balonu wolnego - za każde uprawnienie40 6) wpisanie uprawnień do licencji zawodowej, za każde uprawnienie100 7) wpisanie uprawnień do każdej licencji liniowej, za każde uprawnienie200 8) wznowienie wydanego wcześniej świadectwa kwalifikacji pilota paralotni, lotni, motolotni, skoczka spadochronowego40 9) wznowienie wydanej wcześniej licencji turystycznej, szybowcowej lub balonu wolnego40 10) wznowienie wydanej wcześniej licencji zawodowej100 11) wznowienie wydanej wcześniej licencji liniowej200 12) wydanie lub przedłużenie licencji nawigatora lotniczego i mechanika poświadczającego obsługę200 13) wydanie lub przedłużenie licencji kontrolera ruchu lotniczego200 14) wydanie licencji informatora służby informacji powietrznej100 15) wydanie dodatkowych uprawnień w zakresie wykonywanych czynności100 16) wydanie duplikatu licencji lub świadectwa kwalifikacji40 17) wydanie lub wznowienie uznania (notyfikacji) licencji pilota wydanej za granicą i wykonującego loty na zarejestrowanym w Rzeczypospolitej Polskiej statku powietrznym o maksymalnej masie startowej: a) do 1.000 kg100 b) od 1.000 kg do 5.700 kg300 c) od 5.700 kg do 20.000 kg500 d) powyżej 20.000 kg1.500 5. Inne opłaty: 1) wydanie zgody na szkolenie cudzoziemca200 2) wydanie identyfikatora członka personelu lotniczego CMC (Crew Member Certificate)500 3) uznanie kwalifikacji nabytych w lotnictwie państwowym (Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Policja, Straż Graniczna, służba celna, Państwowa Straż Pożarna)200 Część VII. Eksploatacja statków powietrznych. Certyfikacja operatorów lotniczych (AOC) Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1. Przeprowadzanie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego (Air Operator Certificate - AOC) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu AOC nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, opłata podstawowa5001.0002.000 zwiększona o opłatę za: 1) przewóz pasażerów i ich bagażu (A-1)2005001.000 2) przewóz towarów i poczty (A-2)100300800 3) przewóz sanitarny i medyczny (A-3)100300500 2. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie specyfikacji operacyjnych po raz pierwszy dla niżej wymienionych szczególnych rodzajów lub form działalności lotniczej rozszerzających zakres uprawnień wynikający z certyfikatu AOC: 1) operacje w każdych warunkach meteorologicznych (All Weather Operations - AWO):2005001.000 a) operacje podejść precyzyjnych w kategorii II (CAT II)5007001.500 b) operacje podejść precyzyjnych w kategorii III A (CAT III A)-1.0002.000 c) operacje podejść precyzyjnych w kategorii III B (CAT III B)-1.5003.000 d) operacje podejść precyzyjnych w kategorii III C (CAT III C)-3.0004.000 2) operacje w przestrzeniach (Minimum Navigation Performance Specification - MNPS) 1.0002.000 3) operacje o wydłużonym zasięgu (Extended Range Operation with Two-Engine Aeroplanes - ETOPS)-2.0004.000 4) operacje w przestrzeniach, w których wymagana jest zdolność do prowadzenia nawigacji obszarowej (Area Navigation - RNAV):--- a) nawigacja obszarowa podstawowa (Basic B - RNAV)-7001.500 b) nawigacja obszarowa precyzyjna (Precision P - RNAV)-1.0002.000 c) oznaczenie klasy dokładności prowadzonej nawigacji (RNP)-1.0002.000 5) operacje w przestrzeniach powietrznych, gdzie stosowana jest zredukowana separacja pionowa (RVSM)-1.5003.000 6) przewóz lotniczy materiałów niebezpiecznych3001.0003.000 7) śmigłowcowe operacje przybrzeżno-morskie-8001.500 8) transport pilotów morskich-8001.500 3. Przedłużenie ważności świadectwa AOC: opłata podstawowa zwiększona o opłatę za:75 % stawki określonej w pkt 1 a) przewóz pasażerów i ich bagażu (A-1)75 % stawki określonej w pkt 1 ppkt 1 b) przewóz towarów i poczty (A-2)75 % stawki określonej w pkt 1 ppkt 2 c) przewóz sanitarny i medyczny (A-3)75 % stawki określonej w pkt 1 ppkt 3 4. Przedłużenie ważności specyfikacji operacyjnych rozszerzających certyfikat AOC o poszczególne rodzaje i formy działalności lotniczej wymienione w pkt 275 % stawki określonej w pkt 2 5. Opłata roczna za okresowe i doraźne kontrole posiadacza certyfikatu AOC prowadzone przez Urząd Lotnictwa Cywilnego w trybie art. 162 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze**5001.5003.000 Część VIII. Certyfikacja usług lotniczych (AWC) Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu usług lotniczych (Aerial Works Certificate - AWC) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu AWC nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, opłata podstawowa zwiększona o opłatę za:2005001.500 1) loty agrolotnicze i rekultywacji środowiska naturalnego (AW-1)100300800 2) loty patrolowe i inspekcyjne z użyciem specjalistycznej aparatury pokładowej (AW-2)100300800 3) prace budowlano-montażowe z użyciem śmigłowca (AW-3)2005001.000 4) loty na wykonywanie zdjęć fotogrametrycznych lub teledetekcyjnych z użyciem statków powietrznych specjalnie zmodyfikowanych do tego celu (AW-4)2005001.000 5) loty przeciwpożarowe i gaśnicze z użyciem specjalnie do tego celu zmodyfikowanych statków powietrznych (AW-5)100300800 6) loty śmigłowcowej służby ratownictwa medycznego (HEMS) oraz loty poszukiwawczo-ratownicze SAR (AW-6)2005001.000 7) usługi ogólne (bez przewozu pasażerów na pokładzie) inne niż zastrzeżone w ppkt 1-6 niewymagające specjalnego wyposażenia statku powietrznego albo specjalnych technik operacyjnych, jak np. loty obserwacyjne, reklamowe (AW-7)100300800 2. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie specyfikacji operacyjnych po raz pierwszy dla rodzajów i form działalności lotniczej rozszerzających zakres uprawnień wynikających z certyfikatu AWC, wymienionych w części VII pkt 2 ppkt 1-5100 % stawki określonej w części VII pkt 2 ppkt 1-5 3. Przedłużenie ważności certyfikatu AWC, opłata podstawowa:50 % stawki określonej w części VIII pkt 1 1) loty agrolotnicze i rekultywacji środowiska naturalnego (AW-1) 2) loty patrolowe i inspekcyjne z użyciem specjalistycznej aparatury pokładowej (AW-2) 3) prace budowlano-montażowe z użyciem śmigłowca (AW-3) 4) loty fotogrametryczne z użyciem statków powietrznych specjalnie zmodyfikowanych do tego celu (AW-4) 5) loty przeciwpożarowe i gaśnicze z użyciem specjalnie do tego celu zmodyfikowanych statków powietrznych (AW-5) 6) loty śmigłowcowej służby ratownictwa medycznego (HEMS) oraz loty poszukiwawczo-ratownicze (SAR) (AW-6) 7) loty usługowe (bez pasażerów na pokładzie) inne niż zastrzeżone w ppkt 1-6 niewymagające specjalnego wyposażenia statku powietrznego albo specjalnych technik operacyjnych, jak np. loty obserwacyjne, reklamowe (AW-7) 4. Przedłużenie ważności specyfikacji operacyjnych dla rodzaju i form działalności lotniczej rozszerzających zakres uprawnień wynikających z certyfikatu AWC, wymienionych w części VII pkt 2 ppkt 1-550 % stawki określonej w części VII pkt 2 ppkt 1-5 5. Opłata roczna za okresowe i doraźne kontrole posiadacza certyfikatu AWC prowadzona przez Urząd Lotnictwa Cywilnego w trybie art. 162 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze**2005001.000 Część IX. Certyfikacja lotniska Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN w zależności od litery kodu lotniska litera kodu lotniska ABCDE 1. Przeprowadzanie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu lotniska AMC (Aerodrome Management Certificate) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy10.00020.00030.00040.00050.000 2. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie dokumentu rozszerzającego zakres uprawnień wynikających z certyfikatu lotniska o operacje wymagające wykazania się przez podmiot w procesie certyfikacji kwalifikacjami innymi niż w podstawowym procesie certyfikacji po raz pierwszy lub wznowienie ważności i rozszerzenia certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy: 1) operacje podejść precyzyjnych w CAT II10.000 2) operacje podejść precyzyjnych w CAT III A15.000 3) operacje podejść precyzyjnych w CAT III B20.000 4) operacje podejść precyzyjnych w CAT III C30.000 5) operacje przy ograniczonej widzialności (LVO) (E-5)15.000 3. Przedłużenie ważności certyfikatu lotniska w zakresie podanym w pkt 150 % stawki określonej w pkt 1 4. Przedłużenie ważności rozszerzenia certyfikatu lotniska o operacje podane w pkt 250 % stawki określonej w pkt 2 5. Opłata roczna za prowadzenie ciągłego nadzoru oraz doraźnych i bieżących kontroli posiadacza certyfikatu lotniska**2.00011.50021.00030.50040.000 Część X. Certyfikacja agenta obsługi naziemnej Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1234 1. Przeprowadzanie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu agenta obsługi naziemnej (Airport Handling Agent Certyficate) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy dla niżej wymienionych kategorii usług wykonywanych w porcie lotniczym na rzecz przewoźników lotniczych, opłata podstawowa zwiększona o zgłoszone opłaty za:5001.0001.500 1) ogólne usługi administracyjno-gospodarcze wykonywane w interesie użytkownika200300500 2) obsługę pasażerów200300500 3) obsługę bagażu100200300 4) obsługę ładunków (towarów i poczty)200300500 5) obsługę płytową statków powietrznych200500700 6) obsługę kabinową statków powietrznych200300500 7) obsługę w zakresie zaopatrzenia statków powietrznych w paliwo, smary i inne materiały techniczne200500700 8) obsługę techniczno-administracyjną statków powietrznych100300500 9) obsługę operacyjną lotu i administracyjną załóg statków powietrznych100200300 10) transport naziemny pomiędzy statkami powietrznymi i dworcem lotniczym100300500 11) obsługę w zakresie zaopatrzenia pokładowego statków powietrznych (catering)200500700 2. Przeprowadzenie procesu certyfikacji po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy: 1) bez prawa spedycji materiałów niebezpiecznych drogą lotniczą5001.0001.500 2) z prawem spedycji materiałów niebezpiecznych drogą lotniczą1.0002.0001.500 3. Przedłużenie certyfikatu agenta obsługi naziemnej i wyszczególnionego w pkt 175 % stawki określonej w pkt 1 4. Opłata roczna za prowadzenie ciągłego nadzoru oraz doraźnych i bieżących kontroli posiadacza certyfikatu agenta obsługi naziemnej300500700 Część XI. Certyfikacja ośrodków szkolenia lotniczego Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 12 1. Przeprowadzanie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu ośrodka szkolenia personelu wchodzącego w skład załóg statków powietrznych (Flight Training Organization - FTO) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, opłata podstawowa zwiększona o następujące specjalności:300 1) pilot samolotowy turystyczny100 2) pilot samolotowy zawodowy200 3) pilot samolotowy liniowy500 4) pilot śmigłowcowy turystyczny100 5) pilot śmigłowcowy zawodowy200 6) pilot śmigłowcowy liniowy500 7) pilot wiatrakowcowy turystyczny100 8) pilot wiatrakowcowy zawodowy300 9) pilot sterowcowy zawodowy200 10) pilot sterowcowy liniowy500 11) pilot balonu wolnego100 12) pilot szybowcowy100 13) nawigator lotniczy200 14) mechanik pokładowy200 15) radiooperator pokładowy200 2. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu ośrodka szkolenia personelu wchodzącego w skład załóg statków powietrznych wymienionego w pkt 1 w zakresie wymaganym dla uzyskania uprawnień wpisywanych do już posiadanej licencji (Type Rating Flight Training Organization - TRTO) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy75 % stawki określonej w pkt 1 3. Przeprowadzenie certyfikacji i wydanie certyfikatu ośrodka szkolenia personelu lotniczego w zakresie wymaganym dla uzyskania licencji lotniczej (Certified Training Organization - CTO) lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, opłata podstawowa zwiększona o następujące specyfikacje:200 1) skoczek spadochronowy zawodowy200 2) kontroler ruchu lotniczego500 3) dyspozytor lotniczy300 4) informator służby informacji powietrznej 300 4. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu ośrodka szkolenia mechaników poświadczenia obsługi statku powietrznego w zakresie wymaganym dla uzyskania licencji lotniczego mechanika poświadczenia obsługi statku powietrznego (Maintenance Certifying Staff Training Organization - MCSTO) lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, opłata podstawowa powiększona o następujące grupy specjalne:500 1) poziom A mechanika obsługi300 2) poziom B1 mechanika obsługi300 3) poziom B2 mechanika obsługi300 4) poziom C mechanika obsługi800 5. Przedłużenie ważności certyfikatu ośrodka szkolenia personelu wchodzącego w skład załóg statków powietrznych (FTO)75 % stawki określonej w pkt 1 6. Przedłużenie ważności certyfikatu ośrodka szkolenia personelu wchodzącego w skład załóg statków powietrznych w zakresie wymaganym dla uzyskania uprawnień wpisywanych do już posiadanej licencji (TRTO)75 % stawki określonej w pkt 2 7. Przedłużenie ważności certyfikatu ośrodka szkolenia personelu lotniczego w zakresie wymaganym dla uzyskania licencji lotniczej (CTO)75 % stawki określonej w pkt 3 8. Przedłużenie ważności certyfikatu ośrodka szkolenia mechaników poświadczenia obsługi statku powietrznego w zakresie wymaganym dla uzyskania licencji lotniczej (MCSTO)75 % stawki określonej w pkt 4 9. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu symulatora lotu przeznaczonego do szkolenia personelu w ośrodkach szkolenia po raz pierwszy w zakresie: 1) symulatora lotu samolotów (JAR-STD 1A)800 2) symulatora lotu śmigłowców (JAR-STD 1H)800 3) urządzeń treningowych - samoloty (JAR-STD 2A)500 4) urządzeń szkolenia procedur pilotażu i nawigacji - samoloty (JAR-STD 3A)500 10. Przedłużenie ważności certyfikatu symulatorów lotu50 % stawki określonej w pkt 9 11. Opłata roczna za okresowe i doraźne kontrole posiadacza certyfikatu ośrodka szkolenia personelu lotniczego prowadzone przez Urząd Lotnictwa Cywilnego**500 Część XII. Certyfikacja jednostek projektujących wyroby, części i akcesoria Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1234 1. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu organizacji projektującej wyroby, części i akcesoria (Design Organization Approval - DOA) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, opłata podstawowa100200500 powiększona o: 1) projektowanie wyrobów200400700 2) projektowanie części i akcesoriów100300600 2. Rozszerzenie lub zmiana zakresu posiadacza certyfikatu DOA50 % stawki określonej w pkt 1 3. Przedłużenie ważności certyfikatu jednostki projektującej wyroby, części i akcesoria (DOA)75 % stawki określonej w pkt 1 4. Opłata roczna za okresowe i doraźne kontrole posiadacza certyfikatu jednostki projektującej wyroby, części i akcesoria (DOA)**100200500 Część XIII. Certyfikacja jednostek produkujących wyroby, części i akcesoria Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu jednostki produkującej wyroby, części i akcesoria (Production Organization Approval - POA) po raz pierwszy lub wznowienie ważności certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy5001.0002.000 2. Rozszerzenie lub zmiana zakresu posiadacza certyfikatu jednostki produkującej wyroby, części i akcesoria (POA)100300600 3. Przedłużenie ważności certyfikatu jednostki produkującej wyroby, części i akcesoria (POA)50% stawki określonej w pkt 1 4. Opłata roczna za okresowe i doraźne kontrole posiadacza certyfikatu jednostki produkującej wyroby, części i akcesoria (POA) prowadzone przez Urząd Lotnictwa Cywilnego**2005001.000 5. Wydanie zgody na produkcję wyrobów, części i akcesoriów bez przeprowadzania procesu certyfikacji i wydania certyfikatu (POA)2006001.800 Część XIV. Certyfikacja jednostek obsługi technicznej sprzętu lotniczego Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1234 1. Przeprowadzenie procesu certyfikacji i wydanie certyfikatu jednostki obsługi technicznej i napraw sprzętu lotniczego (Approved Maintenance Organization - AMO) po raz pierwszy lub wznowienie certyfikatu nieważnego dłużej niż 12 miesięcy, dla jednostki: 1) spełniającej wymagania2005001.000 2) spełniającej wymagania JAR-1455001.0003.000 2. Rozszerzenie lub zmiana zakresu certyfikatu (AMO) jednostki obsługi technicznej i napraw dla jednostki: 1) spełniającej wymagania100200500 2) spełniającej wymagania JAR-1452005001.500 3. Przedłużenie ważności certyfikatu jednostki obsługi technicznej i napraw (AMO) dla organizacji: 1) spełniającej wymagania100300700 2) spełniającej wymagania JAR-1453008002.000 4. Opłata roczna za okresowe i doraźne kontrole posiadacza certyfikatu obsługi technicznej i napraw (AMO) prowadzone przez Urząd Lotnictwa Cywilnego dla jednostki organizacyjnej**: 1) spełniającej wymagania JAR-1452005001.500 2) niespełniającej wymagań, o których mowa w ppkt 1100200500 Część XV. Uznawanie certyfikatów wydanych przez nadzory obcych państw Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN wielkość jednostki organizacyjnej* MŚD 1. Uznanie certyfikatu przewoźnika lotniczego (Air Operation Certificate - AOC) lub dokumentu równoważnego5001.5004.500 2. Uznanie certyfikatu jednostki wykonującej obsługę techniczną i naprawy sprzętu lotniczego, wyrobów, części i akcesoriów (Approved Maintenance Organization - AMO) lub dokumentu równoważnego5001.5004.500 3. Uznanie certyfikatu jednostki projektującej wyroby, części i akcesoria (Design Organization Approval - DOA) lub dokumentu równoważnego2006001.800 4. Uznanie certyfikatu jednostki produkującej wyroby, części i akcesoria (Production Organization Approval - POA) lub dokumentu równoważnego3001.0003.000 5. Uznanie certyfikatu ośrodka szkolenia lotniczego, prowadzącego szkolenia personelu lotniczego następujących specjalności: 1) szkolenie personelu wchodzącego w skład załóg statków powietrznych (FTO)1.500 2) szkolenie personelu wchodzącego w skład załóg statków powietrznych w zakresie wymaganym dla uzyskania uprawnień wpisywanych do licencji (TRTO)1.000 3) szkolenie mechanika poświadczenia obsługi statków powietrznych (MCSTO)3001.0003.000 4) szkolenie personelu lotniczego wymienionego w art. 94 ust. 6 pkt 2, 4-6 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (CTO)2006001.500 6. Uznanie certyfikatu symulatorów lotu oraz urządzeń treningowych3005001.000 Część XVI. Inne opłaty za zezwolenia i zgody operacyjne Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Opłata za zatwierdzenie umowy leasingu statku powietrznego zawieranej w oparciu o art. 83 bis Konwencji ICAO i przekazanie nadzoru organowi zagranicznemu2.000 2. Wydanie zezwolenia na przeprowadzenie publicznego pokazu lotniczego500-3.000 3. Wydanie certyfikatu na jednorazowe przeprowadzenie operacji ETOPS na trasie innej niż zatwierdzona w certyfikacie AOC2.000 Część XVII. Ochrona lotnictwa cywilnego Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Wydanie certyfikatu ukończenia szkolenia w zakresie ochrony lotnictwa cywilnego100 2. Zatwierdzenie programu ochrony: 1) lotniska użytku publicznego o literze kodu A i B500 2) lotniska użytku publicznego o literze kodu C i D1.200 3) lotniska użytku publicznego o literze kodu E2.000 4) lotniska użytku niepublicznego500 3. Zatwierdzenie programu ochrony: 1) przewoźnika wykonującego przewóz regularny1.000 2) przewoźnika wykonującego przewóz nieregularny500 3) podmiotu wykonującego inną działalność gospodarczą300 4. Zatwierdzenie zmiany lub rozszerzanie zakresu programu ochrony30 % stawki określonej w pkt 2 lub 3 Część XVIII. Przewóz lotniczy Rodzaj czynności urzędowejWysokość stawki w PLN 1. Wydanie upoważnienia lub wyznaczenia polskiemu przewoźnikowi lotniczemu na wykonywanie przewozów lotniczych na obowiązujących trasach lub obszarach800 2. Zmiana upoważnienia lub wyznaczenia, o którym mowa w pkt. 1, dla przewoźników150 3. Przedłużenie ważności upoważnienia lub wyznaczenia, o którym mowa w pkt 1, dla przewoźników300 4. Wydanie zezwolenia dla obcych przewoźników na wykonywanie przewozów do lub z Rzeczypospolitej Polskiej przy połączeniach: 1) regularnych (zezwolenie eksploatacyjne)5.000 2) nieregularnych (10 lub więcej lotów nieregularnych - zezwolenie ogólne)3.000 5. Zmiana zezwolenia, o którym mowa w pkt 4, dla przewoźników lotniczych1.000 Objaśnienia: * Wielkość jednostki organizacyjnej, gdzie: M - oznacza jednostkę organizacyjną zatrudniającą do 10 osób, w wymiarze min. 35 godzin tygodniowo, dla każdego zatrudnionego, Ś - oznacza jednostkę organizacyjną zatrudniającą od 10 do 100 osób, w wymiarze min. 35 godzin tygodniowo, dla każdego zatrudnionego, D - oznacza jednostkę organizacyjną zatrudniającą powyżej 100 osób, w wymiarze min. 35 godzin tygodniowo, dla każdego zatrudnionego. ** W przypadku posiadania przez jednostkę organizacyjną więcej niż jednego certyfikatu opłatę roczną za okresowe i doraźne kontrole pobiera się w wysokości stanowiącej równowartość najwyższej stawki za certyfikat, podwyższonej o 20% za każdy następny certyfikat. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 23 września 2003 r. w sprawie świadectw bezpieczeństwa (Dz. U. Nr 176, poz. 1719) Na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb wydawania i cofania świadectw bezpieczeństwa oraz wzory tych świadectw. § 2. 1. Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, zwany dalej "Prezesem", wydaje świadectwa bezpieczeństwa na wniosek: 1) zarządcy infrastruktury kolejowej; 2) przewoźnika kolejowego; 3) użytkownika bocznicy kolejowej. 2. Do wniosku załącza się odpowiednie dokumenty, o których mowa w art. 19 ust. 1-3 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, zwanej dalej "ustawą". § 3. 1. Świadectwa bezpieczeństwa wydawane są na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku, o których mowa w § 2 ust. 2. 2. Warunkiem wydania świadectw bezpieczeństwa jest wniesienie opłaty z tytułu ich wydania, której wysokość określają przepisy odrębne. 3. Prezes może dokonać u wnioskodawcy sprawdzenia wiarygodności danych zawartych w dokumentach załączonych do wniosku. § 4. Świadectwa bezpieczeństwa, o których mowa w § 2, wydaje się na okres 5 lat. § 5. Prezes może cofnąć świadectwo bezpieczeństwa w przypadku, gdy zarządca infrastruktury kolejowej, przewoźnik kolejowy albo użytkownik bocznicy kolejowej: 1) prowadzi działalność zagrażającą bezpieczeństwu ruchu kolejowego lub wykonywaniu przewozów kolejowych, bezpiecznej eksploatacji pojazdów kolejowych, ochronie przeciwpożarowej, ochronie środowiska lub 2) nie usunie w określonym terminie nieprawidłowości, o których mowa w art. 14 ustawy. § 6. Zarządca infrastruktury kolejowej, przewoźnik kolejowy oraz użytkownik bocznicy kolejowej informuje Prezesa o każdej zmianie danych, które stanowiły podstawę wydania świadectwa bezpieczeństwa, nie później niż w terminie 14 dni od dnia powstania tej zmiany. § 7. Wzory świadectw bezpieczeństwa dla zarządcy infrastruktury, przewoźnika kolejowego oraz użytkownika bocznicy kolejowej określa załącznik do rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. (poz. 1719) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 8 października 2003 r. w sprawie uzyskiwania certyfikatów kompetencji zawodowych w transporcie drogowym (Dz. U. Nr 176, poz. 1720) Na podstawie art. 39 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres zagadnień objętych egzaminem sprawdzającym posiadanie wiedzy i praktyki niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego oraz formę egzaminu; 2) zakres i formę testu z wiedzy dla osób legitymujących się co najmniej 5-letnią praktyką przedsiębiorcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego lub zarządzania przedsiębiorstwem wykonującym taką działalność; 3) jednostki certyfikujące kompetencje zawodowe, akredytowane zgodnie z odrębnymi przepisami, przy których działają komisje egzaminacyjne; 4) wymagania kwalifikacyjne dotyczące członków komisji egzaminacyjnej i jej skład; 5) wzory certyfikatów kompetencji zawodowych. § 2. Określa się zakres zagadnień objętych egzaminem, o których mowa w § 1 pkt 1, w zakresie wykonywania: 1) krajowego transportu drogowego osób - w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) krajowego transportu drogowego rzeczy - w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) międzynarodowego transportu drogowego osób - w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) międzynarodowego transportu drogowego rzeczy - w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 3. Określa się zakres zagadnień objętych testem z wiedzy, o których mowa w §1 pkt 2, w zakresie wykonywania: 1) krajowego transportu drogowego osób - w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 2) krajowego transportu drogowego rzeczy - w załączniku nr 6 do rozporządzenia; 3) międzynarodowego transportu drogowego osób - w załączniku nr 7 do rozporządzenia; 4) międzynarodowego transportu drogowego rzeczy - w załączniku nr 8 do rozporządzenia. § 4. 1. Sprawdzianem znajomości zagadnień, o których mowa w § 2, jest egzamin pisemny, zwany dalej "egzaminem". 2. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna, o której mowa w § 7. 3. Egzamin składa się z dwóch części: 1) testu pisemnego, polegającego na udzieleniu odpowiedzi na katalog pytań wielokrotnego wyboru, wytypowanych systemem losowym; 2) pisemnych zadań egzaminacyjnych do rozwiązania. 4. Komisja egzaminacyjna ocenia wyniki testu pisemnego następująco: 1) odpowiedź prawidłowa - 1 punkt; 2) odpowiedź nieprawidłowa lub brak odpowiedzi - zero punktów. 5. Część testową egzaminu uważa się za zdaną w przypadku uzyskania przez egzaminowanego co najmniej 60% odpowiedzi poprawnych. 6. Za poprawnie rozwiązane zadanie egzaminacyjne komisja egzaminacyjna przyznaje 1 punkt, za odpowiedź nieprawidłową lub brak odpowiedzi - zero punktów. 7. Egzamin uważa się za zdany w przypadku uzyskania przez egzaminowanego pozytywnych wyników z obu części egzaminu. § 5. 1. Sprawdzian znajomości zagadnień, o których mowa w § 3, przeprowadzany jest w formie pisemnego testu z wiedzy potwierdzającego kompetencje zawodowe osób, o których mowa w § 1 pkt 2, zwanego dalej "testem z wiedzy". 2. Test z wiedzy, polegający na udzieleniu pisemnych odpowiedzi na katalog pytań wielokrotnego wyboru, wytypowanych systemem losowym, przeprowadza komisja egzaminacyjna, o której mowa w § 7. 3. Przepisy § 4 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 4. Test z wiedzy uważa się za zdany w przypadku uzyskania przez osobę zdającą co najmniej 60% odpowiedzi poprawnych. § 6. Wykaz jednostek certyfikujących, o których mowa w § 1 pkt 3, określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 7. 1. W skład komisji egzaminacyjnej, zwanej dalej "komisją", wchodzą osoby posiadające wykształcenie: 1) wyższe ekonomiczne, techniczne lub prawnicze i co najmniej 3-letnią praktykę zawodową w zakresie transportu drogowego albo 2) średnie i co najmniej: a) 5-letnią praktykę wykładowcy w zakresie odpowiadającym wymaganemu na egzaminie zakresowi wiedzy dotyczącej transportu drogowego albo b) 5-letnią praktykę organizatora transportu drogowego w zakresie odpowiadającym wymaganemu na egzaminie zakresowi wiedzy dotyczącej transportu drogowego, albo c) 5-letni staż pracy w administracji publicznej na stanowisku związanym z transportem drogowym. 2. Komisja składa się co najmniej z trzech osób: 1) przewodniczącego komisji, wyznaczonego przez ministra właściwego do spraw transportu; 2) przedstawiciela jednostki certyfikującej; 3) wyznaczonego przez jednostkę certyfikującą przedstawiciela: a) jednostki, w której przeprowadzany jest egzamin, lub b) jednostki, w której prowadzone było szkolenie w zakresie transportu drogowego, lub c) polskiej organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającej przewoźników drogowych. 3. Komisja przeprowadza egzamin na zasadach określonych w regulaminie zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw transportu. § 8. 1. Osobie, która uzyskała pozytywną ocenę z egzaminu lub z testu z wiedzy, jednostka certyfikująca wydaje certyfikat kompetencji zawodowych odpowiadający zakresowi zagadnień objętych egzaminem i testem z wiedzy. 2. Określa się wzór certyfikatu kompetencji zawodowych w zakresie: 1) krajowego transportu drogowego osób - w załączniku nr 10 do rozporządzenia; 2) międzynarodowego transportu drogowego osób - w załączniku nr 11 do rozporządzenia; 3) krajowego transportu drogowego rzeczy - w załączniku nr 12 do rozporządzenia; 4) międzynarodowego transportu drogowego rzeczy - w załączniku nr 13 do rozporządzenia. § 9. 1. Do egzaminów sprawdzających posiadanie wiedzy i praktyki niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego oraz komisji egzaminacyjnych przeprowadzających te egzaminy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy tego rozporządzenia. 2. Certyfikaty kompetencji zawodowych wydane zgodnie z wzorem określonym w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2002 r. w sprawie uzyskiwania certyfikatów kompetencji zawodowych w transporcie drogowym (Dz. U. Nr 5, poz. 51) zachowują swoją ważność. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 8 października 2003 r. (poz. 1720) Załącznik nr 1 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH EGZAMINEM W ZAKRESIE WYKONYWANIA KRAJOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO OSÓB Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem krajowego transportu drogowego osób, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) rodzajów i cech umów zawieranych w krajowym transporcie drogowym osób, negocjowania i zawierania takich umów, b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym osób (w tym ubezpieczeń majątkowych i bagażu), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego krajowy transport drogowy osób, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, zasad ich tworzenia i zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy i szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców (w tym o stosowaniu w pojazdach wykonujących transport drogowy osób - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czasy jazdy i odpoczynku - tachografów), c) roli i zadań Państwowej Inspekcji Pracy oraz innych organów i instytucji uprawnionych do kontrolowania przedsiębiorcy transportu drogowego osób w zakresie przestrzegania przepisów prawa pracy, d) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z krajowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w krajowym transporcie drogowym osób, c) form i trybu przeprowadzania rozliczeń pieniężnych (gotówkowe i bezgotówkowe) oraz stosowania różnych form płatności, d) rodzajów i zasad stosowania czeków i weksli, e) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) analizy struktury organizacyjnej i planu zatrudnienia w przedsiębiorstwie transportowym, b) ustalania planów i strategii działania przedsiębiorstwa oraz sporządzania budżetu, c) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, d) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, e) określania i kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), f) stosowania przepisów regulujących opłaty za przejazdy, określania taryf i cenników oraz zasad zmian stawek w przewozach regularnych w krajowym transporcie drogowym osób, g) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych, h) wykorzystywania techniki elektronicznej w zarządzaniu przedsiębiorstwem. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku krajowego transportu drogowego osób: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania krajowego transportu drogowego osób (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w krajowym transporcie drogowym osób i na potrzeby własne, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów osób - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, e) struktury i zasad organizacji rynku krajowego drogowego transportu osób. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów przeznaczonych do transportu osób: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, c) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów, d) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących transport drogowy osób, e) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 2 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH EGZAMINEM W ZAKRESIE WYKONYWANIA KRAJOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO RZECZY Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem krajowego transportu drogowego rzeczy, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) rodzajów i cech umów zawieranych w krajowym transporcie drogowym rzeczy, negocjowania i zawierania takich umów, b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym rzeczy (w tym ubezpieczeń majątkowych), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego krajowy transport drogowy rzeczy, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, zasad ich tworzenia i zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy i szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców (w tym o stosowaniu w pojazdach wykonujących transport drogowy rzeczy - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czasy jazdy i odpoczynku - tachografów), c) roli i zadań Państwowej Inspekcji Pracy oraz innych organów i instytucji uprawnionych do kontrolowania przedsiębiorcy transportu drogowego rzeczy w zakresie przestrzegania przepisów prawa pracy, d) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z krajowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w krajowym transporcie drogowym rzeczy, c) form i trybu przeprowadzania rozliczeń pieniężnych (gotówkowe i bezgotówkowe) oraz stosowania różnych form płatności, d) rodzajów i zasad stosowania czeków i weksli, e) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) analizy struktury organizacyjnej i planu zatrudnienia w przedsiębiorstwie transportowym, b) ustalania planów i strategii działania przedsiębiorstwa oraz sporządzania budżetu, c) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, d) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, e) określania i kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), f) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych, g) wykorzystywania techniki elektronicznej w zarządzaniu przedsiębiorstwem. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku krajowego transportu drogowego rzeczy: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania krajowego transportu drogowego rzeczy (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w krajowym transporcie drogowym rzeczy i na potrzeby własne oraz w transporcie kombinowanym, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów rzeczy - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) przepisów związanych z wykonywaniem transportu drogowego: - materiałów niebezpiecznych i odpadów, - żywych zwierząt, - pojazdami przekraczającymi dopuszczalną masę, nacisk osi i wymiary, e) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, f) struktury i zasad organizacji rynku krajowego drogowego transportu rzeczy. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów wykonujących transport drogowy rzeczy: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, c) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów, d) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących transport drogowy rzeczy, e) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 3 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH EGZAMINEM W ZAKRESIE WYKONYWANIA MIĘDZYNARODOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO OSÓB Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem międzynarodowego transportu drogowego osób, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) rodzajów i cech umów zawieranych w międzynarodowym transporcie drogowym osób, negocjowania i zawierania takich umów (w tym umów z zagranicznymi przewoźnikami i kontrahentami), b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym osób (w tym ubezpieczeń majątkowych i bagażu), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego międzynarodowy transport drogowy osób, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, zasad ich tworzenia i zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy, szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, w tym Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe AETR (sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r., wraz ze zmianami) oraz stosowania w pojazdach wykonujących międzynarodowy transport drogowy osób - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czas jazdy i odpoczynku (tachografów), c) roli i zadań Państwowej Inspekcji Pracy oraz innych organów i instytucji uprawnionych do kontrolowania przedsiębiorcy transportu drogowego osób w zakresie przestrzegania przepisów prawa pracy, d) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z międzynarodowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju i za granicą za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w międzynarodowym transporcie drogowym osób, c) form i trybu przeprowadzania rozliczeń pieniężnych (gotówkowe i bezgotówkowe) oraz stosowania różnych form płatności, d) rodzajów i zasad stosowania czeków i weksli, e) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) analizy struktury organizacyjnej i planu zatrudnienia w przedsiębiorstwie transportowym, b) ustalania planów i strategii działania przedsiębiorstwa oraz sporządzania budżetu, c) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, d) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, e) określania i kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), f) określania i stosowania taryf i cenników oraz zasad zmian stawek w przewozach regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym osób, g) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych, h) wykorzystywania techniki elektronicznej w zarządzaniu przedsiębiorstwem. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku międzynarodowego transportu drogowego osób: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania międzynarodowego transportu drogowego osób (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w międzynarodowym transporcie drogowym osób i na potrzeby własne, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów osób - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) umów bilateralnych o międzynarodowych przewozach drogowych, w zakresie regulacji dotyczących międzynarodowego transportu drogowego osób oraz Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autobusami i autokarami (INTERBUS), e) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, f) struktury i zasad organizacji rynku międzynarodowego drogowego transportu osób, g) podstawowej znajomości układu sieci drogowej w Europie. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów przeznaczonych do transportu osób: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) Konwencji o ruchu drogowym (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami) oraz Konwencji o znakach i sygnałach drogowych (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami), c) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów (w tym za granicą), d) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, e) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących międzynarodowy transport drogowy osób, f) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji, organów celnych, Straży Granicznej i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 4 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH EGZAMINEM W ZAKRESIE WYKONYWANIA MIĘDZYNARODOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO RZECZY Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania wiedzy i umiejętności związanych z wykonywaniem międzynarodowego transportu drogowego rzeczy, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) rodzajów i cech umów zawieranych w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy, negocjowania i zawierania takich umów (w tym z zagranicznymi kontrahentami), b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym rzeczy (w tym ubezpieczeń majątkowych), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, zasad ich tworzenia i zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy, szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, w tym Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe AETR (sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r., wraz ze zmianami) oraz stosowania w pojazdach wykonujących międzynarodowy transport drogowy rzeczy - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czas jazdy i odpoczynku (tachografów), c) roli i zadań Państwowej Inspekcji Pracy oraz innych organów i instytucji uprawnionych do kontrolowania przedsiębiorcy transportu drogowego rzeczy w zakresie przestrzegania przepisów prawa pracy, d) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z międzynarodowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju i za granicą za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy, c) form i trybu przeprowadzania rozliczeń pieniężnych (gotówkowe i bezgotówkowe) oraz stosowania różnych form płatności, d) rodzajów i zasad stosowania czeków i weksli, e) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) analizy struktury organizacyjnej i planu zatrudnienia w przedsiębiorstwie transportowym, b) ustalania planów i strategii działania przedsiębiorstwa oraz sporządzania budżetu, c) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, d) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, e) określania i kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), f) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych, g) wykorzystywania techniki elektronicznej w zarządzaniu przedsiębiorstwem. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku międzynarodowego transportu drogowego rzeczy: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania międzynarodowego transportu drogowego rzeczy (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy i na potrzeby własne oraz w transporcie kombinowanym, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów rzeczy - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) zasad i warunków przyznawania oraz dystrybucji zezwoleń zagranicznych na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego rzeczy oraz ich rodzajów, w tym - zezwoleń Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (EKMT), e) przepisów umów bilateralnych o międzynarodowych przewozach drogowych w zakresie regulacji dotyczących międzynarodowego transportu drogowego rzeczy, f) przepisów Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR (sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r., wraz ze zmianami), g) przepisów Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja TIR sporządzona w Genewie dnia 14 listopada 1975 r., wraz ze zmianami), h) przepisów Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ADR (sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r., wraz ze zmianami), i) przepisów związanych z wykonywaniem transportu drogowego: - odpadów, - żywych zwierząt, - pojazdami przekraczającymi dopuszczalną masę, nacisk osi i wymiary, j) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, k) struktury i zasad organizacji rynku międzynarodowego drogowego transportu rzeczy. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów wykonujących transport drogowy rzeczy: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, c) przepisów Konwencji o ruchu drogowym (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami) oraz Konwencji o znakach i sygnałach drogowych (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami), d) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów (w tym za granicą), e) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących transport drogowy rzeczy, f) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 5 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH TESTEM Z WIEDZY DLA OSÓB, O KTÓRYCH MOWA W § 1 PKT 2 ROZPORZĄDZENIA, W ZAKRESIE KRAJOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO OSÓB Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania kompetencji zawodowych wymaganych do wykonywania krajowego transportu drogowego osób, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) negocjowania i zawierania umów w krajowym transporcie drogowym osób, b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym osób (w tym ubezpieczeń majątkowych i bagażu), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego krajowy transport drogowy osób, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, sposobów zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy i szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców oraz stosowania i odczytywania wskazań tachografów, c) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z krajowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w krajowym transporcie drogowym osób, c) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, b) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, c) kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), d) stosowania przepisów regulujących opłaty za przejazdy, określania taryf i cenników oraz zasad zmian stawek w przewozach regularnych w krajowym transporcie drogowym osób, e) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku krajowego transportu drogowego osób: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania krajowego transportu drogowego osób, b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w krajowym transporcie drogowym osób i na potrzeby własne, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów osób - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, e) struktury i zasad organizacji rynku krajowego drogowego transportu osób. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów przeznaczonych do transportu osób: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, c) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów, d) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących transport drogowy osób, e) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 6 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH TESTEM Z WIEDZY DLA OSÓB, O KTÓRYCH MOWA W § 1 PKT 2 ROZPORZĄDZENIA, W ZAKRESIE KRAJOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO RZECZY Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania kompetencji zawodowych wymaganych do wykonywania krajowego transportu drogowego rzeczy, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) negocjowania i zawierania umów w krajowym transporcie drogowym rzeczy, b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym rzeczy (w tym ubezpieczeń majątkowych), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego krajowy transport drogowy rzeczy, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, sposobów zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy i szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców (w tym o stosowaniu w pojazdach wykonujących transport drogowy rzeczy - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czas jazdy i odpoczynku - tachografów), c) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z krajowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w krajowym transporcie drogowym rzeczy, c) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, b) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, c) kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), d) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku krajowego transportu drogowego rzeczy: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania krajowego transportu drogowego rzeczy (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w krajowym transporcie drogowym rzeczy i na potrzeby własne oraz w transporcie kombinowanym, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów rzeczy - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) przepisów związanych z wykonywaniem transportu drogowego: - materiałów niebezpiecznych i odpadów, - żywych zwierząt, - pojazdami przekraczającymi dopuszczalną masę, nacisk osi i wymiary, e) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, f) struktury i zasad organizacji rynku krajowego drogowego transportu rzeczy. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów wykonujących transport drogowy rzeczy: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, c) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów, d) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących transport drogowy rzeczy, e) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 7 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH TESTEM Z WIEDZY DLA OSÓB, O KTÓRYCH MOWA W § 1 PKT 2 ROZPORZĄDZENIA, W ZAKRESIE MIĘDZYNARODOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO OSÓB Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania kompetencji zawodowych wymaganych do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego osób, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) negocjowania i zawierania umów (w tym umów z zagranicznymi przewoźnikami i kontrahentami) w międzynarodowym transporcie drogowym osób, b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym osób (w tym ubezpieczeń majątkowych i bagażu), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego międzynarodowy transport drogowy osób, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, sposobów zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy, szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, w tym Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe AETR (sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r., wraz ze zmianami) oraz stosowania w pojazdach wykonujących międzynarodowy transport drogowy osób - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czas jazdy i odpoczynku (tachografów), c) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z międzynarodowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju i za granicą za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w międzynarodowym transporcie drogowym osób, c) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, b) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, c) kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), d) określania i stosowania taryf i cenników oraz zasad zmian stawek w przewozach regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym osób, e) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku międzynarodowego transportu drogowego osób: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania międzynarodowego transportu drogowego osób (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w międzynarodowym transporcie drogowym osób i na potrzeby własne, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów osób - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) umów bilateralnych o międzynarodowych przewozach drogowych, w zakresie regulacji dotyczących międzynarodowego transportu drogowego osób oraz Umowy w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autobusami i autokarami (INTERBUS), e) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, f) struktury i zasad organizacji rynku międzynarodowego drogowego transportu osób. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów przeznaczonych do transportu osób: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) Konwencji o ruchu drogowym (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami) oraz Konwencji o znakach i sygnałach drogowych (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami), c) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów (w tym za granicą), d) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, e) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących międzynarodowy transport drogowy osób, f) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji, organów celnych, Straży Granicznej i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 8 ZAKRES ZAGADNIEŃ OBJĘTYCH TESTEM Z WIEDZY DLA OSÓB, O KTÓRYCH MOWA W § 1 PKT 2 ROZPORZĄDZENIA, W ZAKRESIE MIĘDZYNARODOWEGO TRANSPORTU DROGOWEGO RZECZY Egzamin polega na sprawdzeniu posiadania kompetencji zawodowych wymaganych do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego rzeczy, a w szczególności dotyczy: 1. W zakresie prawa cywilnego: a) negocjowania i zawierania umów (w tym z zagranicznymi kontrahentami) w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy, b) reklamacji, roszczeń ze strony zleceniodawcy i klientów oraz odszkodowań, c) ubezpieczeń związanych z transportem drogowym rzeczy (w tym ubezpieczeń majątkowych), a także gwarancji i zobowiązań z nich wynikających, d) zasad i obowiązków wynikających z przepisów ustawy - Prawo przewozowe. 2. W zakresie prawa handlowego: a) przepisów w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozów, b) podstawowych obowiązków i praw przewoźnika wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, c) form działalności przedsiębiorstw transportowych, sposobów zarządzania nimi, procedur związanych z ogłaszaniem upadłości przedsiębiorstwa i konsekwencji z tym związanych. 3. W zakresie prawa pracy i zagadnień socjalnych: a) przepisów regulujących zawarcie i rozwiązanie umowy o pracę dla różnych kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach transportu drogowego (rodzaje umów, prawa i obowiązki stron, warunki i czas prac, urlopy pracownicze, wynagrodzenia za pracę), b) podstawowych regulacji prawnych Kodeksu pracy, szczegółowych przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, w tym Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe AETR (sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r., wraz ze zmianami), oraz stosowania w pojazdach wykonujących międzynarodowy transport drogowy rzeczy - urządzeń samoczynnie rejestrujących prędkość jazdy oraz czas jazdy i odpoczynku (tachografów), c) istniejących organizacji społecznych i zawodowych związanych z międzynarodowym transportem drogowym, ich roli i funkcji (w tym związków zawodowych, zrzeszeń i stowarzyszeń przewoźników, izb gospodarczych transportu samochodowego). 4. W zakresie prawa finansowego: a) podatków w aspekcie prowadzonej działalności transportowej (w tym: podatku od środków transportu, podatku VAT od towarów i usług), b) opłat ponoszonych w kraju i za granicą za użytkowanie infrastruktury drogowej oraz innych opłat i obciążeń o charakterze ogólnym i lokalnym w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy, c) form kredytów i procedur dotyczących ich uzyskiwania i spłacania (w tym: gwarancje, zastawy hipoteczne, poręczenia, leasing). 5. W zakresie organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem: a) prowadzenia rachunkowości i sprawozdawczości finansowej przedsiębiorstwa, b) sporządzania i interpretacji bilansu oraz rachunku zysków i strat, oceny efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa i jego sytuacji finansowej na podstawie wskaźników, c) określania i kalkulacji składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa (w szczególności koszty stałe, zmienne, środki obrotowe, amortyzacja), d) wdrażania nowoczesnych systemów zarządzania (zarządzanie marketingowe, zarządzanie logistyczne, zarządzanie partnerskie) i prowadzenia negocjacji handlowych. 6. W zakresie dostępu do zawodu przewoźnika i do rynku międzynarodowego transportu drogowego rzeczy: a) przepisów określających zasady podejmowania i wykonywania międzynarodowego transportu drogowego rzeczy (w tym dotyczących przewoźnika i zatrudnianych przez niego kierowców, oraz taboru), b) szczegółowych przepisów określających wymagane dokumenty w międzynarodowym transporcie drogowym rzeczy i na potrzeby własne oraz w transporcie kombinowanym, c) kompetencji administracji rządowej i samorządowej w zakresie udzielania, odmowy udzielenia, zmiany, cofnięcia, wygaśnięcia uprawnień do wykonywania przewozów rzeczy - licencji, zezwoleń i zaświadczeń, d) zasad i warunków przyznawania oraz dystrybucji zezwoleń zagranicznych na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego rzeczy oraz ich rodzajów, w tym - zezwoleń Europejskiej Konferencji Ministrów Transportu (EKMT), e) przepisów umów bilateralnych o międzynarodowych przewozach drogowych w zakresie regulacji dotyczących międzynarodowego transportu drogowego rzeczy, f) przepisów Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR (sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r., wraz ze zmianami), g) przepisów Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja TIR sporządzona w Genewie dnia 14 listopada 1975 r., wraz ze zmianami), h) przepisów Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ADR (sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r., wraz ze zmianami), i) przepisów związanych z wykonywaniem transportu drogowego: - odpadów, - żywych zwierząt, - pojazdami przekraczającymi dopuszczalną masę, nacisk osi i wymiary, j) nadzoru i kontroli przedsiębiorców transportu drogowego oraz kierowców w zakresie zgodności wykonywania tego transportu z przepisami, k) struktury i zasad organizacji rynku międzynarodowego drogowego transportu rzeczy. 7. W zakresie bezpieczeństwa ruchu i standardów technicznych pojazdów wykonujących transport drogowy rzeczy: a) przepisów o ruchu drogowym, w tym dotyczących bezpieczeństwa ruchu i ochrony środowiska, b) przepisów dotyczących homologacji i badań technicznych pojazdów oraz ich konserwacji i utrzymania, c) przepisów Konwencji o ruchu drogowym (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami) oraz Konwencji o znakach i sygnałach drogowych (sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r., wraz ze zmianami), d) przepisów w sprawie okresowych ograniczeń ruchu pojazdów na drogach lub zakazu ruchu niektórych ich rodzajów (w tym za granicą), e) przepisów dotyczących kwalifikacji kierowców wykonujących transport drogowy rzeczy, f) uprawnień inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego, uprawnień Policji i innych organów ustawowo uprawnionych do kontroli kierowców i pojazdów transportu drogowego. Załącznik nr 9 WYKAZ JEDNOSTEK CERTYFIKUJĄCYCH KOMPETENCJE ZAWODOWE 1. Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie. Załącznik nr 10 Ilustracja Certyfikat w zakresie wykonywania krajowego transportu drogowego osób - format A4, wypełniony wzór certyfikatu zafoliowany przed wysłaniem do przewoźnika, - tło jasnożółte, - nazwa PL, logo, nazwa i adres jednostki certyfikującej oraz nazwa i numer certyfikatu w kolorze niebieskim, - treść "Niniejszy certyfikat stanowi dowód kompetencji ..." w kolorze brązowym na polu o szarym tle, obwiedzionym ramką w kształcie prostokąta; ramka koloru niebieskiego, - informacje o numerze certyfikatu, imieniu i nazwisku przewoźnika, jego dacie i miejscu urodzenia, dacie zdania egzaminu oraz miejscu i dacie wystawienia certyfikatu, drukowane z systemu komputerowego w kolorze czarnym na polach o tłach w kolorze białym, - pozostałe napisy w kolorze czarnym. Załącznik nr 11 Ilustracja Certyfikat w zakresie wykonywania międzynarodowego transportu drogowego osób - format A4, wypełniony wzór certyfikatu zafoliowany przed wysłaniem do przewoźnika, - tło jasnoniebieskie, - nazwa PL, logo, nazwa i adres jednostki certyfikującej oraz nazwa i numer certyfikatu w kolorze niebieskim, - treść "Niniejszy certyfikat stanowi dowód kompetencji ..." w kolorze brązowym na polu o szarym tle, obwiedzionym ramką w kształcie prostokąta; ramka koloru niebieskiego, - informacje o numerze certyfikatu, imieniu i nazwisku przewoźnika, jego dacie i miejscu urodzenia, dacie zdania egzaminu oraz miejscu i dacie wystawienia certyfikatu, drukowane z systemu komputerowego w kolorze czarnym na polach o tłach w kolorze białym, - pozostałe napisy w kolorze czarnym. Załącznik nr 12 Ilustracja Certyfikat w zakresie wykonywania krajowego transportu drogowego rzeczy - format A4, wypełniony wzór certyfikatu zafoliowany przed wysłaniem do przewoźnika, - tło ciemnożółte, - nazwa PL, logo, nazwa i adres jednostki certyfikującej oraz nazwa i numer certyfikatu w kolorze niebieskim, - treść "Niniejszy certyfikat stanowi dowód kompetencji ..." w kolorze brązowym na polu o szarym tle, obwiedzionym ramką w kształcie prostokąta; ramka koloru niebieskiego, - informacje o numerze certyfikatu, imieniu i nazwisku przewoźnika, jego dacie i miejscu urodzenia, dacie zdania egzaminu oraz miejscu i dacie wystawienia certyfikatu, drukowane z systemu komputerowego w kolorze czarnym na polach o tłach w kolorze białym, - pozostałe napisy w kolorze czarnym. Załącznik nr 13 Ilustracja Certyfikat w zakresie wykonywania międzynarodowego transportu drogowego rzeczy - format A4, wypełniony wzór certyfikatu zafoliowany przed wysłaniem do przewoźnika, - tło ciemnoniebieskie, - nazwa PL, logo, nazwa i adres jednostki certyfikującej oraz nazwa i numer certyfikatu w kolorze niebieskim, - treść "Niniejszy certyfikat stanowi dowód kompetencji ..." w kolorze brązowym na polu o szarym tle, obwiedzionym ramką w kształcie prostokąta; ramka koloru niebieskiego - informacje o numerze certyfikatu, imieniu i nazwisku przewoźnika, jego dacie i miejscu urodzenia, dacie zdania egzaminu oraz miejscu i dacie wystawienia certyfikatu, drukowane z systemu komputerowego w kolorze czarnym na polach o tłach w kolorze białym, - pozostałe napisy w kolorze czarnym. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 9 stycznia 2002 r. w sprawie uzyskiwania certyfikatów kompetencji zawodowych w transporcie drogowym (Dz. U. Nr 5, poz. 51), które utraciło moc z dniem 28 września 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 26 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 176, poz. 1721) Na podstawie art. 24 ust. 3, art. 36 ust. 2, art. 58 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 i 3 i art. 125 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U. Nr 102, poz. 1122) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) szczegółowy sposób prowadzenia ksiąg wieczystych,"; 2) w § 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz dla znajdującego się na tym gruncie budynku lub innego urządzenia, które stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności, prowadzi się wspólną księgę wieczystą."; 3) w § 10 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dane o podstawie wpisu - rodzaj, data i numer lub sygnatura dokumentu, przedmiot sprawy oraz nazwa i siedziba organu, który wydał ten dokument, lub imię (imiona) i nazwisko notariusza oraz siedziba kancelarii notarialnej; jeżeli podstawą wpisu jest przepis prawa - rodzaj i tytuł aktu prawnego, wskazanie miejsca ogłoszenia, numer jednostki redakcyjnej tego aktu, wskazanie daty jego uchwalenia lub wydania oraz w przypadku, gdy akt prawny nie jest ustawą, wskazanie organu, który ten akt wydał,"; 4) w § 11 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego i prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej."; 5) w § 15 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do orzeczeń wydanych na skutek rozpoznania skargi na wpis dokonany przez referendarza sądowego przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio."; 6) w § 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zamknięcie księgi wieczystej jest czynnością o charakterze technicznym, której dokonuje się w razie: 1) całkowitego przeniesienia nieruchomości do innej księgi wieczystej, 2) gdy jej prowadzenie stało się bezprzedmiotowe, 3) gdy wynika to z orzeczenia sądu, 4) gdy przepisy odrębne tak stanowią."; 7) § 22 otrzymuje brzmienie: "§ 22. Przepisy § 19 i 20 stosuje się odpowiednio do wniosku o założenie księgi wieczystej: dla odłączanych części nieruchomości gruntowych, dla nieruchomości gruntowych, które nie miały księgi wieczystej albo dla których księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu, przyłączanych do prowadzonej księgi wieczystej, oraz dla nieruchomości lokalowych wyodrębnianych z księgi wieczystej."; 8) w § 28: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Dane dotyczące nieruchomości gruntowych i budynkowych wpisuje się w księdze wieczystej na podstawie wyrysu z mapy ewidencyjnej oraz wypisu z rejestru gruntów lub innego dokumentu sporządzonego na podstawie przepisów o ewidencji gruntów i budynków, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. 2. Jeżeli zmiana oznaczenia nieruchomości, o których mowa w ust. 1, dotyczy wyłącznie zmiany położenia nieruchomości, numeracji działek ewidencyjnych, obrębu ewidencyjnego lub sposobu korzystania z nieruchomości, podstawę wpisu w księdze wieczystej stanowi wypis z rejestru gruntów.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Oznaczenia gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste dokonuje się na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2.", c) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6. W wypadku gdy odrębna własność budynku i innego urządzenia powstała po oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste, podstawę ich oznaczenia stanowi wypis z rejestru gruntów, wypis z rejestru budynków lub wypis z kartoteki budynków oraz wyrys z mapy ewidencyjnej, zawierający usytuowanie budynku na gruncie, a także oświadczenie wnioskodawcy obejmujące dane dotyczące budynku co do liczby kondygnacji, powierzchni użytkowej, materiału, z którego został wybudowany (murowany, drewniany itp.), oraz dane co do przeznaczenia budynku, o ile z powyższych dokumentów dane te nie wynikają. 7. Oznaczenie nieruchomości powinno zawierać dane o jej położeniu, powierzchni i sposobie korzystania."; 9) § 29 otrzymuje brzmienie: "§ 29. Lokal będący przedmiotem odrębnej własności oznacza się na podstawie aktu notarialnego lub orzeczenia sądu, a także wypisu z rejestru gruntów, wypisu z rejestru lokali lub wypisu z kartoteki lokali, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej."; 10) § 30 otrzymuje brzmienie: "§ 30. 1. Podstawą oznaczenia lokalu, do którego przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego lub spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, jest zaświadczenie o powierzchni i położeniu lokalu, wydane przez właściwą spółdzielnię mieszkaniową, z oznaczeniem nieruchomości, z którą lokal jest związany. 2. Podstawą oznaczenia domu, do którego przysługuje prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, jest zaświadczenie o powierzchni i położeniu domu, wydane przez właściwą spółdzielnię mieszkaniową, z oznaczeniem nieruchomości, z którą dom jest związany, oraz wypis z rejestru gruntów."; 11) w § 31 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz: a) pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) łam 5 "Sposób korzystania" - oznaczenie rodzaju użytku gruntowego dla działek ewidencyjnych wchodzących w skład nieruchomości wynikające z dokumentu geodezyjnego, zawierającego dane zgodne z przepisami rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454); jeżeli w skład działki wchodzą użytki z grupy użytków gruntowych "grunty zabudowane i zurbanizowane", wpisuje się właściwy rodzaj użytku, a w pozostałych przypadkach wpisuje się użytek gruntowy o największej powierzchni, 6) łam 6 "Obszar" - obszar nieruchomości gruntowej stanowiący sumę pól powierzchni działek ewidencyjnych,", b) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) łam 8 "Stan w czasie założenia księgi wieczystej, przyłączenia i odłączenia" - oznaczenie księgi wieczystej, z której została odłączona nieruchomość do danej księgi wieczystej, do której odnosi się wpis w łamie 8; oznaczenie księgi wieczystej, do której przyłączona została nieruchomość odłączona z danej księgi wieczystej, do której odnosi się wpis w łamie 8; wpis o sprostowaniu niezgodności w dziale I-O z danymi z ewidencji gruntów i budynków; oznaczenie, iż wpisano przy założeniu księgi wieczystej; oznaczenie księgi dawnej; oznaczenie księgi zaginionej lub zniszczonej, jeżeli dla nieruchomości była już prowadzona księga wieczysta, która zaginęła lub uległa zniszczeniu; oznaczenie zbioru dokumentów, jeżeli był prowadzony dla nieruchomości; elementy wpisu, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1 i 3-6.", c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Obszar nieruchomości gruntowej, powierzchnię użytkową budynku, powierzchnię użytkową lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych wyraża się w jednostce miary określonej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków."; 12) w § 32 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w łamie 5 "Sposób korzystania" - "działka gruntu przeznaczona pod zabudowę", ze wskazaniem rodzaju tej zabudowy, a jeżeli na takim gruncie znajduje się budynek i inne urządzenie stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności, ich opis, do którego stosuje się odpowiednio § 28 ust. 6."; 13) w § 33 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) łam 6 "Obszar" - powierzchnię użytkową lokalu oraz pod tym wpisem powierzchnię użytkową pomieszczeń przynależnych,"; 14) w § 35 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Sprostowania oznaczenia nieruchomości dokonuje się pod tym samym numerem bieżącym, pod jakim wpisana jest nieruchomość, której sprostowanie dotyczy."; 15) w § 37: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) łam 3 "Oznaczenie prawa" - określenie praw rzeczowych związanych z własnością wpisanej nieruchomości; okres użytkowania wieczystego,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W dziale I-Sp księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości lokalowej ujawnia się udział właściciela lokalu w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, a jeżeli przedmiot odrębnej własności stanowi lokal w budynku znajdującym się na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste - udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W dziale I-Sp księgi wieczystej prowadzonej dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste w łamie 3 wpisuje się termin, do kiedy zostało ustanowione użytkowanie wieczyste, oraz sposób korzystania z nieruchomości, wynikający z umowy o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste."; 16) w § 38: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) łam 3 "Właściciel" - właściciela, współwłaściciela, wieczystego użytkownika, wieczystego współużytkownika, wysokość ich udziałów lub rodzaj wspólności; oznaczenia dokonuje się na zasadach określonych w § 41,", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli nieruchomość została oddana w trwały zarząd, uprawnionego z tytułu trwałego zarządu wpisuje się w łamie 3, a podstawę prawną trwałego zarządu - w łamie 5."; 17) w § 39 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste znajduje się budynek i inne urządzenie stanowiące odrębną nieruchomość, napis, o którym mowa w ust. 1, uzupełnia się przez dodanie tekstu: "oraz własności budynku i urządzenia stanowiącego odrębną nieruchomość"."; 18) § 40 otrzymuje brzmienie: "§ 40. 1. W dziale II księgi prowadzonej dla własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej w łamie 3 wpisuje się uprawnionego, któremu przysługuje to prawo, współuprawnionego, wysokość udziału we wspólnym prawie i rodzaj wspólności na zasadach określonych w § 41. 2. W pozostałych łamach wpisów dokonuje się zgodnie z § 38."; 19) w § 41: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli prawo przysługuje kilku osobom wspólnie, wymienia się we wpisie udział każdego ze współuprawnionych wyrażony ułamkiem zwykłym, a przy dokonywaniu kolejnego wpisu wielkość udziału w prawie przelicza się przez sprowadzenie do wspólnego mianownika. W wypadku wspólności, w której udziały nie są oznaczone, we wpisie wymienia się rodzaj tej wspólności.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Uprawnionych, o których mowa w ust. 1, określa się dodatkowo przez wskazanie numerów identyfikacyjnych PESEL lub REGON, chyba że przepisy szczególne nie przewidują nadawania osobom fizycznym numerów identyfikacyjnych."; 20) w § 42: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) łam 3 "Prawa, roszczenia, ciężary i ograniczenia" - wszelkie ograniczone prawa rzeczowe obciążające nieruchomość lub użytkowanie wieczyste, z wyjątkiem hipotek, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego i prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, ograniczenia w rozporządzaniu nieruchomością lub użytkowaniem wieczystym, prawa osobiste i roszczenia, z wyjątkiem roszczeń dotyczących hipotek; w przypadku łącznego współobciążenia wpisuje się dane dotyczące numeru ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości współobciążonych oraz sąd właściwy do ich prowadzenia,", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W przypadku dokonywania wpisu służebności gruntowej w dziale III księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości obciążonej, dokonuje się równocześnie wpisu w dziale I-Sp księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości władnącej."; 21) w § 45 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli wpis ostrzeżenia nastąpił na skutek zwrotu wniosku, o którym mowa w art. 6262 § 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 1)), pozostawia się w aktach księgi wieczystej dokument, z którego wynika zmiana prawa własności."; 22) w § 46: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) łam 4 "Hipoteka" - wpisuje się słownie kwotę hipoteki i pieniądz, w jakim jest wyrażona, jej rodzaj i charakter; w przypadku łącznego współobciążenia wynikającego z ustanowienia hipoteki umownej łącznej lub z podziału nieruchomości wpisuje się dane dotyczące numeru ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości współobciążonych oraz sąd właściwy do ich prowadzenia, wysokość odsetek umownych, rodzaj zabezpieczonej wierzytelności, termin zapłaty lub spłaty wierzytelności oraz wierzyciela (w przypadku banku wpisuje się firmę i określenie oddziału), na rzecz którego hipotekę ustanowiono; zakres obciążenia hipoteką w wypadku, gdy hipoteka została ustanowiona na udziale; dane o pierwszeństwie, jeżeli zostało ono unormowane w szczególny sposób; dane o wpisaniu hipoteki zabezpieczającej wierzytelność banku hipotecznego do rejestru zabezpieczenia hipotecznych listów zastawnych; roszczenia dotyczące hipotek,", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Rodzaj pieniądza określającego sumę hipoteki wyraża się skrótem przyjętym w tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego."; 23) po § 46 dodaje się § 46a w brzmieniu: "§ 46a. 1. Jeżeli hipoteka umowna łączna została ustanowiona na nieruchomościach, dla których księgi wieczyste prowadzi więcej niż jeden sąd rejonowy, każdy z tych sądów zawiadamia pozostałe o dokonanym wpisie lub o innym sposobie załatwienia wniosku. 2. Sąd, który otrzymał zawiadomienia o dokonanym wpisie hipoteki umownej łącznej w księdze wieczystej, do prowadzenia której właściwy jest inny sąd rejonowy, zamieszcza w księdze wieczystej, do prowadzenia której jest właściwy, numery ksiąg wieczystych prowadzonych dla nieruchomości współobciążonych oraz nazwę i siedzibę sądu. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do wydziałów ksiąg wieczystych, o ile jest ich więcej niż jeden w danym sądzie rejonowym."; 24) w § 49: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dział I-O: a) łam 1 "Wzmianka o wniosku" - wzmianki o wniosku, o skardze na orzeczenie referendarza sądowego, o apelacji i o kasacji, b) łam 2 "Numer bieżący nieruchomości" - dalszy numer bieżący, c) łam 4 "Mapa i opis" - części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, d) łam 5 "Sposób korzystania" - oznaczenie budynku i liczby samodzielnych lokali, e) łam 7 "Do numeru bieżącego nieruchomości" - numer bieżący nieruchomości, z której lokale wyodrębniono, f) łam 8 "Stan w czasie założenia, przyłączenia i odłączenia" - wszystkie wyodrębnione lokale według ich numerów i oznaczenia w księdze wieczystej,", b) uchyla się ust. 4; 25) po § 51 dodaje się § 51a i 51b w brzmieniu: "§ 51a. 1. Jeżeli w drodze czynności prawnej lub orzeczenia sądu nastąpi połączenie dwu lub więcej nieruchomości lokalowych w jeden lokal stanowiący odrębną nieruchomość, księgi wieczyste prowadzone dotychczas dla tych lokali zamyka się. Z księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, z której lokale zostały wyodrębnione, wykreśla się wpisy dotyczące tych lokali i wyodrębnia się z niej nowo utworzony lokal, dla którego zakłada się nową księgę wieczystą. 2. Jeżeli w drodze czynności prawnej lub orzeczenia sądu nastąpi podział nieruchomości lokalowej na dwa lub więcej samodzielnych lokali, księgę wieczystą prowadzoną dla tej nieruchomości lokalowej zamyka się. Z księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, z której lokal był wyodrębniony, wykreśla się wpisy dotyczące nieruchomości lokalowej, która została podzielona, i wyodrębnia się z tej księgi lokale, jakie powstały w wyniku podziału, dla których zakłada się księgi wieczyste. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przy dokonywaniu wpisów stosuje się przepisy rozporządzenia dotyczące zakładania ksiąg wieczystych dla nieruchomości lokalowych oraz § 11. § 51b. 1. Jeżeli prawo użytkowania wieczystego wygasło, w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości gruntowej, która została oddana w użytkowanie wieczyste, wykreśla się wszelkie wpisy i napisy dotyczące użytkowania wieczystego oraz budynków i innych urządzeń stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności oraz ustanowione na nich obciążenia. 2. Jeżeli użytkowanie wieczyste przekształciło się w prawo własności, przy ujawnianiu nowego właściciela wykreśla się z księgi wieczystej wszelkie wpisy i napisy dotyczące użytkowania wieczystego oraz budynków i innych urządzeń stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, z wyjątkiem pozostających w mocy praw, roszczeń i obciążeń, których wpisy dostosowuje się do treści przekształconego prawa. 3. Napis zamieszczony na pierwszej stronie księgi wieczystej prowadzonej dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste podkreśla się czerwoną linią. Przy dokonywaniu wpisów, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy § 10 ust. 1 pkt 1 i 3-6."; 26) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Do wniosków, które wpłynęły przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 września 2003 r. (poz. 1721) Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188 i Nr 139, poz. 1323. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu gospodarowania środkami finansowymi uzyskanymi z tytułu odpłatnego udziału Policji w zabezpieczeniu bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas przeprowadzania imprez masowych (Dz. U. Nr 176, poz. 1722) Na podstawie art. 13 ust. 3c ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu gospodarowania środkami finansowymi uzyskanymi z tytułu odpłatnego udziału Policji w zabezpieczeniu bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas przeprowadzania imprez masowych (Dz. U. Nr 4 poz. 45), wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Środki finansowe, przekazane Policji na podstawie porozumienia o odpłatnym jej udziale w zabezpieczeniu bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas przeprowadzania imprezy masowej, są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym środka specjalnego utworzonego przez właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji, który wyraził zgodę na zawarcie tego porozumienia."; 2) w § 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) pokrycie innych kosztów funkcjonowania komendy powiatowej (miejskiej) Policji, określonych przez komendanta, który zawarł w tej sprawie porozumienie z organizatorem imprezy masowej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19 poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 176, poz. 1723) Na podstawie art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 r. Nr 101, poz. 1114, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 56, poz. 517 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 27 czerwca 1996 r. w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 82, poz. 383, z późn. zm. 1)) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Użytkownik odbiornika jest obowiązany uiszczać opłatę do 25 dnia danego miesiąca.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Przewodnicząca Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji: D. Waniek 1) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 17, poz. 95 i Nr 108, poz. 701, z 1998 r. Nr 6, poz. 23 i Nr 116, poz. 755, z 1999 r. Nr 75, poz. 852, z 2000 r. Nr 54, poz. 653, z 2001 r. Nr 90, poz. 1015, z 2002 r. Nr 140, poz. 1175 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 92, Nr 73, poz. 668 i Nr 134, poz. 1264. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 29 września 2003 r. sygn. akt K 5/03 (Dz. U. Nr 176, poz. 1724) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Janusz Niemcewicz - przewodniczący, Wiesław Johann, Ewa Łętowska - sprawozdawca, Marek Mazurkiewicz, Mirosław Wyrzykowski, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 29 września 2003 r. wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności art. 56 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397, ze zm.) z art. 2, art. 32, art. 64 ust. 1 oraz z art. 75 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: Art. 56 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844) jest zgodny z art. 2, art. 32 oraz art. 64 ust. 1 i nie jest niezgodny z art. 75 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Janusz Niemcewicz, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz, Mirosław Wyrzykowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 3 października 2003 r. o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 (Dz. U. Nr 177, poz. 1725) Art. 1. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 (Dz. U. Nr 150, poz. 983, z późn. zm. 1)) w art. 40 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W roku 2003: 1) termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, przedłuża się do dnia 1 grudnia 2003 r., 2) termin, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 2)), przedłuża się do dnia 1 grudnia 2003 r., 3) termin, o którym mowa w art. 121 ust. 1 ustawy wymienionej w pkt 2 oraz w art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 3)), w art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm. 4)) i w art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 5)) przedłuża się do dnia 15 grudnia 2003 r., 4) jednostki, o których mowa w art. 125 ust. 1 ustawy wymienionej w pkt 2, opracowują projekty planów finansowych w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1119, z 2000 r. Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 55, poz. 574 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1826. 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr 166, poz. 1611. 3) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 4) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. 5) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 października 2003 r. w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 177, poz. 1726) Na podstawie art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwani dalej "funkcjonariuszami", pełnią służbę w rozkładzie czasu służby: 1) zmianowym lub równorzędnym - na stanowiskach służbowych, na których wymaga się pełnienia służby w systemie zmianowym lub w sposób ciągły; 2) podstawowym - na pozostałych stanowiskach służbowych. 2. Rozkład czasu służby wprowadza kierownik jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanej dalej "ABW". § 2. 1. Funkcjonariusz pełni służbę w zmianowym rozkładzie czasu służby na zmiany trwające po 8 godzin. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej ABW może wprowadzić pełnienie służby na zmiany trwające po 12 lub 24 godziny na dobę. 3. W przypadku pełnienia służby przy odtwarzaniu zapisów magnetycznych w styczności ze zmiennym natężeniem i zakresem fal dźwiękowych lub w niekorzystnych warunkach atmosferycznych kierownik jednostki organizacyjnej ABW może wprowadzić pełnienie służby na zmiany trwające po 6 godzin na dobę. § 3. 1. Godziny rozpoczęcia i zakończenia służby w zmianowym rozkładzie czasu służby ustala kierownik jednostki organizacyjnej ABW. 2. W zmianowym rozkładzie czasu służby na zmiany trwające po 8 godzin - po 8 godzinach służby funkcjonariuszowi udziela się 16 godzin czasu na wypoczynek. Po pięciu kolejnych służbach pełnionych w porze nocnej funkcjonariuszowi udziela się 48 godzin czasu na wypoczynek. 3. W zmianowym rozkładzie czasu służby na zmiany trwające po 12 godzin - po 12 godzinach służby funkcjonariuszowi udziela się 24 godzin czasu na wypoczynek, a jeżeli pełnił służbę w porze nocnej, funkcjonariuszowi udziela się 48 godzin czasu na wypoczynek. 4. W zmianowym rozkładzie czasu służby na zmiany trwające po 24 godziny - po 24 godzinach służby funkcjonariuszowi udziela się 72 godzin czasu na wypoczynek. 5. Funkcjonariusz, do którego obowiązków należy kierowanie pojazdem samochodowym, może pełnić służbę do 12 godzin na dobę, w tym kierować pojazdem nie więcej niż 10 godzin. Czas nieprzerwanego kierowania samochodem nie może przekroczyć 6 godzin, po których następuje przerwa trwająca 30 minut. 6. Do czasu służby trwającej: 1) 8 godzin wlicza się 20 minut przerwy; 2) 12 godzin wlicza się 45 minut przerwy; 3) 24 godziny wlicza się 60 minut przerwy. 7. Funkcjonariuszowi, który pełni służbę przy odtwarzaniu zapisów magnetycznych w styczności ze zmiennym natężeniem i zakresem fal dźwiękowych lub w niekorzystnych warunkach atmosferycznych, kierownik komórki organizacyjnej może przedłużyć czas przerw do 45 minut w służbie trwającej 8 godzin oraz do 60 minut w służbie trwającej 12 godzin. § 4. 1. Funkcjonariusz pełni służbę w podstawowym rozkładzie czasu służby przez 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku, w godzinach od 815 do 1615. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW, za zgodą Szefa ABW, może wprowadzić inne godziny rozpoczęcia i zakończenia służby: 1) w podległej jednostce organizacyjnej ABW, 2) w niektórych komórkach organizacyjnych, 3) na niektórych stanowiskach służbowych - jeżeli jest to uzasadnione warunkami lokalnymi albo wymaga tego szczególny charakter wykonywanych zadań. 3. Zgoda Szefa ABW, o której mowa w ust. 2, nie jest wymagana w indywidualnych przypadkach uzasadnionych względami osobistymi funkcjonariusza lub w doraźnych sytuacjach określonych potrzebami służby. § 5. 1. Szef ABW może ustalić dniem wolnym od służby dzień służby przypadający między dniami wolnymi od służby i wyznaczyć dniem służby najbliższą sobotę. Jeżeli sobota przypada po wolnym od służby piątku lub przed wolnym od służby poniedziałkiem, Szef ABW wyznaczy dniem służby sobotę następną. 2. O ustaleniu dnia wolnego od służby oraz o sobocie wyznaczonej dniem służby funkcjonariuszy informuje się co najmniej z 14-dniowym wyprzedzeniem. 3. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW lub upoważniony przez niego kierownik komórki organizacyjnej ustala harmonogram służby w dni tygodnia niebędące dniami służby w jednostce organizacyjnej ABW, w niektórych komórkach organizacyjnych i na niektórych stanowiskach służbowych, jeżeli służba w te dni jest niezbędna ze względu na szczególny charakter wykonywanych zadań. Przepisy § 8 stosuje się odpowiednio. § 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej ABW lub upoważniony przez niego kierownik komórki organizacyjnej może ustalić indywidualny rozkład czasu służby funkcjonariusza w wymiarze czasu służby przewidzianego dla danego rozkładu. § 7. 1. Czas służby funkcjonariusza może zostać przedłużony ponad wymiar określony w § 2 ust. 1 i § 4 ust. 1, w szczególności ze względu na konieczność: 1) wykonania rozpoczętych czynności dochodzeniowo-śledczych, operacyjno-rozpoznawczych oraz analityczno-informacyjnych, jeżeli nie mogą one zostać przerwane; 2) zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach, na których jest wymagane utrzymanie pełnienia służby w sposób ciągły; 3) realizacji innych zadań niecierpiących zwłoki. 2. Czas pełnienia służby, o którym mowa w ust. 1, przedłuża kierownik komórki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę. O wydanym poleceniu kierownik zawiadamia kierownika jednostki organizacyjnej ABW. § 8. 1. W zamian za czas służby przedłużonej ponad wymiar określony w § 2 ust. 1 i § 4 ust. 1 funkcjonariuszowi przysługuje czas wolny od służby w tym samym wymiarze. 2. W zamian za służbę pełnioną w dniu wolnym od służby funkcjonariusz otrzymuje jeden dzień wolny w innym dniu tygodnia. Dnia wolnego udziela się w terminie wskazanym przez funkcjonariusza, jeżeli nie zakłóca to normalnego toku służby. 3. Na wniosek funkcjonariusza czas na wypoczynek może być udzielony w okresie bezpośrednio poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub po jego zakończeniu. 4. Czas na wypoczynek, w zamian za czas służby przedłużony poza rozkład czasu służby, funkcjonariusz jest obowiązany wykorzystać w roku kalendarzowym, w którym nabył do niego prawo, najpóźniej w ciągu pierwszych 3 miesięcy następnego roku, a kierownik jednostki organizacyjnej ABW ma obowiązek mu to zapewnić. § 9. Za czas służby nie uważa się czasu niezbędnego, nie dłuższego niż 30 minut, do bezpośredniego przygotowania do służby i jej zdania, a w szczególności przyjęcia lub zdania dokumentacji z przebiegu służby, uzbrojenia i wyposażenia. § 10. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW prowadzi ewidencję czasu służby funkcjonariuszy, która obejmuje listę obecności, ewidencję wyjść w godzinach służbowych oraz harmonogram służby. Ewidencję czasu służby udostępnia się funkcjonariuszowi na jego żądanie. § 11. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej ABW lub upoważniony przez niego kierownik komórki organizacyjnej mogą wyznaczyć funkcjonariusza do pełnienia dyżuru domowego, jeżeli wymagają tego potrzeby służby. Do pełnienia dyżuru domowego nie wyznacza się funkcjonariusza bezpośrednio po zakończeniu służby pełnionej w porze nocnej. 2. W czasie dyżuru domowego funkcjonariusz przebywa w miejscu zamieszkania lub w innym miejscu uzgodnionym z kierownikiem, o którym mowa w ust. 1. 3. Funkcjonariusz może pełnić dyżur domowy nie więcej niż 4 razy w miesiącu, w tym najwyżej raz w niedzielę lub święto. Czas trwania jednego dyżuru nie może przekroczyć 16 godzin, a czas trwania wszystkich dyżurów w miesiącu łącznie 48 godzin. 4. Czasu dyżuru domowego nie wlicza się do czasu służby, jeżeli podczas dyżuru funkcjonariusz nie wykonywał czynności służbowych. 5. Jeżeli funkcjonariusz wykonywał polecone czynności służbowe w czasie dyżuru domowego pełnionego: 1) po godzinach służby, to za czas ich wykonywania udziela się w tym samym wymiarze czasu wolnego od służby; 2) w dniu wolnym od służby, niedzielę lub święto, przysługuje mu dzień wolny od służby. Przepisy § 8 stosuje się odpowiednio. § 12. 1. Do służby w porze nocnej w godzinach od 2200 do 600 oraz w niedziele i święta nie wyznacza się funkcjonariusza: 1) kobiety w ciąży lub opiekującej się dzieckiem do 4 lat; 2) będącego jedynym opiekunem dziecka do 8 lat lub osoby wymagającej stałej opieki. 2. Czas służby funkcjonariusza: 1) pełniącego służbę na stanowisku, na którym występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych, 2) kobiety w ciąży, 3) kobiety opiekującej się dzieckiem do 4 lat, bez jej zgody, 4) będącego jedynym opiekunem dziecka do 8 lat lub osoby wymagającej stałej opieki, bez jego zgody - nie może przekroczyć 8 godzin na dobę. § 13. 1. Wymiar czasu służby ulega zmniejszeniu o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności funkcjonariusza w służbie. 2. Po okresie usprawiedliwionej nieobecności w służbie funkcjonariusz podejmuje służbę w pierwszym dniu, który był dla niego planowany jako dzień służby, o ile kierownik jednostki organizacyjnej ABW lub upoważniony przez niego kierownik komórki organizacyjnej nie ustali inaczej. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2003 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 17 września 1997 r. w sprawie ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa (M. P. Nr 68, poz. 672 i Nr 85, poz. 854), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) oraz art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 9 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom Straży Granicznej uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 177, poz. 1727) Na podstawie art. 95 § 5 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1031) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 października 2002 r. w sprawie nadania funkcjonariuszom Straży Granicznej uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz. U. Nr 174, poz. 1427) w § 2 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) art. 148 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175);"; 2) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176);". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie określenia obszaru działania i siedzib okręgowych i obwodowych urzędów probierczych (Dz. U. Nr 177, poz. 1728) Na podstawie art. 1a ust. 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo probiercze (Dz. U. Nr 55, poz. 249, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się siedziby i obszar działania następujących okręgowych urzędów probierczych: 1) Okręgowy Urząd Probierczy w Warszawie obejmuje województwa: mazowieckie, kujawsko-pomorskie, lubelskie, łódzkie, podlaskie, pomorskie, warmińsko-mazurskie; 2) Okręgowy Urząd Probierczy w Krakowie obejmuje województwa: małopolskie, dolnośląskie, lubuskie, opolskie, podkarpackie, śląskie, świętokrzyskie, wielkopolskie, zachodniopomorskie. § 2. Siedziby i obszar działania obwodowych urzędów probierczych określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1728) SIEDZIBY I OBSZAR DZIAŁANIA OBWODOWYCH URZĘDÓW PROBIERCZYCH Lp.Nazwa i siedziba obwodowego urzędu probierczegoObszar działania obwodowego urzędu probierczego 123 1Obwodowy Urząd Probierczy w Warszawiewojewództwa: mazowieckie, lubelskie 2Obwodowy Urząd Probierczy w Gdańskuwojewództwa: warmińsko-mazurskie, pomorskie 3Obwodowy Urząd Probierczy w Bydgoszczywojewództwo kujawsko-pomorskie 4Obwodowy Urząd Probierczy w Łodziwojewództwo łódzkie 5Obwodowy Urząd Probierczy w Białymstokuwojewództwo podlaskie 6Obwodowy Urząd Probierczy w Krakowiewojewództwa: małopolskie, podkarpackie, świętokrzyskie 7Obwodowy Urząd Probierczy w Poznaniuwojewództwa: zachodniopomorskie, lubuskie, wielkopolskie 8Obwodowy Urząd Probierczy we Wrocławiuwojewództwa: dolnośląskie, opolskie 9Obwodowy Urząd Probierczy w Chorzowiepowiaty: bielski, cieszyński, gliwicki, mikołowski, pszczyński, raciborski, rybnicki, tarnogórski, tyski, wodzisławski, żywiecki, miasta na prawach powiatu: Bielsko-Biała, Bytom, Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze, Żory 10Obwodowy Urząd Probierczy w Częstochowiepowiaty: będziński, częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski, zawierciański, miasto na prawach powiatu: Częstochowa 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 63, poz. 636, Nr 126, poz. 1382 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 171, poz. 1664. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. Nr 177, poz. 1729) Na podstawie art. 10 ust. 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki zarządzania ruchem na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania, a zwłaszcza działania w zakresie wprowadzania oznakowania pionowego, poziomego, sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu i wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) organizacji ruchu - rozumie się przez to, mające wpływ na ruch drogowy: a) geometrię drogi i zakres dostępu do drogi, b) sposób umieszczania znaków pionowych, poziomych, sygnalizatorów i urządzeń bezpieczeństwa ruchu, c) zasady i sposób działania sygnalizacji, znaków świetlnych, znaków o zmiennej treści i innych zmiennych elementów; 2) projekcie organizacji ruchu - rozumie się przez to dokumentację sporządzoną w celu zatwierdzenia organizacji ruchu przez właściwy organ zarządzający ruchem. § 2. 1. Działania w zakresie zarządzania ruchem realizowane są przez: 1) podejmowanie czynności organizacyjno-technicznych, w szczególności: a) sporządzanie projektów organizacji ruchu, b) przedstawianie projektów organizacji ruchu do zatwierdzenia, c) rozpatrywanie projektów organizacji ruchu, d) zatwierdzanie organizacji ruchu, e) przekazywanie zatwierdzonej organizacji ruchu do realizacji, f) nadzór nad zgodnością istniejącej organizacji ruchu z zatwierdzoną organizacją ruchu, g) nadzór i analizę istniejącej organizacji ruchu w zakresie bezpieczeństwa ruchu i jego efektywności, h) nadzór nad zarządzaniem ruchem; 2) obsługę systemów sterowania ruchem, sterowanie ruchem za pomocą znaków świetlnych, znaków o zmiennej treści i innych zmiennych elementów; 3) wprowadzanie tymczasowych zakazów lub ograniczeń w ruchu w przypadku zdarzeń, w wyniku których może nastąpić zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego. 2. Działania, o których mowa w ust. 1, realizują, odpowiednio do kompetencji, organ zarządzający ruchem, zarząd drogi, organ sprawujący nadzór nad zarządzaniem ruchem, Policja, Żandarmeria Wojskowa lub wojskowe organy porządkowe. 3. Działania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, mogą być realizowane przez jednostki inne niż wymienione w ust. 2. § 3. 1. Organ zarządzający ruchem w szczególności: 1) rozpatruje projekty organizacji ruchu oraz wnioski dotyczące zmian organizacji ruchu; 2) opracowuje lub zleca do opracowania projekty organizacji ruchu uwzględniające wnioski wynikające z przeprowadzonych analiz organizacji i bezpieczeństwa ruchu; 3) zatwierdza organizacje ruchu na podstawie złożonych projektów; 4) przekazuje zatwierdzone organizacje ruchu do realizacji; 5) przechowuje projekty organizacji ruchu i prowadzi ich ewidencję; 6) opiniuje geometrię drogi w projektach budowlanych; 7) prowadzi kontrolę prawidłowości zastosowania i funkcjonowania znaków drogowych sygnalizacji świetlnej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz ich zgodności z zatwierdzoną organizacją ruchu; 8) współpracuje w zakresie organizacji ruchu i jego bezpieczeństwa z innymi organami zarządzającymi ruchem, zarządami dróg i kolei, Policją oraz innymi jednostkami. 2. Organ sprawujący nadzór nad zarządzaniem ruchem: 1) dokonuje oceny organizacji ruchu w zakresie: a) zgodności z obowiązującymi przepisami, b) bezpieczeństwa ruchu drogowego; 2) rozstrzyga w sprawach spornych dotyczących istniejącej lub projektowanej organizacji ruchu, biorąc pod uwagę interes ogólnospołeczny oraz konieczność zapewnienia ruchu tranzytowego. § 4. 1. Podstawą do wprowadzenia organizacji ruchu na nowo wybudowanej drodze lub jej zmiany na drodze istniejącej jest zatwierdzenie organizacji ruchu przez organ zarządzający ruchem. 2. Zatwierdzona stała organizacja ruchu, związana z budową lub przebudową drogi albo z budową dojazdu do obiektu przy drodze, stanowi integralną część dokumentacji budowy. 3. Projekt organizacji ruchu może przedstawić do zatwierdzenia: 1) zarząd drogi; 2) organ zarządzający ruchem; 3) inwestor lub jednostka, o której mowa w § 11 pkt 1-6; 4) osoba realizująca zamówienie jednostek, o których mowa w pkt 1-3. § 5. 1. Projekt organizacji ruchu powinien zawierać: 1) plan orientacyjny w skali od 1:10.000 do 1:25.000 z zaznaczeniem drogi lub dróg, których projekt dotyczy; 2) plan sytuacyjny w skali 1:500 lub 1:1.000 (w uzasadnionych przypadkach organ zarządzający ruchem może dopuścić skalę 1:2.000 lub szkic bez skali) zawierający: a) lokalizację istniejących, projektowanych oraz usuwanych znaków drogowych, urządzeń sygnalizacyjnych i urządzeń bezpieczeństwa ruchu; dla projektów zmian stałej organizacji ruchu dopuszcza się zaznaczenie lokalizacji tylko znaków i urządzeń dla nowej organizacji ruchu, b) parametry geometrii drogi; 3) program sygnalizacji i obliczenia przepustowości drogi - w przypadku projektu zawierającego sygnalizację świetlną; 4) zasady dokonywania zmian oraz sposób ich rejestracji - w przypadku projektu zawierającego znaki świetlne lub znaki o zmiennej treści oraz w przypadku projektu dotyczącego zmiennej organizacji ruchu lub zawierającego inne zmienne elementów mające wpływ na ruch drogowy; 5) opis techniczny zawierający charakterystykę drogi i ruchu na drodze, a w przypadku organizacji ruchu związanej z robotami prowadzonymi w pasie drogowym - opis występujących zagrożeń lub utrudnień; przy robotach prowadzonych w dwóch lub więcej etapach opis powinien zawierać zakres planowanych robót dla każdego etapu i stan pasa drogowego po zrealizowaniu etapu robót; 6) przewidywany termin wprowadzenia czasowej organizacji ruchu oraz termin wprowadzenia nowej stałej organizacji ruchu lub przywrócenia poprzedniej stałej organizacji ruchu - w przypadku projektu dotyczącego wykonywania robót na drodze; 7) nazwisko i podpis projektanta. 2. W przypadku robót związanych z utrzymaniem drogi niewymagających całkowitego zamknięcia jezdni dla ruchu pojazdów samochodowych, które wymagają zmian w organizacji ruchu wyłącznie w czasie wykonywania czynności, organ zarządzający ruchem może dopuścić wprowadzanie zmian organizacji ruchu na podstawie projektu uproszczonego zawierającego: 1) opis techniczny zawierający charakterystykę robót; 2) powtarzalny schemat umieszczenia na drodze znaków drogowych i urządzeń bezpieczeństwa ruchu; 3) sposób rozmieszczenia i oznakowania pojazdów zabezpieczających lub wykonujących roboty lub czynności wykonywane na drodze; w szczególności dotyczy to robót i czynności przesuwających się wzdłuż drogi. § 6. 1. Organizację ruchu zatwierdza, na podstawie projektu organizacji ruchu, organ zarządzający ruchem właściwy dla danej drogi. 2. Organizację ruchu na skrzyżowaniu dróg o różnych organach zarządzających ruchem zatwierdza organ zarządzający ruchem właściwy dla drogi wyższej kategorii. 3. W przypadku zamknięcia drogi dla ruchu lub wprowadzenia na drodze ograniczenia ruchu powodującego konieczność prowadzenia objazdów drogami różnej kategorii, czasową organizację ruchu zatwierdza organ zarządzający ruchem właściwy dla drogi, na której wprowadzono ograniczenia. § 7. 1. Projekt organizacji ruchu przedstawia się do zatwierdzenia co najmniej w dwóch egzemplarzach. 2. Do przedstawionego do zatwierdzenia projektu organizacji ruchu powinny być dołączone opinie: 1) komendanta wojewódzkiego Policji - w przypadku projektu obejmującego drogę krajową lub wojewódzką, z zastrzeżeniem pkt 3; 2) komendanta powiatowego Policji - w przypadku projektu obejmującego drogę powiatową, z zastrzeżeniem pkt 3; 3) komendanta miejskiego Policji - w przypadku projektu obejmującego drogę położoną w mieście na prawach powiatu lub w mieście stołecznym Warszawie, z wyjątkiem autostrady i drogi ekspresowej; 4) zarządu drogi, jeżeli nie jest on jednostką składającą projekt; 5) organu zarządzającego ruchem na drodze krzyżującej się lub objętej objazdem, w przypadkach, o których mowa w § 6 ust. 2 i 3. 3. Opinia Policji nie jest wymagana w przypadku projektu organizacji ruchu obejmującego wyłącznie drogi gminne oraz w przypadku projektu uproszczonego, o którym mowa w § 5 ust. 2. 4. Organ zarządzający ruchem może w uzasadnionych przypadkach zażądać: 1) dołączenia do projektu: a) profilu podłużnego lub przekroju poprzecznego drogi, b) danych o istniejącym lub prognozowanym natężeniu ruchu, z uwzględnieniem struktury kierunkowej na skrzyżowaniach i struktury rodzajowej; 2) złożenia dodatkowych egzemplarzy projektu. 5. Przepis ust. 4 pkt 2 stosuje się w szczególności w sytuacji, gdy projekt: 1) dotyczy dróg zarządzanych przez odrębne zarządy drogi; 2) dotyczy dróg zarządzanych przez odrębne organy zarządzające ruchem. § 8. 1. W celu szczegółowego rozpatrzenia wniesionych opinii lub wątpliwości związanych z projektem organ zarządzający ruchem może: 1) powołać komisję, w której skład wchodzą, w szczególności, przedstawiciel Policji oraz przedstawiciel zarządu drogi; 2) zasięgnąć opinii rzeczoznawcy, audytora lub biegłego w zakresie wpływu planowanej organizacji ruchu na jego bezpieczeństwo; 3) zasięgnąć opinii rzeczoznawcy lub biegłego w zakresie wpływu planowanej organizacji ruchu na środowisko, w szczególności w zakresie hałasu i zanieczyszczenia powietrza. 2. Po rozpatrzeniu złożonego projektu organizacji ruchu organ zarządzający ruchem może: 1) zatwierdzić organizację ruchu w całości lub w części: a) bez zmian, b) po wprowadzeniu zmian lub wpisaniu uwag dotyczących wdrożenia organizacji ruchu; 2) odesłać projekt w celu wprowadzenia poprawek; 3) odrzucić projekt. 3. W przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 2, organ zarządzający ruchem określa: 1) obszar, na którym została zatwierdzona organizacja ruchu, z ewentualnym określeniem lokalizacji znaków drogowych, na drodze niższej kategorii, które są niezbędne dla organizacji ruchu na skrzyżowaniu; 2) znaki drogowe, urządzenia sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej oraz urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego umieszczane na skrzyżowaniu i utrzymywane przez zarząd drogi właściwy dla drogi wyższej kategorii. 4. W przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 2, organ zarządzający ruchem określa zakres stosowania zatwierdzonej organizacji ruchu; w szczególności dotyczy to odcinków dróg i czasu trwania robót. 5. Organ zarządzający ruchem odrzuca projekt organizacji ruchu w przypadku stwierdzenia: 1) że projektowana organizacja ruchu zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego; 2) niezgodności projektu z przepisami dotyczącymi warunków umieszczania na drogach znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego. 6. Organ zarządzający ruchem może odrzucić projekt organizacji ruchu w przypadku stwierdzenia: 1) niezgodności projektowanej organizacji ruchu z założeniami polityki transportowej lub potrzebami społeczności lokalnej; 2) nieefektywności projektowanej organizacji ruchu. 7. Organ zarządzający ruchem określa termin, w którym powinna zostać wprowadzona zatwierdzona organizacja ruchu. 8. Organ zarządzający ruchem po zatwierdzeniu organizacji ruchu przesyła jeden egzemplarz projektu organizacji ruchu jednostce przedstawiającej projekt do zatwierdzenia. § 9. 1. Organ zarządzający ruchem prowadzi ewidencję projektów zatwierdzonych organizacji ruchu. 2. Do ewidencji wpisuje się: 1) numer kolejny projektu; 2) numer drogi i jej kilometraż lub nazwę ulicy; 3) jednostkę składającą projekt organizacji ruchu; 4) charakter organizacji ruchu (stała, czasowa); 5) datę zatwierdzenia projektu; 6) termin, w którym powinna zostać wprowadzona zatwierdzona organizacja ruchu; 7) rzeczywisty termin wprowadzenia nowej lub zmiany istniejącej organizacji ruchu; 8) przewidywany termin przywrócenia poprzedniej organizacji ruchu - w przypadku czasowych zmian organizacji ruchu. 3. W przypadku zmiany stałej organizacji ruchu projekt poprzedniej organizacji ruchu przechowuje się nie krócej niż 2 lata od daty wprowadzenia nowej organizacji ruchu. 4. Projekty czasowych zmian organizacji ruchu przechowuje się nie krócej niż przez 2 lata od daty przywrócenia stałej organizacji ruchu. § 10. 1. Tymczasowe ograniczenia lub zakazy ruchu mogą wprowadzić: 1) Policja, Żandarmeria Wojskowa lub wojskowe organy porządkowe - w przypadku zdarzeń, w wyniku których może nastąpić zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, życia lub zdrowia osób lub możliwość wystąpienia szkód materialnych w znacznym rozmiarze; 2) zarząd drogi lub właściwe służby - w nagłym przypadku awarii urządzenia w pasie drogowym lub w jego pobliżu, w wyniku której nastąpiło zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego lub możliwość wystąpienia szkód materialnych. 2. Wprowadzając tymczasowe ograniczenia lub zakazy, należy: 1) wyznaczyć niezbędne objazdy; 2) bezzwłocznie powiadomić właściwy organ (organy) zarządzający ruchem oraz zarząd (zarządy) drogi, przedstawiając: a) szkic sytuacyjny z zaznaczeniem na nim odcinka drogi o ograniczonym lub zamkniętym ruchu, b) zmienioną organizację ruchu, c) przewidywany termin przywrócenia stanu pierwotnego. 3. Organ zarządzający ruchem w przypadkach, o których mowa w ust. 1, może: 1) przyjąć przedstawioną organizację ruchu; 2) zażądać wprowadzenia zmian lub usunięcia wprowadzonej organizacji ruchu; 3) wyznaczyć termin przywrócenia pierwotnej organizacji ruchu. 4. Sygnalizacja świetlna może być sterowana ręcznie przez: 1) Policję, Żandarmerię Wojskową lub wojskowe organy porządkowe - w przypadku awarii sygnalizacji świetlnej, występowania zatorów na drodze lub konieczności zabezpieczenia przejazdu kolumny pojazdów uprzywilejowanych; 2) zarząd drogi lub upoważnioną przez niego jednostkę - w przypadku awarii sygnalizacji świetlnej lub konieczności konserwacji sygnalizatorów. § 11. Organizację ruchu, w szczególności zadania techniczne polegające na umieszczaniu i utrzymaniu znaków drogowych, urządzeń sygnalizacji świetlnej, urządzeń sygnalizacji dźwiękowej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu, realizuje na własny koszt zarząd drogi. Nie dotyczy to umieszczania i utrzymania: 1) znaków drogowych pionowych B-32 "stój" z napisem "Rogatka uszkodzona" lub "Sygnalizacja uszkodzona", G-2 "sieć pod napięciem", G-3 "krzyż św. Andrzeja przed przejazdem kolejowym jednotorowym", G-4 "krzyż św. Andrzeja przed przejazdem kolejowym wielotorowym", a także urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz urządzeń sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej umieszczanych na przejazdach kolejowych - zadania te realizują właściwe kolejowe jednostki organizacyjne; 2) znaków drogowych, urządzeń sygnalizacji świetlnej, urządzeń sygnalizacji dźwiękowej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu umieszczanych w związku z robotami lub czynnościami na drodze albo przy drodze - zadania te realizują jednostki organizacyjne prowadzące prace; 3) znaków informacyjnych oznaczających obiekty mające charakter obiektów usługowych, w których jest prowadzona działalność gospodarcza, umieszczanych na wniosek zainteresowanych przedsiębiorców - zadania te realizują przedsiębiorcy prowadzący tę działalność; przepis stosuje się odpowiednio do znaków informujących o stacjach radiowych; 4) znaków oznaczających szlaki turystyczne i dodatkowych znaków szlaków rowerowych - zadania te realizują zainteresowane organizacje turystyczne; 5) dodatkowych znaków dla kierujących tramwajami - zadania te realizują jednostki wykonujące przewozy tramwajowe; 6) urządzeń sygnalizacji świetlnej i urządzeń sygnalizacji dźwiękowej umieszczanych w miejscach wyjazdów pojazdów uprzywilejowanych, funkcjonujących niezależnie od innych sygnalizacji świetlnych - zadania te realizują jednostki, do których prowadzą wyjazdy. § 12. 1. Jednostka wprowadzająca organizację ruchu zawiadamia organ zarządzający ruchem, zarząd drogi oraz właściwego komendanta Policji o terminie jej wprowadzenia, co najmniej na 7 dni przed dniem wprowadzenia organizacji ruchu. 2. W przypadku, o którym mowa w § 5 ust. 2, jednostka wprowadzająca organizację ruchu zawiadamia organ zarządzający ruchem, zarząd drogi oraz właściwego komendanta Policji o planowanym rozpoczęciu prac, podając datę, czas i miejsce ich wykonywania, co najmniej na 24 godziny przed ich rozpoczęciem. Organizacja ruchu może być wprowadzona pod warunkiem braku sprzeciwu ze strony organu zarządzającego ruchem. 3. Jeżeli organizacja ruchu ma charakter stały, organ zarządzający ruchem, w terminie do 14 dni od dnia wprowadzenia organizacji ruchu, przeprowadza kontrolę wykonania zadań technicznych wynikających z realizacji projektu. 4. Jeżeli w terminie, o którym mowa w § 8 ust. 7, brak jest zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, organ zarządzający ruchem informuje zarząd drogi o utracie ważności zatwierdzonej organizacji ruchu. 5. Niezależnie od kontroli, o której mowa w ust. 3, organ zarządzający ruchem przeprowadza co najmniej raz na 6 miesięcy kontrolę prawidłowości zastosowania, wykonania, funkcjonowania i utrzymania wszystkich znaków drogowych, urządzeń sygnalizacji świetlnej, urządzeń sygnalizacji dźwiękowej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego umieszczonych na drogach jemu podległych. 6. W razie stwierdzenia nieprawidłowości organ zarządzający ruchem może żądać od jednostki odpowiedzialnej za utrzymanie w szczególności: 1) wymiany zniszczonych lub uszkodzonych znaków drogowych, urządzeń sygnalizacji świetlnej, urządzeń sygnalizacji dźwiękowej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu; 2) naprawy wadliwie działających urządzeń sygnalizacji świetlnej lub dźwiękowej; 3) umieszczenia znaków drogowych, urządzeń sygnalizacji świetlnej, urządzeń sygnalizacji dźwiękowej oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu w miejscach zgodnych z zatwierdzoną organizacją ruchu. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach (Dz. U. Nr 90, poz. 1006). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452 i Nr 182, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie nadawczych skrzynek pocztowych (Dz. U. Nr 177, poz. 1730) Na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymiary nadawczych skrzynek pocztowych; 2) sposób oznaczenia nadawczych skrzynek pocztowych; 3) warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać nadawcze skrzynki pocztowe. § 2. Wymiary nadawczej skrzynki pocztowej, zwanej dalej "skrzynką", powinny być nie mniejsze niż określone w normach: PN-P-71007, PN-P-71008 i PN-P-71009. § 3. 1. Skrzynka powinna być oznaczona: 1) znakami umożliwiającymi w sposób jednoznaczny identyfikację operatora naniesionymi w sposób gwarantujący trwałość oznaczenia; 2) napisami informującymi o częstotliwości wyjmowania przesyłek listowych przez operatora, zgodnie z normą PN-P-71010. 2. Kolor skrzynki powinien jednoznacznie wyróżniać skrzynkę danego operatora od skrzynek innych operatorów działających na rynku, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Kolor, o którym mowa w ust. 2, stosowany do oznaczania skrzynek przez operatora w dniu wejścia w życie rozporządzenia, może być przez niego nadal stosowany na zasadzie wyłączności. § 4. 1. Konstrukcja skrzynki oraz materiał, z którego skrzynka jest wykonana, powinny spełniać wymagania określone w normach, o których mowa w § 2, i zapewniać: 1) dostęp do zawartości skrzynki oraz możliwość wyjęcia z niej przesyłek listowych wyłącznie przez uprawnionego operatora; 2) ochronę znajdujących się wewnątrz przesyłek listowych przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych. 2. Skrzynka powinna być wyposażona w zamknięcie, którego konstrukcja wykorzystuje rozwiązania techniczne indywidualne dla każdego operatora. § 5. 1. Skrzynka powinna posiadać otwór wrzutowy o wymiarach co najmniej 154 mm x 21 mm. 2. Otwór wrzutowy powinien być umiejscowiony, wykonany oraz osłonięty zgodnie z wymaganiami określonymi w normach, o których mowa w § 2. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie oddawczych skrzynek pocztowych (Dz. U. Nr 177, poz. 1731) Na podstawie art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania, jakim powinny odpowiadać oddawcze skrzynki pocztowe; 2) usytuowanie oddawczych skrzynek pocztowych; 3) warunki dostępu dla operatorów do oddawczych skrzynek pocztowych. § 2. 1. Konstrukcja oddawczej skrzynki pocztowej, zwanej dalej "skrzynką", oraz materiał, z którego jest wykonana, powinny zapewniać ochronę umieszczanych w niej przesyłek listowych. 2. Minimalny poziom ochrony w zakresie, o którym mowa w ust. 1, określają wymagania zawarte w normie PN-P-71004. 3. Elementy skrzynki ulegające uszkodzeniu w trakcie użytkowania wykonuje się w sposób umożliwiający ich łatwą wymianę lub uzupełnienie. 4. Skrzynka instalowana na zewnątrz budynku powinna posiadać zabezpieczenie, które zapewnia ochronę znajdujących się wewnątrz przesyłek listowych przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 3. 1. Wielkość skrzynki powinna umożliwiać umieszczenie w niej przesyłki listowej opakowanej w kopertę formatu C4 (229 mm x 324 mm) określonego w normie PN-ISO 269. 2. Pojemność skrzynki powinna umożliwiać umieszczenie w niej przesyłek listowych o łącznej grubości co najmniej 60 mm. 3. Wymiary otworu wrzutowego skrzynki powinny wynosić: 235 mm szerokości i 20 mm wysokości, z tolerancją +/-1 mm. 4. Konstrukcja otworu wrzutowego skrzynki powinna zabezpieczać przed wyjęciem przesyłki listowej. § 4. 1. Skrzynki instalowane dla budynku wielorodzinnego powinny być oznaczone cyframi arabskimi odpowiadającymi numerom samodzielnych lokali mieszkalnych oraz lokali o innym przeznaczeniu, jeżeli posiadają osobny adres, zwanych dalej "lokalami". 2. W przypadku instalowania skrzynki dla budynku jednorodzinnego lub zestawu skrzynek dla budynku wielorodzinnego w miejscu utrudniającym ich jednoznaczne przyporządkowanie do budynku lub jego części, skrzynka ta lub zestaw powinny być oznaczone w sposób umożliwiający takie przyporządkowanie. 3. Skrzynki, o których mowa w ust. 1, przeznaczone dla adresata będącego osobą niewidomą lub ociemniałą powinny być oznaczone w sposób umożliwiający temu adresatowi identyfikację numeru lokalu. § 5. 1. Skrzynka powinna być zamykana niepowtarzalnym kluczem w celu zagwarantowania dostępu do zawartości skrzynki wyłącznie adresatowi. 2. Klucz do skrzynki adresat otrzymuje od właściciela lub współwłaściciela nieruchomości albo jego upoważnionego przedstawiciela z chwilą uzyskania uprawnień do korzystania z danego lokalu. § 6. 1. Skrzynki lub ich zestawy powinny być umieszczane w miejscu dostępnym dla adresatów i operatorów. 2. W budynku wielorodzinnym posiadającym kilka wejść przy każdym z nich może być zainstalowany zestaw lub zestawy skrzynek w liczbie odpowiadającej liczbie lokali znajdujących się w danej części budynku. 3. Skrzynki lub ich zestawy powinny być instalowane w sposób trwały, nie niżej niż 700 mm, mierząc od podłoża do dolnej krawędzi skrzynki, i nie wyżej niż 1.600 mm, mierząc od podłoża do górnej krawędzi ostatniej skrzynki. 4. W budynku wielorodzinnym skrzynki znajdujące się najniżej w zestawie powinny być przydzielane osobom poruszającym się za pomocą wózka inwalidzkiego. § 7. Dla operatorów miejscem dostępu do skrzynki jest otwór wrzutowy, o którym mowa w § 3 ust. 3. § 8. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 13 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzynki do doręczania korespondencji, oraz zasad zakładania i użytkowania tych skrzynek (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 6). § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 września 2003 r. w sprawie wzorów i warunków stosowania pieczęci oraz plomb przez granicznego lekarza weterynarii (Dz. U. Nr 177, poz. 1732) Na podstawie art. 14 ust. 14 pkt 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Graniczny lekarz weterynarii dokonujący weterynaryjnej kontroli granicznej stosuje: 1) w przypadku przywozu, przewozu lub wywozu towarów - pieczęć, której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) w przypadku przeznaczenia towaru do zniszczenia - pieczęć, której wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) w przypadku zakazu przywozu, przewozu lub wywozu towarów - pieczęć, której wzór jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) w przypadku wywozu towaru przewożonego pod nadzorem celnym - pieczęć, której wzór jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) w przypadku przywozu, przewozu lub wywozu zwierząt - pieczęć, której wzór jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Graniczny lekarz weterynarii dokonujący weterynaryjnej kontroli granicznej zabezpiecza samoprzylepną taśmą otwarte opakowania towaru oraz stosuje zamknięcie towaru przy użyciu plomby. § 2. 1. Pieczęci, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, używa się, gdy towar spełnia warunki weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Pieczęci, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, używa się, gdy towar nie spełnia warunków weterynaryjnej kontroli granicznej i wydano decyzję w sprawie nakazu zabicia, uboju lub uboju sanitarnego zwierząt, zniszczenia produktów lub innych przedmiotów. 3. Pieczęci, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, używa się, gdy towar nie spełnia warunków weterynaryjnej kontroli granicznej i wydano decyzję w sprawie zakazu przywozu, przewozu lub wywozu towarów. 4. Pieczęci, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 4, używa się, gdy graniczny lekarz weterynarii w wyjściowym punkcie kontroli granicznej potwierdzi formalności wywozowe oraz kontrole towarów przewożonych tranzytem przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Pieczęci, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 5, używa się po sprawdzeniu, czy w przesyłce zwierząt nie zostały naruszone przepisy dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu. § 3. 1. Pieczęcie, o których mowa w § 1 ust. 1: 1) mają czerwony kolor tuszu; 2) mają 55 mm szerokości i 30 mm wysokości; 3) są umieszczane na dokumentach towarzyszących towarowi poddanemu weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Plomba, o której mowa w § 1 ust. 2: 1) na jednej stronie zawiera wizerunek godła państwowego, a na drugiej litery "IW" oraz numer złożony z: a) dwu cyfr określających numer województwa, b) cyfry określającej numer punktu kontroli granicznej w tym województwie; 2) jest zakładana na środki transportu, kontenery lub opakowania zbiorcze towarów przeznaczonych do przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz do składu w wolnym obszarze celnym, składu wolnocłowego lub składu celnego; 3) nie może być zdjęta bez zgody urzędowego lekarza weterynarii. 3. Numer plomby jest wpisywany do weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 września 2003 r. (poz. 1732) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 19 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 177, poz. 1733) Na podstawie art. 15 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych: 1) które zostały poddane procesowi mrożenia, z wykorzystaniem powietrza, azotu lub dwutlenku węgla o czystości dozwolonej w kontakcie ze środkami spożywczymi, podczas którego strefa maksymalnego powstawania kryształów lodu jest przekroczona w możliwie najkrótszym czasie, 2) których temperatura końcowa po osiągnięciu stabilizacji termicznej jest stale utrzymywana na poziomie nie wyższym niż -18 °C, w każdym punkcie produktu - zwanych dalej "mrożonkami". § 2. Czynnikiem chłodniczym stykającym się bezpośrednio z mrożonką jest wyłącznie powietrze, azot lub dwutlenek węgla o czystości dozwolonej w kontakcie ze środkami spożywczymi. § 3. 1. Podczas transportu i składowania mrożonki przechowuje się w stałej temperaturze nie wyższej niż -18 °C. 2. Dopuszcza się podwyższenie temperatury mrożonek, nie więcej niż o 3 °C: 1) podczas wykonywania czynności załadunku i wyładunku w transporcie; 2) znajdujących się w urządzeniach chłodniczych w sprzedaży detalicznej. § 4. 1. Środki transportu, pomieszczenia oraz urządzenia chłodnicze wyposaża się we wzorcowane przyrządy mierzące i rejestrujące temperaturę powietrza, w regularnych odstępach czasu. 2. Dokumentację z oznaczonych datą i godziną wykonania pomiarów temperatury rejestrowanej przez przyrządy, o których mowa w ust. 1, przechowuje się co najmniej przez okres przydatności mrożonki do spożycia, nie krócej jednak niż przez rok. 3. W urządzeniach chłodniczych w sprzedaży detalicznej temperaturę powietrza mierzy się co najmniej jednym, umożliwiającym łatwe odczytanie temperatury, termometrem, który, w przypadku otwartych urządzeń chłodniczych, wskazuje temperaturę przy wylocie powietrza na poziomie wyraźnie oznaczonej maksymalnej linii załadunku urządzenia. 4. W urządzeniach chłodniczych o pojemności mniejszej niż 10 m3, przeznaczonych do składowania zapasów mrożonek w sprzedaży detalicznej, pomiar temperatury powietrza może być dokonywany za pomocą termometru, bez potrzeby jej rejestrowania. § 5. Przepisów § 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 oraz § 4 ust. 1 nie stosuje się do lodów przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państw członkowskich Unii Europejskiej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 30 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej soków i nektarów owocowych (Dz. U. Nr 177, poz. 1735) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej następujących wyrobów: 1) soków owocowych; 2) soków owocowych odtworzonych z zagęszczonego soku owocowego; 3) soków owocowych zagęszczonych (koncentratów owocowych); 4) soków owocowych w proszku; 5) nektarów owocowych. § 2. Podczas wytwarzania wyrobów, o których mowa w § 1, można stosować mechaniczne procesy ekstrakcji lub stosować następujące substancje pomagające: 1) enzymy pektolityczne; 2) enzymy proteolityczne; 3) enzymy amylolityczne; 4) żelatynę spożywczą; 5) taniny; 6) bentonit; 7) żel krzemionkowy; 8) węgiel drzewny; 9) chemicznie obojętne środki wspomagające filtrowanie i strącanie, w tym: a) perlit, b) płukaną ziemię okrzemkową, c) celulozę, d) nierozpuszczalny poliamid, e) poliwinylopolipyrolidon, f) polistyren. § 3. Niezależnie od czynności i substancji, o których mowa w § 2, podczas wytwarzania: 1) soków owocowych zagęszczonych (koncentratów owocowych) - można stosować procesy technologiczne oparte na metodach fizycznych, w tym dyfuzję jadalnej części owoców, z wyłączeniem winogron; 2) soków, o których mowa w § 1 pkt 1-4, otrzymywanych z owoców cytrusowych - można stosować chemicznie obojętne środki wspomagające adsorpcję, spełniające wymagania określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, w celu zmniejszenia zawartości limonoidów i narynginy, bez znaczącego oddziaływania na zawartość glikozydów limonoidów, kwasów, cukrów i składników mineralnych; 3) soków owocowych otrzymanych z winogron: a) w przypadku użycia winogron poddanych sulfitacji dwutlenkiem siarki - można stosować desulfitację metodami fizycznymi, przy czym zawartość całkowitej ilości dwutlenku siarki w końcowym wyrobie nie może być większa niż 10 mg na litr, b) można przywracać sole kwasu winowego. § 4. 1. Do wyrobów: 1) o których mowa w § 1: a) w celu korekcji smaku kwaśnego można dodawać sok cytrynowy lub sok cytrynowy zagęszczony w ilości 3 g na litr, w przeliczeniu na bezwodny kwas cytrynowy, b) można dodawać witaminy lub składniki mineralne, c) można dodawać substancje dodatkowe, zgodne z przepisami w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i warunków ich stosowania; 2) o których mowa w § 1 pkt 1 - 4, jeżeli wyroby te nie są wytworzone z gruszek lub winogron, można dodawać cukry w ilości: a) nie większej niż 15 g na litr soku - w celu korekcji smaku kwaśnego, b) nie większej niż 150 g na litr soku - w celu dosłodzenia; 3) dopuszcza się stosowanie dwutlenku węgla jako składnika. 2. Dodanie substancji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c, w celu korekcji smaku kwaśnego wyrobu jest dopuszczalne, jeżeli nie zastosowano w tym celu soku cytrynowego lub soku cytrynowego zagęszczonego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a. 3. Łączna ilość cukrów dodana w celu korekcji smaku kwaśnego i w celu dosłodzenia, wyrażona jako sucha masa, nie może być większa niż 150 g na litr soku. § 5. Do tego samego soku owocowego nie dodaje się jednocześnie cukrów i soku cytrynowego lub soku cytrynowego zagęszczonego albo regulatorów kwasowości, o których mowa w przepisach w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i warunków ich stosowania. § 6. 1. Do soku owocowego można dodać aromat, miazgę i komórki miąższu, które były uprzednio oddzielone od tego samego soku podczas procesu jego wytwarzania. 2. Do soku owocowego odtworzonego z zagęszczonego soku owocowego można dodać aromat, miazgę i komórki miąższu, które były uprzednio oddzielone od tego samego soku lub od tego samego rodzaju soku podczas procesu jego wytwarzania. § 7. Podczas wytwarzania nektarów owocowych można: 1) dodawać cukry lub miód w ilości nie większej niż 20 % wagowo w stosunku do wyrobu końcowego; 2) zastąpić cukry całkowicie lub częściowo substancjami słodzącymi w przypadku wytwarzania nektarów owocowych bez dodatku cukrów lub z niską wartością energetyczną; 3) nie stosować dodatku cukrów, miodu lub substancji słodzących w przypadku użycia osobno lub zmieszanych razem moreli i owoców, o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia w częściach II i III. § 8. 1. Szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej soków i nektarów owocowych są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Minimalną zawartość soków owocowych lub przecierów owocowych w nektarach owocowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 lipca 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2003 r. (poz. 1735) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ SOKÓW I NEKTARÓW OWOCOWYCH Soki owocowe 1. Soki owocowe są wyrobami zdolnymi do fermentacji, lecz niesfermentowanymi, otrzymanymi z jednego lub większej ilości gatunków zdrowych, dojrzałych, świeżych lub schłodzonych owoców, posiadającymi barwę, smak i zapach charakterystyczne dla danego gatunku owoców, z których są otrzymywane. 2. W przypadku soku owocowego z owoców cytrusowych sok ten otrzymuje się z endokarpu (owocni wewnętrznej), z wyjątkiem soku z lim, który może być otrzymywany z całych owoców wyłącznie w wyniku procesu produkcyjnego, w którym udział składników pochodzących z zewnętrznych części owoców jest znikomy. Soki owocowe odtworzone z zagęszczonego soku owocowego 1. Soki owocowe odtworzone z zagęszczonego soku owocowego są wyrobami otrzymywanymi przez: 1) odtworzenie udziału wody usuniętej w procesie zagęszczania soku oraz 2) przywrócenie aromatu oraz, gdy jest to wskazane, miazgi i komórek miąższu, usuniętych z soku, lecz odzyskanych w procesie wyrobu. 2. Dodana woda stosowana przy odtwarzaniu spełnia wymagania wody przeznaczonej do spożycia i na potrzeby gospodarcze, określone w przepisach o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Otrzymany sok owocowy posiada cechy organoleptyczne i analityczne odpowiadające co najmniej średniej jakości soku owocowego uzyskanego z owoców tego samego rodzaju. Zagęszczone soki owocowe Zagęszczone soki owocowe są wyrobami otrzymanymi z jednego lub więcej rodzajów soków owocowych przez usunięcie metodami fizycznymi określonej części zawartej w nich wody. W przypadku przeznaczenia produktu do bezpośredniego spożycia, usuwa się co najmniej 50 % zawartości wody z tego soku. Soki owocowe w proszku Soki owocowe w proszku są wyrobami otrzymanymi z jednego lub więcej rodzajów soków przez usunięcie metodami fizycznymi praktycznie całej zawartości wody. Nektary owocowe Nektary owocowe są wyrobami zdolnymi do fermentacji, lecz niesfermentowanymi, otrzymanymi przez dodanie wody oraz cukrów lub miodu do: 1) soku owocowego; 2) soku owocowego odtworzonego z zagęszczonego soku owocowego; 3) zagęszczonego soku owocowego; 4) soku owocowego w proszku; 5) przecieru owocowego; 6) mieszaniny wyrobów, o których mowa w pkt 1-5. Surowce 1. Owoce - świeże, zdrowe, bez objawów zepsucia, zawierające wszystkie naturalnie występujące składniki, o stanie dojrzałości odpowiednim dla przetwórstwa; pomidory nie są uważane za owoce. 2. Przecier owocowy - produkt zdolny do fermentacji, lecz niesfermentowany, uzyskany przez przetarcie części jadalnej całych lub obranych owoców, bez oddzielenia soku. 3. Zagęszczony przecier owocowy - produkt uzyskany z przecieru owocowego przez usunięcie metodami fizycznymi określonej części zawartej w nim wody. 4. Miazga lub komórki miąższu - produkty uzyskane z jadalnych części owoców tego samego rodzaju, bez oddzielenia soku. W przypadku owoców cytrusowych miazga lub komórki miąższu są woreczkami (komórkami) sokowymi, uzyskanymi z endokarpu (owocni wewnętrznej). 5. Cukry: 1) do produkcji soków owocowych odtworzonych z zagęszczonych soków owocowych stosuje się: a) cukier przemysłowy, b) cukier lub cukier biały, c) cukier rafinowany, d) roztwór cukru, e) roztwór cukru inwertowanego, f) syrop cukru inwertowanego, g) syrop glukozowy, h) syrop glukozowy w proszku, i) dekstrozę lub monohydrat dekstrozy, j) dekstrozę lub dekstrozę bezwodną, k) fruktozę, l) syrop fruktozowy; 2) do produkcji soków owocowych - stosuje się cukry, o których mowa w pkt 1, zawierające wodę w ilości mniejszej niż 2 %; 3) do produkcji nektarów owocowych stosuje się: a) cukry, o których mowa w pkt 1, b) cukry otrzymane z owoców. 6. Miód - naturalny słodki produkt, wytwarzany przez pszczoły z: 1) nektaru roślin lub 2) wydzielin żywych części roślin, lub 3) wydalin owadów ssących soki żywych części roślin, które przetwarzają poprzez łączenie z ich własnymi specyficznymi substancjami, a następnie składają, odparowują i pozostawiają do dojrzewania w plastrach. Załącznik nr 2 MINIMALNA ZAWARTOŚĆ SOKÓW OWOCOWYCH LUB PRZECIERÓW OWOCOWYCH W NEKTARACH OWOCOWYCH Rodzaj nektaru owocowegoMinimalna zawartość soku lub przecieru w % obj. produktu końcowego 12 Część I. Nektar owocowy z owoców o wysokiej kwasowości, z których sok nie nadaje się do bezpośredniego spożycia: - owoce passiflory25 - quito naranjillos25 - czarne porzeczki25 - białe porzeczki25 - czerwone porzeczki25 - agrest30 - owoce rokitnika25 - owoce tarniny30 - śliwki30 - śliwki węgierki30 - owoce jarzębiny30 - owoce dzikiej róży40 - wiśnie właściwe (kwaśne)35 - inne odmiany wiśni40 - czarne jagody40 - owoce bzu czarnego50 - maliny40 - morele40 - truskawki40 - owoce morwy/jeżyny40 - żurawiny30 - owoce pigwy50 - cytryny i limy25 - inne owoce tej grupy25 Część II. Nektar owocowy z owoców o niskiej kwasowości, papkowatej konsystencji lub wysokiej zawartości substancji aromatycznych, z których sok nie nadaje się do bezpośredniego spożycia - mango25 - banany25 - gujawa25 - papaja25 - liczi25 - acerole (azeroles)25 - flaszowiec miękkociernisty (soursop)25 - flaszowiec siatkowaty lub flaszowiec peruwiański (bullock's heart lub custard apple)25 - flaszowiec łuskowaty (sugar apples)25 - granaty25 - owoce nerkowca25 - śliwiec purpurowy (spanish plums)25 - śliwiec (umbu)25 - inne owoce tej grupy25 Część III. Nektar owocowy z owoców, z których sok nadaje się do bezpośredniego spożycia: - jabłka50 - gruszki50 - brzoskwinie50 - owoce cytrusowe oprócz cytryn i lim50 - ananasy50 - inne owoce tej grupy50 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 września 2003 r. w sprawie późniejszych terminów do uzyskania pozwolenia zintegrowanego (Dz. U. Nr 177, poz. 1736) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się późniejsze terminy do uzyskania pozwolenia zintegrowanego dla instalacji, dla których pozwolenie na budowę zostało wydane przed dniem 1 października 2001 r., a których użytkowanie rozpoczęło się nie później niż do dnia 30 czerwca 2003 r. 2. Terminy, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 września 2003 r. (poz. 1736) PÓŹNIEJSZE TERMINY DO UZYSKANIA POZWOLENIA ZINTEGROWANEGO Lp.Rodzaje instalacji wymagających pozwolenia zintegrowanegoTermin rozpoczęcia użytkowania instalacjiiTermin do uzyskania pozwolenia zintegrowanego 1234 1W przemyśle energetycznym do spalania paliw, o mocy nominalnej ponad 50 MWtpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.06.2006 r. 2W hutnictwie i przemyśle metalurgicznym: 2.1do prażenia lub spiekania rud metali, w tym rudy siarczkowejpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 2.2do pierwotnego lub wtórnego wytopu surówki żelaza lub stali surowej, w tym do ciągłego odlewania stali, o zdolności produkcyjnej ponad 2,5 tony wytopu na godzinępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 2.3do obróbki metali żelaznych: a) poprzez walcowanie na gorąco, o zdolności produkcyjnej ponad 20 ton stali surowej na godzinępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. b) kuźnie z młotami o energii przekraczającej 50 KJ na młot, gdzie stosowana łączna moc cieplna przekracza 20 MWpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. c) do nakładania powłok metalicznych z wsadem ponad 2 tony stali surowej na godzinępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 2.4do odlewania metali żelaznych, o zdolności produkcyjnej ponad 20 ton wytopu na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 2.5do produkcji metali nieżelaznych z rud metali, koncentratów lub produktów z odzysku w wyniku procesów metalurgicznych, chemicznych lub elektrolitycznychpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 2.6do wtórnego wytopu metali nieżelaznych lub ich stopów, w tym oczyszczania lub przetwarzania metali z odzysku, o zdolności produkcyjnej powyżej 4 ton wytopu na dobę dla ołowiu lub kadmu lub powyżej 20 ton wytopu na dobę dla pozostałych metalipo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 2.7do powierzchniowej obróbki metali lub tworzyw sztucznych z zastosowaniem procesów elektrolitycznych lub chemicznych, gdzie całkowita objętość wanien procesowych przekracza 30 m3po dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 3W przemyśle mineralnym: 3.1do produkcji klinkieru cementowego w piecach obrotowych o zdolności produkcyjnej ponad 500 ton na dobę lub wapna w piecach o zdolności produkcyjnej ponad 50 ton na dobęiipo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2004 r. 3.2do przetwarzania azbestu lub do wytwarzania lub przetwarzania produktów zawierających azbestpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2005 r. 3.3do produkcji szkła, w tym włókna szklanego, o zdolności produkcyjnej ponad 20 ton wytopu na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 3.4do wytapiania substancji mineralnych, w tym produkcji włókien mineralnych, o zdolności produkcyjnej ponad 20 ton wytopu na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 3.5do produkcji wyrobów ceramicznych za pomocą wypalania, o zdolności produkcyjnej ponad 75 ton na dobę lub o pojemności pieca przekraczającej 4 m3 i gęstości ponad 300 kg wyrobu na m3 piecapo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 3.6piece koksowniczepo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 4W przemyśle chemicznym: 4.1do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, podstawowych produktów lub półproduktów chemii organicznejpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.2do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, podstawowych produktów lub półproduktów chemii nieorganicznejpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.3do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, nawozów sztucznych na bazie fosforu, azotu lub potasupo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.4do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, środków ochrony roślin lub produktów biobójczychpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.5do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych lub biologicznych, podstawowych produktów farmaceutycznychpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.6do wytwarzania, przy zastosowaniu procesów chemicznych, materiałów wybuchowychpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.7do rafinacji ropy naftowej lub gazupo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 4.8do zgazowania lub upłynniania węgla lub łupka bitumicznegopo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 5W gospodarce odpadami: 5.1do odzysku lub unieszkodliwiania, z wyjątkiem składowania, odpadów niebezpiecznych, o zdolności przetwarzania ponad 10 ton na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.09.2006 r. 5.2do termicznego przekształcania odpadów komunalnych, o zdolności przetwarzania ponad 3 tony na godzinępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.09.2006 r. 5.3do unieszkodliwiania, z wyjątkiem składowania, odpadów innych niż niebezpieczne, o zdolności przetwarzania ponad 50 ton na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.09.2006 r. 5.4do składowania odpadów, z wyłączeniem odpadów obojętnych, o zdolności przyjmowania ponad 10 ton odpadów na dobę lub o całkowitej pojemności ponad 25.000 tonpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.04.2007 r. 6.Inne: 6.1do produkcji: a) masy włóknistej z drewna lub innych materiałów włóknistychpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2005 r. b) papieru lub tektury, o zdolności produkcyjnej ponad 20 ton na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2005 r. 6.2do czyszczenia, odtłuszczania lub farbowania włókien lub materiałów włókienniczych, o zdolności produkcyjnej ponad 10 ton wyrobów gotowych na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2005 r. 6.3do garbowania lub uszlachetniania skór, o zdolności produkcyjnej ponad 12 ton wyrobów gotowych na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.06.2006 r. 6.4do uboju zwierząt, o zdolności przetwarzania ponad 50 ton masy ubojowej na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.06.2006 r. 6.5do produkcji lub przetwórstwa produktów spożywczych: a) z surowych produktów pochodzenia zwierzęcego (oprócz mleka) o zdolności produkcyjnej ponad 75 ton wyrobów gotowych na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.06.2006 r. b) z surowych produktów roślinnych o zdolności produkcyjnej (obliczonej jako wartość średnia w stosunku do produkcji kwartalnej) ponad 300 ton wyrobów gotowych na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.06.2006 r. 6.6do produkcji mleka lub wyrobów mleczarskich o zdolności przetwarzania (obliczonej jako wartość średnia w stosunku do produkcji rocznej) ponad 200 ton mleka na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.30.06.2006 r. 6.7do unieszkodliwiania lub odzysku padłych lub ubitych zwierząt oraz odpadowej tkanki zwierzęcej, o zdolności przetwarzania ponad 10 ton na dobępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2005 r. 6.8do chowu lub hodowli drobiu lub świń o więcej niż: a) 40.000 stanowisk dla drobiupo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2005 r. b) 2.000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kgpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2004 r. c) 750 stanowisk dla maciorpo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2004 r. 6.9do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych, o zużyciu rozpuszczalnika ponad 150 kg na godzinę lub ponad 200 ton roczniepo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. 6.10do produkcji węgla pierwiastkowego lub elektrografitu poprzez spalanie lub grafityzacjępo dniu 30.10.2000 r.30.04.2004 r. przed dniem 31.10.2000 r.31.12.2006 r. Objaśnienia: i W przypadku instalacji, których użytkowanie rozpoczęto przed dniem 30 października 2000 r., a następnie poddano je istotnej zmianie w rozumieniu art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568 i Nr 175, poz. 1693) powodującej konieczność ponownego oddania do użytku po tej dacie, terminem rozpoczęcia użytkowania instalacji jest dzień ponownego oddania jej do użytku; w pozostałych przypadkach terminem rozpoczęcia użytkowania instalacji jest dzień pierwszego oddania instalacji do użytku. ii Z wyjątkiem instalacji użytkowanych jako instalacje pomocnicze w hutnictwie i przemyśle metalurgicznym lub w produkcji lub przetwórstwie produktów spożywczych, dla których terminem do uzyskania pozwolenia zintegrowanego jest odpowiednio termin określony dla tych rodzajów instalacji. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu i terytorialnego zasięgu działania naczelników urzędów celnych i dyrektorów izb celnych wykonujących zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym (Dz. U. Nr 185, poz. 1808) Na podstawie art. 34a ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu i terytorialnego zasięgu działania naczelników urzędów celnych i dyrektorów izb celnych wykonujących zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym (Dz. U. Nr 145, poz. 1410) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w lp. III w pkt 1 kolumna 2 otrzymuje brzmienie: "Naczelnik Urzędu Celnego w Gdańsku"; 2) lp. IV i V otrzymują brzmienie: "IV.Dyrektor Izby Celnej w Katowicachobszar województwa śląskiego 1Naczelnik Urzędu Celnego w Katowicachpowiaty: bieruńsko-lędziński, będziński, gliwicki, mikołowski, rybnicki i tarnogórski oraz miasta: Bytom, Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sławków, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze i Żory z obszaru województwa śląskiego 2Naczelnik Urzędu Celnego w Bielsku-Białejpowiaty: bielski, cieszyński, pszczyński, raciborski, wodzisławski i żywiecki oraz miasta: Bielsko-Biała, Cieszyn, Jastrzębie-Zdrój, Ustroń i Wisła z obszaru województwa śląskiego 3Naczelnik Urzędu Celnego w Częstochowiepowiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski i zawierciański oraz miasto Częstochowa z obszaru województwa śląskiego V.Dyrektor Izby Celnej w Krakowieobszar województwa świętokrzyskiego oraz obszar województwa małopolskiego 1Naczelnik Urzędu Celnego I w Krakowiepowiaty: bocheński, brzeski, chrzanowski, dąbrowski, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski, oświęcimski, proszowicki, tarnowski i wielicki oraz miasta Kraków i Tarnów z obszaru województwa małopolskiego 2Naczelnik Urzędu Celnego w Kielcachobszar województwa świętokrzyskiego 3Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Sączupowiaty: gorlicki, limanowski i nowosądecki oraz miasto Nowy Sącz z obszaru województwa małopolskiego 4Naczelnik Urzędu Celnego w Nowym Targupowiaty: nowotarski, suski, tatrzański i wadowicki z obszaru województwa małopolskiego" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 października 2003 r. w sprawie przewozu lotniczego materiałów wymagających szczególnego traktowania (Dz. U. Nr 185, poz. 1810) Na podstawie art. 202 pkt 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Zakazy i ograniczenia oraz warunki przewozu lotniczego przedmiotów i materiałów niebezpiecznych oraz innych wymagających szczególnego traktowania określają: 1) dla przedmiotów i materiałów niebezpiecznych: a) załącznik nr 18 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 35, poz. 212 i 214, z 1963 r. Nr 24, poz. 137 i 138, z 1969 r. Nr 27, poz. 210 i 211, z 1976 r. Nr 21, poz. 130 i 131, Nr 32, poz. 188 i 189 i Nr 39, poz. 227 i 228, z 1984 r. Nr 39, poz. 199 i 200, z 2000 r. Nr 39, poz. 446 i 447, z 2002 r. Nr 58, poz. 527 i 528 oraz z 2003 r. Nr 70, poz. 700 i 701), b) europejskie wymagania bezpieczeństwa lotniczego ustanowione przez Zrzeszenie Władz Lotniczych (JAA) JAR-OPS 1 - zarobkowy przewóz lotniczy samoloty i JAR-OPS 3 - zarobkowy przewóz lotniczy śmigłowce, wprowadzone do stosowania rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania europejskich wymagań bezpieczeństwa lotniczego JAR (Dz. U. Nr 139, poz. 1329), c) rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa eksploatacji statków powietrznych (Dz. U. Nr 146, poz. 1422); 2) dla żywych zwierząt: a) Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzona w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 27, poz. 112 oraz z 2000 r. Nr 66, poz. 802), b) rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu transportu zwierząt (Dz. U. Nr 185, poz. 1809); 3) dla zwłok ludzkich - rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi (Dz. U. Nr 153, poz. 1783); 4) dla leków - rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie procedur Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej (Dz. U. Nr 144, poz. 1216). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych sposobów zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów charakteryzujących się szczególną szkodliwością oraz szczegółowych zasad wyznaczania stref porażenia i stref bezpieczeństwa w związku z wystąpieniem tych organizmów (Dz. U. Nr 185, poz. 1811) Na podstawie art. 3a oraz art. 5a ust. 4 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 września 2001 r. w sprawie szczegółowych sposobów zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się organizmów charakteryzujących się szczególną szkodliwością oraz szczegółowych zasad wyznaczania stref porażenia i stref bezpieczeństwa w związku z wystąpieniem tych organizmów (Dz. U. Nr 118, poz. 1267) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe sposoby zwalczania oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się: a) czynnika chorobotwórczego Synchytrium endobioticum - wywołującego chorobę rak ziemniaka oraz szkodników: mątwika ziemniaczanego (Globodera rostochiensis) i mątwika agresywnego (Globodera pallida), b) czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus - wywołującego chorobę bakteriozę pierścieniową ziemniaka, 2) szczegółowe zasady wyznaczania stref porażenia oraz stref bezpieczeństwa w związku z wystąpieniem organizmów szkodliwych, wymienionych w pkt 1."; 2) w § 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Strefa porażenia obejmuje grunty zarażone, na których stwierdzono występowanie organizmów szkodliwych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a), na co najmniej jednej roślinie lub w próbce gleby.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Strefa bezpieczeństwa obejmuje grunty położone wokół strefy porażenia, na których istnieje prawdopodobieństwo występowania organizmów szkodliwych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a)."; 3) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. Przepis § 2 ust. 2 nie dotyczy przypadku porażenia bulw ziemniaka lub roślin ziemniaka przez czynnik chorobotwórczy Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus."; 4) rozdział 3 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 3 Czynnik chorobotwórczy Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus § 7. 1. W przypadku pobrania prób bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych, w celu wykluczenia infekcji latentnej albo wykrycia objawów choroby, powodowanej przez czynnik chorobotwórczy Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, albo uzyskania pozytywnego wyniku pierwszego testu immunofluorescencyjnego, od momentu pobrania prób aż do zakończenia badań laboratoryjnych, przeprowadzanych przez Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa: 1) nie przemieszcza się bulw ziemniaka lub roślin ziemniaka pochodzących z upraw, partii roślin lub przesyłek obejmujących jedną lub kilka partii roślin, z których pobrano próby do badań, z wyjątkiem przemieszczania dokonywanego pod nadzorem wojewódzkiego inspektora Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem", jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, 2) bulwy ziemniaka pochodzące z partii, o których mowa w pkt 1, nie mogą być: a) mieszane z innymi partiami bulw ziemniaka w czasie ich zbioru, przemieszczania lub przechowywania, b) przeznaczane do sadzenia, 3) wojewódzki inspektor podejmuje czynności mające na celu wykrycie źródła pochodzenia prawdopodobnego porażenia czynnikiem chorobotwórczym Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus oraz może podjąć inne czynności zapobiegające rozprzestrzenianiu się tego czynnika. § 8. 1. W przypadku potwierdzenia w badaniach laboratoryjnych, o których mowa w § 7 ust. 1, wystąpienia czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus wojewódzki inspektor: 1) wyznacza strefę porażenia i określa jako porażone bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka, partię roślin lub przesyłkę obejmującą jedną lub kilka partii roślin oraz maszyny, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz wszelkie inne przedmioty łącznie z materiałem do pakowania, z których została pobrana próba bulw ziemniaka do badań laboratoryjnych, oraz jeżeli jest to możliwe - wskazuje porażone wszelkie obiekty, w szczególności magazyny, przechowalnie, szklarnie, tunele foliowe lub pola znajdujące się w obrębie jednego gospodarstwa lub kilku gospodarstw, zwane dalej "miejscem produkcji", i porażone pola, z których porażone bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka pochodzą, 2) wyznacza strefę bezpieczeństwa obejmującą zasięg prawdopodobnego porażenia i możliwego rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. 2. Zasięg prawdopodobnego porażenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wyznacza się, biorąc pod uwagę: 1) inne bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka znajdujące się w porażonym miejscu produkcji, 2) miejsca produkcji lub gospodarstwa związane z produkcją porażonych bulw lub roślin ziemniaka, w tym gospodarstwa, które wspólnie użytkują maszyny i urządzenia do produkcji ziemniaków, 3) inne bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka produkowane w miejscach produkcji lub gospodarstwach, o których mowa w pkt 2, lub występujące w tych miejscach produkcji lub gospodarstwach w okresie, gdy znajdowały się tam porażone bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka, 4) przechowalnie, w których magazynowane są ziemniaki pochodzące z miejsc produkcji lub gospodarstw, o których mowa w pkt 1 i 2, 5) maszyny, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty, łącznie z materiałem do pakowania, które mogły mieć kontakt z porażonymi bulwami ziemniaka lub roślinami ziemniaka podczas ostatnich 12 miesięcy, licząc do dnia pobrania próby bulw ziemniaka do badań, 6) bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka mające kontakt z przedmiotami, o których mowa w pkt 5, przed czyszczeniem i dezynfekcją tych przedmiotów, 7) bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka pochodzące z tego samego klonu co porażone bulwy lub rośliny, jeśli badania laboratoryjne wskazują na możliwość wystąpienia porażenia. 3. Zasięg możliwego rozprzestrzeniania się, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wyznacza się, biorąc pod uwagę: 1) miejsca produkcji, w których uprawia się ziemniaki lub inne rośliny żywicielskie, sąsiadujące z porażonymi miejscami produkcji lub miejscami produkcji położonymi w zasięgu prawdopodobnego porażenia, 2) wspólne pochodzenie rodów ziemniaka. § 9. 1. W przypadku porażenia bulw ziemniaka lub roślin ziemniaka wojewódzki inspektor przeprowadza badania rodów ziemniaka, które są spokrewnione z porażonymi ziemniakami, określając prawdopodobne pierwotne źródła infekcji. 2. Na podstawie badań, o których mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor określa porażenie bulw ziemniaka, a w przypadku wykrycia czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus wyznacza strefę bezpieczeństwa obejmującą zasięg prawdopodobnego porażenia i możliwego rozprzestrzenienia się tego czynnika. 3. Przepisy § 8 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 9a. 1. Porażone bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka nie mogą być przeznaczone do sadzenia i pod nadzorem wojewódzkiego inspektora powinny zostać zniszczone. 2. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, porażone bulwy ziemniaka mogą zostać pod nadzorem wojewódzkiego inspektora: 1) przeznaczone do przerobu przemysłowego w zakładzie przetwórczym, posiadającym możliwości utylizacji odpadów powstałych w procesie przetwarzania porażonych bulw ziemniaka i dezynfekcji miejsc oraz przedmiotów mających kontakt z porażonymi bulwami ziemniaka, po ich bezpośrednim i natychmiastowym dostarczeniu do tego zakładu przetwórczego, 2) przeznaczone na konsumpcję lub paszę - po ich uprzednim ugotowaniu lub uparowaniu w gospodarstwie, z którego pochodzą porażone bulwy ziemniaka. 3. W celu zapobiegania rozprzestrzenieniu się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka znajdujące się w zasięgu prawdopodobnego porażenia nie mogą być przeznaczane do sadzenia. 4. Jeżeli nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, bulwy ziemniaka, o których mowa w ust. 3, mogą zostać pod nadzorem wojewódzkiego inspektora: 1) przeznaczone do konsumpcji, także poza gospodarstwem, po ich uprzednim zapakowaniu i bezpośrednim dostarczeniu bez przepakowywania, 2) przeznaczone do przerobu przemysłowego w zakładzie przetwórczym posiadającym możliwości utylizacji odpadów powstałych w procesie przetwarzania bulw ziemniaka i dezynfekcji miejsc oraz przedmiotów, pod warunkiem bezpośredniego i natychmiastowego dostarczenia tych bulw do zakładu przetwórczego, 3) przeznaczone na konsumpcję lub paszę w gospodarstwie. 5. Jeżeli istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, bulwy ziemniaka, o których mowa w ust. 3, niszczy się pod nadzorem wojewódzkiego inspektora. 6. Maszyny, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz wszelkie inne przedmioty łącznie z materiałem do pakowania, które miały kontakt z porażonymi bulwami ziemniaka lub roślinami ziemniaka lub znajdowały się w zasięgu prawdopodobnego porażenia, powinny zostać zniszczone albo oczyszczone i zdezynfekowane pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, tak aby mogły zostać uznane za nieporażone przez ten czynnik. § 9b. 1. W porażonych miejscach produkcji: 1) na porażonym polu: a) przez co najmniej trzy lata uprawy następujące po roku, w którym stwierdzono porażenie: - niszczy się samosiewy roślin ziemniaka i inne naturalnie występujące rośliny żywicielskie czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, - nie sadzi się bulw ziemniaka lub roślin ziemniaka, lub nasion ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, aż do uznania pola za wolne od samosiewów roślin ziemniaka przez co najmniej dwa kolejne lata uprawy, b) w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka następującym po okresie, o którym mowa w lit. a), dopuszcza się sadzenie ziemniaków sadzeniaków poddanych ocenie kwalifikacyjnej przez wojewódzkiego inspektora, zwanej dalej "urzędową oceną", z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy do konsumpcji lub przerobu przemysłowego; uprawa ta podlega kontroli wojewódzkiego inspektora, a bulwy ziemniaka podlegają badaniom laboratoryjnym na obecność czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, c) w kolejnym sezonie uprawy ziemniaka, po zastosowaniu cyklu właściwego płodozmianiu, dopuszcza się sadzenie ziemniaków sadzeniaków poddanych urzędowej ocenie, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy na ziemniaki sadzeniaki lub do konsumpcji, lub przerobu przemysłowego; uprawa ta podlega kontroli wojewódzkiego inspektora, a bulwy ziemniaka podlegają badaniom laboratoryjnym na obecność czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus albo 2) na porażonym polu: a) w ciągu czterech lat następujących po roku, w którym stwierdzono porażenie: - niszczy się samosiewy roślin ziemniaka i inne naturalnie występujące rośliny żywicielskie czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, - nie użytkuje się pola do celów rolniczych lub leśnych albo - przeznacza się pole na użytkowanie pastwiskowe, stosując częste, niskie koszenie lub intensywny wypas, b) w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka następującym po okresie, o którym mowa w lit. a), dopuszcza się sadzenie ziemniaków sadzeniaków poddanych urzędowej ocenie, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy na ziemniaki sadzeniaki lub do konsumpcji, lub przerobu przemysłowego; uprawa ta podlega kontroli wojewódzkiego inspektora, a bulwy ziemniaka podlegają badaniom laboratoryjnym na obecność czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, 3) na polach innych niż porażone: a) w roku uprawy następującym po roku, w którym stwierdzono porażenie: - nie sadzi się bulw ziemniaka lub roślin ziemniaka, lub nasion ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus oraz niszczy się samosiewy roślin ziemniaka lub - dopuszcza się sadzenie ziemniaków sadzeniaków poddanych urzędowej ocenie, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy do konsumpcji lub przerobu przemysłowego, pod warunkiem że wojewódzki inspektor stwierdzi, iż nie istnieje ryzyko występowania samosiewów roślin ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, b) przez co najmniej dwa lata uprawy następujące po okresie, o którym mowa w lit. a), dopuszcza się sadzenie ziemniaków sadzeniaków poddanych urzędowej ocenie, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy na ziemniaki sadzeniaki lub do konsumpcji, lub przerobu przemysłowego, c) w każdym roku uprawy, o którym mowa w lit. a) i b), niszczy się samosiewy ziemniaka i inne naturalnie występujące rośliny żywicielskie czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, a uprawy te podlegają kontroli wojewódzkiego inspektora, o ile ma to zastosowanie, d) jeżeli w roku uprawy następującym po roku, w którym stwierdzono porażenie, sadzone były ziemniaki sadzeniaki poddane urzędowej ocenie, z przeznaczeniem bulw pochodzących z tej uprawy do konsumpcji lub przerobu przemysłowego, uprawa podlega kontroli wojewódzkiego inspektora w terminach pozwalających na wykrycie czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, w ramach której w szczególności przeprowadza się badania laboratoryjne samosiewów ziemniaka. 2. Pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, w razie potrzeby, czyści się i dezynfekuje wszystkie maszyny, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz wszelkie inne przedmioty, łącznie z materiałem do pakowania, w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus: 1) bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia oraz 2) w każdym następnym roku uprawy, włącznie z pierwszym sezonem, w którym uprawa ziemniaka jest dozwolona na porażonych polach. § 9c. W porażonym miejscu produkcji, w systemie produkcji ziemniaka, w którym możliwa jest całkowita wymiana podłoża: 1) nie sadzi się bulw ziemniaka lub roślin ziemniaka lub nasion ziemniaka, chyba że obiekt, w którym stwierdzono porażone bulwy ziemniaka lub rośliny ziemniaka został poddany zabiegom w celu wyeliminowania czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus i usunięcia wszelkich bulw ziemniaka lub innego materiału roślin psiankowatych, łącznie z całkowitą wymianą podłoża oraz oczyszczeniem i dezynfekcją tego obiektu i całego jego wyposażenia, 2) po dokonaniu zabiegów, o których mowa w pkt 1, dopuszcza się produkcję ziemniaka z ziemniaków sadzeniaków lub minibulw, lub mikroroślin poddanych urzędowej ocenie, po uznaniu przez wojewódzkiego inspektora, że obiekt jest wolny od czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus. § 9d. 1. W obrębie wyznaczonej strefy bezpieczeństwa oraz w porażonych miejscach produkcji, oprócz wymagań, o których mowa w § 9b i 9c, bezpośrednio po stwierdzeniu porażenia i przez następne co najmniej trzy sezony uprawy: 1) miejsca produkcji lub gospodarstwa, w których uprawia się, przechowuje lub przemieszcza bulwy ziemniaka, oraz miejsca produkcji lub gospodarstwa, w których wykorzystywano maszyny, środki transportu i narzędzia związane z produkcją ziemniaka, podlegają kontroli wojewódzkiego inspektora, w ramach której przeprowadza się badania laboratoryjne bulw ziemniaka, 2) w razie potrzeby czyści się i dezynfekuje maszyny, środki transportu, opakowania, przechowalnie lub ich części oraz inne przedmioty, łącznie z materiałem do pakowania w gospodarstwach, pod nadzorem wojewódzkiego inspektora, w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenienie się czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus, 3) dopuszcza się uprawianie wyłącznie ziemniaków sadzeniaków poddanych urzędowej ocenie, 4) oddzielnie zbiera się, przemieszcza i przechowuje rody ziemniaków, ziemniaki sadzeniaki, ziemniaki konsumpcyjne oraz przemysłowe na terenie gospodarstw w obrębie wyznaczonej strefy bezpieczeństwa. 2. W obrębie wyznaczonej strefy bezpieczeństwa oraz w porażonych miejscach produkcji, w razie potrzeby, wojewódzki inspektor może określić obowiązek wymiany wszelkiego materiału matecznego ziemniaka sadzeniaka na podstawie opracowanego przez siebie programu wymiany tego materiału.". § 2. Do zwalczania czynnika chorobotwórczego Clavibacter michiganensis ssp. sepedonicus prowadzonego na podstawie dotychczasowych przepisów i niezakończonego przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 21 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu roślin, produktów roślinnych i przedmiotów, których uprawę, wytwarzanie lub obrót mogą prowadzić podmioty wpisane do rejestru producentów roślin, terminu składania wniosków o wpisanie do tego rejestru oraz limitów ilości lub powierzchni (Dz. U. Nr 185, poz. 1812) Na podstawie art. 13e ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lutego 2003 r. w sprawie wykazu roślin, produktów roślinnych i przedmiotów, których uprawę, wytwarzanie lub obrót mogą prowadzić podmioty wpisane do rejestru producentów roślin, terminu składania wniosków o wpisanie do tego rejestru oraz limitów ilości lub powierzchni (Dz. U. Nr 47, poz. 404) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Obowiązek wpisu do rejestru producentów nie dotyczy podmiotów uprawiających rośliny selera zwyczajnego (Apium graveolens) i pora (Allium porrum) z przeznaczeniem do sadzenia, dla ostatecznego odbiorcy na rynku krajowym, na powierzchni nie większej niż 0,1 ha oraz podmiotów wprowadzających do obrotu rośliny selera zwyczajnego (Apium graveolens) i pora (Allium porrum) w ilościach nie większych niż uzyskane z powierzchni 0,1 ha.". § 2. Podmioty, o których mowa w § 3 rozporządzenia wymienionego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, wpisane do rejestru producentów na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, organ prowadzący rejestr producentów wykreśla z rejestru z dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Podmioty uprawiające ziemniaki konsumpcyjne i przemysłowe lub wprowadzające je na polski obszar celny lub prowadzące nimi obrót, które nie były objęte obowiązkiem wpisu do rejestru producentów na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, złożą wniosek o wpisanie do rejestru w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 24 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań jakościowych, jakie powinny spełniać zboża objęte zakupami interwencyjnymi Agencji Rynku Rolnego, oraz metod oceny jakości tych zbóż (Dz. U. Nr 185, poz. 1813) Na podstawie art. 4c ust. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań jakościowych, jakie powinny spełniać zboża objęte zakupami interwencyjnymi Agencji Rynku Rolnego, oraz metod oceny jakości tych zbóż (Dz. U. Nr 132, poz. 1233) w załączniku nr 2 w części II "Metoda oznaczania kleistości i przydatności do obróbki mechanicznej ciasta otrzymanego z pszenicy zwyczajnej" wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) miesiarka wyposażona w miesidło łapowe o prędkości roboczej 1.400 obr./min, z naczyniem umożliwiającym sporządzenie ciasta z 1 kg mąki, ze skrobaczką zamocowaną w pokrywie naczynia;", b) pkt 8-10 otrzymują brzmienie: "8) otwarte, plastikowe pudełka wykonane z polimetakrylanu metylu o wymiarach wnętrza 25 x 25 x 15 cm (wysokość) i grubości ścianek 0,5 ± 0,05 cm; 9) kwadratowe, plastikowe płytki wykonane z polimetakrylanu metylu o wymiarach przynajmniej 30 x 30 cm i grubości 0,5 ± 0,05 cm; 10) urządzenie do formowania kęsów ciasta umożliwiające uformowanie kulki z kęsa ciasta o masie około 300 g."; 2) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) drożdże - suche aktywne drożdże typu Saccharomyces cerevisiae;"; 3) w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wykonuje się przemiał laboratoryjny ziarna przy użyciu młyna laboratoryjnego walcowego, wielopasażowego, o wydajności od 4 do 6 kg ziarna na godzinę;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2003 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129, poz. 1446, z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1611. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 186, poz. 1814) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 135, poz. 904, z 2001 r. Nr 30, poz. 329 i Nr 107, poz. 1170 oraz z 2002 r. Nr 64, poz. 581) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 462,56 ha położonych na terenach miasta Kostrzyn n. Odrą, gminy Słubice, miasta Nowa Sól i gminy Nowa Sól, gminy Bytom Odrzański, miasta Gubin i gminy Gubin oraz miasta Gorzów Wielkopolski."; 2) w § 3 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 4) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 5) szczegółowy opis granic i terenu Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiący załącznik do rozporządzenia, otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 107, poz. 1170) oraz niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" (Dz. U. Nr 135, poz. 904 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 329). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej", nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 października 2003 r. (poz. 1814) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU KOSTRZYŃSKO-SŁUBICKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Podstrefa: Kostrzyn Kompleks nr 1 Obręb: nr 1 i 7 - Kostrzyn n. Odrą Część 1A Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 7-1581 leżącym na południowym skraju pasa technicznego ulicy Asfaltowej. Dalej granica kompleksu biegnie wzdłuż południowej krawędzi ulicy Asfaltowej w kierunku południowo-wschodnim przez punkt nr 7-1598 do punktu nr 7-1593. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż ulicy Przemysłowej przez punkt nr 7-1596 do punktu nr 7-1591, gdzie załamuje się i biegnie do punktu nr 7-1587. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 7-1599 do punktu nr 7-1588. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 7-1581. Dalej opis granic rozpoczęto od najbardziej wysuniętego na północ punktu granicznego nr 7-1720. Dalej granica biegnie wzdłuż południowej krawędzi ulicy Asfaltowej w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 7-1721, 7-1729, 7-1724, 7-1725, 7-1558 do punktu nr 7-1559. W punkcie tym granica kompleksu załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż ulicy Włoskiej przez punkty nr 7-1564, 7-1563, 7-1574, 7-1573, 7-1572 do punktu nr 7-1583. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-zachodnim wzdłuż ulicy Przemysłowej przez punkt nr 7-1595 do punktu nr 7-1582. Tu granica załamuje się i biegnie w kierunku północnym do punktu nr 7-1590. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie wzdłuż ulicy Przemysłowej przez punkt nr 7-1723 do punktu nr 7-1720. Dalej opis granic rozpoczęto w najbardziej na północ wysuniętym punkcie nr 7-1589. Dalej granica kompleksu biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż ulicy Przemysłowej przez punkty nr 7-1604, 7-1602, 7-1600, 7-1585, 7-1586 do punktu nr 7-1584. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie wzdłuż ulicy Włoskiej przez punkty nr 7-1570, 7-1568 do punktu nr 7-1569. Następnie granica kompleksu załamuje się w kierunku zachodnim i przez punkt nr 7-141 biegnie do punktu nr 7-138. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez punkty nr 7-86, 7-1601 do punktu nr 7-85. Dalej granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 7-1849. Tu granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 7-1850. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 7-81, 7-78, 7-77 do punktu nr 7-1589. Część 1B Opis granic rozpoczęto od najbardziej wysuniętego na północ punktu granicznego nr 1-4855. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 4-4856, 1-4857, 1-4858, 1-4859, 1-4860, 1-4861 do punktu nr 1-4862. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 1-1625, 1-1626 do punktu nr 1-5404. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 1-5405, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż ulicy Belgijskiej przez punkty nr 1-5386, 1-5387 do punktu nr 1-5388. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie dalej wzdłuż ulicy Asfaltowej w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 1-5384 do punktu nr 1-5383. W punkcie tym granica kompleksu załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 1-5409, 1-1612, 1-5399 do punktu nr 1-4855. Część 1C Opis granic rozpoczęto od punktu nr 1-5280 leżącego po północnej stronie skrzyżowania ulic Sosnowej i Asfaltowej. Dalej granica biegnie wzdłuż ulicy Asfaltowej w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 1-5279, 1-5278, 1-5377, 1-5376 do punktu nr 1-5375. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż ulicy Belgijskiej przez punkt nr 1-5372 do punktu nr 1-5371, gdzie granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 1-1658, 1-1657, 1-1656, 1-1655, 1-1654 do punktu nr 1-4882. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż ulicy Sosnowej przez punkt nr 1-4883 do punktu nr 1-5280. Część 1D Opis granic rozpoczęto od punktu nr 7-1553 leżącego po północnej stronie skrzyżowania ulic Energetyków i Włoskiej. Następnie granica biegnie wzdłuż ulicy Włoskiej w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 7-1527, 7-1528, 7-1529, 7-1530 do punktu nr 7-1531. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie dalej wzdłuż ulicy Włoskiej w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 7-1532, 7-1550, 7-1533, 7-1534, 7-1614 do punktu nr 7-1535. Tu granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż ulicy Asfaltowej przez punkty nr 7-1615, 7-1536, 7-1537, 7-1538, 7-1539, 7-1540, 7-1542, 7-1547, 7-1622 do punktu nr 7-1548. Tu granica załamuje się i biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż ulicy Energetyków przez punkty nr 7-1521, 7-1549 do punktu nr 7-1551, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie do punktu nr 7-1552, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie równolegle do ulicy Energetyków przez punkt nr 7-1458 do punktu nr 7-1553. Część 1E Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 7-181 leżącym po południowej stronie ulicy Energetyków. Od tego punktu granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 7-182, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim do punktu nr 7-184. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-wschodnim prostopadle do ulicy Olczaka przez punkty nr 7-179, 7-1576, 7-1577 do punktu nr 7-1578. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż ulicy Olczaka do punktu nr 7-190. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 7-1575. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim wzdłuż ulicy Energetyków przez punkt 7-1544 do punktu nr 7-181. Część 1F Opis granic rozpoczęto od najbardziej wysuniętego na północ punktu granicznego nr 1-6020. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 1-6021, 1-3910, 1-1584, 1-1585, 1-2529, 1-2530, 1-4211, 1-2531 do punktu nr 1-4214. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 1-4213. Dalej granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie przez punkt nr 1-1580 do punktu nr 1-1579. Tu granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkt nr 1-1578 do punktu nr 1-1577. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie wzdłuż północnej krawędzi ulicy Asfaltowej w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 1-83, 1-2302, 1-2304, 1-184, 1-2305, 1-1583 do punktu nr 1-1582. Dalej granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i przez punkty nr 1-3978, 1-4359 biegnie do punktu nr 1-6020. Kompleks nr 2 Obręb: nr 1 - Kostrzyn n. Odrą Część 2A Opis granic kompleksu rozpoczęto w punkcie najdalej wysuniętym na północ nr 410.412-2223. Punkt ten stanowi punkt osnowy pomiarowej, trwale stabilizowanej. Dalej granica biegnie linią łamaną w kierunku południowo-wschodnim równolegle do linii kolejowej przez następujące punkty nr 1-278, 1-277, 1-276, 1-275, 1-274, 410.412-2224, 1-273, 1-272, 1-271, 1-270, 1-269, 1-268, 1-267, 1-266, 410.412-2226, 1-285, 1-284, 410.412-2227, 1-263, 1-262, 1-261, 410.412-2228, 1-260 do punktu nr 1-259. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 1-382 i 1-383 do punktu nr 1-384, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 1-392, 1-393, 1-399, 1-400, 1-401, 1-402, 1-4917 do punktu nr 1-500. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 1-503, 1-521, 1-522, 1-525, 1-526 do punktu nr 1-529. Dalej granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 1-528 do południowo-wschodniej linii granicznej działki 1-78. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 1-489 i 1-466 do punktu nr 1-467. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i dalej biegnie linią łamaną w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 1-468, 1-469, 1-470, 1-471, 1-472, 1-473, 1-474, 1-475, 1-476, 1-477, 1-480 do punktu nr 1-478. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 1-479, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 1-298, 1-297, 1-296, 1-295, 410.412-2215, 1-294 do punktu nr 1-293. W punkcie tym granica zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie przez punkty nr 1-432, 1-427, 1-358, 1-281, 1-280, 1-279, 1-10010, do punktu nr 410.412-2223. Część 2B Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 1-614 leżącym po zachodniej stronie ulicy Leśnej. Granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż ulicy Leśnej przez punkty nr 1-755, 1-754, 1-768, 1-769 do punktu nr 1-772. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i dalej linią łamaną biegnie w kierunku zachodnim przez punkty nr 1-773, 1-767, 1-766 do punktu nr 1-762. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie przez punkty nr 1-761, 1-760, 1-759, 1-758, 1-757 do punktu nr 1-618. Tu granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku wschodnim przez punkty nr 1-617, 1-616, 1-615 do punktu nr 1-614. Część 2C Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 1-236 leżącym na południowo-zachodniej granicy terenów PKP. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż działki 1-2 przez punkty nr 1-822, 1-240, 1-839, 1-840, 1-244 do punktu nr 1-841. Tu granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 1-828, a następnie załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-zachodnim i przez punkty nr 1-827, 1-826, 1-825 biegnie do punktu nr 1-793. W punkcie tym granica kompleksu załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż ulicy Leśnej przez punkty nr 1-3965, 1-792, 1-791, 1-790, 1-2523, 1-789 do punktu nr 1-788. Tu granica zmienia kierunek na południowo-wschodni i biegnie do punktu nr 1-236. Część 2D Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 1-853 leżącym po północnej stronie skrzyżowania ulic Szkolnej i Polnej. Dalej granica biegnie linią łamaną w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 1-852, 1-5408, 1-849, 1-848, 1-845, 1-3941, 1-3942 do punktu nr 1-831. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkt nr 1-830 do punktu nr 1-842. Tu granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż terenów PKP przez punkty nr 1-245, 1-246, 1-247, 1-843, 1-846, 1-248, 1-850, 1-851, 1-249, 1-855, 1-856, 1-860, 1-250, 1-861, 1-251, 1-252 do punktu nr 1-864. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 1-863, 1-862, 1-859, 1-858, 1-857, 1-854 do punktu nr 1-853. Kompleks nr 3 Obręb: nr 3 - Kostrzyn n. Odrą Część 3A Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 3-271 leżącym po północnej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie wzdłuż ulicy w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 3-258, 3-257 do punktu nr 3-266. Tu granica załamuje się w kierunku zachodnim i linią łamaną przez punkty nr 3-265, 3-264, 3-263, 3-262, 3-261, 3-268, 3-260, 3-259 biegnie do punktu nr 3-38. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym w kierunku północnym i przez punkty nr 4-3586, 4-3507 biegnie do punktu nr 4-3584. Tu granica pod kątem prostym zmienia kierunek na wschodni i przez punkty nr 3-267, 3-180, 3-270 biegnie do punktu nr 3-271. Część 3B Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 3-392 leżącym na północnej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie w kierunku zachodnim przez punkt nr 3-274 do punktu nr 3-273. Tu załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkty nr 3-275, 3-219 do punktu nr 3-400. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 3-399, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie równolegle do Alei Milenijnej do punktu nr 3-393, a następnie w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 3-394 do punktu nr 3-395. Tu załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 3-396, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie do punktu nr 3-397. Tu załamuje się pod kątem prostym w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 3-398. Następnie granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie do punktu nr 3-392. Dalej opis granic rozpoczęto w punkcie nr 3-402 leżącym na północnej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 3-401. Tu granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu nr 3-105. W punkcie tym granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 3-106, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie przez punkt 3-134 do punktu nr 3-403, a następnie załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 3-125. Tu załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkt nr 3-325 do punktu nr 3-126, a następnie pod kątem prostym załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do punktu nr 3-231. Od tego punktu granica przebiega w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż Alei Milenijnej przez punkty nr 3-324, 3-232, 3-245, 3-233, 3-251, 3-250, 3-249 do punktu nr 3-402. Część 3C Opis granic rozpoczęto w punkcie nr 3-292 leżącym po północnej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie wzdłuż ulicy przez punkt nr 3-318 do punktu nr 3-230, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 3-129. Tu granica skręca w kierunku północno-wschodnim i przez punkt nr 3-130 biegnie do punktu nr 3-182, gdzie załamuje się i biegnie w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 3-320 do punktu nr 3-183. W punkcie tym granica zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie do punktu nr 3-295, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie przez punkty nr 3-319, 3-294, 3-316, 3-293 do punktu nr 3-292. Część 3D Opis granic rozpoczęto od punktu nr 3-291 leżącego po północnej stronie Alei Milenijnej. Granica kompleksu biegnie dalej w kierunku północno-zachodnim przez punkty nr 3-290, 3-289, 3-288, 3-286, 3-287 do punktu nr 3-296, gdzie załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez punkty nr 3-322, 3-100, 3-363 do punktu nr 3-308. Tu granica skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie przez punkty nr 3-276, 3-309, 3-310, 3-226 do punktu nr 3-227, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie wzdłuż Alei Milenijnej przez punkty nr 3-189, 3-228 do punktu nr 3-291. Dalej opis granic rozpoczęto od punktu nr 3-204 leżącego na północnej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 3-205, gdzie załamuje się w kierunku północno-wschodnim i przez punkt nr 3-206 biegnie do punktu nr 3-225. Tu granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie do punktu nr 3-282, gdzie załamuje się i biegnie w kierunku południowo-zachodnim przez punkt nr 3-281 do punktu nr 3-280. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i przez punkty nr 3-311, 3-279, 3-278, 3-277, 3-312, 3-313 biegnie do punktu nr 3-99, gdzie załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu nr 3-98. Dalej granica biegnie w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 3-110. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkt nr 3-220 do punktu nr 3-369. Następnie załamuje się i biegnie równolegle do ulicy Północnej przez punkty nr 3-368, 3-367, 3-372, 3-371, 3-191 do punktu nr 3-190. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie wzdłuż Alei Milenijnej przez punkt nr 3-203 do punktu nr 3-204. Część 3E Opis granic rozpoczęto od punktu nr 3-252 leżącego po południowej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie krawędzią tej ulicy w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 3-234, 3-246, 3-235, 3-236, 3-244, 3-237, 3-238, 3-334 do punktu nr 3-326, gdzie granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i przez punkt nr 3-329 biegnie do punktu nr 3-327. Tu granica załamuje się i biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 3-337. Z tego punktu granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i przez punkty nr 3-336, 3-332, 3-338, 3-330 biegnie do punktu nr 3-328. Dalej granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez punkty nr 3-195, 3-194, 3-398, 3-299 do punktu nr 3-300. W punkcie tym granica zmienia kierunek na południowo-wschodni i biegnie wzdłuż ulicy Północnej przez punkty nr 3-301, 3-302, 3-196, 3-197, 3-198 do punktu nr 3-199. W punkcie tym granica załamuje się i biegnie linią łamaną w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 3-145, 3-111, 3-112, 3-113, 3-114, 3-115, 3-323, 3-116, 3-117, 3-118, 3-333, 3-119, 3-147 do punktu nr 3-120, a następnie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie do punktu nr 3-121. W punkcie tym granica skręca w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż terenów PKP przez punkty nr 3-243, 3-122, 3-138, 3-12, 3-14, 3-15, 3-16 do punktu nr 3-17. Dalej granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i przez punkty nr 3-109, 3-108 biegnie do punktu nr 3-252. Dalej opis granic rozpoczęto od punktu nr 3-413 leżącego na południowej stronie Alei Milenijnej. Dalej granica biegnie przez punkt nr 3-248 w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 3-411. Tu granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnimi i przez punkty nr 3-410, 3-409, 3-408, 3-407, 3-406 biegnie do punktu nr 3-405, gdzie załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 3-404. Następnie granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie przez punkt nr 3-412 do punktu nr 3-413. Dalej opis rozpoczęto od punktu nr 3-343 leżącego na południowej stronie Alei Milenijnej. Granica dalej biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 3-348, gdzie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i przez punkt nr 3-347 biegnie do punktu nr 3-346. Tu granica załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 3-345. Dalej granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i przez punkt nr 3-344 biegnie do punktu nr 3-343. Podstrefa: Słubice Kompleks nr 1 Obręb: nr 3 Słubice Część 1C Opis granic kompleksu nr 1 rozpoczęto od punktu granicznego oznaczonego nr 3.08-844 położonego w północno-wschodniej części działki nr 74/95. Z wymienionego punktu granica skręca w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 3.08-850, dalej wzdłuż projektowanej drogi do punktu nr 3.08-843. Następnie granica biegnie w kierunku południowym do punktu nr 3.08-920 i przebiega w linii prostej aż do punktu nr 3.08-848, gdzie skręca w kierunku wschodnim do punktów nr 3.08-852, 3.08-771 i kończy się na linii prostej na punkcie nr 3.08-772. Od wymienionego punktu granica skręca ponownie w kierunku południowym w linii prostej przez punkt nr 3.08-707 do 3.08-710. Następnie granica zmienia swój bieg w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 3.08-709, gdzie skręca w linię prostą na północ przez kolejne punkty nr 3.08-721, 3.08-708, 3.08-851, 3.08-845, 3.08-846 i kończy się na skrajnym punkcie nr 3.08-847. Od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim obok przepompowni przez punkty nr 3.08-831, 3.08-828 i dalej przez punkty nr 3.08-827, 3.08-921, 3.08-918 kończąc swój bieg przez punkt nr 3.08-826 na punkcie 3.08-844. Część 1D Granica od punktu nr 3.08-825 biegnie na wschód przez punkty nr 3.08-824, 3.08-776 równolegle do linii kolejowej aż do punktu nr 3.08-750, tutaj łagodnie skręca w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 3.08-751 i 3.08-752. Dalej granica przebiega łukiem drogi przez kolejne punkty nr 3.08-753, 3.08-754, 3.08-755, 3.08-756, 3.08-757, 3.08-758 i 3.08-759, gdzie przechodzi w linię prostą przez punkty nr 3.08-770, 3.08-725 wzdłuż istniejących fabryk przez punkty nr 3.08-723 i 3.08-804 stacji transformatorowej i kończy się na punkcie nr 3.08-706. Od wymienionego punktu granica skręca po ogrodzeniu w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 3.08-705 do punktu nr 3.08-853 i dalej 3.08-854. Tutaj zmienia kierunek na północny i biegnie w linii prostej przez punkty nr 3.08-841, 3.08-842 i 3.08-823 do punktu nr 3.08-825. Część 1E Od punktu nr 3.08-741 położonego w południowo-zachodniej części działki nr 74/56 przy pasie drogowym granica biegnie w kierunku północnym łagodnym łukiem drogi przez punkty nr 3.08-742, 3.08-743, 3.08-744, 3.08-745, 3.08-749 i kończy bieg na punkcie nr 3.08-746, gdzie zmienia kierunek na północno-wschodni przez punkt nr 3.08-747 do punktu nr 3.08-748. Stąd granica biegnie w linii prostej, równolegle do linii kolejowej do punktu nr 3.08-795, tutaj granica skręca w kierunku południowo-wschodnim przez punkty nr 3.08-794, 3.08-793 i 3.08-792 do punktu nr 3.08-791 i kończy bieg. Następnie skręca na zachód przez punkt nr 3.08-817, biegnie do punktu nr 3.08-816, gdzie ponownie kieruje się na południe przez punkty nr 3.08-815, 3.08-814 i 3.08-813 i skręca na zachód prosto przez punkt nr 3.08-778 do punktu nr 3.08-741 przy pasie drogowym. Część 1F Opis granic rozpoczęto od punktów nr 3.08-781 i 3.08-782. Dalej granica biegnie w kierunku wschodnim przez punkty nr 3.08-786, 3.08-789 i 3.08-790. Następnie biegnie na południe po prostej przez punkty nr 3.08-729, 3.08-774 i kończy się na punkcie nr 3.08-730, tutaj skręca na zachód przez punkty nr 3.08-731, 3.08-716, 3.08-717 i 3.08-711 przy rozwidleniu dróg w kierunku północnym i biegnie do punktu nr 3.08-712. Następnie skręca w kierunku północnym w linii prostej i biegnie przez punkty nr 3.08-713, 3.08-775, 3.08-779, 3.08-780 równolegle do drogi aż do punktu nr 3.08-781. Część 1G Od punktu położonego w południowo-zachodniej części działki nr 74/107 oznaczonego nr 3.08-726 i 3.08-727 położonych przy rozwidleniu dróg granica biegnie na północny wschód przez punkty nr 3.08-834, 3.08-802 i dalej w linii prostej przez punkty nr 3.08-728 i 3.08-796. Następnie biegnąc przez punkty nr 3.08-797, 3.08-806 i 3.08-807 przechodzi w kolejną linię prostą utrzymując kierunek północno-wschodni przez punkt nr 3.08-808 i kończy bieg w tym kierunku na punkcie nr 3.08-809. Dalej biegnie łagodnym łukiem przez punkty nr 3.08-810 i 3.08-811 do bocznicy kolejowej. Od punktu nr 3.08-7613 kieruje się na południowy zachód łukiem projektowanej drogi przez punkty nr 3.08-7612, 3.08-7611, 3.08-7610, 3.7609 do rozwidlenia na punkcie nr 3.08-7608. Tutaj przebiega przez punkt nr 3.08-798 do punktu nr 3.08-799 i dalej równolegle do bocznicy kolejowej biegnie na południe przez punkty nr 3.08-800, 3.08-801, 3.08-7606 do skrzyżowania przy punkcie nr 3.08-760. Od wymienionego punktu biegnie na północny zachód przez punkt nr 3.08-763 utwardzonym pasem aż do punktu nr 3.08-726. Część 1H Opis granic rozpoczęto od punktu nr 3.08-694 położonego w północno-zachodniej enklawie działki nr 74/15. Dalej przechodząc w kierunku wschodnim przez punkt nr 3.08-700 granica dochodzi do ściany oporowej i punktu nr 3.08-699, gdzie skręca na południe do punktu nr 3.08-698. Granica biegnie następnie wzdłuż ściany lasu na zachód do punktu nr 3.08-696 i dalej przy ujęciu wody przez punkt nr 3.08-695, i kończy bieg na punkcie nr 3.08-694 obok bocznicy kolejowej. Część 1I Od punktu nr 3.08-7600 na południowo-wschodnim skraju działki nr 74/102 granica biegnie w kierunku zachodnim przez punkt nr 3.08-7599 aż do punktu nr 3.08-7598, tutaj granica skręca na północ do skrzyżowania dróg przez punkty nr 3.08-734 i 3.08-733. Dalej granica biegnie utwardzonym pasem na wschód przez punkt nr 3.08-7603 do punktu nr 3.08-762 i kończy bieg na punkcie nr 3.08-761, który położony jest przy skrzyżowaniu z drogą 74/104. Następnie granica skręca łukiem w kierunku południowym przez punkty nr 3.08-7604, 3.08-7605, 3.08-7602 do punktu nr 3.08-7600 położonego w pobliżu bocznicy kolejowej. Część 1J Od punktu nr 3.08-693 położonego w południowej części działki nr 74/17 położonej przy granicy obrębu miasta Słubice, granica biegnie w kierunku zachodnim ścianą lasu przez punkty nr 3.08-701, 3.08-702 do punktu nr 3.08-703. Dalej skręca na północ przez punkty nr 3.08-837, 3.08-719 do punktu nr 3.08-840 na skraju drogi przy stacji transformatorowej. Stąd granica biegnie duktem leśnym do punktu nr 3.08-839 i gwałtownie skręca ścianą lasu na południe przez punkty nr 3.08-720, 3.08-838, 3.08-692, 3.08-691, i kończy bieg na skraju lasu przy punkcie nr 3.15-149 i 3.08-693 na granicy z obrębem Świecko. Kompleks nr 2 - Świecko Obręb Świecko Opis granic działki nr 6 położonej w kompleksie nr 2 rozpoczęto od punktu położonego w południowo-zachodniej części działki na skraju linii kolejowej Kunowice-Cybinka oznaczonego numerem 10-610. Od wymienionego punktu granica biegnie w kierunku północno-zachodnim równolegle do linii kolejowej przez punkt nr 10-611, 10-612, gdzie małym uskokiem skręca na wschód. Stąd granica biegnie dalej w kierunku północnym przez punkty nr 10-613, 10-614 i 10-615. Od punktu nr 10-615 granica małym uskokiem w kierunku zachodnim do punktu nr 10-614 powraca do swojego biegu w kierunku północnym. Następnie przez punkty nr 10-617, 10-618, 10-619 biegnie do punktu nr 10-620 położonego na skraju kompleksu leśnego w kierunku Autostrady A-2. Na tym odcinku granica gwałtowanie skręca w kierunku wschodnim wzdłuż ściany lasu i przez punkty nr 10-595, 10-596, 10-10100 dochodzi do punktu nr 10-597. W tym miejscu po raz kolejny granica zmienia swój bieg i przechodzi w kierunku południowym, aby następnie od punktu nr 10-598 ponownie skręcić na wschód do punktu nr 10-599 i ponownie na południe do punktu nr 10-600 przez cały czas biegnąc ścianą lasu. Skrajnym punktem brzegowym ściany lasu jest punkt nr 10-601, z którego granica biegnie cały czas w kierunku południowym na skraju lasu mieszanego przez punkty nr 420.234-20/1, 10-10101, 10-603, 10-604 oraz 10-605 kończąc swój bieg na południe w punkcie nr 10-606 położonym na skraju duktu leśnego. Stąd drogą leśną biegnie do punktu nr 10-607, gdzie ponownie wraca na skraj lasu biegnąc w linii prostej przez punkt nr 420.234-26/1 prosto do punktów nr 10-648, 10-609. Granica kończy swój bieg w punkcie 10-610, od którego rozpoczęto opis granic, położonego na północ od istniejącej wieży telefonii komórkowej GSM. Podstrefa: Gorzów Wielkopolski Kompleks nr 1 - Baczyna Obręb: nr 7 - Chróścik Część 1A Opis granic rozpoczęto od punktu granicznego nr 7-399, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 7-399 granica biegnie linią łamaną w kierunku wschodnim do punktu nr 7-510 przez punkty nr 7-400 i 7-509. Na opisywanym odcinku linię graniczną tworzy południowa krawędź ulicy Szczecińskiej. W punkcie granicznym nr 7-510 linia graniczna ulega załamaniu w kierunku południowo-wschodnim i zmierza do punktu nr 7-3089, gdzie załamuje się i biegnie w kierunku południowym do punktu nr 7-3088. W punkcie tym ulega załamaniu i biegnie linią prostą do punktu nr 7-2735 przez punkty nr 7-2734, 7-3086, 7-3076, 7-3077, 7-3080. Na odcinku między punktami nr 7-3088 i 7-2735 linia graniczna jest jednocześnie zachodnią granicą drogi (działka nr 359). W punkcie nr 7-2735 linia graniczna załamuje się w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 7-630, 7-633, 7-635, 7-3081, 7-503 aż do punktu granicznego nr 7-502. W punkcie nr 7-502 linia graniczna załamuje się, kierując się na północ do punktu nr 7-399 przez punkty nr 7-499, 7-498, 7-3084, 7-3085, 7-497, 7-3087 i 7-496. Część 1B Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu granicznego nr 7-637. Punkt ten znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 7-637 do punktu nr 7-626 linia graniczna biegnie w kierunku południowo-wschodnim. W punkcie nr 7-626 linia graniczna ulega załamaniu i kieruje się na południe do punktu granicznego nr 7-3330. Następnie kieruje się na południowy zachód do punktu nr 7-3010 przez punkt nr 7-3331. Na odcinku między punktami nr 7-3330 i 7-3010 linia graniczna jest linia prostą. W punkcie granicznym nr 7-3010 granica ulega załamaniu i kieruje się na zachód do punktu nr 7-589 przez punkt nr 7-3011. Na odcinku między punktami granicznymi nr 7-3010 i 7-589 linia graniczna jest linią prostą. W punkcie nr 7-589 granica załamuje się i biegnie na północ przez punkty nr 7-588, 7-3322, 7-638 do punktu nr 7-637. Część 1C Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu nr 7-619, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 7-619 przez punkty graniczne nr 7-643, 7-647, 7-3030 do punktu nr 7-648 linia graniczna jest linią łamaną kierującą się na południowy wschód. W punkcie nr 7-648 ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowym do punktu nr 7-723 przez punkty nr 7-1458, 7-1452. Na odcinku między punktami nr 7-648 i 7-723 granica jest linią prostą. W punkcie nr 7-723 linia graniczna załamuje się w kierunku zachodnim i przez punkty nr 7-722 i 7-3007 kieruje się do punktu granicznego nr 7-3006. W punkcie tym ulega załamaniu kierując się na północny zachód i biegnie linią prostą przez punkty graniczne nr 7-3005, 7-3002 do punktu nr 7-3000. W punkcie tym linia graniczna ulega załamaniu w kierunku północnym i kieruje się do punktu nr 7-619. Część 1D Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu nr 7-609, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 7-609 linia graniczna biegnie w kierunku wschodnim do punktu nr 7-3001, w którym załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i przez punkt nr 7-3003 kieruje się do punktu nr 7-3004. Linia graniczna na odcinku między punktami nr 7-3001 i 7-3004 jest linią prostą. W punkcie nr 7-3004 ulega załamaniu w kierunku zachodnim do punktu nr 7-679, w którym ulega następnemu załamaniu w kierunku północnym. Z punktu nr 7-679 linia graniczna kieruje się poprzez punkt nr 7-678 do punktu nr 7-609. Linia graniczna na odcinku między punktami nr 7-679 i 7-609 jest linią prostą. Kompleks nr 2 Obręb 03 Wawrów Opis przebiegu linii granicznej kompleksu nr 2 rozpoczęto od punktu nr 3-4908, który znajduje się w północno-zachodniej części opisywanego kompleksu. Od punktu nr 3-4908 granica biegnie linią prostą w kierunku południowo-wschodnim przez punkt nr 3-8209 do punktu nr 3-4897. W punkcie nr 3-4897 linia graniczna załamuje się w kierunku południowym i dalej kieruje się do punktu nr 3-4892 linią łamaną przez punkty nr 3-8207, 3-4896, 3-4893. W punkcie nr 3-4892 ulega załamaniu w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią prostą do punktu nr 3-4887. W punkcie tym załamuje się w kierunku północno-zachodnim i kieruje się do punktu nr 3-4874 linią prostą. Następnie zmienia kierunek na północno-wschodni do punktu nr 4873, a z niego w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 4870. W punkcie tym zmienia kierunek na północno-wschodni do punktu nr 4871. W punkcie nr 3-4871 załamuje się ponownie w kierunku północno-zachodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr 3-4859, 3-4860 i 3-4861 do punktu nr 3-4862. W punkcie nr 3-4862 załamuje się w kierunku północno-wschodnim i linią prostą kieruje się do punktu nr 3-4908, od którego rozpoczęto opis. Kompleks nr 3 - Silwana Obręb 03 Wawrów Część 3A Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu nr 3-8889, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 3-8889 granica biegnie linią prostą w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 3-8890, dalej zmienia kierunek na wschodni i biegnie do punktu nr 3-8891 linią prostą, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie wzdłuż krawężnika jezdni betonowej stanowiącej drogę wewnętrzną (działka nr 141/12), w kierunku południowym do punktu nr 3-8944. Dalej kieruje się do punktu nr 3-8948 w kierunku południowo-zachodnim przez punkty nr 3-8945, 3-8946, 3-8947. W punkcie nr 3-8948 linia graniczna zmienia kierunek na zachodni i biegnie przez punkty nr: 3-8949, 3-8951 do punktu nr 3-8950, również wzdłuż krawędzi jezdni betonowej. W punkcie nr 3-8950 granica załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią prostą przez punkt nr 3-4842 do punktu nr 3-8889. Część 3B Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu nr 3-8982, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 3-8982 granica biegnie linią łamaną w kierunku wschodnim do punktu nr 3-8986 przez punkty nr 3-8983, 3-8984, 3-8985. Na opisywanym odcinku linię graniczną tworzy północna krawędź wewnętrznej drogi betonowej. W punkcie granicznym nr 8986 granica zmienia kierunek na północny i biegnie do punktu nr 3-8987, w którym załamuje się w kierunku południowo-wschodnim, dalej biegnie wzdłuż ogrodzenia, przez punkty nr 3-4877 i 3-4878 do punktu nr 3-9013. W punkcie nr 3-9013 linia graniczna załamuje się w kierunku południowym i biegnie wzdłuż drogi wewnętrznej poprzez punkty nr 3-9014, 3-9015, 3-9016, 3-9017, 3-9018, 3-9019 linią łamaną do punktu nr 3-9020. W punkcie nr 3-9020 zmienia kierunek na południowo-zachodni i biegnie linią łamaną przez punkty nr 3-4956 i 3-4955 do punktu nr 3-4954. Następnie zmienia kierunek na północno-zachodni i kieruje się do punktu nr 3-4831, gdzie załamuje się pod kątem prostym w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu nr 3-4830 przez punkt nr 3-9033. W punkcie nr 3-4830 załamuje się ponownie w kierunku północno-zachodnim i linią prostą poprzez punkt nr 3-9034 kieruje się do punktu nr 3-4829, w którym ulega załamaniu w kierunku północno-wschodnim i linią prostą poprzez punkt nr 3-9039 biegnie do punktu nr 3-8965. Następnie linia graniczna biegnie wschodnią krawędzią drogi wewnętrznej poprzez punkty nr 3-8966, 3-8967, 3-8968, 3-8969, 3-8970, 3-8971, 3-8972, 3-8973, 3-8974, 3-8975, 3-8976, 3-8977 w kierunku północnym do punktu nr 3-8982. Część 3C Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu nr 3-8962, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 3-8962 granica biegnie linią prostą w kierunku wschodnim do punktu nr 3-8961. Następnie zmienia kierunek na południowy i biegnie do punktu nr 3-9040 przez punkt nr 3-8963. W punkcie nr 3-9040 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie do punktu nr 3-9041, gdzie załamuje się w kierunku północno-zachodnim i kieruje do punktu nr 3-9043. W punkcie nr 3-9043 zmienia kierunek na zachodni i biegnie linią prostą częściowo wzdłuż ściany budynku do punktu nr 3-9044. Z punktu nr 3-9044 linia graniczna biegnie przez punkt nr 3-4828 do punktu nr 3-4827 linią prostą, a w punkcie nr 3-4827 załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż trwałego ogrodzenia do punktu nr 3-8962. Część 3D Opis przebiegu linii granicznej rozpoczęto od punktu nr 3-9031, który znajduje się w północno-zachodniej części. Od punktu nr 3-9031 granica biegnie linią prostą w kierunku południowo-wschodnim wzdłuż ogrodzenia do punktu nr 3-4882, dalej zmienia kierunek na południowo-zachodni i biegnie do punktu nr 3-9032. W punkcie nr 3-9032 linia graniczna załamuje się w kierunku zachodnim i kieruje do punktu nr 3-9029. W punkcie nr 3-9029 linia graniczna załamuje się w kierunku północnym i biegnie dalej linią łamaną przez punkt nr 3-9030 do punktu nr 3-9031. Kompleks nr 4 Obręb 02 Górczyn Opis przebiegu linii granicznej kompleksu nr 4 rozpoczęto od punktu nr 15-431, który znajduje się w północnej części opisywanego kompleksu. Od punktu nr 15-431 granica biegnie linią prostą w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 15-430, gdzie załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie do punktu nr 24-335, dalej zmienia kierunek na południowo-wschodni i kieruje się do punktu nr 2-3459 przez punkt nr 2-3438. W punkcie nr 2-3459 linia graniczna załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia linią prostą przez punkty nr 2-3460, 2-3461, 2-3462, 2-3463, 2-3464, 2-3465, 2-3466 do punktu nr 2-3418. W punkcie nr 2-3418 linia graniczna zmienia kierunek na północno-zachodni i biegnie wzdłuż ogrodzenia przez punkty nr 2-3431, 2-3432 do punktu nr 2-3433. W punkcie nr 2-3433 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i linią prostą wzdłuż ogrodzenia biegnie do punktu nr 15-435 przez punkt nr 15-405. W punkcie nr 15-435 linia graniczna załamuje się pod kątem prostym i biegnie do punktu nr 15-433 w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 15-403. Następnie w punkcie nr 15-433 zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie przez punkt nr 15-432 do punktu nr 15-431, od którego rozpoczęto opis. Podstrefa: Nowa Sól Obręb: nr 6 - Nowa Sól Opis granic rozpoczęto od punktu granicznego nr 60245 położonego w obrębie ewidencyjnym nr 6 miasta Nowa Sól przy rowie o nr ewidencyjnym 11, działce nr 21. Z tego punktu granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do punktu granicznego nr 60103 jako punktu granicznego z PKP i graniczy z obrębem Zakęcie gmina Otyń. Od punktu granicznego nr 60103 granica biegnie na północny wschód poprzez punkty nr 60102, 60101, 60100, 60099, 60098, 60097, 60096, 60095, 60094, 60093, 60092, 60091, 60090, 60089, 60088, 60087, 60086, 60085, 60222, 60221, 60084, 60083, 60082, 60081, 60080, 60079, 60078, 60077, 60076, 60075, 60074, 60073, 60072, 60071, 60070, 60069, 60068, 60067, 60066, 60065 do punktu granicznego 60064. Od punktu granicznego nr 60064 skręca na południe granicząc z działką nr 43 i przez punkt nr 60329 biegnie do punktu nr 60328, gdzie załamuje się biegnąc na zachód do punktu granicznego nr 60218 i na południe granicą działki nr 10 do punktu granicznego nr 60219 i na wschód do punktu granicznego nr 60220 i dalej granicząc z działką nr 32/1L na południowy zachód biegnie przez punkty graniczne nr 60319, 60320, 60321, 60663 do punktu granicznego nr 60401, który leży przy rowie nr 11. Od punktu granicznego nr 60401 granica biegnie skrajem rowu nr 11 na południowy zachód i zachód przez punkty graniczne nr 60404, 60405, 60410, 60412, 60414, 60416, 60418, 60375, 60374, 60372, 60370, 60367, 60365, 60363, 60361, 60360, 60357, 60356, 60354, 60352, 60350, 60348, 60346, 60265, 60263, 60261, 60259, 60258, 60255, 60253, 60252, 60249, 60248 do punktu granicznego początkowego nr 60245, od którego rozpoczęto opis. Podstrefa: Bytom Odrzański Obręb: Tarnów Bycki Opis granic rozpoczęto od punktu nr 0708326 położonego w północno-wschodniej części działki nr 466/17. Punkt ten stanowi trójmiedzę między działką nr 465 (droga wojewódzka Zielona Góra - Głogów przez Bytom Odrzański), działką nr 466/16 (droga) i działką nr 466/17. Od punktu nr 0708326 granica przebiega w kierunku południowym ulegając załamaniu w punkcie nr 0708328 do punktu nr 0708327. Punkt ten to trójmiedza działki nr 466/17, 468/1 i 919. Ponadto stanowi on punkt graniczny między obrębem Tarnów Bycki a miastem Bytom Odrzański. Granica ulega załamaniu i w kierunku zachodnim przebiega do punktu nr 1, stanowiącego trójmiedzę działki nr 466/17, działki nr 466/18 i drogi gruntowej nr 468/1. Dalej granica przebiega w kierunku południowo-wschodnim krawędzią drogi nr 468/1 do punktu nr 2, gdzie ulega kolejnemu załamaniu w kierunku południowo-zachodnim i krawędzią drogi gruntowej nr 466/15 (droga dojazdowa do działki nr 466/14) przebiega przez punkt nr 3 do punktu nr 4. W punkcie nr 4 (narożnik działki nr 466/14) granica ulega załamaniu w kierunku południowo-wschodnim i przebiega przez punkt nr 5 (granica działki nr 466/14, 466/6 i 466/18) do punktu nr 459 położonego przy szlaku kolejowym Szczecin - Wrocław. W punkcie nr 459 granica ulega załamaniu w kierunku południowo-zachodnim. Od punktu nr 459 do punktu nr 453 przez punkty nr 458, 457, 456, 455, 454 granicę stanowi północna strona szlaku kolejowego. Punkt nr 457 to granica obrębu Bycz z obrębem Tarnów Bycki. Od punktu nr 457 dalej granicą ww. obrębów i zarazem północną stroną szlaku kolejowego przebiega przez punkty nr 458, 459 do punktu nr 1446. Punkt ten stanowi granicę między działką nr 466/18, terenem PKP i Nadleśnictwem. W punkcie tym ulega załamaniu i w kierunku północno-zachodnim przez punkt nr 1447 przebiega do punktu 1448 położonego na granicy z drogą wojewódzką. Od punktu 1448 ulegając załamaniu w punkcie nr 6 biegnie przez punkt nr 0708330 w kierunku północno-wschodnim do punktu nr 0708326. Odcinek od punktu nr 1448 do punktu nr 0708330 to granica działki nr 466/18 i 466/17 z drogą wojewódzką Zielona Góra - Głogów (przez Bytom Odrzański). Podstrefa: Gubin Obręb: nr 2 - Gubin Opis granic rozpoczęto od punktu granicznego nr 1444 położonego w obrębie nr 2 miasta Gubina przy ul. Morskiej, zlokalizowanego w południowym narożniku działki nr 10/2. Z tego punktu granica biegnie wzdłuż ogrodzenia w kierunku zachodnim w linii prostej do punktu nr 1466 przechodząc przez punkt nr 18645 pośredni leżący na tej linii. W punkcie nr 1466 granica zmienia kierunek i biegnie w stronę północną, również wzdłuż ogrodzenia rozgraniczając działkę nr 10/2 od działki nr 6/3 dochodząc do punktu nr 1393, lekko załamując się w stronę zachodnią w punktach pośrednich nr 1467 i 1468. Od punktu nr 1393 granica biegnie w kierunku północnym po łuku przechodząc przez punkty pośrednie nr 1394, 1395, 1396, 1397, 1398, 1399 dochodząc do punktu nr 1318. Odcinek tej granicy rozgranicza działki nr 10/1, 10/2 od działki nr 9, na której zlokalizowana jest bocznica kolejowa. Od punktu nr 1318 granica zmienia bieg w kierunku północno-wschodnim przechodząc przez punkty pośrednie nr 1121, 1120, 1119, 23706 dochodząc do punktu nr 1118. Odcinek tej granicy rozgranicza działkę nr 10/1 od działki nr 14 stanowiącej teren kolejowy - linia kolejowa łącząca Guben-Gubin - Zielona Góra. Odcinek tej granicy stanowi jednocześnie granicę obrębu nr 2 i 1. W punkcie nr 1118 granica zmienia kierunek na południowy i biegnie prawym skrajem ul. Sikorskiego rozgraniczając działkę nr 10/2 od działki nr 17 stanowiącą drogę - ul. Sikorskiego przechodząc przez punkty pośrednie nr 1117, 1424, 1423 dochodząc do punktu nr 1422. W punkcie nr 1422 granica strefy zmienia bieg w kierunku zachodnim wzdłuż ogrodzenia linią prostą przechodząc przez punkty pośrednie nr: 22114, 1401, 22113 do punktu nr 1400, który stanowi narożnik ogrodzenia. Odcinek tej granicy rozgranicza działkę nr 10/2 od działki nr 16/3, 16/2 oraz 16/1. Od punktu nr 1400 granica po raz kolejny zmienia bieg w kierunku południowo-zachodnim przechodząc wzdłuż budynku warsztatowego usytuowanego na działce nr 16/1 w linii prostej przechodząc przez punkt pośredni nr 1415 dochodząc do punktu nr 1416. Odcinek tej granicy rozgranicza działkę nr 10/2 od działki nr 16/1. Od punktu nr 1416 granica skręca pod kątem prostym w kierunku południowo-wschodnim i biegnie prawym skrajem ul. Koszarowej do punktu nr 1420, lekko załamując się pod koniec w punkcie pośrednim nr 1419. W punkcie nr 1420 następuje skrzyżowanie działki nr 15 z działką nr 17, to jest ul. Koszarowej z ul. Sikorskiego. Od punktu nr 1420 granica zmienia bieg w kierunku południowym i biegnie prawym skrajem ul. Sikorskiego w linii prostej dochodząc do punktu nr 1341 przechodząc przez punkty pośrednie nr 1434, 1435, 1436. W punkcie nr 1341 następuje zmiana kierunku na zachodni i granica biegnie prawym skrajem ul. Spokojnej do punktu nr 1342 - narożnik ogrodzenia. W punkcie nr 1342 granica ulega załamaniu pod kątem prostym w kierunku północnym wzdłuż ogrodzenia w linii prostej do punktu nr 1438 przechodząc przez punkty pośrednie nr 18108, 18107, 18106. Odcinek ten rozgranicza działkę nr 14 od działek nr: 13/19, 13/8, 13/13, 13/6. W punkcie nr 1428 granica zmienia bieg w kierunku zachodnim pod kątem prostym i biegnie w linii prostej do punktu nr 1444, od którego rozpoczęto opis granicy kompleksu, przecinając ulicę Morską oraz przechodząc przez punkt pośredni 1439. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 180, poz. 1759. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 186, poz. 1815) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 2) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 3) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 4) w szczegółowym opisie granic i terenu łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, wprowadza się następujące zmiany: a) w opisie granic i terenu Podstrefy Sławno w zdaniu: "Kompleks SSE obejmuje działki o nr ewidencyjnych 6, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 581, 152, 153, 154 oraz część działki nr 44 położone w obrębie wsi Wygnanów." cyfrę "6" zastępuje się liczbą "36", b) w opisie granic i terenu Podstrefy Zgierz opis granic i terenu Kompleksu Boruta otrzymuje brzmienie: "Kompleks Boruta Obręb nr 121 m. Zgierza Obszar nr 1 Granica biegnie od punktu nr 073 leżącego na granicy działek nr 270 i 272 na wschód do punktu nr 078, a następnie na południe po granicy działki nr 272 poprzez punkty nr 079, 081 do punktu nr 082 i dalej na zachód poprzez nr 092 do punktu nr 093. Z punktu nr 093 leżącego na zachodnim krańcu SSE granica biegnie na północny wschód do punktu nr 073 na odległość 51,71 m. Na południe od tego obiektu (tj. działki nr 272) znajduje się działka nr 276, której północno-zachodni narożnik oznaczony jest jako punkt nr 0109. Z punktu nr 0109 granica biegnie na wschód do punktu nr 0117, a dalej na południe przez punkty nr 0119, 0121 i 0122. W punkcie nr 0122 granica skręca na zachód i biegnie do punktu nr 37M, zmienia kierunek na północno-wschodni i poprzez punkty nr 0149, 0148, 0147 i 0146 dochodzi do punktu nr 109. Narożnik północno-zachodni działki nr 284 stanowi punkt nr 97M, z którego granica biegnie na wschód do punktu nr 93M. W punkcie nr 93M zmienia kierunek na południowy do punktu nr 304/0, a dalej na zachodni do punktu nr 303/0. Od punktu nr 303/0 granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim i przez punkt nr 32 biegnie do punktu nr 33, gdzie zmienia kierunek na północno-zachodni i południową granicą działki nr 284 dochodzi do punktu nr 34. W punkcie nr 34 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i zamykając zachodnią granicę działki nr 276 dochodzi do punktu nr 97M. Obszar nr 2 Granica biegnie od punktu nr 22 znajdującego się na granicy działek nr 266, 279 oraz 269 (bocznica kolejowa), z którego skręca w kierunku północno-wschodnim, i przez punkty nr 23 i 24 dochodzi do punktu nr 25 znajdującego się u zbiegu góry skarpy bocznicy kolejowej z drogą zakładową (ul. Ciepłownicza). W punkcie nr 25 skręca na wschód i południową górą skarpy ul. Ciepłowniczej dochodzi do punktu nr 26 leżącego u zbiegu góry ww. skarpy z odnogą bocznicy (po granicy działek nr 279 i 280). Z punktu nr 26 granica dochodzi do punktu nr 39, a następnie zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnie wzdłuż odnogi bocznicy kolejowej poprzez punkty nr 40, 41, 42 do punktu nr 43, leżącego u zbiegu ul. Konstantynowskiej i bocznicy kolejowej. Od punktu nr 43 do punktu nr 48 biegnie zachodnią granicą ul. Konstantynowskiej w kierunku południowym poprzez punkty nr 44, 45, 46, 47 wyznaczające granicę krańcówki autobusowej od strony ZPB "Boruta" S.A. w Zgierzu. Od punktu nr 48 granica przebiega wzdłuż ul. Konstantynowskiej do punktu nr 29. W punkcie nr 29 skręca w kierunku zachodnim i do punktu nr 30 biegnie południową granicą działki nr 283/2. Od punktu nr 30 do punktu nr 31 granica biegnie w kierunku północnym po granicy działki nr 283/2. W punkcie nr 31 granica zmienia kierunek na zachodni i do punktu nr 31A biegnie południową granicą działki nr 283/2 na odległość ok. 74 m. W punkcie nr 31A granica zmienia kierunek na północny i biegnie do punktu nr 16A. Z punktu nr 16A granica biegnie na zachód do punktu nr 16 i dalej linią łamaną przez punkty nr 17, 18 biegnąc pomiędzy działkami nr 266 i 279 dochodzi do punktu nr 19. W punkcie nr 19 granica skręca w kierunku północnym i poprzez punkty nr 20 i 21 dochodzi do punktu nr 22.", c) opis granic i terenu Podstrefy Kutno otrzymuje brzmienie: "Podstrefa Kutno Kompleks Holenderska Obszar ewidencyjny: Grunwald (2). Arkusze mapy zasadniczej: 102.432.212. Arkusz mapy ewidencyjnej: 20. Kompleks Holenderska jest utworzony z działek nr 406/5, 409/4, 409/5 419/4. Opis granic rozpoczynamy w punkcie nr 21168 stanowiącym punkt wspólny działek nr 410/1, 409/4 i 414/2 - ul. Holenderska. Od tego punktu granica biegnie na południe wzdłuż zachodniej granicy działki nr 414/2 (ul. Holenderska) do punktu nr 21169, tu skręca na południowy zachód i biegnie linią prostą do punktu nr 21170 wzdłuż granicy między działkami nr 409/5 i 413, dalej do punktu nr 21208 wzdłuż granicy między działkami nr 406/5 i 406/4, dalej do punktu nr 21180 wzdłuż granicy między działkami nr 419/4 i 420. Tu zmienia kierunek na północno-zachodni i przebiega linią łamaną wzdłuż granicy między działkami nr 419/4 i 427/3 przez punkty nr 21179, 21178, 21177 do punktu nr 20050 stanowiącego punkt wspólny działek nr 419/4, 419/5, 427/3, 427/4. W tym punkcie skręca na północny wschód i biegnie linią prostą do punktu nr 20049 wzdłuż granicy między działkami nr 419/4 i 419/5, dalej do punktu nr 20882 wzdłuż granicy między działkami nr 406/5 i 406/6, dalej wzdłuż granicy między działkami nr 409/6 i 409/4 do punktu nr 21161 stanowiącego punkt wspólny działek nr 409/4, 409/6, 410/1. W punkcie tym zmienia kierunek na wschodni i biegnie linią łamaną przez punkt nr 21162 wzdłuż granicy między działkami nr 409/4 i 410/1 do punktu nr 21168, w którym opis granic rozpoczęto. Kompleks Odlewnicza Obręb ewidencyjny: Sklęczki (3). Arkusze mapy zasadniczej: 102.432.221. Arkusz mapy ewidencyjnej: 2. Kompleks Odlewnicza jest położony we wschodniej części miasta, u zbiegu ulicy Odlewniczej i południowej nitki ulicy Sklęczkowskiej stanowiącej dojazd do zakładów przemysłowych przy niej zlokalizowanych. Składa się z działek nr 300/1, 300/2, 300/3, 300/4, 305/27, 305/28, 305/29, 305/30, 308/1, 304/1 o łącznej powierzchni 4,2447 ha. Działki są niezabudowane. Punkty załamania granic są ponumerowane kolejno od nr 1 do nr 8. Szczegółowy opis granic kompleksu rozpoczyna się w punkcie nr 1 będącym północnym narożnikiem obszaru, leżącym u zbiegu ulicy Odlewniczej i południowej nitki ulicy Sklęczkowskiej. Od tego punktu granica biegnie na południowy wschód wzdłuż południowo-zachodniej granicy ulicy Odlewniczej do punktu nr 2, tu skręca na południowy zachód i biegnie linią łamaną przez punkty nr 3 i 4 do punktu nr 5 położonego na północnej granicy bocznicy kolejowej. Tu skręca na północny wschód i biegnie łukiem wzdłuż północnej granicy bocznicy kolejowej do punktu nr 6. Od punktu nr 6 biegnie linią łamaną w kierunku północnym wzdłuż granicy z działkami nr nr: 301, 305/25, 305/26 do punktu nr 1, w którym opis granic rozpoczęto. Kompleks Górna Obręb ewidencyjny: Sklęczki (3). Arkusze mapy zasadniczej: 102.434.031, 102.434.033. Arkusz mapy ewidencyjnej: 10. Kompleks Górna jest utworzony w całości z działek nr 281/2, 282/1, 283/1, 284/1. Szczegółowy opis granic kompleksu rozpoczyna się w punkcie nr 32235 będącym południowo-zachodnim narożnikiem obszaru, leżącym u zbiegu granic działek nr 289/1, 289/3 i 284/1, na północnej granicy działki nr 357 - ul. Górna. Od tego punktu granica obszaru biegnie na północny wschód wzdłuż granicy działki nr 284/1 do punktu nr 32254, tu skręca na wschód i przez punkty nr 32234, 32343, 32342, 32341, 32338, 32336 biegnie środkiem rowu wzdłuż granicy działek nr 281/2, 282/1, 283/1, 284/1 z działką nr 288/1 do punktu nr 32334, tu skręca na południowy zachód i biegnie wzdłuż granicy działki nr 281/2 do punktu nr 33729, skręca na zachód do punktu nr 33730, następnie na południowy zachód wzdłuż granicy między działkami nr 281/3 i 282/1 do punktu nr 32282 leżącego na północnej granicy działki nr 357 - ulica Górna. Kontynuuje wzdłuż niej bieg w kierunku zachodnim przez punkty nr 32280, 32265 do punktu nr 32235, w którym opis granic rozpoczęto. Kompleks Wschodnia Obręb ewidencyjny: Sklęczki (3). Arkusze mapy zasadniczej: 102.432.184, 102.432.232, 102.432.231, 102.432.233, 102.432.234. Arkusze mapy ewidencyjnej: 6, 10. Kompleks Wschodnia jest położony we wschodniej części miasta. Składa się z trzech części usytuowanych wzdłuż ulicy Wschodniej, pomiędzy ulicami Sklęczkowską (droga krajowa nr 2) i Górną. Punkty załamania granic kompleksu są oznaczone kolejno od nr 1 do nr 38. Pierwsza część kompleksu jest położona bezpośrednio przy ulicy Sklęczkowskiej. Szczegółowy opis granic rozpoczyna się od punktu nr 1 będącego północno-zachodnim narożnikiem terenu położonym na granicy między działkami nr 111, 112 oraz nr 66 (ulica Sklęczkowska). Począwszy od tego punktu granica biegnie w kierunku wschodnim południową granicą działki nr 66 (ulica Sklęczkowska) do punktu nr 2, tam skręca na południe i przez punkt nr 3 biegnie do punktu nr 4 wzdłuż zachodniego brzegu projektowanej ulicy, równolegle do istniejącej drogi gruntowej - ulicy Wschodniej. W punkcie nr 4 skręca na południowy zachód i biegnie do punktu nr 7 przez punkty nr 5 i 6 równolegle do istniejącego gazociągu, w odległości 25 m od jego osi. W punkcie nr 7 granica obszaru skręca na zachód do punktu nr 8 położonego na granicy działek nr 111 i 112. Następnie przez punkty nr 9 i 10 biegnie wzdłuż miedzy, stanowiącej granicę z działką nr 111 do punktu nr 1, w którym opis granic rozpoczęto. Druga część kompleksu Wschodnia jest położona ok. 435 m na południe od ulicy Sklęczkowskiej, zajmuje teren po północnej i południowej stronie ulicy Stalowej u jej zbiegu z ulicą Wschodnią. Na północ od ulicy Stalowej znajduje się kilka niezamieszkałych, będących w trakcie prac rozbiórkowych budynków, część na południe od ulicy Stalowej jest niezabudowana. Szczegółowy opis granic rozpoczyna się od punktu nr 11 będącego północno-zachodnim narożnikiem obszaru, leżącego na wschodniej granicy projektowanej ulicy, równolegle do wschodniej granicy istniejącej drogi gruntowej - ulicy Wschodniej, ok. 116 m na południe od punktu nr 4. Począwszy od tego punktu granica kompleksu biegnie na długości ok. 297 m w kierunku południowo-wschodnim do punktu nr 12 leżącego na granicy między działkami nr 130 i 131. W punkcie nr 12 skręca na południowy zachód i biegnie linią prostą wzdłuż granicy między działkami nr 130 i 131 do punktu nr 13 leżącego na północnej granicy ulicy Stalowej - działka nr 162, przecina ulicę Stalową i począwszy od punktu nr 14 leżącego na jej południowej granicy i jednocześnie stanowiącego zbieg granic działek nr 195/1 i 196/1 biegnie na odcinku ok. 267 m w kierunku południowo-zachodnim wzdłuż tej granicy do punktu nr 15 położonego na wschodniej granicy projektowanej ulicy. W tym punkcie skręca na północny wschód i biegnie równolegle do wschodniej granicy istniejącej drogi gruntowej - ulicy Wschodniej do punktu nr 16 leżącego na południowej granicy działki nr 162 - ulica Stalowa. Przecina ją i począwszy od punktu nr 17 biegnie dalej w kierunku północno-zachodnim do punktu nr 11, od którego rozpoczęto opis granicy. Trzecia część kompleksu Wschodnia zajmuje teren ograniczony od północy ulicą Stalową a od wschodu ulicą Wschodnią. Szczegółowy opis granic rozpoczyna się w punkcie nr 18 będącym północno-zachodnim jej narożnikiem, leżącym na granicy z działką nr 295/6 na południowej granicy działki nr 162 - ul. Stalowa, ok. 180 m od skrzyżowania ulic Stalowej i Wschodniej (punkty nr 16 i 17). Od tego punktu granica biegnie wzdłuż południowej granicy działki ulicy Stalowej do punktu nr 19, tu skręca na południowy wschód i biegnie linią łamaną przez punkty nr 20, 21, 22 do punktu nr 23 równolegle do istniejącego gazociągu w odległości 25 m od jego osi. W punkcie nr 23 leżącym na zachodniej granicy drogi gruntowej - ulica Wschodnia granica skręca na południe i biegnie wzdłuż niej przez punkty nr 24, 25, 26 do punktu nr 27. Tu skręca na zachód i biegnie linią łamaną przez punkty nr 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34 do punktu nr 35 środkiem rowu szerokości 4 m. W punkcie nr 35 skręca na północ i linią łamaną przez punkty nr 36, 37, 38 biegnie miedzą stanowiącą granicę z działką nr 295/6 do punktu nr 18, w którym opis granic rozpoczęto.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1173), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 64, poz. 584), 3) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 lipca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 134, poz. 1245) oraz 4) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289 i Nr 135, poz. 913, z 2000 r. Nr 66, poz. 789 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 332). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie uwzględnia się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 913, z 2000 r. Nr 66, poz. 789, z 2001 r. Nr 30, poz. 332 i Nr 107, poz. 1173, z 2002 r. Nr 64, poz. 584 oraz z 2003 r. Nr 134, poz. 1245. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 180, poz. 1759. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 186, poz. 1816) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905, z 2001 r. Nr 30, poz. 334 i Nr 107, poz. 1175 oraz z 2002 r. Nr 64, poz. 586) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 167,89 ha położonych na terenach gminy Słupsk i miasta Słupska, gminy Debrzno i miasta Koszalina."; 2) w § 3 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników, powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 4) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 5) szczegółowy opis granic i terenu słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiący załącznik do rozporządzenia, otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1175), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 64, poz. 586) oraz 3) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 334). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 października 2003 r. (poz. 1816) SZCZEGÓŁOWY OPIS GRANIC I TERENU SŁUPSKIEJ SPECJALNEJ STREFY EKONOMICZNEJ Obszar "Słupsk-Włynkówko" Kompleks Słupsk 1 - Obręb 01 - ark. mapy 5 Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1 położonego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 58/3. Przesuwając się w kierunku północnym wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 58/4 i 58/3, granica dochodzi do pkt nr 2. W pkt nr 2 granica skręca w kierunku wschodnim do pkt nr 3. Z pkt nr 3 granica biegnie w kierunku północnym, dochodząc do pkt nr 4, gdzie skręca w kierunku wschodnim do pkt 5 i biegnie poprzez pkt nr 6, 7, 8, 9, 10, 11 stanowiące granicę z działką nr 65/1. Z tego miejsca granica skręca w kierunku południowym do pkt nr 13, gdzie ulega załamaniu w kierunku zachodnim do pkt nr 14. Odcinek graniczny zawarty pomiędzy pkt nr 14, 15, 16, 17 stanowi granicę z działką nr 61/3. Z pkt nr 17 granica biegnie wzdłuż północnej granicy działki 62/4 do pkt nr 1, od którego rozpoczęto opis granic tego kompleksu. Kompleks Słupsk 2 - Obręb nr 01 - ark. mapy 5 Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 13, który jest najbardziej wysuniętym na południe punktem granicznym kompleksu SŁUPSK 2. Z pkt nr 13 granica biegnie w kierunku północnym na odcinku długości ok. 500 m, stanowiąc granicę pomiędzy działkami nr 52/10 i 58/5. Z pkt nr 14 poprzez pkt nr 15 do pkt nr 16 granicę na odcinku ok. 170 m stanowi linia rozgraniczająca działki nr 58/5 i 52/5. W pkt nr 16 granica skręca do pkt nr 16a w kierunku południowo-wschodnim i na odcinku ok. 100 m biegnie wzdłuż granicy działek nr 58/5 i 4/6. W pkt nr 16a zmienia kierunek na północno-wschodni, biegnie na odległość ok. 120 m do pkt nr 16b wzdłuż granicy działek nr 4/3 i 4/6. Z pkt nr 16b granica kompleksu biegnie poprzez pkt nr 16c i 16d wzdłuż granicy działek nr 4/3 i 4/6 do pkt nr 17a. Na odcinku od pkt nr 17a do pkt nr 17 granica kompleksu biegnie po granicy działek nr 58/5 i 4/6, w pkt 17 dochodzi do działki nr 59 (PKP-torowisko). Z pkt nr 17 granica biegnie w kierunku południowym zachodnią stroną działki nr 59 (PKP) i dochodzi do pkt nr 17b, z pkt 17b granica biegnie wzdłuż grobli okalającej zespół pięciu stawów rybnych i dalej, mając zmienny przebieg, osiąga pkt nr 17c, gdzie załamuje się w kierunku południowym i biegnie wprost do pkt nr 18. W pkt nr 18 granica skręca pod kątem prostym w kierunku zachodnim i dochodzi do pkt nr 19 (odcinek 18-19 ok. 100 m). W pkt nr 19 granica skręca w kierunku południowo-zachodnim, załamując się w pkt nr 20 dochodzi do pkt nr 21, skąd załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku południowym do pkt nr 13, skąd rozpoczęto opis granic kompleksu SŁUPSK 2. Na odcinku 18, 19, 20, 21, 13 granicę kompleksu wyznacza linia graniczna pomiędzy działkami nr 69 i 58/4. Kompleks Słupsk 3 - Obręb 01 - ark. mapy 1 Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 25 znajdującego się u zbiegu granic działek nr 4/18, 45 (torowisko PKP) i działki nr 4/12. Z tego punktu granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż działek nr 4/12 i 4/18 do pkt nr 26, gdzie ulega załamaniu pod kątem prostym w kierunku południowym docierając do pkt granicznego nr 65, który znajduje się w południowo-wschodnim narożniku działki nr 4/14. Dalej z pkt nr 65 biegnie do pkt nr 11580, gdzie ulega lekkiemu załamaniu w kierunku północnym i dociera do punktu nr 11581. Pkt nr 11580 i 11581 wraz z kolejnymi (nr 11582 i 11583) stanowią prawie prostą linię graniczną biegnącą w kierunku północnym i rozdzielającą pas drogowy działki nr 4/13. Linia ta dobiega do pkt granicznego nr 11583 stanowiącego zachodni narożnik działki i ulega załamaniu w kierunku wschodnim docierając w linii prostej, stanowiącej południową granicę działki drogowej nr 5/2, do pkt nr 23 i dalej do pkt granicznego nr 24. Pkt nr 24 znajduje się na granicy torowiska PKP (działka nr 45) oraz zbiegu linii granicznych działek nr 5 - droga i nr 4/18. Od pkt nr 24 do pkt nr 25 granica kompleksu biegnie w kierunku południowym zachodnią stroną torowiska PKP - działka nr 45 i dochodzi do pkt nr 25, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu SŁUPSK 3. Kompleks Słupsk 4 - Obręb 01 - ark. mapy 1 Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 32, stanowiącego najbardziej wysunięty na południe pkt działki nr 6, stanowiący pkt zbiegu linii granicznych działek nr 6, nr 5 - droga i działki nr 10 - torowisko PKP. Dalej biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż drogi - działka nr 5 (odcinek ok. 420 m) do pkt nr 27. W pkt nr 27 granica załamuje się pod kątem ok. 90° i biegnie w kierunku północnym wzdłuż granicy działek nr 6, 7, 8/1, 9/3, 9/4, 9/1 (pkt nr 28, 29, 30) do pkt nr 31. Odcinek granicy kompleksu SŁUPSK 4 oznaczony pkt 27-31 jest jednocześnie granicą obrębu nr 01 i granicą administracyjną miasta Słupska. Od pkt nr 31 do pkt nr 32 granicę kompleksu SŁUPSK 4 wyznacza zachodnia granica działki nr 10 - PKP. Kompleks Słupsk 5 - Obręb 01 - ark. mapy 4 Opis granic rozpoczyna się w pkt granicznym nr 33. Granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż toru kolejowego PKP docierając do punktu nr 54272, skąd biegnie w kierunku północnym poprzez pkt graniczny nr 2677 i dociera do pkt nr 2676, gdzie ulega załamaniu w kierunku wschodnim do pkt nr 2409. Wspomniany odcinek rozdziela zachodnią granicę działki nr 46/48 od działki nr 46/85. Z pkt nr 2409 granica przebiega przez pkt nr 2407 i 2406 rozgraniczając od wschodu działkę nr 46/45, dalej załamując się w pkt nr 2406 na zachód i przebiegając krętą łamaną linią poprzez pkt nr 2129, 2430, 2431, 2671 dociera do pkt nr 2670. Stąd dalszą granicę stanowią punkty oznaczone na mapie ewidencji gruntów nr 2670, 2669, 2689, 2690 i 2691 aż do narożnego punktu granicznego nr 2697. Stąd biegnąc w kierunku północno-zachodnim granica rozdziela tereny działek nr 46/73, 46/28 i 46/27 od działki nr 46/85. Ze wspomnianego pkt nr 2697 granica dochodzi do pkt nr 2680, biegnąc w kierunku północnym i dalej poprzez pkt nr 2680, 2681, 2682, 2683, 2684 dociera do narożnego pkt nr 18, gdzie ulega załamaniu i biegnąc po linii granicznej oddzielającej od południa stawy rybne, podąża dalej w kierunku wschodnim przechodząc kolejno poprzez pkt nr 428, 429, 2687, 2688 i 2689 do punktu załamania granicy na północy, czyli do punktu narożnego nr 591. Stąd w odległości ok. 50 m znajduje się następny punkt graniczny nr 589, w którym opisywana granica łamie się ponownie i biegnąc już na zachód mija pkt nr 1156 i dochodzi do pkt granicznego nr 1155, rozdzielając od zachodu teren działki nr 46/83. Stąd dalej odcinek granicy pomiędzy pkt nr 1155 i 1154 tworzy linię prostą. Z pkt nr 1154 granica skręca na północ i poprzez pkt nr 1153 biegnie do pkt nr 483, gdzie ulega załamaniu w kierunku północnym do pkt nr 2744, ponownie wraca w kierunku zachodnim, mijając pkt nr 1152 dociera do następnego pkt nr 1151. Dalej granica oddziela grunty działki nr 46/81 od działek nr 46/82 i 46/80, biegnąc linią łamaną w kierunku północnym od pkt nr 1151 do pkt nr 1150 i dalej do pkt nr 1149, gdzie załamuje się w kierunku zachodnim i dociera do pkt nr 584. Stąd linia graniczna biegnie wzdłuż linii działki PKP nr 45 docierając do pkt granicznego nr 33a. W pkt nr 33a granica skręca pod kątem prostym w kierunku wschodnim wzdłuż południowej granicy działek nr 46/60, 46/59, 46/61, 46/63 do pkt nr 33b. W miejscu tym załamuje się w kierunku północnym i biegnie wzdłuż wschodniej granicy działek nr 46/63 i 46/61 do pkt nr 33c. Następnie biegnie w kierunku zachodnim do pkt nr 33e. W tym miejscu zakręca pod kątem prostym w kierunku zachodnim, osiągając pkt nr 33f, leżący na styku działek torowiska PKP - działki nr 45 i działki nr 44/10. Dalej wzdłuż torowiska PKP dochodzi do pkt nr 34. Pkt nr 34 znajduje się u zbiegu linii granicznych działek nr 44/3, nr 45 - PKP oraz działki nr 41 - droga. W pkt nr 34 granica załamuje się pod kątem ok. 70° i dalej biegnie w kierunku południowo-wschodnim południową granicą drogi - działka nr 41 na odcinku ok. 340 m, dochodząc do pkt nr 35. Następnie na odcinku pomiędzy pkt nr 35 i 36 granicę stanowi odcinek ok. 12 m będący granicą pasa drogowego ulicy Portowej - działka nr 28. Odcinek granicy kompleksu SŁUPSK 5 oznaczony punktami nr 36-37 wyznacza zachodnia granica działki nr 42, dalej w pkt nr 37 granica załamuje się pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż południowej granicy działki nr 42 z działką nr 44/4 (odcinek ok. 60 m) do pkt nr 38. Granica kompleksu załamuje się pod kątem ok. 90° i biegnie w kierunku południowym wzdłuż linii granicznej pomiędzy działkami nr 44/2 i 43 (ok. 65 m) do pkt nr 39. W pkt nr 39 ponownie załamuje się pod kątem ok. 90°, tym razem w kierunku południowo-wschodnim, i wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/56 i 43 dochodzi do pkt nr 40 (odcinek ok. 105 m). Punkt nr 40 znajduje się na granicy pasa drogowego ulicy Portowej - działka nr 47/2 u zbiegu granic działek nr 43 i 46/56. Następnie granica kompleksu SŁUPSK 5 biegnie wzdłuż ulicy Portowej przez ok. 150 m do pkt oznaczonego nr 41. W tym punkcie granica kompleksu załamuje się pod kątem ok. 80° i biegnie w kierunku południowo-zachodnim granicą między działkami nr 46/13 i nr 46/51 do pkt nr 42, dalej załamując się pod kątem ok. 90°, przyjmuje kierunek południowo-wschodni i dochodzi do pkt nr 43 (ok. 75 m). Następnie w pkt nr 43 załamuje się w kierunku południowo-zachodnim i przez odcinek ok. 70 m biegnie w tym kierunku do pkt nr 44. Z pkt nr 44 granica kompleksu biegnie do pkt nr 45, załamuje się w tym punkcie pod kątem ok. 70° i, kierując się w stronę północno-wschodnią (ok. 100 m), dochodzi do pkt nr 46, dalej załamuje się pod kątem ok. 90° i na odcinku ok. 205 m biegnie w kierunku południowo-wschodnim do pkt nr 47, następnie załamuje się pod kątem ok. 90° i na odcinku ok. 130 m biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 48; w tym punkcie zmienia kierunek na północny (odcinek ok. 40 m) i dochodzi do pkt nr 49. Punkt nr 49 jest punktem zbiegu granic działek nr 46/31, 46/43 i nr 46/32. Granica opisywanego kompleksu SŁUPSK 5 z tego punktu biegnie na odcinku ok. 170 m w kierunku północno-zachodnim wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/31 i 46/32 (równolegle do ulicy Portowej w kierunku Ustki) do punktu nr 50. W tym punkcie granica ulega załamaniu w kierunku wschodnim (odcinek ok. 8 m) do pkt nr 51 i dalej biegnie w kierunku południowo-wschodnim krawędzią ulicy Portowej (granica pomiędzy działką nr 47/2 - droga i działką nr 46/32) do pkt nr 52. W pkt nr 52 następuje załamanie granicy pod kątem 90° w kierunku południowo-zachodnim, zgodnie z przebiegiem granicy działki nr 46/32, dochodząc do pkt nr 53. Z tego miejsca biegnie wschodnią stroną działki nr 46/3 do pkt nr 53a, gdzie przyjmuje kierunek północno-zachodni wzdłuż północnej granicy działki nr 46/39 i dociera do pkt nr 53b. Z tego miejsca granica rozdziela działki o nr 46/54 i 46/66, docierając do pkt nr 53c, gdzie zakręca w kierunku południowym do pkt nr 53d i stąd biegnie do pkt nr 53 zachodnią stroną działki nr 46/19. Od tego punktu granicę stanowi ulica Portowa, która dochodzi do punktu nr 54a, przechodząc przez pkt nr 54. W pkt nr 54a granica załamuje się pod kątem zbliżonym do 90° w kierunku zachodnim i biegnąc wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/9 i 46/22 dochodzi do pkt nr 56, dalej załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie do pkt nr 57 (ok. 35 m). Tu załamuje się w kierunku południowym (odcinek ok. 35 m) i dochodzi do pkt nr 58. Odcinek granicy oznaczony pkt nr 56, 57, 58 pokrywa się z odcinkiem granicy pomiędzy działką nr 46/45 i działką nr 46/36. Wychodząc z pkt nr 58, granicę kompleksu wyznacza granica pomiędzy działkami nr 46/36 i 46/44, która dochodzi do pkt nr 59 i dalej wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/9 i 46/44 biegnie w kierunku wschodnim do pkt nr 60. Tu zmienia kierunek pod kątem ok. 180° i biegnie wzdłuż granicy pomiędzy działkami nr 46/44 i 48/7 do pkt nr 61. Dalej biegnie poprzez pkt nr 62, 63, 64 do pkt nr 65 po granicy pomiędzy działkami nr 46/46, 48/7 i 46/49. Pkt nr 65 jest punktem zbiegu linii granicznych działek nr 48/7, 47/2 (ulica Portowa) i 46/49. Z pkt nr 65 na odcinku ok. 10 m biegnie krawędzią ulicy Portowej (działka nr 47/2), dochodząc do pkt nr 66. Od pkt nr 66 granica biegnie wzdłuż pasa torowiska PKP stykającego się z działką nr 46/48 i przez pkt nr 67 i 68 dochodzi do pkt nr 69, skąd dochodzi do pkt nr 33, od którego rozpoczęto opis. Odcinek pomiędzy pkt nr 69 i 33 stanowi linię rozgraniczającą działkę PKP i działkę nr 46/75. W kompleksie SŁUPSK 5 wyodrębniona jest enklawa składająca się z działek nr 46/27, 46/28 i 46/49, które nie wchodzą w skład terenów objętych SSE. Enklawa Opis granic enklawy rozpoczyna się w pkt nr 70, który jest punktem zbiegu linii granicznych działek nr 46/73, 46/28 i 46/75. Na odcinku między pkt nr 70-71 granicę enklawy stanowi granica pomiędzy działkami nr 46/75 i 46/28. Odcinek pomiędzy pkt nr 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78 stanowi granicę pomiędzy działkami nr 46/75 i 46/27. Dalej na odcinku oznaczonym pkt nr 78, 79, 80 granica pokrywa się z przebiegiem granicy pomiędzy działkami nr 49 i 46/75. Od pkt nr 80 granicę enklawy stanowi granica pomiędzy działkami nr 49, 46/27 i 46/28 a działką nr 46/75. Kompleks Słupsk 6 - Obręb 01 - ark. mapy 2 i 3 Kompleks niniejszy składa się z dwóch oddzielnych obszarów. Obszar nr 1 - działka nr 27. Granica biegnie od pkt nr 1, który jest punktem zbiegu linii granicznych działek nr 26, 27 i 47/2 północną stroną działki nr 27, docierając do pkt nr 2, gdzie załamuje się w kierunku południowym i dochodzi do pkt nr 3. Tu zmienia kierunek na południowo-zachodni i dochodzi do pkt nr 4. Odcinek pomiędzy pkt nr 2, 3, 4 stanowi granicę z działką nr 38/41. Od pkt nr 4 biegnie wzdłuż granicy z działką drogową nr 47/2 w kierunku na Ustkę i dochodzi do pkt nr 1, skąd rozpoczęto opis. Obszar nr 2 - działki nr 38/38 i nr 38/40. Granica biegnie od pkt nr 1 w kierunku południowym do pkt nr 2, gdzie skręca na zachód i dociera do pkt nr 3. Odcinek granicy oznaczony pkt nr 3-4 stanowi linię graniczną pomiędzy działkami nr 74, 73, 72 i 71. Północno-zachodni narożnik obszaru stanowi pkt nr 4; stąd granica biegnie w kierunku wschodnim do pkt nr 1, skąd rozpoczęto opis. Kompleks Włynkówko 1 - Obręb 033 - ark. mapy 1 Opis granicy rozpoczyna się od pkt nr 1. Jest to południowy narożnik działki nr 251/37. Od pkt nr 1 do pkt nr 2 granica biegnie w kierunku zachodnim (ok. 240 m) wzdłuż linii granicznej między działkami nr 251/37 i 235. W pkt nr 2 granica ulega załamaniu pod kątem zbliżonym do prostego i biegnie w kierunku północnym (ok. 50 m) do pkt nr 3 i dalej w kierunku zachodnim do pkt nr 4. Odcinek oznaczony pkt nr 2, 3, 4 pokrywa się z odcinkiem granicy pomiędzy działkami nr 250 i 251/36. Granica kompleksu na odcinku pomiędzy pkt nr 4, 5, 6, 7 biegnie granicą drogi - działka nr 256 od strony działek nr 251/36, 251/33 i 255 w kierunku północnym. W pkt nr 7 granica skręca na południowy wschód i biegnie krawędzią drogi wzdłuż granicy z działkami nr 255, 251/14, 251/5 i 251/26 poprzez pkt nr 8, 9, 10, 11, 12. W pkt nr 12 granica zmienia kierunek na południowo-wschodni i biegnie wzdłuż granicy działek nr 251/26 i 251/25 i działkami o nr 251/15, 251/16, 251/17, 251/18, 251/19, 251/20, 251/8 - droga i 251/22, i jej przebieg jest oznaczony punktami nr 13-23. Na odcinku oznaczonym pkt nr 23, 24 biegnie w kierunku północno-wschodnim i wyznacza ją granica pomiędzy działkami o nr 251/22 i 251/75. Od pkt nr 24 przez pkt nr 25 dochodzi zachodnią krawędzią drogi z działkami nr 251/43 i 251/45 do pkt nr 1, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Włynkówko 2 - Obręb 033 - ark. mapy 1 Granica biegnie od pkt nr 26 będącego punktem styku granicy pomiędzy działkami nr 226/2 i 227 a krawędzią drogi - działka nr 230/3. Od tego punktu biegnie w kierunku północnym do pkt nr 27 (ok. 90 m), w którym granica działek nr 226/2 i 227 styka się z terenem kolejowym - działka nr 294. Stąd skręca w kierunku południowo-wschodnim i biegnie wzdłuż linii rozgraniczającej torowisko kolejowe z działkami nr 226/2 i 226/1 do pkt nr 28 (ok. 280 m). Na odcinku od pkt nr 28 przez pkt nr 29 do pkt nr 26 biegnie w kierunku północno-zachodnim północną krawędzią drogi - działka nr 230/3, która graniczy z działkami nr 226/2 i 226/1. Kompleks Włynkówko 3 - Obręb 033 - ark. mapy 1 Granica biegnie od pkt nr 30 w kierunku północno-zachodnim po linii rozgraniczającej działkę nr 230/7 z drogą - działka nr 251/8 do pkt nr 31. Tu zmienia kierunek na północny i dochodzi do pkt nr 32. W pkt nr 32 skręca na północny wschód i biegnie linią graniczną pomiędzy działkami nr 251/8 i 251/46 dochodząc do pkt nr 33. Z pkt nr 33 dochodzi do pkt nr 29 leżącego na granicy administracyjnej miasta Słupska. Dalej biegnie przez pkt nr 29, 28 i dochodzi do pkt nr 30, od którego rozpoczęto opis. Obszar "Redzikowo" Kompleks stanowi działka nr 7/3 o powierzchni 33,10 ha. Granica biegnie od pkt nr 1860/337 położonego w północno-zachodnim narożniku działki nr 7/3 w kierunku wschodnim pomiędzy pasem drogowym działki nr 7/2 i po granicy działki nr 7/3 w linii prostej na odcinku około 700 m poprzez pkt nr 1859/336, 1858/335, 1857/334, 1856/333, 1855/332, 1854/331, 1853/330 do nieoznaczonego punktu granicznego. Miejsce to rozdziela działkę nr 7/3 od działki nr 7/4 na wschodzie i od działki nr 54/10 na południu. Następnie granica biegnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 1877/10 i dalej poprzez pkt nr 1876/9 do pkt nr 1875/8a i 1874/8, gdzie ulega nieznacznemu załamaniu na północ i dociera do pkt 1873/7a. Dalej na odcinku około 300 m biegnie prosto przez pkt nr 1872/314/9 i 1871/6 i po osiągnięciu narożnego pkt nr 1870 skręca na północ. Dalej biegnie prawą stroną drogi gruntowej oznaczonej na mapach ewidencji gruntów jako działka nr 22/1 i linią prostą przechodzi przez pkt nr 1869, 1868, 1867, 1866, 1865 aż do pkt nr 1864. Stąd dalszy przebieg linii granicznej jest ograniczony pkt nr 1863/608, 1862 i 1861/338. Wszystkie one są również położone wzdłuż linii granicznej oddzielającej działkę drogową nr 22/2 od opisywanej działki nr 7/3. Końcowy odcinek linii granicznej to linia łącząca pkt nr 1801/338 z punktem początkowym opisu oznaczonym jako pkt graniczny nr 1860/337. Obszar "Koszalin" Kompleks "KOSZALIN" składa się z czterech kompleksów (od nr 1 do nr 4) położonych w obrębie ewidencyjnym nr 7 miasta Koszalina. Zlokalizowany jest pomiędzy ul. Mieszka I-go i ul. Bojowników o Wolność i Demokrację. Kompleks Koszalin 1 Kompleks Koszalin 1 stanowiący działkę ewidencyjną nr 25/1 o powierzchni 1,6515 ha, położony jest ok. 100 m od ul. Bojowników o Wolność i Demokrację. Opis granic rozpoczęto od pkt nr 78171, skąd granica biegnie w kierunku zachodnim na odcinku ok. 175 m do pkt 78172. Tu ulega załamaniu i dalej biegnie na południe do pkt nr 78173, dalej w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 26678, 26677, 26676 i 26675 na długości ok. 250 m, i dalej do pkt 78171, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu. Kompleks Koszalin 2 Kompleks Koszalin 2 stanowi działka ewidencyjna nr 25/2 o powierzchni 6,8 ha. Położony jest bezpośrednio przy ul. Bojowników o Wolność i Demokrację. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 9472, skąd granica biegnie wzdłuż ulicy przez pkt nr 9473 i 9474 do pkt nr 9475 na długości ok. 285 m. Następnie ulega załamaniu w kierunku południowym biegnąc do pkt nr 78168 na długości ok. 220 m. Dalej biegnie w kierunku ul. Bojowników o Wolność i Demokrację do pkt nr 78169 (ok. 200 m), a następnie w pobliżu ulicy poprzez pkt nr 26601 i 78170 do pkt nr 9472, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu. Kompleks Koszalin 3 Kompleks Koszalin 3 stanowi działka ewidencyjna nr 25/3 o powierzchni 9,518 ha. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 78165, skąd granica biegnie w kierunku ul. Mieszka I-go (ok. 315 m) do pkt nr 78164, gdzie ulega załamaniu i następnie biegnie w kierunku zachodnim przez ok. 300 m do punktu granicznego nr 78163. Następnie biegnie w kierunku południowo-wschodnim ok. 110 m do pkt nr 78167, a następnie na południe w kierunku linii kolejowej Koszalin-Kołobrzeg do pkt nr 78166. W tym punkcie ulega ponownemu załamaniu i dalej biegnie przez ok. 300 m w kierunku wschodnim do pkt nr 78165, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu. Kompleks Koszalin 4 Kompleks Koszalin 4 stanowi działka ewidencyjna nr 25/4 o powierzchni 5,2167 ha. Granica biegnie od pkt nr 78161, w kierunku ul. Mieszka I-go (na odcinku ok. 185 m) do pkt nr 78160, gdzie ulega załamaniu w kierunku zachodnim i po ok. 300 m dochodzi do pkt nr 78159. Następnie skręca w kierunku południowym i po ok. 100 m dociera do pkt nr 78158. Dalej biegnie przez pkt nr 16192 i 16191 do pkt nr 78162. Tu skręca na wschód i dochodzi do pkt nr 78161, od którego rozpoczęto opis. Obszar "Debrzno" Kompleks "Debrzno" składa się z ośmiu kompleksów zlokalizowanych na terenie obrębu Cierznie. W jego skład wchodzą działki ewidencyjne nr 498/1, 498/2, 498/3, 498/5, 498/7, 498/11, 498/12 i 498/13 o łącznej powierzchni 9,87 ha. Kompleks Debrzno 1 Kompleks składa się z działki nr 498/1 o powierzchni 1,0176 ha położonej w północno-zachodniej części kompleksu "Debrzno". Opis granic rozpoczyna się od pkt granicznego nr 1834, skąd linia graniczna biegnie w kierunku wschodnim skrajem rowu przydrożnego przez pkt nr 1835 do pkt nr 1839. W pkt nr 1839 granica ulega załamaniu pod kątem 90° i biegnie w kierunku południowo-wschodnim skrajem pasa wewnętrznego drogi do punktu nr 1845. W pkt nr 1845 granica ulega ponownemu załamaniu i biegnie w kierunku zachodnim do pkt nr 1846 skrajem pasa drogi - działka nr 498/4. Od pkt nr 1846 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim do pkt nr 1834, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu. Kompleks Debrzno 2 Kompleks składa się z działki nr 498/2 o powierzchni 1,5303 ha, która graniczy od strony północnej z pasem drogi krajowej nr 22. Opis granic rozpoczyna się w pkt nr 1840, skąd linia graniczna biegnie w kierunku wschodnim linią łamaną przez pkt nr 1841, 1842 i 1843 do pkt nr 1844. W pkt nr 1844 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowym przez pkt nr 1851 do pkt nr 1852. Od pkt nr 1852 granica biegnie w kierunku zachodnim do pkt nr 1853, gdzie zmienia bieg na północno-zachodni aż do pkt nr 1840, od którego rozpoczęto opis granic kompleksu. Kompleks Debrzno 3 Kompleks składa się z działki nr 498/3 o powierzchni 1,4203 ha. Od strony północnej obszar graniczy z pasem drogi krajowej, a z pozostałych stron z drogami wewnętrznymi - działki nr 498/4 i 498/10. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1850, skąd linia graniczna biegnie w kierunku wschodnim przez pkt nr 1849, 1848 i 1847 do pkt nr 1884. W pkt nr 1884 granica ulega załamaniu w kierunku południowo-zachodnim i biegnie linią łamaną przez pkt nr 1883, 1882, 1881 do pkt nr 1880. W pkt nr 1880 skręca w kierunku północnym i linią łamaną przez pkt nr 1879, 1878, 1877, 1876 dochodzi do pkt nr 1850, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Debrzno 4 Kompleks stanowi działka nr 498/5 o powierzchni 0,7258 ha. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1864, skąd linia graniczna biegnie w kierunku zachodnim do pkt nr 1865. W pkt nr 1865 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku północnym linią łamaną otaczając działkę nr 498/6 przez pkt nr 1872, 1867, 1868, 1869 do pkt nr 1870. W pkt nr 1870 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 1871 i dalej w kierunku wschodnim do pkt nr 1854. W pkt nr 1854 granica ulega ponownemu załamaniu i biegnie do pkt nr 1864, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Debrzno 5 Kompleks stanowi działka nr 498/7 o powierzchni 1,5275 ha. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1862, skąd linia graniczna biegnie w kierunku południowo-wschodnim przez pkt nr 1875 do pkt nr 1863. W pkt nr 1863 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku północnym do pkt nr 1855. W pkt nr 1855 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku wschodnim do pkt nr 1856 i dalej w kierunku południowym przez pkt nr 1857, 1858, 1859, 1860, 1861 do pkt nr 1862, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Debrzno 6 Kompleks stanowi działka nr 498/11 o powierzchni 0,8101 ha. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1890, skąd granica biegnie przez pkt nr 1889, 1888, 1887 do pkt nr 1886. W pkt nr 1886 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowym przy ścianie lasu przez pkt nr 1893 do pkt nr 1892. W pkt nr 1892 granica ulega załamaniu w kierunku południowo-zachodnim linią prostą do pkt nr 1891 i biegnie dalej do pkt nr 1890, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Debrzno 7 Kompleks stanowi działka nr 498/12 o powierzchni 1,7501 ha. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1891, skąd linia graniczna biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 1892. W pkt nr 1892 granica ulega załamaniu i biegnie skrajem lasu w kierunku południowym przez pkt nr 1914 i 1913 do pkt nr 1912. W pkt nr 1912 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowo-zachodnim linią prostą do pkt nr 1911 i dalej po załamaniu biegnie przez pkt nr 1910 do pkt nr 1891, od którego rozpoczęto opis. Kompleks Debrzno 8 Kompleks stanowi działka nr 498/13 o powierzchni 1,0919 ha. Opis granic rozpoczyna się od pkt nr 1897, skąd linia graniczna biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 1896 do pkt nr 1895. W pkt nr 1895 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowym przez pkt nr 1894 do pkt nr 1899. W pkt nr 1899 granica ulega załamaniu i biegnie w kierunku południowo-zachodnim do pkt nr 1898 i dalej w kierunku północnym do pkt nr 1897, od którego rozpoczęto opis. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 180, poz. 1759. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 24 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. Nr 186, poz. 1819) Na podstawie art. 72 ust. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 maja 2002 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. Nr 65, poz. 595 i Nr 239, poz. 2051 oraz z 2003 r. Nr 77, poz. 685) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Bonifikata może być udzielona według stawek dotacji określonych w części V pkt 1 lub pkt 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2a.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Bonifikata przy sprzedaży kwalifikowanego materiału siewnego wykorzystywanego do siewu w gospodarstwie rolnym nabywcy, w którym wystąpiły szkody w uprawach spowodowane przez suszę w 2003 r., może być udzielona według stawek dotacji określonych w załączniku nr 1a do rozporządzenia.", c) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Podmiot uprawniony do prowadzenia obrotu materiałem siewnym składa do właściwego ze względu na swoją siedzibę wojewódzkiego inspektora ochrony roślin i nasiennictwa wniosek o wypłatę bonifikaty, sporządzony według wzoru nr 1 określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, wraz z egzemplarzem kopii faktury albo rachunku, albo kserokopią faktury albo rachunku potwierdzoną za zgodność z kopią dokumentu przez pracownika wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Wnioski o wypłatę bonifikaty sporządza się odrębnie dla każdego gatunku roślin, z podziałem na materiał siewny przeznaczony do siewu lub sadzenia, oraz na reprodukcję. Do wniosku o wypłatę bonifikaty, o której mowa w ust. 2a, dołącza się opinię wojewody stwierdzającą wystąpienie szkody w uprawach spowodowanej przez suszę."; 2) po załączniku nr 1 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 1a do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) wzór nr 1 w załączniku nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 października 2003 r. (poz. 1819) Załącznik nr 1 STAWKI DOTACJI NA OBNIŻENIE CENY SPRZEDAŻY KWALIFIKOWANEGO MATERIAŁU SIEWNEGO WYKORZYSTYWANEGO DO SIEWU W GOSPODARSTWIE ROLNYM NABYWCY, W KTÓRYM WYSTĄPIŁY SZKODY SPOWODOWANE PRZEZ SUSZĘ W 2003 r. 1. 20 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż ozimych zbytych od dnia 1 sierpnia 2003 r. do dnia 31 października 2003 r., wykorzystywanych do siewu w gospodarstwie rolnym nabywcy 2. 20 zł - za 100 kg zaprawionych odpowiednimi środkami ochrony roślin nasion zbóż ozimych zbytych od dnia 1 sierpnia 2003 r. do dnia 31 października 2003 r., sprzedanych lub zakupionych i przeznaczonych do dalszego rozmnażania Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr 166, poz. 1611. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 października 2003 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 186, poz. 1820) Na podstawie art. 249 § 3 pkt 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Osobie osadzonej w zakładzie karnym lub areszcie śledczym wydaje się: 1) odzież, bieliznę, obuwie, pościel, środki higieny, konserwacji oraz sprzęt stołowy; 2) odzież, obuwie i przedmioty niezbędne do wykonywania pracy na danym stanowisku. 2. Normy należności przedmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Normy należności zestawów przedmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Osobie osadzonej wydaje się, w przypadku zatrudnienia na więcej niż jednym stanowisku pracy, zestawy przedmiotów odpowiednie dla tych stanowisk. Przedmioty powtarzające się w zestawach mogą być wydane tylko na podstawie jednego zestawu. 5. Uprawnienie do przedmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powstaje z dniem zatrudnienia osoby osadzonej na stanowisku pracy i wygasa z dniem zwolnienia z danego stanowiska lub przeniesienia na inne. § 2. 1. W zakładzie karnym i areszcie śledczym cele mieszkalne oraz miejsca i pomieszczenia wyznaczone w szczególności do: 1) spożywania posiłków, 2) utrzymania higieny osobistej, 3) udzielania świadczeń zdrowotnych, 4) dokonywania czynności procesowych z udziałem osób osadzonych, 5) udzielania widzeń - wyposaża się w podstawowy sprzęt kwaterunkowy. 2. Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy cel mieszkalnych, miejsc i pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 3. Osobie osadzonej przebywającej w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności wydaje się niezbędne przedmioty zgodnie z normami należności określonymi w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 4. 1. Osoba osadzona nosi odzież i bieliznę odpowiednią do pory roku. 2. Rozróżnia się okres letni, od dnia 1 maja do dnia 30 września, i okres zimowy, od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy, w którym można nosić odzież letnią lub zimową. § 5. W przypadku utraty lub zniszczenia przedmiotów, o których mowa w § 1-3, wydaje się osobie osadzonej inne przedmioty tego samego rodzaju, bez względu na przyczynę braku lub utraty wartości użytkowej. § 6. Bieliznę osobistą wymienia się co tydzień, odzież i obuwie w zależności od potrzeb, bieliznę pościelową co dwa tygodnie lub częściej w zależności od potrzeb. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. (poz. 1820) Załącznik nr 1 ZESTAW 1/Z Osoby osadzone - tymczasowo aresztowani i ukarani - mężczyźni Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Bielizna 1Ręczniksztuka28 2Ścierka do wycierania naczyńsztuka15 II. Pościel 3Kocsztuka240 4Prześcieradłosztuka28 5Materackomplet160 6Poduszkasztuka160 7Poszewka na poduszkęsztuka16 8Podkład pod materacsztuka184do łóżek bez wkładu ZESTAW 2/Z Osoby osadzone - skazani - mężczyźni Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Odzież 1Czapkasztuka124dla skazanych stwarzających poważne zagrożenie, pierwsze wydanie w okresie zimowym 2Bluzasztuka124 3Spodniepara18 4Kurtka zimowasztuka136wydaje się na okres zimowy II. Bielizna 5Koszulasztuka16 6Piżamakomplet112 7Koszulka gimnastycznasztuka18wydaje się na okres letni 8Spodenki gimnastycznepara112pierwsze wydanie w okresie letnim 9Ręczniksztuka28 10Ścierka do wycierania naczyńsztuka15 11Skarpetypara212 III. Obuwie 12Trzewiki lub półbutypara112 13Pantofle rannepara118 IV. Pościel 14Kocsztuka240 15Prześcieradłosztuka28 16Materackomplet160 17Poduszkasztuka160 18Poszewka na poduszkęsztuka16 19Podkład pod materacsztuka184do łóżek bez wkładu ZESTAW 3/Z Osoby osadzone - ukarane i tymczasowo aresztowane - kobiety Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Bielizna 1Ręczniksztuka28 2Ścierka do wycierania naczyńsztuka15 II. Pościel 3Kocsztuka240 4Prześcieradłosztuka28 5Materackomplet160 6Poduszkasztuka160 7Poszewka na poduszkęsztuka16 8Podkład pod materacsztuka184do łóżek bez wkładu ZESTAW 4/Z Osoby osadzone - skazane - kobiety Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Odzież 1Bluzasztuka124 2Spódnicasztuka112 3Spodniepara118 4Kurtka zimowasztuka136wydaje się na okres zimowy II. Bielizna 5Koszulasztuka18 6Koszula nocnasztuka112 7Koszulka gimnastycznasztuka18wydaje się na okres letni 8Reformysztuka18 9Ręczniksztuka28 10Ścierka do wycierania naczyńsztuka15 11Skarpetypara212 12Rajstopy lub pończochypara212 III. Obuwie 13Półbutypara112 14Pantofle rannepara118 IV. Pościel 15Kocsztuka240 16Prześcieradłosztuka28 17Materackomplet160 18Poduszkasztuka160 19Poszewka na poduszkęsztuka16 20Podkład pod materacsztuka184do łóżek bez wkładu Uwagi do zestawów 1/Z i 3/Z: 1. Osoba osadzona - tymczasowo aresztowana korzysta z własnej odzieży, bielizny i obuwia, chyba że przemawiają przeciwko temu względy bezpieczeństwa, sanitarne lub organ dysponujący zarządzi inaczej. 2. Osobie osadzonej - ukaranej wydaje się niezbędną odzież, bieliznę i obuwie, jeżeli przemawiają za tym względy sanitarne. 3. Osobie osadzonej - tymczasowo aresztowanej lub ukaranej niezbędną odzież, bieliznę i obuwie wydaje się według potrzeb zgłaszanych na piśmie, jeżeli jego własne jest niezdatne do użytku albo nieodpowiednie ze względu na porę roku. 4. Osobie osadzonej - tymczasowo aresztowanej lub ukaranej, która nie posiada piżamy, koszuli nocnej i pantofli rannych, można wydać na jej pisemny wniosek piżamę, koszulę nocną i pantofle ranne według zestawu należności dla osób osadzonych skazanych. 5. W okresie zimowym można wydać osobie osadzonej - tymczasowo aresztowanej lub ukaranej dodatkowy koc. Uwagi do zestawów 2/Z i 4/Z: 1. Czapka, spodenki gimnastyczne, skarpety, pantofle ranne, reformy i rajstopy lub pończochy z chwilą wydania stanowią własność osoby osadzonej. 2. Spodenki gimnastyczne, skarpety, reformy, rajstopy lub pończochy osoba osadzona pierze we własnym zakresie. 3. Kurtka zimowa, koszulka gimnastyczna, spodenki gimnastyczne, skarpety, pantofle ranne, reformy, rajstopy lub pończochy są wydawane według potrzeb zgłaszanych na piśmie przez osoby osadzone - skazane, w ilościach według norm określonych w zestawie. 4. Kurtka zimowa może być wydana osobie osadzonej - skazanej np. na czas spaceru dla grup spacerowych, transportu do innej jednostki, zatrudnienia. 5. Osobie osadzonej - skazanej stwarzającej poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu wydaje się czapkę, bluzę, spodnie, spódnicę i kurtkę zimową w kolorze pomarańczowym lub czerwonym. 6. W okresie zimowym można wydać osobie osadzonej - skazanej dodatkowy koc. ZESTAW 1/H Środki higieny dla osób osadzonych Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Dla osób osadzonych a) dla kobiet 1Mydło toaletowegram2001 2Pakiety higienicznesztukawedług potrzeb b) dla mężczyzn 1Mydło toaletowegram1001 2Krem do goleniatuba11 3Nożyk do goleniasztuka11 c) dla kobiet i mężczyzn 1Proszek do praniagram2001 2Szczoteczka do zębówsztuka16 3Pasta do zębówtuba11 4Papier toaletowyrolka11 II. Dodatkowo dla osób osadzonych zatrudnionych wg zestawu nr 1/R a) 1/R-I-4, IV-1 1Mydło toaletowegram1001 2Pasta do mycia rąkgram2001 b) 1/R-III-1, 2, 3, 4, 5 1Mydło toaletowegram1001 2Pasta do mycia rąkgram1501 c) 1/R-I-1,7 II-1, 2, 3, 4, 5, 6 1Mydło toaletowegram1001 d) 1/R-I-2, 3, 5, 6 1/R-IV-2, 3, 4, 5 1Mydło toaletowegram1001 2Pasta do mycia rąkgram1001 Uwagi do zestawu 1/H: 1. Wydaje się osobie osadzonej przy przyjęciu do zakładu karnego lub aresztu śledczego. Nie dotyczy to osoby osadzonej przetransportowanej z innego zakładu karnego lub aresztu śledczego, chyba że nie otrzymała ich w jednostce, z której przybyła. 2. Kolejne należności pasty do zębów, kremu do golenia i szczoteczki do zębów wydaje się według potrzeb zgłaszanych przez osobę osadzoną. 3. W uzasadnionych przypadkach można dokonywać zmian w proporcjach przydzielonych środków osobom osadzonym zatrudnionym, np. zwiększając normę pasty do mycia rąk kosztem mydła toaletowego i odwrotnie. 4. Dotyczy osób osadzonych zatrudnionych w ośrodkach doskonalenia kadr Służby Więziennej. ZESTAW 2/H Środki konserwacji dla magazynów depozytowych Lp.PrzedmiotJednostka miaryNależność na magazynOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 1Mazak do obuwiasztukawedług potrzebd.z. 2Szczotka do obuwia miękkasztukawedług potrzebd.z. 3Szczotka ubraniowasztukawedług potrzebd.z. 4Rozpylacz do środków owadobójczychsztuka160 5Stempel do cechowaniasztuka160 6Poduszka do tuszusztuka160 7Worek na ubraniesztukawedług potrzeb84 8Worek na brudną bieliznęsztukawedług potrzeb72 9Środek przeciw molomkilogramwedług potrzeb 10Pasta do obuwiakilogramwedług potrzeb 11Środki owadobójczekilogramwedług potrzeb 12Talkkilogramwedług potrzeb 13Tusz do cechowanialitrwedług potrzeb Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym utracił on właściwości użytkowe. ZESTAW 1/S Normy należności sprzętu stołowego dla osób osadzonych Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 1Kubek 0,5 l - aluminiowysztuka136 lub - z tworzywa sztucznegosztuka118 lub - z porcelitusztuka112 2Łyżka duża z tworzywa sztucznego*sztuka1d.z.(6) 3Widelec z tworzywa sztucznego*sztuka1d.z.(6) 4Nóż z tworzywa sztucznego*sztuka1d.z.(6) 5Talerz głęboki - aluminiowysztuka136 lub - z tworzywa sztucznegosztuka118 lub - z porcelitusztuka112 6Talerz płytki - aluminiowysztuka136 lub - z tworzywa sztucznegosztuka118 lub - z porcelitusztuka112 1. Przedmioty oznaczone "*" spisuje się z ewidencji magazynowej z chwilą wydania osobie osadzonej. 2. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym utracił on właściwości użytkowe, lecz nie krócej niż 6 miesięcy. Załącznik nr 2 ZESTAW 1/R Osoby osadzone zatrudnione przy pracach gospodarczych w zakładzie karnym i areszcie śledczym Część I Lp.Stanowiska pracy dla zatrudnionych w służbie żywnościowejPrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 1Bufetowa/y, kelner/kaCzepek lub opaska kelnerskasztuka118 Sukienka lub bluza kelnerska,sztuka118 lub fartuch białysztuka19 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzane,para124 lub pantofle tekstylno-gumowepara112 Rękawice ochronnepara1d.z. Fartuch przedni kelnerskisztuka1d.z. Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Ręczniksztuka212 2Kucharz KucharkaCzepek lub chustka, lub czapka białasztuka112 Fartuch lub ubranie, lub sukienkasztuka16 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub Obuwie o spodach ppoślizg.para112 lub skórzanepara124 Fartuch przedni lub zapaskasztuka1d.z. Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Dłonice lub rękawice tekstylnepara1d.z. Ścierka do wycierania naczyńsztuka412 Ręczniksztuka212 3Obieraczka jarzyn, pomywaczka, pomoc kuchennaCzepek lub chustkasztuka112 Fartuch lub ubranie, lub sukienkasztuka19 Obuwie profilaktyczne tekstylne lubpara112 Obuwie o spodach ppoślizg.para112 lub skórzanepara124 Rękawice gumowepara1d.z. Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Buty gumowepara1d.z.według potrzeb Dłonice tekstylnepara1d.z.według potrzeb Ręczniksztuka212 4Pracownik chlewniBeret lub czapka roboczasztuka124 Ubranie drelichowe lub kombinezonkomplet118 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Fartuchsztuka1d.z. Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Koszula flanelowasztuka16 Rękawice gumowepara1d.z. Rękawice ochronnepara1d.z. Buty gumowepara1d.z. Ręczniksztuka212 5PiekarzCzepek lub czapka białasztuka112 Ubranie roboczesztuka112 Koszula siatkowasztuka19 Sandały skórzano-gumowe lubpara112 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 Rękawice ochronnepara1d.z. Fartuch przednisztuka1d.z. Ręczniksztuka212 6Robotnik rolnyBeret lub czapkasztuka124 Ubranie drelichowe lub kombinezonsztuka118 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Koszula flanelowasztuka16 Rękawice ochronnepara1d.z. Buty gumowepara1d.z.według potrzeb Ręczniksztuka212 7Roznoszący artykuły żywnościoweCzepek lub czapka, lub chustkasztuka118 Fartuch białysztuka19 Obuwiepara124 Rękawice ochronnepara1d.z. Spodnie roboczepara112oddz. szpitalne Ręczniksztuka212 ZESTAW 1/R Część II Lp.Stanowiska pracy dla zatrudnionych w punktach usługowych służby mundurowejPrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 1DezynfektorCzepek lub chustka, lub czapkasztuka124 Fartuch lub ubranie, lub sukienkasztuka118 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara118 lub skórzanepara124 Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Rękawice ochronnepara1d.z. Rękawice gumowepara1d.z. Ręczniksztuka212 2FryzjerFartuch białysztuka112 Obuwie profilaktycznepara112 Ręczniksztuka212 3Krawiec i prasowaczFartuch lub ubranie, lub sukienkasztuka136 Czapka lub czepek, lub chustkasztuka124dla prasowacza Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 Ochraniacz palcasztuka1d.z.dla krawca Ręczniksztuka212 4Obsługa łaźniFartuch lub ubranie, lub sukienkasztuka118 Czapka lub czepek, lub chustkasztuka124 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Buty gumowepara1d.z. Rękawice gumowepara1d.z. Ręczniksztuka212 5Obsługa pralnic i wirówekCzapka lub czepek, lub chustkasztuka124 Fartuch lub ubranie, lub sukienkasztuka118 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 lub Obuwie o spodach ppoślizg.para112 Fartuch przedni wodoodpornysztuka1d.z. Rękawice gumowepara1d.z. Buty gumowepara1d.z. Ręczniksztuka212 6SzewcFartuch lub ubraniesztuka118 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 Fartuch przedni brezentowysztuka1d.z. Palce skórzanesztuka1d.z. Ręczniksztuka212 ZESTAW 1/R Część III Lp.Stanowiska pracy dla zatrudnionych na podstawie skierowania do pracy*PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 1Hydraulik, obsługa hydroforni i przepompowniBeret lub czapka roboczasztuka118 Ubranie robocze lub kombinezonsztuka112 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Koszula flanelowasztuka16 Rękawice ochronnepara1d.z. Buty gumowepara1d.z.według potrzeb Fartuch przedni wodoochronnysztuka1d.z. Buty gumowe do biodersztuka1d.z.przy pracy w kanałach Torba na narzędziasztuka1d.z.dla hydraulika Ręczniksztuka212 2Malarz, murarzBeret lub czapka roboczasztuka118 Ubranie robocze lub kombinezonsztuka112 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Koszula flanelowasztuka16 Rękawice ochronnepara1d.z. Buty gumowepara1d.z.według potrzeb Fartuch przednisztuka1d.z.według potrzeb Okulary ochronnesztuka1d.z.według potrzeb Ręczniksztuka212 3Monter, elektromonterBeret lub czapka roboczasztuka118 Ubranie robocze lub kombinezonsztuka112 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Koszula flanelowasztuka16 Rękawice ochronnepara1d.z. Buty gumowepara1d.z.według potrzeb Rękawice gumowe dielektrycznepara1d.z.według potrzeb Buty gumowe dielektrycznepara1d.z.według potrzeb Słupołazypara1d.z.według potrzeb Pas z linką do przypięcia do słupasztuka1d.z.według potrzeb Ręczniksztuka212 Torba na narzędziasztuka1d.z. 4Stolarz, ślusarzBeret lub czapka roboczasztuka118 Ubranie lub kombinezon, lub fartuchsztuka112 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Koszula flanelowasztuka16 Rękawice ochronnepara1d.z. Fartuch przedni brezentowysztuka1d.z.według potrzeb Torba na narzędziasztuka1d.z. Ręczniksztuka212 5SpawaczBeret lub czapka roboczasztuka118 Ubranie lub kombinezon, lub fartuchsztuka112 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Trzewiki żaroochronnepara1d.z.według potrzeb Fartuch spawalniczysztuka1d.z. Rękawice spawalniczepara1d.z. Okulary spawalniczesztuka1d.z. Getry żaroochronnepara1d.z.według potrzeb Nakolanniki spawalniczepara1d.z. Tarcza spawalnicza,sztuka1d.z.dla spawacza elektr. maska spawalniczasztuka1 Dywanik dielektrycznysztuka1d.z. Koszula flanelowasztuka16 Ręczniksztuka212 * Dotyczy osadzonych zatrudnionych przy pracach konserwacyjno-remontowych. ZESTAW 1/R Część IV Lp.Stanowiska pracy dla zatrudnionych na podstawie skierowania do pracy*PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 1Palacz kotłów parowych i c.o.Beret lub czapka roboczasztuka124 Ubranie lub kombinezon, lub fartuchsztuka112 Obuwie skórzano-gumowepara118 lub skórzanepara124 Rękawicepara1d.z. Półmaska przeciwpyłowasztuka1d.z.według potrzeb Fartuch przedni brezentowysztuka1d.z.według potrzeb Okulary ochronnesztuka1d.z. Koszula flanelowasztuka11 sezon opałowy Ręczniksztuka212 2SprzątaczkaCzepek lub czapka, lub chustkasztuka124 Ubranie drelichowe lub fartuchsztuka112 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 Rękawice gumowepara1d.z. Buty gumowepara1d.z.według potrzeb Ręczniksztuka212 3Woźnica, pracownik placowy, transportowyBeret lub czapka, lub chustkasztuka124 Ubranie lub kombinezon, lub fartuchsztuka112 Trzewiki skórzano-gumowepara118 Bluza ciepłochronnasztuka13 okresy zimowedo prac wykonywanych stale w terenie Buty filcowo-gumowepara13 okresy zimowedo prac wykonywanych stale w terenie Fartuch przedni brezentowysztuka1d.z.według potrzeb Rękawice ochronnepara1d.z. Ręczniksztuka212 4Pracownik magazynuCzapka lub beretsztuka124 Ubranie robocze lub fartuchsztuka112 Obuwie profilaktyczne tekstylnepara112 lub skórzanepara124 Koszula flanelowasztuka16 Rękawicepara1d.z. Kamizelka ciepłochronnasztuka13 okresy zimowew pomieszczeniach nieogrzewanych Ręczniksztuka212 5BibliotekarzFartuch drelichowysztuka112 Ręczniksztuka212 * Dotyczy osadzonych zatrudnionych przy pracach administracyjno-gospodarczych. ZESTAW 1/R Część V Lp.Przedmioty wydane osadzonym w zależności od stanowiska pracy lub warunków pracyPrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 1Na stanowiskach pracy zagrażających urazami głowyKask ochronnysztuka1d.z. 2W czasie pracy na otwartej przestrzeni i w pomieszczeniach nieogrzewanychCzapka robocza ocieplanasztuka13 okresy zimowewedług potrzeb Ubranie ocieplane lub kurtka zimowasztuka13 okresy zimowewedług potrzeb Buty filcowo-gumowe lub filcowe na skórzepara14 okresy zimowewedług potrzeb Rękawice ocieplanepara12 okresy zimowewedług potrzeb Trzewiki ocieplanepara12 okresy zimowe Płaszcz przeciwdeszczowy lub kurtka przeciwdeszczowa z kapturemsztuka1d.z.według potrzeb 3Na stanowiskach pracy zagrażających urazami oczu lub twarzyOkulary ochronne ze szkłami jasnymisztuka1d.z.według potrzeb Okulary ochronne ze szkłami ciemnymisztuka1d.z.według potrzeb Przyłbica przezroczysta uchylnasztuka1d.z.według potrzeb 4Na stanowiskach pracy zagrażających porażeniem prądem elektrycznymRękawice dielektrycznepara1d.z. Kalosze dielektrycznepara1d.z. Dywaniki dielektrycznesztuka1d.z. 5Na stanowiskach pracy zagrażających upadkiem z wysokościSzelki bezpieczeństwa z linką ubezpieczającąsztuka1d.z. Kask ochronnysztuka1d.z. 6Praca z zagrożeniem urazami mechanicznymi nógTrzewiki z podnoskami stalowymi zamiast trzewików roboczychpara124 7Praca o nadmiernym natężeniu hałasuOchronniki słuchu lub wkładki do uszusztuka1d.z. 8Praca w wodzie, ściekach itp.Buty gumowe do bioderpara1d.z. Uwagi do zestawu 1/R: 1. Okres używalności odzieży, obuwia i przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy oznacza, iż mogą być one użytkowane do czasu utraty przez nie cech użytkowych w stopniu uniemożliwiającym dokonanie naprawy. 2. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym utracił on właściwości ochronne. 3. Zestaw 1/R dotyczy również osoby osadzonej zatrudnionej w ośrodkach doskonalenia kadr Służby Więziennej. 4. Zestaw 1/R można wydawać osobie osadzonej zatrudnionej na podobnych stanowiskach pracy, innych niż wymienione w zestawie. ZESTAW 2/R Wyposażenie fryzjerskie Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Dla fryzjera 1Maszynka do strzyżeniasztuka2d.z. 2Nożyczki do strzyżenia włosówsztuka236 3Prześcieradło fryzjerskiesztuka524 4Serwetka fryzjerskasztuka524 5Ręczniksztuka424 6Szczotka do włosówsztuka160 7Jednorazowe nożyki do goleniasztuka według potrzeb II. Dla fryzjerni 8Pojemnik na środki dezynfekcyjnesztuka272 9Środki do dezynfekcjisztuka według potrzeb Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym utracił on właściwości użytkowe. Załącznik nr 3 Tabela 1 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy cel mieszkalnych z węzłem sanitarnym Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na osobę osadzonąIlość na celę mieszkalnąOkres używalności w latachUwagi 1234567 1Łóżko koszarowesztuka1-20 2Wkład do łóżkasztuka1-3według potrzeb 3Szuflada wysuwana podłóżkowasztuka1-5według potrzeb 4Stół więzienny mały* lub Stół więzienny duży*sztuka-według potrzeb10 5Szafka więzienna mała** lub Szafka więzienna duża**sztuka-według potrzeb6 6Taboret więziennysztuka1-10 7Stolik lub półka pod telewizorsztuka-16według potrzeb 8Wieszaksztuka-według potrzeb6mocowany trwale do ściany 9Półka na przybory toaletowe do kącika sanitarnegosztuka-według potrzeb6 10Lustrosztuka-110 11Miednica plastikowa do prania ręcznegosztuka1 na 4 osadzonych-d.z. 12Wiadro plastikowe na śmiecisztuka-1d.z. 13Popielnica stojącasztuka według potrzeb10w wydzielonych miejscach poza celą w jednostkach półotwartych i otwartych 14Szczotka zmiotka i szufelkakomplet-1d.z. 15Szczotka klozetowasztuka-1d.z. * Stół więzienny mały przypada na 2 osoby osadzone. Stół więzienny duży przypada na 4 osoby osadzone. ** Szafka więzienna mała wisząca lub stojąca przypada na 2 osoby osadzone. Szafka więzienna duża wisząca lub stojąca przypada na 4 osoby osadzone. Wyposażenie celi w odpowiedni typ i ilość szafek - w zależności od pojemności cel i warunków lokalnych. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 2 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy cel mieszkalnych bez węzła sanitarnego Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na osobę osadzonąIlość na celę mieszkalnąOkres używalności w latachUwagi 1234567 1Łóżko koszarowesztuka1-20 2Wkład do łóżkasztuka1-3według potrzeb 3Szuflada wysuwana podłóżkowasztuka1-5według potrzeb 4Stół więzienny mały* lub Stół więzienny duży*sztuka-według potrzeb10 5Szafka więzienna mała** lub Szafka więzienna duża**sztuka-według potrzeb6 6Taboret więziennysztuka1-10 7Stolik lub półka pod telewizorsztuka-16według potrzeb 8Wieszaksztuka-według potrzeb6mocowany trwale do ściany 9Półka na przybory toaletowesztuka-16 10Kubeł sanitarny***sztuka-14 11Miednica plastikowa do mycia***sztuka1 na 4 osadzonych-d.z. 12Wiadro plastikowe na wodę***sztuka-według potrzebd.z. 13Popielnica stojącasztuka-110w celach dla palących 14Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet-1d.z. 15Wiadro plastikowe na śmiecisztuka-według potrzebd.z. * Stół więzienny mały przypada na 2 osoby osadzone. Stół więzienny duży przypada na 4 osoby osadzone. ** Szafka więzienna mała wisząca lub stojąca przypada na 2 osoby osadzone. Szafka więzienna duża wisząca lub stojąca przypada na 4 osoby osadzone. Wyposażenie celi w odpowiedni typ i ilość szafek - w zależności od pojemności cel i warunków lokalnych. *** Sprzęt dodatkowy dla cel nieskanalizowanych. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 3 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy cel mieszkalnych dla osób osadzonych stwarzających poważne zagrożenie Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na osobę osadzonąIlość na celę mieszkalnąOkres używalności w latachUwagi 1234567 1Łóżko*sztuka1-20 2Stół więzienny mały*sztuka-według potrzeb10 3Szafka więzienna mała* lub Szafka więzienna duża*sztuka-według potrzeb6 4Taboret więzienny*sztuka1-10 5Stolik lub półka pod telewizor*sztuka-16według potrzeb 6Wieszak*sztuka-według potrzeb6 7Półka na przybory toaletowe*sztuka-16 8Kubeł sanitarny**sztuka-14 9Miednica plastikowa do mycia**sztuka1 na 3 osadzonych-d.z. 10Wiadro plastikowe na wodę**sztuka-według potrzebd.z. 11Popielnicasztuka-110w celach dla palących 12Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet-1d.z. 13Wiadro plastikowe na śmiecisztuka-według potrzebd.z. * Sprzęt trwale przymocowany do ścian lub podłogi. ** Sprzęt dodatkowy dla cel nieskanalizowanych. Stół więzienny mały przypada na 2 osoby osadzone. Szafka więzienna mała wisząca lub stojąca przypada na 2 osoby osadzone. Szafka więzienna duża wisząca lub stojąca przypada na 4 osoby osadzone. Wyposażenie celi w odpowiedni typ i ilość szafek - w zależności od pojemności cel i warunków lokalnych. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 4 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy celi do wykonywania kary dyscyplinarnej (celi izolacyjnej) Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na celę izolacyjnąOkres używalności w latachUwagi 123456 1Łóżko*sztuka120 2Wkład do łóżkasztuka13według potrzeb 3Stół więzienny mały*sztuka110 4Szafka więzienna mała*sztuka16 5Taboret więzienny*sztuka110 6Wieszak*sztuka16 7Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 8Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet1d.z. 9Szczotka klozetowasztuka1d.z. 10Kubeł sanitarny**sztuka14według potrzeb 11Miednica plastikowa do mycia**sztuka1d.z. 12Wiadro plastikowe na wodę**sztuka1d.z. * Sprzęt może być przymocowany do ścian lub podłogi. ** Sprzęt dodatkowy dla cel nieskanalizowanych. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 5 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy zbiorczych węzłów sanitarnych (umywalni i toalet) w zakładach karnych otwartych i półotwartych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Półka na przybory toaletowesztukawedług potrzeb6według potrzeb 2Lustrosztukawedług potrzeb10według potrzeb 3Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 4Miednica plastikowasztuka1 na 4 osadzonychd.z.według potrzeb 5Wiadro plastikowe na śmiecisztukawedług potrzebd.z. 6Szczotka klozetowasztuka1d.z. 7Podest - kratka przeciwpoślizgowa*sztukawedług potrzebd.z. 8Wieszak na ręczniki*sztukawedług potrzebd.z.mocowany trwale do ściany * Sprzęt dodatkowy przy wyposażeniu zbiorowych węzłów sanitarnych w natryski. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 6 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy łaźni ogólnej (oddziałowej) dla osób osadzonych* Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 Przebieralnia 1Ławasztukawedług potrzeb5mocowana trwale do ściany lub podłogi 2Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 3Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 4Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet1d.z. Pomieszczenie z natryskami 5Podest - kratka przeciwpoślizgowasztukawedług potrzebd.z. 6Wieszak na ręcznikisztukawedług potrzebd.z.mocowany trwale do ściany * Normy wyposażenia obowiązują również w odniesieniu do pomieszczeń przebieralni i natrysków w punkcie przyjęć i zwolnień osób osadzonych. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 7 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pomieszczeń higieniczno-sanitarnych dla osób osadzonych - kobiet Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Miednica plastikowasztukawedług potrzebd.z.przy braku natrysków 2Regał na miednicęsztukawedług potrzeb15przy braku natrysków 3Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 4Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 5Szczotka klozetowasztuka1d.z. 6Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet1d.z. 7Półka na przybory toaletowesztukawedług potrzeb6 8Podest - kratka przeciwpoślizgowa*sztukawedług potrzebd.z. 9Wieszak na ręczniki*sztukawedług potrzebd.z.mocowany trwale do ściany * Sprzęt dodatkowy przy wyposażeniu pomieszczeń higieniczno-sanitarnych w natryski dla osób osadzonych - kobiet. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 8 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy poczekalni dla osób osadzonych przy gabinetach lekarskich, salach widzeń i punkcie przyjęć i zwolnień Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Krzesło twarde lub wyściełanesztukawedług potrzeb7 2Ława*sztukawedług potrzeb5 3Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 4Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. * W jednostkach typu zamkniętego mocowana trwale do ściany lub podłogi, zamiast krzesła twardego lub wyściełanego. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 9 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy wydzielonych sanitariatów (umywalka, natrysk, toaleta) dla osób osadzonych zatrudnionych na podstawie skierowania do pracy Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 2Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 3Podest - kratka przeciwpoślizgowasztukawedług potrzebd.z. 4Wieszak na ręcznikisztukawedług potrzebd.z.mocowany trwale do ściany 5Szczotka klozetowasztuka1d.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 10 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy jadalni dla osób osadzonych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stół lub blat zmywalnysztukawedług potrzeb10 2Krzesło twarde lubsztukawedług potrzeb8 Taboret więzienny, lubsztukawedług potrzeb10 Ława*sztukawedług potrzeb8 3Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 4Wiadro plastikowe na śmiecisztukawedług potrzebd.z. 5Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet1d.z. * W jednostkach typu zamkniętego ława mocowana trwale do ściany lub podłogi. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 11 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy świetlicy dla osób osadzonych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stółsztukawedług potrzeb10 2Krzesło twarde lubsztukawedług potrzeb7 Krzesło wyściełane, lubsztukawedług potrzeb7 Taboret więziennysztukawedług potrzeb10 3Stolik lub półka pod telewizorsztuka115 4Regał bibliotecznysztukawedług potrzeb10 5Szafa biurowasztuka110według potrzeb 6Tablica szkolnasztuka110według potrzeb 7Radioodbiorniksztuka1d.z. 8Telewizorsztuka1d.z. 9Odtwarzacz videosztuka1d.z.dla oddziałów terapeutycznych 10Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 11Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet1d.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 12 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy gabinetów lekarskich, zabiegowych i pokoi pielęgniarek Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Biurkosztuka110 2Krzesło biurowe wyściełanesztuka17 3Krzesło twardesztuka28 4Szafa ambulatoryjna oszklonasztuka115według potrzeb 5Stolik pomocniczy ze szklanym blatemsztuka18według potrzeb 6Leżankasztuka110według potrzeb 7Parawansztuka110według potrzeb 8Lampa przenośnasztuka1d.z. 9Szafa biurowasztuka110według potrzeb 10Szafa ubraniowasztuka110według potrzeb 11Stół kancelaryjnysztuka112według potrzeb 12Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 13Lustro ściennesztuka110 14Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 15Pojemnik na odpady medycznesztuka1d.z.według potrzeb 16Wykładzina z tworzywametr2według potrzebd.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 13 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy sal chorych w zakładach opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności (izby chorych i szpitale) Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość naOkres używalności w latachUwagi osobę osadzonąsalę chorych 1234567 1Łóżko szpitalnesztuka1-15 2Szafka przyłóżkowa szpitalnasztuka1-6 3Taboret szpitalnysztuka1-4 4Stolik lub półka pod telewizorsztuka-110według potrzeb 5Wieszaksztuka-według potrzeb6mocowany trwale do ściany 6Półka na przybory toaletowe do kącika sanitarnegosztuka-według potrzeb6 7Lustrosztuka-110 8Miednica plastikowasztuka1 na 4 osadzonych-d.z.według potrzeb 9Wiadro plastikowe z pokrywą na śmiecisztuka-1d.z. 10Szczotka zmiotka i szufelkakomplet-1d.z. 11Szczotka klozetowasztuka-1d.z. 12Wykładzina z tworzywa*metr2-według potrzebd.z.dla sal szpitalnych 13Stół więzienny mały** lub stół więzienny duży**sztuka-według potrzeb10według potrzeb * Dopuszcza się stosowanie innych pokryć podłogi do czasu przeprowadzenia remontu, przebudowy. ** Stół więzienny mały przypada na 2 osoby osadzone. Stół więzienny duży przypada na 4 osoby osadzone. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 14 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pomieszczeń do przeglądu sanitarnego osób osadzonych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stół więzienny duży lub biurkosztuka110 2Krzesło twarde lubsztukawedług potrzeb7 Krzesło wyściełane, lubsztukawedług potrzeb7 Taboret więziennysztukawedług potrzeb10 3Leżankasztuka110według potrzeb 4Parawansztuka110według potrzeb 5Lampa przenośnasztuka110 6Szafa biurowasztuka110 7Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 8Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 9Wykładzina z tworzywa*metr2według potrzebd.z. * Dopuszcza się stosowanie innych pokryć podłogi do czasu przeprowadzenia remontu, przebudowy. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 15 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pomieszczenia fryzjerni Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Szafki stojące z blatem łączącymsztuka110 2Lustrosztuka110 3Krzesło obrotowesztuka18 4Krzesło twarde lubsztukawedług potrzeb7 Krzesło wyściełane, lubsztukawedług potrzeb7 Taboret więziennysztukawedług potrzeb10 5Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 6Apteczka podręcznasztuka110 7Wiadro plastikowe z pokrywą na śmiecisztuka1d.z. 8Szczotka z długim trzonemsztuka1d.z. 9Szufelka plastikowa i zmiotkakomplet1d.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 16 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pomieszczeń do kontroli osobistej osób osadzonych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stół więzienny dużysztuka110 2Krzesło twarde lub wyściełanesztukawedług potrzeb7 3Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 4Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 5Wykładzina z tworzywa*metr2według potrzebd.z. * Dopuszcza się stosowanie innych pokryć podłogi do czasu przeprowadzenia remontu, przebudowy. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 17 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pomieszczeń do dokonywania czynności procesowych z udziałem osób osadzonych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Biurko lub stół więzienny dużysztuka110 2Krzesło twarde lub wyściełanesztukawedług potrzeb7 3Lampa przenośna biurowasztuka1d.z.według potrzeb 4Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 5Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 18 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy szatni dla osób osadzonych zatrudnionych na podstawie skierowania do pracy Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany lub Szafasztukawedług potrzeb8 2Ława* lub taboret więziennysztukawedług potrzeb5według potrzeb 3Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. * W jednostkach typu zamkniętego ława mocowana trwale do ściany lub podłogi. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 19 Normy wyposażenia sali widzeń w sprzęt kwaterunkowy Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stółsztukawedług potrzeb10 2Krzesło twarde lubsztukawedług potrzeb7 Krzesło wyściełane, lubsztukawedług potrzeb7 Taboret więziennysztukawedług potrzeb10 3Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 4Wiadro plastikowe na śmiecisztukawedług potrzebd.z. 5Szafa lub regał do umieszczania przedmiotów będących własnością osób odwiedzających*sztukawedług potrzeb- 6Szczotka zmiotka (lub miotła) i szufelkakomplet1d.z. * Rodzaj szafy lub regału, ilość i miejsce użytkowania w zależności od warunków lokalnych. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 20 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pomieszczeń do odbywania widzeń w oddzielnym pomieszczeniu, bez osoby dozorującej Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Tapczansztuka110 2Stół więzienny dużysztuka110 3Krzesło biurowe wyściełanesztuka27 4Fotel miękkisztuka27według potrzeb 5Stolik pod radioodbiorniksztuka115według potrzeb 6Radioodbiorniksztuka1d.z.według potrzeb 7Szafka na bieliznę pościelowąsztuka115 8Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 9Lustrosztuka110 10Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 11Półka na przybory toaletowe do kącika sanitarnegosztuka16według potrzeb 12Wieszak plastikowy na ręcznikisztuka1d.z.mocowany trwale do ściany 13Miednica plastikowasztuka1d.z.według potrzeb 14Podest - kratka przeciwpoślizgowasztukawedług potrzebd.z.przy natrysku 15Szczotka zmiotka i szufelkakomplet1d.z. 16Szczotka klozetowasztuka1d.z. 17Czajnik elektrycznysztuka1d.z. 18Kubek lub szklankasztuka4d.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 21 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy pokoju przyjmowania paczek Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stół więzienny dużysztukawedług potrzeb10 2Krzesło twarde lub wyściełanesztukawedług potrzeb7 3Lada podawczasztukawedług potrzeb12 4Regałsztukawedług potrzeb12 5Waga do ważenia paczeksztuka1d.z. 6Wieszaksztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 7Wiadro plastikowe na śmiecisztukawedług potrzebd.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 22 Normy wyposażenia kantyny w sprzęt kwaterunkowy Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Kredens bufetowysztukawedług potrzeb15 2Lada chłodniczasztukawedług potrzebd.z. 3Lada bufetowasztuka112 4Waga sklepowasztuka1d.z. 5Stółsztukawedług potrzeb10 6Krzesło twarde lub wyściełanesztukawedług potrzeb7 7Wieszak koszarowysztukawedług potrzeb6mocowany trwale do ściany 8Wiadro plastikowe na śmiecisztuka1d.z. 9Szczotka z długim trzonkiemsztuka1d.z. 10Szczotka zmiotka i szufelkakomplet1d.z. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 23 Normy wyposażenia w sprzęt kwaterunkowy wydzielonych pomieszczeń do przygotowania posiłków na oddziałach mieszkalnych Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stół kuchenny zwykłysztuka16 2Stół kuchenny z blatem metalowym nierdzewnymsztuka16 3Kuchenka elektryczna dwupłytowasztuka1d.z. 4Szafka więzienna mała lub szafka więzienna dużasztukawedług potrzeb6 5Kredens kuchenny*sztuka112 6Szafa na naczynia kuchennesztuka110 7Wieszaksztuka16mocowany trwale do ściany 8Wiadro plastikowe z pokrywą na śmiecisztuka1d.z. * Do przechowywania sprzętu stołowo-kuchennego znajdującego się na oddziale. Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Tabela 24 Normy wyposażenia celi zabezpieczającej w sprzęt kwaterunkowy Lp.Nazwa sprzętuJednostka miaryIlość na pomieszczenieOkres używalności w latachUwagi 123456 1Stół więzienny małysztuka110sprzęt umieszczony trwale w przedsionku celi 2Taboret więziennysztuka110sprzęt umieszczony trwale w przedsionku celi Okres używalności określony symbolem "d.z." oznacza, że przedmiot jest użytkowany do zużycia, tj. do czasu, w którym spełnia on właściwości użytkowe. Załącznik nr 4 ZESTAW 1/SZ Dla izb chorych Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejIlość na izbę chorychOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 I. Dla izb chorych na 1 łóżko 1Piżama*komplet1 8 2Kocsztuka2 96 3Koperta na kocsztuka1 12 4Materac szpitalnysztuka1 60 5Podkład pod materacsztuka1 84 6Prześcieradłosztuka1 12 7Poduszka z pierzasztuka1 60zmiana wsypy w zależności od potrzeb 8Poszewka na poduszkęsztuka1 12 9Pantofle szpitalnepara1 12 10Płaszcz szpitalnysztuka1 36 11Ręczniksztuka2 8 12Ścierka do wycierania naczyńsztuka1 6 13Worek na odzieższtuka1 84 II. Dla izb chorych 1Worki jednorazowego użycia na odzież zakaźnąsztuka według potrzeb- 2Worek na brudną bieliznęsztuka 372 * Osobom osadzonym - kobietom zamiast piżamy wydaje się koszulę nocną. Osobom osadzonym przebywającym w izbach chorych kurtki zimowe wydaje się na czas np. spacerów w okresie zimowym według zestawów 2/Z i 4/Z. ZESTAW 2/SZ Dla szpitali Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlość wydana osobie osadzonejIlość na oddziałOkres używalności w miesiącachUwagi 1234567 I. Na każde łóżko (z wyjątkiem oddziałów położniczo-ginekologicznych) 1Piżama*komplet1 8 2Płaszcz szpitalnysztuka1 36 3Skarpetki szpitalnepara1 3 4Pantofle szpitalnepara1 12 5Materac szpitalnysztuka1 60 6Pokrowiec na materacsztuka1 36do materaca z lateksu 7Podkład pod materacsztuka1 84 8Prześcieradłosztuka 112na kozetki i leżanki 9Prześcieradło szpitalnesztuka1 3 10Kocsztuka2 96 11Poszwa na kocsztuka1 12 12Poduszka z pierzasztuka1 60zmiana wsypy w zależności od potrzeb 13Poszewka na poduszkęsztuka1 12 14Ręczniksztuka2 8 15Ścierka do wycierania naczyńsztuka1 6 16Worek na odzieższtuka1 84 17Koszula choregosztuka1 12 18Worek jednorazowego użycia na odzież zakaźnąsztuka według potrzeb w oddziałach zakaźnych 19Worek na brudną bieliznęsztuka według potrzeb72 II. Na każde łóżko w oddziałach położniczo-ginekologicznych 1Koszula nocnasztuka1 8 2Płaszcz szpitalnysztuka1 36 3Pantofle szpitalnepara1 12 4Materac szpitalnysztuka1 60 5Pokrowiec na materacsztuka1 36do materaca z lateksu 6Podkład pod materacsztuka1 84 7Prześcieradło szpitalnesztuka1 6 8Kocsztuka2 96 9Poszwa na kocsztuka1 12 10Poduszka z pierzasztuka1 60zmiana wsypy w zależności od potrzeb 11Poszewka na poduszkęsztuka1 12 12Ręczniksztuka2 8 13Ścierka do wycierania naczyńsztuka1 6 14Worek na odzieższtuka1 84 15Nogawice operacyjnepara 148 16Podkład akuszeryjnysztuka 624 17Skarpetki szpitalnepara2 12 18Kaftanik noworodkasztuka2 6tylko w oddziałach położn. 19Koszulka noworodkasztuka2 3'' 20Materacyk noworodkasztuka1 60'' 21Podkład pod materacyksztuka1 60'' 22Prześcieradło płócienne noworodkasztuka2 4'' 23Prześcieradło flanelowe noworodkasztuka1 6'' 24Pieluszka flanelowasztuka5 6'' 25Pieluszka tetrowasztuka20 4'' 26Kocyk noworodkasztuka2 12'' 27Poszwa na kocyk noworodkasztuka1 3'' 28Ceratkasztuka1 24'' 29Myjka noworodkasztuka1 4'' 30Ręczniksztuka1 12'' 31Worek na brudną bieliznęsztuka według potrzeb72'' III. Na salę operacyjną 1Kocsztuka 296 2Poszwa na kocsztuka 112 3Płaszcz operacyjnysztuka 5012 4Podkład akuszeryjnysztuka 5012 5Poduszkasztuka 136zmiana wsypy w zależności od potrzeb 6Poszewka na poduszkęsztuka 112 7Prześcieradło operacyjnesztuka 506 8Serwetka operacyjna dużasztuka 1008 9Serwetka operacyjna małasztuka 1008 10Ścierkasztuka 3012 * Osobom osadzonym - kobietom zamiast piżamy wydaje się koszulę nocną. Osobom osadzonym przebywającym w szpitalach wydaje się kurtki zimowe na czas np. spacerów w okresie zimowym według zestawów 2/Z i 4/Z. ZESTAW 3/SZ Dla gabinetów lekarskich i samochodów sanitarek Lp.PrzedmiotJednostka miaryIlośćOkres używalności w miesiącachUwagi 123456 I. Na gabinet - ambulatorium 1Prześcieradło szpitalnesztuka418na każdą kozetkę 2Serwetka operacyjna małasztuka2012 3Pieluszka tetrowasztuka2012tylko na gabinet pediatryczny II. Na gabinet fizykoterapii 1Kocsztuka248 2Poszwa na kocsztuka39 3Poduszka z pierzasztuka1120po 5 latach zmiana wsypy 4Poszewka na poduszkęsztuka112na każdą kozetkę 5Prześcieradło szpitalnesztuka818na każdą kozetkę 6Ręczniksztuka424na każdą kozetkę 7Dresykomplet518 III. Na samochódsanitarkę 1Kocsztuka248 2Poszwa na kocsztuka112 3Poduszka z pierzasztuka196zmiana wsypy w zależności od potrzeb 4Poszewka na poduszkęsztuka112 5Prześcieradło szpitalnesztuka16 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 listopada 1998 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 154, poz. 1012). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisów w tych rejestrach (Dz. U. Nr 186, poz. 1821) Na podstawie art. 48, 54 i 60 ust. 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisów w tych rejestrach (Dz. U. Nr 117, poz. 1237 oraz z 2002 r. Nr 17, poz. 165) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 15 dodaje się § 151 i § 152 w brzmieniu: "§ 151. W dziale trzecim, w rubryce drugiej rejestru przedsiębiorców wpisuje się w szczególności wzmiankę o złożeniu sprawozdania finansowego, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873). § 152. 1. W przypadku wpisu w rejestrze przedsiębiorców prokury łącznej, w polu rodzaj prokury należy ujawnić także sposób jej wykonywania. 2. W przypadku wpisu w rejestrze przedsiębiorców prokury oddziałowej, w polu rodzaj prokury należy także wpisać dokładne oznaczenie oddziału przedsiębiorstwa, do którego zakresu spraw prokura została ograniczona. Nazwa oddziału powinna być tożsama z nazwą oddziału ujawnioną w rejestrze."; 2) § 22 otrzymuje brzmienie: "§ 22. W dziale drugim rejestru przedsiębiorców dla przedsiębiorcy - osoby fizycznej wpisuje się: w rubryce pierwszej - dane prokurentów i rodzaj prokury: 1) w polu pierwszym - nazwisko, 2) w polu drugim - imiona, 3) w polu trzecim - numer PESEL, 4) w polu czwartym - rodzaj prokury."; 3) po § 22 dodaje się § 221 w brzmieniu: "§ 221. W przypadku gdy w rubryce 1 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w rubryce 1."; 4) w § 25 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w rubryce trzeciej - informacje o zabezpieczeniu majątku dłużnika w postępowaniu upadłościowym poprzez zawieszenie prowadzonych przeciwko niemu egzekucji, o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości z uwagi na fakt, że majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, co obejmuje: a) w polu pierwszym - informacje o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości z uwagi na fakt, że majątek dłużnika nie wystarcza nawet na zaspokojenie kosztów postępowania, co obejmuje: nazwę sądu, datę postanowienia, sygnaturę sprawy. W polu pierwszym dokonuje się wpisów wynikających z rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z późn. zm. 2)) i z ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535), b) w polu drugim - informacje o zabezpieczeniu majątku dłużnika w postępowaniu upadłościowym poprzez zawieszenie prowadzonych przeciwko niemu egzekucji, co obejmuje: nazwę sądu, datę postanowienia, sygnaturę sprawy,"; 5) § 29 otrzymuje brzmienie: "§ 29. W dziale szóstym rejestru przedsiębiorców dla przedsiębiorcy - osoby fizycznej wpisuje się: 1) w rubryce pierwszej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 2) w rubryce drugiej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. Nr 93, poz. 836, z późn. zm. 3)): a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, 3) w rubryce trzeciej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 6) § 30 otrzymuje brzmienie: "§ 30. W przypadku gdy w rubryce 1, 2, 3 lub w podrubryce 2 rubryki 1 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 7) w § 31 w pkt 1 dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) w polu szóstym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 8) w § 35: a) w pkt 2 w lit. c kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) w polu czwartym - dla podmiotów posiadających status organizacji pożytku publicznego - wzmiankę o złożeniu rocznego merytorycznego sprawozdania z działalności organizacji pożytku publicznego, co obejmuje okres, za jaki złożono sprawozdanie, oraz ujawnienie, iż jest to sprawozdanie merytoryczne z działalności,", b) dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - nie dokonuje się wpisów, 4) w rubryce czwartej - przedmiot działalności statutowej organizacji pożytku publicznego: a) w polu pierwszym - odpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności, b) w polu drugim - nieodpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności."; 9) w § 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy w rubryce 1 lub 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno odpowiednio w rubryce 1 lub 4."; 10) w § 39: a) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) w rubryce czwartej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,", b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 11) § 40 otrzymuje brzmienie: "§ 40. W przypadku gdy w rubryce 1, 3, 4, 5, 6, w podrubryce 1 rubryki 1 lub podrubryce 2 rubryki 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 12) w § 42 w pkt 1 dodaje się lit. e w brzmieniu: "e) w polu piątym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 13) w § 50 w pkt 1 dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) w polu szóstym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 14) w § 54: a) w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) w polu czwartym - wzmiankę o złożeniu sprawozdania z działalności spółki, co obejmuje: okres, za jaki złożono sprawozdanie, lub wzmiankę o złożeniu rocznego merytorycznego sprawozdania z działalności organizacji pożytku publicznego, co obejmuje okres, za jaki złożono sprawozdanie, oraz ujawnienie, iż jest to sprawozdanie merytoryczne z działalności,", b) dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - nie dokonuje się wpisów, 4) w rubryce czwartej - przedmiot działalności statutowej organizacji pożytku publicznego: a) w polu pierwszym - odpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności, b) w polu drugim - nieodpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności."; 15) w § 55 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy w rubryce 1 lub 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno odpowiednio w rubryce 1 lub 4."; 16) w § 59: a) pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,"; b) dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) w rubryce siódmej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 17) § 60 otrzymuje brzmienie: "§ 60. W przypadku gdy w rubryce 1, 3, 4, 5, 6, 7, w podrubryce 1 rubryki 1, w podrubryce 1 rubryki 3, w podrubryce 1 lub 2 rubryki 4 lub w podrubryce 2 rubryki 5 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 18) w § 62 w pkt 1 dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) w polu szóstym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 19) w § 64 w pkt 2 w lit. b w tiret trzecim kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - dane prokurentów i rodzaj prokury: a) w polu pierwszym - nazwisko, b) w polu drugim - imiona, c) w polu trzecim - numer PESEL, d) w polu czwartym - rodzaj prokury."; 20) § 65 otrzymuje brzmienie: "§ 65. W przypadku gdy w rubryce 2 lub 3 albo podrubryce 1 rubryki 1 lub 2 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 21) w § 69: a) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) w rubryce czwartej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,", b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 22) § 70 otrzymuje brzmienie: "§ 70. W przypadku gdy w rubryce 1, 2, 3, 4, 5, 6, w podrubryce 1 rubryki 1, w podrubryce 1 lub w podrubryce 2 rubryki 2, w podrubryce 1 rubryki 3 lub w podrubryce 2 rubryki 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 23) w § 71 w pkt 1 dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) w polu szóstym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 24) w § 73 w pkt 2 w lit. b w tiret trzecim kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - dane prokurentów i rodzaj prokury: a) w polu pierwszym - nazwisko, b) w polu drugim - imiona, c) w polu trzecim - numer PESEL, d) w polu czwartym - rodzaj prokury."; 25) w § 74 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku gdy w podrubryce 1 rubryki 2 albo w rubryce 2 lub 3 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 26) w § 78: a) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) w rubryce czwartej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,", b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 27) w § 79 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy w rubryce 1, 2, 3, 4, 5, 6, w podrubryce 1 rubryki 1, w podrubryce 1 lub w podrubryce 2 rubryki 2, w podrubryce 1 rubryki 3 lub w podrubryce 2 rubryki 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 28) w § 80 w pkt 1 dodaje się lit. i w brzmieniu: "i) w polu dziewiątym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 29) § 82 otrzymuje brzmienie: "§ 82. W dziale drugim rejestru przedsiębiorców dla przedsiębiorstwa zagranicznego wpisuje się: 1) w rubryce pierwszej - dane pełnomocnika uprawnionego do działania w zakresie działalności przedsiębiorstwa zagranicznego: a) w polu pierwszym - zakres umocowania pełnomocnika, b) w polu drugim - nazwisko, nazwę lub firmę, c) w polu trzecim - imiona, d) w polu czwartym - numer PESEL lub numer REGON, e) w polu piątym - numer KRS, 2) w rubryce drugiej - dane prokurentów i rodzaj prokury: a) w polu pierwszym - nazwisko, b) w polu drugim - imiona, c) w polu trzecim - numer PESEL, d) w polu czwartym - rodzaj prokury."; 30) § 83 otrzymuje brzmienie: "§ 83. W przypadku gdy w rubryce 1 lub 2 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w rubryce 1 lub 2."; 31) w § 87: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) w rubryce drugiej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 3) w rubryce trzeciej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,", b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w rubryce czwartej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 32) § 88 otrzymuje brzmienie: "§ 88. W przypadku gdy w rubryce 1, 2, 3, 4, w podrubryce 1 rubryki 1 lub w podrubryce 2 rubryki 2 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 33) w § 89 w pkt 1 dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) w polu szóstym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 34) w § 91 w pkt 2 w lit. b w tiret trzecim kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - dane prokurentów i rodzaj prokury: a) w polu pierwszym - nazwisko, b) w polu drugim - imiona, c) w polu trzecim - numer PESEL, d) w polu czwartym - rodzaj prokury."; 35) § 92 otrzymuje brzmienie: "§ 92. W przypadku gdy w podrubryce 1 rubryki 1 lub 2 oraz w rubryce 3 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej podrubryce lub rubryce."; 36) w § 96: a) pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) w rubryce czwartej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,", b) dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 37) § 97 otrzymuje brzmienie: "§ 97. W przypadku gdy w rubryce 1, 2, 3, 4, 5, 6, w podrubryce 1 rubryki 1, w podrubryce 1 rubryki 2, w podrubryce 1 lub 2 rubryki 3 lub w podrubryce 2 rubryki 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 38) w § 100 w pkt 2 w lit. b w tiret czwartym kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - dane prokurentów i rodzaj prokury: a) w polu pierwszym - nazwisko, b) w polu drugim - imiona, c) w polu trzecim - numer PESEL, d) w polu czwartym - rodzaj prokury."; 39) § 101 otrzymuje brzmienie: "§ 101. W przypadku gdy w rubryce 2 lub 3 albo w podrubryce 1 rubryki 1 lub rubryki 2 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 40) w § 105: a) pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - informacje o ogłoszeniu upadłości, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania upadłościowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy,", b) dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) w rubryce siódmej - informacje o postępowaniu naprawczym: a) w polu pierwszym - informacje o wszczęciu postępowania naprawczego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie naprawcze, datę wszczęcia postępowania naprawczego, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania naprawczego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 41) § 106 otrzymuje brzmienie: "§ 106. W przypadku gdy w rubryce 1, 3, 4, 5, 6, 7, w podrubryce 1 rubryki 1, w podrubryce 1 rubryki 3, w podrubryce 1 lub 2 rubryki 4 lub w podrubryce 2 rubryki 5 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 42) w § 107 w pkt 1 dodaje się lit. i w brzmieniu: "i) w polu dziewiątym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego."; 43) w § 110: a) w pkt 2 w lit. c kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) w polu czwartym - dla podmiotów posiadających status organizacji pożytku publicznego - wzmiankę o złożeniu rocznego merytorycznego sprawozdania z działalności organizacji pożytku publicznego, co obejmuje okres, za jaki złożono sprawozdanie, oraz ujawnienie, iż jest to sprawozdanie merytoryczne z działalności,", b) dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) w rubryce trzeciej - nie dokonuje się wpisów, 4) w rubryce czwartej - przedmiot działalności statutowej organizacji pożytku publicznego: a) w polu pierwszym - odpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności, b) w polu drugim - nieodpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności."; 44) w § 111 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy w rubryce 1 lub 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno odpowiednio w rubryce 1 lub 4."; 45) w § 114 pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) w rubryce piątej - informacje o postępowaniu upadłościowym: a) w polu pierwszym - wzmiankę o ogłoszeniu upadłości zagranicznego przedsiębiorcy lub zagranicznego zakładu ubezpieczeń, wraz ze wskazaniem daty ogłoszenia upadłości oraz osoby syndyka i przedstawiciela upadłego, jeżeli zostali powołani, b) w polu drugim - wzmiankę o zakończeniu postępowania upadłościowego zagranicznego przedsiębiorcy lub zagranicznego zakładu ubezpieczeń, c) w polu trzecim - określenie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, co obejmuje: informacje o prowadzeniu upadłości z możliwością zawarcia układu lub upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, d) w polu czwartym - informacje o uchyleniu układu zawartego w postępowaniu upadłościowym z możliwością zawarcia układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, e) w podrubryce pierwszej - dane syndyka: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, f) w podrubryce drugiej - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego: - w polu pierwszym - nazwisko, nazwę lub firmę, - w polu drugim - imiona, - w polu trzecim - numer PESEL lub numer REGON, - w polu czwartym - numer KRS, - w polu piątym - określenie osoby, co obejmuje jedną z następujących funkcji: "zarządca przymusowy", "nadzorca sądowy", "zarządca", "zarządca zagraniczny", "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego", 6) w rubryce szóstej - informacje o postępowaniu układowym prowadzonym na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym: a) w polu pierwszym - informacje o otwarciu postępowania układowego, co obejmuje: nazwę sądu prowadzącego postępowanie, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy, b) w polu drugim - informacje o zakończeniu postępowania układowego, co obejmuje: sposób zakończenia, datę zakończenia postępowania, c) w polu trzecim - informacje o uchyleniu układu, co obejmuje: nazwę sądu, datę orzeczenia, sygnaturę sprawy."; 46) po § 114 dodaje się § 1141 i 1142 w brzmieniu: "§ 1141. 1. W rubryce 5 w polu 3 i 4 oraz w podrubryce 1 wpisuje się odpowiednio informacje o wtórnym postępowaniu upadłościowym i syndyku ustanowionym w takim postępowaniu. 2. W podrubryce 2 rubryki 5 wpisuje się dane osób powołanych we wtórnym postępowaniu upadłościowym lub dane zarządcy zagranicznego ustanowionego w postępowaniu o uznanie zagranicznego postępowania upadłościowego. § 1142. W rubryce 6 ujawnia się także informacje o postępowaniu układowym lub innym podobnym postępowaniu, któremu podlega zagraniczny przedsiębiorca lub zagraniczny zakład ubezpieczeń, przy uwzględnieniu odrębności tych postępowań."; 47) § 115 otrzymuje brzmienie: "§ 115. W przypadku gdy w rubryce 1, 3, 4, 5, 6, podrubryce 1 rubryki 1, podrubryce 1 rubryki 3 lub podrubryce 2 rubryki 5 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno w odpowiedniej rubryce lub podrubryce."; 48) w rozdziale 5 tytuł oddziału 1 otrzymuje brzmienie: "Fundacje, stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe oraz podmioty podlegające obowiązkowi wpisu do rejestru na podstawie art. 49a ust. 1 ustawy"; 49) w § 116 w pkt 1: a) lit. d otrzymuje brzmienie: "d) w polu czwartym - dane o wcześniejszej rejestracji, co obejmuje: nazwę rejestru, nazwę sądu prowadzącego rejestr, numer w rejestrze. W przypadku wpisu podmiotu posiadającego status organizacji pożytku publicznego, będącego inną niż podlegające wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego osobą prawną lub jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, ujawnia się dane o wcześniejszej rejestracji, chociażby dokonywał jej organ inny niż sąd,"; b) dodaje się lit. e i f w brzmieniu: "e) w polu piątym - nie dokonuje się wpisów, f) w polu szóstym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 50) po § 116 dodaje się § 1161 w brzmieniu: "§ 1161. W dziale pierwszym rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej w rubryce 1 w polu 6 nie dokonuje się wpisów dla podmiotów posiadających następujące formy prawne: 1) związki zawodowe rolników indywidualnych, 2) zrzeszenia handlu i usług, 3) zrzeszenia transportu, 4) ogólnokrajowe reprezentacje zrzeszeń handlu i usług, 5) ogólnokrajowe reprezentacje zrzeszeń transportu, 6) ogólnokrajowe związki międzybranżowe, 7) ogólnokrajowe zrzeszenia międzybranżowe, 8) związki zawodowe, co obejmuje także ich jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną, 9) związki pracodawców, 10) federacje i konfederacje związków pracodawców."; 51) § 118 otrzymuje brzmienie: "§ 118. W dziale drugim rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji, publicznych zakładów opieki zdrowotnej dla fundacji, stowarzyszeń oraz innych organizacji społecznych i zawodowych wpisuje się informacje, o których mowa w § 100 pkt 1 i 2 oraz § 101."; 52) § 119 otrzymuje brzmienie: "§ 119. W dziale trzecim rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji, publicznych zakładów opieki zdrowotnej dla fundacji, stowarzyszeń oraz innych organizacji społecznych i zawodowych wpisuje się: 1) w rubryce pierwszej dla fundacji, stowarzyszeń oraz innych organizacji społecznych i zawodowych nie dokonuje się wpisów, 2) w rubryce drugiej dla fundacji, stowarzyszeń oraz innych organizacji społecznych i zawodowych nie dokonuje się wpisów, z wyjątkiem podmiotów posiadających status organizacji pożytku publicznego, dla których wpisuje się: a) w polu pierwszym - wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania finansowego, co obejmuje: okres, za jaki złożono sprawozdanie, i datę jego złożenia, b) w polu drugim - nie dokonuje się wpisów, c) w polu trzecim - nie dokonuje się wpisów, d) w polu czwartym - wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania merytorycznego z działalności, co obejmuje: okres, za jaki złożono sprawozdanie, i datę jego złożenia, 3) w rubryce trzeciej: w polu pierwszym - cel działania organizacji, 4) w rubryce czwartej - przedmiot działalności statutowej organizacji pożytku publicznego: a) w polu pierwszym - odpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności, b) w polu drugim - nieodpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności."; 53) po § 119 dodaje się § 1191 w brzmieniu: "§ 1191. W przypadku gdy w rubryce 2 lub 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno odpowiednio w rubryce 2 lub 4."; 54) w § 123 w pkt 1 dodaje się lit. e w brzmieniu: "e) w polu piątym - informację, czy podmiot posiada status organizacji pożytku publicznego,"; 55) § 126 otrzymuje brzmienie: "§ 126. W dziale trzecim rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej dla publicznego zakładu opieki zdrowotnej i kolumny transportu sanitarnego wpisuje się: 1) w rubryce pierwszej dla publicznych zakładów opieki zdrowotnej i kolumn transportu sanitarnego nie dokonuje się wpisów, 2) w rubryce drugiej dla publicznych zakładów opieki zdrowotnej i kolumn transportu sanitarnego nie dokonuje się wpisów, z wyjątkiem podmiotów posiadających status organizacji pożytku publicznego, dla których wpisuje się: a) w polu pierwszym - wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania finansowego, co obejmuje: okres, za jaki złożono sprawozdanie, i datę jego złożenia, b) w polu drugim - nie dokonuje się wpisów, c) w polu trzecim - nie dokonuje się wpisów, d) w polu czwartym - wzmiankę o złożeniu rocznego sprawozdania merytorycznego z działalności, co obejmuje: okres, za jaki złożono sprawozdanie, i datę jego złożenia, 3) w rubryce trzeciej: w polu pierwszym - cel działania organizacji, 4) w rubryce czwartej - przedmiot działalności statutowej organizacji pożytku publicznego: a) w polu pierwszym - odpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności, b) w polu drugim - nieodpłatna działalność statutowa według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określona rodzajem działalności."; 56) po § 126 dodaje się § 1261 w brzmieniu: "§ 1261. W przypadku gdy w rubryce 2 lub 4 zachodzi konieczność wpisania więcej niż jednego elementu, dane dotyczące każdego z nich wpisuje się kolejno odpowiednio w rubryce 2 lub 4."; 57) w § 132 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. W rubryce 2 w polu 1 w miejscu ujawniania podstawy wpisu ujawnia się: 1) w zakresie oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości wobec braku wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania ujawnia się także informacje o oddaleniu wniosku wobec faktu, iż majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, 2) w zakresie pozbawienia prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji reprezentanta lub pełnomocnika przedsiębiorcy, członka rady nadzorczej i komisji rewizyjnej w spółce akcyjnej, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółdzielni, ujawnia się także pozbawienie prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym lub spółdzielni w rozumieniu ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze."; 58) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia.; 59) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. W przypadku gdy w dziale szóstym rejestru przedsiębiorców w rubryce, w której wpisywane są informacje o postępowaniu upadłościowym w podrubryce - dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego, znajdują się dane osoby powołanej w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego, zamieszczone przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, w polu, w którym wpisuje się określenie osoby, wpisuje się słowa "osoba powołana w toku postępowania upadłościowego do reprezentowania upadłego". § 3. Dla podmiotu wpisanego do rejestru przed dniem 1 stycznia 2004 r., dla którego tworzy się pola informujące o posiadaniu statusu organizacji pożytku publicznego, z dniem 1 stycznia 2004 r. ujawnia się fakt, że nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 1 w zakresie § 151, pkt 7, 8, 9, 12, 13, 14, 15, 18, 23, 28, 33, 42, 43, 44, 47, 48, 49, 50, 52, 53, 54, 55 i 59, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. (poz. 1821) Załącznik nr 1 MAKSYMALNA ILOŚĆ ZNAKÓW PISARSKICH W POSZCZEGÓLNYCH POLACH KRAJOWEGO REJESTRU SĄDOWEGO Pole; ilość znaków: 1. W polach zawierających imię i nazwisko osób fizycznych: a) imię pierwsze; 24 b) imię drugie; 24 c) nazwisko lub pierwszy człon nazwiska złożonego; 50 d) drugi człon nazwiska złożonego; 50 2. W polach adresu: a) kraj; 100 b) miejscowość; 90 c) gmina; 50 d) województwo; 50 e) ulica; 50 f) kod pocztowy; 15 g) poczta; 50 h) numer domu; 10 i) numer lokalu; 10 3. W polu zawierającym: a) nazwę: - podmiotu niebędącego osobą fizyczną; 2.000 - podmiotu będącego osobą fizyczną; 2.000 - podmiotu tworzącego podmiot gospodarczy; 1.000 - oddziału podmiotu gospodarczego; 2.000 b) czas, na jaki podmiot został utworzony; 100 c) okoliczności powstania podmiotu gospodarczego: - tekst opisujący powstanie podmiotu gospodarczego; 2.000 - numer i data zawiadomienia Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o braku zastrzeżeń; uwagi; 100 d) nazwę sądu prowadzącego postępowanie; 1.000 4. W polach zawierających kwotę pieniężną (wysokość kwoty): a) całości; 15 b) dziesiętne (po przecinku); 2 c) waluta; 3 5. W polach zawierających oznaczenie: a) formy prawnej; 254 b) nazwy organu wydającego akt prawny; 195 c) sygnatury lub inne oznaczenie sprawy; 50 d) numeru w rejestrze, ewidencji (nie dotyczy numerów KRS, REGON i PESEL), decyzji, tytułu wykonawczego wszczęcia egzekucji itp.; 25 6. W polach zawierających dane o wcześniejszej rejestracji podmiotu: a) nazwa poprzedniego rejestru sądowego, rejestru ewidencji działalności gospodarczej lub innego rejestru; 254 b) nazwa sądu prowadzącego poprzedni rejestr sądowy, urzędu gminy prowadzącej ewidencję działalności gospodarczej lub innego organu prowadzącego rejestr; 1.000 7. W polach dotyczących wpisów o: a) wspólnikach będących osobami fizycznymi - określenie zdolności do czynności prawnych; 100 b) wspólnikach spółek: - ilość udziałów posiadanych przez wspólnika oraz ich wartość; 1.000 - opis wierzytelności; 1.000 c) dla przedsiębiorstw zagranicznych - zakres umocowania pełnomocnika; 250 8. W polach dotyczących emisji akcji: a) liczba akcji wszystkich emisji; 10 b) nazwa serii akcji; 100 c) liczba akcji w serii; 10 d) rodzaj uprzywilejowania; 100 9. W polach zawierających dane o organach: a) nazwa organu założycielskiego; 2.000 b) nazwa, oznaczenie organu wydającego zezwolenie na działalność; 1.000 c) nazwa organu uprawnionego do reprezentowania podmiotu; 200 d) w polach zawierających sposób reprezentacji; 1.000 e) nazwa organu nadzoru podmiotu; 200 f) funkcja osoby w organie, oddziale przedsiębiorstwa zagranicznego, zagranicznym zakładzie ubezpieczeń lub kwalifikacje kierownika ZOZ; 200 10. W polach zawierających informacje dotyczące towarzystw ubezpieczeń wzajemnych: a) oznaczenie zakresu terytorialnego; 200 b) oznaczenie działu ubezpieczeń objętych działalnością; 254 11. W polach zawierających informacje o przedmiocie działalności: a) numer PKD: - dział; 2 - grupa; 2 - klasa; 2 b) opis przedmiotu działalności; 180 12. W polach zawierających informacje o złożonych dokumentach: - nazwa typu dokumentu; 254 - oznaczenie okresu, za jaki złożono dokument; 100 13. W polach zawierających dane na temat zaległości: a) oznaczenie charakteru zaległości; 254 b) nazwa organu prowadzącego egzekucję; 180 c) nazwa organu wystawiającego tytuł wykonawczy; 180 d) nazwa organu wydającego prawomocne orzeczenie o zakończeniu egzekucji; 180 e) określenie sposobu zakończenia egzekucji; 180 14. W polach zawierających informację o podstawie powołania kuratora; 2.000 15. W polach zawierających dane o zarządzie komisarycznym lub przymusowym: a) czas, na jaki został powołany zarząd komisaryczny; 100 b) rodzaj zarządu; 254 16. W polach zawierających informację o postępowaniu upadłościowym, układowym i naprawczym: a) sposób zakończenia postępowania upadłościowego; 230 b) sposób zakończenia postępowania układowego; 230 c) sposób prowadzenia postępowania upadłościowego; 230 d) sposób zakończenia postępowania naprawczego; 230 17. W polach zawierających informacje dla spółek kapitałowych: - oznaczenie pisma przeznaczonego do ogłoszeń spółki; 100 18. Pola zawierające datę należy wypełnić w formacie: dd.mm.rrrr; 10 19. W pozostałych polach; 2.000 20. W polach pozostałych zawierających znaki liczbowe: - sygnatura sprawy: * prefiks; 8 * nr kolejny sprawy w roku; 6 * dwie ostatnie cyfry roku; 2 * liczba kontrolna; 3 - liczba określająca część kapitału (procentowo) wpłacona przed zarejestrowaniem; 3 - numer PESEL; 11 - numer KRS; 10 - numer REGON; 9. Załącznik nr 2 RODZAJE PODMIOTÓW WPISYWANYCH DO REJESTRU STOWARZYSZEŃ, INNYCH ORGANIZACJI SPOŁECZNYCH I ZAWODOWYCH, FUNDACJI I PUBLICZNYCH ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ 1) stowarzyszenia, co obejmuje także ich jednostki terenowe posiadające osobowość prawną, 2) związki stowarzyszeń, 3) fundacje, 4) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, 5) kolumny transportu sanitarnego, 6) kółka rolnicze, 7) rolnicze zrzeszenia branżowe, 8) związki rolników, kółek i organizacji rolniczych, 9) związki rolniczych zrzeszeń branżowych, 10) związki zawodowe rolników indywidualnych, 11) cechy rzemieślnicze, 12) izby rzemieślnicze, 13) Związek Rzemiosła Polskiego, 14) zrzeszenia handlu i usług, 15) zrzeszenia transportu, 16) ogólnokrajowe reprezentacje zrzeszeń handlu i usług, 17) ogólnokrajowe reprezentacje zrzeszeń transportu, 18) inne organizacje przedsiębiorców, co obejmuje organizacje, o których mowa w ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców (Dz. U. Nr 35, poz. 194 oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 769 i 770), 19) izby gospodarcze, co obejmuje także Krajową Izbę Gospodarczą, 20) związki zawodowe, co obejmuje także ich jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną, 21) ogólnokrajowe związki międzybranżowe, 22) ogólnokrajowe zrzeszenia międzybranżowe, 23) związki pracodawców, 24) federacje i konfederacje związków pracodawców, 25) stowarzyszenia kultury fizycznej, 26) związki sportowe, 27) polskie związki sportowe, 28) stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, 29) inne organizacje społeczne i zawodowe, co obejmuje podmioty, które na mocy przepisów szczególnych podlegają wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, 30) nieposiadająca osobowości prawnej organizacja pożytku publicznego, 31) inna osoba prawna będąca organizacją pożytku publicznego, 32) kościelna osoba prawna będąca organizacją pożytku publicznego, 33) nieposiadająca osobowości prawnej instytucja kościelna będąca organizacją pożytku publicznego. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535 i Nr 96, poz. 874. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189, Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz. 349, Nr 117, poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, z 2000 r. Nr 26, poz. 306, Nr 84, poz. 948, Nr 94, poz. 1037 i Nr 114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 3, poz. 18. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1950 r. Nr 38, poz. 349, z 1990 r. Nr 55, poz. 320, z 1996 r. Nr 6, poz. 43 i Nr 43, poz. 189 oraz z 1997 r. Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 16 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej (Dz. U. Nr 186, poz. 1822) Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej (Dz. U. Nr 152, poz. 1733) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Morski Oddział Straży Granicznej z siedzibą w Gdańsku, obejmujący: a) województwo pomorskie, wchodzące w skład województwa zachodniopomorskiego powiaty: białogardzki, gryficki, kamieński, kołobrzeski, koszaliński, sławieński, miasta na prawach powiatu: Koszalin i Świnoujście, wchodzące w skład województwa warmińsko-mazurskiego: powiat elbląski, miasto na prawach powiatu Elbląg i z powiatu braniewskiego gmina Frombork oraz polskie obszary morskie określone w odrębnych przepisach z wyłączeniem morskich wód wewnętrznych, o których mowa w pkt 8, b) województwo kujawsko-pomorskie - w zakresie lotniczych przejść granicznych określonych w odrębnych przepisach,"; 2) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) Pomorski Oddział Straży Granicznej z siedzibą w Szczecinie, obejmujący wchodzące w skład województwa zachodniopomorskiego powiaty: choszczeński, drawski, goleniowski, gryfiński, myśliborski, policki, pyrzycki, stargardzki, szczecinecki, świdwiński, wałecki, miasto na prawach powiatu Szczecin oraz obszar morskich wód wewnętrznych na rzece Odrze na północ od granicy morskiego portu handlowego Szczecin do linii prostej łączącej brzegi Zalewu Szczecińskiego, przechodzącej przez boję "TN-C" północnego toru podejściowego do portu Trzebież i stawę "N" na wyspie Chełminek,"; 3) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) Warmińsko-Mazurski Oddział Straży Granicznej z siedzibą w Kętrzynie, obejmujący województwo warmińsko-mazurskie z wyłączeniem: powiatu elbląskiego, miasta na prawach powiatu Elbląg oraz z powiatu braniewskiego gminy Frombork, a także morskich wód wewnętrznych Zalewu Wiślanego.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 28 października 2003 r. sygn. akt P 3/03 (Dz. U. Nr 186, poz. 1823) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Mirosław Wyrzykowski - przewodniczący, Adam Jamróz, Ewa Łętowska, Jerzy Stępień, Marian Zdyb - sprawozdawca, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 28 października 2003 r. pytania prawnego Sądu Okręgowego w Krakowie o zbadanie zgodności art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321) z art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: Art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321) nie jest niezgodny z art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Mirosław Wyrzykowski, Adam Jamróz, Ewa Łętowska, Jerzy Stępień, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 października 2003 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 187, poz. 1824) Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w sprawach orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Wywiadu; 2) zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Wywiadu; 3) tryb orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Wywiadu przez komisje lekarskie podległe Szefowi Agencji Wywiadu, zwane dalej "komisjami lekarskimi". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) AW - Agencję Wywiadu; 2) jednostka organizacyjna - jednostkę organizacyjną AW; 3) kandydat - osobę ubiegającą się o przyjęcie do służby w AW; 4) funkcjonariusz - funkcjonariusza AW; 5) osoba skierowana - kandydata lub funkcjonariusza skierowanego do komisji lekarskiej; 6) czynności orzecznicze - całokształt czynności dokonywanych przez komisję lekarską, związanych z oceną zdolności fizycznej i psychicznej do służby w AW. Rozdział 2 Właściwość komisji lekarskich § 3. 1. Komisje lekarskie orzekają o: 1) zdolności fizycznej i psychicznej do służby w AW kandydata lub funkcjonariusza; 2) potrzebie udzielenia funkcjonariuszowi urlopu zdrowotnego lub czasowego zwolnienia od wykonywania niektórych obowiązków służbowych. 2. Komisje lekarskie orzekają w dwóch instancjach: 1) w pierwszej instancji - regionalne komisje lekarskie; 2) w drugiej instancji - Centralna Komisja Lekarska. 3. Właściwość miejscową oraz siedziby komisji lekarskich określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Regionalne komisje lekarskie są właściwe w zakresie badań lekarskich i wydawania orzeczeń w sprawach, o których mowa w § 3 ust. 1, w stosunku do kandydata lub funkcjonariusza zamieszkałego w miejscowości objętej terytorialnym zasięgiem działania tych komisji, z zastrzeżeniem § 6 ust. 4. § 5. Centralna Komisja Lekarska jest właściwa w zakresie: 1) rozpatrywania odwołań od orzeczeń regionalnych komisji lekarskich; 2) sprawowania merytorycznego nadzoru nad orzecznictwem regionalnych komisji lekarskich; 3) wydawania orzeczeń w trybie nadzoru w przypadku uchylenia orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej; 4) konsultacji w zakresie orzecznictwa lekarskiego oraz rozstrzygania kwestii spornych lub nasuwających szczególne wątpliwości; 5) współpracy z instytucjami naukowo-lekarskimi w celu podnoszenia poziomu orzecznictwa lekarskiego. Rozdział 3 Kierowanie do komisji lekarskich § 6. 1. Do regionalnej komisji lekarskiej kierują: 1) kandydata - kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach kadr lub upoważniony przez niego funkcjonariusz; 2) funkcjonariusza: a) zastępcę Szefa AW, dyrektora administracyjnego wywiadu, kierownika lub zastępcę kierownika jednostki organizacyjnej - Szef AW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz, b) innego niż wymieniony w lit. a - kierownik jednostki organizacyjnej właściwej w sprawach kadr lub upoważniony przez niego funkcjonariusz - zwani dalej "organem kierującym". 2. Do regionalnej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu: 1) kandydata; 2) funkcjonariusza przewidzianego do służby: a) w grupie antyterrorystycznej, b) związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych; 3) funkcjonariusza przewidzianego do dalszej służby, którego stan zdrowia daje podstawę do przypuszczeń, że stopień jego zdolności do służby uległ zmianie lub dalsze pełnienie przez niego służby na zajmowanym stanowisku jest niemożliwe. 3. Do regionalnej komisji lekarskiej można skierować funkcjonariusza na jego własną pisemną prośbę skierowaną, drogą służbową, do właściwego organu kierującego. 4. W uzasadnionych przypadkach organ kierujący może skierować osobę skierowaną do regionalnej komisji lekarskiej z pominięciem jej właściwości terytorialnej. § 7. 1. Organ kierujący sporządza skierowanie do regionalnej komisji lekarskiej na formularzu karty skierowania kandydata, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia, albo na formularzu karty skierowania funkcjonariusza, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Skierowanie do regionalnej komisji lekarskiej traci ważność po upływie 30 dni od daty pierwszego badania wyznaczonego przez regionalną komisję lekarską. § 8. 1. W skierowaniu kandydata do regionalnej komisji lekarskiej organ kierujący umieszcza wskazówkę o przeznaczeniu do służby: 1) "przewidziany do służby związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych" albo 2) "przewidziany do służby związanej z wykonywaniem czynności analityczno-informacyjnych", albo 3) "przewidziany do służby związanej z wykonywaniem funkcji kierowniczych, specjalistycznych lub administracyjno-technicznych", albo 4) "przewidziany do służby w grupie antyterrorystycznej". 2. Do skierowania kandydata do regionalnej komisji lekarskiej organ kierujący dołącza opinię psychologiczną sporządzoną przez psychologa pełniącego służbę w AW oraz, w razie potrzeby, wynik egzaminu sprawności fizycznej przeprowadzanego przez zespół AW do spraw przeprowadzania egzaminu sprawności fizycznej, zwany dalej "zespołem". 3. W skierowaniu funkcjonariusza do regionalnej komisji lekarskiej organ kierujący: 1) umieszcza wskazówkę o przeznaczeniu do służby, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 2 lub 3, oraz 2) dołącza szczegółowe informacje dotyczące warunków i przebiegu służby oraz, w razie potrzeby, wynik egzaminu sprawności fizycznej. § 9. 1. Psycholog przeprowadzający badanie psychologiczne kandydata stwierdza jego predyspozycje do służby w AW, w szczególności poziom rozwoju intelektualnego i dojrzałości społecznej kandydata, oraz opisuje cechy jego osobowości, z uwzględnieniem funkcjonowania w trudnych sytuacjach, umiejętności samodzielnego oraz zespołowego działania, w zmiennych warunkach służby. 2. Zespół, podczas egzaminu sprawności fizycznej, stwierdza stan ogólnej wydolności organizmu, dyspozycję psychofizyczną niezbędną w służbie oraz poziom sprawności fizycznej niezbędny do należytego wykonywania zadań służbowych, w szczególności poziom wykształcenia cech wolicjonalnych i motorycznych kandydata lub funkcjonariusza przewidzianego do służby w grupie antyterrorystycznej oraz u funkcjonariusza pełniącego w niej służbę. 3. Zespół przeprowadza egzamin sprawności fizycznej kandydata lub funkcjonariusza, o których mowa w ust. 2, na podstawie "Wskazówek metodycznych przeprowadzania egzaminu sprawności fizycznej kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w grupie antyterrorystycznej Agencji Wywiadu oraz funkcjonariuszy pełniących w niej służbę". 4. Wskazówki metodyczne przeprowadzania egzaminu sprawności fizycznej, o których mowa w ust. 3, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 5. Przewodniczący zespołu wpisuje wyniki egzaminu sprawności fizycznej kandydata albo funkcjonariusza do karty egzaminacyjnej. Kartę egzaminacyjną sporządza się w dwóch egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia. 6. Przewodniczący zespołu przekazuje kartę egzaminacyjną, podpisaną przez wszystkich członków zespołu, organowi kierującemu. Jeden egzemplarz karty egzaminacyjnej dołącza się do skierowania kandydata lub funkcjonariusza do regionalnej komisji lekarskiej, a drugi egzemplarz do materiałów opracowania kadrowego kandydata lub akt osobowych funkcjonariusza. Rozdział 4 Zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby oraz tryb orzekania przez komisje lekarskie § 10. 1. Stopień zdolności kandydata do służby regionalna komisja lekarska ustala przez zaliczenie go do jednej z następujących kategorii zdrowia: 1) kategoria "Z" - zdolny, co oznacza, że stan zdrowia kandydata nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne nie stanowią przeszkody do pełnienia służby; 2) kategoria "N" - niezdolny, co oznacza, że stwierdzone u kandydata schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne uniemożliwiają pełnienie służby. 2. W stosunku do kandydata, oprócz określenia jednej z kategorii wymienionych w ust. 1, orzeczenie zawiera jedno z następujących uzupełniających określeń: 1) zdolny lub niezdolny do służby związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych; 2) zdolny lub niezdolny do służby związanej z wykonywaniem czynności analityczno-informacyjnych; 3) zdolny lub niezdolny do służby związanej z wykonywaniem funkcji kierowniczych, specjalistycznych lub administracyjno-technicznych; 4) zdolny lub niezdolny do służby w grupie antyterrorystycznej. § 11. 1. Stopień zdolności funkcjonariusza do służby regionalna komisja lekarska ustala przez zaliczenie go do jednej z następujących kategorii zdrowia: 1) kategoria A - zdolny do służby, co oznacza, że stan zdrowia funkcjonariusza nie budzi żadnych zastrzeżeń albo że stwierdzone schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne nie stanowią przeszkody do pełnienia służby; 2) kategoria C - zdolny do służby z ograniczeniem, co oznacza, że u funkcjonariusza stwierdzono przewlekłe schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne, które trwale lub czasowo zmniejszają zdolność fizyczną lub psychiczną do pełnienia służby; 3) kategoria D - trwale niezdolny do służby, co oznacza, że stwierdzone u funkcjonariusza schorzenia lub ułomności fizyczne albo psychiczne nie pozwalają mu na pełnienie służby. 2. W stosunku do funkcjonariusza, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 2, oprócz określenia jednej z kategorii wymienionych w ust. 1, orzeczenie zawiera jedno z następujących uzupełniających określeń: 1) zdolny lub niezdolny do służby w grupie antyterrorystycznej; 2) zdolny lub niezdolny do służby związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych. 3. W stosunku do funkcjonariusza, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 3, oprócz jednej z kategorii wymienionych w ust. 1, orzeczenie zawiera jedno z następujących uzupełniających określeń: 1) "zdolny do służby" - jeżeli po przeprowadzeniu badania lekarskiego komisja lekarska nie stwierdziła żadnych schorzeń stanowiących przeciwwskazania do pełnienia służby; 2) "zdolny do służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza komisja lekarska stwierdziła pewne schorzenia, które zmniejszają wprawdzie jego zdolność fizyczną lub psychiczną, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku; 3) "trwale niezdolny do służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza komisja lekarska stwierdziła schorzenia, które zmniejszają jego zdolność fizyczną lub psychiczną i nie pozwalają na pełnienie służby na zajmowanym stanowisku, jednak schorzenia te nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na innym stanowisku; w takim przypadku komisja lekarska określa, jakie warunki służby są przeciwwskazane dla funkcjonariusza; 4) "trwale niezdolny do służby" - jeżeli w stanie zdrowia funkcjonariusza komisja lekarska stwierdziła schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby. § 12. 1. Regionalna komisja lekarska przeprowadza badanie lekarskie osoby skierowanej i sporządza protokół badania komisji lekarskiej. Oceny stanu zdrowia tej osoby dokonuje na podstawie protokołu badania lekarskiego, wyników zleconych badań specjalistycznych i psychologicznych, wywiadu chorobowego, dokumentacji medycznej będącej wynikiem obserwacji szpitalnej, leczenia ambulatoryjnego i sanatoryjnego oraz innych dokumentów medycznych istotnych do dokonania tej oceny. 2. Jeżeli w toku badania lekarskiego powstało uzasadnione podejrzenie, że osoba skierowana rozmyślnie spowodowała u siebie uszkodzenie ciała albo schorzenie, regionalna komisja lekarska orzeka o stanie zdrowia i zdolności do służby tej osoby, zgodnie z ust. 1, i powiadamia organ kierujący o podejrzeniu. 3. Z przeprowadzonego badania lekarskiego regionalna komisja lekarska sporządza protokół badania lekarskiego, który zawiera wyszczególnienie wszystkich schorzeń i ułomności fizycznych lub psychicznych, także tych, które nie obniżają zdolności do służby. Protokół badania lekarskiego podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego. 4. Rozpoznanie wpisuje się do protokołu badania lekarskiego regionalnej komisji lekarskiej w języku polskim, z uwzględnieniem lokalizacji schorzenia, a w przypadkach wymagających dodatkowego uściślenia - stopnia jego nasilenia. Przy rozpoznaniu regionalna komisja lekarska powołuje odpowiednie paragrafy i punkty z wykazu chorób i ułomności oraz kategorii zdolności do służby, zwanego dalej " wykazem". 5. Wykaz stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. 6. Protokół badania lekarskiego regionalnej komisji lekarskiej sporządza się w jednym egzemplarzu, według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia. Protokół badania lekarskiego przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej. § 13. Orzeczenie o zdolności do służby regionalna komisja lekarska wydaje, posługując się wykazem, uwzględniając ocenę stanu zdrowia, o której mowa w § 12 ust. 1, wyniki zleconych badań specjalistycznych i dodatkowych, wyniki przeprowadzonej obserwacji szpitalnej oraz informację o warunkach i przebiegu służby, wyniki egzaminu sprawności fizycznej, a także ustalenia protokołów powypadkowych mogące mieć znaczenie dla treści orzeczenia. § 14. 1. W przypadku stwierdzenia dwóch lub więcej schorzeń lub ułomności fizycznych albo psychicznych, z których każde ogranicza zdolność do służby osoby skierowanej, regionalna komisja lekarska rozpatruje wszystkie te schorzenia i ułomności łącznie, mając na uwadze ogólną zdolność do służby osoby skierowanej. 2. W przypadku ostrego schorzenia, konieczności rehabilitacji lub ciąży, regionalna komisja lekarska nie wydaje orzeczenia o zdolności do służby, aż do czasu zakończenia leczenia lub zakończenia urlopu macierzyńskiego. Przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej zawiadamia o tym organ kierujący oraz osobę skierowaną. 3. Orzekając o zdolności funkcjonariusza do dalszej służby, regionalna komisja lekarska bierze pod uwagę fakt istotnej zmiany w jego stanie zdrowia, w tym stopień upośledzenia funkcji organizmu wskutek choroby lub ułomności. § 15. 1. Orzeczenie o zdolności do służby regionalna komisja lekarska wydaje po otrzymaniu wszystkich niezbędnych dokumentów, o których mowa w § 13. 2. Jeżeli regionalna komisja lekarska nie może wydać orzeczenia z powodu braku dokumentów, o których mowa w § 13, zawiadamia o tym osobę skierowaną, zobowiązując ją do ich dostarczenia w terminie 14 dni, lub kieruje tę osobę na dodatkowe badania specjalistyczne lub obserwację szpitalną. 3. Regionalna komisja lekarska może zwrócić się o dostarczenie dokumentów, o których mowa w § 13, do organu kierującego. 4. Po upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia brakujących dokumentów lub też w razie odmowy osoby skierowanej poddania się zleconym dodatkowym badaniom specjalistycznym lub obserwacji szpitalnej, regionalna komisja lekarska wydaje orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów i oceny stanu zdrowia osoby skierowanej. § 16. 1. Regionalna komisja lekarska orzeka większością głosów. Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego. 2. Członek regionalnej komisji lekarskiej mający w sprawie orzeczenia zdanie odrębne może je wnieść na piśmie wraz z uzasadnieniem do protokołu badania regionalnej komisji lekarskiej. § 17. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej sporządza się w trzech egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. Pierwszy egzemplarz orzeczenia otrzymuje osoba skierowana, drugi egzemplarz otrzymuje organ kierujący, trzeci przechowuje się w aktach regionalnej komisji lekarskiej. § 18. 1. Podstawowe ustalenia zawarte w protokole badania lekarskiego i orzeczeniu regionalnej komisji lekarskiej wpisuje się do rejestru orzeczeń. W rejestrze tym wszyscy członkowie składu orzekającego składają podpisy na koniec każdego dnia pracy regionalnej komisji lekarskiej. 2. Rejestr orzeczeń sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 19. Niezwłocznie po wydaniu orzeczenia przewodniczący regionalnej komisji lekarskiej wręcza jeden jego egzemplarz osobie skierowanej, informując jednocześnie o prawie do wniesienia odwołania, lub przesyła pocztą za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. W przypadku osobistego odbioru orzeczenia osoba skierowana potwierdza jego odbiór w rejestrze orzeczeń. Rozdział 5 Rozpatrywanie odwołań od orzeczeń regionalnych komisji lekarskich § 20. 1. Osobie skierowanej przysługuje odwołanie do Centralnej Komisji Lekarskiej od każdego nieprawomocnego orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej. 2. Odwołanie wnosi się na piśmie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia, za pośrednictwem regionalnej komisji lekarskiej, która wydała orzeczenie. 3. Przedmiotem odwołania może być orzeczenie w całości lub w części i nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. § 21. 1. Regionalna komisja lekarska jest obowiązana przesłać odwołanie, również wniesione po terminie, wraz z całością dokumentacji orzeczniczej do Centralnej Komisji Lekarskiej w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania. 2. Odwołanie wniesione po terminie nie podlega rozpatrzeniu przez Centralną Komisję Lekarską. 3. W przypadku gdy naruszenie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby skierowanej, Centralna Komisja Lekarska, na uzasadniony wniosek tej osoby, rozpatruje odwołanie pomimo upływu terminu do jego wniesienia. § 22. Centralna Komisja Lekarska rozpatruje odwołanie, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, po zapoznaniu się ze wszystkimi dokumentami dotyczącymi danej sprawy oraz, w razie potrzeby, po zleceniu dodatkowych badań specjalistycznych lub po dostarczeniu, na jej żądanie, dodatkowych dokumentów przez osobę skierowaną. § 23. 1. Centralna Komisja Lekarska po rozpatrzeniu odwołania: 1) utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie albo 2) uchyla zaskarżone orzeczenie i wydaje nowe, albo 3) uchyla zaskarżone orzeczenie i zarządza ponowne przeprowadzenie czynności orzeczniczych i wydanie nowego orzeczenia przez regionalną komisję lekarską. 2. Centralna Komisja Lekarska nie może wydać nowego orzeczenia na niekorzyść osoby skierowanej, chyba że zaskarżone orzeczenie jest sprzeczne z prawem lub zostało wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych. 3. Do postępowania odwoławczego prowadzonego przez Centralną Komisję Lekarską stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji. 4. Orzeczenie wydawane przez Centralną Komisję Lekarską sporządza się według wzoru, o którym mowa w § 17. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Centralna Komisja Lekarska niezwłocznie zwraca całość dokumentacji orzeczniczej do regionalnej komisji lekarskiej. Regionalna komisja lekarska jest obowiązana wydać nowe orzeczenie w terminie 30 dni. § 24. 1. Orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej, od którego w terminie nie wniesiono odwołania, oraz orzeczenia, o których mowa w § 23 ust. 1 pkt 1 i 2, są prawomocne. 2. O utrzymaniu w mocy zaskarżonego orzeczenia regionalnej komisji lekarskiej bądź o jego uchyleniu Centralna Komisja Lekarska zawiadamia na piśmie osobę skierowaną oraz organ kierujący. Wzór zawiadomienia określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 25. 1. Centralna Komisja Lekarska może w trybie nadzoru uchylić orzeczenie regionalnej komisji lekarskiej sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych bądź zawierające błędy orzecznicze i zażądać od tej komisji przekazania całości dokumentacji orzeczniczej. 2. Centralna Komisja Lekarska, uchylając orzeczenie, o którym mowa w ust. 1: 1) wydaje nowe orzeczenie, które jest prawomocne, albo 2) zarządza ponowne poddanie osoby skierowanej czynnościom orzeczniczym przez wyznaczoną regionalną komisję lekarską. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed regionalnymi komisjami lekarskimi w pierwszej instancji. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 26. Do spraw wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 października 2003 r. (poz. 1824) Załącznik nr 1 WŁAŚCIWOŚĆ MIEJSCOWA ORAZ SIEDZIBY KOMISJI LEKARSKICH I. Regionalne komisje lekarskie 1. Regionalna komisja lekarska nr 1 z siedzibą w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 2a. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 1 obejmuje właściwość terytorialną Agencji Wywiadu w Warszawie. 2. Regionalna komisja lekarska nr 2 z siedzibą w Krakowie przy ul. Mogilskiej 109. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 2 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Krakowie. 3. Regionalna komisja lekarska nr 3 z siedzibą w Opolu przy ul. Nysy Łużyckiej 23. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 3 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Opolu. 4. Regionalna komisja lekarska nr 4 z siedzibą w Poznaniu przy ul. Rolnej 43-53. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 4 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Poznaniu. 5. Regionalna komisja lekarska nr 5 z siedzibą w Olsztynie przy ul. Partyzantów 17. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 5 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstw w: 1) Olsztynie; 2) Gdańsku. 6. Regionalna komisja lekarska nr 6 z siedzibą w Białymstoku przy ul. Żurawiej 69. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 6 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Białymstoku. 7. Regionalna komisja lekarska nr 7 z siedzibą w Katowicach przy ul. Lompy 19. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 7 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Katowicach. 8. Regionalna komisja lekarska nr 8 z siedzibą w Lublinie przy ul. Narutowicza 73. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 8 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Lublinie. 9. Regionalna komisja lekarska nr 9 z siedzibą we Wrocławiu przy ul. F. Druckiego-Lubeckiego 2. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 9 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa we Wrocławiu. 10. Regionalna komisja lekarska nr 10 z siedzibą w Szczecinie przy ul. Małopolskiej 15. Zasięg terytorialny regionalnej komisji lekarskiej nr 10 obejmuje właściwość terytorialną przedstawicielstwa w Szczecinie. II. Centralna Komisja Lekarska Centralna Komisja Lekarska z tymczasową siedzibą w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 2a (docelowo przy ul. Miłobędzkiej 55). Zasięg terytorialny Centralnej Komisji Lekarskiej obejmuje obszar całego kraju. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 WSKAZÓWKI METODYCZNE PRZEPROWADZANIA EGZAMINU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ KANDYDATÓW UBIEGAJĄCYCH SIĘ O PRZYJĘCIE DO SŁUŻBY W GRUPIE ANTYTERRORYSTYCZNEJ AGENCJI WYWIADU ORAZ FUNKCJONARIUSZY PEŁNIĄCYCH W NIEJ SŁUŻBĘ I. Zasady ogólne 1. Egzamin sprawności fizycznej odbywa się w jednym dniu, po przedłożeniu przez kandydata lub funkcjonariusza, zwanego dalej "egzaminowanym", aktualnego zaświadczenia lekarskiego zezwalającego na wykonywanie forsownych ćwiczeń fizycznych. 2. Podczas egzaminu sprawności fizycznej zespół może zezwolić egzaminowanemu na powtórzenie poszczególnych ćwiczeń lub testów w tym samym dniu. Egzamin poprawkowy, w razie niezdania egzaminu sprawności fizycznej, wyznacza się w terminie 30 dni od daty poprzedniego egzaminu. 3. Funkcjonariusz pełniący służbę w grupie antyterrorystycznej AW podlega okresowemu egzaminowi sprawności fizycznej raz w roku, w wyznaczonym terminie. II. Opis ćwiczeń i testów sprawnościowych oraz normy wydolności 1. Test Coopera - ocena wydolności i wytrzymałości egzaminowanego (bieg 12 min.) Przebieg: Test powinien odbywać się na bieżni okrężnej (400-500 m). Egzaminowany staje na linii startu i na komendę "start" rozpoczyna bieg. W ciągu 12 minut stara się pokonać jak najdłuższy dystans. Po upływie 12 minut na komendę "stop" egzaminowany zatrzymuje się. Normy: 3.200 m - ocena b. dobra (5 pkt), 3.000 m - ocena dobra (4 pkt), 2.800 m - ocena dostateczna (3 pkt), poniżej 2.800 m - ocena niedostateczna (0 pkt). 2. Podciąganie się na drążku nachwytem - ćwiczenie ocenia siłę ramion i obręczy kończyn górnych. Przebieg: Na komendę "gotów" egzaminowany wyskakuje do zwisu nachwytem o ramionach wyprostowanych i pozostaje w bezruchu. Na komendę "ćwicz" podciąga się tak, aby broda znalazła się powyżej drążka, wraca do pozycji wyjściowej i ponawia ćwiczenie. Podczas wykonywania ćwiczenia dozwolona jest praca nóg i tułowia. Oceniający głośno wymienia kolejne liczby zaliczonych podciągnięć. Jeżeli egzaminowany nie wykona ćwiczenia zgodnie z opisem, np. nie podciągnie się do wymaganej pozycji lub nie wróci do zwisu o ramionach wyprostowanych, oceniający powtarza ostatnią liczbę zaliczonych podciągnięć. Normy: 20 podciągnięć - ocena b. dobra (5 pkt), 15 podciągnięć - ocena dobra (4 pkt), 10 podciągnięć - ocena dostateczna (3 pkt), poniżej 10 podciągnięć - ocena niedostateczna (0 pkt). 3. Bieg wahadłowy na dystansie 10 x 10 m - test oceniający szybkość i zwrotność egzaminowanego. Przebieg: Przeprowadzenie próby wymaga następującego ustawienia sprzętu: na linii startu, będącej jednocześnie linią mety, ustawia się jedną chorągiewkę, a następnie w odległości 10 metrów od niej drugą. Egzaminowany staje przed linią startu (stopa nie może dotykać linii) i na sygnał biegnie do drugiej chorągiewki, okrąża ją i wraca do pierwszej. Opisana czynność powtarzana jest pięciokrotnie. Czas zatrzymywany jest w momencie przebiegnięcia linii mety po raz piąty. Normy: 27 s - ocena b. dobra (5 pkt), 29 s - ocena dobra (4 pkt), 31 s - ocena dostateczna (3 pkt), powyżej 31 s - ocena niedostateczna (0 pkt). 4. Tor sprawnościowy - próba oceniająca sprawność, wytrzymałość, siłę, zwinność oraz cechy wolicjonalne egzaminowanego, tj. odwagę, upór, zaciętość. Przebieg: Egzaminowany staje na linii startu znajdującej się przed pierwszą przeszkodą. Na komendę "start" rozpoczyna pokonywanie toru. Wszystkie przeszkody wchodzące w skład toru pokonuje samodzielnie. W wypadku nieudanej próby pokonania jednej z przeszkód wraca i po raz kolejny ją pokonuje (aż do skutku). Niepokonanie którejkolwiek z przeszkód dyskwalifikuje egzaminowanego. Czas zatrzymywany jest po pokonaniu ostatniej przeszkody. Opis toru sprawności fizycznej i sposobu pokonywania przeszkód: Tor sprawności fizycznej liczy ok. 350 m długości i składa się z 18 przeszkód: 1. Wieża wysokościowa - wejście po szczeblach drabinki bocznej na drugi poziom, zejście po linii poziomej dowolnym sposobem do poziomu ziemi i przejście na drugą stronę ściany przez najniżej położone okno. 2. Mur z cegieł - wejście na murek w wyznaczonym miejscu, pokonanie go górą, zejście - zeskok na ziemię w oznaczonym miejscu. 3. Fala (przeszkoda zbudowana z pięciu poziomych belek) - przeszkodę można pokonać dowolnym sposobem. Pierwszą, trzecią oraz piątą belkę należy pokonać górą, drugą i czwartą - dołem. 4. Ściana z opon (wysokość ok. 6 m) - przeszkodę tę należy pokonać górą, dowolnym sposobem. 5. Linowy most wiszący - wejście po otworach w ścianie, przejście po linie, zejście za ścianę dowolnym sposobem. 6. Wisząca drabinka pozioma - z rozbiegu wyskok, przejście w zwisie przez szczeble drabiny. Obowiązkowe dotknięcie pierwszego i ostatniego szczebla. 7. Zasieki z drutu kolczastego - czołganie dowolnym sposobem pod drutem kolczastym. 8. Drążek - pokonanie przeszkody dowolnym sposobem górą bez dotykania pionowych słupków. 9. Lina pozioma ok. 25 m - wejście po kładce pochyłej, pokonanie przeszkody dowolnym sposobem. Zejście po pokonaniu przeszkody po kładce pochyłej lub zeskok. 10. Ściana strażacka z lin - wejście dowolnym sposobem za pomocą liny na podest, pokonanie go, zeskok na betonową kolumnę, następnie zeskok na ziemię. 11. Ściana wielofunkcyjna - wbiegnięcie po pochyłym trapie na skraj ściany, uchwycenie liny, zjazd za jej pomocą bez dotykania nogami ziemi na ruchomą kładkę, pokonanie jej i zeskok na ziemię. 12. Murowana ściana wysokości ok. 2 m - pokonanie ściany z rozbiegu dowolnym sposobem. 13. Przeszkoda z 14 poziomych belek wysokości 40 cm - pokonanie górą, dowolnym sposobem każdej z 14 belek. 14. Metalowy płot wysokości 2 m - pokonanie przeszkody górą dowolnym sposobem. 15. Ruchoma równoważna kładka - przebiegnięcie po niej i zeskok na ziemię. 16. Piaszczysty rów głębokości 1 m i długości 10 m - wskoczenie do rowu i sforsowanie go. 17. Poręcze gimnastyczne - przejście wzdłuż poręczy w podporze na ramionach. 18. "Studnia" - stanowisko końcowe - wskoczenie do dołu w ziemi głębokości ok. 1,5 m i skrycie się. Normy: 5:00 min - ocena b. dobra (7 pkt), 6:30 min - ocena dobra (5 pkt), 8:00 min - ocena dostateczna (3 pkt), powyżej 8:00 min - ocena niedostateczna (0 pkt). 5. Pływanie na dystansie 50 m - próba oceniająca umiejętności pływackie egzaminowanego. Przebieg: Egzamin odbywa się na basenie 25 m. Na komendę "gotów" egzaminowany staje na słupku startowym w jego przedniej części. Po komendzie "start" skacze dowolnym sposobem do wody i pokonuje wybranym stylem (mogą być dwa lub więcej) dystans 50 m. Czas zatrzymywany jest w momencie dotknięcia którąkolwiek ręką ściany basenu, po pokonaniu dystansu 50 m. Normy: 36 s - ocena b. dobra (5 pkt), 45 s - ocena dobra (4 pkt), 54 s - ocena dostateczna (3 pkt), powyżej 54 s - ocena niedostateczna (0 pkt). 6. Pływanie pod wodą - próba oceniająca zachowanie egzaminowanego pod wodą. Przebieg: Na komendę "gotów" egzaminowany staje przy jednej ze ścian basenu. Na komendę "ćwicz", po odbiciu nogami od ściany basenu, pokonuje jak najdłuższą odległość pod wodą, dowolnym sposobem, pod warunkiem że całe ciało jest zakryte. Długość przepłynięta liczona jest od ściany basenu do miejsca wynurzenia z wody. Norma: Przepłynięcie pod wodą 15 m. III. Zasady oceniania sprawności fizycznej egzaminowanego 1. Otrzymanie oceny niedostatecznej z jednego ćwiczenia lub testu skutkuje niezaliczeniem przez egzaminowanego egzaminu sprawności fizycznej. 2. Warunkiem zaliczenia testu pływackiego jest pokonanie w wymaganym czasie dystansu 50 m i przepłynięcie 15 m pod wodą. Niewykonanie jednej z tych norm powoduje otrzymanie oceny niedostatecznej. 3. Egzaminowani posiadający, zaakceptowane przez zespół, udokumentowane umiejętności i uprawnienia z zakresu: sportów walki, strzelectwa, płetwonurkowania i wspinaczki wysokogórskiej mogą otrzymać dodatkowe punkty od 1 do 3, które są doliczane do łącznej sumy punktów uzyskanych z egzaminu i wchodzą w skład oceny końcowej. 4. Ocenę końcową stanowi średnia z sumy punktów uzyskanych we wszystkich testach i ćwiczeniach wraz z ewentualnymi punktami dodatkowymi. 5. Do służby w grupie antyterrorystycznej AW może zostać zakwalifikowany egzaminowany, który w testach sprawności fizycznej uzyskał co najmniej 20 punktów i średnią ocenę 4. Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI ORAZ KATEGORII ZDOLNOŚCI DO SŁUŻBY ParagrafPunktChoroby i ułomnościKategorie zdolności kandydatów i funkcjonariuszy do określonego rodzaju służby - kandydatów i funkcjonariuszy przewidzianych do służby związanej z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych- kandydatów i funkcjonariuszy przewidzianych do służby w grupie antyterrorystycznej- kandydatów przewidzianych do służby związanej z wykonywaniem czynności analityczno-informacyjnych - kandydatów przewidzianych do służby związanej z wykonywaniem funkcji kierowniczych, specjalistycznych lub administracyjno-technicznych- funkcjonariuszy przewidzianych do dalszej służby 123456*7 * Uwaga - oceniając kandydatów do służby według rubryki 6, należy używać określeń: "Z - zdolny" - co odpowiada kategorii A lub C; "N - niezdolny" - co odpowiada kategorii D. Dział I - Budowa ciała 1234567 11Nadwaga nieupośledzająca sprawności ustrojuZZAA 2Otyłość upośledzająca nieznacznie sprawność ustrojuNNAA ZZ 3Otyłość znacznie upośledzająca sprawność ustrojuNNCC DD Objaśnienia szczegółowe: Do § 1: pkt 1-3 kwalifikuje się na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI) pkt 1 BMI w przedziale: powyżej 25 do 30 (mężczyźni) powyżej 24 do 30 (kobiety) pkt 2 BMI w przedziale: powyżej 30 do 40 (mężczyźni i kobiety) pkt 3 BMI w przedziale: powyżej 40 (mężczyźni i kobiety) pkt 2 przy kwalifikowaniu według rubryki 5 otyłość przy pełnej wydolności ogólnej nie stanowi przeszkody do służby. Nie dotyczy skoczków spadochronowych i wysokościowców. Dział II - Skóra, tkanka podskórna i węzły chłonne 1234567 21Przewlekłe choroby skóry nieznacznie szpecące i nieupośledzające sprawności ustrojuZZAA 2Przewlekłe choroby skóry miernie szpecące lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 3Przewlekłe choroby skóry wybitnie szpecące lub upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 4TatuażZ NZ NAA 31Blizny nieznacznie szpecące lub miernie upośledzające sprawność ustrojuZ NNAA 2Blizny znacznie szpecące lub upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 3Blizny po samouszkodzeniachNNC DC D 41Obrzęk limfatyczny nieznacznie upośledzający sprawność ustrojuNNA CA C 2Obrzęk limfatyczny znacznie upośledzający sprawność ustrojuNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 2: Nowotwory skóry kwalifikuje się wg działu XX - Nowotwory. pkt 1-3 według tych punktów kwalifikuje się różnorodne przewlekłe uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny), wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny, rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra pergaminowata barwikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenie postacie łuszczycy, gruźlica skóry oporna na leczenie. pkt 4 Z lub N jest kwalifikowane w zależności od wielkości, lokalizacji i szpecącego charakteru. Do § 3: pkt 1 i 2 wg tych punktów kwalifikuje się między innymi wyleczoną gruźlicę skóry. pkt 2 przez "blizny upośledzające sprawność ustroju" rozumie się blizny utrudniające ruchomość stawów i/lub noszenie odzieży i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami tkanek miękkich (po zranieniach, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia. pkt 3 rubryki 6 i 7 D jest kwalifikowane w oparciu o opinię psychiatryczną. Dział III - Czaszka 1234567 51Zniekształcenia czaszki nieupośledzające czynności układu nerwowegoZ NNA CA C 2Zniekształcenia czaszki oraz choroby i ubytki kości nieznacznie upośledzające czynności układu nerwowegoNNA CA C 3Zniekształcenia czaszki oraz choroby i ubytki kości znacznie upośledzające czynności układu nerwowegoNNDD 4Ciało obce w mózguNNDD Dział IV - Narząd wzroku 1234567 61Zniekształcenia powiek nieupośledzające ich sprawnościZZAA 2Zniekształcenia powiek upośledzające ich sprawnośćNNA CA C 3Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek nieupośledzające lub nieznacznie upośledzające sprawność okaZ NNA CA C 4Przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek trudno poddające się leczeniu i upośledzające sprawność okaNNDD 5Obwodowe zrosty spojówki gałkowej i powiekowej nieupośledzające ruchów gałki ocznej lub powiekZ NZ NA CA C 6Zrosty spojówki gałkowej i powiekowej nieznacznie upośledzające ruchomość gałki ocznejNNA CA C 7Zrosty spojówki gałkowej upośledzające ruchomość gałki ocznejNNDD 71Nieznaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNNA CA C 2Znaczne upośledzenie wydzielania lub odpływu łezNNC DC D 81Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku oka drugiego 0.8 lub większej po zastosowaniu szkieł sferycznych do 3.0 D lub cylindrycznych do 2.0 DNNA CA C 2Ślepota jednego oka lub brak jednej gałki ocznej przy ostrości wzroku oka drugiego poniżej 0.8 po zastosowaniu szkieł sferycznych do 3.0 D lub cylindrycznych do 2.0 DNNDD 3Całkowita ślepota lub brak obu gałek ocznychNNDD 91Nieznaczny oczopląs przy skierowaniu gałek ocznych w bokNNA CA C 2Nieznaczny oczopląs przy patrzeniu wprost, wzmagający się przy patrzeniu w bokNNA CA C 3Wyraźny oczopląs przy patrzeniu wprostNNDD 101Brak jednoczesnego widzenia obuocznego z ostrością wzroku każdego oka 0.5 lub większą bez lub z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi do 1.0 D lub wypukłymi do 3.0 D lub cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 1.0 DZ NNAA 2Brak jednoczesnego widzenia obuocznego z ostrością wzroku każdego oka nie mniejszą niż 0.5 z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi do 3.0 D lub wypukłymi do 6.0 D lub cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 2.0 DNNA CA C 3Brak jednoczesnego widzenia obuocznego z ostrością wzroku jednego oka co najmniej 0.5, a drugiego oka od 0.1 do 0.4 mimo korekcji szkłami sferycznymi wklęsłymi do 3.0 D lub wypukłymi do 2.0 DNNDD 111Ostrość wzroku jednego oka lub obu oczu poniżej 0.8 bez korekcji szkłamiZNAA 2Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0.5 z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi do 1.0 D lub wypukłymi do 3.0 D lub cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi do 1.0 DZ NNAA 3Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0.5 z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi powyżej 1.0 D do 4.5 D lub wypukłymi powyżej 3.0 D do 6.0 D lub cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 1.0 D do 3.0 DZ NNA CA C 4Ostrość wzroku każdego oka co najmniej 0.5 z korekcją szkłami sferycznymi wklęsłymi powyżej 4.5 D lub wypukłymi powyżej 6.0 D lub cylindrycznymi wklęsłymi lub wypukłymi powyżej 3.0 DNNC DC D 5Ostrość wzroku jednego oka co najmniej 0.5, drugiego w granicach od 0.1 do 0.4 z korekcją szkłami sferycznymi do 6.0 D lub cylindrycznymi do 3.0 DNNC DC D 121Przebyte choroby rogówki, twardówki, tęczówki, ciałka rzęskowatego i ciała szklistego z ich utrwalonymi zmianami nieznacznie upośledzające czynność okaZ NNA CA C 2Przebyte choroby rogówki, twardówki, tęczówki, ciałka rzęskowatego i ciała szklistego z ich utrwalonymi zmianami upośledzające czynność okaNNDD 3Przebyte choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowego nieznacznie upośledzające czynność okaZ NNA CA C 4Przebyte choroby siatkówki, naczyniówki i nerwu wzrokowego upośledzające czynność okaNNDD 5Nieznaczne upośledzenie rozróżniania barwZ NNAA 6Znaczne upośledzenie rozróżniania barwNNC DC D 7JaskraNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 6: pkt 3 i 4 w razie stwierdzenia przewlekłego zapalenia brzegów powiek i spojówek bierze się pod uwagę wady wzroku przy nieużywaniu szkieł korekcyjnych oraz czynniki szkodliwe, działające z zewnątrz, jak pył, gazy itp. Podstawą do uznania badanego za trwale niezdolnego do służby jest opinia lekarza okulisty po ewentualnym leczeniu szpitalnym. pkt 5-7 przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej bierze się pod uwagę ograniczenie ruchomości oka i upośledzenie widzenia obuocznego. Do § 8: Przez ślepotę oka rozumie się także ostrość wzroku poniżej 0.1 niedającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo wypadki, w których pole widzenia nie przekracza 10 %. Do § 9: Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i laryngologicznej. Do § 11: Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0.5, badanego kieruje się na badanie okulistyczne w celu stwierdzenia ostrości wzroku i określenia wady refrakcji. Przy znacznej różnowzroczności uwzględnia się szkła, jakie badany nosi przy patrzeniu obuocznym. Przy ocenie ostrości wzroku nie uwzględnia się szkieł złożonych. W przypadku zmętnienia lub zniekształcenia środowisk załamujących za podstawę kwalifikacji przyjmuje się ostrość wzroku. Do § 12: pkt 1-4 przy kwalifikacji według tych punktów uwzględnia się równocześnie ostrość wzroku i pole widzenia. pkt 3 i 4 w przypadkach zapalenia nerwu wzrokowego konieczna jest konsultacja neurologiczna; według tych punktów kwalifikuje się również ograniczenia pola widzenia. pkt 5 i 6 przez prawidłowe rozróżnianie barw rozumie się umiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i niebieskiej. Przez nieznaczne upośledzenie barw rozumie się utrudnienie rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. pomyłki przy odczytywaniu pojedynczych tablic z zestawu Ishihary lub Stillinga bądź przedłużony czas odczytu (ponad 3 s). Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych traktuje się jako znaczne upośledzenie rozróżniania barw kwalifikujące badanych do kategorii C lub D. Ocena należy do okulisty na podstawie poszerzonego badania okulistycznego. Dział V - Narząd słuchu 1234567 131Zniekształcenie małżowiny usznejZ NZ NAA 2Brak, znaczny niedorozwój lub znaczne zniekształcenie jednej lub obu małżowin usznych bez równoczesnego upośledzenia słuchuNNA CA C 141Jednostronne upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich pochodzenia odbiorczego lub przewodzeniowego ze słyszeniem mowy potocznejZ NNAA 2Obustronne upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich pochodzenia odbiorczego lub przewodzeniowego ze słyszeniem mowy potocznejNNA CA C 3Jednostronne osłabienie słuchu w zakresie tonów wysokich pochodzenia odbiorczego lub przewodzeniowegoZ NNAA 4Obustronne osłabienie słuchu w zakresie tonów wysokich pochodzenia odbiorczego lub przewodzeniowegoNNC DC D 5Jednostronne przytępienie słuchu w zakresie tonów wysokich pochodzenia odbiorczego lub przewodzeniowegoNNC DC D 6Obustronne przytępienie słuchu w zakresie tonów wysokich pochodzenia odbiorczego lub przewodzeniowegoNNC DC D 151Zaburzenia równowagi ciała pochodzenia obwodowego lub centralnego jednostronne lub obustronne niezależne od ostrości słuchuNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 14: We wszystkich wypadkach, stwierdzonego podczas badania fizykalnego, obniżenia ostrości słuchu konieczne jest badanie specjalistyczne (audiometria) w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia słuchu. Przez osłabienie słuchu rozumie się upośledzenie zdolności słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości 3 m do 1 m); przez przytępienie słuchu - upośledzenie znaczniejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 m); przez przytępienie słuchu graniczące z głuchotą - upośledzenie dużego stopnia (szept "ad concham"). Do § 15: Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania laryngologicznego i neurologicznego, w tym ewentualnie wykonania nystagmografii. Dział VI - Jama ustna 1234567 161Zniekształcenie narządów jamy ustnej wrodzone lub nabyte nieznacznie upośledzające mowę lub przyjmowanie pokarmówNNA CA C 2Zniekształcenie narządów jamy ustnej wrodzone lub nabyte upośledzające mowę lub przyjmowanie pokarmówNNDC D 171Przewlekłe schorzenia narządów jamy ustnej nieznacznie upośledzające mowę, przyjmowanie pokarmów lub nieznacznie szpecąceNNA CA C 2Przewlekłe schorzenia narządów jamy ustnej upośledzające mowę, przyjmowanie pokarmów lub szpecąceNNDD 181Braki i wady uzębienia z utratą zdolności żucia do 50 %, przy zachowanych zębach przednichZZAA 2Braki i wady uzębienia, w tym również zębów przednich, z utratą zdolności żucia do 50 %Z NZ NAA 3Braki i wady uzębienia z utratą zdolności żucia od 50 % do 67 % z obecnością protezyZ NNAA 4Braki i wady uzębienia z utratą zdolności żucia powyżej 67 % z obecnością protezyZ NNAA 191Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, schorzenia stawu żuchwowo-jarzmowego wrodzone lub nabyte nieznacznie upośledzające żucieNNA CA C 2Zniekształcenie szczęki lub żuchwy, schorzenia stawu żuchwowo-jarzmowego wrodzone lub nabyte upośledzające żucieNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 18: Przy badaniu uzębienia zwraca się uwagę na rodzaj i stan zgryzu, ewentualnie jego zniekształcenia rozwojowe lub nabyte, na stan tkanek okołozębia i możliwe objawy paradontopatii. Zęby przeznaczone do usunięcia (zęby z miazgą zgorzelinową, wielokorzeniowe ze znacznie zniszczonymi koronami) traktuje się jako brakujące. Przy ocenie procentowej utraty zdolności żucia przyjmuje się tylko 28 zębów w jamie ustnej. Zęby mądrości mogą być brane pod uwagę, jeśli przy zwarciu odtwarzają w części płaszczyznę żucia ewentualnie brakujących zębów (siódemek). Procentową utratę zdolności żucia oblicza się według poniższej tabeli: Ząb1234567 Wartość procentowa436771112 Przy obliczaniu wartości procentowej zdolności żucia bierze się pod uwagę nie tylko zęby brakujące, ale również zęby pozbawione antagonistów. Całkowity brak zębów jednej szczęki stanowi utratę 100 % zdolności żucia nawet przy zachowaniu wszystkich zębów drugiej szczęki. Jeśli braki uzębienia powodują jednostronną utratę żucia, badanych kwalifikuje się według pkt 3. Protezy stałe, niezależnie od ich rozległości, traktuje się jako odtworzenie zdolności żucia. Ocena wartości funkcjonalno-klinicznej protez stałych i zębów filarowych oraz wynikającej z tego powodu utraty zdolności żucia należy do lekarza stomatologa. Protezy ruchome uzupełniające braki zębów u badanego traktuje się jako odtworzenie zdolności żucia. Dział VII - Nos, gardło i krtań 1234567 201Przewlekłe choroby, wady rozwojowe lub pourazowe nosa i zatok przynosowych nieupośledzające lub nieznacznie upośledzające drożność nosaZ NNA CA C 2Przewlekłe choroby, wady rozwojowe lub pourazowe nosa i zatok przynosowych upośledzające drożność nosaNNC DC D 211Przewlekłe choroby gardła, krtani i tchawicy nieupośledzające lub nieznacznie upośledzające wentylację lub fonacjęZ NNA CA C 2Przewlekłe choroby gardła, krtani i tchawicy upośledzające wentylację i fonacjęNNC DC D 3Następstwa przebytych chorób gardła, krtani i tchawicy upośledzające wentylację lub fonacjęNNC DC D 221Wady wymowy nieznacznie upośledzające zdolność porozumiewania sięZ NNAA 2Wady wymowy upośledzające zdolność porozumiewania sięNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Podstawą rozpoznania są konsultacje specjalistów: otolaryngologa, foniatry, udokumentowane wynikami badań dodatkowych. Dział VIII - Szyja, klatka piersiowa i kręgosłup 1234567 231Zmiany anatomiczne w obrębie szyi i obręczy barkowej nieupośledzające sprawności ustrojuZZAA 2Zmiany anatomiczne w obrębie szyi i obręczy barkowej nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZ NNAA 3Zmiany anatomiczne w obrębie szyi i obręczy barkowej upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 241Zniekształcenia klatki piersiowej nieupośledzające sprawności ustrojuZ NNAA 2Zniekształcenia klatki piersiowej upośledzające sprawność ustrojuNNCC 251Nieznaczne skrzywienia i wady kręgosłupa wrodzone lub nabyte nieupośledzające sprawności ustrojuZZ NAA 2Umiarkowane skrzywienia i wady kręgosłupa wrodzone lub nabyte nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZ NNA CA C 3Znaczne skrzywienia i wady kręgosłupa upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 261Choroby kręgosłupa nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 2Choroby kręgosłupa upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 23 i 26: Przez upośledzenie sprawności ustroju rozumie się również przewlekłe lub nawracające zespoły bólowe z lub bez neurologicznych objawów ubytkowych. Do § 24: pkt 1 i 2 zniekształcenia (ubytki kostne) klatki piersiowej mogą być wrodzone lub nabyte. Podstawą kwalifikowania jest ustalenie stopnia upośledzenia czynności narządów klatki piersiowej, tj. zaburzenia krążenia, zmniejszenie pojemności życiowej płuc. Żebra nadliczbowe dające zaburzenia czynności kończyny górnej o charakterze krążeniowym lub neurologicznym kwalifikuje się dodatkowo według odpowiednich paragrafów. Do § 25: pkt 1 pourazowe wady kręgosłupa dyskwalifikują kandydata do służby. W razie niemożności wykluczenia ewentualnego skrzywienia bądź wady należy kandydatów poddać badaniom rentgenologicznym (zdjęcia w dwóch płaszczyznach) i konsultacji ortopedy. pkt 1-3 za skrzywienie kręgosłupa uważa się wszelkie odchylenia od linii pionowej, która prawidłowo powinna przebiegać od guzowatości potylicznej zewnętrznej przez wszystkie wyrostki kolczyste kręgów i szczelinę międzypośladkową: - nieznaczne - gdy linia wyrostków kolczystych w swobodnej postawie wyprostowanej tworzy niewielki, mało widoczny łuk na jednym z odcinków kręgosłupa lub dwa łuki przebiegające przeciwstawnie w sąsiadujących odcinkach kręgosłupa; skrzywienie takie wyrównuje się czynnie; - umiarkowane - gdy linia wyrostków tworzy wyraźnie widoczny łuk, garb żebrowy jest mało widoczny, jest zauważalne małe zniekształcenie klatki piersiowej i występuje nieznaczne ograniczenie ruchów kręgosłupa; skrzywienie takie daje się wyrównać biernie; - znacznie (z garbem żebrowym) - ze zniekształceniem klatki piersiowej, z upośledzeniem sprawności oddechowej; skrzywienie nie daje się ani czynnie, ani bierne skorygować. Do § 26: pkt 1 i 2 ocenę zdolności uzależnia się od rozległości i nasilenia wady lub procesu chorobowego i zaburzeń czynnościowych kręgosłupa (podstawą orzeczenia jest diagnostyka obrazowa i konsultacja ortopedy lub reumatologa). Dział IX - Narząd oddechowy 1234567 271Choroby płuc obturacyjne, restrykcyjne i złożone oraz ich następstwa przebiegające z nieznacznym upośledzeniem funkcji ustroju, ze zmianami w badaniu spirometrycznym, którego wyniki nie są niższe niż 80 % wartości należnejZ NNA CA C 2Choroby płuc obturacyjne, restrykcyjne i złożone oraz ich następstwa przebiegające z upośledzeniem funkcji ustroju, napadami duszności, ze zmianami w badaniu spirometrycznym, którego wyniki są niższe niż 80 % wartości należnej, ale są wyższe niż 60 % tej wartościNNC DC D 3Choroby płuc obturacyjne, restrykcyjne i złożone oraz ich następstwa przebiegające ze znacznym upośledzeniem funkcji ustroju, dusznością spoczynkową, ze zmianami w badaniu spirometrycznym mniejszym niż 60 % wartości należnej oraz zmianami w gazometrii krwiNNDD Objaśnienia szczegółowe: Gruźlica płuc czynna dodatkowo kwalifikuje się według działu XVI - Choroby zakaźne. Stan po leczeniu gruźlicy płuc kwalifikuje się według § 27 po konsultacji specjalisty pulmonologa. Do § 27: pkt 1-3 dla rozpoznania przewlekłej choroby oskrzelowo-płucnej ocena stopnia upośledzenia przepływu powietrza opiera się na badaniu spirometrycznym, konsultacji pulmonologa. pkt 3 konieczne jest badanie gazometryczne krwi tętniczej i żylnej. Dział X - Układ krążenia 1234567 281Zaburzenia rytmu i przewodzenia niezależnie od mechanizmu i rodzaju potwierdzone badaniem, diagnostyką elektrokardiograficzną nieupośledzające lub nieznacznie upośledzające wydolność organizmuZ NNA CA C 2Zaburzenia rytmu i przewodzenia niezależnie od mechanizmu i rodzaju potwierdzone badaniem, diagnostyką elektrokardiograficzną, upośledzające wydolność organizmuNNDD 291Wady i dysfunkcje zastawek serca i/lub pni naczyniowych bez znaczenia hemodynamicznegoZ NZ NAA 2Wady i dysfunkcje zastawek serca i/lub pni naczyniowych ze zmianami hemodynamicznymi nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 3Wady i dysfunkcje zastawek serca i/lub pni naczyniowych ze zmianami hemodynamicznymi istotnie upośledzające sprawność ustrojuNNDD 301Choroby osierdzia, mięśnia sercowego i wsierdzia przebyte, nieznacznie upośledzające wydolność ustrojuZ NNA CA C 2Choroby osierdzia, mięśnia sercowego i wsierdzia przebyte, istotnie upośledzające wydolność ustrojuNNDD 311Choroba niedokrwienna serca stabilna, w tym stan po rewaskularyzacji lub angioplastyce naczyń wieńcowych bez przebytego zawału mięśnia sercowegoNNA CA C 2Choroba niedokrwienna serca stabilna lub niestabilna, niedokrwienie serca bezobjawowe, przebyty zawał mięśnia sercowego, wariant PrintzmetalaNNC DC D 321Nadciśnienie tętnicze okresu I o przebiegu łagodnym, dobrze poddające się leczeniuNNA CA C 2Nadciśnienie tętnicze okresu II, o zadowalającej kontroli farmakologicznejNNC DC D 3Nadciśnienie tętnicze okresu II i III o niezadowalającej kontroli oraz inne postacie nadciśnienia o ciężkim przebieguNNDD 331Choroby naczyń obwodowych tętniczych lub żylnych nieupośledzające lub nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZ NNAA 2Choroby naczyń obwodowych tętniczych lub żylnych upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 3Choroby naczyń obwodowych tętniczych lub żylnych znacznie upośledzające sprawność ustroju i/lub z powikłaniami w postaci zmian troficznych tkanekNNC DC D 4Tętniaki naczyń - w zależności od wielkości i lokalizacjiNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 28: pkt 1-2 przyjmowanie leków antyarytmicznych uznaje się za upośledzające wydolność organizmu. Konieczne jest badanie EKG metodą Holtera i konsultacja specjalisty kardiologa. Do § 29: pkt 1-3 konieczne badanie echokardiograficzne z badaniem przepływu krwi przez zastawki wykonane i ocenione przez kardiologa, z określeniem znaczenia hemodynamicznego; stwierdzony zespół wypadania płatka zastawki bez obecności fali zwrotnej lub ze śladową falą zwrotną nie kwalifikuje się jako wady (dysfunkcji) tej zastawki. Do § 30 i 31: O kwalifikacji decyduje wynik próby wysiłkowej, badania echokardiograficznego oraz konsultacja kardiologa. Do § 32: pkt 1-3 o kwalifikacji decyduje badanie okulistyczne, echokardiograficzne oraz konsultacja kardiologa; obowiązującą jest kwalifikacja według WHO. Do § 33: pkt 4 do kwalifikacji niezbędna jest konsultacja chirurgiczna oraz badanie USG naczyń z oceną przepływów. Dział XI - Układ trawienny 1234567 341Choroby przełyku, żołądka i dwunastnicy nieznacznie upośledzające sprawność układu trawiennegoZ NNAA 2Choroby przełyku, żołądka i dwunastnicy o przebiegu nawracającym lub stan po zabiegach operacyjnych upośledzające sprawność układu trawiennegoNNC DC D 3Choroby przełyku żołądka i dwunastnicy o przebiegu nawracającym lub stan po zabiegach operacyjnych upośledzające ogólną sprawność ustrojuNNC DC D 351Niezakaźne choroby jelit cienkiego i grubego, w tym zespół jelita drażliwego, nieznacznie upośledzające sprawność układu trawiennegoZ NNAA 2Niezakaźne zapalne choroby jelit cienkiego i grubego o przebiegu nawracającym lub stan po zabiegach operacyjnych upośledzające sprawność układu trawiennegoNNC DC D 3Niezakaźne zapalne choroby jelit cienkiego i grubego o przebiegu nawracającym lub stan po zabiegach operacyjnych upośledzające ogólną sprawność ustrojuNNDD 4Choroby odbytu i odbytnicy nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 5Choroby odbytu i odbytnicy upośledzające sprawność ustrojuNNDD 361Torbiele, naczyniaki wątroby - w zależności od wielkości, lokalizacji i przebieguN ZNA CA C 2Zakaźne i niezakaźne przewlekłe zapalenia wątroby, marskość wątrobyNNDD 3Zapalne i niezapalne choroby pęcherzyka żółciowego i/lub dróg żółciowych lub stan po zabiegach operacyjnych nieznacznie upośledzające sprawność układu trawiennegoN ZNA CA C 4Zapalne i niezapalne choroby pęcherzyka żółciowego i/lub dróg żółciowych lub stan po zabiegach operacyjnych upośledzające sprawność ustrojuNNDD 371Torbiele i przewlekłe zapalenie trzustki bez upośledzenia sprawności ustrojuNNA CA C 2Torbiele i przewlekłe zapalenie trzustki z upośledzeniem sprawności ustrojuNNC DC D 3Stan po przebytym ostrym zapaleniu trzustki leczonym operacyjnie lub stan po resekcji trzustkiNNDD 381Przepukliny wszystkich rodzajów nieupośledzające drożności przewodu pokarmowegoNNA CA C 2Przepukliny wszystkich rodzajów upośledzające drożność przewodu pokarmowego i/lub innych narządów i układówNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 34: pkt 1-3 każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym i dokumentacją z przebiegu leczenia. Do § 35: pkt 1-5 każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym z ewentualnym badaniem histopatologicznym wycinka oraz konsultacją gastroenterologiczną i/lub chirurgiczną. Dział XII - Narząd moczowo-płciowy 1234567 391Wady wrodzone, nabyte i stany pooperacyjne nerek i/lub układu wydalniczego nieznacznie upośledzające funkcję wydzielniczą i/lub wydalnicząNNC DC D 2Wady wrodzone, nabyte i stany pooperacyjne nerek i/lub układu wydalniczego upośledzające funkcję wydzielniczą i/lub wydalnicząNNDD 401Kłębkowe zapalenia nerek z lub bez niewydolności nerekNNDD 2Przewlekłe zakażenia układu moczowo-płciowego nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 3Przewlekłe zakażenia układu moczowo-płciowego z powikłaniami lub upośledzające sprawność ustrojuNNDD 411Kamica układu moczowego bez powikłań, w tym przebiegająca z nawrotamiNNA CA C 2Kamica układu moczowego z powikłaniamiNNDD 421Przewlekła niewydolność nerekNNDD 431Wady wrodzone i nabyte, stany pooperacyjne narządów płciowych męskich upośledzające czynność układu i ustrojuNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 39-43: Rozpoznanie dokumentuje się wynikami badań dodatkowych oraz dokumentacją leczenia. W przypadkach wątpliwych rozstrzygająca jest konsultacja właściwego specjalisty (nefrologa, urologa). Dział XIII - Narząd rodny 1234567 441Zmiany anatomiczne wrodzone i nabyte (w tym stany pooperacyjne) nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZ NNA CA C 2Zmiany anatomiczne wrodzone i nabyte (w tym stany pooperacyjne) upośledzające sprawność ustrojuNNDD 451Zaburzenia hormonalne cyklu miesiączkowego nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 2Zaburzenia hormonalne cyklu miesiączkowego upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 461Przewlekłe stany zapalne zakaźne i niezakaźne nieupośledzające sprawności ustrojuZ NNAA 2Przewlekłe stany zapalne zakaźne i niezakaźne nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 3Przewlekłe stany zapalne zakaźne i niezakaźne upośledzające sprawność ustrojuNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 44-46: Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia są orzekane na podstawie konsultacji specjalisty ginekologa. W przypadku schorzeń zakaźnych dodatkowo kwalifikacja według działu XVI - Choroby zakaźne. Dział XIV - Układ wydzielania wewnętrznego 1234567 471Choroby tarczycy z lub bez zmian w obrębie gruczołu bez objawów ogólnoustrojowychZ NNA CA C 2Choroby tarczycy z lub bez zmian w obrębie gruczołu z objawami ogólnoustrojowymiNNC DC D 481Choroby przysadki mózgowejNNC DC D 2Choroby nadnerczyNNC DC D 3Choroby przytarczycNNC DC D 491Cukrzyca insulinoniezależna bez powikłań narządowychNNCC 2Cukrzyca insulinozależna bez powikłań narządowychNNC DC D 3Cukrzyca z powikłaniami narządowymiNNDC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 47-49: Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia są orzekane na podstawie konsultacji specjalisty endokrynologa ewentualnie diabetologa, popartej wynikami specjalistycznych badań dodatkowych. Dla rubryki 7 powikłania narządowe są kwalifikowane na podstawie ich lokalizacji i stopnia zaawansowania. Dział XV - Choroby układu krwiotwórczego i immunologicznego 1234567 501Niedokrwistości niezależnie od pochodzenia poddające się leczeniu, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuN ZNA CA C 2Niedokrwistości niezależnie od pochodzenia niepoddające się leczeniu, upośledzające sprawność ustrojuNNDD 3Pozostałe choroby krwi i układu krwiotwórczego bez względu na przyczynęNNDD 4Skazy krwotoczne niezależnie od ich etiologiiNNDD 5Wrodzone i nabyte niezakaźne zespoły upośledzenia odpornościNNDD 511Choroby i zespoły autoimmunologiczne nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNCC 2Choroby i zespoły autoimmunologiczne upośledzające sprawność ustrojuNNDD 521Choroby atopowe o przebiegu miejscowym nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZ NNA CA C 2Choroby atopowe o przebiegu miejscowym upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 3Choroby atopowe o przebiegu narządowym i uogólnionym nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNCC 4Choroby atopowe o przebiegu narządowym i uogólnionym upośledzające sprawność ustrojuNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 50-52: Rozpoznanie ustalane na podstawie konsultacji właściwego specjalisty. Dział XVI - Choroby zakaźne 1234567 531Przewlekłe choroby zakaźne nieznacznie upośledzające sprawność ustroju bez wydalania czynnika chorobotwórczegoNNA CA C 2Przewlekłe choroby zakaźne upośledzające sprawność ustroju z wydalaniem czynnika chorobotwórczegoNNDD 3Następstwa chorób zakaźnych szpecące lub upośledzające sprawność ustrojuNNDD 541Nosicielstwo bezobjawowe czynnika zakaźnego bez jego wydalaniaNNC DC D 2Nosicielstwo bezobjawowe czynnika zakaźnego z jego wydalaniemNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 53-54: Decydująca jest konsultacja specjalisty chorób zakaźnych udokumentowana adekwatną diagnostyką specjalistyczną. Dział XVII - Układ nerwowy 1234567 551Zaburzenia świadomości o charakterze napadowym bez względu na przyczynęNNDC D 2Naczynioruchowe bóle głowy upośledzające sprawność ustrojuNNC DC 561Przebyte lub przewlekłe choroby, urazy ośrodkowego układu nerwowego bez upośledzenia sprawności ustrojuZ NNA CA C 2Przebyte lub przewlekłe choroby, urazy ośrodkowego układu nerwowego z upośledzeniem sprawności ustrojuNNDC D 571Przewlekłe lub przebyte choroby i następstwa urazów nerwów czaszkowych i obwodowego układu nerwowego nieupośledzające sprawności ustrojuZ NNA CA C 2Przewlekłe lub przebyte choroby i następstwa urazów nerwów czaszkowych i obwodowego układu nerwowego upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 55-57: Decydująca jest konsultacja specjalisty neurologa udokumentowana adekwatną diagnostyką. Dział XVIII - Stan psychiczny 1234567 581Nerwice nieupośledzające sprawności ustrojuNNA CA C 2Przewlekłe nerwice nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 3Przewlekłe nerwice upośledzające sprawność ustroju, niepoddające się leczeniuNNDD 591Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne nieznacznie upośledzające zdolności przystosowawczeNNC DC D 2Sytuacyjne reakcje dezadaptacyjne upośledzające zdolności przystosowawczeNNDD 3Osobowość nieprawidłowaNNDD 4Psychozy niezależnie od przyczynyNNDD 5Zaburzenia psychiczne niepsychotyczne pochodzenia organicznego upośledzające zdolności adaptacyjneNNDD 6Inne zaburzenia, przewlekłe zaburzenia psychiczneNNDD 601Uzależnienie od alkoholuNNDD 2Uzależnienie od środków psychoaktywnychNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 58-60: Orzekanie wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty psychiatry, z uwzględnieniem wyniku badania psychologicznego, gdy jest ono konieczne. Do § 59: pkt 3 dotyczy patologicznych zaburzeń osobowości. Dział XIX - Narząd ruchu 1234567 611Ubytki i zniekształcenia obręczy barkowej i miednicznej nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 2Ubytki i zniekształcenia obręczy barkowej i miednicznej znacznie upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 3Ubytki i zniekształcenia kości długich nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 4Ubytki i zniekształcenia kości długich upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 5Ubytki i zniekształcenia kości ręki nieznacznie upośledzające sprawność narząduNNC DC D 6Ubytki i zniekształcenia kości ręki upośledzające sprawność narząduNNC DC D 7Ubytki i zniekształcenia kości stopy nieznacznie upośledzające sprawność choduZ NNA CA C 8Ubytki i zniekształcenia kości stopy upośledzające sprawność choduNNC DC D 9Przewlekłe choroby zapalne i niezapalne kościNNC DC D 10Brak kończyny lub kończynNNC DC D 621Przewlekłe choroby stawów: zapalne, niezapalne, zwyrodnieniowe, stany po urazach, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuNNA CA C 2Przewlekłe choroby stawów: zapalne, niezapalne, zwyrodnieniowe, stany po urazach, upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D 631Przewlekłe choroby układu mięśniowo-więzadłowego, stany po urazach, nieznacznie upośledzające sprawność ustrojuZ NNA CA C 2Przewlekłe choroby układu mięśniowo-więzadłowego, stany po urazach, upośledzające sprawność ustrojuNNC DC D Objaśnienia szczegółowe: Do § 61-63: Orzekanie wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty ortopedy i/lub reumatologa, z uwzględnieniem diagnostyki obrazowej. Dział XX - Nowotwory 1234567 641Nowotwory niezłośliwe nieupośledzające sprawności ustrojuZNAA 2Nowotwory niezłośliwe szpecące lub powodujące zaburzenia czynności narządu i/lub upośledzające ogólną sprawność ustrojuNNC DC D 651Nowotwory złośliwe wszelkich rodzajów i stopni złośliwościNNDD 2Stan po usunięciu nowotworów złośliwych lub po leczeniu chemioterapią lub radioterapiąNNDD Objaśnienia szczegółowe: Do § 64 i 65: W rozpoznawaniu nowotworów bierze się pod uwagę obraz kliniczny, wyniki badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych oraz badania histopatologicznego, gdy jest ono niezbędne i możliwe do wykonania. Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 listopada 2001 r. w sprawie zasad oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Urzędzie Ochrony Państwa, a także trybu orzekania o tej zdolności oraz właściwości i trybu postępowania w tych sprawach komisji lekarskich podległych Szefowi Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 140, poz. 1574), zachowanym w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 23 października 2003 r. w sprawie norm wyżywienia i przypadków, w których funkcjonariusz Agencji Wywiadu otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie (Dz. U. Nr 187, poz. 1825) Na podstawie art. 89 ust. 2 z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się następujące normy wyżywienia przysługujące funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", w czasie wykonywania zadań służbowych: 1) podstawową; 2) dodatkowe numer: I, II i III; 3) napojów - 1,5 litra wody mineralnej. 2. Ilość produktów żywnościowych zawartych w normach wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Wyżywienie według normy podstawowej otrzymuje funkcjonariusz: 1) pełniący służbę w systemie skoszarowanym; 2) będący słuchaczem kursu w Ośrodku Szkolenia Agencji Wywiadu, zwanym dalej "Ośrodkiem", w czasie pobytu w Ośrodku; 3) uczestniczący w szkoleniu lub naradzie trwających ponad 8 godzin, organizowanych przez Szefa Agencji Wywiadu lub jego zastępców oraz w rocznych odprawach służbowych organizowanych przez kierowników jednostek organizacyjnych Agencji Wywiadu; 4) biorący udział w szkoleniu lub ćwiczeniach w systemie obronnym kraju, jeśli zajęcia trwają w sposób ciągły powyżej 8 godzin; 5) przeniesiony do pełnienia służby w Ośrodku; 6) uczestniczący w szkoleniu specjalistycznym wymagającym zwiększonego wysiłku fizycznego; 7) wchodzący w skład komisji egzaminacyjnych kursów szkoleniowych w trakcie sesji egzaminacyjnej. § 3. Wyżywienie według normy podstawowej, w postaci posiłków wydawanych w godzinach służby, otrzymuje funkcjonariusz: 1) pełniący służbę związaną z bezpośrednim kierowaniem lub sprawowaniem nadzoru nad gospodarką żywnościową; 2) zajmujący stanowisko kierownika zespołu żywienia; 3) zajmujący stanowisko lekarza kontrolującego jakość posiłków; 4) pełniący nieetatową służbę lub dyżur trwający nieprzerwanie 24 godziny. § 4. 1. Wyżywienie według normy podstawowej, niezależnie od przysługujących w tym czasie innych norm wyżywienia, otrzymuje funkcjonariusz biorący udział w uroczystym albo promocyjnym posiłku. 2. Uroczyste posiłki można organizować z okazji: 1) świąt państwowych i religijnych ustawowo wolnych od pracy oraz 24 i 31 grudnia; 2) inauguracji kursów stacjonarnych trwających co najmniej 4 miesiące. 3. Promocyjne posiłki można organizować w związku z zakończeniem kursów trwających co najmniej 4 miesiące lub mianowaniem funkcjonariuszy na pierwszy stopień oficerski. § 5. 1. Funkcjonariuszowi, który otrzymuje wyżywienie według podstawowej normy wyżywienia z kilku tytułów, o których mowa w § 2 i 3, wydaje się wyżywienie tylko z jednego tytułu. 2. Funkcjonariuszowi, który otrzymuje wyżywienie według kilku dodatkowych norm, wydaje się wyżywienie zgodnie z jedną, najkorzystniejszą dla niego normą. § 6. Wyżywienie według dodatkowej normy numer l otrzymuje funkcjonariusz: 1) o którym mowa w § 2 pkt 3 i 6; 2) będący słuchaczem kursu oficerskiego w Ośrodku w trakcie przebywania na specjalistycznym obozie kondycyjnym. § 7. Wyżywienie według dodatkowej normy numer II, w postaci posiłku profilaktycznego, otrzymuje funkcjonariusz pełniący służbę w okresie od 1 listopada do 31 marca na wolnym powietrzu przez co najmniej 4 godziny dziennie. § 8. Wyżywienie według dodatkowej normy numer III, w postaci dodatku do normy podstawowej, otrzymuje funkcjonariusz, o którym mowa w § 2 pkt 1, 2, 4 i 5. § 9. 1. Napoje, według normy, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, otrzymuje funkcjonariusz wykonujący czynności służbowe: 1) w pomieszczeniach, w których temperatura przekracza 28 °C; 2) na otwartej przestrzeni, przy temperaturze otoczenia powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C; 3) związane z dużym wysiłkiem fizycznym. 2. Napoje, według norrny, o której mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, wydaje się w warunkach, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w naturze i tylko w dniach wykonywania czynności służbowych. § 10. Równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie w wysokości 100 % wypłaca się funkcjonariuszowi, jeżeli: 1) rodzaj i warunki pełnienia służby uniemożliwiają korzystanie z przysługującego mu wyżywienia; 2) nie ma możliwości żywienia ze względów techniczno-organizacyjnych. § 11. Funkcjonariusz będący słuchaczem kursu stacjonarnego w Ośrodku, skierowany w ramach praktyk do wykonywania zadań służbowych poza Ośrodek, otrzymuje równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie zwiększony o 50 %. § 12. Wysokość równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie wynosi: 1) za podstawową normę wyżywienia - 12,90 zł; 2) za dodatkową normę numer I wyżywienia - 6,45 zł; 3) za dodatkową normę numer II wyżywiania - 5,10 zł; 4) za dodatkową normę numer III wyżywienia - 3,60 zł. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 października 2003 r. (poz. 1825) ILOŚĆ PRODUKTÓW ŻYWNOŚCIOWYCH ZAWARTYCH W PODSTAWOWEJ ORAZ DODATKOWYCH NORMACH WYŻYWIENIA Lp.Nazwa grupy artykułów żywnościowychNorma wyżywienia jedn. miarypodstawowadodatkowa IIIIII 1234567 1Pieczywog670655035 2Przetwory zbożowe i strączkoweg100 3Przetwory mięsne w przeliczeniu na mięso w elementachg2901008560 4Przetwory rybne w przeliczeniu na filety z rybg40 5Masło naturalneg40252015 6Tłuszcze zwierzęce i roślinne w przeliczeniu na smalecg30 7Napoje mleczne w przeliczeniu na mleko pełnotłusteg400190150105 8Sery w przeliczeniu na ser pełnotłustyg60504030 9Jajaszt.0,50,50,50,5 10Ziemniakig700 11Warzywag340 12Owoceg280320250170 13Soki z owocówg 320250175 14Przetwory owocowe w przeliczeniu na dżemg15 15Cukierg60252015 16Herbatag1 17Kakaog2 2 18Kawa zbożowag6 19Kawa naturalnag 884 20Sól i przyprawyg41 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 17 września 1997 r. w sprawie przypadków, w których funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa otrzymuje wyżywienie, oraz norm wyżywienia (M. P. Nr 73, poz. 699 oraz Dz. Urz. UOP z 2000 r. Nr 3, poz. 11) oraz zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 17 września 1997 r. w sprawie przypadków otrzymywania i wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługujące funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa (M. P. Nr 69, poz. 687), zachowanymi w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 29 października 2003 r. w sprawie trybu powołania Komisji i przeprowadzania konkursu na stanowisko dyrektora izby skarbowej i naczelnika urzędu skarbowego (Dz. U. Nr 187, poz. 1826) Na podstawie art. 5 ust. 5d ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W celu przeprowadzenia konkursu na stanowisko dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego, zwanego dalej "konkursem", minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje pięcioosobową Komisję Konkursową, zwaną dalej "Komisją". 2. Członkowie Komisji powoływani są spośród osób, których wiedza i doświadczenie zawodowe dają rękojmię prawidłowego wykonania zadań Komisji. § 2. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznacza i odwołuje przewodniczącego Komisji spośród jej członków. 2. Przewodniczący Komisji może wyznaczyć spośród członków Komisji wiceprzewodniczącego Komisji. Wiceprzewodniczący Komisji, a w razie jego nie-wyznaczenia inny członek Komisji, wykonuje zadania przewodniczącego Komisji w razie jego nieobecności. § 3. Komisja obraduje na posiedzeniach mających charakter niejawny. Z posiedzeń Komisji sporządzany jest protokół, zawierający przebieg obrad, który podpisują członkowie Komisji obecni na posiedzeniu. § 4. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów w głosowaniu jawnym bez możliwości wstrzymania się od głosu, przy obecności co najmniej trzech członków Komisji. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego Komisji. § 5. Obsługę kancelaryjną, której zakres obejmuje w szczególności przygotowanie testu zawodowego oraz sporządzania protokołów z posiedzeń Komisji, zapewnia wyznaczony departament urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, przy udziale innych właściwych departamentów. § 6. 1. Konkurs ogłasza minister właściwy do spraw finansów publicznych. 2. Ogłoszenie publikuje się na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych i przez zamieszczenie na tablicach ogłoszeń w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. Ogłoszenie powinno zawierać w szczególności: 1) określenie stanowiska, na które przeprowadzany jest konkurs; 2) wymagania, od których spełnienia uzależnione jest dopuszczenie uczestnika do konkursu; 3) określenie zakresu wiedzy zawodowej niezbędnej na dane stanowisko; 4) określenie wymaganych dokumentów oraz sposobu ich składania; 5) termin i miejsce składania dokumentów. 3. Termin składania dokumentów, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, nie może być krótszy niż 14 dni od daty opublikowania ogłoszenia o konkursie na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 7. Sposób udokumentowania spełnienia wymogów określonych w art. 5 ust. 5a ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych polega na przedłożeniu przez uczestnika konkursu: 1) zaświadczenia o aktualnym zatrudnieniu w urzędzie albo organie podległym ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych; 2) odpisów dokumentów określających poziom i kierunek wykształcenia; 3) odpisów świadectw pracy. § 8. Uczestnik konkursu przystępujący do konkursu składa wymagane dokumenty przesyłką pocztową poleconą z dopiskiem "konkurs na stanowisko..." lub osobiście, w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych. W razie złożenia dokumentów przesyłką pocztową, za datę ich złożenia uważa się datę stempla pocztowego. § 9. 1. Komisja, na podstawie złożonych przez uczestnika konkursu dokumentów, rozstrzyga o dopuszczeniu albo odmowie dopuszczenia go do udziału w konkursie z powodu nieudokumentowania spełnienia przez niego wymogów zawartych w art. 5 ust. 5a ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych. 2. Przewodniczący Komisji zawiadamia pisemnie członków Komisji i uczestników konkursu dopuszczonych do wzięcia udziału w konkursie o terminie i miejscu przeprowadzenia konkursu, w terminie 7 dni od dnia rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 1. 3. W przypadku odmowy dopuszczenia do udziału w konkursie przewodniczący Komisji w terminie 7 dni od dnia podjęcia rozstrzygnięcia zawiadamia uczestnika o przyczynie odmowy dopuszczenia do konkursu. § 10. 1. Konkurs składa się z dwóch części: 1) sprawdzianu wiedzy zawodowej; 2) oceny zdolności organizatorskich oraz predyspozycji do kierowania zespołami pracowniczymi. 2. Obie części konkursu przeprowadzane są w jednym dniu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 11. 1. Wiedza zawodowa sprawdzana jest za pomocą pisemnego testu zawodowego. 2. Zakres tematyczny testu zawodowego obejmuje wybrane zagadnienia prawa podatkowego, egzekucji administracyjnej, prawa karnego skarbowego, prawa administracyjnego, prawa konstytucyjnego, finansów publicznych oraz organizacji i zarządzania w skarbowości. Zadania sytuacyjne dotyczą zagadnień prawa podatkowego. 3. Test zawodowy oraz treść zadań sytuacyjnych do czasu przedstawienia ich uczestnikom konkursu są niejawne. § 12. Oceny uczestników konkursu, ich zdolności organizatorskich oraz predyspozycji do kierowania zespołami pracowniczymi dokonuje się na podstawie wypowiedzi ustnych w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej z członkami Komisji, z uwzględnieniem przedłożonych przez uczestników ocen ich dotychczasowej pracy. § 13. 1. Test zawodowy zawiera 50 pytań oraz 2 zadania sytuacyjne. 2. Na udzielenie odpowiedzi uczestnicy mają 90 minut. 3. Test zawodowy jest oceniany w skali od 1 do 60 punktów. Za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie przyznaje się 1 punkt, a za rozwiązanie zadania sytuacyjnego od 1 do 5 punktów. Punkty sumuje się. 4. Warunkiem dopuszczenia do drugiej części konkursu, o której mowa w § 10 ust. 1 pkt 2, jest uzyskanie co najmniej 45 punktów z testu zawodowego, w tym co najmniej 5 punktów za rozwiązanie zadań sytuacyjnych. 5. Zdolności organizatorskie oraz predyspozycje kierownicze oceniane są w skali do 20 punktów przez każdego członka Komisji. Ocenę stanowi średnia arytmetyczna sumy punktów przyznanych przez wszystkich członków Komisji. 6. Konkurs uważa się za rozstrzygnięty, jeżeli przynajmniej jeden z uczestników konkursu uzyska łącznie z obu części konkursu co najmniej 60 punktów na 80 możliwych. § 14. 1. Sprawdzian wiedzy zawodowej przeprowadza się w wydzielonym pomieszczeniu pod nadzorem co najmniej dwóch członków komisji wyznaczonych przez przewodniczącego Komisji. 2. Przed rozpoczęciem konkursu członek Komisji informuje uczestników o jego zasadach i czasie trwania oraz o sposobie oceny uczestników konkursu. 3. Po okazaniu dowodu tożsamości uczestnik konkursu otrzymuje test zawodowy i zadania sytuacyjne, opatrzone pieczęcią urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Uwzględnia się jedynie odpowiedzi udzielone na arkuszach opatrzonych powyższą pieczęcią. 4. Z udziału w konkursie wyklucza się uczestnika, który korzystał z cudzej pomocy, posługiwał się materiałami przyniesionymi z zewnątrz, porozumiewał się z innym uczestnikiem konkursu lub w inny sposób zakłócał przebieg konkursu. 5. Opuszczenie pomieszczenia, w którym odbywa się konkurs, jest równoznaczne z jego zakończeniem. Przed opuszczeniem pomieszczenia, w którym odbywa się konkurs, uczestnik konkursu zwraca otrzymane materiały członkom Komisji. 6. Po zebraniu testów zawodowych i zadań sytuacyjnych przewodniczący Komisji lub inny członek Komisji, pod którego nadzorem odbywał się sprawdzian wiedzy zawodowej, ogłasza przerwę na ich sprawdzenie. 7. Sprawdzenia testów zawodowych i zadań sytuacyjnych dokonują członkowie Komisji, a w uzasadnionych wypadkach - wyznaczeni przez przewodniczącego Komisji lub, w jego zastępstwie, członka Komisji - pracownicy właściwego departamentu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, pod nadzorem co najmniej jednego członka Komisji. § 15. 1. Po przeprowadzeniu konkursu Komisja ustala wynik konkursu w formie uchwały. 2. O kolejności miejsca zajętego w konkursie decyduje suma punktów uzyskanych przez uczestnika w obu częściach konkursu. 3. Jeżeli konkurs nie wyłoni przynajmniej jednego kandydata, minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza konkurs ponownie w terminie 30 dni od dnia zakończenia poprzedniego konkursu. § 16. Przewodniczący Komisji przekazuje do akceptacji ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych wynik konkursu w terminie do 7 dni od dnia podjęcia uchwały o wyniku konkursu. § 17. O wyniku konkursu przewodniczący Komisji zawiadamia pisemnie uczestników konkursu w terminie 7 dni od daty akceptacji. § 18. W terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia uczestnik konkursu ma prawo wglądu do dokumentacji konkursowej dotyczącej jego osoby. § 19. 1. Uczestnik konkursu może złożyć odwołanie od wyniku konkursu do ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych rozpatruje odwołanie w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. 3. W wypadku uznania odwołania minister właściwy do spraw finansów publicznych przywraca odwołującemu się prawa kandydata na stanowisko, na które przeprowadzany był konkurs, lub koryguje kolejność miejsc zajętych przez kandydatów. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może unieważnić konkurs, jeżeli stwierdzi, że konkurs został przeprowadzony niezgodnie z przepisami rozporządzenia. 5. W przypadku unieważnienia konkursu stosuje się odpowiednio § 15 ust. 3. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 29 października 2003 r. w sprawie zasad rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych przez organy podatkowe podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 187, poz. 1827) Na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie ustala zasady rachunkowości i plan kont dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych realizowanych przez naczelników urzędów skarbowych, dyrektorów izb celnych i naczelników urzędów celnych jako organy podatkowe, zwanych dalej "organami podatkowymi". Zasady rachunkowości i plan kont dla prowadzenia ewidencji podatków i opłat dla organów podatkowych jednostek samorządu terytorialnego określają odrębne przepisy. 2. Zasady rachunkowości, o których mowa w ust. 1, obejmują prowadzenie ewidencji księgowej należnych i pobranych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, kontrolę terminowej realizacji zobowiązań, likwidację nadpłat oraz rozliczanie i przekazywanie wpływów poszczególnym budżetom i innym wierzycielom. § 2. 1. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają: 1) inni wierzyciele - jednostki inne niż Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego, izby skarbowe, urzędy skarbowe, izby celne i urzędy celne; 2) kasa - kasę urzędu obsługującego organ podatkowy; 3) kasjer - pracownika lub funkcjonariusza, któremu powierzono prowadzenie kasy, wyznaczonego do przyjmowania wpłat oraz dokonywania zwrotów gotówką z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 4) komórka rachunkowości - komórkę organizacyjną prowadzącą prace związane z rachunkowością podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 5) likwidator - pracownika lub funkcjonariusza, któremu powierzono wystawianie dowodów wpłat dokonywanych do kasy, a także dowodów wypłat z kasy; 6) należności uboczne - odsetki za zwłokę, opłatę prolongacyjną, koszty egzekucyjne i koszty upomnień; 7) należność główna - określoną należność podatkową albo niepodatkową należność budżetową, podlegającą zapłaceniu; 8) niepodatkowe należności budżetowe - niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych; 9) odpis - kwotę zmniejszającą zobowiązanie podatkowe albo kwotę zwrotu podatku należną podatnikowi, ustaloną przez organ podatkowy lub zadeklarowaną przez podatnika; 10) Ordynacja podatkowa - ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)); 11) poborca - poborcę skarbowego albo pracownika lub funkcjonariusza Służby Celnej, któremu powierzono obowiązek poboru podatków bezpośrednio u podatnika; 12) przypis - zobowiązanie podatkowe stanowiące obciążenie konta podatnika; 13) rachunek bankowy - rachunek bankowy urzędu skarbowego lub izby celnej przeznaczony do gromadzenia środków z tytułu podatków; 14) wynagrodzenie płatnika lub inkasenta - wynagrodzenie płatnika lub inkasenta, o którym mowa w art. 28 § 1 i 4 Ordynacji podatkowej. 2. Przepisy rozporządzenia dotyczące: 1) podatników - stosuje się odpowiednio do płatników, inkasentów, a także do następców prawnych podatników, określonych w art. 93-106 Ordynacji podatkowej, i osób trzecich, określonych w art. 107-118 Ordynacji podatkowej; jeżeli w treści przepisu rozróżnia się podatników, płatników i inkasentów, wówczas przepisy dotyczące podatników odnoszą się również do następców prawnych i osób trzecich; 2) podatków - stosuje się odpowiednio do niepodatkowych należności budżetowych. § 3. Zadaniem komórki rachunkowości jest: 1) prowadzenie w księgach rachunkowych prawidłowej ewidencji przypisów, odpisów, wpłat, zwrotów i zaliczeń nadpłat z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) kontrola terminowości wpłat należności przez podatników; 3) bieżące podejmowanie czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, takich jak upomnienia, tytuły wykonawcze; 4) dokonywanie rozliczeń podatników z tytułu wpłat, nadpłat, zaległości oraz zwrotów podatku; 5) przeprowadzanie rozliczenia rachunkowo-kasowego poborców, jeżeli czynności te nie zostały powierzone innej komórce organizacyjnej; 6) rozliczanie i przekazywanie wpływów poszczególnym budżetom i innym wierzycielom; 7) sporządzanie sprawozdań; 8) prowadzenie operacji kasowych i uzgadnianie obrotów kasy związanych z przyjmowaniem wpłat i z dokonywaniem zwrotów podatnikom za pośrednictwem kasy oraz terminowe przekazywanie gotówki z kasy na rachunek bankowy; 9) ustalanie na podstawie ewidencji księgowej danych potrzebnych do wydawania zaświadczeń o wysokości zaległości podatkowych; 10) kontrola prawidłowości potrąceń wynagrodzeń, dokonywanych przez płatników i inkasentów. § 4. 1. Do udokumentowania przypisów i odpisów służą: 1) deklaracje, a także inne dokumenty, określone w art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, z których wynika zobowiązanie podatkowe, zwane dalej "deklaracjami"; 2) decyzje; 3) dowody zrealizowanych wpłat nieprzypisanych, a należnych od podatników; 4) postanowienia o dokonaniu potrącenia, o którym mowa w art. 64 § 1-3 oraz art. 65 § 1 Ordynacji podatkowej; 5) Jednolity Dokument Administracyjny SAD. 2. Do udokumentowania wpłat w formie pieniężnej służą: 1) kwity z kwitariuszy przychodowych K103 lub z kwitariuszy przychodowych KP, jeżeli wpłata jest dokonana w kasie; 2) dokumenty wpłaty, załączone do wyciągu bankowego; 3) dokumenty stwierdzające obciążenie rachunku bankowego podatnika z tytułu zapłaty podatku - w przypadku gdy podatnik dokonał zapłaty za pośrednictwem banku, a bank obciążył rachunek bankowy podatnika, ale nie przekazał środków na rachunek bankowy - na podstawie których przypisuje się bankowi zobowiązanie w wysokości zapłaty dokonanej przez podatnika, w związku z art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej; 4) postanowienie o zaliczeniu wpłaty, zwrotu nadpłaty lub zwrotu podatku na poczet zaległości podatkowych albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych. 3. Do udokumentowania wygaśnięcia zobowiązania podatkowego służą: 1) dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5; 2) umowy lub inne dokumenty, z których w szczególności wynika określony w art. 66 § 4 Ordynacji podatkowej termin wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w stosunku do Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego; 3) decyzje dotyczące przypadków, o których mowa w art. 67 § 1 i 6 Ordynacji podatkowej; 4) dokumenty stwierdzające przedawnienie, o którym mowa w art. 70-71 Ordynacji podatkowej. 4. Do udokumentowania zwrotów i wypłat służą: 1) kwity z kwitariuszy rozchodowych KW, jeżeli wypłaty dokonywane są w kasie; 2) dokumenty zwrotu, załączone do wyciągu bankowego, lub wydruk wyciągu bankowego, otrzymanego w formie elektronicznej. 5. Do udokumentowania dokonanych przez płatników lub inkasentów potrąceń z tytułu wynagrodzeń służą dane zawarte w deklaracjach lub zeznaniach albo w informacjach przesyłanych przez płatników lub inkasentów do organów podatkowych. 6. W przypadkach, które nie zostały określone w ust. 1-5, do udokumentowania operacji księgowych służą dowody wewnętrzne, w szczególności noty księgowe. 7. Przypisaniu lub odpisaniu mogą podlegać koszty egzekucyjne i koszty upomnień. § 5. 1. Kwit wpłaty z kwitariusza przychodowego K103 oraz z kwitariusza przychodowego KP powinien zawierać dane umożliwiające identyfikację dokumentu wpłaty, podatnika, podatku, wysokości kwoty wpłaty i jej przeznaczenia, takie jak: 1) niepowtarzalny identyfikator dokumentu, taki jak rodzaj dokumentu, seria i numer; 2) określenie podatnika: a) nazwisko i imię lub nazwa, b) adres lub siedziba, c) Numer Identyfikacji Podatkowej NIP; 3) rodzaj należności głównej; 4) okres, którego dotyczy wpłata: a) należności zaległej, b) należności bieżącej; 5) kwota wpłaty ogółem, cyframi i słownie; 6) kwota wpłaty, cyframi, z tytułu: a) należności zaległej, b) należności bieżącej, c) odsetek za zwłokę, d) opłaty prolongacyjnej, e) kosztów upomnienia, f) kosztów egzekucyjnych; 7) data wpłaty; 8) odcisk pieczęci urzędu obsługującego organ podatkowy; 9) własnoręczny podpis kasjera lub poborcy. 2. Data wpłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 7, jest jednocześnie datą kwitu wpłaty. § 6. 1. Kwitariusze przychodowe i rozchodowe są drukami ścisłego zarachowania. 2. Ewidencję druków ścisłego zarachowania prowadzi się w księdze druków - formularz K-210. W księdze tej ujmuje się również przychód i rozchód druków płatnych wydanych kasjerowi lub innemu pracownikowi, upoważnionemu do ich odrębnej sprzedaży. 3. Kasjera lub innego upoważnionego pracownika rozlicza się z druków przekazanych mu do sprzedaży oraz z powierzonych mu druków ścisłego zarachowania. § 7. 1. Wpłaty gotówkowe od podatników i poborców przyjmuje i wypłat gotówkowych dokonuje kasjer w kasie. 2. Kwity wpłaty z kwitariusza K103, z kwitariusza KP oraz kwity wypłaty z kwitariusza KW wystawia likwidator. 3. Dla każdego rodzaju podatku wypełnia się oddzielny kwit wpłaty K103 lub KP albo kwit wypłaty KW, co najmniej w dwóch egzemplarzach. Oryginał kwitu K103 i KP otrzymuje wpłacający, a oryginał kwitu KW pozostaje w kasie. Dopuszcza się możliwość wypełniania łącznego kwitu wpłaty na całą pobraną kwotę w przypadku łącznego pobierania ceł i podatków z tytułu importu, pod warunkiem wyszczególnienia na kwicie wszystkich tytułów pobrania i przypadających na nie kwot. 4. W przypadku zagubienia lub zniszczenia przez podatnika wydanego mu kwitu, na pisemną prośbę podatnika wydaje się zaświadczenie o dokonaniu wpłaty. W zaświadczeniu podane są następujące dane: nazwisko i imię lub nazwa podatnika, adres podatnika, data wpłaty, rodzaj należności, okres, za który dokonano wpłaty, suma wpłaty cyframi i słownie, numer kwitu. 5. Niedopuszczalne jest łączenie przez jedną osobę czynności kasjera i księgowego lub kasjera i likwidatora. § 8. Kwity kasowe stanowiące dowody wpłaty lub dowody wypłaty powinny być przy księgowaniu sprawdzone z punktu widzenia prawidłowości zakwalifikowania wpłaty lub wypłaty. W przypadku niemożności zaliczenia dokonanej wpłaty na właściwą należność księgowy księguje wpłatę jako wpływy do wyjaśnienia i wyjaśnia tytuł wpłaty. § 9. Wynagrodzenie potrącone przez płatnika lub inkasenta księguje się w wysokości przez niego wykazanej, pod datą wpłaty pobranego podatku. § 10. 1. Jeżeli zobowiązany dokonuje wpłaty zobowiązania podatkowego po doręczeniu mu upomnienia, w pierwszej kolejności pokrywa się koszty upomnienia, a pozostałą kwotę dzieli się na pokrycie należności głównej i należnych odsetek za zwłokę według zasad określonych w art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej. Koszty upomnienia stanowią dochód urzędu obsługującego organ podatkowy. 2. Jeżeli koszty egzekucyjne zostały wpłacone w kasie albo na rachunek bankowy, wpłata ta podlega przekazaniu organowi egzekucyjnemu, którego dochód stanowi, lub innej jednostce, jeżeli to wynika z odrębnych przepisów. § 11. 1. Jeżeli ewidencja podatków i niepodatkowych należności budżetowych jest prowadzona techniką inną niż ręczna, należy zachować zasady określone niniejszym rozporządzeniem i zapewnić wydruk określonych w nim dokumentów i zestawień. 2. Jeżeli księgi rachunkowe prowadzone są za pomocą komputera, wówczas: 1) dowody źródłowe mogą mieć postać dokumentów papierowych lub zapisów elektronicznych - w tym drugim przypadku muszą być zabezpieczone przed zniekształceniem lub usunięciem pierwotnej treści operacji księgowej, której dotyczą, i być opatrzone unikalnym identyfikatorem źródła pochodzenia; 2) drukom ścisłego zarachowania automatycznie nadawane są kolejne numery, przy czym nie mogą występować luki w numeracji, a każdy numer musi być niepowtarzalny. Numer anulowanego dokumentu nie może być nadany innemu dokumentowi. Zamiast numeru można stosować inny niepowtarzalny identyfikator o zdefiniowanej budowie; 3) zapisy w księgach rachunkowych mogą nastąpić za pośrednictwem klawiatury komputerowej, urządzeń czytających dokumenty, urządzeń transmisji danych lub komputerowych nośników danych, pod warunkiem że podczas rejestracji operacji księgowej uzyskują one trwale czytelną postać odpowiadającą treści dowodu księgowego i możliwe jest stwierdzenie źródła pochodzenia każdego zapisu; 4) zapisy mogą być przenoszone między zbiorami danych, składającymi się na księgi rachunkowe prowadzone na komputerowych nośnikach danych, pod warunkiem że możliwe jest stwierdzenie źródła pochodzenia zapisów w zbiorach, w których ich dokonano pierwotnie, a odpowiedni program zapewni zachowanie ich poprawności i kompletności; 5) powinna być zapewniona możliwość wydruku, w postaci czytelnej dla użytkownika, treści zapisów dokonanych w księgach rachunkowych i zawartości zbiorów pomocniczych. Rozdział 2 Księgi rachunkowe i plan kont § 12. 1. Księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów i sald, które tworzą: 1) dziennik; 2) księgę główną stanowiącą ewidencję syntetyczną; 3) księgi pomocnicze stanowiące ewidencję analityczną i szczegółową; 4) zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych. 2. Zapisów w księgach rachunkowych dokonuje się według zasad określonych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324), z uwzględnieniem przepisów niniejszego rozporządzenia. § 13. Dziennik służy do zapisywania w porządku chronologicznym, dzień po dniu, danych o operacjach księgowych. Zapisy w dzienniku muszą być kolejno numerowane, a obroty liczone w sposób ciągły w skali roku. Jeżeli stosuje się podział na dzienniki częściowe, to należy sporządzać zestawienie obrotów tych dzienników za każdy miesiąc. § 14. 1. Plan kont zawiera trzy poziomy kont: 1) konta syntetyczne; 2) konta analityczne; 3) konta szczegółowe. 2. Plany kont w zakresie kont syntetycznych i analitycznych, określone w § 15-18, są jednolite dla wszystkich organów podatkowych, o których tam mowa. 3. Konta szczegółowe są ustalane przez organ podatkowy odpowiednio do potrzeb, według zasad określonych w § 19. § 15. Konta księgi głównej dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych przez naczelnika urzędu skarbowego jako organ podatkowy obejmują: 1) Zespół 1 - Środki pieniężne i rachunki bankowe: a) Konto 107 - Kasa, b) Konto 137 - Rachunek bankowy, c) Konto 147 - Środki pieniężne w drodze; 2) Zespół 2 - Rozrachunki i rozliczenia: a) Konto 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) Konto 272 - Zaległości zabezpieczone hipoteką, c) Konto 273 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, d) Konto 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, e) Konto 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, f) Konto 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, g) Konto 277 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne, h) Konto 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat, i) Konto 279 - Wpływy do wyjaśnienia, j) Konto 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, k) Konto 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, l) Konto 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, m) Konto 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, n) Konto 287 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką. § 16. 1. Konta ksiąg pomocniczych dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych przez naczelnika urzędu skarbowego jako organ podatkowy obejmują: 1) Zespół 1 - Środki pieniężne i rachunki bankowe: a) do konta 107: - Konto 1071 - Wpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 1072 - Wpłaty z tytułu podatków pośrednich, - Konto 1073 - Wpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 1077 - Wpłaty z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) do konta 137: - Konto 1371 - Wpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 1372 - Wpłaty z tytułu podatków pośrednich, - Konto 1373 - Wpłaty z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 1377 - Wpłaty z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) do konta 147: - Konto 1471 - Środki pieniężne w drodze z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 1472 - Środki pieniężne w drodze z tytułu podatków pośrednich, - Konto 1473 - Środki pieniężne w drodze z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 1477 - Środki pieniężne w drodze z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) Zespół 2 - Rozrachunki i rozliczenia: a) do konta 271: - Konto 2711 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2712 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2713 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2717 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) do konta 272: - Konto 2721 - Zaległości zabezpieczone hipoteką z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2722 - Zaległości zabezpieczone hipoteką z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2723 - Zaległości zabezpieczone hipoteką z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2727 - Zaległości zabezpieczone hipoteką z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) do konta 273: - Konto 2731 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2732 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2733 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2737 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, d) do konta 274: - Konto 2741 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanego podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2742 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych podatków pośrednich, - Konto 2743 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2747 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, e) do konta 275: - Konto 2751 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanego podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2753 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2757 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, f) do konta 276: - Konto 2761 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2762 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych podatków pośrednich oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2763 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanego podatku dochodowego od osób fizycznych oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2767 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, g) do konta 277: - Konto 2771 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2772 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2773 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2777 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, h) do konta 278: - Konto 2781 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2782 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat podatków pośrednich, - Konto 2783 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2787 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, i) do konta 279: - Konto 2791 - Wpływy do wyjaśnienia wpłacone na subkonto przeznaczone do wpłat z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2792 - Wpływy do wyjaśnienia wpłacone na subkonto przeznaczone do wpłat z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2793 - Wpływy do wyjaśnienia wpłacone na subkonto przeznaczone do wpłat z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2797 - Wpływy do wyjaśnienia wpłacone na subkonto przeznaczone do wpłat z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, j) do konta 282: - Konto 2821 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2822 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2823 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2827 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, k) do konta 283: - Konto 2831 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2833 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2837 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, l) do konta 284: - Konto 2841 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu odpisu na środek specjalny w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2842 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu odpisu na środek specjalny w zakresie podatków pośrednich oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2843 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu odpisu na środek specjalny w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2847 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu odpisu na środek specjalny w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, m) do konta 285: - Konto 2851 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2852 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2853 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2857 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, n) do konta 287: - Konto 2871 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, - Konto 2872 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2873 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, - Konto 2877 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Suma obrotów na kontach analitycznych powinna być zgodna z obrotami na koncie syntetycznym, do którego są prowadzone. § 17. Konta księgi głównej dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych, realizowanych przez dyrektora izby celnej i naczelnika urzędu celnego jako organy podatkowe, obejmują: 1) Zespół 1 - Środki pieniężne i rachunki bankowe: a) Konto 107 - Kasa, b) Konto 137 - Rachunek bankowy, c) Konto 147 - Środki pieniężne w drodze; 2) Zespół 2 - Rozrachunki i rozliczenia: a) Konto 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) Konto 272 - Zaległości zabezpieczone hipoteką, c) Konto 273 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, d) Konto 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, e) Konto 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, f) Konto 277 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne, g) Konto 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat, h) Konto 279 - Wpływy do wyjaśnienia, i) Konto 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, j) Konto 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, k) Konto 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, l) Konto 287 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką. § 18. 1. Konta ksiąg pomocniczych dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych, realizowanych przez dyrektora izby celnej i naczelnika urzędu celnego jako organy podatkowe, obejmują: 1) Zespół 1 - Środki pieniężne i rachunki bankowe: a) do konta 107: - Konto 1072 - Wpłaty z tytułu podatków pośrednich, - Konto 1077 - Wpłaty z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) do konta 137: - Konto 1372 - Wpłaty z tytułu podatków pośrednich, - Konto 1377 - Wpłaty z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) do konta 147: - Konto 1472 - Środki pieniężne w drodze z tytułu podatków pośrednich, - Konto 1477 - Środki pieniężne w drodze z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) Zespół 2 - Rozrachunki i rozliczenia: a) do konta 271: - Konto 2712 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2717 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) do konta 272: - Konto 2722 - Zaległości zabezpieczone hipoteką z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2727 - Zaległości zabezpieczone hipoteką z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) do konta 273: - Konto 2732 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2737 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, d) do konta 274: - Konto 2742 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych podatków pośrednich, - Konto 2747 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, e) do konta 276: - Konto 2762 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych podatków pośrednich oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2767 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, f) do konta 277: - Konto 2772 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2777 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, g) do konta 278: - Konto 2782 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat podatków pośrednich, - Konto 2787 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, h) do konta 279: - Konto 2792 - Wpływy do wyjaśnienia wpłacone na subkonto przeznaczone do wpłat z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2797 - Wpływy do wyjaśnienia wpłacone na subkonto przeznaczone do wpłat z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, i) do konta 282: - Konto 2822 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków pośrednich, - Konto 2827 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, j) do konta 284: - Konto 2842 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu odpisu na środek specjalny w zakresie podatków pośrednich oraz z innymi wierzycielami, - Konto 2847 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu odpisu na środek specjalny w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, k) do konta 285: - Konto 2852 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2857 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, l) do konta 287: - Konto 2872 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką w zakresie podatków pośrednich, - Konto 2877 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką w zakresie innych podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Suma obrotów na kontach analitycznych powinna być zgodna z obrotami na koncie syntetycznym, do którego są prowadzone. § 19. 1. Konta szczegółowe służą do rozrachunków: 1) z podatnikami i następcami prawnymi podatników - z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) z osobami trzecimi, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1 - z tytułu odpowiedzialności solidarnej z podatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 3) z płatnikami i inkasentami - z tytułu poboru podatków i niepodatkowych należności budżetowych od podatników; 4) z jednostkami budżetowymi - z tytułu potrącenia kwoty z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec budżetu państwa oraz wobec jednostek samorządu terytorialnego; 5) z bankami - z tytułu nieprzekazania wpłat dokonanych przez podatników przelewem za pośrednictwem banku; 6) z budżetem państwa - z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką; 7) z jednostkami samorządu terytorialnego - z tytułu pobieranych przez urząd, obsługujący organ podatkowy, podatków i niepodatkowych należności budżetowych stanowiących wyłączny dochód tych jednostek, z tytułu udziału tych jednostek w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, na podstawie odrębnych przepisów, oraz z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką; 8) z właściwą jednostką - z tytułu środka specjalnego; 9) z innymi wierzycielami - z tytułu należnych im kwot podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konta szczegółowe prowadzi się do następujących kont analitycznych w ramach kont syntetycznych Zespołu 2: 1) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 271 prowadzi się konta szczegółowe podatników; 2) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 272 prowadzi się konta szczegółowe dłużników Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, których zobowiązania zostały zabezpieczone hipoteką; 3) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 275 prowadzi się konta szczegółowe jednostek samorządu terytorialnego; 4) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 276 prowadzi się konta szczegółowe jednostki, której przekazuje się środki pieniężne z tytułu środka specjalnego, i innych wierzycieli, w tym konta rozrachunków z płatnikami i inkasentami z tytułu pobranych przez nich wynagrodzeń; 5) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 277 prowadzi się konta szczegółowe organów podatkowych, którym przekazuje się koszty upomnień lub koszty egzekucyjne; jeżeli organowi podatkowemu należą się zarówno koszty egzekucyjne, jak i koszty upomnień, wówczas prowadzi się dla niego dwa odrębne konta szczegółowe; 6) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 278 prowadzi się konta szczegółowe jednostek budżetowych i banków; 7) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 283 prowadzi się konta szczegółowe jednostek samorządu terytorialnego; 8) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 284 prowadzi się konta szczegółowe jednostki, której przekazuje się środki pieniężne z tytułu środka specjalnego, i innych wierzycieli; 9) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 285 prowadzi się konta szczegółowe organów podatkowych, którym przekazuje się koszty upomnień lub koszty egzekucyjne; jeżeli organowi podatkowemu należą się zarówno koszty egzekucyjne, jak i koszty upomnień, wówczas prowadzi się dla niego dwa odrębne konta szczegółowe; 10) do kont analitycznych w ramach konta syntetycznego 287 prowadzi się konta szczegółowe dłużników Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, których zobowiązania zostały zabezpieczone hipoteką. 3. Dla każdej osoby lub jednostki organizacyjnej prowadzi się w każdym podatku odrębne konto, z uwzględnieniem klasyfikacji budżetowej. Jeżeli podatnik jest równocześnie płatnikiem w tym samym podatku, prowadzi się dla niego dwa odrębne konta jako podatnika i jako płatnika. 4. Sumy obrotów na kontach szczegółowych prowadzonych do konta analitycznego powinny być zgodne z obrotami na koncie analitycznym, do którego są prowadzone. § 20. Konto 107 - Kasa służy do ewidencji gotówki, którą podatnicy regulują swoje zobowiązania w kasie. Księgowań dokonuje się w sposób następujący: 1) na stronie Wn konta 107 księguje się: a) wpływ gotówki z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, w korespondencji ze stroną Ma konta: - 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, lub - 279 - Wpływy do wyjaśnienia, b) wpływ gotówki od płatników i inkasentów z tytułu zwrotu wynagrodzeń pobranych nienależnie lub w wysokości większej od należnej, w korespondencji ze stroną Ma konta: - 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, lub - 279 - Wpływy do wyjaśnienia, c) wpływ gotówki z banku do kasy z przeznaczeniem na zwrot nadpłat należnych podatnikom, na konto analityczne odpowiadające tytułowi zwrotu, w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy; 2) na stronie Ma konta 107 księguje się: a) przekazanie środków pieniężnych na rachunek bankowy - w korespondencji ze stroną Wn konta 147 - Środki pieniężne w drodze, b) zwroty nadpłat oraz wypłatę oprocentowania z kasy podatnikom - w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych albo - jeżeli wpłacona kwota jest sumą nienależną - ze stroną Wn konta 279 - Wpływy do wyjaśnienia. § 21. Konto 137 - Rachunek bankowy służy do ewidencji gromadzonych przez organ podatkowy wpływów budżetowych z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. Księgowań dokonuje się w sposób następujący: 1) na stronie Wn konta 137 księguje się: a) wpływy z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, wpłacone na rachunek bankowy - w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) wpłaty od płatników i inkasentów z tytułu zwrotu wynagrodzeń pobranych przez nich nienależnie lub w wysokości większej od należnej - w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) wpływy środków pieniężnych w drodze - w korespondencji ze stroną Ma konta 147 - Środki pieniężne w drodze, d) wpłaty jednostek budżetowych dokonane w związku z potrąceniem zobowiązania podatkowego z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej należności podatnika wobec Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego - w korespondencji ze stroną Ma konta 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat, e) wpłaty banków, które obciążyły rachunek bankowy podatnika z tytułu zapłaty podatku, ale nie przekazały środków na rachunek bankowy, w korespondencji ze stroną Ma konta 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat, f) pobranie uzupełniających środków na rachunek bankowy celem zwrotu nadpłat, zwrotu podatku i wypłaty podatnikom oprocentowania za zwroty dokonane po terminie - w korespondencji ze stroną Ma konta: - 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli zwrot dotyczy podatków i niepodatkowych należności budżetowych będących dochodem budżetu państwa, albo - 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli zwrot dotyczy podatków i niepodatkowych należności budżetowych będących wyłącznym dochodem budżetu jednostki samorządu terytorialnego, g) wpływy do wyjaśnienia - w korespondencji ze stroną Ma konta 279 - Wpływy do wyjaśnienia; 2) na stronie Ma konta 137 księguje się: a) pobrane z banku do kasy środki pieniężne przeznaczone na zwrot podatnikom nadpłat za zwroty dokonane po terminie, w korespondencji ze stroną Wn konta 107 - Kasa, z konta analitycznego odpowiadającego tytułowi zwrotu, b) zwroty podatnikom za pośrednictwem banku nadpłat wraz z należnym oprocentowaniem - w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) zwroty podatnikom za pośrednictwem banku wpłat będących kwotami nienależnymi, wraz z należnym oprocentowaniem, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, d) przekazane za pośrednictwem banku wpływy z podatków i niepodatkowych należności budżetowych należne budżetowi państwa - w korespondencji ze stroną Wn konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, e) przekazane za pośrednictwem banku wpływy z podatków należnych jednostkom samorządu terytorialnego, zrealizowane przez urząd obsługujący organ podatkowy - w korespondencji ze stroną Wn konta 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, f) przekazane za pośrednictwem banku kwoty należne z tytułu środka specjalnego oraz przekazane wierzycielom udziały w zrealizowanych dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w korespondencji ze stroną Wn konta 276 - Rozrachunki z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, g) przekazane jednostkom zrealizowane wpływy z tytułu kosztów egzekucyjnych i kosztów upomnień - w korespondencji ze stroną Wn konta 277 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne, h) zwrot za pośrednictwem banku podatnikom dokonanych przez nich wpłat nienależnych - w korespondencji ze stroną Wn konta 279 - Wpływy do wyjaśnienia. § 22. Konto 147 - Środki pieniężne w drodze służy do ewidencji środków pieniężnych znajdujących się między kasą a rachunkiem bankowym: 1) na stronie Wn konta 147 księguje się: a) przekazanie środków pieniężnych z kasy na rachunek bankowy, w korespondencji ze stroną Ma konta 107 - Kasa, b) pobranie środków z rachunku bankowego do kasy w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy; 2) na stronie Ma konta 147 księguje się: a) wpływ na rachunek bankowy środków pieniężnych w drodze, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, b) wpływ do kasy środków pieniężnych w drodze w korespondencji ze stroną Wn konta 107 - Kasa. § 23. Do ewidencji rozrachunków z podatnikami z tytułu należnych i wpłacanych przez nich podatków i niepodatkowych należności budżetowych służą konta syntetyczne: 1) 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) 272 - Zaległości zabezpieczone hipoteką; 3) 279 - Wpływy do wyjaśnienia. § 24. 1. Konto 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych służy do rozrachunków: 1) z podatnikami i następcami prawnymi z tytułu należnych i wpłacanych przez nich podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) z osobami trzecimi, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1, z tytułu odpowiedzialności solidarnej z podatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 3) z płatnikami i inkasentami z tytułu pobieranych przez nich podatków i niepodatkowych należności budżetowych, a także z tytułu pobieranego przez nich wynagrodzenia jako składnika podatku; 4) z jednostkami budżetowymi z tytułu potrącenia; 5) z bankami z tytułu nieprzekazanych wpłat; 6) w zakresie wpływów do wyjaśnienia. 2. Ewidencję na koncie prowadzi się w sposób następujący: 1) na stronie Wn konta 271 księguje się: a) przypisy lub odpisy należności, w korespondencji ze stroną Ma konta: - 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność dotyczy budżetu państwa, - 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność w całości lub w części dotyczy budżetu jednostki samorządu terytorialnego, - 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, jeżeli należność dotyczy jednostki, której przekazuje się środek specjalny, lub innego wierzyciela, - 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, jeżeli należność dotyczy organu podatkowego, b) naliczone odsetki za zwłokę i inne należności uboczne, jeżeli uprzednio nie zostały przypisane, w kwocie wpłaconej, w momencie ich wpłaty, według zasad określonych w art. 55 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Ma konta: - 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność dotyczy budżetu państwa, - 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność w całości lub w części dotyczy budżetu jednostki samorządu terytorialnego, - 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, jeżeli należność dotyczy jednostki, której przekazuje się środek specjalny, lub innego wierzyciela, - 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, jeżeli należność dotyczy organu podatkowego, c) przeniesienia przypisów należności, które zostały zabezpieczone hipoteką; zapisu tego dokonuje się, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta: - 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność dotyczy budżetu państwa, - 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność w całości lub w części dotyczy budżetu jednostki samorządu terytorialnego, - 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, jeżeli należność dotyczy jednostki, której przekazuje się środek specjalny, lub innego wierzyciela, - 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, jeżeli należność dotyczy organu podatkowego, d) przypisy w wysokości wpłaconej kwoty z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką, w korespondencji ze stroną Ma konta: - 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność dotyczy budżetu państwa, - 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli należność w całości lub w części dotyczy budżetu jednostki samorządu terytorialnego, - 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, jeżeli należność dotyczy jednostki, której przekazuje się środek specjalny, lub innego wierzyciela, - 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, jeżeli należność dotyczy organu podatkowego, e) zwrot podatku od towarów i usług wynikający z deklaracji podatkowej lub z decyzji organu podatkowego w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy i jednocześnie, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, f) zwrot nadpłaty, w korespondencji ze stroną Ma konta 107 - Kasa, jeżeli wypłaty dokonano gotówką, albo ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy, jeżeli wypłaty dokonano przelewem albo za pośrednictwem poczty, i jednocześnie, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, g) odpis z tytułu należnego podatnikowi oprocentowania za nieterminowy zwrot nadpłaconego podatku, w korespondencji ze stroną Ma konta 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, h) wypłaty należnego podatnikowi oprocentowania za nieterminowy zwrot nadpłaconego podatku, w korespondencji ze stroną Ma konta 107 - Kasa, jeżeli wypłaty dokonano gotówką, albo ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy, jeżeli wypłaty dokonano przelewem albo za pośrednictwem poczty, i jednocześnie, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, i) przypis w wysokości nadpłaty, w stosunku do której wygasło prawo do zwrotu, w korespondencji ze stroną Ma konta 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) na stronie Ma konta 271 księguje się: a) wpłaty dokonane przez podatników do kasy - w korespondencji ze stroną Wn konta 107 - Kasa, b) wpłaty dokonane przez podatników poleceniem przelewu lub przekazem pocztowym na rachunek bankowy, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, c) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Wn konta 273 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, d) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Wn konta 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, e) zapłatę dokonaną przez potrącenie z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 64 § 1-3 Ordynacji podatkowej, albo wobec jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 65 § 1 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Wn konta 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat, f) wynagrodzenia pobrane przez płatników i inkasentów, w korespondencji ze stroną Wn konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, g) zmniejszenie wynagrodzeń nienależnie pobranych przez płatników i inkasentów z tytułu poboru podatków i niepodatkowych należności budżetowych na rzecz budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Wn konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, h) wpłaty od płatników i inkasentów z tytułu zwrotu wynagrodzeń pobranych przez nich nienależnie lub w wysokości większej od należnej - w korespondencji ze stroną Wn konta 107 - Kasa, jeżeli zwrot został dokonany do kasy, albo ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, jeżeli zwrot nastąpił na rachunek bankowy, i) zapłatę dokonaną przez podatnika z tytułu podatku za pośrednictwem banku, który obciążył rachunek bankowy podatnika, ale nie przekazał środków na rachunek bankowy, w korespondencji ze stroną Wn konta 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat, j) wpłaty początkowo zakwalifikowane do wyjaśnienia, jeżeli dokonaną wpłatę wyjaśniono i zakwalifikowano na właściwą należność, w korespondencji ze stroną Wn konta 279 - Wpływy do wyjaśnienia. 3. Jeżeli podatnicy są obowiązani okresowo wpłacać zaliczki na poczet podatku dochodowego na podstawie decyzji organu podatkowego, ustalającej roczny wymiar podatku bez określenia wysokości zaliczek, wówczas w terminach płatności zaliczek dokonuje się przypisu w wysokości obliczonej jako wynik podzielenia kwoty zryczałtowanego podatku należnego za dany rok, wynikającej z decyzji, przez liczbę obowiązkowych wpłat zaliczek w ciągu roku. 4. Jeżeli podatnik jest obowiązany okresowo wpłacać samodzielnie obliczone zaliczki na poczet należności lub zryczałtowany podatek dochodowy bez składania deklaracji i bez wezwania z urzędu obsługującego organ podatkowy, zaliczki te lub zryczałtowany podatek dochodowy powinny być zaksięgowane na koncie szczegółowym podatnika również jako przypisy w kwotach wpłat dokonanych za poszczególne okresy. 5. Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wybrał, zgodnie z odrębnymi przepisami, uproszczoną formę wpłacania zaliczek miesięcznych z tytułu tego podatku, wówczas na koncie podatnika w terminach płatności zaliczek dokonuje się przypisu w wysokości 1/12 kwoty obliczonej od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty, złożonym w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, z uwzględnieniem zmian wynikających z dokonanych korekt zeznania lub z decyzji właściwego organu podatkowego. 6. Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych wybrał, zgodnie z odrębnymi przepisami, uproszczoną formę wpłacania zaliczek miesięcznych z tytułu tego podatku, wówczas na koncie podatnika w terminach płatności zaliczek dokonuje się przypisu w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu o wysokości dochodu, lub straty, osiągniętego w roku podatkowym, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy albo w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, z uwzględnieniem zmian wynikających z dokonanych korekt zeznania lub z decyzji właściwego organu podatkowego. Jeżeli zeznanie dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy, dokonuje się przypisu w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. 7. W przypadku złożenia przez małżonków wspólnego rocznego zeznania podatkowego stosuje się następujące zasady: 1) przypis lub odpis wynikający z zeznania powinien być ujęty na koncie małżonka, który jest podany w zeznaniu jako pierwszy; 2) jeżeli zeznanie złożono w urzędzie obsługującym organ podatkowy właściwy tylko dla jednego z małżonków, księgowania przypisu lub odpisu dokonuje się na koncie małżonka, dla którego ten urząd jest właściwy; 3) przypis lub odpis, o których mowa w pkt 1 i 2, zewidencjonowany na koncie małżonka, podlega oznakowaniu jako wynikający ze wspólnego rocznego zeznania podatkowego małżonków; 4) wpłata należności, zwrot nadpłaty i wszystkie rozrachunki z tytułu zeznania wspólnego są ujmowane na tym koncie, na którym dokonano przypisu lub odpisu; jeżeli następnie powstała konieczność dokonania rozliczeń pomiędzy małżonkami w związku z rozliczeniem zeznania wspólnego, wówczas z tego konta dokonuje się odpowiednich przeksięgowań na konto drugiego małżonka. 8. Konto wykazuje dwa salda: 1) saldo Wn oznacza przypisane, a niezrealizowane podatki i niepodatkowe należności budżetowe; 2) saldo Ma oznacza wpłacone, a nieprzypisane podatki i niepodatkowe należności budżetowe - to jest nadpłaty. § 25. 1. Konto 279 - Wpływy do wyjaśnienia służy do księgowania wpłat i wypłat, które nie mogą być zaliczone na inne konto: 1) na stronie Wn konta 279: a) wyjaśnionych wpłat: - jeśli jest to kwota należna, wówczas księguje się ją na pokrycie właściwej należności w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych - właściwe konto analityczne w ramach konta syntetycznego i właściwe konto szczegółowe w ramach konta analitycznego; jednocześnie przelewa się wyjaśnioną należność na rachunek bankowy - właściwe subkonto, jeżeli była wpłacona na niewłaściwe subkonto, - jeśli jest to kwota nienależna, wówczas zwrot kwoty księguje się odpowiednio w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy lub ze stroną Ma konta 107 - Kasa, b) pomyłkowych wypłat z rachunku bankowego, dokonanych przez bank, w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy; 2) na stronie Ma konta 279: a) wpłat, które nie mogą być zaliczone na właściwą należność budżetową, w tym: - dokonanych na rachunek bankowy - w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, - dokonanych do kasy - w korespondencji ze stroną Wn konta 107 - Kasa, b) otrzymanych zwrotów dokonanych uprzednio przez bank pomyłkowych wypłat z rachunku bankowego w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy. 2. Konto 279 wykazuje dwa salda: 1) saldo Ma, które oznacza stan wpłat niewyjaśnionych; 2) saldo Wn, które oznacza stan wypłat pomyłkowych. § 26. 1. Konto 272 - Zaległości zabezpieczone hipoteką służy do księgowania należności i zaległości podatkowych na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, które zostały zabezpieczone hipoteką; 2. Księgowań dokonuje się na stronie Wn konta 272 w sposób następujący: 1) należności, w wysokości zabezpieczonej hipoteką, ze znakiem plus, w korespondencji ze stroną Ma konta 287 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką; 2) zmniejszenie należności w wyniku dokonanej wpłaty, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 287 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką. 3. Konto 272 wykazuje saldo Wn wyrażające stan zaległości zabezpieczonych hipoteką. § 27. Do ewidencji rozrachunków z budżetami z tytułu zrealizowanych podatków i niepodatkowych należności budżetowych służą konta syntetyczne: 1) 273 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego; 2) 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 3) 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 4) 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami; 5) 277 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne; 6) 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat. § 28. Konto 273 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego służy do księgowania: 1) na stronie Wn konta 273 - kwoty zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) na stronie Ma konta 273 - zrealizowanych należności, o których mowa w pkt 1, w korespondencji ze stroną Wn konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych. § 29. 1. Konto 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 274 księguje się: a) przekazane budżetowi państwa zrealizowane należne mu wpływy z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych - na centralny rachunek bankowy budżetu państwa, w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy, b) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Ma konta 273 - Majątek przejęty na rzecz Skarbu Państwa z tytułu wygaśnięcia zobowiązania podatkowego; jednocześnie dokonuje się księgowań określonych w pkt 2 lit. b; 2) na stronie Ma konta 274 księguje się: a) środki zebrane na rachunku bankowym - w korespondencji ze stroną Wn konta 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; księgowań na stronie Ma konta 274 dokonuje się w oparciu o wysokość wpływów środków pieniężnych ujętych na koncie 137 - Rachunek bankowy, b) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Wn konta 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) zrealizowane wpływy z tytułu nadpłaty, w stosunku do której wygasło prawo do zwrotu, w korespondencji ze stroną Wn konta 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, d) przekazanie uzupełniających środków na rachunek bankowy celem zwrotu nadpłat, zwrotu podatku i wypłaty podatnikom oprocentowania za zwroty dokonane po terminie, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, e) korektę rozrachunku z budżetem państwa z tytułu przekazania uzupełniających środków na rachunek bankowy w związku z wypłatą podatnikom kwot, o których mowa w lit. d, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Wn: - konta 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, i jednocześnie - konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konto 274 wykazuje saldo Ma oznaczające należne, a nieprzekazane środki z tytułu zrealizowanych podatków i niepodatkowych należności budżetowych. § 30. 1. Konto 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 275 księguje się: a) przekazane wpłaty podatków i niepodatkowych należności budżetowych na rzecz jednostek samorządu terytorialnego w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy, b) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; jednocześnie dokonuje się księgowania określonego w pkt 2 lit. b; 2) na stronie Ma konta 275 księguje się: a) środki zebrane na rachunku bankowym, w korespondencji ze stroną Wn konta 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; księgowań na stronie Ma konta 275 dokonuje się w oparciu o wysokość wpływów środków pieniężnych ujętych na koncie 137 - Rachunek bankowy, b) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Wn konta 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) przekazanie uzupełniających środków na rachunek bankowy celem zwrotu nadpłat, zwrotu podatku i wypłaty podatnikom oprocentowania za zwroty dokonane po terminie, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, d) korektę rozrachunku z budżetem jednostki samorządu terytorialnego z tytułu przekazania uzupełniających środków na rachunek bankowy w związku z wypłatą podatnikom kwot, o których mowa w lit. c, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Wn: - konta 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych i jednocześnie - konta 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konto 275 może wykazywać dwa salda: 1) saldo Wn oznacza nadpłacone podatki lub udziały jednostek samorządu terytorialnego w podatkach; 2) saldo Ma oznacza należne, a nieprzekazane jednostkom samorządu terytorialnego podatki lub udziały w podatkach zrealizowane na rzecz budżetów tych jednostek. § 31. 1. Konto 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 276 księguje się: a) przekazane jednostce należności z tytułu środka specjalnego za zrealizowane podatki i niepodatkowe należności budżetowe oraz przekazane innym wierzycielom należności z tytułu udziałów w zrealizowanych dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy, b) pobrane wynagrodzenia płatników i inkasentów w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) zmniejszenie kwot wynagrodzeń nienależnie pobranych przez płatników i inkasentów, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) na stronie Ma konta 276 księguje się: a) należne jednostce udziały z tytułu środka specjalnego od dodatkowych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz należne innym wierzycielom udziały w zrealizowanych dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, w korespondencji ze stroną Wn konta 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami, b) pobrane wynagrodzenia płatników i inkasentów, w korespondencji ze stroną Wn konta: - 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli wynagrodzenie wynika z poboru podatku będącego dochodem budżetu państwa, albo - 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli wynagrodzenie wynika z poboru podatku będącego dochodem jednostki samorządu terytorialnego, c) zmniejszenie wynagrodzenia pobranego przez płatników i inkasentów, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Wn konta: - 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli wynagrodzenie wynika z poboru należności będącej dochodem budżetu państwa, albo - 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, jeżeli wynagrodzenie wynika z poboru należności będącej w całości dochodem jednostki samorządu terytorialnego. 2. Konto 276 wykazuje dwa salda: 1) saldo Wn oznacza nadwyżkę kwot pobranych wynagrodzeń płatników i inkasentów nad należnymi kwotami tych wynagrodzeń lub nadpłacone kwoty na środek specjalny; 2) saldo Ma oznacza należne, a nieprzekazane udziały z tytułu środka specjalnego ze zrealizowanych podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz innym wierzycielom udziały w zrealizowanych dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. § 32. Konto 277 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 277 księguje się przekazane organom podatkowym zrealizowane wpływy z tytułu zwrotu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, w korespondencji ze stroną Ma konta 137 - Rachunek bankowy; 2) na stronie Ma konta 277 księguje się należne organom podatkowym zrealizowane wpływy z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, w korespondencji ze stroną Wn konta 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych. § 33. Konto 278 - Należności od jednostek budżetowych z tytułu potrącenia i od banków z tytułu nieprzekazanych wpłat służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 278 księguje się: a) zapłatę dokonaną przez podatnika przez potrącenie kwoty zobowiązania z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 64 § 1-3 Ordynacji podatkowej - jako przypis jednostce budżetowej z tytułu dokonanego potrącenia, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) zapłatę dokonaną przez podatnika przez potrącenie kwoty zobowiązania z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 65 Ordynacji podatkowej - jako przypis jednostce budżetowej z tytułu dokonanego potrącenia, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) zapłatę dokonaną przez podatnika z tytułu podatku za pośrednictwem banku, który obciążył rachunek bankowy podatnika, ale nie przekazał środków na rachunek bankowy, w korespondencji ze stroną Ma konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) na stronie Ma konta 278 księguje się: a) wpłaty jednostek budżetowych z tytułu należności przypisanych w wyniku wygaśnięcia zobowiązania podatkowego przez potrącenie kwoty z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, b) wpłaty jednostek budżetowych z tytułu należności przypisanych w wyniku wygaśnięcia zobowiązania podatkowego przez potrącenie kwoty z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej wierzytelności podatnika wobec jednostki samorządu terytorialnego, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy, c) wpłaty banków, które obciążyły rachunek bankowy podatnika z tytułu zapłaty podatku, ale nie przekazały środków na rachunek bankowy, w korespondencji ze stroną Wn konta 137 - Rachunek bankowy. § 34. Do ewidencji rozliczeń z budżetami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych zrealizowanych przez organ podatkowy oraz rozliczeń z tytułu przypisanych należności służą konta syntetyczne: 1) 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 3) 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami; 4) 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych. § 35. 1. Konto 282 - Rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 282 księguje się należne w całości lub w części budżetowi państwa: a) podatki i niepodatkowe należności budżetowe zrealizowane przez organ podatkowy, w korespondencji ze stroną Ma konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych; księgowań dokonuje się w oparciu o wysokość wpływów środków pieniężnych z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych ujętych na koncie 137 - Rachunek bankowy, b) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Ma konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) zrealizowane wpływy z tytułu nadpłaty, w stosunku do której wygasło prawo do zwrotu, w korespondencji ze stroną Ma konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, d) pobrane wynagrodzenia płatników i inkasentów, w korespondencji ze stroną Ma konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, e) zmniejszenie wynagrodzenia pobranego przez płatników i inkasentów z tytułu poboru podatków na rzecz budżetu państwa, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, f) korektę rozrachunku z budżetem państwa z tytułu przekazania uzupełniających środków na rachunek bankowy w związku ze zwrotem nadpłat oraz z wypłatą podatnikom oprocentowania za zwroty dokonane po terminie, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 274 - Rozrachunki z budżetem państwa z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) na stronie Ma konta 282 księguje się: a) równowartość przypisów i odpisów z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, w tym wynikających z rozliczeń z podatnikami z tytułu należności zabezpieczonych hipoteką, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) przypis nadpłaty, w stosunku do której wygasło prawo do zwrotu, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) odpisy z tytułu należnego podatnikowi oprocentowania za nieterminowy zwrot nadpłaconego podatku, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konto 282 wykazuje dwa salda: 1) saldo Wn oznacza stan nadpłat i podatków odpisanych, a niezwróconych; 2) saldo Ma oznacza stan niezrealizowanych, a przypisanych podatków i niepodatkowych należności budżetowych. § 36. 1. Konto 283 - Rozliczenia z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 283 księguje się należne jednostkom samorządu terytorialnego: a) zrealizowane wpływy z podatków i niepodatkowych należności budżetowych w korespondencji ze stroną Ma konta 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych; księgowań dokonuje się na podstawie wpływów środków pieniężnych z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, ujętych na koncie 137 - Rachunek bankowy, b) kwotę zobowiązania podatkowego, które wygasło przez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w art. 66 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w korespondencji ze stroną Ma konta 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych, c) pobrane wynagrodzenia płatników i inkasentów, w korespondencji ze stroną Ma konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, d) zmniejszenie wynagrodzenia pobranego przez płatników i inkasentów, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami, e) korektę rozrachunku z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu przekazania uzupełniających środków na rachunek bankowy w związku ze zwrotem nadpłat oraz z wypłatą podatnikom oprocentowania za zwroty dokonane po terminie, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Ma konta 275 - Rozrachunki z budżetami jednostek samorządu terytorialnego z tytułu zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) na stronie Ma konta 283 księguje się: a) równowartość przypisów i odpisów należności jednostek samorządu terytorialnego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, w tym wynikających z rozliczeń z podatnikami z tytułu należności zabezpieczonych hipoteką, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) odpisy z tytułu należnego podatnikom oprocentowania za nieterminowy zwrot nadpłaconego podatku, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konto 283 wykazuje dwa salda: 1) saldo Wn oznacza stan nadpłat oraz podatków i niepodatkowych należności budżetowych odpisanych, a niezwróconych; 2) saldo Ma oznacza stan przypisanych, a niezrealizowanych podatków i niepodatkowych należności budżetowych. § 37. 1. Konto 284 - Rozliczenia z jednostkami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych w zakresie środka specjalnego oraz z innymi wierzycielami służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 284 księguje się należne: a) jednostce, której przekazuje się środek specjalny, udziały z tytułu środka specjalnego od dodatkowych wpływów podatkowych i niepodatkowych należności budżetowych, b) innym wierzycielom udziały w dochodach budżetu państwa z tytułu zrealizowanych podatków i niepodatkowych należności budżetowych - w korespondencji ze stroną Ma konta 276 - Rozrachunki z jednostkami z tytułu środka specjalnego w zakresie zrealizowanych wpływów podatków i niepodatkowych należności budżetowych oraz z innymi wierzycielami; księgowań dokonuje się na podstawie rozliczonych wpływów środków pieniężnych zewidencjonowanych na koncie 137 - Rachunek bankowy; 2) na stronie Ma konta 284 księguje się równowartość: a) przypisów i odpisów środka specjalnego od dodatkowo ustalonych podatków i niepodatkowych należności budżetowych, b) należnych innym wierzycielom udziałów w dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych - w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konto 284 wykazuje dwa salda: 1) saldo Wn oznacza stan nadpłat środka specjalnego oraz należności z tytułu przypisów należnych innym wierzycielom udziałów w dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych; 2) saldo Ma, które wyraża stan niezrealizowanych należności z tytułu przypisów i odpisów podatków i niepodatkowych należności budżetowych z tytułu środka specjalnego oraz stan niezrealizowanych należności z tytułu przypisów należnych innym wierzycielom udziałów w dochodach budżetu państwa z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. § 38. 1. Konto 285 - Rozliczenia z organami podatkowymi z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych służy do następujących księgowań: 1) na stronie Wn konta 285 księguje się należne organowi podatkowemu zrealizowane wpływy z tytułu zwrotu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, w korespondencji ze stroną Ma konta 277 - Rozrachunki z organami podatkowymi z tytułu zrealizowanych wpływów za koszty upomnień i koszty egzekucyjne; 2) na stronie Ma konta 285 księguje się równowartość przypisów i odpisów z tytułu kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych, w korespondencji ze stroną Wn konta 271 - Rozrachunki z podatnikami i płatnikami z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych. 2. Konto 285 wykazuje saldo Ma oznaczające stan należnych, a niezrealizowanych kwot z tytułu przypisanych kosztów upomnień i kosztów egzekucyjnych. § 39. 1. Konto 287 - Rozliczenia z tytułu zaległości zabezpieczonych hipoteką służy do następujących księgowań na stronie Ma konta: 1) równowartości należności zabezpieczonych hipoteką na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, ze znakiem plus, w korespondencji ze stroną Wn konta 272 - Zaległości zabezpieczone hipoteką; 2) zmniejszenia równowartości należności zabezpieczonych hipoteką na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego w wysokości wpłaty dokonanej przez podatnika z tytułu tej należności, ze znakiem minus, w korespondencji ze stroną Wn konta 272 - Zaległości zabezpieczone hipoteką. 2. Konto 287 wykazuje saldo Ma wyrażające stan zaległości zabezpieczonych hipoteką. Rozdział 3 Pobór zaległości podatkowych przez poborców i rozliczanie poborców § 40. 1. Dowodem pobrania przez poborcę wpłaty z tytułu zaległości podatkowej jest pokwitowanie na blankiecie z kwitariusza przychodowego K103. 2. Z kwoty wpłat pobranych na pokrycie zaległości podatkowych pokrywa się w pierwszej kolejności koszty egzekucyjne i koszty upomnienia. Pozostałą kwotę dzieli się na pokrycie należności głównej i należnych odsetek za zwłokę według zasad określonych w art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej. 3. Sumy pobrane w drodze egzekucji na rzecz organu podatkowego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych poborca wpłaca do kasy lub na rachunek bankowy w sumach zbiorczych pobranych kwot, odrębnie na każde subkonto rachunku bankowego, z zastrzeżeniem ust. 4, w podziale na: 1) koszty egzekucyjne; 2) koszty upomnień; 3) należność główną; 4) odsetki za zwłokę. 4. Jeżeli koszty egzekucyjne nie zostały przypisane na koncie podatnika, wówczs poborca może wpłacać je na rachunek bankowy organu egzekucyjnego albo innej właściwej jednostki. 5. Sumy wyegzekwowane na rzecz wierzyciela poborca wpłaca na rachunek bankowy wierzyciela lub na wskazany przez niego rachunek bankowy jednostki prowadzącej obsługę finansowo-księgową wierzyciela. 6. Przy dokonywaniu wpłat w placówkach pocztowych poborca może posłużyć się wyłącznie formularzem wpłat gotówkowych na rachunki bankowe. 7. Jeden dowód wpłaty - na rachunek bankowy lub do kasy - może dotyczyć kilku pokwitowań z jednego kwitariusza przychodowego K103. 8. Opłaty pocztowe lub prowizje bankowe, potrącone z sum pobranych na rzecz organu podatkowego z tytułu podatków i niepodatkowych należności budżetowych, obciążają bieżące wydatki budżetowe tego organu, którego komórka organizacyjna prowadziła egzekucję. 9. Poborca pełniący służbę w miejscowości, w której organ podatkowy ma siedzibę albo w której jest placówka pocztowa lub bankowa, wpłaca pobraną gotówkę codziennie, a gotówkę pobraną po zamknięciu placówki wpłaca w godzinach porannych następnego dnia, w innych miejscowościach zaś - przynajmniej raz w tygodniu. Jeżeli pobrana kwota przekracza złotową równowartość 30-krotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw obliczonego przez Główny Urząd Statystyczny, poborca powinien wpłacić gotówkę niezwłocznie, a najpóźniej w godzinach porannych następnego dnia, bez względu na miejsce pełnienia służby. § 41. 1. Rozliczanie poborcy dokonywane jest okresowo, co najmniej raz na dwa tygodnie, oraz przy rozliczaniu służby i przy zdawaniu przez niego wykorzystanych kwitariuszy K103. 2. Przed przewidywaną przerwą w pracy trwającą dłużej niż trzy dni, w szczególności z powodu urlopu, poborca obowiązany jest zwrócić wszystkie przydzielone mu kwitariusze, które podlegają kontroli. W księdze druków zapisuje się wówczas przychód kwitariuszy niewykorzystanych i częściowo niewykorzystanych. Przepis stosuje się odpowiednio do przypadków nieprzewidzianych przerw w pracy, w tym z powodu choroby poborcy. 3. Rozliczanie polega na kontroli prowadzonych przez poborcę kwitariuszy oraz dotyczących ich dowodów wpłat. 4. Osoba kontrolująca poborcę sprawdza zgodność adnotacji o wpłacie w tytułach wykonawczych z kopią pokwitowania wystawionego przez poborcę oraz stwierdza całkowitą likwidację wymienionych tytułów. 5. Jeżeli w wyniku kontroli ustalony zostanie niedobór gotówki, poborca obowiązany jest pokryć go niezwłocznie, wpłacając odpowiednią kwotę do kasy lub na rachunek bankowy. W razie niemożności niezwłocznego pokrycia niedoboru przez poborcę, obciąża się go za niedobór. 6. Po zakończeniu kontroli i ewentualnego postępowania, wynikającego z kontroli, dokumenty złożone przez poborcę podlegają przechowaniu w urzędzie obsługującym organ podatkowy, z wyjątkiem kwitariuszy niecałkowicie wykorzystanych, które zwraca się poborcy, jednakże dotyczące ich dowody wpłat zatrzymuje się i wykorzystuje przy kontroli kwitariusza, gdy zostanie zwrócony po całkowitym wykorzystaniu. 7. Jeżeli poborca przestał pełnić funkcję poborcy, niezwłocznie rozlicza się go z przekazanych mu kwitariuszy, z wpłat pobranych oraz z wpłat dokonanych do kasy i na rachunek bankowy oraz na rachunki bankowe wierzycieli. Rozdział 4 Zmiany organizacyjne i zmiany właściwości organu podatkowego § 42. Jeżeli na skutek zmian klasyfikacji budżetowej należności podatkowe płacone przez podatnika zostały objęte inną niż dotychczas podziałką klasyfikacji budżetowej, na koncie lub kontach tego podatnika uwzględnia się nową podziałkę klasyfikacji budżetowej, począwszy od miesiąca, w którym zmiana wchodzi w życie, odnotowując równocześnie datę zmiany. § 43. 1. W przypadku zmiany dla podatnika właściwości miejscowej lub właściwości rzeczowej organu podatkowego, zwanych dalej właściwością, wynikającej z odrębnych przepisów, dokumentacja dotycząca kont podatnika podlega przekazaniu z organu podatkowego właściwego przed zmianą do organu podatkowego właściwego po zmianie w terminie 1 miesiąca od nastąpienia zmiany lub od dnia, w którym organ podatkowy został powiadomiony o zmianie. 2. Jeżeli organ podatkowy właściwy po zmianie jest zobowiązany podjąć realizację określonych zaległości lub nadpłat, zgodnie z odrębnymi przepisami o właściwości lub określającymi wierzyciela zaległości, wówczas: 1) w organie podatkowym właściwym przed zmianą - zaległości i nadpłaty przekazane do realizacji podlegają wystornowaniu; 2) w organie podatkowym właściwym po zmianie - zaległości i nadpłaty przejęte do realizacji ujmuje się na odpowiednich kontach podatnika, przy czym podstawą ujęcia tych kwot na kontach podatnika jest dowód wewnętrzny, wystawiony na podstawie dokumentu, z którego wynika zmiana właściwości dla podatnika, a pozostałe zapisy na otrzymanych odpisach kont pozostają jako informacja uzupełniająca. 3. Jeżeli organ podatkowy właściwy po zmianie nie jest zobowiązany do podjęcia realizacji określonych zaległości lub nadpłat, zgodnie z odrębnymi przepisami o właściwości lub określającymi wierzyciela zaległości, wobec tych kwot nie dokonuje się czynności określonych w ust. 2, a w organie podatkowym właściwym po zmianie zapisy na otrzymanych odpisach kont pozostają jako informacja uzupełniająca. 4. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, obejmuje odpisy kont podatnika, a jeżeli wobec podatnika toczy się postępowanie podatkowe - również informację na temat tego postępowania. 5. Przekazanie dokumentacji podatnika, o którym mowa w ust. 1, odbywa się według następujących zasad: 1) organ podatkowy właściwy przed zmianą, przekazujący dane o obrotach: a) sporządza zbiór komputerowy odpisów kont oraz w dwóch egzemplarzach wydruk tego zbioru i wykaz przekazywanych dokumentów, b) potwierdza zgodność odpisów kont ze stanem faktycznym, c) przekazuje organowi podatkowemu właściwemu po zmianie zbiór komputerowy odpisów kont wraz z jednym egzemplarzem potwierdzonego wydruku tego zbioru, informacją, o której mowa w ust. 4, oraz dwoma egzemplarzami wykazu przekazywanych dokumentów; 2) organ podatkowy właściwy po zmianie, przejmujący dane o obrotach: a) potwierdza niezwłocznie, nie później niż w ciągu siedmiu dni, otrzymanie dokumentów zgodnie z wykazem na jednym z otrzymanych egzemplarzy wykazu i zwraca go organowi podatkowemu przekazującemu, b) weryfikuje zgodność odpisów kont otrzymanych w postaci zbioru komputerowego z ich postacią wydrukowaną, a ewentualne niezgodności wyjaśnia z przekazującym organem podatkowym; 3) organ podatkowy przekazujący i organ podatkowy przejmujący dołączają do swoich zbiorów akt podatkowych posiadane odpisy kont, informację i wykazy kont; 4) organ podatkowy przekazujący, po otrzymaniu wykazu potwierdzonego przez organ podatkowy przejmujący, zaznacza w swojej komputerowej bazie danych konta, których odpisy zostały przekazane, z zapisaniem daty przekazania i organu podatkowego przejmującego; 5) organ podatkowy przejmujący, po potwierdzeniu na wykazie otrzymania odpisów kont, włącza do swojej bazy danych dane niezbędne do realizacji zadań wynikających z przepisów o właściwości, z zapisaniem daty otrzymania i organu podatkowego przekazującego. 6. Odpis każdego konta zawiera następujące dane: 1) za poprzedni rok podatkowy pełny odpis konta obejmujący wszystkie zapisy na koncie oraz łączne kwoty obrotów w rachunku ciągnionym - według rodzajów: przypisy, odpisy, wpłaty, zwroty, odsetki za zwłokę, opłatę prolongacyjną, oprocentowanie wypłacone podatnikowi, koszty egzekucyjne, zwrot kosztów upomnień; 2) za bieżący rok podatkowy, w którym następuje przekazanie, pełny odpis konta obejmujący wszystkie zapisy na koncie oraz podsumowane i wyprowadzone we wszystkich rubrykach kwoty obrotów od początku roku do dnia przekazania. 7. Jeżeli na kontach z lat wcześniejszych niż poprzedni rok podatkowy występuje zaległość lub nadpłata, a przepisy o właściwości organów podatkowych ustalają, że podlega ona realizacji przez organ podatkowy właściwy po zmianie właściwości dla podatnika, wówczas przekazaniu podlegają odpisy kont za kolejne lata, począwszy od roku, w którym występuje zaległość lub nadpłata, aż do bieżącego roku podatkowego. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio. 8. Wykaz, przy którym przesyła się odpisy kont, zawiera co najmniej następujące informacje odnośnie do każdego konta: 1) nazwę lub nazwisko i imię podatnika; 2) NIP podatnika; 3) rodzaj należności głównej; 4) niepowtarzalny identyfikator konta; 5) rok, którego dotyczy dane konto. 9. Organ podatkowy właściwy przed zmianą - przekazujący, może, w porozumieniu z organem podatkowym właściwym po zmianie - otrzymującym, zrezygnować ze sporządzania wydruku komputerowego zbioru odpisów kont, o którym mowa w ust. 5 pkt 1 lit. a i c oraz pkt 2 lit. b, z uwzględnieniem zasad określonych w § 11 ust. 2. Rozdział 5 Zestawienie obrotów i sald § 44. 1. Na koniec miesiąca jako okresu sprawozdawczego uzgadnia się obroty miesięczne oraz narastająco od początku roku obroty i salda powstałe na kontach syntetycznych w zakresie ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych, sporządzając zestawienie obrotów i sald, zawierające: 1) określenie roku kalendarzowego i okresu sprawozdawczego, którego zestawienie dotyczy; 2) symbole kont; 3) obroty i salda poszczególnych kont: a) na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, b) na koniec każdego okresu sprawozdawczego. 2. Na koniec roku kalendarzowego, jako okresu sprawozdawczego, sporządza się zestawienia obrotów i sald kont syntetycznych oraz zestawienia sald kont analitycznych w ramach poszczególnych kont syntetycznych i zestawienia sald kont szczegółowych w ramach poszczególnych kont, do których są prowadzone. 3. Zestawienia, o których mowa w ust. 2, sporządza się według zasad, o których mowa w ust. 1, z uzupełnieniem o obroty i salda na dzień kończący rok kalendarzowy. Zestawienia służą do ustalenia zgodności zbiorczych sum kont szczegółowych i kont analitycznych oraz zbiorczych sum kont analitycznych i kont syntetycznych. 4. Pełną klasyfikację budżetową uwzględnia się przy zestawieniach kont analitycznych i kont szczegółowych. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 45. W terminie do dnia 31 grudnia 2003 r. dyrektorzy izb celnych i naczelnicy urzędów celnych są obowiązani dostosować, do zasad wynikających z niniejszego rozporządzenia, ewidencję podatków i niepodatkowych należności budżetowych, prowadzoną w okresie od dnia 1 września 2003 r. do dnia poprzedzającego dzień wejścia w życie rozporządzenia. § 46. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 sierpnia 2000 r. w sprawie zasad rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych przez urzędy skarbowe jako organy podatkowe (Dz. U. Nr 77, poz. 876 oraz z 2003 r. Nr 15, poz. 147). § 47. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr 166, poz. 1611. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 30 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 187, poz. 1828) Na podstawie art. 6 ust. 10, art. 32 ust. 5, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 2, ust. 3 pkt 1 lit. a-c i e oraz pkt 2, art. 38 ust. 2 oraz art. 47 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "w poz. 1 pkt 4" zastępuje się wyrazami "w poz. 12 lit. a)"; 2) w § 11: a) w pkt 1 dodaje się lit. c w brzmieniu: "c) towarów wymienionych w poz. 14a załącznika nr 3 do rozporządzenia, w przypadku gdy przeznaczone są: - na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, lub - do odprzedaży na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych,", b) po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a) sprzedaż towarów wymienionych w poz. 11a załącznika nr 1 do rozporządzenia, gdy przeznaczone są: a) na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, lub b) do odprzedaży na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych,"; 3) po § 11 dodaje się § 11a w brzmieniu: "§ 11a. 1. Zwolnienie z podatku akcyzowego, o którym mowa w § 11 pkt 1 lit. c) oraz w pkt 12a, ma zastosowanie w przypadku, gdy: 1) importer przy dokonaniu zgłoszenia celnego złoży oświadczenie, że towary te nie będą przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub nie będą odprzedane w celu ich zużycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, 2) nabywca złoży oświadczenie, że nabywane towary nie będą przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub nie będą odprzedane w celu ich zużycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, 3) podmioty korzystające ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w § 11 pkt 1 lit. c) oraz w pkt 12a, przekażą, do właściwego urzędu celnego, w terminie do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, miesięczne zestawienia otrzymanych oświadczeń zawierających informacje, o których mowa w ust. 2. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinno zawierać co najmniej: 1) NIP, nazwę oraz adres podmiotu składającego oświadczenie, 2) ilość zakupionego w kraju lub pochodzącego z importu towaru, symbol PKWiU lub kod PCN, 3) cel, na który zostanie przeznaczony towar zakupiony w kraju lub pochodzący z importu, 4) datę i miejsce wystawienia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 3. W przypadku sprzedaży towarów, o których mowa w § 11 pkt 12a, oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, może być złożone w fakturze lub zamówieniu, jeżeli ściśle określa ono ilość zamawianego towaru, zawiera datę i numer, a podmiot prowadzi ewidencję zamówień. Jeżeli jest składane odrębnie, powinno być dołączone do kopii faktury, a w przypadku oświadczenia złożonego w zamówieniu - na fakturze powinien być wpisany numer i data zamówienia."; 4) w § 12: a) w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) towary wymienione w poz. 11a załącznika nr 1 i poz. 14a załącznika nr 3 do rozporządzenia, wykorzystywane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych,", b) w ust. 2 w pkt 1 dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) towary wymienione w poz. 11a załącznika nr 1 i poz. 14a załącznika nr 3 do rozporządzenia, wykorzystywane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych,"; 5) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych, olejów opałowych i olejów smarowych wytwarzanych z komponentów wymienionych w poz. 11, 11a i 13 załącznika nr 1 oraz poz. 14, 14a i 14b załącznika nr 3 do rozporządzenia, obciążonych podatkiem akcyzowym, a także wytwarzanych w drodze mieszania, przeklasyfikowania produktów naftowych, etylizacji lub potasacji benzyn oraz depresacji olejów napędowych, należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych wyrobów lub o podatek akcyzowy zapłacony w wyniku ich przemieszczenia poza teren zakładu, w którym zostały wyprodukowane."; 6) w § 16 ust. 5a otrzymuje brzmienie: "5a. Podatnicy nabywający wyroby, o których mowa w poz. 11, 11a i 13 załącznika nr 1 oraz poz. 14, 14a i 14b załącznika nr 3 do rozporządzenia, obciążone podatkiem akcyzowym - z wyłączeniem paliw silnikowych, olejów opałowych oraz towarów przeznaczonych do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu lub o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu tych towarów. Zwiększenie podatku naliczonego, o którym mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się, jeżeli nabyte wyroby są przeznaczone do wytworzenia przez podatnika innych towarów - z wyjątkiem wytworzenia paliw silnikowych, olejów opałowych oraz towarów przeznaczonych do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Kwota zwiększenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, nie obejmuje kwoty podatku akcyzowego zawartego w cenie zakupu lub zapłaconego od importu towarów, podlegającego odliczeniu od należnego podatku akcyzowego lub zwrotowi."; 7) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) w poz. 11 w kolumnie 3 we wstępie do wyliczenia po wyrazach "z wyłączeniem grupowania PKWiU" dodaje się wyrazy "23.20.18,", b) poz. 11a otrzymuje brzmienie: 1234 "11abez względu na symbol PKWiUTowary przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, inne niż wymienione w poz. 11, z wyjątkiem spirytusu odwodnionego PKWiU 15.92.11-00.3 i alkoholu etylowego 15.92.12-00.10, przeznaczonych do wytwarzania benzyn silnikowych i eteru etylo-tert-butylowego stosowanego do wytwarzania benzyn silnikowych, komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych PKWiU 24.66.32-90.00 oraz estrów wyższych kwasów tłuszczowych PKWiU 24.66.48-90.301.800,00 zł/1.000 l" c) poz. 13 otrzymuje brzmienie: 1234 "1323.20.18Oleje smarowe5) z wyłączeniem olejów odpadowych-przepracowanych klasyfikowanych do grupowania PKWiU 23.20.18-09.11.129,00 zł/1.000 l" d) w objaśnieniach pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość olejów smarowych w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości olejów smarowych poprzez ważenie i pomiar gęstości, jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę oleju smarowego."; 8) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w poz. 14 w pkt 3 uchyla się lit. d, b) poz. 14a otrzymuje brzmienie: 1234 "14abez względu na kod PCNTowary przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych inne niż wymienione w poz. 141.800,00 zł/1.000 l" c) po poz. 14a dodaje się poz. 14b w brzmieniu: 1234 "14bod 2710 19 71 0 do 2710 19 99 0Oleje smarowe4), z wyłączeniem 2710 19 85 0 - oleje białe, parafina ciekła, ex 2710 19 99 0 - smary plastyczne1.129,00 zł/1.000 l" d) w objaśnieniach pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość olejów smarowych w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości olejów smarowych poprzez ważenie i pomiar gęstości, jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę oleju smarowego.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 7 i 8, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 września 2003 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 98, poz. 885, Nr 125, poz. 1065 i Nr 216, poz. 1829 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 780, Nr 137, poz. 1305 i Nr 145, poz. 1407. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 21 października 2003 r. w sprawie badań lotniczo-lekarskich (Dz. U. Nr 187, poz. 1829) Na podstawie art. 112 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady, warunki i tryb przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich kandydatów na członków personelu lotniczego i członków personelu lotniczego; 2) warunki i tryb: a) wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego, b) kontroli przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich i orzekania, c) kontroli dokumentowania badań lotniczo-lekarskich; 3) częstotliwość badań lotniczo-lekarskich; 4) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne lekarzy orzeczników; 5) sposób postępowania z dokumentacją medyczną badań lotniczo-lekarskich oraz wzory stosowanych dokumentów; 6) maksymalne stawki opłat za badania lotniczo-lekarskie; 7) wykaz centrów medycyny lotniczej uprawnionych do wykonywania badań lotniczo-lekarskich. § 2. Badania lotniczo-lekarskie przeprowadzane są w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego i obejmują badania wstępne, okresowe i okolicznościowe. § 3. 1. Badania wstępne obejmują ocenę sprawności psychicznej i fizycznej kandydatów ubiegających się o wydanie świadectwa kwalifikacji lub licencji członka personelu lotniczego. 2. Podczas badań wstępnych: kandydata na skoczka spadochronowego oraz ze wskazań lekarskich innych osób podlegających badaniom zgodnie z wymaganiami zdrowotnymi dla Klasy 3 określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 95 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej "ustawą", wykonuje się badanie oceniające stan odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. § 4. Badania okresowe obejmują ocenę sprawności psychicznej i fizycznej osób posiadających świadectwo kwalifikacji albo licencję członka personelu lotniczego i służą przedłużeniu licencji albo świadectwa kwalifikacji. § 5. Badania okolicznościowe obejmują ocenę sprawności psychicznej i fizycznej osób posiadających świadectwo kwalifikacji albo licencję członka personelu lotniczego, które utraciły zdolność do wykonywania czynności lotniczych z powodu pogorszenia stanu zdrowia. § 6. 1. Badaniom lotniczo-lekarskim podlegają: 1) osoby ubiegające się o wydanie licencji członka personelu lotniczego; 2) osoby ubiegające się o wydanie świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego; 3) osoby posiadające licencję członka personelu lotniczego; 4) osoby posiadające świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego. 2. Badania lotniczo-lekarskie przeprowadza się po sprawdzeniu tożsamości osoby badanej. § 7. Badania lotniczo-lekarskie osób, o których mowa w § 6 ust. 1, przeprowadzają podmioty, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy, zwane dalej "podmiotem uprawnionym", na wniosek osoby zainteresowanej, pracodawcy lub lekarza orzecznika. § 8. 1. Badanie lekarskie obejmuje: 1) badanie ogólne stanu zdrowia; 2) badania specjalistyczne; 3) badania pomocnicze. 2. Badanie ogólne stanu zdrowia obejmuje ocenę: 1) układu krążenia; 2) układu oddechowego; 3) układu nerwowego; 4) układu kostnego, mięśniowego; 5) innych układów, w zależności od wskazań klinicznych. 3. Badania specjalistyczne obejmują ocenę: 1) narządu wzroku; 2) narządu słuchu i równowagi; 3) innych narządów, w zależności od wskazań lekarskich; 4) stanu psychicznego, w zależności od wskazań lekarskich. 4. Badanie w komorze niskich ciśnień przeprowadza się w stosunku do kandydatów na członków personelu lotniczego oraz członków personelu lotniczego wykonujących czynności lotnicze na wysokości powyżej 4.000 m n.p.m. w kabinach nieheremetyzowanych. 5. Badania pomocnicze wykonuje się na zlecenie podmiotu uprawnionego lub lekarza przeprowadzającego badanie specjalistyczne. § 9. Badania lotniczo-lekarskie przeprowadza się zgodnie z wymaganiami zdrowotnymi określonymi dla Klasy 1, 2 i 3, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 95 ust. 5 i art. 104 ust. 2 ustawy. § 10. Członek personelu lotniczego obowiązany jest niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza orzecznika w celu przeprowadzenia badań okolicznościowych i wykluczenia przeciwwskazań do wykonywania określonych czynności lotniczych w przypadku: 1) pogorszenia się sprawności psychicznej lub fizycznej, w takim stopniu, że może mieć to wpływ na jego zdolność do bezpiecznego wykonywania czynności lotniczych; 2) pobytu w szpitalu; 3) poddania się zabiegowi chirurgicznemu lub badaniu inwazyjnemu; 4) poddania się leczeniu farmakologicznemu; 5) konieczności używania szkieł korekcyjnych; 6) doznania poważnego urazu związanego z ograniczeniem sprawności, uniemożliwiającego wykonywanie czynności członka personelu lotniczego; 7) choroby trwającej dłużej niż 10 dni; 8) ujawnienia ciąży; 9) uczestniczenia w wypadku lotniczym. § 11. 1. Po przeprowadzeniu badań, o których mowa w § 8, podmiot uprawniony wydaje orzeczenie lekarskie stwierdzające istnienie albo brak przeciwwskazań do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego. 2. Orzeczenie lekarskie wystawiane jest w dwóch egzemplarzach; osoba badana otrzymuje pierwszy egzemplarz orzeczenia lekarskiego, co potwierdza własnoręcznym podpisem w dokumentacji medycznej. 3. Opinie wydane przez lekarzy specjalistów i wyniki badań diagnostycznych oraz drugi egzemplarz orzeczenia lekarskiego podmiot uprawniony dołącza do dokumentacji medycznej osoby badanej. 4. Dokumentację medyczną badań lotniczo-lekarskich prowadzi się w sposób i zgodnie z wzorami określonymi w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego (JAR-FCL 3) Licencjonowanie personelu lotniczego (wymagania medyczne) wprowadzonych do stosowania na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy. 5. Dokumentację medyczną badań lotniczo-lekarskich przechowuje się przez okres 20 lat. 6. W sprawach dotyczących sposobu postępowania z dokumentacją medyczną badań lotniczo-lekarskich, w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem, stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)) oraz ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 3)). 7. Podmiot uprawniony prowadzi ewidencję wydanych orzeczeń lekarskich. § 12. 1. Orzeczenia lekarskie wydane w zakresie wymagań zdrowotnych dla Klasy 3 zachowują ważność od daty ich wydania przez czas określony w orzeczeniu, jednak nie dłuższy niż: 1) 60 miesięcy - do ukończenia 30. roku życia; 2) 24 miesiące - do ukończenia 50. roku życia; 3) 12 miesięcy - do ukończenia 65. roku życia; 4) 6 miesięcy - po ukończeniu 65. roku życia. 2. Jeżeli osoba zakwalifikowana jako spełniająca wymagania zdrowotne dla Klasy 3 nie podda się okresowym badaniom lekarskim w okresie dwukrotnie dłuższym, niż wynika to z częstotliwości badań dla danego wieku, podlega badaniom wstępnym. § 13. Orzeczenia lekarskie wydane w zakresie wymagań zdrowotnych dla Klasy 1 i 2 zachowują ważność zgodnie z terminami określonymi w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego (JAR-FCL 3) Licencjonowanie personelu lotniczego (wymagania medyczne), o których mowa w § 11 ust. 4. § 14. 1. Kontrolę nad badaniami lekarskimi i orzeczeniami lekarskimi wydanymi na podstawie tych badań sprawuje Naczelny Lekarz Lotnictwa Cywilnego. 2. Naczelny Lekarz Lotnictwa Cywilnego ma prawo wglądu w każdym czasie w dokumentację medyczną oraz ma prawo zlecenia dodatkowych badań lekarskich lub ograniczenia ich zakresu. § 15. 1. Dodatkowe wymagania kwalifikacyjne lekarzy orzeczników obejmują szkolenie z zakresu przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich i wydawania w tym zakresie orzeczeń lekarskich oraz złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu. 2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne określone w europejskich wymaganiach bezpieczeństwa lotniczego (JAR-FCL 3) Licencjonowanie personelu lotniczego (wymagania medyczne), o których mowa w § 11 ust. 4, i jest prowadzone według programu ustalonego przez Naczelnego Lekarza Lotnictwa Cywilnego. 3. Dokumentem potwierdzającym spełnienie przez lekarza dodatkowych wymagań jest zaświadczenie wydane przez podmiot prowadzący szkolenie, o którym mowa w ust. 1, wydane według wzoru określonego w załączniku do rozporządzenia. § 16. Ustala się maksymalne stawki opłat za badania lotniczo-lekarskie przeprowadzone w zakresie: 1) spełnienia wymagań zdrowotnych dla Klasy 1 - 600 zł; 2) spełnienia wymagań zdrowotnych dla Klasy 2 - 400 zł; 3) spełnienia wymagań zdrowotnych dla Klasy 3 - 200 zł. § 17. Ustala się wykaz centrów medycyny lotniczej uprawnionych do przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich: 1) Centrum Medyczne LIM Sp. z o.o. w Warszawie; 2) Główny Ośrodek Badań Lotniczo-Lekarskich Aeroklubu Polskiego we Wrocławiu; 3) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie; 4) Specjalistyczna Lotniczo-Przemysłowa Przychodnia Lekarska Polskich Linii Lotniczych "LOT" S.A. w Warszawie. § 18. Orzeczenia lekarskie stwierdzające istnienie lub brak przeciwwskazań do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego, wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 października 2003 r. (poz. 1829) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152 i Nr 171, poz. 1663. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 października 2003 r. w sprawie równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 187, poz. 1831) Na podstawie art. 89 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty funkcjonariuszowi Służby Więziennej, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania, zwanego dalej "równoważnikiem pieniężnym". § 2. Wysokość równoważnika pieniężnego dla funkcjonariusza wynosi 8 zł dziennie. § 3. 1. Równoważnik pieniężny przyznaje się na pisemny wniosek funkcjonariusza. 2. Funkcjonariusz powiadamia niezwłocznie organ, o którym mowa w § 4, o nabyciu przez niego lub jego małżonka lokalu mieszkalnego, domu lub otrzymaniu kwatery tymczasowej. § 4. Decyzje w sprawach potwierdzania spełnienia warunków do otrzymania równoważnika pieniężnego oraz w sprawie zwrotu wydają: 1) Minister Sprawiedliwości w odniesieniu do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej i jego zastępców; 2) Dyrektor Generalny Służby Więziennej w odniesieniu do: a) funkcjonariuszy pełniących służbę w Centralnym Zarządzie Służby Więziennej, b) dyrektorów okręgowych Służby Więziennej i ich zastępców, c) Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej i Komendanta Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie i ich zastępców; 3) dyrektor okręgowy Służby Więziennej w odniesieniu do: a) funkcjonariuszy pełniących służbę w okręgowym inspektoracie Służby Więziennej, b) dyrektorów aresztów śledczych i zakładów karnych położonych na terenie działania okręgowego inspektoratu i ich zastępców, c) komendantów ośrodków szkolenia i ośrodków doskonalenia kadr położonych na terenie działania okręgowego inspektoratu i ich zastępców; 4) dyrektor aresztu śledczego, zakładu karnego oraz komendant ośrodka szkolenia i ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej w odniesieniu do funkcjonariuszy pełniących służbę w tych jednostkach. § 5. 1. Równoważnik pieniężny wypłaca się miesięcznie za okres od dnia powstania uprawnienia do jego pobierania - do dnia, w którym nastąpiła utrata tego uprawnienia. 2. Wypłata równoważnika pieniężnego następuje do 10. dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, za który przysługuje równoważnik, w jednostce organizacyjnej Służby Więziennej, w której funkcjonariusz pobiera uposażenie. § 6. Kwota nienależnie pobranego przez funkcjonariusza równoważnika pieniężnego podlega zwrotowi do kasy jednostki organizacyjnej, o której mowa w § 5 ust. 2, w terminie 14 dni od dnia, w którym wydana decyzja o zwrocie wypłaconego równoważnika pieniężnego stała się ostateczna. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie rozporządzenia utraci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 czerwca 2001 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad przyznawania i wypłaty funkcjonariuszom Służby Więziennej równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania (Dz. U. Nr 67, poz. 712), zachowanym w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 20 października 2003 r. w sprawie równoważnika pieniężnego otrzymywanego przez funkcjonariusza Służby Więziennej w zamian za wyżywienie (Dz. U. Nr 187, poz. 1832) Na podstawie art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb i warunki otrzymywania równoważnika pieniężnego przez funkcjonariusza Służby Więziennej w zamian za wyżywienie podczas pełnienia służby oraz wysokość tego równoważnika. § 2. 1. Funkcjonariusz Służby Więziennej, którego rodzaj i warunki pełnienia służby lub względy techniczno-organizacyjne uniemożliwiają korzystanie z wyżywienia w naturze, otrzymuje równoważnik pieniężny. 2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się funkcjonariuszowi wykonującemu czynności służbowe w ramach wzmocnionego systemu ochrony, sił wsparcia oraz odwodu i podczas zwalczania klęsk żywiołowych, jeżeli nie korzysta z wyżywienia w naturze. § 3. Wysokość równoważnika pieniężnego, o którym mowa w § 2 ust. 1, wynosi 18 zł. § 4. 1. Funkcjonariuszowi wykonującemu czynności, o których mowa w § 2 ust. 2, wypłaca się: 1) równoważnik pieniężny w pełnej wysokości - za czas trwania czynności ponad 8 godzin; 2) równoważnik pieniężny w połowie wysokości - za czas trwania czynności do 8 godzin włącznie. 2. Jeżeli czas trwania czynności służbowych, o których mowa w § 2 ust. 2, wynosi dłużej niż dobę, to za każdą dobę przysługuje równoważnik pieniężny w pełnej wysokości, a za niepełną dobę przysługuje równoważnik wyliczony w sposób określony w ust. 1 pkt 1 i 2. § 5. 1. Podstawą naliczenia i wypłaty równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie jest imienna lista funkcjonariuszy Służby Więziennej, zatwierdzona przez kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej. 2. Imienną listę, o której mowa w ust. 1, sporządza funkcjonariusz działu ochrony wyznaczony przez kierownika jednostki organizacyjnej Służby Więziennej. 3. Równoważnik pieniężny wypłacany jest z dołu, raz w miesiącu. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 października 1996 r. w sprawie określenia zasad otrzymywania równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przez funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej oraz wysokości tego równoważnika (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 6, poz. 39), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 188, poz. 1837) Art. 1. W ustawie z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 22, poz. 271, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni od zawarcia umowy. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty."; 2) w art. 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Konsument, który zawarł umowę na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni, ustalonym w sposób określony w art. 10 ust. 1. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty."; 3) w art. 16 w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przepisów art. 7, 9 i art. 12 ust. 1 nie stosuje się do:". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 188, poz. 1838) Art. 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 i Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052) art. 139 otrzymuje brzmienie: "Art. 139. § 1. Nadzór merytoryczny nad aplikacją sądową sprawuje Minister Sprawiedliwości. § 2. Aplikację sądową prowadzą prezesi sądów apelacyjnych. § 3. Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, wyznacza sądy apelacyjne, w których prezesi prowadzą zajęcia seminaryjne, i określa obszary apelacji objęte tymi zajęciami. § 4. Minister Sprawiedliwości może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek prezesa sądu apelacyjnego, w drodze zarządzenia, powierzyć prezesowi sądu okręgowego prowadzenie zajęć seminaryjnych dla części obszaru apelacji, obejmującej jeden lub więcej okręgów sądowych.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 188, poz. 1839) Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w wysokości nie większej niż 0,35 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski i nie mniejszej niż 2 % w stosunku rocznym - na cele, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1,"; 2) po art. 10a dodaje się art. 10b w brzmieniu: "Art. 10b. 1. Dopłaty do oprocentowania kredytów zaciągniętych od dnia 15 lipca 2002 r. do dnia 15 lipca 2003 r. przez krajowych przedsiębiorców prowadzących produkcję rolniczą, z przeznaczeniem na cele określone w art. 4 ust. 1 pkt 1, mogą być stosowane za okres nie dłuższy niż 24 miesiące od dnia otrzymania kredytu, w przypadku gdy w gospodarstwach tych przedsiębiorców wystąpiły poważne szkody spowodowane przez suszę, która miała miejsce w 2003 r. 2. Oprocentowanie kredytów, o których mowa w ust. 1, ustala się w wysokości określonej w art. 6 ust. 1 pkt 2.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 962. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 27 października 2003 r. w sprawie sposobów postępowania w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne powoduje zakłócenia pracy innej aparatury (Dz. U. Nr 188, poz. 1842) Na podstawie art. 122 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe sposoby postępowania w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne, zwana dalej "aparaturą", używana przez: 1) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej, 2) organy i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, 3) jednostki sił zbrojnych obcych państw przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną - na czas pobytu, 4) jednostki organizacyjne innych zagranicznych organów państwowych, przebywające czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną - na czas pobytu, 5) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 6) jednostki organizacyjne Agencji Wywiadu, 7) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, 8) przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej "podmiotami", powoduje zakłócenie pracy innej aparatury, spełniającej wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej. § 2. W celu eliminacji zakłóceń powodowanych przez aparaturę: 1) Minister Obrony Narodowej w stosunku do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, 2) minister właściwy do spraw wewnętrznych w stosunku do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 2, 3) minister koordynujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pobyt podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 4, 4) Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwany dalej "Szefem ABW", w stosunku do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 5, 5) Szef Agencji Wywiadu, zwany dalej "Szefem AW", w stosunku do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 6, 6) minister właściwy do spraw zagranicznych w stosunku do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 7 i 8, oraz Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwany dalej "Prezesem URTiP", działają przy pomocy wyznaczonych, podległych im komórek organizacyjnych, zwanych dalej "komórkami". § 3. 1. W przypadku stwierdzenia przez Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwany dalej "URTiP", że aparatura używana przez jeden z podmiotów powoduje zakłócenia pracy innej aparatury spełniającej wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej kierownik komórki URTiP występuje do kierownika komórki wyznaczonej przez właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW o podjęcie działań w celu eliminacji zakłóceń. 2. W wystąpieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się dane charakteryzujące zakłócenia, a w szczególności: 1) nazwę użytkownika, którego aparatura jest zakłócana, 2) częstotliwość pracy, współrzędne geograficzne, lokalizację zakłócanej aparatury oraz wysokość zainstalowania i ukierunkowanie anten, w przypadku gdy ta aparatura jest wyposażona w system antenowy, 3) datę, czas trwania, częstość występowania oraz objawy techniczne zakłócenia, 4) możliwe do określenia dane o źródle zakłócenia, a w tym charakterystyczne znaki, rodzaj modulacji, częstotliwość, natężenie pola elektromagnetycznego oraz czas występowania zakłóceń, oraz wyznacza się termin usunięcia ich przyczyny, który nie może być dłuższy niż 30 dni. 3. W przypadku braku możliwości eliminacji zakłóceń w terminie, o którym mowa w ust. 2, kierownik komórki wyznaczonej przez właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW występuje do kierownika komórki URTiP z uzasadnionym wnioskiem o zmianę terminu. 4. Jeżeli w terminach, o których mowa w ust. 2 i 3, zakłócenia nie zostaną wyeliminowane, Prezes URTiP występuje do właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW o podjęcie niezwłocznych działań w celu usunięcia przyczyny zakłóceń. § 4. Prezes URTiP na wniosek właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW udziela podmiotom niezbędnej pomocy technicznej w określeniu źródła zakłóceń oraz sposobu eliminacji zakłóceń powodowanych przez ich aparaturę. § 5. 1. W przypadku wystąpienia rozbieżności, między komórką URTiP a komórką wyznaczoną przez właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW, dotyczących określenia źródła zakłóceń lub sposobu ich eliminacji, Prezes URTiP występuje do właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW z wnioskiem o powołanie komisji wspólnej, w celu ustalenia źródła zakłóceń lub sposobu ich eliminacji. 2. W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą kierownik komórki URTiP pełniący funkcję przewodniczącego komisji, kierownik komórki wyznaczonej przez właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW oraz kierownik podmiotu, w stosunku do którego istnieje przypuszczenie, że używana przez ten podmiot aparatura powoduje zakłócenia, oraz wyznaczeni przez nich przedstawiciele. 3. Kierownik komórki wyznaczonej przez właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW udziela członkom komisji wszelkich potrzebnych informacji oraz zapewnia: 1) warunki do przeprowadzenia czynności pomiarowych; 2) dostęp do danych technicznych aparatury oraz do obiektów i pomieszczeń, w których aparatura ta się znajduje, o ile nie narusza to przepisów o ochronie informacji niejawnych. 4. Komisja sporządza protokół swoich czynności podpisany przez członków komisji i przekazuje go Prezesowi URTiP. § 6. 1. Kierownik komórki URTiP niezwłocznie informuje użytkownika, którego aparatura jest zakłócana, o podjętych działaniach i spodziewanym terminie eliminacji zakłóceń. 2. Kierownik komórki URTiP, na wniosek użytkownika, którego aparatura jest zakłócana, informuje go o postępie prac w zakresie eliminacji zakłóceń. 3. Kierownik komórki wyznaczonej przez właściwego ministra, Szefa ABW albo Szefa AW niezwłocznie zawiadamia kierownika komórki URTiP o wyeliminowaniu zakłóceń. 4. Kierownik komórki URTiP przekazuje informację, o której mowa w ust. 3, użytkownikowi, którego aparatura była zakłócana. § 7. 1. Właściwi ministrowie, Szef ABW, Szef AW oraz Prezes URTiP wyznaczą komórki do bezpośredniej współpracy przy eliminacji zakłóceń. 2. O wyznaczeniu komórki właściwi ministrowie, Szef ABW oraz Szef AW poinformują niezwłocznie Prezesa URTiP. 3. O wyznaczeniu komórki w URTiP Prezes URTiP poinformuje niezwłocznie właściwych ministrów, Szefa ABW oraz Szefa AW. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobów postępowania w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne powoduje zakłócenia pracy innej aparatury (Dz. U. Nr 239, poz. 2046), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 22 października 2003 r. w sprawie wysokości i terminów uiszczania opłat za wydanie lub zmianę zezwolenia telekomunikacyjnego (Dz. U. Nr 188, poz. 1843) Na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość i terminy uiszczania opłat za wydanie lub zmianę zezwolenia telekomunikacyjnego na eksploatację: 1) publicznej sieci telefonicznej lub 2) sieci publicznej przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych. § 2. Opłata za wydanie zezwolenia telekomunikacyjnego na eksploatację: 1) publicznej sieci telefonicznej wynosi dla: a) stacjonarnej sieci telefonicznej 2.500 euro, b) ruchomej sieci telefonicznej 5.000 euro; 2) sieci publicznej przeznaczonej do rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiofonicznych lub telewizyjnych wynosi 1.000 euro. § 3. Opłata za zmianę zezwolenia telekomunikacyjnego, o którym mowa w § 2, wynosi: 1) w przypadku zmiany, która obejmuje rozszerzenie uprawnień operatora sieci - 50 % stawki opłaty za wydanie danego zezwolenia; 2) w przypadku zmiany siedziby, adresu, nazwy operatora lub terminu rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych - 10 % stawki opłaty za wydanie danego zezwolenia. § 4. Opłatę uiszcza się w terminie 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia o wydaniu lub zmianie zezwolenia telekomunikacyjnego, nie później jednak niż przed jego odbiorem lub wysłaniem podmiotowi drogą pocztową. § 5. 1. Opłatę uiszcza się w złotych, w wysokości stanowiącej równowartość kwoty opłaty wyrażonej w euro, przeliczonej przy zastosowaniu kursu średniego euro w złotych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i obowiązującego w dniu wnoszenia opłaty. 2. Kwotę przeliczonej opłaty zaokrągla się do pełnego złotego według ogólnie obowiązujących zasad. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie wysokości i terminów uiszczania opłat za wydanie zezwolenia telekomunikacyjnego (Dz. U. Nr 121, poz. 1306). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 23 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Spółdzielczy Instytut Badawczy" w Warszawie (Dz. U. Nr 188, poz. 1844) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Spółdzielczy Instytut Badawczy" w Warszawie (Dz. U. Nr 233, poz. 1960 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 666) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 grudnia 2003 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 28 października 2003 r. w sprawie planów gotowości zwalczania chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 188, poz. 1845) Na podstawie art. 21a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres współpracy organów administracji rządowej i samorządowej oraz poszczególnych podmiotów w tworzeniu i wykonywaniu planów gotowości zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, zwanych dalej "planami gotowości"; 2) zakres udziału organów administracji rządowej i samorządowej oraz podmiotów w strukturach organizacyjnych zespołów kryzysowych. § 2. 1. W skład zespołów kryzysowych, o których mowa w § 1 pkt 2, wchodzą przedstawiciele organów administracji rządowej i samorządowej, podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, oraz podmiotów dysponujących środkami materiałowymi i technicznymi, których udział jest niezbędny przy zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. 2. Przedstawiciele, o których mowa w ust. 1, są wyznaczani przez organy administracji rządowej i samorządowej oraz podmioty, na wniosek powiatowego lub wojewódzkiego lekarza weterynarii lub Głównego Lekarza Weterynarii. § 3. 1. Organy i podmioty, o których mowa w § 2 ust. 1, udostępniają organom Inspekcji Weterynaryjnej, na ich żądanie, niezbędne informacje w celu opracowania projektów planów gotowości. 2. Organy i podmioty, których zadania określone są w projektach planów gotowości, przekazują organom Inspekcji Weterynaryjnej opinie dotyczące tych projektów w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania. § 4. Przedstawiciele, o których mowa w § 2 ust. 1, na wniosek organu Inspekcji Weterynaryjnej biorą udział w szkoleniach i ćwiczeniach wynikających z planów gotowości. § 5. W przypadku wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt organy i podmioty, o których mowa w § 2 ust. 1, współpracują z organami Inspekcji Weterynaryjnej przy wykonywaniu działań określonych w planach gotowości, a w szczególności przekazują na ich żądanie informacje o sposobie wykonywania tych działań. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego oraz sposobu i miejsca ich udostępniania (Dz. U. Nr 188, poz. 1846) Na podstawie art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego oraz sposobu i miejsca ich udostępniania (Dz. U. Nr 118, poz. 1247 oraz z 2002 r. Nr 95, poz. 842) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) uchyla się pkt 30, b) dodaje się pkt 70-74 w brzmieniu: "70) wzór formularza wniosku o rejestrację podmiotu w Krajowym Rejestrze Sądowym - organizacja pożytku publicznego, oznaczony symbolem KRS-W21, stanowiący załącznik nr 70 do rozporządzenia, 71) wzór formularza wniosku o zmianę danych podmiotu w rejestrze stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej - organizacja pożytku publicznego, oznaczony symbolem KRS-Z21, stanowiący załącznik nr 71 do rozporządzenia, 72) wzór formularza wniosku o zmianę wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym - postępowanie naprawcze, oznaczony symbolem KRS-Z68, stanowiący załącznik nr 72 do rozporządzenia, 73) wzór formularza załącznika do wniosku o rejestrację lub o zmianę danych podmiotu w Krajowym Rejestrze Sądowym - działalność pożytku publicznego, oznaczony symbolem KRS-W-OPP, stanowiący załącznik nr 73 do rozporządzenia, 74) wzór formularza załącznika do wniosku o zmianę danych podmiotu w Krajowym Rejestrze Sądowym - zmiana - działalność pożytku publicznego, oznaczony symbolem KRS-Z-OPP, stanowiący załącznik nr 74 do rozporządzenia."; 2) w § 2: a) pkt 14 i 15 otrzymują brzmienie: "14) formularze wykonywane według wzorów stanowiących załączniki nr 31 i 32 drukowane są w odcieniu koloru fioletowego o symbolu PANTONE 242 U, 15) formularz wykonywany według wzoru stanowiącego załącznik nr 34 drukowany jest w odcieniu koloru fioletowego o symbolu PANTONE 233 U,", b) dodaje się pkt 25-29 w brzmieniu: "25) formularz wykonywany według wzoru stanowiącego załącznik nr 70 drukowany jest w odcieniu koloru niebieskiego o symbolu PANTONE 274 U, 26) formularz wykonywany według wzoru stanowiącego załącznik nr 71 drukowany jest w odcieniu koloru zielonego o symbolu PANTONE 357 U, 27) formularz wykonywany według wzoru stanowiącego załącznik nr 72 drukowany jest w odcieniu koloru fioletowego o symbolu PANTONE 233 U, 28) formularz wykonywany według wzoru stanowiącego załącznik nr 73 drukowany jest w odcieniu koloru szarego o symbolu PANTONE 444 U, 29) formularz wykonywany według wzoru stanowiącego załącznik nr 74 drukowany jest w odcieniu koloru szarego o symbolu PANTONE Warm Grey 9 U."; 3) załączniki nr 24, 26, 27, 28, 29, 31, 32, 34 i 65 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1-9 do niniejszego rozporządzenia; 4) uchyla się załącznik nr 30 do rozporządzenia; 5) dodaje się załączniki nr 70-74 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załącznikach nr 10-14 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Do dnia 31 grudnia 2004 r. dopuszcza się zgłaszanie wniosków w postępowaniu rejestrowym na urzędowych formularzach według wzorów określonych w dotychczasowym brzmieniu załączników nr 24, 27, 28, 29 i 34 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że: 1) § 1 pkt 1 lit. b w zakresie wzorów formularzy wniosków określonych w załącznikach nr 70, 71, 73 i 74 do rozporządzenia, 2) § 1 pkt 2 lit. b w zakresie formularzy wniosków oznaczonych symbolami KRS-W21, KRS-Z21, KRS-W-OPP i KRS-Z-OPP, 3) § 1 pkt 3 w zakresie załączników nr 1, 2, 3, 4, 5, 8 i 9 do niniejszego rozporządzenia, 4) § 1 pkt 5 w zakresie załączników nr 10, 11, 13 i 14 do niniejszego rozporządzenia - wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2003 r. (poz. 1846) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535 i Nr 96, poz. 874. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 21 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych (Dz. U. Nr 188, poz. 1847) Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Uprawnienia inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych, zwanego dalej "inspektorem", można nadać osobie, która spełnia wymagania określone w art. 7 ust. 5 pkt 1, 2 i 4 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe, a także: 1) posiada staż pracy przy źródłach promieniowania rentgenowskiego, co najmniej: a) 3-letni - w przypadku osób posiadających wykształcenie średnie, b) roczny - w przypadku osób posiadających wykształcenie wyższe, z zastrzeżeniem § 5 ust. 2; 2) ukończyła szkolenie, o którym mowa w § 2, z zastrzeżeniem § 5 ust. 2; 3) zdała egzamin, o którym mowa w § 5. § 2. 1. Szkolenie dla osób ubiegających się o nadanie uprawnień inspektora, zwane dalej "szkoleniem", prowadzone jest według szczegółowego programu szkolenia, w sposób zapewniający nabycie wiedzy i umiejętności niezbędnych do pełnienia obowiązków w zakresie ochrony radiologicznej. 2. Szkolenie prowadzone jest w formie wykładów, ćwiczeń obliczeniowych oraz ćwiczeń laboratoryjnych. 3. Szczegółowy program szkolenia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Jednostka zamierzająca prowadzić szkolenie zgłasza ten zamiar Głównemu Inspektorowi Sanitarnemu, na co najmniej 2 miesiące przed rozpoczęciem szkolenia. 2. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) informację dotyczącą kwalifikacji kadry wykładowców; 2) informację o zapewnianych warunkach lokalowych; 3) wykaz zapewnianego wyposażenia dydaktycznego. § 4. 1. Kierownik jednostki przeprowadzającej szkolenie wydaje uczestnikowi szkolenia dokument potwierdzający ukończenie szkolenia, stanowiący podstawę dopuszczenia do egzaminu, o którym mowa w § 5. 2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, zachowuje ważność przez okres 6 miesięcy od dnia jego wystawienia. 3. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień inspektora jest obowiązana do ponownego udziału w szkoleniu. § 5. 1. Po ukończeniu szkolenia osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień inspektora przystępuje do egzaminu z zakresu objętego szczegółowym programem szkolenia, zwanego dalej "egzaminem". 2. Do egzaminu mogą przystąpić także osoby, które nie ukończyły szkolenia, jeżeli w dniu złożenia wniosku o dopuszczenie do egzaminu do Głównego Inspektora Sanitarnego posiadały ważne zaświadczenie o nadaniu uprawnień inspektora lub jeżeli posiadają: 1) wykształcenie wyższe w dziedzinie nauk przyrodniczych lub technicznych, w szczególności w dziedzinie medycyny, fizyki lub chemii; 2) co najmniej roczny staż pracy przy aparatach rentgenowskich stosowanych w celach medycznych. § 6. 1. Komisję egzaminacyjną, która przygotowuje i przeprowadza egzamin, powołuje Główny Inspektor Sanitarny na wniosek jednostki przeprowadzającej szkolenie. 2. Komisja egzaminacyjna składa się z co najmniej 3 osób, w tym przewodniczącego oraz sekretarza komisji. 3. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą osoby posiadające wyższe wykształcenie w dziedzinie nauk przyrodniczych lub technicznych, w szczególności w dziedzinie medycyny, fizyki lub chemii. 4. Komisja egzaminacyjna podejmuje decyzje zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 3 członków, w tym przewodniczącego. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. § 7. 1. Egzamin jest przeprowadzany w obecności co najmniej 3 członków komisji, w tym przewodniczącego. 2. Egzamin składa się z części: 1) pisemnej, obejmującej test złożony co najmniej z 30 pytań; 2) ustnej, obejmującej co najmniej 3 pytania. 3. Część pisemna egzaminu trwa odpowiednio do liczby pytań, nie krócej niż 60 minut w przypadku testu złożonego z 30 pytań. 4. Warunkiem dopuszczenia do części ustnej egzaminu jest uzyskanie z jego części pisemnej co najmniej 70 % poprawnych odpowiedzi. 5. Komisja egzaminacyjna może zwolnić kandydata z części ustnej egzaminu, jeżeli z części pisemnej uzyskał on co najmniej 90 % poprawnych odpowiedzi. 6. Z przeprowadzonego egzaminu komisja egzaminacyjna sporządza protokół. Wzór protokołu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 7. Osobie, która zdała egzamin, komisja egzaminacyjna wydaje dokument stwierdzający zdanie egzaminu. 8. Osoba, która nie zdała egzaminu, może w terminie 6 miesięcy od dnia egzaminu wystąpić do Głównego Inspektora Sanitarnego z wnioskiem o wyznaczenie terminu ponownego egzaminu. § 8. 1. Wniosek o nadanie uprawnień inspektora składa się do Głównego Inspektora Sanitarnego w terminie 18 miesięcy od dnia zdania egzaminu. 2. Wniosek zawiera: 1) imię i nazwisko; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) numer ewidencyjny PESEL, jeżeli osoba zainteresowana go posiada; 4) numer i serię dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; 5) adres do korespondencji. 3. Do wniosku dołącza się: 1) odpisy (kopie) dyplomów lub świadectw potwierdzających posiadane wykształcenie; 2) dokumenty potwierdzające posiadanie wymaganego stażu pracy, o którym mowa w § 1 pkt 1; 3) dokument stwierdzający zdanie egzaminu; 4) orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy w warunkach narażenia; 5) oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych. § 9. 1. Główny Inspektor Sanitarny wydaje osobie, której nadał uprawnienia, zaświadczenie o nadaniu uprawnień inspektora. 2. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi ewidencję wydanych zaświadczeń. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 października 2003 r. (poz. 1847) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWY PROGRAM SZKOLENIA DLA OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ O NADANIE UPRAWNIEŃ INSPEKTORA I. Podstawowe pojęcia z zakresu fizyki jądrowej - 2 godz. 1. Zjawisko promieniotwórczości: 1) budowa atomu; 2) prawo rozpadu promieniotwórczego; 3) rodzaje promieniowania; 4) właściwości promieniowania; 5) promieniotwórczość naturalna; 6) promieniotwórczość sztuczna. 2. Promieniowanie rentgenowskie: 1) zjawisko oraz mechanizm powstawania promieniowania rentgenowskiego; 2) oddziaływanie promieniowania elektromagnetycznego z materią: a) zjawisko fotoelektryczne, b) efekt Comptona, c) tworzenie par; 3) osłabienie i pochłanianie promieniowania X; całkowity współczynnik pochłaniania; 4) filtracja promieniowania rentgenowskiego. II. Zasady działania aparatu rentgenowskiego - 2 godz. 1. Rodzaje aparatów rentgenowskich. 2. Elementy zestawu rentgenowskiego: 1) generator wysokiego napięcia; 2) lampa rentgenowska; 3) stolik rozdzielczy; 4) ścianki, statyw; 5) detektor obrazu (błona, ekran, tor wizyjny, radiografia cyfrowa). 3. Powstawanie obrazu rentgenowskiego: 1) sposoby otrzymywania obrazu; 2) folie wzmacniające; 3) wzmacniacz obrazu, tor wizyjny; 4) zapis obrazu; 5) pamięciowe płyty obrazowe; 6) panele obrazowe; 7) inne metody rejestracji obrazów rentgenowskich. 4. Wymagania ochrony przed promieniowaniem związane z budową i działaniem zestawu rentgenowskiego: 1) przysłony głębinowe i kształt wiązki promieniowania; 2) filtry dodatkowe; 3) kratki przeciwrozproszeniowe; 4) dobór parametrów ekspozycji (różne rodzaje automatów AEC, ABC itp.); 5) warunki eksploatacji zestawu rentgenowskiego; 6) osłony przed promieniowaniem. III. Wielkości i jednostki stosowane w ochronie radiologicznej. Dawki promieniowania jonizującego - 2 godz. 1. Jednostki i dawki: 1) układ SI a jednostki stosowane w ochronie radiologicznej; 2) aktywność źródła promieniotwórczego; 3) dawka ekspozycyjna; kerma; 4) dawka pochłonięta; 5) moc dawki. 2. Dawki graniczne: 1) pojęcia ogólne; 2) dawka pochłonięta (w tkance lub narządzie), dawka równoważna; 3) dawka skuteczna (efektywna); 4) obciążająca dawka równoważna; 5) obciążająca dawka skuteczna (efektywna); 6) osobniczy równoważnik dawki; 7) wartości dawek granicznych, ograniczniki. IV. Obliczanie dawek i wymaganych grubości osłon wokół źródeł promieniowania rentgenowskiego - 2 godz. 1. Obliczanie dawek promieniowania jonizującego. 2. Osłony przed promieniowaniem X. 3. Obliczanie grubości osłon przed promieniowaniem rentgenowskim. V. Podstawy detekcji promieniowania. Przyrządy dozymetryczne - 2 godz. 1. Sposoby pomiaru promieniowania jonizującego. 2. Detektory gazowe: 1) komora jonizacyjna; 2) licznik proporcjonalny; 3) licznik Geigera-Müllera. 3. Detektory scyntylacyjne. 4. Detektory półprzewodnikowe. 5. Dokładności metod dozymetrycznych. VI. Ocena narażenia. Kontrola dawek otrzymywanych przez pracowników - 2 godz. 1. Istota kontroli otrzymywanych dawek. Organizacja sprawowania kontroli. 2. Podstawy prawne kontroli dawek: 1) pomiary kontrolne dawek indywidualnych; 2) pomiary dozymetryczne w środowisku pracy. 3. Metody wykonywania pomiarów dawek indywidualnych: 1) metoda fotometryczna; 2) inne metody pomiarów. VII. Działanie promieniowania jonizującego na materię żywą - 2 godz. 1. Efekty działania na poziomie molekularnym. 2. Efekty działania na poziomie komórki. 3. Efekty działania na poziomie organizmu. 4. Względna skuteczność biologiczna różnych rodzajów promieniowania. VIII. Działanie promieniowania jonizującego na organizm człowieka - 2 godz. 1. Następstwa deterministyczne. 2. Następstwa stochastyczne: 1) nowotwory popromienne - ryzyko wywołania; 2) badania epidemiologiczne nad wywoływaniem nowotworów popromiennych; mierniki i modele epidemiologiczne. 3. Dziedziczne następstwa napromienienia. IX. Narażenie i ochrona osób pracujących przy obsłudze aparatów rentgenowskich - 2 godz. 1. Sposoby i środki zapewniające bezpieczeństwo pracy przy wykorzystywaniu promieniowania jonizującego. 2. Obserwowane poziomy ekspozycji zawodowej. X. Ekspozycja medyczna - narażenie pacjentów w diagnostyce rentgenowskiej - 2 godz. 1. Diagnostyka rentgenowska jako źródło otrzymywanej dawki promieniowania jonizującego. 2. Ekspozycja pacjentów na promieniowanie X przy różnych typach badań. 3. Odpowiedzialność personelu medycznego wobec pacjentów z tytułu użycia promieniowania jonizującego. 4. Czynniki wpływające na wartość dawki otrzymywanej przez pacjenta. Sposoby ograniczania zbędnego napromieniania: 1) wielkość napromienianego pola; 2) osłanianie narządów i części ciała; 3) odległość ogniska lampy od powierzchni skóry pacjenta; 4) całkowita filtracja promieniowania X; 5) stosowanie materiałów o niskim współczynniku pochłaniania; 6) elektryczne parametry ekspozycji; 7) parametry emisji lampy rentgenowskiej; 8) stosowanie fluoroskopii; 9) folie wzmacniające; 10) ciemnia fotograficzna; 11) obrazowanie cyfrowe; 12) zarządzanie jakością. XI. Warunki bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych - 4 godz. 1. Podstawowe zasady bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego w rentgenodiagnostyce. 2. Program zapewnienia jakości w rentgenodiagnostyce: 1) przygotowanie zakładu radiologicznego do wprowadzenia programu; 2) program zapewnienia jakości w odniesieniu do: a) działania aparatu rentgenowskiego, b) obrazowania, c) mammografii; 3) program zapewnienia jakości w odniesieniu do aparatów rentgenowskich stosowanych w gabinetach stomatologicznych; 4) program zapewnienia jakości w ciemni fotograficznej; 5) analiza zdjęć odrzuconych. 3. Kryteria właściwego wykonywania badań rentgenowskich. 4. Ochrona kobiet ciężarnych w warunkach rentgenowskiej ekspozycji medycznej. 5. Warunki stosowania promieniowania jonizującego w radiologii interwencyjnej. XII. Zasady systemu ochrony przed promieniowaniem jonizującym. Organizacja ochrony radiologicznej w Polsce - 2 godz. 1. Geneza współczesnego systemu ochrony radiologicznej. Warunki funkcjonowania systemu ochrony radiologicznej. 2. Podział odpowiedzialności. Rola Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 3. Uzasadnienie stosowania promieniowania jonizującego. 4. Optymalizacja ochrony radiologicznej. 5. Zezwolenia wydawane na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe. 6. System ochrony radiologicznej w Polsce. XIII. Krajowe i europejskie przepisy prawa z zakresu ochrony radiologicznej - 2 godz. 1. Przepisy krajowe: 1) ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe; 2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 2002 r. w sprawie dawek granicznych promieniowania jonizującego (Dz. U. Nr 111, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 38, poz. 333); 3) rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego w celach medycznych oraz sposobu wykonywania kontroli wewnętrznej nad przestrzeganiem tych warunków (Dz. U. Nr 241, poz. 2098); 4) rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 11 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z aparatami rentgenowskimi o energii promieniowania do 300 keV stosowanymi w celach medycznych (Dz. U. Nr 173, poz. 1681); 5) rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych (Dz. U. Nr 188, poz. 1847); 6) inne. 2. Przepisy europejskie i zalecenia międzynarodowe. XIV. Obowiązki inspektora ochrony radiologicznej w pracowni rentgenowskiej - 2 godz. XV. Zajęcia seminaryjne - 2 godz. Razem wykładów i ćwiczeń - 32 godz. Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 16 lipca 1988 r. w sprawie zakresu oraz zasad szkolenia osób odpowiedzialnych za stan ochrony przed promieniowaniem jonizującym w pracowniach rentgenowskich (M.P. Nr 25, poz. 223), które utraciło moc z dniem 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 137 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 124, poz. 1152). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 23 października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo spółdzielcze. (Dz. U. Nr 188, poz. 1848) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 21 lipca 1983 r. o szczególnej regulacji prawnej w okresie przezwyciężania kryzysu społeczno-ekonomicznego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 39, poz. 176), 2) ustawą z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 39, poz. 192), 3) ustawą z dnia 23 października 1987 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 181), 4) ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324), 5) ustawą z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 3, poz. 12), 6) ustawą z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33), 7) ustawą z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 6, poz. 37), 8) ustawą z dnia 24 lutego 1990 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe (Dz. U. Nr 14, poz. 87), 9) ustawą z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów członkowskich w spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 83, poz. 373), 10) ustawą z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz. 480), 11) ustawą z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz ustaw - o księgach wieczystych i hipotece, Prawo spółdzielcze, Kodeks postępowania cywilnego, Prawo lokalowe (Dz. U. Nr 115, poz. 496), 12) ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), 13) ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419) - ujętych w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 10 maja 1995 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 54, poz. 288), 14) ustawą z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), 15) ustawą z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32), 16) ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110), 17) ustawą z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189), 18) ustawą z dnia 6 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze i ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 32, poz. 183), 19) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 769), 20) ustawą z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), 21) ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 111, poz. 723), 22) ustawą z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 40, poz. 399), 23) ustawą z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636), 24) obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 września 1999 r. o utracie mocy obowiązującej art. 228 § 3 ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 77, poz. 874), 25) ustawą z dnia 21 października 1999 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 99, poz. 1151), 26) ustawą z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27), 27) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 maja 2001 r. sygn. akt SK. 15/2000 (Dz. U. Nr 54, poz. 572), 28) wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 czerwca 2001 r. sygn. akt K. 23/2000 (Dz. U. Nr 69, poz. 724), 29) ustawą z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 2058) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 23 października 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 83 i art. 268-273 oraz art. 276-279 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210), które stanowią: "Art. 83. § 1. Składki spółdzielni na wykonywanie zadań właściwego centralnego związku obciążają koszty jej działalności. Składki te są wpłacane przez spółdzielnię bezpośrednio do centralnego związku. § 2. Składki spółdzielni na wykonywanie zadań innych związków, do których spółdzielnia przystąpiła, są pokrywane z nadwyżki bilansowej. § 3. Za wykonywanie funkcji określonych w art. 4 § 3 Naczelna Rada pobiera świadczenia według stawek ustalonych uchwałą Ogólnego Zebrania. Świadczenia te obciążają koszty działalności spółdzielni." "Art. 268. W Kodeksie cywilnym wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 244: a) w § 1 wyrazy: "spółdzielcze prawo do lokalu w spółdzielniach budowlano-mieszkaniowych" zastępuje się wyrazami: "własnościowe prawo do lokalu w spółdzielniach mieszkaniowych", b) w § 2 wyrazy: "Spółdzielcze prawo do lokalu" zastępuje się wyrazami: "Własnościowe prawo do lokalu", 2) art. 280-282 skreśla się. Art. 269. W Kodeksie postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 833 w § 3 wyrazy: "do wierzytelności członków spółdzielni pracy, jakie im przypadają z tytułu udziałów w dochodach spółdzielni po rocznym obrachunku oraz" skreśla się, 2) w art. 890: a) w § 2 w zdaniu pierwszym po wyrazach: "wynagrodzenie za pracę" dodaje się wyrazy: "w tym także dla członków i ich domowników w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych, rolniczych spółdzielniach specjalistycznych oraz spółdzielniach osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne, zrzeszonych w Centralnym Związku Kółek i Organizacji Rolniczych", b) § 3 skreśla się. Art. 270. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 24, poz. 151 i z 1975 r. Nr 16, poz. 91) w art. 9 w § 3 wyrazy: "do wierzytelności członków spółdzielni, jakie im przypadają z tytułu udziału w dochodach spółdzielni po rocznym obrachunku oraz" skreśla się. Art. 271. Postępowanie wewnątrzspółdzielcze, postępowanie przed związkami spółdzielczymi oraz przed organami powołanymi do rozpoznawania sporów, wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, toczy się według przepisów dotychczasowych. Art. 272. Do roszczeń powstałych między członkiem a spółdzielnią przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Jednakże do odpowiedzialności członków zarządu i rady wobec spółdzielni w sprawach niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 273. W okresie trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do podjęcia uchwały, o której mowa w art. 108 § 1, wystarcza zwykła większość głosów." "Art. 276. § 1. Przysługujące członkom spółdzielni budownictwa mieszkaniowego w dniu wejścia w życie ustawy spółdzielcze prawa do lokali użytkowych stają się spółdzielczymi prawami do lokali użytkowych w rozumieniu art. 238 § 1. Członkowie, którzy wnieśli wkłady według zasad, jakie obowiązywały w spółdzielniach mieszkaniowych (lokatorskich), obowiązani są wkłady te uzupełnić stosownie do przepisów o przekształceniu lokatorskiego prawa do lokalu na własnościowe. § 2. W razie wygaśnięcia spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego, zajętego przez najemcę, spółdzielnia może zażądać od tego najemcy dokonania w pięciu ratach rocznych wpłaty odpowiadającej równowartości prawa do lokalu. Wypłata tej równowartości przez spółdzielnię na rzecz byłego członka lub jego następców prawnych następuje w takich samych ratach. Na wniosek najemcy, który dokonał wpłaty, spółdzielnia obowiązana jest przyjąć go w poczet członków i przydzielić mu lokal użytkowy. Art. 277. § 1. Przepisów art. 206 nie stosuje się, jeżeli członkowi przysługują prawa do dwóch lokali spółdzielczych, z których jeden zajęty jest przez najemcę na podstawie przepisów prawa lokalowego o szczególnym trybie najmu lokali i budynków. § 2. Jeżeli członkowi przysługują prawa do dwóch lub więcej lokali mieszkalnych powstałych w wyniku przebudowy dokonanej w czasie odbudowy budynku zniszczonego wskutek działań wojennych, a ponowne ich połączenie wskutek przeszkód techniczno-budowlanych nie jest możliwe, może on zachować prawo tylko do jednego z nich, natomiast za utracone prawa przysługuje mu zwrot ich równowartości. Art. 278. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w art. 13 i art. 129 niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 279. § 1. Organizacje spółdzielcze istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy dokonają zmian swoich statutów stosownie do wymagań ustawy i w trybie przez nią przewidzianym. Zgłoszenia do rejestru tych zmian spółdzielnie dokonają najpóźniej do dnia 1 lipca 1983 r., a związki spółdzielcze najpóźniej do dnia 1 lipca 1984 r. § 2. Do czasu zarejestrowania nowych statutów postanowienia dotychczasowych statutów pozostają w mocy. Jednakże w razie sprzeczności między nimi a przepisami niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. § 3. Naczelna Rada Spółdzielcza wystąpi do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie o stwierdzenie zgodności jej statutu z prawem do dnia 1 lipca 1983 r."; 2) art. 25 ustawy z dnia 21 lipca 1983 r. o szczególnej regulacji prawnej w okresie przezwyciężania kryzysu społeczno-ekonomicznego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 39, poz. 176), który stanowi: "Art. 25. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy rozdziału 1 ustawy stosuje się począwszy od dnia zniesienia stanu wojennego, wprowadzonego uchwałą Rady Państwa z dnia 12 grudnia 1981 r. w sprawie wprowadzenia stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa i zawieszonego uchwałą Rady Państwa z dnia 19 grudnia 1982 r. w sprawie zawieszenia stanu wojennego."; 3) art. 19 ustawy z dnia 24 października 1986 r. o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Dz. U. Nr 39, poz. 192), który stanowi: "Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1987 r."; 4) art. 23 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 181), który stanowi: "Art. 23. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy art. 11 pkt 9 i pkt 13 lit. b) wchodzą w życie z dniem 31 marca 1988 r., a przepisy art. 3, art. 5 pkt 5 i 6, art. 7, art. 8 pkt 2, art. 9, 10 i 14 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1988 r."; 5) art. 54 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324), który stanowi: "Art. 54. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1989 r."; 6) art. 26 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 3, poz. 12), który stanowi: "Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do opodatkowania dochodów osiąganych od dnia 1 stycznia 1989 r."; 7) art. 34 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33), który stanowi: "Art. 34. Ustawa wchodzi w życie z dniem 15 marca 1989 r."; 8) art. 2 i 3 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 6, poz. 37), które stanowią: "Art. 2. 1. Decyzje ostateczne o ustaleniu spółdzielni produkcji rolnej jako nabywców własności użytkowanych przez nie nieruchomości rolnych stanowiących własność Państwa, na podstawie których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie dokonano przeniesienia własności, podlegają z mocy prawa zmianie przez organy administracji państwowej, które je wydały, w części dotyczącej odpłatności za te nieruchomości. 2. Odpłatność za nieruchomości rolne, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie przepisów o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 9) art. 4 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe (Dz. U. Nr 14, poz. 87), który stanowi: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia."; 10) art. 11 i 12 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów członkowskich w spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 83, poz. 373), które stanowią: "Art. 11. Do czasu wejścia w życie ustawy nowelizującej Prawo spółdzielcze uprawnienia przewidziane dla centralnych związków spółdzielczych z art. 114 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze przysługują związkom rewizyjnym lub Naczelnej Radzie Spółdzielczej. Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 11) art. 45 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz. 480 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85), który stanowi: "Art. 45. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia, z wyjątkiem art. 44, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1992 r."; 12) art. 6 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz ustaw - o księgach wieczystych i hipotece, Prawo spółdzielcze, Kodeks postępowania cywilnego, Prawo lokalowe (Dz. U. Nr 115, poz. 496), który stanowi: "Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia."; 13) art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), który stanowi: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r., z tym że: 1) art. 1 ust. 1 pkt 5 wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 7 pkt 1 i 2 wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1992 r., 3) art. 6 i 11 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 14) art. 2-13 i 15 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), które stanowią: "Art. 2. W ustawie z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (Dz. U. z 1991 r. Nr 89, poz. 403) w art. 5 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Nie uznaje się za praktyki monopolistyczne udzielania przez spółdzielnię swoim członkom w obrotach z nimi bonifikat, ulg i innych korzyści ekonomicznych." Art. 3. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 163 i Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626) w art. 41: 1) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W razie przeznaczenia dochodu na powiększenie kapitału zakładowego lub akcyjnego, a w spółdzielniach funduszu udziałowego płatnicy, o których mowa w ust. 4, pobierają zryczałtowany podatek dochodowy w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu rejestrowego o dokonaniu wpisu o podwyższeniu kapitału zakładowego lub akcyjnego, a w spółdzielniach od dnia uprawomocnienia się uchwały zgromadzenia członków o podwyższeniu funduszu udziałowego.", 2) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. W latach 1995-1997 spółdzielnie nie pobierają zryczałtowanego podatku dochodowego według zasad określonych w ust. 5; w tym okresie pobierają jednak, jako płatnicy, zryczałtowany podatek dochodowy od wypłat dokonywanych z funduszu udziałowego. Podatek wynosi 20% kwoty wypłaty i jest pobierany w dniu jej dokonania. Rolnicze spółdzielnie produkcyjne i inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną ustalają kwotę wypłat podlegającą opodatkowaniu w takim stosunku, w jakim w roku poprzedzającym te wypłaty pozostają przychody z działalności innej niż wymieniona w art. 2 ust. 1 pkt 1 w ogólnej kwocie przychodów." Art. 4. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów członkowskich w spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 18, poz. 74 i Nr 80, poz. 406) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kwoty udziałów przeniesione z funduszu zasobowego nie mogą być wypłacone przed upływem 5 lat od daty podjęcia uchwały, o której mowa w art. 1 ust. 2. Kwoty te są wypłacane na zasadach i w terminach określonych w statucie spółdzielni." Art. 5. W ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 5, poz. 23 i Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 29 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Sprzedaż nieruchomości następuje z uwzględnieniem prawa pierwokupu stosownie do przepisów Kodeksu cywilnego oraz z uwzględnieniem prawa pierwszeństwa spółdzielni produkcji rolnej do użytkowanych przez nią nieruchomości rolnych przed dniem 31 grudnia 1993 r.", 2) w art. 39 w ust. 2 dodaje się drugie zdanie w brzmieniu: "Dotyczy to również spółdzielni produkcji rolnej, które użytkowały nieruchomości rolne przed dniem 31 grudnia 1993 r. i złożą wniosek o ich wydzierżawienie.". Art. 6. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368 i Nr 87, poz. 406) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 12 w ust. 4 w pkt 11 po wyrazach "w spółdzielniach" dodaje się wyrazy "i ich związkach", 2) w art. 16 w ust. 1: a) pkt 37 otrzymuje brzmienie: "37) składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem składek organizacji spółdzielczych na rzecz związków rewizyjnych i Krajowej Rady Spółdzielczej, z tym że górną granicę składki określi Minister Finansów na wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej,", b) w pkt 38 na końcu zdania dodaje się wyrazy "z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego,", 3) w art. 17 w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) dochody spółdzielczych związków rewizyjnych - w części przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej,". Art. 7. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163 i Nr 80, poz. 368) dodaje się art. 21a w brzmieniu: "Art. 21a. W rolniczych spółdzielniach produkcyjnych i innych spółdzielniach zajmujących się produkcją rolną przepisy ustawy stosuje się również do członków tych spółdzielni." Art. 8. Postępowania wewnątrzspółdzielcze wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy toczą się według przepisów dotychczasowych. Art. 9. Działające w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowy Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych oraz Związek Rzemiosła Polskiego mogą przeprowadzać lustrację zgodnie z przepisami niniejszej ustawy. Do organizacji tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące związków rewizyjnych. Art. 10. 1. Spółdzielnie istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy dokonują zmian swoich statutów stosownie do wymagań ustawy i w trybie przez nią przewidzianym. Spółdzielnie dokonują zgłoszenia zmian statutów do sądów rejestrowych w ciągu roku od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Do czasu zarejestrowania zmian statutów postanowienia dotychczasowych statutów pozostają w mocy. W razie sprzeczności między nimi a przepisami niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. 3. Do czasu zarejestrowania zmian statutów walne zgromadzenia mogą podejmować uchwały również w obecności mniej niż połowy uprawnionych do podejmowania uchwał, chyba że dotychczasowe statuty stanowią inaczej. Art. 11. Wysokość wkładu mieszkaniowego członka określoną według zasad art. 218 § 3 ustawy, o której mowa w art. 1, spółdzielnie mieszkaniowe są obowiązane wprowadzić do swoich ksiąg rachunkowych i powiadomić o tym członków w terminie do dnia 31 grudnia 1995 r. Art. 12. 1. Naczelna Rada Spółdzielcza w porozumieniu z przedstawicielami związków rewizyjnych i po zasięgnięciu opinii przedstawicieli związków zawodowych pracowników spółdzielczości oraz przedstawicieli ogólnokrajowych organizacji spółdzielczych zarejestrowanych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy ustali zasady i tryb powołania Komitetu Organizacyjnego I Kongresu Spółdzielczości oraz zasady i tryb wyboru delegatów na Kongres. Kongres powinien odbyć się w terminie dziewięciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Obsługę organizacyjną I Kongresu zapewnia Naczelna Rada Spółdzielcza. 3. Koszty wyboru delegatów oraz organizacji I Kongresu Spółdzielczości pokrywają organizacje spółdzielcze według zasad ustalonych przez Komitet Organizacyjny. Wydatki te stanowią koszty działalności organizacji spółdzielczych. 4. Do czasu powołania Krajowej Rady Spółdzielczej jej prawa i obowiązki wykonuje Naczelna Rada Spółdzielcza. 5. Krajowa Rada Spółdzielcza jest następcą prawnym Naczelnej Rady Spółdzielczej i przejmuje jej prawa i obowiązki. Art. 13. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc art. 10-16, art. 19 ust. 1 oraz 5-7 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36, Nr 11, poz. 74, Nr 29, poz. 175 i Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 83, poz. 373, z 1992 r. Nr 18, poz. 74 i Nr 80, poz. 406, z 1993 r. Nr 40, poz. 182 i z 1994 r. Nr 68, poz. 294)." "Art. 15. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że art. 3 i 6 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1995 r."; 15) art. 44 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 133, poz. 654), który stanowi: "Art. 44. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 35, 38 i 39, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1996 r."; 16) art. 16 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1996 r. Nr 5, poz. 32), który stanowi: "Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r."; 17) art. 43 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110), który stanowi: "Art. 43. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów: 1) działu szóstego i siódmego Kodeksu pracy, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r., 2) art. 217 i art. 2376 § 2 i 3 Kodeksu pracy, które wchodzą w życie po upływie jednego roku od dnia wejścia w życie ustawy, 3) art. 220 § 1 Kodeksu pracy, który wchodzi w życie po upływie jednego roku od dnia ogłoszenia przepisów, o których mowa w art. 220 § 2 Kodeksu pracy, 4) art. 221 § 2 Kodeksu pracy, który wchodzi w życie po upływie jednego roku od dnia ogłoszenia przepisów, o których mowa w art. 221 § 5 Kodeksu pracy."; 18) art. 14 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189), który stanowi: "Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1996 r., z tym że art. 1 pkt 6, 28, 85, 90, 91, 96, 97, 99 i 101-104, art. 4 pkt 2 i 3 oraz art. 13 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 19) art. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze i ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 32, poz. 183), który stanowi: "Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 1996 r."; 20) art. 88 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 769), który stanowi: "Art. 88. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych ustawą - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyjątkiem: 1) przepisów art. 6, art. 19 ust. 4, art. 48, art. 54, art. 83 i art. 87, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) przepisów art. 85, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 21) art. 99 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który stanowi: "Art. 99. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z tym że przepisy art. 12-98 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 22) art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych oraz o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 111, poz. 723), który stanowi: "Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 34, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 12 listopada 1994 r., oraz art. 1 pkt 27 w zakresie dotyczącym art. 45a i 45b ustawy, o której mowa w art. 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1998 r."; 23) art. 5 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 40, poz. 399), który stanowi: "Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 24) art. 86 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636), który stanowi: "Art. 86. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1999 r., z tym że: 1) art. 54, 56, 59, 79 i 83 wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, 2) art. 80 wchodzi w życie z dniem 1 listopada 1999 r."; 25) art. 2 i 3 ustawy z dnia 21 października 1999 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 99, poz. 1151), które stanowią: "Art. 2. Do spraw wszczętych i niezakończonych prawomocnym orzeczeniem stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 26) art. 55 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27), który stanowi: "Art. 55. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. g), ust. 3 pkt 3 lit. a) oraz ust. 6 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 30, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do wpłat na wyodrębniony fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej dokonanych od dnia 1 stycznia 2001 r."; 27) art. 8-10 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 2058), które stanowią: "Art. 8. 1. Spółdzielnie istniejące w dniu wejścia ustawy w życie dokonują zmian swoich statutów stosownie do wymagań niniejszej ustawy i w trybie przewidzianym w ustawie - Prawo spółdzielcze. Zgłoszenia do rejestru tych zmian spółdzielnie dokonują nie później niż do dnia 31 grudnia 2003 r. 2. Do czasu zarejestrowania zmian statutów postanowienia dotychczasowych statutów pozostają w mocy. Jednakże w razie sprzeczności między nimi a przepisami niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. Art. 9. W przypadku wystąpienia przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do zarządu spółdzielni z żądaniem zwołania walnego zgromadzenia w celu podjęcia uchwały o podziale spółdzielni na podstawie art. 108a § 1 ustawy nowelizowanej w art. 3, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 2003 r. (poz. 1848) USTAWA z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze CZĘŚĆ I SPÓŁDZIELNIE Tytuł I Przepisy wspólne DZIAŁ I Spółdzielnia i jej statut Art. 1. § 1. Spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. § 2. Spółdzielnia może prowadzić działalność społeczną i oświatowo-kulturalną na rzecz swoich członków i ich środowiska. Art. 2. Spółdzielnia prowadzi działalność na podstawie niniejszej ustawy, innych ustaw oraz zarejestrowanego statutu. Art. 3. Majątek spółdzielni jest prywatną własnością jej członków. Art. 4. (uchylony). 1) Art. 5. § 1. Statut spółdzielni powinien określać: 1) oznaczenie nazwy z dodatkiem "spółdzielnia" lub "spółdzielczy" i podaniem jej siedziby; 2) przedmiot działalności spółdzielni oraz czas trwania, o ile założono ją na czas określony; 3) wysokość wpisowego oraz wysokość i ilość udziałów, które członek obowiązany jest zadeklarować, terminy wnoszenia i zwrotu oraz skutki niewniesienia udziału w terminie; jeżeli statut przewiduje wnoszenie więcej niż jednego udziału, może określać ich górną granicę; 4) prawa i obowiązki członków; 5) zasady i tryb przyjmowania członków, wypowiadania członkostwa, wykreślania i wykluczania członków; 6) zasady zwoływania walnych zgromadzeń, obradowania na nich i podejmowania uchwał; 7) zasady i tryb wyboru oraz odwoływania członków organów spółdzielni; 8) zasady podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) oraz pokrywania strat spółdzielni. § 2. Statut ponadto powinien zawierać postanowienia, których wprowadzenia wymagają przepisy niniejszej ustawy, oraz może zawierać inne postanowienia. DZIAŁ II Tryb zakładania i rejestrowania spółdzielni Art. 6. § 1. Osoby zamierzające założyć spółdzielnię (założyciele) uchwalają statut spółdzielni, potwierdzając jego przyjęcie przez złożenie pod nim swoich podpisów, oraz dokonują wyboru organów spółdzielni, których wybór należy w myśl statutu do kompetencji walnego zgromadzenia, lub komisji organizacyjnej w składzie co najmniej trzech osób. § 2. Liczba założycieli spółdzielni nie może być mniejsza od dziesięciu, jeżeli założycielami są osoby fizyczne, i trzech, jeżeli założycielami są osoby prawne. W spółdzielniach produkcji rolnej liczba założycieli - osób fizycznych nie może być mniejsza od pięciu. § 3-6. (uchylone). 2) Art. 7. 3) Spółdzielnia podlega obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Art. 8. (uchylony). 4) Art. 8a. (uchylony). 4) Art. 9. (uchylony). 5) Art. 10. (uchylony). 6) Art. 11. § 1. Spółdzielnia nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania jej do Krajowego Rejestru Sądowego 7). § 2. Za czynności dokonane w interesie spółdzielni przed zarejestrowaniem osoby działające do chwili zarejestrowania spółdzielni odpowiadają wobec osób trzecich solidarnie. Za zobowiązania wynikające z tych czynności spółdzielnia odpowiada po jej zarejestrowaniu tak jak za zaciągnięte przez siebie. Jednakże osoby działające przed zarejestrowaniem spółdzielni odpowiadają wobec niej według przepisów prawa cywilnego. Art. 12. (uchylony). 8) Art. 12a. § 1. Zmiana statutu spółdzielni wymaga uchwały walnego zgromadzenia podjętej większością 2/3 głosów. § 2. 9) Zarząd jest obowiązany uchwałę o zmianie statutu zgłosić w ciągu trzydziestu dni od daty jej podjęcia do sądu rejestrowego, załączając dwa odpisy protokołu walnego zgromadzenia. § 3. Zmiana statutu nie wywołuje skutków prawnych przed jej wpisaniem do Krajowego Rejestru Sądowego 7). Art. 13. (uchylony). 10) Art. 14. 11) Organem właściwym do publikowania ogłoszeń spółdzielczych przewidzianych w przepisach prawa jest "Monitor Spółdzielczy" wydawany przez Krajową Radę Spółdzielczą, z wyjątkiem ogłoszeń zamieszczanych na podstawie odrębnych przepisów w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. DZIAŁ III Członkowie, ich prawa i obowiązki Art. 15. § 1. Spółdzielnia musi liczyć co najmniej dziesięciu członków, a spółdzielnia produkcji rolnej pięciu członków, o ile statut nie wymaga liczby większej. § 2. Członkiem spółdzielni może być każda osoba fizyczna o pełnej zdolności do czynności prawnych, która odpowiada wymaganiom określonym w statucie, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 3. Ponadto statut może określać wypadki, w których dopuszczalne jest członkostwo osób o ograniczonej zdolności do czynności prawnych lub niemających tej zdolności. Osoby takie nie mogą być członkami organów spółdzielni. W walnym zgromadzeniu biorą one udział przez swoich przedstawicieli ustawowych. § 4. Członkami spółdzielni mogą być również osoby prawne, o ile statut nie stanowi inaczej. § 5. Spółdzielnia, której członkami w myśl statutu są wyłącznie osoby prawne, musi liczyć co najmniej trzech członków. Art. 16. § 1. Warunkiem przyjęcia na członka jest złożenie deklaracji. Deklaracja powinna być złożona pod nieważnością w formie pisemnej. Podpisana przez przystępującego do spółdzielni deklaracja powinna zawierać jego imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania, a jeżeli przystępujący jest osobą prawną - jej nazwę i siedzibę, ilość zadeklarowanych udziałów, dane dotyczące wkładów, jeżeli statut ich wnoszenie przewiduje, a także inne dane przewidziane w statucie. § 2. W formie pisemnej deklaruje się także dalsze udziały, jak i wszelkie zmiany danych zawartych w deklaracji. § 3. Członek może w deklaracji lub w odrębnym pisemnym oświadczeniu złożonym spółdzielni wskazać osobę, której spółdzielnia obowiązana jest po jego śmierci wypłacić udziały. Prawo z tego tytułu nie należy do spadku. Art. 17. § 1. Założyciele spółdzielni, którzy podpisali statut, stają się członkami spółdzielni z chwilą jej zarejestrowania. Przystępujący do spółdzielni po jej zarejestrowaniu stają się członkami spółdzielni z chwilą przyjęcia ich przez spółdzielnię. § 2. Przyjęcie powinno być stwierdzone na deklaracji podpisem dwóch członków zarządu lub osób do tego przez zarząd upoważnionych z podaniem daty uchwały o przyjęciu. Obowiązuje to również przy zmianie danych dotyczących zadeklarowanych udziałów lub wkładów. § 3. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, uchwała w sprawie przyjęcia powinna być podjęta w ciągu miesiąca od dnia złożenia deklaracji. O uchwale o przyjęciu w poczet członków oraz o uchwale odmawiającej przyjęcia zainteresowany powinien być zawiadomiony pisemnie w ciągu dwóch tygodni od dnia jej powzięcia. Zawiadomienie o odmowie przyjęcia powinno zawierać uzasadnienie. § 4. Statut spółdzielni powinien wskazywać organ spółdzielni właściwy do przyjmowania członków. Jeżeli organem tym nie jest walne zgromadzenie, statut powinien wskazywać także organ, do którego służy odwołanie od decyzji odmawiającej przyjęcia, oraz określać terminy wniesienia i rozpatrzenia tego odwołania. Art. 18. Członek spółdzielni ma prawo korzystać ze świadczeń spółdzielni w zakresie określonym w statucie. Art. 19. § 1. Członek spółdzielni obowiązany jest do wniesienia wpisowego oraz zadeklarowanych udziałów stosownie do postanowień statutu. § 2. Członek spółdzielni uczestniczy w pokrywaniu jej strat do wysokości zadeklarowanych udziałów. § 3. Członek spółdzielni nie odpowiada wobec wierzycieli spółdzielni za jej zobowiązania. Art. 20. § 1. Członek spółdzielni obowiązany jest zadeklarować jeden udział, jeżeli statut nie zobowiązuje członków do zadeklarowania większej ilości udziałów. § 2. Statut może przewidywać wnoszenie przez członków wkładów na własność spółdzielni lub do korzystania z nich przez spółdzielnię na podstawie innego stosunku prawnego. W tym wypadku statut powinien określać charakter i zakres przysługującego spółdzielni prawa do wkładów, wysokość wkładów oraz ich rodzaj, jeżeli są to wkłady niepieniężne, terminy ich wnoszenia, zasady wyceny i zwrotu w wypadku likwidacji spółdzielni, wystąpienia członka lub ustania członkostwa z innych przyczyn, a także w innych wypadkach przewidzianych w statucie. Art. 21. Członek spółdzielni nie może przed ustaniem członkostwa żądać zwrotu wpłat dokonanych na udziały (nie dotyczy to jednak wpłat przekraczających ilość udziałów, których zadeklarowania wymaga statut obowiązujący w chwili żądania zwrotu). Zwrot tych wpłat nie może nastąpić przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za rok, w którym członek wystąpił z żądaniem oraz w wypadku, gdy jego udziały zostały przeznaczone na pokrycie strat spółdzielni (art. 19 § 2). Sposób i termin zwrotu określa statut. Art. 22. Członek spółdzielni może wystąpić z niej za wypowiedzeniem. Wypowiedzenie powinno być dokonane pod nieważnością w formie pisemnej. Termin i okres wypowiedzenia określa statut. Za datę wystąpienia uważa się następny dzień po upływie okresu wypowiedzenia. Art. 23. (uchylony). 12) Art. 24. § 1. Wykluczenie członka ze spółdzielni może nastąpić w wypadku, gdy z jego winy dalsze pozostawanie w spółdzielni nie da się pogodzić z postanowieniami statutu spółdzielni lub zasadami współżycia społecznego. Statut powinien określać bliżej przyczyny wykluczenia. § 2. Członek niewykonujący obowiązków statutowych z przyczyn przez niego niezawinionych może być pozbawiony członkostwa przez wykreślenie z rejestru członków spółdzielni. Statut powinien określać bliżej przyczyny wykreślenia. § 3. Wykluczenie lub wykreślenie staje się skuteczne z chwilą doręczenia członkowi zawiadomienia o wykluczeniu lub wykreśleniu wraz z uzasadnieniem. Zawiadomienia dokonuje się pisemnie; zawiadomienie zwrócone na skutek niezgłoszenia przez członka zmiany podanego przez niego adresu ma moc prawną doręczenia. § 4. Wykluczenia lub wykreślenia może dokonać, stosownie do postanowień statutu, rada nadzorcza lub walne zgromadzenie spółdzielni. Organ podejmujący uchwałę w tej sprawie powinien wysłuchać wyjaśnień zainteresowanego członka. Jeżeli statut przewiduje właściwość rady nadzorczej, wówczas wykluczony lub wykreślony członek ma prawo odwołać się od jej uchwały o wykluczeniu lub wykreśleniu do walnego zgromadzenia oraz być obecny na jego obradach przy rozpatrywaniu tego odwołania i je popierać. O terminie walnego zgromadzenia odwołujący się powinien być zawiadomiony pod wskazanym przez niego w odwołaniu adresem co najmniej na siedem dni przed tym terminem. Art. 25. § 1. Członka zmarłego skreśla się z rejestru członków spółdzielni ze skutkiem od dnia, w którym nastąpiła śmierć. Osobę prawną będącą członkiem spółdzielni skreśla się z rejestru członków ze skutkiem od dnia jej ustania. § 2. Jeżeli zmarły członek pozostawił więcej niż jednego spadkobiercę, spadkobiercy powinni w celu wykonywania przechodzących na nich praw majątkowych zmarłego ustanowić wspólnego pełnomocnika lub wskazać zarządcę ustanowionego przez sąd przy odpowiednim zastosowaniu przepisów Kodeksu cywilnego o zarządzie rzeczą wspólną. Art. 26. § 1. Udział byłego członka wypłaca się na podstawie zatwierdzonego sprawozdania finansowego za rok, w którym członek przestał należeć do spółdzielni. Sposób i terminy wypłaty określa statut. § 2. 13) Byłemu członkowi nie przysługuje prawo do funduszu zasobowego oraz do innego majątku spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 125 § 5a. Art. 27. § 1. Członek może rozporządzać swoimi roszczeniami do spółdzielni o wypłatę udziałów oraz o zwrot wkładów lub o wypłatę ich równowartości ze skutecznością od dnia, w którym roszczenia te stały się wymagalne. § 2. Wierzyciel członka może uzyskać zaspokojenie z jego udziałów dopiero z chwilą ustania członkostwa. § 3. Jeżeli egzekucja z innego majątku członka okaże się bezskuteczna, a przepis szczególny nie stanowi inaczej, wierzyciel członka może skierować egzekucję do wniesionych przez członka wkładów. W takim wypadku roszczenie członka o zwrot wkładów lub ich równowartości staje się wymagalne po upływie sześciu miesięcy od dnia zajęcia wkładów, chyba że wymagalność tego roszczenia nastąpiła wcześniej na podstawie innych przepisów. § 4. W razie zajęcia przez wierzyciela członka wkładów stanowiących środki produkcji, spółdzielni służy prawo pierwszeństwa ich nabycia w postępowaniu egzekucyjnym. § 5. Wierzytelności spółdzielni do członka z tytułu wpłat na udziały nie podlegają zajęciu na rzecz wierzycieli spółdzielni. Art. 28. W razie otwarcia likwidacji w ciągu sześciu miesięcy lub wszczęcia postępowania upadłościowego w ciągu roku od dnia, w którym członek przestał należeć do spółdzielni, obowiązany jest on wobec spółdzielni do uczestniczenia w pokrywaniu jej strat tak, jak gdyby był nadal członkiem. Art. 29. § 1. Roszczenia o wypłatę udziałów, udziału w nadwyżce bilansowej oraz z tytułu zwrotu wkładów albo ich równowartości pieniężnej ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat. § 2. (uchylony). 14) § 3. Przepis § 1 nie ma zastosowania do roszczeń o zwrot nieruchomości. Art. 30. Zarząd spółdzielni prowadzi rejestr członków zawierający ich imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania (w odniesieniu do członków będących osobami prawnymi - ich nazwę i siedzibę), wysokość zadeklarowanych i wniesionych udziałów, wysokość wniesionych wkładów, ich rodzaj, jeżeli są to wkłady niepieniężne, zmiany tych danych, datę przyjęcia w poczet członków, datę wypowiedzenia członkostwa i jego ustania, a także inne dane przewidziane w statucie. Członek spółdzielni, jego małżonek i wierzyciel członka lub spółdzielni ma prawo przeglądać rejestr. Art. 31. Zarząd spółdzielni powinien wydać każdemu członkowi na jego żądanie odpis obowiązującego statutu oraz umożliwić zaznajomienie się z regulaminami wydanymi na podstawie statutu. Art. 32. § 1. Od uchwał w sprawach między członkiem a spółdzielnią członek może odwołać się w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym do organu określonego w statucie, chyba że statut wyłącza lub ogranicza to uprawnienie. Statut określa zasady i tryb postępowania wewnątrzspółdzielczego, a w szczególności terminy wnoszenia i rozpatrzenia odwołania. § 1a. W sprawach o wykluczenie lub wykreślenie członka z rejestru członków spółdzielni członek może dochodzić na drodze sądowej swych praw po wyczerpaniu postępowania wewnątrzspółdzielczego przewidzianego w § 1 i w art. 24 § 4 lub po bezskutecznym upływie terminów ustalonych w statucie do podjęcia uchwały przez organ odwoławczy. § 2. Termin do wniesienia odwołania biegnie od dnia zawiadomienia członka o uchwale w sposób wskazany w ustawie lub w statucie spółdzielni. Jeżeli wymagane jest doręczenie pisemnego zawiadomienia, termin ten biegnie od daty doręczenia zawiadomienia zawierającego pouczenie o prawie odwołania od uchwały w przewidzianym w statucie terminie i o skutkach jego niezachowania. § 3. Organ odwoławczy powinien rozpatrzyć odwołanie wniesione po upływie terminu, jeżeli opóźnienie nie przekracza sześciu miesięcy, a odwołujący usprawiedliwił je wyjątkowymi okolicznościami. § 4. Spółdzielnia obowiązana jest doręczyć odwołującemu odpis uchwały organu odwoławczego wraz z jej uzasadnieniem w terminie dwóch tygodni od daty podjęcia uchwały. Art. 33. § 1. (uchylony). 15) § 2. Wniesienie odwołania do organów spółdzielni powoduje zawieszenie biegu przedawnienia lub terminów zawitych do dnia zakończenia postępowania wewnątrzspółdzielczego, jednakże przez okres nie dłuższy niż rok od dnia, w którym organ odwoławczy powinien rozpatrzyć odwołanie. Art. 34. (uchylony). 16) DZIAŁ IV Organy spółdzielni Art. 35. § 1. Organami spółdzielni są: 1) walne zgromadzenie; 2) rada nadzorcza, zwana dalej "radą"; 3) zarząd; 4) w spółdzielniach, w których walne zgromadzenie jest zastąpione przez zebranie przedstawicieli - zebrania grup członkowskich (art. 59). § 2. Wybory do organów spółdzielni, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, dokonywane są w głosowaniu tajnym spośród nieograniczonej liczby kandydatów. Odwołanie członka organu następuje także w głosowaniu tajnym. § 3. Statut może przewidywać powołanie także innych organów niż wymienione w § 1, składających się z członków spółdzielni. W takim wypadku statut określa zakres uprawnień tych organów oraz zasady wyboru i odwoływania ich członków. § 4. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, przy obliczaniu wymaganej większości głosów dla podjęcia uchwały przez organ spółdzielni uwzględnia się tylko głosy oddane za i przeciw uchwale. § 5. Tryb zwoływania posiedzeń organów, o których mowa w § 1 pkt 2-4 i § 3, oraz sposób i warunki podejmowania uchwał przez te organy określa statut lub przewidziane w nim regulaminy tych organów. Rozdział 1 Walne zgromadzenie Art. 36. § 1. Walne zgromadzenie jest najwyższym organem spółdzielni. § 2. Członek może brać udział w walnym zgromadzeniu tylko osobiście, chyba że ustawa stanowi inaczej. Osoby prawne będące członkami spółdzielni biorą udział w walnym zgromadzeniu przez ustanowionego w tym celu pełnomocnika. Pełnomocnik nie może zastępować więcej niż jednego członka. § 3. Każdy członek ma jeden głos bez względu na ilość posiadanych udziałów. Statut spółdzielni, której członkami mogą być wyłącznie osoby prawne, może określać inną zasadę ustalania liczby głosów przysługujących członkom. § 4. W walnym zgromadzeniu mają prawo uczestniczyć z głosem doradczym przedstawiciele związku rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, oraz przedstawiciele Krajowej Rady Spółdzielczej. Art. 37. § 1. Statut może postanowić, że jeżeli ilość członków przekroczy liczbę w nim określoną, walne zgromadzenie członków zostaje zastąpione przez zebranie przedstawicieli. W takim wypadku statut powinien określać zasady ustalania liczby przedstawicieli i ich wyboru oraz czas trwania przedstawicielstwa. § 2. Do zebrania przedstawicieli stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy i statutu o walnych zgromadzeniach. § 3. O czasie, miejscu i porządku obrad zebrania przedstawicieli należy zawiadomić wszystkich członków spółdzielni w sposób wskazany w statucie. Art. 38. § 1. Do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia należy: 1) uchwalanie kierunków rozwoju działalności gospodarczej oraz społecznej i kulturalnej; 2) rozpatrywanie sprawozdań rady, zatwierdzanie sprawozdań rocznych i sprawozdań finansowych oraz podejmowanie uchwał co do wniosków członków spółdzielni, rady lub zarządu w tych sprawach i udzielanie absolutorium członkom zarządu; 3) rozpatrywanie wniosków wynikających z przedstawionego protokołu polustracyjnego z działalności spółdzielni oraz podejmowanie uchwał w tym zakresie; 4) podejmowanie uchwał w sprawie podziału nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) lub sposobu pokrycia strat; 5) podejmowanie uchwał w sprawie zbycia nieruchomości, zbycia zakładu lub innej wyodrębnionej jednostki organizacyjnej; 6) podejmowanie uchwał w sprawie przystępowania do innych organizacji gospodarczych oraz występowania z nich; 7) oznaczanie najwyższej sumy zobowiązań, jaką spółdzielnia może zaciągnąć; 8) podejmowanie uchwał w sprawie połączenia się spółdzielni, podziału spółdzielni oraz likwidacji spółdzielni; 9) rozpatrywanie w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym odwołań od uchwał rady; 10) uchwalanie zmian statutu; 11) podejmowanie uchwał w sprawie przystąpienia lub wystąpienia spółdzielni ze związku oraz upoważnienie zarządu do podejmowania działań w tym zakresie; 12) wybór delegatów na zjazd związku, w którym spółdzielnia jest zrzeszona. § 2. Statut może zastrzec do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia podejmowanie uchwał również w innych sprawach. Art. 39. § 1. Walne zgromadzenie zwołuje zarząd przynajmniej raz w roku w ciągu sześciu miesięcy po upływie roku obrachunkowego. § 2. Zarząd zwołuje walne zgromadzenie także na żądanie: 1) rady; 2) przynajmniej jednej dziesiątej, nie mniej jednak niż trzech członków, jeżeli uprawnienia tego nie zastrzeżono w statucie dla większej liczby członków. § 3. W spółdzielniach, w których walne zgromadzenie jest zastąpione przez zebranie przedstawicieli, zarząd zwołuje je także na żądanie: 1) 1/3 przedstawicieli na zebranie przedstawicieli; 2) zebrań grup członkowskich obejmujących co najmniej 1/5 ogólnej liczby członków spółdzielni. § 4. Żądanie zwołania walnego zgromadzenia powinno być złożone pisemnie z podaniem celu jego zwołania. § 5. W wypadkach wskazanych w § 2 i 3 walne zgromadzenie (zebranie przedstawicieli) zwołuje się w takim terminie, aby mogło się ono odbyć w ciągu sześciu tygodni od dnia wniesienia żądania. Jeżeli to nie nastąpi, zwołuje je rada nadzorcza, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, lub Krajowa Rada Spółdzielcza, na koszt spółdzielni. Art. 40. § 1. O czasie, miejscu i porządku obrad walnego zgromadzenia zawiadamia się członków, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, oraz Krajową Radę Spółdzielczą w sposób i w terminach określonych w statucie. § 2. Uprawnieni do żądania zwołania walnego zgromadzenia (zebrania przedstawicieli), w myśl art. 39 § 2 i 3, mogą również żądać zamieszczenia oznaczonych spraw na porządku jego obrad, pod warunkiem wystąpienia z tym żądaniem w terminie przez statut określonym. Art. 41. § 1. Walne zgromadzenie może podejmować uchwały jedynie w sprawach objętych porządkiem obrad podanych do wiadomości członków w terminach i w sposób określonych w statucie. § 2. Uchwały podejmowane są zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy uprawnionych do głosowania, chyba że ustawa lub statut stanowią inaczej. § 3. Z obrad walnego zgromadzenia sporządza się protokół, który powinien być podpisany przez przewodniczącego walnego zgromadzenia oraz przez inne osoby wskazane w statucie. § 4. Protokoły są jawne dla członków spółdzielni, przedstawicieli związku rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, oraz dla Krajowej Rady Spółdzielczej. § 5. Protokoły przechowuje zarząd spółdzielni co najmniej przez dziesięć lat, o ile przepisy w sprawie przechowywania akt nie przewidują terminu dłuższego. Art. 42. § 1. Uchwały walnego zgromadzenia obowiązują wszystkich członków spółdzielni. § 2. Członek spółdzielni może zaskarżyć do sądu uchwałę z powodu jej niezgodności z prawem lub postanowieniami statutu; na tej samej podstawie uchwałę może zaskarżyć także zarząd spółdzielni. § 3. Powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia powinno być wniesione w ciągu sześciu tygodni od dnia odbycia walnego zgromadzenia, jeżeli zaś powództwo wnosi członek nieobecny na walnym zgromadzeniu na skutek jego wadliwego zwołania - w ciągu sześciu tygodni od dnia powzięcia wiadomości przez tego członka o uchwale, nie później jednak niż przed upływem roku od dnia odbycia walnego zgromadzenia. § 4. Jeżeli ustawa lub statut wymagają zawiadomienia członka o uchwale, termin sześciotygodniowy wskazany w paragrafie poprzedzającym biegnie od dnia tego zawiadomienia w sposób wskazany w statucie. § 5. Sąd może nie uwzględnić upływu terminu, o którym mowa w § 3, jeżeli utrzymanie uchwały walnego zgromadzenia w mocy wywołałoby dla członka szczególnie dotkliwe skutki, a opóźnienie w zaskarżeniu tej uchwały jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami i nie jest nadmierne. § 6. Przepisy § 1-5 stosuje się również do wykluczonego lub wykreślonego członka w wypadku zaskarżenia przez niego uchwały o wykluczeniu lub wykreśleniu. Prawo zaskarżenia uchwały w sprawie wykluczenia lub wykreślenia przysługuje wyłącznie członkowi, którego uchwała dotyczy. § 6a. Jeżeli powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia wnosi zarząd, spółdzielnię reprezentuje rada. § 7. Orzeczenie sądu uchylające uchwałę walnego zgromadzenia ma moc prawną względem wszystkich członków spółdzielni. Art. 43. (uchylony). 17) Rozdział 2 Rada nadzorcza Art. 44. Rada sprawuje kontrolę i nadzór nad działalnością spółdzielni. Art. 45. § 1. Rada składa się co najmniej z trzech członków wybranych stosownie do postanowień statutu przez walne zgromadzenie, zebranie przedstawicieli lub zebrania grup członkowskich. § 2. Do rady mogą być wybierani wyłącznie członkowie spółdzielni. Jeżeli członkiem spółdzielni jest osoba prawna, do rady może być wybrana osoba niebędąca członkiem spółdzielni, wskazana przez osobę prawną. § 3. (uchylony). 18) § 4. Kadencję rady określa statut. § 5. Przed upływem kadencji członek rady może być odwołany większością 2/3 głosów przez organ, który go wybrał. § 6. Członkowi rady spółdzielni można wypowiedzieć umowę o pracę albo warunki pracy lub płacy tylko w wypadkach, w których Kodeks pracy dopuszcza dokonanie takiej czynności w stosunku do członka zakładowego organu związku zawodowego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do członków rady świadczących pracę na innej podstawie niż umowa o pracę. Art. 46. § 1. Do zakresu działania rady należy: 1) uchwalanie planów gospodarczych i programów działalności społecznej i kulturalnej; 2) nadzór i kontrola działalności spółdzielni poprzez: a) badanie okresowych sprawozdań oraz sprawozdań finansowych, b) dokonywanie okresowych ocen wykonania przez spółdzielnię jej zadań gospodarczych, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzegania przez spółdzielnię praw jej członków, c) przeprowadzanie kontroli nad sposobem załatwiania przez zarząd wniosków organów spółdzielni i jej członków; 3) podejmowanie uchwał w sprawie nabycia i obciążenia nieruchomości oraz nabycia zakładu lub innej jednostki organizacyjnej; 4) podejmowanie uchwał w sprawie przystępowania do organizacji społecznych oraz występowania z nich; 5) zatwierdzanie struktury organizacyjnej spółdzielni; 6) rozpatrywanie skarg na działalność zarządu; 7) składanie walnemu zgromadzeniu sprawozdań zawierających w szczególności wyniki kontroli i ocenę sprawozdań finansowych; 8) podejmowanie uchwał w sprawach czynności prawnych dokonywanych między spółdzielnią a członkiem zarządu lub dokonywanych przez spółdzielnię w interesie członka zarządu oraz reprezentowanie spółdzielni przy tych czynnościach; do reprezentowania spółdzielni wystarczy dwóch członków rady przez nią upoważnionych. § 2. Statut może zastrzec do zakresu działania rady jeszcze inne uprawnienia. Statut może również przekazać do wyłącznej właściwości walnego zgromadzenia podejmowanie uchwał we wszystkich lub niektórych sprawach wymienionych w § 1 pkt 1, 3 oraz 5; w takim wypadku statut może przyjąć dla rady nazwę komisji rewizyjnej. § 3. Statut może przewidywać wybór przez radę jej prezydium z zadaniem organizowania pracy rady. § 4. W celu wykonania swoich zadań rada może żądać od zarządu, członków i pracowników spółdzielni wszelkich sprawozdań i wyjaśnień, przeglądać księgi i dokumenty oraz sprawdzać bezpośrednio stan majątku spółdzielni. Art. 47. (uchylony). 19) Rozdział 3 Zarząd Art. 48. § 1. Zarząd kieruje działalnością spółdzielni oraz reprezentuje ją na zewnątrz. § 2. Podejmowanie decyzji niezastrzeżonych w ustawie lub statucie innym organom należy do zarządu. Art. 49. § 1. Skład i liczbę członków zarządu określa statut. Statut może przewidywać zarząd jednoosobowy, którym jest prezes, i ustalać wymagania, jakie powinna spełniać osoba wchodząca w skład zarządu lub prezes w zarządzie jednoosobowym. § 2. Członków zarządu, w tym prezesa i jego zastępców, wybiera i odwołuje, stosownie do postanowień statutu, rada lub walne zgromadzenie. Odwołanie wymaga pisemnego uzasadnienia. § 3. Spółdzielnie, których członkami są wyłącznie osoby prawne, wybierają zarząd spośród kandydatów będących osobami fizycznymi wskazanymi przez te osoby prawne. W spółdzielniach, w których członkami są osoby fizyczne i osoby prawne, członków zarządu wybiera się również spośród kandydatów wskazanych przez osoby prawne. § 4. Walne zgromadzenie może odwołać tych członków zarządu, którym nie udzieliło absolutorium (art. 38 § 1 pkt 2), niezależnie od tego, który organ stosownie do postanowień statutu wybiera członków zarządu. W tym wypadku nie stosuje się przepisu art. 41 § 1. § 5. Zarząd jednoosobowy nie może dokonywać czynności w sprawach wynikających ze stosunku członkostwa. Czynności takie są dokonywane przez radę nadzorczą, chyba że statut przewiduje właściwość walnego zgromadzenia. Art. 50. § 1. Jeżeli statut tak stanowi, członek zarządu wybierany przez walne zgromadzenie może być zawieszony w czynnościach przez radę, o ile jego działalność jest sprzeczna z przepisami prawa lub statutu. § 2. Rada zawieszając w czynnościach członka zarządu podejmuje uchwały niezbędne do prawidłowego prowadzenia działalności spółdzielni oraz zwołuje niezwłocznie walne zgromadzenie. § 3. Członka zawieszonego powiadamia się niezwłocznie w formie pisemnej o jego zawieszeniu z podaniem przyczyn zawieszenia. Art. 51. (uchylony). 20) Art. 52. § 1. Z członkami zarządu zatrudnianymi w spółdzielni rada spółdzielni nawiązuje stosunek pracy - w zależności od powierzonego stanowiska - na podstawie umowy o pracę albo powołania (art. 68 Kodeksu pracy). Nie dotyczy to spółdzielni pracy, w których zatrudnienie członków następuje bez względu na stanowisko na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, oraz tych spółdzielni produkcji rolnej, w których podstawą świadczenia pracy przez członków jest stosunek członkostwa. § 2. Odwołanie członka zarządu lub zawieszenie go w czynnościach nie narusza jego uprawnień wynikających ze stosunku pracy lub innego stosunku prawnego, którego przedmiotem jest świadczenie pracy. § 3. W razie odwołania członka zarządu zatrudnionego w spółdzielni na podstawie powołania, prawo odwołania go ze stanowiska pracy przysługuje zarządowi spółdzielni. Art. 53. (uchylony). 21) Art. 54. § 1. Oświadczenia woli za spółdzielnię składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i pełnomocnik. W spółdzielniach o zarządzie jednoosobowym oświadczenie woli mogą składać również dwaj pełnomocnicy. § 2. Oświadczenia, o których mowa w § 1, składa się w ten sposób, że pod nazwą spółdzielni osoby upoważnione do ich składania zamieszczają swoje podpisy. § 3. Oświadczenia pisemne skierowane do spółdzielni, a złożone w jej lokalu albo jednemu z członków zarządu lub pełnomocnikowi, mają skutek prawny względem spółdzielni. Art. 55. § 1. Zarząd może udzielić jednemu z członków zarządu lub innej osobie pełnomocnictwa do dokonywania czynności prawnych związanych z kierowaniem bieżącą działalnością gospodarczą spółdzielni lub jej wyodrębnionej organizacyjnie i gospodarczo jednostki, a także pełnomocnictwa do dokonywania czynności określonego rodzaju lub czynności szczególnych. § 2. Statut spółdzielni może uzależnić udzielenie pełnomocnictwa przez zarząd od uprzedniej zgody rady. Rozdział 4 Przepisy wspólne dla rady i zarządu Art. 56. § 1. Nie można być jednocześnie członkiem rady i zarządu tej samej spółdzielni. W razie konieczności rada może wyznaczyć jednego lub kilku ze swoich członków do czasowego pełnienia funkcji członka (członków) zarządu. § 2. Członkowie zarządu i rady nie mogą brać udziału w głosowaniu w sprawach wyłącznie ich dotyczących. § 3. 22) Członkowie rady i zarządu nie mogą zajmować się interesami konkurencyjnymi wobec spółdzielni, a w szczególności uczestniczyć jako wspólnicy lub członkowie władz przedsiębiorców prowadzących działalność konkurencyjną wobec spółdzielni. Naruszenie zakazu konkurencji stanowi podstawę odwołania członka rady lub zarządu oraz powoduje inne skutki prawne przewidziane w odrębnych przepisach. § 4. W wypadku naruszenia przez członka rady nadzorczej zakazu konkurencji określonego w § 3 - rada może podjąć uchwałę o zawieszeniu członka tego organu w pełnieniu czynności. Statut określa termin zwołania posiedzenia organu, który dokonał wyboru zawieszonego członka rady. Powyższy organ rozstrzyga o uchyleniu zawieszenia bądź odwołaniu zawieszonego członka rady. Art. 57. W skład rady nie mogą wchodzić osoby będące kierownikami bieżącej działalności gospodarczej spółdzielni lub pełnomocnikami zarządu oraz osoby pozostające z członkami zarządu lub kierownikami bieżącej działalności gospodarczej spółdzielni w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej i w drugim stopniu linii bocznej. Art. 58. § 1. Członek zarządu i rady winny czynu lub zaniedbania, przez które spółdzielnia poniosła szkodę, odpowiada za nie osobiście. § 2. Do odpowiedzialności członków rady i zarządu mają odpowiednio zastosowanie przepisy Kodeksu pracy o odpowiedzialności materialnej pracowników. W wypadkach, w których przepisy te przewidują górną granicę odszkodowania, wynosi ono w stosunku do członków rady lub zarządu niezatrudnionych w spółdzielni kwotę trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w spółdzielni za ostatni kwartał. Rozdział 5 Zebrania grup członkowskich Art. 59. § 1. W spółdzielniach, w których walne zgromadzenie zostaje zastąpione przez zebranie przedstawicieli, organami tych spółdzielni są także zebrania grup członkowskich. Zasady podziału członków na grupy członkowskie i zasady działania tych zebrań określa statut. § 2. Do uprawnień zebrań grup członkowskich należy: 1) wybieranie i odwoływanie przedstawicieli na zebranie przedstawicieli; 2) wybieranie i odwoływanie członków rady spółdzielni, jeśli statut tak stanowi; 3) rozpatrywanie spraw, które mają być przedmiotem obrad najbliższego zebrania przedstawicieli, i zgłaszanie swoich wniosków w tych sprawach; 4) rozpatrywanie okresowych sprawozdań rady i zarządu; 5) wyrażanie swojej opinii i zgłaszanie do właściwych organów spółdzielni wniosków w sprawach spółdzielni, a zwłaszcza we wspólnych sprawach członków wchodzących w skład zebrania grupy. § 3. Statut może również określać inne zadania i uprawnienia zebrań grup członkowskich. DZIAŁ V (uchylony). 23) DZIAŁ VI (uchylony). 23) DZIAŁ VII Gospodarka spółdzielni Art. 67. Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą na zasadach rachunku ekonomicznego przy zapewnieniu korzyści członkom spółdzielni. Art. 68. Spółdzielnia odpowiada za swoje zobowiązania całym majątkiem. Art. 69-74. (uchylone). 24) Art. 75. Zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową. Art. 76. Nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia. Co najmniej 5% nadwyżki przeznacza się na zwiększenie funduszu zasobowego, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów obowiązkowych. Art. 77. § 1. Część nadwyżki bilansowej pozostałej po dokonaniu odpisu, o którym mowa w art. 76, przeznacza się na cele określone w uchwale walnego zgromadzenia. § 2. Zasady podziału nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni określa statut. § 3. Jeżeli zadeklarowane przez członka udziały nie zostały w pełni wniesione, kwoty przypadające członkowi z tytułu podziału nadwyżki bilansowej zalicza się na poczet jego niepełnych udziałów. § 4. Jeżeli podział części nadwyżki bilansowej między członków ma nastąpić w formie oprocentowania udziałów, w podziale tym uwzględnia się byłych członków (ich spadkobierców), którym przysługują roszczenia o wypłatę udziałów. Art. 78. § 1. Zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są: 1) fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na udziały członkowskie z podziału nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach; 2) fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach. § 2. Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych przepisach oraz w jej statucie. Art. 79. (uchylony). 25) Art. 80. (uchylony). 26) Art. 81. (uchylony). 27) Art. 82. Oprocentowanie wkładów pieniężnych stanowi koszt uzyskania przychodów. Art. 83. (pominięty). 28) Art. 84 i 85. (uchylone). 29) Art. 86. (uchylony). 30) Art. 87. Spółdzielnia prowadzi rachunkowość na zasadach określonych odrębnymi przepisami. Art. 88. (uchylony). 31) Art. 88a. § 1. Roczne sprawozdania finansowe spółdzielni podlegają badaniu pod względem rzetelności i prawidłowości. Uchwałę w tym zakresie podejmuje rada nadzorcza. § 2. Roczne sprawozdanie finansowe podlega badaniu w trybie i według zasad określonych w odrębnych przepisach. § 3. Przepis § 1 i § 2 stosuje się odpowiednio do sprawozdań finansowych stanowiących podstawę przy łączeniu i podziale spółdzielni. Art. 89. 1. 32) Roczne sprawozdanie z działalności spółdzielni, łącznie ze sprawozdaniem finansowym i opinią biegłego rewidenta, jeżeli podlega ono obowiązkowemu badaniu, wykłada się w lokalu spółdzielni co najmniej na 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia w celu umożliwienia członkom spółdzielni zapoznania się z nim. 2. 33) Ogłaszanie przez organizacje spółdzielcze dokumentów, o których mowa w art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324), następuje w "Monitorze Spółdzielczym". Art. 90. § 1. Straty bilansowe spółdzielni pokrywa się z funduszu zasobowego, a w części przekraczającej fundusz zasobowy - z funduszu udziałowego i innych funduszów własnych spółdzielni według kolejności ustalonej przez statut. Straty pierwszego roku obrachunkowego po założeniu spółdzielni mogą być pokryte w roku następnym. § 2. Gdyby fundusze własne nie wystarczyły na pokrycie strat, walne zgromadzenie może podjąć uchwałę zobowiązującą członków do wcześniejszego wpłacenia udziałów, niż to przewiduje statut. § 3. 34) Strata bilansowa w banku spółdzielczym pokrywana jest według zasad i w terminach określonych w programie postępowania naprawczego, o którym mowa w art. 142 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 525 i Nr 65, poz. 594). DZIAŁ VIII Lustracja Art. 91. § 1. Każda spółdzielnia obowiązana jest przynajmniej raz na trzy lata, a w okresie likwidacji corocznie, poddać się lustracyjnemu badaniu legalności, gospodarności i rzetelności całości jej działania. § 11. 35) W spółdzielniach mieszkaniowych w okresie budowania przez nie budynków mieszkalnych i rozliczania kosztów budowy tych budynków, a także w spółdzielniach w stanie likwidacji, lustrację przeprowadza się corocznie. § 12. 35) Jeżeli spółdzielnia mieszkaniowa nie podda się badaniu lustracyjnemu przewidzianemu w § 1 i § 11, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, lub Krajowa Rada Spółdzielcza przeprowadza z własnej inicjatywy badanie lustracyjne działalności spółdzielni na jej koszt. § 2. Spółdzielnia może wystąpić w każdym czasie o przeprowadzenie lustracji całości lub części jej działalności albo tylko określonych zagadnień. Lustracja może być przeprowadzona na żądanie walnego zgromadzenia, rady lub 1/5 członków spółdzielni. § 3. Lustrację przeprowadzają właściwe związki rewizyjne w spółdzielniach w nich zrzeszonych. Spółdzielnie niezrzeszone zlecają odpłatne przeprowadzenie lustracji wybranemu związkowi rewizyjnemu lub Krajowej Radzie Spółdzielczej. § 4. Lustratora wyznacza związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, lub Krajowa Rada Spółdzielcza. Obowiązki lustratora może pełnić osoba, która uzyskała uprawnienia lustracyjne wydane przez Krajową Radę Spółdzielczą. Kryteria kwalifikacyjne lustratorów oraz tryb przeprowadzania lustracji określa Krajowa Rada Spółdzielcza. § 5. Jeżeli działalność lustratora jest niezgodna z prawem, a także jeżeli lustrator nie zachowuje w tajemnicy wiadomości o działalności spółdzielni uzyskanych przy lustracji, Krajowa Rada Spółdzielcza z własnej inicjatywy lub na wniosek związku rewizyjnego, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, może go pozbawić uprawnień lustratora. Zachowanie tajemnicy nie obowiązuje wobec organów lustrowanej spółdzielni, związku rewizyjnego, który lustratora wyznaczył, Krajowej Rady Spółdzielczej oraz organów wymiaru sprawiedliwości. § 6. Uchwała Krajowej Rady Spółdzielczej w sprawie pozbawienia uprawnień lustratora jest ostateczną decyzją w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, który stosuje się odpowiednio. Art. 92. § 1. Lustrator obowiązany jest zawiadomić radę i zarząd o rozpoczęciu lustracji. Członkowie rady uprawnieni są do uczestniczenia w lustracji. § 2. Lustrator uprawniony jest do przeglądania ksiąg i wszelkich dokumentów w lustrowanej spółdzielni oraz do bezpośredniego sprawdzania jej stanu majątkowego, a organy spółdzielni i jej pracownicy obowiązani są do udzielania mu żądanych wyjaśnień i wszelkiej pomocy. Art. 93. § 1. Z czynności lustracyjnych lustrator sporządza protokół, który składa radzie i zarządowi spółdzielni. Protokół sporządzony przez lustratora ma moc dokumentu urzędowego. § 2. Zarząd spółdzielni obowiązany jest na żądanie członka spółdzielni udostępnić mu protokół lustracji do wglądu. § 3. (uchylony). 36) § 4. Wnioski z przeprowadzonej lustracji powinny być przedstawione przez radę nadzorczą najbliższemu walnemu zgromadzeniu. Art. 94 i 95. (uchylone). 37) DZIAŁ IX Łączenie się spółdzielni Art. 96. Spółdzielnia może w każdym czasie połączyć się z inną spółdzielnią na podstawie uchwał walnych zgromadzeń łączących się spółdzielni, powziętych większością 2/3 głosów. Art. 97. Uchwały o połączeniu powinny zawierać: 1) oznaczenie spółdzielni przejmującej; 2) przyjęcie statutu stanowiącego podstawę dalszej jej działalności; statut nie może uszczuplać nabytych praw majątkowych członków; 3) datę połączenia. Art. 98. § 1. Podstawę rachunkową połączenia stanowią sprawozdania finansowe łączących się spółdzielni, sporządzone na dzień połączenia. § 2. Jeżeli walne zgromadzenia łączących się spółdzielni nie postanowią inaczej, podział nadwyżki bilansowej nastąpi oddzielnie według sprawozdań finansowych sporządzonych na dzień połączenia. Art. 99. Połączenie oraz wynikające z niego zmiany statutu wywierają skutek od chwili wpisania ich do Krajowego Rejestru Sądowego 7), z wyjątkiem przewidzianym w art. 102 § 1. Art. 100. Członkowie, którzy w chwili połączenia należeli do spółdzielni przejmowanej, stają się członkami spółdzielni przejmującej. Wpłaty na udziały wpisuje się członkom spółdzielni przejmowanej w takiej wysokości, jaka wynika z ustalonej w sprawozdaniu finansowym kwoty przejętego funduszu udziałowego. Art. 101. Wskutek połączenia majątek spółdzielni przejętej przechodzi na spółdzielnię przejmującą, a wierzyciele i dłużnicy pierwszej stają się wierzycielami i dłużnikami drugiej. Art. 102. § 1. Niezwłocznie po podjęciu uchwał o połączeniu zamiast zarządu i rady spółdzielni przejmowanej działa zarząd i rada spółdzielni przejmującej. § 2. Zarząd spółdzielni przejmującej obowiązany jest niezwłocznie zgłosić uchwałę o połączeniu do Krajowego Rejestru Sądowego 7) łączących się spółdzielni. § 3. Jeżeli uchwały walnych zgromadzeń o połączeniu tak stanowią, po wpisie połączenia do Krajowego Rejestru Sądowego 7) spółdzielnia dokonuje niezwłocznie wyborów rady i zarządu. DZIAŁ X (uchylony). 38) DZIAŁ XI Podział spółdzielni Art. 108. § 1. 39) Spółdzielnia może podzielić się na podstawie uchwały walnego zgromadzenia podjętej zwykłą większością głosów w ten sposób, że z jej wydzielonej części zostaje utworzona nowa spółdzielnia. § 2. Uchwała o podziale spółdzielni powinna zawierać: 1) oznaczenie dotychczasowej spółdzielni i powstającej w wyniku podziału; 2) listę członków lub określenie grup członków przechodzących do powstającej spółdzielni; 3) zatwierdzenie sprawozdania finansowego spółdzielni i planu podziału składników majątkowych oraz praw i zobowiązań; 4) datę podziału spółdzielni. Art. 108a. (uchylony). 40) Art. 109. § 1. Niezwłocznie po podjęciu przez walne zgromadzenie uchwały o podziale spółdzielni zebranie członków przechodzących do powstającej spółdzielni, a jeżeli uchwałę o podziale spółdzielni podjęło zebranie przedstawicieli - zebranie tych przedstawicieli, którzy przechodzą jako członkowie do powstającej spółdzielni: 1) uchwala statut powstającej spółdzielni; statut ten nie może uszczuplać nabytych praw majątkowych członków; 2) dokonuje wyboru tych organów spółdzielni, do których wyboru powołane jest, według przyjętego statutu, walne zgromadzenie. § 2. Podjęcie uchwał, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, wymaga zwykłej większości głosów. § 3. Jeżeli liczba członków przechodzących do powstającej spółdzielni jest mniejsza od liczby członków uprawniającej według statutu dotychczasowej spółdzielni do zastąpienia walnego zgromadzenia przez zebranie przedstawicieli, uchwały, o których mowa w § 1, podejmuje w ciągu miesiąca od dnia podjęcia uchwały o podziale spółdzielni zebranie członków przechodzących do powstającej spółdzielni. Zebranie to zwołuje zarząd dotychczasowej spółdzielni, powiadamiając pisemnie zainteresowanych członków o terminie zebrania i porządku jego obrad. Art. 110. 41) Zarząd spółdzielni powstającej jest obowiązany w terminie czternastu dni od dnia jego wyboru wystąpić z wnioskiem o wpisanie spółdzielni do Krajowego Rejestru Sądowego, a zarząd spółdzielni dotychczasowej - z wnioskiem o dokonanie w tym rejestrze wpisu o jej podziale. Przepis art. 7 stosuje się odpowiednio. Art. 111. Wskutek podziału spółdzielni na powstającą spółdzielnię przechodzą z chwilą jej zarejestrowania wynikające z planu podziału składniki majątkowe oraz prawa i zobowiązania. W tym też zakresie wierzyciele i dłużnicy dotychczasowej spółdzielni stają się wierzycielami i dłużnikami powstającej spółdzielni. Jednakże za zobowiązania powstałe przed podziałem spółdzielni spółdzielnia dotychczasowa i nowo powstała odpowiadają solidarnie. Art. 112. Do podziału spółdzielni stosuje się odpowiednio przepisy art. 98 § 1 i art. 100. DZIAŁ XII Likwidacja spółdzielni Art. 113. § 1. Spółdzielnia przechodzi w stan likwidacji: 1) z upływem okresu, na który, w myśl statutu, spółdzielnię utworzono; 2) wskutek zmniejszenia się liczby członków poniżej wskazanej w statucie lub w ustawie, jeżeli spółdzielnia w terminie jednego roku nie zwiększy liczby członków do wymaganej wielkości; 3) wskutek zgodnych uchwał walnych zgromadzeń zapadłych większością 3/4 głosów na dwóch kolejno po sobie następujących walnych zgromadzeniach, w odstępie co najmniej dwóch tygodni. § 2. W wypadkach przewidzianych w § 1 zarząd spółdzielni (likwidator) zgłosi do Krajowego Rejestru Sądowego 7) otwarcie likwidacji spółdzielni i zawiadomi o tym właściwy związek rewizyjny. Jeżeli zarząd (likwidator) tego nie uczyni, zgłoszenia dokona związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona. Art. 114. § 1. Związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, może podjąć uchwałę o postawieniu spółdzielni w stan likwidacji, jeżeli: 1) działalność spółdzielni wykazuje rażące i uporczywe naruszenia prawa lub postanowień statutu; 2) spółdzielnia została zarejestrowana z naruszeniem prawa; 3) spółdzielnia co najmniej od roku nie prowadzi działalności gospodarczej. § 2. Uchwałę związku rewizyjnego, o której mowa w § 1, spółdzielnia może zaskarżyć do sądu w ciągu sześciu tygodni od dnia jej doręczenia wraz z uzasadnieniem. W razie niezaskarżenia uchwały w ustawowym terminie lub uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego powództwo albo umarzającego postępowanie w sprawie, związek rewizyjny zgłasza do Krajowego Rejestru Sądowego 7) wniosek o otwarcie likwidacji, wyznaczając jednocześnie likwidatora. Art. 115. Jeżeli spółdzielnia nie rozpoczęła działalności gospodarczej w ciągu roku od dnia jej zarejestrowania i nie posiada majątku, może ulec wykreśleniu z Krajowego Rejestru Sądowego 7) na wniosek związku rewizyjnego. Art. 116. § 1. Spółdzielnia postawiona w stan likwidacji na podstawie art. 113 § 1 pkt 3 może przed upływem roku od dnia podjęcia drugiej uchwały walnego zgromadzenia o likwidacji przywrócić swoją działalność na podstawie uchwały walnego zgromadzenia podjętej większością 3/4 głosów. § 2. Zarząd lub likwidator powinni uchwałę o przywróceniu działalności spółdzielni zgłosić niezwłocznie do Krajowego Rejestru Sądowego 7), dołączając odpis protokołu walnego zgromadzenia. Dokonany wpis sąd ogłosi w Monitorze Spółdzielczym. Art. 117. Spółdzielnia w stanie likwidacji może połączyć się z inną spółdzielnią według zasad przewidzianych w art. 96-102. Art. 118. § 1. Likwidatorami spółdzielni mogą być członkowie ostatniego zarządu lub osoby wybrane przez walne zgromadzenie, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. § 2. Likwidator może nie być członkiem spółdzielni. Likwidatorem może być także osoba prawna. § 3. Umowę z likwidatorem o wykonanie czynności likwidacyjnych zawiera rada spółdzielni. W wypadku gdy zwołanie rady napotyka poważne trudności albo gdy likwidatora wyznacza związek rewizyjny, umowę z likwidatorem zawiera ten związek, działając w imieniu spółdzielni. Art. 119. § 1. Do likwidatora stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zarządu spółdzielni i członków zarządu, jeżeli przepisy o likwidacji nie stanowią inaczej. § 2. Likwidator nie może zawierać nowych umów, chyba że jest to konieczne do przeprowadzenia likwidacji spółdzielni. Dalej idące ograniczenia może ustanowić organ, który wyznaczył likwidatora. Ograniczenia takie powinny być niezwłocznie zgłoszone przez likwidatora do Krajowego Rejestru Sądowego 7). § 3. Jeżeli zwołanie walnego zgromadzenia lub rady spółdzielni napotyka poważne trudności, związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, może upoważnić likwidatora do dokonania czynności określonego rodzaju, które wymagają uchwały walnego zgromadzenia lub rady spółdzielni. § 4. Likwidator może być odwołany w każdej chwili przez organ, który go wyznaczył. Ponadto likwidatora może odwołać z ważnych przyczyn związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona. § 5. Organ, który odwołuje likwidatora, obowiązany jest równocześnie wyznaczyć innego. Art. 120. Z dniem wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego 7) otwarcia likwidacji wygasają uprzednio udzielone pełnomocnictwa podlegające wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego 7). Art. 121. § 1. Spółdzielnia w likwidacji zachowuje dotychczasową swoją nazwę z dodaniem wyrazów: "w likwidacji". § 2. Osoba prawna wyznaczona na likwidatora składa oświadczenia w imieniu spółdzielni z zachowaniem przepisów normujących składanie oświadczeń tej osoby. Art. 122. Likwidator powinien niezwłocznie po wyznaczeniu go: 1) zgłosić do Krajowego Rejestru Sądowego 7) wniosek o wpisanie otwarcia likwidacji spółdzielni, jeżeli nie zostało to jeszcze dokonane, i zawiadomić o tym związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona, oraz Krajową Radę Spółdzielczą; 2) powiadomić banki finansujące spółdzielnię oraz organy finansowe o otwarciu likwidacji spółdzielni; 3) ogłosić w Monitorze Spółdzielczym zawiadomienie o otwarciu likwidacji spółdzielni i wezwać wierzycieli do zgłoszenia wierzytelności w terminie trzech miesięcy od dnia tego ogłoszenia; 4) przystąpić do sporządzenia sprawozdania finansowego na dzień otwarcia likwidacji oraz listy zobowiązań spółdzielni; 5) sporządzić plan finansowy likwidacji i plan zaspokojenia zobowiązań. Art. 123. W czasie likwidacji nie stosuje się przepisu art. 90 § 1, w zakresie kolejności pokrywania strat bilansowych. Art. 124. § 1. O odmowie zaspokojenia zgłoszonych wierzytelności likwidator powinien zawiadomić wierzyciela pisemnie w ciągu czterech tygodni od dnia zgłoszenia wierzytelności. § 2. Na okres przewidziany w paragrafie poprzedzającym bieg przedawnienia lub terminu zawitego ulega zawieszeniu. § 3. Uznanie przez likwidatora wierzytelności przerywa bieg przedawnienia i terminu zawitego, jeżeli zostało dokonane pisemnie. Art. 125. § 1. Należności przypadające od spółdzielni zaspokaja się w następującej kolejności: 1) koszty prowadzenia likwidacji; 2) należności ze stosunku pracy i należności, którym przepisy prawa przyznają taką samą ochronę jak należnościom ze stosunku pracy, oraz odszkodowanie z tytułu uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia lub pozbawienia życia, w tym również odszkodowanie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych; 3) podatki i inne należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych, oraz należności z tytułu kredytów bankowych; 4) inne należności. § 2. O ile należności nie są jeszcze wymagalne lub są sporne, kwoty potrzebne na ich pokrycie powinny być złożone do depozytu sądowego. § 3. Z kwot pozostałych po spłaceniu wszystkich należności i po złożeniu do depozytu sądowego sum całkowicie zabezpieczających należności sporne lub niewymagalne dokonuje się stosunkowej wypłaty udziałów. Wypłaty tej nie można jednak dokonać przed upływem sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia wzywającego wierzycieli. § 4. Wierzyciele, którzy zgłosili wierzytelności po upływie tego terminu, mogą ich dochodzić z nierozdzielonego jeszcze majątku spółdzielni. § 5. 42) Pozostały majątek zostaje przeznaczony na cele określone w uchwale ostatniego walnego zgromadzenia. § 5a. 43) Jeżeli zgodnie z uchwałą, o której mowa w § 5, pozostały majątek ma być w całości lub części podzielony między członków, w podziale tym uwzględnia się byłych członków, którym do chwili przejścia albo postawienia spółdzielni w stan likwidacji nie wypłacono wszystkich udziałów. § 5b. 43) Przepisu § 5a nie stosuje się do spółdzielni mieszkaniowych. § 6. Jeżeli uchwała walnego zgromadzenia nie zawiera stosownego wskazania, likwidator przekazuje pozostały majątek nieodpłatnie na cele spółdzielcze lub społeczne. Art. 126. § 1. Po zakończeniu likwidacji likwidator przedstawia walnemu zgromadzeniu do zatwierdzenia sprawozdanie finansowe na dzień zakończenia likwidacji. § 2. Jeżeli zwołanie walnego zgromadzenia napotyka poważne trudności, likwidator przedstawia sprawozdanie finansowe do zatwierdzenia związkowi rewizyjnemu, w którym spółdzielnia jest zrzeszona. § 3. Po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego na dzień zakończenia likwidacji, likwidator zgłasza do Krajowego Rejestru Sądowego 7) wniosek o wykreślenie spółdzielni z Krajowego Rejestru Sądowego 7) oraz przekazuje księgi i dokumenty zlikwidowanej spółdzielni do przechowania. Wykreślenie powinno być ogłoszone przez sąd. Art. 127. W razie zaspokojenia wszelkich należności przypadających od spółdzielni i złożenia do depozytu sądowego kwot na zabezpieczenie należności spornych lub niewymagalnych, spółdzielnia może ulec wykreśleniu z Krajowego Rejestru Sądowego 7) przed zakończeniem prowadzonych przez nią lub przeciwko niej sporów sądowych. W takim wypadku w miejsce spółdzielni wchodzi jako strona związek rewizyjny, w którym spółdzielnia jest zrzeszona. Związek rewizyjny obowiązany jest do przekazania kwot uzyskanych w wyniku sporu na cele określone stosownie do art. 125 § 5 i 6. Art. 128. § 1. Po wykreśleniu spółdzielni z Krajowego Rejestru Sądowego 7) likwidator odpowiada wobec wierzycieli spółdzielni za wyrządzone im szkody przez niedopełnienie swoich ustawowych obowiązków. § 2. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do członków ostatniego zarządu spółdzielni wykreślonej z Krajowego Rejestru Sądowego 7) w trybie określonym w art. 115. Art. 129. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Edukacji Narodowej 44) oraz po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej, określi w drodze rozporządzenia sposób i czas przechowywania ksiąg i dokumentów zlikwidowanych spółdzielni oraz organizacji spółdzielczych. DZIAŁ XIII Upadłość spółdzielni Art. 130. § 1. Ogłoszenie upadłości spółdzielni następuje w razie jej niewypłacalności. § 2. Jeżeli według sprawozdania finansowego spółdzielni ogólna wartość jej aktywów nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich zobowiązań, zarząd powinien niezwłocznie zwołać walne zgromadzenie, na którego porządku obrad zamieszcza sprawę dalszego istnienia spółdzielni. § 3. Pomimo niewypłacalności spółdzielni walne zgromadzenie może podjąć uchwałę o dalszym istnieniu spółdzielni, jeżeli wskaże środki umożliwiające wyjście jej ze stanu niewypłacalności. § 4. W razie podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały o postawieniu spółdzielni w stan upadłości, zarząd spółdzielni obowiązany jest niezwłocznie zgłosić do sądu wniosek o ogłoszenie upadłości. Art. 131. Z wnioskiem o ogłoszenie upadłości spółdzielni będącej w stanie likwidacji obowiązany jest wystąpić do sądu likwidator niezwłocznie po stwierdzeniu niewypłacalności spółdzielni. Art. 132. Na wniosek wierzyciela, który zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości spółdzielni, sąd może zarządzić postawienie jej w stan upadłości pomimo uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni o dalszym jej istnieniu. Art. 133. Jeżeli ze sprawozdania finansowego sporządzonego przez zarząd lub przez likwidatora wynika, że majątek spółdzielni, która zaprzestała swej działalności, nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego, a wierzyciele nie wyrażą zgody na ich pokrycie, sąd na wniosek wierzycieli lub Krajowej Rady Spółdzielczej zarządzi wykreślenie spółdzielni z Krajowego Rejestru Sądowego 7), zawiadamiając o tym wierzycieli i Krajową Radę Spółdzielczą. W takim wypadku nie przeprowadza się postępowania upadłościowego. Art. 134. Przepisy o organach spółdzielni stosuje się także podczas postępowania upadłościowego, jeżeli z przepisów prawa upadłościowego nie wynika inaczej. Art. 135. Po ogłoszeniu upadłości członkowie spółdzielni, na żądanie syndyka upadłości, niezwłocznie uiszczają niewpłaconą jeszcze część udziału. Art. 136. Po ukończeniu postępowania upadłościowego syndyk upadłości zgłosi do sądu rejestrowego wniosek o wykreślenie spółdzielni z Krajowego Rejestru Sądowego 7). Art. 137. Do postępowania upadłościowego w sprawach nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy prawa upadłościowego. Tytuł II Przepisy szczególne dla Spółdzielni Produkcji Rolnej, Spółdzielni Kółek Rolniczych, Spółdzielni Pracy i Spółdzielni Mieszkaniowych DZIAŁ I Spółdzielnie produkcji rolnej Rozdział I Rolnicze spółdzielnie produkcyjne Oddział 1 Przedmiot działalności i członkostwo Art. 138. Przedmiotem działalności rolniczej spółdzielni produkcyjnej jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa rolnego oraz działalności na rzecz indywidualnych gospodarstw rolnych członków. Spółdzielnia może również prowadzić inną działalność gospodarczą. Art. 139. § 1. Członkami spółdzielni mogą być rolnicy będący: 1) właścicielami lub posiadaczami samoistnymi gruntów rolnych; 2) dzierżawcami, użytkownikami lub innymi posiadaczami zależnymi gruntów rolnych. § 2. Członkami spółdzielni mogą być również inne osoby mające kwalifikacje przydatne do pracy w spółdzielni. § 3. (uchylony). 45) Art. 140. (uchylony). 46) Oddział 2 Wkłady gruntowe i pieniężne Art. 141. § 1. Statut spółdzielni może przewidywać, że członek posiadający grunty jest obowiązany wnieść je w całości lub części jako wkład do spółdzielni. § 2. Przez wkład gruntowy rozumie się grunty oraz budynki lub ich części i inne urządzenia trwale z gruntem związane, znajdujące się na tych gruntach w chwili ich wniesienia. § 3. Wniesienie wkładu gruntowego przez posiadacza zależnego wymaga zgody właściciela. Art. 142. Statut może przewidywać, że członkowi przysługuje prawo do działki przyzagrodowej. W takim wypadku statut powinien określać, którym członkom przysługuje prawo do działki przyzagrodowej, wielkość działek i sposób ich wydzielania. Art. 143. Użytkowanie przez spółdzielnię wkładów gruntowych jest odpłatne. Statut określa zasady wynagradzania za użytkowanie tych wkładów. Art. 144. § 1. Grunty wniesione jako wkłady ocenia się na zasadzie szacunku porównawczego ich wartości użytkowej. § 2. Budynki i inne urządzenia stanowiące wkład szacuje się w pieniądzach według stanu i cen z dnia wniesienia. Art. 145. § 1. Jeżeli statut lub umowa z członkiem inaczej nie postanawia, spółdzielnia nabywa prawo użytkowania wkładu gruntowego wniesionego przez członka, z chwilą przejęcia tego wkładu. § 2. Użytkowanie przez spółdzielnię wniesionych przez członka wkładów gruntowych regulują przepisy Kodeksu cywilnego. Art. 146. (uchylony). 47) Art. 147. § 1. Członek będący właścicielem gruntu stanowiącego jego wkład może tym gruntem rozporządzać aktami między żyjącymi lub na wypadek śmierci, jednakże o zamierzonym przeniesieniu własności gruntu na osobę niebędącą członkiem tej samej spółdzielni powinien spółdzielnię uprzedzić co najmniej na trzy miesiące przed dokonaniem tej czynności. § 2. W razie odpłatnego przeniesienia własności wkładu gruntowego, spółdzielni przysługuje prawo pierwokupu. Nie dotyczy to wypadku przeniesienia własności wkładu na rzecz innego członka tej samej spółdzielni. § 3. Grunt przeniesiony na własność innego członka tej samej spółdzielni powiększa wkład nabywcy. Art. 148. § 1. Jeżeli statut przewiduje wniesienie wkładu gruntowego, powinien określać zasady i termin jego wycofania w razie ustania członkostwa w spółdzielni oraz określać zasady częściowego wycofania wkładu gruntowego w czasie trwania członkostwa. § 2. Statut powinien określać również zasady i termin ostatecznych rozliczeń między członkiem wycofującym wkład gruntowy a spółdzielnią. § 3. Członek wycofujący swój wkład otrzymuje ten sam grunt, który wniósł, jeżeli potrzeby wspólnej gospodarki nie stoją temu na przeszkodzie. W przeciwnym wypadku otrzymuje równoważny grunt z uwzględnieniem interesów obu stron. § 4. W wypadku gdy występuje różnica w obszarze lub wartości użytkowej zwracanych gruntów, następuje między stronami rozliczenie według cen rynkowych z dnia rozliczenia. § 5. Przepisy paragrafów poprzedzających stosuje się odpowiednio do budynków i innych urządzeń stanowiących wkład, przy uwzględnieniu na rzecz spółdzielni stopnia ich normalnego zużycia na skutek użytkowania zgodnego z przeznaczeniem. Art. 149. W wypadku gdy grunt został wniesiony przez posiadacza samoistnego, a do chwili ustania członkostwa zasiedzenie nie nastąpiło, przedmiotem dalszego zasiedzenia staje się działka zamienna. Art. 150. (uchylony). 48) Art. 151. Następcy prawni członka, jak również niebędący członkami właściciele gruntów wniesionych za ich zgodą do spółdzielni, mogą wycofać wkład gruntowy według zasad odnoszących się do członka, który wypowiedział członkostwo. Art. 152. § 1. Statut spółdzielni może zobowiązywać członków do wniesienia określonego wkładu pieniężnego. Na poczet tego wkładu spółdzielnia może przyjąć środki produkcji, jak: inwentarz żywy, pasze, materiał siewny, urządzenia, maszyny i narzędzia przydatne we wspólnym gospodarstwie. Środki te podlegają oszacowaniu według stanu i cen z dnia wniesienia. § 2. Wkład pieniężny, jak i środki produkcji wniesione na jego poczet są przeliczane według zasad określonych w statucie. § 3. Wkład pieniężny jest oprocentowany w wysokości określonej w statucie. § 4. Wypłata odsetek od wkładu pieniężnego następuje raz w roku w terminie wskazanym w statucie. Strony mogą uzgodnić, że należne za dany rok odsetki zostaną zaliczone na powiększenie wkładu pieniężnego członka. Art. 153. § 1. Wkład pieniężny podlega zwrotowi w wypadku ustania członkostwa. Zwrot następuje w gotówce przy uwzględnieniu zasad, o których mowa w art. 152 § 2. § 2. Przepis § 1 stosuje się do następców prawnych członka. Art. 154. § 1. Jeżeli statut dopuszcza możliwość wnoszenia nadobowiązkowego wkładu pieniężnego - wkład taki może być zwrócony w czasie trwania członkostwa. § 2. Do wkładu nadobowiązkowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 152 i 153. Art. 154a. Statut spółdzielni może przewidywać powiększenie wkładów pieniężnych z dochodu ogólnego. W takim wypadku statut określa uprawnienia członków do wycofania w czasie trwania członkostwa części wkładu pochodzącego z odpisów. Oddział 3 Praca Art. 155. § 1. Zdolny do pracy członek spółdzielni ma prawo i obowiązek pracować w spółdzielni w rozmiarze ustalanym corocznie przez zarząd, stosownie do potrzeb wynikających z planu działalności gospodarczej spółdzielni. § 2. Przy przydzielaniu pracy członkom spółdzielnia powinna uwzględniać ich kwalifikacje zawodowe i osobiste. Art. 156. § 1. Oprócz członków spółdzielnia może zatrudniać także ich domowników. § 2. Za domownika członka uważa się każdego członka jego rodziny, a także inne osoby, jeżeli zamieszkują z nim wspólnie i prowadzą z nim wspólne gospodarstwo domowe. Art. 157. Spółdzielnia poza członkami i domownikami może zatrudniać stosownie do swoich potrzeb również inne osoby na podstawie umowy o pracę lub na podstawie innego stosunku prawnego, którego przedmiotem jest świadczenie pracy. Art. 158. § 1. Członkowie wynagradzani są za pracę w formie udziału w dochodzie podzielnym stosownie do wkładu ich pracy. § 2. Statut spółdzielni powinien określać jednostkę stanowiącą miernik oceny wkładu pracy członków. § 3. Szczegółowe zasady oceny wkładu pracy dla określenia udziału członków w dochodzie podzielnym ustala walne zgromadzenie, uwzględniając warunki pracy, potrzebne kwalifikacje oraz odpowiedzialność z tytułu powierzonej funkcji. Art. 159. Domownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę według zasad odnoszących się do członka, chyba że w umowie zastrzeżono inny sposób wynagradzania. Art. 160. Członkom i ich domownikom przysługuje prawo do corocznego urlopu wypoczynkowego w wymiarze i według zasad określonych w statucie. Statut określa także sposób obliczania wynagrodzenia przysługującego za czas urlopu. Art. 161. § 1. Członkom i ich domownikom pracującym w spółdzielni przysługuje prawo do świadczeń związanych z okresem ciąży, urodzeniem i wychowaniem małego dziecka na zasadach określonych w przepisach prawa pracy. § 2. (uchylony). 49) Art. 162. § 1. Członkowie spółdzielni będący emerytami lub rencistami zachowują prawa członkowskie przewidziane w statucie. § 2. Członków, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, nieobecnych na walnym zgromadzeniu nie wlicza się do liczby członków wymaganej w statucie dla ważności podejmowanych uchwał. Oddział 4 Dochodzenie i ochrona roszczeń z tytułu pracy Art. 163. Roszczeń z tytułu wynagrodzenia za pracę członek może dochodzić w drodze sądowej bez wyczerpania postępowania wewnątrzspółdzielczego. Art. 164. Roszczenia członka i domownika z tytułu wykonywanej pracy przedawniają się z upływem lat trzech od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Art. 165. Wynagrodzenia członka i domownika za pracę korzystają z takiej samej ochrony, jaką prawo zapewnia wynagrodzeniu pracownika. Oddział 5 Fundusze spółdzielni, dochód i jego podział Art. 166. Dochód ogólny spółdzielni stanowi różnicę między przychodem uzyskanym w danym roku obrachunkowym z produkcji i usług oraz zysków nadzwyczajnych a sumą poniesionych kosztów na tę działalność, pomniejszoną o straty nadzwyczajne i należne podatki oraz powiększoną lub pomniejszoną o różnicę wartości zapasów między stanem na koniec roku obrachunkowego a stanem na początek tego roku. Przy ustalaniu dochodu ogólnego uwzględnia się udział spółdzielni w wyniku finansowym innych organizacji. Art. 167. § 1. Zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są: 1) fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na udziały członkowskie z podziału dochodu ogólnego lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach; 2) fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części dochodu ogólnego, wartości majątkowych otrzymanych nieodpłatnie lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach. Fundusz zasobowy zmniejsza się o straty na likwidacji środków trwałych oraz straty losowe. § 2. Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych przepisach oraz w jej statucie. Art. 168. Dochód ogólny podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia. Spółdzielnia przeznacza co najmniej 3% dochodu ogólnego na fundusz zasobowy, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów obowiązkowych. Art. 169 i 170. (uchylone). 50) Art. 171. § 1. Część dochodu ogólnego powstała po dokonaniu odpisów, o których mowa w art. 154a, 167 i 168, stanowi dochód podzielny podlegający podziałowi między członków i domowników z tytułu wykonywania pracy. § 2. Statut może przewidywać uprawnienie walnego zgromadzenia do dokonywania odpisów z dochodu podzielnego na rezerwę stabilizacji udziału w dochodzie członków i domowników w latach następnych. W takim wypadku statut powinien określać zasady wykorzystywania tej rezerwy. § 3. Podział dochodu podzielnego następuje w ciągu miesiąca po zatwierdzeniu przez walne zgromadzenie sprawozdania finansowego danego roku obrachunkowego. Na poczet podziału spółdzielnia może wypłacać członkom i domownikom zaliczki według zasad ustalonych w statucie. Art. 172. W sprawach nieuregulowanych w art. 166-168 i 171 mają odpowiednie zastosowanie przepisy działu VII części I tytułu I niniejszej ustawy, z wyjątkiem przepisów art. 75, 76, 77 § 1 i 2 oraz art. 78. Rozdział 2 (uchylony). 51) Rozdział 3 Inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną Art. 178. § 1. Poza spółdzielniami wymienionymi w rozdziale 1 niniejszego działu mogą być tworzone inne spółdzielnie, których podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie wspólnego gospodarstwa rolnego. § 2. Jeżeli w takich spółdzielniach członkowie-osoby fizyczne mają według statutu wynikający z członkostwa obowiązek wnoszenia w całości lub w części wkładów gruntowych i pieniężnych oraz pracy w spółdzielni, to - w braku odmiennych postanowień statutowych - stosuje się do nich odpowiednio przepisy art. 142-145, 147-149, 151-168, 171 i 172 i odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące rolniczych spółdzielni produkcyjnych. Statut może w szczególności przewidywać odpowiednie stosowanie wyłącznie przepisów art. 142-145, 147-149, 151-154 i odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących rolniczych spółdzielni produkcyjnych, a w pozostałym zakresie - przepisów części I tytułu I działu VII i przepisów prawa pracy. Dotyczy to zwłaszcza tworzonych z inicjatywy kółek rolniczych spółdzielni zrzeszających osoby fizyczne. Rozdział 4 (uchylony). 52) DZIAŁ II Spółdzielnie kółek rolniczych (usług rolniczych) Art. 180. § 1. Przedmiotem gospodarczej działalności spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych) jest świadczenie usług dla rolnictwa i innych rodzajów usług wynikających z potrzeb środowiska wiejskiego. § 2. Spółdzielnia może również zajmować się wytwarzaniem środków i materiałów dla rolnictwa, przetwórstwem rolnym i produkcją rolną (prowadzeniem gospodarstwa rolnego). § 3. W wypadku gdy spółdzielnia zrzesza obok osób prawnych również osoby fizyczne i zajmuje się produkcją rolną (prowadzeniem gospodarstwa rolnego), a jej członkowie-osoby fizyczne mają według statutu wynikający z członkostwa obowiązek wnoszenia w całości lub części wkładów gruntowych i pieniężnych, to w braku odmiennych postanowień statutowych stosuje się do nich odpowiednio przepisy art. 142-145, 147-149, 151-154 i odpowiednie przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące rolniczych spółdzielni produkcyjnych. DZIAŁ III Spółdzielnie pracy Art. 181. 53) Przedmiotem gospodarczej działalności spółdzielni pracy jest prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa w oparciu o osobistą pracę członków. Art. 181a. § 1. Przedmiotem działalności spółdzielni inwalidów i spółdzielni niewidomych jest zawodowa i społeczna rehabilitacja inwalidów i niewidomych przez pracę w prowadzonym wspólnie przedsiębiorstwie. § 2. Spółdzielnie pracy rękodzieła ludowego i artystycznego tworzą nowe i kultywują tradycyjne wartości kultury materialnej, organizują i rozwijają rękodzieło ludowe i artystyczne, sztukę i przemysł artystyczny. § 3. W celu zapewnienia warunków wykonywania zadań statutowych, mających szczególny charakter społeczny, spółdzielnie, o których mowa w § 1 i 2, korzystają z wszechstronnej pomocy organów władzy państwowej oraz administracji rządowej i samorządowej oraz ze zwolnień i ulg w świadczeniach publicznoprawnych, określonych w odrębnych przepisach. § 4. (uchylony). 54) Art. 182. § 1. Spółdzielnia i członek spółdzielni mają obowiązek pozostawania ze sobą w stosunku pracy. Poza wyjątkami przewidzianymi w przepisach ustawy odmowa nawiązania stosunku pracy lub pozostawania w takim stosunku stanowi naruszenie istotnych praw i obowiązków wynikających ze stosunku członkostwa. § 2. Członek ma prawo do zatrudnienia stosownie do swoich kwalifikacji zawodowych i osobistych oraz aktualnych możliwości gospodarczych spółdzielni. § 3. Stosunek pracy pomiędzy spółdzielnią a jej członkiem nawiązuje się przez spółdzielczą umowę o pracę. § 4. W razie nienawiązania stosunku pracy z winy spółdzielni, członek może dochodzić przez cały czas trwania członkostwa zawarcia spółdzielczej umowy o pracę. Niezależnie od tego może on, w ciągu roku od dnia powstania członkostwa, dochodzić odszkodowania według przepisów prawa cywilnego. Art. 183. § 1. Za pracę w spółdzielni członek spółdzielni otrzymuje wynagrodzenie, na które składa się wynagrodzenie bieżące i udział w części nadwyżki bilansowej przeznaczonej do podziału między członków zgodnie z zasadami ustalonymi w statucie. § 2. Wynagrodzenie bieżące członka i jego udział w nadwyżce bilansowej korzystają z ochrony, jaką prawo zapewnia wynagrodzeniu pracownika. Art. 184. § 1. Wypowiedzenie członkowi spółdzielni warunków pracy lub płacy jest dopuszczalne: 1) gdy jest uzasadnione potrzebami gospodarczymi lub organizacyjnymi spółdzielni, a w szczególności wprowadzeniem nowych zasad wynagradzania, likwidacją działu pracy, w którym członek jest zatrudniony, likwidacją zajmowanego przez niego stanowiska pracy albo koniecznością zatrudnienia na danym stanowisku osoby o wyższych lub specjalnych kwalifikacjach; 2) w razie utraty przez członka zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy stwierdzonej orzeczeniem lekarskim albo niezawinionej przez niego utraty uprawnień koniecznych do jej wykonywania. § 2. Zaproponowane członkowi nowe warunki pracy lub płacy powinny odpowiadać jego kwalifikacjom i możliwościom gospodarczym spółdzielni. Art. 185. W razie gospodarczej konieczności walne zgromadzenie, w celu zapewnienia pracy wszystkim członkom, może skrócić równomiernie czas pracy i zmniejszyć odpowiednio wynagrodzenie członków bez wypowiedzenia spółdzielczej umowy o pracę lub jej warunków. Uchwała walnego zgromadzenia powinna dotyczyć co najmniej jednego działu pracy lub wszystkich członków wykonujących pracę tego samego rodzaju. Art. 186. § 1. Spółdzielcza umowa o pracę wygasa z ustaniem członkostwa oraz w wypadkach, w których przepisy prawa pracy przewidują wygaśnięcie umowy o pracę z mocy prawa. § 2. Rozwiązanie spółdzielczej umowy o pracę w czasie trwania członkostwa jest niedopuszczalne, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 187 i 189 oraz rozwiązania tej umowy na skutek nieuzasadnionej odmowy przyjęcia nowych warunków pracy lub płacy, a także rozwiązania jej na mocy porozumienia stron przy jednoczesnym wypowiedzeniu przez członka członkostwa. Art. 187. Spółdzielnia może rozwiązać z członkiem spółdzielczą umowę o pracę w czasie trwania członkostwa, z zachowaniem przewidzianego w Kodeksie pracy okresu wypowiedzenia, w razie: 1) zmniejszenia na podstawie uchwały rady spółdzielni stanu zatrudnienia podyktowanego gospodarczą koniecznością; 2) przyznania członkowi prawa do emerytury. Art. 188. § 1. W razie naruszenia przez spółdzielnię przepisów art. 184, art. 187 i art. 191, członkowi spółdzielni służy roszczenie o orzeczenie bezskuteczności wypowiedzenia spółdzielczej umowy o pracę lub jej warunków, a jeżeli spółdzielcza umowa o pracę uległa już rozwiązaniu - roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. § 2. 55) Członkowi spółdzielni, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje za czas pozostawania bez pracy, nie dłuższy jednak niż sześć miesięcy, wynagrodzenie obliczone na podstawie przeciętnego wynagrodzenia bieżącego z ostatnich trzech miesięcy oraz odpowiedni udział w części nadwyżki bilansowej. § 3. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do członka spółdzielni, który po wypowiedzeniu mu warunków pracy lub płacy z naruszeniem art. 184 przystąpił do pracy na warunkach określonych w tym wypowiedzeniu. Art. 189. § 1. W czasie trwania członkostwa spółdzielnia może rozwiązać spółdzielczą umowę o pracę bez wypowiedzenia tylko z przyczyn uzasadniających według przepisów Kodeksu pracy takie rozwiązanie umowy bez winy pracownika. § 2. Członkowi, z którym rozwiązano spółdzielczą umowę o pracę bez wypowiedzenia mimo braku przyczyn, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, lub z naruszeniem przepisu art. 191, służy roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. § 3. Członkowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy według zasad określonych w art. 188 § 2, nie mniej jednak niż w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Art. 190. § 1. Wypowiedzenie albo rozwiązanie spółdzielczej umowy o pracę, jak również wypowiedzenie warunków pracy lub płacy wymaga przewidzianego w Kodeksie pracy współdziałania z organami związku zawodowego, jeżeli związek taki działa w spółdzielni. § 2. Przepisy art. 184 oraz art. 187-189 nie wyłączają stosowania korzystniejszych dla członków spółdzielni przepisów prawa pracy, zakazujących lub ograniczających wypowiedzenie umowy o pracę, wypowiedzenie przewidzianych tą umową warunków albo jej rozwiązanie bez wypowiedzenia. Art. 191. Oświadczenie spółdzielni o wypowiedzeniu spółdzielczej umowy o pracę, o rozwiązaniu tej umowy bez wypowiedzenia albo o wypowiedzeniu warunków pracy lub płacy powinno być złożone w formie pisemnej z podaniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie albo rozwiązanie. Art. 192. § 1. Po ustaniu przyczyn, które uzasadniały wypowiedzenie albo rozwiązanie przez spółdzielnię spółdzielczej umowy o pracę bez wypowiedzenia w czasie trwania członkostwa, spółdzielnia i członek spółdzielni obowiązani są zawrzeć spółdzielczą umowę o pracę. § 2. W razie naruszenia przez spółdzielnię obowiązku, o którym mowa w paragrafie poprzedzającym, członkowi spółdzielni służy roszczenie o nawiązaniu spółdzielczej umowy o pracę o treści odpowiadającej aktualnym możliwościom gospodarczym spółdzielni. Członkowi, który podjął pracę, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy na zasadach określonych w art. 188 § 2, z tym że za podstawę obliczenia wysokości przeciętnego wynagrodzenia przyjmuje się wynagrodzenie ustalone dla nowo podjętej pracy. Art. 193. § 1. Wykluczenie członka ze spółdzielni może nastąpić: 1) z przyczyn uzasadniających według przepisów prawa pracy rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika; 2) w razie ciężkiego naruszenia obowiązków członkowskich lub umyślnego działania na szkodę spółdzielni. § 2. Przepisy paragrafu poprzedzającego nie wyłączają stosowania art. 24 § 1. § 3. Wykluczenie nie może nastąpić po upływie jednego miesiąca od uzyskania przez spółdzielnię wiadomości o okolicznościach je uzasadniających. § 4. Wykluczenie członka, który był zatrudniony na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem przez zakład pracy umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Art. 194. § 1. Wykreślenie z rejestru członków spółdzielni może nastąpić tylko w wypadku, gdy: 1) członek nie jest zatrudniony w spółdzielni przez okres dłuższy niż jeden rok z przyczyn niezawinionych przez spółdzielnię; 2) członek utracił w znacznym stopniu lub całkowicie zdolność do pracy, a spółdzielnia nie może zatrudnić go na stanowisku odpowiadającym jego ograniczonej zdolności do pracy; 3) członek utracił pełną zdolność do czynności prawnych, a statut nie przewiduje członkostwa osób niemających takiej zdolności. § 2. W wypadku wymienionym w § 1 pkt 2 wykreślenie staje się skuteczne po upływie okresu przewidzianego w Kodeksie pracy dla wypowiedzenia umowy o pracę. Art. 195. Jeżeli w spółdzielni działa związek zawodowy, spółdzielnia podejmuje uchwałę o wykluczeniu członka ze spółdzielni albo o wykreśleniu go z rejestru członków po zasięgnięciu opinii właściwego organu związku zawodowego. Art. 196. § 1. Członkowi spółdzielni zatrudnionemu na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, którego spółdzielnia wykluczyła lub wykreśliła z rejestru członków z naruszeniem przepisów art. 193-195, przysługują roszczenia przewidziane w przepisach art. 188 § 1 i 2 lub, jeżeli jest to dla członka korzystniejsze, w przepisach prawa pracy dotyczących uprawnienia pracownika w razie niezgodnego z prawem rozwiązania przez zakład pracy umowy o pracę bez wypowiedzenia. § 2. Roszczeń, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, członek może dochodzić tylko wtedy, gdy dochodzi uchylenia uchwały o wykluczeniu albo wykreśleniu. § 3. Jeżeli wykluczenie albo wykreślenie było uzasadnione, lecz nastąpiło z naruszeniem przepisu art. 193 § 3 lub art. 195, powództwo członka o uchylenie uchwały o wykluczeniu albo o wykreśleniu i o przywrócenie do pracy może być oddalone, o ile dalsze pozostawanie członka w spółdzielni nie dałoby się pogodzić z zasadami współżycia społecznego. § 4. Członkowi spółdzielni, który mimo bezzasadnego wykluczenia ze spółdzielni albo wykreślenia z rejestru członków nie dochodzi przywrócenia do pracy ani nawiązania członkostwa, przysługuje odszkodowanie odpowiadające wynagrodzeniu za okres wypowiedzenia. Art. 197. § 1. Termin do wszczęcia przez członka spółdzielni postępowania przed sądem w sprawach dotyczących wypowiedzenia spółdzielczej umowy o pracę, warunków pracy i płacy, rozwiązania oraz odmowy jej nawiązania wynosi czternaście dni i liczy się od dnia doręczenia pisemnego zawiadomienia członka o oświadczeniu spółdzielni w tych sprawach wraz z uzasadnieniem. § 2. W wypadku wniesienia przez członka odwołania w postępowaniu wewnątrzspółdzielczym, termin określony w § 1 biegnie od dnia doręczenia członkowi spółdzielni zawiadomienia wraz z uzasadnieniem o uchwale organu odwoławczego lub od upływu terminu ustalonego w statucie do podjęcia uchwały przez ten organ. Art. 198. § 1. Sprawy o istnienie członkostwa, o wykluczenie ze spółdzielni albo o wykreślenie z rejestru członków, a także sprawy o roszczenia z tytułu niezgodnego z prawem wykluczenia ze spółdzielni albo wykreślenia z rejestru członków rozpoznają sądy właściwe dla spraw o prawa niemajątkowe. § 2. Członek może dochodzić w drodze sądowej uchylenia uchwały rady spółdzielni o wykluczeniu lub wykreśleniu bez wyczerpania postępowania wewnątrzspółdzielczego. W takim wypadku zaskarżeniu przez członka podlega uchwała rady spółdzielni; termin do wniesienia powództwa o uchylenie tej uchwały wynosi sześć tygodni i liczy się od dnia doręczenia członkowi zawiadomienia o wykluczeniu albo wykreśleniu wraz z uzasadnieniem. § 3. Termin określony w paragrafie poprzedzającym dotyczy również dochodzenia przez członka roszczenia o odszkodowanie z tytułu bezzasadnego wykluczenia lub wykreślenia. Art. 199. W sprawach nieuregulowanych przepisami art. 182-198 do spółdzielczej umowy o pracę stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy, z wyjątkiem przepisów Kodeksu pracy o zawieraniu umów o pracę na okres próbny. Art. 200. § 1. Statut spółdzielni może uzależnić przyjęcie na członka od odbycia okresu kandydackiego. W takim wypadku statut powinien wskazywać organ spółdzielni uprawniony do przyjmowania kandydatów i określać czas trwania okresu kandydackiego. § 2. W stosunku do kandydatów na członków spółdzielni termin przewidziany w art. 17 § 3 biegnie od dnia zakończenia okresu kandydackiego. § 3. Do kandydatów na członków spółdzielni stosuje się przepisy Kodeksu pracy dotyczące osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony, jednakże stosunek pracy między kandydatem a spółdzielnią może być rozwiązany wcześniej, z zachowaniem terminów i zasad przewidzianych w przepisach Kodeksu pracy dla rozwiązania umowy zawartej na czas nieokreślony. § 4. Statut może przyznać kandydatom niektóre prawa i obowiązki członków spółdzielni. § 5. Pracownicy spółdzielni zatrudnieni co najmniej dwanaście miesięcy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, ubiegający się o przyjęcie na członków spółdzielni, są zwolnieni od odbycia okresu kandydackiego. Spółdzielnia nie może odmówić przyjęcia takiego pracownika na członka, jeżeli spełnia on wymagania statutowe, a spółdzielnia ma możność dalszego jego zatrudnienia. Art. 201. § 1. Statut może przewidywać zatrudnienie wszystkich lub niektórych członków nie na podstawie spółdzielczej umowy o pracę, lecz na podstawie umowy o pracę nakładczą, umowy zlecenia lub umowy o dzieło, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem działalności spółdzielni. Spółdzielnia ma obowiązek równomiernie rozdzielać pracę między tych członków, z uwzględnieniem ich kwalifikacji. § 2. Do członków spółdzielni, o których mowa w paragrafie poprzedzającym, stosuje się odpowiednio przepisy art. 182 § 1, 2 i 4, art. 183 oraz art. 186 § 1. Art. 202. § 1. Do członków zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nakładczą, poza przepisami, o których mowa w art. 201 § 2, stosuje się odpowiednio także przepisy art. 184, 185, 187-198 i 200. § 2. W sprawach nieuregulowanych w art. 201 oraz w paragrafie poprzedzającym stosuje się w zakresie wypowiedzenia umowy o pracę nakładczą, jej rozwiązania bez wypowiedzenia i jej wygaśnięcia odpowiednie przepisy prawa pracy dotyczące umowy o pracę. W pozostałym zakresie stosuje się przepisy tego prawa dotyczące umowy o pracę nakładczą. Art. 203. Statut spółdzielni powinien określać szczegółowe prawa i obowiązki członków zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia albo umowy o dzieło oraz przyczyny uzasadniające wykluczenie tych członków ze spółdzielni lub wykreślenie ich z rejestru członków. DZIAŁ IV (uchylony). 56) CZĘŚĆ II ZWIĄZKI SPÓŁDZIELCZE I KRAJOWA RADA SPÓŁDZIELCZA Tytuł I Związki spółdzielcze Art. 240. § 1. Spółdzielnie mogą zakładać związki rewizyjne i przystępować do takich związków. Liczba założycieli związku rewizyjnego nie może być mniejsza niż dziesięć. § 2. Celem związku rewizyjnego jest zapewnienie zrzeszonym w nim spółdzielniom pomocy w ich działalności statutowej. § 3. Do zadań związku rewizyjnego należy: 1) przeprowadzanie lustracji zrzeszonych spółdzielni; 2) prowadzenie na rzecz zrzeszonych spółdzielni działalności instruktażowej, doradczej, kulturalno-oświatowej, szkoleniowej i wydawniczej; 3) reprezentowanie interesów zrzeszonych spółdzielni wobec organów administracji państwowej i organów samorządu terytorialnego; 4) reprezentowanie zrzeszonych spółdzielni za granicą; 5) inicjowanie i rozwijanie współpracy między spółdzielniami oraz współdziałanie z placówkami naukowo-badawczymi; 6) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie oraz statucie. § 4. 57) Związek rewizyjny nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego i działa na podstawie niniejszej ustawy oraz statutu, który powinien w szczególności określać: 1) nazwę i siedzibę związku; 2) cel i przedmiot działania związku; 3) zasady i tryb przyjmowania, wykreślania, wykluczania członków oraz wypowiadania członkostwa; 4) zasady i tryb wyboru organów związku oraz ich zadania i kompetencje; 5) zasady i tryb wyznaczania lustratorów. § 5. Statut związku nie może zastrzegać dla organów związku uprawnień stanowiących i nadzorczych wobec zrzeszonych spółdzielni, z wyjątkiem określonych w niniejszej ustawie. Art. 240a. Związki rewizyjne mogą przeprowadzać badanie sprawozdań finansowych w trybie ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz. 480, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 oraz z 1994 r. Nr 4, poz. 17,) 58), bez obowiązku spełnienia wymagań, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. b i c tej ustawy. Art. 241. Krajowa Rada Spółdzielcza prowadzi rejestr związków rewizyjnych. Zasady prowadzenia rejestru i dane w nim uwidocznione określa Krajowa Rada Spółdzielcza. Art. 242. § 1. Związek rewizyjny ulega likwidacji: 1) wskutek zmniejszenia się liczby członków, poniżej wskazanej w statucie lub w ustawie; 2) na mocy uchwały ogólnego zebrania przedstawicieli (zjazdu) podjętej zwykłą większością głosów; 3) na podstawie orzeczenia sądu wydanego na wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej, w wypadku gdy związek swoją działalnością rażąco narusza prawo lub postanowienia statutu. § 2. W wypadku określonym w § 1 pkt 1 i 2 zarząd związku rewizyjnego niezwłocznie zawiadamia sąd rejestrowy, Krajową Radę Spółdzielczą i wyznacza likwidatora. Likwidatorem może być członek ostatniego zarządu. § 3. Wniosek Krajowej Rady Spółdzielczej, o którym mowa w § 1 pkt 3, powinien zawierać wskazanie likwidatora związku rewizyjnego. Art. 243. § 1. Spółdzielnie mogą zakładać związki gospodarcze i przystępować do takich związków. § 2. Celem tych związków jest prowadzenie działalności gospodarczej na rzecz lub w interesie zrzeszonych spółdzielni. § 3. Do związków gospodarczych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółdzielni, których członkami zgodnie ze statutem są wyłącznie osoby prawne, oraz art. 241. Art. 244-256. (uchylone). 59) Art. 257. § 1. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym tytule stosuje się odpowiednio przepisy części I, z wyjątkiem art. 24 § 4, art. 32 i 33, a w odniesieniu do związków rewizyjnych także art. 67, 75-78 oraz przepisów ustawy dotyczących udziałów i wkładów. Przepisy art. 42 stosuje się odpowiednio również do uchwał rady związku. § 2. Lustrację związków spółdzielczych, na podstawie przepisów określonych w art. 91-93, przeprowadza Krajowa Rada Spółdzielcza. Tytuł II Krajowy Samorząd Spółdzielczy Art. 258. § 1. Najwyższym organem samorządu spółdzielczego jest Kongres Spółdzielczości zwoływany co 4 lata. § 2. Kongres Spółdzielczości zwołuje Krajowa Rada Spółdzielcza, która określa liczbę, zasady i tryb wyboru delegatów na Kongres. Art. 258a. Kongres Spółdzielczości dokonuje oceny stanu spółdzielczości w Rzeczypospolitej Polskiej oraz warunków i możliwości jej rozwoju, uchwala statut Krajowej Rady Spółdzielczej, zasady finansowania jej działalności przez organizacje spółdzielcze, dokonuje wyboru członków Rady oraz określa zasady odwoływania jej członków. Art. 259. § 1. Naczelnym organem samorządu spółdzielczego jest Krajowa Rada Spółdzielcza. § 2. Do zadań Rady należy: 1) reprezentowanie polskiego ruchu spółdzielczego w kraju i za granicą; 2) współdziałanie z naczelnymi organami państwowymi w sprawach dotyczących ruchu spółdzielczego; 3) inicjowanie i opiniowanie aktów prawnych dotyczących spółdzielczości i mających dla niej istotne znaczenie; 4) badanie i ocena form, warunków, kierunków oraz wyników działalności ruchu spółdzielczego i przedstawianie informacji i wniosków naczelnym organom państwowym; 5) organizowanie działalności naukowo-badawczej, szkoleniowej i informacyjnej, propagowanie działalności kulturalno-oświatowej członków, podejmowanie inicjatyw związanych z rozwojem ruchu spółdzielczego w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym rozwoju spółdzielczości uczniowskiej, oraz kształtowanie sprzyjających warunków dla rozwoju ruchu spółdzielczego; 6) inicjowanie i rozwijanie współpracy międzyspółdzielczej i szerzenie idei spółdzielczego współdziałania; 7) organizowanie postępowania rozjemczego w sporach między organizacjami spółdzielczymi; 8) współdziałanie ze związkami rewizyjnymi w realizacji zadań wynikających z niniejszej ustawy; 9) wykonywanie innych zadań przewidzianych w niniejszej ustawie i innych ustawach oraz zleconych przez Kongres. § 3. Krajowa Rada Spółdzielcza wykonuje przewidziane w ustawie funkcje związku rewizyjnego w stosunku do spółdzielni niezrzeszonych w takim związku. Art. 259a. § 1. Krajowa Rada Spółdzielcza posiada osobowość prawną. § 2. Krajowa Rada Spółdzielcza działa na podstawie statutu, który określa szczegółowe zasady i tryb jej działania. § 3. Statut i jego zmiany stają się skuteczne po stwierdzeniu przez Sąd Wojewódzki 60) w Warszawie w postępowaniu nieprocesowym ich zgodności z prawem. W razie stwierdzenia niezgodności Sąd wyznaczy Radzie termin do usunięcia lub zmiany postanowień niezgodnych z prawem. § 4. Statut podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". § 5. W pracach organów Rady mogą uczestniczyć z głosem doradczym przedstawiciele naczelnych organów administracji państwowej oraz przedstawiciele związków rewizyjnych. Art. 260-265. (uchylone). 61) Art. 266. Wydatki Krajowej Rady Spółdzielczej pokrywa się ze składek organizacji spółdzielczych według zasad określonych przez Kongres oraz z innych dochodów i darowizn. Art. 267. (uchylony). 62) CZĘŚĆ III ZMIANY W PRZEPISACH OBOWIĄZUJĄCYCH ORAZ PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 268-270. (pominięte). 63) Rozdział 2 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 271-273. (pominięte). 63) Art. 274. (uchylony). 64) Art. 275. (uchylony). 65) Art. 276-279. (pominięte). 63) Art. 280. Traci moc ustawa z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach (Dz. U. Nr 12, poz. 61 oraz z 1974 r. Nr 47, poz. 281). Art. 281. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r. 1) Przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 419), która weszła w życie z dniem 26 września 1994 r. 2) Przez art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 33, poz. 181), która weszła w życie z dniem 24 października 1987 r. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 769), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. 4) Przez art. 66 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 5) Przez art. 11 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 6) Przez art. 66 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 7) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 66 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 8) Przez art. 66 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 9) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 66 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 10) Przez art. 66 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 11) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 66 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 12) Przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27), która weszła w życie z dniem 24 kwietnia 2001 r. 14) Przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 15) Przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 16) Przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 17) Przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) Przez art. 1 pkt 28 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 19) Przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 20) Przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 21) Przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 22) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 28 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 121, poz. 770), który wszedł w życie z dniem 22 października 1997 r. 23) Przez art. 1 pkt 40 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 24) Przez art. 1 pkt 42 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 25) Przez art. 1 pkt 47 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) Przez art. 24 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 3, poz. 12), która weszła w życie z dniem 7 lutego 1989 r. 27) Przez art. 1 pkt 48 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 28) Zamieszczony w obwieszczeniu. Artykuł 83 nie ma obecnie zastosowania, gdyż centralne związki zostały zlikwidowane zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36), która weszła w życie z dniem 7 lutego 1990 r., a sprawy opodatkowania składek reguluje art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654). 29) Przez art. 1 pkt 50 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 30) Przez art. 29 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33), która weszła w życie z dniem 15 marca 1989 r. 31) Przez art. 44 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111, poz. 480), który wszedł w życie z dniem 31 grudnia 1992 r. zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85). 32) Oznaczenie ust. 1 nadane przez art. 1 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze i ustawy o rachunkowości (Dz. U. Nr 32, poz. 183), która weszła w życie z dniem 20 kwietnia 1997 r. 33) Dodany przez art. 1 ustawy, o której mowa w odnośniku 32. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 1999 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 40, poz. 399), która weszła w życie z dniem 21 maja 1999 r. 35) Dodany przez art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 2058), która weszła w życie z dniem 15 stycznia 2003 r. 36) Przez art. 1 pkt 56 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 37) Przez art. 1 pkt 57 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 38) Przez art. 1 pkt 60 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 39) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 29 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 13. 40) Dodany przez art. 29 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 13, a następnie uchylony przez art. 3 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 66 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 42) W brzmieniu ustalonym przez art. 29 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 13. 43) Dodany przez art. 29 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 13. 44) Obecnie: ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 9 i art. 14 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548 i Nr 162, poz. 1568), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 45) Przez art. 1 pkt 79 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 46) Przez art. 1 pkt 80 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 47) Przez art. 1 pkt 83 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 48) Przez art. 1 pkt 85 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 49) Przez art. 73 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636), która weszła w życie z dniem 1 września 1999 r. 50) Przez art. 1 pkt 97 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 51) Przez art. 1 pkt 100 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 52) Przez art. 1 pkt 102 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 53) Oznaczenie § 1 oraz § 2-4 uchylone przez art. 42 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1989 r. 54) Przez art. 1 pkt 104 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 55) Zdanie drugie skreślone przez art. 33 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110), która weszła w życie z dniem 2 czerwca 1996 r. 56) Przez art. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 35. 57) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 66 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 3. 58) Ustawa została uchylona z dniem 1 stycznia 1995 r. przez art. 35 ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 121, poz. 592). 59) Przez art. 1 pkt 130 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 60) Obecnie Sąd Okręgowy, stosownie do art. 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 160, poz. 1064), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r. 61) Przez art. 1 pkt 137 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 62) Przez art. 1 pkt 139 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 63) Zamieszczone w obwieszczeniu. 64) Przez art. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 6, poz. 37), która weszła w życie z dniem 7 lutego 1990 r. 65) Przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie ustawy - Prawo budżetowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 85), która weszła w życie z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 189, poz. 1849) Art. 1. W ustawie z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 93, poz. 820) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 uchyla się ust. 3; 2) w art. 4 w ust. 1 uchyla się pkt 2; 3) w art. 7 w ust. 5 uchyla się pkt 1 i 3; 4) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu, po zasięgnięciu opinii Rady, w drodze rozporządzenia, nadaje Konfederacji statut, w którym w szczególności określa organizację wewnętrzną Konfederacji, szczegółowy zakres jej działania, a także zakres i sposób prowadzenia przez Konfederację działalności gospodarczej, uwzględniając stworzenie właściwych warunków do prawidłowej realizacji zadań przez Konfederację."; 5) w art. 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dotacje podmiotowe są przekazywane na finansowanie zadań wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 3 i działalności bieżącej Konfederacji, z wyłączeniem działalności gospodarczej, a także dofinansowanie zadań wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 1. Kwotę dotacji określa ustawa budżetowa."; 6) uchyla się art. 24 i 26; 7) w art. 27 uchyla się pkt 2. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 189, poz. 1850) Art. 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537 i Nr 188, poz. 1840) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Programy pomocowe opracowują organy administracji publicznej, działając w ramach swoich ustawowych kompetencji."; 2) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organy administracji publicznej opracowujące programy pomocowe występują do organu nadzorującego z wnioskiem o wydanie opinii o projekcie takiego programu."; 3) po art. 46 dodaje się rozdział 6a w brzmieniu: "Rozdział 6a Szczególny tryb opiniowania Art. 46a. 1. Do opiniowania projektów programów pomocowych oraz projektów decyzji i umów, które będą stanowić podstawę udzielania pomocy indywidualnej, które będą obowiązywać po dniu przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, stosuje się przepisy ustawy z uwzględnieniem niniejszego rozdziału. 2. Programy pomocowe powinny mieć formę aktów normatywnych i zawierać podstawę prawną udzielenia pomocy oraz określać szczegółowe warunki jej udzielania. 3. Organ nadzorujący, po wydaniu opinii, o której mowa w art. 24 i art. 25, przekazuje projekty programów pomocowych oraz projekty decyzji i umów, które mają stanowić podstawę udzielania pomocy indywidualnej, do Komisji Europejskiej. Art. 46b. 1. W przypadku programu pomocowego, w którym akt prawa miejscowego zawiera podstawę prawną udzielania pomocy, a zastosowanie mają mieć szczegółowe warunki jej udzielania określone na podstawie ustawy zawierającej upoważnienie do ustanowienia tego aktu, przepisu art. 24 nie stosuje się; przekazaniu do Komisji Europejskiej podlega wyłącznie projekt aktu normatywnego określający szczegółowe warunki udzielania pomocy. 2. Akty prawa miejscowego zawierające podstawę prawną udzielania pomocy organy udzielające pomocy przesyłają do organu nadzorującego niezwłocznie po ich uchwaleniu. 3. W przypadku projektu programu pomocowego, w którym akt prawa miejscowego zawiera podstawę prawną udzielania pomocy, a w którym określono szczegółowe warunki udzielania pomocy inne niż warunki określone na podstawie ustawy zawierającej upoważnienie do ustanowienia tego aktu, organ nadzorujący, po wydaniu opinii, o której mowa w art. 24, przekazuje projekt programu pomocowego do Komisji Europejskiej. Art. 46c. 1. Organ udzielający pomocy występuje do organu nadzorującego z wnioskiem o wydanie opinii o projekcie decyzji lub umowy, która będzie stanowić podstawę udzielenia pomocy objętej programem pomocowym, również w przypadku gdy jej udzielenie ma nastąpić bez zachowania szczegółowych warunków udzielania pomocy określonych w programie pomocowym. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku istotnej zmiany umowy lub decyzji określonej w tym przepisie. 3. Przepisy art. 25 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.". Art. 2. 1. Organ udzielający pomocy publicznej dla przedsiębiorcy na podstawie aktu normatywnego obowiązującego w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy jest obowiązany wystąpić do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o wydanie opinii o projekcie decyzji lub umowy, która będzie stanowić podstawę udzielenia tej pomocy, w przypadku gdy jej udzielenie ma nastąpić bez zachowania szczegółowych warunków udzielania pomocy określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2. Przepisy art. 25 ustawy wymienionej w art. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, szczegółowe warunki udzielania pomocy określonej w ust. 1, których stosowanie zwalnia z obowiązku wystąpienia o wydanie opinii o projekcie decyzji lub umowy, która będzie stanowić podstawę udzielenia pomocy. Wydając rozporządzenia Rada Ministrów bierze pod uwagę konieczność zapewnienia zgodności udzielania pomocy z warunkami jej dopuszczalności określonymi w umowach międzynarodowych określonych w art. 8 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 3. Projekty rozporządzeń, o których mowa w art. 2 ust. 2, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przekazuje do Komisji Europejskiej. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Pre4zydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych. (Dz. U. Nr 189, poz. 1851) Art. 1. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rozchodami publicznymi są: 1) spłaty otrzymanych pożyczek i kredytów; 2) wykup papierów wartościowych; 3) udzielone pożyczki; 4) płatności wynikające z odrębnych ustaw, których źródłem finansowania są przychody z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego; 5) pożyczki udzielane na finansowanie zadań realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, zwane dalej "prefinansowaniem"."; 2) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. Przez potrzeby pożyczkowe budżetu państwa rozumie się środki finansowe niezbędne do: 1) sfinansowania deficytu budżetu państwa; 2) spłat wcześniej zaciągniętych zobowiązań; 3) sfinansowania udzielanych przez Skarb Państwa pożyczek; 4) wykonywania innych operacji finansowych związanych z długiem Skarbu Państwa; 5) prefinansowania wydatków."; 3) w art. 48 w ust. 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) spłatę wcześniej zaciągniętych zobowiązań z tytułu emisji papierów wartościowych oraz zaciągniętych pożyczek i kredytów."; 4) w art. 66 w ust. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) na współfinansowanie zadań wynikających ze Wspólnej Polityki Rolnej oraz programów i projektów realizowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej;"; 5) w art. 86 w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) rozchody obejmujące prefinansowanie zadań;". Art. 2. W 2004 r. wydatki na współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej mogą być dokonywane od dnia 1 stycznia. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr 166, poz. 1611. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 189, poz. 1853) Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797 oraz z 2002 r. Nr 107, poz. 937) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) dostawca bezpośredni - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą produkcję mleka w posiadanym gospodarstwie rolnym i wprowadzającą do obrotu mleko lub przetwory mleczne przeznaczone do bezpośredniego spożycia,", b) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) indywidualna reprezentatywna zawartość tłuszczu - średnią ważoną zawartość tłuszczu w mleku wyprodukowanym i wprowadzonym do obrotu przez dostawcę hurtowego w roku referencyjnym,", c) pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) przetwory mleczne - mleko spożywcze z dodatkami lub bez dodatków smakowych, odtłuszczone mleko w proszku, mleko fermentowane z dodatkami lub bez dodatków smakowych, śmietanę i śmietankę, masło, bezwodny tłuszcz mleczny, sery, maślankę w proszku, kazeinę, kazeiniany,", d) w pkt 12 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 13 i 14 w brzmieniu: "13) krajowy współczynnik przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich - iloraz krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich i ilości mleka wprowadzonego do obrotu w roku referencyjnym jako mleko lub przetwory mleczne przez dostawców bezpośrednich, 14) krajowy współczynnik przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych - iloraz krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych i ilości mleka wprowadzonego do obrotu w roku referencyjnym przez dostawców hurtowych."; 2) w art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do przetargów przeprowadzanych przez Agencję na podstawie przepisów rozdziałów 3 i 4 ustawy nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych."; 3) w art. 4: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwotowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na określeniu: 1) maksymalnej ilości mleka w kilogramach o zawartości tłuszczu 3,90 %, jaka może być wyprodukowana w kraju i wprowadzona do obrotu w roku kwotowym, zwanej dalej "krajową kwotą mleczną", 2) maksymalnej ilości mleka w kilogramach o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, jaka może być wyprodukowana i wprowadzona do obrotu w roku kwotowym przez poszczególnych dostawców hurtowych, oraz maksymalnej ilości mleka w kilogramach, jaka może być wyprodukowana i wprowadzona do obrotu przez poszczególnych dostawców bezpośrednich w roku kwotowym jako mleko lub przetwory mleczne przeznaczone do bezpośredniego spożycia, zwanej dalej "indywidualną kwotą mleczną".", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Ilość mleka w kilogramach określa się, dzieląc ilość mleka wyrażoną w litrach przez 0,971.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) krajową kwotę mleczną z podziałem na kwotę mleczną przeznaczoną dla dostawców hurtowych i dla dostawców bezpośrednich, 2) krajową rezerwę krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych i dla dostawców bezpośrednich, 3) krajowy współczynnik przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych i dla dostawców bezpośrednich - mając na względzie informacje o ilości mleka wyprodukowanego w kraju i wprowadzonego do obrotu w roku referencyjnym.", d) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. W przypadku gdy krajowa kwota mleczna przeznaczona dla dostawców bezpośrednich jest większa niż ilość mleka wprowadzona do obrotu w roku referencyjnym jako mleko lub przetwory mleczne, krajowy współczynnik przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich przyjmuje się jako równy 1. 6. W przypadku gdy krajowa kwota mleczna przeznaczona dla dostawców hurtowych jest większa niż ilość mleka wprowadzona do obrotu w roku referencyjnym, krajowy współczynnik przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych przyjmuje się jako równy 1."; 4) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. Prezes Agencji do dnia 15 grudnia 2003 r. pisemnie informuje ministra właściwego do spraw rynków rolnych o: 1) ilości mleka wyprodukowanego przez dostawców hurtowych i wprowadzonego do obrotu w roku referencyjnym oraz o średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, 2) ilości mleka wyprodukowanego przez dostawców bezpośrednich i wprowadzonego do obrotu w roku referencyjnym jako mleko lub przetwory mleczne przeznaczone do bezpośredniego spożycia, 3) łącznej ilości mleka, o przyznanie której wnioskowali dostawcy hurtowi i dostawcy bezpośredni."; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. Mleko lub przetwory mleczne mogą być wprowadzone do obrotu wyłącznie w ramach przyznanej indywidualnej kwoty mlecznej."; 6) w art. 6 ust. 1-5 otrzymują brzmienie: "1. Indywidualną kwotę mleczną przyznaje się: 1) dostawcy hurtowemu - w wysokości proporcjonalnej do ilości mleka o średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, sprzedanego podmiotom skupującym w roku referencyjnym, 2) dostawcy bezpośredniemu - w wysokości proporcjonalnej do: a) ilości mleka wprowadzonego do obrotu lub mleka wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, wprowadzonych do obrotu w roku referencyjnym, albo b) ilości krów mlecznych posiadanych w gospodarstwie rolnym w roku referencyjnym oraz średniej wydajności mleka od krowy w kraju za rok 2002, opublikowanej przez Główny Urząd Statystyczny, z wyłączeniem ilości mleka sprzedanego podmiotom skupującym i mleka przeznaczonego na potrzeby własne gospodarstwa rolnego, w tym na cele żywienia zwierząt, albo c) ilości krów mlecznych posiadanych w gospodarstwie rolnym w roku referencyjnym oraz średniej wydajności mleka od krowy w stadzie, obliczonej w wyniku oceny przeprowadzonej przez Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, z wyłączeniem ilości mleka sprzedanego podmiotom skupującym i mleka przeznaczonego na potrzeby własne gospodarstwa rolnego, w tym na cele żywienia zwierząt. 2. Dostawcy bezpośredniemu, który nie posiada dowodów sprzedaży potwierdzających wprowadzenie do obrotu w roku referencyjnym mleka lub przetworów mlecznych przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, indywidualną kwotę mleczną przyznaje się w wysokości proporcjonalnej do ilości krów posiadanych w gospodarstwie rolnym. 3. W przypadku przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego w okresie od dnia 1 kwietnia 2002 r. do dnia 31 października 2003 r. następcy prawnemu posiadacza, który zaprzestał prowadzenia produkcji mleka, indywidualną kwotę mleczną przyznaje się w wysokości proporcjonalnej do: 1) ilości mleka o średniej ważonej zawartości tłuszczu, sprzedanego przez niego oraz poprzedniego posiadacza gospodarstwa rolnego podmiotom skupującym w roku referencyjnym, 2) ilości mleka wprowadzonego do obrotu lub mleka wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, wprowadzonych do obrotu w roku referencyjnym przez niego oraz poprzedniego posiadacza gospodarstwa rolnego. 4. Indywidualne kwoty mleczne zostaną przyznane po uwzględnieniu wielkości krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych i dla dostawców bezpośrednich oraz z uwzględnieniem krajowego współczynnika przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych oraz krajowego współczynnika przydziału indywidualnej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich. 5. Wniosek o przyznanie indywidualnych kwot mlecznych składa do dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na położenie gospodarstwa rolnego, w którym prowadzona jest produkcja mleka: 1) dostawca hurtowy - w terminie do 31 października 2003 r., 2) dostawca bezpośredni - w terminie do 30 listopada 2003 r."; 7) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Decyzje w sprawie przyznania indywidualnych kwot mlecznych wydają dyrektorzy oddziałów terenowych Agencji do dnia 29 lutego 2004 r. 2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. 3. W przypadku niedołączenia przez dostawcę hurtowego dowodów sprzedaży, o których mowa w art. 6 ust. 7, dyrektor oddziału terenowego Agencji może zażądać, w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym w celu wydania decyzji w sprawie przyznania indywidualnej kwoty mlecznej, przedłożenia oświadczenia podmiotu skupującego o ilości sprzedanego mleka przez dostawcę hurtowego w roku referencyjnym wraz z podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku. 4. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 3, dyrektor oddziału terenowego Agencji może zażądać, w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym w celu wydania decyzji w sprawie przyznania indywidualnej kwoty mlecznej, przedłożenia: 1) dokumentów potwierdzających przeniesienie tytułu prawnego do posiadanego gospodarstwa rolnego, 2) oświadczenia posiadacza o zaprzestaniu prowadzenia produkcji mleka oraz o ilości mleka bądź przetworów mlecznych sprzedanych przez niego w roku referencyjnym."; 8) w art. 7: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wniosek o wpis do rejestru podmiotów skupujących obejmuje: 1) imię i nazwisko, numer PESEL lub numer dokumentu potwierdzającego tożsamość albo nazwę, numer NIP oraz adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby wnioskodawcy, 2) wskazanie województwa lub województw, na których obszarze wnioskodawca wykonuje lub będzie wykonywać działalność w zakresie skupu mleka, 3) opis systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, 4) zaświadczenia o spełnianiu przez wnioskodawcę warunków weterynaryjnych i sanitarnych określonych w odrębnych przepisach.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4c w brzmieniu: "4a. W celu ustalenia ilości mleka skupionego od poszczególnych dostawców hurtowych o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu średnią ważoną zawartość tłuszczu w skupionym mleku porównuje się z indywidualną reprezentatywną zawartością tłuszczu. 4b. Jeżeli średnia ważona zawartość tłuszczu w skupionym mleku jest wyższa niż indywidualna reprezentatywna zawartość tłuszczu, ilość mleka skupionego powinna być powiększona o 0,18 % za każde dodatkowe 0,1 g tłuszczu w 1 kilogramie mleka. 4c. Jeżeli średnia ważona zawartość tłuszczu w skupionym mleku jest niższa niż indywidualna reprezentatywna zawartość tłuszczu, ilość mleka skupionego powinna być pomniejszona o 0,18 % za każde brakujące 0,1 g tłuszczu w 1 kilogramie mleka.", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Podmioty skupujące są obowiązane do: 1) prowadzenia ewidencji ilości mleka skupowanego od poszczególnych dostawców hurtowych i zawartości tłuszczu w tym mleku oraz ewidencji wartości łącznej ilości skupionego od dostawców mleka, 2) przesyłania dyrektorom oddziałów terenowych Agencji, właściwych ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego dostawcy hurtowego, w terminie do 25 dnia każdego miesiąca, informacji za poprzedni miesiąc o: a) ilości mleka skupionego od poszczególnych dostawców hurtowych, z podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, b) łącznej ilości mleka skupionego od dostawców, c) stosunku ilości mleka skupionego od początku roku kwotowego od poszczególnych dostawców, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, do aktualnie posiadanych przez dostawców indywidualnych kwot mlecznych, d) zaprzestaniu lub rozpoczęciu przez dostawców dostaw mleka do podmiotu skupującego, 3) przekazywania dostawcy hurtowemu, za każdy miesiąc, w terminie do 25 dnia następnego miesiąca, informacji o ilości mleka skupionego od dostawcy od początku roku kwotowego, z podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu."; 9) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. 1. Laboratoria wykonujące badania zawartości tłuszczu i białka w mleku, uwzględnianej przy rozliczeniu wykorzystania indywidualnych kwot mlecznych: 1) uczestniczą w międzylaboratoryjnych badaniach porównawczych prowadzonych przez jednostkę organizacyjną określoną przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych, zwaną dalej "laboratorium referencyjnym", 2) stosują do sprawdzania metod badawczych próby wzorcowe przygotowane przez laboratorium referencyjne. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, laboratorium referencyjne do badań zawartości tłuszczu i białka w mleku, mając na względzie zapewnienie uzyskiwania w laboratoriach wiarygodnych wyników badań zawartości tłuszczu i białka w mleku."; 10) w art. 8: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiot skupujący może kupować mleko wyłącznie od dostawców hurtowych posiadających przyznane indywidualne kwoty mleczne lub od innego podmiotu skupującego.", b) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Dostawca hurtowy, w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia sprzedaży mleka nowemu podmiotowi skupującemu, jest obowiązany przedstawić temu podmiotowi zaświadczenie, wydane przez dotychczasowy podmiot skupujący, o ilości mleka skupionego od tego dostawcy hurtowego w danym roku kwotowym, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu. 6. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, podmiot skupujący jest obowiązany wydać dostawcy hurtowemu, na jego wniosek, w terminie nie dłuższym niż 5 dni od dnia zakończenia przez tego dostawcę dostaw mleka."; 11) w art. 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prezes Agencji przydziela limity z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich oddziałom terenowym Agencji, zgodnie z zasadami określonymi przez Komisję Porozumiewawczą.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Krajowa rezerwa krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich może być przeznaczona w szczególności na: 1) przyznanie lub zwiększenie indywidualnych kwot mlecznych rolnikom rozpoczynającym lub rozwijającym produkcję mleka w posiadanych przez nich gospodarstwach rolnych, 2) przyznanie lub zwiększenie indywidualnych kwot mlecznych dostawcom hurtowym lub dostawcom bezpośrednim specjalizującym się w produkcji mleka, 3) uwzględnienie odwołań, o których mowa w art. 6a ust. 2, 4) zabezpieczenie przed ewentualnym przekroczeniem krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych i krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich."; 12) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. 1. Wnioski o przyznanie indywidualnych kwot mlecznych z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich mogą być składane przez tych dostawców od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Decyzję w sprawie przyznania indywidualnej kwoty mlecznej z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich wydaje dyrektor oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego dostawcy. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. 4. W okresie dwóch lat od dnia wydania decyzji w sprawie przyznania indywidualnej kwoty mlecznej z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich nie można dokonać zbycia kwoty mlecznej przyznanej z rezerwy, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 1."; 13) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. W przypadku zbycia gospodarstwa rolnego przez dostawcę hurtowego lub dostawcę bezpośredniego przyznane im prawo do indywidualnej kwoty mlecznej przechodzi na nabywcę tego gospodarstwa. 2. W przypadku zawarcia umowy dzierżawy lub innej umowy, z którą wiąże się przeniesienie posiadania zależnego gospodarstwa rolnego, dzierżawca lub inny posiadacz zależny uzyskuje prawo do indywidualnej kwoty mlecznej przyznanej dotychczasowemu dostawcy hurtowemu lub bezpośredniemu na czas trwania umowy dzierżawy lub na czas trwania innej umowy. 3. Jeżeli przejście prawa do indywidualnej kwoty mlecznej następuje w trakcie roku kwotowego, wysokość kwoty, którą może wykorzystać nabywca, dzierżawca lub inny posiadacz zależny do końca tego roku, jest równa wysokości kwoty niewykorzystanej przez osoby, którym przyznano indywidualną kwotę mleczną. 4. Nabywca, dzierżawca lub inny posiadacz zależny przesyła dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, wypis aktu notarialnego albo kopię zawartej umowy w terminie miesiąca od dnia jej zawarcia. 5. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, na podstawie wypisu aktu notarialnego albo kopii umowy, dokonuje wpisu do rejestru dostawców hurtowych lub dostawców bezpośrednich o przejściu prawa do indywidualnej kwoty mlecznej na nabywcę, dzierżawcę lub innego posiadacza zależnego gospodarstwa rolnego."; 14) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu: "Art. 10a. 1. W przypadku wygaśnięcia umowy dzierżawy lub innej umowy, z którą wiąże się przeniesienie posiadania zależnego gospodarstwa rolnego, którego posiadanie stanowiło podstawę do uzyskania prawa do indywidualnej kwoty mlecznej, indywidualna kwota mleczna przechodzi do krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich, chyba że dzierżawca lub inny posiadacz zależny posiada inne gospodarstwo rolne lub najpóźniej do dnia wygaśnięcia umowy wejdzie w posiadanie gospodarstwa rolnego, w którym będzie prowadzić produkcję mleka, na podstawie umowy przenoszącej własność lub innej umowy przenoszącej posiadanie gospodarstwa rolnego. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli umowa, o której mowa w ust. 1, obejmowała również przeniesienie prawa do indywidualnej kwoty mlecznej. W przypadku wygaśnięcia takiej umowy prawo do indywidualnej kwoty mlecznej wraca do właściciela gospodarstwa rolnego, chyba że strony umowy postanowiły inaczej."; 15) w art. 11 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Umowa zbycia może być zawarta, nie później niż do końca lutego danego roku kwotowego, wyłącznie z posiadaczem gospodarstwa rolnego, które jest położone na obszarze działania oddziału terenowego Agencji, w którym jest zarejestrowany dostawca zbywający kwotę. 4. Umowa dzierżawy na dany rok kwotowy jest zawierana, nie później niż do dnia 31 stycznia tego roku kwotowego, między: 1) dostawcami hurtowymi sprzedającymi mleko temu samemu podmiotowi skupującemu i posiadającymi gospodarstwa rolne na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji albo 2) dostawcami bezpośrednimi posiadającymi gospodarstwa rolne na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji."; 16) w art. 12: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prawo do przyznanej indywidualnej kwoty mlecznej jest przedmiotem dziedziczenia, z tym że dziedziczy je osoba, która odziedziczyła gospodarstwo rolne. Jeżeli spadek przypada Skarbowi Państwa, indywidualna kwota mleczna przechodzi do krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W terminie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku osoba, o której mowa w ust. 1, przesyła dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, kopię postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.", c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, na podstawie kopii postanowienia, o której mowa w ust. 4, dokonuje wpisu do rejestru dostawców hurtowych lub bezpośrednich o przejściu prawa do indywidualnej kwoty mlecznej na rzecz osoby, która odziedziczyła gospodarstwo rolne."; 17) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Następca prawny osoby prawnej będącej dostawcą hurtowym lub dostawcą bezpośrednim informuje dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego tej osoby, o nabyciu prawa do indywidualnej kwoty mlecznej i przesyła kopię dokumentu potwierdzającego to nabycie w terminie miesiąca od dnia nabycia tego prawa. 2. Dyrektor oddziału terenowego Agencji, na podstawie dokumentu, o którym mowa w ust. 1, dokonuje wpisu do rejestru dostawców hurtowych lub bezpośrednich o przejściu prawa do indywidualnej kwoty mlecznej na rzecz następcy prawnego, o którym mowa w ust. 1."; 18) art. 14 otrzymuje brzmienie: "Art. 14. 1. W przypadku wykorzystania przez dostawcę hurtowego lub dostawcę bezpośredniego przyznanej mu indywidualnej kwoty mlecznej poniżej 70 %, dyrektor oddziału terenowego Agencji, w drodze decyzji, może zmniejszyć indywidualną kwotę mleczną o jej niewykorzystaną część, chyba że niewykorzystanie kwoty było spowodowane działaniem siły wyższej lub innymi niezależnymi od dostawcy hurtowego lub dostawcy bezpośredniego przyczynami albo prawo do indywidualnej kwoty mlecznej zostało wydzierżawione. 2. W przypadku gdy dostawca hurtowy lub dostawca bezpośredni w ogóle nie wykorzysta przyznanej mu indywidualnej kwoty mlecznej, dyrektor oddziału terenowego Agencji wydaje decyzję o uchyleniu decyzji, o której mowa w art. 6a ust. 1, chyba że niewykorzystanie kwoty było spowodowane działaniem siły wyższej lub innymi niezależnymi od dostawcy hurtowego lub dostawcy bezpośredniego przyczynami. 3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Prezesa Agencji. 4. Kwota mleczna określona w decyzji o uchyleniu decyzji, o której mowa w art. 6a ust. 1, oraz niewykorzystana część kwoty mlecznej, o którą zmniejszono indywidualną kwotę mleczną, zgodnie z decyzją, o której mowa w ust. 1, powiększają krajową rezerwę krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich. 5. W przypadku wydania decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, dostawca hurtowy lub bezpośredni nie może ubiegać się o zwiększenie indywidualnej kwoty mlecznej z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich w okresie dwóch lat od dnia wydania decyzji."; 19) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Jeżeli wysokość indywidualnej kwoty mlecznej przyznanej dostawcy hurtowemu zostaje zwiększona w wyniku przyznania mu dodatkowej kwoty mlecznej z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej, to indywidualna reprezentatywna zawartość tłuszczu w mleku objętym kwotą nie ulega zmianie. 2. Jeżeli wysokość indywidualnej kwoty mlecznej zostaje zwiększona w sposób inny niż określony w ust. 1, to indywidualną reprezentatywną zawartość tłuszczu powstałą po zwiększeniu kwoty ustala się jako średnią ważoną indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu w mleku objętym kwotą mleczną przed jej zwiększeniem i indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu w ilości mleka, o którą zwiększono indywidualną kwotę mleczną. 3. Jeżeli indywidualna kwota mleczna przyznana dostawcy hurtowemu rozpoczynającemu produkcję mleka pochodzi z krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej, to indywidualna reprezentatywna zawartość tłuszczu w mleku objętym kwotą mleczną jest równa średniej ważonej zawartości tłuszczu w mleku dostarczonym przez tego dostawcę do podmiotu skupującego w okresie pierwszych 12 miesięcy produkcji mleka."; 20) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. W przypadku przekroczenia krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych albo dla dostawców bezpośrednich dostawca hurtowy lub dostawca bezpośredni, który wprowadził do obrotu mleko lub przetwory mleczne w ilości przekraczającej przysługującą mu indywidualną kwotę mleczną w danym roku kwotowym, jest obowiązany do wniesienia na wyodrębniony rachunek Agencji kwoty pieniężnej, zwanej dalej "opłatą", w wysokości stanowiącej iloczyn: 1) ilości mleka wprowadzonego do obrotu ponad przysługującą mu indywidualną kwotę mleczną, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu - w przypadku dostawcy hurtowego, 2) ilości mleka wprowadzonego do obrotu łącznie z mlekiem zużytym do wyprodukowania przetworów mlecznych wprowadzonych do obrotu i przeznaczonych do bezpośredniego spożycia ponad przysługującą mu indywidualną kwotę mleczną - w przypadku dostawcy bezpośredniego, 3) różnicy liczby 1 i krajowego współczynnika realokacji określonego na podstawie art. 19 ust. 2, 4) 115 % docelowej ceny mleka określonej na podstawie art. 29 ust. 1. 2. Na poczet opłaty dostawca hurtowy jest obowiązany do wnoszenia zaliczki w wysokości 30 groszy za każdy kilogram mleka przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu wprowadzony do obrotu ponad przysługującą mu indywidualną kwotę mleczną zadeklarowaną do sprzedaży danemu podmiotowi skupującemu."; 21) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Zaliczka, o której mowa w art. 15 ust. 2, jest obliczana przez podmiot skupujący i potrącana przy zapłacie należności za mleko sprzedane przez dostawcę hurtowego od dnia stwierdzenia przez podmiot skupujący przekroczenia przez danego dostawcę przysługującej mu indywidualnej kwoty mlecznej albo części indywidualnej kwoty mlecznej zadeklarowanej do sprzedaży danemu podmiotowi skupującemu. 2. Podmioty skupujące przekazują kwoty pobranych zaliczek na poczet opłaty, w terminie do 14 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na wyodrębniony rachunek oddziału terenowego Agencji właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, w którym jest prowadzona produkcja mleka."; 22) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. W terminie określonym w art. 16 ust. 2 podmioty skupujące są obowiązane przesłać: 1) dostawcom hurtowym - informacje o ilości skupionego od nich mleka, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, ponad przysługującą im indywidualną kwotę mleczną, oraz o łącznej kwocie potrąconych zaliczek, 2) dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, w którym jest prowadzona produkcja mleka - zbiorcze zestawienia, które zawierają dane o łącznej ilości mleka, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, skupionego od poszczególnych dostawców hurtowych ponad przysługujące im indywidualne kwoty mleczne, oraz łączną kwotę potrąconych zaliczek. 2. W terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku kwotowym podmioty skupujące są obowiązane przesłać: 1) dostawcom hurtowym - informacje o łącznej ilości mleka skupionego od nich w danym roku kwotowym, z podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, a także o pobranych i przekazanych na rachunek oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, zaliczkach na poczet opłaty, 2) dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, informacje o łącznej ilości mleka skupionego w danym roku kwotowym od dostawców hurtowych, z podaniem średniej ważonej zawartości tłuszczu w tym mleku, przeliczonego na mleko o indywidualnej reprezentatywnej zawartości tłuszczu, a także o pobranych i przekazanych na rachunek oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, zaliczkach na poczet opłaty."; 23) w art. 18 ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Dostawcy bezpośredni prowadzą rejestr, w którym wpisują w każdym miesiącu informacje o: 1) ilości mleka wyprodukowanego w gospodarstwie rolnym, 2) ilości mleka zużytego w gospodarstwie rolnym na własne potrzeby, 3) ilości mleka sprzedanego podmiotom skupującym, 4) ilości mleka wprowadzonego do obrotu, 5) ilości mleka wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, wprowadzonych do obrotu, 6) ilości przetworów mlecznych wprowadzonych do obrotu, 7) wysokości posiadanej indywidualnej kwoty mlecznej oraz stopniu jej wykorzystania. 2. W terminie do dnia 15 maja po upływie danego roku kwotowego dostawcy bezpośredni są obowiązani do przekazywania dyrektorom oddziałów terenowych Agencji, właściwych ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego, w którym jest prowadzona produkcja mleka, rocznych informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6, oraz informacji o ilości mleka wprowadzonego do obrotu i wykorzystanego do produkcji przetworów mlecznych przeznaczonych do bezpośredniego spożycia, ponad przysługującą indywidualną kwotę mleczną. 3. Dostawca bezpośredni jest obowiązany do przechowywania dowodów sprzedaży potwierdzających wprowadzenie do obrotu mleka i przetworów mlecznych przez okres 3 lat od dnia wystawienia dowodu sprzedaży. 4. Dostawca bezpośredni traci prawo do indywidualnej kwoty mlecznej, jeżeli nie spełnił obowiązków, o których mowa w ust. 2 lub 3."; 24) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Prezes Agencji na podstawie informacji, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 2 oraz w art. 18 ust. 2, ustala stopień wykorzystania krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych oraz stopień wykorzystania krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich i do dnia 1 czerwca pisemnie informuje o tym ministra właściwego do spraw rynków rolnych oraz Komisję Porozumiewawczą. 2. W przypadku przekroczenia krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych lub dla dostawców bezpośrednich minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) krajowy współczynnik realokacji stanowiący iloraz sumy niewykorzystanych indywidualnych kwot mlecznych przeznaczonych dla dostawców hurtowych i krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców hurtowych na dzień 31 marca oraz sumy przekroczeń indywidualnych kwot mlecznych przeznaczonych dla dostawców hurtowych lub 2) krajowy współczynnik realokacji stanowiący iloraz sumy niewykorzystanych indywidualnych kwot mlecznych przeznaczonych dla dostawców bezpośrednich i krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej przeznaczonej dla dostawców bezpośrednich na dzień 31 marca oraz sumy przekroczeń indywidualnych kwot mlecznych przeznaczonych dla dostawców bezpośrednich."; 25) w art. 22 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Rejestr dostawców zawiera: 1) imię i nazwisko oraz numer PESEL lub numer dokumentu potwierdzającego tożsamość albo nazwę i numer NIP dostawcy hurtowego albo dostawcy bezpośredniego, 2) adres miejsca zamieszkania lub adres siedziby, 3) numery dostawców hurtowych i numery dostawców bezpośrednich niepowtarzalne w skali kraju, nadane przez dyrektora oddziału terenowego Agencji przy wpisie do rejestru dostawców, 4) wielkość indywidualnych kwot mlecznych przysługujących poszczególnym dostawcom hurtowym i dostawcom bezpośrednim, 5) numery decyzji, na podstawie których przyznano indywidualne kwoty mleczne, 6) informacje o podstawie, z której wynika prawo dostawcy hurtowego lub dostawcy bezpośredniego do indywidualnej kwoty mlecznej, jeżeli prawo to nie wynika z decyzji, o której mowa w pkt 5, 7) nazwy i adresy podmiotów skupujących, z którymi dostawca podpisał umowy na sprzedaż mleka w ramach przyznanej mu indywidualnej kwoty mlecznej, wraz z określeniem ilości mleka dla każdego z podmiotów skupujących, 8) wielkość powierzchni użytków rolnych gospodarstwa rolnego w hektarach, 9) status prawny posiadanego gospodarstwa rolnego. 4. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 3, dostawca jest obowiązany zgłosić w terminie 14 dni od dnia ich powstania, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 4 i art. 12 ust. 4, do dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa rolnego."; 26) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wymagania co do jakości przetworów mlecznych, o których mowa w ust. 1, oraz metody badań tych przetworów, mając na względzie zapewnienie interwencyjnego zakupu przetworów najwyższej jakości."; 27) w art. 30 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) śmietanki o zawartości tłuszczu od 35 % do 65 %,"; 28) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Program, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzany przez Agencję i zawiera w szczególności: 1) rodzaje przetworów mlecznych objętych dopłatami do przechowywania, z podaniem ich ilości i jakości, 2) minimalny i maksymalny okres przechowywania przetworów mlecznych, 3) maksymalną jednostkową wysokość dopłat do przechowywania 1 tony przetworów mlecznych przez okres jednej doby, 4) wielkość środków finansowych przeznaczonych na dopłaty do przechowywania przetworów mlecznych."; 29) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Agencja może stosować dopłaty do: 1) mleka spożywczego z dodatkami lub bez dodatków smakowych oraz mleka fermentowanego z dodatkami lub bez dodatków smakowych, spożywanych przez uczniów szkół podstawowych i gimnazjów, 2) masła lub bezwodnego tłuszczu mlecznego wykorzystanego do produkcji wyrobów cukierniczych, piekarniczych lub lodów, 3) masła zakupionego przez szkoły, przedszkola, żłobki, domy pomocy społecznej, placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adaptacyjno-opiekuńcze, 4) bezwodnego tłuszczu mlecznego zakupionego przez zakłady żywienia zbiorowego, 5) odtłuszczonego mleka w proszku i maślanki w proszku przeznaczonych do karmienia zwierząt lub do produkcji mieszanek paszowych, 6) odtłuszczonego mleka przeznaczonego do produkcji kazeiny i kazeinianów."; 30) w art. 37: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Komisja Porozumiewawcza składa się z 18 członków, w tym: 1) 8 członków reprezentujących dostawców hurtowych lub bezpośrednich, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe branżowe organizacje zrzeszające dostawców hurtowych lub bezpośrednich, 2) 8 członków reprezentujących podmioty skupujące i zakłady przetwórcze niebędące podmiotami skupującymi, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez ogólnokrajowe branżowe organizacje zrzeszające zakłady przetwórcze oraz podmioty skupujące niebędące zakładami przetwórczymi, 3) 2 członków reprezentujących samorząd rolniczy, powoływanych spośród kandydatów zgłoszonych przez krajową reprezentację izb rolniczych.", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Koszty działania Komisji Porozumiewawczej pokrywają organizacje, których kandydaci zostali powołani do Komisji, przy czym koszty obsługi techniczno-biurowej oraz koszty obsługi prawnej dotyczącej Funduszu Promocji Mleczarstwa ponosi Agencja."; 31) w art. 38: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do zadań Komisji Porozumiewawczej należy: 1) reprezentowanie interesów dostawców, zakładów przetwórczych i podmiotów skupujących niebędących zakładami przetwórczymi wobec ministra właściwego do spraw rynków rolnych lub innych organów administracji rządowej oraz Prezesa Agencji, a w szczególności opiniowanie: a) propozycji ceny docelowej mleka oraz cen interwencyjnych masła i odtłuszczonego mleka w proszku, b) programów stosowania dopłat do przechowywania, przetwórstwa i konsumpcji produktów mleczarskich, o których mowa w art. 31 i 34, c) decyzji o sprzedaży masła i odtłuszczonego mleka w proszku z zapasów interwencyjnych Agencji na rynek krajowy, d) projektów regulacji prawnych dotyczących rynku mleka i przetworów mlecznych, 2) ustalanie szczegółowych zasad rozdysponowania krajowej rezerwy krajowej kwoty mlecznej, 3) ustalanie zasad współdziałania w warunkach rynkowych między dostawcami, zakładami przetwórczymi i podmiotami skupującymi niebędącymi zakładami przetwórczymi, 4) ustalanie szczegółowych zasad gospodarowania funduszem promocji, o którym mowa w art. 39, a w szczególności coroczne ustalanie planu finansowego tego funduszu.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister właściwy do spraw rynków rolnych zatwierdza szczegółowe zasady ustalone przez Komisję Porozumiewawczą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4."; 32) w art. 39 w ust. 1: a) pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) promocja produktów mleczarskich w kraju i za granicą, 3) pomoc w organizacji wystaw lub udziału w targach, związanych z hodowlą bydła mlecznego, produkcją lub przetwórstwem mleka w kraju i za granicą,", b) w pkt 5 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) wspieranie działalności krajowych mleczarskich organizacji branżowych we współpracy z branżowymi organizacjami międzynarodowymi, 7) dofinansowywanie szkoleń dostawców oraz podmiotów skupujących.". Art. 2. Podmioty skupujące, które nie złożyły wniosku o wpis do rejestru podmiotów skupujących na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, mogą złożyć ten wniosek na podstawie art. 7 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 9, który wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 23 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze, w poszczególnych typach szkół i placówek (Dz. U. Nr 189, poz. 1854) Na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze, w poszczególnych typach szkół i placówek (Dz. U. Nr 89, poz. 826) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem oraz dodaje się pkt 6-8 w brzmieniu: "6) nie był karany karą dyscyplinarną, o której mowa w art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112 i Nr 137, poz. 1304), oraz nie toczy się przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne; 7) nie był karany za przestępstwo popełnione umyślnie oraz nie toczy się przeciwko niemu postępowanie karne; 8) nie był karany zakazem pełnienia funkcji kierowniczych związanych z dysponowaniem środkami publicznymi, o którym mowa w art. 147 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 3))."; 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Stanowisko dyrektora przedszkola i szkoły podstawowej, z wyjątkiem przedszkola specjalnego, szkoły podstawowej specjalnej i szkoły artystycznej, oraz stanowisko dyrektora domu wczasów dziecięcych może być powierzone również nauczycielowi mianowanemu lub dyplomowanemu, który ukończył studia wyższe zawodowe i posiada przygotowanie pedagogiczne lub ukończył kolegium nauczycielskie albo nauczycielskie kolegium języków obcych oraz posiada kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym przedszkolu, szkole lub placówce i spełnia wymagania określone w § 1 pkt 2-8. 2. Stanowisko dyrektora gimnazjum, z wyjątkiem gimnazjum specjalnego, oraz stanowisko dyrektora zasadniczej szkoły zawodowej może być powierzone również nauczycielowi mianowanemu lub dyplomowanemu, który ukończył studia wyższe zawodowe i posiada przygotowanie pedagogiczne oraz kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w danej szkole i spełnia wymagania określone w § 1 pkt 2-8."; 3) w § 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) spełnia wymagania określone w § 1 pkt 2-8."; 4) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Stanowisko dyrektora zespołu szkół lub placówek może być powierzone nauczycielowi mianowanemu lub dyplomowanemu, który posiada kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w szkole lub placówce wchodzącej w skład zespołu, w której wymagania kwalifikacyjne wobec nauczycieli są najwyższe, oraz spełnia wymagania określone w § 1 pkt 2-8."; 5) w § 5: a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) spełnia wymagania określone w § 1 pkt 2 i 5-8.", b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) spełnia wymagania określone w § 1 pkt 2 i 5-8."; 6) w § 6 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) spełnia wymagania określone w § 1 pkt 5-8."; 7) w § 7 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) spełnia wymagania określone w § 1 pkt 5-8.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874 i Nr 166, poz. 1611. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 23 października 2003 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki i trybu pracy komisji konkursowej (Dz. U. Nr 189, poz. 1855) Na podstawie art. 36a ust. 7a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Konkurs na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki ogłasza organ prowadzący szkołę lub placówkę. 2. Ogłoszenie o konkursie zamieszcza się w co najmniej dwóch dziennikach: jednym o zasięgu wojewódzkim i jednym o zasięgu lokalnym. 3. Wskazany w ogłoszeniu o konkursie termin składania ofert przez osoby przystępujące do konkursu na stanowisko dyrektora szkoły lub placówki, zwane dalej "kandydatami", nie może być krótszy niż 14 dni od dnia ukazania się ogłoszenia. 4. Wzór ogłoszenia o konkursie stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. 1. Pracami komisji konkursowej, zwanej dalej "komisją", kieruje przewodniczący. Przewodniczącego wyznacza organ prowadzący szkołę lub placówkę spośród członków komisji. 2. Prace komisji są prowadzone, jeżeli w posiedzeniu bierze udział co najmniej 2/3 jej członków. § 3. 1. Posiedzenie komisji odbywa się nie później niż w ciągu 14 dni roboczych od upływu terminu składania ofert przez kandydatów, wskazanego w ogłoszeniu o konkursie. 2. Przewodniczący komisji ustala termin i miejsce posiedzenia komisji, o czym powiadamia na piśmie członków komisji oraz kandydatów, nie później niż na 7 dni przed terminem posiedzenia. § 4. 1. Komisja rozpoczyna postępowanie konkursowe od sprawdzenia, czy oferty zostały złożone w terminie i zawierają wszystkie wskazane w ogłoszeniu o konkursie dokumenty oraz czy z dokumentów tych wynika, że kandydat spełnia wymagania wskazane w ogłoszeniu o konkursie. Oferty złożone po terminie, niezawierające wszystkich wskazanych w ogłoszeniu o konkursie dokumentów, oraz oferty, z których wynika, że kandydat nie spełnia wymagań wskazanych w ogłoszeniu o konkursie, podlegają odrzuceniu, a kandydaci nie są dopuszczeni do dalszego postępowania konkursowego. 2. Przewodniczący komisji informuje kandydatów o dopuszczeniu albo niedopuszczeniu do dalszego postępowania konkursowego. 3. Przewodniczący komisji, w terminie 7 dni od dnia posiedzenia komisji, informuje na piśmie kandydatów niedopuszczonych do dalszego postępowania konkursowego o przyczynach odrzucenia oferty. § 5. 1. Komisja niezwłocznie dokonuje merytorycznej oceny kandydatów dopuszczonych do dalszego postępowania konkursowego. Ocenie podlega w szczególności przedstawiona przez kandydata koncepcja funkcjonowania i rozwoju szkoły lub placówki. Członkowie komisji mogą zadawać kandydatom pytania. 2. Komisja wyłania kandydata na stanowisko dyrektora w głosowaniu tajnym. Każdy z członków komisji dysponuje jednym głosem. 3. Konkurs jest rozstrzygnięty, jeżeli na jednego z kandydatów oddała głosy co najmniej połowa obecnych na posiedzeniu członków komisji. 4. W przypadku gdy żaden z kandydatów nie uzyskał większości głosów, o której mowa w ust. 3, komisja przystępuje do drugiego głosowania. Do drugiego głosowania dopuszczeni są kandydaci, którzy uzyskali co najmniej dwa głosy w pierwszym głosowaniu. 5. Konkurs jest rozstrzygnięty, jeżeli w drugim głosowaniu jeden z kandydatów uzyskał większą niż inni kandydaci liczbę głosów. § 6. Z posiedzenia komisji sporządza się protokół, który podpisują obecni na posiedzeniu członkowie komisji. § 7. O wynikach konkursu przewodniczący komisji niezwłocznie powiadamia organ prowadzący szkołę lub placówkę oraz przekazuje temu organowi dokumentację postępowania konkursowego. § 8. Organ prowadzący szkołę lub placówkę unieważnia konkurs i zarządza ponowne jego przeprowadzenie w przypadku stwierdzenia: 1) nieuzasadnionego odrzucenia oferty; 2) przeprowadzenia przez komisję postępowania konkursowego bez wymaganej obecności 2/3 jej członków; 3) innych nieprawidłowości w postępowaniu konkursowym, które mogły wpłynąć na wynik konkursu. § 9. Konkursy na stanowiska dyrektorów szkół lub placówek ogłoszone i niezakończone do dnia 21 sierpnia 2003 r. prowadzone są według dotychczasowych przepisów. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 23 października 2003 r. (poz. 1855) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników (Dz. U. Nr 189, poz. 1856) Na podstawie art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 1)) i art. 25 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników (Dz. U. Nr 128, poz. 833) w § 19: 1) w ust. 1 wyrazy "urzędy skarbowe" zastępuje się wyrazami "naczelnicy urzędów skarbowych"; 2) w ust. 2 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 180, poz. 1759. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz. U. Nr 189, poz. 1857) Na podstawie art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) jednostce prowadzącej dystrybucję - rozumie się przez to producenta druków kart; 3) podmiocie zamawiającym - rozumie się przez to określone w ustawie podmioty wydające kartę. § 2. 1. W karcie dokonuje się wpisu danych identyfikacyjnych właściciela pojazdu na podstawie dowodu własności pojazdu. 2. Wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie: 1) wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd z homologacji, z zastrzeżeniem pkt 2-5; 2) zaświadczenia o pozytywnym wyniku z przeprowadzonego badania co do zgodności z warunkami technicznymi, o którym mowa w art. 68 ust. 12 ustawy, oraz protokołu oceny stanu technicznego - w przypadku wystawiania karty dla pojazdu zabytkowego; 3) zaświadczenia o pozytywnym wyniku z przeprowadzonego badania co do zgodności z warunkami technicznymi, o którym mowa w art. 68 ust. 12 ustawy, oraz dokumentu identyfikacyjnego pojazdu marki "SAM" - w przypadku wystawiania karty dla pojazdu marki "SAM"; 4) katalogu marek i typów pojazdów homologowanych oraz dopuszczonych do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu - w przypadku wystawiania karty dla pojazdu sprowadzonego z zagranicy i tam zarejestrowanego, a rejestrowanego po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu lub innego dokumentu (dokumentów) potwierdzającego, że dokonane zmiany są zgodne z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów - w przypadku wystawiania karty dla pojazdu, w którym dokonano zmian, o których mowa w art. 78 ust. 2 ustawy; 6) dowodu rejestracyjnego. 3. Wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie w przypadkach innych niż określone w ust. 2 dokonuje się na podstawie zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu. § 3. Druki kart są drukami ścisłego zarachowania. § 4. Jednostka prowadząca dystrybucję druków kart: 1) realizuje zamówienia na druki kart w terminie ustalonym z podmiotem zamawiającym, ale nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia złożenia zamówienia; 2) określa miejsce, termin, sposób odbioru zamówienia oraz rozpatruje zgłoszone reklamacje; 3) prowadzi ewidencję wydanych druków kart i podmiotów zamawiających druki kart oraz zabezpiecza je przed dostępem osób nieupoważnionych; 4) przechowuje w oddzielnych teczkach dowody odbioru druków kart. § 5. Zamówienia na druki kart składają podmioty zamawiające. § 6. 1. Przygotowane do odbioru druki kart przez jednostkę prowadzącą dystrybucję druków kart powinny znajdować się w paczkach zaplombowanych, posiadających załączaną specyfikację ich zawartości. 2. Przy odbiorze druków kart należy sprawdzić ich stan ilościowy i plomby na paczkach. § 7. Odbiór druków kart następuje na podstawie pisemnego upoważnienia podmiotu zamawiającego. § 8. Podmiot zamawiający jest obowiązany: 1) złożyć kwartalne zamówienie na druki kart nie później niż 30 dni przed upływem poprzedniego kwartału; 2) niezwłocznie wpisać otrzymane druki kart do wykazu otrzymanych i wydanych druków kart pojazdów, zwanego dalej "wykazem druków kart"; 3) przechowywać w oddzielnych teczkach dowody otrzymania druków kart; 4) zabezpieczyć wykazy druków kart, dowody otrzymania druków kart oraz druki kart przed dostępem osób nieuprawnionych. § 9. W przypadku wygaśnięcia obowiązku do wydawania karty wynikającego z ustawy podmiot zamawiający niezwłocznie informuje o tym jednostkę prowadzącą dystrybucję kart oraz przekazuje tej jednostce: 1) kopię wykazu druków kart; 2) nieodpłatnie niewykorzystane druki kart albo protokół ich zniszczenia. § 10. 1. Wykaz druków kart powinien posiadać zszyte oraz ponumerowane i opieczętowane strony. 2. Wykaz druków kart, dowody otrzymania druków kart oraz druki kart powinny być przechowywane w szafach metalowych w odpowiednio zabezpieczonych pomieszczeniach, wyposażonych w sprzęt przeciwpożarowy. Jeżeli pomieszczenie znajduje się na parterze, okna zewnętrzne powinny być okratowane. 3. Wzór wykazu druków kart określa załącznik do rozporządzenia. § 11. Wykaz druków kart i pieczęcie służące do wystawiania kart powinny być przechowywane wyłącznie w szafach metalowych plombowanych. § 12. W razie kradzieży druków kart informacja o kradzieży powinna być niezwłocznie przekazana Policji albo jednostce Żandarmerii Wojskowej, w przypadku gdy kradzieży dokonano na terenie jednostki lub instytucji wojskowej. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz. U. Nr 59, poz. 633). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. (poz. 1857) WZÓR WYKAZ DRUKÓW KART Lp.Nr drukuWydano dla pojazduUwagi nr VINnr rejestracyjny*) *) Wypełnia organ rejestrujący, z wyjątkiem producenta lub importera. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 20 października 2003 r. w sprawie warunków i trybu wydawania kart pojazdów, wzoru karty pojazdu oraz jej opisu (Dz. U. Nr 189, poz. 1858) Na podstawie art. 77 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) rozporządzeniu o rejestracji pojazdów - rozumie się przez to rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 i Nr 167, poz. 1379 oraz z 2003 r. Nr 161, poz. 1564); 3) rozporządzeniu określającym dokumenty - rozumie się przez to rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz. U. Nr 189, poz. 1857); 4) organie rejestrującym - rozumie się przez to odpowiednio starostę lub Wojewodę Mazowieckiego, organy jednostek, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy, oraz organy jednostek, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 76 ust. 3 ustawy; 5) producencie lub importerze - rozumie się przez to producenta lub importera nowych pojazdów, o których mowa w art. 77 ust. 1 ustawy. § 2. 1. Karta pojazdu, zwana dalej "kartą", jest dokumentem przypisanym do pojazdu, zawierającym w szczególności: 1) dane identyfikacyjne pojazdu; 2) parametry techniczne pojazdu; 3) dane identyfikacyjne właściciela pojazdu, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 5 lit. a oraz c-d ustawy; 4) dane potwierdzające rejestrację pojazdu. 2. Wzór karty określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Wewnętrzną stronę okładki karty wypełnia: 1) producent lub importer dla każdego pojazdu wprowadzanego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) organ rejestrujący przy pierwszej rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu innego niż określony w pkt 1; 3) organ rejestrujący, wydając karty w przypadkach, o których mowa w § 6 i 7. 2. Pozostałe strony karty wypełnia organ rejestrujący. 3. Wpisów, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się na podstawie dokumentów wymienionych w rozporządzeniu określającym dokumenty. § 4. W przypadku nabycia pojazdu, dla którego została wydana karta, organ rejestrujący dokonuje wpisu danych identyfikacyjnych właściciela pojazdu oraz danych potwierdzających rejestrację pojazdu. § 5. 1. W przypadku zmiany stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym organ rejestrujący dokonuje odpowiednich wpisów w karcie w rubryce "Adnotacje urzędowe" lub w rubryce "Zmiany parametrów technicznych pojazdu". 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do pojazdów: 1) powstałych w wyniku procedury homologacji wielostopniowej; 2) nieobjętych procedurą homologacji, przebudowanych lub zabudowanych przed pierwszą rejestracją, jeżeli właściciel pojazdu otrzymał kartę pojazdu od producenta lub importera pojazdu. § 6. 1. W przypadku gdy w karcie brak jest wolnych miejsc na dokonanie wpisów potwierdzających informacje, o których mowa w art. 78 ust. 2 ustawy, organ rejestrujący wydaje nową kartę, a ponadto w rubryce "Adnotacje urzędowe" dokonuje wpisu o przyczynie wydania nowej karty. 2. Wydając kartę, o której mowa w ust. 1, organ rejestrujący dokonuje wpisu w nowej karcie aktualnych danych pojazdu i danych identyfikacyjnych ostatniego właściciela pojazdu, z pominięciem wypełnienia rubryki "Pierwszy właściciel pojazdu", którą należy przekreślić, jeżeli nowa karta wystawiana jest dla właściciela pojazdu niebędącego pierwszym właścicielem. 3. Dotychczasową kartę organ rejestrujący unieważnia przez odcięcie prawego górnego rogu wszystkich stron karty i zwraca ją właścicielowi. § 7. 1. W przypadku utraty karty, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, organ rejestrujący na pisemny wniosek właściciela pojazdu wydaje wtórnik karty po: 1) przedstawieniu dowodu rejestracyjnego pojazdu; 2) złożeniu przez właściciela stosownego oświadczenia o utracie karty pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. 2. W przypadku zniszczenia karty w stopniu powodującym jej nieczytelność organ rejestrujący na pisemny wniosek właściciela pojazdu wydaje wtórnik karty pojazdu po: 1) przedstawieniu dowodu rejestracyjnego pojazdu; 2) oddaniu dotychczasowej karty. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przepisy o legalizacji tablic stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku utraty karty przed pierwszą rejestracją pojazdu, na pisemny wniosek właściciela pojazdu organ rejestrujący wydaje wtórnik karty po uzyskaniu potwierdzenia, że utracona karta była wydana. Do wniosku właściciel pojazdu dołącza pisemną informację wskazującą producenta i importera, który wydał utraconą kartę. 5. W przypadku zagubienia karty pojazdu przed ponowną rejestracją pojazdu, na pisemny wniosek właściciela pojazdu organ rejestrujący wydaje wtórnik karty. Do wniosku właściciel pojazdu dołącza: 1) zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący, właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzające dane zawarte w zagubionym dokumencie niezbędne do rejestracji; 2) stosowne oświadczenie o zagubieniu karty pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. 6. W przypadkach określonych w ust. 1-5 organ rejestrujący, wydając wtórnik karty, w rubryce "Adnotacje urzędowe" dokonuje zapisu o przyczynie wydania wtórnika karty. 7. Przepis § 6 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. Kartę wypełnia się pismem maszynowym, czcionką zapewniającą dobrą czytelność wpisów oraz stosując rozróżnienie cyfry 0 (zero) i litery O poprzez przekreślenie oznaczenia cyfry (0). 2. W przypadku gdy nie jest możliwe wypełnienie karty w sposób określony w ust. 1, kartę wypełnia się czarnym tuszem, czytelnie, drukowanym pismem w sposób gwarantujący trwałość zapisów. 3. Numer silnika nadany przez producenta organ rejestrujący zamieszcza w karcie zgodnie z przepisami rozporządzenia o rejestracji pojazdów. 4. Przed wydaniem karty wyznaczoną stronę tego dokumentu, zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia, pokrywa się folią stanowiącą komplet wraz z blankietem. § 9. 1. Karty, wydane zgodnie z wzorami, na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoją ważność. 2. Karty, o których mowa w ust. 1, mogą być wydawane do czasu wyczerpania zapasów tych kart, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. 3. W kartach, o których mowa w ust. 2, wydawanych po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zamieszcza się numer silnika nadany przez producenta zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie rejestracji pojazdów. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie warunków i trybu wydawania kart pojazdów, wzoru karty pojazdu i jej opisu (Dz. U. Nr 59, poz. 634). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 października 2003 r. (poz. 1858) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 października 2003 r. w sprawie wzorów zezwoleń na wykonywanie krajowych i międzynarodowych przewozów drogowych osób oraz wypisów z zezwoleń (Dz. U. Nr 189, poz. 1859) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się następujące wzory zezwoleń na wykonywanie przewozów osób: 1) regularnych w krajowym transporcie drogowym - w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) regularnych specjalnych w krajowym transporcie drogowym - w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) regularnych specjalnych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 6) wahadłowych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 6 do rozporządzenia; 7) w międzynarodowym transporcie drogowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego przewoźnika drogowego pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą - w załączniku nr 7 do rozporządzenia. § 2. Określa się następujące wzory wypisów z zezwoleń na wykonywanie przewozów osób: 1) regularnych w krajowym transporcie drogowym - w załączniku nr 8 do rozporządzenia; 2) regularnych specjalnych w krajowym transporcie drogowym - w załączniku nr 9 do rozporządzenia; 3) regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 10 do rozporządzenia; 4) regularnych specjalnych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 11 do rozporządzenia; 5) okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 12 do rozporządzenia; 6) wahadłowych w międzynarodowym transporcie drogowym - w załączniku nr 13 do rozporządzenia. § 3. Zezwolenia wydane zgodnie z wzorem określonym w dotychczasowych przepisach zachowują ważność przez okres, na który zostały wydane. § 4. Dotychczasowe formularze zezwoleń mogą być nadal stosowane, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2003 r. (poz. 1859) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów zezwoleń na wykonywanie krajowych i międzynarodowych przewozów drogowych osób (Dz. U. Nr 152, poz. 1731), które na podstawie art. 14 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu ryb i skorupiaków oraz przetwórstwie, wprowadzaniu na rynek, sposobie znakowania ryb, skorupiaków, mięczaków i ich przetworów (Dz. U. Nr 189, poz. 1860) Na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy pozyskiwaniu ryb i skorupiaków oraz przetwórstwie, wprowadzaniu na rynek, sposobie znakowania ryb, skorupiaków, mięczaków i ich przetworów. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) produktach rybołówstwa - rozumie się przez to ryby, skorupiaki i mięczaki lub ich części, łącznie z ich ikrą; 2) produktach akwakultury - rozumie się przez to: a) produkty rybołówstwa uzyskane i chowane w warunkach kontrolowanych do momentu wprowadzenia ich na rynek jako środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego, b) ryby morskie, słodkowodne lub skorupiaki, pozyskane w ich naturalnym środowisku jako formy młodociane i chowane do czasu przekroczenia wymiarów ochronnych umożliwiających przeznaczenie ich do spożycia; za produkty akwakultury nie uznaje się ryb i skorupiaków, przeznaczonych do wprowadzenia na rynek, o wymiarach większych niż ochronne, pozyskanych z ich naturalnego środowiska i przetrzymywanych w stanie żywym bez zamiaru zwiększenia ich wymiaru lub masy; 3) schładzaniu - rozumie się przez to proces obniżania temperatury produktów rybołówstwa do temperatury od 0 °C do 5 °C; 4) produktach świeżych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, nieprzetworzone lub wstępnie przetworzone, nieopakowane, pakowane bądź pakowane próżniowo albo w atmosferze modyfikowanej, które poddano schładzaniu w celu przedłużenia ich trwałości; 5) wstępnie przetworzonych produktach - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, które zostały poddane czynnościom naruszającym ich strukturę anatomiczną, w szczególności patroszeniu, odgławianiu, porcjowaniu, filetowaniu, rozdrabnianiu lub odskórzaniu; 6) produktach przetworzonych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa wytworzone z produktów schłodzonych, rozmrożonych lub mrożonych, które zostały poddane procesom chemicznym lub fizycznym, w szczególności takim jak obróbka cieplna, wędzenie, solenie, odwadnianie lub marynowanie; 7) sterylizacji - rozumie się przez to proces, w którym produkty hermetycznie zamknięte w pojemnikach zostają poddane obróbce cieplnej powodującej zniszczenie lub inaktywację mikroorganizmów, uniemożliwiając ich rozwój niezależnie od temperatury składowania tych produktów; 8) produktach mrożonych - rozumie się przez to produkty rybołówstwa, które poddano procesowi zamrażania do osiągnięcia temperatury -18 °C lub niższej wewnątrz tego produktu; 9) zakładzie - rozumie się przez to wszelkie pomieszczenia, w których produkty rybołówstwa są wstępnie przetwarzane, przetwarzane, schładzane, zamrażane, pakowane lub składowane, z wyjątkiem miejsc, w których produkty rybołówstwa wystawiane są w celu wprowadzenia ich na rynek; 10) statku przetwórni - rozumie się przez to jakikolwiek statek, na którym produkty rybołówstwa przed zapakowaniem poddawane są jednemu bądź więcej procesom przetwórczym, w szczególności filetowaniu, porcjowaniu, odskórzaniu, rozdrabnianiu, zamrażaniu; za statki przetwórnie nie uważa się statków, na których przeprowadza się tylko obróbkę cieplną krewetek i mięczaków, oraz statków, na których przeprowadza się tylko mrożenie produktów rybołówstwa; 11) środku transportu - rozumie się przez to części pojazdów samochodowych, kolejowych lub lotniczych, ładowni statków oraz kontenerów przeznaczonych do transportu lądowego, morskiego lub lotniczego, które przeznaczone są do przewozu towarów; 12) czystej wodzie morskiej - rozumie się przez to wodę morską lub wodę słonawą, wolną od zanieczyszczeń mikrobiologicznych, substancji szkodliwych lub toksycznego planktonu morskiego, w ilościach mogących wpłynąć na jakość zdrowotną produktów rybołówstwa, oraz używaną zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu. § 3. 1. Produkty rybołówstwa wprowadzane na rynek w stanie żywym przetrzymuje się i transportuje w warunkach niewpływających ujemnie na te produkty. Produkty akwakultury wprowadzane na rynek nie mogą być zanieczyszczone, w szczególności ziemią, śluzem lub odchodami. 2. Ryb z rodziny Tetradonidae, Molidae, Diodonidae, Canthigasteridae oraz produktów rybołówstwa zawierających toksynę paraliżującą mięśnie lub toksynę ciguatera nie wprowadza się na rynek. § 4. 1. Produkty rybołówstwa po złowieniu należy chronić przed zanieczyszczeniem oraz przed wpływem słońca i innych źródeł ciepła. 2. Do płukania produktów, o których mowa w ust. 1, używa się wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystej wody morskiej. § 5. 1. Transportu, przetwarzania, przenoszenia i składowania produktów rybołówstwa dokonuje się w sposób uniemożliwiający ich uszkodzenie i zanieczyszczenie. 2. W przypadku przemieszczania ryb o większych rozmiarach lub ryb, które mogłyby zranić pracownika, dopuszcza się używanie spiczastych narzędzi w taki sposób, aby nie dochodziło do uszkadzania mięsa ryb. § 6. 1. Produkty rybołówstwa po złowieniu, inne niż trzymane w stanie żywym, oraz produkty wstępnie przetworzone schładza się. 2. Jeżeli schłodzenie nie jest możliwe, produkty rybołówstwa mogą być składowane na pokładzie statku rybackiego nie dłużej niż osiem godzin. § 7. Komory chłodnicze, w których składowane są produkty rybołówstwa lub ich przetwory, wyposaża się w urządzenia chłodnicze oraz system rejestracji temperatury z czujnikami zainstalowanymi w miejscach, w których temperatura jest najwyższa. § 8. 1. Wstępne przetwarzanie produktów rybołówstwa wykonuje się w sposób uniemożliwiający ich skażenie i zanieczyszczenie. Wstępnie przetworzone produkty niezwłocznie płucze się wodą spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystą wodą morską. 2. Wnętrzności oraz produkty rybołówstwa, które nie nadają się do spożycia przez ludzi, usuwa się i oddziela od produktów przeznaczonych do dalszego przetwarzania. Wątroby i mlecze przeznaczone do dalszego przetwarzania schładza się lub zamraża. § 9. 1. Lód używany do schładzania produktów rybołówstwa wytwarza się z wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub z czystej wody morskiej. 2. Lód, o którym mowa w ust. 1, przetrzymuje się w sposób zapobiegający jego zanieczyszczeniu. § 10. 1. Pracownicy zatrudnieni na statkach rybackich, statkach przetwórniach i w zakładach oraz w miejscach, gdzie produkty rybołówstwa wystawiane są w celu wprowadzenia ich na rynek, których rodzaj pracy wymaga stykania się z produktami rybołówstwa lub ich przetworami, dozwolonymi substancjami dodatkowymi, przyprawami lub opakowaniami, powinni używać czystej odzieży roboczej, obuwia roboczego, fartucha ochronnego i nakrycia głowy całkowicie zasłaniającego włosy. 2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1: 1) powinni myć ręce każdorazowo przed wznowieniem pracy; 2) nie mogą nosić biżuterii oraz zegarków w trakcie wykonywania pracy; 3) skaleczenia lub otarcia rąk powinni zabezpieczać wodoodpornym opatrunkiem. 3. Palenie tytoniu, żucie gumy, jedzenie lub picie na statkach rybackich, statkach przetwórniach i w zakładach oraz innych miejscach przechowywania produktów rybołówstwa jest dopuszczalne tylko w miejscach do tego wyznaczonych. 4. Wymagania dotyczące stanu zdrowia pracowników, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach, a kwalifikacje tych pracowników w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji - przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. § 11. 1. Oddziały statków, zbiorniki, pojemniki lub kontenery przeznaczone do przechowywania produktów rybołówstwa: 1) nie powinny zawierać przedmiotów lub produktów, które mogą powodować zmiany organoleptyczne produktów rybołówstwa i przenikanie do nich substancji szkodliwych i zanieczyszczeń; 2) powinny być skonstruowane w sposób umożliwiający ich łatwe mycie oraz zapobiegający przedostawaniu się wody z topniejącego lodu do produktów rybołówstwa; 3) powinny być czyste oraz nie powinny być zanieczyszczane przez paliwo użyte do napędu statku lub przez wodę zęzową. 2. Wewnętrzna powierzchnia ładowni, pojemników, zbiorników lub kontenerów, o których mowa w ust. 1, powinna być wodoodporna i łatwa do mycia i odkażania, wykonana z gładkiego materiału lub pokryta farbą nieuwalniającą szkodliwych substancji w ilościach mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. 3. Sprzęt używany na statkach powinien być wykonany lub pokryty materiałem wodoodpornym, odpornym na gnicie, gładkim, łatwym do mycia i dezynfekcji. § 12. Po wyładunku produktów rybołówstwa wszystkie kontenery, zbiorniki, pojemniki, sprzęt oraz oddziały statku, które były w bezpośredniej styczności z produktami rybołówstwa, myje się wodą spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystą wodą morską. § 13. 1. Na statkach, na których produkty rybołówstwa przechowuje się dłużej niż 24 godziny: 1) oddziela się w trwały sposób ładownie od maszynowni i pomieszczeń załogi, w celu uniemożliwienia zanieczyszczania przechowywanych produktów rybołówstwa; 2) w razie potrzeby przeprowadza się dezynfekcję, deratyzację, dezynsekcję; 3) zbiorniki, w których jest dokonywane schładzanie produktów rybołówstwa w wodzie schładzanej przez lód bądź przez środki mechaniczne, wyposaża się: a) w urządzenia doprowadzające i odprowadzające wodę morską oraz urządzenia służące do osiągania jednolitej temperatury w całych zbiornikach, b) w urządzenia umożliwiające rejestrowanie temperatury podłączone do czujników temperatury umiejscowionych w częściach zbiornika o najwyższych temperaturach. 2. Działanie systemu zbiornikowego lub kontenerowego zapewnia, że temperatura po sześciu godzinach przechowywania produktów rybołówstwa nie może być wyższa niż 3 °C, a po szesnastu godzinach nie może być wyższa niż 0 °C. 3. Na statkach, o których mowa w ust. 1, prowadzi się rejestr, w którym zamieszcza się pomiary temperatur, daty pomiarów i numery zbiorników. 4. Po każdym rozładowaniu produktów rybołówstwa zbiorniki, systemy obiegu oraz kontenery całkowicie opróżnia się i dokładnie czyści przy użyciu wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystej wody morskiej, a następnie przed załadunkiem napełnia się czystą wodą morską. 5. Środki do przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przechowuje się w przeznaczonym do tego celu zamykanym pomieszczeniu lub szafce. § 14. Do statków, na których poddawane są obróbce cieplnej tylko krewetki i mięczaki, oraz na statkach, na których dokonuje się jedynie zamrażania produktów rybołówstwa, stosuje się odpowiednio przepisy § 3-12. § 15. Na statkach przetwórniach, na których produkty rybołówstwa poddawane są czynnościom naruszającym ich strukturę anatomiczną i procesom chemicznym lub fizycznym, po których następuje ich opakowanie, wyodrębnia się: 1) rejon odbiorczy, w którym przestrzeń pokładu roboczego przeznaczona do przyjmowania produktów rybołówstwa jest zaprojektowana i wyposażona w przegrody umożliwiające oddzielne przyjmowanie na pokład produktów rybołówstwa z każdego kolejnego połowu; rejon odbiorczy powinien być łatwy do mycia i odkażania, umożliwiający ochronę produktów rybołówstwa przed zanieczyszczaniem lub skażaniem oraz przed wpływem słońca lub innych źródeł ciepła; 2) system do transportu produktów rybołówstwa z rejonu odbiorczego do rejonu roboczego; 3) rejon roboczy, w którym przetwarzane są produkty rybołówstwa, zaprojektowany i wyposażony w sposób uniemożliwiający skażenie produktów rybołówstwa i ich przetworów; 4) oddzielne pomieszczenia do magazynowania gotowych produktów, łatwe do mycia i odkażania; 5) oddzielne pomieszczenie do magazynowania opakowań; 6) urządzenia do usuwania, bezpośrednio do morza, odpadów lub produktów rybołówstwa nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do wodoszczelnych kontenerów na te odpady i produkty; 7) oddzielne pomieszczenia do magazynowania produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, jeżeli na statku jest zainstalowane urządzenie do ich przerobu; 8) urządzenie dostarczające wodę spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystą wodę morską pod ciśnieniem, przy czym ujęcie wody morskiej powinno być położone w miejscu zapewniającym, że pobierana woda nie będzie zanieczyszczona przez zrzuty ze statku do morza ścieków i chłodziwa silnikowego; 9) odpowiednią do liczby osób zatrudnionych, liczbę przebieralni, umywalek i toalet, których drzwi nie mogą się otwierać bezpośrednio w rejonie roboczym, odpływ z toalet nie może znajdować się bezpośrednio w rejonie roboczym, a do umywalek przystosowanych do obsługi bez użycia rąk, powinna być doprowadzona woda o temperaturze od 35 °C do 40 °C, spełniająca wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, oraz wyposażonych w środki do mycia i odkażania rąk, a także ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki. § 16. Rejon roboczy, o którym mowa w § 15 pkt 3, wyposaża się w: 1) podłogi uniemożliwiające poślizg, wykonane z materiałów łatwych do mycia i odkażania, zapewniające skuteczne odprowadzanie wody; 2) konstrukcje i urządzenia wyposażone w otwory przelewowe wykonane w sposób zabezpieczający przed zatykaniem się odpadami; 3) ściany, sufity i przegrody skonstruowane i wykonane z materiałów łatwych do mycia i odkażania, w szczególności w miejscach, w których przebiegają rury, łańcuchy lub kanały na przewody elektryczne; 4) układy hydrauliczne rozmieszczone lub zabezpieczone w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów rybołówstwa, w przypadku wycieku oleju; 5) wentylację lub instalację wyciągową; 6) oświetlenie naturalne lub sztuczne niezmieniające kolorów oświetlanych obiektów; 7) urządzenia i narzędzia służące do mycia i odkażania sprzętu; 8) urządzenia do mycia i odkażania rąk, przystosowane do obsługi bez użycia rąk. § 17. Urządzenia i narzędzia na statkach przetwórniach używane do pracy z produktami rybołówstwa wykonuje się z materiałów wodoodpornych, odpornych na korozję oraz łatwych do mycia, odkażania i konserwacji. § 18. 1. Statki przetwórnie, na których dokonuje się zamrażania produktów rybołówstwa, wyposaża się w: 1) urządzenia do mrożenia o zdolności szybkiego obniżania temperatury do nie wyższej niż -18°C w środku produktu mrożonego; 2) urządzenia chłodnicze zapewniające warunki temperaturowe do składowania produktów mrożonych; 3) system rejestracji temperatury z czujnikami zainstalowanymi w ładowniach, w miejscach, w których temperatura jest najwyższa. 2. Na statkach przetwórniach prowadzi się rejestr procesów przetwórczych oraz rejestr, o którym mowa w § 13 ust. 3. 3. Na statkach przetwórniach sporządza się plan: 1) dystrybucji wody, z zaznaczeniem przewodów wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystej wody morskiej i wody do celów technicznych, ślepych zakończeń i miejsc poboru wody; 2) miejsc wyłożenia środków przeciw gryzoniom. § 19. Urządzenia wyładunkowe wykonuje się z materiałów łatwych do mycia i odkażania, utrzymanych w warunkach sanitarnych i technicznych uniemożliwiających zanieczyszczenie i skażenie produktów rybołówstwa. § 20. Wyładunek przeprowadza się w sposób wykluczający zanieczyszczenie, skażenie, uszkodzenie produktów rybołówstwa oraz w jak najkrótszym czasie. § 21. 1. Miejsca, w których produkty rybołówstwa wystawiane są w celu ich wprowadzania na rynek, znajdujące się poza statkami rybackimi, statkami przetwórniami i zakładami przetwórczymi, wyposaża się w: 1) zadaszenie i ściany łatwe do mycia; 2) podłogę wykonaną z materiałów wodoodpornych, łatwą do mycia i dezynfekcji, ułożoną w sposób umożliwiający odpływ wody i ścieków; 3) toalety z umywalkami, do których doprowadzona jest woda o temperaturze od 35 °C do 40 °C, spełniająca wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zaopatrzone w środki do mycia i dezynfekcji rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki, przy czym krany umywalek nie mogą być uruchamiane za pomocą ręki; drzwi toalet nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń, w których znajdują się produkty rybołówstwa; 4) oświetlenie naturalne lub sztuczne niezmieniające kolorów oświetlanych obiektów; 5) wodoszczelne i odporne na korozję zbiorniki przeznaczone na produkty rybołówstwa nienadające się do spożycia przez ludzi; 6) instalację doprowadzającą wodę spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystą wodę morską pod ciśnieniem; 7) komory chłodnicze do przetrzymywania produktów rybołówstwa; 8) pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii. 2. Ściany, podłogi i kratki ściekowe miejsc, o których mowa w ust. 1, oraz sprzęt używany do pracy z produktami rybołówstwa myje się po każdym użyciu, a w razie potrzeby dezynfekuje. 3. W miejscach, o których mowa w ust. 1, niedopuszczalne jest: 1) poruszanie się pojazdów wydzielających spaliny; 2) wprowadzanie zwierząt innych niż produkty rybołówstwa. 4. Jeśli ilość przechowywanych produktów rybołówstwa nie wymaga regularnej obecności urzędowego lekarza weterynarii, wydziela się miejsce do przechowywania, przez tego lekarza, niezbędnego sprzętu oraz dokumentacji. 5. Miejsca, o których mowa w ust. 1, zamyka się na klucz. § 22. Pomieszczenia, urządzenia oraz sprzęt wykorzystywane do pracy z produktami rybołówstwa w zakładach, na statkach przetwórniach oraz w miejscach, o których mowa w § 21, utrzymuje się w warunkach sanitarnych i technicznych wykluczających zanieczyszczenie produktów rybołówstwa. § 23. Zakład, statek przetwórnię oraz miejsca, o których mowa w § 21, zabezpiecza się przed dostępem owadów, gryzoni i ptaków; urządzeń do łapania owadów lub gryzoni nie umieszcza się w miejscach, w których znajdują się nieopakowane produkty rybołówstwa. § 24. Pomieszczenia, urządzenia i sprzęt w zakładach, na statkach przetwórniach oraz w miejscach, o których mowa w § 21, nie mogą być używane do innych celów niż określone w rozporządzeniu, chyba że powiatowy lekarz weterynarii wyrazi na to pisemną zgodę oraz gdy pomieszczenia, urządzenia i sprzęt po każdym cyklu produkcyjnym będą myte i odkażane. § 25. Pojemniki i kontenery w zakładzie, na statku przetwórni oraz w miejscach, o których mowa w § 21, przeznaczone do przechowywania świeżych lub mrożonych produktów rybołówstwa, powinny być skonstruowane w sposób umożliwiający ich łatwe mycie oraz zapobiegający przedostawaniu się wody z topniejącego lodu do produktów rybołówstwa. § 26. Środki myjące i odkażające oraz środki chemiczne przeciw szkodnikom w zakładach, na statkach przetwórniach oraz w miejscach, o których mowa w § 21, przetrzymuje się w zamykanej, oznakowanej szafce lub pomieszczeniu, a ich stosowanie nie może stwarzać zagrożenia zanieczyszczenia produktów rybołówstwa. § 27. 1. Zakład powinien być ogrodzony, położony na terenie wolnym od szkodliwych i uciążliwych zapachów, sadzy, dymów i innych zanieczyszczeń. 2. Nawierzchnia dróg wewnętrznych zakładu powinna być równa i utwardzona. 3. Pomieszczenia w zakładzie powinny zapewniać całkowity rozdział stref surowca, półproduktu i produktu gotowego w sposób wykluczający możliwość zanieczyszczania produktu gotowego. § 28. 1. W zakładzie wyodrębnia się: 1) pomieszczenia służące do: a) przyjmowania i magazynowania surowców przeznaczonych do przetwórstwa i gotowych produktów, b) przetwarzania innego niż przetwarzanie, o którym mowa w pkt 2, c) magazynowania opakowań, d) przechowywania pojemników i kontenerów na produkty rybołówstwa nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, jeżeli nie są one opróżniane codziennie; 2) miejsca przeznaczone do odłuszczania, odgławiania, patroszenia, filetowania, odskórzania, rozdrabniania produktów rybołówstwa; 3) szatnie przepustowe, umywalnie i toalety dla pracowników; 4) pomieszczenie dla urzędowego lekarza weterynarii. 2. Jeśli ilość przetwarzanych produktów rybołówstwa nie wymaga regularnej obecności urzędowego lekarza weterynarii, wydziela się miejsce do przechowywania, przez tego lekarza, niezbędnego sprzętu oraz dokumentacji. § 29. 1. W pomieszczeniach zakładu, w których produkty rybołówstwa są poddawane przetwarzaniu, znajdują się: 1) posadzki wykonane z materiałów trwałych, nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, łatwych do mycia i odkażania, o konstrukcji zapewniającej sprawny odpływ wody z pomieszczeń, przy czym kratki lub kanały ściekowe wyposaża się w urządzenia zapobiegające wydostawaniu się zapachów i cofaniu się ścieków; 2) ściany z materiałów nienasiąkliwych, nieprzepuszczalnych, nietoksycznych, łatwych do mycia i odkażania, w kolorach jasnych, z wyłączeniem koloru czerwonego i zielonego; połączenia między ścianami i posadzkami, z wyjątkiem komór chłodniczych, zamrażalni i tuneli zamrażalniczych, zaokrągla się; 3) sufity o powierzchni łatwej do oczyszczania i konstrukcji uniemożliwiającej lub utrudniającej gromadzenie się brudu lub pleśni; 4) drzwi, futryny drzwiowe i okienne w pomieszczeniach produkcyjnych wykonane z materiału nieulegającego korozji, łatwo zmywalnego, nieprzepuszczalnego i nienasiąkliwego, odpornego na uszkodzenia; jeżeli drzwi wykonane są z drewna, obudowuje się je materiałem nieulegającym korozji; 5) urządzenia wentylacyjne i urządzenia wyciągowe do pary, zapobiegające osadzaniu się skroplin; 6) oświetlenie naturalne lub sztuczne niezmieniające kolorów oświetlanych obiektów, przy czym punkty świetlne zabezpiecza się osłonami; 7) umywalki w liczbie odpowiedniej do liczby pracowników z doprowadzoną bieżącą wodą o temperaturze od 35 °C do 40 °C, spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zaopatrzone w środki do mycia i dezynfekcji rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki, przy czym krany nie mogą być uruchamiane za pomocą ręki; 8) urządzenia do mycia i odkażania pomieszczeń, sprzętu i urządzeń. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1-4 i 6 stosuje się odpowiednio do komór chłodniczych, o których mowa w § 7. § 30. Zakład wyposaża się w: 1) narzędzia i urządzenia przeznaczone do obróbki lub przetwarzania produktów rybołówstwa, w szczególności w stoły do cięcia, pojemniki i kontenery, przenośniki taśmowe wykonane z materiałów odpornych na korozję, łatwe do mycia i odkażania; 2) szczelne, zamykane pojemniki i kontenery na produkty rybołówstwa nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi; 3) instalację doprowadzającą wodę spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystej wody morskiej pod ciśnieniem; punkty czerpalne wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi zaopatruje się w zawory przeciwdziałające możliwości wstecznego zassania; 4) system odprowadzania ścieków; 5) szatnie przepustowe dla personelu z nienasiąkliwymi, nieprzepuszczalnymi, łatwymi do mycia posadzkami i ścianami; 6) umywalki z doprowadzoną wodą o temperaturze od 35 °C do 40 °C, spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, zaopatrzone w środki do mycia i dezynfekcji rąk, ręczniki jednorazowego użytku oraz pojemniki na zużyte ręczniki, przy czym krany umywalek nie mogą być uruchamiane za pomocą ręki; 7) toalety, których drzwi nie mogą otwierać się bezpośrednio do pomieszczeń produkcyjnych; 8) pojemniki i kontenery do przetrzymywania produktów akwakultury w stanie żywym, jeżeli zakład je przetwarza, wraz z urządzeniami zapewniającymi warunki właściwe dla danego gatunku produktów akwakultury. § 31. Do celów produkcyjnych w zakładach używa się wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. § 32. Do zakładu może być doprowadzona woda morska z instalacji uzdatniającej. § 33. 1. Do wytwarzania pary wodnej dla celów technicznych lub przeciwpożarowych dopuszcza się używanie w zakładzie, na statku przetwórni oraz w miejscach, o których mowa w § 21, wody niespełniającej wymagań wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 2. Przewody przeprowadzające wodę przeznaczoną do celów technicznych lub przeciwpożarowych oznacza się w sposób widoczny; przewody te nie mogą przebiegać przez pomieszczenia produkcyjne lub magazynowe. 3. Przewody wodne oznacza się opaskami o szerokości 10 cm na końcówkach w następujący sposób: 1) przewód z wodą przeznaczoną do celów technicznych - kolorem niebieskim; 2) przewód z ciepłą wodą spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia - kolorem czerwonym; 3) przewód z zimną wodą spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia - kolorem zielonym. 4. Urządzenia, w których używana jest woda przeznaczona do celów sanitarnych lub chłodniczych, łączy się bezpośrednio z kanalizacją. § 34. 1. W zakładzie wyodrębnia się myjnie środków transportowych o konstrukcji umożliwiającej mycie w temperaturze poniżej 0 °C. 2. Dopuszcza się korzystanie z myjni poza zakładem, jeżeli myjnia ta spełnia warunki, o których mowa w ust. 1. § 35. Produkty schłodzone, nieopakowane dostarczone do zakładu i niepoddawane natychmiastowej obróbce składuje się i schładza. § 36. 1. Wstępnie przetworzone produkty po odgłowieniu i wypatroszeniu niezwłocznie się płucze. 2. Wnętrzności oraz inne części produktów rybołówstwa, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi, oddziela się niezwłocznie od produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi i usuwa w taki sposób, aby nie dopuścić do gromadzenia się ich w miejscach przetwarzania produktów rybołówstwa. 3. Po odgłowieniu i wypatroszeniu wstępnie przetworzone produkty niepodlegające zamrożeniu niezwłocznie schładza się. 4. Odskórzanie, filetowanie, cięcie na płaty, rozdrabnianie i porcjowanie odbywa się w sposób zapewniający jak najkrótsze pozostawanie wstępnie przetworzonych produktów w miejscach obróbki. Po zakończeniu obróbki wstępnie przetworzone produkty niepodlegające zamrożeniu niezwłocznie schładza się. § 37. 1. Zamrażanie produktów świeżych odbywa się w urządzeniach do tego przeznaczonych do chwili osiągnięcia temperatury wewnętrznej produktu nie wyższej niż -18 °C. 2. Temperatura przechowywania produktów mrożonych nie może być wyższa niż -18 °C. 3. Całe ryby mrożone w solance przeznaczone do produkcji konserw mogą być zamrażane do temperatury nie wyższej niż -9 °C, przy czym solanka nie może być źródłem zanieczyszczenia tych produktów. § 38. 1. Rozmrażanie produktów mrożonych może odbywać się tylko w celu ich dalszego przetwarzania lub niezwłocznej sprzedaży. 2. Rozmrażanie produktów mrożonych odbywa się w warunkach, które umożliwiają właściwy odpływ powstającego wycieku i uniemożliwiają skażenie rozmrożonego produktu. 3. Podczas rozmrażania produktów mrożonych temperatura produktów nie może nadmiernie wzrastać. 4. Jeżeli rozmrożone produkty są przeznaczone do sprzedaży, informacja o tym, że są rozmrożone, powinna znajdować się na opakowaniu. § 39. 1. W zakładzie prowadzi się rejestr procesów przetwórczych oraz rejestr, o którym mowa w § 13 ust. 3. 2. W zakładach sporządza się plany, o których mowa w § 18 ust. 3. § 40. 1. Zakłady oraz statki przetwórnie produkujące konserwy rybne sterylizowane wyposaża się w: 1) autoklawy, zapewniające prowadzenie procesów sterylizacji konserw rybnych w kontrolowanych warunkach; 2) wytwornice pary lub zewnętrzne źródło zasilania parą o ciśnieniu i o wydajności zapewniających prowadzenie procesów sterylizacji. 2. W zakładach oraz na statkach przetwórniach produkujących konserwy rybne sterylizowane zapewnia się: 1) czyste opakowania przeznaczone do ich napełnienia; 2) urządzenia przeznaczone do mechanicznego mycia napełnionych i zamkniętych opakowań w gorącej wodzie spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi; 3) pomieszczenie lub wydzieloną część pomieszczeń produkcyjnych z urządzeniami służącymi do sterylizacji konserw; 4) odpowiednie urządzenia do mycia konserw, w razie gdy zachodzi potrzeba mycia konserw po sterylizacji; 5) pomieszczenie lub wydzieloną część pomieszczeń produkcyjnych z wentylacją, przeznaczone do osuszania konserw po procesie sterylizacji lub po ich umyciu; 6) pomieszczenie przeznaczone do znakowania, etykietowania oraz pakowania konserw w opakowania zbiorcze; 7) pomieszczenie magazynowe przeznaczone do przechowywania konserw przed ich wysyłką do odbiorców; 8) pomieszczenie termostatowe zaopatrzone w termometr rtęciowy, termograf oraz wentylator lub wydzieloną część pomieszczeń z cieplarkami do prób termostatowych konserw; 9) pomieszczenie lub wydzielone miejsce do badania szczelności i prawidłowości zamknięć opakowań konserw. 3. Urządzenia do sterylizacji konserw wyposaża się w: 1) manometr sprawdzany co najmniej raz na 12 miesięcy; 2) termometr rtęciowy z podziałką o dokładności do 0,5 °C, przy czym 1 cm podziałki nie może obejmować więcej niż 4 °C, sprawdzany co najmniej raz na 6 miesięcy; 3) urządzenie do automatycznej rejestracji temperatury i czasu trwania procesu sterylizacji, sprawdzane co najmniej raz na 12 miesięcy. 4. Prawidłowość przebiegu procesu sterylizacji potwierdza się wykresem przebiegu temperatury w czasie tego procesu i uznaje się go za prawidłowy, jeżeli na wykresie zmian temperatury w etapie sterylizacji właściwej temperatura nie obniża się więcej niż o 0,5 °C w stosunku do określonej temperatury sterylizacji, a określony czas trwania etapu sterylizacji został zachowany. 5. Wskazania i zapisy urządzenia do automatycznej rejestracji temperatury nie mogą być niższe od wskazań termometru rtęciowego. § 41. 1. W zakładzie oraz na statku przetwórni, o których mowa w § 40 ust. 1, przeprowadza się badania w celu potwierdzenia, że: 1) zastosowany czas i temperatura procesu sterylizacji konserw, przeznaczonych do przechowywania w temperaturze otoczenia, są wystarczające do zniszczenia lub inaktywacji chorobotwórczych mikroorganizmów lub ich przetrwalników; 2) urządzenia zamykające opakowania zapewniają ich szczelność. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, obejmują: 1) wizualne badanie zamknięć opakowań konserw; 2) badanie parametrów podwójnej zakładki w puszkach; 3) testy termostatowe konserw w temperaturze nie niższej niż 37 °C przeprowadzane przez 7 dni lub w temperaturze nie niższej niż 35 °C przeprowadzane przez 10 dni; 4) badania mikrobiologiczne konserw. 3. W pomieszczeniu lub w wydzielonej części pomieszczeń produkcyjnych, w których przeprowadza się procesy sterylizacji, znajduje się zegar oraz tablica informacyjna z umieszczonymi na niej parametrami procesów sterylizacji. 4. Do chłodzenia konserw stosuje się wodę spełniającą wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 5. Jeżeli woda stosowana do chłodzenia konserw rybnych jest chlorowana, to czas chłodzenia nie może być krótszy niż dwadzieścia minut, a stężenie pozostałości wolnego chloru w wodzie po procesie chłodzenia nie może być niższe niż 0,5 ppm. 6. Stężenie pozostałości wolnego chloru w wodzie chłodzącej mierzy się co najmniej dwa razy w trakcie zmiany produkcyjnej; w celu sygnalizowania za niskiego stężenia chloru w wodzie chłodzącej stosuje się automatyczne systemy alarmowe. 7. Woda, o której mowa w ust. 4, po zakończeniu chłodzenia może być powtórnie użyta do tego celu po poddaniu zabiegom uzdatniającym. § 42. 1. Wędzenie produktów rybołówstwa odbywa się w wyodrębnionych obiektach lub miejscach wyposażonych w system zapobiegający przedostawaniu się dymu i ciepła do pozostałych części zakładu przetwórczego. 2. Materiały używane do wytwarzania dymu do wędzenia nie mogą pochodzić z drewna, które było pomalowane, polakierowane, klejone lub poddane obróbce chemicznej. 3. Materiały, o których mowa w ust. 2, przechowuje się w innym miejscu niż miejsce wędzenia produktów rybołówstwa, w warunkach uniemożliwiających ich zanieczyszczenie. 4. Po wędzeniu produkty niezwłocznie poddaje się schłodzeniu do właściwej pod względem technologicznym temperatury. § 43. 1. Solenie i marynowanie produktów rybołówstwa odbywa się w wyodrębnionych obiektach lub miejscach przeznaczonych do tego celu. 2. Sól spożywcza stosowana do solenia lub solankowania produktów rybołówstwa powinna być czysta i przechowywana w sposób zabezpieczający ją przed zanieczyszczeniem. Soli użytej w uprzednim cyklu produkcyjnym do solenia produktów rybołówstwa nie można używać ponownie. 3. Pojemniki i powierzchnie sprzętu używane do solenia lub solankowania oczyszcza się przed każdorazowym użyciem. 4. Pojemniki, o których mowa w ust. 3, powinny być skonstruowane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczanie produktów rybołówstwa w czasie solenia lub solankowania. § 44. 1. Skorupiaki i mięczaki poddawane procesowi gotowania po każdym gotowaniu niezwłocznie schładza się przy użyciu wody spełniającej wymagania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi lub czystej wody morskiej, chyba że jest stosowana inna metoda konserwacji. 2. Usuwanie skorup lub muszli przy przetwarzaniu skorupiaków i mięczaków odbywa się w wyodrębnionych miejscach, w sposób uniemożliwiający skażenie produktu; ugotowane skorupiaki i mięczaki niepodlegające zamrożeniu niezwłocznie schładza się. 3. Urządzenia i sprzęt, z którymi stykają się skorupiaki lub mięczaki, myje się i odkaża po zakończeniu cyklu produkcyjnego. § 45. 1. Mechaniczne odkostnianie produktów rybołówstwa może być dokonywane tylko w przypadku uprzedniego wypatroszenia i wypłukania. 2. Mięso uzyskane po mechanicznym odkostnieniu niezwłocznie zamraża się lub używa do wytwarzania produktu, który będzie zamrożony lub poddany obróbce cieplnej. 3. Urządzenia używane do mechanicznego odkostniania produktów rybołówstwa czyści się i myje co najmniej co dwie godziny. § 46. 1. Podczas produkcji sprawdza się obecność pasożytów w wypatroszonych rybach, jamach brzusznych, wątrobach, ikrze lub mleczu przeznaczonych do spożycia przez ludzi. 2. W trakcie patroszenia ręcznego pracownik sprawdza każdą patroszoną rybę w sposób, o którym mowa w ust. 1. 3. W przypadku patroszenia mechanicznego obecność pasożytów sprawdza się na reprezentatywnej liczbie próbek nie mniejszej jednak niż 10 ryb na partię - ilość produktów rybołówstwa uzyskanych w prawie identycznych okolicznościach. 4. Produkty rybołówstwa, w których stwierdzono obecność pasożytów, niezwłocznie oddziela się od pozostałych produktów rybołówstwa przeznaczonych do spożycia przez ludzi. 5. Produkty rybołówstwa konsumowane w stanie surowym lub prawie surowym, śledzie, makrele, szproty, łososie poławiane na Oceanie Atlantyckim i Oceanie Spokojnym, przeznaczone do wędzenia w temperaturze niższej niż 60 °C, oraz ryby przeznaczone do solenia lub marynowania, jeżeli z przeprowadzonych badań wynika, że solenie lub marynowanie nie spowoduje zniszczenia pasożytów, dodatkowo zamraża się do temperatury nie wyższej niż -20 °C w każdej części produktu i przetrzymuje się w tej temperaturze przez co najmniej 24 godziny. Produkty poddane takiemu procesowi zamrażania stają się surowcem lub gotowym produktem. § 47. 1. Opakowania produktów rybołówstwa nie mogą wpływać ujemnie na właściwości organoleptyczne tych produktów oraz uwalniać do nich substancji szkodliwych dla zdrowia ludzkiego. 2. Opakowania, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w pomieszczeniach magazynowych w sposób zabezpieczający je przed zanieczyszczeniem. 3. Materiały opakowaniowe i opakowania, o których mowa w ust.1, nie mogą być przechowywane bezpośrednio na podłodze. 4. Opakowania produktów rybołówstwa powinny być czyste, a opakowania wielokrotnego użytku powinny być odporne na korozje i zostać umyte, odkażone i wypłukane bezpośrednio po każdorazowym ich użyciu. 5. Opakowania wielokrotnego użytku stosowane do produktów świeżych powinny być wykonane w sposób zapewniający odpływ wody powstałej z topniejącego lodu. 6. Produkty rybołówstwa po zapakowaniu umieszcza się niezwłocznie w pomieszczeniu przeznaczonym do ich przechowania. 7. Pojemniki, w których przechowuje się lub transportuje produkty rybołówstwa, nie mogą bezpośrednio stykać się ze ścianami i podłogą pomieszczeń oraz środków transportu. § 48. 1. Produkty rybołówstwa zaopatruje się w znak weterynaryjny umieszczony na wyrobie gotowym, opakowaniu jednostkowym lub na etykiecie umieszczonej na tym opakowaniu w taki sposób, że otwarcie opakowania uniemożliwi ponowne jego użycie. 2. Znakowanie produktów gotowych odbywa się bezpośrednio po ich wytworzeniu w sposób czytelny i trwały. 3. Jeżeli wyroby gotowe są umieszczane w opakowaniach zbiorczych, opakowania te również oznacza się znakiem weterynaryjnym. 4. Znak weterynaryjny zawiera: 1) w górnej części - litery PL; 2) w środku - weterynaryjny numer identyfikacyjny; 3) w dolnej części - litery IW. 5. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach jednostkowych produktów wyprodukowanych w zakładach posiadających uprawnienia do sprzedaży na rynek Unii Europejskiej lub innych państw ma kształt owalny o wymiarach 2 cm x 1,5 cm, przy czym wysokość cyfr i liter w znaku wynosi 0,2 cm. 6. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach jednostkowych produktów wyprodukowanych w zakładach uprawnionych do sprzedaży na rynek krajowy ma kształt okrągły o średnicy 2 cm, przy czym wysokość cyfr i liter w znaku wynosi 0,2 cm. 7. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach zbiorczych produktów wyprodukowanych w zakładach posiadających uprawnienia do sprzedaży na rynek Unii Europejskiej lub innych państw ma kształt owalny o wymiarach 6,5 cm x 4,5 cm, przy czym wysokość cyfr w znaku wynosi 1 cm, a liter - 0,8 cm. 8. Znak weterynaryjny umieszczany na opakowaniach zbiorczych produktów wyprodukowanych w zakładach uprawnionych do sprzedaży na rynek krajowy ma kształt okrągły o średnicy 6 cm, przy czym wysokość cyfr w znaku wynosi 1 cm, a liter - 0,8 cm. § 49. 1. Umieszczanie znaku weterynaryjnego nie jest wymagane, jeżeli produkty rybołówstwa przekazywane są do dalszego przetwarzania, a zakład otrzymujący przesyłkę przechowuje dokumentację o pochodzeniu, rodzaju i ilości produktów rybołówstwa przez okres 2 lat. 2. Nie umieszcza się znaku weterynaryjnego na nieopakowanych produktach rybołówstwa, które są wprowadzane na rynek. 3. Na opakowaniach transportowych produktów rybołówstwa, o których mowa w ust. 2, umieszcza się znak weterynaryjny. § 50. 1. Produkty rybołówstwa nie mogą być przechowywane i transportowane z innymi produktami, które mogłyby je zanieczyszczać, skażać lub powodować zmiany organoleptyczne, chyba że materiały użyte do ich opakowania stanowią dostateczne przed tym zabezpieczenie. 2. Środki transportu, które mają bezpośrednią styczność z produktami rybołówstwa, powinny być wykonane z materiałów niewpływających ujemnie na właściwości organoleptyczne produktów rybnych oraz z materiałów łatwych do mycia lub odkażania. Środki transportu utrzymuje się w warunkach sanitarnych i technicznych wykluczających zanieczyszczenie transportowanych produktów rybołówstwa. 3. Produkty rybołówstwa przechowuje się i transportuje w sposób zapewniający utrzymanie we wszystkich częściach produktu następujących temperatur: 1) świeże i rozmrożone produkty oraz gotowane skorupiaki i mięczaki - temperatura od 0 °C do 5 °C; 2) mrożone produkty - temperatura nie wyższa niż -18 °C. 4. Temperatury przechowywania rejestruje się automatycznie. 5. Środki transportu służące do przewozu produktów rybołówstwa powinny być skonstruowane i wyposażone w urządzenia pozwalające podczas transportu na utrzymywanie temperatur określonych w rozporządzeniu. § 51. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 11 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy produkcji lub przechowywaniu niektórych środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. Nr 20, poz. 176), które było zachowane w mocy do dnia 31 grudnia 2002 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 129, poz. 1438 i Nr 154, poz. 1790, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 23 października 2003 r. uchylające rozporządzenie w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu "Dom Rodzinny" (Dz. U. Nr 189, poz. 1861) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Traci moc rozporządzenie Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów 3) z dnia 3 lutego 1994 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu "Dom Rodzinny" (Dz. U. Nr 18, poz. 65). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przejął zadania i kompetencje Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów na podstawie art. 7 pkt 3 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 21 października 2003 r. w sprawie wysokości opłaty wnoszonej przez pielęgniarkę, położną za egzamin państwowy (Dz. U. Nr 189, poz. 1863) Na podstawie art. 10s ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość opłaty wnoszonej przez pielęgniarkę, położną za egzamin państwowy, o którym mowa w art. 10r ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, wynosi 150 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 3 października 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 190, poz. 1865) Art. 1. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) w pkt 6 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami,", b) pkt 31 otrzymuje brzmienie: "31) prowadzącym instalację - rozumie się przez to podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania instalacją w celu jej eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie,", c) w pkt 38 lit. e otrzymuje brzmienie: "e) wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyjątkiem wód wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość substancji zawartych w wodzie wtłaczanej do górotworu są tożsame z rodzajami i ilością zawartymi w pobranej wodzie,", d) pkt 40 otrzymuje brzmienie: "40) terenie zamkniętym - rozumie się przez to teren, a w szczególnych przypadkach obiekt budowlany lub jego część, dostępny wyłącznie dla osób uprawnionych oraz wyznaczony w sposób określony w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 i Nr 166, poz. 1612),", e) po pkt 42 dodaje się pkt 42a w brzmieniu: "42a) użytkowniku urządzenia - rozumie się przez to podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania urządzeniem w celu jego eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie,", f) pkt 49 otrzymuje brzmienie: "49) zanieczyszczeniu - rozumie się przez to emisję, która może być szkodliwa dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, może powodować szkodę w dobrach materialnych, może pogarszać walory estetyczne środowiska lub może kolidować z innymi, uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska,"; 2) w art. 17: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Projekty programów ochrony środowiska podlegają zaopiniowaniu przez: 1) ministra właściwego do spraw środowiska - w przypadku projektów wojewódzkich programów ochrony środowiska, 2) organ wykonawczy województwa - w przypadku projektów powiatowych programów ochrony środowiska, 3) organ wykonawczy powiatu - w przypadku projektów gminnych programów ochrony środowiska.", b) uchyla się ust. 3; 3) w art. 19 w ust. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) projekty polityk, strategii, planów lub programów, o których mowa w art. 40 ust. 1, oraz projekty zmian w tych dokumentach, przed skierowaniem ich do postępowania z udziałem społeczeństwa oraz w celu uzyskania opinii organu, o którym mowa w art. 45 i 381,", b) w pkt 24 uchyla się lit. b, c) pkt 27 otrzymuje brzmienie: "27) z zakresu ustawy - Prawo wodne - wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenie wodnoprawne na pobór wód, a także decyzje nakazujące usunięcie drzew i krzewów,", d) dodaje się pkt 29 w brzmieniu: "29) rejestry, o których mowa w art. 34, 40, 50 i 56 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o organizmach genetycznie zmodyfikowanych (Dz. U. Nr 76, poz. 811, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 41, poz. 365 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1187)."; 4) w art. 30: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyników pomiarów, o których mowa w art. 90 ust. 1 i 2,", - po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: "9a) emisji i poboru wód, zgromadzone w wojewódzkiej bazie informacji o korzystaniu ze środowiska, o której mowa w art. 286a ust. 1,", - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) wyników badań, o których mowa w art. 49 ust. 2 i 3 ustawy - Prawo wodne,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dostępne bazy danych prowadzą: 1) wojewoda - w zakresie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 3, oraz, z zastrzeżeniem pkt 2, w zakresie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, 2) starosta - w zakresie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, oraz, gdy dotyczy to terenów, o których mowa w art. 117 ust. 2 pkt 1 i ust. 3, w zakresie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, 3) wojewódzki inspektor ochrony środowiska - w zakresie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 8, 9, 9a i 10."; 5) w art. 32 w ust. 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przed wydaniem decyzji wymagających udziału społeczeństwa organ administracji właściwy do ich wydania:", b) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) podaje do publicznej wiadomości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o wniosku o wydanie decyzji oraz o możliwości składania uwag i wniosków, wskazując jednocześnie miejsce i 21-dniowy termin ich składania,"; 6) w art. 43 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Organ administracji, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3, zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko projektów, o których mowa w art. 40 ust. 1."; 7) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. Organem właściwym do uzgadniania zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko oraz opiniowania projektów, o których mowa w art. 40, jest: 1) Główny Inspektor Sanitarny - w odniesieniu do postępowań przeprowadzanych przez centralne organy administracji rządowej, 2) państwowy wojewódzki inspektor sanitarny - w odniesieniu do pozostałych postępowań."; 8) w art. 46: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty.", b) w ust. 4: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) decyzja o pozwoleniu na budowę obiektu budowlanego oraz decyzja o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, wydawana na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718),", - po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) decyzja o pozwoleniu na rozbiórkę obiektów jądrowych, wydawana na podstawie ustawy, o której mowa w pkt 2,"; 9) w art. 48: a) w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) z organem ochrony środowiska, gdy dotyczy to decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a i 4-7, 2) z organem określonym w art. 57, gdy dotyczy to decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a.", b) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W sprawach, o których mowa w art. 46 ust. 4 pkt 2 i 2a, do przeprowadzenia uzgodnienia z organem ochrony środowiska oraz organem, o którym mowa w art. 57, jest obowiązany wnioskodawca, który przedstawia:"; 10) w art. 49: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Postanowienie ustalające zakres raportu wydaje się po zasięgnięciu opinii wojewody w sprawach, o których mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a i 4-7, oraz organu określonego w art. 57, gdy dotyczy to decyzji, o których mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje zażalenie."; 11) w art. 51: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek sporządzenia raportu dla planowanego przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stwierdza, w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-7, określając jednocześnie zakres raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko; właściwy organ uwzględnia łącznie szczegółowe uwarunkowania określone w ust. 8 pkt 2 i ocenia potrzebę sporządzenia raportu dla przedsięwzięć określonych w ust. 8 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 7.", b) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) organu ochrony środowiska, gdy dotyczy to decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a i 4-7, 2) organu określonego w art. 57, gdy dotyczy to decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a.", c) w ust. 8 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) rodzaje przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, wymagających sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, oraz rodzaje przedsięwzięć, dla których obowiązek sporządzenia raportu może być wymagany, w tym przypadki, gdy zmiany dokonywane w obiektach są kwalifikowane jako takie przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę: rodzaj działalności, wielkość produkcji i inne parametry techniczne, 2) szczegółowe uwarunkowania związane z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu, biorąc pod uwagę charakterystykę przedsięwzięcia, wielkość emisji, usytuowanie oraz rodzaj i skalę jego oddziaływania na środowisko."; 12) w art. 52: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko powinien zawierać, z zastrzeżeniem ust. 1a:", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Organ, określając zakres raportu, może - kierując się usytuowaniem, charakterem i skalą oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko - odstąpić od wymagań co do zawartości raportu, o których mowa w ust. 1 pkt 10-12, oraz od wymagania opisu wariantu polegającego na niepodejmowaniu przedsięwzięcia lub wariantu najkorzystniejszego dla środowiska."; 13) w art. 56: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) decyzją, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 2 i 2a, dla przedsięwzięć, dla których sporządza się raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, nałożyć na wnioskodawcę obowiązek przedstawienia analizy porealizacyjnej, określając zakres oraz termin jej przedstawienia.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W analizie porealizacyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dokonuje się porównania ustaleń zawartych w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i w decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 2 i 2a, z rzeczywistym oddziaływaniem przedsięwzięcia na środowisko i działaniami podjętymi w celu jego ograniczenia."; 14) w art. 57: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organem właściwym do dokonania uzgodnienia przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1-2a, oraz wydawania opinii w sprawie zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w odniesieniu do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, jest państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, a organem właściwym do dokonania uzgodnienia przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 4 pkt 1 i 2, oraz wydawania opinii w sprawie obowiązku sporządzenia raportu i jego zakresu w odniesieniu do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2, jest państwowy powiatowy inspektor sanitarny, z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1, w odniesieniu do przedsięwzięć, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2, jest państwowy wojewódzki lub graniczny inspektor sanitarny w zakresie zadań określonych dla tych organów w ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717)."; 15) w art. 72 ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje, zakres i sposób wykonania opracowań ekofizjograficznych, o których mowa w ust. 4, uwzględniając odpowiednio potrzeby, dla których sporządzane są te opracowania, konieczność zapewnienia trwałości podstawowych procesów przyrodniczych na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego oraz dane będące podstawą sporządzania tych opracowań. 7. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 4 stosuje się odpowiednio do planu zagospodarowania przestrzennego województwa."; 16) w art. 73 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przepis ust. 3 nie dotyczy budowy i rozbudowy zakładów na obszarach określanych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego jako tereny przeznaczone do działalności produkcyjnej, składowania i magazynowania, jeżeli plany te nie zawierają ograniczeń dotyczących zakładów stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi."; 17) po art. 80 dodaje się art. 80a i 80b w brzmieniu: "Art. 80a. 1. Reklama i inny rodzaj promocji, zawierające informację o produkcie w zakresie określonym w art. 167 ust. 1, powinny być czytelne oraz powinny uwzględniać wymagania określone na podstawie art. 167 ust. 4 pkt 3. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, kierując się zapewnieniem konsumentom możliwości łatwej oceny cech produktu istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania w zakresie zamieszczania w reklamie i materiałach promocyjnych informacji o produkcie, o której mowa w art. 167 ust. 1, w tym: 1) oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy, 2) wymagania co do czytelności informacji o produkcie. Art. 80b. Nadzór nad przestrzeganiem wymagań, o których mowa w art. 80a ust. 2, sprawuje Inspekcja Handlowa."; 18) w art. 81 w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ochrony dziko występujących zwierząt - określają przepisy ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229), ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568), ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 i Nr 113, poz. 984), a także ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514),"; 19) w art. 88 w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Na potrzeby ustalenia odpowiedniego sposobu oceny jakości powietrza w poszczególnych strefach wojewódzki inspektor ochrony środowiska dokonuje przynajmniej co 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 4, klasyfikacji stref, odrębnie pod kątem poziomu każdej substancji, wyodrębniając strefy, w których:"; 20) w art. 89 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Wojewódzki inspektor ochrony środowiska dokonuje co roku oceny poziomu substancji w powietrzu w danej strefie, a następnie dokonuje klasyfikacji stref, w których poziom:"; 21) w art. 90: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Wojewódzki inspektor ochrony środowiska dokonuje oceny poziomu substancji w powietrzu na podstawie pomiarów:", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadkach innych niż wskazane w ust. 1 wojewódzki inspektor ochrony środowiska może dokonać oceny poziomu substancji w powietrzu na podstawie kombinacji pomiarów i metod modelowania albo samodzielnego stosowania modelowania lub innych technik szacowania."; 22) w art. 94 w ust. 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Wojewódzki inspektor ochrony środowiska przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska:", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wyniki pomiarów, o których mowa w art. 90 ust. 1 i 2,"; 23) w art. 95 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Na obszarze, na którym istnieje przekroczenie dopuszczalnego poziomu substancji w powietrzu, w odniesieniu do zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1, wojewoda może, w drodze decyzji, nałożyć na podmiot korzystający ze środowiska, który prowadzi działalność powodującą wprowadzanie substancji do powietrza, obowiązek prowadzenia pomiarów poziomów tej substancji w powietrzu."; 24) w art. 105: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi standardy jakości gleby i ziemi, uwzględniając naturalne stężenia substancji w środowisku.", b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zostaną uwzględnione:", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, uwzględniając naturalne stężenia substancji w środowisku, może określić, w drodze rozporządzenia: 1) standardy jakości gleby albo ziemi, używanych do określonych prac ziemnych, w tym używanych do tego celu osadów pochodzących z dna zbiorników powierzchniowych wód stojących lub wód płynących, 2) referencyjne metodyki wykonywania badania jakości gleby lub ziemi, 3) referencyjne metodyki modelowania rozprzestrzeniania substancji w glebie i ziemi."; 25) w art. 119 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Program dla terenu, o którym mowa w art. 117 ust. 2 pkt 2, powinien być określony w terminie 1 roku od dnia przedstawienia mapy akustycznej przez podmiot zobowiązany do jej sporządzenia."; 26) art. 120 otrzymuje brzmienie: "Art. 120. Starosta przekazuje, niezwłocznie po sporządzeniu, zarządowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska i państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu mapy akustyczne, o których mowa w art. 118."; 27) w art. 123 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska prowadzi okresowe badania kontrolne poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku."; 28) w art. 124 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Wojewódzki inspektor ochrony środowiska prowadzi, aktualizowany corocznie, rejestr zawierający informacje o terenach, na których stwierdzono przekroczenie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, z wyszczególnieniem przekroczeń dotyczących:"; 29) w art. 135: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obszar ograniczonego użytkowania dla przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, lub dla zakładów, lub innych obiektów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako takie przedsięwzięcie, tworzy wojewoda, w drodze rozporządzenia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Obszar ograniczonego użytkowania dla zakładów lub innych obiektów, niewymienionych w ust. 2, tworzy rada powiatu w drodze uchwały.", c) dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Organy, o których mowa w ust. 2 i 3, tworząc obszar ograniczonego użytkowania, określają granice obszaru, ograniczenia w zakresie przeznaczenia terenu, wymagania techniczne dotyczące budynków oraz sposób korzystania z terenów wynikające z postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko lub analizy porealizacyjnej albo przeglądu ekologicznego.", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli obowiązek utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wynika z postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, przed utworzeniem tego obszaru nie wydaje się pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego oraz nie rozpoczyna się jego użytkowania, gdy pozwolenie na użytkowanie nie jest wymagane, z zastrzeżeniem ust. 5. Obowiązek utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla określonego zakładu lub innego obiektu stwierdza się w pozwoleniu na budowę.", e) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Jeżeli obowiązek utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wynika z postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, dla przedsięwzięcia polegającego na budowie drogi krajowej w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 i Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721) obszar ograniczonego użytkowania wyznacza się na podstawie analizy porealizacyjnej. W pozwoleniu na budowę nakłada się obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej po upływie 1 roku od dnia oddania obiektu do użytkowania i jej przedstawienia w terminie 18 miesięcy od dnia oddania obiektu do użytkowania."; 30) w art. 138 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Umowę o przeniesienie lub ustanowienie tytułu prawnego do instalacji, z której emisja wymaga pozwolenia, zawiera się w formie aktu notarialnego."; 31) w art. 148 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, z zastrzeżeniem ust. 5, w drodze rozporządzenia, wymagania w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji, o których mowa w art. 147 ust. 1 i 2."; 32) w art. 149 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wyniki pomiarów, o których mowa w art. 147 ust. 1, 2 i 4, prowadzący instalację i użytkownik urządzenia przedstawia organowi ochrony środowiska, jeżeli pomiary te mają szczególne znaczenie ze względu na potrzebę zapewnienia systematycznej kontroli wielkości emisji."; 33) art. 167 otrzymuje brzmienie: "Art. 167. 1. Produkt powinien być zaopatrzony w informację dotyczącą: 1) zużycia paliw lub materiałów eksploatacyjnych, 2) wielkości emisji związanej z użytkowaniem produktu, 3) bezpiecznego dla środowiska użytkowania, demontażu, powtórnego wykorzystania lub unieszkodliwienia produktu. 2. Sprzedawca produktów powinien zapewnić, aby informacja, o której mowa w ust. 1, znajdowała się także w miejscach sprzedaży produktu. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, uwzględniając cechy produktów oraz ich oddziaływanie w trakcie użytkowania oraz po ich zużyciu, określi, w drodze rozporządzenia, produkty objęte obowiązkami, o których mowa w ust. 1 i 2, a także szczegółowy sposób realizacji obowiązków w tym zakresie. 4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone: 1) oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy, 2) odpowiednio do potrzeb wymagania dotyczące informacji, o której mowa w ust. 1, w tym: a) oznaczania produktu lub jego części, b) formy i treści informacji, c) sposobów prezentowania informacji w miejscach sprzedaży produktów, 3) wymagania w zakresie ustalania wielkości zużycia paliw i materiałów eksploatacyjnych lub wielkości emisji związanej z użytkowaniem produktu, w celu zamieszczenia w informacji, o której mowa w ust. 1. 5. Sprzedawca produktów powinien zapewnić, aby zestawienie, o którym mowa w art. 171a, było udostępniane nieodpłatnie w miejscach sprzedaży produktów, których dotyczy, w sposób określony na podstawie art. 171a ust. 2 pkt 4. 6. Przepisy ust. 2-5 dotyczące sprzedaży i sprzedawcy stosuje się także do finansującego leasing w miejscach, w których oferuje się produkty do leasingu, oraz prezentującego produkty na wystawach publicznych."; 34) w art. 169: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania w celu spełnienia obowiązków, o których mowa w art. 166.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, mając na uwadze osiągnięcie celów, o których mowa w art. 166, może określić, w drodze rozporządzenia: 1) rodzaje substancji, które powinny być wykorzystywane do produkcji określonych produktów lub których wykorzystywanie jest zabronione, 2) dopuszczone do stosowania rozwiązania techniczne, 3) właściwości, jakie muszą spełniać określone produkty, w tym: a) standardy emisyjne z urządzeń, b) dopuszczalna lub wymagana zawartość określonych substancji w produkcie, c) zakaz występowania określonych substancji w produkcie, d) cechy i parametry produktu, 4) terminy, w których poszczególne wymagania zaczynają obowiązywać poszczególne produkty lub grupy produktów."; 35) po art. 171 dodaje się art. 171a w brzmieniu: "Art. 171a. 1. W celu zapewnienia nabywcom produktów informacji, o których mowa w art. 167 ust. 1, organy administracji corocznie opracowują i nieodpłatnie udostępniają zestawienia dotyczące wybranych dostępnych na rynku produktów w zakresie określonym na podstawie ust. 2. 2. Prezes Rady Ministrów, kierując się koniecznością zapewnienia konsumentom możliwości łatwej oceny cech produktu istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska, określi, w drodze rozporządzenia: 1) produkty, o których informacje powinny być zawarte w zestawieniach, 2) rodzaje informacji zawartych w zestawieniach, 3) organy administracji zobowiązane do opracowywania, aktualizowania i udostępniania zestawień oraz szczegółowe sposoby realizacji tych obowiązków, 4) szczegółowe wymagania dotyczące sposobu udostępniania zestawień w punktach sprzedaży produktów. 3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, zostaną ustalone w szczególności: 1) oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy, 2) forma, treść, sposób i termin wydawania zestawień oraz termin i sposób ich aktualizacji, 3) terminy przekazywania informacji o produktach przez organy administracji będące w ich posiadaniu. 4. Organy administracji posiadające informacje, określone na podstawie ust. 2, są obowiązane do ich nieodpłatnego przedkładania w terminach, o których mowa w ust. 3 pkt 3."; 36) w art. 176: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zostaną ustalone: 1) przypadki, w których są wymagane: a) ciągłe pomiary poziomów wskazanych substancji lub energii w środowisku, b) okresowe pomiary poziomów wskazanych substancji lub energii w środowisku, 2) referencyjne metodyki wykonywania pomiarów, 3) kryteria lokalizacji punktów pomiarowych, 4) sposoby ewidencjonowania przeprowadzonych pomiarów.", b) w ust. 3 w pkt 1 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) parametrów technicznych lub eksploatacyjnych drogi, linii kolejowej albo linii tramwajowej,"; 37) w art. 179 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, można zróżnicować terminy zaliczenia dróg, linii kolejowych i lotnisk do obiektów, których eksploatacja może powodować negatywne oddziaływanie na środowisko, z uwzględnieniem sporządzania w pierwszej kolejności map akustycznych dla obiektów o bardziej negatywnym oddziaływaniu akustycznym."; 38) w art. 181 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Organ ochrony środowiska, wydając jedno z pozwoleń, o których mowa w ust. 1 pkt 2-6, na wniosek prowadzącego instalację może objąć jednym pozwoleniem instalacje położone na obszarze swojej właściwości."; 39) art. 189 otrzymuje brzmienie: "Art. 189. Pozwolenie może być wydane na wniosek zainteresowanego uzyskaniem tytułu prawnego do instalacji lub jej oznaczonej części."; 40) w art. 190 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W razie podjęcia decyzji, o której mowa w ust. 3, organ właściwy do wydania pozwolenia może w tej decyzji orzec o obowiązku ustanowienia zabezpieczenia roszczeń lub zmienić uprzednio określone warunki zabezpieczenia roszczeń; przepisy art. 187 stosuje się odpowiednio."; 41) w art. 193: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jeżeli podmiot przestał być prowadzącym instalację w rozumieniu ustawy, z zastrzeżeniem art. 190 ust. 1-3, lub z innych powodów pozwolenie stało się bezprzedmiotowe,", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do pozwoleń na emitowanie hałasu do środowiska."; 42) w art. 201 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw środowiska uwzględni rodzaj i skalę działalności prowadzonej w instalacjach."; 43) w art. 207 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przy określaniu najlepszej dostępnej techniki bierze się pod uwagę wymagania, o których mowa w art. 143, także w przypadku gdy instalacja nie jest nowo uruchamiana lub zmieniana w sposób istotny."; 44) w art. 208: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do wniosku dołącza się dowód uiszczenia opłaty rejestracyjnej.", b) uchyla się ust. 5; 45) art. 209 otrzymuje brzmienie: "Art. 209. Organ właściwy do wydania pozwolenia przedstawia niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw środowiska albo podmiotowi, o którym mowa w art. 213 ust. 1, kopie wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego."; 46) w art. 211: a) w ust. 2: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) sposoby zapobiegania występowaniu i ograniczania skutków awarii oraz wymóg informowania o wystąpieniu awarii, jeżeli nie dotyczy to zakładów, o których mowa w art. 248 ust. 1,", - dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) sposoby zapewnienia efektywnego wykorzystania energii.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Pozwolenie zintegrowane wydaje się po uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem ochrony środowiska, chyba że organem wydającym to pozwolenie jest wojewoda."; 47) w art. 212 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi rejestr wniosków o wydanie pozwolenia zintegrowanego oraz wydanych pozwoleń zintegrowanych, a także analizuje wnioski i wydane pozwolenia z punktu widzenia spełnienia wymagań wynikających z najlepszej dostępnej techniki, określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 206 ust. 2."; 48) w art. 213 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W okresie wykonywania zadań przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, organ właściwy do wydania pozwolenia zintegrowanego przedstawia kopię wniosku o wydanie pozwolenia oraz kopię wydanego pozwolenia temu podmiotowi."; 49) w art. 220: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia, uwzględniając rodzaj i skalę działalności prowadzonej w instalacjach oraz rodzaje i ilości gazów lub pyłów wprowadzanych z instalacji do powietrza.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli w związku z wejściem w życie rozporządzenia, o którym mowa w ust. 2, wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza: 1) nie będzie wymagać pozwolenia, to pozwolenie wydane na podstawie dotychczasowych przepisów wygasa z dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, 2) będzie wymagać pozwolenia, a dotychczas pozwolenie nie było wymagane, to obowiązek posiadania pozwolenia powstaje po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie tego rozporządzenia."; 50) uchyla się art. 223; 51) w art. 224: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Określając w pozwoleniu warunki, o których mowa w art. 188 ust. 2 pkt 2, ustala się rodzaje i ilość gazów lub pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza, wyrażone: 1) w mg/m3 gazów odlotowych w stanie suchym w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,3 kPa albo w kg/h - dla każdego źródła powstawania i miejsca wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, 2) w Mg/rok - dla całej instalacji.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Przepis ust. 3 nie ma zastosowania w przypadku, gdy dla instalacji są określone standardy emisyjne lub graniczne wielkości emisyjne w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza."; 52) w art. 235 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Informacje, o których mowa: 1) w art. 184 ust. 2 pkt 10, powinny zawierać określenia zakresów częstotliwości pól elektromagnetycznych i równoważnej mocy promieniowanej izotropowo emitowanych przez instalacje oraz napięcia znamionowe w odniesieniu do linii i stacji elektroenergetycznych, 2) w art. 184 ust. 2 pkt 12, powinny wskazywać, w formie opisowej i graficznej, miejsca występowania w otoczeniu instalacji pól elektromagnetycznych o wartościach granicznych dla terenów pod zabudowę mieszkaniową oraz dla miejsc dostępnych dla ludności."; 53) w art. 238: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Przegląd ekologiczny instalacji, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1, powinien zawierać:", b) w pkt 1 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) rodzaj, wielkość i usytuowanie instalacji wraz z informacją o jej stanie technicznym,"; 54) art. 240 otrzymuje brzmienie: "Art. 240. Jeżeli możliwość negatywnego oddziaływania na środowisko wynika z funkcjonowania instalacji, która nie jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1, organ właściwy do nałożenia obowiązku sporządzenia przeglądu określa, które z wymagań wymienionych w art. 238 należy spełnić, sporządzając przegląd ekologiczny."; 55) art. 280 otrzymuje brzmienie: "Art. 280. 1. Jeżeli składowane lub magazynowane odpady ulegają zmieszaniu, za podstawę opłaty za korzystanie ze środowiska lub administracyjnej kary pieniężnej przyjmuje się rodzaj odpadu, za który jednostkowa stawka opłaty jest najwyższa, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tych rodzajów odpadów, które mogą być składowane w sposób nieselektywny na podstawie przepisów o odpadach."; 56) w art. 286: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285 ust. 2, przedkłada marszałkowi województwa wykaz zawierający informacje i dane, o których mowa w art. 287, wykorzystane do ustalenia wysokości opłat oraz wysokość tych opłat.", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Wykaz zawierający informacje i dane, o których mowa w art. 287 ust. 1 pkt 1-3, wykorzystane do ustalenia wysokości opłat, podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285 ust. 2, przedkłada także wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska."; 57) po art. 286 dodaje się art. 286a w brzmieniu: "Art. 286a. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na podstawie wykazów, o których mowa w art. 286 ust. 1, oraz informacji o korzystaniu ze środowiska zawartych w decyzjach, o których mowa w art. 288 ust. 1, prowadzi wojewódzką bazę informacji o korzystaniu ze środowiska w zakresie wskazanym w art. 287 ust. 1 pkt 1-3 oraz sporządza raport wojewódzki i przekazuje go, za pośrednictwem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, ministrowi właściwemu do spraw środowiska. 2. Zasady gromadzenia informacji dotyczących składowania odpadów określają przepisy ustawy o odpadach. 3. Wojewódzka baza informacji o korzystaniu ze środowiska jest dostępna dla ministra właściwego do spraw środowiska i ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, a także dla właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska: wojewody, marszałka województwa, starosty, wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, urzędu statystycznego oraz organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki i zakres dostępu do wojewódzkiej bazy informacji o korzystaniu ze środowiska w zakresie danych niezbędnych do zarządzania środowiskiem, kierując się potrzebami organów, o których mowa w ust. 3. 5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór raportu wojewódzkiego zawierający informacje o zakresie korzystania ze środowiska oraz sposób jego przedstawiania. 6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, zostaną ustalone: 1) forma raportu, 2) zawartość raportu, 3) układ raportu, 4) wymagane techniki i termin przedstawiania raportu. 7. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi centralną bazę informacji o korzystaniu ze środowiska w zakresie wprowadzania gazów i pyłów do powietrza, poboru wody oraz wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi. 8. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą ujednolicenia systemu zbierania i przetwarzania danych, określi, w drodze rozporządzenia, niezbędny zakres informacji objętych obowiązkiem przetwarzania w ramach wojewódzkiej i centralnej bazy informacji, o których mowa w ust. 1 i 7, oraz sposób ich prowadzenia."; 58) w art. 288 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kopię decyzji, o której mowa w ust. 1, zawierającą informacje o korzystaniu ze środowiska przez podmiot w zakresie wskazanym w art. 287 ust. 1 pkt 1-3, marszałek województwa przedstawia niezwłocznie wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska."; 59) art. 289 otrzymuje brzmienie: "Art. 289. 1. Nie wnosi się opłat z tytułu tych rodzajów korzystania ze środowiska spośród wymienionych w art. 273 ust. 1, których kwartalna wysokość wnoszona na rachunek urzędu marszałkowskiego, z zastrzeżeniem ust. 2, nie przekracza 200 złotych. Przepisy art. 286 ust. 1-2 stosuje się odpowiednio. 2. Sejmik województwa może, w drodze aktu prawa miejscowego, uchwalić podwyższenie kwoty, o której mowa w ust. 1, jednak nie więcej niż do 50 %."; 60) art. 291 otrzymuje brzmienie: "Art. 291. 1. Stawki opłat określone w art. 290 ust. 1 podlegają, z dniem 1 stycznia każdego roku, podwyższeniu w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", za rok poprzedni. 2. Minister właściwy do spraw środowiska, nie później niż w terminie do dnia 30 września każdego roku, ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" maksymalną wysokość stawek opłat na następny rok, uwzględniając zasadę określoną w ust. 1."; 61) w art. 293: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Za składowanie odpadów w miejscu na ten cel nieprzeznaczonym podmiot korzystający ze środowiska ponosi opłaty podwyższone w wysokości 0,1 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Przepisy ust. 3-5 stosuje się odpowiednio, jeżeli składowanie odpadów jest zabronione na podstawie ustawy o odpadach."; 62) w art. 295 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku wprowadzania do wód lub do ziemi ścieków przemysłowych lub komunalnych innych niż bytowe, do opłaty ustalonej według zasad, o których mowa w ust. 1, dolicza się opłatę za inne substancje zawarte w ściekach."; 63) w art. 299 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) pomiarów prowadzonych przez podmiot korzystający ze środowiska, obowiązany do dokonania takich pomiarów."; 64) art. 303 otrzymuje brzmienie: "Art. 303. Jeżeli wojewódzki inspektor ochrony środowiska w ciągu 30 dni od dnia wpływu wniosku, o którym mowa w art. 301 ust. 2 lub art. 302 ust. 1 pkt 1, stwierdzi, że przekroczenie lub naruszenie jest wyższe, niż podano we wniosku, lub nie ustało, wymierza nową wysokość kary biegnącej począwszy odpowiednio od doby albo godziny, w której stwierdzono bezzasadność wniosku, jednocześnie podwyższając jej wysokość dwukrotnie na okres 60 dni."; 65) w art. 305: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza karę na podstawie przedstawionych wyników ciągłych pomiarów wielkości emisji, jeżeli podmiot korzystający ze środowiska jest obowiązany do dokonania takich pomiarów i są spełnione warunki określone w ust. 3.", b) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) spełnia wymagania prawnej kontroli metrologicznej w rozumieniu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652)."; 66) w art. 307 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Karę za przekroczenie ilości pobranej wody wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza, z zastrzeżeniem ust. 4, na podstawie prowadzonych przez podmiot korzystający ze środowiska pomiarów ilości pobieranej wody, wykonywanych za pomocą przyrządów spełniających wymagania prawnej kontroli metrologicznej w rozumieniu ustawy - Prawo o miarach."; 67) w art. 309 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za składowanie odpadów z naruszeniem warunków dotyczących rodzaju i sposobów składowania odpadów, określonych w decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska, lub magazynowanie odpadów z naruszeniem decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów wymierza się karę w wysokości 0,1 jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania."; 68) w art. 314 w ust. 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Podstawą stwierdzenia przekroczenia ilości, stanu lub składu ścieków są pomiary, przy czym:", b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) podstawą stwierdzenia przekroczenia dozwolonej ilości odprowadzanych ścieków są wyniki odczytów z urządzeń pomiarowych lub średnia z trzykrotnych pomiarów w ciągu godziny."; 69) po art. 332 dodaje się art. 332a w brzmieniu: "Art. 332a. 1. Kto, reklamując lub w inny sposób promując produkt, narusza wymagania określone w art. 80a ust. 1, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto nie zamieszcza w reklamie lub materiale promocyjnym informacji wymaganych na podstawie art. 80a ust. 2."; 70) w art. 339 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto, wprowadzając do środowiska substancje lub energie, w zakresie, w jakim nie wymaga to pozwolenia, przekracza dopuszczalne standardy emisyjne określone na podstawie art. 145 ust. 1 lub art. 169 ust. 3, podlega karze grzywny."; 71) w art. 348 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Tej samej karze podlega, kto narusza obowiązek, o którym mowa w art. 167 ust. 2, nie spełniając wymagań, o których mowa w art. 167 ust. 3, lub kto narusza obowiązek, o którym mowa w art. 167 ust. 5."; 72) w art. 359 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tej samej karze podlega, kto nie dopełnia obowiązku terminowego przedkładania wykazu, o którym mowa w art. 286."; 73) w art. 365 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) użytkowanie w przypadku stwierdzenia niedotrzymywania wynikających z mocy prawa standardów emisyjnych albo określonych w pozwoleniu warunków emisji w okresie 30 dni od zakończenia rozruchu,"; 74) w art. 374 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ruchu zakładu górniczego - wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego okręgowego albo specjalistycznego urzędu górniczego,"; 75) w art. 378: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organem ochrony środowiska właściwym w sprawach, o których mowa w art. 48 ust. 2 pkt 1 i ust. 4, art. 51 ust. 3 pkt 1, art. 106, 149, 150, art. 152 ust. 1, art. 154 ust. 1, art. 178, art. 183 ust. 1, art. 237 i art. 362 ust. 1 i 3, jest starosta, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wojewoda jest właściwy w sprawach: 1) przedsięwzięć i zdarzeń: a) na terenach zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest obowiązkowe, b) na terenach zamkniętych, 2) przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego sporządzenie raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest obowiązkowe, realizowanego na terenach innych niż wymienione w pkt 1.", c) w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W przypadku zwykłego korzystania ze środowiska przez osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest właściwy w sprawach:"; 76) w art. 383 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Wymogu uzgodnienia lub opiniowania przez organ ochrony środowiska nie stosuje się, jeżeli organem właściwym do prowadzenia postępowania w sprawie jest wojewoda, a organem uzgadniającym lub opiniującym jest starosta. 3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli organem uzgadniającym lub opiniującym jest organ opracowujący projekt dokumentu lub wprowadzający zmiany do przyjętego dokumentu."; 77) w art. 385: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzeń: 1) określi organy odpowiadające za nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, uwzględniając specyfikę i charakter zadań realizowanych przez te organy, 2) może określić, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, szczegółowe sposoby realizacji przepisów o ochronie środowiska w jednostkach wojskowych i innych jednostkach organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych.", b) w ust. 2: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone:", - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) organy odpowiadające za nadzór,", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Obrony Narodowej może określić, w drodze rozporządzenia, formę, zakres, układ, techniki i terminy przedstawiania przez jednostki nadzorowane organom nadzorczym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, informacji o istotnym znaczeniu dla zapewnienia przestrzegania przepisów o ochronie środowiska.", d) w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Minister, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, uwzględni specyfikę funkcjonowania Sił Zbrojnych:"; 78) w art. 400 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze prowadzą gospodarkę finansową w sposób zapewniający pełne wykorzystanie środków pochodzących z Unii Europejskiej niepodlegających zwrotowi przeznaczonych na ochronę środowiska i gospodarkę wodną."; 79) w art. 401 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat ustalanych na podstawie przepisów ustawy - Prawo geologiczne i górnicze."; 80) w art. 402 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zarząd województwa oraz wojewódzki inspektor ochrony środowiska prowadzą wyodrębnione rachunki bankowe w celu gromadzenia i redystrybucji wpływów, o których mowa w art. 401 ust. 1. Wpływy te, powiększone o przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o opłaty poniesione na egzekucję należności oraz o koszty obsługi rachunków bankowych, są przekazywane na rachunki bankowe funduszy, w terminie do końca następnego miesiąca po ich wpływie na rachunki zarządu województwa i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska."; 81) art. 405 otrzymuje brzmienie: "Art. 405. 1. Środki funduszy przeznacza się na finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w celu realizacji zasady zrównoważonego rozwoju i polityki ekologicznej państwa oraz na współfinansowanie projektów inwestycyjnych, kosztów operacyjnych i działań realizowanych z udziałem środków pochodzących z Unii Europejskiej niepodlegających zwrotowi. 2. Środki funduszy mogą być także przeznaczane na współfinansowanie projektów inwestycyjnych, kosztów operacyjnych i działań realizowanych z udziałem środków bezzwrotnych pozyskiwanych w ramach współpracy z organizacjami międzynarodowymi oraz współpracy dwustronnej."; 82) w art. 406: a) pkt 5-7 otrzymują brzmienie: "5) przedsięwzięcia związane z ochroną przyrody, w tym urządzanie i utrzymanie terenów zieleni, zadrzewień, zakrzewień oraz parków, 6) przedsięwzięcia związane z gospodarką odpadami i ochroną powierzchni ziemi, 7) przedsięwzięcia związane z ochroną powietrza,", b) po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) przedsięwzięcia związane z ochroną wód,", c) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) wspieranie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz pomoc przy wprowadzaniu bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii,"; 83) art. 407 otrzymuje brzmienie: "Art. 407. Środki powiatowych funduszy przeznacza się na wspomaganie działalności, o której mowa w art. 406 pkt 1-11, oraz na inne zadania ustalone przez radę powiatu, służące ochronie środowiska i gospodarce wodnej, wynikające z zasady zrównoważonego rozwoju, w tym na programy ochrony środowiska."; 84) w art. 409: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Środki wojewódzkich funduszy przeznacza się na wspomaganie działalności, o której mowa w art. 406 pkt 1-11, oraz na dofinansowywanie:", b) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) inwestycji ekologicznych realizowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz funduszy krajowych, 2) działań związanych z utrzymaniem i zachowaniem parków oraz ogrodów, będących przedmiotem ochrony na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,", c) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) innych zadań służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej, wynikających z zasady zrównoważonego rozwoju, ustalonych w planach działalności wojewódzkich funduszy, w tym na programy ochrony środowiska, programy ochrony powietrza, programy ochrony przed hałasem, plany gospodarki odpadami, plany działań krótkoterminowych, o których mowa w art. 92 ust. 1, a także na realizację powyższych planów i programów,", d) dodaje się pkt 9-13 w brzmieniu: "9) zadań związanych ze zwiększeniem lesistości kraju oraz zapobieganiem i likwidacją szkód w lasach spowodowanych przez czynniki biotyczne i abiotyczne, 10) opracowań planów ochrony obszarów objętych ochroną na podstawie ustawy o ochronie przyrody oraz prowadzenie monitoringu przyrodniczego, 11) działań, o których mowa w ustawie z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz. U. Nr 73, poz. 764 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392), w tym pokrywanie kosztów sporządzania planów zalesień oraz kosztów sadzonek przekazanych rolnikom w celu zalesienia gruntów rolnych, 12) przeciwdziałania klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków dla środowiska, 13) działań polegających na zapobieganiu i likwidacji poważnych awarii i ich skutków."; 85) w art. 410 w ust. 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Środki Narodowego Funduszu przeznacza się na wspomaganie działalności, o której mowa w art. 406 pkt 1-11 i art. 409 pkt 1-13, oraz na:", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) wspomaganie realizacji wojewódzkich i ponadwojewódzkich programów ochrony środowiska, programów ochrony powietrza, programów ochrony przed hałasem, planów gospodarki odpadami oraz planów gospodarowania wodami,"; 86) w art. 414: a) w ust. 1 w pkt 5 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "zatwierdzanie wniosków zarządu o udzielenie pożyczek i dotacji, których wartość jednostkowa przekracza:", b) w ust. 2: - pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w celu uzgodnienia, wspólnej strategii działania Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy, 2) uchwalanie, raz na cztery lata, wspólnej strategii działania Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy, do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego pierwszy rok objęty tą strategią,", - dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) uchwalanie, raz na cztery lata, strategii działania Narodowego Funduszu, wynikającej ze wspólnej strategii działania Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy, do dnia 30 września roku poprzedzającego pierwszy rok objęty tą strategią,", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do zadań rad nadzorczych wojewódzkich funduszy, oprócz określonych w ust. 1, należy: 1) uchwalanie, raz na cztery lata, strategii działania wojewódzkich funduszy, wynikających ze wspólnej strategii działania Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy oraz z uwarunkowań regionalnych, do dnia 30 września roku poprzedzającego pierwszy rok objęty tymi strategiami, 2) uchwalanie, po zasięgnięciu opinii Narodowego Funduszu, w oparciu o politykę ekologiczną państwa, strategie działania wojewódzkich funduszy i wojewódzkie programy ochrony środowiska, planów działalności wojewódzkich funduszy, do dnia 31 października każdego roku na rok następny, 3) zatwierdzanie, do dnia 30 czerwca każdego roku na rok następny, list przedsięwzięć priorytetowych wojewódzkich funduszy, po zasięgnięciu opinii Narodowego Funduszu w zakresie finansowania przedsięwzięć z udziałem środków niepodlegających zwrotowi pochodzących z Unii Europejskiej."; 87) w art. 415: a) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) opracowywanie projektów planów działalności Narodowego Funduszu i, po zasięgnięciu opinii Narodowego Funduszu, wojewódzkich funduszy,", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Do zadań Zarządu Narodowego Funduszu, oprócz określonych w ust. 5, należy opracowywanie projektów wspólnej strategii działania Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy oraz projektów strategii Narodowego Funduszu i zasięganie opinii ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego co do zawartych w nich ustaleń.", c) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Do zadań zarządów wojewódzkich funduszy, oprócz określonych w ust. 5, należy opracowywanie projektów strategii działania wojewódzkich funduszy."; 88) w art. 421: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw środowiska przedstawia Radzie Ministrów, nie później niż do dnia 31 sierpnia, informacje o działalności Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy za ubiegły rok. 2. Zarządy województw przedstawiają ministrowi właściwemu do spraw środowiska, sejmikowi województwa oraz Narodowemu Funduszowi, nie później niż do dnia 31 maja, informacje o działalności wojewódzkich funduszy za ubiegły rok.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Zarząd Narodowego Funduszu przedstawia ministrowi właściwemu do spraw środowiska, nie później niż do dnia 30 czerwca, zbiorczą informację o działalności wojewódzkich funduszy za ubiegły rok."; 89) w art. 423 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. O ustalenie programu dostosowawczego może ubiegać się prowadzący istniejącą instalację, która jest kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1, objętą obowiązkiem uzyskania pozwolenia zintegrowanego, należącą do grup wskazanych na podstawie art. 425."; 90) w art. 424 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Postępowanie negocjacyjne nie może być prowadzone ani wszczęte po dniu 30 października 2007 r."; 91) w art. 430 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Wpływy z tytułu należności, o których mowa w ust. 2, są środkami specjalnymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych i są przeznaczane na wynagrodzenia członków komisji."; 92) użyty w art. 76 w ust. 1 i 4 w zdaniu wstępnym oraz w pkt 1, w art. 331, w art. 360 w pkt 2 i w art. 365 w ust. 2 w pkt 1 i 3 w różnym przypadku wyraz "użytku" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "użytkowania". Art. 2. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 982, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652) w art. 25 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Laboratoria zajmujące się pomiarami środowiskowymi powinny wdrożyć system jakości oraz posiadać akredytację w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652).". Art. 3. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) w art. 14 uchyla się ust. 3. Art. 4. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 1 w pkt 14 lit. e otrzymuje brzmienie: "e) wody pochodzące z odwodnienia zakładów górniczych, z wyjątkiem wód wtłaczanych do górotworu, jeżeli rodzaje i ilość substancji zawartych w wodzie wtłaczanej do górotworu są tożsame z rodzajami i ilością zawartymi w pobranej wodzie,"; 2) w art. 140 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jeżeli szczególne korzystanie z wód, wykonywanie urządzeń wodnych lub eksploatacja instalacji bądź urządzeń wodnych są związane z przedsięwzięciami lub instalacjami, o których mowa w art. 378 ust. 2 pkt 1 lit. a) i pkt 2 ustawy - Prawo ochrony środowiska,". Art. 5. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy wszczętych, a niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 6. Obowiązek zapewnienia dostępu za pośrednictwem publicznych sieci telekomunikacyjnych do informacji o emisji i poborze wód, wskazany w art. 30 ust. 1 pkt 9a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powstaje z dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 7. Do dnia wejścia w życie rozporządzenia wydanego na podstawie art. 220 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 8. Marszałek województwa udostępni wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska informacje o korzystaniu ze środowiska, w zakresie wskazanym w art. 287 ust. 1 pkt 1-3 ustawy zmienianej w art. 1, zgromadzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 9. Do dnia 1 lipca 2007 r. nie tworzy się obszarów ograniczonego użytkowania dla istniejących dróg, gdy z przeglądu ekologicznego wynika, że pomimo zastosowania dostępnych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych nie mogą być dotrzymane dopuszczalne poziomy hałasu poza terenem, do którego zarządzający drogą ma tytuł prawny. Art. 10. 1. Ostateczne decyzje w przedmiocie nałożenia na zakład obowiązków na czas nieoznaczony dotyczące pozwoleń wodnoprawnych, które utraciły moc na podstawie przepisów dotychczasowych, wygasają po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do decyzji w przedmiocie ustanowienia stref ochronnych ujęć wody. Art. 11. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 30 ust. 3, art. 72 ust. 6, art. 94 ust. 3, art. 148 ust. 1, art. 176 ust. 1 i art. 201 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie art. 30, art. 72 ust. 6, art. 94, art. 148 ust. 1, art. 176 i art. 201 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 51 ust. 8 ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 51 ust. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 105 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 105 ust. 1 i 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 4. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 169 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 167 ust. 3 i art. 169 ust. 1 i 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 5. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 385 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 385 ust. 1 i 3 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 12. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 25, 35, 55-62 i 86 lit. b i c, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw i ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568 i Nr 175, poz. 1693. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 165, poz. 1592. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 października 2003 r. w sprawie regulaminu pracy Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych (Dz. U. Nr 190, poz. 1866) Na podstawie art. 1 ust. 10 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Posiedzenie Wojewódzkiego Kolegium Skarbowego, zwanego dalej "Kolegium", zwołuje dyrektor izby skarbowej w zakresie obszaru województwa, objętego właściwością miejscową kierowanej przez niego izby skarbowej. 2. Posiedzenia Kolegium odbywają się w siedzibie izby skarbowej, określonej zgodnie z ust. 1. § 2. O terminie i proponowanym porządku obrad dyrektor izby skarbowej zawiadamia członków Kolegium oraz wojewodę, co najmniej na siedem dni przed terminem najbliższego posiedzenia. § 3. Kolegium, na wniosek jego członka, przyjmuje okresowy plan posiedzeń. § 4. Porządek posiedzenia Kolegium proponuje dyrektor izby skarbowej, uwzględniając tematy zawarte we wniosku członka Kolegium lub też przedkładając własne na posiedzeniu Kolegium. § 5. Członek Kolegium i wojewoda jest obowiązany potwierdzić swoją obecność, co najmniej na trzy dni przed terminem określonym w zawiadomieniu. § 6. 1. Posiedzenie Kolegium może się odbyć, jeżeli bierze w nim udział co najmniej połowa członków Kolegium. 2. Posiedzenie Kolegium powinno być zakończone w dniu jego zwołania, jednakże w uzasadnionych przypadkach może zostać zakończone w innym dniu tego samego miesiąca. 3. W posiedzeniu Kolegium, na wniosek jego członka, może wziąć udział osoba zaproszona, której obecność jest uzasadniona wiedzą na temat stanowiący przedmiot porządku obrad Kolegium. § 7. 1. Posiedzenia Kolegium mają charakter niejawny. 2. Z posiedzeń Kolegium sporządzany jest protokół zawierający przebieg obrad oraz uzgodnienia, który podpisują członkowie Kolegium obecni na posiedzeniu. 3. Protokół sporządza, wyznaczony każdorazowo przez dyrektora izby skarbowej, członek Kolegium. 4. Protokołowanie może być powierzone pracownikowi izby skarbowej niebędącemu członkiem Kolegium posiadającemu dostęp do informacji mających charakter niejawny. 5. Oryginały protokołów lub innych materiałów przedstawionych w czasie obrad Kolegium są przechowywane w izbie skarbowej. § 8. Kopia protokołu z posiedzenia Kolegium przekazywana jest Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej nie później niż w drugim dniu po zakończeniu posiedzenia Kolegium. § 9. 1. Członkowie Kolegium są obowiązani do współdziałania w zakresie wypracowania wspólnego stanowiska w odniesieniu do tematów będących przedmiotem posiedzenia. 2. W przypadku wystąpienia istotnych rozbieżności pomiędzy członkami Kolegium w zakresie uzgodnienia działań dotyczących realizacji polityki podatkowej, celnej i kontrolnej, ujmuje się je w protokole z posiedzenia i przekazuje Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej wraz z wnioskiem o ich rozstrzygnięcie. § 10. Uzgodnienia zawarte w protokole z posiedzenia Kolegium stanowią wytyczne do działania dla członków Kolegium, w zakresie określonym w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. § 11. 1. Działania związane z prawidłowością i terminowością wykonania uzgodnień dokonanych w ramach posiedzeń Kolegium koordynuje dyrektor izby skarbowej. 2. W przypadku niewykonania lub też nieterminowej realizacji uzgodnień przyjętych na posiedzeniu Kolegium, członek Kolegium powinien na najbliższym posiedzeniu Kolegium złożyć pisemne wyjaśnienia w tej sprawie. 3. Wyjaśnienia, o których mowa w ust. 2, łącznie ze sprawozdaniem dyrektora izby skarbowej oraz z protokołem z posiedzenia Kolegium przekazywane są Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej. § 12. Dyrektor izby skarbowej sporządza sprawozdanie półroczne z działalności Kolegium i przesyła je Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej w terminie 14 dni od zakończenia okresu sprawozdawczego. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 października 2003 r. w sprawie kryteriów akredytacyjnych dla agencji płatniczych (Dz. U. Nr 190, poz. 1867) Na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się kryteria akredytacyjne dla agencji płatniczych, konieczne do uzyskania akredytacji przez agencje płatnicze, działające w ramach obsługi środków finansowych pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 października 2003 r. (poz. 1867) KRYTERIA AKREDYTACYJNE DLA AGENCJI PŁATNICZYCH Ilekroć w niniejszych kryteriach jest mowa o: 1) Funduszu - rozumie się przez to Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej; 2) agencji - rozumie się przez to podmiot mający pełnić funkcję agencji płatniczej, odpowiedzialnej za realizację Wspólnej Polityki Rolnej w zakresie obsługi środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Funduszu; 3) wnioskodawcy - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, uprawnioną do korzystania z pomocy finansowej w ramach Wspólnej Polityki Rolnej. I. Postanowienia ogólne 1. Agencja jest zobowiązana do wykonywania następujących funkcji w stosunku do środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Funduszu: 1) autoryzacji płatności - polegającej na zatwierdzeniu kwoty, która powinna zostać wypłacona wnioskodawcy zgodnie z przepisami Unii Europejskiej; 2) dokonywania płatności - polegającej na wydawaniu poleceń przelewów dla banków współpracujących z agencją, wypłat zatwierdzonych kwot wnioskodawcom lub osobom przez nich upoważnionym; 3) księgowania płatności - polegającej na: a) ujmowaniu płatności w odrębnych księgach rachunkowych wydatków z Funduszu, mających formę elektronicznego systemu przetwarzania danych, b) sporządzaniu okresowych zestawień wydatków, w tym miesięcznych, kwartalnych i rocznych deklaracji dla Komisji Europejskiej. 2. W księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a, ujmuje się również aktywa finansowane z Funduszu, a w szczególności zapasy interwencyjne, nierozliczone zaliczki oraz należności. 3. W ramach realizacji funkcji, o których mowa w ust. 1, agencja jest zobowiązana zapewnić w szczególności: 1) sprawdzanie zasadności wniosków o wypłatę, zgodnie z zasadami ustalonymi w przepisach Unii Europejskiej, przed dokonaniem autoryzacji płatności; 2) ujmowanie w księgach rachunkowych w sposób kompletny i poprawny dokonanych płatności; 3) przedstawianie dokumentów właściwym organom w formie i w terminach wynikających z przepisów Unii Europejskiej. 4. Agencja odpowiada za efektywne zarządzanie powierzonymi środkami finansowymi i za prowadzenie ksiąg rachunkowych tych środków. II. Rozdzielenie funkcji 1. Struktura organizacyjna agencji uwzględnia rozdzielenie funkcji: autoryzacji płatności, dokonywania płatności i księgowania płatności. Każda z tych funkcji jest wykonywana przez oddzielne komórki organizacyjne agencji, których zakresy odpowiedzialności są jasno określone. Struktura organizacyjna może w uzasadnionych przypadkach przewidywać, że odpowiedzialna za autoryzację płatności komórka organizacyjna agencji będzie pełnić funkcję służby technicznej. 2. Komórka organizacyjna agencji odpowiedzialna za dokonywanie płatności albo komórka organizacyjna odpowiedzialna za jej nadzorowanie powinna posiadać dostępną dokumentację dowodową, dotyczącą zatwierdzania wniosków oraz przeprowadzania kontroli administracyjnych i bezpośrednich przewidzianych przepisami; informacje i dowody mogą mieć formę syntetyczną, równoważną z dokumentacją opisaną w dziale III ust. 1 pkt 5, oraz mogą być generowane przez system komputerowy i zapisywane na nośniku elektronicznym. 3. Agencja powinna dysponować, z uwzględnieniem działu III, następującymi służbami: 1) służbą audytu wewnętrznego, której zadaniem jest zapewnienie efektywnego działania systemu kontroli wewnętrznej w agencji; służba ta powinna być niezależna od innych służb agencji i podlegać bezpośrednio prezesowi agencji; 2) służbą techniczną, mającą za zadanie weryfikację danych faktycznych, na podstawie których dokonywane są płatności dla wnioskodawców; weryfikacja danych faktycznych powinna być dokonywana przez system kontroli, monitorowany przez służby techniczne. III. Delegowanie funkcji 1. Funkcje autoryzacji płatności lub zadania służb technicznych mogą zostać w całości lub w części przekazane innym podmiotom na podstawie porozumienia zawartego, w formie pisemnej, między agencją a tymi podmiotami, jeżeli są spełnione następujące warunki: 1) zakres odpowiedzialności i obowiązków tych podmiotów, polegający głównie na kontroli oraz weryfikacji zgodności z przepisami Unii Europejskiej, został określony w porozumieniu, o którym mowa w zdaniu wstępnym; 2) podmioty dysponują skutecznymi środkami gwarantującymi wypełnianie swoich obowiązków; 3) podmioty złożą agencji oświadczenie, w formie pisemnej, że dysponują możliwościami pozwalającymi wypełnić przejęte obowiązki oraz wskażą środki, jakie w celu wykonania tych obowiązków zamierzają stosować; 4) agencja, przy wyborze podmiotu, do którego mają zostać przekazane funkcje, dokona analizy deklarowanych możliwości wypełnienia przejmowanych obowiązków oraz zasadności określonych przez podmiot kosztów realizacji tych obowiązków; 5) agencja otrzymuje systematycznie i terminowo informacje o wynikach przeprowadzonych kontroli z zapewnieniem możliwości uwzględnienia wyników przy rozpatrywaniu wniosków o płatność; czynności wykonywane w tym zakresie powinny zostać szczegółowo opisane w protokole kontroli odrębnie dla każdego wniosku lub dla grupy wniosków lub też, w stosownym przypadku, w raporcie dotyczącym roku rozrachunkowego; do protokołu kontroli należy załączyć potwierdzenie zasadności zaaprobowanych wniosków oraz uwagi o naturze, celu i ograniczeniach wykonanej pracy; jeśli żadna z fizycznych lub administracyjnych kontroli nie jest pełna lecz wykonana jest na próbnej liczbie wniosków, należy zidentyfikować tę wyselekcjonowaną grupę, opisać metody doboru takiej grupy, opisać rezultaty wszystkich kontroli oraz środki przedsięwzięte odnośnie do niezgodności i nieprawidłowości ustalonych przez te kontrole; z dokumentacji dodatkowej dostarczanej agencji powinno wynikać, że w stosunku do zatwierdzonych wniosków zostały przeprowadzone wszystkie wymagane kontrole; 6) w przypadku gdy dokumenty dotyczące zaaprobowanych wniosków i przeprowadzonych kontroli będą przechowywane u innych podmiotów niż agencja, zarówno podmioty te, jak i agencja powinny prowadzić rejestr określający miejsce przechowywania tych dokumentów oraz określić tryb udostępniania dokumentów do kontroli, przewidzianych przepisami Unii Europejskiej, osobom i instytucjom uprawnionym, a w szczególności: a) pracownikom agencji, którzy rozpatrują wnioski, b) służbom audytu wewnętrznego agencji, c) organowi certyfikującemu, który poświadcza roczną deklarację agencji, d) upoważnionym urzędnikom Unii Europejskiej oraz e) innym organom, upoważnionym na podstawie odrębnych przepisów; 7) podmiot uzyskał pozytywną rekomendację audytora w wyniku przeprowadzenia badania spełniania warunków koniecznych do przejęcia i wypełniania przekazanych funkcji - w ramach procesu akredytacji agencji płatniczych. 2. Funkcja dokonywania płatności może być przekazana innym podmiotom wyłącznie w odniesieniu do instrumentów współfinansowanych z budżetu państwa, za zgodą Komisji Europejskiej i w przypadkach, gdy należy dokonać dużej liczby płatności niewielkich kwot - pod warunkiem: 1) zawarcia porozumienia, w formie pisemnej, między agencją a tym podmiotem, określającego rodzaj informacji i dokumentów towarzyszących, które mają zostać przedłożone agencji oraz terminy ich przedłożenia; 2) spełnienia przez agencję, na podstawie dokumentów, o których mowa w pkt 1, kryteriów akredytacyjnych oraz dotrzymywania przez agencję terminów składania sprawozdań miesięcznych i rocznych; 3) upoważnienia pracowników agencji, organu certyfikującego oraz Unii Europejskiej do badania wszelkich dowodów znajdujących się w posiadaniu podmiotu oraz przeprowadzenia kontroli wnioskodawców; 4) odpowiedniego przestrzegania zasad określonych w dziale II ust. 2. 3. W przypadku przekazania przez agencję na rzecz innego podmiotu w całości lub części funkcji pełnionych w stosunku do Sekcji Gwarancji Funduszu - agencja ponosi pełną odpowiedzialność w zakresie przekazanych zadań, wykonywanych przez ten podmiot. IV. Pisemne procedury i podział obowiązków 1. Agencja powinna posiadać szczegółowo sformułowane pisemne procedury dotyczące przyjmowania, rejestrowania i rozpatrywania wniosków oraz wzory i opisy wszystkich potrzebnych dokumentów. 2. Każdy pracownik, w ramach wykonywanych obowiązków, powinien wykonywać nie więcej niż jedną z następujących funkcji: autoryzacji płatności, dokonywania płatności lub księgowania płatności. Agencja powinna zapewnić nadzór nad wykonywanymi przez każdego pracownika zadaniami. 3. Zakres obowiązków każdego pracownika powinien zostać określony na piśmie, włącznie z określeniem granic finansowych, w ramach których pracownik jest upoważniony działać. Agencja powinna zapewnić odpowiednie szkolenie pracowników. Powinna zostać wprowadzona zasada rotacji personelu lub wzmożonego nadzoru na stanowiskach wrażliwych. Podejmowanie zajęć zarobkowych przez pracowników agencji wymaga zgody właściwych władz agencji. 4. Każdy pracownik odpowiedzialny za autoryzację płatności powinien dysponować szczegółowym formularzem kontroli, za przeprowadzenie której jest odpowiedzialny. Pracownik ma obowiązek załączać wypełniony formularz do wniosku jako dowód wykonania kontroli. Poświadczenie przeprowadzenia tych kontroli powinno być załączone do wniosku. Poświadczenie może zostać sporządzone w formie elektronicznej i podlegać warunkom podanym w dziale V. Prawidłowość przeprowadzenia czynności podlega sprawdzeniu przez innego upoważnionego pracownika. 5. W celu zapobiegania i wykrywania oszustw i nieprawidłowości - wniosek powinien zostać zatwierdzony do wypłaty po przeprowadzeniu odpowiednich kontroli pod względem zgodności z przepisami Unii Europejskiej w zakresie finansowania Wspólnej Polityki Rolnej - dla danego instrumentu Wspólnej Polityki Rolnej, w ramach którego wnioskowana jest płatność. Poszczególne czynności kontrolne powinny zostać wyszczególnione w formularzach kontroli, a ich przeprowadzenie poświadczone dla każdego wniosku lub zbiorczego zestawienia wniosków. 6. Płatności dokonuje się tylko bezpośrednio właściwemu wnioskodawcy, na jego rachunek bankowy lub rachunek bankowy osoby przez niego upoważnionej. 7. Płatności dokonuje bank współpracujący z agencją, w terminie do pięciu dni roboczych od dnia wydania polecenia przelewu dla tego banku. 8. Agencja powinna opracować procedury w taki sposób, aby wszystkie płatności, których przelew nie został dokonany, zostały zwrócone na rachunek agencji w banku, o którym mowa w ust. 7. 9. Płatności nie mogą być dokonywane gotówką. 10. Autoryzacja płatności przez upoważnionego pracownika może być dokonana przy użyciu środków elektronicznych, przy zapewnieniu odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa oraz identyfikacji tego pracownika. 11. Agencja powinna zapewnić rozpatrywanie zgłaszanych wniosków bez zbędnej zwłoki. 12. Agencja zapewnia, że każda zmiana w rozporządzeniach Unii Europejskiej, a w szczególności dotycząca zakresu stawek stosowanej pomocy oraz terminu obowiązywania, będzie rejestrowana, zaś procedury, bazy danych i formularze kontroli - będą bezzwłocznie stosownie aktualizowane. V. Bezpieczeństwo systemu informatycznego 1. Poufność, integralność i dostępność wszystkich danych komputerowych powinna być zapewniona przy pomocy środków uwzględniających strukturę administracyjną, personel i środowisko technologiczne agencji. 2. W przypadku wystąpienia zwiększonego zagrożenia utraty danych komputerowych, agencja powinna przedsięwziąć działania zmierzające do wyeliminowania tego zagrożenia. 3. Agencja jest zobowiązana do opracowania odpowiednich procedur w celu zapewnienia bezpieczeństwa systemu informatycznego, w szczególności procedur dotyczących: 1) ogólnej organizacji, zarządzania i audytów; 2) bezpieczeństwa fizycznego; 3) bezpieczeństwa logicznego; 4) programowania i utrzymania systemów oraz ich rozwoju; 5) działań rutynowych; 6) telekomunikacji; 7) mikrokomputerów; 8) planów działania w przypadku wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności; 9) kontroli aplikacji. VI. Rachunkowość, ewidencja zaliczek i dłużników 1. Agencja jest zobowiązana do prowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych dla potrzeb ewidencji operacji związanych z obsługą środków pochodzących z Funduszu zgodnie z przepisami o rachunkowości. 2. Agencja w swoich procedurach księgowych zapewnia kompletność, poprawność i terminowość sporządzanych deklaracji miesięcznych, kwartalnych i rocznych. Wszelkie błędy i pominięcia powinny być wykrywane i korygowane za pomocą kontroli i procedur weryfikacji zestawień dokonywanych nie rzadziej niż raz na trzy miesiące. 3. Agencja w stosowanej ewidencji zapasów interwencyjnych powinna zapewniać, że w odniesieniu do poszczególnych partii zapasów - wielkość każdej partii oraz koszty z nią związane ujmuje się w księgach rachunkowych rzetelnie i bieżąco na każdym etapie, począwszy od akceptacji oferty do fizycznego dysponowania produktem, zgodnie z przepisami porządkowymi. Agencja w stosowanej ewidencji powinna zapewnić również możliwość określenia ilości i rodzaju zapasów w każdym miejscu i czasie. Zapasy interwencyjne powinny podlegać regularnym kontrolom w miejscu ich przechowywania, przeprowadzanym przez uprawnione osoby bądź instytucje, niezależnie od kontroli przeprowadzanych przez pracowników prowadzących magazyn. 4. Agencja jest zobowiązana do sporządzenia i prowadzenia księgi dłużników. 5. Poszczególne płatności zaliczek powinny być ujmowane w księgach rachunkowych, przy zapewnieniu: 1) rozliczania zaliczek w ustalonych terminach; dłużnicy są natychmiast identyfikowani, a kwoty wynikające z gwarancji są bezzwłocznie egzekwowane; 2) kontroli przez upoważnionych pracowników rozliczania zaliczek w zakresie identycznym jak kontrole płatności. VII. Zabezpieczanie zaliczek, określenie warunków stosowania zabezpieczeń należności pieniężnych oraz uruchamianie gwarancji 1. Agencja jest zobowiązana do udzielania zaliczek w ramach płatności pochodzących z Funduszu we wszystkich przypadkach, w których przepisy Unii Europejskiej przewidują płatność zaliczkową. 2. Agencja jest zobowiązana do zabezpieczenia zaliczki w sposób przewidziany w przepisach Unii Europejskiej dotyczących zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych. 3. Dopuszcza się możliwość swobodnego wyboru formy zabezpieczania zaliczek, jednakże, preferowane jest zastosowanie gwarancji instytucji finansowych jako podstawowej, skutecznej, pewnej i prostej formy gwarantującej właściwą ochronę wierzytelności pieniężnych agencji. 4. Agencja przyjmuje gwarancje tylko od tych instytucji finansowych, które: 1) spełniają wymagania ustalone w przepisach Unii Europejskiej; 2) zostały określone w odrębnych przepisach krajowych; 3) udzielają gwarancji pozostających w mocy do momentu rozliczenia i realizowanych na zwykłe żądanie agencji. 5. Agencja w drodze procedury określi zasady, sposób i metody przeprowadzenia postępowania sprawdzającego w zakresie autentyczności i wiarygodności przyjętej gwarancji, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. 6. Każdy wniosek uprawnionego do korzystania z pomocy o zaliczkę wymaga bezwzględnego złożenia zabezpieczenia. VIII. Audyt wewnętrzny 1. Służby audytu wewnętrznego powinny weryfikować w szczególności: 1) stosowane przez agencję procedury pod względem zapewnienia zachowania zgodności z przepisami Unii Europejskiej; 2) księgi rachunkowe pod względem rzetelności, bezbłędności, terminowości. 2. Weryfikacja może ograniczać się do badań wyrywkowych, wybranych działań lub do częściowych transakcji, pod warunkiem objęcia przez agencję, w planie audytu, przez okres nieprzekraczający pięciu lat, wszystkich istotnych obszarów, włącznie z podmiotami odpowiedzialnymi za autoryzację płatności. 3. Działania służb audytu wewnętrznego powinny być wykonywane zgodnie z ustawą o finansach publicznych oraz rozporządzeniami wykonawczymi do tej ustawy, międzynarodowymi standardami audytu i ze standardami określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz utrwalane w dokumentach roboczych. Efektem działań audytu wewnętrznego powinny być sprawozdania oraz uwagi i wnioski zgłaszane do prezesa agencji. 4. Plany audytu i sprawozdania powinny być dostępne dla: organu certyfikującego, urzędników Unii Europejskiej uprawnionych do przeprowadzenia audytów finansowych oraz Głównego Inspektora Audytu Wewnętrznego, a także innych organów upoważnionych na podstawie odrębnych przepisów - celem oceny efektywności działania służb audytu wewnętrznego. 5. Audyt wewnętrzny może przeprowadzać czynności sprawdzające w zakresie zaleceń, wynikających z przeprowadzonego badania, dokonując oceny dostosowania działań agencji do zgłoszonych uwag i wniosków w sprawozdaniu z audytu. IX. Płatności nienależne 1. Wszystkie powyższe kryteria powinny być stosowane odpowiednio do płatności nienależnych, które agencja jest zobowiązana dochodzić na rzecz Sekcji Gwarancji Funduszu. W szczególności agencja powinna wprowadzić system rozpoznawania wszystkich sum należnych Funduszowi i rejestrowania w księdze dłużników przed ich odzyskaniem. Księga dłużników powinna być przeglądana w regularnych odstępach czasu, celem podejmowania działań zmierzających do odzyskiwania długów. 2. Agencja może upoważnić inne podmioty do podejmowania działań mających na celu odzyskiwanie płatności nienależnych innym podmiotom. Upoważnienie to powinno spełniać warunki określone w przepisach działu III. Podmiot upoważniony składa regularnie, nie rzadziej niż raz na miesiąc, sprawozdania agencji w zakresie wszystkich, wynikających z upoważnienia, uznanych przez agencję należności podlegających zwrotowi oraz odzyskanych kwot. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 2003 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za Zasługi dla Finansów Publicznych Rzeczypospolitej Polskiej", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia (Dz. U. Nr 191, poz. 1868) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Za Zasługi dla Finansów Publicznych Rzeczypospolitej Polskiej", zwaną dalej "odznaką". § 2. 1. Odznaka jest zaszczytnym, honorowym wyróżnieniem i może być nadawana pracownikom urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, a także innym osobom, które przyczyniły się do osiągnięć i rozwoju finansów publicznych, a w szczególności w uznaniu: 1) osiągnięć w wieloletniej i nienagannej pracy w jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych; 2) osiągnięć w pracy w działach finansowo-rachunkowych jednostek sektora finansów publicznych; 3) osiągnięć w popularyzacji i wdrażaniu do praktyki nowych rozwiązań ekonomiczno-finansowych oraz usprawnień w dziedzinie organizacji i techniki pracy; 4) działalności naukowej i dydaktycznej w dziedzinie finansów i rachunkowości; 5) osiągnięć w dziedzinie rozwijania stosunków finansowych z odpowiednimi instytucjami zagranicznymi. 2. Pracownikom, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, odznaka może być nadana, jeżeli wykazują dobrą znajomość zagadnień wchodzących w zakres ich czynności oraz systematycznie pogłębiają swoje wiadomości fachowe. 3. Odznaka może być nadawana obywatelom innych państw za zasługi w rozwoju i umacnianiu współpracy międzynarodowej w dziedzinie finansów publicznych. § 3. 1. Odznakę nadaje minister właściwy do spraw finansów publicznych z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra; 2) kierownika urzędu centralnego; 3) wojewody; 4) dyrektora izby skarbowej; 5) dyrektora urzędu kontroli skarbowej; 6) dyrektora izby celnej; 7) kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Nadanie odznaki osobie nieposiadającej obywatelstwa polskiego następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych. § 4. Odznaka może być nadana tej samej osobie tylko raz. § 5. 1. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane personalne kandydata do wyróżnienia oraz opis zasług lub osiągnięć uzasadniających nadanie odznaki. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien być przedstawiony ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych co najmniej na trzy miesiące przed przewidywanym terminem wręczenia odznaki. 3. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 6. 1. Odznaka ma kształt okrągłego medalu o średnicy 33 mm, w kolorze brązowym, wykonanego z metalu. W górnej części strony licowej widnieje na tarczy herbowej srebrny orzeł, po jego bokach litery "RP" z ornamentem roślinnym. Poniżej napis w trzech wierszach - "ZA ZASŁUGI DLA FINANSÓW PUBLICZNYCH", pod napisem ornament. Na odwrocie, między zdobnikami - napis "MINISTERSTWO FINANSÓW", poniżej miejsce na kolejny numer odznaki. U góry medalu uszko i kółko do zawieszenia na wstążce. Wstążka o szerokości 35 mm wykonana z rypsu jedwabnego z paskiem niebieskim o szerokości 7 mm w środku oraz dwoma paskami brązowymi o szerokości 10 mm i białymi o szerokości 4 mm po bokach. 2. Wzór odznaki stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej nadanie wręcza osobiście minister właściwy do spraw finansów publicznych lub osoba przez niego upoważniona. 2. Wzór legitymacji stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Odznakę nosi się na lewej stronie piersi. § 8. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi minister właściwy do spraw finansów publicznych. § 9. W razie zgubienia albo zniszczenia odznaki lub legitymacji stwierdzającej jej nadanie, wydaje się wtórny egzemplarz odznaki lub legitymacji, za zwrotem kosztów. § 10. Koszty związane z nadawaniem odznaki są pokrywane z budżetu państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 2003 r. (poz. 1868) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 123, poz. 1353. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 2003 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia (Dz. U. Nr 191, poz. 1869) Na podstawie art. 4 ust. 2 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się odznakę honorową "Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej", zwaną dalej "odznaką". § 2. 1. Odznaka jest zaszczytnym honorowym wyróżnieniem i może być nadawana osobom szczególnie zasłużonym dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej. 2. Odznaka może być nadawana także osobom niemającym obywatelstwa polskiego. 3. Odznaka może być nadana tej samej osobie tylko raz. § 3. 1. Odznakę nadaje minister właściwy do spraw środowiska z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra lub kierownika urzędu centralnego; 2) organu administracji rządowej w województwie lub organu samorządu terytorialnego; 3) organu statutowego organizacji zawodowej lub społecznej, działającego w zakresie ochrony środowiska lub gospodarki wodnej; 4) kierownika jednostki organizacyjnej podległej lub nadzorowanej przez ministra właściwego do spraw środowiska. 2. Wniosek o nadanie odznaki powinien zawierać dane osobowe osoby przedstawionej do odznaczenia oraz opis osiągnięć i zasług dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej, uzasadniających nadanie odznaki. 3. Wzór wniosku o nadanie odznaki określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wniosek o nadanie odznaki przedstawia się ministrowi właściwemu do spraw środowiska co najmniej na miesiąc przed terminem jej wręczenia. § 4. 1. Odznaka, nawiązująca do kuli ziemskiej, ma kształt okrągłego medalu o średnicy 35 mm i jest wykonana z metalu w kolorze złotym i srebrnym. Na stronie licowej znajduje się stylizowane przedstawienie pejzażu ze wschodem słońca nad linią horyzontu. Górna połowa odznaki jest w kolorze złotym, z jasnozłotym słońcem, dolna w kolorze srebrnym, z wystającymi na oba boki, do średnicy 37,5 mm, srebrnymi elementami mającymi symbolizować brzegi pokryte roślinnością. Wzdłuż krawędzi odznaki biegnie dwoma łukami napis, w części złotej srebrny, a w części srebrnej złoty: "ZA ZASŁUGI DLA OCHRONY ŚRODOWISKA I GOSPODARKI WODNEJ". Odwrotna strona odznaki jest w kolorze złotym, z napisem biegnącym dwoma łukami - górnym "MINISTERSTWO", dolnym "ŚRODOWISKA" i z zapięciem agrafkowym. Miniaturka odznaki wykonana z tych samych materiałów ma średnicę 15 mm. Różni się brakiem napisu na stronie licowej i zapięciem na szpilkę. 2. Wzór odznaki i miniaturki określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. 1. Minister właściwy do spraw środowiska lub osoba przez niego upoważniona dokonuje wręczenia odznaki wraz z legitymacją jej nadania. 2. Wzór legitymacji stwierdzającej nadanie odznaki określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Wręczenie odznaki odbywa się uroczyście, w szczególności z okazji Światowego Dnia Ochrony Środowiska, świąt państwowych lub innych uroczystości. § 6. Odznakę nosi się na prawej stronie piersi. § 7. 1. Ewidencję osób wyróżnionych odznaką prowadzi minister właściwy do spraw środowiska. 2. W razie zgubienia, zniszczenia lub kradzieży odznaki bądź dokumentu stwierdzającego jej nadanie wydaje się wtórny egzemplarz za zwrotem kosztów. § 8. Koszty związane z nadaniem odznaki są pokrywane ze środków budżetu państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw środowiska. § 9. Osoby, którym nadano odznakę "Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej", na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują prawo do jej noszenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 2003 r. (poz. 1869) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 123, poz. 1353. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone uchwałą nr 85 Rady Ministrów z dnia 28 maja 1985 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej" (M. P. Nr 15, poz. 113), która traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 15 października 2003 r. w sprawie Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego i państwowych komisji egzaminacyjnych (Dz. U. Nr 191, poz. 1870) Na podstawie art. 11d ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z 2000 r. Nr 29, poz. 358, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zadania i regulamin działania Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego, zwanej dalej "Komisją", organizację państwowych komisji egzaminacyjnych, sposób obsługi administracyjnej i finansowej Komisji i państwowych komisji egzaminacyjnych, wysokość wynagrodzenia oraz warunki zwrotu członkom Komisji i państwowych komisji egzaminacyjnych kosztów podróży i pobytu, a także wysokość wynagrodzenia innych osób wykonujących zadania na zlecenie Komisji. § 2. Do zadań Komisji należy: 1) rozstrzyganie spraw wynikających z przeprowadzania egzaminów; 2) przyjmowanie wniosków dotyczących potrzeb w zakresie przeprowadzania egzaminów oraz rozpatrywanie wniosków o zwolnienie z obowiązku zdawania egzaminu; 3) przygotowywanie rocznego harmonogramu egzaminów w uzgodnieniu z dyrektorem Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej; 4) wyznaczanie spośród członków państwowych komisji egzaminacyjnych ich przewodniczących; 5) zlecanie przygotowania zadań egzaminacyjnych, testów egzaminacyjnych, analiz i opracowań na potrzeby przeprowadzanych egzaminów; 6) opracowanie kryteriów, od których zależy wysokość wynagrodzenia za przygotowanie zadań, testów, analiz i opracowań, o których mowa w pkt 5; 7) przekazywanie protokołów i innej dokumentacji związanej z egzaminami i ze zwalnianiem z obowiązku zdawania egzaminów do Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej w celu archiwizacji; 8) składanie rocznych sprawozdań z przebiegu egzaminów i działalności Komisji ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego i ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania do dnia 30 stycznia następnego roku. § 3. Regulamin działania Komisji stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. Państwowe komisje egzaminacyjne powołuje Komisja, określając każdorazowo ich skład, termin i miejsce odbycia egzaminu. § 5. W skład państwowej komisji egzaminacyjnej wchodzi od 3 do 6 osób, w tym: 1) przewodniczący; 2) członkowie; 3) sekretarz. § 6. Przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjne kieruje jej pracami, a w szczególności odpowiada za prawidłowy przebieg egzaminu, w tym za zapewnienie odpowiednich warunków do jego przeprowadzenia. § 7. Obsługę administracyjną i finansową prac Komisji i państwowych komisji egzaminacyjnych wykonują odpowiednie komórki Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej, w ramach wydatków ustalonych na ten cel w jego planie finansowym. § 8. 1. Przewodniczący Komisji otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości 150 % stawki wynagrodzenia zasadniczego asystenta, określonej w przepisach o wynagradzaniu nauczycieli akademickich zatrudnionych w uczelniach państwowych, zwanej dalej "stawką". 2. Sekretarz Komisji otrzymuje za każdy dzień udziału w posiedzeniach Komisji wynagrodzenie w wysokości 40 % stawki. 3. Pozostali członkowie Komisji otrzymują za każdy dzień udziału w posiedzeniach Komisji wynagrodzenie w wysokości 25 % stawki. § 9. Przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjnej za każdy dzień udziału w jej posiedzeniach otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 30 % stawki, a pozostali członkowie i sekretarz państwowej komisji egzaminacyjnej - 25 % stawki. § 10. 1. Osobom opracowującym zadania i testy egzaminacyjne przysługuje wynagrodzenie w wysokości do 300 % stawki. 2. Osobom przygotowującym analizy i opracowania na potrzeby egzaminów przysługuje wynagrodzenie w wysokości do 250 % stawki. 3. Wysokość wynagrodzenia osób wykonujących zadania na zlecenie Komisji, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala przewodniczący Komisji w oparciu o kryteria ustalone przez Komisję. § 11. Członkowie Komisji i państwowych komisji egzaminacyjnych w związku z wykonywaniem powierzonych im obowiązków otrzymują diety, zwrot kosztów podróży i noclegów, a także innych wydatków określonych przez Komisję odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, na zasadach określonych w przepisach regulujących należności przysługujące pracownikom z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju oraz poza jego granicami, wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 października 2003 r. (poz. 1870) REGULAMIN DZIAŁANIA PAŃSTWOWEJ KOMISJI POŚWIADCZANIA ZNAJOMOŚCI JĘZYKA POLSKIEGO JAKO OBCEGO § 1. 1. W skład Komisji wchodzą przewodniczący i 9 członków. 2. Komisja spośród swoich członków wyznacza zastępcę przewodniczącego i sekretarza. 3. Zakres zadań wiceprzewodniczącego określa przewodniczący Komisji. 4. Sekretarz Komisji zapewnia sprawne funkcjonowanie Komisji i wykonywanie przez nią zadań. Szczegółowy zakres zadań sekretarza określa przewodniczący Komisji. § 2. Przewodniczący Komisji zwołuje posiedzenia Komisji, przewodniczy jej obradom, reprezentuje ją na zewnątrz oraz podpisuje uchwały Komisji. § 3. Komisja działa na posiedzeniach zwoływanych w razie potrzeby, ale nie rzadziej niż dwa razy w roku. Terminy posiedzeń są ustalane w uzgodnieniu z dyrektorem Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej. § 4. Komisja podejmuje decyzje w formie uchwał, które zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 2/3 swojego składu. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos przewodniczącego. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działami administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 15 października 2003 r. w sprawie egzaminów z języka polskiego jako obcego (Dz. U. Nr 191, poz. 1871) Na podstawie art. 11d ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z 2000 r. Nr 29, poz. 358, z 2002 r. Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 661) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania egzaminów z języka polskiego jako obcego oraz wydawania poświadczeń znajomości języka polskiego, wzór poświadczenia, warunki odpłatności za przeprowadzanie egzaminów i wydawanie poświadczeń, wymagania, jakim powinni odpowiadać egzaminatorzy państwowych komisji egzaminacyjnych, a także standardy wymagań dla poszczególnych poziomów zaawansowania znajomości języka polskiego. § 2. 1. Cudzoziemiec lub obywatel polski na stałe zamieszkały za granicą ubiegający się o przystąpienie do egzaminu z języka polskiego jako obcego, zwanego dalej "egzaminem", składa wniosek do Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego, zwanej dalej "Komisją". 2. O dopuszczeniu do egzaminu rozstrzyga Komisja, a jej przewodniczący powiadamia pisemnie osobę, która złożyła wniosek, o rozstrzygnięciu Komisji. 3. Osobę dopuszczoną do egzaminu przewodniczący Komisji powiadamia jednocześnie o terminie i miejscu egzaminu. § 3. Egzamin przeprowadza państwowa komisja egzaminacyjna na jednym z następujących poziomów zaawansowania znajomości języka polskiego: podstawowym, średnim ogólnym i zaawansowanym. § 4. Standardy wymagań dla poszczególnych poziomów zaawansowania znajomości języka polskiego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Zestawy zadań i testów egzaminacyjnych do przeprowadzenia egzaminu zatwierdza przewodniczący Komisji, opatrując każdy z nich datą, podpisem i pieczęcią imienną. 2. Zadania i testy egzaminacyjne oraz ich zestawy są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie. § 6. Egzaminatorem państwowej komisji egzaminacyjnej może być osoba, która posiada wykształcenie wyższe i co najmniej trzyletni staż pracy w zakresie nauczania języka polskiego jako obcego, a także odbyła szkolenie dla egzaminatorów, organizowane przez Komisję. § 7. Przed rozpoczęciem egzaminu przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjnej sprawdza tożsamość osoby zdającej. § 8. Egzamin składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej. § 9. Część pisemna egzaminu trwa 225 minut i składa się z czterech części: 1) część pierwsza trwa 30 minut i polega na sprawdzeniu umiejętności rozumienia ze słuchu; 2) część druga trwa 60 minut i polega na sprawdzeniu poprawności gramatycznej w posługiwaniu się językiem polskim; 3) część trzecia trwa 45 minut i polega na sprawdzeniu umiejętności rozumienia tekstów pisanych; 4) część czwarta trwa 90 minut i polega na sprawdzeniu umiejętności formułowania wypowiedzi pisemnej. § 10. 1. Część ustną egzaminu przeprowadza się w dniu przeprowadzenia części pisemnej lub w dniu następnym. Część ustna trwa co najmniej 15 minut. 2. W części ustnej egzaminu zdający losuje jeden z przygotowanych zestawów zadań egzaminacyjnych. § 11. W przypadku stwierdzenia korzystania przez osobę zdającą z niedozwolonych pomocy lub udostępniania ich innym zdającym przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjnej przerywa egzamin tej osobie. § 12. 1. Warunkiem zdania egzaminu jest uzyskanie pozytywnego wyniku z każdej z czterech części pisemnej części egzaminu oraz z ustnej części egzaminu. 2. Ocena z egzaminu jest wystawiana na podstawie sumy punktów uzyskanych z poszczególnych jego części. 3. Ocenę z egzaminu ustala się według następującej skali: celująca, bardzo dobra, dobra, dostateczna, niedostateczna. 4. Kryteria ustalania wyników poszczególnych części egzaminu oraz oceny z egzaminu Komisja podaje do publicznej wiadomości, nie później niż na 14 dni przed terminem egzaminu. 5. Zdający zdał egzamin, jeżeli otrzymał z egzaminu ocenę co najmniej dostateczną. 6. Wyniki poszczególnych części egzaminu oraz ocenę z egzaminu przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjnej wpisuje do protokołu egzaminu, o którym mowa w § 13 ust. 1. § 13. 1. Z egzaminu sporządza się protokół. 2. Protokół podpisują przewodniczący i członkowie państwowej komisji egzaminacyjnej. 3. Przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjnej przekazuje protokół wraz z dokumentacją z przeprowadzonego egzaminu przewodniczącemu Komisji. § 14. Osoba, która nie zdała egzaminu, której egzamin został przerwany, która nie przystąpiła do egzaminu we wskazanym terminie lub odstąpiła od egzaminu, może go zdawać ponownie. § 15. 1. Z obowiązku zdawania egzaminu jest zwolniona osoba, która ukończyła w Polsce studia wyższe na kierunku filologia polska. Zwolnienie jest równoznaczne z posiadaniem znajomości języka polskiego na poziomie zaawansowanym. 2. Osoba ubiegająca się o zwolnienie z obowiązku zdawania egzaminu składa do Komisji wniosek wraz z dokumentami potwierdzającymi spełnienie warunku określonego w ust. 1. 3. O zwolnieniu z obowiązku zdawania egzaminu rozstrzyga Komisja, w drodze uchwały, a jej przewodniczący powiadamia pisemnie osobę ubiegającą się o zwolnienie o rozstrzygnięciu Komisji. § 16. 1. Dokumentację dotyczącą egzaminów przechowuje Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej. 2. Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej prowadzi ewidencję osób przystępujących do egzaminu. 3. Numer, pod którym w ewidencji wpisano osobę przystępującą do egzaminu, jest wpisywany w protokole, o którym mowa w § 13 ust. 1, oraz na poświadczeniu znajomości języka polskiego - "Certyfikacie znajomości języka polskiego", zwanym dalej "certyfikatem". § 17. 1. Osoba, która zdała egzamin, otrzymuje certyfikat, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Osoba, która została zwolniona z obowiązku zdawania egzaminu, otrzymuje certyfikat, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Certyfikat jest drukowany na papierze o formacie A4 ze znakiem wodnym oraz mikrodrukiem (mikrotekstem). 4. Certyfikat doręcza osobie, o której mowa w ust. 1 albo 2, Biuro Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej. § 18. 1. Egzamin jest odpłatny. 2. Opłatę za egzamin ustala przewodniczący Komisji, z uwzględnieniem kosztów przeprowadzenia egzaminu. 3. Opłatę za wydanie certyfikatu ustala przewodniczący Komisji, z uwzględnieniem kosztów jego wytworzenia oraz kosztów administracyjnych. 4. Opłatę, o której mowa w ust. 2, wnosi się przed dniem rozpoczęcia egzaminu, a opłatę, o której mowa w ust. 3 - przed dniem doręczenia certyfikatu. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 października 2003 r. (poz. 1871) Załącznik nr 1 STANDARDY WYMAGAŃ DLA POSZCZEGÓLNYCH POZIOMÓW ZAAWANSOWANIA ZNAJOMOŚCI JĘZYKA POLSKIEGO 1. Poziom podstawowy - wymagania ogólne: Zdający powinni: - rozumieć najważniejsze treści i intencje zawarte w tekstach pisanych i wypowiedziach mówionych, dotyczące tematów związanych z życiem codziennym, czasem wolnym, szkołą oraz typowymi sytuacjami w pracy, wyrażone w prosty sposób, - umieć posługiwać się językiem w typowych sytuacjach codziennych, w polskich realiach, w tym związanych z podróżowaniem po Polsce, - umieć napisać prosty tekst na ogólny, popularny temat, a także na temat odnoszący się do ich własnych zainteresowań, - umieć krótko opowiedzieć o własnych zainteresowaniach, doświadczeniach, marzeniach i planach, wyrazić i krótko uzasadnić własny pogląd oraz opisać zdarzenie z przeszłości, - umieć posługiwać się odmianą oficjalną i nieoficjalną języka polskiego odpowiednio do sytuacji, - znać najważniejsze konwencje socjokulturowe stosowane w komunikacji w języku polskim. Braki zdających w zakresie płynności wypowiedzi, wymowy i intonacji, słownictwa, poprawności gramatycznej, a także ortografii i podstaw interpunkcji nie mogą w istotny sposób zakłócać skutecznej komunikacji. 2. Poziom podstawowy - wymagania szczegółowe: 1) rozumienie ze słuchu: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni rozumieć pojedyncze wypowiedzi, wypowiedzi w ramach dialogu i rozmowy z udziałem kilku osób, dłuższe wypowiedzi monologowe, w tym informacje, prezentacje, ogłoszenia i instrukcje, w zakresie wskazanym w wykazie funkcji i pojęć językowych oraz w wykazie tematycznym dla poziomu podstawowego. Rozumienie dotyczy w szczególności intencji, tematu oraz konkretnej informacji zawartej w wypowiedzi o przejrzystej strukturze, mówionej w normalnym tempie, w dobrych warunkach akustycznych, przy użyciu standardowej wymowy i intonacji. Zdający powinni móc wykazać się umiejętnością kontrolowania własnego rozumienia wypowiedzi w celu uzyskania potwierdzenia, czy właściwie zrozumieli treść i intencję wypowiedzi, oraz umiejętnością wyrażania prośby o powtórzenie, wyjaśnienie fragmentu wypowiedzi lub zapisanie niezrozumiałego słowa. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni rozumieć następujące rodzaje tekstów: - pojedyncze wypowiedzi intencjonalne, w tym życzenia, gratulacje, kondolencje, komplementowanie, powitanie, pożegnanie, podziękowanie, prośbę, propozycję, przepraszanie, obiecywanie, zapewnianie, - pojedyncze wypowiedzi tematyczne, w tym: informację, ogłoszenie, pytanie, - fragmenty dialogów intencjonalnych, w tym: zapraszanie, proponowanie, doradzanie, - fragmenty dialogów tematycznych, w tym: zakupy, kupowanie biletów, pytanie o drogę, rezerwację pokoju hotelowego, - krótkie wypowiedzi ciągłe intencjonalne, w tym: uzasadnianie własnego zdania, relacjonowanie wypowiedzi, wyrażanie opinii, porównywanie, - krótkie wypowiedzi ciągłe tematyczne, w tym: opowiadanie o sobie, charakteryzowanie osób, przedstawianie atrakcji turystycznych, wrażenia z podróży, - fragmenty programów radiowych i telewizyjnych, - fragmenty filmów, - typowe nagrania na taśmie magnetofonowej "sekretarki automatycznej". c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - przyjaciel, - znajomy, - członek rodziny, - turysta, - obcy, - uczeń, - nauczyciel, - student, - profesor, - pracownik, - pracodawca. 2) poprawność gramatyczna, czyli umiejętność rozpoznawania i stosowania poprawnych form językowych: a) ogólny opis zakresu umiejętności: Zdający powinni umieć rozpoznawać i stosować poprawne gramatycznie formy językowe, wyrażające i pozwalające na wyrażanie intencji mówiącego w zakresie sprecyzowanym w wykazach: funkcji i pojęć językowych, zagadnień gramatycznych i tematycznych. Błędy gramatyczne popełniane przez zdających w wypowiedziach mówionych i tekstach pisanych nie powinny uniemożliwiać zrozumienia treści i intencji wypowiedzi. 3) rozumienie tekstów pisanych: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni rozumieć pojedyncze napisy i ogłoszenia, fragmenty tekstów długości jednego akapitu oraz kompletne krótkie teksty (200-300 słów) w zakresie objętym wykazem funkcji i pojęć językowych oraz wykazem tematów dla poziomu podstawowego. Zdający powinni rozumieć ogólny sens tekstu oraz konkretnych informacji, zawartych w tekstach drukowanych lub pisanych ręcznie w sposób czytelny. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni rozumieć następujące rodzaje tekstów pisanych: - pojedyncze napisy i ogłoszenia intencjonalne typu: Wstęp wzbroniony!, Nie wychylać się!, Wejście obok, - pojedyncze napisy i ogłoszenia tematyczne typu: Sklep czynny od 9 do 18, Remont, Muzeum nieczynne, Godziny przyjęć: 9-14, - fragmenty oryginalnych tekstów prasowych, turystycznych, informacyjnych, w zakresie treści określonych wykazem funkcji i pojęć językowych oraz wykazem tematycznym, - krótkie kompletne teksty oryginalne prasowe, turystyczne, informacyjne, w zakresie treści objętych wykazem funkcji i pojęć językowych i wykazem tematycznym, - listy prywatne, kartki pocztowe oraz proste listy oficjalne i urzędowe, - ogłoszenia, rozkłady jazdy, jadłospisy, ulotki, broszury i foldery, instrukcje obsługi, reklamy, ostrzeżenia, zakazy i nakazy, nazwy sklepów, instytucji użyteczności publicznej, warsztatów, urzędów i towarów, wpisy w książce telefonicznej, - formularze urzędowe, - notatki, informacje, zawiadomienia, prośby, podziękowania, pisane ręcznie. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - przyjaciel, - znajomy, - członek rodziny, - turysta, - obcy, - uczeń, - nauczyciel, - student, - profesor, - pracownik, - pracodawca, - klient. 4) pisanie: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni opanować relacje głoska - litera, podstawowe zasady ortografii oraz zasady kompozycji tekstów pisanych, ze zwróceniem uwagi na styl oficjalny i nieoficjalny, w zakresie określonym wykazem pojęć i ich funkcji i wykazem tematycznym dla poziomu podstawowego. Zdający powinni umieć posługiwać się zwrotami językowymi charakterystycznymi dla oficjalnej i nieoficjalnej odmiany języka polskiego odpowiednio do sytuacji oraz stosować zasady ortografii i interpunkcji w sposób niezakłócający właściwego zrozumienia treści i intencji tekstu, z zachowaniem podstawowych wymagań dotyczących układu tekstu. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni umieć pisać następujące rodzaje tekstów: - wypracowanie, tekst argumentacyjny, relacja, opowiadanie (150-200 słów), - streszczenie tekstu źródłowego z własnym komentarzem (150-200 słów), - krótkie życzenia i pozdrowienia (10-20 słów), - list prywatny (100-150 słów), - podstawowe formy listów oficjalnych, - podstawowa forma życiorysu, - podstawowa forma podania, - krótka notatka lub pisemna wiadomość zawierające informację, podziękowanie lub prośbę, - formularze urzędowe. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - przyjaciel, - znajomy, - członek rodziny, - turysta, - obcy, - uczeń, - nauczyciel, - student, - profesor, - pracownik, - pracodawca, - pacjent, - klient. 5) mówienie: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni umieć posługiwać się językiem polskim w typowych sytuacjach życia codziennego oraz związanych z podróżowaniem po Polsce. Powinni umieć wyrażać funkcje i pojęcia w zakresie przewidzianym w wykazie funkcji i pojęć językowych w odniesieniu do tematów wymienionych w wykazie tematycznym dla poziomu podstawowego. Zdający powinni umieć rozpoczynać i kończyć rozmowę, włączać się do rozmowy innych osób i brać w niej aktywny udział, gdy rozmowa dotyczy tematów ogólnych lub związanych ze specjalnymi zainteresowaniami zdających. Powinni umieć kontrolować przebieg rozmowy, prosząc, gdy zachodzi potrzeba, o powtórzenie, wyjaśnienie, przeliterowanie, oraz upewniając się, czy są właściwie rozumiani i czy używają odpowiednich słów i form. Powinni umieć stosować podstawowe zasady prowadzenia rozmów telefonicznych po polsku. Powinni umieć krótko opowiedzieć o własnych zainteresowaniach, doświadczeniach, marzeniach i planach, wyrazić i krótko uzasadnić własny pogląd, a także opisać zdarzenie z przeszłości. Zdający powinni umieć streścić film lub książkę, wyrazić o nich swoją opinię i krótko uzasadnić ją. Powinni umieć streścić i skomentować przeczytany artykuł prasowy. Powinni umieć wygłosić z właściwą intonacją, po przygotowaniu, krótką informację, podziękowanie lub przemówienie skierowane do grupy słuchających. Wypowiedzi zdających powinny być na tyle płynne, aby nie utrudniały komunikacji. Zdający powinni stosować zasady wymowy i intonacji pozwalające na właściwe zrozumienie wyrażanych intencji oraz treści wypowiedzi. Powinni także umieć posługiwać się oficjalną lub nieoficjalną odmianą języka polskiego, odpowiednio do sytuacji. Wpływ zasad wymowy języka rodzimego może być odczuwalny, ale nie powinien zakłócać zrozumienia wypowiedzi. b) rodzaje tekstów (wypowiedzi): Zdający powinni umieć przedstawić następujące rodzaje tekstów: - krótką wypowiedź na temat własnych zainteresowań, doświadczeń, planów, marzeń, - streszczenie filmu, książki, artykułu prasowego, z komentarzem, - relację z przeszłości, - opinię na określony temat, z krótkim uzasadnieniem, - wygłoszenie, po przygotowaniu, krótkiego przemówienia skierowanego do grupy słuchających, - rozmowę telefoniczną, - krótki dialog intencjonalny, - krótki dialog tematyczny, - minidyskusję. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - przyjaciel, - znajomy, - członek rodziny, - turysta, - obcy, - uczeń, - nauczyciel, - student, - profesor, - pracownik, - pracodawca, - pacjent, - klient. d) wymagania w zakresie wymowy dla poziomu podstawowego: Zdający powinni stosować odpowiednie (niezbyt wolne) tempo wypowiedzi i właściwą intonację całych zdań oznajmujących, pytających i wykrzyknikowych. Ważna jest też odpowiednia wymowa zestrojów akcentowych, tzn. łączenie słów jednosylabowych w grupy (np. nie wiem, nie mam, ze mną, od nas; jadę na wieś, wychodzę za mąż) albo przyłączanie słów jednosylabowych do słów akcentowanych (np. kocham ją, widzę go). Zdający powinni właściwie akcentować wyrazy obce typu gramatyka oraz formy czasu przeszłego i trybu przypuszczającego. Powinni właściwie wymawiać głoskę y w opozycji do i oraz e, głoski ą i ę, głoski dziąsłowe szumiące, twarde sz, ż, rz, cz, dż w opozycji do ciszących, miękkich ś, ź, ć, dź, ń, głoskę r w opozycji do l oraz ł w opozycji do l, a także grupy spółgłoskowe. Błędy zdających w zakresie wymowy i intonacji nie powinny uniemożliwiać zrozumienia sensu i intencji wypowiedzi. 6) wykaz funkcji i pojęć językowych dla poziomu podstawowego: Zdający powinni rozumieć i umieć wyrażać następujące funkcje i pojęcia językowe: a) funkcje: - kontakty społeczne: - nawiązywanie kontaktu, - przedstawianie się lub przedstawianie kogoś, - powitanie, - stereotypowe formuły powitalne, - pożegnanie, - składanie życzeń, - wyrażanie uznania, komplementowanie, - podziękowanie, - przepraszanie, - zapraszanie, - przebieg rozmowy: - rozpoczynanie rozmowy, włączanie się do rozmowy, - podtrzymywanie rozmowy, - kontrolowanie przebiegu rozmowy, - kończenie wypowiedzi, rozmowy, - przekazywanie informacji: - nawiązywanie, definiowanie, identyfikowanie, - uzasadnianie, - określanie celu, przeznaczenia, - relacjonowanie wypowiedzi własnych lub osób trzecich, - obietnica, oferta: - obiecywanie, zapewnianie, - oferowanie zrobienia czegoś, - zajmowanie stanowiska: - wyrażanie opinii, przekonania, - wyrażanie ważności, - wyrażanie niepewności, - przytakiwanie, aprobata, - negacja, dezaprobata, - uczucia i nastroje: - wyrażanie sympatii i antypatii, - wyrażanie nadziei, troski i zmartwienia, - wyrażanie życzenia, - wyrażanie radości, żalu, smutku i współczucia, - wyrażanie upodobania, - wyrażanie zadowolenia i niezadowolenia, - wyrażanie obojętności, dystansu, - wyrażanie rozczarowania, - inicjowanie rozmowy, działania lub ich zaniechania: - pytanie, wezwanie do mówienia, - prośba, wezwanie do działania, - prośba o przyzwolenie i przyzwalanie, - proponowanie, przyjmowanie i odrzucanie propozycji, - doradzanie i odradzanie, - zabranianie, b) pojęcia ogólne: - wyrażanie cechy, właściwości, stanu w odniesieniu do rzeczy, procesów, faktów, osób, - wyrażanie posiadania, przynależności, - wyrażanie relacji w przestrzeni (miejsce i kierunek), - wyrażanie relacji czasowych, - wyrażanie sposobu, - wyrażanie możliwości, zdolności, - wyrażanie konieczności, - wyrażanie warunku i konsekwencji, - porównywanie. 7) wykaz tematyczny dla poziomu podstawowego: Zdający powinni rozumieć wypowiedzi ustne i pisemne oraz umieć wyrażać się w mowie i piśmie na następujące tematy: a) człowiek: - imię i nazwisko, adres, stan rodzinny, płeć, wiek, data i miejsce urodzenia, - przynależność narodowa lub państwowa, język, - szkoła, wykształcenie, - zawód, zajęcie, - wygląd, części ciała, - rodzina i stosunki osobiste, - sposób spędzania wolnego czasu - rozrywki, hobby, sport, b) mieszkanie: - rodzaj, położenie i wielkość mieszkania lub domu, - rodzaje pomieszczeń, - mieszkanie w hotelu, domu wczasowym, pensjonacie, - urządzenie i wyposażenie mieszkania, - koszty związane z mieszkaniem, czynsz, opłaty, c) miejsca: - rodzaj, położenie i wielkość miejscowości, - instytucje użyteczności publicznej, zabytki, atrakcje turystyczne, d) praca: - warunki pracy, czas pracy, urlop, - płace, - związki zawodowe, e) życie codzienne: - czynności codzienne, - sklepy, usługi, warsztaty, - przedmioty codziennego użytku, - miary, ilości, pieniądze, - środki komunikacji, - prawa i obowiązki, f) jedzenie, picie, palenie: - lokale gastronomiczne, - żywność, dania, potrawy, - napoje, - palenie, g) zdrowie: - higiena osobista, - samopoczucie, - choroba, wypadek, h) środowisko naturalne: - rośliny i zwierzęta, - krajobraz, - pogoda, klimat, i) tematy ogólnego zainteresowania: - warunki życia, poziom życia, - środki masowego przekazu, aktualne informacje. 8) wykaz zagadnień gramatycznych i składniowych dla poziomu podstawowego: Zdający powinni umieć właściwie stosować następujące reguły gramatyczne: a) fleksja imienna: - odmiana rzeczowników przez przypadki w liczbie pojedynczej i mnogiej: - odmiana rzeczowników rodzaju męskiego kończących się na spółgłoskę, - odmiana rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na -a lub -o, - odmiana rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na -anin, - odmiana rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych na -a lub -i, - odmiana rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych na spółgłoskę, - odmiana rzeczowników rodzaju nijakiego zakończonych na -o lub -e, - odmiana rzeczowników rodzaju nijakiego zakończonych na -um, - odmiana rzeczowników nieregularnych typu: dziecko, tydzień, rok; oko, ucho, ręka, przyjaciel, pieniądz, człowiek, - przymiotnikowa odmiana rzeczowników typu chory, podróżny, imion zakończonych na -y, -i, w tym: Antoni, Jerzy oraz nazwisk zakończonych na -ski, -cki, -ska, -cka, - formy mianownika liczby mnogiej rodzaju męskoosobowego typu: studenci, profesorowie, rolnicy, - mechanizm odmiany rzeczowników: - alternacje samogłoskowe i spółgłoskowe zachodzące w temacie (przykłady: pies: psa, dzień: dnia, chłopiec: chłopca; Bóg: do Boga, wybór: wyboru; wzór: wzoru; miasto: w mieście, Kraków: w Krakowie; obiad: po obiedzie; mąż: męża; Marek: Marka; pieniądze: pieniędzy), - odmiana zaimków przez przypadki w liczbie pojedynczej i mnogiej: - odmiana zaimków osobowych: ja, ty, on, ona, ono; my, wy, oni, one, - odmiana zaimków wskazujących, w tym: ten, ta, to, ci, te, - odmiana zaimków dzierżawczych: mój, moja, moje; twój, twoja, twoje; nasz, nasza, nasze; wasz, wasza, wasze; pana, pani, państwa, - odmiana zaimków pytających, w tym: kto, co; jaki, jaka, jakie; który, która, które; czyj, czyja, czyje, - odmiana zaimków nieokreślonych: ktoś, coś, jakiś, któryś, czyjś; każdy, - odmiana zaimków przeczących: nikt, nic, żaden, - odmiana przymiotników przez przypadki w liczbie pojedynczej i mnogiej: - odmiana przymiotników zakończonych w rodzaju męskim na -y, w tym: dobry, mały, ciasny, duży lub -i, w tym: tani, polski, lekki, długi, - odmiana przymiotników zakończonych w rodzaju żeńskim na -a, w tym: dobra, mała, ciasna, duża, tania, polska, lekka, długa, - odmiana przymiotników zakończonych w rodzaju nijakim na -e, w tym: dobre, małe, ciasne, duże, tanie, polskie, lekkie, długie, - formy mianownika liczby mnogiej rodzaju męskoosobowego, w tym: dobrzy, mali, duzi, polscy, inni, - odmiana liczebników przez przypadki: - odmiana liczebników głównych, w tym: jeden, jedna, jedno; dwa, dwaj, dwóch, dwie; trzy, dziesięć, dwadzieścia pięć, sto, tysiąc, - odmiana przymiotnikowa liczebników porządkowych, w tym: pierwszy, pierwsza, pierwsze, pierwsi; drugi, druga, drugie, drudzy; dziesiąty, dziesiąta, dziesiąte, - przypadki: - mianownik liczby pojedynczej i mnogiej: - mianownik w funkcji podmiotu w zdaniach typu: Student czyta książkę. - mianownik jako forma orzecznika w orzeczeniu imiennym w zdaniach typu: Ta dziewczyna jest ładna. Mój brat to lekarz. - dopełniacz liczby pojedynczej i mnogiej: - dopełniacz jako forma dopełnienia bliższego po czasownikach zaprzeczonych w zdaniach typu: Nie znam tej studentki. - dopełniacz wyrażający przynależność w zdaniach typu: To jest książka Ewy. - dopełniacz po określeniu miary i ilości w zdaniach typu: Proszę kupić butelkę piwa, litr mleka. - dopełniacz po liczebnikach głównych (od 5 wzwyż i nieokreślonych) w zdaniach typu: Ona ma dużo pieniędzy. Mam tu pięć książek. - dopełniacz w wyrażeniach przyimkowych po przyimkach: u, z, ze, dla, do, od, ode, obok, bez w zdaniach typu: Jadę z Krakowa do Warszawy. Piotr mieszka u mnie. To jest prezent dla Marka. - dopełniacz w datach określających dzień, miesiąc i rok w zdaniach typu: Renia urodziła się 10 (dziesiątego) grudnia 1962 (tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego drugiego) roku. - dopełniacz w zdaniach bezosobowych po formach: nie ma, nie było, nie będzie, brak w zdaniach typu: Nie ma Andrzeja. Jutro nie będzie zajęć. Brak cukru. - biernik liczby pojedynczej i mnogiej: - biernik jako dopełnienie bliższe po czasownikach przechodnich w zdaniach typu: Piszę list. - biernik w wyrażeniach przyimkowych po przyimkach: na, o, po, przez, przeze, w, we, za w zdaniach typu: Idę na uniwersytet. Proszę przejść przez rynek. Spotkanie jest we wtorek. Spotkamy się za godzinę. - miejscownik liczby pojedynczej i mnogiej: - miejscownik w wyrażeniach przyimkowych określających miejsce i czas czynności po przyimkach: na, o, po, przy, w, we w zdaniach typu: Będę w Polsce w przyszłym roku. Spotkamy się w biurze o godzinie piątej. - miejscownik w wyrażeniach przyimkowych określających przedmiot, o którym się mówi, myśli, w zdaniach typu: Rozmawiamy o Krakowie. Myślę o Ewie. - miejscownik w wyrażeniach przyimkowych precyzujących rok lub miesiąc w zdaniach typu: Przyjadę w maju. Przyjechałem na studia w zeszłym roku. - narzędnik liczby pojedynczej i mnogiej: - narzędnik jako forma orzecznika wyrażonego rzeczownikiem po czasownikach: być, zostać w zdaniach typu: Ewa jest studentką. Ewa jest dobrą studentką. - narzędnik wyrażający narzędzie czynności w zdaniach typu: Jadę autobusem, a on jedzie pociągiem. Proszę pisać ołówkiem! - narzędnik w wyrażeniach przyimkowych po przyimkach: z, ze, za, nad, pod, przed, między w zdaniach typu: Jadę do Polski z mamą. Samochód stoi przed domem. - celownik liczby pojedynczej i mnogiej: - celownik zaimków osobowych w zdaniach typu: Ten film bardzo mi się podoba. Jest ci zimno? - celownik rzeczowników żywotnych jako dopełnienie dalsze w zdaniach typu: Dałem Ewie kwiaty. b) odmiana czasowników: - czasowniki niedokonane i dokonane, - strona czynna i zwrotna (formy osobowe): - tryb oznajmujący: - czas teraźniejszy czasowników niedokonanych, - czas przeszły czasowników dokonanych i niedokonanych, - czas przyszły czasowników niedokonanych i dokonanych, - tryb przypuszczający, - tryb rozkazujący, - nieosobowe formy czasownikowe: - formy typu: można, trzeba, wolno, warto, należy, powinno się, - formy typu: mówi się, - formy typu: nie ma, nie było, nie będzie, - połączenie czasowników modalnych, w tym: chcę, mogę, muszę z bezokolicznikiem, - czasowniki ruchu (system oparty na opozycji znaczeniowej iść: jechać), - konstrukcja: mieć + bezokolicznik, c) derywacja: - tworzenie i funkcje syntaktyczne przysłówków odprzymiotnikowych, - stopniowanie przymiotników i użycie syntaktyczne stopni: - stopień równy i wyższy w zdaniach typu: Ona jest tak ładna jak Ewa. Ewa jest ładniejsza od Basi. Ewa jest ładniejsza niż Basia. Ten temat jest bardziej interesujący od tamtego. Ten temat jest bardziej interesujący niż tamten. - stopień najwyższy w zdaniach typu: Zosia jest najładniejsza ze wszystkich dziewcząt. - stopniowanie przysłówków i użycie syntaktyczne stopni: - stopień równy i wyższy w zdaniach typu: Marek pisze tak ładnie jak Adaś. Adaś pisze ładniej od Roberta. Adaś pisze ładniej niż Robert. Marek pisze bardziej interesująco od Roberta. Marek pisze bardziej interesująco niż Robert. - stopień najwyższy w zdaniach typu: Adaś pisze najładniej ze wszystkich uczniów. - nazwy mieszkańców krajów oraz przymiotniki tworzone od nazw krajów, d) leksykologia: - podział wyrazów na części mowy, - zróżnicowanie formalne przymiotników i przysłówków, - system zaimków dzierżawczych: mój, twój, jego, jej, nasz, wasz, ich; swój; pana, pani, państwa, e) składnia: - zdania pojedyncze rozwinięte: - zdania oznajmujące typu: Robert jest Polakiem. Zosia ma słownik. - zdania pytające: - pytania o rozstrzygnięcie rozpoczynane partykułą czy w zdaniach typu: Czy on jest Francuzem? - możliwość opuszczania partykuły czy w zdaniach typu: Masz bilety do kina? - pytania o informację typu: Skąd on jest? Gdzie mieszkasz? - pytania niezależne i zależne typu: Czy to ma sens? Jak myślisz, czy to ma sens? Nie wiem, czy to ma sens. - wyrażanie części zdania pojedynczego: - podmiot wyrażony mianownikiem, - podmiot wyrażony rzeczownikiem w połączeniu z liczebnikiem typu dwa i typu pięć, - zdania bezpodmiotowe typu: Mówi się, że... - wyrażanie orzeczenia: - orzeczenie proste w zdaniu typu: Marek studiuje język angielski. i złożone w zdaniu typu: Adam jest ambitnym studentem. - orzeczenie imienne z orzecznikiem: w mianowniku (w zdaniu typu: Ewa jest miła.), w narzędniku (w zdaniu typu: Ewa jest dobrą studentką.), - wyrażanie dopełnienia: - dopełnienie bliższe wyrażane biernikiem w zdaniach typu: Znam Renatę. - dopełnienie bliższe wyrażane dopełniaczem po czasownikach zaprzeczonych w zdaniach typu: Nie znam Renaty. - dopełnienie dalsze w zdaniach typu: Marek daje kwiaty Renacie. - związek rządu - forma rzeczownika (przypadek) postulowana przez czasownik w zdaniach typu: Marek kupił gazetę. - przydawka jako określenie rzeczownika: - związek zgody - przydawka wyrażona przymiotnikiem powtarzającym kategorie gramatyczne rzeczownika, w zdaniach typu: Robert ma miłą żonę. - związek rządu - przydawka wyrażona rzeczownikiem w dopełniaczu, w zdaniach typu: Robert zna żonę Adama. - szyk przydawki przymiotnej, - okolicznik jako określenie czasownika: - okolicznik wyrażony przysłówkiem (związek przynależności) w zdaniach typu: Marek mówi dobrze po angielsku. - okolicznik wyrażony wyrażeniem przyimkowym, w zdaniach typu: Robert będzie w Polsce w sierpniu. - okolicznik wyrażony związkiem znaczeniowym, zwanym związkiem przynależności, jako połączenie czasownika z okolicznikiem, w zdaniach typu: Robert będzie u mnie na imieninach. - podwójna i potrójna negacja w zdaniu pojedynczym w zdaniach typu: Nic nie wiem! Nic nie powiem. On nigdy niczego nie rozumie! - szyk negacji i negacji podwójnej w zdaniach typu: Ja się nie denerwuję! Ja się nigdy nie denerwuję! - zdania bezpodmiotowe typu: Mówi się. Mówi się, że jutro nie będzie wody. - różne funkcje zaimka się, - zdania złożone współrzędnie ze spójnikami: i, a, ale, albo, lub, lecz, więc, jednak, - zdania złożone podrzędnie: - połączone zaimkiem: - forma zaimka który, używanego w roli wskaźnika zespolenia, - połączone spójnikiem: jak, aby, ponieważ, bo, chociaż, choć, dlatego że, kiedy, gdy, gdyby, to, jeśli, jeżeli, to, że, żeby, - zdania typu: Marek chce, żebym, żebyś, żeby, żebyśmy, żebyście, żeby... - typy okresów warunkowych w języku polskim, - brak "następstwa i zgody czasów" w języku polskim, - interpunkcja zdania złożonego: używanie przecinka przed zaimkami względnymi i spójnikami występującymi w roli wskaźników zespolenia. 3. Poziom średni ogólny - wymagania ogólne Zdający powinni: - rozumieć najważniejsze treści i intencje, dotyczące tematów ogólnych, konkretnych i abstrakcyjnych - włącznie z tematami specjalistycznymi, ściśle związanymi z ich własnymi zainteresowaniami, wyrażone w tekstach pisanych i wypowiedziach mówionych o skomplikowanej strukturze, - umieć posługiwać się językiem polskim w sposób płynny i spontaniczny, pozwalający na swobodną komunikację z rodzimymi użytkownikami języka we wszystkich sytuacjach życia codziennego, - umieć pisać dłuższe teksty na różnorodne tematy, wyrażać i uzasadniać w nich własny punkt widzenia, a także przeprowadzać analizę porównawczą, - umieć wypowiadać się obszernie na interesujące ich tematy, relacjonować zdarzenia z przeszłości, brać ograniczony udział w dyskusji, także w sytuacji oficjalnej, - umieć posługiwać się oficjalną i nieoficjalną odmianą języka polskiego odpowiednio do sytuacji, a także używać popularnych wyrażeń idiomatycznych, - znać większość konwencji socjokulturowych, stosowanych w komunikacji w języku polskim. Braki zdających w zakresie wymowy i intonacji, słownictwa, poprawności gramatycznej oraz ortografii nie mogą wpływać na skuteczność komunikacji. 4. Poziom średni ogólny - wymagania szczegółowe: 1) poprawność gramatyczna, czyli umiejętność rozpoznawania i stosowania poprawnych form językowych: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni umieć rozpoznawać i stosować poprawne gramatycznie formy językowe, wyrażające i pozwalające na wyrażanie intencji w zakresie objętym wykazem funkcji i pojęć językowych dla poziomu średniego ogólnego, w odniesieniu do tematów i sytuacji określonych w wykazie tematycznym dla tego poziomu. Zakres wymagań poprawności gramatycznej precyzuje wykaz zagadnień gramatycznych dla poziomu średniego ogólnego, stanowiący gramatykę podstawową języka polskiego. Obejmuje on wszystkie zagadnienia występujące na poziomie podstawowym, poszerzone o ich nowe funkcje syntaktyczne, a także formy rzadziej występujące w tekstach, ale umożliwiające ich zróżnicowanie stylistyczne w zależności od typu i stylu. Mając do wyboru kilka sposobów syntaktycznego wyrażenia tej samej informacji, zdający powinni umieć wybrać jeden z nich w zależności od typu tworzonego tekstu (mówiony - pisany, nieoficjalny - oficjalny, prywatny - urzędowy - prasowy) i jego stylu. Występujące w tekstach i wypowiedziach zdających błędy gramatyczne nie powinny mieć wpływu na skuteczność komunikacji. 2) rozumienie ze słuchu: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni rozumieć najważniejsze treści i intencje wypowiedzi mówionych w sytuacjach określonych wykazem funkcji i pojęć językowych i wykazem tematycznym dla poziomu średniego ogólnego. Wypowiedzi mogą dotyczyć tematów ogólnych, konkretnych i abstrakcyjnych, znanych i nieznanych zdającym, a także tematów specjalistycznych, ściśle związanych z własnymi zainteresowaniami zdających. Treści mogą być wypowiadane w naturalnym tempie i mogą mieć dosyć skomplikowaną strukturę. Zdający powinni rozumieć najważniejsze treści popularnych form polskich programów radiowych i telewizyjnych (dzienników, reportaży, seriali, rozmów, dyskusji, wywiadów). Powinni rozumieć wypowiedzi, aby móc prowadzić swobodny dialog z jedną osobą oraz móc wziąć ograniczony udział w rozmowie z wieloma rodzimymi użytkownikami języka polskiego. Powinni wykazać się umiejętnością stosowania form wypowiedzi pozwalających na ułatwienie zrozumienia, takich jak: rozumienie z kontekstu, kontrolowanie przebiegu rozmowy, upewnianie się co do właściwego rozumienia, prośba o dodatkowe wyjaśnienie. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni rozumieć następujące rodzaje wypowiedzi: - pojedyncze wypowiedzi intencjonalne i tematyczne, - wypowiedzi w ramach dialogu i rozmowy z udziałem wielu osób, w tym: rozmowy telefoniczne, wywiady radiowe i telewizyjne, fragmenty seriali telewizyjnych i programów typu wywiad-rozmowa, - krótsze wypowiedzi ciągłe, w tym: instrukcje, reklamy, informacje, informacje na temat aktualnych wydarzeń, fragmenty dzienników radiowych i telewizyjnych, informacje podawane przez megafon w supermarketach, na dworcach kolejowych i autobusowych, - dłuższe wypowiedzi ciągłe, w tym: wykłady i prezentacje na tematy ogólne, komentarze i reportaże radiowe i telewizyjne, fragmenty filmów dokumentalnych i fabularnych. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - znajomy, - przyjaciel, - członek rodziny, - klient, kupujący, - petent, - sprzedawca, sprzedający, - wynajmujący (samochód, lokal, mieszkanie), - pacjent, - uczący, uczący się, wykładowca, student, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - uprawiający sport, - widz, czytelnik, słuchacz, kibic sportowy, - konsument, - kierowca, - właściciel pojazdu, - uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - ofiara przestępstwa, - telefonujący. 3) rozumienie tekstów pisanych: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni umieć czytać ze zrozumieniem teksty w tempie około 110 słów na minutę i rozumieć (bez pomocy słownika) ogólny sens tekstu i szczegółowo pojedyncze napisy, fragmenty tekstów oraz całe teksty oryginalne napisane w różnych stylach i formach (drukowane i pisane ręcznie) z zakresu określonego w wykazie funkcji i pojęć językowych i w wykazie tematycznym. Powinni rozumieć najważniejsze treści i intencje, dotyczące tematów ogólnych, konkretnych i abstrakcyjnych, znanych sobie i nieznanych, a także tematów specjalistycznych, ściśle związanych z ich własnymi zainteresowaniami, zawarte w popularnych formach tekstów użytkowych, prasowych, literackich, urzędowych. Zdający powinni znać najważniejsze konwencje i sformułowania stosowane w listach prywatnych i oficjalnych, a także w pismach i formularzach urzędowych. Powinni umieć stosować techniki czytania ułatwiające rozumienie tekstów, takie jak: rozumienie kontekstowe, czytanie pobieżne, szybkie wyszukiwanie ważnej informacji, b) rodzaje tekstów: Zdający powinni rozumieć następujące rodzaje tekstów pisanych: - pojedyncze wypowiedzi pisemne intencjonalne i tematyczne: - informacje typu: Wydawanie posiłków między 7-9 i 13-15, - nakazy typu: Po wejściu niezwłocznie skasuj bilet! - zakazy typu: Palenie surowo wzbronione! - ostrzeżenia typu: Uwaga! Piesi! - szyldy typu: Akcesoria rowerowe, Konfekcja męska, - ogłoszenia typu: Szczenięta - kundelki oddam w dobre ręce. - informacje o repertuarze kin i teatrów typu: Film pol. b.o., - teksty jednoakapitowe: - teksty informacyjne (z katalogów, ulotek i informatorów, dotyczących kultury, sportu, handlu, usług, pogody, edukacji, turystyki), - teksty reklamowe, - ogłoszenia prasowe oraz notatki, informacje, zawiadomienia i ogłoszenia pisane ręcznie, - instrukcje, w tym instrukcje obsługi, - opisy właściwości towarów, lekarstw, wraz z piktogramami, - notatki prasowe, - horoskopy, - przepisy kulinarne, - listy prywatne oficjalne i nieoficjalne, pisma urzędowe (długości około jednej strony formatu A4), - popularne formularze, - teksty ciągłe - całe lub fragmenty (teksty prasowe, informacyjne, reklamowe, literackie) długości 1-1,5 strony formatu A4. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - znajomy, - przyjaciel, - członek rodziny, - klient, kupujący, - petent, - sprzedawca, sprzedający, - wynajmujący (samochód, lokal, mieszkanie), - pacjent, - uczący, uczący się, wykładowca, student, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - uprawiający sport, - widz, czytelnik, słuchacz, kibic sportowy, - konsument, - kierowca, - właściciel pojazdu, - uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - ofiara przestępstwa. 4) pisanie: a) ogólny opis umiejętności: Zdający egzamin na poziomie średnim ogólnym powinni umieć poprawnie planować, komponować i redagować krótkie kompletne teksty (15-20 słów), dłuższe (50-80 słów) sformalizowane teksty, takie jak listy prywatne oficjalne i nieoficjalne, a także krótsze (120-160 słów) i dłuższe (250-300 słów) formy kreatywne (wypracowania) wymagające np. przeprowadzenia wywodu argumentacyjnego z uzasadnieniem czy analizy porównawczej. W tekstach powinni umieć posługiwać się oficjalną i nieoficjalną odmianą języka polskiego oraz stylem i formami gramatycznymi odpowiednio do sytuacji. Zdający powinni umieć poprawnie wypełniać formularze urzędowe. Braki zdających w zakresie słownictwa, ortografii i poprawności gramatycznej nie powinny mieć wpływu na skuteczność komunikacji. Pismo ręczne zdających powinno być czytelne. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni umieć pisać następujące rodzaje tekstów: - ogłoszenie, reklama, skarga, reklamacja, zażalenie, protest, odwołanie od decyzji (15-20 słów), - notatka, zaproszenie, zawiadomienie, życzenia, pozdrowienia, kondolencje (15-20 słów), - podanie (50-60 słów), - życiorys (50-60 słów), - list motywacyjny (60-80 słów), - odpowiedź na ogłoszenie (60-80 słów), - streszczenie tekstu prasowego o objętości strony formatu A4 (80-100 słów), - komentarz, opinia o filmie, książce, wydarzeniu, - charakteryzowanie osoby (120-150 słów), - relacja, w tym: z podróży, z koncertu, z wakacji, - list (i odpowiedź na list) prywatny oficjalny i nieoficjalny (150-160 słów), - krótki referat - tekst do wygłoszenia (około 250 słów), - opis, - opowiadanie, - tekst argumentacyjny, - wypracowanie, w tym analiza porównawcza (250-300 słów), - formularze urzędowe. c) role komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - znajomy, - przyjaciel, - członek rodziny, - klient, kupujący, - petent, - sprzedawca, sprzedający, - wynajmujący (samochód, lokal, mieszkanie), - uczący, uczący się, wykładowca, student, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - konsument, - kierowca, - właściciel pojazdu, - uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - świadek, ofiara przestępstwa. 5) mówienie: a) ogólny opis umiejętności: Zdający powinni mówić w sposób płynny i spontaniczny, pozwalający na dosyć swobodną komunikację z rodzimymi użytkownikami języka we wszystkich sytuacjach życia codziennego, w tym w typowych sytuacjach związanych z edukacją i pracą. Powinni umieć prowadzić swobodną rozmowę z jednym lub kilkoma rodzimymi użytkownikami języka polskiego. Zdający powinni umieć prowadzić rozmowy telefoniczne prywatne i oficjalne. Powinni umieć wypowiadać się dosyć obszernie na interesujące ich tematy, relacjonować zdarzenia z przeszłości, a także brać ograniczony udział w dyskusji, także w sytuacji oficjalnej. Powinni umieć włączyć się do dyskusji. Zdający powinni umieć wygłosić z właściwą intonacją, po krótkim przygotowaniu, krótki referat na tematy ogólne, skierowany do grupy słuchających, oraz odpowiedzieć na kilka pytań dotyczących swojej wypowiedzi. Powinni umieć streścić i skomentować książkę lub publikację prasową. Powinni umieć przytoczyć czyjąś wypowiedź i ustosunkować się do niej. W swoich wypowiedziach zdający powinni umieć właściwie stosować popularne wyrażenia idiomatyczne. Powinni umieć stosować - odpowiednio do sytuacji: styl, formy gramatyczne i konwencje socjokulturowe, właściwe dla komunikacji w języku polskim. Także odpowiednio do sytuacji powinni umieć posługiwać się oficjalną i nieoficjalną odmianą języka polskiego. Zdający powinni umieć stosować wyrażenia i zwroty korygujące i ułatwiające wypowiedź, takie jak: zastępowanie nieznanych słów opisem, upewnianie się co do poprawności użycia słów, form i struktur, parafrazowanie, używanie zwrotów pozwalających na zastanowienie się. Braki zdających w zakresie słownictwa, wymowy i intonacji oraz poprawności gramatycznej nie powinny wpływać na skuteczność komunikacji. b) rodzaje wypowiedzi: Zdający powinni umieć wypowiadać się w następujących formach: - krótka wypowiedź na zadany temat, w tym prezentacja własnych zainteresowań, historia własnej rodziny, opinia na kontrowersyjny temat, streszczenie i komentarz do filmu, książki, artykułu prasowego, tekstu literackiego; relacja z wydarzenia, - rozmowa telefoniczna z zastosowaniem zwrotów charakterystycznych dla oficjalnej i nieoficjalnej odmiany języka polskiego, - krótki referat, a po jego wygłoszeniu - udzielenie odpowiedzi na pytania go dotyczące, - dialog intencjonalny, w tym: reklamacja, protest, pocieszanie kogoś, - dialog tematyczny, w tym: wrażenia z wakacji, opis rodzinnego miasta, - dyskusja, c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - znajomy, - przyjaciel, - członek rodziny, - klient, kupujący, - petent, - sprzedawca, sprzedający, - wynajmujący (samochód, lokal, mieszkanie), - pacjent, - uczący, uczący się, wykładowca, student, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - uprawiający sport, - widz, czytelnik, słuchacz, kibic sportowy, - konsument, - kierowca, - właściciel pojazdu, - uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - świadek, ofiara przestępstwa, - telefonujący. d) wymagania w zakresie wymowy dla poziomu średniego ogólnego: Zdający powinni opanować wymowę polską nie tylko w zakresie grup słów czy pojedynczych zdań, lecz także umiejętności budowania replik w trakcie dialogu oraz umiejętności budowania monologu i wypowiedzi narracyjnej. Powinni opanować nie tylko wymowę głosek polskich, które warunkują przekazywanie znaczeń, jak to ma miejsce na poziomie podstawowym, ale także ich warianty, zależnie od kontekstu. Wiąże się to z umiejętnością odróżniania wymowy potocznej, niestarannej, wypowiadanej w tempie szybkim, od wymowy oficjalnej, starannej, wypowiadanej w tempie wolnym. Wypowiedzi zdających powinno cechować średnio szybkie tempo i właściwa intonacja, a także stosowanie upraszczania grup spółgłoskowych w obrębie pojedynczych słów oraz na granicy słów. 6) wykaz funkcji i pojęć językowych dla poziomu średniego ogólnego: Zdający powinni rozumieć i umieć wyrażać wszystkie funkcje i pojęcia językowe objęte ich wykazem dla poziomu podstawowego, następująco poszerzonym: a) funkcje: - powitanie, pożegnanie, formuły grzecznościowe, przedstawianie się, - nawiązywanie kontaktu, zwracanie się do odbiorcy, - pytanie o informację, udzielanie informacji, - definiowanie, identyfikowanie, - relacjonowanie wypowiedzi własnych lub osób trzecich, - prośba, odmowa; obietnica, zapewnienie, - propozycja działania, zgoda, odrzucenie propozycji, - doradzanie i odradzanie, - polecanie, zabranianie, nakazywanie i zakazywanie, - wyrażanie opinii, przekonania, udział w dyskusji, - perswazja, argumentacja, - potwierdzenie, zaprzeczenie, - ostrzeganie, wyrażanie groźby, - przepraszanie, wybaczanie, - wyrażanie niezadowolenia, złości, oburzenia, - wyrażanie zmartwienia, pocieszanie, - wyrażanie obawy, strachu, lęku, - wyrażanie krytyki i reagowanie na krytykę, - wyrażanie żalu, dezaprobaty, rozczarowania, - wyrażanie możliwości, niemożliwości, konieczności, b) pojęcia ogólne: - wyrażanie cechy, właściwości, stanu w odniesieniu do rzeczy, faktów i osób, - wyrażanie relacji w przestrzeni (miejsce i kierunek), - wyrażanie relacji czasowych, - wyrażanie warunku i konsekwencji, - porównywanie. 7) wykaz tematyczny dla poziomu średniego ogólnego: Zdający powinni rozumieć i formułować teksty i wypowiedzi w odniesieniu do wszystkich tematów z wykazu tematycznego dla poziomu podstawowego, ze szczególnym, poszerzonym uwzględnieniem następujących zakresów tematycznych: a) ludzie: - wygląd, cechy charakteru, - historia rodziny, pochodzenie, - konflikty, problemy rodzinne, międzyludzkie i międzypokoleniowe, - cudzoziemiec wśród Polaków - stereotypy, b) mieszkanie: - opis mieszkania, - wyposażenie, urządzenie, - lokalizacja, rachunki, koszty, awarie i drobne naprawy, - rynek mieszkaniowy w Polsce, wynajmowanie lokalu, - rodzaje własności lokalowej, c) usługi: - remont, sprzątanie, naprawy, - pralnia chemiczna, - fryzjer, kosmetyczka, gabinety odnowy biologicznej, siłownia, sauna, - warsztat samochodowy, stacja obsługi, stacja benzynowa, - fotograf, wypożyczalnia video, biblioteka, bank, poczta, d) edukacja: - systemy edukacji, rodzaje szkół, kierunki studiów, - stopnie naukowe i administracyjne, - system szkolnictwa w Polsce, egzaminy, testy, e) praca: - rynek pracy, zawody, stanowiska, - poszukiwanie pracy, poszukiwanie pracowników, - kwalifikacje, wymagania, - prawo pracy, urlop, renty, emerytury, bezrobocie, zasiłki, f) czas wolny, kultura, rozrywki, sport: - rodzaje rozrywki, w tym: teatr, kino, muzea, koncerty, - zainteresowania, kolekcjonerstwo, hobby, - sposoby spędzania wolnego czasu, w tym: łowienie ryb, uprawianie ogrodu, majsterkowanie, - dyscypliny sportowe, zawody, - relaks, w tym: pływanie, jazda konna, aerobik, jogging, g) zakupy: - rodzaje sklepów, - sposoby płacenia rachunków, w tym: gotówka, karty kredytowe, raty, kredyt, leasing, - zakupy z katalogu, z ofert telewizyjnych, sprzedaż sieciowa, - produkty - skład i właściwości, informacja, promocja i reklama, - reklamacje, h) potrawy i napoje: - posiłki i napoje, - lokale gastronomiczne, - przepisy i zwyczaje kulinarne, - dieta, sposób odżywiania się, i) stan zdrowia i opieka lekarska: - części ciała, - opis stanu zdrowia, - wizyta u lekarza, - nagłe wypadki, - apteka, - diagnostyka (badania, analizy), - profilaktyka, j) podróże i środki transportu: - komunikacja miejska, w tym: połączenia, przesiadki, objazdy, - komunikacja krajowa i międzynarodowa, w tym: połączenia, przesiadki, objazdy, - wycieczki i pobyty zorganizowane przez biura podróży, - turystyka indywidualna, hotel, kemping, pensjonat, kwatery prywatne, pokoje gościnne, agroturystyka, k) przyroda i środowisko: - świat roślin i zwierząt, - klimat, pory roku, pogoda, - problemy ekologiczne, l) nauka i technika: - rozwój techniki, - komputeryzacja, - motoryzacja, - telekomunikacja, - badania naukowe, - odkrycia i wynalazki, m) media: - prasa, - radio, - telewizja, n) tradycje, zwyczaje, święta: - uroczystości rodzinne, - uroczystości kościelne, - uroczystości państwowe, - zwyczaje ogólnopolskie, o) "ciemne strony życia": - przestępczość, - uzależnienia, - organy ścigania, - wymiar sprawiedliwości, p) tematy ogólnego zainteresowania: - polityka, ekonomia, religia, obyczaje, - problemy dyskusyjne, w tym: kara śmierci, eutanazja, aborcja, klonowanie. 8) wykaz zagadnień gramatycznych i składniowych dla poziomu średniego ogólnego: Zdający powinni umieć właściwie stosować wszystkie reguły gramatyczne objęte wykazem zagadnień gramatycznych i składniowych dla poziomu podstawowego, poszerzone o ich nowe funkcje syntaktyczne oraz formy rzadziej występujące w tekstach, ale umożliwiające ich zróżnicowanie stylistyczne w zależności od typu i stylu, a w szczególności: - odmianę rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników przez przypadki w liczbie pojedynczej i mnogiej według wzorów deklinacji męskiej, żeńskiej, nijakiej i mieszanej, - znajomość funkcji syntaktycznych przypadków centralnych (mianownika, dopełniacza, biernika i miejscownika) oraz peryferycznych (narzędnika, celownika, wołacza), - odmianę rzeczowników o rozszerzanym temacie typu: imię (imi-eni-a, imi-on-a), kamień (ka-mie-ni-a) i zwierzę (zwierz-ęci-a, zwierz-ęt-a), - odmianę polskich nazw własnych typu: Kościuszko, Zimny, Nowakowa, Nowakówna (nazwiska) i Białystok, Chyżne, Zakopane (nazwy miejscowości), - odmianę rzeczowników nieregularnych typu: ksiądz, książę, chrzest; także tych, których formy zależą od znaczenia, w tym: ucho - uszy jako część ciała, ale ucha jako części naczyń i toreb, - umiejętność stosowania niektórych form deklinacyjnych w zależności od typu tekstu i stylu wypowiedzi, w tym form mianownika używanych zamiast wołacza w języku mówionym: Zosia! Piotrek! Mama! i form wołacza używanych obowiązkowo w języku pisanym i w kontaktach oficjalnych: Droga Zosiu! Kochana Mamo! Panie profesorze! Szanowny Panie Profesorze! - koniugację czasowników regularnych i nieregularnych, także tych, których odmiana zależy od znaczenia, typu: wieźć (ja wiozę, ty wieziesz; wiozłem); wieść (ja wiodę, ty wiedziesz; wiodłem), - odmianę czasowników w trybie oznajmującym (czasy: teraźniejszy, przeszły i przyszły czasowników dokonanych i niedokonanych), przypuszczającym i rozkazującym, - odmianę czasowników w stronie czynnej, zwrotnej i biernej (tworzenie form strony biernej, ich nacechowanie stylistyczne i zakres użycia w zdaniach typu: Kazimierz Wielki założył Akademię Krakowską w roku 1364. Akademia Krakowska została założona przez Kazimierza Wielkiego w 1364 roku.), - tworzenie i użycie nieosobowych form czasownika: imiesłowów przymiotnikowych (czynnych na -ący i biernych na -ony, -ny, -ty) oraz imiesłowów przysłówkowych (współczesnych na -ąc i uprzednich na -wszy, -łszy), - użycie form imiesłowowych w ramach synonimii syntaktycznej typu: Ten student, zdający dziś egzamin ustny, właśnie wyszedł. / Ten student, który zdawał dziś egzamin ustny, właśnie wyszedł. Wróciwszy do domu, zabrała się szybko do odrabiania lekcji. / Po powrocie do domu zabrała się szybko do odrabiania lekcji. / Kiedy wróciła do domu, zabrała się szybko do odrabiania lekcji. / Wróciła do domu, a potem zabrała się szybko do odrabiania lekcji. / Wróciła do domu i zabrała się szybko do odrabiania lekcji; Zapłacony przez ojca rachunek był bardzo wysoki. / Rachunek, który został zapłacony przez ojca, był bardzo wysoki. / Rachunek, który zapłacił ojciec, był "bardzo wysoki". - wzory składniowe czasowników polskich, także wtedy, gdy wzór zależy od znaczenia czasownika, typu: wydać - 1. "zapłacić": kto wydaje co na co, na kogo, np. Adam wydaje dużo pieniędzy na życie; wydać - 2. "zwrócić, przydzielić": kto wydaje co komu, np. Kelnerka wydała mi 25 złotych reszty; wydać - 3. "zdradzić, ujawnić": kto wydaje kogo, co przed kim, np. W czasie rozprawy złodziej wydał swoich wspólników; wydać - 4. "oddać za żonę": kto wydaje kogo za mąż za kogo, np. Mama jest bardzo zadowolona, bo wydaje swoją najmłodszą córkę za cudzoziemca; wydać - 5. "narazić na coś": kto wydaje kogo, co na co, np. Wszyscy opuścili go i wydali na pewną zgubę. - umiejętność budowania zdań złożonych ze zdaniami podrzędnymi rozpoczynanymi zaimkami względnymi typu który i spójnikami, jak w przykładzie: Chłopak, na którego czekałaś przez tyle lat, nigdy już nie wróci. Postanowił nie wracać, gdyż/ponieważ/dlatego że/bo czuł się przez ciebie zdominowany. - umiejętność przekształcania zdań pojedynczych w jedno zdanie złożone typu: Michel przyjechał rok temu do Polski. Chciał tu studiować slawistykę. / Michel przyjechał rok temu do Polski dlatego, że chciał tu studiować slawistykę. - umiejętność przekształcania zdań złożonych w zdania pojedyncze typu: Kolega namawiał nas, żebyśmy wyjechali wcześnie. / Kolega namawiał nas na wczesny wyjazd. - umiejętność używania imiesłowów przysłówkowych w zdaniach, - umiejętność budowania okresów warunkowych - rzeczywistych (jak w zdaniach typu: Jeżeli tak bardzo chcesz, pójdziemy w sobotę na koncert Maryli Rodowicz.), możliwych (typu: Jeśli zdam / Jeślibym zdał wszystkie egzaminy w czerwcu, pojadę na wakacje do Włoch.) i nierzeczywistych (typu: Gdybym wiosną więcej pracował, skończyłbym już pracę magisterską, ale ponieważ tak się nie stało, wciąż muszę nad nią pracować.), - umiejętność budowania zdań wielokrotnie złożonych, - umiejętność używania mowy niezależnej (jej wykładników formalnych), - umiejętność używania mowy zależnej (jej formalnych wykładników), - umiejętność przekształcania mowy niezależnej w zależną, - umiejętność używania w tekstach odpowiednich konstrukcji poznanych w ramach synonimii syntaktycznej. 5. Poziom zaawansowany - wymagania ogólne: Zdający powinni: - bez trudności rozumieć wszystkie teksty pisane i wypowiedzi mówione w języku polskim, odnoszące się do zagadnień, o których posiadają wiedzę, - umieć posługiwać się językiem polskim w sposób płynny i spontaniczny, we wszystkich sytuacjach komunikacji z rodzimymi użytkownikami języka, - umieć bez trudności wypowiadać się, prowadzić dialog i brać udział w dyskusji, odnosząc się w wyczerpujący i spójny sposób do każdego zagadnienia, o którym posiadają wiedzę, - umieć pisać dłuższe teksty na tematy ogólne (wypracowania) oraz teksty użytkowe (pisma oficjalne), - umieć posługiwać się językiem precyzyjnie, rozróżniając odcienie znaczeniowe i stosując wyrażenia idiomatyczne, - umieć posługiwać się odmianą oficjalną i nieoficjalną języka polskiego odpowiednio do sytuacji, - znać stosowane w komunikacji w języku polskim konwencje socjokulturowe. Zdający nie powinni popełniać istotnych błędów w zakresie wymowy i intonacji, poprawności gramatycznej oraz ortografii. 6. Poziom zaawansowany - wymagania szczegółowe: 1) poprawność gramatyczna, czyli umiejętność rozpoznawania i stosowania poprawnych form językowych: Zdający egzamin na poziomie zaawansowanym powinni umieć używać poprawnych form gramatycznych obejmujących całą gramatykę języka polskiego, w tym także form rzadko występujących. Mając do wyboru kilka sposobów syntaktycznego wyrażania tej samej informacji, powinni umieć wybrać jeden z nich w zależności od typu tworzonego tekstu (mówiony - pisany; nieoficjalny - oficjalny; prywatny - urzędowy - prasowy - radiowy) i jego stylu. Zakres wymagań gramatycznych precyzuje wykaz zagadnień gramatycznych i składniowych dla poziomu zaawansowanego. Wykaz obejmuje wszystkie formy gramatyczne i konstrukcje składniowe występujące we współczesnym języku polskim, także takie, które pojawiają się w nim rzadko. Oznacza to, że zdający na tym poziomie powinni wykazywać się indywidualnym stylem mówienia i pisania po polsku. 2) rozumienie ze słuchu: a) ogólny opis umiejętności: Zdający egzamin na poziomie zaawansowanym powinni rozumieć bez trudności treść i intencję wszystkich rodzajów wypowiedzi mówionych, także tych, które zawierają wyrażenia nacechowane, idiomatyczne, potoczne i regionalne. Wypowiedzi mogą być mówione w naturalnym, indywidualnym, a więc dosyć szybkim tempie, także w różnych warunkach odbioru. Zdający powinni rozumieć wypowiedzi w stopniu pozwalającym na swobodny dialog z jednym rozmówcą oraz na udział w rozmowie i dyskusji wielu rodzimych użytkowników języka. Powinni rozumieć bez trudności treść polskich programów radiowych i telewizyjnych, a także filmów. Powinni bez trudności rozumieć wykłady, odczyty i prezentacje na tematy ogólne oraz specjalistyczne, o których posiadają wiedzę. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni rozumieć następujące rodzaje wypowiedzi: - pojedyncze wypowiedzi intencjonalne i tematyczne, - krótsze wypowiedzi ciągłe, w tym: komunikaty radiowe, zapowiedzi i ogłoszenia podawane przez megafon, fragmenty programów radiowych i telewizyjnych, - dłuższe teksty ciągłe: - wykłady, odczyty i prezentacje na temat ogólny lub popularno-naukowy, - przemówienia okolicznościowe, - programy radiowe i telewizyjne, filmy kinowe (fragmenty): - dzienniki, wiadomości i sprawozdania sportowe, reklamy, - reportaże, programy i filmy dokumentalne, - komentarze do aktualnych wydarzeń, dyskusje, wywiady, rozmowy, - konkursy, zagadki, popularne programy satyryczne, - seriale, filmy fabularne, c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - członek rodziny, przyjaciel, znajomy, - kupujący, sprzedający, wynajmujący mieszkanie (lokal), - telefonujący, - klient, petent, pacjent, - uczący się, student, nauczyciel, wykładowca, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - widz, słuchacz, uprawiający sport, kibic, - kierowca, właściciel pojazdu, uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - świadek, ofiara przestępstwa. 3) rozumienie tekstów pisanych: a) ogólny opis umiejętności: Zdający egzamin na poziomie zaawansowanym powinni rozumieć treść i intencję (także wyrażane w sposób pośredni, aluzyjny, ironiczny i żartobliwy) wszystkich rodzajów tekstów pisanych (drukowanych i pisanych ręcznie) - listów prywatnych i pism urzędowych, tekstów prasowych, użytkowych i literackich - także tych, które zawierają wyrażenia nacechowane, idiomatyczne, potoczne i regionalne. Powinni znać wszystkie konwencje i rozumieć idiomatyczne sformułowania stosowane w listach prywatnych, oficjalnych i nieoficjalnych, a także w pismach i formularzach urzędowych. Powinni umieć biegle stosować techniki ułatwiające rozumienie tekstów, w tym: rozumienie kontekstowe, czytanie pobieżne, szybkie wyszukiwanie ważnej informacji. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni rozumieć następujące rodzaje tekstów: - pojedyncze wypowiedzi pisemne intencjonalne i tematyczne, w tym: informacje, nakazy i zakazy, ostrzeżenia, szyldy, ogłoszenia, reklamy, - krótkie teksty, w tym: informacje, ogłoszenia, reklamy, instrukcje, opisy, notatki prasowe, notatki i ogłoszenia pisane ręcznie, - teksty całe lub fragmenty tekstów prasowych, użytkowych i literackich, w tym: - opowiadanie, relacja, opis, narracja, - reportaż, felieton, wywiad, recenzja filmowa, - instrukcja obsługi, informacja o towarze, tekst reklamowy, - tekst wykładu popularno-naukowego, - tekst przemówienia okolicznościowego, - komentarz redakcyjny, - wiadomości bieżące, - informacje kulturalne i popularno-naukowe, - listy prywatne, oficjalne i nieoficjalne, - pisma i formularze urzędowe, c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - członek rodziny, przyjaciel, znajomy, - kupujący, sprzedający, wynajmujący mieszkanie (lokal), - klient, petent, pacjent, - uczący się, student, nauczyciel, wykładowca, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - czytelnik, - kierowca, właściciel pojazdu, uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - świadek, ofiara przestępstwa. 4) pisanie: a) ogólny opis umiejętności: Zdający egzamin na poziomie zaawansowanym powinni umieć poprawnie komponować i redagować krótkie kompletne teksty (30-60 słów), dłuższe (100-150 słów) sformalizowane teksty, w tym listy prywatne oficjalne i nieoficjalne, a także dłuższe (350-400 słów) formy kreatywne (wypracowania) wymagające przeprowadzenia wywodu argumentacyjnego z uzasadnieniem, klasyfikacji lub analizy porównawczej. Powinni umieć zredagować tekst referatu i przemówienia okolicznościowego do wygłoszenia oraz tekst listu oficjalnego będącego odpowiedzią na pismo urzędowe. W tekstach zdający powinni umieć właściwie posługiwać się odmianą oficjalną i nieoficjalną języka polskiego oraz konwencjami stylistycznymi i ortograficznymi - odpowiednio do sytuacji. Powinni posługiwać się językiem precyzyjnie, stosując wyrażenia idiomatyczne, aluzyjne, ironiczne, żartobliwe, wykazując się znajomością odcieni znaczeniowych słów. Zdający powinni umieć poprawnie wypełniać wszystkie formularze urzędowe. Braki zdających w zakresie słownictwa, ortografii i poprawności gramatycznej, w tym zwłaszcza składniowej, mogą być jedynie sporadyczne i marginalne. Pismo ręczne zdających powinno być czytelne. b) rodzaje tekstów: Zdający powinni umieć pisać następujące rodzaje tekstów: - ogłoszenie, reklama, skarga, reklamacja, zażalenie, protest (30-60 słów), - notatka, zaproszenie, zawiadomienie, życzenia, kondolencje (30-60 słów), - odpowiedź na ogłoszenie (60-80 słów), - podanie (60-100 słów), - życiorys, życiorys naukowy (60-100 słów), - list motywacyjny (100-150 słów), - streszczenie tekstu prasowego o objętości strony formatu A4 (100-150 słów), - komentarz, recenzja, opinia o filmie, książce, tekście, wydarzeniu (100-150 słów), - relacja z podróży lub wydarzenia (300-400 słów), - list (i odpowiedź na list) prywatny oficjalny i nieoficjalny oraz odpowiedź na pismo urzędowe (150-200 słów), - referat, tekst przemówienia okolicznościowego - do wygłoszenia (około 300 słów), - tekst narracyjny, argumentacyjny, klasyfikujący (300-400 słów), - wypracowanie, w tym analiza porównawcza (300-400 słów), - formularze urzędowe. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - członek rodziny, przyjaciel, znajomy, - kupujący, sprzedający, wynajmujący (lokal), - klient, petent, pacjent, - uczący się, student, nauczyciel, wykładowca, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - kierowca, właściciel pojazdu, uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - świadek, ofiara przestępstwa. 5) mówienie: a) ogólny opis umiejętności: Zdający egzamin na poziomie zaawansowanym powinni umieć używać języka w sposób płynny i spontaniczny, pozwalający na całkowicie swobodną komunikację z rodzimymi użytkownikami języka polskiego we wszystkich sytuacjach. Powinni umieć prowadzić swobodny dialog z jedną osobą, a także brać pełny udział w rozmowie wielu rodzimych użytkowników języka. Zdający powinni umieć prowadzić wszystkie rodzaje rozmów telefonicznych. Powinni umieć wypowiadać się obszernie i precyzyjnie na interesujące ich tematy, relacjonować zdarzenia z przeszłości, a także móc brać udział w dyskusji lub ją poprowadzić - na równi z innymi uczestnikami, także w sytuacji oficjalnej. Zdający powinni umieć wygłosić z właściwą intonacją referat i przemówienie okolicznościowe, skierowane do grupy słuchających, oraz odpowiedzieć na pytania, także tzw. "trudne" i "zaczepne", dotyczące swojej wypowiedzi. Powinni umieć streścić i skomentować obejrzany film, przeczytaną książkę lub publikację prasową. Powinni umieć przytoczyć czyjąś wypowiedź i ustosunkować się do niej. W swoich wypowiedziach zdający powinni posługiwać się indywidualnym, bogatym językiem, wykazując znajomość odcieni znaczeniowych słów, wyrażeń potocznych i idiomatycznych, emocjonalnych, aluzyjnych, ironicznych i żartobliwych. Powinni znać i umieć stosować konwencje socjokulturowe charakterystyczne dla komunikacji mówionej w języku polskim, a także używać oficjalnej i nieoficjalnej odmiany języka, odpowiednio do sytuacji. Braki zdających w zakresie słownictwa i poprawności gramatycznej powinny być jedynie sporadyczne i marginalne. Wymowa i intonacja zdających może zdradzać ich język rodzimy jedynie jako informacja o ich regionalnym pochodzeniu, nie może jednak osłabiać płynności i swobody komunikacji. Zdający powinni umieć biegle stosować wyrażenia i zwroty korygujące i ułatwiające wypowiedź poprzez zastępowanie opisem nieznanych słów i wyrażeń, w płynny, niezauważalny dla słuchających sposób, przez parafrazowanie i używanie zwrotów pozwalających na zastanowienie się nad dalszym ciągiem wypowiedzi. b) rodzaje tekstów (wypowiedzi): Zdający powinni umieć formułować następujące rodzaje wypowiedzi: - krótka wypowiedź na zadany temat, w tym: interpretacja sentencji, cytatu, fragmentu tekstu, prezentacja własnych zainteresowań, historia własnej rodziny, opinia na kontrowersyjny temat (krytyczna, ironiczna, żartobliwa lub emocjonalna), streszczenie i krytyczny komentarz do filmu, książki, artykułu prasowego, tekstu literackiego; relacja (obiektywna, emocjonalna lub żartobliwa) z wydarzenia, - rozmowa telefoniczna (wszystkie rodzaje), - wygłoszenie, po przygotowaniu, referatu i odpowiedź na pytania dotyczące jego tekstu, - wygłoszenie, po przygotowaniu, przemówienia okolicznościowego, - dialog intencjonalny, w tym: reklamacja, protest, skarga, pocieszanie kogoś, - dialog tematyczny, w tym: wywiad, wymiana wrażeń z wakacji, rozmowa na temat rodzinnego miasta, porada, udzielanie informacji, - dyskusja. c) sytuacje komunikacyjne: Zdający powinni rozumieć i formułować wypowiedzi, występując jako: - obcy, - turysta, - znajomy, - przyjaciel, - członek rodziny, - klient, kupujący, - petent, - sprzedawca, sprzedający, - wynajmujący (samochód, lokal, mieszkanie), - pacjent, - uczeń, nauczyciel, wykładowca, student, - pracownik, podwładny, - pracodawca, przełożony, - uprawiający sport, - widz, czytelnik, słuchacz, kibic sportowy, - konsument, - kierowca, - właściciel pojazdu, - uczestnik wypadku drogowego, kolizji, - świadek, ofiara przestępstwa, - telefonujący. 6) wykaz funkcji i pojęć językowych dla poziomu zaawansowanego: Zdający powinni rozumieć i umieć wyrażać wszystkie funkcje i pojęcia językowe objęte ich wykazem dla poziomu podstawowego i średniego ogólnego, ze zwróceniem specjalnej uwagi na następujące zagadnienia: - relacjonowanie, - uzasadnianie, - przedstawianie tematu, - porównywanie, - wyrażanie opinii, przekonania, - rozpoczynanie rozmowy, włączanie się do rozmowy, - kontrolowanie przebiegu rozmowy, - podtrzymywanie rozmowy. 7) wykaz tematyczny dla poziomu zaawansowanego: Zdający powinni rozumieć i formułować teksty i wypowiedzi na wszystkie tematy zawarte w katalogach tematycznych poziomu podstawowego i średniego ogólnego, ze zwróceniem szczególnej uwagi na następujące zakresy tematyczne: a) ludzie, w tym: konflikty, problemy rodzinne, międzyludzkie, międzypokoleniowe i etniczne, b) edukacja, w tym porównanie systemów edukacji w różnych krajach, c) praca, w tym: rynek pracy, trudności związane z poszukiwaniem pracy, d) kultura, w tym: teatr, kino, wystawy, koncerty jako wydarzenia kulturalne, e) sport, w tym: igrzyska olimpijskie, zawody, mecze, f) problematyka zdrowotna, w tym: choroby jako problemy społeczne - AIDS, narkomania, g) podróże, w tym: relacje, informatory, katalogi, teksty reklamowe, h) przyroda i środowisko, w tym problemy ekologiczne: zanieczyszczenie środowiska, gospodarka zasobami leśnymi, zwierzęta i rośliny zagrożone zagładą, i) nauka i technika, w tym: problemy ekonomiczne i społeczne związane z badaniami naukowymi, rozwojem techniki i wynalazkami, pozytywne i negatywne strony komputeryzacji, j) media, w tym społeczna rola prasy, radia i telewizji, k) tradycje, zwyczaje, święta, w tym: uroczystości rodzinne, religijne, państwowe - porównanie ich obchodów w Polsce i w innych krajach, l) aktualne problemy społeczne i ekonomiczne, w tym: kryzysy gospodarcze, klęski żywiołowe, przestępczość, działalność organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. 8) wykaz zagadnień gramatycznych i składniowych dla poziomu zaawansowanego: Zdający powinni umieć poprawnie stosować wszystkie formy gramatyczne i konstrukcje składniowe występujące we współczesnym języku polskim, także takie, które pojawiają się w nim rzadko. Zdający egzamin na tym poziomie powinni wykazać się indywidualnym stylem mówienia i pisania po polsku. Wykaz zagadnień gramatycznych dla tego poziomu obejmuje wszystkie zagadnienia zawarte w wykazach dla poziomu podstawowego i średniego ogólnego oraz zagadnienia o najwyższym stopniu trudności, w tym: - znajomość ograniczeń w odmianie rzeczowników zbiorowych typu: ptactwo, listowie, typu: żelazo, wiedza, chłopstwo, kwiecie, typu: drzwi, sanie, usta, męty oraz ich użycia w zdaniu, - znajomość użycia przypadków po rzadko używanych czasownikach, w tym narzędnika po czasownikach litować się, ubolewać, płakać w zdaniach typu: Matka ubolewała nad losem syna. - znajomość użycia przypadków w różnych odmianach polszczyzny, w tym użycie wołacza z nazwiskami w polszczyźnie potocznej typu: Pani Nowakowa! Panie Kowalski! lub wołacza nazw własnych w poezji typu: Litwo, ojczyzno moja! - znajomość rodzaju i odmiany rzadko używanych rzeczowników typu: goleń, torbiel, - znajomość odmiany, w tym ograniczeń w odmianie rzeczowników zapożyczonych typu: bikini, big-band, bizneswoman/businesswoman, - użycie w zdaniach przymiotników typu: ciekaw, pełen, gotów, rad, świadom, wart, wesół, zdrów, - składnia liczebników w zdaniach: w połączeniach z rzeczownikami i czasownikami, - znajomość liczebników zbiorowych i ich składni, - użycie liczebników zbiorowych w grupach liczebnikowych, - znajomość odmiany i składni liczebników oba, obydwa, dwaj, obaj, obydwaj, oboje, obydwoje; trzej, czterej, - użycie zaimków żaden i każdy w liczbie pojedynczej w zdaniach typu: Każdy ze studentów zgłosił się na egzamin. / Wszyscy studenci zgłosili się na egzamin. Żaden ze studentów nie zgłosił się na egzamin. / Nikt nie zgłosił się na egzamin. - użycie zaimka się w zdaniach, w tym w wyrażeniach frazeologicznych z wyrazem samo: To się rozumie samo przez się. - odmiana czasowników nieregularnych typu: trzeć, drzeć, zawrzeć; dąć, ciąć, giąć, kląć, pojąć; mielić, mleć, - użycie form koniugacyjnych w różnych odmianach polszczyzny, w tym form 1. osoby trybu rozkazującego w wyrażeniach potocznych typu: Niech się tobą nacieszę! Niech cię uściskam! - użycie form trybu przypuszczającego nieosobowych form czasowników na -no, -to w zdaniach typu: Gdybym tego nie zrobił, mówiono by o mnie źle. - znajomość rzadkich par aspektowych typu: odpisywać: poodpisywać, zapisywać: pozapisywać i ich użycia w zdaniach, - znajomość czasowników z prefiksami nadającymi im szczególne znaczenie, w tym wysoki stopień intensywności akcji: napracować się, nagadać się do woli lub wyrażających osiągnięcie celu mimo trudności: dodzwonić się, dopłynąć do brzegu, doprać bieliznę, - znajomość czasowników dwuaspektowych typu: kazać, ślubować, ich odmiany i użycia w zdaniach, - znajomość składni rzeczowników odczasownikowych w wyrażeniach typu: lokomotywa gwiżdże - gwizd lokomotywy, importować towary - import towarów, handlować narkotykami - handel narkotykami, młodzież pochwaliła kogoś - pochwała młodzieży, młodzież została pochwalona - pochwała młodzieży, - użycie imiesłowów przymiotnikowych i przymiotników posiadających identyczne formy typu: przerażony, przerażony czym, - znajomość skrótowców typu: NBP, KUL, UJ, POLFA, POLMOS, ich pisowni i odmiany, - znajomość elementów słowotwórstwa jako zabiegu pozwalającego na rozumienie sensu wyrazów, grup wyrazowych i zdań, w tym rozumienie neologizmów literackich, - znajomość budowy i funkcji znaczeniowo-stylistycznej zdań bezpodmiotowych dotyczących zjawisk meteorologicznych, przyrodniczych, wrażeń zmysłowych, stanów psychicznych i fizjologicznych, - umiejętność posługiwania się zdaniami wielokrotnie złożonymi i ich transformacji, - umiejętność budowania tekstu spójnego wewnętrznie, zawierającego wskaźniki nawiązania wewnętrznego, - rozpoznawanie stylu wypowiedzi: artystycznego, naukowego, dziennikarskiego, urzędowego, potocznego. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działami administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz szkolnictwo wyższe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 16 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania odznaczeń, wyróżnień i nagród za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej (Dz. U. Nr 191, poz. 1872) Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 kwietnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania odznaczeń, wyróżnień i nagród za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej (Dz. U. Nr 48, poz. 503) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Odznaka "Za Zasługi dla Sportu", zwana dalej "odznaką", jest przyznawana osobom, o których mowa w § 1, wyróżniającym się szczególną aktywnością i uzyskującym wybitne osiągnięcia w działalności społecznej w dziedzinie kultury fizycznej."; 2) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Odznakę stanowi ażurowa kompozycja o wymiarach 30 mm szerokości i 32 mm wysokości, wykonana z metalu w kolorze złotym, srebrnym i brązowym, właściwym dla danego stopnia, przedstawiająca stylizowaną postać biegacza unoszącego ramiona w geście zwycięstwa. Z lewej strony odznaki jest umieszczona gałązka wawrzynu, której dwa dolne liście są pokryte emalią w kolorze białym i czerwonym. Strona odwrotna odznaki jest gładka z zapięciem agrafkowym umieszczonym w połowie wysokości odznaki. 2. Wzór odznaki jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia."; 3) w § 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wniosek o przyznanie odznaki składa się nie później niż 60 dni przed proponowanym przez wnioskodawcę terminem wręczenia odznaki."; 4) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. 1. Odznakę wraz z legitymacją stwierdzającą jej przyznanie wręcza minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu lub osoba przez niego upoważniona. 2. Wzór legitymacji jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia."; 5) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Podstawę ustalenia wysokości nagrody, zwaną dalej "podstawą", stanowi 130 % kwoty bazowej, ustalonej w ustawie budżetowej dla członków korpusu służby cywilnej."; 6) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. Nagrodę I stopnia przyznaje się dla trenera, instruktora, pracownika jednostki dydaktycznej i naukowej za: 1) zajęcie przez szkolonych zawodników pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paraolimpijskich, igrzyskach olimpijskich głuchych, mistrzostwach świata, akademickich mistrzostwach świata, uniwersjadach letnich i zimowych bądź ustanowienie rekordu świata, 2) osiągnięcia, o których mowa w § 8 pkt 2, 4-6. 2. Nagrodę I stopnia przyznaje się w wysokości do 8-krotności podstawy."; 7) w § 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Nagrodę II stopnia przyznaje się w wysokości do 6-krotności podstawy."; 8) użyte w § 5 ust. 1, § 7 ust. 2 i § 15 ust. 1 wyrazy "Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu"; 9) dotychczasowy załącznik do rozporządzenia oznacza się jako "Załącznik nr 1"; 10) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 11) dodaje się załącznik nr 2 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Do wniosków o przyznanie odznaczeń, wyróżnień i nagród za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 16 października 2003 r. (poz. 1872) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o Policji (Dz. U. Nr 192, poz. 1873) Art. 1. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w brzmieniu: "7) zasady etyki zawodowej policjantów, po zasięgnięciu opinii związku zawodowego policjantów."; 2) w art. 13: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jednostki samorządu terytorialnego, państwowe jednostki organizacyjne, stowarzyszenia, fundacje, banki oraz instytucje ubezpieczeniowe mogą uczestniczyć w pokrywaniu wydatków inwestycyjnych, modernizacyjnych lub remontowych oraz kosztów utrzymania i funkcjonowania jednostek organizacyjnych Policji, a także zakupu niezbędnych dla ich potrzeb towarów i usług. Gospodarkę przeznaczonymi na te cele środkami finansowymi prowadzi się w Policji w ramach wyodrębnionego środka specjalnego.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Na wniosek rady powiatu lub rady gminy liczba etatów Policji w rewirach dzielnicowych i posterunkach Policji na terenie powiatu lub gminy może ulec zwiększeniu ponad liczbę ustaloną na zasadach określonych w art. 12 ust. 2, jeżeli organy te zapewnią pokrywanie kosztów utrzymania etatów Policji przez okres co najmniej 5 lat, na warunkach określonych w porozumieniu zawartym między organem powiatu lub gminy a właściwym komendantem wojewódzkim Policji i zatwierdzonym przez Komendanta Głównego Policji."; 3) w art. 13a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki finansowe w wysokości 20 % wpływów uzyskanych przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy pochodzących z ujawnionych przez Policję przestępstw przeciwko mieniu, gospodarczych i skarbowych przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania Policji i nagrody dla policjantów, którzy przyczynili się bezpośrednio do ujawnienia tych przestępstw. Gospodarkę tymi środkami prowadzi się w Policji w ramach wyodrębnionego środka specjalnego."; 4) w art. 39 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Policjanta zawiesza się w czynnościach służbowych w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego - na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. 2. Policjanta można zawiesić w czynnościach służbowych w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub postępowania dyscyplinarnego, jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby - na czas nie dłuższy niż 3 miesiące."; 5) w art. 41: a) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego,", - po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) wymierzenia przez sąd prawomocnym orzeczeniem środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu policjanta,", b) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe inne niż określone w ust. 1 pkt 4,", - w pkt 7 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 8 w brzmieniu: "8) popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego, jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia jego pozostanie w służbie.", c) uchyla się ust. 3a i 3b; 6) w art. 42 po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się także do policjanta zwolnionego ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 8, jeżeli postępowanie karne zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym bądź orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu niepopełnienia przestępstwa albo przestępstwa skarbowego lub braku ustawowych znamion czynu zabronionego."; 7) w art. 43 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zwolnienie policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 i 8 może nastąpić po zasięgnięciu opinii organizacji zakładowej związku zawodowego policjantów."; 8) w art. 67: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Policjanci mogą zrzeszać się w związku zawodowym policjantów.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Szczegółowe zasady współdziałania związku zawodowego policjantów z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Komendantem Głównym Policji określi statut tego związku, zarejestrowany w sądzie."; 9) art. 87 otrzymuje brzmienie: "Art. 87. 1. Policjantowi, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia inicjatywę w służbie i doskonali kwalifikacje zawodowe, mogą być udzielane wyróżnienia: 1) pochwała, 2) krótkoterminowy dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 10 dni roboczych, 3) przyznanie odznaki resortowej, 4) przedterminowe mianowanie na wyższy stopień policyjny. 2. Wyróżnienia udziela policjantowi uprawniony przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 3. Wyróżnienia nie udziela się policjantowi: 1) ukaranemu karą dyscyplinarną, przed jej zatarciem, 2) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone, przez okres roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania przy udzielaniu wyróżnień policjantom, uwzględniając zakres uprawnień przełożonych do udzielania wyróżnień oraz formę udzielania wyróżnień."; 10) w art. 110: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Policjantowi mogą być przyznawane nagrody roczne, nagrody uznaniowe w formie pieniężnej lub rzeczowej i zapomogi.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Nagrody uznaniowe przyznaje przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1."; 11) w art. 114 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Policjant zwalniany ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 i 4a oraz ust. 2 pkt 8 otrzymuje 50 % odprawy oraz ekwiwalent pieniężny za urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe niewykorzystane w latach poprzedzających rok zwolnienia ze służby."; 12) art. 129 otrzymuje brzmienie: "Art. 129. Uprawnienia przewidziane w art. 12, art. 101 ust. 2, art. 102, art. 104 ust. 6, art. 105 ust. 3, art. 110 ust. 1, art. 112 ust. 1, art. 113 i art. 120 ust. 2 minister właściwy do spraw wewnętrznych wykonuje po zasięgnięciu opinii związku zawodowego policjantów."; 13) art. 132 otrzymuje brzmienie: "Art. 132. 1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. 2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów. 3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności: 1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia przełożonego, względnie organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania poleceń policjantom, z wyłączeniem rozkazów i poleceń, o których mowa w art. 58 ust. 2, 2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy, 3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa, 4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego policjanta, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, policjantowi lub innej osobie, 5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia dyscypliny służbowej w podległej jednostce organizacyjnej lub komórce organizacyjnej Policji, 6) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie służby albo w obiektach lub na terenach zajmowanych przez Policję, 7) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej, 8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego, 9) utrata dokumentu zawierającego informacje stanowiące tajemnicę państwową lub służbową. 4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od odpowiedzialności karnej."; 14) po art. 132 dodaje się art. 132a i 132b w brzmieniu: "Art. 132a. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy policjant: 1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi, 2) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć. Art. 132b. 1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie lub w porozumieniu z inną osobą, a także w przypadku, gdy kieruje popełnieniem przez innego policjanta przewinienia dyscyplinarnego. 2. Policjant odpowiada dyscyplinarnie także w przypadku, gdy nakłania innego policjanta do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego albo ułatwia jego popełnienie. 3. Każdy z policjantów, o których mowa w ust. 1 i 2, odpowiada w granicach swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób."; 15) art. 133 otrzymuje brzmienie: "Art. 133. 1. Przełożonym dyscyplinarnym jest przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Taką samą władzę dyscyplinarną posiada policjant, któremu powierzono pełnienie obowiązków na stanowisku służbowym, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 2. Przełożonym dyscyplinarnym policjanta delegowanego do czasowego pełnienia służby lub któremu powierzono pełnienie obowiązków służbowych albo którego skierowano na szkolenie zawodowe, studia w Wyższej Szkole Policji lub kurs doskonalenia zawodowego w szkole policyjnej lub ośrodku szkolenia Policji jest przełożony dyscyplinarny w miejscu pełnienia służby, odbywania szkolenia lub nauki, z wyłączeniem możliwości orzekania kar określonych w art. 134 pkt 3-6, które wymierza przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 3. Przełożonym dyscyplinarnym policjanta delegowanego do pełnienia służby poza granicami państwa jest dowódca kontyngentu policyjnego, w którym policjant pełni służbę, z wyłączeniem możliwości orzekania kar określonych w art. 134 pkt 3-6, które wymierza przełożony, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 4. W przypadku przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji i związanej z tym zmiany właściwości przełożonego dyscyplinarnego, postępowanie dyscyplinarne wszczęte wobec policjanta przejmuje i orzeka w pierwszej instancji nowy przełożony dyscyplinarny. 5. Policjant oddelegowany do pełnienia zadań służbowych poza Policją podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego, o którym mowa w art. 32 ust. 1. 6. Przełożony dyscyplinarny może w formie pisemnej upoważnić swoich zastępców lub innych policjantów z kierowanej przez niego jednostki organizacyjnej Policji do załatwiania spraw dyscyplinarnych w jego imieniu w ustalonym zakresie. 7. Wątpliwości w zakresie ustalenia właściwości przełożonego w sprawach dyscyplinarnych rozstrzyga wyższy przełożony dyscyplinarny w drodze postanowienia. 8. Wyższymi przełożonymi dyscyplinarnymi w postępowaniu dyscyplinarnym są: 1) komendant wojewódzki Policji - w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) Policji, 2) Komendant Stołeczny Policji - w stosunku do komendanta powiatowego (miejskiego) i rejonowego Policji, 3) Komendant Główny Policji - w stosunku do komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Stołecznego Policji, komendanta szkoły policyjnej i dowódcy kontyngentu policyjnego."; 16) art. 134 otrzymuje brzmienie: "Art. 134. Karami dyscyplinarnymi są: 1) nagana, 2) zakaz opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania, 3) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 4) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe, 5) obniżenie stopnia, 6) wydalenie ze służby."; 17) po art. 134 dodaje się art. 134a-134i w brzmieniu: "Art. 134a. Kara nagany oznacza wytknięcie ukaranemu przez przełożonego dyscyplinarnego niewłaściwego postępowania. Art. 134b. 1. Kara zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania oznacza zakaz opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania przez ukaranego pełniącego służbę w systemie skoszarowanym. Karę wymierza się na okres od 3 do 14 dni. 2. W czasie odbywania kary zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania ukarany jest obowiązany: 1) w czasie wolnym od zajęć służbowych przebywać w jednostce organizacyjnej Policji, w której pełni służbę, lub innym miejscu wyznaczonym przez przełożonego, 2) zgłaszać się do przełożonego lub innego wskazanego policjanta w określonych odstępach czasu, nie częściej jednak niż cztery razy na dobę. Art. 134c. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku oznacza wytknięcie ukaranemu niewłaściwego postępowania i uprzedzenie go, że jeżeli ponownie popełni przewinienie dyscyplinarne, może zostać wyznaczony na niższe stanowisko służbowe w trybie dyscyplinarnym lub ukarany surowszą karą dyscyplinarną. Art. 134d. 1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe oznacza odwołanie lub zwolnienie z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i powołanie lub mianowanie na stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego. Wymierzenie kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe powoduje utratę uprawnień, o których mowa w art. 6e ust. 3 i art. 103 ust. 2. 2. Przed zatarciem kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe policjanta nie można powołać lub mianować na wyższe stanowisko służbowe. Art. 134e. 1. Kara obniżenia stopnia oznacza obniżenie posiadanego stopnia policyjnego. 2. Karę obniżenia stopnia można wymierzyć tylko obok kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe lub kary wydalenia ze służby. Art. 134f. Kara wydalenia ze służby oznacza zwolnienie ze służby w Policji. Art. 134g. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko jedną karę dyscyplinarną. 2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną karę dyscyplinarną, odpowiednio surowszą. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem art. 134e ust. 2. Art. 134h. 1. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna uwzględniać okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki, w tym następstwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym obowiązków, pobudki działania, zachowanie obwinionego przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służ-by. 2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego: 1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie po użyciu alkoholu lub innego podobnie działającego środka, 2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez policjanta przed zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej, 3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie realizacji zadań Policji lub naruszenia dobrego imienia Policji, 4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę. 3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego: 1) nieumyślność jego popełnienia, 2) podjęcie przez policjanta starań o zmniejszenie jego skutków, 3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych, 4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego. 4. Przełożony dyscyplinarny uwzględnia okoliczności, o których mowa w ust. 1-3, wyłącznie w stosunku do policjanta, którego one dotyczą. Art. 134i. 1. Przełożony dyscyplinarny, jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie popełnienia przez policjanta przewinienia dyscyplinarnego: 1) wszczyna postępowanie dyscyplinarne: a) z własnej inicjatywy, b) na wniosek bezpośredniego przełożonego policjanta, c) na polecenie wyższego przełożonego, d) na żądanie sądu lub prokuratora, 2) może wszcząć postępowanie dyscyplinarne na wniosek pokrzywdzonego. 2. Wyższy przełożony dyscyplinarny może wszcząć lub przejąć do prowadzenia postępowanie dyscyplinarne przed wydaniem orzeczenia, jeżeli w jego ocenie jest to konieczne z uwagi na charakter sprawy. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d) i pkt 2, przełożony dyscyplinarny zawiadamia odpowiednio sąd lub prokuratora albo pokrzywdzonego o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i wyniku tego postępowania, przesyłając odpis wydanego orzeczenia lub postanowienia. Materiały przekazane przez sąd, prokuratora albo pokrzywdzonego włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego. 4. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej albo tożsamości sprawcy, przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny zleca przeprowadzenie czynności wyjaśniających. Czynności te należy ukończyć w terminie 30 dni. 5. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Policjanta, co do którego wydano postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego. 6. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera: 1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego, 2) datę wydania postanowienia, 3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego, 4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego kwalifikacją prawną, 5) uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego, 6) oznaczenie rzecznika dyscyplinarnego prowadzącego postępowanie, 7) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego, 8) pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania dyscyplinarnego."; 18) art. 135 otrzymuje brzmienie: "Art. 135. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza: 1) jeżeli czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia przewinienia dyscyplinarnego, 2) po upływie terminów określonych w ust. 4 i 5, 3) w razie śmierci policjanta, 4) jeżeli w tej samej sprawie zapadło prawomocne orzeczenie dyscyplinarne lub toczy się postępowanie dyscyplinarne. 2. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz orzeczenie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego doręcza się pokrzywdzonemu, jeżeli złożył on wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz na orzeczenie o umorzeniu tego postępowania pokrzywdzony może wnieść odpowiednio zażalenie lub odwołanie, w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia. 3. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się po upływie 90 dni od dnia powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego. 4. Kary dyscyplinarnej nie można wymierzyć po upływie roku od dnia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg tego terminu. 5. Jeżeli przewinieniem dyscyplinarnym jest czyn zawierający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, upływ terminu określonego w ust. 4 nie może nastąpić wcześniej niż terminów przedawnienia karalności tych przestępstw lub wykroczeń. 6. W przypadku wydania orzeczenia o ukaraniu w pierwszej instancji przed upływem roku od dnia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego postępowanie to uważa się za zakończone z upływem terminu do wniesienia odwołania, a jeżeli wniesiono odwołanie, z chwilą wydania orzeczenia przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego."; 19) po art. 135 dodaje się art. 135a-135s w brzmieniu: "Art. 135a. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których mowa w art. 134i ust. 4, prowadzi rzecznik dyscyplinarny. 2. Przełożony dyscyplinarny wyznacza rzeczników dyscyplinarnych na okres 4 lat spośród policjantów w służbie stałej. 3. Przełożony dyscyplinarny do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego oraz czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 134i ust. 4, wyznacza rzecznika dyscyplinarnego w stopniu: 1) co najmniej młodszego aspiranta, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta posiadającego stopień w korpusie szeregowych, podoficerów lub aspirantów, 2) co najmniej podkomisarza, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta posiadającego stopień podkomisarza, komisarza lub nadkomisarza albo policjanta ze stopniem, o którym mowa w pkt 1, 3) co najmniej podinspektora, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta posiadającego stopień podinspektora lub wyższy albo policjanta ze stopniem, o którym mowa w pkt 2. Art. 135b. 1. Przełożony dyscyplinarny odwołuje rzecznika dyscyplinarnego w przypadkach: 1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby w Policji, 2) prawomocnego ukarania go karą dyscyplinarną, 3) przeniesienia go do innej jednostki organizacyjnej Policji niepodlegającej bezpośrednio przełożonemu dyscyplinarnemu. 2. Rzecznik dyscyplinarny, za zgodą przełożonego dyscyplinarnego, może skorzystać z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu czynności dowodowych. Art. 135c. 1. Przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny podlegają wyłączeniu od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli: 1) sprawa dotyczy go bezpośrednio, 2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania karnego, 3) był świadkiem czynu, 4) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną przez obwinionego zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do jego bezstronności. 2. Przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego można wyłączyć od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym także z innych uzasadnionych przyczyn. 3. O okolicznościach uzasadniających wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny zawiadamiają niezwłocznie odpowiednio wyższego przełożonego dyscyplinarnego i przełożonego dyscyplinarnego. 4. Wyłączenie przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym może nastąpić również na wniosek obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony. 5. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym. 6. Wyższy przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub o odmowie wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym. Art. 135d. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje wyższy przełożony dyscyplinarny albo wyznacza przełożonego dyscyplinarnego z równorzędnej jednostki organizacyjnej Policji. 2. W przypadku wyłączenia Komendanta Głównego Policji od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje jeden z jego zastępców. 3. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie dyscyplinarne przejmuje do prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny. 4. Do czasu wydania przez przełożonego dyscyplinarnego postanowienia o wyłączeniu rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki. Art. 135e. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera materiał dowodowy i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy. W szczególności przesłuchuje świadków, obwinionego, przyjmuje od niego wyjaśnienia, dokonuje oględzin. Z czynności tych sporządza protokoły. Rzecznik dyscyplinarny może także zlecić przeprowadzenie odpowiednich badań. 2. Z czynności innych niż wymienione w ust. 1 sporządza się protokół, jeżeli przepis szczególny tego wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny uzna to za potrzebne. W pozostałych przypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki urzędowej. 3. Protokół powinien zawierać: 1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa, 2) opis przebiegu czynności, 3) w miarę potrzeby: a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności, b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności, c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach. 4. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez rzecznika dyscyplinarnego lub kierownika jednostki organizacyjnej Policji, o którym mowa w ust. 8, zapisuje się w protokole z możliwą dokładnością, a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zapisania w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i interesów. 5. Osoby biorące udział w czynności, z której jest sporządzany protokół, a także osoby obecne, po zapoznaniu się z treścią protokołu, podpisują każdą jego stronę. Odmowę zapoznania się z treścią protokołu, a także odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole. 6. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości przełożonego dyscyplinarnego. 7. Postanowienie wydane w toku postępowania, z wyjątkiem postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, powinno zawierać: 1) oznaczenie wydającego postanowienie rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego, 2) datę wydania postanowienia, 3) podstawę prawną wydania postanowienia, 4) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego, 5) rozstrzygnięcie, 6) uzasadnienie faktyczne i prawne, 7) pouczenie, czy i w jakim trybie przysługuje prawo złożenia zażalenia, 8) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska wydającego postanowienie. 8. W przypadku konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością, w której toczy się postępowanie dyscyplinarne, przełożony dyscyplinarny może zwrócić się o ich przeprowadzenie do kierownika jednostki organizacyjnej Policji właściwego według miejsca, w którym czynność ma być dokonana. 9. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego, przełożony dyscyplinarny może zwrócić się do właściwego organu o udostępnienie akt tego postępowania w całości lub w części. Za zgodą tego organu, potrzebne odpisy lub wyciągi z udostępnionych akt włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego. 10. Jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów. Art. 135f. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do: 1) odmowy składania wyjaśnień, 2) zgłaszania wniosków dowodowych, 3) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich notatek, z zastrzeżeniem ust. 2, 4) ustanowienia obrońcy za jego zgodą spośród policjantów, 5) wnoszenia do przełożonego dyscyplinarnego zażaleń na postanowienia wydane w toku postępowania przez rzecznika dyscyplinarnego, w terminie 3 dni od dnia doręczenia i w przypadkach wskazanych w ustawie; od postanowień wydanych przez przełożonego dyscyplinarnego zażalenie przysługuje do wyższego przełożonego dyscyplinarnego, z zastrzeżeniem art. 135k ust. 4. 2. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro postępowania dyscyplinarnego. Na postanowienie przysługuje zażalenie. 3. Ustanowienie obrońcy uprawnia go do działania w całym postępowaniu dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego do działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika dyscyplinarnego. 4. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może on zrezygnować z reprezentowania obwinionego w toku postępowania dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego. Do czasu ustanowienia nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż 14 dni od dnia zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności. 5. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego działania w nim obwinionego. 6. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma, wydane w toku postępowania dyscyplinarnego, doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został ustanowiony. W razie doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania lub zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej. 7. Wniosek dowodowy obwiniony zgłasza na piśmie rzecznikowi dyscyplinarnemu, który rozstrzyga o uwzględnieniu wniosku albo odmawia, w drodze postanowienia, uwzględnienia wniosku, jeżeli: 1) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy, 2) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności lub nie da się przeprowadzić, 3) przeprowadzenie dowodu jest sprzeczne z prawem. 8. Na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku dowodowego przysługuje zażalenie. 9. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie, zwolnienie obwinionego od zajęć służbowych z powodu choroby oraz nieusprawiedliwione niestawiennictwo na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego nie wstrzymują biegu postępowania dyscyplinarnego, a czynności, w których jest przewidziany udział obwinionego, nie przeprowadza się albo przeprowadza się w miejscu jego pobytu. 10. Udział w czynnościach dowodowych oraz zapoznanie z aktami postępowania dyscyplinarnego obwinionego zwolnionego od zajęć służbowych z powodu choroby wymaga zgody lekarza, który orzekł czasową niezdolność obwinionego do służby. W przypadku braku możliwości nawiązania kontaktu z lekarzem lub zmiany lekarza zgody takiej może udzielić lekarz, który obecnie leczy obwinionego, a w dalszej kolejności lekarz o takiej samej specjalności. Art. 135g. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny są obowiązani badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego. 2. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem. Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego. Art. 135h. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym powinny być zakończone w terminie miesiąca od dnia wszczęcia tego postępowania. Wyższy przełożony dyscyplinarny, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych do 2 miesięcy. 2. Komendant Główny Policji, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych na czas oznaczony powyżej 2 miesięcy. 3. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne z powodu zaistnienia długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej prowadzenie postępowania. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte z inicjatywy pokrzywdzonego, zażalenie to może również złożyć pokrzywdzony. 4. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 3. Art. 135i. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po przeprowadzeniu czynności dowodowych i uznaniu, że zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, zapoznaje obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego. 2. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dyscyplinarnego, o których mowa w ust. 1, nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami. 3. Z czynności zapoznania z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół. 4. Odmowa zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje postępowania. Rzecznik dyscyplinarny dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania. 5. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Na wydane przez rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępowania dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia. 6. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych uzupełniających akta tego postępowania. 7. Rzecznik dyscyplinarny, po zapoznaniu obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego, wydaje postanowienie o zakończeniu czynności dowodowych oraz sporządza sprawozdanie, które: 1) wskazuje prowadzącego postępowanie i przełożonego dyscyplinarnego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, 2) wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne, z opisem stanu faktycznego ustalonym na podstawie zebranych dowodów, 3) przedstawia wnioski dotyczące uniewinnienia, odstąpienia od ukarania lub wymierzenia kary albo umorzenia postępowania. Art. 135j. 1. Na podstawie oceny zebranego w postępowaniu dyscyplinarnym materiału dowodowego przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o: 1) uniewinnieniu albo 2) odstąpieniu od ukarania, albo 3) ukaraniu, albo 4) umorzeniu postępowania. 2. Orzeczenie powinno zawierać: 1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego, 2) datę wydania orzeczenia, 3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego, 4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z kwalifikacją prawną, 5) rozstrzygnięcie o uniewinnieniu, stwierdzeniu winy i odstąpieniu od ukarania lub wymierzeniu kary dyscyplinarnej albo umorzeniu postępowania dyscyplinarnego, 6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia, 7) pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania, 8) podpis, z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego, oraz pieczęć jednostki organizacyjnej Policji. 3. Przełożony dyscyplinarny uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 135i ust. 7, oraz przekazuje akta sprawy rzecznikowi dyscyplinarnemu do uzupełnienia, w przypadku stwierdzenia, że nie zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy. 4. Przełożony dyscyplinarny umarza postępowanie dyscyplinarne w przypadkach, o których mowa w art. 135 ust. 1, albo gdy stało się ono bezprzedmiotowe z innej przyczyny. 5. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny, a właściwości i warunki osobiste policjanta oraz dotychczasowy przebieg służby uzasadniają przypuszczenie, że pomimo odstąpienia od ukarania będzie on przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej. 6. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem sporządza się na piśmie nie później niż w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych. 7. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu. 8. Jeżeli przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 133 ust. 2 i 3, uzna, że należy wymierzyć karę dyscyplinarną, do której wymierzenia nie jest uprawniony, wniosek w tej sprawie wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego przesyła przełożonemu dyscyplinarnemu uprawnionemu do wymierzenia tej kary. 9. W przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w Policji przełożony dyscyplinarny, przed wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego, wzywa obwinionego do raportu w celu wysłuchania go. W raporcie uczestniczy rzecznik dyscyplinarny. O terminie raportu należy zawiadomić zarząd właściwej organizacji zakładowej związku zawodowego policjantów. Przedstawiciel zarządu może uczestniczyć w raporcie, chyba że obwiniony nie wyrazi na to zgody. Obwinionemu doręcza się sprawozdanie w terminie umożliwiającym zapoznanie się z nim przed raportem. 10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się w przypadku: 1) tymczasowego aresztowania obwinionego, 2) odmowy obwinionego stawienia się do raportu lub nieusprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie raportu, 3) zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się do raportu w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych. Art. 135k. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia. 2. Odwołanie składa się do wyższego przełożonego dyscyplinarnego za pośrednictwem przełożonego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji. 3. Wyższy przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne. 4. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał Komendant Główny Policji, odwołanie lub zażalenie nie przysługuje. Obwiniony może jednak w terminie, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się do Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń. Art. 135l. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu dyscyplinarnym. Jeżeli jest to potrzebne do prawidłowego wydania orzeczenia, wyższy przełożony dyscyplinarny może uzupełnić materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne wykonanie czynności dowodowych, określając ich zakres. 2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od dnia zapoznania obwiniony ma prawo zgłoszenia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu, o którym mowa w ust. 1, uwag dotyczących przeprowadzonych czynności dowodowych. Przepisy art. 135i ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. Art. 135m. 1. Wyższy przełożony dyscyplinarny w terminie 7 dni od dnia wniesienia odwołania może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczenia, zwaną dalej "komisją". W przypadku odwołania od orzeczenia o ukaraniu karą, o której mowa w art. 134 pkt 4-6, wyższy przełożony dyscyplinarny jest obowiązany powołać komisję. 2. Komisja składa się z trzech oficerów w służbie stałej, z których dwóch wyznacza wyższy przełożony dyscyplinarny, a jednego właściwy zarząd wojewódzki związku zawodowego policjantów, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. O wyznaczeniu przedstawiciela związku zawodowego do składu komisji przewodniczący zarządu wojewódzkiego związku zawodowego policjantów zawiadamia wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 3 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o powołaniu takiej komisji. W przypadku niewyznaczenia przedstawiciela związku zawodowego, trzeciego członka komisji wyznacza wyższy przełożony dyscyplinarny. 4. Wyższy przełożony dyscyplinarny wyznacza przewodniczącego spośród członków komisji. 5. Przepisy art. 135c ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do członków komisji. 6. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcę. 7. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych: rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy. 8. Komisja może wystąpić do wyższego przełożonego dyscyplinarnego o uzupełnienie materiału dowodowego w trybie art. 135l ust. 1. Art. 135n. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza sprawozdanie wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia odwołania. 2. Komisja przedstawia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jej powołania. 3. Rozpatrzenie odwołania przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego powinno nastąpić w terminie 14 dni od dnia wpływu odwołania, a w przypadku powołania komisji - w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1. 4. Wyższy przełożony dyscyplinarny może zaskarżone orzeczenie: 1) utrzymać w mocy albo 2) uchylić w całości albo w części i w tym zakresie uniewinnić obwinionego, odstąpić od ukarania, względnie wymierzyć inną karę, bądź uchylając to orzeczenie - umorzyć postępowanie dyscyplinarne w pierwszej instancji, albo 3) uchylić w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez przełożonego dyscyplinarnego, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga przeprowadzenia czynności dowodowych w całości lub w znacznej części. 5. Postępowanie odwoławcze umarza się w przypadku cofnięcia odwołania. 6. W postępowaniu odwoławczym wyższy przełożony dyscyplinarny nie może wymierzyć surowszej kary dyscyplinarnej, chyba że zaskarżone orzeczenie rażąco narusza prawo lub interes służby. Art. 135o. 1. Orzeczenie lub postanowienie staje się prawomocne: 1) z upływem terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia, jeżeli go nie wniesiono, 2) w dniu wydania orzeczenia lub postanowienia przez organ odwoławczy. 2. Przełożony dyscyplinarny, po uprawomocnieniu się orzeczenia lub postanowienia, niezwłocznie wykonuje orzeczoną karę. Przy orzeczeniu kary zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania przełożony dyscyplinarny określa termin rozpoczęcia i zakończenia kary, jednocześnie powiadamia o tym ukaranego. 3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych po uprawomocnieniu się orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku. 4. Przełożony, o którym mowa w ust. 3, po uprawomocnieniu się orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę: wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub wydalenia ze służby przez wydanie rozkazu personalnego odpowiednio o: zwolnieniu lub odwołaniu ukaranego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i powołaniu lub mianowaniu go na niższe stanowisko służbowe, obniżeniu stopnia lub zwolnieniu ukaranego policjanta ze służby. Przepis art. 134e ust. 2 stosuje się odpowiednio. 5. Prawomocne orzeczenie o odstąpieniu od ukarania albo o ukaraniu oraz prawomocne postanowienie o odstąpieniu od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego włącza się do akt osobowych policjanta. Art. 135p. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, dotyczące wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem możliwości nakładania kar porządkowych. W postępowaniu dyscyplinarnym do świadków nie stosuje się również art. 184 Kodeksu postępowania karnego. 2. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby pozostającej z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym rozstrzyga rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolnienia od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania służy zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia. Art. 135q. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą. 2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie: 1) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary nagany lub kary zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania, 2) 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 3) 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe. 3. W przypadku nienagannej służby, stwierdzonej w opinii służbowej, przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, może zatrzeć karę dyscyplinarną przed upływem terminu określonego w ust. 2, jednak nie wcześniej niż przed upływem: 1) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany lub kary zakazu opuszczania wyznaczonego miejsca przebywania, 2) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, 3) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe. 4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz za poważne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, może w każdym czasie zatrzeć karę dyscyplinarną. 5. Jeżeli policjant zostanie ponownie ukarany przed zatarciem kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia nieodbytej kary biegnie na nowo od dnia orzeczenia nowej kary. 6. W przypadku jednoczesnego wykonywania więcej niż jednej kary dyscyplinarnej zatarcie kar następuje z upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej. 7. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych policjanta orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania usuwa się z akt osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 135r. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: 1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały się fałszywe, 2) zostały ujawnione istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku postępowania dyscyplinarnego, 3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia, 4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione. 2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się na wniosek ukaranego lub obwinionego, albo w przypadku jego śmierci na wniosek członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą wydania orzeczenia dyscyplinarnego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wniosek o wznowienie składa się w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. 4. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść ukaranego po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego. 5. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. 6. Przełożony dyscyplinarny, który wydał prawomocne orzeczenie dyscyplinarne, wznawia postępowanie dyscyplinarne z urzędu lub na wniosek ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej. O wznowieniu postępowania dyscyplinarnego z urzędu zawiadamia się ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej. 7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego wnosi się do przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, w terminie 30 dni od dnia, w którym obwiniony dowiedział się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania. 8. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność przełożonego dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 6, o wznowieniu rozstrzyga wyższy przełożony dyscyplinarny. 9. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego ukaranemu oraz członkowi rodziny uprawnionemu do renty rodzinnej, o którym mowa w ust. 6, służy zażalenie do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na postanowienie wydane przez Komendanta Głównego Policji przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Art. 135s. 1. Po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego przeprowadza się czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia, a po ich zakończeniu, stosownie do poczynionych ustaleń, wydaje się orzeczenie: 1) uchylające dotychczasowe orzeczenie i stwierdzające uniewinnienie ukaranego lub umorzenie postępowania dyscyplinarnego albo 2) zmieniające dotychczasowe orzeczenie i wymierzające inną karę dyscyplinarną, albo 3) odmawiające uchylenia dotychczasowego orzeczenia. 2. Zmiana dotychczasowego orzeczenia i wymierzenie innej kary dyscyplinarnej nie może nastąpić po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego. 3. Orzeczenie kary surowszej od dotychczasowej jest możliwe tylko wtedy, gdy wznowienie następuje z urzędu i orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego. 4. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki kary dotychczasowej, a w razie wymierzenia kary surowszej, jej wykonanie rozpoczyna się od dnia wymierzenia. 5. Na orzeczenie i postanowienie wydane w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego służy ukaranemu lub obwinionemu, a w przypadku jego śmierci, członkowi rodziny uprawnionemu do renty rodzinnej, odwołanie lub zażalenie do wyższego przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na orzeczenia i postanowienia wydane przez Komendanta Głównego Policji przysługuje jedynie, w takim samym terminie, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 135n ust. 4-6 stosuje się odpowiednio. 6. Termin zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu nowej kary. Na poczet okresu zatarcia nowej kary zalicza się okres zatarcia, który upłynął od uprawomocnienia się orzeczenia kary dotychczasowej."; 20) art. 138 otrzymuje brzmienie: "Art. 138. Od orzeczenia oraz postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne policjantowi przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego."; 21) art. 139 otrzymuje brzmienie: "Art. 139. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wykonywania czynności związanych z postępowaniem dyscyplinarnym w stosunku do policjantów, w tym obieg dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym, prostowanie błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek, oraz określi wzory postanowień i innych dokumentów sporządzanych w postępowaniu dyscyplinarnym, mając na względzie sprawność prowadzonego postępowania."; 22) uchyla się art. 140 i 141; 23) w art. 145e ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Policjantowi, o którym mowa w ust. 1, mogą być przyznawane dodatki do uposażenia, świadczenia z tytułu uszczerbku na zdrowiu, podróży i przejazdów oraz inne należności pieniężne związane z delegowaniem, wypłacane w walucie polskiej lub obcej.". Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do postępowań dyscyplinarnych niezakończonych prawomocnym orzeczeniem do dnia jej wejścia w życie. 2. Czynności dokonane w postępowaniach dyscyplinarnych niezakończonych prawomocnym orzeczeniem do dnia 30 września 2003 r. są skuteczne, jeżeli ich dokonano z zachowaniem przepisów dotychczasowych. 3. Postępowania toczące się przed sądami honorowymi niezakończone prawomocnym orzeczeniem do dnia wejścia w życie ustawy umarza się. 4. Kary dyscyplinarne orzeczone i niezatarte do dnia wejścia w życie ustawy podlegają zatarciu po upływie: 1) 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary upomnienia lub kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania; 2) 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary nagany; 3) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary surowej nagany lub kary nagany z ostrzeżeniem; 4) 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku; 5) 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko lub kary obniżenia stopnia oraz kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby. 5. W przypadku nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej kary dyscyplinarne, orzeczone i niezatarte do dnia wejścia w życie ustawy, z wyjątkiem kar wymienionych w ust. 4 pkt 1 i 2, mogą być zatarte przed upływem terminów określonych w ust. 4, jednak nie wcześniej niż przed upływem: 1) 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary surowej nagany lub kary nagany z ostrzeżeniem; 2) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku; 3) 9 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe lub kary obniżenia stopnia oraz kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby. 6. Przepisy art. 135q ust. 4-7 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się odpowiednio. Art. 3. 1. Za czyn podlegający odpowiedzialności dyscyplinarnej popełniony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy może być wymierzona kara dyscyplinarna upomnienia lub kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 134 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Kara upomnienia oznacza wytknięcie ukaranemu przez przełożonego dyscyplinarnego niewłaściwego postępowania. 3. Kara upomnienia podlega zatarciu po upływie 1 miesiąca od dania uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu. Art. 4. 1. Do dnia 31 grudnia 2003 r. przez sąd administracyjny, o którym mowa w art. 1 pkt 20 niniejszej ustawy, należy rozumieć Naczelny Sąd Administracyjny, o którym mowa w ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368, z późn. zm. 2)). 2. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153 i Nr 171, poz. 1663) uchyla się art. 18. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1609. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 104, poz. 515, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 75, poz. 853, z 2000 r. Nr 2, poz. 5, Nr 48, poz. 552, Nr 60, poz. 704 i Nr 91, poz. 1008, z 2001 r. Nr 49, poz. 508 i 509, Nr 98, poz. 1070 i Nr 101, poz. 1113 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1177 i Nr 169, poz. 1387. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 29 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 192, poz. 1875) Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 113, poz. 988) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 10 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Instruktorzy praktycznej nauki zawodu, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powinni posiadać co najmniej tytuł mistrza w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, którego będą nauczać, i przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli, określone w odrębnych przepisach, lub ukończony kurs pedagogiczny, organizowany na podstawie odrębnych przepisów, którego program został zatwierdzony przez kuratora oświaty i obejmował łącznie co najmniej 70 godzin zajęć z psychologii, pedagogiki i metodyki oraz 10 godzin praktyki metodycznej, albo ukończony przed dniem 6 stycznia 1993 r. kurs pedagogiczny uprawniający do pełnienia funkcji instruktora praktycznej nauki zawodu, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Instruktorzy praktycznej nauki zawodu, o których mowa w ust. 2 pkt 2, niemający tytułu mistrza w zawodzie, powinni posiadać przygotowanie pedagogiczne lub ukończony kurs pedagogiczny, o których mowa w ust. 4, oraz: 1) świadectwo dojrzałości technikum lub szkoły równorzędnej albo świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej i tytuł zawodowy w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, lub 2) świadectwo dojrzałości liceum zawodowego i tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, oraz co najmniej czteroletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu tytułu zawodowego, lub 3) świadectwo dojrzałości liceum ogólnokształcącego, liceum technicznego, technikum kształcącego w innym zawodzie niż ten, którego będą nauczać, lub średniego studium zawodowego i tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, oraz co najmniej sześcioletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu tytułu zawodowego, lub 4) dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku (specjalności) odpowiednim dla zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej trzyletni staż pracy w tym zawodzie nabyty po uzyskaniu dyplomu lub dyplom ukończenia studiów wyższych na innym kierunku (specjalności) oraz co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać."; 2) w § 11 uchyla się ust. 2; 3) w § 12 uchyla się ust. 8; 4) uchyla się § 13. § 2. Instruktorzy praktycznej nauki zawodu, którzy prowadzili zajęcia praktyczne przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a staż pracy, o którym mowa w § 10 ust. 5 pkt 2-4 rozporządzenia, o którym mowa w § 1 niniejszego rozporządzenia, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, nabyli w całości lub w części przed dniem uzyskania odpowiednio tytułu zawodowego lub dyplomu ukończenia studiów wyższych, spełniają wymagania dotyczące stażu pracy określone dla instruktorów praktycznej nauki zawodu. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 października 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykorzystywania i przemieszczania azbestu oraz wykorzystywania i oczyszczania instalacji lub urządzeń, w których był lub jest wykorzystywany azbest (Dz. U. Nr 192, poz. 1876) Na podstawie art. 163 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wymagania w zakresie wykorzystywania i przemieszczania azbestu lub wyrobów zawierających azbest oraz oznaczania miejsc ich występowania; 2) wymagania w zakresie wykorzystywania i oczyszczania instalacji lub urządzeń, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest; 3) wymagania techniczne, jakie należy spełnić przy wykorzystywaniu i przemieszczaniu wyrobów zawierających azbest oraz przy wykorzystywaniu i oczyszczaniu instalacji lub urządzeń, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest; 4) sposób oznaczania instalacji lub urządzeń, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest, oraz pomieszczeń, w których one się znajdują; 5) sposób inwentaryzowania azbestu lub wyrobów zawierających azbest, w miejscach ich wykorzystywania; 6) terminy przedkładania odpowiednio wojewodzie albo wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji o: a) rodzaju, ilości i miejscach występowania wykorzystywanych wyrobów zawierających azbest, b) instalacjach i urządzeniach, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest, c) czasie i sposobie usuwania azbestu lub wyrobów zawierających azbest, d) czasie i sposobie zastąpienia azbestu i wyrobów zawierających azbest innymi substancjami i wyrobami, mniej szkodliwymi dla środowiska; 7) formę i układ przedkładanych informacji, o których mowa w pkt 6; 8) przypadki i terminy, w których powinny być oczyszczone instalacje lub urządzenia, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest. § 2. 1. Wykorzystywanie azbestu lub wyrobów zawierających azbest dopuszcza się w użytkowanych instalacjach lub urządzeniach nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2032 r. 2. Przy wykorzystywaniu azbestu lub wyrobów zawierających azbest należy uwzględniać okres upływu gwarancji producenta wyrobu oraz wyniki przeprowadzonych kontroli i oceny stanu wyrobów. 3. Przemieszczanie azbestu lub wyrobów zawierających azbest po ich usunięciu powinno odbywać się na zasadach określonych przepisami ustawy o odpadach. § 3. 1. Określa się następujące wymagania techniczne dotyczące wykorzystywania azbestu lub wyrobów zawierających azbest: 1) w przypadku ujawnienia widocznych uszkodzeń lub zużycia wyrobu zawierającego azbest właściciel, zarządca lub użytkownik powinien usunąć taki wyrób; 2) dla każdego pomieszczenia, w którym znajdują się instalacje lub urządzenia zawierające azbest lub wyroby zawierające azbest, właściciel, zarządca lub użytkownik sporządza corocznie plan kontroli jakości powietrza obejmujący pomiary stężenia azbestu; 3) w przypadku przekroczenia najwyższego dopuszczalnego stężenia pyłów zawierających azbest w środowisku pracy, stwierdzonego w wyniku realizacji planu kontroli, dalsze wykorzystywanie instalacji lub urządzenia jest niedopuszczalne; 4) instalacja lub urządzenie, których dalsze wykorzystywanie jest niedopuszczalne, podlega oczyszczeniu poprzez usunięcie wyrobów zawierających azbest lub ich wymianę. 2. Właściciel, zarządca lub użytkownik pomieszczeń, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest, umieszcza w widocznym miejscu instrukcję bezpiecznego postępowania i oznakowanie, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. Właściciel, zarządca lub użytkownik wycofanych z użytkowania instalacji lub urządzeń zawierających azbest lub wyroby zawierające azbest oczyszcza je poprzez usunięcie azbestu lub wyrobów zawierających azbest w sposób niestwarzający zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi. § 5. 1. Szczegółowe wymagania techniczne w zakresie oczyszczania pomieszczeń, w których znajdują się instalacje lub urządzenia, gdzie był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest, określa projekt techniczny usuwania lub wymiany wyrobów zawierających azbest wraz z harmonogramem prac, sporządzony na koszt właściciela, zarządcy lub użytkownika instalacji lub urządzenia. 2. Projekt i harmonogram, o których mowa w ust.1, sporządza się przed każdym oczyszczaniem instalacji lub urządzenia. 3. Projekt i harmonogram, o których mowa w ust.1, uwzględniają w szczególności wykonanie pomiarów stężenia pyłów zawierających azbest w środowisku pracy, przed i po wykonaniu prac. 4. Przed przystąpieniem do oczyszczania pomieszczeń, o których mowa w ust.1, należy przeprowadzić oczyszczanie pola pracy poprzez usunięcie nadmiernej ilości azbestu, określonej odrębnymi przepisami, w stosunku do najwyższych dopuszczalnych stężeń. 5. Wykorzystanie instalacji lub urządzenia po ich oczyszczeniu możliwe jest pod warunkiem stwierdzenia nieprzekroczenia najwyższego dopuszczalnego stężenia pyłów zawierających azbest w środowisku pracy. § 6. 1. Właściciel, zarządca lub użytkownik miejsc, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest, poddaje je przeglądom, w celu stwierdzenia obecności azbestu, i oznakowaniu, w terminie do 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 2. W przypadku braku możliwości trwałego umieszczenia oznakowania na instalacji lub urządzeniu zawierającym azbest lub wyroby zawierające azbest, oznakowanie umieszcza się w widocznym miejscu w każdym pomieszczeniu, w którym taka instalacja lub urządzenie się znajduje, dodając ostrzeżenie "Pomieszczenie zawiera azbest". 3. Wzór oznakowania zawiera załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Właściciel, zarządca lub użytkownik, na terenie którego znajdują się instalacje lub urządzenia zawierające azbest lub wyroby zawierające azbest, zaznacza w planach sytuacyjnych miejsca występowania tych wyrobów. § 7. 1. Właściciel, zarządca lub użytkownik miejsc, w których był lub jest wykorzystywany azbest lub wyroby zawierające azbest, dokonuje inwentaryzacji zastosowanych wyrobów zawierających azbest, poprzez sporządzenie spisu z natury. 2. Inwentaryzację przeprowadza się w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 3. Wynik inwentaryzacji ujmuje się w informacji, według wzoru zawartego w: 1) załączniku nr 2 do rozporządzenia - o wyrobach zawierających azbest i miejscu ich wykorzystywania; 2) załączniku nr 3 do rozporządzenia - o wyrobach zawierających azbest, których wykorzystywanie zostało zakończone. 4. Informację, o której mowa w ust. 3, właściciel, zarządca lub użytkownik sporządza w dwóch egzemplarzach: 1) jeden egzemplarz przedkłada w formie pisemnej wojewodzie; 2) drugi egzemplarz przechowuje przez okres jednego roku, do czasu sporządzenia następnej informacji. 5. Osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami przedkładają informację odpowiednio wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. 6. Informacja podlega corocznej aktualizacji w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 października 2003 r. (poz. 1876) Załącznik Nr 1 Ilustracja Załącznik Nr 2 Ilustracja Załącznik Nr 3 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693 i Nr 190, poz. 1865. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. Nr 192, poz. 1878) Na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) rozporządzeniu o rejestracji pojazdów - rozumie się przez to rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 i Nr 167, poz. 1379 oraz z 2003 r. Nr 161, poz. 1564); 3) rozporządzeniu o legalizacji tablic rejestracyjnych - rozumie się przez to rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie trybu legalizacji tablic rejestracyjnych oraz warunków technicznych i wzorów znaku legalizacyjnego (Dz. U. Nr 133, poz. 1122); 4) organie rejestrującym - rozumie się przez to odpowiednio starostę lub Wojewodę Mazowieckiego; 5) pojeździe - rozumie się przez to pojazdy, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy; 6) właścicielu pojazdu - rozumie się przez to odpowiednio właściciela pojazdu, podmiot, o którym mowa w art. 73 ust. 2 ustawy, oraz podmiot, któremu powierzono pojazd w trybie określonym w art. 73 ust. 5 ustawy; 7) danych właściciela pojazdu - rozumie się przez to dane, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 5 ustawy; 8) dowodzie odprawy celnej przywozowej - rozumie się przez to: a) dokument określony przepisami prawa celnego potwierdzający spełnienie formalności celnych lub b) adnotację na dowodzie własności pojazdu lub zespołu pojazdów, określającą datę i numer dokumentu, o którym mowa w lit. a, oraz nazwę organu, który dokonał odprawy celnej, w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu pojazdami; 9) dowodzie rejestracyjnym, pozwoleniu czasowym, pozwoleniu czasowym badawczym, nalepce kontrolnej - rozumie się przez to odpowiednie dokumenty i oznaczenia, których wzory określają załączniki nr 3-6 do rozporządzenia o rejestracji pojazdów; 10) zalegalizowanych tablicach (tablicy) rejestracyjnych - rozumie się przez to tablice (tablicę) rejestracyjne zalegalizowane zgodnie z przepisami rozporządzenia o legalizacji tablic rejestracyjnych; 11) znaku legalizacyjnym - rozumie się przez to nalepkę legalizacyjną i nalepkę na tablice tymczasowe, określone w rozporządzeniu o legalizacji tablic rejestracyjnych; 12) zaświadczeniu o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu - rozumie się przez to zaświadczenie z badania technicznego pojazdu wraz z wymaganymi załącznikami, określone w przepisach w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach, potwierdzające pozytywny wynik badania technicznego, o którym mowa w art. 81 ustawy; 13) karcie pojazdu - rozumie się przez to dokument, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 października 2003 r. w sprawie warunków i trybu wydawania kart pojazdów, wzoru karty pojazdu oraz jej opisu (Dz. U. Nr 189, poz. 1858); 14) ewidencji pojazdów - rozumie się przez to centralną ewidencję pojazdów, o której mowa w art. 80a ustawy; 15) wniosku o rejestrację, czasową rejestrację albo o wyrejestrowanie - rozumie się przez to odpowiednio wniosek, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia o rejestracji pojazdów; 16) decyzji o rejestracji, czasowej rejestracji albo o wyrejestrowaniu - rozumie się przez to odpowiednio decyzję, której wzór określa załącznik nr 2a do rozporządzenia o rejestracji pojazdów. Rozdział 2 Rejestracja pojazdów § 2. 1. Rejestracji i wyrejestrowania pojazdów dokonuje się z zachowaniem warunków określonych w ustawie, w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów oraz przepisach odrębnych. 2. Przy rejestracji i wyrejestrowaniu pojazdów organ rejestrujący stosuje przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 3. Organ rejestrujący, z zastrzeżeniem § 14, prowadzi rejestrację i wyrejestrowanie pojazdów oraz wykonuje inne czynności związane z dopuszczeniem pojazdu do ruchu, w systemie informatycznym według instrukcji w sprawie rejestracji pojazdów, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia, zwanej dalej "instrukcją". 4. W przypadku czasowej rejestracji pojazdu z urzędu, o której mowa w art. 74 ust. 2 pkt 1 ustawy, organ rejestrujący postępuje według instrukcji w sprawie czynności związanych z czasową rejestracją pojazdu z urzędu, stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Dla celu rejestracji pojazdów organ rejestrujący gromadzi dane i informacje określone w art. 80b ust. 1 i 1a ustawy, stanowiące informatyczną bazę danych, zwaną dalej "bazą danych". 2. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1, podlegają zgodnie z ustawą przekazaniu do ewidencji pojazdów na zasadach określonych w przepisach odrębnych. 3. W bazie danych zamieszcza się ponadto dane i informacje o pojeździe dopuszczonym do ruchu, w tym: 1) podrodzaj; 2) rodzaj paliwa; 3) maksymalną masę całkowitą; 4) masę własną. 4. W bazie danych zamieszcza się dane i informacje o pojazdach zarejestrowanych, czasowo zarejestrowanych, wyrejestrowanych oraz ich właścicielach i niektórych posiadaczach. 5. Dane i informacje, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2 i § 8 ust. 4 oraz z zachowaniem zasad określonych w instrukcji, organ rejestrujący zamieszcza w bazie danych na podstawie dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu zgodnie z rozporządzeniem o rejestracji pojazdów. § 4. 1. Po każdym zakończonym dniu pracy organ rejestrujący sporządza raport dzienny, który podlega archiwizacji. 2. Raport dzienny, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w formie informatycznej lub jako wydruk. Raport zawiera wszystkie zamieszczone i zmienione w danym dniu zapisy w bazie danych, z oznaczeniem identyfikatora osoby dokonującej zamieszczenia lub zmiany danych i informacji. § 5. Urządzenia i systemy informatyczne służące do prowadzenia rejestracji pojazdów oraz przetwarzania danych w bazie danych dla bezpieczeństwa danych i informacji zawartych w bazie danych powinny spełniać warunki określone w przepisach w sprawie warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych. § 6. 1. Ustala się wzór karty informacyjnej pojazdu, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Kartę informacyjną pojazdu sporządza organ rejestrujący w czasie rejestracji pojazdu. Karta informacyjna pojazdu zawiera dane i informacje zamieszczone w bazie danych. § 7. 1. Ustala się klasyfikację pojazdów, zawierającą określenia rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, zwaną dalej "klasyfikacją", stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Klasyfikacja jest dokumentem źródłowym do ustalenia rodzaju i przeznaczenia pojazdu w przypadku, gdy nie jest to możliwe na podstawie przedstawionych do rejestracji pojazdu dokumentów lub gdy zastosowano w nich inną klasyfikację lub inne nazewnictwo. § 8. 1. Ustala się katalog marek i typów pojazdów homologowanych oraz dopuszczonych do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej "katalogiem". Strukturę danych gromadzonych w katalogu określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. 2. Katalog opracowuje Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie na podstawie danych pochodzących ze świadectw homologacji pojazdów oraz z uwierzytelnionych kopii dokumentów identyfikacyjnych pojazdów przesyłanych przez organy rejestrujące. 3. Organy rejestrujące przesyłają do Instytutu Transportu Samochodowego kopie dokumentów, o których mowa w ust. 2, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku o rejestrację pojazdu. 4. Katalog jest materiałem źródłowym do ustalania danych technicznych pojazdu lub porównania ich z danymi technicznymi określonymi w dokumentach przedstawionych do rejestracji pojazdu. 5. Instytut Transportu Samochodowego udostępnia nieodpłatnie dane z katalogu organom rejestrującym. § 9. 1. Dokumenty przedstawione do rejestracji lub wyrejestrowania, których zgodnie z rozporządzeniem nie zwraca się właścicielowi pojazdu, oraz odpowiednio kserokopie dokumentów organ rejestrujący zatrzymuje i tworzy indywidualne teczki, zwane dalej "aktami pojazdu", które przechowuje się według numerów rejestracyjnych pojazdów. 2. Kserokopie dokumentów, których obowiązek wykonania wynika z rozporządzenia, wykonuje i uwierzytelnia organ rejestrujący. Uwierzytelnienie kserokopii polega na dokonaniu na niej adnotacji o treści: "Stwierdzam zgodność z oryginałem", którą należy potwierdzić: datą, podpisem oraz pieczątką organu rejestrującego. 3. Organ rejestrujący unieważnia dokument, jeżeli jest to wymagane przepisami rozporządzenia, poprzez odcięcie prawego górnego rogu, o powierzchni co najmniej 1 cm2, wszystkich stron dokumentu. 4. Akta pojazdu przechowuje się przez okres 5 lat od dnia wyrejestrowania pojazdu lub zmiany właściwości miejscowej organu rejestrującego. § 10. Dane i informacje znajdujące się w bazie danych oraz w aktach pojazdu przechowywane są i udostępniane zgodnie z ustawą i przepisami odrębnymi. § 11. 1. Organ rejestrujący prowadzi wykaz dokumentów komunikacyjnych i oznaczeń pojazdów, którego wzór i sposób prowadzenia określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. W wykazie dokumentów komunikacyjnych i oznaczeń pojazdów zamieszcza się dane i informacje o posiadanych i wydawanych dowodach rejestracyjnych, pozwoleniach czasowych, pozwoleniach czasowych badawczych, kartach pojazdu oraz nalepkach kontrolnych i znakach legalizacyjnych niezwłocznie po otrzymaniu tych dokumentów lub ich wydaniu. 3. Wykazy dokumentów komunikacyjnych i oznaczeń pojazdów, dowody otrzymania tych dokumentów, blankiety dokumentów, oznaczenia pojazdów oraz pieczątki służące do wystawiania tych dokumentów należy zabezpieczyć przed kradzieżą, utratą oraz dostępem osób nieupoważnionych. 4. Dokumenty i oznaczenia związane z rejestracją pojazdów oraz wykonywaniem przez organ rejestrujący czynności dopuszczających pojazdy do ruchu powinny być przechowywane w odpowiednio zabezpieczonych pomieszczeniach, wyposażonych w sprzęt przeciwpożarowy. 5. Informację o utracie, kradzieży blankietów dokumentów i oznaczeń pojazdu będących w zasobach organu rejestrującego przekazuje się niezwłocznie Policji oraz do ewidencji pojazdów. § 12. 1. Organ rejestrujący prowadzi wykaz tablic rejestracyjnych, którego wzór i sposób prowadzenia określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 2. Organ rejestrujący prowadzi odrębnie wykaz nowych tablic przyjętych i wydanych, zawierający dane i informacje o posiadanych i wydawanych przez organ tablicach, oraz wykaz tablic zwróconych, zawierający dane i informacje o tablicach zwróconych organowi w wyniku ich wymiany oraz wyrejestrowania lub przerejestrowania pojazdu. 3. Dane i informacje, o których mowa w ust. 2, zamieszcza się w wykazie niezwłocznie po otrzymaniu, wydaniu albo zwróceniu tablic rejestracyjnych. 4. Dane i informacje o tablicach rejestracyjnych tymczasowych zwróconych organowi rejestrującemu, zgodnie z art. 74 ust. 5 ustawy, zamieszcza się w odpowiednim wykazie, w zależności od tego, czy spełniają warunki techniczne umożliwiające ich ponowne wydanie. 5. Tablice rejestracyjne zwrócone organowi rejestrującemu, z zastrzeżeniem ust. 7, wycofuje się z użytku. Tablice te podlegają, co najmniej raz na kwartał, zniszczeniu w sposób uniemożliwiający ich powtórne wykorzystanie. 6. Organ rejestrujący sporządza protokół zniszczenia tablic rejestracyjnych, który jest podstawą wykreślenia ich z wykazu tablic rejestracyjnych. 7. Zwrócone organowi rejestrującemu tablice rejestracyjne tymczasowe, które spełniają warunki techniczne określone w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów, mogą zostać ponownie wydane. 8. Przepisy § 11 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio. § 13. Wykazy, o których mowa w § 11 i 12, organ rejestrujący prowadzi w systemie informatycznym z zachowaniem warunków określonych w § 5. § 14. 1. W przypadku awarii systemu informatycznego organ rejestrujący prowadzi rejestrację oraz wykonuje inne czynności związane z dopuszczeniem pojazdów do ruchu, z zachowaniem przepisów rozporządzenia, wypełniając dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe oraz kartę informacyjną pojazdu na maszynie do pisania. Zgromadzone w czasie wykonywania tych czynności dokumenty, do czasu zamieszczenia danych i informacji w bazie danych, należy przechowywać w osobnych teczkach. 2. W przypadku awarii systemu informatycznego informacje konieczne do prowadzenia wykazów, o których mowa w § 11 i 12, organ rejestrujący gromadzi w formie pisemnej. 3. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, zamieszcza się w bazie danych niezwłocznie po usunięciu awarii systemu informatycznego. Rozdział 3 Przepisy przejściowe i końcowe § 15. Wpisy w dowodach rejestracyjnych dokonane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują swoją ważność. § 16. Przepis § 3 ust. 3 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu wejścia w życie rozporządzenia. § 17. W okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia organ rejestrujący może prowadzić wykazy, o których mowa w § 11 i 12, w sposób określony w przepisach dotychczasowych. § 18. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych czynności organów związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 37). § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. (poz. 1878) Załącznik nr 1 INSTRUKCJA W SPRAWIE REJESTRACJI POJAZDÓW § 1. 1. Rejestrując pojazd, z zastrzeżeniem ust. 2-10 oraz § 3, organ rejestrujący: 1) przyjmuje wniosek o rejestrację pojazdu z dołączonymi dokumentami określonymi w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów, sprawdzając zgodność zawartych w nich danych dotyczących: a) właściciela pojazdu, b) pojazdu - cech identyfikacyjnych i danych technicznych; 2) przyjmuje tablice rejestracyjne, jeżeli pojazd był zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) pobiera określone przepisami opłaty stosownie do prowadzonego postępowania; 4) dokonuje czasowej rejestracji z urzędu zgodnie z zasadami określonymi w § 2 ust. 1 i 2; 5) wykonuje czynności związane z czasową rejestracją pojazdu z urzędu, o których mowa w § 2 ust. 4 rozporządzenia; 6) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 dowód rejestracyjny; 7) wypełnia kartę pojazdu, jeżeli była wydana, po czym zwraca ją właścicielowi pojazdu; 8) wystawia w dwóch egzemplarzach decyzję o rejestracji pojazdu; 9) wydaje za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu, w części "B" decyzji o rejestracji pojazdu, dowód rejestracyjny, kartę pojazdu oraz jeden egzemplarz decyzji o rejestracji pojazdu. 2. W przypadku rejestracji pojazdu wskutek zmiany właściciela pojazdu niepowodującej zmiany właściwości miejscowej organu rejestrującego organ rejestrujący sprawdza, czy przedstawione tablice rejestracyjne spełniają wymagania określone w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów, i dokonuje ich legalizacji. 3. W przypadku gdy z dokumentów przedstawionych do rejestracji wynika, że upłynął termin następnego badania technicznego pojazdu, organ rejestrujący do czasu otrzymania zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu zatrzymuje złożone dokumenty i tablice rejestracyjne. 4. W przypadku pierwszej rejestracji nowego pojazdu zakupionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ rejestrujący wykonuje kserokopię wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej pojazd z homologacji, na podstawie których wpisuje dane techniczne pojazdu, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu. 5. W przypadku pierwszej rejestracji pojazdu samochodowego innego niż ten, o którym mowa w ust. 4, organ rejestrujący wydaje kartę pojazdu zgodnie z zasadami określonymi w przepisach odrębnych. 6. W przypadku pierwszej rejestracji pojazdu, którego markę zgodnie z ustawą określa się jako "SAM", organ rejestrujący: 1) zamieszcza na dowodzie własności silnika adnotację o treści: "Silnik zamontowano do pojazdu marki "SAM", Nr rej. ... , data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę rejestracji, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, a dowód własności silnika zwraca właścicielowi pojazdu; 2) zamieszcza w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub innym dokumencie potwierdzającym rejestrację pojazdu, z którego pochodzi silnik, adnotację o treści: "Pojazd bez silnika" oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego albo 3) przyjmuje zaświadczenie, o którym mowa w § 2 ust. 10 pkt 3 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, jeżeli silnik pochodzi z pojazdu wyrejestrowanego lub z pojazdu, w którym dokonano wymiany silnika, zamieszcza na tym zaświadczeniu adnotację o treści: "Silnik zamontowano do pojazdu o Nr rej. ..., data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie silnika, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego; 4) wykonuje kserokopię dokumentu, o którym mowa w pkt 2, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu; 5) zamieszcza na dowodzie odprawy celnej przywozowej silnika lub pojazdu, z którego pochodzi silnik, jeżeli pojazd lub silnik został sprowadzony z zagranicy, adnotację o treści: "Silnik zamontowano do pojazdu marki "SAM", Nr rej. ..., data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę rejestracji, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, a dokument zwraca właścicielowi pojazdu albo 6) sprawdza zamieszczenie na dowodzie własności silnika lub pojazdu, z którego pochodzi silnik, odpowiedniej adnotacji potwierdzającej spełnienie formalności celnych w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 8 lit. b rozporządzenia; 7) w przypadku, o którym mowa w pkt 2, zawiadamia organ rejestrujący, który wydał dowód rejestracyjny pojazdu, z którego pochodzi silnik, o montażu silnika do pojazdu marki "SAM"; do zawiadomienia dołącza kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu, z którego silnik zamontowano do pojazdu marki "SAM"; 8) w przypadku, o którym mowa w pkt 3, zawiadamia organ rejestrujący, który wydał zaświadczenie, jeżeli silnik pochodzi z pojazdu wyrejestrowanego lub z pojazdu, w którym dokonano wymiany silnika; do zawiadomienia dołącza kopię tego zaświadczenia. 7. W przypadku pierwszej rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy organ rejestrujący, z zastrzeżeniem ust. 8: 1) unieważnia zagraniczny dowód rejestracyjny lub dokument potwierdzający rejestrację pojazdu, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą; 2) zamieszcza na dowodzie odprawy celnej przywozowej pojazdu adnotację o treści: "Pojazd zarejestrowany, Nr rej. ... , data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę rejestracji, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, a dokument zwraca właścicielowi pojazdu albo 3) sprawdza zamieszczenie na dowodzie własności pojazdu odpowiedniej adnotacji potwierdzającej spełnienie formalności celnych w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 8 lit. b rozporządzenia; 4) wykonuje kserokopię dokumentu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, po czym dokument zwraca właścicielowi pojazdu. 8. W przypadku rejestracji pojazdu powierzonego podmiotowi polskiemu przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną organ rejestrujący: 1) przyjmuje do depozytu zagraniczny dowód rejestracyjny lub dokument potwierdzający rejestrację pojazdu, jeżeli pojazd był zarejestrowany za granicą; 2) przyjmuje do depozytu zagraniczne tablice rejestracyjne; 3) zamieszcza na dokumencie, na którego podstawie nastąpiło powierzenie pojazdu, adnotację o treści: "Pojazd zarejestrowany, Nr rej. ..., data ...", wpisując numer rejestracyjny pojazdu i datę rejestracji, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, po czym zwraca go podmiotowi, który zgłosił pojazd do rejestracji; 4) zamieszcza w bazie danych dane właściciela pojazdu, wpisując dane zagranicznej osoby prawnej lub fizycznej, która powierzyła pojazd podmiotowi polskiemu, dane użytkownika, któremu powierzono pojazd zgodnie z zakresem określonym w § 3 rozporządzenia, oraz termin powierzenia pojazdu zamieszcza w adnotacjach urzędowych; 5) wykonuje kserokopię dokumentu, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, po czym dokument zwraca właścicielowi pojazdu. 9. W przypadku gdy pojazd przed pierwszą rejestracją zmienia właściciela, organ rejestrujący przepis § 4 ust. 2-3 rozporządzenia o rejestracji pojazdów stosuje odpowiednio i rejestrując taki pojazd, do bazy danych, karty informacyjnej pojazdu oraz dokumentów pojazdu wpisuje jako pierwszego właściciela pojazdu dane właściciela dokonującego pierwszej rejestracji. Przepis § 2 ust.1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do wszystkich pośrednich dowodów własności. 10. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy pojazd przed ponownym zarejestrowaniem zmienia właściciela. § 2. 1. Rejestrując czasowo pojazd, z zastrzeżeniem ust. 2-6, organ rejestrujący: 1) zamieszcza na dowodzie własności adnotację o treści: "Pojazd zarejestrowany, Nr rej. ..., data ...", wpisując numer rejestracyjny pojazdu i datę rejestracji, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, dowód własności zwraca właścicielowi pojazdu; 2) nadaje pojazdowi numer rejestracyjny i na podstawie przedstawionych dokumentów zamieszcza w bazie danych dane i informacje zgodnie z zakresem określonym w § 3 rozporządzenia; 3) sporządza kartę informacyjną pojazdu, którą okazuje właścicielowi pojazdu do sprawdzenia zgodności zamieszczonych danych i informacji oraz podpisu; 4) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 pozwolenie czasowe; 5) legalizuje odpowiednio tablice rejestracyjne zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu o legalizacji tablic rejestracyjnych; 6) wystawia w dwóch egzemplarzach decyzję o czasowej rejestracji pojazdu; 7) wydaje za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu, w części "B" decyzji o czasowej rejestracji pojazdu, pozwolenie czasowe, nalepkę kontrolną, zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz jeden egzemplarz decyzji o czasowej rejestracji pojazdu. 2. W przypadku czasowej rejestracji pojazdu z urzędu, organ rejestrujący przed wydaniem zgodnie z ust. 1 pkt 7 nalepki kontrolnej wpisuje numer rejestracyjny pojazdu na tej nalepce. 3. W przypadkach czasowej rejestracji pojazdu w celu umożliwienia wywozu pojazdu za granicę organ rejestrujący wpisuje w rubryce "Adnotacje urzędowe" karty pojazdu, jeżeli była wydana, informację o czasowej rejestracji pojazdu, podając: 1) cel czasowej rejestracji pojazdu; 2) tymczasowy numer rejestracyjny pojazdu; 3) serię i numer pozwolenia czasowego. 4. W przypadku czasowej rejestracji pojazdu w celu umożliwienia przejazdu pojazdem z miejsca zakupu lub odbioru pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej organ rejestrujący dokonuje rejestracji takiego pojazdu na podstawie wniosku o rejestrację z dołączonym dowodem własności pojazdu. Jeżeli pojazd zakupiony lub odebrany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został sprowadzony z zagranicy, przepisy § 1 ust. 7 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 5. W przypadku czasowej rejestracji pojazdu w celu umożliwienia przeprowadzenia jego badania technicznego lub naprawy, organ rejestrujący przyjmuje do depozytu dotychczasowy dowód rejestracyjny i tablice rejestracyjne, jeżeli pojazd jest zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. W przypadku czasowej rejestracji pojazdu w celu umożliwienia przeprowadzenia badań homologacyjnych, badań i prób pojazdów, ich części albo elementów wyposażenia przez producenta lub upoważnioną jednostkę badawczą organ rejestrujący: 1) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 pozwolenie czasowe badawcze; 2) wystawia w dwóch egzemplarzach decyzję o czasowej rejestracji pojazdu; 3) wydaje za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu, w części "B" decyzji o czasowej rejestracji pojazdu, pozwolenie czasowe badawcze, zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz jeden egzemplarz decyzji o czasowej rejestracji badawczej pojazdu; 4) wydaje pisemną decyzję upoważniającą podmiot, na który wystawione jest pozwolenie czasowe badawcze, do dokonywania kolejnych wpisów określających dane badanego pojazdu i ustalających ważność pozwolenia, jeżeli uzna, że czynności te mogą być przez ten podmiot wykonywane; decyzja powinna zawierać w szczególności następujące informacje: a) nazwisko i imię oraz wzór podpisu osoby upoważnionej do dokonywania kolejnych wpisów w pozwoleniu czasowym badawczym, b) wzór pieczątki podmiotu, która będzie umieszczana przy dokonywaniu kolejnych wpisów w pozwoleniu czasowym badawczym; kserokopię tej decyzji dołącza się do akt pojazdu. 7. Przepisy § 1 ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 3. 1. W przypadku gdy właściciel pojazdu we wniosku o rejestrację pojazdu zwraca się o wydanie dla pojazdu tablic indywidualnych, organ rejestrujący: 1) sprawdza, czy określony przez właściciela pojazdu wyróżnik indywidualny pojazdu odpowiada warunkom określonym w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów; 2) wysyła, nie później niż w terminie 5 dni roboczych od dnia złożenia kompletu dokumentów wymaganych do rejestracji, pisemny wniosek do organu, który prowadzi ewidencję tablic indywidualnych, o wpisanie wyróżnika indywidualnego pojazdu do prowadzonej ewidencji; 3) zamawia tablice indywidualne po uzyskaniu informacji, że wyróżnik indywidualny pojazdu, o którym mowa w pkt 1 i 2, został wpisany do ewidencji tablic indywidualnych; 4) w przypadku zmiany właściciela pojazdu oznaczonego tablicami indywidualnymi niepowodującej zmiany właściwości miejscowej organu prowadzącego ewidencję tablic indywidualnych, zawiadamia organ prowadzący ewidencję tablic indywidualnych o zmianie właściciela pojazdu i zmianie organu rejestrującego właściwego dla danych tablic indywidualnych. 2. Organ, który prowadzi ewidencję tablic indywidualnych, po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie później niż w terminie 5 dni roboczych, udziela zwrotnej informacji, że wyróżnik indywidualny pojazdu został wpisany do ewidencji tablic indywidualnych, albo informuje, że wyróżnik został nadany dla innego pojazdu w województwie. § 4. 1. W przypadku zawiadomienia o nabyciu pojazdu zarejestrowanego organ rejestrujący dokonuje rejestracji pojazdu na wniosek właściciela pojazdu. Przepisy § 1 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. W przypadku zawiadomienia przez dotychczasowego właściciela o zbyciu pojazdu zarejestrowanego organ rejestrujący: 1) zamieszcza na dokumencie, na podstawie którego nastąpiło zbycie pojazdu, adnotację o treści: "Zawiadomiono w dniu ... o zbyciu pojazdu Nr rej. ...", wpisując datę zawiadomienia i numer rejestracyjny pojazdu, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię dokumentu, po czym zwraca go właścicielowi pojazdu, jeżeli zawiadomienie o zbyciu dokonane zostało przez właściciela osobiście w organie rejestrującym; 2) przyjmuje kopię dokumentu, na podstawie którego nastąpiło zbycie pojazdu, i zamieszcza na tej kopii adnotację o treści: "Zawiadomiono w dniu ... o zbyciu pojazdu Nr rej ...", wpisując datę zawiadomienia i numer rejestracyjny pojazdu, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, jeżeli zawiadomienie o zbyciu zostało przesłane pocztą; 3) zamieszcza dane i informacje zawarte w dokumencie, o którym mowa w pkt 1 i 2, w bazie danych i odpowiednio przekazuje je do ewidencji pojazdów. § 5. 1. W przypadku zgłoszenia przez właściciela pojazdu zmian, o których mowa w art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy, organ rejestrujący, z zastrzeżeniem ust. 2-5, stosownie do zgłoszonych zmian: 1) przyjmuje dokument (dokumenty), o którym mowa w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów, określający nowe dane lub informacje; 2) stosuje odpowiednio art. 81 ustawy; 3) zamieszcza w bazie danych zmienione dane i informacje, z jednoczesnym zachowaniem poprzednich danych i informacji jako archiwalnych; 4) pobiera określone przepisami opłaty; 5) legalizuje odpowiednio tablice rejestracyjne zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu o legalizacji tablic rejestracyjnych; 6) unieważnia dotychczasowy dowód rejestracyjny; 7) wydaje, za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu w karcie informacyjnej pojazdu, dowód rejestracyjny. 2. W przypadku zmiany adresu miejsca zamieszkania właściciela pojazdu powodującej zmianę właściwości miejscowej organu rejestrującego przepis § 1 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. W przypadku zawiadomienia o wymianie silnika w pojeździe zarejestrowanym organ rejestrujący przyjmujący to zawiadomienie: 1) zamieszcza na dowodzie własności silnika adnotację o treści: "Silnik zamontowano do pojazdu o Nr rej. ....., data .....", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie silnika, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, a dowód własności silnika zwraca właścicielowi pojazdu; 2) zamieszcza w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub innym dokumencie potwierdzającym rejestrację pojazdu, z którego pochodzi silnik, adnotację o treści: "Pojazd bez silnika" oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego albo 3) przyjmuje zaświadczenie, o którym mowa w § 14 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, jeżeli silnik pochodzi z pojazdu wyrejestrowanego lub z pojazdu, w którym dokonano wymiany silnika, zamieszcza na tym zaświadczeniu adnotację o treści: "Silnik zamontowano do pojazdu o Nr rej. ... , data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie silnika, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego; 4) wykonuje kserokopię dokumentu, o którym mowa w pkt 2 , po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu; 5) zamieszcza na dowodzie odprawy celnej przywozowej silnika lub pojazdu, z którego pochodzi silnik, jeżeli pojazd lub silnik został sprowadzony z zagranicy, adnotację o treści: "Silnik zamontowano do pojazdu o Nr rej. ... , data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie silnika, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu albo 6) sprawdza zamieszczenie na dowodzie własności silnika lub pojazdu, z którego pochodzi silnik, odpowiedniej adnotacji potwierdzającej spełnienie formalności celnych w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 8 lit. b rozporządzenia; 7) w przypadku, o którym mowa w pkt 2, zawiadamia organ rejestrujący, który wydał dowód rejestracyjny pojazdu, z którego pochodzi silnik, o montażu silnika do innego pojazdu; do zawiadomienia dołącza kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu, z którego pochodzi silnik; 8) w przypadku, o którym mowa w pkt 3, zawiadamia organ rejestrujący, który wydał zaświadczenie, jeżeli silnik pochodzi z pojazdu wyrejestrowanego lub z pojazdu, w którym dokonano wymiany silnika; do zawiadomienia dołącza kopię tego zaświadczenia. 4. W przypadku zawiadomienia o wymianie podwozia lub ramy w pojeździe zarejestrowanym organ rejestrujący przyjmujący to zawiadomienie: 1) zamieszcza na dowodzie własności podwozia lub ramy adnotację o treści: "Podwozie/ramę zamontowano do pojazdu o Nr rej. ....., data .....", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie podwozia lub ramy, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, a dowód własności podwozia lub ramy zwraca właścicielowi pojazdu; 2) zamieszcza w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub na innym dokumencie potwierdzającym rejestrację pojazdu, z którego pochodzi podwozie lub rama, adnotację o treści: "Pojazd bez podwozia/ramy" oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego albo 3) przyjmuje zaświadczenie, o którym mowa w § 14 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, i zamieszcza na tym zaświadczeniu adnotację o treści: "Podwozie/ramę zamontowano do pojazdu o Nr rej. ... , data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie podwozia lub ramy, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego; 4) wykonuje kserokopię dokumentu, o którym mowa w pkt 2, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu; 5) zamieszcza na dowodzie odprawy celnej przywozowej podwozia lub ramy, lub pojazdu, z którego pochodzi podwozie lub rama, jeżeli pojazd lub podwozie, lub rama zostały sprowadzone z zagranicy, adnotację o treści: "Podwozie/ramę zamontowano do pojazdu o Nr rej. ... , data ...", wpisując numer rejestracyjny i datę zawiadomienia organu o wymianie podwozia lub ramy, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię tego dokumentu, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu albo 6) sprawdza zamieszczenie na dowodzie własności podwozia lub ramy, lub pojazdu, z którego pochodzi podwozie lub rama, odpowiedniej adnotacji potwierdzającej spełnienie formalności celnych w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 8 lit. b rozporządzenia; 7) w przypadku, o którym mowa w pkt 2, zawiadamia organ rejestrujący, który wydał dowód rejestracyjny pojazdu, z którego pochodzi podwozie lub rama, o montażu tego podwozia lub ramy do innego pojazdu; do zawiadomienia dołącza kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu, z którego pochodzi podwozie lub rama; 8) w przypadku, o którym mowa w pkt 3, zawiadamia organ rejestrujący, który wydał zaświadczenie; do zawiadomienia dołącza kopię tego zaświadczenia. 5. W przypadku zawiadomienia o wprowadzeniu w pojeździe zarejestrowanym zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazdu organ rejestrujący: 1) zamieszcza na dokumencie wystawionym przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 66 ust. 4 pkt 6 lit. b ustawy, potwierdzającym dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu, adnotację o treści: "Zawiadomiono w dniu ... o zmianie rodzaju pojazdu, Nr rej. pojazdu ...", wpisując numer rejestracyjny pojazdu i datę zawiadomienia, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego; wykonuje kserokopię dokumentu, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu; 2) przyjmuje zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego, na podstawie którego wpisuje dane techniczne pojazdu. 6. W przypadku zawiadomienia o dokonaniu montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazem organ rejestrujący: 1) wykonuje kserokopię wyciągu ze świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazem, po czym dokument ten zwraca właścicielowi pojazdu; 2) zamieszcza na fakturze za montaż adnotację o treści: "Zawiadomiono w dniu ... o montażu instalacji LPG/CNG w pojeździe o Nr rej ...", wpisując numer rejestracyjny pojazdu i datę zawiadomienia, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego, wykonuje kserokopię faktury, po czym fakturę zwraca właścicielowi pojazdu; 3) jeżeli istnieje konieczność zmiany terminu następnego badania technicznego, zgodnie z zasadami określonymi w art. 81 ust. 4 ustawy, zamieszcza w dowodzie rejestracyjnym termin następnego badania technicznego, ustalając ten termin od dnia montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazem; przepis art. 81 ust. 8 pkt 1 ustawy stosuje się odpowiednio; 4) zamieszcza w dowodzie rejestracyjnym adnotację, o której mowa w § 11 ust. 2 pkt 14 lit. e. § 6. W celu wyrejestrowania pojazdu organ rejestrujący: 1) przyjmuje wniosek właściciela pojazdu o wyrejestrowanie pojazdu, z dołączonymi dokumentami określonymi w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów, sprawdzając zgodność zawartych w nich danych i informacji dotyczących: a) właściciela pojazdu, b) pojazdu - danych identyfikacyjnych i technicznych; 2) przyjmuje tablice rejestracyjne; 3) zamieszcza w rubryce "Adnotacje urzędowe" karty pojazdu, jeżeli była wydana, adnotację o treści: "Pojazd wyrejestrowany, przyczyna ... , data ...", wpisując przyczynę i datę wyrejestrowania, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego; 4) unieważnia dotychczasowy dowód rejestracyjny i zamieszcza na nim adnotację o treści: "Pojazd wyrejestrowany, przyczyna ... , data ...", wpisując przyczynę i datę wyrejestrowania, oraz przystawia pieczątkę organu rejestrującego; 5) zamieszcza w bazie danych informację o dacie i przyczynie wyrejestrowania pojazdu; 6) wystawia w dwóch egzemplarzach decyzję o wyrejestrowaniu pojazdu, w której uchyla dotychczasowe dokumenty pojazdu i tablice rejestracyjne; 7) wydaje za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu, w części "B" decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu, jeden egzemplarz tej decyzji. § 7. W przypadku wydawania wtórnika dowodu rejestracyjnego z powodu utraty lub zniszczenia dotychczasowego dowodu rejestracyjnego organ rejestrujący przyjmuje wniosek właściciela pojazdu po przedstawieniu dokumentów określonych w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów i: 1) zamieszcza w bazie danych informacje o utracie dowodu rejestracyjnego, jeżeli dotychczasowy dowód rejestracyjny został utracony, lub unieważnia zniszczony dowód rejestracyjny, jeżeli dotychczasowy dowód rejestracyjny został zniszczony; 2) pobiera określone przepisami opłaty; 3) przepisy rozporządzenia o legalizacji tablic rejestracyjnych stosuje odpowiednio; 4) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 nowy dowód rejestracyjny, zachowując dotychczasowy numer rejestracyjny pojazdu; 5) zamieszcza w bazie danych informacje, zgodnie z zakresem określonym w § 3 rozporządzenia, o wydaniu wtórnika dowodu rejestracyjnego; 6) wydaje, za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu w karcie informacyjnej pojazdu, wtórnik dowodu rejestracyjnego. § 8. W przypadku wydawania wtórnika pozwolenia czasowego z powodu utraty lub zniszczenia dotychczasowego pozwolenia czasowego organ rejestrujący wystawia nowe pozwolenie czasowe, zachowując dotychczasowy numer rejestracyjny pojazdu i termin czasowej rejestracji. Przepisy § 7 stosuje się odpowiednio. § 9. W przypadku wydawania dowodu rejestracyjnego z powodu braku miejsca na kolejne wpisy terminów następnego badania technicznego organ rejestrujący na wniosek właściciela pojazdu: 1) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 nowy dowód rejestracyjny, zamieszczając termin następnego badania technicznego na podstawie wpisu w dotychczasowym dowodzie rejestracyjnym, jeżeli termin ten nie upłynął, albo 2) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 nowy dowód rejestracyjny, zamieszczając termin następnego badania technicznego na podstawie przedstawionego zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu. Przepisy § 7 stosuje się odpowiednio. § 10. 1. W przypadku wydawania tablic rejestracyjnych z powodu kradzieży, zgubienia lub zniszczenia dotychczasowych tablic rejestracyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2, organ rejestrujący przyjmuje wniosek właściciela pojazdu po przedstawieniu dokumentów określonych w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów i: 1) przyjmuje dotychczasowe tablice rejestracyjne, w przypadku ich zniszczenia; 2) pobiera określone przepisami opłaty; 3) unieważnia dotychczasowy dowód rejestracyjny; 4) nadaje pojazdowi nowy numer rejestracyjny i na podstawie przedstawionych dokumentów zamieszcza w bazie danych dane i informacje zgodnie z zakresem określonym w § 3 rozporządzenia, z zachowaniem w bazie danych poprzedniego numeru rejestracyjnego; 5) legalizuje odpowiednio tablice rejestracyjne zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu o legalizacji tablic rejestracyjnych; 6) wystawia zgodnie z zasadami określonymi w § 11 dowód rejestracyjny; 7) wypełnia kartę pojazdu, jeżeli była wydana, po czym zwraca ją właścicielowi pojazdu; 8) wydaje za pisemnym potwierdzeniem właściciela pojazdu w karcie informacyjnej pojazdu dowód rejestracyjny pojazdu, nalepkę kontrolną i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne. 2. W przypadku gdy ze zniszczonych tablic rejestracyjnych możliwe jest odczytanie numeru rejestracyjnego i właściciel pojazdu złożył wniosek o wydanie wtórnika tablic (tablicy) rejestracyjnych, organ rejestrujący zamawia u producenta tablic rejestracyjnych wtórnik dotychczasowych tablic (tablicy). § 11. 1. Dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe badawcze, z zastrzeżeniem ust. 2-6, wystawia się zgodnie z następującymi zasadami: 1) czcionka wydruku danych i informacji powinna zapewniać dobrą czytelność wpisów; 2) numer rejestracyjny, numer identyfikacyjny VIN, numer nadwozia (podwozia), numer silnika drukuje się z rozróżnieniem cyfry 0 (zero) i litery O poprzez przekreślenie oznaczenia cyfry zero (0); 3) numer rejestracyjny drukuje się z odstępem oddzielającym wyróżnik powiatu od wyróżnika pojazdu; 4) rubryki, których wypełnienie nie dotyczy danego pojazdu, unieważnia się, drukując znaki - XXX. 2. Dane i informacje z bazy danych drukuje się odpowiednio w poszczególnych rubrykach dokumentów, o których mowa w ust. 1, stosując następujące zasady: 1) "Marka, typ, model" - wpisuje się dane określone jako "Marka, typ, nazwa handlowa", jeżeli pojazd jest rejestrowany na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji; 2) "Nr identyfikacyjny VIN/nr nadwozia (podwozia)" - wpisuje się pełny siedemnastoznakowy numer identyfikacyjny VIN; w przypadku gdy pojazd nie posiada VIN, wpisuje się numer nadwozia, podwozia lub ramy; 3) "Nr silnika" - wpisuje się nadany i umieszczony przez producenta numer identyfikacyjny silnika lub numer silnika nadany przez organ rejestrujący, zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów; 4) "Rodzaj pojazdu i przeznaczenie" - wpisuje się rodzaj pojazdu i przeznaczenie zgodne z klasyfikacją; przeznaczenie pojazdu wpisuje się w przypadku, jeżeli przewiduje to klasyfikacja; 5) "Właściciel, adres" - wpisuje się dane jednej osoby; w przypadku jeżeli pojazd stanowi współwłasność, wpisuje się dane właściciela wpisanego we wniosku o rejestrację; 6) "Pojemność silnika/moc" - wpisuje się pojemność silnika wyrażoną w (cm3) oraz obowiązkowo dla motocykli wpisuje się moc silnika wyrażoną w (kW); 7) "Rok produkcji pojazdu" - wpisuje się rok kalendarzowy, w którym pojazd został wyprodukowany, określony przez producenta; w przypadku pojazdu marki "SAM" jest to rok zbudowania tego pojazdu; 8) "Dopuszczalna masa całkowita", "Dopuszczalna ładowność", "Największy dopuszczalny nacisk osi" - wpisuje się jednoznacznie określoną wartość tych parametrów technicznych pojazdu wyrażoną w (t, kg lub odpowiednio w kN); 9) "Liczba miejsc" - wpisuje się jednoznacznie określoną ilość miejsc w pojeździe; w przypadku pojazdu, w którym konstrukcyjnie przewidziano miejsca siedzące oraz miejsca dla pasażerów stojących, wpisuje się liczbę miejsc jako sumę "x+y", gdzie "x" oznacza liczbę miejsc siedzących, a "y" - liczbę miejsc dla pasażerów stojących; w przypadku samochodu sanitarnego "y" oznacza liczbę miejsc leżących; 10) "Dopuszczalna masa całkowita przyczepy" - wpisuje się największą dopuszczalną masę całkowitą przyczepy, jaką dany pojazd może ciągnąć wyrażoną w (kg); 11) "Nr karty pojazdu" - wpisuje się serię i numer karty pojazdu, jeżeli była wydana; w przypadku jeżeli pojazd zgodnie z ustawą nie podlegał obowiązkowi wystawienia karty pojazdu, wpisuje się adnotację o treści "karty nie wydano"; 12) "Data pierwszej rejestracji" - wpisuje się dzień pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 13) "Następne badanie techniczne do dnia" - wpisuje się termin następnego badania technicznego na podstawie dokumentów przedstawionych do rejestracji i zgodnie z zasadami określonymi w ustawie; 14) "Adnotacje urzędowe" - wpisuje się następujące skróty odpowiadające treści adnotacji: a) "Współwłaściciel ..." - podając dane współwłaściciela zgodnie z zakresem danych określonym w § 3 rozporządzenia - dotyczy pojazdów stanowiących współwłasność dwóch osób, b) "Współwłasność" - jeżeli pojazd stanowi współwłasność większej niż określona w lit. a liczby osób, c) "Pierwsza rejestracja za granicą ..." - podając datę pierwszej rejestracji za granicą - dotyczy pojazdów sprowadzonych z zagranicy i tam zarejestrowanych, d) "TAXI" - dotyczy pojazdów przystosowanych jako taksówka, e) "GAZ-LPG ..." lub "GAZ-CNG ..." - podając datę montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazem - dotyczy pojazdów przystosowanych do zasilania gazem LPG lub CNG, f) "L" - dotyczy pojazdów przystosowanych do nauki jazdy lub egzaminu państwowego, g) "MAX ... km/h" - podając wartość ograniczenia prędkości - dotyczy pojazdów objętych indywidualnym ograniczeniem prędkości, h) "BUS 100 km/h" - dotyczy autobusów, o których mowa w art. 20 ust. 4 ustawy, i) "HAK" - dotyczy pojazdów przystosowanych do ciągnięcia przyczepy, j) "UŻYTKOWNIK ..." - podając dane użytkownika zgodnie z zakresem danych określonym w § 3 rozporządzenia - dotyczy pojazdów powierzonych zgodnie z art. 73 ust. 5 ustawy lub na wniosek użytkownika pojazdu użytkowanego w drodze umowy leasingu, k) "MASA WŁASNA ... kg" - podając wartość masy własnej pojazdu - dotyczy ciągników siodłowych, l) "ZESPÓŁ ... kg" - podając wartość dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu członowego - dotyczy ciągników siodłowych, m) "SKŁADAK" - dotyczy pojazdów złożonych poza wytwórnią, jeżeli na podstawie obowiązujących przepisów zostały dopuszczone do ruchu, n) "ZABYTKOWY" - dotyczy pojazdów zabytkowych, o) "ODSTĘPSTWO ..." - podając skrótowo, który z warunków technicznych został objęty odstępstwem i w jakim zakresie, z wyłączeniem numeru silnika - dotyczy pojazdów dopuszczonych do ruchu w drodze indywidualnego odstępstwa od warunków technicznych zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy, p) "OGRANICZENIA ..." - podając treść ograniczenia w użytkowaniu pojazdu zgodnie z odrębnymi przepisami - dotyczy pojazdów zabytkowych, q) "CŁO ..." - podając treść zastrzeżeń wynikających z prawa celnego - dotyczy pojazdów z zastrzeżeniami wynikającymi z przepisów prawa celnego, r) "WTÓRNIK" - dotyczy pojazdów, dla których wydano wtórnik dowodu rejestracyjnego lub pozwolenia czasowego. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, podpisuje się i oznacza zgodnie z następującymi zasadami: 1) dowód rejestracyjny: a) na stronie 1 w rubryce "Organ rejestrujący" - przystawia się pieczątkę adresową lub drukuje się nazwę i adres siedziby organu rejestrującego, b) na stronie 3 w rubryce "Adnotacje urzędowe" - adnotacje urzędowe potwierdza się wpisaniem daty zamieszczenia adnotacji, podpisem oraz przystawia się okrągłą pieczątkę organu rejestrującego, c) na stronie 4 w rubryce "Data ... (podpis)" - datę wydania dowodu rejestracyjnego potwierdza się podpisem i przystawia się imienną pieczątkę, d) na stronie 4 w rubryce "mp." - przystawia się okrągłą pieczątkę organu rejestrującego; 2) pozwolenie czasowe: a) na stronie 1 w rubryce "Organ rejestrujący" - przystawia się pieczątkę adresową lub drukuje się nazwę i adres siedziby organu rejestrującego, b) na stronie 2 w rubryce "mp. podpis" - wydanie pozwolenia potwierdza się podpisem i przystawia się okrągłą pieczątkę organu rejestrującego, c) na stronie 2 w rubryce "Pozwolenie czasowe przedłużono do" - datę przedłużenia ważności pozwolenia potwierdza się podpisem i przystawia się okrągłą pieczątkę organu rejestrującego, d) na stronie 2 w rubryce "Adnotacje" - adnotacje urzędowe potwierdza się wpisaniem daty zamieszczenia adnotacji, podpisem oraz przystawia się okrągłą pieczątkę organu rejestrującego; 3) pozwolenie czasowe badawcze: a) na wewnętrznej stronie okładki w rubryce "Organ rejestrujący" - przystawia się pieczątkę adresową lub drukuje się nazwę i adres siedziby organu rejestrującego, b) na stronach 1-12 w rubrykach "mp. Podpis" - datę początku okresu ważności pozwolenia potwierdza się podpisem i okrągłą pieczątką organu rejestrującego albo podpisem i pieczątką podmiotu upoważnionego przez organ rejestrujący. 4. W przypadku gdy nie jest możliwe wypełnienie pozwolenia czasowego badawczego w sposób określony w ust. 1, pozwolenie czasowe badawcze wypełnia się czarnym tuszem, czytelnie, drukowanym pismem, w sposób gwarantujący trwałość zapisów. 5. W przypadku ustania przyczyn zamieszczenia adnotacji, o której mowa w ust. 2 pkt 14, organ rejestrujący skreśla zamieszczony skrót adnotacji oraz przystawia okrągłą pieczątkę organu rejestrującego. 6. W dokumentach, o których mowa w ust. 1, po ich wypełnieniu, podpisaniu i oznaczeniu, odpowiednią stronę (strony) pokrywa się specjalną folią stanowiącą komplet wraz z blankietem. Załącznik nr 2 INSTRUKCJA W SPRAWIE CZYNNOŚCI ZWIĄZANYCH Z CZASOWĄ REJESTRACJĄ POJAZDU Z URZĘDU § 1. Po dokonaniu czasowej rejestracji pojazdu z urzędu, a przed wystawieniem dowodu rejestracyjnego, organ rejestrujący prowadzi postępowanie wyjaśniające dotyczące własności pojazdu i jego cech identyfikacyjnych oraz, w razie konieczności, w przypadku: 1) pojazdu nowego zakupionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z dołączonym wyciągiem ze świadectwa homologacji albo odpisem decyzji zwalniającej pojazd z homologacji, weryfikuje dane pojazdu z danymi zawartymi w katalogu albo u producenta lub importera bądź w jednostce przeprowadzającej badania homologacyjne; 2) pojazdu nowego wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki rocznie: a) sprawdza, czy producent lub importer faktycznie może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku homologacji pojazdu wynikającego z art. 68 ust. 11 pkt 4 ustawy, b) weryfikuje dane zawarte w zaświadczeniu z przeprowadzonego badania technicznego pojazdu; 3) pojazdu sprowadzonego i zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą: a) weryfikuje dane zawarte w zaświadczeniu z przeprowadzonego badania technicznego pojazdu, b) weryfikuje dane zawarte w dokumencie odprawy celnej przywozowej i wyjaśnia z właściwymi organami celnymi, c) weryfikuje dane zawarte w dokumencie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, i wyjaśnia z wystawiającym ten dokument; 4) pojazdu powierzonego przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną podmiotowi polskiemu: a) weryfikuje dane zawarte w zaświadczeniu z przeprowadzonego badania technicznego pojazdu, b) weryfikuje dane zawarte w dokumencie, o którym mowa w § 3 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, i wyjaśnia z wystawiającym ten dokument; 5) pojazdu zabytkowego: a) weryfikuje dane zawarte w kopii decyzji w sprawie wpisania pojazdu jako dobra kultury do rejestru zabytków lub w dokumencie potwierdzającym ujęcie pojazdu w centralnej ewidencji dóbr kultury, b) weryfikuje dane zawarte w zaświadczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 9 pkt 2 rozporządzenia o rejestracji pojazdów; 6) pojazdu, którego markę określa się jako "SAM", weryfikuje dane zawarte w zaświadczeniu, o którym mowa w § 2 ust. 10 pkt 4 rozporządzenia o rejestracji pojazdów, lub w zaświadczeniu z przeprowadzonego badania technicznego pojazdu; 7) pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego: a) dokonuje wyjaśnień z właściwymi organami orzekającymi, organami prowadzącymi postępowanie egzekucyjne, celne itp., b) weryfikuje dane zawarte w zaświadczeniu z przeprowadzonego badania technicznego. § 2. 1. W przypadku gdy pojazd wcześniej był zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w celu sprawdzenia przedstawionych do rejestracji dokumentów, z zastrzeżeniem § 3 i 4, organ rejestrujący wysyła odpowiednio wypełnione zawiadomienie wraz z kopią dotychczasowego dowodu rejestracyjnego. Wzór zawiadomienia określa załącznik do niniejszej instrukcji. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, wysyła się do organu rejestrującego, który wystawił sprawdzany dowód rejestracyjny, nie później niż w terminie pięciu dni roboczych od dnia złożenia kompletu dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu. 3. Organ rejestrujący, do którego przesłano zawiadomienie, udziela zwrotnej odpowiedzi w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania zawiadomienia. 4. W przypadku gdy dane i informacje zawarte w przesłanym zawiadomieniu i kopii dowodu rejestracyjnego są zgodne z danymi i informacjami zawartymi w bazie danych oraz aktami pojazdu, organ rejestrujący, o którym mowa w ust. 3: 1) wysyła odpowiednio wypełnione potwierdzenie wraz z uwierzytelnioną kserokopią karty informacyjnej pojazdu wymienionego w zawiadomieniu; wzór potwierdzenia określa załącznik do niniejszej instrukcji; 2) zamieszcza w bazie danych i karcie informacyjnej pojazdu nowy numer rejestracyjny pojazdu oraz nazwę organu rejestrującego, w którego właściwości miejscowej pojazd się znajduje; 3) przesłane dokumenty dołącza do akt pojazdu. 5. W przypadku gdy dane i informacje zawarte w przesłanym zawiadomieniu lub kopii dowodu rejestracyjnego pojazdu są niezgodne z danymi i informacjami zawartymi w bazie danych lub aktami pojazdu, organ rejestrujący, o którym mowa w ust. 3, odsyła zwrotnie kopię przesłanego zawiadomienia z adnotacją "Nie potwierdzam danych pojazdu" i pieczątką organu rejestrującego. 6. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku sprawdzenia dokumentów, o którym mowa w ust. 5, organ rejestrujący występujący z zawiadomieniem wszczyna postępowanie wyjaśniające i stosownie do zaistniałych okoliczności powiadamia właściwe organy. § 3. W przypadku gdy do rejestracji nie został złożony dotychczasowy dowód rejestracyjny pojazdu zarejestrowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organ rejestrujący dane do zawiadomienia wpisuje na podstawie innych dokumentów dołączonych do wniosku o rejestrację określonych w rozporządzeniu o rejestracji pojazdów. § 4. 1. Organ rejestrujący, który ma bezpośredni dostęp do ewidencji pojazdów, może dokonać sprawdzenia dokumentów wymaganych do rejestracji pojazdu na podstawie wydruku z tej ewidencji danych i informacji dotyczących pojazdu, którego dokumenty są sprawdzane. 2. W przypadku gdy dane i informacje zawarte w wydruku, o którym mowa w ust. 1, są zgodne z danymi i informacjami zawartymi w sprawdzanych dokumentach, organ rejestrujący dokonuje rejestracji pojazdu i przesyła do organu rejestrującego, w którym pojazd był uprzednio zarejestrowany, odpowiednio wypełnione zawiadomienie, o którym mowa w § 2. 3. W przypadku gdy dane i informacje zawarte w wydruku, o którym mowa w ust. 1, nie są zgodne z danymi i informacjami zawartymi w sprawdzanych dokumentach, stosuje się przepisy § 2 i 3. Załącznik do instrukcji w sprawie czynności związanych z czasową rejestracją pojazdu z urzędu Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 KLASYFIKACJA POJAZDÓW Tabela nr 1 - Rodzaje i podrodzaje pojazdów Lp.Rodzaj pojazduPodrodzaj pojazduKategoria homologacyjna kodnazwakodnazwa 123456 101motorower bez podziałuL1,2 202motocykl01osobowyL3,4,5 302ciężarowy 499inny* 503samochód osobowy01kareta (sedan)M1 oraz L2,5 w przypadku czterokołowych pojazdów samochodowych z nadwoziem zamkniętym 602hatchback 703kombi 804coupé 905kabriolet 1006wielozadaniowy 1107van 1299inny* 1304autobus01miejskiM2,3 1402międzymiastowy 1503turystyczny 1604szkolny 1799inny* 1805trolejbus bez podziału 1906samochód ciężarowy01skrzyniaN1,2,3 oraz L2,5 w przypadku czterokołowych pojazdów samochodowych z nadwoziem zamkniętym 2002furgon 2103wywrotka 2204pojemnik 2305cysterna 2406skrzynia/żuraw 2507furgon/podest 2608ciężarowo-osobowy 2709terenowy 2810wielozadaniowy 2911van 3099inny* 3107samochód specjalny bez podziałuM1 N1,2,3 3208ciągnik samochodowy01siodłowyN1,2,3 3302balastowy 3499inny* 3509ciągnik rolniczy01kołowyT 3602gąsienicowy 3799inny* 3810przyczepa lekka01ciężarowaO1 3902specjalna 4099inna* 4111naczepa ciężarowa01skrzyniaO2,3,4 4202furgon 4303wywrotka 4404pojemnik 4505cysterna 4606dłużycowa 4707niskopodwoziowa 4899inna* 4912naczepa specjalna bez podziałuO2,3,4 5013przyczepa ciężarowa01skrzyniaO2,3,4 5102furgon 5203wywrotka 5304pojemnik 5405cysterna 5506dłużycowa 5607niskopodwoziowa 5799inna* 5814przyczepa specjalna bez podziałuO2,3,4 5915przyczepa ciężarowa rolnicza01skrzynianie określa się 6002furgon 6103wywrotka 6204pojemnik 6305cysterna 6406dłużycowa 6507niskopodwoziowa 6699inna* Tabela nr 2 - Przeznaczenia pojazdów ze względu na specjalizację, z wyjątkiem pojazdów specjalnych Lp.Podrodzaj pojazduPrzeznaczenie kodnazwakodnazwa 12345 102furgon001uniwersalny 2002izotermiczny 3003chłodnia 4004lodownia 5005przewóz mebli 6006przewóz konfekcji 7007przewóz pieczywa 8008pocztowy 9099inny* 1005cysterna101przewóz paliw płynnych 11102przewóz mleka 12103przewóz wody 13104przewóz gazów 14199inna* 1504pojemnik201betoniarka 16202przewóz bitumu 17203przewóz cementu luzem 18204przewóz sypkich artykułów spożywczych 19205asenizacyjny 20299inny* 2199inny301przewóz żywego drobiu 22302przewóz żywych zwierząt 23303przewóz kabli 24304przewóz napojów 25305przewóz elementów budowlanych 26306przewóz kontenerów 27307przewóz pojazdów 28308wywóz śmieci 29309utylizacyjny 30399przewóz innych ładunków Tabela nr 3 - Przeznaczenia pojazdów specjalnych Lp.KodNazwa 123 1501oczyszczanie dróg 2502zimowego utrzymania dróg 3503podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych 4504pomoc drogowa 5505ambulatorium/laboratorium służby zdrowia 6506żuraw samochodowy 7507pożarniczy 8508pogotowie techniczne/warsztat 9509kino/wystawa/biblioteka 10510sklep/bar 11511radiofoniczny/telewizyjny 12512do prac wiertniczych 13513agregat elektryczny/spawalniczy 14514kempingowy 15515pogrzebowy 16516laboratorium techniczne 17517koparka 18518koparko-spycharka 19519ładowarka 20520bankowóz 21521sanitarny 22599inny* Tabela nr 4 - Przeznaczenia pojazdów używanych do określonych celów Lp.KodNazwa 123 1703operacyjny służby miejskiej zakładów komunikacyjnych itp. 2704przewóz osób niepełnosprawnych 3705pojazd ratownictwa chemicznego 4706pojazd górniczego pogotowia ratunkowego 5707przystosowany do przewozu osób (dotyczy tylko samochodów ciężarowych) 6708pojazd służby więziennej 7709przewóz uczniów (w tym niepełnosprawnych) 8799inny* Objaśnienia: Inny*/inna* - pojazd, który na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub zaświadczenia z badania technicznego zakwalifikowano do danego podrodzaju lub przeznaczenia nieokreślonego w zasadniczym podziale. Załącznik nr 5 STRUKTURA DANYCH GROMADZONYCH W KATALOGU MAREK I TYPÓW POJAZDÓW HOMOLOGOWANYCH ORAZ DOPUSZCZONYCH DO RUCHU Lp.Nazwa pola 1Kod Instytutu Transportu Samochodowego 2Rodzaj 3Podrodzaj 4Przeznaczenie 5Marka 6Typ 7Model (nazwa handlowa) 8Rodzaje paliwa 9Numer świadectwa homologacji krajowej lub Wspólnoty Europejskiej* 10Kategoria homologacyjna pojazdu 11Pojemność silnika 12Moc silnika 13Masa własna 14Dopuszczalna masa całkowita 15Maksymalna masa całkowita 16Dopuszczalna ładowność 17Maksymalna ładowność 18Dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przyczepy z hamulcem 19Maksymalna masa całkowita ciągniętej przyczepy z hamulcem 20Liczba miejsc siedzących 21Liczba miejsc 22Największy dopuszczalny nacisk osi 23Największy maksymalny nacisk osi 24Liczba osi 25Katalizator (tak/nie) 26Homologacja (tak/nie) 27Odstępstwo od homologacji * Numer świadectwa homologacji Wspólnoty Europejskiej gromadzi się od dnia akcesji Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1451 i 1452 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk, zaszeregowania, kwalifikacji oraz szczegółowych zasad wynagradzania pracowników izb morskich (Dz. U. Nr 192, poz. 1879) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich (Dz. U. Nr 58, poz. 320, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 lipca 2001 r. w sprawie stanowisk, zaszeregowania, kwalifikacji oraz szczegółowych zasad wynagradzania pracowników izb morskich (Dz. U. Nr 79, poz. 853 oraz z 2002 r. Nr 199, poz. 1675) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 2 do rozporządzenia w tabeli A: a) lp. 2 otrzymuje brzmienie: "2Główny księgowyXIV-XVII6według odrębnych przepisów" b) lp. 5 otrzymuje brzmienie: "5Zastępca głównego księgowegoXII-XV4wyższe3" c) lp. 10 otrzymuje brzmienie: "10Starszy sekretarzXI-XIII-wyższe1 średnie3" d) lp. 15 otrzymuje brzmienie: "15Referent-stażystaIII-IV-wyższe-" I-IIśrednie 2) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Referenci-stażyści, którym na podstawie przepisów dotychczasowych ustalono wynagrodzenie zasadnicze w wysokości wyższej niż wynagrodzenie określone w niniejszym rozporządzeniu, zachowują to wynagrodzenie do końca okresu, na jaki zostało ono ustalone. § 3. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń pracowników izb morskich należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 października 2003 r. (poz. 1879) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO POZOSTAŁYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W IZBACH MORSKICH A. Dla urzędników izb morskich Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I800-1.900 II850-2.000 III900-2.100 IV950-2.200 V1.000-2.300 VI1.050-2.400 VII1.100-2.500 VIII1.150-2.600 IX1.200-2.700 X1.250-2.800 XI1.300-2.900 XII1.350-3.050 XIII1.400-3.200 XIV1.500-3.350 XV1.600-3.500 XVI1.750-3.700 XVII1.950-3.900 B. Dla innych pracowników izb morskich niebędących urzędnikami Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych I710- 850 II720- 860 III730- 880 IV740- 920 V750- 960 VI760-1.000 VII770-1.050 VIII780-1.110 IX800-1.170 X820-1.240 XI840-1.320 XII860-1.400 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1989 r. Nr 33, poz. 175 i Nr 35, poz. 192 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych zawartości substancji niepożądanych w paszach (Dz. U. Nr 192, poz. 1880) Na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 marca 2003 r. w sprawie dopuszczalnych zawartości substancji niepożądanych w paszach (Dz. U. Nr 62, poz. 570) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 października 2003 r. (poz. 1880) DOPUSZCZALNE ZAWARTOŚCI SUBSTANCJI NIEPOŻĄDANYCH W PASZACH Lp.Substancja niepożądanaRodzaj środka żywienia zwierzątDopuszczalna zawartość w mg/kg w odniesieniu do środków żywienia zwierząt o zawartości wody 12 % 1234 1.ArsenMateriały paszowe2 z wyjątkiem: - mączek z traw, z lucerny i z koniczyny, wysłodków buraków cukrowych i wysuszonej melasy4 - fosforanów i pasz otrzymanych w procesie przetwarzania ryb lub innych organizmów morskich10 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe2 - z wyjątkiem mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla ryb4 Mieszanki paszowe uzupełniające4 - z wyjątkiem mieszanek paszowych uzupełniających, w których skład wchodzą substancje mineralne i które zawierają co najmniej 40% popiołu surowego12 2.OłówMateriały paszowe10 z wyjątkiem: - zielonek40 - fosforanów30 - drożdży5 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe5 Mieszanki paszowe uzupełniające10 - z wyjątkiem mieszanek paszowych uzupełniających, w których skład wchodzą substancje mineralne i które zawierają co najmniej 40% popiołu surowego30 3.FluorMateriały paszowe z wyjątkiem:150 - pasz pochodzenia zwierzęcego500 - fosforanów2.000 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe z wyjątkiem:150 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla bydła, owiec i kóz: - w okresie laktacji30 - pozostałe50 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla świń100 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla drobiu dorosłego350 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla kurcząt250 Mieszanki paszowe uzupełniające, w których skład wchodzą substancje mineralne i które zawierają co najmniej 40% popiołu surowego, dla bydła, owiec i kóz 2.000 1) Inne mieszanki paszowe uzupełniające125 2) 4.RtęćMateriały paszowe0,1 - z wyjątkiem pasz uzyskiwanych w procesie przetwarzania ryb lub innych organizmów morskich0,5 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe0,1 - z wyjątkiem mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla psów i kotów0,4 Mieszanki paszowe uzupełniające - z wyjątkiem mieszanek paszowych uzupełniających dla psów i kotów0,2 5.Azotyny (wyrażone jako NaNO2)Mączka rybna60 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe - z wyjątkiem pasz dla zwierząt domowych, oprócz ptaków i ryb akwariowych15 6.KadmMateriały paszowe pochodzenia roślinnego1 Materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego2 - z wyjątkiem pasz dla zwierząt domowych Fosforany10 3) Mieszanki paszowe pełnoporcjowe dla bydła, owiec i kóz1 - z wyjątkiem mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla cieląt, jagniąt i koźląt Inne mieszanki paszowe pełnoporcjowe 0,5 - z wyjątkiem pasz dla zwierząt domowych Mieszanki paszowe uzupełniające, w których skład wchodzą substancje mineralne i które zawierają co najmniej 40% popiołu surowego 54) Inne mieszanki paszowe uzupełniające dla bydła, owiec i kóz0,5 7.Aflatoksyna B1Materiały paszowe0,05 - z wyjątkiem orzechów ziemnych, kopry, orzecha palmowego, nasion bawełny, babassu, kukurydzy i produktów ich przetworzenia0,02 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe dla bydła, owiec i kóz0,05 z wyjątkiem: - bydła mlecznego0,005 - cieląt i jagniąt0,01 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe dla świń i drobiu (z wyjątkiem młodych zwierząt)0,02 Inne mieszanki paszowe pełnoporcjowe0,01 Mieszanki paszowe uzupełniające dla bydła, owiec i kóz (z wyjątkiem mieszanek paszowych uzupełniających dla zwierząt w okresie laktacji oraz cieląt i jagniąt)0,05 Mieszanki paszowe uzupełniające dla świń i drobiu (z wyjątkiem młodych zwierząt)0,03 Inne mieszanki paszowe uzupełniające0,005 8.Kwas cyjanowodorowy (kwas pruski)Materiały paszowe50 z wyjątkiem: - siemienia lnianego250 - makuchu lnianego350 - produktów z manioku i makuchu z migdałów100 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe50 - z wyjątkiem mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla kurcząt10 9.Wolny gossypolMateriały paszowe20 - z wyjątkiem śruty poekstrakcyjnej bawełnianej1.200 Mieszanki paszowe pełnoporcjowe20 z wyjątkiem: - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla bydła, owiec i kóz500 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla drobiu (z wyjątkiem kur niosek) i cieląt100 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla królików i świń (z wyjątkiem prosiąt)60 10.TeobrominaMieszanki paszowe pełnoporcjowe300 - z wyjątkiem mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla bydła dorosłego700 11.Lotny olejek gorczycznyMateriały paszowe100 - z wyjątkiem makuchu rzepakowego i śruty rzepakowej4.000 (wyrażony jako izotiocyjanian allilu) Mieszanki paszowe pełnoporcjowe150 (wyrażony jako izotiocyjanian allilu) z wyjątkiem: - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla bydła, owiec i kóz (z wyjątkiem młodych zwierząt)1.000 (wyrażony jako izotiocyjanian allilu) - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla świń (z wyjątkiem prosiąt) i drobiu500 (wyrażony jako izotiocyjanian allilu) 12.Winylo-tiooksazolidonMieszanki paszowe pełnoporcjowe dla drobiu1.000 - z wyjątkiem mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla kur niosek500 13.Sporysz (Claviceps purpurea)Wszystkie pasze zawierające zboża nierozdrobnione 1.000 14.Nasiona chwastów i nierozdrobnione owoce zawierające alkaloidy, glukozydy lub inne substancje toksyczne, pojedynczo lub w połączeniu z:Wszystkie pasze3.000 - Lolium temulentum L.,1.000 - Lolium remotum Schrank,1.000 - Dantura stramonium L.1.000 15.Rącznik - Ricinus communis L. (wyrażone jako łuski rącznika)Wszystkie pasze10 16.Crotalaria spp.Wszystkie pasze 100 17.Aldrynapojedynczo lub łącznie wyrażone jako dieldrynaWszystkie pasze - z wyjątkiem tłuszczów0,01 0,2 18.Dieldryna 19.Camphechlor (Toksafen)Wszystkie pasze0,1 20.Chlordan (suma cis- i trans-izomerów i oksychlordanu wyrażona jako chlordan)Wszystkie pasze0,02 - z wyjątkiem tłuszczów0,05 21.DDT (suma DDT-, TDE- i DDE- izomerów, wyrażona jako DDT)Wszystkie pasze0,05 - z wyjątkiem tłuszczów0,5 22.Endosulfan (suma alfa-i beta-izomerów i siarczanu endosulfanu wyrażona jako endosulfan)Wszystkie pasze z wyjątkiem:0,1 - kukurydzy0,2 - nasion roślin oleistych0,5 - mieszanek paszowych pełnoporcjowych dla ryb0,005 23.Endryna (suma endryny i delta-ketoi-endryny, wyrażona jako endryna)Wszystkie pasze0,01 - z wyjątkiem tłuszczów0,05 24.Heptachlor (suma heptachloru i epoksydu heptachloru, wyrażona jako heptachlor)Wszystkie pasze0,01 - z wyjątkiem tłuszczów0,2 25.Heksachlorobenzen (HCB)Wszystkie pasze0,01 - z wyjątkiem tłuszczów0,2 26.Heksachlorocykloheksan (HCH) 26.1alfa-izomeryWszystkie pasze 0,02 - z wyjątkiem tłuszczów0,2 26.2beta-izomeryMieszanki paszowe0,01 - z wyjątkiem pasz dla bydła mlecznego0,005 Materiały paszowe0,01 - z wyjątkiem tłuszczów0,1 26.3gamma-izomeryWszystkie pasze0,2 - z wyjątkiem tłuszczów2,0 27.Dioksyny [suma polichlorowanych dibenzeno-para-dioksyn (PCDD) i polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF) wyrażona jako równoważniki toksyczności określone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO-TEFs)]Wszystkie materiały paszowe pochodzenia roślinnego, włącznie z olejami roślinnymi i produktami ubocznymi0,75 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) Substancje mineralne1,0 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg5) Glinka kaolinowa, dihydrat siarczanu wapnia, vermiculit, natrolitephonolite, glinian wapnia syntetyczny, clinoptilolit z osadu należące do grupy dodatków paszowych "Spoiwa, czynniki antyzbrylające i koagulujące"0,75 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg5) Tłuszcze zwierzęce, włącznie z tłuszczem mleka i tłuszczem jaj2,0 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg5) Inne produkty zwierząt lądowych, włącznie z mlekiem i produktami mlecznymi, oraz jaja i produkty z jaj0,75 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) Olej rybny6,0 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) Ryby i inne organizmy wodne, ich produkty i produkty uboczne6) z wyjątkiem: - oleju rybnego - hydrolizatów białkowych z ryb, zawierających więcej niż 20% tłuszczu1,25ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) - świeżych ryb przeznaczonych do bezpośredniego żywienia zwierząt domowych i utrzymywanych w cyrku oraz ogrodach zoologicznych4,0 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) Mieszanki paszowe, z wyjątkiem pasz dla zwierząt futerkowych, pasz dla zwierząt domowych i pasz dla ryb0,75 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) Pasze dla ryb i dla zwierząt domowych2,25 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) Hydrolizaty białkowe z ryb zawierające więcej niż 20% tłuszczu2,25 ng WHO-PCDD/F-TEQ/kg 5) 28.Morele - Prunus armeniaca L.Wszystkie paszeNasiona i owoce gatunków roślin wymienionych w kolumnie 2 oraz ich przetworzone pochodne mogą być obecne w paszach jedynie w ilościach śladowych, niedających się określić ilościowo 29.Gorzkie migdały -Prunus dulcis (Mill.) D.A. Webb var. amara (DC.) Focke [= Prunus amygdalus Batsch var. amara (DC.) Focke] 30.Niełuskany orzech bukowy - Fagus silvatica (L.) 31.Lnianka - Camelina sativa (L.) Crantz 32.Mowrah, Bassia, Madhuca - Madhuca longifolia (L.) Macbr. (=Bassia longifolia L.= Illiped malabrorum Engl.) Madhuca indica Gmelin [=Bassia latifolia Roxb.= Illipe latifolia (Roscb.) F. Mueller] 33.Purghera - Jatropha curcas L. 34.Kroton-Croton tiglium L. 35.Gorczyca indyjska - Brassica juncea (L.) Czern. i Coss. ssp. intergrifolia (West.) Thell. 36.Gorczyca sarepska - Brassica juncea (L.) Czern. i Coss. ssp.juncea 37.Gorczyca chińska - Brassica juncea (L.) Czern. i Coss. ssp.juncea var. lutea Batalin 38.Gorczyca czarna - Brassica nigra (L.) Koch 39.Gorczyca etiopska - Brassica carinata A. Braun Objaśnienia: 1) Maksymalna zawartość fluoru określana jako 1,25 % udziału w masie fosforanu. 2) Zawartość fluoru w przeliczeniu na 1 % zawartości fosforu. 3) Maksymalna zawartość kadmu 0,5 mg na 1 % zawartości fosforu. 4) Maksymalna zawartość kadmu 0,75 mg na 1 % zawartości fosforu. 5) Górne granice stężeń obliczane są przy założeniu, że wszystkie zawartości różnych pierwiastków niższe od granicy wykrywalności są równe granicy wykrywalności. 6) Dopuszczalne zawartości nie dotyczą świeżych ryb przeznaczonych na karmę dla zwierząt futerkowych i niepoddawanych procesom przetwarzania. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 27 października 2003 r. w sprawie czynności administracyjnych i rozliczeń finansowych związanych z prowadzeniem depozytu przedmiotów wartościowych i środków pieniężnych osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 192, poz. 1881) Na podstawie art. 249 § 3 pkt 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa czynności administracyjne zakładów karnych i aresztów śledczych, zwanych dalej "zakładami", i ich dokumentowanie, w zakresie: 1) ewidencjonowania zdeponowanych środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych osób pozbawionych wolności, zwanych dalej "osadzonymi"; 2) przyjmowania, przechowywania i wydawania przekazanych przez osadzonych do depozytu środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych; 3) gromadzenia przez osadzonych środków pieniężnych na książeczkach oszczędnościowych; 4) przekazywania zdeponowanych środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych osadzonych między zakładami; 5) rozliczania wynagrodzenia za pracę osadzonych; 6) dokonywania zakupów przez osadzonych. Rozdział 2 Ewidencja zdeponowanych środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych § 2. 1. Środki pieniężne oraz przedmioty wartościowe przyjmuje i wydaje funkcjonariusz lub pracownik cywilny zakładu, któremu powierzono obowiązki związane z prowadzeniem depozytu środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych osadzonych, zwany dalej "depozytorem". 2. W razie nieobecności depozytora czynności określone w ust. 1 wykonuje osoba pisemnie wyznaczona przez dyrektora zakładu lub głównego księgowego zakładu. § 3. 1. Osadzonemu, z wyjątkiem przetransportowanego z innego zakładu, depozytor zakłada kartę depozytową, składającą się z czterech części. Wzór karty depozytowej określa załącznik do rozporządzenia. 2. Kartę depozytową osadzonego, który został przetransportowany z innego zakładu, uzupełnia się o jego aktualny numer ewidencyjny i zakłada się część III karty. § 4. 1. W części I karty depozytowej wpisuje się w szczególności dane osobowe osadzonego, przyznane mu nagrody i kary dyscyplinarne oraz adnotacje o pracy. Ponadto w części tej zamieszcza się treść pouczenia i oświadczenie, o których mowa w § 8. 2. Na kopercie z przedmiotami wartościowymi lub na odpowiednio zapakowanym przedmiocie wartościowym niemieszczącym się w kopercie, zwanymi dalej "kopertą depozytową", i w części II karty depozytowej zamieszcza się wykaz i dokładny opis przedmiotów wartościowych przyjętych do depozytu. Ponadto w części tej wpisuje się serię i numer koperty depozytowej, numer rozliczeniowy oddziału banku prowadzącego książeczkę oszczędnościową i jej numer. 3. Jeżeli osadzony nie posiada przedmiotów wartościowych, depozytor wpisuje do części II karty depozytowej adnotację o treści: "przedmiotów wartościowych nie posiada", którą depozytor i osadzony potwierdzają swoimi podpisami. 4. Część III karty depozytowej służy do rejestracji i rozliczania wpływów i rozchodów pieniężnych oraz stanu zgromadzonych środków pieniężnych. W części tej odnotowuje się również numer rozliczeniowy oddziału banku prowadzącego książeczkę oszczędnościową i jej numer. 5. W części IV karty depozytowej rejestruje się zadłużenie osadzonego. § 5. 1. Ewidencję księgową środków pieniężnych osadzonych prowadzi się zgodnie z przepisami o rachunkowości. 2. Ewidencja księgowa środków pieniężnych osadzonych podlega sprawdzeniu i uzgodnieniu według stanu na ostatni dzień każdego miesiąca. § 6. 1. Saldo środków pieniężnych osadzonego wylicza się w części III karty depozytowej, a także specyfikuje się je według rubryk zawartych w karcie. Wyliczone saldo na ostatni dzień każdego miesiąca depozytor przedstawia osadzonemu w celu potwierdzenia jego zgodności. W przypadku nieposiadania przez osadzonego środków pieniężnych czynności tej dokonuje się na ostatni dzień każdego kwartału. 2. W przypadku odmowy potwierdzenia przez osadzonego przedstawionego salda depozytor sporządza notatkę służbową, którą podpisuje wraz z inną osobą wyznaczoną przez dyrektora zakładu. Jeżeli osadzony zgłasza zarzut niezgodności przedstawionego salda, przeprowadza się czynności wyjaśniające, z których wynikiem zapoznaje się osadzonego. 3. Potwierdzenie przez osadzonego salda jest wymagane również w razie jego zwolnienia z zakładu. § 7. 1. Część I, II i IV karty depozytowej osadzonego transportowanego do innego zakładu przekazuje się wraz z nim do tego zakładu, a część III pozostawia się w zakładzie, który ją założył. 2. Karty depozytowe osadzonych zwolnionych, skreślonych z ewidencji i zmarłych oraz części III kart osadzonych przetransportowanych przechowuje się oddzielnie do czasu ich całkowitego rozliczenia. Rozdział 3 Przyjmowanie, przechowywanie i wydawanie przekazanych do depozytu środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych § 8. Depozytor przy przyjęciu osadzonego do zakładu przyjmuje od niego środki pieniężne i przedmioty wartościowe oraz: 1) poucza osadzonego o konieczności przekazania do depozytu wszystkich posiadanych środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych oraz jakie są konsekwencje wynikające z ich nieprzekazania; 2) przyjmuje od osadzonego oświadczenie, w którym wskazuje on imię i nazwisko oraz adres osoby, której zakład ma wydać zdeponowane środki pieniężne i przedmioty wartościowe, jeżeli nie odbierze ich osobiście; 3) informuje osadzonego o możliwości wpłacania środków pieniężnych na książeczkę oszczędnościową. § 9. 1. Do przedmiotów wartościowych zalicza się: 1) zagraniczne środki płatnicze; 2) bankowe karty magnetyczne, książeczki oszczędnościowe, bony premiowe, depozytowe, kapitałowe, weksle, czeki, listy gwarancyjne, dokumenty zabezpieczające prawa własności, udziały, akcje, obligacje oraz inne wydane przez banki krajowe i zagraniczne papiery wartościowe; 3) biżuterię, w tym w szczególności: obrączki, pierścionki, łańcuszki, broszki, bransoletki, kolczyki itp. 2. Dokonując opisu przyjętych do depozytu przedmiotów wartościowych, należy dokładnie określić wszystkie ich cechy indywidualne, w szczególności: rodzaj, nazwę, barwę, markę, tworzywo, numer, stopień uszkodzenia. W przypadku braku cech indywidualnych dokonuje się odpowiedniej adnotacji w karcie depozytowej. 3. Złożenie każdego przedmiotu wartościowego do depozytu jest potwierdzane podpisem w karcie depozytowej przez depozytora i osadzonego. 4. W przypadku odmowy złożenia podpisu przez osadzonego depozytor w jego obecności, wraz z dwoma osobami wyznaczonymi przez dyrektora zakładu, sporządza w karcie depozytowej adnotację, którą podpisuje depozytor i wyznaczone osoby. § 10. 1. Przedmioty wartościowe przyjęte do depozytu, z wyjątkiem książeczek oszczędnościowych, na których gromadzi się środki pieniężne osadzonego podczas jego pobytu w zakładzie, umieszcza się w kopercie depozytowej. 2. Na kopercie depozytowej wpisuje się: 1) nazwisko, imię oraz imię ojca osadzonego; 2) numer ewidencyjny; 3) wykaz i dokładny opis przedmiotów wartościowych; 4) numer naklejki. 3. Kopertę depozytową zakleja depozytor w obecności osadzonego i umieszcza na niej naklejkę oraz opieczętowuje krawędzie koperty i naklejki pieczątką depozytora, z podaniem stopnia służbowego oraz imienia i nazwiska. Umieszczenie przedmiotów wartościowych w kopercie depozytowej potwierdzają na kopercie podpisami i datą dokonania czynności depozytor i osadzony. 4. Każdorazowe otwarcie koperty depozytowej odbywa się w obecności osadzonego, z wyjątkiem przypadków określonych w § 12 ust. 2 i 3. Do ponownego umieszczenia tych przedmiotów w kopercie depozytowej używa się nowej koperty, którą zakleja się w sposób określony w ust. 3, dokonując ponownego zewidencjonowania zdeponowanych przedmiotów wartościowych na kopercie depozytowej i w części II karty depozytowej. 5. Zawartość koperty depozytowej sprawdza się okresowo ze spisem umieszczonym na tej kopercie i w karcie depozytowej nie rzadziej niż raz na 3 lata, z zachowaniem wymogów określonych w ust. 3 i 4. 6. Przedmiot wartościowy, który ze względu na swoją wielkość nie może być umieszczony w kopercie, podlega opakowaniu. Przepisy ust. 2-5 stosuje się odpowiednio. 7. Przedmioty wartościowe zabezpiecza się przed pożarem, uszkodzeniem, zniszczeniem i kradzieżą, przechowując je w metalowych szafach. 8. Przedmioty wartościowe, które ze względu na swoją wielkość nie mieszczą się w szafach metalowych, zabezpiecza się przed pożarem, uszkodzeniem, zniszczeniem i kradzieżą, przechowując je w wyodrębnionych pomieszczeniach. § 11. Dane dotyczące wydania przedmiotów wartościowych osadzonemu wpisuje się w części II karty depozytowej. Odbiór z depozytu każdego przedmiotu potwierdza osadzony na karcie depozytowej datą i podpisem. W razie zakwestionowania przez osadzonego zawartości koperty depozytowej, depozytor w obecności osoby wyznaczonej przez dyrektora zakładu sporządza protokół, który podpisuje także osadzony. Protokół stanowi podstawę do wszczęcia postępowania wyjaśniającego. § 12. 1. Osobę zwolnioną z zakładu, której nie wydano z depozytu przedmiotów wartościowych przy zwolnieniu, wzywa się przesyłką listową poleconą, w terminie 10 dni od daty zwolnienia, do ich odbioru w wyznaczonym terminie. Wezwanie zawiera pouczenie o skutku niepodjęcia przedmiotów pozostawionych w depozycie w postaci ich przejścia na własność Skarbu Państwa. 2. Jeżeli osoba zwolniona nie zgłosiła się, wezwanie należy skierować do osoby wskazanej w oświadczeniu, o którym mowa w § 8 pkt 2. Osoba odbierająca przedmioty wartościowe potwierdza na karcie depozytowej odbiór każdego przedmiotu datą i podpisem, a depozytor wpisuje do karty depozytowej imię i nazwisko oraz cechy dowodu tożsamości tej osoby. 3. Na prośbę osoby zwolnionej z zakładu lub osoby wskazanej w oświadczeniu na karcie depozytowej, przedmioty wartościowe mogą być przekazane pocztą, na adres jednej z tych osób. 4. Otwarcia koperty depozytowej i sporządzenia z jej zawartości przesyłki z zadeklarowaną wartością dokonują: główny księgowy zakładu, osoba wyznaczona przez dyrektora zakładu i depozytor. Z czynności tych sporządza się protokół stwierdzający zgodność zawartości koperty depozytowej i przesyłki z opisem w karcie depozytowej. Protokół załącza się do karty depozytowej osoby zwolnionej. 5. Przekazanie pocztą przedmiotów wartościowych następuje na koszt osoby zwolnionej albo osoby wskazanej w oświadczeniu, a jeżeli nie zostały wydane z przyczyn niezależnych od osoby zwolnionej, koszty ponosi zakład. 6. W przypadku zwrotu przesyłki: 1) depozytor dokonuje jej otwarcia w obecności głównego księgowego zakładu i osoby wyznaczonej przez dyrektora zakładu; 2) depozytor ponownie ewidencjonuje przedmioty wartościowe w części II karty depozytowej oraz umieszcza je w kopercie depozytowej; 3) depozytor sporządza protokół, który załącza do koperty depozytowej; 4) w miejscach przewidzianych na podpis osadzonego na kopercie depozytowej oraz w części II karty depozytowej depozytor, główny księgowy zakładu i osoba wyznaczona przez dyrektora zakładu składają podpisy, z adnotacją: "opisu zakopertowania przedmiotów wartościowych dokonano komisyjnie". 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku skreślenia osadzonego z ewidencji zakładu. 8. W razie zgonu osadzonego posiadającego przedmioty wartościowe, wzywa się osobę wskazaną w oświadczeniu na karcie depozytowej do ich odbioru. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio. 9. W przypadku gdy wydane osadzonemu z depozytu przedmioty wartościowe pozostawione zostały przez niego w celi i nie ma on możliwości ich samodzielnego spakowania, depozytor w obecności dwóch osób wyznaczonych przez dyrektora zakładu dokonuje zapakowania przedmiotów wartościowych. Przepisy ust. 6 pkt 2-4 stosuje się odpowiednio. § 13. 1. Środki pieniężne i przedmioty wartościowe podlegają okresowej lub zdawczo-odbiorczej inwentaryzacji zgodnie z przepisami o rachunkowości. 2. Inwentaryzacja przedmiotów wartościowych polega w szczególności na: 1) porównaniu zgodności zapisów w części II karty depozytowej z zapisami na kopercie depozytowej; 2) sprawdzeniu, czy koperta depozytowa i naklejka nie uległy naruszeniu i czy są opatrzone pieczątką depozytora; 3) sprawdzeniu, czy koperta depozytowa opatrzona jest podpisami depozytora i osadzonego; 4) sprawdzeniu, czy w karcie depozytowej złożenie każdego przedmiotu wartościowego w depozycie potwierdzone jest podpisami depozytora i osadzonego; 5) sprawdzeniu, czy przedmioty wartościowe są prawidłowo przechowywane i należycie zabezpieczone; 6) porównaniu zgodności stanu środków pieniężnych zgromadzonych na książeczkach oszczędnościowych z ewidencją, o której mowa w § 22 ust. 2. 3. W przypadku stwierdzenia niezgodności zapisów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, naruszenia koperty depozytowej lub naklejki albo braku podpisu depozytora lub osadzonego komisja inwentaryzacyjna w obecności osadzonego otwiera kopertę depozytową, porównuje jej zawartość z zapisami w części II karty depozytowej i na kopercie, następnie w obecności osadzonego umieszcza przedmioty wartościowe w nowej kopercie depozytowej, dokonując ewentualnej korekty zapisów. Przepisy § 10 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 4. Stan środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych osadzonych podlega inwentaryzacji przy każdej zmianie na stanowisku depozytora. § 14. 1. Przekazywanie na pisemny wniosek osadzonego środków pieniężnych na rzecz określonych osób, instytucji lub organizacji dokonuje dział finansowy w formie polecenia przelewu lub za pomocą przekazów pocztowych. W uzasadnionych przypadkach dyrektor zakładu może wyrazić zgodę na dokonanie wypłaty w kasie zakładu. 2. Szczegółowy tryb przekazywania środków pieniężnych za pomocą przekazów pocztowych i ich ewidencjonowania reguluje umowa pomiędzy zakładem a właściwą miejscowo jednostką organizacyjną publicznego operatora pocztowego. § 15. 1. Środki pieniężne wpłacone na poczet grzywny przez osoby doprowadzone, lecz nieprzyjęte do odbywania zastępczej kary pozbawienia wolności lub kary aresztu, należy przekazać w terminie 3 dni od daty wpływu na konto właściwego sądu. 2. O każdym przypadku złożenia w całości lub w części kwoty pieniężnej przypadającej do uiszczenia tytułem grzywny w sprawie, w której sąd skierował do wykonania zastępczą karę pozbawienia wolności lub karę aresztu, dział finansowy niezwłocznie zawiadamia na piśmie dział ewidencji zakładu. Zawiadomienie zawiera: 1) nazwisko, imię, imię ojca osadzonego oraz numer ewidencyjny; 2) nazwę sądu wraz z sygnaturą akt; 3) wysokość spłaconej kwoty tytułem grzywny; 4) datę i podpis głównego księgowego zakładu. Spłata grzywny następuje zgodnie z przepisami regulującymi kolejność zaspokojenia należności przypadających od dłużnika i należna kwota powinna być przekazana w terminie 3 dni od daty wpływu, na konto właściwego sądu. 3. W przypadku gdy osadzony złoży pisemny wniosek o uiszczenie grzywny, ze środków pieniężnych pozostających do jego dyspozycji, należna kwota powinna być przekazana w terminie 3 dni od daty wpływu wniosku do działu finansowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 16. 1. Przedmioty wartościowe, co do których orzeczono środek karny przepadku przedmiotów na rzecz Skarbu Państwa, przekazuje się za pokwitowaniem właściwemu organowi egzekucyjnemu. 2. Na pisemne żądanie sądu lub prokuratury przekazuje się tym organom za pokwitowaniem przedmioty wartościowe, stanowiące dowody rzeczowe. § 17. Środki pieniężne wpłacone przez osadzonego po powrocie z przepustki lub zezwolenia na czasowe opuszczenie zakładu, do wysokości kwoty pobranej przed opuszczeniem zakładu, nie podlegają rozliczeniu w sposób określony w art. 126 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, zwanej dalej "kodeksem". § 18. 1. Na pisemny wniosek osadzonego dokonuje się wymiany zagranicznych środków płatniczych, przekazanych do depozytu, na krajowe środki płatnicze. Czynności tej dokonuje się w banku prowadzącym wymianę zagranicznych środków płatniczych położonym najbliżej siedziby zakładu. 2. Przekazane do depozytu krajowe środki płatnicze uzyskane w wyniku wymiany zagranicznych środków płatniczych rozlicza się w sposób określony w art. 126 § 2 pkt 3 kodeksu. § 19. W przypadku obniżenia kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników nadwyżkę środków pieniężnych, o których mowa w art. 126 § 1 kodeksu, przekazuje się do dyspozycji osadzonego. § 20. 1. Wszelkie wpływy gotówkowe lub bezgotówkowe na rzecz osadzonego, po jego przetransportowaniu, skreśleniu z ewidencji, zwolnieniu lub zgonie wpisuje się do części III karty depozytowej. 2. Środki pieniężne, które wpłyną po zwolnieniu osadzonego z zakładu, przesyła się w terminie 7 dni od daty wpływu przekazem pocztowym, pod wskazany przez niego adres, po dokonaniu potrąceń podlegających ściągnięciu. Opłatę pocztową pokrywa się ze środków pieniężnych osoby zwolnionej. 3. W przypadku niedoręczenia przekazu środki pieniężne przekazuje się w terminie 7 dni od daty zwrotu przekazu pocztowego, osobie wskazanej w oświadczeniu, o którym mowa w § 8 pkt 2. 4. Środki pieniężne, które wpłyną po przetransportowaniu osadzonego do innego zakładu, należy przekazać w terminie 7 dni od daty wpływu do tego zakładu, z podaniem tytułu wpływu. Rozliczenia wpływu środków pieniężnych, według rubryk zawartych w karcie depozytowej, dokonuje zakład, w którym osadzony przebywał. Rozdział 4 Gromadzenie środków pieniężnych na książeczkach oszczędnościowych § 21. Szczegółowe zasady wystawiania książeczek oszczędnościowych oraz obieg dokumentów rozliczeniowych z tytułu wniesionych wkładów oszczędnościowych przez osadzonych ustala się w porozumieniu z bankiem. § 22. 1. Środki pieniężne przeznaczone na książeczki oszczędnościowe przekazuje się w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który następuje rozliczenie wpływów pieniężnych osadzonego. 2. Ewidencję księgową środków pieniężnych przekazanych na książeczkę oszczędnościową prowadzi się w sposób zapewniający ustalenie wysokości środków pieniężnych pozostających do dyspozycji osadzonego oraz środków, o których mowa w art. 126 § 1 kodeksu. 3. Wysokość środków pieniężnych zgromadzonych na książeczce oszczędnościowej według stanu na ostatni dzień każdego miesiąca osadzony potwierdza podpisem. § 23. Książeczki oszczędnościowe osadzonych przechowuje depozytor. Przepis § 10 ust. 7 stosuje się odpowiednio. § 24. W przypadku przetransportowania osadzonego do innego zakładu przekazuje się wraz z kopertą depozytową jego książeczkę oszczędnościową, a jej numer, numer rozliczeniowy oddziału banku i wysokość zgromadzonej kwoty, z podziałem na środki pieniężne pozostające do dyspozycji osadzonego oraz środki, o których mowa w art. 126 § 1 kodeksu, odnotowuje się w wykazie depozytów wartościowych osadzonych. § 25. Wypłaty środków pieniężnych pozostających do dyspozycji osadzonych, zgromadzonych na książeczkach oszczędnościowych, dokonuje się na ich pisemne wnioski, w terminie umożliwiającym dokonanie zakupów. Rozdział 5 Przekazywanie zdeponowanych środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych między zakładami § 26. 1. Na podstawie listy osadzonych skierowanych do transportu, sporządzonej przez dział ewidencji, depozytor zamyka część III karty depozytowej transportowanego osadzonego. 2. Na podstawie kart depozytowych osadzonych skierowanych do transportu do innego zakładu dział finansowy sporządza w egzemplarzach A, B, C wykaz depozytów wartościowych osadzonych, które podpisują główny księgowy zakładu i depozytor. 3. Koperty depozytowe, książeczki oszczędnościowe, karty depozytowe, z wyjątkiem części III, oraz dokumenty dotyczące zobowiązań osadzonych pakuje się, naklejając po obu stronach pakietu naklejkę opatrzoną imienną pieczątką depozytora. Pakiet z depozytami, wraz z egzemplarzami B i C wykazu depozytów wartościowych osadzonych, przekazuje się do działu ewidencji zakładu, za pokwitowaniem na egzemplarzu A wykazu. 4. Egzemplarz A wykazu stanowi podstawę do spisania z ewidencji księgowej środków pieniężnych osadzonych oraz dokonania, w terminie 7 dni od dnia przetransportowania, ich przelewu na rachunek bankowy zakładu przyjmującego transport osadzonych. § 27. 1. Osoba przyjmująca transport osadzonych potwierdza nienaruszalność pakietu z depozytami podpisem na egzemplarzach B i C wykazu oraz przekazuje je wraz z pakietem depozytorowi. 2. Po otrzymaniu pakietu depozytor potwierdza swoim podpisem i pieczątką zgodność jego zawartości z egzemplarzami B i C wykazu. Egzemplarz C wykazu, zatwierdzony przez głównego księgowego zakładu przyjmującego osadzonych, zwraca się do zakładu przekazującego osadzonych, nie później niż 3 dnia po przyjęciu transportu. 3. Niezwłocznie po sprawdzeniu zgodności zawartości pakietu z egzemplarzami B i C wykazu sprawdza się zawartość koperty depozytowej. Przepis § 10 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku stwierdzenia niezgodności zawartości koperty depozytowej z opisem na tej kopercie i w karcie depozytowej, sporządza się protokół, który przedkłada się dyrektorowi zakładu. Protokół stanowi podstawę do wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Protokół oraz uwierzytelnione przez głównego księgowego zakładu kopie części I i II karty depozytowej i opisu na kopercie przesyła się wraz z egzemplarzem C wykazu do dyrektora zakładu przekazującego osadzonych. 5. Egzemplarz B wykazu stanowi podstawę dla działu finansowego zakładu przyjmującego transport osadzonych do zewidencjonowania otrzymanych środków pieniężnych. § 28. 1. Jeżeli z ważnych względów zachodzi konieczność przerwania transportowania i pozostawienia osadzonego w zakładzie innym niż zakład docelowy, należy dokonać czynności, o których mowa w § 27, w przypadku gdy pakiet zawiera wyłącznie depozyt i dokumentację osadzonego, który pozostaje w zakładzie. 2. W razie rozdzielenia transportu grupowego zakład docelowy niezwłocznie sporządza i odsyła wykaz depozytów wartościowych wraz z pakietem do zakładu, w którym faktycznie osadzony pozostał. 3. Dział ewidencji zakładu wysyłającego transport niezwłocznie po otrzymaniu informacji o miejscu aktualnego pobytu osadzonego powiadamia pisemnie dział finansowy. Rozdział 6 Rozliczanie wynagrodzenia za pracę § 29. 1. Podstawę rozliczenia wynagrodzenia za pracę osadzonych stanowią listy płac. 2. Listy płac osadzonych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wykonywanych odpłatnie na rzecz jednostek organizacyjnych Służby Więziennej przekazuje się do działu finansowego w terminie do 5. dnia roboczego każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. 3. Lista płac zawiera w szczególności: 1) nazwę zatrudniającego osadzonych oraz okres, za jaki naliczono wynagrodzenie; 2) w części dotyczącej naliczenia wynagrodzenia za pracę: dane personalne osadzonego, wymiar czasu pracy, stawkę zaszeregowania i inne składniki wynagrodzenia za pracę, z wyodrębnieniem: a) dodatków za pracę uciążliwą, niebezpieczną lub szkodliwą dla zdrowia, b) nagród przysługujących z tytułu zatrudnienia, c) premii za oszczędność surowca, d) wynagrodzenia za racjonalizatorstwo i wynalazczość, e) wynagrodzenia za pracę wykonywaną ponad określoną normę pracy lub normę czasu pracy; 3) dokonane potrącenia z tytułu ubezpieczeń społecznych; 4) kwoty, o których mowa w ust. 5. 4. Osoba odpowiedzialna za zatrudnienie osadzonych sprawdza listy płac pod względem zgodności danych osobowych zatrudnionych, czasu pracy, wynagrodzenia za pracę. 5. Dział finansowy dokonuje rozliczenia wynagrodzenia za pracę, ustalając: 1) wynagrodzenie przypadające; 2) zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych; 3) wynagrodzenie przypadające pomniejszone o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, z wyszczególnieniem kwot podlegających egzekucji. § 30. 1. Decyzje dyscyplinarne obniżające wynagrodzenie przypadające skazanemu lub ukaranemu dotyczą ich wynagrodzenia za pracę za miesiąc, w którym zostały podjęte. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, przekazuje się niezwłocznie do działu finansowego i odnotowuje w kartach depozytowych. 3. Nie później niż w terminie 3 dni informuje się dział finansowy o decyzjach dotyczących zatrudnienia lub wycofania z zatrudnienia osadzonych. § 31. Środki pieniężne uzyskane z potrąceń, o których mowa w art. 43 § 1 kodeksu, oraz w wyniku wykonania kary dyscyplinarnej wymienionej w art. 143 § 1 pkt 7 kodeksu zakład przekazuje ze swojego rachunku bankowego dla sum depozytowych na rachunek bankowy funduszu pomocy postpenitencjarnej - do końca miesiąca, w którym nastąpił wpływ środków na wynagrodzenia. § 32. 1. Jeżeli w czasie przebywania osadzonego w zakładzie wierzyciel złoży wniosek wraz z tytułem wykonawczym dotyczącym należności alimentacyjnych, administracja zakładu jest zobowiązana do jego realizacji. 2. Wniosek może być złożony na piśmie lub ustnie do protokołu w zakładzie i powinien zawierać: 1) oznaczenie stron; 2) oznaczenie wysokości świadczenia, które ma być zrealizowane łącznie z zaległościami; 3) oznaczenie załączników, które zostały złożone. 3. Jeżeli wnioski złożyło kilku wierzycieli, a środki pieniężne znajdujące się na koncie osadzonego nie wystarczają na zaspokojenie wszystkich należności lub jeżeli są zajęte przez organ egzekucyjny, zakład przekazuje tytuły będące podstawą egzekucji komornikowi sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dłużnika, a w razie braku miejsca zamieszkania - do komornika sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę zakładu, w którym dłużnik przebywa, zawiadamiając wierzycieli o przyczynach niedokonywania wypłat kopiami pism skierowanymi do komornika. § 33. Jeżeli następuje zbieg egzekucji administracyjnej i sądowej, zakład przekazuje tytuły będące podstawą egzekucji wraz z adnotacją o wysokości dotychczasowych potrąceń organowi egzekucyjnemu, który pierwszy dokonał zajęcia, celem wszczęcia postępowania, o którym mowa w art. 773 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm. 2)), dokonując w dalszym ciągu potrąceń na dotychczasowych zasadach. O przekazaniu tytułów będących podstawą egzekucji zawiadamia się osadzonego i organ egzekucyjny, który dokonał zajęcia jako drugi. § 34. 1. Dział finansowy zawiadamia osadzonego o wpływie każdego tytułu będącego podstawą egzekucji. W przypadku wpływu tytułu zasądzającego alimenty zawiadamia się ponadto osobę odpowiedzialną za zatrudnienie osadzonych i dział penitencjarny. 2. W razie przetransportowania osadzonego posiadającego tytuły będące podstawą egzekucji zakład przyjmujący osadzonego zawiadamia organ egzekucyjny o przejęciu tych tytułów, w terminie do 7 dni. W przypadku gdy egzekucja świadczeń alimentacyjnych jest prowadzona na podstawie wniosku wraz z tytułem wykonawczym, złożonego bezpośrednio w zakładzie, o jego przejęciu w terminie 7 dni powiadamia się wierzyciela. 3. W przypadku zwolnienia osadzonego zakład odnotowuje na tytule wykonawczym dotychczasowe wyniki egzekucji i zwraca dokumenty wnioskodawcy z informacją o przyczynach zwrotu i nowym adresie osoby zwolnionej. Gdy egzekucję prowadzi organ egzekucyjny, zakład informuje o zwolnieniu osadzonego i jego nowym adresie. 4. W przypadkach określonych w § 32 ust. 3 i § 33 w czasie od przesłania tytułów będących podstawą egzekucji, aż do otrzymania postanowienia o wyznaczeniu organu egzekucyjnego, dokonuje się w dalszym ciągu potrąceń na poczet egzekucji, z tym że kwoty te blokuje się na karcie depozytowej w części III w rubryce "kwoty dla komornika". 5. Jeżeli do terminu zwolnienia osadzonego z zakładu nie wpłynie postanowienie o wyznaczeniu organu przejmującego prowadzenie egzekucji, kwota zablokowana pozostaje na rachunku bankowym zakładu. Kwotę zablokowaną przekazuje się organowi, któremu zlecono przejęcie prowadzenia egzekucji. § 35. 1. Dla osadzonych zatrudnionych przy pracach porządkowych oraz pomocniczych wynagrodzenie za okres zwolnienia od pracy, jak również ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, oblicza dział finansowy na podstawie wniosku osoby odpowiedzialnej za zatrudnienie osadzonych, zatwierdzonego przez dyrektora zakładu. 2. Wniosek zawiera informację o ilości dni, w czasie których osadzony wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona podstawa wymiaru wynagrodzenia za okres zwolnienia od pracy. 3. Wynagrodzenie za okres zwolnienia od pracy, jak również ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia rozlicza się według zasad obowiązujących przy rozliczaniu wynagrodzenia przysługującego. 4. Wynagrodzenie za okres urlopu wypoczynkowego, jak również ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop, rozlicza się zgodnie z przepisem ust. 3. Rozdział 7 Dokonywanie zakupów przez osadzonych § 36. 1. Zakupy artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz innych artykułów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie realizuje się w formie bezgotówkowej na podstawie paragonów, z wyjątkiem przypadku określonego w art. 92 pkt 8 kodeksu. 2. Dział finansowy umieszcza na paragonach następujące dane: 1) imię, nazwisko i imię ojca osadzonego; 2) numer ewidencyjny osadzonego; 3) środki pieniężne pozostające do dyspozycji osadzonego; 4) rodzaj nagrody lub kary dyscyplinarnej związanej z prawem dokonywania zakupów. 3. Dane, o których mowa w ust. 2, depozytor potwierdza podpisem i pieczątką na paragonie. 4. Decyzje o nagrodzie, o której mowa w art. 138 § 1 pkt 14 i art. 221 § 2 pkt 7 kodeksu, lub o karze dyscyplinarnej, o której mowa w art. 143 § 1 pkt 5 i art. 222 § 2 pkt 7 kodeksu, przekazuje się niezwłocznie do działu finansowego i odnotowuje w kartach depozytowych. 5. Podczas zakupów na paragonach podpisy składają: osoba wydająca artykuły, osadzony dokonujący zakupów oraz osoba kontrolująca tę czynność. 6. Po wydaniu artykułów osadzonym dział finansowy otrzymuje z punktu sprzedaży oryginały paragonów, zestawienie paragonów oraz fakturę za wydane artykuły. 7. Zestawienie, o którym mowa w ust. 6, zawiera: 1) numer paragonu; 2) imię, nazwisko, imię ojca osadzonego; 3) wartość dokonanych przez osadzonego zakupów; 4) łączną wartość wydanych towarów. 8. Kwotę stanowiącą wartość dokonanych przez osadzonego zakupów dział finansowy rejestruje w jego karcie depozytowej. Rozdział 8 Przepis końcowy § 37. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 października 2003 r. (poz. 1881) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188 i Nr 139, poz. 1323. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraciło moc zarządzenie nr 34/2001/CZSW Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 lipca 2001 r. w sprawie czynności administracyjnych i rozliczeń finansowych związanych z prowadzeniem depozytu przedmiotów wartościowych i środków pieniężnych osób pozbawionych wolności (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 2, poz. 16), zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192, poz. 1883) Na podstawie art. 122 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych w środowisku, zróżnicowane dla: a) terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, b) miejsc dostępnych dla ludności; 2) zakresy częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko; 3) metody sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w pkt 1; 4) metody wyznaczania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w pkt 1. § 2. Zróżnicowane dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z tym że: 1) dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. a, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, ustalone są w kolumnie 2 i 3 tabeli 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia; zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową ustalone są w kolumnie 1 tabeli 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 2) dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych dla miejsc dostępnych dla ludności, ustalone są w kolumnie 2 i 3 tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia; zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową ustalone są w kolumnie 1 tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia. § 3. Metody sprawdzania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku, o których mowa w § 1 pkt 3, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Metody wyznaczania dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych, o których mowa w § 1 pkt 4, jeżeli w środowisku występują pola elektromagnetyczne z różnych zakresów częstotliwości podanych w kolumnie 1 tabeli 1 i w kolumnie 1 tabeli 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia 3). Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. (poz. 1883) Załącznik nr 1 ZRÓŻNICOWANE DOPUSZCZALNE POZIOMY PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH Tabela 1 Zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko, dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową oraz dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych, dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową Parametr fizycznySkładowa elektrycznaSkładowa magnetycznaGęstość mocy Zakres częstotliwości pola elektromagnetycznego 1234 150 Hz1 kV/m60 A/m- Objaśnienia: a) 50 Hz - częstotliwość sieci elektroenergetycznej, b) podane w kolumnach 2 i 3 tabeli wartości graniczne parametrów fizycznych charakteryzujących oddziaływanie pól elektromagnetycznych odpowiadają wartościom skutecznym natężeń pól elektrycznych i magnetycznych. Tabela 2 Zakres częstotliwości pól elektromagnetycznych, dla których określa się parametry fizyczne charakteryzujące oddziaływanie pól elektromagnetycznych na środowisko, dla miejsc dostępnych dla ludności oraz dopuszczalne poziomy pól elektromagnetycznych, charakteryzowane przez dopuszczalne wartości parametrów fizycznych, dla miejsc dostępnych dla ludności Parametr fizyczny Składowa elektryczna Składowa magnetyczna Gęstość mocy Zakres częstotliwości pola elektromagnetycznego 1234 10 Hz10 kV/m2.500 A/m- 2od 0 Hz do 0,5 Hz-2.500 A/m- 3od 0,5 Hz do 50 Hz10 kV/m60 A/m- 4od 0,05 kHz do 1 kHz-3/f A/m- 5od 0,001 MHz do 3 MHz20 V/m3 A/m- 6od 3 MHz do 300 MHz7 V/m-- 7od 300 MHz do 300 GHz7 V/m-0,1 W/m2 Objaśnienia: Podane w kolumnach 2 i 3 tabeli wartości graniczne parametrów fizycznych charakteryzujących oddziaływanie pól elektromagnetycznych odpowiadają: a) wartościom skutecznym natężeń pól elektrycznych i magnetycznych o częstotliwości do 3 MHz, podanym z dokładnością do jednego miejsca znaczącego, b) wartościom skutecznym natężeń pól elektrycznych o częstotliwości od 3 MHz do 300 MHz, podanym z dokładnością do jednego miejsca znaczącego, c) wartości średniej gęstości mocy dla pól elektromagnetycznych o częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz lub wartościom skutecznym dla pól elektrycznych o częstotliwościach z tego zakresu częstotliwości, podanej z dokładnością do jednego miejsca znaczącego po przecinku, d) f - częstotliwość w jednostkach podanych w kolumnie 1, e) 50 Hz - częstotliwość sieci elektroenergetycznej. Załącznik nr 2 METODY SPRAWDZANIA DOTRZYMANIA DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH W ŚRODOWISKU 1. Sprawdzenia dotrzymania dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku dokonuje się metodą pomiaru pól elektromagnetycznych w środowisku w otoczeniu instalacji wytwarzających takie pola i porównując otrzymane wyniki pomiarów z wartościami dopuszczalnymi parametrów fizycznych pól elektromagnetycznych określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych wykonuje się: 1) bezpośrednio po pierwszym uruchomieniu instalacji; 2) każdorazowo w razie zmiany warunków pracy instalacji, o ile zmiany te mogą mieć wpływ na zmianę poziomów pól elektromagnetycznych, których źródłem jest ta instalacja. 3. W otoczeniu instalacji wytwarzającej pola elektromagnetyczne sprawdzenia występowania pola elektromagnetycznego o dopuszczalnych wartościach parametrów fizycznych dokonuje się: 1) dla instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne o częstotliwości 0 Hz - na podstawie wartości składowych elektrycznej i magnetycznej pola; 2) dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0 Hz do 0,5 Hz - na podstawie wartości składowej magnetycznej pola; 3) dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0,5 Hz do 50 Hz - na podstawie wartości składowych elektrycznej i magnetycznej pola; 4) dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0,05 kHz do 1 kHz - na podstawie wartości składowej magnetycznej pola; 5) dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 0,001 MHz do 3 MHz - na podstawie większej wartości składowej elektrycznej i składowej magnetycznej pola; 6) dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 3 MHz do 300 MHz - na podstawie wartości składowej elektrycznej pola; 7) dla instalacji wytwarzających pola eketromagnetyczne w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz - na podstawie gęstości mocy albo wartości składowej elektrycznej pola; 8) na podstawie wartości średniej gęstości mocy, wyznaczonej zgodnie z ust. 27-31 niniejszego załącznika, odpowiednio do rodzaju instalacji, jeżeli instalacje radiolokacyjne pracują w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz. 4. Pomiary pól elektromagnetycznych należy wykonywać przy dobrej pogodzie, w temperaturze nie niższej niż 0° Celsjusza, przy wilgotności względnej nie większej niż 75 %, bez opadów atmosferycznych. 5. Pomiary przeprowadza się w szczególności w tych miejscach, w których, na podstawie uprzednio przeprowadzonych obliczeń, stwierdzono występowanie pól elektromagnetycznych o poziomach zbliżonych do poziomów dopuszczalnych. 6. Przy pomiarach pól elektromagnetycznych uwzględnia się poprawki pomiarowe, umożliwiające uwzględnienie parametrów pracy instalacji wytwarzających te pola najbardziej niekorzystnych z punktu widzenia oddziaływania na środowisko. 7. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych w otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych oraz radiolokacyjnych wykonuje się w sposób umożliwiający: 1) wyznaczenie miejsc występowania pól elektromagnetycznych o poziomach dopuszczalnych; 2) wyznaczenie granic obszarów ograniczonego użytkowania. 8. Jeżeli w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika występuje pole elektromagnetyczne wytworzone przez kilka instalacji niepracujących równocześnie, zasięg występowania pól elektromagnetycznych o poziomach dopuszczalnych wyznacza się dla instalacji albo grupy instalacji wytwarzających pola elektromagnetyczne o poziomach najwyższych. 9. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika wykonuje się podczas pracy wszystkich urządzeń wytwarzających pola elektromagnetyczne w danym zakresie częstotliwości, wymienionym w kolumnie pierwszej tabeli 1 i tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, w warunkach odpowiadających charakterystykom eksploatacyjnym tych urządzeń; w przypadku możliwości eksploatacji w kilku rodzajach pracy - pomiary należy wykonać przy tym rodzaju pracy, przy którym występują pola elektromagnetyczne o najwyższym poziomie. 10. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika wykonuje się w punktach i pionach pomiarowych; pionem pomiarowym jest linia pionowa, wzdłuż której przemieszczana jest sonda aparatury pomiarowej w celu znalezienia maksymalnych lub dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych. 11. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, w przyjętych pionach pomiarowych, wykonuje się w punktach pomiarowych położonych na wysokościach od 0,3 m do 2 m nad powierzchnią ziemi albo nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, przyjmując za wynik pomiaru maksymalny poziom pól elektromagnetycznych; w pobliżu urządzeń, obiektów i elementów metalowych pomiary należy wykonywać w odległości nie mniejszej niż 0,3 m od tych urządzeń, obiektów i elementów metalowych. 12. Pomiary w otoczeniu instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, w punktach i pionach pomiarowych, wykonuje się wzdłuż głównych oraz pomocniczych kierunków pomiarowych: 1) główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania pól elektromagnetycznych oraz wzdłuż linii prostych łączących urządzenie nadawcze z najbliższymi osiedlami i wolno stojącymi budynkami mieszkalnymi; 2) pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się przy uwzględnieniu lokalizacji instalacji wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, warunków terenowych występujących na obszarach je otaczających oraz parametrów technicznych zainstalowanych urządzeń. 13. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych należy przeprowadzać w dodatkowych pionach pomiarowych w budynkach mieszkalnych oraz na balkonach i tarasach, na których mogą przebywać ludzie. 14. Pomiary wymienione w ust. 13 niniejszego załącznika, w dodatkowych pionach pomiarowych, w pomieszczeniach budynków znajdujących się w otoczeniu obiektów i urządzeń, wymienionych w ust. 7 niniejszego załącznika, wykonuje się: 1) w środku pomieszczenia - na wysokości od 0,3 m do 2 m nad poziomem podłogi; 2) w płaszczyźnie otworów okiennych znajdujących się od strony źródła pól elektromagnetycznych; 3) w odległości nie mniejszej niż 0,3 m od: a) instalacji telefonicznych, b) wyłączonych odbiorników radiowych i telewizyjnych, c) instalacji telewizji kablowych, d) systemów multimedialnych i sieci komputerowych, e) instalacji elektrycznych i innych instalacji wykonanych z metalu. 15. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych długofalowych i średniofalowych: 1) główne kierunki pomiarowe ustala się zgodnie z ust. 12 pkt 1 niniejszego załącznika, a kierunki pomocnicze ustala się na kierunkach odpowiadających kierunkom zainstalowanych odciągów i kierunkom symetrycznym pomiędzy tymi odciągami; 2) pomocnicze kierunki ustala się dodatkowo pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi; 3) przyjmuje się pierwszy pion pomiarowy w odległości nie większej niż jeden metr od ogrodzenia terenu, na którym zainstalowana jest antena; odległość pomiędzy pionami pomiarowymi wzdłuż danego kierunku pomiarowego nie powinna być większa niż 50 m; 4) na obszarach zabudowanych dodatkowe piony pomiarowe dobiera się na terenie zabudowy - na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych i w miarę możliwości w pomieszczeniach użytkowych i mieszkalnych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na miejsca, w których anteny nadawcze nie są zasłonięte przez budynki. 16. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych wyposażonych w anteny: 1) spolaryzowane pionowo - kierunki pomiarowe ustala się w sposób ustalony w ust. 15 pkt 1 i pkt 2 niniejszego załącznika; 2) spolaryzowane poziomo - główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunków maksymalnego promieniowania anten, a kierunki pomocnicze na kierunkach odchylonych o ±30° i ±60° od kierunków maksymalnego promieniowania anten. 17. Jeżeli teren, na którym znajduje się instalacja radiokomunikacyjna krótkofalowa, jest: 1) ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy na ustalonym kierunku dobiera się w pobliżu ogrodzenia terenu, w odległości nie mniejszej niż jeden metr od tego ogrodzenia; 2) nieogrodzony - pierwszy pion pomiarowy dobiera się w odległości jednego metra od podstawy masztu anteny. 18. Odległość pomiędzy pionami pomiarowymi wzdłuż kierunków wymienionych w ust. 16 niniejszego załącznika powinna być nie mniejsza niż 10 metrów. 19. Pomiary wzdłuż kierunków wymienionych w ust. 16 niniejszego załącznika wykonuje się do odległości 100 m lub do odległości określonej zasięgiem występowania pól elektromagnetycznych o dopuszczalnych poziomach. 20. Jeżeli w otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych znajdują się wzniesienia o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anten, to na tych wzniesieniach wykonuje się dodatkowo pomiary w odległości do 2 km od tych instalacji. 21. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych na terenach zabudowanych pomiary wykonuje się w sposób podany w ust. 15 pkt 4 niniejszego załącznika. 22. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych krótkofalowych, zainstalowanych na budynkach mieszkalnych, użyteczności publicznej lub zamieszkania zbiorowego, pomiary pól elektromagnetycznych wykonuje się: 1) wzdłuż kierunków ustalonych w ust. 16 niniejszego załącznika, odpowiednio do rodzaju anteny; 2) w pomieszczeniach przyległych do pomieszczenia, w którym znajduje się nadajnik krótkofalowy; 3) w pomieszczeniach znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie nieekranowanych linii zasilających anteny. 23. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych ultrakrótkofalowych, radiokomunikacyjnych telewizyjnych, wyposażonych w anteny: 1) o dookólnej charakterystyce promieniowania - główne kierunki pomiarowe ustala się na kierunkach odpowiadających azymutom ścian jednostek antenowych; 2) kierunkowe - główne kierunki pomiarowe ustala się na kierunkach maksymalnego promieniowania anten, a kierunki pomocnicze ustala się na kierunkach odchylonych o ±30° i ±60° od kierunków głównych. 24. Jeżeli teren, na którym znajduje się instalacja radiokomunikacyjna ultrakrótkofalowa, radiokomunikacyjna telewizyjna, jest: 1) ogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości nie mniejszej niż jeden metr od tego ogrodzenia, 2) nieogrodzony - pierwszy pion pomiarowy przyjmuje się w odległości 10 m od podstawy masztu anteny - a odległość pomiędzy pionami pomiarowymi nie powinna być większa od 20 m. 25. Pomiary w otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych ultrakrótkofalowych, instalacji radiokomunikacyjnych telewizyjnych wykonuje się: 1) do odległości równej 2,5-krotnej wysokości zainstalowania anteny; 2) na wzniesieniach i w budynkach o wysokościach zbliżonych do wysokości zainstalowania anteny - do odległości równej 5-krotnej wysokości zainstalowania anteny. 26. W otoczeniu instalacji stacji bazowych radiokomunikacji ruchomej: 1) główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania pól elektromagnetycznych; 2) pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się, uwzględniając: a) charakterystyki techniczne urządzeń wchodzących w skład stacji, b) charakter i sposób zagospodarowania terenu otaczającego stację, c) występowanie miejsc dostępnych dla ludności. 27. W otoczeniu instalacji radiolokacyjnych pracujących w zakresie częstotliwości od 300 MHz do 300 GHz: 1) główne kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunku maksymalnego zasięgu oddziaływania pól elektromagnetycznych; 2) pomocnicze kierunki pomiarowe ustala się wzdłuż kierunków odchylonych od kierunku wymienionego w pkt 1 o ±120°, a także wzdłuż prostych łączących obiekt z najbliższymi budynkami mieszkalnymi. 28. Jeżeli teren, na którym znajduje się instalacja radiolokacyjna, jest ogrodzony, to pierwszy pion pomiarowy na ustalonym kierunku ustala się w odległości nie mniejszej niż jeden metr od ogrodzenia; odległość pomiędzy pionami pomiarowymi, przyjmowanymi wzdłuż kierunków pomiarowych wymienionych w ust. 27 pkt 1 niniejszego załącznika, nie może być większa niż 10 m. 29. W otoczeniu instalacji radiolokacyjnych, podczas pomiarów średniej gęstości mocy pola dla fali elektromagnetycznej: 1) spolaryzowanej liniowo - sondę pomiarową należy w wybranym punkcie pomiarowym ustawiać tak, aby uzyskać maksymalne wskazania gęstości mocy; 2) spolaryzowanej eliptycznie - sondę pomiarową należy w wybranym punkcie pomiarowym ustawiać tak, aby uzyskać maksymalne wskazanie gęstości mocy pola (SE1); wartość drugiej składowej pola (SE2) stanowi maksymalne wskazanie dla zmienionego o kąt 90° ustawienia sondy pomiarowej; wartość średniej gęstości mocy pola w danym punkcie pomiarowym (S) jest sumą zmierzonych wartości: S = SE1 + SE2 Jeżeli różnica uzyskanych wartości gęstości mocy pola SE1 i SE2 nie przekracza 20 %, to sposobu podanego w pkt 2 nie stosuje się. 30. W przypadku pól o zmiennym okresowo rozkładzie przestrzennym natężenia pola lub gęstości mocy (pola niestacjonarne), wytwarzanych w szczególności przez instalacje radiolokacyjne, pomiary wartości skutecznej natężenia pola lub wartości średniej gęstości mocy wykonuje się w okresie odpowiadającym wielkości sektora przeszukiwania, w którym wytwarzane są pola elektromagnetyczne; dopuszcza się wyznaczanie wartości skutecznej lub średniej na podstawie pomiarów stacjonarnych pól elektromagnetycznych. W tym przypadku należy zmienić warunki pracy tych instalacji w taki sposób, aby wytwarzały one maksymalne pole stacjonarne na kierunku, wzdłuż którego wykonywane są pomiary. 31. W celu wyznaczenia występującej w punkcie pomiarowym średniej wartości gęstości mocy pola, pochodzącej od wytwarzających niestacjonarne pole elektromagnetyczne instalacji, uzyskany w warunkach wymienionych w ust. 30 niniejszego załącznika wynik pomiaru należy przemnożyć przez charakteryzujący pole niestacjonarne współczynnik K obliczony według wzoru: K = KA X KE gdzie: KA - współczynnik korekcyjny dla płaszczyzny azymutu, KE - współczynnik korekcyjny dla płaszczyzny elewacji, ΘA3dB - szerokość wiązki promieniowania anteny stacji radiolokacyjnej na poziomie połowy mocy, w płaszczyźnie azymutu, ΨA - szerokość sektora przeszukiwania stacji radiolokacyjnej w płaszczyźnie azymutu, przy czym jeżeli antena wykonuje pełny obrót dookoła swej osi, to ΨA = 360°, jeżeli: ΘE3dB - szerokość wiązki promieniowania na poziomie połowy mocy, w płaszczyźnie elewacji, ΨE - szerokość sektora przeszukiwania stacji radiolokacyjnej w płaszczyźnie elewacji, jeżeli: 32. W otoczeniu instalacji radiokomunikacyjnych amatorskich pomiary wykonuje się do odległości występowania pól elektromagnetycznych o poziomach dopuszczalnych, uwzględniając typowe miejsca przebywania ludności; piony pomiarowe dobiera się na dziedzińcach, placach, podwórkach, klatkach schodowych, dostępnych dla ludności dachach budynków oraz w pomieszczeniach mieszkalnych i użytkowych. 33. Pomiary poziomów pól elektromagnetycznych w otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych wykonuje się, jeżeli ich napięcie znamionowe jest równe bądź wyższe niż 110 kilowoltów (kV). 34. W otoczeniu stacji elektroenergetycznych pomiary pól elektromagnetycznych przeprowadza się poza ogrodzonym terenem stacji, w odległościach nie mniejszych niż połowa wysokości ogrodzenia stacji; każdą linię elektroenergetyczną wchodzącą lub wychodzącą z terenu stacji elektroenergetycznej należy traktować jako odrębną, a pomiarów składowej elektrycznej pola elektromagnetycznego o częstotliwości 50 Hz w otoczeniu wnętrzowych stacji elektroenergetycznych oraz podziemnych elektroenergetycznych linii kablowych nie wykonuje się. 35. W otoczeniu stacji i linii elektroenergetycznych pomiary pola elektrycznego należy wykonywać: 1) nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, w szczególności dachami spełniającymi role tarasów, tarasami, balkonami, podestami - na wysokości 2 m; 2) w pobliżu obiektów budowlanych, w odległości nie mniejszej niż 1,6 m od ścian tych obiektów. 36. Pomiary pola magnetycznego w otoczeniu stacji, linii elektroenergetycznych należy wykonywać w pionach pomiarowych, na wysokościach od 0,3 m do 2 m nad powierzchnią ziemi lub nad innymi powierzchniami, na których mogą przebywać ludzie, zwłaszcza dachami spełniającymi role tarasów, tarasami, balkonami, podestami; podczas pomiarów przyrządowi pomiarowemu należy nadać takie położenie w stosunku do stacji i linii elektroenergetycznych, aby przyrząd pomiarowy wskazywał maksymalne wartości wielkości mierzonej w danym punkcie pomiarowym. Załącznik nr 3 METODY WYZNACZANIA DOTRZYMANIA DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW PÓL ELEKTROMAGNETYCZNYCH, JEŻELI W ŚRODOWISKU WYSTĘPUJĄ POLA ELEKTROMAGNETYCZNE Z RÓŻNYCH ZAKRESÓW CZĘSTOTLIWOŚCI 1. Jeżeli instalacje pracują w różnych zakresach częstotliwości, spośród określonych w kolumnie 1 tabeli 1 i kolumnie 1 tabeli 2 zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, to wyznaczenia poziomów pól elektromagnetycznych o wartościach wyższych od dopuszczalnych dokonuje się, korzystając ze wzoru: gdzie: W - wartość wskaźnikowa zasięgu występowania pól elektromagnetycznych o wartościach wyższych od dopuszczalnych, H, E, S - zmierzone lub wyznaczone wartości wypadkowe, odpowiednio natężeń pól magnetycznych, elektrycznych oraz gęstości mocy w poszczególnych zakresach częstotliwości, podanych w kolumnie 1 tabeli 1 i kolumnie 1 tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia, Hg, Eg, Sg - dopuszczalne poziomy, odpowiednio natężeń pól magnetycznych, pól elektrycznych oraz gęstości mocy pola w poszczególnych zakresach częstotliwości, podanych w kolumnach 2, 3 i 4 tabeli 1 i tabeli 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 2. Odległość od wytwarzającej pola elektromagnetyczne instalacji, dla której W = 1, określa granicę występowania pola elektromagnetycznego o wartości dopuszczalnej. Odległości, dla których W < 1, określają obszar, na którym nie występują pola elektromagnetyczne o poziomach wyższych od dopuszczalnych. 3. Jeżeli wartość jednego ze składników sumy z ust. 1 niniejszego załącznika jest mniejsza niż 5 % sumy pozostałych składników, to w wyznaczaniu zasięgu występowania pól elektromagnetycznych o wartościach dopuszczalnych składnika tego nie uwzględnia się. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693 i Nr 190, poz. 1865. 3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11 sierpnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed promieniowaniem szkodliwym dla ludzi i środowiska, dopuszczalnych poziomów promieniowania, jakie mogą występować w środowisku, oraz wymagań obowiązujących przy wykonywaniu pomiarów kontrolnych promieniowania (Dz. U. Nr 107, poz. 676), które utraciło moc na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 190, poz. 1865). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk oraz mnożników do ustalenia składników wynagrodzenia w służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 193, poz. 1887) Na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie określenia stanowisk oraz mnożników do ustalenia składników wynagrodzenia w służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 239, poz. 2047) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. Do dnia 31 grudnia 2004 r. członkowie personelu dyplomatyczno-konsularnego otrzymują dodatek służby zagranicznej, obliczony przy zastosowaniu mnożnika kwoty bazowej służącego do ustalenia wysokości dodatku służby zagranicznej, w wysokości 0,2.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 29 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu dyscyplin i dziedzin sportu, w których mogą działać polskie związki sportowe, oraz szczegółowych warunków i trybu udzielania zezwoleń na tworzenie polskich związków sportowych (Dz. U. Nr 193, poz. 1888) Na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 stycznia 2001 r. w sprawie wykazu dyscyplin i dziedzin sportu, w których mogą działać polskie związki sportowe, oraz szczegółowych warunków i trybu udzielania zezwoleń na tworzenie polskich związków sportowych (Dz. U. Nr 8, poz. 67) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Komitet założycielski polskiego związku sportowego składa do Prezesa Polskiej Konfederacji Sportu wniosek o udzielenie zezwolenia na utworzenie polskiego związku sportowego."; 2) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone, odpowiednio, w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1888) Załącznik nr 1 WYKAZ DYSCYPLIN SPORTU, W KTÓRYCH MOGĄ DZIAŁAĆ POLSKIE ZWIĄZKI SPORTOWE 1. Badminton 2. Bieg na orientację 3. Boks 4. Bowling 5. Brydż sportowy 6. Curling 7. Golf 8. Hokej na trawie 9. Judo 10. Ju jitsu 11. Kendo 12. Kick-boxing 13. Korfball 14. Koszykówka 15. Kręglarstwo 16. Lekkoatletyka 17. Łucznictwo 18. Łyżwiarstwo figurowe 19. Pięciobój nowoczesny 20. Piłka ręczna 21. Podnoszenie ciężarów 22. Radioorientacja sportowa 23. Ringo 24. Rugby 25. Skiboby 26. Snowboard 27. Speedrower 28. Sumo 29. Szachy 30. Szermierka 31. Taekwondo WTF 32. Taniec sportowy 33. Tenis 34. Tenis stołowy 35. Triathlon 36. Unihokej 37. Warcaby 38. Wędkarstwo 39. Wioślarstwo 40. Wrotkarstwo 41. Wu-Shu Załącznik nr 2 WYKAZ DZIEDZIN SPORTU, W KTÓRYCH MOGĄ DZIAŁAĆ POLSKIE ZWIĄZKI SPORTOWE Lp.Dziedzina sportuDyscypliny sportu wchodzące w skład dziedziny sportu 123 1AkrobatykaAkrobatyka sportowa Trampolina 2AlpinizmWspinaczka wysokogórska Wspinaczka sportowa Alpinizm jaskiniowy Narciarstwo wysokogórskie 3BaseballBaseball Softball 4BiathlonBiathlon letni Biathlon zimowy 5BilardPool bilard Karambol Piramida 6GimnastykaGimnastyka sportowa Gimnastyka artystyczna 7Hokej na lodzieHokej na lodzie Hokej na łyżworolkach 8JeździectwoUjeżdżenie WKKW Skoki Woltyżerka Powożenie zaprzęgów Rajdy długodystansowe 9KajakarstwoKajakarstwo klasyczne Kajakarstwo górskie Kajak polo 10KarateKarate wg systemu WKF Kyokushinkai Shotokan Goju ryu Shorin ryu Gosoko ryu Oyama karate Doshinkan Inne odmiany karate 11Karate tradycyjneKarate wg systemu ITK Karate fudokan 12KolarstwoKolarstwo szosowe Kolarstwo torowe Kolarstwo przełajowe Kolarstwo górskie Cyklotrial 13Kulturystyka i trójbój siłowyKulturystyka Trójbój siłowy Fitness 14Łyżwiarstwo szybkieŁyżwiarstwo szybkie Short track 15Modelarstwo sportoweModelarstwo kołowe Modelarstwo pływające 16NarciarstwoNarciarstwo alpejskie Narciarstwo klasyczne Narciarstwo akrobatyczne Narciarstwo artystyczne 17Piłka nożnaPiłka nożna Piłka nożna halowa /futsal/ Piłka nożna plażowa 18Piłka siatkowaPiłka siatkowa Piłka siatkowa plażowa 19Płetwonurkowanie sportowePływanie w płetwach Orientacja podwodna Pływanie długodystansowe Łowiectwo podwodne 20Snooker i bilard angielskiSnooker Bilard angielski 21Sport lotniczyAkrobacja lotnicza Sport balonowy Sport lotniowy Sport motolotniowy Sport paralotniowy Sport samolotowy Sport spadochronowy Sport śmigłowcowy Sport szybowcowy Modelarstwo lotnicze i kosmiczne 22Sport motorowySport kartingowy Sport motocyklowy Sport samochodowy Sport żużlowy 23Sport motorowodny i narciarstwo wodneSport motorowodny Narciarstwo wodne 24Sport pływackiPływanie Pływanie synchroniczne Skoki do wody Piłka wodna 25Sport psich zaprzęgówBikejoring Canicross Wyścigi psich zaprzęgów Pulka i skijoring 26Sport saneczkowySaneczkarstwo Bobsleje Skeleton 27Strzelectwo sportoweStrzelectwo kulowe Strzelectwo śrutowe Strzelectwo z broni pneumatycznej 28TaekwondoTaekwondo ITF Inne odmiany taekwondo 29ZapasyZapasy w stylu klasycznym Zapasy w stylu wolnym 30ŻeglarstwoŻeglarstwo Żeglarstwo lodowe Żeglarstwo deskowe Morskie żeglarstwo sportowe 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 31 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad tworzenia, utrwalania, przechowywania i zabezpieczania dokumentów związanych z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia (Dz. U. Nr 193, poz. 1889) Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady tworzenia, utrwalania, przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu elektronicznego, dokumentów związanych z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia, sporządzanych na elektronicznych nośnikach informacji. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dokumentów związanych z zawieraniem i wykonywaniem umów ubezpieczenia, sporządzanych na elektronicznych nośnikach informacji, z wyjątkiem dokumentów: 1) sporządzanych na elektronicznych nośnikach informacji związanych z operacjami dokonywanymi przy użyciu kart płatniczych, kart służących wyłącznie do dokonywania wypłaty gotówki oraz instrumentów pieniądza elektronicznego; 2) oznaczonych kategorią A i podlegających trwałemu przechowywaniu na mocy odrębnych przepisów. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) dokumencie - należy przez to rozumieć dokument związany z zawieraniem i wykonywaniem umowy ubezpieczenia, sporządzony na elektronicznym nośniku informacji; 2) podpisaniu - należy przez to rozumieć czynność polegającą na złożeniu podpisu elektronicznego; 3) podpisie elektronicznym - należy przez to rozumieć podpis określony w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152); 4) bezpiecznym podpisie elektronicznym - należy przez to rozumieć podpis określony w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym; 5) integralności dokumentu - należy przez to rozumieć właściwość polegającą na tym, że zawartość dokumentu nie uległa zmianie od chwili jego utworzenia; 6) podmiocie - należy przez to rozumieć zakład ubezpieczeń, spółkę utworzoną przez zakład ubezpieczeń lub inne podmioty świadczące usługi związane z zabezpieczaniem dokumentów. § 4. Utworzenie dokumentu polega na zapisaniu sekwencji danych wyrażającej określoną czynność lub czynności związane z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia na elektronicznym nośniku informacji i podpisaniu tych danych. § 5. 1. Utrwalenie dokumentu polega na jego zapisaniu na elektronicznym nośniku informacji w sposób zapewniający zachowanie jego integralności i możliwość odczytania wszystkich informacji zawartych w tym dokumencie aż do zakończenia okresu przechowywania dokumentu. Zachowanie integralności dokumentu można zapewnić w szczególności poprzez zapisanie go na elektronicznym nośniku informacji, na którym nie można dokonać żadnej zmiany w zapisie bez zniszczenia nośnika. 2. W przypadku stosowania podpisu elektronicznego dokument należy utrwalić wraz z całą ścieżką certyfikacji zawierającą certyfikat i zaświadczenia certyfikacyjne oraz ze wszystkimi listami zawieszonych lub unieważnionych certyfikatów użytymi w celu weryfikacji podpisu elektronicznego. 3. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, dopuszczalne jest kopiowanie, pod nadzorem osób uprawnionych, według wewnętrznych procedur podmiotu, dokumentów utrwalonych na elektronicznym nośniku informacji na inny elektroniczny nośnik informacji wraz z informacjami służącymi do weryfikacji podpisu elektronicznego, o których mowa w ust. 2, w przypadku gdy ten podpis został zastosowany. 4. Każda z kopii dokumentu powinna być identyczna z oryginałem. § 6. 1. Okres przechowywania dokumentu związanego z określoną czynnością zawarcia lub wykonywania umowy ubezpieczenia nie może być krótszy od okresu określonego w odrębnych przepisach, przewidzianego dla przechowywania danego rodzaju dokumentu. 2. Jeżeli okres trwałości zapisu na elektronicznym nośniku informacji określony przez producenta tego nośnika jest krótszy od wymaganego okresu przechowywania dokumentu, to utrwalone na nośniku dokumenty należy przenieść na inny elektroniczny nośnik informacji przed upływem gwarantowanego przez producenta okresu trwałości zapisu. Elektroniczny nośnik informacji, z którego przeniesiono zapis, podlega fizycznemu zniszczeniu. 3. Po upływie wymaganego okresu przechowywania dokument może zostać usunięty z elektronicznego nośnika informacji w sposób nieodwracalny. W przypadku upływu wymaganego okresu przechowywania wszystkich dokumentów utrwalonych na elektronicznym nośniku informacji, nośnik ten może zostać zniszczony. 4. Dokumenty przechowuje się co najmniej w dwóch kopiach, każda na innym egzemplarzu lub rodzaju elektronicznego nośnika informacji. Miejsca przechowywania nośników wszystkich kopii powinny zapewniać bezpieczeństwo zapisanego na nich dokumentu. 5. Każdy elektroniczny nośnik informacji użyty do przechowywania dokumentów powinien mieć swój identyfikator. 6. Podmiot zobowiązany, na podstawie odrębnych przepisów lub zawartych umów, do przechowywania dokumentu ma obowiązek prowadzenia ewidencji elektronicznych nośników informacji użytych do przechowywania dokumentów. § 7. 1. Dokument uważa się za zabezpieczony, jeżeli, w całym okresie jego istnienia, spełnione są łącznie następujące warunki: 1) zapewniona jest jego dostępność wyłącznie dla osób uprawnionych; 2) jest chroniony przed przypadkowym lub nieuprawnionym zniszczeniem; 3) zastosowane są aktualnie dostępne metody i środki ochrony integralności dokumentu. 2. Zabezpieczenie dokumentów wymaga w szczególności: 1) systematycznego dokonywania analizy zagrożeń; 2) opracowania i stosowania procedur zabezpieczania dokumentów i systemów ich przetwarzania, w tym procedur dostępu; 3) stosowania systemów zabezpieczeń ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia kompletności i szczelności tych systemów; 4) opracowania sposobów działania w celu eliminacji naruszania bezpieczeństwa oraz bieżącego kontrolowania funkcjonowania wszystkich organizacyjnych i techniczno-informatycznych sposobów zabezpieczenia, a także okresowego dokonywania oceny tych sposobów. 3. Ochronę informacji prawnie chronionych zawartych w dokumencie realizuje się z odpowiednim stosowaniem zasad przewidzianych dla ochrony tego rodzaju dokumentu określonych w odrębnych przepisach. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 29 października 2003 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego (Dz. U. Nr 193, poz. 1890) 1) Na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa warunki techniczne dozoru technicznego w zakresie eksploatacji następujących urządzeń transportu bliskiego: 1) wciągarek i wciągników, 2) suwnic, 3) żurawi, 4) układnic, 5) wyciągów towarowych, 6) podestów ruchomych, 7) urządzeń dla osób niepełnosprawnych, 8) schodów i chodników ruchomych, 9) przenośników okrężnych kabinowych i platformowych, 10) dźwigów, w szczególności do transportu osób lub ładunków, dźwigów budowlanych i dźwigów towarowych małych, 11) dźwignic linotorowych, 12) urządzeń technicznych służących do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowych, 13) dźwigników przeznaczonych do przemieszczania ładunków nieprostoliniowo, w tym systemów do parkowania samochodów, 14) wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia - zwanych dalej "UTB". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) udźwig - nominalną, maksymalną wielkość obciążenia wyrażoną w kilogramach lub tonach, dla której zaprojektowano UTB i dla której producent zapewnia prawidłową jego pracę; 2) niebezpieczne uszkodzenie - nieprzewidziane uszkodzenie UTB, w wyniku którego UTB nie nadaje się do eksploatacji lub jego dalsza eksploatacja stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, mienia lub środowiska; 3) nieszczęśliwy wypadek - zdarzenie nagłe, które spowodowało śmierć, trwałą lub czasową niezdolność do pracy osób narażonych; 4) osoba narażona - osobę znajdującą się w strefie niebezpiecznej; 5) strefa niebezpieczna - strefę w obrębie lub wokół UTB, w której występuje zagrożenie bezpieczeństwa lub zdrowia ludzkiego. § 3. 1. Formy dozoru technicznego i terminy badań technicznych UTB określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. W przypadkach uzasadnionych stanem technicznym, mającym wpływ na bezpieczeństwo UTB, terminy badań technicznych UTB mogą być skrócone na podstawie decyzji organu właściwej jednostki dozoru technicznego. Rozdział 2 Dokumentacja § 4. 1. Zgłaszając UTB do organu właściwej jednostki dozoru technicznego, eksploatujący dołącza dwa egzemplarze dokumentacji określonej w ust. 2, z zastrzeżeniem § 22 ust 2. 2. W przypadku gdy rozporządzenia wydane na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) albo specyfikacje techniczne uzgodnione z organem właściwej jednostki dozoru technicznego nie stanowią inaczej, dokumentacja zawiera w szczególności: 1) opis techniczny; 2) rysunek zestawieniowy; 3) schematy: elektryczny, hydrauliczny i pneumatyczny, o ile mają zastosowanie; 4) schemat układów cięgnowych w mechanizmach napędowych; 5) instrukcję eksploatacji; 6) kopie świadectw badania typu dla urządzeń zabezpieczających, o ile ma to zastosowanie; 7) dokumentację uzupełniającą, o ile ma to zastosowanie; 8) potwierdzenie prawidłowości zainstalowania urządzenia w strefie zagrożonej wybuchem, o ile ma to zastosowanie. § 5. 1. Opis techniczny UTB powinien zawierać: 1) nazwę i adres wytwórcy; 2) określenie rodzaju UTB i jego przeznaczenia; 3) typ UTB, numer fabryczny, rok budowy, oznakowania; 4) podstawowe parametry i urządzenia zabezpieczające, o ile mają zastosowanie, w szczególności: a) udźwig, b) wysokość podnoszenia, c) prędkości ruchów roboczych, d) rodzaj napędu, e) wielkość całkowitej masy UTB, f) ograniczniki ruchów roboczych, g) szczegółowe dane dotyczące urządzeń chwytających, h) dane techniczne cięgien nośnych, z określeniem współczynników bezpieczeństwa, i) urządzenia sygnalizacyjne, j) ograniczniki obciążenia, k) miejsce i rodzaj sterowania, l) ograniczniki prędkości i urządzenia chwytne lub inne elementy zapobiegające nadmiernemu wzrostowi prędkości. 2. W zależności od rodzaju UTB opis techniczny powinien zawierać informacje dla: 1) suwnic: a) wielkość rozpiętości mostu, b) określenie największych nacisków kół jezdnych, c) wskazanie rodzajów odbojnic i zderzaków; 2) wciągników i wciągarek: a) określenie największych nacisków kół jezdnych, b) wskazanie rodzajów odbojnic i zderzaków; 3) żurawi: a) diagram udźwigów, b) wielkość kąta obrotu wysięgnika, c) wskazanie rodzaju pracy dla żurawi samojezdnych - na podporach lub bez podpór, d) parametry pracy, przy których współczynnik stateczności osiąga wartość minimalną, e) dla żurawi torowych określenie największych nacisków kół jezdnych oraz wskazanie rodzajów odbojnic i zderzaków; 4) układnic: a) rysunek pola pracy urządzenia z pokazaniem pól remontowych, przejść i dojść do układnicy, b) określenie rodzaju i typu urządzeń zabezpieczających i urządzeń ochronnych na czole magazynu oraz polach odkładczych; 5) wyciągów towarowych: a) wysokość podnoszenia mierzona w pionie, b) kąt nachylenia prowadnic, c) sposób zabezpieczenia otworów ładunkowych; 6) podestów ruchomych - dodatkowe wyposażenie, jeżeli jest stosowane; 7) urządzeń dla osób niepełnosprawnych: a) rodzaj elementu przenoszącego obciążenie, b) liczbę przystanków i drzwi przystankowych, c) opis urządzeń ryglujących drzwi przystankowych; 8) dźwigów: a) liczbę przystanków i drzwi przystankowych, b) masę kabiny i przeciwwagi, c) opis dojścia do maszynowni i linowni, d) stosowne obliczenia, e) opis urządzeń ryglujących drzwi przystankowych; 9) dźwignic linotorowych: a) dopuszczalną wielkość rozpiętości między podporami toru jezdnego, b) określenie środków porozumiewawczych niezbędnych do obsługi UTB; 10) urządzeń technicznych służących do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowych: a) diagram udźwigu, b) parametry pracy, przy których współczynnik stateczności osiąga wartości minimalne; 11) wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia: a) diagram udźwigów, b) zdolność pokonywania wzniesień, c) rodzaj i typ urządzeń zabezpieczających oraz, o ile ma to zastosowanie, urządzeń ochronnych na czole magazynu oraz polach odkładczych, w przypadku wózków jezdniowych z osobą obsługującą podnoszoną wraz z ładunkiem, d) określenie dopuszczalnych nacisków kół jezdnych, w przypadku wózków z osobą obsługującą podnoszoną wraz z ładunkiem i wózków z wysięgnikiem. § 6. 1. Dla UTB montowanych w miejscu eksploatacji powinna być dostarczona dokumentacja uzupełniająca, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 7, zawierająca: 1) szkic sytuacyjny zmontowanego UTB uwzględniający w szczególności, nieujęte w rysunku zestawieniowym, rzeczywiste odległości UTB od otoczenia, przejścia, dojścia i ewentualne elementy osłonowe; 2) schematy zasilania UTB ze wskazaniem w szczególności: osprzętu, wielkości, rodzaju zabezpieczeń, rodzaju i typu przewodów zasilających; 3) poświadczenie prawidłowości montażu i przeprowadzonych prób pomontażowych, wystawione przez instalującego; 4) protokoły pomiarów rezystancji izolacji obwodów elektrycznych, skuteczności ochrony przeciwporażeniowej oraz instalacji odgromowej; 5) protokół odbioru części budowlanej UTB. 2. W przypadku wciągników poświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, może być wystawione przez osobę, dla której organ właściwej jednostki dozoru technicznego wydał odpowiednie zaświadczenie kwalifikacyjne dotyczące konserwacji, zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 849 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 426). 3. W przypadku zmiany miejsca zainstalowania wymagającego demontażu i ponownego montażu UTB przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 7. Instrukcja eksploatacji UTB, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 5, powinna zawierać w szczególności: 1) wskazania dotyczące bezpiecznej eksploatacji UTB, w zależności od jego przeznaczenia i przewidywanych warunków pracy, a także dających się przewidzieć sytuacji anormalnych; 2) informacje dotyczące wymaganych kwalifikacji osób zajmujących się obsługą i konserwacją UTB; 3) opis budowy, działania i regulacji mechanizmów, zespołów i elementów wyposażenia mechanicznego, elektrycznego, hydraulicznego lub pneumatycznego; 4) opis budowy, działania i regulacji elementów bezpieczeństwa; 5) w zakresie obsługi UTB: a) opis działania urządzeń sterowniczych i sygnalizacyjnych, b) informacje dotyczące wskazań przyrządów pomiarowo-kontrolnych wraz z rysunkami przedstawiającymi rozmieszczenie tych przyrządów, c) wskazanie sposobu i zasad sterowania ruchami mechanizmów, d) wykaz obowiązków obsługującego i niezbędnych do wykonania czynności przed, podczas i po zakończeniu pracy; 6) w zakresie konserwacji UTB: a) zasady wykonywania czynności konserwacyjnych, technologii montażu i demontażu, z określeniem wielkości momentów dokręcania połączeń śrubowych oraz sprawdzenia prawidłowości wykonanych działań wraz z określeniem zakresów i terminów przeprowadzanych przeglądów, b) wykaz czynności niezbędnych do wykonania przez konserwującego w ramach jego obowiązków; 7) wykaz podstawowych usterek lub nieprawidłowości, które mogą występować podczas eksploatacji UTB, z określeniem przyczyn i sposobu ich usunięcia; 8) warunki dotyczące wykonania i eksploatacji torowiska i toru jezdnego, o ile ma to zastosowanie. Rozdział 3 Ogólne warunki eksploatacji UTB § 8. 1. Przed wydaniem decyzji zezwalającej na eksploatację UTB organ właściwej jednostki dozoru technicznego wykonuje następujące czynności: 1) sprawdza kompletność i odpowiedniość dokumentacji, o której mowa w § 4; 2) identyfikuje UTB, sprawdza jego stan techniczny i oznakowanie; 3) sprawdza zgodność wyposażenia z przedłożoną dokumentacją; 4) przeprowadza badania odbiorcze. 2. Badania odbiorcze przeprowadza się w przypadku: 1) UTB montowanych po raz pierwszy w miejscu eksploatacji, gdy bezpieczna eksploatacja UTB zależy od warunków jego zainstalowania; 2) pozostałych UTB, o ile nie zostały wprowadzone do obrotu albo udostępnione po raz pierwszy użytkownikowi na podstawie przepisów innych rozporządzeń, wydanych na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności. 3. W przypadku UTB, o których mowa w ust. 2 pkt 1, badania odbiorcze przeprowadza się u eksploatującego. 4. W przypadku UTB, o których mowa w ust. 2 pkt 2, dopuszcza się przeprowadzenie badań odbiorczych u wytwarzającego. § 9. 1. UTB powinny być eksploatowane zgodnie z instrukcją, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 5, i użytkowane zgodnie z przeznaczeniem, z zastrzeżeniem § 17. 2. Eksploatujący powinien wyposażyć UTB w stanowiskową instrukcję obsługi, opracowaną na podstawie instrukcji eksploatacji i dostępną dla obsługującego. § 10. W celu bezpiecznej eksploatacji UTB eksploatujący zapewnia właściwą obsługę i konserwację UTB. § 11. Eksploatujący powinien dla każdego UTB założyć i przechowywać dziennik konserwacji prowadzony przez konserwującego, w którym odnotowuje wykonywane czynności. § 12. 1. W przypadku UTB wyposażonych w aparaty elektryczne eksploatujący powinien zapewnić wykonywanie: 1) pomiarów rezystancji izolacji: a) nie rzadziej niż raz w roku - dla urządzeń pracujących w pomieszczeniach lub strefach zagrożonych wybuchem, z wyziewami żrącymi, urządzeń pracujących na otwartym powietrzu oraz dźwigów, b) nie rzadziej niż raz na dwa lata - dla urządzeń pracujących w warunkach innych niż wymienione w lit. a; 2) pomiarów rezystancji uziemień roboczych, o ile są stosowane, oraz skuteczności ochrony przeciwporażeniowej: a) nie rzadziej niż raz w roku - dla urządzeń pracujących na otwartym powietrzu lub w pomieszczeniach bardzo wilgotnych, gorących lub z wyziewami żrącymi, b) nie rzadziej niż raz na dwa lata - dla urządzeń pracujących w warunkach innych niż wymienione w lit. a. 2. Niezależnie od pomiarów, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane także pomiary każdorazowo po wprowadzeniu zmian lub wykonaniu prac w instalacji elektrycznej, przestawieniu i zmontowaniu UTB na nowym miejscu oraz we wszystkich przypadkach, gdy możliwe jest przypuszczenie, że stan izolacji lub ochrony przeciwporażeniowej uległ pogorszeniu lub wystąpiły uszkodzenia. § 13. Do obsługującego UTB należy w szczególności przestrzeganie instrukcji eksploatacji w zakresie obsługi UTB. § 14. 1. Do konserwującego należy w szczególności: 1) przestrzeganie instrukcji eksploatacji; 2) dokonywanie przeglądów konserwacyjnych UTB w terminach i zakresie określonych w instrukcji eksploatacji, w tym sprawdzanie: a) stanu technicznego mechanizmów napędowych, układów hamulcowych oraz cięgien nośnych i ich zamocowań, b) działania elementów bezpieczeństwa i ograniczników ruchowych, c) działania urządzeń sterujących, sygnalizacyjnych i oświetleniowych, d) prawidłowości obsługi UTB; 3) sprawdzanie przez oględziny, nie rzadziej niż co 12 miesięcy, jeżeli w instrukcji eksploatacji nie ustalono innych terminów, stanu: a) konstrukcji nośnej, w szczególności połączeń spawanych, nitowanych i rozłącznych, b) toru jezdnego dźwignic szynowych, c) instalacji ochrony przeciwporażeniowej; 4) bieżące usuwanie usterek i innych nieprawidłowości w działaniu UTB; 5) odnotowywanie z podaniem daty i potwierdzanie podpisem w dzienniku konserwacji wyników przeglądów i wykonywanych czynności; 6) bezzwłoczne powiadamianie eksploatującego UTB o nieprawidłowościach, które spowodowały konieczność wyłączenia UTB z eksploatacji, i dokonywanie odpowiedniego wpisu do dziennika konserwacji. 2. Konserwujący w ramach czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, może bez uzgodnienia z organem właściwej jednostki dozoru technicznego dokonać wymiany elementów UTB, o ile mają one parametry techniczne i charakterystyki takie jak elementy wymieniane i uwzględnione są wymagania określone w § 24 ust. 2. 3. Przeglądy konserwacyjne powinny być wykonywane nie rzadziej niż w terminach określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, o ile wytwórca nie określa inaczej. § 15. W przypadku zmian lokalizacji związanej z demontażem i ponownym montażem UTB wymienionych w § 25, niewymagających wykonania doraźnych badań eksploatacyjnych, do konserwującego należy: 1) sprawdzenie stanu technicznego mechanizmów napędowych cięgien i ich zamocowań; 2) sprawdzenie zgodności montażu z dokumentacją; 3) sprawdzenie poprawności działania elementów bezpieczeństwa; 4) przeprowadzenie prób ruchowych bez obciążenia i z obciążeniem nominalnym; 5) po pozytywnych wynikach oceny zgodnie z wymaganiami, o których mowa w pkt 1-4, odnotowanie w dzienniku konserwacji faktu uruchomienia UTB w nowym miejscu pracy. § 16. Eksploatacja UTB w pobliżu napowietrznych linii elektroenergetycznych może się odbywać pod warunkiem zachowania minimalnych odległości określonych w przepisach dotyczących linii elektroenergetycznych. § 17. 1. Eksploatacja UTB w przypadku innego zastosowania niż przeznaczenie określone przez wytwórcę lub w warunkach kolizyjnej lokalizacji jest dozwolona za zgodą organu właściwej jednostki dozoru technicznego. 2. Eksploatujący, w przypadku zastosowań UTB, o których mowa w ust. 1, powinien przedłożyć i uzgodnić z organem właściwej jednostki dozoru technicznego instrukcję eksploatacji zawierającą co najmniej: 1) szkic sytuacyjny; 2) wskazanie możliwych elementów kolizyjnych; 3) zastosowane techniczne i organizacyjne środki zabezpieczające. 3. W przypadku gdy obsługujący UTB nie jest w stanie obserwować całej drogi, jaką pokonuje ładunek, osoba kierująca ładunkiem powinna pozostawać w ciągłym kontakcie z obsługującym UTB. Powinny być zapewnione środki organizacyjne zapobiegające możliwym kolizjom ładunku. 4. W przypadku gdy ładunek ma być podniesiony przez dwa lub więcej UTB, instrukcja, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać odpowiednią procedurę zapewniającą właściwą koordynację pracy współpracujących UTB. 5. W przypadku podnoszenia osób przez UTB niezaprojektowane specjalnie do tego celu, należy zapewnić spełnienie odpowiednio przepisów ust. 1 i 2. 6. Zgoda, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy przypadków kolizyjnej lokalizacji UTB na terenie budowy. § 18. Do eksploatującego należy w szczególności odpowiednie dobranie zawiesi z uwzględnieniem: 1) rodzaju i wartości przewidywanych obciążeń; 2) miejsc uchwytu; 3) sposobu podwieszania ładunku; 4) warunków środowiskowych. Rozdział 4 Rodzaje, zakres i terminy badań technicznych § 19. 1. Organ właściwej jednostki dozoru technicznego przeprowadza następujące rodzaje badań technicznych UTB: 1) odbiorcze - wykonywane po zakończeniu wytwarzania UTB, w warunkach jego gotowości do pracy, przed wydaniem decyzji zezwalającej na eksploatację; 2) okresowe - wykonywane w toku eksploatacji UTB objętych dozorem pełnym, w terminach określonych dla danego rodzaju UTB; 3) doraźne - eksploatacyjne i kontrolne, powypadkowe lub poawaryjne oraz wykonywane w terminach wynikających z bieżących potrzeb. 2. Badań technicznych nie przeprowadza się dla UTB objętych dozorem uproszczonym. § 20. 1. Zgłaszający UTB do badań przedkłada, w zależności od rodzaju badania, odpowiednią dokumentację w zakresie niezbędnym do wykonania badania. 2. UTB przedstawione do badań powinno być całkowicie zmontowane, sprawne technicznie i przygotowane do eksploatacji, zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu i instrukcji eksploatacji. 3. Eksploatujący, zgłaszając UTB do badań, powinien zapewnić bezpieczne warunki pracy oraz oprzyrządowanie do przeprowadzenia badań. 4. Badania UTB przeprowadzane u eksploatującego powinny być wykonywane w obecności eksploatującego oraz konserwującego i obsługującego UTB. § 21. 1. Celem badania odbiorczego jest stwierdzenie, czy: 1) UTB jest zgodne z przedłożoną dokumentacją; 2) montaż i przeznaczenie UTB są zgodne z instrukcją eksploatacji i przepisami o dozorze technicznym; 3) napisy ostrzegawcze, informacje i instrukcje zostały umieszczone na UTB oraz są czytelne i zrozumiałe; 4) UTB może być przekazane do bezpiecznej eksploatacji. 2. Przed przystąpieniem do badania odbiorczego UTB w miejscu zainstalowania, organ właściwej jednostki dozoru technicznego upewnia się, czy dokumentacja dotycząca UTB została sprawdzona, zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 8 ust. 1. 3. Zakres badania odbiorczego powinien obejmować: 1) sprawdzenie prawidłowości zainstalowania UTB i jego przeznaczenia, zgodnie z instrukcją eksploatacji; 2) przeprowadzenie prób funkcjonowania UTB w zainstalowanej wersji montażowej z obciążeniem wystarczającym do stwierdzenia, że sterowanie i ruchy robocze UTB, mechanizmy oraz urządzenia zabezpieczające i ochronne działają prawidłowo; 3) przeprowadzenie przed rozpoczęciem eksploatacji prób z przeciążeniem lub prób równoważnych. 4. W przypadku UTB posiadających świadectwo badania typu: 1) dopuszcza się ograniczenie prób, o których mowa w ust. 3 pkt 2, do prób bez obciążenia; 2) nie przeprowadza się prób z przeciążeniem, o których mowa w ust. 3 pkt 3. § 22. 1. Egzemplarz dokumentacji, o której mowa w § 4 ust. 1, po zakończeniu badania odbiorczego jest ostemplowany i dołączony do księgi rewizyjnej UTB. 2. Drugi egzemplarz dokumentacji, którego zawartość organ właściwej jednostki dozoru technicznego może ograniczyć, po ostemplowaniu pozostaje w aktach organu właściwej jednostki dozoru technicznego. § 23. 1. Celem badania okresowego jest stwierdzenie, czy: 1) zrealizowano zalecenia zamieszczone w protokole z poprzedniego badania; 2) nie powstały uszkodzenia lub zmiany stanu UTB mające wpływ na bezpieczeństwo eksploatacji UTB lub mogące być przyczyną zagrożenia w przyszłości; 3) istnieją i pracują prawidłowo niezbędne urządzenia zabezpieczające i urządzenia ochronne; 4) napisy ostrzegawcze, informacje i instrukcje zostały umieszczone na UTB oraz są czytelne i zrozumiałe; 5) UTB wymaga przeprowadzenia działań naprawczych. 2. Podczas badania okresowego organ właściwej jednostki dozoru technicznego sprawdza: 1) księgę rewizyjną i dziennik konserwacji UTB; 2) protokoły pomiarów elektrycznych; 3) zaświadczenia kwalifikacyjne konserwujących i obsługujących UTB. 3. Zakres badania okresowego UTB powinien obejmować co najmniej: 1) oględziny UTB w miejscach dostępnych; 2) przeprowadzenie prób funkcjonowania UTB w zainstalowanej wersji montażowej z obciążeniem wystarczającym do stwierdzenia, że sterowanie i ruchy robocze UTB, mechanizmy, urządzenia zabezpieczające i ochronne działają prawidłowo. 4. Próby, o których mowa w ust. 3 pkt 2, przeprowadzane są bez obciążenia dla: 1) dźwigów do transportu osób lub ładunków; 2) dźwigów towarowych małych; 3) urządzeń dla osób niepełnosprawnych. § 24. 1. Celem badania doraźnego eksploatacyjnego jest potwierdzenie, że dokonana naprawa, modernizacja lub wymiana elementu, demontaż i ponowny montaż UTB na nowym miejscu pracy nie mają wpływu na bezpieczną eksploatację UTB. 2. Badanie doraźne eksploatacyjne przeprowadza się na wniosek eksploatującego, w następujących przypadkach: 1) po wymianie: a) cięgien nośnych, b) urządzeń chwytających, c) zespołu napędowego lub elementów zespołu napędowego, działającego na zasadzie sprzężenia ciernego, d) mechanizmu podnoszenia lub mechanizmu zmiany wysięgu, e) urządzeń zabezpieczających, w szczególności ogranicznika prędkości, urządzeń chwytnych, ogranicznika obciążenia lub systemu ryglowania drzwi przystankowych; 2) po naprawie mechanizmu podnoszenia lub mechanizmu zmiany wysięgu; 3) po naprawie konstrukcji nośnej UTB lub jego elementów; 4) po modernizacji uzgodnionej z organem właściwej jednostki dozoru technicznego; 5) zmiany miejsca pracy UTB wymagającej jego demontażu i ponownego montażu, z zastrzeżeniem § 25. 3. Badanie doraźne eksploatacyjne może być przeprowadzone na wniosek eksploatującego w innych przypadkach, po uzgodnieniu z organem właściwej jednostki dozoru technicznego. 4. Podczas badania doraźnego eksploatacyjnego organ właściwej jednostki dozoru technicznego sprawdza: 1) księgę rewizyjną UTB i dziennik konserwacji; 2) protokoły pomiarów elektrycznych; 3) zaświadczenia kwalifikacyjne konserwujących i obsługujących UTB; 4) niezbędne rysunki i obliczenia; 5) niezbędne schematy elektryczne, hydrauliczne, pneumatyczne; 6) dokumentację uzupełniającą, o której mowa w § 6 ust. 1. 5. Zakres badania doraźnego eksploatacyjnego UTB obejmuje co najmniej: 1) sprawdzenie prawidłowości zainstalowania i przeznaczenia UTB, zgodnie z instrukcją eksploatacji UTB; 2) przeprowadzenie prób funkcjonowania UTB w zainstalowanej wersji montażowej, z obciążeniem wystarczającym do stwierdzenia, że sterowanie i ruchy robocze UTB, mechanizmy i urządzenia zabezpieczające i ochronne działają prawidłowo; 3) przeprowadzenie przed rozpoczęciem eksploatacji prób z przeciążeniem lub prób równoważnych. 6. Badania doraźne eksploatacyjne powinny potwierdzić, że: 1) UTB jest zgodne z przedłożoną dokumentacją; 2) instalacja i przeznaczenie UTB są zgodne z instrukcją eksploatacji; 3) napisy ostrzegawcze, informacje i instrukcje zostały umieszczone na UTB oraz są czytelne i zrozumiałe. § 25. 1. Po zmianie lokalizacji UTB, związanej z ich demontażem i ponownym montażem, nie wymagają badań doraźnych eksploatacyjnych: 1) wciągniki i wciągarki z napędem ręcznym; 2) wyciągi towarowe przewoźne i przenośne; 3) dźwigniki przenośne; 4) szybkomontujące żurawie przewoźne; 5) żurawie samojezdne; 6) UTB z zasilaniem jednofazowym; 7) UTB z napędem spalinowym, o ile nie są kotwione do obiektu. 2. W przypadku podestów ruchomych i dźwigów budowlanych badanie doraźne eksploatacyjne wymagane jest po pierwszym montażu na danym obiekcie. § 26. 1. Cel badania doraźnego kontrolnego powinien być zgodny z wymaganiami określonymi w § 23 ust. 1, jak dla badań okresowych. 2. Zakres badania doraźnego kontrolnego powinien obejmować: 1) oględziny UTB w miejscach dostępnych; 2) przeprowadzenie prób funkcjonowania UTB w zainstalowanej wersji montażowej, bez obciążenia. 3. W przypadkach uzasadnionych stanem bezpieczeństwa UTB zakres badania doraźnego kontrolnego może być rozszerzony przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego. § 27. 1. Celem badania doraźnego powypadkowego i poawaryjnego jest określenie stanu technicznego UTB oraz przyczyn nieszczęśliwego wypadku lub niebezpiecznego uszkodzenia. 2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, organ właściwej jednostki dozoru technicznego przeprowadza po otrzymaniu zawiadomienia lub informacji dotyczącej niebezpiecznego uszkodzenia lub nieszczęśliwego wypadku związanego z eksploatacją UTB. 3. Zakres dokumentacji wymaganej do przeprowadzenia badania, o którym mowa w ust. 1, oraz zakres tego badania ustala organ właściwej jednostki dozoru technicznego. § 28. Organ właściwej jednostki dozoru technicznego w ramach badań, o których mowa w § 21 ust. 3 pkt 3 i § 24 ust. 5 pkt 3, przeprowadza próby: statyczną i dynamiczną. § 29. 1. Próba statyczna UTB jest wykonywana z przeciążeniem utrzymywanym w czasie nie krótszym niż 60 minut. 2. Wielkość przeciążenia podczas próby, o której mowa w ust. 1, odpowiada udźwigowi UTB powodującemu największe obciążenie konstrukcji nośnej, pomnożonemu przez współczynnik, którego wartość przyjmuje się jako: 1) 1,5 - dla UTB z napędem ręcznym, 2) 1,25 - dla pozostałych UTB wyposażonych w napęd inny niż ręczny - o ile zastosowane normy lub specyfikacje techniczne nie określają inaczej. 3. W przypadku gdy ma to zastosowanie, należy sprawdzać odkształcenia konstrukcji nośnej UTB w celu zapewnienia, że ustalone wartości graniczne nie będą przekroczone. 4. Po zakończeniu próby należy potwierdzić, że nie nastąpiły żadne uszkodzenia ani trwałe odkształcenia UTB. § 30. 1. Próbę dynamiczną UTB przeprowadza się z przeciążeniem, wykonując ruchy robocze pojedyncze oraz kojarzone, zgodnie z instrukcją eksploatacji. 2. Próba powinna być przeprowadzona przy takich prędkościach roboczych, które nie zagrażają bezpieczeństwu przeprowadzania badania. 3. Wielkość przeciążenia powinna odpowiadać udźwigowi UTB powodującemu największe obciążenie konstrukcji nośnej, pomnożonemu przez współczynnik, którego wartość przyjmuje się jako 1,1, o ile zastosowane specyfikacje techniczne nie określają inaczej. 4. Przeprowadzona próba powinna potwierdzić, że sterowanie UTB i ruchy robocze, urządzenia zabezpieczające i urządzenia ochronne funkcjonują prawidłowo oraz że po jej zakończeniu nie nastąpiły żadne uszkodzenia i trwałe odkształcenia. § 31. Organ właściwej jednostki dozoru technicznego powinien przeprowadzić inne badania z przeciążeniem, o ile zostały określone w specyfikacjach technicznych zastosowanych przez wytwórcę. § 32. 1. Terminy badań okresowych wyznacza się zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 3 ust. 3, przy czym termin pierwszego badania okresowego ustala się odpowiednio od daty wydania decyzji zezwalającej na eksploatację. Terminy wyznacza się, podając miesiąc i rok. 2. Za zgodą eksploatującego termin kolejnego badania okresowego może być ustalony od daty wykonania badania doraźnego eksploatacyjnego, jeżeli badanie doraźne eksploatacyjne obejmowało pełny zakres odpowiedniego badania okresowego. 3. Na uzasadniony wniosek eksploatującego badanie okresowe może być przeprowadzone wcześniej do sześciu miesięcy przed wyznaczonym terminem, pod warunkiem, że termin badania zostanie uzgodniony przez eksploatującego z organem właściwej jednostki dozoru technicznego z 14-dniowym wyprzedzeniem. 4. W uzasadnionych przypadkach na wniosek eksploatującego organ właściwej jednostki dozoru technicznego, po przeprowadzeniu z wynikiem pozytywnym badania doraźnego kontrolnego, może odroczyć termin wykonania badania okresowego do sześciu miesięcy, przy czym odroczenie terminu może nastąpić najwyżej dwukrotnie, tak aby łączny czas odroczenia nie przekroczył dwunastu miesięcy. § 33. 1. Terminy badań doraźnych kontrolnych UTB wyznacza się zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 3 ust. 3, przy czym termin pierwszego badania kontrolnego UTB objętego formą dozoru ograniczonego wyznacza się od daty wydania decyzji zezwalającej na eksploatację. Terminy wyznacza się, podając miesiąc i rok. 2. Wykonywanie badań doraźnych kontrolnych UTB zgodnie z wymaganiem określonym w ust. 1 nie wyklucza wykonywania tych badań, uzasadnionych stanem technicznym UTB, w innych terminach ustalonych przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego lub na wniosek eksploatującego. Rozdział 5 Przepis końcowy § 34. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1890) Załącznik nr 1 FORMY DOZORU TECHNICZNEGO UTB ORAZ TERMINY BADAŃ OKRESOWYCH I DORAŹNYCH KONTROLNYCH Lp.Urządzenie transportu bliskiegoForma dozoru technicznegoTermin i rodzaj badania okresowedoraźne kontrolne 12345 1UTB wykonane w całości lub częściowo w wersji przeciwwybuchowejpełnyco jeden rok- 2Wciągniki i wciągarki z napędem ręcznymo udźwigu do 2.000 kguproszczony-- 3o udźwigu powyżej 2.000 kgograniczony-co 3 lata 4Wciągniki i wciągarki z napędem mechanicznym ogólnego przeznaczeniaograniczony-co 2 lata 5Wciągniki i wciągarki z napędem elektrycznym jednofazowym do 1.000 kguproszczony-- 6Wciągniki i wciągarki z napędem mechanicznym specjalistycznepełnyco jeden rok- 7Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem ręcznymograniczony-co 2 lata 8Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem innym niż ręcznypełnyco 2 lata- 9Suwnice specjalnego przeznaczeniapełnyco jeden rok- 10Żurawie z napędem ręcznym o udźwigu do 2.000 kg uproszczony-- 11o udźwigu powyżej 2.000 kgograniczony-co 3 lata 12Żurawie samojezdne; żurawie wieżowe; szybkomontujące żurawie przewoźne, żurawie szynowe, żurawie przenośne o udźwigu powyżej 3.200 kgpełnyco jeden rok- 13Żurawie przenośne pozostałe; żurawie przewoźne inne niż szybkomontujące i żurawie stacjonarneograniczony-co 2 lata 14Układnice magazynowepełnyco jeden rok- 15Wyciągi towaroweograniczony-co 2 lata 16Podesty ruchome przejezdnepełnyco jeden rok- 17Podesty ruchome wiszącepełnyco jeden rok- 18Podesty ruchome masztowepełnyco jeden rok- 19Podesty ruchome stacjonarneograniczony-co 2 lata 20Podesty ruchome załadowczeograniczony-co 2 lata 21Urządzenia dla osób niepełnosprawnychpełnyco 2 lata- 22Schody i chodniki ruchomepełnyco jeden rok- 23Przenośniki okrężne kabinowepełnyco jeden rok- 24Dźwigi osobowe, w tym dźwigi przeznaczone do zapewnienia dostępu do maszynpełnyco jeden rok- 25Dźwigi towarowe małe i towarowe bez prawa wstępu osób do kabinypełnyco 3 lata- 26Dźwigi budowlane towarowo-osobowepełnyco jeden rok- 27Dźwigi budowlane towaroweograniczony-co 2 lata 28Dźwignice linotorowepełnyco jeden rok- 29Urządzenia służące do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowychpełnyco jeden rok- 30Dźwigniki, według § 1 pkt 13 rozporządzenia, w których przewidziano podczas ich eksploatacji wchodzenie osób na element przenoszący obciążenie lub przebywanie pod tym elementempełnyco jeden rok- 31Dźwigniki, według § 1 pkt 13 rozporządzenia, inne niż w lp. 30 stałe i przewoźneograniczony-co 2 lata 32przenośne o udźwigu powyżej 2 tonograniczony-co 3 lata 33przenośne o udźwigu do 2 tonuproszczony-- 34Wózki jezdniowe z wysięgnikiempełnyco jeden rok 35Wózki jezdniowe z osobą obsługującą podnoszoną wraz z ładunkiempełnyco jeden rok 36Pozostałe wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszeniapodestowe lub z siedziskiem dla obsługującegopełnyco jeden rok- 37prowadzone i zdalnie sterowaneograniczony-co dwa lata Załącznik nr 2 TERMINY WYKONYWANIA PRZEGLĄDÓW KONSERWACYJNYCH UTB Lp.Urządzenie transportu bliskiegoTermin przeglądu konserwacyjnego 123 1UTB wykonane w całości lub częściowo w wersji przeciwwybuchowejco 30 dni 2Wciągniki i wciągarki z napędem ręcznymco 90 dni 3Wciągniki i wciągarki z napędem mechanicznym ogólnego przeznaczeniaco 30 dni 4Wciągniki i wciągarki specjalistyczneco 30 dni 5Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem ręcznymco 90 dni 6Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem innym niż ręcznyco 30 dni 7Suwnice specjalnego przeznaczeniaco 30 dni 8Żurawie z napędem ręcznymco 90 dni 9Żurawie samojezdne; żurawie wieżowe; szybkomontujące żurawie przewoźne, żurawie szynoweco 30 dni 10Żurawie przenośne; żurawie przewoźne inne niż szybkomontujące i żurawie stacjonarneco 60 dni 11Układnice magazynoweco 30 dni 12Wyciągi towaroweco 90 dni 13Podesty ruchome przejezdneco 30 dni 14Podesty ruchome wisząceco 30 dni 15Podesty ruchome masztoweco 30 dni 16Podesty ruchome stacjonarneco 60 dni 17Podesty ruchome załadowczeco 180 dni 18Urządzenia dla osób niepełnosprawnychco 30 dni 19Schody i chodniki ruchomeco 30 dni 20Przenośniki okrężne kabinoweco 30 dni 21Dźwigi osobowe, w tym dźwigi przeznaczone do zapewnienia dostępu do maszynco 30 dni 22Dźwigi towarowe małe i towarowe bez prawa wstępu osób do kabinyco 60 dni 23Dźwigi budowlane towarowo-osoboweco 30 dni 24Dźwigi budowlane towaroweco 30 dni 25Dźwignice linotoroweco 30 dni 26Urządzenia służące do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowychco 30 dni 27Dźwigniki, według § 1 pkt 13 rozporządzenia, w których przewidziano podczas ich eksploatacji wchodzenie osób na element przenoszący obciążenie lub przebywanie pod tym elementemco 90 dni 28Dźwigniki, według § 1 pkt 13 rozporządzeniastałe i przewoźneco 180 dni 29przenośneco 180 dni 30Wózki jezdniowe z wysięgnikiemco 30 dni 31Wózki jezdniowe z osobą obsługującą podnoszoną wraz z ładunkiemco 30 dni 32Wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszeniapodestowe lub z siedziskiem dla obsługującegoco 30 dni 33prowadzone i zdalnie sterowaneco 60 dni 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wzoru oferty realizacji zadania publicznego, ramowego wzoru umowy o wykonanie zadania publicznego i wzoru sprawozdania z wykonania tego zadania (Dz. U. Nr 193, poz. 1891) Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór oferty realizacji zadania publicznego przez organizację pozarządową, podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zwanej dalej "ustawą", oraz jednostkę organizacyjną wymienioną w art. 11 ust. 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) ramowy wzór umowy o wykonanie zadania publicznego przez organizację pozarządową, podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 ustawy oraz jednostkę organizacyjną wymienioną w art. 11 ust. 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wzór sprawozdania z wykonania zadania publicznego przez organizację pozarządową, podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 ustawy oraz jednostkę wymienioną w art. 11 ust. 3 ustawy, określonego w umowie o wykonanie tego zadania, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1891) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja POUCZENIE Sprawozdania składa się osobiście lub nadsyła listem poleconym w przewidzianym w umowie terminie na adres organu zlecającego. 1 Sprawozdanie częściowe i końcowe sporządzać należy w okresach określonych w umowie. 2 Opis musi zawierać szczegółową informację o zrealizowanych działaniach zgodnie z ich układem zawartym w ofercie, która była podstawą przygotowania umowy. W opisie konieczne jest uwzględnienie wszystkich planowanych działań, zakres, w jakim zostały zrealizowane, i wyjaśnienie ewentualnych odstępstw w ich realizacji, zarówno jeśli idzie o ich zakres, jak i harmonogram realizacji. 3 Do sprawozdania załączyć należy spis wszystkich faktur (rachunków), które opłacone zostały w całości lub w części ze środków pochodzących z dotacji. Spis zawierać powinien: nr faktury (rachunku), datę jego wystawienia, wysokość wydatkowanej kwoty i wskazanie, w jakiej części pokryta ona została z dotacji, oraz rodzaj towaru lub zakupionej usługi. Każda z faktur (rachunków) opłaconych z otrzymanej dotacji powinna być opatrzona na odwrocie pieczęcią organizacji, podmiotu lub jednostki organizacyjnej oraz zawierać sporządzony w sposób trwały opis zawierający informacje: z jakich środków wydatkowana kwota została pokryta oraz jakie było przeznaczenie zakupionych towarów, usług lub innego rodzaju opłaconej należności. Informacja ta powinna być podpisana przez osobę odpowiedzialną za sprawy dotyczące rozliczeń finansowych organizacji. Do sprawozdania nie załącza się faktur (rachunków), które należy przechowywać zgodnie z obowiązującymi przepisami i udostępniać podczas przeprowadzanych czynności kontrolnych. 4 Wielkość kolejnej transzy dotacji lub ewentualna kwota podlegająca zwrotowi na rzecz organu zlecającego po zakończeniu zadania. 5 Do niniejszego sprawozdania załączyć należy dodatkowe materiały mogące dokumentować działania faktyczne podjęte przy realizacji zadania (np. listy uczestników projektu, publikacje wydane w ramach projektu, raporty, wyniki prowadzonych ewaluacji), jak również dokumentować konieczne działania prawne (kopie umów, kopie dowodów przeprowadzenia odpowiedniego postępowania w ramach zamówień publicznych). 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY z dnia 15 października 2003 r. w sprawie zabezpieczania zbiorów w muzeach przed pożarami, kradzieżami i innymi niebezpieczeństwami grożącymi zniszczeniem lub utratą muzealiów oraz sposobów przygotowania zbiorów do ewakuacji w razie powstania zagrożenia (Dz. U. Nr 193, poz. 1892) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1. Zabezpieczenie zbiorów w muzeach przed pożarami, kradzieżami i innymi niebezpieczeństwami polega na: 1) niedopuszczeniu do sytuacji, w której zbiory mogą zostać utracone, uszkodzone lub zniszczone; 2) ochronie miejsca przechowywania i eksponowania zbiorów oraz na ich ochronie w czasie transportu. § 2. Za właściwe zabezpieczenie zbiorów w muzeach odpowiada dyrektor muzeum, który: 1) zapewnia realizację wymagań określonych w § 3 i 5; 2) dokonuje corocznie analizy stanu zabezpieczenia podległych obiektów przed pożarem i przestępczością oraz zapewnia usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości; 3) zapewnia opracowanie planu ochrony muzeum; 4) sporządza plan ewakuacji zbiorów; 5) w przypadku stwierdzenia przestępstwa, w wyniku którego nastąpiło uszkodzenie, zniszczenie lub utrata zbiorów: a) zawiadamia niezwłocznie najbliższą jednostkę Policji, z wyjątkiem sytuacji, gdy zawiadomienia dokonała już inna osoba, b) zawiadamia organizatora muzeum, c) przesyła informację o stratach do Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych celem ujęcia danych w centralnym katalogu skradzionych i zaginionych dóbr kultury, d) pisemnie powiadamia wykonawcę i konserwatora elektronicznych urządzeń zabezpieczających oraz Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych, jeżeli podczas popełnienia przestępstwa stwierdzono niezadziałanie lub wadliwe zadziałanie tych urządzeń. § 3. Zabezpieczenie zbiorów w muzeum przed pożarami polega w szczególności na: 1) przestrzeganiu przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych i instalacyjnych oraz obowiązków w zakresie ochrony przeciwpożarowej, określonych w przepisach przeciwpożarowych; 2) wyposażeniu obiektów muzealnych w wymagany sprzęt, urządzenia przeciwpożarowe i ratownicze, znaki bezpieczeństwa i gaśnice oraz poddawaniu ich przeglądom technicznym; 3) zapewnieniu sprawnego systemu alarmowania i powiadamiania na wypadek pożaru; 4) przygotowaniu organizacyjnym i technicznym zbiorów do ewakuacji w razie powstania zagrożenia; 5) opracowaniu i wdrożeniu instrukcji bezpieczeństwa pożarowego muzeum; 6) zaznajomieniu pracowników z instrukcją bezpieczeństwa pożarowego i przepisami przeciwpożarowymi; 7) obowiązkowym wyposażeniu obiektów, wyznaczonych na podstawie odrębnych przepisów przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej, w system sygnalizacji pożaru. § 4. 1. W każdym muzeum musi znajdować się instrukcja bezpieczeństwa pożarowego, której zakres jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Wyciąg z instrukcji bezpieczeństwa pożarowego muzeum w formie instrukcji postępowania na wypadek pożaru, wraz z wykazem telefonów alarmowych, umieszcza się w miejscach widocznych, dostępnych dla wszystkich osób przebywających w muzeum. 3. Fakt zapoznania się z instrukcją bezpieczeństwa pożarowego każdy pracownik potwierdza pisemnym oświadczeniem, które włącza się do akt osobowych pracownika. § 5. 1. Pracownicy muzeum podlegają obowiązkowemu szkoleniu z zakresu ochrony przeciwpożarowej. 2. Szkolenie pracowników obejmuje następujące rodzaje szkoleń: 1) wstępne - prowadzone w wymiarze 1 godziny dla pracowników nowo przyjętych, w pierwszym miesiącu pracy, obejmujące zagadnienia ochrony przeciwpożarowej na stanowisku pracy; 2) podstawowe - prowadzone w wymiarze 2 godzin, organizowane przed upływem 3 miesięcy od daty rozpoczęcia pracy w muzeum, obejmujące całokształt zagadnień ochrony przeciwpożarowej w muzeach; 3) specjalistyczne - prowadzone w wymiarze i w zakresie dostosowanych do potrzeb określonej grupy zawodowej; 4) okresowe (uzupełniające) - prowadzone w wymiarze 2 godzin, nie rzadziej niż co 3 lata dla pracowników i nie rzadziej niż co 5 lat dla kadry kierowniczej, mające na celu przypomnienie i uzupełnienie znajomości zagadnień ochrony przeciwpożarowej w muzeach oraz wskazanie ewentualnych zmian w zasadach zabezpieczenia przeciwpożarowego muzeum. 3. Szkolenia wymienione w ust. 2 pkt 2-4 są prowadzone przez osoby posiadające kwalifikacje zawodowe pożarnicze. 4. Fakt odbycia szkolenia z zakresu ochrony przeciwpożarowej potwierdza podpisem prowadzący szkolenie oraz osoba uczestnicząca w szkoleniu. § 6. Ramowy program szkolenia wstępnego pracowników obejmuje następujące tematy: 1) zagrożenia pożarowe, przyczyny powstania i rozprzestrzeniania się pożaru; 2) obowiązki pracownika na wypadek powstania pożaru; 3) warunki ewakuacji ludzi i zbiorów, drogi i środki ewakuacji, z uwzględnieniem ich dostępności i oznakowania; 4) środki gaśnicze, stałe urządzenia gaśnicze, miejsca rozmieszczenia hydrantów wewnętrznych i gaśnic; 5) posługiwanie się hydrantami wewnętrznymi i gaśnicami. § 7. Ochrona zbiorów jest organizowana na podstawie planu ochrony muzeum, który powinien: 1) uwzględniać rodzaj działalności muzeum; 2) podawać ocenę aktualnego stanu ochrony muzeum; 3) zawierać: a) analizę potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa muzeum, b) dane dotyczące organizacji ochrony fizycznej muzeum, c) dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych, d) zasady organizacji i wykonywania ochrony muzeum. § 8. 1. Ochrona zbiorów w muzeach podlegających obowiązkowej ochronie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 1)), jest realizowana: 1) w formie bezpośredniej ochrony fizycznej, sprawowanej przez licencjonowanych pracowników ochrony; 2) w formie zabezpieczenia technicznego, wykonywanego przez licencjonowanych pracowników zabezpieczenia technicznego; 3) łącznie w formach, o których mowa w pkt 1 i 2. 2. Obowiązek zapewnienia ochrony spoczywa na dyrektorze muzeum, który ma prawo wyboru formy ochrony, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia bezpośredniej ochrony fizycznej w czasie udostępnienia zbiorów. 3. Plan, o którym mowa w § 7, jest uzgadniany z właściwym terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji. § 9. 1. Ochrona zbiorów w muzeach niepodlegających obowiązkowej ochronie w myśl przepisów ustawy, o której mowa w § 8 ust. 1, jest realizowana: 1) przez własnych pracowników dozoru: dozorcę, portiera, pomocnika muzealnego lub nielicencjonowanych pracowników ochrony przedsiębiorcy posiadającego koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia; 2) przez zabezpieczenia techniczne; 3) łącznie w formach, o których mowa w pkt 1 i 2. 2. Ochrona polega na dozorowaniu zbiorów i innego mienia, materiałów, interwencji w przypadkach stanowiących zagrożenie w ramach posiadanych uprawnień oraz na obsłudze urządzeń zabezpieczenia technicznego. 3. Plan ochrony dla muzeów, o których mowa w ust. 1, podlega konsultacji z właściwym terytorialnie komendantem powiatowym lub miejskim Policji. 4. Zabezpieczenie techniczne zapewnia: 1) uniemożliwienie lub ograniczenie dostępu, w szczególności: do budynków, pomieszczeń, urządzeń technicznych, szaf, gablot wystawienniczych; 2) wykrywanie naruszenia stref dostępu oraz ewentualną ich obserwację; 3) sprawną łączność i alarmowanie. 5. Projektowanie, instalowanie oraz konserwacja zabezpieczenia technicznego są dokonywane przez wyspecjalizowanych przedsiębiorców lub przeszkolonych własnych pracowników. § 10. Zakres stosowanego zabezpieczenia technicznego musi być odpowiedni w stosunku do potencjalnych zagrożeń określonych w planie ochrony muzeum oraz do wartości zabezpieczanych zbiorów. § 11. Sposób i zakres stosowania urządzeń zabezpieczenia technicznego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 12. Przedstawiciele firm projektujących, instalujących i konserwujących zabezpieczenia elektroniczne powinni dodatkowo posiadać zaświadczenie o ukończeniu specjalistycznych kursów z zakresu zabezpieczenia obiektów muzealnych, organizowanych przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. § 13. 1. W przypadku wypożyczania zbiorów na wystawy czasowe, muzeum użyczające sprawdza poziom ochrony eksponatów, a muzeum wypożyczające gwarantuje ich właściwą ochronę w miejscu ekspozycji. 2. Wypożyczenie zbiorów uznanych przez dyrektora muzeum za szczególnie cenne wymaga sporządzenia pisemnej opinii co do warunków ochrony w miejscu ekspozycji przez odpowiednio przeszkolonego pracownika muzeum lub rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, z zakresu bezpieczeństwa zbiorów publicznych albo Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. 3. W przypadku wypożyczenia za granicę zbiorów uznanych przez dyrektora muzeum za szczególnie cenne sprawdzenie warunków ochrony w miejscu ekspozycji i sporządzenie opinii jest obowiązkowe. Opinia może być opracowana przez rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, z zakresu bezpieczeństwa zbiorów publicznych albo Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. § 14. Organizację ochrony zbiorów w czasie transportu określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 15. 1. Zasady i sposoby ewakuacji zbiorów na wypadek powstania zagrożenia określa plan ewakuacji. 2. W planie ewakuacji należy przewidzieć możliwe rodzaje zagrożeń i opracować właściwe dla nich procedury przeciwdziałania. 3. Plan ewakuacji zbiorów stanowi część składową planów ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych. § 16. Plan ewakuacji zbiorów podlega uzgodnieniu z właściwym miejscowo szefem obrony cywilnej. § 17. Plan ewakuacji zbiorów jest aktualizowany raz do roku równocześnie z planami ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowej. § 18. Do kontroli przestrzegania zasad zabezpieczania zbiorów w muzeach upoważniony jest Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. § 19. Przepis § 7 w stosunku do muzeów niepodlegających obowiązkowej ochronie, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w § 8 ust. 1, stosuje się po upływie 8 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury: W. Dąbrowski Załączniki do rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 15 października 2003 r. (poz. 1892) Załącznik nr 1 ZAKRES INSTRUKCJI BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego powinna zawierać: 1) zwięzłą charakterystykę obiektu obejmującą: a) przeznaczenie obiektu, b) wysokość i liczbę kondygnacji, c) klasę odporności pożarowej budynku i klasy odporności ogniowej oraz stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych, d) kwalifikację obiektu do kategorii zagrożenia ludzi ZL, w tym wyszczególnienie stref pożarowych zaliczonych do kategorii ZL I zagrożenia ludzi, e) obciążenie ogniowe występujące w pomieszczeniach niezaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZL, f) określenie ilości i rodzajów dróg oraz wyjść ewakuacyjnych, g) występowanie i obszar działania stałych i półstałych urządzeń gaśniczych, instalacji sygnalizacyjno-alarmowych zapewniających alarmowanie pożarowe oraz rozmieszczenie sprzętu gaśniczego i ratowniczego, h) wyszczególnienie istniejących w obiekcie odstępstw w odniesieniu do warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zgodnie z odrębnymi przepisami, i) charakterystyczne dla danego muzeum potencjalne źródła powstania pożaru i drogi jego rozprzestrzeniania; 2) zasady zapobiegania możliwości powstania pożaru; 3) zasady bezpiecznego prowadzenia prac niebezpiecznych pożarowo; 4) określenie osób odpowiedzialnych za stan bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie muzealnym i na poszczególnych stanowiskach pracy; 5) zasady uruchamiania urządzeń gaśniczych i zabezpieczających uruchamianych ręcznie oraz osoby odpowiedzialne za ich obsługę; 6) szczegółowe rozwiązania dotyczące ewakuacji ludzi i zbiorów, z uwzględnieniem: a) środków i sposobów ogłaszania alarmu o niebezpieczeństwie, b) warunków ewakuacji ludzi przy wykorzystaniu dróg komunikacji ogólnej, c) warunków i sposobów ewakuacji zbiorów, d) sposobów praktycznego sprawdzania organizacji i warunków ewakuacji ludzi; 7) określenie zasad postępowania na wypadek powstania pożaru, w tym: a) postępowanie pracowników na wypadek powstania pożaru do czasu przybycia jednostek ratowniczo-gaśniczych oraz ich współdziałanie z kierującym akcją ratowniczą, b) kierowanie ewakuacją ludzi, c) zabezpieczenie najcenniejszych eksponatów; 8) organizację i zasady zaznajamiania pracowników z instrukcją bezpieczeństwa pożarowego i przepisami przeciwpożarowymi; 9) graficzny obraz stanu zabezpieczenia pożarowego sporządzony na rzutach poziomych obiektu w skali 1:100 lub 1:200, z naniesieniem w postaci znaków i symboli: a) dróg i wyjść ewakuacyjnych, b) miejsc rozmieszczenia podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń przeciwpożarowych, c) lokalizacji głównych wyłączników prądu, gazu i innych, d) miejsc rozmieszczenia znaków bezpieczeństwa. Załącznik nr 2 SPOSÓB I ZAKRES STOSOWANIA URZĄDZEŃ ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO I. Zabezpieczenia budowlane i mechaniczne 1. Wszystkie drzwi zewnętrzne, okna i inne zabezpieczenia otworów zewnętrznych muszą być sprawne i wyposażone w atestowane urządzenia zamykające. 2. Organizacja ruchu osób w muzeach musi uwzględniać możliwość korzystania z dwóch wejść: głównego i gospodarczego (administracyjnego). 3. Otwory okienne piwnic oraz parteru, stosownie do zagrożeń, należy dodatkowo zabezpieczyć okiennicami, kratami, żaluzjami lub szybami wzmocnionymi. 4. Modernizacje starych lub montaż nowych zabezpieczeń budowlanych i mechanicznych muszą uwzględniać w zabezpieczeniu zewnętrznych otworów drzwiowych i okiennych, pomieszczeń magazynów zbiorów muzealnych, bibliotecznych i archiwalnych, sal wystawowych i czytelni zbiorów specjalnych oraz pracowni konserwacji zbiorów w miejscach szczególnie zagrożonych, stosowanie minimum: 1) zamków, zamknięć i drzwi - w klasie B; 2) drzwi o zwiększonej odporności na włamanie - w klasie C; 3) szyb o zwiększonej odporności na przebicie i rozbicie - w klasie P-4; 4) rolet i krat żaluzjowych o zwiększonej odporności na włamanie - w klasie 2; 5) szaf stalowych, kas pancernych, sejfów do przechowywania szczególnie cennych zbiorów - w klasie 4; 6) krat stalowych wykonanych z kształtowników stalowych o przekroju minimum 200 mm2 przy rozstawie prętów poziomych 400 mm i pionowych 150 mm oraz spawaniu wszystkich połączeń. 5. Zabezpieczenie otworów drzwiowych, okiennych, świetlików, włazów dachowych i innych oraz konstrukcje budowlane przegród zabezpieczających muszą być zgodne z wymogami ochrony przeciwpożarowej. Przy pracach w obiektach zabytkowych należy uwzględniać wymagania służb konserwatorskich. 6. Zarządzanie gospodarką kluczami określa "Instrukcja o zasadach zabezpieczania pomieszczeń" stanowiąca załącznik do planu ochrony muzeum. 7. Konstrukcje nowych gablot wystawienniczych muszą uwzględniać możliwość zastosowania w ich ochronie szkła bezpiecznego, atestowanych zamknięć oraz podłączenia systemu alarmowego. 8. Kasety i szafy stalowe, wykorzystywane do przechowywania muzealiów, muszą być trwale przymocowane do podłoża lub ściany pomieszczenia, w którym się znajdują. 9. Zabezpieczenia budowlane i mechaniczne należy poddawać przeglądom i konserwacji, przynajmniej raz w roku, co należy potwierdzić protokołem. II. Zabezpieczenia elektroniczne 1. Zabezpieczenia elektroniczne (elektroniczne systemy technicznej ochrony mienia) stanowią uzupełnienie mechanicznych urządzeń zabezpieczających i są wykorzystywane przy realizacji zadań ochrony fizycznej. 2. Przyjmuje się klasę SA3 dla systemu sygnalizacji włamania i napadu w muzeach. Stosowane urządzenia muszą posiadać atest w klasie C lub wyższej. 3. Dopuszcza się stosowanie urządzeń nieposiadających atestu, jeżeli nie zostały opracowane w stosunku do nich Polskie Normy. 4. Wykonanie poszczególnych rodzajów zabezpieczeń elektronicznych musi być poprzedzone opracowaniem dokumentacji technicznej. Dla niewielkich instalacji dopuszcza się wykonanie dokumentacji uproszczonej składającej się z projektu koncepcyjnego i dokumentacji powykonawczej. 5. Na dokumentację techniczną zabezpieczeń elektronicznych powinny składać się następujące dokumenty: 1) pisemna umowa określająca zakres ochrony obiektu; 2) koncepcja działania systemu; 3) wykaz typów i rodzajów użytych urządzeń; 4) plan instalacji sygnalizacyjnej (przewodowej); 5) schemat blokowy instalacji; 6) kosztorys; 7) opis techniczny instalacji i współdziałania urządzeń; 8) oświadczenia osób sporządzających dokumentację i biorących udział w pracach instalacyjnych o nieujawnianiu wiadomości stanowiących informacje niejawne, z którymi zapoznali się podczas wykonywania prac. 6. Dokumentację techniczną należy przechowywać w sposób uniemożliwiający osobom nieupoważnionym dostęp do niej. 7. Przystąpienie do modernizacji starych lub montaż nowych zabezpieczeń elektronicznych należy poprzedzić uzgodnieniem projektu przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. 8. Odbiór instalacji alarmowej następuje po 2-3-tygodniowej eksploatacji próbnej. Wykonawca przekazuje użytkownikowi dokumentację powykonawczą, książkę eksploatacji systemu i potwierdzenie przeszkolenia pracowników w zakresie obsługi systemu. Przekazanie systemu do stałej eksploatacji strony potwierdzają w protokole odbioru. 9. Konserwację zabezpieczeń elektronicznych należy przeprowadzać nie rzadziej niż raz na 3 miesiące. Wszystkie prace związane z przeglądami, modernizacją i konserwacją zabezpieczeń elektronicznych dokumentuje się w formie książki przeglądów lub książki eksploatacji i konserwacji. Załącznik nr 3 ORGANIZACJA OCHRONY ZBIORÓW W CZASIE TRANSPORTU 1. O konieczności ochrony transportu zbiorów postanawia pisemnie dyrektor lub osoba pisemnie przez niego upoważniona, zwana dalej "osobą odpowiedzialną za transport", wskazując: 1) przedmiot konwojowania; 2) rodzaj środka transportu; 3) miejsce docelowe i czas trwania transportu. 2. Muzea, które są ochraniane przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, ochraniają we własnym zakresie transportowane zbiory. 3. Muzea niemogące wystawić własnych konwojentów zlecają usługę ochrony transportu przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadającemu pozwolenie na broń na okaziciela wydane na podstawie odrębnych przepisów. 4. Konwój organizuje szef wewnętrznej służby ochrony lub funkcyjny pracownik ochrony przedsiębiorcy zgodnie z poleceniem konwoju. 5. Organizacja i wykonywanie konwoju odbywa się zgodnie z instrukcją konwojowania. 6. Przy organizacji ochrony transportów zbiorów dla ustalenia liczby konwojentów przyjmuje się wartość zbiorów wyrażaną w jednostkach obliczeniowych, gdzie jednostka obliczeniowa wynosi 120-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał poprzedzający termin transportu, ogłaszaną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 7. Transport zbiorów jest chroniony co najmniej przez: 1) jednego konwojenta - przy przewozie o wartości do 5 jednostek obliczeniowych; 2) dwóch konwojentów - przy przewozie o wartości od 5 do 15 jednostek obliczeniowych; 3) trzech konwojentów - przy przewozie o wartości od 15 do 50 jednostek obliczeniowych; 4) czterech konwojentów - przy przewozie wartości powyżej 50 jednostek obliczeniowych. 8. Konwoje piesze mogą być wykonywane jedynie w przypadku ochraniania zbiorów nieprzekraczających 1 jednostki obliczeniowej, jeżeli użycie samochodu nie jest uzasadnione ze względu na odległość od miejsca pobrania do miejsca przekazania mienia konwojowego, a do przenoszenia używa się odpowiedniego zabezpieczenia technicznego, w szczególności: specjalistycznych teczek, walizek. 9. W przypadku gdy są przenoszone zbiory od 0,3 do 1 jednostki obliczeniowej, osoba transportująca jest chroniona przez co najmniej jednego pracownika ochrony, który może być nieuzbrojony. 10. W każdym transporcie zbiorów uczestniczy wyznaczony przez dyrektora kurier muzealny. 11. Przydatność środków transportu użytych do przewozu zbiorów o wartości powyżej jednej jednostki obliczeniowej każdorazowo ocenia kurier muzealny. 12. Zbiory o wartości powyżej 15 jednostek obliczeniowych transportuje się pojazdami specjalnie przystosowanymi do ich przewożenia, zapewniającymi utrzymanie właściwych warunków konserwatorskich. Każdorazowo oceny przystosowania pojazdu do transportu dokonuje kurier. 13. Przy transporcie zbiorów powyżej 15 jednostek obliczeniowych należy do transportu przydzielić samochód ubezpieczający. 14. W przypadku transportowania zbiorów kolumną samochodów należy do transportu przydzielić dwa samochody ubezpieczające, ustalając po dwóch konwojentów na każdy samochód ubezpieczający i po jednym konwojencie na każdy samochód transportujący. 15. Transport zbiorów o wartości przekraczającej 10 jednostek obliczeniowych odbywający się drogą lotniczą na rejsach krajowych, oprócz kuriera, jest chroniony przez co najmniej jednego pracownika ochrony, który może być nieuzbrojony. 16. O transportach zbiorów przekraczających wartość 10 jednostek obliczeniowych osoba odpowiedzialna za organizację ochrony transportu informuje Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. 17. Koordynację i nadzór nad organizacją transportów zbiorów mających poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe przez Skarb Państwa udzielone na podstawie odrębnych przepisów sprawuje Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych. 18. Transport zbiorów, o których mowa w ust. 16, odbywa się z udziałem Policji. 19. W przypadku przewożenia zbiorów o bardzo dużej wartości, na które nie jest wystawione poręczenie wypłaty odszkodowania przez Skarb Państwa, Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych może zwracać się do Komendy Głównej Policji o udział w konwoju Policji na zasadach odrębnie określonych. 20. Informacje dotyczące organizacji transportu zbiorów przywożonych z zagranicy lub wywożonych za granicę osoba odpowiedzialna za organizację ochrony transportu przekazuje, z zastrzeżeniem ust. 22, do Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych najpóźniej na 20 dni przed rozpoczęciem transportu, a w przypadku transportów krajowych najpóźniej na 10 dni przed rozpoczęciem transportu. 21. Informacja, o której mowa w ust. 16 i 20, musi zawierać: 1) miejsce, datę i godzinę rozpoczęcia transportu; 2) wartość i rodzaj przewożonych zbiorów; 3) marki i numery rejestracyjne pojazdów; 4) nazwiska, imiona i stanowiska osób wchodzących w skład konwoju, w szczególności: dowódcy konwoju, konwojentów, kierowców, kurierów muzealnych, a także numery ich dowodów osobistych (numery paszportów przy wyjazdach zagranicznych); 5) imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za transport, numer telefonu, pod którym można powiadomić, w szczególności: o opóźnieniu, awarii pojazdu; 6) przy transportach z zagranicy - datę i godzinę przekroczenia punktu kontroli granicznej; 7) uwagi dotyczące konwoju, w szczególności: planowane postoje, noclegi, nazwę i adres przewoźnika. 22. W przypadku braku możliwości przekazania wszystkich danych, określonych w ust. 21, w terminie określonym w ust. 20, przekazuje się posiadane dane dotyczące transportu, a pozostałe w terminie ustalonym z Ośrodkiem Ochrony Zbiorów Publicznych. 23. Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych uzgodnione pełne dane dotyczące transportu przekazuje do Komendy Głównej Policji w terminie pozwalającym na zorganizowanie ochrony transportu, nie później jednak niż na 5 dni przed rozpoczęciem transportu. 24. Wyjazd i zakończenie transportu o wartości powyżej 10 jednostek obliczeniowych dowódca konwoju zobowiązany jest zgłosić telefonicznie do Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych. 25. Transporty zbiorów należy wykonywać po trasach najbardziej bezpiecznych i możliwie często patrolowanych przez Policję. 26. Przy planowaniu transportu należy przestrzegać, aby odbywał się on w dniach powszednich od poniedziałku do czwartku danego tygodnia. 27. W przypadku konwojowania transportu na długich trasach, gdzie przewidywany jest postój (nocleg), miejsce postoju transportu i organizację jego ochrony organizator konwoju uzgadnia wcześniej z jednostką Policji, na której terenie działania postój jest planowany. 28. Przy wyznaczaniu dłuższego postoju transportu należy przede wszystkim brać pod uwagę możliwości wykorzystania do tego celu zamkniętych terenów muzeów i innych obiektów ochranianych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne lub terenów administrowanych przez jednostki Policji lub Straży Granicznej. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 29 października 2003 r. w sprawie stref zamkniętych dla żeglugi i rybołówstwa na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 193, poz. 1893) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 i Nr 70, poz. 1652) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Na morskich wodach wewnętrznych oraz na morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia się strefy: 1) nr 15 - zamkniętą przez cały rok dla żeglugi i rybołówstwa; 2) nr 3 i 14 - zamknięte przez cały rok dla rybołówstwa; 3) nr 1a, 1b, 2, 4, 5, 6, 6a, 6b, 10, 11, 12 i 13 - okresowo zamknięte dla żeglugi i rybołówstwa. 2. Współrzędne geograficzne stref, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej ujmuje strefy, o których mowa w § 1 ust. 1, w publikacjach nautycznych i nanosi na mapy morskie. § 3. 1. Strefy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, są zamknięte dla żeglugi i rybołówstwa w czasie trwania szkoleń i ćwiczeń wojskowych. 2. Terminy zamknięcia dla żeglugi i rybołówstwa stref, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, ogłasza Dowódca Marynarki Wojennej. § 4. 1. Terminy zamknięcia dla żeglugi i rybołówstwa stref, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 3, ogłasza się poprzez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej, z co najmniej piętnastodniowym wyprzedzeniem. 2. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej niezwłocznie zamieszcza ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, w "Wiadomościach Żeglarskich". 3. W przypadku nagłej konieczności ogłoszenie zamieszcza się w systemie ostrzeżeń nawigacyjnych, bez zachowania terminu określonego w ust. 1. § 5. 1. Stefy zamknięte przez cały rok dla żeglugi i rybołówstwa, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, są dostępne dla żeglugi i rybołówstwa w poniedziałki, niedziele i dni wolne od pracy określone w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm. 1). 2. Terminy dostępności stref, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, w każdym roku kalendarzowym Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej podaje do wiadomości w ostatnim numerze "Wiadomości Żeglarskich" w roku poprzedzającym dany rok kalendarzowy. 3. Dowódca Marynarki Wojennej może ogłaszać dodatkowe terminy, inne niż określone w ust. 1, w których strefy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, są dostępne dla żeglugi i rybołówstwa. 4. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej zamieszcza ogłoszenie, o którym mowa w ust. 3, w "Wiadomościach Żeglarskich", z co najmniej piętnastodniowym wyprzedzeniem. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1893) WSPÓŁRZĘDNE GEOGRAFICZNE STREF ZAMYKANYCH DLA ŻEGLUGI I RYBOŁÓWSTWA Numer strefyWspółrzędne geograficzne krańcowych punktów strefy szerokość geograficzna (według WGS-84)długość geograficzna (według WGS-84) 123 1a54-23,91'N018-59,84'E 54-27,91'N019-02,84'E 54-27,91'N019-22,94'E 54-23,91'N019-21,44'E 1b54-27,91'N019-02,84'E 54-32,91'N019-06,64'E 54-32,91'N019-23,14'E 54-27,91'N019-22,94'E 254-32,91'N018-34,04'E 54-33,21'N018-33,74'E 54-37,31'N018-35,64'E 54-37,21'N018-36,64'E 54-33,11'N018-34,64'E 354-32,25'N018-33,78'E 54-32,25'N018-35,33'E 54-32,80'N018-35,33'E 54-32,80'N018-33,60'E 454-40,30'N018-43,30'E 54-39,60'N018-41,60'E 54-37,70'N018-44,30'E 54-38,40'N018-45,70'E 554-36,11'N018-44,34'E 54-38,41'N018-40,94'E 54-40,01'N018-41,04'E 54-36,81'N018-45,74'E 654-32,62'N016-32,72'E 54-40,75'N016-16,95'E 54-47,03'N016-46,36'E 54-35,27'N016-50,70'E 6a54-34,10'N016-41,86'E 54-35,90'N016-41,86'E 54-35,90'N016-44,86'E 54-34,10'N016-44,86'E 6b54-29,05'N016-25,48'E 54-35,40'N016-08,77'E 54-40,75'N016-16,95'E 54-32,62'N016-32,72'E 1054-47,40'N018-27,20'E 54-55,21'N018-36,00'E 54-51,92'N018-43,37'E 54-44,36'N018-35,29'E 1154-44,36'N018-35,28'E 54-51,92'N018-43,37'E 54-45,51'N018-57,84'E 54-38,91'N018-49,84'E 1254-01,91'N014-46,68'E 54-05,71'N014-44,38'E 54-07,11'N014-50,68'E 54-03,11'N014-52,98'E 1354-00,51'N014-27,88'E 54-03,73'N014-27,88'E 54-06,41'N014-36,38'E 54-02,81'N014-36,38'E 1454-36,79'N018-46,79'E 54-36,40'N018-47,63'E 54-35,21'N018-46,54'E 54-35,21'N018-44,54'E 54-36,11'N018-44,34'E 1554-32,81'N018-33,74'E 54-33,11'N018-33,74'E 54-33,11'N018-35,34'E 54-32,81'N018-35,34'E 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29, poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraci moc zarządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 listopada 1991 r. w sprawie stref zamkniętych i stref niebezpiecznych dla żeglugi i rybołówstwa na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej (M. P. Nr 39, poz. 280, z 1992 r. Nr 14, poz. 103, z 1993 r. Nr 15, poz. 124 oraz z 1997 r. Nr 47, poz. 460), zachowane w mocy na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie rodzajów wyróżnień i wysokości nagród za osiągnięcie wysokich wyników sportowych we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym oraz szczegółowych zasad i trybu ich przyznawania (Dz. U. Nr 194, poz. 1894) Na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wyróżnieniami dla zawodników przyznawanymi za osiągnięcie wysokich wyników sportowych we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym, zwanymi dalej "wyróżnieniami", są plakietki, puchary i dyplomy. 2. Wyróżnienia mogą być przyznane zawodnikom w kategorii seniorów i juniorów. § 2. 1. Nagrody za osiągnięcie wysokich wyników sportowych we współzawodnictwie międzynarodowym, zwane dalej "nagrodami", mogą być przyznane zawodnikom w kategorii seniorów. 2. Podstawę ustalenia wysokości nagrody, zwaną dalej "podstawą", stanowi 130 % kwoty bazowej, ustalonej w ustawie budżetowej dla członków korpusu służby cywilnej. § 3. 1. Nagroda dla zawodnika za osiągnięcie wysokiego wyniku sportowego w dyscyplinach i konkurencjach sportowych objętych programem igrzysk olimpijskich może być przyznana w wysokości: 1) do 14-krotności podstawy za: a) ustanowienie rekordu świata, b) zajęcie pierwszego miejsca na igrzyskach olimpijskich lub w mistrzostwach świata; 2) do 11-krotności podstawy za: a) ustanowienie rekordu Europy, b) zajęcie pierwszego miejsca w mistrzostwach Europy, c) zajęcie drugiego miejsca na igrzyskach olimpijskich lub w mistrzostwach świata; 3) do 8-krotności podstawy za zajęcie drugiego miejsca w mistrzostwach Europy; 4) do 6-krotności podstawy za zajęcie trzeciego miejsca na igrzyskach olimpijskich lub w mistrzostwach świata; 5) do 5-krotności podstawy za zajęcie trzeciego miejsca w mistrzostwach Europy. 2. Zawodnikom występującym w dyscyplinach i konkurencjach sportowych nieobjętych programem igrzysk olimpijskich oraz zawodnikom niepełnosprawnym występującym w dyscyplinach i konkurencjach sportowych objętych programem igrzysk paraolimpijskich i igrzysk olimpijskich głuchych może być przyznana nagroda, raz w roku, w wysokości: 1) do 8-krotności podstawy za zajęcie pierwszego miejsca w mistrzostwach świata lub na igrzyskach paraolimpijskich i igrzyskach olimpijskich głuchych; 2) do 6-krotności podstawy za: a) zajęcie drugiego miejsca w mistrzostwach świata lub na igrzyskach paraolimpijskich i igrzyskach olimpijskich głuchych, b) zajęcie pierwszego miejsca w mistrzostwach Europy; 3) do 4-krotności podstawy za zajęcie drugiego miejsca w mistrzostwach Europy; 4) do 3-krotności podstawy za zajęcie trzeciego miejsca w mistrzostwach świata lub na igrzyskach paraolimpijskich i igrzyskach olimpijskich głuchych; 5) do 2-krotności podstawy za zajęcie trzeciego miejsca w mistrzostwach Europy. 3. Zawodnikowi, za osiągnięcie wysokiego wyniku sportowego o niewymiernym charakterze, w tym samotny rejs żeglarski dookoła świata lub zdobycie trudnego szczytu górskiego, może być przyznana nagroda w wysokości do 8-krotności podstawy. § 4. Nagroda dla zawodnika za osiągnięcie wysokiego wyniku sportowego w dyscyplinach i konkurencjach sportowych objętych programem akademickich mistrzostw świata albo uniwersjad letnich lub zimowych może być przyznana w wysokości: 1) do 8-krotności podstawy za zajęcie pierwszego miejsca; 2) do 6-krotności podstawy za zajęcie drugiego miejsca; 3) do 3-krotności podstawy za zajęcie trzeciego miejsca. § 5. W przypadku osiągnięcia przez zawodnika w czasie tych samych zawodów dwóch lub więcej wysokich wyników sportowych, o których mowa w § 3 ust. 1 i 2 oraz § 4, przyznaje się jedną nagrodę, której wysokość nie może przekroczyć 75 % sumy nagród za poszczególne osiągnięcia. § 6. Zawodnikom sportowych gier zespołowych przyznaje się nagrodę zbiorową dla zespołu w wysokości do 75 % przysługującej nagrody indywidualnej, pomnożonej przez liczbę zawodników drużyny określoną przepisami międzynarodowymi, z tym że nagroda dla jednego zawodnika nie może przekroczyć wysokości nagród określonych w § 3 ust. 1 i 2 oraz § 4. § 7. Wyróżnienia mogą być przyznane zawodnikom, którzy: 1) ustanowili rekord świata, Europy lub Polski; 2) zajęli pierwsze, drugie lub trzecie miejsce na igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paraolimpijskich lub igrzyskach olimpijskich głuchych, w mistrzostwach świata lub Europy, w akademickich mistrzostwach świata, na uniwersjadach letnich lub zimowych; 3) osiągnęli wysoki wynik sportowy o niewymiernym charakterze. § 8. 1. Nagroda za zajęcie pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na igrzyskach olimpijskich, w mistrzostwach świata lub Europy, w akademickich mistrzostwach świata, na uniwersjadach letnich lub zimowych może być przyznana, jeżeli w zawodach brało udział co najmniej: 1) 12 zawodników w dyscyplinach indywidualnych; 2) 8 drużyn, osad lub załóg w sportach zespołowych. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli regulamin zawodów przewiduje udział mniejszej liczby zawodników, drużyn, osad lub załóg w danej konkurencji sportowej lub wystąpiła naturalnie niższa frekwencja w najlżejszych i najcięższych kategoriach wagowych. § 9. 1. Nagroda dla zawodnika niepełnosprawnego za zajęcie pierwszego, drugiego lub trzeciego miejsca na igrzyskach paraolimpijskich, igrzyskach olimpijskich głuchych, w mistrzostwach świata lub Europy może być przyznana, jeżeli w zawodach brało udział co najmniej: 1) 8 zawodników w dyscyplinach indywidualnych; 2) 6 drużyn, osad lub załóg w sportach zespołowych. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli regulamin zawodów przewiduje udział mniejszej liczby zawodników, drużyn, osad lub załóg w danej konkurencji sportowej lub wystąpiła naturalnie niższa frekwencja w najlżejszych i najcięższych kategoriach wagowych. § 10. 1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu przyznaje wyróżnienia: 1) zawodnikom - na wniosek polskiego związku sportowego albo stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego o zasięgu ogólnokrajowym; 2) zawodnikom niepełnosprawnym - na wniosek stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego o zasięgu ogólnokrajowym, działającego w dyscyplinach i konkurencjach sportowych objętych programem igrzysk paraolimpijskich i igrzysk olimpijskich głuchych. 2. Wniosek o przyznanie wyróżnienia składa się w roku kalendarzowym, w którym wysoki wynik sportowy został uzyskany przez zawodnika. § 11. Wyróżnienia wręcza minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu lub upoważniona przez niego osoba. § 12. 1. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu przyznaje nagrody: 1) zawodnikom - na wniosek polskiego związku sportowego albo stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego o zasięgu ogólnokrajowym, udokumentowany protokołem z wynikami zawodów; 2) zawodnikom niepełnosprawnym - na wniosek stowarzyszenia kultury fizycznej lub związku sportowego o zasięgu ogólnokrajowym, działającego w dyscyplinach i konkurencjach sportowych objętych programem igrzysk paraolimpijskich i igrzysk olimpijskich głuchych, udokumentowany protokołem z wynikami zawodów. 2. Do wniosku o przyznanie nagrody przepis § 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Za osiągnięcie wysokiego wyniku sportowego o niewymiernym charakterze, w tym samotny rejs żeglarski dookoła świata lub zdobycie trudnego szczytu górskiego, nagrodę przyznaje minister właściwy do spraw kultury fizycznej i sportu z własnej inicjatywy. 4. Nagrody za ustanowienie rekordu świata lub Europy w dyscyplinach i konkurencjach sportowych objętych programem igrzysk olimpijskich mogą być przyznane, jeżeli wyniki te zostały zatwierdzone przez odpowiednie międzynarodowe organizacje sportowe. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz.1112 i Nr 207, poz. 1752. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie rodzajów wyróżnień i wysokości nagród za osiągnięcie wysokich wyników sportowych we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym oraz szczegółowych zasad i trybu ich przyznawania (Dz. U. Nr 26, poz. 282), które utraciło moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 93, poz. 820). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 października 2003 r. w sprawie warunków i trybu wykonywania kontroli przestrzegania przepisów o czasie pracy i wypoczynku pracowników na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 194, poz. 1895) Na podstawie art. 57a ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Kontrola przestrzegania przepisów o czasie pracy i wypoczynku pracowników na statku, zwana dalej "kontrolą", jest wykonywana przez organy inspekcyjne, o których mowa w art. 57a ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych. § 2. Państwowa Inspekcja Pracy i Państwowa Inspekcja Sanitarna wykonują kontrolę na warunkach i w trybie określonych odpowiednio w przepisach o Państwowej Inspekcji Pracy i Państwowej Inspekcji Sanitarnej. § 3. 1. Kontrola jest wykonywana z urzędu lub na pisemny wniosek pracownika zatrudnionego na morskim statku handlowym, zwanym dalej "statkiem", albo na podstawie wniosku lub skargi pochodzącej od osoby, która posiada informacje o nieprawidłowościach w zakresie przestrzegania przepisów o czasie pracy i wypoczynku pracowników na statku. 2. Nie ujawnia się danych osób, o których mowa w ust. 1. § 4. Pracownik organu inspekcyjnego, zwany dalej "kontrolującym", wykonuje czynności kontrolne na statku na podstawie legitymacji służbowej i pisemnego imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, określającego jednostkę kontrolowaną i podstawę prawną do podjęcia kontroli. § 5. 1. Kontrolę przeprowadza się w czasie pobytu statku w porcie, w sposób niepowodujący opóźnienia wyjścia statku w morze. 2. Kapitan statku lub upoważniona przez niego osoba, na czas wykonywania kontroli, udostępnia kontrolującemu pomieszczenie służbowe na statku. § 6. 1. Na żądanie kontrolującego kapitan statku lub upoważniona przez niego osoba udostępnia, z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych, oryginalne dokumenty i materiały dotyczące ewidencji czasu pracy, pracy w nocy i wypoczynku pracowników oraz dzienne rozkłady czasu pracy na statku. 2. Ustalanie stanu faktycznego może być dokonywane przez kontrolującego również na podstawie ustnych i pisemnych wyjaśnień udzielanych przez pracowników zatrudnionych na statku oraz kapitana statku. 3. Kontrolujący, wykonując na statku czynności kontrolne, ustala, na podstawie dowodów zebranych w toku kontroli, stan faktyczny co do przestrzegania przepisów o czasie pracy i wypoczynku pracowników zatrudnionych na statku. § 7. 1. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych kontrolujący sporządza protokół, zwany dalej "protokołem kontroli". 2. Protokół kontroli podpisują kontrolujący oraz kapitan statku lub upoważniona przez niego osoba. 3. Kapitanowi statku lub upoważnionej przez niego osobie, przed podpisaniem protokołu kontroli, przysługuje prawo pisemnego zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń w nim zawartych, w terminie 3 dni od dnia przedstawienia protokołu kontroli, jednak nie później niż przed terminem opuszczenia portu przez kontrolowany statek. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, kontrolujący dokonuje analizy zgłoszonych zastrzeżeń i, w razie stwierdzenia ich zasadności, wprowadza zmiany lub uzupełnienia do protokołu kontroli. 5. W przypadku odmowy podpisania protokołu kontroli przez kapitana lub upoważnioną przez niego osobę kontrolujący odnotowuje to w protokole kontroli. 6. Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kapitana statku lub upoważnioną przez niego osobę nie stanowi przeszkody w realizacji ustaleń zawartych w protokole kontroli. 7. Protokół kontroli powinien zawierać pouczenie o możliwości, trybie i terminie odwołania od ustaleń w nim zawartych. 8. Protokół kontroli sporządza się w czterech jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden egzemplarz otrzymuje kapitan statku, drugi - armator, trzeci - organ administracji morskiej właściwy dla portu macierzystego statku, a czwarty zatrzymuje organ inspekcyjny. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2060. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 31 października 2003 r. w sprawie wzoru zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz wypisu z tego zaświadczenia (Dz. U. Nr 194, poz. 1896) Na podstawie art. 33 ust. 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzór: 1) zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne osób lub rzeczy, wykonywane przez przedsiębiorcę w krajowym i międzynarodowym transporcie drogowym, zwanego dalej "zaświadczeniem na przewozy drogowe na potrzeby własne" - w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) wypisu z zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne - w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. Zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz wypisy z zaświadczeń wydane zgodnie z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych zachowują swoją ważność przez okres, na który zostały wydane. § 3. Dotychczasowe formularze zaświadczeń mogą być nadal stosowane, jeżeli ich treść odpowiada zakresowi wniosku o wydanie zaświadczenia, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 listopada 2001 r. w sprawie wzoru zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne oraz wypisu z tego zaświadczenia (Dz. U. Nr 145, poz. 1631). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2003 r. (poz. 1896) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 30 października 2003 r. w sprawie przeznaczania żołnierzy do służby w jednostkach zmilitaryzowanych (Dz. U. Nr 194, poz. 1897) Na podstawie art. 111 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb przeznaczania żołnierzy powołanych do czynnej służby wojskowej, zwanych dalej "żołnierzami", do służby w jednostkach zmilitaryzowanych. § 2. 1. Żołnierze mogą pełnić służbę w jednostkach zmilitaryzowanych, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, jeżeli zostali przeznaczeni do tej służby. 2. Żołnierze mogą pełnić służbę wyłącznie w jednostkach zmilitaryzowanych, podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przydzielonych Siłom Zbrojnym Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Żołnierzy przeznacza się do pełnienia służby w jednostkach zmilitaryzowanych na stanowiska służbowe przewidziane w strukturze organizacyjnej tych jednostek dla żołnierzy czynnej służby wojskowej, zwane dalej "stanowiskami wojskowymi". § 3. Przeznaczenie żołnierzy do służby w jednostkach zmilitaryzowanych może nastąpić na stanowiska wojskowe w odniesieniu do żołnierzy w stopniach: 1) oficerskich - na stanowiska kierownicze i instruktorskie; 2) chorążych i podoficerskich - na stanowiska specjalistyczne wymagające odpowiedniego wyszkolenia (wykształcenia); 3) szeregowych - na stanowiska operatorów skomplikowanego sprzętu będącego w wyposażeniu jednostek zmilitaryzowanych. § 4. 1. Żołnierzy do służby w jednostkach zmilitaryzowanych przeznaczają, w drodze rozkazu dziennego, dowódcy jednostek wojskowych, w których żołnierze ci pełnią czynną służbę wojskową. 2. Skierowanie żołnierzy do pełnienia służby w jednostkach zmilitaryzowanych dowódcy, o których mowa w ust. 1, stwierdzają w rozkazie dziennym. § 5. 1. Przeznaczanie żołnierzy do służby w jednostkach zmilitaryzowanych następuje na wniosek kierownika tej jednostki. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, kieruje się do dowódcy jednostki wojskowej właściwego ze względu na podległość jednostki zmilitaryzowanej. 3. Wniosek powinien zawierać: 1) wskazanie stanowisk wojskowych (funkcji), specjalności oraz stopni etatowych występujących w strukturze organizacyjnej jednostki zmilitaryzowanej lub przewidzianej do militaryzacji, na których żołnierze będą pełnić czynną służbę wojskową; 2) kwalifikacje zawodowe, wykształcenie lub inne predyspozycje wymagane na zajmowanych stanowiskach; 3) miejsce i termin stawienia się żołnierza do służby w jednostce zmilitaryzowanej. § 6. Żołnierze przeznaczeni do służby na stanowiskach wojskowych w jednostkach zmilitaryzowanych powinni posiadać kwalifikacje, o których mowa w § 5 ust. 3 pkt 2. § 7. Dowódca jednostki wojskowej odmawia przeznaczenia żołnierzy do służby w jednostkach zmilitaryzowanych, jeżeli miałoby to naruszyć gotowość bojową tej jednostki lub spowodować niewykonanie realizowanych przez nią zadań. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 października 2003 r. w sprawie wysokości opłat za czynności związane z oznakowaniem zwierząt (Dz. U. Nr 194, poz. 1898) Na podstawie art. 7 ust. 27 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość opłat za: 1) czynności związane z oznakowaniem, wydawaniem paszportów zwierząt i ksiąg rejestracji, 2) dokonanie opisu słownego i graficznego konia, 3) zarejestrowanie konia i wydanie paszportu, 4) dokonywanie zmian w rejestrze koni - jest określona w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 października 2003 r. (poz. 1898) WYSOKOŚĆ OPŁAT ZA CZYNNOŚCI ZWIĄZANE Z OZNAKOWANIEM, WYDAWANIEM PASZPORTÓW ZWIERZĄT I KSIĄG REJESTRACJI, ZA DOKONANIE OPISU SŁOWNEGO I GRAFICZNEGO KONIA, ZAREJESTROWANIE KONIA I WYDANIE PASZPORTU ORAZ DOKONYWANIE ZMIAN W REJESTRZE KONI Lp.Rodzaj czynnościWysokość opłaty w zł 123 1wydanie kolczyka: a) bydła1)1,91 za kolczyk b) owcy1,50 za kolczyk c) kozy1,50 za kolczyk d) świni1,09 za kolczyk 2wydanie duplikatu kolczyka: a) bydła1)1,91 za kolczyk b) owcy1,50 za kolczyk c) kozy1,50 za kolczyk d) świni1,09 za kolczyk 3wydanie paszportu bydła1)1,33 za paszport 4zarejestrowanie konia i wydanie paszportu26,50 za paszport i rejestrację 5wydanie duplikatu paszportu: a) bydła1)1,33 za duplikat paszportu b) konia75,00 za duplikat paszportu 6dokonanie opisu słownego i graficznego konia23,00 za opis słowny i graficzny konia 7dokonanie zmian w rejestrze koni5,00 za zmianę 8wydanie księgi rejestracji: a) bydła1)2,25 za księgę b) owiec2,25 za księgę c) kóz2,25 za księgę d) świń2,25 za księgę 9wydanie dodatkowych kartek księgi rejestracji: a) bydła1)0,20 za kartkę b) owiec0,20 za kartkę c) kóz0,20 za kartkę d) świń0,20 za kartkę 10wydanie dodatkowych kartek paszportu0,50 za kartkę 1) Posiadacze bydła nie ponoszą opłat za czynności związane z oznakowaniem bydła, w tym założeniem kolczyków, wydawaniem paszportów zwierząt i ksiąg rejestracji, do dnia 31 grudnia 2003 r. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości opłat za czynności związane z oznakowaniem zwierząt (Dz. U. Nr 225, poz. 1884) utrzymanym w mocy na podstawie art. 13 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 52, poz. 450), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 22 października 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłu koncentratów spożywczych (Dz. U. Nr 194, poz. 1899) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłu koncentratów spożywczych. § 2. Maszyny i inne urządzenia techniczne, przy których obsłudze istnieje zagrożenie poparzeniem, wyposaża się w ochronną izolację cieplną lub osłony termoizolacyjne. § 3. Pomieszczenia, w których wykonuje się prace związane z przesiewaniem, mieleniem i przesypywaniem produktów sproszkowanych, wyposaża się w wentylację mechaniczną. § 4. 1. Urządzenia ciśnieniowe i zbiorniki, niezależnie od kontroli dokonywanej przez pracowników dozoru technicznego, kontroluje się pod względem dopuszczalnego, maksymalnego ciśnienia roboczego, wskazywanego przez manometry zainstalowane na tych urządzeniach i zbiornikach. 2. Na manometrach zainstalowanych na zbiornikach i urządzeniach ciśnieniowych oznacza się dopuszczalne, maksymalne ciśnienie robocze tych zbiorników i urządzeń ciśnieniowych. § 5. Mieszarki, maszyny dozujące i agregaty kostkujące wyposaża się w urządzenia do awaryjnego ich zatrzymywania, umieszczone w widocznych i łatwo dostępnych miejscach. § 6. 1. Zasypywanie surowców sypkich do mieszarek i ich opróżnianie odbywa się mechanicznie. 2. Mieszarki przeznaczone do mieszania surowców sypkich wyposaża się w pyłoszczelne zamknięcia. § 7. 1. Przygotowanie substancji zapachowych, wykorzystywanych w procesach technologicznych, odbywa się w oddzielnym, przystosowanym do tego celu, pomieszczeniu. 2. Zbiorniki-mieszadła wyposaża się w szczelne zamknięcia zabezpieczające przed parowaniem substancji zapachowych. § 8. 1. W pomieszczeniach, w których w trakcie procesu technologicznego dochodzi do wydzielania się: 1) pyłów i par substancji, wymienionych w wykazie wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń chemicznych i pyłowych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, określonych w odrębnych przepisach, 2) substancji palnych - kontroluje się zawartość tlenu oraz stężenie tych pyłów i substancji w powietrzu. 2. Niezależnie od kontroli, o której mowa w ust. 1, pomieszczenia te wyposaża się w system wentylacji awaryjnej, uruchamiany z zewnątrz i od wewnątrz tych pomieszczeń, o wydajności zapewniającej co najmniej 10-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny. § 9. Leje zasypowe surowców do urządzeń linii produkcyjnych zabezpiecza się sitami oraz wyposaża w urządzenia pyłossące i wychwytujące zanieczyszczenia metaliczne. § 10. 1. W przypadku ręcznego załadunku surowców do urządzeń rozdrabniających urządzenia te wyposaża się w osłony zabezpieczające pracowników przed urazami. 2. Przesuwanie surowców w urządzeniach rozdrabniających odbywa się za pomocą specjalnych popychaczy. 3. Niedopuszczalne jest zgarnianie ręką surowca z tarczy przepustowej urządzenia rozdrabniającego. § 11. Pomieszczenia, w których w trakcie procesu technologicznego wydzielają się, osiadają i kumulują się pyły, oczyszcza się systematycznie metodą podciśnieniową oraz wyposaża się w sygnalizację alarmową, uruchamianą w przypadku powstania zagrożenia wybuchem tych pyłów. § 12. 1. W działach produkcji suchej urządzenia, których działanie powoduje powstawanie pyłów, lub w przypadku gdy dochodzi do wytwarzania ładunków elektrostatycznych w tych działach, urządzenia te powinny być: 1) szczelne; 2) wyposażone w połączenia wyrównawcze i uziemienia. 2. Pomieszczenia działów produkcji suchej, w których znajdują się urządzenia, o których mowa w ust. 1, systematycznie oczyszcza się. § 13. Przenośniki ślimakowe albo mieszarki wyposaża się w urządzenia powodujące niezwłoczne ich unieruchomienie w przypadku zdjęcia osłony przenośnika ślimakowego lub otwarcia pokrywy mieszadła mieszarki. § 14. Urządzenia czyszczące i rozdrabniające zabezpiecza się przed możliwością powstania iskry lub wybuchu na skutek dostania się metalowych przedmiotów do tych urządzeń. § 15. Cysterny i zbiorniki z cieczami żrącymi opróżnia się mechanicznie. § 16. W pomieszczeniach produkcyjnych wilgotność powietrza nie może przekraczać 75 % wilgotności względnej. § 17. Komorę chłodniczą, w której jest utrzymywana temperatura poniżej 5 °C (278 K), wyposaża się w: 1) instalację sygnalizacyjną z napisem: "Uwaga - człowiek w komorze", wskazującą na obecność w niej pracowników; 2) drzwi otwierane od wewnątrz i z zewnątrz. § 18. Pomieszczenia produkcyjne i magazynowe wyposaża się w oświetlenie awaryjne z niezależnym źródłem zasilania, włączające się automatycznie w przypadku wyłączenia dopływu energii elektrycznej. § 19. Warniki do prażenia kaszy, grochu lub fasoli wyposaża się w izolację cieplną. § 20. 1. Kotły do topienia tłuszczów wyposaża się w mechaniczne mieszadła. 2. Topienie tłuszczu odbywa się przy zamkniętej pokrywie kotła warzelnego. 3. Transport roztopionego tłuszczu odbywa się w naczyniach szczelnie przykrytych. § 21. 1. Pary powstające w trakcie procesu blanszowania, gotowania lub mycia usuwa się na zewnątrz budynku. 2. Doprowadzanie gorącej wody do blanszowania odbywa się przewodami odpornymi na działanie wysokiej temperatury. 3. Urządzenie do blanszowania parą powinno być w czasie pracy szczelnie zamknięte. § 22. 1. Suche siarkowanie owoców i warzyw przeprowadza się w szczelnych komorach pod stałą kontrolą pracowników. 2. Komory, o których mowa w ust. 1, wyposaża się w wyciągi odprowadzające gazy na zewnątrz budynku. § 23. Odpylania instalacji i silników elektrycznych lub innych maszyn w działach produkcyjnych dokonuje się za pomocą urządzeń pyłossących. § 24. Przepompowywanie kwasu solnego z cystern do pojemników magazynowych odbywa się mechanicznie. § 25. 1. Transport kwasu solnego z pojemników magazynowych do działów produkcji hydrolizatów białkowych odbywa się mechanicznie, szczelnymi przewodami, wykonanymi z tworzyw odpornych na działanie kwasu solnego i par chlorowodoru. 2. Dozowanie kwasu solnego przeprowadza się za pomocą mierników zabezpieczonych podwójną ścianką. § 26. Leje zasypowe do sypkich surowców białkowych wyposaża się w sita i elektromagnesy. § 27. Pary wydobywające się w czasie procesu hydrolizy surowców białkowych lub w czasie neutralizacji kwaśnego hydrolizatu białkowego odprowadza się do wieży absorpcyjnej. § 28. Przed przystąpieniem do naprawy lub przeglądu autoklawy, neutralizatory, odbarwiacze i zbiorniki leżakowe do hydrolizatu białkowego przewietrza się, studzi oraz myje. § 29. 1. Kosz zasypowy urządzenia do rozdrabniania mięsa i warzyw, przy ręcznym podawaniu tych produktów, wyposaża się w pierścień ochronny uniemożliwiający pracownikowi włożenie ręki do wnętrza urządzenia. 2. Przemieszczania mięsa i innych surowców dokonuje się za pomocą popychacza. § 30. 1. Kuter, krajalnica, kostkownica i mieszarka w czasie pracy powinny mieć zamknięte pokrywy. 2. Niedopuszczalny jest ręczny wyładunek masy rozdrabnianej oraz sprawdzanie konsystencji masy w czasie pracy kutra lub mieszarki. § 31. 1. Załadunek koszy z mięsem odbywa się mechanicznie. 2. Niedopuszczalne jest przebywanie pracowników w strefie zagrożenia w czasie podnoszenia lub opuszczania kosza, o którym mowa w ust. 1. § 32. Transport gorących wywarów lub zalewy do konserw odbywa się mechanicznie, a w przypadku braku takiej możliwości - przy użyciu zamkniętych pojemników. § 33. Niedopuszczalne jest uruchamianie zamykarki z otwartymi osłonami głowicy. § 34. W autoklawie pionowym wprowadzenie albo wyprowadzenie kosza odbywa się za pomocą elektrowciągu. § 35. Otwieranie autoklawu odbywa się po uprzednim wyrównaniu ciśnienia w autoklawie z ciśnieniem zewnętrznym. § 36. Otwieranie autoklawu typu leżącego, po zakończonym procesie sterylizacji, odbywa się po uprzednim obniżeniu zawartości wody w tym urządzeniu do poziomu bezpiecznego dla pracowników. § 37. W pomieszczeniach produkcyjnych, magazynowych lub laboratoryjnych, w których powstaje stłuczka szklana, umieszcza się pojemniki do jej gromadzenia, wykonane z materiału nieażurowego. § 38. Mieszanie komponentów do produkcji kawy, przy ich chłodzeniu, odbywa się mechanicznie. § 39. Usuwanie z walców mielących mieszaniny surowców przeznaczonych do produkcji odbywa się mechanicznie. § 40. Sprawność działania elementów dozujących oraz wentylatorów suszarni rozpyłowej kontroluje się w sposób ciągły. § 41. 1. Urządzenia do napełniania, zamykania i etykietowania opakowań szklanych wyposaża się w osłony zabezpieczające pracowników przed rozpryskiem szkła. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, wyposaża się w urządzenia do awaryjnego ich zatrzymania. 3. Niedopuszczalne jest usuwanie opakowań szklanych z okna ekranu kontrolnego w czasie ruchu przenośnika. § 42. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. 2) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu z dnia 12 grudnia 1968 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przemysłu koncentratów spożywczych (Dz. U. Nr 48, poz. 346), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 26 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 29 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej ziemniaków (Dz. U. Nr 194, poz. 1900) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej: 1) ziemniaków zebranych przed osiągnięciem pełnej dojrzałości o skórce łuszczącej się, zwanych dalej "ziemniakami wczesnymi", 2) ziemniaków zebranych po osiągnięciu pełnej dojrzałości o skórce skorkowaciałej, zwanych dalej "ziemniakami jadalnymi" - stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do ziemniaków wczesnych i ziemniaków jadalnych, przeznaczonych do przetwórstwa spożywczego. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1900) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ ZIEMNIAKÓW WCZESNYCH I ZIEMNIAKÓW JADALNYCH Lp.Wymagania jakościoweZiemniaki wczesneZiemniaki jadalne 1Wielkość bulw: 1) minimalna średnica bulw okrągłych i okrągłoowalnychpoprzeczna 28 mmpoprzeczna 35 mm 2) minimalna średnica bulw podłużnychpoprzeczna 28 mmpoprzeczna 30 mm, a podłużna 2 razy większa od poprzecznej 2Maksymalny udział wagowy bulw: łącznie do 2 % 1) zazieleniałych1)do 1 % 2) z wadami wewnętrznymi2)nie dotyczy 3) porażonych zgnilizną3)do 1 %do 1 % 4) zanieczyszczonych mineralnie4) i organicznie5)do 2 %do 1 % 5) o mniejszej średnicy niż określono dla bulw wymienionych w lp. 1do 3 % (nie mniejszej jednak niż 15 mm)do 2 % (nie mniejszej jednak niż 28 mm) 6) porażonych parchem zwykłym6)nie dotyczydo 3 % 7) uszkodzonych7)do 2 %do 3 % 8) niekształtnych8)nie dotyczydo 3 % 9) niedojrzałych9)nie dotyczydo 2 % 10) innych odmian10)do 2 %do 2 % 3Maksymalny łączny udział wagowy bulw, o których mowa w lp. 2 pkt 1 i 3-5do 5 %nie dotyczy 4Maksymalny łączny udział wagowy bulw, o których mowa w lp. 2 pkt 1-7nie dotyczydo 6 % 5Maksymalny łączny udział wagowy bulw, o których mowa w lp. 2nie dotyczydo 8 % 6Bulwy: 1) porośnięte kiełkami powyżej 3 mmnie dotyczynie dopuszcza się 2) nadmiernie zawilgocone na powierzchninie dopuszcza sięnie dopuszcza się 3) zaparzone11)nie dopuszcza sięnie dopuszcza się 4) zapleśniałe12)nie dopuszcza sięnie dopuszcza się 5) zmarznięte13)nie dopuszcza sięnie dopuszcza się 6) zanieczyszczone środkami ochrony roślin14)nie dopuszcza sięnie dopuszcza się Objaśnienia: 1) bulwy o zielonej barwie występującej: a) w przypadku ziemniaków wczesnych - na powierzchni większej niż 1/8 bulwy, którą można usunąć przy zwykłym obieraniu, b) w przypadku ziemniaków jadalnych - na powierzchni większej niż 1/8 bulwy, sięgającej w głąb miąższu powyżej 5 mm; 2) bulwy z rdzawą, czarną, szarą plamistością oraz z pustowatością serc; 3) bulwy porażone suchą zgnilizną [Fusarium sp., Alternaria sp.], gangreną [Phoma foveata], mokrą zgnilizną [Erwinia (Pectobacterium) carotovora (Jones) Holland., Bacillus sp., Clostridium sp., Pseudomonas sp.], zarazą ziemniaka [Phytophthora infestans de Bary] itp.; 4) bulwy zanieczyszczone grudkami ziemi, kamieniami; 5) bulwy zanieczyszczone częściami łętów, słomy, chwastów, obłamanych kiełków; 6) bulwy pokryte plamami, których łączna powierzchnia jest większa niż 1/4 powierzchni bulwy [Streptomyces scabies (Thaxt) Waksem. Et Henr. Syn. Actinomyces scabies (Thaxt) Güss]; 7) bulwy uszkodzone mechanicznie lub przez szkodniki: a) w przypadku ziemniaków wczesnych - na głębokość większą niż 3,5 mm lub bulwy z płytszymi uszkodzeniami występującymi na powierzchni większej niż 1/5 bulwy, b) w przypadku ziemniaków jadalnych - na głębokość większą niż 5 mm; 8) bulwy: a) zdeformowane - wyraźnie różniące się od typu odmianowego, b) dzieciuchowate - z wtórnymi naroślami, c) wrzecionowate - zakończone stożkowo przy stolonie; 9) bulwy o łuszczącej się, nieskorkowaciałej skórce, która na skutek lekkiego potarcia palcem złuszcza się; 10) bulwy określonej odmiany, których jednolitość określa się organoleptycznie na podstawie kształtu, głębokości oczek, barwy skórki i barwy miąższu na przekroju; 11) bulwy pozbawione turgoru, z oznakami więdnięcia, z widocznym zaciemnieniem miąższu na przekroju, rozciągającym się między powierzchnią bulwy a pierścieniem wiązek przewodzących, niekiedy sięgającym w głąb miąższu, a czasami z pękającym miąższem; 12) bulwy pokryte pleśnią na części lub całej powierzchni; 13) bulwy, w których po skaleczeniu skórki paznokciem lub na przekroju wyczuwa się kryształki lodu, lub bulwy miękkie, z których wycieka woda; na przekroju tkanki zdrowej i obumarłej tworzy się strefa zaciemniona lub nieregularna szczelina; 14) bulwy z pozostałością środków ochrony roślin w formie stałej, ciekłej lub z pozostałością obcych zapachów. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie wielkości progowych dla niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 194, poz. 1901) Na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się do dnia 31 grudnia 2003 r. wielkości progowe dla niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy, które są określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 listopada 2003 r. (poz. 1901) KOD PCNNazwa towaruJedn. miaryWielkości progowe 1234 0102Bydło żywe:t534 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: 0102 90 05 0- - - O masie nieprzekraczającej 80 kg - - - O masie przekraczającej 80 kg, ale nieprzekraczającej 160 kg: 0102 90 21 0- - - - Rzeźne 0102 90 29 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Krowy: 0102 90 61 0- - - - - Rzeźne 0102 90 69 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0102 90 71 0- - - - - Rzeźne 0102 90 79 0- - - - - Pozostałe 0103Trzoda chlewna żywa:t24 - Pozostałe: 0103 91- - O masie mniejszej niż 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domowe 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie nie mniejszej niż 160 kg 0103 92 19 0- - - - Pozostałe 0104Owce i kozy, żywe:t8 0104 10- Owce: - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia) 0104 10 80 0- - - Pozostałe 0104 20- Kozy: 0104 20 90 0- - Pozostałe 0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki:t1.251 - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski 0105 11 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski 0105 11 99 0- - - - Pozostałe 0105 12 00 0- - Indykit1.487 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsi 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczki - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie nie większej niż 2.000 g 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie większej niż 2.000 g 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczki 0105 99 20 0- - - Gęsi 0105 99 30 0- - - Indyki 0105 99 50 0- - - Perliczki 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone:t40 0201 10 00 0- Tusze i półtusze 0201 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane" 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 90 0- - Pozostałe 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso wołowe mrożone:t110 0202 10 00 0- Tusze i półtusze 0202 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane" 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 90 0- - Pozostałe 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone:t34.202 - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, chłodzone lub mrożone:t26.046 - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 12- - Niecięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 25- - Niecięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 32 90 0- - - Perliczki 0207 33- - Niecięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 33 90 0- - - Perliczki 0207 34- - Otłuszczone wątróbki, świeże lub chłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi 0207 34 90 0- - - Z kaczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż otłuszczone wątróbki 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątróbki gęsie 0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątróbki kacze 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego:t10.402 0401 10- O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1% masy: 0401 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 10 90 0- - Pozostałe 0401 20- O zawartości tłuszczu przekraczającej 1% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 3% masy: 0401 20 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 3% masy: 0401 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 99 0- - - Pozostałe 0401 30- O zawartości tłuszczu przekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 21% masy: 0401 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 21% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0401 30 31 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 39 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 45% masy: 0401 30 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 99 0- - - Pozostałe 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:t15.290 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 99 0- - - Pozostałe - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 11% masy: 0402 21 17 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 11% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 19 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe: 0402 91- - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 8% masy: 0402 91 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 8% masy, ale nieprzekraczającej 10% masy: 0402 91 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 91 51 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 59 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 99 0- - - - Pozostałe 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 9,5% masy: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 9,5% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 99 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 99 0- - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt:t11.384 - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe:t5.221 - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania:t8.513 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy 0405 90 90 0- - Pozostałe 0406Sery i twarogi:t5.717 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0 - - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie:mln szt.5,0 0407 00 11 1- - - - Indycze 0407 00 11 9- - - - Gęsie 0407 00 19 0- - - Pozostałemln szt.6,4 0407 00 30 0- - Pozostałemln szt.4,6 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałet326 0408 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłet264 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałet80 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 80 0- - - Pozostałet35 0409 00 00 0Miód naturalnyt3.803 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: 0504 00 00 1- Żołądki drobiowet32 0504 00 00 9- Pozostałet43.890 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 10- - Róże: 0603 10 10 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikat2.204 0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 majat3.750 0603 10 20- - Goździki: 0603 10 20 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikat91 0603 10 20 9- - - Od 1 listopada do 31 majat280 0603 10 50- - Chryzantemy: 0603 10 50 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikat2.198 0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 majat1.967 0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone:t61.868 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia 0702 00 00 3- Od 1 do 14 maja 0702 00 00 5- Od 15 do 31 maja 0702 00 00 7- Od 1 czerwca do 30 września 0702 00 00 8- Od 1 do 31 października 0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub chłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka:t39.978 - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka 0703 10 19 0- - - Pozostałe 0703 10 90 0- - Szalotka 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub chłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste:t4.051 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja 0704 10 00 5- - Od 1 czerwca do 30 listopada 0704 10 00 9- - Od 1 grudnia do 31 grudnia 0704 20 00 0- Brukselkat284 0704 90- Pozostałe:t5.303 0704 90 10 0- - Biała kapusta i czerwona kapusta 0704 90 90 0- - Pozostałe 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub chłodzone:t7.154 - Sałata: 0705 11 00- - Sałata głowiasta: 0705 11 00 1- - - Od 1 stycznia do 31 marca 0705 11 00 3- - - Od 1 kwietnia do 30 listopada 0705 11 00 9- - - Od 1 grudnia do 31 grudnia 0705 19 00 0- - Pozostała - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum) 0705 29 00 0- - Pozostała 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone: 0706 10 00 0- Marchew i rzepat25.138 0706 90- Pozostałe:t11.307 0706 90 10 0- - Selery (korzeniowe lub niemieckie) 0706 90 30 0- - Chrzan (Cochlearia armoracia) 0706 90 90 0- - Pozostałe 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone: 0707 00 05- Ogórki:t11.662 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja 0707 00 05 6- - Od 16 maja do 30 września 0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października 0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada 0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia 0707 00 90 0- Korniszonyt14 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone:t10.482 0710 10 00 0- Ziemniaki - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch siewny (Pisum sativum) 0710 22 00 0- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0710 29 00 0- - Pozostałe 0710 30 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0710 80- Pozostałe warzywa: - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 51 0- - - Słodka papryka 0710 80 59 0- - - Pozostałe - - Grzyby: 0710 80 61 0- - - Z rodzaju Agaricus 0710 80 69 0- - - Pozostałe 0710 80 70 0- - Pomidory 0710 80 85 0- - Szparagi 0710 80 95 0- - Pozostałe 0710 90 00 0- Mieszanki warzyw 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone:t7.386 0712 20 00 0- Cebula - Grzyby, uszaki (Auricularia spp.), trzęsaki (Tremella spp.) i trufle: 0712 31 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 0712 32 00 0- - Uszaki (Auricularia spp.) 0712 33 00 0- - Trzęsaki (Tremella spp.) 0712 39 00 0- - Pozostałe 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: 0712 90 05 0- - Ziemniaki, nawet cięte w kawałki lub plasterki, ale dalej nieprzetworzone - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany siewne 0712 90 19 0- - - Pozostałe 0712 90 30 0- - Pomidory 0712 90 50 0- - Marchew 0712 90 90 0- - Pozostałe 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka:t18.478 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże: 0809 20- Wiśnie i czereśnie:t227 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0809 20 05 5- - - Od 1 czerwca do 15 lipca 0809 20 05 9- - - Od 16 lipca do 31 grudnia 0809 20 95 0- - Pozostałe 0809 40- Śliwki i owoce tarniny:t1.084 0809 40 05- - Śliwki: 0809 40 05 1- - - Od 1 stycznia do 30 czerwca 0809 40 05 5- - - Od 1 lipca do 30 września 0809 40 05 9- - - Od 1 października do 31 grudnia 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki:t1.522 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia 0810 10 00 3- - Od 1 maja do 31 lipca 0810 10 00 9- - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0810 20- Maliny, jeżyny, morwy i owoce mieszańców malin z jeżynami:t356 0810 20 10 0- - Maliny 0810 20 90 0- - Pozostałe 0810 30- Czarne, białe lub czerwone porzeczki oraz agrest:t148 0810 30 10 0- - Czarne porzeczki 0810 30 30 0- - Czerwone porzeczki 0810 30 90 0- - Pozostałe 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie, mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:t13.715 0811 10- Truskawki i poziomki: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 10 19 0- - - Pozostałe 0811 10 90 0- - Pozostałe 0811 20- Maliny, jeżyny, morwy, owoce mieszańców malin z jeżynami, czarne, białe lub czerwone porzeczki i agrest: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 20 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 20 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 20 31 0- - - Maliny 0811 20 39 0- - - Czarne porzeczki 0811 20 51 0- - - Czerwone porzeczki 0811 20 59 0- - - Jeżyny i morwy 0811 20 90 0- - - Pozostałe 0811 90- Pozostałe: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 0811 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0811 90 39 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 90 50 0- - - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium - - - Wiśnie i czereśnie: 0811 90 75 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus) 0811 90 80 0- - - - Pozostałe 0811 90 95 0- - - Pozostałe 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 1001 90- Pozostałe:t440.685 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwyczajnej i mieszanki żyta z pszenicą (meslin): 1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą (meslin) 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1002 00 00 0Żytot266.547 1003 00Jęczmień:t256.917 1003 00 10 0- Nasiona 1003 00 90 0- Pozostały 1004 00 00 0Owiest9.398 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża:t7.301 1008 10 00 0- Gryka 1008 20 00 0- Proso 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale) 1008 90 90 0- - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna:t35.058 - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 10 00 0- Mąka żytniat1.009 1103Kasze, mączki i granulki zbożowe:t45.753 - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 10 0- - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1103 13 90 0- - - Pozostałe 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 10 0- - - Z żyta 1103 19 30 0- - - Z jęczmienia 1103 19 40 0- - - Z owsa 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 10 0- - Z żyta 1103 20 20 0- - Z jęczmienia 1103 20 30 0- - Z owsa 1103 20 40 0- - Z kukurydzy 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 60 0- - Z pszenicy 1103 20 90 0- - Pozostałe 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki ziemniaczane:t749 1105 10 00 0- Mąka, mączka i proszek 1105 20 00 0- Płatki i granulki 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Pozostałe: 1107 10 99 0- - - Pozostałet228.327 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydzianat4.980 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczanat578 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane:t10.068 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 10 0- - Do siewu 1205 10 90 0- - Pozostałe 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 1- - Do siewu 1205 90 00 9- - Pozostałe 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: - Nasiona roślin pastewnych: 1209 23- - Nasiona kostrzewy:t1.065 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.) 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.) 1209 23 80 0- - - Pozostałe 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)t287 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.):t1.913 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (włącznie z rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.) 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.) 1209 26 00 0- - Nasiona tymotkit328 1209 29- - Pozostałe:t1.167 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny z rodzaju Poa (Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis) 1209 29 80 0- - - Pozostałe 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, niemielone, niesproszkowane ani nie w formie granulekt13 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulinat362 1210 20 90 0- - Pozostałet469 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 13 00 0- - Z chmielut107 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie:t153.311 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 10 90 0- - Pozostałe 1507 90- Pozostałe: 1507 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 90 90- - Pozostałe: 1507 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane 1507 90 90 9- - - Pozostałe 1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie:t34.374 - Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje: 1512 11- - Olej surowy: 1512 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1512 11 91 0- - - - Olej słonecznikowy 1512 11 99 0- - - - Olej z krokosza balwierskiego 1512 19- - Pozostałe: 1512 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1512 19 91- - - - Olej słonecznikowy: 1512 19 91 1- - - - - Rafinowany, konfekcjonowany 1512 19 91 9- - - - - Pozostały 1512 19 99- - - - Olej z krokosza balwierskiego: 1512 19 99 1- - - - - Rafinowany, konfekcjonowany 1512 19 99 9- - - - - Pozostały - Olej bawełniany i jego frakcje: 1512 21- - Olej surowy, nawet z którego został usunięty gossypol: 1512 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 21 90 0- - - Pozostały 1512 29- - Pozostałe: 1512 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 29 90 0- - - Pozostałe 1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie:t5.774 - Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu erukowego oraz ich frakcje: 1514 11- - Olej surowy: 1514 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 11 90 0- - - Pozostały 1514 19- - Pozostały: 1514 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 19 90- - - Pozostały: 1514 19 90 1- - - - Rafinowany, konfekcjonowany 1514 19 90 9- - - - Pozostały - Pozostały: 1514 91- - Olej surowy: 1514 91 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 91 90 0- - - Pozostały 1514 99- - Pozostały: 1514 99 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 99 90- - - Pozostały: 1514 99 90 1- - - - Rafinowane, konfekcjonowane 1514 99 90 9- - - - Pozostały 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej:t10.953 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10%, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1517 10 90 0- - Pozostałe 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10%, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka - - Pozostałe: 1517 90 91 0- - - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty w rodzaju stosowanych jako preparaty ułatwiające wyjmowanie z formy 1517 90 99 0- - - Pozostałet5.415 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów:t1.486 1601 00 10 0- Z wątroby - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane 1601 00 99 0- - Pozostałe 1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew:t4.804 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane 1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt: - - Z wątroby gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające 75% masy lub więcej otłuszczonej wątroby 1602 20 19 0- - - Pozostałe 1602 20 90 0- - Pozostałe - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze 1602 31 19 0- - - - Pozostałe 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów1) 1602 31 90 0- - - Pozostałe 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 32 11 0- - - - Niegotowane 1602 32 19 0- - - - Pozostałe 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów1) 1602 32 90 0- - - Pozostałe 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 39 21 0- - - - Niegotowane 1602 39 29 0- - - - Pozostałe 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa drobiowego lub podrobów1) 1602 39 80 0- - - Pozostałe - Z wieprzowiny: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych 1602 41 90 0- - - Pozostałe 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych 1602 42 90 0- - - Pozostałe 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 90 0- - - Pozostałe 1602 50- Z wołowiny: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina peklowana ("corned beef") 1602 50 39 0- - - - Pozostałe 1602 50 80 0- - - Pozostałe 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej:t71.323 - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel;t10.308 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy lub więcej glukozy: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza 1702 40 90 0- - Pozostałe 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy 1702 60 95 0- - Pozostałe 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 30 0- - Izoglukoza 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:t37.813 1901 20 00 0- Mieszaniny i ciasta do wytworzenia wyrobów piekarniczych objętych pozycją 1905 1901 90- Pozostałe: - - Ekstrakt słodowy: 1901 90 11 0- - - O zawartości suchego ekstraktu 90% masy lub większej 1901 90 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 1901 90 91 0- - - Niezawierające tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy ani skrobi, lub zawierający mniej niż 1,5% tłuszczu z mleka, 5% sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym) lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi, z wyłączeniem przetworów spożywczych w postaci proszku z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 9- - - - Pozostałe 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:t3.211 1904 10- Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych: 1904 10 10 0- - Otrzymane z kukurydzy 1904 10 30 0- - Otrzymane z ryżu 1904 10 90 0- - Pozostałe 1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych: 1904 20 10 0- - Preparaty typu Müsli bazujące na nieprażonych płatkach zbożowych - - Pozostałe: 1904 20 91 0- - - Otrzymywane z kukurydzy 1904 20 95 0- - - Otrzymywane z ryżu 1904 20 99 0- - - Pozostałe 1904 30 00 0- Pszenica spęczniona 1904 90- Pozostałe: 1904 90 10 0- - Ryż 1904 90 80 0- - Pozostałe 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach:t2.948 2002 10 10 0- - Bez skórek 2002 10 90 0- - Pozostałe 2002 90- Pozostałe:t26.287 - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej:t8.656 - Sok jabłkowy: 2009 71- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20 2009 71 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - Pozostały: 2009 71 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 71 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru 2009 79- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 79 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto 2009 79 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 79 30 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - - Pozostały: 2009 79 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 79 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 79 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe:t57.338 - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny 2106 90 59 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi 2106 90 98 0- - - Pozostałe 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, również granulowane: 2302 10- Kukurydziane:t6.590 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 10 90 0- - Pozostałe 2302 20- Ryżowe:t149 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 20 90 0- - Pozostałe 2302 30- Pszenne:t145.654 2302 30 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 28% masy, których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito, zawiera 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 30 90 0- - Pozostałe 2302 40- Z pozostałych zbóż:t16.976 2302 40 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 28% masy, których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito, zawiera 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 40 90 0- - Pozostałe 2302 50 00 0- Z roślin strączkowycht186 2309Preparaty w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt:t52.815 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy lub mniej skrobi: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 13 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 15 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 10 19 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 33 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 39 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 53 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 59 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 70 0- - - Niezawierająca skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierająca produkty mleczne 2309 10 90 0- - Pozostała 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich 2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze dodatkowej 5 do niniejszego działu - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy lub mniej skrobi: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 33 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 35 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 90 39 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 43 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 49 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 53 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 59 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 70 0- - - - Niezawierające skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierające produkty mleczne - - - Pozostałe: 2309 90 91 0- - - - Wysłodki buraczane z dodatkiem melasy - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające 49% masy lub więcej chlorku choliny, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe 2309 90 99- - - - - Pozostałe: 2309 90 99 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 99 3- - - - - - Przedmieszki 2309 90 99 9- - - - - - Pozostałe 2401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe: 2401 10- Tytoń nieodżyłowany:t8.271 - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo- płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 10 49 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany:t31.048 - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo- płomieniowo: 2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 20 49 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 20 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 20 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 30 00 0- Odpady tytoniut5.910 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek z serwatki, zawierające więcej niż 80% masy białka serwatki, w przeliczeniu na suchą masę), albuminiany i pozostałe pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostałat31 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych:t51.694 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 3505 10 90 0- - - Pozostałe 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 października 2003 r. w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej (Dz. U. Nr 194, poz. 1902) Na podstawie art. 249 § 3 pkt 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposoby ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, w tym: 1) formy organizacyjne ochrony tych jednostek; 2) obowiązki funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej oraz przywięziennych zakładów pracy, realizowane przez nich przedsięwzięcia, działania ochronne i czynności profilaktyczne; 3) postępowanie z osobami osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych; 4) warunki wstępu na teren jednostek organizacyjnych Służby Więziennej osób niebędących funkcjonariuszami lub pracownikami Służby Więziennej albo pracownikami przywięziennych zakładów pracy; 5) ochronę osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w czasie ich konwojowania przez funkcjonariuszy Służby Więziennej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) Centralny Ośrodek - Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej; 2) Centralny Zarząd - Centralny Zarząd Służby Więziennej; 3) dowódca zmiany - funkcjonariusza kierującego zmianą, jego zastępcę albo funkcjonariusza kierującego zmianą w wyodrębnionym oddziale; 4) dozorowanie - ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu na terenie jednostki organizacyjnej; 5) Dyrektor Generalny - Dyrektora Generalnego Służby Więziennej albo jego zastępcę; 6) dyrektor - dyrektora zakładu karnego lub aresztu śledczego albo jego zastępcę; 7) dyrektor okręgowy - dyrektora okręgowego Służby Więziennej albo jego zastępcę; 8) funkcjonariusz - funkcjonariusza Służby Więziennej; 9) jednostka organizacyjna - jednostkę organizacyjną Służby Więziennej, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380); 10) kierownik jednostki organizacyjnej - odpowiednio Dyrektora Generalnego, dyrektora okręgowego, Komendanta Centralnego Ośrodka, komendanta ośrodka albo dyrektora; 11) klucze - klucze i nośniki informacji w postaci kart elektronicznych służących do otwierania bram, drzwi lub krat; 12) kodeks - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy; 13) Komendant Centralnego Ośrodka - Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej albo jego zastępcę; 14) komendant ośrodka - komendanta ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej albo jego zastępcę; 15) kontrola pobieżna - powierzchowne sprawdzenie odzieży, obuwia i przedmiotów posiadanych przez osadzonego; 16) konwojent - funkcjonariusza i pracownika wchodzącego w skład konwoju; 17) konwojowanie - ochranianie osadzonego podczas jego przemieszczania i pobytu poza terenem zakładu; 18) konwój - funkcjonariuszy i pracowników ochraniających osadzonych poza terenem zakładu; 19) oddział mieszkalny - wyodrębniony organizacyjnie zespół cel mieszkalnych dla osadzonych i pomieszczeń niezbędnych do jego funkcjonowania; 20) okręgowy inspektorat - okręgowy inspektorat Służby Więziennej; 21) osadzony - skazanego, tymczasowo aresztowanego, ukaranego i osobę, wobec której zastosowany został środek przymusu skutkujący pozbawienie wolności; 22) ośrodek szkolenia - ośrodek szkolenia Służby Więziennej; 23) ośrodek doskonalenia - ośrodek doskonalenia kadr Służby Więziennej; 24) pojazd konwojowy - pojazd samochodowy wykorzystany do konwojowania, w szczególności: samochód więźniarkę, samochód sanitarny, autobus, mikrobus, samochód osobowy, samochód ciężarowy przystosowany konstrukcyjnie do przewozu osób; 25) pora dzienna - okres od rozpoczęcia apelu porannego do zakończenia apelu wieczornego; 26) pora nocna - okres od zakończenia apelu wieczornego do rozpoczęcia apelu porannego; 27) posterunek - miejsce, odcinek lub rejon powierzony funkcjonariuszowi do realizacji zadań związanych z ochroną; 28) posterunek uzbrojony - posterunek, na którym pełnią służbę funkcjonariusze wyposażeni w broń palną; 29) pracownik - pracownika Służby Więziennej lub przywięziennego zakładu pracy; 30) przedmioty niebezpieczne - przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku w jednostce organizacyjnej, w szczególności: broń palną i białą, amunicję, narzędzia do cięcia metalu, środki służące do obezwładniania, środki odurzające i substancje psychotropowe; 31) przedmioty niedozwolone - przedmioty, które mogą utrudniać prawidłowy tok postępowania karnego, w szczególności: sprzęt łączności i urządzenia techniczne służące do rejestrowania oraz odtwarzania informacji; 32) siły wsparcia - funkcjonariuszy z innych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej udzielających pomocy w razie zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa danej jednostki; 33) stanowisko - stałą lub okresową funkcję pełnioną w związku z ochroną jednostki organizacyjnej, niezwiązaną z posterunkiem; 34) stanowisko uzbrojone - stanowisko, na którym pełni służbę funkcjonariusz wyposażony w broń palną; 35) teren zakładu - teren, który ogranicza zewnętrzna linia ogrodzenia ochronnego; 36) ustawa o Służbie Więziennej - ustawę z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej; 37) wypadek nadzwyczajny - zdarzenie, które spowodowało zagrożenie lub naruszenie bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej albo konwoju, zagrożenie dla zdrowia lub życia osadzonego, funkcjonariusza albo pracownika, a także naruszenie prawa przez wymienionych, ścigane z urzędu; 38) zabezpieczenia techniczno-ochronne - zabezpieczenia mechaniczne, elektryczne i elektroniczne oraz budowlane, stosowane w ochronie jednostki organizacyjnej; 39) zakład - zakład karny lub areszt śledczy wraz z podległymi im wyodrębnionymi oddziałami i oddziałami tymczasowego zakwaterowania skazanych; 40) zmiana - grupę funkcjonariuszy kierowaną przez dowódcę zmiany. Rozdział 1 Systemy ochrony i formy organizacyjne ochrony jednostek organizacyjnych § 3. 1. W celu zapewnienia ochrony społeczeństwa przed przestępczością w jednostkach organizacyjnych tworzy się system ochrony, który różnicuje się w zależności od typu zakładu. Zróżnicowanie uzyskuje się w szczególności przez zakres stosowanych przedsięwzięć oraz rodzaje, ilość i zakres zabezpieczeń techniczno-ochronnych, a także środków sygnalizacji i łączności oraz rodzaje i liczbę: 1) posterunków; 2) stanowisk. 2. W zależności od typu zakładu stosuje się pełny, ograniczony lub uproszczony system ochrony. 3. Ochronę jednostki organizacyjnej realizują funkcjonariusze stosownie do zakresów obowiązków służbowych, a pracownicy w sposób określony w zakresach czynności. § 4. 1. Pełny system ochrony stosuje się w zakładach karnych typu zamkniętego i w aresztach śledczych. System ten określają w szczególności następujące elementy: 1) w ochronie zewnętrznej, o której mowa w § 11 ust. 3, mogą być wyznaczane posterunki uzbrojone; 2) ogrodzenie ochronne składające się z linii zewnętrznej wykonanej z materiału pełnego oraz linii wewnętrznej, a także usytuowanego pomiędzy nimi pasa ochronnego; 3) okna budynków i budowli, w których stale lub czasowo przebywają osadzeni, wyposażone w kraty lub spełniające ich funkcje inne zabezpieczenia techniczno-ochronne; 4) drzwi i kraty wejściowe do budynków i oddziałów mieszkalnych oraz wejścia do budowli lub przejścia na terenie jednostki organizacyjnej otwierane tylko na czas niezbędny. 2. W przypadku gdy warunki architektoniczne uniemożliwiają stosowanie wymogów określonych w ust. 1 pkt 2, odnośnie do usytuowania linii wewnętrznej i pasa ochronnego, dyrektor może ustalić odstępstwa w tym zakresie. 3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, dyrektor określa w instrukcji ochronnej. § 5. 1. Ograniczony system ochrony stosuje się w zakładach karnych typu półotwartego. System ten określają w szczególności następujące elementy: 1) w ochronie zewnętrznej mogą być wyznaczane posterunki uzbrojone wyposażone w broń palną, z której miotane są pociski niepenetracyjne; 2) ogrodzenie ochronne stanowi co najmniej linia zewnętrzna; 3) okna budynków mogą być wyposażone w zabezpieczenia techniczno-ochronne; 4) drzwi i kraty wejściowe do budynków i oddziałów mieszkalnych oraz wejścia do budowli lub przejścia na terenie zakładu, z zastrzeżeniem ust. 2, otwierane są tylko na czas niezbędny. 2. Dyrektor może podjąć decyzję o otwarciu w okresie od zakończenia apelu porannego do rozpoczęcia apelu wieczornego drzwi, krat, wejść i przejść, o których mowa w ust. 1 pkt 4, określając czas ich otwarcia. § 6. 1. Uproszczony system ochrony stosuje się w zakładach karnych typu otwartego. System ten określają w szczególności następujące elementy: 1) w ochronie zewnętrznej nie wyznacza się posterunków uzbrojonych; 2) teren zakładu może być ograniczony linią zewnętrzną lub oznaczony w inny sposób; 3) okna budynków mogą być wyposażone w zabezpieczenia techniczno-ochronne; 4) budynek i oddziały mieszkalne pozostają zamknięte w okresie od rozpoczęcia apelu wieczornego do zakończenia apelu porannego, a otwarte w okresie od zakończenia apelu porannego do rozpoczęcia apelu wieczornego. 2. Dyrektor może podjąć decyzję o otwarciu oddziału w okresie od zakończenia apelu wieczornego do rozpoczęcia apelu porannego. § 7. W pełnym i ograniczonym systemie ochrony w budynkach lub budowlach, w których ze względów technologicznych może wystąpić zagrożenie zdrowia lub życia osadzonych, dyrektor może odstąpić od wymogów, o których mowa odpowiednio w § 4 ust. 1 pkt 4 lub w § 5 ust. 1 pkt 4. Dyrektor w instrukcji ochronnej ustala inny sposób zabezpieczenia ochronnego osadzonych przebywających w tych budynkach lub budowlach. § 8. Sposób ochrony Centralnego Zarządu, okręgowych inspektoratów, Centralnego Ośrodka, ośrodków szkolenia i ośrodków doskonalenia realizuje się, uwzględniając potrzeby tych jednostek organizacyjnych na podstawie wybranych elementów systemów ochrony określonych odpowiednio w § 4-6. § 9. W przypadkach, o których mowa w art. 20 pkt 1 i 4 ustawy o Służbie Więziennej, dyrektor zakładu typu półotwartego lub otwartego może na czas niezbędny wprowadzić do ochrony zewnętrznej posterunki uzbrojone. § 10. 1. Jeżeli w zakładzie zorganizowano w wydzielonym rejonie oddział zakładu karnego określonego typu lub oddział aresztu śledczego, w oddziale tym i w ochronie zewnętrznej wydzielonego rejonu stosuje się odpowiedni system ochrony określony odpowiednio w § 4-6. 2. W zakładzie, w którym nie można wydzielić rejonu, o którym mowa w ust. 1, ochronę zewnętrzną i ogrodzenie ochronne zakładu dostosowuje się do osadzonych, wobec których stosuje się największy stopień zabezpieczenia i izolacji. § 11. 1. Ochrona jednostki organizacyjnej realizowana jest poprzez ochronę wewnętrzną i ochronę zewnętrzną. 2. Ochrona wewnętrzna wykonywana jest na terenie jednostki organizacyjnej, w celu zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonariuszom, pracownikom i innym osobom, a na terenie zakładu dodatkowo w celu realizacji ustalonego porządku wewnętrznego oraz zapewnienia bezpieczeństwa osadzonym. 3. Ochrona zewnętrzna wykonywana jest wzdłuż linii ogrodzenia ochronnego lub innego oznaczenia granic terenu jednostki organizacyjnej, a także podczas konwojowania; ma na celu niedopuszczenie do powstania wypadku nadzwyczajnego, a w szczególności ucieczki osadzonego lub napadu na jednostkę organizacyjną. § 12. W razie zagrożenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej jej kierownik może doraźnie zwiększyć ilość posterunków oraz stanowisk, a także liczbę funkcjonariuszy pełniących na nich służbę. § 13. 1. Na podstawie protokołu rozpoznania podległej jednostki organizacyjnej: 1) odpowiednio Dyrektor Generalny, dyrektor okręgowy, Komendant Centralnego Ośrodka lub komendant ośrodka, zgodnie z § 8, tworzy sposób ochrony podległych jednostek; 2) dyrektor, zgodnie z § 3 ust. 2, ustala i organizuje system ochrony zakładu. 2. Właściwi do zarządzenia przeprowadzenia rozpoznania jednostki organizacyjnej oraz innych miejsc przebywania osadzonych, powołania komisji, która dokona rozpoznania, a także określenia ilości egzemplarzy i zatwierdzenia sporządzonego na jego podstawie protokołu, są: 1) Dyrektor Generalny w przypadku rozpoznania: a) Centralnego Zarządu, b) Centralnego Ośrodka, c) Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie, d) tworzenia nowej albo wznowienia działalności jednostki organizacyjnej, e) utworzenia oddziału dla osób osadzonych zakwalifikowanych jako wymagające osadzenia w wyznaczonym oddziale lub celi aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego, w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu; 2) dyrektor okręgowy w przypadku: a) rozpoznania właściwego okręgowego inspektoratu, b) rozpoznania właściwego ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia, c) przejmowania do użytku nowych lub wyremontowanych budynków i budowli albo zmiany sposobu wykorzystania dotychczas użytkowanych, w szczególności biorąc pod uwagę stopień zabezpieczenia techniczno-ochronnego, d) zamierzonej zmiany przeznaczenia podległego zakładu w zakresie jego typu, rodzaju oraz możliwości umieszczania osób osadzonych zakwalifikowanych jako wymagające osadzenia w areszcie śledczym lub zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu oraz osadzonych, o których mowa w pkt 1 lit. e; 3) dyrektor: a) w przypadku organizowania miejsc zatrudnienia osadzonych poza terenem zakładu, b) w przypadku konieczności konwojowania osadzonych do stałych miejsc, c) w innych przypadkach niewymienionych w pkt 1 i 2. § 14. 1. Podczas rozpoznania analizuje się w szczególności: 1) wpływ położenia jednostki organizacyjnej oraz ukształtowania i pokrycia terenu, a także budynków i budowli usytuowanych w bezpośrednim sąsiedztwie na stan jej bezpieczeństwa; 2) linie ogrodzenia ochronnego; 3) rodzaje budynków i budowli jednostki organizacyjnej, a także ich wyposażenie w zabezpieczenia techniczno-ochronne; 4) rodzaje pomieszczeń, których ściany stanowią linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego jednostki organizacyjnej; 5) miejsca w budynkach i na terenie jednostki organizacyjnej usytuowane w pobliżu ogrodzenia ochronnego, w których utrudnione jest dozorowanie osadzonych; 6) liczbę i kategorię osadzonych oraz ich rozmieszczenie. 2. Na podstawie rozpoznania ustala się: 1) potrzeby w zakresie wyposażenia jednostki organizacyjnej w zabezpieczenia techniczno-ochronne; 2) ilość oraz rodzaj posterunków i stanowisk; 3) rozmieszczenie posterunków oraz pomieszczeń ochronnych, zapewniające bezpieczne funkcjonowanie jednostki organizacyjnej; 4) uzbrojenie i wyposażenie funkcjonariuszy; 5) środki łączności, sygnalizacji i alarmowania oraz ich rozmieszczenie; 6) ilość etatów w dziale ochrony. 3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, określa się w protokole rozpoznania. § 15. 1. Odpowiednio, na podstawie ustalonego systemu lub sposobu ochrony, dyrektor, a w Centralnym Zarządzie, okręgowym inspektoracie, Centralnym Ośrodku, ośrodku szkolenia i ośrodku doskonalenia wyznaczony funkcjonariusz, opracowuje plan ochrony jednostki organizacyjnej. 2. Plan ochrony składa się z dokumentów określających przedsięwzięcia i działania ochronne oraz czynności profilaktyczne stosowane w jednostce organizacyjnej. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, zatwierdza: 1) Dyrektor Generalny lub osoba przez niego upoważniona dla Centralnego Zarządu, Centralnego Ośrodka i Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie; 2) dyrektor okręgowy dla okręgowego inspektoratu i podległych jednostek organizacyjnych. § 16. 1. Plan ochrony zakładu składa się z następujących dokumentów: 1) instrukcji ochronnej; 2) instrukcji w sprawie podejmowania działań ochronnych wraz z planem sytuacyjnym; 3) instrukcji określającej zasady i sposób doprowadzania osadzonych na zabiegi medyczne i do lekarzy oraz przekazywania osadzonego przebywającego poza oddziałem mieszkalnym; 4) instrukcji określającej odstępstwa, w szczególności: a) w postępowaniu z osadzonymi kobietami, o ile zakład jest dla nich przeznaczony, b) w ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony, o ile taki system jest stosowany; 5) instrukcji w sprawie sposobu realizacji czynności profilaktycznych; 6) instrukcji w sprawie wykorzystania środków ochrony osobistej i wzajemnego ubezpieczania się funkcjonariuszy i pracowników w trakcie wykonywania zadań służbowych; 7) instrukcji w sprawie przekazywania, gromadzenia i przetwarzania informacji uzyskanych w wyniku realizacji czynności profilaktycznych; 8) instrukcji alarmowej; 9) aneksów do dokumentów wymienionych w pkt 1-8. 2. Załącznikami do instrukcji ochronnej są następujące dokumenty: 1) rozliczenie stanu etatowego działu ochrony; 2) zestawienie ilości stanowisk i posterunków ochronnych; 3) instrukcje szczegółowe dla poszczególnych stanowisk i posterunków; 4) plan sytuacyjny jednostki organizacyjnej; 5) opis wykorzystania psów wyszkolonych na specjalistycznych kursach; 6) opis systemu zabezpieczenia elektronicznego. 3. Załącznikiem do instrukcji alarmowej jest systematycznie aktualizowany wykaz adresowy funkcjonariuszy i pracowników. 4. Do planu ochrony dołącza się także: 1) dokumenty w sprawie systemu współdziałania sił wsparcia oraz organizacji i wykorzystania odwodu Dyrektora Generalnego; 2) porozumienie w sprawie ustalenia trybu współdziałania jednostek organizacyjnych z Policją, w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa tych jednostek. § 17. 1. W jednostkach wymienionych w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. a-c i pkt 2 lit. a-b plan ochrony składa się z dokumentów, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1-2 i 8-9, ust. 2 pkt 4 i ust. 3. 2. Do planów ochrony Centralnego Zarządu i okręgowego inspektoratu dołącza się dokumenty, o których mowa w § 16 ust. 4 pkt 1. 3. Do planu ochrony Centralnego Ośrodka dołącza się dokumenty, o których mowa w § 16 ust. 2 pkt 1-3 i 6, ust. 4 pkt 2, a także dokumenty dotyczące wykorzystania odwodu Dyrektora Generalnego. § 18. Za bezpośrednią realizację planu ochrony odpowiada: 1) w Centralnym Zarządzie i okręgowym inspektoracie funkcjonariusz wyznaczony odpowiednio przez Dyrektora Generalnego lub dyrektora okręgowego; 2) w zakładzie i Centralnym Ośrodku pełniący służbę dowódca zmiany, a w ośrodku szkolenia i ośrodku doskonalenia dyżurny. § 19. 1. W uzasadnionych przypadkach, na czas nie dłuższy niż 6 miesięcy, dopuszcza się możliwość wprowadzenia zmian w dokumentach planu ochrony, o których mowa w § 16 ust. 1 pkt 1-8. 2. Zmiany, o których mowa w ust. 1, wprowadza się aneksem. § 20. 1. Uprawnieni do zapoznawania się z planem ochrony: 1) wszystkich jednostek organizacyjnych są: Dyrektor Generalny oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy; 2) okręgowego inspektoratu i jednostek podległych właściwemu dyrektorowi okręgowemu są: dyrektor okręgowy tego inspektoratu oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy; 3) zakładu są: a) dyrektor, b) kierownik działu ochrony i jego zastępca, c) dowódca zmiany, z zastrzeżeniem ust. 2, d) oficer dyżurny, e) upoważnieni przez dyrektora funkcjonariusze i pracownicy; 4) Centralnego Ośrodka są: Komendant Centralnego Ośrodka, kierownik działu ochrony, dowódca zmiany oraz oficer dyżurny i funkcjonariusze upoważnieni przez Komendanta Centralnego Ośrodka; 5) ośrodka szkolenia lub ośrodka doskonalenia są: komendant ośrodka i funkcjonariusze przez niego upoważnieni. 2. Kierownik wyodrębnionego oddziału i dowódca zmiany pełniący służbę w tym oddziale są uprawnieni do zapoznawania się z planem ochrony tylko tego oddziału. 3. Dowódca zmiany, a także funkcjonariusz albo pracownik wyznaczony przez komendanta ośrodka, zwany dalej "dyżurnym ośrodka", umożliwiają podległym im funkcjonariuszom zapoznanie się z tymi dokumentami planu ochrony, które określają ich obowiązki i zadania na wyznaczonym stanowisku lub posterunku. § 21. 1. Ochronę jednostki organizacyjnej realizują funkcjonariusze i pracownicy, stosując przedsięwzięcia oraz działania ochronne, a także wykonując czynności profilaktyczne określone w planie ochrony. 2. Przedsięwzięcia ochronne polegają w szczególności na: 1) wyznaczaniu stanowisk i posterunków; 2) ustalaniu liczby funkcjonariuszy wykonujących zadania ochronne; 3) organizacji ruchu w jednostce organizacyjnej; 4) otwieraniu i zamykaniu wejść oraz przejść; 5) postępowaniu z kluczami; 6) określaniu sposobu użytkowania przedmiotów niebezpiecznych i przedmiotów niedozwolonych; 7) przeprowadzaniu apeli, kontroli, inspekcji i przeglądów; 8) określeniu szczegółowych zasad wstępu funkcjonariuszy i pracowników do jednostki organizacyjnej; 9) stosowaniu: a) zabezpieczeń techniczno-ochronnych, b) środków sygnalizacji i łączności, c) psów, d) uzbrojenia. 3. Działania ochronne to czynności zmierzające do zapobiegania wypadkom nadzwyczajnym lub likwidowania ich skutków, w szczególności: 1) stosowanie środków przymusu bezpośredniego; 2) ogłoszenie alarmu; 3) zorganizowanie pościgu; 4) powołanie sztabu; 5) wykorzystanie grup interwencyjnych. 4. Czynności profilaktyczne to w szczególności czynności zmierzające do rozpoznania środowiska osadzonych oraz ich zamiarów godzących w porządek i bezpieczeństwo. Rozdział 2 Obowiązki funkcjonariuszy i pracowników oraz pracowników przywięziennych zakładów pracy § 22. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę w dziale ochrony może pełnić ją samodzielnie po odbyciu kursu przygotowawczego w ramach przeszkolenia wstępnego. 2. Funkcjonariusze realizują ochronę jednostki organizacyjnej, pełniąc służbę na stanowiskach lub posterunkach. 3. Stanowiska i posterunki dzielą się na uzbrojone i nieuzbrojone. § 23. 1. Realizując plan ochrony jednostki organizacyjnej, funkcjonariusze działu ochrony obowiązani są w szczególności do: 1) stosowania zabezpieczeń techniczno-ochronnych; 2) organizowania i kontrolowania ruchu osadzonych w jednostce organizacyjnej; 3) przeprowadzania: a) kontroli w zakresie określonym w § 72 ust. 1, b) inspekcji w zakresie określonym w § 73 ust. 3; 4) dozorowania i konwojowania osadzonych; 5) gospodarowania uzbrojeniem. 2. Funkcjonariusze działu ochrony wykonują obowiązki, pełniąc służbę w zmianach lub na stanowiskach bezpośrednio podległych kierownikowi działu ochrony. 3. Funkcjonariusze przydzieleni do pełnienia służby w zmianie oraz funkcjonariusze pełniący służbę na stanowiskach niewchodzących w skład działu ochrony - w zakresie wykonywanych zadań ochronnych, podlegają odpowiednio dowódcy zmiany lub dyżurnemu. § 24. Do obowiązków dyrektora w zakresie ochrony jednostki organizacyjnej należy w szczególności: 1) określanie: a) obowiązków oficera dyżurnego, b) zadań ochronnych w zakresach obowiązków kierowników działów; 2) zatwierdzanie rozkładu służby działu ochrony; 3) inicjowanie i organizowanie rozpoznania nastrojów i atmosfery wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w porządek i bezpieczeństwo, wyznaczanie funkcjonariusza odpowiedzialnego za gromadzenie i przetwarzanie informacji uzyskanych w wyniku wykonywanych czynności profilaktycznych, a także analizowanie uzyskanych informacji i podejmowanie stosownych przedsięwzięć; 4) zarządzanie przeprowadzenia kontroli generalnych oraz przeglądów zabezpieczeń techniczno-ochronnych; 5) wyznaczanie dyżurów funkcjonariuszy; 6) określanie organizacji i zabezpieczenia: a) zatrudnienia, widzeń, spacerów, kąpieli, zakupów artykułów żywnościowych i tytoniowych, b) zajęć szkolnych, kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu oraz posług religijnych, a także innych zbiorowych zajęć osadzonych; 7) określanie sposobu postępowania z przedmiotami niebezpiecznymi i niedozwolonymi; 8) ustalanie sposobu wykorzystania psów oraz opieki nad nimi. § 25. 1. Kierownik działu ochrony jest odpowiedzialny za organizację służby w dziale i realizację powierzonych zadań. 2. Kierownikowi działu ochrony podlegają również funkcjonariusze i pracownicy innych działów, którzy zostali czasowo przydzieleni do wykonywania zadań ochronnych. 3. Do zakresu obowiązków kierownika działu ochrony należy w szczególności: 1) udział w opracowaniu planu ochrony; 2) opracowywanie rozkładu służby i przedstawianie go dyrektorowi do zatwierdzenia; 3) organizowanie ochrony wewnętrznej i zewnętrznej; 4) nadzorowanie i koordynowanie rozpoznania przez podległych funkcjonariuszy nastrojów i atmosfery wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w porządek i bezpieczeństwo; 5) sprawowanie nadzoru nad gospodarowaniem uzbrojeniem; 6) sprawowanie nadzoru nad dokumentowaniem stosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa; 7) organizowanie sposobu zabezpieczenia osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e; 8) organizowanie wykorzystania i opieki nad psami; 9) organizowanie szkolenia zawodowego funkcjonariuszy działu ochrony; 10) współdziałanie z kierownikami innych służb zakładu w zapobieganiu wypadkom nadzwyczajnym; 11) udział w komisyjnych przeglądach ustalających potrzeby w zakresie zabezpieczeń techniczno-ochronnych; 12) kontrolowanie sposobu wykonywania i realizacji zadań przez podległych funkcjonariuszy, a także zadań ochronnych przez funkcjonariuszy spoza działu ochrony. 4. Dyrektor dokonuje podziału obowiązków, o których mowa w ust. 3, pomiędzy kierownikiem działu ochrony a jego zastępcą. § 26. Dyrektor - kierownikowi wyodrębnionego oddziału, a Komendant Centralnego Ośrodka - kierownikowi działu ochrony Centralnego Ośrodka, ustala odpowiednio zakres obowiązków, o których mowa w § 25 ust. 3. § 27. 1. Do obowiązków dowódcy zmiany przy przyjęciu służby należy w szczególności: 1) zaznajomienie się z wydarzeniami, które miały miejsce od czasu zakończenia przez niego poprzedniej służby; 2) porównanie zgodności stanu faktycznego osadzonych ze stanem ewidencyjnym; 3) sprawdzenie ilości i stanu uzbrojenia oraz wyposażenia i sprzętu, znajdującego się w magazynie podręcznym; 4) sprawdzenie ilości i stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych, środków sygnalizacji, alarmowania i łączności oraz sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych znajdujących się w wartowni, a także na podstawie prowadzonej dokumentacji, zgodności stanu faktycznego ze stanem ewidencyjnym kluczy specjalnych i zwykłych; 5) przejęcie indywidualnego wyposażenia dowódcy, a w szczególności: środka łączności bezprzewodowej, osobistego środka alarmowania, zestawu kluczy specjalnych będących w stałej dyspozycji dowódcy zmiany; 6) przeprowadzenie odprawy zmiany, w miejscu niedostępnym dla osób postronnych, w czasie jej trwania. 2. W czasie odprawy zmiany do obowiązków dowódcy zmiany należy w szczególności: 1) sprawdzenie obecności funkcjonariuszy i ich zdolności do pełnienia służby; 2) przekazanie poleceń przełożonych oraz zaznajomienie funkcjonariuszy z wydarzeniami, które miały miejsce od czasu zakończenia poprzedniej służby; 3) dokonanie przeglądu umundurowania i uzbrojenia; 4) sprawdzenie u wybranych funkcjonariuszy znajomości obowiązków wynikających z przepisów i instrukcji dla danego stanowiska lub posterunku oraz przepisów w zakresie posługiwania się i użycia broni palnej, a także stosowania środków przymusu bezpośredniego. 3. W uzasadnionych i nagłych przypadkach, w czasie nieobecności dyrektora, dowódca zmiany może zmienić podległym mu funkcjonariuszom przydział stanowisk lub posterunków ustalony w książce rozkładu służby. Dokonanie zmian dokumentuje w książce przebiegu służby dowódcy zmiany, podając ich przyczyny i zakres. § 28. 1. Do obowiązków dowódcy zmiany w czasie pełnienia służby należy w szczególności: 1) rozprowadzanie funkcjonariuszy na posterunki uzbrojone oraz nadzór nad przekazywaniem tych posterunków; 2) kontrolowanie sposobu pełnienia służby przez funkcjonariuszy na stanowiskach i posterunkach oraz wykorzystywania i czujności psów pełniących służbę wartowniczą; 3) kontrolowanie ruchu osadzonych i systemu przepustkowego; 4) kontrolowanie sposobu realizacji zabezpieczenia osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a także osadzonych zatrudnionych; 5) kontrolowanie sprawności działania zabezpieczeń techniczno-ochronnych; 6) odnotowanie w książce przebiegu służby stwierdzonych nieprawidłowości, braków i usterek w zakresie, o którym mowa w § 46 ust. 2, a w przypadku gdy godzą one w bezpieczeństwo zakładu niezwłoczne meldowanie o tym dyrektorowi; 7) zapewnienie przestrzegania ustalonego porządku wewnętrznego; 8) organizowanie bieżącej obsługi uzbrojenia; 9) przechowywanie kluczy specjalnych niebędących w użytku w zabezpieczonym miejscu w wartowni; 10) nadzorowanie stosowania środków przymusu bezpośredniego; 11) przyjmowanie, wydawanie i zwalnianie osadzonych po godzinach pracy administracji, o ile nie pełni dyżuru funkcjonariusz działu ewidencji. 2. Dowódcy zmiany w czasie służby nie wolno w szczególności: 1) opuszczać terenu zakładu bez zgody dyrektora; 2) zmniejszać ustalonych instrukcją ochronną ilości stanowisk i posterunków, z wyjątkiem sytuacji stanowiących zagrożenie dla życia lub zdrowia funkcjonariusza albo osadzonego; 3) opuszczać wartowni bez pozostawienia swojego zastępcy, a w przypadkach braku etatowego zastępcy - wyznaczonego funkcjonariusza; 4) poruszać się poza wartownią bez środka łączności; 5) zezwalać na wchodzenie do wartowni osobom nieupoważnionym przez dyrektora. 3. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 2 pkt 3 z zastrzeżeniem konieczności zapewnienia stałej łączności dowódcy zmiany z przełożonymi. § 29. Kierownik jednostki organizacyjnej przy udziale kierownika działu ochrony dokonuje podziału obowiązków, o których mowa w § 27 ust. 1 i § 28 ust. 1, pomiędzy dowódcą zmiany i jego zastępcą. § 30. Do obowiązków funkcjonariusza dozorującego osadzonego podczas jego przemieszczania się po terenie jednostki organizacyjnej lub doprowadzającego interesantów, zwanego dalej "doprowadzającym", należy w szczególności: 1) sprawdzanie stanu liczbowego osadzonych, pokwitowanie ich przejęcia, pobieranie oraz odprowadzanie; 2) dokonywanie wspólnie z funkcjonariuszem przekazującym kontroli osadzonego; 3) stałe dozorowanie osadzonego; 4) niedopuszczanie do niedozwolonych kontaktów osadzonych pomiędzy sobą lub z osobami postronnymi; 5) w przypadku doprowadzania osadzonego na widzenie - pobranie z oddziału mieszkalnego jego karty identyfikacyjnej i przekazanie jej funkcjonariuszowi pełniącemu służbę przy udzielaniu widzeń, zwanemu dalej "widzeniowym", a po zakończeniu widzenia - sprawdzenie na jej podstawie tożsamości osadzonego i przekazanie funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w oddziale mieszkalnym, zwanemu dalej "oddziałowym"; 6) pouczanie interesanta o zasadach zachowania i poruszania się po terenie jednostki organizacyjnej; 7) zapewnienie bezpieczeństwa interesantowi w czasie doprowadzania. § 31. Do obowiązków funkcjonariusza sprawującego bezpośrednią opiekę nad psami, zwanego dalej "przewodnikiem", należy w szczególności: 1) systematyczne tresowanie psów; 2) pielęgnowanie, karmienie i dbanie o stan zdrowia psów; 3) konserwowanie oporządzenia, sprzętu do tresury oraz urządzeń niezbędnych do wykorzystania psów; 4) rozprowadzanie psów w rejony pełnienia służby wartowniczej oraz kontrolowanie ich czujności i zachowania. § 32. 1. Do obowiązków oddziałowego przy przyjęciu służby należy w szczególności: 1) zaznajomienie się z wydarzeniami w oddziale mieszkalnym i poleceniami przełożonych od czasu zakończenia przez niego poprzedniej służby; 2) porównanie stanu faktycznego osadzonych ze stanem ewidencyjnym; 3) odnotowanie w książce przebiegu służby stwierdzonych nieprawidłowości, braków i usterek, a także niezwłoczne meldowanie dowódcy zmiany o nieprawidłowościach godzących w bezpieczeństwo oddziału mieszkalnego. 2. Do obowiązków oddziałowego w czasie pełnienia służby w porze dziennej należy w szczególności: 1) dokonywanie kontroli osadzonych; 2) przeprowadzanie kontroli cel i pomieszczeń oddziału mieszkalnego według ustalonego planu; 3) egzekwowanie od osadzonych przestrzegania ustalonego porządku wewnętrznego i obowiązków wynikających z kodeksu oraz regulaminów wykonywania kary pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania; 4) kontrolowanie i obserwowanie osadzonych oraz niedopuszczanie do niedozwolonych kontaktów i zachowań godzących w porządek i bezpieczeństwo zakładu; 5) kontrolowanie zachowania osadzonego odbywającego karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej, a także osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, nie rzadziej niż co trzy godziny; 6) bezzwłoczne wzywanie dowódcy zmiany w razie wystąpienia zagrożeń bezpieczeństwa w oddziale mieszkalnym albo zdrowia lub życia osadzonych; 7) przekazywanie przełożonym i wychowawcy informacji osobopoznawczych o osadzonych oraz spostrzeżeń dotyczących nastrojów i atmosfery wśród nich; 8) współdziałanie z wychowawcą w oddziaływaniu wychowawczym na osadzonych; 9) przyjmowanie od osadzonych próśb, skarg, wniosków i korespondencji oraz przekazywanie ich właściwym funkcjonariuszom lub pracownikom; 10) przyjmowanie i rejestrowanie zgłoszeń osadzonych do dyrektora, lekarza oraz innych osób; 11) nadzorowanie wydawania posiłków osadzonym; 12) sprawdzenie w oddziale mieszkalnym stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych w celach i innych pomieszczeniach. 3. Do obowiązków oddziałowego w czasie pełnienia służby w porze nocnej, oprócz wymienionych w ust. 2 pkt 3-4 i 6-7, należy w szczególności: 1) sprawdzenie po apelu wieczornym zamknięcia drzwi cel i pomieszczeń oraz krat wyjściowych z oddziału; 2) kontrolowanie, w nieregularnych odstępach czasu, nie rzadziej niż co dwie godziny, zachowania osadzonych w celach oraz zwiększanie częstotliwości kontroli, jeżeli wynika to z własnych spostrzeżeń lub poleceń przełożonych. 4. Oddziałowy pełniąc służbę w oddziale szpitalnym, niezależnie od zadań określonych w ust. 2 i 3, jest obowiązany stosować się do zaleceń lekarza dotyczących postępowania z osadzonym w procesie leczenia. 5. Oddziałowy pełniąc służbę w oddziale mieszkalnym, w którym wykonuje się karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej, niezależnie od obowiązków określonych w ust. 2 i 3, jest obowiązany w szczególności do: 1) sprawdzenia podstawy prawnej przyjęcia osadzonego do odbycia kary dyscyplinarnej; 2) odnotowania terminu rozpoczęcia i zakończenia kary na wniosku o wymierzenie kary dyscyplinarnej oraz w rejestrze wykonywanych kar. § 33. Do obowiązków funkcjonariusza pełniącego służbę przy wejściu do jednostki organizacyjnej, zwanego dalej "bramowym", należy w szczególności: 1) niedopuszczanie do nieuzasadnionego pozostawiania otwartej bramy oraz drzwi i krat przejściowych w rejonie wejścia; 2) sprawdzanie tożsamości osób wchodzących i wychodzących z jednostki organizacyjnej; 3) deponowanie w wyznaczonym miejscu, za pokwitowaniem, przedmiotów niebezpiecznych i niedozwolonych; 4) prowadzenie ewidencji pojazdów przejeżdżających przez bramę jednostki organizacyjnej oraz sprawdzanie ich ładunków. § 34. Do obowiązków funkcjonariusza dozorującego spacery osadzonych, zwanego dalej "spacerowym", należy w szczególności: 1) sprawdzenie, przed rozpoczęciem spaceru przez osadzonego lub grupę osadzonych oraz po zakończeniu spacerów w danym dniu, placu spacerowego i znajdujących się tam zabezpieczeń techniczno-ochronnych, a także sprawdzenie, czy na placu nie znajdują się przedmioty niebezpieczne lub niedozwolone; 2) sprawdzanie stanu liczbowego osadzonych w grupie spacerowej, pokwitowanie ich przejęcia; 3) pouczanie osadzonego o możliwości wcześniejszego zakończenia spaceru w razie naruszenia ustalonego sposobu jego odbywania; 4) powiadamianie dowódcy zmiany o konieczności wcześniejszego zakończenia spaceru i odprowadzenia osadzonego do oddziału; 5) dozorowanie osadzonych w czasie spaceru, egzekwowanie od nich wymogów w zakresie porządku i bezpieczeństwa. § 35. Do obowiązków widzeniowego należy w szczególności: 1) sprawdzanie ilości i stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych znajdujących się w pomieszczeniach, w których udziela się widzeń, przed ich rozpoczęciem i po ich zakończeniu w danym dniu; 2) na podstawie karty identyfikacyjnej sprawdzanie tożsamości osadzonego, po jego doprowadzeniu i przed odprowadzeniem z pomieszczenia, w którym udziela się widzenia; 3) prowadzenie ewidencji osadzonych, którym udzielane są widzenia; 4) znajomość stanu liczbowego osadzonych przebywających w pomieszczeniach, w których odbywają się widzenia; 5) pouczanie osadzonych i osób odwiedzających o możliwości przerwania widzenia lub zakończenia go przed czasem w razie naruszenia ustalonego sposobu jego odbywania; 6) niedopuszczanie do przekazywania osadzonemu przedmiotów niebezpiecznych i niedozwolonych; 7) przestrzeganie ustalonego czasu oraz sposobu udzielania widzeń. § 36. Do obowiązków funkcjonariusza lub pracownika dozorującego osadzonych zatrudnionych na terenie zakładu, zwanego dalej "dozorującym zatrudnionych", oraz funkcjonariusza konwojującego osadzonych w miejscu zatrudnienia poza terenem zakładu, zwanego dalej "konwojentem grupy roboczej", należy w szczególności: 1) pobranie osadzonego, pokwitowanie jego przejęcia oraz odprowadzenie go po zakończeniu pracy; 2) dokonywanie, wspólnie z funkcjonariuszem przekazującym lub przyjmującym, kontroli osadzonego; 3) patrolowanie miejsca zatrudnienia i sprawdzanie stanu liczbowego osadzonych oraz kontrolowanie stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych znajdujących się w rejonie zatrudnienia osadzonego; 4) przeciwdziałanie niszczeniu narzędzi, maszyn i urządzeń przez osadzonego oraz niedopuszczanie do samowolnego opuszczania przez niego wyznaczonego stanowiska pracy; 5) niedopuszczanie do nawiązywania przez osadzonego kontaktów z osobami postronnymi oraz wykonywania przez niego przedmiotów niebezpiecznych lub niedozwolonych. § 37. Do obowiązków funkcjonariusza pełniącego służbę patrolową na terenie jednostki organizacyjnej, zwanego dalej "patrolowym", należy w szczególności: 1) patrolowanie i obserwowanie wyznaczonego rejonu; 2) niedopuszczanie do niekontrolowanego ruchu osadzonych lub osób postronnych; 3) utrzymywanie stałej łączności z dowódcą zmiany; 4) bezzwłoczne meldowanie dowódcy zmiany o zdarzeniach mogących stworzyć zagrożenie dla bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej. § 38. Do obowiązków funkcjonariusza pełniącego służbę na posterunku uzbrojonym w ochronie terenu jednostki organizacyjnej, zwanego dalej "wartownikiem", należy w szczególności: 1) wydawanie stosownych poleceń osobom wkraczającym w rejon posterunku; 2) zezwalanie na wejście na pas ochronny lub w wyznaczony rejon wyłącznie: a) dowódcy zmiany oraz osobom jemu towarzyszącym, b) przewodnikowi psów; 3) meldowanie dowódcy zmiany o zachowaniach osadzonych lub osób postronnych godzących w bezpieczeństwo lub porządek; 4) obserwowanie psów pełniących służbę wartowniczą i meldowanie dowódcy zmiany o ich nienaturalnym zachowaniu. § 39. 1. Do obowiązków dowódcy konwoju należy w szczególności: 1) sprawdzenie stanu zabezpieczeń techniczno-ochronnych pojazdu konwojowego; 2) wyznaczenie swojego zastępcy; 3) dokonanie podziału zadań ze swoim zastępcą; 4) sprawdzenie tożsamości każdego osadzonego oraz odpowiednie ich rozmieszczenie w pojeździe konwojowym, uwzględniające w szczególności przypadki określone w art. 20 pkt 7 lit. a ustawy o Służbie Więziennej; 5) przejęcie osadzonego konwojowanego wraz z jego dokumentacją i depozytami oraz przejęcie od dowódcy zmiany karty osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a także korzystanie z informacji w niej zawartych w czasie konwojowania; 6) przekazanie osadzonego wraz z dokumentacją i depozytami, o których mowa w pkt 5, we wskazanym zakładzie; 7) zorganizowanie kontroli osadzonego oraz jego bagażu; 8) dopilnowanie zaopatrzenia osadzonego w należne mu na czas konwojowania artykuły żywnościowe i napoje; 9) ostrzeżenie osadzonego o możliwości zastosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa; 10) prowadzenie książki przebiegu służby konwojowej w przypadku konwoju realizowanego na innej podstawie niż polecenie dyrektora; 11) podejmowanie i organizowanie działań ochronnych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa konwoju. 2. Do obowiązków dowódcy konwoju kolumny samochodowej należy w szczególności: 1) wyznaczenie dowódcy każdego pojazdu; 2) ustalenie z dowódcami każdego z pojazdów konwojowych trasy przejazdu; 3) ustalenie sygnałów porozumiewawczych pomiędzy dowódcami poszczególnych pojazdów; 4) omówienie z dowódcami pojazdów zasad działania w razie wypadków nadzwyczajnych; 5) określenie czasu zatrzymania się kolumny oraz organizacji ochrony w miejscu postoju. § 40. Do obowiązków konwojenta należy w szczególności: 1) przeprowadzenie kontroli osadzonego oraz jego bagażu; 2) obserwowanie zachowania osadzonego; 3) niedopuszczanie do niedozwolonych kontaktów osadzonego z osobami postronnymi; 4) podejmowanie działań ochronnych; 5) pozostawanie w stałej gotowości do przeciwdziałania zagrożeniom dla bezpieczeństwa konwoju; 6) niezezwalanie osadzonym na zamianę odzieży oraz bagażu, a także zmianę miejsc w pojeździe konwojowym. § 41. Dowódcy konwoju i konwojentom w czasie konwojowania nie wolno w szczególności: 1) udzielać osobom nieupoważnionym informacji o konwoju oraz trasie przejazdu, czasie i miejscu jego przeznaczenia; 2) wykonywać innych obowiązków niż wynikające z realizacji konwojowania. § 42. Funkcjonariusz stanowiący rezerwę składu zmiany pozostaje w dyspozycji dowódcy zmiany. Do jego obowiązków należy w szczególności: 1) pełnienie służby na posterunkach uzbrojonych i w służbie patrolowej, w czasie odpoczynku funkcjonariuszy wyznaczonych do pełnienia tej służby; 2) udział w konwojach organizowanych doraźnie; 3) wykonywanie poleceń dowódcy zmiany związanych z ochroną jednostki organizacyjnej. § 43. 1. Funkcjonariusze spoza działu ochrony i pracownicy realizują obowiązki wynikające z ustalonego systemu lub sposobu ochrony w sytuacjach i w zakresie określonych przez kierownika jednostki organizacyjnej. 2. Funkcjonariuszom, o których mowa w ust. 1, sprawującym stały dozór nad osadzonymi w czasie zatrudnienia, nauki lub innych zajęć, określa się zadania ochronne w instrukcjach, o których mowa w § 16 ust. 2 pkt 3, dla stanowisk niewchodzących w skład działu ochrony, a także w zakresach ich obowiązków. § 44. 1. Funkcjonariusz przeciwdziała w szczególności: 1) zachowaniom mogącym zakłócić bezpieczeństwo lub porządek w jednostce organizacyjnej; 2) negatywnym oddziaływaniom osadzonych na współosadzonych; 3) przejawom podkultury przestępczej. 2. O zaistnieniu lub zaobserwowaniu przypadków określonych w ust. 1 funkcjonariusz bezzwłocznie informuje przełożonego. § 45. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę na posterunku lub stanowisku uzbrojonym ma obowiązek utrzymywania broni w stałej gotowości do użycia. 2. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, pełni służbę z zachowaniem zasad bezpieczeństwa określonych w instrukcji dla danego wzoru broni. § 46. 1. Funkcjonariusz przed objęciem służby na nowym stanowisku lub posterunku ma obowiązek zapoznać się z instrukcją dla tego stanowiska lub posterunku. 2. Funkcjonariusz obejmując służbę na stanowisku lub posterunku, sprawdza ilość osadzonych, stan i ilość dokumentów znajdujących się w miejscu pełnienia służby, stan i ilość środków sygnalizacji i łączności oraz sprzętu i urządzeń przeciwpożarowych znajdujących się w rejonie jego stanowiska lub posterunku, oraz, z zastrzeżeniem § 32 ust. 2 pkt 12, stan zabezpieczeń techniczno-ochronnych. 3. Funkcjonariusz niezwłocznie melduje dowódcy zmiany o przyjęciu służby oraz o stwierdzonych nieprawidłowościach, brakach lub usterkach w zakresie, o którym mowa w ust. 2. § 47. 1. W przypadku ucieczki osadzonego funkcjonariusz ma obowiązek podjąć pościg bezpośredni, jeżeli zbieg znajduje się w polu widzenia, o ile nie jest to sprzeczne z innymi obowiązkami ochronnymi funkcjonariusza. 2. Po uzyskaniu wiadomości o ucieczce dyrektor lub upoważniony funkcjonariusz powiadamia bezzwłocznie właściwą miejscowo jednostkę Policji oraz jednostkę Policji w miejscu zamieszkania zbiega, a po ustaleniu czasu i kierunku ucieczki podejmuje decyzję o wysłaniu pościgu. § 48. Funkcjonariusz: 1) pełniący służbę na posterunku prowadzi stałą obserwację wyznaczonego miejsca, odcinka lub rejonu; 2) wyposażony w urządzenia mechaniczne lub elektroniczne ma obowiązek wykorzystywania ich do kontroli, o których mowa w § 72 ust. 1; 3) niezwłocznie powiadamia dowódcę zmiany o wystąpieniu przyczyn uniemożliwiających dalsze pełnienie służby; 4) wykonujący obowiązki związane z ochroną nie może, bez zezwolenia bezpośredniego przełożonego, opuścić posterunku lub zaprzestać jego ochrony. Rozdział 3 Przedsięwzięcia ochronne § 49. Wyznaczając funkcjonariuszy do pełnienia służby na poszczególnych stanowiskach i posterunkach, uwzględnia się ich cechy fizyczne i psychiczne oraz przygotowanie zawodowe. § 50. 1. W pełnym systemie ochrony zmiana liczy co najmniej trzech funkcjonariuszy, a w ograniczonym i uproszczonym, z zastrzeżeniem ust. 2 - nie mniej niż dwóch funkcjonariuszy. 2. W uproszczonym systemie ochrony stosowanym w oddziale tymczasowego zakwaterowania skazanych służbę może pełnić jeden funkcjonariusz. § 51. 1. Dla każdej zmiany w zakładzie, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się rezerwę w wysokości do 20 % jej składu osobowego, jednak nie mniej niż jednego funkcjonariusza. 2. Decyzję o rezerwie składu zmiany w zakładzie dla kobiet oraz w zakładzie typu otwartego, a także w wyodrębnionym oddziale, podejmuje właściwy dyrektor okręgowy. § 52. 1. Po nieprzerwanym pełnieniu służby przez 4 godziny na posterunku uzbrojonym lub patrolowym funkcjonariuszowi zmienia się miejsce pełnienia służby. 2. Jeżeli służba na posterunkach uzbrojonych lub patrolowych na terenie jednostki organizacyjnej pełniona jest przez 6 godzin, funkcjonariuszom należy zapewnić odpoczynek przez czas nie krótszy niż 30 minut, o ile nie będzie to stwarzało zagrożenia dla bezpieczeństwa jednostki. § 53. 1. Funkcjonariuszy pełniących służbę na posterunkach i stanowiskach wyposaża się w środki łączności z wartownią, a w razie potrzeby również z innymi posterunkami i stanowiskami, a także w środki alarmowania umożliwiające właściwe wykonywanie zadań służbowych i zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonariuszom i pracownikom. 2. Funkcjonariusza pełniącego służbę w bezpośrednim kontakcie z osadzonym można, na polecenie dyrektora, wyposażyć w środki przymusu bezpośredniego. 3. W oddziale dla osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w porze dziennej pełni służbę dwóch funkcjonariuszy, z których jeden pełni obowiązki oddziałowego. § 54. 1. Wartownicy i konwojenci pełnią służbę w ochronie zewnętrznej jednostki organizacyjnej w szczególności: 1) na wieżyczce ochronnej; 2) na wyznaczonym odcinku linii zewnętrznej ogrodzenia ochronnego; 3) w porze nocnej, przy wejściu do jednostki organizacyjnej; 4) w czasie konwojowania. 2. Dopuszcza się posiadanie broni palnej w pomieszczeniach wartowni, śluzie wejścia do zakładu oraz na pasie ochronnym i w wieżyczce ochronnej przez dowódcę zmiany, a także funkcjonariuszy w nią wyposażanych w związku ze służbą w ochronie zewnętrznej. 3. W przypadku konieczności stosowania na terenie zakładu środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 7-8 i 12 ustawy o Służbie Więziennej i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz sposobu postępowania w tym zakresie (Dz. U. Nr 136, poz. 637), wyznaczeni funkcjonariusze w określonym czasie i miejscu mogą posiadać broń palną umożliwiającą stosowanie tych środków. 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor może zezwolić na przebywanie na terenie jednostki organizacyjnej innych osób i funkcjonariuszy posiadających broń palną. § 55. 1. Służbę oficera dyżurnego pełnią wyznaczeni przez kierownika jednostki organizacyjnej funkcjonariusze z korpusu oficerów i funkcjonariusze z korpusu chorążych Służby Więziennej. 2. Oficer dyżurny podlega bezpośrednio przełożonemu, który wyznaczył go do pełnienia tej funkcji, a w czasie jego nieobecności przejmuje uprawnienia i obowiązki w zakresie ochrony jednostki organizacyjnej, a także wykonuje obowiązki i zadania określone przez kierownika jednostki organizacyjnej w instrukcji dla tego stanowiska. 3. W razie nieobecności dyrektora w zakładzie, jeżeli nie został wyznaczony oficer dyżurny, uprawnienia i obowiązki dyrektora w zakresie ochrony zakładu i realizacji ustalonego porządku wewnętrznego przejmuje kierownik działu ochrony, a w razie jego nieobecności pełniący służbę dowódca zmiany. 4. Obowiązki dyrektora w zakresie ochrony podległego mu wyodrębnionego oddziału wykonuje kierownik tego oddziału. § 56. Możliwość poruszania się i przebywania osadzonych oraz zakres ich dozorowania na terenie zakładu poza oddziałem mieszkalnym różnicuje się w zależności od przeznaczenia tej jednostki i stosowanego systemu ochrony. § 57. 1. Ruch osadzonych po terenie zakładu: 1) jest dozorowany przez funkcjonariusza lub pracownika; 2) podlega ewidencji w książce zatrudnienia lub zajęć szkolnych, a w innych przypadkach - w oddziałowej książce ruchu osadzonych; 3) wymaga wzmocnionego dozoru, jeżeli grupa przekracza 50 osób. 2. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od zasad określonych w ust. 1. § 58. 1. Podstawą wypuszczenia osadzonego z oddziału mieszkalnego są następujące dokumenty ochronne: 1) przepustka wewnętrzna, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, podpisana przez dyrektora lub: a) oficera dyżurnego, b) dowódcę zmiany, c) głównego księgowego, d) dyrektora szpitala lub ordynatora oddziału szpitalnego, e) kierownika wyodrębnionego oddziału, ośrodka diagnostycznego lub ambulatorium, a także kierownika działu lub jego zastępcę, f) inną osobę, która wykonuje zadania głównego księgowego, dyrektora szpitala, ordynatora lub kierownika albo go zastępuje; 2) zatwierdzona przez dyrektora, a w wyodrębnionym oddziale przez kierownika tego oddziału lub osobę, która go zastępuje: a) książka zatrudnienia osadzonych, b) książka zajęć szkolnych osadzonych; 3) zatwierdzone przez dyrektora lub upoważnionego przez niego funkcjonariusza albo pracownika: a) plany spacerów, kąpieli, zakupu artykułów żywnościowych i tytoniowych, b) listy osadzonych skierowanych do transportu, c) wykazy osadzonych uczestników zajęć zbiorowych, a także wykazy osadzonych doprowadzonych grupowo, sporządzane odrębnie dla każdego oddziału mieszkalnego; 4) książka zgłaszających się do lekarza. 2. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 1. 3. Dyrektor określa zasady i sposób przekazywania osadzonego przebywającego poza oddziałem mieszkalnym oraz doprowadzania osadzonych na zabiegi medyczne i do lekarzy. 4. W przypadku pilnej konieczności wypuszczenia osadzonego z oddziału mieszkalnego z uwagi na zagrożenie jego zdrowia lub życia, a także ze względów bezpieczeństwa, można odstąpić od wymogów określonych w ust. 1 pkt 1, zachowując zasady ewidencji. § 59. 1. Osadzony uprawniony do samodzielnego przebywania poza terenem jednostki organizacyjnej i zobowiązany do zgłoszenia się do jednostki Policji w miejscu przebywania może ją opuścić na podstawie przepustki. Wzór przepustki określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Osadzony uprawniony do samodzielnego przebywania poza terenem jednostki organizacyjnej bez obowiązku zgłoszenia się do jednostki Policji w miejscu przebywania może ją opuścić na podstawie przepustki. Wzór przepustki określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Skazany grupowy uprawniony do samodzielnego przebywania poza terenem jednostki organizacyjnej może ją opuścić na podstawie przepustki. Wzór przepustki określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 4. Osadzonemu, o którym mowa w ust. 1-3, na czas pobytu poza terenem jednostki organizacyjnej wydaje się kartę tożsamości, której wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 60. 1. Podstawą wypuszczenia na zewnątrz zakładu osadzonego konwojowanego jest przepustka, której wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. Przepustkę przekazuje się bramowemu. 2. Konwojowanie osadzonych przez funkcjonariuszy odbywa się na podstawie wykazu transportowego lub zatwierdzonego przez dyrektora wykazu osadzonych, z zastrzeżeniem ust. 3, a w innych przypadkach kopii przepustki, o której mowa w ust. 1. 3. Przepustkę, o której mowa w ust. 1, oraz wykaz osadzonych, o którym mowa w ust. 2, w wyodrębnionym oddziale lub oddziale tymczasowego zakwaterowania skazanych, podpisuje upoważniony przez dyrektora funkcjonariusz. § 61. Zatrudnienie osadzonego poza ustalonymi godzinami jego pracy, a także w odmiennych niż ustalone warunkach, wymaga każdorazowo zgody dyrektora i określenia przez niego sposobu dozorowania lub konwojowania zatrudnionego. § 62. 1. Spacery osadzonych odbywają się na wyznaczonych placach pod dozorem spacerowego i, w miarę możliwości, pod ochroną wartownika pełniącego służbę na posterunku uzbrojonym. 2. Spacery przeprowadzane są na podstawie planu spacerów, zatwierdzonego przez dyrektora lub upoważnionego przez niego funkcjonariusza albo pracownika, w którym określa się podział osadzonych na grupy spacerowe oraz kolejność i miejsce odbywania spacerów. 3. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 1-2. 4. Opracowując plan spacerów, bierze się pod uwagę w szczególności względy bezpieczeństwa i względy resocjalizacyjne oraz konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego. § 63. 1. W rejonie placów spacerowych, na których odbywają się spacery osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, pełni służbę nie mniej niż dwóch funkcjonariuszy, którzy sprawują nadzór nad tymi spacerami. 2. W przypadku gdy place spacerowe są monitorowane, można ograniczyć nadzór nad spacerami osadzonego, o którym mowa w ust. 1, do jednego funkcjonariusza. 3. Jeżeli warunki architektoniczne na to pozwalają, spacer osadzonego, o którym mowa w ust. 1, jest dodatkowo ochraniany przez wartownika. § 64. Klucze używane w jednostce organizacyjnej dzielą się na: 1) klucze specjalne - klucze od bram, drzwi i krat wejściowych do budynków, drzwi i krat przejściowych, cel mieszkalnych, cel zabezpieczających i cel dyscyplinarnych oraz wyznaczonych pomieszczeń; 2) klucze zwykłe - klucze niewymienione w pkt 1. § 65. 1. Dyrektor na wniosek kierownika działu ochrony uznaje przedmioty za niebezpieczne, ustala sposób ich ocechowania, wyznacza miejsca przechowywania oraz ustala tryb kontroli i wykorzystania. 2. Wykaz przedmiotów, o których mowa w ust. 1, sporządza i podpisuje kierownik działu sprawującego nadzór nad miejscem pracy osadzonego lub upoważniony przez niego funkcjonariusz, a zatwierdza dyrektor. § 66. 1. Przedmioty niebezpieczne podlegają: 1) ocechowaniu; 2) ewidencjonowaniu. 2. Sposób użytkowania przedmiotów niebezpiecznych podlega systematycznym kontrolom. § 67. 1. Przedmioty wnoszone lub wynoszone przez funkcjonariuszy lub pracowników oraz pojazdy, którymi oni wjeżdżają lub wyjeżdżają, mogą podlegać kontroli przez bramowego lub funkcjonariusza albo pracownika pełniącego służbę przy wejściu do jednostki organizacyjnej. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można polecić wyznaczonym funkcjonariuszom lub pracownikom przeprowadzenie kontroli osobistej funkcjonariusza lub pracownika wchodzącego lub wychodzącego z jednostki organizacyjnej, jak również w niej przebywającego. § 68. 1. Kontrolę osobistą funkcjonariusza lub pracownika można wykonywać przez: 1) sprawdzenie przy użyciu urządzeń technicznych; 2) wykorzystanie psa; 3) sprawdzenie ubrania i obuwia; 4) oględziny ciała i bielizny. 2. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, dokonuje co najmniej dwóch funkcjonariuszy lub pracowników tej samej płci co osoba poddawana kontroli. Przeprowadza się ją w odrębnym pomieszczeniu. § 69. 1. Decyzję o przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w § 67 ust. 2, podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej. 2. Z przebiegu kontroli osobistej, o której mowa w § 68 ust. 1 pkt 3 i 4, sporządza się protokół, według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia. 3. W razie ujawnienia przez funkcjonariusza lub pracownika, w wyniku czynności kontrolnych, przenoszenia lub przewożenia przedmiotów niebezpiecznych lub niedozwolonych sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. Protokół i zakwestionowane przedmioty przekazuje się do decyzji kierownika jednostki organizacyjnej. § 70. Apel poranny i wieczorny przeprowadza dowódca zmiany, sprawdzając zgodność stanu faktycznego osadzonych ze stanem ewidencyjnym. W części zakładu apel może przeprowadzić funkcjonariusz wyznaczony przez dowódcę zmiany. § 71. Pojazd nienależący do Służby Więziennej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej, podczas pobytu na terenie zakładu o pełnym lub ograniczonym systemie ochrony, jeżeli znajduje się w miejscu dostępnym dla osadzonych, pozostaje pod stałym dozorem wyznaczonego funkcjonariusza. § 72. 1. W celu odnalezienia przedmiotów niebezpiecznych i niedozwolonych oraz udaremnienia ucieczki albo w innych uzasadnionych przypadkach przeprowadza się w jednostce organizacyjnej następujące rodzaje kontroli: 1) osobistą lub pobieżną osadzonego; 2) cel i innych pomieszczeń; 3) paczek i przedmiotów; 4) pojazdów; 5) generalną. 2. Oprócz urządzeń, o których mowa w § 48 pkt 2, do przeprowadzania kontroli mogą być wykorzystywane także psy. § 73. 1. Stan zabezpieczenia zakładu, Centralnego Ośrodka, ośrodka szkolenia i ośrodka doskonalenia podlega inspekcji odpowiednio przez dyrektora, Komendanta Centralnego Ośrodka, komendanta ośrodka, a także funkcjonariuszy przez nich wyznaczonych. 2. Właściwy dyrektor okręgowy wyznacza podległych funkcjonariuszy i pracowników do przeprowadzania inspekcji jednostek okręgowego inspektoratu. 3. W czasie inspekcji sprawdza się: 1) realizację wybranych elementów ustalonego systemu lub sposobu ochrony; 2) znajomość przepisów i obowiązków oraz sposób ich realizacji przez funkcjonariuszy i pracowników; 3) przestrzeganie ustalonego porządku wewnętrznego. § 74. 1. Do wszystkich jednostek organizacyjnych, na podstawie legitymacji służbowej, mogą wejść w porze dziennej i nocnej: 1) Dyrektor Generalny, dyrektorzy biur i ich zastępcy oraz kierownicy zespołów, a także funkcjonariusze i pracownicy posiadający upoważnienie wystawione przez Dyrektora Generalnego zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik nr 9 do rozporządzenia; 2) funkcjonariusze i pracownicy wchodzący w skład konwoju. 2. Funkcjonariusze i pracownicy Centralnego Zarządu niewymienieni w ust. 1 wchodzą na teren jednostek organizacyjnych w godzinach pracy administracji na podstawie legitymacji służbowej, a w innym czasie dodatkowo na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. § 75. Do podległej jednostki organizacyjnej na podstawie legitymacji służbowej mogą wejść w porze dziennej i nocnej dyrektor okręgowy oraz funkcjonariusze i pracownicy posiadający wystawione przez właściwego dyrektora okręgowego upoważnienie zgodnie z wzorem, o którym mowa w § 74 ust. 1 pkt 1. § 76. 1. Do jednostki organizacyjnej, w której pełnią służbę, na podstawie legitymacji służbowej, wchodzą: 1) w porze dziennej i nocnej: kierownik jednostki organizacyjnej, kierownik działu ochrony i jego zastępca, a także funkcjonariusze przeprowadzający inspekcję; 2) w ustalonych godzinach służby - funkcjonariusze niewymienieni w pkt 1. 2. Pracownicy zatrudnieni w jednostce organizacyjnej lub przywięziennym zakładzie pracy wchodzą do jednostki na podstawie legitymacji lub przepustki stałej, w godzinach ustalonych przez kierownika tej jednostki organizacyjnej. 3. Zasady wejścia do jednostki organizacyjnej funkcjonariuszy i pracowników niepełniących służby lub niezatrudnionych w tej jednostce organizacyjnej, z zastrzeżeniem § 74 i 75, określa właściwy kierownik jednostki organizacyjnej. § 77. W ochronie jednostki organizacyjnej można stosować: 1) zabezpieczenia techniczno-ochronne, a w szczególności: a) linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego, wykonaną z materiału pełnego, którą może stanowić również ściana budynku, w którym mogą także czasowo lub na stałe przebywać osadzeni, albo wykonaną z materiałów tworzących ogrodzenie ażurowe - wyposażoną w zabezpieczenia utrudniające jej pokonanie, b) linię wewnętrzną ogrodzenia ochronnego, którą może stanowić ogrodzenie pełne lub ażurowe albo oznaczoną w inny sposób, c) wygrodzenia wewnętrzne oddzielające poszczególne rejony jednostki organizacyjnej, d) bramy, drzwi i kraty o szczególnie silnej konstrukcji zamontowane przy wejściach do jednostki organizacyjnej i ważniejszych budynków, e) bramy, drzwi i kraty o silnej konstrukcji zamontowane przy wejściach i przejściach do poszczególnych budynków, rejonów i cel oraz pomiędzy kondygnacjami budynków, f) kraty okienne oraz wewnętrzne kraty koszowe instalowane za drzwiami wejściowymi i przed otworami okiennymi, g) przesłony i siatki mocnej konstrukcji, montowane po zewnętrznej stronie okien, h) zamki i blokady do bram, drzwi i krat, i) agregat prądotwórczy lub inne zastępcze źródła energii elektrycznej i oświetlenia, j) zabezpieczenia studzienek, kanałów, urządzeń wentylacyjnych, rynien, odgromników, słupów, masztów antenowych, kominów i innych punktów wysokościowych, świetlików, wejść na strychy i dachy oraz wejść do piwnic, k) urządzenia telewizji przemysłowej i urządzenia kontroli dostępu; 2) środki sygnalizacji i łączności, a w szczególności: a) urządzenia do kontroli osób, bagaży, pojazdów i ładunków, b) instalację przyzywową, c) środki łączności radiowej i przewodowej, d) środki alarmowania. § 78. 1. Cele wyznaczone do wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi izolacyjnej wyposaża się w wewnętrzne kraty zainstalowane za drzwiami wejściowymi i przed otworami okiennymi. 2. Okna celi, o której mowa w ust. 1, wyposaża się na zewnątrz otworów okiennych w siatki, a w miarę potrzeb można je wyposażyć także w przesłony. 3. Sprzęt kwaterunkowy będący w wyposażeniu celi, o której mowa w ust. 1, może być trwale mocowany do ścian lub podłóg. § 79. Cele przeznaczone dla osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, usytuowane poza oddziałem dla tych osadzonych, wyznacza dyrektor na wniosek kierownika działu ochrony, uzgodniony z kierownikami działów penitencjarnego i ewidencji. § 80. 1. W czasie wykonywania obowiązków służbowych w bezpośrednim kontakcie z osadzonym, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, oddziałowy i funkcjonariusz z nim współdziałający pełnią służbę w kamizelkach ochronnych i wyposażeni są w osobiste sygnalizatory alarmowe oraz w środki przymusu bezpośredniego. 2. W kamizelki ochronne, sygnalizatory alarmowe i w środki przymusu bezpośredniego wyposaża się również funkcjonariuszy dozorujących poza oddziałem mieszkalnym lub konwojujących osadzonego, o którym mowa w ust. 1. 3. Ilość i rodzaj środków przymusu bezpośredniego określa dyrektor. § 81. 1. Celę mieszkalną dla osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, wyposaża się w szczególności w: 1) wewnętrzne kraty zainstalowane za drzwiami wejściowymi i przed otworami okiennymi; 2) siatki, a w miarę potrzeb również w przesłony, na zewnątrz otworów okiennych; 3) kraty okienne ze stali o podwyższonej wytrzymałości na przecinanie lub zabezpieczone elektronicznie; 4) sprzęt kwaterunkowy mocowany trwale do ścian i podłóg. 2. Cele można dodatkowo wyposażyć w kamery telewizyjne i urządzenia umożliwiające nasłuch. 3. Zabezpieczenia techniczno-ochronne, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3 oraz § 78 ust. 1 i 2, można zastąpić innymi zabezpieczeniami, które będą odpowiednio spełniać ich zadania ochronne. § 82. 1. Miejsca i pomieszczenia dla osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, wyznaczone do pracy, nauki, widzeń, czynności procesowych, odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych, z zakresu kultury fizycznej i sportu, wyposaża się odpowiednio w zabezpieczenia techniczno-ochronne, o których mowa w § 81 ust. 1 pkt 1-3, a także zabezpieczenia uniemożliwiające samowolne ich opuszczenie przez osadzonego. 2. Plac spacerowy zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający samowolne jego opuszczenie przez osadzonego, o którym mowa § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w szczególności poprzez przykrycie placu siatką, prętami lub drutem. 3. Miejsca i pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, można wyposażyć w urządzenia umożliwiające monitoring. 4. Zabezpieczenia techniczno-ochronne łaźni i innych pomieszczeń niewymienionych w ust. 1 i § 81, w których czasowo może przebywać osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, określa dyrektor. 5. Przepis § 78 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 83. Pies może być wykorzystywany do: 1) pełnienia służby wartowniczej poprzez zabezpieczanie ogrodzenia ochronnego lub rejonów jednostki organizacyjnej; 2) ochrony funkcjonariuszy i pracowników; 3) wzmocnienia konwojów; 4) pościgu; 5) przeszukiwania budynków, budowli, pojazdów i terenu jednostki organizacyjnej; 6) poszukiwania i wskazywania ukrycia środków odurzających i substancji psychotropowych; 7) tropienia śladów; 8) poszukiwania i wskazywania materiałów wybuchowych. Rozdział 4 Działania ochronne i czynności profilaktyczne § 84. 1. Działania ochronne podejmuje się niezwłocznie po uzyskaniu informacji o zagrożeniu bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej. 2. W działaniach ochronnych mogą być wykorzystani funkcjonariusze sił wsparcia oraz oddziały Policji, a także inne osoby pełniące służbę lub zatrudnione w służbach ratowniczych. 3. W działaniach ochronnych można wykorzystywać psy wyszkolone na specjalistycznych kursach. 4. Działaniami ochronnymi kieruje dyrektor lub upoważniony przez niego funkcjonariusz. § 85. 1. Systemy ochrony, o których mowa w § 3 ust. 2, a także sposób ochrony, o którym mowa w § 8, w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa mogą podlegać wzmocnieniu poprzez wprowadzenie dodatkowych przedsięwzięć i działań ochronnych, a w szczególności: 1) wprowadzenie służby oficera dyżurnego; 2) zwiększenie składu zmiany, również o funkcjonariuszy spoza działu ochrony; 3) wystawienie dodatkowych posterunków, a także stanowisk, lub wzmocnienie obsady istniejących; 4) wprowadzenie dyżurów kadry kierowniczej w sposób określony przez kierownika jednostki organizacyjnej. 2. Rodzaj i zakres stosowanych dodatkowych przedsięwzięć i działań ochronnych zależy od rozpoznania zamierzeń osadzonych, a także stopnia zagrożenia bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej. 3. W przypadku wzmocnienia ochrony jednostki organizacyjnej mogą być wykorzystane siły innych jednostek organizacyjnych, jeżeli zarządzający wzmocnienie ochrony uzna, że siły własne nie wystarczą do zapobieżenia lub zlikwidowania naruszenia bezpieczeństwa. § 86. 1. Wzmocnienie ochrony można zarządzić po: 1) uzyskaniu informacji o zagrożeniu bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej; 2) zaistnieniu wypadku nadzwyczajnego. 2. Wzmocnienie ochrony zarządzają: 1) Dyrektor Generalny - w każdej jednostce organizacyjnej; 2) dyrektor okręgowy - w podległych jednostkach organizacyjnych; 3) Komendant Centralnego Ośrodka - w Centralnym Ośrodku; 4) komendant ośrodka - w ośrodku szkolenia lub ośrodku doskonalenia; 5) dyrektor - w podległym zakładzie. 3. Zarządzenie o wzmocnieniu ochrony wydaje się bez zbędnej zwłoki. 4. Osoba zarządzająca wzmocnienie ochrony lub osoba przez nią upoważniona podejmuje działania ochronne i nimi kieruje. 5. O wykorzystaniu funkcjonariuszy, a także środków i sprzętu, decydują: 1) Dyrektor Generalny - z każdej jednostki organizacyjnej; 2) dyrektor okręgowy - z podległych jednostek organizacyjnych; 3) odpowiednio Komendant Centralnego Ośrodka, komendant ośrodka lub dyrektor - z Centralnego Ośrodka, ośrodka szkolenia, ośrodka doskonalenia lub zakładu. § 87. Sprawność funkcjonariuszy i pracowników Centralnego Ośrodka lub zakładu w działaniach ochronnych doskonali się co najmniej dwa razy w roku, w trakcie ćwiczeń przeprowadzanych na podstawie planu sporządzonego przez kierownika działu ochrony i zatwierdzonego odpowiednio przez Komendanta Centralnego Ośrodka lub dyrektora, uwzględniając w szczególności: 1) stosowany system lub sposób ochrony; 2) występujące i przewidywane zagrożenia; 3) wykorzystanie funkcjonariuszy i pracowników. § 88. Czynności profilaktyczne to w szczególności: 1) obserwowanie zachowań i relacji w środowisku osadzonych; 2) rozpoznawanie struktur podkultury więziennej i udziału w niej osadzonych; 3) rozpoznawanie atmosfery i nastrojów wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących w bezpieczeństwo jednostki. Rozdział 5 Postępowanie z osobami osadzonymi w zakładach § 89. 1. Funkcjonariusze i pracownicy w postępowaniu z osadzonymi powinni zachować ostrożność, mając na uwadze możliwość agresji z ich strony, groźnego nieposłuszeństwa albo postępowania naruszającego porządek lub bezpieczeństwo. 2. Funkcjonariusze mają obowiązek przeciwdziałania postępowaniu innych osób sprzecznemu z zadaniami ochronnymi albo naruszającemu ustalony porządek lub bezpieczeństwo jednostki organizacyjnej oraz niezwłocznego meldowania o takich zdarzeniach właściwemu przełożonemu lub informowania odpowiednio dowódcy zmiany albo dyżurnego. § 90. 1. Decyzje w sprawie rozmieszczenia w celach osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, podejmuje kierownik działu ochrony w porozumieniu z kierownikiem działu penitencjarnego - w odniesieniu do skazanych, a ponadto z kierownikiem działu ewidencji - w odniesieniu do tymczasowo aresztowanych. 2. W celi mieszkalnej nie można umieszczać więcej niż trzech osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, ani osadzać ich wspólnie z innymi osadzonymi. 3. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może podjąć decyzję o umieszczeniu innych osadzonych niż wymienieni w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e w celi mieszkalnej, o której mowa w § 81. § 91. 1. Osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, porusza się po terenie zakładu pojedynczo. 2. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się poruszanie osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w grupach nie większych niż trzyosobowe. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dozór funkcjonariuszy należy odpowiednio wzmocnić. 4. Poza celą mieszkalną oraz miejscami i pomieszczeniami, o których mowa w § 82, osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, pozostaje pod stałym i bezpośrednim dozorem co najmniej dwóch funkcjonariuszy. 5. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może zdecydować o niestosowaniu przepisu ust. 4 w czasie przebywania osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, poza celą mieszkalną oraz w miejscach i pomieszczeniach niewymienionych w § 82. § 92. Osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, nie może być zatrudniony: 1) przy pracach wymagających posługiwania się przedmiotami niebezpiecznymi; 2) przy obsłudze maszyn i urządzeń umożliwiających wyrób przedmiotów niebezpiecznych lub niedozwolonych; 3) na stanowiskach umożliwiających spowodowanie pożaru, wybuchu lub innych zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa zakładu; 4) w miejscach umożliwiających ucieczkę lub niekontrolowane kontaktowanie się z innymi osobami. § 93. Osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, dokonuje w zakładzie zakupów poprzez złożenie zamówienia wyznaczonemu funkcjonariuszowi lub pracownikowi. Zamówione przedmioty, artykuły żywnościowe i wyroby tytoniowe dostarcza się osadzonemu do celi. § 94. 1. Osadzonego poddaje się kontroli osobistej lub pobieżnej, w szczególności: 1) przed opuszczeniem oddziału mieszkalnego lub miejsca zatrudnienia i po powrocie do nich; 2) przed indywidualnymi rozmowami lub spotkaniami odbywającymi się w oddziale mieszkalnym z przedstawicielami administracji lub innych podmiotów; 3) niezwłocznie po zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego, o ile jest to możliwe ze względu na jego rodzaj; 4) bezpośrednio przed rozpoczęciem konwojowania. 2. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od zasad określonych w ust. 1. Rozdział 6 Warunki wstępu na teren jednostek organizacyjnych osób niebędących funkcjonariuszami albo pracownikami § 95. 1. Do jednostek organizacyjnych, na podstawie dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości i zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji, mogą wejść w porze dziennej i nocnej: 1) Minister Sprawiedliwości - Prokurator Generalny, sekretarz stanu i podsekretarze stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz zastępcy Prokuratora Generalnego; 2) kierownicy komórek organizacyjnych Ministerstwa Sprawiedliwości; 3) Pierwszy Prezes i prezesi Sądu Najwyższego; 4) Rzecznik Praw Obywatelskich. 2. Na podstawie dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości i pisemnego upoważnienia mogą wejść do jednostek organizacyjnych w porze dziennej, a w porze nocnej - jeżeli w upoważnieniu zostało to określone - osoby delegowane przez podmioty wymienione w ust. 1 oraz Dyrektora Generalnego. § 96. Do jednostki organizacyjnej na podstawie legitymacji służbowej mogą wejść w porze dziennej i nocnej właściwi ze względu na siedzibę tej jednostki: 1) prezes i wiceprezes sądu apelacyjnego; 2) prezes i wiceprezes sądu okręgowego i rejonowego oraz przewodniczący wydziału penitencjarnego i sędziowie penitencjarni; 3) prokuratorzy apelacyjni, okręgowi i rejonowi oraz ich zastępcy; 4) prezesi okręgowego i garnizonowego sądu wojskowego i ich zastępcy oraz sędziowie sprawujący nadzór penitencjarny; 5) wojskowy prokurator okręgowy i garnizonowy, a także szef ośrodka zamiejscowego wojskowej prokuratury okręgowej. § 97. 1. Do jednostki organizacyjnej na podstawie legitymacji służbowej mogą wejść w godzinach urzędowania administracji, celem dokonania czynności służbowych: 1) sędziowie, asesorzy i aplikanci sądowi; 2) prokuratorzy, asesorzy i aplikanci prokuratorscy; 3) adwokaci i aplikanci adwokaccy; 4) kuratorzy sądowi; 5) funkcjonariusze Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej i żołnierze Żandarmerii Wojskowej. 2. Kierownik jednostki organizacyjnej może wyrazić zgodę na wejście do podległej mu jednostki w godzinach urzędowania administracji, na podstawie legitymacji służbowej lub dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości, innych osób niż wymienione w ust. 1. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą wejść do jednostki organizacyjnej również po godzinach urzędowania administracji, jeżeli jest to konieczne ze względu na charakter wykonywanych czynności, po uprzednim uzgodnieniu z kierownikiem tej jednostki lub osobą przez niego upoważnioną. 4. Obowiązek uzgodnienia, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy przypadków konwojowania osadzonych. 5. Jeżeli w czynności procesowej ma uczestniczyć osoba inna niż wymieniona w ust. 1 oraz w § 96, może ona wejść do jednostki organizacyjnej wraz z prowadzącym czynność, na podstawie jednorazowej przepustki, której wzór określa załącznik nr 10 do rozporządzenia, wydanej po okazaniu dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości. § 98. Do jednostki organizacyjnej w porze dziennej i nocnej na podstawie legitymacji służbowej lub innego dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości mogą wejść funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej i pracownicy pogotowia ratunkowego oraz innych służb udzielających pomocy, wezwani przez kierownika tej jednostki. § 99. Osoba uprawniona do widzenia z osadzonym wchodzi do jednostki organizacyjnej, w ustalonych dniach i godzinach odbywania widzeń, po okazaniu dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości. § 100. 1. Zasady wstępu do jednostki organizacyjnej emerytów i rencistów Służby Więziennej oraz członków rodzin funkcjonariuszy i pracowników określa właściwy kierownik jednostki organizacyjnej. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, wchodzą na teren jednostki organizacyjnej na podstawie dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości. § 101. Osoba niewymieniona w § 95-99: 1) może wejść do jednostki organizacyjnej w godzinach urzędowania administracji na podstawie jednorazowej przepustki, wydanej po okazaniu dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości; 2) wykonująca w jednostce organizacyjnej zadania wynikające z kodeksu albo z innych ustaw może otrzymać stałą przepustkę uprawniającą do wejścia, której wzór określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 102. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej może wyrazić zgodę na wejście do podległej jednostki osobom niewymienionym w § 95-99 w innym czasie i na innej podstawie, niż to określono w § 101. § 103. Pobyt na terenie jednostki organizacyjnej osób wymienionych w § 97-99 i 101 podlega ewidencjonowaniu. § 104. 1. Osobie niebędącej funkcjonariuszem lub pracownikiem: 1) właściwy kierownik jednostki organizacyjnej albo osoba przez niego upoważniona wydaje jednorazową przepustkę uprawniającą do wstępu na teren jednostki; 2) kierownik jednostki organizacyjnej wydaje stałą przepustkę uprawniającą do wstępu na teren podległej jednostki. 2. Stałą przepustkę można unieważnić w każdej chwili bez podania przyczyn. Upoważniona do unieważnienia stałej przepustki jest osoba, która ją wystawiła, albo jej przełożony. § 105. Osoba, o której mowa w § 104, porusza się po terenie jednostki organizacyjnej w asyście wyznaczonego funkcjonariusza lub pracownika, chyba że kierownik jednostki organizacyjnej postanowi inaczej. Rozdział 7 Ochrona w czasie konwojowania osób osadzonych w zakładach § 106. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej albo osoba przez niego upoważniona podejmuje decyzję o uzbrojeniu i wyposażeniu konwoju oraz wyznacza dowódcę konwoju i konwojentów. 2. W przypadku zagrożenia bezpieczeństwa konwoju dowódca konwoju może zażądać niezbędnej pomocy od kierownika najbliższej jednostki organizacyjnej. 3. Dowódca konwoju w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia konwoju lub konwojowanych osadzonych może podjąć wszelkie niezbędne, doraźne działania zapobiegające zagrożeniu. § 107. 1. Do konwoju wyznacza się funkcjonariuszy o pełnej sprawności fizycznej i odpowiednio przygotowanych zawodowo. 2. Do konwojowania jednego osadzonego lub grupy do 10 osadzonych wyznacza się co najmniej dwóch funkcjonariuszy. 3. Liczbę konwojentów zwiększa się, w szczególności jeżeli: 1) konwojowanie odbywać się będzie w godz. 2200-600; 2) konwojowanie trwać będzie ponad 12 godzin; 3) grupa konwojowanych osadzonych jest większa, niż to określono w ust. 2; 4) konwojowany stwarza szczególne zagrożenie dla bezpieczeństwa konwoju. 4. Wyposażenie i uzbrojenie konwoju ustala się w zależności od warunków i trasy konwojowania, odległości do miejsca przeznaczenia, a także liczby osadzonych oraz ich stopnia demoralizacji lub zagrożenia dla bezpieczeństwa konwoju. 5. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 2 i ust. 3 pkt 1-3. § 108. 1. W zakładach o pełnym systemie ochrony w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia osadzonego dyrektor, a w przypadku braku możliwości nawiązania z nim kontaktu dowódca zmiany, może podjąć decyzję o konwojowaniu osadzonego w czasie przewożenia go pojazdem sanitarnym zakładu opieki zdrowotnej przez jednego funkcjonariusza. 2. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego lub otwartego może być konwojowany przez jednego funkcjonariusza. 3. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego zatrudniony w systemie bez konwojenta lub skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu otwartego - w przypadku korzystania z zabiegów lub hospitalizowania w pozawięziennym zakładzie opieki zdrowotnej - może udać się tam bez konwojenta. 4. W przypadku konwojowania skazanych, o których mowa w ust. 2, konwojent może być nieuzbrojony. § 109. 1. Przed wyjazdem konwoju kierownik działu ochrony lub upoważniony przez niego funkcjonariusz udziela instruktażu wszystkim konwojentom. 2. Instruktaż powinien zawierać w szczególności: 1) zasady postępowania z konwojowanym; 2) krótką charakterystykę konwojowanego osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e. 3. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, informuje dowódcę konwoju innego niż Służby Więziennej w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2. 4. Udzielenie instruktażu lub odebranie informacji odnotowuje się w książce instruktaży dla konwojentów, co potwierdzają podpisami wszyscy jego uczestnicy lub w przypadku, o którym mowa w ust. 3 - dowódca konwoju. § 110. 1. Osadzonego konwojuje się pojazdem konwojowym. 2. Konwojowanie osadzonych pieszo jest dopuszczalne tylko na niewielkie odległości, na wybranej trasie o małym nasileniu ruchu. § 111. 1. Do konwojowania osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, wykorzystuje się samochody więźniarki, a jeżeli stan zdrowia osadzonego tego wymaga samochody sanitarne. 2. W konwojowanej grupie osadzonych może być tylko jeden osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a jej liczebność nie może przekraczać 10 osób. § 112. W dokumentacji ochronnej miejsca pracy poza terenem zakładu dyrektor określa w szczególności obowiązki i wyposażenie konwojentów grupy roboczej oraz środki łączności i sposób alarmowania. § 113. Konwojowanie osadzonych zatrudnionych poza terenem zakładu wykonuje się: 1) w pełnym systemie konwojowania; 2) w zmniejszonym systemie konwojowania; 3) bez konwojenta. § 114. W pełnym systemie konwojowania w szczególności: 1) rejon zatrudnienia zabezpiecza się ogrodzeniem ochronnym; 2) w linii ogrodzenia ochronnego wyznacza się posterunki uzbrojone; 3) wewnątrz rejonu zatrudnienia wyznacza się posterunek nieuzbrojony; 4) określa się liczbę konwojentów, mając na uwadze m.in. czas pracy, miejsce pracy, kategorię osadzonych. § 115. W zmniejszonym systemie konwojowania: 1) konwojenta można wyposażyć w broń palną; 2) grupa robocza może być podzielona na podgrupy; 3) dyrektor określa w dokumentacji ochronnej miejsca pracy osadzonych, ich sposób konwojowania i liczbę konwojentów. § 116. 1. Zatrudnienie bez konwojenta organizuje się w grupach lub na pojedynczych stanowiskach pracy. 2. Liczba osadzonych w grupie nie może przekraczać 15 osób. 3. Osadzeni zatrudnieni bez konwojenta podlegają częstszej kontroli niż zatrudnieni w pełnym lub zmniejszonym systemie konwojowania. § 117. Dla pracownika kontrahenta wyznaczonego do współpracy z zakładem podczas zatrudnienia osadzonego, a także sprawującego nad nim nadzór, opracowuje się pisemną instrukcję stanowiącą załącznik do umowy o zatrudnieniu osadzonego, określającą w szczególności: 1) obowiązki w zakresie współdziałania z funkcjonariuszem kontrolującym miejsce pracy; 2) zakres zadań ochronnych. § 118. 1. Spośród osadzonych zatrudnionych w grupie można wyznaczyć osadzonego funkcyjnego, zwanego dalej "grupowym". 2. Obowiązki grupowego określa dyrektor. § 119. 1. Osadzony zatrudniony poza terenem zakładu w systemie bez konwojenta, niewykonujący pracy na własny rachunek, pozostaje pod nadzorem pracownika wyznaczonego przez pracodawcę zatrudniającego osadzonego. 2. Zadania ochronne pracownika, o którym mowa w ust. 1, określa się w pisemnej instrukcji stanowiącej załącznik do umowy o pracę. Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe § 120. Plany ochrony i bezpieczeństwa opracowane na podstawie przepisów dotychczasowych obowiązują do czasu zastąpienia ich planami ochrony wydanymi na podstawie niniejszego rozporządzenia. § 121. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia. 2) Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października 2003 r. (poz. 1902) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Z dniem wejścia w życie rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 2001 r. w sprawie sposobów ochrony, obrony i zapewnienia bezpieczeństwa zakładów karnych i aresztów śledczych (Dz. U. Nr 56, poz. 590) w części dotyczącej sposobów ochrony zakładów karnych i aresztów śledczych, zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 października 2003 r. w sprawie obrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej (Dz. U. Nr 194, poz. 1903) Na podstawie art. 249 § 3 pkt 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposoby obrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi", w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej, pracowników przywięziennych zakładów pracy oraz osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych, w wyniku klęsk żywiołowych, a także zagrożeń dla ludzi i środowiska w sytuacjach stanów nadzwyczajnych. § 2. 1. W celu zapewnienia obrony jednostek organizacyjnych, w sytuacjach i stanach określonych w § 1, tworzy się odpowiednie systemy obrony, które stanowią skoordynowane wewnętrznie zbiory elementów organizacyjnych, ludzkich i materiałowych, wzajemnie powiązanych i działających na rzecz obrony jednostek organizacyjnych, zwane dalej "systemami obrony". 2. Systemy obrony różnicuje się w zależności od rodzajów zagrożeń, uwzględniając stosowane w danej jednostce organizacyjnej systemy ochrony, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października 2003 r. w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej (Dz. U. Nr 194, poz. 1902), zwanym dalej "rozporządzeniem". 3. Systemy obrony realizują funkcjonariusze i wyznaczeni pracownicy zagrożonej jednostki organizacyjnej, wyznaczeni osadzeni oraz siły wsparcia z innych jednostek organizacyjnych i oddziały Policji, a także osoby posiadające przydziały organizacyjno-mobilizacyjne do tej jednostki organizacyjnej. 4. W systemie obrony jednostki organizacyjnej uwzględnia się zadania dotyczące: 1) obrony cywilnej; 2) kierowania obroną; 3) gotowości obronnej państwa; 4) militaryzacji; 5) zabezpieczenia potrzeb mobilizacyjnych; 6) powszechnej samoobrony; 7) warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystania systemów łączności; 8) planowania operacyjnego na okres zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny; 9) ochrony obiektów jednostek organizacyjnych uznanych za obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz ich szczególnej ochrony (Dz. U. Nr 116, poz. 1090). 5. Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza funkcjonariusza lub pracownika odpowiedzialnego za koordynację realizacji zadań określonych w ust. 4. § 3. 1. System gotowości obronnej jednostki organizacyjnej powinien stanowić układ elementów obronnych, zapewniający stopniowe i elastyczne osiąganie wyższych stanów gotowości obronnej stosownie do skali, miejsca i terminu zagrożenia. 2. Podstawowe zadania systemu gotowości obronnej w jednostkach organizacyjnych realizowane są poprzez: 1) przygotowanie planistyczno-organizacyjne elementów systemu obrony; 2) tworzenie bazy zaopatrzenia; 3) przygotowanie kadry kierowniczej; 4) zapewnienie zdolności osiągania wyższych stanów gotowości obronnej. § 4. 1. System obrony jednostki organizacyjnej określa się w planie obrony jednostki organizacyjnej, zwanym dalej "planem". 2. Kierownik jednostki organizacyjnej opracowuje plan, w którym uwzględnia elementy warunkujące sposób wykonania zadań określonych w § 2 ust. 4, a także wprowadza zmiany w planie. 3. Plan oraz wprowadzone w nim zmiany zatwierdza: 1) Dyrektor Generalny Służby Więziennej dla: a) Centralnego Zarządu Służby Więziennej, b) okręgowych inspektoratów Służby Więziennej, c) Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, zwanego dalej "Centralnym Ośrodkiem", d) Ośrodka Doskonalenia Kadr Służby Więziennej w Popowie; 2) dyrektor okręgowy Służby Więziennej dla podległych jednostek organizacyjnych. § 5. Plan sporządzany jest w oparciu o: 1) ocenę sytuacji zagrożeń i stanów określonych w § 1; 2) przepisy dotyczące realizacji zadań obronnych; 3) decyzje organów nadrzędnych w sprawach obronnych; 4) wytyczne Ministra Sprawiedliwości dotyczące realizacji zadań obronnych; 5) porozumienia i uzgodnienia z organami właściwymi w realizowaniu zadań obronnych; 6) potrzeby mobilizacyjne i sposób ich realizacji. § 6. Plan składa się z trzech części: 1) pierwszej - obejmującej system obrony cywilnej w sytuacji zaistnienia klęski żywiołowej i wykonywania zadań obrony cywilnej; 2) drugiej - obejmującej system obrony oraz plan operacyjny funkcjonowania jednostki organizacyjnej w sytuacji zagrożenia dla ludzi i środowiska w stanach nadzwyczajnych; 3) trzeciej - obejmującej system zabezpieczenia potrzeb mobilizacyjnych: osobowych, żywnościowych, materiałowo-technicznych. § 7. 1. W części pierwszej planu określa się metodykę postępowania w zakresie realizacji zadań obronnych określonych w: 1) dekrecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz. U. Nr 23, poz. 93, z późn. zm. 2)); 2) wytycznych Szefa Obrony Cywilnej Kraju w sprawie zasad opracowywania planów obrony cywilnej województw, powiatów, gmin i przedsiębiorców, a także w danych wyjściowych przedstawionych przez terenowe organy obrony cywilnej, ze szczególnym uwzględnieniem: a) zadań w zakresie realizacji stałych dyżurów, b) przygotowania przedsięwzięć planistycznych, zapobiegawczo-ochronnych i ratunkowych, c) zapewnienia warunków do przetrwania. 2. Część pierwsza planu nie powinna zawierać elementów, które zostały określone w planie ochrony, o którym mowa w rozporządzeniu, lub w częściach drugiej i trzeciej planu. 3. Elementy szczegółowe części pierwszej planu, w zakresie dotyczącym współdziałania z organami formacji obrony cywilnej, Sił Zbrojnych, Policji, Państwowej Straży Pożarnej i Straży Granicznej oraz jednostkami organizacyjnymi w akcjach ratunkowych uzgadnia się z tymi organami i jednostkami. § 8. W części drugiej planu określa się procedury postępowania w zakresie realizacji zadań obronnych określonych w § 2 ust. 4 pkt 2-9, uwzględniając zadania jednostek organizacyjnych, wynikające w szczególności z ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 3)). § 9. 1. Część trzecią planu określają wytyczne i ustalenia organów nadrzędnych w sprawie sposobu zabezpieczenia potrzeb mobilizacyjnych. 2. Elementami, które należy uwzględnić w części trzeciej planu, są w szczególności zadania związane z: 1) przygotowaniem i utrzymaniem systemu kierowania, a także tworzeniem i utrzymaniem zapasów oraz rezerw zapewniających funkcjonowanie jednostki organizacyjnej; 2) planowaniem i bieżącą realizacją infrastruktury obronnej; 3) ustalaniem potrzeb w zakresie dodatkowego wyposażenia w niezbędny sprzęt, maszyny i urządzenia. § 10. 1. Kierowanie jednostkami organizacyjnymi w czasie stałej gotowości obronnej oraz wprowadzenie stanów wyższej gotowości wykonywane jest na stanowiskach kierowania wyposażonych w infrastrukturę: telekomunikacyjną, informatyczną, dokumentacyjną, ochronno-alarmową, ogólnotechniczną i socjalno-kwatermistrzowską. 2. Szczegółowe wyposażenie stanowiska określa się w planie. § 11. Uprawnieni do zapoznawania się z planem: 1) wszystkich jednostek organizacyjnych są: Dyrektor Generalny Służby Więziennej oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy Służby Więziennej oraz upoważnieni pracownicy przywięziennych zakładów pracy; 2) okręgowego inspektoratu Służby Więziennej i podległych jednostek są: właściwy dyrektor okręgowy Służby Więziennej oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy Służby Więziennej oraz upoważnieni pracownicy przywięziennych zakładów pracy; 3) aresztu śledczego lub zakładu karnego są: dyrektor oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy Służby Więziennej; 4) Centralnego Ośrodka są: Komendant Centralnego Ośrodka oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy Służby Więziennej; 5) ośrodka doskonalenia kadr Służby Więziennej są: komendant ośrodka doskonalenia kadr oraz upoważnieni przez niego funkcjonariusze i pracownicy Służby Więziennej. § 12. Plan klasyfikuje się zgodnie z wymogami przepisów ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 4)). § 13. Plan podlega sporządzeniu i zatwierdzeniu w terminie do 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. 5) Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany wymienionego dekretu zostały ogłoszone w Dz. U. z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 r. Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155). 5) Z dniem wejścia w życie rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 2001 r. w sprawie sposobów ochrony, obrony i zapewnienia bezpieczeństwa zakładów karnych i aresztów śledczych (Dz. U. Nr 56, poz. 590) w zakresie dotyczącym sposobów obrony zakładów karnych, aresztów śledczych i innych jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 3 listopada 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w celu zapewnienia wyższego poziomu leczenia na jednostkach pływających 2). (Dz. U. Nr 194, poz. 1904) Na podstawie art. 20 ust. 5 pkt 3-8 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie odnosi się do morskich statków handlowych, w tym rybackich, o polskiej przynależności, łącznie z zainstalowanymi na nich łodziami i tratwami ratunkowymi. § 2. Apteczka okrętowa jest to zestaw gotowych produktów leczniczych i wyrobów medycznych przeznaczonych do zaspokajania potrzeb zdrowotnych członków załogi i pasażerów w czasie trwania rejsu. § 3. W zależności od kategorii jednostek pływających statki morskie wyposaża się w apteczki okrętowe następujących typów: 1) typ A - dla jednostek pełnomorskich bez ograniczenia zasięgu i czasu trwania podróży; 2) typ B - dla jednostek pełnomorskich uprawiających żeglugę w odległości: mniejszej niż 150-175 mil morskich od portu, w którym możliwe jest udzielenie pomocy medycznej, lub w zasięgu pomocy udzielanej drogą lotniczą; w ten typ apteczek okrętowych wyposażane są również duże rybackie kutry łowiące na łowiskach Morza Bałtyckiego; w przypadku statków udających się do strefy malarycznej ilość profilaktycznych leków przeciwmalarycznych uzależnia się od liczby członków załogi i pasażerów oraz od przewidywanego czasu pobytu w strefie malarycznej; 3) typ C - dla jednostek portowych, łodzi i statków pozostających w pobliżu brzegów lub nieposiadających kabiny mieszkalnej innej niż sterówka, a także łodzi i tratw ratunkowych. § 4. 1. Każda jednostka przewożąca ładunki niebezpieczne lub substancje niebezpieczne jest wyposażona dodatkowo w zestaw odtrutek. 2. Jednostka morska typu prom jest wyposażona dodatkowo w zestaw odtrutek. W przypadku gdy podróż trwa mniej niż dwie godziny, zestaw odtrutek może być ograniczony do niezbędnego minimum. 3. Odtrutka jest to substancja stosowana do zapobiegania lub leczenia skutków działania swoistych lub nieswoistych, jednej lub więcej substancji umieszczonych na liście substancji i materiałów, stanowiących zagrożenie, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Zestawienie wyposażenia poszczególnych typów statków w produkty lecznicze, wyroby medyczne oraz odtrutki zawiera załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. W przypadku zwiększenia liczby zaokrętowanych osób lub przedłużenia czasu trwania podróży ilości produktów leczniczych i wyrobów medycznych mogą być odpowiednio zwiększone. § 6. 1. Apteczki okrętowe nabywa oraz je na bieżąco uzupełnia wyłącznie na swój koszt armator w aptece ogólnodostępnej na podstawie wystawionego przez siebie zapotrzebowania. 2. Treść i forma zapotrzebowania, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wymaganiom określonym w przepisach o wydawaniu produktów leczniczych i wyrobów medycznych z aptek ogólnodostępnych. § 7. 1. Za właściwe przechowywanie produktów leczniczych i wyrobów medycznych, za przestrzeganie terminów ważności produktów leczniczych, bieżące ich uzupełnianie, a także za bieżące ewidencjonowanie przychodu i rozchodu produktów leczniczych, odpowiedzialny jest kapitan statku lub wyznaczony przez niego odpowiednio przeszkolony członek załogi. 2. Wyznaczenie innego członka załogi nie powoduje wyłączenia kapitana statku z odpowiedzialności za niewypełnianie obowiązków określonych w ust. 1. 3. Kapitan i każdy członek załogi upoważniony do prowadzenia apteczki okrętowej powinien przynajmniej raz na pięć lat odbyć przeszkolenie w tym zakresie, oparte na programie określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia, potwierdzone zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia. § 8. 1. Produkty lecznicze, wyroby medyczne i odtrutki są przechowywane w warunkach zapewniających właściwą ich jakość i uzupełniane lub wymieniane tak szybko, jak jest to możliwe, priorytetowo podczas uzupełniania prowiantu. 2. W razie niebezpieczeństwa stwierdzonego przez kapitana, jeżeli to możliwe po uzyskaniu opinii lekarskiej, wymagane produkty lecznicze, wyroby medyczne i odtrutki, których brak na pokładzie, należy uzupełnić tak szybko, jak tylko to jest możliwe. 3. Dostęp do apteczki okrętowej może mieć jedynie osoba odpowiedzialna za nią, a w czasie jej chwilowej nieobecności oficer służbowy. 4. Produkty lecznicze, wyroby medyczne i odtrutki są ewidencjonowane w specjalnie do tego przeznaczonej książce. 5. Produkty lecznicze przeterminowane lub których termin ważności jest krótszy od przewidywanego czasu trwania podróży podlegają wycofaniu. § 9. 1. Państwowy graniczny inspektor sanitarny, przynajmniej raz w ciągu roku, przeprowadza kontrolę apteczki okrętowej, uwzględniającą: minimalne wyposażenie w produkty lecznicze i wyroby medyczne - zgodnie z właściwym typem apteczki, a także terminy ważności leków i sposób ich przechowywania. Po przeprowadzeniu kontroli państwowy graniczny inspektor sanitarny dokonuje odpowiedniego wpisu do książki, o której mowa w § 8 ust. 4. 2. Kontrola wyposażenia medycznego łodzi ratunkowych jest przeprowadzana równocześnie z kontrolą apteczki okrętowej jednostki pływającej, a wyniki tej kontroli są wpisywane do książki, o której mowa w § 8 ust. 4. 3. Kontrola wyposażenia medycznego tratw ratunkowych jest przeprowadzana w trakcie corocznej konserwacji tych tratw. 4. Kontrole, o których mowa w ust. 1-3, przeprowadzane są w odstępach 12 miesięcy, a w wyjątkowych przypadkach mogą być dokonywane w odstępie 18 miesięcy. § 10. 1. Lekarze właściwej jednostki służby zdrowia udzielający drogą radiową konsultacji medycznych powinni posiadać doświadczenie morskie lub być przeszkoleni w zakresie podstaw medycyny morskiej i tropikalnej. 2. Jednostka, o której mowa w ust. 1, może za zgodą zainteresowanych pracowników przechowywać ich osobowe dane medyczne, przy zastosowaniu przepisów o dokumentacji medycznej. § 11. 1. Każda jednostka pływająca o polskiej przynależności o tonażu rejestrowym powyżej 500 BRT z załogą liczącą 15 lub więcej osób i wypływająca w rejs dłuższy niż trzy dni jest obowiązana posiadać szpital okrętowy, w którym w odpowiednich warunkach higienicznych i przy użyciu właściwych środków może być prowadzone leczenie. 2. Każda jednostka pływająca o polskiej przynależności z załogą liczącą 100 lub więcej osób i wypływająca w międzynarodowy rejs dłuższy niż trzy dni musi posiadać na pokładzie lekarza odpowiedzialnego za opiekę medyczną nad pracownikami zatrudnionymi na statku i ewentualnymi pasażerami. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2003 r. (poz. 1904) Załącznik nr 1 SUBSTANCJE I MATERIAŁY STANOWIĄCE ZAGROŻENIE Substancje wymienione poniżej mogą być niebezpieczne bez względu na formę, w jakiej występują na pokładzie, również jako odpady lub pozostałości ładunku: 1) substancje i przedmioty wybuchowe; 2) gazy: sprężone, skroplone i rozpuszczone pod ciśnieniem; 3) łatwo palne ciecze; 4) łatwo palne ciała stałe; 5) substancje zdolne do spontanicznego wybuchu; 6) substancje, które w zetknięciu z wodą wydzielają łatwo palne gazy; 7) substancje palne, nadtlenki organiczne; 8) substancje toksyczne; 9) substancje radioaktywne; 10) substancje korozyjne; 11) materiały zakaźne; 12) substancje żrące; 13) inne substancje, które okazały się lub mogą okazać się na tyle niebezpieczne, że może zaistnieć potrzeba stosowania odtrutek. Załącznik nr 2 WYPOSAŻENIE W PRODUKTY LECZNICZE, WYROBY MEDYCZNE ORAZ ODTRUTKI CZĘŚĆ I - PRODUKTY LECZNICZE TYP APTECZKI ABx/C 1.LEKI SERCOWO-NACZYNIOWE 1.1.Leki stosowane w dusznicy bolesnej 1.1.1.Nitroglicerynum prolongatum tabl. podjęzyk. 0,5 mg402020 1.1.2.Pentaerythritol forte tabl. 0,03 g4040(20)- 1.2.Leki moczopędne 1.2.1.Furosemid tabl. 0,04 g6040(-)- 1.2.2.Furosemid amp. 0,02 g/2 ml105(-)- 1.3.Leki przeciwkrwotoczne 1.3.1.Cyclonamine tabl. 0,25 g6030(-)- 1.3.2.Vitacon (Vitaminum "K") amp. 0,01 g/1 ml1010(-)- 1.4.Leki obniżające ciśnienie 1.4.1.Enarenal tabl. 0,005 g60-- 1.5.Inne leki sercowo-naczyniowe 1.5.1Cardiamidum krople flakon 15 ml211 1.5.2.Veno-żel tuba 50 g21- 2.LEKI DZIAŁAJĄCE NA UKŁAD POKARMOWY 2.1.Leki stosowane w chorobach żołądka i dwunastnicy 2.1.1.Alugastrin tabl. do ssania 0,34 g1208040 2.1.2.Gelacid tabletki200100(-)- 2.1.3.Guttae stommachicae flak. 25 g421 2.1.4.Ranigast tabl. 0,15 g100-- 2.2.Leki przeciwwymiotne 2.2.1.Aviomarin tabl. 0,05 g10050(-)- 2.3.Leki przeczyszczające 2.3.1.Bisacodyl tabl. powlekane 0,005 g6030- 2.3.2.Bisacodyl czopek 0,01 g2010(-)- 2.3.3.Laxitab tabl. 0,2 g4020- 2.3.4.Mentho-Paraffinol flak. 125 g21- 2.4.Leki przeciwbiegunkowe 2.4.1.Węgiel aktywowany (Carbo medicinalis) tabletki lub proszek200100- 2.5.Antyseptyki jelitowe 2.5.1.Cholamid tabl. 0,5 g9060(-)- 2.5.2.Nifuroksazyd tabl. 0,1 g12072- 2.6.Leki przeciw hemoroidom 2.6.1.Hemorectal czopek doodbytniczy2010(-)- 2.7.Leki stosowane w chorobach dróg żółciowych 2.7.1.Raphacholin drażetki9060- 3.LEKI PRZECIWBÓLOWE, PRZECIWGORĄCZKOWE I PRZECIWSKURCZOWE 3.1.Leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne 3.1.1.Ibuprofen tabl. 0,2 g10050(20)- 3.1.2.Majamil tabl. 0,05 g8040- 3.1.3.Naproxen żel 10% tuba 40 g32- 3.1.4.Paracetamol tabl. 0,5 g804020 3.1.5.Polopiryna "S" tabl. 0,3 g8040(20)20 3.1.6.Pyralginum tabl. 0,5 g6040(20)20 3.1.7.Tabletka od bólu głowy (Etopiryna)10050(20)20 3.2.Silne leki przeciwbólowe 3.2.1.Tolargin czopek2010(-)- 3.2.2.Tramal amp. 0,1 g/2 ml105- 3.2.3.Tramal czopek 0,1 g105(-)- 3.3.Leki przeciwskurczowe 3.3.1.Atropinum sulficum amp. 0,001 g/1 ml2010- 3.3.2.No-Spa tabl. 0,04 g6020- 3.3.3.Papaverinum hydrochloricum amp. 0,04 g/2 ml1010(5)- 3.3.4.Spasmophen duplex tabl. 0,01 g4020- 4.LEKI DZIAŁAJĄCE NA UKŁAD NERWOWY 4.1.Leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne 4.1.1.Amitriptylinum draż. 0,025 g6060(-)- 4.1.2.Relanium tabl. 0,005 g6030- 4.1.3.Relanium amp. 0,01 g/2 ml105(-)- 4.2.Leki uspokajające i nasenne 4.2.1.Fenactil tabl. 0,025 g6040(20)- 4.2.2.Fenactil amp. 0,025 g/5 ml2010(-)- 4.3.Leki przeciw chorobie morskiej 4.3.1.Aviomarin tabl. 0,05 g10050(-)20 4.4.Leki stosowane w padaczce 4.4.1.Luminalum tabl. 0,1 g3020(-)- 4.4.2.Luminalum amp. 0,2 g/1 ml10-- 5.LEKI PRZECIWUCZULENIOWE I PRZECIWWSTRZĄSOWE 5.1.Leki przeciwhistaminowe 5.1.1.Adrenalinum amp. 0,001 g/2 ml105(-)- 5.1.2.Calcium dobesilate tabl. 0,25 g9060- 5.1.3.Calcium (Calcium lactogluconas) tabletki musujące4824- 5.1.4.Dexapolcort aerosol flak. 40 g42(1)- 5.1.5.Diphergan draż. 0,025 g4020- 5.1.6.Diphergan amp. 0,05 g/2 ml1010(-)- 5.1.7.Phenazolinum amp. 0,1 g/2 ml2010- 5.1.8.Zyrtec tabl. powl. 0,01 g4020- 5.2.Leki sterydowe 5.2.1.Hydrocortisonum aceticum krem 1% tuba 15 g42- 5.2.2.Hydrocotrisonum hemisuccinatum domięśniowy amp. 0,1 g/2 ml3020(-)- 6.LEKI DZIAŁAJĄCE NA UKŁAD ODDECHOWY 6.1.Leki działające rozkurczowo na oskrzela 6.1.1.Aminophyllinum czopek 0,361812(-)- 6.1.2.Aminophyllinum prolongatum tabl. 0,35 g6040(20)- 6.1.3.Allergastmin tabl.9060- 6.1.4.Salbutamon aerozol 0,1 mg/dawka pojemnik 20 ml (400 dawek)44(-)- 6.2.Leki wykrztuśne i przeciwkaszlowe 6.2.1.Flegamina tabl. 0,8 mg10060- 6.2.2.Thiocodin tabletka6040- 6.2.3.Tussipect drażetka8040, - 6.3.Leki stosowane w przeziębieniach i zapaleniu zatok 6.3.1.Chlorchinaldin tabl. do ssania 0,002 g200100- 6.3.2.Thymazen krople do nosa 0,005 g/10 ml flakon 10 ml105- 6.3.3.Xylometazolin aerozol 0,1% flak. 10 ml105- 7.LEKI PRZECIWZAKAŹNE 7.1.Antybiotyki 7.1.1.Ampicillin kaps. 0,5 g12880- 7.1.2.Ampicillin fiolka 1,0 g4020(-)- 7.1.3.Davercin tabl. 0,25 g9648(-)- 7.1.4.Doxycyclinum tabl. 0,1 g10050- 7.1.5.Zinnat tabl. 0,5 g10-- 7.2.Sulfonamidy 7.2.1.Biseptol 480 tabl. 0,48 g10060- 7.3.Leki działające antyseptycznie w stanach zapalnych dróg moczowych 7.3.1.Furaginum tabl. 0,05 g300150(90)- 7.3.2.Urenil tabl. 0,5 g180100- 7.3.3.Urolin kaps. 0,2 g10060(-)- 7.4.Leki przeciwpasożytnicze 7.4.1.Agalin 1% flakon 60 ml42(1)- 7.4.2.Chinina tabl. 0,25 gxx/40-- 7.4.3.Fansidar tabl. 0,5 gxx/9-- 7.4.4.Mefloquina (Lariam) tabletkaxx/ 7.4.5.Metronidazol tabl. 0,25 g60-- 7.5.Leki przeciwko robaczycom jelitowym 7.5.1.Pyrantelum tabl. 0,25 g12-- 7.6.Szczepionki i surowice 7.6.1.Anatoksyna tężcowa amp. 1 ml53(-)- 7.6.2.Antytoksyna tężcowa liofilizowana końska amp. 3000 j.53(-)- 7.6.3.Antytoksyna tężcowa bydlęca amp. 3000 j.53(-)- 8.PREPARATY NAWADNIAJĄCE, ODŻYWCZE I WITAMINY 8.1.Aqua pro iniectione amp. 5 ml4020(-)- 8.2.Gastrolit opak. á 15 saszetek62(-)- 8.3.Glucosum 5% but. 500 ml2-- 8.4.Sól fizjologiczna amp. 10 ml2010- 8.5.Vitaminum B1 tabl. 0,025 g10050(-)- 8.6.Vitaminum B6 tabl. 0,05 g10050(-)- 8.7.Vitaminum C tabl. 0,2 g200100- 9.LEKI DO UŻYTKU ZEWNĘTRZNEGO, LEKI DERMATOLOGICZNE 9.1.Leki dermatologiczne 9.1.1.Acudex opak. á 10 saszetek 4,0 g211 9.1.2.Alkohol etylowy 70% ml500250- 9.1.3.Altacet tabl. 1,0 g1510- 9.1.4.Argosulfan 2% tuba 40 g421 9.1.5.Clotrimazolum krem 1% tuba 20 g42- 9.1.6.Clotrimazolum tabl. dopochwowexxx/6-- 9.1.7.Eter etylowy flak. 100 ml21(-)- 9.1.8.Ichtiol maść tuba 30 g21- 9.1.9.Nadmanganian potasu kryształki g2010- 9.1.10.Neomycinum aerosol pojemnik 30 ml31- 9.1.11.Pasta Lassara (Zincum oxydatum) opak. 20 g1-- 9.1.12.Pertlenon tabletka105- 9.1.13.Povidone-lodine 10% flak. 10 ml631 9.1.14.Rivanolum tabl. 0,1 g105- 9.1.15.Talk substancja g200100(-)- 9.1.16.Undofen płyn do rozpylania poj. 50 g42(-)- 9.1.17.Wazelina biała opak. 30 g21(-)- 9.2.Leki okulistyczne 9.2.1.Alcaine 0,5% flak. 15 ml11- 9.2.2.Neomycinum 0,5% maść do oka tubka 3 g31- 9.2.3.Oxycort "A" maść do oka tubka 3 g31(-)- 9.2.4.Pilocarpinum 2% krople do oka flakon 10 ml11(-)- 9.2.5.Sulfacetamidum 10% opak. 15 poj. 0,5 ml52- 9.3.Leki stosowane przy chorobach uszu 9.3.1.Otinum krople do ucha 2 g/10 g flak. 10 ml31- 9.4.Leki stosowane przy zakażeniu jamy ustnej 9.4.1.Folium Salviae saszetki opak.21(-)- 9.4.2.Sachol żel 0,781 g/10 g tuba 10 g2-- 9.5.Preparaty miejscowo znieczulające 9.5.1.Lignocainum hydrochloricum 1% amp. 1 ml2010- 9.5.2.Lignocainum aerozol 10% flak. 75 g11- 9.5.3.Lignocainum hydrochloricum 2% typ "A" tuba 30 g11(-)- 9.5.4.Lignocainum hydrochloricum 2% typ "U" tuba 30 g11(-)- UWAGA! x/ Typ apteczki "B" - liczba w nawiasie lub znak (-) dotyczy wyposażenia apteczek przeznaczonych dla dużych kutrów bałtyckich. xx/ Dotyczy statków udających się do strefy malarycznej. W przypadku poz. 7.4.4. Mefloquina - ilość leku jest zależna od liczby załogi i pasażerów oraz przewidywanego czasu pobytu w strefie malarycznej. xxx/ Dotyczy statków, na których są zatrudnione kobiety. CZEŚĆ II: WYROBY MEDYCZNE TYP APTECZKI ABx/C 1.SPRZĘT RESUSCYTACYJNY 1.1.Aparat resuscytacyjny typ "AMBU" (łącznie z maską, workiem gumowym, ustnikami i respiratorem do odsysania wydzieliny z górnych dróg oddechowych)11(-)- 1.2.Aparat do podawania tlenu łącznie z reduktorem i butlą z tlenem11(-)- 1.3.Zapasowa butla z tlenem11(-)- 1.4.Maska do prowadzenia resuscytacji metodą usta-usta11- 2.MATERIAŁY OPATRUNKOWE I MATERIAŁY DO OPATRYWANIA RAN 2.1.Agrafka20105 2.2.Chustka trójkątna211 2.3.Gaza do opatrywania oparzeń jałowa opak.842 2.4.Gaza wyjałowiona 1/4 m x 1 m opak.20105 2.5.Igła "motylek" do wkłuwań dożyln. 0,7 mm jednorazowego użytku2-- 2.6.Kompres jałowy gazowy 9 x 9 cm30155 2.7.Klej opatrunkowy "Telacol" flak.21- 2.8.Lignina 100 g opak.105- 2.9.Opaska elastyczna 10 cm x 4 m1052 2.10.Opaska elastyczna 15 cm x 4 m1052 2.11.Opaska gipsowa 10 cm x 3 m10-- 2.12.Opaska gipsowa 15 cm x 3 m10-- 2.13.Opaska naoczna twarda421 2.14.Opaska opatrunkowa 5 cm x 4 m4020(10)5 2.15.Opaska opatrunkowa 10 cm x 4 m4020(10)5 2.16.Opaska opatrunkowa 15 cm x 4 m3015(10)5 2.17.Opatrunek absorpcyjny "Actisorb plus" 10,5 cm x 10,5 opak.1510- 2.18.Opatrunek brzuszny jałowy 20 cm x 20 cm52(-)- 2.19.Opatrunek "Inadine" 5 cm x 5 cm105- 2.20.Opatrunek "Inadine" 9,5 cm x 9,5 cm105- 2.21.Opatrunek wodoszczelny typ "W"20105 2.22.Palec gumowy1055 2.23.Pałeczka szklana do nakładania maści105(-)- 2.24.Igła chirurgiczna trójgraniasta, atraumatyczna, 1/2 kręgu, 25 mm z nicią jedwabną dł. 4,5 cm, rozmiar 000105(2)- 2.25.Igła chirurgiczna trójgraniasta, atraumatyczna, 3/8 kręgu, 13 mm z nicią jedwabną dł. 4,5 cm, rozmiar 00105(2)- 2.26.Podpaska mosznowa52- 2.27.Poloplast 2,5 cm x 5 m521 2.28.Poloplast 5 cm x 5 m521 2.29.Prestoplast 5 cm x 5 m521 2.30.Prestovis 6 cm x 10 cm521 2.31.Przylepiec ściągający do ran opak.521 2.32.Rękawiczki chirurgiczne Nr 842(-)- 2.33.Rękawiczki gumowe grube Nr 821- 2.34.Viscoplast opak.842 2.35.Wata higroskopijna opak. 100 g1052 2.36.Zakraplacz do oka105- 3.NARZĘDZIA MEDYCZNE 3.1.Igła do usuwania ciał obcych z rogówki11- 3.2.Imadło do igły typ "Methieu" dł. 1 mm11- 3.3.Kleszczyki naczyniowe proste typ "Kocher" dł. 130 mm22- 3.4.Kleszczyki naczyniowe proste typ "Pean" dł. 130 mm22(-)- 3.5.Kleszczyki naczyniowe proste typ "Pean" dł. 230 mm22(-)- 3.6.Nożyczki chirurgiczne proste typ "Mayo" dł. 170 mm211 3.7.Nożyczki chirurgiczne odgięte typ "Mayo" dł. 170 mm11(-)- 3.8.Nożyczki do opatrunków typ "Lister" dł. 180 mm1-- 3.9.Nóż chirurgiczny z wymiennym ostrzem trzonek nr 411- 3.10.Ostrza brzuszaste nr 4 do noża chirurgicznego55(2)- 3.11.Opaska do tamowania krwi111 3.12.Pudełko ze stali nierdzewnej na narzędzia chirurgiczne11(-)- 3.13.Strzykawka do płukań jednorazowego użytku 100 ml31- 3.14.Szczypczyki anatomiczne dł. 150 mm21- 3.15.Szczypczyki anatomiczne dł. 200 mm11(-)- 3.16.Szczypczyki chirurgiczne dł. 150 mm22- 3.17.Szczypczyki chirurgiczne dł. 200 mm2-- 4.SPRZĘT I MATERIAŁY PRZEZNACZONE DO BADANIA 4.1.Aparat do mierzenia ciśnienia z manometrem sprężynowym11- 4.2.Glukotest paskowy do badania moczuopak.1- 4.3.Karty gorączkowe i inne formularze (requisition, księga przyjęć chorych, historia choroby itp.) komplet11(-)- 4.4.Młotek neurologiczny1-- 4.5.Morski Poradnik Medyczny11- 4.6.Poradnik pierwszej pomocy medycznej stosowany w wypadkach obejmujących ładunki niebezpieczne (MFAG)11(-)- 4.7.Słuchawka lekarska11- 4.8.Szkiełka do rozmazów krwi50-- 4.9.Szkiełko powiększające (lupa) x 511(-)- 4.10.Szpatułki drewniane jednorazowego użytku do badania gardła5050- 4.11.Termometr lekarski standardowy22- 5.SPRZĘT DO INIEKCJI, PUNKCJI I CEWNIKOWANIA 5.1.Cewnik typ "Nelatona" Nr 141-- 5.2.Cewnik typ "Nelatona" Nr 161-- 5.3.Cewnik typ "Thiemana" Nr 141-- 5.4.Igła podskórna 5,25 jednorazowa4020(10)- 5.5.Igła domięśniowa 9,40 jednorazowa4020(10)- 5.6.Igła dożylna 8,40 jednorazowa10-- 5.7.Strzykawka jednorazowa 2 ml2010(5)- 5.8.Strzykawka jednorazowa 5 ml2010(5)- 5.9.Strzykawka jednorazowa 10 ml10-- 5.10.Trokar (igła drenażowa) do pęcherza moczowego1-- 5.11.Zestaw do kroplówki doodbytniczej2-- 5.12.Zestaw do kroplówki dożylnej jednorazowego użytku3-- 6.INNE WYROBY MEDYCZNE 6.1.Autoklaw mały na parę wodną11(-)- 6.2.Basen na stolec (emaliowany)11(-)- 6.3.Cylinder szklany z miarką 100 cm311(-)- 6.4.Irygator11(-)- 6.5.Kaczka na mocz (emaliowana)11(-)- 6.6.Kaftan bezpieczeństwa11(-)- 6.7.Kieliszek z miarką do lekarstw11(-)- 6.8.Kieliszek do płukania oka11- 6.9.Krąg gumowy nadmuchiwany11(-)- 6.10.Kule drewniane11(-)- 6.11.Lejek emaliowany o średnicy 15 cm11- 6.12.Lodówka o pojemności 60 l11(-)- 6.13.Miska nerkowa o dł. 220 mm22(-)- 6.14.Nosze okrętowe typ "Neil-Robertsona"11(-)- 6.15.Podkład gumowy 100 cm x 150 cm11(-)- 6.16.Szczotka do rąk22- 6.17.Termofor gumowy11- 6.18.Torba sanitarna pierwszej pomocy11- 6.19.Waga lekarska1-- 6.20.Wiadro pedałowe na odpadki11(-)- 6.21.Worek gumowy do lodu11- 6.22.Worek plastikowy na zwłoki szczelnie zamykany11(-)- 6.23.Zgłębnik dwunastniczy typ "Einhorn"1-- 6.24.Zgłębnik żołądkowy z bocznym i centralnym otworem o średnicy 5 mm11(-)- 6.25.Zgłębnik żołądkowy z bocznym i centralnym otworem o średnicy 12 mm11- 7.SPRZĘT STOSOWANY PRZY URAZACH KOŚCI 7.1.Kołnierz "Shanza" unieruchamiający kręgosłup szyjny11- 7.2.Ochraniacz metalowy palca22- 7.3.Szyna druciana typ "Kramera" rozmiar 600 x 50 mm21- 7.4.Szyna druciana typ "Kramera" 1000 x 100 mm11- 7.5.Szyny pneumatyczne komplet do palca, przedramienia i nogi11- 8.ŚRODKI STOSOWANE DO DEZYNFEKCJI, DEZYNSEKCJI I DERATYZACJI 8.1.CHLORAMINA "B" kg31- ZASTOSOWANIE: służy do dezynfekcji moczu, odchodów i urządzeń sanitarnych poprzez posypywanie materiałów poddawanych dezynfekcji, również do dezynfekcji gładkich powierzchni, np. stoły, ściany, w roztworze wodnym (1,5 g na 10 l wody), oraz do dezynfekcji wody pitnej i wodociągów okrętowych w dawce 0,5-3,0 g/tonę wody. UWAGA! Pojemnik z chloraminą powinien być opatrzony napisem "ŚRODEK DEZYNFEKCYJNY"; otwierając pojemnik, należy chronić twarz i oczy. 8.2.LYSOFORMIN 3000 butelka 2 l21- ZASTOSOWANIE: preparat do dezynfekcji i mycia narzędzi chirurgicznych, lekarskich, urządzeń, sprzętu i powierzchni. Skuteczność dezynfekcji poszczególnych narzędzi zależy od stężenia preparatu i czasu ekspozycji; odpowiednie wskazówki znajdują się w instrukcji załączonej do firmowego opakowania. UWAGA! Preparat jest toksyczny, można go stosować wyłącznie w wodnych roztworach zgodnie z instrukcją, w rękawicach ochronnych; chronić oczy i błony śluzowe nosa i gardła. Pojemnik z preparatem powinien być szczelnie zakręcony i opatrzony napisem "TRUCIZNA, ŚRODEK DEZYNFEKCYJNY". 8.3.Repelent przeciwko owadom, pojemnik5-- 8.4.Trutka przeciwko szczurom, opakowanie31(-)- 8.5.Spirytus 70% skażony chlorheksydyną ml (do dezynfekcji skóry)500250- CZĘŚĆ III: ODTRUTKI TYP APTECZKI ABx/C 1.Aminophyllinum czopek 0,360 g32 2.Ampicillin fiol. 1,0 g40 3.Atropinum sulfuricum amp. 0,001 g/ml80 4.Azotyn amylu amp. 0,3 g24 5.Cuprenil tabl. 0,25 g20 6.Dimercaprol /BAL/ amp. 0,2 g/2 ml60 7.Fenactil amp. 0,025 g/5 ml30 8.Furosemid amp. 0,02 g/2 ml20 9.Hydrocortisonum hemisuccinatum domięśniowy amp. 0,1 g/2 ml30 10.Magnosil tabl. 0,5 g40 11.Metoclopramidum amp. 0,1 g/2 ml30 12.Relanium amp. 0,01 g/2 ml30 13.Vitaminum "C" amp. 0,5 g/5 ml20 UWAGA! Polecana ilość leków, która powinna znajdować się na statku, oparta jest na ocenie narażeń. Ogólnie powinny one wystarczyć do leczenia: - w przypadku wdychania par związków chemicznych dla całej załogi (około 20 osób), a w przypadkach groźniejszych dla kilku osób przez okres 24 godzin, po którym to czasie można spodziewać się pomocy udzielonej z zewnątrz, - w przypadkach narażenia na mniejsze niebezpieczeństwo leki powinny wystarczyć dla kilku osób przez kilka dni potrzebnych do dopłynięcia do najbliższego portu, gdzie można by uzyskać fachową pomoc medyczną, - w przypadku spożycia lub kontaktu niebezpiecznego związku z okiem leki powinny wystarczyć na leczenie kilku osób przez parę dni potrzebnych do dopłynięcia do portu, gdzie można by uzyskać właściwą pomoc medyczną, - w przypadku skażenia skóry leki powinny wystarczyć dla kilku osób do czasu zawinięcia do portu lub wyleczenia. W wyposażeniu apteczki okrętowej powinna również znajdować się instrukcja zawierająca opis wskazań do stosowania znajdujących się w niej leków. Załącznik nr 3 PROGRAM SZKOLENIA MEDYCZNEGO KAPITANA I WYZNACZONYCH CZŁONKÓW ZAŁOGI 1. Podstawowe wiadomości z fizjologii, symptomatologii chorób i udzielania pomocy przedlekarskiej. 2. Podstawowe elementy higieny osobistej i ogólnej oraz profilaktyki medycznej. 3. Nabycie umiejętności wykonania podstawowych zabiegów ratujących życie, ewakuacji medycznej i panowania nad niebezpieczeństwem podczas pracy na statku. 4. W przypadku osoby odpowiedzialnej za leczenie na pokładzie jednostek pływających typu A osoba ta odbywa praktykę w szpitalu, w zakresie, o którym mowa w pkt 3, jeżeli jest to możliwe. 5. Znajomość korzystania ze zdalnej konsultacji lekarskiej. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia Dyrektywy Rady Europy z dnia 31 marca 1992 r. Nr 92/29/EWG dotyczącej minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w celu poprawy opieki medycznej na statkach (Dz. Urz. WE Nr L113, 30.04.1992). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2060. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 3 listopada 2003 r. w sprawie wykazu stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychicznego, wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń i rejestracji broni. (Dz. U. Nr 194, poz. 1905) Na podstawie art. 15 ust. 9 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się wykaz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychicznego wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń i rejestracji broni osobom niedającym rękojmi bezpiecznego posługiwania się bronią. 2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2003 r. (poz. 1905) WYKAZ STANÓW CHOROBOWYCH I ZABURZEŃ FUNKCJONOWANIA PSYCHICZNEGO, WYKLUCZAJĄCYCH MOŻLIWOŚĆ WYDANIA POZWOLENIA NA BROŃ I REJESTRACJI BRONI 1. Organiczne zaburzenia psychiczne włącznie z zespołami objawowymi. 2. Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych, z wyłączeniem palenia tytoniu. 3. Schizofrenia, zaburzenia typu schizofrenii (schizotypowe) i urojeniowe. 4. Zaburzenia nastroju (afektywne). 5. Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną. 6. Zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi. 7. Zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych. 8. Upośledzenie umysłowe. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 27, poz. 298, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451 i Nr 80, poz. 718. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 4 listopada 2003 r. sygn. akt SK 30/02 (Dz. U. Nr 194, poz. 1906) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Mirosław Wyrzykowski - przewodniczący, Adam Jamróz, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca, Janusz Niemcewicz, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 21 października 2003 r., skargi konstytucyjnej Jerzego Gelerta o zbadanie zgodności art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) z art. 2, art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) jest zgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji w związku z art. 2 Konstytucji. Mirosław Wyrzykowski Adam Jamróz Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Marek Mazurkiewicz Janusz Niemcewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 4 listopada 2003 r. sygn. akt K 1/03 (Dz. U. Nr 194, poz. 1907) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska - sprawozdawca, Marian Zdyb, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu, Prokuratora Generalnego i Prezesa Rady Ministrów, na rozprawie w dniu 4 listopada 2003 r., wniosku Rady Miasta Radzionków o zbadanie zgodności: 1) art. 4, art. 4a i art. 4b ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806) z art. 2 i art. 15 ust. 2 Konstytucji RP oraz z art. 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607), 2) § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowości statusu miasta (Dz. U. Nr 93, poz. 822) z art. 2 i art. 15 ust. 2 Konstytucji RP oraz z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, orzeka: 1. Art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 3 w związku z ust. 2, art. 4a i art. 4b ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) w zakresie, w jakim odnoszą się do zmiany granic gmin, są zgodne z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. 2. Art. 4 ust. 3 w związku z ust. 2 ustawy powołanej w pkt 1 sentencji wyroku w zakresie, w jakim odnosi się do zmiany granic gmin, jest zgodny z art. 15 ust. 2 Konstytucji. 3. § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowości statusu miasta (Dz. U. Nr 93, poz. 822) jest zgodny z art. 2 i art. 15 ust. 2 Konstytucji oraz z art. 4 ust. 3 ustawy powołanej w pkt 1 sentencji wyroku. Ponadto postanawia: na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie w zakresie badania zgodności: 1) art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 4a i art. 4b ustawy o samorządzie gminnym powołanej w pkt 1 sentencji wyroku z art. 15 ust. 2 Konstytucji, 2) art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 4 oraz ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym powołanej w pkt 1 sentencji wyroku z art. 2, art. 15 ust. 2 Konstytucji i art. 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego, ze względu na niedopuszczalność orzekania. Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska Marian Zdyb Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 6 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Europejskiej konwencji o koprodukcji filmowej, sporządzonej w Strasburgu dnia 2 października 1992 r. (Dz. U. Nr 196, poz. 1913) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 13 września 2002 r. o ratyfikacji Europejskiej konwencji o koprodukcji filmowej, sporządzonej w Strasburgu dnia 2 października 1992 r. (Dz. U. Nr 183, poz. 1523), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 23 grudnia 2002 r. ratyfikował wyżej wymienioną konwencję. Dnia 30 grudnia 2002 r. złożono do Sekretariatu Generalnego Rady Europy dokument ratyfikacyjny. Zgodnie z art. 17 ust. 1 konwencji weszła ona w życie dnia 1 kwietnia 1994 r. W stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej powyższa konwencja weszła w życie dnia 1 kwietnia 2003 r. Dokument ratyfikacyjny został złożony wraz z następującym zastrzeżeniem: "Ratyfikując niniejszą konwencję o koprodukcji filmowej, sporządzoną w Strasburgu dnia 2 października 1992 r., Rzeczpospolita Polska ustala maksymalny udział, określony w art. 9 ust. 1 litera a, w wysokości 40% kosztów produkcji" oraz z deklaracją złożoną zgodnie z art. 5 konwencji o treści: "Ratyfikując Europejską konwencję o koprodukcji filmowej, sporządzoną w Strasburgu dnia 2 października 1992 r., Rzeczpospolita Polska oświadcza zgodnie z art. 5 ust. 5, że właściwą władzą jest: Minister Kultury Krakowskie Przedmieście 15/17 00-071 Warszawa Polska". 1. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa stały lub staną się stronami konwencji w podanych niżej datach: Republika Austrii 1 stycznia 1995 r. Republika Azerbejdżańska 1 lipca 2000 r. Republika Cypryjska 1 marca 2001 r. Republika Czeska 1 czerwca 1997 r. Królestwo Danii 1 kwietnia 1994 r. Republika Estońska 1 września 1997 r. Republika Filnandii 1 września 1995 r. Republika Francuska 1 marca 2002 r. Republika Grecka 1 października 2002 r. Gruzja 1 lutego 2003 r. Królestwo Hiszpanii 1 lutego 1997 r. Irlandia 1 sierpnia 2000 r. Republika Islandii 1 września 1997 r. Republika Litewska 1 października 1999 r. Wielkie Księstwo Luksemburga 1 października 1996 r. Republika Łotewska 1 kwietnia 1994 r. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 1 października 2003 r. Republika Malty 1 stycznia 2002 r. Królestwo Niderlandów 1 lipca 1995 r. Republika Federalna Niemiec 1 lipca 1995 r. Republika Portugalska 1 kwietnia 1997 r. Federacja Rosyjska 1 lipca 1994 r. Rumunia 1 lipca 2002 r. Republika Słowacka 1 maja 1995 r. Konfederacja Szwajcarska 1 kwietnia 1994 r. Królestwo Szwecji 1 kwietnia 1994 r. Republika Węgierska 1 lutego 1997 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1 kwietnia 1994 r. Republika Włoska 1 czerwca 1997 r. 2. Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia podane niżej państwa złożyły następujące deklaracje: Republika Austrii: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Austrii jest: Federalne Ministerstwo Spraw Gospodarczych Bundesministerium für Wirtschaftliche Angelegenheiten Abt. Präs. 9 Stubenring 1 A-1011 Wiedeń Republika Azerbejdżańska: Republika Azerbejdżańska mianuje Ministerstwo Kultury właściwą władzą zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji. Królestwo Belgii: Podpisanie przez Królestwo Belgii Europejskiej konwencji o koprodukcji filmowej nastąpiło 19 lutego 1998 r. Brak wzmianki o tym, że podpisanie konwencji wiąże nie tylko Królestwo Belgii, ale i jego części Wspólnoty i Regiony. 19 lutego 1998 r. Stały Przedstawiciel Belgii podpisał Europejską konwencję o koprodukcji filmowej w imieniu Rządu Belgii. W okresie gdy podpisywana była konwencja, dziedzina produkcji filmowej w Belgii, zgodnie z Konstytucją, należała do wspólnych kompetencji. Zarówno Rząd Federalny, jak i części Królestwa (Wspólnoty i Regiony) dzieliły kompetencje w tej dziedzinie. Skutkiem tego podpisanie przez Stałego Przedstawiciela powinno być opatrzone adnotacją "Ten podpis wiąże również Wspólnotę Francuską, Wspólnotę Flamandzką, Wspólnotę Niemieckojęzyczną, Region Walonii, Region Flandrii i Region Bruksela - Stolica". Brak tej wzmianki spowodował, że Rada Państwa Belgii odmówiła udzielenia opinii projektowi dekretu wyrażającego zgodę na związanie wspomnianą Konwencją do czasu, aż Belgia sprecyzuje jej partnerom w Radzie Europy, że podpisanie przez Rząd reprezentujący Królestwo Belgii wiąże jego części (Wspólnoty i Regiony). Republika Cypryjska: Zgodnie z art. 5 ust. 5 rozdziału II konwencji, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych jest wyznaczone jako właściwa władza Republiki Cypryjskiej, która będzie wykonywała postanowienia konwencji. Królestwo Danii: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Danii jest: Det Danske Filminstitut Store Sřndervoldstrode 4 DK-1419 Copenhagen K. Republika Finlandii: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Finlandii jest: Ministerstwo Edukacji Meritullinkatu 10 P.O. Box 293 FIN-00171 HELSINKI Tel.: +358-0-134 171 Fax: +358-0-1341 6986 albo jeżeli Ministerstwo Edukacji wyrazi zgodę: The Finnish Film Foundation K 13 Kanavakatu 12 FIN-00160 HELSINKI Tel.: +358-0-622 0300 Fax: +358-0-622 03050. Republika Francuska: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, Rząd Republiki Francuskiej wyznacza jako właściwą władzę: Centre National de la Cinématographie, 12, rue de Lübeck 75784 Paris Cedex 16. Zgodnie z art. 20 ust. 1 konwencji, Rząd Republiki Francuskiej deklaruje, że art. 2 ust. 2 nie ma zastosowania do dwustronnych stosunków koprodukcyjnych Francji z innymi stronami konwencji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 konwencji, Rząd Republiki Francuskiej zastrzega sobie prawo objęcia działaniem konwencji wielostronnych koprodukcji zawierających jeden lub kilka udziałów mniejszościowych, które mogą być jedynie udziałami finansowymi i dla których maksymalna wartość jest inna niż określona w art. 9 ust. 1 lit. a. Republika Grecka: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą odnośnie do przedmiotowej konwencji w Republice Greckiej jest: Ministerstwo Kultury Dyrektoriat Generalny Rozwoju Kulturalnego Departament Kinematograficzny 5 Metsovou Street 106 82 Ateny Królestwo Hiszpanii: Zgodnie z art. 5 ust. 5 Europejskiej konwencji o koprodukcji filmowej, Królestwo Hiszpanii oświadcza, że właściwą hiszpańską władzą odnośnie do artykułu 5 ust. 2 jest Instytut Kinematografii i Sztuk Audiowizualnych (Instituto de la Cinematografia y de las Artes Audiovisuales) oraz Administracje Wspólnot Autonomicznych w odniesieniu do koproducentów tam powołanych. Instytut Kinematografii i Sztuk Audiowizualnych będzie odpowiedzialny za kontakty z odpowiednimi władzami innych stron konwencji. Irlandia: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Irlandii będzie: Irlandzka Rada ds. Filmu The Irish Film Board - An Bord Scannán na hÉireann Rockfort House St. Augustine Street Galway - Ireland Telefon: +353 (0)91 561398 Fax: +353 (0)91 561405. Republika Islandii: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Islandii jest Ministerstwo Kultury i Edukacji, Sólvhólsgata 4, 150 Reykjavik. Republika Litewska: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, Rząd Republiki Litewskiej wyznaczył Ministerstwo Kultury jako właściwą władzę Republiki Litewskiej, która będzie realizowała postanowienia wymienionej konwencji. Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 22 czerwca 1999 r. i uzupełnionym notą werbalną Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Litewskiej z dnia 22 listopada 1999 r., zarejestrowaną w Sekretariacie Generalnym w dniu 30 listopada 1999 r. (oryginał w języku angielskim). Zgodnie z art. 20 konwencji Republika Litewska zastrzega sobie prawo ustalenia maksymalnej wielkości udziału, innej niż wielkość wyszczególniona w art. 9 pkt 1 lit. a., którą określi krajowy akt prawny. Wielkie Księstwo Luksemburga: Odnośnie do władz wyszczególnionych w art. 5 ust. 5 konwencji, Rząd Luksemburga wyznaczył: Le Centre national de l'Audiovisuel 5, rue de Zoufftgen L - 3598 Dudelange Adres pocztowy: B.P. 105 L - 3402 Dudelange Fax: +352.52.06.55. Republika Łotewska: Odnośnie do władz wymienionych w art. 5 ust. 5 konwencji, Rząd Łotwy desygnował: Łotewskie Krajowe Centrum Filmowe Latvian National Film Center Smerla St., 3 LV-1006 Riga. Republika Malty: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, Rząd Malty wyznacza jako właściwą władzę: Ministry for Economic Services Auberge d'Aragon Valletta - MALTA Tel. 00.356.226.263-7 Fax. 00.356.248.390 Królestwo Niderlandów: Królestwo Niderlandów akceptuje wyżej wymienioną konwencję dla Królestwa w Europie [od tłumacza: w oryginale użyto zwrotu "Kingdom of Europe"]. Deklaracja zawarta w dokumencie akceptującym złożonym 24 marca 1995 r. (oryginał w języku angielskim). Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, Królestwo Niderlandów wyznacza jako właściwą władzę: de Stichting het Nederlands Fonds voor de Film Jan Luykenstraat 2 1071 CM AMSTERDAM. Republika Portugalska: Zgodnie z art. 20 ust. 1 konwencji, ustala się maksymalny udział wyszczególniony w art. 9 ust. 1 lit. a, w wysokości 30%. Odnośnie do art. 5 ust. 5 konwencji "Institut Portugais de l'Art Cinématographique et Audiovisuel (IPACA)" wyznaczono jako krajową właściwą władzę mającą za zadanie rozpatrywanie wniosków o uzyskanie statusu koprodukcji. Federacja Rosyjska: Zgodnie z art. 5 ustępy 2 i 5 Europejskiej konwencji o koprodukcji filmowej, Rząd Federacji Rosyjskiej oświadcza, że "Państwowy Komitet Federacji Rosyjskiej ds. Kinematografii" - 7, M. Gnezdnikovski per., 103877 Moskwa, jest władzą, do której należy składać wnioski o uzyskanie statusu koprodukcji. Rumunia: Zgodnie z art. 5 ust. 5 przedmiotowej konwencji, właściwym organem w Rumunii jest: Central National al Cinematografiei Strasda Doberscu Demetru, nr. 4-6 Sector 1, Bucharest Tel. 310.43.01 Fax: 310.43.00. Republika Słowacka: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Republice Słowackiej jest: Ministerstwo Kultury Republiki Słowackiej/Ministerstwo Kultúry Slovenskej Republiki Dobrovicová 12 SK-813 31 Bratislava. Organy partnerskie innych państw członkowskich mogą przesyłać prośby o rozpatrzenie ofert koprodukcji bezpośrednio do Wydziału Sztuki i Literatury Ministerstwa Kultury, który jest odpowiedzialny za kinematografię. Konfederacja Szwajcarska: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą w Szwajcarii jest: Le Département fédéral de l'Intérieur Office fédéral de la culture Section du cinéma CH-3003 Berne Królestwo Szwecji: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, właściwą władzą wyznaczoną przez Rząd Szwecji jest: Svenska Filminstitutet Box 27126 S-102 52 Stockholm Republika Węgierska: Zgodnie z art. 5 rozdziału II konwencji, Ministerstwo Kultury i Edukacji jest wyznaczone jako właściwa władza wymieniona w art. 5 ust. 2 konwencji. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, Zjednoczone Królestwo wyznacza Departament Kultury, Mediów i Sportu, 2-4 Cockspur Street, London SW1Y 5DH jako władzę, do której należy składać wnioski o uzyskanie statusu koprodukcji. Republika Włoska: Zgodnie z art. 5 ust. 5 konwencji, Włochy deklarują, że centralną władzą jest "Presidenza del Consiglio - Dipartimento dello spettacolo - ROMA (Prezydium Rady - Departament ds. rozrywki - RZYM)". Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. D. Rotfeld Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 17 lipca 2003 r. w sprawie zatwierdzenia Memorandum o porozumieniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dotyczącego planu międzynarodowej obserwacji naukowej prowadzonej przez Komisję do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki, sporządzonego w Londynie dnia 28 maja 2003 r. (Dz. U. Nr 196, poz. 1915) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej udzieliła w dniu 17 marca 2003 r. zgody na podpisanie Memorandum o porozumieniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dotyczącego planu międzynarodowej obserwacji naukowej prowadzonej przez Komisję do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki. Memorandum zostało podpisane w Londynie dnia 28 maja 2003 r. Zgodnie z artykułem 5 ustęp 1 Memorandum weszło ono w życie w dniu podpisania. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 14 lipca 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-ukraińską granicę państwową, podpisanej w Kijowie dnia 25 czerwca 2001 r. (Dz. U. Nr 196, poz. 1917) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 2002 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-ukraińską granicę państwową (Dz. U. Nr 144, poz. 1205) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 15 listopada 2002 r. wyżej wymienioną umowę. Zgodnie z artykułem 20 ustęp 1 umowy weszła ona w życie w dniu 29 grudnia 2002 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem z dnia 15 listopada 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o zmianie artykułu 3 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości, sporządzonej w Warszawie dnia 3 października 2001 r. (Dz. U. Nr 196, poz. 1919) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 i 4 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej udzieliła w dniu 11 października 2002 r. zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o zmianie artykułu 3 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości, sporządzonej w Warszawie dnia 3 października 2001 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 144, poz. 1210), poprzez wymianę not. Wyżej wymienione porozumienie weszło w życie w dniu 15 listopada 2002 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. S. Dąbrowa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 11 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Programem współpracy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowenii w dziedzinie kultury, nauki i oświaty na lata 2003-2006, podpisanym w Warszawie dnia 9 kwietnia 2003 r. (Dz. U. Nr 196, poz. 1921) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) Rada Ministrów w dniu 9 kwietnia 2003 r. udzieliła zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Programem Współpracy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowenii w dziedzinie kultury, nauki, oświaty na lata 2003-2006, poprzez podpisanie. Powyższy Program został podpisany w Warszawie dnia 9 kwietnia 2003 r. w oparciu o art. 20 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowenii o współpracy w dziedzinach oświaty, kultury i nauki, sporządzonej w Warszawie dnia 14 lutego 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 62, poz. 320). Zgodnie z art. 45 Programu, wszedł on w życie z dniem podpisania, tj. dnia 9 kwietnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. D. Rotfeld Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wykazu dziedzin pielęgniarstwa oraz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być prowadzona specjalizacja i kursy kwalifikacyjne, oraz ramowych programów specjalizacji dla pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1922) Na podstawie art. 10e ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Specjalizacje dla pielęgniarek mogą być prowadzone w następujących dziedzinach pielęgniarstwa: 1) rodzinnego, 2) w ochronie zdrowia pracujących, 3) środowiska nauczania i wychowania, 4) zachowawczego, 5) geriatrycznego, 6) kardiologicznego, 7) nefrologicznego, 8) diabetologicznego, 9) pediatrycznego, 10) chirurgicznego, 11) operacyjnego, 12) anestezjologicznego i intensywnej opieki, 13) onkologicznego, 14) psychiatrycznego, 15) opieki długoterminowej, 16) neurologicznego, 17) opieki paliatywnej, 18) ratunkowego, oraz w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej. 2. Specjalizacje dla położnych mogą być prowadzone w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego, dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej oraz w dziedzinach pielęgniarstwa ginekologicznego i pielęgniarstwa położniczego. 3. Specjalizacje dla pielęgniarek i położnych mogą być także prowadzone w dziedzinach pielęgniarstwa neonatologicznego, pielęgniarstwa epidemiologicznego oraz w dziedzinie organizacji i zarządzania. § 2. 1. Kursy kwalifikacyjne dla pielęgniarek mogą być prowadzone w następujących dziedzinach pielęgniarstwa: 1) rodzinnego, 2) w ochronie zdrowia pracujących, 3) anestezjologicznego i intensywnej opieki, 4) psychiatrycznego, 5) onkologicznego, 6) zachowawczego, 7) środowiska nauczania i wychowania, 8) nefrologicznego z dializoterapią, 9) opieki długoterminowej, 10) opieki paliatywnej, 11) ratunkowego, oraz w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej. 2. Kursy kwalifikacyjne dla położnych mogą być prowadzone w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego oraz w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej. 3. Kursy kwalifikacyjne dla pielęgniarek i położnych mogą być także prowadzone w dziedzinach pielęgniarstwa neonatologicznego, operacyjnego, epidemiologicznego oraz w dziedzinie organizacji i zarządzania. § 3. 1. Ramowe programy specjalizacji dla dziedzin wymienionych w § 1 obejmują blok ogólnozawodowy oraz bloki specjalistyczne. 2. Ramowy program bloku ogólnozawodowego jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Ramowe programy bloków specjalistycznych są określone w załącznikach nr 2-27 do rozporządzenia. § 4. Specjalizacje rozpoczęte po dniu 11 lipca 2003 r. mogą być prowadzone również na podstawie dotychczasowych programów kształcenia, jednak nie dłużej niż do dnia 30 kwietnia 2004 r. Po dniu 30 kwietnia 2004 r. specjalizacje prowadzone są na podstawie programu kształcenia sporządzonego przez organizatora kształcenia zgodnie z ramowym programem kształcenia, określonym w rozporządzeniu, i po pozytywnym zaopiniowaniu tego programu przez Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych, a jeżeli organizatorem kształcenia jest podmiot, o którym mowa w art. 10d pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, po zatwierdzeniu tego programu przez Dyrektora Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1922) Załącznik nr 1 RAMOWY PROGRAM BLOKU OGÓLNOZAWODOWEGO I. Rodzaj kształcenia 1. Ramowe programy bloków specjalistycznych, o których mowa w załącznikach nr 2-27 do rozporządzenia, uwzględniają: 1) aktualne treści wynikające z rozwoju nauk medycznych i zmieniającego się stanu prawnego; 2) zdrowotne potrzeby i problemy regionu w treściach kształcenia; 3) indywidualne doświadczenia uczestników szkolenia; 4) realne możliwości własne w zakresie kształcenia podyplomowego, w tym rozszerzenia programu o treści nadobowiązkowe. 2. Organizator kształcenia podyplomowego na podstawie ramowego programu sporządza program kształcenia. Program kształcenia musi uwzględniać wszystkie elementy modułów wskazanych w planie nauczania ramowego programu, z tym że treści kształcenia mogą być dostosowane do warunków i potrzeb lokalnych. 3. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia ramowego programu jest dla organizatora i uczestnika kształcenia obowiązującym elementem programu. Osiągnięcie wskazanych umiejętności gwarantuje, że każdy absolwent specjalizacji będzie posiadał takie same kwalifikacje, niezależnie od miejsca ukończenia kształcenia, podmiotu organizującego kształcenie podyplomowe oraz trybu kształcenia. 4. Poszczególne moduły ramowego programu zawierają cel, treści nauczania oraz wykaz umiejętności wynikowych, odnoszące się zarówno do zajęć teoretycznych, jak i praktycznych. 5. Organizator kształcenia podyplomowego oprócz programu kształcenia teoretycznego obowiązany jest opracować program szkolenia praktycznego dla każdej placówki. Program ten powinien zawierać cel i umiejętności. 6. Program szkolenia praktycznego, o którym mowa w ust. 5, powinien uwzględniać: 1) wykaz świadczeń zdrowotnych opracowany na podstawie wykazu umiejętności, do których zaliczenia jest obowiązany uczestnik specjalizacji; 2) dokumentację zawierającą potwierdzenie zaliczenia poszczególnych świadczeń opracowaną przez organizatora kształcenia, stanowiącą wewnętrzny dokument organizatora kształcenia. II. Cel kształcenia Celem kształcenia jest przygotowanie wysoko wykwalifikowanej kadry pielęgniarek i położnych do sprawowania roli lidera zespołów, inicjowania i wdrażania zmian ukierunkowanych na poprawę jakości świadczonych usług oraz podejmowania działań zmierzających do rozwoju zawodowego. III. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 900-1.200 godzin dydaktycznych, w tym w bloku ogólnozawodowym - 330 godzin. 2. Ilość godzin w bloku specjalistycznym określają dla poszczególnych specjalizacji załączniki nr 2-27 do rozporządzenia. 3. Plan nauczania jest określony dla dziennego trybu kształcenia i zawiera liczbę godzin przeznaczoną na realizację poszczególnych modułów, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Prowadzący zajęcia w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji mogą dokonać modyfikacji czasu kształcenia w wymiarze nie większym niż 20 %, mając na względzie lokalne preferencje i potrzeby. 5. Modyfikacje czasu kształcenia, o których mowa w ust. 4, mogą: 1) polegać na przesunięciach pomiędzy poszczególnymi modułami lub 2) w części zostać przeznaczone na realizację zadań w ramach samokształcenia. 6. Organizator kształcenia w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji oraz wykładowcami może modyfikować czas trwania kształcenia w przypadku programu realizowanego w trybie innym niż dzienny. IV. Sposób organizacji 1. Za przebieg i organizację specjalizacji odpowiedzialny jest organizator kształcenia. 2. Planując realizację specjalizacji organizator kształcenia powinien: 1) opracować program kształcenia; 2) opracować regulamin organizacyjny specjalizacji, który w szczególności określi: a) organizację specjalizacji, b) zasady i sposób naboru osób przewidzianych na szkolenie, c) prawa i obowiązki osób uczestniczących w szkoleniu, d) zakres obowiązków wykładowców i innych osób prowadzących nauczanie teoretyczne i szkolenie praktyczne; 3) powołać kierownika specjalizacji; 4) powołać komisję kwalifikacyjną; 5) powołać w uzgodnieniu z kierownikiem specjalizacji opiekunów szkolenia praktycznego, którzy powinni być merytorycznymi pracownikami tych placówek; 6) wskazać kadrę dydaktyczną posiadającą kwalifikacje określone w programie ramowym; 7) zapewnić bazę dydaktyczną dostosowaną do liczby uczestników specjalizacji: a) sale wykładowe, b) sale warsztatowe, c) pomieszczenia wyposażone w specjalistyczny sprzęt i aparaturę, pracownie informatyczne, 8) zaprojektować zajęcia, środki dydaktyczne, w odniesieniu do poszczególnych modułów, ze szczególnym uwzględnieniem form aktywizujących; 9) opracować listę lektur do poszczególnych modułów, uwzględniając kryterium aktualności i adekwatności doboru do treści nauczania; 10) dobrać placówki stażowe zgodnie z planem nauczania, w których możliwe będzie zdobywanie umiejętności niezbędnych do wykonywania określonych świadczeń zdrowotnych; 11) posiadać wewnętrzny system monitorowania jakości kształcenia. 3. W dniu rozpoczęcia specjalizacji każdy uczestnik powinien otrzymać: 1) harmonogram zajęć teoretycznych i praktycznych; 2) wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia; 3) kartę specjalizacji, która z wymaganymi wpisami i zaliczeniami stanowi dowód ich odbycia. 4. Do zadań kierownika specjalizacji powinno należeć: 1) współdecydowanie o doborze kadry dydaktycznej; 2) przedstawienie uczestnikom specjalizacji celu, programu i organizacji szkolenia; 3) ocenianie placówek szkolenia praktycznego według specyfiki i organizacji zajęć; 4) udzielanie indywidualnych konsultacji uczestnikom specjalizacji; 5) zbieranie i analizowanie opinii o przebiegu specjalizacji; 6) zaliczanie specjalizacji i dokonanie wpisu w karcie specjalizacji. 5. Do zadań opiekuna szkolenia praktycznego należy: 1) instruktaż wstępny polegający w szczególności na zapoznaniu z celem szkolenia praktycznego, organizacją pracy, wyposażeniem placówki, jej personelem, zakresem udzielanych świadczeń; 2) instruktaż bieżący polegający w szczególności na organizacji i prowadzeniu zajęć, kontroli nad ich prawidłowym przebiegiem, pomocy w rozwiązywaniu problemów; 3) instruktaż końcowy polegający na omówieniu i podsumowaniu zajęć, zaliczeniu świadczeń zdrowotnych określonych w programie kształcenia, ocenie uzyskanych wiadomości i umiejętności. V. Sposób sprawdzania efektów nauczania 1. W toku realizacji programu kształcenia należy dokonywać oceny bieżącej polegającej na zaliczaniu poszczególnych modułów, w tym sprawdzeniu stopnia opanowania wiedzy i umiejętności będących przedmiotem nauczania teoretycznego i praktycznego, w tym świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie kształcenia, przy czym warunki zaliczania ustala wykładowca lub opiekun szkolenia praktycznego w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji. 2. Do uzyskania tytułu specjalisty wymaga się zdania egzaminu państwowego przeprowadzonego przez państwową komisję egzaminacyjną powoływaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia. VI. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1. Komunikować się z pacjentem, jego rodziną i zespołem terapeutycznym. 2. Inicjować i wprowadzać zmiany organizacyjne w obszarze działania. 3. Interpretować i upowszechniać zasady kodeksu deontologii zawodowej. 4. Upowszechniać, interpretować i stosować akty prawne dotyczące ochrony zdrowia, prawa pracy i przepisów dotyczących zawodu pielęgniarki i położnej. 5. Korzystać z podstaw naukowych dydaktyki ogólnej i andragogiki. 6. Określać wieloczynnikowe uwarunkowania zdrowia, chorób i niepełnosprawności. 7. Identyfikować indywidualne potrzeby jednostki, rodziny, grup społecznych i społeczeństwa. 8. Analizować uwarunkowania gospodarcze, ekologiczne, demograficzne i epidemiologiczne kraju, regionu, powiatu i gminy. 9. Uczestniczyć w budowaniu strategii dla zdrowia w województwie, powiecie, gminie. 10. Wykorzystywać sprzęt komputerowy w całościowej analizie danych. 11. Rozpoznawać zapotrzebowanie na opiekę zdrowotną. 12. Oceniać zapotrzebowanie na opiekę pielęgniarską. 13. Identyfikować potrzeby różnych grup ludzi w zakresie pielęgnowania w zdrowiu i w chorobie. 14. Dokonywać oceny stanu zdrowia pacjenta. 15. Przeprowadzić badanie fizykalne pacjenta. 16. Stawiać diagnozę pielęgniarską. 17. Planować opiekę pielęgniarską, położniczą w stosunku do wszystkich odbiorców świadczeń. 18. Realizować holistyczną opiekę nad pacjentem. 19. Oceniać wyniki opieki pielęgniarskiej, położniczej. 20. Monitorować jakość świadczonych usług. 21. Podnosić jakość świadczeń pielęgniarskich, położniczych. 22. Określać zasady finansowania systemu ochrony zdrowia. 23. Oceniać koszty poszczególnych świadczeń pielęgniarskich, położniczych. 24. Przygotować ofertę i plan finansowy świadczeń zdrowotnych realizowanych przez pielęgniarkę, położną. 25. Wykorzystywać zasady marketingu w odniesieniu do świadczeń zdrowotnych. 26. Zarządzać opieką pielęgniarską, położniczą. 27. Organizować opiekę pielęgniarską, położniczą. 28. Wzbogacać i wykorzystywać teoretyczny dorobek pielęgniarstwa. 29. Charakteryzować teorię pielęgnowania i stosować ją w praktyce zawodowej. 30. Opracowywać procedury i standardy praktyki zawodowej. 31. Monitorować warunki fizyczne i psychiczne w miejscu pracy. 32. Planować własną karierę zawodową i doradzać pielęgniarkom, położnym w zakresie planowania kariery. 33. Określać kierunki rozwoju opieki pielęgniarskiej, położniczej. VII. Plan nauczania Lp.MODUŁLiczba godzin IElementy psychologii15 IIDydaktyka z elementami edukacji medycznej15 IIISocjologia zdrowia i choroby15 IVEtyka, deontologia i prawo15 VOrganizacja i zarządzanie z elementami ekonomiki ochrony zdrowia30 VIPolityka społeczna i zdrowie publiczne30 VIIOcena stanu zdrowia i badanie fizykalne100 VIIITeorie pielęgnowania15 IXBadania naukowe w pielęgniarstwie15 XRozwój zawodowy15 XIInformatyka i statystyka w praktyce zawodowej pielęgniarki, położnej30 Teoria - liczba godzin295 Lp.STAŻ1)Liczba godzin IOddziały: internistyczny (chirurgiczny, neurologiczny lub położniczy2))21 IIOddział intensywnej opieki medycznej, Oddział intensywnej opieki kardiologicznej14 Staż - liczba godzin35 ________ 1) Wskazane placówki stażowe są właściwe dla modułu VII Ocena stanu zdrowia i badanie fizykalne. 2) Oddział położniczy, gdy uczestnikiem szkolenia jest położna. VIII. Program nauczania MODUŁ I. ELEMENTY PSYCHOLOGII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do konstruktywnego rozwiązywania problemów i konfliktów, prowadzenia mediacji i negocjacji, a także kształtowania cech przywódczych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) nawiązać kontakt terapeutyczny z pacjentem, rodziną, zespołem; 2) wskazać sposoby rozwiązywania sytuacji trudnych i konfliktowych; 3) podejmować rolę mediatora w różnorodnych sytuacjach zawodowych, korzystając z technik negocjacyjnych; 4) kształtować i rozwijać swoje umiejętności przywódcze, wykorzystując je do przewodzenia zespołem; 5) zmniejszać poziom stresu swojego, współpracowników i podopiecznych. 3. Treści nauczania: 1) komunikowanie się z jednostką i grupą; 2) rozwiązywanie problemów; 3) mediacje i negocjacje; 4) kształtowanie cech przywódczych; 5) stres i radzenie sobie ze stresem - techniki obniżania stresu. MODUŁ II. DYDAKTYKA Z ELEMENTAMI EDUKACJI MEDYCZNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do: 1) rozpoznawania potrzeb edukacyjnych pielęgniarek i położnych; 2) poznania zasad i metod nauczania; 3) poznania metod kontroli i oceny wyników nauczania; 4) planowania i organizowania działalności dydaktycznej; 5) opracowywania programów edukacyjnych; 6) prowadzenia edukacji zdrowotnej dzieci i dorosłych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) rozpoznawać potrzeby edukacyjne pielęgniarek, położnych; 2) projektować zajęcia dydaktyczne, dobierając właściwe metody nauczania ułatwiające osiągnięcie założonego celu kształcenia; 3) dokonać pomiaru efektów dydaktycznych; 4) projektować programy doskonalenia zawodowego i ich oceny; 5) dobierać metody i formy nauczania w edukacji zdrowotnej dzieci, młodzieży, dorosłych; 6) przygotować programy edukacyjne zgodnie z przyjętą metodyką; 7) współdziałać w organizowaniu praktycznej nauki zawodu; 8) kierować samokształceniem pielęgniarek i położnych. 3. Treści nauczania: 1) proces nauczania i uczenia się; 2) formułowanie celów kształcenia; 3) zasady i metody nauczania - wykorzystanie metod aktywizujących w procesie nauczania; 4) metody kontroli i oceny wyników nauczania i uczenia się; 5) aktywność edukacyjna dorosłych a kształcenie ustawiczne; 6) zasady i techniki samodzielnego uczenia się; 7) systemy kształcenia i doskonalenia pielęgniarek i położnych w aspekcie strategii Światowej Organizacji Zdrowia (WHO); 8) program edukacyjny; 9) edukacja zdrowotna dzieci i dorosłych. MODUŁ III. SOCJOLOGIA ZDROWIA I CHOROBY 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do: 1) rozpoznawania społecznych uwarunkowań sytuacji zdrowotnej człowieka; 2) diagnozowania sytuacji społecznej pacjenta i jego rodziny w związku z chorobą lub niepełnosprawnością; 3) poznawania metod i wyników badań socjologicznych nad zawodami medycznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) przedstawiać i interpretować uwarunkowania i ich konsekwencje dla aktualnego stanu zdrowia pacjenta; 2) analizować, interpretować oraz przewidywać indywidualne i społeczne reakcje na chorobę oraz niepełnosprawność; 3) planować działania wspierające pacjenta, rodzinę; 4) opisać cechy charakteryzujące modele opieki szpitalnej i sytuację pacjenta w każdym z nich, wskazując możliwość wyboru najlepszego, dostępnego modelu opieki; 5) charakteryzować poszczególne modele opieki nad osobami niepełnosprawnymi i określać działania niezbędne do realizacji nowoczesnego modelu opieki; 6) interpretować wyznaczniki pozycji zawodu pielęgniarki lub położnej. 3. Treści nauczania: 1) przedmiot socjologii zdrowia i choroby, socjomedyczne wskaźniki zdrowia; 2) bycie chorym - rola społeczna; 3) społeczne uwarunkowania zdrowia w ujęciu strukturalnym, interakcyjnym i systemowym; 4) społeczne konsekwencje choroby i niepełnosprawności: od wsparcia społecznego do izolacji społecznej; 5) modele opieki szpitalnej, pacjent w instytucji opiekuńczej; 6) jakość życia; 7) zachowania społeczne związane z narodzinami; 8) zachowania społeczne związane z umieraniem; 9) socjologiczna analiza zawodów medycznych: zawód pielęgniarki i położnej. MODUŁ IV. ETYKA, DEONTOLOGIA I PRAWO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do: 1) przewidywania, rozpoznawania i rozwiązywania sytuacji konfliktowych będących dylematami moralnymi; 2) wspierania w rozwiązywaniu sytuacji stwarzających dylematy moralne; 3) analizowania własnych zasad etycznych; 4) upowszechniania i stosowania aktów prawnych w działalności zawodowej; 5) uzyskiwania wysokiej oceny społecznej i dbania o morale zawodu. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) określać źródła prawa; 2) rozpoznawać problemy etyczno-deontologiczne w pracy własnej i całego zespołu terapeutycznego; 3) wspierać współpracowników w rozwiązywaniu dylematów moralnych; 4) korzystać z przepisów prawnych w interesie podopiecznego i własnym. 3. Treści nauczania: 1) wprowadzenie w zagadnienia etyczne: przedmiot materialny i formalny etyki jako nauki; 2) główne koncepcje etyczne: a) etyka indywidualna i społeczna, b) egzystencjalizm i personalizm, c) etyka niezależna, d) aspekty moralne pracy pielęgniarek, położnych w świetle koncepcji etycznych, e) zasady deontologii, f) stosunek do życia ludzkiego i godności ludzkiej, g) znaczenie norm moralnych i prawnych; 3) odpowiedzialność pracowników służby zdrowia, prawo i jego źródła, stosunek prawny, problemy odpowiedzialności w przypadkach zespołowego działania w medycynie, regulacje prawne dotyczące zawodu pielęgniarki, położnej, międzynarodowe uregulowania prawne zawodu pielęgniarki, położnej; 4) systemy wartości - szanowanie wartości, obyczajów, wierzeń religijnych: hierarchia wartości, konflikty wartości, humanistyczne wartości pielęgniarki, położnej; 5) etyczne aspekty ludzkiego działania, etyczne aspekty podejmowania decyzji w różnych warunkach, wybrane zagadnienia z bioetyki - eksperyment medyczny, przeszczepy komórek, tkanek i narządów, eutanazja, interwencje medyczne związane z reprodukcją, wybrane zagadnienia z inżynierii genetycznej. MODUŁ V. ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE Z ELEMENTAMI EKONOMIKI OCHRONY ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawnego organizowania i skutecznego zarządzania w pielęgniarstwie, rozwiązywania problemów organizacyjnych, wykorzystywania technik badania i usprawniania pracy do wprowadzania zmian organizacyjnych i podnoszenia jakości opieki. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) określić misję organizacji; 2) współuczestniczyć w tworzeniu lub doskonaleniu struktur organizacyjnych zakładu; 3) omówić funkcje zarządzania; 4) planować, organizować, nadzorować i oceniać działania własne i podległego zespołu; 5) określać zapotrzebowania na usługi pielęgniarskie na podstawie uwarunkowań demograficznych, epidemiologicznych, geograficznych i społecznych; 6) planować usługi w aspekcie popytu, podaży i posiadanych środków; 7) zarządzać świadczeniami zdrowotnymi, monitorując i racjonalizując koszty; 8) przygotować plan finansowy świadczeń pielęgniarskich; 9) dokonywać wyboru technologii medycznych spełniających wymogi jakości; 10) budować standardy i kryteria oceny jakości opieki; 11) konstruować narzędzia do oceny jakości pielęgnowania; 12) monitorować jakość opieki pielęgniarskiej, położniczej. 3. Treści nauczania: 1) misja, cel i struktura organizacji; 2) zarządzanie; 3) kierowanie zasobami ludzkimi; 4) organizacja pracy zespołów pielęgniarskich; 5) wartościowanie pracy; 6) ekonomika ochrony zdrowia: podaż, popyt, rynek potrzeb i świadczeń zdrowotnych; 7) finansowanie świadczeń zdrowotnych; 8) podstawy opracowania budżetu jednostki; 9) marketing w ochronie zdrowia; 10) jakość w ochronie zdrowia. MODUŁ VI. POLITYKA SPOŁECZNA I ZDROWIE PUBLICZNE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do poznania koncepcji zdrowia publicznego i jego miejsca w ochronie zdrowia, określenia zadań pielęgniarstwa w stosunku do założeń polityki zdrowotnej i społecznej oraz realizowania i koordynowania działań promujących zdrowie. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) omówić sytuację epidemiologiczną regionu, kraju; 2) przedstawić związek między polityką społeczną a polityką zdrowotną; 3) przygotować oferty świadczeń zdrowotnych realizowanych przez pielęgniarkę, położną dla określonych grup odbiorców; 4) określać kierunki polityki zdrowotnej, społecznej regionu, kraju; 5) podejmować działania na rzecz zdrowia; 6) eliminować zagrożenia zdrowia. 3. Treści nauczania: 1) organizacja ochrony zdrowia w Polsce; 2) zdrowie publiczne w ochronie zdrowia; 3) kierunki polityki zdrowotnej; 4) wskaźniki stanu zdrowia; 5) uwarunkowania zdrowia; 6) główne zagrożenia zdrowotne w Polsce; 7) demograficzne uwarunkowania polityki społecznej; 8) geneza i zakres zabezpieczenia społecznego; 9) udział jednostek samorządu terytorialnego w kreowaniu polityki zdrowotnej, społecznej województwa, powiatu, gminy; 10) transformacja ustrojowa a problemy społeczne i zdrowotne; 11) budowa i realizacja programów promocyjnych. MODUŁ VII. OCENA STANU ZDROWIA I BADANIE FIZYKALNE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do samodzielnego wykonania badania fizykalnego oraz oceny stanu zdrowia pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem rozpoznania stanu zagrożenia zdrowia i życia, a także interpretacji podstawowych badań diagnostycznych w warunkach opieki szpitalnej, ambulatoryjnej i domowej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) przeprowadzić badanie podmiotowe pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem objawów choroby podstawowej; 2) przeprowadzić badanie przedmiotowe pacjenta i ocenić stan jego zdrowia ze szczególnym uwzględnieniem dotkniętych chorobą narządów i układów; 3) ocenić stan zagrożenia zdrowia i życia oraz wdrożyć właściwe postępowanie niefarmakologiczne i farmakologiczne; 4) proponować, pobierać do badań oraz interpretować badania diagnostyczne w zakresie diagnostyki laboratoryjnej, diagnostyki obrazowej i elektrodiagnostyki; 5) prowadzić dokumentację medyczną. 3. Treści nauczania: 1) badanie podmiotowe: a) dane ogólne, b) stan ogólny, c) główne skargi, dolegliwości, d) podstawowa choroba, e) wywiad dotyczący przebytych chorób, f) wywiad w kierunku dolegliwości ze strony poszczególnych narządów i układów, g) wywiad rodzinny; 2) badanie przedmiotowe: stan ogólny, stan psychiczny, skóra, tkanka podskórna i węzły chłonne, narządy zmysłów, jama ustna, gardło, szyja, klatka piersiowa i płuca, układ sercowo-naczyniowy i krążenie obwodowe, jama brzuszna, okolice odbytu oraz narządy płciowe, układ nerwowy, układ mięśniowo-szkieletowy, badanie kobiety ciężarnej podczas pierwszej wizyty i w ciąży zaawansowanej, badanie położnicy; badanie położnicze3); 3) diagnostyka: diagnostyka laboratoryjna, diagnostyka obrazowa, elektrodiagnostyka, badanie kardiotokograficzne i ultrasonograficzne3); 4) stany zagrożenia życia: rozpoznanie, kwalifikowane postępowanie niefarmakologiczne, postępowanie farmakologiczne; 5) analiza wyników przeprowadzonego badania podmiotowego, przedmiotowego oraz badań dodatkowych; 6) ocena stanu zdrowia pacjenta, diagnoza pielęgniarska. ___________ 3) Dotyczy szkoleń specjalizacyjnych dla położnych. MODUŁ VIII. TEORIE PIELĘGNOWANIA 1. Cel modułu Zaktualizowanie oraz poszerzenie wiedzy w zakresie filozofii i teorii pielęgnowania. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) wyjaśnić pojęcie filozofii pielęgniarstwa; 2) przedstawić wybrane modele pielęgnowania; 3) wyjaśnić znaczenie teorii pielęgnowania dla praktyki zawodowej i rozwoju pielęgniarstwa; 4) omawiać koncepcję procesu pielęgnowania; 5) dokumentować proces pielęgnowania. 3. Treści nauczania: 1) filozofia pielęgniarstwa; 2) modele pielęgnowania: F. Nightingale, V. Henderson, N. Roper, H. Peplau, D. Orem, B. Neuman, J. Watson, inne; 3) zastosowanie teorii pielęgnowania w działalności praktycznej; 4) proces pielęgnowania a teorie pielęgnowania. MODUŁ IX. BADANIA NAUKOWE W PIELĘGNIARSTWIE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do: 1) korzystania z różnorodnych prac naukowych; 2) uczestniczenia i współpracy w badaniach naukowych w dziedzinie medycyny i pielęgniarstwa; 3) wykorzystania w praktyce zawodowej opublikowanych w literaturze wyników badań oraz badań własnych lub zespołu; 4) ubiegania się (w konkursach) o realizację projektów w zakresie ochrony zdrowia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) korzystać z literatury naukowej; 2) uczestniczyć w badaniach naukowych; 3) dokonać opisu i oceny istniejącego stanu; 4) wybierać i zastosować właściwą metodę i technikę badawczą; 5) stosować zasady prowadzenia badań naukowych; 6) współorganizować badania; 7) wskazać możliwości wykorzystania wyników badań naukowych w praktyce; 8) przygotować ofertę konkursową na realizację projektu w zakresie ochrony zdrowia. 3. Treści nauczania: 1) pojęcie badań naukowych; 2) problem badawczy; 3) ocena problemu badawczego; 4) określenie hipotez; 5) przedmiot badań; 6) metody, techniki i narzędzia badawcze; 7) warunki lokalne i społeczno-organizacyjne badań; 8) badania pilotażowe; 9) wykorzystanie badań w praktyce pielęgniarskiej i położniczej. MODUŁ X. ROZWÓJ ZAWODOWY 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do poznania dróg i planowania rozwoju zawodowego oraz wykorzystania własnych możliwości i umiejętności w realizacji kariery zawodowej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) omówić czynniki warunkujące przemiany w pielęgniarstwie; 2) planować i modyfikować własny rozwój zawodowy; 3) wykorzystywać i stosować funkcjonujące koncepcje rozwoju zawodowego; 4) wykorzystać własny potencjał do pracy z ludźmi. 3. Treści nauczania: 1) powstanie zawodu pielęgniarki, położnej w Polsce i na świecie; 2) kierunki rozwoju pielęgniarstwa i opieki położniczej w Polsce i na świecie; 3) rola pielęgniarki, położnej w ocenie opiniotwórczych gremiów; 4) rola a osoba pielęgniarki, położnej; 5) "metaumiejętności" przydatne w pracy z pacjentem - sposoby poszukiwania, uświadamiania sobie oraz wykorzystywania własnych postaw i emocji w pracy z pacjentem; 6) planowanie rozwoju zawodowego, kariera zawodowa; 7) doskonalenie zawodowe. MODUŁ XI. INFORMATYKA I STATYSTYKA W PRAKTYCE ZAWODOWEJ PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ 1. Cel modułu Wyposażenie pielęgniarki, położnej w wiedzę i umiejętności umożliwiające wykorzystanie danych statystycznych do planowania, oceniania i usprawniania organizacji opieki pielęgniarskiej, położniczej w samodzielnych publicznych i niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) współuczestniczyć w przeprowadzaniu badań statystycznych; 2) analizować dynamikę zjawisk masowych, w tym obliczać wskaźniki dynamiki; 3) stwierdzać zależności korelacyjne pomiędzy zmiennymi; 4) posługiwać się sprzętem komputerowym w zakresie niezbędnym do gromadzenia i opracowania danych statystycznych, prowadzić prace biurowe, korzystać z poczty elektronicznej i przesyłać dane poprzez sieć komputerową; 5) posługiwać się aplikacjami stosowanymi w zakładach ochrony zdrowia w zakresie niezbędnym do wprowadzania, modyfikowania, sortowania i wyszukiwania danych oraz sporządzać raporty i zestawienia danych; 6) wnioskować na podstawie badań statystycznych. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe pojęcia statystyczne; 2) planowanie i prowadzenie badań statystycznych; 3) opisowa analiza zjawisk statystycznych: średnia arytmetyczna, harmoniczna, geometryczna i dominanta; 4) analiza współzależności zjawisk masowych: sposoby stwierdzania zależności korelacyjnej, współczynniki korelacji; 5) wnioskowanie statystyczne: hipotezy statystyczne, przedziały ufności; 6) podstawowe oprogramowanie komputerów klasy PC: środowisko Windows, charakterystyka komputerowych baz danych; 7) programy komputerowe używane w jednostkach służby zdrowia: system ewidencji ruchu chorych, skomputeryzowana historia choroby, system analizy kosztów, system kadr, system płac, system obsługi aptek; 8) zastosowanie komputerów w pracach biurowych: zasady edycji dokumentów, sporządzanie tabel i zestawień, przesyłanie danych przez sieć komputerową, poczta elektroniczna. IX. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł zawodowy pielęgniarki, położnej i tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia; 3) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 2 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA RODZINNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia 1. Przygotowanie pielęgniarki do profesjonalnego sprawowania opieki nad osobą zdrową i chorą w jej środowisku zamieszkania, a zwłaszcza do: 1) świadczenia opieki jednostkom, rodzinom i osobom z grup ryzyka, grupom zaniedbanym, społeczności lokalnej w sytuacjach nietypowych i trudnych; 2) pełnienia roli konsultanta i doradcy do spraw zdrowia; 3) pełnienia roli lidera w zespole pielęgniarek rodzinnych. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 995 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 665 godzin, w tym: część teoretyczna 420 godzin, część praktyczna 245 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Określić potrzeby zdrowotne podopiecznego, rodziny i społeczności lokalnej. 2. Rozpoznać i określić konieczny zakres opieki nad podopiecznym, rodziną. 3. Zaplanować charakter opieki nad podopiecznym, rodziną. 4. Zdiagnozować sytuację trudną. 5. Określić swoje kompetencje w rozwiązaniu sytuacji trudnej, problemowej. 6. Współdziałać w zespole na rzecz rozwiązywania sytuacji trudnych. 7. Sformułować cele i zakres aktywizacji podopiecznego, rodziny. 8. Rozpoznać zapotrzebowanie na opiekę nieprofesjonalną w środowisku. 9. Rozpoznać i interpretować problemy opiekuńcze rodziny. 10. Uzasadnić znaczenie rodziny w procesie opieki i samoopieki w leczeniu oraz rehabilitacji w różnych sytuacjach zdrowotnych i społecznych. 11. Określić sytuacje (czynniki) ryzyka zagrożenia zdrowia. 12. Ocenić trafność celów i planów działań pielęgniarskich w sytuacjach nietypowych. 13. Dobrać odpowiedni model opieki pielęgniarskiej do stanu i sytuacji podopiecznego, rodziny. 14. Doradzać pielęgniarkom w formułowaniu celów i planowaniu działań. 15. Opracowywać szczegółowe standardy postępowania pielęgniarskiego. 16. Analizować i wdrażać standardy opieki do praktyki pielęgniarskiej. 17. Omówić rolę pielęgniarki rodzinnej w pielęgnowaniu pacjenta, rodziny w oparciu o wybrany model, teorię pielęgnowania. 18. Różnicować modele opieki pielęgniarskiej. 19. Określić cele i zakres aktywizacji społeczności lokalnej na rzecz zdrowia. 20. Kształtować świadomy udział podopiecznego, rodziny w procesie pielęgnowania i edukacji. 21. Komunikować się efektywnie z człowiekiem zdrowym, chorym, rodziną, grupą społeczną, dobierając odpowiednie metody i techniki komunikowania się. 22. Doradzać w zakresie samoopieki i podstawowych czynności życia codziennego. 23. Prowadzić doradztwo w zakresie rozwiązywania problemów pielęgnacyjnych, zdrowotnych i społecznych. 24. Doradzać w zakresie wspierania zdrowia i przeciwdziałać jego zagrożeniom. 25. Doradzać, inspirować, realizować działania edukacyjne. 26. Analizować i oceniać efektywność działań pielęgniarskich. 27. Opracować koncepcję i kryteria oceny poprawy jakości opieki w podstawowej opiece zdrowotnej. 28. Rozpoznać oczekiwania personelu w zakresie kształcenia i samokształcenia. 29. Projektować programy doskonalenia dla pielęgniarek rodzinnych. 30. Uczestniczyć w rozwiązywaniu trudnych i nietypowych problemów. 31. Dokonywać samooceny wiedzy i umiejętności zawodowych. 32. Rejestrować, oceniać, uogólniać wyniki swojej pracy. 33. Opracować i realizować plan własnego rozwoju zawodowego. 34. Promować zdrowie własne i innych. 35. Wykorzystać programy promocji zdrowia w konkretnym działaniu. 36. Współdziałać z różnymi instytucjami, organizacjami na rzecz promocji zdrowia. 37. Współuczestniczyć w opracowywaniu, realizacji i ewaluacji programów promocji zdrowia. 38. Opracować pomoce i środki do realizacji programów promocji zdrowia. 39. Wskazać liderów w społeczności lokalnej do działań na rzecz zdrowia. 40. Kształtować zachowania etyczne w relacji z podopiecznym, rodziną. 41. Rozpoznać problemy etyczno-moralne w pracy pielęgniarek rodzinnych i wspierać współpracowników w ich rozwiązywaniu. 42. Nawiązać kontakt i współdziałać z różnymi instytucjami, organizacjami w celu poprawy sytuacji podopiecznego, rodziny. 43. Kierować i nadzorować pracę zespołu pielęgniarek rodzinnych. 44. Oceniać struktury organizacyjne w zakładzie podstawowej opieki zdrowotnej. 45. Oceniać zapotrzebowanie na opiekę pielęgniarską w środowisku. 46. Przygotować prognozę zapotrzebowania na środowiskową opiekę pielęgniarską. 47. Inicjować zmiany w organizacji pracy. 48. Formułować cele i zadania pielęgniarki rodzinnej. 49. Dokumentować proces pielęgnowania. 50. Wykorzystać materiały statystyczne do analizy zdrowia społeczności lokalnej. 51. Współuczestniczyć w badaniach naukowych dotyczących pielęgniarstwa. 52. Wykorzystać wyniki badań dla rozwoju praktyki pielęgniarskiej. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IWybrane zagadnienia z epidemiologii i demografii30--30 IIRozwój praktyki zawodowej - jakość opieki w podstawowej opiece zdrowotnej30--30 IIIFormy, zakres i metody aktywizacji społeczności lokalnej15Urząd Miasta (Gminy1)) lub Ośrodek Pomocy Społecznej3550 IVSocjologia rodziny z elementami antropologii kultury30--30 VPromocja zdrowia, edukacja zdrowotna w rodzinie i społeczności lokalnej45Poradnia lub Gabinet promocji zdrowia3580 VIPielęgniarstwo rodzinne30--30 VIIZaawansowana opieka pielęgniarska w wybranych problemach zdrowotnych240Psychiatria środowiskowa Poradnia rehabilitacyjna Opieka paliatywna2)70 70 35415 Łączna liczba godzin420 245665 ________ 1) Biuro, wydział odpowiadający za politykę zdrowotną i społeczną w urzędzie miasta lub gminy. 2) Oddział opieki paliatywnej, hospicjum lub poradnia leczenia bólu. V. Program nauczania MODUŁ I. WYBRANE ZAGADNIENIA Z EPIDEMIOLOGII l DEMOGRAFII 1. Cel modułu 1) poznanie problemów epidemiologicznych oraz ich demograficznych, społecznych i ekonomicznych uwarunkowań; 2) poznanie podstawowych procesów ludnościowych i aktualnych problemów związanych ze stanem zdrowia społeczeństwa; 3) wykorzystanie różnego rodzaju materiałów statystycznych do analizy stanu zdrowia populacji. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) korzystać z materiałów w analizie stanu zdrowia wybranej populacji; 2) wyodrębnić szczegółowe, typowe dla wybranej populacji problemy epidemiologiczne, demograficzne i ekologiczne; 3) przygotować prognozę zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską w oparciu o analizę dostępnych danych statystycznych; 4) przeprowadzić sondaż ukierunkowany na subiektywną ocenę stanu zdrowia wybranej populacji. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe pojęcia z zakresu epidemiologii; 2) analiza wskaźników zdrowia i charakterystyka epidemiologiczna wybranych populacji; 3) podstawowe pojęcia z zakresu demografii; 4) analiza sytuacji demograficznej Polski i Europy - polityka populacyjna; 5) sytuacja demograficzna a polityka rodzinna; 6) związki między sytuacją epidemiologiczną wybranej społeczności lokalnej a występującymi w niej procesami społecznymi i demograficznymi zachodzącymi w środowisku lokalnym (np.: gminie, powiecie i województwie); 7) wykorzystanie różnych źródeł i typów informacji do analizy i prognozy zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską w wybranym środowisku lokalnym. MODUŁ II. ROZWÓJ PRAKTYKI ZAWODOWEJ - JAKOŚĆ OPIEKI W PODSTAWOWEJ OPIECE ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do podejmowania działań na rzecz poprawy jakości opieki oraz podtrzymywania osiągniętych rezultatów. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) opracować i wdrażać szczegółowe standardy postępowania pielęgniarskiego; 2) aktualizować standardy opieki pielęgniarskiej; 3) opracować koncepcję poprawy jakości opieki pielęgniarskiej i zarządzać jakością tej opieki. 3. Treści nauczania: 1) miejsce i rola pielęgniarki rodzinnej w realizacji programów zdrowotnych w strukturze organizacyjnej podstawowej opieki zdrowotnej; 2) współczesne poglądy na zapewnienie jakości opieki w podstawowej opiece zdrowotnej ze szczególnym uwzględnieniem opieki pielęgniarskiej: a) wymiary zapewnienia jakości - poziomy organizacyjne, cechy charakterystyczne jakości według Donabediana (struktura, proces, wynik), b) kryteria jako narzędzie do mierzenia jakości, c) cykl zapewnienia jakości w pielęgniarstwie rodzinnym, d) metody zapewnienia jakości świadczeń pielęgniarskich, e) pomiar i ocena jakości świadczeń pielęgniarskich, f) ekonomiczne aspekty poprawy jakości usług pielęgniarskich w strukturze organizacyjnej podstawowej opieki zdrowotnej - przykłady, analiza; 3) opracowywanie konkretnych i wymiernych kryteriów oceny jakości struktury i wyniku na przykładzie wybranych jednostkowych świadczeń pielęgniarskich - opracowywanie praktycznych wskazówek ułatwiających zastosowanie wybranych metod zapewniania jakości usług pielęgniarskich; 4) standardy pielęgnowania w podstawowej opiece zdrowotnej: a) standardy opieki pielęgniarskiej - określające zasady i sposób postępowania w opiece nad pacjentami z określonymi problemami zdrowotnymi lub w określonych sytuacjach, b) metodyka opracowywania standardów szczegółowych postępowania pielęgniarskiego; opracowywanie własnych standardów. MODUŁ III. FORMY, ZAKRES I METODY AKTYWIZACJI SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ 1. Cel modułu 1) poznanie zasad funkcjonowania społeczeństwa obywatelskiego jako podstawy aktywności środowisk lokalnych; 2) określenie celów i zadań społeczności lokalnej dotyczących zdrowia; 3) wskazanie możliwości wykorzystania form i metod aktywizacji społeczności lokalnej w programie "partnerstwo dla zdrowia". 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) organizować i koordynować działania terapeutyczno-wspierające dla osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych w społeczności lokalnej; 2) wykorzystać potencjał społeczności lokalnej w umacnianiu i ochronie zdrowia poszczególnych osób i ich rodzin; 3) uczestniczyć w programach i działaniach zdrowotnych podejmowanych przez różne organizacje pozarządowe; 4) współpracować z władzami gminy, samorządem lokalnym i organizacjami pozarządowymi w aktywizowaniu grup zależnych od pomocy; 5) określić zapotrzebowanie na różnego typu formy pomocy społecznej; 6) wskazać źródła pomocy; 7) przedstawić pacjentowi lub jego rodzinie ofertę pomocy instytucjonalnej; 8) diagnozować funkcjonowanie systemu pomocy społecznej; 9) współdziałać w zespole na rzecz rozwiązywania sytuacji trudnych; 10) prowadzić doradztwo w zakresie rozwiązywania problemów zdrowotnych i społecznych; 11) inicjować współpracę z grupami samopomocy; 12) nawiązywać współpracę z instytucjami i organizacjami w celu poprawy sytuacji podopiecznego/rodziny. 3. Treści nauczania: 1) społeczeństwo, formy pomocy; 2) role i zadania organizacji pozarządowych; 3) społeczność lokalna - pojęcie i funkcje; 4) zadania społeczności lokalnych w zakresie zdrowia; 5) formy, metody i zakres działań zdrowotnych społeczności lokalnej (analiza wybranych inicjatyw); 6) program "Partnerstwo dla zdrowia" (dla konkretnej gminy) - zadania pielęgniarki; 7) integracja - działania społeczności lokalnych i grup samopomocy (osób chorych przewlekle, niepełnosprawnych i ich rodzin). MODUŁ IV. SOCJOLOGIA RODZINY Z ELEMENTAMI ANTROPOLOGII KULTURY 1. Cel modułu 1) poznanie podstawowych teorii rodziny i procesów w niej zachodzących; 2) zrozumienie zjawiska dysfunkcjonalności rodziny, jego przyczyn oraz skutków indywidualnych i społecznych; 3) poznanie podstawowych zagadnień dotyczących kultury i różnorodności kulturowej związanej z modelami małżeństwa i rodziny; 4) właściwa interpretacja kulturowego zróżnicowania zachowań zdrowotnych (od narodzin do opieki nad umierającym i jego rodziną). 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozpoznać zmiany zachodzące w funkcjonowaniu rodziny; 2) interpretować problemy opiekuńcze rodziny; 3) zaplanować pracę z rodziną w zależności od cyklu życia rodzinnego, sytuacji socjoekonomicznej i aktualnych problemów rodziny; 4) wyjaśnić różnice dotyczące opieki nad człowiekiem chorym w różnych środowiskach społeczno-kulturowych; 5) uwzględnić w planie pracy z rodziną obowiązujące w niej wzory kulturowe i systemy wartości. 3. Treści nauczania: 1) modele małżeństwa i rodziny; 2) socjologiczne teorie rodziny (strukturalno-funkcjonalna i systemowa); 3) zjawisko dezorganizacji rodziny - wieloproblemowość rodziny, zagrożenie rozpadem; 4) sytuacja socjoekonomiczna rodziny w Polsce; 5) zdrowotne problemy rodziny; 6) procesy integracji i dezintegracji kulturowej - kultura masowa; 7) agresja i nietolerancja jako mechanizmy zagrożenia ładu społecznego; 8) samoleczenie i samoopieka jako element kultury zdrowotnej wybranej społeczności; 9) formy i zróżnicowania kulturowe opieki nad człowiekiem chorym. MODUŁ V. PROMOCJA ZDROWIA, EDUKACJA ZDROWOTNA W RODZINIE I SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ 1. Cel modułu 1) inicjowanie i uczestniczenie w pracy zespołowej nad opracowywaniem programów promocji zdrowia i programów profilaktycznych na poziomie podstawowej opieki zdrowotnej; 2) szkolenie innych pracowników służby zdrowia w zakresie wprowadzania i realizowania programów promujących zdrowie oraz zapobiegających chorobom; 3) nadzorowanie programów realizowanych przez pielęgniarki rodzinne; 4) zorganizowanie ośrodka (punktu) informacyjno-doradczego w zakresie edukacji zdrowotnej; 5) opracowywanie materiałów informacyjnych dla potrzeb edukacji zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić treść pojęć: promocja zdrowia, edukacja zdrowotna, profilaktyka; 2) określić miejsce edukacji zdrowotnej w promocji zdrowia; 3) podać i porównać cele działań promocyjnych i edukacyjnych na różnych poziomach prewencji; 4) zastosować procedurę promocji w działaniu (model "PRECEDE-PROCEED"); 5) współdziałać z przedstawicielami życia społecznego, instytucjami i organizacjami na rzecz promocji, edukacji zdrowotnej i profilaktyki chorób; 6) opracowywać i rozpowszechniać informacje dotyczące zachowań służących potęgowaniu zdrowia; 7) nauczać i pobudzać innych pracowników służby zdrowia do uczenia się, jak promować własne zdrowie i zdrowie innych ludzi; 8) opracowywać programy promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej dla rodziny i społeczności lokalnej; 9) rozwijać programy profilaktyczne redukujące czynniki ryzyka; 10) monitorować i dokonywać okresowej ewaluacji wdrażanych programów; 11) rozwijać własne umiejętności w zakresie sposobów prowadzenia edukacji zdrowotnej; 12) doradzać w zakresie wspierania zdrowia i przeciwdziałania jego zagrożeniom; 13) oceniać sytuację zdrowotną danej społeczności lokalnej; 14) określić przeszkody w działaniu służącym poprawie zdrowia jednostki oraz rodziny; 15) zorganizować ośrodek poradnictwa zajmujący się edukacją zdrowotną. 3. Treści nauczania: 1) miejsce edukacji zdrowotnej w promocji zdrowia, cele i zakres promocji zdrowia; 2) podstawowe założenia promocji zdrowia w programach: "Zdrowie 21" - 21 celów polityki zdrowotnej krajów członkowskich Światowej Organizacji Zdrowia, Narodowy Program Zdrowia, inne; 3) ogólnopolskie programy edukacyjne z zakresu promocji zdrowia; 4) modele promocji zdrowia; 5) planowanie interwencji w zakresie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej (model "PRECEDE-PROCEED"): a) rozpoznawanie problemów zdrowotnych jednostki, grupy (rodziny), społeczności w aspektach: społeczno-epidemiologicznym, wychowawczym, administracyjno-organizacyjnym, b) definiowanie problemów w aspekcie medycznym promocji zdrowia, edukacji zdrowotnej, c) proces rozwiązywania problemów dla poprawy zdrowia; 6) rodzaj działań w promocji zdrowia, edukacji zdrowotnej, profilaktyce chorób; 7) poradnictwo w zakresie zdrowia - pojęcie poradnictwa, odmiany poradnictwa, radzenie, doradzanie, udzielanie porad; 8) poradnictwo, doradztwo jako element współpracy z rodziną i środowiskami lokalnymi na rzecz zdrowia; 9) siedliskowy wymiar promocji zdrowia - promocja zdrowia na poziomie społeczności lokalnej; 10) programy edukacji zdrowotnej w zakresie promocji zdrowia i profilaktyki chorób; 11) wsparcie społeczne jako element promocji zdrowia, tworzenie sieci wsparcia społecznego. MODUŁ VI. PIELĘGNIARSTWO RODZINNE 1. Cel modułu 1) omówienie wybranych teorii pielęgnowania i ich znaczenie dla pielęgniarstwa rodzinnego; 2) dobranie odpowiednich elementów teorii pielęgnowania do aktualnego stanu zdrowia rodziny; 3) poszukiwanie wiedzy z teorii pielęgnowania mającej istotne znaczenie dla pielęgniarstwa rodzinnego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić podobieństwa i różnice leżące u podstaw poszczególnych teorii pielęgnowania; 2) omówić znaczenie wybranego modelu lub teorii dla pielęgniarstwa rodzinnego; 3) omówić rolę i zadania pielęgniarki w procesie pielęgnowania opartym na założeniach wybranego modelu pielęgnowania; 4) dobrać model pielęgnowania do wybranej sytuacji zdrowotnej rodziny; 5) inspirować ludzi, rodziny do bardziej aktywnego współuczestniczenia na rzecz zdrowia oraz tworzenia sieci wsparcia. 3. Treści nauczania: 1) holistyczna koncepcja człowieka; 2) filozofia pielęgniarstwa rodzinnego i perspektywy jego rozwoju: a) filozofia przemian we współczesnym pielęgniarstwie, b) współczesna koncepcja roli pielęgniarki i pacjenta, c) rodzaje relacji pielęgniarka - pacjent; pielęgniarka - rodzina, d) rodzina jako "pacjent"; 3) istota opieki pielęgniarskiej i roli pielęgniarki rodzinnej w wybranych teoriach pielęgnowania: a) filozofia i teoria humanistycznej opieki (filozofia troski) Jean Watson, b) teoria deficytu samoopieki D. Orem; teoria troski, teoria deficytu opieki, teoria systemów pielęgnowania, c) teoria kulturowej opieki pielęgniarskiej M. Leininger, d) teoria podejścia systemowego B. Neuman (szczególna rola modelu na rzecz promocji zdrowia i zdrowia rodziny), e) model systemu otwartego I. M. King; 4) pielęgniarstwo rodzinne wobec problemów wsparcia. MODUŁ VII. ZAAWANSOWANA OPIEKA PIELĘGNIARSKA W WYBRANYCH PROBLEMACH ZDROWOTNYCH 1. Cel modułu 1) omówienie problemów zdrowotnych najczęściej występujących w rodzinie; 2) planowanie, koordynowanie i nadzorowanie opieki nad rodziną, sprawowanej przez pielęgniarki rodzinne; 3) sprawowanie bezpośredniej opieki w wybranych trudnych sytuacjach zdrowotnych i społecznych; 4) prowadzenie doradztwa w zakresie rozwiązywania problemów pielęgnacyjnych i zdrowotnych; 5) udzielanie niezbędnego wsparcia i pomocy członkom zespołu w zakresie aktywizowania rodziny na rzecz ochrony własnego zdrowia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozpoznać problemy zdrowotne i społeczne pacjentów i ich rodzin; 2) ustalić czynniki zagrożenia tkwiące w rodzinie i środowisku lokalnym; 3) zaplanować bezpośrednie działania w stosunku do pacjenta i jego rodziny; 4) kształtować wśród pielęgniarek rodzinnych umiejętność doradzania w sytuacji trudnej; 5) koordynować i monitorować pracę zespołu pielęgniarek rodzinnych; 6) współdziałać na rzecz tworzenia sieci wsparcia społecznego; 7) doradzać sposoby rozwiązywania problemów pielęgnacyjnych, zdrowotnych i społecznych; 8) udzielać niezbędnego wsparcia i pomocy członkom zespołu w aktywizowaniu rodziny na rzecz potęgowania zdrowia; 9) omówić elementy i strukturę środowiskowej opieki psychiatrycznej; 10) określić miejsce pielęgniarki rodzinnej w psychiatrii środowiskowej; 11) wskazać miejsce i rolę rodziny w zapobieganiu zaburzeniom psychicznym; 12) uzasadnić znaczenie rodziny w procesie opieki i samoopieki w leczeniu i rehabilitacji w różnych sytuacjach zdrowotnych i społecznych; 13) wykonywać ćwiczenia rehabilitacyjne w wybranych schorzeniach układu krążenia i układu oddechowego; 14) współpracować z rehabilitantem w doborze ćwiczeń, w tym w przypadku porażeń spastycznych, przykurczy; 15) uczyć pacjenta i jego rodzinę samodzielnego wykonywania ćwiczeń; 16) udzielać porad w zakresie podstawowych ćwiczeń, zabezpieczających przed wtórnymi zmianami ograniczającymi sprawność fizyczną; 17) dostosować rodzaj i zakres działań pielęgnacyjnych do rodzaju sytuacji w zakresie opieki terminalnej. 3. Treści nauczania: 1) opieka pielęgniarska nad osobami starszymi: a) miejsce i rola człowieka starego w rodzinie i społeczeństwie (relacje człowiek stary- rodzina), b) potrzeby człowieka starego w zakresie czynności życia codziennego, c) wybrane problemy promocji zdrowia osób starszych (program profilaktyki geriatrycznej, skala pomiaru aktywności), d) edukacja zdrowotna osób starszych ze szczególnym uwzględnieniem aktywnego trybu życia, nawyków żywieniowych, wydolności i sprawności fizycznej oraz psychicznej, e) pielęgnowanie chorych z zespołem otępiennym - pierwotne zespoły otępienne (definicja, typowe objawy), f) problemy rodziny pacjenta z chorobą Alzheimera, g) wspieranie potencjału pacjenta i rodziny - asystowanie, aktywizowanie, motywowanie, nauczanie, doradzanie, podtrzymywanie; 2) zaawansowane problemy pielęgnacyjno-opiekuńcze chorych cierpiących fizycznie i psychicznie (aspekty bólu): a) patomechanizm bólu (bóle nowotworowe), b) czynniki rakotwórcze w świetle najnowszych badań, c) metody wczesnej diagnostyki, d) standardy postępowania pielęgniarki rodzinnej w profilaktyce i wczesnym wykrywaniu chorób nowotworowych (z zastosowaniem klucza Linera), e) ogólne zasady leczenia bólu u dzieci i dorosłych, f) pielęgnowanie pacjentów w ramach hospicjum i w warunkach domowych, g) znaczenie prowadzenia obserwacji i dokumentacji objawów bólu, h) rola pielęgniarki w farmakologicznej i psychoterapeutycznej walce z bólem, i) rola wsparcia społecznego; 3) rodzina w obliczu śmierci i samobójstwa: a) psychospołeczne czynniki ryzyka samobójstw, b) rola pielęgniarki wobec rodziny z chorym umierającym, c) problemy i oczekiwania ludzi umierających oraz ich rodzin, d) opieka paliatywna w warunkach domowych, e) opieka nad rodziną osieroconą (fazy żałoby); 4) zaawansowane problemy zdrowotne (problemy opieki) pacjentów z chorobami układu krążenia: a) czynniki ryzyka chorób układu krążenia, b) procedury postępowania pielęgniarki rodzinnej we wczesnym wykrywaniu chorób układu krążenia, c) programy promocji zdrowia, edukacja zdrowotna, profilaktyka, d) postępowanie z chorym w stanach zagrożenia życia z przyczyn kardiologicznych, e) pielęgnowanie pacjenta w warunkach domowych ze stymulacją wewnętrzną stałą, f) problemy opieki nad pacjentami z przewlekłą niewydolnością krążenia, g) proces pielęgnowania pacjenta po przebytym zawale mięśnia sercowego; 5) zaawansowane problemy pacjentów w przypadku schorzeń neurologicznych: a) problemy opiekuńcze chorych ze schorzeniami centralnego układu nerwowego i schorzeniami naczyniopochodnymi, b) problemy zdrowotne i społeczne rodzin pacjentów ze stwardnieniem rozsianym; epidemiologia schorzenia, czynniki wyzwalające i nasilające objawy chorobowe, c) udział pielęgniarki w rozpoznawaniu i prowadzeniu edukacji zdrowotnej pacjentów ze stwardnieniem rozsianym i z zespołem korzeniowym, d) problemy psychiczne i społeczne pacjentów i ich rodzin po operacjach neurologicznych, e) problemy zdrowotne pacjentów po udarze mózgu - patomechanizm powstawania udaru, przygotowanie i aktywizowanie pacjenta i jego rodziny do samoopieki i samopielęgnacji, f) zapotrzebowanie na wsparcie społeczne; 6) zaawansowane problemy zdrowotno-pielęgnacyjne pacjentów leczonych chirurgicznie: a) przygotowanie pacjentów i ich rodzin do planowanego zabiegu chirurgicznego (rola pielęgniarki rodzinnej), b) pielęgnowanie w warunkach domowych pacjentów po leczeniu chirurgicznym wybranych schorzeń narządu ruchu, jamy brzusznej, tarczycy, nerek i dróg moczowych, piersi i narządów rodnych, c) zasady pielęgnowania osób z owrzodzeniami żylakowatymi kończyn dolnych, d) profilaktyka powikłań po zabiegach chirurgicznych, e) przygotowanie pacjenta i jego rodziny do samoopieki i samopielęgnacji; 7) opieka pielęgniarska w psychiatrii środowiskowej: a) definicja psychiatrii środowiskowej, b) cele działania psychiatrii środowiskowej, c) rozpoznawanie i ocena potrzeb pacjentów psychicznie chorych, wykrywanie czynników podnoszących ryzyko zachorowań (rola pielęgniarki), d) założenia organizacyjne i realizacja psychiatrii środowiskowej, e) terapia systemowa jako wybrany model pracy zespołu terapeutycznego, f) miejsce i rola pielęgniarki rodzinnej w psychiatrii środowiskowej; 8) problemy zdrowotne i społeczne osób oraz rodzin uzależnionych od alkoholu i innych substancji psychotropowych: a) podstawowe pojęcia, definicje uzależnień, b) mechanizmy uzależnień: uwarunkowania biologiczne, psychologiczne, społeczne, kulturowe i ekonomiczne, c) problemy rodziny osoby uzależnionej od alkoholu, d) profilaktyka uzależnień, e) rola rodziny w profilaktyce i terapii uzależnień, f) krajowy program promocji zdrowia i profilaktyki uzależnień od alkoholu i środków uzależniających; 9) zaawansowane problemy zdrowotne pacjentów z chorobami układu oddechowego: a) różnicowanie problemów pielęgnacyjnych oraz ich rozwiązywanie u pacjentów z ostrą i przewlekłą niewydolnością oddechową, b) pielęgnowanie pacjentów z astmą oskrzelową w warunkach domowych, c) udział rodziny w rozwiązywaniu problemów pielęgnacyjnych pacjentów z gruźlicą płuc; 10) zaawansowane problemy zdrowotne u pacjentów z chorobami nerek: a) pielęgnowanie pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, b) standard opieki nad pacjentem dializowanym w domu, c) udział pielęgniarki rodzinnej w opiece nad pacjentem przygotowywanym do przeszczepu nerek i po przeszczepie - jakość opieki; 11) zaawansowane problemy zdrowotne pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego: a) proces pielęgnowania pacjenta z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji zdrowotnej pacjenta i jego rodziny w zakresie postaw i zachowań dotyczących samopielęgnacji i samoopieki, b) proces pielęgnowania pacjenta z marskością wątroby, wirusowym zapaleniem wątroby, c) profilaktyka chorób nowotworowych układu pokarmowego; 12) zaawansowane problemy zdrowotne i społeczne pacjentów z chorobami tkanki łącznej: a) postawy pacjentów wobec reakcji bólowych i zniekształceń prowadzących do inwalidztwa, b) edukacyjna rola pielęgniarki w kształtowaniu aktywnej postawy pacjentów z chorobami tkanki łącznej, c) problemy pielęgnacyjne pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa i ich rozwiązywanie w warunkach domowych; 13) problemy zdrowotno-pielęgnacyjne u chorych z chorobami układu krwiotwórczego: a) opieka pielęgniarska nad pacjentem z białaczką o przebiegu przewlekłym, ze szczególnym uwzględnieniem roli edukacyjnej pielęgniarki, b) problemy pielęgnacyjne pacjentów ze skazami oraz ich rozwiązywanie w warunkach domowych; 14) problemy zdrowotne pacjentów z chorobami układu dokrewnego i przemiany materii - zaawansowana opieka pielęgniarska w chorobach ostrych i przewlekłych z uwzględnieniem uwarunkowań środowiskowych; 15) pacjent przewlekle chory - problemy opieki: a) sytuacja życiowa pacjenta i rodziny w przypadku choroby przewlekłej, b) psychospołeczne aspekty chorób przewlekłych, c) przygotowanie pacjenta i jego rodziny do życia z chorobą przewlekłą; przygotowanie pacjenta do samoopieki, a jego rodziny do sprawowania opieki nieprofesjonalnej; 16) problemy zdrowotne i społeczne pacjentów wymagających rehabilitacji środowiskowej (w warunkach domowych): a) rehabilitacja - cele i zadania, b) metody postępowania w rehabilitacji, c) formy organizowania rehabilitacji środowiskowej, d) przykłady rehabilitacji kompleksowej w wybranych jednostkach chorobowych: rehabilitacja chorych po urazach kręgosłupa i rdzenia kręgowego, usprawnianie chorych po udarach mózgu, rehabilitacja w chorobach układu krążenia, rehabilitacja w chorobach układu oddechowego, rehabilitacja osób z wybranymi schorzeniami reumatycznymi, e) czynniki fizykalne w profilaktyce chorób metabolicznych, układu krążenia i oddechowego; 17) dzieci specjalnej troski w rodzinie - problemy pielęgnacyjne i zdrowotne: a) zagrożenia zdrowotne w rodzinie związane z działaniem stresu (przeciążenie fizyczne i psychiczne), b) zadania pielęgniarki w kompleksowej opiece nad dzieckiem specjalnej troski w warunkach domowych (z mózgowym porażeniem dziecięcym, zespołem złego wchłaniania), c) ostre i przewlekłe zaburzenia w odżywianiu u dzieci (przyczyny, objawy, rola pielęgniarki), d) wybrane stany naglące w pediatrii; 18) wybrane problemy zdrowotne i społeczne opieki nad kobietą i rodziną: a) opieka prenatalna w Polsce, b) psychologiczny, biologiczny i społeczny aspekt rodzicielstwa, c) problemy okresu przekwitania, d) sytuacje kryzysowe w rodzinie - przemoc w rodzinie, e) problemy wykorzystywania seksualnego kobiet; 19) zagrożenia zdrowia i życia dzieci i młodzieży w rodzinie: a) zespół dziecka maltretowanego oraz wykorzystywanego seksualnie - rola i postępowanie pielęgniarki, b) zagadnienia psychoprofilaktyki i wybrane metody psychoterapii w praktyce pielęgniarki rodzinnej. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 3 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA W OCHRONIE ZDROWIA PRACUJĄCYCH DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Uzyskanie przez pielęgniarkę specjalistycznych kwalifikacji i uprawnień do samodzielnej działalności w dziedzinie służby medycyny pracy. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 985 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 655 godzin, w tym: część teoretyczna 270 godzin, część praktyczna 385 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Rozpoznawać i oceniać czynniki ryzyka zawodowego w środowisku pracy. 2. Informować pracowników o możliwościach zmniejszania ryzyka zawodowego. 3. Zaplanować, zorganizować i koordynować przebieg badań profilaktycznych. 4. Wykonywać szczepienia ochronne osób zawodowo narażonych na choroby zakaźne. 5. Wykorzystywać dane epidemiologiczne w planowaniu działalności profilaktycznej chorób zawodowych. 6. Zgłaszać podejrzenie o wystąpieniu choroby zawodowej zgodnie z przyjętą procedurą. 7. Informować pracowników o procedurach orzekania o chorobach zawodowych. 8. Podejmować działania eliminujące lub minimalizujące zagrożenie wypadkami w pracy. 9. Współpracować z osobami odpowiedzialnymi za tworzenie bezpiecznych miejsc pracy. 10. Udzielać pomocy przedlekarskiej. 11. Inicjować działania prozdrowotne na rzecz podopiecznych. 12. Współtworzyć i wdrażać programy promocji zdrowia w miejscu pracy. 13. Stosować metody psychotechniczne i socjotechniczne w kontaktach z podopiecznymi, pracodawcami i podwładnymi. 14. Przeprowadzić analizę sytuacji zdrowotnej i psychospołecznej podopiecznych. 15. Ocenić wpływ stosunków międzyludzkich na zachowania zdrowotne pracowników. 16. Uczestniczyć w rozwiązywaniu problemów występujących w środowisku pracy. 17. Zaplanować i zrealizować opiekę pielęgniarską nad pracownikami szczególnej troski. 18. Współorganizować warunki do prowadzenia rehabilitacji zawodowej pracowników. 19. Wskazać kierunki rozwoju pielęgniarstwa w ochronie zdrowia pracujących. 20. Przedstawić zakresy kompetencji pielęgniarek służby medycyny pracy na różnych stanowiskach. 21. Prowadzić nadzór i kierować pracą pielęgniarek służby medycyny pracy. 22. Współpracować z pracodawcami i ich organizacjami oraz pracownikami i ich przedstawicielami w zakresie bieżącej wzajemnej wymiany informacji o zagrożeniach zdrowia, występujących na stanowiskach pracy, opracowywania wniosków zmierzających do ograniczenia lub likwidacji zagrożeń zdrowia występujących na stanowiskach pracy. 23. Nawiązywać współpracę ze stowarzyszeniami zawodowymi pielęgniarek służby medycyny pracy. 24. Opracowywać i wdrażać standardy postępowania pielęgniarskiego w ochronie zdrowia pracujących. 25. Prowadzić doskonalenie zawodowe pielęgniarek z zakresu medycyny pracy. 26. Prowadzić szkolenia dotyczące udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach i zachorowaniach. 27. Współpracować z instytucjami i osobami nadzorującymi przestrzeganie przepisów prawnych w zakresie ochrony zdrowia pracujących. 28. Stosować przepisy prawne obowiązujące w medycynie pracy. 29. Przygotować ofertę i zawrzeć umowę kontraktową indywidualną lub grupową na świadczenia pielęgniarskie w ochronie zdrowia pracujących. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻ1)Łączna liczba godzin placówkaliczba godzin IOrganizacja opieki zdrowotnej nad pracującymi30--30 IIMedycyna pracy110Dział higieny stacji sanitarno-epidemiologicznej70320 Poradnia chorób zawodowych70 Staże fakultatywne2) Poradnia okulistyczna Poradnia dermatologiczna Poradnia neurologiczna Poradnia laryngologiczna70 IIIPielęgniarstwo w opiece zdrowotnej nad pracującymi130Podstawowa jednostka służby medycyny pracy140305 Poradnia rehabilitacyjna35 Łączna liczba godzin270 385655 ________ 1) Staże muszą być realizowane w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, z wyjątkiem działu higieny stacji sanitarno-epidemiologicznej. 2) Pielęgniarka realizuje 70 godzin (2 x 35) zajęć fakultatywnych w placówkach stażowych wybranych zgodnie z indywidualnymi potrzebami, po uzyskaniu zgody kierownika szkolenia specjalizacyjnego. V. Program nauczania MODUŁ I. ORGANIZACJA OPIEKI ZDROWOTNEJ NAD PRACUJĄCYMI 1. Cel modułu Poznanie systemu organizacji opieki zdrowotnej nad pracującymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować system ochrony zdrowia pracujących i ocenić jego wpływ na podsystem pielęgniarstwa służby medycyny pracy; 2) omówić konwencję nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy (Konwencje i zalecenia Międzynarodowej Organizacji Pracy 1919-1994 z dnia 17 lutego 1978 r.); 3) posługiwać się przepisami prawnymi obowiązującymi w medycynie pracy; 4) wskazać źródła finansowania opieki zdrowotnej nad pracującymi; 5) przygotować ofertę umowy kontraktowej na świadczenia pielęgniarskie w ochronie zdrowia pracujących; 6) współpracować z instytucjami i osobami nadzorującymi przestrzeganie przepisów prawnych w ochronie zdrowia pracujących. 3. Treści nauczania: 1) założenia i kierunki zmian w ochronie zdrowia pracujących; 2) struktura służby medycyny pracy w Polsce; 3) finansowanie świadczeń w ochronie zdrowia pracujących; 4) konwencja nr 161 Międzynarodowej Organizacji Pracy i jej wpływ na regulacje prawne w ochronie zdrowia pracujących w Polsce; 5) akty prawne obowiązujące w medycynie pracy; 6) osoby i instytucje nadzorujące przestrzeganie przepisów prawnych w zakresie ochrony zdrowia pracujących; 7) kontrakty pielęgniarskie w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących: a) przygotowanie ofert, b) sporządzenie umowy, c) nadzór nad realizacją umowy. MODUŁ II. MEDYCYNA PRACY 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do realizacji zadań zmierzających do zmniejszenia zagrożeń dla życia i zdrowia podopiecznych w środowisku pracy. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić zadania poradni medycyny pracy Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy; 2) omówić zadania działu higieny pracy Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy; 3) zgłaszać podejrzenie o wystąpieniu choroby zawodowej zgodnie z obowiązującą procedurą; 4) przedstawić procedury wydawania decyzji o chorobach zawodowych; 5) informować pracowników o procedurach orzekania chorób zawodowych; 6) rozpoznać i ocenić czynniki narażenia zawodowego w środowisku pracy; 7) określić stopień ryzyka zawodowego na poszczególnych stanowiskach pracy; 8) rozpoznawać dolegliwości wynikające z nieprzestrzegania zasad ergonomii; 9) rozpoznać i ocenić stopień obciążenia pracą; 10) dokonać oceny sytuacji zdrowotnej podopiecznych; 11) wykorzystać dane epidemiologiczne w planowaniu działalności profilaktycznej chorób zawodowych; 12) określić związek między obrazem klinicznym choroby a czynnikami szkodliwymi występującymi na stanowisku pracy; 13) doradzać pracownikom i pracodawcom w zakresie zapobiegania chorobom zawodowym i parazawodowym; 14) podejmować działania eliminujące lub minimalizujące zagrożenie wypadkami w pracy. 3. Treści nauczania: 1) Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy - struktura i zadania; 2) zadania działu higieny pracy Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy: a) metody pomiarów czynników szkodliwych i uciążliwych występujących w środowisku pracy, b) analiza i ocena wyników pomiarów środowiskowych czynników szkodliwych, c) biologiczne wskaźniki oceny ryzyka zawodowego, d) dobór zasad ochrony zdrowia pracowników, e) techniczne rozwiązania ochrony stanowiskowych i halowych miejsc pracy, f) zasady ochrony zdrowia grup pracowników podlegających przepisom szczegółowym (kobiety, inwalidzi, młodociani), g) charakterystyka stanowiska pracy, h) opis warunków pracy, i) ocena ryzyka zawodowego, j) środowiskowy wywiad epidemiologiczny w dochodzeniu choroby zawodowej; 3) fizjologia pracy i podstawy ergonomii: a) ocenianie wydatku energetycznego, b) ocenianie uciążliwości pracy i fizjologiczne zasady organizacji pracy, c) ocena wydolności fizycznej pracowników, d) obciążenie układu ruchu, e) podstawy biomechaniki, f) przyczyny dolegliwości bólowych ze strony kręgosłupa i ich profilaktyka, g) czynniki ergonomiczne zmniejszające obciążenie układu ruchowego, h) przystosowanie stanowisk pracy do psychofizycznych cech człowieka; 4) epidemiologia: a) zawodowe uwarunkowania wskaźników zjawisk zdrowotnych, b) charakterystyka stanu zdrowia wybranych populacji pracujących, c) choroby o znaczeniu społecznym (nadciśnienie tętnicze, choroby układu krążenia, gruźlica i inne), d) analiza danych statystycznych dotyczących chorób zawodowych i parazawodowych; 5) najczęściej występujące choroby zawodowe (przyczyny, objawy, postępowanie i profilaktyka): a) narażenie w poszczególnych grupach zawodowych, b) ostre i przewlekłe zatrucia substancjami chemicznymi, c) choroby zawodowe dróg oddechowych, d) choroby zawodowe narządu głosu, e) zawodowe uszkodzenie słuchu, f) uszkodzenia popromienne, g) choroby zawodowe skóry, h) zawodowe choroby zakaźne i inwazyjne, i) choroby zawodowe narządu ruchu, j) zespół wibracyjny, k) zawodowe choroby nowotworowe, l) choroby parazawodowe (stres); 6) orzecznictwo w chorobach zawodowych: a) procedury zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej, b) procedury dochodzenia i orzekania choroby zawodowej. MODUŁ III. PIELĘGNIARSTWO W OPIECE ZDROWOTNEJ NAD PRACUJĄCYMI 1. Cel modułu Przygotowanie specjalistki do kierowania i nadzorowania praktyki zawodowej pielęgniarek służby medycyny pracy. Przygotowanie do tworzenia i realizacji programów promocji zdrowia w środowisku pracy. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) nawiązywać współpracę ze stowarzyszeniami zawodowymi pielęgniarek służby medycyny pracy; 2) wskazać kierunki rozwoju pielęgniarstwa w ochronie zdrowia pracujących; 3) określić kompetencje pielęgniarek służby medycyny pracy na różnych stanowiskach; 4) zaplanować, zorganizować i koordynować przebieg badań profilaktycznych; 5) wykonać badania biomedyczne i fizykalne; 6) przygotować pracującego do badania lekarskiego; 7) opracowywać i wdrażać standardy postępowania pielęgniarskiego w ochronie zdrowia pracujących; 8) udzielać pomocy przedlekarskiej; 9) prowadzić szkolenia dotyczące udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach i zachorowaniach; 10) udzielać informacji i porad pielęgniarskich pracodawcom i pracownikom w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy; 11) inicjować działania prozdrowotne na rzecz podopiecznych; 12) opracować i wdrażać programy promocji zdrowia w miejscu pracy; 13) nadzorować warunki bezpieczeństwa i higieny w zakładach pracy; 14) prowadzić nadzór i kierować pracą pielęgniarek służby medycyny pracy; 15) planować, organizować i prowadzić szkolenia pielęgniarek służby medycyny pracy; 16) stosować metody psychotechniczne i socjotechniczne w kontaktach z podopiecznymi, pracodawcami i podwładnymi; 17) współpracować z osobami i instytucjami nadzorującymi warunki pracy; 18) współpracować z osobami odpowiedzialnymi za tworzenie bezpiecznych miejsc pracy; 19) opracować charakterystykę stanowiska pracy; 20) wykonywać szczepienia ochronne u osób zawodowo narażonych na choroby zakaźne; 21) zaplanować i realizować opiekę pielęgniarską nad pracownikami szczególnej troski; 22) przeprowadzić analizę sytuacji zdrowotnej i psychospołecznej podopiecznych; 23) uczestniczyć w rozwiązywaniu problemów występujących w środowisku pracy; 24) uczestniczyć w rehabilitacji zawodowej podopiecznych; 25) pracować samodzielnie w różnych formach organizacyjnych służby medycyny pracy; 26) ocenić wpływ stosunków międzyludzkich na zachowania zdrowotne pracowników. 3. Treści nauczania: 1) aktualne kierunki i uwarunkowania rozwoju pielęgniarstwa w ochronie zdrowia pracujących; 2) standardy postępowania pielęgniarskiego w ochronie zdrowia pracujących; 3) stowarzyszenia zajmujące się kształceniem pielęgniarek w ochronie zdrowia pracujących: a) EUROHNET - stowarzyszenie pielęgniarek - nauczycielek prowadzących kursy dla pielęgniarek zatrudnionych w środowisku pracy, b) FOHNEU - federacja pielęgniarek w ochronie zdrowia pracujących w krajach Unii Europejskiej; 4) zadania pielęgniarek służby medycyny pracy i pielęgniarek posiadających tytuł specjalisty w dziedzinie ochrony zdrowia pracujących (podstawa prawna oraz różnicowanie kwalifikacji i kompetencji); 5) nadzór nad środowiskiem pracy: a) wizytacje zakładów i stanowisk pracy, b) ocena warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, c) dokumentowanie nadzoru, d) współudział w opracowaniu charakterystyki stanowiska pracy, e) planowanie i dokumentowanie wizytacji; 6) opieka pielęgniarska nad zdrowiem pracujących: a) organizowanie, planowanie, koordynowanie badań profilaktycznych pracowników, b) szczepienia ochronne, c) badanie i ocena stanu zdrowia pracowników, d) opieka nad pracownikami szczególnej troski (kobiety, młodociani, inwalidzi), e) poradnictwo; 7) wypadki przy pracy: a) zatrucia, b) oparzenia, c) urazy i złamania, d) porażenia prądem, e) pomoc przedlekarska; 8) promocja zdrowia w miejscu pracy - realizacja programu "Zdrowe Miejsce Pracy": a) kierunki działań w promocji zdrowia w przedsiębiorstwach, b) korzyści z promowania zdrowia w przedsiębiorstwach, c) przeszkody we wdrażaniu programów prozdrowotnych w przedsiębiorstwach, d) sojusznicy w promowaniu zdrowia w przedsiębiorstwach; 9) stosunki międzyludzkie w zakładzie pracy i ich wpływ na zdrowie pracowników: a) kontakty i konflikty, b) grupy nieformalne; 10) analiza psychologiczna procesu pracy - obciążenie pracą, ocena psychospołecznych warunków pracy; 11) badania psychologiczne stosowane w doborze zawodowym na różne stanowiska pracy; 12) współpraca pielęgniarki z lekarzem medycyny pracy, służbami Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji Pracy, Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, związkami zawodowymi, pracodawcą (działem kadr); 13) organizowanie, kierowanie i nadzór nad praktyką zawodową pielęgniarek służby medycyny pracy; 14) stres związany z pracą jako źródło zagrożenia życia i zdrowia - radzenie sobie ze stresem zawodowym; 15) rola pielęgniarki w zapobieganiu zespołowi wypalenia zawodowego; 16) udział pielęgniarki w procesie rehabilitacji zawodowej: a) fizycznej, b) psychicznej, c) zmiana kwalifikacji. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w ochronie zdrowia pracujących; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 4 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA ŚRODOWISKA NAUCZANIA I WYCHOWANIA DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie wysoko wykwalifikowanej kadry pielęgniarek środowiska nauczania i wychowania do sprawowania roli lidera w działaniach związanych z opieką nad uczniem, wychowankiem, inicjowania i wdrażania zmian ukierunkowanych na poprawę jakości świadczonych usług oraz podejmowania działań zmierzających do rozwoju zawodowego. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.057 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 727 godzin, w tym: część teoretyczna 405 godzin, część praktyczna 322 godziny. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Diagnozować, planować, wykonywać i oceniać opiekę pielęgniarską nad uczniem, wychowankiem. 2. Doradzać pielęgniarkom szkolnym w zakresie zasad, metod i form opieki nad uczniem, wychowankiem w trudnych sytuacjach zdrowotnych. 3. Wybrać i ocenić różne metody działań promocyjnych, profilaktycznych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych podejmowanych wobec dziecka w wieku szkolnym oraz osób mających wpływ na jego zdrowie. 4. Stosować różne metody aktywizacji zwiększające wydajność i jakość pracy opiekuńczej pielęgniarki w szkole. 5. Opracowywać, weryfikować i wdrażać standardy opieki pielęgniarskiej nad uczniem, wychowankiem. 6. Opracować indywidualne schematy postępowania z uczniem, wychowankiem wymagającym specjalnej opieki. 7. Konstruować indywidualne (dla ucznia, wychowanka) i środowiskowe (szkolne) programy edukacji zdrowotnej będące elementem lokalnych programów promocji zdrowia. 8. Doradzać w zakresie zasad, metod i form realizacji szkolnej edukacji zdrowotnej. 9. Opracować różne metody aktywizujące, stosowane w edukacji zdrowotnej ucznia, wychowanka, i określić ich znaczenie dla skuteczności tego procesu. 10. Ocenić działania podejmowane w zakresie edukacji zdrowotnej przez inne pielęgniarki. 11. Aktywnie uczestniczyć w działaniach na rzecz promocji zdrowia w województwie, powiecie, gminie. 12. Współpracować z zespołem pielęgniarek szkolnych realizujących swoje zadania w różnych układach organizacyjnych. 13. Wykorzystać różne systemy społecznego wsparcia istniejące w środowisku szkolnym i pozaszkolnym dla organizowania opieki nad uczniem, wychowankiem. 14. Współpracować z zespołem pielęgniarek szkolnych w celu opracowania metod pracy podnoszących jakość opieki nad uczniem, wychowankiem. 15. Wprowadzić zmiany zarówno we własnej praktyce zawodowej, jak też w praktyce innych pielęgniarek szkolnych. 16. Opracować standardy opieki pielęgniarskiej nad uczniem, wychowankiem oraz kryteria oceny jakości świadczeń pielęgniarskich. 17. Inicjować prace badawcze, ustalając ich cel, zakres i metodę. 18. Uczestniczyć w badaniach naukowych pielęgniarskich i pozapielęgniarskich. 19. Zarządzać zespołem pielęgniarskim. 20. Nadzorować i oceniać pracę pielęgniarek szkolnych. 21. Koordynować pracę zespołu pielęgniarskiego. 22. Wyjaśnić zasadność i istotę działania pielęgniarskiego w określonym systemie pracy. 23. Określić zapotrzebowanie środowiska pielęgniarskiego na doskonalenie zawodowe. 24. Inspirować do samokształcenia inne pielęgniarki szkolne. 25. Udzielać konsultacji zawodowych innym pielęgniarkom. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁLiczba godzin IPielęgniarstwo środowiska nauczania i wychowania120 IIPromocja zdrowia i edukacja zdrowotna w środowisku nauczania i wychowania90 IIIPediatria społeczna, medycyna i higiena szkolna75 IVKlinika chorób i zaburzeń rozwoju występujących u dzieci i młodzieży w wieku szkolnym60 VWybrane elementy psychologii zdrowia i choroby30 VIWybrane elementy socjologii zdrowia i choroby30 Teoria - liczba godzin405 Lp.STAŻLiczba godzin IPraktyka pedagogiczna1)140 IISzkoła integracyjna35 IIISąd rodzinno-opiekuńczy2)14 IVTerytorialny ośrodek samorządu lokalnego (urząd powiatu lub powiatowa komisja zdrowia i oświaty, lub powiatowa komisja do spraw rodziny)28 VPoradnia medycyny szkolnej35 VIWojewódzka stacja sanitarno-epidemiologiczna35 VIIOśrodek leczenia uzależnień35 Staż - liczba godzin322 ________ 1) W ramach stażu pielęgniarka przeprowadza lekcje z wychowania zdrowotnego w grupach wiekowych: klasy I-III lub IV-VI, w gimnazjum i liceum. 2) W ramach stażu zaleca się uczestniczenie w jednej rozprawie sądu rodzinnego oraz jeden dzień pracy z kuratorem. V. Program nauczania MODUŁ I. PIELĘGNIARSTWO ŚRODOWISKA NAUCZANIA I WYCHOWANIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do organizowania opieki profilaktycznej nad uczniami, wychowankami z wykorzystaniem przepisów prawnych i standardów oraz metodyki pracy pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić zasady organizacji opieki profilaktycznej nad uczniami, wychowankami - podstawy prawne, formy organizacyjne, zakres opieki i formy jej sprawowania, zasady i źródła finansowania; 2) obliczyć koszty własnej praktyki; 3) określić standardy praktyki na podstawie obowiązujących standardów praktyki pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania; 4) scharakteryzować obowiązujące procedury medyczne i organizacyjne w medycynie szkolnej, a dotyczące pielęgniarki szkolnej; 5) określić funkcje zawodowe pielęgniarki szkolnej oraz wskazać metody wsparcia w pełnieniu roli zawodowej w różnych typach placówek opiekuńczo-wychowawczych; 6) wyznaczyć cele w sprawowaniu opieki pielęgniarskiej nad określonymi grupami uczniów, wychowanków; 7) wskazać zastosowanie wybranych teorii pielęgnowania w sprawowanej opiece; 8) wyjaśnić zasadność stosowania procesu pielęgnowania w odniesieniu do ucznia, wychowanka, grupy rówieśniczej (klasy), całej społeczności szkolnej i lokalnej, w której funkcjonuje szkoła (placówka), budować różne rodzaje diagnoz pielęgniarskich adekwatnych do rodzaju placówki oraz celu i zakresu diagnozowania. 3. Treści nauczania: 1) funkcje pielęgniarstwa szkolnego i rola zawodowa pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania w różnych placówkach oświatowo-wychowawczych; 2) organizacja opieki nad uczniem i wychowankiem; 3) standardy opieki środowiska nauczania i wychowania - zasady tworzenia standardu; 4) obowiązujące przepisy prawne regulujące organizację opieki zdrowotnej nad uczniami, wychowankami; 5) podstawy prawne i formy organizacyjne realizacji świadczeń pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania w warunkach: a) praktyki indywidualnej, b) praktyki grupowej, c) niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej, d) publicznego zakładu opieki zdrowotnej; 6) metodyka liczenia kosztów opieki pielęgniarskiej nad uczniem, wychowankiem; 7) źródła finansowania i ich zakres: a) Narodowy Fundusz Zdrowia, b) budżet gminy, powiatu i województwa; 8) proces pielęgnowania w praktyce pielęgniarki szkolnej: a) rozpoznawanie i diagnoza pielęgniarska (typy diagnoz), b) planowanie, realizacja i ocena efektów pracy, c) ocena jakości usług świadczonych przez pielęgniarkę szkolną a proces pielęgnowania; 9) zastosowanie wybranych teorii pielęgnowania w praktyce zawodowej pielęgniarki szkolnej: a) D. Orem, b) W. Henderson, c) B. Neuman, d) C. Roy. MODUŁ II. PROMOCJA ZDROWIA I EDUKACJA ZDROWOTNA W ŚRODOWISKU NAUCZANIA I WYCHOWANIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do realizowania doradztwa metodycznego w dziedzinie promocji zdrowia i szkolnej edukacji zdrowotnej oraz współtworzenia lokalnych programów promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej, dostosowanych do realiów placówek oświatowo-wychowawczych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) współpracować w opracowaniu lokalnych programów promocji zdrowia; 2) zorganizować i przeprowadzić spotkanie informacyjne (cykl spotkań) - dla pielęgniarek szkolnych - poświęcone zagadnieniom promocji zdrowia i szkolnej edukacji zdrowotnej; 3) prowadzić doradztwo zdrowotne; 4) opracować plany i materiały dydaktyczne do wychowania zdrowotnego; 5) analizować i oceniać efektywność działań w edukacji zdrowotnej, podejmowanych przez pielęgniarki szkolne; 6) ukierunkować samokształcenie innych pielęgniarek szkolnych w dziedzinie promocji zdrowia; 7) proponować, wprowadzić w życie i weryfikować nowe metody szkolnego doradztwa zdrowotnego i szkolnej edukacji zdrowotnej. 3. Treści nauczania: 1) kierunki polityki zdrowotnej państwa i ich znaczenie dla przebiegu procesu promocji zdrowia w szkole; 2) analiza sytuacji zdrowotnej dzieci i młodzieży w Polsce w kontekście promocji zdrowia i profilaktyki; 3) metodyka konstruowania programów promocji zdrowia; 4) polityka zdrowotna a promocja zdrowia; 5) metodyka prowadzenia wychowania zdrowotnego w szkole w wybranych zagadnieniach: a) odżywianie, b) aktywność fizyczna, c) dojrzewanie płciowe, d) higiena pracy umysłowej, e) uzależnienia, stres; 6) samoocena a możliwości działania w promocji zdrowia; 7) cechy promotora zdrowia; 8) strategie edukacyjne w edukacji zdrowotnej (tor pośredni, bezpośredni, reklama społeczna, doradztwo indywidualne, media i promocja zdrowia); 9) niebezpieczeństwa dla promocji zdrowia i ich skutki widoczne w środowisku szkolnym. MODUŁ III. PEDIATRIA SPOŁECZNA, MEDYCYNA I HIGIENA SZKOLNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do diagnozowania czynników środowiskowych wpływających na rozwój i stan zdrowia dzieci i młodzieży oraz do planowania i organizowania działań zmierzających do niwelowania zagrożeń zdrowia ucznia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zaplanować działania profilaktyczne w dziedzinie chorób społecznych występujących u dzieci i młodzieży (zaburzenia żywienia, próchnica zębów, urazy, wypadki, zakażenia wirusem Human Immunodeficiency Virus (HIV); 2) opracować program profilaktyki uzależnień występujących w środowisku nauczania i wychowania; 3) zdiagnozować stan bezpieczeństwa szkoły w kontekście zdrowia społeczności szkolnej; 4) diagnozować inne zagrożenia występujące w środowisku szkoły i otoczeniu, wpływające na zdrowie i rozwój uczniów, wychowanków; 5) zaplanować wspólnie z pracownikami szkoły, rodzicami działania mające wpływ na zmniejszenie zagrożeń w środowisku nauczania i wychowania; 6) ocenić stan zdrowia i rozwój uczniów, wychowanków, uwzględniając wyniki badań, sprawność fizyczną, oraz interpretować wyniki tej oceny; 7) organizować działania mające na celu rozwiązywanie problemów zdrowotnych uczniów; 8) współpracować z uczniem, rodzicami i społecznością szkolną, lokalną w rozwiązywaniu problemów społecznych i szkolnych uczniów, wychowanków; 9) inicjować zmiany w żywieniu uczniów, wychowanków; 10) pomóc uczniom, wychowankom z problemami otyłości, niskorosłości, niedoborem masy ciała; 11) współpracować z nauczycielem wychowania fizycznego i pracownikami szkoły w organizowaniu zajęć ruchowych i uaktywnianiu uczniów, wychowanków. 3. Treści nauczania: 1) auksologia i jej znaczenie w opiece zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą: a) czynniki rozwoju, zakres norm i warianty rozwojowe, b) metody oceny rozwoju fizycznego, c) akceleracja rozwoju; 2) uwarunkowania środowiskowe mające wpływ na zdrowie oraz rozwój dzieci i młodzieży; 3) sprawność i wydolność fizyczna; 4) rozwój psychiczny w młodszym wieku szkolnym i w wieku dorastania; 5) ocena stanu zdrowia i rozwoju na podstawie obserwacji, wyników testów przesiewowych, powszechnych profilaktycznych badań lekarskich, badań specjalistycznych; 6) używanie środków uzależniających (palenie tytoniu, picie alkoholu, używanie środków odurzających); 7) programy przeciwdziałania uzależnieniom; 8) współpraca w zakresie terapii uzależnień; 9) rola pielęgniarki szkolnej w organizowaniu zajęć ruchowych i uaktywnianiu uczniów, wychowanków; 10) profilaktyka chorób społecznych występujących u dzieci i młodzieży w Polsce; 11) bezpieczeństwo w szkole; 12) zagrożenia dla zdrowia uczniów wynikające ze złego stanu budynku, otoczenia, pomieszczeń, wyposażenia, stanu sanitarnego, mikroklimatu; 13) rola pielęgniarki we współtworzeniu środowiska szkoły sprzyjającego zdrowiu uczniów, wychowanków. MODUŁ IV. KLINIKA CHORÓB I ZABURZEŃ ROZWOJU WYSTĘPUJĄCYCH U DZIECI I MŁODZIEŻY W WIEKU SZKOLNYM 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do objęcia profesjonalną opieką ucznia, wychowanka w przypadkach zaburzeń zdrowia psychicznego, zaburzeń rozwoju, urazów, wypadków, zatruć występujących w środowisku szkolnym, niepełnosprawności ruchowej i umysłowej, chorób przewlekłych oraz organizowania i podejmowania działań ratowniczych, a także szkolenia społeczności szkolnej w zakresie udzielania pierwszej pomocy. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wskazać możliwości pomocy dla uczniów, wychowanków z zaburzeniami zdrowia psychicznego; 2) uczestniczyć w terapii dziecka z chorobą przewlekłą i zaburzeniami rozwoju; 3) organizować wsparcie dla uczniów, wychowanków niepełnosprawnych ruchowo i uczestniczyć w ich rehabilitacji; 4) planować działania opiekuńcze uczniom, wychowankom upośledzonym umysłowo, 5) zaangażować do współpracy rodziców ucznia chorego przewlekle i niepełnosprawnego; 6) współdziałać z wszystkimi członkami społeczności szkolnej w działaniach na rzecz ucznia chorego i z ograniczoną sprawnością; 7) nauczyć członków społeczności szkolnej udzielania pierwszej pomocy uczniom, wychowankom po urazach, wypadkach. 3. Treści nauczania: 1) najczęstsze przewlekłe choroby wieku szkolnego (alergie, nawracające zakażenia górnych dróg oddechowych, astma oskrzelowa, cukrzyca młodzieńcza); 2) zaburzenia zdrowia psychicznego u dzieci i młodzieży: a) zaburzenia psychosomatyczne, b) zaburzenia neurowegetatywne, c) depresje, d) próby samobójcze (przyczyny, strategia postępowania); 3) dziecko niepełnosprawne w szkole (ze szczególnym uwzględnieniem mózgowego porażenia dziecięcego, niedorozwoju umysłowego i niepełnosprawności ruchowej); 4) urazy czaszkowo-mózgowe u dzieci - skutki bezpośrednie i odległe; 5) opieka pielęgniarska nad uczniami, wychowankami z wadami postawy, zaburzeniami wchłaniania (fenyloketonurią, mukowiscydozą), niedoborem hormonu wzrostu, niedoczynnością lub nadczynnością tarczycy, niedokrwistością, chorobą nowotworową; 6) diagnozowanie i planowanie działań w urazach i nagłych wypadkach: a) schematy postępowania i techniki stosowane w przypadku zatrzymania akcji serca i oddychania, przy utracie przytomności, krwotokach, wstrząsie, zatruciach, oparzeniach, odmrożeniach, porażeniach prądem, piorunem, urazach czaszkowo-mózgowych, złamaniach, obecności ciał obcych, postępowanie z uczniem po próbie samobójczej, b) zasady postępowania przy udzielaniu pierwszej pomocy dzieciom niepełnosprawnym. MODUŁ V. WYBRANE ELEMENTY PSYCHOLOGII ZDROWIA I CHOROBY 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do stymulowania prawidłowego rozwoju psychicznego ucznia, wychowanka oraz udzielania wsparcia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić psychologiczne uwarunkowania zachowań zdrowotnych ucznia, wychowanka i innych osób z jego otoczenia; 2) wykorzystać wiedzę dotyczącą psychologicznych mechanizmów zachowań zdrowotnych przy konstruowaniu elementów szkolnego programu promocji zdrowia; 3) oceniać właściwie różne przejawy zachowań i postaw dziecka; 4) zastosować elementy podstawowej pomocy psychologicznej w pracy z uczniem, wychowankiem; 5) zainteresować problemem dziecka molestowanego właściwe instytucje; 6) wprowadzić do swojej praktyki modyfikacje związane z uwarunkowaniami zdrowia psychicznego ucznia, wychowanka; 7) współpracować z psychologiem i pedagogiem szkolnym. 3. Treści nauczania: 1) norma i patologia w psychologii dziecka-ucznia, wychowanka; 2) różne rozumienie pojęcia "zdrowie psychiczne"; 3) prewencja psychologiczna; 4) specyficzne problemy psychologiczne w kolejnych okresach życia ucznia, wychowanka: odrzucenie autorytetów, problemy tożsamości, samooceny, nieprzystosowania; 5) wybrane psychospołeczne problemy niepełnosprawności i rehabilitacji ucznia, wychowanka: a) miejsce i rola psychologii w realizowaniu celów rehabilitacyjnych, b) charakterystyka psychospołeczna dziecka niepełnosprawnego, c) niepełnosprawność jako predyspozycja do tworzenia sytuacji problemowych; 6) zaburzenia komunikacji w różnych relacjach z udziałem ucznia, wychowanka i ich konsekwencje dla jego zdrowia; 7) niepowodzenia i trudności szkolne; 8) molestowanie i wykorzystywanie seksualne dziecka; 9) wspieranie uczniów, wychowanków z problemami psychospołecznymi w pełnieniu roli ucznia, wychowanka; 10) podstawowe elementy treningu doskonalenia własnego rozwoju i funkcjonowania w grupie. MODUŁ VI. WYBRANE ELEMENTY SOCJOLOGII ZDROWIA I CHOROBY 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do identyfikacji różnych barier w działaniu promocyjnym, profilaktycznym, terapeutycznym, usprawniającym i opiekuńczym podejmowanym w stosunku do ucznia, wychowanka w środowisku nauczania i wychowania. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować rodzinę ucznia, wychowanka jako środowisko wpływające na potęgowanie zdrowia, powodowanie zagrożeń w zdrowiu i w chorobie; 2) omówić społeczne uwarunkowania zdrowia ucznia; 3) uzasadnić związki istniejące między stanem zdrowia ucznia, wychowanka a jego sytuacją społeczną i ekonomiczną; 4) przewidywać niektóre społeczne konsekwencje choroby ucznia, wychowanka, w tym reakcję klasy, grupy rówieśniczej; 5) ustalić określone zachowania zdrowotne różnych członków społeczności szkolnej; 6) organizować pomoc i rozwiązywać problemy ucznia, wychowanka wynikające z trudnej sytuacji społeczno-ekonomicznej rodziny; 7) wykorzystać obecność różnych grup wsparcia w rozwiązywaniu problemów ucznia, wychowanka i jego rodziny; 8) ocenić (jako pozytywny lub negatywny) sposób wspierania ucznia, wychowanka w zdrowiu, stosowany przez rodzinę lub jego samego (problem samoleczenia). 3. Treści nauczania: 1) społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia ucznia, wychowanka; 2) wpływ rodziny na wystąpienie, przebieg i wynik choroby ucznia, wychowanka; 3) społeczne konsekwencje choroby dziecka-ucznia, wychowanka; 4) niepełnosprawność - charakterystyka głównych problemów społecznych (szkoła integracyjna); 5) medycyna alternatywna, samopomoc i samoleczenie - problemy w praktyce pielęgniarki szkolnej; 6) zachowania zdrowotne członków społeczności szkolnej - element diagnozy pielęgniarki szkolnej; 7) społeczne systemy wsparcia, grupy samopomocy i ich znaczenie w praktyce pielęgniarskiej; 8) pozytywne i negatywne reakcje społeczne na chorobę. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa środowiska nauczania i wychowania; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 5 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA ZACHOWAWCZEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Celem szkolenia jest uzyskanie przez pielęgniarkę specjalistycznych kwalifikacji w dziedzinie pielęgniarstwa zachowawczego i uzyskanie tytułu specjalisty. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.110 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 780 godzin, w tym: część teoretyczna 430 godzin, część praktyczna 350 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Ocenić stan biologiczny i sytuację psychospołeczną pacjenta leczonego zachowawczo, wykorzystując wszystkie możliwe źródła informacji. 2. Wykonać badanie fizykalne i ocenić stan pacjenta. 3. Rozpoznać stany zagrożenia życia i niezwłocznie podjąć działania ratownicze. 4. Określić priorytety w odniesieniu do pacjenta i grupy pacjentów leczonych zachowawczo. 5. Zaplanować krótko- i długofalową opiekę nad pacjentem. 6. Zrealizować i ocenić działania pielęgniarskie. 7. Dobierać metody postępowania pielęgniarskiego do indywidualnych potrzeb i stanu pacjenta. 8. Modyfikować działania pielęgniarskie stosownie do zmieniającego się stanu pacjenta. 9. Dobrać model organizacyjny i teoretyczny opieki pielęgniarskiej do sytuacji pacjenta. 10. Wspierać pacjenta i jego rodzinę w chorobie i niepełnosprawności. 11. Prowadzić rehabilitację przyłóżkową oraz uczestniczyć w rehabilitacji realizowanej przez zespół interdyscyplinarny. 12. Dobrać i stosować właściwe techniki kontaktu terapeutycznego z pacjentem. 13. Opracowywać i wdrażać standardy pielęgniarskie. 14. Przygotować chorego do samoopieki i samopielęgnacji, a rodzinę do sprawowania opieki nieprofesjonalnej. 15. Ocenić deficyt w zakresie samoopieki. 16. Ocenić jakość opieki pielęgniarskiej. 17. Monitorować jakość świadczonej opieki pielęgniarskiej. 18. Współuczestniczyć w tworzeniu lokalnych programów profilaktycznych w ochronie zdrowia; 19. Świadczyć specjalistyczną opiekę pielęgniarską zgodną ze standardami przyjętymi w pielęgniarstwie zachowawczym. 20. Kierować własnym rozwojem zawodowym. 21. Uczestniczyć w kształceniu i doskonaleniu pielęgniarek. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IPodstawy pielęgniarstwa zachowawczego30--30 IIPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach układu krążenia60Oddział intensywnej opieki kardiologicznej3595 IIIPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach układu oddechowego40Oddział pulmonologiczny3575 IVPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach układu pokarmowego50Oddział gastroenterologiczny3585 VPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach układu moczowego50Oddział urologiczny3585 VIPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach układu dokrewnego i przemiany materii40Oddział lub Poradnia endokrynologiczna3575 VIIPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach układu krwiotwórczego60Oddział hematologiczny3595 VIIIPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach tkanki łącznej40Oddział lub Poradnia reumatologiczna3575 IXPielęgnowanie pacjenta w schorzeniach alergicznych10Oddział lub Poradnia alergologiczna3545 XPielęgnowanie pacjenta w wybranych schorzeniach skórno-wenerologicznych20Oddział dermatologiczny lub Poradnia skórno-wenerologiczna3555 XIPielęgnowanie pacjenta w wieku podeszłym30Zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy3565 Łączna liczba godzin430 350780 V. Program nauczania MODUŁ I. PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA ZACHOWAWCZEGO 1. Cel modułu Zapoznanie z założeniami pielęgniarstwa zachowawczego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić cele i zadania pielęgniarstwa zachowawczego; 2) przedstawić historię rozwoju pielęgniarstwa zachowawczego w kraju i na świecie; 3) omówić teorie pielęgnowania wykorzystywane w pielęgniarstwie zachowawczym; 4) opracować standardy opieki pielęgniarskiej w chorobach wewnętrznych; 5) scharakteryzować organizację opieki nad pacjentami ze schorzeniami internistycznymi w Polsce; 6) omówić potrzeby biopsychospołeczne pacjentów hospitalizowanych; 7) omówić znaczenie i rolę pielęgniarki w promocji zdrowia u chorych leczonych zachowawczo; 8) ocenić jakość życia przewlekle chorego i zapotrzebowanie na profesjonalną pomoc pielęgniarki; 9) realizować profesjonalną opiekę nad przewlekle chorym; 10) przygotować chorego do samoopieki i samopielęgnacji; 11) nauczyć chorego, z ograniczoną sprawnością, samoobsługi w czynnościach codziennych; 12) nauczyć chorego obsługi urządzeń i sprzętu rehabilitacyjnego; 13) zapobiegać zaostrzeniu się objawów poprzez eliminację czynników wyzwalających nawrót choroby; 14) podejmować działania zapobiegające powikłaniom ze strony poszczególnych układów i narządów; 15) zapewnić warunki i zachęcać chorego do podejmowania różnych form aktywności życiowej; 16) edukować rodzinę lub opiekunów w zakresie sprawowania opieki nad pacjentem przewlekle chorym. 3. Treści nauczania: 1) filozofia pielęgniarstwa zachowawczego; 2) rozwój pielęgniarstwa zachowawczego; 3) teorie pielęgnowania a pielęgniarstwo zachowawcze; 4) standardy w pielęgniarstwie zachowawczym; 5) organizacja opieki nad pacjentami leczonymi zachowawczo; 6) potrzeby biopsychospołeczne pacjentów hospitalizowanych - rola pielęgniarki w zaspokajaniu potrzeb; 7) promocja zdrowia u chorych leczonych zachowawczo; 8) pielęgnowanie pacjenta przewlekle chorego: a) pacjent przewlekle chory, b) problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne pacjenta przewlekle chorego, c) zapobieganie powikłaniom ze strony poszczególnych układów i narządów wynikających z długotrwałego unieruchomienia, d) rehabilitacja osób przewlekle chorych - metody i kierunki wsparcia fizycznego, e) przygotowanie pacjentów do readaptacji w warunkach domowych, nauka samoopieki i samopielęgnacji, f) edukacja rodziny, opiekunów w zakresie sprawowania opieki nad pacjentem przewlekle chorym. MODUŁ II. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH UKŁADU KRĄŻENIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania specjalistycznej opieki opartej o nowe modele pielęgnowania pacjentów z wybranymi chorobami układu krążenia oraz prowadzenia czynnego poradnictwa w zakresie profilaktyki. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić czynniki ryzyka i sposoby ich eliminacji dla chorego z wybraną chorobą układu krążenia; 2) dobierać i realizować najkorzystniejszy dla pacjenta sposób przygotowania do badań diagnostycznych; 3) scharakteryzować specyfikę pracy na oddziale intensywnej opieki kardiologicznej; 4) obsługiwać aparaturę medyczną w oddziale intensywnej opieki kardiologicznej; 5) realizować proces pielęgnowania pacjenta z chorobą układu krążenia; 6) dokumentować realizowane działania pielęgniarskie; 7) dostosować metody postępowania pielęgniarskiego do stanu pacjenta; 8) przygotować pacjenta do samoopieki i samopielęgnacji; 9) rozpoznawać stany zagrożenia życia w przebiegu chorób układu krążenia; 10) udzielić pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia; 11) interpretować zapis kardiomonitora przedstawiający: zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, migotanie przedsionków oraz komór, skurcze dodatkowe; 12) prowadzić tlenoterapię; 13) współuczestniczyć w różnych metodach terapii pacjentów na oddziale intensywnej opieki kardiologicznej (farmakoterapia, elektroterapia, leczenie spoczynkowe, leczenie dietetyczne, psychoterapia); 14) prowadzić rehabilitację przyłóżkową oraz brać czynny udział w innych formach i metodach rehabilitacji; 15) prowadzić intensywny nadzór nad chorymi kardiologicznie; 16) opracowywać i wdrażać programy prozdrowotne w zakresie profilaktyki chorób układu krążenia; 17) uzasadniać konieczność stosowania leczenia dietetycznego; 18) zaplanować i realizować edukację zdrowotną dla pacjenta i jego rodziny; 19) rozpoznawać i zapobiegać powikłaniom chorób układu krążenia; 20) współuczestniczyć w wykonywaniu niektórych badań i zabiegów kardiologicznych. 3. Treści nauczania: 1) czynniki ryzyka u pacjentów z chorobami układu krążenia; 2) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjno-opiekuńczych u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca: a) modyfikowanie planu opieki i jego realizacji w zależności od stanu klinicznego pacjenta, okresu choroby, wieku chorego i zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską, b) wdrażanie działań edukacyjnych w stosunku do chorego i jego rodziny, c) przygotowanie chorego do samoopieki i samopielęgnacji, d) prowadzenie działań rehabilitacyjnych w stosunku do chorych; 3) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, opiekuńczych i emocjonalnych u chorych z zawałem mięśnia sercowego, z uwzględnieniem rodzaju zawału, stanu zdrowia pacjenta, zapotrzebowania na opiekę: a) modyfikowanie planu opieki i jego realizacji w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, b) realizacja działań zmierzających do ograniczenia występowania powikłań - rola i zadania pielęgniarki, rehabilitacja ruchowa pacjenta, c) wskazówki dietetyczne i pielęgnacyjne dla chorego i jego rodziny, d) działania edukacyjne pielęgniarki w stosunku do chorego i jego rodziny przygotowujące pacjenta do samoopieki i samopielęgnacji; 4) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, opiekuńczych, emocjonalnych chorych z chorobą nadciśnieniową: a) modyfikowanie planu i realizacji opieki nad chorym z chorobą nadciśnieniową z uwzględnieniem postaci klinicznej schorzenia, okresu choroby, objawów klinicznych, ogólnego stanu pacjenta i indywidualnego zapotrzebowania na opiekę, b) działanie edukacyjne pielęgniarki w stosunku do chorego i jego rodziny przygotowujące go do samoopieki i samopielęgnacji, c) zadania i rola pielęgniarki w rehabilitacji chorych z chorobą nadciśnieniową, d) wdrażanie programów prozdrowotnych ograniczających występowanie i skutki choroby nadciśnieniowej; 5) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, opiekuńczych, emocjonalnych i egzystencjonalnych u chorych z miażdżycą: a) modyfikowanie planu i realizacji opieki nad chorymi z miażdżycą z uwzględnieniem postaci klinicznej schorzenia, stanu pacjenta i indywidualnego zapotrzebowania na opiekę, profilaktyka choroby miażdżycowej - rola i zadania pielęgniarki, b) realizacja zadań z zakresu rehabilitacji ruchowej pacjentów z miażdżycą, c) wskazówki dietetyczne i pielęgnacyjne dla chorego i jego rodziny; 6) pielęgnowanie pacjenta z chorobami zapalnymi mięśnia sercowego: a) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, emocjonalnych u chorych w zależności od rodzaju schorzenia, ogólnej kondycji pacjenta, wieku i potrzeb, b) udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, c) udzielanie wskazówek pielęgnacyjnych i dietetycznych, d) udział pielęgniarki w rehabilitacji chorych, przygotowanie do samoopieki; 7) pielęgnowanie pacjentów z niewydolnością krążenia: a) rodzaje oraz przyczyny niewydolności krążenia i niewydolności serca, b) mechanizm powstawania, objawy, leczenie i postacie kliniczne ostrych niewydolności serca, rola pielęgniarki w wykonywanych badaniach diagnostycznych, c) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych w zależności od rodzaju niewydolności krążenia, stanu zdrowia i potrzeb pacjenta, d) udział pielęgniarki w rehabilitacji chorych z niewydolnością krążenia, wskazówki dietetyczne, pielęgnacyjne i profilaktyczne dla chorych z niewydolnością krążenia, e) przygotowanie chorych i ich rodzin do samoopieki; 8) pielęgnowanie pacjentów z zaburzeniami rytmu serca: a) istota i podział zaburzeń rytmu serca, etiologia, patogeneza i obraz kliniczny zaburzeń z uwzględnieniem zaburzeń w powstawaniu bodźców i zaburzeń przewodnictwa, b) metody leczenia, zapobieganie powikłaniom, wskazania do stałej elektrostymulacji, c) rozpoznawanie stanów zagrożenia życia, udzielanie pierwszej pomocy, d) rola i zadania pielęgniarki w opiece nad chorymi przygotowywanymi do kardiowersji, defibrylacji, sztucznej stymulacji serca, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych i emocjonalnych u chorych z zaburzeniami rytmu serca, e) rola i udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, f) pielęgnowanie pacjentów przygotowywanych do wszczepienia stymulatora, g) udział pielęgniarki w rehabilitacji pacjentów, h) wskazania dietetyczne i pielęgnacyjne, przygotowanie chorych do samoopieki; 9) pielęgnowanie pacjentów z wadami serca: a) etiologia, patogeneza, obraz kliniczny, powikłania i podział wad serca, rola i udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, b) rodzaje stosowanego leczenia, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów u chorych przygotowywanych do leczenia operacyjnego, c) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów u chorych leczonych metodami zachowawczymi, d) wskazówki dietetyczne, profilaktyczne, rehabilitacyjne i pielęgnacyjne dla chorych, e) przygotowanie chorego do samopielęgnacji; 10) programy promujące zdrowie i profilaktykę chorób układu krążenia - rola pielęgniarki. MODUŁ III. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH UKŁADU ODDECHOWEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania samodzielnej opieki nad chorym w wybranych schorzeniach układu oddechowego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przygotować pacjenta do specjalistycznych badań diagnostycznych (spirometria, bronchoskopia, punkcja opłucnej, badania radiologiczne, mediastinoskopia, pobieranie materiału do badań); 2) rozpoznać stany zagrożenia życia w przebiegu chorób układu oddechowego; 3) udzielić pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia; 4) realizować proces pielęgnowania pacjentów w schorzeniach układu oddechowego; 5) udzielić choremu wskazówek dietetycznych, pielęgnacyjnych, w zależności od rodzaju schorzenia i stanu zdrowia; 6) prowadzić zabiegi fizykoterapeutyczne w schorzeniach układu oddechowego; 7) prowadzić edukację chorego w kierunku samoopieki i samopielęgnacji; 8) przygotować rodzinę do opieki nad chorym; 9) współuczestniczyć w fizjoterapii pacjentów ze schorzeniami układu oddechowego; 10) wspierać chorego i rodzinę w przypadku choroby przewlekłej lub o niepomyślnym rokowaniu. 3. Treści nauczania: 1) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych ze schorzeniami układu oddechowego w zależności od jednostki chorobowej, stanu klinicznego, wieku i sprawności pacjenta, zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską; 2) rola i zadania edukacyjne pielęgniarki w stosunku do chorych ze schorzeniami układu oddechowego: a) profilaktyka chorób układu oddechowego, b) wskazówki dietetyczne, c) działania edukacyjne przygotowujące chorego i jego rodzinę do samoopieki i samopielęgnacji; działania rehabilitacyjne w stosunku do chorych ze schorzeniami układu oddechowego, d) wdrażanie programów prozdrowotnych ograniczających występowanie chorób układu oddechowego, e) rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych z przewlekłymi postaciami chorób układu oddechowego; 3) pielęgnowanie pacjenta z astmą: a) modyfikacja opieki nad chorym z uwzględnieniem stanu zdrowia pacjenta, okresu choroby i zapotrzebowania na opiekę, b) wdrażanie działań edukacyjnych w stosunku do chorego i jego rodziny przygotowujących do samoopieki i samopielęgnacji, c) wskazówki dietetyczne i pielęgnacyjne dla chorego i jego rodziny, profilaktyka schorzeń o podłożu astmatycznym, d) realizacja zadań opiekuńczych oraz pielęgnacyjnych w stosunku do przewlekle chorych; 4) pielęgnowanie pacjenta z chorobami nowotworowymi oskrzeli i płuc: a) wczesna diagnostyka, objawy, postacie kliniczne, udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, b) udział pielęgniarki w leczeniu chirurgicznym, chemioterapii, radioterapii, c) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, wsparcie emocjonalne chorych, łagodzenie bólu, d) modyfikowanie planu opieki w zależności od stanu pacjenta, przygotowanie do samoopieki, problemy pielęgnacyjne i ich rozwiązywanie, modyfikowanie planu opieki w zależności od fazy choroby nowotworowej, zastosowanego leczenia, indywidualnych potrzeb pacjenta, e) realizacja zadań opiekuńczych w ramach opieki paliatywnej, f) wsparcie emocjonalne chorego w stanie terminalnym i jego rodziny. MODUŁ IV. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH UKŁADU POKARMOWEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad chorymi z zaburzeniami gastroenterologicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować etiopatogenezę schorzeń przewodu pokarmowego; 2) przedstawić zmiany w funkcjonowaniu chorego narządu; 3) przeanalizować mechanizm powstawania schorzeń psychosomatycznych w obrębie przewodu pokarmowego; 4) określić stopień ryzyka zakażenia dla rodzin pacjentów z chorobą zakaźną i pasożytniczą w obrębie przewodu pokarmowego; 5) edukować rodzinę pacjenta z chorobą zakaźną przewodu pokarmowego w eliminowaniu przenoszenia zakażenia; 6) formułować diagnozę pielęgniarską w oparciu o dostępne źródła informacji o pacjencie; 7) rozpoznawać i rozwiązywać problemy pielęgnacyjne pacjentów ze schorzeniami przewodu pokarmowego; 8) wyjaśnić pacjentom przebieg badania oraz postępowanie przed i po badaniu diagnostycznym; 9) przekazać wskazówki dietetyczne dla pacjentów, uwzględniając okres choroby; 10) opracować standard opieki nad pacjentami ze schorzeniami przewodu pokarmowego; 11) udzielić wsparcia pacjentom ze schorzeniami o niepomyślnym rokowaniu; 12) przygotować pacjentów ze schorzeniami przewodu pokarmowego do samoopieki i samopielęgnacji; 13) prowadzić czynną profilaktykę chorób przewodu pokarmowego. 3. Treści nauczania: 1) pielęgnowanie pacjenta ze schorzeniami jamy ustnej i gardła, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych z wrzodziejącym zapaleniem jamy ustnej, ze stanami zapalnymi gardła, wskazówki pielęgnacyjne dla chorego ze schorzeniami o przebiegu ostrym, przewlekłym; 2) pielęgnowanie pacjentów ze schorzeniami przełyku, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych: a) z wrzodem trawiennym przełyku, z rozstrzeniem przełyku, z kurczem wpustu, b) modyfikowanie planu opieki w zależności od stanu klinicznego pacjenta, sprawności i zapotrzebowania na opiekę, c) wskazówki dietetyczne i pielęgnacyjne dla chorego i jego rodziny, d) przygotowanie chorego do samoopieki i samopielęgnacji; 3) specyfika pielęgnacji chorych z chorobą wrzodową: a) przygotowanie pacjenta do badań, opieka w trakcie i po badaniu, b) wskazówki pielęgnacyjne i dietetyczne dla chorego i jego rodziny, z uwzględnieniem stanu ostrego i przewlekłego choroby, c) zapobieganie powikłaniom choroby wrzodowej, profilaktyka choroby wrzodowej; 4) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych i terapeutycznych z uwzględnieniem obrazu klinicznego, stanu pacjenta i zapotrzebowania na opiekę u chorych: a) ze stanem zapalnym pęcherza żółciowego, z dyskinezą dróg żółciowych, b) modyfikowanie działań pielęgnacyjnych w zależności od stanu chorego i przebiegu schorzenia, udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, c) profilaktyka schorzeń pęcherzyka żółciowego, d) wskazówki pielęgnacyjne oraz dietetyczne dla chorego i jego rodziny, uwzględniające stan pacjenta i okres choroby, e) działania edukacyjne w stosunku do chorego i jego rodziny przygotowujące do samopielęgnacji; 5) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych z uwzględnieniem obrazu klinicznego, stanu chorego i zapotrzebowania na opiekę u chorych: a) z zakaźnym zapaleniem wątroby, z przewlekłym zapaleniem wątroby, b) modyfikowanie działania pielęgnacyjnego, udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, c) działania edukacyjne w stosunku do chorego i jego rodziny przygotowujące do samopielęgnacji; 6) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych: a) ze stanem zapalnym jelit, z niedrożnością jelit, b) z chorobą Leśniowskiego-Crohna, wskazówki pielęgnacyjne i dietetyczne dla chorego, z uwzględnieniem okresu i przebiegu choroby, c) profilaktyka schorzeń jelita cienkiego, d) działanie edukacyjne przygotowujące chorego do samoopieki i samopielęgnacji, e) modyfikacja działań pielęgniarskich w zależności od stanu pacjenta, jego wieku i zapotrzebowania na opiekę; 7) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych: a) z zespołem jelita drażliwego, z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, b) z rakiem jelita grubego, z polipami jelita grubego, c) modyfikacja działań pielęgniarskich w zależności od stanu pacjenta, wieku, zapotrzebowania na opiekę i okresu choroby, d) wskazówki pielęgnacyjne i dietetyczne dla chorego ze schorzeniem jelita grubego, e) działanie edukacyjno-zdrowotne w stosunku do chorego i jego rodziny; 8) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjno-opiekuńczych u chorych zakażonych: a) lamblią jelitową, tasiemcem, włośniem krętym, owsikiem ludzkim, glistą ludzką, b) modyfikacja planu i realizacji opieki w zależności od stanu zdrowia pacjenta, zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską, sprawności i wieku chorego, c) działania edukacyjne w stosunku do chorych i ich rodzin przygotowujące ich do samoopieki, d) profilaktyka chorób pasożytniczych - rola i zadania pielęgniarki, e) wskazówki pielęgnacyjne i dietetyczne dla chorych ze schorzeniami pasożytniczymi; 9) standardy opieki nad chorymi ze schorzeniami przewodu pokarmowego; 10) psychoterapia podtrzymująca u pacjentów z chorobą przewodu pokarmowego; 11) styl życia ułatwiający funkcjonowanie pacjentom ze schorzeniami przewodu pokarmowego i zapobiegający powikłaniom. MODUŁ V. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH UKŁADU MOCZOWEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad pacjentami z chorobami układu moczowego leczonymi zachowawczo. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić fizjologię i patofizjologię układu moczowego; 2) scharakteryzować schorzenia w obrębie nerek i dróg moczowych; 3) omówić specyfikę leczenia pacjentów ze schorzeniami układu moczowego; 4) współuczestniczyć w farmakoterapii chorób układu moczowego; 5) przygotować pacjentów do badań diagnostycznych; 6) rozpoznawać i rozwiązywać problemy pielęgnacyjne pacjentów z chorobami układu moczowego; 7) prowadzić edukację dotyczącą samoopieki, a w szczególności odżywiania i aktywności ruchowej; 8) sformułować diagnozę pielęgniarską i opracować plan opieki; 9) modyfikować plan opieki w zależności od stanu pacjenta; 10) współpracować z zespołem terapeutycznym; 11) ocenić gospodarkę wodno-elektrolitową organizmu i zapobiegać jej zaburzeniom; 12) wymienić problemy specyficzne dla pacjentów z przewlekłymi schorzeniami nerek i wspierać w adaptowaniu się do życia z chorobą; 13) udzielić wskazówek dietetycznych, pielęgnacyjnych choremu i jego rodzinie; 14) prowadzić profilaktykę chorób układu moczowego. 3. Treści nauczania: 1) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjno-opiekuńczych u chorych z zespołem nerczycowym: a) wskazówki pielęgnacyjne i dietetyczne dla chorego, b) edukacja pacjenta w kierunku samoopieki i samopielęgnacji, c) realizacja zadań zmierzających do usprawnienia pacjenta, d) modyfikowanie planu opieki i jego realizacji w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, obrazu klinicznego i okresu choroby; 2) opieka pielęgniarska nad chorym z niewydolnością nerek w zależności od potrzeb pacjenta, obrazu klinicznego i okresu choroby: a) edukacja pacjenta i jego rodziny przygotowująca do samoopieki i samopielęgnacji, b) wskazówki dietetyczne i pielęgnacyjne dla chorego, c) rozwiązywanie problemów emocjonalnych pojawiających się u chorych z niewydolnością nerek, d) wsparcie dla chorego i jego rodziny w fazie ostrej i przewlekłej niewydolności nerek, e) rehabilitacja usprawniająca chorych; 3) pielęgnowanie pacjentów z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej; 4) pielęgnowanie pacjentów ze schorzeniami nowotworowymi układu moczowego i nerek: a) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych z chorobami nowotworowymi z uwzględnieniem ogólnego stanu zdrowia pacjenta, zastosowanego leczenia i okresu choroby, b) działania zmierzające do ograniczenia lub wyeliminowania bólu i cierpienia, c) rozwiązywanie problemów emocjonalnych u chorych z chorobami nowotworowymi, d) opieka paliatywna, e) edukacja chorego i jego rodziny przygotowująca go do samoopieki i samopielęgnacji. MODUŁ VI. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH UKŁADU DOKREWNEGO I PRZEMIANY MATERII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania kompleksowej opieki nad chorym ze schorzeniami układu dokrewnego i przemiany materii. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić etiologię chorób układu dokrewnego i przemiany materii oraz różnicować objawy; 2) rozpoznać i rozwiązać problemy pielęgnacyjne chorych; 3) sporządzić i zrealizować plan opieki; 4) modyfikować działania pielęgniarskie w zależności od stanu zdrowia pacjenta i jego potrzeb; 5) określić formy i metody współpracy z pacjentem oraz jego rodziną; 6) przygotować pacjenta do badań diagnostycznych, sprawować opiekę w trakcie i po badaniu; 7) zaplanować i zapewnić optymalną opiekę pielęgniarską; 8) zaplanować i zrealizować działania edukacyjne przygotowujące chorego do samoopieki; 9) wspierać pacjentów w adaptacji do zmian wynikających z procesu chorobowego. 3. Treści nauczania: 1) pielęgnowanie pacjenta z cukrzycą: a) udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, działanie edukacyjne przygotowujące chorego do samokontroli, b) interpretacja wyników badań - kompetencje pielęgniarek w podejmowaniu działań interwencyjnych, udział pielęgniarki w leczeniu - insulinoterapia, leki doustne, leczenie dietetyczne, c) rozpoznawanie i zapobieganie stanom zagrożenia życia, zapobieganie powikłaniom w cukrzycy II typu, d) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjno-opiekuńczych, e) działania edukacyjne zmierzające do samoopieki, samopielęgnacji, f) rola pielęgniarki w realizacji zadań dydaktyczno-wychowawczych u chorego na cukrzycę, modyfikowanie diety cukrzycowej; 2) pielęgnowanie pacjenta w schorzeniach tarczycy i przytarczyc: a) modyfikacja planu opieki i jego realizacji u chorych z nadczynnością i niedoczynnością tarczycy z uwzględnieniem jednostki klinicznej, obrazu klinicznego, indywidualnych potrzeb chorego i okresu trwania choroby, b) edukacja chorego i jego rodziny przygotowująca go do samoopieki oraz samopielęgnacji, c) rozwiązywanie problemów emocjonalnych i pielęgnacyjnych u chorych z nadczynnością i niedoczynnością tarczycy, wdrażanie zachowań prozdrowotnych, d) modyfikacja diety do potrzeb pacjenta i zaleceń lekarskich, modyfikacja planu i realizacji opieki u chorych z niedoczynnością i nadczynnością przytarczyc z uwzględnieniem jednostki klinicznej, obrazu klinicznego, indywidualnych potrzeb chorego i okresu trwania choroby, e) rola i udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych, f) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów emocjonalnych oraz pielęgnacyjnych u chorych z chorobami przytarczyc, g) edukacja chorego i jego rodziny w kierunku modyfikacji diety w zależności od potrzeb chorego i zaleceń lekarza; 3) pielęgnowanie pacjentów w schorzeniach układu przysadkowo-podwzgórzowego: a) etiologia, patogeneza, objawy akromegalii i moczówki prostej, b) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych u chorych z akromegalią i moczówką prostą, przygotowanie pacjenta do samoopieki; 4) pielęgnowanie pacjenta w schorzeniach nadnerczy: a) etiologia, patogeneza, objawy nadczynności kory nadnerczy, zespół Cushinga, zespół Conna, przygotowanie chorego do badań diagnostycznych, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, b) etiologia i patogeneza niedoczynności kory nadnerczy, choroba Addisona, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, przygotowanie chorego do samoopieki, c) etiologia, patogeneza chorób rdzenia nadnerczy, guz chromochłonny, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, przygotowanie chorego do samoopieki; 5) pielęgnowanie pacjentów z otyłością: a) rodzaje otyłości, wpływ otyłości na funkcjonowanie organizmu, b) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, c) wdrożenie programów prozdrowotnych, profilaktyka otyłości - rola i zadania pielęgniarki, wskazówki dietetyczne i pielęgnacyjne dla chorego i jego rodziny. MODUŁ VII. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH UKŁADU KRWIOTWÓRCZEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad pacjentem z chorobami układu krwiotwórczego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić etiologię i patogenezę poszczególnych jednostek chorobowych układu krwiotwórczego; 2) różnicować objawy chorób układu krwiotwórczego; 3) gromadzić, analizować i segregować informacje o pacjencie; 4) określić zapotrzebowanie na opiekę pielęgniarską pacjenta z chorobą układu krwiotwórczego; 5) przygotować chorego do specjalistycznych badań diagnostycznych; 6) rozpoznać i rozwiązywać problemy pielęgnacyjne; 7) zaplanować opiekę krótko- i długoterminową; 8) prowadzić edukację zdrowotną wśród chorych oraz ich rodzin; 9) wspierać chorego i jego rodzinę w przypadku choroby o niepomyślnym rokowaniu. 3. Treści nauczania: 1) fizjologia i patofizjologia układu krwiotwórczego; 2) rodzaje niedokrwistości, z niedoboru żelaza, Addisona-Biermera, pokrwotoczna, hemolityczna, aplastyczna; 3) czerwienica; 4) agranulocytoza; 5) ostra i przewlekła białaczka szpikowa; 6) patogeneza, przebieg kliniczny i leczenie wybranych schorzeń układu krwiotwórczego; 7) przeszczepienie szpiku kostnego, wskazania, zasady, cel, powikłania, przygotowanie pacjenta do przeszczepu, opieka po zabiegu; 8) rodzaje, patogeneza, przebieg kliniczny i leczenie skaz krwotocznych - specyfika pielęgnacji pacjenta ze skazą krwotoczną; 9) badania diagnostyczne w hematologii; 10) udział w diagnozowaniu i leczeniu; 11) stosowanie krwi i preparatów krwiopochodnych, rodzaje preparatów, zasady przetaczania krwi, powikłania poprzetoczeniowe, postępowanie w przypadku powikłań; 12) chemioterapia - wytyczne i zasady; 13) profilaktyka chorób układu krwiotwórczego; 14) pielęgnowanie chorych ze schorzeniami hematologicznymi, rozpoznawanie problemów biologicznych, psychospołecznych, planowanie działania, rozwiązywanie problemów zdrowotnych chorego, ocena skuteczności podjętych działań; 15) standardy opieki w chorobach układu krwiotwórczego; 16) dieta pacjentów ze schorzeniami układu krwiotwórczego - rola edukacyjna pielęgniarki; 17) organizowanie grup wsparcia dla chorego i jego rodziny. MODUŁ VIII. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH TKANKI ŁĄCZNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie do sprawowania specjalistycznej opieki pielęgniarskiej nad pacjentami z wybranymi schorzeniami tkanki łącznej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować etiologię, patogenezę wybranych chorób tkanki łącznej; 2) różnicować objawy chorób tkanki łącznej; 3) wymienić czynniki sprzyjające występowaniu schorzeń tkanki łącznej; 4) przygotować chorego do badań diagnostycznych; 5) rozpoznawać i rozwiązywać problemy pielęgnacyjne pacjentów; 6) dobierać metody postępowania pielęgnacyjnego do stanu pacjenta i indywidualnych potrzeb; 7) przygotować chorego do samoopieki i samopielęgnacji; 8) udzielić wskazówek dietetycznych; 9) zaplanować i zrealizować edukację zdrowotną; 10) wspierać pacjentów w adaptacji do niepełnosprawności. 3. Treści nauczania: 1) etiopatogeneza, przebieg kliniczny, leczenie oraz powikłania w wybranych schorzeniach tkanki łącznej: toczeń układowy, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, dna moczanowa; 2) diagnostyka chorób tkanki łącznej; 3) udział pielęgniarki w diagnozowaniu, leczeniu i rehabilitacji; 4) pielęgnowanie chorych w schorzeniach tkanki łącznej jako cykl działania zorganizowanego; 5) rehabilitacja ruchowa w schorzeniach reumatoidalnych; 6) przygotowanie pacjenta i jego rodziny do funkcjonowania w domu; 7) profilaktyka chorób tkanki łącznej. MODUŁ IX. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W SCHORZENIACH ALERGICZNYCH 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do rozpoznawania i rozwiązywania problemów pielęgnacyjnych występujących u chorych ze schorzeniami alergicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przedstawić podstawowe zagadnienia z dziedziny immunologii; 2) scharakteryzować etiologię, patogenezę oraz objawy wybranych chorób alergicznych; 3) omówić kierunki postępowania terapeutycznego w określonych chorobach alergicznych; 4) prowadzić profilaktykę schorzeń alergicznych; 5) rozpoznać i rozwiązać problemy pielęgnacyjne związane z chorobami alergicznymi; 6) zaplanować opiekę nad pacjentem ze schorzeniem alergicznym; 7) udzielić pacjentowi pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia; 8) udzielić choremu i jego rodzinie wskazówek pielęgnacyjnych i dietetycznych; 9) prowadzić edukację chorego w zakresie samoopieki i samopielęgnacji. 3. Treści nauczania: 1) patogeneza, przebieg kliniczny, powikłania oraz leczenie chorób alergicznych, dychawica oskrzelowa, alergia na leki, wstrząs anafilaktyczny, choroba posurowicza, obrzęk naczynioruchowy Quinckego; 2) pielęgnowanie pacjenta z dychawicą oskrzelową, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, rola i zadania pielęgniarki w stanie zaostrzenia choroby, udzielanie wskazówek dietetycznych i pielęgnacyjnych, przygotowanie pacjenta i jego rodziny do samoopieki; 3) pielęgnowanie pacjenta z alergią na leki, rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych, udzielanie wskazówek dietetycznych i pielęgnacyjnych, przygotowanie pacjenta i jego rodziny do samoopieki, profilaktyka alergii; 4) pielęgnowanie we wstrząsie anafilaktycznym; 5) pielęgnowanie pacjentów z chorobą posurowiczą - rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjno-opiekuńczych; 6) pielęgnowanie pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym - postępowanie pielęgniarskie w stanie zagrożenia życia; 7) dieta pacjentów ze schorzeniami alergicznymi - rola edukacyjna pielęgniarki; 8) poradnictwo w zakresie przygotowania pacjenta, jego rodziny i środowiska do samoopieki i samopielęgnacji. MODUŁ X. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W WYBRANYCH SCHORZENIACH SKÓRNO-WENEROLOGICZNYCH 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do realizacji działań pielęgnacyjnych i zadań zmierzających do osiągnięcia jak najwyższej jakości pielęgnowania w wybranych schorzeniach skórno-wenerologicznych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić czynniki etiologiczne w wybranych schorzeniach skóry; 2) pobrać materiał do badań; 3) prowadzić poradnictwo w zakresie samopielęgnowania w poszczególnych jednostkach chorobowych skóry; 4) scharakteryzować wybrane schorzenia weneryczne; 5) zinterpretować wyniki badań serologicznych i bakteriologicznych wchodzących w zakres diagnozowania chorób skórno-wenerologicznych; 6) zapobiegać zakaźnym chorobom skórno-wenerologicznym; 7) prowadzić edukację zdrowotną dotyczącą chorób wenerycznych, w szczególności w grupach o zwiększonym ryzyku zachorowania. 3. Treści nauczania: 1) pielęgnowanie chorych w schorzeniach skórno-wenerologicznych jako cykl działania zorganizowanego, diagnoza pielęgniarska, zaplanowanie działania, realizacja zadań, ocena skuteczności podjętych działań; 2) profilaktyka chorób skórno-wenerologicznych - rola i zadania pielęgniarki; 3) działania edukacyjno-zdrowotne w stosunku do chorych z chorobami skórno-wenerologicznymi; 4) wskazówki pielęgnacyjne dla chorego i jego rodziny. MODUŁ XI. PIELĘGNOWANIE PACJENTA W WIEKU PODESZŁYM 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarek do profesjonalnego działania pielęgnacyjno-opiekuńczego i realizacji zadań zmierzających do osiągnięcia najwyższej jakości pielęgnowania osób w starszym wieku. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zdefiniować pojęcia: profilaktyka gerontologiczna, geriatria, gerontologia; 2) określić mechanizmy starzenia; 3) omówić procesy inwolucji starczej; 4) scharakteryzować odrębności biologiczne organizmu człowieka w starszym wieku; 5) przedstawić zmiany w funkcjonowaniu sfery psychicznej i społecznej życia osób w starszym wieku; 6) omówić problemy psychospołeczne osób w starszym wieku; 7) dobierać metody postępowania pielęgniarskiego do indywidualnych potrzeb i stanu pacjenta; 8) ocenić możliwości człowieka w starszym wieku w zakresie samoopieki i samopielęgnacji; 9) przygotować pacjenta do samoopieki i samopielęgnacji, a rodzinę do opieki nad nim; 10) ocenić przygotowanie rodziny do opieki nad osobą w starszym wieku; 11) promować zdrowy styl życia w odniesieniu do osób w starszym wieku; 12) prowadzić edukację zdrowotną wśród osób w starszym wieku; 13) świadczyć opiekę pielęgniarską pacjentom w starszym wieku; 14) udzielić pacjentowi i jego rodzinie wsparcia emocjonalnego w czasie choroby i umierania. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe pojęcia w gerontologii; 2) psychologiczne aspekty starzenia się; 3) socjologiczne następstwa starzenia się; 4) teoria zegara biologicznego; 5) rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów pielęgnacyjnych wynikających z procesu starzenia się układów i narządów, układ mięśniowo-szkieletowy, układ wydalniczy, gruczoły wydzielania wewnętrznego, układ pokarmowy, sercowo-naczyniowy, oddechowy, nerwowy, narządy płciowe, skóra; 6) postępowanie pielęgniarskie w wybranych schorzeniach w starszym wieku: a) miażdżyca i jej następstwa, b) choroby układu oddechowego, c) choroby układu ruchu, d) choroby przemiany materii, e) choroby układu pokarmowego, f) choroby układu nerwowego, g) choroba Alzheimera - kliniczne i społeczne skutki choroby, h) jaskra (etiologia, diagnostyka, objawy, leczenie zachowawcze i operacyjne), i) zaćma starcza (objawy, leczenie zachowawcze i operacyjne), j) organizacja i realizacja opieki pielęgniarskiej nad człowiekiem w wieku starszym w warunkach szpitalnych i domowych; 7) zasady farmakoterapii w geriatrii: a) elementy farmakodynamiki i farmakokinetyki, ogólne zasady podawania leków, b) omówienie grup leków najczęściej stosowanych w geriatrii, c) działania uboczne niektórych leków, d) najczęstsze błędy związane z przyjmowaniem leków; 8) edukacja zdrowotna w stosunku do chorych w starszym wieku; 9) prozdrowotny styl życia osób w starszym wieku; 10) zasady rehabilitacji osób w starszym wieku; 11) profilaktyka powikłań wynikających ze starszego wieku i współistniejących chorób przewlekłych; 12) organizacja opieki nad pacjentem w starszym wieku. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa zachowawczego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny odpowiadającej dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają wykształcenie wyższe mające zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 6 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA GERIATRYCZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Uzyskanie przez pielęgniarkę wysokich kwalifikacji w dziedzinie pielęgniarstwa geriatrycznego umożliwiających zapewnienie kompleksowej opieki geriatrycznej i uzyskanie tytułu specjalisty w tej dziedzinie. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.030 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 700 godzin, w tym: część teoretyczna 350 godzin, część praktyczna 350 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Określić sytuację demograficzną dotyczącą osób w podeszłym wieku. 2. Współpracować z instytucjami samorządowymi i organizacjami pozarządowymi sprawującymi opiekę nad ludźmi w wieku podeszłym. 3. Przygotować prognozę zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską dla osób w podeszłym wieku. 4. Organizować i zarządzać opieką pielęgniarską w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, na oddziale geriatrycznym i domu pomocy społecznej. 5. Zapewnić wysoką jakość opieki pielęgniarskiej. 6. Rozpoznać sytuację zdrowotną, psychologiczną i społeczną osób w podeszłym wieku. 7. Udzielać specjalistycznej pomocy w zakresie rozwiązywania złożonych problemów zdrowotnych i psychospołecznych. 8. Sprawować kompleksową opiekę nad człowiekiem w podeszłym wieku. 9. Świadczyć opiekę pielęgniarską nad pacjentem starszym w warunkach domowych i instytucjonalnych. 10. Współpracować z zespołem interdyscyplinarnym. 11. Współuczestniczyć w realizowaniu rehabilitacji pacjenta w wieku podeszłym. 12. Komunikować się z człowiekiem w wieku podeszłym i jego rodziną. 13. Wspierać chorego i jego rodzinę w sytuacjach trudnych. 14. Zaplanować działania edukacyjne ukierunkowane na samoopiekę i samopielęgnację. 15. Prowadzić edukację zdrowotną ludzi w podeszłym wieku i ich opiekunów. 16. Określić specyfikę opieki paliatywnej. 17. Zaplanować opiekę nad pacjentem w podeszłym wieku z chorobą nowotworową. 18. Szanować przekonania religijne i kulturowe pacjenta. 19. Prowadzić rozmowy z chorym w wieku podeszłym i jego rodziną o śmierci. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IOrganizacja opieki geriatrycznej w Polsce i na świecie15--15 IIPodstawy pielęgniarstwa geriatrycznego15--15 IIIFizjologia procesu starzenia30--30 IVPsychospołeczne aspekty starzenia się i starości30Oddział psychiatryczny3565 VPielęgnowanie w schorzeniach wieku podeszłego130Oddziały: internistyczny lub geriatryczny, 70270 neurologiczny,35 chirurgii urazowej35 VIOpieka nad człowiekiem przewlekle chorym i niepełnosprawnym85Dom Pomocy Społecznej lub Zakład opiekuńczo-leczniczy lub zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy,70225 Zakład lub oddział rehabilitacji70 VIIOpieka paliatywna w geriatrii45Zakład opieki paliatywno-hospicyjnej3580 Łączna liczba godzin350 350700 V. Program nauczania MODUŁ I. ORGANIZACJA OPIEKI GERIATRYCZNEJ W POLSCE I NA ŚWIECIE 1. Cel modułu Realizacja treści modułu umożliwi pielęgniarkom poznanie instytucji świadczących usługi geriatryczne w Polsce, zapoznanie z przepisami prawnymi oraz poznanie systemu opieki geriatrycznej w innych krajach. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować system organizacji opieki geriatrycznej w Polsce i na świecie; 2) omówić założenia systemu opieki zdrowotnej nad ludźmi w podeszłym wieku; 3) scharakteryzować system pomocy społecznej; 4) informować pacjenta o organizacjach świadczących opiekę geriatryczną w Polsce; 5) przedstawić rodzaje i formy świadczeń społecznych; 6) udzielić porady i profesjonalnej pomocy osobie starszej i jej rodzinie w zakresie uzyskania niezbędnej pomocy instytucjonalnej i pozainstytucjonalnej w obszarze usług medycznych i świadczeń socjalnych; 7) współpracować z organizacjami świadczącymi pomoc społeczną; 8) wskazać przepisy prawne dotyczące osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych. 3. Treści nauczania: 1) organizacja systemów opieki geriatrycznej w Polsce i na świecie; 2) organizacja systemu ochrony zdrowia nad ludźmi w podeszłym wieku; 3) organizacja systemu pomocy społecznej w Polsce: struktura, cele, zadania; 4) formy opieki zdrowotnej i pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku; 5) zasady funkcjonowania i standardy usług domów pomocy społecznej, zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz ośrodków pomocy dziennej; 6) przepisy prawne dotyczące ludzi w podeszłym wieku. MODUŁ II. PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA GERIATRYCZNEGO 1. Cel modułu Poznanie aktualnej sytuacji demograficznej osób w podeszłym wieku w Polsce i na świecie. Poznanie epidemiologicznych, społecznych i ekonomicznych uwarunkowań procesu starzenia się. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wykorzystać dostępne dane do analizy zdrowia wybranej populacji; 2) określić sytuację demograficzną Polski na tle świata; 3) scharakteryzować sytuację epidemiologiczną regionu na tle danych krajowych; 4) scharakteryzować sytuację społeczno-ekonomiczną wynikającą z procesu starzenia się społeczeństwa; 5) zbierać i opracowywać informacje; 6) scharakteryzować potrzeby zdrowotne osób w podeszłym wieku; 7) prognozować potrzeby zdrowotne ludzi w podeszłym wieku; 8) określać zapotrzebowanie na opiekę pielęgniarską w geriatrii; 9) przeprowadzić sondaż ukierunkowany na subiektywną ocenę zdrowia osób w podeszłym wieku. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe pojęcia z zakresu epidemiologii i demografii; 2) struktura społeczeństwa według kryterium wieku (świat, Polska, województwo); 3) analiza wskaźników zdrowia i charakterystyka epidemiologiczna schorzeń wieku podeszłego w Polsce, województwie i środowisku lokalnym; 4) potrzeby zdrowotne ludzi w wieku podeszłym; 5) związki między sytuacją epidemiologiczną, społeczną, ekonomiczną a procesem starzenia się; 6) programowanie świadczeń naprawczych i profilaktycznych w odniesieniu do chorych w starszym wieku hospitalizowanych na podstawie wyników badań Zakładu Statystyki Medycznej Państwowego Zakładu Higieny; 7) wykorzystanie różnych źródeł i typów informacji do analizy i prognozy zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską w wybranym środowisku lokalnym, techniki zbierania danych; 8) planowanie zatrudnienia w opiece geriatrycznej. MODUŁ III. FIZJOLOGIA PROCESU STARZENIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do edukacji w zakresie łagodzenia skutków procesu starzenia się organizmu. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić, na czym polega proces starzenia się człowieka; 2) opisać związane z procesem starzenia się zmiany fizjologiczne występujące w poszczególnych układach i narządach; 3) rozpoznawać czynniki przyspieszające proces starzenia; 4) ocenić stan funkcjonowania poszczególnych układów; 5) wskazać normy badań czynnościowych dla człowieka starego; 6) określić dietę człowieka w podeszłym wieku; 7) wyjaśnić pojęcie rezerwy czynnościowej; 8) wymienić czynniki, które mogą zmniejszać rezerwę czynnościową; 9) przygotować instruktaż dla zdrowej osoby starszej na temat sposobów łagodzenia skutków starzenia się; 10) promować zdrowy styl życia; 11) edukować pacjenta w zakresie samoopieki i samopielęgnacji. 3. Treści nauczania: 1) proces starzenia się organizmu człowieka: a) teorie starzenia, b) czynniki przyspieszające proces starzenia, c) czynniki spowalniające proces starzenia, d) starzenie się pozytywne i niepozytywne; 2) zmiany fizjologiczne związane ze starzeniem się zachodzące w poszczególnych układach: krążenia, oddechowym, trawiennym, moczowo-płciowym, hormonalnym, kostno-stawowym i mięśniach, nerwowym; 3) objawy wynikające ze starzenia się poszczególnych układów i narządów; 4) zmiany w skórze człowieka starego: a) cechy skóry starczej, b) zmiany skórne, c) włosy i paznokcie; 5) poziom percepcji zmysłowej w podeszłym wieku a reagowanie na bodźce; 6) normy czynnościowe poszczególnych układów; 7) potrzeby żywieniowe osób w podeszłym wieku: a) zapotrzebowanie energetyczne, b) zapotrzebowanie na poszczególne składniki odżywcze, c) zasady prawidłowego odżywiania; 8) promocja zdrowia człowieka w wieku podeszłym: a) poradnictwo dla osób starszych w zakresie zapobiegania utracie potencjału zdrowotnego, b) rola pielęgniarki w edukacji osób starszych w zakresie samoopieki i samopielęgnacji, c) edukacja w kierunku zapobiegania zmianom inwolucyjnym. MODUŁ IV. PSYCHOSPOŁECZNE ASPEKTY STARZENIA SIĘ I STAROŚCI 1. Cel modułu Poznanie specyfiki psychospołecznego funkcjonowania człowieka starego w zmieniającej się sytuacji społeczno-ekonomicznej. Uwrażliwienie na terapeutyczne znaczenie kontaktu pielęgniarki z człowiekiem w podeszłym wieku i jego rodziną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować uwarunkowania społeczno-ekonomiczne wpływające na proces starzenia się; 2) scharakteryzować psychikę człowieka w podeszłym wieku; 3) przedstawić psychologiczne mechanizmy zachowań ludzi w podeszłym wieku; 4) rozpoznawać postawy społeczne wobec ludzi starych; 5) różnicować fizjologiczne cechy psychiki człowieka starego od zaburzeń psychicznych; 6) rozpoznać problemy człowieka starego uwarunkowane jego sytuacją psychospołeczną; 7) ocenić możliwości komunikacyjne chorego w starszym wieku; 8) dobierać optymalne metody komunikowania się z chorym; 9) posługiwać się pozawerbalnymi formami komunikowania się i wykorzystywać je adekwatnie do sytuacji; 10) ułatwiać osobom w podeszłym wieku komunikowanie się z otoczeniem; 11) dobierać i wykorzystywać urządzenia służące efektywnemu komunikowaniu; 12) scharakteryzować uwarunkowania wynikające z sytuacji rodzinnej wpływające na stan psychiczny człowieka w podeszłym wieku; 13) organizować podstawowe formy rehabilitacji pacjentów psychogeriatrycznych; 14) zaplanować działania ułatwiające akceptację procesu starzenia się; 15) zaproponować formy aktywizacji społecznej ludzi w podeszłym wieku; 16) wykorzystywać testy psychomotoryczne i funkcjonalne w pracy z pacjentem; 17) pomagać człowiekowi w podeszłym wieku w adaptowaniu się do nowej sytuacji. 3. Treści nauczania: 1) psychospołeczne mechanizmy starzenia się człowieka: a) procesy poznawcze w podeszłym wieku, b) teorie psychospołecznego starzenia się, c) zmiany społeczno-ekonomiczne wpływające na proces starzenia się, d) postawy społeczne wobec ludzi starych; 2) postawy ludzi w podeszłym wieku: a) potrzeby psychiczne, b) postawy wobec starości, choroby i śmierci innych osób, c) hierarchia wartości; 3) problemy psychospołeczne osób w podeszłym wieku: a) osamotnienie, b) izolacja społeczna, c) poczucie zagrożenia, d) lęk przed zniedołężnieniem; 4) porozumiewanie się z człowiekiem starym: a) zasady, b) warunki, c) trudności, d) terapeutyczne znaczenie kontaktu; 5) pozycja człowieka starego w rodzinie i społeczeństwie: a) struktura rodziny i pozycja człowieka starego, b) sytuacje kryzysowe w procesie starzenia się, c) aktywność osób starszych w środowisku miast i wsi; 6) psychoprofilaktyka starzenia się i starości: a) testy psychomotoryczne i funkcjonalne, b) patologia starzenia się: metody i formy zapobiegania, c) aktywizacja ludzi starych - rola pielęgniarki; 7) człowiek w podeszłym wieku a sytuacje trudne: a) pojęcie sytuacji trudnej, b) hospitalizacja jako przykład sytuacji trudnej, c) rodzaje i sposoby adaptacji człowieka starego. MODUŁ V. PIELĘGNOWANIE W SCHORZENIACH WIEKU PODESZŁEGO 1. Cel modułu Poznanie specyfiki schorzeń wieku podeszłego oraz wykorzystanie tej wiedzy do sprawowania kompleksowej opieki pielęgniarskiej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować specyfikę przebiegu chorób u osób w podeszłym wieku; 2) rozpoznawać zmiany zachodzące w psychice chorego pod wpływem choroby i przeciwdziałać im; 3) przeprowadzić wywiad z pacjentem w wieku podeszłym; 4) wykonać badanie fizykalne pacjenta w podeszłym wieku; 5) określić specyfikę pielęgnowania w chorobach podeszłego wieku; 6) ustalić indywidualny plan opieki pielęgniarskiej; 7) ustalić indywidualną dietę dla osoby starszej z uwzględnieniem schorzenia; 8) pełnić rolę koordynatora w wielodyscyplinarnym zespole opiekuńczo-terapeutycznym; 9) przygotować pacjenta w podeszłym wieku do samoopieki i samopielęgnacji; 10) prowadzić edukację zdrowotną pacjentów i ich opiekunów; 11) sprawować opiekę nad pacjentem w terminalnej fazie choroby; 12) zapewnić warunki godnej śmierci. 3. Treści nauczania: 1) choroby i przebieg leczenia osób w podeszłym wieku: a) wielochorobowość, polipragmazja, b) problemy w przebiegu leczenia, c) problemy pielęgnacyjne osób chorych w podeszłym wieku, d) deficyt samoopieki, e) formy opieki (organizacja wsparcia dla rodziny opiekującej się osobą starszą, współpraca z rodziną, kompleksowość, wielodyscyplinarność i ciągłość opieki); 2) badanie podmiotowe i przedmiotowe osoby w podeszłym wieku; 3) specyfika pielęgnowania osób starszych w schorzeniach układu krążenia: a) niewydolność układu krążenia, b) zaburzenia rytmu serca, c) izolowane skurczowe nadciśnienie tętnicze, d) zasłabnięcie, e) utrata przytomności spowodowana zaburzeniami ze strony układu krążenia, f) choroby naczyń wieńcowych i obwodowych, g) udział pielęgniarki w diagnozowaniu, terapii, rehabilitacji, żywieniu, edukacji zdrowotnej osób w podeszłym wieku ze schorzeniami układu krążenia; 4) specyfika pielęgnowania osób starszych w schorzeniach układu oddechowego: a) przewlekła obturacyjna choroba płuc, b) zatorowość płucna, c) zapalenie płuc, d) gruźlica, e) nowotwory, f) udział pielęgniarki w diagnozowaniu, terapii, rehabilitacji, żywieniu, edukacji zdrowotnej osób w podeszłym wieku ze schorzeniami układu oddechowego; 5) specyfika pielęgnowania osób starszych w schorzeniach układu pokarmowego: a) przepuklina rozworu przełykowego, b) choroba wrzodowa, c) nieżyt żołądka, d) biegunki i zaparcia, e) uchyłkowatość jelita grubego, f) nietrzymanie stolca, g) krwawienia z przewodu pokarmowego, h) choroby wątroby i dróg żółciowych, i) choroby trzustki, j) nowotwory, k) zaburzenia łaknienia i pragnienia, l) udział pielęgniarki w diagnozowaniu, terapii, rehabilitacji, żywieniu, edukacji zdrowotnej osób w podeszłym wieku ze schorzeniami układu pokarmowego; 6) specyfika pielęgnowania osób starszych w schorzeniach układu moczowo-płciowego: a) zakażenia dróg moczowych, b) kamica dróg moczowych, c) choroby stercza, jąder i pęcherza, d) zmiany w drogach rodnych, e) zaburzenia mikcji, nietrzymanie moczu, f) zaburzenia funkcji seksualnych, g) choroby nerek, h) udział pielęgniarki w diagnozowaniu, terapii, rehabilitacji, żywieniu, edukacji zdrowotnej osób w podeszłym wieku ze schorzeniami układu moczowego; 7) specyfika pielęgnowania osób starszych w schorzeniach związanych z dysfunkcją układu hormonalnego: a) cukrzyca, b) nadczynność i niedoczynność tarczycy, c) menopauza, d) hyperlipidemia, e) osteoporoza, f) udział pielęgniarki w diagnozowaniu, terapii, rehabilitacji, żywieniu, edukacji zdrowotnej osób w podeszłym wieku ze schorzeniami układu hormonalnego; 8) specyfika pielęgnowania osób starszych w chorobach narządu wzroku: a) zaćma, b) jaskra, c) zwyrodnienie starcze plamki żółtej; 9) specyfika pielęgnowania osób starszych w schorzeniach laryngologicznych: a) upośledzenie funkcji narządu słuchu, b) zawroty głowy; 10) specyfika pielęgnowania osób starszych z pogłębiającą się niesprawnością ruchową: a) zmiany zwyrodnieniowe stawów, b) polimialgia reumatica, choroba tętnicy skroniowej, c) złamania i urazy, d) amputacja kończyn; e) usprawnianie i rehabilitacja pacjentów w wieku podeszłym; 11) specyfika pielęgnowania osób starszych ze zmianami w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym: a) udar mózgu, b) choroby otępienne (choroba Alzheimera), c) niewydolność naczyniowa mózgu (choroba i zespół Parkinsona), d) zespoły psycho-organiczne, e) psychozy, charakteropatie i inne, f) zaburzenia psychiczne, g) edukacja rodziny w kierunku opieki i pielęgnacji nad chorym w podeszłym wieku; 12) zmiany skórne u osób w podeszłym wieku - specyfika pielęgnowania: a) owrzodzenia podudzi, b) owrzodzenia na tle miażdżycy tętnic kończyn dolnych, c) stopa cukrzycowa, d) odleżyny, e) choroby infekcyjne, f) choroby alergiczne; 13) zasady farmakoterapii w geriatrii: a) elementy farmakodynamiki i farmakokinetyki, b) leki najczęściej stosowane w geriatrii, c) udział pielęgniarki w farmakoterapii. MODUŁ VI. OPIEKA NAD CZŁOWIEKIEM PRZEWLEKLE CHORYM I NIEPEŁNOSPRAWNYM 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad przewlekle chorym i niepełnosprawnym w podeszłym wieku. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić kierunki i zasady opieki nad przewlekle chorymi; 2) ustalić indywidualny plan opieki pielęgniarskiej; 3) przygotować pacjenta w podeszłym wieku do samoopieki i samopielęgnacji; 4) przygotować rodzinę do sprawowania nieprofesjonalnej opieki nad osobą w podeszłym wieku; 5) prowadzić edukację zdrowotną pacjentów i ich opiekunów; 6) ocenić siłę mięśniową i zakres możliwości ruchowych chorego; 7) określić możliwości fizyczne i zakres samodzielności chorego; 8) przeprowadzić trening umiejętności samoobsługi; 9) dobierać i stosować elementarne metody terapii zajęciowej; 10) zapobiegać powikłaniom wynikającym z długotrwałego unieruchomienia; 11) ocenić ryzyko powstawania i rozwoju odleżyn u chorych unieruchomionych; 12) zastosować przyjęte standardy postępowania przeciwodleżynowego; 13) dobrać i zastosować środki farmakologiczne i materiały medyczne w pielęgnacji odleżyn; 14) rozpoznać i uśmierzać ból w chorobach wieku starszego; 15) współuczestniczyć w procesie kompleksowej rehabilitacji i readaptacji chorego; 16) prowadzić rehabilitację obejmującą usprawnianie ruchowe; 17) wspomagać chorego w utrwalaniu kinezyterapii; 18) zapobiegać przykurczom unieruchomionych kończyn; 19) przeprowadzić ćwiczenia ogólnousprawniające w ramach gimnastyki przyłóżkowej; 20) pionizować chorego biernie i czynnie; 21) zastosować podstawowe elementy masażu; 22) zastosować metody relaksacyjne; 23) inspirować i zachęcać podopiecznych do podejmowania różnych form aktywności; 24) dobierać i przeprowadzać ćwiczenia oddechowe. 3. Treści nauczania: 1) specyfika pielęgnowania przewlekle chorych w podeszłym wieku: a) kierunki opieki nad przewlekle chorym, b) zasady opieki nad przewlekle chorym, c) pielęgnowanie w najczęstszych schorzeniach przewlekłych wieku podeszłego; 2) problemy pielęgnacyjne pacjenta z pogłębiającą się niesprawnością: a) stopień niesprawności fizycznej (ocena siły mięśniowej), b) ocena deficytu opieki, c) ocena możliwości kompensacyjnych; 3) pacjent długotrwale unieruchomiony: a) powikłania ze strony układów: oddechowego, krążenia, pokarmowego, moczowego, b) przykurcze mięśni i stawów, c) zapobieganie powikłaniom; 4) profilaktyka i leczenie uszkodzeń skóry - odleżyny, odparzenia; 5) dolegliwości bólowe wynikające z chorób przewlekle postępujących: a) przyczyny, b) ocena natężenia bólu, c) metody walki z bólem u osób starszych, d) aspekty psychospołeczne bólu u osób starszych; 6) rehabilitacja w geriatrii: a) ogólne zasady usprawniania osób starszych, b) kierunki rehabilitacji leczniczej, c) zasady rehabilitacji domowej, d) formy rehabilitacji osób w podeszłym wieku, e) udział pielęgniarki w rehabilitacji osób w podeszłym wieku, f) edukacja pacjenta i jego rodziny w zakresie posługiwania się drobnym sprzętem rehabilitacyjnym; 7) przygotowanie rodziny (opiekunów) do opieki nad przewlekle chorym w podeszłym wieku; 8) proces pielęgnowania człowieka w wieku podeszłym: a) planowanie działań pielęgnacyjnych, b) pielęgnacja w warunkach instytucjonalnych i domowych, c) dokumentacja procesu pielęgnowania. MODUŁ VII. OPIEKA PALIATYWNA W GERIATRII 1. Cel modułu Przygotowanie do pielęgnowania osób w podeszłym wieku w zaawansowanej chorobie nowotworowej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wymienić nowotwory najczęściej występujące w podeszłym wieku; 2) różnicować objawy nowotworowe; 3) pielęgnować pacjenta ze specyficznymi objawami w przebiegu choroby nowotworowej; 4) pielęgnować chorego z przetoką i stomią; 5) zapobiegać powstawaniu odleżyn; 6) zapobiegać obrzękom; 7) określić specyfikę opieki paliatywnej; 8) wskazać szczególne znaczenie etycznych zachowań w opiece paliatywnej; 9) wyznaczyć priorytety pielęgnacyjne w opiece paliatywnej; 10) zapewnić choremu ciągłość opieki paliatywnej; 11) ocenić wiedzę chorego na temat własnej choroby; 12) przekazywać niepomyślne informacje pacjentowi; 13) wzmacniać potrzebę niezależności u chorego; 14) przewidywać reakcje chorego i jego rodziny oraz reagować stosownie do sytuacji; 15) szanować prywatność pacjenta; 16) wyrażać szacunek dla życia i umieć akceptować śmierć; 17) rozumieć zmienność zachowań chorego i jego rodziny; 18) prowadzić rozmowy z chorym lub rodziną na temat śmierci; 19) respektować prawo chorego do najlepszej opieki; 20) klasyfikować środki przeciwbólowe według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia (WHO); 21) scharakteryzować zasady i drogi podawania środków przeciwbólowych; 22) szanować przekonania religijne i kulturowe osoby w podeszłym wieku. 3. Treści nauczania: 1) najczęstsze nowotwory występujące u osób w podeszłym wieku: a) nowotwory złośliwe u mężczyzn: rak żołądka, rak gruczołu krokowego, rak oskrzeli, rak skóry, rak krtani, b) nowotwory złośliwe u kobiet: rak szyjki macicy, rak sutka, rak jajnika, rak trzonu macicy; 2) problemy pielęgnacyjne pacjentów z chorobą nowotworową; 3) opieka paliatywna, jej zakres i organizacja: a) filozofia i etyka w opiece paliatywnej, b) formy opieki (stacjonarna, domowa, dzienna); 4) priorytety w opiece paliatywnej: a) niwelowanie bólu, b) pielęgnowanie w duszności, c) zapobieganie powstawaniu odleżyn, d) pielęgnowanie ciała, e) zapobieganie zaburzeniom ze strony układu pokarmowego, f) pielęgnowanie w sytuacji wystąpienia innych objawów, g) wsparcie duchowe, h) wsparcie psychiczne, i) wsparcie socjalne; 5) zadania pielęgniarki w opiece paliatywnej nad osobą w wieku podeszłym z zaawansowaną chorobą nowotworową: a) prawa chorego i jego rodziny - pielęgniarka doradcą i rzecznikiem praw chorego, b) ocena potrzeb pielęgnacyjnych; 6) interdyscyplinarny zespół opieki paliatywnej - skład i zadania, 7) ból w opiece paliatywnej: a) rozpoznanie somatycznych objawów bólu, b) sposoby zmniejszania dolegliwości bólowych, c) standardy leczenia bólu; 8) jakość życia w opiece terminalnej: a) optymalna jakość życia, b) asystowanie i współodczuwanie, c) pomoc duchowa, d) towarzyszenie w umieraniu; 9) wsparcie psychospołeczne i duchowe rodziny w okresie umierania i żałoby. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa geriatrycznego, zachowawczego, przewlekle chorych i niepełnosprawnych lub opieki długoterminowej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającej dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 7 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA KARDIOLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do prowadzenia profesjonalnej opieki nad pacjentem ze schorzeniami kardiologicznymi w warunkach oddziału szpitalnego i opieki domowej oraz realizacji szeroko rozumianych działań prozdrowotnych. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.066 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 736 godzin, w tym: część teoretyczna 365 godzin, część praktyczna 371 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Ocenić stan funkcjonowania organizmu i sytuację psychospołeczną pacjenta z chorobą układu krążenia. 2. Scharakteryzować epidemiologię chorób układu krążenia w Polsce i na świecie. 3. Określić priorytety opiekuńcze w odniesieniu do pacjenta i grupy pacjentów leczonych w kardiologii i kardiochirurgii. 4. Omówić czynniki ryzyka chorób układu krążenia. 5. Zaplanować i prowadzić działania edukacyjne wśród pacjentów i ich rodzin. 6. Propagować zdrowy styl życia. 7. Przeprowadzić badanie fizykalne pacjenta i postawić diagnozę pielęgniarską. 8. Przygotować pacjenta do badań diagnostycznych i wstępnie interpretować ich wyniki. 9. Wykonać i zinterpretować badanie elektrokardiologiczne. 10. Planować i realizować specjalistyczną opiekę pielęgniarską nad pacjentem w szpitalu i środowisku domowym. 11. Różnicować problemy pielęgnacyjne pacjentów w różnych jednostkach chorobowych. 12. Stosować różne metody i środki w rozwiązywaniu problemów opiekuńczych, dostosowane do indywidualnej sytuacji pacjenta. 13. Oceniać skuteczność i efektywność opieki pielęgniarskiej. 14. Zapewniać jakość opieki pielęgniarskiej, zgodnie z przyjętym standardem opieki w placówce opieki zdrowotnej. 15. Łagodzić napięcie, lęk, ból związany z chorobą i hospitalizacją oraz wspierać pacjenta i jego rodzinę w czasie choroby. 16. Zapobiegać powikłaniom wczesnym i późnym występującym w przebiegu chorób układu krążenia. 17. Rozpoznawać objawy powikłań. 18. Przygotować pacjenta do zabiegu operacyjnego i pielęgnować po zabiegu. 19. Minimalizować lęk i napięcie psychiczne pacjenta przed i po zabiegu operacyjnym. 20. Zaplanować opiekę pielęgniarską w okresie przed- i pooperacyjnym. 21. Rozpoznać stany zagrożenia życia i udzielić pierwszej pomocy. 22. Podjąć działania reanimacyjne w przypadku nagłego zatrzymania krążenia. 23. Scharakteryzować interakcje lekowe i mechanizmy działania leków stosowanych w resuscytacji krążeniowo-oddechowej. 24. Pielęgnować pacjenta nieprzytomnego oraz ocenić stan jego świadomości. 25. Dobrać metody postępowania pielęgniarskiego indywidualnie do potrzeb chorego. 26. Modyfikować działania pielęgniarskie stosownie do zmieniającego się stanu pacjenta. 27. Dobrać model organizacji opieki pielęgniarskiej do sytuacji pacjenta. 28. Dobrać indywidualnie i stosować właściwe techniki kontaktu terapeutycznego z pacjentem. 29. Opracować i realizować programy profilaktyczne, promocyjne i rehabilitacyjne. 30. Scharakteryzować cele i zadania rehabilitacji oraz aktywizacji zawodowej pacjentów z chorobami układu krążenia. 31. Prowadzić wczesną rehabilitację pooperacyjną oraz współuczestniczyć w procesie rehabilitacji pacjentów z chorobami układu krążenia. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IEpidemiologia chorób układu krążenia z elementami promocji zdrowia30--30 IIDiagnostyka chorób układu krążenia45Pracownia badań elektrokardiograficznych14101 Pracownia badań echokardiograficznych14 Pracownia badań radiologicznych i radioizotopowych14 Pracownia diagnostyki inwazyjnej14 IIIPielęgnowanie w wybranych schorzeniach układu krążenia105Oddział kardiologii dorosłych70210 Oddział intensywnej opieki kardiologicznej35 IVPielęgnowanie w kardiochirurgii75Oddział kardiochirurgii35145 Oddział intensywnego nadzoru pooperacyjnego35 VPielęgnowanie w kardiologii i kardiochirurgii dziecięcej45Oddział kardiologii dziecięcej35115 Oddział intensywnego nadzoru pediatrycznego35 VIPostępowanie w stanach zagrożenia życia30Oddział intensywnej opieki medycznej3565 VIIRehabilitacja w kardiologii i kardiochirurgii35Oddział rehabilitacji kardiologicznej3570 Łączna liczba godzin365 371736 V. Program nauczania MODUŁ I. EPIDEMIOLOGIA CHORÓB UKŁADU KRĄŻENIA Z ELEMENTAMI PROMOCJI ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do rozpoznawania czynników zagrożenia chorobami układu krążenia i propagowania zdrowego stylu życia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić czynniki związane ze stylem życia człowieka oraz czynniki środowiskowe wpływające na stan zdrowia; 2) określić najczęściej występujące choroby układu krążenia oraz skalę zagrożenia stanu zdrowia chorobami układu krążenia w Polsce i na świecie; 3) określić czynniki ryzyka chorób układu krążenia oraz wskazać konsekwencje ich kumulacji; 4) wskazać grupy osób o szczególnym ryzyku zachorowania na choroby układu krążenia; 5) wymienić podstawowe obszary, zasady i metody promocji zdrowia; 6) zaplanować i realizować edukację zdrowotną w zakresie zdrowego odżywiania, zwalczania uzależnień, aktywności fizycznej, utrzymania należnej masy ciała, niwelowania stresu; 7) określić wskaźnik masy ciała (BMI) i Waist Hip Ratio (WHR) oraz wskazać sposoby redukcji nadwagi lub otyłości; 8) określić stopień uzależnienia od nikotyny, motywację pacjenta do rzucenia palenia oraz dobrać metody działań antynikotynowych; 9) scharakteryzować typ osobowości w chorobach układu krążenia i stosować techniki obniżania stresu; 10) wspierać i motywować pacjenta do zmiany stylu życia; 11) wskazać korzyści realizacji społecznych programów profilaktyki chorób układu krążenia. 3. Treści nauczania: 1) epidemiologia chorób układu krążenia w województwie, w Polsce i na świecie: a) uwarunkowania stanu zdrowia społeczeństwa, b) struktura chorób układu krążenia uwzględniająca zachorowalność i chorobowość, c) umieralność kobiet i mężczyzn z powodu chorób układu krążenia w Polsce i innych krajach, d) stopień rozpowszechnienia i szkodliwości czynników ryzyka w chorobach układu krążenia, e) efekt mnożnikowy kumulowania się czynników ryzyka, prewencja chorób układu krążenia a działania obniżające potencjalizację czynników ryzyka; 2) czynniki ryzyka chorób układu krążenia: a) związane ze stylem życia - używki, niewłaściwe odżywianie, niska aktywność fizyczna, otyłość, stres psychospołeczny, b) czynniki genetyczne, zaburzenia lipidowe, wiek, płeć, typ osobowości A, c) choroby towarzyszące, w tym nadciśnienie tętnicze, cukrzyca; 3) obszary promocji zdrowia w pracy pielęgniarki kardiologicznej, metody i zasady: a) edukacja zdrowotna jako metoda promocji zdrowia w chorobach układu krążenia; 4) edukacja zdrowotna w chorobach układu krążenia: a) w zakresie racjonalnego odżywiania (dieta regulująca utrzymanie należnej masy ciała, dieta przeciwmiażdżycowa), b) w zakresie aktywności fizycznej (zasady i metody utrzymania aktywności fizycznej w zależności od stopnia wydolności układu krążenia), c) w zakresie zwalczania używek (patomechanizm działania używek na organizm ludzki, metody przeciwdziałania uzależnieniom, pielęgniarskie działania antynikotynowe), d) w zakresie radzenia sobie z nadmiernym obciążeniem czynnikami naporowymi środowiska (typ osobowości sprzyjający rozwojowi chorób układu krążenia, metody radzenia sobie ze stresem codziennym), e) w zakresie zwalczania nadwagi i otyłości - wskaźnik masy ciała (BMI), Waist Hip Ratio (WHR), metody obniżania nadmiernej masy ciała, kontroli i utrzymania należnej masy ciała, f) w zakresie starannego i prawidłowego leczenia chorób współistniejących, w tym nadciśnienia tętniczego, cukrzycy; 5) programy profilaktyki chorób układu krążenia realizowane w Polsce i na świecie: a) przykłady programów ochrony serca, w tym Framingham, Ciechanowskie Konsorcjum Zdrowia, b) znaczenie realizacji programów profilaktyki dla ochrony zdrowia, c) zadania pracowników ochrony zdrowia, instytucji społecznych i polityki państwowej w prewencji chorób układu krążenia. MODUŁ II. DIAGNOSTYKA CHORÓB UKŁADU KRĄŻENIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do wykonywania zadań związanych z profesjonalnym przygotowaniem pacjenta do specjalistycznych badań diagnostycznych, opieki po badaniu oraz oceny stanu funkcji układu krążenia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować badania diagnostyczne wykonywane u pacjentów z chorobami układu krążenia; 2) zebrać informacje o stanie biopsychospołecznym pacjenta, przeprowadzić badanie fizykalne oraz ocenić stan funkcji układu krążenia; 3) przeprowadzić pomiary parametrów funkcji układu krążenia, dokonać interpretacji przeprowadzonych pomiarów; 4) pobrać materiał do badań laboratoryjnych i wstępnie interpretować wyniki badań diagnostycznych; 5) wykonać badanie elektrokardiologiczne i dokonać oceny zapisu; 6) przygotować pacjenta do badań diagnostycznych (nieinwazyjnych, inwazyjnych); 7) klasyfikować informacje o pacjencie pod kątem ich przydatności do diagnozy pielęgniarskiej; 8) planować zakres opieki pielęgniarskiej przed, w czasie i po wykonaniu badań diagnostycznych; 9) obserwować pacjenta po badaniach inwazyjnych w kierunku rozpoznania wczesnych objawów powikłań; 10) posługiwać się specjalistycznym sprzętem diagnostycznym stosowanym w kardiologii. 3. Treści nauczania: 1) zadania diagnostyczne pielęgniarki wobec pacjenta z chorobą układu krążenia (informacje o pacjencie z chorobami układu krążenia potrzebne do sformułowania diagnozy pielęgniarskiej, wyznaczniki prawidłowej i zaburzonej funkcji układu krążenia); 2) diagnostyka nieinwazyjna (wskazania, przeciwwskazania, przygotowanie i technika wykonania badania): a) badania laboratoryjne standardowo wykonywane w chorobach układu krążenia, b) badanie elektrokardiograficzne (obowiązują treści objęte programem kursu specjalistycznego w zakresie wykonywania i interpretacji zapisu elektrokardiograficznego), c) echokardiografia, d) próby czynnościowe, e) badania radiologiczne i radioizotopowe; 3) udział pielęgniarki w badaniach nieinwazyjnych stosowanych w kardiologii; 4) diagnostyka inwazyjna (wskazania, przeciwwskazania, przygotowanie i technika wykonania badania): a) badanie hemodynamiczne, b) angiografia w tym koronarografia (z plastyką tętnic wieńcowych), c) badanie elektrofizjologiczne, d) biopsja mięśnia sercowego, e) nakłucie osierdzia; 5) zadania pielęgniarki w przygotowaniu pacjenta do badań inwazyjnych i w opiece po wykonanych badaniach. MODUŁ III. PIELĘGNOWANIE W WYBRANYCH SCHORZENIACH UKŁADU KRĄŻENIA 1. Cel modułu Przygotowanie do profesjonalnego realizowania specjalistycznej opieki pielęgniarskiej nad pacjentem w chorobach układu krążenia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować przyczyny, objawy chorobowe, sposoby rozpoznawania i leczenia chorób układu krążenia; 2) zebrać informacje o pacjencie z chorobą układu krążenia niezbędne do diagnozy pielęgniarskiej; 3) monitorować stan chorego metodami bezprzyrządowymi i przy pomocy aparatury; 4) formułować i poprawnie zapisywać diagnozę pielęgniarską; 5) określić cele działań pielęgniarskich w wybranych jednostkach chorobowych układu krążenia; 6) dobrać metody i środki rozwiązywania problemów opiekuńczych w zależności od indywidualnej sytuacji chorego; 7) różnicować problemy pielęgnacyjne pacjenta w zależności od specyfiki jednostki chorobowej oraz ustalać hierarchię występujących problemów; 8) zapewnić jakość opieki pielęgniarskiej zgodnie z przyjętym standardem opieki; 9) rozpoznawać stany zagrożenia życia i podejmować stosowne interwencje pielęgniarskie; 10) zapobiegać powikłaniom wczesnym i późnym występującym w przebiegu chorób układu krążenia; 11) udzielać pacjentowi lub rodzinie porad dotyczących postępowania prozdrowotnego, przygotować pacjenta do samoopieki; 12) prowadzić edukację zdrowotną pacjentów lub ich rodzin; 13) dostosować metody i środki edukacji do możliwości i potrzeb pacjenta lub jego rodziny; 14) organizować i koordynować opiekę pielęgniarską nad pacjentami z chorobami układu krążenia; 15) określić uwarunkowania mające wpływ na przebieg choroby i tworzyć warunki do rekonwalescencji; 16) wspierać chorego lub jego rodzinę w czasie hospitalizacji i opieki ambulatoryjnej; 17) dokumentować działania pielęgniarskie. 3. Treści nauczania: 1) miażdżyca (patogeneza, czynniki ryzyka a miażdżyca, kliniczne objawy miażdżycy naczyń wieńcowych, mózgowych, naczyń kończyn dolnych); 2) zadania edukacyjne pielęgniarki w zapobieganiu miażdżycy; 3) choroba niedokrwienna serca (postacie, podział, patofizjologia, obraz kliniczny, rozpoznanie, leczenie); 4) zadania opiekuńcze i edukacyjne pielęgniarki wobec pacjenta z dusznicą bolesną; 5) problemy opiekuńcze pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w ostrym okresie choroby; 6) rola pielęgniarki w przygotowaniu do samokontroli i samoopieki pacjenta po zawale mięśnia sercowego; 7) nadciśnienie tętnicze (przyczyny, klasyfikacja, obraz kliniczny, rozpoznanie, leczenie; przełom nadciśnieniowy - postępowanie leczniczo-opiekuńcze); 8) problemy opiekuńcze pacjenta w zależności od stopnia zaawansowania nadciśnienia tętniczego; niefarmakologiczne metody leczenia nadciśnienia tętniczego - zadania edukacyjne pielęgniarki; 9) niewydolność krążenia - etiologia, patogeneza, objawy niewydolności lewo- i prawokomorowej, klasyfikacja Nowojorskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (NYHA), rozpoznanie, leczenie spoczynkowe, dietetyczne, farmakologiczne; 10) problemy opiekuńcze pacjentów z niewydolnością krążenia wynikające z leczenia spoczynkowego - przygotowanie pacjenta do samokontroli efektów terapeutycznych; 11) wady serca: a) nabyte, wrodzone (przyczyny, obraz kliniczny, rozpoznanie, leczenie), b) procedury postępowania pielęgniarskiego wobec pacjentów z wadą serca, c) zadania edukacyjne pielęgniarki w zakresie trybu życia pacjenta z wadą serca; 12) zapalne i niezapalne choroby mięśnia sercowego, wsierdzia, osierdzia: a) przyczyny, postacie kliniczne, objawy chorobowe, rozpoznanie, leczenie, b) standard opieki pielęgniarskiej wobec pacjentów z chorobami zapalnymi i niezapalnymi serca; 13) udział pielęgniarki w terapii chorób układu krążenia (terapia niefarmakologiczna, farmakologiczna - podstawowe grupy leków, interakcje, efekty terapeutyczne i objawy uboczne działania leków). MODUŁ IV. PIELĘGNOWANIE W KARDIOCHIRURGII 1. Cel modułu Przygotowanie do prowadzenia samodzielnej, profesjonalnej opieki pielęgniarskiej nad pacjentami leczonymi na oddziale kardiochirurgii. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) ocenić stan psychiczny i fizyczny pacjenta przygotowywanego do zabiegu operacyjnego; 2) zaplanować działania pielęgniarskie na etapie przygotowania pacjenta do operacji serca; 3) minimalizować lęk i napięcie psychiczne u pacjenta oczekującego na operację w obrębie serca; 4) ocenić stan pacjenta we wczesnym okresie pooperacyjnym oraz monitorować parametry hemodynamiczne i funkcje układu oddechowego; 5) interpretować podstawowe badania laboratoryjne, elektrokardiogram; 6) prowadzić bilans płynów; 7) nadzorować przebieg drenażu klatki piersiowej; 8) prowadzić wczesną rehabilitację pooperacyjną (oddechową, ruchową); 9) zapobiegać powikłaniom, wcześnie je rozpoznawać oraz podejmować interwencje w przypadku ich wystąpienia; 10) obsługiwać aparaturę medyczną używaną w oddziale intensywnego nadzoru pooperacyjnego; 11) podjąć działania reanimacyjne w przypadku nagłego zatrzymania krążenia; 12) przygotować pacjenta do wykonania kardiowersji; 13) planować, realizować oraz modyfikować indywidualną opiekę pielęgniarską nad pacjentem po operacji serca w zależności od jego stanu oraz rozpoznanych problemów; 14) planować opiekę długofalową po zabiegu kardiochirurgicznym; 15) przestrzegać zasad aseptyki; 16) prowadzić edukację pacjenta w zakresie samoopieki i zdrowego stylu życia. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe zagadnienia chirurgii serca i dużych naczyń; 2) procedura przyjęcia pacjenta na oddział kardiochirurgii w przypadku: a) zabiegu planowego, b) zabiegu nagłego, c) przeszczepu serca; 3) standardy przygotowania pacjenta do zabiegu operacyjnego w obrębie serca: a) przygotowanie psychiczne, b) przygotowanie fizyczne; 4) problemy pielęgnacyjne pacjentów w okresie oczekiwania na zabieg operacyjny; 5) opieka pooperacyjna: a) monitorowanie parametrów hemodynamicznych oraz funkcji układu oddechowego, b) interpretowanie wyników podstawowych badań laboratoryjnych i elektrokardiogramu, c) prowadzenie bilansu płynów, d) nadzorowanie drenażu klatki piersiowej, e) prowadzenie wczesnej rehabilitacji pooperacyjnej (oddechowej, ruchowej), f) zapobieganie powikłaniom, wczesne rozpoznawanie oraz podejmowanie działań w przypadku ich wystąpienia, g) wsparcie psychiczne; 6) problemy pielęgnacyjne pacjentów w okresie pooperacyjnym; 7) postępowanie reanimacyjne w warunkach oddziału kardiochirurgii; 8) zasady wykonywania kardiowersji elektrycznej; 9) zakres i rola edukacji pielęgniarskiej wobec pacjentów leczonych kardiochirurgicznie; 10) transplantologia: a) zagadnienia współczesnej transplantologii, b) aspekty etyczne, c) farmakoterapia; 11) krew i środki krwiozastępcze: a) aktualne zasady stosowania krwi i środków krwiozastępczych, b) reakcje poprzetoczeniowe - rozpoznanie, postępowanie; 12) psychologia w kardiochirurgii; 13) aktywizacja zawodowa pacjentów po zabiegu. MODUŁ V. PIELĘGNOWANIE W KARDIOLOGII I KARDIOCHIRURGII DZIECIĘCEJ 1. Cel modułu Przygotowanie do samodzielnego planowania i realizowania profesjonalnej opieki nad dzieckiem z chorobami układu krążenia w warunkach szpitalnych i pozaszpitalnych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować przyczyny i objawy kliniczne chorób układu krążenia u dzieci; 2) nawiązywać kontakt z dzieckiem chorym; 3) zebrać dane o dziecku i jego rodzinie lub opiekunach istotne dla pielęgnowania; 4) rozpoznać oraz rozwiązać problemy pielęgnacyjne dziecka z chorobami układu krążenia; 5) łagodzić napięcie i lęk związany z hospitalizacją oraz procedurami diagnostyczno-terapeutycznymi; 6) przygotować dziecko do badań diagnostycznych oraz interpretować ich wyniki; 7) przygotować dziecko do zabiegu kardiochirurgicznego; 8) planować i realizować specjalistyczną opiekę pielęgniarską po zabiegu kardiochirurgicznym; 9) promować prozdrowotny styl życia u dzieci i rodziców lub opiekunów oraz przygotować rodzinę lub opiekunów do opieki nad dzieckiem w domu; 10) obsługiwać specjalistyczną aparaturę medyczną; 11) wykonać czynności reanimacyjne u dziecka. 3. Treści nauczania: 1) wprowadzenie do kardiologii dziecięcej: a) krążenie płodowe, b) budowa i funkcje układu krążenia u noworodka, c) objawy patologii układu krążenia u dzieci (objawy niespecyficzne), d) problemy dziecka z chorobami układu krążenia w czasie hospitalizacji i w warunkach domowych; 2) wady wrodzone serca u dzieci (ubytki struktur serca, wady zastawek serca, wady złożone): a) objawy kliniczne, diagnostyka, leczenie, b) procedury postępowania pielęgniarskiego; 3) choroby mięśnia sercowego (choroba reumatyczna, niereumatyczne zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatie, guzy serca): a) objawy kliniczne, diagnostyka, leczenie, b) procedury postępowania pielęgniarskiego; 4) niewydolność krążenia u dzieci: a) podział, objawy kliniczne, diagnostyka, leczenie, b) procedury postępowania pielęgniarskiego; 5) zaburzenia rytmu serca: a) rodzaje zaburzeń, objawy kliniczne, diagnostyka, leczenie, b) procedury postępowania pielęgniarskiego; 6) kardiologia prenatalna: a) czynniki ryzyka, b) badania prenatalne serca płodu, c) najczęściej rozpoznawane wady wrodzone, d) procedury postępowania pielęgniarskiego; 7) poradnictwo genetyczne, w tym określanie ryzyka wystąpienia wady serca u dziecka; 8) chirurgiczne leczenie wad serca u dzieci: a) procedury przygotowania dziecka do zabiegu operacyjnego, b) problemy pielęgnacyjne u dzieci w okresie oczekiwania na zabieg, c) procedury postępowania z dzieckiem po zabiegu operacyjnym, d) problemy pielęgnacyjne u dzieci w okresie pooperacyjnym; 9) resuscytacja krążeniowo-oddechowa dziecka; 10) edukacja dzieci i ich rodziców lub opiekunów. MODUŁ VI. POSTĘPOWANIE W STANACH ZAGROŻENIA ŻYCIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do podejmowania działań w stanach zagrożenia życia i realizowania profesjonalnej opieki pielęgniarskiej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozpoznać objawy zagrożenia życia; 2) zaproponować niezbędne badania diagnostyczne w danym stanie zagrożenia życia oraz ocenić i wstępnie zinterpretować ich wyniki; 3) ocenić stan świadomości chorego oraz wskaźniki funkcji układu krążenia i oddechowego; 4) stosować standardy postępowania reanimacyjnego; 5) prowadzić reanimację u dorosłych i dzieci oraz ocenić skuteczność prowadzonych zabiegów; 6) wykonać defibrylację elektryczną zewnętrzną; 7) dawkować leki w czasie reanimacji; 8) dokumentować działania wobec pacjenta w stanie zagrożenia życia; 9) przygotować zestaw i brać udział w inwazyjnych metodach pomiaru ciśnienia tętniczego i żylnego; 10) posługiwać się specjalistycznym sprzętem medycznym i aparaturą; 11) pielęgnować pacjenta z ostrą niewydolnością oddechową, drenażem ssącym, sztuczną wentylacją płuc; 12) stosować procedury postępowania pielęgniarskiego w stanach: wstrząsu kardiogennego, obrzęku płuc; 13) przygotować pacjenta do kardiowersji elektrycznej i sprawować opiekę po zabiegu; 14) przygotować pacjenta do sztucznej stymulacji serca (czasowej, stałej); 15) sprawować opiekę pielęgniarską nad pacjentem z rozrusznikiem serca. 3. Treści nauczania: 1) nagłe zatrzymanie krążenia (przyczyny, objawy, diagnostyka, postępowanie, leczenie); 2) reanimacja, resuscytacja (rozpoznawanie zatrzymania krążenia i oddychania, wskazania i przeciwwskazania do resuscytacji, etapy resuscytacji krążeniowo-oddechowej, metody ochrony mózgu przed niedotlenieniem, poszerzone czynności resuscytacyjne, kryteria śmierci pnia mózgu); 3) udział pielęgniarki w postępowaniu resuscytacyjnym; Przy realizacji pkt 1, 2, 3 obowiązują treści i umiejętności przewidziane programem kursu specjalistycznego w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej. 4) wstrząs kardiogenny: a) etiopatogeneza, objawy, rozpoznanie, leczenie, b) udział pielęgniarki w terapii wstrząsu, c) działania opiekuńcze pielęgniarki wobec chorego we wstrząsie; 5) obrzęk płuc: a) mechanizm powstania, przyczyny, obraz kliniczny, leczenie, b) zasady postępowania pielęgniarskiego z pacjentem; 6) ostra niewydolność oddechowa: a) stany prowadzące do ostrej niewydolności krążeniowej, przebieg kliniczny, leczenie, b) zadania pielęgniarki w rozpoznawaniu, leczeniu i postępowaniu opiekuńczym wobec chorego z ostrą niewydolnością krążeniową; 7) zaburzenia rytmu serca przebiegające z szybką czynnością serca - nadkomorowe, komorowe: a) charakterystyka zaburzeń, obraz kliniczny, leczenie, b) rola pielęgniarki w rozpoznawaniu i terapii zaburzeń rytmu serca, c) udział pielęgniarki w leczeniu farmakologicznym i elektroterapii; 8) zaburzenia rytmu serca przebiegające z wolną czynnością serca: a) etiologia, podział, przebieg kliniczny, leczenie, b) zadania pielęgniarki diagnostyczne i lecznicze wobec chorego z zaburzeniami rytmu serca z wolną czynnością komór, c) samodzielne działania lecznicze pielęgniarki w przypadku napadu zespołu Morgagniego, Adama i Stokesa (MAS), d) zadania opiekuńcze i edukacyjne wobec pacjentów leczonych sztuczną stymulacją serca; 9) pielęgnowanie chorego nieprzytomnego (ocena stanu przytomności - skala Glasgow, obserwacja parametrów życiowych, odżywianie, wydalanie, zapobieganie powikłaniom, pielęgnacja skóry, błon śluzowych, zapewnienie bezpieczeństwa). MODUŁ VII. REHABILITACJA W KARDIOLOGII I KARDIOCHIRURGII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do realizowania podstawowych zabiegów rehabilitacyjnych niezbędnych w procesie pielęgnowania pacjenta z chorobą układu krążenia oraz do prowadzenia rehabilitacji przyłóżkowej pacjenta we współpracy z zespołem rehabilitantów i fizjoterapeutów w zakresie usprawniania chorych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować koncepcje i etapy rehabilitacji kardiologicznej; 2) określić wskazania, przeciwwskazania, elementy i cele poszczególnych metod rehabilitacji w jednostkach chorobowych układu krążenia; 3) podejmować działania zmierzające do przywrócenia sprawności chorym z chorobami układu sercowo-naczyniowego; 4) wspierać pacjenta w wysiłkach na rzecz osiągnięcia optymalnej funkcji układu krążenia bądź wykształcenia jego funkcji kompensacyjnych; 5) rozpoznać zmiany zachowania pacjenta pod wpływem choroby i przeciwdziałać im; 6) przygotować pacjenta do samodzielnego wykonywania ćwiczeń; 7) nadzorować i mobilizować pacjenta do wykonywania ćwiczeń w rehabilitacji przyłóżkowej; 8) prowadzić edukację na temat aktywności fizycznej i stylu życia. 3. Treści nauczania: 1) cele i zadania rehabilitacji: a) koncepcje, b) etapy, c) elementy rehabilitacji leczniczej (fizykoterapia, kinezyterapia, psychoterapia, ergoterapia, socjoterapia); 2) przygotowanie pacjenta do aktywności fizycznej; 3) specyfika rehabilitacji kardiologicznej: a) fizjologia wysiłku fizycznego, b) wydolność fizyczna, tolerancja wysiłku, następstwo braku ruchu, c) cele, zadania, metody; 4) postępowanie rehabilitacyjne w wybranych chorobach układu krążenia: a) znaczenie terapii ruchem, b) przeciwwskazania do terapii ruchem, c) fazy rehabilitacji kardiologicznej (I-IV); 5) udział i rola pielęgniarki w procesie rehabilitacji pacjenta z chorobami układu krążenia: a) terapia ruchem, psychoterapia, b) wskazania i przeciwwskazania do rehabilitacji w odniesieniu do indywidualnego pacjenta, c) metody usprawniania, d) ćwiczenia bierne, oddechowe, zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych, e) psychoterapia pacjenta i jego rodziny; 6) edukacja pacjenta. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa kardiologicznego, zachowawczego, anestezjologii i intensywnej opieki, pielęgniarstwa pediatrycznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 8 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA NEFROLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia: 1. Wszechstronne, specjalistyczne przygotowanie pielęgniarek do sprawowania profesjonalnej opieki nad pacjentami w poradniach nefrologicznych, oddziałach nefrologii, stacjach dializ, ośrodkach transplantacji, zdolnych do prowadzenia, nadzorowania i ciągłego modyfikowania procesu pielęgnowania dostosowanego do indywidualnych potrzeb chorego. 2. Przygotowanie specjalistów do roli doradcy i konsultanta zespołu pielęgniarskiego w rozwiązywaniu trudnych problemów pielęgnacyjnych, uczestnictwa w procesie adaptacji społeczno-zawodowej pielęgniarek podejmujących pracę w oddziałach nefrologii i dializoterapii. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.030 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin bloku ogólnozawodowego wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 700 godzin, w tym: część teoretyczna 315 godzin, część praktyczna 385 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Scharakteryzować tendencje i kierunki rozwoju pielęgniarstwa nefrologicznego. 2. Oceniać stan zdrowia pacjenta. 3. Formułować diagnozę pielęgniarską. 4. Planować opiekę pielęgniarską nad pacjentem i jego rodziną. 5. Dobierać metody postępowania pielęgniarskiego indywidualnie do potrzeb pacjenta. 6. Realizować świadczenia pielęgnacyjne według przyjętych standardów. 7. Oceniać jakość opieki pielęgniarskiej nad pacjentem. 8. Oceniać skuteczność podjętych działań. 9. Opracować procedury postępowania pielęgnacyjnego. 10. Opracować standardy praktyki zawodowej. 11. Realizować prewencyjne programy edukacji zdrowotnej. 12. Podjąć samodzielnie lub współpracować w badaniach mających na celu podnoszenie jakości świadczeń w opiece nad pacjentem nefrologicznym. 13. Przygotować pacjentów leczonych nerkozastępczo i ich rodziny do korzystania z różnych form pomocy instytucjonalnej i pozainstytucjonalnej. 14. Doradzać pacjentowi i jego rodzinie w zakresie prowadzenia samoopieki oraz sposobów rozwiązywania problemów. 15. Koordynować prace zespołu interdyscyplinarnego. 16. Formułować cele opieki nad pacjentem w różnych sytuacjach zdrowotnych i społecznych. 17. Opracować i realizować programy edukacyjne dla pacjentów i ich rodzin. 18. Przygotowywać pacjenta do badań diagnostycznych. 19. Skutecznie i bezpiecznie przeprowadzać wszystkie formy dializy. 20. Koordynować działania w kierunku zapobiegania zakażeniom wewnątrzoddziałowym i szpitalnym. 21. Wspierać pacjenta i jego rodzinę. 22. Mobilizować pacjenta do świadomego udziału w procesie leczniczo-pielęgnacyjnym. 23. Dobierać indywidualnie i stosować właściwe techniki kontaktu terapeutycznego. 24. Przekonać pacjenta do konieczności stosowania leczenia dietetycznego oraz doradzić w tym zakresie. 25. Współpracować z osobami i instytucjami wspierającymi leczenie nerkozastępcze. 26. Promować zachowania prozdrowotne i styl życia wspierający zdrowie. 27. Przygotować pacjenta i jego rodzinę do przeszczepu. 28. Pielęgnować pacjenta przed i po zabiegu operacyjnym. 29. Prowadzić rehabilitację przyłóżkową i współuczestniczyć w rehabilitacji realizowanej przez zespół interdyscyplinarny. 30. Planować i prowadzić doskonalenie zawodowe pielęgniarek. 31. Planować własny rozwój zawodowy. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IZaawansowana praktyka specjalistyczna45--45 IIPostępowanie zachowawcze w schorzeniach nerek75Oddział nefrologii70145 IIIHemodializa i inne techniki oczyszczania pozaustrojowego60Oddział hemodializ105165 IVDializa otrzewnowa60Oddział dializ otrzewnowych105165 VTransplantacja nerek30Oddział transplantacji70100 VISpecyfika opieki nefrologicznej nad dzieckiem45Pediatryczny oddział dializ3580 Łączna liczba godzin315 385700 V. Program nauczania MODUŁ I. ZAAWANSOWANA PRAKTYKA SPECJALISTYCZNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia roli lidera w zakresie opieki nefrologicznej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować cele, zadania i strukturę ośrodków toksykologicznych oraz transplantacyjnych; 2) rozpoznawać problemy etyczno-deontologiczne występujące w pracy pielęgniarki nefrologicznej; 3) omówić zasady sanitarno-epidemiologiczne; 4) dokonać oceny stanu zdrowia pacjenta, z uwzględnieniem funkcji układów i stanu psychicznego; 5) prowadzić proces pielęgnowania; 6) doradzić środki i metody postępowania pielęgniarskiego, kierując się indywidualnymi potrzebami pacjenta; 7) doradzić sposoby rozwiązywania problemów; 8) wykorzystać modele pielęgnowania w praktyce zawodowej pielęgniarki; 9) opracować i wdrażać standardy opieki pielęgniarskiej; 10) analizować, oceniać i weryfikować standardy opieki pielęgniarskiej w nefrologii i dializoterapii; 11) oceniać jakość opieki pielęgniarskiej; 12) opracować programy promocyjne, profilaktyczne, terapeutyczne w zależności od potrzeb środowiska; 13) organizować i kierować samokształceniem pielęgniarek; 14) planować własny rozwój zawodowy. 3. Treści nauczania: 1) organizacja opieki pielęgniarskiej w nefrologii i dializoterapii; 2) cele, zadania i struktura organizacyjna ośrodków toksykologicznych i transplantologicznych, współpraca w zespole terapeutycznym; 3) problemy etyczno-deontologiczne w pracy pielęgniarki nefrologicznej; 4) koszty leczenia nerkozastępczego; 5) zasady sanitarno-epidemiologiczne ośrodków toksykologicznych i ośrodków transplantologicznych; 6) ocena i wsparcie pacjentów i ich rodzin w sytuacjach trudnych; 7) stany zagrożenia życia - działania pielęgnacyjno-terapeutyczne; 8) opracowanie standardów opieki pielęgniarskiej, budowanie standardów, ocena i analiza standardów, modyfikowanie standardów, ocena jakości opieki pielęgniarskiej w nefrologii i dializoterapii; 9) programy prewencyjne w zakresie nadciśnienia i infekcji układu moczowego; 10) programy edukacyjne pacjenta dializowanego; 11) teorie pielęgnowania w opiece nad pacjentem nefrologicznym; 12) proces pielęgnowania w praktyce, formułowanie diagnozy pielęgniarskiej; 13) edukacja pielęgniarek w okresie adaptacji zawodowej; 14) kierunki rozwoju pielęgniarstwa nefrologicznego; 15) stowarzyszenia profesjonalne. MODUŁ II POSTĘPOWANIE ZACHOWAWCZE W SCHORZENIACH NEREK 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad pacjentem ze schorzeniami nerek leczonym zachowawczo i do udziału w programach edukacji zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić nowoczesne metody badań diagnostycznych stosowanych w chorobach nerek; 2) scharakteryzować objawy i skutki ostrej i przewlekłej niewydolności nerek; 3) rozpoznawać zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej, wapniowo-fosforowej, niedokrwistości na podstawie objawów klinicznych i badań laboratoryjnych; 4) ustalać dietę w poszczególnych etapach przewlekłej niewydolności nerek; 5) aktywnie uczestniczyć w programach edukacyjnych mających na celu zapobieganie występowaniu chorób nerek; 6) określić metody rozwiązywania problemów pielęgnacyjnych pacjenta; 7) dobrać metody edukacji do indywidualnych potrzeb pacjenta z chorobami nerek; 8) ocenić ograniczenia fizyczne, psychiczne i społeczne w przewlekłych chorobach nerek i ich wpływ na pacjenta i jego rodzinę; 9) rozpoznać potrzeby pacjenta, dostosować model opieki pielęgnacyjnej do stanu pacjenta, zapobiegać powikłaniom; 10) udzielać wsparcia pacjentowi i jego rodzinie; 11) scharakteryzować kryteria i uczestniczyć w kwalifikacji pacjentów do różnych metod leczenia nerkozastępczego; 12) doradzić i pomóc pacjentowi w wyborze najefektywniejszej samoopieki; 13) realizować świadczenia pielęgnacyjne według przyjętych standardów; 14) koordynować prace zespołu terapeutycznego. 3. Treści nauczania: 1) nowoczesne metody diagnostyczne: a) badania histopatologiczne, b) cystografia, c) badania obrazowe, cystoskopia, badanie ultrasonograficzne, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, arteriografia substytucyjna; 2) ostra niewydolność nerek: a) objawy i skutki ogólnoustrojowe, b) monitorowanie stanu pacjenta, c) zasady prowadzenia bilansu wodno-elektrolitowego, d) leczenie farmakologiczne, e) wskazania do leczenia nerkozastępczego w stanie ostrej niewydolności nerek; 3) przewlekła niewydolność nerek: a) fazy niewydolności, b) objawy zaburzeń funkcji nerek i konsekwencje ogólnoustrojowe, c) zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, kwasowo-zasadowej, wapniowo-fosforanowej, niedokrwistość, d) żywienie w poszczególnych etapach przewlekłej niewydolności nerek, e) leczenie farmakologiczne, f) klasyfikacja pacjentów do leczenia nerkozastępczego, g) możliwości i ograniczenia leczenia zachowawczego; 4) poradnictwo w zakresie przygotowania pacjenta, jego rodziny i środowiska do leczenia nerkozastępczego; 5) rola pielęgniarki w koordynacji działań zespołu terapeutycznego; 6) problemy psychologiczne, społeczne pacjentów przygotowywanych do leczenia nerkozastępczego. MODUŁ III. HEMODIALIZA I INNE TECHNIKI OCZYSZCZANIA POZAUSTROJOWEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania wszechstronnej, indywidualnej opieki nad pacjentem leczonym różnymi metodami hemodializ (hemofiltracja, hemodiafiltracja, hemoperfuzja, plazmafereza). 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować zasady organizacji opieki nad pacjentem dializowanym; 2) przedstawić zasady współpracy oddziału dializ z oddziałem nefrologicznym, intensywnej terapii, ośrodkami transplantacyjnymi; 3) koordynować działanie zespołu terapeutycznego (lekarz, dietetyk, psycholog, konsultanci innych specjalności) w celu dostosowania opieki do potrzeb pacjenta; 4) prowadzić działalność edukacyjną pacjentów; 5) wykonywać sprawnie i skutecznie zabiegi: hemodializy, hemofiltracji, plazmaferezy, hemoperfuzji; 6) wskazać sposoby oceny skuteczności dializy; 7) scharakteryzować ostre i późne powikłania hemodializy; 8) rozpoznać sytuację zagrożenia życia, zapobiegać powikłaniom; 9) planować dietę chorych dializowanych; 10) określić potrzeby pacjenta hemodializowanego i zaplanować indywidualną, długoterminową opiekę; 11) scharakteryzować środki dezynfekcyjne używane w stacji dializ; 12) koordynować działania mające na celu zapobieganie zakażeniom krwiopochodnym w stacji dializ; 13) opracować i wdrożyć standardy opieki pielęgniarskiej w celu podnoszenia jej jakości; 14) zastosować podstawowe zasady psychoterapii podtrzymującej. 3. Treści nauczania: 1) biofizyka i biochemia hemodializ; 2) wskazania i przeciwwskazania do zabiegu hemodializy (HD) - możliwości przeprowadzenia zabiegu; 3) budowa dializatora, błony dializacyjne i ich zastosowanie; 4) techniki stosowane w hemodializie (dializa sekwencyjna, modelowanie sodu i odwodnienia dializy "High-Flux", hemodiafiltracja on-Line); 5) zabieg dializy: a) przygotowanie aparatu i dializatora, b) prowadzenie, nadzorowanie i dokumentowanie zabiegu, c) rodzaje antykoagulacji, d) dializa w trybie "ostrym", e) dializa w programie przewlekłym, f) dializa ze względów toksykologicznych, g) przygotowanie pacjenta fizyczne i psychiczne, h) skuteczność leczenia hemodializą; 6) ostre powikłania hemodializy; 7) późne powikłania hemodializy; 8) ocena efektywności hemodializy, stan kliniczny pacjenta, interpretacja badań laboratoryjnych, modelowanie kinetyczne; 9) leczenie farmakologiczne chorych hemodializowanych; 10) planowanie diety chorych dializowanych; 11) środki dezynfekcyjne używane w stacji dializ (stacja uzdatniania wody, sterylizacja aparatów, reutylizacja dializatorów, dezynfekcja narzędzi, sprzętu, powierzchni); 12) koordynacja działań w zakresie zapobiegania zakażeniom krwiopochodnym wśród pacjentów i personelu w stacji dializ; 13) psychologiczne, socjalne, społeczne problemy chorych objętych przewlekłym programem hemodializ; 14) edukacja pacjentów leczonych hemodializą; 15) podstawy psychoterapii w leczeniu nerkozastępczym; 16) organizacja pracy i wyposażenie oddziału hemodializ - specyfika pracy pielęgniarek; 17) standardy opieki pielęgniarskiej w leczeniu nerkozastępczym. MODUŁ IV. DIALIZA OTRZEWNOWA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do prowadzenia różnych form dializy otrzewnowej oraz rozpoznawanie indywidualnych potrzeb pacjenta dializowanego, zaplanowanie holistycznej opieki krótko- i długoterminowej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zaplanować i bezpiecznie przeprowadzić dializę otrzewnową zgodnie z indywidualnymi potrzebami pacjenta; 2) omówić różne techniki leczenia dializami otrzewnowymi oraz kliniczne wskazania i przeciwwskazania do stosowania tej formy leczenia; 3) aktywnie uczestniczyć w kwalifikacji pacjentów do różnych form dializy otrzewnowej; 4) wymienić i omówić skład płynu stosowanego do dializy otrzewnowej; 5) ocenić wydolność błony otrzewnowej; 6) rozpoznać fizyczne, psychiczne, socjalne potrzeby pacjenta oraz zaplanować indywidualną opiekę nad pacjentem dializowanym otrzewnowo; 7) scharakteryzować zasady zapobiegania infekcjom cewnika, otrzewnej; 8) udzielić wsparcia pacjentowi i jego rodzinie; 9) prowadzić czynne poradnictwo dla pacjentów dializowanych; 10) koordynować i modyfikować dietę pacjentów dializowanych; 11) koordynować pracę zespołu terapeutycznego; 12) określać możliwości pacjenta i jego rodziny w zakresie rozpoznawania powikłań i podejmowania stosownych działań. 3. Treści nauczania: 1) wskazania i przeciwwskazania do leczenia dializami otrzewnowymi; 2) rola pielęgniarki w kwalifikacji pacjentów do różnych form leczenia dializami otrzewnowymi; 3) rodzaje dializy otrzewnowej - dobór metody, dawki dializy; 4) dostęp do dializy otrzewnowej - metody implantacji cewników; 5) skład płynu do dializy otrzewnowej; 6) ocena wydolności błony otrzewnej; 7) powikłania infekcyjne - leczenie; 8) pielęgnacja chorego z zapaleniem otrzewnej; 9) chorzy z cukrzycą dializowani otrzewnowo; 10) monitorowanie diety chorych dializowanych otrzewnowo; 11) psychologiczne, socjalne i społeczne problemy pacjentów dializowanych otrzewnowo; 12) opieka nad pacjentem dializowanym otrzewnowo w domu i w szpitalu; 13) program edukacji pacjenta dializowanego w domu; 14) udział pielęgniarki w przygotowaniu warunków domowych do leczenia dializami domowymi; 15) ocena możliwości dializowania otrzewnowego w domu. MODUŁ V. TRANSPLANTACJA NEREK 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad pacjentem przed i po zabiegu transplantacji nerki. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować etyczno-prawne aspekty transplantacji nerek; 2) scharakteryzować strukturę i zasady współpracy stacji dializ z ośrodkami transplantologii; 3) określić zasady kwalifikacji pacjentów do transplantacji nerek; 4) przygotować pacjentów (i rodzinę w przypadku dawcy rodzinnego) do przeszczepu; 5) zastosować wiedzę o leczeniu immunosupresyjnym w opiece nad pacjentem; 6) określić potrzeby pacjenta po przeszczepie i zapewnić mu pełną opiekę w zależności od indywidualnych potrzeb; 7) zaplanować opiekę nad pacjentem przed i po operacji; 8) podejmować działania mające na celu zapobieganie powikłaniom infekcyjnym; 9) modyfikować dietę pacjentów po przeszczepie nerek; 10) udzielać wsparcia pacjentowi i jego rodzinie w okresie przed i po transplantacji. 3. Treści nauczania: 1) problemy etyczno-prawne związane z przeszczepianiem narządów; 2) wskazania i przeciwwskazania do przeszczepu nerki; 3) kwalifikacja potencjalnego dawcy narządu, dawca rodzinny, pobieranie narządu ze zwłok; 4) zasady typowania tkankowego; 5) udział pielęgniarki w psychicznym i fizycznym przygotowaniu pacjenta do zabiegu przeszczepu nerki; 6) przeszczep nerki - aspekt chirurgiczny; 7) opieka pielęgniarska nad pacjentem leczonym immunosupresyjnie; 8) powikłania chirurgiczne, powikłania infekcyjne, odrzucanie przeszczepionej nerki, nawrót choroby pierwotnej w nerce przeszczepionej; 9) żywienie chorych po przeszczepie; 10) opieka nad pacjentem po przeszczepie nerki, okres pooperacyjny wczesny, opieka w poradni nefrologicznej. MODUŁ VI. SPECYFIKA OPIEKI NEFROLOGICZNEJ NAD DZIECKIEM 1. Cel modułu Wszechstronne przygotowanie pielęgniarki do sprawowania opieki nad dziećmi w przedziale od 0 do 16 lat, poddanymi różnym formom leczenia nerkozastępczego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować objawy i przebieg chorób nerek u dzieci; 2) dokonać oceny zaburzeń czynnościowych i rozwojowych u dzieci w przebiegu przewlekłej choroby; 3) ocenić następstwa psychospołeczne niewydolności nerek u dziecka; 4) dokonać oceny przystosowania dziecka i jego rodziny do choroby; 5) dobrać najlepszy dla dziecka sposób przygotowania do badań diagnostycznych; 6) dokonać oceny sposobu odżywiania i pomóc w zaplanowaniu diety właściwej dla danego okresu rozwojowego i etapu choroby; 7) świadczyć kompletną i bezpieczną terapię nerkozastępczą (hemodializy, dializy otrzewnowe) w każdym przedziale wiekowym według przyjętych standardów; 8) nawiązać prawidłowe relacje z dzieckiem i rodziną na każdym etapie procesu leczenia; 9) dobrać i zastosować odpowiednie metody i techniki kontaktu terapeutycznego; 10) przygotować rodziców lub, jeżeli to możliwe, dziecko do samoopieki w stopniu dostosowanym do jego rozwoju psychicznego i fizycznego; 11) stymulować rozwój dziecka na miarę jego możliwości; 12) wskazać i uruchomić różne formy wsparcia dla rodziców. 3. Treści nauczania: 1) choroby nerek u dzieci; 2) wpływ przewlekłej choroby nerek na rozwój psychiczny, fizyczny i emocjonalny dziecka; 3) problem opieki nad dziećmi objętymi programem leczenia nerkozastępczego; 4) przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych; 5) techniczne aspekty hemodializy i dializy otrzewnowej u dzieci; 6) leczenie dietetyczne; 7) psychologiczne aspekty przewlekłej terapii nerkozastępczej u dzieci; 8) rola rodziny, szkoły, rówieśników w procesie leczenia dziecka dializowanego; 9) organizacja opieki nad dzieckiem dializowanym oraz formy wsparcia; 10) organizacja pracy w pediatrycznej stacji dializ; 11) zadania pielęgniarki na oddziale dializ dla dzieci. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa nefrologicznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 9 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA DIABETOLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania kompleksowej opieki nad pacjentem chorym na cukrzycę oraz do roli edukatora pacjentów i ich rodzin. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.165 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 835 godzin, w tym: część teoretyczna 240 godzin, część praktyczna 595 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Przedstawić strukturę organizacyjną opieki medycznej i pozamedycznej nad pacjentem z cukrzycą. 2. Omówić kierunki polityki zdrowotnej w zakresie prewencji cukrzycy. 3. Współuczestniczyć w diagnozowaniu i leczeniu chorych na cukrzycę. 4. Scharakteryzować kierunki leczenia cukrzycy. 5. Rozpoznać potrzeby i problemy zdrowotne chorego na cukrzycę. 6. Pomagać choremu w zaakceptowaniu jego choroby. 7. Rozpoznać i ocenić deficyt w zakresie możliwości samoopieki u chorego na cukrzycę, uświadomić podopiecznemu rolę i znaczenie samoopieki w przebiegu choroby. 8. Zaplanować i zrealizować indywidualny plan pielęgnowania pacjenta z cukrzycą. 9. Wdrożyć chorego do samoleczenia. 10. Opracowywać programy wpływające na jakość życia chorych na cukrzycę. 11. Opracowywać i realizować programy profilaktyki cukrzycy. 12. Propagować prozdrowotny styl życia chorych na cukrzycę. 13. Wykorzystywać czynniki motywujące pacjenta do radzenia sobie z chorobą. 14. Edukować pacjenta chorego na cukrzycę w zakresie: stylu życia, samoobserwacji i samopielęgnacji celem zapobiegania powikłaniom, wykonywania wstrzyknięć insuliny oraz modyfikacji dawki. 15. Edukować rodzinę chorego w zakresie udzielania wsparcia i pomocy nieprofesjonalnej w sytuacjach nagłych. 16. Dobierać metody edukacji chorego w zależności od wieku, poziomu intelektualnego, uwarunkowań psychospołecznych. 17. Pełnić rolę nauczyciela innych pielęgniarek w zakresie pielęgnowania pacjentów z cukrzycą. 18. Zapoznać podopiecznego z zasadami diety cukrzycowej. 19. Zaplanować indywidualny plan żywienia dla poszczególnych chorych. 20. Tworzyć standardy w opiece nad chorym na cukrzycę i jego otoczeniem. 21. Komunikować się z chorym i jego otoczeniem. 22. Wspierać chorego i jego rodzinę w sytuacjach trudnych. 23. Monitorować programy edukacyjne z zakresu profilaktyki, pielęgnacji i leczenia cukrzycy. 24. Planować własny rozwój zawodowy. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IZaawansowana praktyka specjalistyczna30--30 IIWybrane zagadnienia dotyczące cukrzycy osób dorosłych i dzieci35--35 IIIŻywienie chorych na cukrzycę35--35 IVPielęgnowanie osób dorosłych chorych na cukrzycę45Poradnia cukrzycowa dla kobiet w ciąży35360 Oddział chirurgiczny35 Oddział diabetologiczny105 Oddział dermatologiczny35 Poradnia diabetologiczna105 VPielęgnowanie dzieci chorych na cukrzycę35Poradnia diabetologiczna dla dzieci70140 Oddział diabetologiczny dla dzieci35 VIOpieka okołooperacyjna nad chorym na cukrzycę15Oddział chirurgii dziecięcej3585 Oddział chirurgii dorosłych35 VIIEdukacja chorych na cukrzycę45Ośrodek edukacji chorych na cukrzycę105150 Łączna liczba godzin240 595835 V. Program nauczania MODUŁ I. ZAAWANSOWANA PRAKTYKA SPECJALISTYCZNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia roli lidera w zakresie opieki diabetologicznej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wymienić cele i zadania ośrodków diabetologicznych; 2) omówić rolę stowarzyszeń diabetologicznych w organizowaniu opieki nad chorym z cukrzycą; 3) scharakteryzować czynniki warunkujące koszty społeczne leczenia cukrzycy; 4) omówić dynamikę rozwoju pielęgniarstwa diabetologicznego; 5) przedstawić organizację opieki pielęgniarskiej w diabetologii; 6) współpracować w zespole terapeutycznym; 7) prowadzić proces pielęgnowania; 8) oceniać i weryfikować jakość opieki pielęgniarskiej; 9) wykorzystać modele pielęgnowania w praktyce zawodowej pielęgniarki; 10) współpracować w budowaniu programów promocyjnych, profilaktycznych, terapeutycznych w zależności od potrzeb środowiska; 11) organizować i kierować samokształceniem pielęgniarek; 12) pomóc pacjentowi w rozwiązywaniu problemów, kierując się indywidualnym podejściem do człowieka. 3. Treści nauczania: 1) cukrzyca jako choroba społeczna i cywilizacyjna: a) organizacja ośrodków diabetologicznych, b) stowarzyszenia diabetologiczne (społeczne i profesjonalne), c) koszty społeczne leczenia cukrzycy; 2) rozwój pielęgniarstwa diabetologicznego: a) organizacja opieki pielęgniarskiej w diabetologii, b) kierunki rozwoju pielęgniarstwa diabetologicznego, c) doskonalenie zawodowe pielęgniarek diabetologicznych, d) programy profilaktyczne i terapeutyczne; 3) współpraca w zespole terapeutycznym; 4) teorie pielęgnowania w opiece nad pacjentem diabetologicznym; 5) kompetencje zawodowe pielęgniarki specjalistki w dziedzinie pielęgniarstwa diabetologicznego; 6) proces pielęgnowania chorego na cukrzycę; 7) wszechstronność i indywidualizacja postępowania pielęgnacyjnego w stosunku do pacjenta chorego na cukrzycę; 8) ocena jakości opieki pielęgniarskiej w diabetologii. MODUŁ II. WYBRANE ZAGADNIENIA DOTYCZĄCE CUKRZYCY OSÓB DOROSŁYCH I DZIECI 1. Cel modułu Poszerzenie i aktualizacja wiedzy na temat epidemiologii, etiologii, patogenezy, klasyfikacji oraz rozpoznawania i leczenia cukrzycy. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować sytuację epidemiologiczną dotyczącą cukrzycy; 2) podejmować działania umożliwiające większą wykrywalność cukrzycy bezobjawowej; 3) współpracować z osobami i instytucjami odpowiedzialnymi za politykę zdrowotną regionu w zakresie prewencji cukrzycy pierwotnej; 4) przeprowadzić prawidłowy wywiad pozwalający zgromadzić niezbędne informacje charakteryzujące problemy zdrowotne chorych na cukrzycę w danym regionie; 5) wyodrębnić szczegółowe, typowe dla wybranej populacji zagadnienia epidemiologiczne dotyczące cukrzycy; 6) przedstawić zasady diety cukrzycowej; 7) omówić zasady opracowania schematu podawania insuliny; 8) scharakteryzować doustne preparaty hipoglikemizujące; 9) opisać mechanizmy działania poszczególnych preparatów insulin i leków doustnych stosowanych w leczeniu cukrzycy; 10) określić poszczególne typy cukrzycy i podać ich charakterystykę; 11) wymienić kryteria rozpoznawania cukrzycy; 12) wyjaśnić mechanizm zaburzeń metabolicznych w cukrzycy; 13) interpretować objawy kliniczne i wyniki badań diagnostycznych; 14) ocenić stopień wyrównania cukrzycy na podstawie wyników badań biochemicznych i klinicznych; 15) współuczestniczyć w ocenie skuteczności leczenia cukrzycy I i II stopnia; 16) wskazać możliwości profilaktyki cukrzycy. 3. Treści nauczania: 1) epidemiologia cukrzycy: a) wskaźniki: zapadalności, chorobowości, umieralności, b) wpływ zewnętrznych cech populacji na wskaźniki epidemiologiczne; 2) etiologia i patogeneza cukrzycy typu I i II (bez otyłości i skojarzonej z otyłością), cukrzycy wtórnej; 3) klasyfikacja cukrzycy według Światowej Organizacji Zdrowia z 1997 r.; 4) symptomatologia: a) objawy i przebieg cukrzycy zależnej od insuliny, b) objawy i przebieg cukrzycy niezależnej od insuliny; 5) rozpoznawanie cukrzycy: a) rozpoznawanie stanu przedcukrzycowego, b) objawy kliniczne, c) wywiad rodzinny, d) diagnostyka laboratoryjna; 6) zaburzenia metaboliczne u chorych na cukrzycę: a) zaburzenia przemiany węglowodanowej, tłuszczowej i białkowej, b) wpływ działania hormonów na procesy metaboliczne kontrolowane przez insulinę; 7) leczenie cukrzycy: a) leczenie dietą - ogólne zalecenia dietetyczne, wymienniki węglowodanowe (obliczanie, tabele), należna masa ciała (obliczanie, prawidłowe wskaźniki w cukrzycy), technologia potraw, rozkład posiłków, b) leczenie insuliną - rodzaje, sposoby, powikłania insulinoterapii, c) doustne preparaty hipoglikemizujące, d) leczenie skojarzone, e) ocena skuteczności leczenia; 8) profilaktyka cukrzycy. MODUŁ III. ŻYWIENIE CHORYCH NA CUKRZYCĘ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do edukacji chorego na cukrzycę w zakresie prawidłowego odżywiania. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić cele terapeutyczne diety cukrzycowej; 2) scharakteryzować zasady prawidłowego żywienia w cukrzycy; 3) określić zapotrzebowanie energetyczne w zależności od należnej masy ciała, wieku, płci i aktywności fizycznej; 4) dokonać oceny wartości odżywczych oraz kaloryczności składników w diecie chorego na cukrzycę; 5) omówić wpływ spożywania alkoholu na przebieg cukrzycy; 6) wymienić i omówić wpływ czynników warunkujących planowanie dietetyczne chorego na cukrzycę; 7) przygotować wzorcowy tygodniowy jadłospis dla pacjenta z uwzględnieniem jego stylu życia; 8) zróżnicować potrzeby żywieniowe w zależności od modelu leczenia cukrzycy i poziomu glikemii; 9) przedstawić wpływ technik kulinarnych na wartość odżywczą posiłków; 10) dostosować dietę w przypadku chorób współistniejących, ze szczególnym uwzględnieniem otyłości; 11) udzielać porad żywieniowych dostosowanych do możliwości i potrzeb pacjenta; 12) opracować program edukacyjny dotyczący żywienia chorego na cukrzycę. 3. Treści nauczania: 1) dieta jako integralna część terapii; 2) zasady racjonalnego żywienia w cukrzycy: a) ocena zapotrzebowania energetycznego, b) obliczanie wartości odżywczych składników pokarmowych, c) wpływ wysiłku fizycznego na dietę, d) wymienniki pokarmowe (węglowodanowe, białkowe, tłuszczowe), e) wpływ spożywania alkoholu na poziom glikemii i przebieg cukrzycy; 3) planowanie diety z uwzględnieniem: a) zapotrzebowania energetycznego, b) zróżnicowania składników odżywczych, c) rozkładu posiłków w zależności od sposobu leczenia, d) należnej masy ciała, e) aktywności fizycznej, f) sytuacji szczególnych, g) preferencji smakowych i kulturowych; 4) techniki kulinarne i ich wpływ na wartość odżywczą posiłków; 5) dieta chorego na cukrzycę w przypadku chorób współistniejących: a) celiakii, b) choroby zakaźnej, c) zaburzeń łaknienia, d) nadciśnienia tętniczego, e) choroby wrzodowej, f) hypolipidemii, g) zatruć pokarmowych, h) uszkodzenia miąższu nerek; 6) zasady konstruowania programów edukacyjnych w zakresie żywienia chorych na cukrzycę. MODUŁ IV. PIELĘGNOWANIE OSÓB DOROSŁYCH CHORYCH NA CUKRZYCĘ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania opieki nad chorym na cukrzycę. 2. Wykaz umiejętności W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić wpływ cukrzycy na funkcjonowanie organizmu; 2) określić wpływ stylu życia chorego na przebieg i leczenie cukrzycy; 3) wymienić zasady profilaktyki powikłań w przebiegu cukrzycy; 4) rozpoznawać ostre powikłania cukrzycy; 5) planować i realizować opiekę pielęgniarską nad chorymi w przebiegu ostrych powikłań cukrzycy; 6) planować i realizować opiekę pielęgniarską w przebiegu powikłań długotrwałej cukrzycy; 7) scharakteryzować przyczyny występowania w cukrzycy stanów zagrożenia życia; 8) rozpoznawać stany zagrożenia życia w przebiegu cukrzycy; 9) podejmować działania w przypadku wystąpienia stanów zagrożenia życia; 10) planować i realizować edukację kobiety ciężarnej chorej na cukrzycę; 11) podać docelowe kryteria wyrównania cukrzycy w odniesieniu do poszczególnych grup chorych; 12) zaplanować docelowe wskaźniki kontrolne w odniesieniu do poszczególnych grup chorych; 13) zaplanować, realizować i modyfikować proces pielęgnowania chorego; 14) dokonać korekty dawki insuliny krótkodziałającej w szczególnych sytuacjach; 15) współuczestniczyć w ocenie skuteczności leczenia cukrzycy I i II stopnia; 16) oznaczać glikemię, glikozurię, acetonurię i mikroalbuminurię za pomocą suchych pasków testowych; 17) posługiwać się glukometrami dostępnymi na rynku; 18) współuczestniczyć w wypracowaniu zasad współpracy interdyscyplinarnej w diabetologii. 3. Treści nauczania: 1) funkcjonowanie organizmu a cukrzyca; 2) wpływ stylu życia pacjenta na przebieg i leczenie cukrzycy: a) wykonywany zawód, b) aktywność fizyczna, c) inne; 3) profilaktyka powikłań cukrzycy; 4) opieka pielęgniarska nad chorym w przebiegu ostrych powikłań cukrzycy: a) kwasicy i śpiączki ketonowej, b) kwasicy i śpiączki mleczanowej, c) nieketonowej śpiączki hipermolalnej; 5) opieka pielęgniarska nad chorym w przebiegu powikłań długotrwałej cukrzycy: a) retinopatii, b) nefropatii, c) stopy cukrzycowej, d) kardiomiopatii, e) encefalopatii, f) osteopatii, g) zmian skórnych i błon śluzowych, h) paradontozy; 6) cukrzyca a ciąża: a) ciąża u kobiety chorej na cukrzycę - planowanie ciąży, planowanie poczęcia, program opieki nad ciężarną, opieka okołoporodowa, b) opieka nad ciężarną chorą na cukrzycę rozpoznaną w przebiegu ciąży, c) opieka nad kobietą w ciąży chorą na cukrzycę ciężarnych; 7) inne problemy zdrowotne chorych na cukrzycę: a) otyłość, b) zakażenia, c) choroby współistniejące; 8) problemy psychologiczne, rodzinne i społeczne chorych na cukrzycę; 9) badania doraźne poziomu glikemii za pomocą glukometru, suchych pasków testowych. MODUŁ V. PIELĘGNOWANIE DZIECI CHORYCH NA CUKRZYCĘ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania opieki nad dzieckiem chorym na cukrzycę i jego rodziną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) komunikować się z dzieckiem w różnych fazach rozwojowych oraz z jego rodziną; 2) scharakteryzować metody edukacji dziecka chorego na cukrzycę zależnie od wieku i rozwoju emocjonalnego; 3) wykorzystać czynniki motywujące dziecko do radzenia sobie z chorobą; 4) dokonać pomiaru glikemii; 5) podawać insulinę, wykorzystując różne sposoby, techniki i środki; 6) nauczyć dziecko i opiekunów zasad posługiwania się różnego typu aparatami do wstrzyknięć insuliny; 7) scharakteryzować przebieg cukrzycy w zależności od faz rozwojowych dziecka; 8) omówić powikłania cukrzycy typowe dla wieku rozwojowego; 9) wymienić problemy psychospołeczne dzieci chorych na cukrzycę i ich rodzin; 10) zaplanować i realizować proces pielęgnowania dziecka chorego na cukrzycę; 11) edukować dziecko i rodziców w zakresie modyfikowania dawki insuliny i sposobu żywienia w okresie choroby współistniejącej oraz w szczególnych sytuacjach życiowych; 12) opracować jadłospis dla dziecka w różnym wieku rozwojowym; 13) wymienić wskaźniki jakości życia dziecka chorego na cukrzycę; 14) wyjaśnić choremu dziecku i jego opiekunom znaczenie przestrzegania diety; 15) wskazać przyczyny niepowodzeń w leczeniu cukrzycy wynikających z okresu dojrzewania oraz dysfunkcji rodziny i środowiska; 16) wspomagać rodzinę chorego we wszystkich działaniach pielęgnacyjnych; 17) współuczestniczyć w monitorowaniu efektów edukacji dziecka chorego na cukrzycę. 3. Treści nauczania: 1) specyfika komunikowania się z dzieckiem chorym na cukrzycę i jego rodziną; 2) edukacja dziecka: a) uczenie dziecka i rodziców obliczania dawek insuliny, b) uczenie dziecka i rodziców posługiwania się sprzętem do wstrzyknięć, c) uczenie dziecka i rodziców doraźnej kontroli poziomu glikemii, d) dobór metod i środków, e) ocena efektywności nauczania; 3) specyfika przebiegu cukrzycy wieku rozwojowego: a) przyczyny, objawy, metody leczenia, b) charakterystyka objawów hypoglikemii i hyperglikemii u dziecka, c) wpływ wysiłku fizycznego na poziom glikemii, d) zapobieganie hypoglikemii powysiłkowej, e) pomiar glikemii, f) technika iniekcji insuliny, g) adaptacja dawek insuliny zależnie od aktualnej glikemii, trybu życia i nawyków żywieniowych, h) postępowanie w sytuacjach szczególnych (wyjazdy, wycieczki, przyjęcia), i) nastolatki z cukrzycą (problem alkoholu, używek, antykoncepcji), j) cukrzyca u noworodków, niemowląt, małych dzieci, k) postępowanie w przypadku choroby współistniejącej, l) szczepienia ochronne, m) powikłania cukrzycy typowe dla wieku rozwojowego; 4) żywienie dzieci chorych na cukrzycę: a) akceptacja diety, b) opracowanie jadłospisu dziecka w wieku przedszkolnym, szkolnym oraz młodzieńczym, c) dobór diety w sytuacjach wyjątkowych, d) aktywność ruchowa dzieci, e) żywienie niemowląt; 5) problemy psychosocjalne dzieci z cukrzycą i ich rodzin; 6) jakość życia dzieci chorych na cukrzycę. MODUŁ VI. OPIEKA OKOŁOOPERACYJNA NAD CHORYM NA CUKRZYCĘ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia opieki okołooperacyjnej nad dzieckiem i dorosłym chorym na cukrzycę. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zaplanować opiekę pielęgniarską nad dzieckiem i dorosłym chorym na cukrzycę w okresie przed i po operacji; 2) omówić wpływ stresu, jakim jest operacja na wahania poziomu glikemii; 3) przygotować chorego do operacji z uwzględnieniem stosowanego leczenia; 4) monitorować glikemię w okresie okołooperacyjnym; 5) obsługiwać różne rodzaje pomp infuzyjnych; 6) przygotować roztwory insuliny o różnych stężeniach i właściwie obliczać ich przepływ; 7) zapobiegać powikłaniom w gojeniu się ran pooperacyjnych; 8) pielęgnować chorego w przypadku wystąpienia powikłań w gojeniu się ran pooperacyjnych; 9) przedstawić zasady prowadzenia rehabilitacji pooperacyjnej chorego na cukrzycę; 10) podejmować działania minimalizujące stres w okresie okołooperacyjnym; 11) edukować pacjenta w zakresie stosowania diety oraz aktywności fizycznej, ze względu na zmiany spowodowane zabiegiem operacyjnym; 12) współpracować z zespołami opiekującymi się pacjentami w okresie okołooperacyjnym. 3. Treści nauczania: 1) wpływ zabiegu operacyjnego na wystąpienie fizycznych i psychicznych czynników stresu: a) zaburzeń równowagi metabolicznej, b) zaburzeń równowagi płynów i elektrolitów; 2) zasady przygotowania chorego do operacji w zależności od zastosowanego leczenia cukrzycy; 3) pielęgnowanie pacjenta w zależności od jego stanu w okresie przedoperacyjnym i pooperacyjnym: a) różnicowanie powikłań i zakażeń, b) zapobieganie powikłaniom i zakażeniom, c) odżywianie dojelitowe, d) odżywianie pozajelitowe; 4) rehabilitacja wczesna i późna po operacji u chorych na cukrzycę; 5) wsparcie psychiczne w zakresie minimalizacji stresu; 6) przygotowanie pacjenta do dalszego leczenia po opuszczeniu szpitala. MODUŁ VII. EDUKACJA CHORYCH NA CUKRZYCĘ 1. Cel modułu Zapoznanie pielęgniarki z metodyką edukacji dzieci (ich rodzin lub opiekunów) oraz dorosłych chorych na cukrzycę. Przygotowanie pielęgniarki do opracowywania i realizacji programów edukacyjnych dla chorych na cukrzycę. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić zakres edukacji pacjenta z cukrzycą i jego rodziny lub opiekunów; 2) zróżnicować metody, formy i środki w edukacji, zależnie od wieku pacjenta oraz jego potrzeb i możliwości; 3) edukować chorego w zakresie poprawy jakości jego życia; 4) wskazać choremu metody i sposoby radzenia sobie z chorobą; 5) motywować pacjentów do podejmowania postaw i działań prozdrowotnych; 6) ocenić poziom wiedzy podopiecznych na temat choroby; 7) ocenić umiejętności podopiecznych w zakresie samoopieki i samopielęgnacji; 8) rozpoznać przyczyny niepowodzeń w samoopiece i zaplanować działania naprawcze ukierunkowane na poprawę jakości życia chorego; 9) motywować do skutecznej i sprawnej samokontroli oraz samoopieki w leczeniu własnej choroby; 10) dokonać analizy dzienniczka samokontroli i wspólnie z chorym rozwiązać jego problemy zdrowotne; 11) nauczyć chorego i (lub) rodzinę (opiekunów) oznaczać poziom glukozy we krwi i acetonu w moczu; 12) nauczyć chorego i (lub) rodzinę (opiekunów) wykonywania iniekcji insuliny; 13) nauczyć chorego korekty dawki insuliny w zależności od aktualnej glikemii, wysiłku fizycznego i posiłku, przy pomocy glukometrów i suchych pasków testowych; 14) udzielić porady żywieniowej oraz podać właściwe przykłady postępowania w różnych sytuacjach życiowych; 15) nauczyć chorego rozpoznawania objawów stanów zagrożenia życia występujących w cukrzycy i postępowania w przypadku ich wystąpienia; 16) opracowywać programy edukacyjne w odniesieniu do poszczególnych grup chorych z uwzględnieniem wieku, poziomu intelektualnego, stylu życia, warunków ekonomicznych, typu cukrzycy i metod leczenia; 17) oceniać skuteczność programu edukacyjnego. 3. Treści nauczania: 1) edukacja jako istotny element terapii w cukrzycy: a) znaczenie edukacji w diabetologii, b) cele edukacji zdrowotnej w cukrzycy, c) edukacja formalna i nieformalna, d) zespół edukacyjny w cukrzycy, e) etapowość edukacji zdrowotnej na przykładzie cukrzycy, f) czynniki wpływające na skuteczność edukacji, g) metody oceny skuteczności nauczania, h) dobór zasad, metod i środków w edukacji chorych na cukrzycę; 2) główne obszary edukacji pacjenta z cukrzycą: a) cukrzyca, b) technika podawania insuliny, c) prawidłowe wstrzykiwanie leku, d) umiejętność modyfikacji dawek leku w zależności od wyników pomiarów glukozy we krwi, odżywiania, aktywności fizycznej, e) samodzielne badanie glukozy we krwi, glukozy i acetonu w moczu, f) interpretacja wyników i analiza popełnionych błędów, g) prowadzenie zeszytu samokontroli, h) przyczyny i objawy niedocukrzenia, i) zapobieganie i prawidłowe postępowanie w przypadku wystąpienia hypoglikemii, j) przyczyny i objawy hyperglikemii, k) zapobieganie i prawidłowe postępowanie w przypadku wystąpienia hyperglikemii, l) zmiany w planie posiłków w zależności od podjętego wysiłku fizycznego, m) znaczenie badań poziomu cukru we krwi przed i po wysiłku fizycznym, n) właściwe postępowanie w czasie nieplanowanego wysiłku fizycznego, o) postępowanie w czasie długotrwałego wysiłku oraz zagadnienia związane z uprawianiem sportu, p) zapobieganie przewlekłym powikłaniom w cukrzycy, w tym: pomiary ciśnienia tętniczego, pielęgnacja stóp, higiena osobista, kontrola masy ciała, okresowa kontrola lipidogramu oraz ocena dna oka, q) czynniki wpływające na "chwiejny" przebieg cukrzycy, r) postępowanie w czasie współistniejącej choroby, s) postępowanie w cukrzycy wieku podeszłego, t) znaczenie uwarunkowań psychospołecznych w edukacji pacjenta chorego na cukrzycę, u) grupy wsparcia dla osób chorych na cukrzycę, v) czasopisma dla osób chorych na cukrzycę, w) inne. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa diabetologicznego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 10 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA PEDIATRYCZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia 1. Przygotowanie pielęgniarki specjalistki, która będzie posiadać wiadomości teoretyczne i umiejętności praktyczne w zakresie: 1) rozpoznawania problemów pielęgnacyjnych, planowania oraz sprawowania opieki nad dzieckiem zdrowym i chorym z uwzględnieniem jego potrzeb biologicznych i psychologicznych; 2) edukacji zdrowotnej dziecka i rodziny; 3) efektywnej, samodzielnej pracy w związku z rozwiązywaniem problemów zdrowotnych i społecznych dzieci i młodzieży oraz współdziałania w tym zakresie z rodziną, szkołą oraz innymi instytucjami i organizacjami społecznymi. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.204 godziny dydaktyczne. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 874 godziny, w tym: część teoretyczna 440 godzin, część praktyczna 434 godziny. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Ocenić poziom rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego dziecka w poszczególnych fazach rozwojowych. 2. Określić problemy pielęgnacyjne dziecka zdrowego i dziecka chorego. 3. Planować i realizować opiekę nad dzieckiem i rodziną oraz oceniać działania pielęgniarskie. 4. Określać priorytety opiekuńcze dziecka i jego rodziny. 5. Komunikować się z pacjentem, jego rodziną i w zespole terapeutycznym. 6. Stwarzać warunki godnego umierania i spokojnej śmierci. 7. Pozyskać pacjenta i jego rodzinę jako partnerów do współdziałania w procesie pielęgnowania. 8. Ocenić stan fizyczny i psychologiczny dziecka. 9. Określać zapotrzebowanie na wsparcie dla dziecka i jego rodziny. 10. Wskazać grupy wsparcia. 11. Przygotować dziecko i rodziców do samokontroli, samoopieki, samopielęgnacji. 12. Dobierać metody, techniki, treści przekazu do wieku i potrzeb odbiorcy. 13. Sporządzać konspekty zajęć. 14. Analizować wpływ czynników na przebieg rozwoju dziecka. 15. Propagować zachowania prozdrowotne. 16. Opracowywać programy w zakresie promocji zdrowia dziecka i rodziny. 17. Planować i realizować edukację zdrowotną oraz oceniać jej efekty. 18. Analizować dane statystyczne i demograficzne. 19. Tworzyć środowisko sprzyjające zdrowiu. 20. Prowadzić poradnictwo w zakresie żywienia noworodków, niemowląt, dzieci zdrowych i chorych. 21. Prowadzić poradnictwo w zakresie sprawowania opieki nad dziećmi z grup dyspanseryjnych. 22. Wykonywać szczepienia ochronne. 23. Zapobiegać rozprzestrzenianiu się zakażeń szpitalnych. 24. Zapobiegać powikłaniom u dzieci leczonych w szpitalu. 25. Zapobiegać negatywnym skutkom hospitalizacji dzieci. 26. Pomagać dziecku i rodzicom w kształtowaniu umiejętności radzenia sobie w zmienionej chorobą sytuacji życiowej. 27. Współpracować w zespole terapeutycznym w procesie diagnozowania i terapii. 28. Rozpoznać stan zagrożenia życia. 29. Przygotować dziecko do badań diagnostycznych i zabiegów leczniczych. 30. Wykonywać badania i zabiegi wynikające z ustalonej przez zespół terapeutyczny terapii. 31. Prowadzić rehabilitację przyłóżkową i współuczestniczyć w rehabilitacji prowadzonej przez zespół rehabilitantów. 32. Opracowywać i wdrażać standardy opieki pielęgniarskiej nad dzieckiem i rodziną. 33. Oceniać poziom jakości opieki w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IPodstawy pielęgniarstwa pediatrycznego80--80 IIPediatria społeczna25Oddział psychiatrii dziecięcej3595 Oddział odwykowy dla młodzieży35 IIIOpieka nad dzieckiem zdrowym60Oddział położniczo-noworodkowy14144 Poradnia dziecka zdrowego14 Dom małego dziecka14 Żłobek14 Szkoła podstawowa14 Szkoła średnia14 IVDziecko w chorobie ostrej i w stanach zagrożenia życia80Oddział patologii noworodka35255 Oddział intensywnej terapii70 Oddział chirurgii pediatrycznej35 Oddział neuroinfekcji35 VOpieka nad dzieckiem z chorobą nowotworową35Oddział onkologiczny lub hematologiczny3570 VIOpieka nad dzieckiem niepełnosprawnym65Oddział neurologiczny lub Dom pomocy społecznej dla dzieci35100 VIIOpieka nad dzieckiem przewlekle chorym i jego rodziną95Oddział wewnętrzny dla dzieci lub zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy35130 Łączna liczba godzin440 434874 V. Program nauczania MODUŁ I. PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA PEDIATRYCZNEGO 1. Cel modułu Zrozumienie filozofii pielęgniarstwa dziecięcego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować tendencje i kierunki rozwoju pielęgniarstwa pediatrycznego; 2) podjąć samodzielne lub wspólne badania w celu podnoszenia jakości świadczeń w opiece nad dzieckiem; 3) przygotować rodziców do korzystania z różnych form pomocy instytucjonalnej i pozainstytucjonalnej w opiece nad dzieckiem; 4) pracować w zespole interdyscyplinarnym; 5) zebrać informacje o dziecku; 6) rozpoznać potrzeby rozwojowe dziecka; 7) komunikować się z dzieckiem i jego rodzicami; 8) ocenić poziom rozwoju dziecka we wszystkich okresach rozwojowych; 9) rozpoznać i ocenić stan zaburzeń rozwojowych dziecka; 10) dokonać oceny zaburzeń lub ryzyka zaburzeń czynnościowych ze strony różnych układów i narządów; 11) dokonać oceny stanu odżywienia dziecka i ocenić stopień zaburzeń w odżywianiu; 12) formułować problemy zdrowotne dziecka i jego rodziny; 13) formułować cele opieki nad dzieckiem w różnych sytuacjach społecznych i zdrowotnych; 14) prowadzić dokumentację dziecka zdrowego i chorego; 15) wykonywać badanie dziecka zdrowego; 16) dobierać i realizować najkorzystniejszy dla dziecka sposób przygotowania do badań diagnostycznych; 17) współuczestniczyć w kształtowaniu środowiska wychowawczego i terapeutycznego dziecka; 18) udzielić wsparcia rodzicom w sprawach dotyczących rozwoju i wychowania ich dziecka; 19) realizować świadczenia pielęgnacyjne według przyjętych standardów; 20) opracować procedury postępowania pielęgnacyjnego. 3. Treść nauczania: 1) rozwój pediatrii jako specjalności medycznej; 2) organizacja opieki nad dzieckiem w Polsce; charakterystyka instytucji wychowawczych; 3) rodzina (struktura, funkcje, więzi, postawy rodzicielskie, oddziaływania wychowawcze); 4) rozwój: a) pojęcia podstawowe (wzrastanie, dojrzewanie, norma rozwojowa), b) czynniki rozwoju, etapy rozwoju, metody oceny rozwoju (fizycznego, dojrzewania kostnego, uzębienia, psychospołecznego), metody wspomagania rozwoju (stymulacja), c) lęk i strach u dzieci, potrzeby dziecka (zaspokojenie, niedosyt); 5) rozwój anatomiczny i czynnościowy poszczególnych układów; 6) gospodarka wodno-elektrolitowa ze szczególnym zwróceniem uwagi na okres noworodkowy i niemowlęcy; 7) zasady farmakoterapii w pediatrii; 8) komunikowanie się z dzieckiem i jego rodzicami; 9) badania diagnostyczne i kliniczne dziecka (obserwacja, wywiad, badanie fizyczne, badania laboratoryjne, badania radiologiczne), badanie dziecka zdrowego, badanie dziecka chorego; 10) choroba sieroca (przyczyny, objawy, leczenie, zapobieganie); 11) ból u dzieci (ocena bólu, leczenie bólu, dorośli wobec cierpienia dzieci); 12) szpital (oddział) pediatryczny jako środowisko leczenia i wychowania; 13) zapobieganie zakażeniom na oddziałach pediatrycznych; 14) etyka w opiece pediatrycznej (wybrane aspekty); 15) charakterystyka wybranych objawów chorobowych u dzieci (wymioty, napady drgawkowe, sinica, duszność, żółtaczka, obrzęki, kwasica metaboliczna i oddechowa); 16) choroba dziecka jako sytuacja trudna; 17) hospitalizacja jako sytuacja trudna (reakcja na rozłąkę, mechanizmy obronne, formy pomocy dziecku i rodzicom, potrzeby dziecka chorego); 18) standardy opieki nad dzieckiem; 19) realizacja procesu pielęgnowania. MODUŁ II. PEDIATRIA SPOŁECZNA 1. Cel modułu Zapoznanie pielęgniarki z podstawowymi zagadnieniami pediatrii społecznej i organizacją opieki zdrowotnej nad populacją wieku rozwojowego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować organizację opieki zdrowotnej nad populacją wieku rozwojowego w Polsce i na świecie; 2) określić najczęstsze problemy zdrowotne populacji wieku rozwojowego; 3) określić i zinterpretować wskaźnik umieralności niemowląt i umieralności okołoporodowej; 4) scharakteryzować i rozpoznać problemy społeczne populacji wieku rozwojowego; 5) zaplanować sposób postępowania w zakresie pomocy w rozwiązywaniu problemów społecznych dzieci, młodzieży i ich rodzin; 6) uzasadnić wpływ postaw rodzicielskich i metod wychowawczych na rozwój dziecka; 7) współpracować z instytucjami adopcyjnymi i opieką socjalną; 8) określić i zinterpretować podstawowe akty prawne w zakresie ochrony prawnej dziecka i rodziny. 3. Treść nauczania: 1) pojęcie pediatrii społecznej; 2) epidemiologia w medycynie wieku rozwojowego: a) zachorowalność i umieralność oraz chorobowość najczęstszych chorób wieku rozwojowego, b) umieralność niemowląt i umieralność okołoporodowa, c) najczęstsze wady i schorzenia występujące u dzieci i młodzieży szkolnej; 3) problemy społeczne populacji wieku rozwojowego: a) zaburzenia zachowania (moczenie, nadpobudliwość, inne), b) niedostosowanie społeczne i jego przejawy (między innymi uzależnienia, subkultury młodzieżowe), c) próby samobójcze, d) zespół dziecka maltretowanego, e) instytucjonalna i pozainstytucjonalna pomoc rodzinie, f) organizacja i zadania placówek pomocy społecznej; 4) dziecko w rodzinie: a) postawy rodzicielskie i ich wpływ na osobowość dziecka, b) metody wychowania w rodzinie i ich znaczenie dla rozwoju dziecka, c) diagnoza rodzinna, d) adopcja i rodziny zastępcze, e) opieka socjalna i środowiskowa a problemy współczesnej rodziny; 5) ochrona prawna dziecka i rodziny: a) Konwencja o prawach dziecka, b) Europejska karta praw dziecka w szpitalu, c) Kodeks rodzinny i opiekuńczy. MODUŁ III. OPIEKA NAD DZIECKIEM ZDROWYM 1. Cel modułu: 1) przygotowanie pielęgniarki do prowadzenia działań w zakresie ochrony i promowania zdrowia dzieci i młodzieży z uwzględnieniem metod, technik oraz środków dydaktycznych; 2) zapoznanie z zasadami racjonalnego żywienia dzieci i młodzieży; 3) przygotowanie do prowadzenia działań w zakresie opieki nad noworodkiem oraz dziećmi i młodzieżą szkolną; 4) przygotowanie do prowadzenia działań w zakresie szczepień ochronnych u dzieci i młodzieży. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować organizację opieki prenatalnej, perinatalnej i nad noworodkiem; 2) określić skutki działania czynników wpływających na rozwój płodu; 3) ocenić stan noworodka; 4) współuczestniczyć w planowaniu opieki nad noworodkiem matki zakażonej Human Immunodeficiency Virus (HIV) i wirusem zapalenia wątroby typu B; 5) scharakteryzować wymogi dla "Szpitala Przyjaznego Dziecku" oraz pomagać rodzicom w umacnianiu więzi z dzieckiem; 6) zapobiegać zakażeniom na oddziałach noworodkowych; 7) diagnozować sytuację rodzinną i zaplanować pomoc rodzinie; 8) edukować w zakresie racjonalnego żywienia; 9) ocenić prawidłowość jadłospisu w żywieniu zbiorowym pod kątem ilościowym i jakościowym; 10) scharakteryzować zasady żywienia niemowląt; 11) promować karmienie naturalne; 12) scharakteryzować szczepionki, zasady ich podawania, przechowywania i transportu; 13) rozpoznawać odczyny i powikłania poszczepienne; 14) wykonywać i dokumentować szczepienia obowiązkowe, w grupach ryzyka, zalecane i inne; 15) wykrywać odchylenia w stanie zdrowia dzieci i młodzieży na podstawie badań przesiewowych; 16) zaplanować działania pielęgnacyjne w postępowaniu poprzesiewowym; 17) zaplanować pomoc w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych dzieci; 18) ustalać poziom wiedzy w zakresie zachowań zdrowotnych dzieci i młodzieży; 19) zaplanować własne działania edukacyjne i określić ich skuteczność; 20) scharakteryzować skutki niedostatków zachowań prozdrowotnych w zakresie rozwoju dziecka i ryzyka chorób. 3. Treść nauczania: 1) organizacja opieki nad matką i dzieckiem zdrowym w Polsce - pojęcie profilaktyki nieswoistej i swoistej w pediatrii; 2) wychowanie zdrowotne dzieci i młodzieży: a) pojęcie zdrowia i zachowań prozdrowotnych w pediatrii oraz skutki niedostatków zachowań prozdrowotnych dla zdrowia dzieci i młodzieży, b) zachowania zdrowotne dzieci i młodzieży szkolnej w Polsce i na świecie, c) zasady wychowania zdrowotnego stosowane w pracy z dziećmi i młodzieżą, d) program wychowania zdrowotnego w szkole oraz metody i formy oddziaływań edukacyjnych, e) wybrane zagadnienia z dydaktyki w odniesieniu do dzieci i młodzieży; 3) szczepienia ochronne u dzieci i młodzieży: a) uodpornienie bierne i czynne, szczepienia obowiązkowe, w grupach ryzyka, zalecane i inne, b) kalendarz szczepień, c) ogólna charakterystyka szczepionek, surowic odpornościowych i immunoglobulin, d) kształtowanie się odporności w przebiegu rozwoju osobniczego, e) odczyny i powikłania poszczepienne, f) zasady podawania, przechowywania i transportu szczepionek, g) organizacja szczepień ochronnych w Polsce, ustawodawstwo; 4) żywienie dzieci i młodzieży: a) żywienie noworodków i niemowląt, b) normy i zasady racjonalnego żywienia dzieci, c) wymogi sanitarnohigieniczne w żywieniu, d) zasady żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży, ocena jadłospisów; 5) opieka prenatalna: a) planowanie rodziny, b) czynniki wpływające na rozwój płodu, c) uwarunkowania wad wrodzonych, d) organizacja opieki przedporodowej nad matką i jej dzieckiem; 6) opieka nad noworodkiem zdrowym: a) organizacja oddziałów położniczo-noworodkowych, "Szpital Przyjazny Dziecku", organizacja porodów w domu, b) ocena stanu noworodka po porodzie, fizjologia okresu noworodkowego, pielęgnacja noworodka, c) zapobieganie zakażeniom w oddziałach noworodkowych, d) opieka nad noworodkiem matki zakażonej HIV lub wirusem zapalenia wątroby typu B, e) opieka nad noworodkiem w domu (współpraca z położną rodzinną); 7) metody oceny stanu zdrowia dzieci i młodzieży: a) cele, zadania i organizacja opieki medycznej nad uczniami, b) problemy szkolne, c) diagnoza rodzinna, d) formułowanie problemów zdrowotnych dziecka (planowanie działań pielęgniarskich w postępowaniu poprzesiewowym): zaburzenia rozwoju fizycznego, nieprawidłowa ostrość wzroku, zez, zaburzenia słuchu, wady postawy, zaburzenia widzenia barw, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, bilanse zdrowia. MODUŁ IV. DZIECKO W STANACH OSTRYCH I ZAGRAŻAJĄCYCH ŻYCIU 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania opieki pielęgniarskiej nad dzieckiem w stanach ostrych i zagrażających życiu. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić organizację opieki nad dzieckiem w chorobie ostrej i w stanach zagrożenia życia; 2) oceniać stan ogólny dziecka; 3) udzielać pierwszej pomocy dziecku w stanach zagrożenia życia; 4) podejmować i prowadzić działania reanimacyjne; 5) zaplanować postępowanie z dzieckiem po skutecznej resuscytacji; 6) rozpoznać ostrą niewydolność krążeniową i oddechową; 7) rozpoznać inne zaburzenia zagrażające życiu; 8) ocenić stan gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej; 9) stosować zasady postępowania w wyrównywaniu zaburzeń wodno-elektrolitowych i kwasowo-zasadowych; 10) zaplanować opiekę w okresie przed- i pooperacyjnym; 11) rozpoznać reakcję na ból i współuczestniczyć w planowaniu postępowania przeciwbólowego; 12) stosować różne techniki żywienia i dostrzegać ryzyko powikłań z nimi związanych; 13) komunikować się z dzieckiem, rodziną i zespołem terapeutycznym; 14) oceniać i wpływać na jakość opieki nad dzieckiem, grupą dzieci, populacją; 15) konstruować i modyfikować standardy opieki pielęgniarskiej. 3. Treści nauczania: 1) wybrane choroby układu krążenia: a) wady wrodzone serca, b) przełożenie wielkich pni tętniczych, c) zespół Fallota, d) koarktacja aorty, e) przerwany łuk aorty, f) wirusowe i bakteryjne zapalenie mięśnia sercowego, g) niewydolność krążenia, h) tamponada serca, i) wtrzewienie serca, j) choroba Kawasaki; 2) problemy pielęgnacyjne w chorobach układu krążenia; 3) problemy pielęgnacyjne po transplantacji serca; 4) wybrane choroby układu pokarmowego: a) wady wrodzone, b) krwawienia z przewodu pokarmowego, c) ostra niewydolność wątroby, d) biegunki ostre, e) zespół krótkiego jelita, f) zapalenie wyrostka robaczkowego, g) wytrzewienie trzewi, h) zarośnięcie przełyku i odbytu, i) reflux żołądkowo-przełykowy, j) niedrożność jelit, k) choroba Hirschsprunga; 5) problemy pielęgnacyjne w wybranych chorobach układu pokarmowego: a) postępowanie dietetyczne w biegunkach ostrych, b) problemy pielęgnacyjne po transplantacji wątroby; 6) wybrane wady układu moczowo-płciowego: a) wynicowanie pęcherza, b) uszkodzenie zastawki cewki tylnej, c) zespół brzucha śliwkowego, d) skręt jądra, ostra niewydolność nerek, e) kryza nadciśnieniowa, brzuszna, f) zespół nerczycowy, g) problemy pielęgnacyjne w wybranych wadach, h) problemy pielęgnacyjne po transplantacji nerki; 7) wybrane choroby układu nerwowego: a) wady rozwojowe, b) zespół wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, c) cytomegalia - postać mózgowa, d) neuroinfekcje (wirusowe i bakteryjne), e) stany padaczkowe; 8) problemy pielęgnacyjne w wybranych chorobach układu nerwowego; 9) wybrane choroby ostre układu oddechowego: a) wady wrodzone, b) ostra niewydolność oddechowa, c) zapalenia płuc; 10) wybrane problemy pielęgnacyjne w chorobach ostrych układu oddechowego; 11) choroby metaboliczne: zaburzenia ostre glikemii, wrodzony przerost nadnerczy, problemy pielęgnacyjne w chorobach metabolicznych i endokrynologicznych; 12) wybrane choroby zakaźne: a) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, b) zapalenie mózgu, c) pneumocystoza, d) wirusowe zapalenie wątroby; 13) problemy pielęgnacyjne w wybranych chorobach zakaźnych; 14) wstrząs: a) określenie wstrząsu, przyczyny wstrząsu, rodzaje wstrząsów, b) zaburzenia ogólnoustrojowe, rozpoznanie i ocena przebiegu wstrząsu, c) postępowanie z dzieckiem we wstrząsie, powikłania; 15) zatrucia: a) przyczyny i rodzaje zatruć, b) postępowanie z dzieckiem zatrutym, c) powikłania, d) zapobieganie zatruciom; 16) urazy: a) rodzaje urazów, rozległość urazów, ocena stanu dziecka, b) postępowanie z dzieckiem po urazie, c) powikłania, d) zapobieganie urazom. MODUŁ V. OPIEKA NAD DZIECKIEM Z CHOROBĄ NOWOTWOROWĄ 1. Cel modułu Poszerzenie i pogłębienie wiedzy z zakresu chorób nowotworowych u dzieci oraz postępowania diagnostycznego, leczniczego i opieki paliatywnej nad dzieckiem. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować najczęściej występujące u dzieci choroby nowotworowe; 2) dokonać oceny stanu klinicznego dziecka z chorobą nowotworową; 3) określić i udokumentować problemy zdrowotne wynikające z istoty choroby i leczenia; 4) planować postępowanie pielęgniarskie w stosunku do dzieci z chorobą nowotworową w zależności od wieku, stanu klinicznego i etapu leczenia; 5) zdobyć zaufanie dziecka i rodziny; 6) stosować psychoterapię podtrzymującą w stosunku do dziecka i rodziny; 7) przygotować (fizycznie i psychicznie) dziecko do zabiegów diagnostycznych i leczniczych; 8) rozpoznać reakcje na ból; 9) udzielić wsparcia dziecku i rodzinie; 10) wykorzystywać zasady opieki terminalnej i stwarzać warunki godnego umierania; 11) modyfikować dawkę leczniczą leku przeciwbólowego i leków łagodzących inne dokuczliwe objawy. 3. Treści nauczania: 1) epidemiologia chorób nowotworowych u dzieci; 2) najczęściej występujące choroby nowotworowe u dzieci: a) ostra białaczka limfoblastyczna (all), b) ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina), c) neuroblastoma, medulloblastoma, d) guz Wilmsa, e) retinoblastoma, f) osteosarcoma, rabdomyosarcoma; 3) badania diagnostyczne w chorobach nowotworowych - przygotowanie fizyczne i psychiczne dziecka; 4) leczenie: chirurgiczne, farmakologiczne, radioterapia; 5) opieka pielęgniarska na oddziale dziecięcym onkologiczno-hematologicznym; 6) ból nowotworowy u dzieci - profilaktyka, leczenie; 7) kształtowanie się pojęcia śmierci u dzieci; 8) opieka terminalna; 9) pomoc instytucjonalna i pozainstytucjonalna; 10) ogólne założenia realizowane w opiece hospicyjnej; 11) problemy etyczne w hospicjum dla dzieci. MODUŁ VI. OPIEKA NAD DZIECKIEM NIEPEŁNOSPRAWNYM 1. Cel modułu: 1) przygotowanie pielęgniarki do rozwiązywania problemów fizycznych i psychospołecznych dzieci niepełnosprawnych i trudnej sytuacji ich rodziców; 2) poznanie ogólnych założeń rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozpoznać i określić problemy dziecka lub rodziców w sytuacji jego niepełnosprawności; 2) dokonać oceny stopnia możliwości samoobsługi dziecka; 3) scharakteryzować postawy rodzicielskie wobec dziecka niepełnosprawnego; 4) rozpoznać czynniki warunkujące przeżycia emocjonalne rodziców dziecka niepełnosprawnego; 5) organizować wspólnie z zespołem warunki sprzyjające pojawieniu się, utrzymaniu, zmianie lub zlikwidowaniu określonych zachowań dziecka lub rodziców; 6) zaplanować działania pozwalające na optymalny rozwój dziecka niepełnosprawnego; 7) kształtować motywację dziecka do samodzielnego podejmowania zadań; 8) kształtować pozytywne postawy społeczne wobec dzieci niepełnosprawnych; 9) organizować sytuacje pozwalające dziecku niepełnosprawnemu kontaktować się z innymi; 10) zastosować wybrane techniki terapeutyczne zgodnie z rozpoznaną sytuacją dziecka; 11) zapobiegać samodzielnie lub z innymi członkami zespołu wtórnym następstwom wynikającym z choroby podstawowej; 12) stawiać cele krótkoterminowe i długoterminowe w opiece nad dzieckiem niepełnosprawnym; 13) wskazać rodzicom lub dziecku różne formy wsparcia; 14) udzielać dziecku lub rodzicom potrzebnych informacji, uczyć metod postępowania (pielęgnacyjnych i rehabilitacyjnych); 15) sprawdzać i oceniać przygotowanie dziecka lub rodziców do samopielęgnacji. 3. Treści nauczania: 1) niepełnosprawność a jakość życia: a) przyczyny i rodzaje niepełnosprawności (wrodzone i nabyte), b) niepełnosprawność jako czynnik modyfikujący rozwój dziecka, c) niepełnosprawność nabyta jako czynnik dezorganizujący funkcjonowanie psychiczne i społeczne dziecka, d) sytuacja rodzin z dziećmi niepełnosprawnymi (reakcje, etapy), e) przystosowanie do niepełnosprawności, f) wychowanie dziecka niepełnosprawnego - problemy, cele, czynniki warunkujące skuteczność działań wychowawczych: warunki materialno-bytowe, styl życia rodziny, postawy, organizacja życia rodzinnego, g) pomoc rodzinom dzieci niepełnosprawnych (instytucjonalne i pozainstytucjonalne formy pomocy, przepisy prawne dotyczące rodzin i dzieci niepełnosprawnych), h) rehabilitacja: ogólne założenia, cele, rodzaje, metody, współudział pielęgniarki w usprawnianiu dziecka, działania psychopedagogiczne pielęgniarki pediatrycznej wobec dziecka niepełnosprawnego i jego rodziców, rola sprzętu rehabilitacyjnego w procesie usprawniania dzieci, sprzęt rehabilitacyjny stosowany w pediatrii; 2) dzieci niesprawne sensorycznie: a) dzieci niedowidzące i niewidome: przyczyny inwalidztwa wzrokowego, podział na grupy dzieci z uszkodzeniem wzroku, wpływ braku wzroku na rozwój dziecka, etapy w reakcji na utratę wzroku, specyficzne zachowanie dziecka niewidomego, potrzeby psychiczne dzieci niewidomych, ograniczenia w zakresie potrzeb poznawczych, kinestetycznych, społecznych, mechanizmy obronne, kompensacyjna rola innych zmysłów, możliwości rewalidacji i samoakceptacji, opieka nad dzieckiem niewidomym w okresie hospitalizacji, organizacja szkolnictwa i stan opieki nad dziećmi niedowidzącymi, b) dzieci z wadą słuchu: pojęcie głuchoty i jej przyczyny, wczesna diagnostyka, specyfika procesów poznawczych dziecka głuchego, adaptacja społeczna dzieci głuchych, rozwijanie sprawności fizycznej i umiejętności samoobsługi dzieci głuchych, zakłady i szkoły specjalne dla dzieci głuchych, opieka nad dzieckiem głuchym w okresie hospitalizacji; 3) dzieci z niedorozwojem umysłowym: a) dzieci z niedorozwojem umysłowym: definicja i określenie przyczyn deficytów, klasyfikacja niedorozwoju, ocena stopnia zaburzeń: rozwoju fizycznego, psychicznego, społecznego, potrzeby, rozwój osobowości dziecka upośledzonego umysłowo, cele rehabilitacji, formy działalności dziecka głęboko upośledzonego, szkolnictwo specjalne, b) zespół Downa: epidemiologia, przyczyny, charakterystyka cech fizycznych, zmiana cech w miarę wzrastania dziecka, cechy osobowości, zachowania typowe dla dzieci z zespołem Downa, wychowanie, opieka nad dzieckiem z zespołem Downa w okresie hospitalizacji; 4) dzieci niesprawne ruchowo: a) opieka nad dzieckiem z porażeniem mózgowym: określenie przyczyn mózgowego porażenia dziecięcego, klasyfikacja, ocena stanu i stopnia zaburzeń (ruchu, odruchów, napięcia, zdolności motorycznych i adaptacyjnych, układu kostnego), ustalenie celów leczenia, postępowanie usprawniające, edukacja rodziców, przyrządy pomocnicze (ortezy, aparaty, buty ortopedyczne i inne), operacje ortopedyczne, współdziałanie specjalistów i placówek opiekuńczo-leczniczych, formy wsparcia, b) opieka nad dziećmi z defektami cewy nerwowej: wady dysgraficzne jako ważny problem zdrowotny i społeczny, epidemiologia, rokowanie, rodzaje, profilaktyka, postępowanie z noworodkiem (ogólne założenia wielospecjalistycznego leczenia: operacyjnego, usprawniającego), wodogłowie (objawy, leczenie chirurgiczne, ocena działania, powikłania), problemy urologiczne (pęcherz neurogenny), problemy ortopedyczne, problemy zdrowotne dzieci z wadami cewy nerwowej, współpraca z rodzicami w usprawnianiu dziecka (wsparcie, instruktaż), c) następstwa urazów rdzenia kręgowego: spastyczność i przykurcze (zapobieganie - ułożenia funkcjonalne, gimnastyka lecznicza), odleżyny (przyczyny, profilaktyka i leczenie), automatyzm pęcherza, wsparcie, d) następstwa guzów rdzenia, e) następstwa guzów mózgu i urazów czaszkowo-mózgowych - zespół psychoorganiczny, f) zanik rdzeniowy mięśni: choroba Werdniga-Hoffmana, choroba Kugelberga-Welander (młodzieńcza): objawy, ocena wydolności czynnościowej, leczenie, g) dystrofia mięśniowa Duchenne'a: objawy, badanie, ocena czynnościowa kończyn, obręczy barkowej i biodrowej, serca i układu oddechowego, postępujący charakter choroby, leczenie powikłań i poprawa jakości życia, h) artrogrypoza: objawy, ocena sprawności dziecka, leczenie (zachowawcze, chirurgiczne i usprawnianie), i) braki i ubytki kończyn; 5) reumatoidalne zapalenie stawów: a) etiopatologia: zmiany w stawach (zakres ruchów), zmiany w mięśniach (ocena siły mięśniowej), zmiany w ścięgnach i kaletkach maziowych, zmiany w kościach, b) rozpoznanie (badania laboratoryjne, ocena stopnia samodzielności), c) postępowanie zmian, d) leczenie zachowawcze (farmakologiczne, fizykalne, zapobieganie zniekształceniom, leczenie bólu). MODUŁ VII. OPIEKA NAD DZIECKIEM PRZEWLEKLE CHORYM I JEGO RODZINĄ 1. Cel modułu Przygotowanie do sprawowania opieki nad dzieckiem przewlekle chorym i jego rodziną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować objawy i przebieg chorób przewlekłych; 2) ocenić stan ogólny dziecka; 3) dokonać oceny zaburzeń czynnościowych i rozwojowych; 4) dokonać oceny przystosowania dziecka lub rodziny do choroby; 5) ocenić następstwa psychospołeczne choroby przewlekłej u dziecka; 6) ocenić postawy rodzicielskie; 7) kontrolować ból i cierpienie dziecka; 8) okazać cierpliwość, spokój i szacunek dziecku i jego rodzicom; 9) pomóc rodzinie w reorganizacji życia domowego; 10) wskazać różne formy wsparcia dla dziecka i rodziców; 11) zaplanować i realizować edukację dziecka lub rodziców; 12) określić zakres samopielęgnacji w różnych okresach choroby i zapotrzebowania na opiekę profesjonalną; 13) wskazać objawy zagrażające życiu lub zdrowiu dziecka; 14) dokonać wyboru metod pielęgnacyjnych stosownie do warunków i miejsca; 15) formułować cele opieki nad dzieckiem; 16) stymulować rozwój dziecka na miarę jego możliwości; 17) wpływać na jakość życia dziecka z chorobą przewlekłą oraz jakość życia i funkcjonowanie jego rodziny. 3. Treści nauczania: 1) choroba przewlekła: a) definicja choroby przewlekłej, b) cechy choroby przewlekłej, c) fizyczne, psychiczne i społeczne skutki choroby przewlekłej, d) poczucie zagrożenia u dziecka i rodziców, e) fazy adaptacji do choroby, f) mechanizmy obronne i ich wartość terapeutyczna, g) wpływ choroby na przebieg rozwoju dziecka; 2) opieka pielęgniarska nad dzieckiem przewlekle chorym: a) udział pielęgniarki w eliminowaniu negatywnych konsekwencji psychologicznych choroby przewlekłej dziecka, b) formy opieki nad dzieckiem przewlekle chorym i jego rodziną (wielodyscyplinarność działań), c) edukacja dziecka lub rodziców jako ważny element opieki, d) znaczenie samoopieki lub samopielęgnacji dla samopoczucia dziecka i jego rodziny, e) problemy edukacyjne i wychowawcze dziecka przewlekle chorego, formy wsparcia; 3) wrodzone błędy metaboliczne: galaktozemia, fenyloketonuria; 4) wybrane choroby układu oddechowego: a) dyskineza rzęsek (zespół Kartegenera), b) przewlekłe zapalenie oskrzeli, c) rozedma płuc, d) rozstrzenie oskrzeli, e) mukowiscydoza, f) astma; 5) wybrane choroby przewodu pokarmowego: a) choroba wrzodowa, b) choroba Crohna, c) wrzodziejące zapalenie jelita grubego, d) biegunki przewlekłe, e) cholestaza, f) zespół Reye'a; 6) wybrane choroby układu sercowo-naczyniowego: a) wady wrodzone serca, b) nadciśnienie tętnicze, c) kardiomiopatia; 7) zaburzenia krwotoczne i zakrzepowe; 8) wybrane choroby układu moczowego: a) kłębkowe zapalenie nerek, b) zespół nerczycowy, c) przewlekła niewydolność nerek, d) odpływ pęcherzowo-moczowodowy; 9) wybrane schorzenia endokrynologiczne: a) wrodzona niedoczynność tarczycy, b) nadczynność tarczycy, c) wrodzony przerost nadnerczy; 10) wybrane choroby układu nerwowego i mięśniowego: padaczka, zaburzenia ruchowe, encefalopatia, miopatie, miastenia; 11) alergia: katar sienny, alergia pokarmowa, wyprysk (alergiczne zapalenie skóry); 12) wybrane choroby układu immunologicznego: a) pierwotny niedobór odporności, b) wtórny niedobór odporności, c) Zespół Nabytego Upośledzenia Odporności (AIDS); 13) wybrane zagadnienia psychiatrii dziecięcej: autyzm wczesnodziecięcy, anoreksja, problemy psychiatryczne w uszkodzeniach ośrodkowego układu nerwowego; 14) wybrane schorzenia ortopedyczne u dzieci: a) wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego, b) skolioza, c) choroba Pertheza, d) zaburzenia mineralizacji tkanki kostnej i łącznej. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego, środowiska nauczania i wychowania; 3) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny odpowiadającej dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 11 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA CHIRURGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie wysoko wykwalifikowanej kadry pielęgniarek do profesjonalnego i nowoczesnego sprawowania opieki nad pacjentami ze schorzeniami leczonymi chirurgicznie, a także do sprawowania roli lidera zespołów, inicjowania i wdrażania zmian ukierunkowanych na poprawę jakości świadczonych usług oraz podejmowania działań zmierzających do rozwoju zawodowego. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.190 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 860 godzin, w tym w części teoretycznej 405 godzin, w części praktycznej 455 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Ocenić stan i sytuację psychospołeczną pacjenta leczonego chirurgicznie, wykorzystując możliwe źródła informacji. 2. Rozpoznać stan zagrożenia życia. 3. Rozpoznać problemy pielęgnacyjne pacjenta przed i po zabiegu operacyjnym. 4. Określić priorytety opiekuńcze w odniesieniu do pacjenta i grupy pacjentów leczonych chirurgicznie. 5. Zaplanować opiekę pielęgniarską krótko- i długofalową w okresie przed- i pooperacyjnym. 6. Zrealizować i ocenić działania pielęgniarskie. 7. Dobrać metody postępowania pielęgniarskiego indywidualnie do potrzeb chorego. 8. Modyfikować działania pielęgniarskie stosownie do zmieniającego się stanu pacjenta. 9. Przygotować chorego do różnych badań diagnostycznych i zabiegu operacyjnego. 10. Dobrać model organizacyjny opieki pielęgniarskiej do sytuacji pacjenta. 11. Prowadzić rehabilitację przyłóżkową i współuczestniczyć w rehabilitacji realizowanej przez zespół interdyscyplinarny. 12. Wspierać pacjenta i jego rodzinę w chorobie i niepełnosprawności. 13. Wskazać grupy wsparcia społecznego dla pacjenta i jego rodziny. 14. Wdrażać standardy opieki pielęgniarskiej u chorych przed i po operacji. 15. Przygotować chorego po zabiegu operacyjnym do samoopieki i samopielęgnacji, a rodzinę do sprawowania opieki nieprofesjonalnej. 16. Mobilizować chorego do świadomego udziału w procesie leczniczo-pielęgnacyjnym. 17. Dobrać indywidualnie i stosować właściwe techniki kontaktu terapeutycznego z pacjentem. 18. Prowadzić edukację zdrowotną pacjenta w zdrowiu i w chorobie, dobierając właściwe metody i środki. 19. Przekonać pacjenta o konieczności stosowania leczenia dietetycznego oraz służyć mu radą i pomocą. 20. Opracować i koordynować programy profilaktyczne, promocyjne, lecznicze i rehabilitacyjne. 21. Doradzić pacjentowi i jego rodzinie jak zaopatrzyć się w sprzęt ortopedyczny. 22. Organizować i skutecznie realizować program własnego rozwoju zawodowego i zespołu współpracowników. 23. Dobierać treści, metody i formy doskonalenia zawodowego. 24. Zarządzać opieką pielęgniarską. 25. Ocenić jakość opieki pielęgniarskiej i zarządzać jakością tej opieki. 26. Określać problemy, które mogą być przedmiotem badań naukowych. 27. Wykorzystać badania naukowe w pielęgniarstwie do poprawy jakości opieki. 28. Interpretować obowiązujące przepisy prawne i wykorzystywać je do organizacji i realizacji opieki pielęgniarskiej. 29. Współpracować z osobami, instytucjami, a także w zespole interdyscyplinarnym dla zabezpieczenia niezbędnych warunków do realizacji pełnoprofilowej opieki pielęgniarskiej pacjentowi w szpitalu i w warunkach domowych. 30. Współuczestniczyć w opracowywaniu programów lokalnych w ochronie zdrowia. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin 123456 IWprowadzenie do chirurgii105Oddział chirurgii ogólnej (sala zabiegowa lub opatrunkowa)35140 IIPielęgnowanie pacjenta na oddziale chirurgii ogólnej90Ambulatorium chirurgii ogólnej35195 Oddział chirurgii ogólnej35 Chirurgia jednego dnia35 IIIPielęgnowanie pacjenta na oddziale chirurgii urazowej i ortopedii75Ambulatorium chirurgii urazowej1)35180 Oddział chirurgii urazowej35 Oddział ortopedii35 IVPielęgnowanie pacjenta ze schorzeniami serca, naczyń i płuc leczonego chirurgicznie45Oddział kardiochirurgii35150 Oddział chirurgii naczyniowej1)35 Oddział torakochirurgii35 VPielęgnowanie pacjenta ze schorzeniami układu moczowego leczonego chirurgicznie45Oddział urologii3580 VIWybrane zagadnienia chirurgii wieku dziecięcego45Oddział chirurgii dziecięcej70115 Łączna liczba godzin405 455860 1) Zamiennie oddział chirurgii ogólnej szerokoprofilowej - wyłącznie jednorazowo. V. Program nauczania MODUŁ I. WPROWADZENIE DO CHIRURGII 1. Cel modułu Zrozumienie wpływu urazu na organizm, pogłębienie wiedzy z zakresu nowoczesnej diagnostyki, żywienia, leczenia i usprawniania chorych poddanych leczeniu chirurgicznemu oraz wykorzystanie jej w działalności praktycznej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować podział płynów ustrojowych i zapotrzebowanie człowieka na wodę; 2) scharakteryzować przyczyny zaburzeń gospodarki wodnej u chorego leczonego chirurgicznie; 3) rozpoznać objawy kliniczne odwodnienia; 4) dokonać bilansu płynów; 5) podać prawidłowe wartości stężenia anionów i kationów w surowicy krwi; 6) scharakteryzować preparaty krwiopochodne i krwiozastępcze oraz zasady ich podawania; 7) wymienić wskazania do przetoczenia krwi i preparatów krwiopochodnych; 8) przygotować krew i preparaty krwiopochodne do przetoczenia; 9) rozpoznać i odpowiednio postępować przy pojawieniu się objawów poprzetoczeniowych; 10) rozpoznać stan zagrożenia życia; 11) zapewnić drożność dróg oddechowych u chorego nieprzytomnego, z urazem kręgosłupa i w innych stanach zagrożenia życia; 12) podjąć reanimację metodą dwóch i jednego ratownika; 13) wyznaczyć miejsce do pośredniego masażu serca; 14) wykonać pośredni masaż serca; 15) wykonać defibrylację serca; 16) wykonać rękoczyn Heimlicha w przypadku aspiracji ciała obcego u przytomnego, nieprzytomnego, dorosłego i dziecka; 17) zinterpretować wyniki badań laboratoryjnych w kierunku zagrożenia życia; 18) scharakteryzować zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej; 19) scharakteryzować i zróżnicować objawy wstrząsu; 20) określić skutki niedożywienia; 21) wymienić wskazania do żywienia enteralnego i parenteralnego; 22) zaproponować dietę właściwą dla stanu klinicznego chorego; 23) dobrać i wykorzystać różne techniki karmienia chorych; 24) scharakteryzować żywienie parenteralne; 25) monitorować chorego żywionego parenteralnie; 26) pielęgnować chorego w zależności od metody i sposobu żywienia; 27) rozpoznać powikłania żywienia enteralnego i parenteralnego; 28) wymienić źródła kalorii w żywieniu pozajelitowym; 29) przygotować chorego do zabiegu operacyjnego, uwzględniając rodzaj zabiegu operacyjnego i rodzaj znieczulenia; 30) rozpoznać powikłania po znieczuleniu i objąć chorego opieką; 31) ocenić ból i zastosować zlecone środki przeciwbólowe; 32) wyjaśnić pojęcia: kalectwo, inwalidztwo, niepełnosprawność; 33) wymienić i omówić etapy procesu rehabilitacji; 34) scharakteryzować grupy inwalidztwa; 35) wyjaśnić aspekty postaw ludzkich wobec niepełnosprawności i przeciwdziałać postawom negatywnym; 36) zapoznać chorego i jego rodzinę z rodzajami sprzętu ortopedycznego, zasadami jego wypożyczania lub zakupu; 37) przedstawić podstawy prawne zaopatrywania się w sprzęt ortopedyczny; 38) rozpoznać zmiany zachodzące w psychice chorego pod wpływem choroby, kalectwa oraz przeciwdziałać im za pomocą metod i środków oddziaływania psychoterapeutycznego; 39) prowadzić ćwiczenia oddechowe i ocenić ich skuteczność; 40) prowadzić i nauczyć pacjenta wykonywania ćwiczeń izometrycznych; 41) rozpoznawać i rozwiązywać problemy psychospołeczne pacjentów po zabiegach okaleczających (np. amputacja kończyn, piersi, wyłonienia stomii); 42) wspierać emocjonalnie pacjentów w zakresie samoopieki i samoobsługi; 43) prowadzić ćwiczenia ogólnokondycyjne; 44) prowadzić ćwiczenia usprawniające z użyciem specjalnych przyrządów, szczególnie w zakresie samoobsługi; 45) przygotować chorego do zabiegów i ćwiczeń rehabilitacyjnych oraz aktywnego współdziałania; 46) przygotować pacjenta do różnego rodzaju zabiegów fizykoterapeutycznych; 47) wykonać prawidłowo oklepywanie, masaż klasyczny, a także przygotować rodzinę chorego do kontynuacji zabiegu w domu; 48) scharakteryzować zmiany inwolucyjne w przebiegu starzenia się i starości; 49) ocenić sytuację chorego w wieku podeszłym i ustalić jego stan funkcjonalny; 50) określić problemy zdrowotne chorego wynikające ze specyfiki schorzeń wieku podeszłego; 51) rozpoznać zaburzenia w funkcjonowaniu psychospołecznym (funkcje procesów poznawczych, role społeczne); 52) wymienić warunki farmakoterapii stosowanej w geriatrii; 53) określić wpływ leków stosowanych w chirurgii na organizm człowieka w wieku podeszłym; 54) rozpoznać problemy zdrowotne człowieka w wieku podeszłym w okresie przed- i pooperacyjnym; 55) zaplanować opiekę nad człowiekiem w wieku podeszłym, zrealizować i ocenić podjęte działania; 56) scharakteryzować aspekty kliniczne, prawne i etyczne pobierania narządów do przeszczepów; 57) określić specyfikę opieki pielęgniarskiej nad dawcą i biorcą narządu. 3. Treści nauczania: 1) krew, płyny ustrojowe: a) krew, preparaty krwiopochodne i krwiozastępcze - przetaczanie, wskazania, technika, odczyny poprzetoczeniowe, przepisy prawne, b) mechanizmy hemostazy w chirurgii - fizjologia i zaburzenia, c) gospodarka wodno-elektrolitowa - podział i skład płynów ustrojowych, osmolalność, zespoły zaburzeń wodno-elektrolitowych, równowaga kwasowo-zasadowa, d) wpływ urazu na ustrój, e) wstrząs, rodzaje, objawy, różnicowanie, postępowanie; 2) żywienie chorych w chirurgii: a) zasoby energetyczne ustroju, b) podstawowe zapotrzebowanie ustroju na składniki odżywcze, c) zaburzenia metaboliczne pourazowe, d) metody żywienia chorych w chirurgii (doustne, enteralne, parenteralne, wskazania, zasady, technika, rodzaje preparatów, monitorowanie biochemiczne, powikłania), e) rola pielęgniarki w żywieniu chorych, f) ocena stanu odżywienia chorego; 3) reanimacja, znieczulenie i zwalczanie bólu: a) reanimacja oddechowo-krążeniowa metodą dwóch i jednego ratownika - udrożnienie dróg oddechowych, sztuczna wentylacja, pośredni masaż serca, farmakoterapia, elektroterapia, reanimacja niemowląt i dzieci, b) znieczulenie ogólne, regionalne - wskazania, przeciwwskazania, c) przygotowanie chorego do znieczulenia, środki stosowane do znieczulenia ogólnego i regionalnego, opieka nad chorym po znieczuleniu, d) patofizjologia bólu, rodzaje, leczenie farmakologiczne, e) ból pooperacyjny, zapobieganie bólowi przewlekłemu, ocena bólu pooperacyjnego - skale, znieczulenie przewodowe, pozafarmakologiczne metody leczenia bólu - metody fizykoterapeutyczne, drażnienia receptorowe, psychoterapia; 4) nowoczesne metody diagnostyki i leczenia chirurgicznego: a) wybrane metody diagnostyczne w chirurgii (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, diagnostyka ultrasonograficzna, badania angiograficzne, endoskopowe, scyntygraficzne, diagnostyka laboratoryjna), b) nowoczesne metody leczenia chirurgicznego (laser, kleje, koagulacja podczerwieni, wchłanianie siatki z tworzyw sztucznych, laparoskopia, ultradźwięki), c) wskazania, przeciwwskazania, powikłania pooperacyjne; 5) przeszczepy narządów: a) podstawy prawne transplantologii w Polsce, b) rodzaje przeszczepów, c) przygotowanie dawcy i biorcy do przeszczepu narządów, d) opieka nad chorym po przeszczepie serca, nerek, wątroby, e) problemy psychospołeczne chorych po przeszczepie narządu, f) leczenie farmakologiczne i sanatoryjne; 6) rehabilitacja chorych leczonych chirurgicznie: a) wybrane zagadnienia dotyczące kalectwa, inwalidztwa, niepełnosprawności, b) cele i zadania rehabilitacji, c) etapy rehabilitacji, d) rola i zadania pielęgniarki w procesie rehabilitacji kompleksowej, e) zasady rehabilitacji oddechowej, efektywne oddychanie, oklepywanie, rozprężanie płuc, f) ćwiczenia usprawniające - bierne, czynne, ogólnokondycyjne, g) zabiegi fizykoterapeutyczne, h) rehabilitacja psychologiczna i społeczna, i) rehabilitacja chorych po amputacji kończyn - usprawnianie, protezowanie, j) rehabilitacja osób po urazach - zapobieganie powikłaniom, k) kinezyterapia u osób po zabiegach operacyjnych jamy brzusznej (wskazania, przeciwwskazania), l) rehabilitacja kompleksowa chorych po zabiegach okaleczających (amputacji piersi i wyłonieniu stomii); 7) odrębności wieku podeszłego: a) fizjologia starzenia się i starości, b) specyfika patologii w geriatrii, c) odmienność farmakoterapii geriatrycznej, d) najczęstsze schorzenia w wieku podeszłym leczone chirurgicznie, e) przygotowanie osoby w wieku podeszłym do zabiegu i pielęgnacja pooperacyjna, f) psychospołeczne aspekty opieki pielęgniarskiej nad chorymi w wieku podeszłym. MODUŁ II. PIELĘGNOWANIE PACJENTA NA ODDZIALE CHIRURGII OGÓLNEJ 1. Cel modułu Objęcie profesjonalną opieką chorego z raną ostrą i przewlekłą oraz ze schorzeniami narządów jamy brzusznej, gruczołów wewnętrznego wydzielania leczonych chirurgicznie zgodnie z najnowszymi metodami i technikami działań pielęgniarskich. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) ocenić i pielęgnować ranę pooperacyjną, uwzględniając jej rodzaj; 2) zdejmować szwy; 3) przestrzegać sposobów zapobiegania i rozprzestrzeniania się zakażeń chirurgicznych i wewnątrzszpitalnych; 4) pobrać materiał do badań bakteriologicznych; 5) scharakteryzować chorego w ostrym stanie choroby leczonego na oddziale chirurgicznym; 6) scharakteryzować chorego w stanie przewlekłym choroby leczonego na oddziale chirurgicznym; 7) sklasyfikować nowotwory; 8) pielęgnować chorego z chorobą nowotworową, uwzględniając nowoczesne metody terapii nowotworów; 9) zmodyfikować doraźnie dawkę leczniczą leku przeciwbólowego; 10) wykonać badanie fizykalne umożliwiające wczesne wykrywanie chorób piersi; 11) propagować "Program Zwalczania Nowotworów Złośliwych u Kobiet w Polsce"; 12) przygotować pacjenta do badań diagnostycznych; 13) ocenić stan chorego po badaniach diagnostycznych i prowadzić obserwację; 14) wykonać testy diagnostyczne dla oznaczenia ciał ketonowych oraz glukozy we krwi i w moczu; 15) oznaczyć glikemię za pomocą glukometru; 16) stosować zabiegi z wykorzystaniem zimna i ciepła; 17) przygotować chorego do zabiegu operacyjnego wykonywanego w trybie nagłym i planowanym; 18) ocenić stan chorego po zabiegu operacyjnym i objąć go profesjonalną opieką; 19) rozpoznać ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych; 20) usprawnić ruchowo chorego po zabiegu operacyjnym; 21) przygotować chorego i rodzinę do samopielęgnacji; 22) zaplanować i zrealizować działania edukacyjne ukierunkowane na chorego i jego rodzinę. 3. Treści nauczania: 1) rany i zakażenia w chirurgii: a) rany - rodzaje, podział, b) fazy gojenia się ran, c) metody leczenia ran - pierwsza pomoc, uodparnianie, leczenie chirurgiczne, d) pielęgnowanie chorego z raną odleżynową - ocena ryzyka odleżyn (skale), przyczyny odleżyn, ocena stopnia odleżyny, leczenie miejscowe z zastosowaniem nowoczesnych opatrunków, leczenie ogólne, profilaktyka przeciwodleżynowa, e) zakażenia chirurgiczne - postępowanie, f) zapobieganie zakażeniom szpitalnym, g) zasady postępowania i opieki nad chorym z Wirusowym Zapaleniem Wątroby (WZW), Zespołem Nabytego Upośledzenia Odporności (AIDS) leczonym chirurgicznie; 2) choroby przewodu pokarmowego: a) etiopatogeneza chorób przewodu pokarmowego, b) przygotowanie chorego do badań diagnostycznych w schorzeniach przewodu pokarmowego, c) ostre choroby przewodu pokarmowego - rozpoznanie, przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego, postępowanie w stanach zagrożenia życia, d) przewlekłe choroby przewodu pokarmowego - rozpoznanie, przygotowanie do zabiegu operacyjnego, e) pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym, f) profilaktyka chorób przewodu pokarmowego; 3) choroby gruczołów wydzielania wewnętrznego: a) etiopatogeneza chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego, b) przygotowanie chorego do badań diagnostycznych w schorzeniach gruczołów wydzielania wewnętrznego, c) choroby tarczycy, kory nadnerczy - patofizjologia, objawy, zasady postępowania, d) choroby trzustki leczone chirurgicznie, e) opieka pielęgniarska nad chorym przed i po operacji, f) profilaktyka chorób gruczołów wydzielania wewnętrznego; 4) chirurgia onkologiczna: a) epidemiologia chorób nowotworowych - umieralność i zachorowalność, b) etiologia chorób nowotworowych, c) patologia - klasyfikacja nowotworów, struktura nowotworów, d) stany przedrakowe i rak przedinwazyjny, e) przebieg choroby nowotworowej, f) ocena stopnia zaawansowania choroby nowotworowej, g) nowoczesne metody leczenia nowotworów - chirurgiczne, radiologiczne, chemioterapia, immunoterapia, powikłania leczenia, h) problemy psychospołeczne chorych onkologicznie i ich rodzin, i) analgezja sterowana, j) "Program Zwalczania Nowotworów Złośliwych u Kobiet w Polsce" - założenia, k) profilaktyka schorzeń nowotworowych. MODUŁ III. PIELĘGNOWANIE PACJENTA NA ODDZIALE CHIRURGII URAZOWEJ I ORTOPEDII 1. Cel modułu Poznanie istoty zaburzeń ustrojowych w obrażeniach ciała, zasad udzielania pierwszej pomocy i transportu oraz objęcie profesjonalną opieką chorego z różnymi obrażeniami ciała. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) dokonać wstępnej oceny ciężkości urazów; 2) rozpoznać stan zagrożenia życia w obrażeniach ciała; 3) udzielić pierwszej pomocy w obrażeniach ciała; 4) ocenić i zapewnić drożność dróg oddechowych u chorego z urazem kręgosłupa i czaszkowo-mózgowym; 5) ocenić stan świadomości chorego z wykorzystaniem właściwych metod oceny, w tym według skali Glasgow; 6) zorganizować bezpieczny transport; 7) zastosować unieruchomienie przy złamaniach kości i zwichnięciach oraz przygotować chorego do transportu; 8) pielęgnować pacjenta nieprzytomnego; 9) zapobiegać zapaleniu płuc, odleżynom, zniekształceniom w stawach u chorych unieruchomionych i z ograniczoną aktywnością ruchową oraz u chorych nieprzytomnych; 10) prowadzić odżywianie chorego nieprzytomnego; 11) prowadzić bilans płynów i interpretować jego wyniki; 12) pielęgnować chorego z drenażem klatki piersiowej; 13) zastosować wybrany model opieki pielęgniarskiej w zależności od rodzaju urazu i stanu chorego; 14) ocenić stopień i powierzchnię oparzenia oraz podjąć działania lecznicze w ramach pierwszej pomocy przedlekarskiej; 15) opatrzyć oparzenia (do IIIº włącznie); 16) prowadzić rehabilitację przyłóżkową w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z unieruchomienia; 17) prowadzić usprawnianie ruchowe (siadanie, pionizacja, nauka chodzenia, nauka samoobsługi); 18) prowadzić aktywizację chorych z wykorzystaniem elementów terapii zajęciowej; 19) prowadzić instruktaż w zakresie hartowania i kształtowania kikuta amputowanej kończyny; 20) przygotować chorego do założenia gipsu lub wyciągu; 21) ułożyć chorego z opatrunkiem gipsowym; 22) obserwować chorego po zabiegu ortopedycznym; 23) ocenić ból pooperacyjny i zastosować środki i metody leczenia przeciwbólowego; 24) rozpoznać zaburzenia krążenia obwodowego i funkcji nerwów obwodowych u chorego w opatrunku gipsowym lub na wyciągu; 25) zastosować metody psychoterapii elementarnej; 26) rozpoznać problemy chorego na wyciągu i w opatrunku gipsowym, zaplanować, podjąć i ocenić opiekę; 27) wykonać ćwiczenia usprawniające bierne i czynne; 28) dobrać i zastosować odpowiedni sprzęt pomocniczy; 29) nauczyć chorego i jego rodzinę wykonywać ćwiczenia usprawniające w domu; 30) scharakteryzować metody leczenia ortopedycznego; 31) przewidzieć ryzyko wystąpienia powikłań u chorego w opatrunku gipsowym, na wyciągu i po zabiegu operacyjnym, znać sposoby zapobiegania im; 32) omówić metody odżywiania pacjenta z chorobą oparzeniową, nieprzytomnego, ze złamaną kończyną i po zabiegu ortopedycznym; 33) przygotować chorego do zabiegu operacyjnego w chirurgii urazowej i ortopedii; 34) rozpoznać, zaplanować, zrealizować i ocenić plan opieki nad chorym po urazie i po zabiegu operacyjnym; 35) rozpoznać problemy emocjonalne chorego po urazie i dobrać metody psychoterapii elementarnej; 36) założyć choremu cewnik urologiczny zewnętrzny; 37) określić zapotrzebowanie chorego na wsparcie; 38) ocenić możliwości rodziny w udzielaniu choremu wsparcia; 39) włączyć rodzinę do pielęgnowania chorego; 40) przygotować chorego i rodzinę do samoopieki w warunkach domowych. 3. Treści nauczania: 1) urazy czaszkowo-mózgowe, kręgosłupa i rdzenia kręgowego: a) przygotowanie chorego do diagnostyki w obrażeniach czaszki, mózgu i kręgosłupa, b) urazy czaszki - obrażenia powłok czaszki, złamania czaszki, c) urazy mózgu - wstrząśnienie, stłuczenie, pourazowy obrzęk mózgu, krwiaki pourazowe, d) urazy kręgosłupa i rdzenia kręgowego, e) objawy, rozpoznanie, postępowanie w urazach czaszki, mózgu, kręgosłupa i rdzenia kręgowego, f) opieka pielęgniarska nad chorym z urazem czaszki, mózgu, kręgosłupa, g) ocena stanu przytomności - skala Glasgow, obserwacja parametrów życiowych, odżywianie, rozpoznanie i zapobieganie powikłaniom, h) opieka pielęgniarska nad chorym z wyciągiem czaszkowym, i) rehabilitacja chorego po urazie kręgosłupa i rdzenia kręgowego; 2) urazy klatki piersiowej, brzucha i miednicy: a) przygotowanie chorego do diagnostyki urazów klatki piersiowej, b) urazy ściany klatki piersiowej - odma opłucnowa, krwiak opłucnej, c) stłuczenie płuca, serca, d) uszkodzenie serca i dużych naczyń - tamponada osierdzia, e) drenaże klatki piersiowej, f) uszkodzenie wątroby, śledziony, jelit, trzustki, przepony - postępowanie, g) urazy miednicy - złamania stabilne, niestabilne, h) urazy nerek, pęcherza moczowego, cewki moczowej, i) opieka pielęgniarska nad chorym z urazem klatki piersiowej, urazem brzucha i miednicy; 3) urazy kończyn: a) przyczyny i następstwa urazów kończyn, b) uszkodzenia mięśni i ścięgien, c) uszkodzenia nerwów obwodowych, d) uszkodzenia naczyń obwodowych, e) uszkodzenia stawów - zwichnięcia, skręcenia, f) złamania kości kończyny dolnej i górnej - rodzaje, leczenie złamań kości, powikłania, g) obrażenia kończyn - amputacja urazowa, zmiażdżenie, h) opieka pielęgniarska nad chorym po urazie kończyn; 4) obrażenia termiczne, elektryczne i chemiczne: a) oparzenia: patofizjologia, podział i klasyfikacja oparzeń, ocena rozległości oparzenia, zaburzenia metabolizmu wskutek oparzeń i choroby oparzeniowej, pierwsza pomoc, leczenie ogólne i miejscowe, nowoczesne poglądy na leczenie oparzeń; przeszczepy skórne; pielęgnowanie chorego oparzonego, b) odmrożenia: patofizjologia, podział, pierwsza pomoc, leczenie ogólne i miejscowe; pielęgnowanie chorego z odmrożeniami, c) porażenia prądem: mechanizm porażeń elektrycznych, działanie prądu na ustrój ludzki, uszkodzenia wywołane prądem, pierwsza pomoc, leczenie, pielęgnowanie chorego porażonego prądem; 5) chirurgia ortopedyczna: a) podstawy fizjopatologii, statyki i biomechaniki narządu ruchu, b) wybrane choroby narządu ruchu, c) metody leczenia (opatrunek gipsowy, wyciąg, redresje, blokady i nakłucia, metody leczenia operacyjnego), d) przygotowanie chorego do operacji ortopedycznej, e) pielęgnowanie chorego z kończyną na wyciągu, z opatrunkiem gipsowym i po zabiegu operacyjnym. MODUŁ IV. PIELĘGNOWANIE PACJENTA ZE SCHORZENIAMI SERCA, NACZYŃ I PŁUC LECZONEGO CHIRURGICZNIE 1. Cel modułu Objęcie profesjonalną opieką pacjenta ze schorzeniami serca, naczyń krwionośnych i płuc leczonego chirurgicznie. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować schorzenia serca, naczyń tętniczych i żylnych oraz płuc leczone chirurgicznie; 2) przygotować pacjenta do badań diagnostycznych; 3) ocenić stan pacjenta po badaniach diagnostycznych i prowadzić obserwację; 4) wykonać badanie elektrokardiograficzne (EKG) i rozpoznać zaburzenia zagrażające życiu pacjenta; 5) wyjaśnić zasady działania krążenia pozaustrojowego; 6) przygotować chorego do zabiegu operacyjnego prowadzonego na sercu, naczyniach tętniczych, żyłach oraz płucach; 7) scharakteryzować defibrylację i kardiowersję; 8) przygotować chorego do kardiowersji i prowadzić obserwację po zabiegu; 9) wykonać defibrylację; 10) ocenić wydolność oddechową metodą spirometrii; 11) wykonać pulsoksymetrię; 12) wykonać drenaż ułożeniowy zgodnie z zasadami; 13) stosować tlenoterapię; 14) ocenić stan chorego po zabiegu operacyjnym i ustalić priorytety opieki pielęgniarskiej; 15) realizować opiekę nad chorym po zabiegu operacyjnym, modyfikując plan w zależności od sytuacji chorego; 16) wyjaśnić zasady działania drenażu klatki piersiowej po zabiegu operacyjnym; 17) podłączyć i obserwować pracę drenażu ssącego; 18) prowadzić bilans płynów i zinterpretować wyniki; 19) prowadzić rehabilitację przyłóżkową w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z unieruchomienia; 20) usprawniać ruchowo chorego po zabiegu operacyjnym na otwartym sercu, po amputacji kończyny dolnej, po operacji żylaków kończyn dolnych, po resekcji płuca; 21) przygotować kikut do protezowania; 22) przygotować pacjenta i rodzinę do samopielęgnacji; 23) zlecić rodzaj transportu chorego w zależności od stanu pacjenta; 24) przygotować chorego i jego rodzinę do profilaktyki schorzeń serca, płuc, tętnic, żylaków kończyn dolnych; 25) prowadzić psychoterapię podstawową w stosunku do chorych, u których przeprowadzona będzie lub była operacja na otwartym sercu; 26) zaplanować i realizować edukację zdrowotną chorego i jego rodziny. 3. Treści nauczania: 1) chirurgiczne leczenie chorób serca: a) etiopatogeneza chorób serca, b) przygotowanie chorego do diagnostyki w kardiochirurgii, c) leczenie chirurgiczne chorób serca, d) zasady przygotowania chorego do zabiegu oraz pielęgnowanie po zabiegu operacyjnym, e) "Narodowy Program Ochrony Serca" - założenia; 2) chirurgia tętnic i żył: a) etiopatogeneza chorób tętnic i żył, b) przygotowanie chorego do diagnostyki chorób naczyń, c) chirurgiczne leczenie chorób tętnic i żył, d) zasady postępowania pielęgniarskiego w chorobach tętnic i żył przed i po zabiegu operacyjnym, e) zasady protezowania kikuta po amputacji kończyny dolnej, f) sposoby reedukacji, resocjalizacji osób po amputacji kończyny dolnej, g) zasady profilaktyki w chorobach tętnic i żył; 3) chirurgia klatki piersiowej: a) etiopatogeneza chorób płuc, b) przygotowanie chorego do badań diagnostycznych, c) chirurgia w chorobach ściany klatki piersiowej, d) chirurgia w chorobach opłucnej: zasady drenażu biernego i czynnego, e) chirurgia w chorobach płuc, f) zasady postępowania pielęgnacyjnego w różnych stanach chorobowych przed i po zabiegu operacyjnym, g) profilaktyka chorób płuc. MODUŁ V. PIELĘGNOWANIE PACJENTA ZE SCHORZENIAMI UKŁADU MOCZOWEGO LECZONEGO CHIRURGICZNIE 1. Cel modułu Poznanie nowych tendencji w leczeniu i pielęgnowaniu chorych w schorzeniach urologicznych oraz wykorzystanie ich w praktyce pielęgniarskiej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) obserwować objawy chorobowe ze strony układu moczowego i interpretować je; 2) ocenić stan ogólny chorego; 3) ustalić problemy pielęgnacyjne chorego ze schorzeniem urologicznym; 4) przygotować chorego do badań diagnostycznych chorób układu moczowego; 5) objąć opieką chorego w czasie i po badaniu diagnostycznym; 6) scharakteryzować leczenie najczęstszych chorób układu moczowego; 7) scharakteryzować metody leczenia nowotworów układu moczowego; 8) pielęgnować chorego w zależności od zastosowanej metody leczenia; 9) realizować opiekę nad chorym według schematu postępowania w kolce nerkowej; 10) scharakteryzować objawy kliniczne u chorego po tępym urazie nerki; 11) zróżnicować zadania pielęgniarki w opiece pooperacyjnej w zależności od rodzaju zabiegu operacyjnego i sytuacji pacjenta; 12) dobrać i zastosować metody farmakologicznego i niefarmakologicznego niwelowania bólu; 13) przestrzegać zasad zapobiegania zakażeniom układu moczowego; 14) dobrać sposoby łagodzenia napięć emocjonalnych pacjentów przed i po zabiegu operacyjnym; 15) zaplanować i prowadzić edukację chorego i jego rodziny, zaplanować i zrealizować indywidualną opiekę nad pacjentem po zabiegu urologicznym; 16) udzielać pacjentowi wsparcia; 17) przewidzieć ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych i zapobiegać ich wystąpieniu; 18) dokonywać bieżącej modyfikacji planu opieki do zmieniającej się sytuacji zdrowotnej pacjenta; 19) edukować pacjenta w zakresie treningu pęcherza moczowego w sytuacji nietrzymania moczu. 3. Treści nauczania: 1) wprowadzenie w zagadnienia urologii: a) przygotowanie chorego do badań diagnostycznych w urologii, b) podstawowe zabiegi urologiczne, c) przygotowanie chorego do zabiegu i pielęgnacja pooperacyjna; 2) choroby układu moczowego: a) patofizjologia kamicy nerek, moczowodów i pęcherza moczowego, b) metody leczenia kamicy moczowej (zachowawcze, operacyjne), c) pielęgnowanie chorych po zabiegach operacyjnych nerek, moczowodów i pęcherza moczowego, d) profilaktyka kamicy moczowej, e) patofizjologia chorób stercza, f) choroby stercza - gruczolak, rak, mięsak, ropień stercza, g) przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego i pielęgnowanie po zabiegu, h) nowotwory nerki, pęcherza moczowego, cewki i jąder - epidemiologia, przebieg, metody leczenia, i) opieka nad chorym po usunięciu nerki i z przetoką moczową. MODUŁ VI. WYBRANE ZAGADNIENIA CHIRURGII WIEKU DZIECIĘCEGO 1. Cel modułu Poznanie specyfiki pracy na oddziale chirurgii dzieci, zmian zachodzących w rozwoju psychofizycznym dziecka pod wpływem choroby, hospitalizacji i zabiegu operacyjnego oraz wykorzystanie wiedzy w praktycznym działaniu. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wykorzystywać w działaniu praktycznym wiedzę z psychologii klinicznej i rozwojowej dziecka; 2) stosować psychoterapię podtrzymującą; 3) stosować rehabilitację oddechową i ruchową; 4) przestrzegać praw dziecka (Europejska karta praw dziecka, Konwencja o prawach dziecka); 5) ocenić możliwości dziecka i rodziców w zakresie edukacji; 6) prowadzić działania edukacyjne wobec dziecka i rodziców; 7) przewidzieć i rozpoznać stany zagrożenia życia w ostrych chorobach chirurgicznych dzieci; 8) przestrzegać zasad nawadniania dziecka oraz prowadzenia bilansu płynów; 9) scharakteryzować zasady żywienia w schorzeniach chirurgicznych dzieci; 10) prowadzić poradnictwo z zakresu żywienia dzieci zdrowych; 11) ocenić i zaplanować opiekę nad dzieckiem w czasie badania i po jego zakończeniu; 12) zinterpretować wyniki badań; 13) zróżnicować wady rozwojowe; 14) przygotować dziecko i rodziców do samoopieki w warunkach domowych; 15) kierować na badania diagnostyczne i pobierać materiały do badań diagnostycznych; 16) współuczestniczyć w wykonywaniu zabiegów leczniczych; 17) przygotować dziecko i asystować przy wykonywaniu badań diagnostycznych, w tym cystoskopii, biopsji, nakłucia lędźwiowego; 18) zaplanować i realizować opiekę nad dzieckiem po zabiegu operacyjnym; 19) udzielić pomocy przedlekarskiej dziecku z zagrożeniem życia; 20) prowadzić bezpośrednią obserwację i nadzór aparaturowy podstawowych czynności życiowych; 21) zapobiegać powikłaniom, które mogą wystąpić u dziecka w związku z ograniczeniem aktywności ruchowej; 22) ocenić stan dziecka po urazie; 23) ocenić stan świadomości według skali Glasgow; 24) przewidzieć ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych oraz zapobiegać ich wystąpieniu; 25) prowadzić tlenoterapię; 26) ocenić stopień i powierzchnię oparzenia u dziecka oraz podjąć działania lecznicze w ramach pierwszej pomocy przedlekarskiej; 27) przygotować dziecko do założenia unieruchomienia na złamane kończyny; 28) udzielić choremu lub jego rodzinie informacji o działających grupach wsparcia społecznego; 29) prowadzić edukację dziecka lub jego rodziców; 30) ustalić zapotrzebowanie i udzielać wsparcia dziecku i rodzicom. 3. Treści nauczania: 1) specyfika chirurgii dziecięcej: a) fizjologiczne i psychologiczne różnice między dorosłymi i dziećmi, b) odżywianie, bilans wodno-elektrolitowy, c) przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych i zabiegów specjalistycznych w zależności od schorzenia, d) przygotowanie dziecka do zabiegu operacyjnego w trybie planowym i ostrym - różnice w postępowaniu, e) pielęgnowanie dziecka po zabiegu operacyjnym; 2) wady rozwojowe: a) epidemiologia wad rozwojowych, b) chirurgiczne leczenie wybranych wad wieku dziecięcego - układu nerwowego, rozwojowych twarzy i szyi, serca i dużych naczyń, przewodu pokarmowego, układu moczowego, układu kostnego, c) przygotowanie dziecka do zabiegu operacyjnego i opieka pooperacyjna, d) wsparcie dziecka i rodziców w opiece nad dzieckiem niepełnosprawnym leczonym w oddziale chirurgicznym; 3) ostre schorzenia jamy brzusznej: a) epidemiologia, przyczyny i rozpoznanie ostrych chorób jamy brzusznej u dzieci, b) przygotowanie dziecka do zabiegu operacyjnego i opieka pooperacyjna, c) krwawienia z przewodu pokarmowego - przyczyny, objawy oraz postępowanie, d) wskazania i przeciwwskazania do zabiegu operacyjnego, e) opieka przed- i pooperacyjna; 4) urazy: a) epidemiologia urazów u dzieci, b) ocena ciężkości urazu, pierwsza pomoc, transport do szpitala, c) oparzenia (przyczyny, podział, ocena stopnia i powierzchni oparzenia; leczenie: opatrunki, przeszczepy; rehabilitacja), d) urazy czaszkowo-mózgowe (podział, objawy, diagnostyka, wskazania, przeciwwskazania do zabiegu operacyjnego, opieka pielęgniarska), e) urazy klatki piersiowej i jamy brzusznej (podział, objawy, diagnostyka, wskazania do zabiegu operacyjnego, opieka pooperacyjna), f) urazy kostno-stawowe (złamania, zwichnięcia i skręcenia), pielęgnowanie z uwzględnieniem metody leczenia, rehabilitacja, g) ciała obce w nosogardzieli, oskrzelach i przewodzie pokarmowym (pierwsza pomoc, diagnostyka, postępowanie). VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa chirurgicznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 12 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA OPERACYJNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Uzyskanie przez pielęgniarkę specjalistycznych kwalifikacji w dziedzinie pielęgniarstwa operacyjnego i uzyskanie tytułu specjalisty. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.200 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 870 godzin, w tym w części teoretycznej 100 godzin, w części praktycznej 770 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Przedstawić przebieg zabiegów operacyjnych objętych programem kształcenia. 2. Scharakteryzować techniki operacyjne. 3. Przygotować salę operacyjną, bieliznę, instrumentarium i materiał dodatkowy do operacji. 4. Obsługiwać aparaturę medyczną i przygotować ją do zabiegu pod kątem zachowania zasad aseptyki i bezpieczeństwa. 5. Przygotować pacjenta do operacji. 6. Łagodzić i eliminować lęk oraz niepokój chorego. 7. Przygotować się do instrumentowania zgodnie z zasadami aseptyki. 8. Instrumentować do zabiegu operacyjnego zgodnie z jego przebiegiem. 9. Zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi w czasie jego pobytu na sali operacyjnej. 10. Nadzorować przestrzeganie zasad aseptyki przez zespół operacyjny. 11. Przedstawić powikłania mogące wystąpić po operacji. 12. Uporządkować salę i stanowisko pracy po zabiegu. 13. Omówić czynniki wpływające na powstanie i rozwój ośrodków chirurgii jednego dnia. 14. Omówić rolę pielęgniarki operacyjnej w organizacji ośrodka chirurgii jednego dnia oraz sprawowaniu opieki nad pacjentem. 15. Przedstawić kryteria doboru pacjentów do zabiegów operacyjnych w ramach chirurgii jednego dnia. 16. Omówić kryteria wypisu pacjenta po zabiegu w ośrodku chirurgii jednego dnia. 17. Przedstawić zalety i wady chirurgii jednego dnia. 18. Prowadzić dokumentację pielęgniarską. 19. Omówić rolę pielęgniarki w edukacji pacjenta i jego rodziny. 20. Uczestniczyć w kształceniu przed- i podyplomowym pielęgniarek. 21. Wpływać na jakość opieki okołooperacyjnej. 22. Podejmować działania na rzecz rozwoju pielęgniarstwa operacyjnego. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin 123456 IWspółczesne pielęgniarstwo operacyjne15--15 IIPielęgniarstwo operacyjne w chirurgii specjalistycznej70Blok operacyjny neurochirurgii70665 Blok operacyjny ginekologii i położnictwa70 Blok operacyjny ortopedii i traumatologii70 Blok operacyjny urologii70 Blok operacyjny kardiochirurgii70 Blok operacyjny laryngologii35 Blok operacyjny okulistyki35 Blok operacyjny chirurgii plastycznej35 35 Blok operacyjny chirurgii klatki piersiowej70 Blok operacyjny chirurgii naczyń obwodowych70 Staż fakultatywny1)140140 IIIChirurgia jednego dnia15Ośrodek chirurgii jednego dnia2)3550 Łączna liczba godzin100 770870 1) Słuchacz po uzgodnieniu z kierownikiem specjalizacji dokonuje wyboru dwóch (po 70 godzin) placówek stażowych z wymienionych w planie nauczania, będących przedmiotem jego szczególnego zainteresowania. 2) Organizator kształcenia, który nie ma możliwości organizacji stażu w ośrodku chirurgii jednego dnia, jest zobowiązany włączyć zaplanowaną liczbę godzin do zajęć stażu fakultatywnego. V. Program nauczania MODUŁ I. WSPÓŁCZESNE PIELĘGNIARSTWO OPERACYJNE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do działań na rzecz rozwoju pielęgniarstwa operacyjnego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wskazać uwarunkowania rozwoju pielęgniarstwa operacyjnego w Polsce i na świecie; 2) określić zakres kompetencji na poszczególnych stanowiskach pracy; 3) zapewnić wysoką jakość opieki okołooperacyjnej; 4) tworzyć standardy i procedury postępowania pielęgniarskiego; 5) postępować zgodnie z zasadami etyki zawodowej i rozwiązywać trudne problemy etyczne w praktyce zawodowej. 3. Treści nauczania: 1) kierunki rozwoju współczesnego pielęgniarstwa operacyjnego w Polsce i na świecie: a) rola i znaczenie stowarzyszeń zawodowych działających na rzecz rozwoju pielęgniarstwa operacyjnego, b) filozofia "Europejskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Operacyjnych"; 2) kompetencje i obowiązki zawodowe pielęgniarek operacyjnych; 3) współpraca w zespole terapeutycznym; 4) jakość świadczeń pielęgniarskich w opiece okołooperacyjnej: a) uwarunkowania jakości opieki okołooperacyjnej, b) monitorowanie i analiza jakości opieki, c) ocena jakości opieki, d) satysfakcja pacjentów i ich rodzin, e) satysfakcja zawodowa pielęgniarek i zespołu terapeutycznego; 5) standardy i procedury postępowania w pielęgniarstwie operacyjnym; 6) problemy etyczne w praktyce pielęgniarek operacyjnych; 7) prawa pacjenta. MODUŁ II. PIELĘGNIARSTWO OPERACYJNE W CHIRURGII SPECJALISTYCZNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do objęcia pacjenta profesjonalną opieką pielęgniarską w obrębie bloku operacyjnego oraz sprawnego instrumentowania do zabiegów specjalistycznych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przygotować się do instrumentowania zgodnie z zasadami aseptyki i w zależności od pełnionej funkcji; 2) przygotować salę operacyjną do poszczególnych rodzajów zabiegów; 3) przygotować i zabezpieczyć sprzęt stosowany do zabiegu operacyjnego; 4) ułożyć chorego na stole operacyjnym zgodnie z zasadami i w zależności od rodzaju zabiegu; 5) zapewnić opiekę pacjentowi w czasie jego pobytu na sali operacyjnej; 6) uszanować godność osobistą pacjenta i zapewnić mu intymność; 7) obserwować pacjenta i reagować na nagłe zmiany stanu pacjenta podczas zabiegu operacyjnego; 8) zabezpieczyć ranę pooperacyjną; 9) nadzorować pracę zespołu operacyjnego pod kątem zachowania zasad aseptyki; 10) scharakteryzować zmiany zachodzące u człowieka spowodowane interwencją chirurgiczną, znieczuleniem oraz mechanizmami obronnymi; 11) scharakteryzować istotę schorzeń w chirurgii specjalistycznej; 12) wymienić ważniejsze badania diagnostyczne oraz postępować z materiałami biologicznymi pobranymi do badań; 13) przedstawić przebieg poszczególnych zabiegów operacyjnych; 14) scharakteryzować poszczególne techniki operacyjne; 15) omówić uwarunkowania prawne w zakresie pobierania tkanek i narządów. 3. Treści nauczania: 1) specjalistyczne pielęgniarstwo operacyjne: a) przygotowanie pacjenta, pielęgniarki operacyjnej, zespołu operacyjnego do zabiegu, b) przygotowanie instrumentarium, bielizny operacyjnej, materiału dodatkowego (gaza, szwy chirurgiczne, protezy), c) przygotowanie aparatury medycznej, d) problemy pacjenta wynikające ze znieczulenia i interwencji chirurgicznej - rodzaje znieczulenia, reakcja pacjenta na znieczulenie, środki farmakologiczne stosowane w znieczuleniu, sposób komunikowania się z pacjentami w zależności od rodzaju znieczulenia, reakcja organizmu na interwencję chirurgiczną, e) zmiany stanu pacjenta w czasie zabiegu operacyjnego, f) objawy zagrożenia życia pacjenta, postępowanie w stanach zagrożenia życia, g) monitorowanie i ocena stanu pacjenta (oddychanie, termoregulacja, krążenie, nawodnienie, ból); 2) neurochirurgia (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) guzy układu nerwowego (guzy mózgu, guzy kanału kręgowego, guzy nerwów obwodowych), b) choroby naczyniowe układu nerwowego (tętniaki naczyń mózgowych, naczyniaki mózgu), c) urazy układu nerwowego (złamania kości czaszki, pourazowe krwawienia śródczaszkowe, przepuklina jądra miażdżystego kręgosłupa lub dyskopatia); 3) ginekologia i położnictwo (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) choroby sutka (ginekomastia, nowotwory łagodne sutka, rak sutka) - operacje: wyłuszczenie guzka sutka, częściowe wycięcie gruczołu sutkowego, radykalne zmodyfikowane odjęcie gruczołu sutkowego metodą Pateya, doszczętne wycięcie sutka metodą Halsteda, b) nowotwory żeńskich narządów płciowych (nowotwory sromu, nowotwory pochwy, nowotwory szyjki macicy, nowotwory trzonu macicy, nowotwory jajnika, nowotwory jajowodu) - operacje: proste wycięcie sromu, doszczętne wycięcie sromu, wycięcie trzonu macicy, wycięcie macicy z szyjką, wycięcie macicy z szyjką i przydatkami, doszczętne wycięcie macicy, wyłuszczenie mięśniaków macicy, wycięcie części pochwowej szyjki macicy, wycięcie szyjki macicy, klinowe wycięcie jajnika, wycięcie torbieli jajnika, wycięcie jajnika, wycięcie jajowodu, c) ciąża pozamaciczna (jajnikowa, śródścienna, szyjkowa, jajowodowa), d) ciąża (założenie szwu na szyjkę macicy, cięcie cesarskie), e) wyłyżeczkowanie jamy macicy, f) operacje plastyczne pochwy i krocza, g) transfuzja wymienna krwi u noworodków, h) zabiegi diagnostyczne i terapeutyczne na narządach rodnych (zabiegi laparoskopowe, endoskopowe), i) operacyjne metody leczenia niepłodności; 4) ortopedia i traumatologia (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) urazy narządu ruchu: złamanie kości przedramienia - operacje: zespolenie przy użyciu płytki nakostnej, zespolenie drutem Kirschnera, złamanie kości ramienia - operacje: zespolenie przy użyciu płytki nakostnej, zespolenie gwoździem śródszpikowym, złamanie kości kończyny dolnej - osteotomia, urazy kości długich przy urazach wielonarządowych - operacje: założenie stabilizatorów zewnętrznych, biologiczne zespolenie kości, złamanie kości miednicy - operacje: założenie płytki rekonstrukcyjnej, operacje odtworzeniowe, urazy kręgosłupa - operacja: stabilizacja kręgosłupa, choroby kręgosłupa, b) kręgozmyki - operacja: stabilizacja kręgosłupa z jednoczesnym podciągnięciem podwichniętego kręgu, c) nowotwory - operacje: wycięcie łuków kręgowych, wycięcie łuków kręgowych i stabilizacja kręgosłupa; 5) urologia (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) nowotwory narządów moczowo-płciowych (nowotwory nerek, moczowodu, pęcherza moczowego, rak stercza, nowotwory cewki, prącia i jąder) - operacje: wycięcie nerki, częściowe wycięcie nerki, częściowe wycięcie pęcherza moczowego, doszczętne wycięcie pęcherza moczowego, wycięcie jądra, wycięcie jądra z najądrzem i powrózkiem nasiennym, b) gruczolak stercza - operacja: wyłuszczenie gruczolaka stercza, c) kamica układu moczowego - nacięcie nerki, wytworzenie przetoki nerkowej lub miedniczkowej, nacięcie moczowodu, usunięcie kamienia z moczowodu, otwarcie pęcherza moczowego, d) wytworzenie przetoki pęcherzowej, e) podwiązanie i przecięcie nasieniowodów, f) wodniak jądra - operacje: metodą Winkelmanna, metodą Bergmana, g) sprowadzenie jądra do moszny i umocowanie, h) obcięcie napletka; 6) kardiochirurgia (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) krążenie pozaustrojowe, b) wrodzone wady serca: ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej, ubytek w przegrodzie międzykomorowej, zwężenie zastawek tętnicy płucnej, zespół Fallota, przetrwały przewód tętniczy Botalla, zwężenie cieśni aorty, zwężenie wrodzone aorty, c) nabyte wady serca: wady zastawki dwudzielnej (mitralnej), aortalnej i trójdzielnej (komisurotomia zastawki dwudzielnej), d) sztuczne zastawki serca (mechaniczne i biologiczne), e) chirurgiczne leczenie choroby wieńcowej ("pomosty omijające"), f) wszczepienie rozrusznika serca, g) przeszczepienie serca; 7) laryngologia (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) choroby gardła (przerost trzeciego migdałka, przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych) - operacje: wyłuszczenie migdałka podniebiennego, wyłuszczenie migdałków podniebiennych, b) choroby krtani (rak, nowotwory łagodne, duszność spowodowana zwężeniem krtani) - operacje: częściowe wycięcie krtani, wycięcie krtani, nacięcie krtani i założenie rurki tracheotomijnej, c) choroby nosa (skrzywienie przegrody nosa, przerosty błony śluzowej małżowin nosowych, torbiele), d) choroby ucha (otoskleroza, perlak); 8) okulistyka (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) choroby soczewki (zaćma starcza, zaćma powikłana), b) jaskra, c) nowotwory łagodne i złośliwe oczodołu, powiek, spojówek, gałki ocznej, d) choroba zezowa; 9) chirurgia plastyczna (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) przeszczepy skóry, b) oparzenia, c) powiększanie gruczołu sutkowego, rekonstrukcja gruczołu sutkowego, d) chirurgia kosmetyczna (wygładzenie zmarszczek, plastyka małżowiny ucha, plastyka powłok brzucha); 10) chirurgia klatki piersiowej (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) choroby opłucnej (odma swoista, ropniak opłucnej), b) choroby płuc (rak płuca, ropień płuca, rozstrzenie oskrzeli) - operacje: wycięcie płuca, wycięcie płata płuca, wycięcie segmentu płuca, drenowanie klatki piersiowej, c) choroby przełyku (rak przełyku, uchyłki przełyku, skurcz wpustu, przepuklina rozworu przełykowego) - operacje: protezowanie przełyku - odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego; 11) chirurgia naczyń obwodowych (istota schorzenia, badania diagnostyczne, wskazania do zabiegu, metody i techniki operacyjne, powikłania, specyfika pracy pielęgniarskiej): a) choroby tętnic (miażdżyca tętnic kończyn dolnych, tętniaki aorty, tętniaki tętnic obwodowych) - operacje: wszczepienie protezy prostej, wszczepienie protezy rozwidlonej, wykonanie pomostu naczyniowego - biologicznego, b) przetoki tętniczo-żylne, c) zatory tętnicze - operacja: usunięcie zatorów, d) choroba Buergera, e) choroba Raynaulda, f) żylaki przełyku; 12) transplantologia: a) zasady pobierania i przechowywania narządów do przeszczepów, b) przeszczepy: serca, wątroby, nerki, szpiku kostnego, c) uwarunkowania prawne i etyczne związane z pobieraniem narządów. MODUŁ III. CHIRURGIA JEDNEGO DNIA 1. Cel modułu Poznanie organizacji i funkcjonowania ośrodków chirurgii jednego dnia, specyfiki pracy pielęgniarki operacyjnej w chirurgii jednego dnia oraz przygotowanie pielęgniarki do edukacji pacjenta i jego rodziny w zakresie samoopieki po zabiegu operacyjnym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić czynniki wpływające na powstanie i rozwój ośrodków chirurgii jednego dnia; 2) omówić rolę pielęgniarki operacyjnej w organizacji ośrodka; 3) przedstawić kryteria doboru pacjentów do zabiegów operacyjnych; 4) przygotować pacjenta do zabiegu operacyjnego; 5) sprawować kompleksową opiekę nad pacjentem; 6) przedstawić kryteria wypisu pacjenta; 7) omówić specyfikę prowadzenia dokumentacji pielęgniarskiej; 8) omówić rolę pielęgniarki w edukacji pacjenta i jego rodziny; 9) rozpoznać zapotrzebowanie pacjenta na wsparcie oraz ocenić możliwości rodziny w tym zakresie, włączyć rodzinę do pielęgnowania chorego; 10) przedstawić zalety i wady chirurgii jednego dnia; 11) edukować pacjenta i jego rodzinę w zakresie samoopieki. 3. Treści nauczania: 1) czynniki wpływające na powstanie i rozwój ośrodków chirurgii jednego dnia; 2) organizacja ośrodków - rola pielęgniarki operacyjnej, kryteria doboru i przygotowania pacjentów do zabiegów operacyjnych; 3) specyfika opieki pielęgniarskiej nad pacjentem przed, w trakcie i po zabiegu operacyjnym; 4) dokumentacja pielęgniarska; 5) kryteria wypisu pacjenta do domu; 6) edukacja pacjenta i jego rodziny - rola pielęgniarki; 7) zalety i wady chirurgii jednego dnia. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa operacyjnego; tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki oraz pielęgniarstwa chirurgicznego do realizowania wybranych zagadnień; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 13 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA ANESTEZJOLOGICZNEGO I INTENSYWNEJ OPIEKI DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do prowadzenia, koordynowania, nadzorowania, pielęgnowania chorych znieczulanych i w stanie zagrożenia życia, zgodnie z najnowocześniejszymi metodami i technikami działań pielęgniarskich, oraz uzyskanie tytułu specjalisty. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.150 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 820 godzin, w tym w części teoretycznej 225 godzin, w części praktycznej 595 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Współpracować z zespołem terapeutycznym w anestezjologii i intensywnej opiece oraz pomocy doraźnej. 2. Posługiwać się sprzętem i aparaturą do celów diagnostycznych, terapeutycznych, pielęgnacyjnych i rehabilitacyjnych. 3. Postępować zgodnie z wymogami sanitarno-epidemiologicznymi oraz nadzorować ich przestrzeganie przez zespół terapeutyczny oddziału anestezjologii i intensywnej terapii oraz pomocy doraźnej. 4. Ocenić stan pacjenta i jego sytuację psychospołeczną, wykorzystując możliwe źródła informacji, skale szacunkowe oraz sposoby kontaktu z pacjentem i jego rodziną. 5. Wykonać intubację dotchawiczą w sytuacjach nagłych. 6. Stosować przyjęte schematy postępowania w wypadkach komunikacyjnych i katastrofach masowych. 7. Prowadzić i nadzorować proces pielęgnowania, doradzać środki i metody postępowania pielęgnacyjnego u chorego leczonego na oddziale intensywnej opieki. 8. Monitorować chorego. 9. Wspierać chorego i jego rodzinę w chorobie i niepełnosprawności. 10. Współuczestniczyć w rehabilitacji pacjenta leczonego na oddziale intensywnej terapii. 11. Dobrać indywidualnie i stosować właściwe techniki kontaktu terapeutycznego z pacjentem. 12. Współuczestniczyć w opracowywaniu i wdrażać przyjęte standardy opieki pielęgniarskiej w anestezjologii i intensywnej opiece do działalności praktycznej. 13. Przygotować chorego i wykonać znieczulenie ogólne w trybie planowanym pod kierunkiem anestezjologa i uczestniczyć we wszystkich typach znieczuleń poszczególnych specjalności zabiegowych. 14. Określić zapotrzebowanie na opiekę pielęgniarską na oddziale. 15. Określić czynniki wpływające na jakość pracy pielęgniarki w anestezjologii i intensywnej opiece. 16. Uczestniczyć w kształceniu przed- i podyplomowym pielęgniarek i położnych, współuczestniczyć w badaniach naukowych i upowszechniać ich wyniki dla rozwoju pielęgniarstwa. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IAnestezjologia i pielęgniarstwo anestezjologiczne105Blok operacyjny na oddziale chirurgii dorosłych35385 Blok operacyjny na oddziale pediatrycznym35 Blok operacyjny na oddziale ortopedii35 Blok operacyjny na oddziale laryngologii i chirurgii szczękowej35 Blok operacyjny na oddziale okulistycznym35 Blok operacyjny na oddziale ginekologii i położnictwa35 Blok operacyjny na oddziale kardiochirurgii35 Ambulatorium (chirurgia jednego dnia)35 IIIntensywna terapia i pielęgniarstwo w intensywnej terapii105Odział intensywnej opieki dorosłych105385 Odział intensywnej opieki dzieci105 Oddział dializ otrzewnowych35 Oddział hemodializ35 IIIRatownictwo medyczne15Oddział pomocy doraźnej lub Jednostka ratownictwa medycznego3550 Łączna liczba godzin225 595820 V. Program nauczania MODUŁ I. ANESTEZJOLOGIA I PIELĘGNIARSTWO ANESTEZJOLOGICZNE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad chorym znieczulanym zgodnie z najnowocześniejszą wiedzą anestezjologiczną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) stosować standardy praktyki pielęgniarskiej w anestezjologii; 2) intubować chorego w stanach nagłych; 3) przedstawić współczesne poglądy na wieloaspektowe przygotowanie pacjenta do znieczulenia; 4) scharakteryzować techniki znieczulenia (hemodylucja, hypotermia i inne); 5) omówić zasady pracy zespołu interdyscyplinarnego w anestezjologii; 6) zróżnicować leki stosowane we wszystkich etapach i rodzajach znieczuleń (dawki, stężenie, powikłania, sposób postępowania); 7) omówić powikłania znieczuleń ogólnych i regionalnych; 8) scharakteryzować sprzęt i aparaturę stosowaną do wszystkich rodzajów znieczuleń w różnych kategoriach wiekowych; 9) zróżnicować znieczulenie w zależności od rodzaju schorzenia, wieku i stanu pacjenta; 10) współuczestniczyć we wszystkich typach znieczuleń w zależności od wieku pacjenta i rodzaju zabiegu; 11) ocenić u pacjenta poziom ryzyka przy znieczuleniu; 12) przygotować pacjenta do każdego rodzaju znieczulenia; 13) stosować techniki psychoterapii podtrzymującej wobec pacjenta znieczulanego; 14) zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi od momentu przyjęcia na blok operacyjny do chwili przekazania na oddział specjalistyczny; 15) ocenić głębokość znieczulenia i zwiotczenia; 16) wykonywać kaniulację naczyń; 17) wykonywać defibrylację; 18) mierzyć ciśnienie tętnicze krwi na kończynach dolnych; 19) kontrolować śródoperacyjne położenie rurki dotchawiczej za pomocą stetoskopu umieszczonego w pozycji przedsercowej; 20) zapobiegać wzrostowi ciśnienia śródgałkowego; 21) rozpoznać i zapobiegać powikłaniom mogącym wystąpić w trakcie i po znieczuleniu; 22) rozpoznać stan zagrożenia życia w trakcie znieczulenia i podjąć stosowne działania; 23) postępować zgodnie z przyjętymi standardami przy powikłaniach związanych z cięciem cesarskim (atonia macicy, zator wodami płodowymi, zespół wykrzepiania); 24) zastosować techniki specjalne podczas operacji w krążeniu pozaustrojowym (hemodylucji, hypotermii, hypotensji kontrolowanej, hemofiltracji i innych); 25) zastosować procedury anestezjologiczne wobec dawców i biorców organów; 26) kontrolować pomiary standardowe i specyficzne, takie jak: pomiar ciśnienia tętniczego metodą krwawą, pomiar ciśnienia śródczaszkowego, bilans płynu mózgowo-rdzeniowego, pomiar ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla (CO2); 27) pielęgnować chorego po zabiegu operacyjnym i znieczuleniu; 28) przedstawić rolę i zadania pielęgniarki w chirurgii jednego dnia. 3. Treści nauczania: 1) standardy znieczulenia i praktyki pielęgniarskiej w anestezjologii; 2) zadania pielęgniarki anestezjologicznej w zespole terapeutycznym; 3) udział pielęgniarki we wszystkich etapach znieczulenia: a) psychoterapia podtrzymująca, b) zapewnienie pacjentowi bezpieczeństwa, c) ocena głębokości znieczulenia i zwiotczenia, d) ochrona śluzówek; 4) sprzęt i nowoczesna aparatura stosowana w pracy pielęgniarek anestezjologicznych; 5) monitorowanie i diagnostyka chorego w anestezjologii; 6) postępowanie w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia w trakcie zabiegu operacyjnego; 7) znieczulenie - rodzaje, wprowadzenie do znieczulenia, przebieg, powikłania: a) specyfika znieczulenia do zabiegów neurochirurgicznych, b) specyfika znieczulenia do zabiegów kardiochirurgicznych, c) specyfika znieczulenia do zabiegów ginekologicznych i położniczych, d) specyfika znieczulenia do zabiegów ortopedycznych, e) specyfika znieczulenia do zabiegów okulistycznych, f) specyfika znieczulenia do zabiegów laryngologicznych i chirurgii twarzowo-szczękowej, g) specyfika znieczulenia do zabiegów w trybie nagłym, h) specyfika znieczulenia do zabiegów transplantologicznych i replantacji; 8) opieka nad pacjentem po operacji i znieczuleniu na bloku operacyjnym; 9) rola i zadania pielęgniarki w chirurgii jednego dnia. MODUŁ II. INTENSYWNA TERAPIA I PIELĘGNIARSTWO W INTENSYWNEJ TERAPII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania samodzielnej, profesjonalnej opieki nad chorym leczonym na oddziale intensywnej opieki. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozpoznać ostrą niewydolność oddechową; 2) stosować bezpieczną tlenoterapię; 3) określić wskazania do intubacji, tracheotomii oraz ich powikłania; 4) asystować przy intubacji i tracheotomii; 5) zaintubować pacjenta w sytuacjach nagłych; 6) pielęgnować chorego z rurką intubacyjną lub tracheostomijną; 7) scharakteryzować wskazania do zastosowania respiratora; 8) rozpoznać i postępować w sytuacji zaburzeń pracy respiratora; 9) wymienić ogólne zasady profilaktyki, rozpoznawania i leczenia zespołu ostrej niewydolności oddechowej; 10) przygotować chorego do ekstubacji; 11) dokonać badania fizykalnego i ocenić stan pacjenta na potrzeby diagnozy pielęgniarskiej; 12) ocenić wydolność oddechową metodą spirometrii; 13) pielęgnować chorego z drenażem klatki piersiowej; 14) ocenić stan świadomości chorego z wykorzystaniem metod oceny (skal, schematów); 15) pielęgnować chorego nieprzytomnego; 16) omówić specyfikę opieki nad dzieckiem leczonym na oddziale intensywnej opieki; 17) zapobiegać zapaleniu płuc, odleżynom, odparzeniom, zniekształceniom w stawach, chorobie zakrzepowo-zatorowej u chorych unieruchomionych, z ograniczoną aktywnością ruchową i nieprzytomnych; 18) zróżnicować objawy wstrząsu w zależności od rodzaju; 19) przygotować chorego i asystować lekarzowi przy zakładaniu wkłucia centralnego; 20) wykonać pomiar ciśnienia tętniczego metodą krwawą; 21) oznaczyć ośrodkowe ciśnienie żylne; 22) ocenić gospodarkę wodno-elektrolitową; 23) rozpoznać objawy kliniczne odwodnienia i przewodnienia; 24) ocenić stopień przewodnienia pacjenta z ostrą niewydolnością nerek; 25) pielęgnować dostęp naczyniowy (cewnik Shaldona), usuwać cewnik Shaldona, asystować przy założeniu; 26) przygotować pacjenta, sprzęt do prowadzenia zabiegów różnymi technikami dializacyjnymi; 27) prowadzić i modyfikować parametry różnych technik dializacyjnych; 28) ustalić indywidualny plan opieki dla pacjenta z ostrą niewydolnością nerek; 29) rozpoznać stany nagłe i zagrażające życiu, reagować adekwatnie do sytuacji w trakcie różnych technik dializacyjnych; 30) zapobiegać zaburzeniom równowagi kwasowo-zasadowej; 31) wykonać badanie elektrokardiograficzne serca i rozpoznać zaburzenia zagrażające życiu pacjenta; 32) asystować przy zakładaniu stymulatorów; 33) rozpoznać objawy poprzetoczeniowe i podjąć działania w przypadku ich wystąpienia; 34) obsługiwać linię infuzyjną i pompy infuzyjne; 35) oznaczyć glikemię za pomocą glukometru; 36) omówić przyczyny ostrych zatruć, powikłania i metody detoksykacji; 37) scharakteryzować przyczyny ostrej niewydolności nerek, diagnostykę i terapię; 38) scharakteryzować aspekty kliniczne, prawne i etyczne pobierania narządów do przeszczepów; 39) scharakteryzować procedurę oceny śmierci pnia mózgu i przepisy prawne związane z tym zagadnieniem; 40) określić specyfikę opieki pielęgniarskiej nad dawcą i biorcą narządów; 41) dobrać metody psychoterapii podtrzymującej w stosunku do pacjenta i jego rodziny; 42) współuczestniczyć w prowadzeniu hemodializy, hemofiltracji, dializy otrzewnowej; 43) pielęgnować chorego oparzonego; 44) prowadzić usprawnianie ruchowe chorego (siadanie, pionizacja); 45) wykonać ćwiczenia usprawniające czynne i bierne; 46) współuczestniczyć w rehabilitacji chorego; 47) rozpoznać zapotrzebowanie na wsparcie u pacjenta i osób dla niego znaczących. 3. Treści nauczania: 1) opieka nad chorym z niewydolnością oddechową: a) zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) - przyczyny, objawy, rozpoznanie, leczenie, b) tlenoterapia - rodzaje, wskazania, powikłania, pielęgnowanie chorego leczonego tlenem, c) intubacja lub tracheotomia - wskazania, powikłania, rodzaje rurek, d) pielęgnowanie chorego z rurką intubacyjną lub tracheotomijną, e) wentylacja mechaniczna - metody, rodzaje, wskazania do sztucznej wentylacji, ocena skuteczności, f) pielęgnowanie chorego sztucznie wentylowanego, g) zasady odzwyczajania pacjentów od wentylacji mechanicznej; 2) opieka nad chorym z niewydolnością krążenia i nagłym zatrzymaniem krążenia: a) przyczyny, podział i leczenie ostrej niewydolności krążenia, b) wstrząs kardiogenny - patogeneza, objawy i przebieg, rozpoznanie i różnicowanie, c) kliniczna ocena wstrząsu, leki stosowane we wstrząsie kardiogennym, zasady leczenia, d) pielęgnowanie chorego we wstrząsie kardiogennym, e) obrzęk płuc - patofizjologia, przyczyny, rozpoznanie, leczenie, f) nagła śmierć sercowa - definicja, patofizjologia, pozawieńcowe przyczyny nagłej śmierci sercowej, g) postępowanie w nagłej śmierci sercowej, zapobieganie nagłej śmierci sercowej, h) krążenie wspomagane i zaburzenia rytmu, i) metody wspomagania krążenia (by-pass przy otwartej klatce piersiowej, balonowanie), j) pielęgnowanie chorego po zabiegach wspomaganego krążenia, k) opieka nad chorym z zaburzeniem rytmu serca - rozpoznawanie, leczenie farmakologiczne, defibrylacja i kardiowersja, l) stymulacja - techniki zabiegu, pielęgnowanie chorego z wszczepionym stymulatorem; 3) opieka nad chorym we wstrząsie - obraz kliniczny i rozpoznanie wstrząsu: a) rodzaje wstrząsu (hipowolemiczny, septyczny, anafilaktyczny), b) leczenie wstrząsu, c) przetaczanie płynów, krwi i środków krwiopochodnych - zasady przetoczenia, rodzaje preparatów, powikłania poprzetoczeniowe, d) pielęgnowanie chorego we wstrząsie; 4) zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej: a) podział i skład płynów ustrojowych, b) zespoły zaburzeń wodno-elektrolitowych i zasady ich leczenia, c) odwodnienie - rozpoznanie, postępowanie, d) zespoły zaburzeń przemiany sodowej i potasowej, bilans wodny, e) kliniczne zespoły zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej - kwasica oddechowa i metaboliczna, zasadowica oddechowa i metaboliczna, f) pielęgnowanie chorego z zaburzeniem gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej; 5) opieka nad chorym z ostrą niewydolnością nerek: a) przyczyny i klasyfikacja ostrej niewydolności nerek, b) zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo zasadowej u pacjenta z ostrą niewydolnością nerek, c) dostęp naczyniowy u pacjenta dializowanego ze wskazań ostrych - założenie cewnika Shaldona (przygotowanie pacjenta, zestawu), pielęgnacja cewnika (utrzymanie drożności, zapobieganie zakażeniom, zmiana opatrunku), usunięcie cewnika (technika i powikłania), d) zastosowanie różnych technik dializacyjnych w leczeniu ostrej niewydolności nerek (specyfika, wskazania, odrębności i podobieństwa) - hemodializa, hemoperfuzja, hemofiltracja, plazmafereza, e) zasady podawania antykoagulantów w trakcie różnych technik dializacyjnych, f) podobieństwa i różnice zabiegów hemodializy ze wskazań ostrych i przewlekłych, g) ostre powikłania dializy (zator powietrzny, zespół pierwszego użycia, hemoliza, hipokaliemia, hipotonia dializacyjna), h) rola pielęgniarki w opiece nad pacjentem leczonym różnymi technikami dializacyjnymi; 6) opieka nad chorym nieprzytomnym: a) przyczyny zaburzenia świadomości - ocena, postępowanie, b) pielęgnowanie chorego nieprzytomnego - zapewnienie drożności dróg oddechowych, zapobieganie powikłaniom (odleżyny, odparzenia, choroba zakrzepowo-zatorowa, przykurcze, zniekształcenia w stawach), c) odżywianie, d) komunikowanie; 7) specyfika intensywnej opieki pielęgniarskiej na oddziale dziecięcym: a) podstawy anatomiczno-fizjologiczne zagrożeń życia u dzieci, b) przyczyny stanu zagrożenia życia u dzieci z chorobą układu oddechowego, krążenia, nerwowego oraz w zatruciach, c) stany zagrożenia życia w okresie noworodkowym i niemowlęcym, d) wyposażenie w sprzęt i aparaturę monitorującą dziecko; 8) opieka nad chorym w intensywnej terapii chirurgicznej: a) stany zagrożenia życia w chirurgii, b) opieka nad chorym z uszkodzeniami wielonarządowymi, c) opieka nad chorym po zabiegach operacyjnych na sercu, naczyniach krwionośnych i płucach leczonych na oddziale intensywnej opieki, d) opieka nad chorym oparzonym; 9) procedura stwierdzania śmierci pnia mózgu w świetle przepisów prawa; 10) wybrane zagadnienia z transplantologii: a) podstawy prawne transplantologii w Polsce, b) rodzaje przeszczepów, c) przygotowanie dawcy i biorcy do przeszczepu narządu, d) opieka nad chorym po przeszczepie serca, nerek i wątroby, e) problemy psychospołeczne chorych po przeszczepie narządu; 11) rehabilitacja chorych na oddziale intensywnej opieki: a) cele i zadania rehabilitacji, etapy rehabilitacji, b) zasady rehabilitacji oddechowej (efektywne oddychanie, oklepywanie, rozprężanie płuc), c) ćwiczenia usprawniające - czynne, bierne, ogólnokondycyjne, d) podstawy rehabilitacji psychicznej i społecznej; 12) badanie elektrokardiograficzne serca i interpretacja zapisu pod kątem stanów zagrożenia życia1). ________ 1) Przy realizacji punktu 12 uczestnicy zobowiązani są do ukończenia kursu specjalistycznego "Wykonanie i interpretacja zapisu elektrokardiograficznego". Ramowy program kursu opracowany został przez Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych. MODUŁ III. RATOWNICTWO MEDYCZNE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do aktywnego udziału lub koordynowania pracy w zintegrowanym systemie ratownictwa medycznego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić strukturę organizacyjną ratownictwa, sposoby powiadamiania, zakres kompetencji w zespole zintegrowanego systemu ratownictwa medycznego; 2) scharakteryzować sprzęt i aparaturę stosowaną w ratownictwie; 3) zróżnicować wyposażenie karetki reanimacyjnej (R) i karetki noworodkowej (N); 4) różnicować stany bezpośredniego zagrożenia życia; 5) omówić wskazania i przeciwwskazania do prowadzenia resuscytacji; 6) scharakteryzować procedury dotyczące stwierdzenia zgonu i śmierci pnia mózgu; 7) stosować schematy postępowania w wypadkach komunikacyjnych i katastrofach oraz środki łączności; 8) interpretować zagadnienia prawne dotyczące ochrony zdrowia, życia i zasady kodeksu etyki zawodowej; 9) przygotować i posługiwać się sprzętem stosowanym w ratownictwie medycznym; 10) posługiwać się sprzętem radiowo-komunikacyjnym; 11) komunikować się z poszkodowanym, rodziną i personelem w systemie ratownictwa; 12) zabezpieczyć poszkodowanego w miejscu wypadku i w czasie transportu; 13) stosować i nadzorować przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki w warunkach doraźnej pomocy; 14) prowadzić i nadzorować dokumentację obowiązującą w pomocy doraźnej; 15) organizować i prowadzić szkolenia z zakresu ratownictwa dla pracowników medycznych. 3. Treści nauczania: 1) zintegrowany system ratownictwa medycznego - organizacja łączności i powiadamiania; 2) sprzęt i aparatura stosowana w ratownictwie medycznym: a) wyposażenie karetki reanimacyjnej (R) i noworodkowej (N), b) zestaw reanimacyjny; 3) schematy postępowania w wypadkach komunikacyjnych i katastrofach masowych: a) zasady kierowania akcją ratunkową, b) ocena stanu ofiar zdarzenia, c) priorytety w udzielaniu pomocy ofiarom zdarzenia, d) zasady układania, przenoszenia i transportu poszkodowanych; 4) postępowanie przedszpitalne w stanach: nagłego zatrzymania krążenia, wstrząsu, zaburzeń rytmu i przewodnictwa, zawału serca, zatrucia, drgawek, śpiączki, oparzenia, hipotermii, utonięcia, urazu wielonarządowego, porodu ulicznego, zagrożenia życia noworodka; 5) rola pielęgniarki w zintegrowanym systemie ratownictwa medycznego: a) komunikowanie się w kontekście medycyny ratowniczej, b) sposoby komunikowania się z osobami uczestniczącymi w sytuacjach zagrażających życiu osób bliskich, c) komunikowanie się z osobami poszkodowanymi; 6) specyfika działań ratowniczych u dzieci: a) najczęstsze przyczyny stanów nagłych u dzieci, b) dobór sprzętu i aparatury; 7) ochrona zespołu ratowniczego i uczestników zdarzenia przed zakażeniem. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 14 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA ONKOLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia specjalistycznej, profesjonalnej opieki nad chorym z chorobą nowotworową. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 980 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 650 godzin, w tym w części teoretycznej 300 godzin, w części praktycznej 350 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Omówić kierunki rozwoju pielęgniarstwa onkologicznego. 2. Wyjaśnić rolę stowarzyszeń zawodowych w rozwoju pielęgniarstwa onkologicznego. 3. Scharakteryzować najczęściej występujące nowotwory w Polsce i na świecie. 4. Scharakteryzować organizację opieki nad chorym onkologicznie w Polsce i na świecie. 5. Omówić rolę pielęgniarki w "leczeniu" niekonwencjonalnym. 6. Omówić psychospołeczne i duchowe konsekwencje choroby nowotworowej. 7. Sformułować diagnozę pielęgniarską. 8. Planować opiekę pielęgniarską nad chorym i jego rodziną. 9. Propagować zachowania prozdrowotne. 10. Opracować i realizować programy edukacyjno-profilaktyczne. 11. Oceniać skuteczność podjętych działań. 12. Przygotować pacjenta do specjalistycznych badań diagnostycznych. 13. Scharakteryzować różne metody leczenia chorób nowotworowych. 14. Przygotować chorego z chorobą nowotworową do leczenia (chirurgicznego, promieniami, cytostatykami). 15. Pielęgnować chorego po zabiegu chirurgicznym, po radioterapii, po leczeniu cytostatykami. 16. Pielęgnować chorego z powikłaniami spowodowanymi leczeniem choroby nowotworowej. 17. Przedstawić stany naglące w onkologii. 18. Edukować pacjentów i ich rodziny w zakresie stosowania odpowiedniej diety. 19. Stosować rehabilitację i udogodnienia dostosowane do potrzeb chorego. 20. Wskazać zadania pielęgniarki w prowadzeniu różnego rodzaju rehabilitacji. 21. Mobilizować pacjenta do świadomego udziału w procesie leczniczo-pielęgnacyjnym. 22. Dobrać indywidualnie, zależnie od stanu pacjenta, właściwą technikę kontaktu terapeutycznego. 23. Wyznaczyć priorytety pielęgnacyjne w opiece paliatywnej. 24. Szanować przekonania religijne i kulturowe pacjenta. 25. Uczestniczyć w sprawowaniu opieki paliatywnej nad chorym i jego rodziną. 26. Omówić zasady zwalczania bólu nowotworowego. 27. Klasyfikować środki przeciwbólowe według zaleceń światowej organizacji zdrowia (WHO). 28. Wspomagać chorego w dążeniu do maksymalizacji jakości życia. 29. Opracować standardy praktyki zawodowej. 30. Planować własny rozwój zawodowy. 31. Uczestniczyć w kształceniu przeddyplomowym i podyplomowym pielęgniarek. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IZaawansowana praktyka specjalistyczna45--45 IIProfilaktyka i diagnostyka chorób nowotworowych45Poradnia onkologiczna35115 Zakład diagnostyki35 IIIPielęgnowanie chorego z chorobą nowotworową120Oddział chirurgii onkologicznej70260 Oddział lub zakład radioterapii35 Oddział chemioterapii35 IVRehabilitacja w onkologii45Zakład lub oddział rehabilitacji70115 VOpieka paliatywna45Hospicjum lub oddział opieki paliatywnej35115 Paliatywna opieka domowa35 Łączna liczba godzin300 350650 IV. Program nauczania MODUŁ I. ZAAWANSOWANA PRAKTYKA SPECJALISTYCZNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do roli lidera w zawodzie pielęgniarki onkologicznej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić kierunki rozwoju pielęgniarstwa onkologicznego; 2) wyjaśnić rolę stowarzyszeń zawodowych w rozwoju pielęgniarstwa onkologicznego; 3) omówić organizację opieki pielęgniarskiej w onkologii; 4) podejmować etyczne decyzje w sprawowaniu opieki nad chorym z chorobą nowotworową; 5) współpracować w zespole interdyscyplinarnym; 6) być wiarygodną; 7) oszacować koszty świadczeń pielęgnacyjnych; 8) wyjaśnić rolę pielęgniarki w "leczeniu" niekonwencjonalnym; 9) opracować i wdrażać standardy opieki pielęgniarskiej; 10) oceniać i analizować standardy; 11) ocenić jakość świadczeń pielęgnacyjnych; 12) opracować programy profilaktyki chorób nowotworowych; 13) przygotować i realizować program adaptacji zawodowej; 14) organizować i realizować różne formy doskonalenia zawodowego; 15) pozyskiwać różnorodne organizacje (rządowe i pozarządowe) do działań profilaktycznych i podnoszenia kultury zdrowotnej w środowisku działania. 3. Treści nauczania: 1) rozwój pielęgniarstwa onkologicznego: a) kierunki rozwoju pielęgniarstwa onkologicznego, b) stowarzyszenia zawodowe i ich rola w rozwoju pielęgniarstwa onkologicznego, c) zagadnienia dotyczące przebiegu choroby nowotworowej; 2) aktywność zawodowa pielęgniarek onkologicznych: a) inicjatywy w ramach samorządu zawodowego, organizacji i stowarzyszeń zawodowych, b) inicjatywy zmian organizacyjnych w opiece onkologicznej, c) pozyskiwanie osób i instytucji na rzecz walki z rakiem, d) czynny udział w realizacji zadań wynikających z "Narodowego Programu Walki z Rakiem"; 3) organizacja opieki onkologicznej: a) cele, zadania i struktura organizacyjna różnorodnych form opieki onkologicznej, b) koszty świadczeń pielęgniarskich; 4) współpraca w zespole: a) podejmowanie inicjatyw pielęgniarskich, b) podejmowanie inicjatyw organizacyjnych; 5) etyka w onkologicznej opiece pielęgniarskiej: a) postawa wiarygodności (niepalenie papierosów), b) rozumienie sytuacji chorego z chorobą nowotworową, c) poszanowanie mienia; 6) postęp medycyny w leczeniu chorób nowotworowych: przeszczep szpiku, antybiotykoterapia zakażeń, nowości w farmakoterapii (nowe leki), laseroterapia; 7) udział pielęgniarki w badaniach klinicznych; 8) niekonwencjonalne metody "leczenia" w onkologii: a) rodzaje i przyczyny upowszechniania, b) znaczenie dla psychiki pacjenta i jego rodziny, c) niebezpieczeństwa wynikające z ich stosowania; 9) standardy opieki onkologicznej: budowanie, ocena i analiza, modyfikowanie standardu; 10) ocena jakości opieki pielęgniarskiej w onkologii: a) system zapewnienia jakości w opiece onkologicznej, b) metody rozwiązywania problemów poprawy jakości, c) pomiar i monitorowanie jakości; 11) edukacja pielęgniarek w okresie adaptacji zawodowej; 12) organizacja i realizacja różnorodnych form doskonalenia zawodowego. MODUŁ II. PROFILAKTYKA I DIAGNOSTYKA CHORÓB NOWOTWOROWYCH 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia roli lidera w profilaktyce i diagnostyce chorób nowotworowych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić epidemiologię chorób nowotworowych; 2) scharakteryzować rolę pielęgniarki w obniżaniu wskaźnika zachorowalności; 3) propagować kulturę zdrowotną w środowisku; 4) scharakteryzować czynniki ryzyka rozwoju chorób nowotworowych; 5) planować, budować i realizować programy profilaktyczne; 6) oceniać zrealizowane programy profilaktyczne dotyczące chorób nowotworowych; 7) konstruować i prowadzić programy edukacyjne; 8) objaśniać pacjentowi proces diagnozowania; 9) wskazać rolę pielęgniarki w diagnozowaniu choroby nowotworowej; 10) ocenić zaawansowanie choroby nowotworowej według skali tumor-node-metastasis (TNM); 11) wykorzystać wiedzę do efektywnej opieki pielęgniarskiej; 12) wskazać rolę pielęgniarki w podnoszeniu jakości opieki w profilaktyce i leczeniu choroby nowotworowej. 3. Treści nauczania: 1) epidemiologia chorób nowotworowych: a) chorobowość, b) umieralność, c) konsekwencje chorób nowotworowych; 2) rola i zadania pielęgniarki w obniżaniu wskaźnika zachorowalności; 3) szerzenie kultury zdrowotnej w środowisku; 4) czynniki ryzyka chorób nowotworowych (fizyczne, chemiczne, genetyczne i inne); 5) profilaktyka chorób nowotworowych: a) pierwotna (akcja antynikotynowa, edukacja w zakresie racjonalnego odżywiania), b) wtórna (czynne poradnictwo ukierunkowane na grupy ryzyka); 6) budowa i realizacja programów profilaktycznych chorób nowotworowych; 7) ocena praktyczna realizacji programów profilaktycznych dotyczących chorób nowotworowych; 8) rola i zadania pielęgniarki w wykrywaniu choroby nowotworowej; 9) diagnozowanie w zależności od umiejscowienia choroby w: a) obrębie głowy i szyi, b) gruczole tarczycy, c) obrębie klatki piersiowej, d) gruczole piersiowym, e) przewodzie pokarmowym, f) układzie moczowym, g) narządach płciowych żeńskich, h) układzie chłonnym, i) tkankach miękkich i kościach; 10) rola i zadania pielęgniarki w diagnozowaniu choroby nowotworowej; 11) ocena zaawansowania choroby nowotworowej według skali TNM; 12) rola i zadania pielęgniarki w podnoszeniu jakości opieki, w profilaktyce i leczeniu choroby nowotworowej. MODUŁ III. PIELĘGNOWANIE CHOREGO Z CHOROBĄ NOWOTWOROWĄ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania specjalistycznej opieki nad pacjentem z chorobą nowotworową i jego rodziną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przygotować psychicznie i fizycznie chorego do zabiegu chirurgicznego poszczególnych narządów; 2) pielęgnować chorego po zabiegach chirurgicznych w obrębie głowy i szyi; 3) pielęgnować chorego po zabiegach chirurgicznych w obrębie klatki piersiowej; 4) pielęgnować chorego po zabiegach chirurgicznych w obrębie piersi; 5) pielęgnować chorego po zabiegach chirurgicznych w obrębie przewodu pokarmowego; 6) pielęgnować chorego po zabiegach chirurgicznych w obrębie układu moczowego; 7) pielęgnować chorego po amputacji kończyn; 8) omówić znaczenie drenażu stosowanego po operacjach w obrębie klatki piersiowej; 9) scharakteryzować specyfikę pielęgnowania chorych leczonych operacyjnie; 10) pielęgnować chorego po operacjach odtwórczych; 11) przygotować chorego do życia w zmienionych warunkach po operacji; 12) przygotować pacjenta do aktywnego współdziałania w rehabilitacji oraz w dalszym leczeniu; 13) prowadzić edukację pacjenta i jego rodziny ukierunkowaną na samoopiekę; 14) scharakteryzować rodzaje i cele radioterapii; 15) przygotować psychicznie i fizycznie chorego do leczenia promieniami; 16) omówić specyfikę pielęgnacji chorego leczonego promieniami; 17) scharakteryzować objawy uboczne leczenia promieniami; 18) scharakteryzować specjalne formy chemioterapii; 19) pielęgnować chorego leczonego cytostatykami; 20) omówić uboczne działania cytostatyków; 21) edukować chorego w zakresie żywienia w trakcie leczenia chirurgicznego, promieniami, chemioterapią; 22) edukować pacjenta i jego rodzinę w zakresie odpowiedniego żywienia w trakcie i po leczeniu; 23) scharakteryzować stany naglące w onkologii. 3. Treści nauczania: 1) opieka nad pacjentem leczonym chirurgicznie: a) przygotowanie psychiczne i fizyczne chorego do zabiegu chirurgicznego poszczególnych narządów, b) pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w obrębie głowy i szyi, c) specyfika pielęgnowania chorego z nowotworami poszczególnych narządów, w tym wargi, jamy ustnej, kości i chrząstki stawowej, skóry, oka, mózgu i innych części systemu nerwowego, gruczołów wydzielania wewnętrznego, szpiku kostnego, gruczołu sutkowego, d) pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w obrębie klatki piersiowej (rodzaje drenażu - opadowy, ssący), e) pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w obrębie przewodu pokarmowego, f) pielęgnowanie chorego z tracheostomią, g) pielęgnowanie chorego ze stomią, h) pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym narządu rodnego, i) pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w obrębie układu moczowego, j) pielęgnowanie chorego po amputacji kończyny; 2) specyfika pielęgnowania chorych leczonych chirurgicznie: a) wsparcie psychiczne chorego, b) tlenoterapia (procent saturacji), c) podawanie leków przeciwbólowych z wyprzedzeniem, d) pielęgnowanie chorego z drenażem, e) podawanie hiperalimentacji; 3) pielęgnowanie chorego po operacjach odtwórczych - obserwacja odroczonego płata (pod kątem zabarwienia, ucieplenia, gry naczyniowej); 4) edukacja chorego w zakresie sposobu żywienia w trakcie leczenia operacyjnego; 5) rehabilitacja po zabiegu operacyjnym - rola i zadania pielęgniarki; 6) rodzaje radioterapii (zewnętrzna, wewnętrzna, teleterapia); 7) cele radioterapii: a) łagodzenie lub zniesienie bólu, b) zahamowanie krwawienia, c) gojenie owrzodzeń, d) odbarczenie zespołu żyły próżnej górnej, e) zmniejszenie ciśnienia śródczaszkowego, f) zmniejszanie dolegliwości przy przerzutach do kości; 8) opieka nad pacjentem leczonym promieniami: a) przygotowanie chorego do leczenia radioterapią (psychiczne, fizyczne), b) pielęgnowanie chorego w trakcie radioterapii; 9) specyfika pielęgnacji chorego leczonego promieniami: a) pielęgnacja błony śluzowej jamy ustnej, b) dobór diety (ilość przyjmowanych płynów), c) higiena ciała, d) kontrola wypróżniania, e) edukacja chorego w zakresie samoopieki; 10) objawy uboczne leczenia promieniami: a) ze strony skóry, b) ze strony układu pokarmowego, c) popromienne zapalenie płuc, d) uszkodzenie mięśnia sercowego, e) inne; 11) edukacja chorego w zakresie sposobu żywienia w trakcie leczenia promieniami; 12) rola pielęgniarki w edukowaniu rodziny do opieki nad chorym po zakończeniu leczenia; 13) opieka nad chorym leczonym chemioterapią: a) przygotowanie chorego do leczenia cytostatykami (psychiczne, fizyczne, farmakologiczne), b) pielęgnacja chorego z założonym portem naczyniowym, c) pielęgnowanie chorego leczonego cytostatykami, d) rola pielęgniarki w zapobieganiu powikłaniom; 14) specjalne formy chemioterapii: a) dokanałowa, b) dojamowa; 15) uboczne działania leczenia cytostatykami: a) zaburzenia ze strony układu pokarmowego, b) wypadanie włosów, c) łagodzenie objawów, d) problemy pielęgnacyjne; 16) toksyczność cytostatyków dla personelu: a) edukacja personelu, b) bezpieczne przygotowanie roztworów, c) ochrona personelu w ciąży; 17) edukacja chorego w zakresie sposobu żywienia w trakcie leczenia cytostatykami; 18) stany naglące w onkologii - postępowanie: a) zespół żyły głównej górnej, b) tamponada serca, c) popromienne zapalenie płuc, d) krwotok z płuc, e) ostra niewydolność płuc, f) ostra niewydolność oddechowa, g) wzrost ciśnienia śródczaszkowego, h) złamania patologiczne spowodowane przerzutami do kości, i) zespół wykrzepiania śródnaczyniowego, j) leukostaza (zwiększenie lepkości krwi), k) niedrożność przewodu pokarmowego. MODUŁ IV. REHABILITACJA W ONKOLOGII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do współuczestnictwa w rehabilitacji i usprawnianiu pacjentów z chorobą nowotworową. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować rehabilitację w onkologii; 2) stosować rehabilitację psychospołeczną w zależności od potrzeb chorego; 3) wypracować u chorego pozytywne nastawienie do aktywności zawodowej; 4) scharakteryzować rolę pielęgniarki w procesie rehabilitacji chorych leczonych z powodu nowotworu; 5) dobrać właściwe sposoby usprawniania w zależności od rodzaju leczenia i stanu chorego; 6) uczestniczyć w rehabilitacji chorych przed i po operacjach odtwórczych; 7) oceniać skuteczność podejmowanych przez pielęgniarki działań rehabilitacyjnych; 8) instruować pacjentów i ich rodziny w zakresie sposobów usprawniania oraz korzystania ze sprzętu pomocniczego i rehabilitacyjnego; 9) uczestniczyć w rehabilitacji niedowładów i porażeń powstałych w wyniku leczenia choroby nowotworowej; 10) współpracować z fizjoterapeutą i innymi członkami zespołu terapeutycznego w zakresie rehabilitacji chorych. 3. Treści nauczania: 1) rehabilitacja w onkologii: a) fizyczna (ćwiczenia bierne, czynne, czynne z oporem, pozycje ułożeniowe, nauka wykorzystania sytuacji do wykonywania ćwiczeń), b) psychospołeczna (wypracowanie chęci powrotu do rodziny i środowiska), c) zawodowa (wzbudzanie motywacji powrotu do aktywności zawodowej); 2) rehabilitacja chorych po leczeniu nowotworów w obrębie głowy i szyi: a) usprawnianie mięśni mimicznych, b) leczenie zaburzeń mowy, c) nauka zastępczej mowy przełykowej; 3) rehabilitacja przed i po leczeniu raka gruczołu piersiowego: a) przed operacją (nauka ćwiczeń i właściwego układania kończyny po stronie operowanej), b) po operacji (ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia obręczy barkowej po stronie operowanej, profilaktyka przeciwobrzękowa, protezowanie, korygowanie wad postawy); 4) rehabilitacja chorych leczonych z powodu nowotworów płuc: a) przed operacją (ćwiczenia oddechowe poprawiające mechanikę oddychania, wywoływanie kaszlu), b) po operacji (ćwiczenia kaszlu i odkrztuszania, drenaż ułożeniowy), c) w trakcie radioterapii (ćwiczenia poprawiające wentylację i wydolność oddechową), d) w trakcie chemioterapii (ćwiczenia poprawiające wentylację oddechową); 5) rehabilitacja po zabiegach w obrębie jamy brzusznej: a) ćwiczenia oddechowe, b) ćwiczenia kończyn dolnych, c) pozycje ułożeniowe, d) ćwiczenia mięśni tułowia; 6) rehabilitacja chorych leczonych z powodu guzów tkanek miękkich i kości: a) ćwiczenia oddechowe, b) wczesne uruchomienie i pionizacja, c) hartowanie i protezowanie kikuta, d) nauka chodzenia, e) nauka funkcji zastępczej amputowanej kończyny górnej, f) ćwiczenia ogólnokondycyjne; 7) rehabilitacja chorych przed i po operacjach odtwórczych: a) przed operacją (przygotowanie mięśni i miejsc biorczych), b) po operacji (rehabilitacja miejsca rekonstrukcji, rehabilitacja w miejscu biorczym); 8) rehabilitacja niedowładów i porażeń występujących w następstwie zabiegów operacyjnych, chemioterapii i radioterapii. MODUŁ V. OPIEKA PALIATYWNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki paliatywnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić specyfikę opieki paliatywnej; 2) wykazać szczególne znaczenie etycznych zachowań w opiece paliatywnej; 3) wyznaczyć priorytety pielęgnacyjne w opiece paliatywnej; 4) zapewnić choremu ciągłość opieki paliatywnej; 5) ocenić wiedzę chorego na temat własnej choroby; 6) przekazywać niepomyślne informacje w opiece paliatywnej; 7) wzmacniać potrzebę niezależności chorego; 8) przewidywać reakcje chorego i jego rodziny oraz reagować stosownie do sytuacji; 9) szanować prywatność pacjenta; 10) wyrażać szacunek dla życia i akceptować śmierć; 11) rozumieć zmienność zachowań chorego i jego rodziny; 12) prowadzić rozmowy z pacjentem lub rodziną na temat śmierci; 13) omówić koszty i efekty leczenia; 14) respektować prawo chorego do najlepszej opieki; 15) klasyfikować środki przeciwbólowe według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia (WHO); 16) przedstawić zasady podawania środków przeciwbólowych; 17) scharakteryzować drogi podawania stosowanych leków; 18) szanować przekonania religijne i kulturowe pacjenta; 19) pielęgnować chorego z przetoką i stomią; 20) zapobiegać powstawaniu odleżyn; 21) zapobiegać obrzękom; 22) stosować drenaż ułożeniowy; 23) pielęgnować skórę; 24) wspomagać chorego w dążeniu do dobrej jakości życia; 25) wskazać lub zorganizować różne formy pomocy socjalno-bytowej; 26) współpracować z pracownikami podstawowej opieki zdrowotnej. 3. Treści nauczania: 1) opieka paliatywna, jej zakres i organizacja: a) filozofia i etyka w opiece paliatywnej, b) formy opieki (stacjonarna, domowa, dzienna); 2) priorytety w opiece nad pacjentem: a) niwelowanie bólu, b) pielęgnowanie w dusznościach, c) zapobieganie powstawaniu odleżyn, d) higiena ciała, e) zapobieganie zaburzeniom ze strony układu pokarmowego, f) wsparcie duchowe, psychiczne i socjalne; 3) zadania pielęgniarki w opiece paliatywnej nad chorym z zaawansowaną chorobą nowotworową: a) prawa chorego i jego rodziny - pielęgniarka doradcą i rzecznikiem praw chorego, b) ocena potrzeb pielęgnacyjnych; 4) interdyscyplinarny zespół opieki paliatywnej, skład i zadania; 5) zasady współpracy z podstawową opieką zdrowotną; 6) ból w opiece paliatywnej: rozpoznawanie somatycznych objawów bólu, sposoby zmniejszania dolegliwości bólowych, standardy leczenia bólu; 7) jakość życia w opiece terminalnej: optymalna jakość życia, asystowanie i współodczuwanie, pomoc duchowa, towarzyszenie w umieraniu; 8) wsparcie psychospołeczne i duchowe rodziny w okresie umierania i żałoby. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa onkologicznego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 15 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA PSYCHIATRYCZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Uzyskanie przez pielęgniarkę specjalistycznych kwalifikacji w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego i uzyskanie tytułu specjalisty w tej dziedzinie. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.190 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 860 godzin, w tym w części teoretycznej 330 godzin, w części praktycznej 560 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Komunikować się z pacjentem, jego rodziną, zespołem terapeutycznym, inną grupą. 2. Dostosować zakres, charakter i formę przekazywanych informacji do stanu pacjenta. 3. Kształtować umiejętność pacjenta do nawiązywania i podtrzymywania kontaktów z innymi ludźmi. 4. Wykonać badanie fizykalne pacjenta. 5. Kierować na badania diagnostyczne lub pobierać materiały do badań diagnostycznych. 6. Zapobiec sytuacjom zagrażającym życiu. 7. Podjąć działania ratownicze w sytuacjach zagrażających życiu. 8. Przewidzieć i rozpoznać sytuację trudną. 9. Decydować i podejmować działania w sytuacji trudnej. 10. Kształtować umiejętność radzenia sobie w sytuacjach trudnych. 11. Uszanować godność osobistą pacjenta w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa jego lub otoczenia. 12. Zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi, jego otoczeniu i sobie. 13. Udzielić pomocy psychologicznej w sytuacji kryzysowej. 14. Zdecydować o zakresie i charakterze opieki. 15. Dobrać model opieki pielęgniarskiej do stanu pacjenta. 16. Stworzyć ofertę usług pielęgniarskich w oparciu o wybrany model pielęgnowania. 17. Ocenić trafność celów i planów działań pielęgniarskich. 18. Rozpoznać zapotrzebowanie na opiekę nieprofesjonalną. 19. Dostosować wymiar i zakres zapotrzebowania na wsparcie. 20. Określić zakres samodzielności pacjenta dotyczącej samoobsługi. 21. Doradzać w procesie uczenia samoobsługi i czynności życia codziennego. 22. Uczyć samoobsługi i czynności życia codziennego. 23. Kształtować świadomy udział pacjenta w procesie leczenia. 24. Uczyć samoobserwacji objawów choroby. 25. Rozpoznać stan psychiczny pacjenta w sytuacjach nietypowych. 26. Interpretować ukryty sens objawów psychopatologicznych na potrzeby opieki pielęgniarskiej. 27. Diagnozować wczesne przejawy zaburzeń rozwoju. 28. Promować zdrowie psychiczne. 29. Ocenić warunki zabawy i nauki w aspekcie zasad higieny psychicznej. 30. Analizować deficyty, potrzeby i możliwości pacjenta na potrzeby rehabilitacji. 31. Prowadzić psychoedukację chorych z zaburzeniami psychicznymi i uzależnieniami oraz ich rodzin. 32. Prowadzić rehabilitację podopiecznych z zaburzeniami psychicznymi. 33. Integrować społeczność terapeutyczną. 34. Współpracować w zespole terapeutycznym. 35. Rejestrować, oceniać, uogólniać i upowszechniać wyniki swojej pracy. 36. Dobrać osoby, metody i środki do realizacji działań pielęgniarskich. 37. Konstruować narzędzia pomiaru do badania jakości pracy pielęgniarskiej. 38. Konstruować programy doskonalenia (formułować cele kształcenia, dobierać metody, formy i treści kształcenia do celów, ocenić stopień osiągnięcia celów, analizować wyniki procesu kształcenia). 39. Planować i realizować plan własnego rozwoju zawodowego. 40. Ocenić jakość i skuteczność działań zespołu pielęgniarskiego. 41. Formułować, wdrażać i modyfikować standardy opieki nad pacjentem. 42. Interpretować akty prawne i stosować je do aktualnej sytuacji. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁLiczba godzin IKomunikowanie w psychiatrii45 IIZdrowie psychiczne45 IIIKlinika w psychiatrii45 IVSytuacje kryzysowe i zagrożenia życia w psychiatrii30 VTeorie pielęgnowania w pielęgniarstwie psychiatrycznym60 VIRehabilitacja psychiatryczna30 VIIMetody leczenia w psychiatrii45 Teoria - liczba godzin300 Lp.STAŻLiczba godzin IOddział psychiatryczny dla dorosłych70 IIOddział psychiatryczny dla dzieci i młodzieży70 IIIOddział dzienny70 IVOddział terapeutyczny (prowadzący psychoterapię)105 VPlacówka terapii uzależnień70 VIOddział (zespół) leczenia środowiskowego70 VIIOddział psychogeriatrii (lub zakład opiekuńczo-leczniczy)35 VIIIOddział rehabilitacji psychiatrycznej70 Staż - liczba godzin560 V. Program nauczania MODUŁ I. KOMUNIKOWANIE W PSYCHIATRII 1. Cel modułu Pogłębienie i rozszerzenie wiedzy na temat zasad komunikowania się i rodzaju barier w komunikowaniu się z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi, jak również nabycie umiejętności stosowania technik terapeutycznych w kontakcie z chorym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) diagnozować bariery w komunikowaniu się z chorym psychicznie; 2) analizować emocje i zachowania własne oraz pacjenta; 3) komunikować się z człowiekiem chorym, jego rodziną, zespołem terapeutycznym w sytuacjach trudnych; 4) radzić sobie z barierami w komunikowaniu się z pacjentem; 5) nawiązać, podtrzymać, pogłębić i zakończyć relację terapeutyczną z pacjentem w sytuacji trudnej; 6) zastosować właściwe techniki (zachowania) w relacji terapeutycznej z pacjentem; 7) eliminować jatropatogenię w zachowaniach personelu; 8) przygotować i przekazać pacjentowi lub jego rodzinie porady dotyczące komunikowania się z innymi. 3. Treści nauczania: 1) specyfika kontaktu z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi: a) rodzaje barier - związane z osobą pacjenta, pielęgniarki, z warunkami kontaktu, b) zachowania terapeutyczne, c) zachowania nieterapeutyczne, d) wpływ sytuacji trudnej na komunikowanie się, e) przeciwdziałanie jatropatogenii; 2) komunikowanie się z pacjentem i wywiad pielęgniarski: a) techniki komunikowania się w sytuacjach trudnych, b) diagnozowanie mechanizmów obronnych osobowości, c) modyfikacja wywiadu w zależności od wieku i poziomu rozwoju pacjenta, d) postępowanie z osobami z różnymi rodzajami zaburzeń psychicznych, e) przygotowanie pacjentów do komunikowania się z innymi osobami. MODUŁ II. ZDROWIE PSYCHICZNE 1. Cel modułu Zdobycie wiedzy i umiejętności umożliwiających określenie potrzeb i oczekiwań odbiorców w zakresie zdrowia psychicznego, pozwalających realizować i koordynować działania promujące zdrowie psychiczne, realizować i koordynować działania profilaktyczne, zgodnie ze stopniami profilaktyki oraz konstruować programy promocyjne i profilaktyczne. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) interpretować podstawowe pojęcia związane z normą, zdrowiem, zdrowiem psychicznym, promocją zdrowia, prewencją i edukacją zdrowotną; 2) rozpoznawać potrzeby w zakresie promocji zdrowia psychicznego; 3) określić oczekiwania odbiorców programów promocyjnych, profilaktycznych, psychoedukacyjnych; 4) wykorzystywać środki masowego przekazu w promocji zdrowia; 5) propagować styl życia wspierający zdrowie psychiczne; 6) podejmować działania z zakresu promocji zdrowia i prewencji zaburzeń psychicznych; 7) kształtować umiejętność radzenia sobie ze stresem; 8) współdziałać z przedstawicielami różnych dziedzin w zakresie promocji zdrowia psychicznego i profilaktyki zaburzeń psychicznych. 3. Treści nauczania: 1) pojęcie normy i patologii w psychiatrii: a) zależności między pojęciami: normy, zdrowia, zdrowia psychicznego, zaburzeń psychicznych, choroby psychicznej, przewlekłej choroby psychicznej, b) definicje i koncepcje zdrowia psychicznego i konsekwencje ich przyjęcia, c) tolerancja a pojęcia normy i zdrowia psychicznego, d) potrzeby jednostki, rodziny i innych grup w zakresie zdrowia psychicznego; 2) promocja zdrowia psychicznego i profilaktyka zaburzeń psychicznych: a) definicje, cele i strategie działania w zakresie promocji zdrowia, b) definicje, cele i strategie działania w zakresie profilaktyki zaburzeń psychicznych, c) systemy wsparcia jednostek, rodzin i społeczności, d) cele strategii Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie zdrowia psychicznego, e) ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z późn. zm.) i akty wykonawcze do ustawy, f) programy promocyjne i profilaktyczne, g) planowanie, organizowanie i ocena działań promocyjnych i profilaktycznych, h) rola środków masowego przekazu w promocji zdrowia, i) edukacja zdrowotna, psychoedukacja. MODUŁ III. KLINIKA W PSYCHIATRII 1. Cel modułu Uzupełnienie wiedzy w zakresie psychopatologii chorób psychicznych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić kryteria diagnozowania zaburzeń rozwoju; 2) rozumieć mechanizmy patogennego działania rodziny na dziecko; 3) określić sytuację rodzinną dziecka lub dorastającego; 4) wyodrębnić specyficzne cechy zaburzeń psychotycznych u dziecka i dorastającego; 5) rozpoznawać objawy zwiastujące psychozę i pogorszenie stanu psychicznego pacjenta; 6) interpretować objawy i zespoły psychopatologiczne na potrzeby opieki pielęgniarskiej; 7) wymienić czynniki sprzyjające powstaniu zaburzeń nerwicowych; 8) scharakteryzować zaburzenia nerwicowe; 9) rozpoznać problemy chorego ze zmianami otępiennymi; 10) omówić psychologiczne mechanizmy zachowania się chorych otępiałych; 11) rozpoznać objawy i specyficzne powikłania wywołane używaniem alkoholu i środków psychoaktywnych; 12) pomóc osobie uzależnionej w wyborze terapii. 3. Treści nauczania: 1) etiopatogeneza zaburzeń psychicznych: a) czynniki genetyczne, zmiany czynności mózgu w następstwie różnych czynników etiologicznych, czynniki psychospołeczne, b) zaburzenia psychosomatyczne, c) rodzina jako system: cykl życia rodzinnego, struktura rodziny, komunikacja i procesy emocjonalne w rodzinie, patologia rodziny; 2) zaburzenia psychiczne wieku rozwojowego: a) zaburzenia emocjonalne: lęk przed separacją w dzieciństwie, zaburzenia lękowe w postaci fobii, lęk społeczny, b) zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się w dzieciństwie i wieku młodzieńczym: moczenie mimowolne, zanieczyszczanie się kałem, zaburzenia odżywiania i picia, c) całościowe zaburzenia rozwojowe - autyzm dziecięcy, d) upośledzenie umysłowe, e) tiki, f) zaburzenia hiperkinetyczne: zaburzenia aktywności i uwagi, hiperkinetyczne zaburzenia zachowania, g) zaburzenia funkcjonowania społecznego, h) kryzys okresu dorastania, i) zaburzenia zachowania, j) zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, k) zaburzenia dyssocjacyjne (konwersyjne), l) zaburzenia odżywiania się: jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa), żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa), m) dystymia, n) schizofrenia u dzieci i młodzieży; 3) zaburzenia psychiczne wieku dorosłego: a) schizofrenia, b) zaburzenia nastroju: zaburzenia afektywne dwubiegunowe, depresja, mania, zaburzenia nerwicowe (zaburzenia lękowe w postaci fobii, reakcja na ciężki stres), c) zaburzenia hipochondryczne, neurastenia, d) specyficzne zaburzenia osobowości: osobowość paranoiczna, schizoidalna, dyssocjalna, chwiejna emocjonalnie (typ impulsywny, typ borderline), anankastyczna, lękliwa; 4) zaburzenia psychiczne wieku podeszłego: a) sytuacja demograficzna w kraju i w regionie oraz jej wpływ na epidemiologię zaburzeń psychicznych wieku podeszłego, b) otępienie w chorobie Alzheimera, c) zaburzenia nastroju w wieku podeszłym, d) depresje wieku podeszłego; 5) uzależnienia: a) pojęcie uzależnienia, b) teorie rozwoju uzależnienia, c) zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem alkoholu: zespół abstynencyjny, ostre i przewlekłe psychozy alkoholowe, d) zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem leków uspokajających i nasennych, substancji halucynogennych, opiatów, amfetaminy i lotnych rozpuszczalników, e) oferty terapeutyczne dla osób uzależnionych, f) detoksykacja, g) leczenie odwykowe. MODUŁ IV. SYTUACJE KRYZYSOWE I ZAGROŻENIA ŻYCIA W PSYCHIATRII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do udzielania pomocy psychologicznej w sytuacjach trudnych i zagrożeniach życia w psychiatrii oraz wskazanie sposobów przeciwdziałania problemom psychologicznym osoby udzielającej pomocy. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zastosować elementy pomocy psychologicznej w sytuacji kryzysowej; 2) określić sytuacje zagrażające życiu pacjenta; 3) rozpoznać zagrożenia życia we właściwym czasie, by można było podjąć działania zabezpieczające; 4) chronić pacjenta, u którego istnieje ryzyko zagrożenia życia; 5) uświadomić sobie własne negatywne reakcje i radzić sobie z tymi reakcjami; 6) przekazać pacjentowi w sposób wolny od jatrogenii informację o stanie jego zdrowia, problemach, sposobach przeciwdziałania pogłębianiu się choroby; 7) wskazać sposoby przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu. 3. Treści nauczania: 1) stany kryzysowe w psychiatrii: a) reakcje kryzysowe, b) przymus bezpośredni, c) bezpieczeństwo chorego, innych pacjentów i personelu w sytuacji kryzysowej lub zagrożenia życia; 2) pomoc psychologiczna w stanach kryzysowych i zagrożeniach życia w psychiatrii: a) cele, warunki i zasady pomagania w sytuacjach kryzysowych, b) formy pomocy psychologicznej: edukacja, poradnictwo, psychoterapia podtrzymująca, wglądowa, interwencja kryzysowa, c) psychoterapia wspierająca w łagodzeniu stresu, lęku, niepokoju i bólu, d) zagrożenia życia w psychiatrii: zachowania samobójcze, samouszkodzenia, zachowania agresywne, ostre zaburzenia świadomości, nadużywanie substancji psychoaktywnych - zasady postępowania, e) psychologiczne problemy osoby udzielającej pomocy, f) eliminowanie błędów jatrogennych, ocena własnych przeżyć i umiejętności interpersonalnych, g) zespół wypalenia zawodowego: przyczyny, rozwój, sposoby przeciwdziałania, grupy Balinta. MODUŁ V. TEORIE PIELĘGNOWANIA W PIELĘGNIARSTWIE PSYCHIATRYCZNYM 1. Cel modułu Pogłębienie wiedzy na temat filozofii, historii i teorii pielęgnowania w psychiatrii. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wykorzystać teorie pielęgnowania w psychiatrii; 2) zebrać i analizować dane konieczne do ustalenia rozpoznania pielęgniarskiego; 3) sformułować diagnozę pielęgniarską; 4) określić cele, opracować i wdrożyć plan opieki oraz dokonać jego ewaluacji; 5) zastosować zaplanowane interwencje pielęgniarskie; 6) ocenić efektywność działań i dokonać ewentualnej modyfikacji planu i weryfikacji diagnozy; 7) opracować standard opieki nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi; 8) ocenić jakość działań pielęgnacyjnych; 9) zaproponować działania mające na celu poprawę jakości opieki pielęgniarskiej. 3. Treści nauczania: 1) filozofia, historia i perspektywy rozwoju pielęgniarstwa psychiatrycznego: a) teorie rozwoju człowieka: Freuda, Sulivana, Eriksona, Piageta, Perls'a, Rogers'a, Maslow'a, Dąbrowskiego, b) możliwości zastosowania teorii rozwoju człowieka w pielęgniarstwie psychiatrycznym; 2) zastosowanie procesu i modeli pielęgnowania w opiece nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi: a) proces pielęgnowania, b) ocena stanu psychicznego pacjenta, c) badanie pielęgniarskie, d) modele pielęgnowania: N. Roper, H. Peplau, D. Orem, B. Newman w opiece nad pacjentem z zaburzeniami psychicznymi, e) dokumentowanie procesu pielęgnowania w oparciu o zastosowany model; 3) pojęcie diagnozy w pielęgniarstwie psychiatrycznym: a) definicja diagnozy, b) klasyfikacja diagnoz pielęgniarskich, c) obiektywne i subiektywne wskaźniki diagnozy, d) ocena stanu pacjenta (metody), e) formułowanie celów opieki, f) interwencje pielęgniarskie, g) ocena skuteczności działań, h) "superwizja" w pielęgniarstwie psychiatrycznym; 4) wybrane diagnozy pielęgniarskie w zaburzeniach wieku rozwojowego: a) zaburzenia autystyczne, b) zaburzenia zachowania, c) zaburzenia aktywności, d) deficyt uwagi, e) zaburzenia rozwoju osobowości, f) zaburzenia w przyjmowaniu pokarmu; 5) wybrane diagnozy pielęgniarskie w zaburzeniach wieku dorosłego: a) zaburzenia afektywne (manie i depresje), b) schizofrenia, c) uzależnienie od alkoholu i środków psychoaktywnych, d) zaburzenia neurotyczne, e) zaburzenia osobowości, f) psychoedukacja pacjenta i rodziny; 6) wybrane diagnozy pielęgniarskie w zaburzeniach psychicznych wieku podeszłego: a) zaburzenia psychiczne o podłożu organicznym, b) specyfika terapii biologicznej i psychoterapia podtrzymująca w psychogeriatrii; 7) jakość w opiece psychiatrycznej: a) zapewnienie jakości świadczeń, b) standardy praktyki zawodowej, c) monitorowanie i ocena jakości opieki. MODUŁ VI. REHABILITACJA PSYCHIATRYCZNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do działań zmierzających do osiągnięcia przez pacjenta samodzielności w życiu codziennym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić zasady stosowania wzmocnień pozytywnych; 2) określić zakres samodzielności pacjenta dotyczącej samoobsługi; 3) stosować elementy rehabilitacji w celu poprawy funkcjonowania pacjenta w życiu codziennym; 4) prowadzić samodzielnie lub we współpracy z innymi członkami zespołu treningi umiejętności społecznych; 5) opracować pomoce dydaktyczne do prowadzenia treningów umiejętności społecznych; 6) wyjaśnić specyfikę rehabilitacji pacjentów z otępieniem; 7) określić podstawowe formy rehabilitacji pacjentów psychogeriatrycznych; 8) udzielić rodzinie chorego ze zmianami otępiennymi informacji oraz porad dotyczących opieki nieprofesjonalnej; 9) udzielić informacji rodzinie na temat postępowania z chorym w domu; 10) prowadzić psychoedukację pacjenta i jego rodziny; 11) wspierać rodzinę pacjenta. 3. Treści nauczania: 1) specyfika rehabilitacji psychiatrycznej: a) modele ukierunkowujące rehabilitację, b) organizacyjne formy rehabilitacji psychiatrycznej: oddziały rehabilitacji, warsztaty terapii zajęciowej, turnusy rehabilitacyjne, obozy terapeutyczne i inne, c) metody, zasady i typy treningów rehabilitacyjnych, d) rehabilitacja pacjentów z chorobą Alzheimera; 2) treningi umiejętności społecznych: a) trening w zakresie wyglądu zewnętrznego i higieny osobistej, b) trening umiejętności praktycznych, c) trening kulinarny, d) trening budżetowy: orientacja w cenach, planowanie zakupów, zakupy, sposoby oszczędnego gospodarowania, trudności w zakupach, e) trening umiejętności społecznych jako przygotowanie do podjęcia pracy: szukanie informacji o pracy, kompletowanie dokumentów, pisanie CV, przygotowanie do rozmowy z pracodawcą, f) treningi w rehabilitacji pacjentów otępiałych, g) zintegrowana praca grupowa z pacjentami otępiałymi: terapia zajęciowa, śpiewanie, muzykowanie, spędzanie wolnego czasu, h) trening orientacji w realności: wyrównywanie deficytów poznawczych i uwagi; trening poczucia rzeczywistości: powtarzanie i zapamiętywanie podstawowych informacji (nazwisko, data, wiek, miejsce zamieszkania, zawód), i) grupa rewalidacyjna: cele, zadania, uzyskane zmiany; 3) trening udziału pacjenta we własnym leczeniu: a) istota, cele i zasady prowadzenia treningu, b) motywowanie pacjenta do systematyczności w leczeniu, c) obserwacja wpływu leków na organizm, d) skutki przerwania leczenia farmakologicznego, e) działania uboczne leków - rozpoznawanie, możliwości radzenia sobie z objawami ubocznymi; 4) psychoedukacja w rehabilitacji psychiatrycznej: a) psychoedukacja pacjentów - zapobieganie nawrotom choroby (sygnały ostrzegawcze przed nawrotem choroby), radzenie sobie ze stresem, lękiem i depresją, b) niepełnosprawność społeczna a rodzina, c) przygotowanie rodziny i pacjenta do funkcjonowania w roli rodzinnej: ustalanie zasad życia domowego, rozwiązywanie codziennych problemów, komunikacja w rodzinie, radzenie sobie z negatywnymi reakcjami emocjonalnymi, d) wskazówki terapeutyczne dla rodzin pacjentów otępiałych: zasady opieki nad chorym, sposoby wspomagania pamięci, sposoby rozładowania zachowania agresywnego oraz zapobieganie ucieczkom, zdolność pacjenta do pracy. MODUŁ VII. METODY LECZENIA W PSYCHIATRII 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do aktywnego udziału w różnych metodach leczenia pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować działania leków psychotropowych; 2) rozpoznać u pacjenta skutki uboczne stosowania neuroleptyków; 3) określić wskazania i przeciwwskazania do terapii wstrząsowej; 4) stosować terapeutyczne formy kontaktu z pacjentem; 5) rozpoznać nieterapeutyczne zachowania wobec pacjenta u siebie i innych członków zespołu; 6) rozpoznać przeżycia pacjenta w trakcie zajęć terapeutycznych; 7) analizować przeżycia własne w trakcie spotkania terapeutycznego; 8) stosować elementy psychoterapii w opiece nad pacjentem; 9) wyjaśnić specyfikę psychoterapii na oddziale dla dzieci i młodzieży; 10) współuczestniczyć w psychoterapii grupowej i technikach terapeutycznych; 11) tworzyć środowisko terapeutyczne; 12) efektywnie komunikować się z członkami zespołu terapeutycznego; 13) współpracować w zespole terapeutycznym; 14) pomagać w formułowaniu celów i planowaniu oddziaływań terapeutycznych wobec pacjenta; 15) oddziaływać na rzecz integracji zespołu, oddziału w ramach społeczności terapeutycznej; 16) określić specyfikę psychoterapii w zależności od wieku; 17) określić techniki relaksacji prowadzące do obniżenia napięcia i lęku. 3. Treści nauczania: 1) kompleksowe leczenie w psychiatrii: a) cele, jakość i skuteczność metod leczenia w psychiatrii, b) przyczyny i następstwa zaburzeń psychicznych a dobór metod leczenia, c) zaburzenia psychotyczne i niepsychotyczne a skuteczność wybranych metod leczenia; podstawy leczenia kompleksowego w psychiatrii, d) znaczenie kompleksowości leczenia i jego wpływ na rokowanie w zaburzeniach psychicznych; 2) biologiczne metody leczenia w psychiatrii: a) leki psychotropowe: klasyfikacja leków psychotropowych, ogólna charakterystyka poszczególnych grup leków, działania niepożądane i powikłania, b) elektrowstrząsy: wskazania, przeciwwskazania, niebezpieczeństwa, c) historia leczenia w psychiatrii - wybrane metody, d) udział pielęgniarki w poszczególnych metodach leczenia; 3) psychoterapia: a) pojęcie psychoterapii, b) zasady, cele i metody psychoterapii, c) wskazania i przeciwwskazania do psychoterapii, d) modele psychoterapii: behawioralny, psychoanalityczny, poznawczy, humanistyczny; związek psychoterapeutyczny, cechy, fazy i sposoby ustanawiania kontaktu, e) psychoterapia podtrzymująca, wglądowa, psychoterapia indywidualna, f) psychoterapia grupowa, g) zajęcia terapeutyczne: muzykoterapia, psychorysunek, psychodrama, relaksacja, terapia rodzinna, h) zespół terapeutyczny - kompetencje, podział ról i zadań, obieg informacji, komunikacja, i) relacja terapeutyczna pielęgniarka - pacjent, j) specyfika oddziaływań psychoterapeutycznych na oddziałach dla dzieci i młodzieży; 4) socjoterapia: a) społeczność terapeutyczna - cele, zasady, formy pracy, b) środowisko terapeutyczne, c) oddział psychiatryczny jako środowisko terapeutyczne, d) terapia zajęciowa: cele, formy, warunki udziału w zajęciach. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 16 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA OPIEKI DŁUGOTERMINOWEJ DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Uzyskanie przez pielęgniarkę specjalistycznych kwalifikacji w dziedzinie pielęgniarstwa opieki długoterminowej i uzyskanie tytułu specjalisty w tej dziedzinie. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 900 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 570 godzin, w tym w części teoretycznej 360 godzin, w części praktycznej 210 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Rozpoznawać sytuację zdrowotną, psychologiczną i społeczną podopiecznych. 2. Planować, realizować i koordynować indywidualną, kompleksową opiekę. 3. Udzielać specjalistycznej pomocy w zakresie rozwiązywania złożonych problemów zdrowotnych i psychospołecznych podopiecznych. 4. Współorganizować warunki rehabilitacji oraz koordynować proces rehabilitacji, readaptacji i rewalidacji chorych, niepełnosprawnych. 5. Organizować system wsparcia społecznego. 6. Prowadzić edukację podopiecznych i ich rodzin (bliskich) szczególnie w zakresie organizacji samoopieki, samopielęgnacji. 7. Kształtować postawy sprzyjające zachowaniu i umacnianiu zdrowia oraz przeciwdziałaniu niepełnosprawności u podopiecznych i ich bliskich. 8. Inspirować i podejmować działania na rzecz zapewnienia jakości opieki pielęgniarskiej. 9. Kierować pracą zespołów pielęgniarskich. 10. Współpracować w zespole interdyscyplinarnym i koordynować działania zespołu. 11. Kształtować i prezentować postawy etyczne oraz pozostawać w etycznych relacjach pielęgniarka - podopieczny - rodzina. 12. Respektować w praktyce obowiązujące regulacje prawne dotyczące opieki zdrowotnej, pomocy społecznej oraz wykonywania zawodu pielęgniarki. 13. Podejmować inicjatywy na rzecz własnego doskonalenia i rozwoju zawodowego. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin 123456 IProblemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne osób przewlekle chorych150Podstawowa opieka zdrowotna lub Opieka środowiskowa 35255 Dom pomocy społecznej dla przewlekle chorych lub Zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy lub Ośrodek mieszkalno-rehabilitacyjny 35 Ośrodek opieki paliatywnej lub Hospicjum35 IIProblemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne ludzi starszych60Dom pomocy społecznej lub Oddział geriatryczny szpitalny3595 IIIProblemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne osób upośledzonych umysłowo60Dom pomocy społecznej dla dzieci z upośledzeniem umysłowym lub Oddział opiekuńczo-leczniczy szpitalny3595 IVProblemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne osób z zaburzeniami psychicznymi60Dom pomocy społecznej dla chorych z zaburzeniami psychicznymi lub Ośrodek mieszkalno-rehabilitacyjny3595 VOrganizacja systemów ochrony zdrowia i pomocy społecznej30--30 Łączna liczba godzin360 210570 V. Program nauczania MODUŁ I. PROBLEMY ZDROWOTNE, PSYCHOLOGICZNE I SPOŁECZNE OSÓB PRZEWLEKLE CHORYCH 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do świadczenia samodzielnej, profesjonalnej, specjalistycznej opieki nad osobami przewlekle chorymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) ocenić jakość życia przewlekle chorego i zapotrzebowanie na profesjonalną pomoc pielęgniarki; 2) realizować indywidualną opiekę nad chorym przewlekle; 3) przestrzegać zasad postępowania dietetycznego i ustalać dietę u chorych w oparciu o obowiązujące w tym zakresie wytyczne; 4) kontrolować pod względem jakościowym i ilościowym sposób odżywiania chorego, doradzać przy planowaniu posiłków; 5) zastosować skuteczne metody i techniki karmienia oraz najlepsze sposoby nawadniania chorych; 6) podejmować postępowanie interwencyjne, zgodnie z przyjętymi standardami w przypadku niepokojących objawów związanych z farmakoterapią; 7) zapewnić zaopatrzenie chorego na cukrzycę w środki pierwszej pomocy cukrzycowej; 8) wykonywać, kierować na badania profilaktyczne w celu wczesnego wykrywania objawów powikłań choroby; 9) zapewnić bezpieczne warunki otoczenia chorego w celu zapobiegania urazom i infekcjom; 10) racjonalnie planować wysiłek fizyczny chorego; 11) łagodzić, eliminować dolegliwości bólowe chorych z wykorzystaniem środków farmakologicznych, technik ułożenia chorego, elementów masażu i środków przeciwzapalnych; 12) zastosować środki farmakologiczne w eliminacji bólu - modyfikować dawkę leku, sposób i drogę podawania; 13) przestrzegać zasad bezpieczeństwa i postępować zgodnie z obowiązującymi standardami przy stosowaniu chemioterapii i radioterapii; 14) zapobiegać zmianom patologicznym skóry i błon śluzowych; 15) zaopatrywać odleżyny, odparzenia i inne trudno gojące się rany, właściwie dobierając i wykorzystując środki farmakologiczne i materiały medyczne; 16) prowadzić podstawowe ćwiczenia logopedyczne; 17) stosować ćwiczenia usprawniające w celu zapobiegania skutkom wynikającym z długotrwałego unieruchomienia i poprawy koordynacji ruchów; 18) prawidłowo posługiwać się specjalistycznym sprzętem medycznym i rehabilitacyjnym; 19) zapobiegać zaostrzeniu się objawów poprzez eliminację czynników wyzwalających nawrót choroby przewlekle postępującej; 20) podejmować działania w zakresie hartowania i kształtowania kikuta amputowanej kończyny oraz prowadzić instruktaż; 21) nauczyć chorego obsługi protezy oraz korzystania z protez; 22) nauczyć i wspomagać chorego w korzystaniu z gorsetu ortopedycznego oraz innego pomocniczego zaopatrzenia ortopedycznego; 23) ocenić stan świadomości oraz wydolność układu krążenia i oddychania chorego z zaburzeniami neurologicznymi przy pomocy dostępnych metod; 24) określić rodzaj oraz czasokres drgawek i zapewnić bezpieczeństwo choremu podczas napadu drgawek; 25) określić rodzaj i zakres niedowładu, porażenia oraz obszar zaburzenia czucia; 26) ocenić i monitorować prawidłowość zastosowania wyciągu; 27) wykształcić automatyzm pęcherza moczowego; 28) prowadzić instruktaż w zakresie treningu pęcherza moczowego u chorych z problemem nietrzymania moczu; 29) łagodzić i eliminować lęk chorego; 30) łagodzić i eliminować zachowania wynikające ze stanu napięcia emocjonalnego; 31) zapewnić warunki i zachęcać chorego do podejmowania różnych form aktywności życiowej; 32) nauczyć chorego - z ograniczoną sprawnością - samoobsługi w czynnościach codziennych; 33) stosować techniki psychoterapii elementarnej, podtrzymującej; 34) przygotować chorego i jego rodzinę lub opiekunów do samoopieki i samopielęgnacji. 3. Treści nauczania: 1) problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne chorego z cukrzycą - planowanie i sprawowanie opieki: a) obserwacja chorego na cukrzycę, b) specyfika przebiegu choroby u osób w różnym wieku i kondycji zdrowotnej, c) udział pielęgniarki w zapobieganiu wczesnym powikłaniom cukrzycowym, związanym szczególnie z leczeniem farmakologicznym cukrzycy, postępowaniem dietetycznym, aktywnością ruchową, d) zapobieganie późnym powikłaniom cukrzycowym - specjalistyczne badania profilaktyczne, monitorowanie procesu leczenia i pielęgnacji, profilaktyka urazów, infekcji, e) znaczenie rehabilitacji u chorych z powikłaniami cukrzycowymi, f) samoopieka i samopielęgnacja w cukrzycy, g) edukacja chorego na cukrzycę; przygotowanie rodziny lub opiekunów do sprawowania opieki nad chorym w warunkach domowych, h) rola pielęgniarki w rozwiązywaniu problemów psychologicznych i społecznych chorego na cukrzycę; 2) problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne chorego z amputowaną kończyną: a) rola pielęgniarki w opiece nad chorym oczekującym na amputację kończyny, b) opieka nad chorym we wczesnym okresie po amputacji kończyny: zwalczanie bólu, łagodzenie lęku i niepokoju chorego, przygotowanie rodziny do udzielenia wsparcia i pomocy, c) zapobieganie powikłaniom poamputacyjnym: pielęgnacja rany pooperacyjnej, zapobieganie obrzękowi i uszkodzeniom skóry kończyny amputowanej, hartowanie i kształtowanie kikuta kończyny amputowanej, dieta chorego z amputowaną kończyną, d) usprawnianie chorych z amputowaną kończyną: wzmacnianie funkcji kończyn zdrowych oraz mięśni o szczególnym znaczeniu pomocniczym, nauka chodzenia, padania - zapewnienie bezpiecznych warunków w otoczeniu chorego, oprzyrządowanie pomocnicze amputowanej kończyny, usprawnianie przy przeciwwskazaniach do protezowania, e) zaopatrzenie ortopedyczne chorych po amputacjach kończyn: przygotowanie kikuta do zaopatrzenia, rodzaje protez kończyny górnej i kończyny dolnej, obsługa protezy - nakładanie, zdejmowanie, konserwacja, kontrola skóry, f) edukacja chorego i jego rodziny lub opiekunów; przygotowanie do samodzielnego sprawowania opieki i pielęgnacji, g) udział pielęgniarki w rozwiązywaniu problemów psychologicznych i społecznych chorych po amputacjach kończyn (poczucie straty, brak akceptacji, izolacja, apatia, depresja); 3) planowanie i realizacja indywidualnej opieki pielęgniarskiej nad chorym ze stwardnieniem rozsianym - problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne: a) obserwacja, różnicowanie i interpretacja objawów chorobowych, b) zapobieganie zaostrzeniu się choroby (nawrotom), c) zapewnienie bezpiecznych warunków w otoczeniu chorego (ochrona przed urazem, wypadkiem), d) podejmowanie działań zapobiegających powikłaniom ze strony poszczególnych układów i narządów oraz usprawnianie ich funkcji: narządu ruchu (przykurcze, zaburzenia koordynacji ruchów, współruchy patologiczne), narządu mowy (dyzartrie), narządu wzroku (niedowidzenie), e) monitorowanie funkcji układu wydalania oraz podejmowanie działań interwencyjnych celem przywrócenia prawidłowego wydalania: zapobieganie biegunkom i zaparciom, zapobieganie nietrzymaniu i zatrzymaniu moczu, f) dobór i wykorzystanie specjalistycznego sprzętu medycznego, g) aktywizacja życiowa chorych ze stwardnieniem rozsianym, h) przygotowanie rodziny lub opiekunów do sprawowania opieki nad chorym (rozpoznawanie niepokojących symptomów choroby, udzielanie pomocy w sytuacjach nagłych, zapewnienie bezpieczeństwa, systematyczne ćwiczenia usprawniające); 4) organizacja indywidualnej opieki pielęgniarskiej nad chorym po przebytym udarze mózgu - problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne: a) ocena wydolności psychofizycznej chorego we wczesnym okresie po udarze mózgu: ocena funkcji układu krążenia i oddychania, ocena stanu świadomości, b) obserwacja i ocena objawów patologicznych ze strony układu nerwowego (niedowłady i porażenia, drgawki, odruchy patologiczne, zaburzenia czucia, zawroty głowy, zaburzenia mowy), c) obserwacja i ocena innych towarzyszących objawów (nudności, wymioty, zaburzenia wydalania), d) zapobieganie powikłaniom wynikającym z długotrwałego unieruchomienia: ból wzgórzowy, przykurcze, odleżyny, odparzenia i stany zapalne skóry, błon śluzowych, infekcje, zakrzepowe zapalenie żył, e) zaopatrzenie ortopedyczne, leczniczo-rehabilitacyjne (stabilizatory, podciągi, łuski) i pomocnicze dla osób po przebytym udarze mózgu, f) problemy psychospołeczne chorych po udarze mózgu - rola pielęgniarki w readaptacji chorych do warunków codziennego życia, g) edukacja chorego, jego rodziny i bliskich w zakresie samoopieki i pielęgnacji w warunkach domowych; 5) problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne chorego z chorobą ośrodkowego układu nerwowego na przykładzie uszkodzenia rdzenia kręgowego - planowanie i sprawowanie opieki: a) obserwacja, ocena i monitorowanie objawów ze strony układu nerwowego: niedowłady i porażenia - rodzaje, zakres, różnicowanie; zaburzenia czucia - rodzaje, zakres; zaburzenia wydalania (nietrzymanie moczu, pęcherz neurogenny, nietrzymanie kału); powikłania wynikające z długotrwałego unieruchomienia; zaburzenia połykania; zaburzenia funkcji seksualnych, b) współczesne metody leczenia uszkodzeń rdzenia kręgowego (zachowawcze i operacyjne), c) zaopatrzenie ortopedyczne i ortotyczne chorych z uszkodzeniem rdzenia kręgowego: zasady stosowania wyciągu, zastosowanie opatrunków gipsowych, gorsetów, protezy kończyny górnej i kończyny dolnej (dobór, obsługa, wykorzystanie), d) problemy psychologiczne i społeczne chorych (poczucie straty, brak akceptacji, uzależnienie, lęk, izolacja); 6) problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne chorego z chorobami narządu ruchu - na przykładzie reumatoidalnego zapalenia stawów - specyfika opieki: a) obserwacja, ocena i monitorowanie objawów chorobowych: bóle i obrzęki stawów, zniekształcenia, nadwichnięcia, przykurcze, b) nowoczesne metody leczenia chorób reumatycznych: leczenie farmakologiczne, leczenie metodami fizycznymi (masaż, balneoterapia, apiterapia, diadynamika i diatermia krótkofalowa, jonoforeza, ultradźwięki, pola magnetyczne) i inne, specjalistyczne leczenie operacyjne, c) udział pielęgniarki w rehabilitacji chorych: zapobieganie powikłaniom (prawidłowe ułożenie kończyn, dobór i systematyka ćwiczeń usprawniających), zaopatrzenie ortopedyczne, ortotyczne i pomocnicze chorych (dobór, wykorzystanie), aktywizacja chorych w wykonywaniu czynności codziennych - przygotowanie chorego do samoobsługi, przygotowanie rodziny do czynnego współuczestnictwa w rehabilitacji; 7) planowanie i sprawowanie opieki pielęgniarskiej nad chorym z chorobą nowotworową o niepomyślnym rokowaniu (na przykładzie choroby nowotworowej krwi, mózgu, piersi i narządów płciowych, żołądka, płuc, jelit i innych) - problemy zdrowotne, psychologiczne i społeczne: a) obserwacja, ocena i monitorowanie objawów chorobowych: bólu przewlekłego, objawów towarzyszących (drgawki, nudności, wymioty, kurcze jelit, zaparcia, biegunki, stany zapalne skóry i błon śluzowych, duszność, utrudnienia w wydalaniu, bezsenność i innych), b) współczesne metody leczenia chorób nowotworowych na wybranych przykładach: chemioterapia, radioterapia (radykalna, wspomagająca, paliatywna), leczenie operacyjne, terapia komplementarna, metody zwalczania bólów nowotworowych, objawy niepożądane jako uboczne skutki leczenia (oparzenia, nudności, wymioty, biegunki, wypadanie włosów, wyczerpanie, zaburzenia odporności, zmiany nastroju i innych) oraz ich eliminacja, c) zasady bezpieczeństwa chorych i personelu medycznego przy stosowaniu różnych metod terapii, d) problemy psychospołeczne chorych (apatia, depresja, bezradność, lęk, brak samoakceptacji, agresja, poczucie zagrożenia, samotność, uzależnienie i inne) - skale miar psychometrycznych, łagodzenie napięcia emocjonalnego i stresu, pomoc rodzinie chorego w terminalnej fazie choroby, e) organizacja opieki paliatywnej i hospicyjnej w Polsce i na świecie, f) "Narodowy Program Zwalczania Chorób Nowotworowych" - założenia, g) "Program Rozwoju Opieki Paliatywnej i Hospicyjnej w Polsce" - założenia. MODUŁ II. PROBLEMY ZDROWOTNE, PSYCHOLOGICZNE I SPOŁECZNE LUDZI STARSZYCH 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do realizacji i koordynacji opieki nad człowiekiem starszym, ukierunkowanej w szczególności na zwiększenie możliwości podopiecznego oraz zmniejszenie istniejących ograniczeń spowodowanych chorobą przewlekłą i zmianami psychofizycznymi uwarunkowanymi osiągnięciem wieku podeszłego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zapobiegać niesprawności wieku podeszłego poprzez kształtowanie pozytywnych zachowań sprzyjających zachowaniu i umacnianiu zdrowia; 2) ocenić możliwości starszego człowieka w zakresie samoobsługi; 3) planować i realizować zindywidualizowaną opiekę nad podopiecznym w starszym wieku, opartą na ocenie zapotrzebowania na określony rodzaj pomocy; 4) monitorować sytuację zdrowotną i psychospołeczną podopiecznego i udzielać pomocy w rozwiązywaniu występujących problemów; 5) nawiązać kontakt terapeutyczny z podopiecznym, kierując się akceptacją, zrozumieniem, empatią; 6) wykorzystywać różnorodne techniki komunikowania; 7) łagodzić lęk i niepokój podopiecznego; 8) eliminować zachowania agresywne; 9) zapobiegać progresji chorób przewlekłych i powikłaniom w przebiegu tych schorzeń (przestrzeganie zasad leczenia farmakologicznego, dietetycznego, aktywna rehabilitacja); 10) zapobiegać stanom zagrożenia życia w przebiegu chorób przewlekłych; 11) zapewnić bezpieczne warunki otoczenia chorego oraz zapobiegać urazom i wypadkom; 12) aktywizować podopiecznego do wykonywania "czynności codziennych", wysiłku fizycznego w granicach tolerancji organizmu oraz wysiłku intelektualnego; 13) aktywizować podopiecznego do nawiązywania i podtrzymywania kontaktów społecznych oraz rozwijania zainteresowań; 14) udzielać wielokierunkowego wsparcia rodzinie, bliskim chorego (poradnictwo, koordynacja pracy zespołu interdyscyplinarnego, kontakt z grupami wsparcia i samopomocy). 3. Treści nauczania: 1) współczesne poglądy naukowe na proces starzenia się; 2) czynniki determinujące starość człowieka; 3) zmiany inwolucyjne a zmiany chorobowe w organizmie starszego człowieka; 4) problemy zdrowotne osób starszych - specyfika przebiegu wybranych chorób przewlekłych - różnicowanie, leczenie, pielęgnowanie: a) układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca i przewodnictwa, niewydolność naczyń wieńcowych serca), b) układu oddechowego (zapalenie płuc, rozedma płuc), c) narządu ruchu (osteoporoza), d) układu pokarmowego (nieżyty żołądka i jelit, kamica dróg żółciowych, przepukliny, uchyłkowatość jelita grubego), e) układu moczowo-płciowego (przerost gruczołu krokowego, nietrzymanie moczu, zakażenia dróg moczowych), f) zaburzeń neurologicznych (niewydolność naczyniowa mózgu, choroba Parkinsona), g) chorób otępiennych - choroba Alzheimera, h) zaburzeń psychicznych wieku podeszłego, i) cukrzycy w podeszłym wieku; 5) udzielanie pierwszej pomocy w stanach nagłych (stany zagrożenia życia w schorzeniach układu krążenia i układu oddechowego, zatrucia zewnątrz- i wewnątrzpochodne, resuscytacja krążeniowo-oddechowa); 6) urazy i wypadki u osób starszych; 7) problemy psychospołeczne osób starszych (osamotnienie, izolacja społeczna, poczucie zagrożenia, lęk przed zniedołężnieniem); 8) rehabilitacja osób w starszym wieku. MODUŁ III. PROBLEMY ZDROWOTNE, PSYCHOLOGICZNE I SPOŁECZNE OSÓB UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do świadczenia i koordynowania profesjonalnej opieki nad osobami upośledzonymi umysłowo. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przedstawić formy profilaktyki upośledzeń umysłowych; 2) scharakteryzować zaburzenia rozwoju intelektualnego; 3) przedstawić znaczenie i skutki wystąpienia upośledzenia umysłowego oraz zaburzeń rozwoju dziecka dla funkcjonowania jego rodziny i środowiska; 4) współorganizować środowisko terapeutyczne; 5) współtworzyć i koordynować indywidualny program terapeutyczny; 6) pozyskać podopiecznego do aktywnego współdziałania i współpracy w rehabilitacji i pielęgnacji; 7) zapewnić bezpieczeństwo fizyczne i psychiczne podopiecznego; 8) planować i koordynować opiekę pielęgniarską; 9) modyfikować realizację indywidualnej opieki w zależności od: a) zakresu samodzielności i samoobsługi osoby upośledzonej, b) możliwości rewalidacyjnych podopiecznego, c) uzyskanych efektów rozszerzania i potęgowania możliwości osoby upośledzonej umysłowo; 10) koordynować wdrażanie przyjętych standardów opieki pielęgniarskiej oraz opracowywać standardy w opiece nad osobami z upośledzeniem umysłowym; 11) współuczestniczyć w programie psychoterapii; 12) uczestniczyć w procesie wychowania i nauczania specjalnego; 13) współpracować w zespole interdyscyplinarnym; 14) efektywnie współpracować z rodziną i bliskimi podopiecznego. 3. Treści nauczania: 1) charakterystyka niepełnosprawności umysłowej: a) współczesne poglądy naukowe na temat uwarunkowań upośledzeń umysłowych, profilaktyka upośledzeń umysłowych, b) klasyfikacja upośledzeń umysłowych, c) charakterystyka osób z upośledzeniem umysłowym, d) zaburzenia rozwoju osobniczego i funkcji psychofizycznych u osób z upośledzeniem umysłowym: wady rozwojowe układów i narządów (upośledzenie funkcji narządu ruchu, wady wzroku i słuchu, wady wrodzone narządów wewnętrznych, upośledzenie procesów odpornościowych), funkcje orientacyjno-poznawcze osób upośledzonych, komunikowanie i rozwój mowy, nadpobudliwość ruchowa, zaburzenia neurologiczne, epilepsja, zespoły zaburzeń wegetatywnych współistniejących z upośledzeniem umysłowym, przebieg dojrzewania płciowego, e) rozwój osobowości i dojrzałości społecznej - zaburzenia emocjonalne, f) tempo uczenia się, trwałość efektów nauczania, g) zaburzenia psychiczne towarzyszące upośledzeniom umysłowym - różnicowanie upośledzeń umysłowych i zaburzeń psychicznych, h) agresja i autoagresja - uwarunkowania, zapobieganie, środki przymusu bezpośredniego - warunki i zasady stosowania; 2) rehabilitacja osób niepełnosprawnych umysłowo: a) rehabilitacja ruchowa osób z upośledzeniem umysłowym, b) aktywizacja osób niepełnosprawnych intelektualnie: sport na przykładzie wybranych dyscyplin, terapia zabawą, terapia pracą, rekreacja, kulturoterapia w aktywizacji osób niepełnosprawnych, c) psychoterapia zaburzeń psychicznych towarzyszących upośledzeniu umysłowemu, d) współpraca z rodziną i osobami bliskimi w realizacji opieki nad osobą upośledzoną umysłowo w warunkach domowych (systemy wsparcia i pomocy); 3) nauczanie specjalne: a) szkoła życia, b) szkoła specjalna: szkoła podstawowa, szkoła zawodowa (zasady funkcjonowania, organizacja i przebieg procesu kształcenia), d) szkoła integracyjna (cele i założenia programu integracyjnego), e) organizacja i zapewnienie warunków służących umacnianiu zdrowia i zapobieganiu chorobom, urazom i wypadkom u dzieci specjalnej troski - rola pielęgniarki. MODUŁ IV. PROBLEMY ZDROWOTNE, PSYCHOLOGICZNE I SPOŁECZNE OSÓB Z ZABURZENIAMI PSYCHICZNYMI 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do świadczenia specjalistycznej opieki nad osobami z zaburzeniami psychicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) różnicować nerwice i choroby psychiczne; 2) oceniać i analizować zwiastunowe objawy zaburzeń psychicznych; 3) rozpoznać i przewidzieć zachowania chorego; 4) rozpoznawać i zinterpretować mechanizmy obronne osobowości chorego; 5) interpretować ukryty sens objawów; 6) określić możliwości funkcjonowania chorych w zmienionej sytuacji; 7) komunikować się z chorym; 8) rozpoznać sytuacje zagrażające zdrowiu i życiu chorego; 9) obniżać napięcie emocjonalne i eliminować lęk; 10) zapewnić bezpieczeństwo choremu; 11) pozyskać chorego do świadomego udziału w procesie leczenia i opieki; 12) kształtować i podtrzymywać umiejętności kontaktów społecznych chorych; 13) reagować w sytuacjach konfliktowych; 14) koordynować wdrażanie standardów opieki nad chorym z zaburzeniami psychicznymi; 15) wdrażać zasady i realizować niektóre formy rehabilitacji zaburzeń psychicznych; 16) stosować różne formy aktywizacji i rozwijania zdolności adaptacji osób z zaburzeniami psychicznymi; 17) zaproponować i właściwie wykorzystać różnorodne formy terapii zajęciowej; 18) zapewniać warunki opieki i oddziaływać psychoprofilaktycznie; 19) integrować grupę podopiecznych. 3. Treści nauczania: 1) organizacja i kierunki rozwoju w opiece psychiatrycznej w Polsce i na świecie: a) współczesne poglądy na temat zdrowia psychicznego, b) psychoprofilaktyka w świetle programów polityki zdrowotnej: "Narodowy Program Zdrowia", "Zdrowie 21 - 21 celów polityki zdrowotnej krajów członkowskich Światowej Organizacji Zdrowia" i inne, c) formy organizacyjne opieki psychiatrycznej - zasady doboru jednostek i kwalifikacji chorych, d) opieka psychiatryczna w świetle założeń reformy systemu ochrony zdrowia; 2) pielęgnowanie chorych w wybranych jednostkach klinicznych: a) patogeneza zaburzeń psychicznych i nerwic, b) obserwacja, ocena i monitorowanie objawów chorobowych w wybranych schorzeniach: schizofrenia, choroby afektywne (depresja, mania, agresja), psychozy reaktywne (depresja reaktywna, paranoja, zespół paranoidalny, histeria), zaburzenia osobowości, nerwice, c) specyfika opieki pielęgniarskiej nad chorym z zaburzeniami psychicznymi, d) relacje pielęgniarka - podopieczny z zaburzeniami psychicznymi: terapeutyczne i nieterapeutyczne formy relacji, e) znaczenie i planowanie indywidualnej opieki pielęgniarskiej: udział pielęgniarki w psychoterapii (psychoterapia indywidualna, psychoterapia grupowa, terapia zajęciowa), udział pielęgniarki w rehabilitacji chorych psychicznie (współdziałanie w zespole interdyscyplinarnym), f) psychoedukacja chorych, ich rodzin i bliskich; 3) udział pielęgniarki w profilaktyce i terapii uzależnień - alkoholizm, narkomania, uzależnienie od innych środków psychoaktywnych: a) rodzaje i charakterystyka uzależnień, b) udział pielęgniarki w terapii uzależnień, c) organizacja systemu społecznego wsparcia (grupy samopomocy, punkty konsultacyjne, ośrodki interwencyjne, ośrodki leczniczo-rehabilitacyjne), d) profilaktyka uzależnień. MODUŁ V. ORGANIZACJA SYSTEMÓW OCHRONY ZDROWIA I POMOCY SPOŁECZNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do podejmowania działań na rzecz zapewnienia podopiecznemu dostępności świadczeń w zakresie ochrony zdrowia i pomocy społecznej w warunkach instytucjonalnych i pozainstytucjonalnych oraz do podejmowania odpowiedzialności za realizację tych świadczeń zgodnie z oczekiwaniami odbiorców. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przedstawić cele i główne założenia reformy systemu ochrony zdrowia; 2) omówić założenia projektu krajowej sieci szpitali z uwzględnieniem różnych form opieki długoterminowej; 3) przedstawić organizację systemu podstawowej opieki zdrowotnej, rolę i zadania lekarza rodzinnego; 4) omówić rolę i zadania pielęgniarki w podstawowej opiece zdrowotnej; 5) przedstawić zasady współdziałania pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej w zespole interdyscyplinarnym; 6) omówić zasady organizacji i funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej; 7) przedstawić zasady funkcjonowania systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego; 8) omówić organizację i zadania Narodowego Funduszu Zdrowia; 9) scharakteryzować zasady organizacji, finansowania oraz rodzaje i zakres świadczeń pielęgniarskich; 10) przedstawić główne cele i założenia polityki społecznej państwa; 11) scharakteryzować system pomocy społecznej; 12) przedstawić rodzaje i formy świadczeń społecznych; 13) organizować i koordynować system wsparcia społecznego; 14) udzielić porady i profesjonalnej pomocy podopiecznemu i jego rodzinie lub opiekunom w zakresie uzyskania niezbędnej pomocy instytucjonalnej i pozainstytucjonalnej w obszarze usług medycznych i świadczeń socjalnych; 15) współdziałać z innymi profesjonalistami na rzecz zapewnienia podopiecznym najbardziej potrzebnych i oczekiwanych świadczeń; 16) koordynować proces dostarczania świadczeń; 17) oceniać jakość świadczonych usług; 18) proponować rozwiązania w skomplikowanych sytuacjach dotyczących organizacji świadczeń zdrowotnych. 3. Treści nauczania: 1) organizacja systemu ochrony zdrowia: a) główne założenia i kierunki reformy systemu ochrony zdrowia: organizacja i funkcjonowanie systemu podstawowej opieki zdrowotnej; miejsce i rola pielęgniarki w systemie podstawowej opieki zdrowotnej i jej zadania w rozpoznawaniu i realizacji potrzeb osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych; organizacja lecznictwa szpitalnego - zakres świadczeń; opieka długoterminowa - perspektywy rozwoju różnych form opieki, b) zakład opieki zdrowotnej - organizacja, rodzaje, status prawny, finansowanie, rodzaje świadczeń zdrowotnych, c) system powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego - finansowanie opieki długoterminowej, d) świadczenia zdrowotne wykonywane przez pielęgniarkę - formy organizacji i finansowania, zakres i rodzaje usług na rynku usług zdrowotnych; 2) organizacja systemu pomocy społecznej: a) polityka społeczna - przedmiot, cele i założenia, b) miejsce i zadania pomocy społecznej w systemie zabezpieczenia socjalnego, c) instytucje opiekuńcze, domy pomocy społecznej, opieka środowiskowa - zasady działania, zadania, d) rodzaje świadczeń społecznych w środowisku i instytucjach opiekuńczych: poradnictwo, interwencja środowiskowa, interwencja społeczna, grupy samopomocy - organizowanie i współpraca, współdziałanie z instytucjami oraz organizacjami samorządowymi, pozarządowymi; 3) rola i zadania instytucji rządowych, samorządowych i pozarządowych w zabezpieczaniu i koordynacji świadczeń społecznych: a) zadania instytucji rządowych w realizacji polityki społecznej państwa, b) kompetencje i zadania statutowe województwa, powiatu, gminy w zakresie świadczeń zdrowotnych i społecznych, c) udział organizacji pozarządowych i innych instytucji w zabezpieczeniu potrzeb zdrowotnych i społecznych obywateli. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa przewlekle chorych i niepełnosprawnych, opieki długoterminowej lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 17 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA NEUROLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do profesjonalnego sprawowania opieki nad pacjentami z chorobami układu nerwowego. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.030 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 700 godzin, w tym w części teoretycznej 210 godzin, w części praktycznej 490 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Przedstawić strukturę organizacyjną opieki zdrowotnej nad osobami dorosłymi i dziećmi w różnym stanie zdrowia w przebiegu chorób układu nerwowego. 2. Wykorzystać wiedzę teoretyczną nauk medycznych i humanistycznych w procesie opieki nad osobami ze schorzeniami układu nerwowego. 3. Organizować środowisko szpitalne i domowe do opieki nad chorymi neurologicznie, zależnie od charakteru schorzenia (ostre lub przewlekłe), sposobu leczenia oraz stanu zdrowia. 4. Przygotować chorego do badań diagnostycznych i zabiegów operacyjnych. 5. Rozpoznać u chorego stan zagrożenia życia. 6. Określić priorytety opiekuńcze w odniesieniu do pacjenta i grupy pacjentów. 7. Dobrać model organizacyjny opieki pielęgniarskiej do sytuacji chorego. 8. Rozpoznać problemy zdrowotne chorych neurologicznie na podstawie interpretacji występujących symptomów chorobowych, wyników badań diagnostycznych i analizy zgromadzonych danych dotyczących stanu fizycznego i psychospołecznego. 9. Wykorzystać teorie pielęgnowania w procesie opieki nad chorym. 10. Oceniać i modyfikować proces pielęgnowania chorego i jego rodziny w zależności od problemów zdrowotnych pacjenta. 11. Opracować i stosować dokumentację opieki nad chorym. 12. Wspierać chorego i jego rodzinę w radzeniu sobie z trudnymi problemami, wynikającymi ze stanu zagrożenia życia, przewlekłego przebiegu choroby lub jej terminalnego okresu. 13. Poinformować pacjenta i jego rodzinę o sposobach i możliwościach zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczno-rehabilitacyjny. 14. Wskazać pacjentowi i jego rodzinie możliwość uczestniczenia w działalności grup samopomocy. 15. Poszukiwać nowych rozwiązań w opiece pielęgniarskiej nad chorymi neurologicznie, wykorzystując wyniki badań naukowych i doświadczenie zawodowe. 16. Współpracować z osobami, instytucjami, a także w zespole interdyscyplinarnym dla zapewnienia niezbędnych warunków do realizacji pełnoprofilowej opieki pielęgniarskiej pacjentom w szpitalu i warunkach domowych. 17. Ocenić aktualną organizację opieki nad chorymi neurologicznie i na bazie wiedzy oraz doświadczenia zawodowego poszukiwać doskonalszych rozwiązań praktycznych. 18. Określić problemy, które mogą być przedmiotem badań naukowych w dziedzinie pielęgniarstwa neurologicznego i neurochirurgicznego. 19. Opracować i realizować program własnego rozwoju zawodowego i zespołu współpracowników. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IWybrane zagadnienia opieki nad osobami ze schorzeniami układu nerwowego45Oddział neurologiczny3580 IIOpieka nad chorymi ze schorzeniami neurologicznymi leczonymi zachowawczo65Oddział neurologiczny Oddział intensywnej opieki neurologicznej Oddział rehabilitacji neurologicznej Podstawowa opieka zdrowotna1)35 35 70 70275 IIIOpieka nad chorymi ze schorzeniami neurologicznymi leczonymi operacyjnie20Oddział neurochirurgiczny3555 IVOpieka nad chorymi z urazowym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego20Oddział leczenia urazów czaszkowo-mózgowych2) Oddział leczenia urazów kręgosłupa3)35 3590 VOpieka nad dziećmi ze schorzeniami układu nerwowego30Dziecięcy oddział neurologiczny Dziecięcy oddział neurochirurgiczny lub intensywnej opieki neuropediatrycznej35 35100 VIOpieka nad osobami z zaburzeniami psychicznymi30Oddział psychiatryczny35100 Oddział pozastacjonarnej opieki psychiatrycznej35 Łączna liczba godzin210 490700 ________ 1) W podstawowej opiece zdrowotnej: praktyka pielęgniarki rodzinnej - 35 godzin, praktyka pracownika socjalnego - 35 godzin, 2) Oddział leczenia urazów czaszkowo-mózgowych lub oddział neurochirurgii, w którym jest prowadzone leczenie urazów czaszkowo-mózgowych, 3) Oddział leczenia urazów kręgosłupa lub oddział traumatologii, w którym prowadzone jest leczenie urazów kręgosłupa. V. Program nauczania MODUŁ I. WYBRANE ZAGADNIENIA OPIEKI NAD OSOBAMI ZE SCHORZENIAMI UKŁADU NERWOWEGO 1. Cel modułu Zapoznanie pielęgniarki z patofizjologią, diagnostyką chorób układu nerwowego oraz specyfiką pielęgnowania i organizacji opieki nad chorymi neurologicznie. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić patogenezę zaburzeń somatopsychicznych występujących w przebiegu chorób neurologicznych; 2) wyjaśnić możliwości kompensacyjne ogniskowych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego; 3) rozpoznać stany zagrożenia życia u chorych neurologicznie; 4) ocenić stan przytomności według skali Glasgow; 5) współdziałać w zespole terapeutycznym w diagnozowaniu chorób neurologicznych; 6) przygotować chorego do badań diagnostycznych i pielęgnować go po ich wykonaniu, rozpoznawać problemy zdrowotne osób z chorobami układu nerwowego; 7) zaplanować opiekę nad chorymi neurologicznie zależnie od jego stanu i występujących dysfunkcji somatycznych i psychicznych; 8) prowadzić proces pielęgnowania chorego neurologicznie; 9) modyfikować działania pielęgniarskie stosownie do zmieniającego się stanu pacjenta; 10) scharakteryzować następstwa długotrwałego unieruchomienia; 11) omówić powikłania występujące u chorych unieruchomionych i metody zapobiegania; 12) omówić zasady i metody rehabilitacji ruchowej; 13) współdziałać w procesie rehabilitacji chorego w ostrej fazie choroby neurologicznej i w okresie przewlekłym w celu zapobiegania wtórnemu inwalidztwu; 14) określić zakres samoopieki chorego i potrzebnej opieki profesjonalnej; 15) omówić zaburzenia emocjonalne i wyższych czynności nerwowych występujących w uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego; 16) dokonać podstawowej oceny występujących zaburzeń emocjonalnych i wyższych czynności nerwowych; 17) prowadzić psychoterapię elementarną w stosunku do chorych z zaburzeniami emocjonalnymi i wyższych czynności nerwowych oraz ich rodzin; 18) prowadzić edukację chorych w zakresie zapobiegania chorobom neurologicznym, stosowania prewencji wtórnej oraz przygotowania do samopielęgnacji; 19) dokonać oceny możliwości rodziny w zakresie opieki nad chorym neurologicznie; 20) ocenić zapotrzebowanie rodziny na pomoc w opiece nad chorym; 21) uczyć rodzinę świadczenia pomocy choremu w samopielęgnacji oraz udzielania mu wsparcia i aktywizowania do samodzielności; 22) udzielić rodzinie wsparcia w opiece nad chorym; 23) informować o pozastacjonarnych formach opieki (profesjonalnej i nieprofesjonalnej); 24) przygotować rodzinę do opieki nad chorym w terminalnej fazie choroby neurologicznej. 3. Treści nauczania: 1) ogólna problematyka chorób układu nerwowego: a) epidemiologia, b) przyczyny, c) patogeneza głównych zaburzeń występujących w przebiegu chorób układu nerwowego: przytomności (wzmożone ciśnienie śródczaszkowe), ruchu, czucia, napięcia mięśni, równowagi, widzenia, wyższych czynności nerwowych (afazja, apraksja, zaburzenia procesów poznawczych, emocjonalnych), wegetatywnych (naczynioruchowe, zespół Hornera, zaburzenia zwieraczy), bólu neurogennego; 2) diagnostyka chorób neurologicznych: a) badania podmiotowe (wywiad - swoistość zbierania informacji od pacjenta i jego rodziny), b) badania przedmiotowe - metodyka badania neurologicznego (nerwów czaszkowych, funkcji ruchowych, koordynacji ruchowej i postawy, czucia, napięcia mięśniowego, układu naczynioruchowego, przytomności), c) techniki zabiegów diagnostycznych: nakłucie lędźwiowe, nakłucie komór bocznych mózgu, nakłucie podpotyliczne, elektroencefalografia (EEG), elektromiografia, badania przepływu krwi (metoda Dopplera), badanie neuroradiologiczne (zdjęcia przeglądowe czaszki i kręgosłupa, mielografia, angiografia, wentrykulografia, tomografia komputerowa, magnetyczny rezonans jądrowy), badania radioizotopowe (scyntygrafia), d) przygotowanie chorego do badań diagnostycznych i pielęgnowanie po ich wykonaniu, e) elementy badania neuropsychologicznego (mowy, praksji, gnozji, pisania, czytania, liczenia, pamięci i stanu emocjonalnego); 3) swoistość działań pielęgnacyjnych w stosunku do chorych neurologicznie wynikająca z istoty i odrębności przebiegu chorób układu nerwowego: a) intensywna opieka nad chorymi z zagrożeniem życia: neurologiczne przyczyny zagrożenia życia, udział pielęgniarki w intensywnej opiece nad chorym z zagrożeniem życia, b) działania rehabilitacyjne: podstawy rehabilitacji medycznej; przyczyny ograniczenia aktywności fizycznej lub jej braku; następstwa długotrwałego unieruchomienia, powikłania występujące u chorych z zaburzeniem aktywności ruchowej, możliwości kompensacyjne zaburzonych w przebiegu chorób neurologicznych funkcji organizmu; działania usprawniające prowadzone przez pielęgniarkę, działania psychoterapeutyczne; rodzaj zaburzeń emocjonalnych i wyższych czynności nerwowych występujących w przebiegu chorób neurologicznych; metody oceny zaburzeń emocjonalnych i wyższych czynności nerwowych; rola pielęgniarki w rozpoznawaniu występujących deficytów wyższych czynności nerwowych; metody reedukacji mowy i niwelowania deficytów poznawczych, stosowanie psychoterapii elementarnej w zaburzeniach emocjonalnych; udzielanie różnych form wsparcia choremu i jego rodzinie, c) działania edukacyjne: ocena poziomu wiedzy chorego i rodziny na temat choroby; wyjaśnienie przyczyny, istoty choroby i występujących dysfunkcji fizycznych i psychicznych; tłumaczenie możliwości ustępowania deficytów funkcjonalnych; uczenie chorego samoopieki, uczenie rodziny metod aktywizacji chorego w podejmowaniu samoopieki; formy pomocy fizycznej i wsparcia emocjonalnego; uczenie chorego i rodziny stosowania prewencji wtórnej schorzeń układu nerwowego; 4) organizacja opieki nad chorym neurologicznie w środowisku domowym: a) neurologiczne choroby przewlekłe jako problem medyczny i społeczny: rodzaje neurologicznych chorób przewlekłych; definicja i przebieg choroby przewlekłej, somatyczne, psychiczne i społeczne skutki choroby przewlekłej; problematyka opieki nad chorym przewlekle, b) opieka nad chorym neurologicznie w terminalnej fazie choroby: definicja i cechy opieki paliatywnej; rodzaje chorych neurologicznie wymagających opieki paliatywnej, problemy chorego w terminalnej fazie choroby neurologicznej, c) formy opieki nad ludźmi przewlekle chorymi neurologicznie: opieka rodzinna; profesjonalna opieka instytucjonalna; grupy samopomocy, system pomocy społecznej. MODUŁ II. OPIEKA NAD CHORYMI ZE SCHORZENIAMI NEUROLOGICZNYMI LECZONYMI ZACHOWAWCZO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad osobami ze schorzeniami układu nerwowego leczonymi zachowawczo. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić epidemiologię i przebieg kliniczny schorzeń neurologicznych u pacjentów leczonych zachowawczo; 2) wyjaśnić wpływ uwarunkowań genetycznych i stylu życia na występowanie chorób neurologicznych; 3) stosować zasady profilaktyki chorób układu nerwowego w edukacji pacjentów i ich rodzin; 4) zróżnicować metody badań diagnostycznych wykonywanych u chorych neurologicznie; 5) wyjaśnić podstawy farmakokinetyki i farmakodynamiki leków stosowanych w neurologii i rozpoznać występujące objawy uboczne; 6) dokonać oceny stanu somatopsychicznego chorych i ustalić zakres samoopieki; 7) rozpoznać swoiste problemy zdrowotne chorych neurologicznie; 8) rozpoznać stan zagrożenia życia u chorych neurologicznie; 9) dokonać doboru metod pielęgnowania chorego zależnie od stanu zdrowia i występujących zaburzeń funkcjonalnych; 10) komunikować się z chorymi z afatycznymi lub dyzartycznymi zaburzeniami mowy; 11) prowadzić proces edukacji w zakresie samoopieki chorych z dysfunkcjami somatopsychicznymi i pęcherzem neurogennym; 12) prowadzić psychoterapię elementarną w stosunku do chorych z zaburzeniem procesów poznawczych i emocjonalnych oraz ich rodzin; 13) współdziałać w procesie rehabilitacji fizycznej i psychospołecznej chorych neurologicznie; 14) uczyć rodzinę pielęgnowania chorego w środowisku domowym. 3. Treści nauczania: 1) choroby naczyniowe układu nerwowego: a) epidemiologia i czynniki ryzyka, b) rodzaje chorób naczyniowych i ich symptomatologia (udary niedokrwienne i krwotoczne, krwotok podpajęczynówkowy, encefalopatia nadciśnieniowa, otępienie naczyniopochodne, choroby zapalne naczyń mózgowych), c) badania diagnostyczne (neuroradiologiczne, elektroencefalograficzne, ocena stanu neurologicznego) - udział pielęgniarki w diagnozowaniu chorego, d) zapobieganie naczyniowym chorobom układu nerwowego, e) postępowanie lecznicze: w ostrej fazie udaru, leczenie przewlekłe poszczególnych rodzajów schorzeń naczyniowych, f) pielęgnowanie chorych w stanie zagrożenia życia, w okresie podostrym i przewlekłym, g) rehabilitacja fizyczna (wczesna i późna), nauka używania pomocniczego sprzętu ortopedyczno-rehabilitacyjnego; 2) choroby demielinizacyjne układu nerwowego: a) rozpowszechnienie i etiologia, b) rodzaje chorób i ich przebieg (stwardnienie rozsiane, stwardnienie koncentryczne Balo, choroba Schildera), c) diagnozowanie chorób demielinizacyjnych (ocena kliniczna, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, badanie neuroradiologiczne), d) obraz kliniczny - skutki somatopsychiczne i społeczne stwardnienia rozsianego, e) możliwości i perspektywy leczenia, f) pielęgnowanie chorego: w ostrym rzucie choroby (system opieki kompensacyjny lub częściowo-kompensacyjny), w okresie remisji lub przewlekłym, g) rehabilitacja chorych w sytuacji niepełnosprawności, h) funkcjonowanie społeczne (pełnienie ról społecznych) - znaczenie grup wsparcia (Stowarzyszenie Chorych na Stwardnienie Rozsiane); 3) choroby zwyrodnieniowe układu nerwowego: a) pojęcie chorób zwyrodnieniowych, rozpowszechnienie, etiologia, b) rodzaje chorób zwyrodnieniowych: mózgu, rdzenia i nerwów obwodowych, układu pozapiramidowego, c) leczenie chorób zwyrodnieniowych, d) opieka nad osobą z chorobą Alzheimera: ocena stanu fizycznego, ocena stanu psychicznego, ustalenie planu opieki nad chorym z uwzględnieniem możliwości opiekuńczych rodziny lub instytucjonalnej formy opieki, e) opieka nad osobą z chorobą Parkinsona: problemy zdrowotne, plan pielęgnowania chorego niepełnosprawnego; 4) padaczka i niektóre inne choroby napadowe: a) etiologia padaczki, b) rodzaje napadów padaczkowych, c) rozpoznanie i leczenie padaczki, d) postępowanie w czasie napadu padaczkowego, e) ocena stanu chorego w celu rozpoznania jego problemów zdrowotnych w zakresie funkcjonowania fizycznego, psychicznego i społecznego, f) edukacja chorego i jego rodziny dotycząca trybu życia, samoobserwacji, możliwości i sposobów zapobiegania napadom padaczkowym, wyboru zawodu i aktywności zawodowej, g) kształtowanie prawidłowej postawy społeczeństwa w stosunku do chorych z padaczką (rodziny, przyjaciół, współpracowników, nauczycieli), h) niepadaczkowe choroby napadowe: etiologia, postępowanie w czasie napadu, możliwości i sposoby leczenia, edukacja chorego i rodziny dotycząca samopielęgnacji; 5) zakażenia układu nerwowego: a) rodzaje zakażeń: choroby wirusowe, zakażenia grzybicze opon i mózgu, choroby wywołane przez pierwotniaki, robaczyce, bakteryjne zapalenie opon mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych, kiła układu nerwowego, b) diagnostyka i leczenie chorób neuroinfekcyjnych, c) swoistość pracy w oddziale neuroinfekcyjnym, d) problemy chorych z zakażeniami układu nerwowego i sposoby ich rozwiązywania, e) profilaktyka chorób neuroinfekcyjnych; 6) choroby nerwowo-mięśniowe: a) współczesna klasyfikacja chorób nerwowo-mięśniowych: dystrofie mięśniowe postępujące, genetyczne zespoły miotoniczne, miopatie, miastenie, b) diagnostyka chorób nerwowo-mięśniowych, c) leczenie i rehabilitacja, d) problemy zdrowotne chorych natury somatycznej i emocjonalnej, e) pielęgnowanie chorych w stanach ostrych (przełom miasteniczny), f) opieka nad chorym w niepełnosprawności; 7) choroby obwodowego układu nerwowego: a) rodzaje chorób i ich przebieg kliniczny: uszkodzenie i choroby nerwów czaszkowych, uszkodzenie nerwów obwodowych i splotów nerwowych, zespoły korzeniowe, polineuropatie, b) diagnostyka i leczenie, c) opieka nad chorym w ostrym okresie choroby, d) pielęgnacja chorego w stanach przewlekłych - zapobieganie niepełnosprawności, e) profilaktyka chorób obwodowego układu nerwowego; 8) choroby układu autonomicznego i bóle głowy: a) postacie chorób układu autonomicznego, b) symptomatologia kliniczna i diagnostyka, c) problemy chorych z chorobami układu autonomicznego wynikające z zaburzeń wegetatywnych, emocjonalnych, bólu; pomoc choremu w ich rozwiązywaniu, d) bóle głowy - etiopatogeneza i rodzaje: postępowanie diagnostyczne, leczenie bólów głowy, problemy zdrowotne chorych z bólami głowy. MODUŁ III. OPIEKA NAD CHORYMI ZE SCHORZENIAMI NEUROLOGICZNYMI LECZONYMI OPERACYJNIE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania profesjonalnej opieki nad chorymi neurologicznie leczonymi operacyjnie. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wymienić i omówić przebieg kliniczny schorzeń układu nerwowego leczonych operacyjnie; 2) zorganizować środowisko (szpitalne i domowe) do opieki nad chorym operowanym; 3) interpretować reakcje emocjonalne chorych przygotowywanych do zabiegu neurochirurgicznego; 4) omówić swoistość przygotowania chorych do operacji układu nerwowego; 5) pielęgnować chorego w okresie pooperacyjnym; 6) rozpoznać problemy zdrowotne chorych wynikające z rodzaju i miejsca operacji, dysfunkcji psychosomatycznych występujących w przebiegu choroby, stanu chorego oraz współdziałać w ich rozwiązywaniu; 7) przygotować psychicznie chorego do leczenia w oddziale operacyjnym; 8) współpracować w zespole w celu rehabilitacji ruchowej i psychospołecznej chorego; 9) uczyć i wspierać rodzinę w opiece nad chorym; 10) przygotować rodzinę do pielęgnowania chorego w terminalnej fazie choroby nowotworowej. 3. Treści nauczania: 1) specyfika opieki nad chorym leczonym neurochirurgicznie: a) organizacja pracy w oddziale neurochirurgicznym, b) reakcje emocjonalne chorych na propozycję wykonania zabiegu neurochirurgicznego, c) przygotowanie fizyczne i psychiczne chorego do zabiegu, d) powikłania wczesne i późne po operacji neurochirurgicznej; 2) najczęstsze schorzenia układu nerwowego leczone operacyjnie: a) guzy śródczaszkowe: epidemiologia i patofizjologia, objawy, badania diagnostyczne, problemy zdrowotne chorego przed i po operacji, usprawnianie ruchowe chorych, działania psychoterapeutyczne, funkcjonowanie społeczne chorych po zabiegach neurochirurgicznych, pomoc w rozwiązywaniu problemów rodziny chorego neurochirurgicznie, opieka terminalna nad chorymi z chorobami nowotworowymi mózgu, b) guzy kręgosłupa i rdzenia kręgowego: rodzaje guzów, symptomatologia, diagnostyka, zdrowotne problemy chorych przed i po operacji, profilaktyka zakażenia dróg moczowych u chorych z pęcherzem neurogennym, rehabilitacja ruchowa i uczenie czynności życia codziennego w sytuacji niepełnosprawności, zaopatrzenie ortopedyczno-rehabilitacyjne, przygotowanie do funkcjonowania społecznego, edukacja i wsparcie rodziny w opiece nad chorym niepełnosprawnym, c) wypadnięcie jądra miażdżystego tarczy międzykręgowej: epidemiologia i czynniki ryzyka, diagnostyka, problemy zdrowotne chorych przed i po operacji - pomoc w ich rozwiązywaniu, usprawnianie ruchowe - etapy, funkcjonowanie społeczne chorych po operacyjnym usunięciu jądra miażdżystego, edukacja chorego w zakresie prewencji wtórnej. MODUŁ IV. OPIEKA NAD CHORYM Z URAZOWYM USZKODZENIEM OŚRODKOWEGO UKŁADU NERWOWEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarek do profesjonalnej opieki nad chorym po urazie mózgu i rdzenia kręgowego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wymienić przyczyny urazów mózgu i rdzenia kręgowego oraz omówić sytuację epidemiologiczną urazów w Polsce i w świecie; 2) scharakteryzować następstwa urazów układu nerwowego i ich przebieg kliniczny; 3) wykorzystać wyniki neurologicznych badań diagnostycznych do rozpoznania problemów pielęgnacyjnych chorego po urazie mózgu i rdzenia kręgowego; 4) dokonać wstępnej oceny stanu chorego po urazie mózgu i rdzenia kręgowego oraz udzielić mu pierwszej pomocy; 5) współdziałać w zespole terapeutycznym w intensywnym nadzorze i leczeniu chorego z urazowym uszkodzeniem mózgu i we wstrząsie rdzeniowym; 6) zaplanować i realizować rehabilitację przyłóżkową w celu zapobiegania powikłaniom u chorych z brakiem aktywności ruchowej (szczególnie u chorych z pourazowym mutyzmem akinetycznym i paraplegią); 7) zapobiegać infekcjom dróg moczowych u chorych z pęcherzem neurogennym; 8) pielęgnować chorego z płynotokiem nosowym lub usznym; 9) pielęgnować chorego z mutyzmem akinetycznym i zespołem apalicznym; 10) rozpoznać zaburzenia w procesach poznawczych i emocjonalnych; 11) stosować metody psychoterapii elementarnej; 12) motywować chorych z dysfunkcjami somatycznymi do podejmowania samopielęgnacji; 13) przygotować chorego do samodzielności w warunkach domowych; 14) wspierać chorego i jego rodzinę w radzeniu sobie z problemami po urazie ośrodkowego układu nerwowego; 15) wskazać instytucje udzielające opieki profesjonalnej i nieprofesjonalnej. 3. Treści nauczania: 1) epidemiologia, przyczyny urazów mózgu i rdzenia kręgowego; 2) urazy czaszkowo-mózgowe: a) mechanizm i następstwa urazów czaszkowo-mózgowych: wstrząśnienie mózgu; stłuczenie mózgu, półkul mózgowych, pnia mózgu, móżdżku; pourazowy obrzęk mózgu; krwiaki śródczaszkowe; płynotok nosowy i uszny, b) powikłania urazów czaszkowo-mózgowych: pourazowa odma czaszkowa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wodogłowie pourazowe, padaczka pourazowa, cerebrastenia pourazowa, encefalopatia pourazowa, c) pierwsza pomoc w urazach czaszkowo-mózgowych i kręgosłupa, transport chorych do ośrodków specjalistycznej opieki, d) diagnostyka w urazach czaszkowo-mózgowych: badanie neurologiczne, badanie radiologiczne czaszki, badanie elektroencefalograficzne, e) opieka nad chorym po urazie czaszkowo-mózgowym w stanie zagrożenia życia: intensywny nadzór, leczenie, pielęgnowanie, f) opieka nad chorym po ustąpieniu stanu zagrożenia życia; 3) urazy rdzenia kręgowego: a) patofizjologia uszkodzenia rdzenia kręgowego, b) rodzaje uszkodzenia rdzenia kręgowego: wstrząśnienie, obrzęk pourazowy, stłuczenie, krwiak śródrdzeniowy, częściowe uszkodzenie rdzenia kręgowego, całkowite poprzeczne uszkodzenie rdzenia kręgowego, c) diagnostyka wstępna uszkodzenia rdzenia kręgowego, postępowanie w miejscu wypadku i transport chorego do ośrodka specjalistycznego, d) diagnostyka w szpitalu: ocena stanu neurologicznego, badanie radiologiczne, e) kompleksowe postępowanie z chorym po urazie rdzenia kręgowego w okresie wstrząsu rdzeniowego: leczenie farmakologiczne, postępowanie pielęgnacyjne, działania psychoterapeutyczne, wczesna rehabilitacja pourazowa, f) opieka nad chorym po urazie rdzenia kręgowego w późnym okresie pourazowym: ocena medyczno-zdrowotnych skutków uszkodzenia rdzenia kręgowego, ocena psychospołecznych konsekwencji uszkodzenia rdzenia kręgowego, ustalenie programu rehabilitacji ruchowej, lokomocyjno-czynnościowe funkcjonowanie chorego z paraplegią, rehabilitacja zawodowa, rehabilitacja psychospołeczna, g) zapobieganie powikłaniom po urazie rdzenia kręgowego w okresie wczesnym i późnym; 4) przygotowanie chorego z urazowym uszkodzeniem układu nerwowego i jego rodziny do wypisu ze szpitala. MODUŁ V. OPIEKA NAD DZIEĆMI ZE SCHORZENIAMI UKŁADU NERWOWEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do sprawowania opieki nad dzieckiem z chorobami i urazami ośrodkowego układu nerwowego oraz jego rodziną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wykorzystać wiedzę z psychologii rozwojowej i klinicznej w opiece nad dzieckiem i jego rodziną; 2) scharakteryzować najczęstsze choroby układu nerwowego u dzieci; 3) omówić leczenie i pielęgnowanie dziecka ze schorzeniami neurologicznymi; 4) scharakteryzować zasady żywienia dzieci ze schorzeniami układu nerwowego; 5) rozpoznać stan zagrożenia życia dziecka w przebiegu chorób układu nerwowego; 6) przygotować dziecko do badań diagnostycznych i asystować przy ich wykonywaniu; 7) przygotować dziecko do zabiegu neurochirurgicznego i pielęgnować je po operacji; 8) rozpoznać, zaplanować i ocenić realizację planu opieki nad dzieckiem z chorobą układu nerwowego; 9) scharakteryzować zasady nawadniania dziecka i prowadzić bilans płynów; 10) zapobiegać powikłaniom pooperacyjnym i wynikającym z unieruchomienia dziecka; 11) udzielić pomocy dziecku w czasie ataku padaczkowego i pielęgnować je po jego ustąpieniu; 12) ocenić stan przytomności dziecka; 13) scharakteryzować zasady rehabilitacji dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym; 14) współuczestniczyć w stymulacji rozwoju psychomotorycznego dziecka z chorobą układu nerwowego; 15) współpracować w interdyscyplinarnym zespole terapeutycznym; 16) ocenić psychiczne i fizyczne możliwości dziecka w zakresie samopielęgnacji w chorobie i niepełnosprawności; 17) uczyć dziecko samopielęgnacji i wspierać je w podejmowanych aktywnościach; 18) wspierać rodzinę w opiece nad dzieckiem, szczególnie niepełnosprawnym. 3. Treści nauczania: 1) odrębności anatomiczno-fizjologiczne organizmu dziecka; 2) specyfika diagnostyki neuropediatrycznej; 3) najczęstsze choroby neurologiczne wieku dziecięcego: a) wady rozwojowe ośrodkowego układu nerwowego: epidemiologia i przyczyny powstawania, problemy opieki nad dzieckiem z wadą rozwojową, b) mózgowe porażenie dziecięce: epidemiologia, czynniki etiologiczne i czynniki ryzyka, zapobieganie występowaniu choroby, postacie kliniczne choroby i postępowanie diagnostyczne, problematyka leczenia, pielęgnowanie, c) padaczka: etiopatogeneza, postacie napadów, napady padaczkowe u noworodków, czynniki wyzwalające napady, stany padaczkowe, zaburzenia psychiczne w padaczce dziecięcej, leczenie farmakologiczne, opieka nad dzieckiem z padaczką, edukacja i wsparcie rodziców w opiece nad dzieckiem z padaczką, d) urazy ośrodkowego układu nerwowego: przyczyny i epidemiologia urazów głowy i kręgosłupa, kliniczna ocena dziecka z urazem układu nerwowego, następstwa urazów ośrodkowego układu nerwowego i ich przebieg, leczenie i pielęgnowanie, późne powikłania pourazowe, pielęgnowanie dziecka w stanie zagrożenia życia po urazie układu nerwowego i w okresie przewlekłym, niepełnosprawność pourazowa dzieci jako problem medyczny i społeczny, e) guzy ośrodkowego układu nerwowego: rodzaje guzów, diagnostyka i obraz kliniczny, specyfika leczenia guzów układu nerwowego u dzieci, rehabilitacja, problemy zdrowotne dzieci z guzami układu nerwowego wynikające z procesu leczenia oraz występujących dysfunkcji somatycznych i psychicznych, społeczne funkcjonowanie dziecka po operacji guza mózgu lub rdzenia kręgowego, problemy rodziców wychowujących dzieci po operacji guza układu nerwowego i pomoc w ich rozwiązywaniu. MODUŁ VI. OPIEKA NAD OSOBAMI Z ZABURZENIAMI PSYCHICZNYMI 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do profesjonalnej opieki nad osobami z zaburzeniami i chorobami psychicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zróżnicować podstawowe objawy psychopatologiczne; 2) ocenić stan psychiczny pacjenta; 3) rozpoznawać emocje i zachowanie chorego; 4) stosować zasady prawidłowego kontaktu z chorym; 5) zapewnić bezpieczeństwo choremu i otoczeniu; 6) wyjaśnić źródła i przyczyny lęku chorego; 7) rozpoznać objawy narastającego lęku i podejmować próby przeciwdziałania mu; 8) różnicować stany zaburzeń świadomości; 9) przedstawić zakres opieki pielęgniarskiej nad chorym ze zmianami otępiennymi; 10) wyjaśnić mechanizmy powstawania uzależnień i rodzaje ich terapii; 11) omówić działanie uboczne leków psychotropowych; 12) omówić zasady rehabilitacji psychiatrycznej; 13) kształtować świadomy udział pacjenta w procesie leczenia; 14) udzielić wsparcia choremu i jego rodzinie. 3. Treści nauczania: 1) podstawy psychopatologii: a) omówienie wybranych zespołów psychopatologicznych (zespół depresyjny, maniakalny, omamowo-urojeniowy, lękowy, katatoniczny, psychoorganiczny), b) zespoły zaburzeń nerwicowych - objawy nerwicowe jako psychogenne zaburzenia czynnościowe, objawy osiowe i brzeżne nerwic, c) pacjent z zespołem uzależnienia alkoholowego - zespoły chorobowe spowodowane nadużywaniem alkoholu, etiologia choroby alkoholowej, zasady kontaktu z pacjentem z problemem alkoholowym, d) inne postacie uzależnień (profilaktyka), e) upośledzenie umysłowe - klasyfikacja i możliwości przystosowania społecznego, potrzeby psychiczne osób upośledzonych umysłowo, rehabilitacja, nauczanie i wychowanie; 2) kompleksowa opieka nad pacjentem wykazującym zaburzenia psychiczne: a) wykorzystanie dostępnych metod zbierania danych i ich interpretacja, b) formułowanie diagnozy pielęgniarskiej, c) określenie długofalowych i krótkofalowych celów i planów opieki, d) dobór optymalnych metod działania do zrealizowania założonych zadań, e) specyfika relacji pielęgniarka - pacjent wykazujący zaburzenia psychiczne (zasady kontaktu z pacjentem, samoobserwacja, samokontrola reakcji emocjonalnych i zachowań pielęgniarki), f) postępowanie w szczególnie trudnych przypadkach: pacjent przejawiający tendencje samobójcze - zasady postępowania, ryzyko dokonania samobójstwa; zapewnienie choremu bezpieczeństwa, pacjent agresywny - przykłady zaburzeń mogących stanowić przyczynę zachowań agresywnych, zasady i metody leczenia choroby alkoholowej, pielęgnowanie pacjenta w majaczeniu alkoholowym, ruch samopomocy osób uzależnionych i ich rodzin, zasady prawne hospitalizacji chorych psychiatrycznych w świetle ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego; 3) metody leczenia w psychiatrii: a) farmakoterapia (podział leków psychotropowych, mechanizmy ich działania, objawy uboczne leków psychotropowych i sposoby ich znoszenia), b) formy psychoterapii, zasady rehabilitacji chorych psychicznie, c) rola rodziny chorego w opiece nieprofesjonalnej, jej znaczenie dla przebiegu choroby psychicznej, d) poznanie metod edukacji prozdrowotnej w psychiatrii oraz angażowania pacjenta i jego rodziny w działania na rzecz własnego zdrowia. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa neurologicznego lub w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 18 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA OPIEKI PALIATYWNEJ DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia samodzielnej, profesjonalnej opieki nad człowiekiem z zaawansowaną, postępującą chorobą. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.070 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 740 godzin, w tym w części teoretycznej 390 godzin, w części praktycznej 350 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Wykazać się znajomością historii i rozwoju opieki paliatywnej, hospicyjnej. 2. Tworzyć i realizować standardy opieki paliatywnej i pielęgniarstwa paliatywnego. 3. Posługiwać się metodami i sprzętem do kontroli objawów somatycznych w zaawansowanych (postępujących) chorobach. 4. Świadczyć specjalistyczną opiekę pielęgniarską w stosunku do osoby z zaawansowaną (postępującą) chorobą lub jej rodziny. 5. Wspierać chorego i jego rodzinę. 6. Zanalizować aktualną sytuację w opiece paliatywnej nad dziećmi w Polsce. 7. Zdefiniować i wyjaśnić związek wybranych teorii pielęgnowania z założeniami opieki paliatywnej. 8. Uczestniczyć w działaniach na rzecz zapewnienia jakości opieki. 9. Podejmować działania na rzecz maksymalizacji jakości życia osoby chorej. 10. Świadczyć wsparcie dla pielęgniarek zatrudnionych w opiece paliatywnej. 11. Wykazać się znajomością teorii naukowych leżących u podłoża pielęgniarstwa paliatywnego. 12. Aktualizować wiedzę na temat praktyki pielęgniarstwa paliatywnego. 13. Dostosować metody opieki i pielęgnowania do stanu biopsychospołecznego pacjenta. 14. Odróżnić metody medycyny alternatywnej (niekonwencjonalnej i innych niesprawdzonych metod leczniczych) od metod opieki komplementarnej, które mogą być stosowane w pielęgniarstwie paliatywnym. 15. Udzielać wsparcia psychospołecznego i duchowego osobie chorej i jej rodzinie. 16. Koordynować pracę wolontariuszy. 17. Koordynować pracę zespołu interdyscyplinarnego. 18. Zapobiegać zespołowi wypalenia zawodowego. 19. Rozwiązywać problemy etyczne. 20. Aktualizować wiedzę z zakresu opieki paliatywnej. 21. Organizować różnorodne formy doskonalenia zawodowego. 22. Planować rozwój zawodowy zespołu pielęgniarskiego. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IOpieka paliatywna w Polsce i na świecie45--45 IIPielęgnowanie chorego z zaawansowaną chorobą120Oddział intensywnej terapii medycznej Oddział neurologii Oddziały onkologii: chemioterapii, radioterapii Wzorcowa placówka opieki paliatywno-hospicyjnej35 35 35 35 105365 IIIZagadnienia jakości w opiece paliatywnej30--30 IVDziecko w opiece paliatywnej45Oddział onkologii dziecięcej Oddział neurologii wieku rozwojowego Hospicjum dziecięce1)35 35 35150 VZagadnienia psychiczne i duchowe w opiece paliatywnej. Wsparcie socjalne60--60 VIZagadnienia bioetyczne w opiece paliatywnej30--30 VIIZaawansowana praktyka specjalistyczna60--60 Łączna liczba godzin390 350740 ________ 1) W przypadku gdy organizator nie ma możliwości organizacji stażu w hospicjum dziecięcym, obowiązany jest zwiększyć do 70 godzin staż w oddziale onkologii dziecięcej. V. Program nauczania MODUŁ I. OPIEKA PALIATYWNA W POLSCE I NA ŚWIECIE 1. Cel modułu Zapoznanie pielęgniarki z wiedzą z zakresu tanatologii i opieki paliatywnej w Polsce i na świecie. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić zagadnienia tanatologii; 2) zanalizować epidemiologię oraz symptomatologię zagrażających życiu, postępujących chorób będących przyczyną stanów terminalnych; 3) wykazać się znajomością historii i rozwoju opieki paliatywnej lub hospicyjnej; 4) rozpoznawać złożoną naturę cierpień przeżywanych przez umierających chorych, ich bliskich oraz opiekujący się personel; określić ich potrzeby; 5) objaśnić zagadnienia dotyczące definicji, filozofii oraz zasad i standardów opieki paliatywno-hospicyjnej; 6) omówić problemy etyczne w opiece paliatywnej; 7) przedstawić struktury organizacyjne w opiece paliatywnej i hospicyjnej w Polsce i na świecie; 8) określić funkcje i zasady współpracy poszczególnych członków zespołu interdyscyplinarnego. 3. Treści nauczania: 1) rys historyczny: a) geneza opieki paliatywnej lub hospicyjnej, b) rozwój opieki paliatywnej, c) pierwsze hospicja; 2) elementy tanatologii: a) teologia śmierci, b) język śmierci (eufemizmy, medykalizacja), c) oznaki śmierci, d) śmierć kliniczna, biologiczna, okropna, wstydliwa, śmierć masowa, e) śmierć nagła, śmierć poprzedzona fazą terminalną choroby, f) śmierć w domu, w hospicjum, w szpitalu, g) kulturowe obrzędy dotyczące pochówku, h) zmiany postaw wobec śmierci; 3) filozofia opieki paliatywnej lub hospicyjnej: a) definicja opieki paliatywnej lub hospicyjnej, b) cierpienie a jakość życia, c) wymiary cierpienia człowieka, d) porzucanie chorych umierających, brak właściwej opieki źródłem nasilania cierpień chorych i ich bliskich, e) cierpienia personelu medycznego, f) prawa pacjenta - poszanowanie jego autonomii przekonań i wyznania, g) obowiązki personelu medycznego wobec chorych cierpiących i ich najbliższych, h) intymność, nadzieja, zwątpienie, i) godność, "godne umieranie"; 4) epidemiologia chorób układowych przewlekłych, postępujących do śmierci: a) choroba nowotworowa, b) nabyty zespół upośledzenia odporności (AIDS), c) choroby układu krążenia, d) choroby układu oddechowego, e) choroby układu pokarmowego, f) choroby nerek, g) neurologiczne - choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane (SM), miastenia; 5) organizacja opieki paliatywnej w Polsce i na świecie: a) struktura opieki paliatywnej w Polsce i na świecie, b) formy opieki paliatywnej i zasady ich funkcjonowania, c) zadania Krajowej Rady Opieki Paliatywnej i Hospicyjnej przy Ministerstwie Zdrowia, d) zadania Krajowego Konsultanta ds. Opieki Paliatywnej, e) stowarzyszenia i organizacje pozarządowe: Ogólnopolskie Forum Ruchu Hospicyjnego, Polskie Towarzystwo Opieki Paliatywnej, f) status prawny, organizacja opieki paliatywnej, g) finansowanie, koszty, h) "Program Rozwoju Opieki Paliatywnej", "Program Leczenia Bólu Nowotworowego", "Deklaracja Poznańska", i) standardy opieki paliatywnej; 6) zespół interdyscyplinarny, koncepcja i cele zespołu interdyscyplinarnego: a) organizacja, formowanie się zespołu, b) skład, funkcje poszczególnych członków zespołu, c) przepływ informacji w zespole, d) dokumentacja, monitorowanie opieki, e) ocena jakości pracy - świadczonej opieki, f) zasady współpracy z personelem podstawowej opieki zdrowotnej: pielęgniarką rodzinną i lekarzem rodzinnym. MODUŁ II. PIELĘGNOWANIE CHOREGO Z ZAAWANSOWANĄ CHOROBĄ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do opieki nad chorym z zaawansowaną chorobą oraz nad jego rodziną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) stosować aktualne standardy postępowania objawowego w kontekście złożonej sytuacji pacjenta z zaawansowaną chorobą; 2) łagodzić różnorakie dolegliwości pacjentów; 3) pielęgnować pacjentów z różnymi dolegliwościami somatycznymi; 4) posługiwać się metodami i sprzętem stosowanym w celu uśmierzenia objawów somatycznych u chorych z niepoddającymi się leczeniu, przewlekłymi, postępującymi chorobami; 5) przygotowywać i podawać zestawy leków; 6) ocenić skuteczność działania leków; 7) rozpoznawać objawy niepożądanego działania leków stosowanych w opiece paliatywnej; 8) prowadzić dokumentację monitorującą przebieg postępowania objawowego. 3. Treści nauczania: 1) ból w chorobie nowotworowej: a) podział bólu, b) przewodzenie, c) rodzaje bólu ze szczególnym uwzględnieniem bólu nowotworowego, d) patomechanizm bólu, e) diagnostyka, f) natężenie bólu, g) mapa bólu, h) zespoły bólowe, i) bóle oporne na opioidy, j) aspekty psychospołeczne bólu, k) "drabina analgetyczna", l) drogi i zasady podawania leków, m) leki przeciwbólowe - mechanizm działania, n) metody inwazyjne leczenia bólu, o) monitorowanie leczenia, p) zasady leczenia bólu przewlekłego, q) rola i zadania pielęgniarki w łagodzeniu bólu; 2) dolegliwości ze strony układu oddechowego - sposoby ich łagodzenia: a) kaszel - rodzaje, postępowanie farmakologiczne i niefarmakologiczne, b) duszność - przyczyny, patomechanizm, postępowanie, monitorowanie, c) krwioplucie - przyczyny, patomechanizm, postępowanie, monitorowanie, d) krwotok z płuc - przyczyny, patomechanizm, postępowanie, monitorowanie, e) rzężenie przedśmiertne - przyczyny, postępowanie farmakologiczne; 3) dolegliwości ze strony układu pokarmowego - sposoby ich łagodzenia: a) nudności, wymioty, czkawka, b) krwotok z przewodu pokarmowego, c) niedrożność przewodu pokarmowego (gardła, przełyku, żołądka, jelit), d) zaparcia, e) biegunka, f) nietrzymanie stolca, g) kacheksja, anoreksja, h) zespół uciśniętego żołądka, i) odwodnienie, j) wodobrzusze; 4) dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego - sposoby ich łagodzenia: a) krwawienie z dróg moczowych, krwawienie z dróg rodnych, b) nietrzymanie moczu, c) zatrzymanie moczu, d) bolesne kurcze pęcherza, e) niedrożność cewki moczowej lub moczowodów, f) niewydolność nerek u chorego z nieuleczalną chorobą; 5) opieka pielęgnacyjna nad pacjentem ze zmianami w obrębie skóry i tkanki podskórnej: a) zmiany patologiczne w jamie ustnej, b) świąd, c) nadmierne pocenie, d) owrzodzenie nowotworowe, e) owrzodzenie odleżynowe, f) przetoki, g) obrzęk limfatyczny; 6) dolegliwości neuropsychiczne - opieka pielęgnacyjna: a) lęk, przygnębienie, depresja, otępienie, b) drgawki, c) pobudzenie, splątanie, d) powikłania neurologiczne w przebiegu chorób nowotworowych, e) zmiany ośrodkowego układu nerwowego - guzy pierwotne i przerzutowe; 7) stany naglące w opiece paliatywnej - zadania pielęgniarki: a) nieuśmierzony ból (atak bólu), b) atak duszności, panika oddechowa, c) hyperkalcemia, d) krwotok, e) drgawki, f) nagłe zatrzymanie moczu, g) splątanie, h) terminalne zapalenie płuc, i) zespół kompresji rdzenia kręgowego, j) zespół żyły głównej górnej, k) złamania patologiczne, l) agonia; 8) radioterapia w opiece paliatywnej; 9) elementy farmakologii: a) leki stosowane w kontroli objawów, b) opioidy i ich antagoniści, c) dawkowanie i przeliczanie dawek w sytuacji zmiany drogi podania leków, d) mity o morfinie; 10) leczenie krwią, preparatami krwiopochodnymi. MODUŁ III. ZAGADNIENIA JAKOŚCI W OPIECE PALIATYWNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do zapewnienia pacjentowi optymalnej jakości życia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) omówić sposoby afirmacji życia w ramach opieki paliatywnej; 2) inicjować działania w kierunku podnoszenia jakości życia osoby chorej; 3) wykazać i omówić związek działań na rzecz zapewnienia jakości opieki z profesjonalizacją pielęgniarstwa paliatywnego; 4) zastosować w praktyce działania na rzecz zapewnienia jakości opieki; 5) stosować metody pomiaru jakości opieki; 6) oceniać poziom świadczeń opiekuńczo-pielęgnacyjnych w stosunku do przyjętych standardów; 7) oceniać i modyfikować przyjęte standardy zgodnie z wymogami opieki i pielęgnowania; 8) konstruować i weryfikować procedury postępowania pielęgnacyjnego; 9) tworzyć standardy opieki paliatywnej; 10) koordynować pomiar jakości opieki w instytucji. 3. Treści nauczania: 1) jakość życia w zaawansowanej chorobie nowotworowej: a) ogólne koncepcje jakości życia, b) wybrane aspekty pomiaru jakości życia, c) jakość życia jako istotny problem pielęgnacyjno-opiekuńczy, d) medycyna a jakość życia, e) jakość życia w chorobie nowotworowej, f) jakość życia chorego a sukces postępowania pielęgnacyjnego, g) problem jakości życia w badaniach naukowych w pielęgniarstwie paliatywnym, h) oddziaływania w kierunku podniesienia jakości życia chorego lub jego rodziny, i) weryfikowanie działań opiekuńczo-pielęgnacyjnych pod kątem ich wpływu na jakość życia osoby chorej; 2) jakość opieki nad chorym z zaawansowaną (postępującą) chorobą nowotworową: a) profesjonalizacja pielęgniarstwa paliatywnego, b) standardy praktyki i opieki w pielęgniarstwie paliatywnym, c) działania na rzecz zapewnienia jakości opieki w pielęgniarstwie paliatywnym, d) zasady konstruowania procedur postępowania w pielęgniarstwie paliatywnym, e) udział w działaniach na rzecz zapewnienia jakości opieki we własnym środowisku zawodowym, f) warunki adaptacji wytycznych oraz standardów praktyki i opieki pielęgniarskiej do warunków własnej instytucji. MODUŁ IV. DZIECKO W OPIECE PALIATYWNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie do objęcia opieką pielęgnacyjną dziecka nieuleczalnie chorego i jego rodziny. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zdefiniować termin opieka paliatywna nad dzieckiem nieuleczalnie chorym; 2) dokonać kwalifikacji dziecka do opieki paliatywnej; 3) przedstawić aktualną sytuację w opiece paliatywnej nad dziećmi w Polsce; 4) wykazać się znajomością problemów związanych z cierpieniem i umieraniem dziecka w domu, w szpitalu; 5) rozpoznać problemy zdrowego rodzeństwa dziecka nieuleczalnie chorego oraz wskazać sposoby ich rozwiązywania; 6) omówić typologie rodzin dzieci nieuleczalnie chorych; 7) wspomagać rodzinę w żałobie; 8) ocenić etapy żałoby i zdiagnozować prawidłowość lub patologię jej przeżywania; 9) rozpoznać zespół wypalenia i podjąć działania w celu terapii osób dotkniętych tym zespołem; 10) świadczyć specjalistyczną opiekę nad dzieckiem z zaawansowaną (postępującą) chorobą oraz jego rodziną; 11) organizować i koordynować kompleksową, specjalistyczną opiekę nad dzieckiem z zaawansowaną (postępującą) chorobą oraz jego rodziną. 3. Treści nauczania: 1) rozwój opieki paliatywnej lub hospicyjnej nad dzieckiem i młodocianym w Polsce: a) definicja - termin opieka paliatywna nad dzieckiem, b) związek między leczeniem przyczynowym a opieką paliatywną, c) Karta Praw Dziecka, d) aktualna sytuacja opieki paliatywnej nad dziećmi w Polsce, e) kwalifikacja dziecka do opieki paliatywnej; 2) epidemiologia i symptomatologia schorzeń postępujących: a) percepcja choroby nieuleczalnej przez dzieci, b) choroby nowotworowe, c) choroby spowodowane czynnikiem zakaźnym i ich następstwa, d) uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) spowodowane niedotlenieniem, krwotokami, zakrzepicą żylną, urazami lub zatruciami, e) choroby metaboliczne, f) choroby zwyrodnieniowe układu nerwowego, g) genetyczne uwarunkowanie chorób, h) aberracje chromosomowe, i) zespoły ciężkich wad wrodzonych, j) nabyte zespoły z krańcową niewydolnością wielonarządową; 3) postępowanie w kontroli bólu u dziecka nieuleczalnie chorego: a) ocena stopnia nasilania się dolegliwości bólowych, b) przyczyny bólów w przebiegu chorób nowotworowych u dzieci (bóle kostne, zajęcie kręgów, ból głowy, patologiczne objawy neurologiczne, bóle w obrębie jamy brzusznej), c) skale bólu, d) zasady leczenia bólu nowotworowego u dzieci, e) zwalczanie bólu związanego ze stosowaniem leczenia choroby nowotworowej (jatrogennego), f) leczenie bólu u dzieci po operacjach onkologicznych, g) inwazyjne metody leczenia bólu; 4) cierpienie i umieranie dziecka: a) dziecko - człowiek i jego rodzina jako nierozłączny podmiot opieki, b) percepcja śmierci u dziecka, c) umieranie w domu, w szpitalu, w hospicjum, d) opieka nad dzieckiem w ostatnich godzinach życia, e) funkcje zabawy z dzieckiem umierającym, f) komunikowanie się z dzieckiem i jego rodziną; 5) funkcjonowanie rodziny dziecka z chorobą zagrażającą życiu: a) rodzina chorego dziecka lub młodocianego, b) dziecko lub młodociany a zaawansowana, postępująca choroba rodzeństwa, c) funkcjonowanie w sytuacji choroby i jakość relacji rodzinnych w percepcji rodziców, d) funkcjonowanie w sytuacji choroby i jakość relacji rodzinnych w relacji dziecka chorego, e) funkcjonowanie w sytuacji choroby i jakość relacji rodzinnych w percepcji zdrowego rodzeństwa, f) systemy wsparcia dla rodziców, g) typologia rodzin z dzieckiem nieuleczalnie chorym, h) rodzina w żałobie po stracie dziecka, i) etapy żałoby, patologia procesu żałoby, j) grupa wsparcia dla osieroconych, k) opieka duchowa, l) rozwój duchowy pracowników zespołu interdyscyplinarnego. MODUŁ V. ZAGADNIENIA PSYCHICZNE I DUCHOWE W OPIECE PALIATYWNEJ. WSPARCIE SOCJALNE 1. Cel modułu Przygotowanie do rozpoznawania i udzielania wsparcia w psychicznych i duchowych problemach pacjenta i jego rodziny. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozpoznać potrzeby i oczekiwania chorego oraz jego rodziny; 2) udzielić choremu oraz jego rodzinie pomocy w sytuacji zaburzonej komunikacji; 3) radzić sobie w psychologicznie trudnych sytuacjach w kontakcie z pacjentem i jego rodziną; 4) scharakteryzować proces żałoby o zaburzonym przebiegu; 5) scharakteryzować treści bólu duchowego; 6) podjąć lub zorganizować pomoc duchową; 7) rozpoznawać sytuację rodzinną i socjalną pacjenta; 8) udzielać choremu i jego rodzinie wsparcia i pomocy; 9) informować o prawach pacjenta; 10) udzielać pomocy rodzinom osieroconym. 3. Treści nauczania: 1) analiza sytuacji życiowej pacjenta oraz jego rodziny: a) czynniki wpływające na stan psychiczny chorego, b) potrzeby i oczekiwania chorego i jego rodziny, c) rodzina jako naturalna grupa wsparcia: typy relacji rodzinnych, problemy porozumiewania się, konsekwencje zaburzonej komunikacji w rodzinie, d) wsparcie psychologiczne: możliwości oraz ograniczenia udzielania pomocy psychologicznej choremu i rodzinie, e) porozumiewanie się z chorym i rodziną; 2) cierpienie duchowe - ból egzystencjalny: a) pojęcie duchowości, b) poczucie osamotnienia i niepokoju wobec tajemnicy śmierci, c) poczucie bezsensu i pustki, d) istota i cel opieki duchowej - obecność podtrzymująca wewnętrzny spokój i wspierająca nadzieję, e) lekarz, pielęgniarka, wolontariusz wobec cierpienia duchowego, f) sposoby niesienia pomocy duchowej; 3) towarzyszenie choremu w stanie agonalnym; 4) posługa sakramentalna; 5) proces żałoby i opieka nad osieroconymi: a) czynniki mające wpływ na sposób przeżywania żałoby, b) stadia procesu żałoby, typowy przebieg procesu żałoby - wybrane psychologiczne koncepcje straty, c) patologia procesu żałoby, d) żałoba a zaburzenia somatyczne i psychiczne, e) rodzina jako naturalna grupa wsparcia w okresie żałoby, f) możliwości pomocy psychologicznej (wsparcia psychicznego rodziny w okresie żałoby), g) znaczenie innej grupy wsparcia niż rodzina; 6) zagadnienia pomocy i wsparcia socjalnego w opiece paliatywnej: a) analiza problemów socjalnych pacjentów i ich rodzin w opiece paliatywnej, b) istota wsparcia społecznego; 7) prawne i instytucjonalne możliwości wsparcia i pomocy w najważniejszych problemach socjalnych pacjentów i ich rodzin: a) podstawowe akty prawne dotyczące praw pacjenta, b) analiza wybranych zagadnień dotyczących ubezpieczenia społecznego, c) wybrane zagadnienia dotyczące pomocy społecznej, d) podstawowe zagadnienia związane z prawem rodzinnym i cywilnym. MODUŁ VI. ZAGADNIENIA BIOETYCZNE W OPIECE PALIATYWNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do podejmowania decyzji etycznych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) rozwijać umiejętności oceniania i stosowania zasad etycznych w rozważaniu zagadnień spotykanych w opiece paliatywnej; 2) korzystać z argumentów filozoficznych, prawnych i zawodowych, na których opiera się rozwiązywanie dylematów etycznych w opiece paliatywnej; 3) prowadzić dyskusje i konferencje dotyczące problemów etycznych w pielęgniarstwie paliatywnym; 4) podejmować decyzje o charakterze etycznym w opiece paliatywnej. 3. Treści nauczania: 1) priorytety w opiece paliatywnej; 2) dylematy etyczne w opiece paliatywnej w związku z: komunikowaniem się z chorym i jego rodziną oraz zespołem opieki, mówieniem prawdy, rolą pielęgniarki jako rzecznika chorego, opanowywaniem uporczywego bólu i innych objawów, umieraniem i śmiercią, zachowaniem poufności, klinicznymi badaniami naukowymi w opiece paliatywnej; 3) eutanazja; 4) koszty społeczne opieki paliatywnej. MODUŁ VII. ZAAWANSOWANA PRAKTYKA SPECJALISTYCZNA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do pełnienia roli lidera w zespole opieki paliatywnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) dobrać i wykorzystywać w opiece nad pacjentem z zaawansowaną chorobą wybrane teorie pielęgnowania; 2) rozumieć znaczenie teorii psychoneuroimmunologicznej w opiece paliatywnej; 3) wykazać związek założeń opieki komplementarnej z holistyczną opieką nad chorym; 4) omówić założenia teoretyczne oraz wskazania i sposoby zastosowania niektórych metod opieki komplementarnej; 5) odróżnić metody medycyny alternatywnej (niekonwencjonalnej i innych niesprawdzonych metod leczniczych) od metod opieki komplementarnej; 6) wyjaśnić, w jaki sposób zastosowanie metod opieki komplementarnej wpływa na jakość życia chorych i ich rodzin; 7) wyjaśnić rolę stowarzyszeń zawodowych w rozwoju opieki paliatywnej; 8) brać czynny udział w życiu publicznym, propagować znaczenie opieki paliatywnej; 9) uczestniczyć w konferencjach naukowych dotyczących opieki paliatywnej; 10) planować rozwój zawodowy zespołu pielęgniarskiego; 11) organizować różnorodne formy doskonalenia zawodowego; 12) koordynować pracę wolontariuszy. 3. Treści nauczania: 1) aktywność zawodowa pielęgniarek pracujących w opiece paliatywnej: a) współpraca z samorządem zawodowym i lokalnym, b) współpraca z organizacjami i stowarzyszeniami zawodowymi, c) poszukiwanie sojuszników, d) udział w konferencjach naukowych dotyczących opieki paliatywnej, e) publikacje w fachowej prasie, f) udział w badaniach naukowych dotyczących podwyższania jakości usług w opiece paliatywnej, g) współudział w organizacji opieki hospicyjnej; 2) organizacja i realizacja różnorodnych form doskonalenia zawodowego: a) edukacja pielęgniarek w okresie adaptacji zawodowej, b) planowanie rozwoju zawodowego zespołu pielęgniarskiego, c) wspieranie i koordynowanie pracy wolontariuszy; 3) biofizyczne, psychospołeczne i duchowe konsekwencje zaawansowanej choroby: a) krytyka kartezjańskiego modelu medycyny, b) holistyczna opieka nad chorym, c) teoria psychoneuroimmunologii, d) konsekwencja zaawansowanej choroby a funkcjonowanie osoby chorej i jej rodziny; 4) zastosowanie wybranych teorii pielęgnowania w opiece nad chorym z zaawansowaną chorobą: a) teoria opieki humanistycznej Jean Watson, b) teoria pielęgniarstwa kulturowego Madelaine Leininger, c) teoria samoregulacji Dorothy Johnson; 5) filozofia i teoretyczne założenia w opiece komplementarnej: a) założenia naturalnych form oddziaływania leczniczego i wspomagającego na człowieka, b) przekonania, wiara (religia) a zdrowie; 6) formy opieki komplementarnej: a) akupunktura i akupresura, b) refleksoterapia, c) muzykoterapia, d) masaż, e) aromatoterapia, f) wizualizacja, g) relaksacja, h) inne (shiatsu, medytacja, ćwiczenia relaksująco-koncentrujące, ziołolecznictwo, medycyna homeopatyczna), i) wpływ opieki komplementarnej na jakość życia i psychikę osoby chorej i jej rodziny, j) przyczyny i konsekwencje upowszechniania metod opieki komplementarnej. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa opieki paliatywnej lub w dziedzinie pielęgniarstwa onkologicznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 19 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA RATUNKOWEGO DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki do realizacji zadań zawodowych wynikających z funkcji pielęgniarstwa w systemie ratownictwa medycznego. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.111 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 781 godzin, w tym w części teoretycznej 233 godziny, w części praktycznej 548 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Przedstawić medycynę ratunkową jako dziedzinę wiedzy medycznej oraz element systemu bezpieczeństwa publicznego. 2. Przedstawić organizację i funkcjonowanie jednostek ratownictwa medycznego. 3. Omówić systemy organizacyjne ratownictwa na świecie, w Europie oraz w Polsce. 4. Przedstawić zasady współpracy międzynarodowej w zdarzeniach nagłych. 5. Omówić akty prawne mające zastosowanie w Państwowym Ratownictwie Medycznym. 6. Uczestniczyć w tworzeniu systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego i realizowanych działaniach ratunkowych. 7. Uczestniczyć w organizowaniu i nadzorowaniu pracy jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego. 8. Określić rolę i zadania pielęgniarki w zintegrowanym systemie ratownictwa. 9. Uczestniczyć w opracowywaniu i realizacji lokalnych planów zabezpieczenia ratowniczego. 10. Organizować lub współorganizować akcję ratowniczą. 11. Podejmować działania ratujące życie i zdrowie osób, grup, społeczności w zdarzeniach jednostkowych lub masowych. 12. Stosować wytyczne i procedury postępowania w stanach nagłych oraz modyfikować czynności ratunkowe zależnie od wieku i stanu pacjenta oraz możliwości świadczenia pomocy. 13. Dobierać środki do ratowania pacjenta, diagnozowania, terapii i pielęgnowania oraz posługiwać się sprzętem medycznym wykorzystywanym w ratownictwie. 14. Dokonać wstępnej oceny stanu zdrowia pacjenta oraz monitorować jego stan we wszystkich etapach działań ratunkowych. 15. Ocenić efektywność działań ratunkowo-terapeutyczno-pielęgnacyjnych. 16. Doradzać i podejmować decyzje w zakresie medycznych działań ratunkowych. 17. Stosować zasady segregacji, ewakuacji i transportu rannych, poszkodowanych w wypadkach jednostkowych i masowych. 18. Współuczestniczyć w zabezpieczeniu i organizowaniu miejsca udzielania pomocy. 19. Przewidywać i oceniać reakcje tłumu w zdarzeniach jednostkowych i masowych oraz inicjować pożądane zachowania. 20. Komunikować się z pacjentem, rodziną, otoczeniem (uczestnikami zdarzeń nagłych), członkami zespołów ratowniczych. 21. Stosować przyjęte procedury powiadamiania i postępowania w przypadku stwierdzenia zdarzeń o charakterze kryminalnym, zgonu. 22. Dokumentować działania ratunkowo-terapeutyczno-pielęgnacyjne, zgodnie z dokumentacją właściwą dla jednostek ratownictwa, oraz nadzorować prawidłowość jej prowadzenia. 23. Stosować zasady dotyczące udostępniania i przechowywania dokumentacji medycznych działań ratunkowych. 24. Opracować standardy praktyki w pielęgniarstwie ratunkowym. 25. Oceniać jakość udzielanych medycznych świadczeń ratunkowych oraz podejmować działania ewaluacyjne. 26. Zapobiegać zakażeniom w jednostkach ratownictwa medycznego. 27. Organizować, integrować i kierować pracą zespołów ratunkowych i służb ratowniczych współdziałających w ramach systemu ratownictwa. 28. Współpracować w interdyscyplinarnych zespołach ratowniczych w zdarzeniach jednostkowych i masowych. 29. Utrzymywać w pełnej gotowości dostępne osobowe i techniczne środki służące do udzielania świadczeń zdrowotnych. 30. Współuczestniczyć w realizowaniu programów kształcenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy na różnych poziomach systemu edukacji społeczeństwa. 31. Uczestniczyć w kształceniu przed- i podyplomowym kadry pielęgniarskiej oraz personelu pomocniczego. 32. Współuczestniczyć w badaniach naukowych w dziedzinie medycyny ratunkowej. 33. Omówić problemy etyczne i społeczno-psychologiczne związane z ratownictwem medycznym. 34. Udzielić wsparcia emocjonalnego ofiarom nagłych zdarzeń, rodzinie i bliskim, poszkodowanych w obliczu niepomyślnych informacji. 35. Stosować metody i techniki radzenia sobie ze stresem oraz przeciwdziałać syndromowi wypalenia zawodowego. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin 123456 IPaństwowe Ratownictwo Medyczne w zintegrowanym systemie ratowniczym25Centrum powiadamiania ratunkowego3257 IIStany zagrożenia życia i zdrowia160Oddział intensywnej terapii dla dorosłych70652 Oddział intensywnej terapii dla dzieci70 Oddział intensywnej terapii kardiologicznej35 Oddział chirurgii urazowej70 Oddział neurochirurgii35 Oddział neonatologii35 Izba przyjęć ginekologiczno-położnicza35 Szpitalny oddział ratunkowy70 Zespół ratownictwa medycznego72 IIIOrganizacja i specyfika pracy pielęgniarki w jednostkach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego18Szpitalny oddział ratunkowy2442 IVPrawne, etyczne oraz społeczno-psychologiczne aspekty medycyny ratunkowej30--30 Łączna liczba godzin233 548781 V. Program nauczania MODUŁ I. PAŃSTWOWE RATOWNICTWO MEDYCZNE W ZINTEGROWANYM SYSTEMIE RATOWNICZYM 1. Cel modułu Zapoznanie pielęgniarki z organizacją i funkcjonowaniem Państwowego Ratownictwa Medycznego w zintegrowanym systemie ratowniczym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) przedstawić medycynę ratunkową jako dziedzinę wiedzy medycznej oraz element systemu bezpieczeństwa publicznego; 2) omówić struktury organizacyjne systemów ratownictwa w Polsce, Europie i na świecie; 3) wskazać zadania poszczególnych jednostek biorących udział w działaniach ratowniczych systemu ratownictwa w Polsce; 4) przedstawić i scharakteryzować zarządzanie kryzysowe w katastrofach, klęskach żywiołowych; 5) współuczestniczyć w opracowaniu lub samodzielnie opracować plan lub program zabezpieczenia medycznych działań ratunkowych; 6) wymienić i omówić strefy zagrożeń w wypadkach masowych i katastrofach; 7) omówić oznakowanie i międzynarodowe symbole stosowane w medycynie ratunkowej, medycynie katastrof; 8) omówić organizację i funkcjonowanie szpitalnego oddziału ratunkowego oraz innych jednostek wchodzących w skład systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego; 9) określić niezbędne zasoby ludzkie i rzeczowe w jednostkach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego; 10) omówić zasady finansowania Państwowego Ratownictwa Medycznego w Polsce; 11) omówić zadania realizowane przez pielęgniarkę w zintegrowanym systemie ratownictwa; 12) stosować zasady powiadamiania jednostek ratownictwa o sytuacjach zagrożeń, liczbie osób poszkodowanych, rodzaju wypadku masowego; 13) współuczestniczyć w organizacji ewakuacji ludzi z zagrożonego rejonu; 14) korzystać ze środków łączności w przypadkach nagłych zdarzeń zagrażających życiu lub zdrowiu. 3. Treści nauczania: 1) medycyna ratunkowa jako dziedzina wiedzy medycznej (teorie, koncepcje); 2) medycyna ratunkowa jako element systemu bezpieczeństwa publicznego w nagłych i nadzwyczajnych zagrożeniach cywilizacyjno-środowiskowych; 3) system ratownictwa i koordynacja służb ratowniczych w Polsce, Europie, na świecie; 4) zadania i kompetencje jednostek biorących udział w medycznych działaniach ratowniczych; 5) zarządzanie kryzysowe w wypadkach masowych i katastrofach; management ratowniczy, organizacja i kierowanie w zdarzeniach jednostkowych i masowych: a) definicje i taksonomia katastrof, b) projektowanie oraz opracowanie planów i programów zabezpieczenia medycznych działań ratowniczych, c) międzynarodowe oznaczenia i symbole stosowane w medycynie ratunkowej i medycynie katastrof, d) zasady ewakuacji; 6) struktura organizacyjna i funkcjonowanie jednostek systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (zasoby ludzkie, rzeczowe, finansowe): a) centrum powiadamiania ratunkowego, b) zespoły ratownictwa medycznego, c) szpitalny oddział ratunkowy; 7) rola pielęgniarki w zintegrowanym systemie ratownictwa - zadania i funkcje w jednostkach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego. MODUŁ II. STANY ZAGROŻENIA ŻYCIA I ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do rozpoznawania stanów zagrożenia życia i zdrowia, podejmowania medycznych działań ratunkowych i pielęgnowania pacjentów w wyżej wskazanych stanach. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zdefiniować i różnicować stany zagrożenia życia i zdrowia w zależności od wieku pacjenta; 2) rozpoznać objawy wstrząsu i zróżnicować działania ratunkowe w zależności od jego rodzaju; 3) rozpoznać stany nagłe występujące w przebiegu ostrych chorób zagrażających życiu i zdrowiu; 4) ocenić stan pacjenta w urazach; 5) stosować standardy postępowania ratunkowego w urazach; 6) rozpoznać stany nagłe spowodowane działaniem substancji chemicznych; 7) rozpoznać stany nagłe spowodowane działaniem czynników środowiskowych; 8) ocenić stan zdrowia pacjenta w oparciu o przeprowadzone badanie fizykalne, analizę i interpretację badań diagnostycznych oraz monitorowanie funkcji i parametrów życiowych; 9) przygotować sprzęt i pacjenta do wykonania kaniulacji żył centralnych, wkłucia doopłucnowego i doszpikowego; 10) wykonać kaniulację żył obwodowych w miejscu zdarzenia; 11) zapewnić drożność dróg oddechowych przy użyciu dostępnych metod i środków; 12) wykonać intubację w stanach nagłych; 13) przygotować sprzęt i pacjenta do tracheotomii i konikotomii; 14) wykonać konikopunkcję w sytacjach nagłych; 15) stosować metody i techniki pielęgnowania dróg oddechowych; 16) stosować zastępczą wentylację płuc; 17) prowadzić pośredni masaż serca; 18) wykonać defibrylację półautomatyczną (AED); 19) przygotować sprzęt i pacjenta do odbarczenia odmy opłucnowej; 20) prowadzić tlenoterapię; 21) tamować krwotoki i krwawienia; 22) ocenić ranę oraz dobrać środki i sposoby jej zaopatrzenia; 23) stosować unieruchomienia; 24) pobrać i zabezpieczyć materiał do badań diagnostycznych; 25) podawać leki i płyny infuzyjne zgodnie z obowiązującymi zasadami; 26) uczestniczyć w przetaczaniu krwi i preparatów krwiopochodnych oraz rozpoznać i podjąć działania zapobiegające rozwojowi wczesnych odczynów poprzetoczeniowych; 27) stosować metody i techniki zwalczania bólu; 28) przygotować pacjenta do anestezji; 29) uczestniczyć w analgezji i sedacji; 30) różnicować działania ratunkowe w pediatrii z uwzględnieniem wieku dziecka; 31) przygotować, stosować sprzęt i aparaturę będącą na wyposażeniu jednostek ratownictwa medycznego, zgodnie z zasadami Bezpieczeństwa i Higieny Pracy; 32) współuczestniczyć w zabezpieczeniu i organizowaniu miejsca udzielania pomocy; 33) zabezpieczać osoby znajdujące się w miejscu zagrożenia, wypadku, katastrofy, przeciwdziałać zwiększeniu liczby ofiar; 34) współpracować w działaniach zespołów interdyscyplinarnych; 35) realizować zadania wynikające z segregacji rannych i poszkodowanych; 36) organizować bezpieczny transport pacjenta; 37) zabezpieczyć, opisać i przekazać do depozytu dobra osobiste pacjenta nieprzytomnego lub pacjenta z ograniczoną świadomością; 38) prowadzić dokumentację obowiązującą w jednostkach ratownictwa medycznego; 39) zapobiegać zakażeniom w jednostkach ratownictwa medycznego; 40) zapewnić warunki godnego umierania; 41) zabezpieczyć zwłoki i dobra osobiste zmarłego zgodnie z obowiązującą procedurą. 3. Treści nauczania: 1) stany nagłego zagrożenia życia i zdrowia - ocena stanu zdrowia, diagnostyka: a) wstrząs - rodzaje, patomechanizm, różnicowanie postępowania w zależności od rodzaju wstrząsu, b) stany nagłe w chorobach: układu sercowo-naczyniowego, układu oddechowego, centralnego układu nerwowego oraz obwodowego układu nerwowego, układu pokarmowego, układu moczowo-płciowego, oczu, uszu, nosa, gardła, szczęki i żuchwy, skóry, zakaźnych, endokrynologicznych, reumatycznych i alergicznych, psychicznych, hematologicznych i onkologicznych, stany nagłe w zaburzeniach metabolicznych, w ginekologii i położnictwie, c) urazy: wielonarządowe, czaszkowo-mózgowe, kręgosłupa i rdzenia kręgowego, klatki piersiowej, jamy brzusznej, kostno-stawowe, d) stany nagłe spowodowane substancjami chemicznymi i działaniem czynników środowiskowych; 2) medyczne działania ratunkowe (standardy, algorytmy, procedury) w stanach zagrożenia życia i zdrowia: a) zabiegi stosowane w stanach zagrożenia życia i zdrowia, b) monitorowanie stanu zdrowia pacjenta, c) zasady współpracy i koordynacja działań zespołowych w ratownictwie; 3) farmakoterapia w stanach zagrożenia życia i zdrowia: a) wykaz leków i płynów infuzyjnych, b) działanie i interakcje leków, c) drogi i zasady podawania, d) zasady przechowywania; 4) podawanie krwi i preparatów krwiopochodnych: a) badania serologiczne, b) wskazania do przetaczania, c) zasady przetaczania, d) odczyny poprzetoczeniowe; 5) walka z bólem w stanach nagłych; anestezja, analgezja i sedacja; 6) specyfika działań ratunkowych w pediatrii; 7) sprzęt i aparatura stosowana do diagnostyki i działań ratunkowych w jednostkach ratownictwa medycznego; 8) zabezpieczenie i organizacja miejsca udzielania pomocy; 9) segregacja rannych i poszkodowanych; transport; 10) dokumentacja medyczna, obowiązująca w jednostkach ratownictwa medycznego; 11) zapobieganie zakażeniom w jednostkach ratownictwa medycznego; 12) umieranie i śmierć. MODUŁ III. ORGANIZACJA I SPECYFIKA PRACY PIELĘGNIARKI W JEDNOSTKACH SYSTEMU PAŃSTWOWEGO RATOWNICTWA MEDYCZNEGO 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do organizowania i zarządzania pracą w jednostkach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) projektować i organizować stanowiska pracy w jednostkach ratownictwa medycznego; 2) uczestniczyć w procesie rekrutacji, adaptacji zawodowej oraz kierowania zasobami ludzkimi w jednostce ratownictwa medycznego; 3) uczestniczyć w procesie kontroli i oceny pracownika w powiązaniu z systemem motywowania; 4) planować karierę zawodową; 5) opracować i wdrażać standardy praktyki z zakresu pielęgniarstwa ratunkowego; 6) zapewnić jakość udzielanych świadczeń zdrowotnych; 7) doskonalić stosowane metody pracy; 8) nadzorować przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony personelu z uwzględnieniem specyfiki pracy w jednostkach ratownictwa medycznego; 9) utrzymywać w stanie pełnej gotowości dostępne środki służące do udzielania świadczeń zdrowotnych; 10) racjonalnie gospodarować powierzonym majątkiem jednostki; 11) współuczestniczyć w planowaniu i analizowaniu kosztów funkcjonowania jednostki ratownictwa medycznego; 12) dokonać oceny możliwości zawodowych udzielenia pomocy poszkodowanym; 13) dostosować język i zakres komunikatu do potrzeb i możliwości odbiorcy; 14) organizować, integrować i kierować pracą zespołów i służb ratowniczych współdziałających w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego; 15) nadzorować prawidłowość prowadzenia dokumentacji w jednostkach ratownictwa medycznego, zasad jej przechowywania i udostępniania; 16) planować i realizować szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy w społeczeństwie; 17) opracować i realizować programy kształcenia z zakresu medycznych działań ratunkowych dla personelu pielęgniarskiego i pomocniczego w ochronie zdrowia; 18) prowadzić szkolenia z zakresu resuscytacji krążeniowo-oddechowej dla różnych grup odbiorców; 19) współuczestniczyć lub realizować własne badania naukowe służące rozwojowi medycyny ratunkowej i pielęgniarstwa ratunkowego. 3. Treści nauczania: 1) planowanie oraz zarządzanie pracą zespołu pielęgniarskiego i pomocniczego w jednostce ratownictwa medycznego: a) projektowanie i organizowanie stanowisk pracy, b) rekrutacja personelu i kierowanie zasobami ludzkimi, c) nadzór, ocenianie, system motywacji pracowników, d) ochrona personelu, bezpieczeństwo i higiena pracy, e) podnoszenie kwalifikacji zawodowych; 2) zarządzanie w jednostce ratownictwa medycznego - rola pielęgniarki: a) finansowanie świadczeń zdrowotnych udzielanych w szpitalnym oddziale ratunkowym i zespole ratownictwa medycznego, b) opracowanie i wdrażanie standardów praktyki, c) zapewnienie jakości udzielanych świadczeń, d) organizacja i koordynacja pracy jednostki, e) utrzymywanie w pełnej gotowości stacjonarnych i mobilnych punktów ratowniczych, f) gospodarowanie majątkiem trwałym i nietrwałym, g) dokumentowanie pracy jednostki; 3) ocena możliwości zawodowych w zakresie udzielenia pomocy poszkodowanemu; 4) zasady prawidłowej komunikacji w jednostkach ratownictwa medycznego - zadania pielęgniarki: a) pomiędzy interdyscyplinarnymi zespołami ratownictwa, b) w ramach zespołów ratownictwa medycznego, c) z uczestnikami zdarzeń, d) z rodziną i bliskimi poszkodowanego; 5) pielęgniarka ratunkowa - edukator: a) planowanie i prowadzenie szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy w społeczeństwie, b) opracowanie i realizacja programów kształcenia z zakresu medycznych działań ratunkowych dla średniego oraz pomocniczego personelu ochrony zdrowia, c) edukator w zakresie medycznych działań ratunkowych; 6) udział pielęgniarki w badaniach naukowych służących rozwojowi medycyny ratunkowej i pielęgniarstwa ratunkowego. MODUŁ IV. PRAWNE, ETYCZNE ORAZ SPOŁECZNO-PSYCHOLOGICZNE ASPEKTY MEDYCYNY RATUNKOWEJ 1. Cel modułu Zapoznanie pielęgniarki z prawnymi, etycznymi i społeczno-psychologicznymi aspektami medycyny ratunkowej oraz przygotowanie jej do radzenia sobie w sytuacjach trudnych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) zinterpretować akty prawne mające zastosowanie w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego; 2) określić zakres odpowiedzialności cywilnej, karnej oraz zawodowej pielęgniarki za podejmowane działania ratunkowe; 3) przedstawić procedurę powiadamiania organów ścigania o zaistnieniu (lub podejrzeniu zaistnienia) zdarzeń o charakterze kryminalnym; 4) określić i omówić dylematy etyczne współczesnej medycyny ratunkowej; 5) omówić reakcje i zachowania jednostki oraz grupy w nagłych zdarzeniach jednostkowych i masowych; 6) przewidywać i oceniać reakcje tłumu w zdarzeniach jednostkowych i masowych oraz inicjować pożądane zachowania; 7) udzielić wsparcia emocjonalnego ofiarom nagłych zdarzeń, rodzinie i bliskim poszkodowanych; 8) udzielić wsparcia pacjentowi i rodzinie w obliczu niepomyślnych informacji; 9) stosować metody i techniki radzenia sobie ze stresem; 10) przeciwdziałać wystąpieniu syndromu wypalenia zawodowego. 3. Treści nauczania: 1) akty prawne mające zastosowanie w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego: a) odpowiedzialność cywilna, karna oraz zawodowa pielęgniarki ratunkowej, b) ochrona danych osobowych; 2) elementy psychologii społecznej - reakcje grup społecznych i społeczeństwa na zdarzenia jednostkowe i masowe; psychologia tłumu, zjawiska skopofobii, teoria atrybucji, dyfuzja odpowiedzialności; 3) wybrane dylematy etyczne w medycynie ratunkowej: a) segregacja pacjentów, b) transplantacja, c) przetaczanie krwi, d) przekroczenie zakresu zgody, e) pacjent nieletni, nieprzytomny, ubezwłasnowolniony, f) brak możliwości udzielenia pomocy, g) eutanazja, h) tajemnica zawodowa; 4) stres i sytuacje trudne w pracy pielęgniarki ratunkowej: a) metody i techniki radzenia sobie ze stresem, b) syndrom wypalenia zawodowego; 5) postępowanie w zdarzeniach o charakterze kryminalnym: a) zgony w miejscach publicznych, b) zgony z przyczyn nieznanych, c) samobójstwa, zabójstwa, d) narażanie na utratę życia i zdrowia. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 20 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PROMOCJI ZDROWIA I EDUKACJI ZDROWOTNEJ DLA PIELĘGNIAREK I. Cel kształcenia Celem kształcenia jest uzyskanie przez pielęgniarkę specjalistycznych kwalifikacji w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej oraz uzyskanie tytułu specjalisty w tej dziedzinie. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.060 godzin dydaktycznych. 2. Liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 730 godzin, w tym w części teoretycznej 405 godzin, w części praktycznej 325 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1. Motywować społeczność lokalną do podejmowania działań w obszarze promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej. 2. Omówić i zastosować modele promocji zdrowia. 3. Inicjować i opracować programy promocji zdrowia i programy profilaktyczne w regionie. 4. Dokonać ewaluacji programu promocji zdrowia i modyfikować go w zależności od wyników. 5. Planować i wdrażać działania w zakresie promocji zdrowia oraz edukacji zdrowotnej na poszczególnych szczeblach administracji samorządowej. 6. Pozyskać środki finansowe na realizację zadań promocji zdrowia. 7. Przygotować dokumentację niezbędną do powołania organizacji pozarządowej działającej w obszarach promocji zdrowia. 8. Współpracować w organizacjach pozarządowych w zakresie promocji zdrowia. 9. Planować działania edukacyjne. 10. Współpracować ze środkami masowego przekazu w obszarze działania promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej. 11. Przygotować konferencję prasową tematycznie związaną z promocją zdrowia. 12. Przygotować materiały informacyjne na potrzeby edukacji zdrowotnej. 13. Prowadzić strategię marketingową. 14. Interpretować zachowania zdrowotne jednostki, grupy społecznej. 15. Ułożyć i realizować plan interwencji zdrowotnej na podstawie diagnozy zachowań zdrowotnych. 16. Dobierać odpowiednie metody edukacji zdrowotnej w zależności od potrzeb grup społecznych. 17. Wskazać środki dydaktyczne do prowadzenia edukacji zdrowotnej. 18. Dokonać ewaluacji programów edukacyjnych. 19. Eliminować trudności w realizacji promocji zdrowia i określić sposoby ich rozwiązywania. 20. Podejmować działania mające na celu poprawę zdrowia ludności. 21. Szkolić innych pracowników ochrony zdrowia w zakresie wprowadzania oraz realizowania działań promujących zdrowie i zapobiegania chorobom. 22. Powołać zespół wielozadaniowy w zakresie promocji zdrowia. 23. Organizować placówki promocji zdrowia. 24. Prowadzić dokumentację realizowanych zadań. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁLiczba godzin IKomunikowanie w promocji zdrowia30 IIModele planowania interwencji zdrowotnej120 IIIOrganizacja i zarządzanie w promocji zdrowia60 IVMedia, marketing i reklama w promocji zdrowia90 VEdukacja zdrowotna w promocji zdrowia105 Teoria - liczba godzin405 Lp.STAŻLiczba godzin 123 ICentrum zdrowia publicznego35 IIUrząd administracji publicznej35 IIINarodowy Fundusz Zdrowia - dział zajmujący się finansowaniem zadań promocji zdrowia15 IVPoradnia zdrowia psychicznego28 VPoradnia uzależnień35 VIZakład pracy14 VIISzpital promujący zdrowie21 VIIIBiuro lub Ośrodek lub Gabinet promocji zdrowia35 IXPlacówka wychowawczo-dydaktyczna35 XStacja sanitarno-epidemiologiczna72 Staż - liczba godzin325 V. Program nauczania MODUŁ I. KOMUNIKOWANIE W PROMOCJI ZDROWIA 1. Cel modułu Kształtowanie umiejętności efektywnej komunikacji interpersonalnej dla celów edukacji i promocji zdrowia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) określić wpływ umiejętności komunikowania werbalnego i niewerbalnego na efektywność kształtowania postaw prozdrowotnych; 2) dobrać i zastosować metody wywierania wpływu w promowaniu zdrowia; 3) wyjaśnić znaczenie wpływu społecznego, stereotypów, siły sugestii i argumentacji w promocji zdrowia; 4) diagnozować trudności komunikacyjne w relacjach promotor zdrowia - odbiorca; 5) rozwiązywać bariery komunikacyjne w działaniach edukacyjnych promotora zdrowia. 3. Treść nauczania: 1) podstawy komunikacji w promocji zdrowia: a) nadawca, odbiorca, kontekst, nastawienie, b) cele, argumenty, analiza oczekiwań drugiej strony, c) skuteczność komunikowania się w odniesieniu do promocji zdrowia, d) wpływ umiejętności komunikowania werbalnego i niewerbalnego na efektywność kształtowania postaw prozdrowotnych; 2) metody i techniki wywierania wpływu w promowaniu zdrowia: a) człowiek jako nadawca i odbiorca wpływu społecznego: bezpośredniego i pośredniego, b) konformizm - wykorzystanie dla grup wsparcia społecznego, c) perswazja - kształtowanie postaw w promocji zdrowia, d) techniki argumentacji i sugestii w promocji zdrowia, e) zachowania asertywne; 3) zakłócenia w komunikacji jako przyczyna nieskutecznych działań edukacyjnych: a) przyczyny zakłóceń w komunikacji, b) sposoby pokonywania barier w komunikowaniu. MODUŁ II. MODELE PLANOWANIA INTERWENCJI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do opracowania i realizacji programów interwencji zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) scharakteryzować modele programów promocji zdrowia; 2) wykorzystać modele programów promocji zdrowia na potrzeby środowiska; 3) omówić model "PRECEDE-PROCEED"; 4) zastosować model "PRECEDE-PROCEED" w budowie programów promocji zdrowia; 5) budować programy promocji zdrowia według poznanych schematów (modeli); 6) omówić sposoby monitorowania programów promocji zdrowia; 7) dokonać ewaluacji programu promocji zdrowia; 8) modyfikować program promocji zdrowia w wyniku jego oceny. 3. Treści nauczania: 1) modele programów promocji zdrowia: a) model planowania ABC, b) model działania środowisk wspierających (SESAME), c) model "PRECEDE-PROCEED", d) model planowania według Barbary Woynarowskiej, Marii Sokołowskiej; 2) planowanie interwencji zdrowotnej na przykładzie modelu "PRECEDE-PROCEED": a) analiza problemu, b) diagnoza społeczna i epidemiologiczna, c) diagnoza behawioralna i środowiskowa, d) diagnoza edukacyjna i organizacyjna, e) diagnoza strategiczna, f) ewaluacja efektywności interwencji; 3) monitorowanie i ewaluacja programów promocji zdrowia: a) sposoby monitorowania, b) ankieta jako podstawowe narzędzie badawcze, c) zbieranie i opracowanie materiałów badawczych, d) ewaluacja i analiza wyników, e) planowanie i wdrażanie zmian. MODUŁ III. ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE W PROMOCJI ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do organizowania, realizowania i zarządzania promocją zdrowia na poszczególnych poziomach. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) inicjować i zarządzać działaniami w zakresie promocji zdrowia; 2) powołać, utworzyć zespół międzysektorowy do realizacji programów promocji zdrowia; 3) nawiązać współpracę z przedstawicielami różnych instytucji, w tym instytucji pozarządowych; 4) zorganizować ośrodek promocji zdrowia lub gabinet promocji zdrowia; 5) określić rolę i zadania koordynatora do spraw promocji zdrowia na różnych szczeblach zarządzania; 6) wskazać źródła finansowania działań promocji zdrowia; 7) przewidywać trudności w realizacji promocji zdrowia oraz określać sposoby ich rozwiązywania. 3. Treści nauczania: 1) systemy promocji zdrowia na poziomie centralnym, wojewódzkim i lokalnym: a) międzysektorowy zespół do spraw promocji zdrowia, b) krajowy, wojewódzki ośrodek promocji zdrowia, c) ośrodek lub gabinet promocji zdrowia na poziomie podstawowej opieki zdrowotnej, d) koordynator lub specjalista do spraw promocji zdrowia; 2) organizacja ośrodka lub biura promocji zdrowia; 3) rola i zadania promotora zdrowia: a) działania stymulujące wzrost stanu zdrowotnego społeczeństwa, b) realizacja zadań wynikających z polityki prozdrowotnej państwa, województwa, powiatu, gminy, c) udzielanie pomocy merytorycznej i metodycznej w związku z realizacją zadań prozdrowotnych; 4) strategie działań w pracy promotora zdrowia: a) rozpoznawanie potrzeb środowiska w zakresie umacniania zdrowia, b) planowanie, c) programowanie, d) motywacja środowiska, e) wdrażanie, f) animacja środowiska na rzecz promocji zdrowia, g) monitoring, h) koordynowanie działalności, i) przeprowadzenie ewaluacji, j) współpraca międzysektorowa, k) koszty działalności, l) udział w tworzeniu polityki zdrowotnej; 5) organizacje pozarządowe w promocji zdrowia: a) fundacje i stowarzyszenia wspierające działania w zakresie promocji zdrowia, b) podstawy prawne założenia fundacji, stowarzyszenia; 6) sposoby i źródła pozyskiwania środków na zadania promocji zdrowia. MODUŁ IV. MEDIA, MARKETING I REKLAMA W PROMOCJI ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do współpracy ze środkami społecznego przekazu, stosowania marketingu i reklamy w promocji zdrowia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna; 1) nawiązać współpracę ze środkami społecznego komunikowania; 2) zastosować środki społecznego komunikowania w działalności promocji zdrowia; 3) omówić korzyści współpracy promotora zdrowia z mediami; 4) zorganizować seminarium, sympozjum, konferencję; 5) wskazać sposoby i techniki udzielenia wywiadu w środkach masowego przekazu; 6) opracować ulotkę, plakat, tablicę instruktażową; 7) przygotować artykuł do prasy; 8) przygotować treść komunikatu radiowego lub telewizyjnego; 9) zastosować elementy public relations w promocji zdrowia; 10) prowadzić strategię marketingową. 3. Treści nauczania: 1) współpraca ze środkami społecznego komunikowania: a) rola mediów w promocji zdrowia, b) zasady współdziałania z prasą - artykuł do prasy, c) zasady współdziałania z radiem - komunikat, wywiad i audycja radiowa, d) zasady współdziałania z telewizją - komunikat i program telewizyjny, e) internet w promocji zdrowia, f) korzyści wynikające ze współpracy promotora zdrowia z mediami; 2) podstawy public relations: a) public relations a marketing i reklama, b) zasadnicze kierunki działań public relations, c) strategia public relations; 3) konferencje, sympozja, seminaria - ich rola w promocji zdrowia: a) sformułowanie tematu, b) dobór wykładowców - ABC dobrego prelegenta, c) określenie czasu i miejsca, d) przygotowanie sali szkoleniowej i środków dydaktycznych, e) dobór uczestników, zaproszenia, f) przygotowanie materiałów szkoleniowych, g) udział i rola mediów; 4) teoretyczne aspekty marketingu: a) pojęcie marketingu, b) struktura marketingu, c) planowanie, organizowanie i kontrola działalności marketingowej, d) marketing w wybranych obszarach działalności, w tym działalność organizacji niedochodowych, e) badania marketingowe, f) reklama jako element marketingu, g) środki akcydensowe. MODUŁ V. EDUKACJA ZDROWOTNA W PROMOCJI ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki do roli promotora i edukatora zdrowia społeczności lokalnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna: 1) wyjaśnić znaczenie metodyki w edukacji zdrowotnej; 2) planować edukację zdrowotną opartą na prawidłowo sformułowanych celach i strategii nauczania; 3) stosować planowanie kierunkowe, wynikowe i metodyczne w edukacji zdrowotnej; 4) dobierać odpowiednie formy i metody edukacji zdrowotnej w zależności od potrzeb; 5) określać środki dydaktyczne do prowadzenia edukacji zdrowotnej; 6) dokonać ewaluacji programów edukacyjnych; 7) modyfikować programy edukacji zdrowotnej; 8) stosować indywidualizację w edukacji zdrowotnej. 3. Treści nauczania: 1) dobór i formułowanie celów edukacji zdrowotnej: a) rola i znaczenie działania celowego, b) cele ogólne, operacyjne i szczegółowe, c) taksonomia celów, d) operacjonalizacja celów; 2) planowanie w pracy edukatora zdrowia: a) rola i znaczenie planowania, b) planowanie kierunkowe, c) planowanie wynikowe, d) planowanie metodyczne; 3) dobór tematów edukacji zdrowotnej w oparciu o analizę danych epidemiologicznych, demograficznych i zagrożeń zdrowotnych społeczności lokalnej; 4) strategie nauczania w edukacji zdrowotnej: a) strategia nauczania przez rozwiązywanie problemów (wykorzystanie metod nauczania: pogadanka problemowa, metoda sytuacyjna, giełda pomysłów na wybrane tematy), b) strategia nauczania przez przeżywanie (wykorzystanie metod: inscenizacja, dialog na wybrane tematy), c) strategia nauczania przez działanie (wykorzystanie metod: pokaz, demonstracja, ćwiczenie na wybrane tematy), d) strategia nauczania przez badanie (wykorzystanie metod: dyskusja, metoda przypadku na wybrane tematy), e) strategia multimedialna (wykorzystanie pakietu multimedialnego na temat np. Profilaktyka chorób układu krążenia - wykorzystanie podręcznika audiowizualnego na wybrane tematy), f) wady i zalety omawianych metod; 5) narzędzia i metody sprawdzania wyników edukacji zdrowotnej: a) dobór metod ewaluacji, b) testy, ankiety, c) skala postaw (Likerta). VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają wykształcenie wyższe mające zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 21 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA RODZINNEGO DLA POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Przygotowanie położnej do profesjonalnego sprawowania opieki nad rodziną zdrową i rodziną z problemami zdrowotnymi, a zwłaszcza nad kobietą ciężarną, rodzącą, położnicą i jej dzieckiem w pierwszym miesiącu życia. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.010 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 680 godzin, w tym: część teoretyczna 315 godzin, część praktyczna 365 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1. Określać obszary współpracy interdyscyplinarnej zespołu podstawowej opieki zdrowotnej. 2. Określać zasady współpracy z grupami samopomocy, wolontariuszami i organizacjami pozarządowymi. 3. Tworzyć sieć wsparcia społecznego na terenie wykonywanej praktyki. 4. Opracowywać programy promocji zdrowia i profilaktyki chorób, szczególnie chorób narządu rodnego i piersi. 5. Wskazać metody pracy i metody edukacyjne do realizacji opracowanych programów. 6. Organizować ośrodki doradczo-konsultacyjne. 7. Realizować i dokonywać oceny udzielanych porad dla odbiorcy indywidualnego i zbiorowego. 8. Opracowywać pakiety tematyczne materiałów informacyjnych i środków dydaktycznych na potrzeby poradnictwa. 9. Współpracować ze środkami masowego przekazu w tworzeniu programów edukacyjnych. 10. Prowadzić czynne poradnictwo na temat planowania rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem naturalnych metod planowania rodziny. 11. Organizować poradnictwo przedciążowe. 12. Kształtować i wzmacniać u kobiet ciężarnych zachowania prozdrowotne. 13. Dokonać oceny ryzyka położniczego według karty oceny zdrowia kobiety ciężarnej. 14. Przyjmować porody siłami natury w domu. 15. Sprawować profesjonalną opiekę pielęgniarsko-położniczą nad kobietą ciężarną, rodzącą, położnicą i ze schorzeniami ginekologicznymi. 16. Udzielać porad pielęgnacyjnych w zakresie ciąży, porodu i połogu. 17. Diagnozować sytuację społeczną i stan zdrowia kobiety i jej rodziny. 18. Opracowywać schematy i standardy postępowania pielęgnacyjnego. 19. Monitorować działania w zakresie środowiskowej opieki położniczej. 20. Opracować kryteria oceny jakości świadczeń. 21. Stosować metody wewnętrznej poprawy jakości. 22. Dokumentować proces pielęgnowania. 23. Prowadzić sprawozdawczość medyczną za pomocą dostępnych metod. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IPodstawy poradnictwa15--15 IIPlanowanie rodziny w różnych okresach jej rozwoju45Poradnia rodzinna3580 IIIProblemy życia seksualnego30Poradnia pomocy rodzinie lub centrum pomocy dziecku i rodzinie3565 IVOrganizacja i prowadzenie szkoły dla rodziców30Szkoła dla rodziców1)1545 VOpieka w wybranych problemach położniczych90Oddział położniczo-noworodkowy35265 Oddział ciąży powikłanej35 Sala porodowa2)70 Pracownia ultrasonograficzna35 VISpecyfika pracy położnej rodzinnej60Praktyka położnej rodzinnej70130 VIIEdukacja dzieci i młodzieży45Gabinet promocji zdrowia3580 Łączna liczba godzin315 365680 1) Szkoła dla rodziców 15 godzin - zajęcia powinny odbywać się w placówce realizującej pełny program szkoły dla rodziców w czasie nie krótszym niż 8 tygodni. 2) 50 % czasu przeznaczonego na realizację stażu w sali porodowej można przeznaczyć na odbycie stażu w praktyce indywidualnej/grupowej położnej rodzinnej lub lekarza rodzinnego. V. Program nauczania MODUŁ I. PODSTAWY PORADNICTWA 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do samodzielnego i profesjonalnego prowadzenia doradztwa i konsultacji. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) wyjaśnić pojęcia: problem, porada (bezpośrednia, pośrednia); 2) określić cele poradnictwa; 3) omówić funkcję i zakres działań poradnictwa; 4) scharakteryzować koncepcje poradnictwa; 5) określić zasady poradnictwa; 6) wskazać cechy dobrego doradcy i uzasadnić ich wpływ na przebieg procesu poradniczego; 7) rozpoznać sytuacje problemowe; 8) określić działania położnej rodzinnej w dziedzinie poradnictwa. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe pojęcia w poradnictwie - porada, sytuacja problemowa, problem, potrzeba; 2) cele, funkcje i zakres działań poradnictwa; 3) koncepcje poradnictwa - poradnictwo dyrektywne, liberalne, dialogowe i interakcyjne, 4) zasady poradnictwa: a) właściwe rozpoznawanie potrzeb, b) indywidualne podejście do osoby radzącej się i jej problemu; 5) cechy dobrego doradcy; 6) poradnictwo - zakres działań położnej rodzinnej; 7) poradnictwo w zakresie zdrowia. MODUŁ II. PLANOWANIE RODZINY W RÓŻNYCH OKRESACH JEJ ROZWOJU 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do prowadzenia czynnego poradnictwa w zakresie przygotowania rodziny do pełnienia funkcji prokreacyjnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) scharakteryzować etapy planowania rodziny; 2) wyjaśnić psychospołeczny aspekt rodziny; 3) scharakteryzować metody i środki planowania rodziny; 4) doradzać kobietom w wyborze metody i środków planowania rodziny w zależności od ich stanu zdrowia, wieku i sytuacji życiowej; 5) omówić wady i zalety różnych metod i środków planowania rodziny; 6) interpretować cykl miesiączkowy w różnych sytuacjach zdrowotnych i życiowych kobiety; 7) rozpoznawać objawy płodności w różnych sytuacjach zdrowotnych i życiowych kobiety; 8) scharakteryzować zaburzenia rozrodczości; 9) omówić przyczyny, diagnozowanie i leczenie niepłodności; 10) stworzyć programy przygotowujące małżonków (partnerów) do zapłodnienia pozaustrojowego; 11) określić standardy opieki nad małżonkami (partnerami) z problemami niepłodności; 12) współpracować z zespołem terapeutycznym podejmującym opiekę nad partnerami z problemem niepłodności; 13) rozwiązywać problemy etyczne zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej; 14) wspierać emocjonalnie i informacyjnie partnerów w sytuacjach trudnych; 15) omówić przyczyny powodujące poronienia nawykowe, porody przedwczesne i wady rozwojowe płodu; 16) scharakteryzować organizację poradnictwa genetycznego; 17) przedstawić metody diagnostyczne stosowane w poradnictwie genetycznym; 18) określić wskazania do przeprowadzenia badań genetycznych. 3. Treści nauczania: 1) planowanie rodziny - etapy planowania rodziny: a) planowanie małżeństwa, rodziny, b) planowanie dzietności rodziny, c) planowanie funkcji rodziny; 2) psychospołeczny aspekt rodziny; 3) planowanie poczęć: a) naturalne metody sterowania płodnością, b) hormonalne środki antykoncepcyjne, c) domaciczne środki antykoncepcyjne, d) prezerwatywa, e) błona pochwowa, f) chemiczne środki antykoncepcyjne; 4) zalety, wady i skuteczność różnych metod antykoncepcyjnych; 5) płodność w różnych sytuacjach zdrowotnych i życiowych kobiety: a) płodność po porodzie, b) płodność po odstawieniu antykoncepcji hormonalnej i usunięciu wkładki domacicznej, c) płodność w okresie premenopauzy; 6) zaburzenia rozrodczości: a) zmniejszona płodność, b) niepłodność - przyczyny, diagnostyka i leczenie; 7) klasyfikacja niepłodności: a) niepłodność kobieca, b) niepłodność męska, c) niepłodność na tle zaburzeń psychicznych i seksualnych; 8) rola położnej w diagnozowaniu i leczeniu niepłodności małżeńskiej; 9) zakres i metody edukacji małżeństw (par) z problemem niepłodności; 10) zapłodnienie pozaustrojowe: a) aspekt etyczno-moralny, b) program przygotowujący małżeństwa do zapłodnienia pozaustrojowego; 11) zapobieganie niepłodności; 12) trudności w urodzeniu zdrowego dziecka: a) poronienia nawykowe, b) porody przedwczesne, c) wady rozwojowe płodu; 13) poradnictwo genetyczne: a) podstawy genetyki, b) dziedziczenie chorób, c) prenatalna diagnostyka genetyczna, d) organizacja poradnictwa genetycznego. MODUŁ III. PROBLEMY ŻYCIA SEKSUALNEGO 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do rozpoznawania i udzielania pomocy w sytuacjach przemocy seksualnej i innych patologii seksualnych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) scharakteryzować problemy życia seksualnego; 2) omówić przyczyny problemów życia seksualnego; 3) rozpoznawać objawy zaburzeń i patologii seksualnych; 4) omówić czynniki powodujące zaburzenia i patologie seksualne; 5) wskazać instytucje i grupy wsparcia dla rodzin, w których występuje przemoc i patologia seksualna; 6) wskazać zagrożenia płynące z prostytucji; 7) współpracować z innymi osobami i instytucjami w celu przeciwdziałania przemocy w rodzinie; 8) omówić metody leczenia zaburzeń i patologii seksualnych. 3. Treści nauczania: 1) zagadnienia współżycia seksualnego w różnych okresach życia; 2) problemy życia seksualnego - oziębłość seksualna, niedostosowanie seksualne, impotencja, bolesne stosunki; 3) przyczyny i objawy problemów życia seksualnego; 4) wybrane zagadnienia z zaburzeń i patologii seksualnych - homoseksualizm, ekshibicjonizm, sadyzm, masochizm, współżycie grupowe, gwałt, prostytucja; 5) etiologia zaburzeń i patologii seksualnych: a) czynniki kulturowe i środowiskowe, b) czynniki patogenne, c) czynniki organiczne, w tym narkotyki, alkohol; 6) przemoc seksualna w rodzinie - molestowanie seksualne, stosunki kazirodcze, wykorzystywanie seksualne kobiet; 7) rozpoznawanie problemów seksualnych; 8) leczenie zaburzeń i patologii seksualnych: a) leczenie farmakologiczne, b) leczenie psychoterapią, c) leczenie socjoterapią. MODUŁ IV. ORGANIZACJA I PROWADZENIE SZKOŁY DLA RODZICÓW 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do zorganizowania i prowadzenia zajęć szkoły dla rodziców. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) opracować założenia organizacyjne szkoły dla rodziców; 2) opracować program szkoły dla rodziców; 3) zapewnić skuteczną reklamę i nabór kandydatów; 4) zaplanować i realizować proces nauczania-uczenia się, adekwatny do założeń programowych i potrzeb uczestników; 5) zaplanować i realizować specjalny program szkoły dla rodziców w przypadku ciąży powikłanej; 6) udzielać wsparcia emocjonalnego i informacyjnego; 7) aktywizować do samoopieki; 8) komunikować się z uczestnikami zajęć; 9) oceniać jakość realizowanego programu i przebieg zajęć. 3. Treści nauczania: 1) cele i zadania szkoły dla rodziców; 2) założenia organizacyjne tworzenia szkoły dla rodziców; 3) wyposażenie placówki; 4) wybrane zagadnienia z dziedziny marketingu; 5) organizacja pracy w szkole dla rodziców - podział na grupy w zależności od rozwoju i czasu trwania ciąży; 6) budowanie programów z uwzględnieniem treści: a) higiena psychiczna i fizyczna okresu ciąży, b) teorie przywiązania, c) poród aktywny, d) rola osoby towarzyszącej w prawidłowym i powikłanym przebiegu porodu, e) ćwiczenia ogólnokształtujące i specjalne, f) program promocji karmienia naturalnego, g) inicjatywa Szpitala Przyjaznego Dziecku, h) wspomaganie laktacji, i) zaburzenia laktacji, j) opieka nad niemowlęciem, k) rozwój niemowlęcia i małego dziecka, l) psychiczne i fizyczne zagadnienia okresu połogu, m) metody sterowania płodnością; 7) realizacja i ewaluacja programu szkoły dla rodziców; 8) proces kształcenia w szkole dla rodziców: a) pojęcie i charakterystyka uczestnika, b) cele edukacji, c) metody realizacji programu, d) zasady kształcenia dorosłych, e) formy pracy, f) środki dydaktyczne. MODUŁ V. OPIEKA W WYBRANYCH PROBLEMACH POŁOŻNICZYCH 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do sprawowania wszechstronnej i ciągłej opieki nad kobietą (i jej rodziną) w ciąży o przebiegu fizjologicznym, w czasie porodu i połogu oraz pełnienia roli propagatora zdrowia i nauczyciela zdrowego stylu życia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) realizować opiekę pielęgniarsko-położniczą nad kobietą w fizjologicznym przebiegu ciąży; 2) monitorować stan ogólny i położniczy kobiety ciężarnej; 3) monitorować rozwój i stan zdrowia dziecka (wykonywać i interpretować między innymi badania ultrasonograficzne - USG i kardiotokograficzne - KTG); 4) wdrażać ciężarne i ich otoczenie do samoopieki; 5) wpływać na kształtowanie postaw rodzicielskich i wspierać w sytuacjach trudnych; 6) promować zdrowy styl życia; 7) przygotować kobietę i jej otoczenie do odbycia porodu; 8) sporządzać plan opieki przy współudziale kobiety i jej rodziny; 9) ustalić stopień ryzyka i prognozować przebieg ciąży; 10) zapobiegać wystąpieniu powikłań poprzez podejmowanie stosownych działań zgodnie z kompetencjami; 11) przyjmować porody fizjologiczne z uwzględnieniem różnych pozycji rodzącej; 12) scharakteryzować stany zagrożenia zdrowia i życia w okresie ciąży, porodu i połogu; 13) ocenić jakość opieki okołoporodowej; 14) opracować standardy opieki nad kobietą ciężarną, rodzącą i położnicą; 15) otoczyć specjalnym programem opieki kobiety z grupy ryzyka społecznego; 16) zorganizować samodzielną praktykę; 17) współdziałać z innymi przedstawicielami zawodów medycznych i niemedycznych. 3. Treści nauczania: 1) monitorowanie przebiegu ciąży: a) metody rozpoznawania wczesnej ciąży, b) badanie fizykalne i ocena stanu zdrowia kobiety ciężarnej, c) ustalanie stopnia ryzyka (położnicze, demograficzno-społeczne), d) częstość i charakter wizyt kontrolnych, e) obliczanie przypuszczalnego terminu porodu, f) promowanie zdrowego stylu życia w ciąży, g) badania laboratoryjne i diagnostyczne oraz interpretacja wyników; 2) monitorowanie stanu zdrowia i rozwoju dziecka: a) badanie USG i interpretacja wyników, b) liczba płodów, c) wiek ciąży, d) usytuowanie płodu w macicy, e) ocena budowy i dojrzałości płodu, f) ocena lokalizacji i dojrzałości łożyska, g) ilość płynu owodniowego, h) metody kliniczne (pomiary) - ocena ruchów płodu, i) metody biofizyczne - KTG (interpretacja zapisów); 3) poradnictwo i edukacja zdrowotna kobiety ciężarnej i jej rodziny: a) psychospołeczne problemy okresu ciąży, b) nauka samoopieki, c) higiena psychiczna i fizyczna, d) aktywność kobiety ciężarnej, w tym seksualna; 4) przybliżanie obrazu dziecka w świadomości kobiety: a) dialog matki z dzieckiem, b) kształtowanie postaw rodzicielskich; 5) przygotowanie rodziny do odbycia porodu: a) poród rodzinny w warunkach szpitalnych, b) poród rodzinny w warunkach domowych, c) kwalifikowanie kobiet do porodu domowego; 6) prowadzenie porodu domowego: a) zabezpieczenie sprzętu i środków, b) przygotowanie psychiczne rodzącej i rodziny do porodu, c) sytuacje nagłe - nieprzewidziane - sposoby postępowania, d) aktywna praca położnej w trakcie trwania porodu, e) naturalne sposoby łagodzenia bólu, f) wybór pozycji rodzącej podczas porodu, g) alternatywne sposoby prowadzenia porodu, h) kontakt fizyczny i psychiczny matki z dzieckiem, i) badanie fizykalne i ocena stanu noworodka; 7) szczepienia ochronne noworodków; 8) postępowanie w przypadku urodzenia się noworodka w złym stanie; 9) postępowanie w wybranych sytuacjach wikłających ciążę i poród: a) ciąża młodocianych, b) ciąża mnoga, c) cięcie cesarskie; 10) opieka położnej nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w przypadku współistnienia chorób matki - choroby matki zależne od ciąży, choroby matki niezależne od ciąży; 11) rola położnej w sytuacji niepełnosprawności matki; 12) połóg - zmiany w życiu kobiety i jej rodziny po urodzeniu pierwszego i kolejnego dziecka: a) akceptacja rodzeństwa - rola położnej, b) problemy związane z połogiem, c) problemy psychologiczne związane z macierzyństwem, d) utrata dziecka lub wada wrodzona u dziecka, e) dziecko z wadami rozwojowymi; 13) stany zagrożenia zdrowia i życia w okresie ciąży, porodu i połogu - działania położnej; 14) współpraca z lekarzem rodzinnym; 15) jakość opieki w praktyce położnej rodzinnej: a) organizacja samodzielnej praktyki położnej rodzinnej, b) tworzenie standardów opieki położniczej, c) ocena skuteczności działań własnych, d) monitorowanie jakości opieki, ewaluacja jakości opieki, e) współpraca z innymi przedstawicielami zawodów medycznych i niemedycznych. MODUŁ VI. SPECYFIKA PRACY POŁOŻNEJ RODZINNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do świadczenia opieki w stanie zdrowia i choroby kobiety oraz jej rodziny. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) określić obszary pracy położnej z rodziną; 2) omówić główne założenia będące podstawą opieki nad zdrowiem rodziny; 3) wdrażać model współpracy z rodziną; 4) scharakteryzować zadania położnej rodzinnej w relacji z rodziną, wynikające z definicji zdrowia; 5) rozpoznać w rodzinie czynniki podlegające i niepodlegające modyfikacji; 6) wykonać zapis rodzinnego występowania chorób i zaplanować działania promocyjne i profilaktyczne; 7) scharakteryzować deficyt opieki i omówić jego przyczyny; 8) omówić typy relacji opiekuńczych w rodzinie (korzystnych i niekorzystnych dla osoby chorej); 9) określić wydolność opiekuńczo-pielęgnacyjną rodziny i omówić sposoby praktycznego ich wykorzystania przez położną; 10) omówić specyfikę pracy położnej w rodzinach osób chorych; 11) omówić zadania położnej w opiece nad pacjentami będącymi nosicielami wirusa Human Immunodeficiency Virus (HIV) oraz chorymi na zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS); 12) wyłonić różnice i podobieństwa zadań położnej w zależności od rodzaju choroby; 13) scharakteryzować zadania położnej wynikające z pracy z rodziną uzależnioną od alkoholu i środków psychotropowych; 14) opracowywać standardy opieki. 3. Treści nauczania: 1) wiedza o środowisku społecznym jako składniku nauk związanych ze zdrowiem człowieka: a) rodzina jako podmiot pracy położnej, obszary pielęgniarskiej pracy z rodziną, b) modele współpracy z rodziną, c) zadania położnej rodzinnej w zależności od przyjętej definicji zdrowia; 2) pielęgniarska diagnoza rodzinna do celów profilaktyki i promocji zdrowia w pracy położnej: a) diagnoza rodzinna do celów profilaktyki i promocji zdrowia w rodzinach osób zdrowych, b) pojęcie zdrowia rodziny, jego obszary i wskaźniki na rzecz osób przewlekle chorych i niepełnosprawnych; 3) zadania położnej rodzinnej w sytuacji choroby i niepełnosprawności w środowisku domowym; 4) wydolność rodziny w zakresie sprawowania samoopieki i opieki nad chorym; 5) zastosowanie procesu pielęgnowania w pracy położnej z rodziną: a) etapy procesu pielęgnowania, formułowanie diagnozy pielęgniarskiej, b) zasady pracy z rodziną; 6) praca położnej w rodzinach, w których występują schorzenia, w tym: a) padaczka, b) reumatoidalne zapalenie stawów, c) stwardnienie rozsiane (SM), d) cukrzyca, e) choroby układu krążenia (miażdżyca, zawał, nadciśnienie tętnicze), f) choroby psychiczne, g) schorzenia neurologiczne (udar), h) choroby o niepomyślnym rokowaniu, i) inne; 7) rola położnej w pracy z rodziną uzależnioną od alkoholu i innych środków psychotropowych; 8) problemy rodzin uzależnionych od alkoholu; 9) zadania położnej w opiece nad pacjentami będącymi nosicielami wirusa HIV oraz chorymi na AIDS; 10) standardy postępowania położnej we wczesnym wykrywaniu chorób i w opiece nad rodziną: a) charakterystyka, cechy standardów, kryteria oceny standardów, b) monitorowanie jakości w oparciu o kryteria standardów. MODUŁ VII. EDUKACJA DZIECI I MŁODZIEŻY 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do prowadzenia edukacji w zakresie zachowań prozdrowotnych ze szczególnym uwzględnieniem aspektów rozwoju seksualnego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) omówić problemy związane z okresem dojrzewania seksualnego młodzieży; 2) nauczyć dziewczęta obserwacji cyklu miesiączkowego; 3) wskazać objawy i przyczyny zaburzeń występujących w wieku dojrzewania, takich jak anoreksja, bulimia; 4) prowadzić czynne poradnictwo w zakresie edukacji seksualnej wśród młodzieży; 5) współpracować z psychologiem i grupą terapeutyczną; 6) uświadomić młodzieży ewentualne konsekwencje wynikające z wczesnego podejmowania kontaktów seksualnych; 7) przygotować programy edukacyjne dostosowane do wieku dzieci i młodzieży; 8) współpracować z rodzicami i wychowawcami; 9) przygotować młodzież do pełnienia ról rodzicielskich; 10) kształtować wśród młodzieży postawy odpowiedzialności za siebie i potomstwo; 11) udzielać wsparcia i informacji młodzieży w sprawach trudnych; 12) propagować odpowiedzialne postawy seksualne; 13) współpracować z młodzieżą ze środowisk zagrożonych narkomanią i patologią społeczną; 14) wdrażać programy edukacyjne dla dzieci i młodzieży zapobiegające narkomanii. 3. Treści nauczania: 1) dojrzewanie seksualne dzieci i młodzieży; 2) edukacja młodzieży w zakresie problemów wieku dojrzewania: a) cykl miesiączkowy w okresie dojrzewania, b) zaburzenia cyklu miesiączkowego, c) obserwacja zmian w organizmie podczas cyklu miesiączkowego, d) przemiana materii a żywienie młodzieży, e) zaburzenia pokarmowe: anoreksja, bulimia; 3) choroby przenoszone drogą płciową, zakażenie wirusem HIV; 4) zagadnienia obyczajowe w świetle obowiązującego prawa - pornografia, "moda na seks" - seks w mediach; 5) wybrane zagadnienia aktywności seksualnej młodzieży: a) inicjacja seksualna, b) wczesne podejmowanie życia seksualnego (odpowiedzialność za siebie i partnera), c) masturbacja, petting, d) dziewictwo, e) wczesne rodzicielstwo - dojrzałość emocjonalna do pełnienia ról rodzicielskich; 6) problemy wynikające z wczesnego podjęcia współżycia seksualnego; 7) edukacja seksualna młodzieży; 8) programy edukacyjne dla młodzieży szkolnej; 9) wpływ formalnych i nieformalnych grup na postawy i zachowania młodzieży; 10) praca z młodzieżą ze środowisk zagrożonych narkomanią i patologią społeczną; 11) grupy wsparcia i samopomocy dla młodzieży ze środowisk zagrożonych narkomanią i patologią społeczną; 12) zapobieganie narkomanii i patologii społecznej. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa rodzinnego dla położnych, położniczego, ginekologicznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 22 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PROMOCJI ZDROWIA I EDUKACJI ZDROWOTNEJ DLA POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Celem specjalizacji w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej dla położnych jest przygotowanie do profesjonalnych działań promocyjnych i prewencyjnych oraz uzyskanie tytułu specjalisty w tej dziedzinie. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 976 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 646 godzin, w tym: zajęcia teoretyczne 210 godzin, zajęcia praktyczne 436 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1. Gromadzić, analizować i interpretować dane dotyczące zagrożeń zdrowia i życia kobiety we wszystkich okresach jej życia. 2. Rozpoznawać potrzeby kobiety i jej otoczenia w zakresie szeroko rozumianej promocji i prewencji. 3. Planować i realizować działania promocyjne w odniesieniu do kobiety we wszystkich okresach jej życia. 4. Prowadzić szkolenia z zakresu promocji zdrowia, profilaktyki i prewencji (pierwotnej oraz wtórnej) dla pielęgniarek i położnych oraz innych członków zespołu terapeutycznego. 5. Nadzorować działania innych położnych prowadzących zajęcia z zakresu promocji zdrowia, prewencji, profilaktyki i edukacji zdrowotnej. 6. Przekazywać posiadaną wiedzę, w tym wiedzę na temat szeroko rozumianych skutków zaniedbań w zakresie promocji zdrowia kobiety. 7. Dostosować działania promocyjne oraz profilaktyczne prewencji pierwotnej i wtórnej do miejsca, czasu i sytuacji, w jakiej znajduje się odbiorca; ocenić trafność tych poczynań. 8. Motywować jednostkę do stosowania prewencji pierwotnej i wtórnej w przypadkach zaistniałej już sytuacji. 9. Motywować podopiecznych do zachowań prozdrowotnych. 10. Podejmować skuteczną współpracę ze środowiskami wspierającymi zdrowie i działającymi na rzecz umacniania zdrowia i prewencji wtórnej. 11. Podejmować decyzje i dokonywać wyborów w sprawach zdrowia. 12. Projektować i wdrażać własne programy promocyjne. 13. Kierować działaniami zespołów promujących zdrowie. 14. Organizować konferencje naukowe i promocyjne. 15. Przygotować artykuł do prasy z dziedziny promocji zdrowia. 16. Przygotować materiały informacyjne na potrzeby edukacji zdrowotnej. 17. Ocenić działania własne i rezultaty działań zespołu ds. promocji zdrowia. 18. Stosować elementy badań metodologicznych w pracy promotora zdrowia. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin 123456 IWybrane aspekty organizacji i zarządzania w promocji zdrowia30Ośrodek promocji zdrowia70170 Stacja sanitarno-epidemiologiczna70 IIPsychologiczny kontekst promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej30--30 IIISocjologiczny kontekst promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej40Grupy wsparcia1656 IVPromocja zdrowia i edukacja zdrowotna w praktyce położniczej60Oddział położniczy i poradnia laktacyjna70 70200 Oddział patologii ciąży VEdukacja zdrowotna w zakresie problemów ginekologicznych50Praktyka położnej rodzinnej i poradnia "K"70190 Oddział ginekologiczny70 Łączna liczba godzin210 436646 V. Program nauczania MODUŁ I. WYBRANE ASPEKTY ORGANIZACJI I ZARZĄDZANIA W PROMOCJI ZDROWIA 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do opracowywania i realizacji programów oraz efektywnego zarządzania w zakresie promocji zdrowia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) realizować założenia Narodowego Programu Zdrowia; 2) działać zgodnie ze strategiami promocji zdrowia; 3) wdrożyć strategie kształcenia w przygotowywaniu działań edukacyjnych; 4) ustalić problemy zdrowotne w środowisku lokalnym i krajowym; 5) podejmować działania motywujące środowisko w zakresie umacniania zdrowia; 6) scharakteryzować modele programów promocji zdrowia; 7) budować programy promocji zdrowia według poznanych schematów (modeli); 8) inicjować tworzenie i wdrażanie programów promocyjnych; 9) planować zadania w zakresie profilaktyki I stopnia, II stopnia, III stopnia; 10) wykorzystać modele programów promocji zdrowia na potrzeby środowiska; 11) redagować pisma promocyjne; 12) przekazywać wiedzę promocyjną; 13) przeprowadzać szkolenia dla promotorek zdrowia w zakresie merytorycznym i metodycznym; 14) poprowadzić sesję szkoleniową, korzystając z dostępnych środków dydaktycznych; 15) uczestniczyć w organizowaniu konferencji naukowych i promocyjnych; 16) nawiązywać współpracę z przedstawicielami różnych instytucji, w tym pozarządowych; 17) omówić zasady finansowania promocji zdrowia; 18) pozyskiwać sponsorów; 19) określić rolę i zadania koordynatora do spraw promocji zdrowia; 20) koordynować działalność zespołu do spraw promocji zdrowia; 21) zorganizować ośrodek promocji zdrowia lub gabinet promocji zdrowia; 22) inicjować, planować i zarządzać działaniami w zakresie promocji zdrowia; 23) prowadzić ewaluację podjętych działań promocyjnych. 3. Treści nauczania: 1) promocja zdrowia: a) Narodowy Program Zdrowia i polityka zdrowotna, b) edukacja zdrowotna społeczeństwa, c) działania i strategie promocji zdrowia, d) rola środków masowego przekazu; 2) modele programów promocji zdrowia: a) model planowania ABC, b) model działania środowisk wspierających (SESAME), c) model PRECEDE-PROCEED, d) model planowania według Barbary Woynarowskiej, Marii Sokołowskiej; 3) adoptowanie modeli programów promocji zdrowia: a) matryca do planowania działań z zakresu promocji zdrowia, b) model Systemowej Opieki Zdrowotnej Neumana; 4) strategie działań w pracy promotora zdrowia: a) rozpoznawanie potrzeb środowiska w zakresie umacniania zdrowia, b) planowanie, c) programowanie, d) motywacja środowiska, e) wdrażanie, f) animacja środowiska na rzecz promocji zdrowia, g) monitoring, h) koordynowanie działalnością w tym zakresie, i) ewaluacja, j) współpraca międzysektorowa, k) koszty działalności, l) udział w tworzeniu polityki zdrowotnej; 5) systemy promocji zdrowia na poziomie centralnym, wojewódzkim i lokalnym: a) międzysektorowy zespół do spraw promocji zdrowia, b) krajowy, wojewódzki, regionalny ośrodek promocji zdrowia, c) ośrodek (gabinet) promocji zdrowia na poziomie podstawowej opieki zdrowotnej, d) koordynator (specjalista) do spraw promocji zdrowia w zakładzie pracy, e) dział lub sekcja promocji zdrowia i oświaty zdrowotnej w stacjach sanitarno-epidemiologicznych; 6) sposoby i źródła pozyskiwania środków na promocję zdrowia: a) fundacje i stowarzyszenia wspierające działania w zakresie promocji zdrowia, b) ustawa z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm.), c) budżet centralny, budżet wojewódzki, powiatowy, miejski, gminny, d) Narodowy Fundusz Zdrowia, e) sponsorzy; 7) organizacja biura (ośrodka) promocji zdrowia; 8) zarządzanie biurem (ośrodkiem) promocji zdrowia. MODUŁ II. PSYCHOLOGICZNY KONTEKST PROMOCJI ZDROWIA I EDUKACJI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie do rozpoznawania i pokonywania barier w efektywnym komunikowaniu się w pracy promotora zdrowia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) wykorzystać umiejętności sprawnego komunikowania się; 2) dbać o dobry przepływ informacji w pracy zespołu interdyscyplinarnego; 3) analizować komunikowanie się matka - dziecko; 4) stosować metodę video interaction training (VIT); 5) pomagać w trudnych emocjonalnie sytuacjach; 6) dobierać rodzaj pomocy stosownie do oczekiwań; 7) przekonać podopiecznych do postępowania właściwego z punktu widzenia ich zdrowia; 8) podtrzymywać w podopiecznych poczucie własnej wartości i współodpowiedzialności za swoje zdrowie; 9) kształtować poczucie koherencji u siebie i odbiorców; 10) organizować grupy wsparcia, w tym matek karmiących, amazonek, grupę menopauzalną; 11) uczestniczyć w procesach podejmowania decyzji, dokonywania wyborów w sprawach zdrowia; 12) motywować podopiecznych do zachowań służących zdrowiu; 13) zapobiegać zespołowi wypalenia zawodowego. 3. Treści nauczania: 1) psychologia zdrowia: a) psychologia zdrowia jako dziedzina zastosowań praktycznych, b) wpływ osobowości na zdrowie i chorobę, c) psychologiczne czynniki predysponujące do zdrowia i choroby, d) poczucie koherencji i jego wpływ na zdrowie; 2) skuteczne komunikowanie się: a) spójność komunikowania się (komunikaty werbalne i pozawerbalne), b) poradnictwo telefoniczne, c) analizowanie komunikacji obserwowanej w sytuacjach zawodowych, d) metoda video interaction training (VIT) w prewencji psychopatologii dziecięcej i profilaktyce zaburzeń więzi matka-dziecko, e) proces doradzania jako zaawansowany poziom komunikacji, f) analizowanie zaburzonych relacji w zespołach interdyscyplinarnych; 3) pomoc psychologiczna: a) pomaganie w rozwoju osobistym, b) pomaganie w dokonywaniu świadomych wyborów dotyczących zdrowia, c) wzbudzanie motywacji do wdrażania zachowań służących zdrowiu, d) grupy wsparcia, cele i zasady funkcjonowania, e) położna jako inicjator grup wsparcia, f) wsparcie dla położnych (zapobieganie zespołowi wypalenia zawodowego), g) pokonywanie barier psychologicznych. MODUŁ III. SOCJOLOGICZNY KONTEKST PROMOCJI ZDROWIA I EDUKACJI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Poznanie zagadnień z dziedziny socjologii, które umożliwią położnej włączenie się w procesy zmian i pozwolą uwzględnić je w procesie edukacyjnym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) omówić wpływ funkcjonowania rodziny na zdrowie jej członków; 2) opracowywać programy mające na celu pomoc rodzinom dysfunkcyjnym; 3) włączać się w działalność opiekuńczą wobec rodzin niemających możliwości wywiązywania się ze swych funkcji; 4) promować zdrowie w rodzinach dotkniętych uzależnieniami; 5) formułować programy edukacyjne dotyczące rodzin, których członkowie są uzależnieni bądź zagrożeni uzależnieniem; 6) scharakteryzować rolę położnej w realizacji programów dotyczących uzależnień i patologii społecznych; 7) wykazywać zależność między poziomem życia a zdrowiem; 8) stosować pozytywne socjotechniki w promowaniu zdrowia; 9) zinterpretować społeczne uwarunkowania choroby; 10) podejmować skuteczną współpracę ze środowiskami wspierającymi zdrowie i stowarzyszeniami działającymi na rzecz umacniania zdrowia i prewencji wtórnej; 11) tworzyć narzędzia badawcze do oceny zjawisk społecznych wpływających na zdrowie i chorobę; 12) dokonywać oceny potrzeb zdrowotnych jednostek i grup ludzi; 13) ustalać standardy, planować i zarządzać zmianami; 14) włączać się w proces zarządzania ryzykiem; 15) ocenić pracę własną i dokonać jej ewaluacji; 16) korzystać z opracowań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), Głównego Urzędu Statystycznego (GUS), opracowań badań naukowych, wiedzy zawartej w internecie. 3. Treści nauczania: 1) funkcje rodziny a zdrowie i choroba: a) zdrowie dziecka w rodzinie, b) poziom życia poszczególnych rodzin a różnice w zapotrzebowaniu na edukację, c) różnice w możliwościach realizowania zdrowego stylu życia, d) rodzina dysfunkcyjna jako szczególny podmiot oddziaływań edukacyjnych ze strony różnych środowisk społecznych; 2) zadania położnej w ograniczaniu patologii społecznej: a) wpływ uzależnień na prokreację, b) różne formy pomocy dla uzależnionych od alkoholu, c) możliwości włączania się położnej w różne programy zapobiegające uzależnieniom lub zwalczające uzależnienia, d) zespół dziecka maltretowanego - zapobieganie, e) rola położnej w udzielaniu pomocy rodzinom; 3) elementy socjologii medycyny: a) funkcjonowanie placówek opieki zdrowotnej a promowanie zdrowia społeczeństwa, b) położna jako reprezentant interesów kobiety, jej dziecka, rodziny, c) socjotechniki stosowane w celu wywarcia wpływu na zachowania zdrowotne podopiecznych, d) socjologiczno-prawne aspekty dokumentacji; 4) nowe tendencje w organizacji pracy instytucji medycznych: a) tworzenie standardów w celu podniesienia jakości opieki (standardy w promocji zdrowia i edukacji medycznej), b) zarządzanie ryzykiem jako rozwiązanie, które może obniżyć koszty ewentualnych procesów prawnych, lecz musi podnieść jakość usług, c) planowanie i wdrażanie zmian; 5) elementy metodologii badań socjologicznych: a) podstawowe pojęcia z dziedziny metodologii badań socjologicznych, b) konstruowanie ankiety, rodzaje pytań, c) zbieranie i opracowywanie materiałów badawczych, d) dokonywanie oceny potrzeb zdrowotnych, e) model do oceny potrzeb zdrowotnych, f) przydatność badań socjologicznych w pracy promotora zdrowia; 6) praca edukacyjna położnej z grupami szczególnego ryzyka: a) alkoholicy, b) narkomani, c) zakażeni wirusem Human Immunodeficiency Virus (HIV). MODUŁ IV. PROMOCJA ZDROWIA I EDUKACJA ZDROWOTNA W PRAKTYCE POŁOŻNICZEJ 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do organizowania promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej w praktyce położniczej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) oceniać poziom realizacji inicjatywy Bezpieczne Macierzyństwo; 2) propagować położnictwo koncentrujące się na kobiecie; 3) dokonać oceny potrzeb zdrowotnych kobiet w wieku rozrodczym; 4) edukować rodzinę w zakresie zachowań prozdrowotnych; 5) konstruować modele racjonalnego żywienia dla kobiety w ciąży i w połogu; 6) koordynować działania personelu w zakresie przygotowania ciężarnych i położnic do samoopieki; 7) /przygotowywać personel do działań prewencyjnych i edukacyjnych; 8) rozpoznać potrzeby psychiczne ciężarnych, rodzących, położnic; 9) wspierać kobietę w sytuacjach trudnych; 10) wyznaczać zadania dotyczące edukowania rodziców w dziedzinie pielęgnowania zdrowia ich dzieci; 11) zrealizować sesję szkoleniową; 12) oceniać efekty swoich działań edukacyjnych, modyfikować je w razie potrzeby; 13) koordynować organizację szkół rodzenia; 14) promować karmienie piersią; 15) podjąć działania zmierzające do przezwyciężenia trudności emocjonalnych matek; 16) kształtować świadome postawy rodzicielskie; 17) propagować zdrowy styl życia społeczeństwa. 3. Treści nauczania: 1) edukacja w nowoczesnym położnictwie: a) angażowanie kobiety w proces decyzyjny, b) edukacja sposobem na eliminowanie czynników ryzyka lub minimalizowanie zagrożeń (skutków), c) edukacja jako jedna z form opieki nad ciężarną i jej rodziną, d) dokonywanie oceny potrzeb zdrowotnych kobiet objętych opieką (przed planowanym poczęciem, w ciąży, w połogu); 2) Bezpieczne Macierzyństwo - program edukacyjny: a) planowanie promocji zdrowia w opiece położniczej, b) prewencja pierwotna i prewencja wtórna w opiece położniczej, c) angażowanie środowiska kobiety w program Bezpiecznego Macierzyństwa; 3) promocja zdrowego stylu życia - wpływ na zdrowie kobiety i jej potomstwa: a) poradnictwo w zakresie racjonalnego żywienia, b) zapobieganie nadwadze i niedowadze jako czynnik ryzyka w ciąży, porodzie, połogu, c) propagowanie aktywności fizycznej, d) używki a zdrowie; 4) znaczenie karmienia naturalnego dla zdrowia przyszłych pokoleń: a) zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczące karmienia piersią, b) najczęstsze przyczyny zaburzeń laktacji, c) wskazania i możliwości relaktacji, d) kodeks marketingu produktów zastępujących mleko kobiece; 5) psychologiczne aspekty okresu okołoporodowego: a) problemy psychologiczne kobiet w okresie ciąży, porodu i połogu, b) problemy emocjonalne kobiet w ciąży, c) rodzaje pomocy stosowanej wobec kobiet (i ich rodzin) przeżywających stratę dziecka, d) rozpoznawanie potrzeb rodziny w okresie okołoporodowym, e) rola położnej w rozpoznawaniu czynników ryzyka depresji połogowej oraz zapobieganiu im, f) psychozy, g) kształtowanie świadomych postaw rodzicielskich. MODUŁ V. EDUKACJA ZDROWOTNA W ZAKRESIE PROBLEMÓW GINEKOLOGICZNYCH 1. Cel modułu Przygotowanie do działań edukacyjnych dla personelu pielęgniarsko-położniczego. Przekazywanie i stosowanie wiedzy promocyjnej, prewencyjnej i profilaktycznej pacjentkom z problemami ginekologicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) gromadzić, analizować i interpretować dane dotyczące powstawania i istnienia poszczególnych jednostek chorobowych, dotyczących kobiety we wszystkich okresach życia; 2) oceniać i porównywać sytuację epidemiologiczną Polski z innym krajami, w odniesieniu do schorzeń ginekologicznych; 3) rozpoznawać zapotrzebowanie na profesjonalną działalność promocyjno-profilaktyczną; 4) zgromadzić istniejące materiały promocyjne mające zastosowanie w profilaktyce chorób ginekologicznych; 5) przygotować plan możliwych do wdrożenia oddziaływań; 6) planować i realizować szeroko rozumianą działalność promocyjną w odniesieniu do kobiety w różnych okresach życia; 7) uzgadniać sposoby współpracy z pozostałym personelem medycznym i niemedycznym; 8) przekazywać wiedzę z zakresu promocji zdrowia, prewencji pierwotnej i wtórnej innym pielęgniarkom, położnym i innym członkom zespołu terapeutycznego; 9) oceniać skuteczność podejmowanych działań promocyjnych i edukacyjnych krótko- i długofalowych oraz wyciągać wnioski celem doskonalenia działań; 10) podejmować działania edukacyjne z uwzględnieniem możliwych do zastosowania pomocy i narzędzi promocyjnych; 11) edukować w zakresie samobadania piersi; 12) motywować pacjentki do wykonywania badań przesiewowych; 13) skorelować plan procesu pielęgnowania z planem działań prewencyjnych; 14) współpracować w zakresie edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia ze środowiskiem nauczania i wychowania; 15) promować zdrowy styl życia wśród dzieci i młodzieży oraz ich rodzin; 16) włączać się w kształtowanie świadomych zachowań seksualnych młodzieży; 17) wdrożyć najlepsze metody dokumentowania pracy promocyjnej. 3. Treści nauczania: 1) potrzeby edukacyjne kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi: a) edukacja w zakresie samopielęgnacji, b) uwarunkowania psychologiczne w okresie okołooperacyjnym, c) promocja zdrowego stylu życia; 2) profilaktyka chorób nowotworowych narządu rodnego i piersi: a) edukacja w zakresie samobadania piersi, b) badania przesiewowe; 3) charakterystyka okresu menopauzy: a) psychika kobiety w okresie menopauzy, b) funkcjonowanie organizmu kobiety w okresie przekwitania; 4) rola i zadania położnej w zakresie działań promocyjnych i prewencyjnych: a) kształcenie personelu medycznego w zakresie skutecznego oddziaływania promocyjnego i edukacyjnego na podopiecznych, b) sposoby nawiązywania współpracy ze środowiskiem nauczania i wychowania, c) włączanie personelu niemedycznego, odpowiedzialnego za wychowanie młodzieży w działalność promocyjną; 5) najczęściej stosowane metody i narzędzia pracy promocyjnej. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny odpowiadającej dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają wykształcenie wyższe mające zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 23 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA GINEKOLOGICZNEGO DLA POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Przygotowanie położnej do sprawowania specjalistycznej opieki ginekologiczno-pielęgniarskiej nad kobietą w różnych okresach życia. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 955 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 625 godzin, w tym: część teoretyczna 345 godzin, część praktyczna 280 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1. Przedstawić założenia wskazanych strategii i inicjatyw międzynarodowych w promowaniu zdrowia kobiet. 2. Opracować i wdrażać programy promujące zdrowie. 3. Przygotować i realizować programy edukacyjne dla dzieci i młodzieży na temat dojrzewania; 4. Sprawować opiekę położniczą nad kobietą w różnych okresach jej życia. 5. Przygotować kobiety do badań diagnostycznych stosowanych w ginekologii oraz posiadać umiejętność interpretowania wyników. 6. Przygotować kobiety do prowadzenia samoobserwacji we wszystkich okresach życia w celu wczesnego wykrywania i likwidacji czynników ryzyka. 7. Prowadzić czynne poradnictwo dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi, zakażonych wirusem human immunodeficiency virus (HIV) oraz chorych na zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS). 8. Doradzać kobietom w wyborze metod i środków antykoncepcyjnych. 9. Scharakteryzować problemy osób z niepłodnością. 10. Udzielać wsparcia osobom z problemem niepłodności. 11. Wyjaśnić pojęcia norm i patologii seksualnej oraz omówić czynniki wpływające na ukształtowanie postaw seksualnych. 12. Scharakteryzować zaburzenia i patologie seksualne. 13. Współuczestniczyć w terapii patologii seksualnych. 14. Analizować i zapobiegać problemom kobiet wykorzystywanych seksualnie. 15. Omówić aktywność seksualną kobiet z uwzględnieniem problemów wynikających z współistnienia chorób i niepełnosprawności. 16. Przygotować pacjentki do zabiegów operacyjnych wykonywanych w ginekologii. 17. Pielęgnować oraz wspierać pacjentki przed i po operacjach ginekologicznych. 18. Zapobiegać powikłaniom związanym z zabiegiem operacyjnym. 19. Scharakteryzować przyczyny i rodzaje chorób nowotworowych narządów płciowych i piersi. 20. Scharakteryzować różne metody leczenia chorób nowotworowych. 21. Wykonywać badanie fizykalne umożliwiające wczesne wykrywanie chorób piersi. 22. Motywować kobiety do samobadania piersi. 23. Pielęgnować, wspierać pacjentki przed i po zabiegach chemioterapii i radioterapii. 24. Współpracować z rodziną pacjentki poddanej terapii. 25. Ułatwić pacjentkom kontakt z klubem "amazonek". 26. Zaplanować współpracę z rodziną pacjentki. 27. Umożliwić zaspokojenie potrzeb duchowych bez względu na wyznanie. 28. Trwać przy umierającej i wspierać ją. 29. Udzielać wsparcia rodzinie i uszanować żałobę. 30. Współpracować z zespołem terapeutycznym w procesie rehabilitacji. 31. Kierować własnym rozwojem zawodowym. 32. Planować i prowadzić doskonalenie zawodowe położnych. 33. Współuczestniczyć w opracowywaniu i wdrażaniu standardów postępowania w pielęgniarstwie ginekologicznym. 34. Współuczestniczyć w badaniach naukowych. 35. Współpracować z osobami i instytucjami wspierającymi leczenie onkologiczne. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IWspółczesne kierunki opieki nad kobietą30--30 IISpecjalistyczna opieka położnej w poszczególnych okresach życia kobiety60Poradnia dla kobiet3595 IIIWybrane problemy ginekologiczne - rola i zadania położnej90Oddział ginekologii zachowawczej35195 Oddział ginekologii operacyjnej35 Poradnia ginekologii wieku rozwojowego35 IVWybrane zagadnienia z seksuologii75Poradnia rodzinna70145 VWybrane zagadnienia z onkologii ginekologicznej90Klinika nowotworów narządów płciowych żeńskich 35160 Klinika nowotworów piersi35 Łączna liczba godzin345 280625 V. Program nauczania MODUŁ I. WSPÓŁCZESNE KIERUNKI OPIEKI NAD KOBIETĄ 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do wartościowania współczesnych problemów wynikających z opieki nad kobietą. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) przedstawić założenia wskazanych strategii i inicjatyw międzynarodowych w promowaniu zdrowia kobiet; 2) zanalizować realizację dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących wykonywania zawodu położnej; 3) uzasadnić doniosłość inicjatyw Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczących programów promujących zdrowie; 4) prowadzić działania profilaktyczne chorób ginekologicznych; 5) przedstawić stanowisko dotyczące wspomagania rozrodu człowieka; 6) określić funkcje organizacji i stowarzyszeń zawodowych dla rozwoju zawodu położnej; 7) prognozować własny udział i rozwój zawodowy w kontekście zmieniającej się opieki położniczo-ginekologicznej; 8) współpracować z różnymi specjalistami; 9) zinterpretować uwarunkowania pracy i świadczeń położnej. 3. Treści nauczania: 1) zdrowie kobiet: a) inicjatywy i strategie międzynarodowe dotyczące ochrony i promocji zdrowia kobiet, b) system i programy zmierzające do ochrony i potęgowania zdrowia kobiet: zwiększenie dostępu do usług, informacji i pomocy, wspieranie grup, organizacji i instytucji działających na rzecz kobiet, promowanie i rozpowszechnianie informacji dotyczących badań w dziedzinie zdrowia kobiet, finansowanie ochrony zdrowia kobiet, przeciwdziałanie chorobom przenoszonym drogą płciową i zakażeniu HIV, potęgowanie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego kobiet, idea bezpiecznego macierzyństwa, redukowanie przemocy wobec kobiet, problem aborcji w świetle różnych wyznań, kierunki rozwoju poradnictwa dla kobiet i poradnictwa rodzinnego, zadania położnej w promowaniu zdrowia kobiet i w profilaktyce schorzeń ginekologicznych; 2) wybrane zagadnienia z dziedziny bioetyki i praw człowieka: a) wspomaganie rozrodu ludzi, b) klonowanie istoty ludzkiej, c) inżynieria genetyczna, d) eksperymenty naukowe dotyczące ludzi, e) prawa pacjenta, f) prawa kobiet; 3) rozwój i promowanie zawodu położnej: a) model opieki sprawowany przez położną w kontekście nowoczesnego położnictwa i ginekologii, b) współpraca różnych specjalistów w opiece położniczo-ginekologicznej, c) uwarunkowania jakości pracy położnej, d) działalność stowarzyszeń i organizacji zawodowych w Polsce, e) współpraca z międzynarodowymi stowarzyszeniami położnych. MODUŁ II. SPECJALISTYCZNA OPIEKA POŁOŻNEJ W POSZCZEGÓLNYCH OKRESACH ŻYCIA KOBIETY 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do pełnienia roli doradcy, konsultanta w różnych okresach życia kobiety. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) uzasadnić rolę położnej w opiece nad kobietą w różnych okresach jej życia; 2) scharakteryzować zmiany hormonalne w różnych okresach życia kobiety; 3) przedstawić specyfikę okresów życia kobiety; 4) scharakteryzować uwarunkowania występowania wad rozwojowych u kobiet; 5) uczestniczyć w diagnozowaniu i leczeniu wybranych wad rozwojowych narządu rodnego; 6) różnicować problemy ginekologiczne kobiet w wieku rozrodczym; 7) wyjaśnić specyfikę okresu przekwitania; 8) prowadzić edukację zdrowotną; 9) prowadzić edukację dzieci i młodzieży dotyczącą okresu dojrzewania i wynikających z tego okresu problemów; 10) przedstawić zalety i wady różnych metod sterowania płodnością; 11) edukować kobietę w zakresie planowania poczęć; 12) scharakteryzować problemy osób z niepłodnością; 13) udzielać wsparcia osobom z problemem niepłodności. 3. Treści nauczania: 1) zmiany hormonalne w okresie noworodkowym, niemowlęcym i dziecięcym; 2) charakterystyka okresu dojrzewania (pokwitania): dojrzewanie biologiczne, dojrzewanie psychiczne; 3) problemy okresu dojrzewania: a) przedwczesne dojrzewanie, b) opóźnione dojrzewanie, c) brak dojrzewania, d) zaburzenia miesiączkowania, e) krwawienie międzymiesiączkowe u młodocianych - przyczyny i leczenie; 4) rola i zadania położnej w edukacji dzieci i młodzieży; 5) programy edukacyjne z zakresu dojrzewania; 6) okres dojrzałości: a) endokrynologia cyklu miesiączkowego, b) zaburzenia miesiączkowania, c) zespół napięcia przedmiesiączkowego, d) bolesne miesiączkowanie; 7) specyfika okresu przekwitania i starości: a) etapy okresu przekwitania spowodowane zmianami hormonalnymi, b) zespół klimakteryczny - objawy, leczenie, c) zespół pokastracyjny - objawy, leczenie; 8) rola i zadania położnej w opiece nad kobietą w różnych okresach życia; 9) sytuacje trudne w życiu kobiety - wsparcie położnej; 10) sterowanie płodnością: a) naturalne metody sterowania płodnością, b) hormonalne środki antykoncepcyjne, c) domaciczne środki antykoncepcyjne, d) mechaniczne środki antykoncepcyjne, e) chemiczne środki antykoncepcyjne, f) ubezpłodnienie; 11) wady i zalety różnych metod sterowania płodnością; 12) edukacja kobiet w zakresie planowania poczęć (unikanie niechcianej ciąży); 13) wady wrodzone narządów płciowych: a) etiologia wad narządów płciowych, b) wady jajników, c) wady macicy i pochwy, d) wady zewnętrznych narządów płciowych; 14) zaburzenia genetyczne: obojnactwo, zaburzenia cielesno-płciowe; 15) leczenie wad wrodzonych - rola i zadania położnej; 16) problemy kobiet z wadami wrodzonymi; 17) niepłodność: a) charakterystyka czynników uniemożliwiających zajście w ciążę, b) diagnostyka i leczenie niepłodności, c) rola położnej w diagnozowaniu i leczeniu niepłodności, d) wsparcie osób z problemem niepłodności; 18) zapłodnienie pozaustrojowe: aspekty etyczne i moralne. MODUŁ III. WYBRANE PROBLEMY GINEKOLOGICZNE - ROLA I ZADANIA POŁOŻNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do sprawowania profesjonalnej opieki nad kobietą z wybranymi problemami ginekologicznymi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) scharakteryzować metody badań diagnostycznych stosowanych w ginekologii; 2) interpretować wyniki badań; 3) przedstawić etiopatogenezę oraz objawy chorób ginekologicznych; 4) pielęgnować pacjentki z chorobami ginekologicznymi; 5) scharakteryzować choroby narządów płciowych u dziewczynek; 6) przygotować dziewczynki do badań ginekologicznych; 7) konstruować programy edukacyjne i profilaktyczne związane z chorobami przenoszonymi drogą płciową; 8) scharakteryzować rodzaje operacji ginekologicznych; 9) przygotować pacjentki do zabiegów operacyjnych; 10) pielęgnować pacjentki z problemami urologicznymi; 11) rozpoznawać stany nagłe w ginekologii. 3. Treści nauczania: 1) badania stosowane w ginekologii: cytodiagnostyka, kolposkopia, histeroskopia, laparoskopia, diagnostyka endokrynologiczna, diagnostyka genetyczna; 2) problemy ginekologiczne kobiet (etiologia, patofizjologia): krwawienia, bóle, świąd, upławy; 3) choroby narządów płciowych u dziewczynek: stany zapalne, urazy, ciała obce, zaburzenia rozwojowe i hormonalne; 4) zakażenia i zapalenia narządów płciowych u kobiet: a) zapalenia narządów rodnych, przyczyny i leczenie, b) zakażenia przenoszone drogą kontaktów płciowych, c) zakażenia wirusem HIV; 5) rola i zadania położnej w profilaktyce chorób infekcyjnych; 6) opieka położnej nad kobietą zarażoną wirusem HIV; 7) problemy kobiet z zaburzeniami statyki narządów płciowych; 8) urologia ginekologiczna: rola i zadania położnej w opiece nad kobietą z problemami urologicznymi; 9) rodzaje operacji ginekologicznych: a) laparoskopia, b) operacje wykonywane drogą pochwową, c) operacje na sromie, d) inne zabiegi ginekologiczne; 10) przygotowanie psychofizyczne pacjentek do zabiegu operacyjnego - rola położnej; 11) pielęgnowanie pacjentek po zabiegach operacyjnych; 12) sposoby łagodzenia napięcia, lęku i bólu; 13) rehabilitacja pooperacyjna z uwzględnieniem rodzaju i specyfiki zabiegu; 14) stany nagłe i zagrożenia życia w ginekologii: krwotoki, ciąża ektopowa, poronienia, wstrząs; 15) rola i zadania położnej w sytuacji zagrożenia życia. MODUŁ IV. WYBRANE ZAGADNIENIA Z SEKSUOLOGII 1. Cel modułu Poznanie seksualności człowieka we wszystkich fazach życia i pomaganie w utrzymaniu zdrowia seksualnego. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) zinterpretować pojęcie normy i patologii seksualnej; 2) rozpoznać potrzeby podopiecznych i zaplanować edukację w zakresie prawidłowych postaw seksualnych; 3) scharakteryzować rodzaje patologii seksualnych; 4) omówić czynniki wywołujące dewiacje seksualne; 5) rozpoznać problemy partnerów oraz skierować ich do specjalisty; 6) scharakteryzować aktywność seksualną w różnych okresach życia człowieka; 7) określić przyczyny wczesnej aktywności seksualnej dzieci i młodzieży; 8) scharakteryzować problemy psychologiczne związane z aktywnością seksualną przy współistniejących chorobach i niepełnosprawności; 9) scharakteryzować problemy kobiet wykorzystywanych seksualnie; 10) współpracować w terapii patologii seksualnych; 11) scharakteryzować sposoby leczenia zaburzeń seksualnych. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe terminy stosowane w seksuologii - granice norm seksualnych i patologii; 2) mechanizmy regulujące funkcje seksualne; 3) modele seksualności człowieka; 4) psychospołeczne podłoże seksualności człowieka: a) kulturowo-obyczajowe podłoże seksualności, b) moda na seks, c) pornografia, d) grupy rówieśnicze; 5) edukacja młodzieży w zakresie prawidłowych postaw seksualnych; 6) aktywność seksualna w różnych okresach życia kobiety: a) seksualność dzieci i młodzieży, b) aktywność seksualna w ciąży, c) aktywność seksualna w wieku przekwitania i starszym, d) aktywność seksualna po operacjach ginekologicznych, e) aktywność seksualna przy określonych chorobach i niepełnosprawnościach; 7) wpływ pierwszego kontaktu seksualnego na kształtowanie zachowań seksualnych; 8) problemy wynikające z wczesnego rozpoczęcia współżycia seksualnego; 9) problemy kobiet związane z aktywnością seksualną; 10) problemy życia seksualnego: oziębłość seksualna, niedostosowanie seksualne, bolesne stosunki, pochwica; 11) przyczyny oraz objawy problemów życia seksualnego; 12) czynniki powodujące zaburzenia i patologię seksualną: a) czynniki kulturowo-środowiskowe, b) czynniki psychologiczne, c) czynniki organiczne, w tym alkohol, narkotyki; 13) wybrane zagadnienia zaburzeń i patologii seksualnej: homoseksualizm, współżycie grupowe, prostytucja; 14) sposoby rozpoznawania zaburzeń i patologii społecznej; 15) sposoby leczenia zaburzeń i patologii seksualnej: leczenie farmakologiczne, psychoterapia, socjoterapia; 16) przemoc seksualna: gwałt, stosunki kazirodcze, wykorzystywanie seksualne kobiet; 17) problemy kobiet wykorzystywanych seksualnie; 18) rola i zadania położnej w opiece nad kobietą wykorzystywaną seksualnie, zgwałconą; 19) współudział położnej w terapii kobiet wykorzystywanych seksualnie. MODUŁ V. WYBRANE ZAGADNIENIA Z ONKOLOGII GINEKOLOGICZNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do sprawowania kompleksowej opieki nad kobietą z chorobą nowotworową narządu rodnego i piersi. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) kształtować wzorzec zdrowego trybu życia; 2) wyodrębnić grupy ryzyka zachorowania na nowotwór; 3) scharakteryzować rodzaje nowotworów i określić rokowanie; 4) scharakteryzować sposoby leczenia w zależności od rodzaju zmiany; 5) zaplanować i wdrożyć proces pielęgnowania pacjentki z określonym rodzajem nowotworu; 6) wskazać kobietom odpowiednie badania profilaktyczne; 7) nawiązać kontakt z pacjentką przed i po zabiegu operacyjnym; 8) mobilizować do działań rehabilitacyjnych po zabiegu; 9) wykonać badanie piersi i nauczyć pacjentkę samobadania; 10) motywować pacjentki do comiesięcznego badania piersi; 11) wyjaśnić przyczyny obrzęku limfatycznego; 12) przeprowadzić ćwiczenia i masaż ułatwiający odpływ chłonki; 13) zinterpretować reakcje psychiczne pacjentek po zabiegu mastektomii; 14) wspierać emocjonalnie kobiety po zabiegu mastektomii; 15) doradzić w zakresie stylu życia po zabiegach leczniczych; 16) scharakteryzować skutki uboczne leczenia i wskazać możliwości ich łagodzenia; 17) scharakteryzować leki stosowane w chemioterapii, sposoby podawania i objawy uboczne; 18) wskazać grupy wsparcia; 19) stosować metody łagodzenia bólu; 20) umożliwić zaspokojenie potrzeby opieki duchowej bez względu na wyznanie; 21) udzielić wsparcia rodzinie w okresie żałoby. 3. Treści nauczania: 1) epidemiologia oraz etiologia chorób nowotworowych narządów płciowych żeńskich i piersi; 2) wykrywanie i rozpoznawanie chorób nowotworowych; 3) profilaktyka chorób nowotworowych: a) wczesna diagnostyka nowotworów (stany przedrakowe), b) programy edukacyjne dotyczące zdrowego stylu życia, higieny życia; 4) nowotwory narządów płciowych żeńskich: a) nowotwory szyjki macicy, b) nowotwory trzonu macicy, c) nowotwory jajnika, d) nowotwory pochwy, e) nowotwory sromu, f) nowotwory jajowodów; 5) sposoby leczenia nowotworów narządów płciowych żeńskich: a) leczenie operacyjne, b) radioterapia, c) chemioterapia, d) immunoterapia; 6) powikłania i działanie uboczne związane z leczeniem nowotworów; 7) środki ostrożności przy pracy z materiałem promieniotwórczym (skażenie, zgon w czasie napromieniowania); 8) okresy półtrwania izotopów i drogi ich wydalania; 9) leki stosowane w chemioterapii: a) wskazania i przeciwwskazania do chemioterapii, b) sposoby podawania leków w chemioterapii, c) działania uboczne, d) edukacja i wsparcie kobiet w trakcie chemioterapii; 10) pielęgnowanie pacjentki z nowotworami narządów płciowych z uwzględnieniem specyfiki pielęgnowania przed i po terapii; 11) współpraca z rodziną pacjentki poddanej terapii; 12) epidemiologia i etiologia nowotworów piersi; 13) rola położnej w nauce samobadania piersi; 14) wczesna diagnostyka: mammografia, termografia, biopsja, badanie ultrasonograficzne (USG), tomografia komputerowa (TG); 15) objawy i metody leczenia chorób nowotworowych piersi; 16) mastektomia: a) przygotowanie do mastektomii, b) pielęgnowanie po mastektomii, c) rehabilitacja kobiet po mastektomii, d) wpływ zabiegu mastektomii na stan psychiczny kobiet, e) wsparcie kobiet po mastektomii, f) sposoby protezowania i rodzaje protez, g) opieka nad pacjentką po odtworzeniu piersi, h) zasady i cele działania klubu "Amazonki"; 17) rehabilitacja kobiet po operacji nowotworu piersi; 18) chora z zaawansowanym procesem nowotworowym - faza terminalna: a) organizacja opieki z zaspokojeniem potrzeb biopsychospołecznych, b) sposoby pielęgnowania chorych z uwzględnieniem objawów chorobowych pochodzących z poszczególnych układów, c) problem bólu, leczenie farmakologiczne i niefarmakologiczne, d) opieka paliatywna; 19) znaczenie i sposoby udzielania pomocy psychologicznej: a) choroba jako stres, b) ogólne zasady wsparcia psychicznego chorych i ich rodzin, c) ocena stanu psychicznego chorych, d) łagodzenie emocji ujemnych związanych z otrzymaniem niepomyślnej diagnozy, e) przygotowanie psychiczne pacjentki do różnych form terapii i walki z nowotworem, f) znaczenie grup wsparcia w rehabilitacji fizycznej i psychicznej pacjentek z chorobą nowotworową, g) problemy psychiczne kobiet "okaleczonych" leczeniem chirurgicznym chorób nowotworowych, h) znaczenie pozytywnego myślenia dla powrotu do zdrowia, i) wsparcie rodzin po zgonie najbliższych, j) techniki relaksacyjne, k) metody łagodzenia niepokoju, lęku, bólu. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa ginekologicznego, w dziedzinie pielęgniarstwa onkologicznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 24 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA POŁOŻNICZEGO DLA POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Przygotowanie położnej do sprawowania kompleksowej, ciągłej i samodzielnej opieki położniczej nad rodziną w okresie prokreacji. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.095 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 765 godzin, w tym: część teoretyczna 435 godzin, część praktyczna 330 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1. Przedstawić rolę i zadania opieki przedkoncepcyjnej w przygotowaniu do odpowiedzialnego rodzicielstwa. 2. Opisać koncepcje i modele promocji zdrowia. 3. Określić cele, zadania i metody oddziaływań edukacyjnych na młodzież i rodziców. 4. Omówić formy, metody i środki przygotowania rodziny oczekującej dziecka do porodu naturalnego: w poradni dla kobiet (K), szkole dla rodziców lub w toku indywidualnej opieki położniczej. 5. Opisać zasady opieki nad rodzicami w okresie prokreacji. 6. Przedstawić zasady samodzielnej, zindywidualizowanej i ciągłej opieki położniczej nad ciężarną, rodzącą, położnicą z dzieckiem i jej mężem zgodnie z aktualną wiedzą. 7. Określić standardy opieki profesjonalnej w fizjologicznym i patologicznym przebiegu ciąży, porodu i połogu. 8. Scharakteryzować aktualne metody postępowania pielęgnacyjno-leczniczego w przebiegu ciąży, porodu i połogu w przypadku współistnienia chorób matki. 9. Wskazać nowoczesne metody diagnostyczne stosowane w położnictwie. 10. Wyjaśnić zasady komunikowania się interpersonalnego i wspierania psychicznego rodziców w sytuacjach typowych oraz trudnych emocjonalnie lub nieprzewidzianych. 11. Rozpoznawać problemy młodzieży i rodziców w opiece przedkoncepcyjnej oraz podejmować stosowne działania edukacyjne. 12. Uczestniczyć w profilaktyce i promocji zdrowia młodzieży i rodziców. 13. Współuczestniczyć w realizacji opieki nad małżonkami z problemem niepłodności. 14. Opracować program szkoły dla rodziców lub program opieki indywidualnej oraz formy, metody i środki jego realizacji w toku przygotowania rodziców do świadomego rodzicielstwa. 15. Planować zgodnie ze standardami opiekę położniczą i sprawować ją samodzielnie nad ciężarną, rodzącą, położnicą, jej dzieckiem i mężem w prawidłowo przebiegającej ciąży, porodzie, połogu oraz przy dobrym stanie dziecka. 16. Współdziałać w zespole terapeutycznym - podejmującym opiekę nad ciężarną, rodzącą, położnicą, jej dzieckiem, mężem - w przypadku patologii przebiegu porodu lub zaburzeń w stanie zdrowia dziecka, zgodnie z aktualną wiedzą. 17. Zapobiegać powikłaniom w przebiegu ciąży, porodu i połogu ze strony matki i dziecka, podejmując stosowne działania. 18. Współpracować z zespołem terapeutycznym i interdyscyplinarnym w sprawowaniu opieki nad rodzącą i jej mężem w przypadku współistnienia chorób matki. 19. Organizować pracę własną i podległego zespołu. 20. Monitorować jakość opieki na podstawie kryteriów standardów. 21. Planować i realizować działania edukacyjne w stosunku do rodziców i personelu medycznego. 22. Prowadzić dokumentację procesu pielęgnowania. 23. Podejmować działania diagnostyczne i interpretować ich wyniki. 24. Wykorzystywać najnowsze osiągnięcia nauki i techniki. 25. Współuczestniczyć w prowadzeniu badań naukowych na rzecz rozwoju zawodu, podnoszenia jakości opieki położniczej i jej upowszechniania. 26. Samodzielnie podejmować decyzje zgodnie z kompetencjami położnej. 27. Komunikować się z rodzicami w okresie prokreacji. 28. Wspierać psychicznie rodziców lub samotną matkę w sytuacjach typowych, trudnych emocjonalnie i nieprzewidzianych. 29. Rozwiązywać trudne problemy etyczne zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej. 30. Integrować środowisko zawodowe poprzez aktywne uczestnictwo w działalności organizacji i stowarzyszeń zawodowych oraz towarzystw naukowych. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IWspółczesne kierunki opieki nad kobietą15--15 IIOrganizacja i prowadzenie Szkoły dla rodziców30Szkoła dla rodziców1545 IIIOpieka nad rodziną w okresie prokreacji130Poradnia K lub Poradnia planowania rodziny35270 Oddział rozrodczości35 Oddział perinatologii lub ciąży powikłanej35 Oddział intensywnego nadzoru prenatalnego35 IVOpieka nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem130Blok porodowy z salą porodów rodzinnych70200 VOpieka nad położnicą, jej dzieckiem i mężem130Oddział położniczo-noworodkowy35235 Oddział intensywnej opieki położniczej35 Oddział intensywnej opieki neonatologicznej35 Łączna liczba godzin435 330765 V. Program nauczania MODUŁ I. WSPÓŁCZESNE KIERUNKI OPIEKI NAD KOBIETĄ 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do wartościowania współczesnych problemów w opiece nad kobietą. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) przedstawić założenia wskazanych strategii i inicjatyw międzynarodowych w promowaniu zdrowia kobiet; 2) zanalizować realizację dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących wykonywania zawodu położnej; 3) uzasadnić znaczenie inicjatyw Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczących programów propagujących: bezpieczne macierzyństwo, Szpital Przyjazny Dziecku, karmienie piersią; 4) przedstawić stanowisko dotyczące wspomagania rozrodu człowieka; 5) określić funkcje organizacji i stowarzyszeń zawodowych w rozwoju zawodu położnej; 6) prognozować i planować własny udział i rozwój zawodowy w kontekście nowoczesnego położnictwa; 7) zinterpretować uwarunkowania jakości pracy i świadczeń położnej. 3. Treści nauczania: 1) zdrowie kobiet: a) inicjatywy i strategie międzynarodowe ochrony i promocji zdrowia kobiet, b) system i programy zmierzające do ochrony i potęgowania zdrowia kobiet: zwiększenie dostępu do usług, informacji i pomocy, wspieranie grup, organizacji i instytucji działających na rzecz kobiet, rozpowszechnianie informacji i promowanie badań w dziedzinie zdrowia kobiet, finansowanie ochrony zdrowia kobiet, przeciwdziałanie chorobom przenoszonym drogą płciową i zakażeniu wirusem Human Immunodeficiency Virus (HIV), potęgowanie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego kobiet, idea bezpiecznego macierzyństwa, redukowanie przemocy wobec kobiet, problem aborcji w świetle różnych wyznań, kierunki rozwoju poradnictwa dla kobiet i poradnictwa rodzinnego; 2) zdrowie dziecka: a) upowszechnianie programu promocji karmienia naturalnego, b) inicjatywa Szpitala Przyjaznego Dziecku - propagowanie idei, założenia organizacyjno-programowe, c) rozwój i zadania psychologii i pedagogiki perinatalnej, d) dziecko w świetle prawa; 3) wybrane zagadnienia z dziedziny bioetyki i praw człowieka: a) wspomaganie rozrodu ludzi, b) klonowanie istoty ludzkiej, c) inżynieria genetyczna, d) eksperymenty naukowe dotyczące ludzi; 4) rozwój i promowanie zawodu położnej: a) model opieki sprawowany przez położną w kontekście nowoczesnego położnictwa, b) współpraca różnych specjalistów w opiece położniczej, c) uwarunkowania jakości pracy położnej, d) działalność stowarzyszeń i organizacji zawodowych w Polsce - współpraca z międzynarodowymi organizacjami i stowarzyszeniami zawodowymi położnych. MODUŁ II. ORGANIZACJA I PROWADZENIE SZKOŁY DLA RODZICÓW 1. Cel modułu Przygotowanie położnej do zorganizowania i prowadzenia zajęć szkoły dla rodziców. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) opracować założenia organizacyjne szkoły dla rodziców; 2) opracować program szkoły dla rodziców; 3) zapewnić skuteczną reklamę i nabór kandydatów; 4) zaplanować i realizować proces nauczania-uczenia się adekwatny do założeń programowych i potrzeb uczestników; 5) zaplanować i realizować specjalny program szkoły dla rodziców w przypadku ciąży powikłanej; 6) udzielać wsparcia emocjonalnego i informacyjnego; 7) aktywizować do samoopieki; 8) komunikować się z uczestnikami zajęć; 9) oceniać jakość realizowanego programu i przebieg zajęć. 3. Treści nauczania: 1) cele i zadania szkoły dla rodziców; 2) założenia organizacyjne tworzenia szkoły dla rodziców; 3) wyposażenie placówki; 4) wybrane zagadnienia z dziedziny marketingu; 5) organizacja pracy w szkole dla rodziców - podział na grupy w zależności od rozwoju i czasu trwania ciąży; 6) budowanie programów z uwzględnieniem treści: a) higiena psychiczna i fizyczna okresu ciąży, b) teorie przywiązania, c) poród aktywny, d) rola osoby towarzyszącej w prawidłowym i powikłanym przebiegu porodu, e) ćwiczenia ogólnokształtujące i specjalne, f) program promocji karmienia naturalnego, g) inicjatywa Szpitala Przyjaznego Dziecku, h) wspomaganie laktacji, zaburzenia laktacji, i) opieka nad niemowlęciem, j) rozwój niemowlęcia i małego dziecka, k) psychiczne i fizyczne zagadnienia okresu połogu, l) metody sterowania płodnością; 7) realizacja i ewaluacja programu szkoły dla rodziców; 8) proces kształcenia w szkole dla rodziców: a) pojęcie i charakterystyka uczestnika, b) cele edukacji, c) metody realizacji programu, d) zasady kształcenia dorosłych, e) formy pracy, f) środki dydaktyczne. MODUŁ III. OPIEKA NAD RODZINĄ W OKRESIE PROKREACJI 1. Cel modułu Aktualizacja, doskonalenie i nabycie nowych umiejętności intelektualnych i praktycznych oraz modyfikacja postawy w celu podniesienia jakości opieki nad rodzicami i dzieckiem w okresie prokreacji. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) kształtować pozytywne postawy wobec zdrowia, jego promocji i profilaktyki chorób dotyczące: płciowości, dojrzewania, postaw i aktywności seksualnej, przygotowania do rodzicielstwa; 2) uczestniczyć w opracowywaniu programów promocji zdrowia, realizować je i oceniać ich skuteczność; 3) określić metody oddziaływań zgodne z przyjętym programem przygotowania do rodzicielstwa oraz potrzebami podopiecznych, a w szczególności efektywnego regulowania płodności; 4) współpracować z osobami i instytucjami działającymi na rzecz zdrowia kobiety, dziecka, rodziny, społeczeństwa; 5) podejmować działania diagnostyczne mające na celu wczesne rozpoznanie ciąży; 6) określić i tworzyć standardy opieki nad małżonkami w okresie przedkoncepcyjnym, wspmałżonkami z problemem niepłodności oraz nad rodziną i dzieckiem w fizjologicznym przebiegu ciąży, powikłanym przebiegu ciąży i w przypadku chorób współistniejących z ciążą; 7) planować zgodnie ze standardami opieki i samodzielnie realizować proces pielęgnowania w stosunku do małżonków w okresie przedkoncepcyjnym oraz rodziców i dziecka w prawidłowo przebiegającej ciąży; 8) zapobiegać powikłaniom w przebiegu ciąży poprzez podejmowanie stosownych działań zgodnie z kompetencjami położnej; 9) współpracować z zespołem terapeutycznym podejmującym opiekę nad małżonkami z problemem niepłodności; 10) współdziałać w zespole terapeutycznym podejmującym opiekę nad rodzicami i dzieckiem w przypadku przebiegu ciąży powikłanej; 11) współpracować z członkami zespołu terapeutycznego i interdyscyplinarnego w realizacji opieki nad rodzicami i dzieckiem w przypadku współistnienia chorób z ciążą; 12) komunikować się z rodzicami oraz członkami zespołów terapeutycznych i interdyscyplinarnych w trakcie sprawowania opieki nad rodziną w okresie prokreacji; 13) wspierać emocjonalnie i informacyjnie rodziców, samotną matkę, kobietę spodziewającą się niechcianego dziecka w sytuacjach typowych, trudnych bądź nieprzewidzianych; 14) rozwiązywać trudne problemy etyczne zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej; 15) oceniać działania własne i podległego personelu oraz rezultaty działań podjętych w zespole terapeutycznym; 16) odpowiadać za jakość wykonanych usług; 17) podejmować działania diagnostyczne i interpretować uzyskane wyniki; 18) wykonywać i interpretować ciążowe zapisy kardiotokograficzne (KTG); 19) wykonywać i interpretować wyniki badania ultrasonograficznego (USG) dotyczące oceny usytuowania i dojrzałości dziecka, łożyska oraz ilości płynu owodniowego; 20) realizować funkcję dydaktyczno-wychowawczą w stosunku do personelu medycznego; 21) prowadzić działania edukujące wobec małżonków w okresie przedkoncepcyjnym, małżonków z problemem niepłodności oraz rodziców w czasie trwania ciąży fizjologicznej, ciąży powikłanej i w przypadku współistnienia chorób matki; 22) edukować rodzinę w dziedzinie samoopieki i opieki nad dzieckiem; 23) współdziałać w badaniach naukowych na rzecz podnoszenia jakości opieki położniczej. 3. Treści nauczania 1) przygotowanie rodziny do pełnienia funkcji prokreacyjnej: a) edukacja zdrowotna w opiece przedkoncepcyjnej: płciowość i dojrzewanie, postawy seksualne i ich uwarunkowania, przygotowanie do pełnienia ról rodzicielskich, b) programy promocji zdrowia, profilaktyki chorób oraz wad rozwojowych płodu w opiece przedkoncepcyjnej, c) udział położnej w działaniach diagnostyczno-leczniczych i korekcyjnych w opiece przedkoncepcyjnej, d) metody sterowania płodnością oraz ich wpływ na zdrowie kobiety i rodziny, e) odpowiedzialność w życiu seksualnym; problem przerwania ciąży w aspekcie etyczno-moralnym i sferze psychosomatycznej, f) choroby przenoszone drogą płciową i zakażenia HIV, g) zasady i techniki komunikowania się z rodziną w opiece przedkoncepcyjnej, h) zasady i metody tworzenia standardów opieki przedkoncepcyjnej, i) organizacja i ocena pracy w sprawowaniu opieki przedkoncepcyjnej; 2) opieka nad małżonkami z problemem niepłodności: a) niepłodność - niepłodność kobieca i męska, jej przyczyny, aspekt psychologiczno-socjologiczny niepłodności małżeńskiej, b) nowoczesne metody diagnozowania i leczenia niepłodności małżeńskiej, c) rozród wspomagany, d) zapłodnienie in vitro - aspekt etyczno-moralny, program przygotowujący małżonków do zapłodnienia in vitro, e) współudział położnej w diagnozowaniu i leczeniu niepłodności małżeńskiej, f) komunikowanie się i wspieranie małżonków z problemem niepłodności, g) zakres i metody edukacji małżonków z problemem niepłodności, h) zasady i metody tworzenia standardów opieki nad małżonkami z problemem niepłodności, i) organizacja i ocena pracy zespołu terapeutycznego w sytuacji leczenia niepłodności małżeńskiej, j) nowoczesna aparatura stosowana w diagnozowaniu i leczeniu niepłodności; 3) opieka nad rodzicami i dzieckiem w fizjologicznym przebiegu ciąży: a) monitorowanie stanu ogólnego i położniczego ciężarnej oraz stanu zdrowia i rozwoju płodu w przebiegu ciąży fizjologicznej, b) nowoczesne metody służące rozpoznawaniu wczesnej ciąży, c) interpretacja badania USG, d) wykonywanie i interpretacja zapisu KTG, e) dokumentowanie przebiegu ciąży, f) samodzielna, zindywidualizowana i ciągła opieka nad ciężarną, jej dzieckiem i mężem, g) edukacja rodziców w poradni dla kobiet, szkole dla rodziców i w toku indywidualnej opieki położniczej, h) zasady i metody tworzenia standardów opieki położniczej, i) organizacja pracy i ocena jakości opieki w prawidłowym przebiegu ciąży, j) nowoczesna aparatura diagnostyczna stosowana w perinatologii, k) współuczestniczenie w terapii wewnątrzmacicznej płodu przy zastosowaniu USG; 4) wybrane problemy w przebiegu ciąży: a) ocena czynników ryzyka ciążowego, b) postępowanie diagnostyczne i profilaktyczno-lecznicze w przypadku ciąży powikłanej: poronieniem, ciążą pozamaciczną, zaśniadem groniastym, zagrożonej porodem przedwczesnym, przedwczesnym odpłynięciem płynu owodniowego, łożyskiem przodującym, łożyskiem przedwcześnie odklejającym się, nieprawidłową ilością płynu owodniowego, ciążą przeterminowaną i przenoszoną, wewnątrzmaciczną śmiercią płodu, niewydolnością szyjkową, ciążą mnogą, wiekiem matki, obciążonym wywiadem położniczym, c) terapia wewnątrzmaciczna płodu, d) przygotowanie i pielęgnowanie ciężarnej w przypadku ciąży powikłanej, e) monitorowanie stanu płodu, f) zagrożenia dla ciężarnej i płodu wynikające z powikłań w przebiegu ciąży, g) intensywny nadzór stanu ogólnego i położniczego ciężarnej w ciąży powikłanej, h) udział położnej w profilaktyce i czynnościach diagnostyczno-leczniczych w przypadku powikłanego przebiegu ciąży, i) rola położnej w opiece nad ciężarną w stanach zagrożenia życia, j) proces pielęgnowania rodziny, w przypadku wystąpienia ciąży powikłanej, uwzględniający obowiązujące standardy opieki położniczej, k) przygotowanie rodziców do zabiegów położniczych, l) komunikowanie się z rodziną i udzielanie wsparcia emocjonalnego w przebiegu ciąży powikłanej, m) edukacja rodziców w zakresie przedstawienia przyczyn wystąpienia powikłań i możliwości terapii, n) organizacja i ocena pracy własnej w zespole terapeutycznym w sytuacji intensywnej terapii, o) nowoczesna aparatura diagnostyczna stosowana w perinatologii (badanie USG, KTG) i intensywnej terapii; 5) opieka nad rodzicami i płodem w przypadku chorób współistniejących z ciążą: a) ocena możliwości wystąpienia powikłań w przebiegu ciąży w przypadku istnienia chorób niepołożniczych, b) nowoczesne metody postępowania diagnostycznego i profilaktyczno-leczniczego w przebiegu ciąży w przypadku współistnienia chorób wynikających z reakcji organizmu kobiety na ciążę: gestozy, cholestazy, konfliktu serologicznego, c) nowoczesne metody postępowania diagnostycznego i preferowane leczenie w przypadku współistnienia chorób niepołożniczych: chorób układu sercowo-naczyniowego, układu oddechowego, gruczołów dokrewnych, układu moczowego, układu trawiennego, zakrzepowo-zatorowych, zakaźnych, infekcyjnych, układu nerwowego, układu kostnego, nowotworowych, oczu oraz urazów i niedokrwistości, d) zagrożenia dla ciężarnej i płodu w przypadku współistnienia chorób niepołożniczych u matki, e) rola położnej w monitorowaniu przebiegu ciąży przy współistnieniu chorób niepołożniczych, f) proces pielęgnowania rodziny w przypadku chorób współistniejących z ciążą, g) udział położnej w działaniach diagnostycznych i profilaktyczno-leczniczych podejmowanych w stosunku do ciężarnej i płodu w przypadku współistnienia choroby matki, h) edukacja rodziców w zakresie ich współudziału w procesie pielęgnacyjno-leczniczym w przypadku współistnienia choroby matki, i) komunikowanie się z rodzicami i udzielanie wsparcia emocjonalnego w sytuacjach trudnych, j) organizacja pracy zespołu interdyscyplinarnego sprawującego opiekę nad rodzicami i płodem w przypadku współistnienia ciąży z chorobą matki, k) specjalistyczna aparatura diagnostyczna. MODUŁ IV. OPIEKA NAD RODZĄCĄ, JEJ DZIECKIEM I MĘŻEM 1. Cel modułu Aktualizacja, doskonalenie i nabycie nowych umiejętności intelektualnych i praktycznych oraz modyfikacja postawy w celu zapewnienia optymalnej jakości opieki położniczej nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) określić i tworzyć standardy opieki nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w fizjologii i patologii porodu; 2) planować zgodnie ze standardami opieki i samodzielnie realizować proces pielęgnowania dla rodzącej, jej dziecka i męża w prawidłowo przebiegającym porodzie, 3) prognozować przebieg porodu; 4) zapobiegać powikłaniom w przebiegu porodu ze strony matki i dziecka poprzez podejmowanie stosownych działań zgodnie z kompetencjami położnej; 5) współdziałać w zespole terapeutycznym podejmującym opiekę nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w przypadku patologii przebiegu porodu; 6) współpracować z członkami zespołu terapeutycznego i interdyscyplinarnego w realizacji opieki nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w przypadku współistnienia chorób matki; 7) komunikować się z rodzącą, jej mężem oraz z członkami zespołu terapeutycznego i interdyscyplinarnego w czasie porodu; 8) wspierać psychicznie rodzącą i jej męża lub matkę samotną w sytuacjach typowych, nieprzewidzianych lub trudnych emocjonalnie; 9) rozwiązywać trudne etycznie problemy zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej, 10) organizować pracę własną i podległego personelu; 11) ocenić jakość działań własnych i podległego personelu oraz rezultaty działań podjętych przez zespół terapeutyczny; 12) podejmować działania diagnostyczne i interpretować uzyskane wyniki; 13) współuczestniczyć w prowadzeniu badań naukowych dotyczących podnoszenia jakości opieki położniczej; 14) planować, a w czasie porodu realizować działania edukacyjne wobec rodziców; 15) realizować funkcję dydaktyczno-wychowawczą w stosunku do personelu medycznego; 16) samodzielnie wykonywać i interpretować zapisy badania KTG; 17) sprawować intensywny nadzór nad matką i dzieckiem w sytuacjach zagrożenia życia. 3. Treści nauczania: 1) opieka nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w fizjologicznym przebiegu porodu: a) poród naturalny a poród aktywny, b) poród w wodzie, c) samodzielna, zindywidualizowana i ciągła opieka położnicza w warunkach szpitalnych, środowisku domowym lub domu narodzin, d) wskazania, warunki i metody preindukcji porodu, e) monitorowanie stanu ogólnego i położniczego rodzącej w poszczególnych okresach porodu, f) monitorowanie stanu dziecka w czasie porodu, g) proces pielęgnowania rodzącej, jej dziecka i męża w czasie porodu o czasie, przed terminem i z ciąży biologicznie przenoszonej, h) łagodzenie bólu porodowego: metody naturalne (w tym niekonwencjonalne), znieczulenie zewnątrzoponowe, i) dokumentowanie przebiegu porodu oraz procesu pielęgnowania, j) zasady i metody tworzenia standardów opieki położniczej, k) metody psychologicznego oddziaływania na rodziców w celu tworzenia korzystnych warunków do odbycia porodu, l) formy i metody edukacji rodziców w czasie porodu, m) organizacja i ocena pracy własnej i zespołu terapeutycznego w sytuacji typowej i w przypadku porodu nagłego, n) kardiotokografia, ultrasonografia śródporodowa; 2) opieka nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w porodzie powikłanym: a) wskazania, warunki i metody indukcji, b) powikłania przebiegu porodu zależne od: nieprawidłowej budowy miednicy kostnej rodzącej, nieprawidłowego usytuowania płodu w macicy; zaburzeń: w przebiegu mechanizmu porodowego, czynności skurczowej mięśnia macicy, w rozwieraniu się części pochwowej szyjki macicy, w funkcjonowaniu, oddzielaniu i wydalaniu łożyska, wypadnięcia pępowiny i części drobnych płodu, c) nieprawidłowy przebieg porodu uwarunkowany zaburzeniami stanu zdrowia dziecka, d) rola położnej w profilaktyce powikłań porodowych, e) udział położnej w prowadzeniu intensywnego nadzoru stanu ogólnego i położniczego rodzącej oraz działań terapeutycznych w stanach zagrożenia życia, f) intensywny nadzór stanu zdrowia dziecka oraz terapia wewnątrzmaciczna i pourodzeniowa - udział położnej, g) proces pielęgnowania rodzącej, jej dziecka i męża w porodzie powikłanym, h) postępowanie położnej w przygotowaniu rodzącej i jej męża do porodu zabiegowego, zabiegów i operacji położniczych, i) rola położonej podczas porodu: zabiegowego, z położenia płodu podłużnego miednicowego, z ciąży mnogiej, z ciąży martwej, przy zabiegach i operacjach położniczych, j) wybrane metody komunikowania się z rodzicami w przypadku porodu powikłanego - udzielanie wsparcia, k) określone metody i zakres edukacji rodziców w patologii przebiegu porodu, l) organizacja i ocena pracy własnej i zespołu terapeutycznego w sytuacji intensywnej terapii, m) aparatura stosowana w sytuacji intensywnej opieki; 3) opieka nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem w przypadku współistnienia chorób matki: a) czynniki ryzyka ciążowego a poród, b) nowoczesne metody postępowania diagnostyczno-leczniczego w czasie porodu, w przypadku współistnienia chorób wynikających z reakcji organizmu kobiety na ciążę: gestozy (nadciśnienia indukowanego ciążą), cholestazy, immunizacji Rh, c) nowoczesne metody postępowania diagnostyczno-położniczego w czasie porodu w przypadku chorób niepołożniczych: chorób układu sercowo-naczyniowego, zakrzepowo-zatorowych, układu oddechowego, gruczołów dokrewnych, układu moczowego, układu pokarmowego, zakaźnych, infekcyjnych, układu nerwowego, układu kostnego, nowotworowych oraz cukrzycy i niedokrwistości, d) niebezpieczeństwa dla rodzącej i dziecka wynikające ze współistnienia chorób, e) monitorowanie stanu matki i dziecka oraz postępu porodu w przypadku współistnienia z ciążą chorób matki, f) proces pielęgnowania rodzącej, jej dziecka i męża w sytuacji chorób matki współistniejących z ciążą, g) udział położnej w diagnostyce i terapii rodzącej i dziecka w przypadku współistnienia z ciążą chorób matki, h) edukacja rodziców wdrażająca ich do współudziału w procesie pielęgnacyjno-leczniczym, i) określone metody komunikowania się z rodzicami w sytuacji trudnej emocjonalnie - sposoby rozwiązywania, j) organizacja i ocena pracy zespołu interdyscyplinarnego sprawującego opiekę nad rodzącą ze współistniejącą chorobą, jej dzieckiem i mężem, k) nowoczesna aparatura stosowana w monitorowaniu stanu matki i dziecka. MODUŁ V. OPIEKA NAD POŁOŻNICĄ, JEJ DZIECKIEM I MĘŻEM 1. Cel modułu Sprawowanie profesjonalnej opieki nad położnicą, jej dzieckiem i mężem w chorobie i stanach zagrożenia życia w połogu. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania położna powinna: 1) określić i opracować standardy opieki nad położnicą, jej dzieckiem i mężem w fizjologii i patologii połogu; 2) planować zgodnie ze standardami opieki i samodzielnie realizować opiekę w stosunku do położnicy, jej dziecka i męża w prawidłowo przebiegającym połogu; 3) oceniać skuteczność i jakość opieki położniczej; 4) zapobiegać powikłaniom u położnicy; 5) dokonać oceny stanu zdrowia dziecka i potencjalnych zagrożeń; 6) wykonać szczepienia ochronne noworodka; 7) podejmować działania w stanach zagrożenia życia noworodka; 8) współdziałać z członkami zespołu terapeutycznego i interdyscyplinarnego w realizacji opieki nad położnicą, jej dzieckiem i mężem w przypadku patologii połogu i współistnienia chorób matki; 9) komunikować się z położnicą, jej mężem oraz członkami zespołu terapeutycznego i interdyscyplinarnego; 10) wspierać psychicznie położnicę i jej męża lub matkę samotną w sytuacjach typowych lub trudnych emocjonalnie czy nieprzewidzianych; 11) ułatwiać przeżywanie etapów żałoby po stracie dziecka; 12) rozwiązywać trudne etycznie problemy zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej, 13) organizować pracę własną i podległego personelu; 14) ocenić działania własne i podległego personelu oraz rezultaty działań podjętych w zespole terapeutycznym; 15) podejmować działania diagnostyczne i interpretować uzyskane wyniki; 16) planować i realizować edukację wobec rodziców w połogu; 17) edukować położnicę w dziedzinie samoopieki i opieki nad dzieckiem; 18) wspierać nawiązywanie kontaktów matki z dzieckiem i ojca z dzieckiem. 3. Treści nauczania: 1) opieka nad położnicą, jej dzieckiem i mężem w fizjologicznym przebiegu połogu i przy dobrym stanie dziecka: a) współczesna organizacja oddziału położniczo-noworodkowego, b) monitorowanie stanu ogólnego i położniczego w połogu, c) monitorowanie i ocena stanu dziecka po porodzie, d) samodzielne, zindywidualizowane i ciągłe pielęgnowanie położnicy, jej dziecka i męża, e) komunikowanie się położnej z rodzicami, f) udzielanie wsparcia w celu tworzenia korzystnych warunków do odbycia połogu, g) edukacja rodziców, h) dokumentowanie przebiegu połogu oraz procesu pielęgnowania, i) metody i zasady samoopieki kobiety w połogu, j) program karmienia naturalnego, k) zasady i metody tworzenia standardów opieki w połogu, l) standardy opieki w połogu, m) metody regulacji urodzeń; 2) opieka nad położnicą w patologicznym przebiegu połogu: a) nieprawidłowy przebieg połogu uwarunkowany: nieprawidłową inwolucją macicy, nadmiernym krwawieniem w połogu, rozstępem spojenia łonowego, obrażeniami kanału rodnego, zatrzymaniem odchodów, zaburzeniami w przebiegu laktacji, zakażeniami połogowymi, zakażeniami ogólnymi, b) udział położnej w opiece nad położnicą w stanach zagrożenia życia, c) edukacja rodziców - przyczyny i możliwości terapii w patologii przebiegu połogu, d) monitorowanie stanu ogólnego i położniczego pacjentki i stanu dziecka po cięciu cesarskim, e) proces pielęgnowania położnicy, jej dziecka i męża po cięciu cesarskim uwzględniający obowiązujące standardy opieki położniczej, f) organizacja pracy zespołu interdyscyplinarnego sprawującego opiekę nad położnicą, jej dzieckiem i mężem w powikłanym przebiegu połogu lub w przypadku zaburzeń zdrowia dziecka; 3) opieka nad noworodkiem: a) badanie fizykalne: ocena poszczególnych układów, badania dodatkowe i interpretacja wyników, b) badania przesiewowe: badanie słuchu, ocena stawów biodrowych, wczesna diagnostyka chorób metabolicznych, c) szczepienia ochronne noworodka, d) metody i środki pielęgnacji skóry i błon śluzowych, e) zaburzenia zdrowia dziecka we wczesnym okresie poporodowym: noworodek z niską masą urodzeniową, stany zagrożenia życia noworodka, noworodek z problemami hematologicznymi, dziecko z zaburzonym metabolizmem i gospodarką hormonalną, noworodek z chorobą zakaźną, f) stany zagrożenia życia: reanimacja i resuscytacja, niewydolność krążeniowo-oddechowa, bezdech noworodka - diagnostyka, zapobieganie, postępowanie, kontrola parametrów życiowych, g) problemy pielęgnacyjne noworodków z wadami wrodzonymi, h) pielęgnacja noworodków w nagłych stanach chirurgicznych, i) problemy kliniczne i pielęgnacyjne noworodków z infekcją, j) transport noworodka, k) komunikowanie się z rodzicami w sytuacji nieprzewidzianej, udzielenie wsparcia; 4) opieka nad położnicą, jej dzieckiem i mężem w przypadku współistnienia chorób matki: a) postępowanie diagnostyczne i profilaktyczno-lecznicze w połogu, w przypadku współistnienia chorób wynikających z reakcji organizmu kobiety na ciążę: gestozy (nadciśnienia indukowanego ciążą), cholestazy, immunizacji Rh oraz chorób niepołożniczych: chorób układu sercowo-naczyniowego, układu oddechowego, gruczołu dokrewnego, układu moczowego, układu trawiennego, zakrzepowo-zatorowych, wątroby, zakaźnych, infekcyjnych, układu nerwowego, układu kostnego, nowotworowych, cukrzycy, niedokrwistości, b) postępowanie diagnostyczne i profilaktyczne w połogu nad położnicą z obniżonym nastrojem, depresją lub psychozą poporodową, c) opieka nad matką (położnicą) i jej rodziną w sytuacjach szczególnych - opieka nad matką samotną, młodocianą, po urodzeniu dziecka z wadami wrodzonymi, po stracie dziecka, d) niebezpieczeństwa dla położnicy i dziecka wynikające ze współistnienia chorób, e) proces pielęgnowania położnicy, jej dziecka i męża w sytuacji istnienia niepołożniczych chorób matki, f) udział położnej w czynnościach diagnostycznych i profilaktyczno-leczniczych podejmowanych w stosunku do położnicy w przypadku istnienia chorób niepołożniczych, g) edukacja rodziców w zakresie ich współudziału w procesie pielęgnacyjno-leczniczym w przypadku istnienia chorób niepołożniczych, h) komunikowanie się z rodzicami w sytuacjach trudnych emocjonalnie - udzielanie wsparcia, i) organizacja pracy zespołu interdyscyplinarnego sprawującego opiekę nad położnicą z istniejącą chorobą niepołożniczą, j) specjalistyczna aparatura diagnostyczna stosowana w monitorowaniu stanu położnicy i jej dziecka. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa położniczego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 25 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA NEONATOLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawowania kompleksowej opieki nad noworodkiem zdrowym, chorym i wymagającym intensywnego nadzoru. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.080 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 750 godzin, w tym: część teoretyczna 365 godzin, część praktyczna 385 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1. Omówić kierunki rozwoju pielęgniarstwa neonatologicznego. 2. Scharakteryzować organizację opieki pielęgniarskiej w neonatologii. 3. Organizować pracę zespołu pielęgniarskiego w opiece nad noworodkiem. 4. Opracowywać i wdrażać standardy opieki nad noworodkiem w różnych stanach. 5. Doradzać innym pielęgniarkom, położnym w zakresie doboru metod i środków służących pielęgnowaniu noworodka zdrowego, chorego i w stanach zagrożenia życia. 6. Omówić i współuczestniczyć w badaniach diagnostycznych stosowanych w neonatologii. 7. Współuczestniczyć w diagnostyce prenatalnej. 8. Wykonać badanie fizykalne i ocenić stan zdrowia noworodka. 9. Prowadzić szczepienia ochronne noworodków. 10. Promować karmienie naturalne. 11. Zapobiegać zaburzeniom laktacyjnym. 12. Organizować grupy wsparcia dla kobiet karmiących. 13. Udzielać wsparcia kobietom z nietypowymi problemami laktacyjnymi. 14. Wskazać sposoby efektywnej pielęgnacji noworodków chorych i z niską masą urodzeniową. 15. Scharakteryzować zasady żywienia jelitowego i pozajelitowego noworodków. 16. Zapewnić profesjonalną opiekę noworodkom w stanach ciężkich leczonych na oddziałach intensywnej terapii neonatologicznej (OITN). 17. Edukować rodziców w zakresie pielęgnacji noworodka zdrowego i z problemami zdrowotnymi. 18. Współuczestniczyć w działaniach ratujących życie noworodka. 19. Wdrażać i realizować programy mające na celu zmniejszenie umieralności okołoporodowej noworodków. 20. Prowadzić wczesną rehabilitację noworodka. 21. Wykonywać wysokospecjalistyczne zabiegi pielęgnacyjne. 22. Współpracować z rodziną i udzielać wsparcia w sytuacjach trudnych. 23. Zaplanować i realizować edukację zdrowotną matek, rodziców. 24. Monitorować jakość opieki nad noworodkiem. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin 123456 IOrganizacja opieki i epidemiologia w pielęgniarstwie neonatologicznym30--30 IIRola i zadania pielęgniarki, położnej w opiece nad noworodkiem140Oddział ciąży powikłanej35350 Oddział położniczo-noworodkowy70 Oddział patologii noworodka105 IIIOpieka pielęgniarska nad noworodkiem z urazem okołoporodowym i z wadą wrodzoną35Oddział chirurgii noworodka lub Oddział pooperacyjny3570 IVOpieka pielęgniarska nad noworodkiem przedwcześnie urodzonym i z niską masą urodzeniową35Oddział wcześniaków3570 VOpieka pielęgniarska nad noworodkiem chorym35--35 VIOpieka pielęgniarska nad noworodkiem w stanach zagrożenia życia90Oddział intensywnej terapii neonatologicznej (OITN)105195 Łączna liczba godzin365 385750 V. Program nauczania MODUŁ I. ORGANIZACJA OPIEKI I EPIDEMIOLOGIA W PIELĘGNIARSTWIE NEONATOLOGICZNYM 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do pełnienia roli lidera w pielęgniarstwie neonatologicznym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) omówić kierunki rozwoju pielęgniarstwa neonatologicznego; 2) scharakteryzować organizację opieki pielęgniarskiej w neonatologii; 3) omówić rozwój i formy organizacji medycyny perinatalnej; 4) nawiązywać współpracę ze stowarzyszeniami zawodowymi; 5) współuczestniczyć w opracowywaniu standardów zapobiegania zakażeniom wewnątrzszpitalnym; 6) promować programy ograniczające wskaźnik porodów przedwczesnych, hipotrofii noworodków oraz umieralności okołoporodowej; 7) opracowywać standardy opieki pielęgniarskiej nad noworodkiem; 8) analizować problemy etyczne w neonatologii; 9) planować i prowadzić doskonalenie zawodowe pielęgniarek, położnych neonatologicznych; 10) stosować idee programów: "Szpital Przyjazny Dziecku" i "Bezpieczne Macierzyństwo"; 11) realizować w miejscu pracy założenia "Programu Poprawy Opieki Perinatalnej w Polsce". 3. Treści nauczania: 1) rozwój pielęgniarstwa neonatologicznego w Polsce i na świecie, kierunki rozwoju pielęgniarstwa neonatologicznego; 2) rozwój i formy organizacji medycyny perinatalnej; 3) organizacja opieki pielęgniarskiej w neonatologii, cele, zadania i struktura organizacyjna opieki nad noworodkiem; 4) zadania i funkcje ośrodków I, II i III stopnia referencyjności; 5) zakażenia wewnątrzszpitalne, epidemiologia zakażeń, standardy postępowania, zasady sanitarno-epidemiologiczne, metody i środki dezynfekcji, ocena skuteczności działań; 6) programy ograniczające wskaźnik porodów przedwczesnych, hipotrofii oraz umieralności okołoporodowej noworodków; 7) współpraca w zespole interdyscyplinarnym; 8) opracowywanie standardów opieki pielęgniarskiej nad noworodkiem, budowanie standardów, ocena i analiza standardów, modyfikowanie standardów, ocena jakości opieki pielęgniarskiej w neonatologii; 9) problemy etyczne w neonatologii (wybrane zagadnienia); 10) doskonalenie zawodowe pielęgniarek, położnych w dziedzinie pielęgniarstwa neonatologicznego; 11) założenia programów: "Szpital Przyjazny Dziecku", "Program Poprawy Opieki Perinatalnej w Polsce", "Bezpieczne Macierzyństwo". MODUŁ II. ROLA I ZADANIA PIELĘGNIARKI, POŁOŻNEJ W OPIECE NAD NOWORODKIEM 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawowania opieki nad noworodkiem oraz kobietą w okresie okołoporodowym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) scharakteryzować przyczyny zaburzeń w fizycznym i psychicznym rozwoju dziecka w okresie prenatalnym; 2) omówić znaczenie edukacji prozdrowotnej w okresie przedkoncepcyjnym dla zdrowia dziecka; 3) wymienić znaczenie i metody diagnostyki prenatalnej; 4) zanalizować różnice pomiędzy organizmem noworodka a organizmem człowieka dorosłego; 5) promować karmienie naturalne; 6) rozwiązywać problemy laktacyjne; 7) omówić skutki sztucznego żywienia noworodka; 8) wykonać badanie fizykalne i ocenić stan zdrowia noworodka; 9) ocenić stopień dojrzałości noworodka; 10) rozpoznawać noworodki z grup ryzyka; 11) rozpoznawać u noworodka objawy zagrożenia życia; 12) zaplanować i modyfikować opiekę nad noworodkiem po porodzie w zależności od jego stanu zdrowia; 13) współuczestniczyć w wykonywaniu badań przesiewowych; 14) przedstawić normy podstawowych badań laboratoryjnych u noworodka; 15) monitorować stan zdrowia noworodka przy pomocy aparatury stosowanej w oddziałach neonatologicznych; 16) współuczestniczyć w wykonywaniu badań i zabiegów stosowanych w oddziałach neonatologicznych; 17) stosować zasady transportu noworodka; 18) stosować zasady podawania leków u noworodków; 19) stosować zasady przetaczania krwi i preparatów krwiopochodnych u noworodków; 20) stosować metody wspierające rozwój noworodka; 21) podjąć działania łagodzące stres i ból u noworodka; 22) edukować rodziców w zakresie opieki nad noworodkiem; 23) wspierać rodziców w sytuacjach trudnych. 3. Treści nauczania: 1) wpływ przebiegu okresu prenatalnego na rozwój i zdrowie noworodka: a) wybrane zagadnienia z psychologii prenatalnej, b) higiena okresu przedkoncepcyjnego i ciąży, c) wybrane choroby niepołożnicze matki (cukrzyca, choroby układu sercowo-naczyniowego, choroby nowotworowe, choroby układu moczowego, zaburzenia hormonalne, zakażenia), d) wybrane choroby wynikające z reakcji organizmu kobiety na ciążę (nadciśnienie indukowane ciążą, cholestaza, układ grupowy Rh-immunizacja, choroba hemolityczna), e) zewnętrzne czynniki teratogenne (promieniowanie, leki, używki, środki chemiczne); 2) specyfika organizmu noworodka: a) mechanizmy adaptacyjne, b) odporność, c) termoregulacja, d) żywienie, e) gospodarka wodno-elektrolitowa, f) wybrane zagadnienia z psychologii prenatalnej; 3) badanie fizykalne i ocena stanu zdrowia noworodka; 4) ocena dojrzałości noworodka; 5) rozpoznawanie noworodków z grup ryzyka, ocena parametrów życiowych; 6) objawy zagrożenia życia; 7) problematyka związana z karmieniem naturalnym; 8) opieka nad noworodkiem po porodzie: w szpitalu, w domu; 9) badania przesiewowe, badanie stawów biodrowych, badanie w kierunku wykrywania chorób metabolicznych, badanie słuchu; 10) badania diagnostyczne noworodka oraz interpretacja wyników; 11) monitorowanie stanu zdrowia dziecka przy pomocy aparatury stosowanej w oddziałach neonatologicznych, analizator tlenowy, oksymetr pulsacyjny, monitorowanie pracy serca, temperatury, oddechu; 12) wybrane zabiegi wykonywane w oddziałach neonatologicznych: a) iniekcje domięśniowe, b) pobieranie krwi do badań z tętnicy promieniowej i z innych tętnic, c) cewnikowanie naczyń pępowinowych, d) zakładanie wlewów kroplowych, e) tlenoterapia, f) fototerapia, g) toaleta drzewa oskrzelowego, h) zakładanie zgłębnika do żołądka, i) pobieranie moczu do badań, j) pobieranie wymazów; 13) transport noworodka, transport wewnątrzszpitalny, transport in utero, transport do ośrodka nadrzędnego; 14) wspieranie dziecka w rozwoju, komunikacja i kontakt z dzieckiem i rodzicami, znaczenie dotyku, system "rooming-in", metoda kangura; 15) stres i ból noworodka, kontekst psychologiczny, kontekst fizyczny, działania pielęgniarskie i zapobieganie; 16) edukacja rodziców w zakresie opieki nad dzieckiem; 17) farmakoterapia okresu noworodkowego, leki stosowane u noworodków, zasady przygotowywania leków, zasady łącznego podawania leków, drogi podawania leków; 18) leczenie krwią i preparatami krwiopochodnymi, zasady przetaczania, powikłania; 19) postępowanie pielęgniarskie w przypadku zgonu noworodka. MODUŁ III. OPIEKA PIELĘGNIARSKA NAD NOWORODKIEM Z URAZEM OKOŁOPORODOWYM I Z WADĄ WRODZONĄ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawowania opieki nad noworodkiem z urazem okołoporodowym i z wadą wrodzoną. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) rozpoznawać objawy urazu okołoporodowego i wady wrodzonej; 2) scharakteryzować problemy pielęgnacyjne noworodka z urazem okołoporodowym i z wadą wrodzoną; 3) opracowywać i wdrażać standardy pielęgnowania noworodka z urazem okołoporodowym i z wadą wrodzoną; 4) modyfikować działania pielęgnacyjne stosownie do stanu zdrowia noworodka; 5) przygotować noworodka do specjalistycznych badań diagnostycznych; 6) zapewnić noworodkowi opiekę w czasie i po badaniu, zabiegu diagnostycznym; 7) współuczestniczyć we wczesnej rehabilitacji; 8) udzielać rodzicom wsparcia emocjonalnego; 9) edukować rodziców w zakresie pielęgnacji. 3. Treści nauczania: 1) pielęgnowanie noworodka z wadami wrodzonymi: a) twarzoczaszki i szyi, b) przetoki przełykowo-tchawiczej, c) przepony, d) niedrożności przewodu pokarmowego, e) martwiczego zapalenia jelit, f) przepukliny pępowinowej i gastroschizy, g) przepukliny oponowo-rdzeniowej; 2) pielęgnowanie noworodka z urazami okołoporodowymi: a) skóry i tkanki podskórnej, b) układu kostnego, c) ośrodkowego układu nerwowego, d) obwodowego układu nerwowego, e) oka, f) narządów jamy brzusznej; 3) udział pielęgniarki, położnej w specjalistycznych badaniach diagnostycznych; 4) udział pielęgniarki, położnej w zabiegach wykonywanych u noworodka; 5) udział pielęgniarki, położnej w rehabilitacji noworodka; 6) komunikacja, wspieranie i edukacja rodziców dziecka z wadą wrodzoną i urazem okołoporodowym. MODUŁ IV. OPIEKA PIELĘGNIARSKA NAD NOWORODKIEM PRZEDWCZEŚNIE URODZONYM I Z NISKĄ MASĄ URODZENIOWĄ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawowania opieki nad noworodkiem przedwcześnie urodzonym i z niską masą urodzeniową. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) omówić przyczyny wcześniactwa i wewnątrzmacicznego zahamowania wzrastania; 2) scharakteryzować epidemiologię umieralności okołoporodowej wcześniaków i noworodków z niską masą urodzeniową; 3) scharakteryzować problemy pielęgnacyjne; 4) opracowywać i wdrażać standardy postępowania z wcześniakiem i noworodkiem z niską masą urodzeniową; 5) modyfikować działania pielęgnacyjne stosownie do stanu zdrowia dziecka; 6) współuczestniczyć w badaniach, zabiegach i rehabilitacji; 7) podejmować działania ratujące życie dziecka; 8) udzielać rodzicom wsparcia emocjonalnego i informacyjnego; 9) edukować rodziców w zakresie pielęgnacji. 3. Treści nauczania: 1) programy zapobiegania porodom przedwczesnym, hipotrofii i umieralności okołoporodowej; 2) pielęgnowanie noworodków przedwcześnie urodzonych i z niską masą urodzeniową - problemy wynikające z niedojrzałości i zaburzeń funkcjonowania: a) układu oddechowego, b) układu sercowo-naczyniowego, c) termoregulacji, d) układu nerwowego, e) układu pokarmowego, f) gospodarki wodno-elektrolitowej, g) układu immunologicznego; 3) pielęgnowanie noworodka z niedokrwistością; 4) opieka pielęgniarska nad noworodkiem we wstrząsie okołoporodowym; 5) wczesna rehabilitacja i wspieranie w rozwoju; 6) żywienie dojelitowe i pozajelitowe; 7) przewidywanie rozwoju dziecka z wewnątrzmacicznym zahamowaniem wzrastania i przedwcześnie urodzonego. MODUŁ V. OPIEKA PIELĘGNIARSKA NAD NOWORODKIEM CHORYM 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawowania opieki nad noworodkiem chorym. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) scharakteryzować problemy pielęgnacyjne; 2) zaplanować i realizować proces pielęgnowania noworodka; 3) przygotować noworodka do badań diagnostycznych i zabiegów; 4) modyfikować postępowanie pielęgnacyjne stosownie do stanu zdrowia dziecka; 5) rozpoznawać objawy głodu narkotycznego u noworodka oraz zaplanować i realizować opiekę nad nim; 6) edukować rodziców w zakresie pielęgnacji; 7) udzielać rodzicom porad i wsparcia. 3. Treści nauczania: 1) pielęgnowanie noworodka chorego z wybranymi zaburzeniami: a) układu oddechowego, b) układu sercowo-naczyniowego, c) hematologicznymi, d) metabolicznymi i gospodarki wodno-elektrolitowej, e) neurologicznymi, f) w przebiegu żółtaczki patologicznej; 2) pielęgnowanie noworodka w chorobach infekcyjnych; 3) pielęgnowanie noworodka matki zakażonej wirusowym zapaleniem wątroby; 4) pielęgnowanie noworodka matki zakażonej wirusem HIV; 5) pielęgnowanie noworodka z posocznicą; 6) pielęgnowanie noworodka matki uzależnionej. MODUŁ VI. OPIEKA PIELĘGNIARSKA NAD NOWORODKIEM W STANACH ZAGROŻENIA ŻYCIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawowania opieki nad noworodkiem w stanach zagrożenia życia. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) organizować pracę na oddziale intensywnej terapii neonatologicznej; 2) współuczestniczyć w inwazyjnych badaniach diagnostycznych; 3) rozpoznawać objawy zagrożenia życia noworodka; 4) zaplanować i zrealizować działania pielęgnacyjne w stanach zagrożenia życia; 5) podjąć działania resuscytacyjno-reanimacyjne; 6) stosować zasady farmakoterapii na oddziale intensywnej terapii neonatologicznej; 7) prowadzić profilaktykę powikłań po intubacji; 8) stosować tlenoterapię; 9) monitorować ból u noworodka; 10) współdziałać w rehabilitacji noworodka; 11) udzielać wsparcia rodzicom dzieci leczonych na oddziale intensywnej terapii neonatologicznej; 12) opracować i wdrażać standardy opieki pielęgniarskiej nad noworodkiem leczonym na oddziale intensywnej terapii neonatologicznej; 13) oceniać jakość podjętych działań pielęgniarskich; 14) doskonalić umiejętności rozwiązywania problemów i podejmowania decyzji; 15) udzielać wsparcia innym pielęgniarkom i położnym zatrudnionym na oddziale intensywnej terapii neonatologicznej. 3. Treści nauczania: 1) organizacja pracy pielęgniarek i położnych na oddziale intensywnej terapii neonatologicznej; 2) monitorowanie czynności życiowych noworodków w stanach zagrożenia życia; 3) badania specjalistyczne noworodka w stanach zagrożenia życia, przygotowanie do badania, wykonanie badania i interpretacja wyników; 4) niewydolność krążeniowo-oddechowa jako jedna z najczęstszych przyczyn stanów zagrożenia życia u noworodka (przyczyny, leczenie i pielęgnowanie); 5) problemy kliniczne i pielęgnacyjne w chorobach układu oddechowego, respiratory distress syndrome (RDS) - leczenie surfaktantem, zespół Morganiego, Adamsa i Stockesa (MAS), zapalenie płuc; 6) problemy kliniczne i pielęgnacyjne w wybranych stanach wymagających interwencji chirurgicznej: a) zarośnięcie nozdrzy tylnych, b) Zespół Piere-Robin, c) niedrożność przewodu pokarmowego, d) przepuklina przeponowa, e) przepuklina rdzeniowa, f) zmartwiające zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy (NEC), g) wytrzewienie, h) wady wrodzone serca; 7) wstrząs (rodzaje, postępowanie); 8) problemy kliniczne i pielęgnacyjne w wybranych zaburzeniach neurologicznych prowadzących do stanów zagrożenia życia; 9) resuscytacja i reanimacja noworodków; 10) intubowanie noworodków, dobór sprzętu i technika intubacji noworodka, powikłania po przedłużonej respiratoterapii, profilaktyka powikłań pointubacyjnych; 11) tlenoterapia noworodka, stężenie tlenu, czas pobytu w środowisku o wysokiej zawartości tlenu, powikłania po tlenoterapii i ich profilaktyka; 12) noworodki z powikłaniami po sztucznej wentylacji, odma opłucnowa (drenaż, postępowanie z noworodkiem), rozedma, niedodma, dysplazja oskrzelowo-płucna; 13) farmakoterapia na OITN (dawki, drogi i techniki podawania, obserwacja i skutki uboczne): a) narkotyki i inne środki przeciwbólowe, b) leki działające na układ krążenia (antyarytmiki, rozszerzające naczynia krwionośne, katecholaminy, glikozydy nasercowe), c) środki znieczulające miejscowo, d) sedacja na OITN, e) antybiotykoterapia, f) zastosowanie barbituranów; 14) percepcja bólu u noworodka i jego monitorowanie; 15) rehabilitacja noworodków na OITN; 16) standaryzacja świadczeń pielęgniarskich na OITN; 17) żywienie noworodków w stanach zagrożenia życia; 18) formy wsparcia stosowane dla rodziców dzieci leczonych na OITN; 19) dylematy etyczne na OITN. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa neonatologicznego lub w dziedzinie pokrewnej; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 26 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE PIELĘGNIARSTWA EPIDEMIOLOGICZNEGO DLA PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Celem specjalizacji jest uzyskanie przez pielęgniarkę, położną specjalistycznych kwalifikacji w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego i uzyskanie tytułu specjalisty. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.015 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 685 godzin, w tym: część teoretyczna 405 godzin, część praktyczna 280 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1. Określić zadania epidemiologii we współczesnej medycynie, ocenić wpływ rozwoju, struktury biologicznej i społecznej populacji na stan zdrowia ludności. 2. Stosować narzędzia badawcze w epidemiologii. 3. Przeprowadzać dochodzenia epidemiologiczne. 4. Objaśniać etiologię, diagnostykę i zasady leczenia wybranych chorób zakaźnych. 5. Omówić aktualnie obowiązujące normy prawne. 6. Przedstawić organizację i zadania służby sanitarno-epidemiologicznej w kraju. 7. Sprawować skuteczny nadzór nad stanem sanitarno-epidemiologicznym zakładu. 8. Opracować program profilaktyki i zwalczania zakażeń w szpitalu. 9. Wdrażać standardy higieniczne i nadzorować ich przestrzeganie. 10. Wdrażać metody zapobiegające powstawaniu i szerzeniu się zakażeń szpitalnych. 11. Nadzorować procesy dezynfekcji i sterylizacji. 12. Wykorzystywać programy komputerowe w celu rejestracji i monitorowania zakażeń szpitalnych. 13. Określać czynniki ryzyka zakażeń wśród pacjentów i personelu. 14. Analizować procedury szpitalne. 15. Uczestniczyć w planowaniu opieki pielęgniarskiej nad pacjentem zakażonym. 16. Doradzać na temat warunków izolacji w stosunku do osób zakażonych i podlegających ochronie. 17. Prognozować i rozwiązywać problemy wynikające ze specyfiki zakażeń w szczególnych obszarach ryzyka. 18. Opracowywać ogniska epidemiologiczne. 19. Współdziałać z organami inspekcji sanitarnej w celu rozpoznawania i likwidacji epidemicznego wystąpienia zakażeń szpitalnych. 20. Omówić rolę i zadania pielęgniarki, położnej epidemiologicznej w zespole kontroli zakażeń. 21. Formułować standardy dotyczące kontroli zakażeń szpitalnych. 22. Dokonywać oceny jakości pod kątem występowania zakażeń szpitalnych. 23. Określić standardy w zakresie kontroli zakażeń szpitalnych. 24. Określić kryteria oraz metody pomiaru i oceny standardów. 25. Dokonać modyfikacji standardu w zależności od potrzeb. 26. Diagnozować i oceniać potrzeby środowiska dotyczące wprowadzania zmian. 27. Oceniać skuteczność wdrażanych zmian. 28. Współpracować z inspekcją sanitarną. 29. Aktywnie uczestniczyć w procesie całościowego zarządzania jakością w zakładzie służby zdrowia. 30. Opracować standardy w zakresie zapobiegania zakażeniom. 31. Analizować koszty związane z profilaktyką i zwalczaniem zakażeń. 32. Rozpoznawać i mierzyć jakość usług związanych z kontrolą zakażeń. 33. Propagować metody zapewniające bezpieczeństwo pacjenta i personelu w sytuacji zagrożenia epidemiologicznego. 34. Planować wyposażenie pielęgniarskich stanowisk pracy. 35. Doradzać w wyborze środków ochrony osobistej w zależności od konkretnej sytuacji. 36. Współpracować ze służbami medycyny pracy w zakresie ochrony zdrowia pracowników. 37. Podejmować działania na rzecz przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP). 38. Opracowywać programy kształcenia wewnątrzzakładowego dla poszczególnych grup pracowników w zakresie problematyki zakażeń szpitalnych. 39. Stosować w praktyce akty prawne regulujące postępowanie w zakresie ograniczania zakażeń szpitalnych, chorób zakaźnych i ochrony zdrowia personelu. 40. Współuczestniczyć w realizacji badań naukowych w pielęgniarstwie i wykorzystywać wyniki badań w działalności praktycznej. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁTeoria - liczba godzinSTAŻŁączna liczba godzin placówkaliczba godzin IPodstawy pielęgniarstwa epidemiologicznego80Pracownia mikrobiologiczna35150 Stacja sanitarno-epidemiologiczna35 IIProgram ograniczania zakażeń w szpitalu45Centralna sterylizacja3580 IIIWybrane zagadnienia ryzyka zakażeń szpitalnych140Oddział intensywnej terapii35280 Oddział zakaźny35 Blok operacyjny35 Oddział pediatrii lub neonatologii35 IVOrganizacja pracy pielęgniarki, położnej epidemiologicznej140Zespół zakażeń szpitalnych35175 Łączna liczba godzin405 280685 V. Program nauczania MODUŁ I. PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA EPIDEMIOLOGICZNEGO 1. Cel modułu Poznanie roli i zadań epidemiologii i mikrobiologii oraz metod zapobiegania szerzeniu się zakażeń szpitalnych we współczesnej medycynie. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) scharakteryzować prawidłową mikroflorę organizmu człowieka; 2) scharakteryzować drobnoustroje oraz ich udział w powstawaniu zakażeń szpitalnych; 3) omówić mechanizmy odpowiedzialne za szerzenie się zakażeń szpitalnych; 4) przeprowadzić dochodzenie epidemiologiczne i analizę epidemiologiczną; 5) opracować program profilaktyki zakażeń i wdrażać zasady zapobiegania chorobom zakaźnym i zakażeniom szpitalnym; 6) rejestrować i monitorować zakażenia szpitalne z wykorzystaniem programów komputerowych. 3. Treści nauczania: 1) mikrobiologia i epidemiologia: a) mikrobiologia wody, żywności i powietrza, b) prawidłowa mikroflora organizmu człowieka i jej rola w patogenezie zakażeń szpitalnych, c) charakterystyka wybranych grup drobnoustrojów chorobotwórczych (czynniki warunkujące chorobotwórczość, zjadliwość, enzymy, toksyny, inwazyjność), d) wrażliwość drobnoustrojów chorobotwórczych na antybiotyki, chemioterapeutyki i środki dezynfekcyjne, e) podstawy immunologii i immunopatologii (odporność humoralna i komórkowa, nadwrażliwość, autoalergia, immunosupresja), f) metody badań w epidemiologii, g) planowanie badań epidemiologicznych, h) zasady analizy epidemiologicznej, i) organizacja i zadania Państwowej Inspekcji Sanitarnej, j) podstawy epidemiologii chorób zakaźnych; 2) profilaktyka zakażeń szpitalnych: a) rozwój profilaktyki zakażeń szpitalnych, b) akty prawne regulujące postępowanie związane z powstawaniem, szerzeniem się i zwalczaniem chorób zakaźnych i zakażeń szpitalnych, c) odpowiedzialność prawna dyrekcji szpitala, personelu, chorych i osób odwiedzających w kontroli zakażeń szpitalnych, d) rejestracja i monitorowanie zakażeń szpitalnych, e) metody zapobiegania szerzeniu się zakażeń szpitalnych. MODUŁ II. PROGRAM OGRANICZANIA ZAKAŻEŃ W SZPITALU 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do prowadzenia profilaktyki, nadzoru i monitorowania działań w zakresie higieny szpitalnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) opracować plan higieny dla celów opieki i pielęgnacji pacjenta wymagającego izolacji; 2) wdrożyć zasady postępowania w przypadku izolacji chorego; 3) podać przykłady chorób wymagających izolacji według kategorii zalecanych przez Centrum Kontroli Chorób (Center Diseases Control); 4) przedstawić metody likwidacji dróg przenoszenia zakażeń szpitalnych; 5) opracować i wdrożyć w szpitalu procedury dekontaminacji rąk; 6) opracować i wdrożyć procedury postępowania aseptycznego przy zabiegach; 7) opracować procedury higieniczne i modyfikować je w zależności od potrzeb; 8) prowadzić kontrolę zużycia środków dezynfekcyjnych; 9) analizować koszty zużycia środków dezynfekcyjnych; 10) opracować program edukacji personelu w zakresie higieny szpitalnej; 11) monitorować procesy sterylizacyjne; 12) omówić celowość stosowania poszczególnych metod sterylizacji; 13) określić warunki transportu i przechowywania sterylnego sprzętu; 14) nadzorować segregację odpadów u źródeł ich powstawania; 15) prowadzić nadzór nad usuwaniem i unieszkodliwianiem odpadów medycznych; 16) omówić zasady bezpiecznego usuwania odpadów szpitalnych; 17) określić zadania fachowego nadzoru dotyczące wymagań budowlanych i funkcjonalnych pomieszczeń i urządzeń zakładu opieki zdrowotnej (szpital, przychodnia); 18) omówić problemy klimatyzacji w obiektach ochrony zdrowia. 3. Treści nauczania: 1) zasady utrzymania higieny w szpitalu: a) standardy w zakresie higieny szpitalnej, b) organizacja systemu utrzymania czystości w szpitalu, c) organizacja transportu wewnętrznego, d) higiena kuchni centralnej i kuchenki oddziałowej, e) pralnia szpitalna i zasady postępowania z bielizną, f) dezynsekcje i deratyzacje w szpitalu, g) opracowywanie i analiza protokołów kontroli środowiska szpitala; 2) działania higieniczne w zakresie pielęgnacji: a) dekontaminacja rąk, skóry i śluzówek chorego, b) kontrola zakażeń szpitalnych w zakresie: pobierania krwi i płynów ustrojowych, kaniulacji naczyń, wstrzyknięć i wlewów dożylnych, odsysania wydzieliny z dróg oddechowych, drenażu, wykonywania opatrunków, cewnikowania pęcherza moczowego, karmienia przez zgłębnik, c) procedury przechowywania, przygotowywania i podawania leków, d) przestrzeganie zasad higieny osobistej pacjentów, e) opieka nad pacjentem leżącym; 3) dezynfekcja i sterylizacja: a) metody dezynfekcji w szpitalu, b) dobór i zasady bezpiecznego stosowania środków dezynfekcyjnych, c) postępowanie ze sprzętem endoskopowym, d) kontrola zużycia środków dezynfekcyjnych, e) przygotowanie narzędzi i materiałów do sterylizacji, f) metody sterylizacji i monitorowanie procesów sterylizacyjnych, g) organizacja różnych systemów sterylizacji, analiza kosztów, h) zasady transportu i przechowywania sterylnego instrumentarium i materiałów, opakowania sterylizacyjne, i) regulacje prawne dotyczące architektury placówek ochrony zdrowia i technologii dezynfekcji i sterylizacji; 4) organizacja zaopatrzenia szpitala w materiały medyczne i sprzęt dekontaminacyjny: a) regulacje prawne dotyczące zaopatrzenia szpitala w sprzęt medyczny i organizowania przetargów - ustawa o zamówieniach publicznych, b) przygotowanie specyfikacji przedmiotu zamówienia, c) racjonalne planowanie zakupu i zużycia sprzętu medycznego i środków higieny, d) analiza kosztów procedur medycznych i higienicznych; 5) postępowanie z odpadami: a) regulacje prawne dotyczące postępowania z odpadami, b) podział odpadów powstających w zakładach opieki zdrowotnej, c) segregacja odpadów u źródeł ich powstawania, d) sposoby gromadzenia, usuwania i unieszkodliwiania odpadów medycznych, e) utylizacja odpadów, f) gospodarka odpadami w szpitalach w aspekcie nowoczesnych tendencji światowych; 6) wymagania funkcjonalne i budowlane dla szpitali: a) regulacje prawne dotyczące wymagań ogólnych, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej, b) regulacje prawne dotyczące wymagań szczególnych, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia szpitalne, c) nowoczesna technika klimatyzacji dla obiektów służby zdrowia. MODUŁ III. WYBRANE ZAGADNIENIA RYZYKA ZAKAŻEŃ SZPITALNYCH 1. Cel modułu Poznanie czynników etiologicznych, epidemiologicznych oraz postaci klinicznych zakażeń na oddziałach szpitalnych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) określić rolę nadzoru bakteriologicznego; 2) scharakteryzować epidemiczne wystąpienie zakażenia szpitalnego; 3) omówić czynniki warunkujące wystąpienie zachorowań epidemicznych w szpitalu; 4) monitorować zachorowania epidemiczne wśród pacjentów i personelu; 5) podjąć rutynowe postępowanie w przypadku podejrzenia lub wystąpienia zachorowań epidemicznych; 6) ocenić potencjalne ryzyko rozprzestrzeniania się zachorowań; 7) zaproponować działania, jakie należy podjąć podczas zachorowań epidemicznych w szpitalu; 8) omówić kategorie czystości miejsca operacyjnego; 9) ocenić ryzyko wystąpienia zakażenia rany pooperacyjnej u pacjenta; 10) omówić powikłania powstające w wyniku nieprawidłowego stosowania wlewów dożylnych; 11) przedstawić źródła zakażeń układu oddechowego i dróg moczowych na oddziale szpitalnym; 12) opracować standard w zakresie profilaktyki zakażeń układu oddechowego, dróg moczowych i innych; 13) omówić grupy drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenia; 14) omówić czynniki ryzyka zakażeń szpitalnych; 15) scharakteryzować wirusy wywołujące różne typy wirusowego zapalenia wątroby; 16) przedstawić drogi szerzenia się wirusowego zapalenia wątroby; 17) edukować personel w zakresie ochrony własnej i pacjentów przed zakażeniem; 18) podjąć działania mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się zakażeń; 19) omówić sposoby ochrony przed zakażeniem w środowisku szpitalnym; 20) scharakteryzować drogi szerzenia się nabytego zespołu upośledzenia odporności (AIDS); 21) scharakteryzować poznane metody kontroli zakażenia ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV); 22) omówić postępowanie pielęgniarki ukierunkowane na zapobieganie zakażeniom na oddziale pediatrycznym; 23) przeanalizować drogi rozprzestrzeniania się zakażeń na oddziale pediatrycznym; 24) scharakteryzować najczęściej występujące schorzenia zakaźne na oddziale pediatrycznym; 25) określić zasady izolacji dziecka na oddziale; 26) omówić organizację pracy na bloku operacyjnym; 27) przedstawić standardy postępowania aseptycznego i antyseptycznego na bloku operacyjnym; 28) rozpoznawać drogi szerzenia się zakażeń na bloku operacyjnym; 29) przedstawić etiologię i czynniki wystąpienia zakażeń na oddziale dializ i transplantologii; 30) ocenić źródła zakażeń w gabinetach i na oddziałach stomatologicznych. 3. Treści nauczania: 1) kliniczne postacie zakażeń: a) zakażenia układu moczowego - drobnoustroje odpowiedzialne za zakażenia układu moczowego, czynniki ryzyka wpływające na zakażenia dróg moczowych, patomechanizm zakażeń układu moczowego, pielęgnowanie i postępowanie z pacjentem z zakażeniem układu moczowego, profilaktyka zakażeń układu moczowego, b) zakażenia układu oddechowego - źródła zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, drogi szerzenia się zakażeń układu oddechowego na oddziale szpitalnym, etiologia i epidemiologia zapalenia płuc i opłucnej, gruźlica, profilaktyka zakażeń układu oddechowego, c) wirusowe zapalenie wątroby - typy wirusów hepatotropowych, drogi szerzenia się wirusowego zapalenia wątroby w środowisku szpitalnym, ochrona personelu i pozostałych pacjentów przed zakażeniem, profilaktyka wirusowego zapalenia wątroby, d) AIDS: drogi szerzenia się zakażenia HIV, metody kontroli - podstawowe testy krwi, postępowanie poekspozycyjne, sposoby ochrony przed zakażeniem pacjenta i personelu, e) cytomegalia, f) zakażenia drogą kaniulizacji naczyń: wkłucia obwodowe, wkłucia centralne, g) posocznica - przyczyny uogólnionego zakażenia, powikłania wielonarządowe, postępowanie w przypadku wstrząsu septycznego, h) zakażenia ran - czynniki etiologiczne, czynniki ryzyka, rany operacyjne, rany oparzeniowe, odleżyny, i) inne zakażenia - drenaże jam ciała jako czynniki ryzyka, zakażenia kości i stawów, zakażenia wszczepionych protez, implantów, dializa otrzewnowa; 2) wybrane zagadnienia dotyczące zakażeń szpitalnych: a) opieka pediatryczna - specyfika pracy pielęgniarki pediatrycznej w zakresie zakażeń, czynniki ryzyka zakażeń na oddziałach neonatologicznych i intensywnej terapii noworodka, najczęstsze postacie zakażeń na oddziałach pediatrycznych, diagnostyka i epidemiologia zakażeń noworodków, postępowanie pielęgniarki w przypadku stwierdzenia zakażenia dziecka na oddziale, profilaktyka zakażeń, b) organizacja i funkcjonowanie bloku operacyjnego (profilaktyka zakażeń) - źródła zakażenia na bloku operacyjnym związane z wyposażeniem sali operacyjnej, środowisko sali operacyjnej, drogi rozprzestrzeniania się zakażeń, organizacja pracy na bloku operacyjnym, plan pracy, standardy postępowania aseptycznego i antyseptycznego, nadzór bakteriologiczny, szczególne zalecenia epidemiologiczne, c) oddział intensywnej terapii - źródła i drogi szerzenia się zakażeń szpitalnych, najczęstsze czynniki etiologiczne zakażeń na oddziałach intensywnej terapii, zagadnienia szczepów metycylinoopornych (MRSA) i innych szczególnie opornych, powikłania po przedłużonej respiratoterapii (zapalenia płuc u chorych sztucznie wentylowanych), system monitorowania zakażeń, stosowane procedury (aseptyczne, antyseptyczne, organizacyjne i porządkowe), izolacja pacjentów w warunkach oddziału intensywnej terapii, profilaktyka zakażeń w oddziale intensywnej terapii, d) zakażenia u chorych z obniżoną odpornością - zakażenia związane z transplantacją narządów (czynniki ryzyka, źródła zakażeń, postacie kliniczne, infekcje wczesne i późne), zakażenia u chorych z przeszczepem szpiku (infekcje w czasie neutropenii - przed zabiegiem, infekcje wczesne i późne po przeszczepie), zakażenia występujące u chorych ze schorzeniami nowotworowymi, czynniki obniżające odporność chorego, kolonizacja florą szpitalną, czynniki etiologiczne, zapobieganie zakażeniom, e) zakażenia w stomatologii: źródła zakażeń w stomatologii, zapobieganie zakażeniom, f) pracownia endoskopii: zasady organizacji pracy w pracowni endoskopowej, infekcje szerzące się drogą endoskopii, zapobieganie zakażeniom, g) oddział dializ - czynniki ryzyka wystąpienia zakażeń szpitalnych na oddziale dializ, zagadnienia uzdatniania wody, reutylizacja dializatorów, zapobieganie zakażeniom. MODUŁ IV. ORGANIZACJA PRACY PIELĘGNIARKI, POŁOŻNEJ EPIDEMIOLOGICZNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawnego organizowania pracy w zakresie monitorowania i kontroli zakażeń szpitalnych. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) scharakteryzować system kontroli zakażeń szpitalnych w Polsce i w wybranych krajach; 2) omówić cele, strukturę, zadania i kompetencje zespołu do spraw kontroli zakażeń; 3) scharakteryzować rolę i zadania pielęgniarki, położnej epidemiologicznej; 4) określić zadania fachowego nadzoru w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym; 5) wdrażać zasady zapobiegania zakażeniom szpitalnym; 6) wykorzystać wiedzę do rozwiązywania problemów w miejscu pracy; 7) korzystać z programów komputerowych dla celów rejestracji i monitorowania zakażeń. 3. Treści nauczania: 1) metodyka pracy: a) systemy kontroli zakażeń szpitalnych w krajach wysoko rozwiniętych, założenia polityki zdrowotnej Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i innych organizacji współpracujących na rzecz zdrowia, b) program kontroli zakażeń szpitalnych, c) organizacja i zadania zespołu do spraw kontroli zakażeń, d) kompetencje pielęgniarki, położnej epidemiologicznej i innych członków zespołu, e) rola i zadania pielęgniarki, położnej epidemiologicznej w zespole, f) wdrażanie zasad i procedur postępowania w zakresie zapobiegania i kontroli zakażeń, g) prowadzenie nadzoru, h) monitorowanie higieny szpitalnej, i) współpraca z zespołami terapeutycznymi funkcjonującymi na terenie szpitala, j) edukacja pracowników, k) metody pracy pielęgniarki, położnej epidemiologicznej; 2) monitorowanie procesu pracy: jakość w pracy pielęgniarki, położnej epidemiologicznej, pomiar jakości usług związanych z kontrolą zakażeń szpitalnych, standardy i kryteria, metody pomiaru, zasady tworzenia narzędzi oceny, techniki oceny, wdrażanie zmian, rola pielęgniarki, położnej epidemiologicznej we wprowadzaniu zmiany, metody planowania i ewaluacji zmian; 3) kontrola zakażeń: a) rejestrowanie i monitorowanie zakażeń, b) nadzór całościowy i jego dokumentowanie, c) nadzór celowany i wybiórczy, d) metody prowadzenia nadzoru, e) rozpoznawanie i rejestrowanie zakażeń szpitalnych, f) analiza i ocena zebranych danych, g) wykorzystanie kryteriów standardów do oceny kontroli zakażeń szpitalnych, h) rejestracja zakażeń występujących w szpitalu, i) komputerowa rejestracja zakażeń i analiza danych, j) organizacja i funkcjonowanie systemu rejestracji i monitorowania zakażeń, k) zasady gromadzenia, rejestrowania i analizowania informacji w oparciu o funkcjonujące w szpitalu systemy bazy danych, l) wykorzystywanie programów komputerowych w pracy pielęgniarki, położnej epidemiologicznej, m) zasady przedstawiania danych nadzoru; 4) epidemiczne występowanie zakażeń szpitalnych: a) postępowanie w przypadku wykrycia na oddziale zakażeń lub nosicielstwa, b) działania pielęgniarki, położnej epidemiologicznej w przypadku wystąpienia epidemicznego zakażenia szpitalnego, postępowanie w przypadku niepotwierdzonej epidemii, c) postępowanie w przypadku potwierdzonej epidemii, d) metody izolacji stosowane w przypadku opieki nad zakażonymi pacjentami, e) dochodzenie epidemiologiczne, badania bakteriologiczne, f) stosowanie procedur kontrolnych podczas epidemii, g) zgłaszanie przypadków zakażeń do stacji sanitarno-epidemiologicznej, h) przygotowanie raportów po wystąpieniu epidemii; 5) zagadnienia ryzyka i odpowiedzialności zawodowej w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy: a) wyposażenie pielęgniarskich stanowisk pracy, b) ochrona personelu i pacjentów przed zakażeniem, c) profilaktyka swoista - znaczenie szczepień i immunoglobulin w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym, eliminacja nosicielstwa, d) stosowanie odzieży ochronnej przez personel szpitala, e) bezpieczeństwo pacjenta i personelu podczas zagrożeń epidemiologicznych, f) zadania służby medycyny pracy. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa epidemiologicznego; 3) posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie medycyny odpowiadającą dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji; 4) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. Załącznik nr 27 RAMOWY PROGRAM BLOKU SPECJALISTYCZNEGO SPECJALIZACJI W DZIEDZINIE ORGANIZACJI I ZARZĄDZANIA DLA PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH I. Cel kształcenia Kształtowanie i rozwijanie praktycznych umiejętności kierowniczych oraz przekazanie pielęgniarkom, położnym uzupełniającej wiedzy niezbędnej do sprawnego zarządzania w systemie opieki zdrowotnej i współuczestniczenia w osiąganiu celów tego systemu. II. Czas trwania specjalizacji 1. Łączna liczba godzin wynosi 1.030 godzin dydaktycznych. 2. Łączna liczba godzin w bloku ogólnozawodowym wynosi 330 godzin. 1) organizator ma prawo zrezygnować z realizacji modułu bloku ogólnozawodowego: V. Organizacja i zarządzanie z elementami ekonomiki ochrony zdrowia, VII. Ocena stanu zdrowia i badanie fizykalne, XI. Informatyka i statystyka w praktyce pielęgniarki i położnej; 2) w przypadku rezygnacji ze wskazanych modułów czas trwania bloku ogólnozawodowego wynosi 135 godzin; 3) pozostały do dyspozycji czas proponuje się wykorzystać na zwiększenie liczby godzin i ćwiczeń w bloku specjalistycznym, w module X. Informatyka i statystyka w zakładach opieki zdrowotnej oraz innych, uwzględniając istniejące preferencje uczestników szkolenia. 3. Łączna liczba godzin w bloku specjalistycznym wynosi 700 godzin, w tym: część teoretyczna 560 godzin, część praktyczna 140 godzin. III. Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1. Scharakteryzować główne kierunki zmian systemowych w ochronie zdrowia w Polsce i przewidywane skutki tych zmian. 2. Zróżnicować systemy opieki zdrowotnej na świecie (wskazać ich zalety i wady). 3. Scharakteryzować cechy rynku usług zdrowotnych w Polsce. 4. Określić kryteria jakości świadczeń medycznych. 5. Określać priorytety w działaniu. 6. Tworzyć i wdrażać standardy praktyki zawodowej. 7. Określić istotę zarządzania strategicznego w zakładach opieki zdrowotnej oraz barier z tym związanych. 8. Przygotować umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych zgodnie z wymogami formalnoprawnymi. 9. Stosować nowoczesne techniki selekcji przy doborze pracowników i tworzeniu zespołów. 10. Dokonać analizy obsady stanowisk pielęgniarskich i opracować plan zatrudnienia (obejmujący liczbę zatrudnionych i ich kompetencje). 11. Określić związek pomiędzy jakością pracy a gratyfikacją. 12. Przeprowadzić diagnozę funkcjonowania organizacji. 13. Zapewnić warunki do dialogu między współpracownikami. 14. Stworzyć przejrzysty system oceny i motywowania pracowników w kierowanym zespole. 15. Dokonać pomiaru efektywności pracy. 16. Scharakteryzować zadania i funkcje kontroli. 17. Dokonać wyodrębnienia budżetu na świadczenia pielęgniarskie. 18. Omówić zasady alokacji środków finansowych w samodzielnych zakładach opieki zdrowotnej. 19. Prowadzić negocjacje i rozwiązywać konflikty. 20. Kierować ludźmi w procesie zmian i skutecznie się z nimi komunikować. 21. Korzystać z informacji statystycznych pod kątem oceny i planowania zapotrzebowania na świadczenia pielęgniarskie. 22. Korzystać z baz danych. 23. Posługiwać się programami komputerowymi używanymi w zakładach opieki zdrowotnej. 24. Planować kształcenie i rozwój podległego personelu. 25. Opracować biznesplan dla zakładu opieki zdrowotnej. IV. Plan nauczania Lp.MODUŁLiczba godzin ISystemy ochrony zdrowia na świecie45 IITransformacja systemu ochrony zdrowia w Polsce60 IIIRynek potrzeb zdrowotnych i finansowanie zakładów opieki zdrowotnej65 IVPodstawy zarządzania60 VKierowanie zasobami ludzkimi w zakładach opieki zdrowotnej75 VIDiagnoza funkcjonowania zakładu opieki zdrowotnej45 VIIKierowanie zmianami45 VIIINegocjacje i rozwiązywanie konfliktów45 IXWybrane zagadnienia prawa pracy w zakładach opieki zdrowotnej45 XInformatyka i statystyka w zakładach opieki zdrowotnej75 Teoria - liczba godzin560 Lp.STAŻLiczba godzin IWzorcowa placówka ochrony zdrowia lecznictwa otwartego lub zamkniętego140 Staż - liczba godzin140 V. Program nauczania MODUŁ I. SYSTEMY OCHRONY ZDROWIA NA ŚWIECIE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do samodzielnej i krytycznej analizy rozwiązań organizacyjnych we współczesnych systemach opieki zdrowotnej oraz możliwości wykorzystania doświadczeń innych państw w procesie reformy polskiego systemu opieki zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) wykazać zależności pomiędzy systemami ochrony zdrowia a polityką społeczno-ekonomiczną państwa; 2) wyjaśnić rolę państwa, samorządu i innych instytucji publicznych oraz organizacji pozarządowych w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych społeczeństwa; 3) scharakteryzować kryteria efektywności działania systemu opieki zdrowotnej; 4) scharakteryzować i porównać różnorodne systemy opieki zdrowotnej na świecie; 5) scharakteryzować uprawnienia pacjenta do przysługujących mu świadczeń zdrowotnych w poszczególnych systemach opieki zdrowotnej; 6) omówić założenia transformacji systemu opieki zdrowotnej w Polsce; 7) wskazać możliwości wykorzystania doświadczeń zagranicznych w przekształceniach systemowych w ochronie zdrowia w Polsce. 3. Treści nauczania: 1) system ochrony zdrowia w strukturze społecznej: a) system ochrony zdrowia a system zabezpieczenia społecznego, b) polityka zdrowotna jako element składowy polityki społeczno-ekonomicznej państwa; 2) kryteria efektywności działania systemu opieki zdrowotnej i wskaźniki jego pomiaru: a) dostępność i kompleksowość świadczeń zdrowotnych, b) ciągłość i jakość opieki zdrowotnej, c) satysfakcja pacjentów i personelu medycznego; 3) charakterystyka europejskich systemów opieki zdrowotnej finansowanych w oparciu o ubezpieczenia zdrowotne - system opieki zdrowotnej w Niemczech, we Francji, w Szwajcarii; 4) charakterystyka europejskich systemów narodowej służby zdrowia: a) system opieki zdrowotnej w Wielkiej Brytanii, b) systemy narodowej służby zdrowia w Szwecji i Danii, c) systemy zbliżone i upodabniające się: Hiszpania, Grecja, Portugalia, Irlandia; 5) pluralistyczny system opieki zdrowotnej Stanów Zjednoczonych: a) ubezpieczenia pracownicze, b) programy rządowe Medicare i Medicap, c) Organizacja Podtrzymywania Zdrowia; 6) systemy opieki zdrowotnej w byłych krajach bloku wschodniego i kierunki ich przeobrażeń; 7) charakterystyka systemu opieki zdrowotnej w Polsce przed i po dniu 1 stycznia 1999 r.; 8) porównanie systemów opieki zdrowotnej, tendencje, podobieństwa i cechy różnicujące; 9) możliwości wykorzystania doświadczeń zagranicznych w procesie reformy polskiego systemu opieki zdrowotnej: a) porównania i ocena rozwiązań organizacyjnych, b) współczesne kierunki reform systemów opieki zdrowotnej (prywatyzacja usług zdrowotnych, decentralizacja, konkurencja na rynku usług medycznych, racjonowanie opieki zdrowotnej a dostępność świadczeń zdrowotnych, rachunek kosztów). MODUŁ II. TRANSFORMACJA SYSTEMU OCHRONY ZDROWIA W POLSCE 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do aktywnego współuczestniczenia w procesie transformacji systemu ochrony zdrowia w Polsce. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) omówić założenia i kierunki reformy systemu ochrony zdrowia; 2) omówić organizację i podstawy prawne funkcjonowania systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego; 3) przedstawić zadania Narodowego Funduszu Zdrowia, jako podmiotu finansującego świadczenia zdrowotne; 4) scharakteryzować rolę i zadania samorządu terytorialnego w realizacji polityki zdrowotnej; 5) scharakteryzować rynek świadczeniodawców w Polsce; 6) omówić zasady prywatyzacji w sektorze opieki zdrowotnej; 7) omówić podstawy prawne, organizację i finansowanie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej; 8) wskazać różnice w organizacji i funkcjonowaniu samodzielnego zakładu opieki zdrowotnej i jednostki budżetowej; 9) wskazać możliwości i korzyści z komercjalizacji rynku świadczeniodawców; 10) przedstawić zalety i wady systemu opieki zdrowotnej w Polsce; 11) scharakteryzować program akredytacji szpitali w Polsce; 12) przedstawić zakres standardów akredytacji szpitala. 3. Treści nauczania: 1) system powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce - podstawy prawne, założenia Narodowego Funduszu Zdrowia; 2) rola i zadania samorządu terytorialnego w realizacji polityki zdrowotnej; 3) prywatyzacja w sektorze opieki zdrowotnej: a) prywatyzacja materialna (przekazywanie środków trwałych, mienia), b) prywatyzacja funkcjonalna (przekazywanie publicznych zadań); 4) rynek dostawców usług zdrowotnych: a) publiczne zakłady opieki zdrowotnej, b) niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej; 5) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej: a) prawne podstawy funkcjonowania, b) zarządzanie finansami; 6) analiza porównawcza jednostki budżetowej i jednostki samodzielnej; 7) alternatywne formy opieki zdrowotnej: a) zakłady opiekuńczo-lecznicze, b) zakłady opiekuńczo-pielęgnacyjne, c) hospicjum; 8) prywatyzacja w służbie zdrowia - bariery i kierunki rozwoju; 9) zalety i wady systemu opieki zdrowotnej w Polsce; 10) akredytacja jako zewnętrzny system oceny jakości: a) programy akredytacji szpitali, b) standardy i procedury akredytacyjne. MODUŁ III. RYNEK POTRZEB ZDROWOTNYCH I FINANSOWANIE ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie kierowniczej kadry do oceny rynku potrzeb zdrowotnych i podejmowania wyboru form prowadzenia działalności pielęgniarskiej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) określić zapotrzebowanie na usługi pielęgniarskie na podstawie znajomości danych demograficznych, epidemiologicznych i społecznych; 2) planować usługi zdrowotne w aspekcie popytu, podaży i posiadanych zasobów; 3) formułować oferty i przygotowywać programy promocyjne świadczeń zdrowotnych do określonych odbiorców; 4) posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu finansów, rachunkowości i ekonomiki zdrowia; 5) kierować procesem świadczenia usług zdrowotnych, monitorując i racjonalizując koszty; 6) korzystać z technik badawczych w analizowaniu rynku potrzeb zdrowotnych; 7) promować usługi pielęgniarskie i medyczne; 8) scharakteryzować podstawy finansowania opieki zdrowotnej; 9) dokonywać wyboru formy prowadzenia działalności pielęgniarskiej (medycznej) i budować biznesplan dla praktyki pielęgniarskiej, zakładu opieki zdrowotnej, oddziału, w zależności od sytuacji rynkowej; 10) przygotować budżet samodzielnej praktyki pielęgniarskiej; 11) wyodrębnić budżet na usługi pielęgniarskie z budżetu kompleksowych usług medycznych; 12) przedstawić zasady zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych zawarte pomiędzy Funduszem a świadczeniodawcą; 13) przygotować umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych; 14) korzystać z systemu monitorowania rynku zdrowotnego; 15) określić zasady rejestru popytu na usługi medyczne. 3. Treści nauczania: 1) rynek potrzeb zdrowotnych: a) źródła informacji o potrzebach zdrowotnych, b) demograficzna i epidemiologiczna struktura zapotrzebowania na opiekę zdrowotną - gromadzenie i przetwarzanie wtórnych danych przygotowywanych przez jednostki opieki zdrowotnej, raporty wydziałów zdrowia dotyczące liczby wykonywanych usług medycznych, formularze sprawozdawcze tworzone dla Głównego Urzędu Statystycznego i Ministerstwa Zdrowia, dane z roczników statystycznych, dokonywanie analiz zewnętrznych, analiza czynników mających wpływ na zdrowie, związanych ze środowiskiem i stylem życia (skażenie środowiska, hałas, czynniki socjalne, brak aktywności fizycznej, otyłość, nałogi: palenie tytoniu, picie alkoholu i inne), techniki badań rynkowych (badania rynkowe standaryzowane, grupy fokusowe, wywiady indywidualne, badania etnograficzne, obserwacja zachowań), c) poznanie priorytetów zdrowotnych i założeń polityki zdrowotnej w regionie, d) badania wewnętrzne prowadzone przez jednostki opieki zdrowotnej określające popyt i podaż na usługi zdrowotne w otoczeniu - analizy wykonanych usług zdrowotnych, badania poziomu satysfakcji pacjentów z oferowanych świadczeń, określanie zapotrzebowania na usługi pielęgniarskie w środowisku zamieszkania, nauczania, pracy oraz w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej, e) obserwowanie i analizowanie rynku obecnych oraz potencjalnych usługodawców - rola cen w kształtowaniu popytu i podaży, f) dostosowywanie bieżącej działalności do obserwowanych i przewidywanych zmian na rynku usługobiorców oraz usługodawców, g) opracowanie strategii utrzymania aktualnych i pozyskiwania nowych usługobiorców; 2) reforma finansowania w polskim systemie ochrony zdrowia: a) Narodowy Fundusz Zdrowia jako podmiot finansujący świadczenia zdrowotne - świadczenia w ramach ubezpieczenia zdrowotnego, umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, zasady udzielania świadczeń zdrowotnych, zasady sprawowania nadzoru i kontroli nad realizacją umów, b) metody i sposoby opłacania świadczeń zdrowotnych z zakresu - podstawowej opieki zdrowotnej, lecznictwa zamkniętego, ambulatoryjnego lecznictwa stacjonarnego, stomatologii, pomocy doraźnej, świadczenia zakładów opiekuńczo-leczniczych, zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych, hospicjów, lecznictwa sanatoryjnego, c) zalety i wady sposobów opłacania wykonanych świadczeń zdrowotnych, d) procedury wysokospecjalistyczne finansowane z budżetu państwa, e) wykaz usług standardowych, f) dopłaty pacjentów za usługi ponadstandardowe, g) udział samorządów terytorialnych w finansowaniu opieki zdrowotnej; 3) zarządzanie finansami w zakładzie opieki zdrowotnej: a) wybrane elementy rachunkowości - rachunkowość zarządcza, rachunkowość finansowa, b) koszty i ich rodzaje, c) zasady ewidencji kosztów, d) rachunki kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, e) nowoczesne technologie medyczne a koszty, f) budżet zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego, indywidualnej i grupowej praktyki pielęgniarskiej; 4) monitorowanie rynku zdrowotnego; 5) rejestr usług medycznych. MODUŁ IV. PODSTAWY ZARZĄDZANIA 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawnego funkcjonowania w organizacji i osiągania założonych celów. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) scharakteryzować podstawowe kierunki zmian w teorii i praktyce zarządzania; 2) określić istotę zarządzania i organizacji; 3) wskazać najczęstsze błędy popełniane w zarządzaniu strategicznym; 4) omówić istotę zarządzania operacyjnego i strategicznego; 5) określić wpływ kultury organizacyjnej na osiąganie celów w organizacji; 6) opracować program poprawy jakości świadczeń zdrowotnych; 7) wskazać różnicę pomiędzy zarządzaniem i kierowaniem; 8) opracować biznesplan zakładu opieki zdrowotnej; 9) motywować pracowników i powiązać motywowanie z gratyfikacją za pracę; 10) wykorzystywać różnorodne czynniki w motywowaniu pracowników; 11) omówić obszary kontroli oraz powiązać kontrolę z planowaniem; 12) opracować system kontroli; 13) ocenić skuteczność kontroli. 3. Treści nauczania: 1) kierunki zmian w teorii i praktyce zarządzania; 2) sprawność organizacji; 3) etyka i zarządzanie; 4) kultura organizacji i jej uwarunkowania: a) poziomy kultury organizacji, b) wpływ kultury organizacji na sprawność funkcjonowania, c) strategia zmiany kulturowej; 5) projektowanie organizacji: a) proces budowy organizacji, b) rodzaje modeli organizacji, c) rozmieszczenie zadań, uprawnień i odpowiedzialności; 6) zarządzanie operacyjne: a) pomiar efektywności pracy, b) efektywność organizacji, c) algorytmizacja działań, d) analiza "wąskich gardeł", e) prognozowanie i techniki prognostyczne; 7) zarządzanie strategiczne: a) analiza strategiczna zakładu, b) poziomy strategii, c) wdrażanie strategii, d) biznesplan zakładu opieki zdrowotnej; 8) zarządzanie jakością: a) istota jakości i jej znaczenie dla organizacji, b) kompleksowe zarządzanie jakością, narzędzia Total Quality Management (TQM), c) rola kierownictwa i pracowników w podnoszeniu jakości; 9) przywództwo, kierowanie i style kierowania; 10) motywacja i jej znaczenie w procesie pracy: teorie motywacji, elementy systemu, strategie motywowania; 11) kontrola i jej znaczenie w realizacji celów: obszary kontroli, etapy procesu kontroli, skuteczność kontroli. MODUŁ V. KIEROWANIE ZASOBAMI LUDZKIMI W ZAKŁADACH OPIEKI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do efektywnego pozyskiwania i racjonalnego wykorzystywania zasobów ludzkich w zarządzaniu organizacją. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) organizować stanowiska pracy; 2) określać zapotrzebowanie na pracowników; 3) planować zatrudnienie, dostosowywać liczbę i kompetencje pracowników do celów organizacji i zadań na określonych stanowiskach pracy; 4) opracować strategię pozyskiwania pracowników; 5) korzystać z różnorodnych metod rekrutacji, doboru i selekcji pracowników; 6) przydzielać, nadzorować i oceniać działania pracowników; 7) zapewnić organizacji w określonym miejscu i czasie odpowiednią liczbę kompetentnych pracowników; 8) wykorzystywać zasady racjonalnego kierowania zasobami ludzkimi; 9) omówić sposoby utrzymania zasobów ludzkich. 3. Treści nauczania: 1) kierowanie zasobami ludzkimi jako elementy planu strategicznego: a) zasady i metody zarządzania, b) ocena efektywności zarządzania; 2) strategia pozyskiwania pracowników: a) planowanie zatrudnienia na różnych szczeblach zarządzania, b) rekrutacja wewnętrzna i zewnętrzna, c) przygotowanie oferty pracy, d) agencje doradztwa personalnego; 3) kariera i rozwój pracownika w organizacji: a) profile kompetencji (wiedzy, umiejętności, doświadczenia, postaw), b) kierowanie kompetencjami pracowników, c) strategie kształcenia; 4) ocenianie pracowników w organizacji: a) dobór kryteriów i metod oceniania, b) powiązanie ocen z systemem motywowania; 5) kreowanie polityki płacowej i innych składników motywowania w zakładzie opieki zdrowotnej; 6) organizowanie stanowisk pracy pionu pielęgniarskiego w zakładzie opieki zdrowotnej; 7) marketing personalny; 8) nadzór personelu. MODUŁ VI. DIAGNOZA FUNKCJONOWANIA ZAKŁADU OPIEKI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do diagnozowania stanu organizacji zakładu opieki zdrowotnej oraz identyfikowania i rozwiązywania problemów. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) określić misję zakładu opieki zdrowotnej; 2) określić stopień realizacji celów na pielęgniarskich stanowiskach pracy w zakładach opieki zdrowotnej; 3) określić dostosowanie działań na pielęgniarskich stanowiskach pracy do potrzeb pacjentów; 4) przeprowadzić diagnozę funkcjonowania wybranej części zakładu opieki zdrowotnej; 5) określić i zhierarchizować problemy funkcjonowania zakładu opieki zdrowotnej; 6) posługiwać się wybranymi technikami organizatorskimi. 3. Treści nauczania: 1) określenie misji zakładu opieki zdrowotnej; 2) analiza szans i zagrożeń oraz silnych i słabych stron zakładu opieki zdrowotnej: a) ocena otoczenia (identyfikacja szans i zagrożeń), b) ocena wewnętrzna (określenie silnych i słabych stron); 3) określenie strategicznych problemów zakładów opieki zdrowotnej; 4) wypracowanie strategii rozwiązania problemów: a) określenie praktycznych sposobów rozwiązania problemów, b) identyfikacja barier i określenie sposobów ich omijania i łagodzenia, c) przygotowanie planu działań krótko- i długoterminowych; 5) kryteria oceny przyjętej strategii; 6) weryfikacja strategii; 7) wdrażanie strategii dostosowywania celów zakładu opieki zdrowotnej i sposobów ich realizacji do rynku potrzeb. MODUŁ VII. KIEROWANIE ZMIANAMI 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawnego kierowania zmianami. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) zidentyfikować podstawowe problemy i zagrożenia funkcjonowania organizacji; 2) zdiagnozować gotowość organizacji do zmiany; 3) zdiagnozować gotowość członków zespołów do zmiany; 4) wprowadzić zmiany w celu poprawy jakości; 5) scharakteryzować wpływ kultury organizacji na dynamikę zmian; 6) kierować zasobami ludzkimi w procesie zmian; 7) organizować skuteczną komunikację w procesie zmian. 3. Treści nauczania: 1) diagnoza gotowości organizacji do zmian; 2) proces zmian oraz metodologia jego przygotowania i realizacji; 3) czynniki warunkujące powodzenie zmian; 4) czynniki utrudniające zmiany; 5) wpływ kultury organizacyjnej na proces zmiany; 6) reakcje organizacji na konieczność zmian: zmiany dostosowawcze, zmiany planowane, ludzie, grupy, sieci i zespoły w procesach zmian; 7) kierowanie procesem zmian; 8) kierowanie aspektami emocjonalnymi w procesie zmian; 9) restrukturyzacja: istota, metodologia przygotowania i realizacji, warunki powodzenia, adaptacja pracowników do zmian (wewnątrz organizacji, w otoczeniu); 10) zmiana a proces ciągłej poprawy jakości świadczeń. MODUŁ VIII. NEGOCJACJE I ROZWIĄZYWANIE KONFLIKTÓW 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do sprawnego kierowania konfliktami w organizacji i prowadzenia negocjacji. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) analizować procesy negocjacji; 2) obserwować zachowanie ludzi i zespołów w trakcie negocjacji; 3) przygotować siebie i zespół do prowadzenia negocjacji; 4) prowadzić negocjacje; 5) dobrać strategię i taktykę negocjowania do sytuacji negocjacyjnej; 6) działać skutecznie w roli mediatora; 7) wykorzystać sytuację konfliktową do doskonalenia organizacji. 3. Treści nauczania: 1) społeczne konteksty i kultura negocjacji; 2) proces negocjacji - charakterystyka, uwarunkowania; 3) uwarunkowania siły i skuteczności w negocjacjach różnego typu; 4) charakterystyka dobrego negocjatora - przygotowanie i trening; 5) strategie i taktyki negocjacji; 6) zespoły negocjacyjne - role i warunki skutecznego działania; 7) typowe błędy negocjacyjne; 8) specyfika i zróżnicowanie negocjacji w polskim systemie opieki zdrowotnej; 9) pielęgniarka jako negocjator z konieczności i z wyboru; 10) konflikty, rodzaje, uwarunkowania, konsekwencje; 11) sposoby i techniki radzenia sobie z konfliktami, konstruktywne wykorzystywanie konfliktu; 12) kierowanie konfliktami - konflikt a rozwój i przetrwanie organizacji. MODUŁ IX. WYBRANE ZAGADNIENIA PRAWA PRACY W ZAKŁADACH OPIEKI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Poznanie przez pielęgniarkę, położną istoty i zasad prawa pracy w zakładzie opieki zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) omówić podstawy prawne działania zakładów opieki zdrowotnej; 2) wymienić najważniejsze akty wykonawcze do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.); 3) omówić zasady rozwiązywania umów o pracę i uprawnienia związków zawodowych w tym zakresie; 4) scharakteryzować rodzaje układów zbiorowych; 5) określić obowiązki pracodawcy i pracownika w świetle obowiązujących przepisów prawnych; 6) omówić zasady odpowiedzialności materialnej pracownika; 7) scharakteryzować stosowane mechanizmy przeciwdziałające bezrobociu; 8) omówić zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; 9) interpretować i stosować przepisy prawne; 10) dobrać przepis prawny rozstrzygający konkretną sytuację, zwłaszcza związaną z uprawnieniami i obowiązkami pracowników. 3. Treści nauczania: 1) przedmiot i zakres prawa pracy - podstawowe sfery regulacji: a) Kodeks pracy a ustawy związkowe: podstawowe ustawy związkowe i zakres ich regulacji, b) akty wykonawcze do Kodeksu pracy, c) zakres zastosowania Kodeksu pracy i ustaw związkowych w działalności zakładu opieki zdrowotnej: przepisy bezwzględnie i względnie obowiązujące, d) sposoby nawiązania stosunku pracy: umowa o pracę i jej rodzaje, powołanie, mianowanie, wybór, e) zastosowanie i rola umów cywilnoprawnych w funkcjonowaniu zakładu opieki zdrowotnej: umowa zlecenia, umowa o dzieło, umowa o udzielaniu świadczeń zdrowotnych, inne umowy cywilnoprawne, f) umowa o pracę a umowy cywilnoprawne: podobieństwa i różnice, g) sposoby rozwiązania stosunku pracy: porozumienie stron, wypowiedzenie stosunku pracy a wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy i płacy, rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia, h) szczególne zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy: zakres zastosowania ustawy, wymogi proceduralne w zakresie zwolnień grupowych, uprawnienia pracownicze, i) uprawnienia związków zawodowych w zakresie polityki kadrowej samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w świetle Kodeksu pracy i ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980, z późn. zm.); j) podstawowe przepisy kodeksu pracy w zakresie wynagradzania pracowników za pracę i inne świadczenia pracownicze: zasady kształtowania polityki wynagrodzeń, ochrona wynagrodzeń pracowniczych; k) zakładowy regulamin wynagrodzeń: procedura przygotowania, rola związków zawodowych; l) istota i funkcje polityki płacowej w samodzielnych zakładach opieki zdrowotnej; m) ochrona pracownika w świetle ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, z późn. zm.); 2) układ zbiorowy pracy: a) rodzaje układów zbiorowych pracy: układ ponadzakładowy i układ zakładowy, b) procedura przygotowania zakładowego układu pracy: rola pracodawcy, związków zawodowych; 3) rozpatrywanie sporów o roszczenia ze stosunku pracy: a) postępowanie pojednawcze w zakładzie pracy: procedura powoływania komisji pojednawczych, procedura postępowania przed komisjami pojednawczymi, zakres uprawnień komisji - sprawy wyłączone z właściwości komisji, b) tryb postępowania przed sądami pracy: organizacja sądów pracy, właściwości, c) procedura postępowania przed sądami pracy, koszty sądowe; 4) podstawowe obowiązki pracodawcy i pracownika: a) obowiązki pracodawcy w świetle Kodeksu pracy i innych przepisów, b) obowiązki pracownika w świetle przepisów prawa pracy, zakaz konkurencji; 5) odpowiedzialność materialna pracownika za szkody wyrządzone pracodawcy: a) odpowiedzialność pracownika w świetle Kodeksu pracy a odpowiedzialność cywilna pracownika zakładu opieki zdrowotnej, b) odpowiedzialność pracownika za mienie powierzone, c) zasady wspólnej odpowiedzialności materialnej, d) odpowiedzialność porządkowa pracownika, e) procedura wymierzania kar porządkowych, f) uprawnienia pracodawcy i pracownika; 6) szczególna ochrona pracy kobiet i pracowników młodocianych: a) ochrona pracy kobiet: prace wzbronione, urlopy macierzyńskie, urlopy wychowawcze, uprawnienia kobiet wychowujących dzieci, ochrona stosunku pracy, b) ochrona pracowników młodocianych: czas pracy, urlopy wypoczynkowe, ochrona zdrowia, inne uprawnienia; 7) czas pracy i urlopy wypoczynkowe: a) podstawowe przepisy o czasie pracy, b) sposoby organizowania czasu pracy, praca w godzinach nadliczbowych, w niedziele i święta, c) urlopy pracownicze: uprawnienia pracodawcy i pracownika; 8) tryb rozwiązywania sporów zbiorowych: a) istota sporu zbiorowego; spór zbiorowy a indywidualne roszczenie ze stosunku pracy, b) procedura i mechanizmy rozwiązywania sporów zbiorowych: rokowania, mediacje i arbitraż, strajk - wymogi prawne i legalność strajku; 9) mechanizmy przeciwdziałania bezrobociu: a) organizacja dodatkowych miejsc pracy z Funduszu Pracy i zasady udzielania pożyczek, b) organizacja prac interwencyjnych, c) zasady korzystania z zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków przedemerytalnych i zasiłków szkoleniowych, działania osłonowe; 10) podstawowe uprawnienia pracownicze w razie choroby i macierzyństwa: a) charakterystyka ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.), b) charakterystyka ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.), c) charakterystyka ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.); 11) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych; ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.); 12) ewolucja rozwiązań prawnych w zakresie prawa pracy. MODUŁ X. INFORMATYKA I STATYSTYKA W ZAKŁADACH OPIEKI ZDROWOTNEJ 1. Cel modułu Przygotowanie pielęgniarki, położnej do wykorzystywania danych statystycznych w planowaniu, ocenianiu i usprawnianiu organizacji opieki zdrowotnej. 2. Wykaz umiejętności wynikowych W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka, położna powinna: 1) planować i prowadzić badania statystyczne; 2) dokonać liczbowej charakterystyki oraz prezentacji materiału statystycznego w postaci tabel i wykresów; 3) analizować dynamikę zjawisk masowych, w tym obliczania wskaźników dynamiki; 4) stwierdzić zależności korelacyjne pomiędzy zmiennymi; 5) posługiwać się sprzętem komputerowym w zakresie niezbędnym do gromadzenia i opracowania danych statystycznych oraz prowadzenia prac biurowych, w tym korzystania z poczty elektronicznej i przesyłania danych poprzez sieć komputerową; 6) posługiwać się aplikacjami stosowanymi w zakładach służby zdrowia w zakresie niezbędnym do wprowadzania, modyfikowania, sortowania i wyszukiwania danych oraz sporządzania raportów i zestawień danych; 7) wnioskować na podstawie badań statystycznych. 3. Treści nauczania: 1) podstawowe pojęcia statystyczne; 2) planowanie badań statystycznych: rodzaje i etapy badań statystycznych, dobór próby, narzędzia badawcze; 3) prowadzenie i opracowanie badań statystycznych: a) obserwacja statystyczna, b) zliczanie i grupowanie danych, c) prezentacja materiału statystycznego: tabele, wykresy, diagramy i histogramy; 4) opisowa analiza zjawisk statystycznych: średnia arytmetyczna, harmoniczna, geometryczna i dominanta, miary zmienności, miary asymetrii, wskaźniki struktury i natężenia; 5) analiza dynamiki zjawisk; 6) rodzaje szeregów dynamicznych: a) przyrosty absolutne i względne, b) wskaźniki dynamiki, c) średnie tempo zmian zjawisk w czasie; 7) analiza współzależności zjawisk masowych: a) sposoby stwierdzania zależności korelacyjnej, b) współczynniki korelacji; 8) wnioskowanie statystyczne: hipotezy statystyczne, przedziały ufności; 9) podstawowe oprogramowanie komputerów: środowisko Windows, charakterystyka komputerowych baz danych; 10) programy komputerowe używane w jednostkach ochrony zdrowia: a) system ewidencji ruchu chorych, b) skomputeryzowana historia choroby, c) system analizy kosztów, d) system kadr, e) system płac, f) system obsługi aptek; 11) zastosowanie komputerów w pracach biurowych: a) zasady edycji dokumentów, b) sporządzanie tabel i zestawień, c) przesyłanie danych przez sieć komputerową, d) poczta elektroniczna. VI. Kwalifikacje kadry dydaktycznej 1. Organizator kształcenia zapewnia w przedmiotowej dziedzinie kształcenia wykładowców posiadających: 1) tytuł naukowy profesora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 2) stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów; 3) stopień naukowy doktora w dziedzinie odpowiadającej tematyce wykładów. 2. Wykładowcami mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż zawodowy w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji, doświadczenie dydaktyczne oraz spełniają co najmniej jeden z warunków: 1) posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, magistra położnictwa; 2) posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie organizacji i zarządzania; 3) posiadają ukończone studia wyższe na kierunku mającym zastosowanie w ochronie zdrowia lub inne kwalifikacje niezbędne do realizacji wybranych zagadnień. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197, poz. 1923) Na podstawie art. 10u ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 602 i Nr 89, poz. 969 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1029) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb odbywania kształcenia podyplomowego przez pielęgniarki i położne; 2) warunki i tryb przeprowadzania egzaminu państwowego, o którym mowa w art.10r ust.1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej, zwanej dalej "ustawą"; 3) wysokość wynagrodzenia członków państwowej komisji egzaminacyjnej, o którym mowa w art. 10r ust. 4 ustawy. § 2. 1. Pielęgniarka, położna zatrudniona na podstawie umowy o pracę odbywa kształcenie podyplomowe na swój wniosek, na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę do organizatora kształcenia podyplomowego, zwanego dalej "organizatorem kształcenia". 2. Pielęgniarka, położna może odbywać kształcenie podyplomowe również bez skierowania, o którym mowa w ust.1, na podstawie umowy zawartej z organizatorem kształcenia. 3. Do pielęgniarki, położnej odbywającej kształcenie podyplomowe na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472), w zakresie dotyczącym zwrotu kosztów kształcenia i uprawnień urlopowych. § 3. Do szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", może przystąpić pielęgniarka, położna, która: 1) posiada prawo wykonywania zawodu; 2) posiada co najmniej dwuletni staż pracy w zawodzie; 3) została dopuszczona do specjalizacji przez komisję kwalifikacyjną, o której mowa w § 5. § 4. 1. Pielęgniarka, położna ubiegająca się o rozpoczęcie specjalizacji składa wniosek o dopuszczenie do specjalizacji do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. 2. Do wniosku dołącza się: 1) dokument potwierdzający posiadanie co najmniej dwuletniego stażu pracy w zawodzie; 2) w przypadku ubiegania się o skrócenie okresu trwania specjalizacji - dokument potwierdzający spełnienie jednego z warunków określonych w § 6 ust. 2; 3) w przypadku, o którym mowa w § 2 ust. 1 - także skierowanie wydane przez pracodawcę. § 5. 1. W celu dopuszczenia pielęgniarki, położnej do specjalizacji organizator kształcenia powołuje komisję kwalifikacyjną, która przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne. 2. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą: 1) dwaj przedstawiciele organizatora kształcenia, w tym kierownik specjalizacji, o którym mowa w § 8 ust. 1, jako przewodniczący; 2) przedstawiciel okręgowej rady pielęgniarek i położnych, właściwej ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia podyplomowego, a w przypadku gdy organizatorem kształcenia jest okręgowa izba pielęgniarek i położnych, utworzona przez nią spółka handlowa, w której posiada ona udziały lub akcje lub inny utworzony przez nią podmiot - przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych; 3) przedstawiciel właściwego dla danej dziedziny pielęgniarstwa lub dziedziny pokrewnej stowarzyszenia zawodowego lub towarzystwa naukowego pielęgniarek i położnych. 3. Osoby wchodzące w skład komisji kwalifikacyjnej powinny spełnić warunki, o których mowa w § 8 ust. 2. 4. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje: 1) ocenę, na podstawie przedstawionej dokumentacji, czy pielęgniarka, położna ubiegająca się o dopuszczenie do specjalizacji spełnia wymogi, o których mowa w § 3 pkt 1 i 2; 2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego w przypadkach, o których mowa w ust. 5 i 6; 3) podjęcie decyzji o skróceniu okresu trwania specjalizacji w przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 2; 4) sporządzenie protokołu z postępowania kwalifikacyjnego. 5. W przypadku gdy liczba pielęgniarek, położnych ubiegających się o dopuszczenie do specjalizacji jest większa niż liczba miejsc, określona przez organizatora kształcenia, komisja kwalifikacyjna przeprowadza egzamin wstępny w formie pisemnej. 6. W przypadku gdy specjalizacja jest dofinansowana ze środków publicznych przez ministra właściwego do spraw zdrowia na podstawie art. 10w ustawy, przeprowadzenie egzaminu wstępnego w formie pisemnej jest obowiązkowe, niezależnie od liczby pielęgniarek, położnych ubiegających się o dopuszczenie do specjalizacji. 7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, w skład komisji kwalifikacyjnej wchodzi także właściwy konsultant wojewódzki do spraw pielęgniarstwa lub położnictwa. § 6. 1. Czas trwania specjalizacji obejmuje okres niezbędny do zrealizowania wszystkich modułów kształcenia, zawartych w ramowym programie specjalizacji, nie może być on jednak krótszy niż 18 miesięcy i dłuższy niż 24 miesiące. 2. Czas trwania specjalizacji może zostać skrócony do 12 miesięcy, jeżeli pielęgniarka, położna spełnia co najmniej jeden z następujących warunków: 1) posiada tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa oraz jest zatrudniona na stanowisku zgodnym z dziedziną specjalizacji; 2) ukończyła szkołę o specjalności pielęgniarstwo psychiatryczne oraz posiada co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie w tej specjalności i ubiega się o tytuł pielęgniarki specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego; 3) ukończyła szkolenie, w tym za granicą, w zakresie zgodnym z dziedziną specjalizacji, trwające co najmniej 3 miesiące, i posiada co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie, w zakresie zgodnym z dziedziną specjalizacji; 4) ukończyła specjalizację w innej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. 3. Organizator kształcenia może także zaliczyć moduły, wybrane jednostki modułowe i szkolenie praktyczne i zwolnić pielęgniarkę, położną z obowiązku ich odbywania, jeżeli zostały one zrealizowane w ramach: 1) kursu kwalifikacyjnego w zakresie objętym programem specjalizacji - w wymiarze nie większym niż określony w ramowym programie kształcenia dla tego rodzaju kursu; 2) kursu specjalistycznego w zakresie objętym programem specjalizacji - w wymiarze nie większym niż określony w ramowym programie kształcenia dla tego rodzaju kursu. 4. Organizator kształcenia może również zaliczyć staż cząstkowy stanowiący część szkolenia praktycznego i zwolnić pielęgniarkę, położną z obowiązku jego odbywania w przypadku, gdy posiada ona co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie i jest aktualnie zatrudniona w komórce organizacyjnej o profilu zgodnym ze stażem cząstkowym. 5. Zaliczenie, o którym mowa w ust. 3, może dotyczyć modułów, wybranych jednostek modułowych i szkolenia praktycznego zrealizowanego w ramach kursów kwalifikacyjnych i kursów specjalistycznych prowadzonych począwszy od dnia 1 lipca 1999 r. 6. W celu uzyskania zaliczeń, o których mowa w ust. 3 i 4, pielęgniarka, położna składa wniosek do organizatora kształcenia, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 7. Pielęgniarka, położna może ubiegać się o skrócenie okresu trwania specjalizacji, o którym mowa w ust. 2, albo o zaliczenie modułów, wybranych jednostek modułowych i szkolenia praktycznego, o których mowa w ust. 3, lub zaliczenie stażu cząstkowego, o którym mowa w ust. 4. 8. Organizator kształcenia może zaliczyć pielęgniarce, położnej, która przerwała specjalizację i ponownie do niej przystąpiła, zrealizowane i zaliczone poprzednio moduły i szkolenie praktyczne na podstawie przedłożonej karty specjalizacji, jeżeli przerwa w odbywaniu specjalizacji nie była dłuższa niż 5 lat. 9. Przed podjęciem decyzji w sprawie zaliczenia pielęgniarce, położnej zajęć, o których mowa w ust. 3, 4 i 8, organizator kształcenia zasięga opinii kierownika specjalizacji, o którym mowa w § 8 ust. 1. § 7. 1. Pielęgniarka, położna, posiadająca co najmniej stopień naukowy doktora i odpowiedni dorobek naukowy i zawodowy w dziedzinie, w której zamierza uzyskać tytuł specjalisty, może być zwolniona przez ministra właściwego do spraw zdrowia z obowiązku odbywania specjalizacji w części lub całości. 2. Pielęgniarka, położna składa wniosek w sprawie, o której mowa w ust.1, wraz z opinią kierownika specjalizacji do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem dyrektora Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek i Położnych, zwanego dalej "Centrum". 3. Dyrektor Centrum dołącza do wniosku opinię powołanego przez siebie zespołu. W skład zespołu wchodzą: 1) konsultant krajowy w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia; 2) przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych; 3) trzech pracowników naukowych szkoły pielęgniarskiej lub szkoły położnych posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego lub doktora. 4. Pielęgniarka, położna, posiadająca stopień naukowy doktora i odpowiedni dorobek naukowy i zawodowy w dziedzinie, w której zamierza uzyskać tytuł specjalisty, może także zostać zwolniona przez komisję kwalifikacyjną z egzaminu wstępnego, o którym mowa w § 5 ust. 5. § 8. 1. Organizator kształcenia wyznacza kierownika specjalizacji w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. 2. Kierownikiem specjalizacji może być pielęgniarka, położna, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków: 1) posiada tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa oraz co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie w dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia będącej przedmiotem specjalizacji; 2) posiada tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem specjalizacji i co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie w dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia będącej przedmiotem specjalizacji. 3. W dziedzinach, w których nie ma osób posiadających tytuł specjalisty, kierownika specjalizacji wyznacza organizator kształcenia po uzgodnieniu z dyrektorem Centrum. § 9. 1. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy: 1) ustalenie szczegółowego planu zajęć objętych programem specjalizacji i sprawowanie nadzoru nad realizacją tego planu; 2) opracowanie wykazu aktualnego piśmiennictwa i innych pomocy niezbędnych w procesie samokształcenia; 3) sprawowanie nadzoru nad planową realizacją zajęć teoretycznych; 4) zapewnienie nadzoru nad wykonywaniem świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie specjalizacji, w ramach szkolenia praktycznego; 5) ocenianie przygotowanych przez pielęgniarkę, położną opracowań teoretycznych przewidzianych w programie specjalizacji; 6) organizowanie zaliczeń przewidzianych w programie specjalizacji; 7) wskazanie opiekunów staży cząstkowych, uprawnionych do przeprowadzenia szkolenia praktycznego; 8) sprawowanie nadzoru nad prowadzeniem dokumentacji przebiegu specjalizacji. 2. Kierownik specjalizacji może upoważnić inną pielęgniarkę, położną spełniającą warunki określone w § 8 ust. 2 do zapewnienia nadzoru, o którym mowa w ust.1 pkt 4. § 10. 1. Pielęgniarce, położnej dopuszczonej do specjalizacji organizator kształcenia wydaje kartę specjalizacji, której wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Karta specjalizacji z wymaganymi wpisami oraz potwierdzeniami i zaliczeniami stanowi dowód odbycia specjalizacji. § 11. 1. Do egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 10r ust. 1 ustawy, może przystąpić pielęgniarka, położna, która: 1) odbyła specjalizację albo została zwolniona z obowiązku jej odbywania w całości lub części, na podstawie § 7; 2) złożyła do państwowej komisji egzaminacyjnej, za pośrednictwem dyrektora Centrum, wniosek o dopuszczenie do egzaminu państwowego wraz z kartą specjalizacji lub dokumentem potwierdzającym zwolnienie z obowiązku odbycia specjalizacji w całości lub części; 3) złożyła dokument potwierdzający wniesienie na rachunek bankowy wskazany przez Centrum opłaty za egzamin państwowy. 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, składa się do Centrum, do dnia 31 maja albo do dnia 31 października. § 12. 1. Dyrektor Centrum ustala plan egzaminów państwowych dla poszczególnych dziedzin pielęgniarstwa lub dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia przeprowadzanych w danym roku. 2. Organizator kształcenia powiadamia Centrum o terminie zakończenia specjalizacji przypadającym w roku następnym oraz liczbie uczestników tej specjalizacji, nie później niż na 12 miesięcy przed jej zakończeniem. 3. Plan egzaminów państwowych przeprowadzanych w danym roku Centrum podaje do wiadomości na stronie internetowej Centrum do dnia 31 grudnia roku poprzedniego. 4. Egzamin państwowy przeprowadzany jest w dwóch sesjach egzaminacyjnych: wiosennej i jesiennej. 5. Egzamin państwowy dla danej dziedziny jest przeprowadzany, jeżeli przystępuje do niego nie mniej niż 25 pielęgniarek, położnych. 6. Za zgodą ministra właściwego do spraw zdrowia, egzamin państwowy może być przeprowadzony dla mniejszej liczby pielęgniarek i położnych. § 13. 1. W skład państwowej komisji egzaminacyjnej mogą wchodzić: 1) pielęgniarki, położne, które posiadają następujące kwalifikacje: a) tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa i co najmniej pięcioletni staż pracy w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie pokrewnej albo w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia lub b) tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa i tytuł specjalisty w danej dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie pokrewnej albo w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia albo c) wykształcenie wyższe o profilu zgodnym z dziedziną specjalizacji i co najmniej trzyletni staż pracy w komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną specjalizacji będącą przedmiotem egzaminu państwowego, albo d) tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa i stopień naukowy doktora, doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora oraz co najmniej trzyletni staż pracy w komórce organizacyjnej o profilu zgodnym z dziedziną specjalizacji będącą przedmiotem egzaminu państwowego; 2) lekarz posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie będącej przedmiotem specjalizacji lub w dziedzinie pokrewnej albo w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zatrudniony zgodnie z dziedziną uzyskanej specjalizacji. Lekarz powoływany jest w szczególności spośród osób wskazanych przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek dyrektora Centrum, wyznacza spośród członków państwowej komisji egzaminacyjnej przewodniczącego. 3. Członkowie państwowej komisji egzaminacyjnej wybierają spośród siebie sekretarza. 4. W skład państwowej komisji egzaminacyjnej nie mogą wchodzić: 1) osoby, które prowadziły w ramach specjalizacji zajęcia dla pielęgniarek, położnych przystępujących do egzaminu państwowego; 2) pracownicy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia oraz pracownicy Centrum; 3) małżonek lub krewny albo powinowaty do drugiego stopnia pielęgniarki, położnej przystępującej do egzaminu państwowego; 4) osoby pozostające z pielęgniarką, położną w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności. 5. Przewodniczący oraz pozostali członkowie państwowej komisji egzaminacyjnej składają oświadczenie co do okoliczności, o których mowa w ust. 4. § 14. Do zadań państwowej komisji egzaminacyjnej należy w szczególności: 1) podejmowanie decyzji o dopuszczeniu pielęgniarki, położnej do egzaminu państwowego; 2) ustalenie listy pielęgniarek, położnych dopuszczonych do egzaminu państwowego w danym terminie; 3) wybór i zatwierdzenie zadań egzaminacyjnych; 4) przeprowadzenie i dokonanie oceny egzaminu państwowego; 5) sporządzenie protokołu z egzaminu państwowego i przekazanie go Centrum wraz z pozostałą dokumentacją związaną z przeprowadzonym egzaminem państwowym. § 15. 1. Egzamin państwowy przeprowadzany jest w formie pisemnej. 2. Zadania egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane oraz przekazywane w sposób uniemożliwiający ich nieuprawnione ujawnienie. 3. Egzamin państwowy przeprowadzany jest zgodnie z regulaminem egzaminu państwowego opracowanym przez dyrektora Centrum i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia. 4. Regulamin egzaminu państwowego dyrektor Centrum podaje do publicznej wiadomości na stronie internetowej Cenrum. § 16. 1. Dyrektor Centrum każdorazowo ustala termin i miejsce egzaminu państwowego. 2. Centrum powiadamia pielęgniarkę, położną o terminie i miejscu egzaminu państwowego nie później niż na 30 dni przed datą rozpoczęcia egzaminu. § 17. W razie nieprzystąpienia do egzaminu państwowego w wyznaczonym terminie pielęgniarka, położna może przystąpić do tego egzaminu w najbliższym wyznaczonym terminie, w którym będzie przeprowadzany egzamin państwowy dla danej dziedziny, nie później jednak niż w ciągu 24 miesięcy od daty zakończenia specjalizacji. § 18. 1. W razie niepomyślnego wyniku egzaminu państwowego pielęgniarka, położna może przystąpić do poprawkowego egzaminu państwowego w najbliższym wyznaczonym terminie, w którym będzie przeprowadzany egzamin państwowy dla danej dziedziny, nie później jednak niż w ciągu 24 miesięcy od daty zakończenia specjalizacji. 2. W razie trzykrotnego uzyskania przez pielęgniarkę, położną niepomyślnego wyniku egzaminu państwowego pielęgniarka, położna w celu uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia może ponownie ubiegać się o odbycie specjalizacji i przystąpienie do egzaminu państwowego. § 19. 1. Państwowa komisja egzaminacyjna może unieważnić egzamin państwowy z powodu naruszenia przepisów dotyczących jego przeprowadzania. 2. O unieważnieniu egzaminu państwowego państwowa komisja egzaminacyjna niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw zdrowia oraz dyrektora Centrum ze wskazaniem przyczyn unieważnienia. 3. Decyzję co do dalszego przeprowadzenia egzaminu podejmuje minister właściwy do spraw zdrowia. § 20. 1. Pielęgniarce, która złożyła egzamin państwowy z wynikiem pomyślnym, Centrum wydaje dyplom uzyskania tytułu pielęgniarki specjalisty, którego wzór stanowią załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia, a położnej, która złożyła egzamin państwowy z wynikiem pomyślnym - dyplom uzyskania tytułu położnej specjalisty, którego wzór stanowią załączniki nr 5 i 6 do rozporządzenia. 2. Dyplom podpisują przewodniczący państwowej komisji egzaminacyjnej i dyrektor Centrum. 3. Centrum prowadzi rejestr wydanych dyplomów. § 21. Członkowie państwowej komisji egzaminacyjnej otrzymują wynagrodzenie za przeprowadzenie egzaminu państwowego w wysokości: 1) przewodniczący - 20 % kwoty określonej w art. 10r ust. 4 pkt 1 ustawy; 2) sekretarz - 16,5 % kwoty określonej w art. 10r ust. 4 pkt 1 ustawy; 3) pozostali członkowie - 13,5 % kwoty określonej w art. 10r ust. 4 pkt 1 ustawy. § 22. Do kształcenia w ramach kursu kwalifikacyjnego może przystąpić pielęgniarka, położna, która: 1) posiada prawo wykonywania zawodu; 2) posiada co najmniej roczny staż pracy w zawodzie; 3) została dopuszczona do odbycia kursu kwalifikacyjnego przez komisję kwalifikacyjną, o której mowa w § 24. § 23. 1. Pielęgniarka, położna ubiegająca się o rozpoczęcie kursu kwalifikacyjnego składa wniosek o dopuszczenie do kursu kwalifikacyjnego do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. 2. Do wniosku dołącza się: 1) dokument potwierdzający posiadanie co najmniej rocznego stażu pracy w zawodzie; 2) w przypadku, o którym mowa w § 2 ust. 1 - także skierowanie wydane przez pracodawcę. § 24. 1. W celu dopuszczenia pielęgniarki, położnej do kursu kwalifikacyjnego organizator kształcenia powołuje komisję kwalifikacyjną, która przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne. 2. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą: 1) dwaj przedstawiciele organizatora kształcenia, w tym kierownik kursu jako przewodniczący; 2) przedstawiciel okręgowej rady pielęgniarek i położnych, właściwej ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia podyplomowego, a w przypadku gdy organizatorem kształcenia jest okręgowa izba pielęgniarek i położnych, utworzona przez nią spółka handlowa, w której posiada ona udziały lub akcje lub inny utworzony przez nią podmiot - przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. 3. Osoby wchodzące w skład komisji kwalifikacyjnej powinny spełniać warunki określone w § 26 ust. 2. 4. Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje: 1) ocenę, na podstawie przedstawionej dokumentacji, czy pielęgniarka, położna ubiegająca się o dopuszczenie do kursu kwalifikacyjnego spełnia wymogi, o których mowa w § 22 pkt 1 i 2; 2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego w formie pisemnej w przypadku gdy liczba pielęgniarek, położnych ubiegających się o dopuszczenie do kursu kwalifikacyjnego jest większa niż liczba miejsc określona przez organizatora kształcenia; 3) sporządzenie protokołu z postępowania kwalifikacyjnego. § 25. Czas trwania kursu kwalifikacyjnego obejmuje okres niezbędny do zrealizowania wszystkich modułów kształcenia zawartych w ramowym programie kursu kwalifikacyjnego; nie może być on jednak dłuższy niż 6 miesięcy. § 26. 1. Organizator kształcenia wyznacza kierownika kursu kwalifikacyjnego w określonej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. 2. Kierownikiem kursu kwalifikacyjnego może być pielęgniarka, położna, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków: 1) posiada tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa oraz co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie w dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem kursu kwalifikacyjnego; 2) posiada tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia oraz co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie, w dziedzinie będącej przedmiotem kursu kwalifikacyjnego i jest aktualnie zatrudniona w tej dziedzinie. § 27. Do obowiązków kierownika kursu kwalifikacyjnego należy: 1) ustalenie szczegółowego planu zajęć objętych programem kursu kwalifikacyjnego i sprawowanie nadzoru nad realizacją tego planu; 2) opracowanie wykazu aktualnego piśmiennictwa i innych pomocy niezbędnych w procesie samokształcenia; 3) sprawowanie nadzoru nad planową realizacją zajęć teoretycznych; 4) zapewnienie nadzoru nad wykonywaniem świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego, w ramach szkolenia praktycznego; 5) ocenianie przygotowanych przez pielęgniarkę, położną opracowań teoretycznych przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego; 6) organizowanie zaliczeń przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego; 7) wskazywanie opiekunów staży cząstkowych, uprawnionych do przeprowadzenia szkolenia praktycznego; 8) sprawowanie nadzoru nad prowadzeniem dokumentacji przebiegu kursu kwalifikacyjnego. § 28. 1. Pielęgniarce, położnej dopuszczonej do kursu kwalifikacyjnego organizator kształcenia wydaje kartę kursu kwalifikacyjnego, której wzór stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. 2. Karta kursu kwalifikacyjnego z wymaganymi wpisami oraz potwierdzeniami i zaliczeniami stanowi dowód odbycia kursu kwalifikacyjnego. § 29. Organizator kształcenia, na wniosek kierownika kursu kwalifikacyjnego, zalicza kurs kwalifikacyjny oraz dokonuje wpisu w karcie kursu kwalifikacyjnego o zrealizowanych w ramach kursu zajęciach teoretycznych i szkoleniu praktycznym. § 30. 1. Kurs kwalifikacyjny kończy się egzaminem teoretycznym, przeprowadzanym w formie pisemnej lub ustnej, albo egzaminem praktycznym. 2. Rodzaj egzaminu i formę egzaminu teoretycznego ustala organizator kształcenia, z uwzględnieniem dziedziny, w jakiej prowadzony jest kurs kwalifikacyjny. 3. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie przez pielęgniarkę, położną zajęć teoretycznych i szkolenia praktycznego przewidzianych w programie kursu kwalifikacyjnego. 4. Egzamin przeprowadzany jest przez komisję egzaminacyjną powołaną przez organizatora kształcenia. 5. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: 1) dwaj przedstawiciele organizatora kształcenia, w tym kierownik kursu jako przewodniczący; 2) przedstawiciel okręgowej izby pielęgniarek i położnych, właściwej ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia podyplomowego, a w przypadku gdy organizatorem kształcenia jest okręgowa izba pielęgniarek i położnych, utworzona przez nią spółka handlowa, w której posiada ona udziały lub akcje lub inny utworzony przez nią podmiot - przedstawiciel Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych; 3) pielęgniarka, położna, która posiada tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra położnictwa i tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa będącej przedmiotem kursu kwalifikacyjnego, albo pielęgniarka, położna, która posiada tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa albo dziedzinie będącej przedmiotem kursu kwalifikacyjnego oraz co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie w tej dziedzinie. 6. Pytania i zagadnienia egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane i przekazywane komisji egzaminacyjnej przez organizatora kształcenia w sposób uniemożliwiający ich nieuprawnione ujawnienie. § 31. 1. Pielęgniarka, położna, która złożyła egzamin z wynikiem pomyślnym, otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu kwalifikacyjnego, którego wzór stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia. 2. W razie niepomyślnego wyniku egzaminu pielęgniarka, położna może ponownie przystąpić do egzaminu, w terminie wyznaczonym przez organizatora kształcenia, nie później jednak niż w ciągu 18 miesięcy od daty pierwszego egzaminu. 3. W razie trzykrotnego uzyskania przez pielęgniarkę, położną niepomyślnego wyniku egzaminu pielęgniarka, położna, w celu ukończenia kursu kwalifikacyjnego może ponownie ubiegać się o odbycie kursu. § 32. 1. Do kursu specjalistycznego może przystąpić pielęgniarka, położna, która: 1) posiada prawo wykonywania zawodu; 2) posiada co najmniej trzymiesięczny staż pracy w zawodzie; 3) została zakwalifikowana do odbycia kursu specjalistycznego przez organizatora kształcenia. 2. Pielęgniarka, położna ubiegająca się o rozpoczęcie kursu specjalistycznego składa wniosek do organizatora kształcenia w terminie przez niego wyznaczonym. 3. Organizator kształcenia przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne, które obejmuje: 1) ocenę, na podstawie przedstawionej dokumentacji, czy pielęgniarka, położna ubiegająca się o dopuszczenie do kursu specjalistycznego spełnia wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2; 2) przeprowadzenie egzaminu wstępnego w formie pisemnej, w przypadku gdy liczba pielęgniarek, położnych, które chcą uczestniczyć w kursie specjalistycznym, jest większa niż liczba miejsc określona przez organizatora kształcenia; 3) sporządzenie protokołu z postępowania kwalifikacyjnego. § 33. Pielęgniarce, położnej zakwalifikowanej do odbycia kursu specjalistycznego organizator kształcenia wydaje kartę kursu specjalistycznego, której wzór stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 34. Do kursu specjalistycznego stosuje się odpowiednio przepisy § 26, 27 i 29. § 35. 1. Kurs specjalistyczny kończy się egzaminem. 2. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest zaliczenie przez pielęgniarkę, położną zajęć teoretycznych i szkolenia praktycznego przewidzianych w programie kursu specjalistycznego. 3. Do egzaminu stosuje się odpowiednio przepisy § 30 ust. 4-6. § 36. Pielęgniarka, położna, która złożyła egzamin z wynikiem pomyślnym, otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu specjalistycznego, którego wzór stanowi załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 37. 1. Do kursu dokształcającego może przystąpić pielęgniarka, położna, która: 1) posiada prawo wykonywania zawodu; 2) posiada co najmniej trzymiesięczny staż pracy w zawodzie; 3) została zakwalifikowana do odbycia kursu dokształcającego przez organizatora kształcenia. 2. Do kursu dokształcającego stosuje się odpowiednio przepisy § 26 i 27. 3. Pielęgniarka, położna otrzymuje zaświadczenie o odbyciu kursu dokształcającego, którego wzór stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 38. Pielęgniarka, położna nie może rozpocząć ani kontynuować danego rodzaju kształcenia w przypadku: 1) zawieszenia prawa wykonywania zawodu; 2) ograniczenia pielęgniarki, położnej w wykonywaniu określonych czynności zawodowych. § 39. Organizator kształcenia obowiązany jest aktualizować treści nauczania zawarte w programie kształcenia wynikającego z rozwoju nauk medycznych i zmian w przepisach prawa. § 40. Pielęgniarce, położnej, która otrzymała dyplom lub zaświadczenie o uzyskaniu tytułu specjalisty wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, przysługuje tytuł specjalisty w odpowiedniej dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia. § 41. Zaświadczenia o ukończeniu przez pielęgniarkę, położną kursu kwalifikacyjnego, kursu specjalistycznego oraz kursu dokształcającego, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują swoją ważność. § 42. Egzaminy poprawkowe dla specjalizacji, dla których egzamin państwowy odbył się przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przeprowadzane są na dotychczasowych zasadach. § 43. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. 2) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. (poz. 1923) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 grudnia 1998 r. w sprawie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 161, poz. 1110), które utraciło moc z dniem 12 lipca 2003 r. na podstawie art. 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawy zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 109, poz. 1029). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Światowej Wystawie EXPO 2005 w Aichi (Dz. U. Nr 198, poz. 1924) Na podstawie art. 10 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Światowej Wystawie EXPO 2005 w Aichi w Japonii, zwanego dalej "Pełnomocnikiem". 2. Funkcję Pełnomocnika pełni podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. § 2. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności: 1) nadzór nad przygotowaniem, organizacją, realizacją i likwidacją polskiej ekspozycji na Światowej Wystawie EXPO 2005 w Aichi w Japonii, zwanej dalej "Wystawą"; 2) koordynacja i promocja przedsięwzięć związanych z udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w Wystawie; 3) współpraca z organizacjami rządowymi i pozarządowymi oraz innymi podmiotami w przygotowaniach i realizacji udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Wystawie; 4) reprezentowanie Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach związanych z przygotowaniami i udziałem Rzeczypospolitej Polskiej w Wystawie. § 3. 1. Organy administracji rządowej są obowiązane do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi w realizacji zadań. 2. Pełnomocnik współdziała z Komisarzem Generalnym Sekcji Polskiej Światowej Wystawy EXPO 2005 w Aichi w Japonii w zakresie reprezentowania Rządu Rzeczypospolitej Polskiej wobec organizatorów Wystawy oraz nadzoru nad realizacją i przestrzeganiem jej regulaminu. § 4. 1. Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów analizy, oceny i wnioski związane z realizacją powierzonych mu zadań oraz okresowe sprawozdania ze swojej działalności. 2. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, są przedstawiane w okresach półrocznych, licząc od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 3. Pełnomocnik informuje Prezesa Rady Ministrów o zagrożeniach w realizacji zadań, o których mowa w § 2. § 5. Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczo-doradczym, a także zlecać przeprowadzenie ekspertyz. § 6. Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewnia Pełnomocnikowi Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. § 7. Wydatki związane z działalnością Pełnomocnika są pokrywane z budżetu państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz. 1925) Na podstawie art. 2a ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 i Nr 154, poz. 1799 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się następujące obszary właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych: 1) w województwie dolnośląskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Jeleniej Górze, obejmujące powiaty: bolesławiecki, jeleniogórski, kamiennogórski, lubański, lwówecki i zgorzelecki oraz miasto na prawach powiatu - Jelenia Góra, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy, obejmujące powiaty: głogowski, górowski, jaworski, legnicki, lubiński, polkowicki i złotoryjski oraz miasto na prawach powiatu - Legnica, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu, obejmujące powiaty: dzierżoniowski, kłodzki, świdnicki, wałbrzyski i ząbkowicki, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Wrocławiu, obejmujące powiaty: milicki, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski i wrocławski oraz miasto na prawach powiatu - Wrocław; 2) w województwie kujawsko-pomorskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bydgoszczy, obejmujące powiaty: bydgoski, inowrocławski, mogileński, nakielski, sępoleński, świecki, tucholski i żniński oraz miasto na prawach powiatu - Bydgoszcz, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Toruniu, obejmujące powiaty: brodnicki, chełmiński, golubsko-dobrzyński, grudziądzki, toruński i wąbrzeski oraz miasta na prawach powiatu - Grudziądz, Toruń, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Włocławku, obejmujące powiaty: aleksandrowski, lipnowski, radziejowski, rypiński i włocławski oraz miasto na prawach powiatu - Włocławek; 3) w województwie lubelskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białej Podlaskiej, obejmujące powiaty: bialski, łukowski, parczewski i radzyński oraz miasto na prawach powiatu - Biała Podlaska, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Chełmie, obejmujące powiaty: chełmski, krasnostawski i włodawski oraz miasto na prawach powiatu - Chełm, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie, obejmujące powiaty: kraśnicki, lubartowski, lubelski, łęczyński, opolski, puławski, rycki i świdnicki oraz miasto na prawach powiatu - Lublin, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu, obejmujące powiaty: biłgorajski, hrubieszowski, janowski, tomaszowski i zamojski oraz miasto na prawach powiatu - Zamość; 4) w województwie lubuskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gorzowie Wielkopolskim, obejmujące powiaty: gorzowski, międzyrzecki, słubicki, strzelecko-drezdenecki i sulęciński oraz miasto na prawach powiatu - Gorzów Wielkopolski, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze, obejmujące powiaty: krośnieński, nowosolski, świebodziński, wschowski, zielonogórski, żagański i żarski oraz miasto na prawach powiatu - Zielona Góra; 5) w województwie łódzkim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi, obejmujące powiaty: brzeziński, łęczycki, łódzki wschodni, pabianicki i zgierski oraz miasto na prawach powiatu - Łódź, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Piotrkowie Trybunalskim, obejmujące powiaty: bełchatowski, opoczyński, piotrkowski, radomszczański i tomaszowski oraz miasto na prawach powiatu - Piotrków Trybunalski, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sieradzu, obejmujące powiaty: łaski, pajęczański, poddębicki, sieradzki, wieluński, wieruszowski i zduńskowolski, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach, obejmujące powiaty: kutnowski, łowicki, rawski i skierniewicki oraz miasto na prawach powiatu - Skierniewice; 6) w województwie małopolskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu, obejmujące powiaty: gorlicki, limanowski, nowosądecki, nowotarski i tatrzański oraz miasto na prawach powiatu - Nowy Sącz, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie, obejmujące powiaty: chrzanowski, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski, oświęcimski, proszowicki, suski, wadowicki i wielicki oraz miasto na prawach powiatu - Kraków, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnowie, obejmujące powiaty: bocheński, brzeski, dąbrowski i tarnowski oraz miasto na prawach powiatu - Tarnów; 7) w województwie mazowieckim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ciechanowie, obejmujące powiaty: ciechanowski, mławski, płoński, pułtuski i żuromiński, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ostrołęce, obejmujące powiaty: makowski, przasnyski, ostrołęcki, ostrowski i wyszkowski oraz miasto na prawach powiatu - Ostrołęka, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Płocku, obejmujące powiaty: gostyniński, płocki i sierpecki oraz miasto na prawach powiatu - Płock, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Radomiu, obejmujące powiaty: białobrzeski, grójecki, kozienicki, lipski, przysuski, radomski, szydłowiecki i zwoleński oraz miasto na prawach powiatu - Radom, e) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach, obejmujące powiaty: garwoliński, łosicki, miński, siedlecki, sokołowski i węgrowski oraz miasto na prawach powiatu - Siedlce, f) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, obejmujące powiaty: grodziski, legionowski, nowodworski, otwocki, piaseczyński, pruszkowski, sochaczewski, warszawski zachodni, wołomiński i żyrardowski oraz miasto na prawach powiatu - m.st. Warszawa; 8) w województwie opolskim: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, obejmujące powiaty: brzeski, głubczycki, kędzierzyńsko-kozielski, kluczborski, krapkowicki, namysłowski, nyski, oleski, opolski, prudnicki i strzelecki oraz miasto na prawach powiatu - Opole; 9) w województwie podkarpackim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krośnie, obejmujące powiaty: bieszczadzki, brzozowski, jasielski, krośnieński, leski i sanocki oraz miasto na prawach powiatu - Krosno, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu, obejmujące powiaty: jarosławski, lubaczowski, przemyski i przeworski oraz miasto na prawach powiatu - Przemyśl, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie, obejmujące powiaty: dębicki, leżajski, łańcucki, ropczycko-sędziszowski, rzeszowski i strzyżowski oraz miasto na prawach powiatu - Rzeszów, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu, obejmujące powiaty: kolbuszowski, mielecki, niżański, stalowowolski i tarnobrzeski oraz miasto na prawach powiatu - Tarnobrzeg; 10) w województwie podlaskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku, obejmujące powiaty: białostocki, bielski, hajnowski, moniecki, siemiatycki i sokólski oraz miasto na prawach powiatu - Białystok, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży, obejmujące powiaty: grajewski, kolneński, łomżyński, wysokomazowiecki i zambrowski oraz miasto na prawach powiatu - Łomża, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach, obejmujące powiaty: augustowski, sejneński i suwalski oraz miasto na prawach powiatu - Suwałki; 11) w województwie pomorskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku, obejmujące powiaty: gdański, kartuski, kościerski, kwidzyński, malborski, nowodworski, pucki, starogardzki, sztumski, tczewski i wejherowski oraz miasta na prawach powiatu - Gdańsk, Gdynia i Sopot, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku, obejmujące powiaty: bytowski, chojnicki, człuchowski, lęborski i słupski oraz miasto na prawach powiatu - Słupsk; 12) w województwie śląskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej, obejmujące powiaty: bielski, cieszyński, pszczyński i żywiecki oraz miasto na prawach powiatu - Bielsko-Biała, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie, obejmujące powiaty: częstochowski, kłobucki, lubliniecki, myszkowski i zawierciański oraz miasto na prawach powiatu - Częstochowa, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, obejmujące powiaty: będziński, bieruńsko-lędziński, gliwicki, mikołowski, raciborski, rybnicki, tarnogórski i wodzisławski oraz miasta na prawach powiatu - Bytom, Chorzów, Dąbrowa Górnicza, Gliwice, Jastrzębie-Zdrój, Jaworzno, Katowice, Mysłowice, Piekary Śląskie, Ruda Śląska, Rybnik, Siemianowice Śląskie, Sosnowiec, Świętochłowice, Tychy, Zabrze i Żory; 13) w województwie świętokrzyskim: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach, obejmujące powiaty: buski, jędrzejowski, kazimierski, kielecki, konecki, opatowski, ostrowiecki, pińczowski, sandomierski, skarżyski, starachowicki, staszowski i włoszczowski oraz miasto na prawach powiatu - Kielce; 14) w województwie warmińsko-mazurskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Elblągu, obejmujące powiaty: braniewski, elbląski, iławski, nowomiejski i ostródzki oraz miasto na prawach powiatu - Elbląg, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie, obejmujące powiaty: bartoszycki, działdowski, ełcki, giżycki, gołdapski, kętrzyński, lidzbarski, mrągowski, nidzicki, olecki, olsztyński, piski, szczycieński i węgorzewski oraz miasto na prawach powiatu - Olsztyn; 15) w województwie wielkopolskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kaliszu, obejmujące powiaty: jarociński, kaliski, kępiński, krotoszyński, ostrowski, ostrzeszowski i pleszewski oraz miasto na prawach powiatu - Kalisz, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koninie, obejmujące powiaty: kolski, koniński, słupecki i turecki oraz miasto na prawach powiatu - Konin, c) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lesznie, obejmujące powiaty: gostyński, kościański, leszczyński, rawicki i wolsztyński oraz miasto na prawach powiatu - Leszno, d) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Pile, obejmujące powiaty: chodzieski, czarnkowsko-trzcianecki, obornicki, pilski, wągrowiecki i złotowski, e) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu, obejmujące powiaty: gnieźnieński, grodziski, międzychodzki, nowotomyski, poznański, szamotulski, średzki, śremski i wrzesiński oraz miasto na prawach powiatu - Poznań; 16) w województwie zachodniopomorskim: a) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie, obejmujące powiaty: białogardzki, drawski, kołobrzeski, koszaliński, sławieński, szczecinecki, świdwiński i wałecki oraz miasto na prawach powiatu - Koszalin, b) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie, obejmujące powiaty: choszczeński, goleniowski, gryficki, gryfiński, kamieński, łobeski, myśliborski, policki, pyrzycki i stargardzki oraz miasta na prawach powiatu - Szczecin i Świnoujście. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 września 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 176, poz. 1713), które traci moc z dniem 1 stycznia 2004 r., z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 171, poz. 1663 i Nr 192, poz. 1873). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków przesyłania broni za pośrednictwem podmiotów zajmujących się przewożeniem i doręczaniem przesyłek (Dz. U. Nr 198, poz. 1926) Na podstawie art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i warunki przesyłania broni: 1) pomiędzy przedsiębiorcami uprawnionymi na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia obrotu bronią lub do jej wytwarzania, zwanymi dalej "przedsiębiorcami", 2) z zagranicy - dla osób fizycznych posiadających pozwolenie na dany rodzaj broni, zwanych dalej "osobami fizycznymi", za pośrednictwem podmiotów zajmujących się przewożeniem i doręczaniem przesyłek w rozumieniu przepisów ustawy o wykonywaniu działalności pocztowej, zwanych dalej "operatorami". § 2. 1. Broń przesyła się w opakowaniu zaplombowanym i oznakowanym przez operatora w sposób trwały i widoczny, pozwalający na odróżnienie tej przesyłki spośród innych przesyłek wyłącznie przez tego operatora. 2. W przypadku przesyłki zawierającej broń, zwanej dalej "przesyłką", nadesłanej z zagranicy, niespełniającej wymogu, o którym mowa w ust. 1, operator zapewnia właściwe jej oznaczenie i opakowanie. 3. Na opakowaniu przesyłki umieszcza się pouczenie o następującej treści: "Znalazca niniejszej przesyłki powinien niezwłocznie przekazać ją najbliższej jednostce Policji. Przesyłki nie rozplombowywać i nie otwierać.". 4. Operator sporządza protokół uszkodzenia w przypadku stwierdzenia uszkodzenia przesyłki. § 3. W przypadku konieczności przechowywania przesyłki przed doręczeniem adresatowi przechowuje się ją w magazynie broni, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad uzbrojenia specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych i warunków przechowywania oraz ewidencjonowania broni i amunicji (Dz. U. Nr 113, poz. 730 oraz z 2003 r. Nr 61, poz. 544), oraz ewidencjonuje w sposób określony w tym rozporządzeniu, wpisując do dokumentacji dane dotyczące broni podane przez nadawcę przesyłki. § 4. 1. Operator podczas przewożenia przesyłki zapewnia bezpośrednią ochronę fizyczną przesyłki przez pracownika ochrony uzbrojonego w broń palną bojową, spełniającego warunki określone w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z późn. zm. 3)). 2. Przesyłka jest chroniona: 1) przez co najmniej jednego pracownika ochrony, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy zawiera nie więcej niż: a) 5 egzemplarzy broni palnej, na której posiadanie jest wymagane pozwolenie, b) 50 egzemplarzy broni innej niż palna, na której posiadanie jest wymagane pozwolenie, lub broni pneumatycznej; 2) przez co najmniej dwóch pracowników ochrony, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy zawiera większą liczbę broni niż wymieniona w pkt 1. 3. Przy przewożeniu przesyłek operator zapewnia ochronę zgodnie z ust. 2, uwzględniając łączną liczbę przewożonych egzemplarzy broni. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do przesyłek zawierających broń, której posiadanie nie wymaga pozwolenia. § 5. 1. Przewożenie przesyłki wykonuje się przy użyciu pojazdu przystosowanego, spełniającego co najmniej następujące warunki techniczne: 1) samochód ciężarowy przystosowany do przewozu przesyłek powinien być wyposażony w: a) okna wykonane z materiału o zwiększonej odporności na przebicie i rozbicie, bez możliwości ich otwierania, b) drzwi z mechanizmem automatycznego blokowania, c) elektromechaniczny zawór odcięcia dopływu paliwa lub prądu, d) wydzielony przedział ładunkowy do przewozu przesyłki z bronią, wykonany z blachy stalowej o grubości co najmniej 1 mm, łączonej w sposób trwały, z odrębnymi drzwiami z zamkiem o wysokiej klasie odporności na włamanie (co najmniej klasy "A" - zgodnie z PN-ENV 1300:2002), e) radiowy, optyczny lub akustyczny system alarmowy, f) środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej, g) pojemnik stalowy do przechowywania przesyłki podczas transportu zamontowany w przedziale ładunkowym w sposób uniemożliwiający jego odłączenie od podłoża przy zamkniętych zamkach i ryglach oraz posiadający pokrywę zamykaną zamkiem o wysokiej klasie odporności na włamanie (co najmniej klasy "A" - zgodnie z PN-ENV 1300:2002); 2) samochód ciężarowo-osobowy przystosowany do przewozu przesyłek powinien spełniać co najmniej wymagania określone w pkt 1 lit. b, c, e, f, g. 2. Przewóz przesyłek zawierających powyżej 50 sztuk broni, na której posiadanie jest wymagane pozwolenie, wykonuje się przy użyciu pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1. § 6. 1. Operator prowadzi odrębną ewidencję przesyłek zawierających broń. 2. Wpisu do ewidencji dokonuje się z chwilą przyjęcia przesyłki. 3. Ewidencja przesyłek przesyłanych pomiędzy przedsiębiorcami powinna zawierać: 1) oznaczenie nadawcy oraz jego adres; 2) numer koncesji uprawniającej nadawcę do prowadzenia obrotu bronią lub do jej wytwarzania; 3) datę nadania przesyłki; 4) oznaczenie adresata oraz jego adres; 5) numer koncesji uprawniającej adresata do prowadzenia obrotu bronią lub do jej wytwarzania; 6) imiona i nazwiska oraz adresy pracowników wykonujących ochronę przesyłki; 7) adnotację o miejscu przechowywania przesyłki przed jej doręczeniem; 8) ilość sztuk, rodzaj, model, kaliber i numer seryjny broni - jeśli posiada; 9) datę doręczenia przesyłki; 10) uwagi; 11) podpis ewidencjonującego. 4. Ewidencja przesyłek zawierających broń przesyłanych z zagranicy dla osób fizycznych powinna zawierać: 1) oznaczenie nadawcy oraz jego adres; 2) datę nadania przesyłki; 3) imię i nazwisko adresata oraz jego adres; 4) imiona i nazwiska oraz adresy pracowników wykonujących ochronę przesyłki; 5) datę przedstawienia przesyłki organowi celnemu; 6) datę zwrotu przesyłki przez organ celny; 7) ilość sztuk, rodzaj, model, kaliber i numer seryjny broni - jeśli posiada; 8) numer pozwolenia na broń i nazwę organu, który wydał adresatowi pozwolenie na broń; 9) datę doręczenia przesyłki; 10) uwagi; 11) podpis ewidencjonującego. § 7. 1. Operator doręcza przesyłkę adresatowi za pisemnym potwierdzeniem odbioru po stwierdzeniu: 1) w przypadku osoby fizycznej - tożsamości tej osoby na podstawie dowodu osobistego lub paszportu oraz posiadania pozwolenia na broń; 2) w przypadku przedsiębiorcy - tożsamości osoby odbierającej przesyłkę na podstawie dowodu osobistego lub paszportu oraz posiadanej koncesji. 2. W przypadku odmowy przyjęcia przez adresata przesyłki operator niezwłocznie przekazuje ją nadawcy. 3. Po odebraniu przesyłki przez adresata operator niezwłocznie zawiadamia o tym, w formie pisemnej, organ właściwy w sprawie pozwolenia na broń. § 8. W każdym przypadku przesyłania broni z zagranicy operator zgłasza właściwemu organowi celnemu przesyłkę zawierającą broń celem objęcia jej procedurą celną. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 27, poz. 298, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451 i Nr 80, poz. 718. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 31 października 2003 r. w sprawie nadania statutu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 198, poz. 1927) Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie nadania statutu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 236, poz. 1994). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 października 2003 r. (poz. 1927) STATUT AGENCJI RESTRUKTURYZACJI I MODERNIZACJI ROLNICTWA § 1. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwana dalej "Agencją", działa na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm.) oraz niniejszego statutu. § 2. 1. Prezes Agencji, zwany dalej "Prezesem", działa przy pomocy: 1) nie więcej niż czterech zastępców Prezesa; 2) głównego księgowego; 3) dyrektorów departamentów i biur Centrali Agencji; 4) dyrektorów oddziałów regionalnych. 2. W czasie nieobecności Prezesa lub czasowej niemożności wykonywania przez niego obowiązków działalnością Agencji kieruje i reprezentuje ją na zewnątrz zastępca wyznaczony przez Prezesa. § 3. 1. W Centrali Agencji wydziela się piony: 1) administracyjno-kontrolny; 2) programu SAPARD i funduszy strukturalnych Unii Europejskiej; 3) zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz identyfikacji i rejestracji zwierząt; 4) preferencyjnych środków krajowych i Wspólnej Polityki Rolnej; 5) finansowo-księgowy; 6) organizacyjno-prawny. 2. Nadzór nad pionami, o których mowa w ust. 1: 1) pkt 1 - sprawuje Prezes; 2) pkt 2-4 i 6 - sprawują zastępcy Prezesa; 3) pkt 5 - sprawuje główny księgowy. 3. W poszczególnych pionach, o których mowa w ust. 1, wydziela się departamenty i biura, w skład których wchodzą wydziały, sekcje i samodzielne stanowiska pracy. § 4. 1. W skład oddziałów regionalnych wchodzą biura, sekcje i samodzielne stanowiska pracy. 2. W skład biur powiatowych wchodzą sekcje i samodzielne stanowiska pracy. § 5. 1. Zakres zadań komórek organizacyjnych oraz schemat organizacyjny Agencji ustala Prezes w regulaminie organizacyjnym. 2. Projekt regulaminu organizacyjnego, o którym mowa w ust. 1, w zakresie zadań realizowanych przez komórki organizacyjne wchodzące w skład pionów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 i 4, oraz schematu organizacyjnego tych pionów Prezes uzgadnia z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych. § 6. 1. Czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników Centrali Agencji oraz dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców wykonuje Prezes. 2. Czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników oddziałów regionalnych oraz biur powiatowych z danego województwa wykonuje dyrektor oddziału regionalnego. § 7. Siedzibami oddziałów regionalnych są dla województw: 1) dolnośląskiego - Wrocław; 2) kujawsko-pomorskiego - Toruń; 3) lubelskiego - Elizówka k. Lublina; 4) lubuskiego - Zielona Góra; 5) łódzkiego - Łódź; 6) małopolskiego - Kraków; 7) mazowieckiego - Warszawa; 8) opolskiego - Opole; 9) podkarpackiego - Rzeszów; 10) podlaskiego - Łomża; 11) pomorskiego - Gdynia; 12) śląskiego - Częstochowa; 13) świętokrzyskiego - Kielce; 14) warmińsko-mazurskiego - Olsztyn; 15) wielkopolskiego - Poznań; 16) zachodniopomorskiego - Szczecin. § 8. Siedzibami biur powiatowych są: 1) w województwie dolnośląskim dla powiatów: a) bolesławieckiego - Bolesławiec, b) dzierżoniowskiego - Dzierżoniów, c) głogowskiego - Głogów, d) górowskiego - Góra, e) jaworskiego - Jawor, f) jeleniogórskiego - Jelenia Góra, g) kamiennogórskiego - Kamienna Góra, h) kłodzkiego - Kłodzko, i) legnickiego - Legnica, j) lubańskiego - Lubań, k) lubińskiego - Lubin, l) lwóweckiego - Gryfów Śląski, m) milickiego - Sławoszowice, n) oleśnickiego - Syców, o) oławskiego - Oława, p) polkowickiego - Polkowice, r) strzelińskiego - Strzelin, s) średzkiego - Środa Śląska, t) świdnickiego - Świdnica, u) trzebnickiego - Trzebnica, w) wałbrzyskiego - Wałbrzych, y) wołowskiego - Wołów, z) wrocławskiego - Wrocław, za) ząbkowickiego - Ząbkowice Śląskie, zb) zgorzeleckiego - Zgorzelec, zc) złotoryjskiego - Pielgrzymka; 2) w województwie kujawsko-pomorskim dla powiatów: a) aleksandrowskiego - Aleksandrów Kujawski, b) brodnickiego - Brodnica, c) bydgoskiego - Bydgoszcz, d) chełmińskiego - Stolno, e) golubsko-dobrzyńskiego - Golub-Dobrzyń, f) grudziądzkiego - Grudziądz, g) inowrocławskiego - Inowrocław, h) lipnowskiego - Skępe, i) mogileńskiego - Mogilno, j) nakielskiego - Nakło nad Notecią, k) radziejowskiego - Radziejów, l) rypińskiego - Rypin, m) sępoleńskiego - Sępólno Krajeńskie, n) świeckiego - Świecie, o) toruńskiego - Toruń, p) tucholskiego - Tuchola, r) wąbrzeskiego - Wąbrzeźno, s) włocławskiego - Włocławek, t) żnińskiego - Żnin; 3) w województwie lubelskim dla powiatów: a) bialskiego - Biała Podlaska, b) biłgorajskiego - Biłgoraj, c) chełmskiego - Chełm, d) hrubieszowskiego - Hrubieszów, e) janowskiego - Janów Lubelski, f) krasnostawskiego - Krasnystaw, g) kraśnickiego - Kraśnik, h) lubartowskiego - Lubartów, i) lubelskiego - Elizówka k. Lublina, j) łęczyńskiego - Łęczna, k) łukowskiego - Łuków, l) opolskiego - Opole Lubelskie, m) parczewskiego - Parczew, n) puławskiego - Puławy, o) radzyńskiego - Radzyń Podlaski, p) ryckiego - Ryki, r) świdnickiego - Piaski, s) tomaszowskiego - Tomaszów Lubelski, t) włodawskiego - Włodawa, u) zamojskiego - Zamość; 4) w województwie lubuskim dla powiatów: a) gorzowskiego - Gorzów Wielkopolski, b) krośnieńskiego - Krosno Odrzańskie, c) międzyrzeckiego - Międzyrzecz, d) nowosolskiego - Kożuchów, e) słubickiego - Słubice, f) strzelecko-drezdeneckiego - Strzelce Krajeńskie, g) sulęcińskiego - Sulęcin, h) świebodzińskiego - Świebodzin, i) wschowskiego - Wschowa, j) zielonogórskiego - Zielona Góra, k) żagańskiego - Szprotawa, l) żarskiego - Lubsko; 5) w województwie łódzkim dla powiatów: a) bełchatowskiego - Bełchatów, b) brzezińskiego - Rogów, c) kutnowskiego - Kutno, d) łaskiego - Łask, e) łęczyckiego - Łęczyca, f) łowickiego - Łowicz, g) łódzkiego wschodniego - Koluszki, h) opoczyńskiego - Opoczno, i) pabianickiego - Pabianice, j) pajęczańskiego - Pajęczno, k) piotrkowskiego - Piotrków Trybunalski, l) poddębickiego - Poddębice, m) radomszczańskiego - Radomsko, n) rawskiego - Rawa Mazowiecka, o) sieradzkiego - Sieradz, p) skierniewickiego - Skierniewice, r) tomaszowskiego - Tomaszów Mazowiecki, s) wieluńskiego - Wieluń, t) wieruszowskiego - Wieruszów, u) zduńskowolskiego - Zduńska Wola, w) zgierskiego - Aleksandrów Łódzki; 6) w województwie małopolskim dla powiatów: a) bocheńskiego - Bochnia, b) brzeskiego - Brzesko, c) chrzanowskiego - Chrzanów, d) dąbrowskiego - Dąbrowa Tarnowska, e) gorlickiego - Gorlice, f) krakowskiego - Kraków, g) limanowskiego - Limanowa, h) miechowskiego - Miechów, i) myślenickiego - Dobczyce, j) nowosądeckiego - Nawojowa, k) nowotarskiego - Czarny Dunajec, l) olkuskiego - Olkusz, m) oświęcimskiego - Oświęcim, n) proszowickiego - Proszowice, o) suskiego - Sucha Beskidzka, p) tarnowskiego - Tarnów, r) tatrzańskiego - Zakopane, s) wadowickiego - Wadowice, t) wielickiego - Niepołomice; 7) w województwie mazowieckim dla powiatów: a) białobrzeskiego - Białobrzegi, b) ciechanowskiego - Ciechanów, c) garwolińskiego - Miętne, d) gostynińskiego - Gostynin, e) grodziskiego - Grodzisk Mazowiecki, f) grójeckiego - Nowa Wieś, g) kozienickiego - Kozienice, h) legionowskiego - Legionowo, i) lipskiego - Lipsko, j) łosickiego - Łosice, k) makowskiego - Maków Mazowiecki, l) mińskiego - Mińsk Mazowiecki, m) mławskiego - Mława, n) nowodworskiego - Pomiechówek, o) ostrołęckiego - Ostrołęka, p) ostrowskiego - Stare Lubiejewo, r) otwockiego - Otwock, s) piaseczyńskiego - Góra Kalwaria, t) płockiego - Płock, u) płońskiego - Płońsk, w) pruszkowskiego - Brwinów, y) przasnyskiego - Przasnysz, z) przysuskiego - Przysucha, za) pułtuskiego - Winnica, zb) radomskiego - Radom, zc) siedleckiego - Siedlce, zd) sierpeckiego - Sierpc, ze) sochaczewskiego - Sochaczew, zf) sokołowskiego - Sokołów Podlaski, zg) szydłowieckiego - Szydłowiec, zh) warszawskiego zachodniego - Wojcieszyn, zi) węgrowskiego - Węgrów, zj) wołomińskiego - Radzymin, zk) wyszkowskiego - Wyszków, zl) zwoleńskiego - Zwoleń, zm) żuromińskiego - Zielona, zn) żyrardowskiego - Żyrardów; 8) w województwie opolskim dla powiatów: a) brzeskiego - Lewin Brzeski, b) głubczyckiego - Głubczyce, c) kędzierzyńsko-kozielskiego - Polska Cerekiew, d) kluczborskiego - Kluczbork, e) krapkowickiego - Krapkowice, f) namysłowskiego - Namysłów, g) nyskiego - Nysa, h) oleskiego - Olesno, i) opolskiego - Opole, j) prudnickiego - Prudnik, k) strzeleckiego - Strzelce Opolskie; 9) w województwie podkarpackim dla powiatów: a) bieszczadzkiego - Ustrzyki Dolne, b) brzozowskiego - Brzozów, c) dębickiego - Dębica, d) jarosławskiego - Jarosław, e) jasielskiego - Jasło, f) kolbuszowskiego - Kolbuszowa, g) krośnieńskiego - Krosno, h) leskiego - Lesko, i) leżajskiego - Leżajsk, j) lubaczowskiego - Lubaczów, k) łańcuckiego - Łańcut, l) mieleckiego - Mielec, m) niżańskiego - Nisko, n) przemyskiego - Przemyśl, o) przeworskiego - Przeworsk, p) ropczycko-sędziszowskiego - Ropczyce, r) rzeszowskiego - Rzeszów, s) sanockiego - Sanok, t) stalowowolskiego - Stalowa Wola, u) strzyżowskiego - Strzyżów, w) tarnobrzeskiego - Tarnobrzeg; 10) w województwie podlaskim dla powiatów: a) augustowskiego - Augustów, b) białostockiego - Białystok, c) bielskiego - Bielsk Podlaski, d) grajewskiego - Grajewo, e) hajnowskiego - Hajnówka, f) kolneńskiego - Kolno, g) łomżyńskiego - Łomża, h) monieckiego - Mońki, i) sejneńskiego - Sejny, j) siemiatyckiego - Siemiatycze, k) sokólskiego - Sokółka, l) suwalskiego - Suwałki, m) wysokomazowieckiego - Wysokie Mazowieckie, n) zambrowskiego - Zambrów; 11) w województwie pomorskim dla powiatów: a) bytowskiego - Tuchomie, b) chojnickiego - Chojnice, c) człuchowskiego - Człuchów, d) gdańskiego - Pruszcz Gdański, e) kartuskiego - Kartuzy, f) kościerskiego - Kościerzyna, g) kwidzyńskiego - Kwidzyn, h) lęborskiego - Lębork, i) malborskiego - Stare Pole, j) nowodworskiego - Nowy Dwór Gdański, k) puckiego - Puck, l) słupskiego - Słupsk, m) starogardzkiego - Starogard Gdański, n) sztumskiego - Sztum, o) tczewskiego - Tczew, p) wejherowskiego - Wejherowo; 12) w województwie śląskim dla powiatów: a) będzińskiego - Będzin, b) bielskiego - Bielsko-Biała, c) bieruńsko-lędzińskiego - Bieruń, d) cieszyńskiego - Międzyświeć, e) częstochowskiego - Częstochowa, f) gliwickiego - Pyskowice, g) kłobuckiego - Kłobuck, h) lublinieckiego - Lubliniec, i) mikołowskiego - Mikołów, j) myszkowskiego - Myszków, k) pszczyńskiego - Pszczyna, l) raciborskiego - Racibórz, m) rybnickiego - Rybnik, n) tarnogórskiego - Nakło Śląskie, o) wodzisławskiego - Jastrzębie-Zdrój, p) zawierciańskiego - Zawiercie, r) żywieckiego - Żywiec; 13) w województwie świętokrzyskim dla powiatów: a) buskiego - Busko-Zdrój, b) jędrzejowskiego - Jędrzejów, c) kazimierskiego - Cudzynowice, d) kieleckiego - Kielce, e) koneckiego - Końskie, f) opatowskiego - Opatów, g) ostrowieckiego - Ostrowiec Świętokrzyski, h) pińczowskiego - Pińczów, i) sandomierskiego - Sandomierz, j) skarżyskiego - Skarżysko-Kamienna, k) starachowickiego - Starachowice, l) staszowskiego - Staszów, m) włoszczowskiego - Włoszczowa; 14) w województwie warmińsko-mazurskim dla powiatów: a) bartoszyckiego - Bartoszyce, b) braniewskiego - Braniewo, c) działdowskiego - Działdowo, d) elbląskiego - Elbląg, e) ełckiego - Ełk, f) giżyckiego - Giżycko, g) gołdapskiego - Gołdap, h) iławskiego - Lubawa, i) kętrzyńskiego - Kętrzyn, j) lidzbarskiego - Lidzbark Warmiński, k) mrągowskiego - Mrągowo, l) nidzickiego - Nidzica, m) nowomiejskiego - Nowe Miasto Lubawskie, n) oleckiego - Olecko, o) olsztyńskiego - Olsztyn, p) ostródzkiego - Ostróda, r) piskiego - Pisz, s) szczycieńskiego - Szczytno, t) węgorzewskiego - Węgorzewo; 15) w województwie wielkopolskim dla powiatów: a) chodzieskiego - Margonin, b) czarnkowsko-trzcianeckiego - Czarnków, c) gnieźnieńskiego - Gniezno, d) gostyńskiego - Gostyń, e) grodziskiego - Grodzisk Wielkopolski, f) jarocińskiego - Jarocin, g) kaliskiego - Kalisz, h) kępińskiego - Mianowice, i) kolskiego - Koło, j) konińskiego - Konin, k) kościańskiego - Kościan, l) krotoszyńskiego - Krotoszyn, m) leszczyńskiego - Leszno, n) międzychodzkiego - Międzychód, o) nowotomyskiego - Nowy Tomyśl, p) obornickiego - Rogoźno, r) ostrowskiego - Przygodzice, s) ostrzeszowskiego - Ostrzeszów, t) pilskiego - Piła, u) pleszewskiego - Pleszew, w) poznańskiego - Poznań, y) rawickiego - Miejska Górka, z) słupeckiego - Słupca, za) szamotulskiego - Szamotuły, zb) średzkiego - Środa Wielkopolska, zc) śremskiego - Śrem, zd) tureckiego - Turek, ze) wągrowieckiego - Wągrowiec, zf) wolsztyńskiego - Wolsztyn, zg) wrzesińskiego - Września, zh) złotowskiego - Złotów; 16) w województwie zachodniopomorskim dla powiatów: a) białogardzkiego - Białogard, b) choszczeńskiego - Choszczno, c) drawskiego - Złocieniec, d) goleniowskiego - Nowogard, e) gryfickiego - Ościęcin, f) gryfińskiego - Banie, g) kamieńskiego - Golczewo, h) kołobrzeskiego - Siemyśl, i) koszalińskiego - Koszalin, j) łobeskiego - Łobez, k) myśliborskiego - Dębno, l) polickiego - Szczecin, m) pyrzyckiego - Pyrzyce, n) sławieńskiego - Darłowo, o) stargardzkiego - Stargard Szczeciński, p) szczecineckiego - Szczecinek, r) świdwińskiego - Świdwin, s) wałeckiego - Mirosławiec. § 9. 1. Przewodniczący Rady Agencji, zwanej dalej "Radą", w porozumieniu z Prezesem, zwołuje posiedzenia Rady co najmniej raz na kwartał. 2. W posiedzeniach Rady, oprócz jej członków, uczestniczy Prezes lub upoważniony przez Prezesa zastępca oraz osoby zaproszone przez przewodniczącego Rady w porozumieniu z Prezesem. 3. Rada podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów członków obecnych na posiedzeniu, o ile na posiedzeniu jest obecna co najmniej połowa wszystkich zaproszonych członków. Uchwały są podejmowane w głosowaniu jawnym, chyba że zostanie zgłoszony wniosek o głosowanie tajne. § 10. Prezes, po uzgodnieniu z przewodniczącym Rady, zawiadamia ministra właściwego do spraw rozwoju wsi o rozpoczęciu i upływie kadencji Rady. § 11. Obsługę techniczno-biurową Rady zapewnia Centrala Agencji. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611 i Nr 171, poz. 1661. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 7 listopada 2003 r. w sprawie sposobu i trybu sporządzania oraz dostarczania do Krajowego Rejestru Karnego kart rejestracyjnych i zawiadomień (Dz. U. Nr 198, poz. 1928) Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 50, poz. 580, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa sposób i tryb sporządzania oraz dostarczania do Krajowego Rejestru Karnego kart rejestracyjnych i zawiadomień, a także wzory tych kart i zawiadomień. § 2. 1. Organy obowiązane na podstawie ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym do sporządzania kart rejestracyjnych oraz zawiadomień o zmianach ewidencyjnych, zawiadomień dotyczących podmiotu zbiorowego, zwanych dalej "zawiadomieniami", przesyłają karty rejestracyjne i zawiadomienia niezwłocznie po ich sporządzeniu do Krajowego Rejestru Karnego, zwanego dalej "Rejestrem". 2. Karty rejestracyjne i zawiadomienia przesyła się za pośrednictwem poczty przesyłką poleconą, za pośrednictwem funkcjonariusza organu wysyłającego albo w inny sposób przewidziany odrębnymi przepisami prawa. 3. Karty rejestracyjne i zawiadomienia sporządza się pismem drukowanym. 4. Karty rejestracyjne i zawiadomienia opatruje się pieczęcią urzędową organu uprawnionego do ich sporządzania. § 3. 1. Ustala się następujące karty rejestracyjne: 1) karta rejestracyjna karna; 2) karta rejestracyjna nieletniego; 3) karta rejestracyjna podmiotu zbiorowego. 2. Wzory karty rejestracyjnej karnej, karty rejestracyjnej nieletniego oraz karty rejestracyjnej podmiotu zbiorowego stanowią, odpowiednio, załączniki nr 1, 2 i 10 do rozporządzenia. § 4. Ustala się następujące zawiadomienia: 1) zawiadomienie w postępowaniu karnym; 2) zawiadomienie o zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, w trybie art. 152 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 2)); 3) zawiadomienie o osobie pozbawionej wolności; 4) zawiadomienie w postępowaniu w sprawach nieletnich; 5) zawiadomienie o umieszczeniu lub zwolnieniu nieletniego ze schroniska dla nieletnich; 6) zawiadomienie o rozesłaniu oraz odwołaniu listu gończego; 7) zawiadomienie o zastosowaniu oraz uchyleniu tymczasowego aresztowania; 8) zawiadomienie dotyczące podmiotu zbiorowego. § 5. 1. Na druku zawiadomienia w postępowaniu karnym umieszcza się informacje o: 1) zarządzeniu wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, ograniczenia wolności lub grzywny; 2) odroczeniu wykonania kary pozbawienia wolności; 3) zawieszeniu wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności; 4) zamianie kary ograniczenia wolności na zastępczą karę grzywny lub zastępczą karę pozbawienia wolności; 5) zwolnieniu z odbycia reszty kary ograniczenia wolności; 6) podjęciu warunkowo umorzonego postępowania karnego w sprawach o przestępstwa lub przestępstwa skarbowe; 7) zamianie grzywny na zastępczą karę pozbawienia wolności albo na pracę społecznie użyteczną; 8) wykonaniu kary ograniczenia wolności; 9) wykonaniu grzywny; 10) wykonaniu środków karnych, z wyjątkiem środków karnych określonych w art. 39 pkt 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 3)), w art. 22 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 4)) oraz w art. 28 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z późn. zm. 5)); 11) rozpoczęciu, zakończeniu i miejscu wykonywania środków zabezpieczających, o których mowa w art. 93-98 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, oraz o uchyleniu lub wykonaniu pozostałych środków zabezpieczających; 12) wykonaniu przez podmiot odpowiedzialny posiłkowo kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów; 13) umorzeniu postępowania wykonawczego; 14) uchyleniu prawomocnego orzeczenia w wyniku kasacji; 15) zastosowaniu amnestii; 16) ułaskawieniu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; 17) wznowieniu postępowania sądowego zakończonego prawomocnym orzeczeniem odnotowanym w Rejestrze; 18) stwierdzeniu nieważności prawomocnego orzeczenia sądu odnotowanego w Rejestrze; 19) przywróceniu terminu do zaskarżenia orzeczenia odnotowanego w Rejestrze; 20) zarządzeniu zatarcia skazania; 21) śmierci osoby, której dane osobowe zgromadzono w Rejestrze; 22) przerwie wykonania kary pozbawienia wolności; 23) warunkowym zwolnieniu i odwołaniu takiego zwolnienia. 2. Zawiadomienie w postępowaniu karnym, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1-21, przesyła do Rejestru sąd pierwszej instancji wykonujący orzeczenie. 3. Zawiadomienie w postępowaniu karnym, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 22 lub 23, oraz o umorzeniu postępowania wykonawczego w takich sprawach przesyła do Rejestru sąd penitencjarny. 4. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. 1. Na druku zawiadomienia o zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, w trybie art. 152 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, umieszcza się informacje o tym zawieszeniu. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Rejestru sąd pierwszej instancji wykonujący orzeczenie. 3. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 7. 1. Na druku zawiadomienia o osobie pozbawionej wolności umieszcza się informacje o rozpoczęciu, zakończeniu oraz miejscu wykonywania kar dożywotniego pozbawienia wolności, 25 lat pozbawienia wolności, pozbawienia wolności, aresztu wojskowego oraz aresztu. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Rejestru Dyrektor Generalny Służby Więziennej. 3. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 8. 1. Na druku zawiadomienia w postępowaniu w sprawach nieletnich umieszcza się informacje o: 1) zarządzeniu wykonania warunkowo zawieszonego umieszczenia w zakładzie poprawczym lub kary orzeczonej w miejsce zakładu poprawczego; 2) warunkowym zwolnieniu z zakładu poprawczego i odwołaniu takiego zwolnienia; 3) warunkowym odstąpieniu od wykonania orzeczenia o umieszczeniu w zakładzie poprawczym; 4) zmianie lub uchyleniu środka wychowawczego oraz leczniczo-wychowawczego; 5) przerwaniu lub odroczeniu wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych; 6) odstąpieniu od stosowania orzeczonego środka wychowawczego; 7) powołaniu nieletniego do zasadniczej służby wojskowej lub służby zastępczej; 8) wykonaniu środka zabezpieczającego - przepadku przedmiotów, orzeczonego na podstawie art. 43 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Rejestru sąd rodzinny. 3. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 9. 1. Na druku zawiadomienia o umieszczeniu lub zwolnieniu nieletniego ze schroniska dla nieletnich umieszcza się informacje o tym umieszczeniu lub zwolnieniu. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Rejestru sąd rodzinny albo sąd orzekający w pierwszej instancji w sprawie nieletniego, w trybie art. 10 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny. 3. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 10. 1. Na druku zawiadomienia o rozesłaniu oraz odwołaniu listu gończego umieszcza się informacje o tym rozesłaniu lub odwołaniu. 2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Rejestru sąd pierwszej instancji wykonujący orzeczenie, a jeżeli postanowienie o poszukiwaniu podejrzanego listem gończym wydał prokurator - prokurator. 3. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 11. 1. Na druku zawiadomienia o zastosowaniu oraz uchyleniu tymczasowego aresztowania umieszcza się informacje o: 1) zastosowaniu tymczasowego aresztowania; 2) uchyleniu tymczasowego aresztowania; 3) miejscu osadzenia tymczasowo aresztowanego. 2. Zawiadomienie o zastosowaniu oraz uchyleniu tymczasowego aresztowania, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przesyła do Rejestru sąd orzekający o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. 3. Zawiadomienie o zastosowaniu oraz uchyleniu tymczasowego aresztowania, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przesyła do Rejestru sąd lub prokurator, który uchylił tymczasowe aresztowanie. 4. Zawiadomienie o zastosowaniu oraz uchyleniu tymczasowego aresztowania, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przesyła do Rejestru Dyrektor Generalny Służby Więziennej. 5. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 12. 1. Na druku zawiadomienia dotyczącego podmiotu zbiorowego umieszcza się informacje o: 1) wykonaniu kary pieniężnej; 2) wykonaniu przepadków; 3) wykonaniu zakazów; 4) wykonaniu podania wyroku do publicznej wiadomości; 5) zatarciu orzeczenia; 6) likwidacji podmiotu zbiorowego. 2. Zawiadomienie dotyczące podmiotu zbiorowego, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, przesyła do Rejestru sąd pierwszej instancji wykonujący orzeczenie. 3. Zawiadomienie dotyczące podmiotu zbiorowego, zawierające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 6, przesyła do Rejestru sąd gospodarczy. 4. Wzór druku zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie określenia sposobu i trybu sporządzania oraz dostarczania do Krajowego Rejestru Karnego kart rejestracyjnych i zawiadomień o zmianach ewidencyjnych (Dz. U. Nr 63, poz. 643). § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 listopada 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 listopada 2003 r. (poz. 1928) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 56, poz. 579, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142 i Nr 179, poz. 1750. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 162, poz. 1569. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 83, poz. 931 i Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 73, poz. 852, Nr 74, poz. 855 i Nr 117, poz. 1228, z 2001 r. Nr 100, poz. 1081, Nr 106, poz. 1149, Nr 125, poz. 1371, Nr 128, poz. 1409 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 25, poz. 253 i Nr 135, poz. 1145. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 7 listopada 2003 r. w sprawie gromadzenia danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych w Krajowym Rejestrze Karnym oraz usuwania tych danych z Rejestru (Dz. U. Nr 198, poz. 1929) Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 50, poz. 580, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, w tym techniczne i organizacyjne, sposób oraz tryb gromadzenia danych osobowych oraz danych o podmiotach zbiorowych w Krajowym Rejestrze Karnym, zwanym dalej "Rejestrem", oraz usuwania tych danych z Rejestru. § 2. 1. Do zabezpieczenia danych osobowych zgromadzonych w Rejestrze stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie określenia podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 80, poz. 521 oraz z 2001 r. Nr 121, poz. 1306), ze zmianami i uzupełnieniami wynikającymi z niniejszego rozporządzenia. 2. Do zabezpieczenia danych o podmiotach zbiorowych zgromadzonych w Rejestrze stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie określenia podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych, ze zmianami i uzupełnieniami wynikającymi z niniejszego rozporządzenia. § 3. W celu zabezpieczenia danych osobowych oraz danych o podmiotach zbiorowych zgromadzonych w Rejestrze dyrektor Biura Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego, zwany dalej "dyrektorem": 1) identyfikuje i analizuje zagrożenia i ryzyko, na które może być narażone przetwarzanie danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych; 2) określa potrzeby w zakresie zabezpieczenia kartotek i systemu informatycznego; 3) określa sposoby zabezpieczenia danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych adekwatne do zagrożeń i ryzyka; 4) monitoruje działanie zabezpieczeń wdrożonych w celu ochrony danych osobowych oraz danych o podmiotach zbiorowych i ich przetwarzania; 5) opracowuje i wdraża program szkolenia w zakresie zabezpieczeń kartotek i systemu informatycznego; 6) wykrywa i reaguje na przypadki naruszenia bezpieczeństwa danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych zgromadzonych w kartotekach i systemie informatycznym. § 4. Osobą odpowiedzialną za bezpieczeństwo danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych zgromadzonych w kartotekach i systemie informatycznym, w tym w szczególności za przeciwdziałanie dostępowi osób nieuprawnionych do kartotek i systemu informatycznego, oraz za podejmowanie odpowiednich działań w przypadku wykrycia naruszeń w systemach zabezpieczeń jest administrator bezpieczeństwa informacji, wyznaczony przez dyrektora. § 5. 1. Do obsługi kartotek i systemu informatycznego oraz urządzeń wchodzących w jego skład dopuszcza się wyłącznie osoby upoważnione przez dyrektora, zwane dalej "osobami uprawnionymi". 2. Indywidualny zakres czynności osób uprawnionych określa zakres odpowiedzialności za ochronę danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych przed dostępem osób nieuprawnionych, wykorzystywaniem przez osoby nieuprawnione, uszkodzeniem lub zniszczeniem. § 6. Przed dopuszczeniem do pracy przy przetwarzaniu danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych każdą osobę uprawnioną zaznajamia się z przepisami dotyczącymi Rejestru i ochrony danych w nim zgromadzonych, co osoba uprawniona potwierdza własnoręcznym podpisem. § 7. 1. W przypadku naruszenia kartotek lub systemu informatycznego, w których są zgromadzone dane osobowe i dane o podmiotach zbiorowych, osoba uprawniona postępuje w sposób określony przez dyrektora. 2. O każdym przypadku naruszenia kartotek lub systemu informatycznego, w których są zgromadzone dane osobowe i dane o podmiotach zbiorowych, osoba uprawniona jest obowiązana niezwłocznie powiadomić dyrektora oraz administratora bezpieczeństwa informacji. § 8. 1. Pomieszczenia lub części pomieszczeń, tworzące obszar, w którym są przetwarzane dane osobowe i dane o podmiotach zbiorowych zgromadzone w kartotekach oraz w bazie danych systemu informatycznego, określa dyrektor. 2. Pomieszczenia lub części pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, wyposaża się w zabezpieczenia techniczne uniemożliwiające utratę zbiorów danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych oraz zabezpieczenia chroniące przed dostępem do nich osób nieuprawnionych, wykorzystywaniem przez osoby nieuprawnione, uszkodzeniem lub zniszczeniem oraz zamyka się na czas nieobecności w nich osób uprawnionych, w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osób trzecich. § 9. Urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych, zasilane energią elektryczną, zabezpiecza się przed utratą lub zniekształceniem tych danych spowodowanych awarią zasilania lub zakłóceniami w sieci zasilającej. § 10. Osoba uprawniona wprowadza do systemu informatycznego dane osobowe i dane o podmiotach zbiorowych zawarte w kartach rejestracyjnych i zawiadomieniach o zmianach ewidencyjnych oraz zawiadomieniach dotyczących podmiotów zbiorowych, a następnie umieszcza je w odpowiedniej kartotece. § 11. 1. Karty rejestracyjne oraz zawiadomienia o zmianach ewidencyjnych i dotyczące podmiotów zbiorowych usuwa się z kartotek poprzez fizyczne zniszczenie przez osoby uprawnione, w sposób uniemożliwiający ustalenie tożsamości osoby i danych identyfikujących podmiot zbiorowy, których dane te dotyczą. 2. Zapis informacji dotyczących udostępnienia danych osobowych lub danych o podmiotach zbiorowych zgromadzonych w Rejestrze usuwa się z bazy danych systemu informatycznego z chwilą usunięcia wszystkich zgromadzonych tam danych o osobie lub podmiocie zbiorowym. § 12. 1. Urządzenia lub elektroniczne nośniki informacji, zawierające dane osobowe lub dane o podmiocie zbiorowym, przeznaczone do usunięcia z Rejestru, pozbawia się zapisu tych danych. 2. W przypadku gdy pozbawienie elektronicznych nośników informacji zapisu danych osobowych lub danych o podmiotach zbiorowych nie jest możliwe, uszkadza się je w sposób uniemożliwiający ich odczytanie. § 13. Urządzenia lub elektroniczne nośniki informacji, zawierające dane osobowe lub dane o podmiotach zbiorowych, przeznaczone do naprawy, przed naprawą pozbawia się zapisu tych danych albo naprawia się je pod nadzorem administratora bezpieczeństwa informacji. § 14. 1. Osoba uprawniona sporządza kopie awaryjne danych osobowych lub danych o podmiotach zbiorowych zgromadzonych w systemie informatycznym Rejestru. 2. Kopie awaryjne należy: 1) okresowo sprawdzać pod kątem ich dalszej przydatności do odtworzenia danych osobowych lub danych o podmiotach zbiorowych w przypadku awarii systemu; 2) bezzwłocznie usuwać po ustaniu ich użyteczności, w sposób określony w § 12. 3. Kopii awaryjnych nie przechowuje się w tych samych pomieszczeniach, w których są przechowywane zbiory danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych eksploatowanych na bieżąco. Przepis § 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 15. 1. Systemy informatyczne, w których są zgromadzone dane osobowe i dane o podmiotach zbiorowych, wyposaża się w mechanizmy uwierzytelniania użytkownika oraz kontroli dostępu do przetwarzanych danych. 2. Dla każdej osoby uprawnionej będącej użytkownikiem systemu informatycznego, o którym mowa w ust. 1, dyrektor lub osoba przez niego upoważniona ustala odrębny identyfikator i hasło użytkownika. 3. Identyfikator, o którym mowa w ust. 2, wpisuje się do ewidencji określonej w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271) wraz z imieniem i nazwiskiem użytkownika oraz rejestruje w systemie informatycznym. 4. Bezpośredni dostęp do danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych przetwarzanych w systemie informatycznym może mieć miejsce wyłącznie po podaniu identyfikatora i właściwego hasła użytkownika. 5. Hasło użytkownika zmienia się co najmniej raz na miesiąc. 6. Identyfikatora użytkownika nie zmienia się, a po wyrejestrowaniu użytkownika z systemu informatycznego nie przydziela się innej osobie. 7. Hasła użytkownika nie udostępnia się również po upływie jego ważności. 8. Identyfikator osoby, która utraciła uprawnienia do dostępu do danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych, należy niezwłocznie wyrejestrować z systemu informatycznego, unieważnić jej hasło użytkownika oraz podjąć inne stosowne działania w celu zapobieżenia dalszemu dostępowi tej osoby do danych. § 16. 1. Ekrany monitorów na stanowiskach dostępu do danych osobowych i danych o podmiotach zbiorowych przetwarzanych w systemie informatycznym są samoczynnie wyłączane po upływie ustalonego czasu nieaktywności użytkownika. 2. W pomieszczeniach, gdzie mogą przebywać osoby postronne, monitory, o których mowa w ust. 1, powinny być ustawione w sposób uniemożliwiający tym osobom wgląd w dane. § 17. Dla każdej osoby i podmiotu zbiorowego, których dane są przetwarzane w Rejestrze, system informatyczny zapewnia spójne odnotowanie: 1) daty wprowadzenia pierwszych i kolejnych danych tej osoby lub podmiotu zbiorowego; 2) identyfikatora użytkownika wprowadzającego dane; 3) informacji, jakie dane osobowe lub dane o podmiocie zbiorowym zostały wprowadzone do Rejestru, 4) informacji komu, kiedy, w jakim zakresie i przez kogo zostały udostępnione dane zgromadzone w Rejestrze. § 18. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie gromadzenia danych osobowych w Krajowym Rejestrze Karnym oraz usuwania tych danych z Rejestru (Dz. U. Nr 63, poz. 644). § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 listopada 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 56, poz. 579, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 7 listopada 2003 r. w sprawie udzielania informacji o osobach oraz o podmiotach zbiorowych na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 198, poz. 1930) Na podstawie art. 21 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 50, poz. 580, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, sposób i tryb udzielania informacji o osobach oraz informacji o podmiotach zbiorowych na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym, zwanym dalej "Rejestrem", a także wzór zapytania o udzielenie informacji o osobie i wzór formularza informacji o osobie oraz wzór zapytania o udzielenie informacji o podmiocie zbiorowym i wzór formularza informacji o podmiocie zbiorowym. § 2. 1. Informacji o osobach, których dane osobowe zostały zgromadzone w Rejestrze, udziela się na: 1) wniosek - osobie, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym, zwanej dalej "ustawą"; 2) zapytanie - podmiotom wymienionym w art. 6 ust. 1 ustawy. 2. Informacji o podmiotach zbiorowych, których dane zgromadzone zostały w Rejestrze, udziela się na: 1) wniosek - podmiotowi, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy; 2) zapytanie - podmiotom wymienionym w art. 6 ust. 1 pkt 1, 4-9 i 11 ustawy. § 3. 1. Zapytanie lub wniosek o udzielenie informacji z Rejestru kieruje się do Biura Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego, zwanego dalej "biurem informacyjnym", lub jego punktów informacyjnych działających przy niektórych sądach powszechnych, określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Dane osobowe osoby, której zapytanie lub wniosek dotyczy, ustala się na podstawie dowodu osobistego lub innego dokumentu pozwalającego na ustalenie tożsamości tej osoby. 3. Dane identyfikujące podmiot zbiorowy, którego zapytanie lub wniosek dotyczy, ustala się na podstawie aktualnego odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego. 4. Zapytanie sporządza się oddzielnie dla każdej osoby oraz każdego podmiotu zbiorowego. § 4. 1. W przypadkach niecierpiących zwłoki, zwłaszcza gdy ma to znaczenie dla toczącego się postępowania lub wykonania czynności przez uprawniony organ, informacje o osobach i o podmiotach zbiorowych z Rejestru mogą być udzielane uprawnionym podmiotom przez biuro informacyjne za pomocą urządzeń służących do automatycznego ich przekazywania. 2. Informacja o osobie oraz o podmiocie zbiorowym z Rejestru wysyłana za pomocą urządzeń, o których mowa w ust. 1, uwzględnia takie same dane oraz taki sam układ, jaki posiada informacja o osobie z Rejestru oraz informacja o podmiocie zbiorowym z Rejestru. § 5. Urządzenia służące do automatycznego przekazywania informacji o osobach oraz o podmiotach zbiorowych z Rejestru wyposaża się w systemy zabezpieczeń przed dostępem osób nieuprawnionych do tych urządzeń i przesyłanych danych oraz wykorzystywaniem ich przez osoby nieuprawnione, uszkodzeniem lub zniszczeniem. § 6. 1. Zapytania i wnioski o udzielenie informacji z Rejestru, po wpłynięciu do biura informacyjnego, podlegają sprawdzeniu co do zgodności z wymaganiami ustalonymi w ustawie. 2. Jeżeli zapytania lub wnioski zawierają braki, wzywa się do ich usunięcia w terminie 14 dni. 3. Nie udziela się informacji, jeżeli zapytania lub wnioski zawierają nieusunięte braki. § 7. 1. Udzielenie odpowiedzi na zapytanie lub wniosek dotyczące osób polega na sporządzeniu informacji o osobie z Rejestru, zgodnie z rodzajem i zakresem danych objętych zapytaniem lub wnioskiem. 2. Udzielenie odpowiedzi na zapytanie lub wniosek dotyczące podmiotu zbiorowego polega na sporządzeniu informacji o podmiocie zbiorowym z Kartoteki Podmiotów Zbiorowych Rejestru, zgodnie z zakresem danych objętych zapytaniem lub wnioskiem. § 8. 1. Po wpłynięciu zapytania lub wniosku zawarte w nich dane porównuje się z danymi zgromadzonymi w kartotekach i bazie danych systemu informatycznego Rejestru. Po ustaleniu zgodności tych danych sporządza się informację o osobie lub o podmiocie zbiorowym. 2. W przypadku stwierdzenia rozbieżności pomiędzy danymi osobowymi zgromadzonymi w Rejestrze a danymi osobowymi zawartymi w zapytaniu lub wniosku albo stwierdzenia rozbieżności pomiędzy danymi o podmiocie zbiorowym zgromadzonymi w Rejestrze a danymi zawartymi w zapytaniu lub wniosku jeżeli nie budzą one wątpliwości co do tożsamości osoby lub oznaczenia podmiotu, informacja o osobie z Rejestru lub informacja o podmiocie zbiorowym z Rejestru zawiera wykaz tych rozbieżności. § 9. Informacja o osobie lub o podmiocie zbiorowym z Rejestru, przed przekazaniem podmiotowi zapytującemu lub wnioskodawcy, podlega kontroli pod względem jej kompletności. Kontrolę przeprowadza osoba upoważniona przez dyrektora biura informacyjnego. § 10. Określa się wzór formularza: 1) zapytania o udzielenie informacji o osobie, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 3) zapytania o udzielenie informacji o podmiocie zbiorowym, stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; 4) informacji o podmiocie zbiorowym z Krajowego Rejestru Karnego, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 11. 1. Jeżeli dane osobowe osoby, której dotyczy zapytanie lub wniosek, są zgromadzone w Rejestrze, informacji o osobie z Rejestru udziela się na formularzu, o którym mowa w § 10 pkt 2. Do informacji załącza się nadesłane zapytanie lub wniosek. 2. Jeżeli dane osobowe osoby, której dotyczy zapytanie lub wniosek, nie są zgromadzone w Rejestrze, zapytanie lub wniosek zwraca się podmiotowi zapytującemu lub wnioskodawcy z adnotacją "NIE FIGURUJE". 3. Jeżeli dane o podmiocie zbiorowym, którego dotyczy zapytanie lub wniosek, są zgromadzone w Rejestrze, informacji o podmiocie zbiorowym udziela się na formularzu, o którym mowa w § 10 pkt 4. Do informacji załącza się nadesłane zapytanie lub wniosek. 4. Jeżeli dane o podmiocie zbiorowym, którego dotyczy zapytanie lub wniosek, nie są zgromadzone w Rejestrze, zapytanie lub wniosek zwraca się podmiotowi zapytującemu lub wnioskodawcy z adnotacją "NIE FIGURUJE". § 12. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 czerwca 2001 r. w sprawie udzielania informacji o osobach na podstawie danych osobowych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 60, poz. 618). § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 28 listopada 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 listopada 2003 r. (poz. 1930) Załącznik nr 1 WYKAZ PUNKTÓW INFORMACYJNYCH KRAJOWEGO REJESTRU KARNEGO 1. Punkt Informacyjny w Białymstoku przy Sądzie Okręgowym, 2. Punkt Informacyjny w Bielsku-Białej przy Sądzie Okręgowym, 3. Punkt Informacyjny w Bydgoszczy przy Sądzie Okręgowym, 4. Punkt Informacyjny w Częstochowie przy Sądzie Okręgowym, 5. Punkt Informacyjny w Gdańsku przy Sądzie Okręgowym, 6. Punkt Informacyjny w Gliwicach przy Sądzie Okręgowym, 7. Punkt Informacyjny w Gorzowie Wielkopolskim przy Sądzie Okręgowym, 8. Punkt Informacyjny w Jeleniej Górze przy Sądzie Okręgowym, 9. Punkt Informacyjny w Kaliszu przy Sądzie Okręgowym, 10. Punkt Informacyjny w Katowicach przy Sądzie Okręgowym, 11. Punkt Informacyjny w Kielcach przy Sądzie Okręgowym, 12. Punkt Informacyjny w Koszalinie przy Sądzie Okręgowym, 13. Punkt Informacyjny w Krakowie przy Sądzie Okręgowym, 14. Punkt Informacyjny w Lublinie przy Sądzie Apelacyjnym, 15. Punkt Informacyjny w Łodzi przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia, 16. Punkt Informacyjny w Olsztynie przy Sądzie Okręgowym, 17. Punkt Informacyjny w Opolu przy Sądzie Okręgowym, 18. Punkt Informacyjny w Poznaniu przy Sądzie Okręgowym, 19. Punkt Informacyjny w Radomiu przy Sądzie Okręgowym, 20. Punkt Informacyjny w Rzeszowie przy Sądzie Okręgowym, 21. Punkt Informacyjny w Szczecinie przy Sądzie Okręgowym, 22. Punkt Informacyjny w Toruniu przy Sądzie Okręgowym, 23. Punkt Informacyjny w Świdnicy przy Sądzie Okręgowym, 24. Punkt Informacyjny we Wrocławiu przy Sądzie Okręgowym, 25. Punkt Informacyjny w Zielonej Górze przy Sądzie Okręgowym, 26. Punkt Informacyjny w Legnicy przy Sądzie Okręgowym, 27. Punkt Informacyjny w Elblągu przy Sądzie Okręgowym, 28. Punkt Informacyjny w Tarnobrzegu przy Sądzie Okręgowym, 29. Punkt Informacyjny w Tarnowie przy Sądzie Rejonowym. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 56, poz. 579, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie uzbrojenia Służby Więziennej (Dz. U. Nr 198, poz. 1931) Na podstawie art. 17 pkt 5 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Uzbrojenie Służby Więziennej obejmuje: 1) broń: a) palną: karabiny, karabinki, pistolety maszynowe, pistolety i rewolwery, pistolety sygnałowe, strzelby powtarzalne, b) specjalną: pistolety i rewolwery gazowe, wyrzutnie środków chemicznych, obezwładniających i pocisków specjalnych, c) szkoleniową: sportową, pneumatyczną, szkolną, treningową; 2) amunicję do broni, o której mowa w pkt 1, oraz granaty dymne i imitatory; 3) wyposażenie specjalne, a w szczególności: miotacze gazu, tarcze, kaski, kamizelki ochronne i inne ochraniacze, kajdanki i prowadnice, hełmy i kamizelki kuloodporne, pałki służbowe oraz reflektory olśniewające; 4) indywidualne środki ochrony przeciwchemicznej, a w szczególności: maski przeciwgazowe oraz odzież ochrony przed skażeniami; 5) sprzęt optyczny: celowniki i noktowizory do broni, noktowizory indywidualne, lornetki, lunety obserwacyjne i peryskopy; 6) oporządzenie i części zamienne (zestawy naprawcze) do broni, sprzętu i środków, o których mowa w pkt 1 i 3-5; 7) warsztaty naprawcze uzbrojenia i ich specjalistyczne wyposażenie; 8) materiały i środki do konserwacji oraz obsługi technicznej uzbrojenia, a także opakowania uzbrojenia. 2. Amunicję, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przydziela się zgodnie z rodzajem przyznanej broni. § 2. Przy wyposażaniu w uzbrojenie funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", uwzględnia się przeznaczenie jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, w której pełnią służbę, stosowany system ochrony oraz rodzaj wykonywanych zadań służbowych. § 3. Funkcjonariuszy pełniących służbę w aresztach śledczych i zakładach karnych, w których stosuje się pełny system ochrony, oraz wykonujących konwojowanie można wyposażyć w uzbrojenie, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2-5. § 4. Funkcjonariuszy pełniących służbę w zakładach karnych typu półotwartego, w których stosuje się ograniczony system ochrony, można wyposażyć w karabinki, pistolety maszynowe, pistolety i rewolwery, pistolety sygnałowe, strzelby powtarzalne oraz w uzbrojenie, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2-5. § 5. 1. Wyposażenie w uzbrojenie funkcjonariuszy pełniących służbę w zakładach karnych typu otwartego, w których stosuje się uproszczony system ochrony, oraz w ośrodkach szkolenia lub w ośrodkach doskonalenia kadr określa właściwy dyrektor okręgowy Służby Więziennej, a w Centralnym Ośrodku Szkolenia Służby Więziennej - jego komendant, na podstawie obowiązującej w danej jednostce organizacyjnej instrukcji ochronnej. 2. Decyzję o wyposażeniu w uzbrojenie funkcjonariuszy w szkołach Służby Więziennej, na czas niezbędny do realizacji szkolenia, podejmuje komendant ośrodka szkolenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraciło moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 1997 r. w sprawie uzbrojenia Służby Więziennej (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 5, poz. 14), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przy udzielaniu wyróżnień policjantom (Dz. U. Nr 198, poz. 1932) Na podstawie art. 87 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wyróżnień, o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, zwanej dalej "ustawą", udzielają policjantom Komendant Główny Policji, komendanci wojewódzcy (Stołeczny) Policji, komendanci powiatowi (miejscy, rejonowi) Policji oraz komendanci szkół policyjnych. 2. Wyróżnienia, o którym mowa w art. 87 ust. 1 pkt 4 ustawy, udzielają policjantom Komendant Główny Policji, komendanci wojewódzcy (Stołeczny) Policji, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 48 ust. 3 ustawy. 3. Właściwość przełożonych oraz postępowanie w sprawach udzielenia wyróżnienia, o którym mowa w art. 87 ust. 1 pkt 3 ustawy, określają przepisy o wzorach odznak policyjnych oraz szczegółowych zasadach i trybie ich nadawania policjantom. § 2. 1. Przełożeni, o których mowa w § 1, udzielają wyróżnień z własnej inicjatywy lub na wniosek bezpośredniego przełożonego policjanta. 2. Wniosek o udzielenie wyróżnienia powinien zawierać: 1) stopień, imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz numer identyfikacyjny policjanta proponowanego do wyróżnienia; 2) rodzaj proponowanego wyróżnienia; 3) wskazanie okoliczności stanowiących podstawę do udzielenia wyróżnienia; 4) podpis, stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe bezpośredniego przełożonego występującego z wnioskiem. § 3. 1. Wyróżnień udziela się policjantom w sposób uroczysty. 2. Wyróżnienie ogłasza się w rozkazie personalnym. W rozkazie personalnym podaje się stopień, nazwisko, imię i stanowisko służbowe wyróżnionego, rodzaj wyróżnienia oraz uzasadnienie jego udzielenia. 3. Przełożony udzielający wyróżnienia może podać do wiadomości policjantom i pracownikom Policji rozkaz personalny o wyróżnieniu. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania wyróżnień oraz przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego w stosunku do policjantów (Dz. U. z 1998 r. Nr 4, poz. 14 oraz z 2002 r. Nr 176, poz. 1457). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 29 listopada 2003 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 192, poz. 1873. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu wykonywania czynności związanych z postępowaniem dyscyplinarnym w stosunku do policjantów (Dz. U. Nr 198, poz. 1933) Na podstawie art. 139 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb wykonywania czynności związanych z postępowaniem dyscyplinarnym w stosunku do policjantów, w tym obieg dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym, zwanych dalej "dokumentami", prostowanie błędów pisarskich, rachunkowych i innych oczywistych omyłek oraz wzory postanowień i innych dokumentów sporządzanych w postępowaniu dyscyplinarnym. § 2. 1. Dokumenty można doręczać bezpośrednio, przekazywać przesyłką listową, pocztą elektroniczną, faksem lub przy użyciu innych środków łączności. 2. Obieg dokumentów prowadzi się w taki sposób, aby ich treść nie była udostępniona osobom niepowołanym. § 3. Rzecznik dyscyplinarny przekazuje niezwłocznie przełożonemu dyscyplinarnemu dokumenty w sprawach dyscyplinarnych zastrzeżonych do jego właściwości. § 4. Dokumenty składane przez obwinionego włącza się niezwłocznie do akt postępowania dyscyplinarnego ze wskazaniem daty ich złożenia. § 5. Wniosek przełożonego dyscyplinarnego o przedłużenie terminu prowadzenia czynności dowodowych w postępowaniu dyscyplinarnym składa się wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu właściwemu do wydania w tym przedmiocie postanowienia, nie później niż 5 dni przed upływem tego terminu. § 6. Rzecznik dyscyplinarny, który za zgodą przełożonego dyscyplinarnego korzysta z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu czynności dowodowych w postępowaniu dyscyplinarnym, sporządza odpowiednią notatkę i włącza ją do akt postępowania dyscyplinarnego. Notatka powinna zawierać oznaczenie rzecznika dyscyplinarnego, który będzie udzielał pomocy, oraz zakres powierzonych do przeprowadzenia czynności dowodowych w postępowaniu dyscyplinarnym. § 7. Przełożony dyscyplinarny, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, w przypadku wniesienia odwołania, przekazuje je wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego, aktami osobowymi obwinionego oraz swoim stanowiskiem wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu w terminie 7 dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie. § 8. Prostowanie błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek w protokołach sporządzonych w toku postępowania dyscyplinarnego wymaga opisania przez osobę sporządzającą protokół przed jego podpisaniem. § 9. Określa się wzory: 1) postanowienia o ustaleniu właściwości przełożonego dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) postanowienia o przejęciu postępowania dyscyplinarnego do prowadzenia, stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) postanowienia o wyłączeniu albo odmowie wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) postanowienia o wyłączeniu albo odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia; 7) protokołu przesłuchania świadka, stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia; 8) postanowienia o odmowie zwolnienia od złożenia zeznania albo odpowiedzi na pytania, stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia; 9) protokołu przesłuchania obwinionego, stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia; 10) protokołu przyjęcia pisemnych wyjaśnień obwinionego, stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia; 11) protokołu oględzin, stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia; 12) postanowienia o odmowie udostępnienia akt, stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia; 13) postanowienia o zmianie albo uzupełnieniu zarzutów, stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia; 14) postanowienia o odmowie uwzględnienia wniosku dowodowego, stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia; 15) postanowienia o przedłużeniu czynności dowodowych do 2 miesięcy, stanowiącego załącznik nr 15 do rozporządzenia; 16) postanowienia o przedłużeniu czynności dowodowych na czas oznaczony powyżej 2 miesięcy, stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia; 17) postanowienia o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 17 do rozporządzenia; 18) postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 18 do rozporządzenia; 19) protokołu zapoznania obwinionego albo obrońcy z aktami postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia; 20) postanowienia o odmowie uzupełnienia akt postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia; 21) protokołu zapoznania obwinionego albo obrońcy z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia; 22) postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych, stanowiącego załącznik nr 22 do rozporządzenia; 23) postanowienia wydanego w drugiej instancji po rozpatrzeniu zażalenia lub wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, stanowiącego załącznik nr 23 do rozporządzenia; 24) orzeczenia wydanego w pierwszej instancji, stanowiącego załącznik nr 24 do rozporządzenia; 25) postanowienia o uchyleniu postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych, stanowiącego załącznik nr 25 do rozporządzenia; 26) postanowienia o stwierdzeniu niedopuszczalności odwołania albo uchybieniu terminu do wniesienia odwołania, stanowiącego załącznik nr 26 do rozporządzenia; 27) protokołu zapoznania obwinionego albo obrońcy z materiałami uzyskanymi w wyniku uzupełnienia materiału dowodowego, stanowiącego załącznik nr 27 do rozporządzenia; 28) orzeczenia wydanego w drugiej instancji, stanowiącego załącznik nr 28 do rozporządzenia; 29) postanowienia o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 29 do rozporządzenia; 30) orzeczenia wydanego w pierwszej instancji w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 30 do rozporządzenia; 31) postanowienia wydanego w drugiej instancji w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 31 do rozporządzenia; 32) orzeczenia wydanego w drugiej instancji w trybie wznowienia postępowania dyscyplinarnego, stanowiącego załącznik nr 32 do rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 29 listopada 2003 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 2003 r. (poz. 1933) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 IlustracjaIlustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Załącznik nr 26 Ilustracja Załącznik nr 27 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 28 Ilustracja Załącznik nr 29 Ilustracja Załącznik nr 30 Ilustracja Załącznik nr 31 Ilustracja Załącznik nr 32 Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 192, poz. 1873. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych 1) (Dz. U. Nr 199, poz. 1934) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje: 1) zasady wytwarzania, magazynowania i obrót biokomponentami stosowanymi w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych; 2) zasady wykorzystywania surowców rolniczych do wytwarzania biokomponentów; 3) obowiązki i zasady odpowiedzialności podmiotów wprowadzających do obrotu biokomponenty; 4) wymagania jakościowe dla biokomponentów; 5) zasady monitorowania rynku biokomponentów. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do paliw ciekłych przeznaczonych na rezerwy państwowe i zapasy obowiązkowe paliw. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) surowce rolnicze - rzepak, ziarna zbóż, kukurydzy, ziemniaki, buraki cukrowe lub ich części uprawiane i zbierane na użytkach rolnych, zawierające tłuszcze lub węglowodany, przeznaczone do produkcji biokomponentów; 2) rzepak - nasiona odmian rzepaku lub rzepiku wpisanych do Rejestru Odmian Roślin Uprawnych; 3) produkty uboczne i odpady - melasę, odpady przemysłu spożywczego lub gastronomii zawierające węglowodany, tłuszcze roślinne albo zwierzęce oraz tłuszcze pochodzące z procesów utylizacji zwierząt lub procesów oczyszczania ścieków przeznaczone do produkcji biokomponentów; 4) biokomponenty - ester lub bioetanol, w tym bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym lub eterze etylo-tert-amylowym oraz estry stanowiące samoistne paliwa silnikowe; 5) ester - estry metylowe albo estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych otrzymane w procesie przetwarzania rzepaku albo produktów ubocznych i odpadów; 6) bioetanol - odwodniony alkohol etylowy rolniczy produkowany z surowców rolniczych lub produktów ubocznych i odpadów; 7) paliwa ciekłe - benzyny silnikowe stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, zawierające w swoim składzie do 5 % bioetanolu oraz do 15 % eterów, o których mowa w pkt 4, samochodowe oleje napędowe zawierające do 5 % estrów, stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, spełniające wymagania jakościowe określone dla paliw ciekłych w odrębnych przepisach; 8) biopaliwa ciekłe - estry stanowiące samoistne paliwa silnikowe, benzyny silnikowe zawierające w swoim składzie powyżej 5 % bioetanolu oraz powyżej 15 % eterów, o których mowa w pkt 4, oleje napędowe zawierające powyżej 5 % biokomponentów, spełniające wymagania jakościowe określone dla paliw ciekłych w odrębnych przepisach; 9) wytwórca - przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)) wytwarzającego lub magazynującego biokomponenty; 10) producent rolny - grupę producentów rolnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983), osobę fizyczną, osobę prawną lub niemającą osobowości prawnej spółkę prawa handlowego prowadzącą gospodarstwo rolne, w którym są uprawiane rośliny z przeznaczeniem na surowce rolnicze; 11) pierwszy przetwórca - każdego, kto przetwarza surowce rolnicze lub produkty uboczne i odpady na surowy spirytus rolniczy lub surowy olej rzepakowy; 12) producent - przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej posiadającego koncesję na wytwarzanie lub obrót paliwami ciekłymi, wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504), zajmującego się produkcją, importem lub komponowaniem i wprowadzaniem do obrotu paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych; 13) obrót - sprzedaż lub inną formę zbycia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych lub biokomponentów. Rozdział 2 Zezwolenia na wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów Art. 3. 1. Wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów wymaga uzyskania zezwolenia. 2. Organem właściwym w sprawach wydania, odmowy wydania i cofnięcia zezwolenia na wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów jest minister właściwy do spraw rynków rolnych. Art. 4. 1. Wnioskodawca ubiegający się o zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1, powinien: 1) złożyć wniosek o wydanie zezwolenia; 2) dysponować odpowiednimi urządzeniami technicznymi i obiektami budowlanymi umożliwiającymi prawidłowe wykonywanie działalności objętej wnioskiem; 3) przedłożyć oświadczenie o posiadaniu możliwości organizacyjnych gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności objętej wnioskiem; 4) nie zalegać z wpłatami na rzecz organów podatkowych, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego; 5) nie być karany za przestępstwa: przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, skarbowe, przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz gospodarcze. 2. Wniosek o wydanie zezwolenia na wytwarzanie biokomponentów, poza wymaganiami określonymi w przepisach o działalności gospodarczej, zawiera: 1) informację o posiadanych urządzeniach technicznych i obiektach budowlanych, o których mowa w ust. 1 pkt 2; 2) określenie maksymalnych rocznych możliwości produkcyjnych urządzeń technicznych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w przypadku ubiegania się o zezwolenie na wytwarzanie biokomponentów; 3) oświadczenie wnioskodawcy określające przewidywany termin rozpoczęcia działalności objętej zezwoleniem. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające tytuł prawny wnioskodawcy do urządzeń technicznych i obiektów budowlanych, o których mowa w ust. 1 pkt 2; 2) zaświadczenia komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że urządzenia techniczne i obiekty budowlane przeznaczone do wykonywania działalności objętej wnioskiem spełniają wymagania określone odpowiednio w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska; 3) zaświadczenia właściwego organu podatkowego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego stwierdzające, że wnioskodawca nie zalega z wpłatami należności wobec tych instytucji; 4) informację z Krajowego Rejestru Karnego potwierdzającą niekaralność ubiegających się o zezwolenie: wnioskodawcy będącego osobą fizyczną, wspólników spółki osobowej prawa handlowego lub członków zarządu osoby prawnej za przestępstwa: przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, skarbowe, przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi oraz gospodarcze. 4. Wnioskodawca, który zamierza rozpocząć działalność w zakresie objętym zezwoleniem, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania zezwolenia, zwane dalej "promesą". 5. Organ wydający promesę może uzależnić wydanie zezwolenia od spełnienia warunków wykonywania działalności objętej zezwoleniem. Art. 5. 1. Zezwolenie wydaje się, jeżeli wnioskodawca spełnia wymagania, o których mowa w art. 4 ust. 1. 2. Zezwolenie określa w szczególności: 1) rodzaj działalności objętej zezwoleniem oraz maksymalną wielkość produkcji w skali roku, zgodną z możliwościami technicznymi urządzeń posiadanych przez wytwórcę, w przypadku zezwolenia na wytwarzanie biokomponentów; 2) miejsce wykonywania oraz datę rozpoczęcia działalności objętej zezwoleniem. Art. 6. 1. Organ zezwalający jest uprawniony do kontroli działalności wykonywanej w zakresie objętym zezwoleniem. 2. Kontrola dotyczy przestrzegania warunków wykonywania działalności określonych w ustawie i w zezwoleniu. 3. Kontrolę przeprowadza się na podstawie pisemnego upoważnienia wydanego przez organ zezwalający, które powinno zawierać: 1) oznaczenie osoby dokonującej kontroli; 2) nazwę kontrolowanego wytwórcy; 3) określenie zakresu i terminu kontroli. 4. Osoby upoważnione do przeprowadzania kontroli są uprawnione w szczególności do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektów, lokali lub ich części, gdzie jest wykonywana działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1; 2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępniania danych mających związek z przedmiotem kontroli. 5. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności wytwórcy lub osoby uprawnionej do jego reprezentowania. 6. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który podpisują osoba przeprowadzająca kontrolę i osoba, o której mowa w ust. 5. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osobę, o której mowa w ust. 5, przeprowadzający kontrolę zamieszcza stosowną adnotację w protokole. 7. Organ zezwalający może upoważnić do dokonywania kontroli, o której mowa w ust. 1, inny organ administracji wyspecjalizowany w kontroli danego rodzaju działalności. Przepisy ust. 2-6 stosuje się odpowiednio. Art. 7. Zezwolenie na wytwarzanie lub magazynowanie biokomponentów cofa się, jeżeli wytwórca przestał spełniać wymogi określone w art. 4 ust. 1 albo wytwarza lub magazynuje biokomponenty niezgodnie z obowiązującymi przepisami lub warunkami zezwolenia. Art. 8. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do zezwolenia stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej. Rozdział 3 Umowy kontraktacji i dostawy Art. 9. 1. Do wytwarzania biokomponentów mogą być wykorzystywane wyłącznie: 1) surowce rolnicze zakontraktowane na podstawie umowy kontraktacji zawartej między pierwszym przetwórcą lub wytwórcą a producentem rolnym lub 2) surowce rolnicze pochodzące z produkcji własnej pierwszych przetwórców lub wytwórców, lub 3) produkty uboczne i odpady pozyskane na podstawie umowy dostawy, lub 4) surowy spirytus rolniczy lub surowy olej rzepakowy wytworzone z surowców rolniczych oraz produktów ubocznych i odpadów, o których mowa w pkt 1-3, dostarczanych wytwórcy przez pierwszego przetwórcę w ramach umowy dostawy. 2. Na obszarach, na których wprowadzono stan klęski żywiołowej, dopuszcza się wytwarzanie biokomponentów, surowego spirytusu rolniczego i surowego oleju rzepakowego z surowców dostarczonych z innych źródeł niż określone w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, źródła, o których mowa w ust. 2, mając na uwadze konieczność zachowania regularności dostaw i jakości biokomponentów. 4. Umowy, o których mowa w ust. 1, są zawierane na okres nie krótszy niż 5 lat. Art. 10. Umowa kontraktacji lub umowa dostawy zawiera w szczególności: 1) określenie ilości i źródła pochodzenia surowców rolniczych, produktów ubocznych i odpadów, surowego spirytusu rolniczego, surowego oleju rzepakowego oraz biokomponentów przewidzianych do dostarczenia wytwórcy, pierwszemu przetwórcy lub producentowi w poszczególnych latach obowiązywania umowy; 2) podstawy określenia ceny za kwintal dostarczonego surowca rolniczego albo hektolitr surowego spirytusu rolniczego lub surowego oleju rzepakowego; 3) określenie minimalnych wymagań jakości surowca rolniczego albo surowego spirytusu rolniczego lub surowego oleju rzepakowego uzgodnionych przez strony; 4) termin płatności za dostarczone surowce rolnicze albo surowy spirytus rolniczy lub surowy olej rzepakowy nie dłuższy niż 30 dni od dnia dostarczenia tych surowców; 5) termin obowiązywania umowy; 6) określenie odpowiedzialności stron z tytułu niedotrzymania warunków umowy; 7) postanowienia dotyczące zmiany i rozwiązania umowy. Art. 11. 1. Tworzy się Komisję do Spraw Biokomponentów Stosowanych w Paliwach Ciekłych i Biopaliwach Ciekłych jako organ opiniodawczo-doradczy ministra właściwego do spraw rynków rolnych w zakresie spraw dotyczących biokomponentów stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych. 2. Koszty funkcjonowania Komisji, o której mowa w ust. 1, są pokrywane ze składek wpłacanych przez organizacje lub podmioty, których przedstawiciele wchodzą w skład Komisji. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb powołania i pracy oraz liczbę członków Komisji, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze możliwość reprezentowania interesów producentów rolnych, pierwszych przetwórców i wytwórców, producentów, producentów pojazdów oraz użytkowników pojazdów. Rozdział 4 Produkcja i obrót biopaliwami ciekłymi Art. 12. 1. Producenci są obowiązani wprowadzać do obrotu, w danym roku kalendarzowym, biokomponenty w ilościach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6: 1) w paliwach ciekłych lub 2) jako samoistne paliwa silnikowe, lub 3) w biopaliwach ciekłych innych niż określone w pkt 2. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wykorzystywania paliw ciekłych na potrzeby własne. 3. Producenci są obowiązani przy produkcji lub komponowaniu paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych korzystać z biokomponentów pochodzących z produkcji własnej lub z zakupu dokonanego w ramach umowy dostawy od pierwszych przetwórców lub wytwórców. 4. Posiadacze ogólnodostępnych i zakładowych stacji paliw mogą dokonywać zakupu estrów bezpośrednio od wytwórców na podstawie umów dostawy i wprowadzać je do obrotu wyłącznie jako samoistne paliwo silnikowe. 5. Umowy dostawy, o których mowa w ust. 3 i 4, zawierają w szczególności: 1) podstawy określenia ceny za hektolitr dostarczonego biokomponentu; 2) termin płatności za dostarczone biokomponenty nie dłuższy niż 30 dni od dnia ich dostarczenia; 3) termin obowiązywania umowy; 4) określenie odpowiedzialności stron z tytułu niedotrzymania warunków umowy; 5) postanowienia dotyczące zmiany i rozwiązania umowy. 6. Rada Ministrów, w terminie do dnia 31 października danego roku, określa, w drodze rozporządzenia, na następny rok kalendarzowy, w ułamku objętościowym wyrażonym w procentach, minimalną ilość poszczególnych biokomponentów, jaką ma obowiązek wprowadzić do obrotu producent w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych. Ilość biokomponentów wprowadzanych do obrotu w paliwach ciekłych lub biopaliwach ciekłych jest określana w ułamku objętościowym wyrażonym w procentach ogólnej ilości wprowadzanych do obrotu paliw ciekłych. 7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, Rada Ministrów uwzględni w szczególności możliwości surowcowe i wytwórcze, możliwości przetwórcze, możliwości branży paliwowej, coroczny wzrost udziału poszczególnych biokomponentów w ogólnej ilości wprowadzanych do obrotu paliw ciekłych, wyniki badań nad wpływem biopaliw ciekłych na eksploatację pojazdów wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym oraz pojazdów wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym oraz przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. Art. 13. 1. Do obrotu można wprowadzić wyłącznie biokomponenty spełniające wymagania jakościowe potwierdzone świadectwem jakości wydanym przez akredytowane jednostki certyfikujące, o których mowa w ust. 3. 2. Do wykonywania badań jakościowych biokomponentów uprawnione są akredytowane jednostki certyfikujące oraz akredytowane laboratoria badawcze, o których mowa w ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, akredytowane jednostki certyfikujące uprawnione do wydawania świadectw jakości biokomponentów oraz akredytowane jednostki certyfikujące oraz akredytowane laboratoria badawcze uprawnione do wykonywania badań jakościowych biokomponentów, uwzględniając w pierwszej kolejności potencjał badawczy tych jednostek i laboratoriów, a także kwalifikacje i dorobek zatrudnionych w nich pracowników. 4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, tryb wydawania świadectw jakości biokomponentów oraz tryb orzekania w sprawach jakości biokomponentów przez akredytowane jednostki certyfikujące oraz akredytowane laboratoria badawcze, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając w pierwszej kolejności obowiązujące wymagania normalizacyjne i normatywne do przeprowadzania badań i orzekania w sprawach jakości. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania jakościowe dla biokomponentów, 2) metody badań jakości biokomponentów - biorąc pod uwagę postanowienia właściwych norm i standardy obowiązujące w Unii Europejskiej w tym zakresie. 6. Kontrolę jakości biokomponentów w obrocie prowadzi Inspekcja Handlowa. 7. Do kontroli, o której mowa w ust. 6, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm. 3)). Art. 14. 1. Do obrotu bez oznakowania określającego procentową zawartość biokomponentów można wprowadzać wyłącznie paliwa ciekłe. 2. Do obrotu można wprowadzać biopaliwa ciekłe sprzedawane z odrębnych dystrybutorów oznakowanych w sposób odróżniający je od dystrybutorów przeznaczonych do obrotu paliwami ciekłymi oraz umożliwiający identyfikację procentowej ilości zawartego w nich biokomponentu. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznakowania dystrybutorów do sprzedaży biopaliw ciekłych, w tym estrów stanowiących samoistne paliwo silnikowe, biorąc pod uwagę możliwość wyraźnego rozróżnienia rodzaju sprzedawanego paliwa. Art. 15. 1. Wytwórcy przekazują, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych i Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdanie kwartalne sporządzone na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów zawierających informacje dotyczące ilości surowców rolniczych, produktów ubocznych i odpadów, w tym pochodzących z produkcji własnej, użytych do wytwarzania biokomponentów oraz informacje o ilości sprzedanych biokomponentów ze wskazaniem ich nabywców. 2. Producenci przekazują, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych i Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdanie kwartalne sporządzone na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów zawierające informacje dotyczące ilości zakupionych lub wytworzonych biokomponentów, ilości wprowadzonych do obrotu biopaliw ciekłych, paliw ciekłych oraz uzyskanej ceny zakupionych biokomponentów, a także informacje o podmiotach, które nabyły biopaliwa ciekłe i paliwa ciekłe, oraz informacje o ilościach biokomponentów i podmiotach, od których zostały nabyte. 3. Dyrektorzy izb celnych, w terminie do 45 dni po zakończeniu kwartału, przekazują Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sporządzone na podstawie dokumentów określonych przepisami prawa celnego sprawozdanie kwartalne zawierające informacje o ilości sprowadzonych i dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej paliw ciekłych, biopaliw ciekłych oraz biokomponentów, jak również o podmiotach, które je sprowadziły. 4. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie przekazywanych zbiorczych sprawozdań prowadzi monitoring rynku paliw ciekłych, biopaliw ciekłych oraz biokomponentów. 5. Wyniki monitoringu stanowią podstawę do sporządzenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki zbiorczej informacji zawierającej określenie: 1) liczby podmiotów zajmujących się wytwarzaniem biokomponentów i obrotem nimi, produkcją biopaliw ciekłych oraz paliw ciekłych i obrotem nimi; 2) ilości i wartości wytworzonych i wprowadzonych do obrotu biokomponentów; 3) ilości i wartości wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu biopaliw ciekłych oraz paliw ciekłych. 6. Zbiorcze informacje, o których mowa w ust. 5, wraz z wnioskami Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje niezwłocznie ministrom właściwym do spraw finansów publicznych, gospodarki, rynków rolnych oraz środowiska. Art. 16. Koncesje na wytwarzanie paliw ciekłych i biopaliw ciekłych oraz na obrót tymi paliwami udzielane są na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, dotyczących paliw ciekłych. Rozdział 5 Kary pieniężne Art. 17. 1. Karze pieniężnej podlega ten, kto: 1) bez wymaganego zezwolenia wytwarza lub magazynuje biokomponenty; 2) nie złożył w terminie, będąc do tego obowiązanym, sprawozdania kwartalnego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2, lub podał w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane; 3) będąc producentem, nie wprowadził biokomponentów albo wprowadza do obrotu, w danym roku kalendarzowym, biokomponenty w ilości mniejszej niż określona na podstawie art. 12 ust. 6; 4) produkując paliwa ciekłe lub biopaliwa ciekłe, korzysta z biokomponentów pochodzących ze źródeł innych niż określone w art. 12 ust. 3; 5) wprowadza do obrotu biokomponenty niezgodne z wymaganiami jakościowymi. 2. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, wynosi: 1) 50 % wartości wytworzonych, magazynowanych lub wprowadzonych do obrotu biokomponentów - w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4; 2) 50 % wartości wprowadzonych do obrotu paliw ciekłych, biopaliw ciekłych i biokomponentów - w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 5; 3) do 3.000 zł - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Wysokość kary pieniężnej ustala, w drodze decyzji administracyjnej: 1) minister właściwy do spraw rynków rolnych - w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4; 2) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki - w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3; 3) wojewódzki inspektor inspekcji handlowej - w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 4. Do egzekucji kar pieniężnych stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 5. Wpłacone kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 18. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 4)) w art. 37 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 2 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) obniżać stawkę akcyzy na biopaliwa ciekłe i paliwa ciekłe zawierające biokomponenty, od których powstał obowiązek podatkowy, oraz określać warunki i zasady stosowania tych obniżek."; 2) w ust. 4 w pkt 4 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5-9 w brzmieniu: "5) zobowiązania międzynarodowe związane z ochroną środowiska, 6) potrzebę zapewnienia stabilności rozwiązań systemowych, biorąc pod uwagę sytuację osób inwestujących na rynku biopaliw ciekłych, 7) zapewnienie stabilnych warunków rozwoju rynku rolnego w kierunku produkcji niespożywczej, 8) stworzenie warunków do rozwoju przedsiębiorczości i nowych miejsc pracy na obszarach wiejskich, 9) wzrost bezpieczeństwa paliwowego kraju poprzez większe wykorzystanie biokomponentów.". Art. 19. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 5)) w art. 3 w ust. 1 po pkt 9a dodaje się pkt 9b w brzmieniu: "9b) przedsięwzięć związanych z produkcją i przetwarzaniem surowców rolniczych na surowy spirytus rolniczy lub surowy olej rzepakowy przeznaczone do wytwarzania biokomponentów do produkcji biopaliw ciekłych i paliw ciekłych,". Art. 20. W ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6a: a) w ust. 2 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) wytwarzanie oraz obrót biokomponentami, określonymi w odrębnych przepisach.", b) w ust. 3 w pkt 1 i 2 po wyrazach "w ust. 2 pkt 1" dodaje się wyrazy "i 3"; 2) w art. 6g w ust. 1 w pkt 4 po wyrazach "w art. 6a ust. 2 pkt 2" dodaje się wyrazy "i 3". Art. 21. W ustawie z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) "paliwa ciekłe" - benzyny silnikowe stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, samochodowe oleje napędowe stosowane w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, w tym również paliwa ciekłe i biopaliwa ciekłe w rozumieniu ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934);"; 2) w art. 21 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto dokonuje obrotu paliwami ciekłymi niespełniającymi wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4, podlega grzywnie w wysokości 50 % wartości tego paliwa, ustalonej według ceny sprzedaży obowiązującej w dniu kontroli u kontrolowanego, albo karze pozbawienia wolności do lat 3.". Art. 22. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. biokomponenty mogą być wytwarzane wyłącznie z: 1) surowców rolniczych zebranych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) produktów ubocznych i odpadów powstałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 23. Rozporządzenie, o którym mowa w art. 12 ust. 6, na rok 2004, Rada Ministrów wyda w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 24. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, ustawę z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej, ustawę z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789 i Nr 128, poz. 1176. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976, Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611 i Nr 171, poz. 1661. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 3 października 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny (Dz. U. Nr 199, poz. 1935) Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 i Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142 i Nr 179, poz. 1750) w art. 156 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci: 1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, 2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1936) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa warunki wykonywania prac podwodnych oraz zasady i tryb nabywania uprawnień do ich wykonywania. 2. Ustawę stosuje się również w wyłącznej strefie ekonomicznej wchodzącej w skład obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "obszarami morskimi". 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 6 i 7, art. 23 ust. 3-7 i art. 28; 2) płetwonurkowania w celach sportowych i rekreacyjnych. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) baza prac podwodnych - miejsce zainstalowania urządzeń technicznych i wyposażenia umożliwiających bezpieczne przygotowanie i przeprowadzenie prac podwodnych oraz czynności po ich zakończeniu; 2) czynnik oddechowy - stosowane do oddychania sprężone powietrze atmosferyczne, tlen lub mieszaninę oddechową; 3) dekompresja - kontrolowany proces obniżania ciśnienia oddziałującego na organizm nurka, prowadzony zgodnie z procedurą prac podwodnych; 4) długotrwałe prace podwodne - prace podwodne, których czas trwania przekracza 8 godzin, polegające na jednorazowym, ciągłym pozostawaniu nurka pod wpływem podwyższonego ciśnienia w czasie wykonywania prac pod powierzchnią wody i w czasie przebywania na powierzchni w komorze hiperbarycznej; 5) dzwon nurkowy - zbiornik ciśnieniowy, którego konstrukcja i wyposażenie pozwalają na transportowanie nurków pod powierzchnię wody; 6) głębinowe prace podwodne - prace prowadzone pod powierzchnią wody na głębokości większej niż 50 m; 7) komora dekompresyjna - zbiornik ciśnieniowy o konstrukcji i wyposażeniu umożliwiających prowadzenie pod opieką lekarza kompresji i dekompresji nurków; 8) komora hiperbaryczna - zbiornik ciśnieniowy o konstrukcji i wyposażeniu umożliwiających przebywanie w nim nurków w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego w czasie prowadzenia długotrwałych lub głębinowych prac podwodnych albo w celu przeprowadzania dekompresji; 9) kompresja - kontrolowany proces wzrostu ciśnienia oddziałującego na organizm nurka, prowadzony zgodnie z procedurą prac podwodnych; 10) nurek - osobę wykonującą prace pod powierzchnią wody w sprzęcie nurkowym albo pozostającą w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego; 11) obiekt zanurzalny - dzwon nurkowy, pojazd podwodny, batyskaf lub inne urządzenie przeznaczone do przebywania w nim osób w czasie wykonywania prac podwodnych; 12) organizator prac podwodnych - osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, świadczącą usługi w zakresie prac podwodnych oraz organizującą te prace; 13) prace podwodne - czynności wykonywane przez osoby pozostające pod powierzchnią wody w sprzęcie nurkowym lub w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, a także czynności wykonywane na powierzchni przez osoby organizujące te prace oraz obsługujące urządzenia bazy prac podwodnych; 14) prace podwodne na małych głębokościach - prace prowadzone pod powierzchnią wody na głębokości do 20 m; 15) prace podwodne na średnich głębokościach - prace prowadzone pod powierzchnią wody na głębokości od 20 m do 50 m; 16) prace podwodne wykonywane w trudnych warunkach - czynności wykonywane pod powierzchnią wody w nocy, w czasie opadów atmosferycznych, przy temperaturze powietrza lub wody niższej niż 4° C, przy temperaturze powietrza wyższej niż 25° C, temperaturze wody wyższej niż 35° C, gdy widzialność w toni wodnej jest mniejsza niż 1 m, przy prędkości prądu wody większej niż 0,5 m/s i w akwenach górskich położonych powyżej 300 m nad poziomem morza; 17) procedura prac podwodnych - sposób postępowania przy wykonywaniu prac podwodnych, określający kolejność wykonywanych czynności, rodzaj sprzętu nurkowego, głębokość zanurzania, rodzaj i czas dekompresji, dopuszczalny czas pracy i przebywania w warunkach podwyższonego ciśnienia, długość przerw pomiędzy kolejnymi zanurzeniami, zasady asekuracji, łączności i postępowania w przypadku awarii lub wystąpienia objawów choroby dekompresyjnej; 18) sprzęt nurkowy - wyposażenie i urządzenia techniczne nakładane bezpośrednio na ciało nurka, składające się z aparatu oddechowego lub innego urządzenia doprowadzającego czynnik oddechowy, skafandra, środków ochrony głowy, odzieży ocieplonej i ochronnej, butów lub płetw, kompensatorów pływalności, pasów nośnych, stelaża, liny sygnałowej, noża, narzędzi oraz wyposażenia dodatkowego; 19) szczególnie niebezpieczne prace podwodne - czynności wykonywane pod powierzchnią wody z zastosowaniem materiałów wybuchowych lub pirotechnicznych, przy skażeniu niebezpiecznymi substancjami lub preparatami chemicznymi, przy cięciu i spawaniu metali, przy poszukiwaniu, przenoszeniu i rozbrajaniu min lub amunicji, a także przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac podwodnych. Rozdział 2 Warunki wykonywania prac podwodnych Art. 3. Wykonywanie prac podwodnych powierza się osobom posiadającym wymagane uprawnienia zawodowe i odpowiedni stan zdrowia. Art. 4. 1. Prace podwodne można organizować, jeżeli posiada się certyfikat potwierdzający spełnianie wymagań systemu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, wydany przez jednostkę certyfikującą, zgodnie z przepisami o certyfikacji. 2. System zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy obejmuje w szczególności procedury prac podwodnych, nadzór nad stanem technicznym sprzętu nurkowego i bazy prac podwodnych oraz uprawnienia osób wykonujących prace podwodne. Art. 5. Ustawienie bazy prac podwodnych nie może stwarzać zagrożeń dla żeglugi lub środowiska. Art. 6. 1. Wykonywanie prac podwodnych na obszarach morskich i śródlądowych drogach wodnych wymaga uzyskania zezwolenia właściwego miejscowo dyrektora urzędu morskiego albo dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej, wydanego w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek organizatora prac podwodnych. 2. Właściwy miejscowo dyrektor urzędu morskiego albo dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, na wniosek organizatora prac podwodnych, może wydać zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, upoważniające do wielokrotnego wykonywania prac podwodnych na małych głębokościach z terminem ważności do 6 miesięcy. 3. Za wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę w wysokości określonej w załączniku; opłata stanowi dochód budżetu państwa. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, dołącza się kopię certyfikatu, o którym mowa w art. 4 ust. 1. 5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków i zezwolenia, o których mowa w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanych prac podwodnych, miejsca i terminu ich prowadzenia, a także sposobu ich oznakowania. 6. Przed wydaniem zezwolenia organ, o którym mowa w ust. 1, może przeprowadzić kontrolę ważności dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień zawodowych przez osoby wykonujące prace podwodne, stanu technicznego sprzętu nurkowego oraz wyposażenia bazy prac podwodnych. Art. 7. 1. Uzyskanie zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie jest wymagane w przypadku usuwania zagrożenia dla życia ludzkiego, konieczności zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi albo zapobieżenia zanieczyszczeniu środowiska. 2. O podjęciu prac podwodnych mających na celu usuwanie zagrożenia dla życia ludzkiego, zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi albo zapobieżenie zanieczyszczeniu środowiska organizator prac podwodnych bezzwłocznie powiadamia właściwego miejscowo dyrektora urzędu morskiego albo dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej. Rozdział 3 Bezpieczeństwo wykonywania prac podwodnych Art. 8. 1. Organizator prac podwodnych jest odpowiedzialny za stan bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych, a także jest obowiązany wyznaczyć kierownika prac podwodnych. Pracami podwodnymi kieruje kierownik prac podwodnych. 2. Kierownik prac podwodnych jest obowiązany: 1) przeprowadzić ocenę ryzyka zawodowego w miejscu zamierzonego wykonywania prac podwodnych oraz poinformować osoby wykonujące prace podwodne o ryzyku zawodowym i zastosowanych środkach zmniejszających ryzyko; 2) opracować i stosować bezpieczne procedury prac podwodnych; 3) stosować sprzęt nurkowy i wyposażenie bazy prac podwodnych odpowiednie do rodzaju wykonywanych prac; 4) skierować do pracy pod powierzchnią wody nurka o wymaganych uprawnieniach zawodowych i zapewnić jego asekurację przez drugiego nurka będącego w gotowości do udzielenia w każdej chwili niezbędnej pomocy; 5) zapewnić utrzymywanie w stanie sprawności technicznej sprzętu nurkowego, urządzeń technicznych i wyposażenia bazy prac podwodnych, w tym zapewnić stałą obsługę przez operatora systemów nurkowych urządzeń doprowadzających czynnik oddechowy, jeżeli jest to konieczne ze względu na rodzaj zastosowanego sprzętu nurkowego; 6) prowadzić dziennik prac podwodnych; 7) dokonywać w książeczce nurka zapisów o czasie przebywania pod powierzchnią wody lub w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego; 8) zapewnić nurkowi opiekę medyczną, a w przypadku wystąpienia nagłej dekompresji zapewnić bezzwłoczne przetransportowanie nurka do miejsca, gdzie będzie można udzielić mu specjalistycznej pomocy medycznej; 9) przygotowywać i prowadzić prace podwodne zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. 3. Dziennik prac podwodnych, o którym mowa w ust. 2 pkt 6, wydaje, na wniosek organizatora prac podwodnych, i rejestruje jego wydanie właściwy miejscowo dyrektor urzędu morskiego albo dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej. 4. Za wydanie dziennika prac podwodnych pobiera się opłatę w wysokości określonej w załączniku; opłata stanowi dochód budżetu państwa. 5. Osoba wykonująca prace podwodne jest obowiązana do wykonywania powierzonych jej czynności w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowania się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek. 6. Minister Obrony Narodowej, mając na względzie specyfikę prac podwodnych wykonywanych na rzecz obronności, określi, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa wykonywania prac podwodnych w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. 7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, mając na względzie specyfikę prac podwodnych wykonywanych na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego, określi, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa wykonywania prac podwodnych, w tym działań ratowniczych, szkoleń i ćwiczeń, w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Art. 9. 1. Obiekt zanurzalny może być używany, jeżeli odpowiada wymaganiom bezpieczeństwa w zakresie: 1) budowy jego stałych urządzeń i wyposażenia; 2) warunków sanitarnych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy; 3) liczby i uprawnień zawodowych osób, które mogą w nim jednocześnie przebywać. 2. Obiekt zanurzalny i jego stałe urządzenia podlegają nadzorowi technicznemu instytucji klasyfikacyjnej w zakresie budowy, przebudowy, modernizacji i remontów. 3. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdza instytucja klasyfikacyjna w dokumencie klasyfikacyjnym, po dokonaniu przeglądu. 4. Dokumentacja projektowa obiektu zanurzalnego wymaga uzgodnienia z właściwym państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym. 5. Spełnienie przez obiekt zanurzalny wymagań w zakresie warunków higienicznych i sanitarnych stwierdza, w drodze decyzji, właściwy państwowy wojewódzki inspektor sanitarny. Art. 10. 1. Obiekt zanurzalny podlega obowiązkowi zgłoszenia do Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni w celu wydania przez niego certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego. 2. Certyfikat, o którym mowa w ust. 1, określa dopuszczalną głębokość zanurzenia obiektu zanurzalnego oraz liczbę i uprawnienia zawodowe osób, które mogą w nim jednocześnie przebywać. 3. Certyfikat, o którym mowa w ust. 1, traci ważność po upływie 12 miesięcy od dnia wystawienia, a przedłużenie jego ważności następuje na wniosek organizatora prac podwodnych. 4. Do wniosku o wydanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, załącza się: 1) dokument klasyfikacyjny wydany przez instytucję klasyfikacyjną; 2) opinię właściwego państwowego inspektora pracy o dopuszczeniu obiektu zanurzalnego do eksploatacji pod względem wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy; 3) decyzję państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o dopuszczeniu obiektu zanurzalnego do eksploatacji pod względem wymagań higienicznych i sanitarnych. 5. Za wydanie lub przedłużenie ważności certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę w wysokości określonej w załączniku; opłata stanowi dochód budżetu państwa. 6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, kierując się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony życia oraz zdrowia osób przebywających w obiekcie zanurzalnym, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wymagania w zakresie budowy obiektów zanurzalnych, ich stałych urządzeń i wyposażenia albo uzna za obowiązujące w tym zakresie wymagania określone w przepisach technicznych instytucji klasyfikacyjnej; 2) wzór certyfikatu, o którym mowa w ust. 1. Art. 11. 1. Prace podwodne może wykonywać nurek posiadający aktualne orzeczenie lekarza o braku przeciwwskazań do wykonywania prac podwodnych. 2. Nurek podlega okresowym badaniom lekarskim, przeprowadzanym nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy. 3. Głębinowe i długotrwałe prace podwodne prowadzi się pod nadzorem lekarza. 4. Po każdym przypadku wystąpienia objawów choroby dekompresyjnej kieruje się nurka na kontrolne badanie lekarskie w celu potwierdzenia braku przeciwwskazań do wykonywania prac podwodnych. 5. Koszty nadzoru medycznego, o którym mowa w ust. 3 i 4, ponosi organizator prac podwodnych; koszty badań lekarskich, o których mowa w ust. 1 i 2, ponosi organizator prac podwodnych, jeżeli zatrudnia nurka na podstawie umowy o pracę. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia, zgodnie z aktualnym stanem wiedzy w tej dziedzinie, określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki zdrowotne, jakim powinien odpowiadać nurek; 2) tryb orzekania o braku przeciwwskazań do wykonywania prac podwodnych i przeprowadzania okresowych badań lekarskich; 3) sposób sprawowania nadzoru medycznego nad pracami podwodnymi; 4) procedury dekompresji i kompresji; 5) wykaz minimalnego wyposażenia medycznego bazy prac podwodnych; 6) wymagania kwalifikacyjne dla lekarzy, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz wzory i tryb wydawania dokumentów potwierdzających kwalifikacje medyczne. Art. 12. 1. Czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach nie może jednorazowo przekroczyć 3 godzin, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. W przypadku wykonywania prac podwodnych, o których mowa w ust. 1, przy temperaturze wody lub powietrza niższej niż 4° C, czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody nie może przekroczyć jednorazowo 2 godzin. 3. Czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody, o którym mowa w ust. 1 i 2, może zostać przedłużony do 6 godzin, pod warunkiem zastosowania systemu ogrzewania skafandra i czynnika oddechowego. 4. W przypadku wykonywania prac podwodnych, o których mowa w ust. 1, przy temperaturze wody wyższej niż 18° C, czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody nie może przekroczyć jednorazowo 6 godzin. 5. Łączny czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody przy kilkukrotnych zanurzeniach w ciągu doby nie może przekroczyć 6 godzin. 6. Po każdym wynurzeniu na powierzchnię, podczas którego stosowano procedurę dekompresji, zapewnia się nurkowi co najmniej 2-godzinną przerwę. 7. W przerwach pomiędzy kolejnymi, następującymi bezpośrednio po sobie zanurzeniami, o których mowa w ust. 6, nurek nie może pełnić funkcji nurka asekurującego. Art. 13. 1. Skierowanie nurka do wykonywania głębinowych prac podwodnych następuje tylko raz na dobę, a kolejne skierowanie do tych prac jest dopuszczalne po 24-godzinnej przerwie. 2. Czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych nie może przekroczyć 1,5 godziny, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody, o którym mowa w ust. 2, może zostać przedłużony do 4 godzin, pod warunkiem zastosowania systemu ogrzewania skafandra, czynnika oddechowego i dzwonu nurkowego. Art. 14. 1. Czas pracy nurka w trakcie wykonywania długotrwałych prac podwodnych nie może przekroczyć 8 godzin na dobę. 2. Jednorazowy czas ciągłego pozostawania nurka w warunkach podwyższonego ciśnienia przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych nie może przekroczyć 672 godzin. 3. Skierowanie nurka do ponownego wykonywania długotrwałych prac podwodnych jest dopuszczalne po przerwie równej okresowi pozostawania pod wpływem podwyższonego ciśnienia w czasie wykonywania poprzednich długotrwałych prac podwodnych. Art. 15. 1. Jeżeli łączny czas pozostawania pod powierzchnią wody i w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego przekracza w roku kalendarzowym 275 godzin, nurek zatrudniony na podstawie umowy o pracę nabywa w danym roku prawo do dodatkowego, płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze jednego dnia urlopu za każde dodatkowe 24 godziny przebywania w tych warunkach. 2. Wymiar dodatkowego urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć 14 dni w roku. Art. 16. Do czasów, o których mowa w art. 12-15, wlicza się czas dekompresji określony w procedurze prac podwodnych. Art. 17. Nurek zatrudniony na podstawie umowy o pracę otrzymuje dodatek w wysokości 50 % wynagrodzenia za każdą godzinę pracy: 1) przy wykonywaniu prac podwodnych w trudnych warunkach; 2) przy wykonywaniu szczególnie niebezpiecznych prac podwodnych. Art. 18. W czasie wykonywania prac pod powierzchnią wody organizator prac podwodnych zapewnia nurkowi bezpłatne wyżywienie, o wartości kalorycznej nie mniejszej niż 2.500 kcal dziennie. Rozdział 4 Zawody związane z wykonywaniem prac podwodnych Art. 19. 1. Prace podwodne wykonują: 1) nurek III klasy; 2) nurek II klasy; 3) nurek I klasy; 4) nurek saturowany; 5) kierownik prac podwodnych II klasy; 6) kierownik prac podwodnych I klasy; 7) operator systemów nurkowych. 2. Dyplom nurka III klasy uprawnia do samodzielnego wykonywania prac podwodnych na małych głębokościach oraz prac podwodnych na średnich głębokościach w asyście nurka II lub I klasy. 3. Dyplom nurka II klasy uprawnia do samodzielnego wykonywania prac podwodnych na średnich głębokościach oraz głębinowych prac podwodnych w asyście nurka I klasy. 4. Dyplom nurka I klasy uprawnia do samodzielnego wykonywania prac podwodnych, z wyjątkiem długotrwałych prac podwodnych. 5. Dyplom nurka saturowanego uprawnia do samodzielnego wykonywania wszystkich prac podwodnych. 6. Dyplom kierownika prac podwodnych II klasy uprawnia do kierowania pracami podwodnymi, z wyjątkiem długotrwałych prac podwodnych. 7. Dyplom kierownika prac podwodnych I klasy uprawnia do kierowania bez ograniczeń wszystkimi rodzajami prac podwodnych. 8. Świadectwo operatora systemów nurkowych uprawnia do obsługiwania zainstalowanych w bazie prac podwodnych urządzeń i wyposażenia technicznego. Art. 20. 1. Warunkiem uzyskania dyplomów, o których mowa w art. 19 ust. 2-7, i świadectwa, o którym mowa w art. 19 ust. 8, jest złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu praktycznego i teoretycznego z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności oraz spełnienie przesłanek określonych odpowiednio w ust. 2-8. 2. Dyplom nurka III klasy może otrzymać osoba posiadająca: 1) ukończone co najmniej 18 lat; 2) co najmniej wykształcenie średnie albo wykształcenie zasadnicze zawodowe w zakresie zawodów morskich albo żeglugi śródlądowej, budownictwa wodnego lub zawodów mechanicznych lub elektrycznych; 3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla nurków III klasy. 3. Dyplom nurka II klasy może otrzymać osoba posiadająca: 1) dyplom nurka III klasy; 2) co najmniej dwuletnią praktykę zawodową w charakterze nurka III klasy; 3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla nurków II klasy. 4. Dyplom nurka I klasy może otrzymać osoba posiadająca: 1) dyplom nurka II klasy; 2) co najmniej dwuletnią praktykę zawodową w charakterze nurka II klasy; 3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla nurków I klasy. 5. Dyplom nurka saturowanego może otrzymać osoba posiadająca: 1) dyplom nurka I klasy; 2) co najmniej roczną praktykę zawodową w charakterze nurka I klasy; 3) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla nurków saturowanych. 6. Dyplom kierownika prac podwodnych II klasy może otrzymać osoba posiadająca: 1) wykształcenie wyższe albo średnie w zakresie zawodów morskich albo żeglugi śródlądowej, budownictwa wodnego lub zawodów mechanicznych lub elektrycznych; 2) dyplom nurka II klasy; 3) roczną praktykę zawodową w charakterze nurka II klasy; 4) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla kierowników prac podwodnych II klasy. 7. Dyplom kierownika prac podwodnych I klasy może otrzymać osoba posiadająca: 1) wykształcenie wyższe; 2) dyplom kierownika prac podwodnych II klasy; 3) trzyletnią praktykę zawodową w charakterze kierownika prac podwodnych II klasy; 4) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla kierowników prac podwodnych I klasy. 8. Świadectwo operatora systemów nurkowych może otrzymać osoba posiadająca: 1) wykształcenie średnie; 2) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla operatorów systemów nurkowych. Art. 21. 1. Praktykę nurka w zakresie wykonywania prac podwodnych wpisuje się do książeczki nurka z uwzględnieniem informacji, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 7. 2. Za okres rocznej praktyki zawodowej nurka uznaje się okres co najmniej 250 godzin łącznego przebywania nurka pod powierzchnią wody i w warunkach sztucznie wytworzonego podwyższonego ciśnienia atmosferycznego. 3. Dokumentem potwierdzającym praktykę w zakresie wykonywania prac podwodnych w charakterze kierownika prac podwodnych II klasy jest świadectwo pracy lub pisemne zaświadczenie organizatora prac podwodnych. Art. 22. 1. Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni, na wniosek zainteresowanej osoby, wydaje odpowiedni dyplom, świadectwo i książeczkę nurka. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się zaświadczenie ośrodka szkoleniowego o ukończeniu wymaganego szkolenia oraz dokument potwierdzający praktykę w zakresie wykonywania prac podwodnych. 3. Dyplomy nurka III, II i I klasy oraz nurka saturowanego zachowują ważność przez okres 5 lat od dnia ich wydania. 4. Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni, na wniosek zainteresowanej osoby, przedłuża ważność dyplomu, o którym mowa w ust. 3, pod warunkiem udokumentowania okresu co najmniej 250-godzinnej praktyki w zakresie wykonywania prac podwodnych, uzyskanej w okresie 5 lat od dnia wydania dyplomu. 5. Do wniosku o wydanie dyplomu nurka albo o przedłużenie jego ważności załącza się kopię aktualnego orzeczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1. 6. Organ, o którym mowa w ust. 1, prowadzi rejestr wydanych dyplomów, świadectw, książeczek nurka oraz certyfikatów bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego. 7. Za wydanie dokumentów, o których mowa w ust. 1, przedłużenie ważności dyplomów i wydanie duplikatów pobiera się opłaty w wysokości określonej w załączniku; opłaty stanowią dochód budżetu państwa. 8. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, kierując się specyfiką zawodów, o których mowa w art. 19, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb wydawania dyplomów, świadectw, książeczek nurka, o których mowa w ust. 1, oraz dziennika prac podwodnych, a także wzory tych dokumentów. Art. 23. 1. Obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania zawodów, o których mowa w art. 19, uznaje się te kwalifikacje na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864). 2. Na wniosek osoby zainteresowanej, która posiada dokument potwierdzający kwalifikacje płetwonurka, wydany przez stowarzyszenia kultury fizycznej lub inne stowarzyszenia, oraz wymaganą praktykę w zakresie wykonywania prac podwodnych, Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni może wydać odpowiedni dyplom lub świadectwo potwierdzające kwalifikacje do wykonywania zawodu albo uzależnić ich wydanie od zdania przed komisją uzupełniającego egzaminu praktycznego lub teoretycznego. 3. Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 6 i 7, na wniosek osoby zainteresowanej posiadającej dokumenty kwalifikacyjne uprawniające do wykonywania prac podwodnych, wydane przez jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej (kwalifikacje wojskowe) albo ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wydaje odpowiedni dyplom, książeczkę nurka lub świadectwo potwierdzające uprawnienia do wykonywania zawodu, pod warunkiem udokumentowania okresu co najmniej 250-godzinnej praktyki w zakresie wykonywania prac podwodnych, uzyskanej w okresie 5 lat od dnia wydania dokumentu. 4. Do osób, o których mowa w ust. 3, niespełniających wymagań dotyczących praktyki w zakresie wykonywania prac podwodnych, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2. 5. Za uznanie kwalifikacji lub potwierdzenie kwalifikacji do wykonywania zawodów, o których mowa w ust. 1-3, pobiera się opłaty w wysokości określonej w załączniku; opłaty stanowią dochód budżetu państwa. 6. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje wojskowe osób uprawnionych do wykonywania prac podwodnych odpowiadające kwalifikacjom do wykonywania zawodów, o których mowa w art. 19, kierując się zakresem programu szkoleń. 7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje osób uprawnionych do wykonywania prac podwodnych, które uzyskały uprawnienia w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, odpowiadające kwalifikacjom do wykonywania zawodów, o których mowa w art. 19, kierując się zakresem programu szkoleń. Art. 24. 1. Szkolenia w zakresie wykonywania zawodów, o których mowa w art. 19, prowadzą ośrodki szkoleniowe uznane w drodze decyzji Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres 24 miesięcy, na wniosek ośrodka szkoleniowego, po przeprowadzeniu kontroli i oceny tych szkoleń oraz przedstawieniu certyfikatu, o którym mowa w art. 4 ust. 1. 3. Za przeprowadzenie kontroli i oceny szkoleń prowadzonych przez ośrodek szkoleniowy lub rozszerzenie ich zakresu pobiera się opłatę w wysokości określonej w załączniku. 4. Osobie, która ukończyła szkolenie, ośrodek szkoleniowy wydaje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, o którym mowa w art. 20 ust. 2-8. Art. 25. 1. Egzaminy, o których mowa w art. 20 ust. 1 i art. 23 ust. 2, przeprowadza Komisja Kwalifikacyjna dla Nurków, działająca przy Dyrektorze Urzędu Morskiego w Gdyni, zwana dalej "komisją". 2. Przewodniczącego komisji powołuje na okres 3 lat i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, na wniosek Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni. 3. Zastępcę przewodniczącego, sekretarza i pozostałych członków komisji powołuje, spośród osób posiadających kwalifikacje zawodowe związane z wykonywaniem prac podwodnych, i odwołuje Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni, na wniosek przewodniczącego komisji. 4. Do zadań komisji należy: 1) rozpatrywanie wniosków osób ubiegających się o uzyskanie dyplomów lub świadectw i weryfikowanie załączonych do wniosków dokumentów potwierdzających wykształcenie, praktykę zawodową i ukończenie wymaganych szkoleń; 2) przeprowadzanie egzaminów praktycznych i teoretycznych z zakresu wymaganej wiedzy i umiejętności; 3) opiniowanie opracowanych przez ośrodki szkoleniowe szczegółowych programów i metod szkolenia w zakresie wykonywania prac podwodnych oraz nadzorowanie przebiegu tych szkoleń; 4) nadzorowanie przebiegu szkoleń związanych z wprowadzaniem nowych technologii prac podwodnych, procedur, sprzętu nurkowego i wyposażenia; 5) opracowywanie zaleceń z zakresu bezpieczeństwa wykonywania prac podwodnych; 6) ustalanie, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, państwowego inspektora pracy lub prokuratora, przyczyn i okoliczności wypadków powstałych przy wykonywaniu prac podwodnych. Art. 26. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, mając na uwadze specyfikę zawodów, o których mowa w art. 19, i uwzględniając aktualny stan wiedzy w tej dziedzinie, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i kryteria uznawania szkoleń prowadzonych przez ośrodek szkoleniowy, cofania uznania oraz przeprowadzania kontroli i oceny tych szkoleń; 2) ramowe programy szkoleń i wymagań egzaminacyjnych; 3) tryb, sposób i terminy przeprowadzania egzaminów przez komisję; 4) kryteria przyznawania uprawnień do wykonywania zawodu osobom, o których mowa w art. 23 ust. 2; 5) kryteria, którym powinni odpowiadać kandydaci na przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego, sekretarza i członków komisji. Art. 27. 1. Za przeprowadzenie egzaminu pobiera się opłaty w wysokości określonej w załączniku. 2. Środki finansowe uzyskane z opłat, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 24 ust. 3, gromadzi się na wyodrębnionym rachunku środków specjalnych Urzędu Morskiego w Gdyni, utworzonym w trybie określonym w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)), z przeznaczeniem na finansowanie funkcjonowania komisji i na wynagrodzenia jej członków. 3. Za przeprowadzenie egzaminu i kontrolę oraz ocenę szkoleń prowadzonych przez ośrodek szkoleniowy członkom komisji oraz obsłudze administracyjnej egzaminu przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w załączniku. Art. 28. 1. Minister Obrony Narodowej, mając na uwadze specyfikę zawodów i prac podwodnych prowadzonych w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, a także aktualny stan wiedzy w tej dziedzinie, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i kryteria nabywania kwalifikacji wojskowych uprawniających do wykonywania prac podwodnych; 2) wzory dokumentów potwierdzających nabycie kwalifikacji, o których mowa w pkt 1, a także innych dokumentów związanych z wykonywaniem prac podwodnych; 3) sposób ustalania okoliczności wypadków z udziałem nurków w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, mając na uwadze specyfikę zawodów i prac podwodnych prowadzonych w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, a także aktualny stan wiedzy w tej dziedzinie, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i kryteria nabywania kwalifikacji uprawniających do wykonywania prac podwodnych; 2) wzory dokumentów potwierdzających nabycie kwalifikacji, o których mowa w pkt 1, a także wzory innych dokumentów związanych z wykonywaniem prac podwodnych; 3) sposób ustalania okoliczności wypadków z udziałem nurków w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Art. 29. Do postępowania w sprawach uznawania i potwierdzania kwalifikacji, wydawania dyplomów, świadectw, certyfikatów bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego oraz uznawania szkoleń prowadzonych przez ośrodki szkoleniowe, o których mowa w art. 24, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. 2)). Rozdział 5 Przepisy karne Art. 30. 1. Kto: 1) organizuje prace podwodne, nie posiadając certyfikatu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i art. 10 ust. 1, 2) powierza wykonywanie prac podwodnych osobom nieposiadającym wymaganych uprawnień zawodowych, 3) świadczy bez zezwolenia usługi w zakresie prac podwodnych - podlega karze grzywny albo karze ograniczenia wolności, albo obu tym karom łącznie. 2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1031). Rozdział 6 Przepisy zmieniające, dostosowujące i końcowe Art. 31. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2060) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w części II "Opłaty za wystawianie dokumentów kwalifikacyjnych i żeglarskich" w ust. 3 skreśla się wyrazy "3.2 Książeczka nurka 20 j.t."; 2) w części III "Opłaty za egzamin i zasady wynagradzania członków komisji egzaminacyjnej" uchyla się ust. 6. Art. 32. Dokumenty potwierdzające uprawnienia do wykonywania zawodów, o których mowa w art. 19, oraz książeczki nurka wydane przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują ważność do czasu ich wymiany, jednak nie dłużej niż przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 33. Przepisy art. 4, a także przepisy art. 6 ust. 4, art. 24 ust. 2 i art. 30 ust. 1 pkt 1 w zakresie dotyczącym certyfikatu potwierdzającego spełnianie wymagań systemu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy stosuje się po upływie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 34. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 17 października 2003 r. (poz. 1936) OPŁATY ZA WYDAWANIE DOKUMENTÓW I PRZEPROWADZANIE EGZAMINÓW 1. Opłaty za wydanie dokumentów 1.1. Za certyfikat bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego 200 j.t. 1.2. Za przedłużenie ważności certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego 50 j.t. 1.3. Za wydanie duplikatu certyfikatu bezpieczeństwa konstrukcji i wyposażenia obiektu zanurzalnego 25 j.t. 1.4. Za wydanie zezwolenia na wykonywanie prac podwodnych na obszarach morskich lub śródlądowych drogach wodnych 200 j.t. 1.5. Za kontrolę, ocenę i uznanie szkolenia prowadzonego przez ośrodek szkoleniowy 1.350 j.t. 1.6. Za rozszerzenie działalności szkoleniowej ośrodka szkoleniowego 650 j.t. 2. Opłaty za wydanie dyplomów, świadectwa, książeczki nurka 2.1. Dyplom nurka III i II klasy 30 j.t. 2.2. Dyplom nurka I klasy oraz nurka saturowanego 50 j.t. 2.3. Dyplom kierownika prac podwodnych II i I klasy 50 j.t. 2.4. Świadectwo operatora systemów nurkowych 30 j.t. 2.5. Uznanie kwalifikacji uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej 200 j.t. 2.6. Potwierdzenie kwalifikacji płetwonurka do wykonywania zawodu nurka 100 j.t. 2.7. Za wydanie książeczki nurka 20 j.t. 2.8. Za wydanie dziennika prac podwodnych 10 j.t. 3. Za wydanie duplikatów dokumentów wymienionych w poz. 2.1-2.8 opłatę podwyższa się o 50 % opłaty podstawowej za ten dokument. 4. Za przeprowadzenie egzaminu przed Komisją Kwalifikacyjną dla Nurków 4.1. Na stopień nurka III i nurka II klasy 180 j.t. 4.2. Na stopień nurka I klasy i nurka saturowanego 300 j.t. 4.3. Na stopień kierownika prac podwodnych II i I klasy 250 j.t. 4.4. Na stopień operatora systemów nurkowych 150 j.t. 5. Za egzamin poprawkowy pobiera się opłatę w wysokości 50 % opłat określonych w poz. 4.1 - 4.4. 6. Wynagrodzenia członków Komisji Kwalifikacyjnej dla Nurków za przeprowadzenie egzaminu (od osoby egzaminowanej) 6.1. Przewodniczący komisji 35 j.t. 6.2. Zastępca przewodniczącego komisji 25 j.t. 6.3. Sekretarz komisji 20 j.t. 6.4. Członek komisji 22 j.t. 6.5. Obsługa administracyjna egzaminu 7 j.t. 7. Wynagrodzenie Komisji Kwalifikacyjnej dla Nurków za przeprowadzenie kontroli i oceny ośrodka szkoleniowego 7.1. Przewodniczący komisji 300 j.t. 7.2. Członek komisji 250 j.t. Jednostka taryfowa (j.t.) Wartość złotową jednostki taryfowej stanowi równowartość 0,2 SDR - Specjalnych Praw Ciągnienia (jednostki rozrachunkowej Międzynarodowego Funduszu Walutowego) liczona według średniego kursu walutowego z poprzedniego tygodnia, podanego w tabelach kursowych Narodowego Banku Polskiego, zgodnie z art. 17 ust. 4 pkt 2 i art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594 i Nr 137, poz. 1303). 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce komunalnej (Dz. U. Nr 199, poz. 1937) Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 10 dodaje się art. 10a i 10b w brzmieniu: "Art. 10a. 1. W spółkach z udziałem jednostek samorządu terytorialnego działa rada nadzorcza. 2. Do rad nadzorczych w spółkach z udziałem jednostek samorządu terytorialnego stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy. 3. Kadencja członka rady nadzorczej w spółkach z większościowym udziałem jednostek samorządu terytorialnego trwa 3 lata. 4. Członkowie rady nadzorczej, reprezentujący w spółce jednostkę samorządu terytorialnego, są powoływani spośród osób, które złożyły egzamin w trybie przewidzianym w przepisach o komercjalizacji i prywatyzacji. 5. Do członków rad nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, reprezentujących w spółce jednostkę samorządu terytorialnego, stosuje się odpowiednio art. 13 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844). 6. Członków zarządu spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego powołuje i odwołuje rada nadzorcza. Art. 10b. Przepisy art. 10a stosuje się także do spółek zależnych od spółek określonych w tych przepisach, w rozumieniu art. 4 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych, z tym że przepisy art. 10a ust. 4 i 5 stosuje się do członków rady nadzorczej spółki zależnej, reprezentujących w tej spółce spółkę z udziałem jednostki samorządu terytorialnego."; 2) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Do wnoszenia wkładów oraz obejmowania udziałów i akcji stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych oraz przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem przepisów ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa oraz o komercjalizacji i prywatyzacji. 2. Do zbycia akcji i udziałów w spółkach, o których mowa w art. 9, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, przepisy działu IV ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji. 3. Przewidziane w ustawie, o której mowa w ust. 2, kompetencje ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa wykonuje wobec spółki przewodniczący zarządu jednostki samorządu terytorialnego, a w przypadku gminy wójt (burmistrz, prezydent miasta). 4. W jednoosobowych spółkach jednostek samorządu terytorialnego funkcję zgromadzenia wspólników (walnego zgromadzenia) pełnią organy wykonawcze tych jednostek samorządu terytorialnego."; 3) w art. 18 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Pozostałych członków rady nadzorczej powołuje spośród osób, które złożyły egzamin na członka rady nadzorczej w trybie przewidzianym w przepisach o komercjalizacji i prywatyzacji, i odwołuje wójt (burmistrz, prezydent miasta)."; 4) uchyla się art. 20. Art. 2. Przedsiębiorstwa komunalne, w stosunku do których rada gminy do dnia 30 czerwca 1997 r. postanowiła o wyborze organizacyjno-prawnej formy lub o ich prywatyzacji, oraz przedsiębiorstwa państwowe przejęte przez jednostki samorządu terytorialnego po dniu 1 lipca 1997 r. działają na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981 i Nr 240, poz. 2055) - do czasu przekształcenia organizacyjno-prawnej formy lub prywatyzacji. Art. 3. 1. Czas trwania kadencji członków rad nadzorczych spółek z większościowym udziałem jednostek samorządu terytorialnego i spółek zależnych od tych spółek, powołanych przed dniem wejścia w życie ustawy, określa się na podstawie przepisów dotychczasowych. 2. Członkowie rad nadzorczych spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, reprezentujący w spółce jednostkę samorządu terytorialnego, oraz spółek zależnych od spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, reprezentujący w spółce spółkę z udziałem jednostki samorządu terytorialnego, powołani przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) którzy do tego dnia nie złożyli egzaminu w trybie przewidzianym w przepisach o komercjalizacji i prywatyzacji, są obowiązani do złożenia tego egzaminu w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy; 2) którzy w tym dniu wykonują zajęcia, świadczą pracę lub usługi albo posiadają akcje lub udziały, o których mowa w art. 13 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji, są obowiązani do zaprzestania wykonywania tych zajęć, świadczenia pracy lub usług, zbycia akcji lub udziałów albo do rezygnacji z członkostwa w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 4. 1. Jeżeli w istniejących w dniu wejścia w życie ustawy spółkach z udziałem jednostek samorządu terytorialnego oraz w spółkach zależnych od tych spółek nie działa rada nadzorcza, radę tę powołuje się w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. W przypadku niepowołania rady nadzorczej w terminie, o którym mowa w ust. 1, radę nadzorczą spółki z większościowym udziałem jednostki samorządu terytorialnego wykonującej zadania o charakterze użyteczności publicznej powołuje wojewoda właściwy ze względu na siedzibę spółki w terminie 2 miesięcy po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1. Art. 5. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy spółki z udziałem jednostek samorządu terytorialnego oraz spółki zależne od tych spółek, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, dostosują postanowienia swoich umów, aktów założycielskich lub statutów do jej przepisów. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 106, poz. 679 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o służbie medycyny pracy oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 199, poz. 1938) Art. 1. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Zadania służby medycyny pracy wykonują: lekarze, pielęgniarki, psycholodzy i inne osoby o kwalifikacjach zawodowych niezbędnych do wykonywania wielodyscyplinarnych zadań tej służby. 2. Jednostkami organizacyjnymi służby medycyny pracy są: 1) jednostki podstawowe: a) zakłady opieki zdrowotnej tworzone i utrzymywane w celu sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, b) jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej wydzielone w celu realizacji profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, c) lekarze wykonujący indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub wykonujący zawód w formie grupowej praktyki lekarskiej - zwane dalej "podstawowymi jednostkami służby medycyny pracy", 2) wojewódzkie ośrodki medycyny pracy. 3. Zadania służby medycyny pracy realizują, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie: 1) pielęgniarki wykonujące indywidualną praktykę pielęgniarską, indywidualną specjalistyczną praktykę pielęgniarską, grupową praktykę pielęgniarską, z wyłączeniem zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a)-e), g) i h) oraz pkt 3, 2) psycholodzy oraz osoby o kwalifikacjach, o których mowa w ust. 1, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. 4. Zadania służby medycyny pracy realizują, w zakresie i na zasadach określonych w ustawie, także jednostki badawczo-rozwojowe i jednostki organizacyjne uczelni medycznych, prowadzące działalność w dziedzinie medycyny pracy."; 2) w art. 4 uchyla się pkt 4a; 3) w art. 5: a) w ust. 1 uchyla się pkt 3a, b) uchyla się ust. 2a i 4; 4) w art. 6: a) w ust. 1 w pkt 2: - w lit. d wyraz "leczniczej" zastępuje się wyrazem "orzeczniczej", - lit. f otrzymuje brzmienie: "f) wykonywanie szczepień ochronnych, o których mowa w art. 17 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391),", b) w ust. 1 w pkt 8 przecinek zastępuje się kropką oraz uchyla pkt 9, c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W stosunku do osób wykonujących pracę na podstawie innej niż stosunek pracy służba medycyny pracy wykonuje zadania określone w ust. 1.", d) uchyla się ust. 7; 5) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Służba medycyny pracy, wykonując swoje zadania, współdziała z: 1) pracodawcami i ich organizacjami, 2) pracownikami i ich przedstawicielami, a zwłaszcza ze związkami zawodowymi, 3) lekarzami udzielającymi pracującym świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, 4) Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zespołami do spraw orzekania o niepełnosprawności oraz Narodowym Funduszem Zdrowia, 5) Państwową Inspekcją Pracy, Państwową Inspekcją Sanitarną oraz innymi organami nadzoru i kontroli warunków pracy, 6) jednostkami badawczo-rozwojowymi, szkołami wyższymi oraz innymi organizacjami i instytucjami, których działalność służy ochronie zdrowia pracujących. 2. Współdziałanie z pracodawcami i ich organizacjami oraz z pracownikami i ich przedstawicielami polega w szczególności na: 1) bieżącej wzajemnej wymianie informacji o zagrożeniach zdrowia występujących na stanowiskach pracy i przedstawianiu wniosków zmierzających do ich ograniczenia lub likwidacji, 2) uczestniczeniu w inicjatywach prozdrowotnych na rzecz pracujących, zwłaszcza dotyczących realizacji programów promocji zdrowia, 3) dokonywaniu wyboru form opieki zdrowotnej i programów ich wdrażania, odpowiednich do rodzaju zakładu pracy i występujących w nim zagrożeń zawodowych. 3. Współdziałanie z lekarzami, o których mowa w ust. 1 pkt 3, polega w szczególności na wymianie informacji o stanie zdrowia pracujących objętych ich opieką, zwłaszcza o stanach chorobowych mogących mieć związek z zagrożeniami zawodowymi lub sposobem wykonywania pracy. 4. Współdziałanie z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zespołami do spraw orzekania o niepełnosprawności oraz Narodowym Funduszem Zdrowia polega w szczególności na wykonywaniu przez służbę medycyny pracy świadczeń zdrowotnych na podstawie zawartej umowy dla podmiotów realizujących zadania w zakresie orzecznictwa w sprawie niezdolności do pracy i potrzebie przeprowadzenia rehabilitacji zawodowej, warunkujących prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, ubezpieczenia społecznego rolników, orzecznictwa, o którym mowa w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, a także świadczeń zdrowotnych z zakresu patologii zawodowej. 5. W ramach współdziałania z Państwową Inspekcją Pracy, Państwową Inspekcją Sanitarną oraz innymi organami nadzoru i kontroli warunków pracy: 1) jednostki służby medycyny pracy informują właściwą inspekcję o zagrożeniach dla zdrowia stwierdzonych w miejscu wykonywania pracy i o przypadkach naruszania przez pracodawcę obowiązków w zakresie ochrony zdrowia pracowników, wynikających z Kodeksu pracy, niniejszej ustawy i przepisów wydanych na ich podstawie, 2) właściwe inspekcje i inne organy informują odpowiednie jednostki służby medycyny pracy o wynikach kontroli pracodawców w sprawach mających wpływ na ochronę zdrowia pracowników. 6. Współdziałanie z jednostkami badawczo-rozwojowymi, szkołami wyższymi oraz innymi organizacjami i instytucjami, których działalność służy ochronie zdrowia pracujących, obejmuje w szczególności, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, udział w pracach naukowo-badawczych, zjazdach i sympozjach naukowych, przekazywanie informacji naukowych, udział w szkoleniu podyplomowym oraz w konsultacjach przy formułowaniu programów nauczania i doskonalenia zawodowego."; 6) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zgłoszenia dokonuje podstawowa jednostka służby medycyny pracy lub pielęgniarka, o której mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1."; 7) w art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej obejmuje również pielęgniarkę, o której mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1."; 8) w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Realizacja zadań służby medycyny pracy, określonych w trybie art. 9 ust. 4, przez osoby, o których mowa w art. 2 ust. 3, następuje na podstawie umowy zawartej ze zleceniodawcą. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio."; 9) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podstawowa jednostka służby medycyny pracy może zlecić, na podstawie umowy, wykonywanie niektórych świadczeń, w szczególności badań diagnostycznych i specjalistycznych konsultacji lekarskich, zakładom opieki zdrowotnej lub podmiotom uprawnionym do wykonywania tych świadczeń na podstawie odrębnych przepisów."; 10) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Do zadań wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy należy w szczególności: 1) udzielanie konsultacji podstawowym jednostkom służby medycyny pracy, 2) wykonywanie kontroli podstawowych jednostek służby medycyny pracy i osób realizujących zadania tej służby poza zakładami opieki zdrowotnej, w zakresie i w sposób określony w ustawie, 3) prowadzenie podyplomowego kształcenia z zakresu medycyny pracy, z wyjątkiem tych form, które z mocy odrębnych przepisów są zastrzeżone do kompetencji innych jednostek, 4) prowadzenie działalności diagnostycznej i orzeczniczej w zakresie chorób zawodowych, 5) rozpatrywanie odwołań od orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy, 6) programowanie i realizacja działań z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia, 7) udzielanie konsultacji i opiniowanie spraw dotyczących organizacji i funkcjonowania opieki zdrowotnej nad pracującymi oraz innych spraw związanych z ochroną zdrowia pracujących, 8) prowadzenie rejestrów zgłoszeń, o których mowa w art. 10, 9) udzielanie świadczeń zdrowotnych, w zakresie i na zasadach określonych w art. 12, niezbędnych do prowadzenia specjalizacji z medycyny pracy, 10) udzielanie świadczeń zdrowotnych na zlecenie jednostek podstawowych służby medycyny pracy w zakresie i na zasadach określonych w art. 14, 11) przyjmowanie, gromadzenie, przechowywanie i przetwarzanie dokumentacji służby medycyny pracy, przekazanej w związku z likwidacją jednostek organizacyjnych tej służby, 12) gromadzenie, przechowywanie i przetwarzanie informacji zawartych w rejestrach, o których mowa w art. 10, oraz dokumentacji z kontroli jednostek podstawowych służby medycyny pracy zarejestrowanych na terenie województwa, 13) okresowe badania lekarskie realizowane w trybie art. 229 § 5 Kodeksu pracy, w przypadku gdy podmiot, który zatrudniał pracownika, uległ likwidacji."; 11) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kontrola, o której mowa w art. 17 pkt 2, obejmuje tryb, zakres i jakość udzielanych świadczeń zdrowotnych oraz sprawowania opieki zdrowotnej określonych w ustawie."; 12) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. Kontrolę jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych w wojewódzkich ośrodkach medycyny pracy oraz kontrolę realizacji zadań, o których mowa w art. 17, przeprowadzają, na zlecenie ministra właściwego do spraw zdrowia, jednostki, o których mowa w art. 2 ust. 4. 2. Przepisy ust. 1 oraz art. 18 i 19 nie naruszają przepisów o kontroli zakładów opieki zdrowotnej oraz przepisów o wykonywaniu zawodu lekarza lub przepisów o wykonywaniu zawodu pielęgniarki i położnej."; 13) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. Jednostki, o których mowa w art. 2 ust. 4: 1) w zakresie zadań służby medycyny pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b)-d): a) uczestniczą w orzekaniu w sprawach chorób zawodowych w zakresie uregulowanym w odrębnych przepisach, b) uczestniczą w orzekaniu dla celów przewidzianych w Kodeksie pracy w przypadkach zakwestionowania treści zaświadczenia lekarskiego wydanego przez lekarza zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, 2) prowadzą, na podstawie odrębnych przepisów, kształcenie przeddyplomowe i podyplomowe w zakresie medycyny pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, ergonomii i psychologii pracy, 3) inicjują, opracowują i prowadzą, w tym również na zlecenie ministra właściwego do spraw zdrowia, programy prewencji zagrożeń zdrowia wynikających z wpływu niekorzystnych warunków środowiska pracy i sposobu wykonywania pracy, w szczególności ujawnianych w drodze badań epidemiologicznych, 4) wspomagają jednostki organizacyjne służby medycyny pracy działalnością konsultacyjną w zakresie medycyny pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, ergonomii i psychologii pracy oraz wykonują ekspertyzy, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia nowych problemów dotyczących zdrowia pracujących."; 14) w art. 21: a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zadania służby medycyny pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) i e) oraz pkt 3 i 4, a także w art. 20a pkt 1 lit. b), z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ze środków budżetu województwa finansuje się: 1) działalność wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy obejmującą realizację zadań, o których mowa w art. 17 pkt 1-8, 11 i 12, 2) działalność profilaktyczną wynikającą z programów zapobiegania i zwalczania określonych chorób oraz programów promocji zdrowia ustalanych przez samorząd województwa, 3) okresowe badania lekarskie realizowane w trybie art. 229 § 5 Kodeksu pracy, w przypadku gdy podmiot, który zatrudniał pracownika, uległ likwidacji, z wyłączeniem badań wykonywanych w trybie art. 7a ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628, z 1998 r. Nr 156, poz. 1018, z 2000 r. Nr 88, poz. 986, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1793 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 65, poz. 596).", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, mogą być finansowane w całości lub w części programy prewencji zagrożeń zdrowia, o których mowa w art. 20a pkt 3."; 15) uchyla się art. 22a. Art. 2. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 3)) w art. 35 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zasady i tryb wykonywania badań lekarskich osób, o których mowa w ust. 1, do celów sanitarno-epidemiologicznych określają przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach.". Art. 3. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) badania do celów sanitarno-epidemiologicznych - lekarskie i laboratoryjne badania wykonywane w celu identyfikacji zakażenia lub ustalenia rozpoznania choroby,"; 2) w art. 6: a) w ust. 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Badaniom do celów sanitarno-epidemiologicznych podlegają:", - pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) osoby podejmujące lub wykonujące prace, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby - badaniom w celu identyfikacji zakażenia prątkami gruźlicy, pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, innymi pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella, a także badaniom w celu identyfikacji zakażenia innymi czynnikami chorobotwórczymi określonymi w wykazie, o którym mowa w ust. 3a, 5) uczniowie szkół oraz studenci szkół wyższych kształcących się do wykonywania prac, o których mowa w pkt 4 - badaniom w celu identyfikacji zakażenia prątkami gruźlicy, pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, innymi pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella, a także badaniom w celu identyfikacji zakażenia innymi czynnikami chorobotwórczymi określonymi w wykazie, o którym mowa w ust. 3a.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje badań do celów sanitarno-epidemiologicznych, którym podlegają osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, oraz tryb ich przeprowadzania, uwzględniając w szczególności: 1) terminy przeprowadzania badań lekarskich i laboratoryjnych, 2) sposób dokumentowania tych badań i ich wyników, w tym wzór karty badań do celów sanitarno-epidemiologicznych.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz czynników chorobotwórczych innych niż wymienione w ust. 1 pkt 4 i 5, którymi zakażenie wyklucza wykonywanie prac, o których mowa w ust. 4, 2) wykaz stanów chorobowych spowodowanych tymi czynnikami chorobotwórczymi - uwzględniając czynniki i stany chorobowe o istotnym stopniu ryzyka przeniesienia zakażenia.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Osoby chore na gruźlicę płuc w okresie prątkowania, osoby zakażone pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, innymi pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella oraz osoby ze stanami chorobowymi, o których mowa w ust. 3a, nie mogą wykonywać prac określonych w wykazie, o którym mowa w ust. 4.", e) ust. 10 i 11 otrzymują brzmienie: "10. Badania laboratoryjne, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5, przeprowadzają stacje sanitarno-epidemiologiczne. 11. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest skierowanie osób wykonujących prace, o których mowa w ust. 4, na badania sanitarno-epidemiologiczne i pokrycie kosztów tych badań."; 3) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań bądź o czasowym lub trwałym przeciwwskazaniu do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, lekarz przekazuje osobie badanej i przedsiębiorcy oraz wpisuje do karty badań do celów sanitarno-epidemiologicznych, o której mowa w art. 6 ust. 3 pkt 2. 2. W przypadku stwierdzenia, w wyniku badań, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, przeciwwskazań do wykonywania prac określonych w wykazie, o którym mowa w art. 6 ust. 4, przedsiębiorca jest obowiązany, z zachowaniem poufności, niezwłocznie odsunąć pracownika od takich prac, a przedsiębiorca wykonujący osobiście takie prace jest obowiązany zaprzestać ich wykonywania."; 4) w art. 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Szczepienia ochronne wykonują lekarze, felczerzy, pielęgniarki, położne i higienistki szkolne, posiadające kwalifikacje, o których mowa w ust. 8."; 5) uchyla się załącznik nr 3. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia i ustawę z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 63, poz. 634 i Nr 111, poz. 1194 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 130, poz. 1187. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 199, poz. 1939) Art. 1. W ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 20 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego do służby przygotowawczej oraz do służby kandydackiej, w sposób zapewniający spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2, z uwzględnieniem postępowania z osobami nieposiadającymi wykształcenia średniego oraz predyspozycji tych osób do służby, a także odrębności trybów tych postępowań."; 2) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. O zdolności fizycznej i psychicznej do służby w BOR orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przy określaniu zdolności fizycznej i psychicznej poborowego do służby kandydackiej w BOR orzeczenia komisji lekarskich podległych Ministrowi Obrony Narodowej są równoznaczne z orzeczeniami komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokonywania oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby, a także tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, zapewniające prawidłowe ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby oraz możliwość odwołania się od orzeczeń komisji lekarskich."; 3) w art. 23 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Mianowanie może nastąpić po uzyskaniu poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych, wymaganego na określonym stanowisku służbowym."; 4) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu: "Art. 25a. Funkcjonariusza zwalnia się ze stanowiska służbowego i przenosi do dyspozycji Szefa BOR w przypadku odmowy wydania mu poświadczenia bezpieczeństwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155)."; 5) w art. 26 uchyla się ust. 4; 6) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. 1. Czas pełnienia służby przez funkcjonariusza jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku. 2. Czas pełnienia służby przez funkcjonariusza wynosi 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nieprzekraczającym 6 miesięcy. 3. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną w ust. 2 funkcjonariuszowi przysługuje czas wolny od służby w tym samym wymiarze. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, rozkład czasu służby, tryb udzielania czasu wolnego w zamian za służbę w wymiarze przekraczającym 40 godzin tygodniowo, uwzględniając organizację służby, sposób pełnienia dyżurów domowych, właściwość przełożonych do określania harmonogramu służby, okoliczności uzasadniające przedłużenie czasu służby, jak również niezbędny czas na wypoczynek funkcjonariusza po służbie oraz sposób prowadzenia ewidencji czasu służby."; 7) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Funkcjonariuszowi-kobiecie przysługują szczególne uprawnienia przewidziane dla pracownic według przepisów prawa pracy, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także do funkcjonariusza-mężczyzny w zakresie, w jakim pracownicy mogą korzystać ze szczególnych uprawnień przewidzianych dla pracownic. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są funkcjonariuszami, z uprawnień może korzystać tylko jedno z nich."; 8) w art. 33 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Funkcjonariusza zawieszonego w czynnościach służbowych odsuwa się od pełnienia obowiązków służbowych oraz odbiera się mu legitymację służbową, broń służbową i identyfikator służbowy BOR."; 9) w art. 35 w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 8 i 9 w brzmieniu: "8) prawomocnej odmowy wydania poświadczenia bezpieczeństwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, 9) z dniem zakończenia dwunastomiesięcznego okresu pozostawania w dyspozycji."; 10) w art. 38 w ust. 1 wyrazy "art. 35 ust. 1 pkt 4 i 5" zastępuje się wyrazami "art. 35 ust. 1 pkt 4, 5 i 8"; 11) art. 45 otrzymuje brzmienie: "Art. 45. Na pierwszy stopień oficerski może być mianowany funkcjonariusz, który posiada wykształcenie wyższe i odbył przeszkolenie specjalistyczne zakończone zdaniem egzaminu oficerskiego przed komisją powołaną przez Szefa BOR."; 12) w art. 46: a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Mianowanie na stopień nie może jednak nastąpić wcześniej niż po odsłużeniu w stopniu:", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Mianowanie na kolejne wyższe stopnie odbywa się z okazji święta BOR; w wyjątkowych przypadkach mianowanie może nastąpić w innym terminie."; 13) w art. 61 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Od decyzji wydanych przez organy, o których mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego."; 14) w art. 65 dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Osobom, o których mowa w ust. 1, może być przyznana dopłata do wypoczynku. 7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, warunki przyznawania dopłaty, o której mowa w ust. 6, oraz jej wysokość, uwzględniając zakres podmiotowy tego świadczenia, sposób realizacji, a także sposób obliczania oraz terminy wypłaty, w zależności od sytuacji materialnej osoby uprawnionej do dopłaty i możliwości budżetu państwa."; 15) w art. 70 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Funkcjonariuszowi, który otrzymał urlop okolicznościowy w celu odwiedzenia rodziny, przysługuje raz w miesiącu bezpłatny przejazd na koszt BOR środkami publicznego transportu zbiorowego, wykonywanego przez spółkę akcyjną "Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna" lub przedsiębiorstwo komunikacji autobusowej. 6. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 5, przysługuje zwrot kosztów przejazdu środkami publicznego transportu zbiorowego: 1) kolejowego - w wysokości cen biletów za przejazd w drugiej klasie pociągu pośpiesznego lub w pierwszej klasie pociągu osobowego, 2) autobusowego - w wysokości faktycznie poniesionych kosztów."; 16) w art. 76: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Szef BOR może przydzielić funkcjonariuszowi tymczasowy lokal na czas pełnienia służby w BOR.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku niemożności przydzielenia lokalu, o którym mowa w ust. 1 i 2, funkcjonariusza w służbie stałej można zakwaterować tymczasowo, bez członków rodziny, w internacie lub innym pomieszczeniu mieszkalnym na czas określony przez Szefa BOR.", c) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2a, pokrywa faktyczne koszty zakwaterowania. 6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb tworzenia internatów oraz ich prowadzenia, wyposażenia internatu oraz czasu pobytu w internacie, tak aby zapewnić funkcjonariuszom dogodne warunki mieszkaniowe, a także szczegółowe zasady odpłatności za zakwaterowanie w internacie lub innych pomieszczeniach mieszkalnych, mając na uwadze wysokości opłat obowiązujących za zakwaterowanie w danej miejscowości."; 17) po art. 76 dodaje się art. 76a w brzmieniu: "Art. 76a. 1. Przydzielony funkcjonariuszowi lokal powinien być wyremontowany, a instalacje i urządzenia techniczne należące do jego wyposażenia sprawne. 2. Przekazanie lokalu następuje na podstawie protokołu, w którym określa się stan techniczny lokalu oraz stopień zużycia znajdujących się w nim urządzeń technicznych. Protokół ten jest podstawą rozliczeń dokonywanych przy zwolnieniu lokalu. Osoba zajmująca lokal ponosi koszty zużycia lokalu i urządzeń. 3. Wszelkie zmiany struktury lokalu oraz jego ulepszenia wymagają zgody Szefa BOR."; 18) po art. 77 dodaje się art. 77a w brzmieniu: "Art. 77a. Funkcjonariuszowi, który zawarł związek małżeński, przyznaje się dodatkową powierzchnię mieszkalną według normy przysługującej przyszłemu dziecku, jeżeli on lub małżonek nie posiada dzieci."; 19) w art. 79 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) funkcjonariusz nie otrzymał tymczasowego lokalu lub tymczasowego zakwaterowania."; 20) w art. 82 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, tryb i terminy zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę przede wszystkim sposób dokumentowania poniesionych wydatków na dojazd."; 21) w art. 90: a) w ust. 2: - po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) nagrody uznaniowe,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) należności za podróże służbowe,", - w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) należności w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu.", b) uchyla się ust. 5; 22) w art. 100 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej po powołaniu przysługuje zasiłek na zagospodarowanie."; 23) w art. 101: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszom nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg. Rozporządzenie określi w szczególności przypadki, w których przysługują nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi, tryb ich przyznawania oraz podmioty uprawnione do ich przyznawania."; 24) po art. 103 dodaje się art. 103a w brzmieniu: "Art. 103a. 1. Funkcjonariuszowi w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu przysługują należności pieniężne. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość należności w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu i warunki jej przyznawania funkcjonariuszom, z uwzględnieniem okoliczności uzasadniających jej wypłatę. Ponadto rozporządzenie określi termin płatności tej należności oraz podmioty uprawnione do jej wypłaty."; 25) art. 108 otrzymuje brzmienie: "Art. 108. W okresie choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych lub pozostawania w dyspozycji funkcjonariusz zachowuje prawo do pobieranego ostatnio uposażenia i innych należności pieniężnych, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na wysokość uposażenia zasadniczego lub na prawo do dodatków i innych należności pieniężnych."; 26) w art. 128 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W stosunku do strażników Straży Marszałkowskiej wymogi kwalifikacyjne oraz tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego określi, w drodze zarządzenia, Marszałek Sejmu."; 27) w art. 129 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strażą Marszałkowską kieruje Komendant Straży Marszałkowskiej przy pomocy swojego zastępcy, którzy są powoływani i odwoływani przez Szefa Kancelarii Sejmu."; 28) w art. 140: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy rozdziałów 4-6, 8 i 9 dotyczące funkcjonariuszy w służbie przygotowawczej stosuje się również do funkcjonariuszy w służbie kandydackiej, z wyjątkiem art. 27, art. 30a, art. 65, art. 68, art. 102-104 oraz art. 122.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Funkcjonariuszowi w służbie kandydackiej przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 15 dni roboczych, po upływie 6 miesięcy służby."; 29) po art. 143 dodaje się art. 143a w brzmieniu: "Art. 143a. W stosunku do funkcjonariuszy BOR, którzy uzyskali zaopatrzenie emerytalne na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. Nr 36, poz. 206 i Nr 92, poz. 540 oraz z 1992 r. Nr 54, poz. 254), organem właściwym do podejmowania decyzji w sprawach mieszkaniowych wynikających z odrębnych przepisów jest Szef BOR.". Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego w art. 4778 w § 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym, wypadku w drodze do pracy lub z pracy, wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, wypadku lub choroby zawodowej pozostającej w związku z czynną służbą wojskową albo służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej i Służbie Celnej,". Art. 3. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572, z późn. zm. 3)) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie podlega kontroli skarbowej celowość i sposób wykorzystywania środków budżetowych oraz mienia państwowego na cele specjalne w jednostkach organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu.". Art. 4. W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080, z późn. zm. 4)) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów ustawy nie stosuje się do żołnierzy oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu.". Art. 5. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549, z późn. zm. 5)) art. 49 otrzymuje brzmienie: "Art. 49. Przepisów rozdziału nie stosuje się do strzelnic Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz Biura Ochrony Rządu.". Art. 6. W ustawie z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm. 6)) w art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) pracownicy - rozumie się osoby zatrudnione w jednostkach, o których mowa w pkt 1, oraz żołnierzy pełniących zawodową służbę wojskową, jako służbę stałą lub kontraktową, żołnierzy pełniących nadterminową zasadniczą służbę wojskową, funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej - z wyjątkiem pełniących służbę kandydacką - oraz funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Więziennej i Służby Celnej,". Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ustawę z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844 i Nr 166, poz. 1609. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302 i Nr 139, poz. 1326. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 27, poz. 298, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 117, poz. 1007 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451 i Nr 80, poz. 718. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 19, poz. 239, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 100, poz. 1080 i Nr 154, poz. 1784 i 1799, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 152, poz. 1267, Nr 213, poz. 1802 i Nr 214, poz. 1805 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1454, Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia zwolnień celnych innych niż określone w art. 1901-19041 Kodeksu celnego (Dz. U. Nr 199, poz. 1940) Na podstawie art. 19043 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie określenia zwolnień celnych innych niż określone w art. 1901-19041 Kodeksu celnego (Dz. U. Nr 156, poz. 1820) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) rzeczy przywożone w ramach bezzwrotnej pomocy udzielonej przez rządy państw obcych oraz międzynarodowe organizacje międzyrządowe udzielające pomocy, w całości finansowanej z tych środków albo w części finansowanej ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej i w części z innych, własnych środków finansowych,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 199, poz. 1941) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Organami podległymi ministrowi lub przez niego nadzorowanymi są: 1) Główny Inspektor Sanitarny, 2) Główny Inspektor Farmaceutyczny, 3) Inspektor do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych."; 2) uchyla się załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie sposobu kalkulacji współczynnika kwoty 50 % przyszłych zysków oraz współczynnika określającego maksymalną wysokość przyszłych zysków, które mogą być zaliczone do środków własnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1942) Na podstawie art. 148 ust. 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zasady kalkulacji współczynnika kwoty 50 % przyszłych zysków oraz współczynnika określającego maksymalną wysokość przyszłych zysków, które mogą być zaliczone do środków własnych zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w dziale I, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) zysku zakładu ubezpieczeń - należy przez to rozumieć dodatni wynik finansowy netto w przypadku spółki akcyjnej lub nadwyżkę finansową w przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, zmniejszone lub zwiększone o wszystkie elementy związane z wystąpieniem zdarzeń mających charakter nadzwyczajny, a w szczególności: a) zyski i straty nadzwyczajne, b) przychody i koszty związane z rozliczeniami z Ubezpieczeniowym Funduszem Gwarancyjnym z tytułu wpłat wynikających z upadłości zakładów ubezpieczeń, c) dodatnie wyniki ze sprzedaży lokat mających charakter wyjątkowy; 2) rezygnacji z umowy ubezpieczenia - należy przez to rozumieć rozwiązanie umowy ubezpieczenia wynikające z innych przyczyn niż upływ terminu, na jaki została zawarta, lub wypłata świadczenia; 3) rezerwie matematycznej brutto - należy przez to rozumieć sumę rezerwy składek brutto, rezerwy na ryzyka niewygasłe brutto, rezerwy ubezpieczeń na życie brutto oraz rezerwy ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający brutto. § 3. Współczynnik kwoty 50 % przyszłych zysków zakładu ubezpieczeń ustala się zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia. § 4. Maksymalna wysokość przyszłych zysków, które mogą być zaliczone do środków własnych zakładu ubezpieczeń, nie może przewyższać 25 % mniejszej z dwóch wielkości: wymaganego marginesu wypłacalności oraz wysokości środków własnych nieuwzględniających ostatnich 5 lat, maksymalna wysokość przyszłych zysków, które mogą być zaliczone do środków własnych zakładu ubezpieczeń, wynosi 0. § 5. 1. Obliczenia współczynnika kwoty 50 % przyszłych zysków dokonuje się na koniec roku kalendarzowego. W ciągu roku kalendarzowego przyjmuje się wartość uzyskaną na koniec roku poprzedniego. 2. Obliczenia współczynnika kwoty 50 % przyszłych zysków zakładu ubezpieczeń mogą być dokonane wyłącznie przez aktuariusza. 3. Aktuariusz, dokonując obliczeń, jest zobowiązany przyjąć bezpieczne założenia co do dalszego przebiegu działalności ubezpieczeniowej zakładu, a w szczególności bezpieczne założenia dotyczące liczby rezygnacji z umów ubezpieczenia oraz wskaźników statystycznych dotyczących umieralności. § 6. Oszacowania współczynnika kwoty 50 % przyszłych zysków mogą być przeprowadzone na podstawie danych odnoszących się do części portfela ubezpieczeń, pod warunkiem, że wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych dla umów ubezpieczenia, zawartych w tej części portfela, będzie stanowiła co najmniej 90 % wartości wszystkich rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utworzonych przez zakład ubezpieczeń. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 listopada 2003 r. (poz. 1942) SPOSÓB WYLICZENIA WSPÓŁCZYNNIKA KWOTY 50 % PRZYSZŁYCH ZYSKÓW, KTÓRE ZAKŁAD UBEZPIECZEŃ MOŻE ZALICZYĆ DO ŚRODKÓW WŁASNYCH Współczynnik (W) określający kwotę 50 % przyszłych zysków zakładu ubezpieczeń oblicza się w sposób następujący: W = Z x S, gdzie: Z - współczynnik oznaczający 50 % średniej arytmetycznej zysków zakładu ubezpieczeń wykazanych w okresie ostatnich 5 lat działalności, S - współczynnik oznaczający pozostały średni okres ważności umów ubezpieczenia, obliczany przy zastosowaniu poniższych zasad: a) podstawą do wyznaczenia współczynnika jest oczekiwany czas dalszego trwania umowy ubezpieczenia wyznaczony dla poszczególnych umów, zgodnie z warunkami określonymi w § 5 ust. 3 rozporządzenia, b) w przypadku umów grupowego ubezpieczenia na życie oczekiwany czas dalszego trwania umowy nie powinien być dłuższy niż 1 rok, chyba że umowa ubezpieczenia została zawarta na czas określony, dłuższy niż 1 rok, licząc od dnia, na który dokonywane jest wyliczenie współczynnika S, c) współczynnik S stanowi średnią ważoną oczekiwanych czasów dalszego trwania umów ubezpieczenia wyznaczonych w lit. a, przy czym wagami są odpowiednie rezerwy matematyczne brutto, d) w obliczeniach nie uwzględnia się umów dodatkowych zaliczanych do grupy 5 działu I załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 12 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania (Dz. U. Nr 199, poz. 1943) Na podstawie art. 12 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 października 1999 r. w sprawie rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania (Dz. U. Nr 87, poz. 972) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pozwolenia i decyzje, o których mowa w art. 1414 i 1415 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym",", b) pkt 23 otrzymuje brzmienie: "23) dokumenty bankowe potwierdzające przekazanie płatności na rzecz kontrahenta,", c) dodaje się pkt 27 w brzmieniu: "27) księgi podatkowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), oraz dokumenty stanowiące podstawę dokonanych w nich zapisów, a także dokumentacja, o której mowa w art. 10 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324)."; 2) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) prowadzący działalność w formie agencji celnej - dokumenty wykorzystywane w działalności agencji celnej,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania waluty, w której ma zostać wypłacone odszkodowanie lub świadczenie z umowy ubezpieczenia (Dz. U. Nr 199, poz. 1944) Na podstawie art. 154 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady ustalania waluty, w której ma zostać wypłacone odszkodowanie lub świadczenie z umowy ubezpieczenia, oraz przypadki, kiedy nie stosuje się zasady ustalania waluty. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do zobowiązań płatnych w walucie innej niż waluta państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli podlega ona ograniczeniom transferowym. § 3. Zasady ustalania waluty nie stosuje się w przypadku, gdy: 1) zakład ubezpieczeń będzie posiadać aktywa w jednej walucie, stanowiące nie więcej niż 7 % aktywów w innych walutach; 2) zakład ubezpieczeń posiada aktywa niespełniające warunków przewidzianych w rozporządzeniu w wysokości nieprzekraczającej 20 % jego zobowiązań w danej walucie, jednakże suma aktywów we wszystkich walutach musi być przynajmniej równa sumie zobowiązań we wszystkich walutach. § 4. Zobowiązania zakładu ubezpieczeń płatne są w walucie określonej w umowie ubezpieczenia. § 5. W przypadku gdy umowa ubezpieczenia nie określa waluty, w której płatne są zobowiązania zakładu ubezpieczeń, zobowiązania te płatne są w walucie państwa, w którym umiejscowione jest ryzyko, lub, w uzasadnionych przypadkach, gdy wynika to z istoty ubezpieczenia lub z zaistniałej sytuacji, w walucie, w której wyrażona jest składka ubezpieczeniowa. § 6. Umowa ubezpieczenia może przewidywać spłatę zobowiązań zakładu ubezpieczeń w walucie państwa, w którym znajduje się jego siedziba, albo w innej walucie, której wybór uzasadniony jest praktyką obrotu, istotą ubezpieczenia lub zaistniałą sytuacją, jeżeli umowa ubezpieczenia dotyczy ryzyk: 1) zaliczonych do grup 4-7, 11, 12 oraz grupy 13 - jedynie w zakresie OC producenta - działu II załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej; 2) zaliczonych do innych grup niż wymienione w pkt 1, a z istoty tych ryzyk wynika, że zobowiązania zakładu ubezpieczeń wynikające z umowy ubezpieczenia powinny być płatne w walucie innej niż ustalona zgodnie z § 4 i 5. § 7. Jeżeli po zajściu zdarzenia ubezpieczeniowego skutkującego odpowiedzialnością zakładu ubezpieczeń ustalono płatność zobowiązań zakładu ubezpieczeń w określonej walucie, w szczególności w orzeczeniu sądu lub ugodzie zawartej pomiędzy zakładem ubezpieczeń a ubezpieczającym, ubezpieczonym, uposażonym lub uprawnionym z umowy ubezpieczenia - zobowiązania zakładu ubezpieczeń płatne są w tej walucie. § 8. Jeżeli po zajściu zdarzenia ubezpieczeniowego skutkującego odpowiedzialnością zakładu ubezpieczeń przedstawiono zakładowi ubezpieczeń oszacowanie roszczeń wobec zakładu ubezpieczeń w określonej walucie - zobowiązania zakładu ubezpieczeń mogą być płatne w tej walucie. § 9. 1. W przypadku umów ubezpieczenia związanych z ryzykiem kredytowym albo związanych z obrotem papierami wartościowymi, zobowiązania zakładu ubezpieczeń płatne są w walucie, w której wyrażony jest kredyt lub papier wartościowy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy spłata kredytu lub dochody z papierów wartościowych wyrażone są w walucie innej niż waluta, w której wyrażony jest kredyt lub papier wartościowy, zobowiązania zakładu ubezpieczeń płatne są w walucie spłaty kredytu lub dochodów z papierów wartościowych. § 10. W przypadku umów ubezpieczenia związanych z nieruchomościami lub prawami z nieruchomości, zobowiązania zakładu ubezpieczeń płatne są w walucie państwa położenia nieruchomości. § 11. Przy ustalaniu waluty należy uwzględnić możliwość wymiany waluty, w tym w postaci transakcji typu swap, w przypadku umów ubezpieczenia, które przewidują taką możliwość. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 31 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań związanych z łączeniem sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 199, poz. 1945) Na podstawie art. 81 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania związane z łączeniem sieci telekomunikacyjnych w zakresie dotyczącym: 1) wykonywania obowiązków związanych z łączeniem sieci telekomunikacyjnych, w tym spełnienia wymagań, o których mowa w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, zwanej dalej "ustawą"; 2) rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych przez operatorów, w tym kalkulacji opłat z tego tytułu, w przypadku operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 1, 3 i 4 ustawy; 3) szczegółowych warunków i trybu ustalania oraz pobierania dopłaty, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 1070), zwanej dalej "dopłatą"; 4) zakresu ofert operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy, określających ramowe warunki umów o połączeniu sieci telekomunikacyjnych z operatorami, zwanych dalej "ofertami ramowymi". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) punkt styku sieci - punkt połączenia sieci telekomunikacyjnych niebędący zakończeniem sieci; 2) wzajemne korzystanie z sieci telekomunikacyjnej - świadczenie usług telekomunikacyjnych w połączonych sieciach operatorów oraz związanych z tym świadczeń dodatkowych, usług pomocniczych lub zaawansowanych, a także udostępnienie infrastruktury telekomunikacyjnej i innych środków technicznych służących do połączenia sieci telekomunikacyjnych, w tym kolokacja, realizowane w ramach umowy o połączeniu sieci. § 3. 1. Wystąpienie o połączenie sieci następuje w formie pisemnego wniosku operatora sieci przyłączanej zawierającego w szczególności: 1) odpis lub kopię dokumentu potwierdzoną urzędowo stwierdzające uprawnienie operatora do prowadzenia działalności w dziedzinie telekomunikacji; 2) informacje dotyczące danych technicznych i fizycznej lokalizacji proponowanych punktów styku i sposobu przyłączenia sieci, warunków połączenia sieci, rodzajów usług oraz przewidywanego natężenia i struktury ruchu międzysieciowego; 3) propozycje postanowień umowy o połączeniu sieci, o których mowa w art. 78 ust. 2 pkt 3-7 ustawy; 4) proponowany termin połączenia sieci; 5) oświadczenie operatora, iż jego sieć została wybudowana zgodnie z prawem. 2. W terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o połączenie sieci operator o znaczącej pozycji rynkowej w formie pisemnej potwierdza warunki zawarte we wniosku lub przedstawia własne propozycje terminu połączenia, lokalizacji punktów styku i sposobu ich wykonania oraz sposoby połączenia sieci na podstawie otrzymanego wniosku, o którym mowa w ust. 1. § 4. 1. O ile umowa o połączeniu sieci nie stanowi inaczej, udostępnienie infrastruktury telekomunikacyjnej i innych środków technicznych operatora sieci przyłączającej służących do połączenia sieci telekomunikacyjnych, w tym kolokacja, w zakresie niezbędnym do wykonania przyłączenia sieci, oraz doprowadzenie linii łączących sieć przyłączaną z punktami styku sieci jest realizowane na koszt operatora sieci przyłączanej. 2. Udostępnienie infrastruktury telekomunikacyjnej i innych środków technicznych operatora sieci przyłączającej służących do połączenia sieci telekomunikacyjnych, w tym kolokacja oraz rozbudowa sieci publicznej, w zakresie niezbędnym do przyłączenia innej sieci telekomunikacyjnej, z uwzględnieniem odpowiednich norm prawnych i technicznych, spoczywają na operatorze sieci publicznej przyłączającej. 3. Operator realizuje rozbudowę sieci publicznej, o której mowa w ust. 2, na wniosek operatora sieci przyłączanej, zawierający w szczególności uzasadnienie oraz informacje na temat przewidywanego natężenia i struktury ruchu telekomunikacyjnego pomiędzy łączonymi sieciami. § 5. 1. W celu zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku awarii sieci telekomunikacyjnych lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia strony ustalają w umowie o połączeniu sieci szczegółowe wymagania obejmujące w szczególności: 1) tryb powiadamiania o awariach lub sytuacjach szczególnego zagrożenia; 2) procedury przywrócenia ciągłości usług telekomunikacyjnych; 3) procedury informowania na temat planowanych konserwacji, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie sieci operatora współpracującego. 2. W przypadku wystąpienia awarii sieci telekomunikacyjnej lub wystąpienia sytuacji szczególnego zagrożenia, co może mieć niekorzystny wpływ na sieć operatora współpracującego, operator tej sieci informuje niezwłocznie o zaistniałej sytuacji operatora współpracującego oraz przekazuje mu informacje na temat podejmowanych działań w celu rozwiązania problemu. 3. Operator, w którego sieci wystąpiła awaria, powinien bezzwłocznie ją usunąć. Jeżeli jest to niemożliwe, operator ten informuje o tym operatora współpracującego oraz przekazuje mu informacje o postępach w usuwaniu awarii. § 6. 1. W celu zapewnienia integralności sieci strony ustalają w umowie o połączeniu sieci szczegółowe wymagania obejmujące w szczególności: 1) zorganizowanie służby odpowiedzialnej za nadzór nad pracą sieci i urządzeń w zakresie zachowania integralności sieci, funkcjonującej w systemie całodobowym; 2) zapewnienie punktów kontaktowych oraz procedur działania w celu reakcji w przypadkach wystąpienia awarii lub sytuacji szczególnego zagrożenia; 3) procedury informowania o warunkach i stanie połączonych sieci w celu szybkiego identyfikowania awarii sieci telekomunikacyjnych lub reakcji w sytuacjach szczególnego zagrożenia, zgodnie z warunkami określonymi w § 5. 2. Każdy operator ponosi odpowiedzialność za bezpieczeństwo i obsługę własnej sieci. § 7. Informacje uzyskane w związku z negocjacjami lub realizowaniem połączenia sieci mogą być stosowane wyłącznie do celów określonych w umowie o połączeniu sieci. W szczególności informacje takie nie mogą być ujawniane innym działom, oddziałom czy innym komórkom organizacyjnym operatora, jego spółkom zależnym oraz partnerom, dla których uzyskanie takich informacji mogłoby oznaczać działania prowadzące do ograniczenia lub naruszenia konkurencji. § 8. Warunki przebudowy połączonych sieci, o których mowa w art. 78 ust. 2 pkt 6 lit. c ustawy, w przypadku zmiany natężenia ruchu telekomunikacyjnego pomiędzy połączonymi sieciami realizowane są na wniosek strony, zgodnie z postanowieniami umowy o połączeniu sieci. § 9. 1. Uruchomienie punktów styku sieci w celu świadczenia usług na podstawie umowy o połączeniu sieci wymaga uprzedniego przeprowadzenia przez przedstawicieli stron umowy testów zgodności parametrów technicznych w punktach styku sieci, testów zgodności pomiarów ruchu w ramach wzajemnego korzystania z połączonych sieci i interoperacyjności połączonych sieci oraz uznania ich za pozytywne. 2. O ile strony nie postanowią inaczej w umowie o połączeniu sieci, testy, o których mowa w ust. 1, powinny zostać rozpoczęte w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia przez jedną ze stron umowy gotowości do ich przeprowadzenia oraz powinny zostać zakończone w terminie 30 dni od dnia ich rozpoczęcia. 3. W przypadku zakwestionowania wyników testów, o których mowa w ust. 1, lub uznania ich za negatywne, strony postępują zgodnie z procedurami ustalonymi w umowie o połączeniu sieci. 4. O ile strony nie postanowią inaczej w umowie o połączeniu sieci, uruchomienie punktów styku sieci następuje w terminie 7 dni od zakończenia, uznanych przez strony za pozytywne, testów, o których mowa w ust. 1, a w przypadku zakwestionowania wyników testów lub uznania ich za negatywne - w terminie 7 dni od dnia zakończenia procedury, o której mowa w ust. 3. 5. Za dzień zakończenia testów, o których mowa w ust. 1, uznaje się dzień, w którym strony podpisały protokół z wynikami testów. § 10. Operatorzy łączonych sieci określą w umowie o połączeniu sieci sposób przekazywania: 1) informacji dotyczących udostępniania współpracującemu operatorowi danych w zakresie niezbędnym do rozliczeń z tytułu umowy o połączeniu sieci oraz danych niezbędnych dla wystawienia rachunków abonentom korzystającym z ich usług, a w szczególności obowiązku przesyłania w punkcie styku numeru abonenta wywołującego; 2) współpracującemu operatorowi szczegółowych danych o wykonanych usługach telekomunikacyjnych niezbędnych do wystawienia rachunku abonentowi za usługi świadczone przez operatora współpracującego oraz rozliczeń z tytułu współpracy międzyoperatorskiej i łączenia sieci, w przypadku gdy przesłanie w punkcie styku sieci numeru abonenta wywołującego nie jest możliwe ze względów technicznych, o ile nie zachodzą okoliczności określone w art. 44 ust. 2 ustawy. § 11. 1. Warunki rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych operatorów, określone w umowie o połączeniu sieci, muszą uwzględniać wyniki pomiarów ruchu telekomunikacyjnego wskazane przez urządzenia rejestrujące ruch telekomunikacyjny zainstalowane przez strony umowy, o ile strony te nie postanowią inaczej. 2. Każda ze stron umowy o połączeniu sieci powinna umożliwić drugiej stronie, na jej wniosek, zapoznanie się z wynikami pomiarów ruchu telekomunikacyjnego, o których mowa w ust. 1, oraz ze sposobem prowadzenia tej rejestracji. 3. W przypadku kwestionowania wyników pomiarów albo sposobu prowadzenia rejestracji ruchu telekomunikacyjnego jednej ze stron, o których mowa w ust. 2, operatorzy postępują zgodnie z procedurami rozstrzygania sporów ustalonymi w umowie o połączeniu sieci. § 12. 1. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 ustawy, w przypadku rozliczeń z operatorami eksploatującymi sieci publiczne, w szczególności: 1) nie może wiązać opłat z tytułu współpracy międzyoperatorskiej z wysokością stosowanych i pobieranych przez siebie opłat od użytkowników końcowych; 2) ustala opłaty za te same usługi świadczone w ramach umowy o połączeniu sieci na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów w wysokości zapewniającej równe traktowanie operatorów, biorąc pod uwagę stopień zaangażowania elementów sieci do realizacji tych usług. 2. Przy dokonywaniu rozliczeń przez operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 1, 3 i 4 ustawy, z operatorami eksploatującymi sieci publiczne z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych, w tym kalkulacji opłat pobieranych przez niego z tego tytułu: 1) nie można żądać opłat za jakiekolwiek świadczenia, które nie są ściśle powiązane z usługą, jakiej żąda operator sieci przyłączonej, z zastrzeżeniem prawa do pobierania dopłaty, o której mowa w § 13; 2) opłaty naliczane są odrębnie za poszczególne usługi wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych, tak aby operator sieci przyłączanej nie był obciążany za usługi, z których nie korzysta; 3) poszczególne opłaty z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych są kalkulowane wyłącznie na podstawie uzasadnionych, długookresowych, przyszłościowo zorientowanych, średnich kosztów przyrostowych, które ponoszone są w związku ze świadczeniem poszczególnych usług na rzecz operatorów sieci przyłączanych, zgodnie z art. 59 ustawy oraz przepisami wydanymi na jego podstawie. 3. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 1, 3 i 4 ustawy, dokonuje prezentacji opłat wymaganych przez niego z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych w taki sposób, aby operatorzy mogli dokonać racjonalnego i opartego na ekonomicznych przesłankach wyboru pomiędzy alternatywnymi rozwiązaniami polegającymi na wzajemnym korzystaniu z sieci telekomunikacyjnych oraz budowie własnej infrastruktury telekomunikacyjnej. § 13. 1. Operator stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej uprawniony do pobierania dopłaty powinien przedstawić Prezesowi URTiP oraz operatorowi, od którego żąda dopłaty, kalkulację, w której szczegółowo uzasadni wysokość i sposób ustalenia dopłaty. 2. Operator, o którym mowa w ust. 1, może żądać dopłaty, o ile wykaże ponoszenie deficytu, o którym mowa w art. 8 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw, na podstawie zaakceptowanej przez Prezesa URTiP kalkulacji, o której mowa w ust. 1, sporządzonej zgodnie z zasadami kalkulacji kosztów, o których mowa w art. 59 ustawy, oraz w przepisach wydanych na jego podstawie. 3. Dopłaty nie można pobierać do czasu zaakceptowania lub ustalenia jej wysokości przez Prezesa URTiP. 4. Dopłata jest ustalana w jednakowej wysokości dla wszystkich operatorów, którym operator uprawniony do pobierania dopłaty umożliwia świadczenie usług połączeń telefonicznych swoim abonentom. 5. Suma dopłat pobieranych przez operatora stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej uprawnionego do pobierania dopłaty nie może zapewniać temu operatorowi przychodów przekraczających udokumentowany deficyt, o którym mowa w ust. 2. § 14. 1. Oferta ramowa powinna zawierać przejrzystą i kompletną listę usług oraz technicznych i ekonomicznych warunków ich świadczenia, oferowanych przez operatora innym, uprawnionym operatorom. 2. Warunki oferty, o której mowa w ust. 1, powinny być określone w taki sposób, aby podmioty z niej korzystające nie musiały nabywać usług, które nie są konieczne w prowadzonej przez nie działalności. 3. Zakres oferty ramowej określa załącznik do rozporządzenia. § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2003 r. (poz. 1945) ZAKRES OFERTY RAMOWEJ I. Procedura zgłaszania wniosków o połączenie sieci. II. Procedura zawierania umów o połączeniu sieci. III. Oferowane usługi w ramach łączonych sieci, zapewniające telekomunikację użytkownikom tych sieci lub świadczenie usług telekomunikacyjnych zarówno przez operatorów łączonych sieci, jak i inne podmioty mające dostęp do sieci, wraz z opłatami za te usługi, a w szczególności: 1. zakańczania połączeń, 2. rozpoczynania połączeń, 3. tranzytowania połączeń, umożliwiające co najmniej realizację: - połączeń do i z sieci stacjonarnych i ruchomych krajowych i międzynarodowych, - połączeń na numery w sieci inteligentnej i sieci teleinformatycznej, - połączeń z numerami AUS, w szczególności połączeń z numerami alarmowymi. IV. Zasady rozliczeń z tytułu niewykonania i nienależytego wykonania świadczonych wzajemnie usług telekomunikacyjnych. V. Sposoby wnoszenia opłat za poszczególne usługi. VI. Fizyczna i logiczna lokalizacja punktów styku sieci: 1. identyfikacja punktów styku sieci (adresy), 2. lista central dostępnych do połączenia sieci telekomunikacyjnych: 2.1. centrale miejscowe, 2.2. centrale międzystrefowe, 2.3. centrale międzynarodowe. VII. Techniczne opcje dotyczące połączenia sieci telekomunikacyjnych: 1. połączenia sieci telekomunikacyjnych w budynkach: 1.1. w lokalizacji operatora sieci przyłączanej, 1.2. w lokalizacji operatora sieci przyłączającej, 2. połączenia sieci telekomunikacyjnych w punktach pośrednich. VIII. Zasady kierowania ruchu telekomunikacyjnego do/od operatora sieci przyłączanej, wraz z zasadami kierowania ruchu w przypadku braku możliwości realizacji połączenia za pośrednictwem pierwszej drogi kierowania (awaria lub brak przepustowości w punkcie styku sieci). IX. Łącza służące do połączenia sieci: 1. rodzaje łączy transmisyjnych: 1.1. fizyczne media transmisyjne, 1.2. minimalna liczba kanałów, 1.3. informacje o jednokierunkowych i dwukierunkowych drogach ruchu - minimalne wymagania dotyczące zdolności przesyłowych (jeśli ma to zastosowanie), 1.4. dostępne technologie, 2. terminy: 2.1. czas realizacji od momentu złożenia zamówienia: a. na początkowe połączenia sieci telekomunikacyjnych (od zamówienia do testów od węzła do węzła), b. na zmianę przepustowości już wykorzystywanych punktów styku sieci, 2.2. minimalny czas trwania umowy, 3. poziom jakości usług dla łączy połączenia międzyoperatorskiego. X. Usługi pomocnicze, świadczenia dodatkowe oraz usługi zaawansowane, a w szczególności: 1. pomocy personelu operatora, 2. krajowej i międzynarodowej informacji o numerach telefonicznych, 3. usługi prezentacji identyfikacji linii wywołującej i wywołanej, 4. przekierowanie połączeń, 5. usługi połączeń realizowane za pomocą karty telefonicznej, 6. dostęp do numerów bezpłatnych i o podwyższonej opłacie. XI. Techniczne specyfikacje dotyczące sposobu realizacji punktu styku, z powołaniem właściwych norm krajowych, norm ETSI lub zaleceń ITU, a w przypadku ich braku - innych standardów technicznych, zawierające w szczególności: 1. parametry elektryczne i fizyczne punktu styku, 2. wymagania transmisyjne, 3. wymagania dotyczące sygnalizacji, 4. wymagania dotyczące komutacji i kierowania połączeń, 5. wymagania specyficzne dla połączeń realizowanych w łączonych sieciach. XII. Parametry jakości oferowanych usług międzysieciowych. XIII. Wybór operatora: 1. wybór doraźny za pomocą numeru dostępu do sieci operatora wybieranego (selekcja), 2. wybór na stałe (preselekcja) z możliwością wybrania innego operatora za pomocą numeru dostępu do sieci operatora wybieranego dla poszczególnych połączeń. XIV. Warunki realizacji przenośności numerów pomiędzy sieciami operatorów. XV. Ogólne warunki i procedury: 1. postępowania w przypadku zmian standardowych warunków umów, 2. rozstrzygania sporów, 3. przeprowadzenia testów interoperacyjności i kompatybilności elektromagnetycznej, 4. zachowania integralności sieci oraz zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej lub ochrony danych w sieci, 5. postępowania w celu zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku awarii sieci telekomunikacyjnej lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia, 6. postępowania w przypadku, gdy proponowane są zmiany w sieciach lub usługach oferowanych przez jedną ze stron, włączając w to sposób dostępu do nowych/zmienionych usług operatora o znaczącej pozycji rynkowej, 7. rozwiązania umowy o połączeniu sieci telekomunikacyjnych, 8. kolokacja, a w szczególności wspólne korzystanie z urządzeń oraz infrastruktury telekomunikacyjnej w zakresie: 8.1. kanalizacji kablowej, 8.2. masztów i wież, 8.3. budynków i urządzeń, 9. dotyczące rekonfiguracji węzła komutacyjnego, 10. ustalenia dotyczące fakturowania oraz ustalenia dotyczące windykacji należności od użytkowników, 11. dotyczące prognozowania rozbudowy lub modyfikacji punktów styku sieci. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 70, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 30 października 2003 r. w sprawie trybu współdziałania Służby Więziennej z Policją w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładów karnych lub aresztów śledczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1946) Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 142, poz. 1380) zarządza się, co następuje: § 1. Dyrektor Generalny Służby Więziennej i Komendant Główny Policji wymieniają niezbędne informacje w sprawach dotyczących bezpieczeństwa zakładów karnych i aresztów śledczych, zwanych dalej "zakładami", oraz wydają dyspozycje podległym sobie służbom w tych sprawach. § 2. 1. Komendant powiatowy albo miejski Policji właściwy ze względu na położenie zakładu, zwany dalej "komendantem Policji", i dyrektor zakładu ustalają zasady łączności i wymiany informacji oraz opracowują plan zabezpieczenia zakładu oraz sposób współdziałania w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładu. 2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, zawiera porozumienie zatwierdzone przez komendanta wojewódzkiego Policji i dyrektora okręgowego Służby Więziennej. § 3. 1. W razie wystąpienia zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładu, dyrektor zakładu niezwłocznie informuje o zaistniałej sytuacji dyżurnego właściwej komendy powiatowej albo miejskiej Policji. 2. Jeżeli z rozwoju sytuacji wynika, że bezpieczeństwo zakładu nie zostanie przywrócone siłami i środkami Służby Więziennej, dyrektor zakładu zawiadamia niezwłocznie dyrektora okręgowego Służby Więziennej oraz zwraca się do dyżurnego właściwej komendy powiatowej albo miejskiej Policji o udzielenie niezbędnej pomocy. 3. Pomoc, o której mowa w ust. 2, organizuje komendant Policji. § 4. 1. W razie wystąpienia zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa funkcjonariuszy lub pracowników Służby Więziennej ochraniających osoby pozbawione wolności albo ochraniających uzbrojenie, dokumenty lub walory pieniężne w czasie ich przemieszczania poza terenem zakładu, zwanych dalej "konwojem", jego dowódca niezwłocznie informuje o zaistniałej sytuacji dyżurnego najbliższej komendy powiatowej albo miejskiej Policji. 2. Jeżeli z rozwoju wydarzeń wynika, że bezpieczeństwo konwoju nie zostanie przywrócone siłami i środkami Służby Więziennej, dowódca konwoju zwraca się do dyżurnego najbliższej komendy powiatowej albo miejskiej Policji o udzielenie niezbędnej pomocy oraz zawiadamia niezwłocznie najbliższy zakład. 3. Pomoc, o której mowa w ust. 2, organizuje komendant Policji. § 5. W razie uzyskania przez Policję informacji o możliwości wystąpienia zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładu lub konwoju, Policja niezwłocznie przekazuje ją dyrektorowi zakładu, a w razie możliwości - odpowiednio dowódcy konwoju. § 6. Siły Policji można wezwać w razie zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładu i konwoju, w szczególności związanego z: 1) buntem osób pozbawionych wolności; 2) napadem na zakład; 3) napadem na konwój; 4) aktem terroru; 5) zbiorową ucieczką osób pozbawionych wolności lub ucieczką z użyciem przemocy; 6) pożarem, katastrofą lub klęską żywiołową. § 7. W zależności od rodzajów zagrożeń lub naruszeń bezpieczeństwa wymienionych w § 6 współdziałanie Policji może polegać w szczególności na: 1) zabezpieczeniu zakładu na zewnątrz przez zablokowanie dostępu osób zakłócających spokój i porządek, nawiązujących nielegalne kontakty z osobami pozbawionymi wolności, jak również dostarczających na teren zakładu przedmioty niebezpieczne lub niedozwolone, określone w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działań funkcjonariuszy Służby Więziennej podczas wykonywania czynności służbowych (Dz. U. Nr 100, poz. 623); 2) wprowadzeniu sił Policji na teren zakładu; 3) pokonaniu oporu osób pozbawionych wolności lub innych osób: a) na terenie zakładu, b) w bezpośrednim jego sąsiedztwie, c) w miejscach przebywania osób pozbawionych wolności poza terenem zakładu; 4) wzmocnieniu sił konwoju funkcjonariuszami Policji; 5) zabezpieczeniu przez uzbrojonych policjantów miejsca przebywania osób pozbawionych wolności poza terenem zakładu albo poza konwojem; 6) odparciu napadu na konwój; 7) organizacji pościgu; 8) zlokalizowaniu i ujęciu osób pozbawionych wolności, które dokonały ucieczki; 9) ewakuacji osób pozbawionych wolności. § 8. 1. Wprowadzenie sił Policji na teren zakładu następuje w szczególnie uzasadnionych przypadkach, na pisemny wniosek dyrektora okręgowego Służby Więziennej lub dyrektora tego zakładu, gdy naruszenia bezpieczeństwa zakładu nie można zlikwidować siłami i środkami Służby Więziennej. 2. Siły Policji mogą występować jako: 1) nieuzbrojona grupa funkcjonariuszy Policji wyposażona w środki przymusu bezpośredniego; 2) nieuzbrojony pododdział lub oddział Policji wyposażony w środki przymusu bezpośredniego; 3) uzbrojony pododdział lub oddział Policji wyposażony w środki przymusu bezpośredniego. 3. W zależności od oceny sytuacji i stopnia naruszenia bezpieczeństwa zakładu, dyrektor okręgowy Służby Więziennej lub dyrektor zakładu, wspólnie z komendantem wojewódzkim Policji, dokonują wyboru sił Policji wymienionych w ust. 2. 4. Komendant wojewódzki Policji podejmuje decyzję o wprowadzeniu na teren zakładu sił Policji, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, a w razie konieczności użycia sił Policji, o których mowa w ust. 2 pkt 3, postępuje zgodnie z przepisami o użyciu broni i stosowaniu środków przymusu bezpośredniego. § 9. 1. W razie konieczności wprowadzenia sił Policji na teren zakładu, dyrektor zakładu informuje dowódcę tych sił o aktualnej sytuacji, posiadanych siłach i środkach własnych oraz przedstawia zadania do wykonania przez siły Policji oraz siły Służby Więziennej. 2. Działaniami Policji i Służby Więziennej na terenie zakładu kieruje dyrektor zakładu lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz Służby Więziennej, natomiast siłami Policji, w czasie wykonywania zleconego zadania, dowodzi funkcjonariusz Policji. 3. Dyrektor zakładu zapewnia dokumentowanie działań Policji i Służby Więziennej, o których mowa w ust. 2, przy użyciu technicznych urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk. § 10. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego oraz użycie broni palnej przez Policję i Służbę Więzienną, a także przez uzbrojone oddziały lub pododdziały Policji określają przepisy o użyciu broni i stosowaniu środków przymusu bezpośredniego. § 11. 1. Sprawność współdziałania funkcjonariuszy Służby Więziennej i Policji w przeciwdziałaniu i likwidowaniu zagrożeń lub naruszeń bezpieczeństwa zakładu podlega doskonaleniu w ramach ćwiczeń praktycznych organizowanych co najmniej raz w roku. 2. Ćwiczenia, o których mowa w ust. 1, organizuje się na podstawie wspólnie opracowanych założeń, z wykorzystaniem ustaleń zawartych w porozumieniu określonym w § 2 ust. 2. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc zarządzenie Ministrów Sprawiedliwości oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu współdziałania Służby Więziennej z Policją w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładów karnych lub aresztów śledczych (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 2, poz. 14), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 199, poz. 1948) Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 lipca 2002 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 129, poz. 1110). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie warunków zdrowotnych wymaganych od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 199, poz. 1949) Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 199, poz. 1672) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki zdrowotne wymagane od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej; 2) stany chorobowe i ułomności uniemożliwiające wykonywanie pracy na statkach żeglugi śródlądowej; 3) tryb uznawania osób za zdolne albo niezdolne do wykonywania określonej pracy na statkach żeglugi śródlądowej; 4) tryb wydawania świadectwa zdrowia. § 2. Pracę na statkach żeglugi śródlądowej mogą wykonywać osoby, u których w wyniku badania lekarskiego nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych oraz które spełniają warunki sanitarno-epidemiologiczne, określone w odrębnych przepisach. § 3. 1. W celu określenia zdolności lub niezdolności do pracy na statkach żeglugi śródlądowej osoby, o których mowa w § 2, poddają się następującym badaniom lekarskim: 1) wstępnym; 2) okresowym; 3) kontrolnym; 4) doraźnym. 2. Badania wstępne obejmują: 1) ogólne badanie lekarskie podmiotowe i przedmiotowe, z uwzględnieniem stanu uzębienia; 2) badanie narządów wzroku i słuchu; 3) badanie neurologiczne; 4) badanie radiologiczne narządów klatki piersiowej; 5) badanie morfologiczne krwi; 6) badanie ogólne moczu; 7) glikemię na czczo; 8) badanie EKG serca u osób powyżej 40. roku życia; 9) inne badania diagnostyczne i specjalistyczne, w zakresie niezbędnym do ustalenia przez lekarza orzekającego zdolności lub niezdolności do wykonywania pracy na statkach żeglugi śródlądowej. 3. Do zakresu badań okresowych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2. 4. Osoby wykonujące pracę na statkach żeglugi śródlądowej podlegają badaniom okresowym: 1) przed ukończeniem 18. roku życia - nie rzadziej niż raz w roku; 2) w wieku od 18 do 50 lat - nie rzadziej niż raz na dwa lata; 3) po ukończeniu 50 lat - nie rzadziej niż raz w roku; 4) po ukończeniu 65 lat - w terminie trzech miesięcy od dnia ostatniego badania, a następnie nie rzadziej niż raz w roku. 5. Badaniom kontrolnym podlegają osoby po trwającej ponad 30 dni niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub wypadkiem. 6. Badaniom doraźnym podlegają osoby w przypadku stwierdzenia u nich okoliczności mogących wskazywać na utratę wymaganych do pracy na statkach żeglugi śródlądowej warunków zdrowotnych oraz osoby, które spowodowały wypadek w żegludze śródlądowej lub które mogły doznać uszczerbku na zdrowiu w wyniku takiego wypadku. 7. Badania doraźne przeprowadza się na pisemny wniosek pracodawcy (armatora) lub państwowego inspektora sanitarnego. § 4. Badanie lekarskie przeprowadza uprawniony lekarz, po sprawdzeniu dokumentu identyfikacyjnego osoby badanej i wpisaniu jego charakterystyki do karty badania lekarskiego, której zakres określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Uprawniony lekarz, na podstawie wyników badań, o których mowa w § 3 ust. 2, wydaje orzeczenie lekarskie uznające badaną osobę za zdolną lub niezdolną do pracy na statkach w żegludze śródlądowej, zwane dalej "świadectwem zdrowia", którego zakres określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, ważne na okres, o którym mowa w § 3 ust. 4. 2. Świadectwo zdrowia traci ważność w przypadku zaistnienia okoliczności określonych w § 3 ust. 5 i 6. § 6. 1. Dane zawarte w dokumentacji medycznej są objęte tajemnicą lekarską i służbową. 2. Wszystkie osoby zaangażowane w przeprowadzanie badań osób zatrudnionych na statkach żeglugi śródlądowej są obowiązane do przestrzegania tajemnicy zawodowej. 3. Osoba badana ma dostęp do wyników własnych badań medycznych i może otrzymać kopie tych wyników. § 7. Za zdolną do pracy na statkach żeglugi śródlądowej uznaje się osobę, u której nie stwierdzono przeciwwskazań wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 8. 1. Osoba badana lub pracodawca (armator), który nie godzi się z treścią wydanego świadectwa zdrowia, o którym mowa w § 5 ust. 1, może wystąpić w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, za pośrednictwem lekarza, który wydał to świadectwo, z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, właściwym ze względu na siedzibę jednostki organizacyjnej, w której pracownik jest zatrudniony. 2. Lekarz, o którym mowa w ust. 1, przesyła w terminie 7 dni wniosek o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego, wraz z dokumentacją lekarską, do właściwego ośrodka medycyny pracy. 3. Ponowne badanie lekarskie powinno być przeprowadzone w terminie 14 dni od daty otrzymania wniosku. § 9. Procedury ponownego badania lekarskiego podlegają zasadom orzecznictwa, o których mowa w § 3 ust. 4-7. § 10. Osoba, której wydano świadectwo zdrowia, obowiązana jest do: 1) niezwłocznego przedstawienia świadectwa zdrowia pracodawcy (armatorowi); 2) przechowywania i przedkładania świadectwa zdrowia do wglądu organom właściwym do sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przepisów dotyczących warunków zdrowotnych wymaganych od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej. § 11. Uprawnienia do przeprowadzania badań lekarskich w celu stwierdzenia braku lub istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na statkach żeglugi śródlądowej uzyskuje lekarz, który: 1) posiada prawo wykonywania zawodu; 2) posiada uprawnienia do przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, określone w odrębnych przepisach. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 listopada 2003 r. (poz. 1949) Załącznik nr 1 ZAKRES BADANIA LEKARSKIEGO Karta badania lekarskiego zawiera: 1) dane pacjenta, obejmujące: a) nazwisko i imię, b) datę urodzenia, c) płeć, d) stanowisko lub zawód, e) narodowość, f) adres zamieszkania, g) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu tożsamości, h) typ statku, i) obszar pływania; 2) osobiste oświadczenie badanego dotyczące przebytych i istniejących: a) chorób, w szczególności: - układu oddechowego, - układu sercowo-naczyniowego, - krwi, - endokrynologicznych i metabolicznych, - układu moczowo-płciowego, - układu nerwowego, - skóry, b) zabiegów operacyjnych, c) uzależnień, w szczególności: - alkoholowego, - narkotycznego, - palenia tytoniu, d) innych chorób, zabiegów lub stanów, w szczególności: - uczuleń, - padaczki, - zaburzeń psychicznych, - amputacji, - złamań, - ciąży; 3) informację o rodzaju badania (wstępne, okresowe, inne); 4) przebieg badania, obejmujący: a) wynik badania wzroku: ostrość wzroku pole widzenia okodal.bliż.bez korekcji okozakres prawidłowyubytki prawe prawe lewe lewe widzenie obuoczne rozpoznawanie barw: (nie badano, prawidłowe, wątpliwe, nie rozpoznaje barw), b) wynik badania słuchu: słuch: uchoszept (w metrach) prawe lewe badanie audiometryczne słuchu: ucho500 Hz1.000 Hz2.000 Hz3.000 Hz4.000 Hz6.000 Hz prawe lewe c) pozostałe wyniki, w szczególności: - wzrost, - wagę, - tętno, - rytm serca, - ciśnienie tętnicze (skurczowe i rozkurczowe), - zawartość w moczu: cukru i białka, d) wyniki badania ogólnego, z zaznaczeniem: badanie ogólne: Ilustracja a jeżeli zaznaczono odpowiedź w rubryce "patologia", informację o rozpoznaniu, roku początku choroby i zastosowanym leczeniu, e) odpowiedzi pacjenta na następujące pytania dodatkowe: - czy był(a) pan/pani odesłany(a) ze statku z powodu choroby? - czy kiedykolwiek był(a) pan/pani hospitalizowany? - czy kiedykolwiek był(a) pan/pani uznany(a) za niezdolnego(ą) do pracy? - czy pana/pani świadectwo zdrowia miało jakieś ograniczenia lub zostało zatrzymane? - czy zgłasza pan/pani jakieś inne (niż powyższe) problemy zdrowotne / choroby? - czy uważa się pan/pani za zdolnego do pracy na wyżej wymienionym stanowisku? - czy jest pan/pani uczulony(a) na jakieś leki? - czy przyjmuje pan/pani jakiekolwiek leki? wraz z komentarzem podającym przyczynę; 5) oświadczenie o prawdziwości podanych danych, w tym: a) datę badania, b) podpis badanego, c) podpis i pieczęć lekarza badającego; 6) potwierdzoną podpisem zgodę pacjenta na prowadzenie przez lekarza badającego dokumentacji medycznej dotyczącej chorób i problemów zdrowotnych; 7) informację o wykonanym badaniu RTG klatki piersiowej, obejmującą datę oraz wynik badania; 8) informację o innych przeprowadzonych badaniach, obejmującą rodzaj, wynik badania oraz rozpoznanie; 9) informację o szczepieniach ochronnych; 10) orzeczenie o zdolności lub niezdolności do pracy, obejmujące w szczególności: a) rodzaj stanowiska, b) informację o zdolności do pracy bez ograniczeń lub opis ograniczeń (wg specjalności, typu statku, obszaru pływania), c) informację o wymaganej korekcji optycznej; 11) informację dotyczącą konsultacji medycznych; 12) informację dotyczącą miejsca i daty badania; 13) informację dotyczącą terminu ważności świadectwa zdrowia; 14) podpis i pieczęć lekarza badającego oraz informację o posiadanym uprawnieniu do przeprowadzenia badania. Załącznik nr 2 ZAKRES ŚWIADECTWA ZDROWIA Świadectwo zdrowia obejmuje: 1) numer; 2) dane osobowe badanego, obejmujące: a) nazwisko i imię, b) datę urodzenia, c) płeć, d) stanowisko lub zawód, e) adres zamieszkania, f) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu tożsamości; 3) powołanie podstawy prawnej przeprowadzonego badania; 4) stwierdzenie o zdolności lub niezdolności badanego do pracy na statkach żeglugi śródlądowej, obejmujące: a) stanowisko pracy, b) informację o ograniczeniach; 5) termin ważności świadectwa; 6) podpis i pieczęć lekarza badającego; 7) informację dotyczącą miejsca i daty badania; 8) potwierdzone podpisem oświadczenie badanego o zapoznaniu się z treścią wyników badania i świadectwa zdrowia. Załącznik nr 3 WYKAZ PRZECIWWSKAZAŃ DO WYKONYWANIA PRACY NA STATKACH ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ Przeciwwskazania do wykonywania pracy na statkach żeglugi śródlądowej stanowią: 1) choroby zakaźne i pasożytnicze zagrażające otoczeniu oraz o znaczeniu epidemicznym; 2) nowotwory złośliwe, a także nowotwory łagodne, jeśli z uwagi na ich wielkość lub umiejscowienie powodują zaburzenia sprawności ustroju; 3) zaburzenia endokrynologiczne, choroby metaboliczne, zaburzenia układu odpornościowego: a) zaburzenia czynności kory nadnercza niepoddające się leczeniu, b) cukrzyca typu I (insulinozależna) i typu II (insulinoniezależna) z istotnymi powikłaniami, c) AIDS, d) otyłość patologiczna upośledzająca sprawność ustroju, e) choroby tarczycy o znacznym nasileniu objawów chorobowych; 4) choroby układu krwiotwórczego i krwi o znacznym nasileniu objawów chorobowych; 5) choroby układu nerwowego: a) uzależnienie od alkoholu, środków o działaniu podobnym do alkoholu, narkotyków, leków o działaniu psychotropowym, b) niedorozwój umysłowy, otępienie, choroby psychiczne, zaburzenia osobowości, nerwice ze znacznym nasileniem objawów chorobowych, c) organiczne, metaboliczne uszkodzenie centralnego układu nerwowego pod postacią zaburzeń funkcji mięśni, równowagi lub koordynacji, d) padaczka (wszystkie postacie), e) poważne upośledzenia funkcji mowy, f) inne choroby układu nerwowego upośledzające sprawność ustroju; 6) choroby układu krążenia: a) stany chorobowe mięśnia sercowego lub ich następstwa z objawami niewydolności krążenia, b) niestabilna choroba niedokrwienna mięśnia sercowego, c) niewyrównane wady serca, wrodzone lub nabyte, d) zaburzenia rytmu serca o istotnych następstwach hemodynamicznych, e) nadciśnienie tętnicze lekooporne i z powikłaniami narządowymi, f) tętniaki i żylaki oraz ich następstwa upośledzające krążenie, g) miażdżyca naczyń upośledzająca sprawność ustroju, h) zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń, i) inne choroby układu krążenia upośledzające sprawność ustroju; 7) choroby układu oddechowego przebiegające z niewydolnością oddechową lub oddechowo-krążeniową; 8) choroby układu pokarmowego: a) czynna choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, b) marskość wątroby, c) choroby trzustki upośledzające jej czynność wydzielniczą, d) przepukliny brzuszne, e) inne choroby układu pokarmowego upośledzające sprawność ustroju; 9) choroby układu moczowo-płciowego: a) wszystkie postacie zapalenia nerek powodujące ich niewydolność, b) nerczyce, c) inne choroby układu moczowo-płciowego upośledzające sprawność ustroju; 10) ciąża, w zakresie określonym w przepisach o pracach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet; 11) choroby skóry o znacznym nasileniu upośledzające sprawność ustroju; 12) choroby układu kostno-mięśniowego: a) częściowy lub całkowity brak kończyny górnej lub dolnej, b) brak palców upośledzający zdolność wykonywania pracy, c) nawykowe zwichnięcia dużych stawów, d) inne choroby układu ruchu upośledzające w znacznym stopniu sprawność ustroju; 13) choroby narządu słuchu i równowagi: a) zaburzenia ostrości słuchu, gdy szept jest słyszalny z odległości mniejszej niż 3 metry dla ucha gorzej słyszącego (badanie audiometryczne 0,5-2 kHz ubytek słuchu do 30 dB dla ucha lepiej słyszącego i do 40 dB dla drugiego ucha), b) zaburzenia równowagi, c) inne choroby narządu słuchu, równowagi, nosa, gardła i krtani upośledzające w znacznym stopniu sprawność ustroju; 14) choroby narządu wzroku: a) zaburzenia ostrości wzroku: - dla osób wykonujących pracę w dziale pokładowym lub prace nawigacyjne: bez korekcji ostrość wzroku jednego oka mniejsza niż 0,5 dla każdego oka, chyba że szkła korekcyjne lub soczewki kontaktowe korygują ostrość każdego oka do jedności, - dla innych osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej: bez korekcji ostrość wzroku mniejsza niż 0,1 dla każdego oka, chyba że szkła korekcyjne lub soczewki korygują ostrość każdego oka do co najmniej 0,5, b) daltonizm, c) inne choroby narządu wzroku upośledzające w znacznym stopniu jego czynność; 15) inne choroby lub ułomności upośledzające w znacznym stopniu sprawność ustroju. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 czerwca 1964 r. w sprawie warunków zdrowia wymaganych od członków załóg statków żeglugi śródlądowej i tratew (M. P. Nr 48, poz. 237), które utraciło moc z dniem 26 kwietnia 2002 r. na podstawie art. 74 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 199, poz. 1672). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie treści, wielkości, wzoru i sposobu umieszczania na reklamach piwa napisów informujących o szkodliwości spożywania alkoholu lub o zakazie sprzedaży alkoholu małoletnim (Dz. U. Nr 199, poz. 1950) Na podstawie art. 131 ust. 11 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 i Nr 167, poz. 1372 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 719 i Nr 122, poz. 1143) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Na reklamach piwa umieszczanych na słupach i tablicach reklamowych i innych stałych i ruchomych powierzchniach wykorzystywanych do reklamy umieszcza się napis informujący o: 1) szkodliwości spożywania alkoholu, o treści: "1/2 litra piwa zawiera 25 gramów czystego alkoholu etylowego. Nawet taka ilość szkodzi zdrowiu kobiet w ciąży i jest niebezpieczna dla kierowców" lub 2) zakazie sprzedaży napojów alkoholowych małoletnim, o treści: "1/2 litra piwa zawiera 25 gramów czystego alkoholu etylowego. Sprzedaż alkoholu osobom do lat 18 jest przestępstwem". 2. Napisy, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, umieszcza się w górnej części reklamy, na stanowiącej 20 % reklamy powierzchni podzielonej poziomo na dwie równe części, w taki sposób, aby odległości liter od dolnej i górnej krawędzi części tła były nie większe niż 1/4 wysokości liter, a odległość między wierszami nie większa niż wysokość liter. 3. Napisy, o których mowa w ust. 1, drukuje się w sposób wyróżniający się od kolorystyki reklamy, w kolorze czerwonym na białym tle lub w kolorze białym na czerwonym tle, wielkimi literami (wersalikami), czcionką Avalon, Avant Garde lub Arial o grubości stanowiącej 20-25 % jej wysokości. § 2. W trakcie trwania reklamy piwa, będącego produktem tego samego producenta, na 50 % tablic oraz stałych i ruchomych powierzchni wykorzystywanych do reklamy umieszcza się napis, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, a na pozostałych 50 % tych tablic i powierzchni - napis, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 2. § 3. Wzór umieszczania napisów, o których mowa w § 1 ust. 1: 1) pkt 1 - określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) pkt 2 - określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2003 r. (poz. 1950) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 listopada 2003 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. Nr 199, poz. 1951) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991) w § 9 w ust. 2 zamiast wyrazu "przyjazdu" powinien być wyraz "przejazdu". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 13 listopada 2003 r. sygn. akt K 51/02 (Dz. U. Nr 199, poz. 1952) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Ewa Łętowska - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski, Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 13 listopada 2003 r. wniosku grupy posłów o zbadanie zgodności art. 1 pkt 1, 2, 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 152, poz. 1263) z art. 153 Konstytucji, orzeka: Art. 1 pkt 1, 2, 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy o Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (Dz. U. Nr 152, poz. 1263) nie jest niezgodny z art. 153 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ewa Łętowska, Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski, Marek Mazurkiewicz, Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz. U. Nr 201, poz. 1954) Na podstawie art. 225 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dług celny w przywozie nie powstaje, z zastrzeżeniem ust. 2, w wypadku: 1) uchybienia terminu, w jakim towar powinien otrzymać jedno z przeznaczeń celnych przewidzianych w ramach czasowego składowania lub procedury celnej, jeżeli organ celny przedłużyłby ten termin, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem w przewidzianym terminie; 2) przedstawienia towaru, objętego procedurą tranzytu, w urzędzie celnym przeznaczenia w terminie późniejszym niż wyznaczony przez organ celny; 3) poddania badaniom towaru składowanego czasowo bez uprzedniego udzielenia przez organ celny zgody, o której mowa w art. 40 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym", lub poddania towaru objętego procedurą składu celnego zwyczajowym czynnościom bez uprzedniego uzyskania pozwolenia organu celnego, pod warunkiem że taka zgoda lub pozwolenie zostałyby udzielone, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem; 4) wykorzystywania towaru objętego procedurą odprawy czasowej w celu innym niż wskazany w pozwoleniu organu celnego na dokonanie odprawy czasowej, pod warunkiem że organ celny udzieliłby pozwolenia na takie wykorzystywanie towaru, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem; 5) uzasadnionego przemieszczenia towaru składowanego czasowo lub objętego procedurą celną bez wymaganej zgody organu celnego, pod warunkiem że towar może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie; 6) wprowadzenia towaru do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego bez dokonania wymaganych formalności celnych, pod warunkiem że towar został ujęty w ewidencji towarowej niezwłocznie po jego złożeniu w magazynie, na placu lub w innym miejscu prowadzenia działalności oraz że może zostać przedstawiony organowi celnemu na jego żądanie; 7) uchybienia terminu wyznaczonego do przedstawienia rozliczenia procedury uszlachetniania czynnego i procedury przetwarzania pod kontrolą celną, jeżeli organ celny przedłużyłby ten termin, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem w terminie wyznaczonym do przedstawienia rozliczenia; 8) uchybienia terminu wyznaczonego w pozwoleniu na czasowe wyprowadzenie towaru objętego procedurą składu celnego, jeżeli organ celny przedłużyłby ten termin, gdyby osoba zainteresowana wystąpiła z odpowiednim wnioskiem w terminie wyznaczonym na czasowe wyprowadzenie towaru. 2. W wypadkach, o których mowa w ust. 1, dług celny w przywozie nie powstaje, pod warunkiem że: 1) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie stanowiło próby usunięcia towaru spod dozoru celnego; 2) niewykonanie obowiązków lub niedopełnienie warunków, o których mowa w ust. 1, nie nastąpiło z powodu rażącego niedbalstwa osoby obowiązanej do wykonania obowiązków lub dopełnienia warunków; 3) wszystkie formalności celne niezbędne do uregulowania sytuacji towaru zostały dokonane niezwłocznie po zaistnieniu wypadków, o których mowa w ust. 1. 3. Obowiązek wykazania, że spełniona została przynajmniej jedna z przesłanek określonych w ust. 1 oraz przesłanki określone w ust. 2, spoczywa na osobie mogącej stać się dłużnikiem. § 2. Dług celny w przywozie nie powstaje w wypadku: 1) krótkotrwałego użyczenia przez osobę, o której mowa w art. 1904 § 1 Kodeksu celnego, rzeczy stanowiących jej mienie i uprzednio zwolnionych od cła swojemu małżonkowi, rodzicom, dzieciom lub rodzeństwu tej osoby; 2) towarów, o których mowa w art. 151 Kodeksu celnego, które mogą zostać całkowicie lub częściowo zwolnione od należności celnych przywozowych przy dopuszczeniu do obrotu, jeżeli podczas ich czasowego składowania lub pozostawania pod inną procedurą celną, przed ich zgłoszeniem o dopuszczenie do obrotu, zaistnieje jedna z sytuacji, o których mowa w art. 212 § 1 pkt 1 lub pkt 2 Kodeksu celnego; 3) gdy towary, które uprzednio zostały zwolnione od należności celnych przywozowych ze względu na przeznaczenie, uległy całkowitemu zniszczeniu w wyniku wypadku lub działania siły wyższej i fakt ten został, na wniosek osoby zainteresowanej, potwierdzony przez organ celny; 4) odstąpienia towaru, uprzednio zwolnionego od cła na podstawie art. 19041 Kodeksu celnego, innej osobie spełniającej warunki do uzyskania zwolnienia od cła na tej samej podstawie, pod warunkiem nieodstępowania tego towaru przez nabywcę przez okres trzech lat, licząc od daty dopuszczenia do obrotu; 5) zużycia lub użycia towaru w związku z akcją ratowniczą w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, nawet gdy towar ten nie został całkowicie zniszczony oraz gdy w sposób niebudzący wątpliwości można stwierdzić, że został zużyty lub użyty w akcji ratowniczej; 6) zużycia lub użycia w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym maszyn, urządzeń oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, które zostały wprowadzone do wolnego obszaru celnego przed dniem wejścia w życie Kodeksu celnego. § 3. W wypadku, o którym mowa w art. 224 § 1 Kodeksu celnego, dług celny w przywozie wobec towarów przywiezionych w celu uszlachetniania czynnego nie powstaje, jeżeli towary te są: 1) materiałami pochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta przewiduje zakaz zwrotu lub zwolnienia od cła materiałów niepochodzących; 2) materiałami pochodzącymi lub materiałami niepochodzącymi w rozumieniu umowy międzynarodowej, a umowa ta nie przewiduje zakazu zwrotu lub zwolnienia od cła tych materiałów. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 1999 r. w sprawie określenia wypadków, w których nie powstaje dług celny (Dz. U. Nr 60, poz. 645 oraz z 2001 r. Nr 78, poz. 836), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) Art. 1. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5a: a) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9,", b) dodaje się pkt 9-16 w brzmieniu: "9) ustawie o publicznym obrocie papierami wartościowymi - oznacza to ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651), 10) publicznym obrocie - oznacza to obrót publiczny, o którym mowa w art. 2 ustawy o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 11) papierach wartościowych - oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 ustawy o publicznym obrocie papierami wartościowymi, 12) dyskoncie - oznacza to różnicę między kwotą uzyskaną z wykupu papieru wartościowego przez emitenta a ceną zakupu papieru wartościowego na rynku pierwotnym lub wtórnym, 13) pochodnych instrumentach finansowych - oznacza to prawa, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe, 14) funduszach kapitałowych - oznacza to fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów o funduszach inwestycyjnych oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, 15) ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym - oznacza to ustawę z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 3)), 16) ustawie o działalności pożytku publicznego - oznacza to ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873)."; 2) w art. 6: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.", b) ust. 8 i 9 otrzymują brzmienie: "8. Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. 9. Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c, albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym."; 3) w art. 8: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy."; 4) w art. 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30, art. 30a-30c oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.", c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Przepis ust. 3 ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia pożyczonych papierów wartościowych (sprzedaż krótka) i odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część."; 5) art. 9a otrzymuje brzmienie: "Art. 9a. 1. Dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. 2. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. 3. Jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub w formie spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników: 1) wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub 2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do złożenia właściwych deklaracji o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku i wpłacenia zaliczek obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek. 4. Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. 5. Jeżeli podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą: 1) samodzielnie i w formie spółki lub spółek niemających osobowości prawnej, 2) w formie spółki lub spółek niemających osobowości prawnej - wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy. 6. Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym."; 6) w art. 10: a) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie."; 7) w art. 13 pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie: "8) przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od: a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9, 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7."; 8) w art. 14: a) ust. 1c otrzymuje brzmienie: "1c. Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e-1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym: 1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub 2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub 3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.", b) uchyla się ust. 1d, c) w ust. 1f zdanie po średniku otrzymuje brzmienie: "w przypadku gdy zdarzenia, o których mowa w ust. 1c, nastąpiły w grudniu danego roku podatkowego, a faktury dotyczące tych zdarzeń, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione w roku następnym, za datę powstania przychodu uważa się ostatni dzień roku podatkowego, w którym miały miejsce te zdarzenia.", d) po ust. 1f dodaje się ust. 1g w brzmieniu: "1g. W przypadku rozliczeń z tytułu: 1) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego, 2) świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów (monet) lub kart, w tym telefonicznych, 3) usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów - za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.", e) w ust. 2: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących: a) środkami trwałymi, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł, c) wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio,", - po pkt 7d dodaje się pkt 7e w brzmieniu: "7e) równowartość rozwiązanych lub zmniejszonych rezerw, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 22, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów,", - w pkt 10 uchyla się lit. b, f) po ust. 2b dodaje się ust. 2c w brzmieniu: "2c. Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 28 stosuje się odpowiednio.", g) w ust. 3: - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego,", - uchyla się pkt 9; 9) w art. 17: a) w ust. 1: - pkt 2-6 otrzymują brzmienie: "2) odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, 3) odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych, 4) dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni, w tym również: a) dywidendy z akcji złożonych przez członków pracowniczych funduszy emerytalnych na rachunkach ilościowych, b) oprocentowanie udziałów członkowskich z nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach, c) podział majątku likwidowanej spółki (spółdzielni), d) wartość dokonanych na rzecz udziałowców i akcjonariuszy nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b, 5) przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, 6) należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z: a) odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych, b) realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o publicznym obrocie papierami wartościowymi,", - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część,", - po pkt 9 dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.", b) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7, 9 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.", d) uchyla się ust. 3; 10) w art. 21: a) w ust. 1: - w pkt 3b zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:", - po pkt 3b dodaje się pkt 3c i 3d w brzmieniu: "3c) odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, 3d) odszkodowania otrzymane przez właściciela nieruchomości na podstawie przepisów prawa geologicznego i górniczego,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem: a) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c, b) dochodu otrzymanego z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej - w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi,", - pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych,", - uchyla się pkt 12 i 12a, - pkt 16 otrzymuje brzmienie: "16) diety i inne należności za czas: a) podróży służbowej pracownika, b) podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13,", - pkt 19 i 20 otrzymują brzmienie: "19) wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, w: a) hotelach pracowniczych, b) kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł, 20) część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy lub stypendiów, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej - w wysokości równowartości diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca lub otrzymywane stypendium; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, z zastrzeżeniem ust. 15,", - uchyla się pkt 20a-23, - pkt 25 otrzymuje brzmienie: "25) ryczałt energetyczny dla kombatantów,", - pkt 26 otrzymuje brzmienie: "26) zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79,", - w pkt 27 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych,", - pkt 29 otrzymuje brzmienie: "29) przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50 % od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu,", - uchyla się pkt 31, - pkt 32 i 32a otrzymują brzmienie: "32) przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a: a) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży: - na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, - na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, - na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, - na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, - na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) w całości - jeżeli sprzedaż nastąpiła w celu uzyskania, w zamian za te nieruchomości lub prawa, spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu albo budynku mieszkalnego lub jego części, c) w całości - jeżeli sprzedaż nastąpiła w wykonaniu lub w związku z wielostronną umową o zamianie tych budynków lub praw do lokali, d) w całości - jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny, e) w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów, 32a) przychody uzyskane z zamiany, z zastrzeżeniem ust. 2: a) budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, lub b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, lub udziału w tych prawach, lub c) gruntu, udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem wymienionym w lit. a) - jeżeli przedmiotem zamiany są wyłącznie znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości i prawa wymienione w lit. a)-c),", - uchyla się pkt 33, - pkt 37 i 38 otrzymują brzmienie: "37) dochody z tytułu urządzania przez uprawniony podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej loterii fantowych i gry bingo fantowe na podstawie zezwolenia wydanego na mocy odrębnych przepisów, o ile zostały przeznaczone na realizację określonych w zezwoleniu i regulaminie gry celów społecznie użytecznych, 38) świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,", - pkt 40b otrzymuje brzmienie: "40b) stypendia dla uczniów i studentów, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, oraz stypendia dla uczniów i studentów przyznane przez fundacje lub stowarzyszenia na podstawie regulaminów zatwierdzonych przez organy statutowe udostępnianych do publicznej wiadomości za pomocą internetu, środków masowego przekazu lub wykładanych (wywieszanych) dla zainteresowanych w pomieszczeniach ogólnie dostępnych - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 380 zł, z zastrzeżeniem ust. 10,", - w pkt 46 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca - bez względu na rodzaj umowy - wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem,", - uchyla się pkt 47b, - pkt 47c otrzymuje brzmienie: "47c) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne, otrzymane na cele związane z działalnością rolniczą z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, od agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych,", - uchyla się pkt 48, - w pkt 49 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) świadczenia finansowego na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł,", - pkt 50 otrzymuje brzmienie: "50) przychody otrzymane w związku: a) ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni albo wkładów w spółce, b) z umorzeniem udziałów lub akcji w spółce mającej osobowość prawną, w tym także z odpłatnym zbyciem udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu ich umorzenia - w części stanowiącej koszt nabycia, z zastrzeżeniem ust. 17 i 18, a jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny - do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny,", - uchyla się pkt 55, - pkt 58 otrzymuje brzmienie: "58) wypłaty środków z pracowniczego programu emerytalnego dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków w razie śmierci uczestnika,", - uchyla się pkt 62, - pkt 63a otrzymuje brzmienie: "63a) dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 4)), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840 i Nr 189, poz. 1850), w tym z zasadami kumulacji oraz udzielania pomocy publicznej w określonych sektorach,", - uchyla się pkt 66, - pkt 67 otrzymuje brzmienie: "67) wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,", - pkt 68a otrzymuje brzmienie: "68a) wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym,", - uchyla się pkt 70, - pkt 80 otrzymuje brzmienie: "80) przychody ze stosunku służbowego otrzymane w służbie kandydackiej przez funkcjonariuszy Policji, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej,", - uchyla się pkt 81, 86 i 88, - pkt 89 otrzymuje brzmienie: "89) wartość świadczeń otrzymanych przez studentów od uczelni, na podstawie odrębnych przepisów, w związku ze skierowaniem przez uczelnię na studenckie praktyki zawodowe - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,", - uchyla się pkt 96, - pkt 97 otrzymuje brzmienie: "97) dodatki mieszkaniowe i ryczałty na zakup opału, przyznane na podstawie odrębnych przepisów o dodatkach mieszkaniowych,", - pkt 98b otrzymuje brzmienie: "98b) zwrot kwoty zniżki z tytułu opłacenia przez inwalidę wojennego i wojskowego składki na obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej lub składki na dobrowolne ubezpieczenie casco, otrzymanej od organu rentowego,", - uchyla się pkt 99 i 103, - pkt 104 otrzymuje brzmienie: "104) otrzymane przez posła lub senatora świadczenia pieniężne i wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) na podstawie art. 23 ust. 3, art. 43 ust. 1, art. 44 ust. 1 i 2 oraz art. 46 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 73, poz. 350, z późn. zm. 5)),", - pkt 108-110 otrzymują brzmienie: "108) kwoty pomocy pieniężnej i wartość innych świadczeń finansowanych ze środków budżetowych przyznawanych repatriantom oraz osobom, które ubiegają się o status uchodźcy, 109) nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni - objętych w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, 110) wartość świadczeń przysługujących członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej oraz wartość świadczeń przysługujących pracownikom polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wynikających z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wynagrodzeń za pracę, ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, dodatku zagranicznego oraz zasiłków chorobowych i macierzyńskich,", - pkt 112 otrzymuje brzmienie: "112) zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw,", - po pkt 113 dodaje się pkt 114-117 w brzmieniu: "114) wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów, 115) wygrane i nagrody otrzymane przez uczniów za udział w konkursach, turniejach i olimpiadach organizowanych na podstawie przepisów o systemie oświaty, 116) dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów, 117) wartość otrzymanych świadczeń od wolontariuszy, udzielanych na zasadach określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego.", b) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przychód ze sprzedaży lub zamiany jest wydatkowany na: a) nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub b) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, modernizację, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne,", - po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.", c) uchyla się ust. 4 i 5, d) uchyla się ust. 6, e) uchyla się ust. 8 i 9, f) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40b, stosuje się, jeżeli podatnik przed pierwszą wypłatą świadczenia złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie uzyskuje równocześnie innych dochodów podlegających opodatkowaniu, z wyjątkiem renty rodzinnej oraz dochodów określonych w art. 28-30 oraz w art. 30a i 30b. Podatnik jest obowiązany zawiadomić płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia, przed wypłatą stypendium za miesiąc, w którym zaszła zmiana.", g) uchyla się ust. 11 i 12, h) po ust. 12 dodaje się ust. 13-18 w brzmieniu: "13. Przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione: 1) w celu osiągnięcia przychodów lub 2) w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub 3) przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub 4) przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji. 14. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4. 15. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie ma zastosowania do wynagrodzenia za pracę otrzymywanego przez pracownika w związku z jego pobytem poza granicami państwa w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatorów w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 83. 16. Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie. 17. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 50 lit. b), nie ma zastosowania do przychodów otrzymanych w związku z umorzeniem udziałów lub akcji w spółkach mających osobowość prawną objętych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część. 18. Koszt nabycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 50 lit. b), określa się zgodnie z art. 22 ust. 1f pkt 1, jeżeli objęcie umarzanych udziałów (akcji) nastąpiło w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część."; 11) w art. 22: a) po ust. 1h dodaje się ust. 1i w brzmieniu: "1i. Jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji), to wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1e.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy: 1) podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł, 2) podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogą przekroczyć łącznie 1.840 zł 77 gr za rok podatkowy, 3) miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533 zł 84 gr, 4) podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2.300 zł 94 gr za rok podatkowy.", c) uchyla się ust. 2a, d) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.", e) w ust. 9 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 - w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody z jednego z tytułów, określonego w art. 13 pkt 5, 7 i 9, uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu, roczne koszty uzyskania przychodu nie mogą przekroczyć kwoty 1.840 zł 77 gr,", f) ust. 11 i 11a otrzymują brzmienie: "11. Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust. 2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. 11a. Przepisy ust. 11 nie mają zastosowania do kosztów uzyskania przychodów ze źródeł określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9.", g) ust. 13 otrzymuje brzmienie: "13. Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu."; 12) w art. 22e w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w składanych deklaracjach lub zeznaniu, o których mowa w art. 44 ust. 6 i art. 45 ust. 1 i 1a pkt 2; odsetki obliczone od różnicy, o której mowa w pkt 2, wynoszą 0,1 % za każdy dzień."; 13) w art. 22f ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. 2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego w budowie, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 4."; 14) w art. 22ł w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 22h ust. 1."; 15) w art. 23: a) w ust. 1: - pkt 38 otrzymuje brzmienie: "38) wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym dochodu z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych,", - pkt 40 otrzymuje brzmienie: "40) umorzonych pożyczek, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego,", - w pkt 45a lit. a otrzymuje brzmienie: "a) nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli: - nabycie to nie stanowi przychodu w naturze lub - dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub - nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,", - pkt 46 otrzymuje brzmienie: "46) poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu,", - pkt 56 otrzymuje brzmienie: "56) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c i 116,", - w pkt 57 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:", - w pkt 59 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 60 w brzmieniu: "60) kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.", b) w ust. 2 w pkt 2 lit. a-c otrzymują brzmienie: "a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo", c) w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) dłużnik został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku albo 2) zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.", e) dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Ewidencja przebiegu pojazdu, o której mowa w ust. 5, powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane."; 16) w art. 24: a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a: 1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub 2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.", b) w ust. 4a pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zwierząt laboratoryjnych - od 1 sztuki sprzedanych zwierząt - na podstawie zawartych umów dla potrzeb laboratoryjnych, badań i doświadczeń naukowych, analiz i testów prowadzonych w laboratoriach, a także kontroli procesów technologicznych,", c) uchyla się ust. 5b, d) w ust. 5c skreśla się zdanie drugie, e) dodaje się ust. 13 i 14 w brzmieniu: "13. W przypadku odpłatnego zbycia pożyczonych papierów wartościowych na zasadach określonych w odrębnych przepisach (sprzedaż krótka), dochód ustala się na dzień, w którym nastąpił zwrot pożyczonych papierów wartościowych lub miał nastąpić, zgodnie z zawartą umową pożyczki tych papierów. 14. Dochodem, o którym mowa w ust. 13, uzyskanym w roku podatkowym, jest różnica między sumą przychodów z odpłatnego zbycia pożyczonych papierów wartościowych a wydatkami poniesionymi na nabycie zwróconych papierów wartościowych."; 17) w art. 24b ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przez działalność w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego, o której mowa w ust. 2 pkt 1, wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niebędących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3, rozumie się odpłatne zbycie towarów polskim odbiorcom bez względu na miejsce zawarcia umowy."; 18) w art. 25: a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, gdy: 1) podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo 2) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów. 5. Przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu: "5a. Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5 %. 5b. Określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.", c) uchyla się ust. 7 i 7a; 19) w art. 26: a) w ust. 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot:", - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 6)): a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących, b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52 i 52a, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku,", - uchyla się pkt 3 i 4, - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne,", - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) darowizn przekazanych na cele: a) określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o działalności pożytku publicznego prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie, realizującym te cele, b) kultu religijnego - w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż 350 zł.", - uchyla się pkt 10, b) w ust. 5 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym 350 zł, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:", c) w ust. 7a: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,", - pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym, 6) odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,", - pkt 11 i 12 otrzymują brzmienie: "11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia, 12) leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),", - pkt 14 i 15 otrzymują brzmienie: "14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, 15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.", d) ust. 7b i 7c otrzymują brzmienie: "7b. Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie. 7c. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.", e) w ust. 7d pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.", f) ust. 7e otrzymuje brzmienie: "7e. Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.", g) ust. 7g otrzymuje brzmienie: "7g. Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.", h) po ust. 7g dodaje się ust. 7h w brzmieniu: "7h. Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.", i) uchyla się ust. 13, j) ust. 13a otrzymuje brzmienie: "13a. Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym."; 20) w art. 26b: a) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) inwestycja wymieniona w ust. 1 dotyczy budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, którego budowa została zakończona nie wcześniej niż w 2002 r., a ponadto w przypadku inwestycji: a) o których mowa w ust. 1 pkt 1 albo pkt 4 - zakończenie nastąpiło przed upływem trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zgodnie z prawem budowlanym uzyskano pozwolenie na budowę, nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne lub przebudowę (przystosowanie) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku mieszkalnego, a w razie braku obowiązku jego uzyskania - zawiadomieniem o zakończeniu budowy takiego budynku, b) o których mowa w ust. 1 pkt 2 albo pkt 3 - została zawarta umowa o ustanowieniu spółdzielczego własnościowego lub lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo umowa w formie aktu notarialnego o ustanowieniu odrębnej własności lokalu mieszkalnego, o przeniesieniu na podatnika własności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, której jedną ze stron jest podatnik,", b) w ust. 3 uchyla się pkt 3, c) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m2 powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy, określonej na rok zakończenia inwestycji, z zastrzeżeniem ust. 10.", d) dodaje się ust. 10 i 11 w brzmieniu: "10. W kolejnych następujących po sobie latach podatkowych kwota, o której mowa w ust. 4 pkt 2, nie może ulec zmniejszeniu. W tym celu dla ustalania tej podstawy przyjmuje się najwyższy w okresie obowiązywania ustawy wskaźnik przeliczeniowy 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczania premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał. 11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wysokość kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2, z zastrzeżeniem ust. 10."; 21) w art. 27: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 28-30, art. 30a-30d oraz art. 44 ust. 4, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali: Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi ponaddo 37.02419 % minus kwota zmniejszająca podatek 530 zł 08 gr 37.02474.0486.504 zł 48 gr + 30 % nadwyżki ponad 37.024 zł 74.048 17.611 zł 68 gr + 40 % nadwyżki ponad 74.048 zł b) uchyla się ust. 4-7, c) w ust. 8 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:", d) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.", e) po ust. 9 dodaje się ust. 9a w brzmieniu: "9a. W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zasadę określoną w ust. 9 stosuje się odpowiednio.", f) uchyla się ust. 10; 22) uchyla się art. 27a; 23) w art. 27b w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne:"; 24) uchyla się art. 27c; 25) w art. 29: a) w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej "certyfikatem rezydencji"."; 26) w art. 30: a) w ust. 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy:", - uchyla się pkt 1-1c, - uchyla się pkt 3, - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10 % należności,", - po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) z tytułu świadczeń pieniężnych otrzymanych, na podstawie odrębnych ustaw, przez funkcjonariuszy służb mundurowych oraz żołnierzy, w związku ze zwolnieniem tych osób ze stałej służby - w wysokości 20 % należności,", - uchyla się pkt 9-12, b) uchyla się ust. 1a-1d, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.", d) uchyla się ust. 5, e) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27."; 27) po art. 30 dodaje się art. 30a-30d w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się 19 % zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a: 1) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, 2) z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych, 3) z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, 4) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, 5) od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, 6) od kwot wypłacanych po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub spadkobiercy, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, z wyjątkiem wypłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 59, 7) od dochodu członka pracowniczego funduszu emerytalnego z tytułu przeniesienia akcji złożonych na rachunku ilościowym do aktywów tego funduszu, 8) z tytułu zbycia prawa poboru akcji nowej emisji przez pracowniczy fundusz emerytalny w imieniu członka funduszu, 9) od kwot jednorazowo wypłacanych przez otwarty fundusz emerytalny członkowi funduszu, któremu rachunek funduszu otwarto w związku ze śmiercią jego współmałżonka. 2. Przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji. 3. Jeżeli nie jest możliwa identyfikacja umarzanych jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, umarzanych albo wykupywanych certyfikatów inwestycyjnych w tych funduszach lub w inny sposób unicestwianych tytułów udziału w funduszach kapitałowych, przyjmuje się, że kolejno są to odpowiednio jednostki, certyfikaty lub tytuły począwszy od nabytych przez podatnika najwcześniej (FIFO). 4. Zasadę określoną w ust. 3 stosuje się odpowiednio do ustalania dyskonta od papierów wartościowych. 5. Dochodem, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy. Dochodu tego nie pomniejsza się o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich. 6. Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. 7. Dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27. Art. 30b. 1. Od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19 % uzyskanego dochodu. 2. Dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest: 1) różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14, 2) różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a, 3) różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a, 4) różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f pkt 1 lub art. 23 ust. 1 pkt 38, 5) różnica pomiędzy wartością nominalną objętych udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e - osiągnięta w roku podatkowym. 3. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z tymi umowami jest możliwe pod warunkiem posiadania przez podatnika certyfikatu rezydencji. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej. 5. Dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c. 6. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy. 7. Przepis art. 30a ust. 3 stosuje się odpowiednio. Art. 30c. 1. Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d i art. 44 ust. 4, wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. 2. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1 i 2 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a). Wysokość składek ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. 3. Składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a), podlegają odliczeniu od dochodu, o ile nie zostały: 1) zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub 2) odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 27, lub 3) odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. 4. Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. 5. W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zasadę określoną w ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b. Art. 30d. 1. Jeżeli właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej określi, na podstawie art. 25, dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 25a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej - różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50 %. 2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do podatników, których dochody są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 lub w art. 30c."; 28) w art. 32: a) w ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).", b) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika,", - pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3, 4) nie otrzymuje świadczeń pieniężnych od organu zatrudnienia lub od biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,", c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Zakład pracy nie zmniejsza zaliczki w sposób określony w ust. 3, jeżeli podatnik powiadomił go o zmianach stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia. 5. Zakład pracy przy obliczaniu zaliczki stosuje koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 3, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie; przepisy ust. 3a i 4 stosuje się odpowiednio."; 29) w art. 34: a) w ust. 4 w pkt 2: - lit. a otrzymuje brzmienie: "a) nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika,", - lit. d otrzymuje brzmienie: "d) nie otrzymuje świadczeń pieniężnych od organu zatrudnienia lub od biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.", b) uchyla się ust. 5, c) ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7. Organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny, oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika; obowiązek ten nie dotyczy podatników: 1) w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek, 2) którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4. 8. W przypadku gdy organ rentowy nie jest obowiązany do dokonania rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 7, sporządza w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, imienną informację o wysokości uzyskanego dochodu, według ustalonego wzoru, i w tym samym terminie przekazuje podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, organ rentowy sporządza również w przypadku, gdy dokonuje wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2, 75 i 100.", d) w ust. 9: - pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) nie uzyskał w roku podatkowym innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 28 i 30 oraz w art. 30a i 30b, 2) nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 10,", - po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 11,", e) po ust. 10 dodaje się ust. 11 i 12 w brzmieniu: "11. Jeżeli podatnik otrzymał bezpośrednio od tego organu zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne, a obowiązek poboru zaliczek przez ten organ trwa - organ rentowy w rocznym obliczeniu podatku sporządzanym za rok, w którym dokonał zwrotu składki, dolicza do podatku obliczonego zgodnie z art. 27 kwotę tej składki. 12. Różnicę między podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia podatku a sumą zaliczek pobranych za miesiące od stycznia do grudnia pobiera się z dochodu za marzec lub kwiecień roku następnego. Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, łącznie z zaliczkami za te miesiące. Jeżeli z rocznego obliczenia podatku wynika nadpłata, zalicza się ją na poczet zaliczki należnej za marzec, a jeżeli po pobraniu tej zaliczki pozostaje nadpłata, płatnik zwraca ją podatnikowi w gotówce. W razie gdy stosunek uzasadniający pobór zaliczek ustał w styczniu albo w lutym, różnicę pobiera się z dochodu za miesiąc, za który pobrana została ostatnia zaliczka. Zwrócone nadpłaty w gotówce płatnik potrąca z kwot pobranych zaliczek przekazywanych urzędom skarbowym, wykazując je w deklaracji, o której mowa w art. 38 ust. 1."; 30) w art. 35: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) organy zatrudnienia - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy,", - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) biura terenowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,", - w pkt 6 na końcu dodaje się przecinek i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) centrum integracji społecznej - od wypłacanych świadczeń integracyjnych, przyznanych na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143)", b) ust. 3-5 otrzymują brzmienie: "3. Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. 3a. Podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika. 4. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli zaliczkę pobierają płatnicy określeni w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, a podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym zaczął osiągać takie dochody, złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie osiąga równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 28 i 30 oraz w art. 30a-30c. 5. Zaliczkę od przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 3a, pobiera się w wysokości 19 % przychodu, pomniejszoną o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3.", c) uchyla się ust. 7, d) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Płatnicy stypendiów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b, są obowiązani w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym sporządzić informację o wysokości wypłaconego stypendium, według ustalonego wzoru, i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, z zastrzeżeniem art. 37."; 31) w art. 37: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że: 1) poza dochodami uzyskanymi od płatnika nie uzyskał innych dochodów, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 28 i 30 oraz w art. 30a i 30b, 2) nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 2-4, 3) nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 lub 4, 4) nie zmniejsza podatku, na zasadach określonych w art. 27d, 5) nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 5 - płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru, roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym.", b) w ust. 1a: - w pkt 3 uchyla się lit. a, - w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) dolicza do podatku obliczonego zgodnie z art. 27 otrzymany za jego pośrednictwem zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne.", c) uchyla się ust. 2, d) po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnicy sporządzają w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie przekazują podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. 4. Różnicę między podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych za miesiące od stycznia do grudnia pobiera się z dochodu za marzec roku następnego. Różnicę tę, na wniosek podatnika, pobiera się z dochodu za kwiecień roku następnego. W razie gdy stosunek uzasadniający pobór zaliczek ustał w styczniu lub w lutym, różnicę pobiera się z dochodu za miesiąc, za który pobrana została ostatnia zaliczka. Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego, łącznie z zaliczkami za te miesiące. Jeżeli z obliczenia rocznego wynika nadpłata, zalicza się ją na poczet zaliczki należnej za marzec, a jeżeli po pobraniu tej zaliczki pozostaje nadpłata, płatnik zwraca ją podatnikowi w gotówce. Zwrócone nadpłaty w gotówce płatnik potrąca z kwot pobranych zaliczek przekazywanych urzędom skarbowym, wykazując je w deklaracji, o której mowa w art. 38 ust. 1."; 32) w art. 38: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru; jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.", b) uchyla się ust. 3-5; 33) art. 39 otrzymuje brzmienie: Art. 39. 1. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. 2. Jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy są zobowiązani sporządzić informację określoną w ust. 1 i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 5. 3. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru. 4. Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, w związku z zamiarem opuszczenia przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji, o której mowa w ust. 3. 5. Płatnicy określeni w art. 35 ust. 1 pkt 2 wypłacający podatnikom wyłącznie stypendia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b, sporządzają jedynie informację, o której mowa w art. 35 ust. 10."; 34) w art. 41: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19 % należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.", c) uchyla się ust. 4a i 4b, d) ust. 4c otrzymuje brzmienie: "4c. Spółka przejmująca lub nowo zawiązana jest obowiązana, jako płatnik, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, od dochodu określonego w art. 24 ust. 5 pkt 7.", e) uchyla się ust. 5a-6a, f) ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie: "7. Jeżeli przedmiotem: 1) wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2, 2) świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 - nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej lub świadczenia. 8. Podatnik uzyskujący dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 5 pkt 7, jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę należnego zryczałtowanego podatku dochodowego przed terminem określonym w art. 42 ust. 1."; 35) art. 41a otrzymuje brzmienie: "Art. 41a. Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33-35 i art. 41 ust. 1, na wniosek podatnika, obliczają i pobierają w ciągu roku wyższe zaliczki na podatek dochodowy."; 36) art. 42 i 42a otrzymują brzmienie: "Art. 42. 1. Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklaracje według ustalonego wzoru. 2. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: 1) w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru, 2) w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości przychodu, sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. 3. W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, płatnik przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności. 4. Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2. 5. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, dokonujące wypłat świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46. 6. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Art. 42a. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych."; 37) uchyla się art. 42b; 38) w art. 44: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy osiągający dochody: 1) z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, 2) z najmu lub dzierżawy - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników: 1) ze stosunku pracy z zagranicy, 2) z emerytur i rent z zagranicy, 3) z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.", c) w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:", d) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 19 % dochodu za miesiące, w których uzyskali ten dochód, w terminie do dnia 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego. W terminach płatności zaliczek podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatników, deklaracje według ustalonego wzoru. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2, opłaconych w danym miesiącu.", e) po ust. 3b dodaje się ust. 3c-3f w brzmieniu: "3c. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 1 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 3d. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący z zagranicy dochody z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki na zasadach określonych w ust. 3a i 3c, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; w tym przypadku przy obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego. 3e. Przepisy ust. 1a i 7 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. 3f. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.", f) uchyla się ust. 5, g) w ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Zaliczki miesięczne, od przychodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.", h) uchyla się ust. 6a, i) ust. 6b otrzymuje brzmienie: "6b. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą, bez obowiązku składania deklaracji miesięcznych, wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym: 1) w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo 2) w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata - jeżeli w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód w wysokości nieprzekraczającej 2.790 zł; jeżeli również w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód z tego źródła w wysokości nieprzekraczającej 2.790 zł, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.", j) ust. 6e otrzymuje brzmienie: "6e. Przepisy ust. 6b-6d, 6h i ust. 6i nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku podatkowym albo w roku poprzedzającym rok podatkowy.", k) w ust. 6f zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Jeżeli podatnik złoży korektę zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek wpłacanych w uproszczonej formie, kwota tych zaliczek:", l) ust. 6g otrzymuje brzmienie: "6g. W przypadku gdy właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej stwierdzi inną wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej niż wysokość dochodu z tej działalności wykazana w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, albo w zeznaniu korygującym, przepisy ust. 6f stosuje się odpowiednio.", ł) po ust. 6g dodaje się ust. 6h i ust. 6i w brzmieniu: "6h. Podatnicy opodatkowani w danym roku podatkowym na zasadach określonych w art. 30c, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, kwotę zaliczek obliczają, z zastrzeżeniem ust. 6i, od dochodu, o którym mowa w ust. 6b, przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 19 %. 6i. Kwotę zaliczki podlegającą wpłacie, obliczoną w sposób określony w ust. 6b lub 6h, zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 1 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.", m) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości 19 % tych dochodów, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju.", n) w ust. 7c dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) w roku korzystania ze zwolnienia są opodatkowani na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.", o) ust. 7f otrzymuje brzmienie: "7f. Dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 7e, łączy się z dochodem (stratą) z tego źródła, wykazanym w zeznaniach o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanych za pięć kolejnych lat następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik korzystał ze zwolnienia - w wysokości 20 % tego dochodu w każdym z tych lat. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do podatników, którzy w latach następujących po roku korzystania ze zwolnienia wybrali sposób opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c.", p) w ust. 7g pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zlikwidowali działalność gospodarczą albo została ogłoszona ich upadłość obejmująca likwidację majątku lub upadłość obejmująca likwidację majątku spółki, której są wspólnikami, lub", r) po ust. 7i dodaje się ust. 7j w brzmieniu: "7j. Przepis ust. 7i stosuje się odpowiednio również do podatników, którzy wybrali sposób opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c.", s) uchyla się ust. 8; 39) w art. 45: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z: 1) kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b, 2) pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach określonych w art. 30c. 1b. Urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustało przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania na jej terytorium, z zastrzeżeniem ust. 7.", c) ust. 3 i 3a otrzymują brzmienie: "3. Zeznaniami, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a pkt 2, nie obejmuje się dochodów: 1) opodatkowanych zgodnie z art. 28-30 i 30a, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 - jeżeli pożyczkobiorca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, 2) określonych w art. 24 ust. 3, z wyjątkiem dochodu z likwidacji działalności gospodarczej, dokonanej w grudniu roku podatkowego. 3a. W przypadku otrzymania zwrotu uprzednio: 1) zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenie zdrowotne, 2) odliczonej darowizny, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9, 3) odliczonej wpłaty, o której mowa w art. 27d - w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik jest obowiązany doliczyć do dochodu lub podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 albo art. 30c, kwoty uprzednio odliczone.", d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić: 1) różnicę między podatkiem należnym od dochodu wynikającego z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników, 2) należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 1, 3) należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, a sumą należnych za dany rok zaliczek.", e) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6. Podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym od dochodów podatnika uzyskanych w roku podatkowym, chyba że właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku. W razie niezłożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu, właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym. 7. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, jeżeli osiągnęli dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez pośrednictwa płatników lub za pośrednictwem płatników nieobowiązanych do dokonania rocznego obliczenia podatku lub osiągnęli dochody określone w art. 30b, i zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed terminem, o którym mowa w ust. 1, są obowiązani złożyć zeznania, o których mowa w ust. 1 i 1a, za rok podatkowy urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.", f) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Podatnicy, o których mowa w art. 44 ust. 3d, są obowiązani w ciągu trzech miesięcy po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania dochodów, złożyć zeznanie o wysokości dochodów z pracy uzyskanych w roku poprzedzającym rok podatkowy i wpłacić należny podatek. Jeżeli zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed terminem, o którym mowa w zdaniu pierwszym, są obowiązani złożyć zeznanie podatkowe przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 40) art. 45b otrzymuje brzmienie: "Art. 45b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: 1) deklaracji i informacji, o których mowa w art. 28 ust. 4, art. 35 ust. 10, art. 38 ust. 1, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 1 i 2, art. 42a, art. 43 ust. 1 oraz art. 44 ust. 3a i 6, 2) rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w art. 37 ust. 1, 3) rocznego obliczenia podatku wraz z informacją, o których mowa w art. 34 ust. 7 i 8, 4) zeznań podatkowych, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 1a, 5) oświadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 10, art. 32 ust. 3, art. 34 ust. 4, art. 35 ust. 4 i art. 37 ust. 1 - wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania; rozporządzenie ma na celu umożliwienie identyfikacji podatnika, płatnika i urzędu skarbowego, do którego kierowany jest formularz, oraz poprawnego obliczenia przez płatnika lub podatnika podatku oraz zaliczek na podatek."; 41) w art. 52a: a) w ust. 1: - pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) dochody (przychody), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3, jeżeli są wypłacane albo stawiane do dyspozycji podatnika od środków pieniężnych zgromadzonych przez podatnika przed dniem 1 grudnia 2001 r., na podstawie umów zawartych na czas oznaczony przed tym dniem, 3) dochody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5, jeżeli dochody te są wypłacane podatnikowi na podstawie umów zawartych lub zapisów dokonanych przez podatnika przed dniem 1 grudnia 2001 r.; zwolnienie nie dotyczy dochodów uzyskanych w związku z przystąpieniem podatnika do programu oszczędzania z funduszem kapitałowym, bez względu na formę tego programu - w zakresie dochodów z tytułu wpłat (wkładów) do funduszu dokonanych począwszy od dnia 1 grudnia 2001 r., z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 58 i 59,", - uchyla się pkt 4, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jeżeli wypłata dochodów (przychodów) wynika z umów zawartych w okresie od dnia 1 grudnia 2001 r. do dnia 28 lutego 2002 r., podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3, określa się w wysokości przypadającej proporcjonalnie na okres, w którym podatnikowi nie przysługuje zwolnienie na podstawie ust. 1 pkt 2.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia rachunku podatnika albo do gromadzenia środków pieniężnych podatnika w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania pobiera podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3, w dniu rozwiązania umowy albo wypłaty całości lub części kapitału, o którym mowa w ust. 5 pkt 2. Przepisy ust. 3 i art. 42 stosuje się odpowiednio, z tym że podatek pobiera się od sumy dochodów (przychodów) uzyskanych począwszy od dnia 1 marca 2002 r."; 42) w załączniku nr 2 do ustawy lp. 8 otrzymuje brzmienie: 8Zwierzęta futerkowe a) lisy i jenotyod 1 samicy stada podstawowego2978 b) norkipowyżej 2 szt. samic stada podstawowego1310 c) tchórzofretkipowyżej 2 szt. samic stada podstawowego1013 d) szynszylepowyżej 2 szt. samic stada podstawowego1549 e) nutrie powyżej 50 sztuk samic stada podstawowegood 1 samicy stada podstawowego358 f) króliki powyżej 50 sztuk samic stada podstawowegood 1 samicy stada podstawowego358 Art. 2. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm. 7)) w art. 3 w ust. 2: 1) pkt 9 i 10 otrzymują brzmienie: "9) dochody podatnika otrzymane od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub agencje rządowe, w tym również w przypadkach, gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy, jeżeli podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy, 10) część dochodów osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy lub stypendiów, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej - w wysokości równowartości diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca lub otrzymywane stypendium, rocznie do wysokości nieprzekraczającej równowartości trzydziestu diet,"; 2) uchyla się pkt 11; 3) pkt 12 i 13 otrzymują brzmienie: "12) należności pieniężne wypłacone policjantom, żołnierzom, celnikom i pracownikom jednostek wojskowych i jednostek policyjnych użytych poza granicami państwa w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także należności pieniężne wypłacone żołnierzom, celnikom, policjantom i pracownikom, pełniącym funkcje obserwatorów w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, 13) przychody ze stosunku służbowego otrzymane w służbie kandydackiej przez funkcjonariuszy Policji, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej,". Art. 3. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104 oraz z 2002 r. Nr 141, poz. 1182) w art. 7: 1) ust. 14 otrzymuje brzmienie: "14. Podatnicy, którzy korzystali z odliczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w latach 1997-2000 i przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym: 1) nastąpiło zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności lub 2) wynajęto budynek albo lokal mieszkalny osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, lub 3) dokonano zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy albo przeznaczono budynek lub lokal mieszkalny na potrzeby właściciela lub współwłaściciela, lub 4) zbyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku - są obowiązani doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym nastąpiły te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty."; 2) po ust. 14 dodaje się ust. 14a w brzmieniu: "14a. Dziesięcioletni okres, o którym mowa w ust. 14: 1) w pkt 1-3 - liczy się od końca roku podatkowego, w którym otrzymano decyzję właściwego organu o pozwoleniu na użytkowanie budynku lub lokalu, w związku z budową którego dokonano odliczeń, 2) w pkt 4 - liczy się od końca roku podatkowego, w którym nabyto działkę lub prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budowę tego budynku.". Art. 4. W ustawie z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 oraz z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 78, poz. 715 i Nr 141, poz. 1182) w art. 7: 1) uchyla się ust. 3; 2) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Informacje określone w ust. 1 i 2 są sporządzane na formularzu według wzoru określonego, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.". Art. 5. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Należności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 lit. d i e, objęte restrukturyzacją, podlegają umorzeniu pod warunkiem, że przedsiębiorca: 1) przedstawi organowi restrukturyzacyjnemu, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 3, program restrukturyzacji oraz informację zawierającą dane o jego bieżącej sytuacji finansowej, w tym dane wymienione w art. 1 ust. 2, oraz 2) wpłaci opłatę restrukturyzacyjną, o której mowa w art. 19, oraz 3) w dniu wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, nie posiada zaległości z tytułu należności wymienionych w art. 6, nieobjętych restrukturyzacją, należących do właściwości danego organu restrukturyzacyjnego. 2. Dane wymienione w ust. 1 pkt 1 należy przedstawić łącznie z wnioskiem, o którym mowa w art. 12 ust. 1, a informację zawierającą podstawowe dane o bieżącej sytuacji finansowej przedsiębiorcy dodatkowo także po upływie 11 miesięcy od dnia doręczenia decyzji o warunkach restrukturyzacji, jednak nie później niż przed upływem 14 miesięcy od dnia doręczenia tej decyzji.", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do należności od przedsiębiorców z tytułu zobowiązań podatkowych stanowiących dochody budżetów jednostek samorządu terytorialnego, w przypadku podjęcia uchwały, o której mowa w art. 7 ust. 1."; 2) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu: "Art. 10a. Należności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a-c, objęte restrukturyzacją, podlegają umorzeniu po spełnieniu przez przedsiębiorcę warunków określonych w art. 10 ust. 1 i 2, jeśli przedsiębiorca w dniu wydania decyzji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, nie posiada zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie emerytalne, pozostałych składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne. Art. 10 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio."; 3) w art. 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Znane na dzień 30 czerwca 2002 r. zaległości we wpłatach: 1) należności wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1, nieobjętych postępowaniem restrukturyzacyjnym, 2) składek, o których mowa w art. 10a, należnych za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 30 czerwca 2002 r., wraz z odsetkami za zwłokę, niepodlegających restrukturyzacji - podlegają spłacie przez przedsiębiorcę, który złożył wniosek o restrukturyzację, w terminie do dnia 29 lutego 2004 r."; 4) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpłata ostatniej raty opłaty restrukturyzacyjnej następuje nie później niż w terminie 14 miesięcy od dnia doręczenia decyzji o warunkach restrukturyzacji."; 5) w art. 21: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Po upływie 15 miesięcy od dnia doręczenia decyzji o warunkach restrukturyzacji, a w przypadku decyzji o warunkach restrukturyzacji doręczonych przed dniem 31 grudnia 2002 r. nie później niż do dnia 30 kwietnia 2004 r., z zastrzeżeniem ust. 1a i 3, organ restrukturyzacyjny wydaje decyzję o zakończeniu restrukturyzacji, w której:", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Decyzję, o której mowa w ust. 1, organ restrukturyzacyjny wydaje po przedłożeniu przez przedsiębiorcę informacji o spełnieniu warunków restrukturyzacji, o których mowa w art. 10 lub 10a, jednak nie wcześniej niż po upływie roku od dnia doręczenia decyzji o warunkach restrukturyzacji.". Art. 6. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609 i Nr 190, poz. 1864) w art. 25 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przychód ubezpieczonego zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, od którego płatnik nie odlicza zaliczki na ten podatek, w stosunku do ubezpieczonych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 i 15,". Art. 7. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 874) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w art. 21 w ust. 1 w pkt 112 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 113 w brzmieniu: "113) wartość świadczeń otrzymanych przez wolontariuszy od organizacji pozarządowych, organów administracji publicznej, podmiotów, jednostek organizacyjnych, wymienionych w art. 42 ustawy o działalności pożytku publicznego, z tytułu szkoleń, badań lekarskich, wyposażenia w środki ochrony osobistej, składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków opłacanych na zasadach określonych w odrębnych przepisach,";"; 2) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) po art. 27c dodaje się art. 27d w brzmieniu: "Art. 27d. 1. Podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1, od dochodów uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-4, jeżeli podatnik w terminie od dnia 1 stycznia roku podatkowego, w którym składane jest zeznanie, do dnia złożenia tego zeznania, nie później jednak niż do dnia upływu terminu określonego dla złożenia zeznania, dokonał wpłaty na rzecz organizacji pożytku publicznego działającej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, zwanej dalej "organizacją pożytku publicznego". 2. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć kwoty dokonanej wpłaty, jednak nie więcej niż kwoty stanowiącej 1 % podatku należnego, wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1. 3. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wpłat na rzecz organizacji pożytku publicznego prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami. 4. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli dokonane wpłaty: 1) zostały udokumentowane dowodem wpłaty na rachunek bankowy organizacji pożytku publicznego, z którego w szczególności wynika: imię i nazwisko oraz adres wpłacającego, kwota dokonanej wpłaty, nazwa organizacji pożytku publicznego, na rzecz której dokonana została wpłata, 2) nie zostały odliczone od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 9 oraz od przychodu lub podatku na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. 5. Przy obliczaniu kwoty zmniejszenia, o której mowa w ust. 2, pomija się końcówki wyrażone w groszach.";". Art. 8. Przepisy art. 14 ust. 3 pkt 6, art. 23 ust. 1 pkt 40 i ust. 3 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. zachowują moc po tym dniu do otwartego do dnia 30 września 2003 r. postępowania układowego w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym oraz mają zastosowanie w okresie od dnia 1 października 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. do postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego w przypadku ogłoszenia upadłości po dniu 30 września 2003 r. Art. 9. Przepisy art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie także do umów zawartych lub odnowionych do dnia 31 grudnia 2003 r., do których miały zastosowanie przepisy art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 10. Podatnicy, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, nie mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 11. Podatnikom, którym w latach 2002-2003: 1) został udzielony kredyt (pożyczka) na inwestycję, o której mowa w art. 26b ust. 1 pkt 2 albo 3 ustawy wymienionej w art. 1, ukończoną w tych latach, i 2) nie skorzystali z odliczenia wyłącznie z powodu, że nie został spełniony warunek dotyczący trzyletniego okresu trwania inwestycji, określony w art. 26b ust. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. - a począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r. spełnione są wszystkie warunki określone w art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., przysługuje prawo odliczenia od dochodu uzyskanego w latach 2004-2005, oprócz wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu poniesionych w latach 2004-2005, również odsetek zapłaconych w latach 2002-2003, od części kredytu, która nie przekracza kwoty 189.000 zł. Art. 12. 1. Podatnicy, którzy w 2003 r. wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., odliczali od podatku, a odliczenie to nie znalazło pokrycia w podatku za 2003 r., zachowują prawo do ich odliczania od podatku w latach następnych, aż do całkowitego ich odliczenia. Przepisy art. 27a ust. 14 i art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. stosuje się odpowiednio. 2. Wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., poniesione w latach 2004-2005 podlegają odliczeniu od podatku, w wysokości i na zasadach określonych w art. 27a i art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. Art. 13. 1. Podatnikom, którzy przed dniem 1 stycznia 2004 r. nabyli prawo do obniżki podatku dochodowego o kwotę ulgi uczniowskiej w zakresie i na zasadach określonych w art. 27c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., a odliczenia te nie znalazły pokrycia w podatku dochodowym obliczonym za lata poprzedzające rok 2004, przysługuje prawo do dokonywania tych odliczeń na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 2004 r. zawarli z uczniami lub szkołami właściwe umowy, o których mowa w art. 27c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., oraz rozpoczęli praktyczną naukę zawodu lub szkolenie w celu przygotowania zawodowego nie później niż w roku szkolnym 2003/2004, nabywają prawo do ulgi uczniowskiej po dniu 31 grudnia 2003 r. w zakresie i na zasadach określonych w art. 27c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 3. Wnioski o przyznanie ulgi uczniowskiej, o której mowa w art. 27c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., złożone przed tym dniem, podlegają rozpatrzeniu w zakresie i na zasadach określonych w art. 27c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 2, którym przysługuje prawo do korzystania z ulgi uczniowskiej po dniu 31 grudnia 2003 r., mają prawo do obniżenia podatku opłacanego na zasadach określonych w art. 27 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, pod warunkiem że kwoty te nie zostały odliczone od podatku opłacanego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub w formie karty podatkowej. 5. W latach 2004-2007 kwoty wymienione w art. 27c ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., podlegają w każdym roku podatkowym podwyższeniu w stopniu odpowiadającym wzrostowi cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów w roku poprzedzającym ten rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego. 6. Wzrost cen, o którym mowa w ust. 5, jest określany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w komunikacie w sprawie wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedzającego rok podatkowy w stosunku do tego samego okresu roku poprzedniego, ogłaszanym na podstawie przepisów o podatkach i opłatach lokalnych w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy, w latach 2003-2006 ogłasza, w drodze rozporządzenia, na rok następny na podstawie komunikatu, o którym mowa w ust. 6, kwoty, o których mowa w art. 27c ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., z uwzględnieniem terminów i zasad określonych w ust. 5. Art. 14. Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 47b i 48 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., stosuje się w zakresie i na zasadach dotychczasowych do dnia 31 grudnia 2004 r. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., stosuje się odpowiednio. Art. 15. Do odpraw i odszkodowań otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980, Nr 135, poz. 1146 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844) stosuje się art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 16. 1. Przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a i e ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do podatników, którzy przychody ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, o której mowa w art. 1, uzyskali przed dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Do podatników, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a i e ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 17. W przypadku odpłatnego zbycia po dniu 31 grudnia 2003 r. udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną, albo wkładów w spółdzielniach, nabytych (objętych) przed dniem 1 stycznia 2004 r., w zamian za wkład niepieniężny, koszty uzyskania przychodów ustala się na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w roku nabycia (objęcia) tych udziałów (akcji) albo wkładów; zasada ta ma także zastosowanie w przypadku połączenia i podziału spółek kapitałowych. Art. 18. W razie zwrotu kwot przekazanych w latach 1995-1997 z dochodu uzyskanego przez spółdzielnie, a przeznaczonego na powiększenie udziałów, spółdzielnie pobierają zryczałtowany podatek dochodowy, jeżeli w latach tych nie pobierały zryczałtowanego podatku. Podatek wynosi 20 % kwoty wypłaty i jest pobierany w dniu jej dokonania. Rolnicze spółdzielnie produkcyjne i inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną ustalają kwotę wypłat podlegającą opodatkowaniu w takim stosunku, w jakim w roku poprzedzającym te wypłaty przychody z działalności innej niż wymieniona w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1 pozostają w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 42 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., stosuje się odpowiednio. Art. 19. 1. Przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, nie stosuje się do opodatkowania dochodów (poniesionych strat) uzyskanych po dniu 31 grudnia 2003 r.: 1) z odpłatnego zbycia nabytych przed dniem 1 stycznia 2003 r. obligacji Skarbu Państwa wyemitowanych po dniu 1 stycznia 1989 r. oraz obligacji wyemitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego po dniu 1 stycznia 1997 r.; 2) z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, o których mowa w art. 52 pkt 1 lit. b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., pod warunkiem że papiery te zostały nabyte przed dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651), nabytych przed dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do odpłatnego zbycia papierów wartościowych, o których mowa w ust. 1, dokonywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Art. 20. Podatnikom opodatkowanym w sposób określony w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1 nie przysługuje prawo do dokonywania odliczeń i zwolnień od dochodu oraz od podatku obliczonych na zasadach określonych w art. 30c ustawy wymienionej w art. 1, o których mowa w: 1) art. 11-13 niniejszej ustawy; 2) art. 21 ust. 1 pkt 36 i 63a ustawy wymienionej w art. 1; 3) art. 9 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 134, poz. 646), 4) art. 3 i 5, w części dotyczącej nabycia i zachowania prawa do kontynuacji odliczeń, ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 137, poz. 638, z 1998 r. Nr 74, poz. 471 oraz z 2001 r. Nr 134, poz. 1509); 5) art. 7 ust. 12-14a, 18 i 20, w części dotyczącej nabycia i zachowania prawa do kontynuacji odliczeń, oraz ust. 23 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104, z 2002 r. Nr 141, poz. 1182 oraz z 2003 r. Nr 202, poz. 1956); 6) art. 3, 4 i 8 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 78, poz. 715 i Nr 141, poz. 1182 oraz z 2003 r. Nr 202, poz. 1956); 7) przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. Art. 21. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2004 r. Art. 22. W zakresie ustalenia skali podatku dochodowego na 2004 r. oraz kwot określonych w art. 27 ust. 4, ust. 5a oraz w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., nie ma zastosowania art. 27 ust. 7 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 23. W zakresie ustalenia na 2004 r. kwot określonych w lp. 8 załącznika nr 2 do ustawy wymienionej w art. 1, nie ma zastosowania art. 24 ust. 7 tej ustawy. Art. 24. Przepisy ustawy mają zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) uzyskanych począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r. Art. 25. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 20 lit. d w części dotyczącej ust. 11, art. 4, art. 5, art. 7, art. 8, art. 13 ust. 5-7, art. 22 oraz art. 23 - które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 10 lit. a w części dotyczącej pkt 47c - który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych, ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, ustawę z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców, ustawę z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 137, poz. 638, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 98, poz. 604, Nr 106, poz. 679, Nr 121, poz. 770 i Nr 160, poz. 1080, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 52, poz. 527 i 528, z 2000 r. Nr 6, poz. 69, z 2001 r. Nr 94, poz. 1032 i Nr 138, poz. 1567, z 2002 r. Nr 27, poz. 266 i Nr 199, poz. 1673 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 137, poz. 1301. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651 i Nr 190, poz. 1864. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 104, poz. 1104, z 2001 r. Nr 122, poz. 1349, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1791, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 759, Nr 128, poz. 1176 i Nr 135, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 202, poz. 1957) Art. 1. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1a: a) w ust. 2: - w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) jedna ze spółek, zwana dalej "spółką dominującą", posiada bezpośredni 95 % udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej "spółkami zależnymi", która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,", - w pkt 3 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) nie korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów w przychodach, określony zgodnie z art. 7a ust. 1, w wysokości co najmniej 3 %.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Warunek określony w ust. 2 pkt 1 lit. d) uważa się za spełniony również wtedy, gdy spółka po przystąpieniu do podatkowej grupy kapitałowej dokona korekty deklaracji podatkowej i ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami w terminie 14 dni od dnia złożenia korekty deklaracji albo w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji organu pierwszej instancji, określającej wysokość zobowiązania, ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami.", c) ust. 11 i 12 otrzymują brzmienie: "11. Zbycie udziałów (akcji), objętych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji lub w związku z reprywatyzacją, oraz dalszy obrót tymi udziałami (akcjami) przez ich posiadaczy nie stanowi naruszenia warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego. 12. W przypadku niezachowania warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, za dzień utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową uznaje się ostatni dzień miesiąca, w którym złożono zeznanie podatkowe, nie później jednak niż dzień, na który, zgodnie z art. 27 ust. 1, przypada termin złożenia tego zeznania."; 2) w art. 6: a) w ust. 1: - pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) Agencję Nieruchomości Rolnych.", - uchyla się pkt 14, b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych, z wyjątkiem gospodarstw pomocniczych tworzonych przy szkołach, przedszkolach, zespołach ekonomiczno-administracyjnych szkół, ochotniczych hufcach pracy, jednostkach: wojskowych, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, organizacyjnych Służby Więziennej, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej, zakładach dla nieletnich, internatach, zakładach opiekuńczo-wychowawczych, zakładach opieki zdrowotnej, zakładach pomocy społecznej i parkach narodowych, jeżeli środki z tego zwolnienia zostaną przekazane na:"; 3) w art. 7: a) w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.", b) ust. 4a otrzymuje brzmienie: "4a. Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się również strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji."; 4) w art. 9 ust. 2b otrzymuje brzmienie: "2b. Przez działalność w zakresie handlu hurtowego lub detalicznego, o której mowa w ust. 2a pkt 1, wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, rozumie się odpłatne zbycie towarów polskim odbiorcom bez względu na miejsce zawarcia umowy."; 5) w art. 10 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przepis ust. 2 ma zastosowanie wyłącznie do spółek będących podatnikami: 1) o których mowa w art. 3 ust. 1, przejmujących majątek innych spółek mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo 2) o których mowa w art. 3 ust. 1, przejmujących majątek spółek mających siedzibę lub zarząd na terytorium kraju będącego członkiem Unii Europejskiej, albo 3) o których mowa w art. 3 ust. 2, mających siedzibę lub zarząd na terytorium kraju będącego członkiem Unii Europejskiej, przejmujących majątek spółek będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1."; 6) w art. 11: a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio, gdy: 1) podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo 2) te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów. 5. Przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu: "5a. Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5 %. 5b. Określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.", c) uchyla się ust. 7 i 7a; 7) w art. 12: a) w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) równowartość rozwiązanych lub zmniejszonych rezerw, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 27, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów,", b) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym: 1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub 2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub 3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.", c) uchyla się ust. 3b, d) po ust. 3c dodaje się ust. 3d w brzmieniu: "3d. W przypadku rozliczeń z tytułu: 1) dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego, 2) świadczenia usług telekomunikacyjnych, radiokomunikacyjnych, z wyjątkiem usług opłacanych za pomocą żetonów (monet) lub kart, w tym telefonicznych, 3) usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów - za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.", e) w ust. 4: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów lub akcji w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) oraz wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej - w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia, a także zwróconych udziałowcom (akcjonariuszom) dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami - w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia,", - w pkt 8 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, lub", f) po ust. 4b dodaje się ust. 4c w brzmieniu: "4c. W przypadku odpłatnego zbycia pożyczonych papierów wartościowych, na zasadach określonych w odrębnych przepisach (sprzedaż krótka), przychód ustala się na dzień zwrotu pożyczonych papierów wartościowych lub na dzień, w którym miał nastąpić zwrot tych papierów wartościowych zgodnie z zawartą umową pożyczki.", g) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Wartość przychodów w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania."; 8) w art. 15: a) ust. 1l otrzymuje brzmienie: "1l. W przypadku umorzenia udziałów (akcji) objętych w zamian za wkład niepieniężny albo ich zbycia na rzecz spółki w celu ich umorzenia, do ustalenia kosztu, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 3, przepisy ust. 1k stosuje się odpowiednio.", b) dodaje się ust. 1n i 1o w brzmieniu: "1n. W przypadku odpłatnego zbycia pożyczonych papierów wartościowych, o którym mowa w art. 12 ust. 4c, kosztem uzyskania przychodu są wydatki poniesione na odkupienie papierów wartościowych w celu ich zwrotu. 1o. Jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji), to wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1j."; 9) w art. 16: a) w ust. 1: - w pkt 43 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, lub", - pkt 51 otrzymuje brzmienie: "51) wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu,", - pkt 58 otrzymuje brzmienie: "58) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23 i 24, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873),", - w pkt 59 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:", - w pkt 63 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) nabytych nieodpłatnie, jeżeli: - nabycie to nie stanowi przychodu w naturze, lub - dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub - nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,", - w pkt 64 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 65 w brzmieniu: "65) kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.", b) w ust. 2 w pkt 2 lit. a-c otrzymują brzmienie: "a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo", c) w ust. 2a w pkt 1 lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo b) zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.", e) po ust. 7a dodaje się ust. 7b w brzmieniu: "7b. Przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7 i 7a, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę."; 10) w art. 16b w ust. 2 w pkt 2 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji,"; 11) w art. 16f ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. 2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego w budowie, o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 4."; 12) w art. 16ł w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16h ust. 1."; 13) w art. 17: a) w ust. 1: - uchyla się pkt 2, 4f, 4h-4j, 4ł-4o, 4s, 4w, 6-6b, 7, 8, 11, 13, 14 i 14b, 25, 28, 29 i 33, - pkt 34 otrzymuje brzmienie: "34) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 3)), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840 i Nr 189, poz. 1850), w tym z zasadami kumulacji oraz udzielania pomocy publicznej w określonych sektorach.", - uchyla się pkt 35, - dodaje się pkt 36 w brzmieniu: "36) dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.", b) w ust. 1d pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w związku z regulowaniem zobowiązań wobec Agencji Nieruchomości Rolnych wierzytelnościami nabytymi od wierzycieli tej Agencji,", c) uchyla się ust. 2 i 3, d) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu, w odniesieniu do którego utracił prawo do zwolnienia, a w razie poniesienia straty do jej zmniejszenia o tę kwotę - w rozliczeniu zaliczki za miesiąc, w którym utracił to prawo, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim miesiącu roku podatkowego - w zeznaniu rocznym."; 14) w art. 18: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1,", - uchyla się pkt 5, - dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.", b) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz: 1) osób fizycznych, 2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.", c) po ust. 1c dodaje się ust. 1d w brzmieniu: "1d. Przepis ust. 1c stosuje się odpowiednio do odliczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 7."; 15) w art. 19 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatek, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, wynosi 19 % podstawy opodatkowania."; 16) w art. 20: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy spółka posiadająca osobowość prawną, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskuje dochody (przychody) z tytułu dywidend wypłacanych przez spółkę mającą siedzibę lub zarząd na terytorium państwa, niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej, z którym Rzeczpospolita Polska posiada obowiązującą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania i w której kapitale spółka mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada bezpośrednio nie mniej niż 75 % udziałów nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż dwa lata, odliczeniu podlega również kwota równa podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim państwie od tej części zysku, z której dywidenda została wypłacona. Łączna kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku gdy spółka posiadająca osobowość prawną, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskuje dochody (przychody) z tytułu dywidend wypłacanych przez spółkę podlegającą w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania i w której kapitale spółka mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada bezpośrednio nie mniej niż 25 % udziałów nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż dwa lata, odliczeniu podlega również kwota równa podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim państwie od tej części zysku, z której dywidenda została wypłacona. Łączna kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów ust. 2 i 2a nie stosuje się w przypadkach, gdy tego rodzaju przychody są następstwem likwidacji spółki wypłacającej dywidendę."; 17) w art. 21 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,", b) pkt 2a otrzymuje brzmienie: "2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze"; 18) w art. 22: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Podatek dochodowy od dochodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 2, ustala się w wysokości 19 % uzyskanego przychodu. 2. Podatek dochodowy od dochodów, o których mowa w ust. 1, od osób wymienionych w art. 3 ust. 2 ustala się w wysokości 19 % przychodu, chyba że umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawarta z krajem miejsca siedziby lub zarządu podatnika stanowi inaczej.", b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Zwalnia się od podatku dochodowego dochody z dywidend oraz z innych dochodów (przychodów) z udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółek, które łącznie spełniają następujące warunki: 1) nie mają siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) podlegają w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, 3) dochody (przychody) uzyskiwane są z udziału w zysku osoby prawnej, w której kapitale spółka uzyskująca ten dochód posiada bezpośrednio nie mniej niż 25 % udziałów nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż dwa lata. 5. Przepisów ust. 4 nie stosuje się w przypadku, gdy dochody, o których mowa w ust. 1, są następstwem umorzenia udziałów, zbycia udziałów w celu ich umorzenia lub likwidacji osoby prawnej."; 19) w art. 25: a) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 i nie osiąga przychodów z działalności wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje wydatków na cele inne niż określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f", b) w ust. 14 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zostali postawieni w stan likwidacji albo ogłoszona została ich upadłość obejmująca likwidację majątku w okresie korzystania ze zwolnienia albo w pięciu następnych latach podatkowych, albo"; 20) w art. 26: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.", b) w ust. 1b zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej są obowiązane przed wyjściem statku z portu polskiego przesłać urzędowi skarbowemu, którym kieruje właściwy według siedziby Morskiej Agencji naczelnik urzędu skarbowego, deklarację o wysokości przychodu za wywóz ładunku i pasażerów przyjętych do przewozu w porcie polskim i wpłacić na rachunek tego urzędu należny podatek.", c) w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.", d) w ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "W przypadku dochodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, spółka przejmująca lub nowo zawiązana jest obowiązana jako płatnik, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić podatek, o którym mowa w art. 22, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych."; 21) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. 1. Podatnicy posiadający zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby są obowiązani składać do urzędu skarbowego w terminie wpłat zaliczek miesięcznych w przypadku dokonywania tych wpłat w uproszczonej formie lub załączać do deklaracji oraz zeznania o wysokości dochodu (straty) informacje, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu ustalenia dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpłatach z podatku dochodowego od osób prawnych. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatkowej grupy kapitałowej, reprezentowanej przez spółkę, o której mowa w art. 1a ust. 3 pkt 4.". Art. 2. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 123, poz. 777) uchyla się art. 9. Art. 3. W ustawie z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 79) uchyla się art. 4. Art. 4. Podatnicy, u których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2004 r., stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. Art. 5. 1. Zwolnienia, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4f, 4h-4j, 4ł, 4m, 4n, 4o, 4w, 6, 6a, 6b, 7, 8, 13, 14, 14b, 25, 29, 33 i 35 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., stosuje się do dnia 31 grudnia 2004 r. w zakresie i na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2003 r. Przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., w zakresie utraty prawa do zwolnienia stosuje się odpowiednio. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., stosuje się odpowiednio. 2. Przepisy art. 17 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., zachowują moc do dnia 31 grudnia 2004 r. 3. Do podatników objętych zwolnieniem, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 17 ust. 1e i 1f ustawy wymienionej w art. 1. 4. Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4f, 4h-4j, 4ł, 4m, 4n, 4o, 4w, 6, 6a, 6b, 7, 8, 13, 33 i 35 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., którzy przeznaczyli, a nie wydatkowali dochodów osiągniętych do końca 2004 r. na realizację celów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4f, 4h-4j, 4ł, 4m, 4n, 4o, 4w, 6, 6a, 6b, 7, 8, 13, 33 i 35, zachowują prawo do zwolnienia od podatku dochodowego tych dochodów w zakresie i na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2003 r. Przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., w zakresie utraty prawa do zwolnienia stosuje się odpowiednio. Art. 6. Podatnicy, dla których podstawą do wpłaty zaliczek miesięcznych w uproszczonej formie, o której mowa w art. 25 ust. 6 i 6a ustawy wymienionej w art. 1, jest podatek należny wykazany w zeznaniu za rok podatkowy, w którym obowiązywała stawka podatku w wysokości wyższej od obowiązującej od dnia 1 stycznia 2004 r., mogą wpłacać zaliczki w wysokości 1/12 kwoty stanowiącej iloczyn stawki podatku obowiązującej w roku podatkowym, w którym wpłacana jest zaliczka, i kwoty będącej ilorazem kwoty podatku należnego wynikającego z tego zeznania i stawki podatku obowiązującej w roku podatkowym, za który składane jest zeznanie. W przypadku gdy zeznanie, z którego wynika podatek należny będący podstawą do ustalenia zaliczek w uproszczonej formie, dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy, przepis art. 25 ust. 6a ustawy wymienionej w art. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 7. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą mają zastosowanie także do umów zawartych lub odnowionych do dnia 31 grudnia 2003 r., do których miały zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. Art. 8. Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b, art. 16 ust. 1 pkt 43 lit. b oraz ust. 2a pkt 1 lit. b ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. zachowują moc do otwartego do dnia 30 września 2003 r. postępowania układowego w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym oraz mają zastosowanie w okresie od dnia 1 października 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. do postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego w przypadku ogłoszenia upadłości po dniu 30 września 2003 r. Art. 9. Przepisy art. 10 ust. 5 pkt 3 i art. 22 ust. 4 i 5 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. i ma zastosowanie, z zastrzeżeniem art. 4, do dochodów uzyskanych (strat poniesionych) od tego dnia, z wyjątkiem art. 8, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnianiu osób pozbawionych wolności i ustawę z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302 i Nr 180, poz. 1759. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 202, poz. 1958) Art. 1. W ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne: 1) prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, 2) osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, 3) będące osobami duchownymi."; 2) w art. 2: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie:", b) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych."; 3) w art. 4 w ust. 1 pkt 11 i 12 otrzymują brzmienie: "11) wolny zawód - pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście przez lekarzy, lekarzy stomatologów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położne, pielęgniarki, tłumaczy oraz nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny, jeśli działalność ta nie jest wykonywana na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej, z tym że za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu, 12) pozarolnicza działalność gospodarcza - pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym,"; 4) w art. 6 ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie: "1. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". 1a. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym."; 5) w art. 8 w ust. 1 w pkt 3 lit. d i e otrzymują brzmienie: "d) prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie wolnych zawodów innych niż określone w art. 4 ust. 1 pkt 11, e) świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,"; 6) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Zwolnienia od podatku dochodowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43, 46, 47a, 111 i 114 ustawy o podatku dochodowym, stosuje się odpowiednio do podatników opłacających ryczałt od przychodów ewidencjonowanych."; 7) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Podatnik uzyskujący przychody wymienione w art. 6 ust. 1 i 1a, opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, może odliczyć od przychodów stratę, o której mowa w art. 9 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym, oraz wydatki określone w art. 26 ust. 1 i art. 26b ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie zostały odliczone od dochodu lub nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym. 2. W przypadku dokonywania odliczeń od przychodów, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 9 ust. 3 i 3a i art. 26 ust. 5-7g oraz art. 26b ustawy o podatku dochodowym."; 8) w art. 12: a) w ust. 1: - pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) 17 % przychodów ze świadczenia usług: a) reprodukcji komputerowych nośników informacji (PKWiU 22.33.10), b) pośrednictwa w sprzedaży pojazdów mechanicznych (PKWiU 50.10.30), pośrednictwa w sprzedaży części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych (PKWiU 50.30.30), pośrednictwa w sprzedaży motocykli oraz części i akcesoriów do nich (PKWiU 50.40.30), c) pośrednictwa w handlu hurtowym (PKWiU grupa 51.1), z zastrzeżeniem załącznika nr 2 do ustawy, d) hoteli (PKWiU grupa 55.1), świadczonych przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU grupa 55.2), e) parkingowych (PKWiU 63.21.24), obsługi centrali wzywania radio-taxi (PKWiU 63.21.25-00.10), pilotowania (PKWiU 63.22.12), organizatorów i pośredników turystycznych (PKWiU grupa 63.3), f) w zakresie zarządzania nieruchomościami, świadczonych na zlecenie (PKWiU 70.32), z zastrzeżeniem załącznika nr 2 do ustawy, g) wynajmu samochodów osobowych (PKWiU 71.1), wynajmu pozostałych środków transportu (PKWiU 71.2), h) doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1), w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2), przetwarzania danych (PKWiU 72.3), i) pozyskiwania personelu (PKWiU 74.50.2), z zastrzeżeniem załącznika nr 2 do ustawy, dezynfekcji i tępienia szkodników (PKWiU 74.70.11), fotograficznych (PKWiU 74.81), z zastrzeżeniem załącznika nr 2 do ustawy, przyjmowania telefonów (PKWiU 74.83.11), powielania (PKWiU 74.83.12), organizowania wystaw, targów i kongresów (PKWiU 74.84.15), z zastrzeżeniem załącznika nr 2 do ustawy, j) poradnictwa dla dzieci, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 85.32.13), opieki społecznej świadczonych przez instytucje o charakterze doraźnym (PKWiU 85.32.14), opieki społecznej związanych z przystosowaniem zawodowym (PKWiU 85.32.15) - z zastrzeżeniem pkt 1 i 3-5, 3) 8,5 %: a) przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty stanowiącej równowartość 4.000 euro; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt wynosi 20 % przychodów, b) przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, z zastrzeżeniem pkt 1, 2, 4 i 5 oraz załącznika nr 2 do ustawy, c) przychodów związanych ze zwalczaniem pożarów i zapobieganiem pożarom (PKWiU 75.25.11), d) przychodów ze świadczenia usług związanych z prowadzeniem przedszkoli oraz oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, w tym specjalnych - dotyczy wyłącznie przygotowania dzieci do nauki w szkole (PKWiU 80.10.11 ex), e) przychodów ze świadczenia usług związanych z ogrodami botanicznymi i zoologicznymi oraz obszarami z obiektami chronionej przyrody (PKWiU 92.53), f) przychodów z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego, g) prowizji uzyskanej przez komisanta ze sprzedaży na podstawie umowy komisu, h) prowizji uzyskanej przez kolportera prasy na podstawie umowy o kolportaż prasy, i) przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym,", - w pkt 5 lit. c i f otrzymują brzmienie: "c) ze świadczenia usług związanych z produkcją zwierzęcą, zaliczonych zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług do klasy 01.42 - usługi związane z chowem i hodowlą zwierząt (z wyjątkiem usług weterynaryjnych), f) z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz składników majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł, nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Wybór zasady opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6, obowiązuje przy dokonywaniu wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za cały dany rok podatkowy, chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek dokonywania wpłat na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.", c) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. W przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących: 1) środkami trwałymi, 2) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł, 3) wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w pkt 2 oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nieujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej - bez względu na okres ich nabycia - stosuje się przepisy art. 28 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.", d) dodaje się ust. 10a i 10b w brzmieniu: "10a. W przypadku odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej - jeżeli odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - stosuje się art. 28 ustawy o podatku dochodowym. 10b. Ryczałt od przychodu, o którym mowa w ust. 10, jest płatny bez wezwania w terminie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 lub 1a, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika."; 9) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie w Narodowym Funduszu Zdrowia opłaconej przez podatnika, o której mowa w art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, zapłaconej w roku podatkowym zgodnie z przepisami o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, o ile nie została odliczona od podatku dochodowego."; 10) uchyla się art. 14; 11) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej "ewidencją", z zastrzeżeniem ust. 3."; 12) w art. 21: a) w ust. 2a uchyla się pkt 1, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przy obliczaniu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za poszczególne miesiące podatnicy mogą uwzględniać odliczenia i obniżki, o których mowa w art. 11 i 13.", c) w ust. 11 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zlikwidowali działalność gospodarczą albo została ogłoszona ich upadłość obejmująca likwidację majątku lub upadłość spółki obejmująca likwidację majątku spółki, w której są wspólnikami, lub"; 13) w art. 23: a) w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu przez lekarzy weterynarii usług weterynaryjnych, w tym również sprzedaż preparatów weterynaryjnych wymienionych w pozycjach: 24.42.13-60, 24.42.21-65, 24.42.21-69, 24.42.23-40 ex oraz 24.41.51-90.19 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w związku ze świadczonymi usługami - w warunkach określonych w części IX tabeli,", b) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą opłacać także - na zasadach i w warunkach określonych w części XII tabeli - osoby fizyczne, w tym rolnicy równocześnie prowadzący gospodarstwo rolne."; 14) w art. 25 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności, określonej w art. 23 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 oraz w ust. 1a, w różnym zakresie lub prowadzi działalność w odrębnych zakładach, łączne zatrudnienie nie może przekroczyć stanu zatrudnienia określonego dla zakresu działalności, dla którego przewidziano najwyższy stan zatrudnienia."; 15) w art. 26: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 4, ustala się: 1) dla podatników prowadzących działalność gospodarczą określoną w art. 23 ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem tabeli "Usługi inne, gdzie indziej w załączniku niewymienione" i pkt 5-11 - według stawek miesięcznych określonych w tabeli, 2) dla podatników prowadzących działalność gospodarczą określoną w art. 23 ust. 1 pkt 1 w tabeli "Usługi inne, gdzie indziej w załączniku niewymienione", pkt 2-4 i ust. 1a - w granicach stawek miesięcznych określonych w tabeli, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiary tej działalności.", b) w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności wymienionej w art. 23 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a w różnych zakresach lub różnych miejscowościach, dla których przewidziano różne wysokości stawek karty podatkowej, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki właściwej dla tego zakresu działalności i miejscowości, dla których przewidziana jest stawka najwyższa."; 16) uchyla się art. 53; 17) w art. 55 uchyla się ust. 2; 18) w załączniku nr 1 do ustawy: a) w części IV "Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego z drewna, wikliny, słomy, rogożyny, trzciny, łuby oraz papieru": - lp. 7 otrzymuje brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "720.52.15Wyroby ze słomy lub innych materiałów używanych do wyplatania; wyroby koszykarskie i plecionkarskie z wyjątkiem: 20.52.15-30.30 exMaty z trzciny pospolitej izolacyjne, maty z trzciny pospolitej podtynkowe 20.52.15-30.40Maty ze słomy izolacyjne dla budownictwa 20.52.15-59.00Wyroby z materiałów do wyplatania pozostałe (z wyjątkiem roślinnych), gdzie indziej niesklasyfikowane" - lp. 9 i 10 otrzymują brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "921.22.12-90.00 exWyroby do użytku domowego z papieru, waty celulozowej lub bibułki tissue - firanki 1021.25.14-77.00 exKoronki i hafty z papieru lub tektury" b) w części V "Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego włókiennicze": - lp. 3 otrzymuje brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "317.20.40 exTkaniny z okrywą, tkaniny ręcznikowe (w tym frotté) i inne specjalne z wyjątkiem: 17.20.40-70Gaza (bez zaliczonej do 17.54.11-30) 17.20.40-90Tkaniny z włókien szklanych (łącznie z taśmami tkanymi)" - lp. 12 otrzymuje brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "1217.51.13 exDywany i inne włókiennicze wykładziny podłogowe, igłowe" - lp. 14-16 otrzymują brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "1417.54.11 exTaśmy i wyroby wykończeniowe itp. 1517.54.12 exTiul i inne tkaniny siatkowe; koronki w sztukach, w taśmach lub w postaci motywu 1617.54.13 exHafty w sztukach, taśmach lub w postaci motywu" - dodaje się lp. 17 w brzmieniu: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "1717.60.12 exTkaniny o ściegu dzianinowym lub szydełkowym" c) w części VI "Wyroby rękodzieła ludowego i artystycznego odzieżowe": - lp. 3 i 4 otrzymują brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "317.71 exWyroby pończosznicze 417.72 exPulowery, swetry i podobne wyroby dziane" - lp. 6 i 7 otrzymują brzmienie: Lp.Symbol PKWiUNazwa wyrobu 123 "618.23 exBielizna z wyjątkiem: 18.23.25Biustonosze, pasy, gorsety, szelki, podwiązki i podobne wyroby oraz ich części 718.24 exOdzież i dodatki odzieżowe pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane z wyjątkiem: 18.24.12Dresy, ubiory narciarskie, stroje kąpielowe i inna odzież, z dzianin" 19) załącznik nr 2 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszej ustawy; 20) w załączniku nr 3 do ustawy w części XII w pkt 1 Objaśnień dodaje się zdanie trzecie w brzmieniu: "Stawki określone w lp. 3 dotyczą działalności wykonywanej przy zatrudnieniu nieprzekraczającym 2 pracowników lub 2 członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, nie wyłączając małżonka.". Art. 2. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 874 i Nr 202, poz. 1956) w art. 16 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, obliczony i wykazany w zeznaniu, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-4, jeżeli podatnik w terminie od dnia 1 stycznia roku podatkowego, w którym składane jest zeznanie, do dnia złożenia tego zeznania, nie później jednak niż do dnia upływu terminu określonego dla złożenia zeznania, dokonał wpłaty na rzecz organizacji pożytku publicznego, o której mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego. 2. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, nie może przekroczyć kwoty dokonanej wpłaty, jednak nie więcej niż kwoty stanowiącej 1 % ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok podatkowy, wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2. 3. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wpłat na rzecz organizacji pożytku publicznego prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami. 4. Zmniejszenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, jeżeli dokonane wpłaty: 1) zostały udokumentowane dowodem wpłaty na rachunek bankowy organizacji pożytku publicznego, z którego w szczególności wynika: imię i nazwisko oraz adres wpłacającego, kwota dokonanej wpłaty, nazwa organizacji pożytku publicznego, na rzecz której dokonana została wpłata, 2) nie zostały odliczone od przychodu oraz od dochodu lub podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym. 5. Przy obliczaniu kwoty zmniejszenia, o której mowa w ust. 2, pomija się końcówki wyrażone w groszach.";". Art. 3. 1. Do podatników, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio art. 7 ust. 1, 3, 12-17 i ust. 24 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104, z 2002 r. Nr 141, poz. 1182 oraz z 2003 r. Nr 202, poz. 1956) oraz art. 3 ust. 1, art. 4, 5, 7 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 78, poz. 715 i Nr 141, poz. 1182 oraz z 2003 r. Nr 202, poz. 1956). 2. Przepisy wynikające z ust. 1 stosuje się do podatników, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 4. 1. Podatnikom, którzy przed dniem 1 stycznia 2004 r. nabyli prawo do obniżki zryczałtowanego podatku dochodowego o kwotę ulgi uczniowskiej w zakresie i na zasadach określonych w art. 53 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., a odliczenia te nie znalazły pokrycia w zryczałtowanym podatku dochodowym obliczonym za lata poprzedzające rok 2004, przysługuje prawo do dokonywania tych odliczeń na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 2004 r. zawarli z uczniami lub szkołami właściwe umowy, o których mowa w art. 53 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., oraz rozpoczęli praktyczną naukę zawodu lub szkolenie w celu przygotowania zawodowego nie później niż w roku szkolnym 2003/2004, nabywają prawo do ulgi uczniowskiej po dniu 31 grudnia 2003 r., w zakresie i na zasadach określonych w art. 53 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 3. Wnioski o przyznanie ulgi uczniowskiej, o której mowa w art. 53 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., złożone przed tym dniem, podlegają rozpatrzeniu w zakresie i na zasadach określonych w art. 53 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 2, którym przysługuje prawo do korzystania z ulgi uczniowskiej po dniu 31 grudnia 2003 r., mają prawo do obniżenia podatku dochodowego opłacanego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub w formie karty podatkowej, pod warunkiem że kwoty te nie zostały odliczone od podatku opłacanego na zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)). Art. 5. Do podatników opodatkowanych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 7 ust. 1, ust. 2 pkt 2, ust. 3, 5-7, 12-17 i 23 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, z uwzględnieniem art. 21 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 6. 1. Do podatników opodatkowanych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 3 ust. 1 i art. 4-8 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz art. 12 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) z uwzględnieniem art. 21 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. 2. Wydatki, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu od ryczałtu, o ile nie zostały odliczone od podatku na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 7. Do wydatków określonych w art. 12 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw stosuje się przepis art. 27a ust. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. i art. 21 ust. 2a pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. Art. 8. Do podatników opodatkowanych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio art. 11 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Art. 9. Do podatników opodatkowanych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 47b, 47c i 48 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., stosuje się w zakresie i na zasadach dotychczasowych do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie do dnia 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy, w latach 2003-2006, ogłasza, z uwzględnieniem art. 53 ust. 17 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., w drodze rozporządzenia, na rok następny, na podstawie komunikatu, o którym mowa w art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., kwoty, o których mowa w art. 53 ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 11. Przepisy niniejszej ustawy mają zastosowanie do przychodów uzyskanych począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r., z tym że art. 3 ust. 2 ma zastosowanie do przychodów uzyskanych przed tym dniem. Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 17 i art. 2 oraz art. 10, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. (poz. 1958) WYKAZ USŁUG, KTÓRYCH ŚWIADCZENIE WYŁĄCZA PODATNIKA Z OPODATKOWANIA RYCZAŁTEM OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH, OZNACZONYCH WEDŁUG POLSKIEJ KLASYFIKACJI WYROBÓW I USŁUG Lp.Symbol PKWiUNazwa usługi 123 151.12Usługi pośrednictwa w sprzedaży paliw, rud, metali oraz chemikaliów przemysłowych 251.14Usługi pośrednictwa w sprzedaży maszyn, urządzeń przemysłowych, statków, samolotów i innych pojazdów latających 351.18Usługi pośrednictwa w sprzedaży określonego towaru lub określonej grupy towarów, gdzie indziej niesklasyfikowane 451.19Usługi pośrednictwa w sprzedaży towarów, różnego rodzaju 555.23.14Usługi oferowania miejsc sypialnych w wagonach sypialnych i w innych środkach transportu 663.12.12Usługi magazynowania i przechowywania cieczy i gazów 763.12.14-00.30Usługi magazynowania i przechowywania towarów w strefach wolnocłowych 8Sekcja JUsługi pośrednictwa finansowego 9grupa 70.1Usługi związane z nieruchomościami stanowiącymi majątek własny 10grupa 70.2Usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości na własny rachunek**** 11grupa 70.3 z wyjątkiem: 70.32Usługi obsługi nieruchomości świadczone na zlecenie Usługi w zakresie zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie** 12grupa 73.1Usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych 13grupa 73.2Usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk społeczno-humanistycznych 14grupa 74.1Usługi prawnicze, rachunkowo-księgowe, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania 15grupa 74.2Usługi architektoniczne i inżynierskie 16grupa 74.3Usługi w zakresie badań i analiz technicznych 17grupa 74.4Usługi reklamowe 18grupa 74.5Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu oraz usługi świadczone przez jednoosobowe podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą wyłącznie na rzecz jednego podmiotu z wyjątkiem: 74.50.2Usługi pozyskiwania personelu** 19grupa 74.6Usługi detektywistyczne i ochroniarskie 20grupa 74.81.23Usługi wykonywania fotografii reklamowych i podobnych 21grupa 74.83.13Usługi tłumaczeń pisemnych* 22grupa 74.83.14Usługi tłumaczeń ustnych* 23grupa 74.84 z wyjątkiem: 74.84.15Usługi komercyjne pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane Usługi organizowania wystaw, targów i kongresów** 24Sekcja LUsługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z wyjątkiem: 75.25.11 Usługi związane ze zwalczaniem pożarów i zapobieganiem pożarom*** 25Sekcja M z wyjątkiem: 80.10.11 exUsługi w zakresie edukacji* Usługi związane z prowadzeniem przedszkoli oraz oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, w tym specjalnych - dotyczy wyłącznie przygotowania dzieci do nauki w szkole*** 26grupa 85.1Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego* 27dział 91Usługi świadczone przez organizacje członkowskie, gdzie indziej niesklasyfikowane 28dział 92Usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem z wyjątkiem: 92.53 Usługi związane z ogrodami botanicznymi i zoologicznymi oraz obszarami z obiektami chronionej przyrody*** 2993.05Usługi pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyjątkiem usług opieki doraźnej i robienia zakupów * Wyłączenie nie dotyczy pozarolniczej działalności gospodarczej świadczonej w ramach wolnych zawodów. ** Usługi podlegają opodatkowaniu według stawki 17 % przychodów. *** Usługi podlegają opodatkowaniu według stawki 8,5 % przychodów. **** Wyłączenie nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608 i Nr 202, poz. 1956. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINsANSÓW z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 202, poz. 1959) Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory formularzy: 1) zgłoszenia identyfikacyjnego osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą (NIP-1), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) zgłoszenia identyfikacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) zgłoszenia identyfikacyjnego osoby fizycznej nieprowadzącej samodzielnie działalności gospodarczej (NIP-3), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) załączników do zgłoszenia NIP-1 i NIP-2: a) informacji o rachunkach bankowych (NIP-B), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, b) informacji o miejscach prowadzenia działalności (NIP-C), stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia; 5) załącznika do zgłoszenia NIP-1: informacji o wpisach do rejestrów lub ewidencji w zakresie prowadzonej działalności (NIP-1/A), stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia; 6) załączników do zgłoszenia NIP-2: a) informacji o wyodrębnionych jednostkach wewnętrznych podmiotu, będących podatnikami lub płatnikami (NIP-2/A), stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia, b) informacji o wspólnikach spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej lub o spółkach wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej (NIP-D), stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 2. Do wyczerpania nakładu, jednak nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2004 r., mogą być stosowane wzory formularzy określone w rozporządzeniu, o którym mowa w § 3, z wyjątkiem wzoru formularza NIP-Z. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 lutego 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 16, poz. 144). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. (poz. 1959) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 126, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 202, poz. 1960) Na podstawie art. 45b pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzory: 1) rocznego obliczenia podatku od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym (PIT-40), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy / informacji o dochodach uzyskanych od organu rentowego za rok podatkowy (PIT-40A/11A), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-37), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; formularz ten jest przeznaczony dla podatników, którzy w roku podatkowym: a) wyłącznie uzyskali przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, od których płatnik pobrał zaliczki na podatek z tytułu: - wynagrodzeń i innych przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, - emerytur lub rent krajowych (w tym rent strukturalnych, rent socjalnych), - świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny, - dniówek obrachunkowych i innych przychodów z tytułu członkostwa w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych lub innych spółdzielniach zajmujących się produkcją rolną, - zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, - stypendiów, - przychodów z działalności wykonywanej osobiście, - przychodów z praw autorskich i innych praw majątkowych, - świadczeń wypłaconych z Funduszu Pracy lub Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, - należności za pracę przypadających tymczasowo aresztowanym oraz skazanym, oraz b) nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na ogólnych zasadach oraz działów specjalnych produkcji rolnej, oraz c) nie są obowiązani doliczać do uzyskanych dochodów dochodów małoletnich dzieci; 4) zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia; formularz ten jest przeznaczony dla podatników, którzy nie wypełniają zeznania, o którym mowa w pkt 3; 5) załączników do zeznania PIT-36 i PIT-37: a) informacji o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku w roku podatkowym (PIT/O), stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, b) informacji o odliczeniu wydatków mieszkaniowych w 2003 roku (PIT/D), stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia, c) informacji o dochodach małoletnich dzieci, podlegających łącznemu opodatkowaniu z dochodami rodziców w roku podatkowym (PIT/M), stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia, d) informacji o wysokości dochodu lub straty z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym (PIT/B), stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 2. 1. Wzory stanowiące załączniki do rozporządzenia stosuje się do uzyskanych dochodów lub poniesionych strat od dnia 1 stycznia 2003 r. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) zostało złożone na formularzu dotychczasowym. W takim przypadku uznaje się za prawidłowe zastosowanie wzorów formularzy obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2003 r. (poz. 1960) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1608. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 września 2001 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznania podatkowego obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 1200 oraz z 2002 r. Nr 160, poz. 1324). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzoru wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej (Dz. U. Nr 202, poz. 1961) Na podstawie art. 52 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej (PIT-16), stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2003 r. (poz. 1961) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 202, poz. 1962) Na podstawie art. 14 ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wartość sprzedaży towarów i usług, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług określa się w kwocie 45.700 zł. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 199, poz. 1934. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzorów zeznania, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 202, poz. 1963) Na podstawie art. 52 ust. 3 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wzory: 1) zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) deklaracji o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego (PIT-16A), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) deklaracji o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób duchownych w poszczególnych kwartałach roku podatkowego (PIT-19A), stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. 2. Określa się wzory: 1) informacji o przychodach podatnika z działalności prowadzonej na własne nazwisko oraz z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze (PIT-28/A), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia, 2) informacji o przychodach podatnika z działalności prowadzącej w formie spółki (spółek) osób fizycznych (PIT-28/B), stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia, 3) informacji o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku w roku podatkowym (PIT/O), stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia, 4) informacji o odliczeniu wydatków mieszkaniowych w 2003 roku (PIT/D), stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia - stanowiące załączniki do zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28). § 2. 1. Wzory stanowiące załączniki do rozporządzenia stosuje się do przychodów osiągniętych w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. i dokonanych za ten okres odliczeń. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zeznania, deklaracje i informacje o osiągniętych przychodach, dokonanych odliczeniach i pobranym ryczałcie zostały złożone na formularzach dotychczasowych. W takim przypadku uznaje się za prawidłowe zastosowanie wzorów formularzy obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 września 2002 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznań i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 160, poz. 1327), z wyjątkiem § 1 ust. 1 pkt 3, który zachowuje moc do dnia 1 stycznia 2004 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 listopada 2003 r. (poz. 1963) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie trybu przekazywania przez spółkę akcyjną "Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna", na konto Funduszu Pracy, środków na refinansowanie świadczeń przedemerytalnych (Dz. U. Nr 202, poz. 1964) Na podstawie art. 58 ust. 3 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dysponent Funduszu Pracy wystawia spółce akcyjnej "Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna", zwanej dalej "PKP S.A.", notę księgową obciążeniową na kwotę stanowiącą równowartość 10 % kwoty wypłaconej w poprzednim miesiącu na świadczenia przedemerytalne dla osób, o których mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe", w terminie do ostatniego dnia każdego miesiąca. 2. Wysokość kwoty, o której mowa w ust. 1, jest ustalana na podstawie informacji uzyskanych z powiatowych urzędów pracy. 3. Dysponent Funduszu Pracy łącznie z notą księgową obciążeniową przekazuje: 1) imienny wykaz osób wraz z kwotami świadczeń przedemerytalnych wypłacanych każdej z tych osób - według stanu na dzień 1 stycznia każdego roku i według stanu na pierwszy dzień miesiąca, w którym została dokonana waloryzacja kwoty wypłacanych świadczeń; 2) wykazy różnic w kwocie świadczeń wypłacanych przez każdy powiatowy urząd pracy w stosunku do miesiąca poprzedniego, z podaniem przyczyny powstania różnicy i osoby, której ona dotyczy - według stanu na każdy pierwszy dzień miesiąca, z wyłączeniem miesięcy, o których mowa w pkt 1. § 2. 1. PKP S.A. w terminie 14 dni od dnia otrzymania noty księgowej obciążeniowej wystawionej przez dysponenta Funduszu Pracy dokonuje przelewu kwoty, o której mowa w § 1 ust. 1, na bieżący rachunek bankowy Funduszu Pracy, wskazany przez dysponenta Funduszu Pracy. 2. W przypadku niedotrzymania przez PKP S.A. terminu, o którym mowa w ust. 1, Funduszowi Pracy przysługują odsetki ustawowe. § 3. 1. Dysponent Funduszu Pracy w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia wystawi PKP S.A. notę księgową obciążeniową, dotyczącą kwoty, o której mowa w § 1 ust. 1, wypłaconej w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc wejścia w życie rozporządzenia. Przepis § 1 ust. 3 stosuje się odpowiednio. 2. PKP S.A. w terminie 14 dni od dnia otrzymania noty księgowej obciążeniowej wystawionej przez dysponenta Funduszu Pracy dokona przelewu kwoty, o której mowa w ust. 1, na bieżący rachunek bankowy Funduszu Pracy wskazany przez dysponenta Funduszu Pracy. 3. W przypadku niedotrzymania przez PKP S.A. terminu, o którym mowa w ust. 2, Funduszowi Pracy przysługują odsetki ustawowe. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia. 3) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1730 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63 i Nr 80, poz. 720. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2001 r. w sprawie trybu przekazywania przez przedsiębiorstwo państwowe "Polskie Koleje Państwowe", a następnie przez spółkę akcyjną "Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna", na konto Funduszu Pracy środków na finansowanie świadczeń przedemerytalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 70), które utraciło moc z dniem 25 maja 2003 r. na podstawie art. 7 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" oraz o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 80, poz. 720). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny zapałek (Dz. U. Nr 202, poz. 1965) Na podstawie art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477, z późn. zm. 2)) w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się ostateczny środek ochronny w formie opłaty celnej dodatkowej na przywóz na polski obszar celny zapałek, klasyfikowanych w Polskiej Scalonej Nomenklaturze Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN) według kodu 3605 00 00 0. 2. Okres stosowania opłaty celnej dodatkowej, stawkę opłaty celnej dodatkowej oraz wielkość przywozu towaru, która nie jest objęta tą opłatą, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wysokość opłaty celnej dodatkowej ustala się jako iloczyn wartości celnej towaru - określonej zgodnie z przepisami prawa celnego - oraz stawki opłaty celnej dodatkowej. 4. Opłaty celnej dodatkowej nie stosuje się w odniesieniu do towaru pochodzącego z krajów rozwijających się wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. 1. Przywozu zapałek, w ramach wielkości nieobjętej opłatą celną dodatkową, dokonuje się na podstawie pozwolenia. 2. Ustala się termin ważności pozwoleń do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 3. 1. Wnioski o udzielenie pozwoleń składa się od dnia 1 grudnia 2003 r. do dnia 10 grudnia 2003 r. 2. Ustala się termin rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1, do dnia 31 grudnia 2003 r. § 4. 1. Rozdysponowanie wielkości przywozu nieobjętego opłatą celną dodatkową jest dokonywane proporcjonalnie do wartości przywozu towaru, zrealizowanego przez osobę wnioskującą będącą importerem tradycyjnym w okresie odniesienia równym 12 miesiącom poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie pozwolenia. 2. Każda wartość zrealizowanego przywozu towaru na polski obszar celny w okresie odniesienia, o którym mowa w ust. 1, jest warunkiem uznania za importera tradycyjnego. § 5. 1. Rozdysponowanie wielkości przywozu nieobjętego opłatą celną dodatkową polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad: 1) rozpatruje się kompletne, prawidłowo wypełnione wnioski złożone organowi udzielającemu pozwolenia w terminie, o którym mowa w § 3 ust. 1; 2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać wielkości przeznaczonej do rozdysponowania; 3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach nie przekracza wielkości przeznaczonej do rozdysponowania, wnioski te są uwzględniane; 4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach przekracza wielkość przeznaczoną do rozdysponowania, wielkość ta jest rozdysponowywana na rzecz wnioskodawców proporcjonalnie do ich udziału w sumie wartości przywozu zrealizowanego w okresie odniesienia, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku; 5) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych. 2. Osoba wnioskująca o udzielenie pozwolenia składa oświadczenie o wartości zrealizowanego przywozu, o którym mowa w § 4 ust. 1. Wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 listopada 2003 r. (poz. 1965) Załącznik nr 1 OKRES STOSOWANIA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ, STAWKA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ ORAZ WIELKOŚĆ PRZYWOZU TOWARU NIEOBJĘTA TĄ OPŁATĄ Nazwa towaru Kod PCNStawka opłaty celnej dodatkowej (w %) Wielkość przywozu nieobjęta opłatą celną dodatkową (w kg) okres 1 grudnia 2003 r. - 30 kwietnia 2004 r. (1)(2)(3)(4) Zapałki3605 00 00 020%256.166 Załącznik nr 2 LISTA KRAJÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ, O KTÓRYCH MOWA W § 1 UST. 4 ROZPORZĄDZENIA, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH NIE STOSUJE SIĘ OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Angola Argentyna Bangladesz Belize Benin Boliwia Botswana Burkina Faso Burundi Chiny Czad Demokratyczna Republika Konga Dominika Dominikana Dżibuti Egipt Ekwador Fidżi Republika Filipiny Gambia Ghana Grenada Gruzja Gujana Gwatemala Gwinea Gwinea Bissau Haiti Honduras Indie Indonezja Jamajka Jordania Kambodża Kamerun Kenia Kirgistan Kolumbia Kongo Kostaryka Kuba Lesotho Madagaskar Malawi Malediwy Malezja Mali Maroko Mauretania Mauritius Mongolia Mozambik Myanmar (Birma) Namibia Nepal Niger Nigeria Nikaragua Pakistan Panama Papua-Nowa Gwinea Paragwaj Peru Republika Środkowoafrykańska Ruanda Salwador Senegal Sierra Leone Sri Lanka St. Vincent i Grenadyny Suazi Surinam Tajlandia Tanzania Togo Tunezja Uganda Wybrzeże Kości Słoniowej Wyspy Salomona Zambia Zimbabwe Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 123, poz. 1352 oraz z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa: 1) źródła dochodów jednostek samorządu terytorialnego oraz zasady ustalania i gromadzenia tych dochodów; 2) zasady ustalania i przekazywania subwencji ogólnej oraz dotacji celowych z budżetu państwa. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) jednostkach samorządu terytorialnego - rozumie się przez to gminy, powiaty i województwa; 2) roku budżetowym - rozumie się przez to rok, na który jest uchwalana ustawa budżetowa; 3) roku bazowym - rozumie się przez to rok poprzedzający rok budżetowy; 4) liczbie mieszkańców - rozumie się przez to liczbę mieszkańców faktycznie zamieszkałych na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego lub obszarze kraju, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy, ustaloną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego; 5) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych - rozumie się przez to 100 % wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych, pobieranego na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 1)), oraz podatku pobieranego od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości 19 %; przez wpływy rozumie się wpłaty pomniejszone o dokonane zwroty; 6) ogólnej kwocie wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych - rozumie się przez to 100 % wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych, przy czym przez wpływy rozumie się wpłaty pomniejszone o dokonane zwroty; 7) nowych jednostkach samorządu terytorialnego - rozumie się przez to jednostki samorządu terytorialnego, które zostały utworzone lub których granice uległy zmianie po dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy; 8) reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego - rozumie się przez to przedstawicieli samorządu terytorialnego w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego; 9) produkcie krajowym brutto (PKB) na jednego mieszkańca - rozumie się przez to średnią wartość produktu krajowego brutto na jednego mieszkańca, ogłoszoną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedzający o 3 lata rok bazowy; 10) stopie bezrobocia i liczbie bezrobotnych - rozumie się przez to stopę bezrobocia i liczbę bezrobotnych, ustalone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy; 11) gęstości zaludnienia - rozumie się przez to liczbę mieszkańców przypadających na jeden kilometr kwadratowy danej jednostki samorządu terytorialnego lub kraju, ustaloną przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy; 12) powierzchni dróg - rozumie się przez to, wynikającą z ewidencji dróg, o której mowa w art. 10 ust. 11 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838, z późn. zm. 2)), powierzchnię wydzielonych pasów terenu przeznaczonych do ruchu lub postoju pojazdów oraz do ruchu pieszych, wraz z poboczami oraz z leżącymi w ich ciągu obiektami inżynierskimi, placami, zatokami postojowymi oraz znajdującymi się w wydzielonych pasach terenu chodnikami i ścieżkami rowerowymi - wykazaną przez ministra właściwego do spraw transportu; 13) przewodniczącym zarządu jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to również wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Art. 3. 1. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego są: 1) dochody własne; 2) subwencja ogólna; 3) dotacje celowe z budżetu państwa. 2. W rozumieniu ustawy dochodami własnymi jednostek samorządu terytorialnego są również udziały we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych oraz z podatku dochodowego od osób prawnych. 3. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego mogą być: 1) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi; 2) środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej; 3) inne środki określone w odrębnych przepisach. Rozdział 2 Źródła dochodów jednostek samorządu terytorialnego Art. 4. 1. Źródłami dochodów własnych gminy są: 1) wpływy z podatków: a) od nieruchomości, b) rolnego, c) leśnego, d) od środków transportowych, e) dochodowego od osób fizycznych, opłacanego w formie karty podatkowej, f) od posiadania psów, g) od spadków i darowizn, h) od czynności cywilnoprawnych; 2) wpływy z opłat: a) skarbowej, b) targowej, c) miejscowej, d) administracyjnej, e) eksploatacyjnej - w części określonej w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 3)), f) innych stanowiących dochody gminy, uiszczanych na podstawie odrębnych przepisów; 3) dochody uzyskiwane przez gminne jednostki budżetowe gminy oraz wpłaty od gminnych zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych gminnych jednostek budżetowych; 4) dochody z majątku gminy; 5) spadki, zapisy i darowizny na rzecz gminy; 6) dochody z kar pieniężnych i grzywien określonych w odrębnych przepisach; 7) 5,0 % dochodów uzyskiwanych na rzecz budżetu państwa w związku z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 8) odsetki od pożyczek udzielanych przez gminę, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 9) odsetki od nieterminowo przekazywanych należności stanowiących dochody gminy; 10) odsetki od środków finansowych gromadzonych na rachunkach bankowych gminy, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 11) dotacje z budżetów innych jednostek samorządu terytorialnego; 12) inne dochody należne gminie na podstawie odrębnych przepisów. 2. Wysokość udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, od podatników tego podatku zamieszkałych na obszarze gminy wynosi 39,34 %, z zastrzeżeniem art. 89. 3. Wysokość udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, od podatników tego podatku, posiadających siedzibę na obszarze gminy, wynosi 6,71 %. Art. 5. 1. Źródłami dochodów własnych powiatu są: 1) wpływy z opłat stanowiących dochody powiatu, uiszczanych na podstawie odrębnych przepisów; 2) dochody uzyskiwane przez powiatowe jednostki budżetowe powiatu oraz wpłaty od powiatowych zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych powiatowych jednostek budżetowych; 3) dochody z majątku powiatu; 4) spadki, zapisy i darowizny na rzecz powiatu; 5) dochody z kar pieniężnych i grzywien określonych w odrębnych przepisach; 6) 5,0 % dochodów uzyskiwanych na rzecz budżetu państwa w związku z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 7) odsetki od pożyczek udzielanych przez powiat, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 8) odsetki od nieterminowo przekazywanych należności stanowiących dochody powiatu; 9) odsetki od środków finansowych gromadzonych na rachunkach bankowych powiatu, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 10) dotacje z budżetów innych jednostek samorządu terytorialnego; 11) inne dochody należne powiatowi na podstawie odrębnych przepisów. 2. Wysokość udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, od podatników tego podatku zamieszkałych na obszarze powiatu wynosi 10,25 %. 3. Wysokość udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, od podatników tego podatku, posiadających siedzibę na obszarze powiatu, wynosi 1,40 %. Art. 6. 1. Źródłami dochodów własnych województwa są: 1) dochody uzyskiwane przez wojewódzkie jednostki budżetowe oraz wpłaty od wojewódzkich zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych wojewódzkich jednostek budżetowych; 2) dochody z majątku województwa; 3) spadki, zapisy i darowizny na rzecz województwa; 4) dochody z kar pieniężnych i grzywien określonych w odrębnych przepisach; 5) 5,0 % dochodów uzyskiwanych na rzecz budżetu państwa w związku z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 6) odsetki od pożyczek udzielanych przez województwo, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 7) odsetki od nieterminowo przekazywanych należności stanowiących dochody województwa; 8) odsetki od środków finansowych gromadzonych na rachunkach bankowych województwa, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej; 9) dotacje z budżetów innych jednostek samorządu terytorialnego; 10) inne dochody należne województwu na podstawie odrębnych przepisów. 2. Wysokość udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, od podatników tego podatku zamieszkałych na obszarze województwa wynosi 1,60 %. 3. Wysokość udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, od podatników tego podatku, posiadających siedzibę na obszarze województwa, wynosi 15,90 %. Art. 7. 1. Subwencja ogólna składa się z części: 1) dla gmin: a) wyrównawczej, b) równoważącej; 2) dla powiatów: a) wyrównawczej, b) równoważącej; 3) dla województw: a) wyrównawczej, b) regionalnej; 4) oświatowej - dla gmin, powiatów i województw. 2. Jednostki samorządu terytorialnego dokonują, na zasadach określonych w ustawie, wpłat do budżetu państwa. 3. O przeznaczeniu środków otrzymanych z tytułu subwencji ogólnej decyduje organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego. Art. 8. 1. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego mogą być dotacje celowe z budżetu państwa na: 1) zadania z zakresu administracji rządowej oraz na inne zadania zlecone ustawami; 2) zadania realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego na mocy porozumień zawartych z organami administracji rządowej; 3) usuwanie bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, skutków powodzi i osuwisk ziemnych oraz skutków innych klęsk żywiołowych; 4) finansowanie lub dofinansowanie zadań własnych; 5) realizację zadań wynikających z umów międzynarodowych. 2. Dochodami powiatu są dotacje celowe z budżetu państwa na realizację zadań straży i inspekcji, o których mowa w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm. 4)). 3. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego mogą być środki z funduszy celowych, pozyskiwane na podstawie odrębnych przepisów. Rozdział 3 Zasady ustalania i gromadzenia dochodów własnych jednostek samorządu terytorialnego Art. 9. 1. Kwotę udziału gminy we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,3934, z zastrzeżeniem art. 89, i wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na obszarze gminy, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie złożonych do dnia 30 czerwca roku bazowego zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. 2. Kwotę udziału powiatu we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,1025, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 2, i wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na obszarze powiatu, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie złożonych do dnia 30 czerwca roku bazowego zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. 3. Kwotę udziału województwa we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowiącego dochód budżetu państwa, ustala się mnożąc ogólną kwotę wpływów z tego podatku przez wskaźnik 0,0160 i wskaźnik równy udziałowi należnego w roku poprzedzającym rok bazowy podatku dochodowego od osób fizycznych zamieszkałych na obszarze województwa, w ogólnej kwocie należnego podatku w tym samym roku, ustalonego na podstawie złożonych do dnia 30 czerwca roku bazowego zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu oraz rocznego obliczenia podatku dokonanego przez płatników. Art. 10. 1. Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób prawnych posiada zakład (oddział) położony na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla jego siedziby, to część dochodu z tytułu udziału we wpływach z tego podatku jest przekazywana do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, na której obszarze znajduje się ten zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby zatrudnionych w nim osób na podstawie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej oraz zakładów (oddziałów) tych spółek. 3. Zakładem (oddziałem) w rozumieniu ustawy jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika. 4. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych są obowiązani do sporządzania i przekazywania informacji składanych do urzędów skarbowych, zawierających wykaz zakładów (oddziałów) oraz liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach) ze wskazaniem jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze są położone. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, od podatników posiadających zakłady (oddziały), położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika, przyjmując za podstawę tych rozliczeń informacje, o których mowa w ust. 4, z uwzględnieniem sposobu zwrotu nadpłaty dochodów wynikającej z rozliczenia rocznego wpływów z tego podatku; 2) wzór i terminy składania informacji, o której mowa w ust. 4. Art. 11. 1. Środki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego, które na podstawie odrębnych przepisów pobierają urzędy skarbowe, są odprowadzane na rachunek budżetu właściwej jednostki samorządu terytorialnego w terminie 14 dni od dnia, w którym wpłynęły na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Środki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych podlegają przekazaniu z centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa na rachunki budżetów właściwych jednostek samorządu terytorialnego w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek wpłynął na rachunek urzędu skarbowego. Art. 12. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje jednostkom samorządu terytorialnego, na wniosek przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego, kwartalne informacje o stanie i terminach realizacji dochodów, o których mowa w art. 11 ust. 1. Art. 13. Jeżeli dochody pobrane przez urzędy skarbowe na rzecz jednostek samorządu terytorialnego nie zostaną przekazane w terminach, o których mowa w art. 11, jednostce samorządu terytorialnego przysługują odsetki w wysokości ustalonej jak dla zaległości podatkowych. Art. 14. 1. Wpływy z opłaty skarbowej: 1) z punktów sprzedaży znaków opłaty skarbowej i urzędowych blankietów wekslowych są przekazywane na rachunek budżetu gminy, w siedzibie której znajdują się te punkty, a z pozostałych punktów sprzedaży - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której znajdują się te punkty; 2) uiszczanej gotówką, są wpłacane na rachunek budżetu gminy, na obszarze której ma siedzibę podmiot, który przyjął podanie, dokonał czynności urzędowej albo wydał zaświadczenie lub zezwolenie, z zastrzeżeniem ust. 2; 3) pobieranej przez płatnika, są wpłacane przez płatnika na rachunek budżetu gminy, na obszarze której płatnik ma siedzibę; 4) w pozostałych przypadkach są wpłacane na rachunek budżetu gminy, na obszarze której jest położony właściwy miejscowo organ podatkowy. 2. Jeżeli podmiotem, który przyjął podanie, dokonał czynności urzędowej albo wydał zaświadczenie lub zezwolenie, jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) lub upoważniony przez niego podmiot, wpływy z opłaty skarbowej uiszczanej gotówką są wpłacane na rachunek budżetu tej gminy. Art. 15. Wpływy z podatku od spadków i darowizn są przekazywane: 1) w przypadku pobranego przez płatnika podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia, w drodze darowizny, własności nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego i prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której jest położona nieruchomość; jeżeli nieruchomość ta jest położona na obszarze różnych gmin lub darowizna obejmuje przedmioty położone na obszarze różnych gmin - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której ma miejsce zamieszkania (siedzibę) darczyńca w dniu przyjęcia darowizny przez obdarowanego, a jeżeli darczyńca nie ma miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania obdarowanego; 2) w przypadku pobranego przez płatnika podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia, w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności, przedmiotów, o których mowa w pkt 1 - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której jest położona nieruchomość, a jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze różnych gmin - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której ma miejsce zamieszkania nabywca w dniu powstania obowiązku podatkowego, a jeżeli nabywca nie ma miejsca zamieszkania w kraju - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania (siedziby) zbywcy; 3) w przypadku darowizny innych rzeczy lub innych praw majątkowych, niż wymienione w pkt 1 - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której ma miejsce zamieszkania lub siedzibę darczyńca w dniu przyjęcia darowizny przez obdarowanego, a jeżeli darczyńca nie ma miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju - na rachunek budżetu gminy, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania obdarowanego; 4) w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności innych rzeczy lub innych praw majątkowych, niż wymienione w pkt 1 - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której w chwili powstania obowiązku podatkowego ma miejsce zamieszkania nabywca, a jeżeli nabywca nie ma miejsca zamieszkania w kraju - na rachunek budżetu gminy, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania zbywcy; 5) z tytułu spadku lub zachowku - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której są położone przedmioty spadku, a jeżeli przedmioty spadku są położone na obszarze różnych gmin - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania (pobytu) spadkodawcy; jeżeli spadkodawca nie miał miejsca zamieszkania w kraju - na rachunek budżetu gminy, na terenie której ma miejsce zamieszkania spadkobierca; 6) z tytułu zasiedzenia, jeżeli: a) przedmiotem zasiedzenia jest własność nieruchomości lub służebność gruntowa - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której jest położona nieruchomość, b) przedmiotem zasiedzenia jest nieruchomość położona na obszarze różnych gmin lub rzeczy ruchome - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której ma miejsce zamieszkania nabywca; 7) w pozostałych przypadkach - na rachunek miasta stołecznego Warszawy. Art. 16. Wpływy z podatku od czynności cywilnoprawnych są przekazywane: 1) od czynności cywilnoprawnych, których przedmiotem jest przeniesienie własności nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego i prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce położenia nieruchomości; 2) od umowy spółki - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której spółka ma siedzibę; 3) od czynności cywilnoprawnych, których przedmiotem jest przeniesienie własności rzeczy ruchomych i praw majątkowych, niewymienionych w pkt 1 - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę nabywcy, a jeżeli: a) jedynie zbywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zbywcy, b) żadna ze stron nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w kraju - na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce dokonania czynności; 4) od umowy sprzedaży przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której znajduje się siedziba tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowana część; 5) od pozostałych czynności cywilnoprawnych - na rachunek budżetu gminy, na obszarze której ma siedzibę właściwy miejscowo urząd skarbowy. Art. 17. 1. Organ podatkowy potrąca z bieżących wpływów należnych gminie kwoty przekazanego jej podatku od spadków i darowizn lub podatku od czynności cywilnoprawnych, wypłacone podatnikom tytułem zwrotu nadpłaty, wraz z jej oprocentowaniem, lub tytułem zwrotu podatku. 2. Kwoty wypłacone podatnikom tytułem zwrotu nadpłaty, wraz z jej oprocentowaniem, w przekazanej gminie opłacie skarbowej, do której mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23, z późn. zm. 5)), a także tytułem zwrotu tej opłaty, organ podatkowy potrąca z bieżących wpływów z opłaty skarbowej, a w przypadku ich braku - z bieżących wpływów z podatku od czynności cywilnoprawnych. 3. W przypadku braku środków, z których może nastąpić potrącenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, organ podatkowy dokonuje potrącenia z kolejnych wpływów należnych gminie z danego podatku. Art. 18. 1. Do udzielania ulg podatkowych, umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminów płatności należności z tytułu podatków i opłat stanowiących dochody jednostek samorządu terytorialnego, a także zwalniania z obowiązku pobrania bądź ograniczenia poboru tych należności mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 6)). 2. W przypadku pobieranych przez urząd skarbowy podatków i opłat stanowiących w całości dochody jednostek samorządu terytorialnego, naczelnik tego urzędu może umarzać, odraczać termin zapłaty lub rozkładać na raty należności oraz zwalniać płatnika z obowiązku pobrania bądź ograniczać pobór należności wyłącznie na wniosek lub za zgodą przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego. 3. Wniosek lub zgoda, o których mowa w ust. 2, są wydawane w formie postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, naczelnik urzędu skarbowego przekazuje jednostce samorządu terytorialnego informacje o wydanych decyzjach w terminie 10 dni po upływie każdego kwartału. Rozdział 4 Zasady ustalania subwencji ogólnej i wpłat dla jednostek samorządu terytorialnego Art. 19. Kwoty przeznaczone na części subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w art. 7 ust. 1, oraz kwoty wpłat, o których mowa w art. 7 ust. 2, odpowiednio dla gmin, powiatów i województw określa ustawa budżetowa. Art. 20. 1. Część wyrównawczą subwencji ogólnej dla gmin stanowi suma kwoty podstawowej oraz, z zastrzeżeniem ust. 9, kwoty uzupełniającej. 2. Kwotę podstawową otrzymuje gmina, w której wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie, zwany dalej "wskaźnikiem G", jest mniejszy niż 92 % wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin, zwanego dalej "wskaźnikiem Gg". 3. Przez dochody podatkowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się łączne dochody z tytułu: 1) podatku od nieruchomości; 2) podatku rolnego; 3) podatku leśnego; 4) podatku od środków transportowych; 5) podatku od czynności cywilnoprawnych; 6) podatku od osób fizycznych, opłacanego w formie karty podatkowej; 7) wpływów z opłaty skarbowej; 8) wpływów z opłaty eksploatacyjnej; 9) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych; 10) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. 4. Wskaźnik G oblicza się dzieląc kwotę dochodów podatkowych gminy, uzyskanych w roku poprzedzającym rok bazowy, przez liczbę mieszkańców gminy. 5. Wskaźnik Gg oblicza się dzieląc sumę dochodów podatkowych wszystkich gmin, uzyskanych w roku poprzedzającym rok bazowy, przez liczbę mieszkańców kraju. 6. Wysokość należnej gminie kwoty podstawowej oblicza się dla gmin, w których: 1) wskaźnik G jest równy lub niższy od 40 % wskaźnika Gg - mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez liczbę stanowiącą sumę: a) liczby stanowiącej 90 % różnicy między 40 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G, b) liczby stanowiącej 40,75 % wskaźnika Gg; 2) wskaźnik G jest wyższy od 40 % i nie wyższy od 75 % wskaźnika Gg - mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez liczbę stanowiącą sumę: a) liczby stanowiącej 80 % różnicy między 75 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G, b) liczby stanowiącej 12,75 % wskaźnika Gg; 3) wskaźnik G jest wyższy od 75 % i niższy od 92 % wskaźnika Gg - mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez liczbę stanowiącą 75 % różnicy między 92 % wskaźnika Gg i wskaźnikiem G. 7. Kwotę uzupełniającą otrzymuje gmina, w której gęstość zaludnienia jest niższa od średniej gęstości zaludnienia w kraju. 8. Wysokość należnej gminie kwoty uzupełniającej oblicza się jako iloczyn: 1) 17 % wskaźnika Gg; 2) liczby mieszkańców gminy; 3) ilorazu różnicy średniej gęstości zaludnienia w kraju i gęstości zaludnienia w gminie do średniej gęstości zaludnienia w kraju. 9. Jeżeli w gminie, o której mowa w ust. 7, wskaźnik G jest wyższy od 150 % wskaźnika Gg, gmina ta nie otrzymuje kwoty uzupełniającej. Kwota uzupełniająca, wyliczona w sposób określony w ust. 8, zwiększa część równoważącą subwencji ogólnej dla gmin. Art. 21. 1. Część równoważącą subwencji ogólnej dla gmin ustala się w wysokości stanowiącej sumę łącznej kwoty wpłat gmin określonych w art. 29 oraz łącznej kwoty uzupełniającej części wyrównawczej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 20 ust. 9. 2. Część równoważącą subwencji ogólnej dzieli się między gminy w celu uzupełnienia dochodów w związku ze zmianą finansowania zadań - w sposób określony na podstawie ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób podziału części równoważącej subwencji ogólnej dla gmin, uwzględniając sytuację finansową gmin, a w szczególności kierując się wysokością wydatków związanych z realizacją zadań z zakresu pomocy społecznej, w tym wydatków związanych z wypłatą dodatków mieszkaniowych. Art. 22. 1. Część wyrównawczą subwencji ogólnej dla powiatów stanowi suma kwoty podstawowej oraz kwoty uzupełniającej. 2. Kwotę podstawową otrzymuje powiat, w którym wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w powiecie, zwany dalej "wskaźnikiem P", jest mniejszy niż wskaźnik dochodów podatkowych dla wszystkich powiatów, zwany dalej "wskaźnikiem Pp". 3. Przez dochody podatkowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się łączne dochody z tytułu: 1) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych; 2) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. 4. Wskaźnik P oblicza się dzieląc kwotę dochodów podatkowych powiatu, uzyskanych w roku poprzedzającym rok bazowy, przez liczbę mieszkańców powiatu. 5. Wskaźnik Pp oblicza się dzieląc sumę dochodów podatkowych wszystkich powiatów, uzyskanych w roku poprzedzającym rok bazowy, przez liczbę mieszkańców kraju. 6. Wysokość należnej powiatowi kwoty podstawowej ustala się mnożąc liczbę stanowiącą 88 % różnicy między wskaźnikiem Pp a wskaźnikiem P przez liczbę mieszkańców danego powiatu. 7. Kwotę uzupełniającą otrzymuje powiat, w którym wskaźnik bezrobocia w powiecie, obliczony jako iloraz stopy bezrobocia w powiecie i stopy bezrobocia w kraju, zwany dalej "wskaźnikiem B", jest wyższy od 1,10. 8. Wysokość należnej powiatowi kwoty uzupełniającej oblicza się: 1) dla powiatów, w których wskaźnik B jest nie większy niż 1,25 - mnożąc różnicę między wskaźnikiem B a liczbą 1,10 przez liczbę stanowiącą 10 % wskaźnika Pp i przez liczbę mieszkańców tego powiatu; 2) dla powiatów, w których wskaźnik B jest większy niż 1,25 i nie większy niż 1,40 - mnożąc różnicę między wskaźnikiem B a liczbą 1,25 przez liczbę stanowiącą 25 % wskaźnika Pp, powiększoną o 1,50 % wskaźnika Pp, i przez liczbę mieszkańców tego powiatu; 3) dla powiatów, w których wskaźnik B jest większy niż 1,40 - mnożąc różnicę między wskaźnikiem B a liczbą 1,40 przez liczbę stanowiącą 40 % wskaźnika Pp, powiększoną o 5,25 % wskaźnika Pp, i przez liczbę mieszkańców tego powiatu. Art. 23. 1. Część równoważącą subwencji ogólnej dla powiatów ustala się w wysokości łącznej kwoty wpłat powiatów określonych w art. 30. 2. Część równoważącą subwencji ogólnej dzieli się między powiaty w celu uzupełnienia dochodów w związku ze zmianą finansowania zadań - w sposób określony na podstawie ust. 3. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, określa, w drodze rozporządzenia, sposób podziału części równoważącej subwencji ogólnej dla powiatów, uwzględniając sytuację finansową powiatów, a w szczególności kierując się wysokością wydatków związanych z realizacją zadań z zakresu pomocy społecznej oraz zróżnicowaniem sieci dróg powiatowych. Art. 24. 1. Część wyrównawczą subwencji ogólnej dla województw stanowi suma kwoty podstawowej oraz kwoty uzupełniającej. 2. Kwotę podstawową otrzymuje województwo, w którym wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w województwie, zwany dalej "wskaźnikiem W", jest mniejszy niż wskaźnik dochodów podatkowych dla wszystkich województw, zwany dalej "wskaźnikiem Ww". 3. Przez dochody podatkowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się łączne dochody z tytułu: 1) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych; 2) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. 4. Wskaźnik W oblicza się dzieląc kwotę dochodów podatkowych województwa, uzyskanych w roku poprzedzającym rok bazowy, przez liczbę mieszkańców województwa. 5. Wskaźnik Ww oblicza się dzieląc sumę dochodów podatkowych wszystkich województw, uzyskanych w roku poprzedzającym rok bazowy, przez liczbę mieszkańców kraju. 6. Wysokość należnej województwu kwoty podstawowej ustala się mnożąc liczbę stanowiącą 70 % różnicy między wskaźnikiem Ww a wskaźnikiem W przez liczbę mieszkańców województwa. 7. Kwotę uzupełniającą otrzymuje województwo, w którym liczba mieszkańców nie przekracza 3 milionów. 8. Wysokość kwoty uzupełniającej należnej województwu oblicza się mnożąc liczbę stanowiącą 9 % wskaźnika Ww przez przeliczeniową liczbę mieszkańców, ustaloną dla województw o liczbie mieszkańców: 1) nie większej niż 2 miliony - jako sumę 2 milionów mieszkańców i 50 % liczby mieszkańców powyżej 1 miliona; 2) większej niż 2 miliony, ale nie większej niż 2,5 miliona - jako sumę 2,5 miliona mieszkańców i 50 % liczby mieszkańców powyżej 2 milionów; 3) większej niż 2,5 miliona, ale nie większej niż 3 miliony - jako sumę 2,75 miliona mieszkańców i 50 % liczby mieszkańców ponad 2,5 miliona. Art. 25. 1. Część regionalną subwencji ogólnej dla województw ustala się w wysokości łącznej kwoty wpłat województw określonych w art. 31. 2. Kwotę stanowiącą 20 % części regionalnej, o której mowa w ust. 1, dzieli się między województwa, w których stopa bezrobocia jest wyższa niż 110 % średniej stopy bezrobocia w kraju. 3. Wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 2, oblicza się w następujący sposób: 1) ustala się województwa, w których stopa bezrobocia jest wyższa od 110 % średniej stopy bezrobocia w kraju; 2) oblicza się - dla kraju - procentowy udział w ogólnej liczbie bezrobotnych liczby bezrobotnych w następujących przedziałach wiekowych: a) przedział I - do 24 lat, b) przedział II - 25-34 lat, c) przedział III - 35-44 lat, d) przedział IV - 45-54 lat, e) przedział V - 55 i więcej lat - zwanych dalej "przedziałami"; 3) oblicza się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - procentowy udział w ogólnej liczbie bezrobotnych w tym województwie liczby bezrobotnych w poszczególnych przedziałach; 4) ustala się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - przedziały, w których procentowy udział liczby bezrobotnych w określonym wieku w ogólnej liczbie bezrobotnych jest większy niż ustalony dla kraju, odrębnie dla każdego przedziału, udział procentowy bezrobotnych w danym przedziale w ogólnej liczbie bezrobotnych; 5) ustala się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - przeliczeniową liczbę bezrobotnych w województwie dla przedziałów ustalonych zgodnie z pkt 4: a) dla przedziału I - obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,75 i liczby bezrobotnych w tym przedziale w województwie, b) dla przedziału II - obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,65 i liczby bezrobotnych w tym przedziale w województwie, c) dla przedziału III - obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,45 i liczby bezrobotnych w tym przedziale w województwie, d) dla przedziału IV - obliczoną jako iloczyn wskaźnika 1,25 i liczby bezrobotnych w tym przedziale w województwie, e) dla przedziału V - równą liczbie bezrobotnych w tym przedziale w województwie; 6) ustala się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - ogólną przeliczeniową liczbę bezrobotnych, stanowiącą sumę przeliczeniowych liczb bezrobotnych w przedziałach, ustalonych zgodnie z pkt 4; 7) ustala się - dla województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - łączną przeliczeniową liczbę bezrobotnych, stanowiącą sumę ogólnych przeliczeniowych liczb bezrobotnych; 8) ustala się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - współczynnik udziału ogólnej przeliczeniowej liczby bezrobotnych w łącznej przeliczeniowej liczbie bezrobotnych; 9) współczynnik udziału obliczony dla danego województwa mnoży się przez wskaźnik 0,20 i łączną kwotę części regionalnej, o której mowa w ust. 1. 4. Kwotę stanowiącą 40 % części regionalnej, o której mowa w ust. 1, dzieli się między województwa, w których powierzchnia dróg wojewódzkich, w przeliczeniu na jednego mieszkańca województwa, jest wyższa od powierzchni dróg wojewódzkich w kraju, w przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju. 5. Wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 4, oblicza się w następujący sposób: 1) oblicza się - dla kraju - wskaźnik równy ilorazowi powierzchni dróg wojewódzkich i liczby mieszkańców kraju; 2) oblicza się dla danego województwa wskaźnik równy ilorazowi powierzchni dróg wojewódzkich w województwie i liczby mieszkańców tego województwa; 3) ustala się województwa, dla których wskaźnik określony w pkt 2 jest wyższy od wskaźnika określonego w pkt 1; 4) oblicza się - dla województw ustalonych zgodnie z pkt 3 - sumę wskaźników, o których mowa w pkt 2; 5) wylicza się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 3 - współczynnik udziału wskaźnika, o którym mowa w pkt 2, w sumie wskaźników obliczonej zgodnie z pkt 4; 6) współczynnik udziału obliczony dla danego województwa mnoży się przez wskaźnik 0,40 i łączną kwotę części regionalnej, o której mowa w ust. 1. 6. Kwotę stanowiącą 10 % części regionalnej, o której mowa w ust. 1, dzieli się między województwa, w których PKB w województwie, w przeliczeniu na jednego mieszkańca województwa, jest niższy od 75 % PKB w kraju, w przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju. 7. Wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 6, oblicza się w następujący sposób: 1) ustala się województwa, w których PKB w województwie, w przeliczeniu na jednego mieszkańca województwa, jest niższy od 75 % PKB w kraju, w przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju; 2) oblicza się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - różnicę pomiędzy 75 % PKB w kraju w przeliczeniu na jednego mieszkańca kraju a PKB w województwie w przeliczeniu na jednego mieszkańca województwa; 3) oblicza się - dla województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - sumę różnic, o której mowa w pkt 2; 4) oblicza się - dla każdego z województw ustalonych zgodnie z pkt 1 - współczynnik udziału różnicy, o której mowa w pkt 2, w sumie różnic obliczonej zgodnie z pkt 3; 5) współczynnik udziału, obliczony dla danego województwa mnoży się przez wskaźnik 0,10 i łączną kwotę części regionalnej, o której mowa w ust. 1. 8. Kwotę stanowiącą 30 % części regionalnej, o której mowa w ust. 1, dzieli się między województwa w celu uzupełnienia dochodów w związku ze zmianą finansowania zadań - w sposób określony na podstawie ust. 9. 9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału kwoty, o której mowa w ust. 8, z uwzględnieniem sytuacji finansowej województwa, a w szczególności wydatków związanych z realizacją zadań z zakresu regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich. Art. 26. 1. W budżecie państwa tworzy się rezerwę subwencji ogólnej. 2. Wysokość rezerwy subwencji ogólnej, o której mowa w ust. 1, stanowi suma: 1) kwoty ustalonej w wysokości 2,0 % sumy planowanych części wyrównawczych subwencji ogólnej, ustalonych dla gmin, powiatów i województw; 2) kwoty nie mniejszej niż kwota rezerwy, przyjęta na dofinansowanie zadań, o których mowa w ust. 4, w ustawie budżetowej na rok bazowy, skorygowanej w przypadku zmiany zakresu realizowanych zadań, z zastrzeżeniem art. 86. 3. Środki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przeznacza się na uzupełnienie dochodów jednostek samorządu terytorialnego, w szczególności na zadania związane z pomocą społeczną oraz na wyrównywanie różnic w dochodach jednostek samorządu terytorialnego po zmianie systemu finansowania zadań. 4. Środki, o których mowa w ust. 2 pkt 2, przeznacza się na dofinansowanie: 1) inwestycji na drogach publicznych powiatowych i wojewódzkich oraz na drogach powiatowych, wojewódzkich i krajowych w granicach miast na prawach powiatu, rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 1999 r.; 2) utrzymania rzecznych przepraw promowych o średnim natężeniu ruchu w skali roku powyżej 2.000 pojazdów na dobę, wskazanych przez ministra właściwego do spraw transportu oraz w kwocie nie mniejszej niż w roku bazowym; 3) budowy, modernizacji, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami krajowymi i wojewódzkimi w granicach miast na prawach powiatu. 5. Rezerwą, o której mowa w ust. 2 pkt 1, dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego i właściwych ministrów. 6. Rezerwą, o której mowa w ust. 2 pkt 2, dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego. Art. 27. Wielkość części oświatowej subwencji ogólnej dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego ustala corocznie ustawa budżetowa. Art. 28. 1. Kwotę przeznaczoną na część oświatową subwencji ogólnej dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego ustala się w wysokości łącznej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej, nie mniejszej niż przyjęta w ustawie budżetowej w roku bazowym, skorygowanej o kwotę innych wydatków z tytułu zmiany realizowanych zadań oświatowych. 2. Od kwoty, o której mowa w ust. 1, odlicza się 0,6 % na rezerwę części oświatowej subwencji ogólnej. 3. Rezerwą części oświatowej subwencji ogólnej dysponuje minister właściwy do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego. 4. Podział rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej następuje nie później niż do dnia 30 listopada każdego roku. Środki z rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej przekazuje jednostkom samorządu terytorialnego minister właściwy do spraw finansów publicznych. 5. Część oświatową subwencji ogólnej, po odliczeniu rezerwy, o której mowa w ust. 2, dzieli się między poszczególne jednostki samorządu terytorialnego, biorąc pod uwagę zakres realizowanych przez te jednostki zadań oświatowych, z wyłączeniem zadań związanych z dowozem uczniów oraz zadań związanych z prowadzeniem przedszkoli ogólnodostępnych i oddziałów ogólnodostępnych w przedszkolach z oddziałami integracyjnymi - w sposób określony na podstawie ust. 6. 6. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego, określa, w drodze rozporządzenia, sposób podziału części oświatowej subwencji ogólnej między poszczególne jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem w szczególności typów i rodzajów szkół i placówek prowadzonych przez te jednostki, stopni awansu zawodowego nauczycieli oraz liczby uczniów w tych szkołach i placówkach. Art. 29. 1. Gminy, w których wskaźnik G jest większy niż 150 % wskaźnika Gg, dokonują wpłat do budżetu państwa, z przeznaczeniem na część równoważącą subwencji ogólnej dla gmin. 2. Kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców gminy przez kwotę wynoszącą: 1) 20 % nadwyżki wskaźnika G ponad 150 % wskaźnika Gg - dla gmin, w których wskaźnik G jest nie większy niż 200 % wskaźnika Gg; 2) 10 % wskaźnika Gg, powiększoną o 25 % nadwyżki wskaźnika G ponad 200 % wskaźnika Gg - dla gmin, w których wskaźnik G jest większy niż 200 % i nie większy niż 300 % wskaźnika Gg; 3) 35 % wskaźnika Gg, powiększoną o 30 % nadwyżki wskaźnika G ponad 300 % wskaźnika Gg - dla gmin, w których wskaźnik G jest większy niż 300 % wskaźnika Gg. Art. 30. 1. Powiaty, w których wskaźnik P jest większy niż 110 % wskaźnika Pp, dokonują wpłat do budżetu państwa, z przeznaczeniem na część równoważącą subwencji ogólnej dla powiatów. 2. Kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców powiatu przez kwotę wynoszącą: 1) 80 % nadwyżki wskaźnika P ponad 110 % wskaźnika Pp - dla powiatów, w których wskaźnik P jest nie większy niż 120 % wskaźnika Pp; 2) 8 % wskaźnika Pp, powiększoną o 95 % nadwyżki wskaźnika P ponad 120 % wskaźnika Pp - dla powiatów, w których wskaźnik P jest większy niż 120 % i nie większy niż 125 % wskaźnika Pp; 3) 12,75 % wskaźnika Pp, powiększoną o 98 % nadwyżki wskaźnika P ponad 125 % wskaźnika Pp - dla powiatów, w których wskaźnik P jest większy niż 125 % wskaźnika Pp. Art. 31. 1. Województwa, w których wskaźnik W jest większy od 110 % wskaźnika Ww, dokonują wpłat do budżetu państwa, z przeznaczeniem na część regionalną subwencji ogólnej dla województw. 2. Kwotę rocznej wpłaty oblicza się mnożąc liczbę mieszkańców województwa przez kwotę wynoszącą: 1) 80 % nadwyżki wskaźnika W ponad 110 % wskaźnika Ww - dla województw, w których wskaźnik W jest nie większy niż 170 % wskaźnika Ww; 2) 48 % wskaźnika Ww, powiększoną o 95 % nadwyżki wskaźnika W ponad 170 % wskaźnika Ww - dla województw, w których wskaźnik W jest większy niż 170 % wskaźnika Ww. Art. 32. 1. Podstawę do wyliczenia wskaźników G, Gg, P, Pp, W i Ww stanowią dochody wykazane, za rok poprzedzający rok bazowy, w sprawozdaniach jednostek samorządu terytorialnego, których obowiązek sporządzania wynika z odrębnych przepisów, z uwzględnieniem korekt, złożonych do właściwych regionalnych izb obrachunkowych, w terminie do dnia 30 czerwca roku bazowego. 2. Dla ustalenia części wyrównawczej subwencji ogólnej i wpłat przyjmuje się dochody, które jednostka samorządu terytorialnego może uzyskać z podatku rolnego, stosując do ich obliczenia średnią cenę skupu żyta, a z podatku leśnego - średnią cenę sprzedaży drewna, ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a w przypadku innych podatków, stosując do ich obliczenia górne granice stawek podatków obowiązujące w danym roku, bez zwolnień, odroczeń, umorzeń oraz zaniechań poboru takich podatków. 3. Skutki finansowe wynikające z uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego, określających niższe stawki podatków, z wyłączeniem podatku od środków transportowych, niż stawki, o których mowa w ust. 2, oraz skutki finansowe decyzji wydanych przez organy podatkowe nie stanowią podstawy do zwiększenia części wyrównawczej subwencji ogólnej lub zmniejszenia wpłat. Rozdział 5 Zasady i tryb przekazywania części subwencji ogólnej Art. 33. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych informuje właściwe jednostki samorządu terytorialnego o: 1) rocznych planowanych kwotach części subwencji ogólnej i planowanych wpłatach, przyjętych w projekcie ustawy budżetowej, oraz o planowanej kwocie dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych - w terminie do dnia 15 października roku bazowego; 2) rocznych kwotach części subwencji ogólnej, wynikających z ustawy budżetowej, oraz o rocznych wpłatach, wynikających z ustawy budżetowej - w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej; 3) zmianach kwot części subwencji ogólnej w wyniku podziału rezerwy tej części subwencji. 2. Jeżeli roczne kwoty części subwencji ogólnej dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zostały ustalone w innej wysokości niż kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 - minister właściwy do spraw finansów publicznych dokonuje rozliczenia środków należnych i przekazanych: 1) w przypadku, gdy raty przekazane są mniejsze od rat należnych - zwiększając kolejną ratę o kwotę stanowiącą różnicę między kwotą należną za dany okres, ustaloną na podstawie kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a kwotą faktycznie przekazaną, wyliczoną w oparciu o kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1; 2) w przypadku, gdy raty przekazane są większe od rat należnych - zmniejszając kolejną ratę o kwotę stanowiącą różnicę między kwotą faktycznie przekazaną, wyliczoną w oparciu o kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, a kwotą należną za dany okres, ustaloną na podstawie kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a jeżeli różnica jest wyższa od jednej raty, ustalonej na podstawie kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - wstrzymując przekazywanie rat aż do zlikwidowania powstałej nadpłaty. 3. Pozostałe po dokonaniu rozliczenia zgodnie z ust. 2 raty części subwencji ogólnej wynoszą 1/12 kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a raty części oświatowej subwencji ogólnej - 1/13 (2/13 za marzec) kwoty, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 4. Jeżeli roczne kwoty wpłat jednostek samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zostały ustalone w innej wysokości niż kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 -jednostka samorządu terytorialnego dokonuje rozliczenia środków należnych i przekazanych: 1) w przypadku, gdy raty przekazane są mniejsze od rat należnych - zwiększając kolejną ratę o kwotę stanowiącą różnicę między kwotą należną za dany okres, ustaloną na podstawie kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a kwotą faktycznie przekazaną, wyliczoną w oparciu o kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1; 2) w przypadku, gdy raty przekazane są większe od należnych - zmniejszając kolejną ratę o kwotę stanowiącą różnicę między kwotą faktycznie przekazaną, wyliczoną w oparciu o kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, a kwotą należną za dany okres ustaloną na podstawie kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a jeżeli różnica jest wyższa od jednej raty, ustalonej na podstawie kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - wstrzymując przekazywanie rat aż do zlikwidowania powstałej nadpłaty. 5. Pozostałe po dokonaniu rozliczenia zgodnie z ust. 4 raty wpłat wynoszą 1/12 kwoty, o której mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje właściwym jednostkom samorządu terytorialnego: 1) część oświatową subwencji ogólnej, w dwunastu ratach miesięcznych - w terminie do 25 dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc wypłaty wynagrodzeń, z tym że rata za marzec wynosi 2/13 ogólnej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej; 2) część wyrównawczą subwencji ogólnej, w dwunastu ratach miesięcznych - w terminie do 15 dnia każdego miesiąca; 3) część równoważącą i regionalną subwencji ogólnej, w dwunastu ratach miesięcznych - w terminie do 25 dnia każdego miesiąca. 2. Jednostkom samorządu terytorialnego przysługują odsetki ustalone jak dla zaległości podatkowych od kwoty subwencji nieprzekazanej w terminach określonych w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. 3. W przypadku zmiany banku prowadzącego obsługę budżetu jednostki samorządu terytorialnego lub zmiany numeru rachunku bankowego do obsługi budżetu jednostki samorządu terytorialnego, jednostka samorządu terytorialnego jest zobowiązana do przekazania ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w terminie 30 dni przed dniem zamknięcia rachunku funkcjonującego przed zmianą, informacji o nowym rachunku bankowym. 4. Jeżeli jednostka samorządu terytorialnego nie dopełni obowiązku, o którym mowa w ust. 3, i minister właściwy do spraw finansów publicznych przy przekazywaniu środków z tytułów, o których mowa w ust. 1, nie dotrzyma terminów określonych w tym przepisie - jednostce samorządu terytorialnego nie przysługują odsetki, o których mowa w ust. 2. 5. Dodatkowe opłaty związane z niedopełnieniem przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązku, o którym mowa w ust. 3, pobierane przez bank prowadzący obsługę budżetu państwa obciążają jednostkę samorządu terytorialnego, która niezwłocznie, bez wezwania, dokonuje zwrotu tych opłat. Art. 35. 1. Jednostki samorządu terytorialnego dokonują wpłat określonych w art. 29-31 na rachunek budżetu państwa w dwunastu równych ratach w terminie do 15 dnia każdego miesiąca, z zastrzeżeniem art. 91. Od kwot niewpłaconych w tym terminie nalicza się odsetki ustalone jak dla zaległości podatkowych. 2. Jeżeli jednostka samorządu terytorialnego, mimo ciążącego na niej obowiązku, nie dokonała w terminie - w całości lub w części - wpłat określonych w art. 29-31, minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania z tytułu wpłat wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych. 3. Do wpłat określonych w art. 29-31 stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Do wpłat określonych w art. 29-31 nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa dotyczących odraczania terminu płatności podatku lub zapłaty zaległości podatkowej, rozkładania na raty podatku lub zapłaty zaległości podatkowej, a także umarzania zaległości podatkowej oraz odsetek za zwłokę. 5. Do egzekucji wpłat określonych w art. 29-31 stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 36. 1. W przypadku stwierdzenia, że jednostka samorządu terytorialnego otrzymała część wyrównawczą, równoważącą lub regionalną subwencji ogólnej, w kwocie wyższej od należnej lub dokonała wpłat określonych w art. 29-31, w kwocie niższej od należnej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze decyzji: 1) zmniejsza o odpowiednie kwoty lub wstrzymuje kolejne raty tej części subwencji ogólnej oraz zobowiązuje do zapłaty odsetek ustalonych jak dla zaległości podatkowych od nienależnie otrzymanych kwot - w zakresie subwencji na rok budżetowy; 2) zobowiązuje do zwrotu nienależnej kwoty części subwencji ogólnej wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych, chyba że jednostka ta dokonała wcześniej zwrotu nienależnie otrzymanych kwot wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych - w zakresie subwencji za lata poprzedzające rok budżetowy; 3) zwiększa kwotę wpłat od jednostki samorządu terytorialnego oraz zobowiązuje do zapłaty należnej kwoty wraz z odsetkami ustalonymi jak dla zaległości podatkowych. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu. 3. W przypadkach określonych w ust. 1, minister właściwy do spraw finansów publicznych zawiadamia właściwą regionalną izbę obrachunkową o zmniejszeniu kwoty części subwencji ogólnej dla jednostki samorządu terytorialnego lub zwiększeniu kwoty jej wpłat. 4. Kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uzyskane nienależnie przez jednostkę samorządu terytorialnego: 1) ustalone za rok budżetowy - podlegają zwrotowi do budżetu państwa i zwiększają rezerwę subwencji ogólnej w zakresie kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1; 2) za lata poprzedzające rok budżetowy - podlegają zwrotowi do budżetu państwa i stanowią wydatek budżetów jednostek samorządu terytorialnego. 5. Kwoty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, podlegają wpłacie do budżetu państwa. 6. Odsetki od kwot, o których mowa w ust. 1, jednostka samorządu terytorialnego nalicza: 1) od dnia następnego po dniu, w którym obciążono rachunek bankowy budżetu państwa na podstawie polecenia przelewu z tytułu każdej kolejnej zawyżonej raty odpowiedniej części subwencji ogólnej, a w przypadku wpłat określonych w art. 29-31 - od dnia następnego po dniu, w którym wpłata powinna być dokonana w prawidłowej wysokości; 2) do dnia: a) zwrotu na rachunek budżetu państwa nienależnej kwoty lub b) potrącenia nienależnej kwoty, lub c) obciążenia rachunku gminy na podstawie polecenia przelewu z tytułu wpłaty. 7. Jeżeli jednostka samorządu terytorialnego, z przyczyn od siebie niezależnych, otrzymała część wyrównawczą, równoważącą lub regionalną subwencji ogólnej, w kwocie wyższej od należnej lub dokonała wpłat określonych w art. 29-31, w kwocie niższej od należnej, nie nalicza się odsetek, o których mowa w ust. 1. 8. Decyzja o zwrocie nienależnej kwoty części subwencji ogólnej nie może być wydana po upływie 5 lat, licząc od końca roku budżetowego, za który sporządzono sprawozdanie z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, zawierające dane stanowiące podstawę do wyliczenia subwencji. 9. Decyzja zwiększająca kwotę wpłat od jednostki samorządu terytorialnego nie może być wydana po upływie 5 lat, licząc od końca roku budżetowego, za który sporządzono sprawozdanie z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, zawierające dane stanowiące podstawę do wyliczenia wpłat. 10. W przypadku stwierdzenia, że jednostka samorządu terytorialnego otrzymała część wyrównawczą, równoważącą lub regionalną subwencji ogólnej, w kwocie niższej od należnej lub dokonała wpłat określonych art. 29-31, w kwocie wyższej od należnej - jednostce tej nie przysługuje zwiększenie odpowiedniej części subwencji ogólnej lub zmniejszenie wpłat. Art. 37. 1. W przypadku stwierdzenia, że jednostka samorządu terytorialnego otrzymała część oświatową subwencji ogólnej, w kwocie wyższej od należnej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze decyzji: 1) zmniejsza o odpowiednie kwoty lub wstrzymuje kolejne raty tej części subwencji - w zakresie subwencji za rok budżetowy; 2) zobowiązuje do zwrotu nienależnej kwoty tej części subwencji, chyba że jednostka ta dokonała wcześniej zwrotu nienależnie otrzymanych kwot - w zakresie subwencji za lata poprzedzające rok budżetowy. 2. W przypadku określonym w ust. 1, minister właściwy do spraw finansów publicznych zawiadamia właściwą regionalną izbę obrachunkową o zmniejszeniu kwoty części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostki samorządu terytorialnego. 3. Kwoty, o których mowa w ust. 1, uzyskane nienależnie przez jednostkę samorządu terytorialnego: 1) ustalone na rok budżetowy - podlegają zwrotowi do budżetu państwa i zwiększają kwotę rezerwy, o której mowa w art. 28 ust. 2; 2) za lata poprzedzające rok budżetowy - podlegają zwrotowi do budżetu państwa i stanowią wydatek budżetów jednostek samorządu terytorialnego. 4. Jeżeli w sprawozdaniu, którego obowiązek sporządzenia wynika z odrębnych przepisów, zostały podane nieprawdziwe dane i jednostka samorządu terytorialnego otrzymała część oświatową subwencji ogólnej w kwocie niższej od należnej - jednostce tej nie przysługuje zwiększenie części oświatowej subwencji ogólnej. 5. Przepis art. 36 ust. 8 stosuje się odpowiednio. Art. 38. 1. O ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do nienależnie otrzymanych przez jednostki samorządu terytorialnego kwot części wyrównawczej, równoważącej i regionalnej subwencji ogólnej stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem przepisu art. 57 tej ustawy. 2. Do kompetencji ministra właściwego do spraw finansów publicznych należy wydawanie decyzji w sprawach rozkładania na raty, odraczania terminu płatności i umarzania - w całości lub w części - podlegającej zwrotowi nienależnej subwencji ogólnej oraz odsetek. Rozdział 6 Zasady i tryb ustalania kwot części subwencji ogólnej, udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych i wpłat dla nowych jednostek samorządu terytorialnego Art. 39. 1. Części subwencji ogólnej dla nowych jednostek samorządu terytorialnego i wpłaty od nowych jednostek samorządu terytorialnego oblicza się w następujący sposób: 1) kwoty części wyrównawczej, równoważącej i regionalnej subwencji ogólnej i kwoty wpłat, obliczone na rok budżetowy dla wszystkich, istniejących w roku poprzedzającym rok bazowy, jednostek samorządu terytorialnego, leżących na obszarze dzielonych jednostek samorządu terytorialnego, dzieli się między nowe jednostki samorządu terytorialnego proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy, z uwzględnieniem zmian w podziale administracyjnym kraju wprowadzonych po dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy; 2) kwoty części oświatowej subwencji ogólnej, obliczone na rok budżetowy dla wszystkich, istniejących w roku poprzedzającym rok bazowy, jednostek samorządu terytorialnego, leżących na obszarze dzielonych jednostek samorządu terytorialnego, oblicza się dzieląc kwoty tej części subwencji, obliczonej zgodnie z art. 28, między nowe jednostki samorządu terytorialnego, proporcjonalnie do zakresu zadań oświatowych. 2. Udział we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, zaplanowany na rok budżetowy dla wszystkich, istniejących w roku poprzedzającym rok bazowy, jednostek samorządu terytorialnego, leżących na obszarze dzielonych jednostek samorządu terytorialnego, dzieli się między nowe jednostki samorządu terytorialnego proporcjonalnie do liczby ich mieszkańców, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy, z uwzględnieniem zmian w podziale administracyjnym kraju wprowadzonych po dniu 31 grudnia roku poprzedzającego rok bazowy. 3. W przypadku połączenia jednostek samorządu terytorialnego, kwoty części subwencji ogólnej i wpłat oraz udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych dla nowej jednostki samorządu terytorialnego ustala się jako sumy tych kwot ustalonych dla łączonych jednostek samorządu terytorialnego. Art. 40. 1. Nowe jednostki samorządu terytorialnego, w terminie jednego miesiąca od dnia podjęcia decyzji o podziale, w drodze uchwał podjętych przez organy stanowiące wszystkich zainteresowanych jednostek samorządu terytorialnego, mogą uzgodnić inny, niż określony w art. 39, sposób podziału ostatecznych kwot części subwencji ogólnej, wpłat oraz planowanego udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych. 2. Ustalenie nowego podziału części subwencji ogólnej, wpłat oraz udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych następuje w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych uchwał, o których mowa w ust. 1. Art. 41. 1. Dla gminy powstałej w wyniku połączenia dwóch lub więcej gmin, w drodze zgodnych uchwał, wskaźnik udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, określony w art. 4 ust. 2, w okresie 5 lat, począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym podjęto decyzję o połączeniu, jest zwiększony o pięć punktów procentowych. 2. Dla powiatu powstałego w wyniku połączenia dwóch lub więcej powiatów, w drodze zgodnych uchwał, wskaźnik udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, określony w art. 5 ust. 2, w okresie 5 lat, począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym podjęto decyzję o połączeniu, jest zwiększony o pięć punktów procentowych. 3. Dochody z tytułu zwiększonych udziałów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się do dochodów podatkowych w rozumieniu niniejszej ustawy. Rozdział 7 Dotacje dla jednostek samorządu terytorialnego Art. 42. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na dofinansowanie zadań własnych objętych kontraktem wojewódzkim. 2. Oprócz dotacji, o których mowa w ust. 1, jednostki samorządu terytorialnego mogą otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na dofinansowanie zadań własnych: 1) o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, z późn. zm. 7)); 2) z zakresu zadań inwestycyjnych szkół i placówek oświatowych; 3) związanych z inicjatywami wspierania edukacji na obszarach wiejskich, w tym na stypendia i pomoc materialną dla młodzieży wiejskiej; 4) związanych z wdrażaniem reformy systemu oświaty, wyrównywaniem szans edukacyjnych oraz zapewnianiem kształcenia praktycznego; 5) realizowanych w celu zagospodarowania nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej i przekazanych jednostce samorządu terytorialnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej (Dz. U. Nr 79, poz. 363, z późn. zm. 8)); 6) o których mowa w odrębnych przepisach - na zasadach w nich określonych. 3. Dotacje z budżetu państwa na dofinansowanie zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 2 oraz w art. 29 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego, mogą być udzielane do wysokości 50 % planowanych wydatków jednostki samorządu terytorialnego na realizację danego zadania, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. 4. Jednostka samorządu terytorialnego, która otrzymała dotację określoną w ust. 3, a która nie przeznaczy w danym roku budżetowym na realizację zadania objętego dofinansowaniem środków własnych w wysokości co najmniej 50 % planowanych wydatków na jego realizację, jest obowiązana zwrócić kwotę dotacji w wysokości ustalonej jako różnica pomiędzy kwotą otrzymanej dotacji a wysokością wydatków poniesionych ze środków własnych. 5. Nadmiernie pobrana dotacja z budżetu państwa, o której mowa w ust. 4, podlega zwrotowi do budżetu państwa na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 9)). 6. Podziału środków, o których mowa w ust. 2 pkt 3, na poszczególne jednostki samorządu terytorialnego dokonuje, w porozumieniu z wojewodami, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania. Art. 43. 1. Jednostki samorządu terytorialnego mogą otrzymywać dotacje na zadania objęte mecenatem państwa w dziedzinie kultury, w szczególności na dofinansowanie programów realizowanych przez instytucje filmowe i instytucje kultury, przejęte przez jednostki samorządu terytorialnego w dniu 1 stycznia 1999 r. 2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres zadań objętych mecenatem państwa w dziedzinie kultury, wykonywanych przez instytucje filmowe i instytucje kultury, których organizatorem jest jednostka samorządu terytorialnego, w tym zadań objętych programami realizowanymi przez instytucje filmowe i instytucje kultury, które zostały przejęte przez jednostki samorządu terytorialnego w dniu 1 stycznia 1999 r., a także sposób i tryb udzielania dotacji na te zadania. 3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, Rada Ministrów uwzględnia w szczególności znaczenie zadań lub programów dla realizowanej polityki kulturalnej państwa, charakter zadań objętych mecenatem państwa i zadań realizowanych w ramach programów oraz sytuację finansową jednostki samorządu terytorialnego i instytucji kultury oraz instytucji filmowej. Art. 44. Środki, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2, są przekazywane zgodnie z procedurami zawartymi w umowie międzynarodowej lub w umowie z przekazującym środki albo z innymi procedurami obowiązującymi przy ich wykorzystaniu. Art. 45. Jednostka samorządu terytorialnego realizująca zadania z zakresu administracji rządowej, na mocy porozumień zawartych z organami administracji rządowej, otrzymuje od tych organów dotacje celowe w kwocie wynikającej z zawartego porozumienia. Art. 46. Jednostka samorządu terytorialnego realizująca zadania z zakresu działania innych jednostek samorządu terytorialnego, na mocy porozumień zawartych z tymi jednostkami, otrzymuje od tych jednostek dotacje celowe w kwocie wynikającej z zawartego porozumienia, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Art. 47. 1. Jednostka samorządu terytorialnego może udzielać dotacji innym jednostkom samorządu terytorialnego na dofinansowanie realizowanych przez nie zadań. 2. Wysokość dofinansowania określa, w drodze uchwały, organ stanowiący tej jednostki samorządu terytorialnego, która udziela dotacji. Art. 48. Szczegółowe zasady i terminy przekazywania dotacji na realizację przez jednostkę samorządu terytorialnego zadań na mocy porozumień, o których mowa w art. 45 i 46, określają te porozumienia. Art. 49. 1. Jednostka samorządu terytorialnego wykonująca zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami otrzymuje z budżetu państwa dotacje celowe w wysokości zapewniającej realizację tych zadań. 2. Na realizację zadań wykonywanych przez straże i inspekcje, o których mowa w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, powiat otrzymuje dotacje celowe z budżetu państwa w wysokości zapewniającej ich realizację przez te straże i inspekcje. 3. Kwoty dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, ustala się zgodnie z zasadami przyjętymi w budżecie państwa do określania wydatków podobnego rodzaju. 4. Dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 5. Dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, powinny być przekazywane w sposób umożliwiający pełne i terminowe wykonanie zlecanych zadań. 6. W przypadku niedotrzymania warunku określonego w ust. 5, jednostce samorządu terytorialnego przysługuje prawo dochodzenia należnego świadczenia wraz z odsetkami w wysokości ustalonej jak dla zaległości podatkowych, w postępowaniu sądowym. Art. 50. Podziału dotacji celowych, o których mowa w art. 49 ust. 1, na poszczególne jednostki samorządu terytorialnego dla gmin i powiatów dokonuje wojewoda, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Art. 51. Z budżetu państwa mogą być udzielane właściwym jednostkom samorządu terytorialnego dotacje celowe na realizację zadań związanych z usuwaniem bezpośrednich zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz z usuwaniem skutków powodzi i osuwisk ziemnych oraz usuwaniem skutków innych klęsk żywiołowych. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 52. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112 i Nr 137, poz. 1304) w art. 53 uchyla się ust. 2a. Art. 53. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 10)) w art. 70a uchyla się ust. 2. Art. 54. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2a w ust. 1 po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a) średnim miesięcznym koszcie utrzymania w domu pomocy społecznej lub placówce opiekuńczo-wychowawczej - oznacza to kwotę rocznych wydatków na działalność domu lub placówki opiekuńczo-wychowawczej wynikającą z utrzymania mieszkańców lub dzieci, z roku poprzedniego, bez wydatków inwestycyjnych, powiększoną o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy, podzieloną przez liczbę miejsc w domu lub placówce i przez dwanaście,"; 2) w art. 10 w ust. 2: a) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) kierowanie do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu i ponoszenie opłat za pobyt mieszkańca gminy umieszczonego w tym domu, według zasad określonych w art. 35,", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) zapewnienie środków na wynagrodzenia dla pracowników i warunków realizacji zadań wymienionych w pkt 1-5a i w ust. 1."; 3) w art. 10a: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczanie w nich skierowanych osób,", b) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) prowadzenie mieszkań chronionych dla osób z terenu więcej niż jednej gminy oraz powiatowych ośrodków wsparcia, w tym domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, z wyłączeniem środowiskowych domów samopomocy i ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi,", c) po pkt 11b dodaje się pkt 11c w brzmieniu: "11c) pokrywanie kosztów utrzymania dzieci z terenu powiatu, umieszczonych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i w rodzinach zastępczych, również na terenie innego powiatu,", d) w pkt 13 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 14 w brzmieniu: "14) utworzenie i utrzymywanie powiatowego centrum pomocy rodzinie, w tym zapewnienie środków na wynagrodzenia pracowników realizujących zadania określone w pkt 1-13."; 4) w art. 11a: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) w ust. 1 uchyla się pkt 7, c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Środki na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, zapewnia budżet państwa."; 5) w art. 11b w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) prowadzenie regionalnych jednostek organizacyjnych pomocy społecznej o charakterze specjalistycznym, które ze względu na rodzaj i zakres świadczonych usług nie mogą być prowadzone przez powiaty oraz umieszczanie w nich skierowanych osób."; 6) w art. 12: a) w ust. 1: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nadzór nad działalnością samorządu gminnego, powiatowego i województwa realizującego zadania przy pomocy jednostek organizacyjnych pomocy społecznej oraz podmiotów niepublicznych wykonujących zadania zlecone przez organy administracji samorządowej w zakresie zgodności: a) działań i usług ze standardami, o których mowa w art. 20 ust. 7 pkt 2 i art. 33k ust. 9 pkt 2, oraz z wymogami, o których mowa w art. 20 ust. 7 pkt 1, art. 33g ust. 7 pkt 2-4, art. 33k ust. 9 pkt 1, art. 33ł ust. 7 i 8, b) opieki i wychowania ze standardami, o których mowa w art. 33k ust. 9 pkt 3, c) zatrudniania pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej z kwalifikacjami, o których mowa w art. 18 ust. 5, art. 33k ust. 9 pkt 3, art. 33ł ust. 7, art. 49 ust. 1 i art. 51a ust. 1,", - po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) kontrola, w zakresie określonym w pkt 3, podmiotów niepublicznych realizujących zadania zlecone przez organy administracji rządowej,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) akceptacja programów naprawczych w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz ocena stopnia ich realizacji,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje pracowników, którzy z upoważnienia wojewody mogą wykonywać zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4-7, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu wykonania tych zadań."; 7) w art. 20 w ust. 7 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) standard obowiązujących podstawowych usług świadczonych przez domy pomocy społecznej,"; 8) w art. 33g: a) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania rodziny zastępczej udziela pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w tej rodzinie dziecka, uwzględniając jego:", b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Przepisów art. 33n ust. 5b i 5c nie stosuje się do rodzin zastępczych, które otrzymywały pomoc pieniężną przed dniem 1 stycznia 2004 r."; 9) w art. 33j ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rodzice, których dzieci przebywają w rodzinach zastępczych, są obowiązani do ponoszenia odpłatności z tego tytułu. Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej wydaje decyzję o wysokości tej odpłatności."; 10) w art. 33k ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Opłatę, o której mowa w ust. 4, ustala w drodze decyzji administracyjnej starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed jego skierowaniem do placówki."; 11) w art. 33m pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) publiczne - prowadzone przez gminę, powiat lub samorząd województwa,"; 12) w art. 33n: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adopcyjno-opiekuńcze prowadzone przez powiat oraz regionalne placówki opiekuńczo-wychowawcze są jednostkami budżetowymi.", b) uchyla się ust. 2 i 3, c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Niepubliczne placówki opiekuńczo-wychowawcze, ośrodki adopcyjno-opiekuńcze otrzymują dotację odpowiednio z budżetu powiatu lub samorządu województwa. 5. W przypadku gdy powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka nieposiadający miejsca w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo rodziny zastępczej wystąpi do powiatu prowadzącego tego typu placówkę lub posiadającego rodzinę zastępczą o przyjęcie dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki albo niedostosowanego społecznie, powiat prowadzący taką placówkę lub posiadający rodzinę zastępczą ma obowiązek przyjąć to dziecko, jeżeli dysponuje wolnym miejscem.", d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5d w brzmieniu: "5a. W przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej na terenie innego powiatu, powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed skierowaniem do placówki opiekuńczo-wychowawczej ponosi wydatki na jego utrzymanie w wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania dziecka w tej placówce. 5b. W przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej na terenie innego powiatu, powiat właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej ponosi wydatki na jego utrzymanie w łącznej kwocie świadczeń przysługujących danej rodzinie zastępczej. 5c. Powiat prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub posiadający rodzinę zastępczą przyjmującą dziecko zawiera z powiatem właściwym ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed jego umieszczeniem w rodzinie zastępczej lub skierowaniem do placówki opiekuńczo-wychowawczej porozumienie w sprawie umieszczenia dziecka i wysokości wydatków, o których mowa w ust. 5a lub 5b. 5d. W przypadku wystąpienia powiatu do samorządu województwa prowadzącego regionalną placówkę opiekuńczo-wychowawczą o przyjęcie dziecka pozbawionego całkowicie lub częściowo opieki albo niedostosowanego społecznie stosuje się odpowiednio przepisy ust. 5a i 5c. Samorząd województwa nie może odmówić przyjęcia dziecka z powiatu leżącego w granicach innego województwa, jeżeli dysponuje wolnym miejscem.", e) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Powiat lub samorząd województwa prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub ośrodek adopcyjno-opiekuńczy nie może ich zlikwidować bez zgody wojewody.", f) dodaje się ust. 9-11 w brzmieniu: "9. Wojewoda wydaje zgodę na likwidację placówki opiekuńczo-wychowawczej, jeżeli powiat zapewni właściwą opiekę dzieciom z tej placówki w rodzinie zastępczej lub w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej. 10. Wojewoda wydaje zgodę na likwidację ośrodka adopcyjno-opiekuńczego, jeżeli zadania należące do wyłącznych kompetencji ośrodka przejmie inny ośrodek adopcyjno-opiekuńczy. 11. Średni miesięczny koszt utrzymania dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej ustala starosta na wniosek dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej, a w przypadku placówek regionalnych - marszałek województwa, i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca danego roku."; 13) w art. 33o uchyla się ust. 6-9; 14) w art. 33p ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Pomocy, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, udziela starosta powiatu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem w rodzinie zastępczej lub skierowaniem do placówki, o której mowa w ust. 1."; 15) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny. 2. Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności: 1) mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, 2) małżonek, zstępni przed wstępnymi, 3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność. 3. Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą: 1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70 % swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70 % tego dochodu, 2) małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z umową zawartą w trybie art. 39 ust. 1a: a) w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 250 % kryterium dochodowego, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 250 % kryterium dochodowego, b) w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 250 % kryterium dochodowego, z tym że przy ustalaniu dochodu na osobę w rodzinie nie wlicza się mieszkańca domu, chyba że mieszkaniec domu nie posiada dochodu; kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 250 % kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, 3) gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2. 4. W przypadku niewywiązywania się osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, z obowiązku opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, opłaty te zastępczo wnosi gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Gminie przysługuje prawo dochodzenia zwrotu poniesionych na ten cel wydatków. 5. Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w takim domu wydaje organ gminy właściwy dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. 6. Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje starosta powiatu, na terenie którego jest usytuowany dom. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej decyzję wydaje marszałek województwa. 7. Osoby wnoszące opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej można zwolnić, na ich wniosek, częściowo lub całkowicie z tej opłaty, w szczególności jeżeli: 1) wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu pomocy społecznej, ośrodku wsparcia lub innej placówce, 2) występują uzasadnione okoliczności, zwłaszcza długotrwała choroba, bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć członka rodziny, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych, 3) małżonkowie, zstępni, wstępni utrzymują się z jednego świadczenia lub wynagrodzenia, 4) osoba zobowiązana do wnoszenia opłaty jest w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko. 8. Dochód mieszkańca domu, podejmującego pracę ze wskazań terapeutyczno-rehabilitacyjnych lub uczestniczącego w warsztatach terapii zajęciowej, stanowiący podstawę naliczania opłaty, może być zmniejszony o 50 % kwoty otrzymywanej z tytułu wynagrodzenia za tę pracę lub o kwotę odpowiadającą wysokości kieszonkowego wypłacanego z tytułu uczestnictwa w tych warsztatach. 9. Mieszkaniec domu wnosi opłatę do kasy domu lub na jego rachunek bankowy. Za jego zgodą opłata może być potrącana: 1) z emerytury lub renty mieszkańca - przez właściwy organ emerytalno-rentowy, zgodnie z odrębnymi przepisami, 2) z zasiłku stałego wyrównawczego mieszkańca - przez ośrodek pomocy społecznej dokonujący wypłaty świadczenia. Opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na rachunek bankowy domu pomocy społecznej. 10. Osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wnoszą opłatę ustaloną zgodnie z ust. 3 pkt 2 do kasy lub na rachunek bankowy gminy, z której osoba umieszczona w domu pomocy społecznej została skierowana. Opłatę tę ośrodek pomocy społecznej wraz z opłatą, o której mowa w ust. 3 pkt 3, przekazuje na rachunek właściwego domu pomocy społecznej. 11. Mieszkaniec domu, a także inna osoba zobowiązana do wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej, jeżeli mieszkaniec domu przebywa u tej osoby, nie ponoszą opłat za okres nieobecności mieszkańca domu nieprzekraczającej 30 dni w roku kalendarzowym. 12. Za małoletniego mieszkańca domu nie wnosi się opłaty w okresie jego nieobecności nieprzekraczającej 90 dni w roku kalendarzowym, jeżeli w tym czasie przebywa w domu rodzinnym. 13. Średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w powiatowym domu pomocy społecznej ustala starosta na wniosek dyrektora domu pomocy społecznej i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku. 14. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca ustala marszałek województwa na wniosek dyrektora regionalnego domu pomocy społecznej i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku. 15. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej o charakterze specjalistycznym, okresowego pobytu, finansowanych z dochodów własnych samorządu województwa, decyzję o skierowaniu wydaje gmina kierująca, a opłatę za pobyt w domu ustala marszałek województwa na podstawie ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1, przy czym ust. 7 stosuje się odpowiednio. 16. Rada powiatu i sejmik województwa, w drodze uchwały, może określić szczegółowe zasady ustalania kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej, a także sposób i tryb postępowania w tych sprawach. 17. Do domów pomocy społecznej prowadzonych przez gminy lub podmioty niepubliczne, jeżeli nie są one prowadzone na zlecenie starosty lub marszałka, nie stosuje się ust. 1-16. 18. Rada gminy może określić, w drodze uchwały, szczegółowe warunki ustalania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej o zasięgu lokalnym, częściowego lub całkowitego zwolnienia z tych opłat, zwrotu należności za okres nieobecności osoby w domu. 19. Opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia i w mieszkaniach chronionych ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną, uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli ich dochód lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kryterium dochodowego, ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1."; 16) w art. 37: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Dla mieszkańca domu pomocy społecznej właściwa jest gmina, która skierowała go do domu pomocy społecznej."; 17) w art. 39: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Kierownik ośrodka pomocy społecznej ustala, w drodze umowy, z małżonkiem, zstępnymi przed wstępnymi wysokość ponoszonej przez nich opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej osoby umieszczonej.", b) uchyla się ust. 2; 18) w art. 46: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej.", b) uchyla się ust. 2; 19) w dziale III po rozdziale 3 dodaje się rozdział 4 w brzmieniu: "Rozdział 4 Nadzór i kontrola Art. 54a. Wojewoda sprawuje nadzór, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3, przez: 1) żądanie informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania nadzoru, 2) wizytację obiektów i pomieszczeń jednostek organizacyjnych pomocy społecznej. Art. 54b. Wojewoda sprawuje kontrolę, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3a, przez: 1) żądanie informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania kontroli, 2) swobodny wstęp o każdej porze dnia i nocy do obiektów i pomieszczeń jednostki kontrolowanej, 3) przeprowadzanie oględzin obiektów, składników majątku kontrolowanej jednostki oraz obserwację przebiegu określonych czynności objętych obowiązującym standardem, 4) żądanie od pracowników kontrolowanej jednostki udzielenia informacji w formie ustnej i pisemnej w zakresie przeprowadzanej kontroli, 5) wzywanie i przesłuchiwanie świadków, 6) zwrócenie się o wydanie opinii biegłych i specjalistów z zakresu pomocy społecznej. Art. 54c. 1. Czynności, o których mowa w art. 54a i 54b, w imieniu i z upoważnienia wojewody przeprowadza zespół pracowników właściwego do spraw pomocy społecznej wydziału urzędu wojewódzkiego w składzie co najmniej dwóch osób, zwany dalej "zespołem inspektorów". 2. Zespół inspektorów przeprowadzając czynności, o których mowa w art. 54a i 54b, jest obowiązany do okazania legitymacji służbowych oraz imiennego upoważnienia do przeprowadzenia nadzoru albo kontroli wskazującego jednostkę organizacyjną pomocy społecznej albo kontrolowaną jednostkę. Art. 54d. 1. Wojewoda w wyniku przeprowadzonych przez zespół inspektorów czynności, o których mowa w art. 54a i 54b, może wydać jednostce organizacyjnej pomocy społecznej albo kontrolowanej jednostce zalecenia pokontrolne. 2. Jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych, zgłosić do nich zastrzeżenia. 3. Wojewoda ustosunkowuje się do zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia. 4. W przypadku nieuwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń, jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka w terminie 30 dni jest obowiązana do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń pokontrolnych. 5. W przypadku uwzględnienia przez wojewodę zastrzeżeń, o których mowa w ust. 2, jednostka organizacyjna pomocy społecznej albo kontrolowana jednostka w terminie 30 dni jest obowiązana do powiadomienia wojewody o realizacji zaleceń pokontrolnych, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zmiany wynikające z uwzględnionych przez wojewodę zastrzeżeń. 6. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w działalności jednostki organizacyjnej pomocy społecznej albo kontrolowanej jednostki, wojewoda niezależnie od przysługujących mu innych środków zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach organ założycielski tych jednostek lub organ zlecający realizację zadania z zakresu pomocy społecznej kontrolowanej jednostce. 7. Organ, o którym mowa w ust. 6, do którego skierowano zawiadomienie o stwierdzonych istotnych uchybieniach, jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o stwierdzonych uchybieniach, powiadomić wojewodę o podjętych czynnościach. Art. 54e. 1. W przypadku niepodjęcia lub niewykonania czynności wynikających z zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 54d, mających na celu ograniczenie lub likwidację stwierdzonych istotnych uchybień lub nieprawidłowości w zakresie działań i usług objętych standardami świadczonych przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej albo kontrolowane jednostki, wojewoda może orzec o czasowym lub stałym cofnięciu zezwolenia na prowadzenie placówki. 2. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych czynności, o których mowa w art. 54a, zostały ujawnione rażące zaniedbania lub zaniechania realizacji obowiązków ustawowych, wojewoda może wezwać jednostkę samorządu terytorialnego do wyznaczenia wykonawcy zastępczego w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia otrzymania wezwania. 3. W przypadku niewyznaczenia przez jednostkę samorządu terytorialnego wykonawcy zastępczego w terminie, o którym mowa w ust. 2, wojewoda może wystąpić do sądu administracyjnego ze skargą na bezczynność organu jednostki samorządu terytorialnego. Art. 54f. Kto nie realizuje zaleceń pokontrolnych - podlega karze pieniężnej do wysokości 6.000 zł. Art. 54g. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 54f, wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, wojewoda. 2. Wysokość kary, o której mowa w art. 54f, ustala wojewoda, biorąc pod uwagę rozmiar prowadzonej działalności, stopień, liczbę i społeczną szkodliwość stwierdzonych uchybień. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. 4. Od nieuiszczonych w terminie kar pobiera się odsetki ustawowe. 5. Egzekucja kar wraz z odsetkami za zwłokę następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 54h. 1. Przychody z tytułu kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 54g ust. 1 stanowią dochód urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego i są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym w formie środków specjalnych. 2. Przychody, o których mowa w ust. 1, są przeznaczane na wspieranie programów rządowych mających na celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój specjalistycznego wsparcia. Art. 54i. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660). Art. 54j. 1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania nadzoru i kontroli, kwalifikacje inspektorów upoważnionych do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych, kwalifikacje, w tym pedagogiczne, niezbędne do sprawowania nadzoru nad placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i ośrodkami adopcyjno-opiekuńczymi, a także wzór legitymacji uprawniającej do wykonywania czynności nadzorczych i kontrolnych, kierując się koniecznością zapewnienia sprawności postępowania kontrolnego. 2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje pozostałych pracowników wykonujących z upoważnienia wojewody zadania z zakresu pomocy społecznej, uwzględniając konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu ich wykonywania."; 20) w art. 55e: a) ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Powiat i miasto na prawach powiatu nie może, bez zgody wojewody, zmienić przeznaczenia i typu domu pomocy społecznej, placówek i ośrodków wsparcia, o których mowa w art. 2a ust. 1 pkt 7. 2. Decyzję administracyjną o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje starosta właściwy ze względu na miejsce położenia domu, jeżeli okres oczekiwania na miejsce w domu pomocy społecznej nie przekracza 3 miesięcy. 3. W przypadku niemożności wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, w związku z brakiem miejsc - kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie powiadamia osobę i gminę o umieszczeniu na liście oczekujących, z podaniem miejsca na liście i przewidywanego czasu oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej.", b) uchyla się ust. 4; 21) po art. 55f dodaje się art. 55g i 55h w brzmieniu: "Art. 55g. 1. Z dniem 1 stycznia 2004 r. Krajowy Ośrodek Mieszkalno-Rehabilitacyjny dla Osób Chorych na Stwardnienie Rozsiane w Dąbku, zwany dalej "Krajowym Ośrodkiem", staje się regionalnym domem pomocy społecznej, o charakterze specjalistycznym, okresowego pobytu. Prowadzenie Krajowego Ośrodka należy do zadań Marszałka Województwa Mazowieckiego. Zadanie to jest finansowane z dochodów własnych Mazowieckiego Województwa Samorządowego. 2. Z dniem 1 stycznia 2004 r. mienie Krajowego Ośrodka staje się z mocy prawa mieniem Mazowieckiego Województwa Samorządowego. 3. Osoby przyjęte do Krajowego Ośrodka przed dniem 1 stycznia 2004 r. ponoszą odpłatność na dotychczasowych zasadach. Art. 55h. 1. Z dniem 1 stycznia 2004 r. Dom im. Janusza Korczaka Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Dzieci w Gdańsku, zwany dalej "Domem", staje się regionalną placówką opiekuńczo-wychowawczą Samorządu Województwa Pomorskiego. Zadanie to jest finansowane z dochodów własnych Pomorskiego Województwa Samorządowego. 2. Decyzję o skierowaniu do Domu wydaje starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka. 3. Decyzję o odpłatności za pobyt dziecka w Domu wydaje Marszałek Województwa Pomorskiego. Do odpłatności tej stosuje się zasady określone w art. 33k ust. 4 i 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach marszałek może zwolnić w całości lub części osoby zobowiązane do ponoszenia opłat. 4. W przypadku Domu art. 33n ust. 5a i 5c nie ma zastosowania.". Art. 55. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Jeżeli górna granica stawki podatku, o której mowa w ust. 1 pkt 2, 4 lub 6, jest niższa od odpowiedniej stawki minimalnej, określonej w załącznikach nr 1-3 do ustawy, górnej granicy stawki nie uwzględnia się. W tym przypadku rada gminy przyjmuje stawkę podatku od środków transportowych dla poszczególnych rodzajów pojazdów w wysokości odpowiedniej stawki, określonej w załącznikach nr 1-3 do ustawy."; 2) art. 20a otrzymuje brzmienie: "Art. 20a. 1. W przypadku nieuchwalenia stawek podatków lub opłat lokalnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, w art. 10 ust. 1, w art. 14 pkt 1 oraz w art. 19 pkt 1, stosuje się stawki obowiązujące w roku poprzedzającym rok podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku nieuchwalenia stawek podatku od środków transportowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, 4 lub 6, jeśli stawki minimalne dla poszczególnych rodzajów pojazdów są wyższe od stawek uchwalonych na rok poprzedzający rok podatkowy - stosuje się odpowiednie stawki wynikające z załączników nr 1-3 do ustawy.". Art. 56. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 13)) w art. 39 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Starosta prowadzi rejestr pomników przyrody, stanowisk dokumentacyjnych, użytków ekologicznych oraz zespołów przyrodniczo-krajobrazowych.". Art. 57. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 uchyla się ust. 1a; 2) w art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, niestanowiących własności Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej określa decyzja starosty wydana na podstawie inwentaryzacji stanu lasów."; 3) w art. 21: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych - na zlecenie starosty,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Inwentaryzację stanu lasów, o której mowa w art. 19 ust. 3, przeprowadza się na zlecenie starosty."; 4) w art. 22 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Starosta nadzoruje wykonanie zatwierdzonych uproszczonych planów urządzenia lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa."; 5) w art. 23 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Pozyskanie drewna w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa, niezgodnie z uproszczonym planem urządzania lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzje w tej sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje starosta."; 6) w art. 36 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Decyzję w sprawie określonej w ust. 1 wydaje starosta.". Art. 58. W ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304 i Nr 149, poz. 1452) w art. 8a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Finansowanie ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów należy do zadań własnych samorządu województwa.". Art. 59. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 15)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Do zadań samorządu powiatowego należy w szczególności: 1) rejestrowanie bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy, przedstawianie im propozycji zatrudnienia, szkolenia i innych form mających na celu ich aktywizację zawodową, a w razie braku takich możliwości wypłacanie uprawnionym zasiłków i innych świadczeń pieniężnych; 2) przyznawanie i wypłacanie uprawnionym osobom świadczeń przedemerytalnych oraz wypłacanie zasiłków przedemerytalnych; 3) prowadzenie poradnictwa zawodowego oraz informacji zawodowej dla bezrobotnych i innych osób poszukujących pracy; 4) udzielanie pomocy bezrobotnym i innym osobom poszukującym pracy w znalezieniu pracy, a także pracodawcom w pozyskaniu pracowników; 5) podejmowanie i realizacja działań zmierzających do ograniczenia bezrobocia i jego negatywnych skutków; 6) pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy; 7) inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc pracy oraz udzielanie pomocy bezrobotnym w podejmowaniu działalności na własny rachunek i ścisła współpraca w tym zakresie z izbą rolniczą w odniesieniu do bezrobotnych zamieszkałych na wsi; 8) inicjowanie i finansowanie: a) prac interwencyjnych, b) robót publicznych, c) zatrudnienia absolwentów, d) programów specjalnych, e) szkoleń; 9) współdziałanie z powiatowymi radami zatrudnienia w zakresie ograniczania bezrobocia i jego negatywnych skutków, a w szczególności rozdziału i wykorzystania środków Funduszu Pracy; 10) inicjowanie i wspieranie działalności klubów pracy; 11) opracowywanie analiz, ocen i sprawozdań dotyczących problematyki zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu w powiecie na potrzeby wojewódzkiego urzędu pracy oraz powiatowej rady zatrudnienia; 12) inicjowanie i realizacja przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, zwolnieniami grupy pracowników z przyczyn dotyczących pracodawcy; 13) wydawanie biletów kredytowych osobom skierowanym do pracy poza miejsce stałego zamieszkania; 14) refundowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne młodocianych pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego; 15) wydawanie decyzji w sprawach o: a) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz utracie statusu osoby bezrobotnej, b) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, zawieszeniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium lub świadczenia przedemerytalnego oraz wstrzymaniu, zawieszeniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku przedemerytalnego, c) obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku, dodatku szkoleniowego, stypendium, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, innych nienależnie pobranych świadczeń lub kosztów szkolenia, finansowanych z Funduszu Pracy, d) odroczeniu terminu spłaty, rozłożeniu na raty lub umorzeniu części albo całości nienależnie pobranego świadczenia lub pożyczki udzielonej z Funduszu Pracy; 16) realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie świadczeń dla bezrobotnych oraz współdziałanie w tym obszarze z pozostałymi organami zatrudnienia; 17) wypłacanie świadczeń na podstawie decyzji, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 10f; 18) realizowanie zadań w zakresie prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami Unii Europejskiej; 19) wydawanie innych decyzji w sprawach dotyczących zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu na podstawie innych ustaw; 20) wykonywanie zadań określonych w odrębnych przepisach."; 2) uchyla się art. 6a; 3) w art. 6b ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zadania, o których mowa w art. 6, są wykonywane przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej."; 4) w art. 6c w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kontrola realizacji zadań wynikających z przestrzegania przepisów ustawy, wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego;". Art. 60. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, z późn. zm. 16)) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nadzór nad działalnością stowarzyszeń kultury fizycznej oraz związków sportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, sprawuje starosta właściwy ze względu na ich siedzibę.". Art. 61. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504) w art. 18: 1) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg, znajdujących się na terenie gminy."; 2) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 nie mają zastosowania do autostrad i dróg ekspresowych w rozumieniu przepisów o autostradach płatnych."; 3) uchyla się ust. 3a i 4. Art. 62. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. Nr 96, poz. 593, z późn. zm. 17)) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. 1. Ze środków budżetu samorządu województwa finansuje się: 1) zadania służby medycyny pracy, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) i e) oraz pkt 3 i 4, a także w art. 20a pkt 1 lit. b), 2) zadania służby medycyny pracy, wykonywane zgodnie z art. 6 ust. 3, 3) profilaktyczną opiekę zdrowotną sprawowaną w odniesieniu do osób świadczących pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności w zakładach karnych, przebywania w aresztach śledczych lub wykonujących pracę w ramach kary ograniczenia wolności, jeżeli obowiązek objęcia profilaktyką nie spoczywa na pracodawcy, 4) działalność wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy obejmującą realizację zadań, o których mowa w art. 17 pkt 1-8, 11 i 12, 5) działalność profilaktyczną wynikającą z programów zapobiegania i zwalczania określonych chorób oraz programów promocji zdrowia ustalonych przez samorząd województwa, 6) okresowe badania lekarskie realizowane w trybie art. 229 § 5 Kodeksu pracy, w przypadku gdy podmiot, który zatrudniał pracownika, uległ likwidacji, z wyłączeniem badań wykonywanych w trybie art. 7a ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (Dz. U. Nr 101, poz. 628, z 1998 r. Nr 156, poz. 1018, z 2000 r. Nr 88, poz. 986, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1793 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78 i Nr 65, poz. 596). 2. Z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, mogą być finansowane w całości lub w części programy prewencji zagrożeń zdrowia, o których mowa w art. 20a pkt 3.". Art. 63. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 18)) w art. 23 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Od wpływów osiąganych ze sprzedaży, opłat z tytułu trwałego zarządu, użytkowania, użytkowania wieczystego, czynszu dzierżawnego i najmu - nieruchomości Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, potrąca się 25 % środków, które stanowią dochody powiatu, na którego terenie znajdują się te nieruchomości.". Art. 64. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780, z późn. zm. 19)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Wydatki związane z budową, modernizacją, utrzymaniem, ochroną i zarządzaniem drogami krajowymi, finansowanymi przez ministra właściwego do spraw transportu ustala się w ustawie budżetowej w wysokości nie niższej niż 12 % planowanych na dany rok wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych."; 2) uchyla się art. 4; 3) art. 4a otrzymuje brzmienie: "Art. 4a. 1. Minister właściwy do spraw transportu może przekazać część środków, o których mowa w art. 3, na nabywanie nieruchomości przeznaczonych pod budowę autostrad płatnych. 2. W razie wystąpienia zagrożenia w realizacji budowy autostrad płatnych z powodu braku środków na nabywanie nieruchomości, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, procentowy udział przekazywanej części środków, o których mowa w art. 3, w wysokości do 20 %.". Art. 65. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów dokonuje, kategorię nadaje oraz prowadzi ich ewidencję wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Zaszeregowania pól biwakowych dokonuje i prowadzi ich ewidencję wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia. 3. Ewidencję innych obiektów, o których mowa w art. 35 ust. 2, prowadzi wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia. 4. Przed wydaniem decyzji w zakresie rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich organy wymienione w ust. 1 mogą zwracać się o opinię do wyspecjalizowanych stowarzyszeń. 5. Zadania określone w ust. 2 i 3 są zadaniami własnymi gminy.". Art. 66. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 20)) w art. 140: 1) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli sumy, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3, mają być potrącane na rzecz kilku wierzycieli, a łączna suma, która może być potrącona, nie wystarcza na pełne pokrycie egzekwowanych należności, organ rentowy dokonuje przekazania potrąconych kwot po uzyskaniu rozstrzygnięcia organu egzekucyjnego. Do czasu uzyskania tego rozstrzygnięcia kwoty te pozostają w depozycie Zakładu."; 2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku potrącania sum, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 5."; 3) w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) 65 % miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10."; 4) w ust. 6 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) potrąceń sum egzekwowanych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5, z potrąceniami innych należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 6-9 - stosuje się odpowiednio przepis pkt 1 lit. a) i b), 3) potrąceń, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2 - stosuje się odpowiednio przepis pkt 1 lit. a) i b)."; 5) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Potrąceń, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10, dokonuje się do wysokości 70 % świadczenia - w przypadku zbiegu tych potrąceń z potrąceniami, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1-9."; 6) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Wysokość części świadczenia podlegającego egzekucjom, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość potrąceń, o których mowa w ust. 4, a także wysokość części świadczenia podlegającego potrąceniom, o których mowa w ust. 6, oraz ustaloną orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub aktem notarialnym procentową wysokość potrąceń ze świadczeń z tytułu należności alimentacyjnych bez wskazania sposobu ich naliczania ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.". Art. 67. W ustawie z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (Dz. U. Nr 12, poz. 136, z późn. zm. 21)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 46 uchyla się pkt 2; 2) uchyla się art. 70; 3) w art. 75 uchyla się pkt 7. Art. 68. W ustawie z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948, z późn. zm. 22)) uchyla się art. 79. Art. 69. W ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1826) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa reguluje zasady i tryb przyznawania, ustalania wysokości i wypłacania dodatków mieszkaniowych oraz właściwość organów w tych sprawach."; 2) w art. 6: a) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Wysokość dodatku mieszkaniowego, łącznie z ryczałtem, o którym mowa w ust. 7, nie może przekraczać, z zastrzeżeniem ust. 11, 70 % wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70 % faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa normatywnej powierzchni.", b) po ust. 10 dodaje się ust. 11 w brzmieniu: "11. Rada gminy, w drodze uchwały, może podwyższyć lub obniżyć, nie więcej niż o 20 punktów procentowych, wysokość wskaźników procentowych, o których mowa w ust. 10."; 3) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. Wypłata dodatków mieszkaniowych jest zadaniem własnym gminy."; 4) uchyla się oznaczenie i tytuł rozdziału 2 oraz art. 10-13; 5) uchyla się art. 14; 6) uchyla się art. 18; 7) uchyla się art. 20. Art. 70. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789 i Nr 170, poz. 1652) w art. 40: 1) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organizowanie i dotowanie regionalnych kolejowych przewozów pasażerskich wykonywanych w ramach obowiązku służby publicznej oraz nabywanie kolejowych pojazdów szynowych należy do zadań własnych samorządu województwa. Zadanie to finansowane jest z dochodów własnych samorządu województwa."; 2) uchyla się ust. 2; 3) uchyla się ust. 6. Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 71. 1. Łączną kwotę części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego, o której mowa w art. 28 ust. 1, w 2004 r. zwiększa się o środki: 1) na odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla nauczycieli będących emerytami i rencistami; 2) na finansowanie dodatków i premii dla opiekunów praktyk zawodowych; 3) na wdrożenie obowiązkowego wymiaru zajęć wychowania fizycznego określonego w art. 19 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 60, dla uczniów klas V i VI szkół podstawowych; 4) na zadania własne związane z przejętymi szkołami artystycznymi, prowadzonymi dotychczas na podstawie porozumienia z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego; 5) na zadania własne związane z prowadzeniem młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii. 2. Do wyliczenia środków na zadania własne jednostek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, przyjmuje się kwoty dotacji celowych ustalonych w ustawie budżetowej na rok 2003 na finansowanie lub dofinansowanie tych zadań. Art. 72. Łączną kwotę części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego, o której mowa w art. 28 ust. 1, w 2005 r. zwiększa się o środki na wdrożenie obowiązkowego wymiaru zajęć wychowania fizycznego określonego w art. 19 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 60, dla uczniów gimnazjów. Art. 73. Rezerwę części oświatowej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 28 ust. 2, na rok 2004 ustala się w wysokości 1 %. Art. 74. 1. W celu wyliczenia na 2004 r. części wyrównawczej subwencji ogólnej dla gmin, o której mowa w art. 20 ust. 1, oraz wpłat określonych w art. 29 przyjmuje się dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 20 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 83 ust. 1. 2. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych zwiększa się do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału gmin we wpływach z tego podatku w wysokości 37,42 %. Art. 75. 1. W celu wyliczenia na 2005 r. części wyrównawczej subwencji ogólnej dla gmin, o której mowa w art. 20 ust. 1, oraz wpłat określonych w art. 29 przyjmuje się dochody podatkowe gminy, o których mowa w art. 20 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2003 r. na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych zwiększa się do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału gmin we wpływach z tego podatku w wysokości 37,42 %. Art. 76. 1. W roku 2004 część równoważącą subwencji ogólnej, o której mowa w art. 21 ust. 1, otrzymują gminy, w których dochody przeliczeniowe są niższe od dochodów bazowych, z zastrzeżeniem art. 83 ust. 2. 2. Przez dochody bazowe gminy rozumie się, z zastrzeżeniem ust. 3, wykazane w sprawozdaniach i wnioskach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów oraz w informacjach sporządzonych za 2002 r. przez właściwych dysponentów, łączne dochody z tytułu: 1) dotacji przeznaczonych na finansowanie, realizowanych przez gminy w 2002 r. zadań bieżących, o których mowa w art. 18 ust. 3 i 3a ustawy wymienionej w art. 61 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 69 - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., a których sposób finansowania uległ zmianie z tym dniem; 2) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych; 3) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych; 4) części podstawowej subwencji ogólnej dla gmin; 5) części rekompensującej subwencji ogólnej dla gmin - w zakresie kwoty rekompensującej dochody utracone w związku z częściową likwidacją podatku od środków transportowych; 6) rekompensaty, w formie części rekompensującej subwencji ogólnej dla gmin, utraconych w 2002 r. dochodów z tytułu ustawowych ulg i zwolnień wynikających z art. 12 ust. 1 pkt 4-6 i ust. 3, art. 13 ust. 1, art. 13a ust. 1 i 2, art. 13b ust. 1 i art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z późn. zm. 23)), z art. 62 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 57 oraz z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 24)) - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r. 3. Dochody bazowe gminy, o których mowa w ust. 2, pomniejsza się o wpłatę na zwiększenie części podstawowej subwencji ogólnej ustaloną na 2002 r. 4. Przez dochody przeliczeniowe gminy rozumie się, z zastrzeżeniem ust. 5, łączne dochody: 1) wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów - z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, zwiększonych do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału we wpływach z tego podatku w wysokości 33,80 %; 2) wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów - z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych; 3) z części wyrównawczej subwencji ogólnej dla gmin, o której mowa w art. 20 ust. 1, ustalonej na 2004 r. 5. Dochody przeliczeniowe gminy, o których mowa w ust. 4, pomniejsza się o wpłatę określoną w art. 29, ustaloną na 2004 r. 6. Wysokość należnej gminie części równoważącej subwencji ogólnej ustala się w następujący sposób: 1) oblicza się dla danej gminy różnicę między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi; 2) oblicza się współczynnik udziału dodatniej różnicy dla danej gminy w łącznej kwocie dodatnich różnic dla wszystkich gmin; 3) współczynnik udziału, obliczony w sposób określony w pkt 2, mnoży się przez kwotę części równoważącej subwencji ogólnej, ustalonej zgodnie z art. 21; 4) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 3 jest wyższa od różnicy między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi gminy - wysokość należnej gminie części równoważącej jest równa różnicy, obliczonej dla gminy w sposób określony w pkt 1, a nadwyżka środków zwiększa rezerwę subwencji ogólnej w zakresie kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1; 5) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 3 jest niższa od różnicy między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi gminy - wysokość należnej gminie części równoważącej jest równa kwocie obliczonej w sposób określony w pkt 3. Art. 77. 1. W celu wyliczenia na 2004 r. części wyrównawczej subwencji ogólnej dla powiatów, o której mowa w art. 22 ust. 1, oraz wpłat określonych w art. 30 przyjmuje się dochody podatkowe powiatu, o których mowa w art. 22 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach oraz informacjach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 84 ust. 1. 2. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych zwiększa się do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału powiatów we wpływach z tego podatku w wysokości 8,00 %. 3. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych dla danego powiatu ustala się jako łączną kwotę dochodów z tego tytułu, wykazanych przez gminy, położone na terenie tego powiatu, w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów, zmniejszoną do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału powiatów we wpływach z tego podatku w wysokości 1,00 %. Art. 78. 1. W celu wyliczenia na 2005 r. części wyrównawczej subwencji ogólnej dla powiatów, o której mowa w art. 22 ust. 1, oraz wpłat określonych w art. 30 przyjmuje się dochody podatkowe powiatu, o których mowa w art. 22 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach oraz informacjach sporządzonych za 2003 r. na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych zwiększa się do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału powiatów we wpływach z tego podatku w wysokości 8,00 %. 3. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych ustala się jako łączną kwotę dochodów z tego tytułu wykazanych przez gminy, położone na terenie danego powiatu, w sprawozdaniach sporządzonych za 2003 r. na podstawie odrębnych przepisów, zmniejszoną do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału powiatów we wpływach z tego podatku w wysokości 1,00 %. Art. 79. 1. W roku 2004 część równoważącą subwencji ogólnej, o której mowa w art. 23 ust. 1, otrzymują powiaty, w których dochody przeliczeniowe są niższe od dochodów bazowych, z zastrzeżeniem art. 84 ust. 2. 2. Przez dochody bazowe powiatu rozumie się, wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów oraz w informacjach za 2002 r. sporządzonych przez właściwych dysponentów, łączne dochody z tytułu: 1) dotacji przeznaczonych na finansowanie, realizowanych przez powiaty w 2002 r., zadań bieżących, o których mowa w art. 53 ust. 2a ustawy wymienionej w art. 52 - w zakresie dotyczącym nauczycieli placówek opiekuńczo-wychowawczych będących emerytami i rencistami, w art. 10a pkt 7 i 11b i art. 11a pkt 7 ustawy wymienionej w art. 54, w art. 5 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 3, art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, art. 22 ust. 5, art. 23 ust. 4 i art. 36 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 57 oraz w art. 6 i 6a ustawy wymienionej w art. 59 - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., a których sposób finansowania uległ zmianie z tym dniem, 2) części drogowej subwencji ogólnej dla powiatów za 2002 r., z wyłączeniem środków otrzymanych z rezerwy tej części subwencji oraz środków na utrzymanie rzecznych przepraw promowych o średnim natężeniu ruchu w skali roku powyżej 2.000 pojazdów na dobę, 3) części wyrównawczej subwencji ogólnej za 2002 r., 4) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r., 5) dochodów, o których mowa w art. 23 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 63, za 2002 r. - powiększone o 3 %. 3. Przez dochody przeliczeniowe powiatu rozumie się, zastrzeżeniem ust. 4, łączne dochody: 1) wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów oraz w informacjach sporządzonych za 2002 r. przez właściwych dysponentów z tytułu: a) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, zwiększonego do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału we wpływach z tego podatku, w wysokości 8,00 %, b) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, ustalonego jako łączna kwota dochodów z tego tytułu uzyskanych w 2002 r. przez gminy położone na obszarze danego powiatu, zmniejszona do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału we wpływach z tego podatku, w wysokości 1,00 %, c) dochodów, o których mowa w art. 23 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 63, zwiększonych do wysokości wynikającej ze wskaźnika udziału w tych dochodach obowiązującego od dnia 1 stycznia 2004 r.; 2) z części wyrównawczej subwencji ogólnej dla powiatów, o której mowa w art. 22 ust. 1, ustalonej na 2004 r. 4. Dochody przeliczeniowe powiatu, o których mowa w ust. 3, pomniejsza się o wpłatę, określoną w art. 30, ustaloną na 2004 r. 5. Wysokość należnej powiatowi części równoważącej subwencji ogólnej ustala się w następujący sposób: 1) oblicza się dla danego powiatu różnicę między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi; 2) oblicza się współczynnik udziału dodatniej różnicy dla danego powiatu w łącznej kwocie dodatnich różnic dla wszystkich powiatów; 3) współczynnik udziału, obliczony w sposób określony w pkt 2, mnoży się przez łączną kwotę części równoważącej subwencji ogólnej dla powiatów, ustalonej zgodnie z art. 23; 4) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 3 jest wyższa od różnicy między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi powiatu - wysokość należnej powiatowi części równoważącej jest równa różnicy obliczonej dla powiatu w sposób określony w pkt 1, a nadwyżka środków zwiększa rezerwę subwencji ogólnej w zakresie kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1; 5) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 3 jest niższa od różnicy między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi powiatu - wysokość należnej powiatowi części równoważącej jest równa kwocie obliczonej w sposób określony w pkt 3. Art. 80. 1. W celu wyliczenia na 2004 r. części wyrównawczej subwencji ogólnej dla województw, o której mowa w art. 24 ust. 1, oraz wpłat określonych w art. 31 przyjmuje się dochody podatkowe województwa, o których mowa w art. 24 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach oraz informacjach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych zwiększa się do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału województw we wpływach z tego podatku w wysokości 11,90 %. Art. 81. 1. W celu wyliczenia na 2005 r. części wyrównawczej subwencji ogólnej dla województw, o której mowa w art. 24 ust. 1, oraz wpłat określonych w art. 31 przyjmuje się dochody podatkowe województwa, o których mowa w art. 24 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach oraz informacjach sporządzonych za 2003 r. na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Dochody z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych zwiększa się do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału województw we wpływach z tego podatku w wysokości 11,90 %. Art. 82. 1. W 2004 r. kwotę, stanowiącą 30 % części regionalnej subwencji ogólnej dla województw, o której mowa w art. 25 ust. 8, dzieli się między województwa, w których dochody przeliczeniowe są niższe od dochodów bazowych. 2. Przez dochody bazowe województwa rozumie się, wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów oraz w informacjach sporządzonych za 2002 r. przez właściwych dysponentów, łączne dochody z tytułu: 1) dotacji przeznaczonych na finansowanie, realizowanych przez województwa w 2002 r. zadań, o których mowa w art. 8a ustawy wymienionej w art. 58, w art. 21 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 62 oraz w art. 40 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 70 - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r. oraz w art. 5 ustawy wymienionej w art. 59, a których sposób finansowania uległ zmianie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 2) dotacji przeznaczonych na finansowanie, realizowanych przez powiaty w 2002 r. zadań, o których mowa w art. 11b ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 54 - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., a których sposób finansowania uległ zmianie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych; 4) udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych; 5) części drogowej subwencji ogólnej dla województw za 2002 r., z wyłączeniem środków otrzymanych z rezerwy tej części subwencji; 6) części wyrównawczej subwencji ogólnej za 2002 r. 3. Przez dochody przeliczeniowe województwa rozumie się, z zastrzeżeniem ust. 4, łączne dochody: 1) wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów - z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych; 2) wykazane w sprawozdaniach sporządzonych za 2002 r. na podstawie odrębnych przepisów - z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, zwiększonego do kwoty wynikającej ze wskaźnika udziału we wpływach z tego podatku, w wysokości 10,80 %; 3) ustalone na 2004 r., z tytułu: a) części wyrównawczej subwencji ogólnej dla województw, o której mowa w art. 24, b) kwot wchodzących w skład części regionalnej subwencji ogólnej dla województw, o których mowa w art. 25 ust. 2, 4 i 6. 4. Dochody przeliczeniowe województwa, o których mowa w ust. 3, pomniejsza się o wpłatę określoną w art. 31, ustaloną na 2004 r. 5. Wysokość należnej województwu kwoty ustala się w następujący sposób: 1) oblicza się dla danego województwa różnicę między dochodami bazowymi a dochodami przeliczeniowymi; 2) oblicza się współczynnik udziału dodatniej różnicy dla danego województwa w łącznej kwocie dodatnich różnic dla wszystkich województw; 3) współczynnik udziału, obliczony w sposób określony w pkt 2, mnoży się przez wskaźnik 0,30 i łączną kwotę części regionalnej subwencji ogólnej dla województw, o której mowa w art. 25 ust. 1; 4) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 3 jest wyższa od różnicy między dochodami bazowymi i dochodami przeliczeniowymi województwa - wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 1, jest równa różnicy obliczonej dla województwa w sposób określony w pkt 1, a nadwyżka środków zwiększa rezerwę subwencji ogólnej w zakresie kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1; 5) jeżeli kwota obliczona w sposób określony w pkt 3 jest niższa od różnicy między dochodami bazowymi i dochodami przeliczeniowymi województwa - wysokość należnej województwu kwoty, o której mowa w ust. 1, jest równa kwocie obliczonej w sposób określony w pkt 3. Art. 83. 1. W celu ustalenia dochodów podatkowych stanowiących podstawę do wyliczenia, zgodnie z art. 74, na 2004 r. dla miasta stołecznego Warszawy części wyrównawczej subwencji ogólnej dla gmin, o której mowa w art. 20, i wpłat określonych w art. 29 sumuje się: 1) dochody z tytułów, o których mowa w art. 20 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach sporządzanych na podstawie odrębnych przepisów przez: a) gminy warszawskie utworzone ustawą z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48, poz. 195, z późn. zm. 25)) oraz gminę Wesoła, zwane dalej "gminami warszawskimi" - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r., b) miasto stołeczne Warszawę - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r.; 2) dochody z tytułu opłaty skarbowej, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz dotacji na oświetlenie dróg, wykazane w sprawozdaniu, sporządzonym na podstawie odrębnych przepisów, przez związek komunalny miasta stołecznego Warszawy utworzony ustawą wymienioną w pkt 1 lit. a, zwany dalej "związkiem komunalnym m. st. Warszawy" - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r. 2. W celu wyliczenia na 2004 r. dla miasta stołecznego Warszawy części równoważącej subwencji ogólnej dla gmin, zgodnie z art. 76: 1) przy ustalaniu dochodów bazowych z tytułów, o których mowa w art. 76 ust. 2, sumuje się dochody wykazane: a) w sprawozdaniach sporządzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: - gminy warszawskie - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r., - miasto stołeczne Warszawę - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r., b) w informacjach sporządzonych przez właściwych dysponentów za 2002 r. - w odniesieniu do dochodów z tytułów, o których mowa w art. 76 ust. 2 pkt 1: - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r. - dla gmin warszawskich, - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. - dla miasta stołecznego Warszawy; 2) wpłatę na zwiększenie części podstawowej subwencji ogólnej na 2002 r., o której mowa w art. 76 ust. 3, ustala się jako sumę wpłat ustalonych na 2002 r. dla gmin warszawskich za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r. i dla miasta stołecznego Warszawy za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r.; 3) przy ustalaniu dochodów przeliczeniowych, o których mowa w art. 76 ust. 4 pkt 1, sumuje się dochody wykazane w sprawozdaniach sporządzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: a) gminy warszawskie - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r., b) miasto stołeczne Warszawę - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. Art. 84. 1. W celu ustalenia dochodów podatkowych stanowiących podstawę do wyliczenia, zgodnie z art. 77, na 2004 r. dla miasta stołecznego Warszawy części wyrównawczej subwencji ogólnej dla powiatów, o której mowa w art. 22, oraz wpłat, określonych w art. 30, sumuje się dochody z tytułów, o których mowa w art. 22 ust. 3, wykazane w sprawozdaniach sporządzanych na podstawie odrębnych przepisów przez: 1) powiat warszawski - zniesiony ustawą z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 41, poz. 361 i Nr 127, poz. 1087), zwany dalej "powiatem warszawskim" - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r.; 2) miasto stołeczne Warszawę - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. 2. W celu wyliczenia na 2004 r. dla miasta stołecznego Warszawy części równoważącej subwencji ogólnej dla powiatów, zgodnie z art. 79: 1) przy ustalaniu dochodów bazowych z tytułów, o których mowa w art. 79 ust. 2, sumuje się dochody wykazane: a) w sprawozdaniach sporządzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: - powiat warszawski - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r., - miasto stołeczne Warszawę - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r., b) w informacjach sporządzonych przez właściwych dysponentów za 2002 r. - w odniesieniu do dochodów z tytułów, o których mowa w art. 79 ust. 2 pkt 1: - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r. dla powiatu warszawskiego, - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. dla miasta stołecznego Warszawy, - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r. dla związku komunalnego m. st. Warszawy, w przypadku dotacji, o której mowa w ust. 3; 2) przy ustalaniu dochodów przeliczeniowych, o których mowa w art. 79 ust. 3 pkt 1, sumuje się dochody wykazane w sprawozdaniach sporządzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: a) powiat warszawski - za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 26 października 2002 r., b) miasto stołeczne Warszawę - za okres od dnia 27 października 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. 3. W odniesieniu do miasta stołecznego Warszawy przez część drogową subwencji ogólnej dla powiatów za 2002 r. należy rozumieć również dotację z budżetu państwa dla związku komunalnego m. st. Warszawy na finansowanie budowy, modernizacji, utrzymania, zarządzania i ochrony dróg krajowych, wojewódzkich i powiatowych w mieście stołecznym Warszawie. Art. 85. 1. W 2004 r. gminy otrzymują część rekompensującą subwencji ogólnej z tytułu ostatecznego rozliczenia części rekompensującej subwencji ogólnej, określonej w art. 24 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 (Dz. U. Nr 150, poz. 983, z późn. zm. 26)), za 2003 r. 2. Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1, zachowują moc do dnia 31 grudnia 2004 r. w zakresie dokonania rozliczenia faktycznych rocznych skutków wynikających z decyzji i nakazów płatniczych oraz deklaracji podatkowych za rok podatkowy 2003. 3. W ustawie budżetowej na rok 2004 tworzy się rezerwę celową subwencji ogólnej z przeznaczeniem na rozliczenia części rekompensującej subwencji ogólnej, o których mowa w ust. 1. Art. 86. Na rok 2004 rezerwa, o której mowa w art. 26 ust. 2 pkt 2, stanowi sumę: 1) kwoty rezerwy części drogowej subwencji ogólnej na 2003 r. ustalonej zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. oraz 2) kwoty na utrzymanie rzecznych przepraw promowych o średnim natężeniu ruchu powyżej 2.000 pojazdów na dobę ustalonej na 2003 r. w ramach części drogowej subwencji ogólnej. Art. 87. 1. Powiat, który prowadzi lub zleca prowadzenie ponadgminnych domów pomocy społecznej, zwanych dalej "domami", otrzymuje dotacje celowe z budżetu państwa, według zasad określonych w ust. 2-4. 2. Dotacja przysługuje powiatowi, który prowadzi lub zleca prowadzenie domu, w którym przebywają mieszkańcy przyjęci do tego domu przed dniem 1 stycznia 2004 r., a także powiatowi, który przyjmie do domu osoby ze skierowaniami wydanymi przed tym dniem. 3. Dotacja, o której mowa w ust. 1, jest przekazywana w okresach miesięcznych. 4. Wojewoda przekazuje kwotę dotacji dla powiatu na podstawie informacji o aktualnej liczbie mieszkańców domów, o których mowa w ust. 2, i miesięcznych kosztach utrzymania tej liczby mieszkańców, uzyskanych za miesiąc poprzedzający miesiąc, na który jest ustalana dotacja. 5. Miesięczną kwotę dotacji dla powiatu ustala się w wysokości odpowiadającej iloczynowi liczby mieszkańców domów, o których mowa w ust. 2, w powiecie i średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu, pomniejszonemu o dochody uzyskiwane z odpłatności za pobyt w domu za mieszkańca, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Do wyliczenia dotacji przyjmuje się średni miesięczny koszt utrzymania w domu nie wyższy jednak niż średnia miesięczna kwota dotacji wyliczona dla województwa. 7. Średnią miesięczną kwotę dotacji dla województwa stanowi ustalana w budżecie wojewody miesięczna kwota dotacji przeznaczona na działalność domów, ustalona zgodnie z ust. 5, bez wydatków inwestycyjnych, podzielona przez liczbę mieszkańców w tych domach. 8. Osoby przyjęte do domu pomocy społecznej przed dniem 1 stycznia 2004 r. oraz osoby posiadające skierowania do domu pomocy społecznej wydane przed dniem 1 stycznia 2004 r. ponoszą opłatę na dotychczasowych zasadach. 9. Zasady określone w ust. 1-8 stosuje się odpowiednio w przypadku przejęcia przez samorząd województwa domu pomocy społecznej na podstawie umowy z właściwym powiatem. Art. 88. 1. Do przyznawania i wypłaty świadczeń określonych w ustawie wymienionej w art. 54, dla osób skierowanych do domu pomocy społecznej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się dotychczasowe przepisy o właściwości miejscowej. 2. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy jednostki organizacyjne pomocy społecznej o zasięgu ponadpowiatowym stają się jednostkami regionalnymi. 3. Do czasu wydania rozporządzeń na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 54 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 89. 1. Udział gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 2, zmniejsza się o liczbę punktów procentowych odpowiadających iloczynowi 3,81 punktu procentowego i wskaźnika obliczonego łącznie dla całego kraju, według zasad określonych w ust. 2. 2. Wskaźnik, o którym mowa w ust. 1, ustala się dzieląc liczbę mieszkańców przyjętych przed dniem 1 stycznia 2004 r. do domów pomocy społecznej, według stanu na dzień 30 czerwca roku bazowego, przez liczbę mieszkańców przyjętych przed dniem 1 stycznia 2004 r., według stanu na dzień 31 grudnia 2003 r. 3. Dla 2004 r. wskaźnik, o którym mowa w ust. 1, wynosi 0,95. Art. 90. 1. W 2004 r. powiaty prowadzące placówki opiekuńczo-wychowawcze otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na dotychczasowych zasadach. 2. W 2004 r. udział powiatów we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych wynosi 8,42 %. 3. Do dnia 31 grudnia 2004 r. powiat prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą jest zobowiązany do ustalenia powiatów właściwych ze względu na miejsce zamieszkania przebywających w placówce dzieci przed ich skierowaniem do tej placówki. 4. Do dnia 31 grudnia 2004 r. powiat prowadzący placówkę opiekuńczo-wychowawczą ma obowiązek zawrzeć z właściwym powiatem, ustalonym zgodnie z ust. 3, umowę określającą warunki i sposób przekazywania powiatowi prowadzącemu placówkę środków finansowych przez powiat, na terenie którego miały miejsce zamieszkania dzieci przebywające w placówce. Art. 91. Jednostki samorządu terytorialnego zobowiązane do dokonania wpłat do budżetu państwa, o których mowa w art. 29-31, przekazują pierwszą ratę tych wpłat w terminie do dnia 31 stycznia 2004 r. Art. 92. Przy ustalaniu na 2004 r.: 1) części równoważącej subwencji ogólnej i wpłat dla gmin, w których wskaźnik G jest wyższy od 150 % wskaźnika Gg i dochody bazowe są wyższe od dochodów przeliczeniowych: a) zmniejsza się kwotę wpłat o kwotę nie większą niż część równoważąca subwencji ogólnej oraz b) zmniejsza się kwotę części równoważącej subwencji ogólnej o kwotę zmniejszenia wpłat, o której mowa w lit. a; 2) części równoważącej subwencji ogólnej i wpłat dla powiatów, w których wskaźnik P jest wyższy od 110 % wskaźnika Pp i dochody bazowe są wyższe od dochodów przeliczeniowych: a) zmniejsza się kwotę wpłat o kwotę nie większą niż część równoważąca subwencji ogólnej oraz b) zmniejsza się kwotę części równoważącej subwencji ogólnej o kwotę zmniejszenia wpłat, o której mowa w lit. a; 3) kwoty stanowiącej 30 % części regionalnej subwencji ogólnej, o której mowa w art. 25 ust. 8, i wpłat dla województw, w których wskaźnik W jest wyższy od 110 % wskaźnika Ww i dochody bazowe są wyższe od dochodów przeliczeniowych: a) zmniejsza się kwotę wpłat o kwotę nie większą niż kwota wchodząca w skład części regionalnej subwencji ogólnej oraz b) zmniejsza się kwotę wchodzącą w skład części regionalnej subwencji ogólnej o kwotę zmniejszenia wpłat, o której mowa w lit. a. Art. 93. 1. W celu zapewnienia ciągłości finansowania zadań gmin i powiatów w 2004 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych przekaże na ich rachunki, w terminie do dnia 20 stycznia 2004 r., jednorazową zaliczkę z budżetu państwa w wysokości 1/12 różnicy między kwotą wynikającą z planowanej na 2004 r. dla danej jednostki kwoty udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych a kwotą wynikającą z udziału we wpływach z tego podatku przed dniem 1 stycznia 2004 r. 2. W celu zapewnienia ciągłości finansowania zadań województw w 2004 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych przekaże na ich rachunki, w terminie do dnia 20 stycznia 2004 r., jednorazową zaliczkę z budżetu państwa w wysokości 1/12 kwoty planowanych dochodów województwa z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, ustaloną jako iloczyn planowanej na 2004 r. ogólnej kwoty wpływów z tego podatku, wskaźnika 0,1390 oraz wskaźnika równego udziałowi wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych w 2002 r. z terenu danego województwa w ogólnej kwocie wpływów z tego podatku w tym samym roku, z zastrzeżeniem ust. 6. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych potrąci w sześciu równych ratach, począwszy od dnia 1 maja 2004 r., z dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych kwoty odpowiadające przekazanej zaliczce, o której mowa w ust. 1. 4. Województwa, począwszy od dnia 1 maja 2004 r., dokonują zwrotu zaliczki, o której mowa w ust. 2, w sześciu równych ratach, na rachunek budżetu państwa, przy czym termin spłaty każdej z rat upływa 5 dnia danego miesiąca. Od kwot niewpłaconych w tym terminie nalicza się odsetki jak dla zaległości podatkowych. 5. Do niewpłaconych w terminie kwot, o których mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 6. Podstawę obliczenia wskaźnika udziału wpływów z podatku dochodowego od osób prawnych stanowią dochody z tytułu udziału z tego podatku wykazane w sprawozdaniach za 2002 r., których obowiązek sporządzania wynika z odrębnych przepisów. Art. 94. 1. Przepisy art. 10 ust. 6 i 8-10 oraz art. 11, 12 i 18 ustawy wymienionej w art. 69, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio do rozliczenia w 2004 r. dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych za rok 2003. 2. Przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 13 ustawy wymienionej w art. 69, zachowują moc do dnia 1 lutego 2004 r. Art. 95. W zakresie opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. e, należnych za okres do dnia 31 grudnia 2001 r., wymierzonych przez organ wskazany w odrębnych przepisach inny niż urząd skarbowy, udzielanie ulg, odraczanie, umarzanie oraz rozkładanie na raty opłat może nastąpić w sposób, określony przepisami odrębnymi, po uzyskaniu zgody wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Zgoda jest wydawana w formie postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie. Art. 96. Do postępowań w sprawie zwrotu dotacji, o których mowa w art. 43 i 44 ustawy wymienionej w art. 85 ust. 1, wszczętych i niezakończonych przed wejściem w życie niniejszej ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o finansach publicznych. Art. 97. Zasady wynikające z art. 19-32, art. 71, 73, 74, 76, 77, 79, 80, 82-87, 89, art. 90 ust. 1 i 2 i art. 92 stosuje się po raz pierwszy do ustalenia subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego na rok 2004 oraz do opracowania ustawy budżetowej i uchwał budżetowych na rok 2004. Art. 98. W roku 2003: 1) termin, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1, przedłuża się do dnia 1 grudnia 2003 r.; 2) termin, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm.), przedłuża się do dnia 1 grudnia 2003 r.; 3) termin, o którym mowa w art. 121 ust. 1 ustawy wymienionej w pkt 2 oraz w art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm. 27)), w art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, z późn. zm.) i w art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590, z późn. zm. 28)), przedłuża się do dnia 15 grudnia 2003 r.; 4) termin, o którym mowa w art. 125 ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 2, przedłuża się do dnia 31 grudnia 2003 r. Art. 99. Traci moc art. 40 ust. 1 pkt 1-3 i ust. 1a oraz art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 (Dz. U. Nr 150, poz. 983, z późn. zm.). Art. 100. W terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy budżetowej na rok 2004, nie wcześniej jednak niż dnia 2 stycznia 2004 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje właściwym jednostkom samorządu terytorialnego informacje o ostatecznych wysokościach kwot na rok 2004, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2. Art. 101. Prezes Rady Ministrów do dnia 30 czerwca 2006 r. przedłoży Sejmowi informację o skutkach obowiązywania art. 20-41 wraz z propozycjami zmian. Art. 102. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z tym że art. 33 ust. 1 pkt 1, art. 34 ust. 1 pkt 1, art. 55, art. 69 pkt 5, art. 97, art. 98, art. 99 i art. 100 wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608 i Nr 202, poz. 1956. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721 i Nr 200, poz. 1953. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1989 r. Nr 74, poz. 443, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1993 r. Nr 11, poz. 50, z 1995 r. Nr 86, poz. 433, z 1997 r. Nr 117, poz. 751 i Nr 137, poz. 926 oraz z 2000 r. Nr 68, poz. 805. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 170, poz. 1660. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 60, poz. 700 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1683. 9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. 10) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1304. 12) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039, Nr 188, poz. 1840 i Nr 200, poz. 1953. 13) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721 i Nr 162, poz. 1568. 15) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 142, poz. 1380 i Nr 166, poz. 1608. 16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1115 oraz z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752. 17) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 63, poz. 634 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1938. 18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152 i Nr 162, poz. 1568. 19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 150, poz. 983, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 240, poz. 2057 oraz z 2003 r. Nr 200, poz. 1953. 20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. 21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 95, poz. 1041 i Nr 122, poz. 1323, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 208, poz. 1763 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1304. 22) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1730 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63 i Nr 80, poz. 720. 23) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 108, poz. 681, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, z 2002 r. Nr 200, poz. 1680 oraz z 2003 r. Nr 110, poz. 1039 i Nr 162, poz. 1568. 24) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. 25) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 86, poz. 396, z 1995 r. Nr 124, poz. 601, z 1998 r. Nr 127, poz. 847, z 1999 r. Nr 92, poz. 1044, z 2000 r. Nr 26, poz. 306 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 497. 26) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1119, z 2000 r. Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 55, poz. 574 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 177, poz. 1725. 27) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568. 28) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 2004 r. (Dz. U. Nr 203, poz. 1967) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się, że w 2004 r.: 1) maksymalny roczny wskaźnik przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosi 3,2 %; 2) orientacyjne wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kolejnych kwartałach roku, w stosunku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z roku poprzedniego, wynoszą: a) w I kwartale - 2,0 %, b) w II kwartale - 3,0 %, c) w III kwartale - 3,3 %, d) w IV kwartale - 4,5 %. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 43, poz. 221, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 162, poz. 1112, z 2001 r. Nr 5, poz. 45 i Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie wysokości dopłat do mleka Ekstra w 2004 r. (Dz. U. Nr 203, poz. 1968) Na podstawie art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797, z 2002 r. Nr 107, poz. 937 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1853) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wysokość dopłat udzielanych dostawcom hurtowym do mleka Ekstra, które zostanie sprzedane podmiotom skupującym w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. 2. Wysokość dopłat, o której mowa w ust. 1, wynosi 7 groszy za litr mleka Ekstra. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 203, poz. 1969) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów: 1) stanowiących równowartość rozwiązanych lub zmniejszonych, w wyniku umorzenia, rezerw celowych obejmujących niespłacone kredyty (pożyczki) uprzednio udzielone Daewoo - FSO, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów; 2) w części odpowiadającej równowartości rozwiązanych rezerw celowych, w wyniku umorzenia, obejmujących niespłacone kredyty (pożyczki) uprzednio udzielone Daewoo - FSO, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. 2. Zaniechanie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy: 1) dochodów banków działających na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 3)), które do dnia 31 lipca 2003 r. udzieliły Daewoo - FSO kredytów (pożyczek) oraz przystąpiły do restrukturyzacji zadłużenia Daewoo - FSO; 2) rezerw celowych utworzonych przez banki, o których mowa w pkt 1, zgodnie z przepisami o rachunkowości, obejmujących kredyty (pożyczki), umorzone w wyniku realizacji restrukturyzacji zadłużenia Daewoo - FSO. § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów banku związanych z umorzeniem kredytów (pożyczek) w latach 2004-2006. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 170, poz. 1660. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535 i Nr 65, poz. 594. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. Nr 203, poz. 1970) Na podstawie art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się normy szacunkowe dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej obowiązujące w 2004 r., z zastrzeżeniem art. 23 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956), stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 września 2002 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. Nr 167, poz. 1374). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2003 r. (poz. 1970) TABELA RODZAJÓW I ROZMIARÓW DZIAŁÓW SPECJALNYCH PRODUKCJI ROLNEJ ORAZ NORM SZACUNKOWYCH DOCHODU ROCZNEGO Lp.Rodzaje upraw i produkcjiJednostka powierzchni upraw lub rodzajów produkcjiNorma szacunkowa dochodu rocznego złgr 1234 1Uprawy w szklarniach ogrzewanych powyżej 25 m2: a) rośliny ozdobne1 m2756 b) pozostałe1 m2281 2Uprawy w szklarniach nieogrzewanych powyżej 25 m21 m2173 3Uprawy w tunelach foliowych ogrzewanych powyżej 50 m2: a) rośliny ozdobne1 m2562 b) pozostałe1 m2346 4Uprawy grzybów i ich grzybni - powyżej 25 m2 powierzchni uprawowej1 m2325 5Drób rzeźny - powyżej 100 szt.: a) kurczęta1 sztuka 10 b) gęsi1 sztuka 85 c) kaczki1 sztuka 23 d) indyki1 sztuka 54 6Drób nieśny powyżej 80 szt.: a) kury nieśne (w stadzie reprodukcyjnym)1 sztuka214 b) kury mięsne (w stadzie reprodukcyjnym)1 sztuka180 c) gęsi (w stadzie reprodukcyjnym)1 sztuka119 d) kaczki (w stadzie reprodukcyjnym)1 sztuka221 e) indyki (w stadzie reprodukcyjnym)1 sztuka941 f) kury (produkcja jaj konsumpcyjnych)1 sztuka157 7Wylęgarnie drobiu: a) kurczęta1 sztuka 01 b) gęsi1 sztuka 05 c) kaczki1 sztuka 02 d) indyki 1 sztuka 05 9Zwierzęta laboratoryjne: a) szczury białe1 sztuka 09 b) myszy białe1 sztuka 02 10Jedwabniki - produkcja kokonów1 dm3 22 11Pasieki powyżej 80 rodzin1 rodzina216 12Uprawy roślin in vitro - powierzchnia półek1 m212964 13Hodowla entomofagów - powierzchnia uprawy roślin żywicielskich1 m210803 14Hodowla dżdżownic - powierzchnia łoża hodowlanego1 m25402 15Hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym: a) krowy powyżej 5 sztuk1 sztuka21607 b) cielęta powyżej 10 sztuk1 sztuka4537 c) bydło rzeźne powyżej 10 sztuk (z wyjątkiem opasów)1 sztuka2376 d) tuczniki powyżej 50 sztuk1 sztuka2701 e) prosięta i warchlaki powyżej 50 sztuk1 sztuka1080 f) chów i hodowla owiec powyżej 10 sztukod 1 matki433 g) tucz owiec powyżej 15 sztuk1 sztuka648 h) konie rzeźne1 sztuka32410 i) konie hodowlane1 sztuka stada podstawowego25928 j) hodowla ryb akwariowych powyżej 700 dm3 objętości akwarium, obliczonej według wewnętrznych długości krawędzi1 dm3 97 k) hodowla psów rasowych1 sztuka stada podstawowego2917 l) hodowla kotów rasowych1 sztuka stada podstawowego1080 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608 i Nr 202, poz. 1956. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie wysokości kwoty ulgi uczniowskiej (Dz. U. Nr 203, poz. 1971) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 202, poz. 1958) zarządza się, co następuje: § 1. Ulga uczniowska z tytułu wyszkolenia jednego pracownika w 2004 r. wynosi: 1) 4.587,36 zł - przy okresie szkolenia do 24 miesięcy; 2) 7.645,60 zł - przy okresie szkolenia ponad 24 miesiące. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie wysokości kwoty ulgi uczniowskiej w podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 203, poz. 1972) Na podstawie art. 13 ust. 7 ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) zarządza się, co następuje: § 1. Ulga uczniowska z tytułu wyszkolenia jednego pracownika w 2004 r. wynosi: 1) 4.587,36 zł - przy okresie szkolenia do 24 miesięcy; 2) 7.645,60 zł - przy okresie szkolenia ponad 24 miesiące. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie jakości handlowej jaj kurzych (Dz. U. Nr 203, poz. 1973) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie jakości handlowej jaj kurzych (Dz. U. Nr 147, poz. 1433 i Nr 177, poz. 1738) w § 5 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jaj klasy "A" (wagowe): a) kategoria XL - jaja bardzo duże o masie od 73 g, b) kategoria L - jaja duże o masie od 63 g, mniejszej niż 73 g, c) kategoria M - jaja średnie o masie od 53 g, mniejszej niż 63 g, d) kategoria S - jaja małe o masie poniżej 53 g;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia dopłaty do wywozu mięsa wieprzowego (Dz. U. Nr 203, poz. 1974) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie ustanowienia dopłaty do wywozu mięsa wieprzowego (Dz. U. Nr 17, poz. 161) w § 2 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Wnioski o udzielenie pozwolenia na wywóz ilości towaru niewykorzystanych w terminach, o których mowa w ust. 2 i 3, składa się od dnia 2 grudnia do dnia 8 grudnia.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości, za prawo do dysponowania częstotliwością oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości (Dz. U. Nr 204, poz. 1975) Na podstawie art. 31 ust. 12 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się jednorazową, minimalną opłatę za dokonanie rezerwacji częstotliwości, jeżeli wybór podmiotu nastąpił w drodze przetargu, w wysokości 50 % opłaty rocznej za prawo do wykorzystywania częstotliwości ustalonej zgodnie z warunkami podanymi w rezerwacji częstotliwości. 2. Wysokość opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1, określa się, zgodnie z przepisem § 3, na podstawie danych zawartych w rezerwacji częstotliwości. 3. Opłatę, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji o dokonaniu rezerwacji częstotliwości. 4. Opłata, o której mowa w ust. 1, wyższa niż 100.000 zł może, na wniosek strony, zostać rozłożona na raty. § 2. Do opłat za prawo do dysponowania częstotliwością stosuje się przepisy dotyczące opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości. § 3. 1. Do ustalenia wysokości opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości w poszczególnych służbach radiokomunikacyjnych przyjmuje się parametry techniczne oraz dane dotyczące lokalizacji stacji nadawczych lub nadawczo-odbiorczych określonych w decyzji. 2. Opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości określa: 1) dla radiokomunikacji ruchomej lądowej - załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) dla radiokomunikacji stałej lądowej oraz radiokomunikacji satelitarnej - załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) dla radiokomunikacji lotniczej oraz radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej - załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) dla radiofonii i telewizji - załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 4. Opłatę za prawo do wykorzystywania częstotliwości (jednego kanału radiowego), jeżeli jest ona wykorzystywana dla różnego rodzaju łączności, dla których przewidziane są zróżnicowane opłaty, uiszcza się w wysokości najwyższej określonej dla danego rodzaju łączności. § 5. W przypadku wykorzystywania kanału radiowego na tym samym obszarze przez więcej niż jeden podmiot posiadający prawo do wykorzystywania (współwykorzystywania) częstotliwości, każdy z tych podmiotów wnosi opłatę za prawo do wykorzystywania częstotliwości w wysokości 50 % opłaty rocznej. § 6. 1. Za prawo do wykorzystywania częstotliwości: 1) przez stacje nadawcze i nadawczo-odbiorcze, z wyłączeniem stacji ruchomych, zlokalizowane na obszarach administracyjnych miast liczących powyżej 100.000 mieszkańców, 2) przez nadawcze stacje radiofoniczne i telewizyjne o mocy promieniowanej większej od 0,1 kW, zlokalizowane na obszarach administracyjnych miast liczących powyżej 100.000 mieszkańców oraz na obszarach przylegających do każdego z tych miast w promieniu do 20 km od środka każdego obszaru miejskiego - uiszcza się opłatę w wysokości 200 % opłaty rocznej. 2. Jeżeli jedna stacja przęsła linii radiowej jest zlokalizowana na obszarach administracyjnych miast liczących powyżej 100.000 mieszkańców, a druga stacja poza tym obszarem, uiszcza się opłatę w wysokości 150 % opłaty rocznej. 3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do częstotliwości wykorzystywanych: 1) przez służby radiokomunikacji lądowej przeznaczone wyłącznie do świadczenia doraźnej pomocy przy ratowaniu życia i zdrowia ludzkiego przez jednostki służby zdrowia; 2) do prowadzenia akcji przez jednostki organizacyjne, których statutowym obowiązkiem jest planowanie, prowadzenie i uczestnictwo w akcjach zapobiegania i łagodzenia skutków klęsk żywiołowych i katastrof; 3) przez operatorów ogólnokrajowych sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej o jednolitej strukturze działania na obszarze kraju. § 7. Nie pobiera się opłat, o których mowa w § 3, za częstotliwości wykorzystywane w: 1) służbie radiokomunikacyjnej morskiej w morskim paśmie VHF: a) w kanale 16 (156,800 MHz), b) w kanale 70 (156,525 MHz); 2) służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej - przez jednostki pływające, w relacji łączności statek - brzeg i statek - statek; 3) służbie radiokomunikacyjnej lotniczej: a) częstotliwości alarmowe: - 121,5 MHz, - 123,1 MHz, - 243 MHz, b) przez statki powietrzne, w relacji łączności statek powietrzny - ziemia i statek powietrzny - statek powietrzny; 4) służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej w zakresach częstotliwości przydzielonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości: a) dla służby amatorskiej, b) w paśmie obywatelskim CB (26,960 MHz - 27,410 MHz). § 8. 1. Roczną opłatę za prawo do wykorzystywania częstotliwości uiszcza się w ratach kwartalnych w wysokości równej 1/4 opłaty rocznej do końca stycznia, kwietnia, lipca i października danego roku. 2. Roczną opłatę za prawo do wykorzystywania częstotliwości można uiścić jednorazowo za cały rok do końca lutego danego roku albo w ratach półrocznych w wysokości równej 1/2 opłaty rocznej do końca lutego i sierpnia danego roku. 3. W przypadku doręczenia decyzji o prawie do wykorzystywania częstotliwości w trakcie kwartału, opłatę za ten kwartał uiszcza się w kwocie równej iloczynowi liczby miesięcy objętych w danym kwartale decyzją o prawie do wykorzystywania częstotliwości i 1/12 opłaty rocznej. 4. Za okresowe, krótsze niż kwartał, prawo do wykorzystywania częstotliwości opłatę uiszcza się jednorazowo w kwocie równej iloczynowi liczby miesięcy występujących w okresie objętym prawem do wykorzystywania częstotliwości i 1/12 opłaty rocznej. 5. Minimalna opłata za okresowe prawo do wykorzystywania częstotliwości wynosi 1/12 opłaty rocznej. 6. Opłaty, o których mowa w ust. 3 i 4 oraz w § 9, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej prawo do wykorzystywania częstotliwości. § 9. Za prawo do wykorzystywania częstotliwości w celu: 1) przeprowadzenia badań albo 2) eksperymentów, albo 3) zapewnienia okazjonalnego przekazu informacji - ustala się opłatę w wysokości 50 % kwoty równej iloczynowi liczby miesięcy w okresie objętym prawem do wykorzystywania częstotliwości i 1/12 opłaty rocznej. § 10. 1. W przypadku rezygnacji przez podmiot z prawa do wykorzystywania częstotliwości przed końcem okresu, na jaki prawo zostało przyznane, ratę opłaty za kwartał, w którym upłynął 30-dniowy termin od daty złożenia wniosku o rezygnację, uiszcza się w kwocie równej iloczynowi liczby miesięcy w okresie, w którym przysługiwało prawo, i 1/12 opłaty rocznej. 2. W przypadku cofnięcia prawa do wykorzystywania częstotliwości przed końcem okresu, na jaki prawo zostało przyznane, ratę opłaty za kwartał, w którym doręczono decyzję o cofnięciu przysługującego prawa, uiszcza się w kwocie równej iloczynowi liczby miesięcy w okresie, w którym przysługiwało prawo, i 1/12 opłaty rocznej. § 11. Opłaty wnosi się na rachunek Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2003 r. (poz. 1975) Załącznik nr 1 OPŁATY ROCZNE ZA PRAWO DO WYKORZYSTYWANIA CZĘSTOTLIWOŚCI W SŁUŻBIE RADIOKOMUNIKACYJNEJ RUCHOMEJ LĄDOWEJ 1. Wysokość opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości (jednego kanału radiowego) w sieci telekomunikacyjnej o lokalnym obszarze działania określa tablica 1. Tablica 1 Lp.Typ sieci radiokomunikacyjnejRodzaj kanałuSzerokość kanałuOpłata w złotych łączność w relacji stacja bazowa - stacja ruchomastacja bazowa - stacja bazowastacja ruchoma - stacja ruchoma wysokość zawieszenia anteny stacji bazowej h [m n.p.t.]wysokość zawieszenia anteny stacji bazowej h [m n.p.t.] h ≤ 40h > 40h ≤ 40h > 40 [kHz]P ≤ 10 WP > 10 WP ≤ 10 WP > 10 WP ≤ 10 WP > 10 WP ≤ 10 WP > 10 WP ≤ 10 W 12345678910111213 1Sieci łączności dwukierunkowej typu dyspozytorskiego (radiotelefoniczne, transmisji danych, monitoringu, zdalnego sterowania itp.)simpleks25,05007506501.0001.0003.0002.8005.000300 12,53003503006005001.5001.4002.500200 dupleks, semidupleks25,08001.2001.0001.6001.5004.5004.2007.500- 12,55007506501.0001.0003.0002.8005.000- 2Sieci łączności jednokierunkowej (przywoławcze, monitoringu, zdalnego sterowania itp.)simpleks25,05007506501.0001.0003.0002.8005.000- 12,53003503006005001.5001.4002.500- Oznaczenia: P - moc wyjściowa nadajnika wyrażona w watach, n.p.t. - nad poziomem terenu, h - wysokość zawieszenia anteny stacji bazowej wyrażona w metrach [m n.p.t.]. 1.1. Do ustalenia wysokości opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości (jednego kanału radiowego) w sieci radiokomunikacji ruchomej lądowej o lokalnym obszarze działania przyjmuje się, że obszar działania sieci, wyznaczony jako suma obszarów działania stacji bazowych wchodzących w skład tej sieci, jest obszarem powierzchniowo jednospójnym, tzn. dla każdych dwóch dowolnych punktów należących do tego obszaru istnieje krzywa łącząca te dwa punkty należąca do tego obszaru. 1.2. Do ustalenia wysokości opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości (jednego kanału radiowego) w przypadku, kiedy obszar działania sieci składa się z dwóch lub więcej obszarów powierzchniowo jednospójnych połączonych ze sobą za pomocą stacji retransmisyjnych lub łączy dzierżawionych, opłatę wnosi się osobno dla każdego z tych obszarów. 1.3. Przy ustalaniu wysokości opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości przyjmuje się parametry stacji z najwyżej zawieszoną anteną stacji bazowej. 2. Opłata za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego w sieci telekomunikacyjnej realizowanej przy wykorzystaniu wyłącznie urządzeń ruchomych z możliwością przemieszczania się ich na terytorium całego kraju wynosi: - dla kanału radiowego o szerokości 12,5 kHz..............................................700 zł, - dla kanału radiowego o szerokości 25 kHz..............................................1.400 zł. 3. Wysokość opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości (jednego kanału radiowego) w sieci telekomunikacyjnej pracującej na terytorium całego kraju określa tablica 2. Tablica 2 Lp.Typ sieci radiokomunikacyjnejRodzaj kanałuSzerokość kanału radiowego [kHz]Opłata w złotych 12345 1dyspozytorska, w tym typu trankingowegosimpleks12,55.000 25,08.000 dupleks, semidupleks12,510.000 25,016.000 2przywoławczasimpleks25,02.000 4. Opłata za prawo do wykorzystywania częstotliwości w służbie radiokomunikacji lądowej wyłącznie do świadczenia usług doraźnej pomocy w zakresie ratowania życia i zdrowia ludzkiego przez jednostki finansowane z budżetu państwa oraz GOPR, TOPR, WOPR i RG (Ratownictwo Górnicze) wynosi 50 % opłaty rocznej określonej na podstawie pkt 1 i 3. 5. Wysokość opłaty za prawo do wykorzystywania jednego dupleksowego kanału radiowego w publicznej sieci telefonii ruchomej o strukturze komórkowej określa tablica 3. Tablica 3 Lp.Typ sieci radiokomunikacyjnejSzerokość kanału radiowego [kHz]Opłata w złotych w pierwszym roku eksploatacji sieciw drugim roku eksploatacji sieciw trzecim roku eksploatacji sieciw czwartym roku i następnych latach eksploatacji sieci 1234567 1Analogowa sieć ruchoma pracująca w standardzie NMT 450i25---24.000 2Cyfrowa sieć ruchoma pracująca w standardzie GSM 900 i GSM 1.80020080.00092.000104.000120.000 3Cyfrowa sieć ruchoma pracująca w standardzie UMTS5.0001.000.0001.150.0001.300.0001.500.000 5.1. Opłata za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego TDD (Time Division Duplex) w cyfrowej sieci ruchomej pracującej w standardzie UMTS wynosi 50 % opłaty rocznej określonej na podstawie pkt 5. 5.2. Opłata za prawo do wykorzystywania w celach testowych jednego kanału radiowego przez każdą stację bazową pracującą w standardzie UMTS wynosi 2.000 zł. 5.3. Opłata za prawo do wykorzystywania w celach testowych jednego kanału radiowego TDD (Time Division Duplex) przez każdą stację bazową pracującą w standardzie UMTS wynosi 50 % opłaty rocznej określonej na podstawie pkt 5.2. Załącznik nr 2 OPŁATY ROCZNE ZA PRAWO DO WYKORZYSTYWANIA CZĘSTOTLIWOŚCI W SŁUŻBIE RADIOKOMUNIKACYJNEJ STAŁEJ LĄDOWEJ I SATELITARNEJ I. Radiokomunikacja stała w zakresie częstotliwości poniżej 30 MHz 1. Opłata za prawo do wykorzystywania w relacjach krajowych jednego kanału radiowego o szerokości 4 kHz wynosi 3.000 zł. 2. Opłata za prawo do wykorzystywania w relacjach zagranicznych jednego kanału radiowego o szerokości 4 kHz wynosi 4.000 zł. II. Linie radiowe punkt-punkt (p-p) 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego dwuczęstotliwościowego (1 przęsło) w stacjonarnych liniach radiowych typu punkt-punkt (p-p) określa tablica 1. Tablica 1 Zakres częstotliwości f[GHz]Szerokość kanału [MHz]Opłata w złotych 123 f < 7,112825.000 7,11 ≤ f < 11,72815.000 11,7 ≤ f < 222810.000 22 ≤ f < 26,5285.000 26,5 ≤ f < 39,5282.000 39,5 ≤ f< 57281.000 f ≥ 5710020 1.1. W przypadku przęsła radiowego jednoczęstotliwościowego opłatę uiszcza się w wysokości 75 % opłaty rocznej określonej w tablicy 1 dla właściwej szerokości i właściwego zakresu częstotliwości. 1.2. W przypadku wykorzystywania urządzeń analogowych opłatę uiszcza się w wysokości dwukrotnie wyższej od opłaty rocznej określonej w tablicy 1. 2. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego, w liniach radiowych przewoźnych typu punkt-punkt (p-p) wynoszą: 2.1. w przypadku linii służących do łączności awaryjnej lub tymczasowej - 25 % opłaty rocznej określonej w tablicy 1 dla właściwej szerokości kanału, sposobu transmisji i zakresu częstotliwości, 2.2. w pozostałych przypadkach - 75 % opłaty rocznej określonej w tablicy 1 dla właściwej szerokości kanału, sposobu transmisji i zakresu częstotliwości. 3. Opłatę roczną za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego (1 przęsło) o szerokości innej niż podana w tablicy 1, w liniach radiowych typu punkt-punkt (p-p) określa się jako iloczyn opłaty rocznej określonej w tablicy 1 dla właściwej szerokości kanału, sposobu transmisji i zakresu częstotliwości oraz współczynnika otrzymanego z podzielenia wykorzystywanej szerokości kanału, wyrażonej w MHz, przez szerokość kanału podaną w tablicy 1. III. Linie radiowe typu punkt-wiele punktów (p-mp) 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową lub przekaźnikową w liniach radiowych typu punkt-wiele punktów (p-mp), stosowanych w stacjonarnych sieciach o strukturze komórkowej, określa tablica 2. Tablica 2 Zakres częstotliwości f[GHz]Opłata za każdy 1 MHz wykorzystywanego widma częstotliwości w złotych 12 f ≤ 5,925400 f > 5,925200 IV. Systemy radiowego dostępu abonenckiego nieujęte w pkt III 1. Opłata za prawo do wykorzystywania częstotliwości w łączu jednokanałowym RSŁA wynosi 100 zł. 2. Opłata za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową pracującą w systemie radiowego dostępu abonenckiego wykorzystującego: 2.1. standard cyfrowych telefonów bezprzewodowych DECT wynosi 400 zł, 2.2. standard cyfrowych telefonów bezprzewodowych CT2 wynosi 600 zł. 3. Opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stację bazową lub przekaźnikową, pracującą w systemach radiowego dostępu abonenckiego z rozproszeniem widma (SS - Spread Spectrum) określa tablica 3. Tablica 3 Zakres częstotliwości f [GHz]Opłaty za każdy 1 MHz wykorzystywanego widma częstotliwości w złotych 12 f ≤ 1400 1 < f ≤ 2,580 2,5 < f ≤ 3,6260 3,6 < f ≤ 6240 f > 6200 V. Radary 1. Opłata za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości w stacjonarnych systemach radarowych wynosi 300 zł. VI. Łączność satelitarna 1. Opłata za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez każdą stałą naziemną stację satelitarną pracującą w służbie stałej satelitarnej wynosi 7.200 zł. 2. Opłata za prawo do wykorzystywania częstotliwości w służbie stałej satelitarnej służącej do dosyłania sygnałów radiodyfuzyjnych w relacji Ziemia-satelita, wykonywanej za pomocą jednej stałej naziemnej stacji satelitarnej, za każde 10 kHz wykorzystywanego widma częstotliwości wynosi. 60 zł. 3. Opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości w służbie radiokomunikacyjnej satelitarnej, przez jedną naziemną stację satelitarną, pracującą w sieci typu VSAT wynoszą: 3.1. dla stacji centralnej zarządzającej siecią stacji końcowych oraz stacji końcowej pełniącej funkcje sterujące siecią, za każdy 1 kHz wykorzystywanego widma wynosi 60 zł, 3.2. dla stacji końcowej zwykłej 60 zł. 4. Opłata za prawo do wykorzystywania częstotliwości w służbie stałej satelitarnej przez jedną stałą naziemną stację satelitarną, używaną przez jednostkę budżetową wyłącznie do celów szkoleniowych wynosi 2.400 zł. Załącznik nr 3 OPŁATY ROCZNE ZA PRAWO DO WYKORZYSTYWANIA CZĘSTOTLIWOŚCI W RADIOKOMUNIKACJI MORSKIEJ I ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ ORAZ W RADIOKOMUNIKACJI LOTNICZEJ 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego w radiokomunikacji lotniczej, w zakresie częstotliwości 117,975-137,000 MHz przez jedną stację lotniskową, w relacji "ziemia-statek powietrzny" wynoszą: 1.1. dla kanału radiowego o szerokości 25 kHz 400 zł, 1.2. dla kanału radiowego o szerokości 8,33 kHz 100 zł. 2. Opłata za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości w systemach radionawigacji i radiolokacji wynosi 300 zł. 3. Opłata za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego szerokości 30,3 kHz przez naziemną stację pracującą w systemie telefonii publicznej dla pasażerów samolotów (TFTS) wynosi 600 zł. 4. Wysokość opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości w radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej przez każdą stację nadbrzeżną w relacji łączności "brzeg-statek" określa tablica 1. Tablica 1 Zakres częstotliwościSzerokość kanału [kHz]Opłata 123 Pasmo morskie VHF12,5200 zł za jeden kanał 25400 zł za jeden kanał Pozostałe pasma przewidziane dla służby radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowejzgodnie z Regulaminem radiokomunikacyjnym2.400 zł za jedno pasmo 5. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego w radiokomunikacji morskiej i żeglugi śródlądowej, w zakresie częstotliwości VHF przez każdą stację przewoźną lub przenośną, w relacji łączności "brzeg-statek" określa tablica 2. Tablica 2 Lokalizacja stacjiSzerokość kanału [kHz]Opłata w złotych 123 W zasięgu stacji nadbrzeżnej12,5150 25300 Poza zasięgiem stacji nadbrzeżnej lub przy jej braku12,5200 25400 Załącznik nr 4 OPŁATY ROCZNE ZA PRAWO DO WYKORZYSTYWANIA CZĘSTOTLIWOŚCI W RADIOFONII I TELEWIZJI I. Radiofonia 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości przez jedną analogową stację radiofoniczną w zakresie UKF określa tablica 1. Tablica 1 Wysokość zawieszenia anteny h [m]Moc promieniowana P [kW]Opłata w złotych 123 h ≤ 50P ≤ 0,11.000 0,1 < P ≤ 0,52.000 P > 0,54.000 50 < h ≤ 100P ≤ 0,12.000 0,1 < P ≤ 1,05.250 1,0 < P ≤ 10,08.000 P > 10,012.000 h > 100P ≤ 1,06.750 1,0 < P ≤ 10,011.750 10,0 < P ≤ 100,018.000 P > 100,022.000 2. Opłata za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości przez jedną analogową stację radiofoniczną w zakresie fal długich wynosi 10.000 zł. 3. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości przez jedną analogową stację radiofoniczną w zakresie fal średnich określa tablica 2. Tablica 2 Moc nadajnika P [kW]Opłata w złotych 12 P < 1500 1 < P ≤ 501.000 P > 502.000 4. Opłata za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości przez jedną analogową stację radiofoniczną w zakresie fal krótkich wynosi 4.000 zł. 5. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości przez jedną cyfrową stację radiofoniczną pracującą zgodnie ze standardem T-DAB określa tablica 3. Tablica 3 Moc promieniowana P [kW]Wysokość zawieszenia anteny h [m]Opłata w złotych 123 P < 1h ≤ 50300 50 < h ≤ 150600 h > 150900 P ≥ 1h ≤ 50600 50 < h ≤ 150900 h > 1501.200 Nadawcy nieposiadający prawa do nadawania reklam wnoszą opłatę w wysokości 50 % opłaty podanej w pkt 1-5. Obniżenie opłaty następuje na wniosek nadawcy. II. Telewizja 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału telewizyjnego przez jedną analogową stację telewizyjną określa tablica 4. Tablica 4 Wysokość zawieszenia anteny h [m]Moc promieniowana P [kW]Opłata w złotych 123 h ≤ 50P ≤ 0,12.250 0,1 < P ≤ 0,54.500 P > 0,59.000 50 < h ≤ 100P ≤ 0,14.500 0,1 < P ≤ 1,012.000 1,0 < P ≤ 10,018.000 P > 10,027.000 h > 100P ≤ 1,015.000 1,0 < P ≤ 10,026.250 10,0 < P ≤ 100,040.500 P > 100,049.500 2. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału telewizyjnego przez jedną cyfrową stację telewizyjną pracującą zgodnie ze standardem DVB-T określa tablica 5. Tablica 5 Moc promieniowana P[kW]Wysokość zawieszenia anteny h [m]Opłata w złotych 123 P < 1,0h ≤ 50400 50 < h ≤ 1501.000 h > 1501.400 1,0 ≤ P < 10h ≤ 501.000 50 < h ≤ 1501.400 h > 1501.800 P ≥ 10h ≤ 501.400 50 < h ≤ 1501.800 h > 1502.400 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości (Dz. U. Nr 237, poz. 2008 oraz z 2003 r. Nr 35, poz. 296), które, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 1070), traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie opłat za prawo do dysponowania częstotliwością przez komórki organizacyjne, organy i jednostki organizacyjne na potrzeby służb rządowych (Dz. U. Nr 204, poz. 1976) Na podstawie art. 31 ust. 13 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, zwanych dalej "opłatami", przez: 1) komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej - na własne potrzeby, 2) organy i jednostki organizacyjne nadzorowane lub podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - na własne potrzeby, 3) organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w odniesieniu do sieci telefonicznej eksploatowanej przez te organy i jednostki na potrzeby Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej, 4) jednostki organizacyjne Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego - na własne potrzeby, 5) jednostki organizacyjne Agencji Wywiadu - na własne potrzeby, 6) jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych - na własne potrzeby, 7) jednostki organizacyjne Służby Więziennej - na własne potrzeby, zwane dalej "podmiotami". § 2. 1. Ustala się dla podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1, roczną opłatę w wysokości 300.000 zł. 2. Ustala się dla podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, roczną opłatę w wysokości: 1) w zakresie częstotliwości poniżej 30 MHz - w kwocie zryczałtowanej 12.000 zł; 2) w zakresie częstotliwości 30 MHz - 2.000 MHz: a) za każde 25 kHz widma radiowego - 200 zł, b) za jeden kanał dla linii radiowych niezależnie od długości relacji, liczby przęseł oraz szerokości kanału - 1.500 zł; 3) w zakresie częstotliwości powyżej 2.000 MHz za jeden kanał niezależnie od długości relacji, liczby przęseł oraz szerokości kanału - 1.500 zł. 3. Ustala się dla podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 4, roczną opłatę w wysokości 6.000 zł. 4. Ustala się dla podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 5, roczną opłatę w wysokości 5.000 zł. 5. Ustala się dla podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 6, roczną opłatę w wysokości 140.000 zł. 6. Ustala się dla podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 7, roczną opłatę w wysokości 30.000 zł. § 3. W przypadku dysponowania kanałem radiowym na tym samym obszarze przez więcej niż jeden podmiot posiadający prawo do dysponowania (współwykorzystywania) częstotliwością, każdy z tych podmiotów wnosi opłatę w wysokości 50 % opłaty rocznej. § 4. Za prawo do dysponowania częstotliwością w celu: 1) przeprowadzenia badań albo 2) eksperymentów, albo 3) zapewnienia okazjonalnego przekazu informacji podmioty, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, uiszczają opłatę w wysokości 50 % kwoty równej iloczynowi liczby miesięcy w okresie objętym prawem do dysponowania częstotliwością i 1/12 opłaty rocznej. § 5. Nie pobiera się opłat za prawo do dysponowania częstotliwością: 1) w służbie radiokomunikacyjnej morskiej w morskim paśmie VHF: a) w kanale 16 (156,800 MHz), b) w kanale 70 (156,525 MHz); 2) w służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej - przez jednostki pływające, w relacji łączności statek - brzeg i statek - statek; 3) w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej: a) alarmową: - 121,5 MHz, - 123,1 MHz, - 243 MHz, b) przez statki powietrzne, w relacji łączności statek powietrzny - ziemia i statek powietrzny - statek powietrzny. § 6. 1. Opłatę roczną uiszcza się w ratach kwartalnych w wysokości równej 1/4 opłaty rocznej do końca stycznia, kwietnia, lipca i października danego roku. Podmiot może uiszczać opłatę roczną jednorazowo za cały rok do końca lutego danego roku albo w ratach półrocznych w wysokości równej 1/2 opłaty rocznej do końca lutego i sierpnia danego roku. 2. W przypadku wydania decyzji ustalającej prawo do dysponowania częstotliwością w trakcie kwartału, opłatę za ten kwartał uiszcza się w kwocie równej iloczynowi liczby miesięcy objętych w danym kwartale decyzją o prawie do dysponowania częstotliwością i 1/12 opłaty rocznej. 3. Za okresowe, krótsze niż kwartał, prawo do dysponowania częstotliwością opłatę uiszcza się jednorazowo w kwocie równej iloczynowi liczby miesięcy występujących w okresie objętym prawem do dysponowania częstotliwością i 1/12 opłaty rocznej. 4. Opłaty, o których mowa w ust. 2 i 3 oraz § 4, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej prawo do dysponowania częstotliwością. 5. Minimalna opłata za okresowe prawo do dysponowania częstotliwością wynosi 1/12 opłaty rocznej. 6. Przepisów ust. 2-5 nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1 i 4-6. § 7. Opłaty wnosi się na rachunek Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości przez komórki i jednostki organizacyjne dla potrzeb służb rządowych (Dz. U. Nr 237, poz. 2009), które, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 1070), traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności pieniężnych i świadczeń otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa i pracowników wojska zatrudnionych w jednostkach wojskowych wykonujących zadania poza granicami państwa (Dz. U. Nr 204, poz. 1977) Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie należności pieniężnych i świadczeń otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa i pracowników wojska zatrudnionych w jednostkach wojskowych wykonujących zadania poza granicami państwa (Dz. U. Nr 110, poz. 1257 oraz z 2002 r. Nr 31, poz. 282) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) świadczenia odszkodowawcze w razie wypadków lub chorób pozostających w związku ze służbą wojskową pełnioną poza granicami państwa oraz odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750),"; 2) w § 5 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W sytuacji wyjątkowej, bezpośrednio przed wyjazdem żołnierza do rejonu działania operacji wojskowej, gdy nie została jeszcze wydana decyzja o wyznaczeniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz przygotowuje się do pełnienia służby poza granicami państwa, może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej jednorazowej należności pieniężnej. Zaliczka powinna być rozliczona w ciągu miesiąca od dnia jej wypłacenia."; 3) w § 13 w ust. 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Pracownikom, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, przysługuje:", b) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wynagrodzenie miesięczne w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa (Dz. U. Nr 204, poz. 1979) Na podstawie art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz. 1198, z 2001 r. Nr 148, poz. 1647, z 2002 r. Nr 239, poz. 2042 oraz z 2003 r. Nr 12, poz. 126 i Nr 86, poz. 791) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 14 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W sytuacji wyjątkowej, bezpośrednio przed wyjazdem żołnierza do misji specjalnej organizacji międzynarodowej i sił wielonarodowych, gdy nie została jeszcze wydana decyzja o wyznaczeniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz przygotowuje się do pełnienia służby poza granicami państwa, może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej jednorazowej należności pieniężnej. Zaliczka powinna być rozliczona w ciągu miesiąca od dnia jej wypłacenia."; 2) w § 16 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. W sytuacji wyjątkowej, bezpośrednio przed wyjazdem żołnierza do polskiego kontyngentu wojskowego, gdy nie została jeszcze wydana decyzja o wyznaczeniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz przygotowuje się do pełnienia służby poza granicami państwa, może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej jednorazowej należności pieniężnej. Zaliczka powinna być rozliczona w ciągu miesiąca od dnia jej wypłacenia."; 3) w § 17 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nie niższym niż generała brygady - zaszeregowuje się od grupy należności zagranicznej Ia do grupy Ic,"; 4) § 23 otrzymuje brzmienie: "§ 23. Przez cały czas wykonywania przez żołnierza, o którym mowa w § 1 pkt 4-6, zadań służbowych poza granicami państwa przysługują mu diety oraz zwrot kosztów przejazdów, dojazdów i noclegów, płatne w walutach obcych, na zasadach określonych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z tym że w przypadku żołnierzy wykonujących zadania na jednostkach pływających Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej należności te przysługują wyłącznie za czas pobytu w porcie zagranicznym."; 5) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2003 r. (poz. 1979) TABELA GRUP I STAWEK MIESIĘCZNYCH NALEŻNOŚCI ZAGRANICZNYCH Grupa należności zagranicznejStawka należności zagranicznej w USD Ia3.000 b2.700 c2.500 IIa2.000 b1.900 c1.850 IIIa1.800 b1.700 c1.650 IVa1.600 b1.500 c1.450 Va1.400 b1.300 c1.250 VIa1.200 b1.100 VIIa1.050 b950 VIIIa950 b900 c850 IXa850 b800 c750 d700 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 204, poz. 1980) Na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kwoty kredytów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, mogą być udzielane temu samemu podmiotowi w przetwórstwie rolno-spożywczym i na działy specjalne produkcji rolnej lub na realizację w tych działach przedsięwzięć, o których mowa w § 1 ust. 2, do wysokości 8 milionów zł, a w przetwórstwie mięsa, mleka lub ziemniaków na skrobię - nie więcej niż 16 milionów zł na przedsięwzięcia w zakresie dostosowania prowadzonej działalności do wymogów sanitarnych i weterynaryjnych, obowiązujących w Unii Europejskiej, lub na wprowadzenie nowych technologii."; 2) w § 11 w: a) ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kwoty wyliczonej z zastosowaniem zasady określonej w ust. 2, powiększonej o połowę tej kwoty, lub kwoty odsetek naliczonych w wysokości 1,10 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski w odniesieniu do kredytów udzielonych na przedsięwzięcia, o których mowa w § 2a,", b) ust. 5a pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) 1 % w stosunku rocznym w odniesieniu do kredytów, o których mowa w ust. 3 pkt 5, w tym udzielonych na przedsięwzięcia w ramach programów branżowych zaakceptowanych przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi."; 3) po § 20 dodaje się § 20a w brzmieniu: "§ 20a. 1. Agencja może udzielać gwarancji i poręczeń kredytowych na realizację przedsięwzięć, o których mowa w § 20 ust. 1, w ramach limitu określonego w planie finansowym Agencji. 2. Warunkiem ubiegania się o uzyskanie gwarancji kredytowej lub poręczenia spłaty kredytu przez Agencję jest: 1) złożenie w banku, z którym Agencja zawarła umowę o współpracy w zakresie trybu i warunków udzielania gwarancji i poręczeń, wniosku o udzielenie gwarancji kredytowej lub poręczenia spłaty kredytu; wniosek składa się na formularzu, którego wzór określi Prezes Agencji, 2) zawarcie warunkowej umowy o kredyt, którego dotyczy poręczenie lub gwarancja. 3. Gwarancje i poręczenia kredytowe są udzielane na oznaczony czas, do wysokości 80 % wykorzystanej kwoty przyznanego kredytu wraz z odsetkami od kwoty objętej gwarancją lub poręczeniem, nie więcej jednak niż do wysokości 65.000 zł. 4. Udzielane przez Agencję gwarancje i poręczenia kredytowe są zabezpieczane w szczególności w formie weksla in blanco. 5. Z tytułu udzielonej gwarancji lub poręczenia Agencja pobiera jednorazowo prowizję w wysokości 0,8 % gwarantowanej lub poręczonej kwoty kredytu."; 4) w § 23c w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zbieraniem lub przetwarzaniem na mączkę zwłok zwierzęcych: bydła, owiec, kóz i świń,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596, z 1997 r. Nr 34, poz. 204 i Nr 145, poz. 972, z 1999 r. Nr 21, poz. 183, z 2000 r. Nr 44, poz. 500, Nr 46, poz. 532, Nr 55, poz. 655 i Nr 86, poz. 961, z 2001 r. Nr 41, poz. 466, Nr 73, poz. 765, Nr 83, poz. 896, Nr 86, poz. 949, Nr 89, poz. 975 i Nr 138, poz. 1548, z 2002 r. Nr 21, poz. 203, Nr 46, poz. 427 i 429, Nr 150, poz. 1242 i Nr 231, poz. 1939 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1539. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie norm wyżywienia, przypadków, w których funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, oraz wysokości tego równoważnika (Dz. U. Nr 204, poz. 1982) Na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) jednostka organizacyjna - jednostkę organizacyjną Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, o której mowa w zarządzeniu nr 73 Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie nadania statutu Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (M. P. Nr 26, poz. 432); 2) kierownik jednostki organizacyjnej - dyrektora departamentu, biura i innej równorzędnej jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanej dalej "ABW", oraz dyrektora delegatury i komendanta ośrodka szkolenia ABW; 3) podstawowa norma wyżywienia - ilość środków spożywczych przysługujących funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w ciągu doby; 4) dodatkowa norma wyżywienia - ilość środków spożywczych lub napojów przysługujących funkcjonariuszowi w ciągu doby jako dodatek do podstawowej normy wyżywienia albo jako odrębny posiłek lub napój. § 2. 1. Ustala się następujące rodzaje norm wyżywienia, które przysługują funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", w czasie wykonywania zadań służbowych: 1) podstawową; 2) dodatkowe I-V; 3) napojów. 2. Ilość oraz rodzaj produktów żywnościowych zawartych w normach wyżywienia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wymiar rzeczowy poszczególnych norm wyżywienia stanowi podstawę do ustalenia wartości pieniężnych tych norm. 4. Funkcjonariusz, któremu przysługuje bezpłatne wyżywienie jednocześnie z kilku tytułów, otrzymuje wyżywienie tylko z jednego tytułu według jednej najkorzystniejszej dla siebie podstawowej normy wyżywienia oraz z dodatkową normą wyżywienia przysługującą do normy podstawowej. § 3. Wyżywienie według normy podstawowej przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi: 1) skoszarowanemu; 2) będącemu słuchaczem ośrodka szkolenia w czasie całodobowego pobytu w tym ośrodku oraz na praktykach, poza miejscem stałego zamieszkania; 3) uczestniczącemu w szkoleniach i naradach trwających ponad 8 godzin, organizowanych przez Szefa ABW lub jego zastępców; 4) uczestniczącemu w kursach i szkoleniach organizowanych przez kierownika jednostki organizacyjnej poza miejscem stałego zamieszkania, a w miejscu stałego zamieszkania wtedy, gdy na czas zajęć jest skoszarowany; 5) biorącemu udział w szkoleniu lub ćwiczeniach w systemie obronnym kraju, jeżeli zajęcia trwają w sposób ciągły powyżej 8 godzin; 6) Wydziału Działań Antyterrorystycznych i Zabezpieczenia Realizacji oraz jego odpowiednikom w delegaturach ABW w czasie przebywania na obozie kondycyjnym lub zgrupowaniu szkoleniowym; 7) biorącemu udział w zawodach sportowych i spartakiadach oraz przebywającemu na obozie kondycyjnym i zgrupowaniu szkoleniowym przed tymi zawodami; 8) skierowanemu do wykonywania czynności służbowych poza miejscem stałego pełnienia służby - za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej, na terenie której są wykonywane te czynności. § 4. Wyżywienie według normy podstawowej w postaci posiłków wydawanych w godzinach służby w danej jednostce organizacyjnej przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi jednostki organizacyjnej prowadzącej stołówkę zajmującemu stanowisko lub pełniącemu funkcję: 1) związaną z bezpośrednim kierowaniem lub sprawowaniem nadzoru nad gospodarką żywnościową; 2) kierownika stołówki; 3) lekarza kontrolującego jakość posiłków; 4) funkcjonariusza wyznaczonego do pełnienia całodobowej służby, z wyjątkiem etatowej służby dyżurnej. § 5. 1. Wyżywienie według normy podstawowej przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi, niezależnie od przysługujących w tym czasie innych norm wyżywienia lub diety z tytułu podróży służbowej, biorącemu udział w uroczystym albo promocyjnym posiłku. 2. Uroczysty posiłek można organizować z okazji: 1) wręczania jednostce organizacyjnej sztandaru; 2) rozwiązania jednostki organizacyjnej; 3) inauguracji kursu stacjonarnego trwającego co najmniej 4 miesiące. 3. Promocyjny posiłek można organizować w związku z zakończeniem kursu trwającego co najmniej 4 miesiące lub mianowaniem funkcjonariusza na pierwszy stopień oficerski. § 6. Wyżywienie według normy dodatkowej I przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi biorącemu udział w: 1) rocznych odprawach służbowych organizowanych przez kierownika jednostki organizacyjnej; 2) sympozjach naukowych i posiedzeniach zespołów problemowych zwoływanych przez Szefa ABW lub kierownika jednostki organizacyjnej. § 7. 1. Wyżywienie według normy dodatkowej II przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi Wydziału Działań Antyterrorystycznych i Zabezpieczenia Realizacji oraz jego odpowiednikom w delegaturach ABW w dniach: 1) pełnienia służby, z wyjątkiem dni, w których funkcjonariusz korzysta z wyżywienia według normy podstawowej wraz z innymi normami dodatkowymi; 2) wykonywania specjalistycznych zadań szkoleniowych związanych z dużym wysiłkiem fizycznym - jako dodatek do normy podstawowej. 2. Norma wyżywienia, o której mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi komórki zabezpieczenia zajmującemu stanowisko administracyjno-gospodarcze. § 8. Wyżywienie według normy dodatkowej III przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi, o którym mowa w § 3 pkt 3 oraz pkt 7, w przypadku gdy zawody i spartakiady sportowe mają rangę mistrzostw ABW. § 9. Wyżywienie według normy dodatkowej IV przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi komórki zabezpieczenia podczas skoszarowania lub przebywania na obozie kondycyjnym i zgrupowaniu szkoleniowym. § 10. 1. Wyżywienie według normy dodatkowej V przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi, o którym mowa w § 3 pkt 4, za zgodą dyrektora Biura Administracyjno-Gospodarczego ABW, oraz w § 3 pkt 7, w przypadku gdy zawody sportowe i spartakiady posiadają rangę mistrzostwa jednostki organizacyjnej. 2. Dodatkowa norma wyżywienia V przysługuje także, jako posiłek profilaktyczny, funkcjonariuszowi pełniącemu w okresie od dnia 1 listopada do dnia 31 marca służbę na wolnym powietrzu, co najmniej przez 4 godziny dziennie, z wyjątkiem funkcjonariusza korzystającego w tym czasie z diety z tytułu podróży służbowej lub innych norm wyżywienia. § 11. Norma napojów przysługuje bezpłatnie funkcjonariuszowi wyłącznie w naturze i tylko w dniach wykonywania czynności służbowych: 1) w pomieszczeniach, w których temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza 28 °C; 2) na otwartej przestrzeni przy temperaturze otoczenia powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C; 3) związanych z dużym wysiłkiem fizycznym. § 12. W przypadku braku możliwości zapewnienia wyżywienia w obiektach ABW dopuszcza się wyżywienie funkcjonariusza w placówkach gastronomicznych według przysługującej normy wyżywienia - w wymiarze do 300 % tej normy. § 13. 1. Równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie otrzymuje funkcjonariusz, któremu rodzaj i warunki pełnienia służby uniemożliwiają korzystanie z przysługującego mu wyżywienia oraz w przypadku gdy nie ma możliwości żywienia funkcjonariusza ze względów techniczno-organizacyjnych. 2. Równoważnik pieniężny, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się za okres przysługiwania wyżywienia, w wysokości 100 % obowiązującej w tym czasie wartości pieniężnej należnej normy wyżywienia określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Funkcjonariusz nie otrzymuje równoważnika pieniężnego w zamian za napoje. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2003 r. (poz. 1982) Załącznik nr 1 ILOŚĆ ORAZ RODZAJ PRODUKTÓW ŻYWNOŚCIOWYCH ZAWARTYCH W NORMACH WYŻYWIENIA Lp.Nazwa grupy artykułów żywnościowychJedn. miaryNorma wyżywienia - dziennie w gramach na osobę podstawowadodatkowa IIIIIIIVV 123456789 1Pieczywog67013565503525 2Przetwory zbożowe i strączkoweg10020---- 3Przetwory mięsne w przeliczeniu na mięso w elementachg29060100856040 4Przetwory rybne w przeliczeniu na filety z rybg408---- 5Masło naturalneg40825201510 6Tłuszcze zwierzęce i roślinne w przeliczeniu na smalecg306---- 7Napoje mleczne w przeliczeniu na mleko pełnotłusteg4008019015010570 8Sery w przeliczeniu na ser pełnotłustyg601550403020 9Jajaszt.0,5-0,50,50,5- 10Ziemniakig700140---- 11Warzywag34070---- 12Owoceg28080320250170110 13Soki z owocówg--320250175110 14Przetwory owocowe w przeliczeniu na dżemg153---- 15Cukierg601225201515 16Herbatag11---- 17Kakaog2--2-- 18Kawa zbożowag6----- 19Kawa naturalnag-28844 20Sól i przyprawyg418---1 Załącznik nr 2 WARTOŚĆ PIENIĘŻNA NORM WYŻYWIENIA Lp.Nazwa normyWartość pieniężna norm wyżywienia 123 1Podstawowa12,90 zł 2Dodatkowa I2,70 zł 3Dodatkowa II6,45 zł 4Dodatkowa III5,10 zł 5Dodatkowa IV3,60 zł 6Dodatkowa V2,45 zł 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 17 września 1997 r. w sprawie przypadków, w których funkcjonariusz Urzędu Ochrony Państwa otrzymuje wyżywienie, oraz norm wyżywienia (M. P. Nr 73, poz. 699) oraz zarządzeniem Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 17 września 1997 r. w sprawie przypadków otrzymywania i wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługujące funkcjonariuszom Urzędu Ochrony Państwa (M.P. Nr 69, poz. 687), zachowanych w mocy na podstawie art. 232 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie regulaminów przewoźników lotniczych (Dz. U. Nr 204, poz. 1983) Na podstawie art. 202 pkt 7 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania dotyczące regulaminów określających typowe warunki przewozu lotniczego pasażerów i bagażu oraz towarów, zwanych dalej "regulaminami". § 2. 1. Przewoźnik lotniczy wydaje regulaminy z uwzględnieniem umów i przepisów międzynarodowych. 2. W regulaminach zamieszcza się w szczególności definicje pojęć, terminów i skrótów użytych dla celów danego regulaminu oraz postanowienia w zakresie: 1) dokumentów przewozowych; 2) opłat za przewóz; 3) systemu rezerwacji; 4) odprawy pasażersko-bagażowej; 5) procedur dotyczących akceptacji i przyjęcia towaru do przewozu; 6) procedur obowiązujących przy przewozie bagażu; 7) rozkładów i odwołań lotów; 8) zachowania się pasażera na pokładzie samolotu; 9) świadczenia dodatkowych usług; 10) przerw w podróży; 11) przepisów administracyjnych; 12) przewozu i odbioru towaru; 13) odpowiedzialności przewoźnika. 3. Regulaminy określają zakres podmiotowy i terytorialny ich obowiązywania. § 3. 1. W regulaminie określa się stosowane w umowie przewozu dokumenty przewozowe, w tym rodzaje tych dokumentów oraz ich formę, okres ich ważności, a także ilość wymaganych egzemplarzy. 2. W regulaminach zamieszcza się postanowienia dotyczące wymogów, jakim powinny odpowiadać informacje zawarte w każdym dokumencie przewozowym przewoźnika. 3. W regulaminach określa się tryb postępowania w przypadku utraty lub uszkodzenia dokumentu przewozowego lub jego części, a także wycofania się jednej ze stron umowy. § 4. 1. W danym regulaminie zamieszcza się również informacje o obowiązujących taryfach, stawkach oraz opłatach, które dodatkowo musi ponieść pasażer lub nadawca. 2. Przy przewozie towarów w regulaminie określa się, w jakiej formie będzie dokonywana opłata oraz czy stawki i opłaty za przewożony towar pobierane będą przez przewoźnika przy nadaniu albo przy odbiorze. § 5. W regulaminie zamieszcza się informację o obowiązku poinformowania pasażera o: 1) numerze rezerwacji miejsca na lot; 2) ewentualnym anulowaniu przed terminem wystawionego dokumentu przewozowego; 3) wymogach związanych z rezerwacją; 4) anulowaniu rezerwacji przed terminem wystawienia dokumentu przewozowego; 5) uzyskiwaniu danych osobowych klienta niezbędnych do dokonania rezerwacji i wystawienia dokumentu przewozowego; 6) otrzymaniu innych świadczeń; 7) przyznanym pasażerowi miejscu w samolocie; 8) wnoszeniu opłat za niewykorzystanie miejsca; 9) potwierdzeniu rezerwacji; 10) unieważnieniu rezerwacji przez przewoźnika. § 6. 1. W regulaminach zamieszcza się termin, w którym pasażer powinien zgłosić się do odprawy pasażerskiej, oraz dokładne informacje o konsekwencjach niezgłoszenia się do odprawy w wyznaczonym przez przewoźnika terminie. 2. W regulaminach zamieszcza się postanowienia dotyczące ułatwień w podróżowaniu osób wymagających specjalnej opieki, w szczególności osób starszych, chorych, niepełnosprawnych oraz dzieci pozostających bez opieki. § 7. W regulaminach zamieszcza się postanowienia o przewozie towarów, w tym przedmiotów i materiałów niebezpiecznych i innych wymagających szczególnego traktowania. § 8. W regulaminie zamieszcza się postanowienia dotyczące: 1) nadania bagażu; 2) przewozu bagażu rejestrowanego; 3) bagażu wolnego od opłat; 4) nadbagażu; 5) przewozu bagażu nierejestrowanego; 6) odbioru bagażu. § 9. 1. Regulamin powinien zawierać zobowiązanie przewoźnika do dołożenia należytej staranności przy przewozie pasażera i jego bagażu albo towaru w odpowiednim czasie, zgodnie z rozkładem obowiązującym w dniu podróży. 2. Regulamin powinien zawierać zobowiązanie do przekazania do publicznej wiadomości informacji o rozkładach, przełożeniu oraz odwołaniu lotów. 3. Regulamin powinien określać obowiązki przewoźnika w przypadku: 1) zmiany przez przewoźnika typu samolotu; 2) wykonania lotu przez innego przewoźnika; 3) zmiany godziny odlotu i przylotu opublikowanych w rozkładach lotów bez uprzedzenia pasażera. § 10. Regulamin powinien określać uprawnienia pasażera w przypadku niewykonania umowy przewozu z przyczyn leżących po stronie przewoźnika, w szczególności dotyczące zwrotu kosztów zakupu biletu. § 11. 1. W regulaminie zamieszcza się postanowienia o charakterze porządkowym, dotyczące zachowania się pasażera na pokładzie samolotu. W regulaminie informuje się o uprawnieniach przewoźnika do dochodzenia roszczeń wobec pasażera, który wyrządził szkodę innemu pasażerowi lub przewoźnikowi. 2. W regulaminie zamieszcza się informacje o zakazach lub ograniczeniach w posługiwaniu się na pokładzie samolotu urządzeniami elektronicznymi. 3. W regulaminie zamieszcza się postanowienia dotyczące obowiązku udostępnienia pasażerowi informacji o sposobie postępowania przewoźnika wobec pasażerów, których zachowanie zagraża bezpieczeństwu lub narusza porządek na pokładzie samolotu. § 12. 1. Regulamin powinien zawierać informacje dla pasażera o konieczności przestrzegania wszystkich przepisów związanych z podróżą, obowiązujących w kraju rozpoczęcia podróży, kraju tranzytowym oraz kraju zakończenia podróży, jak również przestrzegania przepisów i instrukcji przewoźnika. 2. Regulamin powinien zawierać informacje o prawie przewoźnika do odmowy przewozu pasażera, który nie stosuje się do przepisów, o których mowa w ust. 1. § 13. Regulamin przewoźnika udostępnia się pasażerowi lub nadawcy przy zawieraniu umowy o przewóz. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych dotyczących wytwarzania środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 204, poz. 1984) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania techniczne i organizacyjne przy wytwarzaniu: 1) dodatków paszowych z grup: a) antybiotyków, b) kokcydiostatyków i innych produktów leczniczych, c) stymulatorów wzrostu, d) witamin i innych chemicznie zdefiniowanych substancji o podobnym działaniu, e) pierwiastków śladowych, f) karotenoidów i ksantofili, g) enzymów, h) mikroorganizmów, i) przeciwutleniaczy, dla których jest określona maksymalna zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych; 2) dodatków paszowych innych niż określone w pkt 1, dla których została ustalona ich maksymalna zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych; 3) materiałów paszowych: a) białka uzyskiwanego z mikroorganizmów należących do grupy bakterii, drożdży, glonów i grzybów, z wyjątkiem drożdży hodowanych na substancjach pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, b) produktów ubocznych uzyskiwanych w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji, c) aminokwasów i ich soli, d) hydroksyanalogów aminokwasów; 4) premiksów zawierających dodatki paszowe, o których mowa w pkt 1; 5) mieszanek paszowych zawierających premiksy, o których mowa w pkt 4. § 2. 1. Do zakładu wytwarzającego środki żywienia zwierząt doprowadza się wodę, w ilości wystarczającej do celów produkcyjnych, a urządzenia, w których jest używana woda, łączy się z instalacją kanalizacyjną. 2. Pomieszczenia produkcyjne zakładów wytwarzających środki żywienia zwierząt wyposaża się w systemy wentylacji awaryjnej i ciągłej. § 3. Wytwarzanie środków żywienia zwierząt przeznaczonych do żywienia zwierząt przeżuwających odbywa się: 1) w miejscach, w których nie używa się materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego określonych w przepisach odrębnych; 2) wyłącznie w wydzielonych do tego celu liniach technologicznych składających się z: a) kosza przyjęciowego, b) dróg transportu wewnętrznego, c) systemu dozowania, mieszania, śrutowania, granulowania, pakowania, magazynowania i wysyłki. § 4. 1. Budynki i pomieszczenia produkcyjne zakładu wytwarzającego środki żywienia zwierząt projektuje się i wykonuje, a urządzenia instaluje i konserwuje w sposób: 1) zapewniający możliwość wykonywania różnych czynności technologicznych, prowadzonych w tych samych lub w przyległych budynkach i pomieszczeniach; 2) uniemożliwiający przedostawanie się do nich zwierząt. 2. Wytwarzanie środków żywienia zwierząt, o których mowa w § 1, oprócz wymagań określonych w ust. 1, powinno odbywać się w pomieszczeniach produkcyjnych, których wielkość pozwala na rozmieszczenie urządzeń, dodatków paszowych, premiksów i materiałów paszowych w sposób: 1) ograniczający możliwość pomylenia lub pomieszania środków żywienia zwierząt; 2) zapobiegający zanieczyszczeniu środków żywienia zwierząt innymi substancjami; 3) zmniejszający możliwość błędów w procesie technologicznym lub przy wykonywaniu kontroli jakości. § 5. 1. Pomieszczenia, w których są wytwarzane środki żywienia zwierząt, oraz urządzenia i sprzęt używane przy ich wytwarzaniu utrzymuje się w stanie technicznym wykluczającym zanieczyszczenie wytwarzanych środków. 2. Pomieszczenia zakładów wytwarzających środki żywienia zwierząt powinny być wyposażone w sposób: 1) zapewniający zabezpieczenie środków żywienia zwierząt przed zanieczyszczeniami oraz uszkodzeniami mechanicznymi, a także przed mikroorganizmami i szkodnikami; 2) uniemożliwiający wzajemne skażenie środków żywienia zwierząt. § 6. Urządzenia stosowane w poszczególnych etapach procesu produkcyjnego dostosowuje się do rodzaju wytwarzanych środków żywienia zwierząt. § 7. 1. W zakładzie wytwarzającym środki żywienia zwierząt, o których mowa w § 1 pkt 4 i 5, stosuje się urządzenia, których: 1) rozmiary i dokładność pracy są dostosowane do rodzaju środka żywienia zwierząt; 2) konstrukcja i instalacja zapewnia właściwą eksploatację, łatwość kontroli oraz czyszczenia. 2. Dokładność dozowania środka żywienia zwierząt dostosowuje się do procentowego udziału dodatku paszowego w premiksie lub premiksu w mieszance paszowej, lub materiału paszowego w mieszance paszowej, przy czym dokładność dozowania jest tym większa, im niższy jest poziom danego składnika. § 8. 1. Przy wytwarzaniu premiksów, o których mowa w § 1 pkt 4, lub mieszanek paszowych pełnoporcjowych, lub mieszanek paszowych uzupełniających z zastosowaniem dodatków paszowych albo premiksu o zawartości mniejszej niż 0,2 % stosuje się: 1) wagi, które powinny: a) posiadać aktualne świadectwa legalizacji, b) charakteryzować się nośnością dostosowaną do wielkości naważek, dla których są przeznaczone, c) posiadać taką dokładność ważenia, aby błąd ważenia był nie większy niż 0,1 % założonej wielkości naważki; 2) urządzenie mieszające przeznaczone do końcowego wymieszania wytwarzanego środka żywienia zwierząt, które powinno: a) być sprawne technicznie, b) posiadać konstrukcję umożliwiającą jego całkowite opróżnienie, c) być szczelnie zamykane, d) charakteryzować się dokładnością mieszania nie mniejszą niż 1:100.000, oznaczającą możliwość równomiernego rozmieszczenia składnika o masie 1 g w 100 kg wytwarzanego środka żywienia zwierząt; 3) urządzenia wchodzące w skład linii technologicznej, przeznaczone do separacji przedmiotów obcych, w tym: a) sita o wielkości oczek dostosowanej do wymaganej średnicy cząstek środka żywienia zwierząt, b) elektromagnesy przeznaczone do wychwytywania ferromagnetycznych ciał obcych, bez możliwości wychwytywania ferromagnetycznych składników użytecznych. 2. Przy wytwarzaniu mieszanek paszowych pełnoporcjowych i mieszanek paszowych uzupełniających, z zastosowaniem dodatków paszowych albo premiksów o zawartości większej niż 0,2 %, urządzenie mieszające przeznaczone do końcowego wymieszania wytwarzanego środka żywienia zwierząt powinno charakteryzować się dokładnością mieszania nie mniejszą niż 1:10.000, oznaczającą możliwość równomiernego rozmieszczenia składnika o masie 1 g w 10 kg wytwarzanej mieszanki paszowej; przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 lit. a-c oraz pkt 3 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Siatki, filtry, sita, elektromagnesy oraz magnesy, zainstalowane w urządzeniach stosowanych w poszczególnych etapach procesu produkcyjnego środków żywienia zwierząt, codziennie kontroluje się i czyści. 2. Szczelność zaworów oraz siłę elektromagnesów i magnesów płaskich kontroluje się nie rzadziej niż raz w miesiącu. § 10. W zakładzie wytwarzającym środki żywienia zwierząt wydziela się strefy odbioru dodatków paszowych, premiksów, materiałów paszowych i produktów gotowych. § 11. W pomieszczeniach zakładów wytwarzających środki żywienia zwierząt, w zależności od rodzaju wytwarzanych środków, instaluje się: 1) urządzenia przeznaczone do załadunku i wyładunku; 2) urządzenia do dozowania, śrutowania, mieszania, granulacji, chłodzenia, kondycjonowania, suszenia, nawilżania i odpylania; 3) zbiorniki do przechowywania środków żywienia zwierząt o konstrukcji umożliwiającej ich czyszczenie, dezynfekcję i dezynsekcję; 4) urządzenia do ważenia o zakresie i dokładności ważenia dostosowanej do wielkości naważek, dla których są przeznaczone. § 12. 1. Odbiór dodatków paszowych, premiksów i materiałów paszowych odbywa się w pomieszczeniach przystosowanych do tego celu, wyposażonych w urządzenia do ważenia i czyszczące. 2. Wyładunek poszczególnych środków żywienia zwierząt odbywa się w sposób uniemożliwiający ich zanieczyszczenie. 3. Opakowane środki żywienia zwierząt nie mogą stykać się z posadzkami lub ścianami. § 13. Poszczególne rodzaje środków żywienia zwierząt przechowuje się w wentylowanych pomieszczeniach lub zbiornikach, w których jest kontrolowany poziom wilgotności, przy zachowaniu warunków przechowywania dostosowanych do danego środka. § 14. 1. Środki żywienia zwierząt przechowuje się w pomieszczeniach magazynowych, w warunkach zapewniających zachowanie ich jakości oraz w sposób zabezpieczający przed: 1) zakażeniem drobnoustrojami, grzybami i skutkami ich oddziaływania; 2) przedostawaniem się do nich zwierząt; 3) wilgocią i innymi czynnikami, które mogą pozbawić je wartości albo wytworzyć produkty szkodliwe dla zdrowia zwierząt i ludzi oraz środowiska. 2. Pomieszczenia magazynowe zakładów wytwarzających środki żywienia dostosowuje się do wielkości i asortymentu wytwarzanych środków żywienia, a ich otoczenie utrzymuje się w czystości. 3. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 2, wyposaża się w: 1) urządzenia wentylacyjne; 2) przyrządy do pomiaru temperatury; 3) legalizowane wagi. 4. Pomieszczenia magazynowe zabezpiecza się przed dostępem osób nieupoważnionych. 5. Środki żywienia zwierząt przechowuje się w sposób: 1) umożliwiający ich łatwą identyfikację; 2) zapewniający bezpieczny do nich dostęp. § 15. Załadunek i przewóz wytworzonych środków żywienia zwierząt odbywa się w sposób gwarantujący: 1) ich identyfikację; 2) identyfikację odbiorcy środka żywienia zwierząt; 3) zabezpieczenie przed zanieczyszczeniem substancjami i ciałami obcymi oraz uszkodzeniem mechanicznym; 4) zabezpieczenie przed działaniem wysokiej i niskiej temperatury, światła i wilgotności oraz innych czynników atmosferycznych. § 16. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie wytwarzania środków żywienia zwierząt, zwany dalej "przedsiębiorcą", opracowuje na piśmie schemat działania zapewniający prawidłowy przebieg pracy urządzeń stosowanych w procesach technologicznych. 2. Schemat działania, o którym mowa w ust.1, obejmuje: 1) rejestrowanie wskazań pracy urządzeń używanych do wytwarzania środków żywienia zwierząt za pomocą przyrządów wzorcowych oraz sprawdzanie tych przyrządów; 2) czyszczenie urządzeń i sprzętu, a jeżeli to niezbędne - sterylizowanie, a także utrzymywanie ich w stanie określonym w instrukcji o użytkowaniu i obsłudze, w celu uniknięcia zanieczyszczenia resztkami materiałów i produktów z poprzednich operacji, jeżeli jest to wskazane ze względów technologicznych; 3) wzorcowanie i sprawdzanie przyrządów pomiarowych służących do odważania i odmierzania za pomocą zatwierdzonych metod i z zastosowaniem określonych wzorców miar. § 17. Przedsiębiorca prowadzi dokumentację: 1) potwierdzającą wykonanie czyszczenia urządzeń i instalacji oraz napraw i prac konserwacyjnych; 2) zawierającą wyniki wzorcowania i sprawdzania urządzeń produkcyjnych oraz przyrządów pomiarowych. § 18. 1. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację dotyczącą stosowanych dodatków paszowych, premiksów i materiałów paszowych. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) nazwę dodatku paszowego, premiksu lub materiału paszowego; 2) oznaczenie dostawcy; 3) datę dostawy; 4) datę badania wraz z jego numerem; 5) dane dotyczące zastosowania dodatku paszowego lub premiksu, lub materiału paszowego w procesie produkcyjnym. 3. Przedsiębiorca opracowuje na piśmie schemat postępowania z dodatkami paszowymi, premiksami lub materiałami paszowymi zapewniający ich: 1) identyfikację; 2) zgodność z wymaganiami jakościowymi przed rozpoczęciem procesu produkcji; 3) przechowywanie w widocznie oznakowanych miejscach; 4) widoczne oznakowanie i bezzwłoczne zniszczenie lub zwrócenie dostawcy. § 19. 1. Przedsiębiorca opracowuje na piśmie schemat postępowania regulujący przebieg procesu technologicznego oraz przechowuje dokumentację w tym zakresie. 2. Schemat postępowania, o którym mowa w ust. 1, reguluje przebieg procesu technologicznego w sposób zapewniający: 1) oczyszczanie i sprawdzanie urządzeń przed ich użyciem; 2) oznakowanie, za pomocą umieszczonych w widocznym miejscu czytelnych napisów z nazwą lub kodem identyfikacyjnym serii środka żywienia zwierząt, urządzeń, zbiorników i pojemników stosowanych do ich wytwarzania i międzyoperacyjnego magazynowania; 3) prowadzenie tego procesu technologicznego: a) w zamkniętych pomieszczeniach, wyposażonych w system wentylacyjny, w którym jest utrzymywane odpowiednie ciśnienie, b) w sposób zapobiegający zanieczyszczeniom krzyżowym. 3. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) opis metod postępowania oraz poszczególnych etapów procesu produkcyjnego; 2) wskazanie środków zapobiegających zanieczyszczeniu środków żywienia zwierząt w procesie wytwarzania i przechowywania wyrobów gotowych i półproduktów; 3) opis wykonywanych działań dotyczących bezpośrednio lub pośrednio każdego środka żywienia zwierząt w procesie jego wytwarzania; 4) nazwę i postać środka żywienia zwierząt; 5) wskazanie tożsamości, ilości i jakości wszystkich używanych środków żywienia zwierząt; 6) teoretyczne wydajności w różnych etapach wytwarzania i dopuszczalne odchylenia wydajności praktycznych; 7) opis badań kontrolnych oraz częstotliwość ich wykonywania, na wszystkich etapach wytwarzania środka żywienia zwierząt, wraz z podaniem jednostek organizacyjnych odpowiedzialnych za wykonanie takich badań. § 20. Dla każdej wytworzonej serii środka żywienia zwierząt, poza spisem wytworzonych środków żywienia zwierząt, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, zwanej dalej "ustawą", sporządza się raport z wytworzonej serii, zawierający: 1) datę rozpoczęcia i zakończenia procesu wytwarzania serii; 2) pełny opis wytwarzania środka żywienia zwierząt; 3) świadectwo jakości dla każdego środka żywienia zwierząt użytego do produkcji; 4) opis, wydajności praktyczne i teoretyczne poszczególnych etapów wytwarzania; 5) informacje o wszystkich wykonanych pomiarach i analizach w zakresie kontroli procesu technologicznego oraz uzyskanych wynikach; 6) świadectwo badań potwierdzające, że seria jest zgodna z obowiązującymi wymaganiami jakościowymi; 7) numer próbki archiwalnej pobranej z serii wytworzonego środka żywienia zwierząt. § 21. 1. Kontrolę jakości wytwarzanych środków żywienia zwierząt prowadzi komórka kontroli jakości. 2. Osoba odpowiedzialna za kontrolę jakości opracowuje plan działania zapewniający kontrolę wytworzonych środków żywienia zwierząt. § 22. 1. Działalność komórki kontroli jakości obejmuje: 1) opracowywanie szczegółowych metod postępowania w zakresie przeprowadzania badań i analiz; 2) dopuszczanie do stosowania każdej partii dodatku paszowego, premiksu lub materiału paszowego, jeżeli jest to niezbędne; 3) ocenę prawidłowości warunków wytwarzania; 4) ocenę jakości wytworzonych środków żywienia zwierząt i, jeżeli to niezbędne, materiałów paszowych i półproduktów; 5) ustalanie, na podstawie badań stabilności, czasu trwałości środków żywienia zwierząt, przy uwzględnieniu warunków ich przechowywania; 6) ustalanie i aktualizowanie wymagań jakościowych i metod kontrolnych; 7) przeprowadzanie badań zareklamowanych środków żywienia zwierząt, z wyjątkiem mieszanek paszowych nieprzeznaczonych do obrotu. 2. W przypadku dodatków paszowych określonych w § 1 pkt 1 lub mieszanek paszowych zawierających dodatki paszowe wymienione w § 1 pkt 1 lit. a-c lub premiksów, działalność komórki kontroli jakości obejmuje również: 1) pobieranie próbek archiwalnych; 2) sporządzanie i przechowywanie protokołów badań pobranych próbek, zawierających: a) wyniki przeprowadzonych badań wraz z obliczeniami i obserwacjami, dotyczącymi zgodności z obowiązującymi wymaganiami jakościowymi, b) podpisy osób, które przeprowadzały kontrolę jakości, c) wyniki kontroli dokumentów, podjęte rozstrzygnięcie, datę i podpis osoby odpowiedzialnej za proces produkcji. § 23. Komórka kontroli jakości przeprowadza badania kontrolne środków żywienia zwierząt we własnym laboratorium lub korzysta z usług laboratorium zewnętrznego. § 24. System wewnętrznej kontroli jakości wytwarzanych środków żywienia zwierząt opracowuje, wdraża się i realizuje z uwzględnieniem opracowanego w formie pisemnej schematu działania w zakresie: 1) działalności dystrybucyjnej, mającej wpływ na jakość środków żywienia zwierząt; 2) postępowania: a) pracownika przyjmującego i wydającego środki żywienia zwierząt, b) dotyczącego środków żywienia zwierząt nieodpowiadających wymaganiom jakościowym, w tym zwróconych lub wycofanych z obrotu, c) ze środkami żywienia zwierząt będącymi przedmiotem reklamacji. § 25. 1. Schemat działania, o którym mowa w § 24 pkt 1, obejmuje: 1) odbiór i sprawdzenie dostaw; 2) przechowywanie środków żywienia zwierząt; 3) nadzór nad czystością i konserwacją pomieszczeń produkcyjnych; 4) rejestrowanie warunków przechowywania; 5) zabezpieczenie środków żywienia zwierząt, w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom nieupoważnionym; 6) wstrzymywanie obrotu, wycofywanie z obrotu oraz sposób postępowania z tymi środkami żywienia zwierząt; 7) rejestrowanie reklamacji oraz środków żywienia zwierząt będących przedmiotem tych reklamacji. 2. Schemat działania, o którym mowa w § 24 pkt 2 lit. a, obejmuje sprawdzenie, czy: 1) środek żywienia zwierząt jest opakowany zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach o środkach żywienia zwierząt; 2) informacje zamieszczone na opakowaniu środka żywienia zwierząt lub w dokumencie przewozowym są zgodne z przepisami dotyczącymi oznakowania środków żywienia zwierząt, wydanymi na podstawie art. 38 ust. 5 ustawy. 3. Schemat działania, o którym mowa w § 24 pkt 2 lit. b, obejmuje: 1) składowanie w wydzielonych miejscach środków żywienia zwierząt, które zostały zwrócone przez odbiorcę; 2) określenie warunków, które powinny spełniać środki żywienia zwierząt wymienione w pkt 1, aby mogły być ponownie przedmiotem sprzedaży, w tym zapewnienie: a) opakowania oryginalnego i nienaruszonego, b) magazynowania we właściwych warunkach, c) terminu trwałości wystarczającego dla redystrybucji, d) ponownego sprawdzenia środków żywienia zwierząt przez osobę do tego upoważnioną, z uwzględnieniem rodzaju środka żywienia zwierząt, specjalnych warunków magazynowania i czasu, jaki upłynął od wydania środka żywienia zwierząt. 4. Schemat działania, o którym mowa w § 24 pkt 2 lit. c, obejmuje: 1) system rejestracji dostaw; 2) rejestrację zwrotu, nieprzyjęcia zwrotu lub reklamacji środków żywienia zwierząt sfałszowanych oraz potwierdzenie przyjęcia tych środków. § 26. Przedsiębiorca przechowuje raport, o którym mowa w § 20, oraz rejestry, o których mowa w § 25 ust. 1 pkt 4 i 7, przez rok od upływu terminu ważności środka żywienia zwierząt, nie krócej jednak niż przez 3 lata. § 27. Przepisy rozporządzenia stosuje się do podmiotów wytwarzających mieszanki paszowe nieprzeznaczone do obrotu od dnia 1 maja 2004 r. § 28. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 31 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 204, poz. 1985) Na podstawie art. 115 § 9 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności udzielają osobom pozbawionym wolności świadczeń zdrowotnych, w szczególności związanych z: 1) badaniem i poradą lekarską; 2) leczeniem; 3) badaniem i terapią psychologiczną; 4) rehabilitacją leczniczą; 5) opieką nad kobietą w okresie ciąży, porodu i połogu oraz nad noworodkiem; 6) badaniem diagnostycznym, w tym analityką medyczną; 7) pielęgnacją chorych; 8) działaniami profilaktycznymi oraz obowiązkowymi szczepieniami ochronnymi mającymi na celu zapobieganie powstawaniu urazów i chorób; 9) badaniem i leczeniem stomatologicznym oraz świadczeniami z zakresu protetyki; 10) orzekaniem i opiniowaniem o stanie zdrowia. 2. W uzasadnionym przypadku, gdy wymienione w ust. 1 świadczenia zdrowotne nie mogą być udzielone osobom pozbawionym wolności przez zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, w szczególności z powodu braku specjalistycznego sprzętu medycznego, świadczenia te mogą być udzielane przez pozawięzienne publiczne zakłady opieki zdrowotnej. 3. O konieczności udzielenia świadczeń zdrowotnych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, decyduje kierownik właściwego zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności. 4. Udzielanie świadczeń zdrowotnych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, nie może naruszać zasad regulujących wykonywanie kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych. § 2. Osobę pozbawioną wolności poddaje się badaniom wstępnym, okresowym i kontrolnym. § 3. 1. Badaniom wstępnym: podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje się osobę pozbawioną wolności niezwłocznie po przyjęciu do zakładu karnego, nie później jednak niż w terminie 3 dni roboczych od dnia przyjęcia. 2. W terminie 14 dni od dnia przyjęcia wykonuje się: radiologiczne badanie klatki piersiowej oraz badanie stanu uzębienia. 3. Lekarz więzienny, przez którego rozumie się lekarza - w tym również dentystę - pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, może odstąpić od wykonania radiologicznego badania klatki piersiowej po przeprowadzeniu badania lekarskiego: 1) jeżeli osoba pozbawiona wolności przedstawi wynik takiego badania wykonanego w okresie 6 miesięcy poprzedzających datę przyjęcia do zakładu karnego; 2) w przypadku stwierdzenia ciąży. 4. Fakt odstąpienia od radiologicznego badania klatki piersiowej lekarz więzienny odnotowuje w książce zdrowia. 5. Lekarz więzienny może zlecić przeprowadzenie badań innych niż wymienione w ust. 2, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia osoby pozbawionej wolności. § 4. Badaniu okresowemu, polegającemu na wykonaniu radiologicznego badania klatki piersiowej, osobę pozbawioną wolności poddaje się co najmniej raz na 24 miesiące. § 5. 1. Badaniom kontrolnym: podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje się osobę pozbawioną wolności przed przetransportowaniem oraz zwolnieniem z zakładu karnego. 2. W ramach badania kontrolnego osoby pozbawionej wolności zwalnianej z zakładu karnego lekarz więzienny, oprócz badań określonych w ust. 1: 1) informuje osobę pozbawioną wolności o potrzebie i możliwości dalszego leczenia lub rehabilitacji; 2) określa zdolność osoby pozbawionej wolności do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania; 3) określa zalecenia w sprawie pomocy, jakiej wymaga osoba pozbawiona wolności, niezdolna ze względu na stan zdrowia do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania. § 6. 1. Zgłoszenia osób pozbawionych wolności do lekarza więziennego przyjmuje się codziennie. 2. Lekarz więzienny przyjmuje osoby pozbawione wolności poza ustalonym w porządku wewnętrznym czasem i miejscem przyjęć w razie nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia tych osób. 3. Świadczenia ambulatoryjne z zakresu specjalistycznej opieki zdrowotnej udzielane są na podstawie skierowania lekarza, także innego niż lekarz więzienny. 4. Świadczenia psychiatry mogą być udzielane na podstawie pisemnie uzasadnionego skierowania psychologa pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie karnym, dokonanego w książce zdrowia. § 7. 1. O konieczności umieszczenia osoby pozbawionej wolności w izbie chorych zakładu karnego decyduje lekarz więzienny, a w razie jego nieobecności - pielęgniarka, która niezwłocznie powiadamia o tym lekarza. 2. O konieczności umieszczenia osoby pozbawionej wolności w szpitalu zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, zwanego dalej "szpitalem więziennym", decyduje dyrektor tego szpitala lub upoważniony przez niego lekarz więzienny. 3. Osobę pozbawioną wolności umieszcza się w szpitalu więziennym innego zakładu karnego na umotywowany wniosek lekarza więziennego. 4. Przeniesienie do szpitala więziennego osoby pozbawionej wolności niewymagającej natychmiastowego leczenia w warunkach tego szpitala następuje po uprzednim uzgodnieniu terminu przyjęcia z jego dyrektorem lub upoważnionym przez niego lekarzem więziennym. 5. W celu określenia terminu przyjęcia osoby pozbawionej wolności, o której mowa w ust. 4, dyrektor szpitala więziennego może polecić wystawienie świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia tej osoby. 6. W nagłym przypadku o konieczności przeniesienia osoby pozbawionej wolności do szpitala może zdecydować lekarz inny niż lekarz więzienny. Jeżeli osoba pozbawiona wolności kierowana jest w nagłym przypadku do szpitala więziennego, o zaistniałej sytuacji powiadamia się dyrektora tego szpitala lub upoważnionego przez niego lekarza więziennego. 7. Sposób transportowania oraz sprawowania w tym czasie opieki nad chorą osobą pozbawioną wolności określa lekarz decydujący o konieczności przeniesienia osoby pozbawionej wolności do szpitala. § 8. 1. Zlecenia lekarskie z zakresu farmakoterapii związane z przygotowaniem indywidualnych dawek leków wykonuje pielęgniarka. 2. Leki podaje się w czasie i dawkach wyznaczonych przez lekarza więziennego. W dawce dziennej nie mogą być podawane leki zaliczone do silnie działających, środków odurzających lub substancji psychotropowych. 3. W uzasadnionych przypadkach leki niezaliczone do silnie działających, środków odurzających lub substancji psychotropowych mogą być wydane osobie pozbawionej wolności w ilości równej dawce dziennej lub odpowiadającej całej kuracji, z jednoczesnym pouczeniem o sposobie ich stosowania. 4. W zakładach karnych, w których zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności nie zapewnia całodobowego udzielania świadczeń zdrowotnych, przygotowane jednorazowe dawki leków mogą być przekazane osobie pozbawionej wolności za pośrednictwem osoby niebędącej pracownikiem medycznym. § 9. Lekarz więzienny określa zakres i częstotliwość świadczeń zdrowotnych udzielanych kobiecie ciężarnej pozbawionej wolności, a także wydaje zalecenia dotyczące żywienia dietetycznego, czasu i sposobu odbywania przez kobietę ciężarną spaceru oraz kąpieli. § 10. 1. Kobietę ciężarną, jeżeli wymaga tego jej stan zdrowia, lekarz więzienny kieruje na dwa miesiące przed przewidywanym terminem porodu lub wcześniej do zakładu karnego ze szpitalnym oddziałem ginekologiczno-położniczym. 2. Kobieta w okresie połogu przebywa wraz z dzieckiem na oddziale zakładu karnego, o którym mowa w ust. 1, do czasu, gdy stan jej zdrowia oraz noworodka pozwolą na ich wypisanie z tego oddziału. § 11. W razie podejrzenia u osoby pozbawionej wolności zaburzeń psychicznych, upośledzenia umysłowego, uzależnienia od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych lekarz więzienny: 1) określa wskazania dotyczące miejsca umieszczenia tej osoby w zakładzie karnym, sposobu prowadzenia obserwacji jej zachowania i metod dalszego postępowania; 2) kieruje tę osobę na badania do lekarza psychiatry. § 12. 1. W oddziale psychiatrycznym szpitala więziennego umieszcza się osobę pozbawioną wolności: 1) jeżeli sąd zarządził jej badanie psychiatryczne połączone z obserwacją; 2) skierowaną - z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z późn. zm. 2)) - przez lekarza psychiatrę z powodu rozpoznania u niej zaburzeń psychicznych wymagających szpitalnego badania lub leczenia. 2. Termin przyjęcia osoby pozbawionej wolności na oddział psychiatryczny szpitala więziennego wyznacza dyrektor szpitala lub ordynator tego oddziału, zawiadamiając o tym odpowiednio sąd lub dyrektora zakładu karnego, w którym osoba pozbawiona wolności przebywa. § 13. Jeżeli w wyniku badania psychiatrycznego, połączonego z obserwacją, stwierdzono u osoby pozbawionej wolności chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub inne zakłócenia czynności psychicznych w rozumieniu art. 31 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. 3)), w uzasadnionym przypadku, na podstawie decyzji ordynatora, pozostaje ona na oddziale psychiatrycznym szpitala więziennego, do czasu wydania przez sąd stosownego orzeczenia. § 14. 1. Osobie pozbawionej wolności, która dokonała samouszkodzenia ciała, udziela się świadczeń zdrowotnych niezbędnych ze względu na stan jej zdrowia. Jeżeli osoba ta odmawia poddania się leczeniu, można ją umieścić, w zależności od stanu zdrowia, w izbie chorych lub w celi mieszkalnej, zapewniając w tym przypadku odpowiedni nadzór medyczny. 2. Jeżeli osoba pozbawiona wolności odmawia przyjmowania posiłków, dokonuje się pomiaru masy jej ciała, ciśnienia tętniczego krwi i tętna. 3. O zakresie i częstotliwości świadczeń zdrowotnych, potrzebie przeprowadzenia specjalistycznych badań diagnostycznych osób, o których mowa w ust. 1 i 2, decyduje lekarz więzienny. 4. Wobec osoby pozbawionej wolności, która po dokonaniu samouszkodzenia ciała i po przetransportowaniu do szpitala więziennego nie wyraża zgody na podjęcie lub kontynuowanie leczenia, lekarz więzienny wydaje zalecenia w sprawie jej osadzenia, wskazując, czy powinna przebywać: 1) w zakładzie karnym, w którym znajduje się szpital więzienny; 2) we właściwym zakładzie karnym, położonym możliwie najbliżej szpitala więziennego; 3) w zakładzie karnym, z którego została skierowana na leczenie szpitalne. § 15. 1. Osobę pozbawioną wolności, u której podejrzewa się chorobę zakaźną, poddaje się niezbędnym zabiegom profilaktyczno-sanitarnym i obejmuje obserwacją. 2. Osobę pozbawioną wolności, u której stwierdzono chorobę zakaźną, niezwłocznie izoluje się i kieruje do: 1) wyodrębnionej sali izby chorych, jeżeli nie wymaga leczenia szpitalnego; 2) szpitala więziennego, jeżeli podlega obowiązkowej hospitalizacji. § 16. 1. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności lekarz więzienny sporządza: 1) na żądanie organu dysponującego, sądu penitencjarnego albo sędziego penitencjarnego; 2) na pisemne polecenie dyrektora właściwego zakładu karnego albo naczelnego lekarza okręgowego inspektoratu Służby Więziennej, naczelnego lekarza więziennictwa oraz dyrektora szpitala więziennego w celu, o którym mowa w § 7 ust. 5; 3) w przypadku skierowania osoby pozbawionej wolności na badanie psychiatryczne połączone z obserwacją; 4) w przypadku wydania osoby pozbawionej wolności do państwa obcego w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu karnym. 2. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności sporządza lekarz więzienny na podstawie badania lekarskiego, z uwzględnieniem danych zawartych w dokumentacji medycznej. 3. Wzór świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności stanowi załącznik do rozporządzenia. 4. W świadectwie lekarskim, sporządzonym na polecenie ustalenia zdolności osoby pozbawionej wolności do udziału w czynnościach procesowych, zaznacza się jedno z poniżej wymienionych stwierdzeń: 1) "zdolny do udziału w czynnościach procesowych"; 2) "niezdolny do udziału w czynnościach procesowych od dnia ... do dnia ...". 5. W świadectwie lekarskim, sporządzonym w postępowaniu o uchylenie tymczasowego aresztowania lub udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności z powodu złego stanu zdrowia, zaznacza się jedno z poniżej wymienionych stwierdzeń: 1) "nie wymaga leczenia"; 2) "może być leczony w zakładzie karnym"; 3) "w trakcie diagnostyki"; 4) "nie może być leczony w zakładzie karnym". 6. W świadectwie lekarskim, sporządzonym w trybie § 7 ust. 5, zaznacza się stwierdzenie: "proszę o wyznaczenie terminu przyjęcia do szpitala". § 17. W przypadku gdy osoba pozbawiona wolności jest objęta ubezpieczeniem chorobowym na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności tej osoby do pracy z powodu choroby lub pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej wydaje lekarz upoważniony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do wystawiania zaświadczeń lekarskich. § 18. 1. Lekarz więzienny wydaje opinie w sprawach dotyczących: 1) stosowania niezbędnych odstępstw od regulaminu wobec: osoby pozbawionej wolności przebywającej w szpitalu więziennym, izbie chorych i leczonej poza nimi, osoby przewlekle chorej, rekonwalescenta, kobiety ciężarnej i karmiącej, osoby skierowanej z terapeutycznego do zwykłego systemu wykonywania kary pozbawienia wolności; 2) zezwolenia na otrzymanie paczki z lekami i środkami medycznymi oraz na otrzymywanie, ze względu na stan zdrowia, paczek o większym ciężarze oraz na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych, a także w przypadkach budzących wątpliwości co do przydatności do spożycia artykułów żywnościowych przesyłanych w paczkach; 3) dopuszczalności wymierzenia i wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi izolacyjnej; 4) wymierzenia kar dyscyplinarnych: pozbawienia możliwości otrzymania paczki żywnościowej, pozbawienia lub ograniczenia możliwości dokonywania zakupów artykułów żywnościowych lub wyrobów tytoniowych - osobie pozbawionej wolności, której wcześniej ze względów zdrowotnych przyznano dietę albo zezwolono na dodatkowe zakupy lub otrzymywanie paczek o większym ciężarze; 5) zasadności - ze względu na stan zdrowia - odroczenia, przerwania lub zmiany na inne wymierzonych lub wykonywanych kar dyscyplinarnych; 6) oceny stanu zdrowia osoby pozbawionej wolności, wobec której zastosowano środek przymusu bezpośredniego. 2. Opinie dołącza się do dokumentacji medycznej osoby pozbawionej wolności lub do innej dokumentacji dotyczącej spraw, o których mowa w ust. 1. § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 4) Minister Sprawiedliwości: w z. J. Łankiewicz Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października 2003 r. (poz. 1985) Ilustracja Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750 i Nr 199, poz. 1935. 4) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 września 2001 r. w sprawie zasad, zakresu i trybu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności (Dz. U. Nr 121, poz. 1304 oraz z 2002 r. Nr 37, poz. 346), zachowane w mocy na podstawie art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 1380). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie warunków i sposobu zaopatrzenia osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w protezy, przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze (Dz. U. Nr 204, poz. 1986) Na podstawie art. 115 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z poźn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i sposób zaopatrzenia osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w protezy, przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze dostarczane tym osobom bezpłatnie; 2) warunki odpłatności w wypadkach, gdy nie są spełnione przesłanki do uzyskania ich bezpłatnie. § 2. 1. O bezpłatnym oprotezowaniu jamy ustnej, obejmującym wykonanie protezy szczęki i żuchwy, zwanym dalej "oprotezowaniem", oraz o bezpłatnym zaopatrzeniu osoby osadzonej w zakładzie karnym lub areszcie śledczym, zwanej dalej "osadzonym", w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze decyduje dyrektor zakładu karnego lub aresztu śledczego, zwany dalej "dyrektorem", na wniosek lekarza, w tym również dentysty, pełniącego służbę lub zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, zwanego dalej "lekarzem więziennym". Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany za pośrednictwem kierownika zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, zwanego dalej "kierownikiem więziennego zakładu opieki zdrowotnej". 3. W przypadku kiedy oprotezowanie, przedmiot ortopedyczny lub środek pomocniczy zleca inny lekarz niż lekarz więzienny, kierownik więziennego zakładu opieki zdrowotnej sporządza wniosek, o którym mowa w ust. 1. § 3. W przypadku występowania protez szczęki lub żuchwy, przedmiotów ortopedycznych lub środków pomocniczych o takim samym zastosowaniu, ale o różnej cenie, osadzonemu dostarcza się bezpłatnie przedmiot ortopedyczny lub środek pomocniczy o najniższej cenie. § 4. 1. Oprotezowanie, raz na 5 lat, przysługuje osadzonemu: 1) u którego po wyleczeniu zębów i stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej oraz po usunięciu korzeni zębów niezdatnych do wyleczenia i kamienia nazębnego stwierdzono brak co najmniej 6 zębów w szczęce lub żuchwie, oraz 2) któremu do końca kary pozbawienia wolności, orzeczonej prawomocnym wyrokiem, pozostały co najmniej 2 lata od daty złożenia przez niego wniosku, o którym mowa w ust. 2. 2. Bezpłatne oprotezowanie wykonuje się na wniosek osadzonego, spełniającego warunki, o których mowa w ust.1, skierowany do kierownika więziennego zakładu opieki zdrowotnej. 3. Bezpłatne oprotezowanie jamy ustnej, z pominięciem warunków określonych w ust. 1, może być wykonane w przypadkach: 1) uzasadnionych stanem zdrowia osadzonego; 2) uszkodzenia lub zniszczenia protezy osadzonego w trakcie odbywania kary lub tymczasowego aresztowania, jeśli posiadał ją on przed osadzeniem w zakładzie karnym; 3) utraty przez osadzonego zębów lub zniszczenia protezy wskutek nieszczęśliwego wypadku, za który skazany nie ponosi winy. 4. Przetransportowanie osadzonego do właściwego zakładu karnego po oprotezowaniu może nastąpić nie wcześniej niż po 7 dniach obserwacji przydatności wykonanych protez i po dokonaniu koniecznych poprawek, o ile lekarz więzienny nie zadecyduje inaczej. § 5. Warunki zaopatrzenia osadzonych: 1) w przedmioty ortopedyczne określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 2) w środki pomocnicze określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. 1. W przypadkach, gdy nie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 115 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, dyrektor, na wniosek osadzonego, może zdecydować o częściowym pokryciu kosztów oprotezowania oraz nabycia określonego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego przez zakład karny lub areszt śledczy. 2. Określając wysokość kosztów ponoszonych przez zakład karny lub areszt śledczy w cenie oprotezowania oraz nabycia określonego przedmiotu ortopedycznego lub środka pomocniczego, dyrektor bierze pod uwagę w szczególności: 1) opinię lekarza więziennego o zasadności zaopatrzenia osadzonego w określony przedmiot ortopedyczny lub środek pomocniczy; 2) sytuację finansową osadzonego; 3) prawidłowość wykonywania tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawieniem wolności. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załączniki do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2003 r. (poz. 1986) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 część I WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W PRZEDMIOTY ORTOPEDYCZNE Lp.Rodzaj przedmiotów ortopedycznychWskazania medyczneLekarze upoważnieni do wnioskowaniaOkres użytkowania 12345 1Proteza kończyny dolnej*amputacje w obrębie kończyny dolnejortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznejraz na 3 lata** 2Proteza tymczasowa*pierwszorazowo po amputacji w obrębie kończyny dolnejortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznejzgodnie z zaleceniami lekarza 3Proteza robocza kończyny górnejamputacje w obrębie kończyny górnej w przypadku, kiedy stan kikuta pozwala na zaprotezowanie tego rodzaju proteząortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznejraz na 3 lata** 4Uchwyty robocze do protezproteza roboczaortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznejraz na 3 lata** 5Proteza kosmetyczna protezy górnej*amputacje w obrębie kończyny górnejortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznejraz na 3 lata** 6Pończochy kikutoweamputacje w obrębie kończyny dolnej, górnejortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, felczer12 sztuk rocznie na każdą kończynę 7Gorsety i kołnierze ortopedyczne*trwałe dysfunkcje tułowia i szyiortopeda, neurolog, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, reumatolograz na 3 lata** 8Aparaty ortopedyczne*trwałe dysfunkcje kończyn górnych, dolnychortopeda, neurolog, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, reumatolograz na 3 lata** 9Ortezy tułowia i szyidysfunkcje czasowe tułowia i szyiortopeda, neurolog, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, reumatolograz w trakcie leczenia danego schorzenia 10Ortezy kończyny górnej i dolnejdysfunkcje czasowe kończyn górnych, dolnychortopeda, neurolog, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, reumatolograz w trakcie leczenia danego schorzenia 11Obuwie ortopedycznewarunki przyznawania zgodnie z częścią IIortopeda, neurolog, lekarz rehabilitacji medycznej, reumatolog, a w przypadku uzupełnienia stopy - chirurgraz na 1 rok** 12Obuwie ortopedyczne będące częścią składową aparatu ortopedycznego*obuwie połączone z układem mechanicznym aparatów stabilizujących, odciążających, korekcyjnych i unieruchamiających kończyny dolneortopeda, neurolog, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, reumatolograz na 1 rok** 13Laski i kule do stałego użytkowaniatrwałe upośledzenie sprawności choduortopeda, chirurg, neurolog, lekarz rehabilitacji medycznej, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, felczer, reumatolograz na 3 lata** 14Laska dla niewidomych (biała)osoby niewidome i niedowidząceortopeda, chirurg, neurolog, okulista, lekarz rehabilitacji medycznej, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, felczer, reumatolograz na 2 lata 15Balkoniki i podpórki do stałego użytkowaniatrwałe upośledzenie sprawności choduortopeda, chirurg, neurolog, lekarz rehabilitacji medycznej, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, felczer, reumatolograz na 5 lat** 16Wózek inwalidzki ręczny do stałego użytkowania*znaczne trwałe ograniczenie zdolności poruszania sięortopeda, chirurg, lekarz rehabilitacji medycznej, neurolog, reumatolograz na 5 lat** 17Wózek inwalidzki specjalny stabilizujący plecy i głowę*dla osób dorosłych z mózgowym porażeniem dziecięcym oraz przy rozległych porażeniach i niedowładach kończyn i tułowiaortopeda, lekarz rehabilitacji medycznej, neurolog, reumatolograz na 5 lat** 18Indywidualne przedmioty pionizujące*rozległe porażenia i niedowłady kończyn oraz tułowiaortopeda, lekarz rehabilitacji medycznej, neurolograz na 4 lata** * Przedmioty ortopedyczne podlegające naprawie. ** Przedmioty ortopedyczne, których okres użytkowania może ulec skróceniu zgodnie z częścią III. część II WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W OBUWIE ORTOPEDYCZNE 1. Wrodzone lub utrwalone, zaburzające funkcję chodu zniekształcenia stopy: 1) nieprawidłowe ustawienie stopy zmniejszające jej naturalną powierzchnię podparcia (np. stopa końsko-szpotawa, piętowa), jeżeli powoduje to niewydolność statyczną nadmiernie obciążonych tkanek; 2) rozległe zniekształcenia tkanek miękkich i kości lub rozległe owrzodzenia na naturalnych płaszczyznach podparcia stopy; 3) występowanie typowych zniekształceń statyczno-dynamicznych przodostopia, obejmujące: a) przykurcze palców, których opuszki nie opierają się na podłożu (młoteczkowate zniekształcenia palców), b) koślawość palucha przekraczającą 60 °, c) podeszwowe wystawanie głów kości śródstopia z zanikiem tkanki podskórnej; 4) stopa olbrzymia wskutek rozrostu tkanek miękkich lub szkieletu (np. wrodzone połączenia tętniczo-żylne, słoniowatość) oraz stopa krótsza co najmniej o 3 cm, wymagająca zaopatrzenia w obuwie różnej wielkości; 5) usztywnienie stopy i stawu skokowo-goleniowego w pozycji czynnościowo niekorzystnej. 2. Skrócenie kończyny dolnej: 1) u osób dorosłych co najmniej 3 cm; 2) do ukończenia 18 roku życia co najmniej 2 cm. 3. Porażenia i niedowłady mięśni stabilizujących stopę. 4. Amputacja części stopy, tj. ubytki szkieletu stopy ku tyłowi od głów kości śródstopia, a także inne ubytki, z wyjątkiem palców, utrudniające utrzymanie na stopie obuwia standardowego. 5. W przypadku konieczności utrwalenia wyników operacyjnego leczenia stopy. 6. Utrwalone przykurcze stawów kolanowych lub biodrowych wymagające wyrównania ustawieniem końskim stóp co najmniej o 4 cm (zgięcie podeszwowe). część III WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W PRZEDMIOTY ORTOPEDYCZNE, KTÓRYCH OKRES UŻYTKOWANIA MOŻE ULEC SKRÓCENIU 1. U osób dorosłych w przypadkach zmian w stanie fizycznym osoby, powodujących konieczność skrócenia okresu użytkowania przedmiotu ortopedycznego, a możliwości regulacji tego przedmiotu zostały wyczerpane. 2. Do 18 roku życia gdy możliwości regulacji tego przedmiotu zostały wyczerpane, a wystąpiły zmiany w stanie fizycznym w wyniku: 1) zabiegów chirurgicznych lub jednostek chorobowych powodujących konieczność skrócenia okresu użytkowania przedmiotów ortopedycznych; 2) rehabilitacji; 3) rozwoju fizycznego. 3. Wniosek lekarza o skrócenie okresu użytkowania przedmiotu ortopedycznego musi zawierać wyczerpujące uzasadnienie medyczne zgodne z podstawowymi kryteriami przyznawania tego przedmiotu. Załącznik nr 3 WARUNKI ZAOPATRZENIA OSADZONYCH W ŚRODKI POMOCNICZE Lp. Rodzaj przedmiotów ortopedycznychWskazania medyczneLekarze upoważnieni do wnioskowaniaOkres użytkowania 123456 1 Okulary z soczewkami korekcyjnymi (w tym soczewkami korekcyjnymi barwionymi) umożliwiającymi dokładne widzenie i zapobiegające znużeniu oka: okulistado 18 roku życia każdorazowo w razie zmiany korekcji a)do bliży i daliwady wzroku wymagające korekcjidorośli raz na 2 lata b)dwuogniskowedo 18 roku życia zgodnie z zaleceniami lekarzado 18 roku życia każdorazowo w razie zmiany korekcji dorośli - stan zdrowia całkowicie uniemożliwiający dokonywanie zmian okularówraz na 2 lata 2 Soczewki kontaktowe leczniczeprzy leczeniu stożka rogówki i przy dużej anizometrii (łącznie z afakią)okulistaraz na 2 lata 3 Pomoce optyczne dla niedowidzących:umożliwienie osobom niedowidzącym obserwację jednooczną i dwuoczną przedmiotów bliskich i dalekichokulistaraz na 5 lat a)lupa b)lunety, w tym monookulary c)okulary lornetkowe do bliży i dali d)okulary lupowe 4 Proteza oka wykonana indywidualnieuszkodzenia oczodołu, zniekształcenia powiek, worka spojówkowego i oczodołuokulistado 18 roku życia zgodnie z zaleceniami lekarza dorośli raz na 5 lat 5a)Aparat(y) słuchowy(e) na przewodnictwo powietrza lub kostne przy jednostronnym lub obustronnym ubytku słuchuwady słuchu powodujące ograniczenie w komunikowaniu się na drodze słuchowej, podwójne protezowanie dotyczy osób czynnych zawodowolaryngolograz na 5 lat b)Wkładka uszna wykonana indywidualnie 6 Systemy wspomagające słyszenie (pętle induktofoniczne, system FM i na podczerwień)wady słuchu ograniczające naukę - do 26 roku życialaryngolograz na 10 lat 7 Pas do zbiornika na kałstomia na jelicie cienkimchirurg, lekarz podstawowejraz na rok Worki wymienne do pasa w ilości do 90 sztukopieki zdrowotnej, felczerraz na miesiąc 8 Worki samoprzylepne jednorazowego użycia w ilości do 90 szt. lub inny sprzęt stomijny (np. zestawy irygacyjne, płytki+worki)ileostomia, kolostomia, urostomiachirurg, lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, felczer, w przypadku urostomii także urolograz na miesiąc 9 Rurka tracheostomijna wraz z zapasowym wkłademnowotwór krtani lub uraz albo duszność pochodzenia krtaniowegolaryngolog, onkolog, chirurgraz na rok 10 Krtań elektroniczna (aparat wspomagający mowę)nowotwór lub uraz krtanilaryngolog, onkolog, chirurgraz na 5 lat 11 Proteza powietrzna - aparat do leczenia obturacyjnego bezdechu sennegoobturacyjny bezdech sennypulmonolograz na 5 lat 12 Proteza piersiamputacja piersi w następstwie zmian nowotworowych, wad rozwojowych, urazów, chorób lub następstw ich leczeniaonkolog, chirurgraz na 2 lata 13 Peruka: onkolog, hematolog, dermatolog, chirurgraz na rok a)z włosów sztucznych,w przebiegu leczenia chorób nowotworowych b)z włosów naturalnychtrwałe uszkodzenia głowy w wyniku urazu, oparzeń, operacji 14 Pas brzusznyw przypadku, kiedy stan zdrowia nie pozwala na wykonanie operacjichirurgraz na rok 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji (Dz. U. Nr 204, poz. 1987) Na podstawie art. 181 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji (Dz. U. Nr 108, poz. 1023), wprowadza się następujące zmiany: 1) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Protokoły z przesłuchań oraz dokumenty lub przedmioty, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, oznacza się, odpowiednio do ich treści, klauzulą "ściśle tajne" lub "tajne". Podlegają one rejestracji w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów i w odpowiednim dzienniku korespondencji."; 2) w § 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Akta lub poszczególne ich tomy, o których mowa w ust. 1, podlegają rejestracji w "Rejestrze teczek dokumentów niejawnych, dzienników i książek ewidencyjnych"."; 3) w § 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organizację kancelarii tajnej regulują przepisy zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad organizacji kancelarii tajnych, stosowania środków ochrony fizycznej i obiegu informacji niejawnych (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 3, poz. 20), a w odniesieniu do kancelarii tajnych w resorcie Obrony Narodowej - przepisy zarządzenia nr 49/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 7 sierpnia 2002 r. w sprawie szczególnych zasad organizacji kancelarii tajnych, stosowania środków ochrony fizycznej oraz obiegu informacji niejawnych (Dz. Urz. MON Nr 15, poz. 149)."; 4) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W zarządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy wskazać osobę uprawnioną do przejrzenia dokumentów, akt lub przedmiotów oznaczonych klauzulą tajności oraz określić czas zapoznania się z nimi w sekretariacie lub kancelarii tajnej sądu lub prokuratury w obecności pracownika sekretariatu lub kancelarii tajnej, w zależności od klauzuli dokumentów.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 12 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr 204, poz. 1988) Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)) oraz na podstawie art. 65 ust. 4 i art. 67 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie recept lekarskich (Dz. U. Nr 85, poz. 785) w § 34 w ust. 2 wyrazy "31 grudnia 2003 r." zastępuje się wyrazami "30 czerwca 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864 i Nr 202, poz. 1956. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oznakowania środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 205, poz. 1990) Na podstawie art. 38 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie oznakowania środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 168, poz. 1642) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, innych niż określone w przepisach dotyczących wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich, wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, zwanej dalej "ustawą", oznakowanie materiałów paszowych, oprócz informacji wymienionych w ust. 1, zawiera napis "Ten materiał paszowy zawiera białko uzyskane z tkanek zwierząt, którego stosowanie w żywieniu przeżuwaczy jest zabronione"."; 2) w § 13 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) "ta mieszanka paszowa zawiera białko uzyskane z tkanek zwierząt, którego stosowanie w żywieniu przeżuwaczy jest zabronione" - w przypadku mieszanek paszowych zawierających materiały paszowe pochodzące z tkanek zwierząt, innych niż określone w przepisach dotyczących wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich, wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy."; 3) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. Oznakowanie mieszanek paszowych pełnoziarnistych sporządzonych z całych ziaren zbóż może nie zawierać informacji dotyczących deklaracji zawartości składników pokarmowych, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 7."; 4) § 15 otrzymuje brzmienie: "§ 15. W przypadku mieszanek paszowych zawierających nie więcej niż trzy materiały paszowe można nie zamieszczać informacji wymienionych w § 13 ust. 1 pkt 3 i 4, jeżeli zostanie zamieszczona informacja o tych materiałach paszowych.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 grudnia 2003 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1) z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu wydawania decyzji o nabyciu przez użytkowników lub współużytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub stanowiących nieruchomości rolne (Dz. U. Nr 205, poz. 1991) Na podstawie art. 1 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 2001 r. o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości (Dz. U. Nr 113, poz. 1209, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 3, poz. 24 i Nr 64, poz. 592) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 26 lipca 2001 r. o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości; 2) właściwym organie - należy przez to rozumieć: a) właściwego starostę lub prezydenta miasta na prawach powiatu - w odniesieniu do nieruchomości Skarbu Państwa, b) właściwego wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starostę lub marszałka województwa - w odniesieniu do nieruchomości będącej własnością jednostki samorządu terytorialnego; 3) osobach uprawnionych - należy przez to rozumieć osoby fizyczne, o których mowa w art. 1 ustawy. § 2. 1. Przed wydaniem decyzji o nabyciu własności nieruchomości właściwy organ sporządza wykaz nieruchomości, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy. 2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera: 1) określenie nieruchomości zgodnie z danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków (kataster nieruchomości); 2) przeznaczenie nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego, zaś w przypadku jego braku sposób wykorzystywania nieruchomości zgodnie z ewidencją gruntów i budynków; 3) numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym; 4) podstawę, termin i cel ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oraz termin, do którego zostało ustanowione użytkowanie wieczyste; 5) dane dotyczące użytkownika wieczystego, w szczególności imię, nazwisko i imiona rodziców; 6) wartość nieruchomości stanowiącą podstawę do ustalenia opłat rocznych z tytułu wieczystego użytkowania; 7) obciążenia nieruchomości, z wyjątkiem hipotek. 3. Wykaz wykłada się do publicznego wglądu odpowiednio w urzędzie gminy, starostwie powiatowym lub urzędzie marszałkowskim na okres 30 dni. 4. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, osoby uprawnione mogą składać do właściwego organu zastrzeżenia dotyczące wykazu, w terminie 30 dni. 5. Właściwy organ rozpatruje niezwłocznie zastrzeżenia, o których mowa w ust. 4, i w razie ich uwzględnienia odpowiednio zmienia dane zawarte w wykazie. 6. Nieuwzględnienie zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, nie stanowi przeszkody do wydania przez właściwy organ decyzji o nabyciu prawa własności nieruchomości. § 3. O wszczęciu postępowania właściwy organ zawiadamia osoby uprawnione. § 4. Decyzja o nabyciu prawa własności nieruchomości powinna również zawierać określenie nieruchomości będącej przedmiotem nabycia przez podanie oznaczenia według ewidencji gruntów i budynków (kataster nieruchomości) oraz numeru księgi wieczystej. § 5. Wykaz nieruchomości, o którym mowa w § 2 ust. 1, sporządza się w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: P. Czyżewski 1) Minister Skarbu Państwa kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 97, poz. 868). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 27 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz. U. Nr 205, poz. 1992) Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz. U. Nr 83, poz. 905 i Nr 148, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 85, poz. 784) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 12 dodaje się § 12a w brzmieniu: "§ 12a. 1. Lekarz, który nie został zakwalifikowany do odbywania specjalizacji w ramach rezydentury w podstawowej dziedzinie medycyny, po odbyciu postępowania kwalifikacyjnego, przeprowadzanego na podstawie przepisów rozporządzenia, a nie rozpoczął specjalizacji na zasadzie określonej w § 12 ust. 8 i spełnia warunek, o którym mowa w § 12 ust. 6 pkt 1, może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem wojewódzkiego ośrodka, o przyznanie rezydentury w tej dziedzinie medycyny. 2. Lekarz może złożyć wniosek, o którym mowa w ust. 1, po zakończeniu każdego postępowania kwalifikacyjnego i po uzyskaniu informacji z wojewódzkiego ośrodka o posiadaniu wolnych miejsc szkoleniowych w danej dziedzinie medycyny oraz możliwości odbywania specjalizacji w ramach rezydentury. 3. Właściwy wojewódzki ośrodek przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia wniosek lekarza, o którym mowa w ust. 1, wraz z potwierdzeniem posiadania wolnego miejsca szkoleniowego w danej dziedzinie medycyny na obszarze województwa i informacją o terminie, w jakim lekarz przeszedł postępowanie kwalifikacyjne, oraz liczbie punktów uzyskanych przez lekarza w postępowaniu kwalifikacyjnym. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia po otrzymaniu wniosku i danych, o których mowa w ust. 3, może przyznać rezydenturę lekarzowi, o którym mowa w ust. 1, w ramach posiadanych środków na rezydentury, o czym informuje lekarza i właściwy wojewódzki ośrodek nie później niż do dnia 15 listopada danego roku. 5. Rezydentura, o której mowa w ust. 4, przyznawana jest na podstawie liczby punktów uzyskanych w postępowaniu kwalifikacyjnym lekarzom, którzy w danej dziedzinie medycyny uzyskali największą liczbę punktów. 6. Wojewódzki ośrodek jest obowiązany skierować lekarza, któremu minister właściwy do spraw zdrowia przyznał rezydenturę, do odbycia specjalizacji w terminie nie dłuższym niż 5 dni od dnia jej przyznania. 7. Lekarz, który otrzymał skierowanie, o którym mowa w ust. 6, jest obowiązany zgłosić się do jednostki organizacyjnej, wskazanej w skierowaniu, w terminie nie dłuższym niż 5 dni od dnia otrzymania skierowania. 8. Jednostka organizacyjna, wskazana w skierowaniu, jest obowiązana zawrzeć z lekarzem, któremu minister właściwy do spraw zdrowia przyznał rezydenturę, umowę o pracę w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia zgłoszenia się rezydenta ze skierowaniem."; 2) po § 43b dodaje się § 43c w brzmieniu: "§ 43c. Minister właściwy do spraw zdrowia w 2003 r. może przyznać rezydenturę, o której mowa w § 12a ust. 4, nie później niż do dnia 15 grudnia 2003 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 7 października 2003 r. sygn. akt K 4/02 (Dz. U. Nr 205, poz. 1993) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Wiesław Johann - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Janusz Niemcewicz - sprawozdawca, Jerzy Stępień, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 7 października 2003 r., wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o stwierdzenie niezgodności art. 20 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342, ze zm.) z art. 2, art. 32 i art. 77 Konstytucji RP orzeka: Art. 20 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342, z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118) jest niezgodny z art. 77 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto postanawia: w pozostałym zakresie umorzyć postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) ze względu na zbędność orzekania. Wiesław Johann, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Janusz Niemcewicz, Jerzy Stępień Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 4 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2003 (Dz. U. Nr 206, poz. 1994) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2003 (Dz. U. Nr 146, poz. 1227 oraz z 2003 r. Nr 70, poz. 637 i Nr 142, poz. 1381) w załączniku do rozporządzenia "Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2003" wprowadza się następujące zmiany: 1) w poz. 1.01.04(004) Zasoby, zmiany i wykorzystanie surowców mineralnych (kopalin) w rubryce 4 wyrazy "OŚ-28 - zestawienie zmian zasobów udokumentowanych złóż wód leczniczych, wód o właściwościach leczniczych i wód termalnych;" zastępuje się wyrazami "OŚ-28 - zestawienie zmian zasobów udokumentowanych złóż wód leczniczych i wód termalnych;"; 2) w poz. 1.01.12(011) Ekonomiczne aspekty ochrony środowiska w rubryce 6 dwukrotnie użyte wyrazy "zarządy województw, ponadto kopie załącznika nr 1 do wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane" zastępuje się wyrazami "zarządy województw, ponadto kopie załącznika nr 1 raz w roku do 15 sierpnia 2004 r. za rok 2003 do wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane"; 3) poz. 1.02.02(014) Organy samorządu terytorialnego otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.02.02(014) Organy samorządu terytorialnego Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Wszystkie gminy, dzielnice m. st. Warszawy, powiaty, miasta na prawach powiatu oraz województwa. Zakres przedmiotowy Radni gmin, dzielnic m. st. Warszawy, powiatów i województw według liczby, wieku, płci, wykształcenia i podstawowych grup zawodów; wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) oraz burmistrzowie dzielnic m. st. Warszawy według wieku, płci, wykształcenia i podstawowych grup zawodów; członkowie zarządów dzielnic m. st. Warszawy, powiatów i województw według liczby i płci; powiązania personalne między zarządami dzielnic m. st. Warszawy, powiatów i województw a radnymi; referenda, powody ich zorganizowania, frekwencja uprawnionych do głosowania w dniu referendum, wyniki referendów; liczba sołectw. Źródła danych Sprawozdania GUS: SG-01, ST-P, ST-W. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), zarządy dzielnic m. st. WarszawySG-01 - statystyka gminy - samorząd; metoda pełna1)raz w roku do dnia 20 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane zarządy powiatów (bez miast na prawach powiatu), zarządy dzielnic m. st. WarszawyST-P - statystyka powiatu - samorząd; metoda pełna1)raz w roku do dnia 20 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane zarządy województwST-W - statystyka województwa - samorząd; metoda pełna1)raz w roku do dnia 20 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Informacje w zakresie: - radnych gmin, dzielnic m. st. Warszawy według liczby, wieku, płci, wykształcenia i podstawowych grup zawodów [grupowania według: gmin, dzielnic m. st. Warszawy, grup gmin (miejskie, miejsko-wiejskie, wiejskie), powiatów (miast na prawach powiatu), podregionów NTS3, województw, kraju ogółem], - radnych powiatów według liczby, wieku, płci, wykształcenia i podstawowych grup zawodów (grupowania według: powiatów, podregionów NTS3, województw, kraju ogółem), - radnych województw według liczby, wieku, płci, wykształcenia i podstawowych grup zawodów (grupowania według: województw, kraju ogółem), - wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) według liczby, wieku, płci, wykształcenia i podstawowych grup zawodów (grupowania w przekrojach jak dla informacji o stanie radnych), - członków zarządów dzielnic m. st. Warszawy, powiatów i województw według liczby i płci (grupowania według dzielnic m. st. Warszawy, powiatów, podregionów NTS3, województw, kraju ogółem), - stopnia powiązań personalnych między zarządami dzielnic m. st. Warszawy, powiatów i województw a radnymi (grupowania w przekrojach jak dla informacji o stanie radnych i członków zarządów), - liczby i wyników referendów, powodów zorganizowania, frekwencji uprawnionych do głosowania w dniu referendum (według: gmin, dzielnic m. st. Warszawy, powiatów, województw imiennie), - liczby sołectw [grupowania według: gmin, grup gmin (miejskie, miejsko-wiejskie, wiejskie), powiatów (miast na prawach powiatu), podregionów NTS3, województw, kraju ogółem]. - Tablice wynikowe (wydruk) - kwiecień 2004 r., - Bank Danych Regionalnych - wrzesień 2004 r., - publikacja internetowa "Polska - podstawowe tendencje". Koszty i sposób finansowania 8 143.156 zł - budżet GUS 4) poz. 1.02.03(015) Grunty komunalne otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.02.03(015) Grunty komunalne Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Gminy, dzielnice m. st. Warszawy. Zakres przedmiotowy - grunty komunalne tworzące gminny zasób nieruchomości, - grunty komunalne przekazane w trwały zarząd gminnym jednostkom organizacyjnym i w wieczyste użytkowanie. Źródła danych Sprawozdanie SG-01. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), zarządy dzielnic m. st. WarszawySG-01 - statystyka gminy - samorząd; metoda pełna1)raz w roku do dnia 20 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 Informacje w zakresie: - powierzchni gruntów komunalnych [grupowania według: gmin, dzielnic m. st. Warszawy, grup gmin (miejskie, miejsko-wiejskie, wiejskie), powiatów (miast na prawach powiatu), podregionów NTS3, województw imiennie, kraju ogółem], - powierzchni gruntów komunalnych przekazanych w trwały zarząd gminnym jednostkom organizacyjnym i w wieczyste użytkowanie [grupowania według: gmin, dzielnic m. st. Warszawy, grup gmin (miejskie, miejsko-wiejskie, wiejskie), powiatów (miast na prawach powiatu), podregionów NTS3, województw imiennie, kraju ogółem], - powierzchni gruntów komunalnych tworzących gminny zasób nieruchomości [grupowania według: gmin, dzielnic m. st. Warszawy, grup gmin (miejskie, miejsko-wiejskie, wiejskie), powiatów (miast na prawach powiatu), podregionów NTS3, województw imiennie, kraju ogółem], - Tablice wynikowe (wydruk) - kwiecień 2004 r., - Bank Danych Regionalnych - wrzesień 2004 r., - publikacja internetowa "Polska - podstawowe tendencje". Koszty i sposób finansowania 8 40.375 zł - budżet GUS 5) w poz. 1.03.01(016) Sprawy rozpatrywane w wymiarze sprawiedliwości w rubrykach 3-6 wyrazy: sądy rejonoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej); metoda pełna1)dwa razy w roku: do 5 lipca 2003 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2004 r. z danymi za rok 2003sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej) - zestawienie zbiorcze1)dwa razy w roku: do 9 lipca 2003 r. z danymi za I półrocze i do 8 stycznia 2004 r. z danymi za rok 2003Ministerstwo Sprawiedliwości sądy okręgoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej); metoda pełna1)dwa razy w roku: do 5 lipca 2003 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2004 r. z danymi za rok 2003Ministerstwo Sprawiedliwości zastępuje się wyrazami: sądy rejonoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej); metoda pełna1)każdego miesiąca w roku z wyłączeniem Działu 1; Dział 1 dwa razy w roku: do 5 lipca 2003 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2004 r. z danymi za rok 2003sądy okręgowe sądy okręgoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej) - zestawienie zbiorcze1)każdego miesiąca w roku z wyłączeniem Działu 1; Dział 1 dwa razy w roku: do 9 lipca 2003 r. z danymi za I półrocze i do 8 stycznia 2004 r. z danymi za rok 2003Ministerstwo Sprawiedliwości sądy apelacyjne, sądy okręgoweMS-S12 - sprawozdanie z zakresu prawa pracy według rodzajów spraw (według właściwości rzeczowej); metoda pełna1)każdego miesiąca w roku z wyłączeniem Działu 1; Dział 1 dwa razy w roku: do 5 lipca 2003 r. z danymi za I półrocze i do 6 stycznia 2004 r. z danymi za rok 2003Ministerstwo Sprawiedliwości 6) w poz. 1.43.13(094) Innowacje w sektorze usług: a) rubryka 2 otrzymuje brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Podmioty, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej w następujących sekcjach (działach, grupach) PKD: 51 - Handel hurtowy i komisowy, z wyjątkiem handlu pojazdami mechanicznymi i motocyklami, sekcja I - Transport, gospodarka magazynowa i łączność, sekcja J - Pośrednictwo finansowe, 72 - Informatyka, 73 - Nauka, 74.2 - Działalność w zakresie architektury, inżynierii, 74.3 - Badania i analizy techniczne; badanie na próbie reprezentacyjnej. Zakres przedmiotowy - nakłady finansowe na innowacje technologiczne według rodzajów działalności innowacyjnej {działalność badawcza i rozwojowa (własna i zakup usług B+R), zakup maszyn i urządzeń związanych z wprowadzaniem innowacji technologicznych, zakup oprogramowania oraz gotowej technologii w postaci dokumentacji i praw, prace wdrożeniowe związane z wprowadzaniem technologicznie nowych lub istotnie zmienionych usług lub sposobów (metod) ich wytwarzania i dostawy, szkolenie personelu oraz marketing związany z wprowadzaniem innowacji technologicznych} oraz według źródeł finansowania (środki własne, środki pozyskane z zagranicy, kredyty bankowe itd.), - zatrudnienie w działalności B+R, - wsparcie finansowe ze strony państwa dotyczące działalności innowacyjnej przedsiębiorstwa, - wynalazki zgłoszone do opatentowania w kraju lub za granicą w latach 2001-2003, - cele działalności innowacyjnej w latach 2001-2003, - źródła informacji dla innowacji w latach 2001-2003, - współpraca w zakresie działalności innowacyjnej w latach 2001-2003 z innymi jednostkami, w tym z instytucjami naukowymi, - efekty działalności innowacyjnej, - przeszkody dla innowacji, projekty innowacyjne poważnie opóźnione, zaniechane w trakcie realizacji lub w ogóle nierozpoczęte w latach 2001-2003 z powodu zaistnienia czynników utrudniających lub uniemożliwiających prowadzenie działalności innowacyjnej. Źródła danych Sprawozdanie GUS PNT-02/u. b) rubryka 3 otrzymuje brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczne 3 osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą dla tych jednostek lokalnych, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej, a działalność zaklasyfikowana jest według PKD do działalności w zakresie handlu hurtowego i komisowego, z wyjątkiem handlu pojazdami mechanicznymi i motocyklami (dział 51), transportu, gospodarki magazynowej i łączności (sekcja I), pośrednictwa finansowego (sekcja J), informatyki (dział 72), nauki (dział 73), działalności w zakresie architektury, inżynierii (grupa 74.2), badań i analiz technicznych (grupa 74.3), do których zwrócą się urzędy statystyczne 7) w poz. 1.47.04(135) Pozwolenia wydane na budowę i efekty działalności budowlanej: a) w rubryce 2 po wyrazach "Organy administracji architektoniczno-budowlanej" dodaje się wyrazy "i nadzoru budowlanego", b) rubryka 3 otrzymuje brzmienie: Podmioty przekazujące dane statystyczne 3 starostwa, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), realizujące powierzone im zadania z zakresu administracji architektoniczno-budowlanej, określone w ustawie - Prawo budowlane, inspektorzy nadzoru budowlanego w powiecie 8) w poz. 1.48.02(139) Transport drogowy: a) w rubryce 2 trzecie tiret otrzymuje brzmienie: "- wyciąg z informatycznej bazy danych o pojazdach według stanu w dniu 30 września 2003 r. (w formie dbf) dotyczący samochodów ciężarowych i ciągników siodłowych oraz autobusów (dane imienne) zawierający: cechy adresowe właściciela (posiadacza) pojazdu, numer identyfikacyjny REGON/PESEL, numer rejestracyjny, ładowność (dla autobusów liczba miejsc), dopuszczalną masę całkowitą, liczbę osi, podrodzaj pojazdu, rok produkcji oraz aktualizacja kwartalna dotycząca nowo zarejestrowanych i wyrejestrowanych pojazdów oraz z tytułu wszelkich zmian dotyczących cech adresowych właściciela (posiadacza) pojazdu,", b) w rubryce 5 trzykrotnie użyte wyrazy "raz w roku do dnia 2 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003" zastępuje się wyrazami "raz w roku do dnia 20 lutego 2004 r., z danymi za rok 2003"; 9) w poz. 1.49.02(148) Sprzedaż detaliczna i hurtowa oraz infrastruktura rubryki 2-6 otrzymują brzmienie: Zakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 2 Zakres podmiotowy Przedsiębiorstwa handlowe i niehandlowe realizujące sprzedaż towarów poprzez sieć punktów sprzedaży detalicznej i magazynów handlowych, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), zarządy dzielnic m. st. Warszawy w zakresie targowisk. Zakres przedmiotowy Sprzedaż detaliczna ogółem (łącznie z VAT) w cenach bieżących i stałych w podziale na rodzaje działalności (agregacja według klas PKD) oraz według województw. Struktura sprzedaży detalicznej według COICOP; wartość sprzedaży hurtowej towarów (łącznie z VAT); wartość przychodów przedsiębiorstw handlowych (bez VAT). Rozmieszczenie i wielkość sieci handlowej, targowisk, w tym targowisk rolnych. Źródła danych Sprawozdania GUS: H-01a, H-01/k, H-01s, SG-01 część 3 dział 13, załącznik do części 3 dział 13 sprawozdania SG-01 oraz H-01g, DG-1, SP, SP-3 - omówione w badaniach 1.49.05, 1.61.04, 1.61.05. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty prowadzące sprzedaż towarów poprzez sieć sklepów, wylosowane do badania sklepy detaliczne i stacje paliwH-01a - ankieta o działalności sklepów detalicznych i stacji paliw; metoda reprezentacyjna (próba 5 %)1)raz w roku do 20 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w których liczba pracujących wynosi do 9 osób, zaklasyfikowane wg grup PKD do: 50.1-50.5, 52.1-52.6H-01/k - kwartalne badanie przychodów w przedsiębiorstwach handlowych; metoda reprezentacyjna (próba 1,3 %)1)raz w kwartale do 15 dnia roboczego po kwartaleurząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, w których liczba pracujących wynosi 10 osób i więcej (z wyłączeniem indywidualnych gospodarstw rolnych)H-01s - sprawozdanie o sprzedaży detalicznej, hurtowej i sieci handlowej; metoda pełna1)raz w roku do 20 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), zarządy dzielnic m. st. WarszawySG-01 cz. 3 dz. 13 - statystyka gmin; metoda pełna1)raz w roku do 2 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast), zarządy dzielnic m. st. Warszawyzałącznik do SG-01 cz. 3 dz. 13 - statystyka gmin; metoda pełna1)raz w roku do 2 lutego 2004 r. z danymi za rok 2003urząd statystyczny w województwie, na którego terenie ma siedzibę podmiot przekazujący dane 10) poz. 1.67.08(194) Badanie rozmiarów szarej gospodarki w podmiotach małych (zakłady osób fizycznych i spółki cywilne) i podmiotach średnich (sektor prywatny bez spółdzielczości) według województw otrzymuje brzmienie: Symbol, temat i rodzaj badania ProwadzącyZakres podmiotowy i przedmiotowy Źródła danych 12 1.67.08(194) Badanie rozmiarów szarej gospodarki według województw i podregionów Badanie stałe Prezes GUSZakres podmiotowy Jednostki małe - zakłady osób fizycznych, spółki cywilne i osoby prawne, jednostki średnie - sektor prywatny bez spółdzielni, jednostki duże - sektor prywatny bez spółdzielni. Zakres przedmiotowy Przychody, koszty, dochody i wynagrodzenia. Źródła danych Ankieta CBSG/01; wtórne wykorzystanie danych ze sprawozdań GUS: SP-3, SP, F-01, F-02, Z-06, dane z baz pokontrolnych urzędów skarbowych i Urzędu Kontroli Skarbowej z województwa świętokrzyskiego. Podmioty przekazujące dane statystyczneForma przekazania danychCzęstotliwość i terminMiejsce przekazania danych 3456 podmioty małe (zakłady osób fizycznych i spółki cywilne) i średnie (sektor prywatny bez spółdzielni) z pięciu województw: dolnośląskiego, lubuskiego, mazowieckiego, pomorskiego, świętokrzyskiegoCBSG/01 ankieta - reprezentacyjne badanie podmiotów małych i średnich; metoda reprezentacyjna (1,3%)2)raz w roku do 30 czerwca 2004 r. z danymi za rok 2003ankieterowi statystycznemu urzędy skarbowe i Urząd Kontroli Skarbowej w województwie świętokrzyskimzbiorcze dane z baz pokontrolnych według powiatów w zakresie: rok podatkowy, kod powiatu, przychód, dochód, strata, podatek należny od podmiotów dużych (sektor prywatny bez spółdzielni) w województwie świętokrzyskim - nienaruszające tajemnicy skarbowejraz w roku do 28 lutego z danymi za lata 2000-2001urząd statystyczny Kielce Rodzaje wynikowych informacji statystycznych i terminy ich udostępniania 7 - Podstawowe dane o podmiotach małych według podregionów (NTS3) i województw za 2003 r. - grudzień 2004 r. - Podstawowe dane o podmiotach średnich według podregionów (NTS3) i województw za 2003 r. - grudzień 2004 r. - Podstawowe dane o podmiotach dużych dla województwa świętokrzyskiego za lata 2000-2001 - grudzień 2004 r. - Produkcja globalna, zużycie pośrednie, wartość dodana w podmiotach małych według podregionów (NTS3) i województw za 2003 r. - grudzień 2004 r. - Produkcja globalna, zużycie pośrednie, wartość dodana w podmiotach średnich według podregionów (NTS3) i województw za 2003 r. - grudzień 2004 r. Koszty i sposób finansowania 8 budżet GUS § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668 oraz z 2001 r. Nr 100, poz. 1080. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Frampola w województwie lubelskim (Dz. U. Nr 206, poz. 1995) Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta (Dz. U. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 214, poz. 1806) w związku z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1547) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się przeprowadzenie przedterminowych wyborów burmistrza Frampola. § 2. Datę przedterminowych wyborów wyznacza się na niedzielę 4 stycznia 2004 r. § 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności przewidzianych w Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 2003 r. (poz. 1995) KALENDARZ WYBORCZY Termin wykonania czynności wyborczejTreść czynności wyborczej 12 w dniu wejścia w życie rozporządzenia- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia Wojewody, rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Frampola do 9 grudnia 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o siedzibie miejskiej komisji wyborczej do 11 grudnia 2003 r.- powołanie przez Komisarza Wyborczego miejskiej komisji wyborczej do 18 grudnia 2003 r. (do godz. 2400)- zgłaszanie miejskiej komisji wyborczej do zarejestrowania kandydatów na burmistrza do 22 grudnia 2003 r.- składanie przez pełnomocników komitetów wyborczych wniosków o przydział nieodpłatnego czasu antenowego w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 23 grudnia 2003 r.- powołanie obwodowych komisji wyborczych do 23 grudnia 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w formie obwieszczenia, informacji o: a) numerach i granicach obwodów głosowania, b) wyznaczonych siedzibach obwodowych komisji wyborczych od 27 grudnia 2003 r.- rozpoczęcie nieodpłatnego rozpowszechniania audycji wyborczych w programach telewizji publicznej i publicznego radia do 29 grudnia 2003 r.- podanie do publicznej wiadomości, w drodze rozplakatowania, obwieszczenia miejskiej komisji wyborczej o zarejestrowanych kandydatach na burmistrza, na którym umieszczone są, w kolejności alfabetycznej nazwisk, nazwiska, imiona, wiek, wykształcenie, miejsce zamieszkania, nazwa komitetu zgłaszającego kandydata oraz nazwa partii politycznej, do której należy kandydat do 29 grudnia 2003 r.- sporządzenie spisu wyborców 2 stycznia 2004 r. o godz. 2400- zakończenie kampanii wyborczej 3 stycznia 2004 r.- przekazanie przewodniczącym obwodowych komisji wyborczych spisów wyborców 4 stycznia 2004 r. godz. 600-2000- przeprowadzenie głosowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie odraczania płatności należności celnych (Dz. U. Nr 206, poz. 1996) Na podstawie art. 233 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór wniosku o odroczenie płatności, dokumenty, które należy do niego dołączyć, oraz termin, w którym wniosek może zostać złożony; 2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy odraczaniu płatności należności. 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "wnioskodawcy", rozumie się przez to osobę ubiegającą się o odroczenie terminu płatności należności celnych, zwanych dalej "należnościami". § 2. 1. Wnioskodawca, ubiegając się o odroczenie terminu płatności należności, składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo dla naczelnika urzędu celnego, w którym zostały zarejestrowane należności. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) oryginał lub uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 2) oryginał lub uwierzytelnioną kopię decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP; 3) oryginał lub uwierzytelnioną kopię zaświadczenia o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON; 4) aktualne zaświadczenie wydane przez właściwy dla wnioskodawcy: a) urząd skarbowy - o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa, b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze składkami na ubezpieczenia społeczne; 5) oryginał lub uwierzytelnioną kopię potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług; 6) oświadczenie wnioskodawcy, że nie jest w stosunku do niego prowadzone postępowanie egzekucyjne lub upadłościowe, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia; 7) informację z Krajowego Rejestru Karnego, że osoby kierujące działalnością wnioskodawcy nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo gospodarcze lub za przestępstwo skarbowe; 8) dowód złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 233 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym". 3. Dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3 i 5-6, nie dołącza się do wniosku, jeżeli zostały one wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. 4. Wzór wniosku o odroczenie płatności należności stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Wniosek o odroczenie płatności należności oraz dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 2, powinny być złożone w terminie 10 dni od dnia, w którym dłużnik został powiadomiony o wysokości należności. § 4. W decyzji o odroczeniu płatności należności dyrektor izby celnej określa w szczególności: 1) kwotę należności, której płatność odroczono; 2) początek i koniec terminu odroczenia płatności, obliczonego zgodnie z art. 236 Kodeksu celnego; 3) kwotę opłaty prolongacyjnej od odroczonej należności, należną do zapłaty wraz z odroczoną należnością, wyliczoną za cały okres odroczenia płatności oraz za każdy dzień tego okresu. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. (poz. 1996) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 13 października 1997 r. w sprawie odraczania płatności należności celnych oraz udzielania innych ułatwień płatniczych (Dz. U. Nr 128, poz. 835, z 2001 r. Nr 17, poz. 196 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 389), zachowane w mocy na podstawie art. 4 ustawy z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 120, poz. 1122). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie udzielania ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności (Dz. U. Nr 206, poz. 1997) Na podstawie art. 237 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzór wniosku o udzielenie ułatwienia płatniczego innego niż odroczenie płatności, dokumenty, które należy do niego dołączyć, oraz termin, w którym wniosek może zostać złożony; 2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy udzielaniu ułatwień płatniczych, o których mowa w art. 237 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym"; 3) maksymalną wysokość kwoty podlegającej ułatwieniom płatniczym; 4) maksymalny okres, na jaki ułatwienia płatnicze mogą być udzielone; 5) częstotliwość, z jaką ułatwienia płatnicze mogą być udzielone na rzecz jednego dłużnika; 6) sposób wyliczenia opłaty prolongacyjnej od kwoty udzielonego ułatwienia płatniczego. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "wnioskodawcy", rozumie się przez to dłużnika ubiegającego się o udzielenie ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności należności celnych. § 3. 1. Ułatwienia płatnicze inne niż odroczenie płatności należności celnych polegają na rozłożeniu spłaty kwoty należności celnych, zwanych dalej "należnościami", na raty, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Rozłożenie spłaty kwoty należności na raty, zwane dalej "rozłożeniem należności na raty", może obejmować maksymalnie 50 % kwoty należności, związanych z każdorazowym długiem celnym wnioskodawcy, a okres spłaty nie może przekroczyć sześciu miesięcy. 3. Bieg terminu okresu spłaty rozłożonych należności na raty rozpoczyna się od dnia następującego po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 231 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego. 4. O rozłożenie należności na raty można ubiegać się nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym. § 4. W wypadku rozłożenia należności na raty wnioskodawca obowiązany jest do: 1) złożenia zabezpieczenia w wysokości proporcjonalnej do kwoty należności rozłożonej na raty, chyba że organ celny odstąpi od wymogu złożenia zabezpieczenia; 2) zapłaty opłaty prolongacyjnej od kwoty należności rozłożonej na raty, wyliczonej przez organ celny przy odpowiednim zastosowaniu art. 233 § 2 Kodeksu celnego, chyba że organ celny odstąpi od poboru tej opłaty. § 5. 1. Wnioskodawca ubiegający się o rozłożenie należności na raty składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo dla naczelnika urzędu celnego, w którym zostały zarejestrowane należności. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) oryginał lub uwierzytelnioną kopię dokumentu potwierdzającego prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 2) oryginał lub uwierzytelnioną kopię decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej NIP; 3) oryginał lub uwierzytelnioną kopię zaświadczenia o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON; 4) oryginał lub uwierzytelnioną kopię potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług; 5) informację z Krajowego Rejestru Karnego, że osoby kierujące działalnością wnioskodawcy nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo gospodarcze lub za przestępstwo skarbowe; 6) dowód złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w art. 237 § 2 pkt 1 Kodeksu celnego, albo wniosek o odstąpienie od wymogu złożenia zabezpieczenia. 3. Dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, nie dołącza się do wniosku, jeżeli zostały one wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek, a dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. § 6. 1. Wzór wniosku o rozłożenie należności na raty stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Wniosek o rozłożenie należności na raty oraz dokumenty, o których mowa w § 5 ust. 2, powinny być złożone w terminie 10 dni od dnia, w którym dłużnik został powiadomiony o wysokości należności. 3. Wnioskodawca obowiązany jest określić we wniosku wysokość kwoty należności, która ma być rozłożona na raty, oraz zaproponować liczbę rat i termin ich spłaty. § 7. W decyzji w sprawie rozłożenia należności na raty dyrektor izby celnej określa w szczególności: 1) kwotę należności spłacanej przez wnioskodawcę w ratach; 2) wysokość rat i terminy, w jakich raty mają być wpłacane; 3) kwotę opłaty prolongacyjnej, wyliczonej za cały okres spłaty rat oraz za każdy dzień tego okresu, chyba że organ celny odstąpił od jej poboru; 4) formę zabezpieczenia złożonego przez wnioskodawcę, chyba że organ celny odstąpił od wymogu złożenia zabezpieczenia; 5) przyczyny odstąpienia od poboru opłaty prolongacyjnej lub wymogu złożenia zabezpieczenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. (poz. 1997) Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 13 października 1997 r. w sprawie odraczania płatności należności celnych oraz udzielania innych ułatwień płatniczych (Dz. U. Nr 128, poz. 835, z 2001 r. Nr 17, poz. 196 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 389), zachowane w mocy na podstawie art. 4 ustawy z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 120, poz. 1122). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 18 listopada 2003 r. w sprawie ewidencji prowadzonej przez organy celne na potrzeby postępowania antydumpingowego. (Dz. U. Nr 206, poz. 1998) Na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób prowadzenia przez organy celne ewidencji na potrzeby postępowania antydumpingowego; 2) dane, które umieszcza się w ewidencji prowadzonej na potrzeby postępowania antydumpingowego; 3) sposób powiadamiania przez organy celne zgłaszającego o dokonaniu wpisu do ewidencji prowadzonej na potrzeby postępowania antydumpingowego; 4) rodzaje dokumentów, na podstawie których dokonuje się wpisów do ewidencji prowadzonej na potrzeby postępowania antydumpingowego. § 2. 1. Dla celów postępowania antydumpingowego prowadzona jest, we wszystkich urzędach celnych, ewidencja towarów objętych postępowaniem antydumpingowym, o symbolu E-DUMP, zwana dalej "ewidencją". 2. W ewidencji umieszcza się następujące dane: 1) w pozycji "1" - kolejny numer pozycji ewidencji; 2) w pozycji "2" - datę objęcia towaru procedurą dopuszczenia do obrotu; 3) w pozycji "3" - szczegółowe dane dotyczące towaru: a) kod towaru według Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN), b) łączną masę netto wszystkich towarów podlegających ewidencjonowaniu, przywożonych w ramach ewidencjonowanej dostawy (zgodnie z polem 38 formularza SAD) oraz ilość towaru wyrażoną w uzupełniającej jednostce miary (zgodnie z polem 41 formularza SAD), c) wartość celną łączną wszystkich towarów podlegających ewidencjonowaniu, przywożonych w ramach ewidencjonowanej dostawy (zgodnie z polem 46 formularza SAD) oraz wartość celną jednostkową, d) warunki dostawy (zgodnie z polem 20 formularza SAD), e) wartość towaru w walucie faktury (zgodnie z polem 22 formularza SAD), f) kurs waluty (zgodnie z polem 23 formularza SAD), g) koszty transportu i ubezpieczenia (zgodnie z polem 12 formularza SAD), h) dane dotyczące producenta towaru; 4) w pozycji "4" - dane osoby dokonującej zgłoszenia towaru do procedury dopuszczenia do obrotu, osoby dokonującej przywozu towaru na polski obszar celny (odbiorcy) i eksportera; 5) w pozycji "5" - dane osoby zobowiązanej do zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego; 6) w pozycji "6" - nazwę kraju pochodzenia i nazwę kraju wysyłki towaru; 7) w pozycji "7" - należności celne i podatkowe: a) wysokość cła wynikająca z Taryfy celnej, b) wysokość cła antydumpingowego, c) wysokość podatku akcyzowego, d) wysokość podatku od towarów i usług (VAT), e) inne pobierane należności celne i podatkowe, wraz z adnotacją, czy należności zostały pobrane; 8) w pozycji "8" - pozycję wykazu kasowego szczegółowego, jeżeli uiszczone zostały należności celne, i pozycję rejestru długu celnego, jeżeli dług celny powstał; 9) w pozycji "9" - oznaczenie pozycji innej ewidencji prowadzonej przez organ celny na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)); 10) w pozycji "10" - inne informacje istotne dla pozycji ewidencji; 11) w pozycji "11" - imię, nazwisko i stopień służbowy funkcjonariusza celnego, który dokonał wpisu do ewidencji. 3. Wzór karty ewidencji stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Ewidencję prowadzi się w formie książkowej. 2. Dokumentem, na podstawie którego dokonuje się wpisów do ewidencji, jest zgłoszenie celne. § 4. 1. W ewidencji umieszcza się dane przedsiębiorcy wskazując nazwę i adres siedziby oraz numer identyfikacyjny REGON, a w wypadku osób fizycznych - imię i nazwisko, miejsce zamieszkania, adres, serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość. 2. W ewidencji datę wpisuje się cyframi arabskimi w kolejności: rok, miesiąc, dzień. § 5. 1. W wypadku gdy określona kolumna ewidencji nie wymaga wypełnienia, w polu tym stawia się poziomą kreskę, a w wypadku gdy dane nie są dostępne - umieszcza się zapis "brak danych". 2. Każdą dostawę ewidencjonuje się na oddzielnej stronie. 3. W ewidencji nie powinno się umieszczać skreśleń ani poprawek dotyczących wpisów. Jeżeli jednak w wyjątkowych okolicznościach dokonanie ich jest niezbędne, zmiany powinny umożliwiać odczytanie skreślonego zapisu. W pozycji "10" umieszcza się wówczas adnotację o dokonaniu zmiany według wzoru: "w pozycji nr ... skreślono wyraz/cyfrę ... i wpisano wyraz/cyfrę ...". Dokonanie zmian funkcjonariusz celny potwierdza swoim podpisem i pieczątką imienną. § 6. 1. Wpisowi do ewidencji podlegają, z zastrzeżeniem ust. 2, dane dotyczące towaru określonego w postanowieniu ministra właściwego do spraw gospodarki o wszczęciu postępowania antydumpingowego i dopuszczanego do obrotu na polskim obszarze celnym w okresie wskazanym przez ministra właściwego do spraw gospodarki we wniosku o prowadzenie ewidencji. 2. Wpisowi do ewidencji nie podlegają dane dotyczące towaru, którego dopuszczenie do obrotu na polskim obszarze celnym, zgodnie z przepisami prawa celnego, jest zwolnione od cła lub nie wymaga udokumentowania. 3. Wpisu do ewidencji dokonuje się niezależnie od ewidencjonowania dokonywanego przez organy celne na podstawie przepisów Kodeksu celnego. § 7. 1. Karty ewidencji numeruje się kolejno od numeru jeden, a każdą kartę oznacza się przez podanie daty postanowienia ministra właściwego do spraw gospodarki o wszczęciu postępowania antydumpingowego oraz numeru i pozycji w Monitorze Polskim, w którym postanowienie to zostało opublikowane, a także rodzaju towaru. 2. Po zakończeniu prowadzenia ewidencji karty ewidencji podlegają zszyciu. Zszycie to opatruje się plombą przy użyciu plombownicy stosowanej w celu plombowania innych ewidencji prowadzonych przez organ celny, a ewidencję opisuje się przez wskazanie liczby pozycji i kart oraz złożenie podpisu przez naczelnika urzędu celnego lub osobę przez niego upoważnioną. § 8. Po dokonaniu wpisu do ewidencji, organ celny jest obowiązany powiadomić zgłaszającego o wykonanej czynności przez doręczenie mu dokumentu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 9. Dyrektorzy izb celnych przekazują niezwłocznie kopie ewidencji ministrowi właściwemu do spraw gospodarki po zakończeniu okresu, w którym były prowadzone. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2003 r. (poz. 1998) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 18 listopada 2003 r. w sprawie określenia wzoru oświadczenia o stanie majątkowym składanego przez członków zarządu powszechnego towarzystwa emerytalnego (Dz. U. Nr 206, poz. 1999) Na podstawie art. 41a ust. 7 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór oświadczenia o stanie majątkowym, do którego złożenia są obowiązani członkowie zarządu powszechnego towarzystwa emerytalnego, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2003 r. (poz. 1999) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 18 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu, formy i zasad sporządzania rocznych sprawozdań dotyczących transakcji przeprowadzanych w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej (Dz. U. Nr 206, poz. 2000) Na postawie art. 173 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Krajowy zakład ubezpieczeń powiązany i główny oddział powiązany sporządza roczne sprawozdanie dotyczące transakcji przeprowadzanych w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej, zwane dalej "sprawozdaniem", w formie określonej w załączniku do rozporządzenia oraz zgodnie z notami objaśniającymi do załącznika do rozporządzenia. § 2. Sprawozdanie dotyczy w szczególności transakcji, o których mowa w art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. § 3. Kwoty wykazywane w sprawozdaniu oraz załącznikach podaje się z dokładnością do tysiąca złotych. § 4. Sprawozdanie sporządza się w zakresie: 1) informacji o ubezpieczeniowej grupie kapitałowej; 2) transakcji w ramach ubezpieczeniowej grupy kapitałowej. § 5. Sprawozdanie sporządza się za okres roku kalendarzowego na podstawie danych ujętych w dodatkowym rocznym sprawozdaniu finansowym zakładu ubezpieczeń, o którym mowa w art. 169 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. § 6. W zakresie wyceny pozycji sprawozdawczych stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 , Nr 124, poz. 1152 i Nr 139 poz. 1324). § 7. Rozporządzenie ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdania sporządzanego za rok 2004. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2003 r. (poz. 2000) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Noty objaśniające * Sprawozdanie powinno zostać przesłane do organu nadzoru w formie zwartej (zszyte, w oprawie termicznej lub innej). Sprawozdanie zawiera formularze ponumerowane, zgodnie ze spisem formularzy. Zakład ubezpieczeń jest zobowiązany wypełnić wszystkie formularze; jeżeli poszczególne pozycje nie występują, należy wpisać wartość 0. Każda strona w stopce powinna posiadać kolejny numer. * W sprawozdaniu należy wykazać transakcje o wartości powyżej 100.000 zł. * Nazwy krajów należy podawać, stosując kody zgodne z normami ISO. Formularz I.1 W kolumnie A należy wykazać wszystkie zakłady ubezpieczeń wchodzące w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, której częścią jest zakład sporządzający sprawozdanie. Formularz I.2 Schemat organizacyjny ubezpieczeniowej grupy kapitałowej należy sporządzić w postaci graficznej wraz ze wskazaniem rodzaju powiązań między zakładami ubezpieczeń. Formularz II.1 W kolumnie E należy określić przewidywany termin utrzymywania lokaty w portfelu zakładu ubezpieczeń. Formularz II.4 W kolumnach od B do G należy wykazać odpowiednio przychody i koszty z tytułu reasekuracji czynnej prowadzonej przez zakład ubezpieczeń sporządzający sprawozdanie na rzecz innych zakładów ubezpieczeń wchodzących w skład tej samej ubezpieczeniowej grupy kapitałowej. W kolumnach od H do M należy wykazać odpowiednio przychody i koszty wynikające z reasekuracji biernej zakładu ubezpieczeń sporządzającego sprawozdanie na rzecz innych zakładów ubezpieczeń wchodzących w skład tej samej ubezpieczeniowej grupy kapitałowej. Formularze II.5 W kolumnie C należy określić procentowy lub inny sposób podziału kosztów w ramach ubezpieczeniowej grupy kapitałowej. W przypadku gdy różne rodzaje kosztów z tytułu danej transakcji dzielone są w różny sposób, należy to ująć w opisie. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać gęstościomierze zbożowe (Dz. U. Nr 206, poz. 2001) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa wymagania metrologiczne, którym powinny odpowiadać gęstościomierze zbożowe 20 L, 1 L i 1/4 L. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) gęstościomierz użytkowy - przyrząd pomiarowy stosowany w handlu zbożem do wyznaczania gęstości zboża w stanie zsypnym; 2) gęstościomierz wzorcowy - przyrząd pomiarowy stosowany do sprawdzania innych gęstościomierzy; 3) gęstość zboża w stanie zsypnym - wyrażony w kg/hL stosunek masy zboża wypełniającej pojemnik pomiarowy, wyrażonej w kg, do pojemności tego pojemnika, wynoszącej 1 hL; 4) błędy graniczne dopuszczalne - określone skrajne wartości błędu gęstościomierza. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne uwzględniające konstrukcję, materiał i wykonanie gęstościomierzy § 3. 1. W skład gęstościomierza 20 L wchodzą: 1) pojemnik pomiarowy w kształcie cylindra o pojemności 20 L ± 0,01 L i średnicy wewnętrznej 295 mm ± 1 mm, zwany dalej "pojemnikiem"; 2) urządzenie napełniające składające się z: a) leja z napełniaczem i urządzeniem zamykającym, b) rozpraszacza; 3) urządzenie odcinające składające się z: a) noża odcinającego, b) prowadnicy umożliwiającej poruszanie się noża odcinającego pomiędzy dolną krawędzią napełniacza i górną krawędzią pojemnika, c) mechanizmu dźwigniowego z przeciwwagą o masie 5 kg ± 0,1 kg, powodującego, że zboże jest przecinane przez nóż ruchem ciągłym; 4) naczynie do nasypywania zboża o pojemności 24 L ± 0,1 L; 5) waga nieautomatyczna klasy dokładności II o obciążeniu maksymalnym nie mniejszym niż 50 kg: a) elektroniczna lub b) bez sprężyny w zespole pomiaru obciążenia - prostodźwigniowa równoramienna; 6) odważniki klasy dokładności M1, jeżeli w skład gęstościomierza wchodzi waga, o której mowa w pkt 5 lit. b, o najmniejszej wartości nominalnej masy 5 g. 2. Masa szalki odważnikowej wagi prostodźwigniowej równoramiennej powinna równoważyć zawieszony po stronie ładunkowej pusty pojemnik. 3. Części gęstościomierza, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, powinny być wykonane z mosiądzu lub stali nierdzewnej. 4. Opis i wymiary części gęstościomierza zbożowego wzorcowego 20 L określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. W skład gęstościomierzy 1 L i 1/4 L wchodzą: 1) pojemnik o pojemności: a) 1 L, b) 1/4 L; 2) nóż; 3) krążek; 4) napełniacz; 5) naczynie do nasypywania zboża; 6) waga nieautomatyczna klasy dokładności II: a) elektroniczna o obciążeniu maksymalnym co najmniej 3 kg lub b) bez sprężyny w zespole pomiaru obciążenia - prostodźwigniowa równoramienna o obciążeniu maksymalnym co najmniej: - 1 kg - w gęstościomierzu 1 L, - 250 g - w gęstościomierzu 1/4 L; 7) podstawka pojemnika, zwana dalej "podstawką"; 8) podstawka słupka wagi i komplet odważników klasy dokładności M1, jeżeli w skład gęstościomierza wchodzi waga, o której mowa w pkt 6 lit. b; 9) drewniana płyta, do której przymocowane są podstawka i podstawka słupka wagi, jeżeli w skład gęstościomierza wchodzi waga, o której mowa w pkt 6 lit. b. Płytą może być wieko skrzynki, o której mowa w ust. 3. 2. Opis i wymiary części gęstościomierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1- 5 i 7-9, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Części gęstościomierzy 1 L i 1/4 L powinny być umieszczone w skrzynce z zabezpieczeniami przed ich uszkodzeniem. § 5. 1. Na gęstościomierzu 20 L, w widocznym miejscu, powinny być zamieszczone w sposób czytelny i trwały oznaczenia: 1) nadany znak zatwierdzenia typu; 2) znak identyfikacyjny lub nazwa producenta; 3) numer fabryczny i rok produkcji; 4) nominalna pojemność pojemnika. 2. Na gęstościomierzu 20 L powinny znajdować się informacje dotyczące zasad obsługi albo odwołanie do instrukcji obsługi. § 6. 1. Na częściach składowych gęstościomierza 1 L i 1/4 L powinny znajdować się następujące oznaczenia i napisy: 1) "1 L" - na pojemniku gęstościomierza 1 L; 2) "1/4 L" albo "0,25 L" - na pojemniku gęstościomierza 1/4 L; 3) "1.350 mL" - na naczyniu gęstościomierza 1L; 4) "400 mL" - na naczyniu gęstościomierza 1/4 L; 5) nazwa lub znak producenta - na pojemniku; 6) numer fabryczny na: a) pojemniku - nad oznaczeniem pojemności, b) napełniaczu, c) krążku - na jednej z podstaw, d) nożu - na oprawie z prawej strony, obok rączki, e) podstawce, f) naczyniu; 7) napis "Wierzch" - na górnej powierzchni noża. 2. W przypadku gdy w skład gęstościomierza wchodzi waga prostodźwigniowa równoramienna, powinna ona posiadać następujące oznaczenia: 1) numer fabryczny gęstościomierza - na szalce odważnikowej wagi; 2) obciążenie maksymalne wagi - na dźwigni. 3. Oznaczenia i napisy powinny być wytrawione, wygrawerowane albo wybite. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne gęstościomierzy § 7. 1. Błędy graniczne dopuszczalne gęstościomierza wzorcowego 20 L, określone jako różnica pomiędzy średnią arytmetyczną z 6 wskazań uzyskanych sprawdzanym gęstościomierzem wzorcowym i średnią arytmetyczną z 6 wskazań uzyskanych gęstościomierzem wzorcowym, zastosowanym do określenia wartości odniesienia, wynoszą ±10 g. 2. Wartość graniczna dopuszczalna odchylenia każdego spośród 6 wskazań gęstościomierza wzorcowego 20 L od ich wartości średniej arytmetycznej wynosi 10 g. § 8. 1. Błędy graniczne dopuszczalne gęstościomierza użytkowego 20 L, określone jako różnica pomiędzy średnią arytmetyczną z 6 wartości gęstości zboża w stanie zsypnym wyznaczonych przy użyciu tego gęstościomierza i średnią arytmetyczną z 6 wartości odniesienia wyznaczonych przy użyciu gęstościomierza wzorcowego, wynoszą ±0,005 wartości średniej arytmetycznej uzyskanej gęstościomierzem wzorcowym. 2. Wartość graniczna dopuszczalna odchylenia każdej spośród 6 wartości gęstości zboża w stanie zsypnym uzyskanej przy użyciu gęstościomierza użytkowego 20 L od ich wartości średniej arytmetycznej wynosi 0,003 tej wartości średniej. § 9. 1. Błędy graniczne dopuszczalne gęstościomierza 1 L lub 1/4 L, określone jako różnica pomiędzy średnią arytmetyczną z 10 wskazań gęstościomierza i średnią arytmetyczną z 10 wskazań zastosowanego gęstościomierza wzorcowego, wynoszą: 1) ±4 g - w przypadku gęstościomierza 1 L; 2) ±1 g - w przypadku gęstościomierza 1/4 L. 2. Wartość graniczna dopuszczalna odchylenia każdego spośród 10 wskazań gęstościomierza, o którym mowa w ust. 1, od ich wartości średniej arytmetycznej wynosi: 1) 2 g - w przypadku gęstościomierza 1 L; 2) 0,6 g - w przypadku gęstościomierza 1/4 L. § 10. Błędy graniczne dopuszczalne wag nieautomatycznych klasy dokładności II, wchodzących w skład gęstościomierzy, określa rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne (Dz. U. Nr 183, poz. 1791), a ponadto: 1) w przypadku gęstościomierza wzorcowego 20 L dla obciążeń w zakresie od 10 kg do 20 kg błędy graniczne dopuszczalne wagi wynoszą ± 0,01 % danego obciążenia; 2) w przypadku gęstościomierza użytkowego 20 L względne błędy graniczne dopuszczalne wagi wynoszą ±0,001; 3) w przypadku gęstościomierzy 1 L i 1/4 L: a) wartość graniczna rozrzutu wskazań wagi wynosi 50 % wartości błędu granicznego dopuszczalnego dla tego obciążenia, b) błędy graniczne dopuszczalne wagi, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 6 lit. b, po zrównoważeniu szalką odważnikową pojemnika wraz z krążkiem, wynoszą: - ±0,5 mg na każdy gram obciążenia szalki przy obciążeniach 600 g i większych, ±300 mg przy obciążeniach poniżej 600 g - w przypadku gęstościomierza 1 L, - ±0,5 mg na każdy gram obciążenia szalki przy obciążeniach 200 g i większych, ±100 mg przy obciążeniach poniżej 200 g - w przypadku gęstościomierza 1/4 L, c) czułość wagi, o której mowa w § 4 ust. 1 pkt 6 lit. b, powinna być taka, aby przy pełnym lub połowie pełnego obciążenia dodatkowe obciążenie (równe wartości błędu granicznego dopuszczalnego obliczonego dla tego obciążenia) powodowało wychylenie wskazówki o co najmniej 2 mm. § 11. Błędy graniczne dopuszczalne odważników klasy dokładności M1 określa rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać odważniki (Dz. U. Nr 115, poz. 1084), przy czym w przypadku gęstościomierza wzorcowego 20 L, suma błędów zastosowanych odważników nie powinna przekraczać ± 0,02 % ich łącznej wartości nominalnej masy. § 12. 1. Względny błąd graniczny dopuszczalny pojemności pojemnika wchodzącego w skład gęstościomierza użytkowego 20 L wynosi ±0,002. 2. Błąd graniczny dopuszczalny pojemności pojemnika wchodzącego w skład gęstościomierza 1 L i 1/4 L wynosi: 1) ±2 mL - w przypadku gęstościomierza 1 L; 2) ±1 mL - w przypadku gęstościomierza 1/4 L. Rozdział 4 Przepis końcowy § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 listopada 2003 r. (poz. 2001) Załącznik nr 1 OPIS I WYMIARY CZĘŚCI GĘSTOŚCIOMIERZA ZBOŻOWEGO WZORCOWEGO 20 L 1. Urządzenie napełniające: 1) powinno mieć lej: a) w kształcie stożka ściętego o przekroju kołowym, przedłużonego cylindrycznym pierścieniem wzmacniającym u góry, a u dołu stożkową dyszą wylotową wyposażoną w urządzenie zamykające, b) o wymiarach: - wysokość pierścienia wzmacniającego: 120 mm ± 2 mm, - wysokość części stożkowej leja: 240 mm ± 1 mm, - długość osi dolnej stożkowej dyszy wylotowej: 80 mm ± 0,5 mm, - całkowita długość osi leja: 440 mm ± 3 mm, - średnica wewnętrzna pierścienia wzmacniającego: 390 mm ± 1 mm, średnica wewnętrzna stożkowej dyszy wylotowej: - u góry: 84,5 mm ± 0,5 mm, - u dołu: 86,5 mm ± 0,5 mm, - różnica średnic stożkowej dyszy wylotowej: 2 mm ± 0,5 mm, c) u dołu zakończony współosiowym napełniaczem: - o dnie zamykanym za pomocą umocowanej na zawiasach klapy, - o średnicy wewnętrznej: 295 mm ± 1 mm, d) którego oś pokrywa się podczas napełniania z osią pojemnika, e) w osi którego osadzony jest pręt o średnicy 11 mm ± 0,2 mm; 2) powinno być wyposażone w osadzony współosiowo na pręcie rozpraszacz, wchodzący do napełniacza u dołu leja; 3) powinno umożliwiać regulację położenia rozpraszacza w kierunku pionowym. 2. Wymiary rozpraszacza powinny być następujące: 1) promień kanału: 16 mm ± 0,5 mm; 2) wysokość części cylindrycznej: 5 mm ± 0,5 mm; 3) średnica części cylindrycznej: 33 mm ± 0,2 mm. 3. Nóż odcinający powinien być wykonany ze stali o grubości zabezpieczającej przed odkształceniem w czasie użytkowania, wyciętej w kształcie litery "V". 4. Odległość pomiędzy dolną powierzchnią noża odcinającego i krawędzią pojemnika powinna wynosić 0,5 mm ± 0,2 mm. 5. Podczas napełniania pojemnika pomiarowego jego górna krawędź powinna znajdować się w płaszczyźnie poziomej. 6. Rama powinna być wyposażona w urządzenie poziomujące składające się z: 1) poziomnicy lub pionu sznurkowego o długości co najmniej 500 mm; 2) nóżek regulacyjnych. Opis do rysunku nr 1 1 - pojemnik, 2 - napełniacz, 3 - lej, 4 - urządzenie zamykające, 5 - rozpraszacz, 6 - dysza wylotowa, 7 - nóż odcinający, 8 - nóżki regulacyjne, 9 - rama. Ilustracja Załącznik nr 2 OPIS I WYMIARY CZĘŚCI GĘSTOŚCIOMIERZY 1 L I 1/4 L 1. Pojemnik powinien: 1) być wykonany z rury mosiężnej ciągnionej bez szwu; 2) być podzielony szczeliną poprzeczną na pojemnik właściwy (część dolna) i króciec (część górna); 3) umożliwiać umieszczenie w nim krążka, gdy nóż jest wsunięty w szczelinę. 2. Szerokość szczeliny powinna być tak dobrana, aby nóż: 1) przemieszczał się bez oporów; 2) nie wypadał przy pochyleniu pojemnika. 3. Pojemnik właściwy i króciec powinny być ze sobą połączone za pomocą dwóch przeciwległych klamer: 1) trwale przymocowanych z zewnątrz; 2) przystosowanych do oprawy noża. 4. Króciec gęstościomierza z wagą prostodźwigniową równoramienną powinien być zaopatrzony w ruchomy pałąk przystosowany do zawieszania pojemnika na wieszaku wagi. 5. Brzeg pojemnika właściwego powinien być wzmocniony z zewnątrz trwale przymocowanym pierścieniem. 6. Dno pojemnika powinno: 1) być płaskie i trwale przymocowane do ścianki pojemnika w sposób zabezpieczający przed zmianą położenia; 2) mieć otwory rozmieszczone w równomiernych odstępach na współśrodkowych okręgach w sposób określony w tabeli 1. Tabela 1 Pojemność gęstościomierzaŚrodek dnaNumer kolejny okręgu na dnie 123456 Liczba otworów 1 L14812162024 1/4 L14812--- 7. Dno pojemnika, dolny pierścień obejmujący obrzeże pojemnika i trzy nóżki powinny stanowić jedną całość. 8. Nóżki pojemnika powinny zapewniać pionowe, koncentryczne i nieruchome jego ustawienia na podstawie przez niewielki obrót pojemnika wokół osi. 9. Między dnem pojemnika a jego podstawką powinna znajdować się 6 mm szczelina umożliwiająca swobodny odpływ powietrza uchodzącego z pojemnika przez otwory w dnie podczas spadania krążka ze zbożem. 10. Ograniczenie pojemności pomiarowej pojemnika u dołu stanowi górna powierzchnia krążka umieszczonego na dnie pojemnika, a u góry - płaszczyzna brzegu pojemnika pokrywająca się z dolną powierzchnią noża znajdującego się w szczelinie. 11. Wymiary pojemnika określono w tabeli 2. Tabela 2 Wymiary pojemnikaWartość wymiaru w gęstościomierzu 1 L1/4 L mm Średnica wewnętrzna88,253,2 Grubość ścianki1,251 Dodatkowe wzmocnienie pod szczeliną: a) grubość2,52 b) wysokość66 Grubość dna4,53 Średnica otworów w dnie33 Rozstaw elementów mocujących nóżek (średnica)8050 Wysokość nóżki99 Grubość stopy nóżki44 Średnica wewnętrzna króćca88,253,2 Wysokość króćca40,523,5 12. Chropowatość Ra wewnętrznej szlifowanej powierzchni ścianki pojemnika, przy legalizacji pierwotnej, nie powinna przekraczać 0,63 µm. 13. Nóż powinien: 1) być wykonany ze stali hartowanej; 2) być osadzony w oprawie z uchwytem; 3) mieć wcięcie kątowe, zapewniające przecinanie ziaren niepowodujące wstrząsów pojemnika; 4) mieć płaskie i równoległe powierzchnie. 14. Krawędź tnąca ostrza powinna znajdować się w połowie grubości noża. 15. Twardość ostrza noża, przy legalizacji pierwotnej, powinna wynosić od 40 HRC do 45 HRC. 16. Wymiary noża określono w tabeli 3. Tabela 3 Wymiary nożaWartość wymiaru w gęstościomierzu 1 L i 1/4 L Grubość1 mm Szerokość skosu ostrza3 mm Kąt wcięcia90° 17. Krążek powinien: 1) być wykonany z mosiądzu; 2) mieć kształt prostego walca o: a) średnicy: - 87,5 mm - w gęstościomierzu 1 L, - 52,5 mm - w gęstościomierzu 1/4 L, b) wysokości: - 40 mm - w gęstościomierzu 1 L, - 23 mm - w gęstościomierzu 1/4 L; 3) mieć płaskie i równoległe względem siebie podstawy; 4) mieć wewnątrz usztywnienie uniemożliwiające jego zniekształcenie podczas wybijania cechy legalizacyjnej. 18. Masa krążka powinna mieścić się w zakresie: 1) od 448 g do 450 g - w gęstościomierzu 1 L; 2) od 89 g do 90 g - w gęstościomierzu 1/4 L. 19. Napełniacz powinien być wykonany z rury mosiężnej i zaopatrzony u dołu w przylutowany kołnierz, dostosowany wymiarami i wykrojami do króćca pojemnika. 20. Wymiary napełniacza określono w tabeli 4. Tabela 4 Wymiary napełniaczaWartość wymiaru w gęstościomierzu 1 L1/4 L mm Średnica wewnętrzna7950 Grubość ścianki1,0 - 1,20,75 - 0,95 Wysokość ponad krążkiem280210 21. Chropowatość Ra wewnętrznej szlifowanej powierzchni ścianki napełniacza, przy legalizacji pierwotnej, nie powinna przekraczać 0,63 µm. 22. Naczynie do nasypywania zboża, zwane dalej "naczyniem", powinno: 1) być wykonane z rury metalowej; 2) mieć przylutowane dno; 3) mieć pierścień usztywniający górny brzeg; 4) nasuwać się na napełniacz; 5) wsuwać się do pojemnika. 23. Wewnętrzna średnica naczynia powinna wynosić: 1) 86 mm w gęstościomierzu 1 L; 2) 52 mm w gęstościomierzu 1/4 L. 24. Na wewnętrznej powierzchni ścianki naczynia, w odległości od 1 cm do 3 cm od brzegu, powinna być wykonana na całym obwodzie kreska ustalająca granicę jego pojemności, wynosząca: 1) 1.350 mL ± 10 mL w gęstościomierzu 1 L; 2) 400 mL ± 5 mL w gęstościomierzu 1/4 L. 25. Podstawka pojemnika, zwana dalej "podstawką", powinna być: 1) metalowa; 2) wykonana tak, aby można było umocować na niej pojemnik koncentrycznie i nieruchomo; 3) przymocowana na płycie. 26. Wymiary podstawki powinny wynosić: 1) średnica zewnętrzna: a) 125 mm - w gęstościomierzu 1 L, b) 84 mm - w gęstościomierzu 1/4 L; 2) średnica walcowego występu centrującego: a) 79,8 mm - w gęstościomierzu 1 L, b) 49,8 mm w gęstościomierzu 1/4 L. 27. Płyta, do której przymocowana jest podstawka, powinna być pozioma i odporna na ugięcia i wstrząsy pochodzące od uderzeń krążka o dno pojemnika. 28. W gęstościomierzu z wagą prostodźwigniową równoramienną: 1) masa szalki odważnikowej wagi powinna równoważyć pojemnik wraz z krążkiem; 2) komplet odważników klasy dokładności M1 powinien zawierać odważniki o następujących wartościach nominalnych masy: a) 200 g, 200 g, 200 g, 100 g, 50 g, 50 g, 20 g, 20 g, 10 g, 5 g, 2 g, 2 g, 1 g i 500 mg - w gęstościomierzu 1L, b) 100 g, 50 g, 20 g, 20 g, 10 g, 5 g, 2 g, 2 g, 1 g i 500 mg - w gęstościomierzu 1/4 L. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 28 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wysokości opłat za czynności administracyjne związane z udzielaniem i wydawaniem uprawnień na wykonywanie transportu drogowego osób i rzeczy oraz za egzaminowanie i wydawanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 206, poz. 2002) Na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie określenia wysokości opłat za czynności administracyjne związane z udzielaniem i wydawaniem uprawnień na wykonywanie transportu drogowego osób i rzeczy oraz za egzaminowanie i wydawanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1685) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Rozporządzenie określa wysokość opłat za: 1) udzielenie licencji, zmianę licencji, wydanie wypisu z licencji, wydanie wtórnika licencji, przeniesienie uprawnień wynikających z licencji, wyrażenie zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji, 2) wydanie zezwolenia, zmianę zezwolenia, wydanie wypisu z zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu wahadłowego lub przewozu okazjonalnego, 3) wydanie zezwolenia na przewóz kabotażowy, 4) wydanie zezwolenia zagranicznego, 5) wydanie zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, 6) wydanie zaświadczenia, zmianę zaświadczenia, wydanie wypisu z zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozów na potrzeby własne, 7) egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego."; 2) po § 10 dodaje się § 10a i 10b w brzmieniu: "§ 10a. Za zmianę zezwolenia, o którym mowa w § 10, polegającą na zmianie danych w nim zawartych pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty uiszczonej za wydane zezwolenie. § 10b. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 10, pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty uiszczonej za wydane zezwolenie."; 3) po § 11 dodaje się § 11a i 11b w brzmieniu: "§ 11a. Za zmianę zezwolenia, o którym mowa w § 11, polegającą na zmianie danych w nim zawartych pobiera się opłatę w wysokości 10 % opłaty uiszczonej za wydane zezwolenie. § 11b. Za wydanie wypisu z zezwolenia, o którym mowa w § 11, pobiera się opłatę w wysokości 1 % opłaty uiszczonej za wydane zezwolenie."; 4) po § 13 dodaje się § 13a w brzmieniu: "§ 13a. Za wydanie zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą pobiera się opłatę w wysokości 400 zł."; 5) § 14 otrzymuje brzmienie: "§ 14. 1. Za wydanie zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozów na potrzeby własne pobiera się opłatę w wysokości: 1) 100 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 1 roku, 2) 200 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 2 lat, 3) 300 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 3 lat, 4) 400 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 4 lat, 5) 500 zł - gdy zaświadczenie wydawane jest na okres do 5 lat. 2. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę w wysokości: 1) 20 zł - gdy wypis jest wydawany z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2) 40 zł - gdy wypis jest wydawany z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 3) 60 zł - gdy wypis jest wydawany z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, 4) 80 zł - gdy wypis jest wydawany z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, 5) 100 zł - gdy wypis jest wydawany z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5. 3. Za zmianę zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, polegającą na zmianie danych w nim zawartych, o ile zmiana ta nie spowoduje zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, w okresie ważności dotychczasowego zaświadczenia oraz po zwróceniu dotychczasowych dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 2, pobiera się opłatę w wysokości 25 zł. 4. Za wydanie wypisu z zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, pobiera się opłatę w wysokości 10 zł.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804, Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań kwalifikacyjnych i trybu stwierdzania kwalifikacji uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w niektórych instytucjach kultury, dla których organizatorem jest administracja rządowa lub jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 206, poz. 2003) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874 i Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Kultury i Sztuki z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie wymagań kwalifikacyjnych i trybu stwierdzania kwalifikacji uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w niektórych instytucjach kultury, dla których organizatorem jest administracja rządowa lub jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 26, poz. 234 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 882) w załączniku nr 6 w części A w ust. 3 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Wyższego Studium Fotografii, prowadzonego przez Narodowe Centrum Kultury, do dnia 7 maja 2002 r. przez Centrum Animacji Kultury dawniej Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury i Związek Polskich Artystów Fotografików,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Kultury: W. Dąbrowski 1) Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1) z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie zakresu i trybu składania informacji dotyczących przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego (Dz. U. Nr 206, poz. 2004) Na podstawie art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 90, poz. 844) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) jednostce samorządu terytorialnego - rozumie się przez to gminę, miasto na prawach powiatu, powiat, samorząd województwa, związek międzygminny i związek powiatów; 2) jednostkach organizacyjnych - rozumie się przez to wykonujące zadania gospodarcze z zakresu gospodarki komunalnej w sferze użyteczności publicznej i poza sferą użyteczności publicznej: a) osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, utworzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, podległe jednostce samorządu terytorialnego lub przez nią nadzorowane, b) osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, utworzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, z udziałem kapitału jednostki samorządu terytorialnego lub podmiotów, o których mowa w lit. a, c) spółki zależne od spółek z udziałem kapitału jednostki samorządu terytorialnego; 3) przekształceniu - rozumie się przez to każdą niebędącą prywatyzacją zmianę stanu organizacyjno-prawnego lub własnościowego jednostki organizacyjnej, w szczególności połączenie, podział, rozwiązanie, likwidację, upadłość, wystąpienie z jednostki organizacyjnej, przekształcenie w inną formę prawną, w tym komercjalizację, oraz zmianę struktury własności udziałów w ogólnej wartości kapitału jednostki organizacyjnej, w tym struktury własności akcji/udziałów w spółkach handlowych. § 2. 1. Informacja dotycząca przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego, zwana dalej "informacją", obejmuje: 1) dane identyfikacyjne jednostki samorządu terytorialnego, której informacja dotyczy, oraz osoby sporządzającej informację - zgodnie z częściami A i B załącznika do rozporządzenia; 2) wykaz jednostek organizacyjnych według stanu na koniec roku poprzedzającego rok objęty informacją - zgodnie z częścią C załącznika do rozporządzenia; 3) wykaz jednostek organizacyjnych przekształcanych lub prywatyzowanych w roku objętym informacją - zgodnie z częścią D załącznika do rozporządzenia; 4) wykaz jednostek organizacyjnych, które zostały utworzone lub które zaczęły podlegać jednostce samorządu terytorialnego lub być przez nią nadzorowane, lub do których jednostka samorządu terytorialnego, samorządowa osoba prawna lub spółka z udziałem kapitału jednostki samorządu terytorialnego przystąpiły w roku objętym informacją - zgodnie z częścią E załącznika do rozporządzenia. 2. Do informacji należy dołączyć informację o stanie mienia komunalnego, opracowaną zgodnie z przepisami o finansach publicznych, załączoną do ostatniego projektu uchwały budżetowej przedstawionego organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego. § 3. Informację sporządza się za rok kalendarzowy oraz przekazuje w formie druku i w formie zapisu elektronicznego ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa i do wiadomości właściwemu wojewodzie w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku objętym informacją. § 4. Przepisy rozporządzenia mają po raz pierwszy zastosowanie do informacji sporządzanych za rok 2003. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Skarbu Państwa z dnia 16 stycznia 1998 r. w sprawie zakresu i trybu składania informacji dotyczących przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego (Dz. U. Nr 12, poz. 52). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: P. Czyżewski Załącznik do rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 12 listopada 2003 r. (poz. 2004) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Objaśnienia: 1) Identyfikator jednostki samorządu terytorialnego podaje się zgodnie z krajowym rejestrem urzędowym podziału terytorialnego kraju. 2) Informacje w kolumnach 5, 6, 7 i 8 części A.4. podaje się zgodnie z siedzibą związku międzygminnego lub związku powiatów. 3) W przypadku jednostki organizacyjnej funkcjonującej w formie gospodarstwa pomocniczego przy nazwie gospodarstwa pomocniczego należy podać nazwę jednostki budżetowej, z której je wyodrębniono. 4) W kolumnie 3 części C podaje się: a) datę pierwszego wpisu jednostki organizacyjnej do właściwego rejestru lub ewidencji w organie rejestrowym lub ewidencyjnym albo jeśli jednostka organizacyjna nie podlega wpisowi do rejestru lub ewidencji - datę rozpoczęcia działalności w obecnej formie prawnej wskazaną w uchwale tworzącej lub przekształcającej jednostkę organizacyjną lub w jej statucie, oraz b) w przypadku jednostek organizacyjnych, których jednostka samorządu terytorialnego, samorządowa osoba prawna ani spółka z udziałem jednostki samorządu terytorialnego nie były założycielami, również datę, od której jednostka organizacyjna podlega jednostce samorządu terytorialnego lub jest przez nią nadzorowana, albo datę, od której jednostka samorządu terytorialnego, samorządowa osoba prawna lub spółka z udziałem jednostki samorządu terytorialnego posiadają udział w ogólnej wartości kapitału jednostki organizacyjnej zgodnie z datą wpisu do rejestru, a w razie braku wpisu - datą nabycia udziału, wraz z określeniem czynności prawnej, której dokonano w podanym terminie. 5) W kolumnach 4 części C, 12 części D i 6 części E wymienia się każdą jednostkę samorządu terytorialnego posiadającą udział w ogólnej wartości kapitału jednostki organizacyjnej oraz wielkość tego udziału. 6) W kolumnach 5 części C, 13 części D i 7 części E wymienia się każdą samorządową osobę prawną, spółkę z udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub samorządowych osób prawnych oraz spółkę zależną od spółek z udziałem jednostek samorządu terytorialnego, posiadające udział w ogólnej wartości kapitału jednostki organizacyjnej, oraz wielkość tego udziału. 7) W kolumnach 9 części C, 17 części D i 11 części E podaje się wartość udziału jednostki samorządu terytorialnego, której dotyczy informacja, oraz udziału każdej samorządowej osoby prawnej jej podległej lub przez nią nadzorowanej, udziału każdej spółki z udziałem tej jednostki samorządu terytorialnego lub samorządowych osób prawnych jej podległych lub przez nią nadzorowanych oraz udziału każdej spółki zależnej od spółek z udziałem tej jednostki samorządu terytorialnego. Podaje się wartość rynkową akcji/udziałów (w przypadku spółek publicznych zgodnie z ceną rynkową akcji z odpowiedniego dnia notowań). Jeżeli wartość rynkowa jest nieokreślona, podaje się wartość nominalną akcji/udziałów według księgi udziałów lub księgi akcyjnej. 8) W kolumnach 10 części C, 18 części D i 12 części E podaje się wszystkie numery PKD. W przypadku jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w różnych działach PKD podkreśla się linią ciągłą dział lub działy działalności przeważającej (podstawowej). 9) W kolumnie 11 części C wskazuje się: a) "TAK" - gdy jednostka organizacyjna powstała w wyniku przekształcenia innej jednostki organizacyjnej, b) "NIE" - gdy jednostka organizacyjna jest podmiotem, który zaczął podlegać jednostce samorządu terytorialnego lub być przez nią nadzorowany w wyniku przejęcia przez jednostkę samorządu terytorialnego nadzoru lub zadań organu założycielskiego, albo podmiotem, do którego jednostka samorządu terytorialnego, samorządowa osoba prawna lub spółka z udziałem jednostki samorządu terytorialnego przystąpiły albo który utworzyły. 10) W kolumnie 12 części C wskazuje się "TAK", gdy w roku objętym informacją w stosunku do jednostki organizacyjnej zostały rozpoczęte czynności prawne zmierzające do jej przekształcenia/prywatyzacji albo działania te kontynuowano (w przypadku gdy zostały rozpoczęte w latach poprzednich, lecz nie zostały zakończone). Przez rozpoczęcie procesu przekształcenia/prywatyzacji rozumie się podjęcie przez właściwy organ pierwszej uchwały w sprawie przekształcenia/prywatyzacji jednostki organizacyjnej, będącej w mocy w ostatnim dniu roku objętego informacją. W przypadku upadłości za rozpoczęcie procesu uważa się datę ogłoszenia upadłości przez sąd. 11) Część D dotyczy jednostek organizacyjnych, przy których w kolumnie 12 części C wskazano "TAK". 12) W kolumnie 3 części D podaje się wszystkie powszechnie obowiązujące przepisy prawne, na podstawie których prowadzono przekształcenie/prywatyzację. 13) W kolumnie 4 części D podaje się datę i rodzaj ostatniej czynności prawnej, związanej z procesem przekształcenia/prywatyzacji, dokonanej w roku objętym informacją w stosunku do przekształcanej/prywatyzowanej jednostki organizacyjnej. 14) Jeżeli w jednostce organizacyjnej poszczególne wyodrębnione części działalności i związane z nimi zorganizowane części przedsiębiorstwa były przekształcane/prywatyzowane w odmienny sposób, w kolumnie 5 części D podaje się wszystkie sposoby przekształcenia/prywatyzacji. 15) W kolumnie 6 części D podaje się wartość zbytych akcji/udziałów, które należały do jednostki samorządu terytorialnego składającej informację, samorządowej osoby prawnej jej podległej lub przez nią nadzorowanej lub spółki z udziałem jednostki samorządu terytorialnego, według ceny zawartej w umowie sprzedaży. 16) Kolumny 7, 8 i 9 części D dotyczą zadysponowania mieniem dotychczas należącym do przekształcanej/prywatyzowanej jednostki organizacyjnej wyodrębnionym podczas przekształcenia/ prywatyzacji lub pozostałego w wyniku przekształcenia/prywatyzacji tej jednostki organizacyjnej. Wskazane kolumny wypełnia się dla jednostek organizacyjnych, w przypadku których w wyniku czynności prawnych określonych w kolumnie 5 części D mienie należące do jednostki organizacyjnej lub jego wyodrębnioną część zadysponowano bezpośrednio w wyniku przekształcenia/prywatyzacji albo przekazano jednostce samorządu terytorialnego w celu rozporządzania tym mieniem. 17) W celu określenia w kolumnie 8 części D formy własności podmiotu podaje się: a) "sektor samorządowy" - gdy łącznie przeważający udział w ogólnej wartości kapitału podmiotu należy do jednostek samorządu terytorialnego, samorządowych osób prawnych lub spółek zależnych od samorządowych osób prawnych, b) "sektor państwowy" - gdy łącznie przeważający udział w ogólnej wartości kapitału podmiotu należy do Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych, c) "sektor prywatny" - gdy łącznie przeważający udział w ogólnej wartości kapitału podmiotu należy do krajowych osób i jednostek prywatnych, d) "sektor zagraniczny" - gdy łącznie przeważający udział w ogólnej wartości kapitału podmiotu należy do osób zagranicznych. 18) W przypadku dysponowania różnymi wartościami mienia w kolumnie 9 części D podaje się wartość najbardziej odzwierciedlającą jego wartość rynkową. 19) W kolumnie 4 części E podaje się wszystkie powszechnie obowiązujące przepisy prawne, na podstawie których podjęto uchwałę. 20) W kolumnie 5 części E podaje się dla jednostek organizacyjnych: a) utworzonych - datę wpisu do właściwego rejestru lub ewidencji w organie rejestrowym lub ewidencyjnym albo jeśli jednostka organizacyjna nie podlega wpisowi do rejestru lub ewidencji - datę rozpoczęcia działalności wskazaną w uchwale tworzącej jednostkę organizacyjną lub w jej statucie, b) które zaczęły podlegać jednostce samorządu terytorialnego lub być przez nią nadzorowane - datę przejęcia nadzoru lub zadań organu założycielskiego, wskazaną w umowie (porozumieniu) lub właściwej uchwale, c) do których jednostka samorządu terytorialnego, samorządowa osoba prawna lub spółka z udziałem jednostki samorządu terytorialnego przystąpiły - datę wpisu do rejestru, a w razie braku wpisu datę nabycia udziału w ogólnej wartości kapitału jednostki organizacyjnej. 1) Minister Skarbu Państwa kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 97, poz. 868). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie zasad naliczeń etatowych w Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 206, poz. 2005) Na podstawie art. 17 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Liczbę etatów w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej nalicza się, w ramach liczby etatów kalkulacyjnych funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami", ustalonej w ustawie budżetowej na dany rok, w oparciu o następujące kryteria: 1) zapewnienie bezpieczeństwa jednostek organizacyjnych Służby Więziennej; 2) zakres i stopień złożoności realizowanych przez funkcjonariuszy ustawowych zadań Służby Więziennej; 3) ilość, typ i rodzaj jednostek organizacyjnych Służby Więziennej nadzorowanych przez właściwe organy Służby Więziennej; 4) terytorialny zasięg działania jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz ilość współpracujących z nimi organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości; 5) typ, ilość i rodzaj posiadanych budowli i urządzeń. 2. Przy naliczaniu liczby etatów, o których mowa w ust. 1, ustala się ponadto kryteria szczególne uwzględniające specyfikę potrzeb: 1) w zakładach karnych: a) liczbę funkcjonariuszy niezbędnych dla zapewnienia realizacji zadań wynikających z celów wykonywania kary pozbawienia wolności, b) realizowane systemy wykonywania kary pozbawienia wolności i programy oddziaływań wobec osób pozbawionych wolności, c) typ, rodzaj oraz przeznaczenie zakładu karnego, d) strukturę organizacyjną, w tym oddziały aresztu śledczego, e) ilość podległych oddziałów zewnętrznych, f) liczbę miejsc zakwaterowania dla osób pozbawionych wolności, zaludnienie oraz ruch osób pozbawionych wolności, g) działające na terenie zakładu karnego: szkoły, szpitale, ambulatoria, apteki, gospodarstwa pomocnicze i przedsiębiorstwa przywięzienne; 2) w aresztach śledczych: a) liczbę miejsc zakwaterowania dla osób pozbawionych wolności, zaludnienie oraz ruch osób pozbawionych wolności, b) strukturę organizacyjną, w tym oddziały zakładu karnego, c) ilość podległych oddziałów zewnętrznych, d) liczbę osób pozbawionych wolności przebywających w związku z czynnościami procesowymi, e) działające na terenie aresztu śledczego: szkoły, szpitale, ambulatoria, apteki, gospodarstwa pomocnicze i przedsiębiorstwa przywięzienne; 3) w ośrodkach szkolenia i doskonalenia kadr Służby Więziennej: a) ilość i częstotliwość przeprowadzanych szkoleń funkcjonariuszy, b) rodzaj organizowanych szkoleń specjalistycznych. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 1997 r. w sprawie zasad naliczeń etatowych w Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 105, poz. 667), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie warunków pokrywania kosztów pogrzebu funkcjonariusza Służby Więziennej ze środków właściwej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej oraz określenia członków rodziny, na których przysługuje zasiłek pogrzebowy (Dz. U. Nr 206, poz. 2006) Na podstawie art. 117 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. Jednostka organizacyjna Służby Więziennej, zwana dalej "jednostką organizacyjną", w której funkcjonariusz Służby Więziennej, zwany dalej "funkcjonariuszem", pełnił służbę bezpośrednio przed śmiercią, pokrywa następujące koszty pogrzebu funkcjonariusza w razie jego śmierci, która nastąpiła wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą: 1) przewóz zwłok funkcjonariusza do miejscowości, w której zmarły ma być pochowany; 2) obsługa ceremonii pogrzebowej; 3) zakup miejsca pochowania na cmentarzu; 4) zakup trumny albo urny; 5) wybudowanie nagrobka; 6) zakup wieńca i kwiatów; 7) ogłoszenie nekrologu w prasie. § 2. 1. Koszty pogrzebu, o których mowa w § 1 pkt 2-7, jednostka organizacyjna pokrywa do wysokości nie wyższej niż sześciokrotność przeciętnego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym datę pogrzebu, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". 2. Niezależnie od wysokości kosztów pogrzebu, o których mowa w ust. 1, jednostka organizacyjna dodatkowo pokrywa koszty związane z przewozem zwłok do miejscowości, w której zmarły funkcjonariusz ma być pochowany. § 3. Ograniczenie wysokości kwoty wydatków na pokrycie kosztów pogrzebu, o którym mowa w § 2 ust. 1, nie obejmuje kosztów ogłoszenia nekrologu w prasie przez kierownictwo Centralnego Zarządu Służby Więziennej oraz zakupu wieńca lub kwiatów składanych w jego imieniu w czasie uroczystości pogrzebowych zmarłego funkcjonariusza, pokrywanych ze środków budżetowych pozostających w dyspozycji Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. § 4. 1. Jeżeli rodzina funkcjonariusza, zmarłego wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą: 1) podjęła się zorganizowania pogrzebu we własnym zakresie, koszty pogrzebu funkcjonariusza podlegają zwrotowi do wysokości kwoty, o której mowa w § 2 ust. 1; przepis § 2 ust. 2 stosuje się odpowiednio; 2) wybudowała nagrobek na własne zamówienie, koszty pogrzebu funkcjonariusza podlegają w tej części zwrotowi do wysokości różnicy między kwotą, o której mowa w § 2 ust. 1, a kwotą faktycznie wydatkowaną na pokrycie kosztów pogrzebu funkcjonariusza, zorganizowanego przez jednostkę organizacyjną. 2. Podstawę zwrotu kosztów pogrzebu funkcjonariusza, o których mowa w ust. 1, stanowią oryginały rachunków kosztów pogrzebu, poniesionych przez rodzinę zmarłego funkcjonariusza. § 5. 1. Zasiłek pogrzebowy z tytułu śmierci członka rodziny funkcjonariusza przysługuje w razie śmierci: 1) małżonka; 2) dzieci własnych lub małżonka oraz dzieci przysposobionych; 3) dzieci wychowywanych w ramach rodziny zastępczej; 4) dzieci przyjętych na wychowanie przed osiągnięciem pełnoletności, jeżeli rodzice nie żyją albo nie mogą im zapewnić utrzymania bądź zostali pozbawieni lub ograniczeni w sprawowaniu władzy rodzicielskiej; 5) rodziców funkcjonariusza lub jego małżonka, a także ich ojczyma, macochy lub osób ich przysposabiających; 6) osób, których opiekunem prawnym został ustanowiony funkcjonariusz lub jego małżonek. 2. Jeżeli w związku ze śmiercią członków rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 2-6, przysługuje również zasiłek pogrzebowy na podstawie przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia emerytalnego i rentowych lub innych przepisów szczególnych, funkcjonariusz pobiera w pierwszej kolejności zasiłek na podstawie tych przepisów, a jeżeli jest on niższy od zasiłku przysługującego na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej - odpowiednie wyrównanie. § 6. W przypadku zbiegu uprawnień do zasiłku pogrzebowego w związku z pokryciem przez funkcjonariusza kosztów pogrzebu członka rodziny będącego również funkcjonariuszem, uprawnionemu przysługuje wyższy zasiłek, a jeżeli pobrał zasiłek niższy, odpowiednie wyrównanie. § 7. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego z tytułu śmierci członka rodziny funkcjonariusza są: 1) jeżeli koszty pogrzebu pokrywa funkcjonariusz: a) wyciąg z aktu zgonu członka rodziny, a w razie pogrzebu dziecka martwo urodzonego lub niezdolnego do życia - zaświadczenie stwierdzające, że dziecko urodziło się martwe lub niezdolne do życia, b) oryginały rachunków obejmujących zasadnicze koszty pogrzebu, a w szczególności zakupu trumny lub miejsca pochowania na cmentarzu; 2) jeżeli koszty pogrzebu pokrywa inna osoba: a) dokument, o którym mowa w pkt 1 lit. a, b) oryginały rachunków faktycznie poniesionych kosztów pogrzebu. 2. Dokumentami wymaganymi do wypłaty wyrównania zasiłku pogrzebowego są: 1) wyciąg z aktu zgonu; 2) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość niższego zasiłku pogrzebowego przyznanego funkcjonariuszowi z tytułu śmierci członka rodziny. 3. Jako dowód poniesionych przez funkcjonariusza kosztów pogrzebu członka rodziny uznaje się również wystawione na inną osobę oryginały rachunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, a w przypadku ubiegania się o wyrównanie zasiłku - oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego innej osobie na podstawie odrębnych przepisów, jeżeli osoba ta złoży na piśmie oświadczenie, że koszty pogrzebu zostały pokryte ze środków finansowych funkcjonariusza albo przez niego zwrócone. Oświadczenie nie jest wymagane, jeżeli rachunki lub dokumenty wystawione zostały na małżonka funkcjonariusza. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie rozporządzenia traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 września 1997 r. w sprawie warunków pokrywania kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków Służby Więziennej oraz określenia członków rodziny, w razie śmierci których funkcjonariuszowi przysługuje zasiłek pogrzebowy (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 4, poz. 36), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie określenia przełożonych właściwych do dokonywania potrąceń z uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz trybu postępowania w tych sprawach (Dz. U. Nr 206, poz. 2007) Na podstawie art. 123 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 142, poz. 1380 i Nr 166, poz. 1609) zarządza się, co następuje: § 1. Przełożonym właściwym do dokonywania potrąceń z uposażenia funkcjonariusza Służby Więziennej, zwanego dalej "funkcjonariuszem", jest jego przełożony właściwy w sprawach osobowych, określony w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej. § 2. Z uposażenia funkcjonariusza za jego zgodą, wyrażoną na piśmie, mogą być dokonywane potrącenia z tytułu zobowiązań: 1) zapłaty odszkodowania, przewidzianych w przepisach o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu; 2) wobec pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej; 3) innych, wskazanych przez funkcjonariusza. § 3. 1. Potrąceń z uposażenia dokonuje się: 1) w związku z egzekucją należności: a) objętych sądowymi lub administracyjnymi tytułami wykonawczymi - na wezwanie komornika sądowego, organu egzekucyjnego właściwego do prowadzenia egzekucji administracyjnej lub wierzyciela uprawnionego do egzekwowania należności w trybie administracyjnym, b) z tytułu szkód wyrządzonych w mieniu Skarbu Państwa znajdującym się w dyspozycji jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi" - na pisemne wezwanie organu określonego w przepisach dotyczących podmiotów właściwych do ustalenia wysokości szkód, zawierania ugód oraz podejmowania innych decyzji dotyczących szkód wyrządzonych przez funkcjonariuszy, c) na podstawie odrębnych przepisów - na pisemne wezwanie właściwego organu lub wierzyciela, które określa dokładną kwotę podlegającą potrąceniu i powołuje odpowiedni przepis zobowiązujący do potrącenia; 2) w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 2 i 3 - na podstawie zestawienia kwot podlegających potrąceniu, sporządzonego przez właściwy organ lub upoważnione osoby. 2. Potrącenia na zaspokojenie należności z tytułu świadczeń alimentacyjnych oraz należności z tytułu odpowiedzialności majątkowej za szkody wyrządzone w mieniu Skarbu Państwa znajdującym się w dyspozycji jednostek organizacyjnych mogą być dokonywane również bez postępowania egzekucyjnego, na wniosek wierzyciela, po przedłożeniu przez niego tytułu wykonawczego bądź dobrowolnego zobowiązania do zapłaty odszkodowania. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli: 1) świadczenia alimentacyjne mają być potrącone na rzecz kilku wierzycieli, a łączna suma, która może być potrącona, nie wystarcza na pokrycie wszystkich zobowiązań alimentacyjnych; 2) uposażenie zostało zajęte w trybie egzekucji sądowej lub administracyjnej. 4. Potrącenia z tytułu nieusprawiedliwionej nieobecności funkcjonariusza w służbie lub zawinionej niemożności pełnienia przez niego obowiązków służbowych dokonuje się na podstawie, zatwierdzonego przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych, imiennego wykazu uwzględniającego liczbę dni, za które nie przysługuje uposażenie. § 4. 1. W przypadku przeniesienia funkcjonariusza do innej jednostki organizacyjnej dotychczasowa jednostka wpisuje w zaświadczeniu o zaopatrzeniu finansowym funkcjonariusza kwoty dokonanych już potrąceń i kwoty pozostałego zadłużenia oraz wysokość miesięcznych bieżących obciążeń, a następnie przekazuje do nowej jednostki posiadane tytuły wykonawcze wraz z wezwaniami do dokonywania potrąceń. 2. Jednostka organizacyjna, do której funkcjonariusz został przeniesiony, zawiadamia organ egzekucyjny o otrzymaniu tytułów wykonawczych i na ich podstawie dokonuje dalszych potrąceń. 3. W przypadku zawieszenia, wstrzymania lub przywrócenia funkcjonariuszowi wypłaty pełnego uposażenia jednostka organizacyjna zawiadamia o tym organ egzekucyjny lub wierzyciela, na których wezwanie dokonuje się potrąceń. § 5. Kwoty potrąceń komórka finansowa jednostki organizacyjnej przekazuje zgodnie z dyspozycją funkcjonariusza, organów egzekucyjnych lub wierzycieli, na których wezwanie dokonuje się potrącenia. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 czerwca 1997 r. w sprawie określenia kierowników jednostek organizacyjnych właściwych do dokonywania potrąceń z uposażenia funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz trybu postępowania w tych sprawach (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 2, poz. 13), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie podmiotów uprawnionych do wydawania dokumentów stanowiących podstawę do wprowadzenia wyrobu medycznego do obrotu i używania oraz wzorów oznakowania znakiem zgodności CE (Dz. U. Nr 206, poz. 2008) Na podstawie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 126, poz. 1380 oraz z 2002 r. Nr 152, poz. 1264) zarządza się, co następuje: § 1. Podmiotami uprawnionymi do wydawania: 1) świadectwa rejestracji wyrobów medycznych, 2) świadectwa dopuszczenia do obrotu wyrobów medycznych, 3) świadectwa jakości wyrobu medycznego, 4) świadectwa dopuszczenia do stosowania wyrobów medycznych, 5) opinii o wyrobie medycznym - dokumentów umożliwiających wprowadzanie wyrobu medycznego do obrotu i do używania na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wyrobach medycznych są jednostki akredytowane w zakresie badań wyrobów medycznych lub certyfikacji wyrobów medycznych oraz Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, w Warszawie, i Państwowy Zakład Higieny Instytut Naukowo-Badawczy, w Warszawie, a w przypadku wyrobów medycznych stosowanych u zwierząt jednostki akredytowane w zakresie badań wyrobów medycznych lub certyfikacji wyrobów medycznych oraz Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy, w Puławach. § 2. Wzór oznakowania znakiem zgodności CE określa załącznik do rozporządzenia. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 15 listopada 2002 r. w sprawie podmiotów uprawnionych do wydawania dokumentów stanowiących podstawę do wprowadzenia wyrobu medycznego do obrotu i używania oraz oznakowania znakiem zgodności (Dz. U. Nr 199, poz. 1677). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 listopada 2003 r. (poz. 2008) WZÓR OZNAKOWANIA ZNAKIEM ZGODNOŚCI CE Ilustracja 1. Oznakowanie znakiem zgodności CE może być zmniejszone lub zwiększone, pod warunkiem zachowania proporcji poszczególnych elementów wzoru znaku zgodności CE. 2. Poszczególne elementy wzoru znaku zgodności CE muszą posiadać te same wymiary pionowe, które nie mogą wynosić mniej niż 5 mm. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie świadczeń zdrowotnych finansowanych z budżetu państwa (Dz. U. Nr 206, poz. 2009) Na podstawie art. 47 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz, zakres i tryb udzielania świadczeń zdrowotnych finansowanych z budżetu państwa; 2) tryb przekazywania środków publicznych na realizację tych świadczeń; 3) sposób ustalania ceny tych świadczeń oraz ich finansowania; 4) podmioty sprawujące ocenę ich jakości. § 2. 1. Wykaz świadczeń zdrowotnych finansowanych z budżetu państwa określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Zakres świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1, oraz szczegółowy tryb ich udzielania określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w § 2 ust. 1, zwane dalej "świadczeniami zdrowotnymi", są udzielane przez świadczeniodawców, z którymi minister właściwy do spraw zdrowia, zwany dalej "ministrem", zawarł umowę o udzielanie tych świadczeń. § 4. 1. Świadczenia zdrowotne są udzielane przez świadczeniodawcę na podstawie skierowania, po dokonaniu ostatecznej kwalifikacji pacjenta i ustaleniu kolejności udzielania świadczeń zdrowotnych na podstawie kryteriów medycznych. 2. W przypadku ograniczonych możliwości udzielenia świadczeń zdrowotnych świadczeniodawca prowadzi listę osób oczekujących na udzielenie określonego świadczenia zdrowotnego. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy osób oczekujących na udzielenie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-10, które są wpisywane na krajowe listy osób oczekujących na przeszczepienie określonych komórek, tkanek i narządów, zgodnie z przepisami o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów. 4. Świadczeniodawca udostępnia na wniosek pacjenta, jego przedstawiciela ustawowego lub upoważnionej przez niego osoby informacje o przyjętych kryteriach medycznych udzielania świadczeń zdrowotnych. § 5. 1. Przekazanie środków publicznych świadczeniodawcy następuje na podstawie umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, zwanej dalej "umową". 2. Środki publiczne, o których mowa w ust. 1, świadczeniodawca przeznacza wyłącznie na pokrycie kosztów związanych z realizacją umowy. § 6. 1. Świadczeniodawca otrzymuje środki publiczne za udzielone w danym miesiącu świadczenia zdrowotne na podstawie miesięcznego rozliczenia merytorycznego i finansowego, sporządzonego według wzoru określonego w umowie, oraz faktury, złożonych w terminie do siódmego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który następuje rozliczenie. 2. Środki publiczne przekazywane są w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia pod względem merytorycznym i finansowym rozliczenia, o którym mowa w ust. 1. 3. Środki publiczne przekazywane są na rachunek bankowy świadczeniodawcy, wskazany w umowie. 4. W przypadku dokonania korekty rozliczeń oraz faktury, o których mowa w ust. 1, świadczeniodawca składa ją wraz ze szczegółowym uzasadnieniem przyczyny jej sporządzenia niezwłocznie po stwierdzeniu nieprawidłowości. 5. W przypadku konieczności dokonania zwrotu przekazanych wcześniej środków finansowych, wynikającego z dokonanej korekty, o której mowa w ust. 4, świadczeniodawca zwraca te środki na konto Ministerstwa Zdrowia w terminie 7 dni od dnia sporządzenia korekty i wystawienia faktury korygującej. 6. Środki finansowe, o których mowa w § 5 ust. 1, w części wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, świadczeniodawca zwraca wraz z ustawowymi odsetkami na konto Ministerstwa Zdrowia w terminie 7 dni od dnia stwierdzenia nieprawidłowości. 7. W razie wcześniejszego rozwiązania umowy świadczeniodawca składa końcowe rozliczenie umowy za okres jej obowiązywania w terminie do piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozwiązano umowę. 8. Rozliczenia składa się w wersji pisemnej i elektronicznej. 9. Świadczeniodawca prowadzi odrębną ewidencję księgową dla świadczeń zdrowotnych udzielanych na podstawie umowy. § 7. 1. Przed zawarciem umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-11, minister występuje do Krajowej Rady Transplantacyjnej, zwanej dalej "Radą", o opinię. 2. Umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12-18, minister zawiera ze świadczeniodawcami wyłonionymi w drodze konkursu ofert. § 8. 1. W opinii, o której mowa w § 7 ust. 1, Rada proponuje kryteria podziału środków finansowych planowanych na następny rok kalendarzowy na poszczególne świadczenia zdrowotne, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-11, uwzględniając w szczególności liczbę osób wpisanych na krajowe listy osób oczekujących na przeszczepienie określonych komórek, tkanek i narządów, zgodnie z przepisami o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, oraz liczbę świadczeniodawców, którzy spełniają warunki pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów, określone w tych przepisach. 2. Rada przedkłada ministrowi opinię, o której mowa w § 7 ust. 1, w terminie do dnia 15 listopada roku poprzedzającego rok, w którym świadczeniodawca ma rozpocząć udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-11. § 9. W przypadku nieprzedstawienia przez Radę opinii w terminie, o którym mowa w § 8 ust. 2, świadczeniodawców, z którymi ma zostać zawarta umowa o udzielenie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-11, wskazuje minister, biorąc pod uwagę świadczeniodawców, którzy: 1) spełniają warunki pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów, określone w przepisach o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów; 2) liczbę osób wpisanych na listy osób oczekujących na przeszczepienie określonych komórek, tkanek i narządów, zgodnie z przepisami o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów; 3) wysokość środków finansowych planowanych na te świadczenia zdrowotne na następny rok kalendarzowy. § 10. Umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-11, minister zawiera w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym świadczeniodawca ma rozpocząć udzielanie świadczeń zdrowotnych. § 11. 1. Ogłoszenie o konkursie ofert wraz z zaproszeniem do składania ofert zamieszcza się w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, na tablicy ogłoszeń w siedzibie Ministerstwa Zdrowia oraz na stronach internetowych Ministerstwa Zdrowia, nie później niż do dnia 15 października roku poprzedzającego rok, w którym świadczeniodawca ma rozpocząć udzielanie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12-18. 2. W ogłoszeniu określa się w szczególności: 1) przedmiot konkursu obejmujący: a) rodzaj i zakres świadczeń zdrowotnych, na których udzielanie ma być zawarta umowa, b) czas, na który zostanie zawarta umowa, w tym termin rozpoczęcia udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, c) warunki konieczne do realizacji określonych świadczeń zdrowotnych, d) wymóg wykonywania świadczeń zdrowotnych w siedzibie świadczeniodawcy; 2) miejsce i termin, w którym można zapoznać się ze szczegółowymi warunkami konkursu i materiałami informacyjnymi o przedmiocie konkursu, w tym z projektem umowy; 3) miejsce i termin składania ofert; 4) miejsce i termin rozstrzygnięcia konkursu; 5) zastrzeżenie o prawie do odwołania konkursu oraz do przesunięcia terminu składania ofert; 6) informację o możliwości składania skarg i protestów dotyczących konkursu ofert; 7) kryteria oceny ofert. § 12. 1. Oferta zawiera w szczególności: 1) dane o oferencie, w tym nazwę i siedzibę świadczeniodawcy oraz numer wpisu do właściwego rejestru i oznaczenie organu dokonującego wpisu; 2) określenie warunków lokalowych i wyposażenia w wyroby medyczne; 3) wskazanie liczby i kwalifikacji zawodowych osób udzielających określonych świadczeń zdrowotnych; 4) informację o liczbie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12-18, udzielonych w poprzednich dwóch latach, oraz ich wynikach - jeżeli świadczeniodawca takich świadczeń zdrowotnych udzielał; 5) informację o posiadanych certyfikatach jakości (ISO 9001), certyfikatach akredytacyjnych; 6) informację o proponowanej liczbie świadczeń zdrowotnych i cenach świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12-18, wraz z kalkulacją cenową, sporządzoną na podstawie planowanych kosztów bezpośrednich, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 62 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 3)), związanych z realizacją określonych świadczeń zdrowotnych. 2. Oferty składa się na udostępnionych przez Ministerstwo Zdrowia formularzach oferty. § 13. Oferty składa się w zamkniętej kopercie, w formie pisemnej pod rygorem nieważności, w miejscu i czasie określonym w ogłoszeniu o konkursie ofert. § 14. Oferty rozpatruje się w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym upłynął termin dla ich złożenia. § 15. 1. W celu przeprowadzenia konkursu ofert minister powołuje komisję konkursową w składzie co najmniej 3 członków i wyznacza spośród nich przewodniczącego. 2. Do komisji nie może być powołana albo podlega wyłączeniu osoba będąca małżonkiem, krewnym lub powinowatym oferenta albo pozostająca wobec niego w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. Wyłączenia i powołania nowego członka komisji konkursowej dokonuje minister. 3. Komisja konkursowa rozwiązuje się z chwilą rozstrzygnięcia konkursu ofert. § 16. 1. Komisja konkursowa, przystępując do rozstrzygnięcia konkursu ofert, dokonuje kolejno następujących czynności: 1) stwierdza prawidłowość ogłoszenia konkursu oraz liczbę otrzymanych ofert; 2) ustala, które z ofert spełniają wymagania określone w § 12; 3) odrzuca oferty nieodpowiadające wymaganiom określonym w § 12 lub zgłoszone po wyznaczonym terminie; 4) ogłasza oferentom, które z ofert spełniają wymagania określone w § 12 i które zostały odrzucone; 5) przyjmuje do protokołu wyjaśnienia i oświadczenia zgłoszone przez oferentów; 6) wybiera najkorzystniejsze oferty, ustala liczbę i cenę przyznanych świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12-18. 2. Komisja konkursowa w czasie przeprowadzania konkursu przyjmuje i rozstrzyga skargi oferentów. § 17. Z przebiegu konkursu sporządza się protokół, który zawiera: 1) oznaczenie miejsca i czasu konkursu; 2) imiona i nazwiska członków komisji konkursowej; 3) liczbę zgłoszonych ofert; 4) wskazanie ofert odpowiadających wymaganiom określonym w § 12; 5) wskazanie ofert nieodpowiadających wymaganiom określonym w § 12 lub zgłoszonych po terminie - wraz z uzasadnieniem; 6) wyjaśnienia i oświadczenia oferentów; 7) wskazanie najkorzystniejszych ofert, ustalenie liczby przyznanych świadczeń zdrowotnych, o których mowa w lp. 12-18 załącznika nr 1 do rozporządzenia, oraz ich ceny; 8) wzmiankę o odczytaniu protokołu; 9) podpisy członków komisji. § 18. Komisja konkursowa niezwłocznie zawiadamia oferentów o zakończeniu konkursu i jego wyniku na tablicy ogłoszeń w siedzibie Ministerstwa Zdrowia i na jego stronach internetowych. § 19. 1. Oferent może złożyć ministrowi umotywowany protest na piśmie dotyczący wyniku konkursu w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w § 18. 2. Minister rozstrzyga protest nie później niż w ciągu 7 dni od dnia jego wniesienia. 3. Minister nie może zawrzeć umów o udzielenie świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 12-18, do chwili upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, lub w razie wniesienia protestu - do czasu jego rozstrzygnięcia. § 20. Minister zawiera umowy z wybranymi przez komisję konkursową oferentami w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia rozstrzygnięcia konkursu ofert, z zastrzeżeniem terminów, o których mowa w § 19 ust. 3, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym świadczeniodawca ma rozpocząć udzielanie świadczeń zdrowotnych. § 21. Umowa zawiera w szczególności: 1) oznaczenie stron umowy; 2) określenie rodzaju i liczby świadczeń zdrowotnych; 3) określenie sposobu zgłaszania się i rejestracji świadczeniobiorców oraz organizacji udzielania świadczeń zdrowotnych; 4) określenie okresu, na który jest zawierana umowa; 5) zobowiązanie świadczeniodawcy do poddania się kontroli przeprowadzanej przez ministra; 6) tryb rozliczeń oraz terminy przekazywania należności na realizację świadczeń zdrowotnych; 7) zakres, formę i termin przekazywania ministrowi informacji o realizacji świadczeń zdrowotnych, w tym wykazu pacjentów, którym udzielono świadczeń zdrowotnych, oraz listy osób oczekujących na udzielenie określonego świadczenia zdrowotnego, o której mowa w § 4 ust. 2; 8) postanowienia dotyczące okoliczności uzasadniających rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem oraz okres wypowiedzenia albo rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia. § 22. Ceny świadczeń zdrowotnych ustala się, biorąc pod uwagę cenę proponowaną przez oferenta w informacji, o której mowa w § 12 ust. 1 pkt 6, oraz średnie koszty poszczególnych świadczeń zdrowotnych określone przez ministra. § 23. 1. Ocenę jakości świadczeń zdrowotnych sprawuje minister, z wyjątkiem oceny jakości świadczeń zdrowotnych, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia lp. 1-11, która jest sprawowana przez Radę zgodnie z przepisami o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów. 2. Rada przedkłada ministrowi co 6 miesięcy sprawozdanie z oceny jakości świadczeń zdrowotnych. § 24. Umowy na 2004 r. zawiera się w terminie do dnia 31 stycznia 2004 r., przy czym: 1) opinię, o której mowa w § 7 ust. 1, Rada przedkłada w terminie do dnia 10 grudnia 2003 r.; 2) ogłoszenie o konkursie ofert, o którym mowa w § 11 ust. 1, zamieszcza się w terminie do dnia 10 grudnia 2003 r. § 25. Umowy zawarte na podstawie przepisów uchylanych w § 26 zachowują moc przez czas, na jaki zostały zawarte. § 26. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu świadczeń zdrowotnych, leków i leczniczych środków technicznych finansowanych z budżetu państwa, a także trybu nabywania i przekazywania świadczeniodawcom leków i leczniczych środków technicznych oraz trybu przekazywania środków publicznych na ich zakup (Dz. U. Nr 148, poz. 1663, z 2002 r. Nr 210, poz. 1793 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 398). § 27. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 listopada 2003 r. (poz. 2009) Załącznik nr 1 WYKAZ ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH FINANSOWANYCH Z BUDŻETU PAŃSTWA Lp.Świadczenia zdrowotne 1Przeszczepienie autologicznego szpiku 2Przeszczepienie allogenicznego szpiku od rodzeństwa identycznego w HLA 3Przeszczepienie allogenicznego szpiku od dawcy alternatywnego* 4Przeszczepienie wątroby 5Przeszczepienie nerki 6Przeszczepienie nerki i trzustki 7Przeszczepienie serca 8Przeszczepienie płuca 9Przeszczepienie serca i płuca 10Przeszczepienie rogówki 11Leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu unaczynionego lub szpiku 12Operacje wad wrodzonych serca u niemowląt 13Immunoablacja w leczeniu aplazji szpiku 14Operacja wad serca i aorty piersiowej w krążeniu pozaustrojowym 15Radioterapia przy zastosowaniu specjalnej techniki naświetlania: stereotaktyczna konformalna, niekoplanarna 16Brachyterapia ze sterotaksją mózgową 17Diagnostyczne cewnikowanie serca, biopsja mięśnia sercowego u dzieci do lat 18 18Kardiologiczne zabiegi interwencyjne u dzieci do lat 18, w tym przezskórne zamykanie przecieków z użyciem zestawów zamykających ________ * Obejmuje dawcę niespokrewnionego oraz dawcę rodzinnego nie w pełni zgodnego w HLA, w tym dawcę haploidentycznego. Załącznik nr 2 ZAKRES ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH FINANSOWANYCH Z BUDŻETU PAŃSTWA ORAZ SZCZEGÓŁOWY TRYB ICH UDZIELANIA Lp.Świadczenia zdrowotneZakres świadczeń zdrowotnych finansowanych z budżetu państwa 123 1Przeszczepienie autologicznego szpiku1)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania świadczenia i wykonania niezbędnych badań specjalistycznych; 2) hospitalizację pacjenta; 3) opracowanie materiału przeszczepu i przygotowanie go do przeszczepienia; 4) wykonanie zabiegu przeszczepienia autologicznego szpiku lub autologicznych komórek krwiotwórczych z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 5) leczenie pacjenta w ośrodku przeszczepowym w okresie do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 6) ocenę wyniku i archiwizację danych; 7) działalność pomocniczą2) 2Przeszczepienie allogenicznego szpiku rodzeństwa identycznego w HLAŚwiadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania świadczenia i wykonania niezbędnych badań specjalistycznych; 2) hospitalizację biorcy i ewentualną hospitalizację dawcy; 3) pobranie komórek krwiotwórczych, opracowanie materiału przeszczepu i przygotowanie go do przeszczepienia; 4) wykonanie zabiegu przeszczepienia allogenicznego szpiku lub allogenicznych komórek krwiotwórczych od spokrewnionego dawcy identycznego w HLA z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 5) leczenie pacjenta w ośrodku przeszczepowym w okresie do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 6) ocenę wyniku i archiwizację danych; 7) działalność pomocniczą2) 3Przeszczepienie szpiku od dawcy alternatywnego3)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania świadczenia i wykonania niezbędnych badań specjalistycznych; 2) hospitalizację biorcy; 3) pokrycie kosztów opłaty dla ośrodka dawcy niespokrewnionego i sprowadzenia materiału z ośrodka dawcy, a w przypadku innych dawców hospitalizacja i pobranie przeszczepu; 4) opracowanie materiału przeszczepu i przygotowanie go do przeszczepienia; 5) wykonanie zabiegu przeszczepienia allogenicznego szpiku lub allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy alternatywnego z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 6) leczenie pacjenta w ośrodku przeszczepowym w okresie do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 7) ocenę wyniku i archiwizację danych; 8) działalność pomocniczą2) 4Przeszczepienie wątroby4)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) identyfikację dawcy, komisyjne orzeczenie zgonu; 2) hospitalizację dawcy w okresie od stwierdzenia śmierci mózgowej do pobrania narządu, wraz z czynnościami polegającymi na podtrzymywaniu czynności narządów; 3) pobranie wątroby; 4) transport i przechowywanie wątroby lub nawiązanie współpracy z ośrodkiem dawcy i sprowadzenie narządu do przeszczepienia; 5) typowanie tkankowe; 6) przygotowanie biorcy do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania procedury, włączając w to transport biorcy; 7) przygotowanie dawcy i pobranie części wątroby od dawcy żywego wraz z leczeniem dawcy po zabiegu lub nawiązanie odpowiedniej współpracy z ośrodkiem dawcy (w przypadku przeszczepienia od żywego dawcy); 8) wykonanie zabiegu przeszczepienia wątroby z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 9) leczenie pacjenta w okresie pooperacyjnym do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 10) ocenę wyniku i archiwizację danych; 11) działalność pomocniczą2) 5Przeszczepienie nerki5)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) identyfikację dawcy, komisyjne orzeczenie zgonu; 2) hospitalizację dawcy w okresie od stwierdzenia śmierci mózgowej do pobrania narządu, wraz z czynnościami polegającymi na podtrzymywaniu czynności narządów; 3) pobranie nerek; 4) transport i przechowywanie nerki lub nawiązanie współpracy z ośrodkiem dawcy i sprowadzenie narządu do przeszczepienia; 5) typowanie tkankowe; 6) przygotowanie dawcy i pobranie nerki wraz z leczeniem dawcy po zabiegu lub nawiązanie odpowiedniej współpracy z ośrodkiem pobierającym nerkę od żywego dawcy; 7) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania procedury, włączając w to transport biorcy; 8) wykonanie zabiegu przeszczepienia nerki z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 9) leczenie pacjenta w okresie pooperacyjnym do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 10) ocenę wyniku i archiwizację danych; 11) działalność pomocniczą2) 6Przeszczepienie nerki i trzustki6)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) identyfikację dawcy, komisyjne orzeczenie zgonu; 2) hospitalizację dawcy w okresie od stwierdzenia śmierci mózgowej do pobrania narządu, wraz z czynnościami polegającymi na podtrzymywaniu czynności narządów; 3) pobranie nerki i trzustki; 4) transport i przechowywanie trzustki lub nawiązanie współpracy z ośrodkiem dawcy i sprowadzenie narządu do przeszczepienia; 5) typowanie tkankowe; 6) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania procedury, włączając w to transport biorcy; 7) wykonanie zabiegu przeszczepienia nerki i trzustki z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 8) leczenie pacjenta w okresie pooperacyjnym do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 9) ocenę wyniku i archiwizację danych; 10) działalność pomocniczą2) 7Przeszczepienie serca7)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) identyfikację dawcy, komisyjne orzeczenie zgonu; 2) hospitalizację dawcy w okresie od stwierdzenia śmierci mózgowej do pobrania narządu, wraz z czynnościami polegającymi na podtrzymywaniu czynności narządów; 3) pobranie serca; 4) transport i przechowywanie serca lub nawiązanie współpracy z ośrodkiem dawcy i sprowadzenie narządu do przeszczepienia; 5) typowanie tkankowe; 6) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania procedury, włączając w to transport biorcy; 7) wykonanie zabiegu przeszczepienia serca z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 8) leczenie pacjenta w okresie pooperacyjnym do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 9) ocenę wyniku i archiwizację danych; 10) działalność pomocniczą2) 8Przeszczepienie płuca8)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) identyfikację dawcy, komisyjne orzeczenie zgonu; 2) hospitalizację dawcy w okresie od stwierdzenia śmierci mózgowej do pobrania narządu, wraz z czynnościami polegającymi na podtrzymywaniu czynności narządów; 3) pobranie płuca; 4) transport i przechowywanie płuca lub nawiązanie współpracy z ośrodkiem dawcy i sprowadzenie narządu do przeszczepienia; 5) typowanie tkankowe; 6) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania procedury, włączając w to transport biorcy; 7) wykonanie zabiegu przeszczepienia nerki z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 8) leczenie pacjenta w okresie pooperacyjnym do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 9) ocenę wyniku i archiwizację danych; 10) działalność pomocniczą2) 9Przeszczepienie serca i płuca9)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) identyfikację dawcy, komisyjne orzeczenie zgonu; 2) hospitalizację dawcy w okresie od stwierdzenia śmierci mózgowej do pobrania narządu wraz z czynnościami polegającymi na podtrzymywaniu czynności narządów; 3) pobranie serca i płuca; 4) transport i przechowywanie serca i płuca lub nawiązanie współpracy z ośrodkiem dawcy i sprowadzenie narządu do przeszczepienia; 5) typowanie tkankowe; 6) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania procedury, włączając w to transport biorcy; 7) wykonanie zabiegu przeszczepienia serca i płuca z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych, odpowiednich produktów leczniczych; 8) leczenie pacjenta w okresie pooperacyjnym do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 9) ocenę wyniku i archiwizację danych; 10) działalność pomocniczą2) 10Przeszczepienie rogówkiŚwiadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do przeszczepienia od chwili przyjęcia do ośrodka przeszczepowego w celu wykonania świadczenia i wykonania niezbędnych badań specjalistycznych; 2) nawiązanie współpracy z Bankiem Tkanek Oka i sprowadzenie materiału do przeszczepienia; 3) przygotowanie pacjenta do zabiegu operacyjnego; 4) wykonanie zabiegu przeszczepu drążącego rogówki z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 5) wykonanie wieloproceduralnego zabiegu przeszczepu drążącego rogówki z jednoczesnym usunięciem zaćmy i wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 6) wykonanie zabiegu przeszczepu drążącego rogówki z jednoczasowym przeszczepem rąbkowym z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 7) wykonanie zabiegu przeszczepu rąbkowego rogówki z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 8) wykonanie zabiegu przeszczepu warstwowego rogówki z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 9) wykonanie zabiegu przeszczepu rogówki leczniczego pełnej grubości, z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 10) wykonanie zabiegu keratoprotezowania z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych i odpowiednich produktów leczniczych; 11) leczenie pacjenta pooperacyjne wczesne do 30 dni od daty wykonania przeszczepienia; 12) leczenie pacjenta późne do 14 miesięcy od daty zakończenia leczenia wczesnego; 13) ocenę wyniku i archiwizację danych 11Leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu unaczynionego lub szpiku10)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) produkty lecznicze immunosupresyjne, z wyjątkiem leków immunosupresyjnych wydawanych na podstawie recepty lekarskiej dla kontynuowania leczenia szpitalnego; 2) monitorowanie poziomu leków immunosupresyjnych; 3) stosowanie innych leków koniecznych dla utrzymania czynności narządu; 4) konsultacje specjalistyczne, niezbędne badania diagnostyczne związane z leczeniem immunosupresyjnym; 5) wizyty ambulatoryjne wraz z wykonywaniem podstawowych badań biochemicznych, wirusologicznych, bakteriologicznych i obrazowych; 6) dodatkowe zabiegi operacyjne lub diagnostyczne, niezbędne hospitalizacje (dotyczy przeszczepienia narządu unaczynionego) związane z przeszczepieniem, leczenie powikłań immunosupresji, leczenie związane ze stanem immunosupresji (dotyczy przeszczepień szpiku); 7) hospitalizacje w przypadku pogorszenia czynności przeszczepu i leczenie powikłań immunosupresji; 8) ocenę wyniku i archiwizację danych 12Operacje wad wrodzonych serca u niemowląt11)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do zabiegu od chwili przekazania na blok operacyjny; 2) znieczulenie ogólne; 3) wykonanie zabiegu bez użycia krążenia pozaustrojowego; 4) wykonanie zabiegu w krążeniu pozaustrojowym bez użycia leczniczego środka technicznego lub zabieg z użyciem leczniczego środka technicznego o wartości znacznie mniejszej od wartości zastawki mechanicznej; 5) wykonanie zabiegu w krążeniu pozaustrojowym z użyciem zastawki mechanicznej; 6) wykonanie zabiegu w krążeniu pozaustrojowym bez użycia leczniczego środka technicznego lub zabieg z użyciem leczniczego środka technicznego o wartości znacznie większej od wartości zastawki mechanicznej; 7) zabieg w krążeniu pozaustrojowym z użyciem przeszczepu biologicznego lub syntetycznego; 8) pobyt w oddziale intensywnej opieki pooperacyjnej (do ukończenia 2,5 doby po zabiegu); 9) ocenę wyniku i archiwizację danych 13Immunoablacja w leczeniu aplazji szpikuŚwiadczenie zdrowotne obejmuje: 1) ustalenie rozpoznania; 2) ocenę braku celowości wykonania przeszczepienia szpiku; 3) wykluczenie toksycznej etiologii aplazji szpiku; 4) ocenę stanu klinicznego i wykonanie niezbędnych badań specjalistycznych; 5) dobór schematu leczenia; 6) zastosowanie immunoablacji według indywidualnie dobranego schematu leczenia, w tym surowicy antylimfocytarnej, antytymocytarnej, cyklosporyny i innych produktów leczniczych (za koniec procesu leczniczego uznaje się uzyskanie korzystnej lub niekorzystnej odpowiedzi układu krwiotwórczego); 7) ocenę wyniku, archiwizację danych 14Operacja wad serca i aorty piersiowej w krążeniu pozaustrojowym12)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do zabiegu od chwili przekazania na blok operacyjny; 2) znieczulenie ogólne; 3) krążenie pozaustrojowe; 4) wykonanie zabiegu na sercu i/lub aorcie z zastosowaniem środka technicznego o wymienionej wartości lub bez zastosowania środka technicznego; 5) wykonanie zabiegu na sercu i/lub aorcie z zastosowaniem jednej zastawki mechanicznej lub innych środków technicznych o łącznej wartości porównywalnej z ceną zastawki mechanicznej; 6) wykonanie zabiegu na sercu i aorcie z zastosowaniem dwóch zastawek mechanicznych lub innych środków technicznych o łącznej wartości porównywalnej do uśrednionej wartości dwóch zastawek mechanicznych oraz wszystkich reoperacji dzieci do lat 18 (z wyjątkiem ASD), a także zabiegi trombendarterektomii płucnej u chorych z przewlekłą zatorowością płucną (zestaw do krążenia pozaustrojowego nie jest uwzględniany w cenie zastosowanych środków technicznych); 7) wykonanie zabiegu na sercu i/lub aorcie z zastosowaniem zastawek mechanicznych i/lub innych środków technicznych o łącznej wartości przekraczającej wartość dwóch zastawek mechanicznych; 8) pobyt w oddziale intensywnej opieki pooperacyjnej (36 godzin lub dłużej w przypadku chorych poddanych zabiegowi z bardzo wysokim ryzykiem skali EUROSCORE); 9) ocenę wyniku, archiwizację danych 15Radioterapia przy zastosowaniu specjalnej techniki naświetlania: stereotaktyczna konformalna, niekoplanarnaŚwiadczenie zdrowotne obejmuje: 1) ocenę kliniczną i kwalifikację do zabiegu; 2) planowanie radioterapii; 3) wstępną symulację; 4) audyt wewnętrzny; 5) dobór osłon indywidualnych i resymulację; 6) pełen cykl naświetlania; 7) kontrolę reakcji guza i odczynów popromiennych; 8) zakończenie pełnego cyklu leczenia, kontrolę i ocenę efektu; 9) archiwizację danych; 10) kontrolę jakości linii terapeutycznej z kalibracją 16Brachyterapia ze sterotaksją mózgowąŚwiadczenie zdrowotne obejmuje: 1) ocenę kliniczną i kwalifikację do zabiegu; 2) przestrzenną rekonstrukcję obszaru guza nowotworowego i krytycznych narządów zdrowych; 3) oznaczenie obszarów GTV, CTV, PTV - z uwzględnieniem narządów krytycznych i ich możliwości; 4) trójwymiarowe planowanie leczenia udokumentowane histogramem rozkładu dawki w objętości; 5) zatwierdzenie planu leczenia, sposobu frakcjonowania dawki promieniowania; 6) wprowadzenie źródeł radioaktywnych; 7) audyt wewnętrzny; 8) realizację cyklu ekspozycji; 9) zakończenie leczenia, kontrolę i ocenę efektu wykonanego świadczenia; 10) archiwizację danych 17Diagnostyczne cewnikowanie serca, biopsja mięśnia sercowego u dzieci do lat 1813)Świadczenie zdrowotne - diagnostyczne cewnikowanie serca obejmuje: 1) znieczulenie ogólne pacjenta; 2) wykonanie detalicznych badań hemodynamicznych oraz angiograficznych z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych; 3) wykonanie badań w trakcie prób farmakologicznych; 4) archiwizację zapisów hemodynamicznych oraz angiografii; 5) opis badania zawierający rozpoznanie ostateczne. Świadczenie zdrowotne - biopsja mięśnia sercowego u dzieci do lat 18 obejmuje: 1) znieczulenie ogólne pacjenta; 2) pobranie wycinków z różnych punktów komory; 3) wykonanie detalicznych badań hemodynamicznych oraz angiograficznych z zastosowaniem koniecznych leczniczych środków technicznych; 4) archiwizację zapisów hemodynamicznych oraz angiografii; 5) opis badania z uwzględnieniem badania histologicznego, histochemicznego 18Kardiologiczne zabiegi interwencyjne u dzieci do lat 18, w tym przezskórne zamykanie przecieków z użyciem zestawów zamykających14)Świadczenie zdrowotne obejmuje: 1) przygotowanie pacjenta do zabiegu od chwili przekazania na blok operacyjny; 2) znieczulenie ogólne pacjenta; 3) wykonanie zabiegu naprawczego o charakterze leczenia ostatecznego lub paliatywnego przy użyciu odpowiednich środków technicznych; 4) wykonanie zabiegu zamknięcia wrodzonych ubytków przegrody międzyprzedsionkowej, wybranych ubytków międzykomorowych, dużych pozasercowych połączeń naczyniowych; 5) rejestrację przebiegu zabiegu; 6) badanie hemodynamiczne lub angiograficzne; 7) archiwizację zapisów hemodynamicznych i angiografii; 8) monitorowanie echokardiograficzne przebiegu zabiegu; 9) bezpośrednią ocenę efektu hemodynamicznego i anatomicznego wykonanego zabiegu; 10) opis zabiegu wraz z archiwizacją ________ 1) Świadczenie nie obejmuje mobilizacji komórek krwiotwórczych, ich pobrania i przechowywania do czasu przeszczepienia, gdyż czynności te w wielu przypadkach nie kończą się wykonaniem przeszczepienia. 2) Przez pojęcie działalności pomocniczej rozumie się: a) łączność telefoniczną niezbędną do koordynacji, b) transport zespołu pobierającego narząd, c) ubezpieczenie zespołu na okres transportu, d) transport biorcy z miejsca zamieszkania do ośrodka przeszczepowego, e) transport zespołu przeszczepowego, f) prowadzenie listy biorców i współpraca z podmiotami prowadzącymi krajowe listy biorców, g) identyfikację dawcy i pobranie narządu w przypadku, gdy nie dochodzi do przeszczepienia, 3) Świadczenie zdrowotne nie obejmuje poszukiwania dawców. 4) Świadczenie nie obejmuje wstępnej kwalifikacji biorców, którzy mogą być zdyskwalifikowani. 5) Świadczenie zdrowotne nie obejmuje wstępnej kwalifikacji żywego dawcy, który może być zdyskwalifikowany. 6) Świadczenie nie obejmuje wstępnej kwalifikacji biorców, którzy mogą być zdyskwalifikowani. 7) Świadczenie nie obejmuje wstępnej kwalifikacji biorców, którzy mogą być zdyskwalifikowani. 8) Świadczenie nie obejmuje wstępnej kwalifikacji biorców, którzy mogą być zdyskwalifikowani. 9) Świadczenie nie obejmuje wstępnej kwalifikacji biorców, którzy mogą być zdyskwalifikowani. 10) Świadczenie nie obejmuje leczenia i diagnostyki schorzeń niezwiązanych przyczynowo z wykonanym przeszczepieniem i immunosupresją oraz hospitalizacji chorego po przeszczepie, z wyłączeniem leczenia immunosupresyjnego. 11) Świadczenie nie obejmuje czynności zrealizowanych przed przekazaniem pacjenta na blok operacyjny oraz po zakończeniu intensywnej opieki pooperacyjnej. 12) Świadczenie nie obejmuje czynności zrealizowanych przed przekazaniem pacjenta na blok operacyjny oraz po zakończeniu intensywnej opieki pooperacyjnej. 13) Świadczenie nie obejmuje czynności zrealizowanych przed przekazaniem pacjenta do pracowni hemodynamicznej oraz po zakończeniu procedury, w momencie przekazania pacjenta do oddziału. 14) Świadczenie nie obejmuje czynności zrealizowanych przed przekazaniem pacjenta na blok operacyjny oraz po zakończeniu intensywnej opieki pooperacyjnej. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864 i Nr 202, poz. 1956. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152 i Nr 171, poz. 1663. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 17 listopada 2003 r. sygn. akt K 32/02 (Dz. U. Nr 206, poz. 2010) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Ciemniewski - przewodniczący, Marian Grzybowski - sprawozdawca, Adam Jamróz, Wiesław Johann, Ewa Łętowska, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 17 listopada 2003 r. wniosku Komisji Krajowej Niezależnego Samorządu Związku Zawodowego "Solidarność" o zbadanie zgodności art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1799) z art. 2, art. 21 ust. 1, art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 7 Konstytucji, orzeka: Art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1799) jest zgodny z art. 2, art. 64 ust. 1 i 2 i art. 7 oraz nie jest niezgodny z art. 21 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jerzy Ciemniewski, Marian Grzybowski, Adam Jamróz, Wiesław Johann, Ewa Łętowska Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 18 listopada 2003 r. sygn. akt P 6/03 (Dz. U. Nr 206, poz. 2011) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Wiesław Johann - przewodniczący, Adam Jamróz, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, Janusz Niemcewicz, Mirosław Wyrzykowski, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem Sądu przedstawiającego pytanie prawne oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 18 listopada 2003 r. pytania prawnego Sądu Okręgowego III Wydział Karny w Jeleniej Górze co do zgodności art. 8 ust. 2a i 2b ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego z art. 32 ust. 1 i art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, orzeka: 1. Art. 8 ust. 2a i 2b ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149, z 1993 r. Nr 36, poz. 159, z 1995 r. Nr 28, poz. 143, z 1998 r. Nr 97, poz. 604 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2055) jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 8 ust. 2a w związku z art. 8 ust. 2b ustawy powołanej w pkt 1, rozumiane jako obejmujące swym zakresem również osoby, które po dniu 5 lutego 1946 r., na terytorium Polski w granicach ustalonych w Traktacie Ryskim poza obecnymi granicami Polski, kontynuowały prowadzoną wcześniej działalność na rzecz bytu niepodległego Państwa Polskiego i z powodu tej działalności były represjonowane przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe, są zgodne z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Wiesław Johann, Adam Jamróz, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, Janusz Niemcewicz, Mirosław Wyrzykowski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 26 listopada 2003 r. sygn. akt SK 22/02 (Dz. U. Nr 206, poz. 2012) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Adam Jamróz - przewodniczący, Marek Safjan - sprawozdawca, Jerzy Stępień, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącej, Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 26 listopada 2003 r. skargi konstytucyjnej Elżbiety Dzierży o zbadanie zgodności art. 59 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, ze zm.) w zw. z art. 1, art. 4 ust. 1 i art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, ze zm.) oraz w zw. z art. 4, art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, ze zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 75, poz. 471, ze zm.) z art. 2, art. 22, art. 42 i art. 65 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 59 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 34, poz. 180, z 1990 r. Nr 51, poz. 297 i Nr 72, poz. 422, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 24, poz. 101, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1995 r. Nr 6, poz. 29, Nr 60, poz. 310 i Nr 95, poz. 475, z 1997 r. Nr 54, poz. 349, Nr 60, poz. 369, Nr 85, poz. 539, Nr 98, poz. 602, Nr 104, poz. 661, Nr 106, poz. 677, Nr 111, poz. 724, Nr 123, poz. 779, Nr 133, poz. 884 i Nr 141, poz. 942, z 1998 r. Nr 113, poz. 717 oraz z 1999 r. Nr 83, poz. 931), uchylony przez art. 71 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178), w związku z art. 4, art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145, z 1989 r. Nr 33, poz. 175, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 75, poz. 471), rozumiany w ten sposób, że umożliwia stosowanie sankcji karnych wobec osób z wyższym wykształceniem prawniczym świadczących usługi pomocy prawnej, niespełniających wymagań przewidzianych dla wykonywania zawodu radcy prawnego lub adwokata, jest niezgodny z art. 42 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że nie zachowuje wymaganej precyzji określenia znamion czynu zagrożonego karą. 2. Art. 59 § 1 ustawy powołanej w punkcie 1 nie jest niezgodny z art. 2, art. 22 i art. 65 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto postanawia: na podstawie art. 39 ust. 2 w związku z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie w zakresie zbadania zgodności art. 1, art. 4 ust. 1 i art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, ze zm.) z art. 2, art. 22, art. 42 i art. 65 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z powodu cofnięcia skargi konstytucyjnej. Adam Jamróz, Marek Safjan, Jerzy Stępień, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 3 grudnia 2003 r. sygn. akt K 5/02 (Dz. U. Nr 212, poz. 2077) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marek Mazurkiewicz - przewodniczący, Andrzej Mączyński - sprawozdawca, Mirosław Wyrzykowski, Marian Zdyb, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem wnioskodawcy i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 3 grudnia 2003 r., wniosku Rady Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Komorników Sądowych o zbadanie zgodności: 1) art. 45 ust. 2 i 6, art. 45a ust. 2, art. 47 i art. 49 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 8, 9, 10 i 12 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 130, poz. 1452), z art. 2, 32, art. 64 ust. 2, art. 65 ust. 2 i art. 84 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji oraz z art. 2 Konwencji (Nr 111) dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu (Dz. U. z 1961 r. Nr 42, poz. 218), 2) art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 130, poz. 1452) z art. 65 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji, orzeka: 1. Art. 45 ust. 2 i 6, art. 47 i art. 49 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 8, 10 i 12 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 130, poz. 1452), są zgodne z art. 2, art. 32, art. 64 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i z art. 2 Konwencji (Nr 111) dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu, przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1958 r. (Dz. U. z 1961 r. Nr 42, poz. 218) oraz nie są niezgodne z art. 65 ust. 2 i art. 84 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Art. 45a ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882, z zm.), dodany przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 130, poz. 1452), jest zgodny z art. 2 Konstytucji. 3. Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 130, poz. 1452) jest zgodny z art. 65 ust. 1 Konstytucji. Marek Mazurkiewicz Andrzej Mączyński Mirosław Wyrzykowski Marian Zdyb Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o nowym połączeniu polskiej drogi krajowej nr 78 i czeskiej drogi I/58 oraz o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Odrę w rejonie Chałupek i Bohumina, sporządzonej w Katowicach dnia 25 sierpnia 2001 r. (Dz. U. Nr 213, poz. 2078) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o nowym połączeniu polskiej drogi krajowej nr 78 i czeskiej drogi I/58 oraz o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Odrę w rejonie Chałupek i Bohumina, sporządzonej w Katowicach dnia 25 sierpnia 2001 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kirgiskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 19 listopada 1998 r. (Dz. U. Nr 213, poz. 2079) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kirgiskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 19 listopada 1998 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, podpisanej w Warszawie dnia 26 marca 2003 r. (Dz. U. Nr 213, poz. 2080) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, podpisanej w Warszawie dnia 26 marca 2003 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 5 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 213, poz. 2082) Na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 44, poz. 274, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 441,93 ha, położonych na terenach gmin Gromadka, Złotoryja, Polkowice, Legnickie Pole oraz na terenach miast: Legnica, Lubin i Złotoryja."; 2) w § 3 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę z tytułu realizacji nowej inwestycji ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych", lub na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 4)), zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych", zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania nowych inwestycji, w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840 i Nr 189, poz. 1850). 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544). 3. Kosztami, o których mowa w ust. 2, są wydatki inwestycyjne określone w § 6 ust. 1."; 3) w § 4 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. W przypadku korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, zwolnienie stanowi pomoc regionalną udzielaną w celu wspierania tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją, w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2. Wielkość pomocy regionalnej, o której mowa w ust. 1, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej na danym obszarze, zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców, i ponoszonych przez przedsiębiorcę dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto pracowników powiększonych o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem."; 4) w § 6 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie leasingu, najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,"; 5) w szczegółowym opisie granic i terenu legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej, stanowiącym załącznik do rozporządzenia, opis granic i terenu Obszaru Legnica otrzymuje brzmienie: "Obszar Legnica Obszar Legnica stanowi dwie oddzielne części położone w obrębie geodezyjnym Przybków i w obrębie geodezyjnym Fabryczna. Część I Opisywany obszar o łącznej powierzchni 52,5129 ha jest położony w mieście Legnica w obrębie geodezyjnym Przybków. Składa się z pięciu kompleksów oddzielonych od siebie drogami lub pasami terenu zajętymi przez sieci infrastruktury technicznej. Kompleks 1 Powierzchnia kompleksu wynosi 5,4055 ha. Od punktu nr 3116 położonego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 705/12 granica biegnie w kierunku północnym przez punkt nr 2455 do punktu nr 3325. W punkcie nr 3325 granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 3496, 3497, 3498, 3499, 3500, 3501 do punktu granicznego nr 3502. W punkcie tym granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią łamaną przez punkty nr: 3503, 3374, 3800, 3797, 3793 do punktu nr 3504. Tutaj granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie przez punkty nr: 3505, 3506 do punktu nr 3507. W punkcie nr 3507 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną wzdłuż drogi przez punkty nr: 3796, 3334, 3799, 3802, 3811, 3333, 3387, 3383, 3332, 3331, 3330 do punktu nr 3372. W punkcie nr 3372 granica załamuje się i biegnie po granicy działki nr 705/9, na której zlokalizowana jest stacja transformatorowa, przez punkty nr: 3373, 3366, 3367, 3368, 3369, 3370 do punktu nr 3371. Od punktu nr 3371 granica biegnie dalej w kierunku zachodnim linią prostą wzdłuż drogi przez punkty nr: 3329, 3328, 3327, 3326 do punktu początkowego nr 3116. Kompleks 2 Powierzchnia kompleksu wynosi 10,6412 ha. Od punktu nr 3511 położonego w południowo-zachodniej części działki nr 912 granica biegnie w kierunku północnym linią łamaną przez punkty nr: 3510, 3509, 3508, 2825, 2824 do punktu nr 3535. W punkcie nr 3535 granica załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie linią prostą po granicy działki nr 912 przez punkt nr 3536 do punktu granicznego nr 3537. Tutaj granica załamuje się w kierunku północno-wschodnim i linią łamaną biegnie po granicy działki nr 715/16 przez punkt nr 3538 do punktu nr 177. Następnie załamuje się w kierunku południowo-wschodnim i biegnie po granicy działek nr: 715/16, 715/14, 723/4, 724/15 przez punkty nr: 3363, 178, 3364 i 179 do punktu nr 180. W punkcie nr 180 granica załamuje się w kierunku południowym i linią prostą biegnie zachodnią stroną linii kolejowej Legnica-Jawor przez punkty nr: 2876, 2877 do punktu nr 3858. W punkcie nr 3858 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią łamaną po granicy działek nr: 724/15, 724/16, 912 przez punkty nr: 3857, 3517, 3516, 3515, 3514, 3513, 3512 do punktu początkowego nr 3511. Kompleks 3 Powierzchnia kompleksu wynosi 7,6954 ha. Od punktu nr 3214 położonego w północno-zachodniej części działki nr 704/6 granica biegnie w kierunku wschodnim linią prostą wzdłuż drogi do punktu nr 3215. W punkcie nr 3215 załamuje się i biegnie dalej wzdłuż drogi do punktu nr 3216. Tutaj załamuje się w kierunku południowym i linią prostą biegnie wzdłuż drogi przez punkt nr 3217 do punktu nr 3530. W punkcie nr 3530 granica załamuje się i biegnie po granicy działki nr 704/15, na której zlokalizowana jest stacja transformatorowa, przez punkty nr: 3772, 3774 do punktu nr 3773. Od punktu nr 3773 granica dalej biegnie w kierunku południowym linią prostą wzdłuż drogi przez punkty nr: 3535, 3534 do punktu nr 3551. Tutaj załamuje się i biegnie w kierunku wschodnim do punktu nr 3526. W punkcie nr 3526 załamuje się w kierunku południowym i linią łamaną biegnie po granicy działki nr 704/13 przez punkt nr 3527 do punktu nr 3528. W punkcie nr 3528 granica załamuje się w kierunku północno-zachodnim i linią prostą biegnie do punktu nr 3119, gdzie załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią łamaną po granicy działek nr: 704/13, 704/12, 704/16, 704/10, 704/6 przez punkty nr: 3533, 3532, 3529, 3218, 3117 do punktu początkowego nr 3214. Kompleks 4 Powierzchnia kompleksu wynosi 22,5324 ha. Od punktu nr 3346 położonego w północno-zachodniej części działki nr 715/24 granica biegnie w kierunku wschodnim linią łamaną wzdłuż drogi przez punkty nr: 3345, 3344, 3343 do punktu nr 3541. W punkcie nr 3541 załamuje się i biegnie po granicy działki nr 715/22, na której zlokalizowana jest stacja transformatorowa, przez punkty nr: 3769, 3768 do punktu nr 3767. Od punktu nr 3767 granica biegnie dalej w kierunku wschodnim linią prostą wzdłuż drogi przez punkty nr: 3571, 3803, 3342 do punktu nr 3518. Tutaj załamuje się i biegnie po granicy działek nr: 723/9, 724/7, na których zlokalizowana jest stacja transformatorowa, przez punkty nr: 3519, 3520, 3340, 3339 do punktu nr 3341. Od punktu nr 3341 biegnie dalej w kierunku wschodnim linią prostą po granicy działek nr: 724/19, 724/12 przez punkt nr 3852 do punktu nr 3853. W punkcie nr 3853 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie linią prostą po granicy działek nr: 724/12, 724/14 przez punkt nr 3854 do punktu nr 3855. W punkcie nr 3855 załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią prostą przez punkt nr 3856 do punktu nr 3359. W punkcie nr 3359 granica załamuje się i biegnie po granicy działki nr 724/5, na której zlokalizowana jest stacja transformatorowa, przez punkty nr: 3522, 3546 do punktu nr 3545. Od punktu nr 3545 granica biegnie dalej w kierunku zachodnim linią prostą wzdłuż drogi przez punkty nr: 3358, 3357, 3806, 3791, 3539, 3354, 3353 do punktu nr 3350. W punkcie nr 3350 granica załamuje się i biegnie wzdłuż drogi przez punkt nr 3349 do punktu nr 3348. W punkcie nr 3348 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie dalej linią prostą wzdłuż drogi przez punkty nr: 3347, 3775 do punktu początkowego nr 3346. Kompleks 5 Powierzchnia kompleksu wynosi 6,2384 ha. Od punktu nr 3391 położonego w północno-zachodniej części działki nr 711/8 granica biegnie w kierunku wschodnim linią prostą wzdłuż drogi przez punkty nr: 3379, 3355, 3356, 3317, 3318, 3319, 3320 do punktu nr 3321. W punkcie nr 3321 granica załamuje się w kierunku południowym i biegnie zachodnią stroną linii kolejowej Legnica-Jawor przez punkty nr: 2872, 2871 do punktu nr 3122. W punkcie nr 3122 granica załamuje się w kierunku zachodnim i biegnie linią prostą po granicy działek nr: 711/3, 711/4, 711/8 przez punkty nr: 3314, 3380 do punktu nr 3388. W punkcie nr 3388 granica załamuje się w kierunku północnym i biegnie linią łamaną po granicy działki nr 711/8 przez punkty nr: 3389, 3390, 3525 do punktu początkowego nr 3391. Część II Obręb Fabryczna, arkusz mapy ewidencyjnej nr 3, działka nr 580/1, o powierzchni 0,1204 ha. Granica biegnie od punktu nr 2171 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 580/1 linią prostą w kierunku zachodnim wzdłuż północnej strony ul. Kardynała Bolesława Kominka przez punkt nr 2172 do punktu nr 4415. Tu załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią prostą w kierunku północnym do punktu nr 4416, gdzie załamuje się pod kątem prostym i biegnie linią łamaną w kierunku wschodnim przez punkt nr 4417 do punktu nr 4418 znajdującego się na granicy z działką nr 581. W punkcie nr 4418 załamuje się i biegnie w kierunku południowym wzdłuż północnej granicy działki nr 581 (rozdziela budynki przy ul. Kardynała Bolesława Kominka o numerach: 7 i 9) do punktu nr 2171, od którego rozpoczęto opis.". § 2. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub ponoszenie wydatków inwestycyjnych - na terenie włączonym do strefy: 1) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 107, poz. 1172), 2) rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 kwietnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 64, poz. 583) oraz 3) niniejszym rozporządzeniem - nie stanowi podstawy do zwiększenia dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej w stosunku do wielkości tej pomocy otrzymywanej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej lub ponoszenia wydatków inwestycyjnych na terenie strefy określonym przed dokonaniem zmian rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 44, poz. 274, z 2000 r. Nr 66, poz. 788 oraz z 2001 r. Nr 30, poz. 331). 2. Ustalając wielkość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej, nie wlicza się dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach włączonych do strefy rozporządzeniami wymienionymi w ust. 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 66, poz. 788, z 2001 r. Nr 30, poz. 331 i Nr 107, poz. 1172 oraz z 2002 r. Nr 64, poz. 583. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759 i Nr 202, poz. 1957. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz.1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608 i Nr 202, poz. 1956. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wydatków budżetu państwa, które w 2003 r. nie wygasają z upływem roku budżetowego (Dz. U. Nr 213, poz. 2083) Na podstawie art. 102 ust. 3 i 4 oraz w związku z art. 103 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wykaz wydatków, które nie wygasają w 2003 r. z upływem roku budżetowego; 2) plan finansowy wydatków, o których mowa w pkt 1; 3) plan finansowy wydatków, których planowanym źródłem finansowania są przychody z kredytów zagranicznych, oraz wydatków przeznaczonych na współfinansowanie programów i projektów realizowanych z niepodlegających zwrotowi środków pochodzących ze źródeł zagranicznych; 4) ostateczny termin dokonania wydatków, które nie wygasają w 2003 r. z upływem roku budżetowego. § 2. 1. Ustala się w załączniku nr 1 do rozporządzenia: 1) wykaz planowanych wydatków budżetu państwa, które w 2003 r. nie wygasają z upływem roku budżetowego; 2) ostateczne terminy dokonania wydatków, o których mowa w pkt 1. 2. Ustala się plan finansowy wydatków, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Ustala się plan finansowy wydatków, których planowanym źródłem finansowania są przychody z kredytów zagranicznych, oraz wydatków przeznaczonych na współfinansowanie programów i projektów realizowanych z niepodlegających zwrotowi środków pochodzących ze źródeł zagranicznych, określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Ostateczny termin dokonania wydatków, o których mowa w ust. 1, ustala się na dzień 20 grudnia 2004 r. § 4. Dysponenci części budżetowych przekazują ministrowi właściwemu do spraw budżetu, finansów publicznych i instytucji finansowych informacje o wykonaniu planów finansowych wymienionych w § 2 ust. 2 i § 3 ust. 1, w terminach i trybie określonych w przepisach w sprawie sporządzania sprawozdawczości budżetowej dla sprawozdań o wydatkach budżetowych. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w. z. J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 2083) Załącznik nr 1 WYKAZ PLANOWANYCH WYDATKÓW BUDŻETU PAŃSTWA, KTÓRE W 2003 R. NIE WYGASAJĄ Z UPŁYWEM ROKU BUDŻETOWEGO Lp.CzęśćWyszczególnienieKwota w tys. złTermin realizacji 12345 Ogółem budżety urzędów naczelnych, jednostek centralnych i wojewodów, z tego: 497.105 Ogółem budżety urzędów naczelnych i jednostek centralnych, z tego:324.056 102 Kancelaria Sejmu 337 Klimatyzacja Sali Posiedzeń33730.04.2004 209 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji 161 1) Zakup centrali telefonicznej wraz z aparatami telefonicznymi7131.01.2004 2) Realizacja badań dotyczących oczekiwań i preferencji odbiorców pod adresem programów radiowych i telewizyjnych, publicznych i komercyjnych 9031.03.2004 312 Państwowa Inspekcja Pracy 875 1) Zakup sprzętu komputerowego65729.02.2004 2) Modyfikacje posiadanego oprogramowania finansowo-księgowego i kadrowo-płacowego (przejście z wersji DOS na Windows)21831.03.2004 416 Kancelaria Prezesa Rady Ministrów 45.213 1) Sfinansowanie rat leasingowych środków transportu specjalnego 42.00030.09.2004 2) Realizacja inwestycji w obiektach Al. Ujazdowskich 1/3 i 5 2.03030.04.2004 3) Realizacja zadania - Zakup i wdrożenie systemu elektronicznego obiegu dokumentów łącznie z obsługą archiwum akt przy wykorzystywaniu kwalifikowanego podpisu elektronicznego1.10030.04.2004 4) Realizacja przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn programów wspólnotowych:8331.03.2004 - Strategii Ramowej na Rzecz Równości Płci 34 - Wspólnotowego Programu Działań na Rzecz Zwalczania Dyskryminacji49 517 Administracja publiczna 14.150 1) Zakup usług pozostałych związanych z wdrożeniem programu "Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w Polsce" i realizacją zadania "Budowa bezpiecznej sieci teletransmisyjnej (...)"10031.05.2004 2) Budowa infrastruktury niezbędnej do wdrożenia programu "Rozwój Społeczeństwa Informacyjnego w Polsce" i realizacja zadania "Budowa bezpiecznej sieci teletransmisyjnej (...)"14.05031.05.2004 618 Budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa 5.370 1) Projekt pn. "Wsparcie procesu ewidencjonowania gruntów i zarządzania gruntami" 26030.06.2004 2) Realizacja programu 7 - Rolnictwo (bez weterynarii i kwestii fitosanitarnych) - "Zintegrowany System Zarządzania i Kontroli IACS - zakończenie opracowania cyfrowej ortofotomapy dla obszaru całego kraju" 4.14030.06.2004 3) Realizacja programu 7 - Rolnictwo (bez weterynarii i kwestii fitosanitarnych) - "Modernizacja ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości) w celu dostosowania prowadzonych baz danych do współpracy z tworzonym w ARiMR Systemem Identyfikacji Działek Rolnych (LPIS)"97030.06.2004 719 Budżet, finanse publiczne i instytucje finansowe 20.210 1) Pokrycie kosztów audytu IT jednostek zaangażowanych w przepływy środków w ramach ISPA i SAPARD dla jednostek realizujących44531.03.2004 2) Grant - związany z przystąpieniem Polski do UE2631.03.2004 3) Budowa Systemu informatycznego SI*GIF1.68930.04.2004 4) Realizacja i wdrożenie informatycznych systemów: Celina, Zefir i NCTS17.60030.04.2004 5) Utworzenie ośrodka Zamiejscowego Centralnego Biura Łącznikowego (CLO)45030.04.2004 820 Gospodarka 65.755 1) Dotacje dotyczące inicjatyw wspierających rozwój przedsiębiorczości oraz systemu zarządzania 1.50030.04.2004 2) Wspieranie rozwoju parków przemysłowych 50030.04.2004 3) Budowa infrastruktury służącej rozwojowi gospodarki elektronicznej, eHandel1.30030.06.2004 4) Finansowe wsparcie nowych inwestycji realizowanych przez przedsiębiorców i gminy, zgodnie z ustawą o finansowym wspieraniu inwestycji62.45530.06.2004 921 Gospodarka morska 466 1) Dostosowanie Bazy Promów Morskich do funkcjonowania na zewnętrznej granicy Unii Europejskiej 25030.06.2004 2) Realizacja programu PPC Priorytet 9: Polityka Transportowa: Dostosowanie systemów ewidencji i sprawozdawczości statystycznej do wymogów UE w przedsiębiorstwach transportu morskiego i administracji morskiej21630.06.2004 1022 Gospodarka wodna 7.970 1) Kontrola jakości produktów opracowania "Numeryczny Model Rzeźby Terenu i numeryczna mapa topograficzna"17530.06.2004 2) "Program dla Odry 2006"3.03730.04.2004 3) Projekt Usuwania Skutków Powodzi II3.74930.06.2004 4) Komponent B1 - Planowanie osłony przeciwpowodziowej dla zlewni56830.06.2004 5) Ośrodki Koordynacyjno-Informacyjne Ochrony Przeciwpowodziowej (OKI) w Krakowie i we Wrocławiu44131.03.2004 1123 Integracja Europejska 3.652 1) System prenotyfikacji polskich aktów prawnych, wydawanych w celu dostosowania prawa do prawa wspólnotowego1.90030.04.2004 2) Tłumaczenie na język angielski dokumentów i podręczników procedur wdrażania programu PHARE oraz procedur Narodowego Koordynatora Pomocy w ramach EDIS19231.03.2004 3) Wykonanie tłumaczenia pisemnego z weryfikacją z języka francuskiego na język polski 12.500 stron orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości i Wspólnot Europejskich i Sądu Pierwszej Instancji1.50030.04.2004 4) Opracowanie i druk publikacji informacyjnych i edukacyjnych6031.03.2004 1224 Kultura i Ochrona Dziedzictwa Narodowego 5.794 1) Rozbudowa Akademii Muzycznej w Poznaniu - kontrakt wojewódzki3.59030.06.2004 2) Modernizacja Sali Kameralnej Filharmonii Narodowej w Warszawie60031.03.2004 3) Modernizacja magazynu taśmy filmowej przy ul. Wałbrzyskiej Filmoteki Narodowej w Warszawie 68430.06.2004 4) Budowa parkingu dla Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu50030.06.2004 5) Zakup urządzeń zabezpieczenia technicznego dla Muzeum Narodowego w Krakowie 42031.03.2004 1327 Informatyzacja 14.956 1) Zakup sprzętu komputerowego w ramach zadania pn. "Zakup sprzętu teleinformatycznego w celu utworzenia i wyposażenia publicznych punktów dostępu do internetu w gminnych bibliotekach publicznych na terenie woj. lubelskiego i łódzkiego"4.00031.03.2004 2) Zakup sprzętu dla części centralnej EWD wraz z implementacją pilotażu tego systemu w ramach zadania pn. "Zakup sprzętu EWD dla systemu teleinformatycznego U32MAIL/EXTRANET oraz sprzętu PC do tego systemu ...(jw..) certyfikatów elektronicznych, czytników kart kryptograficznych"1.95631.03.2004 3) Zakup sprzętu teleinformatycznego wspierającego proces informatyzacji kraju poprzez tworzenie i wyposażenie publicznych punktów dostępu do internetu 9.00031.03.2004 1428 Nauka 61 Program "Nauka dla Pokoju" NATO6131.03.2004 1530 Oświata i wychowanie 6.201 Centralny zakup wyposażenia pracowni internetowych 6.20130.06.2004 1632 Rolnictwo 8.904 1) Poreferendalne działania przygotowujące polski sektor rolno-żywnościowy i obszary wiejskie do integracji z UE20031.03.2004 2) Zadania wynikające z Porozumienia o współpracy w celu realizacji Programu Phare 2001 zawartego pomiędzy Fundacją "Fundusz Współpracy" - Jednostką Finansująco-Kontraktującą a Fundacją Programów Pomocy dla Rolnictwa z dnia 21 stycznia 2003 r. 32031.03.2004 3) Program wieloletni "Ochrona zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego"4.70030.06.2004 4) Adaptacja budynków w portach na Lokalne Centra Pierwszej Sprzedaży Ryb3.68430.04.2004 1735 Rynki rolne Zagadnienia strukturalne, finansowanie oraz mechanizmy zarządzania WPR, w tym przygotowanie Agencji Rynku Rolnego do wdrożenia i finansowej obsługi mechanizmów WPR (z wyjątkiem płatności bezpośrednich i towarzyszących środków finansowych)125 12530.06.2004 1838 Szkolnictwo wyższeBudowa zespołu obiektów dydaktyczno - socjalnych Collegium Polonicum w Słubicach, będąca wkładem strony polskiej do Uniwersytetu Europejskiego "Viadrina" we Frankfurcie nad Odrą 3.891 3.89130.04.2004 1939 Transport 7.543 1) Zakupy gotowych dóbr inwestycyjnych dla lotniczych przejść granicznych 80131.03.2004 2) Zakupy inwestycyjne (sprzęt informatyczny) dla GITD 79331.03.2004 3) Rozbudowa i modernizacja Portu Lotniczego Rzeszów - Jasionka 5.94930.06.2004 2041 Środowisko 562 1) Realizacja nowych zadań związanych z integracją europejską51331.01.2004 2) Realizacja programu ISPA w sektorze "Środowisko"3731.01.2004 3) Tłumaczenie "Procedur wdrażania ISPA dla Ministerstwa Środowiska"1229.02.2004 2142 Sprawy wewnętrzne 14.750 1) Rozbudowa bazy danych AFIS oraz przygotowanie do uruchomienia w Polsce systemu EURODAC4.50031.05.2004 2) Rozbudowa Krajowej Sieci AFIS i dostosowanie jej do współpracy z systemem EURODAC1.50031.05.2004 3) Realizacja inwestycji pn. "Regionalne Centrum Techniczno-Laboratoryjne"20030.04.2004 4) Inwestycja wieloletnia - Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i w jej ramach dokończenie robót budowlano-montażowych oraz zakup pierwszego wyposażenia Krajowych Baz Systemu Specjalistycznego4.40030.04.2004 5) Zakup węzłów sanitarnych do udzielenia pomocy osobom podlegającym ewakuacji masowej podczas powodzi1.05031.05.2004 6) Inwestycja wieloletnia pn. "Rozbudowa i modernizacja Szpitala MSWiA w Białymstoku"3.10031.05.2004 2245 Sprawy zagraniczne 11.454 1) Budowa budynku biurowo-garażowego2.40030.04.2004 2) Zakup sprzętu informatycznego dla Centrali MSZ2.00030.06.2004 3) Inwestycje na placówkach zagranicznych6.78730.06.2004 4) Zakup i instalacja stacji satelitarnych26731.03.2004 2346 Zdrowie 84.814 1) Budowa Centrum Dydaktycznego AM w Warszawie 1.00030.04.2004 2) Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia2.06230.06.2004 3) Budowa Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie - Zarząd Inwestycji Centralnych 5.00031.05.2004 4) Zakup aparatu RTG z ramieniem C dla SPSK Nr 3 w Zabrzu - Śląska AM w Katowicach23131.01.2004 5) Dofinansowanie zakupu aparatu RTG dla Dziecięcego SK w Lublinie - AM w Lublinie52030.06.2004 6) Teren sieci, źródła zasilania na Polu Mokotowskim - AM w Warszawie18430.04.2004 7) Dokończenie rozbudowy i wykonanie koncepcji i założeń techniczno-ekonomicznych II etapu "Rozbudowy Instytutu Kardiologii" - Instytut Kardiologii w Warszawie 34330.04.2004 8) Modernizacja magazynów bielizny - Instytut Kardiologii w Warszawie 33029.02.2004 9) Modernizacja przychodni Polikliniki oraz Przychodni Przyklinicznej - Instytut Kardiologii w Warszawie 47515.03.2004 10) Boksy typu Melzera dla Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie - Collegium Medicum AM w Krakowie 27030.06.2004 11) Respiratory z monitorami wielofunkcyjnymi i odpowiednim modułem pomiarowym gazów - AM w Poznaniu i Szczecinie 36030.04.2004 12) Doposażenie granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych obsługujących przyszłą północno-wschodnią granicę Unii Europejskiej 1.75030.06.2004 13) Dostosowanie laboratoriów diagnostycznych prowadzących badania w zakresie urzędowej kontroli żywności do standardów wspólnotowych - zgodnie z programem rozwoju bazy laboratoryjnej służb urzędowej kontroli żywności 5.05130.06.2004 14) Dostosowanie systemu monitoringu jakości wód powierzchniowych przeznaczonych do poboru wody do picia - GIS 7.03630.06.2004 15) Dostosowanie laboratoriów diagnostycznych WSSE Szczecin, Lublin prowadzących badania w zakresie urzędowej kontroli żywności do standardów wspólnotowych - zgodnie z programem rozwoju bazy laboratoryjnej służb urzędowej kontroli żywności 2.90230.06.2004 16) Akredytacja pracowni dymu tytoniowego jako części oddziału laboratoryjnego higieny żywności, żywienia i przedmiotów użytku - WSSE w Łodzi 1.15031.03.2004 17) Dostosowanie laboratoriów diagnostycznych prowadzących badania w zakresie urzędowej kontroli żywności do standardów wspólnotowych 93030.06.2004 18) Zakup systemu informatycznego wspomagającego system zapewnienia jakości dla inspekcji farmaceutycznej 5031.03.2004 19) Program Zintegrowane Ratownictwo Medyczne 9.24130.06.2004 20) Modernizacja śmigłowca - LPR w Warszawie 1.14730.06.2004 21) Rozbudowa i modernizacja pawilonu - RCKIK we Wrocławiu 68429.02.2004 22) Programy polityki zdrowotnej 16.97230.06.2004 23) Świadczenia zdrowotne, leki i lecznicze środki techniczne25.00031.03.2004 24) Grant Rządu Japonii TF05 1897 administrowany przez Bank Światowy23530.06.2004 25) Modernizacja siedziby CEM w Łodzi - Centrum Egzaminów Medycznych31530.06.2004 26) Budowa szpitalnego oddziału ratunkowego w SP ZOZ Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 4 w Łodzi57530.06.2004 27) Pierwsze wyposażenie inwestycji pn. "Klinika Hematologii i Onkologii Dziecięcej ACK AM w Gdańsku"30030.06.2004 28) Adaptacja pomieszczeń w budynku CMKP dla Zakładu Neurologii Endokrynologicznej62030.04.2004 29) Budowa budynku dla powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Olkuszu8131.03.2004 2449 Urząd Zamówień PublicznychTłumaczenie na język angielski wraz z aktualizacją prawa zamówień publicznych "Praktycznego przewodnika po procedurach zamówień publicznych"60 6031.03.2004 2564 Główny Urząd Miar 432 Pokrycie kosztów realizacji programu zgodnie z Programem Przygotowań do Członkowstwa Polski w UE, Swobodny przepływ towarów - wyposażenie urzędów miar aparaturę do kontroli towarów paczkowanych43230.04.2004 2669 Komisja Papierów Wartościowych i Giełd 350 Modernizacja Elektronicznego Systemu Nadzoru Rynku (ESNaR)35030.04.2004 85 Ogółem budżety wojewodów, z tego: 173.049 2785/02 Województwo dolnośląskie 15.166 1) Koszty integracji z Unią Europejską 870 - Wzmocnienie potencjału technicznego i merytorycznego laboratoriów specjalistycznych ISiPAR i CIS5030.04.2004 - Zakup sprzętu i wyposażenia laboratorium fitosanitarnego i nasiennego7030.04.2004 - Dostosowanie samochodu dowodzenia i łączności do koordynacji działań ratowniczych w przypadku wystąpienia awarii przemysłowej z udziałem substancji niebezpiecznych (Seveso II)35030.04.2004 - Modernizacja sieci monitoringu powietrza, wprowadzenie automatyzacji pomiarów. Utworzenie systemu monitoringu benzenu zgodnie z wymogami Dyrektywy Rady 2000/69/WE40030.04.2004 2) Kontrakt wojewódzki12.281 - Adaptacja z rozbudową Dolnośląskiego Centrum Onkologii we Wrocławiu5.00030.06.2004 - Budowa pawilonu szpitalnego i bloku operacyjnego w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. J. Gromkowskiego we Wrocławiu5.25630.06.2004 - Kanalizacja sanitarna i deszczowa dla m. Sułów w gminie Milicz50030.06.2004 - Modernizacja obiektu Opery Dolnośląskiej1.50030.06.2004 - Rozbudowa Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze2530.06.2004 3) Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia655 - Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia dla: SP ZOZ w Bolesławcu, ul. Jeleniogórska 4, 59-700 Bolesławiec11731.03.2004 - Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia dla: SP ZOZ w Wołowie, ul. Inwalidów Wojennych 26, 56-100 Wołów10031.03.2004 - Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia dla: Specjalistycznego Szpitala im. A. Sokołowskiego, ul. Sokołowskiego 4, 58- 309 Wałbrzych7031.03.2004 - Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia dla: SP ZOZ Szpitala Wojewódzkiego, ul. Ogińskiego 6, 58-506 Jelenia Góra21231.03.2004 - Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia dla: Wojewódzkiego Szpitala Neuropsychiatrii w Krośnicach, ul. Kwiatowa 4, 56-320 Krośnice4031.03.2004 - Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia dla: Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu, ul. Ziębicka 34/38 50-507 Wrocław11631.03.2004 4) Rekultywacja środowiska gruntowo-wodnego na terenie byłego lotniska w Legnicy5031.03.2004 5) Opracowania dokumentacyjne w zakresie realizacji "Programu dla Odry 2006"1.17031.03.2004 6) Likwidacja skutków powodzi w kamienicy przeznaczonej na siedzibę Wojewódzkiego Oddziału Służby Ochrony Zabytków przy ul. Łokietka 11 we Wrocławiu14031.03.2004 28 85/04 Województwo kujawsko -- pomorskie 289 1) Tłumaczenie "Podręcznika procedur wdrażania programu Phare Spójność Społeczna i Gospodarcza"1031.03.2004 2) Tworzenie systemu państwowego ratownictwa medycznego - Centrum Powiadamiania Ratunkowego w Toruniu8031.03.2004 3) Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia19931.03.2004 2985/06 Województwo lubelskie 23.229 1) Zakup chromatografu cieczowego w ramach realizacji programu "Akredytacja laboratorium diagnostycznego - Zakład Higieny Weterynaryjnej w Lublinie"29030.04.2004 2) Modernizacja systemu monitoringu środowiska - Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Lublinie86630.04.2004 3) Modernizacja i rozbudowa Drogowego Przejścia Granicznego w Drohusku - inwestycja wieloletnia15.56030.04.2004 4) Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia - samorząd województwa lubelskiego53031.03.2004 5) Kontrakt wojewódzki5.983 - Budowa Regionalnego Centrum Targowo- Wystawienniczego w Lublinie - samorząd województwa lubelskiego3.00030.06.2004 - Modernizacja budynku Szkoły Podstawowej w Żółkiewce - gmina Żółkiewka2330.06.2004 - Budowa Szkoły Podstawowej w Rokiloi Nowej - gmina Stężyca15030.06.2004 - Budowa warsztatów szkolnych Zespołu Szkół Zawodowych nr 5 w Chełmie - miasto na prawach powiatu Chełm5030.06.2004 - Budowa Szpitala w Chełmie - samorząd województwa lubelskiego1.53030.06.2004 - Utworzenie 30-łóżkowego zakładu pielęgnacyjno- opiekuńczego o profilu ogólnym dla dorosłych w Bełżycach - powiat lubelski83030.06.2004 - Budowa gazociągu średniego ciśnienia za torami PKP w ul. Okrzei, Rurowej, Sosnowej, Kondrackiego, Bartnej, Trzaskoniec, Farfak, Źródlana oraz we wsiach Wólka Świątkowa, Krynka i Role - miato Łuków40030.06.2004 3085/10 Województwo łódzkie 9.639 1) Zakup kolejowych pojazdów szynowych 1.67930.04.2004 2) Wprowadzenie rozszerzonej decentralizacji systemu wdrażania programu Phare (EDIS)5031.03.2004 3) Realizacja programu ochrony powietrza dla województwa łódzkiego mającego na celu osiągnięcie dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu60031.03.2004 4) Kontrakt wojewódzki7.060 - Budowa odtworzenia budynku Filharmonii Łódzkiej w Łodzi im. Artura Rubinsteina7.00031.03.2004 - Remont i zabezpieczenie zabytkowego kompleksu kościoła Św. Idziego w Inowłodziu6030.06.2004 5) Dofinansowanie remontu Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego Nr 2 "Reymontówka" w Łodzi25031.03.2004 3185/12 Województwo małopolskie 19.140 1) Kontrakt wojewódzki6.640 - Poprawa bezpieczeństwa na odcinku drogi wojewódzkiej Nr 969 poprzez odnowę nawierzchni i oznakowanie56530.06.2004 - Regionalny Dworzec Autobusowy w Krakowie6.00030.06.2004 - Internetowy Portal Regionalny7531.05.2004 2) Pilotażowy program rządowy na rzecz społeczności romskiej w województwie małopolskim na lata 2001-200350030.04.2004 3) Rekultywacja zbiornika odpadów niebezpiecznych i szkodliwych po zakładach "Górka" w Trzebini - I etap12.00030.04.2004 3285/14 Województwo mazowieckie 10.423 1) Dostosowanie regionalnego laboratorium weterynaryjnego do standardów wspólnotowych i uzyskania akredytacji dla Wojewódzkiego Inspektoratu Weterynarii z siedzibą w Siedlcach79030.04.2004 2) Budowa systemu ratownictwa chemiczno-ekologicznego na terenie województwa mazowieckiego w aspekcie wdrażania Dyrektywy SEVESO II - Etap I5.90030.04.2004 3) Modernizacja i rozbudowa Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Płocku70030.04.2004 4) Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia2.71231.03.2004 5) Dofinansowanie funkcjonowania Centrum Powiadamiania Ratunkowego w ramach tworzenia systemu państwowego ratownictwa medycznego4331.03.2004 6) Budowa infrastruktury systemu oceny jakości powietrza w woj. mazowieckim27830.04.2004 3385/16 Województwo opolskie 555 1) Kontrakt wojewódzki 31 - Budowa budynku gimnazjum wraz z zagospodarowaniem terenu i małą architekturą wokół szkoły w Jemielnicy - zadanie Nr 1.3-9 określone w Kontrakcie Województwa Opolskiego 930.06.2004 - Modernizacja Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Opolskie Konfrontacje Teatralne "Klasyka Polska" - zadanie Nr 6.1-4 określone w Kontrakcie Województwa Opolskiego2230.04.2004 2) Budowa wojewódzkiego katastru emisji substancji do powietrza dla województwa opolskiego30031.03.2004 3) Pokrycie kosztów rozbiórki zniszczonego w wyniku eksplozji kotła centralnego ogrzewania obiektu szkoły podstawowej oraz odtworzenie i wyposażenie pracowni komputerowej22430.06.2004 34`85/18 Województwo podkarpackie 1.158 1) Urząd Marszałkowski - zadanie (3.2.1) z kontraktu wojewódzkiego pn. "Wsparcie rewitalizacji Starówki w Przemyślu"1.00030.06.2004 2) Wojewódzki Inspektorat Farmaceutyczny w Rzeszowie - "Opracowanie dokumentacji technicznej budowy Laboratorium Kontroli Jakości Leków"14331.03.2004 3) Koszty tłumaczenia na język angielski podręcznika "Organizacja i procedury wewnętrzne programu Phare w Podkarpackim Urzędzie Wojewódzkim w Rzeszowie" (wraz z załącznikami)1531.03.2004 3585/20 Województwo podlaskie 7.556 1) Pokrycie kosztów realizacji programu "PPCIV2002, nr 7 - Rolnictwo - Weterynaria i Sprawy Fitosanitarne - Dostosowanie wytypowanych regionalnych weterynaryjnych laboratoriów diagnostycznych do standardów wspólnotowych - zgodnie z programem rozwoju bazy laboratoryjnej służb urzędowej kontroli weterynaryjnej"76030.04.2004 2) Modernizacja i rozbudowa międzynarodowego drogowego przejścia granicznego w Kuźnicy1.21430.04.2004 3) Modernizacja i rozbudowa międzynarodowego drogowego przejścia granicznego w Budzisku w związku z wprowadzeniem wspólnych polsko-litewskich odpraw granicznych36430.04.2004 4) Modernizacja oczyszczalni ścieków w międzynarodowym drogowym przejściu granicznym w Budzisku14230.04.2004 5) Opracowanie dokumentacji budowy nowego drogowego przejścia granicznego w Białowieży15030.04.2004 6) Adaptacja pomieszczeń na potrzeby służb granicznych w międzynarodowym drogowym przejściu granicznym w Bobrownikach19930.04.2004 7) Kontrakt wojewódzki2.880 - Modernizacja budynku przy ulicy Wyszyńskiego będącego własnością województwa - zadanie realizowane w ramach Kontraktu wojewódzkiego 92031.03.2004 - Budowa i pilotażowe wdrażanie informatycznego systemu wspomagania zarządzania województwem przez administracje samorządowe - zadanie realizowane w ramach Kontraktu wojewódzkiego1.81031.03.2004 - Modernizacja i rozbudowa Domu Pomocy Społecznej w Suwałkach - zadanie realizowane w ramach Kontraktu wojewódzkiego15030.04.2004 8) Pokrycie kosztów tłumaczeń dokumentów EDIS1531.03.2004 9) Program Działań Osłonowych w Ochronie Zdrowia w ramach prowadzonej restrukturyzacji w woj. podlaskim60931.03.2004 10) Pokrycie kosztów realizacji zadania "Dostosowanie systemu monitoringu jakości powietrza województwa podlaskiego do wymagań prawa polskiego"1.22330.04.2004 3685/22 Województwo pomorskie 8.007 1) Sfinansowanie kosztów dostosowania do wymagań UE w ramach Programu Przygotowań do Członkostwa w UE7531.03.2004 2) Budowa Szpitala Rejonowego w Chojnicach68031.03.2004 3) Utworzenie Boksów typu Meltzera w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Gdańsku27030.04.2004 4) Kontrakt wojewódzki5.300 - Budowa Centrum Traumatologicznego w Gdańsku10030.06.2004 - Oczyszczalnia ścieków "Płonia-Wschód" w Gdańsku2.60030.03.2004 - "Odbudowa i modernizacja falochronów, pirsów i nabrzeży w Porcie Rybackim w Helu"1.50030.06.2004 - Szpital Wojewódzki w budowie w Słupsku 50030.06.2004 - Prace przygotowawcze do budowy mostu przez Wisłę w okolicach Kwidzyna wraz z drogami dojazdowymi60030.06.2004 5) Pokrycie kosztów realizacji Programu Przygotowań do Członkostwa Polski w UE, Ochrona środowiska, Wzmocnienie organów władzy i administracji oraz rozbudowa służb kontrolnych odpowiedzialnych za wdrożenie acquis w zakresie gospodarki odpadami wg NPPC 20016131.03.2004 6) "Modernizacja sieci monitoringu powietrza, wprowadzenie automatyzacji pomiarów, tworzenie laboratoriów referencyjnych" oraz "utworzenie systemu monitoringu benzenu i tlenku węgla"1.62130.04.2004 3785/24 Województwo śląskie 25.285 1) Naprawa, odbudowa, modernizacja urządzeń melioracji wodnych podstawowych w ramach prac przy usuwaniu skutków powodzi42730.04.2004 2) Dostosowanie wytypowanych regionalnych laboratoriów diagnostycznych do standardów wspólnotowych53530.04.2004 3) Budowa drogowego przejścia granicznego Zwardoń - Myto - inwestycja wieloletnia15.00030.04.2004 4) Wykonanie sygnalizacji alarmowej pożaru w budynku Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach50031.03.2004 5) Sfinansowanie kosztów tłumaczenia "Podręcznika procedur wdrażania programu PHARE (EDIS)"2731.03.2004 6) Program Działań Osłonowych w Ochronie Zdrowia w ramach prowadzonej restrukturyzacji1.00931.03.2004 7) Budowa boksu typu Meltzera w Szpitalu Specjalistycznym w Chorzowie13530.04.2004 8) Koszty operacyjne realizacji projektów PL.0008.05.01 i PL.01.06.09.01 Śląski Program Doskonalenia Kadr2931.03.2004 9) Prace inwestycyjne w zakresie modernizacji instalacji centralnego ogrzewania w Zespole Parków Krajobrazowych Województwa Śląskiego - Oddział w Złotym Potoku5730.04.2004 10) Plan ochrony dla Parku Krajobrazowego "Lasy nad Górną Liswartą"3031.03.2004 11) Kontrakt wojewódzki7.536 - Modernizacja i rozbudowa inwestycji zapisanych w Kontrakcie dla Województwa Śląskiego (Szpital Śląski w Cieszynie oraz Szpital Miejski w Raciborzu)3.30030.06.2004 - Zakup sprzętu dla Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Rybniku - inwestycja zapisana w Kontrakcie wojewódzkim4.00031.03.2004 - Kompleksowa przebudowa tramwajowej infrastruktury technicznej w aglomeracji katowickiej - zadanie D.3 zapisane w Kontrakcie dla Województwa Śląskiego23631.03.2004 3885/26 Województwo świętokrzyskie 2.404 1) Zakup autobusu szynowego87930.04.2004 2) Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia34031.03.2004 3) Wyposażenie OIOM w Wojewódzkim Specjalistycznym ZOZ Gruźlicy i Chorób Płuc w Kielcach z siedzibą w Chęcinach81028.02.2004 4) Dofinansowanie funkcjonowania Centrum Powiadamiania Ratunkowego15031.03.2004 5) Tłumaczenie "Podręcznika procedur wdrażania programu PHARE"2531.03.2004 6) Dofinansowanie robót remontowo - modernizacyjnych w budynku Szkoły Podstawowej w Opatowie20030.06.2004 3985/28 Województwo warmińsko - mazurskie 45.554 1) Budowa Drogowego Przejścia Granicznego Grzechotki - inwestycja wieloletnia ujęta w załączniku nr 7 do ustawy budżetowej na rok 200342.31430.04.2004 2) Rozbudowa Drogowego Przejścia Granicznego Gołdap - Gusiew57030.04.2004 3) "Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia" w roku 2003 realizowany przez Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Gołdapi1628.02.2004 4) Dofinansowanie funkcjonowania centrów powiadamiania ratunkowego w ramach tworzenia systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego - powiat nidzicki15031.03.2004 5) "Program Działań Osłonowych i Restrukturyzacji w Ochronie Zdrowia" w roku 2003 realizowanych przez Szpital Powiatowy w Kętrzynie1831.03.2004 6) Projekt "Dostosowanie techniczne z potwierdzeniem kompetencyjnym laboratoriów Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Olsztynie do standardów wspólnotowych"91231.04.2004 7) Utworzenie systemu monitoringu benzenu, zgodnie z wymaganiami Dyrektywy Rady 2000/69, zakup próbników pasywnych do badań benzenu w powietrzu6431.03.2004 8) Modernizacja sieci monitoringu powietrza, wprowadzenie automatyzacji pomiarów - zakup dwóch stacji monitoringu powietrza1.16030.04.2004 9) Zadanie nr 3.2.5 realizowane w ramach kontraktu wojewódzkiego, pn. Centrum Informacji o Unii Europejskiej35031.03.2004 4085/30 Województwo wielkopolskie 3.924 1) Program Przygotowań Polski do Członkostwa w Unii Europejskiej z tego: - dostosowanie laboratorium kontroli jakości leków 1.01130.04.2004 - bezpieczeństwo żywności1.25030.04.2004 2) Zadanie ujęte w Kontrakcie wojewódzkim p.n.: 4.6.1 Przeciwdziałanie marginalizacji osób na rynku pracy ze względu na miejsce zamieszkania1.53830.06.2004 3) Program Działań Osłonowych w Ochronie Zdrowia w ramach restrukturyzacji12531.03.2004 4185/32 Województwo zachodniopomorskie 720 1) Modernizacja ewidencji gruntów i budynków z obszaru powiatu grodzkiego - Miasto Świnoujście w celu dostosowania prowadzonych baz danych do współpracy z LPIS2031.03.2004 2) Dokończenie prac projektowych i przygotowanie dokumentacji nowego przejścia granicznego Świnoujście - Garz15030.04.2004 3) Adaptacja obiektów pokoszarowych po jednostkach Armii Radzieckiej na szkołę w Świnoujściu17030.04.2004 4) Utworzenie na bazie Samodzielnego Publicznego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Szczecinie boksu typu Meltzera przeznaczonego do leczenia chorych z niebezpiecznymi chorobami zakaźnymi15030.04.2004 5) Adaptacja obiektów poszpitalnych na Dom Pomocy Społecznej w Bornem Sulinowie23031.03.2004 Załącznik nr 2 PLAN FINANSOWY WYDATKÓW BUDŻETU PAŃSTWA, KTÓRE W 2003 R. NIE WYGASAJĄ Z UPŁYWEM ROKU BUDŻETOWEGO CzęśćDziałRozdziałTreśćPoz.Planz tego: Dotacje i subwencjeŚwiadczenia na rzecz osób fizycznychWydatki bieżące jednostek budżetowychWydatki majątkowe w tysiącach złotych 12345678910 OGÓŁEM BUDŻETY URZĘDÓW NACZELNYCH, JEDNOSTEK CENTRALNYCH I WOJEWODÓW z tego:1497.10534.921 61.813400.371 BUDŻETY URZĘDÓW NACZELNYCH I JEDNOSTEK CENTRALNYCH z tego:1324.05627.736 59.727236.593 02 KANCELARIA SEJMU1337 337 751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa2337337 75101Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa3337337 09 KRAJOWA RADA RADIOFONII I TELEWIZJI1161 9071 751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa21619071 75101Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa31619071 12 PAŃSTWOWA INSPEKCJA PRACY1875 218657 751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa2875218657 75101Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa3875218657 16 KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW145.213 34344.870 750 Administracja publiczna245.21334344.870 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej33.1302602.870 75095Pozostała działalność442.0838342.000 17 ADMINISTRACJA PUBLICZNA114.150 10014.050 750 Administracja publiczna214.15010014.050 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej314.15010014.050 18 BUDOWNICTWO, GOSPODARKA PRZESTRZENNA I MIESZKANIOWA15.370 2.1803.190 710 Działalność usługowa25.3702.1803.190 71013Prace geodezyjne i kartograficzne (nieinwestycyjne)3260260 71021Główny Urząd Geodezji i Kartografii45.1101.9203.190 19 BUDŻET, FINANSE PUBLICZNE I INSTYTUCJE FINANSOWE120.210 44519.765 750 Administracja publiczna220.21044519.765 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej3445445 75095Pozostała działalność419.765 19.765 20 GOSPODARKA165.75520.268 45.487 150 Przetwórstwo przemysłowe265.75520.26845.487 15011Rozwój przedsiębiorczości33.3003.300 15095Pozostała działalność462.45516.96845.487 21 GOSPODARKA MORSKA1466 133333 600 Transport i łączność2250 250 60031Przejścia graniczne3250250 750 Administracja publiczna421613383 75064Współpraca naukowo-techniczna z zagranicą521613383 22 GOSPODARKA WODNA17.970 3.1204.850 710 Działalność usługowa27.9703.1204.850 71018Regionalne zarządy gospodarki wodnej33.2121753.037 71078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych44.7582.9451.813 23 INTEGRACJA EUROPEJSKA13.652 3.652 750 Administracja publiczna23.6523.652 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej33.6523.652 24 KULTURA I OCHRONA DZIEDZICTWA NARODOWEGO15.794 5.794 803 Szkolnictwo wyższe23.5903.590 80306Działalność dydaktyczna33.5903.590 921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego42.2042.204 92108Filharmonie, orkiestry, chóry i kapele5600600 92114Pozostałe instytucje kultury6684684 92118Muzea7920920 27 INFORMATYZACJA114.956 14.956 720 Informatyka214.95614.956 72095Pozostała działalność314.95614.956 28 NAUKA16161 730 Nauka26161 73005Działalność statutowa i inwestycyjna jednostek naukowych oraz badania własne szkół wyższych36161 30 OŚWIATA I WYCHOWANIE16.201 6.201 801 Oświata i wychowanie26.2016.201 80195Pozostała działalność36.2016.201 32 ROLNICTWO18.9045.220 3.684 010 Rolnictwo i łowiectwo25.2205.220 01095Pozostała działalność35.2205.220 050 Rybołówstwo i rybactwo43.684 3.684 05095Pozostała działalność53.6843.684 35 RYNKI ROLNE1125125 500 Handel2125125 50002Agencja Rynku Rolnego3125125 38 SZKOLNICTWO WYŻSZE13.891 3.891 803 Szkolnictwo wyższe23.8913.891 80309Pomoc materialna dla studentów33.8913.891 39 TRANSPORT17.543 7.543 600 Transport i łączność27.5437.543 60031Przejścia graniczne3801801 60055Inspekcja Transportu Drogowego4793793 60095Pozostała działalność55.9495.949 41 ŚRODOWISKO1562 14548 750 Administracja publiczna256214548 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej356214548 42 SPRAWY WEWNĘTRZNE114.750 7.0507.700 754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa211.6507.0504.600 75402Komenda Główna Policji34.5004.500 75403Jednostki terenowe Policji41.5001.500 75404Komendy wojewódzkie Policji5200 200 75409Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej64.4004.400 75478Usuwanie skutków klęsk żywiołowych71.0501.050 851 Ochrona zdrowia83.100 3.100 85111Szpitale ogólne93.1003.100 45 SPRAWY ZAGRANICZNE111.454 11.454 750 Administracja publiczna211.45411.454 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej34.4004.400 75057Placówki zagraniczne47.0547.054 46 ZDROWIE184.8142.062 42.32240.430 803 Szkolnictwo wyższe21.620 1.620 80306Działalność dydaktyczna31.6201.620 851 Ochrona zdrowia483.1942.06242.32238.810 85112Szpitale kliniczne510.6502.062 8.588 85132Inspekcja Sanitarna618.900 13018.770 85133Inspekcja Farmaceutyczna750 50 85141Ratownictwo medyczne810.38810.388 85143Publiczna służba krwi9684684 85149Program polityki zdrowotnej1016.97216.972 85151Świadczenia zdrowotne, leki i lecznicze środki techniczne1125.00025.000 85195Pozostała działalność12550220330 49 URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH160 60 750 Administracja publiczna26060 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej36060 64 GŁÓWNY URZĄD MIAR1432 432 750 Administracja publiczna2432432 75007Jednostki terenowe podległe naczelnym i centralnym organom administracji rządowej3432432 69 KOMISJA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH I GIEŁD1350 350 750 Administracja publiczna2350350 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej3350350 85 BUDŻETY WOJEWODÓW OGÓŁEM z tego:1173.0497.185 2.086163.778 85/02 Województwo dolnośląskie115.166705 40014.061 010 Rolnictwo i łowiectwo2120 5070 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych35050 01032Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa470 70 750 Administracja publiczna51.1701.170 75011Urzędy wojewódzkie61.1701.170 754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa7350350 75410Komendy wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej8350350 851 Ochrona zdrowia910.911655 10.256 85111Szpitale ogólne1010.75549910.256 85120Lecznictwo psychiatryczne114040 85141Ratownictwo medyczne12116116 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska1395050900 90001Gospodarka ściekowa i ochrona wód14500 500 90006Ochrona gleby i wód podziemnych155050 90014Inspekcja Ochrony Środowiska16400 400 921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego171.6651.665 92107Teatry muzyczne, opery, operetki181.5001.500 92108Filharmonie, orkiestry, chóry i kapele192525 92178Usuwanie skutków klęsk żywiołowych20140140 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie1289279 10 750 Administracja publiczna210 10 75011Urzędy wojewódzkie31010 851 Ochrona zdrowia4279279 85111Szpitale ogólne5199199 85141Ratownictwo medyczne68080 85/06 Województwo lubelskie123.229530 22.699 010 Rolnictwo i łowiectwo2290 290 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii3290290 600 Transport i łączność415.56015.560 60031Przejścia graniczne515.56015.560 710 Działalność usługowa63.0003.000 71020Organizacja targów i wystaw73.0003.000 801 Oświata i wychowanie8223223 80101Szkoły podstawowe9173173 80130Szkoły zawodowe105050 851 Ochrona zdrowia112.8905302.360 85111Szpitale ogólne121.9514211.530 85117Zakłady opiekuńczo-lecznicze i pielęgnacyjno-opiekuńcze13830 830 85141Ratownictwo medyczne14109109 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska151.266 1.266 90014Inspekcja Ochrony Środowiska16866866 90095Pozostała działalność17400400 85/10 Województwo łódzkie19.639250 6508.739 600 Transport i łączność21.679 1.679 60001Krajowe pasażerskie przewozy kolejowe31.6791.679 750 Administracja publiczna45050 75011Urzędy wojewódzkie55050 854 Edukacyjna opieka wychowawcza6250250 85403Specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze7250250 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska8600 600 90005Ochrona powietrza atmosferycznego i klimatu9600600 921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego107.060 7.060 92108Filharmonie, orkiestry, chóry i kapele117.0007.000 92120Ochrona i konserwacja zabytków126060 85/12 Województwo małopolskie119.140 19.140 600 Transport i łączność26.5656.565 60013Drogi publiczne wojewódzkie3565565 60095Pozostała działalność46.0006.000 700 Gospodarka mieszkaniowa5500500 70095Pozostała działalność6500500 750 Administracja publiczna77575 75018Urzędy marszałkowskie87575 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska912.00012.000 90095Pozostała działalność1012.00012.000 85/14 Województwo mazowieckie110.4232.755 7.668 010 Rolnictwo i łowiectwo2790 790 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii3790790 754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa45.9005.900 75410Komendy wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej55.9005.900 851 Ochrona zdrowia63.4552.755700 85111Szpitale ogólne72.9452.245700 85121Lecznictwo ambulatoryjne8467467 85141Ratownictwo medyczne94343 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska10278 278 90014Inspekcja Ochrony Środowiska11278278 85/16 Województwo opolskie1555 300255 801 Oświata i wychowanie2233 233 80101Szkoły podstawowe3224224 80110Gimnazja499 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska5300300 90005Ochrona powietrza atmosferycznego i klimatu6300300 921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego722 22 92106Teatry dramatyczne i lalkowe82222 85/18 Województwo podkarpackie11.158 151.143 750 Administracja publiczna21515 75011Urzędy wojewódzkie31515 851 Ochrona zdrowia4143 143 85133Inspekcja Farmaceutyczna5143143 921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego61.0001.000 92118Muzea71.0001.000 85/20 Województwo podlaskie17.556609 156.932 010 Rolnictwo i łowiectwo2760 760 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii3760760 600 Transport i łączność42.0692.069 60031Przejścia graniczne52.0692.069 700 Gospodarka mieszkaniowa6920920 70005Gospodarka gruntami i nieruchomościami7920920 750 Administracja publiczna81.825151.810 75011Urzędy wojewódzkie91515 75095Pozostała działalność101.810 1.810 851 Ochrona zdrowia11609609 85121Lecznictwo ambulatoryjne12609609 853 Opieka społeczna13150 150 85302Domy pomocy społecznej14150150 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska151.2231.223 90014Inspekcja Ochrony Środowiska161.2231.223 85/22 Województwo pomorskie18.007 1437.864 010 Rolnictwo i łowiectwo27575 01032Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa37575 600 Transport i łączność42.100 2.100 60013Drogi publiczne wojewódzkie5600600 60041Infrastruktura portowa61.5001.500 851 Ochrona zdrowia71.5501.550 85111Szpitale ogólne81.5501.550 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska94.282684.214 90001Gospodarka ściekowa i ochrona wód102.600 2.600 90014Inspekcja Ochrony Środowiska111.682681.614 85/24 Województwo śląskie125.2851.038 15224.095 010 Rolnictwo i łowiectwo2962 95867 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii353595440 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych4427 427 600 Transport i łączność515.23615.236 60004Lokalny transport zbiorowy6236236 60031Przejścia graniczne715.00015.000 750 Administracja publiczna852727500 75011Urzędy wojewódzkie952727500 851 Ochrona zdrowia108.4441.009 7.435 85111Szpitale ogólne117.8724377.435 85121Lecznictwo ambulatoryjne12112112 85141Ratownictwo medyczne13445445 85195Pozostała działalność141515 853 Opieka społeczna152929 85332Wojewódzkie urzędy pracy162929 925 Ogrody botaniczne i zoologiczne oraz naturalne obszary i obiekty chronionej przyrody1787 3057 92502Parki krajobrazowe1857 57 92595Pozostała działalność193030 85/26 Województwo świętokrzyskie12.404690 251.689 600 Transport i łączność2879 879 60001Krajowe pasażerskie przewozy kolejowe3879879 750 Administracja publiczna42525 75011Urzędy wojewódzkie52525 801 Oświata i wychowanie6200200 80101Szkoły podstawowe7200200 851 Ochrona zdrowia81.300490810 85111Szpitale ogólne91.150340810 85141Ratownictwo medyczne10150150 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie145.554184 22445.146 010 Rolnictwo i łowiectwo2912 160752 01033Wojewódzkie inspektoraty weterynarii3912160752 600 Transport i łączność442.884 42.884 60031Przejścia graniczne542.88442.884 801 Oświata i wychowanie6350350 80144Inne formy kształcenia osobno niewymienione7350350 851 Ochrona zdrowia8184184 85111Szpitale ogólne93434 85141Ratownictwo medyczne10150150 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska111.224 641.160 90014Inspekcja Ochrony Środowiska121.224641.160 85/30 Województwo wielkopolskie13.924125 1523.647 010 Rolnictwo i łowiectwo21.250 1.250 01095Pozostała działalność31.2501.250 600 Transport i łączność41.5381.538 60001Krajowe pasażerskie przewozy kolejowe51.5381.538 851 Ochrona zdrowia61.136125152859 85111Szpitale ogólne7125125 85133Inspekcja Farmaceutyczna81.011 152859 85/32 Województwo zachodniopomorskie172020 700 010 Rolnictwo i łowiectwo22020 01005Prace geodezyjno-urządzeniowe na potrzeby rolnictwa32020 600 Transport i łączność4150 150 60031Przejścia graniczne5150150 801 Oświata i wychowanie6170170 80101Szkoły podstawowe7170170 851 Ochrona zdrowia8150150 85111Szpitale ogólne9150150 853 Opieka społeczna10230230 85302Domy pomocy społecznej11230230 Załącznik nr 3 PLAN FINANSOWY WYDATKÓW, KTÓRYCH PLANOWANYM ŹRÓDŁEM FINANSOWANIA SĄ PRZYCHODY Z KREDYTÓW ZAGRANICZNYCH ORAZ WYDATKÓW PRZEZNACZONYCH NA WSPÓŁFINANSOWANIE PROGRAMÓW I PROJEKTÓW REALIZOWANYCH Z NIEPODLEGAJĄCYCH ZWROTOWI ŚRODKÓW POCHODZĄCYCH ZE ŹRÓDEŁ ZAGRANICZNYCH CzęśćDziałRozdziałTreśćPoz.Planz tego: Dotacje i subwencjeŚwiadczenia na rzecz osób fizycznychWydatki bieżące jednostek budżetowychWydatki majątkowe w tysiącach złotych 12345678910 OGÓŁEM budżety urzędów naczelnych, jednostek centralnych i wojewodów, z tego:1532.534254.320046.310231.904 OGÓŁEM budżety urzędów naczelnych i jednostek centralnych2329.932148.656046.310134.966 09 KRAJOWA RADA RADIOFONII I TELEWIZJI1432 432 751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa2432432 75101Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa3432432 12 PAŃSTWOWA INSPEKCJA PRACY1400 400 751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa2400400 75101Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa3400400 16 KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW19090 750 Administracja publiczna29090 75078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych39090 18 BUDOWNICTWO, GOSPODARKA PRZESTRZENNA I MIESZKANIOWA1265 120145 700 Gospodarka mieszkaniowa2120120 70095Pozostała działalność3120120 710 Działalność usługowa4145 145 71021Główny Urząd Geodezji i Kartografii5145145 19 BUDŻET, FINANSE PUBLICZNE I INSTYTUCJE FINANSOWE112.265 4.4677.798 750 Administracja publiczna212.2654.4677.798 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej311.8644.4677.397 75095Pozostała działalność4401 401 20 GOSPODARKA111.5679.482 1901.895 150 Przetwórstwo przemysłowe210.9419.482 1.459 15011Rozwój przedsiębiorczości39.4829.482 15095Pozostała działalność41.459 1.459 750 Administracja publiczna5626190436 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej6190190 75095Pozostała działalność7436 436 22 GOSPODARKA WODNA128.813 17.03211.781 710 Działalność usługowa228.81317.03211.781 71078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych328.81317.03211.781 26 ŁĄCZNOŚĆ1223 223 750 Administracja publiczna2223223 75064Współpraca naukowo-techniczna z zagranicą3223223 28 NAUKA11.2511.251 730 Nauka21.2511.251 73005Działalność statutowa i inwestycyjna jednostek naukowych oraz badania własne szkół wyższych31.2511.251 31 PRACA12.5571.134 1.423 150 Przetwórstwo przemysłowe22.5571.1341.423 15011Rozwój przedsiębiorczości32.5571.1341.423 32 ROLNICTWO126.469884 3.66921.916 010 Rolnictwo i łowiectwo225.0148842.83821.292 01001Krajowe Centrum Doradztwa, Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich31.266 1.106160 01021Inspekcja Weterynaryjna47.317 7.317 01032Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa51.5901801.410 01095Pozostała działalność614.8418841.55212.405 050 Rybołówstwo i rybactwo71.455 831624 05095Pozostała działalność81.455831624 33 ROZWÓJ WSI1129.258118.643 1.5599.056 010 Rolnictwo i łowiectwo2129.258118.6431.5599.056 01027Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa3126.543118.643 7.900 01095Pozostała działalność42.715 1.5591.156 34 ROZWÓJ REGIONALNY114.44613.159 1.25928 150 Przetwórstwo przemysłowe213.06113.061 15011Rozwój przedsiębiorczości313.06113.061 750 Administracja publiczna41.385981.25928 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej5412 412 75095Pozostała działalność69739884728 35 RYNKI ROLNE18.3133.713 174.583 010 Rolnictwo i łowiectwo22.958 172.941 01023Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych32.168172.151 01095Pozostała działalność4790 790 500 Handel55.3553.7131.642 50002Agencja Rynku Rolnego65.3553.7131.642 37 SPRAWIEDLIWOŚĆ198 98 755 Wymiar sprawiedliwości29898 75501Centralne administracyjne jednostki wymiaru sprawiedliwości i prokuratury39898 39 TRANSPORT171.493 5.29366.200 600 Transport i łączność271.4935.29366.200 60002Infrastruktura kolejowa35.2435.243 60011Drogi publiczne krajowe466.200 66.200 60095Pozostała działalność55050 41 ŚRODOWISKO151 51 750 Administracja publiczna25151 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej35151 42 SPRAWY WEWNĘTRZNE13.414 3.414 754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa23.4143.414 75403Jednostki terenowe Policji31.0141.014 75406Straż Graniczna42.4002.400 45 SPRAWY ZAGRANICZNE12.580 2.580 750 Administracja publiczna22.5802.580 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej32.5802.580 46 ZDROWIE112.346 6.4375.909 851 Ochrona zdrowia212.3466.4375.909 85132Inspekcja Sanitarna36.3912.2704.121 85195Pozostała działalność45.9554.1671.788 48 KOMISJA NADZORU UBEZPIECZEŃ I FUNDUSZY EMERYTALNYCH1350 350 750 Administracja publiczna2350350 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej3350350 49 URZĄD ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH1603 165438 750 Administracja publiczna2603165438 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej3603165438 51 URZĄD SŁUŻBY CYWILNEJ197 97 750 Administracja publiczna29797 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej39797 53 URZĄD OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW11.864300 3941.170 500 Handel2520300 220 50001Inspekcja Handlowa3220 220 50095Pozostała działalność4300300 750 Administracja publiczna51.344 394950 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej61.344394950 64 GŁÓWNY URZĄD MIAR1160 160 750 Administracja publiczna2160160 75001Urzędy naczelnych i centralnych organów administracji rządowej3160160 65 POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY1125 125 750 Administracja publiczna2125125 75002Polski Komitet Normalizacyjny3125125 76 URZĄD REGULACJI TELEKOMUNIKACJI I POCZTY1402 402 600 Transport i łączność2402402 60047Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty3402402 85 BUDŻETY WOJEWODÓW OGÓŁEM1202.602105.6640096.938 85/02 Województwo dolnośląskie132444 280 630 Turystyka23131 63003Zadania w zakresie upowszechniania turystyki33131 750 Administracja publiczna455 55 75020Starostwa powiatowe55555 853 Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej61313 85332Wojewódzkie urzędy pracy71313 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska8225 225 90014Inspekcja Ochrony Środowiska9225225 85/04 Województwo kujawsko-pomorskie13.522100 3.422 010 Rolnictwo i łowiectwo23.422 3.422 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych33.1193.119 01095Pozostała działalność4303303 150 Przetwórstwo przemysłowe5100100 15011Rozwój przedsiębiorczości6100100 85/06 Województwo lubelskie120.202250 19.952 010 Rolnictwo i łowiectwo218.089 18.089 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych318.08918.089 150 Przetwórstwo przemysłowe4250250 15011Rozwój przedsiębiorczości5250250 600 Transport i łączność61.863 1.863 60016Drogi publiczne gminne71.8631.863 85/08 Województwo lubuskie185 85 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska28585 90014Inspekcja Ochrony Środowiska38585 85/12 Województwo małopolskie120.099682 19.417 010 Rolnictwo i łowiectwo219.417 19.417 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych319.41719.417 150 Przetwórstwo przemysłowe4682682 15011Rozwój przedsiębiorczości5682682 85/14 Województwo mazowieckie19.549 9.549 010 Rolnictwo i łowiectwo29.5499.549 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych38.9468.946 01095Pozostała działalność4603603 85/16 Województwo opolskie1145 145 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska2145145 90014Inspekcja Ochrony Środowiska3145145 85/18 Województwo podkarpackie110.493179 10.314 010 Rolnictwo i łowiectwo210.314 10.314 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych310.01410.014 01095Pozostała działalność4300300 150 Przetwórstwo przemysłowe5179179 15011Rozwój przedsiębiorczości6179179 85/20 Województwo podlaskie11.193 1.193 010 Rolnictwo i łowiectwo2303303 01095Pozostała działalność3303303 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska4890890 90001Gospodarka ściekowa i ochrona wód5890890 85/22 Województwo pomorskie13.513 3.513 010 Rolnictwo i łowiectwo23.5133.513 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych33.2103.210 01095Pozostała działalność4303303 85/24 Województwo śląskie1114.881104.008 10.873 010 Rolnictwo i łowiectwo210.130 10.130 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych310.13010.130 150 Przetwórstwo przemysłowe4103.890103.890 15095Pozostała działalność5103.890103.890 600 Transport i łączność6118118 60013Drogi publiczne wojewódzkie7118118 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska8743 743 90014Inspekcja Ochrony Środowiska9743743 85/26 Województwo świętokrzyskie111.70566 11.639 010 Rolnictwo i łowiectwo211.639 11.639 01008Melioracje wodne37474 01010Infrastruktura wodociągowa i sanitarna wsi43.8263.826 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych57.7397.739 150 Przetwórstwo przemysłowe66666 15011Rozwój przedsiębiorczości76666 85/28 Województwo warmińsko-mazurskie13.143 3.143 010 Rolnictwo i łowiectwo23.1433.143 01078Usuwanie skutków klęsk żywiołowych32.8402.840 01095Pozostała działalność4303303 85/30 Województwo wielkopolskie1603 603 010 Rolnictwo i łowiectwo2603603 01095Pozostała działalność3603603 85/32 Województwo zachodniopomorskie13.145335 2.810 010 Rolnictwo i łowiectwo2303 303 01095Pozostała działalność3303303 150 Przetwórstwo przemysłowe4235235 15011Rozwój przedsiębiorczości5235235 754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa62.400 2.400 75410Komendy wojewódzkie Państwowej Straży Pożarnej72.4002.400 900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska8207100107 90014Inspekcja Ochrony Środowiska9107 107 90095Pozostała działalność10100100 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru informacji sporządzanej przez spółdzielnie mieszkaniowe oraz banki prowadzące kasy mieszkaniowe (Dz. U. Nr 213, poz. 2084) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór informacji o: 1) wysokości wycofanego wkładu budowlanego lub mieszkaniowego wniesionego do spółdzielni mieszkaniowej, 2) wysokości wycofanych lub przeniesionych na rzecz osób trzecich oszczędności z kasy mieszkaniowej - stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Wzór określony w § 1 stosuje się do kwot wycofanych lub przeniesionych po dniu 31 grudnia 2002 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie określenia wzoru informacji sporządzanej przez spółdzielnie mieszkaniowe, banki prowadzące kasy mieszkaniowe oraz kasy oszczędnościowo-budowlane dla celów podatkowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 4, poz. 41). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w. z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 2003 r. (poz. 2084) Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 78, poz. 715 i Nr 141, poz. 1182 oraz z 2003 r. Nr 202, poz. 1956. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 5 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat portowych (Dz. U. Nr 213, poz. 2085) Na podstawie art. 8 ust. 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 8 maja 2002 r. w sprawie wysokości opłat portowych (Dz. U. Nr 74, poz. 678 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 459) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Przy ustalaniu wysokości opłat portowych wynikających z umów handlowych, zawartych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia przez podmioty zarządzające portami z użytkownikami infrastruktury portowej, stosuje się stawki opłat wynikające z tych umów, nie dłużej jednak niż do dnia 30 kwietnia 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Minister Infrastruktury: w. z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 5 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne (Dz. U. Nr 213, poz. 2086) Na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199, poz. 1671) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne (Dz. U. Nr 236, poz. 1987) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Zaświadczenia ADR wydane zgodnie z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych zachowują swoją ważność w zakresie i przez okres, na które zostały wydane. 2. Zaświadczenia ADR mogą być wydawane zgodnie z wzorem określonym w przepisach dotychczasowych, nie dłużej jednak niż do dnia 31 marca 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: w. z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 5 grudnia 2003 r. (poz. 2086) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości regulacyjnej i sposobów kalkulacji kosztów przez operatora telekomunikacyjnego o znaczącej pozycji rynkowej (Dz. U. Nr 213, poz. 2087) Na podstawie art. 59 ust. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 6 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. W odniesieniu do operatora o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 1, 3 i 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, zwanego dalej "operatorem", rozporządzenie określa: 1) sposoby przypisania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów do działalności określonych w art. 59 ust. 4 pkt 1 ustawy - Prawo telekomunikacyjne, zwanych dalej "rodzajami działalności"; 2) sposób i terminy dokonywania aktualizacji wyceny określonych rodzajów środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tych środków i wartości odpisów amortyzacyjnych; 3) sposób kalkulacji kosztów i bazę ich obliczania, stosowany przez operatora, oraz termin jego wprowadzenia; 4) tryb i terminy uzgadniania i zatwierdzania przez Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego dalej "Prezesem URTiP", opracowanej przez operatora szczegółowej instrukcji w zakresie wyodrębnienia i przypisania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów, na regulowane rodzaje działalności, zwanej dalej "instrukcją", oraz opisu kalkulacji kosztów; 5) zakres i terminy przekazywania Prezesowi URTiP: a) sprawozdań dotyczących poszczególnych rodzajów działalności objętej regulacją, b) wyników kalkulacji kosztów, odrębnie dla każdej z usług i rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci, zawartych z innymi operatorami. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) efektywnie działającym operatorze - rozumie się przez to hipotetycznego operatora, jaki funkcjonowałby na w pełni konkurencyjnym rynku, o takim samym zakresie działalności oraz popycie na jego usługi, co rzeczywiście istniejący operator o znaczącej pozycji rynkowej; 2) kalkulacji kosztów - rozumie się przez to wyliczanie przez operatora kosztów odrębnie dla każdej z usług powszechnych, dla każdej z usług, w której operator zajmuje znaczącą pozycję rynkową, oraz dla rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci, zawartych z innymi operatorami, zgodnie z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez Prezesa URTiP opisem kalkulacji kosztów; 3) rachunkowości regulacyjnej - rozumie się przez to rachunkowość prowadzoną przez operatora, zgodnie z zatwierdzoną na dany rok obrotowy przez Prezesa URTiP instrukcją, w sposób zapewniający wyodrębnienie aktywów i pasywów składających się na średnioroczny kapitał zaangażowany, przychodów i kosztów, na poszczególne rodzaje działalności określone w art. 59 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, oraz ustalenie przychodów i związanych z nimi kosztów odrębnie dla każdej z usług i rozliczeń, objętych kalkulacją kosztów. Rozdział 2 Sposoby przypisania aktywów i pasywów, przychodów i kosztów § 3. 1. Średnioroczny kapitał zaangażowany stanowią wykazane zgodnie z ustawą o rachunkowości, a następnie wycenione w wartościach bieżących netto średnioroczne aktywa pomniejszone o średnioroczne: 1) rezerwy na zobowiązania z wyłączeniem rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego; 2) zobowiązania krótkoterminowe z wyłączeniem zobowiązań z tytułu tej części długoterminowych kredytów, pożyczek i emisji długoterminowych dłużnych papierów wartościowych, których okres wymagalności nie przekracza 12 miesięcy od dnia bilansowego, zobowiązań z tytułu dywidend i podatku dochodowego od osób prawnych; 3) rozliczenia międzyokresowe z wyłączeniem ujemnej wartości firmy. 2. Z uwzględnieniem ust. 3, przypisanie składników średniorocznego kapitału zaangażowanego, przychodów i kosztów powinno być dokonywane zgodnie z: 1) przeznaczeniem i wykorzystaniem składników aktywów na potrzeby określonego rodzaju działalności lub określonej usługi; 2) zasadą przyczyny powstawania aktywów i zobowiązań oraz przychodów i kosztów w ramach określonej działalności lub usługi; 3) zasadą spójności pomiędzy ujęciem według rodzajów działalności składników średniorocznego kapitału zaangażowanego oraz przychodów i kosztów, wynikającą z faktu, że składniki te odzwierciedlają różne aspekty tych samych zdarzeń. 3. Przypisanie składników średniorocznego kapitału zaangażowanego, przychodów i kosztów powinno być dokonywane w następujący sposób: 1) składniki średniorocznego kapitału zaangażowanego oraz przychodów i kosztów związane wyłącznie z jednym rodzajem działalności lub jedną usługą powinny zostać przypisane bezpośrednio do rodzaju działalności lub usługi na podstawie dowodów księgowych; 2) składniki średniorocznego kapitału zaangażowanego oraz przychodów i kosztów związane bezpośrednio z kilkoma rodzajami działalności lub kilkoma usługami powinny zostać przypisane do każdego z tych rodzajów działalności lub usług na podstawie analizy wartości czynników powodujących wykorzystanie aktywów oraz powstawanie zobowiązań, przychodów i kosztów w ramach określonej działalności lub usługi; 3) w przypadku gdy przypisanie w sposób bezpośredni nie jest możliwe, składniki średniorocznego kapitału zaangażowanego oraz kosztów związane z kilkoma rodzajami działalności lub kilkoma usługami powinny zostać przypisane do rodzajów działalności lub usług pośrednio, na podstawie ich związku z innym rodzajem lub grupą rodzajów składników, dla których bezpośrednie przypisanie jest możliwe; 4) w przypadku gdy przypisanie w sposób bezpośredni albo pośredni nie jest możliwe, wspólne składniki średniorocznego kapitału zaangażowanego oraz kosztów powinny zostać alokowane na podstawie ogólnego wskaźnika obliczonego jako stosunek kosztów bezpośrednich i pośrednich przypisanych do danego rodzaju działalności lub usługi do łącznych kosztów bezpośrednich i pośrednich przypisanych do wszystkich rodzajów działalności lub usług. 4. Wartości czynników, o których mowa w ust. 3 pkt 2, są ustalane na podstawie danych z ksiąg rachunkowych, a także innych dokumentów i zbiorów informacyjnych operatora, w tym również danych statystycznych pochodzących z badań wyrywkowych oraz algorytmów opartych na tych danych. 5. Składniki średniorocznego kapitału zaangażowanego oraz przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 3, powinny być wyraźnie zidentyfikowane przez operatora w instrukcji i opisie kalkulacji kosztów. Instrukcja oraz opis kalkulacji kosztów powinny zawierać maksymalny udział kosztów, o których mowa w ust. 3 pkt 4, w łącznej wartości kosztów oraz może zawierać inny sposób ich alokacji niż określony w ust. 3 pkt 4. Rozdział 3 Aktualizacja wyceny środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych § 4. W przypadku przypisania składników średniorocznego kapitału zaangażowanego do rodzajów działalności oraz dla kalkulacji kosztów operator dokonuje przeszacowania składników średniorocznego kapitału zaangażowanego do ich wartości bieżących netto. § 5. 1. Wartość bieżącą netto składników średniorocznego kapitału zaangażowanego stanowi wartość bieżąca pasywów oraz wartość bieżąca aktywów skorygowana o odpisy amortyzacyjne i odpisy aktualizujące, a w przypadku zobowiązań finansowych i aktywów finansowych także po kompensacie, o której mowa w art. 46 ust. 2a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324). 2. Wartość bieżącą stanowi: 1) dla środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - koszt odtworzenia składnika aktywów lub grupy składników o podobnej funkcji i przeznaczeniu; 2) dla pozostałych składników średniorocznego kapitału zaangażowanego - średnioroczna wartość ustalona zgodnie z metodą opartą na koszcie odtworzenia lub na zasadach wyceny określonych w rozdziale 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, jeżeli nie zniekształca to istotnie obrazu wartości bieżącej średniorocznego kapitału zaangażowanego operatora. 3. Korekty do wartości bieżącej, wykazane w sprawozdaniu z wyniku dla każdego rodzaju działalności, o którym mowa w § 16 ust. 4 pkt 2, stanowią zmianę stanów różnicy pomiędzy wartością bieżącą netto aktywów i pasywów a ich wartością księgową netto wynikającą z ksiąg rachunkowych, obliczonych na dzień kończący bieżący i poprzedni rok obrotowy. 4. Aktualizacji wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych do ich wartości bieżącej dokonuje się na dzień sporządzenia sprawozdania z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej. § 6. Koszt odtworzenia, stanowiący wartość bieżącą środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ustala się: 1) w wysokości aktualnej ceny nabycia lub kosztu wytworzenia istniejącego składnika aktywów; 2) w wysokości wartości oszacowanej, wyznaczonej w oparciu o aktualną cenę nabycia lub koszt wytworzenia podobnego składnika aktywów o porównywalnym stopniu zużycia, zdolnościach produkcyjnych i potencjale użytkowym - jeżeli nie jest możliwe ustalenie aktualnej ceny nabycia lub kosztu wytworzenia istniejącego składnika aktywów; 3) w wysokości oszacowanej ceny nabycia lub kosztu wytworzenia nowoczesnego odpowiednika istniejącego składnika aktywów, pomniejszonych o ewentualne redukcje kosztów operacyjnych związane z wyższą efektywnością nowoczesnego odpowiednika w stosunku do istniejącego składnika, przy uwzględnieniu parametrów technicznych nowoczesnego odpowiednika i stopniu jego zaawansowania technologicznego - jeżeli, w przypadku określonego operatora, zastąpienie istniejącego składnika aktywów podobnym składnikiem jest niemożliwe lub nieuzasadnione ze względu na postęp technologiczny. § 7. 1. Korekcie do wartości bieżącej mogą nie podlegać środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o niskiej jednostkowej wartości początkowej lub o krótkim okresie użytkowania, jeżeli nie zniekształca to istotnie obrazu wartości bieżącej średniorocznego kapitału zaangażowanego operatora. 2. Przy ustalaniu okresu amortyzacji od wartości bieżącej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uwzględnia się okres ich ekonomicznej użyteczności, określony przy uwzględnieniu czynników wymienionych w art. 32 ust. 2 pkt 1-5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. 3. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji od wartości bieżącej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powinna być corocznie weryfikowana i uwzględniana w następnych okresach. 4. Średnioroczne stany aktywów i pasywów ustala się jako średnią ważoną ich dziennych lub miesięcznych stanów w roku obrotowym, wyrażonych w wartościach bieżących. Średnioroczne stany aktywów i pasywów można ustalać także, jako średnią arytmetyczną stanów na początek i koniec roku obrotowego wyrażonych w wartościach bieżących, jeżeli nie zniekształca to istotnie obrazu średniorocznej sytuacji operatora zawartej w sprawozdaniu. Rozdział 4 Sposób kalkulacji kosztów, baza ich obliczania i termin jego wprowadzenia § 8. 1. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, kalkuluje koszty odrębnie dla każdej usługi, w której zajmuje znaczącą pozycję rynkową, oraz dla rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci. 2. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 57 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, kalkuluje koszty odrębnie dla każdej z usług powszechnych oraz dla rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci. § 9. 1. Do kalkulacji kosztów stanowiących podstawę rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci operator stosuje zorientowany przyszłościowo, długookresowy koszt przyrostowy przypadający na określoną jednostkę fizyczną tych rozliczeń. 2. Zorientowany przyszłościowo, długookresowy koszt przyrostowy stanowi koszt świadczenia określonego wolumenu usługi, przy uwzględnieniu przyszłych warunków jej świadczenia, przez efektywnie działającego operatora, którego uniknąłby w przyszłości w sytuacji całkowitego zaprzestania świadczenia usługi, przy założeniu, że zakres pozostałych usług operatora nie ulega zmianie, obejmujący również odpisy amortyzacyjne od wartości bieżącej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z tą usługą. 3. Do kalkulacji kosztu przyrostowego, o którym mowa w ust. 1, należy stosować odpowiednio sposoby przypisania kosztów do poszczególnych usług określone w § 3 ust. 3 pkt 1-3. 4. Kalkulacja kosztów usług, o których mowa w ust. 1, może uwzględniać uzasadnione koszty związane z kilkoma usługami oraz koszty wspólne dla całego przedsiębiorstwa operatora, odpowiednio alokowane, zgodnie ze sposobami przypisania kosztów do poszczególnych usług, określonymi w § 3 ust. 2, 3 i 5, oraz na zasadach określonych w instrukcji i opisie kalkulacji kosztów. § 10. 1. Do kalkulacji kosztów usług powszechnych oraz usług dzierżawy łączy telekomunikacyjnych operator stosuje zorientowany przyszłościowo, w pełni alokowany koszt, przypadający na określoną jednostkę fizyczną usługi. 2. Zorientowany przyszłościowo, w pełni alokowany koszt stanowi koszt podstawowej działalności operacyjnej związany ze świadczeniem określonej usługi, oczekiwany w przyszłości przez efektywnie działającego operatora, obejmujący koszty przypisane w sposób określony w § 3 ust. 2, 3 i 5, w tym także odpisy amortyzacyjne od wartości bieżącej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. 3. Do kalkulacji kosztów, o których mowa w ust. 1, należy stosować sposoby przypisania kosztów do poszczególnych usług określone w § 3 ust. 2, 3 i 5, zaliczając do kosztów usługi uzasadnione: 1) koszty wytworzenia usługi; 2) koszty sprzedaży oraz koszty obsługi użytkowników końcowych; 3) koszty ogólnego zarządu operatora przypadające na daną usługę. § 11. Kalkulacja kosztów, o których mowa w § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1, uwzględnia wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału, określony w odrębnych przepisach. § 12. Sposób kalkulacji kosztów, o którym mowa w § 8-11, operator wprowadza począwszy od pierwszego dnia roku obrotowego, na który zostały zatwierdzone instrukcja i opis kalkulacji kosztów lub ich aktualizacje. Rozdział 5 Tryb i terminy uzgadniania i zatwierdzania instrukcji oraz opisu kalkulacji kosztów § 13. 1. Wniosek o uzgodnienie instrukcji i opisu kalkulacji kosztów operator przedkłada Prezesowi URTiP nie później niż w terminie 90 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub od dnia doręczenia operatorowi decyzji Prezesa URTiP ustalającej jego znaczącą pozycję rynkową, załączając do niego projekt instrukcji oraz projekt opisu kalkulacji kosztów, zwane dalej "projektami". 2. Prezes URTiP uzgadnia projekty z operatorem w terminie 90 dni od dnia ich przedłożenia. 3. Uzgadnianie odbywa się w trybie spotkań roboczych przedstawicieli Prezesa URTiP i upoważnionych do dokonywania uzgodnień przedstawicieli operatora. 4. Z przebiegu każdego spotkania roboczego sporządza się pisemny protokół, w którym zamieszcza się w szczególności prezentowane stanowiska oraz dokonane uzgodnienia. 5. W przypadku nieuzgodnienia projektów w terminie, o którym mowa w ust. 2, zakończenie uzgodnień następuje z upływem tego terminu. § 14. 1. Projekty zgodne z dokonanymi uzgodnieniami, o których mowa w § 13 ust. 2-5, operator przedkłada w terminie 7 dni od dnia zakończenia tych uzgodnień Prezesowi URTiP w celu ich zatwierdzenia. 2. Prezes URTiP po otrzymaniu projektów zgodnie z ust. 1: 1) zatwierdza je albo 2) wzywa operatora do ich uzupełnienia lub złożenia wyjaśnień. 3. Operator składa Prezesowi URTiP uzupełnione projekty lub wyjaśnienia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania do ich złożenia. 4. Po otrzymaniu uzupełnionych projektów lub wyjaśnień Prezes URTiP: 1) zatwierdza przedstawione projekty albo 2) wzywa operatora do dokonania zmian w tych projektach. 5. W terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania do dokonania zmian w projektach operator wprowadza do nich zmiany zawarte w wezwaniu i przedkłada projekty Prezesowi URTiP. 6. Prezes URTiP, w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektów, w których dokonano zmian zgodnie z ust. 5, zatwierdza te projekty. 7. W przypadku niewprowadzenia przez operatora zmian zawartych w wezwaniu, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, Prezes URTiP odmawia zatwierdzenia przedłożonych projektów. 8. Zatwierdzone instrukcję i opis kalkulacji kosztów Prezes URTiP opatruje klauzulą "zatwierdzam", podpisem, pieczęcią i datą. § 15. 1. Operator przedkłada do uzgodnienia i zatwierdzenia coroczną aktualizację instrukcji oraz opisu kalkulacji kosztów, w terminie 3 miesięcy od zakończenia roku obrotowego. 2. Do uzgadniania i zatwierdzania zmian wynikających z aktualizacji instrukcji i opisu kalkulacji kosztów stosuje się odpowiednio przepisy § 13 ust. 2-5 oraz § 14. Rozdział 6 Zakres i terminy przekazywania Prezesowi URTiP sprawozdań i wyników kalkulacji kosztów § 16. 1. Sprawozdanie z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej operator sporządza na dzień kończący rok obrotowy. 2. Sprawozdanie z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej sporządza się, stosując sposoby przypisania składników średniorocznego kapitału zaangażowanego, przychodów i kosztów operatora, o których mowa w § 3 ust. 2, 3 i 5, zasady rachunkowości regulacyjnej oraz odpowiednio zasady wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego określone w ustawie o rachunkowości. 3. Sprawozdanie z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej sporządza się w języku polskim i w walucie polskiej. Dane liczbowe można wykazywać w zaokrągleniu do tysięcy złotych, jeżeli nie zniekształca to obrazu zawartego w sprawozdaniu. 4. Sprawozdanie z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej zawiera w szczególności: 1) bilans odrębnie dla każdego rodzaju działalności, dla którego prowadzona jest rachunkowość regulacyjna, zawierający średnioroczne stany aktywów i pasywów wyrażone w wartościach bieżących netto dla bieżącego i poprzedniego roku obrotowego; 2) sprawozdanie z wyniku działalności dla każdego rodzaju działalności, dla którego prowadzona jest rachunkowość regulacyjna, zawierające informacje za bieżący i poprzedni rok obrotowy; 3) zwrot z zaangażowanego kapitału uzyskany w bieżącym i poprzednim roku obrotowym odrębnie dla każdego rodzaju działalności, dla którego prowadzona jest rachunkowość regulacyjna; 4) skonsolidowany bilans oraz skonsolidowane sprawozdanie z wyniku działalności w wartościach bieżących zbiorczo dla wszystkich rodzajów działalności; 5) porównanie skonsolidowanego bilansu i skonsolidowanego sprawozdania z wyniku działalności z odpowiednimi pozycjami bilansu i rachunku zysków i strat sporządzonych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, wraz z wyjaśnieniem powstałych rozbieżności; 6) sprawozdanie z przepływów transferów wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi usługami lub rodzajami działalności. 5. Zakres informacji, o których mowa w ust. 4 pkt 1, 2, 3 i 6, wykazywanych w ramach sprawozdania z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 17. 1. Sprawozdanie z wyniku dla każdego rodzaju działalności, o którym mowa w § 16 ust. 4 pkt 2, obejmuje: 1) przychody netto ze sprzedaży związane z danym rodzajem działalności, w tym przychody netto z tytułu transferów wewnętrznych usług między różnymi rodzajami działalności; 2) koszty operacyjne związane z danym rodzajem działalności, w tym koszty transferów wewnętrznych usług między różnymi rodzajami działalności; 3) wartość korekt z tytułu przeszacowania składników średniorocznego kapitału zaangażowanego do wartości bieżącej; 4) wynik z pozostałej działalności operacyjnej stanowiący różnicę między pozostałymi przychodami operacyjnymi a pozostałymi kosztami operacyjnymi związanymi z daną działalnością; 5) wynik z tytułu działalności finansowej stanowiący różnicę między przychodami finansowymi a kosztami finansowymi, które można przypisać do danego rodzaju działalności, z wyłączeniem kosztów długoterminowych kredytów, pożyczek i emisji długoterminowych dłużnych papierów wartościowych; 6) dopłaty z tytułu deficytu, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 113, poz. 1070), zwane dalej "dopłatami z tytułu deficytu". 2. Do wyniku działalności nie zalicza się: 1) strat i zysków nadzwyczajnych; 2) podatku dochodowego i pozostałych zmniejszeń zysku lub zwiększeń strat. § 18. Wyniki kalkulacji kosztów zawierają podstawowe informacje dotyczące kalkulacji kosztów, o których mowa w § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1, dokonanych w danym roku obrotowym, w zakresie określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 19. Dokumentację stanowiącą podstawę prowadzenia rachunkowości regulacyjnej i kalkulacji kosztów usług i rozliczeń oraz sprawozdania i wyniki kalkulacji kosztów, o których mowa w § 16 - 18, operator przechowuje, stosując odpowiednio przepisy rozdziału 8 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. § 20. Sprawozdanie z prowadzenia rachunkowości regulacyjnej, o którym mowa w § 16, oraz wyniki kalkulacji kosztów, o których mowa w § 18, operator przekazuje Prezesowi URTiP w terminie 6 miesięcy od zakończenia roku obrotowego wraz z opinią biegłego rewidenta, o której mowa w art. 59 ust. 6 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, i raportem niezależnego podmiotu, wyznaczonego przez Prezesa URTiP, zgodnie z art. 59 ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne. Rozdział 7 Przepis końcowy § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2003 r. (poz. 2087) Załącznik nr 1 ZAKRES INFORMACJI, O KTÓRYCH MOWA W § 16 UST. 4 PKT 1, 2, 3 I 6 ROZPORZĄDZENIA, WYKAZYWANYCH W RAMACH SPRAWOZDANIA Z PROWADZENIA RACHUNKOWOŚCI REGULACYJNEJ Średnioroczny bilans w wartościach bieżących (odrębnie dla każdego rodzaju działalności, dla którego prowadzona jest rachunkowość regulacyjna) A. Aktywa trwałe I. Wartości niematerialne i prawne II. Rzeczowe aktywa trwałe III. Należności długoterminowe IV. Inwestycje długoterminowe V. Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe B. Aktywa obrotowe I. Zapasy II. Należności krótkoterminowe III. Inwestycje krótkoterminowe - w tym środki pieniężne i inne aktywa pieniężne IV. Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe C. Aktywa razem (A + B) D. Rezerwy na zobowiązania i zobowiązania krótkoterminowe I. Rezerwy na zobowiązania (z wyłączeniem rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego) II. Zobowiązania krótkoterminowe (z wyłączeniem zobowiązań z tytułu długoterminowych kredytów, pożyczek i emisji dłużnych papierów wartościowych, dywidend oraz podatku dochodowego od osób prawnych) III. Rozliczenia międzyokresowe (z wyłączeniem ujemnej wartości firmy) E. Średnioroczny kapitał zaangażowany (C - D) Sprawozdanie z wyniku działalności w zakresie sieci dostępowej A. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi I. Transfery wewnętrzne usług do działalności detalicznej II. Przychody netto ze sprzedaży usług do innych operatorów B. Koszty działalności operacyjnej - w tym amortyzacja C. Korekta do wartości bieżącej (+/-) D. Wynik z pozostałej działalności operacyjnej (+/-) E. Wynik z działalności finansowej (+/-) F. Wynik działalności w zakresie sieci dostępowej (A - B +/- C +/- D +/- E) G. Dopłaty z tytułu deficytu ponoszonego w związku z budową sieci i jej utrzymaniem, otrzymywane od innych operatorów H. Dopłaty z tytułu deficytu ponoszonego w związku z budową sieci i jej utrzymaniem: I. ponoszone z tytułu własnej działalności detalicznej II. ponoszone na rzecz innego operatora I. Wynik działalności w zakresie sieci dostępowej, po uwzględnieniu dopłat (F+G-H) Sprawozdanie z wyniku działalności w zakresie sieci transportowej A. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi I. Transfery wewnętrzne usług do działalności detalicznej II. Przychody netto ze sprzedaży usług do innych operatorów B. Koszty działalności operacyjnej - w tym amortyzacja C. Korekty do wartości bieżącej (+/-) D. Wynik z pozostałej działalności operacyjnej (+/-) E. Wynik z działalności finansowej (+/-) F. Wynik działalności w zakresie sieci transportowej (A - B +/- C +/- D +/- E) Sprawozdanie z wyniku działalności detalicznej A. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi, w podziale na świadczone usługi detaliczne B. Koszty działalności operacyjnej I. Koszty działalności detalicznej - w tym amortyzacja, w podziale na świadczone usługi detaliczne II. Transfery wewnętrzne usług sieci transportowej III. Transfery wewnętrzne usług sieci dostępowej IV. Dopłaty dla sieci dostępowej z tytułu deficytu dostępu C. Korekty do wartości bieżącej (+/-) D. Wynik z pozostałej działalności operacyjnej, w podziale na świadczone usługi detaliczne (+/-) E. Wynik z działalności finansowej, w podziale na świadczone usługi detaliczne (+/-) F. Wynik działalności detalicznej (A - B +/- C +/- D +/- E) G. Dopłaty z tytułu deficytu ponoszonego w związku ze świadczeniem usług telefonicznych, otrzymywane od innych operatorów H. Dopłaty z tytułu deficytu ponoszonego w związku ze świadczeniem usług telefonicznych I. ponoszone z tytułu własnej działalności detalicznej II. ponoszone na rzecz innego operatora I. Wynik działalności detalicznej, po uwzględnieniu dopłat (F + G - H) Sprawozdanie z przepływów transferów wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi usługami lub rodzajami działalności A. Przepływ transferów wewnętrznych sieci transportowej na poszczególne usługi działalności detalicznej B. Przepływ transferów wewnętrznych sieci dostępowej na poszczególne usługi działalności detalicznej C. Suma przepływów wewnętrznych sieci dostępowej i transportowej na poszczególne usługi działalności detalicznej Zwrot z zaangażowanego kapitału (odrębnie dla każdego rodzaju działalności, dla którego prowadzona jest rachunkowość regulacyjna) A. Wynik z działalności B. Średnioroczny kapitał zaangażowany C. Zwrot z zaangażowanego kapitału (A ÷ B x 100 %) Załącznik nr 2 ZAKRES INFORMACJI ZAWARTYCH W WYNIKACH KALKULACJI KOSZTÓW 1. Wyniki kalkulacji kosztów każdego z rozliczeń wynikających z umów połączenia sieci, dla każdej z usług powszechnych oraz dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, powinny być dokonane w podziale na zidentyfikowane procesy i elementy sieci związane z daną usługą. 2. Wyniki, o których mowa w ust. 1, dla każdego z rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci należy przedstawić w podziale na: 1) przyrostowe koszty operacyjne, o których mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia; 2) koszty wspólne, o których mowa w § 9 ust. 4 rozporządzenia, uwzględnione w przyrostowych kosztach operacyjnych; 3) wartość średniorocznego kapitału zaangażowanego; 4) wyrażony procentowo wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału; 5) koszt kapitału zaangażowanego, będący iloczynem wartości, o których mowa w pkt 3 i 4; 6) sumę kosztów, o których mowa w pkt 1 i 5; 7) całkowite wykorzystanie danego elementu sieci w jednostkach stosowanych w rozliczeniach wynikających z umów o połączeniu sieci, zawartych z innymi operatorami; 8) jednostkowy koszt elementu sieci lub procesu, będący ilorazem wartości, o której mowa w pkt 6, i wartości, o której mowa w pkt 7; 9) wskaźnik udziału elementów lub procesów w świadczeniu danej usługi; 10) koszt świadczenia usługi telekomunikacyjnej. 3. Wyniki, o których mowa w ust. 1, dla każdej usługi powszechnej oraz dzierżawy łączy telekomunikacyjnych należy przedstawić w podziale na: 1) koszty operacyjne, o których mowa w § 10 ust. 2 rozporządzenia; 2) koszty alokowane na podstawie ogólnego wskaźnika, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, uwzględnione w kosztach operacyjnych; 3) korekty z tytułu przeszacowania składników średniorocznego kapitału zaangażowanego do wartości bieżącej, uwzględnione w kosztach operacyjnych; 4) wartość średniorocznego kapitału zaangażowanego; 5) wyrażony procentowo wskaźnik zwrotu kosztu zaangażowanego kapitału; 6) koszt kapitału zaangażowanego, będący iloczynem wartości, o których mowa w pkt 4 i 5; 7) sumę kosztów, o których mowa w pkt 1 i 6; 8) całkowity ruch elementów sieci ujęty w minutach; 9) jednostkowy koszt elementu sieci lub procesu, będący ilorazem wartości, o której mowa w pkt 7, i wartości, o której mowa w pkt 8; 10) wskaźnik udziału elementów lub procesów w świadczeniu danej usługi; 11) koszt świadczenia usługi telekomunikacyjnej. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ I MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie zasad i trybu działania dowódców jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej oraz Policji w razie zderzenia się tych jednostek z innymi statkami (Dz. U. Nr 213, poz. 2088) Na podstawie art. 264 § 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dowódca jednostki pływającej Marynarki Wojennej, Straży Granicznej lub Policji po zderzeniu się tej jednostki ze statkiem morskim, statkiem żeglugi śródlądowej lub wodnosamolotem na morzu lub na wodach śródlądowych ma obowiązek udzielenia pomocy temu statkowi oraz jego załodze i pasażerom, jeżeli to nie stwarza niebezpieczeństwa dla własnej jednostki. 2. Dowódca jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 1, przy zachowaniu należytej staranności, powinien w szczególności: 1) zbadać rozmiary uszkodzeń jednostki, w tym upewnić się, czy uczestnik zderzenia może samodzielnie kontynuować pływanie; 2) w zależności od rozmiarów uszkodzeń jednostki podjąć decyzję o wezwaniu pomocy ratowniczej; 3) w sytuacji zagrożenia zatonięciem uszkodzonej jednostki, podjąć akcję ratowniczą, do czasu nadejścia pomocy ratowniczej; 4) sporządzić, gdy jest to możliwe wraz z kapitanem statku uczestniczącego w zderzeniu, protokół o przebiegu zdarzenia i powstałych uszkodzeniach; 5) ustalić nazwę uczestnika zderzenia, jego sygnał rozpoznawczy i port przeznaczenia; 6) powiadomić niezwłocznie o zderzeniu swojego przełożonego. 3. Dowódca jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest stosować odpowiednio zakres i formy udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1 oraz w ust. 2, stosownie do okoliczności zderzenia, pod warunkiem że wykonywane zadanie na to pozwala. § 2. Dowódca jednostki pływającej, o którym mowa w § 1 ust. 1, obowiązany jest podać bezzwłocznie, o ile może to uczynić bez narażenia na niebezpieczeństwo swojej jednostki pływającej lub jej załogi, kapitanowi statku uczestniczącemu w zderzeniu, numer taktyczny (burtowy) jednostki oraz ewentualnie jej nazwę i przynależność służbową, pod warunkiem że wykonywane zadanie pozwala na podanie numeru taktycznego (burtowego). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministrów Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych z dnia 12 grudnia 1963 r. w sprawie podawania przez jednostki pływające marynarki wojennej, organów ochrony granic i Milicji Obywatelskiej danych dotyczących tych jednostek po zderzeniu się na morzu lub wodach śródlądowych ze statkami lub wodnosamolotami (M. P. Nr 97, poz. 459), które na podstawie art. 75 ust. 2 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268) utraciło moc z dniem 30 marca 2001 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia dopłaty do wywozu mięsa wieprzowego (Dz. U. Nr 213, poz. 2089) Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. dopłatę do wywozu 20.000 ton świeżych lub chłodzonych półtusz wieprzowych, oznaczonych kodem ex PCN 0203 11 10 0, zwanych dalej "półtuszami". § 2. Dopłatą do wywozu są objęte półtusze pochodzenia krajowego, klasy E, U, R, nieskórowane, bez głowy, ogona, nogi przedniej, części podgardla i przepony, wywiezione poza obszar celny państw członkowskich Unii Europejskiej, które: 1) spełniają wymagania jakościowe określone w Polskiej Normie PN-91/A-82001 Mięso w tuszach, półtuszach i ćwierćtuszach wraz ze zmianą tej normy - PN-A-82001/A2; 2) są oznakowane zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 września 2002 r. w sprawie sposobu badania zwierząt rzeźnych i mięsa tych zwierząt oraz mięsa zwierząt łownych (Dz. U. Nr 155, poz. 1296). § 3. Stawka dopłaty do wywozu półtusz wynosi 2,00 zł za 1 kg półtuszy. § 4. Na dopłaty do wywozu półtusz przeznacza się środki finansowe w wysokości 40.000 tys. zł. § 5. 1. Wnioski o udzielenie pozwolenia na wywóz półtusz składa się do Prezesa Agencji Rynku Rolnego w terminie od dnia 16 grudnia do dnia 23 grudnia 2003 r. 2. Wnioski o udzielenie pozwolenia na wywóz półtusz nierozdysponowanych w ramach wniosków złożonych w terminie, o którym mowa w ust. 1, składa się w terminie od dnia 12 stycznia do dnia 16 stycznia 2004 r. 3. Prezes Agencji Rynku Rolnego rozpatruje wnioski o udzielenie pozwolenia na wywóz towaru w terminie 7 dni od dnia upływu terminu składania wniosków. 4. Okres ważności pozwolenia określa się do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 6. Warunkiem udzielenia pozwolenia na wywóz półtusz jest złożenie przez wnioskodawcę kaucji w wysokości stanowiącej równowartość w złotych kwoty 30 euro za tonę, przeliczoną według kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i obowiązującego w dniu roboczym poprzedzającym dzień złożenia kaucji. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 1 grudnia 2003 r. w sprawie trybu i warunków uznawania pojazdów straży ochrony kolei za pojazdy uprzywilejowane (Dz. U. Nr 213, poz. 2090) Na podstawie art. 62 ust. 7 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789, Nr 170, poz. 1652 i Nr 203, poz. 1966) w związku z art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Pojazd straży ochrony kolei może być uznany za pojazd uprzywilejowany w ruchu drogowym, jeżeli jest używany w przypadkach, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. 2. Zezwolenie na używanie pojazdu straży ochrony kolei jako pojazdu uprzywilejowanego w ruchu drogowym, zwane dalej "zezwoleniem", wydaje minister właściwy do spraw wewnętrznych w trybie art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy wymienionej w ust. 1. § 2. 1. Wniosek o wydanie zezwolenia składa komendant straży ochrony kolei za pośrednictwem właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przed przekazaniem organowi, o którym mowa w § 1 ust. 2, podlega zaopiniowaniu przez komendanta wojewódzkiego Policji. Kopię opinii doręcza się wnioskodawcy. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. O wydaniu zezwolenia informuje się komendanta wojewódzkiego Policji, o którym mowa w § 2 ust. 1. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych prowadzi ewidencję zezwoleń. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 grudnia 2003 r. (poz. 2090) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie warunków wynagradzania i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez organ Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 214, poz. 2091) Na podstawie art. 44 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Lekarzom weterynarii oraz innym osobom wyznaczonym przez organ Inspekcji Weterynaryjnej do wykonywania czynności, o których mowa w art. 44 ust. 1 i art. 44b ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanych dalej "czynnościami", przysługuje wynagrodzenie w wysokości, która jest określona w załączniku do rozporządzenia. § 2. 1. Osobom, o których mowa w § 1, przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów: 1) dojazdu związanego z wykonywaniem czynności, według stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271); 2) użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych oraz produktów biobójczych. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie przysługuje, jeżeli: 1) organ Inspekcji Weterynaryjnej zapewnił środek transportu umożliwiający dojazd związany z wykonywaniem czynności; 2) osoby, o których mowa w § 1, wykonują stale czynności, w wymiarze nie mniejszym niż 40 godzin tygodniowo, w tym samym miejscu. 3. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie przysługuje, jeżeli organ Inspekcji Weterynaryjnej zapewnił materiały do wykonania czynności. § 3. Wynagrodzenie ustalone za badanie zwierząt rzeźnych, zwierząt łownych i ich mięsa wraz z wystawieniem wymaganych świadectw obejmuje także wynagrodzenie za nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i nadzór nad ochroną zwierząt w trakcie uboju. § 4. Wypłaty wynagrodzeń, o których mowa w § 1, oraz zwrotu kosztów, o których mowa w § 2, dokonuje się po uprzednim sprawdzeniu rachunków przez organ Inspekcji Weterynaryjnej, z którym została zawarta umowa. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2003 r. (poz. 2091) WYSOKOŚĆ WYNAGRODZENIA ZA CZYNNOŚCI WYKONYWANE PRZEZ LEKARZY WETERYNARII I INNE OSOBY WYZNACZONE PRZEZ ORGAN INSPEKCJI WETERYNARYJNEJ Lp.Rodzaj czynnościWynagrodzenie w zł 123 1Badanie zwierząt hodowlanych i użytkowych (do dalszego chowu) przeznaczonych do wprowadzenia na rynek wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia: 1) konia, bydła dorosłego, jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych: a) do 3 sztuk zwierząt27,90 b) powyżej 3 sztuk - za każde następne zwierzę9,30 2) źrebięcia (wiek do 12 miesięcy), świni, owcy, kozy: a) do 10 sztuk zwierząt23,25 b) powyżej 10 sztuk - za każde następne zwierzę2,32 3) cielęcia (wiek do 6 miesięcy) - od 1 zwierzęcia4,65 4) jagnięcia i koźlęcia (wiek do 3 miesięcy): a) do 50 sztuk zwierząt - od 1 zwierzęcia2,79 b) powyżej 50 sztuk zwierząt za każde następne zwierzę0,60 5) prosięcia (wiek do chwili odsadzenia od maciory), warchlaka (wiek od chwili odsadzenia od maciory do osiągnięcia wagi 45 kg) - od 1 zwierzęcia1,86 6) psa, kota: a) do 4 sztuk zwierząt23,25 b) powyżej 4 sztuk - za każde następne zwierzę6,04 7) królika - od 1 zwierzęcia0,37 8) zwierzęcia futerkowego - od 1 zwierzęcia0,60 9) drobiu: a) do 1.000 sztuk29,76 b) powyżej 1.000 sztuk - za każde następne rozpoczęte 1.000 sztuk zwierząt10,23 10) ptaków łownych: a) od 1 do 50 sztuk11,16 b) od 51 do 100 sztuk18,60 c) powyżej 100 sztuk - za każde następne rozpoczęte 100 sztuk zwierząt9,30 11) zwierzęcia egzotycznego: a) do 2 sztuk zwierząt23,25 b) powyżej 2 sztuk - za każde następne zwierzę12,09 12) piskląt, zwierząt drobnych, owadów użytkowych bez względu na ich liczbę i ilość pakietów, przewożonych tym samym środkiem transportu23,25 13) strusia: a) do 5 sztuk23,25 b) powyżej 5 sztuk - za każde następne zwierzę2,79 2Badanie zwierząt rzeźnych przeznaczonych do wprowadzenia na rynek wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia: 1) konia13,95 2) bydła dorosłego oraz jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych: a) do 5 sztuk zwierząt9,30 b) powyżej 5 sztuk - za każde następne zwierzę2,79 3) świni, owcy, kozy, cielęcia (wiek do 6 miesięcy), źrebięcia (wiek do 12 miesięcy): a) do 5 sztuk zwierząt4,65 b) powyżej 5 sztuk - za każde następne zwierzę0,93 4) jagnięcia i koźlęcia (wiek do 3 miesięcy), prosięcia (wiek do chwili odsadzenia od maciory), warchlaka (wiek od chwili odsadzenia od maciory do chwili osiągnięcia wagi 45 kg): a) do 3 sztuk zwierząt2,79 b) od 4 do 10 sztuk zwierząt4,18 c) od 11 do 15 sztuk zwierząt6,97 d) powyżej 15 sztuk - za każde następne zwierzę0,60 5) zająca, ptaka łownego: a) do 200 sztuk zwierząt23,25 b) powyżej 200 sztuk - za każde następne zwierzę0,14 6) drobiu: a) do 1.000 sztuk zwierząt23,25 b) powyżej 1.000 sztuk - od każdego następnego rozpoczętego 1.000 sztuk zwierząt6,04 7) królików i nutrii: a) do 50 sztuk zwierząt2,79 b) od 51 do 100 sztuk zwierząt4,18 c) od 101 do 300 sztuk zwierząt8,37 d) od 301 do 1.000 sztuk zwierząt16,74 e) powyżej 1.000 sztuk od każdego następnego rozpoczętego 1.000 sztuk zwierząt6,04 3Badanie alergiczne (tuberkulinizacja, maleinizacja) wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) ssaka5,02 2) ptaka1,21 4Pobieranie prób do badań laboratoryjnych od 1 zwierzęcia - bez względu na ilość kierunków badań: 1) ssaka: a) krwi lub mleka2,32 b) wymazu1,21 c) wypłuczyn z worka napletkowego12,09 2) ptaka: a) krwi1,12 b) wymazu0,56 5Pobranie krwi od ptaka wraz z badaniem metodą płytkową0,37 6Badanie ryb żywych przeznaczonych do wprowadzenia na rynek wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia, bez względu na ich ilość, przewożonych tym samym środkiem transportu23,25 7Badanie świeżych i mrożonych ryb, skorupiaków, mięczaków, rozładowywanych ze statku rybackiego lub statku przetwórni pływającego pod banderą Rzeczypospolitej Polskiej, z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych oraz wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia: 1) do 50 ton, za każdą rozpoczętą tonę3,59 2) powyżej 50 ton za każdą następną rozpoczętą tonę1,79 8Badanie zwierząt rzeźnych i ich mięsa w rzeźniach, w których technologia uboju i obróbki poubojowej oparta jest o automatyczny przesuw taśmy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) bydła: a) w wieku do 12 miesięcy życia2,32 b) w wieku od 13 do 30 miesięcy życia7,44 c) w wieku powyżej 30 miesięcy życia oraz jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych10,23 2) konia11,16 3) świni3,79 4) prosięcia1,86 5) owcy, kozy: a) do 12 kg wagi0,65 b) od 12,1 do 18 kg wagi1,30 c) powyżej 18 kg wagi1,86 6) drobiu, królików: a) do 2 kg wagi0,0374 b) od 2,01 do 5,0 kg wagi0,0423 c) powyżej 5 kg wagi0,082 7) nutrii0,93 9Badanie zwierząt rzeźnych i ich mięsa w rzeźniach nieposiadających technologii wymienionej w lp. 8, wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) bydła: a) w wieku do 12 miesięcy życia2,79 b) w wieku od 13 do 30 miesięcy życia9,30 c) w wieku powyżej 30 miesięcy życia oraz jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych13,95 2) konia17,43 3) świni5,11 4) prosięcia2,05 5) owcy, kozy: a) do 12 kg wagi0,81 b) od 12,1 do 18 kg wagi1,63 c) powyżej 18 kg wagi2,32 6) drobiu, królików: a) do 2 kg wagi0,0467 b) od 2,01 do 5,0 kg wagi0,0528 c) powyżej 5 kg wagi0,1034 7) strusia9,30 8) nutrii1,12 10Oględziny tusz zwierząt łownych w skórze wraz z ewentualnym badaniem narogów i badaniem na włośnie oraz z wystawieniem wymaganych dokumentów weterynaryjnych - od 1 zwierzęcia: 1) dzika5,49 2) sarny, jelenia, daniela lub innych zwierząt przeżuwających0,74 3) zająca0,059 4) ptaka łownego0,059 5) małego dzikiego ptactwa0,029 11Badanie mięsa zwierząt łownych wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) dzika: a) zaopatrzonego w dokument weterynaryjny o wyniku oględzin tuszy, badaniu narogów i badaniu na włośnie, o których mowa w lp. 10 pkt 11,39 b) niepoddanego oględzinom i badaniom, o których mowa w pkt 1a5,49 2) sarny, jelenia, daniela lub innych zwierząt przeżuwających1,12 3) zająca0,089 4) ptaka łownego0,089 5) małego dzikiego ptactwa0,045 12Badanie mięsa zwierząt łownych na potrzeby własne - od 1 zwierzęcia: 1) dzika11,16 2) sarny, jelenia, daniela lub innych zwierząt przeżuwających5,58 3) zająca0,30 4) ptaka łownego0,30 5) małego dzikiego ptactwa0,15 13Badanie mięsa zwierząt rzeźnych w zagrodach posiadaczy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia: 1) jelenia, daniela utrzymywanych w warunkach fermowych15,81 2) strusia13,95 3) drobiu: a) do 10 sztuk4,65 b) powyżej 10 sztuk - za każde następne zwierzę0,37 4) królików: a) do 10 sztuk zwierząt4,65 b) powyżej 10 sztuk - za każde następne zwierzę0,46 5) pozostałych gatunków zwierząt - od 1 zwierzęcia11,72 14Szczepienie w formie iniekcji - od 1 zwierzęcia: 1) bydła, konia1,86 2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia1,21 3) zwierzęcia futerkowego1,21 4) ptaka, królika0,09 5) pisklęcia jednodniowego0,055 6) ryby0,027 15Szczepienie psa lub kota przeciwko wściekliźnie wraz z wydaniem zaświadczenia - od 1 zwierzęcia10,00 16Doustne albo w aerozolu podanie szczepionki dla: 1) ssaka - od 1 zwierzęcia0,58 2) ptaków i królików - za każde 50 sztuk0,12 17Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w punktach odbioru mleka surowego, miejscach przetwarzania mleka i przechowywania przetworów mlecznych, wraz z kontrolą wprowadzanego mleka surowego, pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy40,00 18Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w zakładach obróbki, przetwórstwa, przechowywania ryb, skorupiaków i mięczaków lub zakładach zajmujących się jedynie przetwórstwem, schładzaniem, zamrażaniem, pakowaniem, przechowywaniem, wraz z kontrolą wprowadzanych ryb, skorupiaków i mięczaków, pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy40,00 19Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w działach rozbioru, przetwórstwa i przechowywania mięsa, jeżeli mięso to pochodzi z innego zakładu mięsnego, wraz z kontrolą mięsa wprowadzanego, pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy40,00 20Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w miejscach przetwarzania i przechowywania środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymienionych w lp. 18, 19 i 20 oraz w trakcie produkcji i przechowywania środków żywienia zwierząt, wraz z pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy40,00 21Weterynaryjna kontrola spędów, targów zwierząt oraz wystaw zwierząt za 1 godzinę pracy40,00 22Odkażanie 1 m2 powierzchni: 1) do 1.000 m20,11 2) powyżej 1.000 m20,09 23Odkażanie środka transportu: 1) samochodu bez przyczepy9,30 2) samochodu z przyczepą13,95 3) wagonu13,95 24Przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych (oraz wydaniem orzeczenia lekarskiego) - od 1 zwierzęcia: 1) konia, bydła i innego dużego zwierzęcia (wolno żyjącego)74,40 2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia, psa wielkości średniej i dużej, płodów tych gatunków zwierząt oraz strusia dorosłego37,20 3) prosięcia, jagnięcia, psa rasy małej, kota, mięsożernego zwierzęcia futerkowego, płodów tych gatunków zwierząt oraz strusia młodego18,60 4) małego zwierzęcia futerkowego, zwierzęcia laboratoryjnego13,95 5) drobiu w wieku do dwóch tygodni życia1,86 6) drobiu w wieku powyżej dwóch tygodni życia4,65 7) ryby: a) o wadze jednostkowej do 100 g1,40 b) o wadze ponad 100 do 250 g1,86 c) o wadze jednostkowej ponad 250 g2,79 25Obserwacja zwierzęcia podejrzanego o wściekliznę z nakazu powiatowego lekarza weterynarii - czterokrotne badanie wraz z wydaniem zaświadczeń - od 1 zwierzęcia: 1) w zakładzie leczniczym dla zwierząt wraz z pełnym utrzymaniem120,00 2) doprowadzanego na badania do zakładu leczniczego dla zwierząt33,00 3) poza zakładem leczniczym dla zwierząt53,00 26Uśmiercenie zwierzęcia z nakazu powiatowego lekarza weterynarii - za 1 zwierzę15,00 27Czynności pomocnicze przy wykonywaniu badań i zabiegów (poskramianie zwierząt, prowadzenie dokumentacji) - za 1 godzinę pracy10,00 28Pobranie próbek do badań kontrolnych (monitoringowych) na obecność substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych oraz skażeń promieniotwórczych, za jedną próbkę pobraną: 1) w zakładzie produkcyjnym3,00 2) w gospodarstwie7,00 29Przegląd stanu zdrowia zwierząt, nadzór epizootyczny w ognisku choroby, nadzór nad kwarantanną zwierząt lub inne czynności związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt, za 1 godzinę pracy40,00 30Przegląd rodzin pszczelich, za 1 godzinę pracy40,00 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wynagradzania za wykonywanie niektórych czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez organ Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. Nr 156, poz. 1024), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 129, poz. 1438 i Nr 154, poz. 1790, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450) utraciło moc z dniem 1 stycznia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Babiogórskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2092) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Babiogórskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2092) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów.Regulacja składu przez wycinanie zbędnych drzew. Hodowla sadzonek do odnowień drzewostanów. Odnowienia sztuczne powierzchni. Pielęgnacja upraw. 2Zamieranie drzewostanów na skutek żerów owadów i występowania grzybów pasożytniczych.Wycinanie drzew opanowanych przez owady i grzyby. Odłowy owadów w pułapki, zwalczanie owadów przez korowanie drewna. 3Uszkodzenia drzewostanów powodowane przez silne wiatry.Wzmocnienie odporności drzewostanów na wiatr przez doprowadzenie do optymalnego składu gatunkowego i struktury lasu. 4Uszkodzenia odnowień i młodników przez jelenie.Zabezpieczanie upraw leśnych środkami zapachowymi (repelentami) i mechanicznymi. 5Wydeptywanie, zaśmiecanie terenu i niszczenie przez ludzi roślinności wzdłuż szlaków turystycznych.Grodzenie niszczonych miejsc drewnianymi barierami, wystawianie tablic informacyjnych, utrzymanie czystości na szlakach turystycznych. Budowa nowych i bieżąca konserwacja istniejących urządzeń turystycznych, naprawa nawierzchni szlaków i dostosowanie ich szerokości do ruchu turystycznego. 6Zagrożenie pożarowe.Utrzymanie przejezdności dróg pożarowych przez naprawę i odbudowę zniszczonych odcinków. Utrzymanie punktów poboru wody. 7Zanikanie niektórych gatunków roślin zielnych w następstwie zaprzestania użytkowania pasterskiego i koszenia polan górskich.Wykaszanie łąk oraz przywracanie wypasu zwierząt w celu utrzymania siedlisk roślin zielnych. 8Zagrożenie bytowania głuszca i cietrzewia przez nadmierną populację lisa.Odstrzał redukcyjny lisów. 9Zagrożenie niektórych gatunków ptaków w okresie mroźnej i śnieżnej zimy oraz zagrożenie wynikające z ograniczonej ilości miejsc lęgowych.Dokarmianie ptaków w okresie mroźnej i śnieżnej zimy, pozostawianie drzew dziuplastych, wywieszanie budek lęgowych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Usuwanie drzew opanowanych przez patogeniczne owady i grzyby, jeżeli zagrażają trwałości drzewostanów, (korowanie świerków zasiedlonych przez korniki).Obszar objęty ochroną częściową i krajobrazową. Odsłonięcie istniejących odnowień naturalnych oraz inicjowanie nowych odnowień naturalnych przez wycięcie gniazd, w drzewostanach świerkowych przeznaczonych do przebudowy, na powierzchni 1,63 ha.51b, 51f. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebieże wczesne), na powierzchni 23,35 ha.45a, 51i, 55a, 76a, 95b, 97f. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebieże późne), na powierzchni 1,03 ha.1h. Usunięcie drzew ze składnic drewna - 0,24 ha.54f, 72k. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w młodnikach (czyszczenia późne), na powierzchni 34,65 ha.39c, 51g, 54c, 69f, 72l. Wykaszanie niepożądanych roślin na uprawach leśnych (pielęgnacja upraw), na powierzchni 17,85 ha.(4a, 5b, 5c, 6a, 6b, 14a)1), 41a, (45c, 48a, 51d)1), 52a, (56d, 58a)1), 66a, 66c, 69c, 69f, 76a, 76d, (77a, 78b, 78c, 79c, 80a, 81a, 81b, 81c)1), 94b, 98a, 99a, 100a. Porządkowanie powierzchni i przygotowanie gleby pod odnowienia sztuczne jodły, buka, jawora i jesiona, na powierzchni 8,47 ha.5b, 37a, 38a, 41a, 42b, 52a, 54c, 66a, 66c, 67d, 70f, 76a, 94b, 97a, 98a, 99a, 100a. Odnowienia sztuczne powierzchni leśnej pożądanymi gatunkami drzew, na powierzchni 4,25 ha.5b, 41a, 52a, 66a, 66c, (69c, 69f)1), 76a, 94b, 98a, 99a, 100a. Poprawki i uzupełnienia w uprawach leśnych przez sadzenie gatunków domieszkowych i biocenotycznych, na powierzchni 1,13 ha.14a, 45c, 48a, 51d, 58a, 77a, 78b, 78c, 79c, 80a, 81a, 81b, 81c. Hodowla sadzonek drzew w szkółce leśnej, na powierzchni 1,11 ha.(57f, 69d)1). Zbiór szyszek świerka, w ilości 50 kg.90h, 91a, 95c, 96d, 96g. Zabezpieczenie upraw leśnych przed zwierzyną, odnowień naturalnych i sztucznych, środkami mechanicznymi oraz zapachowymi (repelenty), na powierzchni 28,29 ha.(4a, 5b, 6a, 14a)1), 41a, (45c, 48a, 51d)1), 52a, 53c, (55b, 56d, 58a)1), 62a, (63a, 65a, 66a, 66c)1), 69c, 69f, 76a, (77a, 79c, 80a, 81a, 90d)1), 94b, (96d, 96g, 98a, 99a, 100a, 101a)1). Kontrolne poszukiwanie owadów w ściółce, na 20 powierzchniach próbnych.(1i, 11a, 13b, 15a, 21a, 26h, 28i, 31b, 38a, 45b, 48a, 52a, 55b, 58a, 67d, 77a, 89a, 93c, 95c, 101a)1). Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na korniki świerka i brudnicę mniszkę, w ilości 100 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową1). Wykładanie drzew pułapkowych (pułapki klasyczne) na korniki świerka, w ilości 81 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową1). 2. Ochrona ekosystemów nieleśnych.Wypasanie bydła i owiec. Na powierzchniach bez wypasu mechaniczne i ręczne koszenie łąk i pastwisk, na powierzchni 14,28 ha.1a1), 43c, 53d, 57c, 72d, 90b1), 97b, (99b, 99h, 101b)1). 3. Ochrona zwierząt.Odstrzał redukcyjny lisów, w ilości 6 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Wykładanie karmy dla ptaków w okresie mroźnej zimy, w ilości 240 kg.Obszar objęty ochroną częściową. 4. Ochrona terenów udostępnionych dla turystyki.Usuwanie wiatrołomów ze szlaków turystycznych.Obszar objęty ochroną ścisłą i częściową w miejscach przebiegu szlaków turystycznych. Oczyszczenie szlaku zielonego z Diablaka do Lipnicy Wielkiej w piętrze kosodrzewiny przez przycięcie pędów kosodrzewiny.Obszar objęty ochroną ścisłą w miejscu przebiegu szlaku turystycznego - 27, 28. Budowa barier wzdłuż szlaków turystycznych, o długości 50 m.Obszar objęty ochroną częściową i ścisłą. Remont nawierzchni szlaków turystycznych, na długości 4.500 m.Obszar objęty ochroną ścisłą i częściową w miejscach przebiegu szlaków turystycznych: 23m, 23n. Wymiana starych schronów (zadaszeń) turystycznych na nowe, w ilości 4 sztuk.28i, 42c, 44a, 65a. Zainstalowanie w okresie maj - październik kabin sanitarnych (WC) z własnym pojemnikiem na nieczystości, w ilości 8 sztuk.3c, 42c, 44a, 72g, 69d. Budowa zadaszenia i kręgu ogniskowego, w ilości 1 sztuki.72b. 5. Ochrona i udostępnienie terenu parku.Remonty dróg, naprawa istniejących i budowa nowych urządzeń odwadniających drogi (sączki, przepusty, rowy). Wykaszanie roślinności z poboczy i rowów głównych dróg leśnych, na długości 20 km.Obszar objęty ochroną częściową. Naprawa i odbudowa mostów - 6 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Wykonanie nawierzchni drogi z żerdzi, na długości 60 m.79c, 79f. Utwardzenie nawierzchni składnic drewna, na powierzchni 0,38 ha.72k, 96h, 54f. Remont drogi "Dolny Płaj" - naprawa i utwardzenie fragmentów nawierzchni, odbudowa infrastruktury technicznej (mury oporowe, mosty, przepusty), na długości 5 km.Obszar objęty ochroną częściową. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą oraz obwody ochronne, podany zgodnie z mapą gospodarczą Babiogórskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne w Krakowie w skali 1:5.000, według stanu na dzień 1.01.1999 r., arkusze nr 1-9. Podział na obszary objęte ochroną krajobrazową, częściową i ścisłą, podany zgodnie z mapą przeglądową form ochrony, sporządzoną przez Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne w Krakowie w skali 1:10.000, według stanu na dzień 1.01.1999 r. Mapy znajdują się w siedzibie Babiogórskiego Parku Narodowego w miejscowości Zawoja. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Białowieskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2093) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Białowieskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2093) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Zagrożenie drzewostanów powodowane przez masowe występowanie owadów i grzybów pasożytniczych.Wykładanie pułapek na owady, ze szczególnym uwzględnieniem drzewostanów świerkowych, zagrożonych masowym występowaniem kornika drukarza. Usuwanie z drzewostanów drzew zasiedlonych przez korniki i pasożytnicze grzyby. Korowanie ściętych drzew. Prognozowanie występowania szkodliwych owadów i grzybów. 2Szkody od zwierząt w drzewostanach sztucznego pochodzenia, szczególnie jeleniowatych i żubra.Grodzenie upraw leśnych i młodników. Naprawa istniejących ogrodzeń. 3Zagrożenia pożarowe obszarów leśnych.Utrzymywanie w sprawności istniejących punktów czerpania wody, dróg dojazdowych do tych punktów oraz utrzymanie pasów przeciwpożarowych. 4Zubożony lub zniekształcony skład gatunkowy drzewostanów w stosunku do składu optymalnego na danym siedlisku.Inicjowanie odnowienia naturalnego lasu. Podsadzanie brakujących gatunków drzew w lukach drzewostanu. Uzupełnianie składu gatunkowego odnawianego lasu gatunkami drzew właściwych dla danego zespołu roślinnego. Porządkowanie istniejących wybranych luk w celu zainicjowania odnowienia naturalnego lub wprowadzenia odnowienia sztucznego. Pielęgnacja gatunków drzew właściwych dla danego zespołu roślinnego, przy jednoczesnym ograniczeniu liczebności i zapobieganie dominacji w drzewostanie gatunków niepożądanych. 5Wydeptywanie pokrywy roślinnej gleb.Budowa nowych oraz konserwacja istniejących kładek i innych obiektów małej infrastruktury. 6Zagrożenie trwałości populacji żubra.Prowadzenie hodowli zachowawczej żubrów w zagrodach oraz opieka nad stadem na wolności. 7Zubożenie krajobrazu i walorów kulturowychUtrzymanie alejek dla pieszych i dróg dla pojazdów samochodowych w zabytkowym Parku Pałacowym. Prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych w kępach drzew i krzewów oraz wykaszanie łąk w celu utrzymania ich różnorodności gatunkowej, zatrzymanie sukcesji lasu oraz zachowanie krajobrazu kulturowego w Parku Pałacowym i dolinie rzeki Narewka. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 18,58 ha.106 Ad, 107 Bd, 108 Ca, 108 Db, 161 Bb, 189 Ad, 189 Aj. Usuwanie drzew opanowanych przez patogeniczne owady i grzyby, jeżeli zagrażają trwałości drzewostanów, na powierzchni 700,00 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia upraw i młodników (czyszczenia wczesne i późne), na powierzchni 22,17 ha.106 Bg, 106 Db, 107 Ac, 110 Am, 131 Cd, 134 Ad, 162 Ab, 162 Dg, 165 Bh, 165 Bj, 189 Af1), 228 Bi, 253 Ab1), 253 Cf1). Poprawki i uzupełnienia w uprawach leśnych, na powierzchni 0,26 ha.158 Bc, 161 Dh, 190 Df. Przygotowanie gleby pod obsiew naturalny sosny, na powierzchni 3,30 ha.130 An, 130 Cc, 159 Cj, 159 Cp, 164 Dm, 189 Ab, 189 Bi, 190 Ab, 228 Ac, 228 Ad, 229 Aa. Odnowienie sztuczne luk w drzewostanach, na powierzchni 0,51 ha.159 Ci. Poszukiwanie owadów w ściółce, na 7 powierzchniach próbnych.105 Dc1), 130 Ai1), 131 Cc1), 159 Bj1), 164 Bj. Wykładanie drzew pułapkowych na owady (pułapki klasyczne), w ilości 36 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na owady, w ilości 60 sztuk.106 Ba,111 Cg, 130 Cc, 132 Dk1), 133 Bd, 133 Cc1), 133 Ci, 136 Ci, 136 Dh, 158 Ab1), 158 Ba1), 160 Bn, 161 Dh1), 164 Ba1), 164 Bj, 189 Ac1), 195 Ad, 195 Dc, 228 Ac1), 229 Df1), 313 Bc1), 313 Cf. Grodzenie upraw leśnych w celu ich zabezpieczenia przed szkodami jeleniowatych i żubrami, na długości 400 m.159 Ci. Naprawa starych ogrodzeń, na długości 740 m.111 A, 111 Am, 136 Bm1), 165 Bhj1), 166 Cf1), 166 Df, 189 Af1), 196 Ck1), 228 Bi1), 253 Ab, 253 Cf, 260 Ck, 261 Bc, 339 Ch1), 368 Ao1). Ręczna pielęgnacja gleby w uprawach leśnych, na powierzchni 3,50 ha.130 An1), 133 Bd, 158 Bc1), 159 Ci, 160 Ai, Bj, 161 Dh1), 190 Ac, 190 Df, 194 Da1), 313 Bc. Zdjęcie osłonek z drzew leśnych, w ilości 5.000 sztuk.105 Ac, 107 Ac, 107 Bi, 160 Ac, 160 Cc, 162 Bc, 192 Bb, 193 Db. Konserwacja punktów czerpania wody dla celów przeciwpożarowych, w ilości 3 sztuk.130 Ch, 160 Dg, 189 Cc. Utrzymanie w sprawności dróg dojazdowych dla celów przeciwpożarowych, na długości 37,6 km.Dotyczy głównych dróg dojazdowych. Porządkowanie pasów przeciwpożarowych, na długości 3,7 km.368 Al, 399 C,D ;400 C,D ; 401 C,F. 2. Ochrona zwierząt.Usuwanie martwych drzew z terenu Ośrodka Hodowli Żubrów.Ośrodek Hodowli Żubrów. 3. Ochrona krajobrazu i walorów kulturowych.Wykaszanie łąk, na powierzchni 24,42 ha.106 Ba1), 107 Af1), 130 Ag1), 130 Cd1), 130 Dh1), 131 Cg1), 132 Dk, 133 Ci1), 135 Cdx, 135 Dk, 136 Ci, 158 Ba1), 159 Ai1), 160 Ba1), 161 Ag1), 162 Ba1), 164 Ba1), 165 Af1), 165 Ba1),166 Ac1), 166 Bi1), 189 Ac1), 190 Ba1), 221 Ad1), 221 Af1), 253 Ba1), 282 Ba1), 282 Ch1), 313 Ad1), 313 Cg, 339 Ca, 398 J. Pielęgnacja zadrzewień w Parku Pałacowym, na powierzchni 19,72 ha.398 J. 4. Ochrona obszarów udostępnianych turystycznie.Konserwacja szlaków turystycznych, na długości 7,5 km.Obszar objęty ochroną częściową. Budowa zadaszenia przy bramie wjazdowej do obszaru ochrony ścisłej.399 Cd. Wykonanie kładki na trasie turystycznej do Dębu Jagiełły, o długości 200 m.398 C, B. Usuwanie wiatrołomów ze szlaków turystycznych i dróg.Obszar objęty ochroną ścisłą. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą i dużą literą, pododdziały oznaczone małą literą podano zgodnie z mapą ewidencyjną Białowieskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Białymstoku, skala 1:10.000, według stanu na dzień 01.01.2001 r. Podział na obwody ochronne oraz obszary ochrony częściowej podano zgodnie z mapami przeglądowymi drzewostanów Białowieskiego Parku Narodowego, sporządzonymi przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej oddział w Białymstoku w skali 1:10.000, według stanu na dzień 01.01.2001 r. Mapy znajdują się w siedzibie Białowieskiego Parku Narodowego w miejscowości Białowieża. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Biebrzańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2094) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Biebrzańskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2094) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Niskie okresowe stany wód.Wykonanie na systemach melioracyjnych technicznych urządzeń zwiększających zasoby wodne oraz odtworzenie naturalnej sieci hydrograficznej. 2Zagrożenie drzewostanów powodowane przez masowe występowanie szkodliwych owadów.Usuwanie z drzewostanów drzew opanowanych przez szkodliwe owady. 3Niebezpieczeństwo powstania pożarów lasu przy drogach publicznych.Wykonanie pasów przeciwpożarowych. 4Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów oraz niewłaściwa struktura przestrzenna i wiekowa drzewostanów.Przebudowa drzewostanów. Odnowienie drzewostanów na gniazdach i w lukach oraz ochrona upraw leśnych. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew. 5Uszkodzenia młodych drzewek w drzewostanach powodowane przez jeleniowate.Zabezpieczanie drzew w uprawach i młodnikach środkami zapachowymi (repelentami) oraz osłonkami. 6Zanik siedlisk rzadkich roślin i zwierząt, spowodowany ich zarastaniem przez drzewa, krzewy oraz gatunki zielne.Usuwanie niepożądanych gatunków krzewów, drzew, wykaszanie niepożądanych roślin zielnych oraz wywożenie biomasy. Remont dróg dojazdowych na łąki. 7Zanik odpowiednich siedlisk dla cietrzewia oraz zagrożenie tego gatunku przez lisy i jenoty.Wycinanie krzewów i drzew oraz redukcja liczebności lisów i jenotów. 8Zagrożenie trwałości populacji łosia w wyniku konkurencji ze strony jelenia.Redukcja liczebności jeleni. 9Wysoka liczebność populacji dzików, zagrażająca gospodarce rolnej.Redukcja liczebności dzików. 10Brak troski o zwierzęta chore, ranne i porzucone.Prowadzenie Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt. 11Zanik otwartych krajobrazów bagiennych na skutek zarastania bagien przez brzozy i olchy.Wycięcie drzew, zebranie i wywiezienie masy drzewnej z powierzchni objętych zabiegiem. 12Niszczenie oznakowania i urządzeń na szlakach turystycznych.Oznakowanie przebiegu szlaków turystycznych nowymi tyczkami, remont pomostów. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej i gleb. Ochrona siedlisk bagiennych.Wykonanie progów faszynowo-kamiennych na systemach melioracyjnych, w ilości 6 sztuk.(Obwody Ochronne: Brzeziny, Ciszewo)1). Remont Grobli Honczarowskiej na odcinku 6.950 m.(Obwody Ochronne: Brzeziny, Werykle)1). 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Wycięcie gniazd, uprzątnięcie drzew i krzewów, przygotowanie wiosenne gleby pod sadzenie gatunków liściastych (przebudowa drzewostanów), na powierzchni 0,89 ha.15b, 27c. Przygotowanie gleby i sadzenie drzew gatunków liściastych i iglastych w ramach poprawek i uzupełnień w uprawach leśnych, na powierzchni 0,95 ha.16b, 41b, (47d, k)1), 62a, 63a, 64a, 51a. Pielęgnowanie upraw leśnych przez wykaszanie roślinności zielnej, na powierzchni 7,32 ha.(15b, 16b)1), 27c, 41b1), 47d, k, (50b, 52d, 62a, 63a, 64a, 144l, 146j, 147f, g, 153i, k, 157f, 162a, j, 171k)1). Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w uprawach (czyszczenia wczesne), na powierzchni 2,85 ha.32j, 64g, 350h, k. Formowanie i pielęgnowanie strzałek dębu, na powierzchni 3, 83 ha.63b, c, g. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w młodnikach (czyszczenia późne), na powierzchni 58,50 ha.38d, 255a, 307b, 511a. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 30,10 ha.30c, 35c, 256b, 300r, 312f, 345b. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 188,92 ha.15b, 35a, 53b, c, 56h, 69i, 299b, 300a, d, o, 306b, 308g, 309c, 312a, 316a, 317a, d, 318f, 333a, c, 334a, 339a, 341a, d, 342f, 344h, 346b, 347j, 362c, 363f, h, 372b, 378b, 405h, 481a. Usuwanie drzew z drzewostanów opanowanych przez owady, z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów (cięcia sanitarne).Obszar objęty ochroną częściową. Zabezpieczanie drzewek środkami zapachowymi (repelentami) przed zgryzaniem przez jeleniowate, na powierzchni 17,68 ha.32j, 39d, 41b, 42a, d, 49b, 50b, 51a, b, c, 52a, f, g, 53b, 54h, 58h, 59d, k, 61i, 62d, f, 63a, g, 64a, b, g, 65a, 67g, 68b, 69g, 74c, 75a, f, 144i, (146j, 147f, g, 153i, k, 157f, 162a, j, 171k)1). Zabezpieczenie upraw leśnych za pomocą osłonek mechanicznych, na powierzchni 3,35 ha.10k, 11h, 13a, 14c, f, 16a1), 16b, (17d, 18a)1), 20a, 22a, (23a, 26a, 27a, 47d)1). Konserwacja istniejących ogrodzeń.Obwody Ochronne: Trzyrzeczki, (Tajno, Grzędy)1). Monitorowanie populacji owadów i prognozowanie zagrożeń z ich strony w 170 pułapkach (w tym: feromonowych na: brudnice - 30 sztuk, kornika drukarza - 60 sztuk, cetyńca - 30 sztuk, klasycznych na kornika drukarza - 30 sztuk, miernikowce - 20 sztuk opasek lepowych), na 76 próbnych powierzchniach podokapowych.Obszar objęty ochroną częściową. Wykonanie pasów przeciwpożarowych, na długości 2,2 km.Obwody Ochronne Osowiec i Werykle. Redukcja liczebności jelenia w ostojach łosia, w ilości do 75 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową i krajobrazową. 3. Ochrona ekosystemów nieleśnych.Usuwanie drzew i krzewów, na powierzchni 600 ha.Obwody Ochronne Brzeziny, Werykle i Trzyrzeczki. Koszenie wraz z usunięciem biomasy, na powierzchni 760 ha.Obwody Ochronne: Trzyrzeczki, Grzędy, Ciszewo, Kapice, Osowiec, Werykle, Brzeziny i Kopytkowo. Redukcja liczebności dzika w rejonie występowania szkód w uprawach rolnych, w ilości do 100 sztuk.W rejonach występowania szkód na obszarze objętym ochroną częściową i krajobrazową. 4. Ochrona roślin.Częściowe odsłanianie dna lasu (podszyt) w celu ochrony obuwika pospolitego i kosaćca bezlistnego.Grądy w Basenie Dolnym i Środkowym1). Usunięcie brzozy i krzewów w celu ochrony pełnika europejskiego, na powierzchni 2 ha.Bagno Ławki. Rozrzedzenie murawy w celu ochrony jednego stanowiska ozorki zielonej, na powierzchni 0,12 ha.Obwód Ochronny Werykle. 5. Ochrona zwierząt.Usunięcie wierzby szarej, uszatej i brzozy oraz koszenie w celu ochrony modraszka Maculinea alcon, na powierzchni 1,60 ha.(273, 274)2). Wycinanie krzewów i drzew na powierzchni 288 ha oraz koszenie z usuwaniem biomasy na powierzchni 345 ha, w miejscach występowania cietrzewia.Teren bytowania i lęgu cietrzewia na obszarze ochrony częściowej2). Wycinanie krzewów i drzew na pow. 431 ha oraz koszenie na pow. 633 ha - na terenie enklaw śródleśnych stanowiących bazę żerową dla orlików.Obwody Ochronne: Kapice, Grzędy, Kopytkowo2). Opieka nad zwierzętami chorymi, rannymi lub przekazanymi do Parku.Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt - Grzędy, zagroda w Obwodzie Ochronnym Trzyrzeczki. Odstrzał redukcyjny lisa w ilości do 25 sztuk i jenota w ilości do 25 sztuk.Teren bytowania i lęgu cietrzewia na obszarze ochrony częściowej1). 6. Ochrona wartości kulturowych.Ustawienie tablic informacyjnych o Kanale Augustowskim (obiekt podlegający ochronie ścisłej - strefa ochronna jednego km po obu stronach kanału).Polkowo i Dębowo Obwód Ochronny Kopytkowo2). 7. Ochrona obszaru Parku udostępnianego turystycznie.Generalny remont kładek drewnianych i pomostów. Wymiana zużytych podkładów, desek i barierek.Obwód Ochronny Grzędy2). Usunięcie drzew i krzewów w celu odsłonięcia panoramy widokowej z Wilczej Góry (150 ha).Obwód Ochronny Grzędy2). Remont podestu obserwacyjnego "dubelty" przy szlaku czerwonym Barwik-Gugny.Obwód Ochronny Werykle2). Odnowienie szlaków pieszych na długości 65 km i szlaku rowerowego na długości 19,5 km.Obszar całego Parku1). Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą podano zgodnie z mapą ewidencyjną Biebrzańskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Katedrę Geodezji i Fotogrametrii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w skali 1:5.000, według stanu na dzień 1.01.1998 r., arkusze nr 1-70. Podział na obwody ochronne oraz obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z opracowaniem sporządzonym przez wykonawcę planu ochrony Biebrzańskiego Parku Narodowego pod tytułem "Ochrona terenów leśnych BPN", według stanu na dzień 1.01.1998 r. Mapy i opracowanie znajdują się w siedzibie Biebrzańskiego Parku Narodowego w miejscowości Osowiec-Twierdza. 1)Zadania kontynuowane z 2003 r. 2)Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Bieszczadzkiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2095) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Bieszczadzkiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Zniszczenia w ekosystemach spowodowane przez pieszych przy szlakach turystycznych (nadmierna erozja gleb, wydeptywanie roślinności).Wykonanie zabezpieczeń przed niepożądaną penetracją turystyczną. Regeneracja roślinności poprzez wysadzanie odpowiednich gatunków. 2Przyspieszony odpływ płytkich wód gruntowych w zmeliorowanych obszarach torfowisk.Ograniczenie odpływu wód przez wykonanie zastawek na rowach melioracyjnych. 3Niekorzystne zmiany w ekosystemach leśnych wywynikające z niedostosowania składu gatunkowego i struktury drzewostanów do siedliska.Przebudowa przez regulację składu gatunkowego i struktury drzewostanów, upraw i młodników. 4Zmniejszenie odporności sztucznych drzewostanów świerkowych powodowane przez czynniki biotyczne i abiotyczne (owady, grzyby pasożytnicze, wiatr, śnieg).Wykładanie pułapek na owady. Korowanie ściętych drzew. Wyszukiwanie i usuwanie drzew zasiedlonych przez owady i grzyby, zagrażających trwałości drzewostanów. 5Uszkodzenia upraw leśnych i młodników przez jelenie i sarny.Grodzenie i naprawy ogrodzeń upraw leśnych i młodników. Zabezpieczanie drzewek pakułami i środkami zapachowymi (repelentami). 6Zadeptywanie i zgryzanie przez owce szuwarów, ziołorośli i torfowisk położonych w sąsiedztwie pastwisk.Grodzenie cennych zespołów roślinnych barierkami drewnianymi. 7Spadek różnorodności gatunkowej w ekosystemach łąkowych.Regularne koszenie łąk i usuwanie biomasy. 8Zanikanie urozmaiconych ekosystemów leśnych, nieleśnych i zaroślowych.Kształtowanie struktury ekosystemów: usuwanie nadmiaru drzew i krzewów, koszenie roślinności zielnej, regulowany wypas oraz dosadzanie pożądanych gatunków drzew i krzewów. 9Zanik stanowisk rzadkich i cennych gatunków roślin na skutek sukcesji wtórnej, zmian warunków siedliskowych lub czynników losowych.Odkrzaczanie bądź wykaszanie roślinności wokół zagrożonych stanowisk. Hodowla gatunków zagrożonych na uprawach pochodnych i zasilanie populacji lokalnych przez wprowadzanie wyhodowanych siewek. 10Zacieranie się śladów dawnych terenów osadniczych. Zanikanie dawnych sadów i grup zadrzewień. Zamieranie cennych, starych okazów drzew na terenie dawnych siedlisk ludzkich.Odsłanianie śladów dawnej zabudowy przez usuwanie niepożądanej roślinności. Odtwarzanie sadów i zadrzewień. Konserwacja starych drzew. 11Pojawienie się niepożądanych gatunków drzew i krzewów w ekosystemach nieleśnych.Likwidacja drzew i krzewów. 12Spadek liczebności jelenia w Bieszczadach.Współpraca z Lasami Państwowymi w zakresie gospodarowania populacją jelenia, zmierzająca do ograniczenia ich odstrzałów. 13Spadek liczebności wilka na terenie Parku i otuliny.Zapobieganie ograniczeniu bazy pokarmowej (utrzymanie odpowiedniej liczebności populacji jelenia). 14Zanikanie hodowli konia huculskiego w Karpatach.Zachowawcza hodowla konia huculskiego. Utrzymanie stadniny w Wołosatem. 15Zagrożenie osłabionej populacji żubra (okres zimowy, choroby).Zimowe dokarmianie żubrów w celu poprawy kondycji populacji i ograniczenia migracji żubrów na tereny, gdzie stwierdzono choroby zakaźne. 16Wzrost śmiertelności dzikich zwierząt na ruchliwych drogach (głównie płazów i zwierzyny płowej).Wykonywanie zabezpieczeń ograniczających przechodzenie płazów przez drogi oraz wystawienie znaków ostrzegawczych przy drogach publicznych przecinających Park. 17Zanik miejsc rozrodu płazów.Wykonanie nowych oczek wodnych oraz pogłębienie i oczyszczenie niektórych istniejących oczek wodnych. 18Zanik siedlisk ciepłolubnej fauny bezkręgowców.Koszenie i wycinanie krzewów, zapobiegające zarastaniu i zanikowi siedlisk bezkręgowców ciepłolubnych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej i gleb.Zabezpieczenie kopuły szczytowej Tarnicy i dojścia do niej: Budowa ogrodzonej platformy widokowej, wyłożenie siatki metalowej w celu regeneracji podłoża glebowego na powierzchni, wykonanie niskiej drewnianej bariery po obydwu stronach szlaku, na długości 700 m, wyłożenie podłoża szlaku drewnianym chodnikiem, rozmieszczenie tablic informacyjnych w ilości 25 sztuk.Szlak Przełęcz pod Tarnicą - Tarnica. Wysadzenie sadzonek kostrzewy górskiej w celu regeneracji zbiorowisk roślinnych i pokrywy glebowej, w ilości 15.000 sztuk.Kopuła szczytowa Smereka i Tarnicy. Zakładanie niskich, drewnianych barier ochronnych, na długości 600 m, oraz poziome układanie siatek, na powierzchni 1.200 m2.Szlaki turystyczne obszarów grzbietowych: Bukowego Berda, Krzemienia, Połoniny Wetlińskiej i Smereka. Budowa wysokich, drewnianych barier zabezpieczających, na długości 780 m, oraz odpowiednie wyprofilowanie szlaku.Szlaki: Wołosate - Tarnica, Ustrzyki Górne - Szeroki Wierch, Przełęcz Wyżniańska - Mała Rawka. Budowa stopni kamienno-ziemnych, na długości 100 m.Szlaki: Ustrzyki Górne - Wielka Rawka, Przełęcz Wyżniańska - Mała Rawka. Budowa drewnianej nawierzchni ścieżek (kładek) zabezpieczających podmokłe gleby i wilgociolubne zbiorowiska roślinne, na długości 360 m.Szlaki: Wołosate - Tarnica oraz Ustrzyki Górne - Wielka Rawka; Obwód Ochronny Tarnawa: 262a, 264b, 264c, 281a. Odprowadzenie wody zalegającej na szlakach przez budowę drenów, w ilości 70 sztuk.Podmokłe miejsca w obrębie pieszych szlaków turystycznych. Wykonanie i rozmieszczenie w terenie tablic informacyjnych, w ilości 110 sztuk.Piesze szlaki turystyczne1). Systematyczne sprzątanie odpadów pozostawianych przez turystów wzdłuż pieszych szlaków turystycznych, na długości 125 km.Piesze szlaki turystyczne1). Remont oraz konserwacja barier i poręczy drewnianych, na długości 2.500 m.Piesze szlaki turystyczne1). Uzupełnianie braków w drewnianych nawierzchniach szlaków zabezpieczających miejsca podmokłe, na długości 500 m.Piesze szlaki turystyczne1). Systematyczne oczyszczanie drenów, w ilości 230 sztuk.Piesze szlaki turystyczne1). Konserwacja i drobne naprawy istniejących deszczochronów w sąsiedztwie szlaków pieszych, w ilości 6 sztuk.Przy szlakach: Wołosate - Tarnica, Ustrzyki Górne - Szeroki Wierch, na Przełęczy Bukowskiej, pod Rabią Skałą2); Obwód Ochronny Tarnawa: 274a. Budowa drewnianych deszczochronów, w ilości 2 sztuk.Szlak: Suche Rzeki - Smerek, Obwód Ochronny Górny San: 88a. Wykonanie zastawek ziemnych na rowach melioracyjnych powstrzymujących przyspieszony odpływ płytkich wód gruntowych, w ilości 70 sztuk.Obwód Ochronny Tarnawa: 248, 250, 252 253, 264, 265, 267, 2681). Kontrola funkcjonowania i konserwacja zastawek na rowach melioracyjnych i przepustach, w ilości 145 sztuk.Obwód Ochronny: Wołosate: 181; Ustrzyki Górne: 135, 217; Tarnawa: 248, 250, 252, 253, 264, 265, 267, 268. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanie (czyszczenia późne), na powierzchni 30,04 ha.Obwód Ochronny: Suche Rzeki: 111b1). Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanie (trzebieże wczesne), na powierzchni 53,68 ha.Obwód Ochronny: Caryńskie: 57a, f, 71f, 72d1); Górny San: 51a, 74f1), g1); Osada: 170g; Ustrzyki Górne: 132d, 134g. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanie (trzebieże późne), na powierzchni 202,05 ha.Obwód Ochronny: Górny San: 36a1), c1), 38a1), 48a1), d1), 49a1), 50b1), f, 58b1), g1), 59c, 75c, 78a1), 79f1), 84b1); Tarnawa: 256a, 260a, 272a. Usuwanie drzew opanowanych przez owady i grzyby, połamanych i przewróconych, zagrażających trwałości drzewostanów, na powierzchni 597,09 ha.Obwód Ochronny: Górny San: 37b, 54b1), 59a, 61c1), j, 62a1), b1), c1), 69g1), 70b1), f1), 73b1), 74b1), d, 75b1), 76a, 77a1), 78c1), i1), 79b1), c1), 80a1), 81b1), 83f, 85h, 90a1). Przygotowanie terenu do sadzenia drzew, na powierzchni 14,85 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 7b; Caryńskie: 48a; Górny San: 36a, 77a, 78a, 79c, 80a; Osada: 169b; Suche Rzeki: 121b, 126c; Tarnawa: 260a, 263a, 272a; Ustrzyki Górne: 132d, 132k; Wołosate: 184c. Odnowienie sztuczne pożądanymi gatunkami drzew, na powierzchni 16,85 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 7b; Caryńskie: 48a; Górny San: 36a, 77a, 78a, 79c, 80a; Osada: 169b1); Suche Rzeki: 121b1), 126c; Tarnawa: 255a, 256a, 260a, 261c, 263a, 272a, 275a, 277b; Ustrzyki Górne: 132d, 132k; Wołosate: 184c. Dosadzenia pożądanych gatunków drzew na uprawach leśnych (poprawki), na powierzchni 3,92 ha.Obwód Ochronny: Caryńskie: 55a; Górny San: 36a1), 36c1), 62b, 70b, 75b, 79b, 84f, 85a, 85h; Osada: 169c; Suche Rzeki: 110d, 111b, 121b, 141a, 142a; Tarnawa: 255a, 256a, 260a, 265a, 266a, 267a, 272a, 279a, 279b, 281a, 281c; Wołosate: 185d, 185p. Usuwanie roślinności zielnej wokół sadzonek przez wykaszanie lub motyczenie (pielęgnacja upraw leśnych), na powierzchni 92,92 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 7b; Caryńskie: 48a, 55a1), 55b1), 72c1); Górny San: 36a1), 36c1), 61c1), 61j1), 62b1), 69g, 70b1), 73b1), 75b1), 76a1), 77a1), 78a, 78c1), 78i1), 79a1), 79b, 79c, 80a1), 80b1), 81b1), 84f1), 85a1), 85b1), 85h1); Osada: 168c, 169b1), 208c1); Suche Rzeki: 110d1), 111b1), 121b1), 126c1), 136a1), 141a1), 142a1); Tarnawa: 255a, 256a, 260a, 265a, 266a, 267a, 272a, 275a, 276a, 279a, 279b, 281a1), 281c; Ustrzyki Górne: 129b, 129i, 132d, 132k, 134g1), 217m1); Wołosate: 184c, 185d1), 185p1). Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia upraw leśnych (czyszczenia wczesne), na powierzchni 65,45 ha.Obwód Ochronny: Górny San: 24a1), 24b, 38a1), 48c, 48f1), 51b, 54b1), 56b1), 59d, 59f, 59h, 61c, 61j, 61l, 62a, 62b, 62c, 69b, 69g, 76a, 84f, 85d, 85h; Osada: 210a; Suche Rzeki: 121b, 126c; Tarnawa: 249f. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia upraw leśnych (czyszczenia późne), na powierzchni 46,28 ha.Obwód Ochronny: Górny San: 24a, 24b, 38a, 48c, 48f1), 51b, 54b, 56b, 59d, 59f, 59h1), 61c1), 61j1), 61l, 62a, 62b, 62c, 69b, 69g, 76a, 84f, 85d1), 85h1); Osada: 210a. Przygotowanie gleby pod odnowienia naturalne, na powierzchni 6,20 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 70b; Górny San: 74a, 74b, 79c, 81a. Prace szkółkarskie, na powierzchni 0,62 ha oraz założenie szkółki, na powierzchni 0,40 ha.Obwód Ochronny: Górny San: 36d, 61d; Wołosate: 185w; Tarnawa: 261b. Zabezpieczenie upraw leśnych przez grodzenie przed jeleniami, na powierzchni 4,10 ha.Obwód Ochronny: Suche Rzeki: 121b1), 126c; Tarnawa: 260a, 263a, 272a. Naprawa istniejących ogrodzeń, na długości 9,68 km.Obwód Ochronny: Brzegi Górne, Caryńskie, Górny San1), Suche Rzeki1), Tarnawa. Zabezpieczenie upraw leśnych przed jeleniami za pomocą środków zapachowych (repelentów), na powierzchni 91,16 ha.Obwód Ochronny: Górny San: 36a1), 36c1), 38a1), 58b1), 58g1), 61j1), 61l1), 62a1), 62b1), 62c1), 69b1), 69g1), 70a1), 70b1), 70c1), 70f1), 75b1), 76c1), 77a1), 78a, 78c1), 78g1), 78i1), 79b1), 79c, 80a1), 80b1), 81a1), 81b1), 83f1), 84f1), 85d1), 85h1), 90a1); Osada: 170b1), 170c1), 171c1), 205b1), 206c1), 208c1), 208h1), 209c1), 279b1); Tarnawa: 255a, 256a, 260a, 261c, 265a, 266a, 267a, 272a, 275a, 276a, 279a, 279b, 281a1), 281c; Ustrzyki Górne: 99b1). Wykładanie drzew pułapkowych oraz ich korowanie (pułapki klasyczne), w ilości 40 sztuk.Obwód Ochronny Górny San1). Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych), w ilości 150 sztuk.Obwód Ochronny Górny San1). 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Ręczne koszenie wybranych płatów ziołorośli połonin, na powierzchni 10 arów.Połonina Wetlińska. Ręczne koszenie ziołorośli i szuwarów w strefie łąk, na powierzchni 25,00 ha.Obwód Ochronny: Wołosate: 181a1), 181i, 182l; Ustrzyki Górne: 132f, 133b, 135i; Brzegi Górne: 10a, 84b; Osada 172i; Dźwiniacz: 248c, 250c; Tarnawa: 268c. Mechaniczne koszenie łąk z użyciem ciągników, na powierzchni 483 ha.Obwód Ochronny: Wołosate 180f, h, (181h, i, 182g, h)1), 183f, (184f, 185f, l)1); Ustrzyki Górne: 132a, 132l, 132m, 133a, 134b1), 217f1), 217h1); Ustrzyki Górne: 132a, 132l, 132m, 133a, 134b, 217f, 217h; Caryńskie: 1ax, 1g)1); 291c, 290b, 290c, 290d, 290f; Brzegi Górne: (24j)1), 66m, n, p, 67g1), 70l, 84b, j, 85b, h, i, 97g, 89a; Tarnawa: 248g, 248b, 249f, 250d, 251d, h, 252d, f, g, 253c, 254f, 255c, 259b, 263b1), 264b, g, 266b, 267b, 268d, 269d, 270b, 271b, 272b, 273b; Bukowiec: 276b, Beniowa: 274c. Usuwanie drzew i krzewów z ekosystemów nieleśnych, na powierzchni 14 ha.Obwód Ochronny Brzegi Górne: 24m, 66c; Caryńskie (Nasiczne): 71h, k; Osada: 172j, 173j. Sadzenie drzew owocowych, w ilości 500 sztuk i ich ogrodzenie, na długości 350 m.Obwód Ochronny: Wołosate 184g, 185ax, h. Wypas owiec i koni huculskich w celu zachowania roślinności o charakterze pastwiskowym, na powierzchni 267 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 70f, g, i, 84b, 85b, h, i, 86b, 87b, g, 89b, 90b, c; Osada: 172f, 173h, 174i; Tarnawa: 254b, 255b, 256b; Wołosate: 180f, 181f, 183h, 184f, 185l, 186d, 187j, 188i. Budowa barierek drewnianych odgradzających powierzchnie wypasu owiec od innych ekosystemów, na długości 250 m.Obwód Ochronny Wołosate: 185s. Konserwacja ogrodzeń zabezpieczających ekosystemy nieleśne w krainie dolin, na długości 930 m.Obwód Ochronny: Osada: 171i, k; Ustrzyki Górne: 213a, 217d; Wołosate: 182g, 184g. Nawożenie łąk kośnych obornikiem końskim w ustalonych dawkach, na powierzchni 15 ha.Obwód Ochronny Wołosate: 180h, 182g. Pielęgnacja nasadzeń drzew w obrębie leśnych korytarzy ekologicznych, na powierzchni 0,99 ha.Obwód Ochronny: Osada: 171i, k; Ustrzyki Górne: 217a, 217d; Wołosate: 182g, 184g, 184i, 185a, 185h, 185w, 188d. Konserwacja 3 starych drzew.Obwód Ochronny Brzegi Górne, Ustrzyki Górne. Wycinanie barszczu Sosnowskiego, na powierzchni 0,50 ha.Obwód Ochronny Tarnawa 260b1). Prowadzenie kolekcji roślin charakterystycznych dla Bieszczad w dwóch ogródkach, o łącznej powierzchni 2,00 ha (utrzymywanie kwater z roślinami - 0,50 ha; wykaszanie otoczenia kwater - 4 x 1,50 ha).Obwód Ochronny: Tarnawa i Suche Rzeki. 4. Ochrona zwierząt.Dokarmianie żubrów w okresie zimowym.Obszar objęty ochroną częściową w dolinie górnego Sanu. Ochrona ptaków: wywieszenie budek lęgowych, w ilości 40 sztuk i czyszczenie budek lęgowych, w ilości 20 sztuk, oraz wykładanie karmy w okresie zimowym.Obszar Parku w granicach osiedli ludzkich. Wysadzanie miejscowych odmian drzew owocowych (jabłoń, śliwa, trześnia - 200 sztuk), w celu poszerzenia bazy pokarmowej ptaków i ssaków, na powierzchni 0,20 ha.Obwód Ochronny: Osada: 173; Górny San: 58, 61. Ograniczenie śmiertelności płazów na drogach przecinających szlaki sezonowych wędrówek - montaż płotków wzdłuż dróg, na długości 500 m i przenoszenie płazów przez drogę w okresie migracji.Na odcinkach dróg: Ustrzyki Górne - Wołosate, Ustrzyki Górne - Bereżki. Pogłębienie i oczyszczenie oczek wodnych stanowiących miejsce rozrodu i bytowania płazów oraz bezkręgowców wodnych, w ilości 6 sztuk.Obwód Ochronny: Wołosate 181f, 135i (pogłębienie), 185s (naprawa grobli), Moczarne 211i, Caryńskie oddz. 1. Wykaszanie wybranych miejsc w celu zachowania siedlisk gatunków ciepłolubnych bezkręgowców, na powierzchni 0,10 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne 20b. Budowa ogrodzenia dla koni, na długości 200 m.Zachowawcza Hodowla Konia Huculskiego. 5. Ochrona roślin.Pozyskanie nasion gatunków rzadkich dla Narodowego Banku Genów Zagrożonych Gatunków Roślin Polskich (Ogrodu Botanicznego-Centrum Zachowania Różnorodności Biologicznej PAN Warszawa-Powsin), w ilości 40 próbek.Obszar całego Parku. Zasilenie lokalnych populacji zagrożonych gatunków roślin poprzez dosadzenie wyhodowanych siewek (19 gatunków na 30 stanowiskach).Obszar całego Parku. 6. Ochrona dziedzictwa kulturowego i historycznego.Budowa bram i ogrodzeń w dawnych zespołach osadniczych (cmentarze, chałupiska, cerkwiska itp.), na długości 760 m.Obwód Ochronny: Tarnawa: 261c, 262a, 268f, 281a; Wołosate: 181. Konserwacja bram i ogrodzeń w dawnych zespołach osadniczych (cmentarze, chałupiska, cerkwiska itp.), na długości 665 m.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 67f; Caryńskie: 286a; Tarnawa: 262f, 267a, 268g, 274a, 274g. Pielęgnacja nasadzeń drzew w obrębie zadrzewień na terenie dawnych wsi, na powierzchni 0,58 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 24, 67m, 70f; Caryńskie: 286a. Wykaszanie roślinności w obrębie dawnych zespołów osadniczych (cmentarze, chałupiska, cerkwiska itp.), na powierzchni 3,50 ha.Obwód Ochronny: Brzegi Górne: 67f; Caryńskie: 286a; Tarnawa: 268g, 274b, 281a; Wołosate: 181. 7. Udostępnianie Parku dla turystyki.Konserwacja ogrodzenia parkingu, na długości 200 m.Obwód Ochronny Tarnawa - 280c. Wykaszanie roślinności w obrębie dróg, ścieżek edukacyjnych i szlaków pieszych - 3,80 ha.Obwód Ochronny Tarnawa; Ścieżki edukacyjne: Ustrzyki Górne - Wołosate i Wołosate - Tarnica. Wykonanie tablic informacyjnych przy szlakach, w ilości 3 sztuk.Obwód Ochronny Tarnawa 2 sztuki, Tarnica 1 szuka. Założenie tyczek kierunkowych na szlakach turystycznych, w ilości 100 sztuk.Szlak turystyczny Ustrzyki Górne - Szeroki Wierch - Wołosate. 8. Ochrona granic Parku.Odnowienie granic Parku: - malowanie granic, na długości 23,40 km; - odnowa kamieni granicznych, w ilości 310 sztuk.Obwód Ochronny Tarnawa. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą oraz obwody ochronne podano zgodnie z mapą przeglądową Bieszczadzkiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Przemyślu w skali 1:10.000, według stanu na dzień 1.01.1995 r., arkusze 1-17. Podział na obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z mapą strefowania ochronnego Bieszczadzkiego Parku Narodowego i otuliny na tle zróżnicowania i waloryzacji ekosystemów, sporządzoną przez Zespół Syntezy Planu Ochrony Bieszczadzkiego Parku Narodowego w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.1995 r. Mapy znajdują się w siedzibie BPN w miejscowości Ustrzyki Górne. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Parku Narodowego "Bory Tucholskie" (Dz. U. Nr 214, poz. 2096) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Parku Narodowego "Bory Tucholskie" na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2096) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Wydeptywanie pokrywy glebowej, uszkadzanie brzegów jezior przez pieszych.Wykonanie zabezpieczeń technicznych polegających na budowie kładek, barier. Oznakowanie i utrzymanie szlaków turystycznych, miejsc postoju i miejsc rekreacyjnych. 2Nieprawidłowy skład gatunkowy drzewostanów z siedliskiem, nieprawidłowa struktura przestrzenna i wiekowa w drzewostanach sztucznego pochodzenia.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanie w celu zróżnicowania struktury wiekowej i przestrzennej. Wprowadzanie gatunków drzew zgodnych z siedliskiem. 3Uszkodzenie drzewostanów sosnowych na skutek żeru brudnicy mniszki, cetyńców i przypłaszczka granatka oraz występowania rdzy kory sosnowej.Wycinanie drzew chorych. Prognozowanie zagrożeń ze strony owadów. Wykładanie pułapek na owady. Wykładanie schronów dla nietoperzy. Pozostawianie drzew dziuplastych. 4Uszkadzanie upraw leśnych przez jelenie i sarny.Grodzenie upraw leśnych. Zmniejszenie liczebności jeleni i saren. 5Zagrożenie drzewostanów sosnowych przez pożary.Oranie pasów przeciwpożarowych (mineralizacja) oraz usuwanie materiałów łatwo palnych z zagrożonego terenu, głównie w pobliżu parkingów leśnych i szlaków komunikacyjnych. Utrzymanie w sprawności punktów poboru wody, przejezdności dróg dojazdowych. 6Zanikanie niektórych gatunków roślin zielnych w następstwie zaprzestania użytkowania łąk i pastwisk, powodujące obniżanie różnorodności biologicznej.Wykaszanie łąk i pastwisk. Usuwanie biomasy w celu utrzymania zróżnicowania siedlisk roślin zielnych. 7Niekorzystne zmiany składu ilościowego i jakościowego ryb w jeziorach, spowodowane procesami nadmiernego gromadzenia substancji pokarmowych (eutrofizacja) i gospodarką rybacką prowadzoną w okresie poprzedzającym utworzenie Parku.Regulacja składu gatunkowego i struktury wiekowej populacji ryb przez odłowy regulacyjne. Zarybianie gatunkami występującymi w niedoborze. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Zalesienia gruntów rolnych, na powierzchni 2,06 ha.29f, 132b, 136c, 138h, 138i, 148b. Wprowadzenie gatunków liściastych pod osłoną drzewostanu, na powierzchni 0,30 ha.132a. Przygotowanie gleby pod obsiew naturalny sosny, na powierzchni 0,30 ha.27d. Siew nasion sosny miejscowego pochodzenia (poprawki) w przerzedzonych drzewostanach, na powierzchni 2,20 ha.41b, (83c)1). Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia późne), na powierzchni 23,29 ha.7b, 8d, 31d, 37h, 38g, 41g, 46b, f, 50b, g, 62i, 99c, 105g, 157a, 159a. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 165,88 ha.1b, 4a, 6d, 6c, 8b, 9g, j, 18a, b, 19j, 26b, 34d, 36f, 37a, 37b, 39c, 51b, 63c, 78j, 90g, h, 105i, 107h, 113a, b, 117b, d, 120b, 121b, c, d, 122a, b, c, 138g. Odsłanianie nowego pokolenia drzew przez usuwanie części drzew z górnego piętra drzewostanu głównego, na powierzchni 3,69 ha.132a. Ochrona przed ekspansją obcych gatunków roślin; wycinanie i wyrywanie czeremchy amerykańskiej, na powierzchni 7,39 ha.138g, 150a, 161c. Porządkowanie terenu do zalesień przez usuwanie jeżyn, na powierzchni 0,67 ha.29f. Usuwanie drzew zasiedlonych przez owady i opanowanych przez grzyby, z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów.Obszar objęty ochroną częściową. Wyłożenie drzew pułapkowych na cetyńce, w ilości 260 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Wyłożenie pułapek zapachowych (feromonowych) na: - cetyńce 10 sztuk, - drwalnika paskowanego 10 sztuk, - kornika drukarza 10 sztuk, - brudnicę mniszkę 20 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Prognozowanie zagrożeń ze strony brudnicy mniszki przez kontrolną ścinkę drzew na płachtę w celu liczenia gąsienic, w ilości 160 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Pozostawienie drzew dziuplastych. Wywieszenie schronów dla nietoperzy, w ilości 10 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Kontrolne poszukiwanie owadów w ściółce, w ilości 140 prób.Obszar objęty ochroną częściową. Grodzenie upraw leśnych siatką w celu ich ochrony przed jeleniowatymi, na powierzchni 2,10 ha.29f, 136c, 138h, 138i, 148b. Naprawa istniejących ogrodzeń upraw leśnych, na długości 10.310 mb.3b, (19i, h, 74f)1), 88c, h, (91a, b, 104f, 109g, 122f, 124a, f, 132a, 138f, 141h, 151d, 158c, 160f)1). Zmniejszenie liczebności zwierząt łownych: sarna - 30 sztuk (w tym: kozły - 10 sztuk, kozy - 20 sztuk), jeleń 10 sztuk (w tym: byki - 4 sztuki i łanie - 6 sztuk).Obszar objęty ochroną częściową. Oranie pasów przeciwpożarowych (mineralizacja), na długości 6,7 km.Wzdłuż drogi publicznej i wokół parkingów. Usuwanie gałęzi i resztek drzew z pasa o szerokości 50 m, przylegającego do drogi publicznej i parkingów, na powierzchni 32,00 ha.Obwód Ochronny Bachorze. Obwód Ochronny Drzewicz. Utrzymanie siedmiu punktów czerpania wody dla celów gaśniczych. Oczyszczanie z roślinności miejsc poboru wody, naprawa pomostów i drabinek. Utrzymanie przejezdności dróg dojazdowych do punktów czerpania wody. Odnowienie oznakowań.1a, 34c, 57a, 92n, 136p, 145c, 150h. Bieżąca konserwacja oznakowań na powierzchni monitoringu przyrodniczego, w ilości 200 sztuk.Obszar całego Parku. Konserwacja powierzchni monitoringu runa, w ilości 2 sztuk.41b, 120g. Wymiana tablic wyznaczających granice Parku: - przy drogach 40 sztuk, - przy szlakach turystycznych 15 sztuk.Obszar całego Parku. Wprowadzenie nowego podziału powierzchniowego Parku przez malowanie nowych numerów na słupkach oddziałowych, w ilości 190 sztuk.Obszar całego Parku. 2. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Koszenie mechaniczne łąk i pastwisk (z usunięciem skoszonej biomasy), na powierzchni 53,07 ha3c, f, 44d, 57b, 93a, 94b, 128g, 138f, 150b, i, j, k, l, (m, n)1), (151a)1), b, (c)1). 3. Ochrona ekosystemów wodnych.Zarybianie wylęgiem sielawy**: 650.000 sztukJezioro Ostrowite1). 50.000 sztuk.Jezioro Zielone1). Zarybianie wylęgiem siei**: 125.000 sztukJezioro Ostrowite1). 25.000 sztukJezioro Zielone1). lub narybek letni 3.500 sztukJezioro Ostrowite1). 500 sztuk.Jezioro Zielone1). Zarybianie węgorzem obsadowym: 450 sztukJezioro Ostrowite1). 100 sztukJezioro Zielone1). 300 sztukJezioro Jeleń1). 50 sztukJezioro Bełczak1). 100 sztukJezioro Główka1). 300 sztukJezioro Płęsno1). 200 sztukJezioro Skrzynka1). 100 sztuk.Jezioro Wielkie Krzywce1). Zarybianie palczakiem szczupaka: 100 kgJezioro Ostrowite1). 10 kgJezioro Zielone1). 20 kgJezioro Jeleń1). 5 kgJezioro Bełczak1). 10 kgJezioro Główka1). 5 kgJezioro Płęsno1). 5 kgJezioro Skrzynka1). 10 kgJezioro Wielkie Krzywce1). 5 kgJezioro Małe Krzywce1). 5 kg.Jezioro Olbracht1). Zarybianie narybkiem letnim sandacza: 15.000 sztukJezioro Płęsno1). 5.000 sztuk.Jezioro Skrzynka1). Odłowy regulacyjne: 1.450 kgJezioro Ostrowite1). 100 kgJezioro Zielone1). 220 kgJezioro Jeleń1). 90 kgJezioro Główka. 450 kgJezioro Płęsno1). 280 kgJezioro Skrzynka1). 70 kg,Jezioro Wielkie Krzywce1). w tym: - sielawa do 700 kg - leszcz powyżej 750 kg - płoć powyżej 400 kg - karaś srebrzysty bez ograniczeń - węgorz do 200 kg - szczupak do 80 kg (przyłów) - okoń do 90 kg (przyłów) - lin do 200 kg - inne do 50 kg. Udostępnianie wyznaczonych akwenów do wędkowania.Jezioro Ostrowite. Jezioro Zielone. Jezioro Jeleń. Jezioro Płęsno. Jezioro Skrzynka. Jezioro Wielkie Krzywce. Monitoring wód powierzchniowych. Konserwacja, wymiana uszkodzonych łat wodowskazowych.Struga Siedmiu Jezior. Jezioro Wielkie Krzywce. Jezioro Małe Gacno. Jezioro Wielkie Gacno. 4. Ochrona terenów udostępnianych dla turystyki.Remont oznakowań szlaków: - pieszych 10 km, - rowerowych 10 km.Obszar objęty ochroną częściową. Naprawa zadaszeń nad wiatami (krycie trzciną) - 2 sztuki.109b. Budowa kładki nad jeziorem Kacze Oko - 50 mb.88d. Konserwacja i naprawa urządzeń przy szlakach turystycznych - 8 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą oraz obwody ochronne podano zgodnie z mapą przeglądową Parku Narodowego "Bory Tucholskie", sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Warszawie w skali 1:10.000, według stanu na dzień 1.01.2001 r., nr V/2/22. Obszar Parku Narodowego "Bory Tucholskie" objęty ochroną ścisłą stanowi 324,30 ha, ochroną częściową - 4.265,10 ha i ochroną krajobrazową - 22,97 ha. Mapa znajduje się w siedzibie Parku Narodowego "Bory Tucholskie" w miejscowości Charzykowy. ** Zarybianie powinno być dokonane w oparciu o materiał zarybieniowy o cechach właściwych dla lokalnych populacji ryb, w celu stabilizacji składów jakościowych i ilościowych populacji ryb występujących na terenie parku narodowego. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Świętokrzyskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2109) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Świętokrzyskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2109) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Wydeptywanie pokrywy glebowej przez pieszych.Konserwacja szlaków turystycznych, wykonanie zabezpieczeń technicznych w postaci barier, palisad, kładek, ogrodzeń żerdziowych. 2Erozja wodna gleb.Uzupełnienie ubytków poerozyjnych. Kierowanie spływającej wody do wnętrza drzewostanów. 3Zniekształcona struktura gatunkowa, wiekowa i przestrzenna drzewostanów.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach. 4Zamieranie jodły w starych drzewostanach.Inicjowanie odnowień naturalnych. 5Obumieranie drzew oraz drzewostanów na skutek żerów owadów oraz pasożytniczych grzybów.Usuwanie drzew opanowanych przez owady i grzyby, zagrażających trwałości drzewostanu. Wykładanie pułapek na owady. Poszukiwania owadów w ściółce. 6Kradzieże drewna oraz kłusownictwo.Wykonanie nowych i konserwacja istniejących rowów granicznych, likwidacja miejsc nielegalnych wjazdów, zabezpieczanie najcenniejszych fragmentów Parku ogrodzeniami żerdziowymi. 7Naturalne pojawianie się drzew, krzewów oraz roślin zielnych niepożądanych gatunków w ekosystemach nieleśnych.Usuwanie drzew i krzewów, wykaszanie roślinności zielnej w celu powstrzymania zarastania ekosystemów nieleśnych. 8Zarastanie historycznych cmentarzy i miejsc pamięci narodowej przez roślinność, niszczenie zabytkowych kapliczek.Wykaszanie roślinności, bieżące remonty kapliczek. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej. Ochrona pokrywy gleby w otoczeniu miejsc wypoczynkowych, szlaków turystycznych i ścieżek dydaktycznych.Profilowanie dróg i szlaków turystycznych, uzupełnienie ubytków poerozyjnych, naprawa rowów odpływowych i przepustów. Wykonanie rowków odpływowych kierujących wodę do wnętrza lasu, na stromych odcinkach szlaków turystycznych i dróg leśnych, łącznie na długości 6,28 km.Obwody Ochronne: Święty Krzyż, Chełmowa Góra, Dąbrowa, Jastrzębi Dół, Święta Katarzyna. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 2,12 ha.268b. Regulacja składu gatunkowego, zagęszczenia drzew w drzewostanach oraz odsłanianie odnowień naturalnych, na powierzchni 211,65 ha.A1c, d, A2h, 28d, 41c, f, g, 45g, 47a, b, c, 48a, b, c, 60b, h, k, 61j, k, 62l, 74c, f, 182a, b, c, i, 213k, 226b, 254b, c, 259c, 261 a. Usuwanie drzew opanowanych przez owady oraz pasożytnicze grzyby, połamanych oraz wywróconych, z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów.Obszar objęty ochroną częściową. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w młodnikach (czyszczenia późne), na powierzchni 22,28 ha.59a, o, 60b, 179c, d. Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na drwalnika paskowanego, cetyńca większego, kornika drukarza, zwójkę zieloneczkę i krobika modrzewiowca, w ilości 93 sztuk.(Na obszarze objętym ochroną częściową)1). Kontrolne poszukiwania owadów w ściółce leśnej, w ilości 29 prób.Obwody Ochronne: (Chełmowa Góra, Dąbrowa, Podgórze, Święta Katarzyna, Klonów)1). Prognozowanie występowania zwójek jodłowych na podstawie wcześniej przygotowanych części gałązek jodłowych, w ilości 15 prób.(67a, 91d, 98a, 105b, 164b, 172d, 177a, 184b, 194b, 202b, c, f, 204a, 208b, 209b)1). Wykopanie rowu granicznego wraz z odnowieniem znaków granicznych, o długości 750 m.1b, c, 8a, 11j, (74b)2). Konserwacja istniejących rowów granicznych przez ich pogłębienie i naprawienie uszkodzonych skarp wraz z odnowieniem znaków granicznych, na długości 3.030 m.(1a)1), b, c, 9f, 11b, n, 17c, 18a, 50g, 64a, (88a, 97a)1), 112a, 113j, k, 185g, 193g, (211a, 214a, b, 215a, 216a, 217a, 218a, 219a, b, 220a, 221a, b, 227b, 228a, b)2), 237a, (245b, 255c, g)2), 257k, 268b, c. Likwidacja zbędnych wjazdów do lasu przez wykopanie rowów poprzecznych, na długości 1.070 m.Obszar całego Parku. 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Usunięcie niepożądanych gatunków drzew i krzewów, wykoszenie roślinności zielnej oraz wywiezienie pokosu z łąk, na powierzchni 51,64 ha.(11h, k, 22h, i, 23Pb, Pd)1), 24Pa (26Pa, Pc, 29m, 39f)1), 39Pa, Pb, (40h, 41n, 44c, i, j, k, 44Pg, Ph, Pj)1), 44Pk, (44Pn, Po, 45b, f, i, k, l)1), 45Pa, (45Pb, Pc, Pd, Pf, Pg, Ph, Pi, 55c, 56j)1), 56Pc, Pd, (59d, 60j)1), 61Pa, Pb, Pd, (62a, 115j, 236a, "Borowa", "Wielka Łąka")1). Odsłonięcie fragmentów skał z roślinnością ciepłolubną przez usunięcie części niepożądanych drzew i krzewów, na powierzchni 1,30 ha.2Pg. 4. Ochrona roślin.Odsłanianie stanowisk cisa, w ilości 74 sztuk, przez wycinanie niepożądanych gatunków krzewów.(26f, k, 29g)1), 45a, 47a, (148k)1),180c, 185g, 187f, (189h)1). Zapobieganie pojawianiu się niepożądanych gatunków roślin (sukcesji) przez ich wykaszanie wokół stanowisk: pełnika europejskiego, goryczki wąskolistnej, nasięźrzała pospolitego oraz wywiezienie pokosu, na powierzchni 2,30 ha.(43g, 58a, 59g, i, 71b, 72a)1), 73a, (73b, 54b, 115k)1). Postawienie barier i zasadzenie krzewów w celu likwidacji nielegalnych ścieżek w Parku, na długości 20 m.W Obwodzie Ochronnym: (Święta Katarzyna)1). 5. Ochrona wartości kulturowych.Ręczne wykaszanie roślinności i utrzymanie porządku wokół mogił w miejscach pamięci narodowej, na 6 obiektach.W Obwodach Ochronnych: (Święty Krzyż, Święta Katarzyna)1). Bieżące naprawy kapliczek przy szlakach turystycznych - 5 sztuk.Obwód Ochronny: (Święta Katarzyna)1). 6. Udostępnianie Parku dla turystyki i edukacji.Budowa platformy widokowej.116 f1,g1 Utrzymanie terenów ćwiczeń edukacyjnych, o powierzchni 10 ha.8A, 148. Wdrożenie Parkowego Systemu Informacji zgodnie z odrębnym projektem przez budowę urządzeń turystycznych, zabezpieczeń technicznych i ustawienie tablic informacyjnych.W Obwodach Ochronnych: Dąbrowa, Dębno, Góra Chełmowa, Jastrzębi Dół, Klonów, Podgórze, Święta Katarzyna, Święty Krzyż, przy szlakach turystycznych i na obszarach udostępnionych dla turystyki i edukacji. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą oraz pododdziały oznaczone literą podano zgodnie z mapą gospodarczą Świętokrzyskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Warszawie w skali 1:5.000, według stanu na dzień 1.01.1997 r., arkusze numer 1-19. Podział na obwody ochronne podano zgodnie z mapą przeglądową Świętokrzyskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Warszawie w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.1997 r. Podział na obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z mapą struktury przestrzennej Świętokrzyskiego Parku Narodowego na tle hipsometrii, rysunek nr 14, sporządzoną przez Jeleniogórskie Biuro Planowania i Projektowania w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.1997 r. Mapy znajdują się w siedzibie Świętokrzyskiego Parku Narodowego w miejscowości Bodzentyn. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Tatrzańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2110) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Tatrzańskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2110) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Zanieczyszczenie wód powierzchniowych i podziemnych, spowodowane udostępnieniem turystycznym obszaru Parku.Ustawienie kabin sanitarnych (WC) na szlakach turystycznych w okresie wzmożonego ruchu turystycznego. Wykonanie zabezpieczenia przed przenikaniem do potoków substancji ropopochodnych. Monitoring czystości wód. 2Zmiany w składzie chemicznym gleby spowodowane przenikaniem substancji powstających z rozkładu starych odpadów znajdujących się na nielegalnych wysypiskach odpadów z lat 1950-1990. Przenikanie szkodliwych substancji do wód podskórnych.Rekultywacja terenów zdegradowanych. 3Erozja gleby spowodowana ruchem pieszych.Inwentaryzacja zjawiska oraz ograniczenie występowania erozji przez wykonanie zabezpieczeń miejsc zerodowanych, zmiana przebiegu szlaku turystycznego, dostosowanie jego szerokości do natężenia ruchu. 4Erozja gleby spowodowana uprawianiem sportów zimowych.Inwentaryzacja zjawiska erozji oraz ograniczenie występowania erozji przez wykonanie zabezpieczeń geowłókniną. 5Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów oraz ich nieprawidłowa struktura przestrzenna i wiekowa.Regulacja składu gatunkowego i struktury przestrzennej. Stwarzanie warunków do powstania odnowienia naturalnego i sztucznego gatunków zgodnych z siedliskiem. Hodowla sadzonek drzew do nasadzeń na powierzchniach leśnych. Sadzenie gatunków drzew, odpowiednich dla danego siedliska. 6Zamieranie drzew w drzewostanach świerkowych na skutek żerów owadów i występowania pasożytniczych grzybów.Usuwanie drzew opanowanych przez owady i grzyby, zagrażających trwałości drzewostanu. Wykładanie pułapek na owady. 7Uszkadzanie upraw leśnych i młodników przez jelenie.Grodzenie upraw leśnych. Zabezpieczanie siewek i sadzonek środkami technicznymi (tuby, spirale, repelenty). Regulacja liczebności jelenia. 8Rozprzestrzenianie się obcych gatunków roślin na obszarze Parku.Eliminacja obcych gatunków roślin. 9Zadeptywanie i zgryzanie roślinności przez owce na cennych przyrodniczo powierzchniach, położonych w pobliżu pastwisk.Konserwacja istniejących ogrodzeń, chroniących ekosystemy sąsiadujące z pastwiskami. 10Zmiany w ekosystemach łąk i pastwisk spowodowane zaniechaniem ich użytkowania.Wykaszanie powierzchni, wypas owiec i krów, wycinanie niepożądanych drzew i krzewów. 11Wyjałowienie łąk i pastwisk na skutek wieloletniego użytkowania.Nawożenie organiczne obornikiem oraz koszarowanie owiec. 12Podchodzenie niedźwiedzi do osad ludzkich i szlaków turystycznych.Obserwacja przemieszczania się niedźwiedzi, odstraszanie ich od osad i szlaków turystycznych, bieżące opróżnianie i wywóz pojemników z odpadami poza obszar Parku. Grodzenie obiektów turystycznych wewnątrz Parku pastuchami elektrycznymi. 13Zagrożenie ssaków i ptaków w okresie zimowym.Dokarmianie w okresie zalegania grubej pokrywy śnieżnej. 14Techniczne zużycie obiektów zabytkowych należących do Parku.Remonty i konserwacje obiektów. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów wodnych.Pomiary czystości wód, w ilości 63 prób.Obwody Ochronne: (Kościeliska, Chochołowska, Morskie Oko, Łysa Polana, Gąsienicowa)1), Brzeziny. Odtwarzanie i utrzymywanie miejsc rozrodu płazów, na powierzchni 0,60 ha.Obwód Ochronny: Strążyska, Kuźnice. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 109,88 ha.11c, 21h, 102i, j, 105c, 200l, n, (229c)1), 237i. Usuwanie części drzew opanowanych przez owady i grzyby oraz drzew wywróconych i połamanych, zagrażających zdrowotności drzewostanów.(Obszar objęty ochroną częściową i krajobrazową)1). Hodowla sadzonek drzew w szkółkach leśnych, na powierzchni 1,05 ha.(25c, 37a, 199o, 229f)1). Sadzenie jodły, buka i jawora pod osłoną drzewostanów (przebudowa drzewostanów), na powierzchni 14,50 ha.6h, 20c, 21h, 102a, b, 168i, 174k, 199z, 200h, 272h, i. Wykaszanie roślinności zielnej na uprawach leśnych (pielęgnacja upraw), na powierzchni 44,50 ha.(1a, 4f, 6h, 7c, 8h, 9a, 15j, k, l, 17h, j)1), 19h, (21 i)1), 21h, (22j, d, k)1), 23a, (24a, 28c, 29a, h, f, 41c, 81f, (84b)1), 99f, (101f, 103c, 105i, 106f, 107x, 108i, n ,112d, g)1), 114a, (121j, 123a, b, d, 124b, 126g, 158t, 161a)1), 167b, c, (168i, 169f)1), 186a, (188 f, m)1), 188a, h, r, 193x, y, ax, hx, (195d)1), 195a, g, 199gx, lx, (222m, 223k)1), 223 g, l, h, (224o, 225n, j, 226d, 228k)1), 231a, 232f, g, (234d)1), 237g, 242b, j, 247a, (271b, m)1), 272l, m, 292c, d. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia wczesne), na powierzchni 3,10 ha.173d, 193n, x, y, z. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia późne), na powierzchni 6,00 ha.1a, 40f. Ręczne porządkowanie powierzchni i przygotowanie gleby pod odnowienia sztuczne, na powierzchni 14,50 ha.6h, 20c, 21h, 102a, b, 168i, 174k, 199z, 200h, 272h, i. Pielęgnowanie plantacji limbowej przez wykaszanie, cięcie części gałęzi (podkrzesanie), zakładanie koszy na szyszki, na powierzchni 0,88 ha.(199o, p, m, n)1). Wykładanie drzew pułapkowych na korniki świerka i ich korowanie, w ilości 370 sztuk.(Obwód Ochronny: Łysa Polana, Kośne Hamry, Zazadnia, Brzeziny, Kuźnice, Strążyska, Kościeliska, Chochołowska)1). Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na korniki świerka, w ilości 120 sztuk.(Obwód Ochronny: Łysa Polana, Kośne Hamry, Zazadnia, Brzeziny, Kuźnice, Strążyska, Kościeliska, Chochołowska)1). Zabezpieczanie upraw leśnych osłonkami przed zwierzętami, na powierzchni 86,00 ha.(6h, 7b, 8h, 15 a, g, j, k, l, 17b, 19b, d, i, 20b, c)1), 21 h, (21, i, 22a, b, d, 23f, g, 24a, c, 25b, l, 27a, 32a, 37b, 40b, c, f, g, j, 81b, f, 82c, 99l, f, 100d, f, g, i, n, 101 d, f, i, j, n, 102a, b, d, 104h, 105a, c, 109f, h, 110a, 111i, j, 112d, 116c, 123a, b, d, 124b, 126g, 128c, 158t, 159c, 162c, j, 167b, c, 168i, 169f)1), 174k, (175a, f, 176b, 181h, 192a, 193a, z, 194b, 195d, g, 199l, x, z, 200h, 225n, 228g)1), 228l, (230g, h, 231g)1), 232b, (232,f, g, l, 234d, 237j, g, l, t, y, 240a, c, 241b, 242b, j, 271 b, m, 272f, 273k)1). Naprawa istniejących ogrodzeń powierzchni upraw leśnych oraz likwidacja zbędnych ogrodzeń, na długości 500 m.(1a)1), 5d, 9b, 81f, h, 83f, (84b)1), 84 c, 99b, 100i, 101f, 102d, 105c, 117b, 118h, 162f, 164l, 158t, 168i, (192a)1),193z, 240c, 247a, 273i. Konserwacja miejsc czerpania wody, w ilości 9 sztuk.(30, 41, 116, 158, 173, 214, 235, 254, 294)1). Porządkowanie z odpadów zrębowych i innych materiałów łatwo palnych terenów wzdłuż dróg i szlaków, na powierzchni 20,00 ha.(Obszar objęty ochroną częściową i krajobrazową)1). Monitorowanie populacji owadów i prognozowanie zagrożenia drzewostanów, na 30 powierzchniach próbnych.Obszar całego Parku. Odstrzały redukcyjne jeleni: - jeleń/łania - 8 sztuk, - jeleń/ciele - 6 sztuk.(Obszar ochrony częściowej i krajobrazowej)1). 3. Ochrona ekosystemów nieleśnych.Wypas ekstensywny owiec i krów (wypas kulturowy) na polanach, na powierzchni 111,12 ha, oraz nawożenie części polan przez koszarowanie, na powierzchni 10,00 ha.(89d, 159h, 160m, 161m, 162o, 163c, 164a, 193g, 194c, 194d, 196a, 235n, 236h, 273b, 290k, 291g, 291i, 291n, 292g, 292n, 294m, 295b, 303c, 303g)1). Wypas ekstensywny owiec na pastwiskach lub łąkach, na powierzchni 44,39 ha, oraz nawożenie części wypasanych terenów przez koszarowanie, na powierzchni około 7,00 ha.(25i, 25k, 25s, 33g, 33i, 37i, 37k, 79d, 118l)1), 118n, (145b, 167x, 193a, 193b, 193c, 200i, 228b, 228f, 230a, 230b, 235d, 272b, 294c, 294j, 294k, 294n)1). Koszenie mechaniczne łąk i pastwisk (z usunięciem wykoszonej biomasy), na powierzchni 17,51 ha, oraz nawożenie organiczne, na powierzchni 4,50 ha.(2a, 2c, 2d, 24g, 29k, 33g, 79d, 118l, 145b, 158d)1), 178c, (214f)1), 224c, (228c, 228j, 229s, 230d)1), 234a, (235i, 294j)1). Ochrona przed zarastaniem terenów nieleśnych (polan, łąk, pastwisk) przez usuwanie samosiewów drzew i krzewów, na powierzchni 4,50 ha.16b, 33f, 24g, (118l)1), 170d, 226c. 4. Ochrona roślin.Usuwanie roślin synantropijnych z polan przez ich wykaszanie (pokrzywa zwyczajna i szczaw alpejski), na powierzchni 4,48 ha.(89d)1), 235d, (290k, 291i, 292n)1), 294n, (295b)1), 303c. Usunięcie z obszaru Parku roślin obcego pochodzenia (rdestowiec ostrokończysty i smotrawa okazała).170d, 235. Zabezpieczenie oczka torfowego przez wyłożenie ostrewek przy wypływie z Czarnego Stawu.51. 5. Ochrona zwierząt.Stałe obserwacje niedźwiedzi przy użyciu technik telemetrycznych oraz znakowania. Odłów i założenie obroży telemetrycznych oraz znakowanie plastikowymi kolczykami - 4 osobniki.(Obszar całego Parku)1). Odstraszanie niedźwiedzi (zsynantropizowanych) pociskami gumowymi (stosownie do potrzeb).(Obszar całego Parku)1). Grodzenie obiektów turystycznych wewnątrz Parku pastuchami elektrycznymi, w ilości 13 obiektów.Obwód Ochronny: (Morskie Oko, Łysa Polana, Gąsienicowa, Kuźnice, Strążyska)1). Stałe obserwacje rysi przy użyciu technik telemetrycznych. Odłów i założenie obroży telemetrycznej - 1 osobnik.Obszar całego Parku. Czyszczenie skrzynek lęgowych, w ilości 1.044 sztuk.Obwód Ochronny: (Morskie Oko, Łysa Polana, Kośne Hamry, Zazadnia, Brzeziny, Kuźnice, Strążyska, Kościeliska, Chochołowska)1). Zimowe dokarmianie ptaków, w ilości 800 kg karmy.(Obszar ochrony częściowej i krajobrazowej, w pobliżu osad leśnych )1). Wykładanie paszy dla jeleni i saren, w ilości 14.200 kg.(Obszar ochrony częściowej i krajobrazowej)1). Wykładanie soli dla jeleniowatych, w ilości 800 kg.Na obszarach objętych ochroną częściową. Interwencyjny odstrzał sanitarny zsynantropizowanych lisów.Obszar całego Parku. 6. Ochrona dziedzictwa kulturowego.Przeniesienie kapliczki przy szkółce leśnej Capówka pod zadaszenie.35 j. Konserwacja i odmalowanie figury Matki Bożej Niepokalanej, na ścianie Zawratowej Turni.98 dx. Konserwacja i odmalowanie krzyża przy dawnym schronisku, na Hali Gąsienicowej.180 c. Konserwacja i odmalowanie figury św. Katarzyny, w Bramie J. I. Kraszewskiego.250 n. Konserwacja napisów na kamieniu upamiętniającym śmierć M. Karłowicza.157 f. Konserwacja tablicy jubileuszowej J. I. Kraszewskiego.250 n. Ochrona zabytkowych obiektów pasterskich: remont szałasów na polanie Kopieniec - 4 obiekty.(161m)1). 7. Ochrona środowiska.Ustawienie kabin sanitarnych (WC) przy szlakach turystycznych w okresie wzmożonego ruchu turystycznego, w ilości 61 sztuk.44, 51, 85, 25, 26, 33, 147, 158, 167, 199, 201, 214, 230, 228, 270, 251, 273, 294. Zabezpieczanie przed przenikaniem substancji ropopochodnych do potoku, na parkingu na Palenicy Białczańskiej.(82)1) 8. Udostępnienie Parku dla turystyki.Remontowanie nawierzchni szlaków turystycznych na obszarze Parku, za pomocą materiałów miejscowych, na długości 8 km.Obwody Ochronne: Gąsienicowa, Kościeliska, Kuźnice, Chochołowska, Morskie Oko, Strążyska, Łysa Polana. Zabezpieczenie przed wydeptywaniem poboczy przez utrzymanie światła szlaku turystycznego i nartostrad, przez podcinanie gałęzi drzew i kosodrzewiny.Obwody Ochronne: Gąsienicowa, Kościeliska, Kuźnice, Chochołowska, Morskie Oko, Strążyska, Łysa Polana. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą oraz obwody ochronne podano zgodnie z mapą przeglądową Tatrzańskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Krakowie w skali 1:20.000, według stanu na dzień 1.01.1991 r. Podział na obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z opracowaniem pod tytułem "Operat ochrony ekosystemów leśnych TPN" wykonanym przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Krakowie, tom 1 elaborat, według stanu na dzień 25.11.1996 r. Mapa i opracowanie znajdują się w siedzibie Tatrzańskiego Parku Narodowego w miejscowości Zakopane. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Parku Narodowego "Ujście Warty" (Dz. U. Nr 214, poz. 2111) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Parku Narodowego "Ujście Warty" na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2111) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Pojawianie się niepożądanych gatunków roślin zielnych, drzew i krzewów oraz nadmierny rozwój roślinności na łąkach i pastwiskach, powodujące zanikanie siedlisk i miejsc lęgowych ptaków.Wykaszanie roślin zielnych, usuwanie drzew i krzewów. Wypas bydła i koni na wyznaczonych powierzchniach. 2Zanikanie chronionych gatunków roślin zielnych w wyniku zaprzestania uprawy łąk.Koszenie i wywożenie skoszonej biomasy. 3Zanikanie dogodnych miejsc lęgowych dla gęsi gęgawej i dzikich kaczek.Budowa sztucznych platform lęgowych. 4Niewłaściwy skład gatunkowy ryb w wodach Parku.Odłowy kontrolne. 5Nadmierny wzrost liczebności populacji lisa, jenota i norki amerykańskiej zagrażających gniazdującym ptakom.Odstrzał redukcyjny lisów, jenotów i norek amerykańskich. 6Szkody wyrządzane przez populację dzika na łąkach, pastwiskach i urządzeniach melioracji wodnych oraz zagrożenie chorobowe nadmiernie zagęszczonej populacji.Prowadzenie odstrzałów redukcyjnych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów nieleśnych.Usuwanie drzew i krzewów z zespołów roślinności nieleśnej, na powierzchni 50,00 ha.Obwód Ochronny Słońsk. Wypas bydła i koni oraz koszenie łąk po okresie lęgowym ptaków, na powierzchni 4.205 ha.Obwody Ochronne: Polder Północny, Chyrzyno, Słońsk1). Koszenie łąk i ziołorośli (ochrona łąk moliniowych), po okresie lęgowym ptaków, na powierzchni 56,40 ha.Obwód Ochronny Słońsk - Czarnowskie Łąki1) 2. Ochrona ekosystemów wodnych.Odłowy ryb w celu kontroli stanu ich populacji, w ilości 25 prób kontrolnych.Jezioro Kostrzyńskie, Warta, Postomia, Jezioro Sierżanta. 3. Ochrona zwierząt.Ustawienie w dogodnych miejscach lęgowych sprasowanej słomy dla gęsi gęgawej i kaczek, w ilości 100 sztuk oraz 20 budek lęgowych.Obwody Ochronne: Słońsk, Chyrzyno, Polder Północny. Odstrzał redukcyjny: lisów - 40 sztuk, jenotów - 20 sztuk, norek amerykańskich - 30 sztuk i dzików - 48 sztuk.Obwód Ochronny Polder Północny. Objaśnienia: * Podział na obwody ochronne podano zgodnie z mapą Parku Narodowego "Ujście Warty", sporządzoną przez Park w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.2003 r. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Wielkopolskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2112) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Wielkopolskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2112) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Niewłaściwa struktura gatunkowa zwierząt i roślin wodnych, powodująca szybki wzrost żyzności wód (eutrofizacji) w jeziorach oraz zarastanie rowów melioracyjnych.Zarybianie jezior pożądanymi gatunkami, wykonywanie przerębli w przypadku wystąpienia w wodzie zimowego deficytu tlenowego, dopuszczanie wędkowania, odłowy regulacyjne ryb, koszenie głównych rowów. 2Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów oraz ich nieprawidłowa struktura przestrzenna i wiekowa.Przebudowa składu gatunkowego oraz struktury przestrzennej i wiekowej drzewostanów przez dosadzanie gatunków drzew zgodnych z siedliskiem. 3Zagrożenie drzewostanów przez owady i pasożytnicze grzyby.Prognozowanie występowania owadów. Ograniczenie liczebności owadów przez wykładanie pułapek na owady, korowanie drewna, niszczenie kory oraz usuwanie drzew złamanych, wywróconych i opanowanych przez owady i pasożytnicze grzyby, zagrażających trwałości drzewostanów. Ograniczenie występowania grzybów przez ich chemiczne zwalczanie na szkółce leśnej. 4Zagrożenie nietoperzy i niektórych gatunków ptaków.Pozostawienie wszystkich drzew dziuplastych, wywieszanie zadaszeń i budek lęgowych oraz dokarmianie ptaków w okresie mroźnej i śnieżnej zimy. 5Nadmierny wzrost liczebności populacji jelenia, sarny i dzika, powodujący szkody w uprawach leśnych i rolnych oraz lisa i jenota, wyniszczających miejscowe populacje zwierzyny drobnej i ptactwa wodnego.Zmniejszenie liczebności populacji: jelenia, sarny, dzika, lisa oraz jenota. Ochrona upraw rolnych środkami zapachowymi (repelentami) przed zwierzyną. Ochrona upraw leśnych przed szkodami od zwierząt przez grodzenie upraw oraz indywidualną ochronę sadzonek. 6Zagrożenie obszaru Parku pożarami i szkodnictwem leśnym.Oranie pasów przeciwpożarowych i usunięcie z nich materii organicznej. Ochrona przed szkodnictwem: budowa nowych i naprawa istniejących rogatek. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Hodowla sadzonek drzew i krzewów w szkółce leśnej, na powierzchni 3,71 ha.(112b)1). Zalesienia gruntów rolnych, na powierzchni 1,04 ha.(126Bb)1), 211a, 266/5. Rozluźnianie drzewostanu w ramach przebudowy, mające na celu polepszenie warunków wzrostu odnowień, na powierzchni 1,88 ha.67a, 185c. Sadzenie sadzonek drzew i krzewów (odnowienia, podsadzenia, poprawki, uzupełnienia, dolesienie luk i przerzedzeń), na powierzchni 13,71 ha.2c, d, 15n, 28j, (30d)1), 30g, 57d, 67a, 87a, 117m, 125Al, (140h)1), 144b, (146d, 148h)1), 174f, 179a, 182b, 192b. Przygotowanie gleby (ręczne i mechaniczne) pod uprawy leśne, zakładane w 2005 r., na powierzchni 13,12 ha.140g, 182a, 185c, 198d, obszar objęty ochroną częściową. Usuwanie chwastów i zbędnych krzewów, z terenów przeznaczonych pod nasadzenia, na powierzchni 21,64 ha.15n, 57d, 67a, 87a, 117m, 125Al, 140g, 144b, 182a, 185c, (192Aa, b, h)2), 198d, 211. Pielęgnowanie gleby i koszenie niepożądanej roślinności zielnej na uprawach leśnych, na powierzchni 116,99 ha.(4c, 5Af)1), (10a)2), (10d)1), 15n, (15o, 28j)1), (30d, 38f)2), (39f)1), (40h, 43h, 44f, 50c, h, 51a)2), (50d, 55C)1), 57d, (59a)1), (65g, 69b)2), (82j)1), (95f)2), (104a)1), (112)2), (116Aa)1), (117, 117d)2), (118d)1), (118C)2), (121i, l, 123Ki)1), (125Ah)2), (126Bb, 148d)1), (148h, 170i)2), 174f, (179a)1), 182b, (183h, 189c, 192b)1), (196a, 200b)2), (208/1, 208/2)1), 211a, 266/5. Regulacja składu gatunkowego upraw leśnych (czyszczenia wczesne), na powierzchni 11,47 ha.(30g, 82f, 97l, 122b, 125f)2), 187c, 189Ac, 196a. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia w młodnikach (czyszczenia późne), na powierzchni 41,74 ha.(28f, 48c)2), 51d, 52c, g, h, 55g, h, (63p, r, 73d, 81a, 91Ad, 92c, 120Kd)2), 124c, (125Ad, 140h, 146b, d, 154Ak, l, 172b)2) 183f, 184c, (186a)2), 189Aa. Usuwanie drzew z drzewostanów opanowanych przez owady i grzyby pasożytnicze oraz drzew złamanych i wywróconych, z pozostawieniem drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów.Obszar objęty ochroną częściową. Regulacja składu gatunkowego, zagęszczenia oraz struktury drzewostanów: - trzebieże wczesne, na powierzchni 217,53 ha,5Aa, 5Aj, 9Ac, 19a, 30f, 31c, 32d, 33a, f, 41d, f, 42n, o, 44a, b, 46d, 57d, 78g, 78Ah, 78Ch, i, 84o, 85c, 86b, 87a, 90d, f, 91Bo, 91Cr, 97g, 103j, 117m, g, 119b, i, 117Ka, c, 128a, b, d, f, g, 134a, b, 140g, 141a, b, c, d, f, g, i, 150c, 158i, j, 159f, 162i, 163j, 163k, 182a, 185b, d, f, g, h, 198d. - trzebieże późne, na powierzchni 8,05 ha.15n, 78h, i, 163f. Kontrolne poszukiwania owadów w glebie i ściółce, w ilości 89 prób.Obszar objęty ochroną częściową. Zabezpieczenie siewek i sadzonek przed infekcjami grzybowymi w szkółce leśnej, na powierzchni 3,71 ha.(112b)1). Naprawa ogrodzeń upraw leśnych przed jeleniami i sarnami: grodzenia siatką - 26.670 m, przęsłami - 7.468 m.Obszar objęty ochroną częściową. Ochrona sadzonek na uprawach leśnych, przez nakładanie runa owczego na pączki szczytowe, na powierzchni 6,94 ha.(10d)1), 15n, 50h, 57d, (75f, 115d, 118d, 121j)1). Indywidualna ochrona sadzonek drzew na uprawach leśnych, w ilości 9.360 sztuk.(4c, 28j)2), 118Ca, (140h, 145c, 145g, 145k, 146d)2), obszar objęty ochroną częściową. Wykonanie ogrodzenia upraw leśnych, chroniącego przed jeleniami i sarnami, na długości 3.268 m.(30d, 50c, 75a, 126Bb, 144b)2), 174f, (182b)2), 266/5. Uporządkowanie stanu osłonek 21.388 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Regulacja liczebności populacji zwierząt łownych przez odstrzał redukcyjny: jeleni - 19 sztuk, dzików - 130 sztuk, saren - 25 sztuk, lisów - 60 sztuk, jenotów - 15 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. 2. Ochrona nieleśnych ekosystemów łąkowych.Koszenie mechaniczne łąk, na powierzchni 134,92 ha.(2, 5, 5A, 5B, 8, 9, 11, 42, 45A, 63, 84, 91, 91D, 119K, 122A, 125A, 125K, 126A, B, 127A, B, C, D, 128, 132, 133A, 166, 168, 190A, 192A, 202, 207, 208)1). Wykaszanie rowów, na długości 2.700 m.127Ba. 3. Ochrona ekosystemów wodnych.Wykonanie przerębli w celu zapewnienia dotlenienia wód w okresie zlodzenia jezior, w ilości 135 sztuk.(91Dk, 107f, 131b, 166Aa)1). Odgarnianie śniegu podczas występowania grubej pokrywy lodowej, w celu naświetlenia akwenu, na powierzchni 0,37 ha.(91Dk)1). Odłowy redukcyjne ryb: a) rybactwo - 8.200 kg, w tym: leszcz - 5.000 kg, sandacz - 500 kg, tołpyga - 2.000 kg, płoć, okoń, lin, karp - 500 kg, węgorz - 200 kg,(135A 193A)1). b) wędkarstwo, na powierzchni 298,15 ha.(107f, 122Kl, 135A, 166A, 193A)1). Zarybianie: węgorzem, sumem i szczupakiem, w ilości łącznie 400 kg materiału zarybieniowego (100 kg węgorz, 200 kg sum, 100 kg szczupak).**(135A)1). 4. Ochrona zwierząt.Wywieszenie zadaszeń dla nietoperzy i budek lęgowych dla ptaków, w ilości 283 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Dokarmianie ptaków w okresie mroźnej i śnieżnej zimy, wyłożenie do 400 kg karmy.Obszar objęty ochroną częściową. Zabezpieczenie upraw rolnych środkami zapachowymi (repelentami) przed zwierzętami, na powierzchni 650,00 ha.Obszar objęty ochroną częściową i krajobrazową. 5. Ochrona przed pożarami i szkodnictwem.Orka pasów przeciwpożarowych, na długości 9,20 km.(28j, 189A a, b, c, 163l, 164r, 23-27A)1). Porządkowanie terenu przez usuwanie gałęzi i innych materiałów łatwo palnych oraz ich wyniesienie, na odległość 50 m od drogi, na powierzchni 8 ha.(29a, b, f, d, 31a)1), 78g, h, i, (163l, 164r)1), 189Aa, b, c. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, liczbą z dużą literą, pododdziały oznaczone literą oraz obwody ochronne podano zgodnie z mapą przeglądową obwodów ochronnych Wielkopolskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Poznaniu w skali 1:10.000, według stanu na dzień 01.01.1998 r. Podział na obszary objęte ochroną częściową oraz krajobrazową podano zgodnie z mapą zabiegów ochronnych Wielkopolskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Poznaniu w skali 1:25.000, według stanu na dzień 01.01.1998 r. Mapy znajdują się w siedzibie Wielkopolskiego Parku Narodowego w miejscowości Jeziory. ** Zarybianie powinno być dokonane w oparciu o materiał zarybieniowy o cechach właściwych dla lokalnych populacji ryb, w celu stabilizacji składów jakościowych i ilościowych populacji ryb występujących na terenie parku narodowego. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Wigierskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2113) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Wigierskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2113) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Zmiany powierzchni ziemi spowodowane budową sieci wodno-kanalizacyjnej.Rekultywacja powierzchni ziemi (zasypanie wykopów i wyrównanie). 2Niezgodność z siedliskiem składu gatunkowego drzewostanów. Uproszczona struktura przestrzenna i wiekowa drzewostanów.Kształtowanie struktury gatunkowej i wiekowej drzewostanów. Przygotowanie gleby pod odnowienia. Sadzenie gatunków zgodnych z siedliskiem. Pielęgnacja upraw leśnych. 3Zagrożenie drzewostanów ze strony owadów.Poszukiwania owadów w glebie. Wykładanie pułapek na owady. Korowanie surowca drzewnego. Pocięcie na kawałki (zrębkowanie) gałęzi. Usuwanie drzew opanowanych przez owady, zagrażających trwałości drzewostanów. 4Zagrożenie drzewostanów sosnowych na gruntach rolnych przez grzyby chorobotwórcze.Zwalczanie huby korzeniowej przez zabezpieczanie pniaków preparatem biologicznym. 5Szkody wyrządzane w drzewostanach i uprawach rolnych przez zwierzynę.Zabezpieczanie mechaniczne i środkami zapachowymi (repelentami) upraw leśnych. Wykonanie nowych i naprawa starych ogrodzeń. Redukcja jeleni, saren i dzików. Uprawa poletek zaporowych. 6Uszkodzenia drzew w drzewostanach w wyniku działania wiatru, śniegu i lodu.Usuwanie części drzew połamanych i wywróconych, których pozostawienie groziłoby zasiedleniem przez owady. 7Deficyt rozkładającego się drewna w ekosystemach leśnych.Pozostawienie zamierających i martwych drzew lub ich części, które nie niosą ryzyka zasiedlenia przez owady zagrażające trwałości drzewostanów. 8Zagrożenie pożarowe lasów.Wykonanie pasów przeciwpożarowych, utrzymanie dróg umożliwiających dojazd do pożarów. 9Pojawianie się niepożądanych gatunków roślin zielnych, drzew i krzewów (sukcesja), w lądowych ekosystemach nieleśnych.Koszenie łąk oraz usuwanie drzew i krzewów, celem zachowania nieleśnych zbiorowisk roślinnych. 10Spadek różnorodności gatunkowej ryb w ekosystemach wodnych Parku.Zarybianie wód gatunkami ryb zagrożonych wyginięciem: sielawą, sieją, szczupakiem, trocią jeziorową, sumem i linem. Odłowy tarlaków. Odłowy regulacyjne. 11Pogarszanie się warunków sanitarnych i tlenowych w strefie trzcinowisk jeziora Wigry, spowodowane akumulacją materii organicznej, pochodzącej z rozkładu roślinności wynurzonej, oraz osiadaniem glonów nitkowatych.Zimowe koszenie roślinności wynurzonej. 12Zagrożenie rodzimej flory Parku spowodowane występowaniem barszczu Sosnowskiego.Zapobieganie przed rozsiewaniem się nasion i niszczenie roślin. 13Zagrożenie populacji dwóch storczyków: miodokwiata krzyżowego i kukuczki kapturkowatej.Przenoszenie osobników na nowe stanowiska. 14Zagrożenie populacji gadów.Budowa w terenie schronień w postaci kamienisk. 15Zagrożenie miejsc rozrodu płazów (głównie rzekotki drzewnej i kumaka nizinnego), spowodowane zbyt wczesnym wysychaniem zbiorników wodnych.Odtwarzanie i pogłębienie naturalnych zbiorników wodnych. 16Spadek liczebności populacji ptaków, spowodowany brakiem naturalnych miejsc do gniazdowania.Rozmieszczenie w terenie budek lęgowych. Pozostawienie drzew dziuplastych. 17Wypadki i zranienia zwierząt dziko żyjących.Hodowla i leczenie rannych zwierząt w wolierze, zlokalizowanej w Maćkowej Rudzie. 18Zagrożenie populacji motyla - mszarnika jutta, występującego na jednym stanowisku w Polsce.Przenoszenie motyli na nowe stanowiska. 19Niszczenie kapliczek nadrzewnych.Wykonanie nowych oraz renowacja istniejących kapliczek nadrzewnych. 20Dewastacja obiektów zabytkowych.Rewaloryzacja mogiły żołnierzy z pierwszej wojny światowej. 21Dewastacja urządzeń turystycznych.Remonty istniejących urządzeń turystycznych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej.Rekultywacja powierzchni ziemi po budowie sieci wodno-kanalizacyjnej, przebiegającej po drogach leśnych. Zasypanie wykopów i wyrównanie powierzchni ziemi, na długości 8.292 m.Obwód Ochronny Krzywe (Dźwilowa Droga, wsie: Krzywe, Leszczewek, Stary Folwark, Tartak, Cimochowizna)1). 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Sadzenie pożądanych gatunków drzew i krzewów w lukach oraz przerzedzonych fragmentach drzewostanów (podsadzenia), na powierzchni 8,70 ha.(23d)1), 37a, 37g, 55a, 58c, 69a, (71b)1), 80a, 88a, (93b)1), 122f, 135l, 138b, 143a, 228b, 272a, 272c, 288f, 351c, 353g, 356h. Sadzenie pożądanych gatunków drzew w drzewostanie (poprawki, uzupełnienia), na powierzchni 0,86 ha.23d, 39h, 39n, (58c)1), 69a, 71b, 82d, 82f, 93a, 93b, (115d2)1), 115d3, (121g)1), 122f, 129m, 138i, (142d)1), 153b, 269c. Przygotowanie gleby pod odnowienia lasu, na powierzchni 3,15 ha.20m, 58b, 59b, 67a, 67g, (69a)1), 79a, 103f, (129m)1). Porządkowanie powierzchni pod odnowienia lasu, na powierzchni 3,55 ha.20m, 50d, 58b, 59b, 67a, 67g, (69a)1), 79a, 103f, (129m)1), 145f, 146d. Pielęgnowanie gleby, wykaszanie roślinności zielnej na uprawach leśnych, na powierzchni 59,37 ha.(4b, 7b, 18i, 20k, 20m, 21h, 22d, 23d, 26l, 30l, 31f)1), 37a, 37g, (39n, 44h, 52c, 52f)1), 55a, 58b, (58c)1), 59b, 67a, (67g, 69a, 71b, 77g)1), 79a, 80a, (80b, 80g, 82d, 82f, 85h, 88a, 93a, 93b, 93d, 111m3, 115d1, 115d2)1), 115d3, (116d, 121g)1), 122f, (122r, 127j1)1), 129m, 135l, (137a, 138b, 138i, 142d)1), 143a, 144a, (153b, 156b, 159g, 160c, 224f, 224h, 225d, 260a, 261d)1), 269c, (338f, 355g)1). Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia wczesne i późne), na powierzchni 99,70 ha.12j, 12k, 18i, 32c, 38k, 39p, 44g, 52c, 53d, 53i, 62d, 67d, 68g, 70d, 73f, 76h, 77c, 77d, 77h, 79f, 80i, 81h, 83d, 88b, 92c, 92g, 111m, 114g, 115d1, 122g, 123f, 135i, 142d, 159g, 209c, 210d, 211g, 244g, 261b, 311c, 327b, 340b, 342d, 345a, 356c, 356d, 365b, 366b, 368b, 380c, 383b1, 388d, 390a. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 147,41 ha.23i, 24j, 24s, 24w, 25f, 26j, 26k, 32i, 38b, 43o, 44d, 44i, 50c, 58a, 59d, 60c, 69g, 76c, 76g, 78o, 93Af, 93Ah, 94f, 97b, 97d, 104b, 106a, 106b, 119d, 119i, 120g, 129h, 146c, 160f, 223g, 223k, 250c, 303b, 305d, 306c, 319c, 327a, 357f, 368d, 380h, 380j, 385c, 389d, 398d. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 81,95 ha.24i, 24r, 26c, 65h, 66h, 68d, 95b, 106h, 160i, 205b, 211d, 224a, 224j, 233f, 250b, 266a, 312b, 312c, 380f, 389g, 390d, 395f, 396d. Kontrolne poszukiwania szkodliwych owadów i prognozowanie ich występowania, w ilości 203 prób.(2g)1), 3l, (4c)1), 5g, (7g, 8k, 10d, 11b, 11j, 14j, 16b, 18c)1), 19h, (20c)1), 21d, 23d, (23g, 25f, 30h, 33a, 33b, 34a, 37c, 44d, 48k, 51a, 53k, 55b, 60a, 64a, 66a, 68b, 76f, 84b, 87z, 92a, 95b, 96f, 98a, 108b, 109i, 109j, 110a, 112d, 113b, 114c, 116a, 118j, 120b, 121a, 126a)1), 126b, (130a, 138g, 145c, d, 148a, 148f, 152a, 153b, 157i, 161b, 164a, 166a, 168b, 169h, 203a)1), 203k, (208g, 210i, 211a, 221c, 222a, 224a, 227g, 228b)1), 228i, (233c, 234a, 237a, 238i, 239k, 240y, 241c, 242b, 243m, 245c, 248a, 254b, 255a)1), 256a, (258a, 262c, 264b, 265h, 267d, 268b, 269a, 270a, 271a, 272i, 274d, 275a, 276f, 278a, 283i, 284j, 285f, 286a, 287a, 289a)1), 289c, (290b)1), 291a, (291b, 292a, 293c, 294b)1), 295a, (295c, 296a, 297d, 298b, 303a, 304d, 305g, 310a, 311a, 312a, 313f, 314c, 315b, 316a, 317a, 319b, 321d, 323b, 324a, 326a, 328a, 329c, 330a, 331a, 332b, 334j, 335b, 336h, 339a, 341d, 342a, 344a, 345a, 346a, 348g, 350b, k, 351a)1), 352a, (352b, 353g, 354n, 355c, 356g, h, 357a, 359g, 360b, 364a, 365c, 367d, 368c, 368f, 369f, 371b, 372h, 373f, 374a, 376h, 378g, 381a)1), 381c, (385a)1), 385b, (387c, 388h)1), 390b, (390c, 391 a)1), 391b, (394h, 396a)1). Wykładanie drzew pułapkowych na owady, w ilości 15 sztuk.Obwody Ochronne: (Krzywe, Leszczewek, Gawarzec, Słupie)1). Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) do odłowu korników świerka, w ilości 268 sztuk.(16b, 18i, 23d, 24h, 26d, 26l, 30l, 37g, 39g, 50d, 52c, 68g, 69a, 71b, 72c, 73f, 74c, 77d, 78b, 79a, 80i, 81h, 82d, 89a, 90a, 93b, 96b, 103f, 104d, 108h, 112c, 114g, 117b, 121a, 122g, 127j, 130f, 135h, 136a, 138b, 144a, 146d, 151b, 156b, 157c, 160b, 160c, 204g, 209d, 235f, 244g, 248c, 249f, 259c, 260b, 260d, 262b, 263a, 264a, 265a, 268g, 269c, 284b, 284d, 288f, 302d, 304d, 345a, 355g, 362f, 367b, 374c, 375d, 380b, 383c, 388d, 388f, 389c, 389d)1). Korowanie surowca drzewnego opanowanego przez korniki świerka.Obszar objęty ochroną częściową. Rozdrabnianie (zrębkowanie) gałęzi i resztek po wyróbce drewna opanowanego przez korniki świerka.Obszar objęty ochroną częściową. Smarowanie pniaków po ściętych drzewach biologicznym preparatem przeciwgrzybowym, w ilości 1.500 sztuk.(220k, 228j, 239c)1). Zabezpieczanie spiralami i osłonkami sadzonek drzew na uprawach leśnych przed jeleniami i sarnami, w ilości 69.250 sztuk.18i, 21h, 26d, 37a, 37g, 55a, 58c, 71b, 72c, (73f)1), 80i, 81h, 82d, 88a, 93b, 96b, 108h, (111m, 114d, g)1), 121a, (127j, k)1), 129m, (131d, 134b, 138b, 142j)1), 143a, (156b, 224f, h)1), 288f. Zabezpieczanie upraw leśnych środkami zapachowymi (repelentami) przed jeleniami i sarnami, na powierzchni 91,33 ha.(4b, 6c, f, 7b, 12g, 18i, 19k, 20i)1) 20k, m, (21h)1), 22d, 23d, (26d, l, 30l, m)1), 31f, (36a)1), 37a, g, (38k, 39h, n)1), 40 m, 41c, 44g, h, (45b, 46k, 47k, 50d, 52c, f, 55a)1), 58c, 59c (64a)1), 66f, (67a)1), 67g, (68g, 69a, 71b, j, 72a, c, 73f, 74c, d, 77d)1), 77g, (79a, c, f, g, k, 80b, g, 81b, h, 82d, f, 85h, 87i, 88b, 89a, 90a, b, 91d, 92d)1), 93a, (93b, d)1), 93i, (94a, b, 95b, 96b, 103f, 104d, 105d, 106f, 108h, f, 112b, 114g, 115d, 116d, 117a, b, 118h, 119f)1), 122f, (122r, 123a, 126c, 127b, k, 129i)1), 129m, (130f, h, 133b, 135f, 136a, 137a, b, 138b)1), 138i, 142a, (142d)1),142f, (142j, 143a, 144a, 145f, 146d)1), 151a, (151b)1), 151c, (153b, 156b, 157c, 160b, c, 169c)1), 204p, (209d, 224f, h, 235f, 239m, 241b)1), 248b, c, 249b, (249f)1), 259b, 260b, d, (261d, 262b, 266m, 284b, 302d, g, 303f, 304c, 320d)1), 351c, (351l, 352h)1), 353g, (380a, 384a1, 388d, 389c, g, 390b, 395i)1). Wykonanie nowych oraz naprawa starych ogrodzeń, na długości 2.300 m.23d)1), 26l, 58c, (69a)1), 122 r , 228b, 262b, 272a, b, (338c, f)1), 345a, 353g, (355g)1), 356h, 370g. Redukcja nadmiernej liczebności zwierząt: 30 jeleni, 33 sarny i 60 dzików.Obszar objęty ochroną częściową. Uprawa istniejących poletek zaporowych dla zwierząt, na powierzchni 4,85 ha w celu ograniczenia szkód w uprawach rolnych.(84k, 106f, 138f, 307b, 338b, 366b, 393b)1). Usuwanie z drzewostanów drzew opanowanych przez owady i grzyby, wywróconych oraz złamanych, zagrażających stanowi sanitarnemu lasu, z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności lasu (cięcia sanitarne i przygodne), na powierzchni 8.499,09 ha.(1-36, 36A, 37-77, 77A, 78-93, 93A, 94-98, 98A, 99-183, 183A, 201, 201A, 202, 202A, 203-215, 216-221, 221A, 222-232, 232A, 233- 401)1). Spulchnianie gleby na istniejących pasach przeciwpożarowych: mechaniczne, ręczne i zaprzęgiem konnym (mineralizacja gleby), na długości 14,2 km.Obwody Ochronne: (Krusznik, Mikołajewo, Wysoki Most)1). Powiększanie prześwitów dróg umożliwiających dojazd do pożarów, bieżące naprawy nawierzchni dróg, na łącznej długości 17,6 km.Obwody Ochronne: (Lipniak)1), Krzywe, Leszczewek, (Gawarzec, Słupie, Lipowe, Mikołajewo)1). Usuwanie gałęzi i resztek drzew z pasa, o szerokości 30 m, przylegającego do skraju dróg publicznych, na powierzchni 80,61 ha.Obwody Ochronne: (Lipniak, Krzywe, Leszczewek, Słupie, Powały, Krusznik, Lipowe, Mikołajewo, Wysoki Most)1). 3. Ochrona ekosystemów nieleśnych.Koszenie łąk oraz usuwanie krzewów, na powierzchni 7,88 ha.8i, h, 21c, m, n, 23b, 29k (206c, f, o)1), 206s. Utrzymanie zespołów roślin uprawnych na gruntach rolnych, na powierzchni 20,09 ha.(62i, j, k, l)1), 201o, (214i)1), 214j, 235k, (243k)1), 266i, 362f, 366f, (376c, 393d)1). 4. Ochrona ekosystemów wodnych.Zarybianie sielawą do: 21.000.000 sztuk, 5.000.000 sztuk, 500.000 sztuk.** (Jezioro Wigry)1), (Jezioro Pierty)1), (Jezioro Mulaczysko)1). Zarybianie sieją do: 2.100.000 sztuk, 500.000 sztuk, 200.000 sztuk.** (Jezioro Wigry)1), (Jezioro Pierty)1), (Jezioro Mulaczysko)1). Zarybianie szczupakiem do: 2.100.000 sztuk, 230.000 sztuk, 30.000 sztuk, 30.000 sztuk, 30.000 sztuk.** (Jezioro Wigry)1), (Jezioro Pierty)1), (Jezioro Mulaczysko)1), (Jezioro Leszczewek)1), (Jezioro Omułówek)1). Zarybianie sumem do: 4.000 sztuk, 1.000 sztuk, 500 sztuk.** (Jezioro Wigry)1), (Jezioro Pierty)1), (Jezioro Mulaczysko)1). Zarybianie linem do: 400 kg. 100 kg.** (Jezioro Wigry)1), (Jezioro Pierty)1). Zarybianie trocią jeziorową do: 1.000 sztuk, 500 sztuk. (Jezioro Wigry)1), (Jezioro Pierty)1). Zarybianie pstrągiem potokowym: do 4.000 sztuk. (Rzeka Czarna Hańcza)1). Odłowy tarlaków - do 4.900 kg, w tym: szczupak - do 1.200 kg, sielawa - do 3.000 kg, sieja - do 700 kg.(Jezioro Wigry)1). Odłowy regulacyjne, do łącznej ilości 24.500 kg, w tym: sielawa - do 15.000 kg, sieja - do 500 kg, węgorz - do 200 kg, szczupak - do 800 kg, lin - do 500 kg, okoń - do 500 kg, leszcz - do 3.000 kg, płoć - do 4.000 kg.(Jezioro Wigry)1). (Jezioro Wigry - Zatoka Zadworze)1), Zimowe koszenie roślinności wynurzonej na brzegu, o długości 1.800 metrów, na powierzchni 9,00 ha.Jezioro Wigry - Zatoka Północna. Odłowy kontrolne ryb w jeziorach objętych ochroną ścisłą. Wszystkie ryby, oprócz sielawy, zostaną wypuszczone w miejscu złowienia. Konieczność zabrania złowionej sielawy wynika z faktu, iż gatunek ten jest bardzo wrażliwy na wszelkie manipulacje, związane z odłowem i nie przeżywa po wypuszczeniu do wody.Jezioro Długie Jezioro Okrągłe Jezioro Muliczne Jezioro Białe Wigierskie 5. Ochrona roślin.Zwalczanie barszczu Sosnowskiego.(W miejscach występowania wzdłuż dróg na obszarze parku, zwłaszcza wzdłuż Piotrowiańskiego Gościńca)1). Przeniesienie niewielkiej części populacji (do 10 %) storczyków: miodokwiat krzyżowy, kukuczka kapturkowata spoza Parku, na nowe stanowiska w Parku.(Dolina Czarnej Hańczy, Dolina Wiatrołuży, okolice Jeziora Białego)1). 6. Ochrona zwierząt.Odtwarzanie naturalnych zbiorników wodnych dla płazów, w ilości 2 sztuk.Wieś Królówek i Lipniak. Rozmieszczenie w terenie niewielkich stosów kamieni jako miejsc schronienia dla gadów, w ilości 10 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Rozmieszczenie w terenie budek lęgowych dla ptaków, w ilości 65 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Leczenie rannych, dziko żyjących zwierząt oraz ich rekonwalescencja w wolierze.Wieś Maćkowa Ruda. Przeniesienie niewielkiej części populacji mszarnika jutta na nowe stanowiska.Torfowiska. 7. Ochrona wartości kulturowych.Renowacja kapliczek nadrzewnych, w ilości 3 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Rewaloryzacja mogiły żołnierzy z pierwszej wojny światowej.79i. 8. Udostępnienie Parku dla turystyki.Remonty istniejących urządzeń turystycznych, w ilości 10 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Ustawienie nowych urządzeń turystycznych, w ilości 10 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą lub liczbą i dużą literą, pododdziały oznaczone małą literą oraz obwody ochronne przyjęto zgodnie z mapami przeglądowymi obrębów ochronnych Wigry i Maćkowa Ruda, sporządzonymi przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Warszawie w skali 1:20.000, według stanu na dzień 1.01.1996 r. Podział na obszary objęte ochroną częściową przyjęto zgodnie z mapą pod tytułem "Kierunki ochrony", sporządzoną przez Wigierski Park Narodowy w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.2001 r. Mapy znajdują się w siedzibie Wigierskiego Parku Narodowego w miejscowości Krzywe. ** Zarybianie powinno być dokonane w oparciu o materiał zarybieniowy o cechach właściwych lokalnym populacjom ryb, w celu stabilizacji składów jakościowych i ilościowych populacji ryb występujących na terenie parku narodowego. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Wolińskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2114) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Wolińskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2114) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów. Drzewostany sztucznego pochodzenia na gruntach rolnych o nieprawidłowej strukturze wiekowej i przestrzennej.Przebudowa drzewostanów, stworzenie warunków do powstania odnowienia naturalnego. Sztuczne wprowadzanie gatunków zgodnych z siedliskiem. Hodowla sadzonek drzew i krzewów w szkółce leśnej. 2Zagrożenie ze strony owadów i grzybów pasożytniczych.Wykładanie pułapek na owady. Zabezpieczenie biopreparatem pniaków po ściętych drzewach. Poszukiwania form spoczynkowych owadów w glebie. 3Zgryzanie upraw leśnych przez jelenie i sarny.Naprawy ogrodzeń. 4Ekspansja trzciny pospolitej na terenie wysp delty Świny oraz na obszarze Drożkowych Łąk.Mechaniczne i ręczne wykaszanie trzciny. 5Zagrożenie rzadko występujących chronionych gatunków roślin zielnych przez pojawienie się krzewów i innych pospolitych gatunków roślin.Usuwanie krzewów i niepożądanych gatunków roślin. 6Zanikanie objętych ochroną gatunkową roślin zielnych na wilgotnych łąkach, z powodu zaniechania gospodarczego użytkowania łąk.Wykaszanie traw i turzyc, z wywozem biomasy. 7Wydeptywanie roślinności przez turystów.Wykonanie zabezpieczeń technicznych (barier i płotków drewnianych), uniemożliwiających ruch turystyczny poza wyznaczonymi szlakami. 8Zanikanie zwierząt objętych ochroną gatunkową.Restytucja puchacza. Hodowla zachowawcza żubra. 9Zagrożenie pożarowe.Usuwanie materiałów łatwo palnych z zagrożonych terenów, wzdłuż szlaków turystycznych i dróg publicznych. Mineralizacja pasów przeciwpożarowych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Oranie pasów przeciwpożarowych, na długości 47,15 km, i usunięcie materiałów łatwo palnych, na powierzchni 236,00 ha.(7-18, 25-30, 32-34, 35b, 36-40, 45, 46, 47k, 48, 49, 67, 68, 69a, p, 70k, l, 71j, 75c, 88-90, 90g, 91f, 92g, 106, 107, 109, 109d, s, o, p, 110An, Aw, 111k, n, 112c, 116-118, 128b, 129- 132)1). Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 32,12 ha.3d,19b, d, 64g, 102a, 103cz, 130d, 131k, 136h, 143f, 144a. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 164,58 ha.9r, 10Bk, 14r, 16m, 18a, 26a, 36c,k, 37c, dx, dy, 39f, 45f, 47j, 57f, 61b, g, 65g, 76d, f, 81c, 82c, d, f, 84f, 94c, 94bx, 97k, kx, h, 102a, 103d, 107c, 108a, 110h, j, k, s, t, 113s, 131a, j, l, 138a, d, 147b, c. Produkcja materiału sadzeniowego (dąb bezszypułkowy i buk), na powierzchni 0,46 ha.(110p)1). Wysadzanie sadzonek drzew i krzewów pod osłoną drzewostanów, na powierzchni 6,97 ha.50d, 70k, 109d2). Regulacja składu gatunkowego upraw leśnych (czyszczenia wczesne), na powierzchni 1,76 ha.16nx, 62jx. Regulacja składu gatunkowego drzewostanów (czyszczenia późne), na powierzchni 16,15 ha.17c, 37d, 47k, 50b, 50c. Usuwanie czeremchy amerykańskiej oraz świerka, na powierzchni 20,38 ha.1Bf1), 1Cd1), 6d, 6g, 82c, g, h, 97r,s1), 106d. Kontrolne poszukiwania szkodliwych owadów w ściółce, w ilości 41 prób.Obszar objęty ochroną częściową. Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na brudnicę mniszkę, w ilości 14 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Naprawa istniejących ogrodzeń, na długości 340 m.26j, k, l, 16n,x, 36lx, 37d, 62jx, 43l, m, 65g, 69a, 70k, h, 92g, 93i, k, m, 96d, 97n, r, s, 113f, g, fx, 114a, b, 128h, 140a, 148a, b, d. Budowa nowych ogrodzeń, o długości 1.860 m.50d, 109a. Odstrzały redukcyjne zwierząt, w ilości: 8 jeleni (2 łanie, 6 cielaków) i 30 dzików.Obszar objęty ochroną częściową. 2. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Wypas i grodzenie kwater, wykaszanie z zebraniem biomasy, w celu przywrócenia i ochrony zbiorowisk halofitów, na powierzchni 70,00 ha.208c, 211c1). Wykaszanie trzcinowisk w celu utrzymania cennych gatunków roślin łąkowych, na powierzchni 179,00 ha.(201i, 204b, 206b, 207c, 208c, 211c)1). Wykaszanie i zbiór pokosu z wilgotnych łąk trzęślicowych, na powierzchni 2,50 ha.(202a)1). Wykonanie drewnianej bariery zabezpieczającej skarpę przed turystami, przy Jeziorze Turkusowym, na długości 170 m.128Ab. Wykonanie ogrodzeń wydm zabezpieczających przed turystami, na odcinku 350 m.4bx, 6r, 7s. Usuwanie odrostów tarniny oraz samosiewów osiki i brzozy na łąkach, na powierzchni 1,00 ha.126j1). Wykaszanie mechaniczne traw i wywóz pokosu, na powierzchni 3,10 ha.(110Am, 110Ap)1). Wykaszanie roślinności łąkowej (alternatywnie wypas) oraz wywiezienie skoszonego materiału poza teren Parku, na powierzchni 9,00 ha.(122y,z, 126f, i, j)1). 3. Ochrona roślin.Wycinanie odrostów tarniny i ostrzegawcze oznakowanie powierzchni (fladrowanie), zabezpieczającej pajęcznicę liliowatą przed zgryzaniem przez sarny, na powierzchni 0,03 ha.90d1). Wycinanie odrostów wierzby kaspijskiej wokół stanowisk mikołajka nadmorskiego, na powierzchni 0,66 ha.(6a, b, s)1). Ręczne koszenie trzciny wokół płatu szuwaru kłoci wiechowatej, na powierzchni 1,00 ha.202a1). Ręczne wyrywanie i wywóz niecierpka drobnokwiatowego, na powierzchni 0,80 ha.16, 40, 106,107, 116, 117, (17,118)1). 4. Ochrona zwierząt.Hodowla i wsiedlenie puchacza (restytucja), w zależności od ilości pozyskanych piskląt.Ośrodek Hodowli Zwierząt. Hodowla żubrów w zagrodzie zamkniętej, w ilości 9-12 sztuk.Ośrodek Hodowli Zwierząt1). Przetrzymywanie rannych zwierząt rodzimych gatunków chronionych, w wolierach rehabilitacyjnych.Ośrodek Hodowli Zwierząt1). Kontrola gniazd orła bielika oraz obrączkowanie jego piskląt.Obszar objęty ochroną częściową. 5. Udostępnianie Parku dla turystyki.Wykonanie bariery drewnianej przy szlaku turystycznym, na długości 69 m.48a2). Wykaszanie roślin zielnych i traw przy miejscach postojowych i szlakach turystycznych, na powierzchni 0,66 ha.69n, 112i, 128Aa. Wykonanie progów ograniczających rozdeptywanie i wymywanie nawierzchni szlaku turystycznego do Zagrody Pokazowej Żubrów.18a,b. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, liczbą i dużą literą, pododdziały oznaczone literą, obwody ochronne oraz obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z mapą przeglądową drzewostanów Wolińskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Woliński Park Narodowy w skali 1:10.000, według stanu na dzień 1.01.1998 r. Mapa znajduje się w siedzibie Wolińskiego Parku Narodowego w miejscowości Międzyzdroje. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadanie niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie określenia gmin i miejscowości, w których stosuje się szczególne zasady odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu (Dz. U. Nr 215, poz. 2115) Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu (Dz. U. Nr 84, poz. 906) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa gminy lub miejscowości, w których stosuje się szczególne zasady odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek działania żywiołu. 2. Wykaz gmin i miejscowości, o których mowa w ust. 1, określa załącznik do rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się przez okres 12 miesięcy od dnia jego wejścia w życie. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 2003 r. (poz. 2115) WYKAZ GMIN I MIEJSCOWOŚCI, W KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEGÓLNE ZASADY ODBUDOWY, REMONTÓW I ROZBIÓREK OBIEKTÓW BUDOWLANYCH ZNISZCZONYCH LUB USZKODZONYCH W WYNIKU DZIAŁANIA ŻYWIOŁU Lp.WojewództwoLp.Nazwa gminyLp.Nazwa miejscowości 123456 1DOLNOŚLĄSKIE1DZIERŻONIÓW m.1Dzierżoniów 2DZIERŻONIÓW1Dobrocin 2Kietlice 3LUBAŃ m.1Lubań 4PLATERÓWKA1Włosień 5SZCZAWNO-ZDRÓJ m.1Szczawno-Zdrój 6WIŃSKO1Krzelów 2Małowice 2KUJAWSKO-POMORSKIE1BRZEŚĆ KUJAWSKI1Brzezie 2Dubielewo 3Klementynowo 4Lipiny (wieś) 5Witoldowo 6Wolica 2CHEŁMNO m.1Chełmno 3CHROSTKOWO1Makowiec 4DOBRZYŃ NAD WISŁĄ1Dobrzyń nad Wisłą 5GOLUB-DOBRZYŃ1Podzamek Golubski 6TORUŃ m.1Toruń 7UNISŁAW1Unisław 8WŁOCŁAWEK1Nowa Wieś 3LUBELSKIE1ADAMÓW (powiat zamojski)1Adamów 2Bondyrz (wieś) 3Boża Wola 4Bródki 5Feliksówka 6Jacnia 7Koziarka 8Potoczek 9Rachodoszcze 10Stara Wieś 11Suchowola 12Suchowola-Kolonia 13Trzepieciny 14Żyznów 2ANNOPOL1Anielin 2Annopol 3Bliskowice 4Borów 5Grabówka 6Kopiec 7Niedbałki 8Nowy Rachów 9Kosin 10Opoczka Mała 11Opoka-Kolonia 12Popów 13Wymysłów 14Zastocze 3BATORZ1Aleksandrówka 2Batorz 3Batorz Drugi 4Batorz-Kolonia 5Batorz Pierwszy 6Błażek 7Gwizdów 8Nowe Moczydła 9Samary 10Stawce 11Węglinek 12Wola Studzieńska 13Wola Studzieńska-Kolonia 14Wólka Batorska 4BORZECHÓW1Białawoda 2Borzechów 3Borzechów-Kolonia 4Dąbrowa 5Dobrowola 6Kępa Borzechowska 7Kłodnica Dolna 8Łopiennik 9Majdan Borzechowski 10Majdan Radliński 11Majdan Skrzyniecki 12Wały Kępskie 13Zakącie 5BYCHAWA1Bychawa 2Bychawka Trzecia-Kolonia 3Gałęzów 4Kosarzew Dolny-Kolonia 5Łęczyca 6Marysin 7Olszowiec-Kolonia 8Osowa 9Osowa-Kolonia 10Romanów 11Skawinek 12Wola Duża 13Wola Gałęzowska 14Zaraszów 15Zaraszów-Kolonia 16Zdrapy 6CHRZANÓW1Chrzanów 2Łada 3Otrocz 7DZIERZKOWICE1Dębina 2Dzierzkowice-Góry 3Dzierzkowice-Wola 4Krzywie 5Ludmiłówka 6Dzierzkowice-Podwody 7Sosnowa Wola 8Wyżnianka 9Wyżnianka-Kolonia 10Wyżnica 11Wyżnica-Kolonia 12Dzierzkowice-Zastawie 8FRAMPOL1Teodorówka 9GŁUSK1Głusk 10GODZISZÓW1Andrzejów 2Godziszów Pierwszy 3Piłatka 4Wólka Ratajska 5Zdziłowice Czwarte 6Zdziłowice Drugie 7Zdziłowice Pierwsze 8Zdziłowice Trzecie 11GORAJ1Abramów 2Albinów Mały 3Bononia 4Gilów 5Goraj 6Hosznia Ordynacka 7Jędrzejówka 8Kondraty 9Wólka Abramowska 10Zagrody 11Zastawie 12GOŚCIERADÓW1Aleksandrów 2Gościeradów-Folwark 3Księżomierz 4Liśnik Duży 5Liśnik Duży-Kolonia 6Marynopole (wieś) 7Suchodoły 8Wólka Gościeradowska 13IZBICA1Bobliwo 2Dworzyska 3Izbica 4Ostrówek 5Ostrzyca 6Romanów 7Tarnogóra 8Tarnogóra-Kolonia 9Tarzymiechy Trzecie 10Wirkowice Drugie 11Zalesie 14JABŁONNA1Skrzynice Pierwsze 15JANÓW LUBELSKI1Biała Druga 2Biała Pierwsza 3Biała Poduchowna 4Borownica 5Janów Lubelski 6Kopce 7Ruda 8Wodończa 16JASTKÓW1Miłocin 2Panieńszczyzna 3Płouszowice 4Tomaszowice 5Tomaszowice-Kolonia 17JÓZEFÓW (powiat opolski)1Bór 2Chruślanki Józefowskie 3Chruślina 4Nieszawa 5Pielgrzymka 18KAZIMIERZ DOLNY1Bochotnica 2Dąbrówka 3Kazimierz Dolny 4Mięćmierz 5Okale 6Parchatka 7Rzeczyca 8Rzeczyca-Kolonia 9Skowieszynek 10Witoszyn 11Wylągi 12Zbędowice 19KOMARÓW-OSADA1Dub 2Janówka Wschodnia 3Janówka Zachodnia 4Komarów-Osada 5Komarów-Wieś 6Kraczew 7Krzywystok 8Sosnowa-Dębowa 9Tomaszówka 10Wolica Brzozowa (wieś) 11Zubowice (wieś) 20KOŃSKOWOLA1Nowy Pożóg 21KRASNOBRÓD1Borki 2Dominikanówka 3Grabnik 4Hucisko 5Husiny 6Hutki 7Hutków 8Kaczórki 9Krasnobród 10Majdan Mały 11Majdan Wielki 12Malewszczyzna 13Potok-Senderki 14Szur 15Wólka Husińska 16Zagóra 17Zielone 22KRAŚNIK1Dąbrowa-Bór 2Karpiówka 3Kowalin 4Pasieka 5Podlesie 6Słodków Drugi 7Słodków Pierwszy 8Słodków Trzeci 9Spławy Drugie 10Stróża 11Stróża-Kolonia 12Suchynia 23KRZCZONÓW1Krzczonów Drugi 2Olszanka 24KURÓW1Buchałowice 2Klementowice 3Płonki 25LUBYCZA KRÓLEWSKA1Brzeziny 2Dęby 3Hrebenne (wieś) 4Huta Lubycka 5Lubycza Królewska (wieś) 6Potoki 7Siedliska 8Teniatyska 9Zatyle 10Żurawce (wieś) 26ŁABUNIE1Łabunie 2Majdan Ruszowski 3Wólka Łabuńska 4Ruszów 27MIĄCZYN1Żuków 28MIRCZE1Kryłów 2Prehoryłe 3Romanów 29MODLIBORZYCE1Antolin 2Bilsko 3Dąbie 4Folwark 5Kolonia-Zamek 6Michałówka 7Modliborzyce 8Stojeszyn Drugi 9Stojeszyn Pierwszy 10Wierzchowiska Drugie 11Wierzchowiska Pierwsze 12Wolica Druga 13Wolica-Kolonia 14Wolica Pierwsza 30NAŁĘCZÓW1Nałęczów 31NIEDRZWICA DUŻA1Niedrzwica Duża 32NIELISZ1Gruszka Duża 2Gruszka Duża-Kolonia 3Średnie Duże 4Średnie Małe 33NIEMCE1Dys 2Jakubowice Konińskie-Kolonia 3Kawka 4Ludwinów 5Łagiewniki 6Niemce 7Pólko 8Rudka Kozłowiecka 9Stoczek 10Swoboda 11Wola Krasienińska 34POTOK WIELKI1Kolonia-Potok Wielki 2Potoczek 3Potok-Stany 4Potok-Stany Kolonia Trzecia 5Potok Wielki 6Radwanówka 7Stawki 8Wola Potocka 35RADECZNICA1Podlesie Duże 2Podlesie Małe 3Zaporze 36RYBCZEWICE1Bazar 2Choiny 3Częstoborowice 4Izdebno 5Pilaszkowice Drugie 6Pilaszkowice Pierwsze 7Rybczewice Drugie 8Rybczewice Pierwsze 9Stryjno Drugie 10Stryjno-Kolonia 11Stryjno Pierwsze 12Wygnanowice 13Zygmuntów 37SIENNICA RÓŻANA1Baraki 2Boruń 3Rudka 4Siennica Królewska Duża 5Siennica Królewska Mała 6Siennica Różana 7Stójło 8Wierzchowiny 9Zagroda 10Zwierzyniec 38SITNO1Kornelówka 2Stanisławka 39STARY ZAMOŚĆ1Chomęciska Małe 2Majdan Sitaniecki 3Udrycze 4Wierzba 5Wisłowiec 40STRZYŻEWICE1Borkowizna 2Bystrzyca Nowa 3Bystrzyca Stara 4Dębina 5Franciszków 6Kajetanówka 7Kiełczewice Dolne 8Kiełczewice Górne 9Kiełczewice Maryjskie 10Kolonia Kiełczewice Dolne 11Osmolice 12Osmolice Drugie 13Osmolice Pierwsze 14Pawłówek 15Piotrowice 16Piotrowice-Kolonia 17Polanówka 18Strzyżewice 19Żabia Wola 41SUŁÓW1Deszkowice Drugie 2Deszkowice Pierwsze 3Tworyczów 42SUSIEC1Banachy 2Ciotusza Stara 3Dmitroce 4Grabowica 5Kniazie 6Kunki 7Łosiniec 8Łuszczacz 9Majdan Sopocki Drugi 10Majdan Sopocki Pierwszy 11Maziły 12Nowa Ciotusza 13Nowiny 14Oseredek 15Rebizanty 16Róża 17Rybnica 18Wólka Łosiniecka 19Zagrodniki 20Zawadki 43TRZYDNIK DUŻY1Agatówka 2Budki 3Dąbrowa 4Dębowiec 5Łychów Szlachecki 6Olbięcin 7Rzeczyca Księża 8Rzeczyca Ziemiańska 9Rzeczyca Ziemiańska-Kolonia 10Trzydnik Duży 11Trzydnik Duży-Kolonia 12Trzydnik Mały 13Węglin 14Węglinek 15Wola Trzydnicka 16Zielonka 44TUROBIN1Czernięcin Główny 2Gaj Czernięciński 3Gródki Drugie 4Gródki Pierwsze 5Guzówka-Kolonia 6Huta Turobińska 7Olszanka 8Przedmieście Szczebrzeszyńskie 9Rokitów 10Tarnawa Duża 11Tarnawa Mała 12Tokary 13Turobin 14Wólka Czernięcińska 15Zagroble 16Załawcze 17Żabno 18Żurawie 45TYSZOWCE1Przewale 2Soból 3Tyszowce 46URZĘDÓW1Bęczyn 2Boby-Księże 3Boby-Wieś 4Góry 5Kozarów 6Leszczyna 7Majdan Bobowski 8Majdan Moniacki 9Mikuszewskie 10Moniaki 11Popkowice 12Popkowice Księże 13Rankowskie 14Skorczyce 15Urzędów 16Wierzbica 17Zadworze 18Zakościelne 47WĄWOLNICA1Bartłomiejowice 2Celejów 3Grabówki 4Kębło 5Łąki 6Łopatki 7Łopatki-Kolonia 8Rąblów 9Rogalów 10Stanisławka 11Wąwolnica 12Zgórzyńskie 13Zarzeka 14Zawada 48WOJSŁAWICE1Majdan Ostrowski 2Wojsławice (wieś) 49WÓLKA1Biskupie-Kolonia 2Bystrzyca 3Kolonia Świdnik Mały 4Łuszczów Drugi 5Łuszczów Pierwszy 6Łysaków 7Pliszczyn 8Rudnik 9Sobianowice 10Świdniczek 11Świdnik Duży Drugi 12Świdnik Duży Pierwszy 13Turka 50ZAKRZEW1Annów 2Baraki 3Dębina 4Emilin 5Gwizdów 6Ponikwy 7Targowisko 8Targowisko-Kolonia 9Tarnawka Druga 10Troszczyn 11Wólka Ponikiewska 12Wygoda 13Zakrzew-Kolonia 51ZAKRZÓWEK1Bystrzyca 2Józefin 3Lipno 4Masne Doły 5Nowy Zakrzówek 6Rudnik Pierwszy 7Studzianki-Kolonia 8Sulów 9Zakrzówek-Wieś 52ZAMOŚĆ1Białowola 2Lipsko-Polesie 3Siedliska 4Sitaniec 5Wolica 4ŁÓDZKIE1PABIANICE m.1Pabianice 5MAŁOPOLSKIE1ANDRYCHÓW1Andrychów 2Bolęcina 3Inwałd 4Łęg 5Roczyny 6Rzyki 7Sułkowice 8Targanice 9Zagórnik 2BABICE1Jankowice 2Mętków 3Rozkochów 4Zagórze 3BIAŁY DUNAJEC1Gliczarów Górny 2Sierockie 4BIECZ1Biecz 2Binarowa 3Bugaj 4Głęboka 5Grudna Kępska 6Korczyna 7Libusza 8Racławice 9Rożnowice 10Sitnica 11Strzeszyn 5BOBOWA1Bobowa 2Berdechów 3Brzana 4Jankowa 5Sędziszowa 6Siedliska 7Stróżna 8Wilczyska 6BOCHNIA m.1Bochnia 7BOCHNIA1Baczków 2Bogucice 3Brzeźnica 4Buczyna 5Chełm 6Cikowice 7Damienice 8Gawłów 9Gorzków 10Grabina 11Krzyżanowice 12Łapczyca 13Majkowice 14Nieszkowice Małe 15Nieszkowice Wielkie 16Pogwizdów 17Proszówki 18Siedlec 19Wola Nieszkowska 8BOLESŁAW (powiat dąbrowski)1Bolesław 2Pawłów 3Strojców 4Tonia 9BORZĘCIN1Bielcza 2Borzęcin 3Łęki 4Przyborów 10BRZESKO1Brzesko 2Jadowniki 3Okocim 4Poręba Spytkowska 5Sterkowiec 6Szczepanów 7Wokowice 11BRZESZCZE1Brzeszcze 2Jawiszowice 3Skidziń 4Wilczkowice 5Zasole 12BRZEŹNICA1Bęczyn 2Brzeźnica 3Chrząstowice 4Łączany 5Marcyporęba 6Nowe Dwory 7Paszkówka 8Półwieś 9Sosnowice 10Tłuczań 11Wyźrał 13BUDZÓW1Bieńkówka 2Budzów 3Jachówka 4Palcza 5Zachełmna 14BUKOWINA TATRZAŃSKA1Brzegi 2Bukowina Tatrzańska 3Czarna Góra 4Groń 5Leśnica 6Rzepiska 15BYSTRA-SIDZINA1Bystra 2Sidzina 16CHARSZNICA1Swojczany 2Szarkówka 3Tczyca 4Wierzbie 5Witowice 17CHEŁMEK1Bobrek 18CHEŁMIEC1Biczyce Dolne 2Biczyce Górne 3Boguszowa 4Chełmiec 5Chomranice 6Dąbrowa 7Januszowa 8Klęczany 9Klimkówka 10Krasne Potockie 11Kunów 12Kurów 13Librantowa 14Mała Wieś 15Marcinkowice 16Naściszowa 17Niskowa 18Paszyn 19Piątkowa 20Rdziostów 21Świniarsko 22Trzetrzewina 23Ubiad 24Wielogłowy 25Wielopole 26Wola Kurowska 27Wola Marcinkowska 19CIĘŻKOWICE1Bogoniowice 2Bruśnik 3Ciężkowice 4Jastrzębia 5Kąśna Dolna 6Kąśna Górna 7Kipszna 8Siekierczyna 9Zborowice 20CZARNY DUNAJEC1Ciche 2Czerwienne 3Piekielnik 4Ratułów 5Stare Bystre 21CZCHÓW1Będzieszyna 2Biskupice Melsztyńskie 3Czchów 4Domosławice 5Jurków 6Piaski-Drużków 7Tworkowa 8Tymowa 9Wytrzyszczka 10Złota 22CZERNICHÓW1Czernichów 2Przeginia Duchowna 3Rusocice 23CZORSZTYN1Sromowce Niżne 2Sromowce Wyżne 24DĄBROWA TARNOWSKA1Brnik 2Dąbrowa Tarnowska 3Gruszów Wielki 4Laskówka Chorąska 5Lipiny 6Nieczajna Dolna 7Nieczajna Górna 8Smęgorzów 9Sutków 10Szarwark 11Żelazówka 25DĘBNO1Biadoliny Szlacheckie 2Dębno 3Doły 4Jaworsko 5Łoniowa 6Łysa Góra 7Maszkienice 8Niedźwiedza 9Perła 10Porąbka Uszewska 11Sufczyn 12Wola Dębińska 26DOBCZYCE1Bieńkowice 2Brzączowice 3Brzezowa 4Dobczyce 5Kędzierzynka 6Kornatka 7Nowa Wieś 8Rudnik 9Sieraków 10Skrzynka 11Stadniki 12Stojowice 27DOBRA1Chyszówki 2Dobra 3Gruszowiec 4Jurków 5Porąbka 6Półrzeczki 7Przenosza 8Skrzydlna 9Stróża 10Wilczyce 11Wola Skrzydlańska 28GNOJNIK1Biesiadki 2Lewniowa 3Zawada Uszewska 4Żerków 29GOŁCZA1Czaple Wielkie 2Krępa 3Maków 4Przybysławice 5Rzeżuśnia 6Szreniawa 7Wysocice 30GORLICE m.1Gorlice 31GORLICE1Bielanka 2Bystra 3Dominikowice 4Klęczany 5Kobylanka 6Kwiatonowice 7Ropica Polska 8Stróżówka 9Szymbark 10Zagórzany 32GRĘBOSZÓW1Biskupice 2Borusowa 3Gręboszów 4Hubenice 5Karsy 6Lubiczko 7Okręg 8Ujście Jezuickie 9Wola Gręboszowska 10Wola Żelichowska 11Zawierzbie 33GROMNIK1Brzozowa 2Chojnik 3Golanka 4Gromnik 5Polichty 6Rzepiennik Marciszewski 7Siemiechów 34GRÓDEK NAD DUNAJCEM1Bartkowa 2Bujne 3Glinik 4Górowa 5Gródek nad Dunajcem 6Jelna 7Jelna-Działy 8Lipie 9Podole-Górowa 10Posadowa 11Przydonica 12Roztoka 13Rożnów 14Sienna 15Tropie 16Zbyszyce 35GRYBÓW m.1Grybów 36GRYBÓW1Biała Niżna 2Cieniawa 3Florynka 4Kąclowa 5Krużlowa Niżna 6Krużlowa Wyżna 7Polna 8Ptaszkowa 9Siołkowa 37IWKOWA1Dobrociesz 2Iwkowa 3Kąty 4Połom Mały 5Wojakowa 38JABŁONKA1Lipnica Mała 2Zubrzyca Dolna 3Zubrzyca Górna 39JERZMANOWICE-PRZEGINIA1Czubrowice 2Jerzmanowice 3Łazy 4Racławice 5Sąspów 6Szklary 40JODŁOWNIK1Góra Świętego Jana 2Janowice 3Jodłownik 4Kostrza 5Krasne-Lasocice 6Mstów 7Pogorzany 8Sadek 9Słupia 10Szczyrzyc 11Szyk 12Wilkowisko 41JORDANÓW m.1Jordanów 42JORDANÓW1Jordanów 2Łętownia 3Naprawa 4Osielec 5Toporzysko 43KALWARIA ZEBRZYDOWSKA1Barwałd Górny 2Barwałd Średni 3Brody 4Bugaj 5Leńcze 6Podolany 7Przytkowice 8Stanisław Dolny 9Zarzyce Małe 10Zarzyce Wielkie 11Zebrzydowice 44KAMIENICA1Kamienica 2Szczawa 3Zalesie 4Zasadne 5Zbludza 45KAMIONKA WIELKA1Bogusza 2Jamnica 3Kamionka Mała 4Kamionka Wielka 5Mszalnica 6Mystków 46KĘTY1Kęty 2Malec 3Nowa Wieś 4Witkowice 47KLUCZE1Bydlin 2Chechło 3Golczowice 4Klucze 48KONIUSZA1Biórków Wielki 2Budziejowice 3Chorążyce 4Dalewice 5Gnatowice 6Muniaczkowice 7Niegardów 8Niegardów-Kolonia 9Piotrkowice Małe 10Piotrkowice Wielkie 11Polekarcice 12Przesławice 13Rzędowice 14Wronin 49KORZENNA1Jasienna 2Korzenna 3Lipnica Wielka 4Łyczana 5Wojnarowa 50KOSZYCE1Biskupice 2Filipowice 3Jaksice 4Książnice Małe 5Łapszów 6Malkowice 7Piotrowice 8Przemyków 9Rachwałowice 10Siedliska 11Włostowice 51KOŚCIELISKO1Dzianisz 2Kościelisko 52KOZŁÓW1Przybysławice 53KRAKÓW m.1Kraków 54KROŚCIENKO NAD DUNAJCEM1Grywałd 2Krościenko nad Dunajcem 55KRYNICA-ZDRÓJ1Berest 2Krynica-Zdrój 3Mochnaczka Niżna 4Mochnaczka Wyżna 5Muszynka 6Piorunka 7Tylicz 56KSIĄŻ WIELKI1Cisie 2Giebułtów 3Rzędowice 4Zaryszyn 57LANCKORONA1Izdebnik 2Jastrzębia 3Lanckorona 4Podchybie 5Skawinki 58LASKOWA1Jaworzna 2Kamionka Mała 3Kobyłczyna 4Krosna 5Laskowa 6Sechna 7Strzeszyce 8Ujanowice 9Żmiąca 59LIMANOWA m.1Limanowa 60LIMANOWA1Bałażówka 2Kisielówka 3Kłodne 4Koszary 5Lipowe 6Łososina Górna 7Makowica 8Męcina 9Młynne 10Mordarka 11Nowe Rybie 12Pasierbiec 13Pisarzowa 14Rupniów 15Siekierczyna 16Sowliny 17Stara Wieś 18Stare Rybie 19Walowa Góra 61LIPINKI1Bednarka 2Kryg 3Lipinki 4Pogorzyna 5Rozdziele 6Wójtowa 62LIPNICA MUROWANA1Borówna 2Lipnica Dolna 63LIPNICA WIELKA1Lipnica Wielka 64LUBIEŃ1Krzeczów 2Lubień 3Skomielna Biała 4Tenczyn 65ŁABOWA1Barnowiec 2Czaczów 3Kamianna 4Kotów 5Krzyżówka 6Łabowa 7Łabowiec 8Łosie 9Maciejowa 10Nowa Wieś 11Roztoka Wielka 12Składziste 13Uhryń 66ŁAPANÓW1Boczów 2Brzezowa 3Chrostowa 4Cichawka 5Grabie 6Kamyk 7Kobylec 8Lubomierz 9Łapanów 10Tarnawa 11Zbydniów 67ŁAPSZE NIŻNE1Falsztyn 2Frydman 3Kacwin 4Łapszanka 5Łapsze Niżne 6Łapsze Wyżne 7Niedzica 8Trybsz 68ŁĄCKO1Brzyna 2Czarny Potok 3Czerniec 4Jazowisko 5Kadcza 6Kicznia 7Łazy Brzyńskie 8Łącko 9Maszkowice 10Obidza 11Szczereż 12Wola Kosnowa 13Wola Piskulina 14Zabrzeż 15Zagorzyn 16Zarzecze 69ŁOSOSINA DOLNA1Białawoda 2Bilsko 3Łęki 4Łososina Dolna 5Łyczanka 6Michalczowa 7Rąbkowa 8Rojówka 9Stańkowa 10Świdnik 11Tabaszowa 12Tęgoborze 13Witowice Dolne 14Wronowice 15Zawadka 16Znamirowice 70ŁUKOWICA1Jadamwola 2Jastrzębie 3Łukowica 4Młyńczyska 5Owieczka 6Przyszowa 7Roztoka 8Stronie 9Świdnik 71ŁUŻNA1Łużna 2Mszanka 3Szalowa 4Wola Łużańska 72MAKÓW PODHALAŃSKI1Białka 2Grzechynia 3Juszczyn 4Kojszówka 5Maków Podhalański 6Wieprzec 7Żarnówka 73MĘDRZECHÓW1Grądy 2Kupienin 3Mędrzechów 4Odmęt 5Wola Mędrzechowska 6Wójcina 7Wólka Grądzka 74MIECHÓW1Falniów 2Komorów 3Podleśna Wola 4Pstroszyce Drugie 75MOGILANY1Brzyczyna 2Kulerzów 3Lusina 4Mogilany 5Włosań 76MOSZCZENICA1Moszczenica 2Staszkówka 77MSZANA DOLNA m.1Mszana Dolna 78MSZANA DOLNA1Glisne 2Kasina Wielka 3Kasinka Mała 4Lubomierz 5Łętowe 6Łostówka 7Mszana Górna 8Olszówka 9Raba Niżna 79MUCHARZ1Jaszczurowa 80MUSZYNA1Jastrzębik 2Leluchów 3Milik 4Muszyna 5Powroźnik 6Szczawnik 7Wojkowa 8Złockie 81MYŚLENICE1Poręba 82NAWOJOWA1Bącza-Kunina 2Frycowa 3Homrzyska 4Nawojowa 5Popardowa 6Złotne 7Żeleźnikowa Mała 8Żeleźnikowa Wielka 83NIEDŹWIEDŹ1Konina 2Niedźwiedź 3Podobin 4Poręba Wielka 84NOWE BRZESKO1Mniszów 2Sierosławice 85NOWY SĄCZ m.1Nowy Sącz 86NOWY TARG1Dębno 2Długopole 3Dursztyn 4Gronków 5Harklowa 6Klikuszowa 7Knurów 8Krempachy 9Lasek 10Ludźmierz 11Łopuszna 12Nowa Biała 13Obidowa 14Ostrowsko 15Pyzówka 16Rogoźnik 17Szlembark 18Waksmund 87NOWY WIŚNICZ1Chronów 2Królówka 3Leksandrowa 4Łomna 5Nowy Wiśnicz 6Olchawa 7Połom Duży 8Stary Wiśnicz 88OCHOTNICA DOLNA1Ochotnica Dolna 2Ochotnica Górna 3Tylmanowa 89OLESNO1Ćwików 2Niwka 3Olesno 4Pilcza Żelichowska 5Swarzów 6Wielopole Moszczyńskie 90OSIEK1Osiek 91OŚWIĘCIM m.1Oświęcim 92OŚWIĘCIM1Dwory II 2Grojec 3Poręba Wielka 4Stawy Monowskie 5Włosienica 6Zaborze 93PAŁECZNICA1Czuszów 2Gruszów 3Ibramowice 4Lelowice-Kolonia 5Łaszów 6Nadzów 7Pałecznica 8Pamięcice 9Pieczonogi 10Sudołek 11Winiary 94PCIM1Pcim 2Trzebunia 95PIWNICZNA-ZDRÓJ1Głębokie 2Kokuszka 3Łomnica-Zdrój 4Młodów 5Piwniczna-Zdrój 6Wierchomla Mała 7Wierchomla Wielka 8Zubrzyk 96PLEŚNA1Dąbrówka Szczepanowska 2Janowice 3Lichwin 4Lubinka 5Łowczówek 6Pleśna 7Rychwałd 8Rzuchowa 9Szczepanowice 10Świebodzin 11Woźniczna 97PODEGRODZIE1Brzezna 2Chochorowice 3Długołęka-Świerkla 4Gostwica 5Juraszowa 6Mokra Wieś 7Naszczowice 8Olszana 9Olszanka 10Podegrodzie 11Rogi 12Stadła 98POLANKA WIELKA1Polanka Wielka 99PORONIN1Nowe Bystre 2Poronin 100PROSZOWICE1Gniazdowice 2Górka Stogniowska 3Jazdowiczki 4Kadzice 5Klimontów 6Koczanów 7Kowala 8Makocice 9Opatkowice 10Ostrów 11Przezwody 12Stogniowice 13Szczytniki 14Szczytniki-Kolonia 15Teresin 101PRZECISZÓW1Las 2Piotrowice 3Przeciszów 102RABA WYŻNA1Harkabuz 2Raba Wyżna 3Rokiciny Podhalańskie 4Sieniawa 5Skawa 103RABKA-ZDRÓJ1Ponice 2Rabka-Zdrój 3Rdzawka 104RACIECHOWICE1Czasław 2Gruszów 3Kawec 4Krzesławice 5Krzyworzeka 6Kwapinka 7Raciechowice 8Sawa 9Żerosławice 105RACŁAWICE1Dale Dosłońce 2Janowiczki 3Klonów 4Kościejów 5Marchocice 6Racławice 106RADGOSZCZ1Luszowice 2Małec 3Radgoszcz 4Smyków 5Żdżary 107RADŁÓW1Brzeźnica 2Glów 3Marcinkowice 4Radłów 5Sanoka 6Siedlec 7Wał-Ruda 108RADZIEMICE1Błogocice 2Dodów 3Kąty 4Kowary 5Łętkowice-Kolonia 6Przemęczanki 7Przemęczany 8Radziemice 9Wola Gruszowska 109ROPA1Klimkówka 2Łosie 3Ropa 110RYGLICE1Joniny 2Lubcza 3Ryglice 4Wola Lubecka 5Zalasowa 111RYTRO1Rytro 112RZEPIENNIK STRZYŻEWSKI1Kołkówka 2Olszyny 3Rzepiennik Biskupi 4Rzepiennik Strzyżewski 5Rzepiennik Suchy 6Turza 113RZEZAWA1Bratucice 2Jodłówka 3Łazy 4Rzezawa 114SĘKOWA1Bartne 2Bodaki 3Krzywa 4Małastów 5Męcina Mała 6Męcina Wielka 7Owczary 8Ropica Górna 9Sękowa 10Siary 11Wapienne 12Wołowiec 115SIEPRAW1Siepraw 116SKAWINA1Ochodza 2Radziszów 3Rzozów 4Wielkie Drogi 5Wola Radziszowska 117SKRZYSZÓW1Łękawica 118SŁABOSZÓW1Buszków 2Grzymałów 3Kropidło 4Ilkowice 5Janowice 6Kalina Wielka 7Maciejów 8Nieszków 9Raszówek 10Rędziny Zbigalskie 11Słaboszów 12Śladów 13Święcice 14Wymysłów 15Zagorzany 119SŁOPNICE1Słopnice 120SPYTKOWICE (powiat nowotarski)1Spytkowice 121SPYTKOWICE (powiat wadowicki)1Bachowice 2Ryczów 3Spytkowice 122STARY SĄCZ1Barcice Górne 2Gaboń 3Łazy Biegonickie 4Moszczenica Niżna 5Moszczenica Wyżna 6Myślec 7Popowice 8Przysietnica 9Skrudzina 10Stary Sącz 11Wola Krogulecka 123STRYSZAWA1Hucisko 2Krzeszów 3Lachowice 4Stryszawa 5Targoszów 124STRYSZÓW1Dąbrówka 2Leśnica 3Stronie 4Stryszów 5Zakrzów 125SUCHA BESKIDZKA m.1Sucha Beskidzka 126SUŁKOWICE1Biertowice 2Harbutowice 3Krzywaczka 4Rudnik 5Sułkowice 127SUŁOSZOWA1Sułoszowa 2Wielmoża 3Wola Kalinowska 128SZAFLARY1Skrzypne 2Szaflary 129SZCZAWNICA m.1Szczawnica 130SZCZUCIN1Borki 2Brzezówka 3Dąbrowica 4Laskówka Delastowska 5Lubasz 6Łęka Szczucińska 7Łęka Żabiecka 8Maniów 9Radwan 10Słupiec 11Suchy Grunt 12Szczucin 13Wola Szczucińska 14Zabrnie 131SZCZUROWA1Barczków 2Dąbrówka Morska 3Dołęga 4Górka 5Kopacze Wielkie 6Księże Kopacze 7Kwików 8Niedzieliska 9Pojawie 10Popędzyna 11Rajsko 12Rudy-Rysie 13Rylowa 14Rząchowa 15Strzelce Małe 16Strzelce Wielkie 17Szczurowa 18Uście Solne 19Wola Przemykowska 20Wrzępia 21Zaborów 132TARNÓW m.1Tarnów 133TARNÓW1Koszyce Małe 2Łękawka 3Nowodworze 4Poręba Radlna 5Radlna 6Wałki 7Wola Rzędzińska 134TOKARNIA1Skomielna Czarna 135TOMICE1Witanowice 136TRZCIANA1Kamionna 2Kierlikówka 3Leszczyna 4Rdzawa 5Trzciana 6Ujazd 137TRZYCIĄŻ1Glanów 2Jangrot 3Porąbka 4Sucha 5Tarnowa 6Trzyciąż 7Zadroże 8Zagórowa 138TUCHÓW1Buchcice 2Burzyn 3Karwodrza 4Łowczów 5Piotrkowice 6Siedliska 7Trzemesna 8Tuchów 139TYMBARK1Piekiełko 2Podłopień 3Tymbark 4Zamieście 5Zawadka 140UŚCIE GORLICKIE1Banica 2Brunary 3Czarna 4Hańczowa 5Izby 6Kwiatoń 7Nowica 8Smerekowiec 9Stawisza 10Śnietnica 11Uście Gorlickie 12Wysowa 141WADOWICE1Klecza Dolna 2Stanisław Górny 3Wadowice 142WIELICZKA1Byszyce 2Golkowice 3Gorzków 4Grabie 5Koźmice Wielkie 6Lednica Górna 7Podstolice 143WIEPRZ1Frydrychowice 2Gierałtowice 3Gierałtowiczki 4Przybradz 5Wieprz 144WIETRZYCHOWICE1Demblin 2Jadowniki Mokre 3Miechowice Wielkie 4Nowopole 5Wola Rogowska 145WIŚNIOWA1Kobielnik 2Lipnik 3Wiśniowa 146WOJNICZ1Grabno 2Milówka 3Olszyny 4Zakrzów 147WOLBROM1Boża Wola 2Brzozówka 3Budzyń 4Chełm 5Chrząstowice 6Dłużec 7Domaniewice 8Gołaczewy 9Jeżówka 10Kaliś 11Kąpiele Wielkie 12Kąpiołki 13Lgota Wielka 14Lgota Wolbromska 15Łobzów 16Miechówka 17Poręba Dzierżna 18Poręba Górna 19Strzegowa 20Sulisławice 21Wierzchowisko 22Wolbrom 23Zabagnie 24Załęże 25Zarzecze 26Zasępiec 148ZAKLICZYN1Bieśnik 2Borowa 3Faściszowa 4Filipowice 5Jamna 6Kończyska 7Lusławice 8Olszowa 9Paleśnica 10Roztoka 11Ruda Kameralna 12Słona 13Stróże 14Wesołów 15Wola Stróska 16Wróblowice 17Zakliczyn 18Zawada Lanckorońska 19Zdonia 149ZAKOPANE m.1Zakopane 150ZATOR1Grodzisko 2Łowiczki 3Podolsze 4Zator 151ZAWOJA1Skawica 2Zawoja 152ZEMBRZYCE1Marcówka 2Tarnawa Dolna 3Zembrzyce 153ZIELONKI1Batowice 2Owczary 3Zielonki 154ŻABNO1Bobrowniki Wielkie 2Ilkowice 3Kłyż 4Łęg Tarnowski 5Niedomice 6Podlesie Dębowe 7Sieradza 155ŻEGOCINA1Łąkta Górna 6OPOLSKIE1BIERAWA1Dziergowice 2BRANICE1Branice 3CISEK1Cisek 2Dzielnica 3Kobylice 4Łany 5Nieznaszyn 6Sułkowice 4IZBICKO1Borycz 2Krośnica 3Ligota Czamborowa 4Siedlec 5JEMIELNICA1Barut 2Bokowe 3Gąsiorowice 4Łaziska 5Piotrówka 6Wierchlesie 6KĘDZIERZYN-KOŹLE m.1Kędzierzyn-Koźle 7POLSKA CEREKIEW1Ciężkowice 2Wronin 8SKARBIMIERZ1Brzezina 2Zielęcice 9STRZELCE OPOLSKIE1Grodzisko 2Jędrynie 3Kadłub 4Kadłubski Piec 5Kasztal (przysiółek) 6Osiek 7Rozmierka 8Rozmierz 9Sucha 10Szczepanek 10ZAWADZKIE1Kielcza 2Żędowice 7PODKARPACKIE1BŁAŻOWA1Kąkolówka 2BIRCZA1Sufczyna 3BOGUCHWAŁA1Niechobrz 4BRZOZÓW1Zmiennica 5CZUDEC1Przedmieście Czudeckie 2Zaborów 6DĘBICA1Braciejowa 2Stobierna 7DOMARADZ1Golcowa 8DUKLA1Chyrowa 2Lipowica 3Mszana 4Olchowiec 5Ropianka 6Trzciana 7Tylawa 9DYDNIA1Niebocko 2Niewistka 10DYNÓW m.1Dynów 11HACZÓW1Jabłonica Polska 2Malinówka 12JAWORNIK POLSKI1Jawornik Polski 13JODŁOWA1Dęborzyn 2Jodłowa 14KORCZYNA1Węglówka 15KREMPNA1Myscowa 2Polany 16LASZKI1Bobrówka 2Charytany 3Laszki 4Miękisz Stary 5Tuchla 6Wietlin 7Wysocko 17LEŻAJSK1Giedlarowa 18LUBENIA1Lubenia 19LUTOWISKA1Zatwarnica 20PILZNO1Pilzno 2Słotowa 21PRUCHNIK1Pruchnik 2Świebodna 22ROPCZYCE1Łączki Kucharskie 2Mała 3Ropczyce 23SANOK1Międzybrodzie 24SĘDZISZÓW MAŁOPOLSKI1Sędziszów Małopolski 2Szkodna 3Zagorzyce 25STARY DZIKÓW1Stary Dzików 26STRZYŻÓW1Glinik Charzewski 27USTRZYKI DOLNE1Ropienka 28WIELOPOLE SKRZYŃSKIE1Nawsie 2Wielopole Skrzyńskie 29ZARSZYN1Bażanówka 8POMORSKIE1GDAŃSK m.1Gdańsk 2PRUSZCZ GDAŃSKI1Juszkowo 3SKÓRCZ m.1Skórcz 4STAROGARD GDAŃSKI m.1Starogard Gdański 5WŁADYSŁAWOWO m.1Jastrzębia Góra 9ŚLĄSKIE1IRZĄDZE1Irządze 2Mikołajewice 3Sadowie 4Wilgoszcza 5Wilków 6Zawada Pilicka 2ORZESZE m.1Jaśkowice 2Orzesze 3Rybówka 3WIELOWIEŚ1Borowiany 2Kieleczka 3Raduń 4ŻARNOWIEC1Chlina 2Łany Małe 3Łany Średnie 4Łany Wielkie 5Otola 6Udórz 7Wola Libertowska 10ŚWIĘTOKRZYSKIE1BAĆKOWICE1Olszownica 2Oziembłów 3Piórków 4Rudniki 5Wszachów 6Żerniki 2BIELINY1Bieliny Kapitulne 2Bieliny Poduchowne 3Lechów 4Makoszyn 5Stara Huta-Koszary 3BLIŻYN1Bliżyn 2Kucębów 3Wojtyniów 4BODZECHÓW1Bodzechów 2Chmielów 5BOGORIA1Gorzków 2Kiełczyna 3Podlesie 4Witowice 5Wysoki Średnie 6BRODY1Dziurów 2Jabłonna 3Lubienia 4Ruda 5Staw Kunowski 7ĆMIELÓW1Boria 2Brzóstowa 3Grójec 4Ruda Kościelna 5Wola Grójecka 8DWIKOZY1Bożydar 2Nowe Kichary 3Szczytniki 4Winiarki 5Winiary 9IWANISKA1Gryzikamień 2Iwaniska 3Kamieniec 4Skolanowska Wola 5Wygiełzów 10KLIMONTÓW1Goźlice 2Nawodzice 3Pęchowiec 4Płaczkowice 5Zakrzów 11KOPRZYWNICA1Błonie 2Gnieszowice Wieś 3Sośniczany 4Trzykosy 5Zbigniewice 12KUNÓW1Doły Biskupie 2Kunów 3Małe Jodło 4Nietulisko Duże 5Prawęcin 13ŁAGÓW1Łagów 2Nowy Staw 3Piotrów 4Płucki 5Wiśniowa 14ŁUBNICE1Beszowa 2Budziska 3Gace Słupieckie 4Łubnice 5Łyczba 6Przeczów 7Rejterówka 8Szczebrzusz 9Wilkowa 10Wolica 11Zalesie 12Zofiówka 15MORAWICA1Bilcza 2Brzeziny 3Morawica 16NOWA SŁUPIA1Dębniak 2Hucisko 3Mirocice 4Skały 5Sosnówka 17OBRAZÓW1Jugoszów 2Kleczanów 3Komorna 4Święcica 5Węgrce Panieńskie 18OSTROWIEC ŚWIĘTOKRZYSKI m.1Ostrowiec Świętokrzyski 19PACANÓW1Kępa Lubawska 2Komorów 3Kółko Żabieckie 4Oblekoń 5Trzebica 6Wójeczka 20POŁANIEC1Kamieniec 2Łęg 3Maśnik 4Okrągła 5Połaniec 6Rudniki 7Ruszcza 8Rybitwy 9Tursko Małe 10Tursko Małe-Kolonia 11Winnica 12Zdzieci Nowe 13Zdzieci Stare 14Zrębin 21RAKÓW1Koziel 2Nowa Huta 3Pułaczów 4Szumsko-Kolonie 22RYTWIANY1Kłoda 2Ruda 3Rytwiany 4Strzegomek 5Sydzyna 23SAMBORZEC1Gorzyczany 2Samborzec 24SKARŻYSKO KOŚCIELNE1Grzybowa Góra 2Lipowe Pole Skarbowe 3Majków 4Michałów 5Skarżysko Kościelne 25STASZÓW1Czajków Północny 2Kurozwęki 3Sielec 4Staszów 5Wiśniowa 26TARŁÓW1Ciszyca Dolna 2Czekarzewice Drugie 3Czekarzewice Pierwsze 4Leśne Chałupy 27WAŚNIÓW1Boleszyn 2Czażów 3Dobruchna 4Milejowice 5Roztylice 6Sarnia Zwola 7Stryczowice 28WĄCHOCK1Marcinków 2Wąchock 29WILCZYCE1Daromin 2Dobrocice 3Gałkowice-Ocin 4Łukawa 5Przezwody 6Wilczyce 30WIŚLICA1Chotel Czerwony 2Górki 3Jurków 4Ostrów 5Szczytniki 31ZAWICHOST1Linów 2Piotrowice 3Zawichost 11WARMIŃSKO-MAZURSKIE1ORZYSZ1Aleksandrowo 2Mikosze 3Nowe Guty 4Orzysz 5Pianki 6Ublik 2PISZ1Babrosty 2Bogumiły 3Jeże 4Kociołek Szlachecki 5Łupki 6Łysonie 7Masty 8Pietrzyki 9Pilchy 10Pisz 11Pogobie Średnie 12Rostki 13Stare Guty 14Szczechy Wielkie 15Trzonki 16Zawady 12WIELKOPOLSKIE1SOMPOLNO1Grądy 2Koszary 3Marcinkowo 4Marcjanki 5Mostki Kujawskie 6Nowa Wieś 7Ośno Dolne 8Przystronie 9Racięcice 10Sompolno 11Wierzbie 12Wroczewo 13Zakrzewek 13ZACHODNIOPOMORSKIE1KARLINO1Karlino 2MIELNO1Chłopy 2Łazy 3Unieście 3POSTOMINO1Jarosławiec *) m. - oznacza gminę o statusie miasta, w tym miasto na prawach powiatu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów (Dz. U. Nr 215, poz. 2116) Na podstawie art. 84a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania w stosunku do stacji kontroli pojazdów i okręgowych stacji kontroli pojazdów, zwanych dalej "stacjami", przeprowadzających badania techniczne w zakresie określonym w art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) wzór zezwolenia na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów; 3) wzory innych dokumentów związanych z wydaniem zezwolenia, o którym mowa w pkt 2. § 2. Warunki techniczne dla stacji określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Wzór wniosku o wydanie zezwolenia na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Wzór zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. 1. Wzór wniosku o wydanie certyfikatu na zgodność wyposażenia i warunków lokalowych stacji z warunkami technicznymi określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Wzór certyfikatu, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 5. Wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zezwolenia i certyfikaty zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem § 7 ust. 1 pkt 6 i 12 załącznika nr 1 do rozporządzenia, który wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 5 grudnia 2003 r. (poz. 2116) Załącznik nr 1 WARUNKI TECHNICZNE DLA STACJI 1. Warunki ogólne § 1. 1. Stacja powinna znajdować się w pomieszczeniu przelotowym, zapewniającym jeden kierunek ruchu pojazdu. Dopuszcza się pomieszczenie nieprzelotowe - w odniesieniu do stacji przewidzianej do badania pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t oraz innych stacji wykonujących badania specjalistyczne, o ile istnieje możliwość wykonania badania technicznego zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach; przy czym po dniu 31 grudnia 2010 r. stanowisko kontrolne w stacji przeznaczone do badania zespołu pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 t powinno znajdować się w pomieszczeniu przelotowym zapewniającym jeden kierunek ruchu. 2. Jeżeli stacja jest częścią zakładu prowadzącego także inną działalność, powinna ona być wydzielona i odgrodzona z pozostałego terenu z zachowaniem do niej dojazdu. Stanowisko kontrolne przeznaczone do badania instalacji gazowej pojazdów przystosowanych do zasilania gazem powinno być w tym przypadku wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi. 3. Podłoga stanowiska kontrolnego, nawierzchni kanału przeglądowego i ław pomiarowych oraz ściany do wysokości co najmniej 2,0 m i ściany kanału przeglądowego powinny być łatwo zmywalne; przy czym dla stacji działających w dniu 20 października 1999 r. ściany stanowiska kontrolnego powinny być łatwo zmywalne do wysokości co najmniej 1,8 m. 4. Pojazdom oczekującym na badanie techniczne powinna być zapewniona możliwość swobodnego ich zaparkowania. Liczba miejsc do parkowania powinna wynosić co najmniej: 1) 4 - dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; 2) 2 - dla pozostałych pojazdów. 5. Wjazd i wyjazd ze stacji powinien być utwardzony i dostosowany do rodzaju badanych w stacji pojazdów. § 2. 1. Stacja powinna być oznaczona na zewnątrz, w miejscu widocznym szyldem barwy niebieskiej z białymi napisami, zawierającymi co najmniej: określenie rodzaju stacji oraz godziny otwarcia stacji. 2. Przy stanowisku kontrolnym powinna być umieszczona tablica, na której znajdować się powinny co najmniej: kopia zezwolenia stacji na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów, cennik opłat za przeprowadzenie badań technicznych pojazdów oraz wykaz czynności kontrolnych dla oceny stanu technicznego pojazdu, o których mowa w przepisach w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach oraz w sprawie wysokości opłat za przeprowadzenie badań technicznych pojazdów. 3. Diagnosta wykonujący badania techniczne pojazdów powinien posiadać identyfikator osobisty zawierający co najmniej imię i nazwisko, zdjęcie oraz numer uprawnienia do wykonywania badań technicznych diagnosty. 4. Dokumenty oraz pieczątki związane z przeprowadzaniem badań technicznych pojazdów powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. 5. Stacja powinna być zaopatrzona w: 1) instrukcje obsługi użytkowanych urządzeń i przyrządów; 2) dane dotyczące kryteriów oceny badanych pojazdów i ich układów lub zespołów; 3) komplet przepisów prawnych określających wymagania dotyczące warunków technicznych i badań technicznych pojazdów. 2. Stanowisko kontrolne § 3. 1. Stanowisko kontrolne powinno znajdować się w pomieszczeniu, którego wymiary i bramy: wjazdowa i wyjazdowa dostosowane są do wielkości badanych pojazdów lub zespołów pojazdów. 2. Stanowisko kontrolne składa się z: 1) płaskiej i poziomej powierzchni mieszczącej badane pojazdy lub zespoły pojazdów, zwanej dalej "ławą pomiarową", i powierzchni pomocniczej mieszczącej urządzenia i przyrządy; 2) kanału przeglądowego z urządzeniem do podnoszenia osi pojazdu lub urządzenia do podnoszenia całego pojazdu; 3) urządzeń i przyrządów; 4) wyposażenia technologicznego; 5) stanowiska zewnętrznego do pomiarów akustycznych. § 4. 1. Długość stanowiska kontrolnego powinna być większa niż długość kanału przeglądowego (§ 6 ust. 1 pkt 1) nie mniej niż o 2,0-3,0 m. Jeżeli sposób wykonywania badań technicznych pojazdów, wynikający z rozmieszczenia urządzeń i przyrządów, wymaga większej długości, stanowisko kontrolne powinno być odpowiednio dłuższe. 2. Szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 6,0 m. Dopuszcza się szerokość nie mniejszą niż 5,0 m w przypadku: 1) dwóch stanowisk kontrolnych równoległych nieoddzielonych od siebie ścianą; 2) stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, o ile warunki lokalowe nie pozwalają na zachowanie szerokości 6,0 m. przy czym dla stacji działających w dniu 6 stycznia 1996 r. przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t szerokość stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 5,5 m; 3. Wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego, w obszarze wyznaczonym wzdłuż osi stanowiska na szerokości co najmniej 3,0 m, nie powinna być mniejsza niż: 1) 4,2 m - w przypadku wyposażenia stanowiska kontrolnego w kanał przeglądowy; przy czym dopuszcza się wysokość 3,3 m w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; przy czym dla stacji działających w dniu 6 stycznia 1996 r. przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 4,05 m; 2) 5,7 m - w przypadku wyposażenia stanowiska kontrolnego w urządzenie do podnoszenia całego pojazdu w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t; 3) 4,6 - 4,8 m - w przypadku wyposażenia stanowiska kontrolnego w urządzenie do podnoszenia całego pojazdu w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t w miejscu przewidzianym do podnoszenia całego pojazdu, a poza tym miejscem odpowiednio jak w pkt 1; przy czym dla stacji działających w dniu 20 października 1999 r. wysokość pomieszczenia stanowiska kontrolnego nie powinna być mniejsza niż 3,7 m. 4. Wymiary bramy wjazdowej i wyjazdowej w osi stanowiska kontrolnego nie powinny być mniejsze niż: 1) 4,1-4,2 m - wysokość; przy czym dopuszcza się: a) 3,1-3,2 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 4,05 m - w odniesieniu do stacji działających w dniu 6 stycznia 1996 r., przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t; 2) 3,4 m - szerokość; przy czym dla stacji działających w dniu 6 stycznia 1996 r. przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t szerokość bramy wjazdowej i wyjazdowej nie powinna być mniejsza niż 2,8-3,0 m. 5. Stosunek powierzchni oszklonej pomieszczenia stanowiska kontrolnego do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 0,15. 3. Ławy pomiarowe § 5. 1. Wymiary ław pomiarowych powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) długość powinna zapewniać możliwość ustawienia na nich wszystkimi kołami każdego badanego pojazdu oraz umieszczenia przed jego przednimi światłami przyrządu do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych; w przypadku gdy przewiduje się przetaczanie pojazdu podczas pomiaru zbieżności kół, długość ław należy powiększyć o długość drogi przetoczenia pojazdu; 2) rozstaw krawędzi zewnętrznych nie powinien być mniejszy niż: a) 2,4 m - dla pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 2,8 m - dla pozostałych pojazdów, przy czym rozstaw krawędzi wewnętrznych wynika z wymiarów obrzeża kanału (§ 6 ust. 1 pkt 2). 2. Nawierzchnia ław pomiarowych powinna spełniać następujące wymagania: 1) dopuszczalna nierówność (falistość) nie powinna przekraczać: a) 2-3 mm - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 3-4 mm - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne pozostałych pojazdów; 2) dopuszczalne odchylenie od poziomu nie powinno przekraczać: a) 2-3 mm/m - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 3-4 mm/m - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne dla pozostałych pojazdów; 3) na szerokości czynnej rolek urządzenia do kontroli działania hamulców powinna być odporna na ścieranie i łatwa do utrzymania w czystości. 3. Urządzenie do podnoszenia całego pojazdu może stanowić część składową ławy pomiarowej, o ile odpowiada warunkom, o których mowa w ust. 2. 4. Kanał przeglądowy § 6. 1. Wymiary kanału przeglądowego powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) długość powinna być większa niż długość pojazdu lub zespołu pojazdów, określona przepisami w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia, powiększona o długość schodów, o ile znajdują się na końcu kanału; przy czym dopuszcza się długość: a) nie mniejszą niż 6,0 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) nie mniejszą niż 12,0 m - w odniesieniu do stacji działającej w dniu 20 października 1999 r. przeprowadzającej badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t; 2) szerokość na poziomie ławy pomiarowej powinna mieścić się w granicach: a) 0,6-0,8 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 0,7-1,0 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t; 3) głębokość powinna wynosić od 1,3 m do 1,8 m; wewnątrz kanału przeglądowego powinny znajdować się przesuwne platformy lub stałe boczne stopnie umożliwiające diagnoście zajęcie pozycji podwyższonej. 2. Kanał przeglądowy powinien mieć zapewnione odwodnienie oraz co najmniej nawiewną wentylację. 3. Kanał przeglądowy powinien być wyposażony w: 1) oświetlenie: a) światło możliwie rozproszone, oświetlające miejsce pracy, b) światło skupione o bezpiecznym napięciu zasilania, kierowane w razie potrzeby na elementy pojazdu (lampa przenośna lub na elastycznym wysięgniku); 2) półki wewnętrzne na narzędzia i klucze; 3) urządzenie do podnoszenia osi pojazdu o udźwigu co najmniej: a) 20 kN - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 100 kN - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne dla pozostałych pojazdów, a po dniu 1 maja 2004 r. - 115 kN; 4) obrzeże umożliwiające przeciążenie urządzenia do podnoszenia osi pojazdu o 25 % nominalnego udźwigu, przy czym powinno być możliwe ustawienie urządzenia do podnoszenia osi pojazdu również między obrotnicami przyrządu do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu. 5. Wyposażenie kontrolno-pomiarowe § 7. 1. Stanowisko kontrolne w stacji powinno być wyposażone co najmniej w następujące urządzenia i przyrządy: 1) urządzenie rolkowe lub urządzenie płytowe (najazdowe) do kontroli działania hamulców; 2) przyrząd do pomiaru zbieżności kół jezdnych lub urządzenie do oceny prawidłowości ustawienia kół jezdnych; 3) przyrząd do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu; 4) przyrząd do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy; 5) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych; 6) przyrząd do pomiaru w szybach pojazdu współczynnika przepuszczalności światła; 7) miernik poziomu dźwięku; 8) dymomierz; 9) przyrząd do kontroli złącza elektrycznego pojazd - przyczepa; 10) przyrząd do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania hamulcem najazdowym przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; w odniesieniu do stacji, których zakres badań obejmuje pojazdy samochodowe oraz przyczepy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; 11) urządzenie do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu; 12) czytnik informacji diagnostycznych do układu OBDII/EOBD; nie dotyczy to stacji, których zakres badań obejmuje tylko pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t i ciągniki rolnicze; 13) wieloskładnikowy analizator spalin silników o zapłonie iskrowym; nie dotyczy to stacji, których zakres badań obejmuje tylko pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t i ciągniki rolnicze, z wyjątkiem stacji o poszerzonym zakresie badań obejmującym pojazdy przystosowane do zasilania gazem; 14) opóźnieniomierz do kontroli działania hamulców; 15) zestaw narzędzi monterskich; 16) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia; 17) urządzenia i przyrządy pomiarowo-kontrolne wymienione w ust. 2, jeżeli stacja zgodnie z art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą", została upoważniona do przeprowadzania badań technicznych pojazdów w zakresie okręgowej stacji kontroli pojazdów. 2. Stanowisko kontrolne w okręgowej stacji kontroli pojazdów powinno być wyposażone dodatkowo w: 1) przyrząd do pomiaru geometrii ustawienia kół i osi pojazdu; 2) urządzenie do kontroli skuteczności tłumienia zawieszenia pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; 3) urządzenie do napędu uniesionych nienapędowych kół przednich pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub w wyważarkę do kół zamontowanych na pojeździe samochodowym; 4) urządzenie do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdu samochodowego; 5) komplet kluczy dynamometrycznych; 6) przyrząd do kontroli równoległości osi pojazdu. 3. Wyposażenie stanowiska kontrolnego w okręgowej stacji kontroli pojazdów może być dodatkowo wyposażone w legalizowaną wagę samochodową. 4. Urządzenia i przyrządy mogą stanowić część wspólną wyposażenia kilku stanowisk kontrolnych jednej stacji, o ile istnieje możliwość wykonania badania technicznego pojazdu, o którym mowa w ustawie. 5. Wyposażenie kontrolno-pomiarowe stacji, które nie może być wykorzystane do przeprowadzania badań technicznych pojazdów, jeżeli nie posiada certyfikatu wydanego przez jednostkę akredytowaną w Polskim systemie akredytacji, określa tabela nr 1. Tabela nr 1 Lp.Nazwa przyrządu lub urządzenia 1Urządzenia do podnoszenia: * całego pojazdu * osi pojazdu 2Urządzenia do kontroli działania hamulców pojazdu: * urządzenia rolkowe * urządzenia płytowe (najazdowe) * opóźnieniomierze 3Przyrządy do pomiaru zbieżności kół jezdnych pojazdu 4Urządzenia do oceny prawidłowości ustawienia kół jezdnych pojazdu 5Przyrządy do pomiaru i regulacji ciśnienia powietrza w ogumieniu pojazdu 6Przyrządy do pomiaru luzu sumarycznego na kole kierownicy pojazdu 7Przyrządy do pomiaru ustawienia i światłości świateł oświetleniowych pojazdu 8Mierniki poziomu dźwięku 9Dymomierze 10Przyrządy do kontroli złącza elektrycznego pojazd - przyczepa 11Przyrządy do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania hamulcem najazdowym przyczepy 12Urządzenia do wymuszania szarpnięć kołami jezdnymi pojazdu 13Wieloskładnikowe analizatory spalin silników o zapłonie iskrowym 14Przyrządy do kontroli geometrii ustawienia kół i osi pojazdu 15Urządzenia do kontroli skuteczności tłumienia zawieszenia pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t 16Urządzenia do napędu uniesionych nienapędowych kół przednich pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t 17Urządzenie do napędu uniesionych nienapędowych kół przednich pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t lub wyważarka do kół zamontowanych na pojeździe samochodowym 18Urządzenia do kontroli instalacji zasilania gazem pojazdu samochodowego 19Indywidualne wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechowe 20Czytniki informacji diagnostycznych do układu OBDII/EOBD 21Przyrząd do pomiaru w szybach pojazdu współczynnika przepuszczalności światła Objaśnienie: OBDII/EOBD - Pokładowy system diagnostyczny do kontroli emisji spalin. 6. Stacje powinny posiadać kopie certyfikatów wszystkich posiadanych urządzeń i przyrządów, w stosunku do których wymagany jest certyfikat. 7. Rejestr wyposażenia kontrolno-pomiarowego, które uzyskało certyfikat, o którym mowa w ust. 5, prowadzi Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie. 8. Urządzenia i przyrządy stanowiące wyposażenie kontrolno-pomiarowe stacji powinny posiadać dokumenty okresowej kontroli eksploatacyjnej. 9. Urządzenia i przyrządy objęte obowiązkiem certyfikacji zgodności i dopuszczenia do użytkowania w okresie użytkowania podlegają okresowej kontroli eksploatacyjnej; nie dotyczy to urządzeń i przyrządów, które podlegają okresowej kontroli metrologicznej lub okresowemu dozorowi technicznemu. 10. Przepisów ust. 7 nie stosuje się do wyposażenia kontrolno-pomiarowego określonego: 1) w ust. 1 pkt 1, o ile wyposażenie to było wyprodukowane i zainstalowane w stacji przed dniem 1 maja 1993 r. i jest wykorzystywane wyłącznie do badań ciągnika rolniczego i przyczepy ciężarowej rolniczej; 2) w ust. 1 pkt 14 i 15 oraz w ust. 2 pkt 5 i 6. 6. Wyposażenie technologiczne stanowiska kontrolnego § 8. Wyposażenie technologiczne stanowiska kontrolnego powinno obejmować co najmniej: 1) ogólne oświetlenie elektryczne oraz punkty odbioru energii elektrycznej o napięciu zapewniającym prawidłowe działanie urządzeń i przyrządów stanowiska kontrolnego i napięciu bezpiecznym z możliwością poboru mocy wystarczającej do zasilania eksploatowanych urządzeń i przyrządów; 2) instalację sprężonego powietrza o ciśnieniu roboczym z zakresu: a) 0,6-0,8 MPa - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, b) 0,6-1,0 MPa - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t oraz z uwzględnieniem ciśnienia roboczego niezbędnego do prawidłowego działania urządzeń i przyrządów stanowiska kontrolnego; 3) doprowadzenie wody ciepłej lub nagrzewanej miejscowo do umywalki do mycia rąk; 4) odpływ ogólny ścieków przez łapacz błota, olejów i paliw lub 5) odpływ ścieków z kanałów przez łapacz błota, olejów i paliw do kanalizacji ogólnej lub system odwadniania kubełkowego; 6) wentylację: a) naturalną lub grawitacyjną, mechaniczną nawiewno-wyciągową zapewniającą awaryjną wymianę powietrza, przy czym stanowisko kontrolne powinno być wyposażone w alarmowy czujnik nadmiernego poziomu tlenku węgla, który może automatycznie uruchamiać wentylację, b) indywidualne wyciągi spalin z końcówkami na rury wydechowe, o wydajności dostosowanej do rodzajów badanych pojazdów; 7) ogrzewanie pomieszczenia uwzględniające straty ciepła spowodowane częstym otwieraniem bram; 8) alarmowy czujnik nadmiernego poziomu gazu płynnego i ziemnego w stacji przeprowadzającej badania pojazdów przystosowanych do zasilania gazem. 7. Stanowisko zewnętrzne do pomiarów akustycznych § 9. 1. Stanowisko zewnętrzne, przeznaczone do pomiarów hałasu zewnętrznego i głośności sygnału dźwiękowego, powinno znajdować się na zewnątrz pomieszczenia stacji i być wolne od przeszkód akustycznych. 2. Wymiary stanowiska zewnętrznego nie powinny być mniejsze niż: 1) 7,0 m x 8,0 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne motocykla i motoroweru; 2) 8,5 m x 12,0 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne wyłącznie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t; 3) 8,5 m x 18,0 m - w odniesieniu do stacji przeprowadzającej badania techniczne pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t. 3. Nawierzchnia stanowiska zewnętrznego powinna być płaska i utwardzona (np. beton, asfalt). Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 września 1999 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji kontroli pojazdów (Dz. U. Nr 81, poz. 918 oraz z 2000 r. Nr 20, poz. 252), które traci moc z dniem 1 stycznia 2004 r. zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego" w Krakowie (Dz. U. Nr 215, poz. 2117) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego w Krakowie, utworzona zarządzeniem nr 135 Ministra Przemysłu Rolnego i Spożywczego z dnia 30 czerwca 1956 r. w sprawie przekształcenia Laboratorium Badawczo-Kontrolnego Przemysłu Tytoniowego w Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego, zwana dalej "jednostką", podlega likwidacji. 2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 1 stycznia 2004 r. 3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki upływa z dniem 31 stycznia 2004 r. 4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 grudnia 2004 r. § 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w odrębnych przepisach dotyczących państwowych osób prawnych. 2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia. 3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa reprezentowany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. § 3. Od dnia otwarcia likwidacji do dnia zakończenia likwidacji jednostką zarządza wyznaczony przez ministra właściwego do spraw rolnictwa likwidator, działający na podstawie umowy zawartej z tym ministrem. § 4. Likwidator przejmie od dyrektora jednostki protokółem zdawczo-odbiorczym mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji. § 5. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, do zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu likwidacji jednostki. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie cen minimalnych buraków A i B (Dz. U. Nr 215, poz. 2118) Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (Dz. U. Nr 76, poz. 810, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się na rok rozliczeniowy od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 30 czerwca 2005 r.: 1) cenę minimalną buraków A o zawartości cukru 16 % w wysokości stanowiącej równowartość w złotych kwoty 46,72 euro/t, 2) cenę minimalną buraków B o zawartości cukru 16 % w wysokości stanowiącej równowartość w złotych kwoty 32,42 euro/t - przeliczone według średniego kursu określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie ustalenia ceny interwencyjnej cukru białego i ceny podstawowej buraków cukrowych (Dz. U. Nr 141, poz. 1354). § 2. 1. Cenę minimalną buraków A i B o zawartości cukru powyżej 16 % zwiększa się o dopłatę w wysokości: 1) 0,9 % ceny, o której mowa w § 1 pkt 1 albo pkt 2 - za każde 0,1 % zawartości cukru powyżej 16 % do 18 % włącznie; 2) 0,7 %, o której mowa w § 1 pkt 1 albo pkt 2 - za każde 0,1 % zawartości cukru powyżej 18 % do 19 % włącznie; 3) 0,5 % ceny, o której mowa w § 1 pkt 1 albo pkt 2 - za każde 0,1 % zawartości cukru powyżej 19 % do 20 % włącznie. 2. Cena minimalna buraków A i B o zawartości cukru powyżej 20 % nie może być niższa niż cena minimalna buraków A i B o zwartości cukru 20 %. § 3. Cenę minimalną buraków A i B o zawartości cukru poniżej 16 % zmniejsza się o opust w wysokości: 1) 0,9 % ceny, o której mowa w § 1 pkt 1 albo pkt 2 - za każde 0,1 % zawartości cukru poniżej 16,0 % do 15,5 % włącznie; 2) 1,0 % ceny, o której mowa w § 1 pkt 1 albo pkt 2 - za każde 0,1 % zawartości cukru poniżej 15,5 % do 14,5 % włącznie. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1322, z 2002 r. Nr 127, poz 1086 oraz z 2003 r. Nr 100, poz. 923. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie trybu przydzielania lokalu mieszkalnego policjantowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości oraz policjantowi, który skorzystał z pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu (Dz. U. Nr 215, poz. 2119) Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb przydzielania lokalu mieszkalnego policjantowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby posiada lokal mieszkalny lub dom, oraz policjantowi, który skorzystał z pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu, szczegółowe zasady zwracania tej pomocy oraz zwalniania zajmowanych lokali mieszkalnych lub domów. § 2. 1. Lokal mieszkalny można przydzielić policjantowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości oraz policjantowi, który skorzystał z pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu, na jego pisemny wniosek. 2. Wzór wniosku o przydział lokalu mieszkalnego określa załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Policjantowi, o którym mowa w § 2, można przydzielić lokal mieszkalny, jeżeli on i członkowie jego rodziny, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, zwolnili zajmowany lokal mieszkalny lub dom w poprzednim miejscu pełnienia służby. 2. Policjant zwalnia, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia wydania decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego w nowym miejscu pełnienia służby, lokal mieszkalny lub dom w poprzednim miejscu pełnienia służby. 3. Dokumentami potwierdzającymi zwolnienie przez policjanta dotychczas zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu są w szczególności: 1) zaświadczenie o rezygnacji z członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej i oddaniu lokalu lub 2) protokół przekazania lokalu mieszkalnego o którym mowa w art. 90 ust 1 ustawy, lub 3) zaświadczenie o przekazaniu organowi gminy lub innej jednostce samorządu terytorialnego, lub osobie prawnej innego lokalu niż wymieniony w pkt 1 i 2, lub 4) umowa zbycia przez policjanta lub jego małżonka spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub domu na rzecz osób innych niż wymienione w decyzji o przydziale; 5) zaświadczenie o wymeldowaniu z miejsca zamieszkania policjanta i członków jego rodziny o których mowa w § 3 ust.1, uwzględnionych w decyzji o przydziale lokalu w nowym miejscu pełnienia służby, o którym mowa w § 2 ust. 1. § 4. 1. Decyzję o zwrocie udzielonej policjantowi, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2 ustawy, pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu wydaje się przed wydaniem decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego w nowym miejscu pełnienia służby. 2. Zwrot pomocy finansowej następuje nie później niż przed upływem 3 miesięcy od dnia otrzymania decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego. 3. Zwrot pomocy finansowej może nastąpić w ratach, których terminy, liczbę i wysokość ustala się w decyzji o zwrocie tej pomocy. 4. W razie niedopełnienia obowiązku zwrotu pomocy finansowej albo zwolnienia zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu wydaje się decyzję o opróżnieniu przydzielonego lokalu mieszkalnego. § 5. W sprawach przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokalu mieszkalnego stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. Nr 131, poz. 1469). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 grudnia 2003 r. (poz. 2119) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457, Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 166, poz. 1609. 3) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraciło moc zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie trybu przydzielania lokali mieszkalnych policjantom przeniesionym do służby w innej miejscowości, zasad zwalniania lokali mieszkalnych i zwracania pomocy finansowej udzielonej tym policjantom na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu (M. P. Nr 76, poz. 710), które zostało zachowane w mocy do tego dnia na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877) Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 30 lipca 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. Nr 216, poz. 2121) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. Nr 188, poz. 1570), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 20 stycznia 2003 r. wyżej wymienioną konwencję. Zgodnie z artykułem 32 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w dniu 18 marca 2003 r. Postanowienia konwencji będą miały zastosowanie do podatków za rok podatkowy 2004 oraz następnych lat podatkowych. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 3 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych, podpisanej we Frankfurcie nad Odrą dnia 21 listopada 2000 r. (Dz. U. Nr 216, poz. 2123) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 września 2002 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych, podpisanej dnia 21 listopada 2000 r. we Frankfurcie nad Odrą (Dz. U. Nr 183, poz. 1525), Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 31 grudnia 2002 r. wyżej wymienioną umowę. Zgodnie z artykułem 27 umowy weszła ona w życie dnia 27 kwietnia 2003 r. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1029--z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz ustawy zmieniającej ustawę o zawodach pielęgniarki i położnej 1030--z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o kredycie konsumenckim 1031--z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1032--z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia wielkości środków własnych domu maklerskiego w zależności od rozmiarów wykonywanej działalności oraz maksymalnej wysokości kredytów, pożyczek i wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych w stosunku do środków własnych 1033--z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia wysokości środków własnych przeznaczonych na prowadzenie przez bank działalności maklerskiej w zależności od rozmiarów wykonywanej działalności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1034--z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1035--z dnia 9 czerwca 2003 r. sygn. akt SK 5/03 1036--z dnia 9 czerwca 2003 r. sygn. akt SK 12/03 1037--z dnia 10 czerwca 2003 r. sygn. akt SK 37/02 1038--z dnia 10 czerwca 2003 r. sygn. akt K 16/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1109--z dnia 1 lipca 2003 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Budowy Dróg Krajowych i Autostrad 1110--z dnia 1 lipca 2003 r. w sprawie zniesienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Powojennej Przebudowie Iraku ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1111--z dnia 7 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Zagranicznych OBWIESZCZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1112--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1136--z dnia 10 lipca 2003 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Danuty Hübner ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1137--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej 1138--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów 1139--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1140--z dnia 10 lipca 2003 r. o sprostowaniu błędów WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1141--z dnia 2 lipca 2003 r. sygn. akt P 27/02 1142--z dnia 7 lipca 2003 r. sygn. akt SK 38/01 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: REGULAMIN GENERALNY 1149--sporządzone w Pekinie dnia 15 września 1999 r. ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU POCZTOWEGO, ŚWIATOWA KONWENCJA POCZTOWA ORAZ POROZUMIENIE DOTYCZĄCE POCZTOWYCH USŁUG PŁATNICZYCH, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1150--z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Regulaminu Generalnego Światowego Związku Pocztowego, Światowej Konwencji Pocztowej oraz Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych, sporządzonych w Pekinie dnia 15 września 1999 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: PROTOKÓŁ DODATKOWY 127--sporządzony w Budapeszcie dnia 29 kwietnia 1994 r. do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), dotyczący zmian Protokołów od 1 do 6, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 128--z dnia 30 października 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu dodatkowego do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), dotyczącego zmian Protokołów od 1 do 6, sporządzonego w Budapeszcie dnia 29 kwietnia 1994 r. PROTOKÓŁ 129--sporządzony w Madrycie dnia 27 czerwca 1989 r. do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 130--z dnia 30 października 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzonego w Madrycie dnia 27 czerwca 1989 r. KONWENCJA 131--sporządzona w Mexico City dnia 30 listopada 1998 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 132--z dnia 24 października 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Mexico City dnia 30 listopada 1998 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 133--z dnia 14 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy w dożywianiu uczniów w 2003 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 134--z dnia 17 stycznia 2003 r. w sprawie podmiotów uprawnionych do występowania z wnioskiem o przyznanie środków z Funduszu Promocji Twórczości oraz wymogów formalnych, jakim powinien odpowiadać ten wniosek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 135--z dnia 21 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste 136--z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie świadectw służby funkcjonariuszy Służby Więziennej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 171--z dnia 4 grudnia 2002 r. w sprawie egzaminów kwalifikacyjnych na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 172--z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie wzoru i sposobu oznakowania pojazdów służbowych kontroli skarbowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 173--z dnia 29 października 2002 r. w sprawie sposobu oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 174--z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie broni służbowej i umundurowania inspektorów i pracowników kontroli skarbowej 175--z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie umundurowania strażników Straży Marszałkowskiej 176--z dnia 21 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 2115--z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie określenia gmin i miejscowości, w których stosuje się szczególne zasady odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2116--z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2117--z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralne Laboratorium Przemysłu Tytoniowego" w Krakowie 2118--z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie cen minimalnych buraków A i B ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2119--z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie trybu przydzielania lokalu mieszkalnego policjantowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości oraz policjantowi, który skorzystał z pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 469--z dnia 25 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 470--z dnia 26 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie powołania i trybu działania Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 471--z dnia 26 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej 472--z dnia 26 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Tureckiej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 473--z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie umundurowania pracowników urzędów żeglugi śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 474--z dnia 20 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania funkcjonariuszy Straży Granicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 475--z dnia 18 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie umundurowania pracowników Służby Parków Narodowych oraz oznak służbowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 556--z dnia 26 marca 2003 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia w państwowej uczelni zawodowej w roku akademickim 2003/2004 557--z dnia 26 marca 2003 r. w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłaty wnoszonej przez osobę ubiegającą się o przyjęcie na studia wyższe w roku akademickim 2003/2004 558--z dnia 4 kwietnia 2003 r. w sprawie warunków i trybu występowania uczelni niepaństwowej o dotacje z budżetu państwa 559--z dnia 4 kwietnia 2003 r. w sprawie warunków i trybu występowania niepaństwowej uczelni zawodowej o dotacje z budżetu państwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 560--z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie organizacji oraz trybu działania wojewódzkich i powiatowych społecznych rad do spraw osób niepełnosprawnych 561--z dnia 7 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu oraz sposobu przekazywania do centrali Narodowego Funduszu Zdrowia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego danych dotyczących osób objętych ubezpieczeniem zdrowotnym i płatników składek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 562--z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań kwalifikacyjnych członków i ekspertów Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych 563--z dnia 28 marca 2003 r. w sprawie sieci dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o określonych parametrach 564--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze straży ochrony kolei są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 565--z dnia 26 marca 2003 r. w sprawie wyżywienia żołnierzy odbywających czynną służbę wojskową 566--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie ustalenia wykazu chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej oraz wykazu chorób będących istotnym pogorszeniem stanów chorobowych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej 567--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie ustalenia wykazu chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej oraz chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby wojskowej, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach 568--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie przypadków, w których żołnierze w czynnej służbie wojskowej są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 569--z dnia 1 marca 2003 r. w sprawie wykazu substancji szkodliwie wpływających na zdrowie zwierząt, jakość środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i środowisko 570--z dnia 1 marca 2003 r. w sprawie dopuszczalnych zawartości substancji niepożądanych w paszach 571--z dnia 4 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli, zakresu badań oraz zasady ich finansowania. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 572--z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie uprawnień funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej do wyżywienia podczas pełnienia służby 573--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie delegowania funkcjonariuszy Służby Więziennej do pełnienia służby poza Służbą Więzienną ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 574--z dnia 18 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu wydzielonych pomieszczeń przeznaczonych dla osób zatrzymanych, w których mogą być odrębnie umieszczeni tymczasowo aresztowani i skazani, oraz warunków, którym pomieszczenia te muszą odpowiadać ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 575--z dnia 4 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ponadstandardowych świadczeń zdrowotnych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 576--z dnia 1 kwietnia 2003 r. sygn. akt K 46/01 577--z dnia 2 kwietnia 2003 r. sygn. akt K 13/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 636--z dnia 10 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów gmin i związków międzygminnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UMOWA 688--sporządzona w Wiedniu dnia 24 listopada 1988 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii o współpracy w dziedzinie ochrony środowiska, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 689--z dnia 12 czerwca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii o współpracy w dziedzinie ochrony środowiska, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 listopada 1988 r. UMOWA 690--sporządzona w Warszawie dnia 24 czerwca 1996 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 691--z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Arabskiej Republiki Egiptu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1996 r. UMOWA 692--podpisana w Warszawie dnia 26 listopada 1997 r. między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą w sprawie utworzenia wspólnej jednostki wojskowej do udziału w międzynarodowych operacjach pokojowych i humanitarnych pod egidą międzynarodowych organizacji, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 693--z dnia 13 maja 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą w sprawie utworzenia wspólnej jednostki wojskowej do udziału w międzynarodowych operacjach pokojowych i humanitarnych pod egidą międzynarodowych organizacji, podpisanej w Warszawie dnia 26 listopada 1997 r. DECYZJA Nr 1/2000 WSPÓLNEGO KOMITETU Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, 694--sporządzona w Warszawie dnia 13 grudnia 2000 r. w sprawie zmian do Protokołu 3 Reguł pochodzenia do Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, sporządzonej w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 695--z dnia 13 maja 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Decyzji Nr 1/2000 Wspólnego Komitetu Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, sporządzonej w Warszawie dnia 13 grudnia 2000 r., w sprawie zmian do Protokołu 3 Reguł pochodzenia do Umowy o wolnym handlu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską, sporządzonej w Warszawie dnia 27 czerwca 1996 r. POROZUMIENIE UZUPEŁNIAJĄCE 696--sporządzone w Brnie dnia 11 września 1995 r. do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 697--z dnia 25 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej sporządzonego w Brnie dnia 11 września 1995 r. Porozumienia uzupełniającego do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), sporządzonej w Krakowie dnia 21 grudnia 1992 r. POROZUMIENIE 698--sporządzone w Tallinie dnia 23 lutego 1995 r. między Republiką Estonii, Republiką Finlandii oraz Królestwem Szwecji w sprawie promu M/S Estonia, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 699--z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Porozumienia między Republiką Estonii, Republiką Finlandii oraz Królestwem Szwecji w sprawie promu M/S Estonia, sporządzonego w Tallinie dnia 23 lutego 1995 r. PROTOKÓŁ 700--przyjęty w Montrealu dnia 30 września 1977 r. dotyczący poprawki do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 701--z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej, przyjętego w dniu 30 września 1977 r. w Montrealu, Protokołu dotyczącego poprawki do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. KONWENCJA 702--sporządzona w Helsinkach dnia 17 marca 1992 r. o ochronie i użytkowaniu cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 703--z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o ochronie i użytkowaniu cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych, sporządzonej w Helsinkach dnia 17 marca 1992 r. PROTOKÓŁ DODATKOWY 704--sporządzony w Brukseli dnia 14 czerwca 2002 r., ustalający porozumienia handlowe w sprawie niektórych ryb i produktów rybołówstwa odnoszące się do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 705--z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu dodatkowego, sporządzonego w Brukseli dnia 14 czerwca 2002 r. ustalającego porozumienia handlowe w sprawie niektórych ryb i produktów rybołówstwa odnoszące się do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. KONWENCJA 706--sporządzona w Aarhus dnia 25 czerwca 1998 r. o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 707--z dnia 30 marca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, sporządzonej w Aarhus dnia 25 czerwca 1998 r. RZYMSKI STATUT 708--sporządzony w Rzymie dnia 17 lipca 1998 r. MIĘDZYNARODOWEGO TRYBUNAŁU KARNEGO OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 709--z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, sporządzonego w Rzymie dnia 17 lipca 1998 r. POROZUMIENIE 710--sporządzone w Pradze dnia 10 grudnia 2002 r. między Ministrem Pracy i Polityki Społecznej Rzeczypospolitej Polskiej a Ministrem Pracy i Spraw Socjalnych Republiki Czeskiej w sprawie wypłaty świadczeń oraz przeprowadzania kontroli administracyjnej i lekarskiej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 711--z dnia 4 lutego 2003 r. w sprawie zatwierdzenia Porozumienia między Ministrem Pracy i Polityki Społecznej Rzeczypospolitej Polskiej a Ministrem Pracy i Spraw Socjalnych Republiki Czeskiej w sprawie wypłaty świadczeń oraz przeprowadzania kontroli administracyjnej i lekarskiej, sporządzonego w Pradze dnia 10 grudnia 2002 r. POROZUMIENIE 712--z dnia 4 czerwca 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 2 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 713--z dnia 7 listopada 2002 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem z dnia 4 czerwca 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 2 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 819--z dnia 28 marca 2003 r. o ratyfikacji Poprawionego Protokołu II w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia min, min-pułapek i innych urządzeń zgodnie z poprawkami z dnia 3 maja 1996 r. (Protokół II zgodnie z poprawkami z dnia 3 maja 1996 r.) załączonego do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki, sporządzonej w Genewie dnia 10 października 1980 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 820--z dnia 29 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia minimalnej i maksymalnej szerokości pasa technicznego i ochronnego oraz sposobu wyznaczania ich granic 821--z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad użycia oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu wyjątkowego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 822--z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie zasad i trybu szkolenia zawodowego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego 823--z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie zwrotu kosztów przysługujących funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w razie odwołania z urlopu wypoczynkowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 824--z dnia 29 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych bibliotek pedagogicznych 825--z dnia 29 kwietnia 2003 r. w sprawie ramowego statutu publicznej biblioteki pedagogicznej 826--z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać osoba zajmująca stanowisko dyrektora oraz inne stanowisko kierownicze, w poszczególnych typach szkół i placówek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 827--z dnia 14 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzoru bankowego dokumentu płatniczego składek, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 828--z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. 829--z dnia 28 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych 830--z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przyznawania środków na wspieranie procesu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego 831--z dnia 13 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 832--z dnia 3 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia zasad przewozu towarów niebezpiecznych statkami niepodlegającymi Konwencji SOLAS 833--z dnia 5 maja 2003 r. w sprawie wzoru listy załogi statku oraz sposobu jej sporządzania, wystawiania i dokonywania w niej wpisów 834--z dnia 12 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości kar pieniężnych w transporcie drogowym 835--z dnia 16 maja 2003 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania w referendum ogólnokrajowym dla wyborców przebywających na polskich statkach morskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 836--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie jednostek wojskowych oraz stanowisk, na których stosunek pracy z pracownikami nawiązuje się w drodze mianowania lub umowy o pracę, oraz organizacji komisji dyscyplinarnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 837--z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i sposobu współdziałania organów Inspekcji Weterynaryjnej z organami celnymi 838--z dnia 29 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia trybu i sposobu ustalania odszkodowania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 839--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie wykroczeń, za które funkcjonariusze pożarnictwa pełniący służbę w Państwowej Straży Pożarnej są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 840--z dnia 16 maja 2003 r. w sprawie utworzenia obwodów głosowania w referendum ogólnokrajowym dla obywateli polskich przebywających za granicą ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 841--z dnia 23 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rocznych planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 842--z dnia 18 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych warunków sanitarnych oraz wymagań w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji lub w obrocie naturalnymi wodami mineralnymi i naturalnymi wodami źródlanymi WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 843--z dnia 6 maja 2003 r. sygn. akt P 21/01 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 860--z dnia 16 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i terminów opracowania materiałów do projektu ustawy budżetowej na rok 2004 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 867--z dnia 7 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie niektórych towarów rolnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 868--z dnia 20 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego oraz dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Straży Granicznej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 873--z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie 874--z dnia 24 kwietnia 2003 r. Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 875--z dnia 26 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 876--z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie zmiany obszaru wolnego obszaru celnego w Mszczonowie w województwie mazowieckim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 877--z dnia 23 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 878--z dnia 21 maja 2003 r. w sprawie wysokości środków finansowych w 2003 r. i ich podziału między jednostki ochrony przeciwpożarowej działające w ramach krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, sporządzonej w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 2, poz. 18) Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem XVII Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, sporządzonej w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 13 grudnia 1995 r. wyżej wymienioną konwencję. Dnia 1 lutego 1996 r. złożono rządowi Niemiec, jako depozytariuszowi, dokument ratyfikacyjny. Zgodnie z artykułem XVIII ustęp 1 konwencja weszła w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 maja 1996 r. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje: 1. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach: Republika Południowej Afryki 1 grudnia 1991 r. Republika Albanii 1 września 2001 r. Królestwo Arabii Saudyjskiej 1 marca 1991 r. Republika Argetyńska 1 stycznia 1992 r. Australia 1 września 1991 r. Królestwo Belgii 1 października 1990 r. Republika Beninu 1 kwietnia 1986 r. Republika Bułgarii 1 września 1999 r. Burkina Faso 1 stycznia 1990 r. Republika Chile 1 listopada 1983 r. Republika Chorwacji 1 października 2000 r. Republika Cypryjska 1 listopada 2001 r. Republika Czadu 1 września 1997 r. Republika Czeska 1 maja 1994 r. Królestwo Danii 1 listopada 1983 r. Arabska Republika Egiptu 1 listopada 1983 r. Republika Filipin 1 lutego 1994 r. Republika Finlandii 1 stycznia 1989 r. Republika Francuska 1 lipca 1990 r. Gruzja 1 czerwca 2000 r. Republika Gambii 1 sierpnia 2001 r. Republika Ghany 1 kwietnia 1988 r. Republika Grecka 1 października 1999 r. Republika Gwinei 1 sierpnia 1993 r. Republika Gwinei-Bissau 1 września 1995 r. Królestwo Hiszpanii 1 maja 1985 r. Republika Indii 1 listopada 1983 r. Irlandia 1 listopada 1983 r. Państwo Izraela 1 listopada 1983 r. Jordańskie Królestwo Haszymidzkie 1 marca 2001 r. Republika Kamerunu 1 listopada 1983 r. Republika Kenii 1 maja 1999 r. Demokratyczna Republika Konga 1 września 1990 r. Republika Konga 1 stycznia 2000 r. Księstwo Liechtensteinu 1 listopada 1997 r. Republika Litewska 1 lutego 2002 r. Wielkie Księstwo Luksemburga 1 listopada 1983 r. Republika Łotewska 1 lipca 1999 r. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 1 listopada 1999 r. Republika Mali 1 października 1987 r. Republika Malty 1 czerwca 2001 r. Królestwo Maroka 1 listopada 1993 r. Mauretańska Republika Islamska 1 lipca 1998 r. Republika Mołdowy 1 kwietnia 2001 r. Księstwo Monako 1 czerwca 1993 r. Mongolia 1 listopada 1999 r. Królestwo Niderlandów 1 listopada 1983 r. Republika Federalna Niemiec 1 października 1984 r. Republika Nigru 1 listopada 1983 r. Federalna Republika Nigerii 1 stycznia 1987 r. Królestwo Norwegii 1 sierpnia 1985 r. Nowa Zelandia 1 października 2000 r. Islamska Republika Pakistanu 1 grudnia 1987 r. Republika Panamy 1 maja 1989 r. Republika Paragwaju 1 stycznia 1999 r. Republika Peru 1 czerwca 1997 r. Republika Portugalska 1 listopada 1983 r. Rumunia 1 lipca 1998 r. Republika Senegalu 1 czerwca 1988 r. Republika Słowacka 1 marca 1995 r. Republika Słowenii 1 lutego 1999 r. Somalijska Republika Demokratyczna 1 lutego 1986 r. Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki 1 września 1990 r. Konfederacja Szwajcarska 1 lipca 1995 r. Królestwo Szwecji 1 listopada 1983 r. Republika Tadżykistanu 1 lutego 2001 r. Zjednoczona Republika Tanzanii 1 lipca 1999 r. Republika Togijska 1 lutego 1996 r. Republika Tunezyjska 1 czerwca 1987 r. Republika Ugandy 1 sierpnia 2000 r. Ukraina 1 listopada 1999 r. Wschodnia Republika Urugwaju 1 maja 1990 r. Republika Uzbekistanu 1 września 1998 r. Republika Węgierska 1 listopada 1983 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1 października 1985 r. Republika Włoska 1 listopada 1983 r. Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej 1 grudnia 2001 r. Wspólnota Europejska 1 listopada 1983 r. 2. Deklaracje, zastrzeżenia i oświadczenia złożone przez państwa przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia zostaną opublikowane w terminie późniejszym. Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POROZUMIENIE z dnia 9 lutego 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 3, poz. 27) Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej Nr 103504/2000-MPO Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Pradze Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej przekazuje wyrazy szacunku Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Pradze oraz ma zaszczyt, zgodnie z postanowieniami art. 2 Umowy między Republiką Czeską a Rzecząpospolitą Polską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r., zaproponować zawarcie porozumienia między Rządem Republiki Czeskiej a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o zmianie załącznika nr 1 do wymienionej umowy. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej proponuje następującą zmianę: W załączniku nr 1 - Wykaz gmin wchodzących w obszar pasa małego ruchu granicznego, w części dotyczącej Republiki Czeskiej, po pozycji 416 uzupełnia się pozycjami 417 do 428, w następującym brzmieniu: "417. Budišov nad Budišovkou 418. Bøezová 419. Èermná ve Slezsku 420. Kružberk 421. Melè 422. Moravice 423. Nové Lublice 424. Radkov 425. Staré Tìchanovice 426. Svatoòovice 427. Vítkov 428. Vìtøkovice." Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej proponuje, aby w przypadku zgody z wyżej wymienionym powyższa nota wraz z odpowiedzią tworzyła Porozumienie między Rządem Republiki Czeskiej a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Republiką Czeską a Rzecząpospolitą Polską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r., które wejdzie w życie trzydziestego dnia po otrzymaniu noty zawierającej odpowiedź Rządu Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej korzysta z okazji, aby ponownie przekazać Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej wyrazy głębokiego szacunku. W Pradze, dnia 14 lutego 2000 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej DPr I 214-16-2000/10 Ambasada Republiki Czeskiej w Warszawie Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej przesyła wyrazy szacunku Ambasadzie Republiki Czeskiej w Warszawie i ma zaszczyt potwierdzić odbiór noty numer È.j. 103504/2000-MPO z dnia 14 lutego 2000 r. następującej treści: "Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej przekazuje wyrazy szacunku Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Pradze oraz ma zaszczyt, zgodnie z postanowieniami art. 2 Umowy między Republiką Czeską a Rzecząpospolitą Polską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r., zaproponować zawarcie porozumienia między Rządem Republiki Czeskiej a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o zmianie załącznika nr 1 do wymienionej umowy. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej proponuje następującą zmianę: W załączniku nr 1 - Wykaz gmin wchodzących w obszar pasa małego ruchu granicznego, w części dotyczącej Republiki Czeskiej, po pozycji 416 uzupełnia się pozycjami 417 do 428, w następującym brzmieniu: "417. Budišov nad Budišovkou 418. Bøezová 419. Èermná ve Slezsku 420. Kružberk 421. Melè 422. Moravice 423. Nové Lublice 424. Radkov 425. Staré Tìchanovice 426. Svatoòovice 427. Vítkov 428. Vìtøkovice." Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej proponuje, aby w przypadku zgody z wyżej wymienionym powyższa nota wraz z odpowiedzią tworzyła Porozumienie między Rządem Republiki Czeskiej a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Republiką Czeską a Rzecząpospolitą Polską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r., które wejdzie w życie trzydziestego dnia po otrzymaniu noty zawierającej odpowiedź Rządu Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej korzysta z okazji, aby ponownie przekazać Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej wyrazy głębokiego szacunku." Ministerstwo Spraw Zagranicznych ma zaszczyt zakomunikować, że Rząd Rzeczypospolitej Polskiej wyraża zgodę na powyższe i prosi o poinformowanie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej o dacie otrzymania niniejszej odpowiedzi, w celu prawidłowego określenia daty wejścia w życie Porozumienia o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej korzysta z okazji, aby ponowić Ambasadzie Republiki Czeskiej wyrazy swojego wysokiego poważania. Warszawa, dnia 8 stycznia 2001 r. Ambasada Republiki Czeskiej w Warszawie Nr: 2626/2002 Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej Warszawa Ambasada Republiki Czeskiej w Warszawie przesyła wyrazy szacunku Ministerstwu Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej i ma zaszczyt potwierdzić, że w dniu 10 stycznia 2001 r. otrzymała notę DPr I 214-16-2000 z dnia 8 stycznia 2001 r. (nota jest odpowiedzią na notę nr 103504/2000-MPO z dnia 14 lutego 2000 r.). Tak więc w dniu 9 lutego 2001 r. weszło w życie Porozumienie między Rządem Republiki Czeskiej a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Republiką Czeską a Rzecząpospolitą Polską o małym ruchu granicznym z dnia 17 stycznia 1995 r. Ambasada Republiki Czeskiej w Warszawie korzysta z okazji, aby ponownie zapewnić Ministerstwo Spraw Zagranicznych o swym wysokim poważaniu. Warszawa, dnia 3 kwietnia 2002 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OŚWIADCZENIE RZĄDOWE z dnia 23 sierpnia 2002 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem z dnia 9 lutego 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 3, poz. 28) Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie art. 6 ust. 3 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443) Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej udzieliła w dniu 27 grudnia 2000 r. zgody na związanie Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 46, poz. 207 oraz z 2002 r. Nr 185, poz. 1540), przez wymianę not. Porozumienie weszło w życie w dniu 9 lutego 2001 r. Minister Spraw Zagranicznych: w z. A. Byrt Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste (Dz. U. Nr 110, poz. 1050) Na podstawie art. 58 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363), a także art. 14 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 czerwca 2002 r. w sprawie określenia sądów rejonowych prowadzących księgi wieczyste (Dz. U. Nr 95, poz. 843, Nr 176, poz. 1448 i Nr 194, poz. 1637 oraz z 2003 r. Nr 13, poz. 135) w § 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim - trzy wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miast Bielsk Podlaski i Brańsk oraz gmin: Bielsk Podlaski, Boćki, Brańsk, Orla, Rudka i Wyszki, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Hajnówce dla miasta Hajnówka oraz gmin: Białowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Kleszczele, Narew i Narewka, c) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Siemiatyczach dla miasta Siemiatycze oraz gmin: Drohiczyn, Dziadkowice, Grodzisk, Mielnik, Milejczyce, Nurzec-Stacja, Perlejewo i Siemiatycze,"; 2) w ust. 14: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - dwa wydziały ksiąg wieczystych: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Kraków oraz gmin: Kocmyrzów-Luborzyca, Wielka Wieś i Zielonki, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Skale dla gmin: Jerzmanowice-Przeginia, Skała i Sułoszowa,", b) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) Sąd Rejonowy w Oświęcimiu - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Oświęcim oraz gmin: Brzeszcze, Chełmek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów i Zator, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Kętach dla gmin Kęty i Osiek,", c) w pkt 11 średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu: "12) Sąd Rejonowy w Wieliczce - trzy wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla gmin: Biskupice, Świątniki Górne i Wieliczka, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Niepołomicach dla gmin Kłaj i Niepołomice, c) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Skawinie dla gmin Mogilany i Skawina;"; 3) w ust. 16 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Sąd Rejonowy w Głogowie - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Głogów oraz gmin: Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Przemków, Radwanice i Żukowice, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Górze dla gmin: Góra, Jemielno, Niechlów i Wąsosz,"; 4) w ust. 19 pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) Sąd Rejonowy w Wieluniu - trzy wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla gmin: Biała, Czarnożyły, Konopnica, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Skomlin, Wieluń i Wierzchlas, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Pajęcznie dla gmin: Działoszyn, Kiełczygłów, Nowa Brzeźnica, Pajęczno, Rząśnia, Siemkowice, Strzelce Wielkie i Sulmierzyce, c) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Wieruszowie dla gmin: Bolesławiec, Czastary, Galewice, Lututów, Łubnice, Sokolniki i Wieruszów,"; 5) w ust. 28 uchyla się pkt 2; 6) ust. 32 otrzymuje brzmienie: "32. w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Szczecinie: 1) Sąd Rejonowy w Choszcznie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 2) Sąd Rejonowy w Goleniowie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 3) Sąd Rejonowy w Gryficach - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 4) Sąd Rejonowy w Gryfinie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 5) Sąd Rejonowy w Kamieniu Pomorskim - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 6) Sąd Rejonowy w Łobzie - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 7) Sąd Rejonowy w Myśliborzu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 8) Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Stargard Szczeciński oraz gmin: Chociwel, Dobrzany, Ińsko, Kobylanka, Marianowo, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński i Suchań, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Pyrzycach dla gmin: Bielice, Dolice, Kozielice, Lipiany, Przelewice, Pyrzyce i Warnice, 9) Sąd Rejonowy w Szczecinie - dwa wydziały ksiąg wieczystych obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Ksiąg Wieczystych dla miasta Szczecin, b) Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Policach dla gmin: Dobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Nowe Warpno i Police, 10) Sąd Rejonowy w Świnoujściu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu;"; 7) ust. 34 otrzymuje brzmienie: "34. w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu: 1) Sąd Rejonowy w Kolbuszowej - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 2) Sąd Rejonowy w Mielcu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 3) Sąd Rejonowy w Nisku - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 4) Sąd Rejonowy w Stalowej Woli - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu, 5) Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu - Wydział Ksiąg Wieczystych - dla obszaru właściwości tego Sądu;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie utworzenia niektórych sądów grodzkich oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia sądów grodzkich (Dz. U. Nr 110, poz. 1053) Na podstawie art. 13 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się w następujących sądach rejonowych sądy grodzkie (wydziały grodzkie): 1) w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy; 2) w Sądzie Rejonowym w Iławie; 3) w Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu; 4) w Sądzie Rejonowym w Chełmnie; 5) w Sądzie Rejonowym w Elblągu; 6) w Sądzie Rejonowym w Golubiu-Dobrzyniu; 7) w Sądzie Rejonowym w Nisku; 8) w Sądzie Rejonowym w Ostródzie; 9) w Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu; 10) w Sądzie Rejonowym w Piszu; 11) w Sądzie Rejonowym w Stalowej Woli; 12) w Sądzie Rejonowym w Szamotułach; 13) w Sądzie Rejonowym w Tucholi; 14) w Sądzie Rejonowym w Wieliczce; 15) w Sądzie Rejonowym w Żninie; 16) w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu; 17) w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu. § 2. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 września 2001 r. w sprawie utworzenia sądów grodzkich (Dz. U. Nr 106, poz. 1160 oraz z 2002 r. Nr 84, poz. 761 i Nr 179, poz. 1496) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 3: a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) w Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy - trzy wydziały obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1 ustawy, b) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 2-4 ustawy, c) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 5 ustawy, 2) w Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu - dwa wydziały obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1 i 5 ustawy, b) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 2-4 ustawy,", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w Sądzie Rejonowym w Tucholi - dwa wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy: a) Wydział Grodzki dla gmin: Cekcyn, Gostycyn, Kęsowo, Lubiewo, Śliwice i Tuchola, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Sępólnie Krajeńskim dla gmin: Kamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Sośno i Więcbork,", c) po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) w Sądzie Rejonowym w Żninie - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy;"; 2) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w Sądzie Rejonowym w Częstochowie - trzy wydziały obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki dla miasta Częstochowa oraz gmin: Blachownia, Janów, Kamienica Polska, Kłomnice, Konopiska, Kruszyna, Mstów, Mykanów, Olsztyn, Poczesna, Rędziny i Starcza - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1-4 ustawy, b) Wydział Grodzki dla miasta Częstochowa oraz gmin: Blachownia, Janów, Kamienica Polska, Kłomnice, Konopiska, Kruszyna, Mstów, Mykanów, Olsztyn, Poczesna, Rędziny i Starcza - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 5 ustawy, c) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Kłobucku dla gmin: Kłobuck, Krzepice, Lipie, Miedźno, Opatów, Panki, Popów, Przystajń i Wręczyca Wielka - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy,"; 3) w ust. 5: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w Sądzie Rejonowym w Elblągu - dwa wydziały obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1-4 ustawy, b) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 5 ustawy,", b) po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) w Sądzie Rejonowym w Iławie - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy,", c) w pkt 4 średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) w Sądzie Rejonowym w Ostródzie - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy;"; 4) w ust. 14: a) pkt 2, 3, 4 i 5 otrzymują brzmienie: "2) w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie - trzy wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki dla części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Krowodrza oraz gmin: Jerzmanowice-Przeginia, Wielka Wieś i Zielonki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Czernichowie dla gmin Czernichów i Liszki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy, c) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Krzeszowicach dla gmin Krzeszowice i Zabierzów - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy, 3) w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie - dwa wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki dla części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Nowa Huta oraz gminy Kocmyrzów-Luborzyca - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Proszowicach dla gmin: Igołomia-Wawrzeńczyce, Koniusza, Koszyce, Nowe Brzesko, Pałecznica, Proszowice i Radziemice - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy, 4) w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy, 5) w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie - dwa wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki dla części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Śródmieście - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Słomnikach dla gmin: Iwanowice, Michałowice, Skała, Słomniki i Sułoszowa - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy,", b) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) w Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu - dwa wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy: a) Wydział Grodzki dla miasta Oświęcim oraz gmin: Brzeszcze, Chełmek, Oświęcim, Polanka Wielka, Przeciszów i Zator, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Kętach dla gmin Kęty i Osiek,", c) w pkt 10 średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu: "11) w Sądzie Rejonowym w Wieliczce - dwa wydziały - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy: a) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Niepołomicach dla gmin Kłaj i Niepołomice, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Skawinie dla gmin Mogilany i Skawina;"; 5) w ust. 19: a) w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Poddębicach dla gmin: Dalików, Pęczniew, Poddębice, Uniejów, Wartkowice i Zadzim,", b) w pkt 8 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) Wydział Grodzki dla gmin: Biała, Czarnożyły, Konopnica, Mokrsko, Osjaków, Ostrówek, Pątnów, Skomlin, Wieluń i Wierzchlas,"; 6) w ust. 21 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) w Sądzie Rejonowym w Piszu - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy,"; 7) w ust. 26 pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) w Sądzie Rejonowym w Szamotułach - dwa wydziały - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy: a) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Międzychodzie dla gmin: Chrzypsko Wielkie, Kwilcz, Międzychód i Sieraków, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Obornikach dla gminy Oborniki,"; 8) w ust. 27: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w Sądzie Rejonowym w Kozienicach - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy,", b) w pkt 5 w lit. b średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) w Sądzie Rejonowym w Zwoleniu - Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Pionkach - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy z obszaru miasta i gminy Pionki;"; 9) w ust. 28 uchyla się pkt 2; 10) ust. 34 otrzymuje brzmienie: "34. w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu: 1) w Sądzie Rejonowym w Kolbuszowej - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy, 2) w Sądzie Rejonowym w Mielcu - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy, 3) w Sądzie Rejonowym w Nisku - dwa wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy: a) Wydział Grodzki dla gmin Bojanów i Nisko, b) Zamiejscowy Wydział Grodzki z siedzibą w Ulanowie dla gmin: Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Rudnik n. Sanem i Ulanów, 4) w Sądzie Rejonowym w Stalowej Woli - dwa wydziały obejmujące łącznie obszar właściwości tego Sądu do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy: a) Wydział Grodzki dla części miasta Stalowa Wola na północ od ulicy Komisji Edukacji Narodowej oraz gmin: Pysznica, Radomyśl, Zaklików i Zaleszany, b) Wydział Grodzki dla części miasta Stalowa Wola na południe od ulicy Komisji Edukacji Narodowej, 5) w Sądzie Rejonowym w Tarnobrzegu - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy;"; 11) w ust. 36 po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu: "1a) w Sądzie Rejonowym w Chełmnie - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy, 1b) w Sądzie Rejonowym w Golubiu-Dobrzyniu - Wydział Grodzki - dla obszaru właściwości tego Sądu - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 ustawy,"; 12) w ust. 39: a) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu - dwa wydziały obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1 ustawy, b) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 5 ustawy,", b) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu - trzy wydziały obejmujące obszar właściwości tego Sądu: a) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1 ustawy z obszaru części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Stare Miasto, b) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 1 ustawy z obszaru części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Śródmieście, c) Wydział Grodzki - do rozpoznawania spraw określonych w art. 13 § 2 pkt 5 ustawy z obszaru właściwości tego Sądu;". § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów pracy i sądów ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 110, poz. 1054) Na podstawie art. 20 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 września 2001 r. w sprawie utworzenia sądów pracy i sądów ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 106, poz. 1161 oraz z 2002 r. Nr 84, poz. 762 i Nr 194, poz. 1639) w § 3 w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) w pkt 13 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych: dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie, dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie, dla Krakowa-Podgórza w Krakowie, dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie, w Myślenicach i w Wieliczce, oraz do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Chrzanowie, Gorlicach, dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie, dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie, dla Krakowa-Podgórza w Krakowie, dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie, Limanowej, Miechowie, Muszynie, Myślenicach, Nowym Sączu, Nowym Targu, Olkuszu, Oświęcimiu, Suchej Beskidzkiej, Wadowicach, Wieliczce i Zakopanem,"; 2) w pkt 26 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w Sądzie Rejonowym w Kozienicach - Wydział Pracy, do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w Kozienicach i Zwoleniu,"; 3) w pkt 27 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) w Sądzie Rejonowym w Rzeszowie - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar właściwości tego Sądu, oraz do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Dębicy, Leżajsku, Łańcucie, Ropczycach, Rzeszowie i Strzyżowie;"; 4) pkt 33 otrzymuje brzmienie: "33) w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu: a) w Sądzie Rejonowym w Mielcu - Wydział Pracy, do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w Kolbuszowej i Mielcu, b) w Sądzie Rejonowym w Tarnobrzegu - Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, do spraw z zakresu prawa pracy, obejmujący obszar właściwości tego Sądu, oraz do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Kolbuszowej, Mielcu, Nisku, Stalowej Woli i Tarnobrzegu;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie utworzenia Sądu Rejonowego w Wieliczce oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 110, poz. 1056) Na podstawie art. 20 pkt 1 i 4 oraz art. 14 i art. 17 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się - w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Krakowie - Sąd Rejonowy w Wieliczce. § 2. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 października 2002 r. w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 180, poz. 1508 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 386) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4: a) w pkt 1 w lit. b średnik zastępuje się kropką, b) uchyla się pkt 2; 2) w § 6 w ust. 2: a) w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) Sąd Okręgowy w Krakowie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Chrzanowie, dla Krakowa-Krowodrzy w Krakowie, dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie, dla Krakowa-Podgórza w Krakowie, dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie, Miechowie, Myślenicach, Olkuszu, Oświęcimiu, Suchej Beskidzkiej, Wadowicach i Wieliczce,", b) w pkt 8 lit. b i c otrzymują brzmienie: "b) Sąd Okręgowy w Rzeszowie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Dębicy, Leżajsku, Łańcucie, Ropczycach, Rzeszowie i Strzyżowie, c) Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Kolbuszowej, Mielcu, Nisku, Stalowej Woli i Tarnobrzegu;"; 3) w § 8 w ust. 2: a) w pkt 9 lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) Sąd Rejonowy w Bolesławcu - dla miasta Bolesławiec oraz gmin: Bolesławiec, Gromadka, Nowogrodziec, Osiecznica i Warta Bolesławiecka, b) Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - dla miast: Jelenia Góra, Karpacz, Kowary, Piechowice i Szklarska Poręba oraz gmin: Janowice Wielkie, Jeżów Sudecki, Mysłakowice, Podgórzyn i Stara Kamienica,", b) w pkt 14: - lit. d otrzymuje brzmienie: "d) Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie - dla części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Podgórze,", - po lit. k średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. l w brzmieniu: "l) Sąd Rejonowy w Wieliczce - dla gmin: Biskupice, Kłaj, Mogilany, Niepołomice, Skawina, Świątniki Górne i Wieliczka;", c) w pkt 16 lit. e otrzymuje brzmienie: "e) Sąd Rejonowy w Złotoryi - dla miast: Chojnów, Wojcieszów i Złotoryja oraz gmin: Chojnów, Pielgrzymka, Świerzawa, Zagrodno i Złotoryja;", d) w pkt 19 lit. l otrzymuje brzmienie: "l) Sąd Rejonowy w Wieluniu - dla gmin: Biała, Bolesławiec, Czarnożyły, Czastary, Działoszyn, Galewice, Kiełczygłów, Konopnica, Lututów, Łubnice, Mokrsko, Nowa Brzeźnica, Osjaków, Ostrówek, Pajęczno, Pątnów, Rząśnia, Siemkowice, Skomlin, Sokolniki, Strzelce Wielkie, Sulmierzyce, Wieluń, Wieruszów i Wierzchlas,", e) w pkt 24 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) Sąd Rejonowy w Bełchatowie - dla miasta Bełchatów oraz gmin: Bełchatów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rusiec, Szczerców i Zelów,", f) w pkt 27: - lit. b i c otrzymują brzmienie: "b) Sąd Rejonowy w Kozienicach - dla gmin: Garbatka-Letnisko, Głowaczów, Gniewoszów, Grabów n. Pilicą, Kozienice, Magnuszew i Sieciechów, c) Sąd Rejonowy w Lipsku - dla gmin: Chotcza, Ciepielów, Iłża, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec n. Wisłą,", - lit. e i f otrzymują brzmienie: "e) Sąd Rejonowy w Radomiu - dla miasta Radom oraz gmin: Jastrzębia, Jedlińsk, Jedlnia-Letnisko, Kowala, Orońsko, Przytyk, Skaryszew, Wierzbica, Wolanów i Zakrzew, f) Sąd Rejonowy w Zwoleniu - dla miasta Pionki oraz gmin: Gózd, Kazanów, Pionki, Policzna, Przyłęk, Tczów i Zwoleń;", g) w pkt 28 uchyla się lit. b, h) pkt 34 otrzymuje brzmienie: "34) w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu: a) Sąd Rejonowy w Kolbuszowej - dla gmin: Cmolas, Kolbuszowa, Niwiska, Raniżów i Stary Dzikowiec, b) Sąd Rejonowy w Mielcu - dla miasta Mielec oraz gmin: Borowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Przecław, Radomyśl Wielki, Tuszów Narodowy i Wadowice Górne, c) Sąd Rejonowy w Nisku - dla gmin: Bojanów, Harasiuki, Jarocin, Jeżowe, Krzeszów, Nisko, Rudnik n. Sanem i Ulanów, d) Sąd Rejonowy w Stalowej Woli - dla miasta Stalowa Wola oraz gmin: Pysznica, Radomyśl, Zaklików i Zaleszany, e) Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu - dla miasta Tarnobrzeg oraz gmin: Baranów Sandomierski, Gorzyce, Grębów, Majdan Królewski, Nowa Dęba i Padew Narodowa;"; 4) w § 9: a) w pkt 1 w lit. b średnik zastępuje się kropką, b) uchyla się pkt 2; 5) w § 10 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Krakowie - w Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Podgórza w Krakowie, obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych dla Krakowa-Podgórza w Krakowie i w Wieliczce;". § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 11 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania, zapłaty i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu prowadzenia rejestrów tej opłaty (Dz. U. Nr 143, poz. 1392) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie sposobu pobierania, zapłaty i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu prowadzenia rejestrów tej opłaty (Dz. U. Nr 110, poz. 1176 oraz z 2002 r. Nr 207, poz. 1758) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opłatę skarbową od przedmiotów opłaty skarbowej, o których mowa w ust. 1, zobowiązany może również zapłacić gotówką lub bezgotówkowo.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Ilekroć zapłata opłaty skarbowej następuje gotówką lub bezgotówkowo, dokonujący zapłaty zobowiązany jest określić szczegółowo w dowodzie wpłaty przedmiot, od którego dokonuje zapłaty opłaty skarbowej.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Dowód wpłaty może mieć formę elektroniczną, jeżeli zawiera dane identyfikujące wpłacającego, w tym numer identyfikacji podatkowej, wskazuje numer rachunku bankowego właściwego urzędu gminy (miasta), tytuł i datę wpłaty oraz jest opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym złożonym przez upoważnionego pracownika banku lub innej instytucji finansowej realizującej zlecenia płatnicze."; 2) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Znaki opłaty skarbowej od podania i dołączonych załączników nakleja się na podaniu albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej. Jeżeli załączniki są składane w terminie późniejszym niż podanie, znaki opłaty skarbowej należnej od załączników nakleja się na załącznikach. 2. Jeżeli opłata skarbowa od podania i dołączonych załączników została zapłacona gotówką lub bezgotówkowo, na podaniu albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej zamieszcza się adnotację, w której stwierdza się wysokość i datę wpłaty oraz numer pokwitowania lub numer rachunku bankowego właściwego urzędu gminy (miasta). Odpis dowodu wpłaty lub wydruk komputerowy dowodu wpłaty w formie elektronicznej dołącza się do akt sprawy."; 3) w § 5 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Jeżeli wniesiono podanie bez dokonania zapłaty należnej opłaty skarbowej lub zapłacono ją w wysokości niższej od należnej, organ administracji rządowej lub samorządowej, a także podmiot, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, do którego wniesiono podanie lub któremu podanie przekazano, wzywa zobowiązanego do zapłaty opłaty lub do jej uzupełnienia w terminie określonym w odrębnych przepisach, z pouczeniem, że w razie niewykonania tego obowiązku podanie pozostawia się bez rozpatrzenia. Jeżeli podanie powinno zostać rozpatrzone pomimo niezapłacenia opłaty skarbowej, podmiot, do którego wpłynęło podanie lub któremu podanie przekazano, określa jednocześnie w wezwaniu koszty tego wezwania oraz poucza, iż w razie niezapłacenia opłaty skarbowej koszty wezwania podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jeżeli zobowiązany złoży w wyznaczonym terminie znaki opłaty skarbowej o odpowiedniej wartości, nakleja się je na podaniu albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej. Jeżeli zobowiązany naklei znaki opłaty skarbowej na otrzymanym wezwaniu i doręczy je podmiotowi, do którego wniesiono podanie lub któremu podanie przekazano, wezwanie dołącza się do podania albo do protokołu stwierdzającego wniesienie podania, albo do wydruku komputerowego podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej, na którym odnotowuje się wysokość zapłaconej opłaty i datę doręczenia wezwania przez zobowiązanego. W przypadku zapłaty lub uzupełnienia opłaty skarbowej gotówką lub bezgotówkowo stosuje się przepis § 4 ust. 2. 2. W razie powstania, określonych w odrębnych przepisach, przesłanek zobowiązujących do rozpatrzenia podania pomimo niedokonania zapłaty opłaty skarbowej, a zobowiązany nie zapłacił opłaty skarbowej w terminie wyznaczonym przez organ administracji rządowej lub samorządowej albo podmiot, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy, organ ten albo podmiot przekazuje podanie albo protokół stwierdzający wniesienie podania, albo wydruk komputerowy podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej właściwemu organowi podatkowemu."; 4) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. 1. Znaki opłaty skarbowej od czynności urzędowej nakleja się na podaniu o dokonanie tej czynności albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej, albo na protokole stwierdzającym dokonanie czynności, albo na dokumencie zgłoszenia. Jeżeli w wyniku dokonanej czynności urzędowej zostanie wydany dokument, zamieszcza się na nim adnotację o dokonaniu zapłaty opłaty skarbowej znakami opłaty skarbowej w odpowiedniej wysokości, a jeżeli wydawana jest kopia (odpis, wypis) dokumentu, adnotację tę zamieszcza się na kopii (odpisie, wypisie). 2. W przypadku, w którym zapłata opłaty skarbowej następuje gotówką lub bezgotówkowo, odpis dowodu wpłaty lub wydruk komputerowy dowodu wpłaty w formie elektronicznej dołącza się do akt sprawy, a na podaniu albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania o dokonanie czynności urzędowej, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej, albo na protokole stwierdzającym dokonanie czynności, albo na dokumencie zgłoszenia zamieszcza się adnotację, w której stwierdza się wysokość i datę wpłaty oraz numer pokwitowania lub numer rachunku bankowego urzędu gminy (miasta). Jeżeli w wyniku czynności urzędowej zostanie wydany dokument, zamieszcza się na nim adnotację o dokonanej zapłacie opłaty skarbowej, w której stwierdza się wysokość i datę wpłaty oraz numer pokwitowania lub numer rachunku bankowego urzędu gminy (miasta), a jeżeli wydawana jest kopia (odpis, wypis) dokumentu, adnotację tę zamieszcza się na kopii (odpisie, wypisie). Odpis dowodu wpłaty lub wydruk komputerowy dowodu wpłaty w formie elektronicznej dołącza się do akt sprawy."; 5) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. 1. Znaki opłaty skarbowej od zaświadczenia lub zezwolenia nakleja się, z chwilą wydania zaświadczenia lub zezwolenia, na podaniu albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej, a na wydawanym dokumencie zamieszcza się adnotację o dokonaniu zapłaty opłaty skarbowej znakami opłaty skarbowej w odpowiedniej wysokości. 2. W przypadku, w którym zapłata opłaty skarbowej od zaświadczenia lub zezwolenia następuje gotówką lub bezgotówkowo, odpis dowodu wpłaty lub wydruk dowodu wpłaty w formie elektronicznej dołącza się do akt sprawy. Na wydanym zaświadczeniu lub zezwoleniu zamieszcza się adnotację, w której stwierdza się wysokość i datę wpłaty oraz numer pokwitowania lub numer rachunku bankowego urzędu gminy (miasta)."; 6) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. 1. Jeżeli podanie, czynność urzędowa, zaświadczenie lub zezwolenie nie podlega opłacie skarbowej lub jest od niej zwolnione, należy na podaniu albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej, albo na dokumencie wydanym w wyniku dokonania czynności urzędowej, albo na zezwoleniu, albo zaświadczeniu zamieścić adnotację ze wskazaniem podstawy prawnej wyłączenia lub zwolnienia. 2. Jeżeli czynność urzędowa nie podlega opłacie skarbowej lub jest od niej zwolniona, a w wyniku dokonania czynności urzędowej nie wydaje się dokumentu, stosowną adnotację wraz ze wskazaniem podstawy prawnej należy zamieścić na podaniu (dokumencie zgłoszenia) albo na protokole stwierdzającym wniesienie podania o dokonanie tej czynności, albo na wydruku komputerowym podania wniesionego za pomocą poczty elektronicznej."; 7) w § 10 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Jeżeli mocodawca lub pełnomocnik nie skasował znaków opłaty skarbowej od przedmiotów wymienionych w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy § 8.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 16 sierpnia 2003 r. Minister Finansów: A. Raczko 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154 i Nr 128, poz. 1176. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 145, poz. 1411) Na podstawie art. 6g ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym; 2) zakres i sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych wyrobów podlegających temu nadzorowi oraz przy oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy; 3) sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie urządzania gier w kasynach gry oraz na automatach i na automatach o niskich wygranych; 4) tryb dokonywania i zakres zgłoszeń związanych z wykonywaniem działalności podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 5) szczegółowy zakres i tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje i formy tych zabezpieczeń; 6) szczegółowy zakres przygotowywania oraz oznaczania pomieszczeń, urządzeń i naczyń; 7) szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 8) zakres i sposób sprawowania stałego nadzoru, a także sposób przeprowadzania kontroli doraźnych i okresowych; 9) szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek wyrobów; 10) tryb niszczenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym w przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia; 11) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym; 12) wzór upoważnienia pracownika szczególnego nadzoru podatkowego; 13) rodzaje prowadzonej dokumentacji, jej wzory, a także szczegółowy sposób jej przygotowania i prowadzenia. § 2. Czynności kontrolne w ramach szczególnego nadzoru podatkowego są wykonywane przez pracowników lub funkcjonariuszy celnych zatrudnionych w urzędach celnych oraz w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zwanych dalej "pracownikami szczególnego nadzoru podatkowego", na podstawie upoważnienia, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Przez użyte w rozporządzeniu określenia: 1) podmiot - rozumie się osobę prawną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną prowadzącą działalność podlegającą szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 2) wyrób - rozumie się wyrób gotowy luzem lub w opakowaniach jednostkowych, półprodukt w toku produkcji, produkt uboczny lub odpadowy, a także surowiec; 3) komórka stałego nadzoru - rozumie się komórkę organizacyjną utworzoną przez właściwego naczelnika urzędu celnego na terenie podmiotu podlegającego szczególnemu nadzorowi podatkowemu w celu wykonywania czynności kontrolnych w ramach tego nadzoru; 4) przesyłka - rozumie się określoną ilość wyrobów wysłanych do tego samego odbiorcy, tego samego dnia i na podstawie jednego dokumentu przewozu; przesyłkę stanowi także określona partia wyrobu przesłana do odbiorcy rurociągiem. Rozdział 2 Wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym § 4. 1. Szczególnym nadzorem podatkowym są objęte następujące wyroby akcyzowe: 1) alkohol etylowy (PKWiU 15.92), zwany dalej "spirytusem", własnej produkcji oraz nabyty, jeżeli w cenie jego nabycia nie jest zawarty podatek akcyzowy obliczony według najwyższej stawki ustalonej dla tego spirytusu; 2) wyroby przed powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym: a) napoje alkoholowe destylowane (PKWiU 15.91), zwane dalej "napojami spirytusowymi", b) piwo słodowe (PKWiU 15.96.1), zwane dalej "piwem", c) wina gronowe (PKWiU 15.93), napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałe, mieszane napoje zawierające alkohol (PKWiU 15.94), wermuty i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi (PKWiU 15.95), zwane dalej "wyrobami winiarskimi", d) pozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % oraz napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5 % bez względu na symbol PKWiU, zwane dalej "napojami alkoholowymi"; 3) wyroby, w odniesieniu do których na podstawie odrębnych przepisów został wprowadzony obowiązek oznaczania znakami skarbowymi akcyzy; 4) oleje opałowe i napędowe, w zakresie zawartości w nich nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika, których dodatek określają odrębne przepisy. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do: 1) spirytusu skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów, zabarwionego na fioletowo przez dodanie czystego fioletu krystalicznego w ilości nie mniejszej niż 1,6 mg/l spirytusu, w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 litra, jeżeli został od niego uiszczony należny podatek akcyzowy; 2) denaturatu; 3) spirytusu posiarczynowego, chyba że jest przerabiany albo zużywany łącznie ze spirytusem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1; 4) spirytusu odwodnionego skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów, przeznaczonego jako dodatek do paliw, do którego ponadto dodano inne substancje w ilości nie mniejszej niż 15 %. Rozdział 3 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do spirytusu i napojów spirytusowych § 5. Urządzenia służące do wytwarzania, wydzielania z innego wytworu, oczyszczania i odwadniania spirytusu powinny zapewnić dokonanie pomiaru ilości uzyskanego spirytusu. § 6. 1. W gorzelniach przemysłowych, rektyfikacjach, zakładach odwadniania spirytusu i wytwórniach napojów spirytusowych jest sprawowany stały nadzór. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może wprowadzić stały nadzór w podmiotach niewymienionych w ust. 1, jeżeli przerabiają, zużywają lub magazynują ilości przekraczające 20.000 dm3 100 % spirytusu rocznie. § 7. 1. Wytwarzanie, wydzielanie z innego wytworu, oczyszczanie i odwadnianie spirytusu może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym wytwarzaniem, wydzielaniem, oczyszczaniem lub odwadnianiem spirytusu pisemne zgłoszenie, podając: 1) ilość i rodzaj surowców lub innych produktów, z których spirytus ma być wytworzony lub odzyskany; 2) miejsce i czas trwania czynności; 3) przewidywaną ilość spirytusu oraz sposób ustalenia tej ilości. 3. Podmiot, w którym jest sprawowany stały nadzór, zawiadamia o czynnościach, o których mowa w ust. 1, komórkę tego nadzoru na dzień przed rozpoczęciem tych czynności. 4. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 1, obecność pracownika szczególnego nadzoru podatkowego nie jest wymagana, jeżeli zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, nałożone na pomieszczenia, urządzenia, aparaturę, zbiorniki i pojemniki wykluczają dostęp do spirytusu lub jego par przed ustaleniem ilości uzyskanego spirytusu. 5. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do jednostek naukowych, kontrolnych i doświadczalnych oraz samodzielnych laboratoriów naukowych i doświadczalnych, w których w ciągu roku łączna ilość uzyskanego spirytusu nie przekracza 300 dm3 100 %. 6. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do gorzelni, w której wytwarza się spirytus surowy w wyniku destylacji odfermentowanych zacierów lub brzeczki, sporządzonych z surowców skrobiowo-cukrowych, zwanej dalej "gorzelnią rolniczą". § 8. 1. Skażanie spirytusu, na podstawie odrębnych przepisów, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności skażenia sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje właściwy naczelnik urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórka tego nadzoru. Jeżeli spirytus skażony ma być wysłany do innego podmiotu, protokół sporządza się co najmniej w trzech egzemplarzach. 2. Podmiot przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym skażaniem spirytusu, pisemne zgłoszenie zawierające następujące dane: 1) datę zamierzonego skażania, nazwę pomieszczenia oraz rodzaj naczyń, które będą użyte do przeprowadzenia skażania; 2) ilość dm3 100 % spirytusu przeznaczonego do skażania oraz nazwy przewidzianych środków skażających; 3) stwierdzenie, że środki skażające, które mają być użyte, zostały zbadane w celu ich identyfikacji. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, jeżeli podmiot zawiadomi pisemnie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego obecnego przy skażaniu o następnym terminie zamierzonego skażania i jego warunkach. 4. Jeżeli skażanie spirytusu odbywa się w określonych terminach i w niezmienionych warunkach, zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, podmiot dokonuje jednorazowo przed pierwszym skażaniem. 5. Na naczyniach, w których jest przechowywany spirytus oraz środki skażające, powinny być umieszczone napisy wskazujące rodzaj spirytusu oraz nazwy środków skażających, a jeżeli naczyniami tymi są beczki - także ich numery oraz tary. § 9. 1. Przechowywanie spirytusu, z wyjątkiem spirytusu skażonego, powinno odbywać się tylko w urzędowo zabezpieczonym magazynie lub naczyniach, a wydanie tego spirytusu do przerobu lub zużycia - powinno następować w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów wymienionych w § 46 ust. 2 pkt 1. 3. Podmiot zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym pobraniem spirytusu z magazynu, podając rodzaj i ilości spirytusu, jakie zamierza zużyć lub przerobić. 4. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio § 8 ust. 3 i 4. § 10. 1. Do każdej przesyłki spirytusu, napojów spirytusowych luzem lub ich półproduktów należy dołączyć dokument przewozu "WzS" - wydanie spirytusu (półproduktu) na zewnątrz, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. W przypadku przesyłki spirytusu skażonego do dokumentu przewozu "WzS" dołącza się kopię protokołu skażenia spirytusu, o którym mowa w § 8 ust. 1. 2. Z czynności przyjęcia przesyłki spirytusu, napojów spirytusowych luzem lub ich półproduktów sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia "PzS" - przyjęcie spirytusu (półproduktu) z zewnątrz, według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. Przy przesyłce spirytusu, napojów spirytusowych luzem lub ich półproduktów stosuje się przepisy § 54-57. § 11. 1. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia spirytusu prowadzi księgi kontroli: 1) obrotu spirytusem i jego skażenia - według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia; 2) przerobu spirytusu na ocet - według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia. 2. W razie otrzymywania spirytusu powstałego w wyniku oczyszczania podmiot prowadzi księgę kontroli spirytusu powrotnego według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia. 3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wytwarzania, wydzielania z innego wytworu, rektyfikacji, odwadniania i rozlewu spirytusu oraz wytwarzania i rozlewu napojów spirytusowych prowadzi odpowiednio księgi kontroli: 1) obrotu spirytusami w magazynie - według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia; 2) rektyfikacji i odwadniania spirytusu - według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia; 3) produkcji i rozlewu napojów spirytusowych - według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do wytwarzania spirytusu w gorzelniach rolniczych. § 12. 1. W gorzelni rolniczej stosuje się system zamkniętego magazynu. 2. System zamkniętego magazynu polega na: 1) nałożeniu zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, na urządzenia produkcyjne i magazynowe spirytusu, w celu wyeliminowania dostępu do spirytusu i jego par oraz flegmy spirytusowej; 2) określaniu dziennej ilości wyprodukowanego spirytusu na podstawie wskazań licznika objętościowego urządzenia (przyrządu) pomiarowego; 3) wydawaniu spirytusu z magazynu oraz napełnianiu spirytusem naczyń służących do transportu tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego. § 13. W gorzelni rolniczej rozchód spirytusu z magazynu stanowi równocześnie pozycję przychodową w ewidencji, określającą ostateczną wielkość produkcji spirytusu. § 14. 1. Pierwsza destylacja spirytusu po rozpoczęciu jego produkcji przez gorzelnię rolniczą może odbywać się tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego, którzy sprawdzają szczelność aparatury, przewodów i zbiornika magazynowego spirytusu. 2. Za rozpoczęcie produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej uważa się czynności techniczno-technologiczne, począwszy od dodania drożdży do zacieru słodkiego. 3. Gorzelnia rolnicza przesyła do właściwego naczelnika urzędu celnego, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem produkcji spirytusu, zgłoszenie o zamierzonej produkcji spirytusu, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia. 4. Zmiany w produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej, wynikające ze zmian ilości zacierów w czasie procesu fermentacji, jak również zmian surowców, wymagają ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji spirytusu. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 5. Przebieg produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej należy odnotowywać w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. W księdze tej odnotowuje się też zmiany w produkcji spirytusu niewymagające ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji spirytusu oraz wyniki codziennej obserwacji stanu naczynia przelewowego w szafce stągwi oraz posadzki pomieszczeń magazynowych spirytusu. § 15. Urządzenia, w tym aparatura gorzelni rolniczej, na które nałożono zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, nie mogą być używane do innych celów niż produkcja spirytusu. § 16. Otwarcie i badanie urządzenia pomiarowego w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego odnotowują w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając informację o dacie i przyczynie otwarcia, stanie początkowym i końcowym licznika oraz stanie zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1. Zdjęcie i nałożenie tych zabezpieczeń na urządzenia pomiarowe odnotowuje się również w spisie zabezpieczeń urzędowych, o którym mowa w § 42 ust. 4. § 17. 1. W przypadku powiadomienia przez podmiot właściwego naczelnika urzędu celnego o zacięciu się licznika urządzenia pomiarowego albo o nieszczelności aparatury, przewodów i urządzeń, jak również o przelaniu się spirytusu do naczynia przelewowego w szafce stągwi, przelaniu się spirytusu ze zbiornika pomocniczego (odbieralnika) albo ze zbiornika magazynowego w gorzelni rolniczej, pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają szczegółowe badania przyczyn zdarzeń, a po usunięciu usterek nakładają ponownie zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, sporządzając z tych czynności protokół i dokonując w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu adnotacji o przyczynach powstania usterek. 2. Każdy przypadek wystąpienia usterek, o których mowa w ust. 1, podmiot powinien odnotować w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając datę, godzinę i stan licznika urządzenia pomiarowego. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także w razie wycieku spirytusu spowodowanego awarią urządzeń lub klęską żywiołową, przy czym podmiot jest obowiązany natychmiast przerwać odpęd spirytusu i podjąć niezbędne czynności przeciwdziałające zwiększaniu się strat. § 18. 1. Każda ilość spirytusu wydawana z magazynu gorzelni rolniczej powinna być zapisana w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu. Przepisy § 10 ust. 1 oraz § 54 i 55 stosuje się odpowiednio. 2. Stan spirytusu stwierdzony w magazynie przed i po jego wydaniu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego wpisują do księgi rewizyjnej magazynu spirytusu, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia. 3. Z czynności związanych z nalewem spirytusu do naczyń służących do transportu sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia. 4. W przypadku skażania spirytusu w gorzelni rolniczej stosuje się odpowiednio przepisy § 8. § 19. W gorzelni rolniczej przeprowadza się roczne i doraźne kontrole obrachunkowe, o których mowa w § 48 ust. 1. Kontrole obrachunkowe doraźne obejmujące kolejne okresy produkcji są przeprowadzane w terminie trzymiesięcznym, licząc od dnia zakończenia produkcji. Rozdział 4 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do piwa § 20. 1. Podmiot jest obowiązany co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesu produkcyjnego przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wykaz terminów warek piwa na następny okres. 2. Zmiany w ustalonym wykazie, o którym mowa w ust. 1, powinny być odnotowane w odpisie tego wykazu oraz niezwłocznie zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. § 21. Podmiot jest obowiązany do odnotowywania czynności produkcyjnych dotyczących sporządzenia warki piwa i zmian w objętości brzeczki piwnej oraz rozlewu i obrotu piwem w: 1) dokumencie przebiegu gotowania warki, sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 15 do rozporządzenia; 2) księdze kontroli przychodu i rozchodu piwa, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia. § 22. Przy przesyłce piwa luzem stosuje się przepisy § 54-57, z tym że dokument przewozu powinien zawierać następujące dane: 1) rodzaj lub asortyment piwa; 2) ilości, rodzaje i pojemności naczyń służących do transportu; 3) ogólną objętość piwa. § 23. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjęcie piwa zwróconego w wyniku reklamacji - w terminie 3 dni od jego przyjęcia. Rozdział 5 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do wyrobów winiarskich i innych napojów alkoholowych § 24. 1. W zakresie wykonania obowiązku określonego w § 29 ust. 1 w podmiotach wytwarzających wyroby winiarskie sprawuje się stały nadzór. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych - co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych procesów. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny uwzględniać następujące dane: 1) określenie wyrobu winiarskiego, który ma być produkowany; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania, w tym nastawu, kupażu, przekazania wyrobu winiarskiego z magazynu do przerobu; 3) ilość i rodzaj surowców oraz dodatków użytych do produkcji; 4) numery i pojemność naczyń, w których będzie przeprowadzona fermentacja; 5) datę i godzinę rozpoczęcia obciągu wyrobu po ukończeniu fermentacji; 6) ilość i rodzaj wyrobu podlegającego dosładzaniu, doprawianiu, alkoholizowaniu oraz kupażowaniu, a także datę tych czynności. § 25. Czynności produkcyjne w zakresie nastawu fermentacyjnego oraz kupażu wyrobów winiarskich, ich dosładzania, doprawiania i alkoholizowania, a także rozlewu tych wyrobów odnotowuje się w następujących dokumentach: 1) metryczce nastawu, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 17 do rozporządzenia; 2) karcie kupażu lub wytwarzania wyrobu winiarskiego albo napoju alkoholowego, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 18 do rozporządzenia; 3) księdze kontroli rozlewu wyrobów winiarskich, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia. § 26. Przy przesyłce wyrobu winiarskiego luzem stosuje się przepisy § 54-57, z tym że dokument przewozu powinien zawierać następujące dane: 1) rodzaj lub nazwę wyrobu winiarskiego; 2) wagę netto, ciężar właściwy i objętość; 3) zawartość lub stężenie alkoholu etylowego. § 27. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjęcie wyrobów winiarskich zwróconych w wyniku reklamacji - w terminie 3 dni od ich przyjęcia. § 28. Przepisy § 24-27 stosuje się odpowiednio do innych napojów alkoholowych niezaliczonych do napojów spirytusowych i piwa. Rozdział 6 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy § 29. 1. W podmiotach wytwarzających wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania znakami skarbowymi akcyzy, zwanymi dalej "znakami akcyzy", jest sprawowany - w zakresie wykonywania tego obowiązku - stały nadzór. Jeżeli czynności oznaczania wyrobów w tych podmiotach są dokonywane nieregularnie (niecodziennie), właściwy naczelnik urzędu celnego może odstąpić od sprawowania stałego nadzoru. 2. Oznaczanie wyrobów znakami akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym oznaczaniem wyrobów, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym oznaczaniem, pisemne zgłoszenie, podając ilość i rodzaj wyrobów, rodzaj opakowań jednostkowych oraz miejsce przeprowadzenia tych czynności. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do wyrobów: 1) od których został już uiszczony należny podatek akcyzowy, ponownie rozlanych lub rozważonych w inne opakowania jednostkowe w miejscu ich sprzedaży detalicznej; 2) importowanych, jeżeli oznaczanie ich znakami akcyzy następuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w wolnym obszarze celnym, w składzie wolnocłowym bądź w składzie celnym. § 30. Właściwy naczelnik urzędu celnego może wprowadzić stały nadzór, w zakresie oznaczania wyrobów znakami akcyzy, w podmiocie dokonującym ich pakowania, przepakowywania, rozważania i rozlewania oraz ponownego rozważania i rozlewania. § 31. W przypadkach gdy zamierzone oznaczanie wyrobów znakami akcyzy następuje z powodu uszkodzenia znaków akcyzy na wyrobach, nieprawidłowego oznaczenia wyrobów bądź oznaczenia ich nieodpowiednimi znakami akcyzy, jak również z powodu wystąpienia w obrocie wyrobów nieoznaczonych znakami akcyzy, podmiot sporządza spis tych wyrobów i przesyła go do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 3 dni od dnia stwierdzenia tych zdarzeń lub ich wystąpienia, w celu sprawdzenia i potwierdzenia stanu wyrobów objętych spisem. § 32. 1. Prowadzone przez podmiot raporty dzienne, a w przypadku pracy podmiotu w systemie zmianowym - raporty zmianowe ze zużycia oraz utraty, zniszczenia lub uszkodzenia znaków akcyzy w podmiotach, w których jest sprawowany stały nadzór, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W razie stwierdzenia wystąpienia wad fizycznych znaków akcyzy posiadanych przez podmiot, sporządza on protokół określający ilość i rodzaj wadliwych znaków, a także występujące wady. W podmiotach, w których jest sprawowany stały nadzór, protokół podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. § 33. 1. W przypadku wprowadzenia, na podstawie odrębnych przepisów, kasowania znaków akcyzy, podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym kasowaniem, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym kasowaniem, pisemne zgłoszenie tej czynności. 2. Kasowanie znaków akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności kasowania znaków akcyzy podmiot sporządza protokół, który podpisuje również obecny przy kasowaniu pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 7 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do oleju opałowego i napędowego § 34. 1. Na każdą przesyłkę oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, podmiot dokonujący odprawy przesyłki wystawia w dwóch egzemplarzach atest, z których jeden dołącza do dokumentu przewozu. Atest powinien zawierać następujące dane: 1) nazwę, adres podmiotu, numer atestu oraz datę jego wystawienia; 2) imię i nazwisko oraz podpis przedstawiciela podmiotu wystawiającego atest; 3) nazwę i adres odbiorcy; 4) stwierdzoną przez podmiot ilość oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, oraz rodzaj i numery naczyń użytych do jego przewozu; 5) zawartość nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika dodanego do oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, w mg/l oleju. 2. Atest, o którym mowa w ust. 1, jest odnotowywany w prowadzonym przez podmiot rejestrze wydanych atestów. 3. Do przesyłek oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, nie stosuje się § 53-58. § 35. 1. Oleje opałowe i napędowe, będące przedmiotem obrotu handlowego, są badane w zakresie zawartości w nich nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika. 2. Pobieranie próbek do badania, o którym mowa w ust. 1, odbywa się zgodnie z wymogami określonymi w § 50. 3. Badanie próbek jest dokonywane przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego lub - na wniosek właściwego naczelnika urzędu celnego albo podmiotu - przez akredytowane laboratorium właściwe dla tego rodzaju analiz. 4. W przypadku wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio § 51; druga próbka oleju jest przechowywana przez właściwego naczelnika urzędu celnego, a trzecia - w podmiocie. 5. Z czynności badania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje podmiot. Rozdział 8 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie urządzania gier w kasynach gry oraz na automatach i na automatach o niskich wygranych, tam gdzie się one znajdują § 36. 1. W kasynach gry jest sprawowany stały nadzór. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może wprowadzić stały nadzór w salonach gier na automatach. § 37. 1. Stoły do gier i automaty powinny zapewniać dokonanie obliczenia rezultatów gier. 2. W kasynach gry zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, są nakładane na: 1) stoły do gier - równocześnie z ich otwarciem lub po ich zamknięciu; 2) automaty - przed rozpoczęciem gier lub po ich zakończeniu. 3. W przypadku wprowadzenia stałego nadzoru w salonach gier na automatach stosuje się odpowiednio ust. 2 pkt 2. § 38. 1. W kasynach gry otwarcie i zamknięcie stołów do gier, obliczanie rezultatów gier, a także czynności związane z operacjami żetonowo-gotówkowymi dokonywanymi między kasą a stołami do gier i między kasą a automatami mogą odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W kasynach gry podmiot: 1) sporządza raport dzienny wpłat, wypłat i rezultatów gier w kasynie gry według wzoru stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden przekazuje komórce stałego nadzoru; 2) prowadzi księgę kontroli obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w kasynie gry, według wzoru stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia. 3. Raport dzienny, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W kasynach gry pracownik szczególnego nadzoru podatkowego podpisuje również sporządzone przez podmiot: 1) raporty dzienne kasy; 2) dokumenty dotyczące wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych dokonywanych między kasą a stołami do gier i między kasą a automatami; 3) dokumenty rejestrujące odczyty liczników zamontowanych na urządzeniach do gier; 4) bilans żetonów; 5) zestawienie rezultatów gier, z wyodrębnieniem poszczególnych stołów, automatów i urządzeń realizujących wygrane zakumulowane. § 39. 1. W salonach gier na automatach, w których wprowadzono stały nadzór, otwarcie i zamknięcie dostępu do liczników automatów oraz obliczanie rezultatów gier na automatach, a także czynności związane z operacjami żetonowo-gotówkowymi między kasą a automatami mogą odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W salonach gier na automatach podmiot: 1) sporządza raport dzienny wpłat, wypłat i rezultatów gier według wzoru stanowiącego załącznik nr 22 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden niezwłocznie przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru; 2) prowadzi księgę kontroli obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w salonie gier na automatach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 23 do rozporządzenia. 3. W przypadku wprowadzenia stałego nadzoru raport dzienny, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W salonach gier na automatach, w których wprowadzono stały nadzór, pracownik szczególnego nadzoru podatkowego podpisuje również sporządzane przez podmiot: 1) dokumenty rejestrujące wskazania liczników automatów na koniec dnia; 2) dokumenty dotyczące wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych między kasą a automatami; 3) bilans żetonów; 4) raport dzienny kasy i zestawienia rezultatów, z wyodrębnieniem każdego automatu i urządzeń realizujących wygrane zakumulowane. § 40. 1. W punktach gier na automatach o niskich wygranych podmiot sporządza raport miesięcznych przychodów, według wzoru stanowiącego załącznik nr 24 do rozporządzenia. 2. Podmiot urządzający gry na automatach o niskich wygranych sporządza odrębnie dla każdego obszaru, na którym podmiot urządza gry, objętego terytorialnym zasięgiem działania właściwego naczelnika urzędu celnego, za okresy miesięczne, informację o osiągniętych przychodach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 25 do rozporządzenia. 3. Informację, o której mowa w ust. 2, podmiot sporządza co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden niezwłocznie przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. § 41. W kasynach gry, w salonach gier na automatach i w punktach gier na automatach o niskich wygranych podmioty prowadzą, odrębnie dla każdego automatu oraz automatu o niskich wygranych, księgi kontroli eksploatacji automatu do gier, według wzoru stanowiącego załącznik nr 26 do rozporządzenia. Rozdział 9 Nakładanie zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje i formy tych zabezpieczeń § 42. 1. Jako zabezpieczenia urzędowe: 1) pomieszczeń, urządzeń, aparatów, zbiorników, rurociągów, naczyń, próbek - stosuje się nałożenie plomb, pieczęci lub innych znaków urzędowych w celu uniemożliwienia dostępu do ich wnętrz bez uszkodzenia stanu zabezpieczenia urzędowego; 2) ksiąg i dokumentów - stosuje się ich opieczętowanie w celu urzędowego uwierzytelnienia. 2. Plomby ołowiane bądź z innych materiałów plastycznych, pieczęcie lub inne znaki urzędowe są nakładane bezpośrednio lub z użyciem cięgien spinających: szpagatu z drucikiem, drutu lub żyłki syntetycznej z nawiniętą na nie spiralą metalową lub podobnym dwuskładnikowym elementem. 3. Na plombach, pieczęciach lub innych znakach urzędowych umieszcza się znaki odcisków, którymi są wizerunek godła państwa oraz ustalone oznaczenia literowe, cyfrowe bądź symbole. 4. Nałożenie zabezpieczeń urzędowych oraz ich zdjęcie, z zastrzeżeniem § 54 ust. 2, odnotowuje się w protokole czynności kontrolnych oraz w spisie zabezpieczeń urzędowych, prowadzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 27 do rozporządzenia, który opieczętowuje właściwy naczelnik urzędu celnego. 5. Znaki odcisków, o których mowa w ust. 3, odnotowuje się również w protokole czynności kontrolnych oraz w spisie zabezpieczeń urzędowych. Rozdział 10 Szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu § 43. W celu przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiot jest obowiązany co najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem czynności podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu przesłać do właściwego naczelnika urzędu celnego zgłoszenie rozpoczęcia albo wznowienia działalności podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu, z zastrzeżeniem § 46 ust. 1, sporządzone w dwóch egzemplarzach według wzoru stanowiącego załącznik nr 28 do rozporządzenia. Do zgłoszenia rozpoczęcia działalności dołącza się: 1) szkic sytuacyjny, skrócony opis pomieszczeń oraz wykaz, nazwy i numerację znajdujących się w tych pomieszczeniach urządzeń, aparatów, przyrządów, a dla zbiorników, pojemników i naczyń - ich pojemność; 2) wykaz przyrządów pomiarowych, z podaniem ich przeznaczenia i numeracji oraz zakresu pomiarowego; 3) opis procesu technologicznego i postępowania technicznego oraz instrukcje obiegu dokumentacji produkcyjnej i magazynowej, a także dotyczące przeprowadzania inwentaryzacji wyrobów, a w przypadku kasyn gry, salonów gier na automatach i punktów gier na automatach o niskich wygranych - instrukcję obiegu dokumentacji dotyczącej wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych i regulaminy gier; 4) wykaz pracowników podmiotu odpowiedzialnych za wykonywanie powierzonych im obowiązków w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym; 5) kopię koncesji, zezwolenia, aktualny wypis z rejestru lub aktualne zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej. § 44. 1. Urzędowe sprawdzenie podmiotu przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego w obecności przedstawiciela podmiotu. 2. W czasie urzędowego sprawdzenia pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego sprawdzają prawidłowość: 1) oznaczenia w sposób trwały i w widocznym miejscu: a) pomieszczeń - odpowiednimi napisami określającymi ich przeznaczenie, b) urządzeń, aparatów oraz przyrządów - numerami, a w przypadku gdy służą one do pomiaru ilości wyrobów - również napisami określającymi ich zakres pomiarowy, c) naczyń służących do transportu wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym - numerami, tarą lub pojemnością oraz nazwą podmiotu lub jej skrótem; 2) zalegalizowania przyrządów pomiarowych, objętych obowiązkiem legalizacji; 3) zaopatrzenia zbiorników w urządzenia umożliwiające określenie ilości znajdujących się w nich cieczy. 3. W czasie urzędowego sprawdzenia w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego badają także stan techniczny aparatu destylacyjnego oraz sprawdzają i włączają urządzenie pomiarowe do określania ilości spirytusu. 4. Podczas urzędowego sprawdzenia podmiotu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego nakładają w razie potrzeby zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1, w celu skutecznego wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. 5. Z czynności sprawdzających, o których mowa w ust. 2 i 3, sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, z tym że z czynności badania stanu technicznego aparatu destylacyjnego sporządza się odrębny protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 29 do rozporządzenia. Protokół urzędowego sprawdzenia wraz ze zgłoszeniem i dołączonymi dokumentami stanowi akta weryfikacyjne podmiotu. 6. W przypadku ustalenia, że podmiot zapewnił warunki i środki do sprawnego przeprowadzenia czynności kontrolnych w ramach szczególnego nadzoru podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego zatwierdza akta weryfikacyjne podmiotu. Jeden egzemplarz akt weryfikacyjnych pozostaje u właściwego naczelnika urzędu celnego, a drugi otrzymuje podmiot. 7. W przypadku stwierdzenia braku warunków i środków do przeprowadzenia czynności związanych z urzędowym sprawdzeniem podmiotu lub do wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego wyznacza termin ponownego przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia. § 45. 1. Podmiot zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego o wprowadzonych zmianach w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia, co najmniej na 7 dni przed zamierzonym terminem wprowadzenia tych zmian. 2. W zakresie wprowadzonych zmian jest przeprowadzane dodatkowe urzędowe sprawdzenie, do którego stosuje się odpowiednio § 44. 3. W przypadku wprowadzenia zmian, o których mowa w ust. 1, w salonach gier na automatach i w punktach gier na automatach o niskich wygranych nie przeprowadza się dodatkowego urzędowego sprawdzenia. Zawiadomienie o zmianach w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia wraz z załączonymi dokumentami jest dołączane do akt weryfikacyjnych podmiotu. § 46. 1. Urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń nie przeprowadza się w podmiotach, które: 1) nie wytwarzają lub nie pakują, nie przepakowują albo nie rozlewają wyrobów, w odniesieniu do których jest wykonywany na podstawie odrębnych przepisów obowiązek oznaczania znakami akcyzy; 2) wytwarzają, eksportują, importują lub dokonują obrotu olejem opałowym lub napędowym. 2. W podmiotach, które: 1) są jednostką naukową, doświadczalną, szkołą, samodzielnym laboratorium, szpitalem, jednostką opieki zdrowotnej lub apteką zużywającą lub przerabiającą w ciągu roku do 3.000 dm3 100 % spirytusu w stanie nieskażonym oraz do 20.000 dm3 100 % spirytusu w stanie skażonym, 2) przerabiają, zużywają lub dokonują obrotu spirytusem w ilościach nieprzekraczających w ciągu roku 1.000 dm3 100 % spirytusu w stanie nieskażonym oraz 3.000 dm3 100 % spirytusu skażonego - urzędowe sprawdzenie przeprowadza się tylko w zakresie określonym w § 44 ust. 2 pkt 2 i 3. 3. Podmioty wymienione w ust. 2 pkt 2 są obowiązane na 3 dni przed zamierzonym zużyciem lub przerobem spirytusu powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, podając równocześnie, jaki rodzaj spirytusu, do jakich celów i według jakich norm - o ile te normy zostały określone, ma być używany. 4. Przekroczenie przez podmiot wielkości rocznego zużycia, przerobu lub obrotu spirytusem, określonych w ust. 2, wymaga dokonania zgłoszenia, o którym mowa w § 43, w terminie 7 dni od dnia wystąpienia przekroczenia. Rozdział 11 Sprawowanie stałego nadzoru oraz kontrole doraźne i okresowe § 47. 1. Kontrola w ramach szczególnego nadzoru podatkowego jest wykonywana przez: 1) każdorazowe bezpośrednie uczestniczenie pracowników szczególnego nadzoru podatkowego w czynnościach związanych z działalnością objętą szczególnym nadzorem podatkowym; 2) dokonywanie okresowo lub doraźnie kontroli obrachunkowych stanu zapasów i obrotu wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy na podstawie prowadzonej przez podmiot dokumentacji; 3) badanie próbek wyrobów; 4) dokonywanie doraźnych kontroli w zakresie zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej; 5) kontrole prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego od wyrobów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 i 2. 2. Czynności kontrolne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane również w ramach sprawowania stałego nadzoru w podmiocie. 3. W przypadku wprowadzenia w podmiocie przez właściwego naczelnika urzędu celnego stałego nadzoru, zawiadamia on o tym podmiot na 14 dni przed wprowadzeniem tego nadzoru. § 48. 1. Okresowe kontrole obrachunkowe zapasów i obrotu wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy są przeprowadzane za okresy roczne. Za okresy krótsze niż rok mogą być przeprowadzane kontrole obrachunkowe doraźne. 2. Kontrole obrachunkowe roczne przeprowadza się nie później niż w okresie roku następnego po roku objętym kontrolą. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do podmiotów, w których nie przeprowadza się urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń. 4. Zapasy wyrobów stwierdzone podczas kontroli obrachunkowych są porównywane ze stanem ewidencyjnym i podlegają zapisaniu w ewidencji. Ustalone w wyniku kontroli obrachunkowych ubytki wyrobów porównuje się z ich dopuszczalnymi ubytkami. 5. Podmioty, w których jest sprawowany stały nadzór, mogą we własnym zakresie przeprowadzać obrachunki zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy za okresy dowolne - krótsze niż rok, zawiadamiając o tym komórkę stałego nadzoru co najmniej na 3 dni przed planowanym przeprowadzeniem obrachunku. 6. Doraźne kontrole w kasynach gry i w salonach gier na automatach w zakresie zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej przeprowadza się poprzez porównanie kopii wystawionych zaświadczeń z prowadzoną przez podmiot na podstawie odrębnych przepisów dokumentacją. 7. Kontrole w zakresie prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego dokonywane są doraźnie oraz za okresy rozliczeniowe określone w odrębnych przepisach, na podstawie prowadzonej przez podmiot dokumentacji. § 49. 1. Podstawą kontroli, w ramach szczególnego nadzoru podatkowego, jest prowadzona przez dany podmiot ewidencja księgowa i dokumentacja związana z produkcją, przerobem, zużyciem, magazynowaniem oraz obrotem wyrobami, ze stosowaniem znaków akcyzy, z urządzaniem gier w kasynach gry i w salonach gier na automatach i na automatach o niskich wygranych oraz z podatkiem akcyzowym. 2. Ewidencja i dokumentacja, o których mowa w ust. 1, powinny być prowadzone w sposób umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, zwłaszcza czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami, stanów zapasów wyrobów, a także czynności związanych z urządzaniem gier w kasynach gry i w salonach gier na automatach i na automatach o niskich wygranych oraz z płatnością podatku akcyzowego, przy zachowaniu ciągłości zapisów i bezbłędności stosowanych procedur obliczeniowych. 3. Wpisów do ksiąg i dokumentacji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmian i poprawek w księgach lub dokumentach dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem daty ich wprowadzenia, oraz w razie potrzeby opisać je w rubryce "uwagi". 4. Podmiot dokonuje ostatniego dnia każdego miesiąca zamknięcia ksiąg i sporządza podsumowanie miesięczne. 5. Podmiot dokonuje również rocznego zamknięcia ksiąg według stanu na ostatni dzień roku i ustala, z wyjątkiem gorzelni rolniczej, rzeczywisty stan zapasów na koniec roku. Rzeczywisty stan zapasów na koniec roku należy przyjąć jako stan początkowy roku następnego. 6. Jeżeli przepisy rozporządzenia przewidują obowiązek prowadzenia przez podmiot ksiąg bądź dokumentacji według ustalonych wzorów, powinny one być zarejestrowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego, a poszczególne karty ksiąg - kolejno ponumerowane. 7. Wpisów do ksiąg i dokumentów służących do ewidencjonowania przychodu, rozchodu i transportu wyrobów oraz obrotu i zużycia znaków akcyzy dokonuje się bezpośrednio po zakończeniu czynności podlegającej wpisaniu. 8. W przypadku prowadzenia przy użyciu komputera ksiąg i dokumentacji, o których mowa w ust. 6, mogą one być prowadzone na odrębnych kartach dostosowanych do wpisów dokonywanych w urządzeniach drukujących, z zachowaniem wymogów, o których mowa w ust. 2, 3 i 6. 9. Właściwy naczelnik urzędu celnego może zabezpieczyć urzędowo pieczęciami również prowadzone przez podmiot księgi i dokumentacje lub ich części zawierające dane i informacje, o których mowa w ust. 1. Rozdział 12 Pobieranie próbek wyrobów § 50. 1. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego pobierają próbki wyrobów, w celu ich zbadania, w obecności przedstawiciela podmiotu w trzech jednakowych ilościach i w sposób określony w odrębnych przepisach. 2. Z czynności pobrania próbki wyrobów sporządza się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach. Protokół powinien zawierać następujące dane: 1) datę i miejsce pobrania próbki; 2) imiona i nazwiska osób pobierających próbkę oraz przedstawiciela podmiotu; 3) rodzaj, ilość wyrobu oraz numery pojemników (opakowań) lub partii, z których pobrano próbkę; 4) zastosowany środek konserwujący lub skażający; 5) sposób zabezpieczenia próbki. 3. Próbki wyrobów podlegają urzędowemu zabezpieczeniu, o którym mowa w § 42 ust. 1 pkt 1. § 51. Właściwy naczelnik urzędu celnego może przesłać pobraną próbkę wyrobu wraz z kopią protokołu jej pobrania do akredytowanego laboratorium właściwego dla danego rodzaju analiz - w celu jej zbadania. Rozdział 13 Niszczenie wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 52. 1. Niszczenie wyrobów nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wyroby, o których mowa w ust. 1, co najmniej na 3 dni przed zamierzonym terminem ich zniszczenia, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym zniszczeniem. 3. Podmiot sporządza w dwóch egzemplarzach protokół zniszczenia wyrobów, o których mowa w ust. 1, podając przyczyny ich zniszczenia. Protokół podpisują: przedstawiciel podmiotu i pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 14 Przyjmowanie, magazynowanie, wydawanie i przewożenie wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 53. 1. Wyroby zapakowane lub rozlane do opakowań jednostkowych powinny być przekazane do magazynu wyrobów gotowych w dniu zakończenia zmiany produkcyjnej i niezwłocznie zewidencjonowane we właściwych dokumentach lub ewidencji magazynowej. 2. Wyroby w opakowaniach jednostkowych powinny być oznakowane zgodnie z wymogami określonymi w odrębnych przepisach. 3. W magazynie wyrobów gotowych opakowania jednostkowe z wyrobami powinny być ustawione oddzielnie według ich rodzaju oraz w miarę możliwości według stawek podatkowych, gramatury, pojemności i w takim porządku, aby ich sprawdzenie nie nastręczało trudności. § 54. 1. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zamiar odprawienia przesyłki wyrobu luzem co najmniej na 3 dni przed terminem tej czynności, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzoną odprawą. 2. Odprawa przesyłki, o której mowa w ust. 1, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Napełnione naczynia służące do transportu powinny być urzędowo zabezpieczone, a rodzaj i liczbę zabezpieczeń oraz ich cechy należy odnotować w dokumencie przewozu, o którym mowa w § 10 ust. 1, § 22 i § 26, sporządzonym z co najmniej dwiema kopiami, z których pierwszą zatrzymuje podmiot. 3. Dokumenty przewozu oraz ich kopie powinny być ponumerowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 4. Przy przewozie przesyłki publicznymi środkami transportu dokument przewozu dołącza się do listu przewozowego, a w razie przewozu przesyłki innymi środkami transportu dokument przewozu wręcza się osobie odpowiedzialnej za przesyłkę. 5. Drugą kopię dokumentu przewozu podmiot przesyła nie później niż w ciągu 3 dni do naczelnika urzędu celnego właściwego miejscowo dla odbiorcy przesyłki, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie będącym odbiorcą przesyłki - do komórki tego nadzoru. 6. Drugą kopię dokumentu przewozu, po sprawdzeniu zgodności z jego oryginałem, właściwy naczelnik urzędu celnego lub komórka stałego nadzoru zwraca podmiotowi, który wysyłał przesyłkę, w terminie 30 dni od daty otrzymania tej kopii dokumentu przewozu. § 55. Jeżeli podczas transportu przesyłki wyrobów luzem zostały uszkodzone naczynia, w których te wyroby są przewożone, i zachodzi konieczność przelania ich do innych naczyń, przewoźnik jest obowiązany zawiadomić o tym naczelnika urzędu celnego, właściwego dla miejsca uszkodzenia lub miejsca stwierdzenia uszkodzenia naczyń, oraz odnotować w dokumencie przewozu datę i godzinę uszkodzenia naczyń, jak również, do którego naczelnika urzędu celnego przesłano zawiadomienie. § 56. 1. Przyjęcie przesyłki wyrobu luzem odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Podmiot odbierający przesyłkę jest obowiązany najpóźniej w dniu następnym po otrzymaniu przesyłki zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru. 2. Z czynności przyjęcia przesyłki sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, którego kopię podmiot przesyła nie później niż w terminie 3 dni do naczelnika urzędu celnego właściwego miejscowo dla nadawcy przesyłki lub do komórki stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u nadawcy przesyłki. 3. Dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, o którym mowa w ust. 2, w przypadku przyjęcia przesyłki: 1) spirytusu, napojów spirytusowych luzem lub ich półproduktów powinien być sporządzony zgodnie z wymogami określonymi w § 10 ust. 2; 2) piwa luzem powinien zawierać rodzaj i asortyment piwa oraz ogólną objętość piwa; 3) wyrobów winiarskich luzem powinien zawierać rodzaj lub nazwę wyrobu, wagę netto, ciężar właściwy i objętość oraz zawartość lub stężenie alkoholu etylowego. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów wymienionych w § 46 ust. 1 i 2, z wyjątkiem przyjęcia przesyłek spirytusu nieskażonego. § 57. 1. Jeżeli przyjęcie przesyłki wyrobów luzem nie nastąpi w terminie 2 dni od daty jej otrzymania, dokonuje się tymczasowego przyjęcia przesyłki w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, przez ustalenie wagi brutto lub objętości przesyłki i parametrów jakościowych wyrobów luzem we wszystkich naczyniach wchodzących w skład przesyłki. Do tymczasowego przyjęcia przesyłki stosuje się odpowiednio § 56 ust. 2. 2. Po dokonaniu tymczasowego przyjęcia przesyłki naczynia z wyrobami luzem powinny być ponownie urzędowo zabezpieczone przez pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Ostateczne przyjęcie przesyłki odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. § 58. Przepisy § 54-57 stosuje się odpowiednio do przesyłek wyrobów w opakowaniach jednostkowych w przypadku ich przewozu przed powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym. Rozdział 15 Przepisy przejściowe i końcowe § 59. Zarejestrowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez urząd kontroli skarbowej księgi bądź dokumentacje mogą być prowadzone przez podmiot, bez obowiązku ich rejestrowania i zabezpieczenia urzędowego pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2003 r. § 60. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 136, poz. 1147 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 523 i Nr 102, poz. 950). § 61. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2003 r. (poz. 1411) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Załącznik nr 26 Ilustracja Załącznik nr 27 Ilustracja Załącznik nr 28 Ilustracja Załącznik nr 29 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 21 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego od energii elektrycznej (Dz. U. Nr 146, poz. 1420) Na podstawie art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie zwrotu podatku akcyzowego od energii elektrycznej (Dz. U. Nr 111, poz. 971) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, rozpatrując wniosek o zwrot podatku akcyzowego, jest obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu celnego oraz przedziurkować każdą fakturę lub dokument celny, o którym mowa w § 4 ust. 3, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości uznanej kwoty zwrotu podatku akcyzowego i dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 1, na rachunek bankowy podatnika. 3. Po dokonaniu zwrotu podatku akcyzowego właściwy naczelnik urzędu celnego niezwłocznie zwraca podatnikowi ostemplowane oraz przedziurkowane faktury i dokumenty celne, o których mowa w § 4 ust. 3.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Finansów: A. Raczko 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324 z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 19 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 148, poz. 1449) Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836) w § 13 w ust. 3: 1) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają 0,5% przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub"; 2) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w ewidencji przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej, lub". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475) Na podstawie art. 24a ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej "księgą", szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi. § 2. 1. Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w art. 24a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej "ustawą o podatku dochodowym", są obowiązane prowadzić księgę, z zastrzeżeniem ust. 2, według wzoru ustalonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 2. 2. Rolnicy prowadzący gospodarstwo rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz pracowników rolnych, wykonujący działalność gospodarczą, osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli łączny przychód z tej działalności gospodarczej nie przekracza 10.000 zł w roku podatkowym, są obowiązani prowadzić księgę przeznaczoną dla tych rolników, według wzoru ustalonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 3. § 3. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają: 1) towary - towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że: a) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, b) materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi, c) materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości, d) wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane, e) produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem, f) brakami są nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość, g) odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową; 2) cena zakupu - cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika; 3) cena nabycia - cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze; 4) koszt wytworzenia - wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług; 5) biuro rachunkowe - przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg, który na podstawie umowy zawartej z podatnikiem świadczy usługi w tym zakresie; 6) przychód - przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym; 7) wyposażenie - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych; 8) środki trwałe - środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym; 9) wartości niematerialne i prawne - wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym; 10) przedsiębiorstwo wielozakładowe - działalność prowadzoną w oparciu o kilka zespołów składników materialnych i niematerialnych, jakimi są w szczególności sklepy, zakłady, punkty usługowe, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych; 11) siedziba przedsiębiorstwa - miejsce położenia przedsiębiorstwa wskazane w koncesji, zezwoleniu lub zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej albo w rejestrze przedsiębiorców, a w razie niedopełnienia tych obowiązków albo gdy działalność jest wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu - miejsce zamieszkania osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą; w przypadku spółek cywilnych osób fizycznych - siedzibę spółki, a jeśli nie można ustalić siedziby spółki - miejsce zamieszkania jednego ze wspólników; 12) podatek dochodowy na ogólnych zasadach - podatek dochodowy od osób fizycznych opłacany przy zastosowaniu podstawy obliczania podatku, o której mowa w art. 26 ustawy o podatku dochodowym, i skali, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym; 13) zryczałtowane opodatkowanie podatkiem dochodowym - podatek opłacany na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 3)). Rozdział 2 Sposób prowadzenia księgi przez podatników niebędących rolnikami § 4. 1. Osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą: 1) ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n ust. 2-6 ustawy o podatku dochodowym; 2) ewidencję wyposażenia. 2. Ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł. 3. Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia. 4. Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym albo zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji. § 5. 1. Podatnicy wypłacający pracownikom należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym, są obowiązani prowadzić indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników, zwane dalej "kartami przychodów". 2. Karty przychodów powinny zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko pracownika, Numer Identyfikacji Podatkowej, numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), miesiąc, w którym nastąpiła wypłata, sumę osiągniętych w danym miesiącu przychodów brutto (w gotówce i w naturze), koszty uzyskania przychodu, składkę na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe), podstawę obliczenia zaliczki w danym miesiącu, razem dochód narastająco od początku roku, kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy obliczonej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, należną zaliczkę na podatek dochodowy, datę przekazania zaliczki na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego. § 6. Podatnicy wykonujący: 1) działalność kantorową - są obowiązani prowadzić również w sposób trwały i ciągły ewidencję wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych, rozliczanych zarówno w gotówce, jak i bezgotówkowo, i waluty polskiej w kantorze, według zasad określonych w przepisach prawa dewizowego, zwaną dalej "ewidencją kupna i sprzedaży wartości dewizowych"; 2) działalność w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenia lombardów) - są obowiązani prowadzić również ewidencję pożyczek i zastawionych rzeczy; ewidencja ta powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, imię i nazwisko pożyczkobiorcy, adres, datę udzielenia pożyczki, kwotę udzielonej pożyczki, wysokość umówionych odsetek w złotych, opis zastawionej rzeczy i jej wartość rynkową, termin zwrotu pożyczki wraz z odsetkami, datę i kwotę zwróconej pożyczki wraz z odsetkami, datę zwrotu zastawionej rzeczy, datę sprzedaży rzeczy i kwotę należną z tytułu tej sprzedaży, kwotę prowizji stanowiącej wartość spłaconych odsetek lub różnicę między kwotą uzyskaną ze sprzedaży zastawionej rzeczy a kwotą udzielonej pożyczki. § 7. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, zwłaszcza takimi jak: rodzaj i rozmiar wykonywanej działalności, wiek oraz stan zdrowia, naczelnik urzędu skarbowego, o którym mowa w § 10 ust. 2, na wniosek podatnika może zwolnić go od obowiązku prowadzenia księgi, jak również od poszczególnych czynności z zakresu prowadzenia księgi. Wniosek musi być złożony co najmniej na 30 dni przed rozpoczęciem miesiąca, od którego zwolnienie miałoby być zastosowane, a w razie rozpoczęcia wykonywania działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi w ciągu roku podatkowego - w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia tej działalności lub powstania obowiązku prowadzenia księgi. § 8. 1. Jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany: 1) w terminie siedmiu dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego, któremu zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu księgi, wskazując nazwę i adres biura, miejsce (adres) prowadzenia oraz przechowywania księgi i dowodów związanych z jej prowadzeniem; 2) prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 - także ewidencje, o których mowa w tym przepisie. 2. Podatnik jest obowiązany zbroszurować ewidencję sprzedaży, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i kolejno ponumerować jej karty. Ewidencja powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami, rachunkami oraz kwotę tego przychodu. 3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy podatników, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 4)), zwanej dalej "ustawą o VAT". 4. Podatnicy korzystający ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jeżeli nie prowadzą odrębnej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, mogą w ewidencji sprzedaży w odrębnej kolumnie wykazywać przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług określone w art. 2 ustawy o VAT oraz łączną kwotę dziennej sprzedaży wynikającą z faktur, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. § 9. 1. Podatnik jest obowiązany zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej karty. 2. Księga oraz dowody, na których podstawie są dokonywane w niej zapisy, musi znajdować się na stałe w miejscu wykonywania działalności lub miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, z zastrzeżeniem ust. 6, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu - w miejscu wskazanym przez podatnika stosownie do § 8 ust. 1 pkt 1. 3. W przypadku prowadzenia przedsiębiorstwa wielozakładowego księgi muszą znajdować się w każdym zakładzie. Podatnik może jednak prowadzić jedną księgę w miejscu wskazanym jako jego siedziba, pod warunkiem że w poszczególnych zakładach jest prowadzona co najmniej ewidencja sprzedaży, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 - również ewidencje określone w tym przepisie. 4. W przypadku dokonywania przesunięć (przerzutów) towarów handlowych oraz materiałów podstawowych między zakładami należącymi do tego samego podatnika, podatnik dokumentuje te zdarzenia dowodami wewnętrznymi, zwanymi dalej "dowodami przesunięć". Dowody te sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przechowywany jest w zakładzie, z którego dokonano przesunięcia towaru lub materiału, a drugi - w zakładzie, w którym przyjęto te towary lub materiały. 5. Dowody przesunięć powinny zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę dokonania przesunięcia, nazwę towarów lub materiałów oraz ich ilość i wartość obliczoną według cen zakupu. Jeżeli podatnik prowadzi jedną księgę dla przedsiębiorstwa wielozakładowego, a zakupione towary przekazuje tylko do jednego zakładu (oddziału), nie ma obowiązku sporządzania dowodu przesunięć, pod warunkiem że na dowodzie zakupu poda nazwę zakładu, do którego przekazał te towary. 6. U podatników prowadzących działalność w zakresie handlu obnośnego i obwoźnego księga musi znajdować się w miejscu wykonywania działalności. Jeżeli podatnik prowadzi ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, w miejscu wykonywania działalności musi znajdować się co najmniej ta ewidencja. W tym przypadku przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. § 10. 1. Podatnicy są obowiązani założyć księgę, a w razie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 - również tę ewidencję, na dzień 1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego. 2. Podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej albo w poprzednim roku podatkowym korzystali ze zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym lub prowadzili księgi rachunkowe, są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika o prowadzeniu księgi w terminie 20 dni od dnia jej założenia. 3. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki jawnej osób fizycznych lub spółki partnerskiej, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, składają wszyscy wspólnicy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania każdego z nich. § 11. 1. Podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. 2. Za niewadliwą uważa się księgę prowadzoną zgodnie z przepisami rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. 3. Księgę uważa się za rzetelną, z zastrzeżeniem ust. 4, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. 4. Księgę uznaje się za rzetelną również, gdy: 1) niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodu nie przekraczają łącznie 0,5 % przychodu wykazanego w księdze za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub 2) brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie księgi, lub 3) błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, z wyjątkiem błędów polegających na niewykazaniu lub zaniżeniu kosztów zakupu materiałów podstawowych, towarów handlowych oraz kosztów robocizny, lub 4) podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w księdze przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub przez organ kontroli skarbowej, lub 5) błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody księgowe odpowiadające warunkom, o których mowa w § 12 ust. 3. 5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia braku zapisów lub błędnych zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu. § 12. 1. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. 2. Stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez: 1) skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki lub 2) wprowadzenie do księgi niewpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym. 3. Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: 1) faktury VAT, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub 2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej: a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty, c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych, d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie. 4. Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej. 5. Błędy w dowodach księgowych można poprawiać, z zastrzeżeniem ust. 6, wyłącznie przez skreślenie niewłaściwie napisanego tekstu lub liczby, w sposób pozwalający odczytać tekst lub liczbę pierwotną, i wpisanie tekstu lub liczby właściwej. Poprawka dokonana w dowodzie księgowym musi być potwierdzona datą i podpisem osoby dokonującej poprawki. 6. Zasad, o których mowa w ust. 5, nie stosuje się do dowodów księgowych, dla których ustalono odrębnymi przepisami zakaz dokonywania jakichkolwiek poprawek, oraz do dowodów obcych. Dowody obce mogą być poprawione przez wystawienie i przesłanie kontrahentowi dowodu korygującego (noty). Dowody własne zewnętrzne przesłane uprzednio kontrahentowi mogą być poprawione tylko przez wystawienie dowodu korygującego (noty). § 13. Za dowody księgowe uważa się również: 1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem; 2) noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi; 3) dowody przesunięć; 4) dowody opłat pocztowych i bankowych; 5) inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2. § 14. 1. Na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). 2. Dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie: 1) zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt; 2) zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43); 3) wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika; 4) zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych; 5) kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących; 6) zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych; 7) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele; 8) opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i notarialnych; 9) wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu. 3. Dowody wewnętrzne dotyczące rozliczenia kosztów podróży służbowych pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących powinny zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko, cel podróży, nazwę miejscowości docelowej, liczbę godzin i dni przebywania w podróży służbowej (data i godzina wyjazdu oraz powrotu), stawkę i wartość przysługujących diet. 4. Zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych może być, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 4, dokumentowany paragonami zaopatrzonymi w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru. 5. Wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 15. Nie wymaga zaksięgowania materiał powierzony przez zleceniodawcę. Jeżeli jednak podatnik nie może przedstawić dokumentu określającego zleceniodawcę, uważa się, że materiał został przez podatnika zakupiony bez udokumentowania. § 16. 1. Otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej "materiałami", i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu datą i podpisem osoby, która je przyjęła. 2. Jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury. 3. Jeżeli podatnik otrzymał materiał lub towar handlowy oraz fakturę na ten materiał lub towar handlowy w tym samym miesiącu, opis, o którym mowa w ust. 2, dołącza do otrzymanej faktury, a zapisów w księdze dokonuje na podstawie otrzymanej faktury. 4. Podatnik może nie sporządzać opisu, o którym mowa w ust. 2, jeżeli zakup udokumentowany jest specyfikacją dostawcy, pod warunkiem że specyfikacja spełnia wymogi określone dla opisu. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 17. 1. Zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. 2. Zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym. § 18. 1. Podatnik jest obowiązany dokonywać zapisów w ewidencjach, o których mowa w § 6 pkt 1 i § 8 ust. 1 pkt 2, jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym. 2. Kwota udzielonej pożyczki i umownych odsetek oraz przyjęcie zastawionej rzeczy muszą być niezwłocznie wpisane do ewidencji, o której mowa w § 6 pkt 2. 3. Podatnik jest obowiązany wypełnić karty przychodów pracowników najpóźniej w terminie przewidzianym dla przekazania zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego. 4. Podatnik jest obowiązany dokonać zapisów w ewidencjach, o których mowa w § 4 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz wyposażenia do używania. § 19. 1. Zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących. 2. Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30. 3. Jeżeli w danym dniu podatnik wystawia wiele faktur, zapisów w księdze można dokonywać jedną sumą wynikającą z dziennego zestawienia tych faktur, zwanego dalej "zestawieniem sprzedaży". 4. Zestawienie sprzedaży powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, numery od-do faktur objętych zestawieniem, sumę zbiorczą tych faktur oraz podpis podatnika lub osoby, która sporządziła zestawienie. 5. Przychody uzyskane ze sprzedaży na eksport na zasadach umowy komisu muszą być dokonywane na podstawie Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD i kopii faktury wystawionej przez komisanta na rzecz komitenta z tytułu wykonania usługi w eksporcie. 6. Podatnicy prowadzący ewidencję, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, mogą dokonywać zapisów dotyczących przychodu, wykazanych w tej ewidencji, w jednej pozycji na koniec każdego miesiąca. § 20. 1. Podatnicy, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokonują zapisów w księdze na podstawie danych wynikających z raportów dobowych, z zastrzeżeniem ust. 2, skorygowanych o wartości dotyczące zwrotów towarów wynikające z odrębnych ewidencji. 2. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonywać zapisów w księdze na koniec każdego miesiąca, w terminie określonym w § 30 ust. 1, na podstawie danych wynikających z miesięcznych zestawień raportów dobowych. 3. Zestawienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać: numer kolejny wpisu, numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy, numery i daty raportów dobowych, wynikającą z raportów łączną kwotę należności pomniejszoną o łączną kwotę podatku i skorygowaną o wartości dotyczące zwrotów towarów wynikające z odrębnych ewidencji. 4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, nie wpisują do księgi kwot wynikających z faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży uprzednio zarejestrowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, natomiast są obowiązani do połączenia w sposób trwały zwróconych oryginałów paragonów fiskalnych z kopiami wystawionych faktur. § 21. 1. Jeżeli podatnik prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży towarów i usług mogą być dokonywane na koniec miesiąca łączną kwotą wynikającą z miesięcznego zestawienia sporządzonego na podstawie danych wynikających z tej ewidencji. 2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, sumę przychodów ze sprzedaży pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług oraz o wartość towarów i usług niestanowiącą przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym i powiększoną o przychody nieobjęte obowiązkiem ewidencjonowania dla celów podatku od towarów i usług. § 22. 1. Podatnik, opłacający na podstawie odrębnych przepisów podatek od towarów i usług: 1) może w ciągu roku podatkowego ewidencjonować przychody w dacie wystawienia faktury, a jeżeli faktura nie została wystawiona w terminie określonym w odrębnych przepisach, w dniu, w którym faktura powinna być wystawiona, z zastrzeżeniem pkt 2; 2) w ostatnim dniu roku podatkowego, jest obowiązany wpisać do księgi kwoty przychodów odnoszące się do zdarzeń określonych w art. 14 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym zaistniałych w grudniu danego roku podatkowego, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione faktury w roku następnym, a po ich wystawieniu wpisać numery i daty faktur w księdze za dany rok podatkowy w kolumnie "Uwagi" przy każdej pozycji odnoszącej się do danej transakcji. 2. Ewidencjonując przychody w roku następnym, podatnik nie wykazuje wartości przychodów wynikających z faktur odnoszących się do przychodów z roku poprzedniego, o których mowa w ust. 1 pkt 2. § 23. W razie likwidacji działalności, a także w razie zmiany wspólnika lub zmiany umowy spółki w ciągu roku podatkowego, przepis § 22 stosuje się odpowiednio. § 24. Podatnicy, o których mowa w art. 30 ustawy o VAT, mogą ewidencjonować przychody w księdze oraz w ewidencji sprzedaży łącznie z podatkiem od towarów i usług, z tym że na koniec miesiąca przychód pomniejsza się o należny podatek od towarów i usług. § 25. Zapisy w księdze dotyczące pozostałych przychodów muszą być dokonywane na podstawie dowodów potwierdzających te przychody. § 26. Zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16. § 27. 1. Podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. 2. Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego. 3. W razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności, spisem z natury należy objąć również wyposażenie. § 28. 1. Spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie. 2. Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników wymienionych w § 27, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę "Spis zakończono na pozycji...", podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników), z tym że przy prowadzeniu: 1) księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne; 2) działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe; 3) działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki; 4) działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków z podziałem na grupy. 3. Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność. 4. O zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu. § 29. 1. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania. 2. Spis z natury niesprzedanych wartości dewizowych wycenia się według cen zakupu z dnia sporządzenia spisu, a w dniu kończącym rok podatkowy - według cen zakupu, jednak w wysokości nie wyższej niż kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu kończącym rok podatkowy, a wartość rzeczy zastawionych - według ich wartości rynkowej. 3. Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję niezakończoną wycenia się według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji niezakończonej. 4. Produkcję zwierzęcą objętą spisem z natury wycenia się według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, z uwzględnieniem gatunku, grupy i wagi zwierząt. 5. Spis z natury musi być wpisany do księgi według poszczególnych rodzajów jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników. Zestawienie przechowuje się łącznie z księgą. 6. Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny najpóźniej w terminie 14 dni od dnia zakończenia spisu z natury. 7. W razie przyjęcia wyceny towarów w kwocie niższej od ceny zakupu lub nabycia albo od kosztów wytworzenia, w szczególności z powodu uszkodzenia, wyjścia z mody, należy przy poszczególnych pozycjach uwidocznić również jednostkową cenę zakupu (nabycia) lub koszt wytworzenia. 8. Podatnik jest obowiązany dokonać wyceny, w tym wyposażenia objętego spisem z natury, sporządzonym na dzień likwidacji działalności, według cen zakupu. § 30. 1. W razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2, przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników prowadzących przedsiębiorstwa wielozakładowe. 3. Podatnicy mogą dokonywać wpisów do księgi na zasadach określonych w ust. 1 pod warunkiem prowadzenia równocześnie ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2. Warunek ten nie dotyczy podatników dokonujących sprzedaży dokumentowanej wyłącznie fakturami. § 31. 1. W razie prowadzenia księgi przy zastosowaniu technik informatycznych, warunkiem uznania ksiąg za prawidłowe jest: 1) określenie na piśmie szczegółowej instrukcji obsługi programu komputerowego, wykorzystywanego do prowadzenia ksiąg; 2) stosowanie programu komputerowego zapewniającego bezzwłoczny wgląd w treść dokonywanych zapisów oraz wydrukowanie wszystkich danych w porządku chronologicznym, zgodnie z wzorem księgi; 3) przechowywanie zapisanych danych na magnetycznych nośnikach informacji, do czasu wydruku zawartych na nich danych, w sposób chroniący przed zatarciem lub zniekształceniem tych danych albo naruszeniem ustalonych zasad ich przetwarzania. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, na koniec każdego miesiąca w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, podatnik jest obowiązany sporządzić wydruk zapisów dokonanych za dany miesiąc. Wydruk powinien być zgodny z wzorem księgi określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 3. Podatnik posługujący się programem komputerowym, który nie zapewnia wydrukowania księgi, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, jest obowiązany założyć księgę, o której mowa w § 2 ust. 1. Po zakończeniu miesiąca należy sporządzić wydruk komputerowy zawierający podsumowanie zapisów za dany miesiąc i wpisać do odpowiednich kolumn księgi sumy miesięczne wynikające z tego wydruku. Rozdział 3 Sposób prowadzenia księgi przez rolników, o których mowa w § 2 ust. 2 § 32. 1. Rolnicy, o których mowa w § 2 ust. 2, zwani dalej "rolnikami", są obowiązani zbroszurować księgę i kolejno ponumerować jej karty. 2. Księga oraz dowody, o których mowa w § 12-16, na których podstawie są dokonywane w niej zapisy, musi znajdować się na stałe w miejscu zamieszkania rolnika, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu - w miejscu wskazanym stosownie do § 8 ust. 1 pkt 1. § 33. 1. Rolnicy są obowiązani założyć księgę na dzień 1 stycznia roku podatkowego lub na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego. 2. Rolnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej albo w poprzednim roku podatkowym korzystali ze zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym lub prowadzili księgi rachunkowe, są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika o prowadzeniu księgi w terminie 20 dni od dnia jej założenia. § 34. Rolnicy są obowiązani prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. W księdze należy ewidencjonować wyłącznie przychody i koszty z działalności gospodarczej. W tym przypadku mają zastosowanie przepisy § 7, § 11-17, § 19-22, § 24-26 oraz § 30 i 31. Rozdział 4 Przepisy końcowe § 35. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 116, poz. 1222, z 2001 r. Nr 128, poz. 1421 oraz z 2002 r. Nr 219, poz. 1837). § 36. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia (poz. 1475) Załącznik Nr 1 Ilustracja Ilustracja OBJAŚNIENIA DO PODATKOWEJ KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW 1. Przy dokonywaniu zapisów w księdze, wynikających z prowadzonych przez podatnika: a) ewidencji sprzedaży, b) ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych, c) ewidencji pożyczek i zastawionych rzeczy, d) ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług - nie wypełnia się kolumn 3-5 księgi. 2. Kolumna 1 jest przeznaczona do wpisania kolejnego numeru zapisów do księgi. Tym samym numerem należy oznaczyć dowód stanowiący podstawę dokonania zapisu. 3. W kolumnie 2 należy wpisywać dzień miesiąca wynikający z dokumentu stanowiącego podstawę dokonywania wpisu (datę poniesienia wydatku, otrzymania towaru lub uzyskania przychodu albo datę zestawienia sprzedaży). 4. W kolumnie 3 należy wpisywać numer faktury lub innego dowodu. Jeżeli zapisów dokonuje się na podstawie dziennego zestawienia sprzedaży, należy wpisywać numer zestawienia faktur. 5. Kolumny 4 i 5 są przeznaczone do wpisywania imion i nazwisk (nazw firm) oraz adresów kontrahentów (dostawców lub odbiorców), z którymi zawarte zostały transakcje dotyczące zakupu surowców, materiałów, towarów itp. lub sprzedaży wyrobów gotowych (towarów), gdy transakcje te udokumentowane są fakturami i paragonami. Kolumn tych nie wypełnia się w wypadku zapisów dotyczących przychodu ze sprzedaży na podstawie dziennych zestawień sprzedaży oraz dowodów wewnętrznych. 6. W kolumnie 6 należy wpisać rodzaje przychodów lub wydatków. Określenie to powinno zwięźle oddawać istotę dokonanego zdarzenia gospodarczego, np. zakup blachy, zapłata za niklowanie obręczy, wypłata wynagrodzeń za okres ... . 7. Kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług. Podatnicy prowadzący działalność kantorową w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę przychodu (sprzedaży wartości dewizowych) wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych. W przypadku prowadzenia działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw (w lombardach) do kolumny 7 wpisuje się na koniec miesiąca kwotę prowizji stanowiącą wartość spłaconych w danym miesiącu odsetek lub różnicę między kwotą uzyskaną ze sprzedaży zastawionych rzeczy a kwotą udzielonych pożyczek. 8. Kolumna 8 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów, np. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku, otrzymanych kar umownych, wynagrodzenia płatnika. 9. Kolumna 9 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty przychodów zewidencjonowanych w kolumnach 7 i 8. 10. Kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Podatnicy prowadzący działalność kantorową w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę zakupionych wartości dewizowych, wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych. 11. Kolumna 11 jest przeznaczona do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze. 12. Kolumna 12 jest przeznaczona do wpisywania kosztów reprezentacji i reklamy prowadzonej w inny sposób niż w środkach masowego przekazu lub prowadzonej publicznie w inny sposób. W kolumnie tej wykazuje się tylko koszty reprezentacji i reklamy, które określone zostały do wysokości 0,25 % przychodu. 13. Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych pracownikom (w gotówce i w naturze). Wynagrodzenia w naturze, jeżeli przedmiotem świadczeń w naturze są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy, wpisuje się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców, a w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Wpisu dokonuje się na podstawie list płac lub innych dowodów, na których pracownik potwierdza własnym podpisem kwoty otrzymanych wynagrodzeń w gotówce i w naturze. W kolumnie tej ewidencjonuje się również wynagrodzenia wypłacane osobom z tytułu umów zlecenia i umów o dzieło. 14. Kolumna 14 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-13), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia. Wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika, należy wpisywać w tej kolumnie po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w poszczególnych miesiącach, ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekraczać kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra. Zapisów dotyczących kosztów podróży służbowej, w tym również diet właściciela oraz osób z nim współpracujących, dokonuje się na podstawie rozliczenia tych kosztów sporządzonego na dowodzie wewnętrznym, zwanym rozliczeniem podróży służbowej. Do rozliczenia należy dołączyć dowody (faktury) potwierdzające poszczególne wydatki. Jeżeli uzyskanie dowodu (faktury) nie było możliwe, pracownik musi złożyć pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania. Nie wymagają udokumentowania fakturami diety oraz wydatki objęte ryczałtem, a także koszty przejazdu własnym samochodem pracownika. 15. Kolumna 15 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12-14. 16. Podatnicy, o których mowa w art. 20 ustawy o VAT, dokonują po zakończeniu miesiąca w kolumnach 10-12 i 14 korekty zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów o tę część naliczonego podatku od towarów i usług, która nie może być odliczona od podatku należnego. Jeżeli występują trudności w zakwalifikowaniu podatku do kosztów wpisywanych w wymienionych kolumnach, podatnik może dokonać tej korekty w kolumnie 14. Podatnicy, o których mowa w art. 14 ust. 3 ustawy o VAT, dokonują, po zakończeniu miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej równowartości 10.000 euro wartości sprzedanych towarów, korekty zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów o tę część naliczonego podatku od towarów i usług, którą odliczają od podatku należnego. Kwotę tę określa Minister Finansów w odrębnym rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 14 ust. 11 pkt 1 ustawy o VAT. 17. Kolumna 16 jest wolna. W kolumnie tej można wpisywać inne zaszłości gospodarcze poza wymienionymi w kolumnach 1-14. W kolumnie tej można również wpisywać wydatki odnoszące się do przychodów miesiąca lub roku następnego (lat następnych). 18. Kolumna 17 jest przeznaczona do wpisywania uwag co do treści zapisów w kolumnach 2-16. Kolumna ta może być także wykorzystywana np. do wpisywania pobranych zaliczek, obrotu opakowaniami zwrotnymi. W kolumnie tej mogą być także ewidencjonowane przychody faktycznie przez podatnika otrzymane. W przypadku wyboru w następnym roku podatkowym opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, limit otrzymanych przychodów w poprzednim roku podatkowym w kwocie stanowiącej równowartość 25.000 euro jest - zgodnie z art. 21 ust. 1b ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym - warunkiem korzystania z kwartalnego sposobu wpłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. 19. Po zakończeniu miesiąca wpisy dokonane w danym miesiącu należy podkreślić, a dane z kolumn 7-15 zsumować. Wynikłe z podsumowania kwoty należy podkreślić. Podatnik może pod podsumowaniem danego miesiąca wpisać w poszczególnych kolumnach sumy od początku roku do miesiąca poprzedzającego dany miesiąc i w kolejnej pozycji wpisać w poszczególnych kolumnach sumę od początku roku. 20. Jeżeli podatnik nie dokonuje podsumowania zapisów kolejnych miesięcy narastająco od początku roku, po zakończeniu roku podatkowego musi na oddzielnej stronie w księdze sporządzić zestawienie roczne. W tym celu należy wpisać do właściwych kolumn sumy z poszczególnych miesięcy i dodać je. 21. W celu ustalenia wartości poszczególnych składników spisu z natury materiałów i towarów handlowych według cen nabycia należy ustalić procentowy wskaźnik kosztów ubocznych zakupu (kolumna 11) w stosunku do ogólnej wartości zakupu towarów handlowych i materiałów zewidencjonowanych (w kolumnie 10) (suma kosztów ubocznych zakupu przemnożona przez 100 i podzielona przez wartość zakupu). O tak ustalony wskaźnik należy podwyższyć jednostkowy koszt zakupu, a następnie ustalić wartość poszczególnych składników spisu z natury. Podatnik może również dokonać wyceny wartości materiałów i towarów handlowych według cen zakupu, tj. bez podwyższenia tej ceny o wskaźnik kosztów ubocznych zakupu. 22. W celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi: 1) ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9); 2) ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący: a) do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego; b) kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 15 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10), 3) wartość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym. 23. Określony w ust. 22 sposób obliczenia dochodu dotyczy również podatników sporządzających spis z natury (np. na koniec miesiąca lub jeśli sporządzenie spisu z natury zarządził naczelnik urzędu skarbowego). 24. Przykład obliczenia dochodu: zł gr 1)Przychód (kolumna 9) 455.600,75 2)Wysokość kosztów uzyskania przychodów poniesionych w roku podatkowym: a) wartość spisu z natury na początek roku podatkowego58.678,28 b) plus wydatki na zakup towarów handlowych i materiałów (kolumna 10)289.288,56 c) plus wydatki na koszty uboczne zakupu (kolumna 11)10.320,40 d) minus wartość spisu z natury na koniec roku podatkowego46.524,32 e) plus kwota pozostałych wydatków (kolumna 15)78.328,09 f) minus wartość wynagrodzeń w naturze ujętych w innych kolumnach księgi4.826,00 Razem koszty uzyskania przychodu385.265,01 3)Ustalenie dochodu osiągniętego w roku podatkowym: a) przychód (pkt 1)455.600,75 b) minus koszty uzyskania przychodów (pkt 2)385.265,01 Dochód (a-b)70.335,74 25. Zasady określone w ust. 1-24 stosuje się odpowiednio w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w imieniu podatnika przez biuro rachunkowe. Załącznik Nr 2 Ilustracja OBJAŚNIENIA DO PODATKOWEJ KSIĘGI PRZYCHODÓW I ROZCHODÓW PRZEZNACZONEJ DLA ROLNIKÓW PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ 1. Kolumna 1 jest przeznaczona do wpisania kolejnego numeru zapisów do księgi. Tym samym numerem należy oznaczyć dowód stanowiący podstawę dokonania zapisu. 2. W kolumnie 2 należy wpisywać dzień miesiąca wynikający z dokumentu stanowiącego podstawę dokonywania wpisu (datę poniesienia wydatku, otrzymania towaru lub uzyskania przychodu albo datę zestawienia sprzedaży). 3. W kolumnie 3 należy wpisywać numer faktury lub innego dowodu. Jeżeli zapisów dokonuje się na podstawie dziennego zestawienia sprzedaży, należy wpisywać numer zestawienia faktur. 4. Kolumna 4 jest przeznaczona do wpisywania przychodów, np. ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych), sprzedaży usług. 5. Kolumna 5 jest przeznaczona do wpisywania kosztów, z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się np. zakup materiałów lub towarów handlowych według cen zakupu, koszty uboczne związane z zakupem, np. koszty dotyczące transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze. Ponadto w kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, centralne ogrzewanie, opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów. 6. Podatnicy, o których mowa w art. 20 ustawy o VAT, dokonują po zakończeniu miesiąca w kolumnie 5 korekty zapisów dotyczących kosztów uzyskania przychodów o tę część naliczonego podatku od towarów i usług, która nie może być odliczona od podatku należnego. 7. Kolumna 6 jest przeznaczona do wpisywania uwag co do treści zapisów w kolumnach 2-5. Kolumna ta może być także wykorzystywana np. do wpisywania pobranych zaliczek, obrotu opakowaniami zwrotnymi. 8. Po zakończeniu miesiąca wpisy dokonane w danym miesiącu należy podkreślić, a dane z kolumn 4 i 5 zsumować. Wynikłe z podsumowania kwoty należy podkreślić. Rolnik może pod podsumowaniem danego miesiąca wpisać w poszczególnych kolumnach sumy od początku roku do miesiąca poprzedzającego dany miesiąc i w kolejnej pozycji wpisać w poszczególnych kolumnach sumę od początku roku. 9. Jeżeli rolnik nie dokonuje podsumowania zapisów kolejnych miesięcy narastająco od początku roku, po zakończeniu roku podatkowego musi na oddzielnej stronie w księdze sporządzić zestawienie roczne. W tym celu należy wpisać do właściwych kolumn sumy z poszczególnych miesięcy i dodać je. 10. W celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi: 1) ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 4); 2) ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów (kolumna 5); 3) wartość osiągniętego przychodu (kolumna 4) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym. 11. Przykład obliczenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym: zł gr 1)przychód (kolumna 4)6.420,30 2)minus koszty uzyskania przychodów (kolumna 5)5.248,80 Dochód (pkt 1-pkt 2)1.171,50 12. Zasady określone w ust. 1-11 stosuje się odpowiednio w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w imieniu rolnika przez biuro rachunkowe. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96 poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 5 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 158, poz. 1534) Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 14 ust. 11 pkt 2, art. 19 ust. 5, art. 21 ust. 9 pkt 2, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 17a: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Jeżeli z umowy wymienionej w § 15 ust. 3 pkt 1 wynika, że środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej nie mogą być przeznaczone na opłacanie podatku, przy wyliczeniu udziału, o którym mowa w ust. 2, należność sfinansowaną z tych środków powiększa się o kwotę przypadającego na nią podatku, pod warunkiem jednak, że część należności odpowiadająca kwocie tego podatku została zapłacona z innych, własnych środków finansowych podatnika.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zwrot podatku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikom, którzy zapłacili ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 15 ust. 3 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 2a, część należności obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury korygującej dokumentującej zakup towarów lub usług, a w przypadku importu towarów - również dokument stwierdzający zapłatę cła i podatków pobieranych przez organy celne."; 2) w § 62: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 stosuje się również do świadczenia usług, których nabycie finansowane jest w części ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 15 ust. 3 pkt 1, i w części z innych, własnych środków finansowych podatnika.", b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 1a: 1) nie stosuje się do zwrotu podatku określonego w rozdziale 8, 2) zwrot podatku następuje niezależnie od spełnienia warunków związanych z zaliczeniem poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. 3. Przepisu ust. 1 i 1a nie stosuje się, gdy umowa, o której mowa w § 15 ust. 3 pkt 1, przewiduje możliwość sfinansowania podatku ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.". § 2. Przepis § 1 pkt 2 lit. a stosuje się do świadczenia usług wykonanych do dnia 31 grudnia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387, Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 46, poz. 438, Nr 155, poz. 1290 i Nr 216, poz. 1828 oraz z 2003 r. Nr 115, poz. 1079 i Nr 152, poz. 1483. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych (Dz. U. Nr 170, poz. 1659) Na podstawie art. 20 pkt 3, 5 i 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 września 2001 r. w sprawie utworzenia sądów gospodarczych (Dz. U. Nr 116, poz. 1247, z 2002 r. Nr 194, poz. 1638 oraz z 2003 r. Nr 51, poz. 448 i Nr 110, poz. 1055) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przekazanie niektórym sądom rejonowym (sądom gospodarczym) rozpoznawania spraw gospodarczych oraz upadłościowych i naprawczych należących do właściwości innych sądów rejonowych,"; 2) w § 3: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2-15 w sądach rejonowych mających siedziby w miastach będących siedzibą sądów okręgowych tworzy się sądy gospodarcze (wydziały gospodarcze) do spraw gospodarczych oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych. Sąd gospodarczy (wydział gospodarczy) obejmuje obszar właściwości sądu okręgowego, w którego obszarze został utworzony.", b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Warszawie.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Białymstoku tworzy się w Sądzie Rejonowym w Białymstoku sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w okręgu białostockim, 2) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Białymstoku.", d) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Bydgoszczy.", e) w ust. 4 w pkt 1 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Gdańsku,", f) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w Sądzie Rejonowym w Gliwicach - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Gliwicach, Lublińcu i Tarnowskich Górach oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Gliwicach,", g) w ust. 6 w pkt 4 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Katowicach,", h) w ust. 7 w pkt 2 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Krakowie,", i) w ust. 8 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w Sądzie Rejonowym w Krośnie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Brzozowie, Jaśle, Krośnie, Lesku i Sanoku oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Krośnie,", j) w ust. 9 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w Sądzie Rejonowym w Lublinie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Kraśniku, Lubartowie, Lublinie, Łukowie, Opolu Lubelskim i Puławach oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Lublinie.", k) w ust. 10 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi - sąd gospodarczy składający się z trzech wydziałów: a) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych: dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnicy Śródmieście, dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z gmin: Andrespol, Brójce i Nowosolna, Sądów Rejonowych w: Kutnie, Łasku, Łęczycy, Pabianicach i Zgierzu, b) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych: dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi z części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic Bałuty i Polesie oraz dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z części miasta w granicach ustalonych tradycyjnie dla dzielnic Górna i Widzew, c) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Łodzi,", l) w ust. 11 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w Sądzie Rejonowym w Płocku - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Gostyninie, Płocku, Sierpcu, Sochaczewie i Żyrardowie oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Płocku.", m) w ust. 12: - pkt 1-3 otrzymują brzmienie: "1) w Sądzie Rejonowym w Koninie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Kole, Koninie, Słupcy i Turku, 2) w Sądzie Rejonowym w Lesznie - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Gostyniu, Kościanie, Lesznie i Rawiczu, 3) w Sądzie Rejonowym w Pile - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Chodzieży, Pile, Trzciance, Wągrowcu i Złotowie,", - w pkt 4 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w: Gnieźnie, Grodzisku Wielkopolskim, Nowym Tomyślu, Poznaniu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Wolsztynie i Wrześni.", n) w ust. 13 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w okręgu szczecińskim, z wyłączeniem miasta Szczecina, oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Szczecinie.", o) w ust. 14 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu - Wydział Gospodarczy do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądu Rejonowego w Wałbrzychu oraz dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Świdnicy.", p) po ust. 14 dodaje się ust. 14a w brzmieniu: "14a. W obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Toruniu tworzy się w Sądzie Rejonowym w Toruniu sąd gospodarczy składający się z dwóch wydziałów: 1) Wydziału Gospodarczego - do spraw gospodarczych z obszaru właściwości Sądów Rejonowych w okręgu toruńskim, 2) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Toruniu.", q) w ust. 15 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Wydziału Gospodarczego - dla spraw upadłościowych i naprawczych z całego obszaru właściwości Sądu Okręgowego we Wrocławiu.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 26 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 172, poz. 1676) Na podstawie art. 17 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802) w związku z art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 czerwca 2001 r. w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 64, poz. 656, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w pkt 5 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) Prokuraturę Okręgową w Radomiu - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Grójcu, Kozienicach, Lipsku, Przysusze, Radomiu dla miasta Radom, Radomiu i Zwoleniu,"; 2) w § 5 w pkt 27: a) lit. c otrzymuje brzmienie: "c) Prokuratura Rejonowa w Lipsku dla gmin: Chotcza, Ciepielów, Iłża, Lipsko, Rzeczniów, Sienno i Solec n. Wisłą,", b) w lit. f średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. g w brzmieniu: "g) Prokuratura Rejonowa w Zwoleniu dla miasta Pionki oraz gmin: Gózd, Kazanów, Pionki, Policzna, Przyłęk, Tczów i Zwoleń;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 października 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 986, z 2002 r. Nr 180, poz. 1511 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 385 i Nr 110, poz. 1051. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych poza granicami państwa (Dz. U. Nr 204, poz. 1978) Na podstawie art. 20a ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz. 1197, z 2001 r. Nr 5, poz. 51 oraz z 2002 r. Nr 241, poz. 2078) § 17 otrzymuje brzmienie: "§ 17. Żołnierzowi, z wyjątkiem żołnierza pełniącego służbę na podstawie umowy zawartej między nim a organizacją międzynarodową, przysługują: 1) świadczenia odszkodowawcze, w razie wypadków lub chorób pozostających w związku ze służbą wojskową pełnioną poza granicami państwa oraz odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku utracone, całkowicie zniszczone lub uszkodzone wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową, na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750), 2) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 11, poz. 108, Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 166, poz. 1609 i Nr 179, poz. 1750) - jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia służby poza granicami państwa.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7, z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 200, poz. 1687 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie sposobu składania wniosków o wpis do rejestru agentów ubezpieczeniowych oraz zgłaszania zmian danych objętych tym wpisem (Dz. U. Nr 211, poz. 2053) Na podstawie art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób składania wniosków o wpis do rejestru agentów ubezpieczeniowych, zwanych dalej "wnioskami"; 2) sposób zgłaszania zmian danych, objętych wpisem do rejestru agentów ubezpieczeniowych, zwanych dalej "zgłoszeniami"; 3) wykaz dokumentów dołączanych do wniosków i zgłoszeń. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym; 2) organie nadzoru - należy przez to rozumieć Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 3. 1. Wnioski oraz zgłoszenia są składane oddzielnie dla każdego agenta ubezpieczeniowego i powinny być złożone na piśmie oraz podpisane przez osoby uprawnione do reprezentowania zakładu ubezpieczeń. 2. Zakład ubezpieczeń przekazuje organowi nadzoru dane objęte wnioskiem również drogą elektroniczną lub za pomocą nośnika elektronicznego, na formularzu udostępnionym nieodpłatnie przez organ nadzoru. § 4. Wniosek sporządza się na podstawie następujących dokumentów, będących w posiadaniu zakładu ubezpieczeń: 1) w odniesieniu do agenta ubezpieczeniowego: a) kopii zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej albo odpisu z rejestru przedsiębiorców albo kopii innego dokumentu określającego rodzaj, zakres działalności wraz ze wskazaniem organów lub osób upoważnionych do występowania w imieniu agenta ubezpieczeniowego, wydane nie później niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku, b) kopii zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego w krajowym rejestrze podmiotów gospodarki narodowej REGON oraz kopii decyzji o nadaniu Numeru Identyfikacji Podatkowej, c) oryginału lub kopii polisy poświadczonej przez zakład ubezpieczeń, stwierdzającej zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania działalności agencyjnej, jeżeli zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 11 ust. 2 ustawy, d) oświadczenia, czy agent ubezpieczeniowy wykonuje czynności agencyjne osobiście, czy przy pomocy osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę - w przypadku podmiotu wykonującego działalność agencyjną jako uzupełniającą do podstawowej działalności gospodarczej, e) dokumentu pełnomocnictwa do dokonywania czynności agencyjnych w imieniu zakładu ubezpieczeń; 2) w odniesieniu do osób fizycznych wykonujących czynności agencyjne: a) informacji o osobie wydanej z Krajowego Rejestru Karnego lub zaświadczenia o niekaralności wydanego przez organ innego państwa właściwy do wydawania zaświadczeń o niekaralności nie później niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku, świadczących o niekaralności za przestępstwa określone w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, b) oświadczenia o pełnej zdolności do czynności prawnych, c) kopii świadectwa dojrzałości lub świadectwa ukończenia szkoły dającej wykształcenie średnie lub dyplomu ukończenia szkoły wyższej, d) zaświadczenia o zdaniu egzaminu, e) zaświadczenia o ukończeniu szkolenia przeprowadzonego przez zakład ubezpieczeń. § 5. Zgłoszenie sporządza się na podstawie dokumentów wymienionych w § 4, dotyczących zgłaszanych zmian. § 6. Do wniosku dołącza się następujące dokumenty: 1) oświadczenie zakładu ubezpieczeń stwierdzające, że wniosek dotyczący agenta ubezpieczeniowego został sporządzony w sposób określony w § 4 pkt 1; 2) oświadczenie zakładu ubezpieczeń stwierdzające, że osoba wykonująca czynności agencyjne spełnia wymogi określone w art. 9 ust. 1 ustawy i że wniosek został sporządzony w sposób określony w § 4 pkt 2; 3) w przypadku podmiotu wykonującego działalność agencyjną jako uzupełniającą do podstawowej działalności gospodarczej oświadczenie zakładu ubezpieczeń, że zostały spełnione wymogi określone w art. 10 ust. 1 ustawy. § 7. Do zgłoszenia dołącza się następujące dokumenty: 1) oświadczenie zakładu ubezpieczeń stwierdzające, że zgłoszenie dotyczące agenta ubezpieczeniowego zostało sporządzone na podstawie dokumentów wymienionych w § 4 pkt 1, dotyczących zgłaszanych zmian; 2) oświadczenie zakładu ubezpieczeń stwierdzające, że osoba wykonująca czynności agencyjne spełnia wymogi określone w art. 9 ust. 1 ustawy i że zgłoszenie zostało sporządzone na podstawie dokumentów wymienionych w § 4 pkt 2; 3) w przypadku podmiotu wykonującego działalność agencyjną jako uzupełniającą do podstawowej działalności gospodarczej oświadczenie zakładu ubezpieczeń, że zostały spełnione wymogi określone w art. 10 ust. 1 ustawy. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie zakresu obowiązujących tematów egzaminów aktuarialnych oraz trybu przeprowadzania tych egzaminów (Dz. U. Nr 211, poz. 2054) Na podstawie art. 166 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Egzamin aktuarialny § 1. Egzamin aktuarialny, zwany dalej "egzaminem", przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających zdającym egzamin samodzielność pracy, a Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy, zwanej dalej "Komisją", czuwanie nad zgodnym z przepisami przebiegiem egzaminu. § 2. 1. W egzaminie mają prawo uczestniczyć w charakterze obserwatorów osoby upoważnione przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. 2. W przypadku dostrzeżenia nieprawidłowości, zarówno co do trybu postępowania, jak i merytorycznych błędów popełnionych przez osoby wchodzące w skład Komisji, Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych może na wniosek osób, o których mowa w ust. 1, unieważnić egzamin i zarządzić jego powtórzenie. § 3. 1. Egzamin odbywa się co najmniej dwa razy w roku kalendarzowym. 2. Informacja określająca termin i miejsce egzaminu oraz termin wniesienia opłaty egzaminacyjnej, ogłaszana jest w dzienniku o zasięgu krajowym, a także na stronie internetowej Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, co najmniej na miesiąc przed wyznaczonym terminem egzaminu. 3. Informacja, o której mowa w ust. 2, przekazywana jest Polskiej Izbie Ubezpieczeń co najmniej na miesiąc przed wyznaczonym terminem egzaminu. § 4. 1. Egzamin przeprowadzany jest w formie czteroczęściowego testu, którego każda część składa się z 10 pytań obejmujących jeden blok tematyczny z każdego z bloków tematycznych określonych w załączniku do rozporządzenia. 2. Rozwiązywanie każdej części testu trwa 100 minut. § 5. Osoby zdające egzamin mają prawo do zadawania członkom Komisji pytań dotyczących przebiegu egzaminu i testów egzaminacyjnych, a w szczególności nieprecyzyjnych sformułowań w nich użytych. § 6. 1. W czasie egzaminu osoba zdająca egzamin nie powinna opuszczać sali, z wyjątkiem przerw, o których mowa w ust. 2. 2. W uzasadnionych przypadkach osoba zdająca egzamin może uzyskać zgodę Komisji na opuszczenie sali, po zapewnieniu warunków wykluczających możliwość jej kontaktowania się z innymi osobami. 3. Na czas nieobecności w sali egzaminacyjnej osoba zdająca egzamin przekazuje pracę egzaminacyjną Komisji, która zaznacza na pracy czas nieobecności osoby zdającej egzamin. § 7. Komisja ma prawo wykluczyć z egzaminu osoby, które podczas egzaminu korzystają z cudzej pomocy, posługują się niedozwolonymi przez Komisję materiałami pomocniczymi, pomagają innym osobom zdającym egzamin lub w inny sposób zakłócają przebieg egzaminu. § 8. 1. W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że praca nie została wykonana samodzielnie przez osobę zdającą egzamin albo zaistnienia innych przyczyn niezależnych od osób zdających egzamin, a uniemożliwiających prawidłowe jego przeprowadzenie, Komisja może unieważnić przeprowadzony egzamin. 2. Unieważnienie egzaminu może nastąpić zarówno w stosunku do wszystkich osób zdających egzamin, jak i w stosunku do poszczególnych osób zdających egzamin. 3. Unieważnienie egzaminu może dotyczyć całości lub części egzaminu obejmującej poszczególne bloki tematyczne. 4. W przypadku unieważnienia egzaminu z przyczyn niezależnych od osób zdających egzamin Komisja powtarza egzamin. Za egzamin nie pobiera się opłaty egzaminacyjnej. § 9. 1. Z przebiegu egzaminu Komisja w ciągu 14 dni sporządza protokół, w którym należy podać: 1) imiona i nazwiska osób, o których mowa w § 2 ust. 1; 2) czas rozpoczęcia i zakończenia egzaminu; 3) szczególne okoliczności, jeśli zaszły w trakcie egzaminu. 2. Do protokołu należy dołączyć: 1) tematy egzaminacyjne wraz z prawidłowymi odpowiedziami; 2) listę uczestników; 3) końcowe wyniki. 3. Dokumentację związaną z przeprowadzeniem egzaminu Komisja przekazuje do archiwum Urzędu Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. Rozdział 2 Zakres obowiązujących tematów egzaminów § 10. Ustala się zakres obowiązujących tematów egzaminu w podziale na bloki tematyczne, stanowiący załącznik do rozporządzenia. Rozdział 3 Ocena egzaminu § 11. Każde pytanie testu egzaminacyjnego jest oceniane według następujących zasad: 1) odpowiedź prawidłowa: 3 punkty; 2) odpowiedź nieprawidłowa: -2 punkty; 3) brak odpowiedzi: 0 punktów. § 12. Wyłączną podstawę oceny stanowią odpowiedzi udzielone w sposób trwały i czytelny przez osobę zdającą egzamin na załączonym do testu formularzu. § 13. 1. Warunkiem zdania egzaminu jest otrzymanie co najmniej 52 punktów z całego testu, w tym co najmniej po 13 punktów z każdego bloku tematycznego. 2. Zaliczanie wszystkich bloków tematycznych nie może trwać dłużej niż dwa lata. § 14. 1. Wyniki egzaminów ogłaszane są w siedzibie Urzędu Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. 2. Termin ogłoszenia wyników egzaminu ustala Komisja. § 15. Osobom, które zdały egzamin, Komisja wydaje świadectwo w terminie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia egzaminu. § 16. W terminie 14 dni od dnia ogłoszenia wyników, na prośbę osoby zdającej egzamin, Komisja udostępnienia jej pracę egzaminacyjną, w obecności co najmniej dwóch osób wchodzących w skład Komisji. § 17. 1. Osoba zdająca egzamin ma prawo odwołania się od decyzji Komisji w terminie 14 dni od dnia jej ogłoszenia, za pośrednictwem Komisji do Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. 2. Odwołanie powinno być rozpatrzone w terminie 30 dni od dnia jego złożenia. § 18. O wyniku odwołania osobę odwołującą się zawiadamia się listem poleconym. Rozdział 4 Przepis końcowy § 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2003 r. (poz. 2054) ZAKRES OBOWIĄZUJĄCYCH TEMATÓW EGZAMINU AKTUARIALNEGO A. Zakres przedmiotowy I. Matematyka finansowa II. Matematyka ubezpieczeń na życie III. Matematyka pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych IV. Prawdopodobieństwo i statystyka B. Szczegółowy zakres tematów w podziale na bloki tematyczne I. Matematyka finansowa 1. Oprocentowanie proste, składane i ciągłe: 1) wartość kapitału w czasie, 2) kapitalizacja odsetek w podokresach, 3) dyskonto proste rzeczywiste i handlowe (bankowe), 4) dyskonto składane, 5) równoważność kapitałów, 6) miary oprocentowania - nominalne i efektywne stopy procentowe i stopy dyskontowe, natężenie oprocentowania, 7) równoważność miar oprocentowania. 2. Rachunek rent: 1) renty proste i uogólnione (płatne z częstotliwością inną niż kapitalizacja odsetek), 2) renty płatne w sposób ciągły, 3) renta płatna z dołu, płatna z góry, odroczona, 4) wartość renty w czasie, 5) renta wieczysta. 3. Spłata długu: 1) zasady ustalania rat spłaty długu, 2) schematy (plany) spłaty długu - bieżąca wartość długu, 3) rzeczywista stopa kosztu zadłużenia, 4) restrukturyzacja zadłużenia. 4. Deprecjacja i aprecjacja zasobu: 1) amortyzacja środków trwałych, 2) wycena zasobów podlegających deprecjacji lub aprecjacji. 5. Analiza decyzji inwestycyjnych: 1) początkowa wartość inwestycji netto, 2) wewnętrzna stopa zwrotu, zmodyfikowana wewnętrzna stopa zwrotu, 3) okres zwrotu inwestycji, 4) zdyskontowany okres zwrotu, 5) współczynnik efektywności inwestycji. 6. Papiery wartościowe: 1) wycena weksli i bonów skarbowych, 2) emisja i wykup obligacji, 3) wycena obligacji, 4) stopa zwrotu z obligacji, 5) średni czas trwania obligacji, 6) elastyczność ceny obligacji względem stopy procentowej, 7) obligacje indeksowane, 8) dyskontowe modele wyceny akcji, 9) przeciętna stopa procentowa i dyskontowa dla portfela papierów wartościowych. 7. Zarządzanie aktywami i pasywami: 1) struktura czasowa aktywów i pasywów, 2) wrażliwość salda aktywów i pasywów na zmiany parametrów ekonomicznych, 3) dobór portfela aktywów na pokrycie zobowiązań. 8. Czasowa struktura stóp procentowych: 1) stopy spot i stopy forward, 2) krzywa stopy przychodu, 3) wartość początkowa netto. 9. Opcje i instrumenty pochodne: 1) kontrakty typu forward, futures i swap oraz metody ich wyceny, 2) opcje typu call, put i egzotyczne oraz metody ich wyceny, 3) metody minimalizacji ryzyka (hedging), 4) strategie inwestycyjne. II. Matematyka ubezpieczeń na życie 1. Elementy ekonomiki ubezpieczeń na życie: 1) system finansowy zakładu ubezpieczeń, 2) margines wypłacalności, 3) rodzaje produktów ubezpieczeniowych, 4) ubezpieczenia na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, 5) reasekuracja ubezpieczeń na życie. 2. Tablice trwania życia: 1) prawdopodobieństwa śmierci i przeżycia, 2) natężenie zgonów, 3) przeciętne dalsze trwanie życia, 4) prawa umieralności, 5) konstrukcja tablic trwania życia, 6) typy tablic, 7) ułamkowy okres życia. 3. Ubezpieczenia na życie: 1) ubezpieczenia bezterminowe, terminowe, na dożycie, mieszane i odroczone, 2) ubezpieczenia płatne w momencie śmierci, na koniec roku i na koniec okresów krótszych niż rok, 3) polisy ze zmienną sumą ubezpieczenia, 4) funkcje komutacyjne. 4. Renty życiowe: 1) renty dożywotnie, terminowe i odroczone, 2) renty płatne w sposób ciągły, 3) renty płatne na początek roku i na początek okresów krótszych niż rok, 4) renty życiowe ze zmienną wysokością wypłat, 5) funkcje komutacyjne. 5. Składki ubezpieczeniowe netto: 1) składki ubezpieczeniowe płatne w sposób ciągły, 2) składki płatne w sposób dyskretny: raz w roku i w okresach krótszych niż rok, 3) funkcje komutacyjne. 6. Rezerwy netto: 1) model ciągły rezerw netto, 2) dyskretne modele rezerw netto, 3) rezerwy w trakcie roku obrotowego, 4) funkcje komutacyjne w rachunku rezerw. 7. Ubezpieczenia dwóch i więcej osób: 1) ryzyko pierwszego zgonu w grupie, ostatni zgon w grupie, kolejny zgon w grupie, 2) składka netto w ubezpieczeniach i rentach dla grupy osób, 3) tablice wymieralności dla grupy osób. 8. Koszty w ubezpieczeniach na życie: 1) rodzaje kosztów, 2) składki uwzględniające koszty, 3) modyfikacja rezerw i rozliczanie w czasie kosztów akwizycji. 9. Opcje w umowie ubezpieczenia: 1) zamiana ubezpieczenia na ubezpieczenie bezskładkowe, 2) zmiana okresu ubezpieczenia, 3) wykup ubezpieczenia, 4) kredytowanie polisy, 5) inne opcje. 10. Inne rodzaje ubezpieczeń na życie i rent życiowych: 1) ubezpieczenia emerytalne, 2) ubezpieczenia do wieku emerytalnego, 3) ubezpieczenia na dwa i więcej ryzyk. III. Matematyka pozostałych ubezpieczeń osobowych i majątkowych 1. Elementy ekonomiki ubezpieczeń osobowych i majątkowych: 1) system finansowy zakładu ubezpieczeń, 2) dochody i wydatki, rodzaje funduszy oraz źródła ich tworzenia, 3) margines wypłacalności, 4) użyteczność ubezpieczenia, 5) wycena ryzyka, 6) podział ryzyka między stronami kontraktu ubezpieczeniowego - typy umów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. 2. Modele ryzyka ubezpieczeniowego: 1) model ryzyka indywidualnego, 2) rozkłady zagregowanej wartości szkód (złożony rozkład Poissona, złożony rozkład ujemny dwumianowy, inne rozkłady złożone), 3) metody wyznaczania rozkładu: metoda rekurencyjna (wzór Panjera), aproksymacja rozkładem normalnym, aproksymacja rozkładem przesuniętym gamma, 4) efekty reasekuracji. 3. Teoria ruiny: 1) klasyczny model nadwyżki zakładu ubezpieczeń z czasem ciągłym, 2) model z czasem dyskretnym, 3) prawdopodobieństwo ruiny w skończonym i nieskończonym horyzoncie czasowym, 4) oszacowania prawdopodobieństwa ruiny, 5) efekty reasekuracji. 4. Kalkulacja składki w jednorodnych portfelach ryzyk: 1) składka netto, narzut na ryzyko i inne elementy składki brutto, 2) kryteria kalkulacji składek, 3) zasady kalkulacji składek. 5. Kalkulacja składki w niejednorodnych portfelach ryzyk: 1) teoria wiarygodności (credibility), 2) systemy bonus-malus, 3) modele statystyczne z klasyfikacją według wielu zmiennych taryfowych. 6. Kalkulacja rezerw: 1) rezerwa składek i rezerwa na ryzyka niewygasłe, 2) rezerwa na niewypłacone odszkodowania i świadczenia, 3) kalkulacja metodą indywidualną, 4) metody ryczałtowe i aktuarialne, 5) metody oparte na analizie tzw. trójkąta danych statystycznych, 6) rezerwa na wyrównanie szkodowości (ryzyka). IV. Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka 1. Zmienna losowa i jej rozkład: 1) dystrybuanta, 2) funkcja prawdopodobieństwa, gęstość, 3) funkcje zmiennej losowej, 4) parametry rozkładu zmiennej losowej - parametry pozycyjne, wartość oczekiwana, wariacja, skośność, kurtoza, 5) funkcja tworząca momenty. 2. Rozkłady wielowymiarowe: 1) rozkłady wielowymiarowe, rozkłady brzegowe i rozkłady warunkowe, 2) niezależność zmiennych losowych, 3) wartości oczekiwane, wariancje i kowariancje brzegowe i warunkowe. 3. Rozkłady stosowane w matematyce ubezpieczeniowej: 1) rozkłady złożone, 2) rozkłady mieszane, 3) zastosowanie funkcji tworzącej momenty, 4) rozkład sumy niezależnych zmiennych losowych - wartość oczekiwana, wariancja i skośność. 4. Procesy stochastyczne: 1) łańcuchy Markowa ze skończoną ilością stanów, 2) procesy stochastyczne - elementarne pojęcia i własności. 5. Metody estymacji parametrów rozkładu: 1) własności estymatorów, 2) metoda największej wiarygodności, metoda momentów, 3) model regresji liniowej - metoda najmniejszych kwadratów, ważona metoda najmniejszych kwadratów, 4) elementarne zagadnienia regresji nieliniowej. 6. Testowanie hipotez statystycznych: 1) hipotezy proste, 2) testy istotności, 3) iloraz wiarygodności, 4) hipotezy nieparametryczne - testy zgodności i testy niezależności. 7. Metody bayes'owskie: 1) rozkład a priori i rozkład a posteriori, 2) estymacja punktowa, 3) testowanie hipotez, 4) estymatory liniowe. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie powołania Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy oraz przeprowadzania egzaminów uprawniających do wykonywania zawodu aktuariusza (Dz. U. Nr 26, poz. 285). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nadania regulaminu działania Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy, ustalenia wysokości opłat egzaminacyjnych oraz wynagrodzenia członków tej Komisji (Dz. U. Nr 211, poz. 2055) Na podstawie art. 166 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się regulamin działania Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy, zwanej dalej "Komisją", stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Za każde przystąpienie do egzaminu od osoby przystępującej pobiera się opłatę egzaminacyjną w wysokości 350 zł. Wpłata ta dokonywana jest na rachunek bieżący - subkonto dochodów - Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 3. 1. Za udział w każdej sesji egzaminacyjnej osobom wchodzącym w skład Komisji przysługuje wynagrodzenie w wysokości: 1) 1.400 zł - dla przewodniczącego Komisji; 2) 1.200 zł - dla zastępcy przewodniczącego Komisji i sekretarza Komisji; 3) 1.000 zł - dla każdego z pozostałych członków Komisji. 2. Za przygotowanie zadań egzaminacyjnych przysługuje wynagrodzenie w wysokości 75 zł za każde zadanie. 3. W przypadku unieważnienia egzaminu z przyczyn, o których mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie zakresu obowiązujących tematów egzaminów aktuarialnych oraz trybu przeprowadzania tych egzaminów (Dz. U. Nr 211, poz. 2054), osobom wchodzącym w skład Komisji wynagrodzenie nie przysługuje za udział w powtórzonym egzaminie oraz za przygotowanie do niego zadań. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2003 r. (poz. 2055) REGULAMIN DZIAŁANIA KOMISJI EGZAMINACYJNEJ DLA AKTUARIUSZY § 1. Regulamin określa organizację, zasady i tryb działania Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy, zwanej dalej "Komisją". § 2. 1. Komisja jest organem kolegialnym przeprowadzającym egzaminy, który wszystkie swoje decyzje podejmuje w formie uchwał, na posiedzeniach, zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy składu Komisji. W przypadku braku większości głosów decyduje głos przewodniczącego Komisji. 2. Uchwały podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład Komisji, obecne na posiedzeniu. 3. Każdej osobie wchodzącej w skład Komisji przysługuje prawo do zgłoszenia zdania odrębnego, które podlega zaprotokołowaniu wraz z uchwałą. § 3. 1. Posiedzenia Komisji zwołuje przewodniczący Komisji, a w razie jego nieobecności zastępca przewodniczącego Komisji. 2. Komisja może wyznaczyć ze swego składu osoby odpowiedzialne za realizację określonych zadań. § 4. Przewodniczący Komisji wyznacza osoby odpowiedzialne za przygotowanie testów egzaminacyjnych spośród osób wchodzących w skład Komisji. § 5. Członków Komisji obowiązuje tajemnica służbowa. § 6. Komisja w terminie 21 dni od dnia ogłoszenia wyników egzaminu przekazuje do Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych listę osób, które zdały egzamin. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie powołania Komisji Egzaminacyjnej dla Aktuariuszy oraz przeprowadzania egzaminów uprawniających do wykonywania zawodu aktuariusza (Dz. U. Nr 26, poz. 285). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie działania Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych oraz sposobu przeprowadzania egzaminu dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych (Dz. U. Nr 211, poz. 2056) Na podstawie art. 36 ust. 6 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) regulamin działania Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, zwanej dalej "Komisją"; 2) sposób przeprowadzenia egzaminu dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, zwanego dalej "egzaminem"; 3) wysokość opłaty egzaminacyjnej; 4) wysokość wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład Komisji; 5) zakres obowiązujących tematów egzaminacyjnych. § 2. Ustala się regulamin działania Komisji, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Warunkami przystąpienia do egzaminu jest złożenie w Urzędzie Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych pisemnego wniosku o przystąpienie do egzaminu oraz wniesienie opłaty egzaminacyjnej, o której mowa w § 29. 2. Listę osób przystępujących do egzaminu w danym terminie ustala się na podstawie kolejności wniosków złożonych najpóźniej 45 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu. Urząd Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych powiadamia kandydata co najmniej 30 dni przed egzaminem o terminie i miejscu przeprowadzenia egzaminu. 3. Osoba przystępująca do egzaminu, pod rygorem skreślenia z listy, o której mowa w ust. 2, obowiązana jest na 21 dni przed terminem egzaminu potwierdzić swoje uczestnictwo oraz przedstawić kopię dowodu uiszczenia opłaty egzaminacyjnej. § 4. 1. W razie rezygnacji z przystąpienia do egzaminu opłata egzaminacyjna podlega zwrotowi, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia Komisji o rezygnacji, nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu. 2. Przewodniczący Komisji, na wniosek zainteresowanej osoby, może uznać, że nieprzystąpienie do egzaminu było spowodowane ważną przyczyną losową. W takim przypadku opłata egzaminacyjna podlega zwrotowi, nawet jeżeli Komisja została zawiadomiona o rezygnacji z egzaminu w terminie późniejszym niż wskazany w ust. 1. 3. Wniosek o zwrot opłaty w przypadku, o którym mowa w ust. 2, powinien zostać złożony w terminie 30 dni od dnia egzaminu. 4. W przypadku niezawiadomienia Komisji o rezygnacji z przystąpienia do egzaminu zgodnie z ust. 1 lub niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 3, opłata nie podlega zwrotowi. § 5. Egzamin wyznaczany jest dla poszczególnych grup liczących od 25 do 50 osób, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za wyznaczeniem sesji dla innej liczby osób, o czym decyduje każdorazowo Komisja. § 6. 1. Wejście na salę egzaminacyjną odbywa się po okazaniu dowodu tożsamości. 2. W przypadku nieprzystąpienia do egzaminu osób spośród znajdujących się na liście, o której mowa w § 3 ust. 2, Komisja może dopuścić do udziału w egzaminie również inne osoby. Przystąpienie tych osób do egzaminu poprzedza ponadto okazanie dowodu uiszczenia opłaty egzaminacyjnej. 3. Uczestnik egzaminu potwierdza na liście obecności własnoręcznym podpisem udział w egzaminie. § 7. Egzamin odbywa się w obecności co najmniej trzech członków Komisji, w tym przewodniczącego lub zastępcy przewodniczącego, a w razie ich nieobecności - członka Komisji wyznaczonego przez przewodniczącego. § 8. 1. Egzamin nie odbywa się, jeżeli skład Komisji jest mniejszy niż 3 osoby. 2. Jeżeli egzamin nie odbył się z przyczyny, o której mowa w ust. 1, opłata egzaminacyjna podlega zaliczeniu na poczet opłaty za przystąpienie do kolejnego egzaminu. Przepis § 11 stosuje się odpowiednio. § 9. 1. Kontrolę nad organizacją i przebiegiem egzaminu wykonują członkowie Komisji. 2. W celu sprawnego przeprowadzenia egzaminu Urząd Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych na wniosek Komisji może zlecić dodatkowym osobom obsługę techniczną egzaminu. § 10. Urząd Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych odpowiedzialny jest za przechowywanie testów egzaminacyjnych. § 11. Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych nie zwraca kosztów poniesionych przez uczestnika egzaminu, a związanych z przystąpieniem tej osoby do egzaminu. § 12. Egzamin dla brokerów ubezpieczeniowych i reaskuracyjnych przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach zapewniających zdającym samodzielność pracy, a Komisji - czuwanie nad zgodnym z przepisami przebiegiem egzaminu. § 13. Egzamin przeprowadzany jest w formie testu jednokrotnego wyboru, który składa się ze 100 pytań. § 14. Egzamin rozpoczyna się z chwilą otwarcia kopert zawierających testy egzaminacyjne. § 15. Egzamin pisemny trwa 3 godziny. § 16. 1. W czasie egzaminu zdający nie powinien opuszczać sali. W uzasadnionych przypadkach może uzyskać zgodę Komisji na opuszczenie sali - po zapewnieniu warunków wykluczających możliwość kontaktowania się z innymi zdającymi i osobami postronnymi. 2. Na czas nieobecności w sali egzaminacyjnej zdający przekazuje pracę egzaminacyjną Komisji, która zaznacza na niej czas nieobecności. § 17. 1. Komisja może wykluczyć z egzaminu osoby, które podczas egzaminu korzystały z cudzej pomocy, posługiwały się niedozwolonymi przez Komisję materiałami pomocniczymi, pomagały innym zdającym lub w inny sposób zakłócały przebieg egzaminu. 2. Osoby wykluczone z egzaminu mogą ponownie przystąpić do egzaminu po wniesieniu opłaty egzaminacyjnej, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia wyników. § 18. 1. Komisja ma prawo unieważnić lub odwołać egzamin w uzasadnionych przypadkach. 2. W przypadku naruszenia zasad ochrony tajemnicy dotyczącej przeprowadzania egzaminu, Komisja może unieważnić egzamin w stosunku do wszystkich uczestników. 3. W przypadku odwołania lub unieważnienia egzaminu z przyczyn, o których mowa w ust. 1, opłata egzaminacyjna podlega zaliczeniu na poczet opłaty za przystąpienie do kolejnego egzaminu. Przepis § 11 stosuje się odpowiednio. § 19. 1. W egzaminie mają prawo uczestniczyć w charakterze obserwatorów osoby upoważnione przez Przewodniczącego Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. 2. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości co do przebiegu egzaminu, Przewodniczący Komisji nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych może, na wniosek osób, o których mowa w ust. 1, unieważnić egzamin i zarządzić jego powtórzenie. 3. W przypadku unieważnienia egzaminu z przyczyn, o których mowa w ust. 2, opłata egzaminacyjna podlega zaliczeniu na poczet opłaty za przystąpienie do kolejnego egzaminu. Przepis § 11 stosuje się odpowiednio. § 20. 1. Z przebiegu egzaminu Komisja sporządza protokół, w którym podaje się imiona i nazwiska członków Komisji nadzorujących przebieg egzaminu oraz osób, o których mowa w § 19 ust. 1, czas rozpoczęcia i zakończenia egzaminu oraz ważniejsze okoliczności, jakie nastąpiły w trakcie egzaminu. Do protokołu dołącza się testy egzaminacyjne, listę zdających oraz końcowe wyniki. 2. Dokumenty z egzaminu przechowuje się w archiwum Urzędu Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych według zasad określonych odrębnymi przepisami. Pisemne prace egzaminacyjne przechowuje się przez okres 5 lat. § 21. 1. Każde pytanie testu jest oceniane według następujących zasad: 1) odpowiedź prawidłowa - 1 punkt; 2) odpowiedź nieprawidłowa lub brak odpowiedzi - 0 punktów. 2. Za nieprawidłową odpowiedź uważa się również udzielenie więcej niż jednej odpowiedzi. § 22. 1. Warunkiem zdania egzaminu jest otrzymanie co najmniej 80 punktów z testu. 2. Podstawę oceny stanowią odpowiedzi udzielone przez zdającego egzamin na formularzu testu. § 23. 1. W przypadku uzyskania przez zdającego od 70 do 79 punktów Komisja, niezwłocznie po ogłoszeniu wyników egzaminu pisemnego, przeprowadza dodatkowy egzamin ustny. 2. Nieprzystąpienie do egzaminu ustnego w wyznaczonym terminie traktowane będzie jako niezdanie egzaminu. § 24. Miejsce, sposób, termin i tryb ogłoszenia wyników egzaminu oraz wydawanie zaświadczeń ustala Komisja i podaje do wiadomości zdającym przed rozpoczęciem egzaminu. § 25. Osoba, która nie zdała egzaminu, może ponownie przystąpić do egzaminu po złożeniu wniosku w Urzędzie Komisji Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych i wniesieniu opłaty egzaminacyjnej, nie wcześniej jednak niż po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia wyników. § 26. Osobom, które zdały egzamin, wydaje się w ciągu 14 dni od dnia ogłoszenia wyników, zaświadczenie o zdaniu egzaminu. § 27. W terminie 14 dni od dnia ogłoszenia wyników, na pisemną prośbę uczestnika egzaminu, Komisja może wyrazić zgodę na udostępnienie mu pracy egzaminacyjnej do wglądu, w obecności członka Komisji lub innej osoby upoważnionej przez Komisję. § 28. 1. Uczestnikowi egzaminu przysługuje prawo pisemnego odwołania się od wyników egzaminu do Komisji w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia wyników. 2. Odwołanie rozpatruje Komisja w terminie 30 dni od dnia otrzymania odwołania. 3. Osobę odwołującą się Urząd Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych powiadamia listem poleconym o sposobie rozstrzygnięcia odwołania przez Komisję. § 29. Osoby przystępujące do egzaminu przed Komisją wnoszą opłatę egzaminacyjną w wysokości 600 zł na rachunek bieżący - subkonto dochodów - Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, najpóźniej w terminie 21 dni przed dniem przeprowadzenia egzaminu. § 30. 1. Za udział w każdej sesji egzaminacyjnej osobom wchodzącym w skład Komisji przysługuje wynagrodzenie w wysokości: 1) 800 zł - dla przewodniczącego; 2) 700 zł - dla zastępcy przewodniczącego i sekretarza; 3) 600 zł - dla każdej z pozostałych osób wchodzących w skład Komisji. 2. Osobom wchodzącym w skład Komisji przysługuje również wynagrodzenie za opracowanie pytań testowych w wysokości 30 zł za pytanie. Za sporządzenie zestawu pytań egzaminacyjnych spośród pytań uprzednio opracowanych przysługuje wynagrodzenie w wysokości 200 zł. 3. W przypadku unieważnienia egzaminu z przyczyn, o których mowa w § 18 ust. 2 i § 19 ust. 2, osobom wchodzącym w skład Komisji przysługuje połowa wynagrodzenia określonego w ust. 1. § 31. Wynagrodzenia, o których mowa w § 30, oraz wydatki związane z organizacją i obsługą sesji egzaminacyjnych są pokrywane z rachunku bieżącego - subkonta wydatków - Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 32. Komisja wyznacza terminy egzaminów, mając na względzie liczbę zgłoszeń oraz konieczność zapewnienia rzetelnego sprawdzenia wiedzy osób egzaminowanych, jednak nie rzadziej niż cztery razy w roku. § 33. Ustala się zakres obowiązujących tematów egzaminacyjnych dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 34. Obsługę administracyjno-biurową związaną z przeprowadzaniem egzaminów dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych zapewnia Urząd Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2003 r. (poz. 2056) ZAŁĄCZNIK Nr 1 REGULAMIN DZIAŁANIA KOMISJI EGZAMINACYJNEJ DLA BROKERÓW UBEZPIECZENIOWYCH I REASEKURACYJNYCH § 1. Regulamin określa organizację, zasady i tryb działania Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reaskuracyjnych. § 2. 1. Komisja jest organem kolegialnym, który wszystkie swoje decyzje podejmuje w formie uchwał. 2. Komisja jest zdolna do podejmowania uchwał, jeżeli w posiedzeniu uczestniczy co najmniej trzech członków Komisji, w tym przewodniczący lub zastępca przewodniczącego, a w razie ich nieobecności - członek Komisji wyznaczony przez przewodniczącego. 3. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów członków obecnych na posiedzeniu. W przypadku równej liczby głosów za i przeciw decyduje głos przewodniczącego obradom Komisji. 4. Uchwały podpisują wszyscy członkowie Komisji obecni na posiedzeniu. 5. Uchwały Komisji mogą być podejmowane również w formie pisemnej bez odbycia posiedzenia, jeżeli wszyscy członkowie Komisji wyrazili zgodę na podjęcie uchwały w tej formie. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 6. Członek Komisji ma prawo zgłosić zdanie odrębne, które podlega zaprotokołowaniu wraz z uchwałą. § 3. 1. Posiedzenia Komisji zwołuje przewodniczący, a w razie jego nieobecności - zastępca przewodniczącego. 2. Komisja może wyznaczyć ze swego składu osoby odpowiedzialne za realizację określonych zadań. § 4. 1. Komisja wyznacza osoby odpowiedzialne za przygotowanie testów egzaminacyjnych spośród członków Komisji. 2. Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych na wniosek Komisji może zlecić przygotowanie pytań egzaminacyjnych osobom posiadającym wiedzę w zakresie objętym egzaminem. 3. Członkowie Komisji sprawdzają prawidłowość pytań testowych i wariantów odpowiedzi dla poszczególnych testów egzaminacyjnych w celu opracowania wzorca prawidłowych odpowiedzi. ZAŁĄCZNIK Nr 2 ZAKRES OBOWIĄZUJĄCYCH TEMATÓW EGZAMINACYJNYCH DLA BROKERÓW UBEZPIECZENIOWYCH I REASEKURACYJNYCH I. Zagadnienia wspólne dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych: 1) podstawowe wiadomości z historii ubezpieczeń gospodarczych: a) w Polce, b) na świecie; 2) cechy rozwoju współczesnych ubezpieczeń gospodarczych: a) koncentracja ubezpieczeń, b) interwencjonizm państwa w dziedzinie ubezpieczeń, c) rozwój reasekuracji, d) rozwój działalności lokacyjnej; 3) gospodarcze i społeczne znaczenie ubezpieczeń: a) ubezpieczenie jako urządzenie gospodarcze, b) społeczne znaczenie ubezpieczeń; 4) funkcje i zasady ubezpieczeń: a) funkcja ochrony ubezpieczeniowej, finansowej, prewencyjnej, b) zasada pewności, pełności, powszechności i szybkości ochrony ubezpieczeniowej; 5) wybrane zagadnienia z prawa cywilnego i gospodarczego: a) zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych, b) pojęcie umowy i czynności prawnej, c) zasada swobody umów, d) klauzule abuzywne, e) czynniki kształtujące treść stosunku prawnego, f) forma zawarcia umowy, g) pojęcie zobowiązania, h) pojęcie szkody, i) wady oświadczenia woli, j) przedstawicielstwo i pośrednictwo, k) reprezentacja przedsiębiorców w obrocie gospodarczym, l) umowa agencyjna, m) umowa zlecenia, n) odpowiedzialność cywilna i jej zasady; 6) źródła i zasady polskiego prawa ubezpieczeniowego: a) charakterystyka podstawowych źródeł prawa ubezpieczeniowego, b) zasady prowadzenia działalności ubezpieczeniowej; 7) podstawy prawne działalności brokerskiej; 8) podstawy prawne działalności agencyjnej w zakresie ubezpieczeń; 9) umowa ubezpieczenia i stosunek ubezpieczenia: a) regulacja prawna umowy ubezpieczenia, b) pojęcie zdarzenia losowego i wypadku ubezpieczeniowego, c) zawarcie umowy ubezpieczenia, d) powstanie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, e) pojęcie i znaczenie ogólnych warunków ubezpieczeń, f) kwalifikacja prawna umowy ubezpieczenia, g) wygaśnięcie stosunku ubezpieczenia; 10) polski rynek ubezpieczeniowy i reaskekuracyjny: a) podstawy prawne działania rynku ubezpieczeniowego i reasekuracyjnego, b) podmioty prowadzące działalność ubezpieczeniową i reasekuracyjną, c) pośrednictwo ubezpieczeniowe, d) aktuariusze - rola i zadania, e) Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny, f) Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, g) Rzecznik Ubezpieczonych, h) nadzór ubezpieczeniowy; 11) rola i znaczenie reasekuracji i koasekuracji w podziale ryzyka: a) koasekuracja i jej rodzaje, b) reasekuracja i jej rodzaje, c) funkcja techniczna i finansowa reasekuracji; 12) kryteria wyboru i oceny zakładu ubezpieczeń i zakładu reasekuracyjnego: a) ocena sytuacji finansowej - kapitały własne, rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe, margines wypłacalności, bilans, rachunek zysków i strat oraz inne wskaźniki finansowe, b) konkurencyjność - zakres oferty, jakość usługi, dostosowanie oferty do potrzeb klientów; 13) etyka zawodowa brokera: a) sfery powinności brokera wobec klienta, zakładu ubezpieczeń, konkurencji, b) przestrzeganie reguł prawnych, ekonomicznych, społecznych, zawodowych i moralnych, c) sankcje za naruszenie reguł postępowania; 14) opodatkowanie działalności brokerskiej podatkiem od towarów i usług; 15) czytanie i analiza bilansu oraz rachunku zysków i strat. II. Zagadnienia egzaminacyjne dla brokerów ubezpieczeniowych: 1) podstawowe pojęcia związane z obsługą ubezpieczeń gospodarczych - definicje stosowane w ogólnych warunkach ubezpieczeń; 2) procedury zarządzania ryzykiem: a) identyfikacja ryzyka, ocena ryzyka, sposoby eliminacji lub przeniesienia ryzyka, b) opracowanie programu ochrony ubezpieczeniowej i jego realizacja; 3) umowa brokerska i odpowiedzialność brokera: a) charakter umowy brokerskiej, b) czynniki kształtujące treść umowy brokerskiej, c) obowiązki wynikające z umowy brokerskiej, d) odpowiedzialność brokera - cywilna, administracyjna, karna i inna; 4) inne umowy związane z działalnością brokerską - umowa o współpracy z zakładem ubezpieczeń, umowa o wysokości prowizji i inne; 5) ubezpieczenia nietypowe; 6) znajomość podstawowych produktów ubezpieczeniowych funkcjonujących na polskim rynku; 7) podstawowe dokumenty związane z działalnością brokerską - oferta brokerska, slip brokerski, nota prowizoryczna, dokument ubezpieczenia, rozliczenie się ze składek i prowizji. III. Zagadnienia egzaminacyjne dla brokerów reasekuracyjnych: 1) reasekuracja i retrocesja - cele i zadania; 2) zakres i podstawy prawne działalności reasekuracyjnej w Polsce i Unii Europejskiej; 3) charakter prawny umowy reasekuracji; 4) procedury stosowane przy zawieraniu i rozliczaniu umów reasekuracyjnych - rozpoznanie rynku, oferta, negocjacje, plasowanie, rozliczanie umów reasekuracyjnych; 5) zasady reasekuracji krajowych ryzyk ubezpieczeniowych za granicą. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 stycznia 2001 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania egzaminu oraz działania Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych (Dz. U. Nr 11, poz. 88). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie danych gromadzonych w bazach danych tworzonych przez Polską Izbę Ubezpieczeń (Dz. U. Nr 211, poz. 2057) Na podstawie art. 220 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres danych gromadzonych w informatycznych bazach danych, o których mowa w art. 220 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, w odniesieniu do agentów ubezpieczeniowych, z którymi zakład ubezpieczeń rozwiązał umowę agencyjną, oraz w odniesieniu do osób prawomocnie skazanych lub w stosunku do których zostało warunkowo umorzone postępowanie karne w przypadku popełnienia przez nie przestępstwa na szkodę zakładu ubezpieczeń, a także okres przechowywania tych danych. § 2. 1. Bazy danych, o których mowa w § 1, obejmują: 1) bazę danych agentów ubezpieczeniowych, z którymi zakład ubezpieczeń rozwiązał umowę agencyjną; 2) bazę danych osób, przeciwko którym prowadzone postępowanie karne w związku z podejrzeniem popełnienia przez nie przestępstwa na szkodę zakładu ubezpieczeń zostało zakończone wyrokiem skazującym lub warunkowym umorzeniem postępowania. 2. Dane przetwarzane w bazach danych, o których mowa w § 1, pochodzą z zakładów ubezpieczeń tworzących Polską Izbę Ubezpieczeń. § 3. W bazie danych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, gromadzone są dane w zakresie: 1) nazwy zakładu ubezpieczeń zgłaszającego agenta ubezpieczeniowego do bazy danych; 2) daty zgłoszenia; 3) danych identyfikujących agenta ubezpieczeniowego w zakresie określonym w § 4; 4) daty zawarcia i rozwiązania umowy agencyjnej; 5) wskazania trybu rozwiązania umowy agencyjnej, w tym: a) wypowiedzenie umowy agencyjnej lub b) rozwiązanie umowy agencyjnej bez zachowania terminów wypowiedzenia; 6) w przypadku, o którym mowa w pkt 5 lit. b, wskazania przyczyn rozwiązania umowy agencyjnej, obejmującego: a) wykonywanie działalności przez agenta ubezpieczeniowego z naruszeniem przepisów prawa, należytej staranności lub dobrych obyczajów, b) wykonywanie działalności przez agenta ubezpieczeniowego z naruszeniem istotnych postanowień umowy agencyjnej, w tym w szczególności: - nieterminowe przekazywanie dokumentacji ubezpieczeniowej, - nierozliczanie lub nieprawidłowe rozliczanie inkasowanych składek ubezpieczeniowych oraz innych środków finansowych lub przedmiotów uzyskiwanych w związku z wykonywanymi obowiązkami agenta ubezpieczeniowego, - błędy w obsłudze klientów udokumentowane zgłoszonymi skargami klientów, - nieuprawnione udostępnienie osobom trzecim informacji i dokumentów związanych z wykonywaniem umowy agencyjnej, c) utratę przez agenta ubezpieczeniowego zdolności do czynności prawnych, likwidację lub upadłość agenta oraz wykreślenie z rejestru agentów. § 4. Dane identyfikujące agenta ubezpieczeniowego, o których mowa w § 3 pkt 3, obejmują: 1) w odniesieniu do osób fizycznych: a) imię i nazwisko, b) numer ewidencyjny PESEL lub datę urodzenia, c) miejsce urodzenia, d) płeć, e) siedzibę i adres oraz miejsce i adres zamieszkania, f) numer wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych, g) numer wpisu do rejestru przedsiębiorców lub wzmiankę o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, h) miejsce wykonywania działalności agencyjnej; 2) w odniesieniu do przedsiębiorców niebędących osobami fizycznymi: a) nazwę lub firmę, b) siedzibę i adres, c) numer wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych, d) numer wpisu do rejestru przedsiębiorców, e) miejsce wykonywania działalności agencyjnej. § 5. W bazie danych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, gromadzone są dane w zakresie: 1) danych osobowych obejmujących: a) imię i nazwisko, b) numer ewidencyjny PESEL lub datę urodzenia, c) miejsce urodzenia, d) płeć, e) adres zamieszkania; 2) oznaczenia organu, który wydał orzeczenie w sprawie, oraz sygnatury akt sprawy; 3) daty wydania oraz uprawomocnienia się orzeczenia; 4) przyjętej w orzeczeniu kwalifikacji prawnej czynu; 5) nazwy/nazw lub firmy/firm zakładu/zakładów ubezpieczeń, na szkodę których popełnione zostało przestępstwo. § 6. 1. Dane osobowe oraz inne informacje przetwarzane w bazie danych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, są przechowywane przez okres 10 lat od dnia dokonania wpisu. 2. Dane osobowe oraz inne informacje w bazie danych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2, są usuwane z bazy danych niezwłocznie, na podstawie adnotacji na wniosku o udzielenie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, że osoba, której dane dotyczą, nie figuruje w tym Rejestrze. § 7. W bazach danych, o których mowa w § 1, umieszcza się dane o agentach ubezpieczeniowych i osobach określonych w § 2, tylko w przypadku wystąpienia, od dnia wejścia w życie rozporządzenia, okoliczności będących podstawą ich umieszczenia w bazie danych. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie sprawozdań z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego (Dz. U. Nr 211, poz. 2058) Na podstawie art. 119 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb składania rocznego sprawozdania z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, zwanego dalej "sprawozdaniem", i sprawozdania z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, w tym terminy ich składania oraz niezbędne dane, jakie powinny zawierać te sprawozdania. § 2. 1. Niezbędne dane, zawarte w sprawozdaniu, dotyczą zagadnień związanych z działalnością statutową i gospodarką finansową oraz charakterystyką i organizacją Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, zwanego dalej "Funduszem", i obejmują: 1) rozliczenie dochodów Funduszu w podziale na: a) dochody z wpłat zakładów ubezpieczeń oraz zagranicznych zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zwanej dalej "ustawą" - w rozbiciu na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, i w rozbiciu na zakłady ubezpieczeń, b) dochody z wpłat zakładów ubezpieczeń oraz zagranicznych zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w zakresie ubezpieczeń określonych w dziale I załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w tym zakresie, oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości zakładu ubezpieczeń, umorzenia postępowania upadłościowego lub zarządzenia likwidacji przymusowej zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w tym zakresie - w rozbiciu na zakłady ubezpieczeń, c) dochody z wpłat zakładów ubezpieczeń oraz zagranicznych zakładów ubezpieczeń wykonujących działalność w grupie obejmującej ubezpieczenia obowiązkowe, o których mowa w art. 4 pkt 3 i 4 ustawy, w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości zakładu ubezpieczeń, umorzenia postępowania upadłościowego lub zarządzenia likwidacji przymusowej zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w tym zakresie - w rozbiciu na zakłady ubezpieczeń, d) wpływy z tytułu opłat za niespełnienie obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, e) wpływy z tytułu roszczeń regresowych, f) przychody z lokat środków Funduszu, g) dochody ze źródeł, o których mowa w art. 117 ust. 2 pkt 6-9 ustawy - w rozbiciu na poszczególne źródła dochodów, h) pozostałe dochody; 2) rozliczenie kosztów Funduszu w podziale na: a) wypłaty odszkodowań i świadczeń, w rozbiciu na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, w tym wypłaty na rzecz nierezydentów w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, dokonywane na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy, b) wypłaty odszkodowań i świadczeń w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości zakładu ubezpieczeń, umorzenia postępowania upadłościowego lub zarządzenia likwidacji przymusowej zakładu ubezpieczeń - w zakresie określonym w art. 98 ust. 2 ustawy, w rozbiciu na działy ubezpieczeń oraz w rozbiciu na ubezpieczenia, o których mowa w art. 4 ustawy, c) koszty administracyjne, d) pozostałe koszty; 3) informacje o udzielonej zwrotnej pomocy finansowej, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy; 4) liczbowe zestawienie spraw, w tym w szczególności: a) liczbę likwidowanych szkód i wypłaconych odszkodowań i świadczeń w związku z upadłością zakładu ubezpieczeń lub w związku z niezawarciem umów ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, przez podmioty do tego obowiązane, bądź wypłaconych świadczeń za szkody wyrządzone przez posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, których tożsamości nie ustalono, b) liczbę stwierdzonych przypadków niedopełnienia obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, przez podmioty do tego obowiązane, c) liczbę prowadzonych i zakończonych postępowań regresowych; 5) zagadnienia organizacyjne i kadrowe: a) władze Funduszu, b) struktura organizacyjna Funduszu, c) liczba zatrudnionych; 6) analizę stanu finansów Funduszu będącą podstawą do określenia przez ministra właściwego do spraw instytucji finansowych procentu składki wnoszonej przez członków Funduszu; 7) przedstawienie realizacji zadań statutowych Funduszu. 2. Niezbędne dane, zawarte w sprawozdaniu z działalności Funduszu w przypadku ogłoszenia upadłości zakładu ubezpieczeń, obejmują zagadnienia określone w ust. 1. § 3. Sprawozdanie, po zatwierdzeniu przez Zgromadzenie Członków Funduszu, jest przedstawiane, w terminie do dnia 15 lipca każdego roku, ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 4. Sprawozdanie, o którym mowa w § 2 ust. 2, jest sporządzane na koniec każdego kwartału i jest składane Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w terminie 60 dni od końca kwartału. § 5. Rozporządzenie ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań rocznych sporządzanych za rok 2004 oraz do sprawozdań sporządzanych na koniec każdego kwartału, począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 marca 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania i badania sprawozdania z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego (Dz. U. Nr 26, poz. 287). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie sprawozdania z działalności Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 211, poz. 2059) Na podstawie art. 140 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb składania sprawozdania z działalności Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zwanego dalej "sprawozdaniem", termin jego złożenia oraz niezbędne dane, jakie powinno zawierać. § 2. Niezbędne dane, zawarte w sprawozdaniu, obejmują: 1) ogólne informacje dotyczące Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zwanego dalej "Biurem", wraz z listą członków Biura; 2) zagadnienia organizacyjne i kadrowe: a) władze Biura, b) struktura organizacyjna Biura, c) liczba zatrudnionych; 3) przedstawienie realizacji zadań statutowych Biura w podziale na: a) regulowanie zobowiązań finansowych za członka Biura, w tym także regulowanie zobowiązań finansowych za członka Biura, którego upadłość została ogłoszona, b) organizowanie likwidacji szkód lub bezpośrednia likwidacja szkód, w przypadkach, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zwanej dalej "ustawą", c) pełnienie funkcji organu odszkodowawczego, o którym mowa w art. 128 ust. 1 ustawy, d) zadania dotyczące dystrybucji i ewidencji dokumentów ubezpieczeń granicznych, e) pozostałe zadania związane z działalnością Biura. § 3. Sprawozdanie, po zatwierdzeniu przez Walne Zgromadzenie Członków Biura, jest przedstawiane, w terminie do dnia 15 lipca każdego roku, ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. § 4. Rozporządzenie ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdania rocznego sporządzanego za rok 2004. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych (Dz. U. Nr 211, poz. 2062) Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. z 2001 r. Nr 31, poz. 359, z 2002 r. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych za szkody, które mogą wyniknąć w związku z prowadzoną przez nie działalnością, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, wynikłe w związku z prowadzoną przez nich działalnością. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu; 2) wyrządzonych przez ubezpieczonego po skreśleniu z listy podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania zawodu przed takim skreśleniem; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu wpisu na listę podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, zależna jest od przedmiotu działalności podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych, i wynosi równowartość w złotych: 1) 45.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności jest badanie sprawozdań finansowych; 2) 10.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności jest usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych i podatkowych; 3) 10.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności są przeglądy sprawozdań finansowych; 4) 10.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności są ekspertyzy i opinie ekonomiczno-finansowe; 5) 10.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności jest doradztwo podatkowe; 6) 10.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności jest doradztwo w zakresie organizacji i informatyzacji rachunkowości; 7) 10.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności jest prowadzenie postępowania likwidacyjnego i upadłościowego; 8) 2.000 euro - jeżeli przedmiotem działalności jest działalność wydawnicza i szkoleniowa w zakresie rachunkowości. 2. W przypadku prowadzenia przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych działalności w dwóch lub więcej przedmiotach, o których mowa w ust. 1, minimalną sumę gwarancyjną oblicza się, dodając do siebie minimalne sumy gwarancyjne określone w ust. 1 dla każdego przedmiotu działalności. 3. Kwoty, o których mowa w ust. 1, oraz kwoty obliczone zgodnie z ust. 2, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania działalności brokerskiej (Dz. U. Nr 211, poz. 2067) Na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe z tytułu wykonywania działalności brokerskiej, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna brokera ubezpieczeniowego za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w związku z wykonywaniem działalności brokerskiej, o której mowa w art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. 2. Ubezpieczeniem OC są objęte również szkody wyrządzone przez osoby, przez które ubezpieczony wykonuje czynności brokerskie. 3. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) wyrządzonych przez ubezpieczonego osobom zatrudnionym przez ubezpieczonego na podstawie umowy o pracę lub osobom, przez które ubezpieczony wykonuje czynności brokerskie; 2) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego lub osobę, przez którą ubezpieczony wykonuje czynności brokerskie, małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony lub osoba, przez którą ubezpieczony wykonuje czynności brokerskie, pozostaje we wspólnym pożyciu; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 4. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 3, z możliwością umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań do wysokości 10 % sumy gwarancyjnej. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, oraz w odniesieniu do wszystkich takich zdarzeń wynosi równowartość w złotych 50.000 euro, z zastrzeżeniem § 5. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Od dnia 15 stycznia 2005 r. minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC wynosi równowartość w złotych 1.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, oraz 1.500.000 euro w odniesieniu do wszystkich takich zdarzeń. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 6. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie prowadzenia rejestru pośredników ubezpieczeniowych oraz sposobu udostępniania informacji z tego rejestru (Dz. U. Nr 211, poz. 2068) Na podstawie art. 37 ust. 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb prowadzenia przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, zwaną dalej "organem nadzoru", rejestru pośredników ubezpieczeniowych, zwanego dalej "rejestrem", oraz sposób udostępniania informacji z tego rejestru. 2. Wpis do rejestru pośredników ubezpieczeniowych jest dokonywany w formie elektronicznej w księdze rejestrowej, odpowiednio w jednym z następujących działów: 1) dział pierwszy - rejestr agentów ubezpieczeniowych: a) sekcja pierwsza - agenci ubezpieczeniowi wykonujący działalność agencyjną, b) sekcja druga - dane agentów ubezpieczeniowych wykreślonych z rejestru; 2) dział drugi - rejestr brokerów ubezpieczeniowych: a) rozdział pierwszy - brokerzy ubezpieczeniowi: - sekcja pierwsza - brokerzy ubezpieczeniowi wykonujący działalność brokerską, - sekcja druga - brokerzy ubezpieczeniowi wykreśleni z rejestru, b) rozdział drugi - brokerzy reasekuracyjni: - sekcja pierwsza - brokerzy reasekuracyjni wykonujący działalność brokerską w zakresie reasekuracji, - sekcja druga - brokerzy reasekuracyjni wykreśleni z rejestru. § 2. 1. W dziale pierwszym, sekcji pierwszej wpisuje się w odniesieniu do osób fizycznych dane, o których mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, zwanej dalej "ustawą". 2. W dziale pierwszym, sekcji pierwszej wpisuje się w odniesieniu do przedsiębiorców niebędących osobami fizycznymi dane, o których mowa w art. 40 ust. 2 ustawy. 3. W dziale pierwszym, sekcji pierwszej wpisuje się w odniesieniu do przedsiębiorców wykonujących działalność agencyjną jako działalność uzupełniającą do podstawowej dane, o których mowa w art. 40 ust. 3 ustawy. 4. W dziale drugim, w sekcjach pierwszych rozdziału pierwszego i rozdziału drugiego wpisuje się w odniesieniu do osób fizycznych dane, o których mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1-3 ustawy. 5. W dziale drugim, w sekcjach pierwszych rozdziału pierwszego i rozdziału drugiego wpisuje się w odniesieniu do osób prawnych dane, o których mowa w art. 44 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. § 3. 1. Po wykreśleniu pośrednika ubezpieczeniowego z rejestru dane, o których mowa w § 2, zamieszczane są odpowiednio w sekcjach drugich właściwych rozdziałów i działu. 2. W przypadkach, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, w sekcji drugiej działu pierwszego dodatkowo odnotowuje się przyczynę rozwiązania umowy agencyjnej. 3. W dziale drugim, w sekcjach drugich rozdziału pierwszego i rozdziału drugiego zamieszcza się dodatkowo dane dotyczące daty i przyczyny cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej. § 4. 1. Organ nadzoru, po dokonaniu wpisu lub zmiany danych objętych wpisem do rejestru agentów ubezpieczeniowych, niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 14 dni od daty wpisu lub zmiany danych objętych wpisem, informuje zakład ubezpieczeń o dokonaniu wpisu lub zmiany danych objętych wpisem. 2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest przekazywana w formie elektronicznej. § 5. 1. Wnioski o udzielenie informacji z rejestru mogą być składane ustnie lub pisemnie, w szczególności w formie elektronicznej lub telefonicznie. 2. Wniosek o udzielenie informacji z rejestru powinien zawierać dane umożliwiające wyszukanie w rejestrze żądanych informacji, w szczególności umożliwiające identyfikację podmiotu. § 6. W godzinach pracy organu nadzoru wnioskodawcy mogą osobiście uzyskać dostęp do informacji z rejestru w formie elektronicznej na udostępnionym stanowisku komputerowym. § 7. Organ nadzoru może zapewnić dostęp do informacji z rejestru poprzez swoje oficjalne strony internetowe. § 8. Brokerzy ubezpieczeniowi, wpisani do rejestru brokerów ubezpieczeniowych na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy, są obowiązani do uzupełnienia danych, o których mowa w § 2 ust. 4 i 5, w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie elektrod grafitowych (Dz. U. Nr 211, poz. 2069) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w przywozie na polski obszar celny elektrod grafitowych, polegającą na rejestracji przez organ celny przywozu towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 listopada 2003 r. (poz. 2069) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE PODLEGAJĄCYCH REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY Kod PCNWyszczególnienie 8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii, oraz inne wyroby z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, w rodzaju stosowanych w elektrotechnice: - Elektrody: 8545 11 00 0- - W rodzaju stosowanych w piecach ex.8545 11 00 0Elektrody grafitowe 8545 90- Pozostałe: 8545 90 90 0- - Pozostałe ex.8545 90 90 0Złącza do elektrod grafitowych 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1) z dnia 27 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Nieruchomości Rolnych (Dz. U. Nr 211, poz. 2070) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Skarbu Państwa z dnia 1 sierpnia 2003 r. w sprawie nadania statutu Agencji Nieruchomości Rolnych (Dz. U. Nr 140, poz. 1348), w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 16 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) wykonywanie praw z akcji i udziałów w spółkach, o których mowa w art. 5 ust. 6 ustawy;"; 2) w § 17 w ust. 2 skreśla się zdanie drugie. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Skarbu Państwa: P. Czyżewski 1) Minister Skarbu Państwa kieruje działem administracji rządowej - Skarb Państwa, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 97, poz. 868). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 64, Nr 49, poz. 408, Nr 64, poz. 592, Nr 80, poz. 721 i Nr 122, poz. 1143. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) ORAZ OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposobu umieszczania klauzul na tych materiałach (Dz. U. Nr 211, poz. 2071) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa sposób oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposób umieszczania klauzul na materiałach będących w posiadaniu jednostek organizacyjnych, określonych w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, zwanej dalej "ustawą". 2. Przez oznaczenie materiałów klauzulami tajności należy rozumieć umieszczenie tych klauzul na materiałach. § 2. 1. Nadaną klauzulę tajności nanosi się w sposób wyraźny, w pełnym brzmieniu. 2. Zmiany nadanej klauzuli lub jej zniesienia dokonuje się przez jej skreślenie i wpisanie obok niej nowej klauzuli z podaniem daty, imienia i nazwiska oraz podpisem dokonującego zmiany lub zniesienia, uwierzytelnionym pieczęcią do tuszu z napisem "Do pakietów". Zmianę klauzuli lub jej zniesienie bez wpisania daty, imienia i nazwiska oraz podpisu dokonującego zmiany lub zniesienia, uwierzytelnionego pieczęcią, uważa się za niedokonane. Skreślenia oraz pozostałych wpisów dokonuje się kolorem czerwonym. Wycieranie, wywabianie lub zamazywanie klauzuli, która podlega zmianie lub zniesieniu, i dokonanych zmian jest niedozwolone. 3. Zmianę lub zniesienie klauzuli dokumentu lub przedmiotu należy odnotować w odpowiednich dziennikach ewidencyjnych lub rejestrach materiałów niejawnych, z podaniem podstawy zmiany lub zniesienia klauzuli. 4. Zmiany lub zniesienia klauzuli tajności dokumentu lub przedmiotu, w sposób określony w ust. 2 i 3, dokonują: 1) kierownik kancelarii tajnej lub pracownik kancelarii - w odniesieniu do dokumentów przechowywanych w kancelarii tajnej, 2) kierownik archiwum - w odniesieniu do dokumentów przechowywanych w archiwum - na pisemne polecenie osoby, o której mowa w art. 21 ust. 1 lub art. 25 ust. 5 ustawy, oraz po upływie okresów ochrony, o których mowa w art. 25 ust. 1, 3 i 4. § 3. Materiałom w postaci dokumentów zawierających informacje niejawne nadaje się odpowiednią klauzulę tajności oraz oznacza się w następujący sposób: 1) na pierwszej stronie dokumentu umieszcza się: a) w lewym górnym rogu nazwę jednostki lub komórki organizacyjnej, b) w prawym górnym rogu, od góry w kolejności pionowej: - nazwę miejscowości i datę sporządzenia dokumentu, - klauzulę tajności, - numer egzemplarza dokumentu, a w przypadku, gdy dokument sporządzono w jednym egzemplarzu, napis: "Egzemplarz pojedynczy", c) w lewym dolnym rogu numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów, d) w prawym dolnym rogu klauzulę tajności oraz numer strony łamany przez liczbę stron całego dokumentu, e) w przypadku pism korespondencyjnych dodatkowo: - w lewym górnym rogu pod nazwą jednostki lub komórki organizacyjnej sygnaturę literowo-cyfrową, na którą składają się: literowe oznaczenie jednostki lub komórki organizacyjnej oraz numer, pod którym dokument został zarejestrowany w odpowiednim dzienniku, łamany przez dwie ostatnie cyfry roku, w którym pismo zostało sporządzone, poprzedzony cyframi: "00" - w przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "ściśle tajne", cyfrą "0" - w przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "tajne", literami "Pf" - w przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "poufne", literą "Z" - w przypadku dokumentu oznaczonego klauzulą "zastrzeżone", oddzielonymi od numeru rejestracyjnego myślnikiem, a także w zależności od potrzeb - inne oznaczenia ułatwiające ustalenie miejsca sporządzenia dokumentu w jednostce lub komórce organizacyjnej nadawcy lub też przynależność dokumentu do określonej sprawy, - w prawym górnym rogu od góry pod numerem egzemplarza w kolejności pionowej: nazwę stanowiska adresata, imię i nazwisko oraz nazwę miejscowości, jednakże w przypadku wielu adresatów dopuszcza się umieszczenie jedynie adnotacji "adresaci według rozdzielnika"; 2) na kolejnych stronach dokumentu umieszcza się: a) w prawym górnym rogu w kolejności pionowej: - klauzulę tajności, - numer egzemplarza dokumentu, a w przypadku sporządzenia dokumentu w jednym egzemplarzu napis: "Egzemplarz pojedynczy", b) w lewym dolnym rogu numer, pod jakim dokument został zarejestrowany w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów, łamany przez dwie ostatnie cyfry roku, w którym dokument został wykonany, poprzedzony cyframi lub literami oznaczającymi klauzulę tajności, o których mowa w pkt 1 lit. e tiret pierwsze, oddzielonymi od tego numeru myślnikiem, c) w prawym dolnym rogu klauzulę tajności, numer strony łamany przez liczbę stron całego dokumentu; 3) na ostatniej stronie dokumentu umieszcza się: a) w prawym górnym rogu w kolejności pionowej: - klauzulę tajności, - numer egzemplarza dokumentu, a w przypadku sporządzenia dokumentu w jednym egzemplarzu napis: "Egzemplarz pojedynczy", b) z lewej strony pod treścią: - liczbę załączników, jeżeli są dołączone do dokumentu, - klauzule tajności załączników wraz z numerami, pod jakimi zostały zarejestrowane w odpowiednim dzienniku, - liczbę stron lub kart każdego załącznika, - w przypadku gdy adresatowi wysyła się inną liczbę załączników, niż pozostawia w aktach, dodatkowo napis "tylko adresat" - jeżeli załączniki mają być przekazane adresatowi bez pozostawiania ich w aktach, oraz napis "do zwrotu" - jeżeli załączniki mają zostać zwrócone do osoby podpisującej dokument, c) z prawej strony pod treścią dokumentu i adnotacją o załącznikach w kolejności pionowej: stanowisko oraz imię i nazwisko osoby podpisującej dokument, d) w lewym dolnym rogu w kolejności pionowej: - liczbę wykonanych egzemplarzy, - adresatów poszczególnych egzemplarzy dokumentu lub adnotację: "Adresaci według rozdzielnika", - nazwisko osoby, która sporządziła dokument, oraz nazwisko osoby, która wykonała dokument, - numer, pod jakim dokument został zewidencjonowany w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów, e) w prawym dolnym rogu klauzulę tajności oraz numer strony łamany przez liczbę stron całego dokumentu; 4) w trwale oprawionych książkach, dziennikach korespondencyjnych, broszurach, reprodukcjach oraz innych zbiorach dokumentów klauzule tajności umieszcza się: a) po prawej stronie na górze i dole zewnętrznych ścianek okładki oraz na stronie tytułowej, jeżeli dokument ją posiada, b) po prawej stronie na górze i na dole pozostałych stron, w przypadku dokumentów drukowanych jednostronnie, c) po prawej stronie na górze i na dole przy zewnętrznym marginesie na stronach nieparzystych oraz po lewej stronie na górze i na dole przy zewnętrznym marginesie na stronach parzystych, w przypadku dokumentów drukowanych dwustronnie; 5) pod numerem egzemplarza, o którym mowa w pkt 1 lit. b tiret trzecie, można zamieścić dyspozycję dla adresata o treści: a) "udzielanie informacji zawartej w dokumencie bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane", b) "wykonanie kopii bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane", c) "wykonanie odpisu bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane", d) "wykonanie kopii stron od ....... do ....... oraz od ....... do ....... bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane", e) "wykonanie odpisu od ....... do ....... oraz od ....... do ....... bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane", f) "wykonanie wypisu (wyciągu) od ....... do ....... oraz od ....... do ....... bez zgody kierownika jednostki (komórki) organizacyjnej jest zakazane"; 6) w uzasadnionych przypadkach na dokumentach zawierających informacje niejawne pod numerem egzemplarza, o którym mowa w pkt 1 lit. b tiret trzecie, można zamieszczać dyspozycję dla adresata o treści: "do zapoznania w trybie obiegowym" lub zapis o treści "dokument podlega ochronie do .......", jeżeli dokument podlega krótszemu okresowi ochrony, niż przewiduje ustawa. § 4. Na materiałach w postaci wykresów, map, rysunków i innych dokumentów graficznych klauzulę tajności umieszcza się pod legendą, blokiem tytułowym lub skalą oraz na stronach zewnętrznych w miejscach widocznych po złożeniu. Na materiałach tych umieszcza się w zależności od klauzuli tajności oznaczenia: 1) sygnaturę literowo-cyfrową, poprzedzoną cyframi lub literami oznaczającymi klauzulę tajności, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. e tiret pierwsze, a w przypadku załączników - sygnaturę literowo-cyfrową materiału macierzystego; 2) numer egzemplarza materiału, a w przypadku załączników - numer kolejny załącznika; 3) adresatów poszczególnych egzemplarzy materiału, a w przypadku załączników - łączną ilość egzemplarzy załączników. § 5. 1. Na dokumentach stanowiących załączniki, na pierwszej stronie w ich górnej prawej części, umieszcza się dodatkowo napis: "Załącznik nr ....... do pisma nr ....... z dnia .........". 2. Jeżeli przy piśmie przewodnim lub dokumencie przesyła się załączniki oznaczone różnymi klauzulami tajności, to: 1) klauzula pisma przewodniego lub dokumentu uwzględnia klauzulę załącznika o najwyższym stopniu tajności; 2) na piśmie przewodnim lub dokumencie można zamieścić, w sposób określony w § 3 pkt 5, dyspozycję wskazującą klauzulę tajności tego dokumentu po trwałym odłączeniu od niego załączników; 3) umieszczony na dokumencie numer według dziennika ewidencji wykonanych dokumentów poprzedza się cyframi lub literami odpowiadającymi klauzuli tajności wskazanej w dyspozycji, o której mowa w pkt 2. 3. Na piśmie przewodnim, o którym mowa w ust. 2, jeżeli jego treść jest jawna, nie umieszcza się numeru według dziennika ewidencji wykonanych dokumentów, a przy jego ewidencjonowaniu, w rubryce "uwagi" dziennika korespondencji, należy wpisać adnotację: "pismo przewodnie jawne". § 6. Na materiałach zawierających informacje niejawne w formie mikrofilmów, negatywów, fotografii, nośników do zapisów informacji w postaci cyfrowej i taśm magnetycznych, a także na odbitkach, kliszach, matrycach i dyskach optycznych, w sprzęcie elektronicznym z wbudowaną pamięcią lub na innych nośnikach danych elektronicznych klauzulę tajności umieszcza się w sposób widoczny na obudowie lub opakowaniu, nanosząc jednocześnie oznaczenia zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a i lit. e tiret pierwsze. § 7. Zapis na taśmach magnetycznych lub filmowych zawierających informacje niejawne rozpoczyna się i kończy informacją o klauzuli tajności. § 8. 1. Na materiałach w postaci przedmiotów zawierających informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową lub służbową albo przedmiotach stanowiących tajemnicę, niewymienionych w rozporządzeniu, klauzulę tajności nanosi się w widocznym miejscu przez ostemplowanie, nadrukowanie, wpisanie odręczne, trwałe dołączenie metek, nalepek, kalkomanii lub podobnych oznaczeń, nanosząc na nie oznaczenia zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a i lit. e tiret pierwsze. 2. Obudowy lub opakowania, w których znajdują się materiały zawierające informacje niejawne, oznacza się taką klauzulą, jaką posiada materiał o najwyższym stopniu tajności. § 9. 1. Na kopiach, odpisach, wypisach, wyciągach lub tłumaczeniach dokumentu zawierającego informacje niejawne umieszcza się numer, pod którym zostały zarejestrowane w dzienniku ewidencji wykonanych dokumentów. 2. Na kopii, odpisie, wypisie, wyciągu lub tłumaczeniu: 1) umieszcza się w prawym górnym rogu na wszystkich stronach napis: "Kopia", "Odpis", "Wypis", "Wyciąg" lub "Tłumaczenie z języka - ....... (nazwa języka) ....... - (imię i nazwisko tłumacza)" oraz dodatkowo na pierwszej stronie numer egzemplarza wykonanej kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia; 2) pod podpisem osoby, o której mowa w § 3 pkt 3 lit. c, umieszcza się napis: "Za zgodność" i odcisk tuszowej pieczęci urzędowej z nazwą jednostki lub komórki organizacyjnej (numerem jednostki wojskowej), w której sporządzono kopię, odpis, wypis, wyciąg lub tłumaczenie. 3. Zgodność z oryginałem kopii, odpisu, wypisu lub wyciągu potwierdza podpisem kierownik jednostki lub komórki organizacyjnej albo osoba upoważniona, a tłumaczenia - osoba dokonująca tłumaczenia. 4. Fakt sporządzenia kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia odnotowuje się na dokumencie, z którego sporządzono kopię, odpis, wypis, wyciąg lub tłumaczenie, poprzez odcisk pieczęci lub umieszczenie adnotacji informującej o: 1) nazwie jednostki lub komórki organizacyjnej, w której sporządzono kopię, odpis, wypis, wyciąg lub tłumaczenie; 2) liczbie egzemplarzy sporządzonych kopii, odpisów, wypisów, wyciągów lub tłumaczeń; 3) dacie sporządzenia kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia; 4) pozycji dziennika ewidencji wykonanych dokumentów, pod którą zarejestrowano kopię, odpis, wypis, wyciąg lub tłumaczenie. 5. Odcisk pieczęci lub informację, o której mowa w ust. 4, zamieszcza się na dokumencie przed sporządzeniem jego kopii, odpisu, wypisu, wyciągu lub tłumaczenia. § 10. Traci moc rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z dnia 26 lutego 1999 r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów, w tym klauzulami tajności, oraz sposobu umieszczania klauzul na tych materiałach (Dz. U. Nr 18, poz. 167 oraz z 2001 r. Nr 121, poz. 1305). § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 2 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 212, poz. 2074) Na podstawie art. 223 ust. 2 i art. 225 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059, Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 888) w § 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi: 1) w pierwszej instancji: a) w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna - stawkę obliczoną na podstawie § 6, b) za sporządzenie skargi i udział w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego - 600 zł, c) w innej sprawie - 240 zł; 2) w drugiej instancji: a) za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny - 100 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł, b) za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł, c) za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam radca prawny, nie sporządził i nie wniósł kasacji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł, d) w postępowaniu zażaleniowym - 120 zł.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Drawieńskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2097) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Drawieńskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2097) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Wydeptywanie pokrywy glebowej, uszkadzanie brzegów rzek i jezior przez pieszych.Wykonanie zabezpieczeń technicznych, polegających na naprawie kładek, poręczy i schodków oraz pomostów wędkarskich. Oznakowanie i utrzymanie szlaków turystycznych, miejsc postoju i biwakowania, przystani wodnych i miejsc rekreacyjnych. 2Masowe obumierania drzew uszkodzonych przez owady i grzyby.Wykładanie pułapek na owady, usuwanie drzew opanowanych przez grzyby i owady oraz usuwanie drzew wywróconych i złamanych, zagrażających trwałości drzewostanów. 3Uszkadzanie odnowień naturalnych drzewostanów, upraw leśnych i młodników powodowane nadmierną ilością jeleni, saren i dzików.Zabezpieczenie drzewek środkami zapachowymi (repelentami), osłonkami, grodzenie powierzchni. Regulacja liczebności zwierząt łownych. 4Nieprawidłowy skład gatunkowy drzewostanów w stosunku do siedliska oraz nieprawidłowa struktura przestrzenna i wiekowa drzewostanów.Regulacja składu gatunkowego drzewostanów przez sadzenie gatunków drzew zgodnych z siedliskiem oraz regulacja struktury przestrzennej drzewostanów. 5Nadmierne ocienienie odnowień naturalnych sosny przez drzewostan macierzysty.Przerzedzenie drzewostanu macierzystego. 6Zagrożenie pożarami.Orka pasów przeciwpożarowych (mineralizacja), usuwanie roślin z pasów przeciwpożarowych, utrzymanie w sprawności punktów czerpania wody, przejezdności dróg pożarowych. Zabezpieczanie miejsc wyznaczonych na ogniska. 7Zarastanie drzewami i krzewami oraz niepożądanymi gatunkami roślin zielnych lądowych ekosystemów nieleśnych, powodujące obniżenie różnorodności biologicznej.Usuwanie drzew i krzewów (koszenie). Eliminacja niepożądanych gatunków roślin zielnych. 8Niewłaściwy skład gatunkowy ryb w wodach Parku.Regulacja składu gatunkowego i struktury wiekowej populacji ryb poprzez odłowy regulacyjne, zarybienia, ochronę tarlisk i zimowisk. 9Zagrożenie ptaków w okresie zimowym.Dokarmianie w okresie śnieżnej i mroźnej zimy. 10Niska liczebność niektórych cennych gatunków ptaków i nietoperzy.Wyznaczanie stref ochronnych dla gatunków zagrożonych. Wywieszanie budek lęgowych. Pozostawianie wszystkich drzew dziuplastych i niezagrażających trwałości drzewostanów drzew zamierających, martwych, wykrotów i złomów. 11Zagrożenie zwierząt i ludzi wścieklizną.Redukcja osobników rozprzestrzeniających chorobę. 12Zanikanie istniejących śladów po obiektach dawnej kultury materialnej.Odsłanianie śladów dawnej kultury materialnej, oznakowanie tablicami informacyjnymi. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na: - strzygonię choinówkę - 70 sztuk; - brudnicę mniszkę - 120 sztuk; - drwalnika paskowanego - 60 sztuk; - cetyńce - 110 sztuk; - kornika drukarza - 10 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową1). Kontrola rozwoju brudnicy mniszki (zbieranie różnych form rozwojowych owada).Obwody Ochronne: (Sitno, Pustelnia, Knieja, Dębina, Ostrowiec, Kamienna)1). Kontrolne poszukiwanie owadów w ściółce, w ilości 290 prób.Obszar objęty ochroną częściową1). Kontrolne poszukiwanie pędraków w glebie, zebranie pędraków i zasypanie dołów. Wykopanie 25 dołów.134h1). Wykonanie ogrodzeń z siatki w celu ochrony upraw leśnych przed zwierzętami, na długości 5.300 m.98b, 104i, d, 178b, 257a, 317f. Naprawa starych ogrodzeń przez wzmacnianie żerdziami dołu siatki, na długości 1.340 m.18w, 16h. Zabezpieczenie upraw leśnych środkami zapachowymi (repelentami) przed zwierzętami, na powierzchni 212,11 ha.(8b, c, 10d, g)1), 12c, 16f, g, m, (18r, x, 21g, j, 22a, 24c, f, j, k, 40h, 46i, 53f, g, 66b, 74g, f, 89a)1), 93d, (95h, 132j, 134j)1), 139h, d, g, (140a, i, j, 157d, g, 158m, 159g, i, p, r, s, 165c, 167b, 169d, 170c, 171k, l, 174d, 175f, 178a, 179b,c,d,f)1), 180c, 181f, (188h)1), g, (189a, b, 192f, d, 194b, d, g, i, 195a, 196g, 209a, 217g, 223h, 251c, 253d)1), 267l, (311b, 322d, 323c)1). Zakładanie na drzewka osłonek zabezpieczających przed zwierzętami, w ilości 7.000 sztuk.91b, 267l. Regulacja liczebności populacji zwierząt łownych przez redukcję: 103 sztuk jeleni; 94 sztuk saren; 83 sztuk dzików.Obwody Ochronne: (Sitno, Pustelnia, Knieja, Dębina, Ostrowiec i Kamienna)1). Usuwanie drzew opanowanych przez grzyby i owady oraz drzew wywróconych i złamanych, zagrażających trwałości drzewostanówObszar objęty ochroną częściową1). Przebudowa drzewostanów sosnowych przez wykonanie gniazd i odnowienie drzewami gatunków liściastych, na powierzchni 60,50 ha.16g, f, m, 177h, 203d, 303c, 331h, 371b, 372g, h, 400j, 401g. Przebudowa drzewostanów brzozowych przez wykonanie cięć pielęgnacyjnych oraz podsadzenie bukiem i dębem, na powierzchni 1,95 ha.331i. Przebudowa drzewostanów mieszanych, polegająca na odsłonięciu 2 piętra, na powierzchni 24,91 ha.198b, 212a, 377d. Odsłanianie naturalnego odnowienia sosny, na powierzchni 5,75 ha.162a, j. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 107,27 ha.27b, c, 28a, 43b, 49i, 161c, h, i, 162h, i, 205b, 238a, 240c, d, 257b, c, h, i, k, 258a, b, g, h, i, j, 288b, 324f, 364c, d, f, 367a, d, g, 374d, 375d, h, 377c. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 124,64 ha.10a, 16b, c, 17a, 26c, 49l, 54a, 102h, 162b, c, f, g, 164b,c, 165b,f, 177b, 205d, f, 206f, 257a, 286f, 287j, 302f, 320a, 370j, l, 401b, j. Uporządkowanie terenu pod uzupełnienia (szkody po śniegołomach), na powierzchni 1,05 ha.34b, 53l. Pielęgnowanie upraw leśnych przez usuwanie drzew chorych, uszkodzonych oraz regulację zagęszczenia drzew (czyszczenia wczesne), na powierzchni 6,64 ha.135b1. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach, (czyszczenia późne), na powierzchni 124,64 ha.1f, 5b, 15a, f, 24l, 27b, c, 43b, 44c, 66a, 67g, 71a, b, 74k, 76a, 82b, i, 83a, b, 89d, 90a, c, 106c, d, 107a, 117d, 161c, d, 162k, 165g, 168b, 173i, 174a, 180a, 181a, b, d, 182a, 186k, 189g, 190g, 201d, 202d, 205b, 258c, 304c, 310a, r, 324c, d, 325c, d. Hodowla sadzonek w szkółkach leśnych, na powierzchni 2,60 ha.(134h, 219n)1). Naprawa i wymiana ogrodzenia z siatki na szkółce, na długości 550 m.219n. Pielęgnacja gleby na nowej szkółce, na powierzchni 5,08 ha148f. Utrzymanie pryzm kompostowych na potrzeby szkółki (natlenianie i rozdrabnianie mechaniczne), w ilości 2.400 m przestrzennych.148o. Zbiór nasion: - dębu bezszypułkowego, w ilości 5.000 kg; - buka w ilości 500 kg.(Drzewostany na obszarze Parku)1). Przebudowa drzewostanu przez dosadzanie (w gniazdach) drzew gatunków liściastych, na powierzchni 12,70 ha.12c, 69p, 71g, 82h, 91b, 104i, d, 178b, 234h, 260d, 317f. Przebudowa drzewostanu przez dosadzanie drzew gatunków liściastych pod osłoną drzewostanu, na powierzchni 19,33 ha.16f, g, m, 93d, 180c, 181f, 267l, 257a, 302f. Sadzenie drzew gatunków liściastych na uprawach leśnych (poprawki i uzupełnienia), na powierzchni 5,50 ha.8a, d, g, h, 9d, 13d, 14d, 15b, 16h, 19f, 20f, 22c, d, 24d, f, 33d, i, 42a, 47k, 51c, h, k, 52f. Wykaszanie roślin zielnych na uprawach leśnych (pielęgnacja upraw), na powierzchni 210,50 ha.(5b, j, 8a, b, d, f, g, h, 9d, 10d, g, 12a,13d,14b, d, 15b)1), 16f, g, (h)1), m, (18o, r, w, x, 19f, 20f, 21g)1), j, (22a, c, d, 24c, d, f, h)1), j, k, (33d, i, 42a, 46i, 47k, 51c, h, k, 52f, 53f, 69n)1), p, 71g, (74h)1), 82h, (83a, j, 89b, 91h, k, l, 96a, b)1), k, 98b, (d, 99m, 103g, 105d, f, 116a, 117f, 118c, 120a)1), 134c, (139b, 140f, 142b, 167b, 170c, 179b, c, d, 192h, 201g, 202b, c, d, 207h, 221g, 229b)1), 234h, (242f, 244c)1), 257a, 260d, (269d, 271d, 292g, 302g, h, 303f, 304b)1), 309f, 317f, 324c. Oczyszczenie pasów przeciwpożarowych przez obcięcie części gałęzi drzew i wyniesienie gałęzi poza pas, na powierzchni 343,00 ha.Obwody Ochronne: (Sitno, Pustelnia, Knieja, Dębina, Ostrowiec, Kamienna)1). Utrzymanie infrastruktury technicznej (naprawa i konserwacja) nawierzchni dróg i mostów.Obwody Ochronne: (Sitno, Pustelnia, Knieja, Dębina, Ostrowiec, Kamienna)1). Utrzymanie 17 punktów czerpania wody dla celów gaśniczych. Naprawa pomostów, wycięcie krzewów oraz pochylonych drzew i zwisających gałęzi. Utrzymanie przejezdności dróg pożarowych i dojazdowych do punktów czerpania wody. Odnowienie oznakowań.Obwody Ochronne: (Sitno, Pustelnia, Knieja, Dębina, Ostrowiec, Kamienna)1). Oranie pasów przeciwpożarowych (mineralizowanie), na długości 108,2 km.Obwody Ochronne: (Sitno, Pustelnia, Knieja, Dębina, Ostrowiec i Kamienna - drogi publiczne oraz na granicy lasu z nieużytkami)1). 2. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Wykaszanie ręczne i mechaniczne roślinności zielnej na bagnach, na powierzchni 14,18 ha.30g, 31b, 68d, 142l, 228k, 230d, (353f, 392b1, 403d)1), 404f. Wykaszanie ręczne i mechaniczne roślinności zielnej na łąkach oraz usuwanie drzew i krzewów, na powierzchni 42,09 ha.(12d, 40j, 52d, 53i3, 56c1, c2, c3, c4, d3, 121b)1), g, (126a, 143g)1), 149b, 191c, (200h, 213j)1), 226h, 384i, 392b2, (393r,x, 394d, 401d, 402s)1), n, (403g)1). Wykaszanie ręczne i mechaniczne roślinności zielnej na pastwiskach oraz usuwanie drzew i krzewów, na powierzchni 13,65 ha.(16i, 31j, 143h)1), 144b, (145b)1), 149f, 154c, f, 201j, (213i)1), 232b, 313s, 318d, g, (370g, 385o, 402t)1), 404d, (h)1). Wykaszanie ręczne i mechaniczne roślinności zielnej na nieużytkowanych rolach, na powierzchni 21,55 ha.(121a)1), i, 318f, k, (393o, w, 394g, k, 398n, 404n)1). Usuwanie części drzew i krzewów na nieużytkowanych rolach, na powierzchni 13,95 ha.118a, c. Usuwanie drzew i krzewów na bagnach, na powierzchni 13,70 ha.142l, 228k, 313y, 315d, 321i, 351i, 352f. Usuwanie zarośli wierzbowych na łąkach, na powierzchni 1,57 ha.393x. Usuwanie drzew i krzewów w celu restytucji zbiorowisk nieleśnych.392b, 312x. 3. Ochrona źródlisk.Odkrzaczanie powierzchni źródlisk zagrożonych zarastaniem drzewami i krzewami, na powierzchni 7,01 ha.13a2, 294f, h, 295b, c. Wykaszanie roślinności na mokradłach (mechowiskach soligenicznych), na powierzchni 8,51 ha.13a1, a2, 19a, b. Wykaszanie roślinności na olsie źródliskowym, na powierzchni 3,20 ha.61d, 103i, 294h, 360f. 4. Ochrona ekosystemów wodnych.Zarybienie smoltami łososia, w ilości 20.000 sztuk.**(Rzeka Drawa)1). Zarybienie narybkiem łososia, w ilości 30.000 sztuk.**(Rzeka Płociczna)1). Zarybienie narybkiem pstrąga potokowego, w ilości 50.000 sztuk.**(Rzeka Drawa)1). Zarybienie narybkiem wczesnym certy (forma stacjonarna), w ilości 30.000 sztuk.**(Jezioro Ostrowieckie)1). Zarybienie narybkiem letnim suma, w ilości 9.000 sztuk.**(Rzeka Drawa)1), jeziora: Sitno, Płociczno. Zarybienie narybkiem szczupaka, w ilości 350.000 sztuk.Jeziora: (Jamno, Ostrowieckie, Płociczno)1), Sitno. Pozyskanie tarlaków certy (forma stacjonarna), w ilości 20 sztuk.Jeziora: (Ostrowieckie)1), Płociczno, Jamno. Pozyskanie tarlaków sielawy, w ilości 500 sztuk.(Jezioro Płociowe)1). Pozyskanie produktów płciowych (ikra i mlecz) szczupaka, w ilości 8 kg.Jeziora: (Ostrowieckie, Płociczno)1). Pozyskanie tarlaków pstrąga potokowego w celu uzupełnienia stada tarłowego, w ilości 50 sztuk.Rzeki: Drawa i Płociczna. Pozyskanie tarlaków troci wędrownej (w ramach programu restytucji gatunku), w ilości 10 sztuk.Rzeki: (Drawa, Płociczna)1). Pozyskanie produktów płciowych siei, w ilości 1 kg.Jezioro Czarne. Zarybienie narybkiem jesiennym siei, w ilości 25.000 sztuk.Jezioro Czarne. Pozyskanie tarlaków brzany, w ilości 30 sztuk.Rzeka Drawa. Zarybienie wylęgiem sielawy, w ilości 800.000 sztuk.Jeziora: Marta, Ostrowieckie, Płociowe. Zarybienie narybkiem letnim lipienia, w ilości 17.000 sztuk.Rzeki: Drawa i Płociczna. Połowy tarlaków lipienia w celu stworzenia stada tarłowego, w ilości 50 sztuk.Rzeki: Drawa i Płociczna. Pozyskanie tarlaków troci jeziorowej w celu utworzenia stada tarłowego (w ramach wzmocnienia populacji), w ilości 8 sztuk.Jezioro Ostrowieckie, rzeka Płociczna. Połowy regulacyjne ryb: - karpiowatych (płoci, leszcza, wzdręgi, krąpia, klenia), w ilości łącznej nie mniejszej niż 4.700 kg. - węgorza, okonia, szczupaka, w ilości nie większej niż odpowiednio: 100 kg, 350 kg, 25 kg.(Jeziora: Ostrowieckie, Sitno)1). Odłowy kontrolne ryb, w ilości: 6 kontroli do 200 kg, 4 kontrole do 150 kg, 3 kontrole do 50 kg, 3 kontrole do 50 kg.Jezioro Pecnik Duży. Jezioro Pecnik Mały. Jezioro Perkoz. Jezioro Moczel. Odłowy ryb w celu kontroli stanu ich populacji (kontrolne odłowy przyżyciowe): 5 kontroli, 2 kontrole, 2 kontrole, 2 kontrole, 2 kontrole, 2 kontrole.(Rzeka Drawa)1). (Rzeka Płociczna)1). Jezioro Pecnik Duży. Jezioro Pecnik Mały. Jezioro Perkoz. Jezioro Moczel. 5. Ochrona zwierząt.Wywieszenie schronów dla nietoperzy, w ilości 410 sztuk.(Obszar objęty ochroną częściową)1). Wykładanie w czasie zimy karmy dla ptaków, w ilości 300 kg.Obszar objęty ochroną częściową. Redukcja lisa, w ilości 10 sztuk, i jenota, w ilości 10 sztuk.(Obszar objęty ochroną częściową)1). 6. Ochrona wartości kulturowych.Odnowienie miejsc historycznych przez wykoszenie roślinności lub usunięcie pojedynczych drzew i krzewów niezwiązanych z dawnymi osadami ludzkimi, w 4 obiektach.394b (teren d. osady Suchowski Młyn - binduga Kamienna Prawa), 394n (teren d. osady Podszkle), 17g (teren d. osady Martwica), 1c (teren d. osady Nowy Młyn). Utrzymanie porządku na cmentarzu i zabytkowej alei klonowej, naprawa i konserwacja ogrodzeń, konserwacja obiektów.(Osada Ostrowiec)1). Renowacja zabytkowego parku podworskiego.wieś Barnimie. 7. Udostępnienie Parku dla turystyki.Udostępnienie dla turystów 6 miejsc biwakowych, remont bieżący wiat, tablic informacyjnych, pomostów do cumowania kajaków w sześciu miejscach biwakowania oraz utrzymanie dwóch Punktów Informacji Turystycznej.Miejsca biwakowania: (Drawnik, Barnimie, Bogdanka, Sitnica, Pstrąg, Kamienna, Punkt Informacji Turystycznej w Głusku, Punkt Informacji Turystycznej i Przystań Wodna w Drawnie)1). Budowa szamb w miejscach biwakowania, w ilości 5 sztuk.Miejsca biwakowania: Barnimie, Bogdanka, Sinica, Pstrąg, Kamienna. Udostępnienie dla turystów dziewięciu miejsc postoju pojazdów, remont bieżący wiat, tablic informacyjnych, ogrodzeń.(Drewniany Kamień, Sitno, Pustelnia, Międzybór, Rogoźnica, Ostrowiec, Zakręt Raka, Jezioro Ostrowieckie, Sinica)1). Udostępnienie szlaków pieszych oraz odnowienie oznakowania, na odcinku 77 km.(Szlak czerwony: Drawno - Stare Osieczno, szlak żółty: Pustelnia - Jezioro Ostrowieckie, szlak niebieski: Springe - Jezioro Ostrowieckie, szlak niebieski Głodne Jeziorka, szlak niebieski: Nowa Korytnica - Miradz, szlak niebieski: Jagoda - Stara Węgornia, szlak żółty: Człopa - Stare Osieczno, szlak czarny: Jezioro Ostrowieckie - Ostrowiec, szlak zielony: Nowa Korytnica - Zatom, szlak czerwony: Człopa - Tuczno)1). Zagospodarowanie infrastruktury niezbędnej do jej prawidłowego funkcjonowania - wykonanie 4 ścieżek dydaktycznych.Ścieżki dydaktyczne: (Barnimie - Zatom)1), Międzybór - Zatom2), Głusko, Jezioro Ostrowieckie. Remont bieżący pomostów wędkarskich.(Jezioro Ostrowieckie, Jezioro Sitno)1). Udostępnienie wód do spływów kajakowych od 1 stycznia do 14 marca i od 1 lipca do 31 grudnia.(Rzeka Drawa)1). Udostępnienie wód do amatorskiego połowu ryb od 1 stycznia do 14 marca i od 1 lipca do 31 grudnia.(Rzeka Drawa)1). Udostępnienie wód do amatorskiego połowu ryb od 1 kwietnia do 30 listopada.(Jezioro Ostrowieckie, Jezioro Sitno)1). Objaśnienia: * Ekosystemy leśne i nieleśne parku narodowego podzielone są na oddziały oznaczone liczbami i pododdziały oznaczone literami. Podział ten wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania projektu planu ochrony dla parku narodowego (Dz. U. Nr 55, poz. 495). ** Zarybianie powinno być dokonane w oparciu o materiał zarybieniowy o cechach właściwych dla lokalnych populacji ryb, w celu stabilizacji składów jakościowych i ilościowych populacji ryb występujących na terenie parku narodowego. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Gorczańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2098) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Gorczańskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2098) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Erozja dróg i ścieżek powodowana przez wody opadowe.Zabudowa przeciwerozyjna spowalniająca spływ powierzchniowy wód opadowych z dróg i ścieżek. 2Erozja ziemna i niszczenie roślinności spowodowane przez pieszych.Remont szlaków turystycznych i ścieżek edukacyjnych oraz miejsc przeznaczonych do biwakowania. 3Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów oraz struktura przestrzenna drzewostanów.Przebudowa drzewostanów. Produkcja sadzonek gatunków drzew z nasion rodzimego pochodzenia. 4Zagrożenie drzewostanów powodowane przez masowe występowanie owadów (kornik drukarz, kornik drukarczyk, drwalnik paskowany, brudnica mniszka) i grzybów pasożytniczych (opieńka, huba korzeniowa).Usuwanie drzew zasiedlonych przez owady lub grzyby. Wykładanie pułapek na owady, korowanie zasiedlonego drewna. Prognozowanie występowania owadów. 5Uszkadzanie odnowień i młodników leśnych przez zwierzęta.Zabezpieczanie odnowień i młodników przed szkodami od zwierząt. Odstrzały redukcyjne nadmiernej liczebności jelenia. Ochrona ostoi dużych drapieżników. 6Naturalne pojawianie się niepożądanych gatunków drzew i krzewów oraz niepożądanych gatunków roślin zielnych w cennych przyrodniczo ekosystemach nieleśnych, powodujące ich degradację.Wykaszanie niepożądanych roślin zielnych oraz usuwanie niepożądanych drzew i krzewów z powierzchni ekosystemów nieleśnych. 7Zanikanie niektórych gatunków roślin w następstwie zaniechania gospodarki pasterskiej.Wykaszanie roślin zielnych oraz wypas owiec w celu zatrzymania degradacji cennych zespołów roślinnych. 8Zanikanie miejsc rozrodu płazów i bezkręgowców związanych ze stojącą wodą.Zachowanie i odtwarzanie niewielkich zbiorników wodnych wykorzystywanych przez płazy oraz wodne bezkręgowce jako miejsca rozrodu. 9Duża śmiertelność płazów w okresie godowym podczas ich przechodzenia przez drogi w Parku i jego otulinie.Wykonywanie zabezpieczeń przy drogach, w miejscach wędrówek płazów oraz przenoszenie płazów. 10Mała ilość miejsc lęgowych dla ptaków gniazdujących w dziuplach oraz zagrożenia dla ptaków w okresie zimowym.Pozostawianie drzew dziuplastych, wywieszanie skrzynek lęgowych dla ptaków w drzewostanach. Dokarmianie ptaków w okresie mroźnej i śnieżnej zimy. 11Zagrożenie populacji głuszca i cietrzewia.Rozpoznanie stanu populacji i zagrożeń dla głuszca i cietrzewia. 12Zagrożenie populacji dużych drapieżników, szczególnie populacji rysia.Ochrona naturalnych ostoi, przeciwdziałanie kłusownictwu. 13Niszczenie szałasów związanych z dawną gospodarką pasterską.Remont zagrożonych obiektów. 14Naturalne pojawianie się niepożądanych gatunków drzew i krzewów oraz gatunków roślin zielnych w parku dworskim w Porębie Wielkiej oraz innych miejscach historycznych, powodujące obniżanie ich wartości estetycznej i dydaktycznej.Usuwanie nadmiernie rozwijających się drzew i krzewów, pielęgnacja pozostałych, koszenie roślinności zielnej. Prace porządkowe. 15Zagrożenia wynikające z istniejącej struktury własności.Wykup enklaw Parku będących własnością prywatną. 16Szkody w drzewostanach powodowane przez silne wiatry oraz okiść.Usuwanie powalonych i uszkodzonych drzew i ich części ze szlaków turystycznych, ścieżek rowerowych i spacerowych oraz dróg stokowych. 17Osuszanie terenu przyległego do Parku przez budowę ujęć wody. Zanikanie cennych przyrodniczo siedlisk.Możliwość poboru wody z ujęcia przy odbudowanej przegrodzie piętrzącej potoku Konina, na granicy Parku. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej i gleb.Zabudowa przeciwerozyjna dróg przez budowę stopni z drewna, wypełnianie rowów erozyjnych rumoszem skalnym. Zabezpieczenia przeciwerozyjne przy przepustach drogowych.Obszar całego Parku, zgodnie z zaistniałymi potrzebami. Remont nawierzchni szlaków turystycznych (do 5 % ogólnej długości w Parku) i ścieżek edukacyjnych (do 10 % ogólnej długości w Parku), na łącznej długości 6.085 m.Obszar całego Parku, zgodnie z zaistniałymi potrzebami. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Hodowla sadzonek drzew, na powierzchni 0,12 ha.77d1). Szkółka leśna w ugorze, na powierzchni 0,56 ha.(64f, 77d, 210m)1). Usuwanie zasiedlonych drzew (posusz czynny) oraz korowanie ściętych świerków.Obszar objęty ochroną częściową1). Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na kornika drukarza, drwalnika paskowanego i brudnicę mniszkę, w ilości 700 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową1). Wyłożenie drzew pułapkowych przygotowanych z drzew połamanych i przewróconych, w celu oceny stopnia rozwoju populacji kornika drukarza, w ilości 70 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową1). Prognozowanie występowania owadów z rodzaju zasnuja, na 90 powierzchniach próbnych.Obszar całego Parku. Monitoring stanu populacji kornika drukarza, drwalnika paskowanego i brudnicy mniszki za pomocą pułapek feromonowych, w ilości 400 sztuk.Obszar objęty ochroną ścisłą1). Zabezpieczenie drzewek tubami i palikami, w ilości 500 sztuk.(11d, 43b, c, 45f, 46c, 47c, d, 116a, 119a)1) 182b, c, h, f, (183i, 191a, 192b, 198f, 208a, d, f)1). Mechaniczne zabezpieczanie upraw i młodników jodłowych (spiralami) przed zgryzaniem przez zwierzęta, na powierzchni 198,00 ha.(1a, b, 2a, b, c, 3b, c, 9a, 10a, b, 11d, g, h, 18c, 22a, b, g, 23a, b, c, 31a, 32f, g)1) 32d, (36a, b, d, 37b, 38a, b, 39a, 42a, b, d, 43a, b, c, d, 45g, 47a, b, 48b, c, 49a, 50b, 51b, c, 52c, 56c, d, 58a, 59a, 79c, d, 80a, 85a, 108b, c, d, f, 109a, 110a, c, 114b, 116a, b, 119a, b, 121a, 122b, 123c, d, 128a)1) 129b, (131c, d, 145h, f, 146f, 147b, 148a, 161ab, 173a, b, 175f, 176a, b, 181h, 182f, h, i, 183i, 190b, 191a, 192a, b, 194a, 195a, 197a, b, c, g)1), 199i, (199j, 201b)1), 203a, (203b, 206a, 207a, 208a)1), 208d, f, h, (209a, b)1). Zabezpieczanie upraw i młodników jodłowych środkami zapachowymi (repelentami) przed zwierzętami, na powierzchni 69,00 ha.(11d, h)1), 11f, 18a, b, c, 19b, 22a, b, g, 23a, b, c, 29a, 37b1), 38c, 39b, (43b, c, 44f, 45f, 46c, 47c, d, 48a, 49f, 50c, 51a, b, 62a, 116a, 119a, 183i, j, 191a, 192b, 196f, 198a, b, d, f, 199b, c, h, j, 201b, 207a, 208a, d, f, 209a, b)1). Odstrzały redukcyjne nadmiernej populacji jelenia, w ilości 38 sztuk.Obwody Ochronne: Turbacz, Kudłoń, Suhora. 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Wycinanie drzew i krzewów na polanach, na łącznej powierzchni 2,00 ha:Polany: Podkopie Górne 22c, Stare Izbiska 207f, Turbaczyk a, c. Koszenie mechaniczne i ręczne roślin zielnych na polanach, na łącznej powierzchni 105,56 ha.Polany: Bieniowe - b1), Borysówka Dolna - (b, d)1) Borysówka Hubiakowa - 148d, Czoło Turbacza - a, Dwór - (210f, h, i, j, k, l, p, r)1), 210 d, s, Figurki Górne - a, Francisyna - b, Gabrowska Duża - b, Gorc Porębski - (a, b)1), Wierchy Zarębskie - c1', Hucisko - (62c, 56i)1) Józefowa - a1), Jonkówki - a1), d, Kopa - a1), b, Łąki - b1), a, Łonna - a1) Morgi Czajkowskie - 145i1), Morgi Polackie - 145d1), Oberówka - 48f1), Osada - (107 a, d, h, j)1), Podmostownica - a1), b, Podskały - a1) Przysłopek - a, b, Skole Pańskie - (181g, 183 c)1) Stare Wierchy - b, c, Stawieniec - (b, c)1), a, Szałasisko Porębskie - a1), Śmierdząca - a1), Średnie - a1), Świnkówka - a1), Trusiówka - 77f1), Turbaczyk - a1), d, U Mikołajczyka - (162c, 161f,)1) Wolarnia - 88c1), Wyżnia - b1), Wzorowa - c, Wysznia - 182g1), Zielenica, Rąbaniska - a1), Adamówka, Biedowa, Gabrowska Mała, Kułachowa, Podwyszańska, Solnisko, Gwałtka, Okrągła, Młynarska, Ustępne, Stare Izbiska - 207 f. Wypas owiec i bydła na polanach, na łącznej powierzchni 89,79 ha. Jeżeli wypas nie dojdzie do skutku, to powierzchnie te lub ich części zostaną wykoszone mechanicznie lub ręcznie.Polany: Gąsiorowska - a1), Wierchy Zarębskie - (a, b)1), d, Wolnica - a1), Wzorowa - (a, b)1), Jaworzynka - a, Starmaszka - a1), Suhora - (a, c, d)1), e, Tobołów - a1) Mostownica - (a, b)1), Jonkówki - (a, b, c, d, e)1), Zielenica - (a, b, c, d, e, f, g, h, i)1) Potasznia - a, b, Podkopie Górne - 22 c. 4. Ochrona ekosystemów wodnych.Budowa kolektora wodnego z ujęcia wody przy odbudowanej przegrodzie piętrzącej na potoku Konina, na granicy Parku (ze środków gminy Niedźwiedź).37 g, d. 5. Ochrona zwierząt.Odtworzenie miejsc rozrodu płazów przez odkopanie oraz zabezpieczenie poziomu wody dawnych zbiorników wodnych, w ilości 3 sztuk.(52c, 210j)1). Konserwacja istniejących zbiorników przez ich pogłębienie, rozszerzenie, zabezpieczenie brzegów oraz dopływu wody i światła, w ilości 12 sztuk.32h1), 37g, (38d, 39a, 48f)1), (56a, 110d, c)1), 195b, (196b, 210j)1). Wystawienie płotków zabezpieczających przy drogach, na długości 1.400 m oraz przenoszenie płazów.(32d, h, 37a, g)1), 37d, (38d, 39a, 46d, f, 47d, 48c, f, 49f, 50d, f, 56a, 108f)1) 110c, 110f, d1), 195b, 196b, 210h, p1). Dokarmianie ptaków w okresie zimowym, przez wyłożenie 1.600 kg karmy.Przy budynkach wolno stojących (osady leśne) oraz wzdłuż głównych dolin1). Wywieszenie nowych skrzynek lęgowych dla ptaków, w ilości około 140 sztuk; czyszczenie uprzednio wywieszonych 700 sztuk.Oczyszczenie oraz wymiana uszkodzonych skrzynek lęgowych, w miejscach stałego ich wywieszania1). 6. Ochrona wartości kulturowych.Usunięcie pojedynczych krzewów i podrostów przy alejkach w Parku i sadzie, wykoszenie roślinności zielnej w kompleksie zabytkowego parku dworskiego w Porębie Wielkiej, bieżące remonty, konserwacja drzew, na powierzchni 2,45 ha.(210 f, g, h, m, n)1). Remont szałasów - 4 obiekty.Polany: Mostownica, Jonkówki, Hala Wzorowa, Borysówka Hubiakowa. 7. Udostępnianie Parku dla turystyki i edukacji.Oczyszczenie szlaków turystycznych, ścieżek rowerowych i spacerowych, dróg stokowych z powalonych, złamanych drzew i ich części.Obszar całego Parku. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą, obwody ochronne oraz obszary objęte ochroną częściową i ścisłą podano zgodnie z mapą przeglądową Gorczańskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez ProGea Consulting w Krakowie w skali 1:20.000, według stanu na 1.01.1998 r. Mapy znajdują się w siedzibie Gorczańskiego Parku Narodowego w miejscowości Poręba Wielka. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Parku Narodowego Gór Stołowych (Dz. U. Nr 214, poz. 2099) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Parku Narodowego Gór Stołowych na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Nieprawidłowy skład gatunkowy drzewostanów w stosunku do siedliska, nieprawidłowa struktura przestrzenna w drzewostanach sztucznego pochodzenia.Regulacja składu gatunkowego i struktury przestrzennej drzewostanów. Stwarzanie warunków do powstania odnowienia naturalnego i sztucznego dla gatunków drzew zgodnych z siedliskiem. Hodowla sadzonek drzew do nasadzeń na powierzchniach leśnych. 2Zamieranie drzewostanów iglastych na skutek żerów owadów.Wykładanie pułapek na owady. Korowanie drewna. Usuwanie drzew połamanych i wywróconych, zagrażających trwałości drzewostanów. 3Uszkadzanie upraw leśnych i młodników przez jelenie i sarny.Grodzenie upraw leśnych. Zabezpieczanie młodników środkami zapachowymi (repelentami). Redukcja liczebności jelenia i sarny. 4Zarastanie (sukcesja) ekosystemów łąkowych niepożądanymi gatunkami roślin.Koszenie mechaniczne i ręczne wraz z usuwaniem pokosu oraz usuwanie drzew i krzewów. 5Niska liczebność populacji niektórych gatunków ptaków.Pozostawianie drzew dziuplastych. Wywieszanie budek lęgowych w celu zwiększenia populacji gatunków ptaków gniazdujących w dziuplach. 6Wydeptywanie, zaśmiecanie i niszczenie przez ludzi roślinności wzdłuż szlaków turystycznych.Grodzenie niszczonych miejsc drewnianymi barierami, utrzymanie czystości na szlakach turystycznych, utrzymanie kabin sanitarnych (WC), utrzymanie dostępności szlaków, utrzymanie schronów turystycznych i miejsc odpoczynku. Utrzymywanie wyznaczonych miejsc do palenia ognia. Zagospodarowanie byłych obiektów wojskowych w rejonie Błędnych Skał na potrzeby zaplecza usługowo-sanitarnego. 7Nadmierny ruch pojazdów w rejonie Błędnych Skał.Przebudowa parkingu YMCA, budowa zaplecza sanitarnego, zamknięcie ruchu pojazdów w rejonie Błędnych Skał. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej.Przywrócenie naturalnych stosunków wodnych na zdegradowanym torfowisku "Krągłe mokradło".115h, f, m. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 69,38 ha.8h, 9g, 11d, f, 14g, 22g, h, 25o, 40h, 43b, 45r, 52d, 53g, p, 55a, h, 57d, 66h, 79c, 89x, 95d, 100o, 108k, 111i, 121o, 123a, 125h, 128j, 130L, 146w, 149a, 153d. Regulacja zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 41,98 ha.31a, 66a, 102d, 108g, 125b, i, 128m, p, 145w, 152o. Rozluźnienie zwarcia drzew w drzewostanach w celu zwiększenia ilości światła dla podrostu jodłowego i bukowego (przebudowa drzewostanów), na powierzchni 94,76 ha.14c, 22b, 28a, 29a, 59c, 108i, j, 142d, 146 bx, l, m, o, 149g, h. Usuwanie drzew opanowanych przez grzyby i owady oraz drzew wywróconych i złamanych, zagrażających trwałości drzewostanów, na powierzchni 5.308 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w młodnikach i uprawach leśnych (czyszczenia wczesne i późne), na powierzchni 20,45 ha.26c, 39b, 41m, 43t, w, y, 50h, 122j, 128r, 139j. Kontrolne poszukiwania larw zasnui w glebie, na 70 stałych powierzchniach kontrolnych.Obszar objęty ochroną częściową. Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) oraz wykładanie i korowanie drzew (pułapki klasyczne) na kornika drukarza, w ilości 440 sztuk.(2f, o, 4a, d, f, 7f, 13o)1), 28a, c, (31f, g, 41g, f, 42c)1), 48d, (k, 54d, 55f, 62f, g, 63i, 64d, 65b, c, 67b, 70g, 71a, 72f, 75g, l, 78f, 82i, 85a, b, 87k, o, 90b, i, 91m, 95a, i, 96o, 97h, l, 101a, 105b, 106b, d, g, k, 112g, 114d, g, 115d, n, 117h, j, 118a, d, i, l, 119L, 120b, f, g, 121a, b, c, 143b, 146f, 147d, 149k, 152d)1). Grodzenie upraw leśnych siatką, na długości 4.500 m.4a, 19k, 22b, g, h,36b, 43dx, 46m, 49i, 59a, 50g, 51b, 52g, 75s, 108i, 121l, 121j, 146l, 149h. Zabezpieczanie sadzonek środkami zapachowymi (repelentami) przed jeleniami i sarnami, na powierzchni 188,90 ha.(2f, o, 3b, g)1), 4a, (4b, f, i, j, l, n, 6a, d, h, j, 7b, f, 12i, j)1), 16f, (18t, 20c, 21g, 22b, 28a, b, c, 29m, 31a, d, f, 32a, d, 38a, i, 39a, 40i, 41f, g, i, k, 43a, 47n, t, 48d, g, k)1), 49a, (49c, g, i, 50g, 51f, 53m, 54a, b, 55f, g, 56a, h)1), 57a, (60f, g, h, 62i, f, g, 64d, 65b, c, 69d, h, 70g, 72t, 75g, i, l, 78a, b, d, f, t, 80f)1), 80h, j, (81h, 83k, r, 84d, 85a, i, 87k)1), 87n, o, (87y, 94c, 101a)1), 102a, (105b, 106g, k, m, 110c, 111d, 112c, g, k, 114d, n, 115d, n, 117h, j, k, 118a, b, l, t, 119b)1), 119g, (120b, f, 121b, j, l, 122a, 133j, 143a, 144c, 147d, 152k)1). Przygotowanie terenu pod uprawy leśne przez usunięcie niepożądanych krzewów, na powierzchni 21 ha.4a, 8h, 9g, 25o, 45r, 53g, p, 55a, h, 66k, 79c, 87o, m, 121o, 146bx, l, 153d. Ograniczenie liczebności jeleni i saren przez odstrzał redukcyjny: 85 sztuk jeleni i 20 sztuk saren.Obszar objęty ochroną częściową. Hodowla sadzonek drzew w szkółkach, na powierzchni 1,44 ha.(10h, 15a, 39d, 43r, 51j, 68b, 138d, 144b)1). Odnowienia powierzchni pod osłoną drzewostanu, dolesienia luk oraz poprawki i uzupełnienia, na łącznej powierzchni 32,15 ha.4a, l, 6d, j, 18f, 36b, 43dx, 46m, 48d, g, 49a, b, i, (50g)1), 52g, 54c, 57a, 59a, (65b)1), 67b, 69d, 69h, 75t, 75s, 78b, c, 80h, j, 87o, 87n, 96a, 102a, (114d)1), 115n, (118a)1), 118b, 119g, 121b, 122a, 146l. Wykaszanie roślinności zielnej w uprawach leśnych, na powierzchni 89,68 ha.(2o, 3b)1), 4a, (4b, f, j, l, 6a, d, j)1), 7b, (7f, 12i, 18f, 20c, 22b, 31g, 37n, 38g, 39h, 40g, 41g, j, i, 42c)1), 48g, 49i, (50i, g, 51f, 52d, j, 55f, 62f, i, 63i, 64d, 67k, 69d, h, 75c, n, 77b, c, d, 79j, k, 80k)1), 80h, j, (81h, 85a, 90i, 99m, 106g, 114d, j, h, 115b, d, n, r, 117h, j, k, 118a, b, c, d, i, m, l, o, 119a, b, 120b, f, g, 121a, b, c, f, j, l, 130g, h)1). Zbiór nasion i szyszek, w ilości 2.200 kg.Obszar objęty ochroną częściową. 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Koszenie łąk i usuwanie pokosu, na powierzchni 63,16 ha.6L, 18L, 19f, 21n, 21r, 26a, 51i, 52k, 72m, 113m, 131b, c, g, 137 d, f, 138b, 143d. 4. Ochrona zwierząt.Wywieszenie budek lęgowych dla włochatki, w ilości 5 sztuk.Obszar całego Parku. Wywieszenie budek lęgowych dla sokoła wędrownego, w ilości 1 sztuki.Obwód Ochronny Radków - 13b. 5. Udostępnianie Parku dla turystyki i edukacji.Budowa i wyposażenie Strzechy Edukacyjnej na Polanie YMCA.117. Budowa parkingu i budynków usługowo-turystycznych na Polanie YMCA wraz z mediami.142, 136, 134, 137, 118, 117, 128, 130. Budowa drogi objazdowej parkingu YMCA.142, 136, 118. Budowa i wyposażenie Strzechy Edukacyjnej w Batorowie, obiektów usługowo-turystycznych i parkingu.61. Budowa Strzechy Edukacyjnej w Karłowie wraz z mediami.42, 41. Remont i zagospodarowanie obiektów przejętych od wojska w rejonie Błędnych Skał.121 A. Budowa ścieżki edukacyjnej dla osób niepełnosprawnych "Błędne Skały".115. Budowa ścieżki geologicznej "Białe Ściany".97, 98. Budowa ścieżki edukacyjnej - "Ekosystemy Przyrodnicze Parku Narodowego Gór Stołowych".115, 116, 118. Remont schodów na punkcie widokowym "Pielgrzym".47. Udostępnienie punktu widokowego "Ochota Magdaleńska".34. Odsłonięcie form skalnych na "Skalnych Grzybach".46, 47. Odsłonięcie form skalnych na "Szczelińcu Wielkim".41. 6. Ochrona przeciwpożarowa.Wykaszanie pasów przeciwpożarowych o szerokości 4 m, na długości 3.000 m.Obszar objęty ochroną częściową. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą oraz obwody ochronne podano zgodnie z mapą przeglądową Parku Narodowego Gór Stołowych, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej oddział w Brzegu w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.1999 r., nr 611.1.2-7. Podział na pododdziały oznaczone literą oraz obszary objęte ochroną częściową przyjęto zgodnie z mapą gospodarstwa ochronnego Parku Narodowego Gór Stołowych, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Brzegu w skali 1:20.000, według stanu na dzień 1.01.1999 r., nr 611.1.2-7. Mapy znajdują się w siedzibie Parku Narodowego Gór Stołowych w miejscowości Kudowa Zdrój. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Kampinoskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2100) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Kampinoskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Zaśmiecanie terenu, wydeptywanie przez pieszych oraz rozjeżdżanie przez rowerzystów i turystów na koniach pokrywy glebowej.Ustawianie koszy na odpady. Budowa zapór, szlabanów i ogrodzeń w miejscach szczególnie zagrożonych. Wyznaczenie szlaku konnego i dokończenie wyznaczania szlaku rowerowego. 2Osuwanie się wydm spowodowane gwałtownymi opadami deszczu.Budowa i naprawa płotków przeciwerozyjnych. 3Nieprawidłowy skład gatunkowy drzewostanów w stosunku do siedliska, nieprawidłowa struktura przestrzenna i wiekowa w drzewostanach sztucznego pochodzenia.Regulacja składu gatunkowego i struktury przestrzennej drzewostanów. Eliminacja niepożądanych gatunków drzew. Stwarzanie warunków do powstania odnowienia naturalnego drzewostanów. Hodowla sadzonek do zalesień i odnowień. Sadzenie gatunków drzew zgodnych z siedliskiem. 4Uszkadzanie drzewostanów iglastych na skutek żerów owadów i występowania grzybów pasożytniczych.Usuwanie chorych drzew z drzewostanów, zagrażających trwałości drzewostanów. Wykładanie pułapek na owady. 5Uszkadzanie odnowień i młodników przez sarny, łosie i jelenie.Grodzenie upraw leśnych. Palikowanie sadzonek. Odstrzały redukcyjne populacji sarny i jelenia. 6Niszczenie infrastruktury turystycznej.Remont urządzeń turystycznych. Budowa małej infrastruktury w celu zatrzymania turystów na obrzeżach Parku. 7Zagrożenie pożarowe.Orka pasów przeciwpożarowych. Oczyszczanie zbiorników wody. Porządkowanie terenów szczególnie zagrożonych z materiałów łatwo palnych. Remonty dróg pożarowych. Remont i wymiana tablic informacyjnych o zagrożeniach pożarowych. Budowa nowych i remont istniejących dostrzegalni przeciwpożarowych. 8Naturalne pojawianie się niepożądanych gatunków drzew i krzewów w cennych przyrodniczo ekosystemach nieleśnych, powodujące obniżenie różnorodności biologicznej.Wykaszanie niepożądanych roślin oraz usuwanie krzewów i drzew. 9Szkody powodowane przez dziki w uprawach rolnych.Zabezpieczenie pól środkami zapachowymi (repelentami) oraz przez grodzenie. Odstrzał redukcyjny populacji dzików. 10Obniżanie się poziomu wód gruntowych w wyniku antropogenicznych przekształceń układów hydrologicznych.Budowa i konserwacja zastawek na ciekach wodnych w Parku. 11Zmniejszanie się liczebności roślin gatunków chronionych i ich siedlisk.Hodowla w szkółce i wysadzenie na wybranych powierzchniach sadzonek roślin zagrożonych. 12Zagrożenia rodzimych zwierząt przez gatunki obce.Odstrzał redukcyjny jenota i norki amerykańskiej. 13Zagrożenia zwierząt w okresie zimowym i w okresie suszy.Pogłębianie i odladzanie wodopojów. 14Zagrożenie zwierząt i ludzi wścieklizną.Odstrzał redukcyjny części lisów i jenotów, wykładanie dla zwierząt szczepionek przeciw wściekliźnie. 15Zniekształcenie krajobrazu kulturowego na skutek zaniechania ogławiania wierzb przydrożnych.Przycinanie gałęzi wierzb przydrożnych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej i gleb. 1) Przeciwdziałanie osuwaniu się wydm. 2) Ochrona obszarów Parku przed penetracją ludzi. Budowa i naprawa 30 płotków przeciwerozyjnych z drewna, na długości 60 m.Obręb Ochronny Kromnów: (178-183, 184-187)1). Wykonanie i remont blokad ruchu na obszarze ochrony częściowej, w ilości 100 sztuk.Obszar całego Parku1). Wykonanie nowych szlabanów metalowych, w ilości 30 sztuk.Obszar całego Parku1). 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna i późna), zwiększająca odporność drzewostanów na czynniki biotyczne i abiotyczne, na powierzchni 757,61 ha.Obręb Ochronny Laski: oddz. 9c, 11g, 14b, 21Af, 45d, 75d,f, 77a, o, 112c, 113c, f, 132f, 133f, 134f, 156g, 178c, f, h, 181b, c, 189b, 203n, 206f, 207a, f, 226f, g, h, j, k, 230b, 264f, k, p, 275p, 291g, h, k, 298d, 326p. Trzebież wczesna - 328,32 ha.Obręb Ochronny Kromnów: oddz. 35c,f, h, 67c, i, 82n, 85c, 102g, 119f, 123c, h, 128h, 130b, 136d, 140m,141c, 149c, 171b, 215f, 229k, 349d, i, 350p, 363d, l, 367d, g, h, r, z, 368m, o', 370j, 371k. Obręb Ochronny Kampinos: oddz. 49f,g, 99a, h, 112a, 114c, 124f, 126b, 127a, 173h, 189b, d, 196g, 204f, 315mx, 340i, 344a, f, g, 375b, h, j, l, 376b, 388c, g, 451a. Trzebież późna - 429,29 ha.Obręb Ochronny Laski: oddz. 14a, 41x, 46f, 77h, 124f, 132g, 133d, 138b, 139b, c, d, 140g, 160a, 161b, 165c, 264r. Obręb Ochronny Kromnów: oddział 1j, 2d, 3h, 7a, b, 35g, s, 42b, d, 48g, 73d, 86a, 92a, 94f, 99c, d, 102d, 104b, 114a, 118h, 121c, 123a, f, g, 124d, 148c, d, f, 149a, b, f, 150b, c, 156c, 160b, 172a, b, c, 191d, f. Obręb Ochronny Kampinos: oddz. 64m, 71l, 93d, 99f, 120b, 126i, j, 127n, o, 138a, 141b, 142a, 158c, 163d, 191d, 197g, h, 204l, 226a, b, 252b, 352n. Usuwanie drzew opanowanych przez grzyby i owady oraz drzew wywróconych i złamanych, zagrażających trwałości drzewostanów.Obszar objęty ochroną częściową. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia wczesne i późne), na powierzchni 201,39 ha.Obręb Ochronny Kromnów: oddz. 2f, 3h, 60c, 118i, 134h, 173a, 190g, i, 212d, 296d, h, 270a, 273c, k, 274t, 275k, l, n, 276n, s, 280o, 284l, 285a, d, 309c, 339k, n, p, 340k, 344z, 346a, g, p, n, 351g, ax, 352a, 357b, g, 362s, 375b, d, 376j, 406m. Obręb Ochronny Kampinos: oddz. 48h, 54 b, c, 65b, 66k, 70o, 128b, 135d, 157i, 167o, 170i, 190b, 201l, 204h, 255a, c, 280g, r, xx, 292b, c, t, 293n, 294f, 297h, i, j, 301x, 302jx, 304r, ax, hx, 305g, h, o, 316ix, 331t, 345c, g, 362d, 363b, c, f, g, h, j, l, 369n, o, p, w, 372a, f, 373fx, 381a, 383ix, 383jx, 385a, by, 387w, 389i, 399d, 415fx, 418d, 438d. Obręb Ochronny Laski: oddz. 20d, 115h, 189d, f, 235c, 268s, 285n, 287i, 289w, 291l, 292ox, 300f, 305h, 306fx, lx, 309c, i, 310nx, y, x, 312d, 313d, r, 314j, 340c, 341a, c, f, m, n, 350b, 367b. Zalesienia wykupionych gruntów rolnych, na powierzchni 19,86 ha.Obręb Ochronny Kromnów: wieś Rybitew dz. 44, 45, 49, 147, 209, 210, 212, 227, oddz. 292k, 303s, 338b, c, 339m. wieś Famułki Królewskie dz. 14,80,153, wieś Kromnów: dz. 212, 215, oddz. 366g', 368d'. Obręb Ochronny Kampinos, wieś Zamość dz. 176 Dosadzanie krzewów głogu, tarniny, dzikiej róży na granicy Parku, na powierzchni 1,29 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Przebudowa drzewostanu (po usunięciu robinii akacjowej), na powierzchni 0,46 ha.Obręb Ochronny Kromnów: oddz. 351 gx. Dosadzanie pożądanych dla danego siedliska gatunków drzew (dolesienia luk), na powierzchni 2,29 ha.Obręb Ochronny Laski: oddz.(144a)1), 355c Obręb Ochronny Kampinos: oddz. 197g, 253 m. Obręb Ochronny Kromnów: oddz. 405a. Dosadzanie pożądanych gatunków drzew w uprawach leśnych i młodnikach (poprawki i uzupełnienia), na powierzchni 3,50 ha.Obręb Ochronny Kromnów: 301a, g, i, 304c, 310bx, 312z, 339h, j, 342a, x, 348i, 355dx, 362b, 407z, bx, wieś Famułki Królewskie dz. 11, 12, 77, 78. Obręb Ochronny Laski: 26b, j, 83a, 140f, 144a, 303. Wykaszanie roślin zielnych, na powierzchni 56,40 ha.Uprawy leśne. Odstrzały redukcyjne sarny, w ilości 100 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Produkcja materiału sadzeniowego, na powierzchni 8,00 ha.Szkółka Julinek1). Kontrolne poszukiwania owadów w ściółce, w ilości 568 prób.Drzewostany sosnowe w wieku powyżej 20 lat. Kontrolne poszukiwania owadów w glebie, w ilości 306 prób.Grunty rolne i szkółka1). Prognozowanie występowania owadów: wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) oraz drzew pułapkowych i opasek lepowych, w ilości 131 sztuk.Drzewostany sosnowe w wieku powyżej 20 lat. Opalikowanie i ogradzanie drzew modrzewia w celu ograniczenia szkód powodowanych przez zwierzęta, w ilości 4.200 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową1). Zwalczanie chorób grzybowych materiału sadzeniowego (mechaniczne, chemiczne, biologiczne).Szkółka Julinek1). Ochrona przed ekspansją obcych gatunków roślin: wycinanie i wyrywanie czeremchy amerykańskiej, na powierzchni 44,19 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Oranie istniejących pasów przeciwpożarowych (mineralizacja), na długości 53,03 km.Obszar całego Parku. Oczyszczenie zbiorników wody, w ilości 4 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Modernizacja zbiornika wodnego w Grabinie.Oddział 158 z. Porządkowanie terenów przyległych do dróg publicznych i szlaków turystycznych z materiałów łatwo palnych, na powierzchni 61,10 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Usuwanie gałęzi i powalonych drzew w ramach poprawy przejezdności dróg pożarowych, na długości 33,20 km.Obszar całego Parku. Budowa nowych i remont istniejących dróg z drewnianych wałków, na długości 1,60 km.Obszar objęty ochroną częściową. Wymiana i konserwacja tablic informujących o zagrożeniach pożarowych, w ilości 17 sztuk, oraz oznakowanie dróg przeciwpożarowych, w ilości 176 sztuk. Ustawienie tablic informacyjnych o zakazie wstępu do lasu, w ilości 117 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Budowa dostrzegalni przeciwpożarowych, w ilości 2 sztuk.Obwody Ochronne: Dąbrówka, Zamczysko. Remont dostrzegalni przeciwpożarowych, w ilości 2 sztuk.Obwody Ochronne: Sieraków, Kaliszki. 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Koszenie łąk i usuwanie pokosu, na powierzchni 91,00 ha.Obręb Laski: (227f)1), Obręb Kampinos: 172Af, 212, c, 322h, 331b, (364, 365)1), 389dx, (390-393)1), 408i, p. Obręb Kromnów: 297i, m, n, 393a, b, c, g, f, i, j, l, m, o, p, 399i, 420 z, ax, dx. Zapobieganie naturalnemu pojawianiu się niepożądanych gatunków roślin (sukcesji) przez wykaszanie krzewów i odrośli, na powierzchni 8,20 ha.Obręb Kampinos: 172Af, (173i)1), 390, 212 c. Odstrzały redukcyjne dzików, w ilości 350 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. 4. Ochrona ekosystemów wodnych.Uzupełnienie wypłukanej przez wodę ziemi, remont drewnianych przegród w celu zatrzymywania wody w kanałach, naprawa uszkodzeń, w 10 miejscach. Budowa progu kamiennego na rzece Łasicy w okolicy Władysławowa.Obszar objęty ochroną częściową. 5. Ochrona roślin.Hodowla w szkółce leśnej i wysadzenie na wybranych powierzchniach sadzonek: sasanki łąkowej, zawilca wielkokwiatowego, orlika pospolitego, szałwi łąkowej, naparstnicy zwyczajnej i wielosiłu błękitnego, w ilości łącznie 6.000 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową: Obręb Ochronny Kampinos - 125i, 151i, 164d, 181l, 183m, 195d, 258a, b, 305t, 355p, 360j, 374r, 388a, 399k Obwód Ochronny Kromnów - 2f, 5f, 6g, m, 36h, 67d, 88h, 90b, 190d, 204j, m, n, 308h, 311i, 325cx, 329r, 334d, 339d, h, 378m, 380bx, fx. Obręb Ochronny Laski - 38b, c, f, 108a, 115c, 149c, h, 199i, 282l, 293a, h, 334o. 6. Ochrona zwierząt.Wyłożenie lizawek dla zwierzyny, w ilości 34 sztuk. Pogłębianie i odladzanie wodopojów na ciekach i zbiornikach wodnych.Obszar objęty ochroną częściową. Zabezpieczanie upraw rolnych za pomocą środków zapachowych (repelentów), na powierzchni 180,00 ha.Teren pól uprawnych w granicach Parku. Odstrzały redukcyjne: jenot, norka amerykańska, lis - bez ograniczeń.Obszar objęty ochroną częściową. Wyłożenie karmy dla ptaków w okresie mroźnej zimy, w ilości do 150 kg.Przy osadach Parku. Wykładanie mięsa dla orłów bielików w okresie zimowym, na jednym stanowisku.Obwód Ochronny Wiersze. Wykładanie szczepionek przeciw wściekliźnie.Obszar objęty ochroną częściową. 7. Ochrona walorów widokowych.Ogławianie wierzb przydrożnych, w ilości 300 drzew.Obręby Ochronne: Kampinos, Kromnów. 8. Ochrona obszarów Parku przed penetracją ludzi.Bieżąca naprawa i odbudowa infrastruktury turystycznej, w tym: tablic informacyjnych - w ilości 10 sztuk, deszczochronów - w ilości 20 sztuk, ław - w ilości 30 sztuk oraz oznakowań szlaków turystycznych.Obszar całego Parku. Utwardzanie parkingu.Pociecha. Ścięcie drzew zagrażających turystom (z pozostawieniem na gruncie).Szlak turystyczny w obszarze ochrony ścisłej Granica. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone (literą, literą z apostrofem oraz literą z cyfrą), obwody ochronne oraz obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z mapą przeglądową dla: - obrębu ochronnego Laski, - obrębu ochronnego Kampinos, - obrębu ochronnego Kromnów, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej w Warszawie w skali 1:25.000, według stanu na 1.01.2002 r. Tereny wykupione przez Park od prywatnych właścicieli w ostatnich latach oznaczone są tymczasowo z mapy ewidencyjnej gruntów wymienionych w aktach notarialnych. Mapy oraz akty notarialne zakupu gruntów znajdują się w siedzibie Kampinoskiego Parku Narodowego w miejscowości Izabelin. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Karkonoskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2101) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Karkonoskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Erozja wodna spowodowana ruchem pieszych oraz zrywką drewna.Zabudowa przeciwerozyjna spowalniająca spływ powierzchniowy wód opadowych. Remonty szlaków turystycznych. 2Wydeptywanie roślinności przez pieszych.Przycinanie kosówki wrastającej na szlaki turystyczne. 3Zubożenie puli genowej rodzimych populacji roślin.Zbiór i przechowywanie nasion rodzimych populacji drzew i krzewów. Produkcja sadzonek gatunków drzew, krzewów i roślin zielnych wyhodowanych z nasion rodzimego pochodzenia. 4Niezgodna z siedliskiem struktura gatunkowa i przestrzenna drzewostanów.Przebudowa drzewostanów. 5Zamieranie drzew i drzewostanów na skutek żerów owadów.Stała obserwacja zagrożeń ze strony owadów. Usuwanie drzew opanowanych przez owady oraz drzew połamanych i przewróconych, zagrażających trwałości drzewostanów. 6Nadmierna liczebność jeleni i saren.Ochrona odnowień przed zwierzętami przez grodzenie upraw leśnych, zabezpieczanie sadzonek środkami zapachowymi (repelentami). Odstrzał redukcyjny jeleni i saren. 7Zarastanie łąk przez drzewa i krzewy, zmiany składu gatunkowego roślinności zielnej na skutek zaniechania wypasu bydła.Wykaszanie łąk oraz usuwanie drzew i krzewów. 8Synantropizacja szaty roślinnej.Usuwanie roślinności synantropijnej przy szlakach turystycznych. 9Spowalnianie procesu obiegu materii w nierozłożonej ściółce pod jednogatunkowymi drzewostanami świerkowymi.Wykładanie liści bukowych na powierzchniach związanych z procesami przebudowy drzewostanów. 10Zagrożenie wyginięciem populacji cietrzewia, na skutek zagrożenia ze strony lisów.Odstrzał redukcyjny lisów. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej i gleb.Zabudowa przeciwerozyjna przez budowę zapór z drewna i kamienia, wypełnianie rowów erozyjnych leżaniną (drewnem), na długości 2.010 m.38, 41, 59, 66, 71, 99, 1461, 150, 151, 210. 2. Zagospodarowanie turystyczne.Remonty szlaków turystycznych, na długości 14.069 m.472, 542, 562, 592, 602, 642, 692, 722, 882, 902, 912, 93, 94, 952, 102, 1722, 213. Przycinanie kosodrzewiny wrastającej na szlaki turystyczne, na długości 5.230 m.69, 91, 94, 96, 97, 98, 99, 102, 164, 166, 171, 172, 208, 210, 211. 3. Ochrona ekosystemów leśnych.Zbiór szyszek, nasion i pędów do szczepień lokalnych ekotypów drzew i krzewów.Wydzielone drzewostany rodzimego pochodzenia. Hodowla sadzonek z zakrytym i odkrytym systemem korzeniowym.Szkółki leśne 104h, 104f, 108h, 113g, 118d, 213p. Zebranie ściółki dla zaszczepienia grzybów korzeniowych (mikoryz) na produkowanych sadzonkach, w ilości 200 m przestrzennych.Drzewostany objęte ochroną częściową. Sadzenie drzewek z zakrytym systemem korzeniowym rodzimych ekotypów świerka, brzozy karpackiej i jarzębu pospolitego w reglu górnym, na powierzchni 6,00 ha.8a, 57 h, 64b, 65b, 73c, 148j, 161c, 163a, 166b1, 166f. Sadzenie pożądanych gatunków drzew w reglu górnym i dolnym (poprawki i uzupełnienia), na powierzchni 13,01 ha.13a, 36h, 34c, 41b1, 42f1, 43c, 44a, 45a, 49i, 49k, 51c1, 52f, 52j, 55k1, 57b, 57f, 58n, 59a, 59g, 69c, 71f1, 77f, 110d, 110c, 111c, 111d1, 121d, 126d, 131c, 134b, 135b, 135i, 145b, 167b, 179a, 181a, 182b, 183a, 185c, 188d. Rozmnażanie wegetatywne drzew z nisko położonych gałęzi, uzyskanie 5.000 sztuk sadzonek.23f, 81g, 81s, 81r, 157d1, 158d1, 159a1, 161f, 161g1, 162k1, 196b, 197b. Podsadzanie buka, jodły, jawora pod drzewostanem świerkowym, na wcześniej przygotowanych powierzchniach (przebudowa drzewostanów), na powierzchni 42,00 ha.29b1, 29g, 33d, 33f, 33k, 37b, 37c, 37d, 37h, 41c, 42c, 44d, 44g, 45a1, 46a, 47c, 47d, 50c, 54o, 54p, 55g, 55h, 57c, 59f, 60f, 108j, 112c, 121g, 120g, 120f, 121f, 126c, 126f, 127a, 128f, 129i, 131b, 134c, 141c, 141g, 181a. Sadzenie rodzimych ekotypów jodły pospolitej, jawora górskiego, sosny zwyczajnej, wierzby śląskiej, wierzby lapońskiej, porzeczki skalnej i dębu w przerzedzonych drzewostanach (jako archiwa genetyczne), w ilości 5.000 sztuk.231, 281, 311, 371, 531, 541, 551, 661, 701, 711, 721, 1111, 1121, 1141, 1191, 1201, 1211, 122, 1501, 1511, 1591, 1761, 1821, 1861, 1901, 2121, 2131, 2141, 2151. Kontrolne poszukiwania owadów (zasnui świerkowej), w ilości 59 prób.3c, 4f, 12g, 16d, 20a, 33f, 33h, 35d, 36j, 38g, 41b, 42b, 43c, 46a, 47c, 50a, 52h, 55j, 54c, 56c, 57f, 60g, 61g, 62f, 63a, 64c, 65f, 66c, 78b, 104b, 107f, 113h, 118k, 121g, 122b, 126b, 128f, 129a, 131b, 132b, 132c, 135b, 140c, 142c, 143b, 144a, 145a, 147a, 150a, 176c, 176d, 177b, 179b, 183a, 184a, 185b, 186a, 189g, 190f. Wykładanie oraz korowanie drzew pułapkowych, w ilości 219 sztuk.6d, 12d, 13c, 13i, 16d, 16j, 26i, 27b, 33h, 33f, 34f, 35c, 35h, 38m, 47m, 50a, 50g, 52h, 54j, 54m, 55j, 57a, 57f, 60g, 62f, 64c, 64h, 66c, 71a, 72l, 110c, 121g, 124a, 126d, 127f, 128f, 128g, 129a, 133k, 134d, 140c, 141f, 142c, 144a, 145a, 147a, 150b, 151a, 176c, 177b, 179b, 184a, 185b, 188f, 189g, 190d. Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na kornika drukarza, drwalnika paskowanego, rytownika pospolitego, brudnicę mniszkę oraz wskaźnicę modrzewianeczkę, w ilości 1.121 sztuk.Obwody Ochronne: Śnieżka, Stanica, Wang, Przełęcz, Śnieżne Kotły, Szrenica. Usuwanie powalonych, złamanych drzew, zasiedlonych przez owady (cięcia sanitarne), z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów, na powierzchni 1.300,00 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Korowanie drewna zasiedlonego przez owady, zebranie i zniszczenie korowiny w drzewostanach starszych klas wieku, zagrożonych masowym występowaniem kornika drukarza, na powierzchni 1.300,00 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Zabezpieczenie zakładanych upraw leśnych przed uszkodzeniem przez jelenie i sarny, przez grodzenie siatką, na długości 1.500 m oraz za pomocą indywidualnych zabezpieczeń drzew z siatki, w ilości 5.000 sztuk.37c, 37d, 41c, 38g, 38c, 41a, 37b, 37c, 37d, 37h, 49k, 29b, 42c, 43c, 57b, 57c, 50b, 55k, 59f, 52f, 44a, 55g, 55h, 60c, 47g, 47c, 33d, 34h, 36d, 141c, 126c, 128f, 141b, 125f, 129i, 141c, 126c, 141h, 141d, 112a, 128f, 118f, 122b, 122L, 135b, 118L, 133b, 133c, 133d, 144c, 146a, 181a, 184a, 187c. Odstrzał redukcyjny: jeleni, w ilości 40 sztuk, saren, w ilości 10 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Indywidualne zabezpieczenia sadzonek drzew przed jeleniami i sarnami przez stosowanie środków zapachowych (repelentów) na pędy szczytowe, w ilości 590.000 sztuk.Uprawy i odnowienia naturalne narażone na uszkodzenia od sarny i jelenia w obwodach ochronnych: Śnieżka, Stanica, Wang, Przełęcz, Śnieżne Kotły, Szrenica. Wykaszanie traw wokół sadzonek drzew w celu zapobieżenia wystąpieniu pleśni śniegowej (pielęgnacja upraw), na powierzchni 120 ha.Uprawy i podsadzenia podokapowe założone na zadarnionych powierzchniach, w obwodach ochronnych: Śnieżka, Stanica, Wang, Przełęcz, Śnieżne Kotły, Szrenica. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia wczesne), na powierzchni 17,98 ha.30g, 33j, 35b, 35c, 41c, 47b, 47c, 50f, 64f, 64d, 109f, 110f, 115b, 118k, 122i, 168b. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia późne), na powierzchni 44,67 ha.30g, 30d, 44b, 46b, 46g, 49f, 50b, 51k, 59a, 59i, 59j, 59k, 59h, 139j, 152a, 152b, 154a, 154c, 168a. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna i wczesna), na powierzchni 49,59 ha.29d, 30c, 37a, 49j, 55d1, 55f1, 105c, 105d, 105f, 105g, 105i, 119b, 119c, 136a, 136b, 136c, 136d1, 181a1, 186a1, 186b1, 186d1, 189a1. Usunięcie części drzew w celu odsłonięcia naturalnych odnowień i dodatkowego sadzenia sadzonek drzew, na powierzchni 42,93 ha.32g, 33n, 42b, 47c1, 105h, 108a1, 112d, 113h, 117c1, 119b, 119c, 125a1, 126a1, 126b1), 128b1, 214b1. 4. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Wykaszanie łąk, wycinanie roślinności drzewiastej, na powierzchni 11,00 ha.31m, 65, 65h, 108o, 108p, 108n, 113k, 114i, 212cx, 212r, 212s, 212t, 212w, 212x, 212y, 212z, 212dx, 212fx, 212gx, 212hx, 212ix, 213ax, 212fx, 212jx, 212kx, 212lx, 213fx. Usuwanie roślin synantropijnych przy szlaku turystycznym, na długości 200 m.25. Porządkowanie terenu wzdłuż Drogi Przyjaźni Polsko-Czeskiej i granicy państwowej (usunięcie niepotrzebnych słupów, tablic, kabli).4, 5, 12, 13, 15, 17-19, 24, 25, 81-86, 90-103, 169-173, 200-211. 5. Ochrona zwierząt.Zebranie liści bukowych i rozłożenie ich w drzewostanach świerkowych przewidzianych do przebudowy dla wzbogacenia fauny glebowej, na powierzchni 6,00 ha.31i, 33d, 41c, 46a, 136a, 136b, 144c, 181a Odstrzał redukcyjny lisów, w ilości 20 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą oraz pododdziały oznaczone literą podano zgodnie z mapą przeglądową drzewostanów Karkonoskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Brzegu w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.2002 r. Podział na obwody ochronne podano zgodnie ze Statutem Karkonoskiego Parku Narodowego. Podział na obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z mapą przeglądową obszarów ochrony Karkonoskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Brzegu w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.2002 r. Mapy znajdują się w siedzibie Karkonoskiego Parku Narodowego w Jeleniej Górze. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Magurskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2102) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Magurskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Nieprawidłowy skład gatunkowy drzewostanów w stosunku do siedliska, nieprawidłowa struktura wiekowa i przestrzenna w drzewostanach sztucznego pochodzenia.Regulacja składu gatunkowego, struktury wiekowej i przestrzennej drzewostanów. Stwarzanie warunków do powstania odnowienia naturalnego i sztucznego, gatunków zgodnych z siedliskiem. Produkcja sadzonek drzew do nasadzeń na powierzchniach leśnych. 2Uszkodzenia odnowień i młodników przez jelenie i sarny.Zabezpieczanie mechaniczne sadzonek drzew osłonami indywidualnymi. Zabezpieczanie środkami zapachowymi (repelentami). Odstrzały regulujące liczebność populacji jelenia i sarny. 3Zagrożenie pożarowe młodników sąsiadujących z łąkami.Wykaszanie roślin na łąkach przylegających do drzewostanów, pasami na szerokość 100 m. 4Naturalne pojawianie się niepożądanych gatunków roślin (sukcesja) w lądowych ekosystemach nieleśnych, obniżające różnorodność biologiczną.Wycinanie i wykaszanie roślin niepożądanych gatunków. 5Zanikanie roślinności mającej znaczenie kulturowe przy dawnych siedliskach ludzkich.Wykaszanie niepożądanych gatunków roślin w celu utrzymania siedlisk i roślin charakterystycznych dla siedlisk ludzkich. 6Zanikanie charakterystycznych gatunków roślin zielnych w następstwie zaprzestania gospodarki pastwiskowej.Ekstensywny wypas owiec na wyznaczonych pastwiskach. 7Zamieranie cennych, starych okazów drzew na terenie dawnych siedlisk ludzkich.Konserwacja starych drzew przez formowanie koron i usuwanie sąsiadujących drzew, przeszkadzających we wzroście i owocowaniu. 8Masowy pojaw gatunków roślin obcego pochodzenia.Eliminacja barszczu Sosnowskiego. 9Osuszanie siedlisk.Ograniczanie odpływu wód powierzchniowych. 10Zmniejszanie się powierzchni łowisk dla ptaków drapieżnych (orlika, myszołowa, orła przedniego) w wyniku zarastania śródleśnych łąk.Wykaszanie roślin na łąkach wraz z usunięciem pokosu. 11Okresowe wysychanie oraz zanikanie zbiorników wodnych zasiedlonych przez płazy.Całoroczne utrzymanie wody w zbiornikach przez ich pogłębienie. Odtwarzanie zniekształconych siedlisk, tworzenie nowych oczek wodnych. 12Zagrożenie zwierząt i ludzi wścieklizną.Wykładanie szczepionek przeciw wściekliźnie oraz odstrzał redukcyjny lisów. 13Zanikanie istniejących śladów po obiektach dawnej kultury materialnej.Odsłanianie śladów po dawnych obiektach poprzez wykaszanie roślin na starych cmentarzach. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Usunięcie części drzew w drzewostanach sosnowo-brzozowych na gruntach rolnych, w celu odsłonięcia buka, jodły i jawora (przebudowa drzewostanów), na powierzchni 406,76 ha.Obręb Ochronny Krempna: 82b, 142c, 162b, 204b, 206g. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 19a, 20c, 46a, 55b, 61c, 66a,c, 69c, 94d, 95b, 129c, 138a, 142a, 143a, 145a, 152a, 188a, 203a, 244a, 284a. Częściowe przerzedzanie drzewostanu w celu stworzenia prawidłowych warunków do rozwoju i wzrostu jodły w drzewostanach mieszanych, na powierzchni 298,76 ha.Obręb Ochronny Krempna: 47a, 50c, 201b, 202a. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 13a, 87a, 157b, 158a, 160d, 163a, 183a,c, 201c, 287a. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia późne), na powierzchni 53,44 ha.Obręb Ochronny Krempna: 107c, 113b. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 48a, 95a, 112a. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 284,00 ha.Obręb Ochronny Krempna: 43b, 86a, 109a, 110a, 119c. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 15k, 39c, 60c, 61b, 68i, 75f, 96d, 129b,d, 156c, 161f, 166c, 191b, 255a, 283a, 284c, 285b. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 200,24 ha.Obręb Ochronny Krempna: 6a, 26a, 29a, 147b, 156c, 208b. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 37f, 46c, 162c, 180b, 255c, 276d, 279a. Częściowe usuwanie drzew opanowanych przez owady i grzyby, drzew połamanych i wywróconych, stanowiących zagrożenie dla zdrowotności drzewostanów (cięcia sanitarne). Palenie gałęzi drzew jaworowych opanowanych przez gruzłka cynobrowego.Obszar objęty ochroną częściową. Zbiór szyszek jodły, w ilości 440 kg.Drzewostany objęte ochroną częściową. Hodowla materiału sadzeniowego (sadzonek drzew) w szkółkach leśnych, na powierzchni 0,47 ha.Obręb Ochronny Krempna - (57c)1). Obręb Ochronny Nowy Żmigród: (1 m, o, 74d)1). Zebranie ściółki dla zaszczepienia grzybów korzeniowych (mikoryz), na produkowanych sadzonkach, w ilości 10 m przestrzennych.Drzewostany objęte ochroną częściową. Porządkowanie powierzchni pod odnowienia sztuczne, które będą realizowane - w 2004 r., na powierzchni 8,14 ha;Obręb Ochronny Krempna: 93b, 162b, 184a. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 69a,c, 70b, 161c, 164f. - w 2005 r., na powierzchni 11,60 ha.Obręb Ochronny Krempna: 58a, 59d, 123c. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 63a, 64b, 143a, 146a. Sadzenie sadzonek jodły, buka i jawora pod osłoną drzewostanu, na powierzchni 9,44 ha.Obręb Ochronny Krempna: 93b, 162b, 184a. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: (5g)1), 69a,c, 70b, 93d, (161c)1), 164f. Pielęgnowanie upraw leśnych za pomocą motyki oraz wykaszanie roślinności zielnej, na powierzchni 36,30 ha.Obręb Ochronny Krempna: 56a, 93b, 162b, 165d, (183a)1), 184a, (191j)1), 213b. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: (5g, 49b, 54a, 64b, 66c, 68g)1), 69a, (81a, 93d, 133b, 142a, 161c, 164c)1), 164f, (167a)1). Regulowanie zagęszczenia i składu gatunkowego upraw leśnych (czyszczenia wczesne), na powierzchni 96,79 ha.Obręb Ochronny Krempna: 56a, 122b, 155b, 179a, 182a, 184a, 193a, 200a, 208b. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 46a, 69a, 74d, 76d, 96f, 98a, 143a, 144a, 159a, 286b. Regulowanie zagęszczenia i składu gatunkowego drzew w młodnikach (czyszczenia późne), na powierzchni 119,84 ha.Obręb Ochronny Krempna: 28a, 121a, 179a, 207b, 212a, 213a, 216a. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 1l, 15i, 86a, 88f, 100c, 140a, 155a, 160d, 163c, 170d, 187a, 196a, 278b. Kontrolne poszukiwanie owadów w ściółce, w ilości 35 prób.Obszar objęty ochroną częściową. Kontrolne poszukiwania pędraków w glebie, zebranie pędraków i zasypanie dołów. Wykopanie 7 dołów.Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 74d, 170a. Zabezpieczanie upraw leśnych i młodników osłonami indywidualnymi oraz środkami zapachowymi (repelentami) przed jeleniami i sarnami, na powierzchni 437,43 ha.Obręb Ochronny Krempna: (10a, 11a, 12c, 16a, 56a, 57a, 82a, 96a, 97g, 98a, 101a, 102a, 106a, 107a, 109a, 110c, 111b, 112a, 129d, 131b, 132a, 138a, 141a, 155b, 156a, b, 157a, 166c, 167a, 172a, 175d, 176a, 179a, 182a, 183a, i, j, 184a, 190b, 191j, 192b, 193a, 194a, 195a, b, d, 198b, d, 199b, 200a, b, c, 201a, b, 203c, 204a, b, 205a, c, 206c, h, g, 207a, d, 208b)1). Obręb Ochronny Nowy Żmigród (2a, 3a, 5g, 15i, 19a, 20c, 36c, 46a, c, 49b, 50b, 54a, 55b, f, 56a, 64b, 66a, c, 68g, 69a, 74d, 76a, d, 79a, 81a, 82b, 88f, 89a, 90a, 93d, 94b, d, 95a, b, 96f, 98a, 100a, 101a, 108a, 109a, 111a, 133b, 136a, 142a, b, c, 143a, 144a, 145a, 146a, 151b, 152a, 154c, 155b, 157b, 159a, 162a, 163a, d, 164c, f, 165a, 166b, d, 167a, 188c, 189b, 196c, 286b)1). Wykonanie odstrzałów redukcyjnych: 190 sztuk jeleni, 110 sztuk saren, 40 sztuk lisów.Obszar objęty ochroną częściową. 2. Ochrona ekosystemów nieleśnych.Koszenie mechaniczne łąk i zarośli wraz z wywiezieniem pokosu, na powierzchni 115 ha.Obręb Ochronny Krempna: (53m, 78i, 105i, 108d, 115a, 116a, 118c, 183c, d, f, g, h, 186b, 187b, 191b, i, h)1). Obręb Ochronny Nowy Żmigród: (54f)1), 69b, (77f)1), 95g. Usuwanie drzew i krzewów z ekosystemów nieleśnych, na powierzchni 3 ha.Obręb Ochronny Krempna: 108d, 109c. Obręb Ochronny Nowy Żmigród - 95g. Wypasanie owiec jako zabieg odnowy ekosystemów łąkowych i pastwiskowych, w ilości 600 sztuk, na powierzchni 250 ha.Obręb Ochronny Krempna: (108d, 109c, 110d, 153c, d, i, h, 161b, 165c, 186b, k, 191b)1). Obręb Ochronny Nowy Żmigród: (294c, f, g, h, 296g, m, l)1). Nawożenie części polan przez koszarowanie, na powierzchni około 12 ha.Obręb Ochronny Krempna: 161b, 165c. 3. Ochrona roślin.Konserwacja starych odmian drzew owocowych (jabłonie i grusze) - odsłanianie i prześwietlanie koron. Usunięcie sąsiadujących drzew, przeszkadzających we wzroście i owocowaniu.Obręb Ochronny Krempna: 3c, f, 45b, 56a, 147c, 187a. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 134a, 136a. Mechaniczne i chemiczne zwalczanie roślin inwazyjnych (barszczu Sosnowskiego i topinamburu), na powierzchni około 2,50 ha.Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 5d, 54a, 65a, 79a, b. 4. Ochrona terenów zabagnionych.Wykonanie z gałęzi i bali drewnianych na potokach 2 progów wodnych przeciwdziałających nadmiernemu spływowi wód.Obręb Ochronny Krempna - 208. 5. Ochrona zwierząt.Wykonanie 2 oczek wodnych w celu stworzenia siedliska dla płazów.Obręb Ochronny Krempna: 78, 116. Wycinanie krzewów i drzew, na powierzchni 2,30 ha, oraz koszenie, na powierzchni 12,50 ha na terenie enklaw śródleśnych, stanowiących bazę żerową dla orlików.Obręb Ochronny Krempna: 41h, 132d, 133b. Obręb Ochronny Nowy Żmigród: 4b, 5g, 46b, 56a, 75a, 77c, 78a, 85a. Wyłożenie lizawek dla zwierzyny, w ilości 30 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową. 6. Ochrona przed pożarami i szkodnictwem.Naprawa istniejącej rogatki przy drodze leśnej.Obręb Ochronny Nowy Żmigród - 75a. 7. Ochrona wartości kulturowych.Ręczne wykaszanie roślin zielnych i krzewów na cmentarzach w 4 obiektach - zadanie cykliczne wykonywane 1 raz w roku.Obręb Ochronny Krempna: (2, 116, 153, 186)1). Objaśnienia: * Ekosystemy leśne i nieleśne parku narodowego podzielone są na oddziały oznaczone liczbami i pododdziały oznaczone literami. Podział ten wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania projektu planu ochrony dla parku narodowego (Dz. U. Nr 55, poz. 495). 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Narwiańskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2103) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Narwiańskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Spadek różnorodności gatunkowej ryb.Regulacja składu gatunkowego i struktury wiekowej populacji ryb w rzece Narwi przez zarybianie gatunkami drapieżnymi. 2Zarastanie trzciną turzycowisk.Wykaszanie trzciny połączone z usuwaniem biomasy. 3Zanikanie niektórych gatunków roślin zielnych w następstwie zaniku pastwisk.Wykaszanie traw i turzycowisk celem utrzymania pożądanych gatunków roślin. 4Nieprawidłowa struktura przestrzenna, wiekowa i gatunkowa w drzewostanach sztucznego pochodzenia.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach. Wycinanie zbędnych i preferowanie pożądanych gatunków drzew. 5Duża śmiertelność płazów na drogach.Zabezpieczanie miejsc przekraczania dróg przez płazy. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona ekosystemów leśnych.Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież późna), na powierzchni 2 ha.Obwód Ochronny Łapy obrębu Uhowo: 6n, 6o. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia późne), na powierzchni 0,5 ha.Obwód Ochronny Łapy obrębu Suraż: 11. Kontrolne poszukiwania owadów w ściółce, w ilości 2 prób.Obszar objęty ochroną częściową1). 2. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Koszenie trzciny w okresie wczesnego lata z dopuszczeniem części zabiegu w okresie zimy, z wywozem biomasy, na powierzchni 105 ha.Obwody Ochronne: Kruszewo, Kurowo, Łapy. Koszenie trawy, z wywozem biomasy, na powierzchni 54 ha.Obwody Ochronne: Kurowo, Łapy1). 3. Ochrona ekosystemów wodnych.Zarybianie narybkiem suma**, w ilości 40 kg.Rzeka Narew w granicach Parku1). Zarybianie narybkiem jesiennym szczupaka**, w ilości 50 kg.Rzeka Narew w granicach Parku1). 4. Ochrona zwierząt. Ochrona płazów.Przenoszenie płazów, montaż folii uniemożliwiającej wchodzenie płazów na drogę, na długości 200 m.Przejścia przez drogę Białystok - Wysokie Mazowieckie w rejonie wsi Bokiny. Objaśnienia: * Ekosystemy leśne i nieleśne parku narodowego podzielone są na oddziały oznaczone liczbami i pododdziały oznaczone literami. Podział ten wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania projektu planu ochrony dla parku narodowego (Dz. U. Nr 55, poz. 495). ** Zarybianie powinno być dokonane w oparciu o materiał zarybieniowy o cechach właściwych dla lokalnych populacji ryb, w celu stabilizacji składów jakościowych i ilościowych populacji ryb występujących na terenie parku narodowego. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Ojcowskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2104) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Ojcowskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Uszkadzanie i niszczenie nacieków oraz namulisk w jaskiniach, zaśmiecanie wnętrz jaskiń, niszczenie krat zabezpieczających otwory wejściowe.Zakładanie i konserwacja krat i zamknięć, sprzątanie jaskiń, okresowa kontrola jaskiń. 2Wydeptywanie i niszczenie roślinności przez pieszych i rowerzystów.Wyznaczenie szlaków i wykonanie zabezpieczeń technicznych (bariery, zastawki z leżącego drewna). 3Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów.Przebudowa drzewostanów przez wprowadzanie gatunków drzew zgodnych z siedliskiem. 4Zmiana składu gatunkowego łąk, zubożenie zespołów roślinnych i zwierzęcych, degradacja walorów krajobrazowych.Koszenie łąk ze zbiorem biomasy. 5Zarastanie skał drzewami i krzewami, powodujące zanik gatunków kserotermicznych oraz naskalnych roślin i zwierząt i w konsekwencji zubożenie tych zbiorowisk, utrata walorów krajobrazowych.Usuwanie drzew i krzewów. 6Zmniejszanie się populacji pstrąga tęczowego odbywającego wiosenne tarło, zagrożenie tradycyjnej, kilkudziesięcioletniej działalności hodowlanej, tkwiącej w krajobrazie Doliny Prądnika.Prowadzenie hodowli pstrągów tęczowych mającej na celu zachowanie stada podstawowego. 7Zanikanie stanowisk gatunków roślin: zawilca wielkokwiatowego, chabra miękkowłosego, macierzanki wczesnej, astra gawędka i ostnicy Jana.Usuwanie niepożądanych gatunków roślin ze stanowisk gatunków zagrożonych. Reintrodukcja zawilca wielkokwiatowego na stanowisku Młynnik oraz utworzenie nowego stanowiska w płacie murawy kserotermicznej koło Skamieniałego Wędrowca. 8Śmiertelność płazów na drodze w czasie ich wiosennych wędrówek do miejsc rozrodu.Zakładanie siatek ochronnych i wiader, ustawienie tablic informacyjnych w widocznych miejscach. Czyszczenie przepustów, pogłębianie stawów i utrzymanie odpowiedniego poziomu wody. Wykonanie projektu przepustów pod drogą w Pieskowej Skale. 9Szkody w uprawach rolnych wyrządzane przez dziki.Prowadzenie odstrzałów redukcyjnych. 10Niepokojenie nietoperzy podczas snu zimowego w jaskiniach.Konserwacja krat i zamknięć w jaskiniach Doliny Sąspowskiej i Wąwozu Jamki oraz w jaskiniach Łokietka i Ciemnej. 11Zmniejszanie się ilości miejsc gniazdowania żądłówek.Odsłanianie wybranych skarp ziemnych. Wykonanie drewnianych ram wypełnionych gliną i wystawienie ich w terenie. 12Nadmierny rozwój drzew i krzewów oraz roślinności zielnej powodujący zasłanianie ruin zamku w Ojcowie oraz innych miejsc o dużych walorach widokowych.Wycinka odrośli drzew i krzewów oraz wykaszanie roślin zielnych w miejscach o dużych walorach widokowych. 13Zagrożenie szlaków turystycznych, dróg, budynków i budowli przez nadmierny rozrost drzew.Usuwanie drzew zagrażających bezpieczeństwu ludzi, budynków i budowli. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej.Remont krat - 4 sztuki.(27i, 31a, b)1, 30h. Wykonanie drewnianych barierek wzdłuż szlaków turystycznych, na długości 300 m.(8d, 24b, c, 29h, 30a, 36c)1. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Hodowla sadzonek drzew i krzewów w szkółce leśnej, na powierzchni 1,00 ha.(20n)1. Założenie uprawy podokapowej na powierzchni poddanej zabiegom usunięcia z drzewostanu dęba czerwonego, na powierzchni 0,70 ha.35h. Sadzenie pożądanych gatunków drzew w uprawach leśnych na gruntach rolnych (poprawki), na powierzchni 1,00 ha.Uprawa założona w 1996 r. na gruntach rolnych wykupionych w Pieskowej Skale, częściowo spalona w 2003 r. Pielęgnacja upraw leśnych przez wykaszanie roślinności zielnej, na powierzchni 2,00 ha.Uprawa założona w 2002 r. na gruntach rolnych wykupionych w Pieskowej Skale. Regulacja składu gatunkowego oraz rozluźnienie przegęszczonych części drzewostanu (czyszczenia późne), na powierzchni 8,94 ha.6h, 18j, 18k. Uprawa założona w 1995 r. na gruntach rolnych wykupionych w Pieskowej Skale. Kontrolne poszukiwania owadów, na 7 powierzchniach próbnych.(20n, 26f, 33a)1. Kontrolne odłowy owadów za pomocą pułapek zapachowych (feromonowych), w ilości 20 sztuk.(3a, 26p, 26r, 28a, 33a, 33d, 41d)1. Kontrolne odłowy owadów za pomocą drzew pułapkowych, w ilości 2 sztuk.(26p, 33a)1. Zabezpieczanie upraw leśnych środkami zapachowymi (repelentami) przed szkodami od sarny, na powierzchni 4,00 ha.(3f, 3k, 19a, 23i, 25o, 26a, 28b)1, fragmenty upraw założonych w 2001 r. na gruntach rolnych wykupionych w Pieskowej Skale. Usunięcie dęba czerwonego jako gatunku obcego, zagrażającego gatunkom rodzimym, na powierzchni 0,70 ha.35 h. Usuwanie drzew opanowanych przez owady oraz grzyby (posusz czynny), wywróconych i złamanych, z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów (wywroty i złomy), na powierzchni 895 ha.Obszar objęty ochroną częściową. Usuwanie drzew uszkodzonych zagrażających budynkom i budowlom oraz bezpieczeństwu osób poruszających się po drogach i szlakach turystycznych.Obszar objęty ochroną częściową. 3. Ochrona ekosystemów nieleśnych. 1) Ochrona łąk. 2) Ochrona zbiorowisk kserotermicznych i naskalnych. 3) Ochrona gruntów rolnych.Koszenie łąk: - jednokrotne, na powierzchni 11,72 ha;5d, 5h, 6i, 8h, 9d, 9k, 10d, 11a, 12d, 17c, 17d, 17i, 18b, 18o, 18w, 20ax, 20p, 21b, 21r, 21t, 21w, 24b, 24c. - dwukrotne, na powierzchni 42,10 ha.24f, 24g, 24i, 24k, 25y, 26bx, 27a, 28h, 28l, 28m, 28n, 29a, 29bx, 29c, 29cx, 29d, 29f, 29o, 36c, 36f, 36h, 36i, 37a, 37l, 38b, 40a, 40b, 43k)1 37d, 39h. Usuwanie odrostów drzew i krzewów oraz wykaszanie łąk ziołoroślowych na zboczach, na powierzchni 22,80 ha.(5c, 5h, 8n, 12a, 12f, 12g, 17f, 17l, 21b, 28i, 29h, 36c, 39c, 39o)1 oraz Skały Ciche, Łamańce, Pochylce, masyw ze skałą Baszta, kamieniołom (własność gminy), grunty Kurii Biskupiej w Grodzisku, zbocze w Kamieniołomie (własność gminy), Skała Kocica (własność prywatna). Odstrzał dzików - 5 sztuk.Obszar objęty ochroną częściową i krajobrazową. 4. Ochrona ekosystemów wodnych. Zachowawcza hodowla pstrąga tęczowego.Prowadzenie zachowawczej hodowli pstrąga tęczowego.(Stawy hodowlane pstrąga tęczowego w Ojcowie. 5. Ochrona roślin.Usuwanie drzew i krzewów w celu ochrony wybranych gatunków roślin: chabra miękkowłosego, zawilca wielkokwiatowego i macierzanki wczesnej, astra gawędka i ostnicy Jana, na powierzchni 1,00 ha.(5c, 6, 12g, 28i, 28k, 29h, 36c)1. Reintrodukcja zawilca wielkokwiatowego na stanowisku Młynnik oraz utworzenie nowego stanowiska w płacie murawy kserotermicznej koło Skamieniałego Wędrowca.6, 12g. 6. Ochrona zwierząt.Zakładanie siatek ochronnych, utrzymanie stawów i przepustów, ustawienie tablic informacyjnych, na powierzchni 0,50 ha.(8f, 9k, 24h)1. Wykonanie projektu przepustów pod drogą w Pieskowej Skale.8f, 9k. Naprawa krat i zamknięć w jaskiniach Doliny Sąspowskiej i Wąwozu Jamki, na 3 stanowiskach.(27h, 31a, b)1. Wykonanie i wystawienie w terenie drewnianych ram wypełnionych gliną, w ilości 20 sztuk.(2d, 12b, g, n, r, 23c, 36c, 40x, 40z, 43d)2. Odsłanianie wybranych skarp.(5c, 7, 15d, 21x, 24w, 40l)2. 7. Ochrona walorów krajobrazowych.Wycinka odrośli drzew i krzewów oraz wykaszanie roślinności zielnej, na powierzchni 1,60 ha.(24a)1, 24b. 8. Ochrona przeciwpożarowa.Konserwacja dróg leśnych przez przycięcie gałęzi i odrośli utrudniających przejazd oraz poprawę nawierzchni dróg.Obszar objęty ochroną częściową. Objaśnienia: * Ekosystemy leśne i nieleśne parku narodowego podzielone są na oddziały oznaczone liczbami i pododdziały oznaczone literami. Podział ten wynika z przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania projektu planu ochrony dla parku narodowego (Dz. U. Nr 55, poz. 495). 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadanie niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Pienińskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2105) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Pienińskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Wydeptywanie pokrywy glebowej, niszczenie roślin i powodowanie erozji gleby przez pieszych.Wykonanie zabezpieczeń technicznych oraz biologicznych, remont nawierzchni uszkodzonych odcinków szlaków. 2Zmniejszenie odporności drzewostanów w wyniku działania owadów oraz pasożytniczych grzybów.Prognozowanie występowania owadów. Wykładanie pułapek na owady. Korowanie ściętych drzew. Wyszukiwanie i usuwanie drzew zasiedlonych przez owady i grzyby, zagrażających trwałości drzewostanów. 3Uszkodzenia młodego pokolenia lasu przez jelenie i sarny.Grodzenie upraw. Zabezpieczanie upraw środkami zapachowymi (repelentami). Ograniczenie liczebności jeleni. 4Niezgodny z siedliskiem skład gatunkowy drzewostanów.Hodowla materiału sadzeniowego z nasion zebranych w ekosystemach leśnych Parku; regulacja składu gatunkowego i struktury drzewostanów, zakładanie upraw leśnych oraz wprowadzanie poprawek i uzupełnień sadzonkami drzew i krzewów zgodnymi z siedliskiem. Pielęgnacja upraw, nalotów i młodników. 5Degradacja i zanikanie bogatych ekosystemów łąkowych spowodowane zaprzestaniem użytkowania.Koszenie łąk, usuwanie biomasy lub sporadyczne punktowe jej utylizowanie. 6Zanikanie ekosystemów pastwiskowych.Kulturowy wypas owiec. 7Zanikanie terenów wilgotnych i podmokłych.Ograniczenie poboru wody z ujęć na terenie Parku. Zabezpieczenie miejsc pojenia owiec przed wydeptywaniem. 8Naturalne pojawienie się drzew i krzewów na cennych przyrodniczo ekosystemach nieleśnych.Usunięcie drzew i krzewów z ekosystemów nieleśnych. 9Niszczenie upraw rolnych przez dziki.Ograniczanie liczebności dzików. 10Zanikanie populacji rzadkich, zagrożonych i chronionych roślin.Ochrona biotopów roślin (w tym na gruntach prywatnych). Hodowla zachowawcza gatunków tych roślin w szkółkach. Deponowanie materiału nasiennego w banku nasion. 11Masowy pojaw gatunków roślin obcego pochodzenia.Eliminacja gatunków niepożądanych (barszcz Sosnowskiego, rdestowiec ostrokończysty). 12Zagrożenie populacji sokoła wędrownego.Zasiedlanie na terenie Parku wyhodowanego w sztucznych warunkach sokoła wędrownego, w przypadku niewystąpienia naturalnego lęgu (program realizowany w ramach akcji ogólnopolskiej). 13Wysoka śmiertelność płazów na drogach oraz zanikanie ich miejsc rozrodu.Wykonanie zabezpieczeń wzdłuż drogi, w miejscu migracji płazów, oraz utrzymanie sztucznych miejsc rozrodu dla płazów. 14Zagrożenie populacji niepylaka apollo.Realizacja opracowanego przez Park programu odtworzenia populacji niepylaka apollo. 15Zagrożenie dzikich gatunków pszczół.Utrzymanie sztucznych gniazd i miejsc żerowania. 16Zanikanie tradycyjnych form budownictwa i architektury.Wykonanie remontu wybranych obiektów kulturowych. 17Zagrożenie ekosystemów leśnych i nieleśnych przez pożary.Wyposażenie Parku w podręczny sprzęt gaśniczy oraz zapewnienie dostępu do ujęć wody dla celów gaśniczych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej i gleb. Remont szlakówi dróg.Montaż krawężnika kamiennego, przepustów drewnianych i uzupełnienie nawierzchni, wykonanie zabezpieczeń przed osuwaniem się ziemi, uzupełnienie lub wymiana barier metalowych, ręczne donoszenie i ubijanie materiału na powierzchni szlaku, na odcinku 600 m.Fragmenty szlaku niebieskiego: - od Sokolicy w stronę przewozu1); - od Polany Wyrobek do Polany Pieniny1). Kontynuacja remontu drogi do Krasu, polegającego na podniesieniu korpusu drogi i wykonaniu nawierzchni, na długości 120 m.Droga do Krasu na odcinku za Zerwanym Mostem 3y1). Remont dróg dojazdowych do łąk, na długości 1.000 m.Fragmenty dróg: w Obwodzie Ochronnym Pieninki i Obwodzie Ochronnym Zielone Skałki. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Zbiór nasion drzew liściastych i szyszek drzew iglastych, w ilości 200 kg.(Obwód Ochronny Pieninki, Zielone Skałki - zbiór z wytypowanych drzew)1). Hodowla i pielęgnacja materiału sadzeniowego w szkółce leśnej, na powierzchni 0,68 ha.45h1). Sadzenie gatunków drzew liściastych i iglastych pod koronami drzew (przebudowa drzewostanów), na powierzchni około 1,30 ha.44 a, j, k, 45c. Przygotowanie powierzchni pod uprawy leśne przez usunięcie niepożądanych krzewów i zarośli, na powierzchni 1,30 ha.30a, 45c. Sadzenie gatunków drzew liściastych w uprawach leśnych i młodnikach (poprawki), na powierzchni około 0,10 ha.46z, 47c, g, h, i. Ręczna pielęgnacja gleby w uprawach leśnych, na powierzchni 22,00 ha (zabieg wykonać dwukrotnie).(3h1, t, 4k, l, 29b, c, 30a, f, g, j, 34h, i, j, o, r, s, 35a, c, 36d, g, 42l, 44h, l, 45b, c, d, f, i, j, 46z, 47b, c, d, f, g, h, i, l, 48a, b, d, i, j, h, 49c, d, f, 50a, b, c, k, 52a, c, d, 52f, g, h, 53c, 55c, h, j, l, 56k, Przystań)1), 44a, j, k. Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach, (czyszczenia wczesne i późne), na powierzchni 2,20 ha.30a, f, g, k, l, 34j, s, o, 35a, c, 36b, d. Kontrolne poszukiwanie larw zasnuj, na wyznaczonych powierzchniach, w 19 jednostkach kontrolnych.(1i, n, o, 2b, 3f, o, 4a, 6f, 7m, 30i, 32n, 36c, 37f, 41n, 42l, 45c, 46g, 48g, 49f)1). Wyłożenie drzew pułapkowych na korniki, w ilości 18 sztuk.(Obwody Ochronne: Macelowa Góra, Pieninki, Zielone Skałki)1). Wyłożenie pułapek zapachowych (feromonowych) na korniki świerka i jodły, w ilości 99 sztuk.(Obwody Ochronne: Macelowa Góra, Pieninki, Zielone Skałki)1). Wyznaczenie i usunięcie drzew zaatakowanych przez owady i grzyby, na powierzchni 504,70 ha.(Obszar objęty ochroną częściową)1). Grodzenie upraw leśnych, na powierzchni 1,50 ha.44a, j, 45l, 48d. Zabezpieczenie przed jeleniami i sarnami upraw leśnych środkami zapachowymi (repelentami), na powierzchni 20,00 ha.(3h1, t, 4k, l, 29b, c, 34 j, r, 35c, 36b, d, 42i, k, l, m, 44f, g, h, j, k, l, 45a, b, c, d, f, i, j, k, 46g, p, w, 47b, d, g, h, i, l, 48a, b, d, h, i, j, 49d, f, 50a, b, c, 51d, 52c, d, h, 53w)1). Usuwanie połamanych i wywróconych drzew (wiatrołomy, śniegołomy, wywroty), w ilości około 580 m3.(29, 30, 34, 35, 36, 42, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52)1). Regulacja składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanach (trzebież wczesna), na powierzchni 0,76 ha.47m. Odstrzał redukcyjny jeleni, mający na celu dostosowanie ilości zwierząt łownych do ilości bazy żerowej, w ilości do 5 sztuk (wielkość redukcji będzie uzależniona od wielkości szkód oraz liczebności jeleni).(Obszar objęty ochroną częściową)1). 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Usuwanie krzewów i drzew z ekosystemów łąkowych, usuwanie maliniaków, na powierzchni 1,12 ha.8y, 17a1, d1, 37n, 38m; (5k, 6k, l, 17m, r, t, 19c)1). Koszenie na powierzchni 69,00 ha (w tym: 67,50 ha na gruntach Skarbu Państwa i 1,50 ha na gruntach prywatnych): - mechaniczne dużych kompleksów łąkowych, z pozostawieniem części niewykoszonej (pasy ekologiczne). - ręczne małych polan śródleśnych (głównie ziołoroślowych) i podmokłych miejsc na dużych polanach.8a1, b1, o, r, w, 13u, 17a1, d1, 29l, o, p, u, w, 30p, 32m1, 34w, y, 35g, 36h, k, l, n, o, p, 37n, 38p, (oddział 3 - działki na Krasie, 4k, 5a, 5k, 6b, k, l, 7i, 8b, i, y, y1, 11a, 12m, 13a, d, k, 17m, r, t, 18c, h, 19c, 26a, j, 27k, 28b, h, i, 29d, 30o, 32b1, d, i1, j1, l, s, 33g, j, 37l, 41f, 44i, 45g, 46k, l, x, y, 51a, b, i, 55a, d, f, k, j, 60c3)1). Usuwanie niepożądanych krzewów i drzew pojawiających się w sposób naturalny w zespole muraw ciepłolubnych (kserotermicznych), na powierzchni 0,20 ha.51l1). Tradycyjny wypas owiec na kompleksie pastwiskowym Majerz, na powierzchni 52 ha; koszenie niedojadów (miejsc niewypasionych przez owce).(55c, g, i, 56a, f)1). Uzupełnienie ogrodzenia w kompleksie pastwiskowym Majerz oraz dostosowanie źródlisk do pojenia owiec.561). Odstrzał redukcyjny dzików, w ilości do 7 sztuk (wielkość redukcji będzie uzależniona od wielkości szkód oraz liczebności dzików).Obszar objęty ochroną częściową1). 4. Ochrona roślin.Pozyskanie i przekazanie nasion 10 gatunków roślin zielnych do banku nasion.Obszar całego Parku. Mechaniczne zwalczanie roślin inwazyjnych: - barszczu Sosnowskiego, występującego na żwirowiskach i brzegach rzeki,- Rzeka Dunajec w Parku i otulinie1); - rdestowca ostrokończystego, występującego na granicy Parku w Czorsztynie.- Czorsztyn1). 5. Ochrona zwierząt.Przygotowanie gniazda adaptacyjnego oraz wypuszczenie na wolność młodych sokołów wędrownych, w ilości do 5 sztuk, w przypadku niewystąpienia naturalnego lęgu w Pieninach.Obszar całego Parku1). Rozstawienie siatki wzdłuż drogi, o długości 1.000 m (siatka rozstawiana z dwóch stron drogi, z jednej 600 m, z drugiej 400 m), z przenoszeniem płazów przez drogę.Obwód Ochronny Macelowa Góra1). Utrzymanie dwóch stawów, służących jako miejsca rozrodu płazów oraz prowadzenie obserwacji, jakie gatunki przystępują w nich do rozrodu.Obwód Ochronny Zielone Skałki1). Odkrzaczanie oraz pogłębienie oczka wodnego, o powierzchni lustra wody 10 m2.45g. Kontynuacja hodowli niepylaka apollo (uzyskanie jaj do dalszej hodowli, w ilości minimum 500 sztuk). Wypuszczenie w terenie wyhodowanych motyli.Krościenko nad Dunajcem1). Prowadzenie monitoringu populacji dzikiej niepylaka apollo metodą znakowania i powtórnych odłowów.(Obwody Ochronne: Macelowa Góra, Zielone Skałki, Pieninki)1). Usunięcie krzewów zarastających piargi, na powierzchni do 2,00 ha, na terenach stanowiących własność Skarbu Państwa w zarządzie Parku oraz na powierzchni 3,50 ha, na terenach gminnych objętych ochroną krajobrazową.(50g, i, 38j, k, h)1) Goła Góra: oddział 4 - Sromowce Niżne. Utrzymanie ogródka z roślinami żywicielskimi dla dzikich pszczół, na powierzchni 0,01 ha. Prowadzenie monitoringu przyrodniczego.Leśniczówka w Sromowcach Niżnych1). Obszar całego Parku. 6. Ochrona wartości kulturowych.Zabezpieczenie ruin Zamku Czorsztyn i Zamku Pieniny św. Kingi.Zamek Czorsztyn: oddz. 511) Zamek Pieniny: 15d, 16b. Remonty osad służbowych. 7. Ochrona przed pożarami.Porządkowanie terenu z suchych części roślin wzdłuż szlaków turystycznych, na powierzchni 1,00 ha.Obszar całego Parku. Wykonanie punktu czerpania wody, składającego się z mostu i zapory o wysokości 1,5 m, na potoku Białym.36b1). Objaśnienia: * Lokalizacja zbiegów jest zgodna z mapą gospodarczo-przeglądową w skali 1:10.000 wykonaną przez BULiGL w Krakowie wg stanu na dzień 1.01.1989 r., zaktualizowaną w związku z wykupami na dzień 15.07.2003 r. Podział na obszary objęte ochroną ścisłą, częściową i krajobrazową podano zgodnie z mapą przeglądową kategorii ochronności wykonaną przez BULiGL w Krakowie wg stanu na dzień 1.01.1989 r., zaktualizowaną w związku z wykupami na dzień 15.07.2003 r. Mapy znajdują się w siedzibie Pienińskiego Parku Narodowego w miejscowości Krościenko nad Dunajcem. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Poleskiego Parku Narodowego (Dz. U. Nr 214, poz. 2106) Na podstawie art. 13b ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustanawia się roczne zadania ochronne dla Poleskiego Parku Narodowego na 2004 r. § 2. Roczne zadania ochronne, o których mowa w § 1, obejmują: 1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz sposoby ich eliminacji, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 26 listopada 2003 r. (poz. 2095) Załącznik nr 1 IDENTYFIKACJA I OPIS ZAGROŻEŃ WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH ORAZ SPOSOBY ICH ELIMINACJI Lp.Identyfikacja i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznychSposoby eliminacji zagrożeń 123 1Niewłaściwy skład gatunkowy i przestrzenny drzewostanów (degradacja zbiorowisk roślinnych, przekształcanie gleb).Przebudowa drzewostanów. Regulacja składu gatunkowego, struktury, wprowadzanie podsadzeń gatunkami drzew liściastych. 2Zagrożenie drzewostanów sosnowych przez hubę korzeniową.Usuwanie drzew osłabionych, dolesianie luk i przerzedzeń gatunkami drzew liściastych. 3Zagrożenia ze strony szkodliwych owadów.Prognozowanie występowania szkodliwych owadów, korowanie drewna zasiedlonego, usuwanie drzew zasiedlonych, wykładanie pułapek na owady. 4Występowanie gatunków obcego pochodzenia w drzewostanach Parku.Usuwanie czeremchy amerykańskiej, dębu czerwonego, sosny Banksa i robinii akacjowej. 5Pożary lasów.Oranie pasów przeciwpożarowych (mineralizacja) i usunięcie materiału łatwo palnego z tych pasów. 6Obniżanie się poziomu wód w jeziorach i torfowiskach, zanikanie okresowych rozlewisk wodnych.Wykonanie nowych oraz remont i konserwacja istniejących przetamowań i grobli. 7Zarastanie torfowisk drzewami i krzewami.Usuwanie drzew i krzewów oraz ich odrośli z terenów torfowiskowych. 8Wydeptywanie roślinności na ścieżkach przyrodniczych poprowadzonych wśród torfowisk.Wykonanie nowych oraz remont istniejących kładek i pomostów. 9Zarastanie łąk i torfowisk niepożądanymi gatunkami roślin zielnych.Koszenie łąk i torfowisk. 10Zmniejszanie dopływów wody do stawów, spowodowane zarastaniem i zamulaniem rowów doprowadzających wodę.Ręczne oczyszczanie rowów doprowadzających wodę do stawów. 11Okresowe (zimowe) zmniejszanie zawartości tlenu w wodach jezior i stawów Parku, powodujące obumieranie ryb.Wykonanie przerębli i ich ciągłe oczyszczanie z lodu. 12Pojawienie się obcych i ekspansywnych gatunków ryb: sumik karłowaty, karaś srebrzysty.Prowadzenie selektywnych odłowów ryb gatunków niepożądanych. 13Zmniejszanie się liczebności populacji cietrzewia i żółwia błotnego, związane z przekształceniem i zanikiem siedlisk dla tych gatunków.Restytucja cietrzewia; zakup i wypuszczenie cietrzewi. Lokalizacja gniazd żółwia, hodowla młodych, ocena stanu liczebności, poprawienie warunków bytowania przez likwidację krzewów z miejsc stałego przebywania żółwi i cietrzewi. Redukcja liczebności lisów i jenotów. 14Szkody w uprawach rolnych i leśnych powodowane przez zwierzęta leśne - jelenie, sarny, dziki, łosie.Zabezpieczanie mechaniczne drzew przed uszkodzeniami, redukcja liczebności populacji jelenia, sarny i dzika, wykładanie środków zapachowych (repelentów), uprawa poletek zaporowych. Załącznik nr 2 SPOSOBY I ZAKRES PROWADZENIA OCHRONY CZYNNEJ CeleSposoby i zakresLokalizacja* 123 1. Ochrona przyrody nieożywionej, wód, gleb.Remonty istniejących obiektów: parkingi, ogrodzenia miejsc wypoczynku, wieże widokowe, zadaszenia, pomosty i kładki, uzupełnienie oznakowania - 22 obiekty.Szlaki turystyczne i ścieżki przyrodnicze na obszarze Parku. Porządkowanie terenów udostępnionych dla turystyki, zbieranie i wywożenie odpadów, na 4 ścieżkach i 6 szlakach.Szlaki turystyczne i ścieżki przyrodnicze na obszarze Parku. Wykonanie nowych kładek wraz z infrastrukturą na 2 ścieżkach przyrodniczych oraz do wieży widokowej, na długości 3.650 m.Ścieżki przyrodnicze: "Dąb Dominik", "Spławy", dojście do wieży widokowej w Zastawiu. 2. Ochrona ekosystemów leśnych.Wykładanie drzew pułapkowych na cetyńca oraz korowanie tych drzew w drzewostanach sosnowych, w ilości 360 sztuk.Obszary objęte ochroną częściową. Wykładanie pułapek zapachowych (feromonowych) na cetyńca i drwalnika w drzewostanach sosnowych, w ilości 189 sztuk.Obszary objęte ochroną częściową. Usuwanie połamanych i przewróconych drzew (złomy i wywroty) z pozostawieniem części drzew niezagrażających zdrowotności drzewostanów, na powierzchni 114,15 ha.15a, (17a, d, g, l, m, n, s)1), 30o, 57j, 77j, n, (78h)1), n, 106b, 207a, (213a)1), 214a, (220a, b)1). Wyznaczenie i wycięcie drzew zasiedlonych przez owady oraz pasożytnicze grzyby. Korowanie drewna zasiedlonego przez owady.Obszary objęte ochroną częściową. Obserwowanie występowania brudnicy mniszki przez wywieszenie pułapek zapachowych (feromonowych), w ilości 64 sztuk.Obszary objęte ochroną częściową. Kontrolne poszukiwania szkodników sosny na stałych powierzchniach próbnych, w ilości 84 prób.Obszary objęte ochroną częściową. Kontrolne poszukiwania pędraków w glebie szkółki leśnej, w ilości 30 prób.159 k. Utrzymywanie powierzchni szkółki leśnej w czarnym ugorze, na powierzchni 0,10 ha (ochrona przed pędrakiem).159 k. Zabezpieczenie drzewek modrzewia przed zwierzętami leśnymi przez opalikowanie, w ilości 130 sztuk.206a, 207a. Regulowanie składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanie (trzebież wczesna), na powierzchni 73,55 ha.18f, g, 33g, 58f, 88lx, 107p, 120w, 129c, 130d, 132k, 135r, 155h, 158c, 160a, h, 168a, 179h, p, 186d, o,195g, 204a, 206a, c, 214c, 217a, 255d, 306a, p. Regulowanie składu gatunkowego oraz zagęszczenia drzew w drzewostanie (trzebież późna), na powierzchni 36,80 ha.2a, c, 5f, 9g, o, 11a, 19j, 62d, 63c, 132i, 144i, 157h, 158d, 191d, 193j, 195a, 197b, x, 198b, p, x, 199c, 255b. Eliminowanie niepożądanych gatunków drzew z górnej warstwy piętra drzewostanu (przebudowa drzewostanu), spowodowane koniecznością wprowadzenia gatunków właściwych dla siedliska, na powierzchni 7,27 ha.1a. Przygotowanie powierzchni do odnowień - 26,92 ha.1a, 2b, c, 3d, 9g, i, r, 11c, 19j, 20c, 26k, 27x, 33c, j, 34i, 35a, 36b, 53j, 56f, 78b, 85a, 93m, 94o, 132i, 154n, 198d, rx, x, 199c, 206a, 207a. Hodowla materiału sadzeniowego drzew liściastych w szkółce, na powierzchni 1,63 ha.159 k. Przygotowanie gleby i posadzenie sadzonek drzew liściastych (odnowienia), na powierzchni 23,79 ha.1a, 2b, c, 3d, 9g, i, r, 19j, 11c, 20c, 26k, 34i, 36b, 53j, 56b, f, 78b, 85a, 93m, l, 94o, 132i, 154n, 166a, 195a, 198d, 198rx, 222d, s, 222z, 306p, 307f. Przygotowanie gleby i sadzenie sadzonek drzew liściastych w lukach i przerzedzeniach, na powierzchni 6,53 ha.27x, 33c, j, 35a, 198p, x, rx, 199c, 206a, 207a, 214c, 334c. Przygotowanie gleby i posadzenie wzdłuż dróg oraz na granicy las - pole sadzonek owocodajnych gatunków drzew i krzewów odpowiednich do siedliska (wzbogacanie składu gatunkowego), na powierzchni 0,24 ha.56c, f, g, h, 94f, j, 95d, 157h, 198p, x, rx. Uzupełnienie sadzonkami drzew liściastych drzewostanów w miejscach ich przerzedzenia (poprawki i uzupełnienia), na powierzchni 2,55 ha.36a, f, 111g, d, 160h, 204a, 220a, 250l, 258a, 302c, r, (304a)1). Usunięcie drzew i krzewów gatunków obcego pochodzenia: dąb czerwony, robinia akacjowa, czeremcha amerykańska, sosna Banksa, na powierzchni 10,17 ha.2d, 183b, d, 302c, r, (305i)1), 306a, (307o, 314a)1), 316a. Regulacja składu gatunkowego i zagęszczenia drzew w drzewostanach (czyszczenia późne), na powierzchni 9,08 ha.37c, mx, 52bx, 83x, 157f, 135m. Regulacja składu gatunkowego upraw leśnych (czyszczenia wczesne), na powierzchni 2,85 ha.(53y, 145k)2), 222d, 302k. Wykaszanie roślinności zielnej w uprawach leśnych (pielęgnacja), na powierzchni 25,71 ha.(3k, 17d, g, l, m, s, 30n, 31l, m, 33f)1), 36a, f, 111d, (145n, o, 170h)1), 183d, 188l, 193f, 206a, 207a, 221Ad, 222d, s, z, (302c, g, r, 305a, i, 307o, 314a)1), 334c. Spulchnianie gleby na pasach przeciwpożarowych, na długości 4,57 km.3b, 33i, (59g)1), 78m, (157j, 158l)1), 161p, (169b)1), 200i, k, m, t, j, p, 204c, 205a, b, 255g, (305i, 306p, 314a, 315a)1). Usuwanie suchych gałęzi zalegających na pasach przeciwpożarowych, na powierzchni 43,99 ha.3b, 33b, c, g, i, (59g)1), 78m, 137i, (157j, 158l)1), 161c, d, p, (169b)1), 194a, d, f, 200i, j, k, m, p, t, w, 204c, 205a, b, 233k, 243a, 244a, 255b, d, g, (305i, 306p, 307o, s, 314a, 315a, 316a)1), b, 345a. Utrzymanie przejezdności dróg dojazdowych do punktów czerpania wody, na długości 4,4 km.8, 10, 11, 12, 191, 192, 195, 197. Ustawienie tablic informacyjnych o tematyce przeciwpożarowej przy drogach i szlakach turystycznych, w ilości 30 sztuk.Obszary objęte ochroną częściową. Wykonanie nowych szlabanów i remont istniejących, w ilości 10 sztuk.(8, 10, 11, 305, 306, 307)2). Wykonanie odstrzałów redukcyjnych: jeleń - 16 sztuk, dzik - 50 sztuk, sarna - 90 sztuk.Obszary objęte ochroną częściową. 3. Ochrona nieleśnych ekosystemów lądowych.Wycinanie i usuwanie drzew i krzewów z obszarów torfowiskowych oraz stanowisk żółwia błotnego, na powierzchni 148,95 ha.54cx, 55g, 86g, m, n, 88fx, 97j, 98, d, j, (99a)1), b, (c, f, h, j)1), 100c, i, (101h, 106g, h, 107j, 110g)1), l, j, x, 134c, (d)1), 135d, (k)1), 136a, b, (c)1), d, (f)1), g, (h)1), 137a, c, f, 145g, 166f, 176b, 178l, n, o, r, 185a, b, 217i, 227b, 228a, 252n, 253c, 260o, (308b, 313o, w)1), 314i, (319a, 320a, 321a, 323b)1), 326m, (329a, 330b)1), 341b, (347c, d, l)1), 349f, g, 350j, 357b, 358a, (360a)1), f, 361h, 362k, l, o, t, (371b, f, h)1). Dwukrotne wykaszanie trzciny, z wywozem biomasy, na torfowisku przejściowym w celu ochrony przed zarastaniem, na powierzchni 2,18 ha.137a. Wykaszanie łąk w celu zachowania różnorodności biologicznej i ochrony przed zarastaniem niepożądanymi gatunkami roślin, na powierzchni 53,70 ha.(90j, 91t, 98g, k, l, 99a, b, c, f)1) 100c, (134d, g, 135a, d, k, 188b)1), 221Ab, (241i)1), j, k, (m, n)1), cx, (wx)1), (242g, 246d, i, h, 329d, 354f, 355i, 356k)1), 357b, 358a, 361j, k, (363b)1), h, (bx)1), (364l)1), 371b. Wywóz pozyskanej biomasy, z powierzchni 154,54 ha.54cx, (90j, 91t)1), 98g, k, l, 99a, b, c, f, j, 100c, d, 101h, 106g, h, 107j, 110g, j, l, x, 134d, g, 135a, d, k, 136c, f, h, 137c, f, n, 145g, 166f, g, 176b, 178l, 188b, 221Ab, 241i, j, k, cx, wx, 241i, j, k, m, n, cx, wx, 242g, 246d, i, h, 304k, 308b, 314i, 326c, 329a, d, 330b, 341b, 347c, d, l, 349f, g, 350j, 353h, t, y, 354f, s, 355i, 356k, (357b, 358a)1), 359j, k, 360a, f, 361h, (j, k)1), 362k, l, n, o, t, 363b, bx, h, 364l, 366b, 369d, f, j, (371b)1), h. 4. Ochrona ekosystemów wodnych.Wykonanie nowych grobli, w ilości 2 sztuk mnichów, w ilości 5 sztuk oraz remonty istniejących przetamowań, grobli i mnichów.8, 10, 11, 23, 102,140, (328)1), 329, (358)2). Wykaszanie rowów melioracyjnych dwustronnie, na długości 2.575 m, i jednostronnie, na długości 880 m.(37, 39, 201, 208)1), 209. Ręczne oczyszczanie rowów z niepożądanych roślin - doprowadzenie wody do Stawów Pieszowolskich, na długości 300 m.(5, 6)1). Prowadzenie selektywnych odłowów ryb: - karaś srebrzysty do 2.800 kg**, - sumik karłowaty do 20 kg**, - szczupak do 700 kg**, - lin do 20 kg**, - karp do 20 kg**, - okoń do 15 kg**.(8, 10, 11)1). Wykonanie przerębli i ich oczyszczanie oraz odkuwanie lodu wokół mnichów na stawach w celu umożliwienia przepływu wody.(8, 10, 11)1). Koszenie skarp rowów w miejscach bytowania żółwia błotnego, łącznie z wywozem trawy, na powierzchni 1,70 ha.180a, 181a, b, 182a, 183a, 185a, o, 191a, 193a. 5. Ochrona zwierząt.Czyszczenie istniejących 542 sztuk budek lęgowych dla ptaków oraz zakup i rozwieszenie nowych, w ilości 100 sztuk.Wszystkie obwody ochronne. Wprowadzenie na obszarze Parku cietrzewia, w ilości 20 sztuk, przygotowanie obszaru na tokowiska (odkrzewianie, wykaszanie), zabezpieczenie pokarmu i wolier dla cietrzewi na okres kwarantanny.(Uroczysko Mszary)1). Lokalizacja i ochrona gniazd żółwi przed drapieżnikami (osłony z siatki), w obrębie 4 lęgowisk, zbieranie jaj z gniazd zagrożonych i zniszczonych, hodowla młodych żółwi w okresie zimowym.(Obwody Ochronne: Bubnów Kochanowskie, Zbójno)1). Wykaszanie i wywożenie biomasy na lęgowiskach żółwia błotnego, na powierzchni 2,50 ha.66 s, 190j, l, n. Wykonanie odstrzałów redukcyjnych: lisa - do 100 sztuk, jenota - do 20 sztuk.Obszary objęte ochroną częściową. Wykładanie preparatu odstraszającego dziki.Obszary objęte ochroną częściową. Wysiew zbóż na poletkach zaporowych dla zwierząt leśnych, na powierzchni 1,05 ha.2k, 143a, 149m, 159d. Wykładanie karmy i uzupełnienie mikroelementów w ramach interwencyjnego dokarmiania zwierząt w okresie zalegania grubej pokrywy śnieżnej lub występowania silnych mrozów, w ilości do 6.100 kg.Obszary objęte ochroną częściową. 6. Ochrona roślin.Ochrona stanowiska obuwika pospolitego przez usuwanie gatunków podszytowych, na powierzchni 1,05 ha.Obszar całego Parku. Objaśnienia: * Podział na oddziały oznaczone liczbą, pododdziały oznaczone literą, obwody ochronne oraz obszary objęte ochroną częściową podano zgodnie z mapą przeglądową Poleskiego Parku Narodowego, sporządzoną przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w Przemyślu w skali 1:25.000, według stanu na dzień 1.01.1998 r. Mapy znajdują się w siedzibie Poleskiego Parku Narodowego w miejscowości Urszulin. ** Planowana wielkość odłowów ryb została określona na podstawie doświadczeń z lat poprzednich. 1) Zadania kontynuowane z 2003 r. 2) Zadania niewykonane w 2003 r. z braku środków finansowych i przeniesione w całości na 2004 r. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych, podpisana we Frankfurcie nad Odrą dnia 21 listopada 2000 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2122) W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 21 listopada 2000 r. została podpisana we Frankfurcie nad Odrą Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych, w następującym brzmieniu: UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Federalnej Niemiec - mając na uwadze postanowienia Traktatu z dnia 17 czerwca 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, - dążąc do ułatwienia ruchu drogowego między obydwoma Państwami i ruchu tranzytowego przez ich terytoria, - w celu uregulowania zasad budowy i utrzymania granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych uzgodniły, co następuje: Rozdział I Przedmiot i cel umowy Artykuł 1 1. Umowa niniejsza reguluje zasady budowy i utrzymania granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych. 2. Integralną częścią niniejszej umowy są: załącznik A określający przewidziane do budowy graniczne obiekty mostowe i załącznik B dotyczący utrzymania istniejących granicznych obiektów mostowych. Artykuł 2 W rozumieniu niniejszej umowy poniższe określenia mają następujące znaczenie: 1) "drogi publiczne poza siecią dróg krajowych" w Rzeczypospolitej Polskiej oznaczają wszystkie inne drogi publiczne, niebędące drogami krajowymi, to jest drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne; "drogi publiczne poza siecią dróg federalnych" w Republice Federalnej Niemiec oznaczają drogi krajów związkowych, powiatowe i gminne oraz inne drogi publiczne; 2) "urządzenia należące do granicznego obiektu mostowego" oznaczają skarpy nasypów, umocnienia brzegów, dojazdy oraz urządzenia odwodnienia i oświetlenia, a także urządzenia bezpieczeństwa ruchu w rejonie granicznych obiektów mostowych; 3) "realizacja budowy" obejmuje w szczególności pomiary, planowanie oraz projektowanie, postępowanie przetargowe, udzielenie zlecenia, kontrolę dokumentacji wykonawczej, budowę, nadzór budowy i sprawdzenie rozliczenia prac kontraktowych; 4) "utrzymanie" oznacza wszystkie prace remontowe i porządkowe niezbędne do zachowania we właściwym stanie technicznym granicznych obiektów mostowych wraz z należącymi do nich urządzeniami poprzez ich naprawę i odnowę z zachowaniem nośności, bez zmiany istotnych wymiarów i ich statyki, oraz obejmuje czyszczenie i zimowe utrzymanie; 5) "właściwy podmiot" oznacza zgodnie z prawem krajowym Umawiających się Stron organy administracji rządowej, samorządu terytorialnego lub zrzeszenia samorządowe ponoszące koszty planowania, budowy i utrzymania drogi, w ciągu której znajduje się graniczny obiekt mostowy. Rozdział II Budowa granicznych obiektów mostowych Artykuł 3 W celu połączenia dróg w rozumieniu artykułu 2 punkt 1 będą budowane graniczne obiekty mostowe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, wymienione w załączniku A do niniejszej umowy, jeżeli w miejscach tych przewiduje się utworzenie przejścia granicznego zgodnie z Umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o przejściach granicznych i rodzajach ruchu granicznego, sporządzoną w Bonn dnia 6 listopada 1992 r., lub zgodnie z Umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o małym ruchu granicznym, sporządzoną w Bonn dnia 6 listopada 1992 r. Artykuł 4 1. Budowa granicznego obiektu mostowego jest obowiązkiem właściwego podmiotu zgodnie z załącznikiem A. 2. Właściwe podmioty zawierają porozumienie w celu budowy granicznego obiektu mostowego, które reguluje kompleksowy program budowy, realizację, jak również rodzaj i sposób finansowania. 3. Wykonawcy realizujący budowę granicznych obiektów mostowych są zobowiązani do sporządzenia oddzielnych dokumentów rozliczeniowych z tytułu wykonania: 1) przyczółków i filarów na terytorium Państwa każdej Umawiającej się Strony, 2) górnych elementów mostowych, łącznie z tymi pracami, które muszą być wykonane dla całego obiektu budowlanego odpowiednio do długości obiektu mostowego, która znajduje się na terytorium Państwa każdej Umawiającej się Strony, mierzonej wzdłuż osi mostu. 4. Graniczny obiekt mostowy będzie projektowany, wykonany i odebrany zgodnie z normami i przepisami techniczno-budowlanymi obowiązującymi w Państwie tej Umawiającej się Strony, która zgodnie z załącznikiem A do niniejszej umowy zobowiązana jest do realizacji budowy. Dla pojedynczych elementów konstrukcyjnych właściwe podmioty mogą uzgodnić zastosowanie norm i przepisów techniczno-budowlanych obowiązujących drugą Umawiającą się Stronę. 5. Nośność granicznego obiektu mostowego zostanie sprawdzona według obowiązujących norm i przepisów techniczno-budowlanych drugiej Umawiającej się Strony poprzez przeprowadzenie obliczenia porównawczego; teksty tych norm i przepisów techniczno-budowlanych właściwe podmioty udostępnią sobie wzajemnie w odpowiednim czasie. 6. Do porozumień zgodnie z ustępem 2 stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony, która według załącznika A zobowiązana jest do budowy granicznego obiektu mostowego. Artykuł 5 Właściwy podmiot zapewni na terytorium swojego Państwa w odpowiednim czasie niezbędne tereny pod budowę granicznego obiektu mostowego. Artykuł 6 1. Odbiór robót budowlanych jest dokonywany przez właściwe podmioty obydwu Umawiających się Stron w obecności wykonawców; dla granicznych obiektów mostowych zrealizowanych przez Stronę polską według polskiego prawa stosowanego przy realizacji obiektów budowlanych, a dla granicznych obiektów mostowych zrealizowanych przez Stronę niemiecką według prawa niemieckiego stosowanego przy publicznych kontraktach budowlanych. 2. Graniczne obiekty mostowe wybudowane na podstawie niniejszej umowy będą utrzymywane przez Stronę, która je wybudowała. Artykuł 7 1. Ustalenie podziału kosztów następuje w drodze wzajemnego porozumienia właściwych podmiotów; przy ich podziale nie uwzględnia się polskiego podatku od towarów i usług lub niemieckiego podatku obrotowego zawartego w kosztach. Należny podatek ponosi tylko właściwy podmiot realizujący budowę granicznego obiektu mostowego. 2. Istniejąca dokumentacja planistyczna i projektowa granicznego obiektu mostowego, a w szczególności dokumentacja geodezyjna oraz dotycząca badań gruntu, zostanie udostępniona bezpłatnie właściwemu podmiotowi drugiej Umawiającej się Strony. Artykuł 8 1. Do spraw budowy każdego granicznego obiektu mostowego zostanie utworzona polsko-niemiecka Grupa Projektowa, złożona z polskiej i niemieckiej grupy roboczej, których przewodniczących i członków powołuje każda z Umawiających się Stron. Przewodniczący każdej grupy roboczej może zwołać pod swym przewodnictwem posiedzenie Grupy Projektowej, występując z wnioskiem do przewodniczącego drugiej grupy roboczej. Posiedzenie takie musi się odbyć najpóźniej w ciągu jednego miesiąca od wpłynięcia wniosku o jego zwołanie. 2. Zadaniem Grupy Projektowej jest wyjaśnianie podstawowych zagadnień związanych z budową granicznego obiektu mostowego i przedstawianie właściwym podmiotom propozycji, w szczególności dotyczących: 1) konstrukcji i wymiarów granicznego obiektu mostowego, 2) ustalenia zakresu wspólnych robót, 3) sprawdzenia projektu budowlanego i propozycji zlecenia prac, 4) płatności i warunków płatności, 5) zasad odbioru prac budowlanych, 6) przekazania i odbioru granicznego obiektu mostowego. 3. Właściwe podmioty są zobowiązane do przedłożenia grupom roboczym dokumentów, niezbędnych do przygotowania decyzji Grupy Projektowej. 4. Każda grupa robocza może zapraszać ekspertów na posiedzenia Grupy Projektowej. 5. Grupa Projektowa podejmuje decyzje we wzajemnym porozumieniu. Artykuł 9 Wykonanie obiektów odprawy granicznej i budowa związanych z nimi funkcjonalnych urządzeń na drogowych przejściach granicznych zostanie uregulowana odrębnie przez Umawiające się Strony na podstawie postanowień Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o ułatwieniach w odprawie granicznej, sporządzonej w Warszawie dnia 29 lipca 1992 r. Rozdział III Utrzymanie granicznych obiektów mostowych Artykuł 10 1. Przedmiotem niniejszego rozdziału jest utrzymanie granicznych obiektów mostowych zlokalizowanych w ciągu dróg w rozumieniu artykułu 2 punkt 1 oraz należących do nich urządzeń w stanie stateczności, bezpieczeństwa ruchu i wolnym od usterek. 2. Utrzymanie istniejących granicznych obiektów mostowych jest obowiązkiem właściwego podmiotu zgodnie z załącznikiem B. Utrzymanie granicznych obiektów mostowych wybudowanych zgodnie z załącznikiem A do niniejszej umowy jest obowiązkiem Strony, która je wybudowała. 3. Utrzymaniu podlegają w szczególności: konstrukcje nośne, jezdnie oraz drogi piesze i rowerowe na granicznych obiektach mostowych, przyczółki, filary, balustrady, urządzenia dylatacyjne, łożyska, urządzenia rewizyjne, urządzenia odwadniające i oświetleniowe, znaki drogowe, urządzenia zabezpieczające ruch oraz bariery na granicznych obiektach mostowych i urządzenia ochronne przed spływem lodu. Artykuł 11 1. Czynności określone w artykule 2 punkt 4 dotyczące granicznych obiektów mostowych wykonuje się zgodnie z przepisami prawa krajowego tej Umawiającej się Strony, której właściwy podmiot jest zobowiązany do utrzymania danego granicznego obiektu mostowego. 2. Utrzymanie urządzeń należących do granicznych obiektów mostowych jest obowiązkiem właściwego podmiotu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium państwowym te urządzenia się znajdują; prowadzone ono będzie na podstawie obowiązujących go przepisów. 3. Prace w ramach utrzymania na granicznych obiektach mostowych i należących do nich urządzeniach będą tak wykonywane, aby w możliwie najmniejszym stopniu utrudniały żeglugę na rzekach oraz ruch na granicznych obiektach mostowych i dojazdach do nich. Zapewnione będą odpowiednie warunki do odprowadzania fali powodziowej i spływającego lodu pod granicznymi obiektami mostowymi. 4. Decyzja o konieczności budowy nowego stałego oświetlenia granicznego obiektu mostowego lub zmian w istniejącym, ponoszenie kosztów oraz rodzaj i sposób instalacji będzie podejmowana przez właściwe podmioty w odrębnym porozumieniu. 5. Właściwy podmiot, do którego obowiązków należy utrzymanie granicznego obiektu mostowego z konstrukcjami drewnianymi, zapewni na nim odpowiedni sprzęt oraz urządzenia ochrony przeciwpożarowej. Artykuł 12 Właściwy podmiot odpowiadający za utrzymanie granicznego obiektu mostowego i związane z tym bezpieczeństwo ruchu drogowego na całym granicznym obiekcie mostowym zwalnia właściwy podmiot drugiej Umawiającej się Strony od roszczeń osób trzecich. Artykuł 13 W ciągu trzech miesięcy po wejściu niniejszej umowy w życie właściwie podmioty przekażą sobie znajdującą się w ich posiadaniu dokumentację granicznych obiektów mostowych i należących do nich urządzeń, które dotychczas były przez nie utrzymywane. Należą do niej zwłaszcza plany stanu istniejącego, obliczenia statyczne, obliczenia nośności, porozumienia i umowy z innymi jednostkami, protokoły kontroli oraz książki obiektów mostowych. Artykuł 14 1. Umawiające się Strony będą się wzajemnie informować o zamiarze przeprowadzenia robót w ramach utrzymania na granicznych obiektach mostowych i należących do nich urządzeniach nie później niż trzy miesiące przed rozpoczęciem robót, o ile nie można uniknąć ograniczenia albo przejściowego wstrzymania ruchu drogowego. 2. O ile roboty wymienione w ustępie 1 nie spowodują utrudnień w ruchu drogowym, właściwe podmioty poinformują się nie później niż dwa tygodnie przed rozpoczęciem robót. 3. Każda z Umawiających się Stron zapewni, by jej organy graniczne i celne były niezwłocznie informowane o przygotowaniu i rozpoczęciu robót związanych z utrzymaniem granicznych obiektów mostowych i należących do nich urządzeń. Artykuł 15 Wszystkie koszty utrzymania granicznych obiektów mostowych i należących do nich urządzeń ponoszą właściwe podmioty zobowiązane do ich utrzymania. Artykuł 16 1. Co pięć lat przedstawiciele właściwych podmiotów przeprowadzają wspólne przeglądy stanu technicznego każdego granicznego obiektu mostowego i należących do niego urządzeń. 2. Poza wspólnymi przeglądami stanu technicznego przedstawiciele właściwych podmiotów przeprowadzają oddzielne przeglądy utrzymywanych przez siebie granicznych obiektów mostowych zgodnie z prawem krajowym. Właściwe podmioty przekażą sobie wyniki oddzielnych przeglądów na dwa tygodnie przed uzgodnionymi wspólnymi przeglądami stanu technicznego granicznych obiektów mostowych. 3. Właściwy podmiot, który utrzymuje graniczny obiekt mostowy, zarządza wspólny przegląd stanu technicznego, sporządza z niego protokół i przekazuje go niezwłocznie właściwemu podmiotowi drugiej Umawiającej się Strony. 4. Wspólne przeglądy stanu technicznego muszą być przeprowadzone również w szczególnych przypadkach, na przykład z powodu wyjątkowo wysokiego stanu wody, spływu lodu, uderzenia statku lub w innych uzasadnionych przypadkach. Do przygotowania i przeprowadzenia takich przeglądów zobowiązany jest właściwy podmiot, który ma obowiązek utrzymania granicznego obiektu mostowego. Artykuł 17 W przypadku gdy powinny być wymienione główne części nośne granicznego obiektu mostowego (dźwigary główne, filary, przyczółki, posadowienie) lub gdy graniczny obiekt mostowy powinien być przebudowany (np. poszerzony lub wzmocniony w celu przywrócenia nośności projektowej lub jej podwyższenia), konieczne jest zawarcie odrębnego porozumienia. Rozdział IV Postanowienia ogólne Artykuł 18 1. Obywatele Państw obu Umawiających się Stron zatrudnieni przy budowie, utrzymaniu i kontroli granicznych obiektów mostowych, jak również wszystkie inne osoby uczestniczące w wymienionych czynnościach, które nie podlegają obowiązkowi posiadania wizy w Rzeczypospolitej Polskiej i w Republice Federalnej Niemiec ani w żadnym z państw członkowskich Unii Europejskiej, przy wykonywaniu zadań zgodnie z niniejszą umową mogą przekraczać granicę państwową w rejonie granicznych obiektów mostowych i placów budowy oraz przebywać bez zezwolenia na pobyt na części granicznych obiektów mostowych i placach budowy, które znajdują się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, jeśli posiadają przy sobie ważny i uznany przez Umawiające się Strony dokument uprawniający do przekraczania granicy państwowej. W celu wykonania wyżej wymienionych zadań obywatele innych państw mogą przekraczać granicę państwową w rejonie granicznych obiektów mostowych i placów budowy oraz przebywać na części granicznych obiektów mostowych i placach budowy, które znajdują się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, jeśli posiadają przy sobie dokumenty i zezwolenia wymagane zgodnie z prawem Umawiających się Stron. 2. Osoby zatrudnione na budowie granicznego obiektu mostowego podlegają polskim przepisom prawnym o udzielaniu zezwoleń na pracę zagranicznym pracownikom, jeśli wykonanie budowy jest obowiązkiem Strony polskiej; podlegają one niemieckim przepisom prawnym o udzielaniu zezwoleń na pracę zagranicznym pracownikom, jeśli wykonanie budowy jest obowiązkiem Strony niemieckiej. Stosuje się to niezależnie od tego, czy roboty są wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej czy na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Osoby, które planują i realizują utrzymanie granicznych obiektów mostowych oraz wykonują związane z tym kontrole, nie muszą mieć zezwoleń na pracę drugiego Państwa, na terytorium którego mogą wkroczyć zgodnie z ustępem 1. 3. Umawiające się Strony zobowiązują się do przyjmowania bez formalności w każdym czasie osób, które znalazły się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony w oparciu o niniejszą umowę i naruszyły postanowienia niniejszej umowy lub przebywają tam bezprawnie. 4. Szczegółowe zagadnienia dotyczące zapewnienia bezpieczeństwa publicznego i porządku w rejonie granicznych obiektów mostowych zostaną uregulowane przez właściwe miejscowe organy graniczne i właściwe lokalne organy policyjne we wzajemnym porozumieniu. Artykuł 19 1. Dla dostaw towarów i usług, które dokonywane są w związku z budową albo utrzymaniem granicznych obiektów mostowych, stosuje się niemieckie prawo dotyczące podatku obrotowego, jeśli właściwy podmiot realizujący budowę albo utrzymanie ma siedzibę w Republice Federalnej Niemiec. Od obrotów tych nie będzie pobierany polski podatek od towarów i usług. 2. Dla dostaw towarów i usług, które dokonywane są w związku z budową albo utrzymaniem granicznych obiektów mostowych, stosuje się polskie przepisy o podatku od towarów i usług, jeśli właściwy podmiot realizujący budowę albo utrzymanie ma swoją siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej. Od obrotów tych nie będzie pobierany niemiecki podatek obrotowy. 3. Sprzęt, narzędzia, urządzenia, pojazdy i środki transportu używane do robót w ramach niniejszej umowy mogą być przywiezione czasowo z terytorium Państwa Umawiającej się Strony zobowiązanej do wykonania robót na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony z zastrzeżeniem, że zostaną one wywiezione po właściwym wykorzystaniu, najpóźniej w terminie, na jaki dokonano odprawy celnej czasowej. Towary przywiezione na tych warunkach w ramach przepisów drugiej Umawiającej się Strony są wolne od cła i opłat. 4. Za towary wwożone z terytorium Państwa jednej Umawiającej się Strony na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony nie będą pobierane opłaty związane z przywozem, z wyjątkiem cła, jeśli towary te będą wykorzystywane do budowy lub utrzymania granicznych obiektów mostowych. Postanowienie powyższe stosuje się do przypadków określonych w artykule 4 od czasu rozpoczęcia budowy. Postanowienia zdania 1 nie stosuje się przy wwozie towarów dla publicznych administracji budowlanych. 5. Towary potrzebne do budowy i utrzymania granicznych obiektów mostowych nie podlegają przy wwozie i wywozie żadnym zakazom i ograniczeniom. 6. Właściwe organy podatkowe i celne Umawiających się Stron będą się porozumiewać i przekazywać wzajemnie niezbędne informacje oraz udzielać pomocy przy stosowaniu obowiązujących ich przepisów prawnych i administracyjnych zgodnie z postanowieniami ustępów od 1 do 5. Przedstawiciele tych organów uprawnieni są do przebywania na placach budowy oraz granicznych obiektach mostowych i podejmowania tam działań w ramach postanowień ustępów od 1 do 5, które są określone w ich przepisach prawnych i administracyjnych. 7. Niniejsza umowa nie narusza postanowień Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 r., oraz Protokołu do tej umowy, podpisanego w Warszawie dnia 24 października 1979 r. Artykuł 20 Przekazywanie i wykorzystywanie danych osobowych, zwanych dalej danymi, w ramach niniejszej umowy będzie się odbywało zgodnie z następującymi postanowieniami przy uwzględnieniu prawa krajowego każdej z Umawiających się Stron: 1) Podmiot otrzymujący, na wniosek podmiotu przekazującego drugiej Umawiającej się Strony, informuje go o wykorzystaniu przekazanych danych i osiągniętych w rezultacie tego wynikach. 2) Wykorzystywanie danych przez otrzymującego dozwolone jest tylko dla celów określonych w niniejszej umowie i na warunkach podanych przez podmiot przekazujący. Ponadto ich wykorzystanie dozwolone jest dla zapobiegania poważnym przestępstwom i dla ich ścigania oraz w celu ochrony przed poważnymi zagrożeniami bezpieczeństwa publicznego. 3) Podmiot przekazujący ma obowiązek zwracać uwagę na prawidłowość przekazywanych danych oraz konieczność i zakres ich przekazania odpowiednio do ustalonego celu. Należy przy tym uwzględniać obowiązujące zakazy udostępniania danych obowiązujące w prawie krajowym. Nie przekazuje się danych, gdy przekazujący podmiot ma podstawy przypuszczać, że byłoby to sprzeczne z celem prawa krajowego lub naruszyłoby to chronione interesy zainteresowanych osób. Jeśli okaże się, że zostały przekazane niewłaściwe dane lub dane, których nie wolno przekazywać, należy o tym niezwłocznie poinformować odbiorcę. Jest on zobowiązany poprawić je lub zniszczyć. 4) Na wniosek zainteresowanej osoby należy ją poinformować o posiadanych danych, które jej dotyczą, oraz o przewidywanym celu ich wykorzystania. Można odmówić udzielenia takiej informacji, jeśli interes państwowy związany z nieudzieleniem informacji przeważa nad interesem wnioskodawcy. Poza tym prawo zainteresowanej osoby do otrzymania informacji zgodne jest z prawem krajowym Umawiających się Stron, na których terenie państwowym informacja jest wnioskowana. 5) Podmiot przekazujący przy przekazywaniu danych podaje przewidziane w prawie krajowym terminy ich przechowywania, po upływie których muszą one być zniszczone. Niezależnie od tych terminów należy zniszczyć przekazane dane, gdy nie są one już potrzebne do celu, dla którego zostały przekazane. 6) Podmiot przekazujący i otrzymujący zapewniają właściwe przekazywanie i przyjmowanie danych. 7) Podmiot przekazujący i otrzymujący mają obowiązek chronić skutecznie przekazane dane przed nieuprawnionym dostępem do nich, nieuprawnioną ich zmianą i nieuprawnionym ich ogłoszeniem. Artykuł 21 1. Tworzy się polsko-niemiecką Komisję Mieszaną, która jest stałym organem odpowiedzialnym za zapewnienie stosowania zasady parytetu przy budowie granicznych obiektów mostowych i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych i przestrzeganie postanowień niniejszej umowy. Przedstawia ona Umawiającym się Stronom propozycje w tym zakresie. 2. Komisja Mieszana składa się z polskiej i niemieckiej grupy roboczej, których przewodniczących i członków wyznaczają Umawiające się Strony po podpisaniu umowy. Wśród członków każdej grupy roboczej powinien być przedstawiciel ministerstwa właściwego do spraw transportu oraz Straży Granicznej Umawiających się Stron. Przewodniczącymi grup roboczych będą przedstawiciele ministerstw właściwych do spraw transportu Umawiających się Stron. 3. Przewodniczący każdej grupy roboczej może zwołać posiedzenie Komisji Mieszanej pod swym przewodnictwem, występując z wnioskiem do przewodniczącego drugiej grupy roboczej. Posiedzenie musi się odbyć najpóźniej w ciągu miesiąca po otrzymaniu tego wniosku. 4. Przy stosowaniu zasady parytetu należy uwzględniać w miarę możliwości, by stosunek budowanych i utrzymywanych granicznych obiektów mostowych przez każdą z Umawiających się Stron odpowiadał stosunkowi powierzchni obiektów mostowych na terytorium każdego Państwa. 5. Każda grupa robocza w Komisji Mieszanej może wnieść o przedstawienie dokumentów przez właściwy podmiot drugiej Umawiającej się Strony, które uważa za niezbędne w celu przygotowania propozycji Komisji Mieszanej. 6. Każda grupa robocza może zapraszać ekspertów na posiedzenia Komisji Mieszanej. 7. Komisja Mieszana przyjmuje propozycje we wzajemnym porozumieniu. Rozdział V Postanowienia końcowe Artykuł 22 1. W odstępstwie od artykułu 18 ustęp 2 umowy, polscy pracownicy mogą być dopuszczeni bez zezwoleń na pracę do budowy granicznego obiektu mostowego pomiędzy Radomierzycami i Hagenwerder, za którego budowę odpowiada Strona niemiecka. Zatrudnienie polskich pracowników uwarunkowane jest uzyskaniem przed rozpoczęciem robót pisemnego potwierdzenia z Krajowego Urzędu Pracy Saksonii o zwolnieniu od obowiązku uzyskania zezwoleń na pracę. W tym celu należy przekazać Krajowemu Urzędowi Pracy Saksonii wymagane dane o przedsiębiorstwie, które ma otrzymać zlecenie od właściwego podmiotu, o przewidywanych do zatrudnienia pracownikach oraz okresie zatrudnienia na budowie. 2. Ponadto stosuje się odpowiednie przepisy prawne, na przykład postanowienia ustawy o wymaganych warunkach pracy w odniesieniu do usług transgranicznych zgodnie z niemiecką ustawą o pracownikach wysłanych z dnia 26 lutego 1996 r. w obowiązującym brzmieniu. Przedsiębiorstwo musi między innymi zgłosić Krajowemu Urzędowi Pracy Saksonii rozpoczęcie robót. Artykuł 23 1. Postanowienia niniejszej umowy będą stosowane także wówczas, gdy jeden z granicznych obiektów mostowych wymienionych w załączniku A lub B znajduje się w Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu drogi krajowej albo w Republice Federalnej Niemiec w ciągu drogi federalnej. 2. Postanowienia ustępu 1 stosuje się także wówczas, gdy ze względu na prawne przekwalifikowanie drogi jeden z granicznych obiektów mostowych wymienionych w załączniku A lub B znajduje się w Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu drogi krajowej i w Republice Federalnej Niemiec w ciągu drogi federalnej, o ile uprzednio zostało zawarte porozumienie. Artykuł 24 Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy będą rozstrzygane na drodze dyplomatycznej. Artykuł 25 1. Niniejsza umowa jest zawarta na czas nieokreślony. 2. Zmiany i uzupełnienia załączników do niniejszej umowy będą dokonywane na drodze wymiany not dyplomatycznych. Artykuł 26 Od dnia wejścia w życie niniejszej umowy do granicznych obiektów mostowych wymienionych w załącznikach do niniejszej umowy nie będzie się stosowało postanowień Porozumienia między Ministerstwem Komunikacji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Ministerstwem Komunikacji Niemieckiej Republiki Demokratycznej w sprawie utrzymania granicznych mostów drogowych na polsko-niemieckiej granicy państwowej, sporządzonego w Berlinie dnia 17 stycznia 1958 r. Artykuł 27 1. Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia, w którym Umawiające się Strony poinformują się w drodze wymiany not o spełnieniu krajowych wymogów dotyczących jej wejścia w życie. Decyduje dzień otrzymania ostatniej noty. 2. W celu jak najszybszego otwarcia granicznych obiektów mostowych oraz poprawy stanu utrzymania granicznych obiektów mostowych postanowienia niniejszej umowy będą stosowane od dnia jej podpisania przed jej wejściem w życie, o ile jest to zgodnie z prawem wewnętrznym Umawiających się Stron. Sporządzono we Frankfurcie nad Odrą dnia 21 listopada 2000 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i niemieckim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc. Z upoważnienia Rządu Rzeczypospolitej Polskiej: (podpis w formie graficznej) Z upoważnienia Rządu Republiki Federalnej Niemiec: (podpis w formie graficznej) ZAŁĄCZNIK A Zgodnie z artykułem 1 ustęp 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych niniejszy załącznik stanowi część składową wymienionej umowy. Ma on następującą treść: 1. Strona niemiecka ma obowiązek budowy następujących granicznych obiektów mostowych: a) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 167+230, pomiędzy Radomierzycami i Hagenwerder, b) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 151+670, pomiędzy Zgorzelcem i Goerlitz, c) graniczny obiekt mostowy na cieku Kanał Torfowy pomiędzy Świnoujściem i Garz. 2. Strona polska ma obowiązek budowy następujących granicznych obiektów mostowych: a) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 47+500, pomiędzy Zasiekami i Forst, b) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 81+970, pomiędzy Łęknicą i Krauschwitz, c) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 134+930, pomiędzy Pieńskiem i Deschka. ZAŁĄCZNIK B Zgodnie z artykułem 1 ustęp 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych niniejszy załącznik stanowi część składową wymienionej umowy. Ma on następującą treść: 1. Strona niemiecka ma obowiązek utrzymania następujących granicznych obiektów mostowych: a) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 100+850, pomiędzy Przewozem i Podrosche. 2. Strona polska ma obowiązek utrzymania następujących granicznych obiektów mostowych: a) graniczny obiekt mostowy na Nysie w km 176+090, pomiędzy Krzewiną Zgorzelecką i Ostritz. Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: - została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, - jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, - będzie niezmiennie zachowywana. Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej. Dano w Warszawie dnia 31 grudnia 2002 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwasniewski L.S. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań warunkujących wydanie upoważnień do legalizacji ponownej określonych rodzajów przyrządów pomiarowych (Dz. U. Nr 219, poz. 2158) Na podstawie art. 9 pkt 7 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Podmiot ubiegający się o wydanie upoważnienia do legalizacji ponownej określonych rodzajów przyrządów pomiarowych obowiązany jest spełniać następujące wymagania: 1) posiadać certyfikat akredytacji na zgodność z normą PN-EN ISO/IEC 17025 w zakresie sprawdzania czy określone rodzaje przyrządów pomiarowych spełniają wymagania metrologiczne określone we właściwych przepisach; 2) zatrudniać personel z wykształceniem o kierunku właściwym z punktu widzenia budowy przyrządów pomiarowych będących przedmiotem legalizacji i co najmniej 3-letnią udokumentowaną praktyką zawodową w dziedzinie metrologii, przeszkolony w zakresie wykonywania czynności związanych z legalizacją ponowną przyrządów pomiarowych oraz dokumentowania i oceny wyników pomiarów, co powinno być potwierdzone zaświadczeniami wystawionymi przez Prezesa Głównego Urzędu Miar; 3) zapewniać uczestnictwo personelu, o którym mowa w pkt 2, w szkoleniach w zakresie aktualnie obowiązujących wymagań metrologicznych nie rzadziej niż raz na trzy lata, a uzyskaną wiedzę potwierdzić zaświadczeniami o ukończeniu szkoleń wystawionymi przez Prezesa Głównego Urzędu Miar; 4) stosować udokumentowane metody pomiarowe, instrukcje sprawdzania i wzorcowania oraz instrukcje obliczania niepewności; 5) stosować niezbędne wyposażenie pomiarowe właściwe dla wykorzystywanych metod pomiarowych, przestrzegając zasady, że wyposażenie to musi zapewnić możliwość wyznaczania błędu wskazania legalizowanego przyrządu pomiarowego z niepewnością rozszerzoną na poziomie ufności 95 % mniejszą niż 1/3 największego błędu dopuszczalnego, co powinno być udokumentowane na podstawie instrukcji obliczania niepewności; 6) wyposażenie, o którym mowa w pkt 5, może być stosowane wyłącznie do legalizacji ponownej; 7) przeprowadzać wzorcowania wyposażenia stosowanego do legalizacji ponownej zgodnie z przyjętym harmonogramem; 8) wydzielić i oznakować pomieszczenia, w których będą wykonywane czynności związane z legalizacją ponowną, oraz wykorzystywać te pomieszczenie wyłącznie do tych czynności; 9) zapewnić warunki środowiskowe takie, aby było możliwe prawidłowe wykonanie czynności związanych z legalizacją ponowną przyrządów pomiarowych; spełnienie wymagań dotyczących warunków środowiskowych, mogących wpływać na wyniki pomiarów, powinny być udokumentowane; 10) ograniczyć dostęp osób niepowołanych do pomieszczeń, o których mowa w pkt 8; 11) zapewnić bezstronność i niezależność od wszelkich środowisk, grup lub osób bezpośrednio albo pośrednio zainteresowanych przyrządami pomiarowymi w zakresie wykonywania i dokumentowania czynności związanych z legalizacją ponowną oraz formułowaniem ocen wyników pomiarów, a w szczególności zachować niezależność od jakichkolwiek nacisków finansowych, handlowych lub innych, które mogłyby wpłynąć na wynik legalizacji ponownej; 12) zapewnić nadzór nad stemplami i naklejkami legalizacyjnymi taki, aby było możliwe jednoznaczne ustalenie sposobu ich ewidencjonowania, przechowywania i stosowania; 13) zobowiązać się, w formie oświadczenia, do: a) dokumentowania wniosków o legalizację ponowną przyrządów pomiarowych w rejestrze prowadzonym w formie pisemnej lub elektronicznej, podając dane jednoznacznie identyfikujące legalizowane przyrządy pomiarowe, daty ich legalizacji oraz zgłaszającego, b) przechowywania rejestru, o którym mowa w lit. a, oraz pełnej dokumentacji pomiarów co najmniej o jeden rok dłużej, niż wynosi okres ważności dowodu legalizacji ponownej, c) udostępniania - na każde żądanie Prezesa Głównego Urzędu Miar - dokumentów z zakresu działalności dotyczącej legalizacji ponownej, d) aktualizacji procedur i instrukcji w razie zmiany przepisów prawnych określających wymagania wobec przyrządów pomiarowych podlegających obowiązkowi legalizacji, zmiany stosowanych metod lub zmiany wyposażenia technicznego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie określenia akwenów portowych oraz ogólnodostępnych obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury portowej dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 219, poz. 2160) Na podstawie art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683) zarządza się, co następuje: § 1. W skład infrastruktury portowej portu Gdańsk wchodzą akweny portowe oraz ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje, których wykaz stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. W skład infrastruktury portowej portu Gdynia wchodzą akweny portowe oraz ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje, których wykaz stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. W skład infrastruktury portowej portów Szczecin i Świnoujście wchodzą akweny portowe oraz ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje, których wykaz stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 listopada 2001 r. w sprawie określenia akwenów portowych oraz ogólnodostępnych obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury portowej dla każdego portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 148, poz. 1656). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 grudnia 2003 r. (poz. 2160) Załącznik nr 1 WYKAZ AKWENÓW PORTOWYCH ORAZ OGÓLNODOSTĘPNYCH OBIEKTÓW, URZĄDZEŃ I INSTALACJI WCHODZĄCYCH W SKŁAD INFRASTRUKTURY PORTOWEJ PORTU GDAŃSK 1. Akweny portowe 1.1. Gdańsk - Nowy Port 1.1.1. Baseny portowe 1.1.2. Kanały portowe 1.1.3. Obrotnice 1.2. Gdańsk - Port Północny 1.2.1. Baseny portowe 1.2.2. Tory podejściowe i obrotnice 2. Falochrony 2.1. Gdańsk - Port Północny 3. Pirsy, pomosty, przegrody, dalby, wyspy cumownicze, estakady 3.1. Gdańsk - Port Północny 4. Nabrzeża 4.1. Gdańsk - Nowy Port 4.2. Gdańsk - Port Północny 5. Torowiska portowych urządzeń przeładunkowych wraz z fundamentami 5.1. Gdańsk - Nowy Port 5.2. Gdańsk - Port Północny 6. Infrastruktura drogowa 6.1. Gdańsk - Nowy Port 6.1.1. Drogi kołowe i place manewrowe 6.1.2. Ulice 6.1.3. Parkingi 6.2. Gdańsk - Port Północny 6.2.1. Drogi kołowe i place manewrowe 6.2.2. Ulice 6.2.3. Parkingi 7. Infrastruktura kolejowa 7.1. Gdańsk - Nowy Port 7.1.1. Tory i rozjazdy kolejowe 7.1.2. Nawierzchnie drogowo-kolejowe 7.2. Gdańsk - Port Północny 7.2.1. Tory i rozjazdy kolejowe 8. Infrastruktura elektroenergetyczna 9. Infrastruktura ciepłownicza 10. Infrastruktura wodociągowa 11. Infrastruktura kanalizacyjna 12. Infrastruktura telekomunikacyjna i informatyczna 13. Infrastruktura ochrony przeciwpożarowej 1. AKWENY PORTOWE Lp.NazwaPowierzchnia [m2] 1.1.Gdańsk - Nowy Port 1.1.1.Baseny portowe: 1. Basen Władysława IV62.000,0 2. Basen Górniczy116.000,0 1.1.2.Kanały portowe: 1. Martwa Wisła od trawersu prawego światła wejściowego do mostu przy Gdańskiej Stoczni Remontowej1.080.000,0 2. Martwa Wisła od obrotnicy przy Polskim Haku do mostu Siennickiego135.000,0 3. Kanał Kaszubski od obrotnicy przy Gdańskiej Stoczni Remontowej do obrotnicy przy Polskim Haku355.000,0 1.1.3.Obrotnice: 1. Obrotnica przy Basenie Władysława IV23.000,0 2. Obrotnica przy Basenie Górniczym25.000,0 3. Obrotnica przy Gdańskiej Stoczni Remontowej71.000,0 4. Obrotnica przy Polskim Haku32.000,0 1.2.Gdańsk - Port Północny 1.2.1.Baseny portowe: 1. Basen Paliw Nr 1101.600,0 2. Basen Paliw Nr 2178.000,0 3. Basen Wewnętrzny98.000,0 1.2.2.Tory podejściowe i obrotnice 1. Awanport łącznie z torami podejściowymi do pirsów i obrotnicami2.000.000,0 2. Obrotnica przy torze podejściowym (część w granicach portu)236.000,0 3. Obrotnica wewnętrzna352.000,0 4. Tor podejściowy do pirsu Węglowego153.000,0 5. Tor podejściowy do pirsu LPG89.000,0 6. Tor podejściowy do pirsu Rudowego242.000,0 2. FALOCHRONY Lp.NazwaDługość [m.b.] 2.1.Gdańsk - Port Północny 1. Falochron Brzegowy Pola Refulacyjnego Nr 1906,4 3. PIRSY, POMOSTY, PRZEGRODY, DALBY, WYSPY CUMOWNICZE, ESTAKADY Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 3.1.Gdańsk - Port Północny 1. Pirsy: a) Pirs Węglowy764,8- b) Pirs Rudowy602,4- c) Pirs Paliwowy-stanowisko P535,5- d) Pirs Wejściowy Północny Basenu Paliw nr 160,4- e) Pirs Wejściowy Środkowy Basenu Paliw nr 164,1- 2. Pomosty: a) Pomost Połączeniowy199,0- 3. Przegrody: a) przegroda przeciwrozlewowa stała-1 b) przegroda pneumatyczna185,02 4. Dalby: a) dalba odbojowa przy Pirsie Paliwowym - stanowisko P-7 b) dalba cumownicza przy Pirsie Paliwowym - stanowisko P-3 c) dalba odbojowa stanowiska przy Pirsie Węglowym-7 d) dalba cumownicza stanowiska przy Pirsie Węglowym-4 5. Wyspy cumownicze: a) wyspa cumownicza przy Pirsie Paliwowym - stanowisko P-2 b) wyspa cumownicza przy Pirsie Rudowym-1 6. Estakady: a) estakada pod rurociągi paliwowe-1 4. NABRZEŻA Lp.NazwaDługość [m.b.] 4.1.Gdańsk - Nowy Port 1. Nabrzeże Obrońców Westerplatte1.434,3 2. Nabrzeże Mew122,0 3. Nabrzeże Obrońców Poczty Polskiej361,9 4. Przyczółek promu Wisłoujście - wschodni- 5. Nabrzeże Wisłoujście408,4 6. Nabrzeże Węglowe911,2 7. Nabrzeże Administracyjne124,6 8. Nabrzeże Rudowe826,4 9. Nabrzeże Dworzec Drzewny1.129,6 10. Nabrzeże Przemysłowe981,8 11. Nabrzeże Bytomskie622,6 12. Nabrzeże Krakowskie232,0 13. Nabrzeże Połączeniowe218,4 14. Nabrzeże WOC I566,0 15. Nabrzeże Zachodnie75,5 16. Nabrzeże WOC II603,0 17. Nabrzeże Ziółkowskiego243,0 18. Nabrzeże Oliwskie795,4 19. Nabrzeże Zakrętu 5-ciu Gwizdków455,5 20. Nabrzeże Zbożowe846,4 21. Przyczółek promu Wisłoujście - zachodni- 22. Nabrzeże Wiślane1.395,0 23. Nabrzeże Szczecińskie-Przeładunkowe393,1 24. Nabrzeże Szczecińskie925,6 4.2.Gdańsk - Port Północny 1. Nabrzeże Kapitanatu206,4 2. Nabrzeże Północne230,7 3. Nabrzeże Zachodnie183,7 4. Nabrzeże Południowe310,0 5. Nabrzeże Wewnętrzne300,3 6. Nabrzeże Zamykające147,7 5. TOROWISKA PORTOWYCH URZĄDZEŃ PRZEŁADUNKOWYCH WRAZ Z FUNDAMENTAMI Lp.NazwaDługość [m.b.] 5.1.Gdańsk - Nowy Port 1. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu WOC I524,0 2. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu WOC II273,0 3. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Oliwskim701,0 4. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Oliwskim277,0 5. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym206,9 6. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym33,6 7. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym59,4 8. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym470,0 9. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym39,0 10. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym102,0 11. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wiślanym288,9 12. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Rudowym465,0 13. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Rudowym230,0 14. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Rudowym440,0 15. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Rudowym465,6 16. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Węglowym200,0 17. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Węglowym640,0 18. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Obrońców Poczty Polskiej204,0 19. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Szczecińskim178,0 20. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Szczecińskim245,0 21. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Przemysłowym171,0 5.2.Gdańsk - Port Północny 1. Tory poddźwigowe na: a) Nabrzeżu Południowym158,0 b) Pirsie Rudowym518,7 c) Pirsie Węglowym236,0 2. Tory poddźwigowe dla ładowarko-zwałowarek1.210,0 6. INFRASTRUKTURA DROGOWA Lp.NazwaPowierzchnia [m2]Długość [m.b.] 6.1.Gdańsk - Nowy Port 6.1.1.Drogi kołowe i place manewrowe 1. Drogi kołowe i place manewrowe w rejonie Wolnego Obszaru Celnego i Nabrzeża Oliwskiego69.109,0- 2. Drogi kołowe i place manewrowe w rejonie Nabrzeża Wiślanego i Nabrzeża Szczecińskiego61.746,0- 3. Drogi kołowe i place manewrowe w rejonie Basenu Górniczego i Nabrzeża Przemysłowego100.079,0- 4. Drogi kołowe i place manewrowe w rejonie Nabrzeża Obrońców Westerplatte i Nabrzeża Obrońców Poczty Polskiej24.506,0- 5. Drogi kołowe i place manewrowe w rejonie Nabrzeża Krakowskiego i Nabrzeża Bytomskiego23.896,0- 6.1.2.Ulice: 1. ulica Przemysłowa-620,0 2. ulica Szkolna-148,0 3. ulica Promowa-380,0 4. ulica Kujawska-975,0 5. ulica Chodackiego-1.575,0 6. ulica Handlowa-735,0 7. ulica Chemików-715,0 6.1.3.Parkingi: 1. Parking przy ulicy Zamkniętej936,0- 2. Parking przy ulicy Oliwskiej1.958,0- 3. Parking przy ulicy Oliwskiej338,0- 4. Parking przy ulicy Przemysłowej1.598,0 6.2.Gdańsk - Port Północny 6.2.1.Drogi kołowe i place manewrowe: 1. Drogi kołowe i place manewrowe w rejonie Portu Północnego85.267,0- 6.2.2.Ulice: 1. ulica kapitana żeglugi wielkiej Witolda Poinca-1.120,0 2. ulica Budowniczych Portu Północnego-1.840,0 3. ulica Górników-425,0 6.2.3.Parkingi: 1. Parking przy ulicy Sucharskiego3.310,0- 7.INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Lp.NazwaPowierzchnia [m2]Długość [m.b.] 7.1.Gdańsk - Nowy Port 7.1.1.Tory i rozjazdy kolejowe-50.254,0 7.1.2.Nawierzchnie drogowo - kolejowe na: 1. Nabrzeżu WOC I10.400,0- 2. Nabrzeżu WOC II5.800,0- 3. Nabrzeżu Wiślanym14.140,0- 4. Nabrzeżu Oliwskim5.900,0- 7.2.Gdańsk - Port Północny 7.2.1.Tory i rozjazdy kolejowe-16.378,0 8. INFRASTRUKTURA ELEKTROENERGETYCZNA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieć przesyłowa i rozdzielcza SN 15kV z wyposażeniem57.733- 2.Sieć przesyłowa i rozdzielcza NN 0,4kV z wyposażeniem196.441- 3.Słup oświetleniowy-1.786 4.Maszt oświetleniowy-78 5.Wieża oświetleniowa-31 6.Stacja transformatorowa NN/SN-1 7.Stacja transformatorowa SN/NN-50 8.Rozdzielnica SN-2 9.INFRASTRUKTURA CIEPŁOWNICZA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem8.802,0- 2.Węzeł ciepłowniczy z wyposażeniem-82 3.Kotłownia gazowa-7 4.Kotłownia na paliwo stałe-1 10. INFRASTRUKTURA WODOCIĄGOWA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem58.705,0- 2.Ujęcie wody i zbiorniki zasobowe-2 3.Stacja pomp i uzdatniania wody-2 11. INFRASTRUKTURA KANALIZACYJNA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieć kanalizacji sanitarnej21.346,0- 2.Osadnik ścieków sanitarnych-17 3.Oczyszczalnia ścieków-3 4.Przepompownia ścieków-28 5.Kanalizacja deszczowa43.461,0- 6.Urządzenie do podczyszczania wód opadowych-17 12. INFRASTRUKTURA TELEKOMUNIKACYJNA I INFORMATYCZNA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieć teleinformatyczna125.313,5- 2.Centrala-3 3.Centrala - punkt wynośny-2 4.Serwer-16 5.Węzeł systemu informatycznego-41 13. INFRASTRUKTURA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Pompownia przeciwpożarowa z wyposażeniem-1 2.Baza lądowej straży pożarnej-2 3.Baza morskiej straży pożarnej-1 Załącznik nr 2 WYKAZ AKWENÓW PORTOWYCH ORAZ OGÓLNODOSTĘPNYCH OBIEKTÓW, URZĄDZEŃ I INSTALACJI WCHODZĄCYCH W SKŁAD INFRASTRUKTURY PORTOWEJ PORTU GDYNIA 1. Akweny portowe 1.1. Awanport z obrotnicą 1.2. Baseny portowe 1.3. Kanały portowe 2. Pirsy, pomosty, dalby 3. Nabrzeża 4. Torowiska portowych urządzeń przeładunkowych wraz z fundamentami 5. Samodzielne stanowisko przeładunkowe paliw płynnych usytuowane przy falochronie 6. Infrastruktura drogowa 6.1. Drogi kołowe i place manewrowe 6.2. Ulice 6.3. Parkingi 7. Infrastruktura kolejowa 7.1. Tory i rozjazdy kolejowe 7.2. Nawierzchnie drogowo-kolejowe 8. Infrastruktura elektroenergetyczna 9. Infrastruktura ciepłownicza 10. Infrastruktura wodociągowa 11. Infrastruktura kanalizacyjna 12. Infrastruktura telekomunikacyjna i informatyczna 13. Infrastruktura ochrony przeciwpożarowej 1. AKWENY PORTOWE Lp.NazwaPowierzchnia [m2] 1.1.Awanport (z obrotnicą o śr. 500m)752.000,0 1.2.Baseny portowe: 1. Basen I - Prezydenta186.000,0 2. Basen II - inż. Tadeusza Wendy224.000,0 3. Basen III - Węglowy323.000,0 4. Basen IV - Marszałka Piłsudskiego254.000,0 5. Basen V - Ministra Kwiatkowskiego136.000,0 6. Basen VI - (basen Stoczni "Gdynia")107.000,0 7. Basen VII - (basen Stoczni "Gdynia")158.000,0 1.3.Kanały portowe: 1. Kanał Portowy (dł. 3km, od Ostrogi Pilotowej do Nabrzeża Helskiego II)575.000,0 2. Kanał Południowy (dł. 1,4 km, od awanportu do wejścia południowego)140.000,0 2. PIRSY, POMOSTY, DALBY NazwaLokalizacjaDługość [m.b.] 1.Pirs Północny wraz z dalbamiNabrzeże Duńskie115,3 2.Pirs Południowy wraz z dalbamiNabrzeże Duńskie112,3 3.Ostroga Pilotowawejście wewnętrzne84,3 3. NABRZEŻA NazwaDługość [m.b.] 1.Nabrzeże Śląskie467,5 2.Nabrzeże Wendy252,8 3.Nabrzeże Szwedzkie713,2 4.Nabrzeże Duńskie wraz z pochylnią Ro - Ro387,2 5.Nabrzeże Holenderskie514,0 6.Nabrzeże Belgijskie117,5 7.Nabrzeże Francuskie513,6 8.Nabrzeże Portowe74,2 9.Nabrzeże Fińskie208,8 10.Nabrzeże Polskie1.118,8 11.Nabrzeże Rotterdamskie334,9 12.Nabrzeże Indyjskie1.009,2 13.Nabrzeże Norweskie266,1 14.Nabrzeże Stanów Zjednoczonych wraz z pochylnią Ro - Ro819,3 15.Nabrzeże Czechosłowackie wraz z pochylnią Ro - Ro246,0 16.Nabrzeże Rumuńskie879,2 17.Nabrzeże Jugosłowiańskie182,3 18.Nabrzeże Węgierskie251,9 19.Nabrzeże Pomorskie626,3 20.Nabrzeże Helskie I wraz z pochylnią Ro -Ro798,1 21.Nabrzeże Helskie II wraz z pochylnią Ro - Ro178,4 22.Nabrzeże Oksywskie66,8 4. TOROWISKA PORTOWYCH URZĄDZEŃ PRZEŁADUNKOWYCH WRAZ Z FUNDAMENTAMI NazwaDługość [m.b.] 1.Tor poddźwigowy suwnic kontenerowych na Nabrzeżu Helskim I i Terminalu Kolejowym w Bałtyckim Terminalu Kontenerowym1.167,0 2.Tory poddźwigowe na: a)Nabrzeżu Rumuńskim810,0 b)Nabrzeżu Polskim1.115,0 c)Nabrzeżu Francuskim404,0 d)Nabrzeżu Szwedzkim707,0 e)Nabrzeżu Śląskim435,0 f)Nabrzeżu Czechosłowackim186,0 g)Nabrzeżu Indyjskim180,0 h)Nabrzeżu Fińskim163,0 i)Nabrzeżu Holenderskim400,0 j)Nabrzeżu Rotterdamskim292,0 k)Nabrzeżu Norweskim112,0 3.Placowe tory poddźwigowe130,0 4.Tor poddźwigowy suwnicy kontenerowej na Nabrzeżu Stanów Zjednoczonych363,0 5. SAMODZIELNE STANOWISKO PRZEŁADUNKOWE PALIW PŁYNNYCH USYTUOWANE PRZY FALOCHRONIE NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Pomost przeładunkowy z wyposażeniem-1 2.Dalba-7 3.Pomost dojściowy-4 4.Podwodne i nadwodne rurociągi 2 x Dn 600 mm4.160,0- 6. INFRASTRUKTURA DROGOWA Lp.NazwaPowierzchnia [m2]Długość [m.b.] 6.1.Drogi kołowe i place manewrowe 1. Rejon nabrzeży: Pomorskiego, Śląskiego, Wendy, Szwedzkiego, Duńskiego, Holenderskiego, Belgijskiego, Francuskiego, Portowego61.376,0- 2. Rejon nabrzeży: Fińskiego, Polskiego, Rotterdamskiego, Indyjskiego, Norweskiego40.017,0- 3. Rejon nabrzeży: Stanów Zjednoczonych, Czechosłowackiego, Rumuńskiego, Jugosłowiańskiego, Węgierskiego37.574,0- 4. Rejon Nabrzeża Helskiego I, rejon ulicy Kontenerowej, ulicy Janka Wiśniewskiego115.401,0- 5. Rejon Bazy Promowej i Nabrzeża Helskiego II35.000,0- 6.2.Ulice: 1. ulica Węglowa-1.250,0 2. ulica Warsztatowa-350,0 3. ulica Rotterdamska-700,0 4. ulica Celna-300,0 5. ulica Indyjska-1.300,0 6. ulica Dokerów-1.200,0 7. ulica Rumuńska-950,0 8. ulica Francuska-400,0 9. ulica Kontenerowa-1.550,0 10. ulica Janka Wiśniewskiego wraz z wiaduktami nr 1 i 2 (od pkt 20 granicy portu do ulicy Kontenerowej-3.490,0 11. ulica Wendy wraz z wiaduktami-548,0 12. ulica Chrzanowskiego 500,0 13. ulica Polska 2.684,0 6.3.Parkingi: 1. Parkingi przy ulicy Węglowej1.017,0- 2. Parkingi przy ulicy Warsztatowej1.008,0- 3. Parkingi przy ulicy Chrzanowskiego661,0- 4. Parkingi przy ulicy Polskiej16.533,0- 5. Parkingi przy ulicy Rotterdamskiej2.500,0- 6. Parking przy ulicy Indyjskiej70,0- 7. Parkingi przy ulicy Dokerów939,0- 8. Parking samochodowy - Baza Transportowa320,0- 9. Parkingi samochodów przy Bazie Kontenerowej42.900,0- 10. Parkingi przy Bazie Promowej11.110,0- 11. Parking w rejonie ulicy Janka Wiśniewskiego25.065,0- 12. Parking przy Nabrzeżu Czechosłowackim32.254,0- 7. INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Lp.NazwaPowierzchnia [m2]Długość [m.b.] 7.1.Tory i rozjazdy kolejowe-62.000,0 7.2.Nawierzchnie drogowo - kolejowe na: 1. Nabrzeżu Śląskim12.015,0- 2. Nabrzeżu Szwedzkim30.070,0- 3. Nabrzeżu Holenderskim11.308,0- 4. Nabrzeżu Francuskim15.800,0- 5. Nabrzeżu Fińskim2.840,0- 6. Nabrzeżu Polskim49.315,0- 7. Nabrzeżu Rotterdamskim7.120,0- 8. Nabrzeżu Indyjskim11.960,0- 9. Nabrzeżu Stanów Zjednoczonych14.410,0- 10. Nabrzeżu Czechosłowackim3.875,0- 11. Nabrzeżu Rumuńskim15.840,0- 12. Nabrzeżu Helskim (terminal kolejowy)11.500,0 8. INFRASTRUKTURA ELEKTROENERGETYCZNA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieci przesyłowe i rozdzielcze: a)Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem SN40.831,0- b)Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem NN178.873,0- 2.Urządzenia oświetleniowe: a)słup oświetleniowy-660 b)maszt oświetleniowy-167 c)wieża oświetleniowa-38 3.Stacje transformatorowe-38 4.Inne urządzenia i instalacje: a)rozdzielnica dla zasilania kontenerów chłodzonych-24 b)rozdzielnica sieciowa-210 c)gniazdo dźwigowe 400A-182 d)instalacja ochrony katodowej rurociągów kpl. 9. INFRASTRUKTURA CIEPŁOWNICZA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieci przesyłowe i rozdzielcze z wyposażeniem8.009,0- 2.Kotłownie: a)kotłownia na opał stały-2 b)kotłownia olejowa-6 c)kotłownia elektryczna-4 3.Węzły ciepłownicze z wyposażeniem-34 10. INFRASTRUKTURA WODOCIĄGOWA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieci przesyłowe, rozdzielcze z wyposażeniem54.390,0- 2.Ujęcia wody i zbiorniki zasobowe: a)zbiornik retencyjny dwukomorowy-1 b)ujęcie wody - studnia wiercona głębinowa wraz z obudową i wyposażeniem-8 3.Stacje pomp i uzdatniania wody: a)budynek stacji uzdatniania wody z kompletną instalacją technologiczną-1 b)osadnik wód popłucznych wraz z wiatą-1 11. INFRASTRUKTURA KANALIZACYJNA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieci kanalizacji sanitarnej: a)kanał sanitarny wraz ze studzienkami rewizyjnymi11.140,0- b)rurociąg tłoczny ze studzienkami rewizyjnymi5.100,0- 2.Przepompownie ścieków i osadniki: a)przepompownia ścieków z wyposażeniem i systemem automatycznego sterowania-35 b)osadnik i neutralizator ścieków-10 3.Sieci kanalizacji deszczowej z wyposażeniem : a)kanał deszczowy ze studzienkami rewizyjnymi42.065,0- b)separator i urządzenie do podczyszczania wód opadowych-21 c)osadnik betonowy dwukomorowy-2 d)zbiornik retencyjny trzykomorowy-1 12. INFRASTRUKTURA TELEKOMUNIKACYJNA I INFORMATYCZNA NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Sieci teleinformatyczne i urządzenia116.100,0- 2.Kanalizacje kablowe23.400,0- 3.Centrale: a)stacja bazowa-4 b)centralka-6 4.Serwery i węzły: a)serwer-21 b)węzeł-75 5.Urządzenia radiokomunikacyjne i radiolinie - trankingowa sieć łączności radiowej - urządzenie odbiorczo-nadawcze SMART NET (Motorola)-1 13. INFRASTRUKTURA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 1.Obiekty infrastruktury przeciwpożarowej przy ulicy Chrzanowskiego: a)budynek biurowo-dyspozytorski straży pożarnej-1 b)garaż samochodów bojowych-1 c)warsztat naprawy gaśnic-1 2.Obiekty infrastruktury przeciwpożarowej przy falochronie: a)budynek pompowni przeciwpożarowej z wyposażeniem-1 b)wieża monitorów przeciwpożarowych-3 c)sieć rurociągów zasilających i zraszania320,0- Załącznik nr 3 WYKAZ AKWENÓW PORTOWYCH ORAZ OGÓLNODOSTĘPNYCH OBIEKTÓW, URZĄDZEŃ I INSTALACJI WCHODZĄCYCH W SKŁAD INFRASTRUKTURY PORTOWEJ PORTÓW W SZCZECINIE I W ŚWINOUJŚCIU 1. Akweny portowe 1.1. Port w Szczecinie 1.1.1. Kanały portowe 1.1.2. Baseny portowe 1.1.3. Obrotnice 1.2. Port w Świnoujściu 1.2.1. Kanały portowe 1.2.2. Baseny portowe 2. Rzeki 2.1. Port w Szczecinie 2.2. Port w Świnoujściu 3. Pirsy, pomosty i dalby 3.1. Port w Szczecinie 3.2. Port w Świnoujściu 4. Nabrzeża 4.1. Port w Szczecinie 4.2. Port w Świnoujściu 5. Torowiska portowych urządzeń przeładunkowych wraz z fundamentami 5.1. Port w Szczecinie 5.2. Port w Świnoujściu 6. Infrastruktura drogowa 6.1. Port w Szczecinie 6.1.1. Drogi kołowe i place manewrowe 6.1.2. Ulice 6.1.3. Parkingi 6.2. Port w Świnoujściu 6.2.1. Drogi kołowe i place manewrowe 6.2.2. Ulice 6.2.3. Parkingi 7. Infrastruktura kolejowa 7.1. Port w Szczecinie 7.1.1. Tory i rozjazdy kolejowe 7.1.2. Nawierzchnie drogowo-kolejowe 7.2. Port w Świnoujściu 7.2.1. Tory i rozjazdy kolejowe 7.2.2. Nawierzchnie drogowo-kolejowe 8. Infrastruktura elektroenergetyczna 8.1. Port w Szczecinie 8.2. Port w Świnoujściu 9. Infrastruktura ciepłownicza 9.1. Port w Szczecinie 9.2. Port w Świnoujściu 10. Infrastruktura wodociągowa 10.1. Port w Szczecinie 10.2. Port w Świnoujściu 11. Infrastruktura kanalizacyjna 11.1. Port w Szczecinie 11.2. Port w Świnoujściu 12. Infrastruktura telekomunikacyjna i informatyczna 12.1. Port w Szczecinie 12.2. Port w Świnoujściu 13. Infrastruktura ochrony przeciwpożarowej 13.1. Port w Szczecinie 1. AKWENY PORTOWE Lp.NazwaPowierzchnia [m2] 1.1Port w Szczecinie 1.1.1Kanały portowe 1. Kanał Dębicki136.620,0 2. Kanał Grodzki70.870,0 1.1.2Baseny portowe 1. Basen Górnośląski101.390,0 2. Basen Kaszubski279.360,0 3. Basen Notecki21.120,0 4. Basen Warsztatowy1.720,0 5. Basen Warty36.610,0 6. Basen Wschodni62.490,0 7. Basen Zachodni71.240,0 1.1.3Obrotnice 1. Obrotnica na połączeniu Kanału Grabowskiego i Basenu Dębickiego - średnica 150 m17.670,0 2. Obrotnica u wejścia do Kanału Grodzkiego przed nabrzeżem Belgijskim - średnica 206 m33.320,0 3. Obrotnica w Kanale Grodzkim w obrębie nabrzeży Albańskie, Bułgarskie i Węgierskie - średnica 190 m28.340,0 4. Obrotnica przy południowej części Wyspy Grodzkiej - średnica 120 m11.300,0 5. Obrotnica w Basenie Kaszubskim (Górniczym) przed wejściem do Basenu Górnośląskiego - średnica 300 m70.650,0 6. Obrotnica na rzece Parnica, przed wejściem do Kanału Przemysłowego (Wrocławskiego) - średnica 110 m9.500,0 7. Obrotnica na połączeniu rzeki Parnicy i Regalicy średnica 120 m11.300,0 1.2Port w Świnoujściu 1.2.1Kanały portowe 1. Kanał Barkowy wzdłuż nabrzeża Portowców2.550,0 1.2.2Baseny portowe 1. Basen Atlantycki84.910,0 2. Basen Bałtycki77.310,0 3. Basen Trymerski12.570,0 2. RZEKI Lp.NazwaDługość [m.b.] 2.1Port w Szczecinie 1. Rzeka Parnica - odcinek żeglowny od obrotnicy na Przekopie Mieleńskim do mostu Portowego2.750,0 2. Rzeka Parnica - odcinek żeglowny od obrotnicy na Przekopie Mieleńskim do połączenia z rzeką Regalicą900,0 3. Rzeka Duńczyca - odcinek od Kanału Grodzkiego w kierunku "Estakady" nad Odrą Zachodnią za Wyspą Bielawa1.000,0 4. Rzeka Odra Zachodnia - odcinek od południowego cypla wyspy Ostrów Brdowski do północnego cypla Ostrów Brdowski2.500,0 2.2Port w Świnoujściu 1. Rzeka Świna - odcinek od nabrzeża Czołowego do połączenia z rzeką Stara Świna4.800,0 3. PIRSY, POMOSTY I DALBY Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 3.1Port w Szczecinie 1. Pirs węglowy w Basenie Kaszubskim188,00- 2. Pomost cumowniczy-1 3. Pomost ro-ro przy nabrzeżu Czeskim21,80 4. Dalba stalowa przy nabrzeżu Katowickim-4 5. Dalba stalowa przy wyspie Bielawa-17 6. Dalba stalowa przy nabrzeżu Warsztatowym-5 3.2Port w Świnoujściu 1. Pirs nabrzeża Portowców227,701 2. Pirs nabrzeża Górników - długość stanowiska statkowego 370 m1 x 24,0 2 x 20,03 3. Dalba w Bazie Promów Morskich-2 4. NABRZEŻA Lp.NazwaDługość [m.b.] 4.1Port w Szczecinie 1. Nabrzeże Katowickie439,7 2. Nabrzeże Katowickie-Uskok30,8 3. Nabrzeże Chorzowskie295,2 4. Nabrzeże Chorzowskie-Uskok75,2 5. Nabrzeże Gliwickie260,5 6. Nabrzeże Gliwickie-Uskok56,7 7. Nabrzeże Południowe95,0 8. Nabrzeże Bytomskie330,4 9. Nabrzeże Bytomskie-Uskok33,0 10. Nabrzeże Czołowe183,6 11. Nabrzeże Wałbrzyskie232,6 12. Nabrzeże Górnośląskie280,0 13. Nabrzeże Dolnośląskie185,0 14. Nabrzeże Opolskie61,8 15. Nabrzeże Noteckie283,0 16. Nabrzeże Drawskie185,0 17. Nabrzeże Gorzowskie51,5 18. Nabrzeże Sosnowieckie335,6 19. Nabrzeże Regalica210,0 20. Nabrzeże Parnica331,6 21. Nabrzeże Spółdzielcze203,2 22. Nabrzeże Czeskie420,0 23. Nabrzeże Słowackie565,0 24. Nabrzeże Niemieckie117,2 25. Nabrzeże Zbożowe220,0 26. Nabrzeże Luksemburskie53,7 27. Nabrzeże Holenderskie161,8 28. Nabrzeże Belgijskie240,4 29. Nabrzeże Angielskie165,0 30. Nabrzeże Polskie260,0 31. Nabrzeże Węgierskie611,3 32. Nabrzeże Rumuńskie600,0 33. Nabrzeże Egipskie100,0 34. Nabrzeże Greckie627,2 35. Nabrzeże Albańskie89,1 36. Nabrzeże Jugosłowiańskie95,0 37. Nabrzeże Kubańskie24,0 38. Nabrzeże Rosyjskie322,0 39. Nabrzeże Tureckie99,4 40. Nabrzeże Starówka650,3 41. Nabrzeże Bulwar Śląski232,0 42. Nabrzeże Warsztatowe248,9 43. Nabrzeże Huk267,5 4.2Port w Świnoujściu 1. Nabrzeże Odpraw Granicznych "GPK"52,6 2. Nabrzeże Chemików284,7 3. Nabrzeże Chemików - Barkowe155,5 4. Nabrzeże Północne17,9 5. Nabrzeże Wschodnie74,8 6. Nabrzeże Hutników - Barkowe135,5 7. Nabrzeże Hutników328,7 8. Nabrzeże Górników - Barkowe200,0 9. Nabrzeże Portowców252,1 10. Nabrzeże Władysława IV395,1 11. Nabrzeże Pilotowe125,8 12. Stanowisko promowe nr 2 w Bazie Promów Morskich163,0 13. Stanowisko promowe nr 3 w Bazie Promów Morskich161,5 14. Stanowisko promowe nr 4 w Bazie Promów Morskich184,0 15. Stanowisko promowe nr 5 w Bazie Promów Morskich166,5 5. TOROWISKA PORTOWYCH URZĄDZEŃ PRZEŁADUNKOWYCH WRAZ Z FUNDAMENTAMI Lp.NazwaDługość [m.b.] 5.1Port w Szczecinie 1. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Starówka481,0 2. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Rosyjskim296,0 3. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Rumuńskim342,0 4. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Węgierskim610,0 5. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Polskim260,0 6. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Angielskim165,0 7. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Belgijskim240,0 8. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Holenderskim141,0 9. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Zbożowm178,0 10. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Słowackim565,0 11. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Czeskim420,0 12. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Regalica417,4 13. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Katowickim490,9 14. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Chorzowskim253,9 15. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Gliwickim229,0 16. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Bytomskim298,8 17. Tory poddźwigowe na Pirsie węglowym262,0 18. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Wałbrzyskim730,5 19. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Górnośląskim306,8 20. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Parnica218,8 21. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Huk383,4 5.2Port w Świnoujściu 1. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Portowców206,8 2. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Górników251,0 3. Tory poddźwigowe na Bazie Przeładunkowo-Składowej ŚWI-II1.510,0 4. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Hutników466,0 5. Tory poddźwigowe na Bazie Przeładunkowo-Składowej ŚWI-IV295,0 6. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Chemików210,8 7. Tory poddźwigowe na Nabrzeżu Chemików - Barkowe154,6 6. INFRASTRUKTURA DROGOWA Lp.NazwaPowierzchnia [m2]Długość [m.b.] 6.1Port w Szczecinie 6.1.1Drogi kołowe i place manewrowe 1. Droga z parkingiem przy budynku Biura Zarządu2.525,0- 2. Droga na nabrzeżu Albańskim2.848,1- 3. Droga na nabrzeżu Czeskim1.760,7- 4. Droga na nabrzeżu Rumuńskim2.178,0- 5. Droga na nabrzeżu Starówka-784,0 6. Droga na nabrzeżu Zbożowym-23,3 7. Droga na terenie Kanału Przemysłowego-36,0 8. Droga na terenie Łasztowni-530,0 9. Droga na terenie oczyszczalni5.463,0- 10. Droga na terenie ZUŻ49,0- 11. Droga od bramy przy nabrzeżu Rumuńskim do nabrzeża Belgijskiego-1.328,0 12. Droga dojazdowa do elewatora EWA-402,0 13. Droga Basenowa wzdłuż nabrzeża Bytomskiego-1.015,0 14. Droga na nabrzeżu Bytomskim2.812,3215,0 15. Droga na nabrzeżu Chorzowskim310,0- 16. Droga na nabrzeżu Gliwickim487,0- 17. Droga na nabrzeżu Parnica-220,0 18. Droga na nabrzeżu Sosnowieckim1.585,0- 19. Droga i plac na terenie Hryniewieckiego25.829,3- 20. Droga i plac na terenie Infra Port10.077,9- 21. Droga i plac na terenie Łasztowni18.434,4- 22. Droga i plac na terenie PCWM1.595,0- 23. Droga i plac na nabrzeżu Albańskim563,0- 24. Droga i plac na nabrzeżu Górnośląskim2.679,9- 25. Droga i place na nabrzeżu Katowickim12.011,9- 26. Droga i plac na nabrzeżu Regalica19.041,0- 27. Droga i plac na nabrzeżu Rosyjskim9.683,7- 28. Droga i plac w rejonie Basenu Kaszubskiego18.467,0- 29. Droga z placem manewrowym na nabrzeżu Huk2.045,0- 30. Droga do nabrzeża Warsztatowego-250,0 31. Plac nr 1 i droga na nabrzeżu Spółdzielczym4.540,4- 32. Plac nr 2 i droga na nabrzeżu Spółdzielczym3.646,5- 6.1.2Ulice 1. Ulica inż. Tadeusza Wendy-631,3 2. Ulica inż. Stanisława Hryniewieckiego-1.140,0 3. Ulica Cłowa-1.109,0 4. Ulica Węglowa-280,0 5. Ulica wzdłuż nabrzeża Chorzowskiego-232,0 6. Ulica Zatokowa-277,0 6.1.3Parkingi 1. Parking samochodowy przy budynku Biura Zarządu1.261,0- 2. Parking przy ul. Hryniewieckiego6.877,0- 3. Parking przy ul. Rybnickiej391,0- 4. Parking w rejonie Basenu Kaszubskiego3.925,0- 5. Parking w rejonie nabrzeża Górnośląskiego368,9- 6. Parking w rejonie nabrzeża Starówka800,0- 6.2Port w Świnoujściu 6.2.1Drogi kołowe i place manewrowe 1. Droga na nabrzeżu Chemików955,0280,0 2. Droga na nabrzeżu Górników16.312,0- 3. Droga na nabrzeżu Hutników1.170,03.698,0 4. Droga na nabrzeżu Portowców2.393,0- 5. Droga i plac na nabrzeżu Górników24.691,5- 6. Droga i plac na nabrzeżu Hutników17.327,8- 7. Droga i plac stanowiska promowego nr 2, 3, 4 i 556.989,0- 6.2.2Ulice 1. Ulica Artyleryjska-169,0 2. Ulica Bunkrowa-476,0 3. Ulica Duńska-798,0 4. Ulica Dworcowa-351,0 5. Ulica Dworcowa - przedłużenie1.800,0- 6. Ulica Kasztanowa1.040,0- 7. Ulica Nowoartyleryjska-1.230,0 6.2.3Parkingi 1. Parking w Bazie Promów Morskich64.704,7- 7. INFRASTRUKTURA KOLEJOWA Lp.NazwaPowierzchnia [m2]Długość [m.b.]Ilość [sztuk] 7.1Port w Szczecinie 7.1.1Tory i rozjazdy kolejowe 1. Rejon Starówki i Drobnicy-22.147,7- 2. Rejon Basenu Górniczego-29.593,1- 3. Rejon nabrzeża Huk-1.132,0- 4. Rejon nabrzeża Rosyjskiego-831,7- 5. Rejon nabrzeża Spółdzielczego 234,0- 7.1.2Nawierzchnie drogowo-kolejowe 1. Nabrzeże Katowickie13.190,0-- 2. Nabrzeże Chorzowskie9.735,0-- 3. Nabrzeże Chorzowskie-Uskok752,0-- 4. Nabrzeże Gliwickie5.210,0-- 5. Nabrzeże Południowe950,0-- 6. Nabrzeże Bytomskie9.570,0-- 7. Nabrzeże Bytomskie-Uskok495,0-- 8. Nabrzeże Czołowe1.500,0-- 9. Nabrzeże Wałbrzyskie5.582,0-- 10. Nabrzeże Górnośląskie6.440,0-- 11. Nabrzeże Noteckie2.830,0-- 12. Nabrzeże Drawskie3.700,0-- 13. Nabrzeże Gorzowskie1.030,0-- 14. Nabrzeże Regalica4.200,0-- 15. Nabrzeże Parnica6.600,0-- 16. Nabrzeże Czeskie10.080,0-- 17. Nabrzeże Słowackie13.560,0-- 18. Nabrzeże Zbożowe2.860,0-- 19. Nabrzeże Luksemburskie1.074,0-- 20. Nabrzeże Holenderskie3.236,0-- 21. Nabrzeże Belgijskie5.770,0-- 22. Nabrzeże Angielskie4.125,0-- 23. Nabrzeże Polskie5.200,0-- 24. Nabrzeże Węgierskie15.282,0-- 25. Nabrzeże Rumuńskie6.600,0-- 26. Nabrzeże Egipskie1.000,0-- 27. Nabrzeże Greckie6.272,0-- 28. Nabrzeże Albańskie1.782,0-- 29. Nabrzeże Jugosłowiańskie950,0-- 30. Nabrzeże Rosyjskie3.260,0-- 31. Nabrzeże Tureckie994,0-- 32. Nabrzeże Starówka9.755,0-- 33. Bulwar Śląski2.320,0-- 34. Nabrzeże Warsztatowe7.070,0-- 35. Nabrzeże Huk3.745,0-- 36. Kładka--4 37. Pomost rewizyjny--3 38. Schron na nabrzeżu Warsztatowym--1 39. Stanowisko do daszkowania--1 40. Sygnalizacja--1 41. Taca--1 7.2Port w Świnoujściu 7.2.1Tory i rozjazdy kolejowe w: 1. Rejonie Portu Handlowego Świnoujście-17.505,5- 2. Rejonie Bazy Promów Morskich-2.734,8- 7.2.2Nawierzchnie drogowo-kolejowe na: 1. Nabrzeżu Odpraw Granicznych "GPK"1.575,0-- 2. Nabrzeżu Chemików4.070,0-- 3. Nabrzeżu Hutników7.444,0-- 4. Nabrzeżu Górników - Barkowe3.000,0-- 5. Nabrzeżu Górników4.420,0-- 6. Nabrzeżu Władysława IV7.900,0-- 7. Nabrzeżu Pilotowe2.500,0-- 8. Estakada--1 9. Kanał--2 10. Kładka--3 11. Pomost--5 12. Przenośnik--1 13. Stacja na nabrzeżu Chemików--1 14. Tunel-18,4- 15. Zapora--2 8. INFRASTRUKTURA ELEKTROENERGETYCZNA Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 8.1Port w Szczecinie 1. Stacja transformatorowa z wyposażeniem SN/SN-2 2. Stacja transformatorowa z wyposażeniem SN/NN-26 3. Sieć przesyłowa i rozdzielcza wraz z wyposażeniem SN29.100,0- 4. Sieć przesyłowa i rozdzielcza wraz z wyposażeniem NN94.859,9- 5. Słup oświetleniowy-429 6. Wieża oświetleniowa-59 7. Stacja paliw-7 8. Sieć acetylenu i tlenu-1 9. Kanał trolejowy-1 10. Studzienki do przeciwwag-4 8.2Port w Świnoujściu 1. Stacja transformatorowa z wyposażeniem WN/SN-1 2. Stacja transformatorowa z wyposażeniem SN/SN-22 3. Sieć przesyłowa i rozdzielcza wraz z wyposażeniem SN29.000,0- 4. Sieć przesyłowa i rozdzielcza wraz z wyposażeniem NN58.985,0- 5. Słup oświetleniowy-456 6. Wieża oświetleniowa-12 7. Stacja paliw-2 8. Gniazda-10 9. Oświetlenie zewnętrzne9.454,010 10. Studzienka-8 11. Zbiorniki-2 9. INFRASTRUKTURA CIEPŁOWNICZA Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 9.1Port w Szczecinie 1. Kanał ciepłowniczy1.212,0- 2. Komin-4 3. Kotłownia na paliwo ciekłe-1 4. Kotłownia na paliwo stałe-1 5. Węzeł ciepłowniczy z wyposażeniem-17 6. Sieć gazowa94,0- 7. Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem3.315,0- 9.2Port w Świnoujściu 1. Kanał ciepłowniczy180,0- 2. Komin-4 3. Kotłownia na paliwo gazowe-2 4. Sieć gazowa446,02 5. Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem9.100- 6. Węzeł ciepłowniczy z wyposażeniem-33 7. Zbiornik-1 10. INFRASTRUKTURA WODOCIĄGOWA Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 10.1Port w Szczecinie 1. Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem29.181,0- 2. Stacja uzdatniania wody-1 3. Stacja pomp-2 4. Studnia wiercona-5 5. Zbiornik zasobowy-3 10.2Port w Świnoujściu 1. Przepompownia-1 2. Sieć przesyłowa i rozdzielcza z wyposażeniem6.732,5- 3. Stacja pomp i uzdatniania wody-1 4. Studnia wiercona-6 5. Ujęcie wody i zbiornik zasobowy-2 6. Zbiornik-3 11. INFRASTRUKTURA KANALIZACYJNA Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 11.1Port w Szczecinie 1. Neutralizator ścieków-6 2. Oczyszczalnia ścieków-1 3. Przepompownia ścieków-18 4. Sieć kanalizacji deszczowej Urządzenie do oczyszczania ścieków deszczowych20.047,0 - 15 5. Sieć kanalizacji ogólnospławnej Osadnik ścieków sanitarnych9.500,0 -- 18 6. Sieć kanalizacji sanitarnej7.077,0 7. Zbiornik-4 11.2Port w Świnoujściu 1. Łapacz piasku-1 2. Oczyszczalnia ścieków-1 3. Przepompownie ścieków-16 4. Przepust178,0- 5. Sieć kanalizacji deszczowej Urządzenie do oczyszczania ścieków deszczowych11.700 - 16 6. Sieć kanalizacji sanitarnej12.030,0- 12. INFRASTRUKTURA TELEKOMUNIKACYJNA I INFORMATYCZNA Lp.NazwaDługość [m.b.]Ilość [sztuk] 12.1Port w Szczecinie 1. Centrala telefoniczna-1 2. Sieć teleinformatyczna3.800.241,0- 3. Kanalizacja kablowa14.000,0- 4. Serwer i urządzenie sieciowe-15 12.2Port w Świnoujściu 1. Centrala telefoniczna-2 2. Sieć teleinformatyczna1.600.000,0- 3. Kanalizacja kablowa18.800,0- 4. Serwer i urządzenie sieciowe-2 13. INFRASTRUKTURA OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ Lp.NazwaIlość [sztuk] 13.1Port w Szczecinie 1. Baza lądowej i wodnej straży pożarnej1 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie badania zgodności pojazdów zabytkowych i pojazdów marki "SAM" z warunkami technicznymi (Dz. U. Nr 219, poz. 2161) Na podstawie art. 68 ust. 14 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres i sposób przeprowadzania badań zgodności z warunkami technicznymi pojazdów: a) zabytkowych, b) zbudowanych przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji własnej, których markę określa się jako SAM, zwanych dalej "pojazdami marki "SAM""; 2) wzory dokumentów związanych z tymi badaniami; 3) jednostki upoważnione do przeprowadzania tych badań. § 2. 1. Badanie zgodności pojazdu zabytkowego z warunkami technicznymi, określonymi w przepisach o warunkach technicznych pojazdów, zwanych dalej "warunkami technicznymi", polega na sprawdzeniu prawidłowości działania poszczególnych zespołów i mechanizmów pojazdu, w szczególności pod względem bezpieczeństwa jazdy, oraz wykonaniu porównania stanu faktycznego pojazdu z warunkami technicznymi zgłoszonymi przez właściciela pojazdu we wniosku o przeprowadzenie badania zgodności pojazdu zabytkowego z warunkami technicznymi, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się w jednostce upoważnionej do przeprowadzenia badania zgodności pojazdu zabytkowego z warunkami technicznymi, która przechowuje wnioski przez okres 5 lat. 3. Zakres badania i wnioskowane przez jednostkę, o której mowa w ust. 2, ograniczenia w sposobie używania pojazdu zabytkowego określa protokół oceny stanu technicznego pojazdu zabytkowego, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu zgodności pojazdu zabytkowego z warunkami technicznymi określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 5. Jednostka upoważniona do przeprowadzania badań prowadzi rejestr przeprowadzonych badań pojazdów zabytkowych według wzorów i na zasadach określonych w przepisach o badaniach technicznych pojazdów. § 3. 1. Badanie zgodności pojazdu marki "SAM" z warunkami technicznymi polega na sprawdzeniu: 1) prawidłowości konstrukcji i montażu pojazdu; 2) czy pojazd odpowiada warunkom technicznym; 3) czy przedmioty wyposażenia i części badanego pojazdu oznakowane są znakami homologacji lub posiadają znak bezpieczeństwa; 4) czy stan faktyczny pojazdu odpowiada warunkom technicznym zgłoszonym przez właściciela pojazdu we wniosku o przeprowadzenie badania zgodności pojazdu marki "SAM" z warunkami technicznymi, którego wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, składa się w jednostce upoważnionej do przeprowadzenia badania zgodności pojazdu marki "SAM" z warunkami technicznymi, która przechowuje wnioski przez okres 5 lat. 3. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się zgodnie z przepisami o badaniach technicznych pojazdów. 4. Jednostka upoważniona do przeprowadzania badań prowadzi rejestr przeprowadzonych badań pojazdów marki "SAM" według wzorów i na zasadach określonych w przepisach o badaniach technicznych pojazdów. 5. Jednostka przeprowadzająca badanie zgodności pojazdu marki "SAM" z warunkami technicznymi wydaje: 1) dokument identyfikacyjny pojazdu marki "SAM", z wyłączeniem przyczep o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, według wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 2) dokument identyfikacyjny pojazdu marki "SAM" dla przyczep o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, według wzoru określonego w załączniku nr 6 do rozporządzenia; 3) zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu zgodności pojazdu marki "SAM" z warunkami technicznymi, według wzoru określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia. § 4. 1. Jednostkami upoważnionymi do przeprowadzenia badania zgodności pojazdu zabytkowego z warunkami technicznymi są: 1) stacje kontroli pojazdów, o których mowa w art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą"; 2) Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie. 2. Jednostkami upoważnionymi do przeprowadzania badania zgodności pojazdu marki "SAM" z warunkami technicznymi są: 1) stacje kontroli pojazdów, o których mowa w art. 83 ust. 4 ustawy; 2) Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie; 3) Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie; 4) Ośrodek Badawczo-Rozwojowy "BOSMAL" w Bielsku-Białej; 5) Przemysłowy Instytut Maszyn Budowlanych w Kobyłce k/Warszawy - wyłącznie dla samochodów ciężarowych, specjalnych i przyczep; 6) Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie, Oddział w Kłudzienku - wyłącznie dla ciągników rolniczych i przyczep przeznaczonych do łączenia z nimi. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 2161) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań pojazdów zabytkowych i pojazdów marki "SAM" co do zgodności z warunkami technicznymi, wzorów dokumentów związanych z tymi badaniami oraz jednostek upoważnionych do przeprowadzania tych badań (Dz. U. Nr 44, poz. 433), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat i stawek wynagrodzenia za sprawdzenie kwalifikacji oraz za wydanie dokumentów w tych sprawach (Dz. U. Nr 219, poz. 2162) Na podstawie art. 115 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na instruktorów i instruktorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich kwalifikacje; 2) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o wydanie uprawnienia do kierowania pojazdami lub podlegających sprawdzeniu kwalifikacji; 3) wysokość stawek wynagrodzenia egzaminatorów zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia; 4) wysokość opłat za wydanie prawa jazdy, pozwolenia do kierowania tramwajem, legitymacji instruktora i egzaminatora; 5) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzających ich kwalifikacje. § 2. Od kandydatów na instruktorów i instruktorów pobiera się opłatę za sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji w wysokości określonej w tabeli nr 1 w załączniku do rozporządzenia. § 3. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na instruktora lub instruktora w zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia członkom komisji, o której mowa w art. 105 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą", przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w tabeli nr 2 w załączniku do rozporządzenia. § 4. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2-4, za sprawdzenie kwalifikacji kandydatów na kierowców i kierowców oraz kandydatów na motorniczych i motorniczych, zwanych dalej "osobami egzaminowanymi", pobiera się opłatę w wysokości: 1) 20 zł - za egzamin teoretyczny przeprowadzany w formie pisemnego testu lub przy użyciu komputerowego urządzenia egzaminacyjnego; 2) 40 zł - za egzamin teoretyczny przeprowadzany w formie ustnej; 3) 96 zł - za egzamin praktyczny dla kategorii A1 i A prawa jazdy; 4) 74 zł - za egzamin praktyczny dla kategorii B prawa jazdy; 5) 91 zł - za egzamin praktyczny dla kategorii B1, C1, D1 lub T prawa jazdy; 6) 110 zł - za egzamin praktyczny dla kategorii C, D lub B+E prawa jazdy; 7) 143 zł - za egzamin praktyczny dla kategorii C1+E, C+E, D1+E lub D+E prawa jazdy; 8) 67 zł - za egzamin praktyczny przeprowadzony w celu wydania pozwolenia do kierowania tramwajem, zwanego dalej "pozwoleniem". 2. Za egzamin praktyczny przeprowadzany w stosunku do osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie lekarskie z adnotacją, że mogą prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia, w przypadku gdy jazda egzaminacyjna odbywa się pojazdem tych osób, opłatę zmniejsza się o 50 %. 3. W przypadku ponownego przystąpienia do egzaminu, opłatę określoną zgodnie z ust. 1 i 2: 1) zwiększa się o 50 % - w przypadku nieprzystąpienia do egzaminu w wyznaczonym uprzednio terminie; 2) za egzamin praktyczny zmniejsza się o 50 % - w przypadku gdy termin egzaminu teoretycznego i praktycznego wyznaczono na wniosek osoby egzaminowanej, a osoba ta uzyskała negatywny wynik z egzaminu teoretycznego. 4. Opłatę określoną zgodnie z ust. 1 i 2 zwiększa się o 50 % w przypadku gdy, na wniosek osoby egzaminowanej, w sprawdzeniu kwalifikacji bierze udział dodatkowo egzaminator nadzorujący. 5. Opłatę wniesioną w wysokości określonej w ust. 1 i 2 odpowiednio za pełny egzamin lub egzamin praktyczny zmniejsza się o 50 %, jeżeli osoba egzaminowana nie zgłosiła się na egzamin w wyznaczonym terminie lub, mając wyznaczony termin egzaminu praktycznego, uzyskała negatywny wynik z egzaminu teoretycznego i rezygnuje z ponownego przystąpienia do egzaminu. Kwota zmniejszenia podlega zwrotowi. § 5. Egzaminatorowi zatrudnionemu na podstawie umowy zlecenia za sprawdzenie kwalifikacji osoby egzaminowanej w zakresie pozwolenia przysługuje wynagrodzenie w wysokości: 1) 3,70 zł - za egzamin teoretyczny przeprowadzany w formie testu pisemnego lub przy użyciu komputerowego urządzenia egzaminacyjnego; 2) 10,60 zł - za egzamin teoretyczny przeprowadzany w formie ustnej; 3) 14,10 zł - za egzamin praktyczny. § 6. Opłata za wydanie: 1) prawa jazdy - wynosi 70 zł; 2) legitymacji instruktora lub egzaminatora - wynosi 40 zł; 3) międzynarodowego prawa jazdy - wynosi 25 zł; 4) pozwolenia - wynosi 20 zł. § 7. Od kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów pobiera się opłatę za sprawdzenie ich teoretycznych i praktycznych kwalifikacji w wysokości określonej w tabeli nr 3 załącznika do rozporządzenia. § 8. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na egzaminatora lub egzaminatora w zakresie jednej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia członkom komisji, o której mowa w art. 110 ust. 1 pkt 8 ustawy, przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w tabeli nr 4 załącznika do rozporządzenia. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 2162) Tabela nr 1. Wysokość opłat za sprawdzenie teoretycznych i praktycznych kwalifikacji kandydatów na instruktorów i instruktorów Poz.Zakres egzaminuOpłata egzaminacyjna (w zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Kategoria A1 lub A prawa jazdy5450 2Kategoria B1, B, lub T prawa jazdy5466 3Kategoria B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E prawa jazdy5473 4Pozwolenie4845 Tabela nr 2. Wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzającej kwalifikacje kandydata na instruktora lub instruktora Poz.Pełniona funkcjaWynagrodzenie (w zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Przewodniczący komisji6,007,60 2Członek komisji5,807,00 3Sekretarz komisji3,603,60 Tabela nr 3. Wysokość opłat za sprawdzenie teoretycznych i praktycznych kwalifikacji kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów Poz.Zakres egzaminuOpłata egzaminacyjna (w zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Kategoria A prawa jazdy5654 2Kategoria B lub T prawa jazdy5668 3Kategoria C lub D prawa jazdy5676 4Pozwolenie5048 Tabela nr 4. Wysokość wynagrodzenia członków komisji sprawdzającej kwalifikacje kandydata na egzaminatora i egzaminatora Poz.Pełniona funkcjaWynagrodzenie (w zł) za część teoretycznąza część praktyczną 1234 1Przewodniczący komisji weryfikacyjnej6,608,20 2Członek komisji weryfikacyjnej6,407,60 3Sekretarz komisji weryfikacyjnej4,204,20 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 24 stycznia 2000 r. w sprawie wysokości opłat i wynagrodzeń za sprawdzenie kwalifikacji oraz za wydanie dokumentów, określonych przepisami Prawa o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 8, poz. 112 i Nr 53, poz. 646 oraz z 2001 r. Nr 80, poz. 870), które na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc obowiązującą z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych (Dz. U. Nr 220, poz. 2169) Na podstawie art. 81 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 października 2001 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1569 oraz z 2002 r. Nr 31, poz. 280) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 1 w pkt 32 skreśla się wyrazy "na podstawie umowy z emitentem bazy"; 2) po § 46 dodaje się § 46a w brzmieniu: "§ 46a. 1. W przypadku emitenta papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego siedziba znajduje się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a wyemitowane przez niego papiery wartościowe tego samego rodzaju są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane na rynku regulowanym w jednym z krajów członkowskich lub w jednym z krajów należących do OECD, przez wypełnienie obowiązków informacyjnych określonych niniejszym rozporządzeniem w zakresie przekazywania raportów bieżących i okresowych rozumie się przekazywanie do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tego emitenta raportów bieżących i okresowych przekazywanych przez niego na rynkach, na których są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane jego papiery wartościowe. 2. Raporty bieżące i okresowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez emitenta równocześnie z przekazaniem ich na zagranicznym rynku regulowanym, na którym są notowane jego papiery wartościowe. 3. Raporty bieżące i okresowe, o których mowa w ust. 1, w przypadku emitenta, którego papiery wartościowe są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane na rynku regulowanym w kraju członkowskim lub w jednym z krajów należących do OECD, mogą być przekazywane w języku angielskim. W przypadku raportów bieżących raporty te powinny zostać uzupełnione o krótkie podsumowanie ich zasadniczej treści w języku polskim. W przypadku raportów okresowych raporty te powinny zawierać, przetłumaczone na język polski, pozycje tabel zawierające podstawowe informacje dotyczące sytuacji finansowej emitenta. Pełna treść raportów bieżących i okresowych, przetłumaczona na język polski, powinna zostać przekazana przez emitenta do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w możliwie najkrótszym czasie, jednakże nie dłuższym niż 5 dni w przypadku raportów bieżących oraz nie dłuższym niż trzy tygodnie w przypadku raportów okresowych."; 3) § 48 otrzymuje brzmienie: "§ 48. 1. W przypadku wystawienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kwitów depozytowych w związku z papierami wartościowymi wyemitowanymi poza tym terytorium i dopuszczonymi do publicznego obrotu lub notowanymi na rynku regulowanym w kraju członkowskim lub na rynku regulowanym w kraju należącym do OECD - przez wypełnianie obowiązków informacyjnych określonych przepisami niniejszego rozporządzenia rozumie się przekazywanie przez emitenta bazy, za pośrednictwem emitenta będącego domem depozytowym, wyłącznie informacji bieżących i okresowych, które są przekazywane do publicznej wiadomości przez emitenta bazy zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju, w którym zostały wprowadzone do publicznego obrotu lub są notowane na rynku regulowanym wyemitowane przez niego papiery wartościowe, będące podstawą wystawienia kwitów depozytowych. 2. W przypadku wprowadzenia do publicznego obrotu papierów wartościowych, wyemitowanych przez emitenta bazy, o którym mowa w ust. 1, na więcej niż jednym rynku, emitent bazy, za pośrednictwem emitenta będącego domem depozytowym, jest obowiązany do przekazywania do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wszystkich informacji przekazywanych przez emitenta bazy do publicznej wiadomości zgodnie z przepisami obowiązującymi na tych rynkach, na których są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane papiery wartościowe emitenta bazy. 3. Raporty bieżące i okresowe, o których mowa w ust. 1, w przypadku wystawiania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kwitów depozytowych na podstawie umowy z emitentem bazy, mającym siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego papiery wartościowe są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane na rynku regulowanym w kraju członkowskim lub w kraju należącym do OECD, stanowiącej podstawę przeprowadzenia programu kwitów depozytowych, są przekazywane do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez emitenta bazy, za pośrednictwem emitenta będącego domem depozytowym, równocześnie z przekazaniem ich na zagranicznym rynku regulowanym, na którym są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane jego papiery wartościowe. W pozostałych przypadkach raporty bieżące i okresowe, o których mowa w ust. 1, powinny być przekazywane do publicznej wiadomości przez emitenta bazy, za pośrednictwem emitenta będącego domem depozytowym, niezwłocznie po ich przekazaniu do publicznej wiadomości w kraju, gdzie papiery emitenta bazy zostały dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane na rynku regulowanym. 4. Raporty bieżące i okresowe, o których mowa w ust. 1, w przypadku emitenta bazy, którego papiery wartościowe są dopuszczone do publicznego obrotu lub są notowane na rynku regulowanym w kraju członkowskim lub w kraju należącym do OECD, mogą być przekazywane w języku angielskim. Treść tych raportów, przetłumaczona na język polski, powinna zostać przekazana przez emitenta bazy, za pośrednictwem emitenta będącego domem depozytowym, do publicznej wiadomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w możliwie najkrótszym czasie, jednakże nie dłuższym niż 5 dni w przypadku raportów bieżących oraz nie dłuższym niż trzy tygodnie w przypadku raportów okresowych. 5. W przypadku wystawienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kwitów depozytowych w związku z papierami wartościowymi wyemitowanymi i dopuszczonymi do publicznego obrotu lub notowanymi na rynku regulowanym w kraju niebędącym państwem członkowskim lub państwem należącym do OECD, emitent bazy, za pośrednictwem emitenta będącego domem depozytowym, jest obowiązany do przekazywania, przetłumaczonych na język polski, informacji w zakresie przewidzianym dla emitentów papierów wartościowych dopuszczonych w Rzeczypospolitej Polskiej do publicznego obrotu oraz dodatkowo informacji, przetłumaczonych na język polski, ujawnianych zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju, w którym zostały dopuszczone do publicznego obrotu papiery wartościowe, będące podstawą wystawienia kwitów depozytowych, wyłącznie gdy zakres tych informacji jest szerszy od zakresu informacji przekazywanych na podstawie przepisów prawa polskiego. Postanowienia ust. 4 stosuje się odpowiednio. 6. Emitent będący domem depozytowym jest obowiązany do przekazania, w formie raportu bieżącego, informacji o istotnych zmianach umowy zawartej przez emitenta bazy z domem depozytowym o przeprowadzeniu programu emisji kwitów depozytowych w związku z papierami wartościowymi wyemitowanymi i dopuszczonymi do publicznego obrotu lub notowanymi na rynku regulowanym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w przypadku gdy taka umowa została zawarta.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 220, poz. 2171) Na podstawie art. 20 pkt 4 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 493, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 77, poz. 864) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) jednostce pomocniczej ewidencji zbiorczej - należy przez to rozumieć jednostkę obsługującą właściwego dysponenta części budżetu państwa lub jednostkę obsługującą właściwy organ nadzorujący jednostkę ewidencji podstawowej na podstawie przepisów odrębnych,"; 2) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. Podmiotem właściwym do ewidencjonowania mienia pozostałego po likwidacji albo upadłości państwowych osób prawnych lub podmiotów, w których Skarb Państwa posiadał udziały, jest delegatura ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, na terenie której znajdowała się siedziba zlikwidowanego lub upadłego podmiotu."; 3) w § 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jednostki ewidencji podstawowej przekazują jednostce pomocniczej ewidencji zbiorczej, z zastrzeżeniem ust. 2, kopie bilansu lub informację o stanie mienia Skarbu Państwa sporządzoną w formie wymaganej przez przepisy odrębne - w terminach i na zasadach określonych dla przekazywania sprawozdań finansowych, a jeżeli nie ma takiego obowiązku, w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia bilansu lub informacji o stanie mienia Skarbu Państwa."; 4) w § 12: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Jednostka pomocnicza ewidencji zbiorczej jest obowiązana przekazać ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa:", b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) bilanse łączne państwowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej oraz informacje, o których mowa w § 10 - w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie."; 5) w § 17 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) informacje dodatkowe lub uzupełniające jednostek pomocniczych ewidencji zbiorczej,"; 6) w § 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W komisji inwentaryzacyjnej, powołanej w trybie odrębnych przepisów, uczestniczy dyrektor delegatury ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa."; 7) w § 26: a) w pkt 2 uchyla się lit. d i e, b) w pkt 3 uchyla się lit. a. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie po raz pierwszy do sporządzenia zbiorczej ewidencji majątku Skarbu Państwa za rok 2003. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 106, poz. 673, Nr 115, poz. 741 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 155, poz. 1014, z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 4, poz. 26 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 240, poz. 2055. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organizatorów imprez masowych (Dz. U. Nr 220, poz. 2179) Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1298 i Nr 123, poz. 1353, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organizatorów imprez masowych za szkody wyrządzone uczestnikom imprez masowych, na które wstęp jest odpłatny, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) impreza masowa przeprowadzana na otwartej przestrzeni - imprezę masową przeprowadzaną na stadionie, w innym obiekcie niebędącym budynkiem albo na terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej; 2) impreza masowa na terenie zamkniętym, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych - imprezę masową przeprowadzaną w hali sportowej albo w innym budynku umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej. § 3. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna organizatorów imprez masowych za szkody wyrządzone w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego uczestnikom imprez masowych, na które wstęp jest odpłatny. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu; 2) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych innym osobom niż wymienione w pkt 1, nieprzekraczających równowartości w złotych 100 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. 4. Kwota, o której mowa w ust. 2 pkt 2, jest ustalana przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu wyrządzenia szkody. § 4. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje najpóźniej w dniu złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej, na którą wstęp jest odpłatny. § 5. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC w odniesieniu do imprezy sportowej wynosi równowartość w złotych: 1) dla imprezy masowej przeprowadzanej na otwartej przestrzeni, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 1.000 i nie więcej niż 2.000 miejsc - 30.000 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 2.000 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.500 euro; 2) dla imprezy masowej przeprowadzanej na terenie zamkniętym, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 300 i nie więcej niż 500 miejsc - 6.250 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 500 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.250 euro; 3) dla imprezy masowej o podwyższonym ryzyku, będącej imprezą masową przeprowadzaną na otwartej przestrzeni, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 300 i nie więcej niż 2.000 miejsc - 35.000 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 2.000 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.750 euro; 4) dla imprezy masowej o podwyższonym ryzyku, będącej imprezą masową przeprowadzaną na terenie zamkniętym, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 200 i nie więcej niż 500 miejsc - 8.150 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 500 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.650 euro. § 6. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC w odniesieniu do imprezy artystycznej albo rozrywkowej wynosi równowartość w złotych: 1) dla imprezy masowej przeprowadzanej na otwartej przestrzeni, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 1.000 i nie więcej niż 2.000 miejsc - 22.500 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 2.000 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.100 euro; 2) dla imprezy masowej przeprowadzanej na terenie zamkniętym, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 300 i nie więcej niż 500 miejsc - 5.000 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 500 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.000 euro; 3) dla imprezy masowej o podwyższonym ryzyku, będącej imprezą masową przeprowadzaną na otwartej przestrzeni, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 300 i nie więcej niż 2.000 miejsc - 27.500 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 2.000 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.400 euro; 4) dla imprezy masowej o podwyższonym ryzyku, będącej imprezą masową przeprowadzaną na terenie zamkniętym, jeżeli liczba miejsc dla osób wynosi nie mniej niż 200 i nie więcej niż 500 miejsc - 6.250 euro. W przypadku wzrostu liczby miejsc o każde kolejne 100 ponad 500 miejsc minimalna suma gwarancyjna wzrasta każdorazowo o 1.250 euro. § 7. Kwoty, o których mowa w § 5 i 6, są ustalane przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 8. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organizatorów imprez masowych (Dz. U. Nr 69, poz. 636). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w. z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 16 grudnia 2003 r. sygn. akt SK 34/03 (Dz. U. Nr 220, poz. 2190) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Marian Grzybowski - przewodniczący, Jerzy Ciemniewski, Teresa Dębowska-Romanowska, Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca, Bohdan Zdziennicki, protokolant: Dorota Raczkowska-Paluch, po rozpoznaniu, z udziałem skarżącego, Sejmu, Prokuratora Generalnego oraz Rzecznika Praw Obywatelskich, na rozprawie w dniu 16 grudnia 2003 r., skargi konstytucyjnej Rafała Haniaka o uznanie art. 32 w związku z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, ze zm.) za niezgodny z art. 2, art. 7 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, Orzeka: Art. 32 w związku z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88 i Nr 233, poz. 1955 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 i art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Marian Grzybowski Jerzy Ciemniewski Teresa Dębowska-Romanowska Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska Bohdan Zdziennicki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO z dnia 17 grudnia 2003 r. sygn. akt SK 15/02 (Dz. U. Nr 220, poz. 2191) Trybunał Konstytucyjny w składzie: Jerzy Stępień - przewodniczący, Teresa Dębowska-Romanowska, Marian Grzybowski, Wiesław Johann, Marek Safjan - sprawozdawca, protokolant: Grażyna Szałygo, po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 17 grudnia 2003 r., skargi konstytucyjnej Marka Płażewskiego o zbadanie zgodności art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, ze zm.) z art. 2, art. 7, art. 22, art. 32 ust. 1, art. 42, art. 45, art. 47 i art. 77 Konstytucji oraz z art. 14 ust. 1, 2 i 3 pkt c, art. 17 ust. 1 i 2 oraz art. 26 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167) oraz z art. 6 ust. 1 i 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.), Orzeka: I Art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357, z 2001 r. Nr 4, poz. 23, Nr 27, poz. 298 i Nr 123, poz. 1353 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 656 i Nr 74, poz. 676) jest zgodny z art. 22 i art. 42 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 45, art. 47 i art. 77 Konstytucji. II Ponadto postanawia: Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie w zakresie dotyczącym badania zgodności art. 32 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie I z art. 7 Konstytucji oraz z art. 14 ust. 1, 2 i 3 pkt c, art. 17 ust. 1 i 2 oraz art. 26 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167), a także z art. 6 ust. 1 i 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.) z powodu niedopuszczalności orzekania. Jerzy Stępień Teresa Dębowska-Romanowska Marian Grzybowski Wiesław Johann Marek Safjan Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192) Na podstawie art. 236 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Za każdą stronę odpisu, zaświadczenia, wyciągu lub innego dokumentu wydawanego na wniosek na podstawie akt sprawy sądowoadministracyjnej oraz za stwierdzenie prawomocności pobiera się opłatę kancelaryjną w kwocie 10 zł. 2. Za kopie i wydruki dokumentów z akt sprawy sądowoadministracyjnej wydawane na wniosek pobiera się opłatę kancelaryjną w kwocie 2 zł za każdą stronę kserokopii lub wydruku. 3. Jeżeli dokument, jego kopia lub wydruk może być wydany po usunięciu z jego treści danych osobowych lub innych danych objętych tajemnicą prawnie chronioną, opłatę kancelaryjną pobiera się w kwocie: 1) 15 zł za stronę dokumentu, o którym mowa w ust. 1; 2) 3 zł za stronę kopii lub wydruku, o których mowa w ust. 2. 4. Każdą rozpoczętą stronę liczy się za całą. 5. Jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzony w języku obcym lub zawiera tabelę, pobiera się opłatę kancelaryjną w podwójnej wysokości. § 2. Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od ogłoszenia orzeczenia albo doręczenia odpisu sentencji orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 zł. § 3. Opłatę kancelaryjną za odpisy, wyciągi, kopie i wydruki oraz zaświadczenia i inne dokumenty wydawane na podstawie zbiorów gromadzonych i prowadzonych w sądzie poza aktami sprawy pobiera się odpowiednio w wysokości określonej w § 1. § 4. Jeżeli wniosek o wydanie dokumentu, jego kopii lub wydruku został złożony przed wejściem w życie rozporządzenia, opłatę kancelaryjną pobiera się w dotychczasowej wysokości. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193) Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zarządza się, co następuje: § 1. Wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem i wynosi: 1) do 10.000 zł - 4 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 100 zł; 2) ponad 10.000 zł do 50.000 zł - 3 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 400 zł; 3) ponad 50.000 zł do 100.000 zł - 2 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 1.500 zł; 4) ponad 100.000 zł - 1 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 2.000 zł i nie więcej niż 100.000 zł. § 2. 1. Wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi w sprawach: 1) skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym - 100 zł; 2) skarg na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - 200 zł; 3) skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej - 300 zł; 4) skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej - 300 zł; 5) skarg na akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego - 300 zł; 6) skarg na bezczynność organów administracji publicznej - 100 zł; 7) zażaleń na postanowienia wojewódzkich sądów administracyjnych - 100 zł. 2. Wpis stały wynosi w sprawach skarg dotyczących koncesji, zezwoleń lub pozwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie: 1) budowy i eksploatacji autostrad płatnych oraz dróg ekspresowych - 10.000 zł; 2) energetyki - 10.000 zł; 3) transportu lotniczego, kolejowego i morskiego - 10.000 zł; 4) radiofonii i telewizji - 10.000 zł; 5) publicznego obrotu papierami wartościowymi - 10.000 zł; 6) działalności bankowej - 10.000 zł; 7) ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji - 10.000 zł; 8) funduszy emerytalnych - 10.000 zł; 9) funduszy inwestycyjnych - 10.000 zł; 10) wytwarzania wyrobów spirytusowych i tytoniowych - 8.000 zł; 11) obrotu hurtowego napojami alkoholowymi - 8.000 zł; 12) kasyn gry - 10.000 zł; 13) innych gier losowych i zakładów wzajemnych - 8.000 zł; 14) łączności, w tym telekomunikacji, bez usług pocztowych - 8.000 zł; 15) usług pocztowych - 1.000 zł; 16) ochrony osób i mienia - 5.000 zł; 17) usług detektywistycznych - 5.000 zł; 18) obrotu dewizowego - 5.000 zł; 19) prawa celnego - 5.000 zł; 20) produkcji i obrotu hurtowego środkami farmaceutycznymi - 3.000 zł; 21) aptekarstwa i zakładów opieki zdrowotnej - 1.000 zł; 22) żywności i żywienia - 1.500 zł; 23) geologii i górnictwa - 1.000 zł; 24) kultury, edukacji i wychowania - 1.000 zł; 25) sportu, turystyki i rekreacji - 1.000 zł; 26) utrzymywania czystości i porządku - 800 zł; 27) w pozostałym zakresie - 500 zł. 3. Wpis stały wynosi w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu: 1) budownictwa i architektury - 500 zł; 2) zagospodarowania przestrzennego - 500 zł; 3) ochrony środowiska i przyrody - 200 zł; 4) gospodarki wodnej - 300 zł; 5) nieruchomości - 200 zł; 6) rolnictwa i leśnictwa - 200 zł; 7) ewidencji ludności i dowodów osobistych - 100 zł; 8) cudzoziemców, paszportów i wiz - 300 zł; 9) aktów stanu cywilnego i obywatelstwa - 100 zł; 10) kombatantów - 100 zł; 11) własności przemysłowej - 1.000 zł; 12) zobowiązań podatkowych - 500 zł; 13) prawa celnego - 500 zł. 4. Wpis stały w sprawach skarg dotyczących uprawnień do wykonywania określonego zawodu, czynności lub zajęć, bez względu na ich rodzaj i charakter, wynosi 200 zł. 5. Wpis stały w sprawach skarg dotyczących postanowienia lub decyzji wydanych w trybie wznowienia postępowania administracyjnego, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub zmiany albo wygaśnięcia aktu, bez względu na przedmiot sprawy, pobiera się w wysokości 200 zł. 6. W sprawach skarg niewymienionych w ust. 1-5 wpis stały wynosi 200 zł. § 3. Wpis od skargi kasacyjnej oraz od skargi o wznowienie postępowania wynosi połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 zł. § 4. Wpis stały od wniosku o wszczęcie postępowania, bez względu na przedmiot sprawy, wynosi 100 zł. § 5. 1. Przy uiszczaniu wpisu - zarówno gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego, jak i na rachunek bankowy tego sądu - należy wskazać tytuł wpłaty, rodzaj pisma, od którego wpis jest uiszczany, oraz sygnaturę akt sądowych. 2. Wpis stały od skargi wnoszonej przez adwokata lub radcę prawnego uiszcza się na wezwanie w sposób określony w ust. 1, po przekazaniu skargi sądowi. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty oraz cofania odroczenia lub rozłożenia na raty nieuiszczonych należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądem administracyjnym (Dz. U. Nr 221, poz. 2194) Na podstawie art. 229 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie dotyczy należności z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych oraz grzywien orzeczonych w postępowaniu przed sądem administracyjnym, z wyjątkiem grzywny, o której mowa w art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwanych dalej "należnościami sądowymi". § 2. 1. Umorzenie należności sądowych może nastąpić z urzędu lub na wniosek dłużnika. 2. Odroczenie zapłaty lub rozłożenie na raty należności sądowych może nastąpić na wniosek dłużnika. 3. Okres odroczenia zapłaty lub rozłożenia na raty należności sądowych nie może przekraczać trzech lat. § 3. Należności sądowe mogą być umorzone na wniosek dłużnika w części lub w całości, jeżeli dłużnik wykaże, że z uwagi na swoją sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów nie jest w stanie ich uiścić, a ściągnięcie należności w drodze egzekucji spowodowałoby dla dłużnika lub jego rodziny nadmierne obciążenie majątkowe lub inne ciężkie skutki. § 4. Należności sądowe mogą być z urzędu umorzone w części lub w całości, jeżeli: 1) egzekucja ich okazała się bezskuteczna, a ponowne jej wszczynanie byłoby bezcelowe; 2) wszczęcie egzekucji okazało się niemożliwe albo byłoby bezcelowe wobec stwierdzenia, że kwota uzyskana z egzekucji nie pokryłaby kosztów egzekucyjnych. § 5. 1. Zapłata należności sądowych może być odroczona lub rozłożona na raty, jeżeli natychmiastowe ich ściągnięcie byłoby połączone z niewspółmiernymi trudnościami lub powodowałoby dla dłużnika nadmierne obciążenie majątkowe lub inne ciężkie skutki. 2. Rozłożenie na raty lub odroczenie zapłaty może być cofnięte w razie ustalenia, że uiszczenie należności sądowych może nastąpić we wcześniejszym terminie, a także w razie niezapłacenia którejkolwiek raty w terminie. § 6. 1. Organem uprawnionym do rozstrzygnięcia w przedmiocie umorzenia, rozłożenia na raty lub odroczenia zapłaty należności sądowych jest prezes tego wojewódzkiego sądu administracyjnego, który orzekał w sprawie w pierwszej instancji. 2. Prezes sądu, o którym mowa w ust. 1, jest właściwy również do rozstrzygania w przedmiocie cofnięcia rozłożenia na raty lub odroczenia należności sądowych. 3. Rozstrzygnięcia, o których mowa w ust. 1 i 2, następują w formie zarządzenia. 4. Zarządzenia mogą być uchylane albo zmieniane przez prezesa sądu, który je wydał, w razie zmiany okoliczności sprawy. 5. Do wydawania zarządzeń prezes sądu może upoważnić wiceprezesa sądu, przewodniczącego wydziału lub innego sędziego. § 7. 1. Wnioski o umorzenie, rozłożenie na raty lub odroczenie zapłaty należności sądowych wnosi się do prezesa sądu, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub do dyrektora administracyjnego tego sądu. 2. Wniosek powinien zawierać oświadczenie dłużnika obejmujące dokładne dane o jego stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna - także o jej stanie rodzinnym, o dochodach małżonka pozostającego we wspólności majątkowej z dłużnikiem, a ponadto wszelkie inne okoliczności uzasadniające składany wniosek. 3. Jeżeli oświadczenie dłużnika zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jego rzeczywistych możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, dłużnik jest obowiązany złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, uzupełniające oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jego stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego oraz inne, które organ wzywający uzna za niezbędne w danej sprawie. 4. Dokumentami, o których mowa w ust. 3, mogą być w szczególności odpisy zeznań podatkowych, informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych, informacji o gruntach, wyciągi lub wykazy z posiadanych rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych, wypisy z rejestrów urzędowych, odpisy aktualnych bilansów, odpisy orzeczeń alimentacyjnych, zaświadczenia o wysokości wynagrodzeń, nagród, honorariów, emerytur i rent, zasiłków z tytułu ubezpieczenia społecznego, pomocy społecznej lub bezrobocia oraz innych należności i otrzymywanych świadczeń, a także dotyczące obciążeń i zobowiązań finansowych, w odniesieniu zaś do osób fizycznych ponadto informacje lub odpisy wywiadów środowiskowych, rodzinnych, sporządzonych przez ośrodki pomocy społecznej. 5. Zarządzenie o dokonaniu wezwania, o którym mowa w ust. 3, wydaje prezes lub dyrektor administracyjny właściwego sądu. § 8. W przypadku gdy zachodzą warunki dające podstawę do wszczęcia postępowania o cofnięcie rozłożenia na raty lub odroczenia zapłaty należności sądowych albo umorzenia należności sądowych z urzędu, dyrektor administracyjny sądu przedstawia wniosek w tym przedmiocie wraz ze swym stanowiskiem - prezesowi sądu. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu i metodologii prowadzenia i aktualizacji rejestru podmiotów gospodarki narodowej, w tym wzorów wniosków, ankiet i zaświadczeń, oraz szczegółowych warunków i trybu współdziałania służb statystyki publicznej z innymi organami prowadzącymi urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji publicznej (Dz. U. Nr 221, poz. 2195) Na podstawie art. 46 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie sposobu i metodologii prowadzenia i aktualizacji rejestru podmiotów gospodarki narodowej, w tym wzorów wniosków, ankiet i zaświadczeń, oraz szczegółowych warunków i trybu współdziałania służb statystyki publicznej z innymi organami prowadzącymi urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji publicznej (Dz. U. Nr 69, poz. 763 oraz z 2001 r. Nr 12, poz. 99) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w ust. 2 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) zaopatrują organy rejestrowe i ewidencyjne działające na terenie województwa w druki formularza wniosku RG-1,"; 2) w § 4 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Przedsiębiorca podejmujący działalność gospodarczą może złożyć wniosek o wpis do rejestru podmiotów jednocześnie ze złożeniem wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców lub do ewidencji działalności gospodarczej w organie rejestrowym lub ewidencyjnym. 3b. Zmiana siedziby osoby prawnej i jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej lub zmiana miejsca zamieszkania osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą podlega zgłoszeniu w urzędzie statystycznym (lub jego oddziale) właściwym odpowiednio ze względu na dotychczasową siedzibę lub adres zamieszkania."; 3) w § 6 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Nie powoduje nadania nowego numeru identyfikacyjnego REGON: 1) przekształcenie: a) przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, b) spółki handlowej w inną spółkę handlową, c) spółki cywilnej w spółkę handlową, 2) likwidacja i ponowne podjęcie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną."; 4) w § 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za adres siedziby osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej przyjmuje się adres siedziby organu zarządzającego, a w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą - wskazany przez osobę adres prowadzenia działalności gospodarczej, a w razie braku możliwości takiego wskazania - miejsce zamieszkania."; 5) w § 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest przesyłane podmiotowi pocztą, niezwłocznie po dokonaniu wpisu w rejestrze podmiotów, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wpływu do urzędu statystycznego wniosku, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 i w ust. 2, albo wydawane bezpośrednio podmiotowi, z zastrzeżeniem ust. 3."; 6) w § 14 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) zmian wprowadzonych w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju TERYT.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, która przejmie obowiązek wypłacania świadczeń po likwidacji Kopalni Węgla Kamiennego "Niwka - Modrzejów" Sp. z o.o. (Dz. U. Nr 221, poz. 2197) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wyznacza się Spółkę Restrukturyzacji Kopalń S.A. jako jednostkę organizacyjną zobowiązaną do wypłacania świadczeń, o których mowa w art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych, a także wypłacania rent wyrównawczych byłym pracownikom Kopalni Węgla Kamiennego "Niwka - Modrzejów" Sp. z o.o. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 41 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 238, poz. 2020 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 223, poz. 2215) Art. 1. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681, z 1998 r. Nr 117, poz. 756 oraz z 2001 r. Nr 126, poz. 1382) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa określa zasady pobierania krwi ludzkiej, oddzielania jej składników, przechowywania i obrotu oraz warunki zapewniające ich dostępność, a także zadania oraz organizację publicznej służby krwi."; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Ustawa nie dotyczy komórek przeznaczonych do przeszczepiania."; 3) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Krew jest pobierana w celach leczniczych do przetoczenia jej biorcy bądź oddzielenia jej składników lub przetworzenia w leki. 2. Krew może być pobierana również w celach diagnostycznych, naukowo-badawczych i upustów leczniczych."; 4) w art. 4: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zadania w zakresie pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz zaopatrzenia w krew do celów określonych w ustawie realizują jednostki organizacyjne publicznej służby krwi określone w ust. 3 pkt 2-4, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi są: 1) instytut naukowo-badawczy, którego zadania określa art. 25, zwany dalej "Instytutem", 2) regionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa, zwane dalej "regionalnymi centrami", 3) Wojskowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, zwane dalej "Wojskowym Centrum", 4) Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa utworzone przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zwane dalej "Centrum MSWiA"."; 5) w art. 5 uchyla się pkt 2; 6) w art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wartość kaloryczną posiłku regeneracyjnego przysługującego dawcy krwi, uwzględniając ilość oddanej krwi oraz inne zabiegi związane z uodpornieniem dawcy."; 7) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Zasłużonemu honorowemu dawcy krwi przysługują uprawnienia do korzystania poza kolejnością z ambulatoryjnej opieki zdrowotnej w ramach ubezpieczenia zdrowotnego i usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach."; 8) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. 1. Dawcom krwi rzadkich grup i dawcom, którzy przed pobraniem krwi zostali poddani zabiegowi uodpornienia lub innym zabiegom w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych, przysługuje, oprócz uprawnień określonych w art. 6-10, ekwiwalent pieniężny za pobraną krew i związane z tym zabiegi. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, uwzględniając częstotliwość występowania w populacji poszczególnych antygenów krwinek czerwonych oraz wiedzę medyczną w tym zakresie, na wniosek Instytutu określi, w drodze rozporządzenia, rzadkie grupy krwi, rodzaje osocza i surowic diagnostycznych wymagających przed pobraniem krwi zabiegu uodpornienia dawcy lub innych zabiegów oraz wysokość ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew i związane z tym zabiegi."; 9) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Oznakowanie opakowań krwi nie może zawierać danych umożliwiających identyfikację dawcy krwi przez biorcę lub inną osobę bądź jednostkę organizacyjną inną niż jednostka organizacyjna publicznej służby krwi."; 10) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Pobieranie krwi i oddzielanie jej składników"; 11) w art. 14: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pobieranie krwi i oddzielanie jej składników jest dopuszczalne wyłącznie przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-4, po uzyskaniu akredytacji, a w zakresie pobierania krwi w celu wytwarzania produktów krwiopochodnych, po uzyskaniu zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego - przepisy rozdziału 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 1)) stosuje się odpowiednio.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1i w brzmieniu: "1a. Akredytacji udziela minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi. 1b. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi uzyskuje akredytację, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki: 1) posiada system zapewnienia jakości, 2) zatrudnia personel posiadający odpowiednie kwalifikacje, 3) posiada pomieszczenia i urządzenia odpowiadające wymaganiom fachowym i sanitarnym określonym w odrębnych przepisach. 1c. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1a, dołącza się: 1) informację o ilości personelu i jego kwalifikacjach, 2) listę szpitalnych banków krwi zaopatrywanych przez jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, 3) opinię właściwego państwowego inspektora sanitarnego, 4) wykaz pomieszczeń i urządzeń, 5) schemat organizacyjny wraz z przydziałem obowiązków, 6) imię i nazwisko oraz adres osoby odpowiedzialnej za przestrzeganie medycznych zasad pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz wydawania, o której mowa w art. 14a ust. 1. 1d. Instytut przygotowuje raport dla ministra właściwego do spraw zdrowia, w którym ocenia, czy jednostka ubiegająca się o akredytację spełnia warunki wymagane do jej uzyskania oraz czy przestrzega medycznych zasad pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz wydawania. 1e. Minister właściwy do spraw zdrowia udziela akredytacji po zapoznaniu się z raportem, o którym mowa w ust. 1d, i stwierdzeniu, iż jednostka ubiegająca się o akredytację spełnia warunki wymagane do jej uzyskania. 1f. Minister właściwy do spraw zdrowia cofa akredytację, jeżeli jednostka publicznej służby krwi: 1) przestała spełniać warunki wymagane do uzyskania akredytacji lub 2) nie wykonała zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 25a ust. 6, w terminie określonym w protokole kontroli, lub 3) uniemożliwia przeprowadzenie kontroli niezbędnej do stwierdzenia, czy spełnia wymagania do realizacji zadań określonych ustawą. 1g. Udzielenie akredytacji, odmowa udzielenia akredytacji oraz cofnięcie akredytacji następuje w drodze decyzji administracyjnej. 1h. W sprawach nieuregulowanych niniejszymi przepisami stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 1i. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje wymagane od osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi przy pobieraniu krwi, oddzielaniu jej składników oraz wydawaniu, mając na uwadze bezpieczeństwo dawców i biorców."; 12) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu: "Art. 14a. 1. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi wyznacza osobę odpowiedzialną za przestrzeganie medycznych zasad pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz wydawania. 2. Osoba, o której mowa w ust. 1, musi posiadać wykształcenie wyższe w dziedzinie nauk medycznych lub biologicznych oraz co najmniej dwuletnie doświadczenie zawodowe w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi."; 13) w art. 15 w ust. 3 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Jeżeli pobranie krwi ma być poprzedzone zabiegiem uodpornienia w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych, powinny być zachowane ponadto następujące warunki:"; 14) w art. 16: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) szczegółowe warunki dopuszczalności zabiegu uodpornienia w celu uzyskania osocza lub surowic diagnostycznych", b) po pkt 4 dodaje się zdanie końcowe w brzmieniu: "- mając na uwadze bezpieczeństwo dawcy i biorcy."; 15) w art. 17: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane dawców krwi: 1) imię i nazwisko, 2) numer PESEL, 3) adres zamieszkania i adres do korespondencji, 4) grupę krwi, 5) numer karty identyfikacyjnej lub legitymacji dawcy krwi, 6) datę i przyczynę skreślenia z rejestru dawców krwi, jeżeli takie zdarzenie zaistniało.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. O skreśleniu dawcy krwi z rejestru, o którym mowa w ust. 1, jednostka organizacyjna publicznej służby krwi niezwłocznie informuje Instytut, przekazując dane dawcy krwi określone w ust. 2 pkt 1-5 oraz datę skreślenia z rejestru. 2b. Instytut przekazuje wszystkim jednostkom organizacyjnym publicznej służby krwi dane określone w ust. 2 pkt 1-5 oraz datę skreślenia z rejestru, o którym mowa w ust. 1, co stanowi podstawę wykluczenia skreślonego dawcy krwi na terenie całego kraju.", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając dane objęte wpisem do rejestru oraz wzór księgi rejestrowej, a także sposób informowania dawcy krwi o fakcie i przyczynie skreślenia z rejestru."; 16) tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie: "Wydawanie krwi"; 17) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Krew jest wydawana przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-4, za opłatą. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Instytutu, określa corocznie, do dnia 30 czerwca, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za krew i jej składniki wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, obowiązujących w następnym roku kalendarzowym, uwzględniając rodzaje kosztów ponoszonych przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi w związku z pobieraniem krwi, oddzielaniem jej składników, ich przechowywaniem i wydawaniem, a także uwzględniając wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku poprzedzającym rok wydania rozporządzenia, ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego."; 18) w art. 20 skreśla się wyrazy "albo preparatu krwiopochodnego"; 19) w art. 21: a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na zlecenie lekarza pielęgniarka lub położna zakładu opieki zdrowotnej, pod warunkiem że odbyła organizowane przez regionalne centrum, Wojskowe Centrum lub Centrum MSWiA odpowiednie przeszkolenie praktyczne i teoretyczne potwierdzone zaświadczeniem.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób szkolenia pielęgniarek i położnych dokonujących przetaczania krwi, uwzględniając wykaz umiejętności związanych z przetaczaniem krwi, będących przedmiotem szkolenia, a także tryb wydawania zaświadczenia o odbytym szkoleniu przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób i organizację leczenia krwią w zakładach opieki zdrowotnej, w których przebywają pacjenci ze wskazaniami do leczenia krwią i jej składnikami, uwzględniając obowiązki i zadania: kierownika zakładu opieki zdrowotnej, ordynatora oddziału, lekarzy i pielęgniarek, sposób powoływania banku krwi zakładu opieki zdrowotnej oraz jego lokalizację i organizację pracy, a także sposób sprawowania nadzoru nad działaniem banku krwi zakładu opieki zdrowotnej oraz stosowaniem leczenia krwią i jej składnikami w zakładzie opieki zdrowotnej."; 20) art. 22 otrzymuje brzmienie: "Art. 22. 1. Zakład opieki zdrowotnej jest obowiązany natychmiast powiadomić jednostkę organizacyjną publicznej służby krwi, która dostarczyła krew, o każdym przypadku wystąpienia zagrażającego życiu bądź zdrowiu odczynu lub wstrząsu w trakcie przetaczania krwi lub po przetoczeniu oraz o każdym przypadku podejrzenia lub stwierdzenia choroby, która może być spowodowana przetoczeniem. 2. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana przeprowadzić, we współdziałaniu z zakładem opieki zdrowotnej, odpowiednie postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia przyczyny wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1, i podjąć stosowne działania zapobiegawcze."; 21) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. 1. Instytut jest jednostką badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 2)) nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia i jest dofinansowywany w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia, w zakresie zadań określonych w ustawie. 2. Siedzibą Instytutu jest Warszawa. 3. Regionalne centra są samodzielnymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 3)), tworzonymi przez ministra właściwego do spraw zdrowia, i są dofinansowywane w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia, w zakresie zadań określonych w art. 27 pkt 3-7. 4. Wojskowe Centrum jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w ust. 3, tworzonym przez Ministra Obrony Narodowej, i jest dofinansowywane z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej, w zakresie zadań określonych w art. 27 pkt 3-6, związanych z obronnością państwa, w tym zadań mobilizacyjnych. 5. Centrum MSWiA jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy, o której mowa w ust. 3, tworzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, i jest dofinansowywane z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w zakresie zadań określonych w art. 27 pkt 3-6."; 22) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia koordynuje działalność w zakresie organizacji pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz zaopatrzenia w krew, a także zatwierdza plany działania w dziedzinie krwiodawstwa i krwiolecznictwa przygotowywane przez Instytut. 2. Wojskowe Centrum i Centrum MSWiA pobiera krew, oddziela jej składniki i wydaje krew zgodnie z medycznymi zasadami obowiązującymi jednostki publicznej służby krwi."; 23) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. Do zadań Instytutu w zakresie publicznej służby krwi należy w szczególności: 1) przygotowywanie raportu, o którym mowa w art. 14 ust. 1d, 2) przeprowadzanie kontroli w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-4, oraz wydawanie zaleceń pokontrolnych, 3) propagowanie honorowego krwiodawstwa we współdziałaniu z Polskim Czerwonym Krzyżem i organizacjami pozarządowymi, 4) ocenianie potrzeb w zakresie zaopatrzenia w krew oraz programowanie związanych z tym zadań i sposobów ich realizacji, 5) przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia danych i informacji niezbędnych do dokonywania ogólnokrajowych ocen zaopatrzenia w krew oraz opracowywania bieżących i perspektywicznych programów w tym zakresie, 6) opracowywanie i przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia propozycji w sprawach, o których mowa w art. 16, 7) organizowanie pomocy w sytuacjach wymagających dodatkowego zaopatrzenia w krew, 8) prowadzenie krajowego rejestru dawców krwi, 9) opracowywanie programów szkolenia w dziedzinach krwiodawstwa i krwiolecznictwa, 10) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią i produktami krwiopochodnymi, 11) prowadzenie rejestru powikłań poprzetoczeniowych, 12) określanie medycznych zasad pobierania krwi, oddzielania jej składników i wydawania obowiązujących w jednostkach organizacyjnych publicznej służby krwi."; 24) po art. 25 dodaje się art. 25a w brzmieniu: "Art. 25a. 1. Instytut przeprowadza kontrolę spełniania wymagań niezbędnych do realizacji zadań określonych ustawą przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-4. 2. Kontrola przeprowadzana jest w każdym uzasadnionym przypadku, nie rzadziej jednak niż raz na dwa lata. 3. Czynności kontrolne przeprowadzają upoważnieni pracownicy Instytutu, na podstawie imiennego upoważnienia, określającego zakres kontroli oraz kontrolowaną jednostkę, wydanego przez dyrektora Instytutu. 4. Upoważnieni pracownicy, o których mowa w ust. 3, mają prawo: 1) swobodnego wstępu do obiektów i pomieszczeń jednostek kontrolowanych, 2) wglądu do wszelkich dokumentów związanych z działalnością jednostek kontrolowanych, 3) żądania od pracowników jednostek kontrolowanych udzielania ustnych oraz pisemnych wyjaśnień, 4) żądania próbek krwi. 5. Instytut przedstawia wyniki przeprowadzonej kontroli w protokole kontroli. 6. Protokół kontroli wskazuje nieprawidłowości stwierdzone w funkcjonowaniu jednostki kontrolowanej oraz zawiera zalecenia pokontrolne dotyczące usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości i termin na ich usunięcie albo informuje o braku nieprawidłowości. 7. W terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, o którym mowa w ust. 5, jednostce kontrolowanej przysługuje prawo wniesienia zastrzeżeń do dyrektora Instytutu. 8. Dyrektor Instytutu uwzględnia lub odrzuca zastrzeżenia w terminie 14 dni od dnia ich wniesienia, przy czym stanowisko dyrektora jest ostateczne. 9. W przypadku niewykonania przez kontrolowaną jednostkę zaleceń pokontrolnych w wyznaczonym terminie dyrektor Instytutu informuje ministra właściwego do spraw zdrowia o stwierdzonych nieprawidłowościach w działalności jednostki kontrolowanej i nieusunięciu ich przez tę jednostkę w wyznaczonym terminie. 10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania kontroli, uwzględniając w szczególności sposób dokonywania poszczególnych czynności kontrolnych, ich zakres oraz dokumentację przebiegu kontroli, mając na uwadze potrzebę zapewnienia sprawnego przeprowadzenia kontroli."; 25) w art. 26 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Do zadań Rady należy w szczególności: 1) ocena działalności publicznej służby krwi oraz opiniowanie zamierzeń i programów rozwoju w tym zakresie, 2) opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje i odwołuje członków Rady spośród specjalistów z różnych dziedzin medycyny i innych dziedzin nauki, przedstawicieli Naczelnej Rady Lekarskiej, Wojskowej Izby Lekarskiej, Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Instytutu, regionalnych centrów, Wojskowego Centrum, Centrum MSWiA oraz Polskiego Czerwonego Krzyża i przedstawicieli organizacji pozarządowych."; 26) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. Do zadań regionalnego centrum, Wojskowego Centrum i Centrum MSWiA należy w szczególności: 1) kwalifikowanie kandydatów na dawców i dawców do oddania krwi, 2) prowadzenie rejestru dawców krwi oraz rejestru dawców krwi rzadkich grup, oddających krew odpowiednio w regionalnym centrum, Wojskowym Centrum albo Centrum MSWiA, 3) pobieranie krwi oraz dokonywanie zabiegów z tym związanych, 4) gromadzenie, konserwacja, przechowywanie i wydawanie krwi, 5) propagowanie honorowego krwiodawstwa i pozyskiwanie dawców krwi we współdziałaniu z Polskim Czerwonym Krzyżem i jednostkami organizacji pozarządowych, 6) zaopatrywanie zakładów opieki zdrowotnej w krew i jej składniki oraz w produkty krwiopochodne, 7) zaopatrywanie wytwórni farmaceutycznych w osocze krwi, 8) udzielanie konsultacji związanych z leczeniem krwią, 9) prowadzenie rejestru powikłań poprzetoczeniowych, 10) sprawowanie nadzoru w dziedzinach krwiodawstwa i krwiolecznictwa, 11) organizowanie szkoleń w dziedzinach krwiodawstwa i krwiolecznictwa."; 27) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto nie mając do tego wymaganych, na podstawie niniejszej ustawy, uprawnień, pobiera krew z organizmu innej osoby w celu jej przetoczenia lub oddzielenia jej składników, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2."; 28) uchyla się art. 33 i 34; 29) użyte w art. 6 w ust. 4, w art. 7 w ust. 4, w art. 8 w ust. 1 i 3, w art. 16, w art. 26 w ust. 1, 4 i 5 w różnych przypadkach wyrazy "Minister Zdrowia i Opieki Społecznej" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "minister właściwy do spraw zdrowia". Art. 2. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 4)) w art. 48a w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) wojewódzkich, powiatowych i granicznych stacjach sanitarno-epidemiologicznych, regionalnych centrach krwiodawstwa i krwiolecznictwa, Wojskowym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa utworzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,". Art. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii instytutu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za krew i jej składniki, wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2004 r., uwzględniając rodzaje kosztów ponoszonych przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi w związku z pobieraniem krwi, oddzielaniem jej składników, ich przechowywaniem i wydawaniem. Art. 4. 1. Nieruchomości, stanowiące własność Skarbu Państwa przed dniem utworzenia Wojskowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa pozostające w użytkowaniu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej i Wojskowego Instytutu Medycznego, których organem założycielskim jest Minister Obrony Narodowej, wykorzystywane do celów określonych w ustawie, o której mowa w art. 1, przechodzą nieodpłatnie w użytkowanie Wojskowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z dniem jego utworzenia. 2. Urządzenia oraz inne składniki mienia, pozostające przed dniem utworzenia Wojskowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w użytkowaniu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej i Wojskowego Instytutu Medycznego, których organem założycielskim jest Minister Obrony Narodowej, wykorzystywane do celów określonych w ustawie, o której mowa w art. 1, przechodzą nieodpłatnie w użytkowanie Wojskowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z dniem jego utworzenia. 3. Pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych, wchodzących w skład samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej i Wojskowego Instytutu Medycznego, utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej, realizujących zadania, o których mowa w art. 1 ustawy wymienionej w art. 1, stają się na zasadach, o których mowa w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 5)), pracownikami Wojskowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z dniem jego utworzenia. 4. Nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa przed dniem utworzenia przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, pozostające w użytkowaniu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, których organem założycielskim jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, wykorzystywane do celów określonych w ustawie, o której mowa w art. 1, przechodzą nieodpłatnie w użytkowanie utworzonego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z dniem jego utworzenia. 5. Urządzenia oraz inne składniki mienia, pozostające przed dniem utworzenia przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w użytkowaniu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, których organem założycielskim jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, wykorzystywane do celów określonych w ustawie, o której mowa w art. 1, przechodzą nieodpłatnie w użytkowanie utworzonego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z dniem jego utworzenia. 6. Pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych wchodzących w skład samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej utworzonych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, realizujących zadania, o których mowa w art. 14 ustawy wymienionej w art. 1, stają się na zasadach, o których mowa w art. 231 ustawy wymienionej w ust. 3, pracownikami utworzonego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa z dniem jego utworzenia. Art. 5. 1. Likwiduje się Krajowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa. 2. Urządzenia oraz inne składniki mienia pozostające w użytkowaniu Krajowego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa przechodzą nieodpłatnie w użytkowanie instytutu naukowo-badawczego, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 3. Pracownicy zatrudnieni w Krajowym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa stają się na zasadach, o których mowa w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, pracownikami instytutu naukowo-badawczego, o którym mowa w ust. 2. Art. 6. 1. Pierwszą akredytację wymaganą przepisami ustawy jednostki organizacyjne publicznej służby krwi powinny uzyskać w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednostki organizacyjne publicznej służby krwi powinny uzyskać do dnia 30 kwietnia 2004 r. Art. 7. Dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 189, poz. 1852. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663 i Nr 213, poz. 2081. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1151 i 1152, Nr 171, poz. 1663 i Nr 213, poz. 2081. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 2003 r. o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych 1) (Dz. U. Nr 223, poz. 2218) Art. 1. Ustawa określa zasady wspierania rozwoju regionalnego poprzez udzielanie preferencyjnych kredytów na przygotowanie przez gminy oraz ich związki, zwane dalej "inwestorami", projektów inwestycji komunalnych przewidzianych do współfinansowania z funduszy Unii Europejskiej, zwanych dalej "projektami". Art. 2. W Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Rozwoju Inwestycji Komunalnych, zwany dalej "Funduszem". Art. 3. 1. Na Fundusz składają się: 1) środki przekazywane z budżetu państwa w wysokości określonej w ustawie budżetowej; 2) odsetki od lokat środków Funduszu w bankach; 3) wpływy z inwestycji wolnych środków Funduszu w: a) papiery wartościowe emitowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, b) papiery wartościowe gwarantowane lub poręczane przez Skarb Państwa, c) listy zastawne emitowane na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 99, poz. 919); 4) spłaty udzielonych kredytów wraz z odsetkami; 5) spadki, zapisy i darowizny; 6) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi; 7) inne wpływy. 2. Środkami Funduszu mogą być także: 1) środki pochodzące z emisji obligacji Banku Gospodarstwa Krajowego przeznaczonych na zasilenie Funduszu; 2) środki pochodzące z pożyczek i kredytów zaciąganych na zasilenie Funduszu przez Bank Gospodarstwa Krajowego. 3. Emisja obligacji oraz zaciągnięcie pożyczek i kredytów następuje na podstawie upoważnienia ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Art. 4. 1. Środki Funduszu przeznacza się na: 1) udzielanie preferencyjnych kredytów przeznaczonych na pokrycie kosztów przygotowania projektów inwestorów; 2) pokrywanie kosztów oceny wniosku o kredyt preferencyjny na pokrycie kosztów przygotowania projektu, zwany dalej "wnioskiem"; 3) pokrywanie kosztów emisji obligacji, wykup obligacji oraz spłatę pożyczek i kredytów wraz z odsetkami i innymi kosztami obsługi obligacji, pożyczek i kredytów, o których mowa w art. 3 ust. 2; 4) pokrywanie uzasadnionych kosztów ponoszonych przez Bank Gospodarstwa Krajowego związanych z udzielaniem preferencyjnych kredytów, egzekucji roszczeń wynikających z udzielonych kredytów oraz wydatków związanych z obsługą zadań Funduszu. 2. Do kosztów przygotowania projektów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zalicza się koszty opracowania studium wykonalności inwestycji, analizy kosztów i korzyści oraz pozostałej dokumentacji projektowej, ekspertyz, studiów niezbędnych do przygotowania realizacji inwestycji. Art. 5. 1. Okresowo wolne środki Funduszu mogą być lokowane wyłącznie: 1) w papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3; 2) na rachunkach lokat terminowych w bankach posiadających fundusze własne w wysokości nie mniejszej niż równowartość w złotych kwoty 10.000.000 euro przeliczonej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Suma lokat, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w jednym banku lub grupie banków powiązanych ze sobą kapitałowo lub organizacyjnie nie może przekroczyć 15 % środków Funduszu niezaangażowanych w kredyty. Art. 6. Preferencyjne kredyty są op rocentowane w wysokości 0,5 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski. Art. 7. 1. Inwestor składa do Banku Gospodarstwa Krajowego wniosek. 2. Bank Gospodarstwa Krajowego ocenia wniosek w szczególności co do możliwości współfinansowania projektu z funduszy Unii Europejskiej. 3. Warunkiem przyznania kredytu preferencyjnego na pokrycie kosztów przygotowania projektu jest pozytywna ocena wniosku. Art. 8. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego wyodrębnia w swoim planie finansowym plan finansowy Funduszu opracowany w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych i z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego. 2. Bank Gospodarstwa Krajowego sporządza dla Funduszu odrębny bilans oraz rachunek zysków i strat. Sprawozdania finansowe Funduszu wchodzą w skład sprawozdania finansowego Banku Gospodarstwa Krajowego. 3. Bank Gospodarstwa Krajowego składa ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz ministrowi właściwemu do spraw rozwoju regionalnego, w terminie do końca miesiąca następującego po każdym kwartale, sprawozdanie z realizacji planu finansowego Funduszu. Art. 9. 1. Bank Gospodarstwa Krajowego udziela kredytów preferencyjnych w wysokości nieprzekraczającej 80 % zaplanowanych kosztów netto, bez uwzględnienia podatku od towarów i usług, jednak nie więcej niż 500.000 zł w odniesieniu do projektu. 2. Preferencyjne kredyty mogą być udzielane ze środków Funduszu do wysokości kwot przewidzianych na te cele w rocznym planie finansowym Funduszu. Art. 10. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania kredytów preferencyjnych, a w szczególności: 1) wykaz dokumentów składanych przez inwestorów ubiegających się o kredyty preferencyjne, z uwzględnieniem zapewnienia pełnej oceny wniosku; 2) kryteria oceny wniosków kredytowych oraz tryb ich rozpatrywania, uwzględniając w szczególności możliwość współfinansowania projektu z funduszy Unii Europejskiej; 3) warunki, na jakich Bank będzie udzielał kredytów preferencyjnych, uwzględniając w szczególności okres kredytowania i zasady spłaty. Art. 11. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2)) w art. 17 w ust. 1 w pkt 36 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 37 w brzmieniu: "37) dochody Banku Gospodarstwa Krajowego prowadzącego Fundusz Rozwoju Inwestycji Komunalnych stanowiące równowartość dochodów uzyskanych przez ten Fundusz z tytułów określonych w przepisach regulujących jego tworzenie i funkcjonowanie - w części przeznaczonej wyłącznie na realizację celów wymienionych w tych przepisach.". Art. 12. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9, poz. 131, z późn. zm. 3)) w art. 14 ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Nie nalicza się obowiązkowej opłaty rocznej od aktywów Funduszu Pożyczek i Kredytów Studenckich oraz Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych utworzonych w Banku Gospodarstwa Krajowego.". Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957 i Nr 217, poz. 2124. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958, Nr 119, poz. 1252 i Nr 122, poz. 1316, z 2001 r. Nr 154, poz. 1802 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 217, poz. 2124. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 223, poz. 2219) Art. 1. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 101 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) minister właściwy do spraw środowiska działający przy pomocy Głównego Geologa Kraju, będącego sekretarzem stanu lub podsekretarzem stanu w urzędzie obsługującym tego ministra,"; 2) art. 102a otrzymuje brzmienie: "Art. 102a. 1. Do zadań państwowej służby geologicznej dbającej o zrównoważony rozwój kraju w zakresie geologii należy w szczególności: 1) obsługa centralnego archiwum geologicznego, 2) prowadzenie centralnego banku danych geologicznych i hydrogeologicznych, 3) przygotowywanie materiałów do bilansu zasobów kopalin i obsługa rejestru tych zasobów, 4) koordynowanie wykonywania prac kartografii geologicznej oraz wykonywanie prac pilotażowych, 5) obsługa rejestru obszarów górniczych, 6) koordynacja zadań w zakresie ochrony georóżnorodności. 2. Wykonywanie zadań państwowej służby geologicznej minister właściwy do spraw środowiska powierza Państwowemu Instytutowi Geologicznemu. 3. Nadzór nad wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje minister właściwy do spraw środowiska, działający przy pomocy Głównego Geologa Kraju. 4. W razie niewykonania lub nienależytego wykonania zadania państwowej służby geologicznej przez Państwowy Instytut Geologiczny minister właściwy do spraw środowiska może powierzyć jego wykonanie podmiotom określonym w art. 102 ust. 2.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1404--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu naczelników urzędów celnych uprawnionych do wydawania i sprzedaży banderol lub wydawania upoważnień do wydawania banderol podatkowych i legalizacyjnych oraz terytorialnego zasięgu ich działania 1405--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru pieczęci kasującej bon paliwowy oraz wzorów niektórych dokumentów związanych z bonami paliwowymi 1406--z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczania wyrobów znakami skarbowymi akcyzy 1407--z dnia 13 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego 1408--z dnia 13 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego 1409--z dnia 13 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości norm maksymalnych dopuszczalnych ubytków (niedoborów) wybranych wyrobów akcyzowych 1410--z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu i terytorialnego zasięgu działania naczelników urzędów celnych i dyrektorów izb celnych wykonujących zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym 1411--z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego 1412--z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: CZWARTY PROTOKÓŁ 1440--sporządzony w Genewie dnia 15 kwietnia 1997 r. do Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS), OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1441--z dnia 24 września 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Czwartego Protokołu do Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS), sporządzonego w Genewie dnia 15 kwietnia 1997 r. PROTOKÓŁ 1442--przyjęty podczas XXV Jubileuszowej Sesji Rady INTERSPUTNIK w Moskwie dnia 30 listopada 1996 r. o wprowadzeniu zmian do Porozumienia sporządzonego w Moskwie dnia 15 listopada 1971 r. o utworzeniu międzynarodowego systemu i organizacji łączności kosmicznej "Intersputnik", OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1443--z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu o wprowadzeniu zmian do Porozumienia sporządzonego w Moskwie dnia 15 listopada 1971 r. o utworzeniu międzynarodowego systemu i organizacji łączności kosmicznej "Intersputnik", przyjęty podczas XXV Jubileuszowej Sesji Rady INTERSPUTNIK w Moskwie dnia 30 listopada 1996 r. SZÓSTY PROTOKÓŁ 1444--sporządzony w Strasburgu dnia 5 marca 1996 r. do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Paryżu dnia 2 września 1949 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1445--z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Szóstego Protokołu sporządzonego w Strasburgu dnia 5 marca 1996 r. do Porozumienia ogólnego w sprawie przywilejów i immunitetów Rady Europy, sporządzonego w Paryżu dnia 2 września 1949 r. KONWENCJA NR 17 1446--sporządzona w Atenach dnia 15 września 1977 r. w sprawie zwolnienia od legalizacji niektórych aktów i dokumentów, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1447--z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 17 w sprawie zwolnienia od legalizacji niektórych aktów i dokumentów, sporządzonej w Atenach dnia 15 września 1977 r. ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1448--z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie uznania za pomnik historii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1449--z dnia 19 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1534--z dnia 5 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA Nr 3 1667--sporządzona w Stambule dnia 4 września 1958 r. dotycząca międzynarodowej wymiany informacji z zakresu stanu cywilnego, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1668--z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 3 dotyczącej międzynarodowej wymiany informacji z zakresu stanu cywilnego, sporządzonej w Stambule dnia 4 września 1958 r. POROZUMIENIE WIEDEŃSKIE 1669--sporządzone w Wiedniu dnia 12 czerwca 1973 r. i zmienione dnia 1 października 1985 r. ustanawiające międzynarodową klasyfikację elementów graficznych znaków, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1670--z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie mocy obowiązującej Porozumienia wiedeńskiego ustanawiającego międzynarodową klasyfikację elementów graficznych znaków, sporządzonego w Wiedniu dnia 12 czerwca 1973 r. i zmienionego dnia 1 października 1985 r. KONWENCJA 1671--sporządzona w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1994 r. o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych i personelu współdziałającego, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1672--z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o bezpieczeństwie personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych i personelu współdziałającego, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 9 grudnia 1994 r. UMOWA 1673--podpisana w Orawskim Hradzie dnia 20 września 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Republiki Słowackiej w sprawie utworzenia Brygady Wielonarodowej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1674--z dnia 13 sierpnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Republiki Słowackiej w sprawie utworzenia Brygady Wielonarodowej, podpisanej w Orawskim Hradzie dnia 20 września 2001 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1675--z dnia 23 września 2003 r. w sprawie zmiany obszaru i osoby zarządzającej wolnym obszarem celnym w Gliwicach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1676--z dnia 26 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 16--z dnia 22 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych KONWENCJA 17--sporządzona w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r. o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 18--z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, sporządzonej w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r. KONWENCJA 19--sporządzone w Paryżu dnia 1 lipca 1953 r. o utworzeniu Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych oraz Protokół finansowy stanowiący jej załącznik, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 20--z dnia 5 grudnia 2001 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o utworzeniu Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych oraz Protokołu finansowego stanowiącego jej załącznik, sporządzonych w Paryżu dnia 1 lipca 1953 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 21--z dnia 20 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do publicznych przedszkoli i szkół oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 22--z dnia 21 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych" w Poznaniu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 23--z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie utworzenia komend rejonowych Policji na obszarze m.st. Warszawy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2072--z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 2073--z dnia 2 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu 2074--z dnia 2 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu 2075--z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu 2076--z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 2077--z dnia 3 grudnia 2003 r. sygn. akt K 5/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 3, poz. 35) Na podstawie art. 4 i art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu (Dz. U. Nr 107, poz. 526, z 1997 r. Nr 120, poz. 757 i Nr 135, poz. 914, z 2001 r. Nr 30, poz. 333 i Nr 107, poz. 1174 oraz z 2002 r. Nr 64, poz. 585) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust 2 otrzymuje brzmienie: "2. Strefę ustanawia się na gruntach o powierzchni 739,2304 ha położonych na terenach miasta Mielca, miasta Chełma, miasta Gorlic, miasta Dębicy oraz miasta Sanoka."; 2) w szczegółowym opisie granic i terenu specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu stanowiącym załącznik do rozporządzenia opis granic i terenu miasta Mielec otrzymuje brzmienie: "Teren miasta MIELEC Obręb Mielec-Przemysłowy - część I Począwszy od pkt nr 1 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 141/1 granica biegnie w kierunku zachodnim przez główną bramę wjazdową i dalej wzdłuż ogrodzenia terenu przemysłowego, będącego jednocześnie południowymi granicami działek nr 150/5, 171/7, 171/2, 171/6, 171/8, 172/6, 189/9, 188/9 do pkt 2, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 188/9 i dalej biegnie wzdłuż południowych granic działek nr 180/5, 180/3 i przecinając tory bocznicy kolejowej do Elektrociepłowni dochodzi wzdłuż południowej granicy działki nr 184 do pkt nr 3, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 184. Od pkt nr 3 granica biegnie w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 184, będącą jednocześnie granicą terenu przemysłowego i dochodzi do pkt 4 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 184. Od pkt 4 granica przecina tor bocznicy kolejowej do Elektrociepłowni i biegnie dalej w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 203/6, będącą jednocześnie granicą terenu przemysłowego, a następnie przecina tor bocznicy kolejowej do H7 i dalej biegnie zachodnią granicą działki nr 203/5, przecina tor bocznicy na teren przemysłowy i dalej biegnąc zachodnią granicą działki nr 203/4, stanowiącą jednocześnie granice terenu przemysłowego, dochodzi do pkt 5, zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 203/4. Od pkt nr 5 granica skręca w kierunku północno-zachodnim wzdłuż ogrodzenia terenu przemysłowego, będącego jednocześnie południowo-zachodnią granicą działki nr 196 do pkt nr 6 zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 196. Od pkt nr 6 granica biegnie w kierunku zachodnim wzdłuż ogrodzenia południowymi granicami działek nr 34/7, 32/2, 32/1, 31, 28 do pkt nr 7 i dalej granicą działki nr 29 przez punkty o numerach od 8 do 12. Od pkt nr 12 granica biegnie w kierunku północno-zachodnim, wzdłuż ogrodzenia będącego jednocześnie granicą terenu lotniska, południową granicą działki nr 28 do pkt 13. Od pkt nr 13, w narożniku ogrodzenia lotniska przy ul. Kosmonautów, będącego jednocześnie południowo-zachodnim narożnikiem działki nr 26/2, granica skręca w kierunku północnym do pkt nr 14, stanowiącego północno-zachodni narożnik działki nr 26/2. W pkt nr 14 granica skręca na wschód i biegnie do punktu nr 15, zlokalizowanego u zbiegu granic działek nr 26/2, 26/1 i 21. W pkt nr 15 granica skręca na północ i biegnie zachodnią, a następnie północną granicą działki nr 21 (stanowiącą drogę) do pkt nr 16, zlokalizowanego u zbiegu granic działek nr 21, 22 i 20. W pkt nr 16 granica skręca na północ i biegnie do pkt nr 17, zlokalizowanego u zbiegu granic działek nr 20 i nr 22. W pkt nr 17 granica skręca na wschód i biegnie do pkt nr 18, wzdłuż ogrodzenia lotniska. W pkt nr 18, zlokalizowanym u zbiegu granic działek nr 22 i nr 12/4 granica skręca na północ i biegnie do pkt nr 19, stanowiącego północno-zachodni narożnik działki nr 12/4. W pkt nr 19 granica skręca na wschód i biegnie do pkt nr 20, stanowiącego punkt graniczny wsi Chorzelów w gminie Mielec z wsią Ławnica w gminie Tuszów Narodowy i miasta Mielca. Od pkt nr 20 granica biegnie w kierunku wschodnim, wzdłuż ogrodzenia lotniska będącego jednocześnie granicą miasta Mielca i wsi Ławnica w gminie Tuszów Narodowy, północną granicą działki nr 12/4 do pkt nr 21 i dalej w kierunku południowym do pkt nr 22. Od pkt nr 22 granica biegnie dalej w kierunku południowym przez pkt nr 23, dochodzi do pkt nr 24, będącego południowo-zachodnim narożnikiem działki nr 6/1. Od pkt nr 24 granica biegnie w kierunku wschodnim północną granicą działki nr 6/2 przez pkt nr 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32 do pkt nr 33, gdzie skręca w kierunku południowym, biegnąc wschodnią granicą działki nr 6/2 przez pkt nr 34 dochodzi do pkt nr 35. Od pkt nr 35 stanowiącego południowo-wschodni narożnik działki nr 6/2 granica biegnie wzdłuż ogrodzenia lotniska południową granicą działki przez pkt nr 36 do pkt nr 40. Od pkt nr 40 granica biegnie wzdłuż zachodnich granic działek nr 45, 44, 73/2 do pkt nr 41 i dalej wzdłuż południowej granicy działki nr 73/2 do pkt nr 42. Od pkt nr 42 granica biegnie w kierunku północnym wzdłuż wschodniej granicy działki nr 44 do pkt nr 43 położonego w północno-wschodnim narożniku działki nr 46. Od pkt nr 43 biegnie w kierunku południowym, wzdłuż wschodniej granicy działki nr 46, będącej jednocześnie granicą drogi do bazy KPRD, do pkt nr 44 i dalej południową granicą działki nr 46 do pkt nr 45. Od pkt nr 45 granica biegnie wzdłuż ul. Wojska Polskiego granicami działek nr 77, 78, 80, będącymi jednocześnie granicą terenu przemysłowego, przez pkt nr 46, 47, 48, 49 do 50. Od pkt nr 50 granica biegnie w kierunku południowym, wzdłuż ogrodzenia wschodnią granicą działki nr 94 do pkt nr 51, będącego południowo-wschodnim narożnikiem działki nr 94. Od pkt nr 51 granica skręca w kierunku zachodnim i biegnie wzdłuż ogrodzenia będącego jednocześnie granicą terenu przemysłowego południowymi granicami działek nr 94, 82/2, 82/1, 102, 136/1, 137/5, 137/2, 140, 141/2, 141/3, 141/1 i dochodzi do pkt 1, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 141/1, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 52, zlokalizowanego w środku istniejącej bramy wjazdowej do Elektrociepłowni, leżącego jednocześnie na północnej granicy działki nr 52, granica biegnie w kierunku wschodnim, wzdłuż ściany budynku portierni i dalej wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni od ul. Wojska Polskiego północną granicą działki nr 52 do pkt nr 53, zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku ogrodzenia Elektrociepłowni i działki nr 52, i dalej północną granicą działki nr 51 do pkt nr 54, zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr 51. Od pkt nr 54 granica biegnie w kierunku południowym wzdłuż wschodniej granicy działki nr 51 do pkt nr 55 zlokalizowanego w południowo-wschodnim narożniku działki nr 51 i dalej w kierunku zachodnim wzdłuż południowej granicy działki nr 51 do pkt nr 56, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 51, będącego jednocześnie południowo-wschodnim narożnikiem ogrodzenia Elektrociepłowni. Od pkt nr 56 granica biegnie w kierunku zachodnim, wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni, stanowiącego jednocześnie południową granicę działki nr 52 do pkt nr 57, zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożniku działki nr 52 i ogrodzenia Elektrociepłowni. Od pkt nr 57 granica biegnie wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni w kierunku północnym zachodnią granicą działki nr 52 do pkt nr 58, zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku działki nr 52 i ogrodzenia Elektrociepłowni. Od pkt nr 58 granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż ogrodzenia Elektrociepłowni do pkt nr 52, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 59 zlokalizowanego w północno-wschodnim narożniku działki nr 63 granica biegnie w kierunku południowym, wzdłuż granicy działki nr 63 przez pkt nr h 60, 61, 62, stanowiące jednocześnie punkty graniczne działki nr 63 do pkt nr 59, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 63, zlokalizowanego w północno-zachodnim narożniku ogrodzenia terenu po byłej bazie RPBP, stanowiącego jednocześnie punkt narożny granicy działki nr 69, granica biegnie wzdłuż ogrodzenia w kierunku wschodnim do pkt nr 64. Od pkt nr 64, stanowiącego północno-wschodni narożnik ogrodzenia i granicy działki nr 69, skręca w kierunku południowym i biegnie wzdłuż ogrodzenia i wschodniej granicy działki nr 69 do pkt nr 65, stanowiącego południowo-wschodni narożnik działki nr 69. Od pkt nr 65 granica biegnie w kierunku zachodnim przez pkt nr 66, 67, 68, 69, stanowiące jednocześnie południową granicę działki nr 69 do pkt nr 70. Od pkt nr 70 granica biegnie w kierunku północnym, wzdłuż ogrodzenia stanowiącego jednocześnie zachodnią granicę działki nr 69 do pkt nr 63, od którego opis rozpoczęto. Obręb Mielec-Mościska 4 Począwszy od pkt nr 83, zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki nr 136, granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 84, 85, 86, 87 do 88. Punkty te stanowią linię wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 88 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie przez pkt nr 89 do pkt nr 90, wzdłuż północnej krawędzi działki 122. W pkt nr 90 granica skręca na południe i biegnie linią łamaną przez pkt nr 91 i nr 92 do pkt nr 93. W terenie punkty te stanowią zachodnią krawędź drogi rolnej - działka nr 128 na styku z działkami nr: 122, 123,124, 125, 126/1, 126/2, 127, 129, 130, 131/1, 132, 133, 134, 135, 136. W pkt nr 93 położonym na południowo-wschodnim narożniku działki nr 136 granica skręca na zachód i biegnie południową granicą działki nr 136 przez pkt nr 94 do pkt nr 83, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 95, zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki nr 110, granica biegnie w kierunku północno-wschodnim do pkt nr 96. Punkty te stanowią linię wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 96 granica skręca w kierunku wschodnim, i biegnie przez pkt nr 97 do pkt nr 98, wzdłuż północnej granicy działki nr 109. W pkt nr 98, który w terenie stanowi północno-wschodni narożnik działki nr 109, granica skręca na południe i biegnie do pkt nr 99. W terenie granica ta stanowi zachodnią krawędź drogi polnej - działka nr 72 na styku z działkami nr 109 i nr 110. W pkt nr 99, który w terenie stanowi południowo-wschodni narożnik działki nr 110, granica skręca na zachód i biegnie południową granicą działki nr 110 do pkt nr 95, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 100, zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki nr 102, granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 101 i nr 102 do pkt nr 103. Punkty te stanowią linię wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 103 granica skręca w kierunku wschodnim i biegnie do pkt nr 104 wzdłuż północnej granicy działki nr 95. W pkt nr 104, który w terenie stanowi północno-wschodni narożnik działki nr 95, granica skręca na południowy zachód i biegnie do pkt nr 105. W terenie granica ta stanowi zachodnią krawędź drogi polnej - działka nr 74 na styku z działkami nr 95, 96, 97, 98, 99, 101 i 102. W pkt nr 105, który w terenie stanowi południowo-wschodni narożnik działki nr 102, granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 100, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 106, zlokalizowanego na południowo-zachodnim narożniku działki nr 70/1, granica biegnie w kierunku północnym przez pkt nr 107 do pkt nr 108. W terenie punkty te stanowią wschodni brzeg rowu melioracyjnego (działka nr 71) na styku z działkami nr 70/1 i nr 144/4. W pkt nr 108 granica skręca w kierunku północno-wschodnim i biegnie przez pkt nr 109 do pkt nr 110. W terenie punkty te stanowią północno-wschodni brzeg rowu melioracyjnego - działka nr 74 na styku z działką nr 144/4. W pkt nr 110, który w terenie stanowi północno-wschodni narożnik działki nr 74, granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 111, który w terenie stanowi północno-zachodni skraj drogi stanowiącej działkę nr 74. W pkt nr 111 granica skręca na południowy zachód i biegnie do pkt nr 112. W pkt nr 112 granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 113 południową granicą działki nr 87. W pkt nr 113, który w terenie stanowi południowo-zachodni narożnik działki nr 87, granica skręca na północny wschód i biegnie przez pkt nr 114 do pkt nr 115 granicą wywłaszczeniową pod poszerzenie rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 115, który leży u zbiegu granic działek nr 75, 113 i 142, granica skręca na zachód do pkt nr 80. W pkt 80, który w terenie stanowi południowo-zachodnie naroże działki nr 69, granica skręca na północny wschód i biegnie przez pkt nr 79 do pkt nr 78, wzdłuż granicy ulicy Wojska Polskiego i rowu Potok. W pkt nr 78 skręca na południe i biegnie do pkt nr 116. W pkt nr 116 skręca na wschód i biegnie do pkt nr 117. W pkt nr 117 skręca na północ i biegnie do pkt nr 118. W terenie punkty o numerach 78, 116, 117 i 118 stanowią naroża przepustu drogowego ul. Wojska Polskiego nad rowem Potok. W pkt nr 118 granica skręca na wschód i biegnie do pkt nr 119 skrajem ul. Wojska Polskiego. W pkt nr 119, który leży u zbiegu granic działek nr 4, 27/18 i 13, granica skręca na północny wschód i biegnie linią łamaną przez pkt nr: 120, 121, 122, 123, 124, 125 do pkt nr 126. Linia ta stanowi granicę rowu melioracyjnego Potok. W pkt nr 126 granica skręca na wschód i biegnie wzdłuż ogrodzenia lotniska do pkt nr 39. W pkt nr 39, który leży u zbiegu granic działek nr 6/2, 5/1 i 27/2, skręca na północny wschód do pkt nr 127. W pkt nr 127, który w terenie stanowi południowo-zachodnie naroże działki nr 27/1, granica skręca na południowy wschód i biegnie do pkt nr 128. Linia łącząca pkt nr 127 i nr 128 stanowi granicę działki nr 27/1 (ul. Rudnik). W pkt nr 128 granica skręca na południe i biegnie do pkt nr 129 wzdłuż wschodniej granicy działek nr 28 i nr 29. W pkt nr 129 granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 130 północną granicą ulicy Wojska Polskiego (działki 32/9, 32/8, 32/7, 32/6, 32/5, 32/4, 32/13). W pkt nr 130 granica skręca na południe do pkt nr 131 przecinając ul. Wojska Polskiego. W pkt nr 131, który leży u zbiegu granic działek nr 32/12, 32/11 i 143/4, granica skręca na wschód i biegnie do pkt nr 132 południową granicą ulicy Wojska Polskiego. W pkt nr 132, który w terenie stanowi północno-wschodnie naroże działki nr 143/3, granica skręca na południe i biegnie przez pkt nr 133 do pkt nr 134, wzdłuż wschodniej granicy działek nr 143/3, 143/1, 39/1 i 144/1. W pkt nr 134 granica skręca na północny zachód i biegnie do pkt nr 135 wzdłuż rowu melioracyjnego (działka nr 65). W pkt nr 135, który w terenie stanowi północno-zachodnie naroże ww. działki nr 65, granica skręca na południowy zachód i biegnie przez pkt nr 136 do pkt nr 137 wzdłuż granicy działek nr 144/2, 70/4, 70/2 i 70/1. W pkt nr 137 granica skręca na zachód i biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 70/1 do pkt nr 106, od którego opis rozpoczęto. Począwszy od pkt nr 71 zlokalizowanego na północno-zachodnim narożniku działki nr 1 granica biegnie w kierunku wschodnim, wzdłuż ogrodzenia lotniska do pkt nr 138. W pkt nr 138, który leży na zbiegu granic działek nr 6/2, 4 i nr 3, granica skręca na południowy zachód i biegnie wzdłuż rowu Potok do pkt nr 139. W pkt nr 139 granica skręca na zachód i biegnie linią łamaną przez pkt nr 140, 141, 75 do pkt nr 74, wzdłuż południowych granic działek nr 3 i nr 2. W pkt nr 74 granica skręca na północ i biegnie do pkt nr 73, wzdłuż zachodniej granicy działki nr 2. W pkt nr 73 granica skręca na południowy zachód i biegnie do pkt nr 72. W pkt nr 72 granica skręca na północ i biegnie wzdłuż zachodniej granicy działki nr 1 do pkt nr 71, od którego opis rozpoczęto. Obręb Mielec-Przemysłowy - część II Począwszy od pkt nr 40 granica biegnie wzdłuż ogrodzenia lotniska do pkt nr 71. W pkt nr 71 granica skręca na południe i biegnie wzdłuż wschodniej granicy działki nr 5 do pkt nr 72. W pkt nr 72 granica skręca na północny wschód i biegnie do pkt nr 73. W pkt nr 73 granica skręca na południe i biegnie do pkt nr 74, wzdłuż wschodniej granicy działki nr 5. W pkt nr 74 granica skręca na wschód i biegnie linią łamaną przez pkt nr 75 i nr 76 do pkt nr 77 położonego na brzegu rowu Potok. W pkt nr 77 granica skręca na południe i biegnie przez pkt nr 78, 79, 80 do pkt nr 81, wzdłuż zachodniego brzegu rowu Potok. W pkt nr 81 granica skręca na zachód i biegnie do pkt nr 82. W pkt nr 82 granica skręca na północ i biegnie przez pkt nr 47 i nr 46 do pkt nr 45, wzdłuż zachodniej granicy ulicy Wojska Polskiego. Od pkt nr 45 granica biegnie przez pkt nr 44, 43, 42, 41 do pkt nr 40, od którego opis rozpoczęto. Przebieg granicy od pkt nr 45 do pkt nr 40 umieszczony jest w pierwszym opisie granic niniejszego załącznika. Obręb Mielec-Smoczka Począwszy od pkt nr 142 zlokalizowanego w południowo-zachodnim narożu działki nr 2973 granica biegnie w kierunku północno-wschodnim przez pkt nr 143 do pkt nr 144, wzdłuż granic działek nr 2973, 2963/2, 2964/2, 2974 i 2975. W pkt nr 144 granica skręca na południowy wschód i biegnie przez pkt nr 145, 146, 147 do pkt nr 148, wzdłuż linii rowu melioracyjnego (działka nr 2979). W pkt nr 148 granica skręca na wschód do pkt nr 149 i biegnie wzdłuż południowej granicy działki nr 2975. W pkt nr 149 granica skręca na południowy zachód i biegnie przez pkt nr 150 i nr 151 do pkt nr 152, wzdłuż granic działek nr 2974, 2981, 2984 i 2985. W pkt nr 152 granica skręca na północny zachód i biegnie przez pkt nr 153 i nr 154 do pkt nr 155, wzdłuż granicy drogi polnej (działka nr 2972). W pkt nr 155 granica skręca na północny wschód i biegnie wzdłuż granicy działki nr 2982 do pkt nr 156. W pkt nr 156, zlokalizowanym u zbiegu granic działek nr 2983, 2982 i 2981 granica skręca na północny zachód i biegnie linią łamaną wzdłuż granicy działki nr 2982 przez pkt nr 157 i nr 158 do pkt nr 159. W pkt nr 159 skręca na południowy zachód i biegnie wzdłuż granicy działki nr 2982 do pkt nr 160. W pkt nr 160, zlokalizowanym u zbiegu granic działek nr 2982, 2972 i 2973, granica skręca na północny zachód i biegnie wzdłuż granicy działki nr 2972 do pkt nr 142, od którego opis rozpoczęto.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 15 stycznia 2003 r. w sprawie nadania statutu Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 14, poz. 141) Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 93, poz. 820) zarządza się, co następuje: § 1. Polskiej Konfederacji Sportu nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Przepis § 1 pkt 10 załącznika do rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 stycznia 2003 r. (poz. 141) STATUT POLSKIEJ KONFEDERACJI SPORTU § 1. Szczegółowy zakres działania Polskiej Konfederacji Sportu, zwanej dalej "Konfederacją", obejmuje: 1) opracowywanie strategii i założeń do programu szkolenia zawodników kadry narodowej i olimpijskiej, w tym kadry olimpijskiej w kategorii młodzieżowej (18-23 lat) i juniorów w ramach programów szkolenia młodzieży uprawiającej sport wyczynowo; 2) zatwierdzanie planów przygotowań zawodników, o których mowa w pkt 1, do udziału w letnich i zimowych igrzyskach olimpijskich, w mistrzostwach świata i Europy oraz w imprezach międzynarodowych o podobnej randze, opracowanych przez polskie związki sportowe oraz stowarzyszenia i związki stowarzyszeń o zasięgu ogólnokrajowym działające w zakresie sportu wyczynowego w wielu dyscyplinach lub dziedzinach sportu; 3) dofinansowywanie zgrupowań krajowych i zagranicznych, imprez krajowych, zagranicznych i mistrzowskich, badań diagnostycznych, wyposażenia w sprzęt sportowy i specjalistyczny, zakupu produktów leczniczych i suplementów diety, zatrudnienia trenerów, lekarzy i masażystów niezbędnych do przygotowania zawodników, o których mowa w pkt 1, oraz udziału w mistrzostwach świata i Europy oraz w imprezach międzynarodowych o podobnej randze zawodników kadry narodowej; 4) finansowanie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej i olimpijskiej; 5) opracowywanie i dofinansowywanie programu szkolenia młodzieży uzdolnionej sportowo uprawiającej sport wyczynowo; 6) dokonywanie analizy i oceny realizacji programów wymienionych w pkt 1 i 5 oraz rozliczanie środków finansowych wydatkowanych na zadania, o których mowa w pkt 3-5; 7) gromadzenie informacji o liczbie, stanie technicznym i rozmieszczeniu w kraju obiektów o szczególnym znaczeniu dla poszczególnych dyscyplin lub dziedzin sportu oraz dokonywanie analizy tych informacji; 8) przyjmowanie i rozpatrywanie propozycji ujęcia w programie modernizacji, remontów i inwestycji obiektów o szczególnym znaczeniu dla sportu, składanych w szczególności przez polskie związki sportowe, akademie wychowania fizycznego, kluby sportowe, jednostki samorządu terytorialnego; 9) opracowywanie rocznych i wieloletnich programów rozwoju bazy o szczególnym znaczeniu dla sportu oraz przekazywanie ich ministrowi właściwemu do spraw kultury fizycznej i sportu; 10) utrzymywanie bazy sportowej Konfederacji oraz udostępnianie jej dla potrzeb szkolenia zawodników, o których mowa w pkt 1; 11) gromadzenie informacji o jednostkach organizacyjnych innych niż szkoły wyższe, prowadzących kursy specjalistyczne dla trenerów, instruktorów dyscypliny sportu i menedżerów sportu, o programach tych kursów i wykładowcach oraz dokonywanie ich analizy i oceny; 12) zatwierdzanie programów kursów specjalistycznych dla instruktorów dyscypliny sportu, trenerów i menedżerów sportu prowadzonych przez jednostki niebędące szkołami wyższymi i zakładami kształcenia nauczycieli oraz składu kadry wykładowców; 13) inicjowanie i dofinansowywanie badań na rzecz sportu wyczynowego; 14) gromadzenie informacji o polskich związkach sportowych, ich statutach i regulaminach sportowych, składach władz i członkach; 15) gromadzenie informacji o organizacji lig zawodowych i uczestniczących w nich klubach; 16) gromadzenie i aktualizowanie informacji o statutach, składach władz i regulaminach sportowych spółek akcyjnych; 17) wykonywanie innych zadań związanych z funkcjonowaniem, rozwojem i promocją sportu wyczynowego. § 2. W skład Konfederacji wchodzą następujące komórki organizacyjne i samodzielne stanowiska pracy: 1) Biuro Prezesa; 2) Biuro Organizacji i Rozwoju Sportu; 3) Biuro Sportu Wyczynowego; 4) Biuro Marketingu Sportowego; 5) Biuro Ekonomiczno-Administracyjne; 6) Pełnomocnik do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych; 7) Audytor Wewnętrzny. § 3. 1. Rada Konfederacji, zwana dalej "Radą", obraduje na posiedzeniach. 2. Rada spośród swoich członków dokonuje wyboru przewodniczącego i zastępców przewodniczącego bezwzględną większością głosów przy obecności co najmniej 18 członków Rady, w głosowaniu tajnym. 3. Odwołanie przewodniczącego i zastępców przewodniczącego następuje w trybie określonym w ust. 2. § 4. 1. Zadaniem przewodniczącego jest organizowanie i kierowanie pracami Rady, w szczególności poprzez ustalanie tematyki i terminów posiedzeń, zawiadamianie o terminie posiedzeń, przewodniczenie obradom, a także reprezentowanie Rady wobec Prezesa. 2. W przypadku nieobecności przewodniczącego zastępuje go wyznaczony zastępca. § 5. 1. Zwyczajne posiedzenia Rady zwołuje przewodniczący nie rzadziej niż raz na kwartał. 2. Nadzwyczajne posiedzenia Rady zwołuje przewodniczący na wniosek 10 członków Rady lub Prezesa. 3. Zawiadomienie o terminie i miejscu posiedzenia Rady powinno być doręczone członkom Rady wraz z porządkiem obrad i materiałami dotyczącymi tematyki posiedzenia, najpóźniej na 14 dni przed posiedzeniem. 4. W posiedzeniach Rady mogą uczestniczyć osoby zaproszone przez przewodniczącego, które mogą brać udział w dyskusji i składać wnioski bez prawa udziału w głosowaniu. § 6. 1. Rada podejmuje decyzje w formie uchwał. 2. Uchwały Rady zapadają zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej 18 członków Rady; w przypadku równej liczby głosów decyduje głos osoby przewodniczącej obradom. 3. W sprawach nieobjętych porządkiem obrad uchwały mogą być podejmowane tylko wówczas, gdy żaden z obecnych członków Rady nie zgłosi sprzeciwu. 4. Rada podejmuje uchwały w głosowaniu jawnym, jeżeli statut nie stanowi inaczej. 5. W sprawach personalnych uchwały zapadają w głosowaniu tajnym, chyba że na wniosek członka Rady Rada zarządzi głosowanie jawne. § 7. Z posiedzenia Rady sporządza się protokół, który podpisuje osoba przewodnicząca obradom i protokolant. § 8. 1. Rada może powoływać ze swego grona Prezydium Rady w składzie do 9 osób i powierzyć mu przygotowywanie dla Rady stanowisk, opinii i wniosków. 2. Prezydium Rady zbiera się w miarę potrzeb, ale nie rzadziej niż raz w miesiącu. 3. Obradami Prezydium Rady kieruje przewodniczący lub wskazany przez niego zastępca. § 9. 1. Rada może powoływać ze swojego grona stałe lub doraźne zespoły problemowe w celu opracowywania projektów stanowisk lub opinii Rady. 2. Pracą zespołu kieruje przewodniczący zespołu, powołany przez Radę. 3. Przewodniczący zespołu może powołać do składu zespołu specjalistów niebędących członkami Rady. § 10. Biuro Prezesa zapewnia administracyjno-biurową obsługę Rady. § 11. 1. Konfederacja może utworzyć oddziały dla utrzymania i udostępniania bazy sportowej, jeżeli jest jej właścicielem lub użytkownikiem wieczystym. 2. Oddziałem kieruje dyrektor powoływany i odwoływany przez Prezesa. 3. Szczegółową organizację oddziału określa regulamin oddziału, nadawany przez Prezesa. § 12. 1. Konfederacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach niezbędnych do realizacji jej zadań. 2. Zakres działalności gospodarczej Konfederacji może obejmować: 1) działalność wydawniczą; 2) najem i dzierżawę lokali, budynków i terenów stanowiących własność Konfederacji; 3) organizowanie imprez sportowych i rekreacyjnych; 4) organizowanie szkolenia i doskonalenia kadr kultury fizycznej; 5) organizowanie konferencji, zjazdów i kongresów; 6) działalność konsultacyjną. 3. Działalność gospodarcza może być prowadzona jedynie z wykorzystaniem posiadanej bazy materialnej i nie może powodować pogorszenia warunków realizacji zadań Konfederacji. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie zakazu wywozu gęsi żywych i jaj gęsich (Dz. U. Nr 219, poz. 2159) Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się zakaz wywozu z polskiego obszaru celnego towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 grudnia 2003 r. (poz. 2159) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM WYWOZU Kod PCNWyszczególnienie 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki: - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsi - Pozostałe: 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 20 0- - - Gęsi 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane: - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie: 0407 00 11 9- - - - Gęsie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN) (Dz. U. Nr 220, poz. 2170) Na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Wprowadza się do dnia 30 kwietnia 2004 r. Polską Scaloną Nomenklaturę Towarową Handlu Zagranicznego (PCN), stanowiącą załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru.) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 oraz z 2003 r. Nr 217, poz. 2125. 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN) (Dz. U. Nr 239, poz. 2031), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie liczby członków Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz warunków i trybu ich wyboru (Dz. U. Nr 220, poz. 2172) Na podstawie art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W skład Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, zwanej dalej "Centralną Komisją", wchodzi 227 osób. 2. Liczba członków Centralnej Komisji, reprezentujących poszczególne dziedziny nauki i dyscypliny naukowe oraz dziedziny sztuki i dyscypliny artystyczne, jest określona w załączniku do rozporządzenia. § 2. 1. Wybór członków Centralnej Komisji przeprowadza, powołana przez Prezesa Rady Ministrów, komisja wyborcza w składzie: przewodniczący, pięciu członków i sekretarz. 2. Czynności wyborcze rozpoczyna się nie później niż w terminie trzech miesięcy przed upływem kadencji Centralnej Komisji. 3. Termin zakończenia poszczególnych czynności wyborczych ustala komisja wyborcza. § 3. 1. Jednostka organizacyjna uprawniona do nadawania stopnia doktora może zgłosić w każdej dyscyplinie naukowej lub artystycznej, objętej posiadanymi uprawnieniami, po dwóch kandydatów na członków Centralnej Komisji. Tylko jeden ze zgłoszonych w każdej dyscyplinie kandydatów może być pracownikiem tej jednostki lub członkiem jej rady naukowej. 2. Zgłoszenie kandydatów następuje w wyniku głosowania tajnego. Uchwały rady jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, zapadają zwykłą większością oddanych głosów, przy obecności co najmniej połowy ogólnej liczby członków tej rady. 3. Zgłoszenie kandydata następuje za jego zgodą. § 4. 1. Jeżeli żadna jednostka organizacyjna nie posiada uprawnienia do nadawania stopnia doktora w danej dziedzinie nauki, w zakresie dyscypliny naukowej lub w dziedzinie sztuki, w zakresie dyscypliny artystycznej, wymienionej w załączniku do rozporządzenia, kandydatów na członków Centralnej Komisji w tej dziedzinie nauki i dyscyplinie naukowej lub dziedzinie sztuki i dyscyplinie artystycznej zgłaszają jednostki organizacyjne wskazane przez komisję wyborczą. Przepis § 3 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Jeżeli liczba kandydatów zgłoszonych w danej dziedzinie nauki, dziedzinie sztuki, dyscyplinie naukowej lub dyscyplinie artystycznej nie przekracza liczby członków Centralnej Komisji, określonej w załączniku do rozporządzenia dla tej dziedziny nauki, dziedziny sztuki, dyscypliny naukowej lub dyscypliny artystycznej, komisja wyborcza wskazuje jednostkę organizacyjną, która zgłosi dodatkowych kandydatów. § 5. 1. Komisja wyborcza, na podstawie otrzymanych zgłoszeń, sporządza listę kandydatów do Centralnej Komisji i umieszcza ich nazwiska w porządku alfabetycznym na kartach wyborczych, oddzielnych dla każdej dziedziny nauki, dyscypliny naukowej lub dziedziny sztuki, dyscypliny artystycznej. 2. Komisja wyborcza sporządza listę wyborców i przesyła im odpowiednie karty wyborcze, o których mowa w ust. 1, wraz z pouczeniem o sposobie i terminie głosowania oraz warunkach ważności głosu. § 6. 1. Wybory do Centralnej Komisji przeprowadza się drogą korespondencyjną, w głosowaniu tajnym. 2. Wybory przeprowadza się odrębnie dla każdej dyscypliny naukowej lub dyscypliny artystycznej. 3. Wyborca głosuje na tych kandydatów, których nazwisk nie skreśli na karcie wyborczej. 4. Głos jest ważny, jeżeli: 1) został oddany na kandydatów umieszczonych tylko na jednej z kart wyborczych; 2) liczba nieskreślonych kandydatów nie jest większa niż określona w załączniku do rozporządzenia dla danej dziedziny nauki, dyscypliny naukowej lub dziedziny sztuki, dyscypliny artystycznej; 3) został wysłany w kopercie dostarczonej i oznakowanej przez komisję wyborczą w ustalonym przez nią terminie. § 7. W skład Centralnej Komisji wchodzą osoby, które w poszczególnych dziedzinach nauki, dyscyplinach naukowych lub dziedzinach sztuki, dyscyplinach artystycznych uzyskały kolejno największą liczbę ważnych głosów. Przy równej liczbie głosów o kolejności rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez komisję wyborczą. § 8. 1. Komisja wyborcza, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zakończenia głosowania, sporządza protokół z przeprowadzonych wyborów i wraz z listą wybranych członków Centralnej Komisji przedstawia go Prezesowi Rady Ministrów. 2. W protokole, o którym mowa w ust. 1, podaje się dane i uwagi o przebiegu wszystkich czynności wyborczych. 3. Przewodniczący komisji wyborczej, w terminie określonym w ust. 1, zawiadamia kandydatów o wyborze na członka Centralnej Komisji i zwołuje pierwsze posiedzenie plenarne Centralnej Komisji w danej kadencji. 4. Dokumentację z przeprowadzonych wyborów komisja wyborcza przekazuje do Biura Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. § 9. Traci moc rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 lipca 1993 r. w sprawie liczby członków Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych oraz zasad i trybu ich wyboru (Dz. U. Nr 74, poz. 351 oraz z 2002 r. Nr 58, poz. 531). § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2003 r.(poz. 2172) Lp.KodDziedzina (nauki, sztuki) Dyscyplina (naukowa, artystycznaLiczba członków Centralnej Komisji, reprezentujących dziedziny nauki, sztukidyscypliny naukowe/artystyczne 12345 11.00Nauki biologiczne10 1.01Biochemia2 1.02Biofizyka1 1.03Biologia4 1.04Biotechnologia1 1.05Ekologia2 22.00Nauki chemiczne11 2.01Biochemia1 2.02Chemia8 2.03Technologia chemiczna2 33.00Nauki ekonomiczne14 3.01Ekonomia9 3.02Nauki o zarządzaniu4 3.03Towaroznawstwo1 44.00Nauki farmaceutyczne33 55.00Nauki fizyczne9 5.01Astronomia1 5.02Biofizyka1 5.03Fizyka6 5.04Geofizyka1 66.00Nauki humanistyczne35 6.01Archeologia1 6.02Bibliologia1 6.03Etnologia1 6.04Filozofia2 6.05Historia6 6.06Językoznawstwo4 6.07Literaturoznawstwo5 6.08Nauki o polityce2 6.09Nauki o poznaniu i komunikacji1 6.10Nauki o sztuce1 6.11Nauki o zarządzaniu1 6.12Pedagogika4 6.13Psychologia3 6.14Religioznawstwo1 6.15Socjologia2 77.00Nauki leśne3 7.01Drzewnictwo1 7.02Leśnictwo 2 88.00Nauki matematyczne6 8.01Informatyka1 8.02Matematyka5 99.00Nauki medyczne30 9.01Biologia medyczna8 9.02Medycyna20 9.03Stomatologia2 1010.00Nauki o kulturze fizycznej33 1111.00Nauki o Ziemi8 11.01Geofizyka1 11.02Geografia3 11.03Geologia3 11.04Oceanologia1 1212.00Nauki prawne8 12.01Nauka o administracji2 12.02Prawo5 12.03Prawo kanoniczne1 1313.00Nauki rolnicze18 13.01Agronomia5 13.02Inżynieria rolnicza2 13.03Kształtowanie środowiska2 13.04Ogrodnictwo2 13.05Rybactwo2 13.06Technologia żywności i żywienia2 13.07Zootechnika3 1414.00Nauki techniczne41 14.01Architektura i urbanistyka2 14.02Automatyka i robotyka3 14.03Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna1 14.04Budowa i eksploatacja maszyn4 14.05Budownictwo4 14.06Elektronika2 14.07Elektrotechnika3 14.08Geodezja i kartografia2 14.09Górnictwo2 14.10Informatyka2 14.11Inżynieria chemiczna2 14.12Inżynieria materiałowa2 14.13Inżynieria środowiska2 14.14Mechanika4 14.15Metalurgia2 14.16Technologia chemiczna1 14.17Telekomunikacja1 14.18Transport1 14.19Włókiennictwo1 1515.00Nauki teologiczne33 1616.00Nauki weterynaryjne33 1717.00Nauki wojskowe33 1818.00Sztuki filmowe33 1919.00Sztuki muzyczne6 19.01Dyrygentura1 19.02Instrumentalistyka1 19.03Kompozycja i teoria muzyki1 19.04Reżyseria dźwięku1 19.05Rytmika i taniec1 19.06Wokalistyka1 2020.00Sztuki plastyczne7 20.01Architektura wnętrz1 20.02Fotografia1 20.03Grafika1 20.04Konserwacja dzieł sztuki1 20.05Malarstwo1 20.06Rzeźba1 20.07Wzornictwo1 2121.00Sztuki teatralne33 22 Razem227227 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 220, poz. 2173) Na podstawie art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2048) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb, terminy oraz jednostkę właściwą do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi Urzędu Ochrony Państwa, po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia jego zwolnienia ze służby przed dniem 29 czerwca 2002 r., o których mowa w art. 15 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, zwanej dalej "ustawą". § 2. Składki od uposażenia funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, zwanego dalej "funkcjonariuszem UOP": 1) o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, przekazuje się w terminie do dnia 30 czerwca 2004 r.; 2) o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy, przekazuje się na pisemny wniosek funkcjonariusza UOP w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku. § 3. Wniosek, o którym mowa w § 2 pkt 2, składa się w jednostce organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. § 4. 1. Składki przekazuje jednostka organizacyjna właściwa w sprawach finansowych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, na podstawie danych otrzymanych z jednostki organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Agencji Wywiadu właściwej w sprawie wypłaty uposażenia funkcjonariuszowi UOP w dniu jego zwolnienia ze służby. 2. Składki przekazuje jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1, na wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych rachunek bankowy, przy użyciu bankowych dokumentów płatniczych określonych w art. 47 ust. 4a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 1)). 3. Składki rozliczone w deklaracjach rozliczeniowych i imiennych raportach miesięcznych, z uwzględnieniem całego okresu służby funkcjonariusza UOP, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych: 1) za miesiąc grudzień, za funkcjonariusza UOP, który pozostawał w służbie cały rok kalendarzowy lub co najmniej w grudniu danego roku kalendarzowego; 2) za ostatni miesiąc pozostawania w służbie, za funkcjonariusza UOP, który został zwolniony ze służby w trakcie roku kalendarzowego. 4. Deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty miesięczne, o których mowa w ust. 3, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminach określonych w § 2. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864 i Nr 210, poz. 2037. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej architektów oraz inżynierów budownictwa (Dz. U. Nr 220, poz. 2174) Na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej architektów oraz inżynierów budownictwa za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016), zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna architektów oraz inżynierów budownictwa za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w związku z wykonywaniem samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie w zakresie posiadanych uprawnień budowlanych. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) wyrządzonych przez ubezpieczonego osobom fizycznym zatrudnionym przez ubezpieczonego na podstawie umowy o pracę lub wykonującym roboty lub usługi na rzecz ubezpieczonego na podstawie umowy prawa cywilnego, powstałe w związku ze świadczeniem pracy, robót lub usług na rzecz ubezpieczonego; 2) powstałych po skreśleniu ubezpieczonego z listy członków izby, a także w okresie zawieszenia w prawach członka izby, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie przed skreśleniem lub zawieszeniem; 3) wynikłych z przekroczenia ustalonych kosztów; 4) polegających na zapłacie kar umownych; 5) wyrządzonych wskutek naruszenia praw autorskich i patentów; 6) powstałych w wyniku normalnego zużycia lub wadliwej eksploatacji obiektów budowlanych; 7) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje w terminie do 30 dni od dnia wpisu na listę członków izb architektów lub inżynierów budownictwa, nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 50.000 euro. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 2002 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej architektów oraz inżynierów budownictwa (Dz. U. Nr 41, poz. 367). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w. z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 190, poz. 1864. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 220, poz. 2175) Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o rzecznikach patentowych (Dz. U. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rzeczników patentowych za szkody wyrządzone przy świadczeniu pomocy w sprawach własności przemysłowej, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna rzeczników patentowych za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, przy świadczeniu pomocy w sprawach własności przemysłowej. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu; 2) wyrządzonych przez ubezpieczonego po skreśleniu z listy rzeczników patentowych, a także w okresie zawieszenia prawa do wykonywania zawodu, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania zawodu przed skreśleniem lub zawieszeniem; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania zawodu przez rzecznika patentowego w kancelarii patentowej lub na podstawie umowy cywilnoprawnej. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 50.000 euro. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 sierpnia 2001 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 92, poz. 1021). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w. z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków emitowania bonów skarbowych (Dz. U. Nr 220, poz. 2176) Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków emitowania bonów skarbowych (Dz. U. Nr 74, poz. 831 oraz z 2002 r. Nr 208, poz. 1765) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 15 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Uczestnik przetargu może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert."; 2) w § 18d ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uczestnicy przetargu uzupełniającego składają oferty zakupu bonów skarbowych w dniu tego przetargu, do godziny ustalonej w informacji, o której mowa w § 18c ust. 1. Uczestnik przetargu uzupełniającego może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert."; 3) w § 25 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Uczestnik przetargu odkupu może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w. z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków emitowania obligacji skarbowych oferowanych na przetargach (Dz. U. Nr 220, poz. 2177) Na podstawie art. 55 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków emitowania obligacji skarbowych oferowanych na przetargach (Dz. U. Nr 38, poz. 368, z 2000 r. Nr 92, poz. 1020, z 2001 r. Nr 125, poz. 1376 oraz z 2002 r. Nr 208, poz. 1767) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uczestnicy przetargu składają oferty zakupu obligacji w dniu przetargu, do godziny ustalonej w liście emisyjnym. Uczestnik przetargu może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert."; 2) w § 12d ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uczestnicy przetargu uzupełniającego składają oferty zakupu obligacji w dniu tego przetargu, do godziny ustalonej w informacji, o której mowa w § 12c ust. 1. Uczestnik przetargu uzupełniającego może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert."; 3) w § 14d ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uczestnicy przetargu zamiany składają oferty zakupu obligacji w dniu tego przetargu, do godziny ustalonej w liście emisyjnym. Uczestnik przetargu zamiany może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert."; 4) w § 21 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uczestnicy przetargu odkupu składają oferty sprzedaży obligacji w dniu tego przetargu, do godziny ustalonej w liście emisyjnym. Uczestnik przetargu odkupu może odwołać złożoną ofertę przed upływem terminu do składania ofert.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w. z. W. Ciesielski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego od energii elektrycznej (Dz. U. Nr 220, poz. 2178) Na podstawie art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie zwrotu podatku akcyzowego od energii elektrycznej (Dz. U. Nr 111, poz. 971 oraz z 2003 r. Nr 146, poz. 1420) w § 7 wyrazy "do dnia 31 grudnia 2003 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 30 kwietnia 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Minister Finansów: w. z. W. Ciesielski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 199, poz. 1934. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 220, poz. 2182) Na podstawie art. 6 ust.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 oraz z 2003 r. Nr 137, poz.1304, Nr 149, poz.1452 i Nr 203, poz.1966) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 października 2002 r. w sprawie rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 179, poz. 1495) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 10 otrzymuje brzmienie: "§ 10. Dokumentami poświadczającymi uprawnienie studentów - obywateli polskich studiujących za granicą, do ukończenia 26 roku życia, do korzystania z ulgi 37 % - przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w pociągach osobowych, pospiesznych i ekspresowych, na podstawie biletów jednorazowych, są odpowiednio: 1) legitymacja studencka, wydana przez polską szkołę wyższą; 2) międzynarodowa legitymacja studencka International Student Identity Card (ISIC), wraz z dowodem osobistym lub paszportem."; 2) w § 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dokumenty określone w niniejszym rozporządzeniu, zawierające wpisy o uprawnieniach do bezpłatnych przejazdów albo o wysokości ulgi przysługującej do dnia 30 stycznia 2002 r. lub do dnia 31 lipca 2002 r., poświadczają uprawnienia do ulgowych przejazdów na zasadach i w wysokości określonej w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, do czasu wymiany dokumentu, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r., a w przypadku legitymacji studenckich do dnia 31 grudnia 2006 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz.165 i Nr 141, poz.1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa epizootycznego i epidemiologicznego dla laboratoriów pracujących z materiałem zakaźnym (Dz. U. Nr 220, poz. 2183) Na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późń. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Laboratorium, w którym przeprowadza się badanie materiału zakaźnego, zwane dalej "laboratorium", wyposaża się w: 1) zabezpieczenia wymagane do pracy z patogenami, substancjami toksycznymi, radioaktywnymi i innymi czynnikami szkodliwymi; 2) posadzki, ściany i sufity o powierzchni łatwej do czyszczenia i dezynfekcji; 3) drzwi, zabezpieczone przed dostępem osób trzecich; 4) urządzenia wentylacyjne, zabezpieczające przed dostępem owadów, gryzoni i ptaków. 2. Budynki laboratorium konstruuje się w sposób zapewniający wysoki stopień ich szczelności. § 2. 1. W pomieszczeniu, w którym pracuje się z wirusami, powietrze jest usuwane przez filtry przeznaczone do tego celu. 2. Podciśnienie utrzymuje się na poziomie co najmniej: 1) 35 Pa (3,5 mm słupa wody) - w pomieszczeniach doświadczalnych; 2) 50 Pa (5 mm słupa wody) - w pomieszczeniach do produkcji wirusa na dużą skalę. 3. Do pomiaru podciśnienia w laboratorium oraz pomiaru spadku ciśnienia w pobliżu filtrów i tam, gdzie to jest wskazane, używa się manometrów. 4. Niedopuszczalne jest powstawanie nadciśnienia w czasie włączania i wyłączania instalacji. § 3. Laboratorium posiada niezależne lub alternatywne źródło energii elektrycznej. § 4. Budynki laboratorium spełniają wymagania ochrony przeciwpożarowej określone w przepisach odrębnych. § 5. Pomieszczenia w laboratorium spełniają warunki wymagane przepisami o systemie zgodności i akredytacji. § 6. 1. W pomieszczeniu, w którym przeprowadza się sekcję zwierząt, wyodrębnia się salę sekcyjną, w której zapewnia się: 1) posadzki, ściany i sufity nienasiąkliwe, łatwe do mycia i dezynfekcji, umożliwiające swobodny odpływ wody do instalacji kanalizacyjnej; 2) stoły sekcyjne o gładkiej powierzchni, wykonane z tworzywa sztucznego lub blachy kwasoodpornej; 3) lampy bakteriobójcze; 4) krany uruchamiane bez użycia rąk; 5) szatnię osobowo-sanitarną z natryskiem, umożliwiającą pracownikom całkowitą zmianę odzieży prywatnej na odzież roboczą i ochronną jednorazowego użytku; 6) śluzę towarową do wprowadzania materiału zakaźnego na teren laboratorium; 7) urządzenie do mechanicznego wyładunku i załadunku zwłok zwierzęcych - w przypadku zwłok ważących powyżej 50 kilogramów. 2. W pobliżu sali sekcyjnej powinna znajdować się chłodnia do przetrzymywania zwłok zwierzęcych oraz zamrażarka do przechowywania próbek narządów pobranych do dalszych badań. § 7. 1. Personel obsługujący salę sekcyjną, o której mowa w § 6 ust. 1, wyposaża się w odzież roboczą i ochronną jednorazowego użytku oraz obuwie. 2. Odzież ochronną jednorazowego użytku przed usunięciem ze stref zakaźnych umieszcza się w oznaczonych kontenerach i poddaje utylizacji. 3. Pranie odzieży roboczej odbywa się w wydzielonym pomieszczeniu na terenie laboratorium, przy zastosowaniu standardowych środków piorących, w temperaturze co najmniej 80 °C w automatach pralniczych. § 8. 1. Przy wejściu na salę sekcyjną umieszcza się tablicę ostrzegawczą z napisem: "Wstęp tylko dla osób upoważnionych - zagrożenie biologiczne", wraz z odpowiednim znakiem oznaczającym rodzaj zagrożenia. 2. Na sali sekcyjnej umieszcza się tablice informacyjne dotyczące procedur postępowania w czasie pracy z materiałem zakaźnym. 3. Osoby zatrudnione podlegają przeszkoleniu w zakresie bezpieczeństwa pracy z materiałem zakaźnym. 4. Osoby trzecie mają wstęp do laboratorium wyłącznie za zgodą osoby kierującej laboratorium lub jej zastępcy. § 9. 1. W laboratorium wyodrębnia się pomieszczenie: 1) do ekstrakcji mózgów zwierząt nadesłanych do badań w kierunku wścieklizny, gąbczastej encefalopatii bydła i trzęsawki owiec; 2) administracyjne. 2. Wykonanie czynności, o której mowa w ust. 1 pkt 1, może odbywać się w wydzielonej części sali sekcyjnej. § 10. 1. Laboratorium nie przyjmuje żywych zwierząt w celu pobrania próbek do badań laboratoryjnych. 2. Zwłoki zwierzęce po sekcji oraz próbki pobrane do badań od zwierząt padłych poddaje się utylizacji. 3. Zwłoki zwierzęce lub ich części dostarczone do badań anatomopatologicznych nie podlegają wydaniu; po przeprowadzeniu badań poddaje się je utylizacji. § 11. 1. Ścieki z sali sekcyjnej, pomieszczeń dla zwierząt laboratoryjnych i stref zakaźnych laboratorium przed ich zrzutem do instalacji kanalizacyjnej poddaje się inaktywacji w odpowiedniej temperaturze i przy zastosowaniu środków chemicznych gwarantujących ich inaktywację. 2. Naczynia szklane, w których znajdował się materiał zakaźny, w szczególności surowica lub krew, poddaje się inaktywacji metodami chemicznymi lub termicznymi. 3. Sprzęt jednorazowy, w tym igły, umieszcza się w pojemnikach transportowych i przekazuje się do utylizacji. § 12. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa epizootycznego i epidemiologicznego dla laboratoriów pracujących z żywymi wirusami pryszczycy, choroby pęcherzykowej świń, klasycznego pomoru świń, rzekomego pomoru drobiu, influenzy ptaków o wysokiej zjadliwości oraz innymi wirusami niebezpiecznymi dla zwierząt i ludzi określone są w załączniku do rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 grudnia 2003 r. (poz. 2183) SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA EPIZOOTYCZNEGO I EPIDEMIOLOGICZNEGO DLA LABORATORIÓW PRACUJĄCYCH Z ŻYWYMI WIRUSAMI PRYSZCZYCY, CHOROBY PĘCHERZYKOWEJ ŚWIŃ, KLASYCZNEGO POMORU ŚWIŃ, RZEKOMEGO POMORU DROBIU, INFLUENZY PTAKÓW O WYSOKIEJ ZJADLIWOŚCI ORAZ INNYMI WIRUSAMI NIEBEZPIECZNYMI DLA ZWIERZĄT I LUDZI I. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa epizootycznego i epidemiologicznego dla laboratoriów pracujących z żywymi wirusami pryszczycy 1. Praca z wirusem pryszczycy w naczyniach otwartych jest prowadzona w komorach laminarnych (Biohazard). 2. Obróbka dużych ilości wirusa pryszczycy odbywa się w systemach zamkniętych. 3. Zakażenie eksperymentalne i trzymanie zwierząt zakażonych odbywa się pod ciśnieniem w obrębie stref zakaźnych, w podciśnieniu. Personel jest ubrany w odzież ochronną jednorazowego użytku w czasie wykonywania czynności z zawiesinami wirusa oraz podczas kontaktu z zakażonymi zwierzętami. Przy wyjściu z pomieszczeń dla zwierząt odzież ochronną jednorazowego użytku i ochraniacze na obuwie pozostawia się wewnątrz, a przed ich wyniesieniem odkaża. 4. Przed usunięciem ze stref zakaźnych sprzęt odkaża się przez: 1) sterylizację parą (w temperaturze 115 °C przez 30 minut) lub obróbkę w zbliżonych warunkach temperaturowych; 2) dezynfekcję powierzchniową, gazowanie formaldehydem (10 g/m przy wilgotności 70 %, przez 24 godziny); 3) dezynfekcję tlenkiem etylenu (0,8 g/l przez 1,5 godziny, w temperaturze 50 °C), przy zastosowaniu specjalistycznego sprzętu niezbędnego do pracy z tym gazem; 4) dokładne mycie w roztworze chemicznego środka odkażającego o uznanych właściwościach wirusobójczych oraz bakteriobójczych, dopuszczonego do stosowania w praktyce weterynaryjnej. II. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa epizootycznego i epidemiologicznego dla laboratoriów pracujących z żywymi wirusami choroby pęcherzykowej świń, klasycznego pomoru świń, rzekomego pomoru drobiu, influenzy ptaków o wysokiej zjadliwości oraz innymi wirusami niebezpiecznymi dla zwierząt i ludzi 1. Powietrze usuwane z pomieszczeń, w których przeprowadza się eksperymenty na zwierzętach, powinno przechodzić przez system filtrów zapewniających skuteczne zabezpieczenie przed wydostaniem się czynnika zakaźnego do środowiska. 2. Instalacje filtracyjne konstruuje się w sposób umożliwiający ich kontrolę i bezpieczną wymianę w miejscu ich działania. 3. Praca z wirusami poza naczyniami zamkniętymi jest prowadzona w komorach laminarnych z pionowym przepływem powietrza (Biohazard) przy całkowitej filtracji wydalanego powietrza. Przepływ powietrza w komorach laminarnych kontroluje się po ich zainstalowaniu oraz regularnie sprawdza z zastosowaniem takich samych lub równoważnych metod jak przy kontroli instalacji filtracyjnej. Wymieniane filtry w komorach laminarnych poddaje się dekontaminacji i usuwa ze stref zakaźnych. 4. Instalacja wentylacyjna jest monitorowana w celu kontroli skuteczności jej działania i parametrów pracy. 5. Po zainstalowaniu lub wymianie filtrów powietrza przeprowadza się kontrolę skuteczności ich działania. 6. Kontrole filtrów przeprowadzane są przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia, co najmniej raz na 2 lata. 7. System usuwania ścieków do oczyszczalni prowadzi się w sposób zabezpieczający przed wydostaniem się czynników zakaźnych do środowiska. 8. Do magazynowania ścieków nieoczyszczonych używa się zbiorników o odpowiedniej pojemności. 9. Instalacja do inaktywacji ścieków posiada automatyczny system monitorowania. Po osiągnięciu wymaganych parametrów, takich jak temperatura, pH i czas sterylizacji, instalacja automatycznie wyłącza się w sposób zapewniający bezpieczne usuwanie ścieków. 10. Dozwolona jest inaktywacja chemiczna ścieków przez działanie środkami alkalicznymi przez co najmniej kilka godzin. Inaktywowane składniki należy dokładnie wymieszać. Przed usunięciem ścieków do instalacji kanalizacyjnej sprawdza się pH. 11. Laboratorium wyposaża się w: 1) wirówki, dezintegratory, homogenizatory, skonstruowane w sposób zapobiegający emisji aerozoli; 2) sprzęty i urządzenia łatwe do czyszczenia i dezynfekcji. 12. Dokumentację w laboratorium, przed jej usunięciem, poddaje się działaniu temperatury w wysokości 50 °C przez 48 godzin lub obróbce termicznej w zbliżonych warunkach temperaturowych; pojedyncze kartki gazuje się przy użyciu par formaliny. 13. Dozwolone jest wynoszenie książek tylko w sytuacjach wyjątkowych, pod kontrolą kierującego laboratorium. 14. Materiał zakaźny umieszcza się w szczelnie zamkniętych torbach wewnątrz wodoszczelnych pojemników. Pojemniki dezynfekuje się przed ich usunięciem ze stref zakaźnych. Odkażanie może być przeprowadzone poprzez autoklawowanie. Następnie materiał zakaźny spala się lub przekazuje do utylizacji. 15. Laboratorium wysyłające materiał zakaźny zachowuje niezbędne środki ostrożności. Laboratorium odbierające taki materiał powinno zostać poinformowane o ryzyku związanym z materiałem zakaźnym, w formie oznaczenia opakowania, w którym się on znajduje. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 220, poz. 2184) Na podstawie art. 17 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802) w związku z art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 czerwca 2001 r. w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 64, poz. 656, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Prokuraturę Apelacyjną w Poznaniu - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Okręgowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Koninie, Poznaniu, Szczecinie i Zielonej Górze,"; 2) w § 3 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w obszarze właściwości Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu: a) Prokuraturę Okręgową w Gorzowie Wielkopolskim - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzyrzeczu, Słubicach, Strzelcach Krajeńskich i Sulęcinie, b) Prokuraturę Okręgową w Koninie - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Kole, Koninie, Słupcy i Turku, c) Prokuraturę Okręgową w Poznaniu - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Chodzieży, Gnieźnie, Gostyniu, Grodzisku Wielkopolskim, Kościanie, Lesznie, Nowym Tomyślu, Pile, Poznań-Grunwald w Poznaniu, Poznań-Nowe Miasto w Poznaniu, Poznań-Stare Miasto w Poznaniu, Poznań-Wilda w Poznaniu, Rawiczu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Trzciance, Wągrowcu, Wolsztynie, Wrześni i Złotowie, d) Prokuraturę Okręgową w Szczecinie - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Choszcznie, Goleniowie, Gryficach, Gryfinie, Kamieniu Pomorskim, Łobzie, Myśliborzu, Pyrzycach, Stargardzie Szczecińskim, Szczecin-Prawobrzeże w Szczecinie, Szczecin-Śródmieście w Szczecinie, Szczecin-Zachód w Szczecinie i Świnoujściu, e) Prokuraturę Okręgową w Zielonej Górze - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Krośnie Odrzańskim, Nowej Soli, Świebodzinie, Wschowie, Zielonej Górze, Żaganiu i Żarach;"; 3) w § 4 uchyla się pkt 3; 4) w § 5: a) po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a) w obszarze właściwości Prokuratury Okręgowej w Koninie: a) Prokuratura Rejonowa w Kole dla miasta Koło oraz gmin: Babiak, Chodów, Dąbie, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz, Sompolno i Wierzbinek, b) Prokuratura Rejonowa w Koninie dla miasta Konin oraz gmin: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin i Wilczyn, c) Prokuratura Rejonowa w Słupcy dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów, d) Prokuratura Rejonowa w Turku dla miasta Turek oraz gmin: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Tuliszków, Turek i Władysławów;", b) w pkt 25 uchyla się lit. e, f, p i u. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 986, z 2002 r. Nr 180, poz. 1511 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 385, Nr 110, poz. 1051, Nr 172, poz. 1676 i Nr 219, poz. 2163. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 220, poz. 2185) Na podstawie art. 17 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802) w związku z art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 czerwca 2001 r. w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 64, poz. 656, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Prokuraturę Apelacyjną w Gdańsku - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Okręgowych w: Bydgoszczy, Elblągu, Gdańsku, Słupsku, Toruniu i we Włocławku,", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Prokuraturę Apelacyjną w Poznaniu - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Okręgowych w: Koninie, Poznaniu i Zielonej Górze,", c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) Prokuraturę Apelacyjną w Szczecinie - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Okręgowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Koszalinie i Szczecinie,"; 2) w § 3: a) w pkt 2 uchyla się lit. d, b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w obszarze właściwości Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu: a) Prokuraturę Okręgową w Koninie - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Kole, Koninie, Słupcy i Turku, b) Prokuraturę Okręgową w Poznaniu - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Chodzieży, Gnieźnie, Gostyniu, Grodzisku Wielkopolskim, Kościanie, Lesznie, Nowym Tomyślu, Pile, Poznań-Grunwald w Poznaniu, Poznań-Nowe Miasto w Poznaniu, Poznań-Stare Miasto w Poznaniu, Poznań-Wilda w Poznaniu, Rawiczu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Trzciance, Wągrowcu, Wolsztynie, Wrześni i Złotowie, c) Prokuraturę Okręgową w Zielonej Górze - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Krośnie Odrzańskim, Nowej Soli, Świebodzinie, Wschowie, Zielonej Górze, Żaganiu i Żarach;"; c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) w obszarze właściwości Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie: a) Prokuraturę Okręgową w Gorzowie Wielkopolskim - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzyrzeczu, Słubicach, Strzelcach Krajeńskich i Sulęcinie, b) Prokuraturę Okręgową w Koszalinie - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Białogardzie, Drawsku Pomorskim, Kołobrzegu, Koszalinie, Sławnie, Szczecinku i Wałczu, c) Prokuraturę Okręgową w Szczecinie - obejmującą obszar właściwości Prokuratur Rejonowych w: Choszcznie, Goleniowie, Gryficach, Gryfinie, Kamieniu Pomorskim, Łobzie, Myśliborzu, Pyrzycach, Stargardzie Szczecińskim, Szczecin-Prawobrzeże w Szczecinie, Szczecin-Śródmieście w Szczecinie, Szczecin-Zachód w Szczecinie i Świnoujściu;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 986, z 2002 r. Nr 180, poz. 1511 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 385, Nr 110, poz. 1051, Nr 172, poz. 1676, Nr 219, poz. 2163 i Nr 220, poz. 2184. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia Sądu Okręgowego w Koninie oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 220, poz. 2186) Na podstawie art. 20 pkt 1 i art. 17 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się Sąd Okręgowy w Koninie. § 2. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 października 2002 r. w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 180, poz. 1508 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 386, Nr 110, poz. 1056 i Nr 219, poz. 2164) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Sąd Apelacyjny w Poznaniu - obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Koninie, Poznaniu, Szczecinie i Zielonej Górze;"; 2) w § 6 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Poznaniu: a) Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzyrzeczu, Słubicach, Strzelcach Krajeńskich i Sulęcinie, b) Sąd Okręgowy w Koninie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Kole, Koninie, Słupcy i Turku, c) Sąd Okręgowy w Poznaniu - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Chodzieży, Gnieźnie, Gostyniu, Grodzisku Wielkopolskim, Kościanie, Lesznie, Nowym Tomyślu, Pile, Poznaniu, Rawiczu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Trzciance, Wągrowcu, Wolsztynie, Wrześni i Złotowie, d) Sąd Okręgowy w Szczecinie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Choszcznie, Goleniowie, Gryficach, Gryfinie, Kamieniu Pomorskim, Łobzie, Myśliborzu, Stargardzie Szczecińskim, Szczecinie i Świnoujściu, e) Sąd Okręgowy w Zielonej Górze - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Krośnie Odrzańskim, Nowej Soli, Świebodzinie, Wschowie, Zielonej Górze, Żaganiu i Żarach;"; 3) w § 7 w ust. 1 w pkt 3 uchyla się lit. a; 4) w § 8 w ust. 2: a) po pkt 12 dodaje się pkt 12a w brzmieniu: "12a) w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Koninie: a) Sąd Rejonowy w Kole - dla miasta Koło oraz gmin: Babiak, Chodów, Dąbie, Grzegorzew, Kłodawa, Koło, Kościelec, Olszówka, Osiek Mały, Przedecz, Sompolno i Wierzbinek, b) Sąd Rejonowy w Koninie - dla miasta Konin oraz gmin: Golina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Kleczew, Kramsk, Krzymów, Rychwał, Rzgów, Skulsk, Stare Miasto, Ślesin i Wilczyn, c) Sąd Rejonowy w Słupcy - dla miasta Słupca oraz gmin: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Pyzdry, Słupca, Strzałkowo, Witkowo i Zagórów, d) Sąd Rejonowy w Turku - dla miasta Turek oraz gmin: Brudzew, Dobra, Kawęczyn, Malanów, Przykona, Tuliszków, Turek i Władysławów;", b) w pkt 26 uchyla się lit. e, f, m i r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1838. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia Sądu Apelacyjnego w Szczecinie oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 220, poz. 2187) Na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Tworzy się Sąd Apelacyjny w Szczecinie. § 2. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 października 2002 r. w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 180, poz. 1508, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 w ust. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Sąd Apelacyjny w Gdańsku - obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych w: Bydgoszczy, Elblągu, Gdańsku, Słupsku, Toruniu i Włocławku;", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) Sąd Apelacyjny w Poznaniu - obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych w: Koninie, Poznaniu i Zielonej Górze;", c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) Sąd Apelacyjny w Szczecinie - obejmujący obszar właściwości Sądów Okręgowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Koszalinie i Szczecinie;"; 2) w § 6 w ust. 2: a) w pkt 2 uchyla się lit. d, b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) w obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Poznaniu: a) Sąd Okręgowy w Koninie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Kole, Koninie, Słupcy i Turku, b) Sąd Okręgowy w Poznaniu - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Chodzieży, Gnieźnie, Gostyniu, Grodzisku Wielkopolskim, Kościanie, Lesznie, Nowym Tomyślu, Pile, Poznaniu, Rawiczu, Szamotułach, Śremie, Środzie Wielkopolskiej, Trzciance, Wągrowcu, Wolsztynie, Wrześni i Złotowie, c) Sąd Okręgowy w Zielonej Górze - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Krośnie Odrzańskim, Nowej Soli, Świebodzinie, Wschowie, Zielonej Górze, Żaganiu i Żarach;", c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) w obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Szczecinie: a) Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Gorzowie Wielkopolskim, Międzyrzeczu, Słubicach, Strzelcach Krajeńskich i Sulęcinie, b) Sąd Okręgowy w Koszalinie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Białogardzie, Drawsku Pomorskim, Kołobrzegu, Koszalinie, Sławnie, Szczecinku i Wałczu, c) Sąd Okręgowy w Szczecinie - obejmujący obszar właściwości Sądów Rejonowych w: Choszcznie, Goleniowie, Gryficach, Gryfinie, Kamieniu Pomorskim, Łobzie, Myśliborzu, Stargardzie Szczecińskim, Szczecinie i Świnoujściu;". § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1838. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 44, poz. 386, Nr 110, poz. 1056, Nr 219, poz. 2164 i Nr 220, poz. 2186. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 220, poz. 2188) Na podstawie art. 136b ust. 6 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 118, poz. 1015 i Nr 175, poz. 1441) w § 33 w ust. 5 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej -sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 128, poz. 1175, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty produktowej (Dz. U. Nr 220, poz. 2189) Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty produktowej, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2001 r. w sprawie wzoru rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty produktowej (Dz. U. Nr 157, poz. 1865). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 15 grudnia 2003 r. (poz. 2189) Ilustracja Ilustracja Objaśnienia: W sprawozdaniu należy podawać odpowiednio z dokładnością do: 1) 1 kg - masę opakowań lub produktów; 2) 1 gr - należną opłatę produktową; 3) 0,01 % - osiągniętą wielkość odzysku i recyklingu w %. Dział 1 1. Rodzaj opakowania lub produktu, z którego powstał odpad, oraz symbol PKWiU (kolumny 1 i 2) - należy podać zgodnie z rodzajami opakowań i produktów określonymi w załącznikach nr 1-3 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639, z późn. zm.). Symbole PKWiU służą wyłącznie identyfikacji kategorii opakowań i produktów przy ich kwalifikowaniu do poszczególnych rodzajów opakowań i produktów określonych w ustawie. Za odrębny rodzaj opakowania lub produktu należy traktować rodzaje opakowań i produktów, dla których stawki opłat produktowych określa, obowiązujące w danym roku rozliczeniowym, rozporządzenie w sprawie stawek opłat produktowych. Należy wymienić tylko te rodzaje opakowań i produktów, które zostały przez przedsiębiorcę wprowadzone na rynek, w kolejności ustalonej w załączniku nr 4 do ustawy i w rozporządzeniu w sprawie stawek opłat produktowych. Począwszy od sprawozdania sporządzanego za rok 2004 w kolumnie 2 nie należy wpisywać symboli PKWiU dla opakowań. 2. Jednostka miary (kolumna 3) - należy podać odpowiednio: sztuki dla urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych, ogniw i baterii galwanicznych, lamp wyładowczych, akumulatorów niklowo-kadmowych oraz kilogramy dla opakowań, olejów smarowych i opon. 3. Wielkość wprowadzonych na rynek opakowań i produktów ogółem (kolumna 4) - dotyczy łącznej ilości lub masy wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów z podziałem na odrębne ich rodzaje, w danym roku sprawozdawczym. 4. Wielkość wprowadzonych na rynek opakowań i produktów podlegających obowiązkowi odzysku lub obowiązkowi recyklingu (kolumny 5 i 6) - należy podać ilość lub masę opakowań i produktów, która stanowi podstawę do wyliczenia wymaganego poziomu odzysku, oraz poziomu recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. W kolumnach tych nie uwzględnia się opakowań i produktów, których wprowadzenie na rynek nie powoduje powstania obowiązku odzysku oraz obowiązku recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych z nich powstających, na przykład: produkty w opakowaniach lub produkty zaimportowane, które następnie zostały wyeksportowane; produkty w opakowaniach lub produkty wyeksportowane przez pośrednika. Począwszy od sprawozdania za rok 2004 nie uwzględnia się w tych kolumnach opakowań mających bezpośredni kontakt z produktami leczniczymi określonymi w przepisach Prawa farmaceutycznego, jeżeli powstające z nich odpady opakowaniowe są odpadami niebezpiecznymi w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.), opakowań po środkach niebezpiecznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.) oraz palet drewnianych. 5. Odpady poddane odzyskowi i recyklingowi ogółem (kolumny 7 i 9) - należy podać łączne wielkości odpadów opakowaniowych i poużytkowych faktycznie przekazanych w danym roku sprawozdawczym do odzysku i recyklingu oraz uwzględnione w danym roku sprawozdawczym uzyskane w roku poprzednim wielkości przekraczające wymagany poziom odzysku i recyklingu odpadów, z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. Zgodnie z przepisami ustawy o odpadach poprzez odzysk rozumie się wszelkie działania niestwarzające zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub w części, lub prowadzące do odzyskania z odpadów substancji, materiałów lub energii i ich wykorzystania, określone w załączniku nr 5 do ustawy o odpadach, natomiast przez recykling rozumie się taki odzysk, który polega na powtórnym przetwarzaniu substancji lub materiałów zawartych w odpadach w procesie produkcyjnym w celu uzyskania substancji lub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu, w tym też recykling organiczny, z wyjątkiem odzysku energii. 6. Odpady faktycznie poddane odzyskowi i recyklingowi w roku sprawozdawczym (kolumny 8 i 10) - należy podać ilość lub masę faktycznie przekazanych, w danym roku sprawozdawczym, odpadów do odzysku i recyklingu z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. 7. Osiągnięta wielkość odzysku i recyklingu w % (kolumny 11 i 12) - należy wyliczyć na podstawie odpowiednio: wielkości odpadów opakowaniowych i poużytkowych poddanych w danym roku sprawozdawczym odzyskowi i recyklingowi (kolumny 7 i 9) oraz wielkości wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów podlegających obowiązkowi odzysku lub obowiązkowi recyklingu (kolumny 5 i 6) w danym roku sprawozdawczym, z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. Wielkość ta stanowi rzeczywiście osiągnięty procentowy poziom odzysku i recyklingu odpadów, również w przypadku przekroczenia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu określonego w obowiązującym w danym roku rozliczeniowym rozporządzeniu w sprawie rocznych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. 8. Osiągnięta wielkość przekraczająca wymagany poziom odzysku i recyklingu (kolumny 13 i 14) - należy podać "dodatnią" różnicę, wyrażoną odpowiednio w kilogramach lub sztukach, pomiędzy osiągniętym a wymaganym poziomem odzysku i recyklingu określonym w obowiązującym w danym roku rozliczeniowym rozporządzeniu w sprawie rocznych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. Dział 2 1. Liczba porządkowa (kolumna 0) - należy podać z działu 1 sprawozdania numer pozycji rodzaju opakowania lub produktu, dla której została naliczona opłata produktowa. 2. Rodzaj opakowania lub produktu, z którego powstał odpad, oraz symbol PKWiU (kolumny 1 i 2) - należy podać zgodnie z rodzajami opakowań i produktów określonymi w załącznikach nr 1-3 do ustawy z dnia 11 maja 2003 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej. Symbole PKWiU służą wyłącznie identyfikacji kategorii opakowań i produktów przy ich kwalifikowaniu do poszczególnych rodzajów opakowań i produktów określonych w ustawie. Za odrębny rodzaj opakowania lub produktu należy traktować rodzaje opakowań i produktów, dla których stawki opłat produktowych określa dla danego roku rozliczeniowego rozporządzenie w sprawie stawek opłat produktowych. Należy wymienić tylko te rodzaje opakowań i produktów, które zostały przez przedsiębiorcę wprowadzone na rynek, w kolejności ustalonej w załączniku nr 4 do ustawy. Począwszy od sprawozdania sporządzanego za rok 2004 w kolumnie 2 nie należy wpisywać symboli PKWiU dla opakowań. 3. Jednostka miary (kolumna 3) - należy podać odpowiednio: w sztukach dla urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych, ogniw i baterii galwanicznych, lamp wyładowczych, akumulatorów niklowo-kadmowych oraz w kilogramach dla opakowań, olejów smarowych i opon. 4. Wysokość należnej opłaty produktowej (kolumny 4-6) - należy obliczyć zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej, z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad, ogółem oraz oddzielnie dla odzysku i recyklingu, według następującego wzoru: gdzie: N - oznacza wysokość należnej opłaty produktowej w zł, W - oznacza ilość w sztukach lub masę w kg opakowań lub produktów wprowadzonych na rynek w drodze sprzedaży lub importu w roku sprawozdawczym, p - oznacza poziom odzysku lub recyklingu w % określony w obowiązującym w danym roku rozliczeniowym rozporządzeniu w sprawie rocznych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych, o - oznacza osiągniętą wielkość odzysku lub recyklingu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych obliczoną jako iloraz wielkości faktycznie poddanych odzyskowi lub recyklingowi i wielkości wprowadzonych na rynek opakowań lub produktów wyrażony w %, s - oznacza stawkę jednostkową opłaty produktowej w zł za sztukę lub w zł za kg, określoną w obowiązującym w danym roku rozliczeniowym rozporządzeniu w sprawie stawek opłat produktowych; jeżeli p - o ma wartość ujemną, jako należną opłatę produktową wpisuje się wartość "0". 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, która przejmie obowiązek wypłacania świadczeń po likwidacji Kopalni Węgla Kamiennego "Siemianowice" - Zakładu Górniczego "Rozalia" Sp. z o.o. (Dz. U. Nr 221, poz. 2198) Na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz. U. Nr 162, poz. 1112, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wyznacza się Spółkę Restrukturyzacji Kopalń S.A. jako jednostkę organizacyjną zobowiązaną do wypłacania świadczeń, o których mowa w art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych, a także wypłacania rent wyrównawczych byłym pracownikom Kopalni Węgla Kamiennego "Siemianowice" - Zakładu Górniczego "Rozalia" Sp. z o.o. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 41 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 238, poz. 2020 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 222, poz. 2200) Art. 1. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1149) w art. 3 w § 2 wyrazy "31 grudnia 2003 r." zastępuje się wyrazami "30 czerwca 2004 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 grudnia 2003 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 222, poz. 2201) Art. 1. W ustawie z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956) w art. 1 w pkt 16 lit. a otrzymuje brzmienie: "a) w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a: 1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub 2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.",". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 222, poz. 2202) Na podstawie art. 6g ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym; 2) zakres i sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych wyrobów podlegających temu nadzorowi oraz przy oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy; 3) sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie urządzania gier w kasynach gry oraz na automatach i na automatach o niskich wygranych; 4) sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych biokomponentów; 5) tryb dokonywania i zakres zgłoszeń związanych z wykonywaniem działalności podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 6) szczegółowy zakres i tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje i formy tych zabezpieczeń; 7) szczegółowy zakres przygotowywania oraz oznaczania pomieszczeń, urządzeń i naczyń; 8) szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 9) zakres i sposób sprawowania stałego nadzoru, a także sposób przeprowadzania kontroli doraźnych i okresowych; 10) szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek wyrobów; 11) tryb niszczenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym w przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia; 12) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym; 13) wzór upoważnienia pracownika szczególnego nadzoru podatkowego; 14) rodzaje prowadzonej dokumentacji, jej wzory, a także szczegółowy sposób jej przygotowania i prowadzenia. § 2. Czynności kontrolne w ramach szczególnego nadzoru podatkowego są wykonywane przez pracowników lub funkcjonariuszy celnych zatrudnionych w urzędach celnych oraz w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zwanych dalej "pracownikami szczególnego nadzoru podatkowego", na podstawie upoważnienia, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Przez użyte w rozporządzeniu określenia: 1) podmiot - rozumie się osobę prawną, jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną prowadzącą działalność podlegającą szczególnemu nadzorowi podatkowemu; 2) wyrób - rozumie się wyrób gotowy luzem lub w opakowaniach jednostkowych, półprodukt w toku produkcji, produkt uboczny lub odpadowy, a także surowiec; 3) komórka stałego nadzoru - rozumie się komórkę organizacyjną utworzoną przez właściwego naczelnika urzędu celnego na terenie podmiotu podlegającego szczególnemu nadzorowi podatkowemu w celu wykonywania czynności kontrolnych w ramach tego nadzoru; 4) przesyłka - rozumie się określoną ilość wyrobów wysłanych do tego samego odbiorcy, tego samego dnia i na podstawie jednego dokumentu przewozu; przesyłkę stanowi także określona partia wyrobu przesłana do odbiorcy rurociągiem. Rozdział 2 Wyroby akcyzowe objęte szczególnym nadzorem podatkowym § 4. 1. Szczególnym nadzorem podatkowym są objęte następujące wyroby akcyzowe: 1) alkohol etylowy (PKWiU 15.92), zwany dalej "spirytusem", własnej produkcji oraz nabyty, jeżeli w cenie jego nabycia nie jest zawarty podatek akcyzowy obliczony według najwyższej stawki ustalonej dla tego spirytusu; 2) wyroby przed powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym: a) napoje alkoholowe destylowane (PKWiU 15.91), zwane dalej "napojami spirytusowymi", b) piwo słodowe (PKWiU 15.96.1), zwane dalej "piwem", c) wina gronowe (PKWiU 15.93), napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałe, mieszane napoje zawierające alkohol (PKWiU 15.94), wermuty i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi (PKWiU 15.95), zwane dalej "wyrobami winiarskimi", d) pozostałe napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2 % vol oraz napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5 % vol bez względu na symbol PKWiU, zwane dalej "napojami alkoholowymi"; 3) wyroby, w odniesieniu do których na podstawie odrębnych przepisów został wprowadzony obowiązek oznaczania znakami skarbowymi akcyzy; 4) oleje opałowe i napędowe, w zakresie zawartości w nich nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika, których dodatek określają odrębne przepisy. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie ma zastosowania do: 1) spirytusu skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów, zabarwionego na fioletowo przez dodanie czystego fioletu krystalicznego w ilości nie mniejszej niż 1,6 mg/l spirytusu, w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 litra, jeżeli został od niego uiszczony należny podatek akcyzowy; 2) denaturatu; 3) spirytusu posiarczynowego, chyba że jest przerabiany albo zużywany łącznie ze spirytusem, o którym mowa w ust. 1 pkt 1; 4) spirytusu odwodnionego skażonego środkiem skażającym na podstawie odrębnych przepisów, przeznaczonego jako dodatek do paliw, do którego ponadto dodano inne substancje w ilości nie mniejszej niż 15 % objętości spirytusu odwodnionego. Rozdział 3 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do spirytusu i napojów spirytusowych § 5. Urządzenia służące do wytwarzania, wydzielania z innego wytworu, oczyszczania i odwadniania spirytusu powinny zapewnić dokonanie pomiaru ilości uzyskanego spirytusu. § 6. 1. W gorzelniach przemysłowych, rektyfikacjach, zakładach odwadniania spirytusu i wytwórniach napojów spirytusowych jest sprawowany stały nadzór. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może wprowadzić stały nadzór w podmiotach niewymienionych w ust. 1, jeżeli przerabiają, zużywają lub magazynują spirytus w ilości przekraczającej rocznie 20.000 dm3 spirytusu 100 % vol. § 7. 1. Wytwarzanie, wydzielanie z innego wytworu, oczyszczanie i odwadnianie spirytusu może odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym wytwarzaniem, wydzielaniem, oczyszczaniem lub odwadnianiem spirytusu pisemne zgłoszenie, podając: 1) ilość i rodzaj surowców lub innych produktów, z których spirytus ma być wytworzony lub odzyskany; 2) miejsce i czas trwania czynności; 3) przewidywaną ilość spirytusu oraz sposób ustalenia tej ilości. 3. Podmiot, w którym jest sprawowany stały nadzór, zawiadamia o czynnościach, o których mowa w ust. 1, komórkę tego nadzoru na dzień przed rozpoczęciem tych czynności. 4. Przy czynnościach, o których mowa w ust. 1, obecność pracownika szczególnego nadzoru podatkowego nie jest wymagana, jeżeli zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, nałożone na pomieszczenia, urządzenia, aparaturę, zbiorniki i pojemniki wykluczają dostęp do spirytusu lub jego par przed ustaleniem ilości uzyskanego spirytusu. 5. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do jednostek naukowych, kontrolnych i doświadczalnych oraz samodzielnych laboratoriów naukowych i doświadczalnych, w których w ciągu roku łączna ilość uzyskanego spirytusu nie przekracza 300 dm3 spirytusu 100 % vol. 6. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do gorzelni, w której wytwarza się spirytus surowy w wyniku destylacji odfermentowanych zacierów lub brzeczki, sporządzonych z surowców skrobiowo-cukrowych, zwanej dalej "gorzelnią rolniczą". § 8. 1. Skażanie spirytusu, na podstawie odrębnych przepisów, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności skażenia sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje właściwy naczelnik urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórka tego nadzoru. Jeżeli spirytus skażony ma być wysłany do innego podmiotu, protokół sporządza się co najmniej w trzech egzemplarzach. 2. Podmiot przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym skażaniem spirytusu, pisemne zgłoszenie zawierające następujące dane: 1) datę zamierzonego skażania, nazwę pomieszczenia oraz rodzaj naczyń, które będą użyte do przeprowadzenia skażania; 2) objętość spirytusu wyrażona w dm3 spirytusu 100 % vol przeznaczonego do skażania oraz nazwy przewidzianych środków skażających; 3) stwierdzenie, że środki skażające, które mają być użyte, zostały zbadane w celu ich identyfikacji. 3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane, jeżeli podmiot zawiadomi pisemnie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego obecnego przy skażaniu o następnym terminie zamierzonego skażania i jego warunkach. 4. Jeżeli skażanie spirytusu odbywa się w określonych terminach i w niezmienionych warunkach, zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, podmiot dokonuje jednorazowo przed pierwszym skażaniem. 5. Na naczyniach, w których jest przechowywany spirytus oraz środki skażające, powinny być umieszczone napisy wskazujące rodzaj spirytusu oraz nazwy środków skażających, a jeżeli naczyniami tymi są beczki - także ich numery oraz tary. § 9. 1. Przechowywanie spirytusu, z wyjątkiem spirytusu skażonego, powinno odbywać się tylko w urzędowo zabezpieczonym magazynie lub naczyniach, a wydanie tego spirytusu do przerobu lub zużycia powinno następować w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do podmiotów wymienionych w § 46 ust. 2 pkt 1. 3. Podmiot zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym pobraniem spirytusu z magazynu, podając rodzaj i ilości spirytusu, jakie zamierza zużyć lub przerobić. 4. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio § 8 ust. 3 i 4. § 10. 1. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia spirytusu prowadzi księgi kontroli: 1) obrotu spirytusem i jego skażenia - według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) przerobu spirytusu na ocet - według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. W razie otrzymywania spirytusu powstałego w wyniku oczyszczania podmiot prowadzi księgę kontroli spirytusu powrotnego według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Podmiot prowadzący działalność w zakresie wytwarzania, wydzielania z innego wytworu, rektyfikacji, odwadniania i rozlewu spirytusu oraz wytwarzania i rozlewu napojów spirytusowych prowadzi odpowiednio księgi kontroli: 1) obrotu spirytusami w magazynie - według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia; 2) rektyfikacji i odwadniania spirytusu - według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia; 3) produkcji i rozlewu napojów spirytusowych - według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do wytwarzania spirytusu w gorzelniach rolniczych. § 11. 1. W gorzelni rolniczej stosuje się system zamkniętego magazynu. 2. System zamkniętego magazynu polega na: 1) nałożeniu zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, na urządzenia produkcyjne i magazynowe spirytusu, w celu wyeliminowania dostępu do spirytusu i jego par oraz flegmy spirytusowej; 2) określaniu dobowej ilości wyprodukowanego spirytusu na podstawie wskazań licznika objętości; 3) wydawaniu spirytusu z magazynu oraz napełnianiu spirytusem naczyń służących do transportu tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego. § 12. W gorzelni rolniczej rozchód spirytusu z magazynu stanowi równocześnie pozycję przychodową w ewidencji, określającą ilość wyprodukowanego spirytusu. § 13. 1. Pierwsza destylacja spirytusu po rozpoczęciu jego produkcji przez gorzelnię rolniczą może odbywać się tylko w obecności pracowników szczególnego nadzoru podatkowego, którzy sprawdzają szczelność aparatury, przewodów i zbiornika magazynowego spirytusu. 2. Za rozpoczęcie produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej uważa się czynności techniczno-technologiczne, począwszy od dodania drożdży do zacieru słodkiego. 3. Gorzelnia rolnicza przesyła do właściwego naczelnika urzędu celnego, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem produkcji spirytusu, zgłoszenie o zamierzonej produkcji spirytusu, sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia. 4. Zmiany w produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej, wynikające ze zmian ilości zacierów w czasie procesu fermentacji, jak również zmian surowców, wymagają ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji spirytusu. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 5. Przebieg produkcji spirytusu w gorzelni rolniczej należy odnotowywać w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. W księdze tej odnotowuje się też zmiany w produkcji spirytusu niewymagające ponownego zgłoszenia o zamierzonej produkcji spirytusu oraz wyniki codziennej obserwacji stanu naczynia przelewowego w szafce stągwi oraz posadzki pomieszczeń magazynowych spirytusu. § 14. Urządzenia, w tym aparatura gorzelni rolniczej, na które nałożono zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, nie mogą być używane do innych celów niż produkcja spirytusu. § 15. Otwarcie i badanie licznika objętości w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego odnotowują w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając informację o dacie i przyczynie otwarcia, stanie początkowym i końcowym licznika oraz stanie zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1. Zdjęcie i nałożenie tych zabezpieczeń na liczniku objętości odnotowuje się również w spisie zabezpieczeń urzędowych, o którym mowa w § 42 ust. 4. § 16. 1. W przypadku powiadomienia przez podmiot właściwego naczelnika urzędu celnego o zacięciu się licznika objętości albo o nieszczelności aparatury, przewodów i urządzeń, jak również o przelaniu się spirytusu do naczynia przelewowego w szafce stągwi, przelaniu się spirytusu ze zbiornika pomocniczego (odbieralnika) albo ze zbiornika magazynowego w gorzelni rolniczej, pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego przeprowadzają szczegółowe badania przyczyn zdarzeń, a po usunięciu usterek nakładają ponownie zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, sporządzając z tych czynności protokół i dokonując w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu adnotacji o przyczynach powstania usterek. 2. Każdy przypadek wystąpienia usterek, o których mowa w ust. 1, podmiot powinien odnotować w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu, zamieszczając datę, godzinę i stan licznika objętości. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także w razie wycieku spirytusu spowodowanego awarią urządzeń lub klęską żywiołową, przy czym podmiot jest obowiązany natychmiast przerwać odpęd spirytusu i podjąć niezbędne czynności przeciwdziałające zwiększaniu się strat. § 17. 1. Każda ilość spirytusu wydawana z magazynu gorzelni rolniczej powinna być zapisana w księdze kontroli produkcji i rozchodu spirytusu. 2. Stan spirytusu stwierdzony w magazynie przed i po jego wydaniu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego wpisują do księgi rewizyjnej magazynu spirytusu, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia. 3. Z czynności związanych z nalewem spirytusu do naczyń służących do transportu sporządza się protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. 4. W przypadku skażania spirytusu w gorzelni rolniczej stosuje się odpowiednio przepisy § 8. § 18. W gorzelni rolniczej przeprowadza się roczne i doraźne kontrole obrachunkowe, o których mowa w § 48 ust. 1. Kontrole obrachunkowe doraźne obejmujące kolejne okresy produkcji są przeprowadzane w terminie trzymiesięcznym, licząc od dnia zakończenia produkcji. Rozdział 4 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do piwa § 19. 1. Podmiot jest obowiązany co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem procesu produkcyjnego przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wykaz terminów warek piwa na następny okres. 2. Zmiany w ustalonym wykazie, o którym mowa w ust. 1, powinny być odnotowane w odpisie tego wykazu oraz niezwłocznie zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. § 20. Podmiot jest obowiązany do odnotowywania czynności produkcyjnych dotyczących sporządzenia warki piwa i zmian w objętości brzeczki piwnej oraz rozlewu i obrotu piwem w: 1) dokumencie przebiegu gotowania warki, sporządzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 13 do rozporządzenia; 2) księdze kontroli przychodu i rozchodu piwa, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia. § 21. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjęcie piwa zwróconego w wyniku reklamacji - w terminie 3 dni od jego przyjęcia. Rozdział 5 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do wyrobów winiarskich i innych napojów alkoholowych § 22. 1. W zakresie wykonania obowiązku określonego w § 26 ust. 1 w podmiotach wytwarzających wyroby winiarskie sprawuje się stały nadzór. 2. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych - co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych procesów. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny uwzględniać następujące dane: 1) określenie wyrobu winiarskiego, który ma być produkowany; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania, w tym nastawu, kupażu, przekazania wyrobu winiarskiego z magazynu do przerobu; 3) ilość i rodzaj surowców oraz dodatków użytych do produkcji; 4) numery i pojemność naczyń, w których będzie przeprowadzona fermentacja; 5) datę i godzinę rozpoczęcia obciągu wyrobu po ukończeniu fermentacji; 6) ilość i rodzaj wyrobu podlegającego dosładzaniu, doprawianiu, alkoholizowaniu oraz kupażowaniu, a także datę tych czynności. § 23. Czynności produkcyjne w zakresie nastawu fermentacyjnego oraz kupażu wyrobów winiarskich, ich dosładzania, doprawiania i alkoholizowania, a także rozlewu tych wyrobów odnotowuje się w następujących dokumentach: 1) metryczce nastawu, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 15 do rozporządzenia; 2) karcie kupażu lub wytwarzania wyrobu winiarskiego albo napoju alkoholowego, sporządzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia; 3) księdze kontroli rozlewu wyrobów winiarskich, prowadzonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 17 do rozporządzenia. § 24. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjęcie wyrobów winiarskich zwróconych w wyniku reklamacji - w terminie 3 dni od ich przyjęcia. § 25. Przepisy § 22-24 stosuje się odpowiednio do innych napojów alkoholowych niezaliczonych do napojów spirytusowych i piwa. Rozdział 6 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy § 26. 1. W podmiotach wytwarzających wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania znakami skarbowymi akcyzy, zwanymi dalej "znakami akcyzy", jest sprawowany - w zakresie wykonywania tego obowiązku - stały nadzór. Jeżeli czynności oznaczania wyrobów w tych podmiotach są dokonywane nieregularnie (niecodziennie), właściwy naczelnik urzędu celnego może odstąpić od sprawowania stałego nadzoru. 2. Oznaczanie wyrobów znakami akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym oznaczaniem wyrobów, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym oznaczaniem, pisemne zgłoszenie, podając ilość i rodzaj wyrobów, rodzaj opakowań jednostkowych oraz miejsce przeprowadzenia tych czynności. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do wyrobów: 1) od których został już uiszczony należny podatek akcyzowy, ponownie rozlanych lub rozważonych w inne opakowania jednostkowe w miejscu ich sprzedaży detalicznej; 2) importowanych, jeżeli oznaczanie ich znakami akcyzy następuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w wolnym obszarze celnym, w składzie wolnocłowym bądź w składzie celnym. 5. Właściwy naczelnik urzędu celnego może wprowadzić stały nadzór, w zakresie oznaczania wyrobów znakami akcyzy, w podmiocie dokonującym ich pakowania, przepakowywania, rozważania i rozlewania oraz ponownego rozważania i rozlewania. § 27. W przypadkach gdy zamierzone oznaczanie wyrobów znakami akcyzy następuje z powodu uszkodzenia znaków akcyzy na wyrobach, nieprawidłowego oznaczenia wyrobów bądź oznaczenia ich nieodpowiednimi znakami akcyzy, jak również z powodu wystąpienia w obrocie wyrobów nieoznaczonych znakami akcyzy, podmiot sporządza spis tych wyrobów i przesyła go do właściwego naczelnika urzędu celnego w terminie 3 dni od dnia stwierdzenia tych zdarzeń lub ich wystąpienia, w celu sprawdzenia i potwierdzenia stanu wyrobów objętych spisem. § 28. 1. Prowadzone przez podmiot raporty dzienne, a w przypadku pracy podmiotu w systemie zmianowym - raporty zmianowe ze zużycia oraz utraty, zniszczenia lub uszkodzenia znaków akcyzy w podmiotach, w których jest sprawowany stały nadzór, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W razie stwierdzenia wystąpienia wad fizycznych znaków akcyzy posiadanych przez podmiot, sporządza on protokół określający ilość i rodzaj wadliwych znaków, a także występujące wady. W podmiotach, w których jest sprawowany stały nadzór, protokół podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. § 29. 1. W przypadku wprowadzenia, na podstawie odrębnych przepisów, kasowania znaków akcyzy, podmiot jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego co najmniej na 3 dni przed zamierzonym kasowaniem, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym kasowaniem, pisemne zgłoszenie tej czynności. 2. Kasowanie znaków akcyzy odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności kasowania znaków akcyzy podmiot sporządza protokół, który podpisuje również obecny przy kasowaniu pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 7 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do oleju opałowego i napędowego § 30. 1. Na każdą przesyłkę oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, podmiot dokonujący odprawy przesyłki wystawia w dwóch egzemplarzach atest, z których jeden dołącza do dokumentu przewozu. Atest powinien zawierać następujące dane: 1) nazwę, adres podmiotu, numer atestu oraz datę jego wystawienia; 2) imię i nazwisko oraz podpis przedstawiciela podmiotu wystawiającego atest; 3) nazwę i adres odbiorcy; 4) stwierdzoną przez podmiot ilość oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, oraz rodzaj i numery naczyń użytych do jego przewozu; 5) zawartość nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika dodanego do oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, w mg/l oleju. 2. Atest, o którym mowa w ust. 1, jest odnotowywany w prowadzonym przez podmiot rejestrze wydanych atestów. 3. Do przesyłek oleju opałowego lub napędowego, przeznaczonych na cele opałowe, nie stosuje się § 53-58. § 31. 1. Oleje opałowe i napędowe, będące przedmiotem obrotu handlowego, są badane w zakresie zawartości w nich nieusuwalnego znacznika oraz czerwonego barwnika. 2. Pobieranie próbek do badania, o którym mowa w ust. 1, odbywa się zgodnie z wymogami określonymi w § 50. 3. Badanie próbek jest dokonywane przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego lub - na wniosek właściwego naczelnika urzędu celnego albo podmiotu - przez akredytowane laboratorium właściwe dla tego rodzaju analiz. 4. W przypadku wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio § 51; druga próbka oleju jest przechowywana przez właściwego naczelnika urzędu celnego, a trzecia - w podmiocie. 5. Z czynności badania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje podmiot. Rozdział 8 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w zakresie urządzania gier w kasynach gry oraz na automatach i na automatach o niskich wygranych, tam gdzie się one znajdują § 32. 1. W kasynach gry jest sprawowany stały nadzór. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego może wprowadzić stały nadzór w salonach gier na automatach. § 33. 1. Stoły do gier i automaty powinny zapewniać dokonanie obliczenia rezultatów gier. 2. W kasynach gry zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1 pkt 1, są nakładane na: 1) stoły do gier - równocześnie z ich otwarciem lub po ich zamknięciu; 2) automaty - przed rozpoczęciem gier lub po ich zakończeniu. 3. W przypadku wprowadzenia stałego nadzoru w salonach gier na automatach stosuje się odpowiednio ust. 2 pkt 2. § 34. 1. W kasynach gry otwarcie i zamknięcie stołów do gier, obliczanie rezultatów gier, a także czynności związane z operacjami żetonowo-gotówkowymi dokonywanymi między kasą a stołami do gier i między kasą a automatami mogą odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W kasynach gry podmiot: 1) sporządza raport dzienny wpłat, wypłat i rezultatów gier w kasynie gry według wzoru stanowiącego załącznik nr 18 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden przekazuje komórce stałego nadzoru; 2) prowadzi księgę kontroli obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w kasynie gry, według wzoru stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia. 3. Raport dzienny, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W kasynach gry pracownik szczególnego nadzoru podatkowego podpisuje również sporządzone przez podmiot: 1) raporty dzienne kasy; 2) dokumenty dotyczące wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych dokonywanych między kasą a stołami do gier i między kasą a automatami; 3) dokumenty rejestrujące odczyty liczników zamontowanych na urządzeniach do gier; 4) bilans żetonów; 5) zestawienie rezultatów gier, z wyodrębnieniem poszczególnych stołów, automatów i urządzeń realizujących wygrane zakumulowane. § 35. 1. W salonach gier na automatach, w których wprowadzono stały nadzór, otwarcie i zamknięcie dostępu do liczników automatów oraz obliczanie rezultatów gier na automatach, a także czynności związane z operacjami żetonowo-gotówkowymi między kasą a automatami mogą odbywać się tylko w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. W salonach gier na automatach podmiot: 1) sporządza raport dzienny wpłat, wypłat i rezultatów gier według wzoru stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia, co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden niezwłocznie przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru; 2) prowadzi księgę kontroli obrotu żetonami i pieniądzem gotówkowym w salonie gier na automatach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia. 3. W przypadku wprowadzenia stałego nadzoru raport dzienny, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, podpisuje również pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. 4. W salonach gier na automatach, w których wprowadzono stały nadzór, pracownik szczególnego nadzoru podatkowego podpisuje również sporządzane przez podmiot: 1) dokumenty rejestrujące wskazania liczników automatów na koniec dnia; 2) dokumenty dotyczące wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych między kasą a automatami; 3) bilans żetonów; 4) raport dzienny kasy i zestawienia rezultatów, z wyodrębnieniem każdego automatu i urządzeń realizujących wygrane zakumulowane. § 36. 1. W punktach gier na automatach o niskich wygranych podmiot sporządza raport miesięcznych przychodów, według wzoru stanowiącego załącznik nr 22 do rozporządzenia. 2. Podmiot urządzający gry na automatach o niskich wygranych sporządza odrębnie dla każdego obszaru, na którym podmiot urządza gry, objętego terytorialnym zasięgiem działania właściwego naczelnika urzędu celnego, za okresy miesięczne, informację o osiągniętych przychodach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 23 do rozporządzenia. 3. Informację, o której mowa w ust. 2, podmiot sporządza co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden niezwłocznie przesyła właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. § 37. W kasynach gry, w salonach gier na automatach i w punktach gier na automatach o niskich wygranych podmioty prowadzą, odrębnie dla każdego automatu oraz automatu o niskich wygranych, księgi kontroli eksploatacji automatu do gier, według wzoru stanowiącego załącznik nr 24 do rozporządzenia. Rozdział 9 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do estrów metylowych i estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych § 38. 1. W podmiotach wytwarzających estry metylowe lub estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych oraz w podmiotach dokonujących ich przerobu lub zużycia, w związku z § 6 ust. 2, może być sprawowany stały nadzór. 2. Podmiot wytwarzający estry metylowe lub estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych - co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych procesów. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny uwzględniać następujące dane: 1) określenie rodzaju estrów, które mają być produkowane; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania estrów do magazynu; 3) ilość i rodzaj surowców użytych do produkcji estrów; 4) przewidywaną ilość estrów oraz sposób ustalenia ich ilości. 5. Czynności produkcyjne w zakresie procesu wytwarzania estrów, a także przekazywania estrów do magazynu odnotowuje się w prowadzonej przez podmiot dokumentacji produkcyjnej i magazynowej. § 39. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru, co najmniej na 3 dni przed zamierzonym ich przerobem lub zużyciem, podając, jaki rodzaj estrów, w jakiej ilości, do jakich celów i według jakich norm - o ile te normy zostały ustalone - mają być używane. Rozdział 10 Wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do bioetanolu zawartego w eterze etylo-tert-butylowym i eterze etylo-tert-amylowym § 40. 1. W podmiotach wytwarzających eter etylo-tert-butylowy lub eter etylo-tert-amylowy oraz w podmiotach dokonujących ich przerobu lub zużycia, w związku z § 6 ust. 2, może być sprawowany stały nadzór. 2. Podmiot wytwarzający eter etylo-tert-butylowy lub eter etylo-tert-amylowy jest obowiązany przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru, zgłoszenie procesów technologicznych lub wykaz terminów procesów produkcyjnych, co najmniej na 3 dni przed rozpoczęciem tych procesów. 3. Zmiany w zgłoszeniu lub wykazie, o których mowa w ust. 2, podmiot odnotowuje w zgłoszeniu lub odpisie wykazu i niezwłocznie zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego lub komórce stałego nadzoru. 4. Zgłoszenie lub wykaz, o których mowa w ust. 2, powinny uwzględniać następujące dane: 1) określenie rodzaju eteru, który ma być produkowany; 2) datę i godzinę rozpoczęcia procesu wytwarzania oraz przekazania eteru do magazynu; 3) ilość użytego spirytusu odwodnionego oraz ilość i rodzaj pozostałych surowców użytych do produkcji eteru; 4) przewidywaną ilość eteru oraz sposób ustalenia jego ilości. 5. Czynności produkcyjne w zakresie procesu wytwarzania eteru, a także przekazywania eteru do magazynu odnotowuje się w prowadzonej przez podmiot dokumentacji produkcyjnej i magazynowej. § 41. 1. Podmiot dokonujący przerobu lub zużycia eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru, co najmniej na 3 dni przed zamierzonym jego przerobem lub zużyciem, podając, jaki rodzaj eteru, w jakiej ilości, do jakich celów i według jakich norm - o ile te normy zostały ustalone - ma być używany. 2. W przypadku zużycia eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego do produkcji paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych, określonych w odrębnych przepisach, ilość zużytego eteru należy podać również w przeliczeniu na bioetanol zawarty w eterze etylo-tert-butylowym lub eterze etylo-tert-amylowym. Rozdział 11 Nakładanie zabezpieczeń urzędowych oraz rodzaje i formy tych zabezpieczeń § 42. 1. Jako zabezpieczenia urzędowe: 1) pomieszczeń, urządzeń, aparatów, zbiorników, rurociągów, naczyń, próbek - stosuje się nałożenie plomb, pieczęci lub innych znaków urzędowych w celu uniemożliwienia dostępu do ich wnętrz bez uszkodzenia stanu zabezpieczenia urzędowego; 2) ksiąg i dokumentów - stosuje się ich opieczętowanie w celu urzędowego uwierzytelnienia. 2. Plomby ołowiane bądź z innych materiałów plastycznych, pieczęcie lub inne znaki urzędowe są nakładane bezpośrednio lub z użyciem cięgien spinających: szpagatu z drucikiem, drutu lub żyłki syntetycznej z nawiniętą na nie spiralą metalową lub podobnym dwuskładnikowym elementem. 3. Na plombach, pieczęciach lub innych znakach urzędowych umieszcza się znaki odcisków, którymi są wizerunek godła państwa oraz ustalone oznaczenia literowe, cyfrowe bądź symbole. 4. Nałożenie zabezpieczeń urzędowych oraz ich zdjęcie, z zastrzeżeniem § 54 ust. 2, odnotowuje się w protokole czynności kontrolnych oraz w spisie zabezpieczeń urzędowych, prowadzonym według wzoru stanowiącego załącznik nr 25 do rozporządzenia, który opieczętowuje właściwy naczelnik urzędu celnego. 5. Znaki odcisków, o których mowa w ust. 3, odnotowuje się również w protokole czynności kontrolnych oraz w spisie zabezpieczeń urzędowych. Rozdział 12 Szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotów podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu § 43. W celu przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiot jest obowiązany co najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem czynności podlegających szczególnemu nadzorowi podatkowemu przesłać do właściwego naczelnika urzędu celnego zgłoszenie rozpoczęcia albo wznowienia działalności podlegającej szczególnemu nadzorowi podatkowemu, z zastrzeżeniem § 46 ust. 1, sporządzone w dwóch egzemplarzach według wzoru stanowiącego załącznik nr 26 do rozporządzenia. Do zgłoszenia rozpoczęcia działalności dołącza się: 1) szkic sytuacyjny, skrócony opis pomieszczeń oraz wykaz, nazwy i numerację znajdujących się w tych pomieszczeniach urządzeń, aparatów, przyrządów pomiarowych, a dla zbiorników, pojemników i naczyń - ich pojemność; 2) wykaz przyrządów pomiarowych, z podaniem ich przeznaczenia i numeracji oraz zakresu pomiarowego; 3) opis procesu technologicznego i postępowania technicznego oraz instrukcje obiegu dokumentacji produkcyjnej i magazynowej, a także dotyczące przeprowadzania inwentaryzacji wyrobów, a w przypadku kasyn gry, salonów gier na automatach i punktów gier na automatach o niskich wygranych - instrukcję obiegu dokumentacji dotyczącej wszystkich operacji żetonowo-gotówkowych i regulaminy gier; 4) wykaz pracowników podmiotu odpowiedzialnych za wykonywanie powierzonych im obowiązków w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym; 5) kopię koncesji, zezwolenia, aktualny wypis z rejestru lub aktualne zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej. § 44. 1. Urzędowe sprawdzenie podmiotu przeprowadzają pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego w obecności przedstawiciela podmiotu. 2. W czasie urzędowego sprawdzenia pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego sprawdzają prawidłowość: 1) oznaczenia w sposób trwały i w widocznym miejscu: a) pomieszczeń - odpowiednimi napisami określającymi ich przeznaczenie, b) urządzeń, aparatów oraz przyrządów pomiarowych - numerami, a w przypadku gdy służą one do pomiaru ilości wyrobów - również napisami określającymi ich zakres pomiarowy, c) naczyń służących do transportu wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym - numerami, tarą lub pojemnością oraz nazwą podmiotu lub jej skrótem; 2) wymaganych dowodów legalizacji oraz ich ważność - w przypadku przyrządów pomiarowych podlegających legalizacji; 3) zaopatrzenia zbiorników w urządzenia umożliwiające określenie ilości znajdujących się w nich cieczy. 3. W czasie urzędowego sprawdzenia w gorzelni rolniczej pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego badają także stan techniczny aparatu destylacyjnego oraz sprawdzają i włączają licznik objętości do określania ilości spirytusu. 4. Podczas urzędowego sprawdzenia podmiotu pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego nakładają w razie potrzeby zabezpieczenia urzędowe, o których mowa w § 42 ust. 1, w celu skutecznego wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. 5. Z czynności sprawdzających, o których mowa w ust. 2 i 3, sporządza się protokół w dwóch egzemplarzach, z tym że z czynności badania stanu technicznego aparatu destylacyjnego sporządza się odrębny protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 27 do rozporządzenia. Protokół urzędowego sprawdzenia wraz ze zgłoszeniem i dołączonymi dokumentami stanowi akta weryfikacyjne podmiotu. 6. W przypadku ustalenia, że podmiot zapewnił warunki i środki do sprawnego przeprowadzenia czynności kontrolnych w ramach szczególnego nadzoru podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego zatwierdza akta weryfikacyjne podmiotu. Jeden egzemplarz akt weryfikacyjnych pozostaje u właściwego naczelnika urzędu celnego, a drugi otrzymuje podmiot. 7. W przypadku stwierdzenia braku warunków i środków do przeprowadzenia czynności związanych z urzędowym sprawdzeniem podmiotu lub do wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego, właściwy naczelnik urzędu celnego wyznacza termin ponownego przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia. § 45. 1. Podmiot zawiadamia właściwego naczelnika urzędu celnego o wprowadzonych zmianach w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia, co najmniej na 7 dni przed zamierzonym terminem wprowadzenia tych zmian. 2. W zakresie wprowadzonych zmian jest przeprowadzane dodatkowe urzędowe sprawdzenie, do którego stosuje się odpowiednio § 44. 3. W przypadku wprowadzenia zmian, o których mowa w ust. 1, w salonach gier na automatach i w punktach gier na automatach o niskich wygranych nie przeprowadza się dodatkowego urzędowego sprawdzenia. Zawiadomienie o zmianach w stosunku do stanu stwierdzonego w protokole urzędowego sprawdzenia wraz z załączonymi dokumentami jest dołączane do akt weryfikacyjnych podmiotu. § 46. 1. Urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń nie przeprowadza się w podmiotach, które: 1) nie wytwarzają lub nie pakują, nie przepakowują albo nie rozlewają wyrobów, w odniesieniu do których jest wykonywany na podstawie odrębnych przepisów obowiązek oznaczania znakami akcyzy; 2) wytwarzają, eksportują, importują lub dokonują obrotu olejem opałowym lub napędowym. 2. W podmiotach, które: 1) są jednostką naukową, doświadczalną, szkołą, samodzielnym laboratorium, szpitalem, jednostką opieki zdrowotnej lub apteką zużywającą lub przerabiającą w ciągu roku spirytus w ilości do 3.000 dm3 spirytusu 100 % vol w stanie nieskażonym oraz do 20.000 dm3 spirytusu 100 % vol w stanie skażonym, 2) przerabiają, zużywają lub dokonują obrotu spirytusem w ilościach nieprzekraczających w ciągu roku 1.000 dm3 spirytusu 100 % vol w stanie nieskażonym oraz 3.000 dm3 spirytusu 100 % vol w stanie skażonym, 3) przerabiają lub zużywają estry metylowe lub estry etylowe wyższych kwasów tłuszczowych oraz eter etylo-tert-butylowy lub eter etylo-tert-amylowy - urzędowe sprawdzenie przeprowadza się tylko w zakresie określonym w § 44 ust. 2 pkt 2 i 3. 3. Podmioty wymienione w ust. 2 pkt 2 są obowiązane na 3 dni przed zamierzonym zużyciem lub przerobem spirytusu powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, podając równocześnie, jaki rodzaj spirytusu, do jakich celów i według jakich norm - o ile te normy zostały określone - ma być używany. 4. Przekroczenie przez podmiot wielkości rocznego zużycia, przerobu lub obrotu spirytusem, określonych w ust. 2, wymaga dokonania zgłoszenia, o którym mowa w § 43, w terminie 7 dni od dnia wystąpienia przekroczenia. Rozdział 13 Sprawowanie stałego nadzoru oraz kontrole doraźne i okresowe § 47. 1. Kontrola w ramach szczególnego nadzoru podatkowego jest wykonywana przez: 1) każdorazowe bezpośrednie uczestniczenie pracowników szczególnego nadzoru podatkowego w czynnościach związanych z działalnością objętą szczególnym nadzorem podatkowym; 2) dokonywanie okresowo lub doraźnie kontroli obrachunkowych stanu zapasów i obrotu wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy na podstawie prowadzonej przez podmiot dokumentacji; 3) badanie próbek wyrobów; 4) dokonywanie doraźnych kontroli w zakresie zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej; 5) kontrole prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego od wyrobów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-3. 2. Czynności kontrolne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane również w ramach sprawowania stałego nadzoru w podmiocie. 3. W przypadku wprowadzenia w podmiocie przez właściwego naczelnika urzędu celnego stałego nadzoru zawiadamia on o tym podmiot na 14 dni przed wprowadzeniem tego nadzoru. § 48. 1. Okresowe kontrole obrachunkowe zapasów i obrotu wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy są przeprowadzane za okresy roczne. Za okresy krótsze niż rok mogą być przeprowadzane kontrole obrachunkowe doraźne. 2. Kontrole obrachunkowe roczne przeprowadza się nie później niż w okresie roku następnego po roku objętym kontrolą. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do podmiotów, w których nie przeprowadza się urzędowego sprawdzenia pomieszczeń i urządzeń. 4. Zapasy wyrobów stwierdzone podczas kontroli obrachunkowych są porównywane ze stanem ewidencyjnym i podlegają zapisaniu w ewidencji. Ustalone w wyniku kontroli obrachunkowych ubytki wyrobów porównuje się z ich dopuszczalnymi ubytkami. 5. Podmioty, w których jest sprawowany stały nadzór, mogą we własnym zakresie przeprowadzać obrachunki zapasów i obrotów wyrobami oraz stosowania znaków akcyzy za okresy dowolne - krótsze niż rok, zawiadamiając o tym komórkę stałego nadzoru co najmniej na 3 dni przed planowanym przeprowadzeniem obrachunku. 6. Doraźne kontrole w kasynach gry i w salonach gier na automatach w zakresie zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej przeprowadza się poprzez porównanie kopii wystawionych zaświadczeń z prowadzoną przez podmiot na podstawie odrębnych przepisów dokumentacją. 7. Kontrole w zakresie prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego dokonywane są doraźnie oraz za okresy rozliczeniowe określone w odrębnych przepisach, na podstawie prowadzonej przez podmiot dokumentacji. § 49. 1. Podstawą kontroli, w ramach szczególnego nadzoru podatkowego, jest prowadzona przez dany podmiot ewidencja księgowa i dokumentacja związana z produkcją, przerobem, zużyciem, magazynowaniem oraz obrotem wyrobami, ze stosowaniem znaków akcyzy, z urządzaniem gier w kasynach gry i w salonach gier na automatach i na automatach o niskich wygranych oraz z podatkiem akcyzowym. 2. Ewidencja i dokumentacja, o których mowa w ust. 1, powinny być prowadzone w sposób umożliwiający identyfikację przeprowadzonych operacji gospodarczych, zwłaszcza czynności produkcyjnych lub związanych z obrotem wyrobami, stanów zapasów wyrobów, a także czynności związanych z urządzaniem gier w kasynach gry i w salonach gier na automatach i na automatach o niskich wygranych oraz z płatnością podatku akcyzowego, przy zachowaniu ciągłości zapisów i bezbłędności stosowanych procedur obliczeniowych. 3. Wpisów do ksiąg i dokumentacji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Zmian i poprawek w księgach lub dokumentach dokonuje się w taki sposób, aby przekreślony tekst pierwotny pozostał czytelny, a każdą zmianę lub poprawkę należy potwierdzić podpisem osoby dokonującej zmiany lub poprawki, z podaniem daty ich wprowadzenia, oraz w razie potrzeby opisać je w rubryce "uwagi". 4. Podmiot dokonuje ostatniego dnia każdego miesiąca zamknięcia ksiąg i sporządza podsumowanie miesięczne. 5. Podmiot dokonuje również rocznego zamknięcia ksiąg według stanu na ostatni dzień roku i ustala, z wyjątkiem gorzelni rolniczej, rzeczywisty stan zapasów na koniec roku. Rzeczywisty stan zapasów na koniec roku należy przyjąć jako stan początkowy roku następnego. 6. Jeżeli przepisy rozporządzenia przewidują obowiązek prowadzenia przez podmiot ksiąg bądź dokumentacji według ustalonych wzorów, powinny one być zarejestrowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego, a poszczególne karty ksiąg - kolejno ponumerowane. 7. Wpisów do ksiąg i dokumentów służących do ewidencjonowania przychodu, rozchodu i transportu wyrobów oraz obrotu i zużycia znaków akcyzy dokonuje się bezpośrednio po zakończeniu czynności podlegającej wpisaniu. 8. W przypadku prowadzenia przy użyciu komputera ksiąg i dokumentacji, o których mowa w ust. 6, mogą one być prowadzone na odrębnych kartach dostosowanych do wpisów dokonywanych w urządzeniach drukujących, z zachowaniem wymogów, o których mowa w ust. 2, 3 i 6. 9. Właściwy naczelnik urzędu celnego może zabezpieczyć urzędowo pieczęciami również prowadzone przez podmiot księgi i dokumentacje lub ich części zawierające dane i informacje, o których mowa w ust. 1. Rozdział 14 Pobieranie próbek wyrobów § 50. 1. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego pobierają próbki wyrobów, w celu ich zbadania, w obecności przedstawiciela podmiotu w trzech jednakowych ilościach i w sposób określony w odrębnych przepisach. 2. Z czynności pobrania próbki wyrobów sporządza się protokół co najmniej w dwóch egzemplarzach. Protokół powinien zawierać następujące dane: 1) datę i miejsce pobrania próbki; 2) imiona i nazwiska osób pobierających próbkę oraz przedstawiciela podmiotu; 3) rodzaj, ilość wyrobu oraz numery pojemników (opakowań) lub partii, z których pobrano próbkę; 4) zastosowany środek konserwujący lub skażający; 5) sposób zabezpieczenia próbki. 3. Próbki wyrobów podlegają urzędowemu zabezpieczeniu, o którym mowa w § 42 ust. 1 pkt 1. § 51. Właściwy naczelnik urzędu celnego może przesłać pobraną próbkę wyrobu wraz z kopią protokołu jej pobrania do akredytowanego laboratorium właściwego dla danego rodzaju analiz - w celu jej zbadania. Rozdział 15 Niszczenie wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 52. 1. Niszczenie wyrobów nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wyroby, o których mowa w ust. 1, co najmniej na 3 dni przed zamierzonym terminem ich zniszczenia, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzonym zniszczeniem. 3. Podmiot sporządza w dwóch egzemplarzach protokół zniszczenia wyrobów, o których mowa w ust. 1, podając przyczyny ich zniszczenia. Protokół podpisują: przedstawiciel podmiotu i pracownik szczególnego nadzoru podatkowego. Rozdział 16 Przyjmowanie, magazynowanie, wydawanie i przewożenie wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym § 53. 1. Wyroby zapakowane lub rozlane do opakowań jednostkowych powinny być przekazane do magazynu wyrobów gotowych w dniu zakończenia zmiany produkcyjnej i niezwłocznie zewidencjonowane we właściwych dokumentach lub ewidencji magazynowej. 2. Wyroby w opakowaniach jednostkowych powinny być oznakowane zgodnie z wymogami określonymi w odrębnych przepisach. 3. W magazynie wyrobów gotowych opakowania jednostkowe z wyrobami powinny być ustawione oddzielnie według ich rodzaju oraz w miarę możliwości według stawek podatkowych, gramatury, pojemności i w takim porządku, aby ich sprawdzenie nie nastręczało trudności. § 54. 1. Podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zamiar odprawienia przesyłki wyrobu luzem co najmniej na 3 dni przed terminem tej czynności, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzoną odprawą. 2. Odprawa przesyłki, o której mowa w ust. 1, odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Napełnione naczynia służące do transportu powinny być urzędowo zabezpieczone, a rodzaj i liczbę zabezpieczeń oraz ich cechy należy odnotować w dokumencie przewozu. 3. Dokument przewozu powinien być sporządzony co najmniej z dwiema kopiami, z których pierwszą zatrzymuje podmiot. 4. Dokumenty przewozu oraz ich kopie powinny być ponumerowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 5. Dokument przewozu, o którym mowa w ust. 2, w przypadku przesyłki: 1) spirytusu, napojów spirytusowych lub ich półproduktów powinien być sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 28 do rozporządzenia; do dokumentu przewozu spirytusu skażonego dołącza się kopię protokołu skażenia spirytusu, o którym mowa w § 8 ust. 1; 2) piwa powinien określać rodzaj i asortyment piwa, rodzaje, ilości i pojemności naczyń służących do transportu oraz objętość piwa: 3) wyrobów winiarskich lub innych napojów alkoholowych niezaliczonych do napojów spirytusowych i piwa powinien określać rodzaj lub nazwę wyrobu, rodzaje, ilości i pojemności naczyń służących do transportu, masę netto, ciężar właściwy i objętość oraz zawartość lub stężenie alkoholu etylowego; 4) estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość estrów w wyrobie, rodzaje, ilości i pojemności naczyń służących do transportu oraz ilość estrów; 5) eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość eteru w wyrobie, rodzaje, ilości i pojemności naczyń służących do transportu oraz ilość eteru. 6. W przypadku odprawy przesyłki wyrobów, o których mowa w ust. 5 pkt 4 i 5, nie stosuje się przepisu ust. 2. 7. Przy przewozie przesyłki publicznymi środkami transportu dokument przewozu dołącza się do listu przewozowego, a w razie przewozu przesyłki innymi środkami transportu dokument przewozu wręcza się osobie odpowiedzialnej za przesyłkę. 8. Drugą kopię dokumentu przewozu podmiot przesyła nie później niż w ciągu 3 dni do naczelnika urzędu celnego właściwego miejscowo dla odbiorcy przesyłki, a w razie sprawowania stałego nadzoru w podmiocie będącym odbiorcą przesyłki - do komórki tego nadzoru. 9. Drugą kopię dokumentu przewozu, po sprawdzeniu zgodności z jego oryginałem, właściwy naczelnik urzędu celnego lub komórka stałego nadzoru zwraca podmiotowi, który wysyłał przesyłkę, w terminie 30 dni od daty otrzymania tej kopii dokumentu przewozu. § 55. Jeżeli podczas transportu przesyłki wyrobów luzem zostały uszkodzone naczynia, w których te wyroby są przewożone, i zachodzi konieczność przelania ich do innych naczyń, przewoźnik jest obowiązany zawiadomić o tym naczelnika urzędu celnego, właściwego dla miejsca uszkodzenia lub miejsca stwierdzenia uszkodzenia naczyń, oraz odnotować w dokumencie przewozu datę i godzinę uszkodzenia naczyń, jak również, do którego naczelnika urzędu celnego przesłano zawiadomienie. § 56. 1. Przyjęcie przesyłki wyrobu luzem odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Podmiot odbierający przesyłkę jest obowiązany najpóźniej w dniu następnym po otrzymaniu przesyłki zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, a w razie sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru. 2. Z czynności przyjęcia przesyłki, o której mowa w ust. 1, sporządza się dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, którego kopię podmiot przesyła nie później niż w terminie 3 dni do naczelnika urzędu celnego właściwego miejscowo dla nadawcy przesyłki lub do komórki stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u nadawcy przesyłki. 3. Dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, o którym mowa w ust. 2, w przypadku przyjęcia przesyłki: 1) spirytusu, napojów spirytusowych lub ich półproduktów powinien być sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 29 do rozporządzenia; 2) piwa powinien określać rodzaj i asortyment piwa oraz objętość piwa; 3) wyrobów winiarskich lub innych napojów alkoholowych niezaliczonych do napojów spirytusowych i piwa powinien określać rodzaj lub nazwę wyrobu, masę netto, ciężar właściwy i objętość oraz zawartość lub stężenie alkoholu etylowego; 4) estrów metylowych lub estrów etylowych wyższych kwasów tłuszczowych powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość estrów w wyrobie oraz ilość estrów; 5) eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego powinien określać rodzaj wyrobu, ciężar właściwy, procentową zawartość eteru w wyrobie oraz ilość eteru. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podmiotów wymienionych w § 46 ust. 1 i w ust. 2 pkt 1 i 2, z wyjątkiem przyjęcia przesyłek spirytusu nieskażonego. 5. Przyjęcie przesyłki wyrobów, o których mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, odbywa się bez udziału pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. § 57. 1. Jeżeli przyjęcie przesyłki wyrobów luzem nie nastąpi w terminie 2 dni od daty jej otrzymania, dokonuje się tymczasowego przyjęcia przesyłki w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, przez ustalenie masy brutto lub objętości przesyłki i parametrów jakościowych wyrobów luzem we wszystkich naczyniach wchodzących w skład przesyłki. Do tymczasowego przyjęcia przesyłki stosuje się odpowiednio § 56 ust. 2. 2. Po dokonaniu tymczasowego przyjęcia przesyłki naczynia z wyrobami luzem powinny być ponownie urzędowo zabezpieczone przez pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Ostateczne przyjęcie przesyłki odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do tymczasowego przyjęcia przesyłki wyrobów, o których mowa w § 56 ust. 3 pkt 4 i 5. § 58. Przepisy § 54-57 stosuje się odpowiednio do przesyłek wyrobów w opakowaniach jednostkowych w przypadku ich przewozu przed powstaniem obowiązku w podatku akcyzowym. Rozdział 17 Przepis końcowy § 59. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 2202) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Załącznik nr 26 Ilustracja Załącznik nr 27 Ilustracja Załącznik nr 28 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 29 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 217, poz. 2124. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 145, poz. 1411). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu informacji zawartych w rocznym raporcie o stanie portfela ubezpieczeń (Dz. U. Nr 222, poz. 2203) Na podstawie art. 159 ust. 8 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres informacji, które muszą być zawarte w rocznym raporcie o stanie portfela ubezpieczeń z działu I i II załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, zwanej dalej "ustawą". § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) produkcie ubezpieczeniowym - należy przez to rozumieć typ umów ubezpieczenia, które zawierane są na podstawie tych samych ogólnych warunków ubezpieczenia. Dopuszczalne jest uwzględnienie w ramach jednego produktu ubezpieczeniowego umów ubezpieczenia zawartych na podstawie różnych ogólnych warunków ubezpieczenia, pod warunkiem że zakres udzielonej ochrony ubezpieczeniowej oraz metody ustalania rezerw techniczno-ubezpieczeniowych są identyczne lub prawie identyczne. Jako oddzielny produkt należy traktować wszystkie umowy ubezpieczenia zawarte na podstawie określonych indywidualnie dla każdej umowy warunków, jeśli nie zostały uwzględnione w ramach produktów związanych z ogólnymi warunkami ubezpieczenia, o których mowa powyżej; 2) rezygnacji z umowy ubezpieczenia - należy przez to rozumieć rozwiązanie umowy wynikające z innych przyczyn niż upływ terminu, na jaki została zawarta, bądź wypłatę świadczenia; 3) wskaźniku rezygnacji - należy przez to rozumieć: a) w przypadku umów zawartych w ostatnim roku kalendarzowym - stosunek procentowy liczby rezygnacji w trakcie roku kalendarzowego w tej grupie umów do liczby umów zawartych w ostatnim roku kalendarzowym, b) w przypadku pozostałych grup umów - stosunek procentowy liczby rezygnacji w trakcie roku kalendarzowego w danej grupie umów do liczby umów w tej grupie obowiązujących na początku ostatniego roku kalendarzowego; 4) wielkości ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń - należy przez to rozumieć wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń w rozumieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie sposobu wyliczenia wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego dla działów i grup ubezpieczeń (Dz. U. Nr 211, poz. 2060). § 3. 1. Roczny raport o stanie portfela ubezpieczeń zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w dziale I załącznika do ustawy zawiera informacje, o których mowa w ust. 4 i 5, odnoszące się do każdego produktu ubezpieczeniowego, dla którego, według stanu na koniec roku kalendarzowego, istniały zobowiązania zakładu ubezpieczeń wynikające z zawartych umów ubezpieczenia w ramach danego produktu. Informację sporządza się osobno dla każdego produktu. 2. W przypadku produktów ubezpieczeniowych, których sprzedaż została zakończona w ostatnim roku kalendarzowym lub latach poprzednich, w raporcie o stanie portfela powinny być umieszczone tylko informacje określone w ust. 4 pkt 1-7 i pkt 10, a ponadto powinny być zawarte informacje dotyczące daty zakończenia sprzedaży, przewidywanej długości dalszego trwania nadal obowiązujących umów ubezpieczenia w ramach danego produktu oraz informacje dotyczące ewentualnych czynności, jakie zakład ubezpieczeń zamierza podjąć w stosunku do tych umów. 3. Dla produktu zawierającego wszystkie umowy ubezpieczenia z indywidualnie określonymi warunkami ubezpieczenia w raporcie powinny być umieszczone tylko informacje określone w ust. 4 pkt 1-5 i pkt 10. 4. Informacje dotyczące produktu ubezpieczeniowego, zwanego dalej "produktem", zawierają: 1) nazwę produktu wraz z określeniem rodzaju ubezpieczenia; 2) liczbę obowiązujących umów ubezpieczenia według stanu na koniec ostatniego roku kalendarzowego; 3) liczbę osób ubezpieczonych według stanu na koniec ostatniego roku kalendarzowego; 4) kwotę składki przypisanej brutto z umów ubezpieczenia w ramach danego produktu w ostatnim roku kalendarzowym; 5) stosunek procentowy składki przypisanej brutto z umów ubezpieczenia w ramach danego produktu do całkowitej składki przypisanej brutto zakładu ubezpieczeń w ostatnim roku kalendarzowym; 6) dane dotyczące liczby rezygnacji z umów ubezpieczenia w ostatnim roku kalendarzowym z uwzględnieniem podziału na następujące grupy umów: a) umowy zawarte w tym samym roku obrotowym dla każdego z ostatnich 5 lat kalendarzowych, b) umowy zawarte przed okresem ostatnich 5 lat kalendarzowych; 7) wskaźniki rezygnacji z umów ubezpieczenia w ostatnim roku kalendarzowym odnoszące się do grup umów określonych w pkt 6; 8) założenia techniczne produktu: a) stopę techniczną, przy czym, jeżeli w przypadku danego produktu stosowana jest więcej niż jedna stopa techniczna, należy przedstawić wyjaśnienie tej sytuacji oraz podać wszystkie używane wartości stopy technicznej, b) tablice trwania życia, przy czym, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń stosuje tablice trwania życia inne niż standardowe tablice trwania życia w Polsce publikowane przez Główny Urząd Statystyczny, należy przedstawić uzasadnienie przyjętych założeń technicznych, c) źródło danych statystycznych dotyczących zachorowalności i inwalidztwa, przy czym, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń stosuje dane, których źródłem nie są oficjalne publikacje polskich instytucji państwowych, należy przedstawić uzasadnienie przyjętych założeń technicznych, d) pozostałe założenia techniczne, a w szczególności dane i wskaźniki statystyczne i ekonomiczne użyte do konstrukcji produktu, wraz ze stosownymi wyjaśnieniami dotyczącymi źródła pochodzenia tych wielkości oraz uzasadnienia ich stosowania; 9) opis zmian w założeniach technicznych produktu, dokonanych w trakcie ostatniego roku kalendarzowego, wraz z uzasadnieniem tych zmian oraz określeniem wpływu, jaki będą miały dokonane zmiany na wielkość zobowiązań zakładu ubezpieczeń; w przypadku produktów wprowadzonych do sprzedaży w ostatnim roku obrotowym należy przedstawić ogólną charakterystykę produktu uwzględniającą w szczególności specyficzne ryzyka występujące w danym produkcie oraz prognozowany udział danego produktu w przypisie składki zakładu ubezpieczeń; 10) wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń wynikającego z umów ubezpieczenia zawartych w ramach danego produktu, według stanu na koniec ostatniego roku obrotowego, wraz z określeniem stosunku procentowego ryzyka występującego w danym produkcie do całkowitego ryzyka zakładu ubezpieczeń oraz opinią dotyczącą ewentualnych zagrożeń dla sytuacji finansowej zakładu ubezpieczeń wynikających z koncentracji ryzyka w danym produkcie. 5. Opinia wyrażona przez aktuariusza dotycząca zgodności założeń technicznych, użytych do konstrukcji produktu, z faktycznymi danymi uzyskanymi w toku prowadzonej działalności ubezpieczeniowej w ostatnim roku kalendarzowym powinna uwzględniać co najmniej relacje między: 1) stopą techniczną a stopą zwrotu z aktywów stanowiących pokrycie rezerwy ubezpieczeń na życie utworzonej dla umów ubezpieczenia w ramach danego produktu lub stopą zwrotu z aktywów stanowiących pokrycie sumarycznej rezerwy ubezpieczeń na życie dla wszystkich umów ubezpieczenia, w przypadku gdy nie jest możliwe wyodrębnienie aktywów stanowiących pokrycie rezerwy ubezpieczeń na życie dla danego produktu; 2) założeniami dotyczącymi umieralności, użytymi do konstrukcji produktu, z faktycznymi danymi dotyczącymi grupy osób ubezpieczonych w ramach danego produktu; 3) użytymi do konstrukcji produktu danymi i wskaźnikami statystycznymi dotyczącymi zachorowalności i inwalidztwa, z faktycznymi wartościami obserwowanymi w grupie osób ubezpieczonych w ramach danego produktu; 4) pozostałymi założeniami użytymi do konstrukcji produktu z faktycznie występującymi wielkościami dotyczącymi umów ubezpieczenia zawartych w ramach danego produktu. § 4. 1. Roczny raport aktuariusza o stanie portfela ubezpieczeń zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w dziale II załącznika do ustawy zawiera informacje określone w ust. 2-8. 2. W zakresie rezerwy składek, dla każdego produktu osobno lub grupy według sposobu tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych przez zakład ubezpieczeń sporządza się informację zawierającą następujące dane: 1) nazwę produktu; 2) grupę i rodzaj ubezpieczenia; 3) składkę przypisaną w roku obrotowym; 4) wysokość rezerwy brutto; 5) wysokość udziału reasekuratora w rezerwie; 6) wysokość rezerwy na udziale własnym. 3. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń ustala wysokość którejkolwiek rezerwy, o której mowa w ust. 2 pkt 4-6, jako sumę wysokości rezerw cząstkowych, tworzonych przy użyciu różnych metod, to dla każdej rezerwy cząstkowej powinien podać wysokość rezerwy cząstkowej oraz charakterystykę umów, dla których ta rezerwa jest tworzona, identyfikator metody tworzenia rezerwy zgodny z informacją w zakresie metod tworzenia rezerw wykorzystanych przy tworzeniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na dzień sprawozdania finansowego oraz uzasadnienie istnienia warunków umożliwiających stosowanie danej metody. 4. W zakresie rezerwy niewypłacone odszkodowania i świadczenia, dla każdego produktu lub grupy według sposobu tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych przez zakład ubezpieczeń - sporządza się informację zawierającą następujące dane: 1) nazwę produktu; 2) grupę i rodzaj ubezpieczenia; 3) odszkodowania i świadczenia wypłacone w roku obrotowym; 4) wysokość rezerwy brutto; 5) wysokość udziału reasekuratora w rezerwie; 6) wysokość rezerwy na udziale własnym. 5. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń ustala wysokość którejkolwiek rezerwy, o której mowa w ust. 4 pkt 4-6, jako sumę wysokości rezerw cząstkowych, tworzonych przy użyciu różnych metod, to dla każdej rezerwy cząstkowej powinien podać wysokość rezerwy cząstkowej oraz charakterystykę odszkodowań i świadczeń, dla których tworzona jest rezerwa cząstkowa, identyfikator metody tworzenia rezerwy zgodny z informacją w zakresie metod tworzenia rezerw wykorzystanych przy tworzeniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na dzień sprawozdania finansowego oraz uzasadnienie istnienia warunków umożliwiających stosowanie danej metody. 6. W zakresie pozostałych rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla każdej rezerwy osobno sporządza się informację zawierającą następujące dane: 1) rodzaj rezerwy; 2) opis portfela, dla którego ustalana jest rezerwa; 3) wysokość rezerwy brutto; 4) wysokość udziału reasekuratora w rezerwie; 5) wysokość rezerwy na udziale własnym. 7. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń ustala wysokość którejkolwiek rezerwy, o której mowa w ust. 6 pkt 3-5, jako sumę wysokości rezerw cząstkowych, tworzonych przy użyciu różnych metod, to dla każdej rezerwy cząstkowej powinien podać wysokość rezerwy cząstkowej oraz charakterystykę umów, dla których ta rezerwa jest tworzona, identyfikator metody tworzenia rezerwy zgodny z informacją w zakresie metod tworzenia rezerw wykorzystanych przy tworzeniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na dzień sprawozdania finansowego oraz uzasadnienie istnienia warunków umożliwiających stosowanie danej metody. 8. W zakresie metod tworzenia rezerw wykorzystanych przy tworzeniu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na dzień sprawozdania finansowego dla każdej metody osobno sporządza się informację zawierającą następujące dane: 1) identyfikator metody tworzenia rezerwy; 2) klasyfikację metody zgodnie z § 31 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń (Dz. U. Nr 218, poz. 2144); 3) opis metody; 4) opis założeń, których spełnienie jest niezbędnym warunkiem stosowania metody; 5) opis wykorzystywanych danych. § 5. W przypadku gdy w portfelu ubezpieczeń zawarte są umowy ubezpieczeń choroby, a zakład ubezpieczeń przy obliczeniu marginesu wypłacalności dla tych ubezpieczeń stosuje zmniejszenie parametrów procentowych zgodnie z pkt 5 załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie sposobu wyliczenia wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego dla działów i grup ubezpieczeń, w rocznym raporcie o stanie portfela ubezpieczeń, poza informacjami, o których mowa w § 3 i 4, umieszcza się opinię aktuariusza dotyczącą spełnienia warunków określonych w pkt 5 załącznika nr 3 do wskazanego wyżej rozporządzenia. § 6. Rozporządzenie ma zastosowanie po raz pierwszy do rocznego raportu o stanie portfela przedkładanego organowi nadzoru wraz z rocznym sprawozdaniem finansowym zakładu ubezpieczeń za rok 2004. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i trybu przeprowadzania kontroli działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń oraz podmiotów, które wykonują czynności ubezpieczeniowe w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń (Dz. U. Nr 222, poz. 2204) Na podstawie art. 208 ust. 5 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa zakres i tryb przeprowadzania przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, zwaną dalej "organem nadzoru", kontroli działalności i stanu majątkowego zakładów ubezpieczeń oraz podmiotów, które wykonują czynności ubezpieczeniowe w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń w zakresie tych czynności. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej; 2) inspektorze - należy przez to rozumieć pracownika Urzędu Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych upoważnionego przez organ nadzoru do przeprowadzania kontroli; 3) podmiocie trzecim - należy przez to rozumieć podmiot, który wykonuje czynności ubezpieczeniowe w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. § 3. 1. W toku kontroli zakładu ubezpieczeń badaniu podlega zgodność działalności zakładu ubezpieczeń z prawem, statutem, planem działalności oraz interesem ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz jego stan majątkowy. 2. W toku kontroli podmiotu trzeciego badaniu podlega zgodność działalności podmiotu trzeciego z prawem oraz interesem ubezpieczających, ubezpieczonych, uposażonych lub uprawnionych z umów ubezpieczenia oraz jego stan majątkowy w zakresie czynności ubezpieczeniowych wykonywanych przez ten podmiot w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. § 4. 1. Czynności kontrolne powinny zostać przeprowadzone w terminie nie dłuższym niż 60 dni od dnia rozpoczęcia kontroli, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Przedłużenie terminu czynności kontrolnych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w szczególności, jeżeli nie przeprowadzono wszystkich niezbędnych czynności kontrolnych bądź nie wyjaśniono wszystkich istotnych okoliczności, nie dłużej jednak niż o 30 dni. 3. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, nie zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności, organ nadzoru może na wniosek Przewodniczącego organu nadzoru, w drodze uchwały, przedłużyć termin czynności kontrolnych, nie dłużej jednak niż o 30 dni. § 5. 1. Kontrolę przeprowadza zespół inspekcyjny składający się co najmniej z dwóch inspektorów. 2. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawiera: 1) wskazanie podstawy prawnej do przeprowadzenia kontroli; 2) imiona i nazwiska inspektorów oraz rodzaje i numery dokumentów potwierdzających tożsamość inspektorów, a także wskazanie inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym; 3) nazwę zakładu ubezpieczeń; 4) zakres kontroli oraz miejsce przeprowadzania kontroli; 5) termin, w którym przeprowadzane będą czynności kontrolne; 6) wskazanie podmiotów trzecich objętych kontrolą. 3. Organ nadzoru niezwłocznie informuje pisemnie zakład ubezpieczeń o wydłużeniu terminu przeprowadzania czynności kontrolnych. 4. W trakcie przeprowadzania kontroli organ nadzoru może zmienić zakres kontroli, miejsce przeprowadzenia kontroli oraz wskazanie podmiotów trzecich, o czym niezwłocznie informuje pisemnie zakład ubezpieczeń. § 6. 1. Inspektor podlega wyłączeniu od udziału w kontroli, jeżeli ustalenia kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub obowiązki jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia bądź osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli. 2. Inspektor może być wyłączony również w razie stwierdzenia innych przyczyn, które mogłyby wywołać wątpliwości co do jego bezstronności. 3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, ujawnią się w toku kontroli, inspektor powstrzymuje się od dalszych czynności i zawiadamia o tym niezwłocznie organ nadzoru. 4. Wyłączony inspektor powinien podejmować jedynie czynności niecierpiące zwłoki, ze względu na interes publiczny lub ważny interes zakładu ubezpieczeń. 5. O wyłączeniu od udziału w kontroli postanawia organ nadzoru z urzędu albo na wniosek zakładu ubezpieczeń lub na wniosek inspektora. Organ nadzoru, postanawiając o wyłączeniu inspektora, uzupełnia skład zespołu inspekcyjnego, a także zmienia odpowiednio upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz niezwłocznie pisemnie informuje zakład ubezpieczeń o dokonanej zmianie. 6. Z ważnych przyczyn organ nadzoru może zmienić skład osobowy zespołu inspekcyjnego także w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2. § 7. 1. Kontrola jest prowadzona od dnia doręczenia zakładowi ubezpieczeń upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. 2. Organ nadzoru, określając termin, w którym przeprowadzane będą czynności kontrolne, uwzględnia w szczególności zakres kontroli, miejsce przeprowadzania kontroli oraz skalę działalności prowadzonej przez zakład ubezpieczeń. 3. Za dzień zakończenia kontroli uważa się dzień doręczenia zakładowi ubezpieczeń informacji o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń zgodnie z § 17 ust. 5, a w przypadku gdy zastrzeżenia nie zostały zgłoszone, dzień następujący po upływie terminu na zgłoszenie zastrzeżeń zgodnie z § 17 ust. 1. § 8. 1. Upoważnienie do przeprowadzenia kontroli doręcza się zakładowi ubezpieczeń najpóźniej przed podjęciem przez inspektorów pierwszych czynności kontrolnych. 2. Jeżeli zakład ubezpieczeń uchyla się od odebrania upoważnienia do przeprowadzenia kontroli doręczanego przez inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym lub odmawia potwierdzenia doręczenia, inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym sam stwierdza datę doręczenia oraz przyczynę braku potwierdzenia przez zakłady ubezpieczeń doręczenia upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, a doręczenie uważa się za skuteczne. Fakt ten zostaje odnotowany w protokole kontroli. 3. Przed podjęciem pierwszych czynności kontrolnych inspektorzy okazują zakładowi ubezpieczeń dokumenty potwierdzające ich tożsamość. Inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym informuje także o prawach i obowiązkach zakładu ubezpieczeń związanych z przeprowadzaną kontrolą. § 9. 1. Kontrola jest przeprowadzana w miejscu prowadzenia działalności przez zakład ubezpieczeń, w dniach i godzinach jego pracy. 2. Po uzgodnieniu z zakładem ubezpieczeń kontrola może być przeprowadzona poza godzinami pracy zakładu ubezpieczeń w dni robocze. 3. Kontrola może być przeprowadzona z udziałem upoważnionego pracownika zakładu ubezpieczeń w siedzibie organu nadzoru. § 10. 1. Członek organu zarządzającego zakładu ubezpieczeń lub upoważniony pracownik zakładu ubezpieczeń ma prawo uczestniczyć w czynnościach, o których mowa w art. 208 ust. 4 pkt 3-8 ustawy. 2. Materiały sporządzane przez zakład ubezpieczeń na potrzeby przeprowadzanej kontroli powinny być podpisane przez osoby upoważnione do ich sporządzania. W przypadku odmowy dokonania tych czynności inspektor sporządza stosowną adnotację na tych materiałach. 3. W okresie trwania kontroli zakład ubezpieczeń jest obowiązany do wypełniania niezwłocznie obowiązków, o których mowa w art. 208 ust. 4 ustawy. § 11. Zebrane w toku kontroli dowody mogą być zabezpieczane poprzez: 1) oddanie na przechowanie zarządowi zakładu ubezpieczeń lub upoważnionemu przez zarząd pracownikowi zakładu ubezpieczeń za pokwitowaniem; 2) przechowanie w siedzibie zakładu ubezpieczeń w oddzielnym, zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu; 3) zabranie z zakładu ubezpieczeń za pokwitowaniem. § 12. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów. 2. Do dowodów zalicza się w szczególności: 1) dokumenty; 2) dane i informacje umieszczone w systemach informatycznych zakładu ubezpieczeń; 3) dowody rzeczowe; 4) oświadczenia, informacje i wyjaśnienia złożone przez upoważnionych pracowników i pośredników ubezpieczeniowych zakładu ubezpieczeń; 5) oświadczenia osób trzecich; 6) opinie ekspertów; 7) wyniki oględzin; 8) inne materiały będące przedmiotem kontroli, które mogą przyczynić się do stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą. 3. Organ nadzoru przed podpisaniem protokołu, o którym mowa w § 13 ust. 1, zapewnia zakładowi ubezpieczeń możliwość zapoznania się oraz ustosunkowania się do materiałów, będących dowodami w kontroli, które nie zostały uzyskane w toku kontroli. 4. Dowody uzyskane w toku kontroli są przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich bez zgody inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym. 5. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 4, nie dotyczy inspektorów wchodzących w skład zespołu inspekcyjnego. § 13. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół. 2. Protokół kontroli zawiera w szczególności: 1) nazwę i siedzibę zakładu ubezpieczeń; 2) datę i numer upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz jego zmiany; 3) miejsce i datę przeprowadzania czynności kontrolnych; 4) wskazanie jednostek organizacyjnych objętych kontrolą; 5) wskazanie objętych kontrolą podmiotów, które wykonują czynności ubezpieczeniowe w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń; 6) imiona i nazwiska inspektorów przeprowadzających kontrolę; 7) określenie zakresu kontroli; 8) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe osób składających oświadczenia oraz udzielających informacji i wyjaśnień w toku kontroli; 9) opis dokonanych czynności oraz ustalenia stanu faktycznego; 10) wzmiankę o poinformowaniu zakładu ubezpieczeń o przysługujących mu prawach i obowiązkach; 11) wykaz załączników z podaniem nazwy i cech każdego załącznika; 12) miejsce i datę sporządzenia protokołu. § 14. 1. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym lub w jego zastępstwie inny inspektor wchodzący w skład zespołu inspekcyjnego przeprowadzającego kontrolę przekazuje zakładowi ubezpieczeń. 2. Osoba upoważniona przez organ zarządzający zakładu ubezpieczeń potwierdza odbiór protokołu kontroli na jednym egzemplarzu protokołu podpisanym przez inspektora kierującego zespołem inspekcyjnym. Osoby te parafują każdą stronę protokołu. § 15. Jeżeli zakład ubezpieczeń odmawia lub uchyla się od odebrania protokołu kontroli, organ nadzoru wzywa pisemnie zakład ubezpieczeń do odebrania protokołu, wyznaczając termin nie krótszy niż 7 dni do dokonania tej czynności. W przypadku bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu protokół uważa się za doręczony z upływem ostatniego dnia tego terminu. § 16. 1. Po podpisaniu protokołu kontroli nie dokonuje się w protokole żadnych poprawek i dopisków, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Oczywiste omyłki pisarskie prostuje inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym, parafując sprostowania. Organ nadzoru o sprostowaniu oczywistych omyłek pisarskich informuje pisemnie zakład ubezpieczeń. § 17. 1. W terminie 14 dni od dnia podpisania protokołu kontroli zakład ubezpieczeń może zgłosić organowi nadzoru pisemne zastrzeżenia i uwagi do treści protokołu oraz wyjaśnienia w sprawach objętych zakresem kontroli. 2. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, w celu ich wyjaśnienia organ nadzoru może zarządzić podjęcie dodatkowych czynności kontrolnych. 3. Dodatkowe czynności kontrolne przeprowadza się w terminie 30 dni od dnia ich podjęcia. 4. Informacje o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń załącza się do protokołu kontroli. 5. O sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń organ nadzoru informuje zakład ubezpieczeń w terminie 14 dni od dnia doręczenia zastrzeżeń albo od dnia zakończenia dodatkowych czynności kontrolnych, o których mowa w ust. 2. § 18. Do kontroli podmiotów trzecich stosuje się odpowiednio przepisy o kontroli zakładów ubezpieczeń. § 19. Do postępowań kontrolnych, które są prowadzone w dniu wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy obowiązujące w dniu rozpoczęcia tych kontroli. § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie wpłat na pokrycie kosztów działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura (Dz. U. Nr 222, poz. 2205) Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. Nr 124, poz. 1153 i Nr 170, poz. 1651) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania wpłat zakładów ubezpieczeń i powszechnych towarzystw emerytalnych na pokrycie kosztów działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura, zwanych dalej "kosztami Rzecznika Ubezpieczonych". § 2. 1. Wysokość należnych wpłat na pokrycie kosztów Rzecznika Ubezpieczonych za dany rok oblicza się jako: 1) iloczyn procentowego udziału danego zakładu ubezpieczeń w składce przypisanej brutto wszystkich zakładów ubezpieczeń w danym roku, procentowego udziału zaliczek należnych od zakładów ubezpieczeń w ogólnej sumie zaliczek należnych od zakładów ubezpieczeń i powszechnych towarzystw emerytalnych oraz poniesionych ogółem faktycznych kosztów Rzecznika Ubezpieczonych w danym roku, nie większych jednak niż suma należnych zaliczek, o których mowa w § 3 ust. 1; 2) iloczyn procentowego udziału składki wpłaconej do zarządzanego przez dane powszechne towarzystwo emerytalne otwartego funduszu emerytalnego w składkach wpłaconych do wszystkich otwartych funduszy emerytalnych w danym roku, procentowego udziału zaliczek należnych od powszechnych towarzystw emerytalnych w ogólnej sumie zaliczek należnych od zakładów ubezpieczeń i powszechnych towarzystw emerytalnych oraz poniesionych ogółem faktycznych kosztów Rzecznika Ubezpieczonych w danym roku, nie większych jednak niż suma należnych zaliczek, o których mowa w § 3 ust. 2. 2. Wysokość składki przypisanej brutto wszystkich zakładów ubezpieczeń oraz wysokość składek wpłaconych do wszystkich otwartych funduszy emerytalnych ustala się na podstawie informacji uzyskanych od Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. 3. Wysokość ogólnych faktycznych kosztów Rzecznika Ubezpieczonych określa się na podstawie informacji uzyskanych od Rzecznika Ubezpieczonych. § 3. 1. Zakład ubezpieczeń ustala co miesiąc zaliczkę na poczet kosztów Rzecznika Ubezpieczonych w wysokości 0,0066 % sumy składek przypisanych brutto w miesiącu poprzedzającym miesiąc, za który jest uiszczana zaliczka. 2. Powszechne towarzystwo emerytalne ustala co miesiąc zaliczkę na poczet kosztów Rzecznika Ubezpieczonych w wysokości 0,0066 % sumy składek wpłaconych w danym miesiącu do otwartego funduszu emerytalnego zarządzanego przez to powszechne towarzystwo emerytalne, przy czym sumę składek wpłaconych w danym miesiącu do otwartego funduszu emerytalnego ustala się według daty wpływu składek na rachunek funduszu. 3. Zaliczkę, o której mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń wpłaca za każdy miesiąc najpóźniej do końca tego miesiąca, jednocześnie informując Rzecznika Ubezpieczonych o podstawie jej naliczenia, okresie, jakiego dotyczy, oraz jej wysokości. 4. Zaliczkę, o której mowa w ust. 2, powszechne towarzystwo emerytalne wpłaca za każdy miesiąc najpóźniej do końca następnego miesiąca, jednocześnie informując Rzecznika Ubezpieczonych o podstawie jej naliczenia, okresie, jakiego dotyczy, oraz jej wysokości. Zaliczka za ostatni miesiąc roku kalendarzowego jest wpłacana do końca tego miesiąca, w wysokości zaliczki wpłaconej za miesiąc poprzedni. § 4. 1. Jeżeli suma wpłaconych zaliczek, o których mowa odpowiednio w § 3 ust. 1 i 2, jest wyższa niż obliczona na podstawie § 2 ust. 1 wysokość należnej wpłaty, powstaje nadpłata. Nadpłata jest zaliczana na poczet zaliczek za rok następny bądź podlega zwrotowi na pisemny wniosek zakładu ubezpieczeń lub powszechnego towarzystwa emerytalnego. 2. Rzecznik Ubezpieczonych ustala wysokość nadpłaty, o której mowa w ust. 1, i informuje o jej wysokości zakłady ubezpieczeń i powszechne towarzystwa emerytalne, w których wystąpiła nadpłata, w terminie do dnia 31 sierpnia następnego roku. 3. Nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. § 5. 1. Jeżeli suma wpłaconych zaliczek, o których mowa odpowiednio w § 3 ust. 1 i 2, jest niższa niż obliczona na podstawie § 2 ust. 1 wysokość należnej wpłaty, powstaje niedopłata. 2. Rzecznik Ubezpieczonych ustala wysokość niedopłaty, o której mowa w ust. 1, i informuje o jej wysokości zakłady ubezpieczeń i powszechne towarzystwa emerytalne, w których wystąpiła niedopłata, w terminie do dnia 31 sierpnia następnego roku. 3. Zakład ubezpieczeń i powszechne towarzystwo emerytalne pokrywa niedopłatę w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 2. § 6. 1. Wysokość składki wpłaconej do otwartego funduszu emerytalnego, o której mowa w § 2 ust. 1, § 3 ust. 2 oraz § 7, oblicza się jako sumę składek wpłaconych do otwartego funduszu emerytalnego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w danym okresie, pomniejszonych o należności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu poniesionych kosztów poboru i dochodzenia tych składek oraz o zwrócone w tym okresie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nienależnie przekazane składki. 2. Przy obliczaniu wysokości składki wpłaconej do otwartego funduszu emerytalnego nie uwzględnia się składki wpłaconej do otwartego funduszu emerytalnego za okres do dnia 31 marca 2002 r. § 7. 1. Niewpłacone zaliczki na poczet kosztów funkcjonowania Rzecznika Ubezpieczonych należne, zgodnie z przepisami dotychczasowymi, za ostatni miesiąc roku 2003, powszechne towarzystwa emerytalne wpłacają do dnia 31 stycznia 2004 r. Zaliczki te podlegają zaliczeniu na poczet wpłaty zaliczki należnej za grudzień 2004 r. 2. Do rozliczenia wpłat należnych za 2003 r. stosuje się zasady dotyczące rozliczania nadpłat i niedopłat określonych w § 4 i 5. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zakres spraw uregulowany niniejszym rozporządzeniem był poprzednio uregulowany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 marca 2002 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wpłat powszechnych towarzystw emerytalnych na pokrycie kosztów nadzoru nad działalnością funduszy emerytalnych oraz kosztów funkcjonowania działalności Rzecznika Ubezpieczonych, terminów uiszczania tych wpłat i wysokości odsetek za ich nieuiszczenie w terminie (Dz. U. Nr 31, poz. 294) oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 marca 2002 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wpłat zakładów ubezpieczeń na pokrycie kosztów nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową i brokerską oraz kosztów funkcjonowania działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura, terminów uiszczenia tych wpłat i wysokości odsetek za ich nieuiszczenie w terminie (Dz. U. Nr 31, poz. 292). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia banków spółdzielczych właściwych do wydawania bonów paliwowych oraz szczegółowego zakresu sprawozdania sporządzanego przez te banki (Dz. U. Nr 222, poz. 2206) Na podstawie art. 40c ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 lipca 2001 r. w sprawie określenia banków spółdzielczych właściwych do wydawania bonów paliwowych oraz szczegółowego zakresu sprawozdania sporządzanego przez te banki (Dz. U. Nr 79, poz. 847, z późn. zm. 2)) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2003 r. (poz. 2206) WYKAZ BANKÓW SPÓŁDZIELCZYCH WŁAŚCIWYCH DO WYDAWANIA BONÓW PALIWOWYCH NA TERENIE POSZCZEGÓLNYCH GMIN Poz.WojewództwoNazwa banku spółdzielczegoObowiązujący teren działania/gmina 1234 1.DOLNOŚLĄSKIE1) BS ChojnówBolesławiec, Bolesławiec m., Chojnów, Chojnów m., Gromadka, Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Nowogrodziec, Osiecznica, Prochowice, Ruja, Warta Bolesławiecka 2) BS DzierżoniówBielawa m., Dzierżoniów, Dzierżoniów m., Pieszyce m., Piława Górna m. 3) BS GłogówGłogów, Głogów m., Jerzmanowa 4) BS GóraGóra, Jemielno, Wąsosz 5) BS JaworBolków, Dobromierz, Jawor m., Męcinka, Mściwojów, Paszowice, Strzegom 6) BS Kamienna GóraBoguszów-Gorce m., Czarny Bór, Janowice Wielkie, Jelenia Góra m., Kamienna Góra, Kamienna Góra m., Karpacz m., Kowary m., Lubawka, Marciszów, Mieroszów, Mysłakowice, Piechowice m., Podgórzyn, Szczawno-Zdrój m., Szklarska Poręba m., Wałbrzych m. 7) BS Kąty WrocławskieKąty Wrocławskie, Sobótka, Żórawina 8) BS KłodzkoBystrzyca Kłodzka , Duszniki-Zdrój m., Kłodzko, Kłodzko m., Kudowa-Zdrój m., Lądek-Zdrój, Lewin Kłodzki, Międzylesie, Polanica-Zdrój m., Stronie Śląskie, Szczytna 9) BS KobierzyceBielawa m., Czernica, Długołęka, Dzierżoniów, Dzierżoniów m., Jordanów Śląski, Kobierzyce, Kąty Wrocławskie, Łagiewniki, Mietków, Niemcza, Piława Górna m., Pieszyce m., Sobótka, Święta Katarzyna, Wrocław m., Żórawina 10) BS KostomłotyCzernica, Długołęka, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Kostomłoty, Malczyce, Mietków, Miękinia, Środa Śląska, Święta Katarzyna, Udanin, Żórawina 11) BS LegnicaGaworzyce, Krotoszyce, Kunice, Legnica m., Legnickie Pole, Radwanice, Żukowice 12) BS LubinChojnów, Chojnów m., Krotoszyce, Kunice, Lubin, Legnickie Pole, Miłkowice, Prochowice, Rudna, Ruja, Ścinawa 13) BS Lwówek ŚląskiGryfów Śląski, Jeżów Sudecki, Lubań, Lubań m., Lubomierz, Lwówek Śląski, Mirsk, Olszyna, Stara Kamienica, Świeradów-Zdrój m., Wleń 14) BS MiliczCieszków, Krośnice, Milicz 15) BS NamysłówBierutów, Dobroszyce, Dziadowa Kłoda, Międzybórz, Oleśnica, Oleśnica m., Syców, Twardogóra 16) BS Oborniki ŚląskieBrzeg Dolny, Oborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wińsko, Wisznia Mała, Wołów, Zawonia, Żmigród 17) BS OleśnicaBierutów, Długołęka, Dobroszyce, Dziadowa Kłoda, Międzybórz, Oleśnica, Oleśnica m., Syców, Święta Katarzyna, Twardogóra 18) BS OławaBorów, Czernica, Długołęka, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Kondratowice, Mietków, Oława, Oława m., Przeworno, Sobótka, Strzelin, Święta Katarzyna, Wiązów, Żórawina 19) BS PieńskBogatynia, Pieńsk, Sulików, Węgliniec, Zawidów m., Zgorzelec, Zgorzelec m. 20) BS PrzemkówChocianów, Gaworzyce, Grębocice, Polkowice, Przemków, Radwanice 21) GBS Radków z/s w Nowej RudzieNowa Ruda, Nowa Ruda m., Radków 22) Powiatowy BS StrzelinBorów, Ciepłowody, Domaniów, Jelcz-Laskowice, Jordanów Śląski, Kondratowice, Łagiewniki, Oława, Przeworno, Strzelin, Wiązów, Ziębice, Żórawina 23) BS SulikówBogatynia, Leśna, Platerówka, Siekierczyn, Sulików, Zawidów m. 24) BS Środa ŚląskaKostomłoty, Malczyce, Miękinia, Środa Śląska, Udanin 25) BS ŚwidnicaGłuszyca, Jaworzyna Śląska, Jedlina-Zdrój m., Marcinowice, Stare Bogaczowice, Świdnica, Świdnica m., Świebodzice m., Walim, Żarów 26) BS Święta KatarzynaŚwięta Katarzyna 27) BS TrzebnicaOborniki Śląskie, Prusice, Trzebnica, Wisznia Mała, Wrocław m., Zawonia, Żmigród 28) BS WschowaBolków, Chocianów, Gaworzyce, Głogów, Głogów m., Góra, Grębocice, Jawor m., Jerzmanowa, Kotla, Lubin, Męcinka, Mściwojów, Niechlów, Paszowice, Pęcław, Polkowice, Przemków, Radwanice, Rudna, Ścinawa, Wądroże Wielkie, Żukowice 29) BS Ząbkowice ŚląskieBardo, Ciepłowody, Kamieniec Ząbkowicki, Niemcza, Stoszowice, Ząbkowice Śląskie, Ziębice, Złoty Stok 30) Powiatowy BS ZłotoryjaBolesławiec, Bolesławiec m., Gromadka, Nowogrodziec, Osiecznica, Pielgrzymka, Świerzawa, Warta Bolesławiecka, Wojcieszów m., Zagrodno, Złotoryja, Złotoryja m. 31) BS ŻmigródWińsko, Wołów, Żmigród 2.KUJAWSKO-POMORSKIE1) Kujawski BS Aleksandrów KujawskiAleksandrów Kujawski, Aleksandrów Kujawski m., Bądkowo, Ciechocinek, Czernikowo, Dąbrowa Biskupia, Kikół, Nieszawa m., Raciążek, Waganiec, Zakrzewo 2) BS BarcinBarcin 3) BS BrodnicaBobrowo, Brodnica, Brodnica m., Brzozie, Chełmża, Chełmża m., Górzno, Grążawy, Grudziądz, Grudziądz m., Gruta, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Radzyń Chełmiński, Rypin, Rypin m., Świedziebnia, Wąbrzeźno, Wąbrzeźno m., Zbiczno 4) BS BydgoszczBiałe Błota, Bydgoszcz m., Dąbrowa Chełmińska, Dobrcz, Osielsko, Nowa Wieś Wielka, Sicienko, Złotniki Kujawskie 5) BS ChełmnoChełmno, Chełmno m., Kijewo Królewskie, Lisewo, Papowo Biskupie, Płużnica, Stolno 6) BS GnieznoMogilno 7) BS Golub-DobrzyńDębowa Łąka, Golub-Dobrzyń, Golub-Dobrzyń m., Książki, Wąbrzeźno, Wąbrzeźno m. 8) BS GrębocinCiechocin, Lubicz, Obrowo 9) BS InowrocławInowrocław, Inowrocław m. 10) Piastowski BS JanikowoGniewkowo, Janikowo 11) BS KcyniaKcynia 12) BS KoronowoCekcyn, Gostycyn, Koronowo, Kamień Krajeński, Lubiewo, Mrocza, Śliwice 13) BS KowalBaruchowo, Choceń, Fabianki, Kowal, Kowal m., Koneck, Lubień Kujawski 14) BS Kowalewo PomorskieKowalewo Pomorskie, Radomin, Wąpielsk 15) BS KruszwicaKruszwica 16) BS LipnoChrostkowo, Kikół, Lipno, Lipno m., Tłuchowo 17) BS LubraniecBoniewo, Chodecz, Izbica Kujawska, Lubraniec 18) BS ŁasinGrudziądz, Grudziądz m., Łasin, Rogóźno, Świecie n.Osą 19) BS Nakło n/NoteciąBydgoszcz m., Nakło n.Notecią, Sadki 20) BS Nowe n.WisłąJeżewo, Nowe, Warlubie 21) BS OsieDrzycim, Lniano, Osie 22) BS Piotrków KujawskiBytoń, Dąbrowa Biskupia, Piotrków Kujawski, Zbójno 23) BS "Mazowsze" w PłockuJeżewo, Chełmno 24) BS PruszczBydgoszcz m., Dąbrowa, Pakość, Pruszcz, Rojewo 25) BS RadziejówDobre, Radziejów, Radziejów m. 26) BS SkępeBrzuze, Rogowo, Skępe, Skrwilno 27) BS StrzelnoJeziora Wielkie, Rogowo, Strzelno 28) BS SzubinSolec Kujawski, Szubin 29) BS ŚwiecieBukowiec, Dragacz, Świecie, Świekatowo 30) BS ToruńŁubianka, Łysomice, Toruń m., Unisław, Wielka Nieszawka, Zławieś Wielka 31) BS TucholaKęsowo, Tuchola 32) Pałucki BS WągrowiecJanowiec Wielkopolski 33) BS WięcborkKamień Krajeński, Sępólno Krajeńskie, Sośno, Więcbork 34) Kujawsko-Dobrzyński BS WłocławekBobrowniki, Brześć Kujawski, Ciechocinek m., Dobrzyń n.Wisłą, Lubanie, Osięciny, Radziejów, Radziejów m., Topólka, Tłuchowo, Wielgie, Włocławek, Włocławek m. 35) BS "Pałuki" ŻninGąsawa, Łabiszyn, Żnin 3.LUBELSKIE1) BS AdamówAdamów 2) BS Biała PodlaskaBiała Podlaska, Biała Podlaska m., Hanna, Janów Podlaski, Rossosz, Tuczna, Zalesie 3) BS BiałopoleBiałopole, Uchanie 4) BS BiłgorajAleksandrów, Biłgoraj, Biłgoraj m., Goraj 5) BS BiszczaBiszcza 6) Rejonowy BS BychawaBełżyce, Bychawa, Jabłonna, Krzczonów, Strzyżewice, Zakrzew 7) BS ChełmChełm, Chełm m., Dubienka, Kamień, Rejowiec Fabryczny, Rejowiec Fabryczny m., Siedliszcze, Wierzbica 8) BS CycówCyców, Jastków, Ludwin, Michów, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny, Rejowiec Fabryczny m., Urszulin, Stary Brus, Żyrzyn 9) BS DołhobyczówDołhobyczów, Mircze, Trzeszczany 10) BS FrampolFrampol 11) BS IzbicaIzbica, Gorzków, Rudnik, Stary Zamość 12) BS Józefów n.WisłąJózefów 13) BS Kazimierz DolnyKazimierz Dolny, Janowiec, Wilków 14) BS KockJeziorzany, Kock 15) BS KonstantynówKonstantynów 16) BS KońskowolaKońskowola 17) BS KrasnystawFajsławice, Łopiennik Górny, Krasnystaw, Krasnystaw m., Siennica Różana, Turobin, Żółkiewka 18) BS Ziemi Kraśnickiej w KraśnikuAnnopol, Batorz, Dzierzkowice, Gościeradów, Kraśnik, Kraśnik m., Modliborzyce, Szastarka, Trzydnik Duży, Urzędów, Wilkołaz, Zakrzówek 19) BS KrzywdaKrzywda, Serokomla, Wojcieszków, Wola Mysłowska 20) BS KsiężpolKsiężpol 21) BS KurówKurów, Markuszów 22) BS LeśniowiceDorohusk, Leśniowice, Kraśniczyn, Wola Uhruska, Żmudź 23) Powiatowy BS LubartówAbramów, Firlej, Kamionka, Lubartów, Lubartów m., Niedźwiada, Ostrów Lubelski, Serniki, Uścimów 24) BS Lubycza KrólewskaBełżec, Lubycza Królewska, Ulhówek 25) BS ŁaszczówŁaszczów, Telatyn, Tyszowce 26) BS ŁęcznaŁęczna, Puchaczów, Uścimów 27) BS ŁomazyKodeń, Leśna Podlaska, Łomazy, Piszczac, Rokitno, Sławatycze, Terespol, Terespol m. 28) BS ŁukowaŁukowa 29) BS ŁukówŁuków, Łuków m., Stanin 30) BS Międzyrzec PodlaskiMiędzyrzec Podlaski, Międzyrzec Podlaski m., Drelów, Komarówka Podlaska 31) BS NałęczówNałęczów, Wąwolnica 32) BS Niedrzwica DużaBorzechów, Konopnica, Niedrzwica Duża 33) BS NieliszNielisz, Rudnik 34) BS NiemceGarbów, Niemce, Spiczyn, Wólka 35) BS ObszaObsza 36) Powiatowy BS Opole LubelskieChodel, Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie 37) BS ParczewDębowa Kłoda, Hańsk, Jabłoń, Parczew, Sosnowica, Siemień, Włodawa, Włodawa m., Wyryki 38) Spółdzielczy Bank Powiatowy PiaskiGłusk, Lublin m., Mełgiew, Milejów, Piaski, Rybczewice, Świdnik m., Trawniki 39) BS PoniatowaPoniatowa, Wojciechów 40) Nadwiślański BS PuławyBaranów, Dęblin m., Puławy, Puławy m. 41) BS Radzyń PodlaskiBorki, Czemierniki, Komarówka Podlaska, Milanów, Ostrówek, Radzyń Podlaski, Radzyń Podlaski m., Ulan-Majorat, Wohyń 42) BS RykiKłoczew, Nowodwór, Ryki, Stężyca, Ułęż 43) BS SawinRuda-Huta, Sawin 44) BS SzczebrzeszynRadecznica, Sułów, Szczebrzeszyn 45) BS TarnogródPotok Górny, Tarnogród 46) BS Tomaszów LubelskiAdamów, Jarczów, Krasnobród, Rachanie, Susiec, Tarnawatka, Tomaszów Lubelski, Tomaszów Lubelski m. 47) BS TrzebieszówKąkolewnica Wschodnia, Stoczek Łukowski, Stoczek Łukowski m., Trzebieszów, Wojcieszków 48) BS WerbkowiceHorodło, Hrubieszów, Hrubieszów m., Werbkowice 49) BS WiszniceJabłoń, Podedwórze, Sosnówka, Wisznice 50) BS WojsławiceWojsławice 51) BS WysokieWysokie 52) Powiatowy BS ZamośćGrabowiec, Józefów, Łabunie, Komarów-Osada, Krynice, Miączyn, Sitno, Skierbieszów, Tereszpol, Zamość, Zamość m., Zwierzyniec 53) Powiatowy BS Janów LubelskiChrzanów, Dzwola, Godziszów, Janów Lubelski, Potok Wielki, Szastarka 4.LUBUSKIE1) Gospodarczy BS BarlinekBogdaniec, Kostrzyn m., Krzeszyce, Słońsk, Witnica 2) Gospodarczy BS ChoszcznoDobiegniew 3) Lubusko-Wielkopolski BS DrezdenkoDrezdenko, Stare Kurowo, Strzelce Krajeńskie, Zwierzyn 4) Gospodarczy BS Gorzów Wlkp.Deszczno, Kłodawa, Lubiszyn, Gorzów Wlkp. m. 5) BS IłowaGozdnica m., Iłowa, Wymiarki 6) BS KożuchówKargowa, Kożuchów, Nowe Miasteczko, Trzebiechów 7) BS Krosno OdrzańskieBobrowice, Bytnica, Dąbie, Gubin, Gubin m., Krosno Odrzańskie, Krzeszyce, Lubniewice, Lubrza, Łagów, Maszewo, Szczaniec, Skąpe, Słońsk, Sulęcin, Świebodzin, Torzym, Zbąszynek 8) Gospodarczy BS MiędzyrzeczBledzew, Międzyrzecz, Pszczew, Przytoczna, Trzciel, Zbąszynek 9) BS Nowa SólBojadła, Bytom Odrzański, Kolsko, Nowa Sól, Nowa Sól m., Otyń, Siedlisko, Sława, Trzebiechów 10) BS Ośno LubuskieGórzyca, Lubniewice, Ośno Lubuskie, Słubice, Sulęcin 11) BS PrzemkówBrzeźnica, Gozdnica, Iłowa, Małomice, Niegosławice, Szprotawa, Wymiarki, Żagań 12) BS RzepinBobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Gubin m., Krosno Odrzańskie, Krzeszyce, Lubniewice, Lubrza, Łagów, Maszewo, Rzepin, Szczaniec, Skąpe, Słońsk, Sulęcin, Świebodzin, Torzym, Zbąszynek 13) BS SantokSantok, Skwierzyna 14) BS SiedlecBabimost, Bojadła, Czerwieńsk, Kargowa, Nowogród Bobrzański, Sulechów, Świdnica, Świdnica m., Trzebiechów, Zabór, Zielona Góra, Zielona Góra m. 15) BS TrzebielLipinki Łużyckie, Lubsko, Łęknica m., Jasień, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Żary, Żary m. 16) BS WschowaWschowa, Sława, Szlichtyngowa 17) BS ŻagańBrody, Brzeźnica, Małomice, Niegosławice, Nowogród Bobrzański, Szprotawa, Żagań, Żagań m. 5.ŁÓDZKIE1) BS Aleksandrów ŁódzkiAleksandrów Łódzki, Łódź m. 2) BS AndrespolAndrespol, Brójce, Brzeziny, Brzeziny m., Nowosolna, Rogów 3) BS BełchatówBełchatów, Bełchatów m., Drużbice, Piotrków Trybunalski m., Wola Krzysztoporska, Zelów 4) BS BiałaBiała, Czarnożyły, Pątnów, Skomlin 5) BS Biała RawskaBiała Rawska, Cielądz, Kowiesy, Rawa Mazowiecka, Rawa Mazowiecka m., Regnów 6) BS BłaszkiBłaszki 7) Nadwarciański BS DziałoszynDziałoszyn, Konopnica, Osjaków, Wierzchlas 8) BS GłownoGłowno, Głowno m. 9) BS GostyninKiernozia 10) BS GrabówGrabów 11) BS InowłódzInowłódz 12) Spółdzielczy Bank Ludowy KępnoBolesławiec, Łubnice 13) BS KleszczówKleszczów, Kluki, Rząśnia, Sulmierzyce 14) BS KrośniewiceDąbrowice, Krośniewice, Łanięta, Nowe Ostrowy 15) BS "Wspólna Praca" w KutnieBedlno, Krzyżanów, Kutno, Kutno m., Oporów 16) Rejonowy BS LututówBrąszewice, Czastary, Galewice, Grabów, Klonowa, Wieluń, Lututów, Ostrówek, Sokolniki, Wieruszów, Złoczew 17) BS Ziemi Łęczyckiej w ŁęczycyDaszyna, Łęczyca, Łęczyca m., Piątek, Witonia, Zgierz, Zgierz m. 18) BS Ziemi Łowickiej w ŁowiczuBielawy, Chąśno, Dmosin, Domaniewice, Godzianów, Jeżów, Kocierzew Południowy, Lipce Reymontowskie, Łowicz, Łowicz m., Nieborów, Sadkowice, Słupia, Zduny 19) Bank Spółdzielczy Rzemiosła w ŁodziŁódź m. 20) BS MalanówUniejów 21) Gospodarczy BS MiędzyrzeczBrójce 22) BS MszczonówLubochnia, Rawa Mazowiecka, Rawa Mazowiecka m. 23) BS OpocznoBiałaczów, Opoczno, Sławno 24) BS OzorkówOzorków, Ozorków m., Parzęczew 25) BS "PA-CO-BANK" PabianiceDłutów, Dobroń, Koluszki, Ksawerów, Łódź m., Pabianice, Pabianice m., Rzgów, Tuszyn 26) BS PajęcznoNowa Brzeźnica, Pajęczno, Strzelce Wielkie 27) BS PoddębiceDalików, Góra Św. Małgorzaty, Konstantynów Łódzki m., Łask, Pęczniew, Poddębice, Uniejów, Zadzim 28) BS PrzedbórzKobiele Wielkie, Łęki Szlacheckie, Masłowice, Sulejów, Przedbórz, Ręczno 29) BS PrzysuchaDrzewica 30) BS RadomskoGomunice, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Radomsko, Radomsko m. 31) BS Ziemi Piotrkowskiej w Piotrkowie TrybunalskimAleksandrów, Dobryszyce, Gorzkowice, Grabica, Kamieńsk, Masłowice, Mniszków, Moszczenica, Paradyż, Piotrków Trybunalski m., Rozprza, Sulejów, Szczerców, Wielgomłyny, Wola Krzysztoporska, Żarnów 32) BS RusiecKiełczygłów, Mokrsko, Rusiec 33) BS SieradzBrzeźnio, Burzenin, Wróblew, Sieradz, Sieradz m. 34) BS SkierniewiceBolimów, Głuchów, Łowicz, Łowicz m., Łyszkowice, Maków, Nowy Kawęczyn, Skierniewice, Skierniewice m. 35) BS StrykówStryków 36) Ludowy BS StrzałkowoŚwinice Warckie 37) BS StrzelceStrzelce 38) BS SzadekGoszczanów, Wodzierady, Szadek 39) PBS Tomaszów Mazowiecki z s. w InowłodzuBędków, Budziszewice, Czarnocin, Czerniewice, Inowłódz, Lubochnia, Poświętne, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Tomaszów Mazowiecki m., Ujazd, Wolbórz, Żelechlinek 40) BS WartaBuczek, Siemkowice, Warta 41) BS WartkowiceWartkowice 42) Ludowy BS Zduńska WolaLutomiersk, Sędziejowice, Widawa, Zapolice, Zduńska Wola, Zduńska Wola m. 43) BS ZgierzStryków, Zgierz, Zgierz m. 44) BS ŻychlinŻychlin 45) BS ŻytnoGidle, Kobiele Wielkie, Żytno 6.MAŁOPOLSKIE1) BS AlwerniaAlwernia 2) BS AndrychówAndrychów, Wieprz 3) BS BędzinSławków m. 4) BS BieczBiecz, Gorlice, Gorlice m. 5) BS Bielsko-BiałaMucharz, Tomice, Wadowice 6) BS BrzeskoBrzesko, Dębno, Gnojnik, Wierzchosławice 7) BS BrzeźnicaBrzeźnica, Spytkowice 8) BS Bukowina TatrzańskaBukowina Tatrzańska m. 9) BS ChrzanówBabice, Bolesław, Brzeszcze, Bukowno m., Chełmek, Chrzanów, Igołomia-Wawrzeńczyce, Jerzmanowice-Przeginia, Klucze, Kocmyrzów-Luborzyca, Lanckorona, Libiąż, Michałowice, Mucharz, Olkusz, Osiek, Polanka Wielka, Skała, Sułoszowa, Świątniki Górne, Tomice, Trzebinia, Trzyciąż, Wadowice, Wieprz, Zielonki 10) BS Czarny DunajecCzarny Dunajec 11) BS Dąbrowa TarnowskaDąbrowa Tarnowska, Gręboszów, Olesno, Radgoszcz 12) BS DobczyceDobczyce, Raciechowice, Skrzyszów, Wiśniowa 13) BS GorliceGorlice, Gorlice m., Łużna, Moszczenica, Ropa, Sękowa 14) BS Gródek n. DunajcemGródek n. Dunajcem 15) BS GrybówBobowa, Grybów, Grybów m., Korzenna, Ropa, Uście Gorlickie 16) BS JabłonkaJabłonka, Lipnica Wielka 17) BS JordanówBystra-Sidzina, Jordanów, Jordanów m., Maków Podhalański, Zawoja 18) BS Kalwaria ZebrzydowskaKalwaria Zebrzydowska, Lanckorona, Stryszów 19) BS KętyKęty 20) BS Rzemiosła KrakówBochnia, Bochnia m., Biskupice, Bolesław, Czchów, Dębno, Gromnik, Iwkowa, Jerzmanowice-Przeginia, Jodłownik, Kocmyrzów-Luborzyca, Kraków m., Lipnica Murowana, Michałowice, Nowy Wiśnicz, Pleśna, Racławice, Radłów, Ryglice, Rzepiennik Strzyżewski, Słopnice, Sułkowice, Tarnów, Tarnów m., Trzciana, Tuchów, Tymbark, Wietrzychowice, Wojnicz, Zakliczyn, Żegocina 21) Krakowski Bank SpółdzielczyBiskupice, Bochnia, Bochnia m., Borzęcin, Brzesko, Ciężkowice, Czernichów, Drwinia, Gdów, Gołcza, Kozłów, Kraków m., Książ Wielki, Lipnica Murowana, Lisia Góra, Liszki, Łapanów, Miechów, Mogilany, Nowe Brzesko, Pcim, Radłów, Rzezawa, Siepraw, Skrzyszów, Słaboszów, Sułoszowa, Szczurowa, Świątniki Górne, Tarnów, Tarnów m., Tokarnia, Trzyciąż, Wielka Wieś, Wierzchosławice, Zabierzów, Zielonki, Żegocina 22) BS Krościenko n. DunajcemCzorsztyn, Krościenko n. Dunajcem, Ochotnica Dolna, Szczawnica m. 23) BS Krynica-ZdrójKrynica 24) BS KrzeszowiceKrzeszowice 25) BS LimanowaDobra, Kamienica, Laskowa, Limanowa, Limanowa m., Słopnice 26) BS LipinkiLipinki 27) BS ŁąckoŁącko, Ochotnica Dolna, Podegrodzie 28) BS Łososina DolnaŁososina Dolna 29) BS ŁukowicaŁukowica 30) BS MiedźnaBrzeszcze 31) BS Mszana DolnaLubień, Mszana Dolna, Mszana Dolna m., Niedźwiedź, Rabka 32) BS MuszynaMuszyna 33) BS NawojowaŁabowa, Nawojowa 34) BS Nowy SączChełmiec, Nowy Sącz m., Kamionka Wielka 35) BS Nowy TargŁapsze Niżne, Nowy Targ, Nowy Targ m., Rabka 36) BS OświęcimChełmek, Osiek, Oświęcim, Oświęcim m., Polanka Wielka 37) BS Piwniczna-ZdrójPiwniczna, Rytro 38) BS PodegrodziePodegrodzie 39) Podhalański Bank Spółdzielczy ZakopaneBiały Dunajec, Kościelisko, Poronin, Szaflary, Zakopane m. 40) BS ProszowiceKoniusza, Pałecznica, Proszowice, Racławice, Igołomia-Wawrzeńczyce 41) BS Raba WyżnaRaba Wyżna, Rabka, Spytkowice 42) BS SędziszówKozłów 43) BS SkawinaSkawina, Zielonki 44) BS SłomnikiIwanowice, Radziemice, Słomniki 45) BS Stary SączStary Sącz 46) Nadwiślański BS Solec-ZdrójKoszyce, Kraków m. 47) BS Sucha BeskidzkaBudzów, Stryszawa, Sucha Beskidzka m., Zembrzyce 48) BS SzczucinMędrzechów, Szczucin 49) BS WieliczkaBiskupice, Kłaj, Kraków m., Myślenice, Niepołomice, Wieliczka 50) BS WolbromBolesław, Bukowno m., Charsznica, Klucze, Olkusz, Skała, Wolbrom 51) BS ZatorPrzeciszów, Zator 52) BS ŻabnoŻabno 7.MAZOWIECKIE1) BS im. Stefczyka Belsk DużyBelsk Duży 2) BS Biała RawskaBłędów, Mszczonów, Nowe Miasto n. Pilicą 3) BS BiałobrzegiBiałobrzegi, Promna, Przytyk, Radzanów, Stara Błotnica, Wyśmierzyce 4) BS BielskBielsk 5) BS BieżuńBieżuń, Lutocin 6) BS BrwinówBłonie, Brwinów, Leszno, Milanówek, Podkowa Leśna m. 7) BS ChorzeleChorzele, Krzynowłoga Mała 8) BS ChynówChynów 9) BS CiechanowiecNur 10) BS CiechanówBodzanów, Ciechanów, Ciechanów m., Regimin 11) BS Czyżew-OsadaSzulborze Wielkie, Boguty-Pianki 12) BS DobreDobre 13) BS Działdowo z s. w LidzbarkuLubowidz 14) BS DzierzążniaDzierzążnia 15) BS GarwolinBorowie, Garwolin, Garwolin m., Górzno, Miastków Kościelny, Parysów, Pilawa, Trojanów, Wilga, Żelechów 16) BS GąbinGąbin, Szczawin Kościelny 17) BS GąsocinOjrzeń, Sońsk 18) BS GlinojeckGlinojeck, Opinogóra Górna 19) BS GłowaczówGłowaczów, Grabów n. Pilicą 20) BS GostyninGostynin, Gostynin m., Łąck, Nowy Duninów, Szczawin Kościelny 21) BS GoworowoGoworowo, Troszyn 22) BS Góra KalwariaGóra Kalwaria 23) BS Grodzisk MazowieckiGrodzisk Mazowiecki, Jaktorów 24) BS GrójecGrójec, Pniewy 25) BS GruduskCzernice Borowe, Dzierzgowo, Grudusk 26) BS HalinówHalinów, Sulejówek m., Warszawa-Rembertów, Wesoła m. 27) BS IłówCzerwińsk n.Wisłą, Gostynin, Gostynin m., Iłów 28) BS IłżaCiepielów, Iłża, Kazanów, Radom, Rzeczniów, Sienno, Skaryszew 29) BS JasieniecJasieniec 30) BS JedlińskJedlińsk 31) BS KadzidłoKadzidło 32) BS KałuszynKałuszyn, Kotuń 33) BS KarczewKarczew, Otwock m. 34) BS KornicaStara Kornica 35) BS KrasnosielcBaranowo, Czerwonka, Krasnosielc, Maków Mazowiecki m., Płoniawy-Bramura, Sypniewo, Szelków 36) BS LegionowoJabłonna, Legionowo m., Nieporęt, Wieliszew 37) BS LesznowolaLesznowola, Piaseczno 38) BS Lipsko n. WisłąLipsko, Rzeczniów, Sienno, Solec n.Wisłą 39) BS ŁaskarzewŁaskarzew, Łaskarzew m., Maciejowice, Sobolew 40) BS ŁochówŁochów, Jadów, Strachówka, Korytnica 41) Mazowiecki BS ŁomiankiCzosnów, Łomianki, Naruszewo, Warszawa-Bielany 42) BS ŁosiceHuszlew, Łosice, Mordy, Olszanka, Przesmyki, Stara Kornica 43) BS Mała WieśBodzanów, Mała Wieś 44) BS Mińsk MazowieckiDębe Wielkie, Jakubów, Kołbiel, Latowicz, Mińsk Mazowiecki, Mińsk Mazowiecki m., Poświętne, Siennica, Stanisławów 45) BS MławaMława, Stupsk, Szydłowo, Wieczfnia Kościelna, Wiśniewo 46) BS MokobodyMokobody 47) BS MrozyCegłów, Mrozy 48) BS MszczonówMszczonów, Puszcza Mariańska, Radziejowice 49) BS MyszyniecCzarnia, Łyse, Myszyniec 50) BS NadarzynNadarzyn, Żabia Wola 51) Nadwiślański Bank Spółdzielczy Czerwińsk n.Wisłą z s.w WyszogrodzieCzerwińsk n. Wisłą, Wyszogród 52) BS NasielskNasielsk, Świercze, Winnica 53) BS Nowe MiastoJoniec, Nowe Miasto 54) BS Nowy Dwór MazowieckiLeoncin, Nowy Dwór Mazowiecki m., Pomiechówek, Zakroczym 55) BS OpinogóraOpinogóra Górna 56) BS OstrołękaCzerwin, Lelis, Olszewo-Borki, Ostrołęka m., Rzekuń 57) BS Ostrów MazowieckaAndrzejewo, Brańszczyk, Brok, Małkinia Górna, Ostrów Mazowiecka, Ostrów Mazowiecka m., Somianka, Stary Lubotyń, Szulborze Wielkie, Zaręby Kościelne 58) BS OtwockCelestynów, Józefów m., Otwock m., Wiązowna 59) BS PacynaGąbin, Pacyna 60) BS PiasecznoGoszczyn, Konstancin-Jeziorna, Magnuszew, Mogielnica, Piaseczno, Warszawa-Ursynów, Warszawa-Ursus 61) BS PionkiGózd, Jedlnia-Letnisko, Kozienice, Pionki, Pionki m. 62) BS PlaterówPlaterów 63) BS "Mazowsze" w PłockuBielsk, Brudzeń Duży, Drobin, Gąbin, Pacyna, Płock m., Radzanowo, Sanniki, Słubice, Słupno, Zawidz 64) BS PłońskBaboszewo, Joniec, Nowe Miasto, Płońsk, Płońsk m. 65) BS PruszkówBłonie, Leszno, Piastów m., Pruszków m., Ożarów Mazowiecki, Warszawa-Ursus 66) BS PrzasnyszJednorożec, Krasne, Krzynowłoga Mała, Płoniawy-Bramura, Przasnysz, Przasnysz m. 67) BS PrzysuchaBorkowice, Gielniów, Klwów, Nowe Miasto, Odrzywół, Potworów, Przysucha, Rusinów, Wieniawa 68) Nadwiślański BS PuławyGniewoszów, Sieciechów 69) BS PułtuskGołymin-Ośrodek, Gzy, Karniewo, Obryte, Pokrzywnica, Pułtusk, Szelków, Zatory 70) BS RaciążRaciąż, Raciąż m., Radzanów, Siemiątkowo Koziebrodzkie, Szreńsk 71) BS RadomGózd, Jastrzębia, Kowala, Mogielnica, Radom m., Zakrzew 72) BSR RadomGózd, Jastrząb, Jedlnia-Letnisko, Orońsko, Przytyk, Radom m., Stara Błotnica, Stromiec, Wolanów 73) BS RaszynBrwinów, Michałowice, Raszyn 74) BS RóżanCzerwonka, Młynarze, Rzewnie, Różan 75) BS SarnakiSarnaki 76) BS SiedlceKorczew, Paprotnia, Siedlce, Siedlce m., Skórzec, Wodynie 77) BS SierpcGozdowo, Mochowo, Rościszewo, Sierpc, Sierpc m., Szczutowo 78) BS SkaryszewKazanów, Skaryszew 79) BS SkierniewicePuszcza Mariańska, Żyrardów m. 80) BS Sobienie-JezioryOsieck, Sobienie-Jeziory 81) BS SochaczewBrochów, Młodzieszyn, Nowa Sucha, Paprotnia, Rybno, Sochaczew, Sochaczew m. 82) BS SochocinSochocin 83) Powiatowy BS Sokołów PodlaskiBielany, Ceranów, Jabłonna Lacka, Kosów Lacki, Miedzna, Repki, Sabnie, Sokołów Podlaski, Sokołów Podlaski m., Sterdyń 84) BS Stara BiałaMochowo, Łąck, Stara Biała 85) BS StaroźrebyBulkowo, Staroźreby 86) BS StrzegowoRadzanów, Strzegowo 87) BS SuchożebryPaprotnia, Suchożebry 88) BS SzydłowiecChlewiska, Mirów, Szydłowiec, Wierzbica 89) BS TarczynGrójec, Prażmów, Pruszków m., Tarczyn, Warszawa-Włochy 90) BS TeresinTeresin 91) BS WarkaWarka, Grabów n. Pilicą 92) SB Ogrodniczy w WarszawieBłonie, Brochów, Izabelin, Kampinos, Leszno, Marki m., Radzymin, Stare Babice, Warszawa-Bielany, Warszawa-Centrum, Warszawa-Ursynów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Wilanów 93) BS WąsewoWąsewo 94) Powiatowy BS WęgrówGrębków, Liw, Sadowne, Stoczek, Węgrów m., Wierzbno 95) BS WiskitkiBaranów, Wiskitki, Żyrardów 96) SB Rzemiosła i Rolnictwa WołominKlembów, Kobyłka m., Marki m., Nieporęt, Piastów m., Radzymin, Tłuszcz, Warszawa-Bemowo, Warszawa-Białołęka, Warszawa-Centrum, Warszawa-Rembertów, Warszawa-Targówek, Warszawa-Włochy, Wołomin, Wyszków, Ząbki m., Zielonka m. 97) BS WschowaLeszno 98) BS WyszkówDługosiodło, Dąbrówka, Rząśnik, Serock, Wyszków, Zabrodzie 99) BS ZałuskiSochocin, Załuski 100) Międzygminny BS ZbuczynDomanice, Wiśniew, Zbuczyn Poduchowny 101) BS ZwoleńChotcza, Ciepielów, Garbatka-Letnisko, Kazanów, Policzna, Przyłęk, Tczów, Zwoleń 102) BS ŻurominKuczbork-Osada, Lipowiec Kościelny, Żuromin 8.OPOLSKIE1) BS BaborówBaborów, Branice, Głubczyce, Kietrz 2) BS BiałaBiała, Głogówek, Lubrza, Prudnik 3) BS BraniceBaborów, Branice, Głubczyce, Kietrz 4) BS BrzegBrzeg, Brzeg m., Dąbrowa, Lewin Brzeski, Lubsza, Olszanka 5) BS Dobrzeń WielkiDobrzeń Wielki, Opole m., Popielów 6) BS GłogówekBiała, Głogówek, Lubrza, Prudnik 7) BS GłubczyceBaborów, Branice, Głubczyce, Kietrz 8) BS GłuchołazyGłuchołazy, Kamiennik, Korfantów, Łambinowice, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce 9) BS GogolinGogolin, Krapkowice, Prószków, Strzeleczki, Zdzieszowice 10) BS GrodkówGrodków, Olszanka, Skoroszyce 11) Powiatowy BS Kędzierzyn-KoźleBierawa, Cisek, Kędzierzyn-Koźle m., Opole m., Pawłowiczki, Polska Cerekiew, Reńska Wieś 12) BS KrapkowiceChrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Gogolin, Komprachcice, Krapkowice, Łubniany, Murów, Niemodlin, Opole m., Ozimek, Popielów, Prószków, Strzeleczki, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa, Walce, Zdzieszowice 13) BS LeśnicaChrząstowice, Dobrodzień, Izbicko, Jemielnica, Leśnica, Ozimek, Strzelce Opolskie, Ujazd, Zdzieszowice 14) BS ŁosiówLewin Brzeski, Olszanka 15) BS ŁubnianyChrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Murów, Niemodlin, Opole m., Ozimek, Popielów, Prószków, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa 16) BS NamysłówByczyna, Chrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Domaszowice, Kluczbork, Komprachcice, Lasowice Wielkie, Łubniany, Murów, Namysłów, Niemodlin, Opole m., Ozimek, Pokój, Popielów, Prószków, Świerczów, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa, Wilków, Wołczyn 17) BS "Bank Rolników" OpoleChrząstowice, Dąbrowa, Dobrzeń Wielki, Komprachcice, Łubniany, Murów, Niemodlin, Opole m., Ozimek, Popielów, Prószków, Radłów, Tarnów Opolski, Tułowice, Turawa 18) BS OtmuchówKamiennik, Nysa, Otmuchów, Paczków, Pakosławice, Skoroszyce 19) BS PraszkaOlesno, Praszka, Rudniki 20) BS PrudnikKorfantów, Lubrza, Łambinowice, Prudnik 21) BS RacibórzKietrz 22) Powiatowy BS StrzelinGrodków 23) BS WołczynKluczbork, Wołczyn 24) BS ZawadzkieDobrodzień, Gorzów Śląski, Izbicko, Jemielnica, Kolonowskie, Leśnica, Olesno, Praszka, Radłów, Rudniki, Strzelce Opolskie, Ujazd, Zawadzkie, Zębowice 9.PODKARPACKIE1) BS BieczDębowiec, Jasło, Jasło m., Osiek Jasielski, Skołyszyn, Tarnowiec 2) BS BiłgorajHarasiuki 3) BS BłażowaBłażowa, Hyżne 4) BS ChłopiceChłopice, Rokietnica 5) BS DębicaDębica, Dębica m., Jodłowa 6) BS DynówDynów, Dynów m., Dubiecko, Kańczuga, Krzywcza, Nozdrzec 7) BS Głogów MałopolskiGłogów Małopolski, Markowa, Raniżów, Stary Dzikowiec, Świlcza 8) BS GrębówGrębów 9) BS JarosławJarosław, Jarosław m., Pawłosiów, Pruchnik, Wiązownica, Zarzecze 10) BS JasionkaTrzebownisko 11) BS KamieńKamień 12) BS KolbuszowaCmolas, Kolbuszowa, Majdan Królewski, Niwiska 13) BS KołaczyceBrzyska, Kołaczyce 14) BS Rzemiosła KrakówBrzostek, Czarna, Wadowice Górne 15) Express BS KrasneKrasne 16) BS Ziemi Kraśnickiej w KraśnikuStalowa Wola m., Zaklików 17) BS LaszkiLaszki 18) BS LeżajskGrodzisko Dolne, Kuryłówka, Leżajsk, Leżajsk m. 19) BS LubaczówCieszanów, Horyniec, Lubaczów, Lubaczów m., Oleszyce, Wielkie Oczy 20) BS LubeniaBoguchwała, Lubenia, Rzeszów m. 21) BS ŁańcutBiałobrzegi, Czarna, Gać, Łańcut, Łańcut m., Rakszawa 22) BS MielecBorowa, Czermin, Gawłuszowice, Mielec, Mielec m., Padew Narodowa, Tuszów Narodowy 23) BS NarolNarol 24) BS NiechobrzBoguchwała 25) BS PilznoBrzyska, Jodłowa, Pilzno, Szerzyny 26) BS PrzecławPrzecław 27) BS PrzeworskJawornik Polski, Przeworsk, Przeworsk m., Zarzecze 28) BS Radomyśl WielkiRadomyśl Wielki 29) BS RadymnoRadymno, Radymno m., Rokietnica 30) BS RopczyceOstrów, Ropczyce 31) BS RoźwienicaPruchnik, Roźwienica 32) BS RymanówChorkówka, Iwonicz-Zdrój, Jedlicze, Korczyna, Krempna, Krościenko Wyżne, Nowy Żmigród, Rymanów 33) BS RzeszówAdamówka, Rzeszów m., Sieniawa, Tryńcza, Trzebownisko 34) Podkarpacki BS SanokBaligród, Besko, Brzozów, Bukowsko, Cisna, Domaradz, Dukla, Dydnia, Haczów, Jasienica Rosielna, Komańcza, Krosno m., Lesko, Miejsce Piastowe, Olszanica, Sanok, Sanok m., Solina, Tyrawa Wołoska, Ustrzyki Dolne, Wojaszówka, Zagórz, Zarszyn 35) BS Sędziszów MałopolskiIwierzyce, Sędziszów Małopolski 36) BS Sokołów MałopolskiSokołów Małopolski 37) BS Stalowa WolaBojanów, Jeżowe, Krzeszów, Nowa Sarzyna, Stalowa Wola m., Ulanów 38) BS Stary DzikówStary Dzików 39) BS StrzyżówCzudec, Frysztak, Niebylec, Strzyżów, Wiśniowa, Wojaszówka 40) BS TarnobrzegBaranów Sandomierski, Gorzyce, Jarocin, Nisko, Nowa Dęba, Pysznica, Rudnik n. Sanem, Tarnobrzeg m. 41) BS TyczynChmielnik, Tyczyn 42) Bieszczadzki BS Ustrzyki DolneCisna, Czarna, Lutowiska, Solina, Ustrzyki Dolne 43) BS Wielopole SkrzyńskieWielopole Skrzyńskie 44) BS ZaleszanyRadomyśl, Zaleszany 45) BS ŻołyniaCzarna, Rakszawa, Żołynia 46) BS ŻurawicaBircza, Fredropol, Krasiczyn, Laszki, Medyka, Orły, Przemyśl, Przemyśl m., Stubno, Żurawica 47) BS ŻyrakówŻyraków 10.PODLASKIE1) BS AugustówAugustów, Augustów m., Nowinka, Płaska, Sztabin 2) BS Bargłów KościelnyAugustów, Bargłów Kościelny 3) BS BiałystokBiałystok m., Choroszcz, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Krynki, Michałowo, Supraśl, Tykocin, Wasilków 4) BS Bielsk PodlaskiBielsk Podlaski, Bielsk Podlaski m. 5) BS BrańskBoćki, Brańsk, Brańsk m., Grodzisk, Narewka, Rudka, Wyszki 6) BS CiechanowiecCiechanowiec, Klukowo, Perlejewo 7) BS Czyżew-OsadaCzyżew-Osada 8) BS HajnówkaBiałowieża, Czeremcha, Czyże, Dubicze Cerkiewne, Hajnówka, Hajnówka m., Kleszczele, Mielnik, Nurzec-Stacja, Orla 9) BS JedwabneJedwabne, Przytuły, Radziłów 10) BS Juchnowiec GórnyChoroszcz, Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Kościelne, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Poświętne, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów, 11) Podlaski Bank Spółdzielczy KnyszynJasionówka, Knyszyn, Krypno 12) BS KolnoGrabowo, Kolno, Kolno m., Mały Płock, Turośl 13) BS KorycinKorycin 14) BS ŁapyŁapy, Poświętne, Suraż 15) BS ŁomżaŁomża, Łomża m., Miastkowo, Nowogród, Śniadowo, Zbójna 16) BS MońkiGoniądz, Jaświły, Mońki, Trzcianne 17) BS NarewNarew 18) BS PiątnicaPiątnica, Stawiski, Wizna 19) BS RajgródRajgród 20) BS Rutka - TartakFilipów, Przerośl, Raczki, Rutka-Tartak, Suwałki 21) BS SejnyGiby, Puńsk, Sejny, Sejny m., Szypliszki, Wiżajny 22) BS SiemiatyczeDrohiczyn, Dziadkowice, Milejczyce, Siemiatycze, Siemiatycze m. 23) BS SokołySokoły 24) BS SokółkaDąbrowa Białostocka, Janów, Kuźnica, Nowy Dwór, Sidra, Sokółka, Szudziałowo 25) BS SuchowolaSuchowola 26) BS SuwałkiBakałarzewo, Jeleniewo, Krasnopol, Lipsk, Przerośl, Suwałki, Suwałki m., Szypliszki 27) BS SzczuczynGrajewo, Grajewo m., Szczuczyn, Wąsosz 28) BS SzepietowoNowe Piekuty, Szepietowo 29) BS SzumowoSzumowo 30) BS Wysokie MazowieckieKulesze Kościelne, Wysokie Mazowieckie, Wysokie Mazowieckie m. 31) BS ZabłudówCzarna Białostocka, Zabłudów 32) BS ZambrówKobylin-Borzymy, Kołaki Kościelne, Rutki, Zambrów, Zambrów m., Zawady 11.POMORSKIE1) BS BytówBorzytuchom, Bytów, Dębnica Kaszubska, Kołczygłowy, Konarzyny, Lipnica, Miastko, Parchowo, Trzebielino, Tuchomie, Studzienice 2) BS ChojniceChojnice, Chojnice m. 3) BS CzerskChojnice, Czarna Woda m., Czersk, Karsin 4) BS CzłuchówCzarne, Człuchów, Człuchów m., Debrzno, Koczała, Przechlewo, Rzeczenica 5) BS DzierzgońDzierzgoń, Malbork, Malbork m. 6) BS GniewGniew, Tczew 7) BS KoronowoBrusy 8) BS KościerzynaKościerzyna, Kościerzyna m. 9) BS Krokowa z s. w MinkowicachKrokowa, Luzino, Puck, Puck m., Władysławowo m. 10) Powiślański BS KwidzynGardeja, Kwidzyn, Kwidzyn m., Ryjewo, Sadlinki 11) BS LubichowoLubichowo, Osieczna 12) BS ŁebaCewice, Czarna Dąbrówka, Łeba m., Nowa Wieś Lęborska, Wicko 13) BS MalborkLichnowy, Malbork, Malbork m., Miłoradz, Stare Pole 14) BS Nowy Dwór GdańskiKrynica Morska, Nowy Dwór Gdański 15) BS Nowy StawNowy Staw 16) BS PrabutyPrabuty 17) BS Pruszcz GdańskiCedry Wielkie, Kolbudy Górne, Pruszcz Gdański, Pruszcz Gdański m., Przywidz, Sopot m., Trąbki Wielkie 18) BS PszczółkiPszczółki, Suchy Dąb 19) BS PuckHel m., Jastarnia m., Puck, Puck m., Władysławowo m. 20) Bank Rumia SpółdzielczyGdynia m., Kosakowo, Rumia m., Szemud 21) BS SierakowiceChmielno, Linia, Sierakowice 22) BS SkórczKaliska, Morzeszczyn, Osiek, Pelplin, Skórcz, Skórcz m., Zblewo 23) BS SmętowoSmętowo Graniczne 24) BS Starogard GdańskiBobowo, Dziemiany, Liniewo, Lipusz, Nowa Karczma, Skarszewy, Stara Kiszewa, Starogard Gdański, Starogard Gdański m. 25) BS StegnaStegna, Sztutowo 26) BS SulęczynoSulęczyno 27) BS SuszStary Dzierzgoń 28) BS SztumGdańsk m., Kartuzy, Mikołajki Pomorskie, Ostaszewo, Przodkowo, Somonino, Stary Targ, Sztum 29) BS TczewSubkowy, Tczew, Tczew m., Żukowo 30) BS UstkaDamnica, Główczyce, Kępice, Kobylnica, Potęgowo, Słupsk, Słupsk m., Smołdzino, Ustka, Ustka m. 31) Kaszubski BS WejherowoChoczewo, Gniewino, Lębork m., Luzino, Łęczyce, Reda m., Stężyca, Wejherowo, Wejherowo m. 12.ŚLĄSKIE1) BS BędzinBędzin m., Bobrowniki, Czeladź m., Dąbrowa Górnicza m., Piekary Śląskie m., Psary, Siemianowice Śląskie m., Sosnowiec m., Wojkowice m. 2) BS Bielsko-BiałaBielsko-Biała m., Czernichów, Kozy 3) BS BystraBielsko-Biała m., Buczkowice, Szczyrk m., Wilkowice 4) BS BytomBytom m. 5) BS CieszynCieszyn m., Goleszów, Hażlach 6) BS Czechowice-Dziedzice-BestwinaBestwina, Czechowice-Dziedzice 7) BS GilowiceGilowice, Łękawica, Ślemień 8) BS GliwiceCiasna, Gliwice m., Kalety m., Lubliniec m., Pilchowice, Pyskowice m., Ruda Śląska m., Rudziniec, Sośnicowice, Zabrze m. 9) BS GorzyceGorzyce, Lubomia 10) BS JasienicaJasienica, Jaworze, Strumień 11) BS Jastrzębie-ZdrójGodów, Jastrzębie-Zdrój m., Mszana, Ruda Śląska m., Świerklany, Zebrzydowice 12) BS JaworznoJaworzno m., Sławków m. 13) BS JeleśniaJeleśnia, Koszarawa 14) BS KatowiceChełm Śląski, Chorzów m., Imielin m., Katowice m., Mysłowice m., Siemianowice Śląskie m., Świętochłowice m. 15) BS KłobuckCzęstochowa m., Kłobuck, Panki 16) BS KłomniceKłomnice 17) Orzesko-Knurowski BSCzerwionka-Leszczyny, Gierałtowice, Gliwice m., Knurów m., Łaziska Górne m., Ornontowice, Orzesze m., Ruda Śląska m., Toszek, Wielowieś, Zabrze m. 18) BS KoniecpolDąbrowa Zielona, Koniecpol 19) BS KonopiskaKonopiska, Blachownia 20) BS KoszęcinBoronów, Herby, Kochanowice, Koszęcin 21) BS KrzepiceKrzepice, Lipie, Opatów, Przystajń 22) BS KrzyżanowiceKrzyżanowice 23) BS LeśnicaPawonków 24) BS ŁazyŁazy 25) BS MiedźnaMiedźna 26) BS MierzęciceMierzęcice 27) Mikołowski Bank SpółdzielczyMikołów m. 28) BS MstówMstów 29) BS MykanówKruszyna, Mykanów 30) BS MyszkówKoziegłowy, Myszków m., Psary, Starcza, Woźniki, Żarki 31) Jurajski Bank Spółdzielczy NiegowaBlachownia, Boronów, Chełm Śląski, Czeladź m., Częstochowa m., Czerwionka-Leszczyny, Dąbrowa Górnicza m., Goczałkowice-Zdrój, Hażlach, Janów, Jaworze, Jejkowice, Kalety m., Koszarawa, Kruszyna, Lelów, Lipowa, Łękawica, Łodygowice, Mysłowice m., Myszków m., Nędza, Niegowa, Piekary Śląskie m., Poraj, Przyrów, Przystajń, Radziechowy-Wieprz, Radzionków m., Rędziny, Rudnik, Sławków m., Ślemień, Świętochłowice m., Świnna, Wojkowice m. 32) BS PawłowicePawłowice 33) BS PoczesnaKamienica Polska, Olsztyn, Poczesna 34) BS PorąbkaCzernichów, Porąbka 35) BS Popów z s. w ZawadachMiedźno, Popów 36) BS PszczynaGoczałkowice-Zdrój, Kobiór, Pszczyna 37) BS RacibórzKrzanowice, Kuźnia Raciborska, Nędza, Pietrowice Wielkie, Racibórz m., Rudnik 38) BS Radziechowy-WieprzMilówka, Radziechowy-Wieprz, Węgierska Górka 39) BS RajczaRajcza, Ujsoły 40) BS RybnikGaszowice, Jejkowice, Kornowac, Lyski, Rybnik m. 41) BS SiewierzSiewierz 42) BS SkoczówBrenna, Chybie, Dębowiec, Skoczów, Strumień 43) BS SośnicowicePilchowice, Sośnicowice 44) BS SzczekocinyIrządze, Kroczyce, Szczekociny, Włodowice, Zawiercie m. 45) BS ŚwierklaniecOżarowice, Świerklaniec 46) BS Tarnowskie GóryMiasteczko Śląskie m., Tarnowskie Góry m., Zbrosławice 47) BS TworógKrupski Młyn, Tworóg 48) BS TychyBieruń m., Bojszowy, Lędziny m., Tychy m., Wyry 49) BS UstrońIstebna, Ustroń m., Wisła m. 50) BS Węgierska GórkaMilówka, Węgierska Górka 51) BS WilamowiceWilamowice 52) BS Wodzisław ŚląskiMarklowice, Pszów m., Radlin m., Rydułtowy m., Wodzisław Śląski m. 53) BS WolbromPilica, Żarnowiec 54) BS Wręczyca WielkaWręczyca Wielka 55) BS ZawiercieOgrodzieniec, Poręba m., Włodowice, Zawiercie m. 56) BS ŻorySuszec, Żory m. 57) BS ŻywiecCzernichów, Lipowa, Żywiec m. 13.ŚWIĘTOKRZYSKIE1) BS Busko-ZdrójBusko-Zdrój, Czarnocin, Działoszyce, Wiślica 2) BS ChmielnikChmielnik, Pierzchnica 3) BS DaleszyceBieliny, Daleszyce, Górno 4) BS JędrzejówImielno, Jędrzejów, Moskorzew 5) BS KielceBejsce, Bodzentyn, Chęciny, Dwikozy, Kazimierza Wielka, Kielce m., Małogoszcz, Masłów, Miedziana Góra, Mniów, Morawica, Nagłowice, Nowy Korczyn, Obrazów, Oksa, Opatowiec, Opatów, Sadowie, Sitkówka-Nowiny, Smyków, Sobków 6) BS KoniecpolSecemin 7) BS KońskieKońskie, Stąporków 8) Krakowski Bank SpółdzielczyCzarnocin, Działoszyce, Oleśnica 9) BS ŁopusznoŁopuszno, Piekoszów, Słupia (Konecka), Strawczyn 10) BS Ostrowiec ŚwiętokrzyskiBaćkowice, Bałtów, Bodzechów, Łagów, Kunów, Ostrowiec Świętokrzyski m., Nowa Słupia, Waśniów 11) BS OżarówĆmielów, Ożarów, Tarłów 12) BS PińczówKije, Michałów, Pińczów, Złota 13) BS PołaniecPołaniec 14) BS ProszowiceSkalbmierz 15) BS PrzedbórzFałków, Ruda Maleniecka 16) BS PrzysuchaGowarczów 17) BS RadoszyceRadoszyce, Smyków 18) BS SamsonówZagnańsk 19) BS SandomierzDwikozy, Obrazów, Samborzec, Sandomierz m., Wilczyce, Zawichost 20) BS SędziszówSędziszów, Słupia 21) Nadwiślański BS Solec-ZdrójBusko-Zdrój, Kielce m., Klimontów, Koprzywnica, Łubnice, Osiek, Pacanów, Solec-Zdrój, Staszów 22) BS StarachowiceStarachowice m., Brody, Pawłów 23) BS StaszówBogoria, Iwaniska, Osiek, Rytwiany, Staszów 24) BS StopnicaOleśnica, Stopnica, Tuczępy 25) BS SuchedniówBliżyn, Łączna, Skarżysko-Kamienna m., Suchedniów 26) BS SzydłówGnojno, Raków, Szydłów 27) BS TarnobrzegKoprzywnica, Lipnik, Łoniów, Wojciechowice 28) BS WąchockMirzec, Skarżysko Kościelne, Wąchock 29) BS WłoszczowaKluczewsko, Krasocin, Moskorzew, Radków, Włoszczowa 30) BS WodzisławWodzisław 14.WARMIŃSKO-MAZURSKIE1) BS Bargłów KościelnyEłk 2) BS BartoszyceBartoszyce, Bartoszyce m., Górowo Iławeckie, Górowo Iławeckie m., Kiwity, Lelkowo, Lidzbark Warmiński, Lidzbark Warmiński m., Sępopol 3) BS BrodnicaBiskupiec, Kurzętnik, Nowe Miasto Lubawskie, Nowe Miasto Lubawskie m. 4) Spółdzielczy Bank Ludowy ElblągElbląg, Elbląg m. 5) BS EłkEłk, Ełk m., Kalinowo, Prostki, Stare Juchy 6) Mazurski BS GiżyckoBarczewo, Giżycko, Giżycko m., Kętrzyn, Kętrzyn m., Ryn 7) BS IławaIława, Iława m., Grodziczno, Miłomłyn, Ostróda, Ostróda m. 8) Warmiński BS JonkowoDobre Miasto, Dywity, Gietrzwałd, Jonkowo, Lubomino, Łukta, Miłakowo, Świątki 9) BS KisieliceKisielice 10) Powiślański BS KwidzynGronowo Elbląskie, Markusy 11) BS Działdowo z s. w LidzbarkuDziałdowo, Działdowo m., Lidzbark, Płośnica, Rybno 12) BS LubawaLubawa, Lubawa m. 13) BS MalborkMilejewo, Młynary, Tolkmicko, Wilczęta 14) BS MikołajkiMikołajki, Mrągowo, Mrągowo m., Pisz 15) BS MławaIłowo-Osada 16) Morąsko-Zalewski BS Zalewo z/s w MorąguMałdyty, Morąg, Zalewo 17) BS MrągowoMikołajki, Mrągowo, Mrągowo m., Sorkwity 18) BS MyszyniecRozogi 19) BS NidzicaJanowiec Kościelny, Janowo, Kozłowo, Nidzica, Płośnica 20) BS OleckoDubeninki, Gołdap, Kowale Oleckie, Olecko, Świętajno, Wieliczki 21) Spółdzielczy Bank Ludowy OlsztynDywity, Jeziorany, Olsztyn m., Purda, Stawiguda 22) BS OlsztynekDąbrówno, Grunwald, Olsztynek 23) Braniewsko-Pasłęcki Bank Spółdzielczy z s. w PasłękuBraniewo, Braniewo m., Frombork, Pasłęk, Pieniężno, Płoskinia, Rychliki 24) BS ReszelBarciany, Bisztynek, Kętrzyn, Kętrzyn m., Kolno, Korsze, Reszel, Srokowo 25) BS Ruciane-NidaBiała Piska, Miłki, Orzysz, Piecki, Pisz, Ruciane-Nida, Wydminy 26) BS SuszSusz 27) BS SztumGodkowo, Orneta 28) BS SzczytnoBiskupiec, Dźwierzuty, Jedwabno, Kolno, Pasym, Szczytno, Szczytno m., Świętajno, Wielbark 29) BS WęgorzewoBanie Mazurskie, Budry, Kruklanki, Pozezdrze, Srokowo, Węgorzewo 15.WIELKOPOLSKIE1) BS BiałośliwieBiałośliwie, Miasteczko Krajeńskie, Szydłowo, Wyrzysk 2) BS ChodzieżBudzyń, Chodzież, Chodzież m., Kaczory, Margonin, Piła m., Szamocin, Szydłowo 3) BS CzarnkówCzarnków, Czarnków m., Lubasz, Połajewo, Rogoźno, Ujście 4) BS CzempińCzempiń 5) BS CzłuchówCzempiń 6) BS DobrzycaDobrzyca, Odolanów, Rozdrażew, Sośnie 7) Lubusko-Wielkopolski BSKrzyż Wielkopolski, Międzychód 8) BS DusznikiDuszniki, Kaźmierz, Kuślin, Ostroróg, Pniewy, Szamotuły 9) BS GnieznoCzerniejewo, Gniezno, Gniezno m., Kłecko, Kiszkowo, Mieleszyn, Mieścisko, Niechanowo, Skoki 10) Powiatowy BS GostyńBorek Wielkopolski, Gostyń, Krobia, Piaski, Pępowo, Pogorzela 11) BS Grodzisk WielkopolskiGranowo, Grodzisk Wielkopolski, Opalenica, Wielichowo 12) Piastowski BS JanikowoTrzemeszno 13) BS JarocinJaraczewo, Jarocin, Kotlin, Koźmin Wielkopolski 14) BS JastrowieJastrowie 15) BS JutrosinJutrosin, Pakosław 16) Spółdzielczy Bank Ludowy KępnoBaranów, Bralin, Doruchów, Grabów n. Prosną, Kępno, Kobyla Góra, Łęka Opatowska, Ostrzeszów, Perzów, Rychtal, Trzcinica 17) BS KleczewKleczew 18) BS KłodawaChodów, Kłodawa, Olszówka 19) BS KoninGolina, Grodziec, Kazimierz Biskupi, Konin m., Kramsk, Krzymów, Przykona, Rychwał, Stare Miasto, Tuliszków, Turek, Turek m., Wilczyn, Władysławów 20) BS Kostrzyn Wlkp.Kostrzyn, Nekla 21) BS KościanKamieniec, Kościan m., Krzywiń 22) BS KórnikKórnik, Zaniemyśl 23) BS KrotoszynKobylin, Krotoszyn, Sulmierzyce m., Zduny 24) BS LipkaLipka 25) Rejonowy BS LututówCzajków, Grabów n. Prosną, Kraszewice 26) BS ŁobżenicaŁobżenica 27) BS ŁubowoŁubowo 28) BS MalanówCeków-Kolonia, Dobra, Kawęczyn, Malanów 29) Gospodarczy BS MiędzyrzeczZbąszyń 30) Gospodarczy BS MosinaBrodnica, Buk, Mosina, Puszczykowo m., Stęszew 31) BS Nowy TomyślLwówek, Miedzichowo, Nowy Tomyśl 32) BS ObornikiOborniki, Ryczywół 33) BS OleśnicaMikstat 34) BS Ziemi Kaliskiej z s. w KoźminkuBrzeziny, Godziesze Wielkie, Kalisz m., Koźminek, Lisków, Opatówek, Szczytniki, Żelazków 35) BS PleszewBlizanów, Chocz, Czermin, Gizałki, Gołuchów, Mycielin, Pleszew, Stawiszyn 36) Pobiedzisko-Gośliński BS PobiedziskaMurowana Goślina, Pobiedziska, Swarzędz 37) BS PoniecBojanowo, Czempiń, Osieczna, Poniec 38) Spółdzielczy Bank Ludowy PoznańCzerwonak, Dopiewo, Komorniki, Krzemieniewo, Lipno, Leszno m., Luboń m., Poznań m., Rokietnica, Rydzyna, Suchy Las, Święciechowa, Tarnowo Podgórne 39) Nadobrzański Bank Spółdzielczy RakoniewiceRakoniewice, Wolsztyn, Zbąszyń 40) BS RaszkówOstrów Wielkopolski, Ostrów Wielkopolski m., Przygodzice, Raszków 41) BS SiedlecPrzemęt, Siedlec, Wolsztyn 42) BS Pojezierza Międzychodzko-SierakowskiegoChrzypsko Wielkie, Kwilcz, Międzychód, Sieraków 43) Spółdzielczy Bank Ludowy SkalmierzyceNowe Skalmierzyce, Sieroszewice 44) BS SłupcaLądek, Ostrowite, Słupca, Słupca m. 45) Ludowy BS StrzałkowoBrudzew, Grzegorzew, Koło, Koło m., Kościelec, Orchowo, Osiek Mały, Strzałkowo, Rzgów 46) BS ŚlesinBabiak, Skulsk, Ślesin 47) BS ŚmigielŚmigiel 48) Spódzielczy Bank Ludowy ŚremBrodnica, Dolsk, Książ Wielkopolski, Śrem 49) BS Środa WielkopolskaDominowo, Kleszczewo, Krzykosy, Nowe Miasto n. Wartą, Środa Wielkopolska 50) Pałucki BS WągrowiecDamasławek, Gołańcz, Wapno, Wągrowiec, Wągrowiec m. 51) BS WieleńDrawsko, Wieleń 52) BS WierzbinekSompolno, Wierzbinek 53) BS WięcborkWyrzysk 54) BS WitkowoDąbie, Powidz, Przedecz, Witkowo 55) BS WłoszakowiceWłoszakowice 56) BS WronkiObrzycko, Obrzycko m., Trzcianka, Wronki 57) Powiatowy BS WrześniaKołaczkowo, Miłosław, Pyzdry, Września, Żerków 58) BS WschowaMiejska Górka, Przemęt, Rawicz, Wijewo 59) BS WysokaWysoka 60) BS ZagórówZagórów 61) Spółdzielczy Bank Ludowy ZakrzewoZakrzewo 62) Spółdzielczy Bank Ludowy ZłotówKrajenka, Okonek, Tarnówka, Złotów, Złotów m. 16.ZACHODNIOPOMORSKIE1) Gospodarczy BS BarlinekBarlinek, Bierzwnik, Dębno, Myślibórz, Nowogródek Pomorski, Pełczyce 2) BS BiałogardBarwice, Białogard, Białogard m., Biesiekierz, Dygowo, Grzmiąca, Karlino, Kołobrzeg, Kołobrzeg m., Koszalin m., Ustronie Morskie, Świeszyno, Tychowo 3) BS ChojnaBoleszkowice, Cedynia, Chojna, Mieszkowice, Moryń, Stare Czarnowo, Trzcińsko-Zdrój 4) Gospodarczy BS ChoszcznoChoszczno, Drawno, Krzęcin, Recz, Suchań 5) Bałtycki BS DarłowoBobolice, Darłowo, Darłowo m., Manowo, Mielno 6) BS GoleniówChociwel, Dobra, Dobra (Szczecińska), Goleniów, Ińsko, Łobez, Maszewo, Nowogard, Osina, Przybiernów, Radowo Małe, Stepnica, Węgorzyno 7) BS GryficeBrojce, Golczewo, Gryfice, Karnice, Resko, Rewal, Świerzno 8) BS GryfinoBanie, Gryfino, Widuchowa 9) BS JastrowieSzczecinek, Szczecinek m. 10) BS Kalisz PomorskiKalisz Pomorski, Wierzchowo, Złocieniec 11) BS MiędzyzdrojeDziwnów, Międzyzdroje, Świnoujście m. 12) BS PłotyPłoty 13) Powiatowy BS PoliceNowe Warpno, Police 14) BS Połczyn ZdrójDrawsko Pomorskie, Ostrowice, Połczyn Zdrój 15) BS PyrzyceBielice, Dobra, Dobrzany, Dolice, Kobylanka, Kozielice, Marianowo, Pyrzyce, Stara Dąbrowa, Stargard Szczeciński, Stargard Szczeciński m., Suchań, Warnice 16) BS SławnoBiały Bór, Malechowo, Polanów, Sianów, Sławno, Sławno m. 17) BS SzczecinDobra (Szczecińska), Kołbaskowo, Szczecin m. 18) Pomorski BS ŚwidwinBędzino, Borne Sulinowo, Brzeżno, Czaplinek, Gościno, Mielno, Rąbino, Rymań, Siemyśl, Sławoborze, Świdwin, Świdwin m. 19) BS TrzebiatówTrzebiatów 20) BS UstkaPostomino 21) BS WieleńTuczno 22) BS WolinKamień Pomorski, Lipiany, Przelewice, Wolin 23) Spółdzielczy Bank Ludowy ZakrzewoCzłopa 24) Spółdzielczy Bank Ludowy ZłotówMirosławiec, Wałcz, Wałcz m. 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 199, poz. 1934. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 94, poz. 1037, z 2002 r. Nr 16, poz. 151 i Nr 108, poz. 949 oraz z 2003 r. Nr 23, poz. 194. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie zezwolenia indywidualnego na obrót towarami o znaczeniu strategicznym, za wydanie certyfikatu importowego oraz za poświadczenie oświadczenia końcowego użytkownika (Dz. U. Nr 222, poz. 2207) Na podstawie art. 14 ust. 7 i art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 1250, późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Za wydanie zezwolenia indywidualnego na obrót towarami o znaczeniu strategicznym pobiera się opłatę w wysokości 50 złotych. § 2. Za wydanie certyfikatu importowego pobiera się opłatę w wysokości 50 złotych. § 3. Za poświadczenie oświadczenia końcowego użytkownika pobiera się opłatę w wysokości 50 złotych. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 1 lutego 2001 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie zezwolenia indywidualnego na obrót towarami o znaczeniu strategicznym, za wydanie certyfikatu importowego oraz za poświadczenie oświadczenia końcowego użytkownika (Dz. U. Nr 10, poz. 79). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1789 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych poza granicami państwa (Dz. U. Nr 223, poz. 2222) Na podstawie art. 20a ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych poza granicami państwa (Dz. U. Nr 115, poz. 1197, z 2001 r. Nr 5, poz. 51, z 2002 r. Nr 241, poz. 2078 oraz z 2003 r. Nr 204, poz. 1978) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 w ust. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) prawomocnego ukarania za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia przeciwko żołnierzowi postępowania karnego o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie, albo też zawieszenia w czynnościach służbowych oraz w razie uprawdopodobnionego podejrzenia popełnienia czynu, który jest zabroniony pod groźbą kary według prawa państwa pobytu, 3) wniosku żołnierza albo dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę poza granicami państwa, lub szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki lub komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach związanych z wyznaczaniem żołnierzy do służby poza granicami państwa w przypadku żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa na stanowisku służbowym, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 1 i 2,"; 2) w § 8: a) pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) bezpłatnych badań lekarskich i psychologicznych, 4) bezpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz bezpłatnego zaopatrzenia w leki i artykuły sanitarne, a także szczepień ochronnych,", b) w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w brzmieniu: "7) skierowania na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny w ramach urlopu zdrowotnego, o którym mowa w pkt 6."; 3) w § 11: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Badania lekarskie i psychologiczne, o których mowa w § 8 pkt 3, przeprowadza się w kraju przed rozpoczęciem pełnienia służby poza granicami państwa oraz bezpośrednio po powrocie do kraju w związku z zakończeniem pełnienia tej służby.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Żołnierze, o których mowa w § 8, są poddawani przed wyjazdem do pełnienia służby poza granicami państwa, a także, jeżeli zachodzi taka potrzeba, w trakcie tej służby wymaganym szczepieniom ochronnym."; 4) po § 12 dodaje się § 12a w brzmieniu: "§ 12a. 1. W trakcie badań psychologicznych, o których mowa w § 11 ust. 1, prowadzonych w związku z zakończeniem przez żołnierza pełnienia służby poza granicami państwa, psycholog wykonujący to badanie ustala również konieczność skierowania żołnierza na turnus leczniczo-profilaktyczny oraz określa wymagany czas trwania tego turnusu i dokonuje wpisu w tej sprawie w dokumentacji medycznej żołnierza. 2. Na turnus leczniczo-profilaktyczny kieruje żołnierza lekarz jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową po powrocie do kraju, na podstawie wpisu, o którym mowa w ust. 1. 3. W przypadku skierowania żołnierza na turnus leczniczo-profilaktyczny, gdy wymiar urlopu zdrowotnego jest krótszy od terminu, o którym mowa w § 12 ust. 1, urlop ten przedłuża się żołnierzowi o czas niezbędny do odbycia turnusu leczniczo-profilaktycznego. 4. W turnusie leczniczo-profilaktycznym może odpłatnie uczestniczyć osoba towarzysząca, jeżeli na taką potrzebę wskazał psycholog w dokumentacji medycznej żołnierza. 5. Czas trwania turnusu leczniczo-profilaktycznego nie może być dłuższy niż czternaście dni. 6. Turnusy leczniczo-profilaktyczne są organizowane w wojskowych szpitalach uzdrowiskowo-rehabilitacyjnych."; 5) w § 14 w ust. 1 wyrazy "§ 8 pkt 2 i 6" zastępuje się wyrazami "§ 8 pkt 2, 6 i 7"; 6) w § 18 w ust. 1 w pkt 4 dodaje się przecinek oraz pkt 5 w brzmieniu: "5) o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 1 i 2, skierowanemu w podróż służbową do polskich kontyngentów wojskowych, biorących udział w operacjach wojskowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych lub do kwater głównych i sztabów tych operacji". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7, z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 200, poz. 1687 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych uprawnień i obowiązków żołnierzy niezawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. Nr 223, poz. 2223) Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie szczegółowych uprawnień i obowiązków żołnierzy niezawodowych pełniących służbę poza granicami państwa (Dz. U. Nr 16, poz. 150) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5: a) w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) skierowanie na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny w ramach urlopu zdrowotnego, o którym mowa w pkt 3,", b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Żołnierzowi przed rozpoczęciem pełnienia służby poza granicami państwa oraz bezpośrednio po powrocie do kraju, w związku z zakończeniem pełnienia tej służby, przysługują bezpłatne badania lekarskie i psychologiczne. 4. Żołnierze przed wyjazdem do pełnienia służby poza granicami państwa, a także jeżeli zachodzi taka potrzeba w trakcie pełnienia tej służby, poddawani są wymaganym szczepieniom ochronnym."; 2) po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu: "§ 7a. 1. W trakcie badań psychologicznych, o których mowa w § 5 ust. 3, prowadzonych w związku z zakończeniem przez żołnierza pełnienia służby poza granicami państwa, psycholog wykonujący to badanie ustala również konieczność skierowania żołnierza na turnus leczniczo-profilaktyczny oraz określa wymagany czas trwania tego turnusu i dokonuje wpisu w tej sprawie w dokumentacji medycznej żołnierza. 2. Na turnus leczniczo-profilaktyczny kieruje żołnierza lekarz jednostki wojskowej, w której żołnierz był przygotowywany do pełnienia służby poza granicami państwa. 3. W przypadku skierowania żołnierza na turnus leczniczo-profilaktyczny, gdy wymiar urlopu zdrowotnego jest krótszy od terminu, o którym mowa w § 7 ust. 2, urlop ten przedłuża się żołnierzowi o czas niezbędny do odbycia turnusu leczniczo-profilaktycznego. 4. W turnusie leczniczo-profilaktycznym może odpłatnie uczestniczyć osoba towarzysząca, jeżeli na taką potrzebę wskazał psycholog w dokumentacji medycznej żołnierza. 5. Czas trwania turnusu leczniczo-profilaktycznego nie może być dłuższy niż czternaście dni. 6. Turnusy leczniczo-profilaktyczne organizowane są w wojskowych szpitalach uzdrowiskowo-rehabilitacyjnych."; 3) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. W stosunku do żołnierzy uczestniczących w przedsięwzięciach reprezentacyjnych poza granicami państwa nie stosuje się przepisów § 3 pkt 2, § 5 ust. 1 pkt 2-3a, ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3, a także § 7, § 7a i § 10, a w stosunku do żołnierzy uczestniczących w szkoleniach i ćwiczeniach wojskowych oraz w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych lub zapobieżenia aktom terroryzmu oraz ich skutkom poza granicami państwa nie stosuje się przepisów § 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 3 oraz § 7 w części dotyczącej urlopu dodatkowego oraz wykorzystania urlopu zdrowotnego łącznie z niewykorzystanym urlopem wypoczynkowym.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, informacji oraz oświadczeń podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 224, poz. 2224) Na podstawie art. 28a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, informacji oraz oświadczeń podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 229, poz. 1917) załączniki nr 1-13, 16 i 17 otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1-15 do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Wzory stanowiące załączniki do rozporządzenia stosuje się do dochodów uzyskanych (strat poniesionych) od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, których rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2004 r., a zakończy się po dniu wejścia w życie rozporządzenia. 3. Podatnicy, o których mowa w ust. 2, stosują wzory formularzy obowiązujące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2003 r. (poz. 2224) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 137, poz. 1302, Nr 180, poz. 1759, Nr 202, poz. 1957, Nr 217, poz. 2124 i Nr 223, poz. 2218. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 224, poz. 2226) Na podstawie art. 24a ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji."; 2) w § 22 w ust. 1 pkt 2 otrzymują brzmienie: "2) w ostatnim dniu roku podatkowego, jest obowiązany wpisać do księgi kwoty przychodów odnoszące się do zdarzeń określonych w art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym zaistniałych w grudniu danego roku podatkowego, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione faktury w roku następnym, a po ich wystawieniu wpisać numery i daty faktur w księdze za dany rok podatkowy w kolumnie "Uwagi" przy każdej pozycji odnoszącej się do danej transakcji.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96 poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201 i Nr 223, poz. 2217. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 224, poz. 2227) Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 219, poz. 1836 oraz z 2003 r. Nr 148, poz. 1449) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w ostatnim dniu roku podatkowego, jest obowiązany wpisać do ewidencji kwoty przychodów (według poszczególnych stawek), odnoszące się do zdarzeń określonych w art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym, zaistniałych w grudniu danego roku podatkowego, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, zostaną wystawione faktury w roku następnym, a po ich wystawieniu wpisać numery i daty faktur w ewidencji przychodów za dany rok podatkowy w kolumnie - "Uwagi" przy każdej pozycji odnoszącej się do danej transakcji."; 2) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. Zapisy w ewidencji są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 3-5 i 7, nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni."; 3) w § 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnik może prowadzić ewidencję przy użyciu technik informatycznych. Na koniec każdego miesiąca, w terminie, o którym mowa w § 8, podatnik jest obowiązany sporządzić wydruk zapisów dokonanych za dany miesiąc. Wydruk powinien być zgodny z wzorem ewidencji określonym w załączniku do rozporządzenia."; 4) w § 11 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) po zakończeniu każdego miesiąca, w terminie, o którym mowa w § 8, sporządzi zestawienie, w którym wykaże przychody na podstawie danych zawartych w tej ewidencji, według poszczególnych stawek ryczałtu, z uwzględnieniem różnic między obrotem, w rozumieniu przypisów ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym."; 5) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. 1. Jeżeli podatnik dokonuje od przychodów odliczeń, jest obowiązany wykazać odliczenia w odrębnych pozycjach ewidencji i zmniejszyć o te kwoty wartość przychodu stanowiącego podstawę opodatkowania. 2. Jeżeli podatnik uzyskuje przychody opodatkowane różnymi stawkami i dokonuje odliczeń od przychodów, odliczeń tych, do wysokości określonej w ustawie o podatku dochodowym, dokonuje od każdego rodzaju przychodu w takim stosunku, w jakim w roku podatkowym pozostają poszczególne przychody opodatkowane różnymi stawkami w ogólnej kwocie przychodów. 3. Po zakończeniu miesiąca, w terminie, o którym mowa w § 8, należy podsumować zapisy, obliczyć i wpisać do ewidencji kwotę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, a także kwoty przysługujących obniżek oraz ulg od tego ryczałtu. W przypadku prowadzenia więcej niż jednej ewidencji, sumy miesięczne zapisów z poszczególnych ewidencji należy przenieść do jednej z nich i podsumować. 4. Jeżeli wystąpią okoliczności powodujące obowiązek dokonania doliczeń, podatnik jest obowiązany wykazać w ewidencji doliczone kwoty wydatków i zwiększyć o te kwoty odpowiednio wartość przychodu podlegającego opodatkowaniu lub należny ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio w przypadku prowadzenia ewidencji, o których mowa w § 10 i 11."; 6) w § 14 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Nie podlegają objęciu wykazem budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym. 6. W razie zmiany formy opodatkowania, jeżeli podatnik prowadził ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 22n ustawy o podatku dochodowym, może kontynuować prowadzenie tej ewidencji, w sposób określony w przepisach rozporządzenia, pod warunkiem że ewidencja ta odpowiadać będzie wymogom określonym w ust. 1.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 202, poz. 1958. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 224, poz. 2228) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, zwanego dalej "podatkiem", od podatników posiadających zakłady (oddziały), położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika, zwanych dalej "podatnikami"; 2) wzór i terminy składania przez podatników informacji o zakładach (oddziałach) oraz liczbie osób świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach), zwanej dalej "informacją podatnika"; 3) sposób zwrotu nadpłaty w przekazanych jednostkom samorządu terytorialnego dochodach z tytułu udziału w podatku, wynikającej z rozliczenia rocznego wpływów z podatku. § 2. 1. Rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dokonuje naczelnik urzędu skarbowego, właściwy dla podatnika, zwany dalej "naczelnikiem urzędu skarbowego". 2. Rozliczenie kwoty wpływów z tytułu podatku następuje na podstawie danych zawartych w informacjach podatników. Wzór informacji stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. 1. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje jednostkom samorządu terytorialnego, na których obszarze podatnicy posiadają zakłady (oddziały), należne im dochody, o których mowa w § 2 ust. 1, uwzględniając dane zawarte w informacjach podatników, nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym podatek wpłynął na rachunek urzędu skarbowego. 2. W przypadku gdy kwota należnych poszczególnym jednostkom samorządu terytorialnego dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1, nie przekracza miesięcznie 100 zł, naczelnik urzędu skarbowego przekazuje dochody w okresach półrocznych. § 4. 1. Informacja podatnika zawiera: 1) wykaz zakładów (oddziałów) podatnika, ze wskazaniem jednostek samorządu terytorialnego, na których obszarze te zakłady (oddziały) są położone; 2) liczbę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, świadczących pracę w poszczególnych zakładach (oddziałach), ustaloną według stanu: a) na ostatni dzień miesiąca, za który przypada zaliczka na podatek - dla rozliczenia dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1, w trakcie roku podatkowego, b) na ostatni dzień roku podatkowego, za który składane jest zeznanie o wysokości dochodu (straty), osiągniętego w roku podatkowym - dla ostatecznego rozliczenia dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1, za ostatni miesiąc roku podatkowego; 3) procentowy udział liczby zatrudnionych w zakładach (oddziałach), położonych na obszarze poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego, w liczbie zatrudnionych ogółem, stanowiący podstawę do ustalenia przez naczelnika urzędu skarbowego należnych poszczególnym jednostkom samorządu terytorialnego dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1. 2. Informacja podatnika jest przekazywana naczelnikowi urzędu skarbowego: 1) łącznie z deklaracją albo w terminie wpłaty zaliczki na podatek w przypadku braku obowiązku złożenia deklaracji, za pierwszy miesiąc roku podatkowego; 2) każdorazowo, łącznie z deklaracją albo w terminie wpłaty zaliczki na podatek w przypadku braku obowiązku złożenia deklaracji, jeżeli w trakcie roku podatkowego wystąpią zmiany stanu zatrudnienia, wpływające na zmianę procentowego udziału liczby zatrudnionych w zakładach (oddziałach) położonych na terenie danej jednostki samorządu terytorialnego, w liczbie zatrudnionych ogółem; 3) łącznie z rocznym zeznaniem podatkowym, za ostatni miesiąc roku podatkowego. § 5. Liczbę osób zatrudnionych w zakładzie (oddziale) podatnika ustala się, biorąc pod uwagę miejsce świadczenia pracy, wynikające z umowy o pracę, zgodnie z zasadami metodycznymi statystyki, określonymi w odrębnych przepisach. § 6. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje jednostkom samorządu terytorialnego, za każde półrocze w terminie 40 dni od jego upływu, informacje zawierające dane, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 i 3, wraz z informacjami o stanie i terminach realizacji ich dochodów, o których mowa w § 2 ust. 1. § 7. 1. Nadpłatę w przekazanych danym jednostkom samorządu terytorialnego dochodach, o których mowa w § 2 ust. 1, wynikającą z rozliczenia rocznego wpływów z podatku, potrąca się z dochodów z tytułu udziału w podatku, należnych tym jednostkom samorządu terytorialnego za najbliższe trzy miesiące. 2. W przypadku braku możliwości potrącenia nadpłaty, o której mowa w ust. 1, jednostka samorządu terytorialnego dokonuje jej zwrotu w sześciu kolejnych, równych ratach miesięcznych, poczynając od 20 dnia od daty otrzymania w tej sprawie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2228) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 11 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 228, poz. 2257) Art. 1. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 117 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rzecznika dyscyplinarnego urzędu powołuje dyrektor generalny urzędu spośród podległych mu członków korpusu służby cywilnej, a dla spraw dyscyplinarnych Głównego Inspektora Audytu Wewnętrznego i dyrektora generalnego urzędu - Szef Służby Cywilnej."; 2) w art. 118 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy, z zastrzeżeniem przepisów o ochronie tajemnicy ustawowo chronionej. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia ze służby cywilnej albo kary wydalenia z pracy w urzędzie, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę spośród członków korpusu służby cywilnej."; 3) w art. 137: a) w ust. 1 wyrazy "do dnia 31 grudnia 2003 r." zastępuje się wyrazami "do dnia 31 grudnia 2010 r.", b) w ust. 2 wyrazy "Z dniem 1 stycznia 2004 r." zastępuje się wyrazami "Z dniem 1 stycznia 2011 r.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz. 1403 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 150, poz. 1237, Nr 153, poz. 1271, Nr 238, poz. 2025 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 228, poz. 2256. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 228, poz. 2261) Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) uchyla się art. 21; 2) uchyla się art. 42; 3) uchyla się art. 44; 4) uchyla się art. 47; 5) uchyla się art. 66; 6) art. 71 otrzymuje brzmienie: "Art. 71. W ustawie z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477, Nr 123, poz. 1352 oraz z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 5 wyrazy "Naczelnego Sądu Administracyjnego" zastępuje się wyrazami "sądu administracyjnego"; 2) w art. 27 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje stronie skarga do sądu administracyjnego w przypadku jego niezgodności z prawem. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) nie stosuje się."."; 7) art. 75 otrzymuje brzmienie: "Art. 75. W ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych towarów tekstylnych i odzieżowych (Dz. U. Nr 110, poz. 1188 oraz z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572) w art. 2 w ust. 5 wyrazy "Naczelnego Sądu Administracyjnego" zastępuje się wyrazami "sądu administracyjnego"."; 8) art. 81 otrzymuje brzmienie: "Art. 81. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1352 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 125, poz. 1063 i Nr 153, poz. 1271) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 6 wyrazy "Naczelnego Sądu Administracyjnego" zastępuje się wyrazami "sądu administracyjnego"; 2) w art. 36 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje stronie skarga do sądu administracyjnego w przypadku jego niezgodności z prawem. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) nie stosuje się."."; 9) w art. 84: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w art. 17 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Decyzje w sprawach odosobnienia są ostateczne i mogą być zaskarżone bezpośrednio do sądu administracyjnego w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, z tym że sąd wyznacza rozprawę w terminie 7 dni od daty otrzymania skargi. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) nie stosuje się.";", b) dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) w art. 20 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Decyzje organów cenzury i kontroli są ostateczne i mogą być zaskarżone bezpośrednio do sądu administracyjnego. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) nie stosuje się."."; 10) po art. 84 dodaje się art. 84a-84c w brzmieniu: "Art. 84a. W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o ochronie przed przywozem na polski obszar celny towarów subsydiowanych (Dz. U. Nr 125, poz. 1063) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 6 wyrazy "Naczelnego Sądu Administracyjnego" zastępuje się wyrazami "sądu administracyjnego"; 2) w art. 30 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje stronie skarga do sądu administracyjnego w przypadku jego niezgodności z prawem. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) nie stosuje się.". Art. 84b. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840 i Nr 189, poz. 1850) w art. 33 w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "Naczelnego Sądu Administracyjnego" zastępuje się wyrazami "sądu administracyjnego". Art. 84c. W ustawie z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 156, poz. 1301) w art. 21 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Decyzje organów cenzury i kontroli są ostateczne i mogą być zaskarżone bezpośrednio do sądu administracyjnego. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) nie stosuje się."."; 11) po art. 102 dodaje się art. 102a w brzmieniu: "Art. 102a. W sprawach, w których wniosek o rozpoznanie sporu o właściwość między organem administracji publicznej a sądem nie został rozpoznany przez Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym do dnia 1 stycznia 2004 r., Sąd Najwyższy umorzy postępowanie. Strona może ponownie wystąpić o rozpoznanie sprawy do właściwego sądu powszechnego albo organu administracji publicznej.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 171, poz. 1663, Nr 192, poz. 1873 i Nr 228, poz. 2256. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 137--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 138--z dnia 17 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalania wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej 139--z dnia 21 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego wykazu świadczeń dodatkowych, które mogą być przyznane osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi, oraz trybu ich przyznawania 140--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów burmistrza Miasta i Gminy Myślenice w województwie małopolskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 141--z dnia 15 stycznia 2003 r. w sprawie nadania statutu Polskiej Konfederacji Sportu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 142--z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakim powinni odpowiadać funkcjonariusze Służby Więziennej 143--z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu nadawania stopni funkcjonariuszom Służby Więziennej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 144--z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1507--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Republiki Bułgarii, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. 1508--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Republiki Estońskiej, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. 1509--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Republiki Litewskiej, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. 1510--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Republiki Łotewskiej, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. 1511--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Rumunii, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. 1512--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Republiki Słowackiej, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. 1513--z dnia 9 lipca 2003 r. o ratyfikacji Protokołu do Traktatu Północnoatlantyckiego o Akcesji Republiki Słowenii, sporządzonego w Brukseli dnia 26 marca 2003 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1514--z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie zwolnienia od cła paliw przewożonych w standardowych zbiornikach przeznaczonych do działalności gospodarczej naczep lub przyczep, wyposażonych w układy chłodzenia 1515--z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie odsetek wyrównawczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1516--z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie inspekcji i dokumentów bezpieczeństwa statku morskiego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1517--z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: EUROPEJSKA KONWENCJA 1912--o koprodukcji filmowej, sporządzona w Strasburgu dnia 2 października 1992 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1913--z dnia 6 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Europejskiej konwencji o koprodukcji filmowej, sporządzonej w Strasburgu dnia 2 października 1992 r. MEMORANDUM 1914--sporządzone w Londynie dnia 28 maja 2003 r. o porozumieniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dotyczące planu międzynarodowej obserwacji naukowej prowadzonej przez Komisję do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1915--z dnia 17 lipca 2003 r. w sprawie zatwierdzenia Memorandum o porozumieniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dotyczącego planu międzynarodowej obserwacji naukowej prowadzonej przez Komisję do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki, sporządzonego w Londynie dnia 28 maja 2003 r. UMOWA 1916--podpisana w Kijowie dnia 25 czerwca 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-ukraińską granicę państwową, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1917--z dnia 14 lipca 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Gabinetem Ministrów Ukrainy o współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-ukraińską granicę państwową, podpisanej w Kijowie dnia 25 czerwca 2001 r. POROZUMIENIE 1918--z dnia 15 listopada 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o zmianie artykułu 3 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości, sporządzonej w Warszawie dnia 3 października 2001 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1919--z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem z dnia 15 listopada 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o zmianie artykułu 3 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości, sporządzonej w Warszawie dnia 3 października 2001 r. PROGRAM WSPÓŁPRACY 1920--podpisany w Warszawie dnia 9 kwietnia 2003 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowenii w dziedzinie kultury, nauki i oświaty na lata 2003-2006, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1921--z dnia 11 sierpnia 2003 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Programem współpracy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Słowenii w dziedzinie kultury, nauki i oświaty na lata 2003-2006, podpisanym w Warszawie dnia 9 kwietnia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1975--z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości, za prawo do dysponowania częstotliwością oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości 1976--z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie opłat za prawo do dysponowania częstotliwością przez komórki organizacyjne, organy i jednostki organizacyjne na potrzeby służb rządowych 1977--z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności pieniężnych i świadczeń otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa i pracowników wojska zatrudnionych w jednostkach wojskowych wykonujących zadania poza granicami państwa 1978--z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie pełnienia służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych poza granicami państwa 1979--z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa 1980--z dnia 26 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji 1981--z dnia 26 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1982--z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie norm wyżywienia, przypadków, w których funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, oraz wysokości tego równoważnika ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1983--z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie regulaminów przewoźników lotniczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1984--z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań technicznych i organizacyjnych dotyczących wytwarzania środków żywienia zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1985--z dnia 31 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności 1986--z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie warunków i sposobu zaopatrzenia osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych w protezy, przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze 1987--z dnia 13 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1988--z dnia 12 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 224--z dnia 13 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 225--z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów w szkołach publicznych 226--z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych uzależnieniem ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 227--z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie formularza ewidencyjnego stosowanego w żegludze śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 228--z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie dokumentów potwierdzających dokonanie wwozu towaru do kraju przeznaczenia oraz wzoru formularza, na którym składa się oświadczenie o wywozie danego towaru w określonej ilości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 229--z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie wykazu chorób funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby oraz chorób i schorzeń, które istniały przed przyjęciem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby na określonych stanowiskach 230--z dnia 14 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontroli ruchu drogowego 231--z dnia 14 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykroczeń, za które strażnicy straży gminnych są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 247--z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie sposobu stosowania kursów walut obcych, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski, w celu ustalania wartości celnej 248--z dnia 13 lutego 2003 r. w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 249--z dnia 13 lutego 2003 r. w sprawie uchylenia stosowania tymczasowej opłaty celnej dodatkowej w odniesieniu do niektórych produktów stalowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 250--z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy 251--z dnia 12 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 252--z dnia 11 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów kart rejestracyjnych, sposobu ich wypełniania oraz katalogów rodzajów przestępstw, cech rysopisowych i znaków szczególnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 14 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. Nr 26, poz. 230) Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649, z 2001 r. Nr 27, poz. 298, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 129, poz. 1444 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 183, poz. 1524, Nr 199, poz. 1671, Nr 216, poz. 1825 i 1826 i Nr 238, poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. z 2003 r. Nr 14, poz. 144) po § 19 dodaje się § 19a w brzmieniu: "§ 19a. Zachowują ważność upoważnienia do wykonywania kontroli ruchu drogowego wydane na podstawie rozporządzenia, o którym mowa w § 20.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 lutego 2003 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 12 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 30, poz. 251) Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 maja 1998 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 59, poz. 378, z 1999 r. Nr 3, poz. 27 i Nr 16, poz. 151, z 2000 r. Nr 9, poz. 124, z 2001 r. Nr 20, poz. 241 oraz z 2002 r. Nr 16, poz. 152) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 lutego 2003 r. (poz. 251) WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY, NA KTÓRE MOGĄ BYĆ NAŁOŻONE OPŁATY CELNE DODATKOWE KOD PCNNazwa towaru 12 0102Bydło żywe: 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: 0102 90 05 0- - - O masie nieprzekraczającej 80 kg - - - O masie przekraczającej 80 kg, ale nieprzekraczającej 160 kg: 0102 90 21 0- - - - Rzeźne 0102 90 29 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Krowy: 0102 90 61 0- - - - - Rzeźne 0102 90 69 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0102 90 71 0- - - - - Rzeźne 0102 90 79 0- - - - - Pozostałe 0103Trzoda chlewna żywa: - Pozostałe: 0103 91- - O masie mniejszej niż 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domowe 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie nie mniejszej niż 160 kg 0103 92 19 0- - - - Pozostałe 0104Owce i kozy, żywe: 0104 10- Owce: - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia) 0104 10 80 0- - - Pozostałe 0104 20- Kozy: 0104 20 90 0- - Pozostałe 0105Drób domowy żywy - to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki: - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski 0105 11 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski 0105 11 99 0- - - - Pozostałe 0105 12 00 0- - Indyki 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsi 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczki - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie nie większej niż 2.000 g 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus o masie większej niż 2.000 g 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczki 0105 99 20 0- - - Gęsi 0105 99 30 0- - - Indyki 0105 99 50 0- - - Perliczki 0201Mięso wołowe świeże lub chłodzone: 0201 10 00 0- Tusze i półtusze 0201 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane" 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 90 0- - Pozostałe 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso wołowe mrożone: 0202 10 00 0- Tusze i półtusze 0202 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane" 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 90 0- - Pozostałe 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder - kawałki 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone: - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, chłodzone lub mrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 12- - Niecięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 25- - Niecięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 32 90 0- - - Perliczki 0207 33- - Niecięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 33 90 0- - - Perliczki 0207 34- - Otłuszczone wątróbki, świeże lub chłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi 0207 34 90 0- - - Z kaczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż otłuszczone wątróbki 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 81 0- - - - - Otłuszczone wątróbki gęsie 0207 36 85 0- - - - - Otłuszczone wątróbki kacze 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: 0401 10- O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1% masy: 0401 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 10 90 0- - Pozostałe 0401 20- O zawartości tłuszczu przekraczającej 1% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 3% masy: 0401 20 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 3% masy: 0401 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 99 0- - - Pozostałe 0401 30- O zawartości tłuszczu przekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 21% masy: 0401 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 21% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0401 30 31 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 39 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 45% masy: 0401 30 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 99 0- - - Pozostałe 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 99 0- - - Pozostałe - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 11% masy: 0402 21 17 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 11% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 19 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe: 0402 91- - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 8% masy: 0402 91 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 8% masy, ale nieprzekraczającej 10% masy: 0402 91 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 91 51 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 59 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 99 0- - - - Pozostałe 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 9,5% masy: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 9,5% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 99 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 99 0- - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy 0405 90 90 0- - Pozostałe 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie: 0407 00 11 1- - - - Indycze 0407 00 11 9- - - - Gęsie 0407 00 19 0- - - Pozostałe 0407 00 30 0- - Pozostałe 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałe 0408 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłe 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z mrożonymi - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałe 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 80 0- - - Pozostałe 0409 00 00 0Miód naturalny 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkach, świeże, chłodzone, mrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: 0504 00 00 1- Żołądki drobiowe 0504 00 00 9- Pozostałe 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 10- - Róże: 0603 10 10 1- - - Od 1 czerwca do 31 października 0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 20- - Goździki: 0603 10 20 1- - - Od 1 czerwca do 31 października 0603 10 20 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 50- - Chryzantemy: 0603 10 50 1- - - Od 1 czerwca do 31 października 0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0702 00 00Pomidory, świeże lub chłodzone: 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia 0702 00 00 3- Od 1 do 14 maja 0702 00 00 5- Od 15 do 31 maja 0702 00 00 7- Od 1 czerwca do 30 września 0702 00 00 8- Od 1 do 31 października 0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub chłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka 0703 10 19 0- - - Pozostałe 0703 10 90 0- - Szalotka 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub chłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste: 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja 0704 10 00 5- - Od 1 czerwca do 30 listopada 0704 10 00 9- - Od 1 grudnia do 31 grudnia 0704 20 00 0- Brukselka 0704 90- Pozostałe: 0704 90 10 0- - Biała kapusta i czerwona kapusta 0704 90 90 0- - Pozostałe 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub chłodzone: - Sałata: 0705 11 00- - Sałata głowiasta: 0705 11 00 1- - - Od 1 stycznia do 31 marca 0705 11 00 3- - - Od 1 kwietnia do 30 listopada 0705 11 00 9- - - Od 1 grudnia do 31 grudnia 0705 19 00 0- - Pozostała - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum) 0705 29 00 0- - Pozostała 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub chłodzone: 0706 10 00 0- Marchew i rzepa 0706 90- Pozostałe: 0706 90 10 0- - Selery (korzeniowe lub niemieckie) 0706 90 30 0- - Chrzan (Cochlearia armoracia) 0706 90 90 0- - Pozostałe 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja 0707 00 05 6- - Od 16 maja do 30 września 0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października 0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada 0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia 0707 00 90 0- Korniszony 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone: 0710 10 00 0- Ziemniaki - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch siewny (Pisum sativum) 0710 22 00 0- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0710 29 00 0- - Pozostałe 0710 30 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0710 80- Pozostałe warzywa: - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 51 0- - - Słodka papryka 0710 80 59 0- - - Pozostałe - - Grzyby: 0710 80 61 0- - - Z rodzaju Agaricus 0710 80 69 0- - - Pozostałe 0710 80 70 0- - Pomidory 0710 80 85 0- - Szparagi 0710 80 95 0- - Pozostałe 0710 90 00 0- Mieszanki warzyw 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 20 00 0- Cebula - Grzyby, uszaki (Auricularia spp.), trzęsaki (Tremella spp.) i trufle: 0712 31 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 0712 32 00 0- - Uszaki (Auricularia spp.) 0712 33 00 0- - Trzęsaki (Tremella spp.) 0712 39 00 0- - Pozostałe 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: 0712 90 05 0- - Ziemniaki, nawet cięte w kawałki lub plasterki, ale dalej nieprzetworzone - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany siewne 0712 90 19 0- - - Pozostałe 0712 90 30 0- - Pomidory 0712 90 50 0- - Marchew 0712 90 90 0- - Pozostałe 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże: 0809 20- Wiśnie i czereśnie: 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0809 20 05 5- - - Od 1 czerwca do 15 lipca 0809 20 05 9- - - Od 16 lipca do 31 grudnia 0809 20 95 0- - Pozostaje 0809 40- Śliwki i owoce tarniny: 0809 40 05- - Śliwki: 0809 40 05 1- - - Od 1 stycznia do 30 czerwca 0809 40 05 5- - - Od 1 lipca do 30 września 0809 40 05 9- - - Od 1 października do 31 grudnia 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki: 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia 0810 10 00 3- - Od 1 maja do 31 lipca 0810 10 00 9- - Od 1 sierpnia do 31 grudnia 0810 20- Maliny, jeżyny, morwy i owoce mieszańców malin z jeżynami: 0810 20 10 0- - Maliny 0810 20 90 0- - Pozostałe 0810 30- Czarne, białe lub czerwone porzeczki oraz agrest: 0810 30 10 0- - Czarne porzeczki 0810 30 30 0- - Czerwone porzeczki 0810 30 90 0- - Pozostałe 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie, mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10- Truskawki i poziomki: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 10 19 0- - - Pozostałe 0811 10 90 0- - Pozostałe 0811 20- Maliny, jeżyny, morwy, owoce mieszańców malin z jeżynami, czarne, białe lub czerwone porzeczki i agrest: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 20 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 20 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 20 31 0- - - Maliny 0811 20 39 0- - - Czarne porzeczki 0811 20 51 0- - - Czerwone porzeczki 0811 20 59 0- - - Jeżyny i morwy 0811 20 90 0- - - Pozostałe 0811 90- Pozostałe: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 0811 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0811 90 39 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 90 50 0- - - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium - - - Wiśnie i czereśnie: 0811 90 75 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus) 0811 90 80 0- - - - Pozostałe 0811 90 95 0- - - Pozostałe 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwyczajnej i mieszanki żyta z pszenicą (meslin): 1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą (meslin) 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1002 00 00 0Żyto 1003 00Jęczmień: 1003 00 10 0- Nasiona 1003 00 90 0- Pozostały 1004 00 00 0Owies 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 10 00 0- Gryka 1008 20 00 0- Proso 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale) 1008 90 90 0- - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1103Kasze, mączki i granulki zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 10 0- - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1103 13 90 0- - - Pozostałe 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 10 0- - - Z żyta 1103 19 30 0- - - Z jęczmienia 1103 19 40 0- - - Z owsa 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 10 0- - Z żyta 1103 20 20 0- - Z jęczmienia 1103 20 30 0- - Z owsa 1103 20 40 0- - Z kukurydzy 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 60 0- - Z pszenicy 1103 20 90 0- - Pozostałe 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki ziemniaczane: 1105 10 00 0- Mąka, mączka i proszek 1105 20 00 0- Płatki i granulki 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Pozostałe: 1107 10 99 0- - - Pozostałe 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 10 0- - Do siewu 1205 10 90 0- - Pozostałe 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 1- - Do siewu 1205 90 00 9- - Pozostałe 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: - Nasiona roślin pastewnych: 1209 23- - Nasiona kostrzewy: 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.) 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.) 1209 23 80 0- - - Pozostałe 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.): 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (włącznie z rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.) 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.) 1209 26 00 0- - Nasiona tymotki 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny z rodzaju Poa (Poa palustris L., Poa trivalis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis) 1209 29 80 0- - - Pozostałe 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, niemielone, niesproszkowane ani nie w formie granulek 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina 1210 20 90 0- - Pozostałe 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 13 00 0- - Z chmielu 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 10 90 0- - Pozostałe 1507 90- Pozostałe: 1507 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 90 90- - Pozostałe: 1507 90 90 1- - - Rafinowane, konfekcjonowane 1507 90 90 9- - - Pozostałe 1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje: 1512 11- - Olej surowy: 1512 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1512 11 91 0- - - - Olej słonecznikowy 1512 11 99 0- - - - Olej z krokosza balwierskiego 1512 19- - Pozostałe: 1512 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1512 19 91- - - - Olej słonecznikowy: 1512 19 91 1- - - - - Rafinowany, konfekcjonowany 1512 19 91 9- - - - - Pozostały 1512 19 99- - - - Olej z krokosza balwierskiego: 1512 19 99 1- - - - - Rafinowany, konfekcjonowany 1512 19 99 9- - - - - Pozostały - Olej bawełniany i jego frakcje: 1512 21- - Olej surowy, nawet z którego został usunięty gossypol: 1512 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 21 90 0- - - Pozostały 1512 29- - Pozostałe: 1512 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 29 90 0- - - Pozostałe 1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu erukowego oraz ich frakcje: 1514 11- - Olej surowy: 1514 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 11 90 0- - - Pozostały 1514 19- - Pozostały: 1514 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 19 90- - - Pozostały: 1514 19 90 1- - - - Rafinowany, konfekcjonowany 1514 19 90 9- - - - Pozostały - Pozostały: 1514 91- - Olej surowy: 1514 91 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 91 90 0- - - Pozostały 1514 99- - Pozostały: 1514 99 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 99 90- - - Pozostały: 1514 99 90 1- - - - Rafinowane, konfekcjonowane 1514 99 90 9- - - - Pozostały 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10%, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1517 10 90 0- - Pozostałe 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10%, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka - - Pozostałe: 1517 90 91 0- - - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty w rodzaju stosowanych jako preparaty ułatwiające wyjmowanie z formy 1517 90 99 0- - - Pozostałe 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 1601 00 10 0- Z wątroby - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane 1601 00 99 0- - Pozostałe 1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane 1602 20- Z wątroby dowolnych zwierząt: - - Z wątroby gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające 75% masy lub więcej otłuszczonej wątroby 1602 20 19 0- - - Pozostałe 1602 20 90 0- - Pozostałe - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze 1602 31 19 0- - - - Pozostałe 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów1) 1602 31 90 0- - - Pozostałe 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 32 11 0- - - - Niegotowane 1602 32 19 0- - - - Pozostałe 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów1) 1602 32 90 0- - - Pozostałe 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 39 21 0- - - - Niegotowane 1602 39 29 0- - - - Pozostałe 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa drobiowego lub podrobów1) 1602 39 80 0- - - Pozostałe - Z wieprzowiny: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych 1602 41 90 0- - - Pozostałe 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych 1602 42 90 0- - - Pozostałe 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 90 0- - - Pozostałe 1602 50- Z wołowiny: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina peklowana ("corned beef") 1602 50 39 0- - - - Pozostałe 1602 50 80 0- - - Pozostałe 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby ze świń domowych - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso wołowe lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy lub więcej glukozy: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym, co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza 1702 40 90 0- - Pozostałe 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy 1702 60 95 0- - Pozostałe 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 30 0- - Izoglukoza 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1901 20 00 0- Mieszaniny i ciasta do wytworzenia wyrobów piekarniczych objętych pozycją 1905 1901 90- Pozostałe: - - Ekstrakt słodowy: 1901 90 11 0- - - O zawartości suchego ekstraktu 90% masy lub większej 1901 90 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 1901 90 91 0- - - Niezawierający tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy ani skrobi, lub zawierający mniej niż 1,5% tłuszczu z mleka, 5% sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym) lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi, z wyłączeniem przetworów spożywczych w postaci proszku z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 9- - - - Pozostałe 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1904 10- Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych: 1904 10 10 0- - Otrzymane z kukurydzy 1904 10 30 0- - Otrzymane z ryżu 1904 10 90 0- - Pozostałe 1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych: 1904 20 10 0- - Preparaty typu Müsli bazujące na nieprażonych płatkach zbożowych - - Pozostałe: 1904 20 91 0- - - Otrzymywane z kukurydzy 1904 20 95 0- - - Otrzymywane z ryżu 1904 20 99 0- - - Pozostałe 1904 30 00 0- Pszenica spęczniona 1904 90- Pozostałe: 1904 90 10 0- - Ryż 1904 90 80 0- - Pozostałe 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek 2002 10 90 0- - Pozostałe 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok jabłkowy: 2009 71- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 71 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - Pozostały: 2009 71 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 71 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru 2009 79- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 79 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto 2009 79 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 79 30 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - - Pozostały: 2009 79 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 79 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 79 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny 2106 90 59 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi 2106 90 98 0- - - Pozostałe 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, również granulowane: 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 10 90 0- - Pozostałe 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 20 90 0- - Pozostałe 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 28% masy, których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito, zawiera 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 30 90 0- - Pozostałe 2302 40- Z pozostałych zbóż: 2302 40 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 28% masy, których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito, zawiera 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 40 90 0- - Pozostałe 2302 50 00 0- Z roślin strączkowych 2309Preparaty w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy lub mniej skrobi: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 13 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 15 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 10 19 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 33 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 39 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 53 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 59 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 70 0- - - Niezawierająca skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierająca produkty mleczne 2309 10 90 0- - Pozostała 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich 2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze dodatkowej 5 do niniejszego działu - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy lub mniej skrobi: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 33 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 35 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 90 39 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 43 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 49 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 53 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 59 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 70 0- - - - Niezawierające skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierające produkty mleczne - - - Pozostałe: 2309 90 91 0- - - - Wysłodki buraczane z dodatkiem melasy - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające 49% masy lub więcej chlorku choliny, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe 2309 90 99- - - - - Pozostałe: 2309 90 99 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 99 3- - - - - - Przedmieszki 2309 90 99 9- - - - - - Pozostałe 2401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe: 2401 10- Tytoń nieodżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 10 49 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 20 49 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 20 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 20 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 30 00 0- Odpady tytoniu 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek z serwatki, zawierające więcej niż 80% masy białka serwatki, w przeliczeniu na suchą masę), albuminiany i pozostałe pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostała 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 3505 10 90 0- - - Pozostałe 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 1) Przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 13 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 110, poz. 1048) Na podstawie art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 150, poz. 1681) w załączniku nr 8 wprowadza się następujące zmiany: 1) w tabeli 3 w poz. 1 w kolumnie 3 "Kryteria" wyrazy "od dnia 1 lipca 2003 r." zastępuje się wyrazami "od dnia 1 maja 2004 r."; 2) w tabeli 6 w poz. 7 w kolumnie 2 "Zadania egzaminacyjne" wyrazy "od dnia 1 lipca 2003 r." zastępuje się wyrazami "od dnia 1 maja 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych inspektorów kontroli skarbowej i pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 133, poz. 1239) Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wzory legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych inspektorów kontroli skarbowej i pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, organy właściwe do ich wydawania, sposób ich wydawania, wymiany, składania do depozytu i zwrotu oraz sposób posługiwania się nimi. § 2. 1. Inspektorzy kontroli skarbowej, zwani dalej "inspektorami", na czas pełnienia funkcji inspektora otrzymują legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne. 2. Wzór legitymacji służbowej inspektora zatrudnionego w jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej stanowi załącznik nr 1 i 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, zwani dalej "pracownikami", na czas trwania stosunku pracy otrzymują legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne. 2. Wzór legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 3 i 4 do rozporządzenia. § 4. 1. Inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych, o których mowa w art. 11g ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, na czas trwania stosunku pracy otrzymują legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne. 2. Wzór legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 5. Wzór znaku identyfikacyjnego inspektorów i pracowników, o których mowa w § 2 ust. 1, § 3 ust. 1 i § 4 ust. 1, stanowi załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 6. 1. Pracownicy jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej wykonujący czynności pracownika wywiadu skarbowego na czas trwania stosunku pracy otrzymują legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne. 2. Wzór legitymacji służbowej i znaku identyfikacyjnego, o których mowa w ust. 1, stanowią odpowiednio załącznik nr 7 i 8 do rozporządzenia. § 7. 1. Legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne wydaje: 1) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej - inspektorom i pracownikom zatrudnionym w komórkach organizacyjnych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, inspektorom powoływanym na stanowiska dyrektorów i wicedyrektorów urzędów kontroli skarbowej oraz pracownikom i inspektorom zatrudnionym w komórkach realizacyjnych w urzędach kontroli skarbowej; 2) dyrektor komórki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych dla realizacji celów wywiadu skarbowego - pracownikom wywiadu skarbowego zatrudnionym w urzędach kontroli skarbowej; 3) dyrektor urzędu kontroli skarbowej - innym niż wymienieni w pkt 1 i 2 inspektorom oraz pracownikom zatrudnionym w tym urzędzie. 2. Wydający legitymacje służbowe oraz znaki identyfikacyjne, o których mowa w ust. 1, zwani dalej "wydającymi", prowadzą imienny rejestr wydanych legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych. § 8. 1. Inspektorzy i pracownicy obowiązani są dokonać zwrotu wydającemu legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne w przypadku: 1) zawieszenia w czynnościach służbowych; 2) wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub karnego; 3) odwołania ze stanowiska inspektora; 4) ustania stosunku pracy. 2. Inspektorzy i pracownicy obowiązani są oddać wydającemu legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne do depozytu w przypadku: 1) otrzymania urlopu bezpłatnego w wymiarze dłuższym niż miesiąc lub urlopu macierzyńskiego albo wychowawczego; 2) nieobecności w pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż miesiąc; 3) wyjazdu za granicę, jeżeli inspektor lub pracownik nie uzyskał na jej wywóz zgody wydającego. § 9. 1. Wymiana legitymacji służbowych oraz znaków identyfikacyjnych odbywa się w jednostce organizacyjnej kontroli skarbowej właściwej dla wydającego. 2. Przyczynami uzasadniającymi wymianę legitymacji służbowej są w szczególności: 1) zmiana nazwiska lub imienia; 2) uszkodzenie lub zniszczenie; 3) zmiana stanowiska. 3. Przyczynami uzasadniającymi wymianę znaku identyfikacyjnego jest jego uszkodzenie lub zniszczenie. 4. W rejestrze wydanych legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych odnotowuje się wszelkie zmiany dotyczące wydanych legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych. § 10. 1. Legitymacje służbowe i znaki identyfikacyjne mogą być wykorzystywane tylko przy wykonywaniu czynności służbowych. 2. Inspektorzy i pracownicy okazują przed przystąpieniem lub w toku wykonywania czynności służbowych legitymację służbową i znak identyfikacyjny. § 11. 1. Inspektorzy i pracownicy obowiązani są dbać o należyty stan legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych, chronić je przed utratą i zniszczeniem. 2. Inspektorzy i pracownicy nie mogą, w szczególności, odstępować legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych innym osobom ani przesyłać ich pocztą. § 12. 1. W przypadku utraty legitymacji służbowej lub znaku identyfikacyjnego inspektor lub pracownik niezwłocznie powiadamia o tym wydającego. 2. Wydający po wyjaśnieniu okoliczności utraty legitymacji służbowej lub znaku identyfikacyjnego unieważnia je i wydaje nową legitymację służbową lub znak identyfikacyjny. § 13. Dotychczas wydane legitymacje służbowe zachowują ważność do dnia 31 grudnia 2003 r. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Finansów: A. Raczko Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 lipca 2003 r. (poz. 1239) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 2000 r. w sprawie określenia wzorów legitymacji pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej oraz ustalenia zasad ich wydawania i wymiany (Dz. U. Nr 11, poz. 134 oraz z 2001 r. Nr 151, poz. 1708). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 1 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 137, poz. 1307) Na podstawie art. 13 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Ustala się klasyfikację dochodów i wydatków publicznych, przychodów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4, oraz środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, zwanej dalej "ustawą", według: 1) działów, zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia; 2) rozdziałów, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia; 3) paragrafów dochodów, przychodów i środków, zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia; 4) paragrafów wydatków i środków, zgodnie z załącznikiem nr 4 do rozporządzenia."; 2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia - Klasyfikacja działów, dział "756 Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nieposiadających osobowości prawnej ex 75.11" otrzymuje brzmienie: "756 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nieposiadających osobowości prawnej oraz wydatki związane z ich poborem ex 75.11"; 3) w załączniku nr 2 do rozporządzenia - Klasyfikacja rozdziałów: a) w dziale "050 - Rybołówstwo i rybactwo", po rozdziale "05007 Dopłaty do oprocentowania kredytów na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich" dodaje się rozdział 05008 w brzmieniu: "05008 Organizacje producentów rybnych", b) w dziale "750 - Administracja publiczna" skreśla się rozdział "75047 Pobór podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetowych W rozdziale tym ujmuje się w szczególności zadania w zakresie druku i kolportażu znaków akcyzy, formularzy podatkowych i druków resortowych oraz usług pocztowych i bankowych związanych z rozliczaniem podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetowych.", c) w dziale "752 - Obrona narodowa", po rozdziale "75215 Zadania związane z utrzymaniem mocy rezerwowych ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej" dodaje się rozdział 75216 w brzmieniu: "75216 Wojskowe Misje Pokojowe", d) w dziale "756 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nieposiadających osobowości prawnej": - skreśla się rozdział "75606 Wpływy z podatku od towarów i usług", - rozdział "75615 Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatków i opłat lokalnych od osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych" otrzymuje brzmienie: "75615 Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego, podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od spadków i darowizn oraz podatków i opłat lokalnych", - skreśla się rozdział "75616 Wpływy z podatku rolnego, podatku leśnego, podatku od spadków i darowizn, podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatków i opłat lokalnych od osób fizycznych", - po rozdziale "75625 Podatek akcyzowy od energii elektrycznej" dodaje się rozdział 75647 wraz z objaśnieniem oraz rozdziały 75648-75653 w brzmieniu: "75647 Pobór podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetowych W rozdziale tym ujmuje się w szczególności zadania w zakresie druku i kolportażu znaków akcyzy, formularzy podatkowych i druków resortowych oraz usług pocztowych i bankowych związanych z rozliczaniem podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetowych. 75648 Wpłaty z podatku od towarów i usług od importu towarów rozliczane przez urzędy celne 75649 Wpłaty z podatku od towarów i usług od przewozu osób z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego transportu drogowego pobrane przez urzędy celne 75650 Wpłaty ze zryczałtowanego podatku od towarów i usług pobrane przez urzędy skarbowe od przewozu osób i ładunków taksówkami 75651 Wpłaty z podatku od towarów i usług pobrane przez urzędy skarbowe jako dodatkowe zobowiązanie podatkowe z tytułu nieprawidłowości popełnianych przez podatnika przy rozliczaniu podatku (sankcje) 75652 Pozostałe wpłaty z podatku od towarów i usług pobrane przez urzędy skarbowe 75653 Zwroty podatku od towarów i usług rozliczane przez urzędy skarbowe Kwoty ujmowane w tym rozdziale z tytułu zwrotu podatku wykazuje się ze znakiem ujemnym.", e) w dziale "758 - Różne rozliczenia", po rozdziale "75824 Komitety wyborcze (wyborców)" dodaje się rozdział 75850 w brzmieniu: "75850 Rozliczenia z budżetem ogólnym Unii Europejskiej z tytułu środków własnych", f) w dziale "852 - Pomoc społeczna" po rozdziale "85231 Pomoc dla uchodźców" dodaje się rozdział 85232 w brzmieniu: "85232 Centra integracji społecznej", g) w dziale "853 - Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej", po rozdziale "85346 Dokształcanie i doskonalenie nauczycieli" dodaje się rozdział 85347 w brzmieniu: "85347 Renta socjalna", h) w dziale "854 - Edukacyjna opieka wychowawcza" po rozdziale "85419 Ośrodki rewalidacyjno-wychowawcze" dodaje się rozdziały 85420 i 85421 w brzmieniu: "85420 Młodzieżowe ośrodki wychowawcze 85421 Młodzieżowe ośrodki socjoterapii", i) w dziale "900 - Gospodarka komunalna i ochrona środowiska", po rozdziale "90017 Zakłady gospodarki komunalnej" dodaje się rozdziały 90018-90020 w brzmieniu: "90018 Ochrona brzegów morskich 90019 Wpływy i wydatki związane z gromadzeniem środków z opłat i kar za korzystanie ze środowiska 90020 Wpływy i wydatki związane z gromadzeniem środków z opłat produktowych"; 4) w załączniku nr 3 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów dochodów, przychodów i środków (z objaśnieniami): a) wstęp otrzymuje brzmienie: "Klasyfikacja określona w tym załączniku dotyczy dochodów, przychodów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4, oraz środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874).", b) po objaśnieniach do cyfry "7 Pozostałe" dodaje się cyfry 8 i 9 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "8 Finansowanie programów i projektów ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności Symbol ten stosuje się dla oznaczenia dochodów, których źródłem są środki z Unii Europejskiej z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności, wykazywane w załączniku do ustawy budżetowej, sporządzanym na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Cyfrę 8 jednostki samorządu terytorialnego dodają odpowiednio do paragrafu 270 lub 629. 9 Współfinansowanie programów realizowanych ze środków z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności Symbol ten stosuje się dla oznaczenia dochodów, których źródłem są środki z budżetu państwa lub inne, przekazane jednostkom samorządu terytorialnego, jako współfinansowanie programów wykazanych w załączniku do ustawy budżetowej, sporządzanym na podstawie art. 61 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych. Cyfrę 9 jednostki samorządu terytorialnego dodają do odpowiednich paragrafów.", c) skreśla się paragrafy 007-009: "007 Podatek od towarów i usług od importu towarów (VAT) 008 Zryczałtowany podatek od towarów i usług od okazjonalnych przewozów osób 009 Podatek od pozostałych towarów i usług (VAT)", d) po paragrafie "013 Wpływy z opłaty restrukturyzacyjnej" dodaje się paragraf 014 w brzmieniu: "014 Podatek od towarów i usług", e) paragraf "806 Odsetki od udzielonych pożyczek i kredytów zagranicznych oraz od rachunków specjalnych" otrzymuje brzmienie: "806 Odsetki i opłaty od udzielonych pożyczek i kredytów zagranicznych oraz od rachunków specjalnych", f) paragraf "807 Wpłaty odsetek od podmiotów krajowych z tytułu udostępnionych kredytów zagranicznych" otrzymuje brzmienie: "807 Wpłaty odsetek od podmiotów krajowych z tytułu udostępnionych kredytów zagranicznych oraz należności ubocznych z tytułu zaliczek udzielonych w latach ubiegłych", g) po paragrafie "809 Dochody z tytułu skarbowych papierów wartościowych wyemitowanych za granicą" dodaje się paragraf 849 w brzmieniu: "849 Dochody z tytułu otrzymanych z Unii Europejskiej kwot specjalnych ryczałtowych na poprawę płynności budżetowej"; 5) w załączniku nr 4 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów wydatków i środków (z objaśnieniami): a) grupa paragrafów "Obsługa długu publicznego" otrzymuje brzmienie: "Obsługa długu publicznego 801, 802, 806, 807 i 810 do 814", b) po grupie paragrafów "Obsługa długu publicznego" dodaje się grupę paragrafów w brzmieniu: "Środki własne Unii Europejskiej 851 do 854", c) po objaśnieniach do cyfry "7 Pozostałe" dodaje się cyfry 8 i 9 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "8 Finansowanie programów i projektów ze środków funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności Symbol ten stosuje się dla oznaczenia wszystkich wydatków ponoszonych w trakcie realizacji przedsięwzięć w ramach danego programu lub projektu finansowanego ze środków z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności. 9 Współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków z funduszy strukturalnych lub Funduszu Spójności Symbol ten stosuje się dla oznaczenia wszystkich wydatków ponoszonych w trakcie realizacji przedsięwzięć finansowanych ze środków z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, co do których strona polska podjęła zobowiązanie, że będą one również przez nią finansowane. Źródłem finansowania tych wydatków mogą być na przykład środki pochodzące z budżetu państwa bądź środki własne jednostek samorządu terytorialnego.", d) paragraf "806 Odsetki i opłaty od otrzymanych pożyczek i kredytów zagranicznych" otrzymuje brzmienie: "806 Odsetki i opłaty od otrzymanych pożyczek i kredytów zagranicznych, odsetki i dyskonto od obligacji skarbowych Rzeczypospolitej Polskiej wyemitowanych za granicą oraz odsetki od obligacji Brady'ego", e) skreśla się paragraf "808 Odsetki i dyskonto od obligacji skarbowych Rzeczypospolitej Polskiej wyemitowanych za granicą i odsetki od obligacji Brady'ego", f) po paragrafie "813 Dyskonto od samorządowych papierów wartościowych" dodaje się paragrafy 814 i 851-854 w brzmieniu: "814 Wydatki związane z finansowaniem programu F-16", "851 Wpłata obliczona na podstawie Produktu Narodowego Brutto 852 Wpłata obliczona, zgodnie z metodologią wynikającą z przepisów Unii Europejskiej, na podstawie podatku od towarów i usług uwzględniająca finansowanie rabatu brytyjskiego 853 Wpłata z tytułu udziału w opłatach celnych i opłatach rolnych 854 Wpłata z tytułu udziału w opłatach cukrowych"; 6) w załączniku nr 5 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów przychodów: a) paragraf "958 Przychody z tytułu wpływów od podmiotów krajowych na spłatę udostępnionych kredytów zagranicznych" otrzymuje brzmienie: "958 Przychody z tytułu wpływów od podmiotów krajowych na spłatę udostępnionych kredytów zagranicznych oraz z tytułu zwrotu zaliczek udzielonych w latach ubiegłych", b) po paragrafie "959 Zwrot środków z rachunku walutowego, niezwiązanych z prywatyzacją" dodaje się paragraf 960 w brzmieniu: "960 Instrumenty płynnościowe"; 7) w załączniku nr 6 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów rozchodów po paragrafie "988 Finansowanie innych zadań z wpływów z prywatyzacji" dodaje się paragraf 989 w brzmieniu: "989 Instrumenty płynnościowe"; 8) w załączniku nr 7 do rozporządzenia - Szczegółowa klasyfikacja wydatków dla zadań z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego: a) paragraf "421007 Materiały kwaterunkowe i przeciwpożarowe" otrzymuje brzmienie: "421007 Materiały, sprzęt i wyposażenie kwaterunkowe i przeciwpożarowe nieuznawane za środki trwałe", b) po paragrafie "606023 Wydatki towarzyszące zakupom uzbrojenia i sprzętu (w dziale - Obrona narodowa)" dodaje się paragrafy 606024-606026 w brzmieniu: "606024 Finansowanie prac badawczo-rozwojowych 606025 Finansowanie prac wdrożeniowych 606026 Modernizacja uzbrojenia oraz sprzętu wojskowego i techniki specjalnej Paragraf ten obejmuje przedsięwzięcia, w wyniku których następuje ulepszenie modernizowanego sprzętu w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Nie zalicza się do tego paragrafu usług remontowych, odtworzeniowych i konserwacyjnych ujmowanych w paragrafie 427001.", c) objaśnienia zamieszczone na końcu załącznika otrzymują brzmienie: "Paragrafy: 252001 do 252020, 302010 do 302015, 406008 do 406011, 408001, 408002, 411006, 412004, 421008 do 421015, 427004 do 427008, 430005, 430015, 430017 do 430019, 441007, 443004, 605012 i 605013 nie występują w części Obrona narodowa.". § 2. Przepisy, o których mowa w § 1 pkt 1-2, pkt 3 lit. a-e i lit. h, pkt 4 lit. a-d i lit. g, pkt 5 lit. b-e i lit. f w zakresie paragrafów 851-854 oraz pkt 8, mają zastosowanie po raz pierwszy do opracowania projektu ustawy budżetowej na rok 2004. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: M. Raczko Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 141, poz. 1359) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165) w załączniku pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 152, poz. 1487) Na podstawie art. 17 § 2, art. 18 § 2, art. 22 § 6, art. 48 § 4, art. 67 § 3 i art. 75 § 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2069) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. 1. W sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów z działalności gospodarczej uzyskiwanych przez będących nierezydentami podatników tych podatków, właściwi miejscowo są ustaleni według miejsca prowadzenia działalności następujący naczelnicy urzędów skarbowych: 1) w województwie dolnośląskim - Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Psie Pole; 2) w województwie kujawsko-pomorskim - Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy; 3) w województwie lubelskim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie; 4) w województwie lubuskim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze; 5) w województwie łódzkim - Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście; 6) w województwie małopolskim - Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście; 7) w województwie mazowieckim - Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście; 8) w województwie opolskim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu; 9) w województwie podkarpackim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie; 10) w województwie podlaskim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku; 11) w województwie pomorskim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku; 12) w województwie śląskim - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach; 13) w województwie świętokrzyskim - Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach; 14) w województwie warmińsko-mazurskim - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie; 15) w województwie wielkopolskim - Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Nowe Miasto; 16) w województwie zachodniopomorskim - Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie. 2. W przypadku uzyskiwanych przez podatników, o których mowa w ust. 1, dochodów: 1) z tytułu wywozu ładunków i pasażerów, przyjętych do przewozu w polskich portach morskich - właściwy miejscowo jest naczelnik urzędu skarbowego według adresu siedziby Agencji Morskiej; 2) innych niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 - właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych wymieni w ust. 1, ustaleni ze względu na miejsce uzyskania przychodu, albo jeżeli pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika, ze względu na adres jego siedziby lub miejsca zamieszkania, jeżeli płatnik jest osobą fizyczną. 3. Jeżeli podatnik, o którym mowa w ust. 1, prowadzi działalność na terenie więcej niż jednego województwa lub prowadzi więcej niż jeden z rodzajów działalności wymienionych w ust. 1 i 2 - właściwy miejscowo jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście."; 2) w § 6 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "urzędów skarbowych" zastępuje się wyrazami "naczelników urzędów skarbowych"; 3) § 9 otrzymuje brzmienie: "§ 9. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany w przepisach prawa podatkowego, właściwym organem podatkowym jest odpowiednio Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście lub Prezydent miasta stołecznego Warszawy."; 4) w § 14 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) naczelnicy urzędów skarbowych, jeżeli podatki, zgodnie z odrębnymi przepisami, są wpłacane na rachunki urzędów skarbowych, właściwi ze względu na: a) miejsce zamieszkania płatnika, jeżeli płatnik jest osobą fizyczną, b) adres siedziby płatnika, jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, c) miejsce prowadzenia działalności przez płatnika, jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób wskazany w lit. b;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych (Dz. U. Nr 155, poz. 1517) Na podstawie art. 62 ust. 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)), art. 38d ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271), art. 48a ust. 3 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287, z późn. zm. 3)), art. 43 ust. 7 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) i art. 32 ust. 7 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych wynosi w okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2003 r. odpowiednio 69% wynagrodzeń określonych w: 1) § 24 zarządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Katolickiego własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 5, poz. 39, z 1993 r. Nr 20, poz. 195 oraz z 1994 r. Nr 23, poz. 190); 2) § 24 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego przed Międzykościelną Komisją Regulacyjną (Dz. U. Nr 12, poz. 151); 3) § 23 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 maja 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania Komisji Regulacyjnej do Spraw Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 45, poz. 456); 4) § 24 zarządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 12 października 1994 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 55, poz. 461); 5) § 24 zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 października 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich (M. P. Nr 77, poz. 730). § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 lutego 2002 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2002-2003 (Dz. U. Nr 17, poz. 167). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 90, poz. 557, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 25 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 170, poz. 1657) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 233, poz. 1959) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 grudnia 2003 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ POROZUMIENIE z dnia 15 listopada 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o zmianie artykułu 3 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości, sporządzonej w Warszawie dnia 3 października 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 196, poz. 1918) EUROPOL 28 sierpnia 2002 r. Symbol: LA-02-006 Jej Ekscelencja Dr Maria Wodzyńska-Walicka Ambasador Rzeczypospolitej Polskiej Alexanderstraat 25 2514 JM - Haga Ekscelencjo, Pragnę poinformować, że Rada Unii Europejskiej postanowiła, na zebraniu w dniu 6 i 7 grudnia 2001 r., rozszerzyć zakres kompetencji Europolu o poważne formy przestępczości międzynarodowej określone w Aneksie do Konwencji o Europolu. Rozszerzenie kompetencji nastąpi z dniem 1 stycznia 2002 r. Zgodnie z artykułem 3 (3) Umowy o współpracy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji, chciałbym zaproponować rozszerzenie zakresu współpracy określonego w tej umowie o nowe rodzaje przestępczości. Europejskie Biuro Policji gotowe jest rozszerzyć umowę o te rodzaje przestępczości z dniem ratyfikacji. Byłbym wdzięczny za informację, czy propozycja ta spotyka się z Państwa aprobatą. Dla informacji załączam listę dodatkowych form przestępczości, jakie Europol ma włączyć w zakres swoich kompetencji z początkiem tego roku. Na zakończenie, pragnę wyrazić nadzieję, że takie rozszerzenie kompetencji Europolu sprawi, że współpraca pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji będzie bardziej owocna. Z poważaniem Jürgen Storbeck Dyrektor Lista innych poważnych form przestępczości: Oprócz form przestępczości objętych Umową o współpracy (patrz poniżej) Europol proponuje uwzględnić następujące poważne formy przestępczości międzynarodowej: Przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu oraz wolności osobistej: - zabójstwa i ciężkie uszkodzenia ciała; - nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi; - porwania, bezprawne ograniczenia wolności i branie zakładników; - rasizm i ksenofobia. Przestępstwa przeciwko mieniu i dobru publicznemu, obejmujące oszustwa1): - zorganizowane kradzieże, napady i rozboje; - przemyt dóbr kultury, w tym zabytków i dzieł sztuki; - oszustwa i zagarnięcia mienia; - wymuszenia i wymuszenia rozbójnicze; - podrabianie znaków towarowych i naruszanie praw do produktów; - fałszerstwa dokumentów administracyjnych i przemycanie tych dokumentów; - przestępstwa komputerowe; - korupcja. Nielegalny handel i wyrządzanie szkody środowisku naturalnemu: - nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi; - nielegalny handel zwierzętami gatunków zagrożonych wyginięciem; - nielegalny handel roślinami gatunków i odmian zagrożonych wyginięciem; - zanieczyszczanie środowiska naturalnego; - nielegalny handel substancjami hormonalnymi i innymi substancjami powodującymi przyrost ciała. Ponadto, zgodnie z artykułem 2 (2) Konwencji o Europolu, zlecenie Europolowi zwalczania jednej z form przestępczości, o których mowa powyżej, zakłada uprawnienia do zwalczania działalności związanej z praniem pieniędzy oraz innych powiązanych działań przestępczych. Formy przestępczości objęte dotychczas Umową o współpracy: Nielegalny handel narkotykami; Handel substancjami nuklearnymi i radioaktywnymi; Przemyt nielegalnych imigrantów; Handel ludźmi; Przestępstwa związane z pojazdami silnikowymi; Przestępstwa popełnione lub takie, które mogą zostać popełnione, w ramach działań terrorystycznych wymierzonych przeciwko życiu, zdrowiu, wolności lub mieniu; Fałszowanie pieniędzy i środków płatniczych. Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Hadze Haga 15 listopada 2002 r. Pan Jürgen Storbeck Dyrektor Europejskiego Biura Policji "Europol" Szanowny Panie Dyrektorze, Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie noty Pana Dyrektora nr LA-02-006 z dnia 28 sierpnia 2002 r. o następującej treści: "Pragnę poinformować, że Rada Unii Europejskiej postanowiła, na zebraniu w dniu 6 i 7 grudnia 2001 r., rozszerzyć zakres kompetencji Europolu o poważne formy przestępczości międzynarodowej określone w Aneksie do Konwencji o Europolu. Rozszerzenie kompetencji nastąpi z dniem 1 stycznia 2002 r. Zgodnie z artykułem 3 (3) Umowy o współpracy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji, chciałbym zaproponować rozszerzenie zakresu współpracy określonego w tej umowie o nowe rodzaje przestępczości. Europejskie Biuro Policji gotowe jest rozszerzyć Umowę o te rodzaje przestępczości z dniem ratyfikacji. Byłbym wdzięczny za informację, czy propozycja ta spotyka się z Państwa aprobatą. Dla informacji załączam listę dodatkowych form przestępczości, jakie Europol ma włączyć w zakres swoich kompetencji z początkiem tego roku. Na zakończenie pragnę wyrazić nadzieję, że takie rozszerzenie kompetencji Europolu sprawi, że współpraca pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji będzie bardziej owocna. Lista innych poważnych form przestępczości: Oprócz form przestępczości objętych Umową o współpracy (patrz poniżej) Europol proponuje uwzględnić następujące poważne formy przestępczości międzynarodowej: Przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu oraz wolności osobistej: - zabójstwa i ciężkie uszkodzenia ciała; - nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi; - porwania, bezprawne ograniczenia wolności i branie zakładników; - rasizm i ksenofobia. Przestępstwa przeciwko mieniu i dobru publicznemu, obejmujące oszustwa 1): - zorganizowane kradzieże, napady i rozboje; - przemyt dóbr kultury, w tym zabytków i dzieł sztuki; - oszustwa i zagarnięcia mienia; - wymuszenia i wymuszenia rozbójnicze; - podrabianie znaków towarowych i naruszanie praw do produktów; - fałszerstwa dokumentów administracyjnych i przemycanie tych dokumentów; - przestępstwa komputerowe; - korupcja. Nielegalny handel i wyrządzanie szkody środowisku naturalnemu: - nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi; - nielegalny handel zwierzętami gatunków zagrożonych wyginięciem; - nielegalny handel roślinami gatunków i odmian zagrożonych wyginięciem; - zanieczyszczanie środowiska naturalnego; - nielegalny handel substancjami hormonalnymi i innymi substancjami powodującymi przyrost ciała. Ponadto, zgodnie z artykułem 2 (2) Konwencji o Europolu, zlecenie Europolowi zwalczania jednej z form przestępczości, o których mowa powyżej, zakłada uprawnienia do zwalczania działalności związanej z praniem pieniędzy oraz innych powiązanych działań przestępczych. Formy przestępczości objęte dotychczas Umową o współpracy: Nielegalny handel narkotykami; Handel substancjami nuklearnymi i radioaktywnymi; Przemyt nielegalnych imigrantów; Handel ludźmi; Przestępstwa związane z pojazdami silnikowymi; Przestępstwa popełnione lub takie, które mogą zostać popełnione, w ramach działań terrorystycznych wymierzonych przeciwko życiu, zdrowiu, wolności lub mieniu; Fałszowanie pieniędzy i środków płatniczych." Pragnę uprzejmie poinformować, że Rząd Rzeczypospolitej Polskiej wyraża zgodę na powyższe i przyjmuje propozycję Pana Dyrektora, aby przytoczona nota oraz niniejsza odpowiedź na nią stanowiły Porozumienie między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o zmianie artykułu 3 ustęp 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości, sporządzonej w Warszawie dnia 3 października 2001 r., które zgodnie z artykułem 3 ustęp 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Biurem Policji o współpracy w zwalczaniu przestępczości wejdzie w życie z dniem otrzymania niniejszej noty. Jednocześnie zwracam się z uprzejmą prośbą o przekazanie informacji o dacie otrzymania niniejszej noty w celu prawidłowego określenia daty wejścia w życie niniejszego Porozumienia. Korzystam z okazji, aby ponowić Panu Dyrektorowi wyrazy wysokiego poważania. Chargé d'Affaires a.i. Rzeczpospolitej Polskiej w Królestwie Niderlandów Jacek Bazański 1) Rada stwierdziła, że zlecenie Europolowi walki z "oszustwami" jako jednej z form przestępczości, o których mowa w Aneksie do Konwencji o Europolu, nadaje Europolowi, w zakresie oszustw podatkowych i oszust celnych, uprawnienia wyłącznie w dziedzinie poprawy efektywności i współpracy właściwych organów Państw Członkowskich odpowiedzialnych za funkcjonowanie systemu przestrzegania prawa karnego, a nie organów odpowiedzialnych za pobór podatków i opłat celnych. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 204, poz. 1981) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 99, poz. 909) w § 3 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w wysokości nie większej niż 0,35 stopy redyskontowej weksli przyjmowanych od banków do redyskonta przez Narodowy Bank Polski i nie mniejszej niż 2 % na cele, o których mowa w § 1 pkt 1-6;". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie sposobu wyliczenia wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego dla działów i grup ubezpieczeń (Dz. U. Nr 211, poz. 2060) Na podstawie art. 147 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej; 2) w przypadku zakładu ubezpieczeń, wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I, grupy 1-4 załącznika do ustawy: a) rezerwie matematycznej brutto - należy przez to rozumieć sumę rezerwy składek brutto, rezerwy na ryzyka niewygasłe brutto, rezerwy ubezpieczeń na życie brutto oraz rezerwy ubezpieczeń na życie, gdy ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający brutto, z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej, b) rezerwie matematycznej na udziale własnym - należy przez to rozumieć sumę rezerwy składek na udziale własnym, rezerwy na ryzyka niewygasłe na udziale własnym, rezerwy ubezpieczeń na życie na udziale własnym oraz rezerwy ubezpieczeń na życie, jeżeli ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający na udziale własnym, z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej, c) wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń - różnicę pomiędzy wynikającą z umowy ubezpieczenia wartością świadczeń z tytułu śmierci a rezerwą matematyczną brutto, która dotyczy ryzyka śmierci oraz zobowiązań, które wygasają z chwilą śmierci, d) wielkości ryzyka na udziale własnym zakładu ubezpieczeń - należy przez to rozumieć wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, pomniejszoną o udział reasekuratorów i retrocesjonariuszy; 3) w przypadku zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale I grupa 5 załącznika do ustawy, oraz zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w dziale II załącznika do ustawy: a) kwocie składki (G) - należy przez to rozumieć większą z dwóch wielkości: - składki przypisanej w okresie 12 miesięcy, kończącym się w dniu, na który obliczany jest margines wypłacalności, z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej, z uwzględnieniem storn, niepomniejszonej o udział reasekuratorów i retrocesjonariuszy, oraz - składki przypisanej w okresie 12 miesięcy, kończącym się w dniu, na który obliczany jest margines wypłacalności, pomniejszonej o stan rezerwy składek na koniec powyższego okresu i powiększonej o stan rezerwy składek na początek powyższego okresu, z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej, z uwzględnieniem storn, niepomniejszonej o udział reasekuratorów i retrocesjonariuszy, dla potrzeb wyliczenia powyższych dwóch wielkości - sumę składek przypisanych pomniejsza się o podatek, jeżeli jest on zawarty w składce, a dane dotyczące grup ubezpieczeń 11, 12 i 13 działu II załącznika do ustawy zwiększa się o 50 %, b) przeciętnej rocznej kwocie odszkodowań i świadczeń - należy przez to rozumieć jedną trzecią, o ile długość okresu porównawczego wynosi 36 miesięcy, albo jedną siódmą, o ile długość okresu porównawczego wynosi 84 miesiące, sumy odszkodowań i świadczeń wypłaconych z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej w okresie porównawczym i wielkości rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia według stanu na ostatni dzień okresu porównawczego, pomniejszonej o otrzymane zwroty, regresy i wszelkie odzyski, w tym również odzyski ze sprzedaży pozostałości po szkodach, uzyskane w okresie porównawczym, i wielkość rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia według stanu na pierwszy dzień okresu porównawczego, przy czym: - w powyższym obliczeniu wykorzystuje się dane niepomniejszone o udział reasekuratorów i retrocesjonariuszy, - dla potrzeb obliczenia marginesu wypłacalności dane dotyczące grup ubezpieczeń 11, 12 i 13 działu II załącznika do ustawy zwiększa się o 50 %, - długość okresu porównawczego wynosi 36 miesięcy, z wyjątkiem sytuacji, gdy co najmniej 50 % składek przypisanych w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, z ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji czynnej, dotyczy ubezpieczenia ryzyka burzy, gradu, mrozu lub kredytu - wtedy długość okresu porównawczego wynosi 84 miesiące, - ostatnim dniem okresu porównawczego jest dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, c) współczynniku reasekuracyjnym - należy przez to rozumieć stosunek procentowy łącznej sumy odszkodowań na udziale własnym (po potrąceniu udziału reasekuratorów i retrocesjonariuszy) wypłaconych w okresie ostatnich 36 miesięcy (lub w okresie całej działalności, gdy zakład ubezpieczeń prowadzi działalność krócej niż 3 lata), po potrąceniu wszelkich zwrotów, regresów i odzysków, zwiększonej o kwotę rezerwy na niewypłacone odszkodowania na udziale własnym na koniec tego okresu i zmniejszonej o kwotę rezerwy na niewypłacone odszkodowania na udziale własnym na początek tego okresu, do sumy odszkodowań brutto wypłaconych w tym okresie, skorygowanej o zwiększenie lub zmniejszenie rezerwy na niewypłacone odszkodowania brutto; jeżeli powyższy stosunek jest mniejszy niż 50 %, jako wielkość współczynnika reasekuracyjnego przyjmuje się 50 %. 2. Do wyliczania równowartości w złotych kwoty wyrażonej w euro przyjmuje się kurs średni walut obcych Narodowego Banku Polskiego według tabeli kursów średnich nr 1 każdego roku. § 2. 1. Wysokości obowiązujących bazowych wartości kwot KG1, KG2, KG3, o których mowa w § 8 i 9, służących do określenia minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego, wynoszą odpowiednio 3.000.000 euro, 2.000.000 euro, 3.000.000 euro, oraz kwot T1, T2, o których mowa w załączniku nr 3 w pkt 2 i 3, wykorzystywanych przy wyliczeniu marginesu wypłacalności, wynoszą odpowiednio 50.000.000 euro i 35.000.000 euro. 2. Wysokości kwot, o których mowa w ust. 1, ogłasza organ nadzoru co roku w terminie do dnia 20 października w Dzienniku Urzędowym Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, z uwzględnieniem zmian europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych, publikowanego przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej. 3. Jeżeli procentowy wzrost europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych, w okresie od dnia ostatniej zmiany obowiązujących wartości kwot KG1, KG2, KG3, T1, T2 do dnia 20 września danego roku: 1) wynosi co najmniej 5 %, to nowe obowiązujące wartości tych kwot są ustalane poprzez zwiększenie bazowych wartości kwot o procentową wielkość zmiany europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych, w okresie od dnia 20 marca 2002 r. do dnia 20 września danego roku, z zaokrągleniem w górę do wielokrotności 100.000 euro; 2) jest mniejszy niż 5 %, to obowiązujące wartości tych kwot nie ulegają zmianie. 4. W przypadku gdy wysokość obowiązujących wartości kwot KG1, KG2, KG3, T1, T2 ulega zmianie w danym roku obrotowym, mają one zastosowanie od początku następnego roku obrotowego. Rozdział 2 Sposób wyliczenia i wysokość marginesu wypłacalności § 3. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w grupach 1, 2 i 4 działu I załącznika do ustawy wylicza się w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 4. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w grupie 3 działu I załącznika do ustawy wylicza się w sposób określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 5. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w grupie 5 działu I załącznika do ustawy wylicza się w sposób określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 6. Jeżeli zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w kilku grupach działu I załącznika do ustawy, wymagających obliczenia marginesu wypłacalności według różnych sposobów, margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń odpowiada wówczas sumie kwot określających marginesy wypłacalności dla poszczególnych rodzajów ubezpieczeń, wyliczone zgodnie z załącznikami, o których mowa w § 3, 4 i 5. § 7. Margines wypłacalności zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność w dziale II załącznika do ustawy wylicza się w sposób określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Rozdział 3 Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego § 8. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla zakładu ubezpieczeń w formie spółki akcyjnej, który wykonuje działalność w zakresie: 1) działu I załącznika do ustawy, wynosi równowartość w złotych obowiązującej wartości kwoty KG1; 2) działu II załącznika do ustawy, wynosi równowartość w złotych obowiązującej wartości: a) kwoty KG2, jeśli zakład prowadzi działalność wyłącznie w zakresie ryzyk klasyfikowanych w grupach 1-9 i 16-18 wymienionych w załączniku do ustawy, b) kwoty KG3, jeśli zakład prowadzi działalność w zakresie ryzyk, z których przynajmniej jedno ryzyko jest klasyfikowane w grupach 10-15 wymienionych w załączniku do ustawy. § 9. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego dla zakładu ubezpieczeń w formie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, który wykonuje działalność w zakresie: 1) działu I załącznika do ustawy, wynosi równowartość w złotych 75 % obowiązującej wartości kwoty KG1; 2) działu II załącznika do ustawy, wynosi równowartość w złotych 75 % obowiązującej wartości: a) kwoty KG2, jeśli zakład prowadzi działalność wyłącznie w zakresie ryzyk klasyfikowanych w grupach 1-9 i 16-18 wymienionych w załączniku do ustawy, b) kwoty KG3, jeśli zakład prowadzi działalność w zakresie ryzyk, z których przynajmniej jedno ryzyko jest klasyfikowane w grupach 10-15 wymienionych w załączniku do ustawy. § 10. Minimalna wysokość kapitału gwarancyjnego oraz wysokość marginesu wypłacalności wynosi 0 dla towarzystw ubezpieczeń wzajemnych uznanych za małe, zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej, jeśli spełniają następujące warunki: 1) statut towarzystwa przewiduje możliwość pobrania dodatkowych składek lub redukcję świadczeń; 2) towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, prowadzące działalność w dziale II: a) nie prowadzi ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej - poza przypadkiem, gdy ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej jest związane z głównym ryzykiem i jest objęte tą samą umową ubezpieczenia, b) nie prowadzi ubezpieczeń w grupach 14-15 działu II załącznika do ustawy, c) przynajmniej 50 % zbioru składki przypisanej w ostatnim roku obrotowym pochodzi od członków uprawnionych do głosowania na walnym zgromadzeniu. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe § 11. 1. Z chwilą wejścia w życie rozporządzenia obowiązującymi wartościami kwot KG1, KG2, KG3, T1, T2 są bazowe wartości kwot, o których mowa w § 2 ust. 1. 2. Do czasu dokonania pierwszej zmiany obowiązujących wartości kwot KG1, KG2, KG3, T1, T2 uwzględnia się wzrost europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych w okresie od dnia 20 marca 2002 r. do dnia 20 września danego roku. § 12. Zakłady ubezpieczeń, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, mogą do dnia 31 grudnia 2006 r. wyliczać margines wypłacalności oraz ustalać minimalną wysokość kapitału gwarancyjnego zgodnie z przepisami określonymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 października 1995 r. w sprawie sposobu wyliczenia i wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności reasekuracyjnej (Dz. U. Nr 127, poz. 606), jednakże nie dłużej niż do zastosowania po raz pierwszy do określenia tych wartości przepisów niniejszego rozporządzenia. § 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2003 r. (poz. 2060) Załącznik Nr 1 SPOSÓB WYLICZENIA MARGINESU WYPŁACALNOŚCI ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ WYKONUJĄCEGO DZIAŁALNOŚĆ W GRUPACH 1, 2, 4 DZIAŁU I ZAŁĄCZNIKA DO USTAWY 1. W grupach 1, 2 i 4 działu I załącznika do ustawy margines wypłacalności (MW) równa się sumie dwóch składników S1 i S2: 1) składnik S1 oblicza się w sposób następujący: a) jeśli B < 85 %, to S1 = 4 % x A x 85 %, b) jeśli B > 85 %, to S1 = 4 % x A x B, gdzie: B - współczynnik oznaczający stosunek procentowy rezerwy matematycznej na udziale własnym do rezerwy matematycznej brutto, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, A - współczynnik oznaczający rezerwę matematyczną brutto, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności; 2) składnik S2 oblicza się wyłącznie w przypadku umów ubezpieczenia, dla których wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, jest nieujemna, w sposób następujący: a) jeśli D < 50 %, to S2 = W x C x 50 %, b) jeśli D ≥ 50 %, to S2 = W x C x D, gdzie: D - współczynnik oznaczający stosunek procentowy wielkości ryzyka na udziale własnym zakładu ubezpieczeń do wielkości ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, W - współczynnik wynoszący: - 0,1 % w ubezpieczeniach na wypadek śmierci, jeżeli umowa ubezpieczenia została zawarta na okres nieprzekraczający 3 lat, - 0,15 % w ubezpieczeniach na wypadek śmierci, jeżeli umowa ubezpieczenia została zawarta na okres przekraczający 3 lata, ale nieprzekraczający 5 lat, - 0,3 % w pozostałych ubezpieczeniach na życie, C - współczynnik oznaczający wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności. Załącznik Nr 2 SPOSÓB WYLICZENIA MARGINESU WYPŁACALNOŚCI ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ WYKONUJĄCEGO DZIAŁALNOŚĆ W GRUPIE 3 DZIAŁU I ZAŁĄCZNIKA DO USTAWY 1. W grupie 3 działu I załącznika do ustawy margines wypłacalności (MW) oblicza się w sposób następujący: a) jeśli F < 85 %, to MW = (4 % x E1 + 1 % x E2) x 85 % + E3, b) jeśli F ≥ 85 %, to MW = (4 % x E1 + 1 % x E2) x F + E3, gdzie: F - współczynnik oznaczający stosunek procentowy rezerwy matematycznej na udziale własnym do rezerwy matematycznej brutto, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, E1 - współczynnik oznaczający rezerwę matematyczną brutto, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń ponosi ryzyko inwestycyjne, przez co rozumie się, że wynik ubezpieczeniowego funduszu inwestycyjnego obciąża zakład ubezpieczeń, E2 - współczynnik oznaczający rezerwę matematyczną brutto, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń nie ponosi ryzyka inwestycyjnego, a maksymalny poziom kosztów związanych z zarządzaniem polisą, pokrywanych przez ubezpieczającego, jest ustalony na okres przekraczający 5 lat, E3 - współczynnik oznaczający 25 % wartości kosztów administracyjnych dotyczących danego rodzaju ubezpieczeń, poniesionych przez zakład ubezpieczeń w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń nie ponosi ryzyka inwestycyjnego, a maksymalny poziom kosztów związanych z zarządzaniem polisą, pokrywanych przez ubezpieczającego, nie jest ustalony na okres przekraczający 5 lat. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia obejmuje ryzyko śmierci, to w przypadku umów ubezpieczenia, dla których wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń jest nieujemna, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, do wyniku otrzymanego zgodnie z ust. 1 dodaje się składnik S1, który oblicza się w sposób następujący: a) jeśli D < 50 %, to S1 = 0,3 % x C x 50 %, b) jeśli D ≥ 50 %, to S1 = 0,3 % x C x D, gdzie: D - współczynnik oznaczający stosunek procentowy wielkości ryzyka na udziale własnym do wielkości ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, C - współczynnik oznaczający wielkość ryzyka brutto zakładu ubezpieczeń, według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności. Załącznik Nr 3 SPOSÓB WYLICZENIA MARGINESU WYPŁACALNOŚCI ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ WYKONUJĄCEGO DZIAŁALNOŚĆ W GRUPIE 5 W DZIALE I ORAZ ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ WYKONUJĄCEGO DZIAŁALNOŚĆ W DZIALE II ZAŁĄCZNIKA DO USTAWY 1. Z zastrzeżeniem pkt 4 margines wypłacalności (MW) jest równy większej z dwóch kwot: MW1 - obliczonej na podstawie składek oraz MW2 - obliczonej na podstawie przeciętnej rocznej kwoty odszkodowań i świadczeń. 2. Kwotę MW1 oblicza się w sposób następujący: a) jeśli G ≤ P1, to MW1 = 18 % x G x H, b) jeśli G > P1, to MW1 = [18 % x P1 + 16 % x (G-P1)] x H, gdzie: P1 - równowartość w złotych kwoty T1, G - kwota składki, H - współczynnik reasekuracyjny. 3. Kwotę MW2 oblicza się w sposób następujący: a) jeśli J ≤ P2, to MW2 = 26 % x J x H, b) jeśli J > P2, to MW2 = [26 % x P2 + 23 % x (J-P2)] x H, gdzie: P2 - równowartość w złotych kwoty T2, J - przeciętna roczna kwota odszkodowań i świadczeń, H - współczynnik reasekuracyjny. 4. Jeśli margines wypłacalności obliczony zgodnie z pkt 1-3 jest mniejszy niż margines wypłacalności obliczony na analogiczny dzień poprzedniego roku, to margines wypłacalności nie może być mniejszy niż iloczyn marginesu wypłacalności obliczonego na analogiczny dzień poprzedniego roku i stosunku wielkości rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia według stanu na dzień, na który obliczany jest margines wypłacalności, do wielkości rezerw na niewypłacone odszkodowania i świadczenia według stanu na dzień następny po analogicznym dniu poprzedniego roku. Na potrzeby obliczenia powyższego stosunku wykorzystuje się dane dotyczące rezerw po uwzględnieniu udziału reasekuratora. Jeśli powyższy stosunek jest większy niż 1, jako wielkość tego stosunku przyjmuje się 1. 5. Wielkości parametrów procentowych 16 % i 18 % w pkt 2 oraz 23 % i 26 % w pkt 3 zmniejsza się odpowiednio do jednej trzeciej ich wartości w przypadku ubezpieczeń choroby, jeśli zakład stosuje do nich metody właściwe ubezpieczeniom na życie, oraz pod warunkiem, że: a) stawki składki są kalkulowane przy użyciu tablic zachorowalności, opracowanych zgodnie z naukami aktuarialnymi, b) tworzona jest rezerwa na zwiększenie ryzyka związanego ze wzrostem wieku ubezpieczonego, c) inkasowana jest dodatkowa składka przeznaczona na margines bezpieczeństwa w stosownej wysokości, d) zakład ubezpieczeń ma prawo wypowiedzieć umowę ubezpieczenia w okresie pierwszych trzech lat trwania umowy, e) umowy ubezpieczenia dają możliwość zwiększania stawek składek lub redukowania świadczeń przez zakład ubezpieczeń w czasie trwania umowy. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 października 1995 r. w sprawie sposobu wyliczenia i wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności reasekuracyjnej (Dz. U. Nr 127, poz. 606). 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 października 1995 r. w sprawie sposobu wyliczenia i wysokości marginesu wypłacalności oraz minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego dla każdego rodzaju ubezpieczeń oraz dla działalności reasekuracyjnej (Dz. U. Nr 127, poz. 606). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 3 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wypadków, w których zgłoszenie celne może być unieważnione po zwolnieniu towarów, szczegółowego trybu postępowania organu celnego przy przeprowadzaniu rewizji celnej, pobieraniu próbek towarów, weryfikacji lub przy unieważnianiu zgłoszeń celnych oraz zwalnianiu towarów (Dz. U. Nr 211, poz. 2063) Na podstawie art. 78 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 2 sierpnia 2001 r. w sprawie wypadków, w których zgłoszenie celne może być unieważnione po zwolnieniu towarów, szczegółowego trybu postępowania organu celnego przy przeprowadzaniu rewizji celnej, pobieraniu próbek towarów, weryfikacji lub przy unieważnianiu zgłoszeń celnych oraz zwalnianiu towarów (Dz. U. Nr 84, poz. 914) w § 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w pkt 1 w zdaniu wstępnym oraz w lit. e wyraz "cła" zastępuje się wyrazami "należności celnych przywozowych"; 2) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zgłoszenie celne może być unieważnione po zwolnieniu towarów, w wypadku uzyskania pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej z mocą wsteczną, zgodnie z zasadami, o których mowa w § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955).". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w. z E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji tramwajów i trolejbusów (Dz. U. Nr 231, poz. 2317) Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu tramwaju, typu trolejbusu oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części; 2) jednostkę upoważnioną do: a) przeprowadzania badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji; 3) zakres i sposób przeprowadzania: a) badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji; 4) wzory dokumentów związanych z homologacją typu. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) homologacji typu - rozumie się przez to procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ tramwaju, typ trolejbusu oraz przedmioty ich wyposażenia lub części spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 3) wielostopniowej homologacji typu - rozumie się przez to procedurę, za pomocą której stwierdza się, że w danym stanie kompletacji (niekompletny lub kompletny) typ tramwaju albo typ trolejbusu spełnia wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy; 4) typie tramwaju albo typie trolejbusu - rozumie się przez to tramwaje albo trolejbusy jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie różnią się pod względem istotnych cech; 5) jednostce badawczej - rozumie się przez to jednostkę upoważnioną, przez ministra właściwego do spraw transportu, do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji lub montażu tramwajów i trolejbusów z warunkami homologacji; 6) badaniach homologacyjnych - rozumie się przez to badania przeprowadzone przez upoważnioną przez ministra właściwego do spraw transportu jednostkę badawczą, stwierdzające zgodność badanego tramwaju albo trolejbusu z wymaganiami określonymi w art. 68 ust. 4 ustawy; 7) dokumentacji technicznej - rozumie się przez to dokumenty opisujące budowę, działanie i proces produkcji danego typu tramwaju albo danego typu trolejbusu; 8) wyposażeniu - rozumie się przez to układ lub zespół tramwaju albo trolejbusu, w szczególności hamulce, część wnętrza lub silnik; 9) części - rozumie się przez to urządzenie, które może być homologowane niezależnie od tramwaju albo trolejbusu. § 3. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje świadectwo homologacji typu na pisemny wniosek producenta lub importera nowego typu tramwaju albo nowego typu trolejbusu, przedmiotu ich wyposażenia lub części. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) protokół i sprawozdanie z badań homologacyjnych; 2) opis techniczny tramwaju albo trolejbusu według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 3) oryginały wzorów podpisów osób upoważnionych do wydawania wyciągów ze świadectwa homologacji. 3. W przypadku wielostopniowej homologacji typu do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się ponadto: 1) w etapie pierwszym - fragmenty opisu technicznego oraz wydane świadectwa homologacji typu, zgodne ze stanem kompletacji podstawowego tramwaju albo podstawowego trolejbusu; 2) w kolejnych etapach - fragmenty opisu technicznego typu tramwaju albo typu trolejbusu, świadectwa homologacji typu elementów odpowiadających aktualnemu etapowi wykonania oraz świadectwa homologacji typu dla niekompletnego tramwaju albo niekompletnego trolejbusu; 3) informacje dotyczące wprowadzonych przez producenta lub importera zmian lub uzupełnień do niekompletnego typu tramwaju albo niekompletnego typu trolejbusu oraz zgodności z wytycznymi konstrukcyjnymi określonymi przez producenta tramwaju lub trolejbusu homologowanego we wcześniejszych etapach, potwierdzonych przez tego producenta. § 4. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji typu tramwaju albo trolejbusu, przedmiotu ich wyposażenia lub części, jeżeli w załączonym protokole i sprawozdaniu z badań homologacyjnych został potwierdzony pozytywny wynik tych badań. 2. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu tramwaju albo trolejbusu, przedmiotu ich wyposażenia lub części, jeżeli w załączonym protokole i sprawozdaniu z badań homologacyjnych nie został potwierdzony pozytywny wynik tych badań lub brak jest któregokolwiek z dokumentów wymienionych w § 3 ust. 2. 3. Jeżeli w czasie badań homologacyjnych tramwaju albo trolejbusu stwierdzono, że może on być używany z ograniczeniami, to ograniczenia te należy wskazać w wydanym świadectwie homologacji typu oraz w wyciągu ze świadectwa homologacji typu. 4. Wzór świadectwa homologacji typu tramwaju, typu trolejbusu, przedmiotu ich wyposażenia lub części określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji typu tramwaju oraz typu trolejbusu określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 6. 1. Minister cofa świadectwo homologacji typu z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli typ tramwaju albo typ trolejbusu, przedmioty ich wyposażenia lub części wykonane zostały niezgodnie z warunkami określonymi w świadectwie homologacji typu, co zostało potwierdzone w trakcie badania technicznego tramwaju lub trolejbusu. 2. Minister odstąpi od cofnięcia świadectwa homologacji typu, jeśli producent lub importer usunie w terminie 14 dni od dnia cofnięcia świadectwa homologacji typu wszelkie niezgodności wykonania z warunkami określonymi w tym świadectwie i podejmie niezbędne środki do zapewnienia dalszej produkcji w zgodzie z wydaną homologacją. § 7. 1. Badania homologacyjne tramwaju i trolejbusu oraz kontrolę zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji przeprowadza Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa w Warszawie. 2. Jednostka badawcza, o której mowa w ust. 1, przeprowadza badania homologacyjne na pisemny wniosek producenta lub importera, do którego producent lub importer dołącza: 1) opis techniczny tramwaju albo trolejbusu; 2) dokumenty techniczne niezbędne jednostce badawczej do przeprowadzenia badań homologacyjnych; 3) instrukcję obsługi dla użytkownika tramwaju lub trolejbusu. 3. Na żądanie jednostki badawczej producent lub importer przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu części tramwaju lub trolejbusu, wraz z ich dokumentacją techniczną. § 8. 1. Jednostka badawcza przeprowadza badania homologacyjne w zakresie i w sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Po przeprowadzeniu badań homologacyjnych jednostka badawcza sporządza, co najmniej w trzech egzemplarzach, protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego jeden egzemplarz przechowuje w prowadzonej przez siebie dokumentacji, a dwa egzemplarze wydaje producentowi lub importerowi. 3. Jednostka badawcza wydaje protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z wynikiem pozytywnym, jeżeli tramwaj albo trolejbus, przedmioty ich wyposażenia lub części spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy. § 9. 1. Kontrolę zgodności produkcji lub montażu tramwaju, trolejbusu oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części z warunkami homologacji, zwaną dalej "kontrolą zgodności", przeprowadza się w sposób i w zakresie określonym w załączniku nr 5 do rozporządzenia. 2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności sporządza się protokół kontroli zgodności, co najmniej w trzech egzemplarzach, z czego jeden egzemplarz przeznaczony jest dla kontrolowanego, drugi egzemplarz przekazuje się ministrowi, a trzeci egzemplarz przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez jednostkę badawczą. § 10. Świadectwa homologacji typu tramwaju, trolejbusu, przedmiotów ich wyposażenia lub części, oraz dopuszczenie do eksploatacji wydane do dnia wejścia w życie rozporządzenia, zachowują swoją ważność w zakresie, na jaki zostały wydane. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 2317) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 ZAKRES I SPOSÓB PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH TRAMWAJU I TROLEJBUSU OCENA WSTĘPNA 1. Sprawdzenie przez jednostkę badawczą istniejących u producenta lub importera warunków przedsięwzięć i procedur zapewniających dostarczenie tramwaju lub trolejbusu zgodnego z obowiązującymi przepisami w tym zakresie. 2. Szczegółowe zapoznanie się przez jednostkę badawczą z dostarczoną przez producenta lub importera dokumentacją techniczną i obowiązującymi przepisami technicznymi dotyczącymi tramwaju i trolejbusu. BADANIA HOMOLOGACYJNE 1. Jednostka badawcza sprawdza, czy wszystkie podzespoły i części tramwaju lub trolejbusu są wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami technicznymi i posiadają stosowne homologacje typu. 2. Jednostka badawcza sprawdza, czy przedstawiony do badań homologacyjnych pojazd spełnia parametry i wymagania, o których mowa w przepisach dotyczących warunków technicznych tramwajów i trolejbusów. 3. Z przeprowadzonych badań homologacyjnych jednostka badawcza sporządza protokół i sprawozdanie końcowe. Załącznik nr 5 ZAKRES I SPOSÓB PRZEPROWADZANIA KONTROLI ZGODNOŚCI PRODUKCJI LUB MONTAŻU TRAMWAJU I TROLEJBUSU Z WARUNKAMI HOMOLOGACJI OCENA WSTĘPNA Przed przeprowadzeniem kontroli zgodności produkcji należy sprawdzić, czy istnieją u producenta zadowalające przedsięwzięcia i procedury zapewniające zgodność produkcji z wydanym świadectwem homologacji. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI 1. Jednostka badawcza sprawdza dokumentację techniczną i kontroluje przebieg poszczególnych etapów produkcji lub montażu tramwajów albo trolejbusów. 2. Producent powinien w szczególności: 1) zapewnić istnienie procedur dla skutecznej kontroli zgodności produkcji lub montażu pojazdu z typem określonym w homologacji; 2) mieć dostęp do aparatury kontrolnej niezbędnej do sprawdzania zgodności poszczególnych operacji z warunkami określonymi w homologacji; 3) zapewnić rejestrację wyników kontroli międzyoperacyjnych i udostępnić te dokumenty jednostce badawczej; 4) prowadzić analizę wyników każdego rodzaju kontroli w celu sprawdzenia i zapewnienia stabilności parametrów wyrobu; 5) umożliwić, w razie stwierdzenia jakiejkolwiek niezgodności wyników badania z obowiązującą normą, pobranie następnej próbki i ponowne przeprowadzenie badania; 6) podjąć czynności w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności produkcji z typem homologowanym. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. Nr 150, poz. 1457) Na podstawie art. 49 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 4 grudnia 1998 r. w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów (Dz. U. Nr 149, poz. 982 oraz z 2002 r. Nr 120, poz. 1027) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) w ust. 1: - pkt 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6) wyrejestrowanie z ubezpieczeń - o symbolu ZUS ZWUA, stanowiące załącznik nr 6 do rozporządzenia, 7) imienny raport miesięczny o należnych składkach i wypłaconych świadczeniach - o symbolu ZUS RCA, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia,", - uchyla się pkt 8 i 11, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dla imiennych raportów miesięcznych korygujących ustala się odpowiednio te same wzory, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 9, 10 i 12."; 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Dokumenty, o których mowa w § 1, są wypełniane przy użyciu kodów, których wykaz jest zawarty w instrukcji udostępnionej w formie papierowej w terenowych jednostkach organizacyjnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz na stronach internetowych Zakładu. 2. Wykaz kodów, o których mowa w ust. 1, określony jest w załączniku nr 20 do rozporządzenia."; 3) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Dla dokumentów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-6 i 13-18, określa się kolor pantone nr 224, pkt 7, 9, 10 - kolor pantone nr 158, pkt 19 - kolor pantone nr 172 oraz pkt 12 - kolor pantone nr 340."; 4) załączniki nr 1-4 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-4 do niniejszego rozporządzenia; 5) załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 5 i 6 do niniejszego rozporządzenia; 6) uchyla się załączniki nr 8 i 11 do rozporządzenia; 7) załączniki nr 12-14 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 7-9 do niniejszego rozporządzenia; 8) załączniki nr 17-19 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 10-12 do niniejszego rozporządzenia; 9) załącznik nr 20 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 13 do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. W przypadku przekazywania dokumentów w formie dokumentu pisemnego według ustalonego wzoru, można używać do czasu wyczerpania zapasów dokumentów o symbolach ZUS ZUA, ZUS ZCZA, ZUS ZCNA, ZUS ZZA, ZUS ZWUA, ZUS RCA, ZUS RMUA, ZUS ZPA, ZUS ZFA, ZUS ZBA, ZUS ZAA i ZUS DRA stanowiące odpowiednio załączniki nr 1-4, 6-7, 12-14 i 17-19 do rozporządzenia wymienionego w § 1 w brzmieniu dotychczasowym. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie wpisuje się: 1) w dokumencie o symbolu ZUS ZUA informacji o: a) posiadaniu przez cudzoziemca karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem statusu uchodźcy, b) okresie, na jaki został orzeczony stopień niepełnosprawności, c) wymiarze czasu pracy, d) kwocie pierwszej składki na ubezpieczenie zdrowotne, e) pokrewieństwie z pracodawcą, zleceniodawcą, osobą prowadzącą pozarolniczą działalność, f) pozostawaniu we wspólnym gospodarstwie z pracodawcą, zleceniodawcą, osobą prowadzącą pozarolniczą działalność, g) kodzie stopnia niezdolności do pracy, h) okresie, na jaki orzeczono stopień niezdolności do pracy, i) kodzie stanowiska pracy górniczej, j) okresie pracy górniczej, k) kodzie wykształcenia, l) kodzie wykonywanego zawodu, jeżeli praca nie jest wykonywana w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze; 2) w dokumencie o symbolu ZUS ZZA informacji o: a) posiadaniu przez cudzoziemca karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem statusu uchodźcy, b) kwocie pierwszej składki na ubezpieczenie zdrowotne; 3) w dokumencie o symbolu ZUS ZWUA informacji dotyczących wniosku o kontynuowanie ubezpieczeń; 4) w dokumentach o symbolach ZUS ZCZA i ZUS ZCNA informacji o pozostawaniu na wyłącznym utrzymaniu ubezpieczonego; 5) w dokumentach o symbolach ZUS ZPA i ZUS ZFA informacji o: a) dacie rozpoczęcia wykonywania działalności, b) statusie zakładu pracy chronionej lub aktywizacji zawodowej, c) dacie otrzymania statusu zakładu pracy chronionej lub aktywizacji zawodowej, d) dacie utraty statusu zakładu pracy chronionej lub aktywizacji zawodowej, e) adresie poczty elektronicznej; 6) w dokumencie o symbolu ZUS DRA informacji o: a) koniecznych dopłatach z tytułu korekty należności, b) liczbie kartek raportu ZUS RNA i ZUS RGA, c) identyfikatorze deklaracji, do której były dołączone raporty. 3. Nie koryguje się danych przekazanych w dokumentach, o których mowa w ust. 1, oraz w dokumencie o symbolu ZUS RGA, stanowiącym załącznik nr 11 do rozporządzenia wymienionego w § 1 w brzmieniu dotychczasowym, których zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych nie ma obowiązku przekazywania od dnia 1 stycznia 2003 r. 4. Dane przekazane w dokumencie o symbolu ZUS RGA koryguje się przy użyciu dokumentu o symbolu ZUS RSA, stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia wymienionego w § 1. 5. Dane przekazane w dokumencie o symbolu ZUS RNA koryguje się przy użyciu dokumentu o symbolu ZUS RCA, stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia wymienionego w § 1. § 3. 1. Dokumenty przekazywane do dnia 30 września 2003 r. wypełnia się przy użyciu kodów określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2003 r., z tym że kodów określonych w części VI w lit. B i w częściach XVI-XX nie używa się. 2. Dokumenty dotyczące okresu do dnia 30 września 2003 r., przekazywane po tym dniu, wypełnia się przy użyciu kodów określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2003 r. 3. Kody określone w załączniku nr 13 do rozporządzenia stosuje się do wypełniania dokumentów dotyczących okresu od dnia 1 października 2003 r. 4. Kod tytułu ubezpieczenia "25 10 - emeryt lub rencista, którego składka na ubezpieczenie zdrowotne jest finansowana z budżetu państwa", określony w części I w dziale 1 załącznika nr 13 do rozporządzenia, stosuje się do wypełniania dokumentów dotyczących okresu od dnia 1 października 2001 r. 5. Kody oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia, określone w części VI załącznika nr 13 do rozporządzenia, stosuje się do wypełniania dokumentów przekazywanych od dnia 1 kwietnia 2003 r. 6. W przypadku ubezpieczonych niewyrejestrowanych z ubezpieczeń przed dniem 1 października 2003 r., których kod tytułu ubezpieczenia uległ zmianie, należy złożyć dokument o symbolu ZUS ZWUA, podając jako datę wyrejestrowania z ubezpieczeń dzień 1 października 2003 r. i dotychczasowy kod tytułu ubezpieczenia oraz dokument o symbolu odpowiednio ZUS ZUA lub ZUS ZZA, podając jako datę powstania obowiązku ubezpieczeń dzień 1 października 2003 r. i nowy kod tytułu ubezpieczenia. 7. W przypadku emerytów lub rencistów, których składka na ubezpieczenie zdrowotne jest finansowana z budżetu państwa, jako datę wyrejestrowania z ubezpieczeń i datę powstania obowiązku ubezpieczeń podaje się dzień 1 października 2001 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 9 w zakresie dotyczącym części I-V i VII-XIII załącznika nr 13 do rozporządzenia, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 sierpnia 2003 r. (poz. 1457) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 KODY WYKORZYSTYWANE PRZY WYPEŁNIANIU DOKUMENTÓW UBEZPIECZENIOWYCH I. Kod tytułu ubezpieczenia - składa się z 6 znaków, oznaczających: 1) podmiot podstawowy wraz z rozszerzeniem (4 znaki) 2) ustalone bądź nieustalone prawo do emerytury lub renty (1 znak) 3) stopień niepełnosprawności (1 znak) 1. Podmiot podstawowy wraz z rozszerzeniem: 01 10 - pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu 01 11 - pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i z mocy przepisów szczególnych niepodlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu 01 20 - pracownik młodociany 01 24 - były pracownik mianowany lub były urzędnik służby cywilnej, z którym został rozwiązany stosunek pracy, pobierający świadczenie pieniężne za okres po ustaniu zatrudnienia 02 00 - osoba wykonująca pracę nakładczą 03 10 - członek rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną 03 20 - osoba wykonująca pracę w spółdzielni lub w gospodarstwie rolnym spółdzielni na innej podstawie niż stosunek pracy, niebędąca jej członkiem i wynagradzana według zasad obowiązujących członków spółdzielni, w tym kandydat na członka spółdzielni 04 11 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy 04 12 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy 04 17 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu 04 18 - osoba wykonująca umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu 04 21 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy 04 22 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy 04 24 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu 04 25 - osoba współpracująca z osobą wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia lub umowę o świadczenie usług i praca nie jest wykonywana w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności zleceniodawcy, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu 05 10 - osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą 05 11 - osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność 05 20 - twórca 05 30 - artysta 05 40 - osoba prowadząca działalność w zakresie wolnego zawodu 05 43 - wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólnicy spółki jawnej, komandytowej lub partnerskiej 05 44 - osoba prowadząca pozarolniczą działalność, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu 05 45 - osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność, z mocy przepisów szczególnych niepodlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu 05 50 - absolwent prowadzący pozarolniczą działalność zwolniony z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne 06 10 - poseł lub senator pobierający uposażenie 07 10 - stypendysta sportowy pobierający stypendium podlegający z tego tytułu ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu 07 20 - stypendysta sportowy pobierający stypendium podlegający z tego tytułu wyłącznie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym 08 00 - osoba wykonująca odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, jeśli nie podlega ubezpieczeniom z innego tytułu 09 10 - osoba bezrobotna pobierająca zasiłek dla bezrobotnych 09 11 - osoba bezrobotna niepobierająca zasiłku dla bezrobotnych 09 20 - absolwent pobierający stypendium w okresie skierowania przez powiatowy urząd pracy na szkolenie lub odbycie stażu 09 40 - osoba pobierająca zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne albo osoby niepobierające tych świadczeń z przyczyn określonych w odrębnych przepisach 10 10 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od minimalnej podstawy wymiaru 10 11 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, opłacający składkę od minimalnej podstawy oraz od zadeklarowanej nadwyżki ponad minimalną podstawę wymiaru 10 20 - duchowny, nieprowadzący działalności gospodarczej, będący członkiem zakonu kontemplacyjno-klauzurowego lub misjonarzem 10 40 - alumn seminarium duchownego, nowicjusz, postulant, juniorysta przed ukończeniem 25. roku życia objęty dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi 10 50 - alumn seminarium duchownego, nowicjusz, postulant i juniorysta, podlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu 11 10 - żołnierz niezawodowy w służbie czynnej 11 11 - osoba odbywająca formy zastępcze służby wojskowej 11 12 - osoba odbywająca nadterminową zasadniczą służbę wojskową 11 13 - osoba odbywająca okresową służbę wojskową 11 14 - funkcjonariusz w służbie kandydackiej 11 20 - żołnierz zawodowy 11 30 - funkcjonariusz Policji 11 31 - funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu 11 32 - funkcjonariusz Straży Granicznej 11 33 - funkcjonariusz Państwowej Straży Pożarnej 11 34 - funkcjonariusz Służby Celnej 11 40 - funkcjonariusz Służby Więziennej 11 50 - osoba w stanie spoczynku pobierająca uposażenie 11 51 - osoba pobierająca uposażenie rodzinne 11 52 - osoba pobierająca uposażenie po zwolnieniu ze służby 12 11 - osoba przebywająca na urlopie wychowawczym 12 40 - osoba pobierająca zasiłek macierzyński 13 10 - osoba, która na podstawie odrębnych przepisów lub układów zbiorowych pracy pobiera świadczenie socjalne wypłacane w czasie urlopu innego niż kolejowy 13 20 - osoba pobierająca zasiłek socjalny na czas przekwalifikowania zawodowego i poszukiwania nowego zatrudnienia 13 21 - osoba, która na podstawie odrębnych przepisów lub układów zbiorowych pracy pobiera świadczenie socjalne wypłacane w czasie urlopu kolejowego 13 22 - osoba pobierająca świadczenie socjalne w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy 14 10 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje zasiłek stały 14 11 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje gwarantowany zasiłek okresowy 14 20 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje rentę socjalną 14 21 - osoba, która z pomocy społecznej otrzymuje zasiłek stały wyrównawczy 14 22 - inny świadczeniobiorca, za którego ośrodek pomocy społecznej ma obowiązek opłacać składki 15 00 - małżonek pracownika skierowanego do pracy w przedstawicielstwie dyplomatycznym, urzędzie konsularnym, stałym przedstawicielstwie przy ONZ lub w innej misji specjalnej za granicą, w instytucie, ośrodku informacji kultury za granicą 16 10 - obywatel polski wykonujący pracę w podmiocie zagranicznym za granicą lub w podmiocie zagranicznym na terytorium RP, jeżeli podmiot nie posiada w Polsce swojej siedziby ani przedstawicielstw 17 00 - osoba sprawująca opiekę nad członkiem rodziny spełniającym warunki do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego, podlegająca dobrowolnym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, jeżeli nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów 18 10 - student lub uczestnik studiów doktoranckich podlegający dobrowolnym ubezpieczeniom, emerytalnemu i rentowym, jeżeli nie podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów 18 11 - student lub uczestnik studiów doktoranckich, za którego szkoła wyższa lub jednostka organizacyjna prowadząca studia doktoranckie jest zobowiązana do opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne 18 30 - słuchacz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej 19 00 - osoba kontynuująca ubezpieczenia emerytalne i rentowe 20 10 - sędzia 20 20 - prokurator 20 30 - sędzia lub prokurator, za którego jest obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku służbowego 21 10 - dziecko lub uczeń niepodlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu 21 20 - słuchacz zakładu kształcenia nauczycieli niepodlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu 22 10 - kombatant, za którego składki na ubezpieczenie zdrowotne ma obowiązek opłacać Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych 22 30 - osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu uprawnienia do świadczeń alimentacyjnych na podstawie ugody sądowej lub prawomocnego orzeczenia sądu 22 40 - członek rady nadzorczej, podlegający z tego tytułu ubezpieczeniu zdrowotnemu 24 10 - osoba objęta dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym 25 00 - emeryt lub rencista, którego składka na ubezpieczenie zdrowotne finansowana jest przez świadczeniobiorcę 25 10 - emeryt lub rencista, którego składka na ubezpieczenie zdrowotne jest finansowana z budżetu państwa 30 00 - osoba, za którą należy rozliczyć i opłacić składki lub należne świadczenia w dokumentach rozliczeniowych składanych nie wcześniej niż za następny miesiąc, po ustaniu tytułu do ubezpieczeń 50 00 - inny tytuł do ubezpieczeń 2. Ustalone bądź nieustalone prawo do emerytury lub renty 0 - osoba, która nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty 1 - osoba, która ma ustalone prawo do emerytury 2 - osoba, która ma ustalone prawo do renty 3. Stopień niepełnosprawności 0 - osoba nieposiadająca orzeczenia o niepełnosprawności lub osoba, która posiada orzeczenie i nie przedłożyła go płatnikowi składek 1 - osoba, która przedłożyła płatnikowi składek orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności 2 - osoba, która przedłożyła płatnikowi składek orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności 3 - osoba, która przedłożyła płatnikowi składek orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności 4 - osoba, która przedłożyła płatnikowi orzeczenie o niepełnosprawności wydawane osobom do 16. roku życia II. Kod stopnia pokrewieństwa/powinowactwa - składa się z 2 znaków 01 - małżonek 11 - dziecko własne, przysposobione lub dziecko małżonka 21 - wnuk lub dziecko obce, dla którego ustanowiono opiekę, albo dziecko obce w ramach rodziny zastępczej 30 - matka 31 - ojciec 32 - macocha 33 - ojczym 40 - babka 41 - dziadek 50 - osoby przysposabiające osoby ubezpieczone 60 - inni wstępni pozostający z ubezpieczonym we wspólnym gospodarstwie domowym III. Kod wykonywanego zawodu - składa się z 6 znaków, zawartych w "Klasyfikacji zawodów i specjalności", stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 222, poz. 1868) IV. Kod pracy w szczególnych warunkach ma postać: 1) 5 pierwszych znaków jest zgodne z załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, ze zm.), z których: - w polu pierwszym wpisujemy nazwę wykazu (A lub B) - dwa następne znaki to numer działu w wykazie podany cyframi arabskimi - dwa znaki dalsze to numer rodzaju pracy w dziale 2) 6 i 7 znak to kod dotychczasowych przepisów zarządzeń i uchwał resortowych według następującej listy: 01 - Zarządzenie nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 r. 02 - Zarządzenie nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. 03 - Zarządzenie nr 41 Ministra Finansów z dnia 17 maja 1985 r. 04 - Zarządzenie nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. 05 - Zarządzenie nr 19 Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 10 listopada 1986r. 06 - Zarządzenie nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985r. 07 - Zarządzenie nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983r. 08 - Zarządzenie nr 50 Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 13 grudnia 1983 r. 09 - Zarządzenie nr 26 Ministra Kultury i Sztuki z dnia 1 lipca 1983 r. 10 - Zarządzenie nr 33 Ministra Łączności z dnia 16 maja 1983r. 11 - Zarządzenie nr 28 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30 lipca 1986r. 12 - Zarządzenie nr 37 Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 25 października 1983 r. 13 - Zarządzenie Ministra Obrony Narodowej nr 48 z dnia 12 września 1983 r. 14 - Zarządzenie nr DK 4-1000-1/84 Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 15 czerwca 1984 r. 15 - Zarządzenie nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988r. 16 - Zarządzenie nr 11/86 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 marca 1986r. 17 - Zarządzenie nr 51/83/CZZK Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 października 1983r. 18 - Zarządzenie nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987r. 19 - Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 lipca 1983 r. (Dz.Urz. MZiOS Nr 8, poz. 40, ze zm.) 20 - Zarządzenie nr 9 Ministra Gospodarki Materiałowej z dnia 31 maja 1983r. 21 - Zarządzenie nr 9 Prezesa Centralnego Urzędu Geologii z dnia 4 lipca 1983r. 22 - Zarządzenie nr 11 Przewodniczącego Komitetu do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej z dnia 1 lipca 1988r. 23 - Zarządzenie nr 24 Ministra - Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 15 sierpnia 1983r. 24 - Zarządzenie nr 24 Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacji, Norm i Jakości z dnia 6 czerwca 1983r. 25 - Uchwała nr 64/83 Zarządu Głównego Centralnego Związku Spółdzielni Rolniczych "Samopomoc Chłopska" z dnia 25 lipca 1983r. 26 - Uchwała nr 184 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego z dnia 20 maja 1983r. 27 - Uchwała nr 80/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy z dnia 30 czerwca 1983r. 28 - Uchwała nr 38 Zarządu "Społem" Centralnego Związku Spółdzielni Spożywców z dnia 11 lipca 1983r. 29 - Uchwała nr 106 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Inwalidów z dnia 20 lipca 1983r. 30 - Uchwała nr 16/83 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Mleczarskich z dnia 27 czerwca 1983r. 31 - Uchwała nr 14/84 Zarządu Centrali i Spółdzielni Ogrodniczych i Pszczelarskich z dnia 23 marca 1984r. 32 - Zarządzenie nr 21 Prezesa Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa - Książka - Ruch" z dnia 21 października 1983r. 33 - Uchwała nr 41/83 Zarządu Głównego Związku Zakładów Doskonalenia Zawodowego z dnia 28 września 1983r. 34 - Zarządzenie nr 47 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 czerwca 1983r. 35 - Zarządzenie nr 20 Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk z dnia 16 czerwca 1983r. 36 - Zarządzenie nr 12/83 Naczelnego Redaktora Polskiej Agencji Prasowej PAP z dnia 31 maja 1983r. 37 - Uchwała nr 22 Zarządu "Cepelii" Centralnego Związku Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego z dnia 1 czerwca 1983r. 38 - Zarządzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 17 maja 1983r. (zm. zarządzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego Nr 5/87 z dnia 7 października 1987r. i Nr 1/90 z dnia 1 sierpnia 1990r.) 39 - Uchwała nr 62 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Niewidomych z dnia 15 lipca 1983r. 40 - Zarządzenie nr 24 Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" z dnia 15 lipca 1988r. 41 - Uchwała Prezydium Zarządu Stowarzyszenia "PAX" z dnia 28 grudnia 1983r. 42 - Uchwała nr 19/84 Zarządu Centralnego Związku Budowlanych Spółdzielni Pracy z dnia 24 kwietnia 1984r. 43 - Uchwała nr XXVIII/193/84 Zarządu Centralnego Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych z dnia 15 marca 1984r. 44 - Zarządzenie nr 17 Ministra - Kierownika Urzędu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z dnia 2 sierpnia 1985r. 45 - Zarządzenie nr 1/89 Ministra - Kierownika Urzędu do Spraw Wyznań z dnia 6 stycznia 1989r. 46 - Uchwała nr 24 Zarządu Krajowego Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych z dnia 14 czerwca 1983r. 47 - Zarządzenie nr 2 Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki z dnia 20 lutego 1989r. 3) 8 i 9 znak jest to numer określający stanowisko pracy jako punkt w pozycji rodzaj pracy - określony w wykazie szczegółowym stanowiącym załącznik do zarządzenia resortowego, stosowanego przez płatnika składek na podstawie odrębnych przepisów. V. Kod pracy w szczególnym charakterze Przy ustalaniu tego kodu nie stosuje się systemu oznaczeń określonego dla kodów wykorzystujących układ wykazów A i B z załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i zarządzeń resortowych. Kod ten składa się z 9 znaków: 000320301 - pracownik organów kontroli państwowej 000320302 - pracownik organów administracji celnej pracownik /ubezpieczony/ wykonujący działalność twórczą lub artystyczną: 032030301 - tancerz 032030302 - akrobata 032030303 - gimnastyk 032030304 - ekwilibrysta 032030305 - kaskader 032030306 - solista wokalista 032030307 - muzyk grający na instrumentach dętych 032030308 - treser zwierząt drapieżnych 032030309 - artysta chóru 032030310 - żongler 032030311 - komik cyrkowy 032030312 - aktor teatru lalek 032030313 - aktorka 032030314 - dyrygentka 032030315 - muzyk grający na instrumentach smyczkowych 032030316 - muzyk grający na instrumentach perkusyjnych 032030317 - muzyk grający na instrumentach klawiszowych 032030318 - operator obrazu filmowego 032030319 - fotografik 000320304 - dziennikarz zatrudniony w redakcjach dzienników, czasopism, w radiu, telewizji oraz w agencjach prasowych, informacyjnych, publicystycznych albo fotograficznych objęty układem pracy dziennikarzy 000320305 - nauczyciel, wychowawca lub inny pracownik pedagogiczny wykonujący pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, ze zm.) 000320307 - pracownik jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, ze zm.) VI. Kod oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia składa się z trzech znaków: 01R - Dolnośląski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia we Wrocławiu 02R - Kujawsko-Pomorski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy 03R - Lubelski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Lublinie 04R - Lubuski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Zielonej Górze 05R - Łódzki Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Łodzi 06R - Małopolski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Krakowie 07R - Mazowiecki Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Warszawie 08R - Opolski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Opolu 09R - Podkarpacki Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Rzeszowie 10R - Podlaski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Białymstoku 11R - Pomorski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Gdańsku 12R - Śląski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Katowicach 13R - Świętokrzyski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Kielcach 14R - Warmińsko-Mazurski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Olsztynie 15R - Wielkopolski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Poznaniu 16R - Zachodniopomorski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w Szczecinie VII. Kod stopnia niepełnosprawności 0 - osoba nieposiadająca orzeczenia o niepełnosprawności 1 - osoba posiadająca orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności 2 - osoba posiadająca orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności 3 - osoba posiadająca orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności 4 - osoba posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności wydawane osobom do 16. roku życia VIII. Kod przyczyny wyrejestrowania ubezpieczonego - składa się z 3 znaków: 100 - ustanie tytułu do ubezpieczeń/ubezpieczenia 500 - zgon osoby ubezpieczonej 600 - inna przyczyna wyrejestrowania IX. Kod rodzaju uprawnienia - składa się z 2 znaków: 11 - wpis do ewidencji, na listę lub do rejestru 31 - koncesja 32 - zezwolenie 34 - decyzja 40 - uprawnienie inne niż wymienione wyżej X. Kod przyczyny wyrejestrowania płatnika - składa się z 3 znaków: 111 - zaprzestanie prowadzenia działalności 115 - postanowienie sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego 117 - zgon płatnika składek 211 - wykreślenie z rejestru, ewidencji lub skreślenie z listy 311 - decyzja właściwego organu o likwidacji płatnika składek będącego jednostką sektora finansów publicznych 350 - wyrejestrowanie z ubezpieczeń ostatniej osoby, za którą płatnik miał obowiązek składania dokumentów ubezpieczeniowych 600 - inna przyczyna wyrejestrowania XI. Typ identyfikatora P - PESEL N - NIP R - REGON 1 - dowód osobisty 2 - paszport XII. Kod świadczenia / przerwy - składa się z trzech znaków 1. Przerwa w opłacaniu składek 111 - urlop bezpłatny 121 - urlop wychowawczy udzielony na podstawie § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych (Dz. U. Nr 60, poz. 277) 122 - urlop wychowawczy udzielony na podstawie § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 roku w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych 151 - okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy, bez prawa do wynagrodzenia lub zasiłku 152 - okres nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy 155 - okres niezdolności do pracy bez prawa do wynagrodzenia z przyczyn określonych w art. 92 § 11 Kodeksu pracy 2. Rodzaj świadczenia 211 - zasiłek porodowy 212 - zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia chorobowego 214 - zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia wypadkowego 215 - wyrównanie zasiłku wyrównawczego z ubezpieczenia chorobowego 216 - wyrównanie zasiłku wyrównawczego z ubezpieczenia wypadkowego 3. Rodzaj świadczenia i przerwy 311 - zasiłek macierzyński z ubezpieczenia chorobowego 312 - zasiłek opiekuńczy z ubezpieczenia chorobowego 313 - zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego 314 - zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego 315 - wyrównanie zasiłku macierzyńskiego z ubezpieczenia chorobowego 316 - wyrównanie zasiłku opiekuńczego z ubezpieczenia chorobowego 317 - wyrównanie zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego 318 - wyrównanie zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego 321 - świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego 322 - świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego 323 - wyrównanie świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia chorobowego 324 - wyrównanie świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego 331 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, finansowane ze środków pracodawcy 332 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, finansowane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 333 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową za okres do dnia 31 grudnia 2002 r., finansowane ze środków pracodawcy 334 - wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową za okres do dnia 31 grudnia 2002 r., finansowane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 335 - wyrównanie wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, finansowane ze środków pracodawcy 336 - wyrównanie wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, finansowane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 337 - wyrównanie wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową za okres do dnia 31 grudnia 2002 r., finansowane ze środków pracodawcy 338 - wyrównanie wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową za okres do dnia 31 grudnia 2002 r., finansowane ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 350 - inne świadczenia/przerwy XIII. Kod choroby - składa się z 1 znaku literowego, a w przypadku zbiegu chorób kod ma postać X/X. Wpisywany na formularze kod choroby powinien mieć postać zgodną z podaną na zaświadczeniu lekarskim ZUS ZLA. XIV. Kod terminu przesyłania deklaracji i raportów: 1 - dla deklaracji składanych do 5. dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, 2 - dla deklaracji składanych do 10. dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, 3 - dla deklaracji składanych do 15. dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni (kodu nie stosują płatnicy, dla których ma zastosowanie kod "4"), 4 - dla deklaracji składanych do 15. dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni przez wspólników spółek (jednoosobowych z ograniczoną odpowiedzialnością, cywilnych, jawnych, komandytowych, partnerskich), którzy opłacają składki wyłącznie za siebie, natomiast spółka zatrudnia pracowników lub inne osoby, podlegające z tego tytułu ubezpieczeniom, oraz przez osoby podlegające dobrowolnie ubezpieczeniu zdrowotnemu, 5 - dla deklaracji składanych za sędziów i prokuratorów, za których jest obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego. XV. Kod informacji o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe: 1 - w przypadku, gdy informację o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek przekazał ubezpieczony, 2 - w przypadku, gdy informację o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek przekazał płatnik składek, 3 - w przypadku, gdy informację o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek przekazał Zakład Ubezpieczeń Społecznych. XVI. Kody numerów identyfikatorów deklaracji rozliczeniowych i imiennego raportu miesięcznego: 1) 01 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego, 02 - 39 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego, 2) w przypadku zakładów pracy chronionej lub zakładów aktywności zawodowej: 40 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego: a) składanych za część miesiąca, w której płatnik nie posiadał statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej, w razie gdy uzyskanie tego statusu nastąpiło w trakcie miesiąca, b) składanych za część miesiąca, w której płatnik posiadał status zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej, w razie gdy utrata tego statusu nastąpiła w trakcie miesiąca, 41 - 49 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego, 3) w przypadku: a) powiatowych urzędów pracy za bezrobotnych, absolwentów pobierających stypendium w okresie skierowania na szkolenie lub odbycie stażu, osoby pobierające świadczenie przedemerytalne lub zasiłek przedemerytalny oraz osoby niepobierające zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego z przyczyn określonych w przepisach o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, b) wojskowych biur emerytalnych, zakładów emerytalnych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz biur emerytalnych Służby Więziennej, za emerytów i rencistów, c) jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, za osoby pobierające zasiłek stały i gwarantowany zasiłek okresowy oraz inne osoby, za które opłacane są składki na mocy przepisów o pomocy społecznej, d) banków rozliczających składki na ubezpieczenie zdrowotne w przypadku dokonywania wypłaty emerytury lub renty z zagranicy, e) innych podmiotów rozliczających składki na ubezpieczenie zdrowotne w przypadku dokonywania wypłat emerytury lub renty z zagranicy, 51 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego, 52 - 69 włącznie dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego, 4) w przypadku ZUS za emerytów i rencistów: 51 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego, 52 - 89 włącznie dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego, 5) w przypadku sędziów i prokuratorów, za których powstał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku służbowego: 70 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego, 71 - 79 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego, 6) w przypadku deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego za dany miesiąc kalendarzowy, składanych przez syndyka upadłości za okres od dnia ogłoszenia upadłości: 80 - dla deklaracji rozliczeniowej i imiennego raportu miesięcznego, 81 - 89 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej i imiennego raportu miesięcznego korygującego, 7) w przypadku płatników składek opłacających składki wyłącznie na własne ubezpieczenia, składających za dany miesiąc więcej niż jedną deklarację rozliczeniową z różnymi kodami tytułu ubezpieczenia: 01 - dla pierwszej deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc, 02-39 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej składanej do deklaracji oznaczonej numerem 01, 40 - dla drugiej deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc, 41-49 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej składanej do deklaracji oznaczonej numerem 40, 51 - dla trzeciej deklaracji rozliczeniowej składanej za dany miesiąc, 52-69 włącznie - dla deklaracji rozliczeniowej korygującej składanej do deklaracji oznaczonej numerem 51. Numer imiennego raportu miesięcznego powinien być zgodny z numerem deklaracji rozliczeniowej, do której jest dołączony. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595 i Nr 135, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad uwidaczniania cen towarów i usług oraz sposobu oznaczania ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży (Dz. U. Nr 229, poz. 2287) Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 i Nr 144, poz. 1204 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad uwidaczniania cen towarów i usług oraz sposobu oznaczania ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży (Dz. U. Nr 99, poz. 894 i Nr 174, poz. 1428) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) towarach pakowanych - należy przez to rozumieć produkt w opakowaniu jednostkowym, którego ilość jest odmierzana bez obecności kupującego,", b) dodaje się pkt 10 w brzmieniu: "10) towarach sprzedawanych na sztuki - należy przez to rozumieć towary, które ze względu na ich naturę lub zgodnie z utrwaloną praktyką handlową są odliczane w sztukach przy sprzedaży na życzenie kupującego lub są oferowane kupującym w pojedynczych egzemplarzach, bez oznakowania ich objętości, masy, długości lub powierzchni."; 2) w § 5 w ust. 4 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "W przypadku towarów sprzedawanych na sztuki dopuszcza się określenie ilości nominalnej oferowanej porcji w sztukach."; 3) w § 6 w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "W przypadku towarów sprzedawanych na sztuki dopuszcza się określenie ilości nominalnej oferowanej porcji w sztukach."; 4) w § 8: a) uchyla się ust. 4 i 5, b) ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Cena jednostkowa towarów masowych, towarów pakowanych i towarów o małych gabarytach powinna dotyczyć ilości towaru zwyczajowo oferowanej kupującym, wyrażonej w legalnej jednostce miary (z podaniem wartości liczbowej i oznaczenia tej jednostki miary).", c) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Cena jednostkowa pakowanego środka spożywczego w stanie stałym znajdującego się w płynie lub mieszance płynów, także w postaci zamrożonej lub głęboko mrożonej, takich jak: woda, wodne roztwory soli, solanka, wodne roztwory kwasów spożywczych, ocet, wodne roztwory cukrów, wodne roztwory innych substancji słodzących, a w przypadku owoców lub warzyw - także w soku owocowym albo warzywnym, powinna dotyczyć masy netto środka spożywczego po odsączeniu, oznaczonej na opakowaniu jednostkowym, jeżeli płyn ten lub mieszanka płynów stanowi jedynie dodatek do podstawowego składu tego środka spożywczego i nie jest czynnikiem wpływającym na wybór konsumentów."; 5) w § 9 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) masa lub objętość towaru nieoznaczonego ceną nie przekroczy 5 kilogramów lub 5 litrów odpowiednio dla towarów sprzedawanych według masy lub objętości; w przypadku towarów pakowanych podane wielkości dotyczą odpowiednio jednostek masy i objętości netto bez opakowania; towary sprzedawane na sztuki nie przekroczą swoją wielkością sumy wymiarów, przy pomiarze w skrajnych punktach (długości, szerokości i wysokości) 2 metrów oraz masy całkowitej 5 kilogramów lub objętości 5 litrów,"; 6) w § 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do dnia 31 grudnia 2004 r. nie wymaga się bezpośredniego oznaczenia ceną, w sposób określony w § 9 ust. 1, towarów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej, które ze swej natury nie mogą być tak oznaczone lub których takie oznaczenie nie miałoby znaczenia dla kupujących. Przepis ten stosuje się do: 1) towarów o małych gabarytach, 2) towarów masowych, 3) sadzonek roślin, kwiatów ciętych i doniczkowych, 4) żywych zwierząt, 5) towarów żywnościowych, niepakowanych sprzedawanych na sztuki, 6) towarów zwyczajowo oferowanych do sprzedaży w większych ilościach, w szczególności: cegieł, glazury lub terakoty, 7) towarów spożywczych, których termin przydatności do spożycia albo data minimalnej trwałości upłynie w ciągu najbliższej doby, licząc od momentu ich wystawienia na sprzedaż, 8) towarów oferowanych do sprzedaży poza lokalem przedsiębiorstwa lub na specjalnie organizowanych pokazach w celu ich sprzedaży, 9) towarów dystrybuowanych przez automaty sprzedające i inne automaty umieszczone w miejscach sprzedaży, 10) towarów przeznaczonych do sprzedaży, których cena uwidoczniona w sposób określony w ust. 2 nie przekracza kwoty 4 złotych.". § 2. Do dnia 31 grudnia 2004 r. przedsiębiorcy dostosują sposoby informowania o cenach towarów i usług oferowanych kupującym do wymagań określonych w § 8 ust. 7a rozporządzenia wymienionego w § 1. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1457--z dnia 6 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, imiennych raportów miesięcznych i imiennych raportów miesięcznych korygujących, zgłoszeń płatnika, deklaracji rozliczeniowych i deklaracji rozliczeniowych korygujących oraz innych dokumentów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1458--z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie wzorów formularzy wniosków i wzorów dokumentów w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy 1459--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru zaproszenia i wzoru formularza wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń 1460--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej 1461--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie wzorów karty pobytu i dokumentów w sprawach cudzoziemców, formularzy wniosków o ich wydanie lub wymianę oraz fotografii dołączanych do wniosku 1462--z dnia 18 sierpnia 2003 r. w sprawie wiz dla cudzoziemców Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pośrednika w obrocie nieruchomościami (Dz. U. Nr 228, poz. 2266) Na podstawie art. 181 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pośrednika w obrocie nieruchomościami za szkody, które mogą wyniknąć w związku z wykonywaniem czynności pośrednictwa, o których mowa w art. 180 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna pośrednika w obrocie nieruchomościami za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w związku z wykonywaniem czynności pośrednictwa. 2. W przypadku gdy pośrednik w obrocie nieruchomościami wykonuje czynności pośrednictwa przy pomocy innych osób, działających pod jego nadzorem, ubezpieczeniem OC jest objęta również odpowiedzialność cywilna tego pośrednika za szkody, które mogą wyniknąć z działania lub zaniechania tych osób. 3. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu; 2) wyrządzonych przez ubezpieczonego po pozbawieniu go licencji zawodowej, a także w okresie zawieszenia licencji zawodowej, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania pośrednictwa w obrocie nieruchomościami przed pozbawieniem lub zawieszeniem licencji; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 4. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 3, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania czynności pośrednictwa. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 25.000 euro. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zarządcy nieruchomości (Dz. U. Nr 228, poz. 2267) Na podstawie art. 186 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zarządcy nieruchomości za szkody, które mogą wyniknąć w związku z wykonywaniem czynności zarządzania nieruchomością, o których mowa w art. 185 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna zarządcy nieruchomości za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w związku z wykonywaniem czynności zarządzania nieruchomością. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu; 2) wyrządzonych przez ubezpieczonego po pozbawieniu go licencji zawodowej, a także w okresie zawieszenia licencji zawodowej, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania czynności zarządzania nieruchomością przed pozbawieniem lub zawieszeniem licencji; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje nie później niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania czynności zarządzania nieruchomością. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 50.000 euro. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152, Nr 162, poz. 1568, Nr 203, poz. 1966 i Nr 217, poz. 2124. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości składki członkowskiej płaconej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Polskiej Izby Ubezpieczeń (Dz. U. Nr 228, poz. 2268) Na podstawie art. 223 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość składki członkowskiej płaconej przez zakłady ubezpieczeń na rzecz Polskiej Izby Ubezpieczeń wynosi 0,026 % składki przypisanej brutto, przypadającej na rok poprzedzający rok, za który składka członkowska ma być uiszczona. § 2. Od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. wysokość składki, o której mowa w § 1, wynosi 0,04 % składki przypisanej brutto, przypadającej na rok poprzedzający rok, za który składka członkowska ma być uiszczona. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z działalnością prowadzoną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz. U. Nr 228, poz. 2269) Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 203, poz. 1966) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres ubezpieczenia na rzecz klientów, o których mowa w art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, zwanej dalej "ustawą", w związku z działalnością prowadzoną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, zwanego dalej "ubezpieczeniem", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, którzy nie zawarli umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej wymaganej w związku z działalnością prowadzoną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz. U. Nr 209, poz. 2028). § 3. 1. Ubezpieczenie obejmuje pokrycie kosztów sprowadzenia do kraju klientów, w przypadku gdy organizator turystyki wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu, oraz pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych. 2. Ubezpieczenie obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, w odniesieniu do umów o świadczenie usług turystycznych zawartych w okresie ubezpieczenia, chociażby ich wykonanie nie nastąpiło w tym okresie, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 4. Obowiązek ubezpieczenia powstaje najpóźniej w dniu złożenia wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na organizowaniu imprez turystycznych oraz na pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych. § 5. W celu określenia minimalnej sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia dokonuje się następującego rozróżnienia państw, w których działalność organizatorów turystyki i pośredników turystycznych jest prowadzona: 1) Rzeczpospolita Polska; 2) Republika Albanii, Księstwo Andory, Republika Austrii, Królestwo Belgii, Republika Białorusi, Bośnia i Hercegowina, Republika Bułgarii, Republika Chorwacji, Republika Cypryjska, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Estońska, Republika Finlandii, Republika Francuska, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii z wyłączeniem Wysp Kanaryjskich, Irlandia, Republika Islandii, Księstwo Liechtensteinu, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Łotewska, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Republika Malty, Republika Mołdowy, Księstwo Monako, Królestwo Niderlandów, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Norwegii, Republika Portugalii, Federacja Rosyjska, Rumunia, Republika San Marino, Serbia i Czarnogóra, Republika Słowacji, Republika Słowenii, Konfederacja Szwajcarska, Królestwo Szwecji, Republika Turcji, Ukraina, Stolica Apostolska, Republika Węgierska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i Republika Włoska; 3) inne państwa niewymienione w pkt 1 i 2 oraz Wyspy Kanaryjskie. § 6. 1. Minimalna suma gwarancyjna na rzecz jednego klienta z tytułu umowy ubezpieczenia wynosi dla: 1) organizatorów turystyki oraz pośredników turystycznych dla imprez organizowanych przez przedsiębiorców nieprowadzących działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - kwotę stanowiącą równowartość ceny imprezy turystycznej, nie mniej jednak niż równowartość: a) 500 euro - w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie zagranicznej na terytorium państw, o których mowa w § 5 pkt 3, b) 200 euro - w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie zagranicznej na terytorium państw, o których mowa w § 5 pkt 2, c) 20 euro - w przypadku uczestniczenia przez klienta w imprezie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) pośredników turystycznych dla imprez organizowanych przez przedsiębiorców posiadających zezwolenie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy - sumę stanowiącą równowartość 50 euro, a dla usług turystycznych wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - sumę stanowiącą równowartość 20 euro. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, ustalane są przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia została zawarta. § 7. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy oraz o zmianie niektórych ustaw 1) (Dz. U. Nr 229, poz. 2271) Art. 1. W ustawie z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U. Nr 213, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zobowiązania publicznoprawne na zasadach określonych w rozdziale 5 lub 5a;"; 2) w art. 10 w ust. 1 po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) wydaje decyzję zatwierdzającą plan spłaty przejętych zobowiązań przez Operatora, o którym mowa w art. 32e, a także zakres ich umorzeń;"; 3) w art. 19 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 7- 9 w brzmieniu: "7) spis zobowiązań publicznoprawnych objętych restrukturyzacją na szczególnych zasadach, o których mowa w rozdziale 5a; 8) wskazanie Operatora, o którym mowa w art. 32e; 9) wskazanie składników majątku, które mają być przeniesione na własność Operatora."; 4) art. 27 otrzymuje brzmienie: "Art. 27. Restrukturyzacja należności publicznoprawnych jest dokonywana w zakresie, na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy o restrukturyzacji należności publicznoprawnych, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozdziału i rozdziału 5a."; 5) po rozdziale 5 dodaje się rozdział 5a w brzmieniu: "Rozdział 5a Restrukturyzacja niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach Art. 32a. 1. Restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych na szczególnych zasadach, zwanej dalej "restrukturyzacją na szczególnych zasadach", podlegają znane na dzień 30 czerwca 2003 r. następujące należności publicznoprawne: 1) z tytułu podatków wobec budżetu państwa, należności celnych oraz wpłat z zysku na rzecz Skarbu Państwa, 2) z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, 3) wobec Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - niepodlegające restrukturyzacji albo w stosunku do których nie zostało wszczęte postępowanie restrukturyzacyjne na podstawie przepisów ustawy o restrukturyzacji należności publicznoprawnych; 4) z tytułu opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z późn. zm. 2)), opłat za korzystanie ze środowiska w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm. 3)) oraz opłat za szczególne korzystanie z wód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z późn. zm. 4)) stanowiących przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wojewódzkich, powiatowych i gminnych funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej - niezależnie od tego, na rachunek bankowy którego organu administracji publicznej opłaty te powinny być wpłacane przez przedsiębiorcę; 5) z tytułu administracyjnych kar pieniężnych określonych w przepisach ustaw wymienionych w pkt 4; 6) z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste gruntów Skarbu Państwa w części stanowiącej dochód budżetu państwa; 7) z tytułu odsetek za zwłokę, opłaty prolongacyjnej, opłaty dodatkowej, kosztów upomnienia oraz kosztów egzekucyjnych, od zaległości wymienionych w pkt 1-6. 2. Nie podlegają restrukturyzacji zaległości z tytułu składki na ubezpieczenie emerytalne. 3. Nie podlegają restrukturyzacji również zaległości podatkowe i celne określone w decyzji właściwego organu podatkowego, organu celnego lub organu kontroli skarbowej oraz należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, wpłat do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz opłat i kar dla Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich, powiatowych i gminnych funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz opłat za użytkowanie wieczyste gruntów Skarbu Państwa, określone w wyniku postępowania kontrolnego, jeżeli zaległości te zostały określone jako wynikające z czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych, o należnościach celnych, o ubezpieczeniach społecznych lub przepisów dotyczących wymiaru i poboru tych należności. Art. 32b. Znane na dzień 30 czerwca 2003 r. zaległości we wpłatach składek na ubezpieczenie emerytalne, składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, wraz z odsetkami za zwłokę, podlegają spłacie przez przedsiębiorcę, który złożył wniosek, o którym mowa w art. 32g ust. 1, w terminie 24 miesięcy od dnia wydania decyzji o restrukturyzacji. Art. 32c. 1. Restrukturyzację na szczególnych zasadach stosuje się odpowiednio do należności od przedsiębiorców z tytułu zobowiązań podatkowych stanowiących dochody budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli organ stanowiący właściwej jednostki samorządu terytorialnego podejmie, na wniosek przedsiębiorcy, uchwałę o restrukturyzacji tych należności. 2. Restrukturyzacja należności jednostek samorządu terytorialnego na podstawie niniejszego rozdziału nie uprawnia tych jednostek do rekompensaty ubytku ich dochodów z tego tytułu przez budżet państwa. Art. 32d. Warunkiem restrukturyzacji na szczególnych zasadach jest wydanie przez Prezesa Agencji postanowienia o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, oraz przeniesienie przez przedsiębiorcę na Operatora własności części majątku, nieobciążonego hipoteką lub zastawem na rzecz osób trzecich niebędących organem restrukturyzacyjnym należności publicznoprawnych, zwanym dalej "Wierzycielem", stanowiącego równowartość co najmniej 25 % kwoty należności zgłoszonych do restrukturyzacji. Art. 32e. 1. Prezes Agencji, przed wskazaniem Operatora w decyzji o restrukturyzacji, jest obowiązany uzyskać zgodę spółki na pełnienie przez nią funkcji Operatora. 2. Operator nie może posiadać, na dzień wydania decyzji o restrukturyzacji, zaległości z tytułu podatków stanowiących dochód budżetu państwa oraz składek na ubezpieczenia społeczne. 3. Operatorem może być wyłącznie spółka kapitałowa, w której Skarb Państwa lub Agencja posiada 100 % udziałów lub akcji, albo Skarb Państwa i Agencja posiadają łącznie 100 % udziałów lub akcji. Art. 32f. 1. Restrukturyzacja na szczególnych zasadach polega na: 1) przejęciu od przedsiębiorcy przez Operatora: a) zobowiązań przedsiębiorcy, o których mowa w art. 32a ust. 1 lub art. 32c ust. 1, b) składników majątku przedsiębiorcy, 2) umorzeniu Operatorowi przejętych zobowiązań przedsiębiorcy - na warunkach określonych w niniejszym rozdziale. 2. Przejęcie przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy następuje z mocy prawa z dniem przeniesienia na niego własności składników majątku według ich wartości księgowej; z tym dniem wygasają także zabezpieczenia tych zobowiązań na majątku lub prawach przedsiębiorcy, ustanowione przez Wierzyciela. 3. Przedsiębiorca nie odpowiada za zobowiązania przejęte przez Operatora. Odmienne zastrzeżenie umowne jest nieważne. Art. 32g. 1. Przedsiębiorca składa do Prezesa Agencji wniosek o restrukturyzację na szczególnych zasadach. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać informacje określone w art. 13 ust. 1 pkt 1-3. 3. Przedsiębiorca, składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany dołączyć do niego zmiany wprowadzone do planu restrukturyzacji, o którym mowa w art. 13 ust. 3 pkt 1, zawierające: 1) wskazanie składników majątku proponowanych do przeniesienia na własność Operatora; 2) spis zobowiązań publicznoprawnych proponowanych do objęcia restrukturyzacją na szczególnych zasadach, ze wskazaniem Wierzycieli oraz zabezpieczeń tych zobowiązań; 3) aktualizację określenia stanu ekonomicznego przedsiębiorcy, jaki ma być osiągnięty po przeprowadzeniu postępowania restrukturyzacyjnego; 4) informację o podjęciu uchwały, o której mowa w art. 32c ust. 1. Art. 32h. 1. Decyzja o restrukturyzacji w części dotyczącej restrukturyzacji na szczególnych zasadach wymaga zgody Wierzyciela. Prezes Agencji przekazuje decyzję Wierzycielowi i Operatorowi. 2. Wyrażenie przez Wierzyciela zgody, o której mowa w ust. 1, oznacza zgodę na wygaśnięcie ustanowionych przez niego zabezpieczeń, o których mowa w art. 32f ust. 2. Art. 32i. 1. W terminie 9 miesięcy od dnia przejęcia przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy Operator jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi Agencji uzgodnionego z Wierzycielami planu spłaty przejętych zobowiązań publicznoprawnych wraz ze wskazaniem zobowiązań przewidzianych do umorzenia. 2. Plan spłaty przejętych zobowiązań, o którym mowa w ust. 1, a także zakres ich umorzeń zatwierdza, w drodze decyzji, Prezes Agencji. Decyzję Prezes Agencji przekazuje niezwłocznie Wierzycielowi. 3. Umorzenie zobowiązań przypadających poszczególnym Wierzycielom dokonywane jest proporcjonalnie do udziału należności każdego z Wierzycieli w ogólnej kwocie zobowiązań podlegających umorzeniu. 4. Decyzję o umorzeniu należności publicznoprawnych wymienionych w decyzji, o której mowa w ust. 2, wydaje Wierzyciel w zakresie wynikającym z tej decyzji, po wykonaniu przez Operatora planu spłaty przejętych przez niego zobowiązań. 5. Do decyzji o umorzeniu należności publicznoprawnych, o której mowa w ust. 4, w przypadku gdy Wierzycielem jest Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przepisów art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, z późn. zm. 5)) nie stosuje się. Art. 32j. 1. Operator przekazuje Wierzycielom środki pieniężne określone w art. 32i, uzyskane w wyniku gospodarowania przejętym majątkiem i jego zbycia, pomniejszone o koszty poniesione z tych tytułów. 2. Operator dokonuje podziału środków pieniężnych, o których mowa w ust. 1, na zaspokojenie zobowiązań przypadających poszczególnym Wierzycielom, proporcjonalnie do udziału należności każdego z tych Wierzycieli w ogólnej kwocie przejętych przez niego zobowiązań. 3. Operator jest obowiązany do prowadzenia odrębnej ewidencji przychodów i wydatków związanych z gospodarowaniem i zbyciem przejętego majątku. Art. 32k. 1. W okresie 12 miesięcy od dnia przejęcia przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy wobec tego Operatora: 1) nie może być ogłoszona upadłość; 2) nie stosuje się przepisów o obowiązku zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości; 3) nie wymierza się i nie pobiera opłat za korzystanie ze środowiska w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska od przejętego majątku; 4) nie nalicza się odsetek za zwłokę od przejętych zobowiązań; 5) nie wszczyna się i nie prowadzi postępowania egzekucyjnego dotyczącego przejętych zobowiązań. 2. W okresie 12 miesięcy od dnia przejęcia przez Operatora zobowiązań przedsiębiorcy do nabywcy majątku przejętego przez Operatora nie stosuje się przepisów art. 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 6)). Art. 32l. W dniu przejęcia przez Operatora składników majątku i zobowiązań przedsiębiorcy na zasadach określonych w niniejszym rozdziale oraz w dniu zbycia tego majątku i spłaty tych zobowiązań przez Operatora, a także ich umorzenia w trybie art. 32i ust. 4, nie rozpoznaje się przychodów podatkowych oraz kosztów uzyskania przychodów.". Art. 2. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 7)) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zwalnia się od podatku od towarów i usług czynności, o których mowa w art. 32f ust. 2, art. 34 ust. 1, art. 35, art. 36 ust. 1 i art. 55 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz. U. Nr 213, poz. 1800 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 229, poz. 2271).". Art. 3. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, z późn. zm. 8)) w art. 10 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Fundusz może odstąpić w całości lub w części od dochodzenia zwrotu naliczonych i niespłaconych odsetek od nieterminowych płatności w przypadku całkowitej spłaty Funduszowi należności głównej. Dysponent Funduszu może upoważnić Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w art. 12 ust. 5, do wykonywania tych czynności. W odniesieniu do należności głównych spłaconych ze środków budżetu państwa spłata należnych odsetek ulega umorzeniu z mocy ustawy.". Art. 4. Przedsiębiorca składa wniosek, o którym mowa w art. 32g ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają umorzeniu wzajemne należności i zobowiązania między Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, Funduszem Pracy oraz Funduszem Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, powstałe z tytułu poboru przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i przekazywania na te Fundusze składek należnych za okres do dnia 31 grudnia 1998 r. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i ustawę z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718 i Nr 109, poz. 1157 oraz z 2001 r. Nr 38, poz. 452, Nr 45, poz. 497, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 764, Nr 76, poz. 811 i Nr 84, poz. 907. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392, Nr 80, poz. 717 i 721, Nr 162, poz. 1568, Nr 175, poz. 1693, Nr 190, poz. 1865 i Nr 217, poz. 2124. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222, z 1991 r. Nr 32, poz. 131 i Nr 77, poz. 335, z 1993 r. Nr 40, poz. 183, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 47, poz. 299, Nr 88, poz. 554 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 89, poz. 991, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 72, poz. 747, Nr 100, poz. 1085. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 127, poz. 1088, Nr 155, poz. 1287 i Nr 199, poz. 1673 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2037. 6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256. 7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 199, poz. 1934. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 127, poz. 1088, Nr 155, poz. 1287 i Nr 199, poz. 1673 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2037. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 229, poz. 2272) Art. 1. W ustawie z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223, z 1995 r. Nr 89, poz. 443) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w razie skazania na karę pozbawienia wolności: 1) do 3 miesięcy - 60 zł, 2) do 6 miesięcy - 120 zł, 3) do 1 roku - 180 zł, 4) do 2 lat - 300 zł, 5) do 5 lat - 400 zł, 6) do 15 lat albo 25 lat - 600 zł."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Skazany w pierwszej instancji na karę grzywny obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10 %, nie mniej jednak niż 30 zł, a w razie orzeczenia grzywny obok kary pozbawienia wolności - w wysokości 20 % od kwoty wymierzonej grzywny. 2. W razie orzeczenia grzywny na podstawie art. 71 § 1 Kodeksu karnego skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10 % od kwoty wymierzonej mu grzywny, nie mniej jednak niż 30 zł."; 3) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. W wypadku gdy sąd odstąpił od wymierzenia kary, odstąpił od wymierzenia kary i poprzestał na wymierzeniu środka karnego albo zamiast kary zastosował na podstawie art. 10 § 4 Kodeksu karnego środek wychowawczy albo poprawczy, oskarżony obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 30 zł."; 4) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. W razie warunkowego umorzenia postępowania oskarżony obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości od 60 zł do 100 zł."; 5) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Jeżeli apelacja oskarżonego nie jest zwrócona przeciwko rozstrzygnięciu o winie albo o karze zasadniczej, w razie jej nieuwzględnienia, sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości 30 zł."; 6) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. W sprawach z oskarżenia publicznego, w których wyłącznym oskarżycielem stał się oskarżyciel posiłkowy, oraz w sprawach z oskarżenia prywatnego, w razie uniewinnienia oskarżonego sąd wymierza oskarżycielowi posiłkowemu albo prywatnemu opłatę w wysokości od 60 zł do 240 zł, jednakże jeżeli oskarżony nie został uniewinniony od wszystkich zarzucanych czynów - sąd może, biorąc pod uwagę ilość i rodzaj zarzutów, od których oskarżony został uniewinniony, wymierzyć opłatę niższą albo odstąpić od jej wymierzenia. Opłaty nie wymierza się, jeżeli uniewinnienie nastąpiło z przyczyn wymienionych w art. 31 § 1 Kodeksu karnego. 2. W razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego albo prywatnego sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości od 60 zł do 240 zł."; 7) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. 1. W sprawach karnych uiszcza się opłaty od następujących wniosków i próśb: 1) od wniosku o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności albo kary ograniczenia wolności - 80 zł, 2) od wniosku o udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności albo kary aresztu - 60 zł, 3) od wniosku o warunkowe przedterminowe zwolnienie - 45 zł, 4) od ponownego wniosku o odroczenie ściągnięcia grzywny lub o rozłożenie grzywny na raty - 2 % od kwoty grzywny objętej wnioskiem, nie mniej jednak niż 25 zł, 5) od wniosku o zwolnienie z odbywania reszty kary ograniczenia wolności albo środka karnego - 45 zł, 6) od wniosku o warunkowe zawieszenie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności - 45 zł, 7) od wniosku o zatarcie skazania - 45 zł, 8) od ponownej prośby o ułaskawienie - 45 zł, 9) od wniosku o wznowienie postępowania - 150 zł. 2. Opłaty wymienione w ust. 1 uiszcza się wraz ze złożeniem wniosku lub prośby. Do wniosku lub prośby dołącza się dowód wpłacenia opłaty do kasy sądowej. W razie wznowienia postępowania opłata od wniosku w tym przedmiocie podlega zwrotowi. 3. Organ postępowania wykonawczego i dowódca jednostki wojskowej nie mają obowiązku uiszczania opłat wymienionych w ust. 1."; 8) w art. 16 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Wysokość przypadającej opłaty określa w orzeczeniu kończącym postępowanie sąd. 2. Jeżeli w orzeczeniu, o którym mowa w ust. 1, opłaty nie określono albo błędnie ustalono jej wysokość, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje sąd odwoławczy lub sąd pierwszej instancji."; 9) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Na orzeczenie w przedmiocie opłat przysługuje zażalenie, jeżeli nie wniesiono apelacji."; 10) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Za zaświadczenia i inne dokumenty, wydawane na wniosek na podstawie akt, pobiera się od wnioskodawcy opłatę kancelaryjną w wysokości 6 zł za każdą stronę. 2. Opłatę wymienioną w ust. 1 uiszcza się wraz ze złożeniem wniosku lub prośby. Do wniosku lub prośby dołącza się dowód wpłacenia opłaty do kasy sądowej."; 11) art. 21 otrzymuje brzmienie: "Art. 21. Przepisy ustawy stosuje się również w postępowaniu: 1) o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, 2) o wykroczenie, przy czym: a) opłata wymierzona w razie skazania na karę aresztu albo karę ograniczenia wolności wynosi 30 zł, b) opłata od wniosku o wznowienie postępowania jest określana odrębnie w przepisach o postępowaniu w sprawach o wykroczenia, 3) dotyczącym żołnierzy, z wyłączeniem żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową albo pełniących służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, przy czym opłata w razie skazania na karę aresztu wojskowego albo karę ograniczenia wolności nie może być niższa niż 60 zł."; 12) uchyla się art. 22; 13) uchyla się art. 23. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych 1) (Dz. U. Nr 229, poz. 2274) Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. Nr 96, poz. 1107) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 6a-6d w brzmieniu: "6a) "substancje smoliste" - surowy, bezwodny beznikotynowy kondensat dymu tytoniowego, 6b) "nikotyna" - alkaloidy nikotynowe, 6c) "tlenek węgla" (CO) - bezbarwny, bezwonny gaz, który powstaje w wyniku niepełnego spalania substancji organicznych, występujący w fazie gazowej dymu papierosowego, 6d) "dodatek" - wszelkie substancje lub składniki z wyłączeniem liści tytoniu lub innych naturalnych lub nieprzetworzonych elementów tytoniu używane przy produkcji wyrobu tytoniowego i obecne w gotowym wyrobie, nawet w formie zmienionej, uwzględniając także papier, filtr, farby i kleje,"; 2) w art. 6 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku wątpliwości co do pełnoletności kupującego wyroby tytoniowe sprzedawca może zażądać okazania dokumentu potwierdzającego wiek kupującego."; 3) w art. 7 uchyla się ust. 2; 4) po art. 7 dodaje się art. 7a i 7b w brzmieniu: "Art. 7a. Zabrania się stosowania w procesie produkcji wyrobów tytoniowych dodatków zwiększających właściwości uzależniające od nikotyny. Art. 7b. Zabrania się umieszczania na opakowaniach wyrobów tytoniowych napisów, nazw, znaków towarowych oraz symboli i innych znaków sugerujących, że dany wyrób tytoniowy jest mniej szkodliwy niż inne."; 5) w art. 8 w ust. 1 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w środkach usług informatycznych."; 6) po art. 8 dodaje się art. 8a i 8b w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Producent lub importer wyrobów tytoniowych jest obowiązany do przedstawiania, nie później niż do dnia 31 grudnia każdego roku, wykazu wszystkich dodatków i ich ilości, używanych w danym roku do produkcji tych wyrobów tytoniowych, według marek i rodzajów. Pierwszy wykaz zawierający dodatki stosowane w 2004 r. przedstawia się do dnia 31 grudnia 2004 r. 2. Do wykazu, o którym mowa w ust. 1, producent lub importer dołącza oświadczenie uzasadniające stosowanie każdego dodatku w danym wyrobie tytoniowym oraz określające jego funkcje i kategorie. 3. Do wykazu, o którym mowa w ust. 1, producent lub importer dołącza wszelkie będące w jego posiadaniu dane toksykologiczne dotyczące stosowanych dodatków w postaci spalonej lub niespalonej, w zależności od sytuacji, ze szczególnym uwzględnieniem skutków zdrowotnych, w tym skutków uzależniających. 4. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzany w porządku malejącym, według masy każdego dodatku zawartego w wyrobie. 5. Producent lub importer przedstawia wykaz, o którym mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, który podaje go do publicznej wiadomości w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniając potrzebę ochrony tajemnicy handlowej producenta lub importera. Art. 8b. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może zażądać od producenta lub importera wyrobów tytoniowych wykonania określonych badań w laboratoriach kontrolnych w celu oznaczenia substancji innych niż wymienione w art. 2 pkt 6a-6c, emitowanych przez wyroby tytoniowe, oraz oceny wpływu tych substancji na zdrowie człowieka, z uwzględnieniem właściwości uzależniających poszczególnych substancji. 2. Badania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane na koszt producenta lub importera wyrobów tytoniowych. 3. Wyniki badań, o których mowa w ust. 1, są przedstawiane ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, który uwzględnia je w informacji dla konsumentów, biorąc pod uwagę potrzebę ochrony tajemnicy handlowej producenta lub importera. 4. Informację, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw zdrowia publikuje niezwłocznie po jej uzyskaniu w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia."; 7) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Na każdym opakowaniu jednostkowym papierosów wprowadzanych do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinny być w sposób widoczny, czytelny i trwały umieszczone: 1) dwa różniące się treścią ostrzeżenia przed szkodliwością używania tytoniu, jedno powszechne i jedno dodatkowe, 2) informacje o zawartości substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla w jednym papierosie. 2. Ostrzeżenia wymienione w ust. 1 pkt 1, sformułowane w języku polskim, zajmują powierzchnię nie mniejszą niż 30 % jednej z największych płaszczyzn opakowania jednostkowego i nie mniejszą niż 40 % drugiej z największych płaszczyzn opakowania jednostkowego. 3. Przepis ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 stosuje się odpowiednio do innych wyrobów tytoniowych, z uwzględnieniem ust. 4 i 5. 4. Na opakowaniach wyrobów tytoniowych przeznaczonych do palenia, innych niż papierosy, występujących w handlu detalicznym, których najbardziej widoczne, największe płaszczyzny mają powierzchnie większe niż 75 cm2, teksty ostrzeżeń o szkodliwości zajmują powierzchnie nie mniejsze niż po 22,5 cm2 na każdej z tych płaszczyzn. 5. Na opakowaniach tabaki umieszcza się jedno ostrzeżenie o szkodliwości zajmujące nie mniej niż 30 % jednej największej, najbardziej widocznej płaszczyzny opakowania. 6. Informacje wymienione w ust. 1 pkt 2, sformułowane w języku polskim, zajmują powierzchnię nie mniejszą niż 10 % jednej z bocznych płaszczyzn opakowania jednostkowego papierosów. 7. Ostrzeżenia wymienione w ust. 1 pkt 1 umieszcza się także na opakowaniach zbiorczych występujących w handlu detalicznym, przeznaczając na nie co najmniej 30 % jednej z największych płaszczyzn opakowania i co najmniej 40 % drugiej z największych płaszczyzn opakowania. 8. Na informacjach o wyrobach tytoniowych, o których mowa w art. 2 pkt 6, umieszcza się widoczne i czytelne ostrzeżenie powszechne o szkodliwości używania tytoniu, zajmujące co najmniej 20 % powierzchni informacji."; 8) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalną zawartość substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla w dymie papierosowym, sposób ustalania i wykaz laboratoriów kontrolnych uprawnionych do ustalania zawartości tych substancji, a także treść, formę graficzną i sposób umieszczania ostrzeżeń i informacji, o których mowa w art. 9, biorąc pod uwagę rozróżnienie ostrzeżeń przed szkodliwością używania tytoniu na powszechne i dodatkowe oraz uwzględniając cele polityki zdrowotnej realizowanej ustawą, a w szczególności: 1) zmniejszenie rozpowszechnienia i intensywności używania wyrobów tytoniowych, 2) zmniejszenie szkód zdrowotnych wywołanych przez choroby odtytoniowe, 3) skuteczność nadzoru nad wyrobami tytoniowymi, a także podstawowe standardy w tej dziedzinie określone przepisami prawa Unii Europejskiej."; 9) w art. 12 wyrazy "podlega grzywnie do 50.000 zł lub karze ograniczenia wolności" zastępuje się wyrazami: "podlega grzywnie do 200.000 zł albo karze ograniczenia wolności albo obu tym karom łącznie."; 10) po art. 12 dodaje się art. 12a i 12b w brzmieniu: "Art. 12a. Kto umieszcza na opakowaniach wyrobów tytoniowych napisy, nazwy, znaki towarowe, symbole i inne znaki sugerujące, że dany wyrób tytoniowy jest mniej szkodliwy niż inne, podlega grzywnie do 200.000 zł albo karze ograniczenia wolności albo obu tym karom łącznie. Art. 12b. Kto w procesie produkcji wyrobów tytoniowych stosuje dodatki zwiększające właściwości uzależniające od nikotyny tych wyrobów, podlega grzywnie do 500.000 zł albo karze ograniczenia wolności albo obu tym karom łącznie."; 11) art. 14 i 15 otrzymują brzmienie: "Art. 14. Jeżeli czyn określony w art. 12, 12a i 12b lub w art. 13 ust. 1 pkt 1 został popełniony w zakresie działalności przedsiębiorcy, za sprawcę czynu zabronionego uznaje się osobę odpowiedzialną za wprowadzenie wyrobów tytoniowych do produkcji, obrotu handlowego lub za organizację rynku. Art. 15. W razie popełnienia czynu określonego w art. 12 pkt 1-3, 12a i 12b lub w art. 13 ust. 1 pkt 1 sąd może orzec przepadek wyrobów tytoniowych stanowiących przedmiot czynu zabronionego, choćby nie stanowiły one własności sprawcy.". Art. 2. 1. Wyroby tytoniowe spełniające warunki dotychczasowych przepisów mogą być produkowane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nie dłużej niż przez 8 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Wyroby tytoniowe spełniające warunki dotychczasowych przepisów mogą być oferowane w obrocie handlowym nie dłużej niż przez 20 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Informacje o wyrobach tytoniowych spełniające warunki dotychczasowych przepisów mogą być eksponowane w punktach sprzedaży tych wyrobów nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 3. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10 ustawy wymienionej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 10 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej niż przez okres 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Ustawa stanowi implementację przepisów Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/37/WE z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie dostosowania ustaw, rozporządzeń i przepisów administracyjnych państw członkowskich dotyczących produkcji, prezentacji i sprzedaży wyrobów tytoniowych (Dziennik Urzędowy WE nr L 194 z 18.07.2001) oraz Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/33/WE z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie dostosowania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich związanych z reklamą i sponsorowaniem produktów tytoniowych (Dziennik Urzędowy WE nr L 152 z 20.06.2003). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 229, poz. 2276) Art. 1. W ustawie z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z 2001 r. Nr 102, poz. 1117 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w § 1 w pkt 4 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) członkowie jej zarządu lub członkowie jej rady nadzorczej stanowią więcej niż połowę członków zarządu innej spółki kapitałowej (spółki zależnej) albo spółdzielni (spółdzielni zależnej), lub"; 2) w art. 6 § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Odpowiedzi na pytania określone w § 4 należy udzielić uprawnionemu oraz właściwej spółce kapitałowej w terminie dziesięciu dni od dnia otrzymania żądania. Jeżeli żądanie udzielenia odpowiedzi doszło do adresata później niż na dwa tygodnie przed dniem, na który zwołano zgromadzenie wspólników albo walne zgromadzenie, bieg terminu do jej udzielenia rozpoczyna się w dniu następującym po dniu, w którym zakończyło się zgromadzenie wspólników albo walne zgromadzenie. Od dnia rozpoczęcia biegu terminu udzielenia odpowiedzi do dnia jej udzielenia zobowiązana spółka handlowa nie może wykonywać praw z akcji albo udziałów w spółce kapitałowej, o której mowa w § 4 zdanie pierwsze."; 3) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. § 1. Za zobowiązania spółki kapitałowej w organizacji odpowiadają solidarnie spółka i osoby, które działały w jej imieniu. § 2. Wspólnik albo akcjonariusz spółki kapitałowej w organizacji odpowiada solidarnie z podmiotami, o których mowa w § 1, za jej zobowiązania do wartości niewniesionego wkładu na pokrycie objętych udziałów lub akcji."; 4) w art. 15 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zawarcie przez spółkę zależną umowy wymienionej w § 1 z członkiem zarządu, prokurentem lub likwidatorem spółki dominującej wymaga zgody rady nadzorczej spółki zależnej. Jeżeli spółka zależna nie ma rady nadzorczej, jest wymagana zgoda zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia spółki dominującej. Do wyrażenia zgody i skutków braku zgody stosuje się art. 17 § 1 i 2."; 5) w art. 17 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli do dokonania czynności prawnej przez spółkę ustawa wymaga uchwały wspólników albo walnego zgromadzenia bądź rady nadzorczej, czynność prawna dokonana bez wymaganej uchwały jest nieważna."; 6) w art. 18 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. W terminie trzech miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku, o którym mowa w § 2, skazany może złożyć wniosek do sądu, który wydał wyrok, o zwolnienie go z zakazu pełnienia funkcji w spółce handlowej lub o skrócenie czasu obowiązywania zakazu. Nie dotyczy to przestępstw popełnionych umyślnie. Sąd rozstrzyga o wniosku, wydając postanowienie."; 7) dodaje się art. 251 w brzmieniu: "Art. 251. § 1. Spółka jawna powstaje z chwilą wpisu do rejestru. § 2. Osoby, które działały w imieniu spółki po jej zawiązaniu, a przed jej wpisaniem do rejestru, za zobowiązania wynikające z tego działania odpowiadają solidarnie."; 8) w art. 26 § 3-6 otrzymują brzmienie: "§ 3. Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek zgłoszenia spółki jawnej do rejestru. Do zgłoszenia należy dołączyć złożone wobec sądu albo poświadczone notarialnie wzory podpisów osób uprawnionych do reprezentowania spółki. § 4. Spółka, o której mowa w art. 860 Kodeksu cywilnego (spółka cywilna), może być przekształcona w spółkę jawną. Przekształcenie wymaga zgłoszenia do sądu rejestrowego przez wszystkich wspólników. Jeżeli przychody netto spółki cywilnej w każdym z dwóch ostatnich lat obrotowych osiągnęły wartość powodującą, zgodnie z przepisami o rachunkowości, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, zgłoszenie jest obowiązkowe i powinno nastąpić w terminie trzech miesięcy od zakończenia drugiego roku obrotowego. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio. § 5. Z chwilą wpisu do rejestru spółka, o której mowa w § 4, staje się spółką jawną. Spółce tej przysługują wszystkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników. Przepisy art. 553 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. § 6. Przed zgłoszeniem, o którym mowa w § 4, wspólnicy dostosują umowę spółki do przepisów o umowie spółki jawnej."; 9) w art. 31 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Subsydiarna odpowiedzialność wspólnika nie dotyczy zobowiązań powstałych przed wpisem do rejestru."; 10) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Kto zawiera umowę spółki jawnej z przedsiębiorcą jednoosobowym, który wniósł do spółki przedsiębiorstwo, odpowiada także za zobowiązania powstałe przy prowadzeniu tego przedsiębiorstwa przed dniem utworzenia spółki."; 11) w art. 49 uchyla się § 2; 12) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. § 1. Udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. § 2. Wspólnik nie jest uprawniony ani zobowiązany do podwyższenia umówionego wkładu."; 13) art. 88 otrzymuje brzmienie: "Art. 88. Partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania następujących zawodów: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, księgowego, lekarza, lekarza stomatologa, lekarza weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego."; 14) w art. 126 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą, wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy - odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej,"; 15) w art. 154 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wartość nominalna udziału nie może być niższa niż 50 złotych."; 16) art. 156 otrzymuje brzmienie: "Art. 156. W spółce jednoosobowej jedyny wspólnik wykonuje wszystkie uprawnienia przysługujące zgromadzeniu wspólników zgodnie z przepisami niniejszego działu. Przepisy o zgromadzeniu wspólników stosuje się odpowiednio."; 17) art. 159 otrzymuje brzmienie: "Art. 159. Jeżeli wspólnikowi mają być przyznane szczególne korzyści lub jeżeli na wspólników mają być nałożone, oprócz wniesienia wkładów na pokrycie udziałów, inne obowiązki wobec spółki, należy to pod rygorem bezskuteczności wobec spółki dokładnie określić w umowie spółki."; 18) art. 173 otrzymuje brzmienie: "Art. 173. § 1. W przypadku gdy wszystkie udziały spółki przysługują jedynemu wspólnikowi albo jedynemu wspólnikowi i spółce, oświadczenie woli takiego wspólnika składane spółce wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 2. W sprawach przekraczających zakres zwykłych czynności spółki oświadczenie, o którym mowa w § 1, wymaga formy pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym. § 3. Przepis § 2 nie uchybia odrębnym przepisom, które wymagają zachowania formy aktu notarialnego."; 19) w art. 179 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Zwróconych dopłat nie uwzględnia się przy żądaniu nowych dopłat."; 20) w art. 181 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W wyniku podziału nie mogą powstać udziały niższe niż 50 złotych."; 21) w art. 183 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli według umowy spółki wspólnik mógł mieć tylko jeden udział, udział ten może być podzielony między spadkobierców, chyba że umowa spółki wyłącza lub ogranicza w określony sposób podział tego udziału między spadkobierców. Wskutek podziału nie mogą powstać udziały niższe niż 50 złotych."; 22) po art. 183 dodaje się art. 1831 w brzmieniu: "Art. 1831. Umowa spółki może ograniczyć lub wyłączyć wstąpienie do spółki współmałżonka wspólnika w przypadku, gdy udział lub udziały są objęte wspólnością majątkową małżeńską."; 23) art. 192 otrzymuje brzmienie: "Art. 192. Kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe."; 24) art. 195 otrzymuje brzmienie: "Art. 195. § 1. Spółka może wypłacić zaliczkę na poczet przewidywanej dywidendy, jeżeli jej zatwierdzone sprawozdanie finansowe za poprzedni rok obrotowy wykazuje zysk. Zaliczka może stanowić najwyżej połowę zysku osiągniętego od końca poprzedniego roku obrotowego, powiększonego o kapitały rezerwowe utworzone z zysku, którymi w celu wypłaty zaliczek może dysponować zarząd, oraz pomniejszonego o niepokryte straty i udziały własne. § 2. Do zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy nie stosuje się przepisu art. 197."; 25) w art. 199: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.", b) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. W razie umorzenia wymagającego obniżenia kapitału zakładowego, umorzenie następuje z chwilą obniżenia kapitału zakładowego."; 26) w art. 200 § 1-3 otrzymują brzmienie: "§ 1. Spółka nie może obejmować lub nabywać ani przyjmować w zastaw własnych udziałów. Zakaz ten dotyczy również obejmowania lub nabywania udziałów bądź przyjmowania ich w zastaw przez spółkę albo spółdzielnię zależną. Wyjątek stanowi nabycie w drodze egzekucji na zaspokojenie roszczeń spółki, których nie można zaspokoić z innego majątku wspólnika, nabycie w celu umorzenia udziałów oraz nabycie albo objęcie udziałów w innych przypadkach przewidzianych w ustawie. § 2. Jeżeli udziały, nabyte w drodze egzekucji zgodnie z § 1, nie zostaną zbyte w ciągu roku od dnia nabycia, powinny być umorzone według przepisów dotyczących obniżenia kapitału zakładowego, chyba że w spółce został utworzony, w celu umorzenia udziałów, specjalny kapitał rezerwowy. § 3. Udziały własne należy umieścić w bilansie w osobnej pozycji kapitału własnego w wartości ujemnej."; 27) w art. 210 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. W przypadku gdy wspólnik, o którym mowa w art. 173 § 1, jest zarazem jedynym członkiem zarządu, przepisu § 1 nie stosuje się. Czynność prawna między tym wspólnikiem a reprezentowaną przez niego spółką wymaga formy aktu notarialnego. O każdorazowym dokonaniu takiej czynności prawnej notariusz zawiadamia sąd rejestrowy, przesyłając wypis aktu notarialnego."; 28) w art. 214 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do członków zarządu i likwidatorów spółki lub spółdzielni zależnej."; 29) w art. 218 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W przypadku powołania członków rady nadzorczej i komisji rewizyjnej na okres dłuższy niż rok, ich mandaty wygasają z dniem odbycia zgromadzenia wspólników zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za ostatni pełny rok obrotowy pełnienia tej funkcji."; 30) w art. 228: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) nabycie i zbycie nieruchomości, użytkowania wieczystego lub udziału w nieruchomości, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej,", b) w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) zawarcie umowy, o której mowa w art. 7."; 31) art. 230 otrzymuje brzmienie: "Art. 230. Rozporządzenie prawem lub zaciągnięcie zobowiązania do świadczenia o wartości dwukrotnie przewyższającej wysokość kapitału zakładowego wymaga uchwały wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Przepisu art. 17 § 1 nie stosuje się."; 32) w art. 238 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Zgromadzenie wspólników zwołuje się za pomocą listów poleconych lub przesyłek nadanych pocztą kurierską, wysłanych co najmniej dwa tygodnie przed terminem zgromadzenia wspólników. Zamiast listu poleconego lub przesyłki nadanej pocztą kurierską, zawiadomienie może być wysłane wspólnikowi pocztą elektroniczną, jeżeli uprzednio wyraził na to pisemną zgodę, podając adres, na który zawiadomienie powinno być wysłane."; 33) w art. 242 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, na każde 10 złotych wartości nominalnej udziału o nierównej wysokości przypada jeden głos."; 34) w art. 248 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Uchwały zgromadzenia wspólników powinny być wpisane do księgi protokołów i podpisane przez obecnych lub co najmniej przez przewodniczącego i osobę sporządzającą protokół. Jeżeli protokół sporządza notariusz, zarząd wnosi wypis protokołu do księgi protokołów."; 35) w art. 255 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Uchwały, o których mowa w § 1 i 2, powinny być umieszczone w protokole sporządzonym przez notariusza."; 36) w art. 256 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Do zarejestrowania zmiany umowy spółki stosuje się odpowiednio przepisy art. 164 § 3, art. 165, art. 169, art. 171 i art. 172."; 37) w art. 257 dodaje się § 3 w brzmieniu: "§ 3. Jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje na podstawie dotychczasowych postanowień umowy spółki, przy zachowaniu wymagań określonych w § 1, oświadczenia dotychczasowych wspólników o objęciu nowych udziałów wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności. Art. 260 § 2 stosuje się odpowiednio."; 38) w art. 258 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Oświadczenie dotychczasowego wspólnika o objęciu nowego udziału bądź udziałów lub o objęciu podwyższenia wartości istniejącego udziału bądź udziałów wymaga formy aktu notarialnego."; 39) w art. 288 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Po zatwierdzeniu przez zgromadzenie wspólników sprawozdania finansowego na dzień poprzedzający podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli (sprawozdanie likwidacyjne) i po zakończeniu likwidacji, likwidatorzy powinni ogłosić w siedzibie spółki to sprawozdanie i złożyć je sądowi rejestrowemu, z jednoczesnym zgłoszeniem wniosku o wykreślenie spółki z rejestru. § 2. Jeżeli zgromadzenie wspólników zwołane w celu zatwierdzenia sprawozdania likwidacyjnego nie odbyło się z powodu braku kworum, likwidatorzy powinni wykonać czynności, o których mowa w § 1, bez zatwierdzenia sprawozdania przez zgromadzenie wspólników."; 40) w art. 303 § 2-4 otrzymują brzmienie: "§ 2. W przypadku gdy wszystkie akcje spółki przysługują jedynemu akcjonariuszowi albo jedynemu akcjonariuszowi i spółce, oświadczenie woli takiego akcjonariusza składane spółce wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności, chyba że ustawa stanowi inaczej. § 3. W sprawach przekraczających zakres zwykłych czynności spółki oświadczenie takie wymaga formy pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym. § 4. Przepis § 3 nie uchybia odrębnym przepisom, które wymagają zachowania formy aktu notarialnego."; 41) w art. 304: a) w § 1 uchyla się pkt 9, b) w § 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) co najmniej przybliżonej wielkości wszystkich kosztów poniesionych lub obciążających spółkę w związku z jej utworzeniem."; 42) w art. 308 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wartość nominalna akcji nie może być niższa niż 1 grosz."; 43) w art. 311: a) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli przedmiotem wkładu lub nabycia jest przedsiębiorstwo, do sprawozdania założycieli należy dołączyć sprawozdania finansowe dotyczące tego przedsiębiorstwa za okres ostatnich dwóch lat obrotowych. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzono przez okres krótszy niż dwa lata, sprawozdanie finansowe powinno obejmować cały okres działalności. Przepis art. 101 stosuje się odpowiednio.", b) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Jeżeli przedmiotem wkładu lub nabycia jest przedsiębiorstwo, w sprawozdaniu założycieli można nie ujmować mienia nabytego w zakresie zwykłych czynności tego przedsiębiorstwa."; 44) po art. 332 dodaje się art. 3321 w brzmieniu: "Art. 3321. Statut spółki może zawierać postanowienie, iż w przypadku, gdy akcje imienne są objęte wspólnością majątkową małżeńską akcjonariuszem może być tylko jeden ze współmałżonków."; 45) w art. 345 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do świadczeń dokonywanych w ramach zwykłej działalności instytucji finansowych, jak również do świadczeń dokonywanych na rzecz pracowników spółki lub spółki z nią powiązanej, a podejmowanych w celu ułatwienia nabycia lub objęcia emitowanych przez spółkę akcji, o ile uprzednio utworzono w tym celu kapitał rezerwowy z kwoty, która zgodnie z art. 348 § 1 może być przeznaczona do podziału."; 46) w art. 348 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kwota przeznaczona do podziału między akcjonariuszy nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone na wypłatę dywidendy. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, akcje własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub statutem powinny być przeznaczone z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe."; 47) w art. 349: a) § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Spółka może wypłacić zaliczkę na poczet przewidywanej dywidendy, jeżeli jej zatwierdzone sprawozdanie finansowe za poprzedni rok obrotowy wykazuje zysk. Zaliczka może stanowić najwyżej połowę zysku osiągniętego od końca poprzedniego roku obrotowego, wykazanego w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, powiększonego o kapitały rezerwowe utworzone z zysku, którymi w celu wypłaty zaliczek może dysponować zarząd, oraz pomniejszonego o niepokryte straty i akcje własne. § 3. Do zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy stosuje się odpowiednio przepisy art. 347.", b) dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. O planowanej wypłacie zaliczek zarząd ogłosi co najmniej na cztery tygodnie przed rozpoczęciem wypłat, podając dzień, na który zostało sporządzone sprawozdanie finansowe, wysokość kwoty przeznaczonej do wypłaty, a także dzień, według którego ustala się uprawnionych do zaliczek. Dzień ten powinien przypadać w okresie siedmiu dni przed dniem rozpoczęcia wypłat."; 48) w art. 351 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Spółka może wydawać akcje o szczególnych uprawnieniach, które powinny być określone w statucie (akcje uprzywilejowane). Akcje uprzywilejowane, z wyjątkiem akcji niemych, powinny być imienne."; 49) w art. 353: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Akcje uprzywilejowane w zakresie dywidendy mogą przyznawać uprawnionemu dywidendę, która przewyższa nie więcej niż o połowę dywidendę przeznaczoną do wypłaty akcjonariuszom uprawnionym z akcji nieuprzywilejowanych.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Wobec akcji uprzywilejowanej w zakresie dywidendy może być wyłączone prawo głosu (akcje nieme). Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do akcji niemych. Wyłączenie przepisu § 1 nie dotyczy zaliczek na poczet dywidendy.", c) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Przepisu § 4 nie stosuje się do zaliczek na poczet dywidendy."; 50) w art. 359 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Akcje mogą być umorzone w przypadku, gdy statut tak stanowi. Akcja może być umorzona albo za zgodą akcjonariusza w drodze jej nabycia przez spółkę (umorzenie dobrowolne), albo bez zgody akcjonariusza (umorzenie przymusowe). Umorzenie dobrowolne nie może być dokonane częściej niż raz w roku obrotowym. Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa statut. § 2. Umorzenie akcji wymaga uchwały walnego zgromadzenia. Uchwała powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia, wysokość wynagrodzenia przysługującego akcjonariuszowi akcji umorzonych bądź uzasadnienie umorzenia akcji bez wynagrodzenia oraz sposób obniżenia kapitału zakładowego. Umorzenie przymusowe następuje za wynagrodzeniem, które nie może być niższe od wartości przypadających na akcję aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między akcjonariuszy."; 51) w art. 360: a) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jeżeli wynagrodzenie akcjonariuszy akcji umorzonych ma być wypłacone wyłącznie z kwoty, która zgodnie z art. 348 § 1 może być przeznaczona do podziału, lub", b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Umorzenie akcji następuje z chwilą obniżenia kapitału zakładowego. Jednakże w przypadku określonym w § 2 pkt 2, od chwili spełnienia świadczenia przez spółkę na rzecz akcjonariusza, z umarzanych akcji nie można wykonywać praw udziałowych."; 52) w art. 362 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Spółka nie może nabywać wyemitowanych przez nią akcji (akcje własne). Zakaz ten nie dotyczy: 1) nabycia akcji w celu zapobieżenia bezpośrednio zagrażającej spółce poważnej szkodzie, 2) nabycia akcji, które mają być zaoferowane do nabycia pracownikom lub osobom, które były zatrudnione w spółce lub spółce z nią powiązanej przez okres co najmniej trzech lat, 3) nabycia akcji w drodze sukcesji uniwersalnej, 4) instytucji finansowej, która nabywa za wynagrodzeniem w pełni pokryte akcje na cudzy rachunek celem ich dalszej odsprzedaży, 5) nabycia akcji w celu ich umorzenia, 6) nabycia w pełni pokrytych akcji w drodze egzekucji celem zaspokojenia roszczeń spółki, których nie można zaspokoić w inny sposób z majątku akcjonariusza, 7) nabycia w pełni pokrytych akcji nieodpłatnie, 8) instytucji finansowej, która nabywa akcje na własny rachunek celem ich dalszej odsprzedaży w granicach upoważnienia udzielonego przez walne zgromadzenie na okres nie dłuższy niż jeden rok; jednakże instytucja finansowa nie może posiadać akcji własnych nabytych na tej podstawie o łącznej wartości nominalnej przekraczającej 5 % kapitału zakładowego, 9) nabycia akcji w innych przypadkach przewidzianych w ustawie. § 2. W przypadkach określonych w § 1 pkt 1, 2 i 8 nabycie akcji własnych przez spółkę jest dozwolone tylko wtedy, gdy zostały spełnione łącznie następujące warunki: 1) nabyte akcje zostały w pełni pokryte, 2) łączna wartość nominalna nabytych akcji nie przekracza 10 % kapitału zakładowego spółki, uwzględniając w tym również wartość nominalną pozostałych akcji własnych, które nie zostały przez spółkę zbyte, 3) łączna cena nabycia akcji własnych, powiększona o koszty ich nabycia, nie jest wyższa od kapitału rezerwowego, utworzonego w tym celu z kwoty, która zgodnie z art. 348 § 1 może być przeznaczona do podziału."; 53) w art. 363 § 5 i 6 otrzymują brzmienie: "§ 5. Jeżeli akcje własne nie zostały zbyte w terminach określonych w § 3 lub 4, zarząd dokona ich niezwłocznego umorzenia bez zwoływania walnego zgromadzenia. Przepis art. 359 § 7 stosuje się odpowiednio. § 6. Akcje własne należy umieścić w bilansie w osobnej pozycji kapitału własnego w wartości ujemnej. Równocześnie należy zmniejszyć kapitał rezerwowy na akcje własne utworzony zgodnie z art. 362 § 2 pkt 3 i odpowiednio zwiększyć kapitał zapasowy."; 54) art. 367 otrzymuje brzmienie: "Art. 367. Przepisy art. 363 § 4 zdanie pierwsze, § 5 i 6 oraz art. 364 § 2 stosuje się do akcji własnych objętych przez spółkę z naruszeniem przepisu art. 366 § 1."; 55) po art. 375 dodaje się art. 3751 w brzmieniu: "Art. 3751. Walne zgromadzenie i rada nadzorcza nie mogą wydawać zarządowi wiążących poleceń dotyczących prowadzenia spraw spółki."; 56) w art. 379 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. W przypadku gdy akcjonariusz, o którym mowa w art. 303 § 2, jest zarazem jedynym członkiem zarządu, przepisu § 1 nie stosuje się. Czynność prawna między tym akcjonariuszem a reprezentowaną przez niego spółką wymaga formy aktu notarialnego. O każdorazowym dokonaniu takiej czynności prawnej notariusz zawiadamia sąd rejestrowy, przesyłając wypis aktu notarialnego."; 57) w art. 382 uchyla się § 2; 58) w art. 383 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Do kompetencji rady nadzorczej należy również zawieszanie, z ważnych powodów, w czynnościach poszczególnych lub wszystkich członków zarządu oraz delegowanie członków rady nadzorczej, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące, do czasowego wykonywania czynności członków zarządu, którzy zostali odwołani, złożyli rezygnację albo z innych przyczyn nie mogą sprawować swoich czynności."; 59) w art. 385 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Rada nadzorcza składa się co najmniej z trzech, a w spółkach publicznych co najmniej z pięciu członków, powoływanych i odwoływanych przez walne zgromadzenie."; 60) w art. 387 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do członków zarządu i likwidatorów spółki lub spółdzielni zależnej."; 61) w art. 393: a) pkt 4-6 otrzymują brzmienie: "4) nabycie i zbycie nieruchomości, użytkowania wieczystego lub udziału w nieruchomości, chyba że statut stanowi inaczej, 5) emisja obligacji zamiennych lub z prawem pierwszeństwa i emisja warrantów subskrypcyjnych, o których mowa w art. 453 § 2, 6) nabycie własnych akcji w przypadku określonym w art. 362 § 1 pkt 2 oraz upoważnienie do ich nabywania w przypadku określonym w art. 362 § 1 pkt 8,", b) dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) zawarcie umowy, o której mowa w art. 7."; 62) w art. 402 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli wszystkie akcje wyemitowane przez spółkę są imienne, walne zgromadzenie może być zwołane za pomocą listów poleconych lub przesyłek nadanych pocztą kurierską, wysłanych co najmniej dwa tygodnie przed terminem walnego zgromadzenia. Dzień wysłania listów uważa się za dzień ogłoszenia. Zamiast listu poleconego lub przesyłki nadanej pocztą kurierską, zawiadomienie może być wysłane akcjonariuszowi pocztą elektroniczną, jeżeli uprzednio wyraził na to pisemną zgodę, podając adres, na który zawiadomienie powinno być wysłane."; 63) w art. 412 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie pod rygorem nieważności."; 64) w art. 416 uchyla się § 5; 65) w art. 418: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Walne zgromadzenie może powziąć uchwałę o przymusowym wykupie akcji akcjonariuszy reprezentujących nie więcej niż 5 % kapitału zakładowego (akcjonariusze mniejszościowi) przez nie więcej niż pięciu akcjonariuszy, posiadających łącznie nie mniej niż 95 % kapitału zakładowego, z których każdy posiada nie mniej niż 5 % kapitału zakładowego. Uchwała wymaga większości 95 % głosów oddanych. Statut może przewidywać surowsze warunki powzięcia uchwały. Przepisy art. 416 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.", b) po § 2 dodaje się § 2a i 2b w brzmieniu: "§ 2a. Akcjonariusze mniejszościowi, których akcje podlegają przymusowemu wykupowi, powinni, w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia uchwały, złożyć w spółce dokumenty akcji lub dowody ich złożenia do rozporządzenia spółki. Jeżeli akcjonariusz nie złożył dokumentu akcji w terminie, zarząd unieważnia ją w trybie art. 358, a nabywcy wydaje nowy dokument akcji pod tym samym numerem emisyjnym. § 2b. Skuteczność uchwały o przymusowym wykupie akcji zależy od wykupienia akcji przedstawionych do wykupu przez akcjonariuszy mniejszościowych, których akcje nie zostały objęte uchwałą, o której mowa w § 1. Akcjonariusze ci, obecni na walnym zgromadzeniu, powinni, w terminie dwóch dni od dnia walnego zgromadzenia, natomiast pozostali w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia uchwały, złożyć w spółce dokumenty akcji lub dowody ich złożenia do rozporządzenia spółki. Akcjonariuszy, którzy nie złożą dokumentów akcji w terminie, uważa się za wyrażających zgodę na pozostanie w spółce.", c) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepisy art. 417 § 1-3 stosuje się odpowiednio. Po uiszczeniu ceny wykupu, obejmującej również akcje, o których mowa w § 2b, zarząd powinien niezwłocznie przenieść wykupione akcje na nabywców. Do dnia uiszczenia całej sumy wykupu akcjonariusze mniejszościowi zachowują wszystkie uprawnienia z akcji."; 66) w art. 430 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zmianę statutu zarząd zgłasza do sądu rejestrowego. Zgłoszenie zmiany statutu nie może nastąpić po upływie trzech miesięcy od dnia powzięcia uchwały przez walne zgromadzenie, z uwzględnieniem art. 431 § 4 i art. 455 § 5."; 67) w art. 431 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego nie może być zgłoszona do sądu rejestrowego po upływie sześciu miesięcy od dnia jej powzięcia, a jeżeli udzielona została zgoda na wprowadzenie akcji nowej emisji do publicznego obrotu - od dnia udzielenia tej zgody, o ile wniosek o udzielenie zgody albo zawiadomienie o emisji zostanie złożone przed upływem czterech miesięcy od dnia powzięcia uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego."; 68) w art. 432 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego powinna wskazywać także dzień, według którego określa się akcjonariuszy, którym przysługuje prawo poboru nowych akcji (dzień prawa poboru), jeżeli nie zostali oni tego prawa pozbawieni w całości. Dzień prawa poboru nie może być ustalony później niż z upływem trzech miesięcy, licząc od dnia powzięcia uchwały."; 69) w art. 433 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W interesie spółki walne zgromadzenie może pozbawić akcjonariuszy prawa poboru akcji w całości lub w części. Uchwała walnego zgromadzenia wymaga większości co najmniej czterech piątych głosów. Pozbawienie akcjonariuszy prawa poboru akcji może nastąpić w przypadku, gdy zostało to zapowiedziane w porządku obrad walnego zgromadzenia. Zarząd przedstawia walnemu zgromadzeniu pisemną opinię uzasadniającą powody pozbawienia prawa poboru oraz proponowaną cenę emisyjną akcji bądź sposób jej ustalenia."; 70) w art. 442 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Walne zgromadzenie może podwyższyć kapitał zakładowy, przeznaczając na to środki z kapitałów rezerwowych utworzonych z zysku, jeżeli mogą być one użyte na ten cel (podwyższenie kapitału zakładowego ze środków spółki), w tym także z kapitałów rezerwowych utworzonych w przypadku określonym w art. 457 § 2, kapitałów rezerwowych utworzonych z zysku, które zgodnie ze statutem nie mogą być przeznaczone do podziału między akcjonariuszy oraz z kapitału zapasowego. Należy jednakże pozostawić taką część kapitałów, które mogą być przeznaczone do podziału, jaka odpowiada niepokrytym stratom oraz akcjom własnym. § 2. Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego ze środków spółki może zostać powzięta, jeżeli zatwierdzone sprawozdanie finansowe za poprzedni rok obrotowy wykazuje zysk i opinia biegłego rewidenta nie zawiera istotnych zastrzeżeń dotyczących sytuacji finansowej spółki. Jeżeli ostatnie sprawozdanie finansowe zostało sporządzone na dzień bilansowy przypadający co najmniej na sześć miesięcy od dnia walnego zgromadzenia, na którym przewiduje się powzięcie takiej uchwały, biegły rewident spółki wybrany do badania sprawozdania finansowego spółki albo inny biegły rewident wybrany przez radę nadzorczą bada nowy bilans i rachunek zysków i strat wraz z informacją dodatkową, które powinny być przedstawione na tym zgromadzeniu."; 71) w art. 444 dodaje się § 7 w brzmieniu: "§ 7. Upoważnienie zarządu do podwyższenia kapitału zakładowego może przewidywać emitowanie warrantów subskrypcyjnych, o których mowa w art. 453 § 2, z terminem wykonania prawa zapisu upływającym nie później niż okres, na który zostało udzielone upoważnienie. Do emisji warrantów subskrypcyjnych przez zarząd stosuje się przepisy art. 447."; 72) art. 447 otrzymuje brzmienie: "Art. 447. § 1. Pozbawienie prawa poboru w całości lub w części dotyczące każdego podwyższenia kapitału zakładowego w granicach kapitału docelowego wymaga uchwały walnego zgromadzenia powziętej zgodnie z art. 433 § 2. Statut może upoważniać zarząd do pozbawienia prawa poboru w całości lub w części za zgodą rady nadzorczej. § 2. Powzięcie przez walne zgromadzenie uchwały zmieniającej statut, która przewiduje przyznanie zarządowi kompetencji do pozbawienia prawa poboru akcji w całości lub w części za zgodą rady nadzorczej, wymaga spełnienia warunków określonych w art. 433 § 2."; 73) w art. 448 § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Uchwała o warunkowym podwyższeniu kapitału zakładowego może zostać powzięta w celu: 1) przyznania praw do objęcia akcji przez obligatariuszy obligacji zamiennych lub obligacji z prawem pierwszeństwa albo 2) przyznania praw do objęcia akcji pracownikom, członkom zarządu lub rady nadzorczej w zamian za wkłady niepieniężne, stanowiące wierzytelności, jakie przysługują im z tytułu nabytych uprawnień do udziału w zysku spółki lub spółki zależnej, albo 3) przyznania praw do objęcia akcji przez posiadaczy warrantów subskrypcyjnych, o których mowa w art. 453 § 2. § 3. Wartość nominalna warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego nie może przekraczać dwukrotności kapitału zakładowego z chwili podejmowania uchwały, o której mowa w § 1."; 74) w art. 450 w § 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dokumenty określone w art. 441 § 2 pkt 2 i 4,", b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) uchwałę walnego zgromadzenia w sprawie emisji warrantów subskrypcyjnych, jeżeli warunkowe podwyższenie kapitału zakładowego uchwalone zostało w celu określonym w art. 448 § 2 pkt 3."; 75) w art. 451 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Po zarejestrowaniu warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego zarząd wyda dokumenty akcji zgodnie z uchwałą, o której mowa w art. 449 § 1. W obrocie publicznym wydanie dokumentów akcji zastępuje zapis na rachunku papierów wartościowych, z uwzględnieniem przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi."; 76) art. 453 otrzymuje brzmienie: "Art. 453. § 1. Do docelowego i warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4, chyba że przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej. § 2. W celu podwyższenia kapitału zakładowego zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału spółka może emitować papiery wartościowe imienne lub na okaziciela uprawniające ich posiadacza do zapisu lub objęcia akcji, z wyłączeniem prawa poboru (warranty subskrypcyjne). § 3. Uchwała o emisji warrantów subskrypcyjnych powinna określać: 1) uprawnionych do objęcia warrantów subskrypcyjnych, 2) cenę emisyjną lub sposób jej ustalenia, jeżeli warranty subskrypcyjne mają być emitowane odpłatnie, 3) liczbę akcji przypadających na jeden warrant subskrypcyjny, 4) termin wykonania prawa z warrantu, z tym że nie może on być dłuższy niż 10 lat."; 77) w art. 455: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kapitał zakładowy obniża się, w drodze zmiany statutu, przez zmniejszenie wartości nominalnej akcji, połączenie akcji lub przez umorzenie części akcji oraz w przypadku podziału przez wydzielenie.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W przypadku umorzenia akcji w trybie art. 359 § 7 lub art. 363 § 5 uchwałę walnego zgromadzenia zastępuje uchwała zarządu zaprotokołowana przez notariusza.", c) dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. Uchwała o obniżeniu kapitału zakładowego nie może być zgłoszona do sądu rejestrowego po upływie sześciu miesięcy od dnia jej powzięcia."; 78) art. 457 otrzymuje brzmienie: "Art. 457. § 1. Przepisów art. 456 nie stosuje się, jeżeli: 1) pomimo obniżenia kapitału zakładowego nie zwraca się akcjonariuszom wniesionych przez nich wkładów na akcje, ani też nie zostają oni zwolnieni od wniesienia wkładów na kapitał zakładowy, a równocześnie z jego obniżeniem następuje podwyższenie kapitału zakładowego co najmniej do pierwotnej wysokości w drodze nowej emisji, której akcje zostaną w całości opłacone, albo 2) obniżenie kapitału zakładowego ma na celu wyrównanie poniesionych strat lub przeniesienie określonych kwot do kapitału rezerwowego, o którym mowa w § 2 zdanie pierwsze, albo 3) obniżenie kapitału zakładowego następuje w przypadkach, o których mowa w art. 363 § 5. § 2. W przypadku obniżenia kapitału zakładowego zgodnie z § 1 pkt 2 i 3 oraz w przypadku określonym w art. 360 § 2, kwoty uzyskane z obniżenia kapitału zakładowego przelewa się na osobny kapitał rezerwowy; kapitał ten może być wykorzystany jedynie na pokrycie strat. W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, jeżeli o przeznaczeniu kwot uzyskanych z obniżenia kapitału zakładowego nie postanowiono w uchwale o obniżeniu kapitału, zwiększają one kapitał zapasowy. § 3. W przypadkach obniżenia kapitału zakładowego, określonych w § 1 pkt 2 i 3, wyłączenie art. 456 jest skuteczne tylko wówczas, gdy po obniżeniu kapitału zakładowego wysokość kapitału rezerwowego, o którym mowa w § 2 zdanie pierwsze, nie przekroczy 10 % obniżonego kapitału zakładowego. Przy obliczaniu wysokości kapitału rezerwowego nie uwzględnia się tej jego części, w jakiej został on utworzony lub zwiększony w przypadkach określonych w art. 360 § 2."; 79) w art. 476 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. Po zatwierdzeniu przez walne zgromadzenie sprawozdania finansowego na dzień poprzedzający podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli (sprawozdanie likwidacyjne) i po zakończeniu likwidacji, likwidatorzy powinni ogłosić w siedzibie spółki to sprawozdanie i złożyć je sądowi rejestrowemu, z jednoczesnym zgłoszeniem wniosku o wykreślenie spółki z rejestru. § 2. Jeżeli walne zgromadzenie zwołane w celu zatwierdzenia sprawozdania nie odbyło się z powodu braku kworum, likwidatorzy mogą wykonać czynności, o których mowa w § 1, bez zatwierdzenia sprawozdania likwidacyjnego."; 80) w art. 494 § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Przepisu § 2 nie stosuje się do zezwoleń i koncesji udzielonych spółce będącej instytucją finansową, jeżeli organ, który wydał zezwolenie lub udzielił koncesji, złożył sprzeciw w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia planu połączenia."; 81) w art. 497 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Do łączenia się spółek stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej, utworzonej w wyniku połączenia, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych, jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej."; 82) w art. 509 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Powództwo, o którym mowa w § 1, może być wytoczone nie później niż w terminie miesiąca od dnia powzięcia uchwały. Przepisy art. 249, art. 250, art. 252 § 1 i 2, art. 253, art. 254 lub art. 422, art. 423, art. 425 § 1 i 5, art. 426 i art. 427 stosuje się odpowiednio."; 83) w art. 513 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Biegły odpowiada wobec łączących się spółek oraz ich wspólników za szkody wyrządzone z jego winy. W przypadku gdy biegłych jest kilku, ich odpowiedzialność jest solidarna."; 84) w art. 516 § 5 i 6 otrzymują brzmienie: "§ 5. Do łączenia przez przejęcie, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisów art. 501-503, art. 505 § 1 pkt 4-5, art. 512 i art. 513. § 6. Przepisy § 1, 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio w przypadku przejęcia przez spółkę przejmującą swojej spółki jednoosobowej. W tym przypadku nie stosuje się także przepisów art. 494 § 4 i art. 499 § 1 pkt 2-4."; 85) w art. 517 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przygotowanie planu połączenia spółek osobowych przez zawiązanie nowej spółki kapitałowej nie jest obowiązkowe, z uwzględnieniem art. 520."; 86) w art. 520 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepisy art. 501, art. 502 § 2 i 3 oraz art. 503 stosuje się odpowiednio."; 87) w art. 525 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Wspólnicy łączącej się spółki osobowej odpowiadają na dotychczasowych zasadach, subsydiarnie wobec wierzycieli spółki, solidarnie ze spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną, za zobowiązania spółki osobowej powstałe przed dniem połączenia, przez okres trzech lat licząc od tego dnia."; 88) w art. 531 § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Przepisu § 2 nie stosuje się do zezwoleń i koncesji udzielonych spółce będącej instytucją finansową, jeżeli organ, który wydał zezwolenie lub udzielił koncesji, zgłosił sprzeciw w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia planu podziału."; 89) w art. 532 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowo zawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych, jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej."; 90) w art. 536 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W przypadku gdy spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana jest spółką akcyjną, do składników majątku przypadających tej spółce w planie podziału stosuje się odpowiednio przepisy art. 311 i 312. Do sprawozdania, o którym mowa w § 1, należy dołączyć informację o sporządzeniu w trybie art. 312 opinii biegłych rewidentów. Należy także określić sąd rejestrowy, w którym ta opinia została złożona."; 91) w art. 544 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Powództwo, o którym mowa w § 1, może być wytoczone nie później niż w terminie miesiąca od dnia powzięcia uchwały. Przepisy art. 249, art. 250, art. 252 § 1 i 2, art. 253, art. 254 lub art. 422, art. 423, art. 425 § 1 i 5, art. 426 i art. 427 stosuje się odpowiednio."; 92) w art. 546 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wierzyciele spółki dzielonej oraz spółki przejmującej, którzy zgłosili swoje roszczenia w okresie między dniem ogłoszenia planu podziału a dniem ogłoszenia podziału i uprawdopodobnili, że ich zaspokojenie jest zagrożone przez podział, mogą żądać zabezpieczenia swoich roszczeń."; 93) w art. 551 § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Spółka cywilna może być przekształcona w spółkę handlową, inną niż spółka jawna. Przepis ten nie narusza przepisów art. 26 § 4-6. § 3. Do przekształcenia, o którym mowa w § 2 zdanie pierwsze, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przekształcenia spółki jawnej w inną spółkę handlową, z tym że do skutków przekształcenia stosuje się art. 26 § 5."; 94) art. 552 otrzymuje brzmienie: "Art. 552. Spółka przekształcana staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru (dzień przekształcenia). Jednocześnie sąd rejestrowy z urzędu wykreśla spółkę przekształcaną."; 95) w art. 566 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W przypadku gdy wspólnik ma zastrzeżenia do rzetelności wyceny wartości udziałów albo akcji, przyjętej w planie przekształcenia, może zgłosić, najpóźniej w dniu powzięcia uchwały o przekształceniu, żądanie ponownej wyceny wartości bilansowej jego udziałów albo akcji."; 96) w art. 567 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Do uchylenia uchwały o przekształceniu spółki osobowej bądź spółki kapitałowej albo stwierdzenia nieważności tej uchwały stosuje się odpowiednio przepisy art. 422-427."; 97) w art. 568 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Osoby działające za spółkę przekształcaną odpowiadają solidarnie wobec spółki, wspólników oraz osób trzecich za szkody wyrządzone działaniem lub zaniechaniem, sprzecznym z prawem albo postanowieniami umowy lub statutu spółki, chyba że nie ponoszą winy."; 98) w art. 577 w § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) kapitał zakładowy spółki przekształconej będzie nie niższy od kapitału zakładowego spółki przekształcanej."; 99) w art. 587 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto przy wykonywaniu obowiązków wymienionych w tytule III i IV ogłasza dane nieprawdziwe albo przedstawia je organom spółki, władzom państwowym lub osobie powołanej do rewizji - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2."; 100) art. 590 i 591 otrzymują brzmienie: "Art. 590. Kto w celu umożliwienia bezprawnego głosowania na walnym zgromadzeniu lub bezprawnego wykonywania praw mniejszości: 1) wystawia fałszywe zaświadczenie o złożeniu dokumentu akcji uprawniającej do głosowania, 2) użycza innemu dokumentu akcji, która nie uprawnia jej właściciela do głosowania - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 591. Kto przy głosowaniu na walnym zgromadzeniu lub wykonywaniu praw mniejszości posługuje się: 1) fałszywym zaświadczeniem o złożeniu dokumentu akcji uprawniającej do głosowania, 2) cudzym dokumentem akcji bez zgody właściciela, 3) cudzym dokumentem akcji, która nie uprawnia jej właściciela do głosowania - podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku."; 101) w art. 592 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Członek zarządu, który dopuszcza do wydania dokumentów akcji:"; 102) w art. 625 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Przepis § 1 traci moc z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Po tym dniu w statutach spółek, w których akcjonariuszem jest Skarb Państwa, dopuszcza się uprzywilejowanie akcji lub udziałów Skarbu Państwa, w sprawach, o których mowa w art. 351-354, tylko ze względu na ważny interes publiczny, w szczególności ze względu na ochronę bezpieczeństwa państwa."; 103) art. 626 otrzymuje brzmienie: "Art. 626. Określone w art. 26 § 3 prawo i obowiązek wspólnika dokonania zgłoszenia spółki do rejestru dotyczą również wspólników spółki cywilnej spełniającej w dniu wejścia w życie ustawy warunek określony w art. 26 § 4 zdanie trzecie przez okres co najmniej dwóch kolejnych lat obrotowych.". Art. 2. W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 4 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) funduszy celowych niemających osobowości prawnej,"; 2) w art. 3 w ust. 1 w pkt 32 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) ze zbyciem środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, a także z utrzymywaniem i zbyciem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczanych do inwestycji,"; 3) w art. 12 w ust. 2 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) w jednostce przejmowanej na dzień połączenia związanego z przejęciem jednostki przez inną jednostkę, w szczególności na dzień wpisu do rejestru tego połączenia, 5) na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, w szczególności na dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału."; 4) w art. 26 w ust. 3 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) zapasów towarów i materiałów (opakowań) objętych ewidencją wartościową w punktach obrotu detalicznego jednostki - przeprowadzono raz w roku, 5) zapasów drewna w jednostkach prowadzących gospodarkę leśną - przeprowadzono raz w roku."; 5) w art. 28: a) w ust. 1: - po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne zaliczane do inwestycji - według zasad, stosowanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, określonych w pkt 1 oraz w art. 31, art. 32 ust. 1-5 i art. 33 ust. 1 lub według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) udziały w innych jednostkach oraz inne niż wymienione w pkt 1a inwestycje zaliczone do aktywów trwałych - według ceny nabycia, pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej; wartość w cenie nabycia można przeszacować do wartości w cenie rynkowej, a różnicę z przeszacowania rozliczyć zgodnie z art. 35 ust. 4,", - po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: "9a) udziały (akcje) własne - według cen nabycia,", - pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) kapitały (fundusze) własne, z wyjątkiem udziałów (akcji) własnych, oraz pozostałe aktywa i pasywa - w wartości nominalnej.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadkach nabycia udziałów (akcji) własnych w drodze egzekucji za cenę nabycia uważa się cenę nabycia ustaloną w postępowaniu egzekucyjnym, powiększoną o koszty poniesione w toku postępowania egzekucyjnego, które nie zostały spółce zwrócone. W przypadku nieodpłatnego nabycia udziałów (akcji) własnych cena nabycia obejmuje wszystkie koszty ponoszone przez spółkę na ich nabycie."; 6) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie rzadziej niż na dzień bilansowy wycenia się wyrażone w walutach obcych: 1) składniki aktywów (z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności) i pasywów - po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) gotówkę znajdującą się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych - po kursie, po którym nastąpił jej zakup, jednak w wysokości nie wyższej od średniego kursu ustalonego na dzień wyceny dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski."; 7) w art. 34a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przychody z wykonania niezakończonej usługi, w tym budowlanej, objętej umową, w okresie realizacji dłuższym niż 6 miesięcy, wykonanej na dzień bilansowy w istotnym stopniu, ustala się, na dzień bilansowy proporcjonalnie do stopnia zaawansowania usługi, jeżeli stopień ten, jak również przewidywane całkowite koszty wykonania usługi za cały czas jej realizacji, można ustalić w sposób wiarygodny.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli stopień zaawansowania niezakończonej usługi, w tym budowlanej, lub przewidywany, całkowity koszt jej wykonania nie może być na dzień bilansowy ustalony w sposób wiarygodny, to przychód ustala się w wysokości poniesionych w danym okresie sprawozdawczym kosztów, nie wyższych jednak od kosztów, których pokrycie w przyszłości przez zamawiającego jest prawdopodobne."; 8) w art. 36: a) uchyla się ust. 2a, b) po ust. 2d dodaje się ust. 2e w brzmieniu: "2e. W razie powzięcia uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością określającej termin i wysokość dopłat, równowartość dopłat ujmuje się w odrębnej pozycji pasywów bilansu (kapitał rezerwowy z dopłat wspólników) i wykazuje się jako składnik kapitału własnego dopóty, dopóki ten nie zostanie użyty w sposób uzasadniający jego odpisanie; uchwalone, lecz niewniesione dopłaty wykazuje się w dodatkowej pozycji kapitałów własnych "Należne dopłaty na poczet kapitału rezerwowego (wielkość ujemna)".", c) w ust. 3 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością i towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych - o udziały własne, 3) w spółkach akcyjnych - o należne wkłady na poczet kapitału, o ile nie wezwano zainteresowanych do ich wniesienia, oraz o akcje własne."; 9) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu: "Art. 36a. 1. W razie zbycia akcji własnych, dodatnią różnicę między ceną sprzedaży, pomniejszoną o koszty sprzedaży, a ich ceną nabycia, należy odnieść na kapitał zapasowy. Ujemną różnicę należy ująć jako zmniejszenie kapitału zapasowego, a pozostałą część ujemnej różnicy, przewyższającą kapitał zapasowy, jako stratę z lat ubiegłych i opisać w informacji dodatkowej w sprawozdaniu finansowym za rok, w którym nastąpiła sprzedaż. 2. W przypadku umorzenia akcji własnych, dodatnią różnicę między ich wartością nominalną a ceną nabycia należy odnieść na kapitał zapasowy. Ujemną różnicę należy ująć jako zmniejszenie kapitału zapasowego, a pozostałą część ujemnej różnicy, przewyższającą kapitał zapasowy, jako stratę z lat ubiegłych i opisać w informacji dodatkowej w sprawozdaniu finansowym za rok, w którym nastąpiło obniżenie kapitału zakładowego. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do udziałów własnych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, z wyjątkiem umorzenia udziałów bez obniżenia kapitału zakładowego. W przypadku umorzenia udziałów własnych nabytych w drodze egzekucji, bez obniżenia kapitału zakładowego, wartość udziałów własnych według ceny nabycia należy ująć jako zmniejszenie kapitału rezerwowego utworzonego w celu ich umorzenia."; 10) w art. 37 dodaje się ust. 10 w brzmieniu: "10. W przypadku gdy roczne sprawozdanie finansowe jednostki nie podlega obowiązkowi badania i ogłoszenia w myśl art. 64 ust. 1, to może ona odstąpić od ustalania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego."; 11) w art. 41 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Banki wykazują jako rozliczenia międzyokresowe przychodów również należne im odsetki od należności zagrożonych - do czasu ich otrzymania lub odpisania."; 12) art. 44d otrzymuje brzmienie: "Art. 44d. Przepisy art. 44a-44c stosuje się odpowiednio w przypadku nabycia przez jednostkę zorganizowanej części innej jednostki, w tym również w razie podziału spółek."; 13) w art. 55 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Jeżeli znaczący inwestor, niebędący jednostką dominującą, wycenia i wykazuje w sprawozdaniu finansowym udziały w jednostkach stowarzyszonych oraz będących spółkami handlowymi jednostkach współzależnych metodą praw własności, to stosuje zasady określone w art. 63. W przypadku niestosowania wyceny metodą praw własności, skutki, jakie spowodowałoby jej stosowanie oraz wpływ na wynik finansowy podaje się w informacji dodatkowej sprawozdania finansowego."; 14) w art. 61 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ujemną wartość firmy wykazuje się w pasywach skonsolidowanego bilansu, w odrębnej pozycji, jako "Ujemna wartość firmy jednostek podporządkowanych"."; 15) w art. 64 w ust 1: a) zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Badaniu i ogłaszaniu, z zastrzeżeniem art. 64b, podlegają roczne sprawozdania finansowe jednostek powiązanych, w tym roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe grup kapitałowych, a także roczne sprawozdania finansowe - kontynuujących działalność:", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) spółek akcyjnych, z wyjątkiem spółek będących na dzień bilansowy w organizacji,"; 16) w art. 80: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, nie stosuje się przepisów rozdziałów 5, 6 i 7 ustawy.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Do jednostek niebędących spółkami handlowymi, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, nie stosuje się przepisów rozdziałów 6 i 7 ustawy.". Art. 3. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 17, poz. 209, z późn. zm. 2)) w art. 38 w pkt 9: 1) lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) wysokość kapitału zakładowego, liczbę i wartość nominalną akcji, a jeżeli akcjonariusze wnoszą wkłady niepieniężne - zaznaczenie tej okoliczności, z podaniem wartości nominalnej objętych w zamian za nie akcji, b) wysokość kapitału docelowego, jeżeli statut to przewiduje, i wzmiankę, czy zarząd jest upoważniony do emisji warrantów subskrypcyjnych,"; 2) lit. e otrzymuje brzmienie: "e) wartość nominalną warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego,". Art. 4. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 3)) w art. 129 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Przeznaczenie do podziału między akcjonariuszy kwoty przekraczającej zysk za ostatni rok obrotowy, pomniejszony o niepokryte straty, akcje własne oraz o kwoty, które nie mogą być przeznaczone na wypłatę dywidendy, wymaga zgody Komisji Nadzoru Bankowego.". Art. 5. W przypadku niespełnienia wymogów dotyczących minimalnej wartości udziału w terminie określonym w art. 624 § 1 ustawy nowelizowanej w art. 1, nie stosuje się przepisów art. 624 § 4 tej ustawy. Art. 6. Przepis art. 2 ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2004 r., z tym że w sprawozdaniach finansowych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2003 r. jednostki, w rozumieniu przepisów ustawy nowelizowanej w art. 2, mogą uwzględnić zmiany wynikające z niniejszej ustawy, zamieszczając odpowiednią informację o tym we wprowadzeniu do sprawozdania finansowego. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 3 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, ustawę z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 96, poz. 874 i Nr 217, poz. 2125. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594 i Nr 228, poz. 2260. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów", udzielania dotacji powiatowi i gminie, przekazywania staroście środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzielaniem repatriantom pomocy oraz wzorów wniosków o udzielenie dotacji powiatowi i gminie (Dz. U. Nr 229, poz. 2279) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach: a) podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów", b) udzielania powiatowi dotacji celowych na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów, c) udzielania dotacji gminie, która zapewni repatriantom i członkom najbliższej rodziny repatrianta lokal mieszkalny, d) przekazywania staroście z budżetu wojewody środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzielaniem repatriantom pomocy, e) udzielania dotacji celowej gminie, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) wzory wniosków o udzielenie dotacji, o których mowa w pkt 1 lit. b, c i e. Rozdział 2 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów" § 2. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych występuje do ministra właściwego do spraw finansów publicznych z wnioskiem o dokonanie podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów", zwanej dalej "rezerwą celową", na realizację zadań, o których mowa w ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji, zwanej dalej "ustawą". 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, sporządza się na podstawie wniosków o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej, złożonych przez ministrów właściwych do spraw oświaty i wychowania, spraw zagranicznych oraz przez wojewodów, po dokonaniu analizy i oceny tych wniosków w zakresie zgodności przeznaczenia wskazanych w nich środków finansowych z celami określonymi w ustawie. 3. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy do spraw zagranicznych składają wniosek o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej w terminie do dnia 15 marca roku budżetowego. 4. Wojewoda składa pierwszy wniosek o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej w terminie do dnia 15 stycznia danego roku budżetowego, a kolejne wnioski - do 15 dnia każdego ostatniego miesiąca kwartału poprzedzającego kwartał, którego dotyczy wniosek. 5. Wojewoda składa ostatni wniosek o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej nie później niż w terminie do dnia 30 września roku budżetowego. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych dokonuje podziału rezerwy celowej w terminie do 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1. § 3. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania sporządza wniosek o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej na podstawie informacji dotyczących zapotrzebowania repatriantów i członków ich najbliższej rodziny, którym przewiduje się zapewnienie uczestniczenia w kursach nauki języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim, uzyskanych od Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zwanego dalej "Prezesem Urzędu". 2. Prezes Urzędu przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 stycznia roku budżetowego. 3. Wniosek ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej określa: 1) kwotę niezbędną do finansowania uczestniczenia repatriantów i członków ich najbliższej rodziny w kursach nauki języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim; 2) przewidywaną liczbę repatriantów i członków ich najbliższej rodziny, którym może być udzielona pomoc przez zapewnienie uczestniczenia w kursach nauki języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim; 3) szacunkowe koszty uczestniczenia jednej osoby w kursach, o których mowa w pkt 1 i 2. § 4. Wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej określa: 1) kwotę niezbędną do finansowania zadań konsulów w zakresie: a) udzielania pomocy repatriantom i przybywającym z nimi do Rzeczypospolitej Polskiej członkom ich najbliższej rodziny na pokrycie kosztów przejazdu od najbliższej miejscu zamieszkania repatrianta za granicą stacji kolejowej do miejsca osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej, b) pokrywania kosztów uczestniczenia w kursie nauki języka polskiego osoby, której wydano decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy wjazdowej w celu repatriacji, oraz członków jej najbliższej rodziny; 2) przewidywaną liczbę repatriantów i członków ich najbliższej rodziny, którym może być udzielona pomoc na pokrycie kosztów przejazdu od najbliższej miejscu zamieszkania repatrianta za granicą stacji kolejowej do miejsca osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) przewidywaną liczbę osób, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy, które będą uczestniczyły w kursie nauki języka polskiego, oraz szacunkowe koszty uczestniczenia jednej osoby w kursie. § 5. 1. Wniosek wojewody o przyznanie środków finansowych z rezerwy celowej określa kwotę niezbędną do: 1) udzielania powiatowi dotacji celowych na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów; 2) przekazania staroście na: a) wypłatę kwot stanowiących równowartość pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy, b) częściowe pokrycie kosztów związanych z remontem lub adaptacją lokalu mieszkalnego, poniesionych przez repatrianta w miejscu osiedlenia się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) udzielania dotacji gminie, która zapewni repatriantom i członkom ich najbliższej rodziny lokal mieszkalny; 4) udzielania dotacji celowej gminie, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wniosek wojewody zawiera uzasadnienie potrzeby uzyskania środków finansowych z rezerwy celowej we wskazanej w nim wysokości, a w szczególności uwzględnia: 1) liczbę repatriantów i członków ich najbliższej rodziny, którzy osiedlili się lub osiedlą na terytorium województwa w danym roku; 2) informacje zawarte w uchwałach rad gmin, zawierających zobowiązanie do zapewnienia nieokreślonym imiennie repatriantom lokali mieszkalnych; 3) przewidywane koszty realizacji przez powiaty aktywizacji zawodowej repatriantów; 4) przewidywane koszty remontów lub adaptacji lokali mieszkalnych repatriantów. Rozdział 3 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach udzielania powiatowi dotacji celowych na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów § 6. 1. Starosta składa wniosek o udzielenie dotacji celowej na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów do właściwego wojewody w terminie 30 dni od dnia podpisania umowy z pracodawcą lub repatriantem, nie później jednak niż do dnia 30 września roku budżetowego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, określa: 1) liczbę repatriantów objętych aktywizacją zawodową; 2) imiona i nazwiska repatriantów, objętych aktywizacją zawodową; 3) daty nabycia obywatelstwa polskiego przez repatriantów, którzy zostali objęci aktywizacją zawodową; 4) formy aktywizacji zawodowej, którymi został objęty każdy z repatriantów, i okres ich trwania; 5) kwoty potrzebne na pokrycie części kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych przez repatriantów i części kosztów poniesionych przez pracodawców. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się kopie umów zawartych: 1) między starostą a repatriantem w sprawie zwrotu części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych; 2) między starostą a pracodawcą w sprawie zwrotu części kosztów poniesionych przez pracodawcę na utworzenie stanowiska pracy, przeszkolenie repatrianta oraz wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne. 5. Wojewoda w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje jego analizy i ocenia, czy wniosek spełnia wymogi, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, a w przypadku stwierdzenia braków przekazuje wniosek do uzupełnienia w terminie 14 dni. 6. Nieuzupełnienie wniosku, o którym mowa w ust. 1, w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez rozpatrzenia. § 7. Wojewoda przekazuje powiatowi dotację celową na realizację aktywizacji zawodowej repatriantów w okresach miesięcznych, na podstawie harmonogramu realizacji dochodów i wydatków budżetu państwa, w trybie umożliwiającym pełne i terminowe wykonanie zobowiązań starosty, wynikających z umów zawartych przez starostę z repatriantami oraz pracodawcami. Rozdział 4 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach udzielania dotacji gminie, która zapewni repatriantom i członkom najbliższej rodziny repatrianta lokal mieszkalny § 8. 1. Gmina spełniająca warunki, o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy, składa wniosek o udzielenie dotacji do właściwego wojewody w terminie 30 dni od dnia podjęcia uchwały w sprawie zapewnienia lokalu mieszkalnego nieokreślonym imiennie repatriantom i członkom ich najbliższej rodziny, nie później jednak niż do dnia 30 września roku budżetowego. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, określa: 1) adres lokalu mieszkalnego, który gmina zapewniła repatriantowi i członkom jego najbliższej rodziny, oraz wielkość lokalu, jego wyposażenie, stan techniczny i lokalizację; 2) formę i termin przekazania lokalu mieszkalnego; 3) koszty poniesione przez gminę w związku z zapewnieniem repatriantowi i członkom jego najbliższej rodziny lokalu mieszkalnego; 4) wysokość wskaźnika przeliczeniowego kosztu odtworzenia 1 m2 na terenie danego powiatu. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się uchwałę rady gminy zawierającą zobowiązanie do zapewnienia lokalu mieszkalnego nieokreślonym imiennie repatriantom i członkom ich najbliższej rodziny oraz do zawarcia, na czas nieokreślony, umowy nadającej im tytuł prawny do lokalu mieszkalnego. 5. Wojewoda w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje jego analizy i ocenia, czy wniosek spełnia wymogi, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, a w przypadku stwierdzenia braków przekazuje wniosek do uzupełnienia w terminie 14 dni. 6. Nieuzupełnienie wniosku, o którym mowa w ust. 1, w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez rozpatrzenia. § 9. Wojewoda przekazuje gminie spełniającej warunki, o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy, na podstawie zawartego porozumienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy, dotację w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie dotacji. Rozdział 5 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach przekazywania staroście z budżetu wojewody środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzielaniem repatriantom pomocy § 10. 1. Starosta składa wniosek o przekazanie środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzieleniem repatriantowi pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1-3 ustawy, do właściwego wojewody w terminie do 15 dnia każdego miesiąca. 2. Ostatni w danym roku budżetowym wniosek o przekazanie środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzieleniem repatriantowi pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1-3 ustawy, składa się w terminie do dnia 31 października tego roku budżetowego. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, określa: 1) liczbę repatriantów i członków ich najbliższej rodziny osiadłych na terytorium danego powiatu; 2) datę nabycia obywatelstwa polskiego przez repatrianta, któremu pokrywa się poniesione przez niego koszty remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego; 3) kwoty stanowiące równowartość pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy; 4) kwoty na częściowe pokrycie kosztów poniesionych przez repatrianta w związku z remontem lub adaptacją lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 17 ust. 2 i 3 ustawy. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, określa: 1) liczbę repatriantów oraz członków ich najbliższej rodziny, których przybycie na terytorium danego powiatu jest przewidywane do końca roku budżetowego; 2) kwoty stanowiące równowartość pomocy, którą Prezes Urzędu przyzna osobom, o których mowa w pkt 1, do końca roku budżetowego. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 3, dołącza się: 1) kopie decyzji Prezesa Urzędu w sprawie przyznania i ustalenia wysokości pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy; 2) kopie decyzji starosty w sprawie przyznania i ustalenia wysokości pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 2 i 3 ustawy. 6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie dołącza się kopii decyzji, o których mowa w ust. 5. Kopie decyzji Prezesa Urzędu, o których mowa w ust. 5 pkt 1, przekazuje się wojewodzie w terminie do dnia 28 grudnia danego roku budżetowego. 7. Wojewoda w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, dokonuje jego analizy i ocenia, czy wniosek spełnia wymogi, o których mowa w ust. 1-6, a w przypadku stwierdzenia braków przekazuje wniosek do uzupełnienia w terminie 14 dni. 8. Nieuzupełnienie wniosku, o którym mowa w ust. 1 i 2, w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez rozpatrzenia. § 11. Wojewoda przekazuje staroście środki finansowe na pokrycie wydatków związanych z udzieleniem repatriantowi pomocy, o której mowa w art. 17 ust. 1-3 ustawy, w terminie do 10 dnia każdego miesiąca, na podstawie informacji zawartych we wniosku o przekazanie tych środków. Rozdział 6 Szczegółowy tryb postępowania w sprawach udzielania dotacji celowej gminie, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej § 12. 1. Gmina, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składa wniosek o udzielenie dotacji celowej do właściwego wojewody w terminie 30 dni od dnia zakończenia prac remontowych lub adaptacyjnych, nie później jednak niż do dnia 30 września roku budżetowego. 2. We wniosku należy wykazać, że przeprowadzenie remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego repatrianta było uzasadnione, oraz określić: 1) imię, nazwisko i datę urodzenia repatrianta, którego lokal mieszkalny podlegał remontowi lub adaptacji; 2) liczbę członków najbliższej rodziny repatrianta zamieszkujących z nim w lokalu mieszkalnym w dniu zakończenia remontu lub adaptacji lokalu; 3) datę nabycia obywatelstwa polskiego przez repatrianta; 4) adres i szczegółowy opis lokalu mieszkalnego podlegającego remontowi lub adaptacji; 5) zakres przedmiotowy remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego; 6) kalkulację kosztów remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) oświadczenie gminy, że lokal mieszkalny, który podlegał remontowi lub adaptacji, repatriant uzyskał w trybie innym niż określony w art. 21 ustawy; 2) dokumenty potwierdzające wysokość kosztów remontu lub adaptacji lokalu mieszkalnego repatrianta poniesionych przez gminę. 5. Wojewoda w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje jego analizy i ocenia, czy wniosek spełnia wymogi, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, a w przypadku stwierdzenia braków przekazuje wniosek do uzupełnienia w terminie 14 dni. 6. Nieuzupełnienie wniosku, o którym mowa w ust. 1, w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie go bez rozpatrzenia. § 13. Wojewoda przekazuje gminie, która przeprowadziła remont lub adaptację lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się repatrianta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dotację celową w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o udzielenie dotacji celowej. Rozdział 7 Przepis końcowy § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 2279) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 42, poz. 475 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 127, poz. 1090 oraz z 2003 r. Nr 175, poz. 1691. 2) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraciło moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 lipca 2001 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach podziału rezerwy celowej budżetu państwa, udzielania dotacji gminie, przekazywania staroście środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzielaniem repatriantom pomocy, zwrotu gminie kosztów poniesionych na pokrycie remontów lub adaptacji lokali mieszkalnych dla repatriantów oraz wzorów wniosków o udzielenie gminie dotacji (Dz. U. Nr 77, poz. 819). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie dopuszczalności pomocy publicznej przeznaczonej na ochronę środowiska (Dz. U. Nr 229, poz. 2280) Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki udzielania oraz maksymalne wielkości pomocy publicznej przeznaczonej na ochronę środowiska. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) standardzie ochrony środowiska - rozumie się przez to standard emisyjny lub standard jakości środowiska w rozumieniu przepisów prawa ochrony środowiska; 2) nowym standardzie ochrony środowiska - rozumie się przez to standard ochrony środowiska określony w odrębnych przepisach, ale jeszcze nieobowiązujący; 3) odnawialnym źródle energii - rozumie się przez to odnawialne źródło energii określone w przepisach prawa energetycznego; 4) rekultywacji - rozumie się przez to rekultywację powierzchni ziemi oraz przywrócenie dobrego stanu ekologicznego zasobów wodnych. § 3. 1. Warunkiem udzielenia pomocy inwestycyjnej na ochronę środowiska jest poniesienie następujących kosztów inwestycji: 1) w nieruchomości, urządzenia i instalacje, których celem jest redukcja emisji lub poprawa stanu środowiska, lub 2) służących modernizacji technologii i metod produkcji mającej na celu ochronę środowiska, lub 3) w wartości niematerialne i prawne - przez uzyskanie patentów, zakup licencji oraz nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania, jeżeli: a) podlegają amortyzacji, b) zostały nabyte na warunkach rynkowych od przedsiębiorcy, wobec którego przedsiębiorca nabywający nie jest podmiotem dominującym w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów, c) stanowią majątek przedsiębiorcy oraz nie zostaną zbyte przez okres co najmniej 5 lat od chwili ich nabycia, chyba że we wskazanym okresie wartości te staną się technicznie przestarzałe. 2. Wartość kosztów inwestycji, o których mowa w ust. 1, zmniejsza się o wynikające z inwestycji wartości: 1) dochodów uzyskanych wskutek wzrostu zdolności produkcyjnych w okresie 5 lat od dnia zakończenia inwestycji; 2) oszczędności w ponoszonych kosztach produkcji w okresie 5 lat od dnia zakończenia tej inwestycji; 3) dochodów uzyskanych z produkcji ubocznej w okresie 5 lat od dnia zakończenia tej inwestycji. 3. Wartość kosztów inwestycji, o których mowa w ust. 1, oraz wartości określone w ust. 2 odpowiednio dyskontuje się na dzień składania wniosku o pomoc publiczną, z zastosowaniem stopy dyskonta równej średniomiesięcznej stopie WIBOR dla 6-miesięcznych kredytów z miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku o udzielenie pomocy. § 4. Warunkiem udzielenia pomocy inwestycyjnej na ochronę środowiska jest przeznaczenie jej na inwestycję pozwalającą na: 1) osiągnięcie poprawy stanu środowiska, w przypadku gdy nie zostały ustanowione standardy ochrony środowiska, lub 2) osiągnięcie efektów wykraczających ponad obowiązujące standardy ochrony środowiska, lub 3) dostosowanie się do nowych standardów ochrony środowiska, lub 4) dostosowanie istniejących lub nowych źródeł spalania paliw, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 163, poz. 1584), zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie standardów emisyjnych", do określonych w tym rozporządzeniu standardów emisyjnych, w odniesieniu do źródeł: a) istniejących, wymienionych w załączniku nr 1 w punktach IV.1, IV.2 i IV.3 rozporządzenia w sprawie standardów emisyjnych, b) pozostałych istniejących, c) nowych, dla których wniosek o wydanie pozwolenia na budowę złożono przed dniem 27 listopada 2002 r., jeżeli źródła te zostały oddane do użytku nie później niż do dnia 27 listopada 2003 r.: - o mocy mniejszej niż 50 MW, opalanych paliwami stałymi, ciekłymi lub gazowymi - dla SO2, NOx w przeliczeniu na NO2 i pyłu, - o mocy większej lub równej 50 MW i mniejszej niż 500 MW, opalanych paliwami stałymi lub paliwami ciekłymi - dla SO2, - o mocy większej lub równej 50 MW, opalanych węglem brunatnym, koksem lub biomasą, o mocy większej niż 500 MW opalanych węglem kamiennym - dla NOx w przeliczeniu na NO2, - oddanych do użytku po dniu 28 marca 1990 r. o mocy większej lub równej 50 MW opalanych węglem kamiennym - dla NOx w przeliczeniu na NO2, - o mocy większej lub równej 50 MW i mniejszej niż 500 MW, dla których decyzje o pozwoleniu na budowę wydano po dniu 6 października 1998 r., opalanych paliwami stałymi - dla pyłu, lub 5) dostosowanie istniejących instalacji, których rodzaje zostały określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz. U. Nr 122, poz. 1055), do wymagań najlepszej dostępnej techniki, lub 6) dostosowanie do standardów jakości ścieków przemysłowych zawierających substancje szczególnie szkodliwe, dla których wymagania jakościowe zostały określone w: a) rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 212, poz. 1799), b) rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie dopuszczalnych mas substancji, które mogą być odprowadzane w ściekach przemysłowych (Dz. U. Nr 35, poz. 309), c) rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 20 lipca 2002 r. w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (Dz. U. Nr 129, poz. 1108 oraz z 2003 r. Nr 163, poz. 1585), lub 7) realizację krajowego programu oczyszczania ścieków komunalnych, o którym mowa w art. 43 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm. 2)), lub 8) spełnienie wymogów zawartych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów (Dz. U. Nr 61, poz. 549). § 5. 1. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w § 4, z zastrzeżeniem ust. 2-4, jest równa maksymalnej intensywności pomocy regionalnej wskazanej w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544), zwanego dalej "rozporządzeniem o pomocy regionalnej", zwiększonej o 10 punktów procentowych, w odniesieniu do określonych w § 3 kosztów: 1) niezbędnych do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wyższego od stopnia ochrony środowiska, który byłby możliwy do osiągnięcia bez uzyskania pomocy - w przypadku inwestycji, o której mowa w § 4 pkt 1 i pkt 4 lit. b i c; 2) przekraczających koszty niezbędne do osiągnięcia stopnia ochrony środowiska wymaganego przez obowiązujące standardy ochrony środowiska - w przypadku inwestycji, o której mowa w § 4 pkt 2 i 3. 2. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w § 4 pkt 4 lit. a, wynosi 50 % kosztów określonych w § 3. 3. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w § 4 pkt 5, wynosi 30 % kosztów określonych w § 3. 4. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w § 4 pkt 6-8, jest równa maksymalnej intensywności pomocy regionalnej wskazanej w § 2 rozporządzenia o pomocy regionalnej, w odniesieniu do kosztów określonych w § 3. § 6. 1. W przypadku pomocy inwestycyjnej udzielanej w związku z oszczędnością energii, przeznaczonej na: 1) inwestycję energooszczędną w przedsiębiorstwie lub 2) wytwarzanie energii elektrycznej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, jeżeli: a) wytwarzanie charakteryzuje się sprawnością przemiany energii pierwotnej paliwa brutto w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło łącznie nie mniejszą niż 80 % lub b) wytwarzanie pozwoli na zmniejszenie zużycia energii, lub c) proces produkcyjny będzie mniej szkodliwy dla środowiska od stosowanego obecnie - maksymalna intensywność pomocy wynosi 50 % kosztów określonych w § 3, obliczonych zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 lub 2. 2. Jeżeli maksymalna intensywność pomocy regionalnej, wskazana w § 2 rozporządzenia o pomocy regionalnej zwiększona o 10 punktów procentowych jest wyższa od intensywności określonej w ust. 1, stosuje się wyższą intensywność. § 7. 1. W przypadku pomocy inwestycyjnej udzielanej w związku z wytwarzaniem energii w źródłach odnawialnych, maksymalna intensywność pomocy wynosi 40 % określonych w § 3 kosztów stanowiących nadwyżkę nakładów poniesionych przez przedsiębiorcę w porównaniu do nakładów, jakie poniósłby w celu wybudowania konwencjonalnego źródła o porównywalnej mocy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Jeżeli producent energii jest jedynym zaopatrującym całą społeczność na wyodrębnionym obszarze w energię wytwarzaną w źródłach odnawialnych, intensywność pomocy może zostać zwiększona o 10 punktów procentowych. 3. Jeżeli maksymalna intensywność pomocy regionalnej, wskazana w § 2 rozporządzenia o pomocy regionalnej zwiększona o 10 punktów procentowych jest wyższa od intensywności określonej w ust. 1 po uwzględnieniu zwiększenia z ust. 2, wówczas stosuje się tę wyższą intensywność. 4. W wyjątkowych przypadkach, w szczególności uzasadnionych znaczącym pozytywnym wpływem inwestycji na stan środowiska, można zwiększyć intensywność pomocy do 100 % kosztów obliczonych zgodnie z ust. 1, pod warunkiem, że w odniesieniu do instalacji, do których odnosić się będzie ta pomoc, żadna inna pomoc nie zostanie udzielona. § 8. 1. Warunkiem udzielenia pomocy przeznaczonej na rekultywację dla przedsiębiorcy przeprowadzającego tę rekultywację jest, aby podmiot odpowiedzialny za zanieczyszczenie środowiska nie był znany albo nie było prawnych możliwości, aby wyegzekwować od niego poniesienie kosztów rekultywacji. 2. Maksymalna wartość pomocy na rekultywację jest równa kosztom rekultywacji pomniejszonym o wynikający z rekultywacji wzrost wartości gruntu. 3. Wartość pomocy może zostać dodatkowo zwiększona o 15 % kosztów rekultywacji, niezależnie od wartości określonej w ust. 2. 4. Wartość pomocy na rekultywację nie może przekroczyć faktycznych wydatków poniesionych przez przedsiębiorcę na tę rekultywację. § 9. 1. Warunkiem udzielenia pomocy dla przedsiębiorcy przeznaczonej na zmianę lokalizacji jego zakładu jest, aby: 1) zakład przed zmianą lokalizacji działał na obszarze zurbanizowanym lub na obszarze wchodzącym w skład krajowego systemu obszarów chronionych w rozumieniu przepisów o ochronie przyrody oraz 2) zakład prowadził działalność, która powoduje znaczne zanieczyszczenie środowiska, oraz 3) obowiązek zmiany lokalizacji zakładu wynikał z ostatecznej decyzji uprawnionego organu lub prawomocnego orzeczenia sądu, oraz 4) zakład w nowym miejscu lokalizacji spełniał standardy ochrony środowiska obowiązujące na danym obszarze. 2. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1, wynosi 30 % kosztów związanych ze zmianą lokalizacji zakładu, przy uwzględnieniu: 1) przychodów uzyskanych ze sprzedaży albo dzierżawy zakładu lub gruntu i innych korzyści związanych ze zmianą lokalizacji zakładu, w szczególności wynikających ze zmian technicznych lub technologicznych; 2) uzyskanych odszkodowań i rekompensat związanych z wydaniem decyzji lub orzeczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3; 3) nakładów inwestycyjnych, powodujących zwiększenie w stosunku do poprzednich zdolności produkcyjnych przedsiębiorcy; 4) zapłaconych kar lub odszkodowań z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy, na podstawie której przedsiębiorca korzysta z nieruchomości. 3. Przy ustalaniu kosztów zmiany lokalizacji zakładu, koszty nabycia gruntów i budowy nowego zakładu uwzględnia się w wysokości porównywalnej do wysokości kosztów nabycia gruntów i budowy zakładu o takich samych zdolnościach wytwórczych. § 10. 1. Maksymalną intensywność pomocy, o której mowa w § 4 pkt 1-3 i pkt 4 lit. b i c oraz § 6, 7 i 9, zwiększa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 10 punktów procentowych. 2. Maksymalna intensywność pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców, w przypadkach, o których mowa w § 7 ust. 4, nie może przekroczyć wartości określonej w tym przepisie. 3. Maksymalną intensywność pomocy, o której mowa w § 4 pkt 6-8, zwiększa się dla małych i średnich przedsiębiorców o 15 punktów procentowych. § 11. 1. Maksymalna intensywność pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców, udzielana na usługi doradcze związane bezpośrednio z ochroną środowiska, wynosi 50% ich kosztów. 2. Świadczenie usług, o których mowa w ust. 1, nie może mieć charakteru trwałego lub okresowego. 3. Maksymalna intensywność pomocy dla małych i średnich przedsiębiorców, udzielana na udział przedsiębiorcy w targach i wystawach ekologicznych, wynosi 50 % kosztów wynajmu, ustawienia i obsługi stoiska. 4. Udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 3, może mieć miejsce wyłącznie w przypadku pierwszego uczestnictwa przedsiębiorcy w danych targach lub wystawie. § 12. 1. Warunkiem udzielenia pomocy stanowiącej rekompensatę wzrostu kosztów działalności w zakresie: 1) oszczędności energii; 2) zagospodarowania odpadów, zgodnie z zasadami określonymi w rozdziale 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 3)) - jest jej ograniczenie do 5 lat. 2. Maksymalna intensywność pomocy, o której mowa w ust. 1: 1) w przypadku gdy pomoc podlega stopniowemu zmniejszeniu - wynosi w pierwszym roku 100 % dodatkowych kosztów produkcji w stosunku do rynkowej ceny wytwarzanych produktów lub świadczonych usług, a w następnych latach maleje tak, aby na koniec intensywność ta wyniosła zero; 2) w przypadku gdy pomoc nie podlega stopniowemu zmniejszeniu - wynosi w całym okresie udzielania pomocy 50 % kosztów, o których mowa w pkt 1. § 13. 1. Warunkiem udzielenia pomocy stanowiącej rekompensatę wzrostu kosztów działalności w związku z wytwarzaniem energii w źródłach odnawialnych jest, aby jej wartość nie przekraczała różnicy między uzasadnionym kosztem wytwarzania energii w źródłach odnawialnych a rynkową ceną energii. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana: 1) zgodnie z warunkami określonymi w § 12 ust. 2 i jest ograniczona do 5 lat, albo 2) na pokrycie kosztów amortyzacji majątku trwałego zakładu wytwarzającego energię w źródłach odnawialnych, z zastrzeżeniem ust. 3, albo 3) dla nowo powstałych zakładów w wysokości do 0,05 euro na kWh, jeżeli zostanie wykazane, że koszty społeczne związane z zanieczyszczeniem środowiska, w przypadku gdyby porównywalna ilość energii była wytwarzana w źródłach konwencjonalnych, byłyby znacznie wyższe niż koszty społeczne poniesione w związku z wytwarzaniem tej energii w źródłach odnawialnych. 3. Dla przedsiębiorcy wytwarzającego energię z biomasy pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana na pokrycie kosztów amortyzacji majątku trwałego zakładu wytwarzającego energię w źródłach odnawialnych, jak również po okresie amortyzacji, jeżeli koszty wytworzenia są nadal wyższe niż rynkowe ceny energii. § 14. 1. Warunkiem udzielenia pomocy, stanowiącej rekompensatę wzrostu kosztów działalności, która jest przeznaczona na wytwarzanie energii elektrycznej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła, którego odbiorcą jest społeczność lokalna, jest wykazanie, że: 1) wytwarzanie energii charakteryzuje się sprawnością przemiany energii pierwotnej paliwa brutto w energię elektryczną lub mechaniczną i ciepło łącznie nie mniejszą niż 80 % lub 2) pomoc będzie służyć redukcji zużycia energii, lub 3) pomoc w inny sposób będzie służyć ochronie środowiska. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana pod warunkiem, że uzasadnione koszty wytworzenia energii elektrycznej lub ciepła przekraczają ich cenę rynkową. 3. Udzielanie pomocy, o której mowa w ust. 1, jest ograniczone do 5 lat i odbywa się na zasadach określonych w § 12 ust. 2 oraz w § 13 ust. 2 pkt 2 i 3 i ust. 3. 4. Warunkiem udzielenia pomocy dla przedsiębiorców posiadających własne instalacje służące wytwarzaniu energii na potrzeby tych przedsiębiorców jest, aby uzasadniony koszt produkcji energii przy użyciu techniki skojarzenia był wyższy od ceny rynkowej energii. Przepisy ust. 1, ust. 3 oraz § 12 ust. 2 i § 13 ust. 2 pkt 2 i 3 i ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 15. 1. Udzielanie pomocy publicznej na podstawie wniosków złożonych, a nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, następuje zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. 2. Do pomocy udzielonej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 16. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy publicznej przeznaczonej na ochronę środowiska (Dz. U. Nr 231, poz. 1938). § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1537, Nr 188, poz. 1840, Nr 189, poz. 1850 i Nr 228, poz. 2261. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1803, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 238, poz. 2022 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717, Nr 165, poz. 1592, Nr 190, poz. 1865 i Nr 228, poz. 2259. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu obliczania wartości zamówienia publicznego (Dz. U. Nr 229, poz. 2281) Na podstawie art. 3d ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W przypadku wspólnego prowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia przez dwóch lub więcej zamawiających, wartością zamówienia jest wartość całego zamówienia wspólnego. 2. Jeżeli zamawiający dopuszcza możliwość składania ofert częściowych, wartością zamówienia jest łączna wartość poszczególnych części zamówienia. 3. Jeżeli wyodrębniona jednostka organizacyjna zamawiającego posiadająca samodzielność finansową udziela zamówienia związanego z jej własną działalnością, wartość udzielanego zamówienia oblicza się odrębnie od wartości zamówień udzielanych przez inne jednostki organizacyjne tego zamawiającego posiadające samodzielność finansową. § 2. 1. Wartość zamówienia na roboty budowlane oblicza się na podstawie kosztorysu inwestorskiego, sporządzonego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych, z zastrzeżeniem § 3. 2. Przy obliczaniu wartości zamówienia na roboty budowlane uwzględnia się także wartość dostaw związanych z wykonywaniem robót budowlanych oddanych przez zamawiającego do dyspozycji wykonawcy. § 3. 1. Podstawą obliczenia wartości zamówienia, którego przedmiotem jest zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych, jest suma wartości prac projektowych oraz wartości robót budowlanych. 2. Wartość prac projektowych oblicza się jako iloczyn: 1) wskaźnika procentowego określonego na podstawie danych rynkowych lub w przypadku braku takich danych na podstawie aktualnych powszechnie stosowanych katalogów i taryfikatorów oraz 2) wartości robót budowlanych. 3. Wartością robót budowlanych, o których mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 2, jest suma wartości robót budowlanych w grupach: 1) przygotowania terenu i przyłączenia obiektów do sieci; 2) budowy obiektów podstawowych; 3) instalacji; 4) zagospodarowania terenu i budowy obiektów pomocniczych - obliczona jako iloczyn wskaźnika cenowego i ilości jednostek odniesienia. 4. Wskaźnik cenowy, o którym mowa w ust. 3, określa się na podstawie danych rynkowych lub w przypadku braku takich danych na podstawie aktualnych powszechnie stosowanych katalogów i cenników. § 4. 1. Podstawą obliczenia wartości zamówienia na dostawy jest wartość rynkowa rzeczy lub praw będących przedmiotem zamówienia. 2. Podstawą obliczenia wartości zamówienia na usługi jest wartość rynkowa świadczeń objętych zamówieniem. 3. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, określa się na podstawie przeciętnych aktualnych cen stosowanych - zgodnie z wyborem zamawiającego - w miejscu wykonania zamówienia albo siedzibie zamawiającego: 1) w obrocie rzeczami tego samego rodzaju lub gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia; 2) w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju; 3) dla świadczenia usług tego samego rodzaju. 4. Jeżeli na podstawie ust. 1-3 nie można jednoznacznie obliczyć wartości zamówienia, podstawą obliczenia wartości zamówienia mogą być aktualne powszechnie stosowane katalogi, cenniki i taryfikatory. § 5. 1. Podstawą obliczenia wartości zamówienia na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo jest, zgodnie z wyborem zamawiającego, łączna wartość zamówień: 1) na tożsame usługi lub dostawy, udzielonych w ciągu poprzednich 12 miesięcy lub w poprzednim roku budżetowym, z uwzględnieniem zmian ilościowych zamawianych dostaw lub usług oraz prognozowanego na dany rok średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ustalanego w ustawie budżetowej, albo 2) których zamawiający zamierza udzielić w ciągu 12 miesięcy następujących po pierwszej usłudze lub dostawie, albo w czasie realizacji umowy w sprawie zamówienia publicznego, jeżeli jest on dłuższy niż 12 miesięcy. 2. Wybór podstawy obliczenia wartości zamówienia na usługi lub dostawy powtarzające się okresowo nie może być dokonany w celu uniknięcia stosowania przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych. 3. Jeżeli zamówienie obejmuje usługi bankowe lub inne usługi finansowe, wartością zamówienia są w szczególności opłaty, prowizje i odsetki. § 6. 1. Obliczenia wartości zamówienia dokonuje się nie wcześniej niż: 1) 3 miesiące przed dniem wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli przedmiotem są dostawy lub usługi; 2) 6 miesięcy przed dniem wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia, jeżeli przedmiotem są roboty budowlane lub zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych. 2. Obliczenie wartości zamówienia dokonane w terminie wcześniejszym powinno być uaktualnione w terminie, o którym mowa w ust. 1. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16, Nr 130, poz. 1188 i Nr 165, poz. 1591. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne (Dz. U. Nr 229, poz. 2282) Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2125), zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, za szkody wyrządzone odbiorcom tych usług, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne, zwanego dalej "podmiotem", za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, podczas wykonywania czynności przez podmiot. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) wyrządzonych przez podmiot będący osobą fizyczną, małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu, lub innemu ubezpieczonemu będącemu wspólnikiem podmiotu; 2) wyrządzonych przez pracownika podmiotu lub osobę fizyczną działającą w imieniu i na rzecz podmiotu małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą pracownik podmiotu lub osoba fizyczna działająca w imieniu i na rzecz podmiotu pozostaje we wspólnym pożyciu lub wyrządzonych innemu ubezpieczonemu będącemu wspólnikiem podmiotu; 3) wyrządzonych przez ubezpieczonego po dniu wydania ostatecznej decyzji o wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne; 4) polegających na zapłacie kar umownych; 5) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje w ciągu 30 dni od dnia wpisu podmiotu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, nie później jednak niż na jeden dzień przed dniem rozpoczęcia świadczenia usług certyfikacyjnych przez podmiot. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 250.000 euro, ale nie więcej niż 1.000.000 euro w odniesieniu do wszystkich zdarzeń. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, jest ustalana przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu i szczegółowych warunków spełnienia obowiązku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przez kwalifikowany podmiot (Dz. U. Nr 128, poz. 1096). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie §1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorcy za szkody wyrządzone podczas wykonywania czynności detektywa (Dz. U. Nr 229, poz. 2283) Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 12, poz. 110 i Nr 238, poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorcy za szkody wyrządzone podczas wykonywania czynności detektywa, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna przedsiębiorcy za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania detektywa, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, podczas wykonywania czynności detektywa. 2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez detektywa małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą detektyw pozostaje we wspólnym pożyciu: 2) wyrządzonych przez detektywa po cofnięciu licencji, o której mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania czynności detektywa przed cofnięciem licencji; 3) polegających na zapłacie kar umownych; 4) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 3. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje w terminie 6 miesięcy od daty wydania przez właściwy organ zezwolenia, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych, nie później jednak niż w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności w zakresie usług detektywistycznych. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 15.000 euro. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalania jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 września 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad spełnienia obowiązku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług detektywistycznych za szkody wyrządzone podczas wykonywania czynności detektywa (Dz. U. Nr 156, poz. 1302). § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie zaniechania poboru wpłat z zysku od niektórych jednoosobowych spółek Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 229, poz. 2285) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), w związku z art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zarządza się zaniechanie poboru wpłat z zysku od jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 2, należnych na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792). 2. Zaniechanie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy spółek, których akcje lub udziały zostały przewłaszczone na rzecz Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Ministra Finansów, w celu zabezpieczenia wierzytelności powstałych w związku z wykonaniem umów poręczenia lub gwarancji, zawartych w związku z art. 32 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Nr 84, poz. 948, z późn. zm. 3)). § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do wpłat z zysku dokonywanych zaliczkowo od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 205, poz. 1730 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 63, Nr 80, poz. 720 i Nr 203, poz. 1966). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ogólnego zezwolenia na lokowanie aktywów funduszy emerytalnych poza granicami kraju (Dz. U. Nr 229, poz. 2286) Na podstawie art. 143 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. Nr 139, poz. 934, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Zezwala się na lokowanie aktywów funduszu emerytalnego w państwach będących członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz w państwach, z którymi Rzeczpospolitą Polską wiążą umowy o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji. 2. W państwach, o których mowa w ust. 1, aktywa funduszu emerytalnego mogą być lokowane w: 1) papiery wartościowe emitowane przez spółki notowane na podstawowych giełdach rynków kapitałowych tych państw; 2) papiery skarbowe emitowane przez rządy lub banki centralne tych państw; 3) tytuły uczestnictwa emitowane przez instytucje wspólnego inwestowania mające siedzibę w tych państwach, jeżeli instytucje te oferują publicznie tytuły uczestnictwa i umarzają je na żądanie uczestnika. 3. Lokaty, o których mowa w ust. 2, powinny posiadać ocenę na poziomie inwestycyjnym nadaną przez wyspecjalizowaną agencję oceniającą ryzyko inwestycyjne związane z określonym papierem wartościowym lub zdolnością emitenta do terminowej spłaty zaciągniętych zobowiązań, zwaną dalej "agencją ratingową". § 2. Ocena, o której mowa w § 1 ust. 3, powinna być nadana przez agencję ratingową uznaną na międzynarodowym rynku kapitałowym. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 98, poz. 610, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 60, poz. 702, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 i Nr 110 poz. 1189, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 153, poz. 1271 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651). 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 lutego 2000 r. w sprawie ogólnego zezwolenia na lokowanie aktywów funduszy emerytalnych poza granicami kraju (Dz. U. Nr 15, poz. 182), które utraciło moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw niektórych miejscowości (Dz. U. Nr 229, poz. 2288) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych (Dz. U. Nr 166, poz. 1612) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się lub zmienia nazwy miejscowości w województwach: dolnośląskim, lubelskim, lubuskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, pomorskim, śląskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim oraz obiektu fizjograficznego w województwie małopolskim, zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 2288) Lp.Województwo, powiat, gminaUstalona nazwa miejscowościZmienione nazwy miejscowości lub obiektu fizjograficznegoDrugi przypadek deklinacji, forma przymiotnika Nazwa dotychczasowaNazwa zmieniona 123456 dolnośląskie kłodzki 1Bystrzyca KłodzkaGóra Igliczna, przysiółek wsi Wilkanów---y -ej, - oławski 2Domaniów-Grodzieszowice, wieśGrodziszowice, wieś-ic, grodziszowicki trzebnicki 3Trzebnica-Biadaszków Mały, wieśBiedaszków Mały, wieś-owa -ego, biedaszkowski 4Trzebnica-Biadaszków Wielki, wieśBiedaszków Wielki, wieś-owa -ego, biedaszkowski ząbkowicki 5Ciepłowody-Zakrzów, przysiółek wsi CiepłowodyCiepłowody, wieś-wód, ciepłowodzki 6Ziębice-Wigancice, wieśWigańcice, wieś-ic, wigańcicki lubelskie bialski 7Janów Podlaski-Werchlis, wieśWerchliś, wieś-isia, werchliski opolski 8Józefów-Józefów, wieśJózefów nad Wisłą, wieś-owa nad Wisłą, józefowski parczewski 9Jabłoń-Antopol, wieśWantopol, wieś-a, wantopolski tomaszowski 10Lubycza Królewska-Bukowina, część wsi HrebenneBukowinka, część wsi Hrebenne-i, - 11Lubycza Królewska-Nowe Dyniska, osadaDyniska Nowe, osada-isk -ych, - 12Lubycza Królewska-Hrebenne, gajówkaHrebenne, wieś-ego, hrebeński 13Lubycza Królewska-Hrebenne, leśniczówkaHrebenne, wieś-ego, hrebeński 14Lubycza KrólewskaHrebenne-Osada, część wsi Hrebenne---ego -y, - 15Lubycza Królewska-Lubycza Królewska, leśniczówkaLubycza Królewska, wieś-y -ej, lubycki 16Lubycza Królewska-Nowy Machnów, osadaMachnów Nowy, osada-owa -ego, - 17Lubycza Królewska-Stary Machnów, osadaMachnów Stary, osada-owa -ego, - 18Lubycza KrólewskaNowosiółki Przednie, część osady Machnów Nowy---ek -ich, - 19Lubycza Królewska-Ruda Żurawiecka, osadaRuda Żurawiecka-Osada, osada-y -ej -y, - 20Lubycza KrólewskaWólka Wierzbicka, część osady Machnów Nowy---i -ej, - 21Lubycza Królewska-Żurawce, osadaŻurawce-Osada, osada-wiec -y, - lubuskie międzyrzecki 22Międzyrzecz-Gumniska, przysiółek wsi KuligowoMarianowo, przysiółek wsi Kuligowo-a, - łódzkie bełchatowski 23Bełchatów-Emilów, osadaEmilin, wieś-a, emiliński pabianicki 24Lutomiersk-Dziechtarzew, wieśDziektarzew, wieś-a, dziektarzewski małopolskie gorlicki 25Uście Gorlickie-Wysowa, wieśWysowa-Zdrój, wieś-ej -oju, wysowski krakowski 26Kocmyrzów-Luborzyca-Wysiółek Luborzycki, wieśWysiołek Luborzycki, wieś-łka -ego, wysiołecki 27Michałowice-Stare Więcławice, wieśWięcławice Stare, wieś-ic -ych, więcławicki 28Michałowice-Stare Zagórzyce, wieśZagórzyce Stare, wieś-yc -ych, zagórzycki 29Zielonki-Brzozówka Korzkiewska, wieśBrzozówka, wieś-i, brzozówecki nowosądecki 30Grybów-Siółkowa, wieśSiołkowa, wieś-ej, siołkowski, 31NawojowaBącza-Kunina, wieś---ej -y, bączokuniniański 32Nawojowa-Bącza, wieśBącza, część wsi Bącza-Kunina-ej, - 33Nawojowa-Kunina, przysiółek wsi BączaKunina, część wsi Bącza-Kunina-y, - 34Podegrodzie-Naszczowice, wieśNaszacowice, wieś-ic, naszacowicki olkuski 35Trzyciąż-Tarnowa, wieśTarnawa, wieś-y, tarnawski tarnowski 36Radłów-Brzeźnica, przysiółek wsi Wola RadłowskaBrzeźnica, wieś-y, brzeźnicki 37Zakliczyn-Faliszowice, wieśFaliszewice, wieś-ic, faliszewicki wadowicki 38Andrychów-Magurka, góraGroń Jana Pawła II, góra-nia Jana Pawła II, mazowieckie węgrowski 39Liw-Stara Wieś, wieśStarawieś, wieśStarejwsi, starowiejski wołomiński 40Jadów-Nowy Jadów-Letnisko, wieśLetnisko Nowy Jadów, wieś-a -ego -owa, jadowski 41Klembów-Nowy Pasek, wieśPasek, wieś-ska, pasecki żuromiński 42Siemiątkowo Koziebrodzkie-Siemiątkowo Koziebrodzkie, wieśSiemiątkowo, wieś-a, siemiątkowski opolskie kluczborski 43Wołczyn-Zabagnie, przysiółek wsi GierałciceGierałcice Małe, przysiółek wsi Gierałcice-ic -ych, - oleski 44Gorzów Śląski-Gola, wieśGoła, wieś-ej, golski 45Gorzów Śląski-Nowa Wieś Oleska, wieśNowa Wieś, wieś-ej Wsi, nowowiejski 46Gorzów Śląski-Pawłowice Gorzowskie, wieśPawłowice, wieś-ic, pawłowicki prudnicki 47Głogówek-Kolonia Świętej Anny, przysiółek wsi KazimierzAnachów, przysiółek wsi Kazimierz-owa, - 48Głogówek-Klików, przysiółek wsi ZawadaBut, przysiółek wsi Zawada-a, - 49Głogówek-Czekaj, przysiółek wsi Nowe KotkowiceChudoba, przysiółek wsi Nowe Kotkowice-y, - podkarpackie łańcucki 50Łańcut-Rogóźno, wieśRogóżno, wieś-a, rogóżański 51Łańcut-Rogóźno Dolne, część wsi RogóźnoRogóżno Dolne, część wsi Rogóżno-a -ego, - 52Łańcut-Rogóźno Górne, część wsi RogóźnoRogóżno Górne, część wsi Rogóżno-a -ego, - sanocki 53Zarszyn-Posada Jaćmierska Górna, wieśPosada Jaćmierska, wieś-y -ej, posadzki stalowowolski 54Zaleszany-Obojnia, wieśObojna, wieś-ny, obojniański podlaskie białostocki 55Tykocin-Sanniki, wieśSaniki, wieś-ik, sanicki hajnowski 56Dubicze Cerkiewne-Dubicze-Tofiłowce, wieśTofiłowce, wieś-ów, tofiłowski moniecki 57Jaświły-Nowe Dolistowo, wieśDolistowo Nowe, wieś-a -ego, dolistowski 58Jaświły-Stare Dolistowo, wieśDolistowo Stare, wieś-a -ego, dolistowski siemiatycki 59Siemiatycze-Krasewicze-Czerepy, wieśKrasewice-Czerepy, wieś-ic -ów, krasewicki 60Siemiatycze-Krasewicze-Jagiełki, wieśKrasewice-Jagiełki, wieś-ic -ek, krasewicki 61Siemiatycze-Stare Krasewicze, wieśKrasewice Stare, wieś-ic -ych, krasewicki pomorskie bytowski 62Lipnica-Pod Prądzone, część wsi OstrowiteOstrowite, wieś-ego, ostrowicki wejherowski 63Szemud-Bojan, wieśBojano, wieś-a, bojański śląskie częstochowski 64Kłomnice-Niwki-Tomaszów, wieśNiwki, wieś-ek, niwecki kłobucki 65Przystajń-Nowa Kuźnica, wieśKuźnica Nowa, wieś-y -ej, kuźnicki 66Przystajń-Stara Kuźnica, wieśKuźnica Stara, wieś-y -ej, kuźnicki świętokrzyskie kielecki 67Bieliny-Bieliny Kapitulne, wieśBieliny, wieś-in, bieliński 68Bieliny-Bieliny Poduchowne, wieśBieliny, wieś-in, bieliński 69Bieliny-Stara Huta-Koszary, wieśHuta Koszary, wieś-y -ar, hucki 70Bieliny-Nowa Huta, wieśHuta Nowa, wieś-y -ej, hucki 71Bieliny-Stara Huta, wieśHuta Stara, wieś-y -ej, hucki 72Bieliny-Szklana Huta, wieśHuta Szklana, wieś-y -ej, hucki 73Bodzentyn-Leśna, wieśLeśna-Stara Wieś, wieś-ej -ej Wsi, leśnieński 74BodzentynSieradowice-Parcele, wieś---ic -li, sieradowicki 75Bodzentyn-Parcele, przysiółek wsi ŚciegniaWzdół-Parcele, wieś-ołu -li, wzdolski warmińsko-mazurskie mrągowski 76Mikołajki-Sady, wieśStare Sady, wieś-ych -ów, starosadzki nowomiejski 77Biskupiec-Tymawa Wielka, wieśWielka Tymawa, wieś-ej -y, wielkotymawski wielkopolskie kaliski 78Żelazków-Nowy Borków, wieśBorków Nowy, wieś-owa -ego, borkowski 79Żelazków-Stary Borków, wieśBorków Stary, wieś-owa -ego, borkowski 80Żelazków-Góry, wieśGóry Złotnickie, wieśGór -ich, górski 81Żelazków-Kokanin-Kolonia, wieśKolonia Kokanin, wieś-nii -a, kokaniński 82Żelazków-Skarszewek-Kolonia, wieśKolonia Skarszewek, wieś-nii -wka, skarszewski 83Żelazków-Żelazków-Kolonia, wieśŻelazków, wieś-owa, żelazkowski koniński 84Krzymów-Czubki, część wsi PaprotniaPaprotnia, wieś-ni, paprocieński kościański 85Śmigiel-Nadolnik, część wsi CzaczNadolnik, wieś-a, nadolnicki 86Śmigiel-Podśmigiel, część wsi BronikowoPodśmigiel, wieś-gla, podśmigielski zachodniopomorskie myśliborski 87Nowogródek Pomorski-Sławno, koloniaStawno, kolonia-a, - wałecki 88Mirosławiec-Mirosławiec, osadaMirosławiec Górny, osada-wca -ego, - 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. Nr 230, poz. 2289) Na podstawie art. 97 § 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (Dz. U. Nr 60, poz. 282 oraz z 2002 r. Nr 214, poz. 1809) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) urlopu wypoczynkowego wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy,", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy,"; 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 2289) Ilustracja Ilustracja Ilustracja SPOSÓB WYPEŁNIANIA ŚWIADECTWA PRACY 1. Nr REGON-EKD - stanowi identyfikator pracodawcy nadany przez właściwy wojewódzki urząd statystyczny. 2. W ust. 1 - pracodawca zatrudniający pracownika przejętego od innego pracodawcy na zasadach określonych przepisami art. 231 Kodeksu pracy lub przepisami odrębnymi wykazuje również okres jego pracy u poprzedniego pracodawcy i wskazuje tego pracodawcę, - pracodawca wykazuje również okresy poprzedniego zatrudnienia u tego pracodawcy, jeżeli nie wydał świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem poprzedniej umowy o pracę lub poprzednich umów o pracę, zgodnie z art. 97 § 11 Kodeksu pracy. 3. W ust. 3 lit. a pracodawca podaje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 30 § 1 Kodeksu pracy, a w przypadku rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia - dodatkowo wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie, lit. b pracodawca wskazuje podstawę prawną rozwiązania stosunku pracy, jeżeli do rozwiązania tego stosunku dochodzi w trybie określonym w art. 231 § 4 lub § 5, w art. 48 § 2, w art. 683 lub w art. 201 § 2 Kodeksu pracy. 4. W ust. 4 w pkt 1 pracodawca wskazuje wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, wykorzystanego w naturze lub za które przysługuje ekwiwalent pieniężny; odrębnie wskazuje się liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego, wykorzystanego przez pracownika do dnia ustania stosunku pracy, na podstawie art. 1672 Kodeksu pracy, w pkt 8 pracodawca wskazuje okres zatrudnienia pracownika przy wykonywaniu prac, o których mowa w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z 1985 r. Nr 7, poz. 21, z 1991 r. Nr 39, poz. 167, z 1992 r. Nr 102, poz. 520, z 1996 r. Nr 63, poz. 292, z 1997 r. Nr 61, poz. 377 oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118) - na stanowiskach ustalonych zgodnie z § 1 ust. 2 tego rozporządzenia, w pkt 9 pracodawca informuje o wykorzystaniu przez pracownika uprawnień i świadczeń tylko w zakresie mającym wpływ na uprawnienia pracownicze u kolejnego pracodawcy, wynikające z ustaw, układów zbiorowych pracy i regulaminów, w pkt 10 pracodawca wskazuje przypadające w okresie zatrudnienia okresy nieskładkowe określone w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 5. W ust. 6 pracodawca zamieszcza informację: 1) o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez niego i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych; 2) na żądanie pracownika: a) o wysokości i składnikach wynagrodzenia, b) o uzyskanych kwalifikacjach, c) o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania, gdy zachodzi przypadek określony w § 5 ust. 3 rozporządzenia, przy czym pracodawca, uzupełniając treść świadectwa pracy o tę informację, podpisuje ją i opatruje datą. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 230, poz. 2290) Na podstawie art. 173 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14 oraz z 2002 r. Nr 214, poz. 1810) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wynagrodzenie urlopowe oblicza się: 1) dzieląc podstawę wymiaru przez liczbę godzin, w czasie których pracownik wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona ta podstawa, a następnie, 2) mnożąc tak ustalone wynagrodzenie za jedną godzinę pracy przez liczbę godzin, jakie pracownik przepracowałby w czasie urlopu w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, gdyby w tym czasie nie korzystał z urlopu."; 2) § 18 otrzymuje brzmienie: "§ 18. Ekwiwalent za niewykorzystany przez pracownika urlop wypoczynkowy oblicza się: 1) dzieląc sumę miesięcznych wynagrodzeń ustalonych na podstawie § 15-17 przez współczynnik, o którym mowa w § 19, a następnie, 2) dzieląc tak otrzymany ekwiwalent za jeden dzień urlopu przez 8, a następnie, 3) mnożąc tak otrzymany ekwiwalent za jedną godzinę urlopu przez liczbę godzin niewykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego."; 3) w § 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Współczynnik ustala się, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania urlopu wychowawczego (Dz. U. Nr 230, poz. 2291) Na podstawie art. 1866 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego składa się pracodawcy w formie pisemnej na dwa tygodnie przed rozpoczęciem okresu, w którym zamierza się korzystać z tego urlopu. § 2. 1. We wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego pracownik wskazuje: 1) datę rozpoczęcia i zakończenia urlopu wychowawczego; 2) okres urlopu wychowawczego, który dotychczas został wykorzystany na dane dziecko. 2. Do wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego dołącza się pisemne oświadczenie drugiego z rodziców lub opiekunów dziecka o braku zamiaru korzystania z urlopu wychowawczego przez okres wskazany we wniosku. 3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane w razie: 1) ograniczenia lub pozbawienia drugiego z rodziców władzy rodzicielskiej; 2) ograniczenia lub zwolnienia z opieki drugiego z opiekunów dziecka; 3) gdy zachodzą niedające się usunąć przeszkody do uzyskania takiego oświadczenia. 4. W przypadkach określonych w ust. 3 pracownik do wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego dołącza dokumenty potwierdzające okoliczności, o których mowa w tym przepisie. Jeżeli dołączenie dokumentów nie jest możliwe, do wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego pracownik dołącza pisemne oświadczenie w tej sprawie. 5. Do wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego w przypadku, o którym mowa w art. 186 § 2 Kodeksu pracy, dodatkowo dołącza się orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności dziecka. 6. Jeżeli zamiarem rodziców lub opiekunów dziecka, spełniających warunki do korzystania z urlopu wychowawczego, jest jednoczesne korzystanie z takiego urlopu, do wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego dołącza się pisemne oświadczenie drugiego z rodziców lub opiekunów dziecka o okresie, w którym zamierza on korzystać z takiego urlopu. § 3. 1. Pracodawca udziela urlopu wychowawczego po złożeniu przez pracownika wniosku o udzielenie takiego urlopu. 2. Pracodawca udziela urlopu wychowawczego na okres wskazany we wniosku. 3. Jeżeli wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego zostanie złożony bez zachowania terminu, o którym mowa w § 1, pracodawca udziela urlopu wychowawczego nie później niż z dniem upływu dwóch tygodni od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie tego urlopu. 4. W przypadku złożenia wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego po dokonaniu czynności prawnej zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę, pracodawca udziela tego urlopu na okres nie dłuższy niż do dnia rozwiązania umowy o pracę wskutek dokonanej czynności. § 4. Pracownik może wycofać wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego nie później niż na 7 dni przed rozpoczęciem tego urlopu; oświadczenie pracownika w tej sprawie następuje w formie pisemnej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów i zasiłków wychowawczych (Dz. U. Nr 60, poz. 277 oraz z 1998 r. Nr 25, poz. 131), które traci moc z dniem 1 stycznia 2004 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 230, poz. 2292) Na podstawie art. 297 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 289, z 1997 r. Nr 2, poz. 15 oraz z 2002 r. Nr 214, poz. 1811) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przy ustalaniu wynagrodzenia określonego procentowo w celu obliczenia wynagrodzenia: za czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej wykonania, oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju (art. 81 § 1 Kodeksu pracy), dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych (art. 1511 § 3 Kodeksu pracy) oraz wynagrodzenia za czas dyżuru (art. 1515 § 3 Kodeksu pracy) stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop."; 2) § 4b otrzymuje brzmienie: "§ 4b. Przy ustalaniu dodatkowego wynagrodzenia przysługującego na podstawie art. 1518 § 1 Kodeksu pracy, za godzinę pracy w porze nocnej minimalne wynagrodzenie za pracę przewidziane w tym przepisie dzieli się przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu."; 3) § 5a otrzymuje brzmienie: "§ 5a. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu wynagrodzenia za pełny miesięczny wymiar czasu pracy w przypadku określonym w art. 1512 § 2 Kodeksu pracy."; 4) w § 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku nieobecności pracownika w pracy, w okresie której pracownikowi przysługuje zasiłek przewidziany w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub w przepisach o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych."; 5) w § 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustalaniu wynagrodzenia i innych należności według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop lub ekwiwalentu pieniężnego za urlop, rozumie się przez to zasady wynikające z przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14, z 2002 r. Nr 214, poz. 1810 oraz z 2003 r. Nr 230, poz. 2290).". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 230, poz. 2293) Na podstawie art. 2981 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 62, poz. 286 oraz z 2002 r. Nr 214, poz. 1812) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Pracodawca przed dopuszczeniem pracownika do pracy uzyskuje jego pisemne potwierdzenie zapoznania się z treścią regulaminu pracy, a w przypadku określonym w art. 29 § 3 Kodeksu pracy - z informacją, o której mowa w tym przepisie, oraz z przepisami i zasadami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, z zakresem informacji objętych tajemnicą określoną w obowiązujących ustawach dla umówionego z pracownikiem rodzaju pracy, a także z obwieszczeniem, o którym mowa w art. 150 Kodeksu pracy."; 2) w § 6 w ust. 2 w pkt 2: a) lit. a otrzymuje brzmienie: "a) umowę o pracę, a jeżeli umowa nie została zawarta na piśmie - potwierdzenie ustaleń co do rodzaju umowy oraz jej warunków, a także zakres czynności (zakres obowiązków), jeżeli pracodawca dodatkowo w tej formie określił zadania pracownika wynikające z umowy o pracę,", b) lit. c otrzymuje brzmienie: "c) oświadczenie pracownika będącego rodzicem lub opiekunem dziecka, o którym mowa w art. 148 pkt 3, art. 178 § 2 i art. 188 Kodeksu pracy, o zamiarze lub o braku zamiaru korzystania z uprawnień określonych w tych przepisach,", c) lit. ha otrzymuje brzmienie: "ha) dokumenty związane z obniżeniem wymiaru czasu pracy, w przypadku określonym w art. 1867 Kodeksu pracy,", d) po lit. j dodaje się lit. ja i jb w brzmieniu: "ja) wnioski pracownika dotyczące ustalenia indywidualnego rozkładu jego czasu pracy (art. 142 Kodeksu pracy), stosowania do niego systemu skróconego tygodnia pracy (art. 143 Kodeksu pracy), a także stosowania do niego systemu czasu pracy, w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta (art. 144 Kodeksu pracy), jb) wniosek pracownika o poinformowanie właściwego inspektora pracy o zatrudnianiu pracowników pracujących w nocy oraz kopię informacji w tej sprawie skierowanej do właściwego inspektora pracy,"; 3) w § 8 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) kartę ewidencji czasu pracy w zakresie obejmującym: pracę w poszczególnych dobach, w tym pracę w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także dyżury, urlopy, zwolnienia od pracy oraz inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy; w stosunku do pracowników młodocianych pracodawca uwzględnia w ewidencji także czas ich pracy przy pracach wzbronionych młodocianym, których wykonywanie jest dozwolone w celu odbycia przez nich przygotowania zawodowego,"; 4) po § 8 dodaje się § 8a w brzmieniu: "§ 8a. Do karty ewidencji czasu pracy pracownika dołącza się jego wnioski o udzielenie czasu wolnego od pracy w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych."; 5) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 6) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 grudnia 2003 r. (poz. 2293) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach (Dz. U. Nr 230, poz. 2294) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Jednostka badawczo-rozwojowa o nazwie: Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach, utworzona zarządzeniem nr 22 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 6 czerwca 1974 r. w sprawie utworzenia ośrodka badawczo-rozwojowego pod nazwą "Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego", zwana dalej "jednostką", podlega likwidacji. 2. Termin otwarcia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 1 stycznia 2004 r. 3. Termin zakończenia działalności operatywnej jednostki upływa z dniem 31 maja 2004 r. 4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 30 czerwca 2005 r. § 2. 1. Mienie jednostki zostanie zbyte w trybie przewidzianym w odrębnych przepisach dotyczących państwowych osób prawnych. 2. Zobowiązania jednostki zostaną uregulowane ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia. 3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa reprezentowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki. § 3. Likwidator przejmie od dyrektora jednostki protokołem zdawczo-odbiorczym mienie jednostki, według stanu na dzień poprzedzający otwarcie likwidacji. § 4. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, do zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu likwidacji jednostki. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentu na przywóz cementu pochodzącego z Republiki Białorusi (Dz. U. Nr 230, poz. 2295) Na podstawie art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 42 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent na przywóz cementu pochodzącego z Republiki Białorusi wymienionego w załączniku do rozporządzenia, w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane według kolejności otrzymania wniosków. § 3. Maksymalna ilość towaru, na jaką może być udzielone pozwolenie łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN, wynosi 1.000 ton. § 4. Udzielanie pozwolenia uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości 20 zł za tonę. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2003 r. (poz. 2295) WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI BIAŁORUSI, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT Kod PCNWyszczególnienieWysokość kontyngentu 2523Cement portlandzki, cement glinowy, cement żużlowy, cement anhydrytowy i podobne cementy hydrauliczne, nawet barwione lub w postaci klinkieru: - Cement portlandzki: 2523 29 00 0- - Pozostały91.000 ton 2523 90- Pozostałe cementy hydrauliczne: 2523 90 10 0- - Cement hutniczy 2523 90 80 0- - Pozostałe 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych zbóż z zagranicy (Dz. U. Nr 230, poz. 2296) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 i 2 i art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się kontyngent taryfowy na przywóz niektórych zbóż z zagranicy, wymienionych w załączniku do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone, zerowe stawki celne. § 2. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 3. Rozdysponowanie kontyngentu, o którym mowa w § 1, jest dokonywane proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych. § 4. Pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia mogą dotyczyć przywozu nie więcej niż 50.000 ton na jedno pozwolenie przywozu, łącznie dla wszystkich pozycji towarowych określonych 9-cyfrowym kodem PCN. § 5. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów, o których mowa w § 1, uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji, w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia. § 6. 1. Wnioski o udzielenie pozwolenia składa się w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia oraz w terminie 7 dni od pierwszego dnia miesiąca lutego 2004 r. w przypadku, gdy nastąpi nierozdysponowanie kwoty kontyngentu do dnia 31 stycznia 2004 r. 2. Wnioski o udzielenie pozwolenia są rozpatrywane w terminie 7 dni od dnia upływu terminów składania wniosków, o których mowa w ust. 1. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2296) WYKAZ TOWARÓW, NA KTÓRYCH PRZYWÓZ USTANAWIA SIĘ KONTYNGENT TARYFOWY Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 123456 0975011001Pszenica i meslin: 600.000 t10 EUR/t 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu0 - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej0 1001 90 91 9- - - - Meslin0 1001 90 99 0- - - Pozostałe0 1002 00 00 0Żyto0 1003 00Jęczmień: 1003 00 90 0- Pozostały0 1004 00 00 0Owies0 1005Kukurydza: 1005 90 00 0- Pozostałe0 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale)0 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych 2) (Dz. U. Nr 230, poz. 2297) Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje: § 1. Wymagania jakościowe dla paliw ciekłych: 1) benzyn silnikowych stosowanych w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym, oznaczonych kodami PCN 2710 11 41 0, 2710 11 45 0, 2710 11 49 0, 2710 11 51 0 oraz 2710 11 59 0, określają załączniki nr 1 i 3 do rozporządzenia; 2) samochodowego oleju napędowego stosowanego w pojazdach wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, oznaczonego kodem PCN 2710 19 41 1 określają załączniki nr 2 i 4 do rozporządzenia. § 2. Wymagania jakościowe dla paliw ciekłych określone: 1) w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia stosuje się do dnia 31 grudnia 2004 r.; 2) w załącznikach nr 3 i 4 do rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2005 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2297) Załącznik nr 1 WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA BENZYN SILNIKOWYCH STOSOWANYCH W POJAZDACH WYPOSAŻONYCH W SILNIKI Z ZAPŁONEM ISKROWYM ParametrJednostkiZakresy 1) minimummaksimum Badawcza liczba oktanowa, RON 95,0 2)- Motorowa liczba oktanowa, MON 85,0- Prężność par, okres letni 3)kPa-60,0 Destylacja: - do temperatury 100 °C odparowuje%(V/V)46,0- - do temperatury 150 °C odparowuje%(V/V)75,0- Zawartość węglowodorów typu: - olefinowego%(V/V)-18,0 4) - aromatycznego%(V/V)-42,0 Zawartość benzenu%(V/V)-1,0 Zawartość tlenu%(m/m)-2,7 Zawartość związków organicznych zawierających tlen: - metanol, wymagany stabilizator%(V/V)-3 - etanol, stabilizator może być potrzebny%(V/V)-5 - alkohol izopropylowy%(V/V)-10 - alkohol tert-butylowy%(V/V)-7 - alkohol izobutylowy%(V/V)-10 - etery (z 5 lub więcej atomami węgla w cząsteczce)%(V/V)-15 Inne związki organiczne zawierające tlen 5)%(V/V)-10 Zawartość siarkimg/kg-150 Zawartość ołowiug/l-0,005 1) Wartości podane w specyfikacjach są "wartościami rzeczywistymi". Limity tych wartości zostały określone zgodnie z normą PN-EN ISO 4259:2002. Do określenia progu wykrywalności przyjęto wartość 2R powyżej zera (gdzie R oznacza odtwarzalność). Wyniki pojedynczych pomiarów powinny być interpretowane na podstawie kryteriów określonych w normie PN-EN ISO 4259:2002. 2) Może być sprzedawana benzyna bezołowiowa "regular" o minimalnej motorowej liczbie oktanowej (MON) - 81,0 i minimalnej badawczej liczbie oktanowej (RON) - 91,0. 3) Okres letni trwa od dnia 1 maja do dnia 30 września. 4) Dla benzyny bezołowiowej "regular" maksymalna zawartość węglowodorów typu olefinowego wynosi 21,0% (V/V). 5) Inne mono-alkohole i etery o temperaturze końca destylacji nie wyższej niż temperatura końca destylacji określona w normie PN-EN 228:2003. Załącznik nr 2 WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA SAMOCHODOWEGO OLEJU NAPĘDOWEGO STOSOWANEGO W POJAZDACH WYPOSAŻONYCH W SILNIKI Z ZAPŁONEM SAMOCZYNNYM ParametrJednostkiZakresy 1) minimummaksimum Liczba cetanowa 51,0- Gęstość w 15 °Ckg/m3-845 Skład frakcyjny: - 95 %(V/V) destyluje do temperatury°C-360 Zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych%(m/m)-11 Zawartość siarkimg/kg-350 1) Wartości podane w specyfikacji są "wartościami rzeczywistymi". Limity tych wartości zostały określone zgodnie z normą PN-EN ISO 4259:2002. Do określenia wartości minimalnej przyjęto minimum różnicy 2R powyżej zera (gdzie R oznacza odtwarzalność). Wyniki pojedynczych pomiarów powinny być interpretowane na podstawie kryteriów określonych w normie PN-EN ISO 4259:2002. Załącznik nr 3 WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA BENZYN SILNIKOWYCH STOSOWANYCH W POJAZDACH WYPOSAŻONYCH W SILNIKI Z ZAPŁONEM ISKROWYM ParametrJednostkiZakresy 1) minimummaksimum Badawcza liczba oktanowa, RON 95,0- Motorowa liczba oktanowa, MON 85,0- Prężność par, okres letni 2)kPa-60,0 Destylacja: - do temperatury 100 °C odparowuje%(V/V)46,0- - do temperatury 150 °C odparowuje%(V/V)75,0- Zawartość węglowodorów typu: - olefinowego%(V/V)-18,0 - aromatycznego%(V/V)-35,0 Zawartość benzenu%(V/V)-1,0 Zawartość tlenu%(m/m)-2,7 Zawartość związków organicznych zawierających tlen: - metanol, wymagany stabilizator%(V/V)-3 - etanol, stabilizator może być potrzebny%(V/V)-5 - alkohol izopropylowy%(V/V)-10 - alkohol tert-butylowy%(V/V)-7 - alkohol izobutylowy%(V/V)-10 - etery (z 5 lub więcej atomami węgla w cząsteczce)%(V/V)-15 Inne związki organiczne zawierające tlen 3)%(V/V)-10 Zawartość siarkimg/kg mg/kg- -50 10 4) Zawartość ołowiug/l-0,005 1) Wartości podane w specyfikacji są "wartościami rzeczywistymi". Limity tych wartości zostały określone zgodnie z normą PN-EN ISO 4259:2002. Do określenia progu wykrywalności przyjęto wartość 2R powyżej zera (gdzie R oznacza odtwarzalność). Wyniki pojedynczych pomiarów powinny być interpretowane na podstawie kryteriów określonych w normie PN-EN ISO 4259:2002. 2) Okres letni trwa od dnia 1 maja do dnia 30 września. 3) Inne mono-alkohole i etery o temperaturze końca destylacji nie wyższej niż temperatura końca destylacji określona w normie PN-EN 228:2003. 4) Od dnia 1 stycznia 2005 r. benzyna bezołowiowa o maksymalnej zawartości siarki 10 mg/kg powinna być dostępna na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób równomierny geograficznie, umożliwiający swobodne poruszanie się pojazdów wymagających tego rodzaju paliwa. Od dnia 1 stycznia 2009 r. może być sprzedawana tylko benzyna o maksymalnej zawartości siarki 10 mg/kg. Załącznik nr 4 WYMAGANIA JAKOŚCIOWE DLA SAMOCHODOWEGO OLEJU NAPĘDOWEGO STOSOWANEGO W POJAZDACH WYPOSAŻONYCH W SILNIKI Z ZAPŁONEM SAMOCZYNNYM ParametrJednostkiZakresy 1) minimummaksimum Liczba cetanowa 51,0- Gęstość w 15 °Ckg/m3-845 Skład frakcyjny: - 95 % (V/V) destyluje do temperatury°C-360 Zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych% (m/m)-11 Zawartość siarkimg/kg mg/kg- -50 10 2) 1) Wartości podane w specyfikacji są "wartościami rzeczywistymi". Limity tych wartości zostały określone zgodnie z normą PN-EN ISO 4259:2002. Do określenia wartości minimalnej przyjęto minimum różnicy 2R powyżej zera (gdzie R oznacza odtwarzalność). Wyniki pojedynczych pomiarów powinny być interpretowane na podstawie kryteriów określonych w normie PN-EN ISO 4259:2002. 2) Od dnia 1 stycznia 2005 r. olej napędowy o maksymalnej zawartości siarki 10 mg/kg powinien być dostępny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sposób równomierny geograficznie, umożliwiający swobodne poruszanie się pojazdów wymagających tego rodzaju paliwa. Od dnia 1 stycznia 2009 r. może być sprzedawany tylko olej napędowy o maksymalnej zawartości siarki 10 mg/kg. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Niniejsze rozporządzenie wdraża postanowienia art. 3 i 4 Dyrektywy 98/70/WE zmienionej Dyrektywą 2003/17/WE w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla (Dz. Urz. WE L 076 z 22/03/2003, str. 10). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu wyznaczania stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, oraz wzorów raportów 2) (Dz. U. Nr 230, poz. 2298) Na podstawie art. 20 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw ciekłych (Dz. U. Nr 17, poz. 154 i Nr 199, poz. 1934) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób wyznaczania stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, w tym minimalną liczbę tych stacji; 2) okresy monitorowania jakości paliw ciekłych; 3) sposób podziału terytorium kraju do celów monitorowania jakości paliw ciekłych; 4) wzór rocznego zbiorczego raportu dotyczącego jakości paliw ciekłych wprowadzonych do obrotu, przedstawianego Radzie Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego "rocznym zbiorczym raportem"; 5) wzór zbiorczego raportu dotyczącego jakości paliw ciekłych wprowadzonych do obrotu, przekazywanego Komisji Europejskiej, zwanego "zbiorczym raportem". § 2. Stacje paliwowe, w których dokonywana będzie kontrola jakości danego gatunku paliwa ciekłego, wyznacza się losowo z listy stacji zlokalizowanych na obszarach określonych w § 5 ust. 1. § 3. 1. Dla każdego gatunku paliwa ciekłego - benzyn silnikowych i samochodowego oleju napędowego, którego udział w rynku wynosi co najmniej 10 %, rozpatrując benzyny silnikowe i samochodowy olej napędowy oddzielnie, minimalna liczba stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, w każdym z okresów monitorowania wynosi 110. 2. Dla każdego gatunku benzyn silnikowych, z wyjątkiem benzyny typu regular o minimalnej badawczej liczbie oktanowej RON 91, którego procentowy udział w rynku benzyn silnikowych wynosi poniżej 10 %, minimalną liczbę stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, w każdym z okresów monitorowania oblicza się zgodnie z wzorem: Ilustracja gdzie: N - minimalna liczba stacji paliwowych, dla danego gatunku benzyny, w których dokonywana będzie kontrola. 3. Dla benzyny silnikowej typu regular o minimalnej badawczej liczbie oktanowej RON 91 minimalna liczba stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, wynosi 110. 4. W przypadku gdy liczba stacji paliwowych dokonujących obrotu benzyną silnikową, o której mowa w ust. 3, jest mniejsza niż 110, wówczas próbki pobiera się ze wszystkich stacji paliwowych dokonujących obrotu tym paliwem. § 4. Ustala się okresy monitorowania jakości: 1) benzyn silnikowych w ciągu roku: a) letni - od dnia 1 maja do dnia 30 września, b) zimowy - od dnia 1 października do dnia 30 kwietnia; 2) samochodowego oleju napędowego w ciągu roku: a) letni - od dnia 16 kwietnia do dnia 30 września, b) zimowy - od dnia 1 października do dnia 15 kwietnia. § 5. 1. Do celów monitorowania jakości paliw ciekłych terytorium kraju dzieli się na obszary odpowiadające województwom, zgodnie z podziałem administracyjnym kraju, zwane dalej "województwami". 2. Dla danego gatunku paliwa ciekłego liczbę stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola na obszarze województwa, wyznacza się, mnożąc liczbę stacji paliwowych przyjętych do kontroli na terytorium całego kraju dla danego gatunku paliwa przez udział sprzedaży tego gatunku paliwa w danym województwie w jego sprzedaży na terytorium całego kraju. 3. Jeżeli liczba stacji paliwowych obliczona zgodnie z ust. 2 dla danego województwa nie przekracza liczby 1, wówczas przyjmuje się, że jest wyznaczona jedna stacja paliwowa. § 6. 1. Roczny zbiorczy raport oraz zbiorczy raport zawierają: 1) informacje dotyczące instytucji sporządzającej raport; 2) opis krajowego systemu monitorowania jakości paliw ciekłych wraz z przyjętym sposobem podziału terytorium kraju oraz okresami monitorowania; 3) informacje dotyczące gatunków paliw wprowadzonych do obrotu na terytorium kraju; 4) informacje dotyczące całkowitej sprzedaży benzyn i samochodowego oleju napędowego na terytorium kraju; 5) informacje dotyczące geograficznej dostępności benzyn i samochodowego oleju napędowego o zawartości siarki nieprzekraczającej 10 mg/kg; 6) informacje dotyczące wyników monitorowania poszczególnych gatunków benzyn i samochodowego oleju napędowego, wprowadzonych do obrotu na terytorium kraju. 2. Wzór rocznego zbiorczego raportu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wzór zbiorczego raportu określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2298) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia art. 8 Dyrektywy 98/70/WE (Dz. Urz. WE L 350 z 28/12/1998, str. 58) zmienionej Dyrektywą 2003/17/WE w sprawie jakości benzyny i paliw do silników Diesla (Dz. Urz. WE L 076 z 22/03/2003, str. 10). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie zrzutów ze statku powietrznego (Dz. U. Nr 230, poz. 2299) Na podstawie art. 123 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki dokonywania zrzutów ze statku powietrznego. § 2. 1. Dopuszcza się dokonywanie następujących zrzutów ze statku powietrznego w czasie jego lotu: 1) balastu w postaci wody lub przesianego piasku; 2) paliwa ze zbiorników statku powietrznego - w ramach przeprowadzanych prób w locie; 3) urządzeń i środków niezbędnych do akcji ratowniczej; 4) urządzeń i środków ratowniczych - w ramach przeprowadzanych prób w locie; 5) wody i innych środków gaśniczych podczas prowadzenia akcji gaśniczej lub patrolowania przeciwpożarowego; 6) holowanych przedmiotów, w szczególności lin holowniczych, transparentów i flag - w strefach wyznaczonych przez organizatora lotów; 7) substancji lub przedmiotów niezbędnych do przeprowadzania prac agrolotniczych, w szczególności środków chemicznych, nawozów i ziarna siewnego; 8) ulotek, przedmiotów podwieszonych na spadochronach i meldunków ciężarkowych; 9) urządzeń, uzbrojenia i ładunków - jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb sił zbrojnych; 10) innych substancji i przedmiotów, których zrzut jest uzasadniony potrzebą gospodarczą lub potrzebą uatrakcyjnienia pokazów i imprez masowych; 11) wszelkich substancji i przedmiotów - w sytuacjach awaryjnych, w szczególności dla uniknięcia wypadku lotniczego, wykonania przymusowego lądowania lub w celu utrzymania bezpiecznej wysokości lotu. 2. Zrzuty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 8 i 10, powinny być wykonane zgodnie z warunkami określonymi przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym. § 3. Zrzuty, o których mowa w § 2 ust. 1, mogą być wykonywane w następujących przypadkach: 1) gdy nie naruszają bezpieczeństwa statku powietrznego, z którego dokonuje się zrzutu, innych statków powietrznych znajdujących się w locie oraz ludzi i mienia na powierzchni ziemi lub wody; 2) powiadomienia, przed rozpoczęciem lotu, państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym o zamiarze wykonania zrzutu - w przypadku zrzutów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 5-7, 9 i 10. § 4. Traci moc zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 kwietnia 1990 r. w sprawie wyjątków od zakazów ustalonych w art. 48 ust. 1 Prawa lotniczego (M. P. Nr 15, poz. 118). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych pojazdów (Dz. U. Nr 230, poz. 2302) Na podstawie art. 76 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) organie rejestrującym - rozumie się przez to odpowiednio starostę lub Wojewodę Mazowieckiego. § 2. Za wydanie dowodu rejestracyjnego pojazdu wraz z kompletem nalepek legalizacyjnych i nalepką kontrolną organ rejestrujący pobiera opłatę w wysokości 60,50 zł, na którą składa się opłata za: 1) dowód rejestracyjny - 33,00 zł; 2) komplet nalepek legalizacyjnych - 11,00 zł; 3) nalepkę kontrolną - 16,50 zł. § 3. 1. Za wydanie pozwolenia czasowego dla pojazdu wraz z kompletem znaków legalizacyjnych organ rejestrujący pobiera opłatę, na którą składa się opłata za: 1) pozwolenie czasowe: a) w przypadku, o którym mowa w art. 74 ust. 2 pkt 1 ustawy - 16,50 zł, b) w przypadku, o którym mowa w art. 74 ust. 2 pkt 2 ustawy - 16,50 zł, c) w przypadku, o którym mowa w art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy - 363, 00 zł; 2) komplet znaków legalizacyjnych - 11,00 zł. 2. Za wydanie jednej nalepki na tablice tymczasowe organ rejestrujący pobiera opłatę w wysokości 50 % opłaty określonej w ust. 1 pkt 2. § 4. 1. Za wydanie tablic rejestracyjnych organ rejestrujący pobiera opłaty, w przypadku: 1) wydania tablic samochodowych - 80,00 zł; 2) wydania tablic motocyklowych - 40,00 zł; 3) wydania tablic motorowerowych - 30,00 zł; 4) wydania tablic indywidualnych - 1.000,00 zł; 5) wydania zabytkowych tablic samochodowych - 100,00 zł; 6) wydania zabytkowych tablic motocyklowych - 50,00 zł. 2. Za wydanie jednej tablicy rejestracyjnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 4 oraz pkt 5, organ rejestrujący pobiera opłatę w wysokości 50 % opłaty określonej w tym przepisie. 3. Za wydanie tablic rejestracyjnych dla motocykla lub motoroweru, o którym mowa w § 25 ust. 1a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 i Nr 167, poz. 1379 oraz z 2003 r. Nr 161, poz. 1564), organ rejestrujący pobiera dwukrotnie zwiększoną opłatę określoną w ust. 1 pkt 2 albo pkt 3. 4. Za wydanie tablic tymczasowych, z zastrzeżeniem ust. 7, organ rejestrujący pobiera opłaty, w przypadku: 1) wydania tymczasowych tablic samochodowych - 30,00 zł; 2) wydania tymczasowych tablic motocyklowych - 12,00 zł; 3) wydania tymczasowych tablic motorowerowych - 12,00 zł. 5. Za wydanie jednej tablicy tymczasowej, o której mowa w ust. 4 pkt 1, organ rejestrujący pobiera opłatę w wysokości 50 % opłaty określonej w tym przepisie. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. 7. Za wydanie na wniosek właściciela tablic tymczasowych, w celu umożliwienia wywozu pojazdu za granicę, organ rejestrujący pobiera opłaty określone w ust. 1. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 8. Za wydanie wtórnika tablic indywidualnych organ rejestrujący pobiera opłatę w wysokości określonej w ust. 1 pkt 1 albo pkt 2. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 2000 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych pojazdów (Dz. U. Nr 30, poz. 376 oraz z 2001 r. Nr 52, poz. 557), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc obowiązującą z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie postępowania z dokumentacją związaną z pracą kierowcy (Dz. U. Nr 230, poz. 2303) Na podstawie art. 39e ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób postępowania z dokumentacją związaną z pracą kierowcy oraz wzory stosowanych dokumentów, w tym wzór zaświadczenia poświadczającego zatrudnienie kierowcy oraz spełnienie wszystkich wymagań określonych ustawą z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, zwaną dalej "ustawą". § 2. 1. Przedsiębiorca, wykonujący transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne, zwany dalej "przedsiębiorcą", wystawia zatrudnionemu przez siebie kierowcy zaświadczenie poświadczające jego zatrudnienie oraz spełnianie wszystkich wymagań określonych ustawą, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierowcy wykonującego osobiście przewozy na rzecz przedsiębiorcy wykonującego transport drogowy. 3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca wystawia w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz zaświadczenia za potwierdzeniem odbioru otrzymuje kierowca, a drugi dołącza się do dokumentacji kierowcy. § 3. Przedsiębiorca osobiście wykonujący transport drogowy lub przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy na potrzeby własne wystawia oświadczenie poświadczające spełnienie przez siebie wymagań określonych ustawą, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Przepisy § 2 ust. 3 i § 4 stosuje się odpowiednio. § 4. 1. Przedsiębiorca prowadzi, odrębnie dla każdego kierowcy, o którym mowa w § 2, dokumentację kierowcy, zawierającą: 1) kartę informacyjną kierowcy; 2) kartę ewidencyjną pojazdów; 3) orzeczenia lekarskie i psychologiczne stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych lub psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy; 4) zaświadczenia o ukończeniu kursów dokształcających, o ile są wymagane; 5) zaświadczenie, o którym mowa w § 2. 2. Dokumentacja kierowcy, o której mowa w ust. 1, powinna być ponumerowana oraz ułożona w porządku chronologicznym, a także powinna zawierać pełen wykaz znajdujących się w niej dokumentów. 3. W karcie informacyjnej kierowcy, której wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia, zamieszcza się informacje dotyczące kwalifikacji i uprawnień kierowcy oraz badań lekarskich i psychologicznych. 4. Karta informacyjna kierowcy może być prowadzona w formie elektronicznej. 5. W karcie ewidencyjnej pojazdów, której wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia, zamieszcza się informacje dotyczące pojazdów, którymi kierowca wykonywał przewozy, w szczególności imię i nazwisko kierowcy, rodzaj, markę, typ, model pojazdu. 6. Informacje dotyczące prowadzonej dokumentacji kierowcy, w szczególności imię i nazwisko kierowcy, datę założenia dokumentacji, umieszcza się w ewidencji dokumentacji kierowcy prowadzonej przez przedsiębiorcę, zwanej dalej "ewidencją", której wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 5. Dokumentacja, o której mowa w § 4 ust. 1, dla kierowców, z którymi nawiązany jest stosunek pracy, może być prowadzona i przechowywana łącznie z aktami osobowymi pracownika, o których mowa w odrębnych przepisach. § 6. 1. Przedsiębiorca, z chwilą rozwiązania stosunku pracy z kierowcą, wydaje kierowcy za potwierdzeniem odbioru w ewidencji, oryginały dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 i 4, oraz wyciąg z karty ewidencyjnej pojazdów, której wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. Przedsiębiorca pozostawia w dokumentacji potwierdzone za zgodność z oryginałem kserokopie wydanych dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 i 4. 2. Na żądanie kierowcy, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca wydaje wyciąg z karty informacyjnej kierowcy. § 7. 1. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację kierowcy, o której mowa w § 4 ust. 1, dla potrzeb kontrolnych lub dowodowych przez okres 5 lat. Okres przechowywania liczy się w pełnych latach kalendarzowych, poczynając od dnia 1 stycznia roku następnego od dnia rozwiązania stosunku pracy z kierowcą. 2. Termin przechowywania dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, może ulec przedłużeniu o ile wynika to z potrzeb przedsiębiorcy. 3. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1 i 2, dokumentacja kierowcy podlega zniszczeniu przez przedsiębiorcę lub osobę przez niego upoważnioną, w sposób uniemożliwiający identyfikację danych osobowych kierowcy zawartych w dokumentacji. Przedsiębiorca dokonuje w ewidencji adnotacji o tym fakcie. § 8. 1. W przypadku kierowcy posiadającego świadectwo kwalifikacji, w dokumentacji kierowcy, przez okres ważności tego świadectwa, umieszcza się potwierdzoną za zgodność z oryginałem kserokopię tego świadectwa, jako poświadczenie odbytych kursów lub badań lekarskich i psychologicznych. 2. Po upływie terminu ważności świadectwa kwalifikacji jego oryginał przechowywany jest w dokumentacji kierowcy przez cały okres zatrudnienia kierowcy u tego przedsiębiorcy. 3. W przypadku utraty przez kierowcę świadectwa kwalifikacji przedsiębiorca wystawia zaświadczenie, o którym mowa w § 2, na podstawie przedłożonego przez kierowcę zaświadczenia wystawionego przez starostę, potwierdzającego spełnianie przez kierowcę wymagań, które stanowiły podstawę do wydania świadectwa kwalifikacji, z uwzględnieniem zakresu i terminu ważności tego świadectwa, z zastrzeżeniem ust. 4. Oryginał zaświadczenia wydanego przez starostę umieszcza się w dokumentacji kierowcy. 4. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 3, w dokumentacji przedsiębiorcy znajduje się potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia ważnego świadectwa kwalifikacji, przedsiębiorca wystawia zaświadczenie, o którym mowa w § 2, na podstawie posiadanej kserokopii tego świadectwa. 5. Przepisy § 6 ust. 1 i § 7 stosuje się odpowiednio. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. (poz. 2303) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wyjątków od zakazu wykonywania lotów próbnych i akrobacyjnych nad osiedlami i innymi skupiskami ludności (Dz. U. Nr 230, poz. 2304) Na podstawie art. 123 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Loty próbne nad osiedlem lub innym skupiskiem ludności mogą być wykonywane, jeżeli: 1) zostaną zachowane warunki ich bezpieczeństwa; 2) po starcie lub przy podejściu do lądowania, lub w locie nadlotniskowym nie można uniknąć przelotu nad osiedlem lub innym skupiskiem ludności; 3) wysokość lotu poza lotniskiem gwarantuje bezpieczne wykonanie przymusowego lądowania poza osiedlem lub innym skupiskiem ludności. 2. Nad osiedlem lub innym skupiskiem ludności zabrania się wykonywania lotów próbnych o charakterze akrobacyjnym lub mogących spowodować obniżenie wytrzymałości konstrukcji statku powietrznego. § 2. 1. Loty akrobacyjne mogą być wykonane wyłącznie w strefie lotów akrobacyjnych wyznaczonej nad osiedlem lub innym skupiskiem ludności, jeżeli nie ma możliwości jej wyznaczenia w innym miejscu. 2. Strefę lotów akrobacyjnych wyznacza: 1) zarządzający lotniskiem lub lądowiskiem; 2) organizator publicznych pokazów lotniczych w programie, o którym mowa w § 3 ust. 2. 3. Strefa lotów akrobacyjnych powinna być usytuowana: 1) nad terenem o najmniejszej zwartości zabudowy; 2) w zasięgu ciągłej obserwacji wykonywanych w niej figur akrobacyjnych z miejsca ich kierowania; 3) w sposób umożliwiający wylądowanie statku powietrznego na lotnisku lub lądowisku w sytuacji awaryjnej, a w przypadku braku takiej możliwości - poza terenem zabudowanym, wyznaczonym przed lotem; 4) z uwzględnieniem bezpieczeństwa lotów oraz bezpieczeństwa mieszkańców osiedli i innych skupisk ludności; 5) w sposób umożliwiający znalezienie się statku powietrznego, po zakończeniu każdej figury akrobacyjnej, w normalnym położeniu na wysokości nie niższej niż 300 m nad terenem - w przypadku strefy lotów akrobacyjnych wyznaczonej w rejonie lotniska lub lądowiska, z zastrzeżeniem ust. 5; 6) w sposób umożliwiający znalezienie się statku powietrznego, po zakończeniu każdej figury akrobacyjnej, w normalnym położeniu na wysokości nie niższej niż 500 m nad terenem - w przypadku strefy lotów akrobacyjnych wyznaczonej poza rejonem lotniska lub lądowiska. 4. Strefa lotów akrobacyjnych nie może być usytuowana nad publicznością. 5. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego może udzielić zgody na wykonanie, w strefie lotów akrobacyjnych wyznaczonej w rejonie lotniska lub lądowiska, lotu akrobacyjnego na wysokości niższej niż 300 m nad terenem, wydanej na wniosek złożony nie później niż 7 dni przed dniem rozpoczęcia lotu akrobacyjnego. 6. We wniosku, o którym mowa w ust. 5, należy określić: 1) użytkownika statku powietrznego; 2) imię i nazwisko pilota statku powietrznego; 3) uzasadnienie; 4) opis terenu, nad którym została wyznaczona strefa lotów akrobacyjnych; 5) proponowaną wysokość dolnej granicy lotu akrobacyjnego; 6) potwierdzenie posiadania przez pilota statku powietrznego kwalifikacji wymaganych do wykonania lotów akrobacyjnych z obniżoną wysokością; 7) numer licencji lub świadectwa kwalifikacji pilota statku powietrznego. § 3. 1. Przez publiczne pokazy lotnicze należy rozumieć loty statków powietrznych lub skoki ze spadochronami, które: 1) nie są wykonywane w ramach szkolenia lub treningu; 2) są organizowane dla publiczności, w celu zademonstrowania sprzętu lotniczego, umiejętności pilotów statków powietrznych lub skoczków spadochronowych; 3) nie są organizowane dla zademonstrowania sprzętu lotniczego lub jego urządzeń dla celów handlowych i profesjonalnych. 2. Loty akrobacyjne nad osiedlem lub innym skupiskiem ludności, wykonywane w ramach publicznych pokazów lotniczych, wykonuje się zgodnie z programem publicznych pokazów lotniczych. 3. Program publicznych pokazów lotniczych sporządza ich organizator w porozumieniu z państwowym organem zarządzania ruchem lotniczym, a w przypadku pokazów lotniczych wykonywanych w strefie kontrolowanej lub w rejonie kontrolowanym lotniska - również właściwym lotniskowym organem zarządzania ruchem lotniczym, nie później niż w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia tych pokazów. 4. Program pokazów powinien zawierać co najmniej następujące dane: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres organizatora pokazów; 2) cel pokazów; 3) datę i godzinę rozpoczęcia oraz datę i godzinę zakończenia pokazów; 4) lotnisko startu i lądowania oraz szkic terenu, nad którym mają być wykonane pokazy, zawierający: a) miejsce pokazów, b) kierunki podejść w czasie pokazów, c) granice strefy lotów podczas pokazów i strefy oczekiwania, d) miejsce wyznaczone dla publiczności wraz z określeniem bezpiecznej odległości od skraju strefy wykonywania akrobacji przez statki powietrzne, e) miejsce ustawienia sprzętu lotniczego wyznaczonego do pokazów, f) miejsca dla awaryjnych lądowań, g) przeszkody w promieniu co najmniej 2 km od miejsca pokazów, z określeniem ich rodzajów i wysokości; 5) nazwisko i imię, funkcję oraz uprawnienia lotnicze: a) osoby odpowiedzialnej za organizację i przeprowadzenie pokazów, przestrzeganie przepisów lotniczych oraz realizację pokazu zgodnie z jego programem (kierownika pokazów), b) osoby odpowiedzialnej za przygotowanie i pracę załóg lotniczych oraz za przygotowanie i przeprowadzenie lotów (kierownika lotów), c) osoby odpowiedzialnej za sprawność sprzętu lotniczego i lotniskowego oraz za zgodną z przepisami obsługę techniczną (kierownika technicznego); 6) opis każdego punktu programu pokazu z podaniem: a) nazwisk i imion pilotów i skoczków oraz ich uprawnień, b) typów poszczególnych egzemplarzy statków powietrznych, na których będzie wykonywany pokaz i ich znaków rozpoznawczych, c) planowanych wysokości lotu podczas pokazu oraz minimalną bezpieczną wysokość zakończenia ewolucji, d) czasu trwania pokazu; 7) sposób zabezpieczenia pokazów, a w szczególności uczestników, publiczności i sprzętu, pod względem porządkowym, sanitarnym i przeciwpożarowym; 8) minimalne warunki meteorologiczne dla pokazu; 9) podpisy kierownika pokazów, kierownika lotów i kierownika technicznego. 5. Program publicznych pokazów lotniczych sporządza się w trzech egzemplarzach, po jednym dla: organizatora tych pokazów, Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego oraz państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym. 6. Program publicznych pokazów lotniczych zatwierdza Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, na wniosek organizatora tych pokazów. 7. Program publicznych pokazów lotniczych powinien uwzględniać konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ruchu lotniczego oraz ludzi i mienia znajdujących się na ziemi. § 4. Organizator publicznych pokazów lotniczych, w przypadku wykonywania w ich trakcie lotów akrobacyjnych, jest obowiązany: 1) uniemożliwić publiczności, przebywającej w miejscu, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 4 lit. d, dostęp do terenu, nad którym wykonywane są loty; 2) zapewnić ochronę przeciwpożarową; 3) zapewnić ochronę medyczną, utrzymując w gotowości do udzielenia pomocy lekarza i samochód sanitarny; 4) zapewnić środki ratownictwa wodnego - w przypadku organizacji publicznych pokazów lotniczych w pobliżu rzek, jezior i morza. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 kwietnia 1990 r. w sprawie wyjątków od zakazów ustalonych w art. 48 ust. 1 Prawa lotniczego (M. P. Nr 15, poz. 118), które zostało uchylone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie zrzutów ze statku powietrznego (Dz. U. Nr 230, poz. 2299). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie określenia organizmów morskich objętych ogólną kwotą połowową w 2004 r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty (Dz. U. Nr 230, poz. 2306) Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się w 2004 r. ogólną kwotę połowową w polskich obszarach morskich dla podanych poniżej gatunków ryb: 1) dorsza - 12.998 ton; 2) łososia - 28.368 sztuk; 3) śledzia - 28.870 ton; 4) szprota - 110.880 ton. 2. Ustala się w 2004 r. ogólną kwotę połowową na Zalewie Wiślanym dla podanych poniżej gatunków ryb: 1) leszcza - 160 ton; 2) sandacza - 118 ton. § 2. 1. Podziału ogólnej kwoty połowowej, o której mowa w § 1, dokonuje się w następujący sposób: 1) dorsza: a) 3.000 ton - na statki rybackie o długości całkowitej nieprzekraczającej 15 m, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie, b) 9.898 ton - na statki rybackie o długości całkowitej powyżej 15 m, do równego podziału na poszczególne statki rybackie, c) 100 ton - na cele naukowo-badawcze lub szkoleniowe; 2) łososia: a) 2.638 sztuk - na statki rybackie o długości całkowitej nieprzekraczającej 15 m, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie, b) 25.730 sztuk - na statki rybackie o długości całkowitej powyżej 15 m, do równego podziału na poszczególne statki rybackie wyposażone w narzędzia połowowe przeznaczone do połowu łososi; 3) śledzia 28.870 ton - na wszystkie statki rybackie, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie; 4) szprota 110.880 ton - na wszystkie statki rybackie, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie, z tym że po odłowieniu nie więcej niż 80.880 ton, połowy szprota mogą być prowadzone wyłącznie na cele konsumpcyjne; 5) leszcza 160 ton - na wszystkie statki rybackie, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie; 6) sandacza 118 ton - na wszystkie statki rybackie, bez dokonywania podziału na poszczególne statki rybackie. 2. Liczba łososi pozostała po podziale kwoty połowowej, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, zwiększa kwotę połowową łososia przeznaczoną na statki rybackie o długości całkowitej nieprzekraczającej 15 m. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 230, poz. 2307) Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 4 maja 1998 r. w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe (Dz. U. Nr 59, poz. 378, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2307) WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY, NA KTÓRE MOGĄ BYĆ NAŁOŻONE OPŁATY CELNE PODATKOWE Kod PCNWyszczególnienie 0102Bydło żywe: 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: 0102 90 05 0- - - O masie nieprzekraczającej 80 kg - - - O masie przekraczającej 80 kg, ale nieprzekraczającej 160 kg: 0102 90 21 0- - - - Do uboju 0102 90 29 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Krowy: 0102 90 61 0- - - - - Do uboju 0102 90 69 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0102 90 71 0- - - - - Do uboju 0102 90 79 0- - - - - Pozostałe 0103Trzoda chlewna żywa: - Pozostałe: 0103 91- - O masie mniejszej niż 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domowe 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie nie mniejszej niż 160 kg 0103 92 19 0- - - - Pozostałe 0104Owce i kozy, żywe: 0104 10- Owce: - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia) 0104 10 80 0- - - Pozostałe 0104 20- Kozy: 0104 20 90 0- - Pozostałe 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki: - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski 0105 11 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski 0105 11 99 0- - - - Pozostałe 0105 12 00 0- - Indyki 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsi 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczki - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie nie większej niż 2.000 g 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie większej niż 2.000 g 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczki 0105 99 20 0- - - Gęsi 0105 99 30 0- - - Indyki 0105 99 50 0- - - Perliczki 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone: 0201 10 00 0- Tusze i półtusze 0201 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane" 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 90 0- - Pozostałe 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso z bydła, zamrożone: 0202 10 00 0- Tusze i półtusze 0202 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane" 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 90 0- - Pozostałe 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder, kawałki 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane 0207 12- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane 0207 25- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi lub perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: - - - Z kaczek: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane - - - Z gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane 0207 32 90 0- - - Z perliczek 0207 33- - Niecięte na kawałki, zamrożone: - - - Z kaczek: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane - - - Z gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane 0207 33 90 0- - - Z perliczek 0207 34- - Wątróbki otłuszczone, świeże lub schłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi 0207 34 90 0- - - Z kaczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż wątróbki otłuszczone 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, zamrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 81 0- - - - - Wątróbki gęsie, otłuszczone 0207 36 85 0- - - - - Wątróbki kacze, otłuszczone 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0401 10- O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1% masy: 0401 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 10 90 0- - Pozostałe 0401 20- O zawartości tłuszczu przekraczającej 1% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 3% masy: 0401 20 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 3% masy: 0401 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 99 0- - - Pozostałe 0401 30- O zawartości tłuszczu przekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 21% masy: 0401 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 21% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0401 30 31 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 39 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 45% masy: 0401 30 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 99 0- - - Pozostałe 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 99 0- - - Pozostałe - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 11% masy: 0402 21 17 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 11% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 19 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe: 0402 91- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 8% masy: 0402 91 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 8% masy, ale nieprzekraczającej 10% masy: 0402 91 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 91 51 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 59 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 99 0- - - - Pozostałe 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 9,5% masy: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 9,5% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 99 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 99 0- - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy 0405 90 90 0- - Pozostałe 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint- Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane: - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie: 0407 00 11 1- - - - Indycze 0407 00 11 9- - - - Gęsie 0407 00 19 0- - - Pozostałe 0407 00 30 0- - Pozostałe 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałe 0408 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłe 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z zamrożonymi - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałe 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 80 0- - - Pozostałe 0409 00 00 0Miód naturalny 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: 0504 00 00 1- Żołądki drobiowe 0504 00 00 9- Pozostałe 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 10- - Róże: 0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 20- - Goździki: 0603 10 20 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 50- - Chryzantemy: 0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone: 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka 0703 10 19 0- - - Pozostałe 0703 10 90 0- - Szalotka 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste: 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja 0704 20 00- Brukselka: 0704 20 00 1- - Od 1 stycznia do 31 maja 0704 90- Pozostałe: 0704 90 10 0- - Kapusta biała i kapusta czerwona 0704 90 90- - Pozostałe: 0704 90 90 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone: - Sałata: 0705 11 00- - Sałata głowiasta: 0705 11 00 1- - - Od 1 stycznia do 31 marca 0705 11 00 3- - - Od 1 kwietnia do 30 listopada 0705 19 00 0- - Pozostała - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum) 0705 29 00 0- - Pozostała 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub schłodzone: 0706 10 00 0- Marchew i rzepa 0706 90- Pozostałe: 0706 90 10 0- - Selery (korzeniowe lub niemieckie) 0706 90 30 0- - Chrzan (Cochlearia armoracia) 0706 90 90 0- - Pozostałe 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 90 0- Korniszony 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone: 0710 10 00 0- Ziemniaki - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum) 0710 22 00 0- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0710 29 00 0- - Pozostałe 0710 30 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0710 80- Pozostałe warzywa: - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 51 0- - - Słodka papryka 0710 80 59 0- - - Pozostałe - - Grzyby: 0710 80 61 0- - - Z rodzaju Agaricus 0710 80 69 0- - - Pozostałe 0710 80 70 0- - Pomidory 0710 80 85 0- - Szparagi 0710 80 95 0- - Pozostałe 0710 90 00 0- Mieszanki warzyw 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 20 00 0- Cebula - Grzyby, uszaki (Auricularia spp.), trzęsaki (Tremella spp.) i trufle: 0712 31 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 0712 32 00 0- - Uszaki (Auricularia spp.) 0712 33 00 0- - Trzęsaki (Tremella spp.) 0712 39 00 0- - Pozostałe 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: 0712 90 05 0- - Ziemniaki, nawet cięte w kawałki lub plasterki, ale dalej nieprzetworzone - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany do siewu 0712 90 19 0- - - Pozostałe 0712 90 30 0- - Pomidory 0712 90 50 0- - Marchew 0712 90 90 0- - Pozostałe 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże: 0809 20- Wiśnie i czereśnie: 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0809 20 95 0- - Pozostałe 0809 40- Śliwki i owoce tarniny: 0809 40 05- - Śliwki: 0809 40 05 1- - - Od 1 stycznia do 30 czerwca 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki: 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia 0810 20- Maliny, jeżyny, morwy i owoce mieszańców malin z jeżynami: 0810 20 10 0- - Maliny 0810 20 90 0- - Pozostałe 0810 30- Porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest: 0810 30 10 0- - Porzeczki czarne 0810 30 30 0- - Porzeczki czerwone 0810 30 90 0- - Pozostałe 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10- Truskawki i poziomki: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 10 19 0- - - Pozostałe 0811 10 90 0- - Pozostałe 0811 20- Maliny, jeżyny, morwy, owoce mieszańców malin z jeżynami, porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 20 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 20 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 20 31 0- - - Maliny 0811 20 39 0- - - Porzeczki czarne 0811 20 51 0- - - Porzeczki czerwone 0811 20 59 0- - - Jeżyny i morwy 0811 20 90 0- - - Pozostałe 0811 90- Pozostałe: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 0811 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0811 90 39 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 90 50 0- - - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium - - - Wiśnie i czereśnie: 0811 90 75 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus) 0811 90 80 0- - - - Pozostałe 0811 90 95 0- - - Pozostałe 1001Pszenica i meslin: 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Meslin 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1002 00 00 0Żyto 1003 00Jęczmień: 1003 00 10 0- Nasiona 1003 00 90 0- Pozostały 1004 00 00 0Owies 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 10 00 0- Gryka 1008 20 00 0- Proso 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale) 1008 90 90 0- - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna lub z meslin: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka z meslin 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 10 0- - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1103 13 90 0- - - Pozostałe 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 10 0- - - Z żyta 1103 19 30 0- - - Z jęczmienia 1103 19 40 0- - - Z owsa 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 10 0- - Z żyta 1103 20 20 0- - Z jęczmienia 1103 20 30 0- - Z owsa 1103 20 40 0- - Z kukurydzy 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 60 0- - Z pszenicy 1103 20 90 0- - Pozostałe 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane: 1105 10 00 0- Mąka, mączka i proszek 1105 20 00 0- Płatki i granulki 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Pozostały: 1107 10 99 0- - - Pozostały 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 10 0- - Do siewu 1205 10 90 0- - Pozostałe 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 1- - Do siewu 1205 90 00 9- - Pozostałe 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: - Nasiona roślin pastewnych: 1209 23- - Nasiona kostrzewy: 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.) 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.) 1209 23 80 0- - - Pozostałej 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.): 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (włącznie z rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.) 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.) 1209 26 00 0- - Nasiona tymotki 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny z rodzaju Poa (Poa palustris L., Poa trivialis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis) 1209 29 80 0- - - Pozostałe 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, niemielone, niesproszkowane ani nie w formie granulek 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina 1210 20 90 0- - Pozostałe 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 13 00 0- - Z chmielu 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 10 90 0- - Pozostałe 1507 90- Pozostałe: 1507 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 90 90- - Pozostałe: 1507 90 90 1- - - Konfekcjonowane 1507 90 90 9- - - Pozostałe 1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje: 1512 11- - Olej surowy: 1512 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1512 11 91 0- - - - Olej słonecznikowy 1512 11 99 0- - - - Olej z krokosza balwierskiego 1512 19- - Pozostałe: 1512 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 19 90- - - Pozostałe: *1512 19 90 1- - - - Olej słonecznikowy, konfekcjonowany *1512 19 90 2- - - - Olej słonecznikowy, pozostały *1512 19 90 8- - - - Pozostałe, konfekcjonowane *1512 19 90 9- - - - Pozostałe - Olej bawełniany i jego frakcje: 1512 21- - Olej surowy, nawet z którego został usunięty gossypol: 1512 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 21 90 0- - - Pozostały 1512 29- - Pozostałe: 1512 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 29 90 0- - - Pozostałe 1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu erukowego oraz ich frakcje: 1514 11- - Olej surowy: 1514 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 11 90 0- - - Pozostały 1514 19- - Pozostałe: 1514 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 19 90- - - Pozostałe: 1514 19 90 1- - - - Konfekcjonowane 1514 19 90 9- - - - Pozostałe - Pozostałe: 1514 91- - Olej surowy: 1514 91 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 91 90 0- - - Pozostały 1514 99- - Pozostałe: 1514 99 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 99 90- - - Pozostałe: 1514 99 90 1- - - - Konfekcjonowane 1514 99 90 9- - - - Pozostałe 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1517 10 90 0- - Pozostała 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka - - Pozostałe: 1517 90 91 0- - - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty, w rodzaju stosowanych jako preparaty zapobiegające przyleganiu do formy 1517 90 99 0- - - Pozostałe 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 1601 00 10 0- Z wątroby - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane 1601 00 99 0- - Pozostałe 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane 1602 20- Z wątroby (wątróbki) dowolnych zwierząt: - - Z wątróbki gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające 75% masy lub więcej otłuszczonej wątróbki 1602 20 19 0- - - Pozostałe 1602 20 90 0- - Pozostałe - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze 1602 31 19 0- - - - Pozostałe 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych1 1602 31 90 0- - - Pozostałe 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 32 11 0- - - - Niegotowane 1602 32 19 0- - - - Pozostałe 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych1 1602 32 90 0- - - Pozostałe 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 39 21 0- - - - Niegotowane 1602 39 29 0- - - - Pozostałe 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych1 1602 39 80 0- - - Pozostałe - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych 1602 41 90 0- - - Pozostałe 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych 1602 42 90 0- - - Pozostałe 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 90 0- - - Pozostałe 1602 50- Z bydła: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina peklowana (corned beef) 1602 50 39 0- - - - Pozostałe 1602 50 80 0- - - Pozostałe 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby, ze świń domowych - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso z bydła lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza 1702 40 90 0- - Pozostałe 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy 1702 60 95 0- - Pozostałe 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 30 0- - Izoglukoza 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1901 20 00 0- Mieszaniny i ciasta, do wytworzenia wyrobów piekarniczych objętych pozycją 1905 1901 90- Pozostałe: - - Ekstrakt słodowy: 1901 90 11 0- - - O zawartości suchego ekstraktu 90% masy lub większej 1901 90 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 1901 90 91 0- - - Niezawierające tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu z mleka, 5% sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym) lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi, z wyłączeniem przetworów spożywczych w postaci proszku z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 9- - - - Pozostałe 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż, lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1904 10- Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych: 1904 10 10 0- - Otrzymane z kukurydzy 1904 10 30 0- - Otrzymane z ryżu 1904 10 90 0- - Pozostałe 1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych: 1904 20 10 0- - Preparaty typu Müsli bazujące na nieprażonych płatkach zbożowych - - Pozostałe: 1904 20 91 0- - - Otrzymane z kukurydzy 1904 20 95 0- - - Otrzymane z ryżu 1904 20 99 0- - - Pozostałe 1904 30 00 0- Pszenica spęczniona 1904 90- Pozostałe: 1904 90 10 0- - Ryż 1904 90 80 0- - Pozostałe 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek 2002 10 90 0- - Pozostałe 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok jabłkowy: 2009 71- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 71 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - Pozostały: 2009 71 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 71 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru 2009 79- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 79 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto 2009 79 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 79 30 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - - Pozostały: 2009 79 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 79 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 79 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny 2106 90 59 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi 2106 90 98 0- - - Pozostałe 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane: 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 10 90 0- - Pozostałe 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 20 90 0- - Pozostałe 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 30 90 0- - Pozostałe 2302 40- Z pozostałych zbóż: 2302 40 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 40 90 0- - Pozostałe 2302 50 00 0- Z roślin strączkowych 2309Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy skrobi lub mniej: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 13 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 15 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 10 19 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 33 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 39 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 53 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 59 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produków mlecznych 2309 10 70 0- - - Niezawierająca skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierająca produkty mleczne 2309 10 90 0- - Pozostała 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich 2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze dodatkowej 5 do niniejszego działu - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy skrobi lub mniej: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 33 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 35 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 90 39 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 43 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 49 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 53 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 59 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 70 0- - - - Niezawierające skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierające produkty mleczne - - - Pozostałe: 2309 90 91 0- - - - Wysłodki buraczane z dodatkiem melasy - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające 49% masy chlorku choliny lub więcej, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe 2309 90 99- - - - - Pozostałe: 2309 90 99 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 99 3- - - - - - Przedmieszki 2309 90 99 9- - - - - - Pozostałe 2401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe: 2401 10- Tytoń nieodżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 10 49 0- - - - Pozostały - - Pozostały: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 20 49 0- - - - Pozostały - - Pozostały: 2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 20 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 20 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 30 00 0- Odpady tytoniu 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek serwatki, zawierające w przeliczeniu na suchą substancję więcej niż 80% masy białka serwatki), albuminiany i pozostałe pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostała 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 3505 10 90 0- - - Pozostałe 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi ________ 1 Przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 3, poz. 27 i Nr 16, poz. 151, z 2000 r. Nr 9, poz. 124, z 2001 r. Nr 20, poz. 241, z 2002 r. Nr 16, poz. 152 oraz z 2003 r. Nr 30, poz. 251. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. Nr 230, poz. 2310) Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz. U. z 2003 r. Nr 14, poz. 144 i Nr 26, poz. 230) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 17 otrzymuje brzmienie: "§ 17. 1. Strażnicy straży gminnych (miejskich) są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego w odniesieniu do: 1) kierujących pojazdami: a) niestosujących się do zakazu ruchu w obu kierunkach, b) niestosujących się do wskazań sygnalizacji świetlnej, c) przekraczających dozwoloną prędkość; 2) uczestników ruchu naruszających przepisy o: a) zatrzymaniu lub postoju pojazdów, b) ruchu motorowerów, rowerów, pojazdów zaprzęgowych oraz o jeździe wierzchem lub pędzeniu zwierząt, c) ruchu pieszych. 2. Czynności wskazane w ust. 1 pkt 1 lit. b i c wykonywane są przez strażników straży gminnych (miejskich) wyłącznie przy użyciu urządzeń samoczynnie rejestrujących przekroczenie dozwolonej prędkości lub niestosowanie się do wskazań sygnalizacji świetlnej. 3. W ramach wykonywania czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego strażnicy straży gminnych (miejskich) są upoważnieni do: 1) zatrzymywania pojazdów lub jadących wierzchem, z wyłączeniem pojazdów kierowanych przez osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c; przepisy § 4 ust. 1 i 4 oraz § 5 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio; 2) sprawdzania dokumentów wymaganych w związku z kierowaniem pojazdem lub jego używaniem; 3) usuwania, przemieszczania lub blokowania pojazdów w przypadkach i w trybie określonym w odrębnych przepisach; 4) używania urządzeń samoczynnie rejestrujących przekroczenie dozwolonej prędkości lub niestosowanie się do sygnalizacji świetlnej wyłącznie podczas wykonywania czynności określonych w ust. 1 pkt 1 lit. b i c. 4. Zatrzymywanie pojazdów odbywa się z zachowaniem następujących warunków: 1) sygnał do zatrzymania podawany jest przez strażnika straży gminnych (miejskich) z dostatecznej odległości i w sposób zapewniający jego dostrzeżenie przez kierującego pojazdem oraz bezpieczne zatrzymanie się we wskazanym miejscu; 2) sygnał do zatrzymania podawany jest w warunkach dostatecznej widoczności tarczą do zatrzymywania pojazdów, a w warunkach niedostatecznej widoczności - latarką ze światłem czerwonym lub tarczą do zatrzymywania pojazdów ze światłem odblaskowym lub światłem czerwonym. 5. Strażnicy straży gminnych (miejskich) są upoważnieni do zatrzymywania kierującego pojazdem na obszarze zabudowanym przez całą dobę, a poza obszarem zabudowanym - tylko od świtu do zmierzchu i wtedy, kiedy dysponują pojazdem samochodowym oznakowanym emblematem właściwej straży gminnej (miejskiej). 6. Zatrzymanie pojazdu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, może nastąpić wyłącznie na drodze, na której obowiązuje zakaz ruchu w obu kierunkach. 7. Strażnicy straży gminnych (miejskich) w związku z wykonywaniem czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego są obowiązani do czasu przybycia Policji uniemożliwić kierowanie pojazdem osobie, co do której istnieje uzasadnione podejrzenie, że znajduje się ona w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do alkoholu."; 2) w załączniku nr 4 do rozporządzenia "Program szkolenia osób ubiegających się o upoważnienie do wykonywania kontroli ruchu drogowego" w § 2 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dla strażników straży gminnych (miejskich): TematLiczba godzin 12 I. Wybrane zagadnienia z przepisów o ruchu drogowym8 w tym: 1. Podstawowe akty prawne dotyczące ruchu drogowego i zakres ich obowiązywania1 2. Podstawowe zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego. Definicje podstawowych pojęć zawartych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym2 3. Przepisy: 1) o ruchu pieszych; 2) o ruchu pojazdów; 3) o ruchu rowerów, motorowerów oraz pojazdów zaprzęgowych; 4) o ruchu zwierząt; 5) dotyczące zatrzymania i postoju; 6) dotyczące używania świateł zewnętrznych; 7) porządkowe2 4. Warunki używania pojazdów w ruchu drogowym; dokumenty stwierdzające uprawnienia do kierowania pojazdami oraz stwierdzające zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu1 5. Wybrane znaki i sygnały drogowe: 1) znaki drogowe pionowe; 2) znaki drogowe poziome; 3) sygnały świetlne; 4) sygnały i polecenia dawane przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli2 II. Kontrola ruchu drogowego6 w tym: 1. Podstawy prawne i zakres uprawnień do kontroli ruchu drogowego1 2. Podstawowe zasady postępowania podczas wykonywania czynności kontrolnych: 1) podchodzenie do zatrzymanego pojazdu; 2) bezpieczeństwo własne oraz uczestników ruchu drogowego; 3) zachowanie wobec osób kontrolowanych.3 3. Sposób podawania sygnałów do zatrzymywania pojazdów1 4. Obsługa urządzeń samoczynnie rejestrujących przekroczenie dozwolonej prędkości lub niestosowanie się do wskazań sygnalizacji świetlnej1 Razem godzin14" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2004-2005 (Dz. U. Nr 230, poz. 2311) Na podstawie art. 62 ust. 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)), art. 38d ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2217), art. 48a ust. 3 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 66, poz. 287, z późn. zm. 3)), art. 43 ust. 7 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756) i art. 32 ust. 7 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 251 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Wysokość wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych wynosi w okresie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r., odpowiednio, 80 % wynagrodzeń określonych w: 1) § 24 zarządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Katolickiego własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 5, poz. 39, z 1993 r. Nr 20, poz. 195 oraz z 1994 r. Nr 23, poz. 190); 2) § 24 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 lutego 2000 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego przed Międzykościelną Komisją Regulacyjną (Dz. U. Nr 12, poz. 151); 3) § 23 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 maja 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania Komisji Regulacyjnej do Spraw Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. Nr 45, poz. 456); 4) § 24 zarządzenia Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 12 października 1994 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania regulacyjnego w przedmiocie przywrócenia osobom prawnym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej własności nieruchomości lub ich części (M. P. Nr 55, poz. 461); 5) § 24 zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 października 1997 r. w sprawie szczegółowego trybu działania Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich (M. P. Nr 77, poz. 730). § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 4) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 95, poz. 425, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3 oraz z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych (Dz. U. Nr 155, poz. 1517). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz pszenicy pochodzącej z państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 231, poz. 2312) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz pszenicy pochodzącej z państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 110, poz. 1047) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153)."; 2) w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w tabeli, kolumna nr 1 "Numer kontyngentu", kolumna nr 2 "Kod PCN" i kolumna nr 3 "Wyszczególnienie" otrzymują brzmienie: Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienie 123 "0941051001Pszenica i meslin: 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Meslin 1001 90 99 0- - - Pozostałe" § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków (Dz. U. Nr 231, poz. 2314) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga - przyrząd pomiarowy do ważenia, bez udziału operatora, uformowanych pojedynczych ładunków; 2) urządzenie wskazujące - część wagi, która wyświetla wynik ważenia w jednostkach miary masy i może wskazywać dodatkowo różnicę między masą ładunku a wartością nominalną albo wartość średnią lub odchylenie standardowe eksperymentalne błędu dla określonej liczby kolejnych ważeń; 3) nominalna wartość nastawy - wartość wyrażona w jednostkach miary masy, nastawiona przez operatora, służąca do ustalenia wartości granicznych masy poszczególnych grup ładunków; 4) obciążenie maksymalne (Max) - największa dopuszczalna wartość obciążenia wagi bez uwzględnienia wartości granicznej zakresu dodającego urządzenia tarującego; 5) obciążenie minimalne (Min) - wartość obciążenia, poniżej którego wyniki ważenia mogą być obarczone nadmiernym błędem względnym; 6) zakres ważenia - przedział między obciążeniem minimalnym a obciążeniem maksymalnym; 7) wartość działki elementarnej (d) - wyrażona w jednostkach miary masy wartość różnicy między wartościami: a) odpowiadającymi dwóm sąsiednim wskazom podziałki, przy wskazaniu analogowym, b) dwóch kolejnych wskazań, przy wskazaniu cyfrowym; 8) wartość działki legalizacyjnej (e) - umowna wartość wyrażona w jednostkach miary masy stosowana do badań, kontroli i klasyfikacji wagi; 9) waga wielodziałkowa - waga z jednym zakresem ważenia podzielonym na podzakresy, w których wartości działek są różne, a podzakresy ważenia wybierane są samoczynnie, odpowiednio do wzrastającego i malejącego obciążenia; 10) waga wielozakresowa - waga z dwoma lub więcej zakresami ważenia o różnych obciążeniach maksymalnych i różnych wartościach działek dla tej samej nośni ładunku, w której każdy zakres obejmuje obciążenie od zera do jego obciążenia maksymalnego; 11) błąd wskazania wagi - różnica między wskazaniem wagi a poprawną wartością masy; 12) błąd średni () - wartość średnia błędów wskazań dla określonej liczby kolejnych automatycznych ważeń ładunków o tej samej wartości nominalnej masy lub ładunków o zbliżonej masie; 13) odchylenie standardowe eksperymentalne błędu (s) - odchylenie standardowe błędu wskazania dla określonej liczby kolejnych automatycznych ważeń ładunków o tej samej wartości nominalnej masy lub ładunków o zbliżonej masie; 14) błędy graniczne dopuszczalne wagi - określone wartości skrajne błędu; 15) klasa dokładności - klasa wag spełniających określone wymagania metrologiczne i których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag § 2. Waga może być skonstruowana jako: 1) waga kontrolująca, rozdzielająca ładunki o różnych masach na dwie lub więcej grup na podstawie różnicy między ich wartością masy a nominalną wartością nastawy; 2) waga segregująca, rozdzielająca ładunki o różnych masach na kilka grup, charakteryzujących się określonym zakresem masy, w tym waga z dodatkową funkcją obliczania opłat według ustalonej taryfy; 3) waga etykietująca, nanosząca na każdy ładunek etykietę z wynikiem ważenia, w tym waga etykietująca kalkulacyjna, obliczająca należność za ważony ładunek; 4) waga załadunkowa, zainstalowana w pojeździe, która waży pojedyncze ładunki nieopakowane podczas ich załadunku. § 3. 1. W skład wagi wchodzą w szczególności: 1) nośnia ładunku, przeznaczona do przyjmowania ładunku; 2) zespół wagowy, wyznaczający masę ładunku; 3) zespół sterujący pracą wagi podczas ważenia automatycznego; 4) urządzenie wskazujące analogowe albo cyfrowe; 5) urządzenie tarujące, służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest obciążona; 6) urządzenie zerujące, służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest nieobciążona. 2. Waga może być dodatkowo wyposażona w szczególności w: 1) urządzenie drukujące wyniki ważenia; 2) wskaźnik poziomu ustawienia wagi; 3) korektor dynamiki przeznaczony do eliminowania zmiany wskazania wagi spowodowanej przez dynamiczne oddziaływanie ładunku; 4) pomocnicze urządzenia wskazujące; 5) urządzenia elektroniczne, realizujące określone funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi, zwanej dalej "wagą elektroniczną". § 4. 1. W wagach mogą być stosowane urządzenia zerujące lub urządzenia tarujące, w których nastawienie wskazania zerowego może być dokonywane: 1) nieautomatycznie; 2) półautomatycznie; 3) automatycznie. 2. Urządzenie zerujące może być: 1) inicjujące, w którym automatyczne nastawianie wskazania zerowego jest dokonywane przez włączanie wagi przed jej gotowością do pracy; 2) podtrzymujące zero, w którym wskazanie zerowe jest automatycznie utrzymywane w danych granicach. 3. Urządzenie tarujące może być urządzeniem zadającym tarę, w którym zadana wartość tary odejmowana jest od wartości brutto lub netto i wynik odejmowania jest wskazywany, przy działaniu, którego zakres ważenia ładunków netto jest w wadze odpowiednio zmniejszony. § 5. 1. Jeżeli waga jest wyposażona w korektor dynamiki, każdy dostęp do niego powinien być w sposób automatyczny i nieusuwalny rejestrowany. 2. W wadze wyposażonej we wskaźnik poziomu powinno być możliwe jej ustawienie z pochyleniem nie większym niż 1 %. 3. W wagach, z wyjątkiem wag klasy dokładności X (x ≤ 0,01) i Y (I), elementy adiustacji powinny być zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. § 6. 1. Urządzenie wskazujące powinno umożliwiać łatwe i jednoznaczne odczytanie wyników ważenia w warunkach użytkowania wagi. 2. Błąd odczytu dla urządzenia wskazującego analogowego nie powinien przekraczać 0,2 wartości działki legalizacyjnej. 3. Wyniki ważenia powinny zawierać nazwy lub oznaczenia legalnych jednostek miary masy. 4. Wartość działki elementarnej powinna być wyrażona w postaci 1 x 10k; 2 x 10k lub 5 x 10k, gdzie k jest liczbą całkowitą albo zerem. 5. Wskazanie wagi nie powinno być większe niż: 1) dla wag klasy dokładności X, większa z następujących wartości: a) obciążenie maksymalne powiększone o wartość 9 działek legalizacyjnych, b) obciążenie maksymalne powiększone o trzykrotną graniczną dopuszczalną wartość odchylenia standardowego eksperymentalnego błędu s podczas zatwierdzenia typu i legalizacji; 2) dla wag klasy dokładności Y, obciążenie maksymalne powiększone o wartość 9 działek legalizacyjnych. § 7. Wartość działki elementarnej urządzenia wskazującego lub urządzenia drukującego odpowiadająca: 1) wartość masy pojedynczego ładunku - powinna być równa wartości działki legalizacyjnej lub wartości działki elementarnej pomocniczego urządzenia wskazującego; 2) wartość błędu średniego lub odchylenia standardowego eksperymentalnego błędu dla kolejnych ważeń ładunku - może być mniejsza niż wartość działki legalizacyjnej. § 8. 1. Urządzenie wskazujące z większą rozdzielczością, które tymczasowo zmienia wartość działki elementarnej na wartość mniejszą niż wartość działki legalizacyjnej: 1) nie powinno być stosowane w wagach z pomocniczym urządzeniem wskazującym, w którym wartość działki elementarnej jest mniejsza od wartości działki legalizacyjnej; 2) powinno działać w czasie nieprzekraczającym 5 sekund od momentu jego uruchomienia. 2. Podczas działania urządzenia wskazującego z większą rozdzielczością nie powinno być możliwe drukowanie wyników ważenia. § 9. 1. W urządzeniu drukującym wyniki ważenia wydruk powinien: 1) być wyraźny i trwały w warunkach użytkowania wagi; 2) mieć wysokość znaków co najmniej 2 mm; 3) zawierać nazwę lub oznaczenie jednostki miary mas, umieszczone po prawej stronie wartości liczbowej lub powyżej kolumny, w której podane są wartości liczbowe. 2. Drukowanie wyników ważenia podczas ważenia nieautomatycznego powinno być możliwe, jeżeli są spełnione następujące kryteria stabilnego położenia równowagi, zwane dalej "kryteriami stabilności": 1) w okresie 5 sekund po wydruku są wskazywane nie więcej niż dwie sąsiednie wartości masy, z których jedna jest równa wartości wydrukowanej; 2) urządzenia zerujące i tarujące działają poprawnie. § 10. 1. Urządzenie zerujące powinno umożliwiać zerowanie wagi z błędem nieprzekraczającym: 1) ±0,25 e albo 2) ±0,5 d - dla wag wyposażonych w pomocnicze urządzenie wskazujące. 2. Zakres działania urządzenia zerującego: 1) nie powinien przekraczać 4 % obciążenia maksymalnego; 2) inicjującego nie powinien przekraczać 20 % obciążenia maksymalnego, chyba że są spełnione wymagania, określone w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia, dla dowolnego obciążenia z zakresu działania tego urządzenia. § 11. 1. Urządzenie zerujące półautomatyczne powinno działać tylko wtedy, gdy kasuje poprzednią wartość tary i spełnione są kryteria stabilności. 2. Urządzenie zerujące automatyczne powinno działać: 1) gdy spełnione są kryteria stabilności; 2) z częstotliwością zapewniającą utrzymanie zera w granicach ±0,5 e. 3. Po rozpoczęciu ważenia automatycznego urządzenie zerujące automatyczne powinno działać: 1) w danym okresie czasu podczas każdego cyklu ważenia, bez możliwości jego wyłączenia lub zmiany ustawienia czasu działania albo 2) w programowanym przedziale czasu, o danej wartości maksymalnej. § 12. 1. Urządzenie podtrzymujące zero powinno działać tylko wtedy, gdy: 1) wskazanie jest równe zeru lub ma ujemną wartość masy netto, odpowiadającą wskazaniu zero dla masy brutto; 2) spełnione są kryteria stabilności; 3) zmiana wskazania jest mniejsza niż 0,5 e na sekundę. 2. Gdy wskazanie zerowe jest wyświetlone po wytarowaniu, zakres działania urządzenia podtrzymującego zero nie powinien przekraczać wartości 4 % obciążenia maksymalnego wokół rzeczywistej wartości zera. § 13. 1. Urządzenie tarujące powinno umożliwiać ustawienie wskazania zerowego z błędem nie większym niż ±0,25 e. 2. Urządzenie tarujące w wagach wyposażonych w pomocnicze urządzenie wskazujące powinno umożliwiać ustawienie wskazania zerowego z błędem nie większym niż ±0,5 d. 3. Urządzenie tarujące w wagach wielodziałkowych, gdzie e1 jest wartością działki legalizacyjnej pierwszego podzakresu ważenia, powinno umożliwiać ustawienie wskazania zerowego z błędem nie większym niż ±0,25 e1. 4. Działanie urządzenia tarującego powinno być: 1) możliwe powyżej zera i w zakresie tarowania; 2) w widoczny sposób sygnalizowane przez wagę za pomocą symboli "NET" i "T" albo wyrazów "NETTO" i "TARA". 5. Półautomatyczne lub automatyczne urządzenie tarujące powinno działać tylko wtedy, gdy są spełnione kryteria stabilności. § 14. 1. Wartość działki urządzenia zadającego tarę powinna być równa wartości działki elementarnej lub automatycznie do niej zaokrąglona. 2. Wartość zadanej tary: 1) w wadze wielozakresowej przenoszona z jednego zakresu ważenia do innego zakresu z większą wartością działki legalizacyjnej powinna być zaokrąglona do większej wartości działki; 2) w wadze wielodziałkowej nie powinna przekraczać wartości obciążenia maksymalnego pierwszego podzakresu ważenia Max1; 3) powinna być oznaczona symbolem "PT" lub wyrazami "ZADANA TARA". § 15. 1. Urządzenia zerujące i tarujące nieautomatyczne i półautomatyczne nie powinny działać podczas ważenia automatycznego. 2. Urządzenie zerujące i tarujące półautomatyczne mogą być obsługiwane za pomocą tego samego przycisku, pod warunkiem że działają niezależnie od siebie. § 16. 1. Waga etykietująca powinna być wyposażona w co najmniej jedno urządzenie wskazujące, które może być używane do kontroli nominalnych wartości nastawy i wartości zadanej tary, a w przypadku wag etykietujących kalkulacyjnych - cen jednostkowych oraz nazw towarów. 2. Waga etykietująca kalkulacyjna powinna: 1) sprawdzać aktualne wartości ceny jednostkowej i zadanej wartości tary, podczas ważenia automatycznego; 2) obliczać należności poprzez mnożenie wskazywanych wartości masy przez cenę jednostkową, a następnie zaokrąglenie do najbliższej wartości działki elementarnej należności, przy czym: a) wartość działki elementarnej należności powinna wynosić 1 grosz, b) cena jednostkowa powinna być ograniczona wyłącznie do ceny za 100 g lub 1 kg. 3. W wadze, o której mowa w ust. 2: 1) powinno być możliwe drukowanie danych dotyczących wartości masy, ceny jednostkowej i należności; 2) nie powinno być możliwe drukowanie: a) powtórne danych przechowywanych w pamięci wagi, b) wartości masy poniżej obciążenia minimalnego wagi. § 17. 1. Waga elektroniczna powinna być tak skonstruowana i wykonana, aby w przypadku zakłóceń: 1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica między błędem wskazania wagi a jej błędem wskazania wyznaczonym w warunkach odniesienia, przekraczająca wartość działki legalizacyjnej albo 2) po wystąpieniu odchyleń znaczących podała sygnał ostrzegawczy, optyczny lub akustyczny, trwający do momentu podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia albo przestała działać. 2. Waga elektroniczna powinna mieć możliwość kontroli wyświetlacza, inicjowanej automatycznie przy włączaniu wagi, polegającej na wskazaniu wszystkich znaków wyświetlonych przez urządzenie wskazujące w czasie wystarczającym do wykonania obserwacji przez operatora. 3. Podczas nagrzewania wagi elektronicznej: 1) nie powinna ona wskazywać i przesyłać wyników ważenia, 2) jej automatyczne działanie powinno być wstrzymane. 4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno: 1) wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania; 2) umożliwiać wprowadzania do wagi instrukcji lub danych: a) które nie są zdefiniowane i mogłyby być mylone z wynikiem ważenia, b) służących do fałszowania wyświetlanych, przetwarzanych lub zapamiętanych wyników ważenia, c) w celu dokonania przez osoby nieuprawnione adiustacji wagi. § 18. Waga zasilana z baterii, po spadku napięcia poniżej danej wartości, powinna nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 19. 1. Na wadze powinny być w sposób trwały i czytelny zamieszczone w szczególności następujące oznaczenia: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) oznaczenie klasy dokładności; 5) wartość działki legalizacyjnej; 6) obciążenie maksymalne, w postaci "Max ..."; 7) obciążenie minimalne, w postaci "Min ..."; 8) granica zakresu tarowania dodającego urządzenia tarującego, w postaci "T = + ..."; 9) granica zakresu tarowania odejmującego urządzenia tarującego, w postaci "T = - ..."; 10) wartość napięcia zasilającego; 11) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. 2. Na wadze powinny być zamieszczone dodatkowo, jeżeli mają zastosowanie: 1) nazwa lub znak identyfikacyjny importera; 2) wartość działki elementarnej, w postaci: "d..."; 3) maksymalna wydajność ważenia, w postaci: "........... ładunków na minutę"; 4) maksymalna prędkość transportu ładunku, w postaci: "............ m/s"; 5) specjalny zakres temperatury pracy ".... °C/.... °C"; 6) ciśnienie robocze; 7) zakres regulacji nominalnej wartości nastawy, w postaci "± ... g" lub "... %" wartości punktu nastawy. 3. Oznaczenia mogą być przedstawione na programowalnym wyświetlaczu danych, przy zapewnieniu automatycznej i nieusuwalnej rejestracji każdej zmiany programu oznakowania. 4. W przypadku zastosowania wyświetlacza danych na wadze powinny być zamieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) typ wagi; 2) nazwa lub znak producenta; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) wartość napięcia zasilającego; 5) wartość częstotliwości napięcia zasilającego; 6) ciśnienie robocze. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wag § 20. 1. Wagi kontrolujące powinny być wykonywane jako wagi klasy dokładności X, w której zawarte są podklasy oznaczone przez współczynnik x o wartości równej 1; 2, albo 1 x 10k; 2 x 10k; 5 x 10k, gdzie k jest liczbą całkowitą ujemną. 2. Wagi segregujące, etykietujące i załadunkowe powinny być wykonywane jako wagi klasy dokładności Y, w której zawarte są cztery podklasy I, II, a, b. 3. Waga może być zakwalifikowana jednocześnie do klasy dokładności X i Y, jeżeli spełnia wymagania dla każdej z tych klas. § 21. Wartości działek legalizacyjnych i liczbę działek legalizacyjnych wag, w zależności od klasy dokładności wagi, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 22. 1. Dla wag wielozakresowych: 1) wartość działki legalizacyjnej, określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zastępuje się odpowiednio wartościami działek legalizacyjnych e1, e2, ... er, gdzie e1 < e2 < ... er; 2) obciążenie minimalne, obciążenie maksymalne oraz liczbę działek legalizacyjnych n zastępuje się odpowiadającymi każdemu zakresowi i (i = 1, 2, ..., r) wartościami Mini, Maxi, ni. 2. Dla wag klasy dokładności Y obciążenie minimalne nie powinno być mniejsze niż: 1) 100 e - dla wag klasy Y (I); 2) 20 e przy 0,001 g ≤ e ≤ 0,05 g - dla wag klasy Y (II); 3) 50 e przy e ≥ 0,1 g - dla wag klasy Y (II); 4) 20 e - dla wag klasy Y (a); 5) 10 e - dla wag klasy Y (b); 6) 5 e - dla wag dowolnej klasy stosowanych do określania opłat. § 23. W wadze wielodziałkowej: 1) każdy podzakres ważenia (i) jest określony przez jego: a) wartość działki legalizacyjnej ei; ei+1 > ei, b) obciążenie maksymalne Maxi, c) obciążenie minimalne Mini: Mini = Max(i-1) i Min1 = Min, d) liczbę działek legalizacyjnych 2) wartość działki legalizacyjnej ei, i liczba działek legalizacyjnych ni powinny spełniać wymagania określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 3) wartość ilorazu Maxi/ei+1, z wyjątkiem ostatniego podzakresu, powinna wynosić co najmniej: a) 50.000 - dla wag klasy dokładności X (x ≤ 0,01) i Y (I), b) 5.000 - dla wag klasy dokładności X (x ≤ 0,1) i Y (II), c) 500 - dla wag klasy dokładności X (x ≤ 1) i Y (a), d) 50 - dla wag klasy dokładności X (2) i Y (b). § 24. 1. W wagach wyposażonych w pomocnicze urządzenia wskazujące z wyróżnioną działką: 1) wyróżniona działka powinna znajdować się na prawo od znaku dziesiętnego; 2) wartość działki legalizacyjnej e powinna być równa 10k kg i powinna być większa od wartości działki elementarnej d, lecz nie więcej niż o jej 10-krotną wartość, gdzie k jest liczbą całkowitą ujemną, dodatnią lub zerem, przy czym dla wag klasy dokładności X (x ≤ 0,01) i klasy dokładności Y (I) z d < 0,1 mg przyjmuje się wartość działki legalizacyjnej e równą 1 mg; 3) obciążenie minimalne powinno być określone zgodnie z wymaganiami, o których mowa w § 22 ust. 2, po zastąpieniu wartości działki legalizacyjnej wartością działki elementarnej; 4) liczba działek legalizacyjnych n może być mniejsza niż 50.000 dla wagi klasy dokładności X (x ≤ 0,01) lub wagi klasy dokładności Y (I) z działką d < 0,1 mg. § 25. 1. Graniczne dopuszczalne wartości: 1) błędu średniego dla wag klasy dokładności X, przy automatycznym ważeniu określonej liczby ładunków o masie m, zawartej w zakresie ważenia wagi; 2) odchylenia standardowego eksperymentalnego błędu dla wag klasy dokładności X (1), przy automatycznym ważeniu określonej liczby ładunków o masie m, zawartej w zakresie ważenia wagi, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Graniczne dopuszczalne wartości odchylenia standardowego eksperymentalnego błędu dla pozostałych wag klas dokładności X oblicza się poprzez iloczyn współczynnika x i granicznych dopuszczalnych wartości odchylenia standardowego eksperymentalnego błędu, o których mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 26. Błędy graniczne dopuszczalne wagi: 1) dla wag klasy dokładności Y przy automatycznym ważeniu dowolnego ładunku o masie m, zawartej w zakresie ważenia wagi, 2) dla wag klasy dokładności X i klasy dokładności Y przy nieautomatycznym ważeniu dowolnego ładunku o masie m, zawartej w zakresie ważenia wagi, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 27. 1. Przy zatwierdzeniu typu i legalizacji wagi powinny spełniać wymagania określone w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia: 1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C; 2) w innym zakresie temperatury pracy niż określony w pkt 1, dla wag o zastosowaniach specjalnych, w przedziale nie mniejszym niż: a) 5 °C dla wag klasy dokładności X (x ≤ 0,01) i Y(I), b) 15 °C dla wag klasy dokładności X (x ≤ 0,1) i Y(II), c) 30 °C dla wag pozostałych klas dokładności; 3) przy zmianach napięcia w zakresie (-15 ÷ 10) % jego wartości nominalnej dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej; 4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość dla wagi zasilanej napięciem stałym; 5) przy podłużnym lub poprzecznym pochyleniu podstawy wagi równym 5 % dla wag niezainstalowanych na stałe i niewyposażonych we wskaźnik poziomu; 6) przy pochyleniu podłużnym i poprzecznym: a) równym 10 % albo b) danej wartości, lecz nie mniejszej niż 5 % - jeżeli waga jest wyposażona w ogranicznik pochylenia, dla wag załadunkowych; 7) przy wilgotności względnej 85 % w temperaturze równej wartości górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi dla wag elektronicznych klasy dokładności Y (a), Y (b), X (x > 0,1) i Y(II), X (0,01 < x ≤ 0,1) gdy e ≥ 1 g; 8) przy każdym niecentrycznym położeniu ładunku o masie równej: a) 1/3 sumy obciążenia maksymalnego i, jeżeli ma to zastosowanie, maksymalnej wartości tary dodającej albo b) sumy obciążenia maksymalnego i, jeżeli ma to zastosowanie, maksymalnej wartości tary dodającej - w przypadku liczby punktów podparcia nośni ładunku a > 4, dla wag, które mogą być w czasie ważenia obciążane niecentrycznie. 2. Wskazanie zerowe wagi nie powinno zmieniać się o więcej niż o wartość jednej działki legalizacyjnej na skutek zmiany temperatury otoczenia o: 1) 1 °C, dla wag klasy dokładności X (x ≤ 0,01) i Y (I); 2) 5 °C, dla wag pozostałych klas dokładności. § 28. Stabilność przedziału wskazań wagi elektronicznej, z wyłączeniem wag klasy X (x ≤ 0,01) i Y (I), powinna być taka, aby wartość bezwzględna różnicy między błędami wskazania wagi dla ładunku o masie zbliżonej do obciążenia maksymalnego, dla dowolnego z dwóch pomiarów, nie przekraczała 50 % wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych wagi przy zatwierdzeniu typu i legalizacji, określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia. Rozdział 4 Przepis końcowy § 29. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 2314) Załącznik nr 1 WARTOŚĆ DZIAŁKI LEGALIZACYJNEJ E I LICZBA DZIAŁEK LEGALIZACYJNYCH WAG W ZALEŻNOŚCI OD KLASY DOKŁADNOŚCI Klasa dokładnościWartość działki legalizacyjnej eLiczba działek legalizacyjnych n = Max/e XYminimalnamaksymalna x ≤ 0,01(I)0,001 g ≤ e50.000- x ≤ 0,1(II)0,001 g ≤ e ≤ 0,05 g100100.000 0,1 g ≤ e5.000100.000 x ≤ 1(a)0,1 g ≤ e ≤ 2 g10010.000 5 g ≤ e50010.000 x > 1(b)5 g ≤ e1001.000 Załącznik nr 2 GRANICZNE DOPUSZCZALNE WARTOŚCI BŁĘDU ŚREDNIEGO I ODCHYLENIA STANDARDOWEGO EKSPERYMENTALNEGO BŁĘDU 1. Graniczne dopuszczalne wartości błędu średniego przy automatycznym ważeniu określonej liczby ładunków o masie m, zawartej w zakresie ważenia wagi, dla wag klasy X: Masa m ładunku wyrażona w działkach legalizacyjnych eGraniczne dopuszczalne wartości błędu średniego dla wag klasy X X(x ≤ 0,01)X(x ≤ 0,1)X(x ≤ 1)X(2)przy zatwierdzeniu typu i legalizacjiw użytkowaniu 0 < m ≤ 50.0000 < m ≤ 5.0000 < m ≤ 5000 < m ≤ 50± 0,5 e± 1 e 50.000 < m ≤ 200.0005.000 < m ≤ 20.000500 < m ≤ 2.00050 < m ≤ 200± 1 e± 2 e 200.000 < m20.000 < m ≤ 100.0002.000 < m ≤ 10.000200 < m ≤ 1.000± 1,5 e± 3 e 2. Graniczne dopuszczalne wartości odchylenia standardowego ekspermentalnego błędu s, przy automatycznym ważeniu określonej liczby ładunków o masie m, dla wag klasy X (1): Masa ładunku m w gramachGraniczne dopuszczalne wartości odchylenia standardowego eksperymentalnego s dla wag klasy X (1) przy zatwierdzeniu typu i legalizacjiw użytkowaniu m ≤ 500,48 % m0,6 % m 50 < m ≤ 1000,24 g0,3 g 100 < m ≤ 2000,24 % m0,3 % m 200 < m ≤ 3000,48 g0,6 g 300 < m ≤ 5000,16 % m0,2 % m 500 < m ≤ 1.0000,8 g1 g 1.000 < m ≤ 10.0000,08 % m0,1 % m 10.000 < m ≤ 15.0008 g10 g 15.000 < m0,053 % m0,067 % m Załącznik nr 3 BŁĘDY GRANICZNE DOPUSZCZALNE WAG 1. Błędy graniczne dopuszczalne dla wag klasy dokładności Y, przy automatycznym ważeniu dowolnego ładunku o masie m, zawartej w zakresie ważenia wagi: Masa m ładunku wyrażona w działkach legalizacyjnych eBłędy graniczne dopuszczalne dla wag klasy Y Y(I)Y(II)Y(a)Y(b)przy zatwierdzeniu typu i legalizacjiw użytkowaniu 0 < m ≤ 50.0000 < m ≤ 5.0000 < m ≤ 5000 < m ≤ 50± 1 e± 1,5 e 50.000 < m ≤ 200.0005.000 < m ≤ 20.000500 < m ≤ 2.00050 < m ≤ 200± 1,5 e± 2,5 e 200.000 < m20.000 < m ≤ 100.0002.000 < m ≤ 10.000200 < m ≤ 1.000± 2 e± 3,5 e 2. Błędy graniczne dopuszczalne dla wag klasy dokładności X i klasy dokładności Y, przy nieautomatycznym ważeniu dowolnego ładunku o masie m: Masa ładunku m wyrażona w działkach legalizacyjnych eBłędy graniczne dopuszczalne dla wag klasy X i Y X(x ≤ 0,01)i Y(I)X(x ≤ 0,1) i Y(II)X(x ≤ 1)i Y(a)X(2) i Y(b)przy zatwierdzeniu typu i legalizacjiw użytkowaniu 0 < m ≤ 50.0000 < m ≤ 5.0000 < m ≤ 5000 < m ≤ 50± 0,5 e± 1 e 50.000 < m ≤ 200.0005.000 < m ≤ 20.000500 < m ≤ 2.00050 < m ≤ 200± 1 e± 2 e 200.000 < m20.000 < m ≤ 100.0002.000 < m ≤ 10.000200 < m ≤ 1.000± 1,5 e± 3 e 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne porcjujące oraz dozowniki objętościowe (Dz. U. Nr 231, poz. 2315) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga - wagę automatyczną porcjującą, będącą przyrządem pomiarowym rozdzielającym, bez udziału operatora, materiały luzem na porcje o jednakowej, nastawionej masie i automatycznie je odważającym; 2) dozownik objętościowy - przyrząd pomiarowy, będący automatycznym urządzeniem porcjującym, które wyznacza masę porcji materiału przez pomiar objętości, przy założeniu stałej gęstości materiału; 3) porcja - zaprogramowaną ilość materiału, złożoną z jednego lub więcej odważonych ładunków, umieszczoną w opakowaniu; 4) cykl ważenia - zestaw operacji, na który składa się dostarczenie materiału do nośni ładunku, jego ważenie i opróżnienie nośni z ładunku; 5) obciążenie minimalne - najmniejszy ładunek, który może być zważony w sposób automatyczny z błędem nieprzekraczającym błędów granicznych dopuszczalnych; 6) obciążenie maksymalne - największy ładunek, który może być zważony w sposób automatyczny z błędem nieprzekraczającym błędów granicznych dopuszczalnych; 7) nominalna porcja minimalna - wartość masy porcji składającej się z co najmniej dwóch ładunków, poniżej której błąd ważenia może przekroczyć określone błędy graniczne dopuszczalne; dla porcji składającej się z jednego ładunku wartość ta jest równa obciążeniu minimalnemu; 8) wartość działki elementarnej - wyrażoną w jednostkach miary masy wartość różnicy między wartościami: a) odpowiadającymi dwóm sąsiednim wskazom podziałki, przy wskazaniu analogowym lub b) dwóch kolejnych wskazań, przy wskazaniu cyfrowym; 9) błędy graniczne dopuszczalne wagi oraz dozowników objętościowych - określone skrajne wartości błędu wagi oraz dozownika objętościowego; 10) klasa dokładności - klasę wag oraz dozowników objętościowych, spełniających określone wymagania metrologiczne, których błędy zawarte są w wyznaczonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag oraz dozowników objętościowych § 2. Waga może być skonstruowana jako: 1) selektywna - z wieloma zespołami wagowymi, która ustala masę porcji przez łączenie selektywnie dobieranych ładunków, odważonych przez te zespoły; 2) sumująca - z jednym zespołem wagowym, która ustala masę porcji przez łączenie ładunków, odważonych w więcej niż jednym cyklu ważenia; 3) odejmująca - która ustala masę porcji przez ważenie materiału pobranego ze zbiornika wagowego. § 3. W skład wagi wchodzą w szczególności: 1) automatyczny podajnik, doprowadzający materiał do zespołu wagowego; 2) zespół wagowy, informujący o wartości masy ważonego ładunku; 3) zespół sterujący pracą wagi, służący w szczególności do uruchamiania i zatrzymywania automatycznego podajnika oraz opróżniania zbiornika wagowego; 4) urządzenie wskazujące; 5) urządzenie odpylające, którego wyłączenie powinno być sygnalizowane, jeżeli zapylenie wagi wywiera znaczący wpływ na wynik porcjowania; 6) urządzenie tarujące, służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest obciążona; 7) urządzenie zerujące, służące do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest nieobciążona. § 4. Waga może być wyposażona w: 1) urządzenie drukujące, przy czym wydruk powinien: a) być czytelny i trwały, b) mieć wysokość znaków co najmniej 2 mm, c) zawierać nazwę lub oznaczenie jednostki miary masy, zamieszczone po prawej stronie wartości liczbowej lub powyżej kolumny wartości liczbowych; 2) wskaźnik poziomu, przy czym powinno być możliwe ustawienie wagi z pochyleniem nie większym niż 1 %; 3) urządzenie elektroniczne, realizujące określone funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi zwanej dalej wagą elektroniczną. § 5. 1. W urządzeniach zerujących i urządzeniach tarujących nastawienie wskazania zerowego może być dokonywane: 1) nieautomatycznie; 2) półautomatycznie; 3) automatycznie. 2. Urządzenie zerujące może być: 1) inicjujące, w którym automatyczne nastawianie wskazania zerowego jest dokonywane przez włączanie wagi przed jej gotowością do pracy; 2) podtrzymujące zero, w którym wskazanie zerowe jest automatycznie utrzymywane w danych granicach. 3. Urządzenie tarujące może być wykonane jako urządzenie zadające tarę, w którym zadana wartość tary odejmowana jest od wartości brutto lub netto i jest wskazywany wynik tego odejmowania, przy działaniu, którego zakres ważenia ładunków netto jest w wadze odpowiednio zmniejszony. § 6. Dozownik objętościowy składa się w szczególności z: 1) automatycznego podajnika, doprowadzającego materiał do zespołu odmierzającego; 2) zespołu odmierzającego objętość materiału odpowiednią do masy porcji: a) ślimakowego - przez nastawienie regulowanej liczby obrotów ślimaka pomiarowego, b) pojemnikowego - przy użyciu teleskopowego pojemnika o regulowanej objętości; 3) zespołu sterującego pracą dozownika, służącego w szczególności do uruchamiania i zatrzymywania automatycznego podajnika oraz zespołu odmierzającego; 4) urządzenia odpylającego, którego wyłączenie powinno być sygnalizowane w sposób akustyczny lub optyczny, jeżeli zapylenie dozownika wpływa w sposób znaczący na wynik porcjowania. § 7. Waga oraz dozownik objętościowy powinny być tak skonstruowane, aby w przypadku spadku ciśnienia w zastosowanym układzie sterującym pneumatycznym lub hydraulicznym poniżej wartości oznaczonej na przyrządzie, przyrząd przestał działać. § 8. 1. Automatyczny podajnik powinien zapewniać podawanie materiału z odpowiednią wydajnością. 2. Jeżeli podajnik wyposażony jest w regulator wydajności, to powinien być oznaczony kierunek zmian wydajności. § 9. Zespół wagowy powinien być wyposażony w: 1) urządzenie do nastawiania masy porcji, z podziałką wyrażoną w legalnych jednostkach miary masy albo 2) odważniki lub obciążniki, dostosowane do konstrukcji wagi, służące do równoważenia nominalnej wartości masy porcji. § 10. Urządzenie do nastawiania masy porcji może być wyposażone w regulator średniej wartości masy porcji, który powinien mieć podziałkę, wyraźnie różniącą się od innych podziałek i wskazującą kierunek zmian masy porcji, przy czym jego nastawienie może być korygowane automatycznie. § 11. Nośnię ładunku zespołu wagowego, służącą do przyjmowania ładunku, może stanowić: 1) zbiornik wagowy; 2) opakowanie porcji, podłączane do zespołu wagowego w każdym cyklu ważenia. § 12. 1. Konstrukcja zbiornika wagowego powinna umożliwiać: 1) całkowite jego opróżnienie po każdym odważeniu ładunku; 2) łatwe i bezpieczne obciążanie go wzorcami masy lub obciążnikami wzorcowym, aż do obciążenia maksymalnego. 2. Ręczne sterowanie opróżnianiem zbiornika wagowego nie powinno działać podczas automatycznego trybu pracy wagi. § 13. 1. Zakres działania urządzenia zerującego nie powinien przekraczać 4 % obciążenia maksymalnego. 2. Zakres działania urządzenia zerującego inicjującego nie powinien przekraczać 20 % obciążenia maksymalnego. 3. Działanie urządzenia zerującego nie powinno powodować zmiany obciążenia maksymalnego. § 14. Urządzenie zerujące oraz tarujące, z wyjątkiem urządzenia zadającego tarę, powinny umożliwiać zerowanie wagi z błędem nieprzekraczającym 0,25 wartości maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej w użytkowaniu dla masy porcji równej obciążeniu minimalnemu lub nominalnej porcji minimalnej. § 15. 1. Urządzenia zerujące i tarujące nieautomatyczne lub półautomatyczne: 1) nie powinny działać podczas automatycznej pracy wagi; 2) powinny działać w stabilnym położeniu równowagi zespołu wagowego. 2. Urządzenie zerujące automatyczne powinno: 1) działać po rozpoczęciu ważenia automatycznego: a) w danym okresie czasu podczas każdego cyklu ważenia, bez możliwości jego wyłączenia lub zmiany ustawienia czasu działania albo b) w programowanym przedziale czasu, o danej wartości maksymalnej; 2) zapewnić utrzymanie zera w zakresie dwukrotnego błędu, o którym mowa w § 14. § 16. 1. Urządzenie podtrzymujące zero powinno działać tylko wtedy, gdy: 1) wskazanie wagi jest równe zeru lub jest ujemną wartością masy netto, odpowiadającą wskazaniu zero dla masy brutto; 2) zmiana wskazania wagi nie jest większa niż 0,25 wartości maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej w użytkowaniu dla masy porcji równej obciążeniu minimalnemu lub nominalnej porcji minimalnej. 2. W przypadku gdy wskazanie zerowe jest wyświetlone po wytarowaniu, urządzenie podtrzymujące zero powinno działać w przedziale nie większym niż 4 % obciążenia maksymalnego od rzeczywistej wartości zera. § 17. Wartość działki urządzenia zadającego tarę powinna być równa wartości działki elementarnej wagi lub automatycznie do niej zaokrąglana. § 18. 1. Urządzenie zadające tarę może współdziałać z innymi urządzeniami tarującymi, przy czym wartość zadanej tary nie może być skasowana lub zmieniona, jeżeli działa inne urządzenie tarujące. 2. Urządzenie zadające tarę może działać automatycznie tylko wtedy, gdy wartość zadanej tary jest identyfikowana z ważonym ładunkiem, w szczególności przez kod kreskowy. § 19. 1. Urządzenie wskazujące powinno umożliwiać łatwe i jednoznaczne odczytanie wyników ważenia w warunkach użytkowania wagi. 2. Wyniki ważenia powinny zawierać nazwy lub oznaczenia stosowanych legalnych jednostek miary masy. § 20. Wartości działek elementarnych wszystkich urządzeń wskazujących związanych z zespołem wagowym powinny być jednakowe. § 21. 1. Waga elektroniczna powinna być skonstruowana i wykonana w taki sposób, aby w przypadku zakłóceń: 1) nie wystąpiły odchylenia większe niż 0,25 wartości maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej w użytkowaniu, dla porcji równej obciążeniu minimalnemu lub nominalnej porcji minimalnej, zwane dalej "odchyleniami znaczącymi", albo 2) po wystąpieniu odchyleń znaczących podała sygnał ostrzegawczy optyczny lub akustyczny, trwający do momentu podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia, albo przestała działać. 2. Waga elektroniczna powinna zapewniać możliwość automatycznej kontroli wyświetlacza przy włączeniu, poprzez wskazanie wszystkich możliwych znaków urządzenia wskazującego w czasie wystarczająco długim do ich obserwacji przez operatora. 3. Podczas nagrzewania waga elektroniczna nie powinna wskazywać i przesyłać wyniku ważenia, a automatyczne działanie wagi powinno być wstrzymane. 4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno: 1) wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania; 2) umożliwiać wprowadzania do wagi instrukcji lub danych: a) które nie są zdefiniowane i mogłyby być mylone z wynikiem ważenia, b) służących do fałszowania wyświetlanych, przetwarzanych lub zapamiętanych wyników ważenia, c) w celu dokonania przez osoby nieuprawnione adiustacji wagi. § 22. Waga zasilana z baterii po spadku napięcia poniżej danej wartości powinna nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 23. 1. Na wadze oraz na dozowniku objętościowym powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) klasa dokładności X (x); 5) klasa odniesienia wagi Ref (x); 6) obciążenie maksymalne wagi, w postaci: "Max ..."; 7) obciążenie minimalne wagi (minimalny wysyp w przypadku wag odejmujących), w postaci: "Min ..."; 8) granica zakresu tarowania dodającego urządzenia tarującego wagi, w postaci: "T=+ ..."; 9) granica zakresu tarowania odejmującego urządzenia tarującego wagi, w postaci: "T= - ..."; 10) rodzaj materiału ważonego; 11) maksymalna wydajność porcjowania, w postaci: "... porcji na minutę"; 12) wartość napięcia zasilającego; 13) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. 2. Na wadze oraz na dozowniku objętościowym powinny być umieszczone, jeżeli mają zastosowanie: 1) wartość działki elementarnej wagi, w postaci: "d= ..."; 2) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci: "...°C/...°C"; 3) średnia liczba ładunków w porcji; 4) maksymalna masa (objętość) porcji; 5) nominalna porcja minimalna; 6) ciśnienie robocze. 3. Oznaczenia mogą być przedstawione na programowalnym wyświetlaczu danych przy zapewnieniu automatycznej i nieusuwalnej rejestracji każdej zmiany programu oznakowania. 4. W przypadku zastosowania wyświetlacza danych na wadze oraz dozowniku objętościowym powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny co najmniej: 1) typ i przeznaczenie wagi lub dozownika objętościowego; 2) nazwa i znak producenta; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) wartość napięcia zasilającego; 5) wartość częstotliwości napięcia zasilającego; 6) ciśnienie robocze. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wag oraz dozowników objętościowych § 24. 1. Rozróżnia się dwa rodzaje klas dokładności wag oraz dozowników objętościowych: 1) klasa odniesienia Ref (x) - klasa, określona przy zatwierdzeniu typu, w trakcie statycznego sprawdzenia zespołu wagowego podczas badania oddziaływania czynników wpływających na wagę, przy czym wartość współczynnika x powinna być równa 1, 2 albo 1x10k, 2x10k, 5x10k, gdzie k jest liczbą całkowitą ujemną; 2) klasa dokładności X (x) - klasa, określona przy legalizacji pierwotnej, po zainstalowaniu wagi oraz dozownika objętościowego, uwzględniająca w szczególności specyfikę porcjowanych materiałów, sposób instalacji, masę porcji i wydajność porcjowania, przy czym wartość współczynnika x powinna być równa 1, 2 albo 1x10k, 2x10k, 5x10k, gdzie k jest liczbą całkowitą ujemną. 2. Waga oraz dozownik objętościowy mogą mieć określoną więcej niż jedną klasę dokładności X (x). § 25. Maksymalne dopuszczalne odchylenie każdej porcji od wartości średniej z tych porcji dla klasy dokładności X (1) wagi oraz dozownika objętościowego, określa załącznik do rozporządzenia. § 26. Dla klas dokładności wagi oraz dozownika objętościowego innych niż klasa X (1) maksymalne dopuszczalne odchylenia każdej porcji od wartości średniej z tych porcji są równe wartościom odchyleń dla klasy X (1) pomnożonym przez współczynnik (x) klasy dokładności. § 27. 1. Dla materiałów w kawałkach, gdy umowna masa kawałka materiału, będąca masą równą średniej masie dziesięciu największych elementarnych kawałków materiału lub jego cząstek pobranych z jednej lub więcej porcji, przekracza 0,1 maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej w użytkowaniu: 1) wartości odchyleń, określone w załączniku do rozporządzenia, powinny być zwiększone o 1,5-krotność wartości umownej masy kawałka materiału; 2) wartości maksymalnego dopuszczalnego odchylenia nie powinna przekraczać iloczynu współczynnika (x) i 9 % wartości masy porcji. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przy określeniu maksymalnych dopuszczalnych odchyleń każdej porcji od wartości średniej z tych porcji dla dokładności zerowania, tarowania oraz oddziaływania czynników wpływających na wagę. § 28. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wagi przy ważeniu statycznym dla klasy odniesienia Ref (x) powinny być równe 0,25 wartości maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej z tych porcji w użytkowaniu, określonego w załączniku do rozporządzenia, dla wartości masy porcji równej obciążeniu statycznemu w następujących warunkach: 1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C; 2) w zakresie temperatury pracy innym niż określony w pkt 1, oznaczonym na wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30 °C, dla wag o zastosowaniu specjalnym; 3) przy zmianach napięcia zasilania w zakresie od -15 % do 10 % jego wartości nominalnej, oznaczonej na wadze, dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej; 4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość, dla wag zasilanych napięciem stałym; 5) przy wilgotności względnej 85 % w temperaturze równej górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi, dla wag elektronicznych; 6) przy pochyleniu podstawy wagi równym 5 %, dla wag, które nie są przeznaczone do zamocowania w stałej pozycji i które nie są wyposażone we wskaźnik poziomu. 2. Na skutek zmiany temperatury otoczenia o 5 °C wskazanie zerowe wagi nie powinno zmienić się więcej niż wartość, o której mowa w ust. 1, dla ładunku równego nominalnej porcji minimalnej. 3. W przypadku wag odważających porcje, które nie są równe jednemu ładunkowi, błędy, o których mowa w ust. 1, oblicza się w zależności od masy porcji i liczby ładunków w porcji. § 29. W przypadku wag, w których nastawiona wartość masy porcji jest wskazywana, maksymalna różnica pomiędzy wartością nastawioną a średnią masą porcji nie powinna przekraczać 0,25 wartości maksymalnego dopuszczalnego odchylenia każdej porcji od wartości średniej z tych porcji w użytkowaniu, określonego w załączniku do rozporządzenia. § 30. Stabilność przedziału wskazań wagi elektronicznej powinna być taka, aby wartość bezwzględna różnicy między błędami wskazania wagi dla ładunku o masie zbliżonej do Max, dla dowolnego z dwóch pomiarów, nie przekraczała 50 % wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych wagi, o których mowa w § 28 ust. 1. Rozdział 4 Przepis końcowy § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 2315) MAKSYMALNE DOPUSZCZALNE ODCHYLENIE PORCJI DLA WAG KLASY X (1) ORAZ DOZOWNIKÓW OBJĘTOŚCIOWYCH Wartość masy porcji m (g)Maksymalne dopuszczalne odchylenie każdej porcji od wartości średniej z tych porcji dla wag klasy X (1) oraz dozowników objętościowych przy zatwierdzeniu typu i legalizacjiw użytkowaniu m ≤ 507,2 % m9 % m 50 ≤ m ≤ 1003,6 g4,5 g 100 < m ≤ 2003,6 % m4,5 % m 200 < m ≤ 3007,2 g9 g 300 < m ≤ 5002,4 % m3 % m 500 < m ≤ 1.00012 g15 g 1.000 < m ≤ 10.0001,2 % m1,5 % m 10.000 < m ≤ 15.000120 g150 g 15.000 < m0,8 % m1 % m 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne odważające (Dz. U. Nr 231, poz. 2316) Na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepis ogólny § 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) waga - przyrząd pomiarowy do samoczynnego ważenia towaru masowego przez rozdzielenie go na określone porcje, wyznaczenie i zsumowanie wartości mas tych porcji, a następnie połączenie ich w całość; 2) towar masowy - ładunek w postaci ciała stałego, sypkiego o różnej granulacji, nieopakowany; 3) obciążenie maksymalne (Max) - największą wartość masy porcji, która może być odważona automatycznie; 4) obciążenie minimalne (Min) - najmniejszą wartość masy porcji, która może być odważona automatycznie; 5) zakres ważenia - przedział między obciążeniem minimalnym a obciążeniem maksymalnym; 6) wartość działki sumowania (dt) - wartość działki elementarnej urządzenia wskazującego sumowanie; 7) wartość działki legalizacyjnej (e) - umowną wartość wyrażoną w jednostkach miary masy stosowaną do badań, kontroli i klasyfikacji wagi; 8) urządzenie wskazujące sumowanie - zespół wagi wskazujący liczbę odważonych porcji lub sumę wartości mas wszystkich, kolejno odważonych porcji, połączonych następnie w jedną całość; 9) urządzenie wskazujące częściowe sumowanie - urządzenie wskazujące liczbę odważonych porcji lub sumę wartości mas określonej liczby kolejno odważonych porcji, połączonych następnie w całość; 10) dodatkowe urządzenie wskazujące sumowanie - urządzenie wskazujące z wartością działki większą od wartości działki sumowania, podające liczbę odważonych porcji lub sumę wartości mas kolejno odważonych porcji w dłuższym okresie czasu; 11) minimalna masa sumowania (mmin) - najmniejszą wartość masy towaru masowego, jaka może być zsumowana z błędem nieprzekraczającym błędów granicznych dopuszczalnych, przy automatycznym odważaniu porcji o wartościach mas zawartych w zakresie ważenia wagi; 12) urządzenie zerujące - urządzenie do nastawiania wskazania zerowego, gdy nośnia ładunku jest nieobciążona; 13) cykl automatycznego odważania - następujące po sobie operacje: a) dostarczenia pojedynczej porcji na nośnię ładunku, b) zważenia pojedynczej porcji, c) przeniesienia pojedynczej porcji i połączenie jej w jedną całość z porcjami wcześniej odważonymi; 14) błędy graniczne dopuszczalne wagi - określone wartości skrajne błędu; 15) klasa dokładności wag - klasę wag spełniających określone wymagania metrologiczne i których błędy są zawarte w wyznaczonych granicach. Rozdział 2 Wymagania metrologiczne w zakresie konstrukcji i wykonania wag § 2. Waga może być skonstruowana jako: 1) waga, w której odważone porcje towaru mają stałą, zaprogramowaną wartość masy, a wynik ważenia towaru masowego wyznaczany jest jako iloczyn masy porcji i liczby odważeń; 2) waga, w której zaprogramowane porcje towaru ważone są oddzielnie, a wynik ważenia towaru masowego wyznaczany jest jako suma mas odważonych porcji. § 3. 1. W skład wagi wchodzą w szczególności: 1) automatyczny podajnik lub zawór, doprowadzający towar masowy do zespołu wagowego; 2) zespół wagowy z nośnią ładunku, służący do odważania nastawionych porcji towaru; 3) urządzenie wskazujące sumowanie; 4) zespół sterujący pracą wagi w cyklu automatycznego odważania. 2. Nośnia ładunku może być skonstruowana jako zbiornik ładunkowy. 3. Waga może być wyposażona w szczególności w: 1) dodatkowe urządzenie wskazujące sumowanie; 2) urządzenie wskazujące częściowe sumowanie; 3) urządzenie drukujące wyniki sumowania; 4) urządzenia elektroniczne, realizujące określone funkcje, będące oddzielnymi zespołami wagi zwanej dalej wagą elektroniczną. 4. Dodatkowe urządzenia wchodzące w skład wagi nie powinny zakłócać prawidłowego jej działania. § 4. 1. Wagi, w których nie następuje automatyczne zerowanie po każdym cyklu automatycznego odważania, powinny być wyposażone w blokadę automatycznego działania, gdy zmiana wskazania zerowego osiągnie wartość: 1) 1 dt - dla wag z automatycznym urządzeniem zerującym; 2) 0,5 dt - dla wag z półautomatycznym lub nieautomatycznym urządzeniem zerującym. 2. Wagi, o których mowa w § 2 pkt 1: 1) powinny być wyposażone w regulator masy porcji równoważonej automatycznie z podziałką o zakresie nieprzekraczającym 2 % obciążenia maksymalnego i działką o wartości nieprzekraczającej 0,05 % obciążenia maksymalnego; 2) mogą być wyposażone w urządzenie do ważenia ostatniej porcji towaru, o masie mniejszej niż masa zaprogramowanej porcji. 3. Wagi, o których mowa w § 2 pkt 2, powinny mieć urządzenie wskazujące wynik ważenia każdej porcji. § 5. 1. Automatyczny podajnik lub zawór powinien zapewniać podawanie towaru masowego z wystarczającą i stałą wydajnością. 2. Jeżeli automatyczny podajnik lub zawór wyposażony jest w regulator wydajności, to powinien na nim być oznaczony kierunek zmian wydajności. § 6. 1. Zespół wagowy powinien: 1) osiągać położenie równowagi przy obciążeniu równym nastawionej wartości masy porcji w zakresie ważenia; 2) być wyposażony w urządzenie zerujące nieautomatyczne, półautomatyczne lub automatyczne, o zakresie regulacji nieprzekraczającym 4 % obciążenia maksymalnego, umożliwiające zerowanie wagi z błędem nieprzekraczającym ± 0,25 e. 2. Wartość działki legalizacyjnej zespołu wagowego nie powinna przekraczać wartości działki sumowania. § 7. 1. Konstrukcja zbiornika ładunkowego wagi powinna zapewniać całkowite jego opróżnienie po każdym odważeniu porcji; w przypadkach gdy jest to niemożliwe, działanie wagi powinno uniezależniać wynik ważenia porcji od pozostałości towaru w zbiorniku po jego opróżnieniu. 2. Zbiornik ładunkowy wagi powinien być przystosowany do obciążania wzorcami masy. § 8. 1. Urządzenie wskazujące sumowanie, urządzenie wskazujące częściowe sumowanie, dodatkowe urządzenie wskazujące sumowanie i urządzenie drukujące wyniki sumowania powinny: 1) umożliwiać łatwe i jednoznaczne odczytanie wyników ważenia; 2) mieć wykonane oznaczenie legalnej jednostki miary masy; 3) mieć wyrażoną wartość liczbową działki sumowania w postaci 1 x 10k; 2 x 10k lub 5 x 10k, gdzie k jest liczbą całkowitą dodatnią, ujemną lub zerem. 2. Wartość działki sumowania urządzenia wskazującego sumowanie, urządzenia wskazującego częściowe sumowanie i urządzenia drukującego wyniki sumowania powinna być jednakowa i zawarta w przedziale od 0,01 % do 0,2 % obciążenia maksymalnego. 3. Wartość działki sumowania dodatkowego urządzenia wskazującego sumowanie powinna być równa co najmniej dziesięciokrotnej wartości działki sumowania, oznaczonej na wadze. § 9. 1. Zespół sterujący pracą wagi w cyklu automatycznego odważania powinien sygnalizować lub przerywać automatyczne działanie wagi w przypadkach: 1) przekroczenia obciążenia maksymalnego o więcej niż 9 e; 2) spadku masy odważanej porcji poniżej obciążenia minimalnego, z wyłączeniem ostatniej porcji ważonego towaru. 2. Podczas automatycznego odważania regulacja wagi lub zmiana nastawienia masy porcji nie powinny być możliwe. § 10. Wagi, których zespół wagowy może być stosowany jako waga kontrolna do wyznaczania poprawnej masy porcji, powinny umożliwiać zatrzymywanie automatycznego odważania po napełnieniu zbiornika i po jego opróżnieniu. § 11. 1. Waga elektroniczna powinna być tak skonstruowana i wykonana, aby w przypadku wystąpienia zakłóceń: 1) nie wystąpiło odchylenie znaczące, rozumiane jako różnica między błędem wskazania wagi a jej błędem wskazania wyznaczonym w warunkach odniesienia, przekraczająca wartość działki sumowania, albo 2) po wystąpieniu odchyleń znaczących: a) podała sygnał ostrzegawczy, optyczny lub akustyczny, trwający do momentu podjęcia przez operatora działań lub zniknięcia odchylenia albo b) przestała działać; 3) była zabezpieczona przed utratą informacji o wartości zsumowanej. 2. Waga elektroniczna powinna mieć możliwość kontroli wyświetlacza, inicjowanej automatycznie przy włączaniu wagi, polegającej na wskazaniu wszystkich znaków urządzenia wskazującego sumowanie w czasie wystarczającym do wykonania obserwacji przez operatora. 3. Podczas nagrzewania wagi elektronicznej: 1) nie powinna ona wskazywać i przesyłać wyników ważenia; 2) jej automatyczne działanie powinno być wstrzymane. 4. Waga elektroniczna może być wyposażona w interfejs pozwalający na połączenie wagi z urządzeniem peryferyjnym, którego użycie nie powinno wpływać na właściwości metrologiczne wagi i na poprawność jej działania. § 12. Waga zasilana napięciem o częstotliwości sieciowej w przypadku braku zasilania powinna zachować dane w pamięci wagi przez co najmniej 24 godziny, przy czym przełączenie na zasilanie awaryjne nie powinno powodować odchylenia znaczącego. § 13. Waga zasilana z baterii po spadku napięcia poniżej danej wartości powinna nadal działać prawidłowo albo wyłączać się automatycznie. § 14. 1. Na wadze lub na urządzeniu wskazującym sumowanie powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny w szczególności: 1) nazwa lub znak producenta; 2) numer i znak fabryczny; 3) nadany znak zatwierdzenia typu; 4) rodzaj ważonego towaru masowego; 5) wartość działki legalizacyjnej zespołu wagowego, w postaci: "e = ..."; 6) obciążenie maksymalne, w postaci: "Max ..."; 7) obciążenie minimalne, w postaci: "Min ..."; 8) oznaczenie klasy dokładności; 9) wartość działki sumowania, w postaci: "dt = ..."; 10) minimalna masa sumowania, w postaci: "mmin = ..."; 11) wartość napięcia zasilającego; 12) wartość częstotliwości napięcia zasilającego. 2. Na wadze lub urządzeniu wskazującym sumowanie powinny być zamieszczone dodatkowo, jeżeli mają zastosowanie: 1) nazwa lub znak importera; 2) specjalny zakres temperatury pracy, w postaci: "... °C/... °C"; 3) ciśnienie zasilania pneumatycznego. Rozdział 3 Charakterystyki metrologiczne wag § 15. 1. Rozróżnia się dwie klasy dokładności wag: 0,2; 0,5. 2. Błędy graniczne dopuszczalne wag przy automatycznym ważeniu towaru masowego o masie sumowanej ms równej co najmniej minimalnej masie sumowanej, w zależności od klasy dokładności wynoszą: 1) podczas zatwierdzenia typu i legalizacji: a) ±0,1 % ms dla wag klasy dokładności 0,2, b) ±0,25 % ms dla wag klasy dokładności 0,5; 2) podczas użytkowania: a) ±0,2 % ms dla wag klasy dokładności 0,2, b) ±0,5 % ms dla wag klasy dokładności 0,5. 3. Błędy graniczne dopuszczalne wag, określone w ust. 2, zaokrągla się do całkowitej wartości działki sumowania. § 16. Minimalna masa sumowania mmin powinna być równa dla wag, o których mowa w: 1) § 2 pkt 1 - masie odważonej w pięciu cyklach ważenia przy dowolnym obciążeniu wagi; 2) § 2 pkt 2 - większej z następujących wartości: a) 1.000 dt dla wag klasy dokładności 0,2, b) 400 dt dla wag klasy dokładności 0,5, c) obciążenie minimalne. § 17. Różnica wskazań wyników ważenia urządzenia wskazującego sumowanie, urządzenia wskazującego częściowe sumowanie i urządzenia drukującego powinna: 1) być równa zeru - dla cyfrowych urządzeń wskazujących lub urządzeń drukujących; 2) nie przekraczać bezwzględnej wartości błędów granicznych dopuszczalnych - dla analogowych urządzeń wskazujących. § 18. 1. Błędy graniczne dopuszczalne wag: 1) w zakresie temperatury pracy od -10 °C do 40 °C, 2) w innym zakresie temperatury niż określony w pkt 1 oznaczonym na wadze, w przedziale nie mniejszym niż 30 °C, dla wag o zastosowaniach specjalnych, 3) przy zmianach napięcia w zakresie (-15÷10) % jego wartości nominalnej, dla wag zasilanych napięciem o częstotliwości sieciowej, 4) przy spadku napięcia poniżej jego wartości nominalnej o daną wartość, dla wag zasilanych napięciem stałym, 5) przy wilgotności względnej wynoszącej 85 % w temperaturze równej wartości górnej granicy zakresu temperatury pracy wagi, dla wag elektronicznych - określa tabela: Masa ładunku m wyrażona w działkach sumowania dtBłędy graniczne dopuszczalne wagi 0 ≤ m ≤ 500± 0,5 dt 500 < m ≤ 2.000± 1 dt 2.000 < m ≤ 10.000± 1,5 dt 2. W przypadku wskazania cyfrowego błąd wskazania wagi powinien być skorygowany o błąd zaokrąglenia, to znaczy różnicę między wskazaniem cyfrowym a wynikiem wskazanym przez wagę, gdyby wskazanie to było analogowe. § 19. Stabilność przedziału wskazań wagi elektronicznej powinna być taka, żeby wartość bezwzględna różnicy między błędami wskazania wagi dla obciążenia zbliżonego do obciążenia maksymalnego, dla dowolnego z dwóch pomiarów, nie przekraczała 50 % wartości bezwzględnej błędów granicznych dopuszczalnych określonych w § 18 ust. 1. Rozdział 4 Przepis końcowy § 20. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej: w z. J. Banach 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO Sygn. akt III SW 156/03 z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie ważności wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 12 października 2003 r. w województwie podlaskim w okręgu wyborczym nr 23 (Dz. U. Nr 232, poz. 2318) Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych: Przewodniczący: Prezes Sądu Najwyższego Walerian Sanetra, Sędziowie Sądu Najwyższego: Krystyna Bednarczyk, Teresa Flemming-Kulesza, Katarzyna Gonera, Beata Gudowska, Zbigniew Hajn, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Zbigniew Myszka, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Herbert Szurgacz, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel, protokolant: Eliza Maniewska z udziałem zastępcy Prokuratora Generalnego Ryszarda Stefańskiego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Ferdynanda Rymarza, po rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu jawnym w dniu 11 grudnia 2003 r., biorąc pod uwagę, iż: 1. podstawą prawną przeprowadzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej jest art. 215 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, ze zm.), 2. ze sprawozdania Państwowej Komisji Wyborczej przesłanego do Sądu Najwyższego w dniu 28 października 2003 r. wynika, iż nie są jej znane fakty mogące być podstawą kwestionowania ważności wyborów, 3. do Sądu Najwyższego nie wpłynął żaden protest przeciwko ważności wyborów, 4. Prokurator Generalny wniósł o podjęcie uchwały stwierdzającej ważność wyborów, 5. Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej wniósł o podjęcie uchwały stwierdzającej ważność wyborów, na podstawie art. 101 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 82 w związku z art. 215 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, ze zm.) stwierdza ważność wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w województwie podlaskim w okręgu wyborczym nr 23, których wynik został podany w obwieszczeniu Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 13 października 2003 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 12 października 2003 r. (Dz. U. Nr 179, poz. 1757). Przewodniczący: Walerian Sanetra, Sędziowie Sądu Najwyższego: Krystyna Bednarczyk, Teresa Flemming-Kulesza, Katarzyna Gonera, Beata Gudowska, Zbigniew Hajn, Józef Iwulski, Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Andrzej Kijowski, Roman Kuczyński, Jerzy Kuźniar, Jerzy Kwaśniewski, Zbigniew Myszka, Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Herbert Szurgacz, Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232, poz. 2319) Na podstawie art. 12a i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Przy Ministrze Sprawiedliwości tworzy się Komisję Kodyfikacyjną Prawa Karnego, zwaną dalej "Komisją". 2. Kadencja Komisji trwa cztery lata. § 2. W skład Komisji wchodzą: 1) przewodniczący Komisji; 2) zastępca przewodniczącego Komisji; 3) członkowie Komisji w liczbie od 8 do 12 osób; 4) sekretarz Komisji. § 3. 1. Przewodniczącego Komisji powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Sprawiedliwości. 2. Zastępcę przewodniczącego Komisji oraz członków Komisji powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Sprawiedliwości zgłoszony w porozumieniu z przewodniczącym Komisji. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, są powoływane spośród wybitnych przedstawicieli nauki i praktyki prawa karnego. 4. Sekretarza Komisji powołuje Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z przewodniczącym Komisji, spośród sędziów lub prokuratorów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości. § 4. 1. Prezes Rady Ministrów może odwołać przed upływem kadencji Komisji jej przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego lub członka z powodu: 1) złożenia rezygnacji; 2) nieuczestniczenia w pracach Komisji. 2. Odwołanie z powodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, następuje na wniosek Ministra Sprawiedliwości. 3. Minister Sprawiedliwości może odwołać przed upływem kadencji Komisji jej sekretarza, po zasięgnięciu opinii albo na wniosek przewodniczącego Komisji. § 5. 1. W razie odwołania przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego, członka lub sekretarza Komisji, dokonuje się w to miejsce powołania uzupełniającego; przepisy § 3 stosuje się. 2. W razie powołania uzupełniającego, kadencja tak powołanego przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego, członka lub sekretarza Komisji upływa wraz z kadencją całej Komisji. § 6. 1. Do zadań Komisji należy: 1) przygotowywanie założeń i ogólnych kierunków zmian w prawie karnym materialnym, procesowym i wykonawczym, w prawie karnym skarbowym oraz w prawie o wykroczeniach, na podstawie bieżącej analizy orzecznictwa i piśmiennictwa w zakresie stosowania przepisów Kodeksu karnego, Kodeksu postępowania karnego, Kodeksu karnego wykonawczego, Kodeksu karnego skarbowego, Kodeksu wykroczeń, Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary; 2) opracowywanie projektów aktów normatywnych, w tym niezbędnych aktów wykonawczych, o podstawowym znaczeniu dla systemu prawa karnego materialnego, procesowego i wykonawczego, prawa karnego skarbowego oraz prawa o wykroczeniach, z uwzględnieniem zadań wynikających z potrzeb harmonizacji prawa polskiego z prawem Unii Europejskiej. 2. Komisja ocenia przedstawione przez Ministra Sprawiedliwości projekty aktów prawnych, opracowane przez inne uprawnione podmioty, zawierające przepisy prawne z zakresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w szczególności w aspekcie ich zgodności z podstawowymi kierunkami dokonywanych zmian w systemie prawa. 3. Komisja sporządza opinie w przedstawionych przez Ministra Sprawiedliwości kwestiach prawnych budzących wątpliwości, w zakresie, o którym mowa w ust. 1 lub 2. § 7. 1. Komisja wykonuje swoje zadania na posiedzeniach plenarnych lub na posiedzeniach zespołów problemowych. 2. Posiedzenia plenarne Komisji odbywają się nie rzadziej niż raz w miesiącu. 3. Obsługę organizacyjno-biurową Komisji zapewnia sekretariat Komisji. § 8. 1. Zespoły problemowe powołuje przewodniczący Komisji. 2. Zespoły problemowe powołuje się na stałe lub na czas oznaczony albo do wykonania określonego zadania. 3. Przewodniczący Komisji ustala skład zespołu problemowego spośród członków Komisji oraz powołuje przewodniczącego zespołu problemowego. 4. Funkcję przewodniczącego zespołu problemowego może pełnić przewodniczący Komisji, zastępca przewodniczącego Komisji lub członek Komisji. § 9. Przewodniczący Komisji: 1) sprawuje ogólne kierownictwo nad pracami Komisji; 2) przydziela zadania członkom Komisji oraz zespołom problemowym, w szczególności w zakresie opracowania projektów założeń aktów normatywnych oraz projektów aktów normatywnych; 3) może zapraszać do udziału w pracach albo na posiedzenia Komisji lub zespołów problemowych przedstawicieli nauki lub praktyki prawniczej spoza składu Komisji, posiadających wiedzę przydatną do rozstrzygnięcia poszczególnych zagadnień prawnych; 4) zleca opracowanie stosownych opinii członkom Komisji lub innym przedstawicielom nauki i praktyki prawniczej albo osobom posiadającym wiadomości specjalistyczne w innych dziedzinach wiedzy; 5) kieruje na posiedzenia plenarne Komisji projekty aktów normatywnych i opinie przyjęte przez zespoły problemowe; 6) przedstawia Ministrowi Sprawiedliwości projekty aktów normatywnych i opinie rozpatrzone i przyjęte przez Komisję na posiedzeniach plenarnych; 7) zwraca się do Ministra Sprawiedliwości o skierowanie przyjętych przez Komisję projektów do konsultacji społecznych. § 10. Zastępca przewodniczącego Komisji: 1) zastępuje przewodniczącego Komisji w razie jego nieobecności; 2) wykonuje czynności powierzone mu przez przewodniczącego Komisji. § 11. Przewodniczący zespołu problemowego: 1) kieruje pracami zespołu problemowego; 2) wykonuje czynności powierzone mu przez przewodniczącego Komisji. § 12. Sekretarz Komisji: 1) organizuje pracę Komisji; 2) podejmuje decyzje finansowe w zakresie prac Komisji; 3) kieruje sekretariatem Komisji; 4) koordynuje współpracę Komisji z Ministrem Sprawiedliwości. § 13. 1. Minister Sprawiedliwości informuje przewodniczącego Komisji o przebiegu prac Rady Ministrów, Sejmu i Senatu nad projektami przygotowanych przez Komisję założeń i ogólnych kierunków zmian, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 1, oraz przyjętych przez nią projektach aktów normatywnych. 2. Na podstawie upoważnienia udzielonego przez Ministra Sprawiedliwości, osoby wymienione w § 2 biorą udział w dalszych pracach legislacyjnych nad projektami, o których mowa w ust. 1. § 14. 1. Wydatki związane z działalnością Komisji, w tym wynagrodzenie dla osób, o których mowa w § 2 pkt 1-3, oraz innych biorących udział w jej pracach, są pokrywane z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Sprawiedliwości. 2. Na finansowanie prac Komisji mogą być kierowane także środki pochodzące z pomocy zagranicznej, przyznane Ministrowi Sprawiedliwości, na podstawie odrębnych przepisów. 3. W sprawach wynagrodzenia osób, o których mowa w § 2 pkt 1-3, oraz innych biorących udział w pracach Komisji stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 1)). § 15. Obsadę kadrową sekretariatu Komisji, odpowiednie pomieszczenia oraz obsługę techniczną Komisji zapewnia Ministerstwo Sprawiedliwości. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 232, poz. 2320) Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz. U. Nr 13, poz. 60, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U. Nr 99, poz. 909 i Nr 204, poz. 1981) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w ust. 6 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) dokonania zapłaty kwot należnych za dostarczone buraki cukrowe ze zbiorów 2003 r. w terminie 14 dni od dnia postawienia kredytu przez bank do dyspozycji kredytobiorcy."; 2) w § 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Nie podlegają zwrotowi dopłaty udzielone do dnia 30 września do kredytu bankowego, zaciągniętego na skup buraków cukrowych i przechowywanie wytworzonego z nich cukru, jeżeli spłaty tego kredytu nie dokonano w terminie, o którym mowa w ust. 3.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. Nr 83, poz. 418, z 1996 r. Nr 152, poz. 719, z 1997 r. Nr 80, poz. 504, Nr 107, poz. 690, Nr 121, poz. 770 i Nr 158, poz. 1044, z 1999 r. Nr 27, poz. 243, Nr 63, poz. 702 i Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 72, poz. 744 i 746 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 962 i Nr 188, poz. 1839. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu pokrywania kosztów związanych z utworzeniem i działalnością studiów wojskowych w wyższych szkołach morskich (Dz. U. Nr 232, poz. 2321) Na podstawie art. 95 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) szkole - należy przez to rozumieć Akademię Morską w Gdyni oraz Wyższą Szkołę Morską w Szczecinie; 2) studium wojskowym - należy przez to rozumieć ogólnouczelnianą jednostkę organizacyjną szkoły powołaną do organizowania i realizacji zajęć wojskowych ze studentami studiów dziennych. § 2. 1. Wydatki dotyczące poniesionych przez szkołę kosztów związanych z utworzeniem i działalnością studium wojskowego pokrywa minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w ramach określonego limitu wydatków na dany rok budżetowy. 2. Podstawą uruchamiania środków budżetowych będzie opracowany przez wyższe szkoły morskie plan finansowy wydatków, o których mowa w ust. 1. 3. Środki budżetowe będą przekazywane w oparciu o przedłożony przez szkoły harmonogram. 4. Koszty, o których mowa w ust. 1, obejmują koszty bezpośrednio związane z realizacją zajęć wojskowych w studium wojskowym. 5. Koszty, o których mowa w ust. 1, składają się z: 1) kosztów związanych z uposażeniem i innymi należnościami pieniężnymi przysługującymi żołnierzom zawodowym pełniącym służbę na stanowiskach w studium wojskowym, określonych w § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie służby wojskowej oraz uposażenia żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w jednostkach organizacyjnych poza resortem obrony narodowej (Dz. U. Nr 130, poz. 846, z 1998 r. Nr 127, poz. 841, z 1999 r. Nr 110, poz. 1258 oraz z 2001 r. Nr 50, poz. 515); 2) kosztów osobowych, w skład których wchodzą wynagrodzenia wraz z pochodnymi oraz inne należności pieniężne pracowników cywilnych zatrudnionych w studium wojskowym; 3) pozostałych kosztów obejmujących: a) przedmioty i materiały administracyjno-biurowe, b) usługi telekomunikacyjne i pocztowe, c) zakup pomocy naukowych, dydaktycznych i książek, d) zakup materiałów i wyposażenia, e) konserwację i naprawę sprzętu administracyjno-biurowego, f) podróże służbowe i przejazdy miejscowe, g) usługi transportowe, h) zużycie energii elektrycznej, gazowej i cieplnej oraz wody, i) usługi komunalne. 6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wydatków poniesionych przez szkołę na remonty obiektów szkoły wykorzystywanych przez studium wojskowe. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326, Nr 179, poz. 1750, Nr 210, poz. 2036 i Nr 223, poz. 2217. 2) Rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu pokrywania kosztów związanych z utworzeniem i działalnością studiów wojskowych w wyższych szkołach morskich (Dz. U. Nr 188, poz. 1841), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 232, poz. 2322) Na podstawie art. 33 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 i Nr 80, poz. 717) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 2322) WYKAZ ORGANÓW PODLEGŁYCH LUB NADZOROWANYCH PRZEZ MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) Główny Geodeta Kraju, 2) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, 3) Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, 4) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego, 5) Główny Inspektor Transportu Drogowego, 6) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, 7) Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie nadania statutu Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 232, poz. 2323) Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 93, poz. 820 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1849) zarządza się, co następuje: § 1. Polskiej Konfederacji Sportu nadaje się statut, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 2) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: w z. H. Kuzińska Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 2323) STATUT POLSKIEJ KONFEDERACJI SPORTU § 1. Szczegółowy zakres działania Polskiej Konfederacji Sportu, zwanej dalej "Konfederacją", obejmuje: 1) opracowywanie strategii i założeń do programu szkolenia zawodników kadry narodowej i olimpijskiej, w tym kadry olimpijskiej w kategorii młodzieżowej od osiemnastu do dwudziestu trzech lat i juniorów w ramach programów szkolenia młodzieży uprawiającej sport wyczynowo; 2) zatwierdzanie planów przygotowań zawodników, o których mowa w pkt 1, do udziału w letnich i zimowych igrzyskach olimpijskich, w mistrzostwach świata i Europy oraz w imprezach międzynarodowych o podobnej randze, opracowanych przez polskie związki sportowe oraz stowarzyszenia i związki stowarzyszeń o zasięgu ogólnokrajowym działające w zakresie sportu wyczynowego; 3) dofinansowywanie zgrupowań krajowych i zagranicznych, imprez krajowych, zagranicznych i mistrzowskich, badań diagnostycznych, wyposażenia w sprzęt sportowy i specjalistyczny, zakupu produktów leczniczych i suplementów diety, zatrudnienia trenerów, lekarzy i masażystów niezbędnych do przygotowania zawodników, o których mowa w pkt 1, oraz udziału w mistrzostwach świata i Europy oraz w imprezach międzynarodowych o podobnej randze zawodników kadry narodowej; 4) finansowanie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej i olimpijskiej; 5) opracowywanie i dofinansowywanie programu szkolenia młodzieży uzdolnionej sportowo uprawiającej sport wyczynowo; 6) dokonywanie analizy i oceny realizacji programów wymienionych w pkt 1 i 5 oraz rozliczanie środków finansowych wydatkowanych na zadania, o których mowa w pkt 3-5; 7) gromadzenie informacji o liczbie, stanie technicznym i rozmieszczeniu w kraju obiektów o szczególnym znaczeniu dla poszczególnych dyscyplin lub dziedzin sportu oraz dokonywanie analizy tych informacji; 8) przyjmowanie i rozpatrywanie propozycji ujęcia w programie modernizacji, remontów i inwestycji obiektów o szczególnym znaczeniu dla sportu, składanych w szczególności przez polskie związki sportowe, akademie wychowania fizycznego, kluby sportowe, jednostki samorządu terytorialnego; 9) opracowywanie rocznych i wieloletnich programów rozwoju bazy o szczególnym znaczeniu dla sportu oraz przekazywanie ich ministrowi właściwemu do spraw kultury fizycznej i sportu; 10) gromadzenie informacji o jednostkach organizacyjnych innych niż szkoły wyższe, prowadzących kursy specjalistyczne dla trenerów, instruktorów dyscypliny sportu i menedżerów sportu, o programach kursów i wykładowcach oraz dokonywanie analizy i oceny programów kursów; 11) zatwierdzanie programów kursów specjalistycznych dla trenerów, instruktorów dyscypliny sportu i menedżerów sportu prowadzonych przez jednostki organizacyjne niebędące szkołami wyższymi i zakładami kształcenia nauczycieli oraz składu kadry wykładowców; 12) inicjowanie i dofinansowywanie badań na rzecz sportu wyczynowego; 13) gromadzenie informacji o statutach, regulaminach sportowych, składzie władz oraz liczbie członków polskich związków sportowych; 14) gromadzenie informacji o organizacji lig zawodowych i uczestniczących w nich klubach; 15) gromadzenie informacji o statutach, regulaminach sportowych i składzie władz sportowych spółek akcyjnych; 16) wykonywanie innych zadań związanych z funkcjonowaniem, rozwojem i promocją sportu wyczynowego. § 2. W skład Konfederacji wchodzą następujące komórki organizacyjne i samodzielne stanowiska pracy: 1) Biuro Prezesa; 2) Biuro Organizacji i Rozwoju Sportu; 3) Biuro Sportu Wyczynowego; 4) Biuro Marketingu Sportowego; 5) Biuro Ekonomiczno-Administracyjne; 6) Pełnomocnik do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych; 7) Audytor Wewnętrzny. § 3. 1. Rada Konfederacji, zwana dalej "Radą", obraduje na posiedzeniach. 2. Rada spośród swoich członków dokonuje wyboru przewodniczącego i zastępców przewodniczącego bezwzględną większością głosów przy obecności co najmniej 18 członków Rady, w głosowaniu tajnym. 3. Odwołanie przewodniczącego i zastępców przewodniczącego następuje w trybie określonym w ust. 2. § 4. 1. Zadaniem przewodniczącego jest organizowanie i kierowanie pracami Rady, w szczególności ustalanie tematyki i terminów posiedzeń, zawiadamianie o terminach posiedzeń, przewodniczenie obradom, a także reprezentowanie Rady wobec Prezesa Konfederacji. 2. W przypadku nieobecności przewodniczącego, zastępuje go wyznaczony zastępca. § 5. 1. Zwyczajne posiedzenia Rady zwołuje przewodniczący nie rzadziej niż raz na kwartał. 2. Nadzwyczajne posiedzenia Rady zwołuje przewodniczący na wniosek co najmniej 10 członków Rady lub Prezesa Konfederacji. 3. Zawiadomienie o terminie i miejscu posiedzenia Rady powinno być doręczone członkom Rady wraz z porządkiem obrad i materiałami dotyczącymi tematyki posiedzenia, nie później niż na 14 dni przed terminem posiedzenia. 4. W posiedzeniach Rady mogą uczestniczyć osoby zaproszone przez przewodniczącego, które mogą brać udział w dyskusji i składać wnioski bez prawa udziału w głosowaniu. § 6. 1. Rada podejmuje decyzje w formie uchwał. 2. Uchwały Rady zapadają zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej 18 członków Rady; w przypadku równej liczby głosów decyduje głos osoby przewodniczącej obradom. 3. W sprawach nieobjętych porządkiem obrad uchwały mogą być podejmowane tylko wówczas, gdy żaden z obecnych członków Rady nie zgłosi sprzeciwu. 4. Rada podejmuje uchwały w głosowaniu jawnym, jeżeli statut nie stanowi inaczej. 5. Uchwały dotyczące opinii o kandydatach na stanowisko prezesa lub wiceprezesów Konfederacji zapadają w głosowaniu tajnym, chyba że na wniosek członka Rady Rada zarządzi głosowanie jawne. § 7. Z posiedzenia Rady sporządza się protokół, który podpisuje osoba przewodnicząca obradom i protokolant. § 8. 1. Rada może powoływać ze swego grona Prezydium Rady w składzie do 9 osób i powierzyć mu przygotowywanie dla Rady stanowisk, opinii i wniosków w zakresie zadań należących do Konfederacji. 2. Prezydium Rady zbiera się w miarę potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu. 3. Obradami Prezydium Rady kieruje przewodniczący Rady lub wskazany przez niego zastępca. § 9. 1. Rada może powoływać ze swojego grona stałe lub doraźne zespoły problemowe w celu opracowywania projektów stanowisk lub opinii Rady, o których mowa w § 8 ust. 1. 2. Pracą zespołu kieruje przewodniczący zespołu, powołany przez Radę. 3. Przewodniczący zespołu może powołać do składu zespołu specjalistów niebędących członkami Rady. § 10. Biuro Prezesa zapewnia administracyjno-biurową obsługę Rady. § 11. 1. Konfederacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach niezbędnych do realizacji jej zadań. 2. Zakres działalności gospodarczej Konfederacji może obejmować: 1) działalność wydawniczą; 2) organizowanie imprez sportowych i rekreacyjnych; 3) organizowanie szkolenia i doskonalenia kadr kultury fizycznej; 4) organizowanie konferencji, zjazdów i kongresów; 5) działalność konsultacyjną. 3. Działalność gospodarcza może być prowadzona jedynie z wykorzystaniem posiadanej bazy materialnej i nie może powodować pogorszenia warunków realizacji zadań Konfederacji. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 stycznia 2003 r. w sprawie nadania statutu Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 14, poz.141), które utraciło moc z dniem 31 grudnia 2003 r., na podstawie art. 2 ustawy z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o Polskiej Konfederacji Sportu (Dz. U. Nr 189, poz. 1849). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu przyznawania dodatku kontrolerskiego pracownikom podległym ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 2324) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dodatek kontrolerski przyznaje się pracownikom urzędów skarbowych wykonującym, jako podstawowe zadanie o charakterze ciągłym, kontrolę podatkową poza siedzibą urzędu skarbowego. 2. Dodatek kontrolerski przyznaje się również pracownikom wykonującym kontrolę podatkową poza siedzibą urzędu skarbowego za czynności przygotowawcze oraz opracowanie dokumentacji przeprowadzonej kontroli. 3. Dodatek kontrolerski może być przyznany kierownikowi komórki kontroli podatkowej, jeżeli wykonuje osobiście kontrolę podatkową oraz czynności przygotowawcze i opracowanie dokumentacji, o których mowa w ust. 2, w wymiarze co najmniej 20 % czasu pracy w kwartale. 4. Dodatek kontrolerski może być przyznany również pracownikom, dla których kontrola podatkowa nie stanowi podstawowego zadania o charakterze ciągłym, jeżeli na zlecenie naczelnika urzędu skarbowego wykonują kontrolę podatkową oraz czynności przygotowawcze i opracowanie dokumentacji, o których mowa w ust. 2, w danym miesiącu, w wymiarze co najmniej 25 % czasu pracy. § 2. 1. Stawki dodatku kontrolerskiego ustala się w wysokości: 1) 10 %, 2) 15 %, 3) 20 %, 4) 25 %, 5) 30 %, 6) 35 %, 7) 40 %, 8) 45 %, 9) 50 % - zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego pracownika, zaokrąglając do pełnych złotych. 2. Przy przyznaniu stawki dodatku kontrolerskiego należy brać pod uwagę: 1) rodzaj, stopień złożoności i uciążliwości wykonywanej pracy; 2) wyniki i osiągnięcia w pracy kontrolerskiej; 3) kwalifikacje pracownika; 4) stanowisko zajmowane przez pracownika. 3. Pracownikom, o których mowa w § 1 ust. 1, przyznaje się stawkę dodatku kontrolerskiego na okres roku kalendarzowego. 4. Stawka dodatku kontrolerskiego może być podwyższona w ciągu roku. 5. Stawkę dodatku kontrolerskiego dla pracowników, o których mowa w § 1 ust. 3 i 4, ustala się, uwzględniając liczbę dni roboczych odpowiednio w miesiącu lub kwartale i liczbę dni przeznaczonych na kontrolę podatkową. § 3. Pracownikom, o których mowa w § 1 ust. 3 i 4, dodatek kontrolerski wypłacany jest w miesiącu następnym po przedstawieniu rozliczenia czasu kontroli. § 4. Dodatek kontrolerski przyznaje naczelnik urzędu skarbowego. § 5. 1. Pracownik traci uprawnienia do dodatku kontrolerskiego, jeżeli przestanie spełniać warunki, o których mowa w § 1 ust. 1. 2. Pracownikowi może być obniżona stawka dodatku kontrolerskiego w przypadku: 1) ukarania karą dyscyplinarną; 2) nieobecności w pracy przekraczającej 3 miesiące; 3) osiągania niezadowalających wyników w pracy kontrolerskiej. 3. Utrata uprawnienia lub obniżenie stawki dodatku kontrolerskiego następuje po upływie miesiąca, w którym nastąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem nr 73 Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie przyznania dodatku kontrolerskiego pracownikom podległym Ministrowi Finansów (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 24, poz. 125 oraz z 1999 r. Nr 7, poz. 29), które traci moc z dniem 31 grudnia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 232, poz. 2325) Na podstawie art. 17 § 2, art. 18 § 2, art. 22 § 6, art. 48 § 4, art. 67 § 3 i art. 75 § 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2069 oraz z 2003 r. Nr 152, poz. 1487) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 5 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów (przychodów) z działalności gospodarczej uzyskiwanych przez będących nierezydentami podatników tego podatku, właściwi miejscowo są ustaleni według miejsca prowadzenia tej działalności, następujący naczelnicy urzędów skarbowych:"; 2) po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu: "§ 5a. 1. W sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów z działalności gospodarczej uzyskiwanych przez będących nierezydentami podatników tego podatku, właściwi miejscowo są ustaleni według miejsca prowadzenia tej działalności, następujący naczelnicy urzędów skarbowych: 1) w województwie dolnośląskim - Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu; 2) w województwie kujawsko-pomorskim - Naczelnik Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy; 3) w województwie lubelskim - Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie; 4) w województwie lubuskim - Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze; 5) w województwie łódzkim - Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi; 6) w województwie małopolskim - Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie; 7) w województwie mazowieckim - Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie; 8) w województwie opolskim - Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu; 9) w województwie podkarpackim - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie; 10) w województwie podlaskim - Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku; 11) w województwie pomorskim - Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku; 12) w województwie śląskim - Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu; 13) w województwie świętokrzyskim - Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach; 14) w województwie warmińsko-mazurskim - Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie; 15) w województwie wielkopolskim - Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu; 16) w województwie zachodniopomorskim - Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie. 2. W przypadku uzyskiwania przez podatników, o których mowa w ust. 1, dochodów: 1) z tytułu wywozu ładunków i pasażerów, przyjętych do przewozu w polskich portach morskich - właściwy miejscowo jest naczelnik urzędu skarbowego wymieniony w ust. 1, ustalony według adresu siedziby Agencji Morskiej; 2) innych niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 - właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych wymienieni w ust. 1, ustaleni ze względu na miejsce uzyskania przychodu, albo jeżeli pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika, ze względu na adres jego siedziby lub miejsca zamieszkania, jeżeli płatnik jest osobą fizyczną. 3. Jeżeli podatnik, o którym mowa w ust. 1, prowadzi działalność na terenie więcej niż jednego województwa lub prowadzi więcej niż jeden z rodzajów działalności wymienionych w ust. 1 i 2 - właściwy miejscowo jest Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie."; 3) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. 1. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta ustala się, z zastrzeżeniem ust. 2, według: 1) miejsca zamieszkania płatnika lub inkasenta, jeżeli płatnik lub inkasent jest osobą fizyczną; 2) adresu siedziby płatnika lub inkasenta, jeżeli płatnik lub inkasent nie jest osobą fizyczną; 3) miejsca prowadzenia działalności przez płatnika lub inkasenta, jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób wskazany w pkt 2. 2. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach odpowiedzialności podatkowej notariuszy będących płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn ustala się według adresu siedziby kancelarii notarialnej.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 170, poz. 1660 i Nr 228, poz. 2255 i 2256). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej komorników sądowych (Dz. U. Nr 232, poz. 2326) Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej komorników sądowych za szkody, które mogą zostać wyrządzone w związku z ich działalnością egzekucyjną, zwanego dalej "ubezpieczeniem OC", termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia. § 2. 1. Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna komorników sądowych za szkody wyrządzone w następstwie działania lub zaniechania ubezpieczonego, w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej, w związku z ich działalnością egzekucyjną. 2. W przypadku gdy komornik zatrudnia pracowników, ubezpieczeniem OC jest objęta również odpowiedzialność cywilna komornika za szkody, które mogą zostać wyrządzone działaniem jego pracowników w związku z postępowaniem egzekucyjnym. 3. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód: 1) polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie mienia, wyrządzonych przez ubezpieczonego małżonkowi, wstępnemu, zstępnemu, rodzeństwu, a także powinowatemu w tej samej linii lub stopniu, osobie pozostającej w stosunku przysposobienia oraz jej małżonkowi, jak również osobie, z którą ubezpieczony pozostaje we wspólnym pożyciu, albo pracownikowi, o którym mowa w ust. 2; 2) wyrządzonych przez ubezpieczonego po odwołaniu komornika, chyba że szkoda jest następstwem wykonywania działalności egzekucyjnej przed odwołaniem; 3) powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru. 4. Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa w ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 3, bez możliwości umownego ograniczenia przez zakład ubezpieczeń wypłaty odszkodowań. § 3. 1. Obowiązek ubezpieczenia OC powstaje najpóźniej w dniu, w którym komornik uzyskał prawo wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. 2. W odniesieniu do zastępcy komornika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji, obowiązek ubezpieczenia OC powstaje najpóźniej w dniu zawiadomienia o wyznaczeniu zastępcy komornika przez prezesa sądu apelacyjnego. § 4. 1. Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte umową ubezpieczenia OC, wynosi równowartość w złotych 100.000 euro. 2. Kwota, o której mowa w ust. 1, ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta. § 5. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do umów ubezpieczenia OC zawartych od dnia 1 stycznia 2004 r. 2. Jeżeli umowa ubezpieczenia OC została zawarta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia OC zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta ta umowa. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Cieślak 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 48, poz. 554, z 2001 r. Nr 98, poz. 1069 i 1070 i Nr 130, poz. 1452 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 361 i Nr 124, poz. 1152). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu podziału kosztów operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe 2) (Dz. U. Nr 232, poz. 2327) Na podstawie art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe dokonuje podziału kosztów w sposób umożliwiający wyliczenie kosztów jednostkowych usług lub zbiorczo dla grup usług, o których mowa w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe, zwanej dalej "ustawą". § 2. 1. Podziału kosztów na poszczególne usługi pocztowe lub grupy usług pocztowych dokonuje się w następujący sposób: 1) koszty związane wyłącznie z jedną usługą lub grupą usług przyporządkowuje się bezpośrednio do tej usługi lub grupy usług na podstawie dowodów księgowych; 2) koszty związane bezpośrednio z kilkoma usługami przyporządkowuje się do każdej z usług lub grupy usług na podstawie analizy wartości czynników powodujących powstanie kosztów w ramach określonej usługi lub grupy usług; 3) w przypadku gdy przyporządkowanie w sposób bezpośredni nie jest możliwe, koszty związane z kilkoma usługami przyporządkowuje się do każdej z usług lub grupy usług, na podstawie ich związku z określoną grupą kosztów bezpośrednio związanych z tą usługą lub grupą usług; 4) w przypadku gdy przyporządkowanie w sposób bezpośredni lub pośredni nie jest możliwe, pozostałe koszty przyporządkowuje się do każdej z usług lub grupy usług na podstawie ogólnego wskaźnika, obliczonego jako stosunek kosztów przyporządkowanych bezpośrednio i pośrednio do danej usługi lub grupy usług do łącznych kosztów przyporządkowanych do wszystkich usług i grup usług. 2. Koszty, o których mowa w ust. 1, obejmują uzasadnione: 1) koszty wytworzenia, 2) koszty sprzedaży, 3) koszty ogólnego zarządu, 4) koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania określonej usługi pocztowej lub grupy usług pocztowych i związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tytułu tych różnic kursowych - ponoszone przy uwzględnieniu obowiązków wynikających z art. 46 ustawy. 3. Wartości czynników, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są ustalane na podstawie danych z ksiąg rachunkowych, dokumentów i zbiorów danych operatora, w tym także danych statystycznych pochodzących z badań wyrywkowych oraz algorytmów opartych na tych danych. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów w z. E. Mucha 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje transpozycji dyrektywy 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty i poprawy jakości usług (Dz. Urz. WE L 015, 21.01.1998) zmienionej dyrektywą 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w zakresie dalszego otwarcia na konkurencję wspólnotowych usług pocztowych (Dz. Urz. WE L 176, 05.07.2002). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 232, poz. 2328) Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie (Dz. U. Nr 241, poz. 2082) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) po pozycji 104 w kolumnie "Wyszczególnienie" dodaje się wyrazy: "Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane:", a pozycja 105 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 1051211 10 00 0Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane: - Korzenie lukrecji b) po pozycji 105 dodaje się pozycje 105a-105d w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 105a1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia 105b1211 30 00 0- Liście krzewu kokainowego 105c1211 40 00 0- Słoma makowa 105d*1211 90- Pozostałe9 c) w objaśnieniach do podpozycji oznaczonych symbolem * umieszczonym w kolumnie Kod PCN dodaje się objaśnienie nr 9 w brzmieniu: "9 dotyczy tylko fasoli tonkińskiej, lebiodki pospolitej (Origanum vulgare) (gałązek, łodyżek i liści) oraz szałwi (Salvia officinalis) (liści i kwiatów)"; 2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) pozycja 37 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 37*1211 90 97 0- - Pozostałe28 b) pozycje 50 i 51 otrzymują brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 50ex 1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie - z wyłączeniem PCN 1512 11 10 0, 1512 19 10 0, 1512 19 90 8, 1512 19 90 9, 1512 21 10 0 i 1512 29 10 0 51ex 1513Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie - z wyłączeniem PCN 1513 11 10 0, 1513 19 30 0, 1513 21 10 0 i 1513 29 30 0 c) po pozycji 72 dodaje się pozycję 72a w brzmieniu: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 72a1901 90 99 9- - - - Pozostałe d) pozycja 155 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 155*2901 10 00 0- Nasycone29 e) pozycja 184 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 184*2914 70 00 0- Fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne30 f) pozycja 218 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 218ex 2930Organiczne związku siarki - z wyłączeniem PCN 2930 10 00 0, 2930 30 00 0, 2930 90 13 0 i 2930 90 16 0 g) pozycja 264 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 264*3913 90 00 0- Pozostałe31 h) w objaśnieniach do podpozycji oznaczonych symbolem * umieszczonym w kolumnie Kod PCN dodaje się objaśnienia nr 28-31 w brzmieniu: "28 nie dot. lebiodki pospolitej (Origanum vulgare) (gałązek, łodyżek i liści) oraz szałwi (Salvia officinalis) (liści i kwiatów) 29 dot. tylko węglowodorów alifatycznych do innych celów niż do stosowania jako paliwo napędowe lub do ogrzewania 30 nie dot. 4-tert-Butylo-2,6-dimetylo-3,5-dinitroacetofenonu (piżma ketonowego) 31 nie dot. pochodnych chemicznych kauczuku naturalnego, amylopektyny i amylozy"; 3) uchyla się załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) w załączniku nr 4 do rozporządzenia: a) pozycja 13 otrzymuje brzmienie: PozycjaKod PCNWyszczególnienie 131513 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi b) uchyla się pozycję 14. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302, Nr 199, poz. 1934 i Nr 229, poz. 2271). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zamówień na realizację ze środków funduszu wypadkowego świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych (Dz. U. Nr 232, poz. 2329) Na podstawie art. 23a ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz. 2217) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej "Zakładem", zamówień na realizację świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych, na które ubezpieczony został skierowany przez lekarza orzecznika na wniosek lekarza prowadzącego, nierefundowanych na podstawie odrębnych przepisów, zwanych dalej "świadczeniami". § 2. 1. Zakład udziela zamówienia na realizację świadczeń placówkom medycznym wybranym w drodze konkursu ofert. 2. Zakład przeprowadza konkurs ofert, uwzględniając zasadę równego traktowania placówek medycznych ubiegających się o zamówienie, w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji. § 3. 1. Zakład publikuje ogłoszenie o konkursie ofert na realizację świadczeń w dwóch dziennikach o zasięgu krajowym oraz zamieszcza je na stronie internetowej Zakładu. 2. Zakład może dodatkowo podać do publicznej wiadomości ogłoszenie o konkursie ofert w inny sposób, w szczególności przez publikację w lokalnym dzienniku prasowym. § 4. Ustalając termin podania do publicznej wiadomości ogłoszenia o konkursie ofert, Zakład uwzględnia przewidywane potrzeby udzielania świadczeń oraz upływ terminu ważności umów zawartych z placówkami medycznymi na ich realizację. § 5. 1. Ogłoszenie o konkursie ofert zawiera: 1) nazwę i adres jednostki organizacyjnej Zakładu przeprowadzającej konkurs ofert; 2) przedmiot konkursu ofert oraz jego wartość; 3) wskazanie miejsca i terminu składania i otwierania ofert; 4) informację o możliwości zwrócenia się oferenta do Zakładu o wyjaśnienie treści postanowień zawartych w ogłoszeniu oraz o możliwości otrzymania materiałów dotyczących konkursu ofert; 5) informację o prawie do przesunięcia terminu składania ofert. 2. Materiały, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zawierają: 1) formularz oferty; 2) formularz umowy na realizację świadczeń; 3) informację o szczegółowych warunkach konkursu ofert; 4) wskazanie okresu, na jaki zostanie zawarta umowa na prowadzenie świadczeń; 5) informację o obowiązku złożenia oferty na udostępnionym formularzu oferty; 6) informację o obowiązku załączenia do oferty następujących aktualnych dokumentów: a) odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, b) zaświadczenia o wpisie do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, c) zaświadczenia właściwego organu podatkowego oraz właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Zakładu, że oferent nie zalega z opłacaniem podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne, d) polisy lub innego dokumentu ubezpieczenia potwierdzającego, że oferent jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w zakresie prowadzonej działalności; 7) informacje określające wymagania dla placówek medycznych, dotyczące: a) lokalizacji placówki medycznej, b) specjalistycznej kadry lekarskiej i pielęgniarskiej, c) wyposażenia w aparaturę leczniczą i diagnostyczną; 8) informację o możliwości i terminie składania protestów dotyczących rozstrzygnięcia konkursu ofert. § 6. 1. Ofertę podpisują osoby upoważnione do składania oświadczenia woli w imieniu oferenta. 2. Ofertę składa się, pod rygorem odrzucenia, w zamkniętej kopercie na udostępnionym formularzu, w miejscu i w czasie określonym w ogłoszeniu o konkursie ofert. 3. Ofertę rozpatruje się w ciągu 20 dni od upływu terminu określonego do jej złożenia. § 7. Konkurs ofert rozpoczyna się otwarciem ofert w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o konkursie ofert i trwa do dnia ogłoszenia jego wyniku, chyba że postępowanie konkursowe zostanie unieważnione w trybie określonym w § 13 lub nastąpi powtórzenie czynności konkursowych w przypadkach określonych w § 12 ust. 4. § 8. 1. Konkurs ofert przeprowadza komisja konkursowa. 2. Zakład powołuje komisję konkursową w składzie co najmniej 5 członków i wyznacza spośród nich przewodniczącego. 3. Członkiem komisji konkursowej nie mogą być osoby, które: 1) są podmiotem ubiegającym się o zawarcie umowy, pozostają w związku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej lub w linii bocznej do drugiego stopnia albo są związani z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli z takim podmiotem, jego przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo członkami organów osób prawnych biorących udział w postępowaniu; 2) pozostają z podmiotem ubiegającym się o zawarcie umowy w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności, lub w takim stosunku pozostaje ich małżonek. 4. Członkowie komisji konkursowej po otwarciu ofert składają oświadczenie, że nie zachodzą wobec nich przesłanki określone w ust. 3. 5. Wyłączenia członka komisji konkursowej i powołania nowego Zakład dokonuje z urzędu lub na wniosek członka komisji konkursowej lub oferenta. 6. Komisja konkursowa rozwiązuje się z dniem rozstrzygnięcia konkursu ofert albo z dniem jego unieważnienia. § 9. 1. Komisja konkursowa: 1) stwierdza prawidłowość ogłoszenia konkursu ofert oraz liczbę otrzymanych ofert; 2) odrzuca oferty złożone po wyznaczonym terminie; 3) otwiera koperty lub paczki z ofertami i ustala, które z ofert spełniają warunki, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 6 i 7 oraz w § 6 ust. 1 i 2, sporządzając ich wykaz; 4) odrzuca oferty nieodpowiadające wymaganiom, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 6 i 7 oraz w § 6 ust. 1 i 2, sporządzając ich wykaz; 5) dokonuje oceny ofert; 6) dokonuje wyboru takiej liczby ofert, aby zamówienie zostało zrealizowane w całości lub po ocenie ofert stwierdza, że zgłoszone oferty nie pozwalają zrealizować zamówienia w całości. 2. Przy ocenie ofert komisja konkursowa kieruje się: 1) wysokością stawki kosztu świadczeń stomatologicznych lub w zakresie szczepień; 2) wymaganiami, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 7. 3. Jeżeli do konkursu ofert została zgłoszona tylko jedna ważna oferta, komisja konkursowa może ją przyjąć, jeżeli spełnia wszystkie wymagania Zakładu. 4. W toku postępowania komisja konkursowa może żądać dostarczenia dokumentów potwierdzających dane i inne informacje zawarte w ofercie. 5. Komisja konkursowa dokonuje wyboru najkorzystniejszych ofert spośród ofert, które spełniły wymagania dla placówek medycznych, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 7. Oferty te umieszcza się na liście w kolejności od najniższej do najwyższej oceny. 6. Wybór może być dokonywany do wyczerpania przedmiotu zamówienia. W przypadku gdy ostatnie miejsce przed wyczerpaniem przedmiotu zamówienia zajmują dwie lub więcej ofert o tej samej ocenie, wybór placówki medycznej jest dokonywany z uwzględnieniem dodatkowych kryteriów przyjętych przez komisję konkursową, aż do wyczerpania środków finansowych przeznaczonych na realizację przedmiotu zamówienia. § 10. Komisja konkursowa sporządza protokół przebiegu konkursu ofert, który zawiera w szczególności: 1) oznaczenie miejsca i czasu rozpoczęcia oraz zakończenia konkursu ofert; 2) imiona i nazwiska członków komisji konkursowej; 3) liczbę zgłoszonych ofert; 4) wykaz ofert odpowiadających warunkom określonym w § 5 ust. 2 pkt 6 i 7 oraz w § 6 ust. 1 i 2; 5) wykaz ofert nieodpowiadających wymaganiom, o których mowa w § 5 ust. 2 pkt 6 i 7 oraz w § 6 ust. 1 i 2, wraz z uzasadnieniem; 6) wykaz wybranych ofert najkorzystniejszych dla Zakładu lub stwierdzenie, że żadna z ofert nie została wybrana, wraz z uzasadnieniem, bądź stwierdzenie, że zgłoszone oferty nie pozwalają zrealizować zamówienia w całości; 7) ewentualne odrębne stanowisko członka komisji konkursowej; 8) wzmiankę o odczytaniu protokołu; 9) podpisy członków komisji konkursowej. § 11. Przewodniczący komisji konkursowej niezwłocznie zawiadamia na piśmie oferentów o rozstrzygnięciu konkursu ofert i jego wyniku. § 12. 1. Oferent może złożyć do Zakładu umotywowany pisemny protest dotyczący rozstrzygnięcia konkursu ofert w ciągu 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia o jego rozstrzygnięciu. 2. Pisemny protest należy złożyć osobiście albo przesłać w formie przesyłki kurierskiej za zwrotnym poświadczeniem odbioru. 3. Zakład rozpoznaje i rozstrzyga protest w ciągu 7 dni od daty jego złożenia. 4. W przypadku uwzględnienia protestu Zakład ponownie przeprowadza czynności, których dotyczył protest. 5. O wniesieniu i rozstrzygnięciu protestu a także o ewentualnie powtarzanych czynnościach w wyniku uwzględnienia protestu, Zakład zawiadamia niezwłocznie w formie pisemnej wszystkich oferentów. 6. Protest nie przysługuje w przypadku unieważnienia konkursu ofert. § 13. 1. Zakład unieważnia konkurs ofert, jeżeli: 1) nie wpłynęła żadna oferta; 2) wszystkie oferty zostały odrzucone; 3) w postępowaniu komisji konkursowej stwierdzono naruszenie prawa, mogące mieć wpływ na wynik postępowania. 2. Zakład może unieważnić konkurs ofert, jeżeli złożone oferty nie pozwalają zrealizować zamówienia w całości. 3. O unieważnieniu konkursu ofert z przyczyn wymienionych w ust.1 pkt 2 i 3 oraz w ust. 2 Zakład zawiadamia niezwłocznie w formie pisemnej wszystkich oferentów. 4. W przypadku unieważnienia konkursu ofert Zakład ogłasza niezwłocznie nowy konkurs ofert. § 14. 1. Zakład zawiera umowy o realizację świadczeń z placówkami medycznymi, które zostały wybrane przez komisję konkursową. 2. Umowę o realizację świadczeń zawiera się nie później niż w ciągu 30 dni kalendarzowych od upływu terminu do składania protestów, a w przypadku złożenia protestu - od jego rozstrzygnięcia, z uwzględnieniem § 12 ust. 4. 3. Umowa o realizację świadczeń może być zawarta na okres nie dłuższy niż 3 lata. 4. Umowa o realizację świadczeń może być rozwiązana przez każdą ze stron: 1) za trzymiesięcznym wypowiedzeniem albo 2) bez wypowiedzenia - w przypadku zdarzeń spowodowanych siłą wyższą lub niedotrzymaniem warunków umowy przez drugą stronę. § 15. Umowa o realizację świadczeń zawiera w szczególności: 1) zobowiązanie placówki medycznej do wykonania świadczenia z zakresu stomatologii z udzieleniem gwarancji na wykonane świadczenie lub szczepień ochronnych; 2) zobowiązanie placówki medycznej do przekazania Zakładowi w określonym terminie faktury VAT wraz z potwierdzeniem na skierowaniu wykonania usługi; 3) zobowiązanie placówki medycznej do umożliwienia zbadania przez Zakład prawidłowości realizacji świadczeń; 4) klauzulę o możliwościach jej rozwiązania. § 16. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 232, poz. 2330) Na podstawie art. 26c ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i tryb przekazywania oraz rozliczania miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych; 2) wzór miesięcznych informacji o wynagrodzeniach, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych, z uwzględnieniem pracowników, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz pracowników niewidomych; 3) wzór wniosku o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych; 4) wzór rozliczenia miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres roczny; 5) tryb uzgodnienia salda przysługującego miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych; 6) warunki, jakie muszą spełniać pracodawcy, przekazując dokumenty w formie elektronicznej przez teletransmisję danych. § 2. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zwany dalej "Funduszem", przekazuje pracodawcy kwoty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, zwanego dalej "dofinansowaniem", ustalone na podstawie: 1) danych dotyczących wynagrodzeń, zatrudnienia i stopni niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych przedstawionych przez pracodawcę w informacji o wynagrodzeniach, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych (INF-D), zwanej dalej "informacją", której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) kwoty dofinansowania wykazanej przez pracodawcę we wniosku o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Wn-D), zwanego dalej "wnioskiem", którego wzór jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) zgromadzonych przez Fundusz danych o pracodawcach i pracownikach; 4) uzgodnienia salda przysługującego dofinansowania. § 3. 1. Fundusz sprawdza informacje i wnioski pod względem rachunkowym oraz formalnym, wykorzystując zgromadzone dane o pracodawcach i pracownikach. 2. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w informacjach lub wnioskach Fundusz informuje o nich pracodawcę i wzywa do ich usunięcia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. 3. Niezachowanie przez pracodawcę terminu, o którym mowa w ust. 2, powoduje pozostawienie informacji lub wniosku bez rozpatrzenia. 4. Wezwanie pracodawcy do usunięcia nieprawidłowości, o którym mowa w ust. 2, przerywa bieg terminu do przekazania przez Fundusz informacji o saldzie przysługującego dofinansowania. § 4. 1. W przypadku gdy ustalona przez Fundusz kwota dofinansowania jest równa kwocie dofinansowania wykazanej we wniosku pracodawcy, Fundusz przesyła pracodawcy informację o wysokości salda przysługującego dofinansowania wraz z informacją o uzgodnieniu salda. 2. W przypadku gdy ustalona przez Fundusz kwota dofinansowania jest inna niż kwota dofinansowania wykazana we wniosku pracodawcy, Fundusz przesyła pracodawcy informację o ustalonej przez siebie kwocie dofinansowania wraz z dokładną informacją o sposobie ustalenia tej kwoty oraz wzywa pracodawcę do wyjaśnienia niezgodności w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. 3. Niezachowanie terminu, o którym mowa w ust. 2, powoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia. 4. W terminie 3 dni od dnia uzyskania wyjaśnień, o których mowa w ust. 2, saldo przysługującego dofinansowania uznaje się za uzgodnione, jeżeli kwoty dofinansowania ustalone przez Fundusz i pracodawcę są takie same. 5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, Fundusz przesyła pracodawcy informację o uzgodnieniu salda przysługującego dofinansowania w terminie 3 dni od dnia uzgodnienia salda. § 5. Fundusz przekazuje kwoty dofinansowania w uzgodnionej wysokości na rachunek bankowy wskazany przez pracodawcę w informacji. § 6. 1. Jeżeli dofinansowanie zostało wypłacone pracodawcy w wysokości wyższej od należnej, pracodawca informuje Fundusz o wysokości nienależnie pobranej kwoty dofinansowania oraz dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 14 dni od dnia jej ujawnienia, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. 2. Jeżeli dofinansowanie zostało wypłacone pracodawcy w wysokości niższej od należnej, pracodawca może poinformować Fundusz o wysokości kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą należną a kwotą wypłaconą pracodawcy oraz złożyć wniosek o wypłatę tej kwoty wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, nie później niż na 14 dni przed dniem dokonania rocznego rozliczenia kwot dofinansowania. 3. Przepisy § 3 ust. 1-3 i § 4 ust. 1-4 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Pracodawca dokonując rozliczenia dofinansowania za okres roczny, posługuje się w szczególności danymi zawartymi w informacjach i wnioskach oraz w rozliczeniu miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres roczny (INF-D-R), którego wzór jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Przepisy § 3 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. § 8. 1. W terminie 30 dni przed dniem przekazania po raz pierwszy informacji w formie elektronicznej pracodawca przesyła Funduszowi w formie dokumentu pisemnego: 1) dane o pracodawcy zawierające: a) pełną i skróconą nazwę pracodawcy, b) numery: REGON, NIP i PKD, c) adres pracodawcy wraz z identyfikatorem jednostek podziału terytorialnego właściwym dla siedziby pracodawcy, stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm. 3)), d) adres do korespondencji, e) imię, nazwisko, numery telefonu i faksu oraz adres poczty elektronicznej osoby odpowiedzialnej za kontakty z Funduszem; 2) aktualne zaświadczenia lub inne dokumenty potwierdzające dane, o których mowa w pkt 1, wystawione nie wcześniej niż na 6 miesięcy przed dniem przesłania tych danych; 3) upoważnienie osoby przesyłającej dane, zaświadczenia lub dokumenty, o których mowa w pkt 1 i 2, do występowania w imieniu pracodawcy. 2. Po przesłaniu danych i zaświadczeń lub dokumentów oraz upoważnienia, o których mowa w ust. 1, jednak nie później niż na 14 dni przed dniem złożenia informacji po raz pierwszy, pracodawca odbiera od Funduszu identyfikator oraz hasło dostępu do programu informatycznego. § 9. 1. Pracodawca, który przekazuje informacje lub wnioski w formie elektronicznej za pomocą programu informatycznego udostępnionego przez Fundusz pracodawcom, służącego do składania Zarządowi Funduszu dokumentów w formie elektronicznej, uwierzytelnia te dokumenty podpisem elektronicznym, posługując się, zgodnie z przepisami o podpisie elektronicznym, kwalifikowanym certyfikatem albo certyfikatem dostarczonym przez Fundusz. 2. Pracodawca, o którym mowa w ust. 1: 1) rejestruje w programie informatycznym certyfikat, o którym mowa w ust. 1; 2) niezwłocznie informuje Fundusz o: a) rezygnacji ze składania dokumentów w formie elektronicznej, b) utracie lub podejrzeniu ujawnienia danych służących do składania podpisu elektronicznego, c) unieważnieniu lub zawieszeniu kwalifikowanego certyfikatu. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2003 r. (poz. 2330) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668, Nr 137, poz. 887, Nr 156, poz. 1019 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 486, Nr 90, poz. 1001, Nr 95, poz. 1101 i Nr 111, poz. 1280, z 2000 r. Nr 48, poz. 550 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 100, poz. 1080, Nr 125, poz. 1368, Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1792 i 1800, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387, Nr 200, poz. 1679 i 1683 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 90, poz. 844, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz.2262). 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 13, poz. 161, z 2001 r. Nr 12, poz. 100 i Nr 157, poz. 1840, z 2002 r. Nr 177, poz. 1459 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2022. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie stawek opłat uiszczanych przez przewoźników drogowych za czynności związane z opracowaniem analizy sytuacji rynkowej w zakresie krajowego regularnego przewozu osób (Dz. U. Nr 232, poz. 2331) Na podstawie art. 22a ust. 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Za opracowanie analizy sytuacji rynkowej poprzedzającej podjęcie decyzji w sprawie wydania zezwolenia na wykonywanie regularnego przewozu osób w transporcie drogowym na linie komunikacyjne o długości do 100 km, niezależnie od zasięgu tych przewozów, pobiera się opłatę w wysokości 3,50 zł za każde 1.000 km planowanego rocznego przebiegu danej linii komunikacyjnej, nie mniej niż 100 zł za daną linię komunikacyjną. § 2. Za opracowanie analizy sytuacji rynkowej poprzedzającej podjęcie decyzji w sprawie zmiany posiadanego zezwolenia na wykonywanie regularnego przewozu osób w transporcie drogowym na linie komunikacyjne o długości do 100 km, niezależnie od zasięgu tych przewozów, w zakresie przebiegu linii regularnej, dotyczącej: 1) liczby przystanków, 2) rozkładu jazdy, w przypadku zmiany: a) drogi przejazdu, b) częstotliwości kursów, c) dni, godzin, minut odjazdów i przyjazdów, d) rodzaju prowadzonej usługi komunikacyjnej - pobiera się opłatę w wysokości 1,50 zł za każde 1.000 km planowanego rocznego przebiegu danej linii komunikacyjnej, nie mniej niż 100 zł za daną linię komunikacyjną. § 3. Stawek opłat określonych w § 1 i 2 nie stosuje się do czynności w zakresie koordynacji rozkładu jazdy podjętych i ostatecznie zakończonych przez właściwe organy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, które uznaje się za czynności związane z opracowaniem analizy sytuacji rynkowej w zakresie regularnego przewozu osób, do czasu wprowadzenia zmian w tym rozkładzie jazdy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz.1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie treści, sposobu i terminów ogłaszania rozkładów jazdy oraz warunków ponoszenia kosztów z tym związanych (Dz. U. Nr 232, poz. 2332) Na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W rozkładzie jazdy, z zastrzeżeniem ust. 2, określa się: 1) imię i nazwisko albo nazwę przewoźnika; 2) adres albo siedzibę przewoźnika; 3) nazwę linii komunikacyjnej określającą przystanek początkowy i końcowy oraz co najmniej jeden przystanek pośredni; 4) dzień wejścia w życie rozkładu jazdy; 5) termin ważności rozkładu jazdy; 6) drogę przejazdu, z uwzględnieniem odległości w kilometrach pomiędzy punktami odprawy osób; 7) dni, godziny, minuty odjazdu i przyjazdu środków transportowych albo częstotliwość ich kursowania oraz dokładnie wskazane miejsca tego odjazdu i przyjazdu; 8) rodzaj prowadzonych usług komunikacyjnych, zwłaszcza ekspresowych, pospiesznych, przyspieszonych, zwykłych oraz osobowych, a także środki transportowe objęte częściowo lub całkowicie rezerwacją miejsc lub środki transportowe przystosowane do przewozu osób niepełnosprawnych. 2. W rozkładzie jazdy przewoźnika wykonującego przewozy na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej określa się w szczególności informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5 i 7. 3. Rozkład jazdy, o którym mowa w ust. 1, może określać w szczególności: 1) informację o honorowaniu uprawnień do ulgowych przejazdów, określonych w odrębnych przepisach; 2) kursy środków transportowych, w których przewozi się rzeczy; 3) kursy środków transportowych, w których pierwszeństwo przejazdu przysługuje określonym podróżnym, w szczególności z biletami miesięcznymi; 4) informacje o połączeniach niektórych środków transportowych; 5) inne niezbędne informacje właściwe dla danego środka transportowego, ułatwiające podróżnym korzystanie z tego środka. 4. Termin ważności rozkładu jazdy w transporcie drogowym powinien być zgodny z terminem ważności zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych lub przewozów regularnych specjalnych w krajowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 3)). § 2. 1. Przewoźnik podaje, z zastrzeżeniem ust. 2, rozkład jazdy do publicznej wiadomości, w formie ogłoszeń wywieszonych na dworcach i przystankach wymienionych w tym rozkładzie jazdy oraz w punktach sprzedaży biletów, co najmniej na 7 dni przed terminem jego obowiązywania. Rozkład jazdy może być ponadto podany do publicznej wiadomości w inny sposób zwyczajowo przyjęty, w szczególności w formie książek, broszur, ulotek, na nośnikach elektronicznych lub w formie informacji telefonicznej. 2. Przewoźnik wykonujący przewozy regularne specjalne w transporcie drogowym podaje rozkład jazdy do publicznej wiadomości w formie ogłoszeń wywieszonych na dworcach i przystankach wymienionych w tym rozkładzie jazdy, co najmniej na 7 dni przed terminem jego obowiązywania. § 3. 1. Przewoźnik wykonujący regularny przewóz osób na liniach komunikacyjnych wykraczających poza granice gminy lub miasta, z wyłączeniem komunikacji miejskiej, corocznie aktualizuje informację o treści rozkładu jazdy. 2. Aktualizacja rozkładu jazdy w transporcie drogowym powinna obowiązywać od najbliższej niedzieli po zakończeniu roku szkolnego. 3. Aktualizacja rozkładu jazdy w transporcie kolejowym powinna obowiązywać od niedzieli poprzedzającej dzień 16 grudnia. § 4. Aktualizacja, o której mowa w § 3 ust. 2, polega na: 1) podaniu, na wszystkich przystankach i dworcach autobusowych wymienionych w rozkładzie jazdy, informacji dla podróżnych o terminach i godzinach odjazdów środków transportowych, wraz z innymi informacjami niezbędnymi dla pasażera; 2) pisemnym powiadomieniu organu samorządu terytorialnego wydającego zezwolenie oraz organu właściwego do wyrażenia zgody na wydanie tego zezwolenia, o dalszej realizacji tych przewozów; przewoźnik przesyła kserokopię ważnego zezwolenia wraz z załączonym rozkładem jazdy; 3) podaniu do publicznej wiadomości obowiązującego rozkładu jazdy, w sposób określony w § 2, oraz nieodpłatnym przekazaniu jednego egzemplarza danej publikacji na żądanie organu uprawnionego do wydania zezwolenia. § 5. 1. Zmian w treści rozkładu jazdy można dokonywać w każdym czasie, z tym że realizacja zmian w rozkładach jazdy w transporcie drogowym jest dokonywana po uprzednim uzyskaniu zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych lub regularnych specjalnych albo zmiany zezwolenia. 2. Zmiany w treści obowiązującego rozkładu jazdy przewoźnik podaje do publicznej wiadomości co najmniej na 7 dni przed terminem ich obowiązywania, w sposób określony w § 2. § 6. 1. Koszty zamieszczania informacji o obowiązujących rozkładach jazdy lub o ich zmianach na dworcach wymienionych w rozkładzie jazdy przewoźnik ponosi na podstawie umowy zawartej z właścicielem albo zarządcą dworca, przy czym koszty te powinny być ponoszone przez wszystkich przewoźników w wysokości proporcjonalnej do liczby zatrzymań środków transportowych tych przewoźników na przystankach lub powierzchni zajętej na informację. 2. Informację o obowiązujących rozkładach jazdy lub o ich zmianach na przystankach położonych przy drogach publicznych i wymienionych w rozkładzie jazdy przewoźnik zamieszcza nieodpłatnie. 3. Koszty podania do publicznej wiadomości obowiązującego rozkładu jazdy w formie książek, broszur, ulotek lub udostępnianych zainteresowanym na nośnikach elektronicznych lub w formie informacji telefonicznej przewoźnicy ponoszą proporcjonalnie do udziału ich własnego rozkładu jazdy lub innych materiałów podanych do publicznej wiadomości, na podstawie umowy zawartej pomiędzy przewoźnikiem i podającym do publicznej wiadomości obowiązujący rozkład jazdy. § 7. Niedokonanie aktualizacji rozkładu jazdy w terminie określonym w § 3 ust. 2 stanowi podstawę do wszczęcia postępowania o cofnięcia zezwolenia, zgodnie z art. 24 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. § 8. Rozkłady jazdy obowiązujące na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność do czasu wprowadzenia w nich zmian zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 4) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452 i Nr 211, poz. 2049. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. 4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 5 września 2000 r. w sprawie treści, sposobu i terminów ogłaszania rozkładów jazdy, trybu ich uzgadniania i koordynacji oraz warunków ponoszenia kosztów z tym związanych (Dz. U. Nr 82, poz. 933), które na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem (Dz. U. Nr 232, poz. 2333) Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem; 2) jednostki upoważnione do: a) przeprowadzania badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności montażu z warunkami homologacji; 3) zakres i sposób przeprowadzania: a) badań homologacyjnych, b) kontroli zgodności montażu z warunkami homologacji; 4) wzory dokumentów związanych z homologacją sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem. 2. Rozporządzenie nie dotyczy producenta pojazdu, który w ramach homologacji typu pojazdu uzyskał potwierdzenie, że pojazd posiada instalację do zasilania gazem. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym; 2) elementach instalacji - rozumie się przez to części instalacji do zasilania gazem objęte obowiązkiem uzyskania oddzielnych homologacji zgodnie z Regulaminem nr 67 lub nr 110 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych stanowiących załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135 i 1136) - niezależnie od homologacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem. § 3. 1. Minister właściwy do spraw transportu, zwany dalej "ministrem", wydaje świadectwo homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem na pisemny wniosek podmiotu dokonującego montażu instalacji, zwanego dalej "instalatorem". 2. Do wniosku, o którym mowa w ust.1, instalator dołącza: 1) protokół i sprawozdanie z badań homologacyjnych; 2) wykaz stosowanych elementów instalacji do zasilania gazem; 3) wykaz zakładów montujących; 4) oryginały wzorów podpisów osób upoważnionych do wydawania wyciągów ze świadectwa homologacji, z podaniem zajmowanego przez te osoby stanowiska. 3. Montaż instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem w zakładach montujących instalatora musi odbywać się zgodnie z warunkami homologacji. 4. Każdy zakład instalatora w celu zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa instalacji musi posiadać wieloskładnikowy analizator spalin i przyrząd do badania szczelności instalacji odpowiadający wymaganiom określonym w przepisach dotyczących wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów. § 4. 1. Minister wydaje świadectwo homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, jeżeli w załączonych do wniosku protokole i sprawozdaniu z badań homologacyjnych, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1, potwierdzony został pozytywny wynik tych badań. 2. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, jeżeli w załączonych do wniosku protokole i sprawozdaniu z badań homologacyjnych, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 1, nie został potwierdzony pozytywny wynik tych badań lub brak jest któregokolwiek z tych dokumentów. 3. Jeżeli w czasie badań homologacyjnych sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem stwierdzono, że instalacja może być używana z ograniczeniami, to ograniczenia te należy zawrzeć w wydanym świadectwie homologacji i w wyciągu ze świadectwa homologacji. 4. Wzór świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Instalator, który uzyskał świadectwo homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, lub jego zakład montujący wydaje wyciąg ze świadectwa homologacji dla każdego pojazdu, w którym zamontował instalację do zasilania gazem. 2. Wzór wyciągu ze świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Instalator prowadzi wykaz wydawanych wyciągów ze świadectw homologacji, w którym zamieszcza co najmniej informacje dotyczące: 1) daty wystawienia i numeru wyciągu; 2) nazwy i adresu zakładu montującego; 3) marki i cech identyfikacyjnych pojazdu; 4) numeru rejestracyjnego pojazdu, jeżeli pojazd był zarejestrowany. § 6. 1. Minister cofa świadectwo homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, z zastrzeżeniem ust. 2, jeśli instalacja zamontowana w danym typie pojazdu wykonana została niezgodnie z warunkami określonymi w świadectwie homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, co zostało stwierdzone w trakcie kontroli drogowej albo w trakcie badania technicznego lub wystawiony został wyciąg ze świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, niepotwierdzający montażu tej instalacji w pojeździe. 2. Minister odstąpi od cofnięcia świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem w przypadku, gdy instalator usunie w terminie 14 dni od dnia cofnięcia świadectwa homologacji wszelkie niezgodności montażu z warunkami określonymi w świadectwie homologacji i podejmie niezbędne środki zapewniające dalszy montaż instalacji zgodnie z wydaną homologacją oraz zapewni prawidłowe wystawianie wyciągów ze świadectwa homologacji. § 7. 1. Do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem z warunkami homologacji upoważnia się Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie i Instytut Transportu Politechniki Śląskiej w Katowicach, zwane dalej "jednostkami badawczymi". 2. Jednostki badawcze przeprowadzają badania homologacyjne na pisemny wniosek instalatora, do którego dołącza on: 1) opis techniczny dla celów homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, sporządzony według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 2) instrukcję obsługi pojazdu z zamontowaną instalacją do zasilania gazowego; 3) dokumenty potwierdzające, że instalator i jego zakłady montujące posiadają przyrządy, o których mowa w § 3 ust. 4. 3. Na żądanie jednostki badawczej instalator przedstawia kopie świadectw homologacji na elementy instalacji. 4. Jednostki badawcze prowadzą dokumentację przeprowadzonych badań homologacyjnych, w której przechowuje się: 1) wnioski instalatora wraz z załącznikami; 2) protokoły z badań homologacyjnych; 3) sprawozdania z badań homologacyjnych; 4) protokoły z kontroli zgodności montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem. § 8. 1. Jednostka badawcza przeprowadza badania homologacyjne w zakresie i w sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 2. Po przeprowadzeniu badania homologacyjnego jednostka badawcza sporządza po trzy egzemplarze protokółu i sprawozdania z badania homologacyjnego, z czego jeden egzemplarz przechowuje w prowadzonej dokumentacji, o której mowa w § 7 ust. 4, a dwa egzemplarze wydaje instalatorowi. 3. Jednostka badawcza wydaje protokół wraz ze sprawozdaniem potwierdzającym pozytywny wynik badania homologacyjnego, jeżeli zamontowana w danym pojeździe instalacja spełnia wymagania określone w art. 68 ust. 2 i 4 ustawy oraz wymagania techniczne określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 9. 1. Kontrolę zgodności montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem z warunkami homologacji, zwaną dalej "kontrolą zgodności", przeprowadza się w sposób i zakresie określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia. 2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności sporządza się protokół, w trzech egzemplarzach, z czego jeden egzemplarz przeznaczony jest dla kontrolowanego, drugi przekazuje się ministrowi, a trzeci przechowywany jest w dokumentacji, o której mowa w § 7 ust. 4, prowadzonej przez jednostkę badawczą. § 10. Świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem i elementów wyposażenia instalacji wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują swoją ważność. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 2333) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 ZAKRES I SPOSÓB PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH OCENA WSTĘPNA 1. Badania homologacyjne sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem rozpoczyna się od sprawdzenia istniejących u instalatora warunków przedsięwzięć i procedur zapewniających montaż instalacji do zasilania gazem zgodnie z obowiązującymi przepisami. 2. Przed przystąpieniem do badań pojazdu(ów) jednostka badawcza zapoznaje się szczegółowo z dostarczoną przez instalatora dokumentacją techniczną i obowiązującymi w tym zakresie przepisami technicznymi. BADANIA HOMOLOGACYJNE 1. Jednostka badawcza sprawdza, czy wszystkie elementy instalacji do zasilania gazem posiadają stosowne homologacje. 2. Jednostka badawcza sprawdza, czy sposób zabudowy instalacji do zasilania gazem wykonany został zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. 3. Jednostka badawcza przeprowadza badanie poziomu emisji zanieczyszczeń gazowych. 4. Z przeprowadzonych badań homologacyjnych jednostka badawcza sporządza protokół i sprawozdanie. Załącznik nr 5 WYMAGANIA TECHNICZNE OBOWIĄZUJĄCE W HOMOLOGACJI SPOSOBU MONTAŻU INSTALACJI PRZYSTOSOWUJĄCEJ DANY TYP POJAZDU DO ZASILANIA GAZEM Lp.ZagadnieniePrzepis cząstkowyStosowalność do pojazdów kategorii 1Elementy instalacji do zasilania gazem płynnymRegulamin nr 67 EKG ONZM1, M2, M3, N1, N2, N3 2Elementy instalacji do zasilania gazem ziemnym sprężonymRegulamin nr 110 EKG ONZ 3Sposób zabudowy instalacji do zasilania gazemRozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia 4Emisja zanieczyszczeń gazowychRegulamin nr 83 EKG ONZ*)M1, N1 5Emisja z silników o ZSRegulamin nr 49 EKG ONZ*)M2, M3, N1, N2, N3 *) Stosuje się do pojazdów wyposażonych w układ ograniczania emisji spalin zawierający reaktor katalityczny i czujnik składu mieszanki (sonda lambda). Załącznik nr 6 SPOSÓB I ZAKRES PRZEPROWADZANIA KONTROLI ZGODNOŚCI MONTAŻU INSTALACJI PRZYSTOSOWUJĄCEJ DANY TYP POJAZDU DO ZASILANIA GAZEM Z WARUNKAMI HOMOLOGACJI OCENA WSTĘPNA 1. Przed przeprowadzeniem kontroli zgodności montażu należy sprawdzić istnienie u instalatora zadowalających przedsięwzięć i procedur dla zapewnienia sposobu montażu instalacji do zasilania gazem z wydanym świadectwem homologacji. 2. Istnieje możliwość uznania akredytacji instalatora w zakresie spełnienia normy PN-EN ISO 9001:2001 (obejmującej wyrób(y) zgłoszone do homologacji) lub w zakresie równoważnej normy akredytacyjnej jako spełnienie wymagań ust. 1. Instalator powinien przedstawić szczegóły dotyczące takiej rejestracji i zobowiązać się do informowania o jakichkolwiek zmianach jej ważności lub zakresu. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI Z WARUNKAMI HOMOLOGACJI 1. Jednostka badawcza sprawdza dokumentację i sposoby kontroli montażu instalacji do zasilania pojazdów gazem. 2. Instalator powinien w szczególności: 1) zapewnić istnienie procedur dla skutecznej kontroli zgodności sposobu montażu instalacji do zasilania gazem z typem pojazdu określonym w homologacji; 2) mieć dostęp do aparatury badawczej niezbędnej do sprawdzania zgodności każdej instalacji do zasilania gazem z typem pojazdu określonym w homologacji; 3) zapewnić rejestrację wyników badań i dostępność dokumentów jednostce badawczej; 4) prowadzić analizę wyników każdego rodzaju badań w celu sprawdzenia i zapewnienia stabilności charakterystyk wyrobu, określając przy tym dopuszczalne odchyłki wykonawcze; 5) umożliwić w razie stwierdzenia jakiejkolwiek niezgodności wyników badania z obowiązującą normą pobranie następnej próbki i ponowne przeprowadzenie badania; 6) podejmować wszelkie niezbędne kroki w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności montażu z warunkami homologacji. 3. Jednostka badawcza może w dowolnej chwili sprawdzać metody kontroli zgodności montażu instalacji do zasilania gazem stosowane w każdym zakładzie montującym. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz.1444 i Nr 154, poz.1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452), w zakresie uregulowanym w niniejszym rozporządzeniu, traci moc obowiązującą z dniem wejścia w życie tego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 232, poz. 2334) Na podstawie art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 150, poz. 1681 oraz z 2003 r. Nr 110, poz. 1048) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 7 w ust. 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) nie więcej niż jednego uczestnika kursu."; 2) w § 10 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu kwalifikacyjnego ze znajomości przepisów ruchu drogowego i techniki kierowania pojazdem, odpowiednio do rodzaju uprawnień, o jakie się ubiega."; 3) w § 12 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) szkolenie dodatkowe, w przypadku gdy rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora."; 4) w § 13 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu kwalifikacyjnego ze znajomości przepisów ruchu drogowego i techniki kierowania pojazdem, odpowiednio do rodzaju uprawnień, o jakie się ubiega."; 5) w § 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii A lub A1 w czasie egzaminu praktycznego powinny być ubrane w kamizelkę o barwie pomarańczowej z elementami odblaskowymi, posiadającą z tyłu i z przodu oznaczenie "L" według wzoru i wymiarów przewidzianych dla oznakowania pojazdów przeznaczonych do egzaminowania."; 6) w § 24 ust. 2-5 otrzymują brzmienie: "2. Przewodniczący komisji powinien posiadać uprawnienia egzaminatora w zakresie kategorii A, B, C i T lub instruktora nauki jazdy w zakresie kategorii A, B, C i T, wyższe wykształcenie oraz prawo jazdy kategorii A, B, C, D i T, a członkowie komisji, z zastrzeżeniem ust. 3: 1) uprawnienia instruktora w zakresie kategorii A, B, C prawa jazdy - jeden członek, 2) uprawnienia instruktora w zakresie kategorii A, B, C, D, B+E, C+E, D+E i T prawa jazdy - drugi członek, 3) wyższe wykształcenie pedagogiczne - trzeci członek. 3. W przypadku gdy egzamin przeprowadzany jest w stosunku do osoby ubiegającej się o uprawnienie do szkolenia kandydatów na motorniczych, uprawnienia instruktora wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2 ogranicza się do zakresu pozwolenia. 4. Okres posiadania uprawnień egzaminatora lub instruktora w zakresie jednej z określonych w ust. 2 kategorii prawa jazdy lub pozwolenia nie może być krótszy niż 5 lat. 5. Egzamin składa się z: 1) części teoretycznej obejmującej: a) sprawdzenie - w formie pisemnego testu - znajomości wybranych zagadnień z psychologii, programów szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych i metodyki nauczania, przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i obsługi pojazdu, b) pokaz przeprowadzenia zajęć teoretycznych - realizowanej w sali spełniającej wymagania określone w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b), wyposażonej w pomoce naukowe określone w § 3 ust. 1 pkt 4, 2) części praktycznej obejmującej sprawdzenie umiejętności prowadzenia nauczania kandydatów na kierowców lub motorniczych - realizowanej w formie pokazu przeprowadzenia zajęć praktycznych na placu manewrowym."; 7) w § 25 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) dokument poświadczający niekaralność wyrokiem sądu lub orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń za przestępstwo lub wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym,"; 8) w § 26: a) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) teoretycznej obejmującej sprawdzenie znajomości wybranych zagadnień z przepisów ruchu drogowego, techniki kierowania i obsługi pojazdu, warunków przeprowadzania egzaminów teoretycznych i praktycznych dla kandydatów na kierowców - realizowanej przy użyciu komputerowego urządzenia egzaminacyjnego, z zastrzeżeniem pkt 1a,", - po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) teoretycznej przeprowadzanej w formie pisemnego testu, w przypadku awarii systemu uniemożliwiającej przeprowadzenie egzaminu w sposób, o którym mowa w pkt 1,", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a-3f w brzmieniu: "3a. Egzamin teoretyczny przeprowadzany: 1) za pomocą komputerowego urządzenia egzaminacyjnego - polega na wskazaniu przy jego użyciu wszystkich prawidłowych odpowiedzi na wyświetlane w systemie losowym pytania ujęte w banku pytań zapisanych w formie elektronicznej i zatwierdzonych przez przewodniczącego komisji, 2) w formie pisemnego testu - polega na wybraniu wszystkich prawidłowych odpowiedzi i wpisaniu ich oznaczeń literowych do odpowiednich rubryk imiennego arkusza egzaminacyjnego. 3b. Egzamin teoretyczny obejmuje: 1) 20 pytań - w zakresie kategorii B prawa jazdy, 2) 14 pytań - w zakresie kategorii A, C lub D prawa jazdy. 3c. Każde pytanie zawarte w teście posiada jedną, dwie lub trzy odpowiedzi prawidłowe. 3d. Osoba egzaminowana za prawidłową odpowiedź na pytanie zawarte w teście, w zależności od stopnia trudności tego pytania, może uzyskać maksymalnie trzy punkty. Osoba egzaminowana nie uzyskuje punktów, gdy na pytanie zawarte w teście nie udzieliła odpowiedzi lub udzielona odpowiedź jest nieprawidłowa. 3e. Czas trwania egzaminu teoretycznego ustala się na: 1) 30 minut - dla kategorii B prawa jazdy, 2) 20 minut - dla kategorii A, C lub D prawa jazdy. 3f. Wynik egzaminu uznaje się za pozytywny, jeżeli osoba egzaminowana uzyskała co najmniej: 1) 34 z 40 pkt - w zakresie kategorii B prawa jazdy, 2) 23 z 28 pkt - w zakresie kategorii A, C lub D prawa jazdy.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4c w brzmieniu: "4a. Egzamin praktyczny polega na: 1) wykonaniu na placu manewrowym dla kategorii: a) B, C i D zadań określonych w poz. 1 i 2 tabeli nr 1 załącznika nr 14 do rozporządzenia oraz wybranych przez Komisję dwóch zadań egzaminacyjnych określonych w poz. od 3 do 6 tego załącznika, b) A zadań określonych w poz. 1, 6 i 7 tabeli, o której mowa w lit. a). 2) dokonaniu oceny prawidłowości wykonanych zadań egzaminacyjnych, przy zastosowaniu kryteriów określonych w tabeli nr 2 załącznika nr 14 do rozporządzenia. 4b. Osoba egzaminowana uzyskuje negatywny wynik egzaminu praktycznego w zakresie określonego rodzaju uprawnienia i egzamin ten ulega przerwaniu, jeżeli: 1) dwukrotnie nieprawidłowo wykona to samo zadanie egzaminacyjne, 2) dwukrotnie nieprawidłowo ustali ocenę wykonanego zadania egzaminacyjnego, 3) w czasie wykonywania zadań egzaminacyjnych dojdzie do zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, spowodowanego przez osobę egzaminowaną. 4c. Osoba uzyskuje pozytywny wynik egzaminu praktycznego w zakresie określonego rodzaju uprawnienia, jeżeli nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 4b."; 9) w § 27 w ust. 1 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4) dokument poświadczający niekaralność wyrokiem sądu lub orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń za przestępstwo lub wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym, 5) zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie: a) szkolenia podstawowego, b) szkolenia dodatkowego, jeżeli rozszerza posiadany zakres uprawnień egzaminatora,"; 10) w § 30: a) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5. Legitymację instruktora wydaje się na okres wynikający z terminów badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 ustawy, określając w niej datę ważności. 6. Datą ważności legitymacji jest data: 1) ustalona przez starostę stosownie do terminów badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, 2) ukończenia przez osobę 57 roku życia, jeżeli data okresu 5-letniego ustalona zgodnie z pkt 1 byłaby późniejsza od tej daty, 3) ukończenia przez osobę 66 roku życia, jeżeli data okresu 2-letniego ustalona zgodnie z pkt 1 byłaby późniejsza od tej daty.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Przy przedłużaniu ważności legitymacji instruktora nauki jazdy starosta sprawdza, czy instruktor poddał się w terminie badaniu psychologicznemu określonemu w art. 124 ust. 2 ustawy."; 11) w § 31: a) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) B, C lub D i uprawnienia do kierowania pojazdami odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, D+E - uważa się za posiadającego uprawnienia do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, D+E oraz kategorii T,", b) w ust. 5: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na okres wynikający z terminów badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 oraz art. 124 ust. 2 ustawy, określając w niej datę ważności, którą jest data: a) ustalona przez dyrektora ośrodka egzaminowania zgodnie z terminami badań, o których mowa w art. 122 ust. 2 i art. 124 ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem lit. b), c) i d), b) ukończenia przez osobę 57 roku życia, jeżeli data okresu 5-letniego ustalona zgodnie z lit. a) byłaby późniejsza od tej daty, c) ukończenia przez osobę 66 roku życia, jeżeli data okresu 2-letniego ustalona zgodnie z lit. a) byłaby późniejsza od tej daty, d) w przypadku kiedy terminy następnych badań lekarskich i psychologicznych są różne, legitymację wydaje się z terminem ważności wynikającym z badania wcześniejszego."; 12) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 13) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 14) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w § 1 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu potwierdzone pozytywnym wynikiem z egzaminu wewnętrznego.", b) w § 8 w ust. 2 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) zasad odnoszących się do rodzaju wykonywanego transportu: osób lub towarów oraz dokumentów wymaganych w krajowym i międzynarodowym przewozie osób i towarów,", c) w § 9: - ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych dla każdej osoby podlegającej szkoleniu podstawowemu ustala indywidualnie prowadzący nauczanie, zwany dalej "instruktorem", przy czym: 1) liczba godzin dla zajęć teoretycznych nie może być mniejsza niż: a) 30 godzin w zakresie kategorii A, A1, B, B1, T prawa jazdy lub pozwolenia, b) 20 godzin w zakresie kategorii C, C+E, D, D+E, C1, C1+E, D1, D1+E, B+E, 2) liczba godzin dla zajęć praktycznych nie może być mniejsza niż: a) 15 - przy kategorii B+E, b) 20 - przy kategorii A, A1, C, C1, C1+E, D1+E, T, c) 25 - przy kategorii C+E lub D+E, d) 30 - przy kategorii B, B1, D1 lub pozwoleniu, e) 60 - przy kategorii D, 3) wymogi, o których mowa w pkt 1, nie dotyczą osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii A, B, C lub D, jeżeli posiadają prawo jazdy odpowiednio kategorii A1, B1, C1 lub D1 albo zaświadczenie o ukończeniu kursu i uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy odpowiednio kategorii A1, B1, C1 lub D1. 2. W przypadku gdy osoba rozpoczyna szkolenie: 1) jednocześnie w zakresie więcej niż jednej kategorii prawa jazdy, to określona w ust. 1 pkt 1 liczba godzin zajęć teoretycznych ulega zmniejszeniu o 10 przy każdej kolejnej kategorii, 2) w zakresie kategorii C, C1, D lub D1 prawa jazdy, to określona w ust. 1 pkt 2 liczba godzin zajęć praktycznych ulega: a) zmniejszeniu o 10 - przy kategorii C1 lub C, jeżeli posiada odpowiednio prawo jazdy kategorii D1 lub D, b) zmniejszeniu o 20 - przy kategorii D1 lub D, jeżeli posiada prawo jazdy odpowiednio kategorii C1 lub C, 3) w zakresie kategorii A lub B prawa jazdy, to określona w ust. 1 pkt 2 liczba godzin zajęć praktycznych ulega zmniejszeniu o 10, jeżeli osoba posiada prawo jazdy odpowiednio kategorii A1 lub B1.", - w ust. 4 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) powinny uwzględniać jazdę poza obszarem zabudowanym lub na drogach o dopuszczalnej prędkości poruszania się powyżej 70 km/h o łącznym czasie nie krótszym niż: a) 3 godziny, przy kategorii A1, A lub B1, b) 4 godziny, przy kategorii B, C1, C, T, B+E, C1+E lub D1+E, c) 10 godzin, przy kategorii D1, D, C+E oraz D+E, 3) powinny być prowadzone łącznie na odcinku nie mniejszym niż 50 km (z wyjątkiem kategorii T) w czasie jednych zajęć, jeżeli dotyczą jazdy, o której mowa w pkt 2.", - dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Po przeprowadzonym szkoleniu instruktor, o którym mowa w § 1 ust. 5 pkt 2, przeprowadza egzamin wewnętrzny zgodnie z zasadami określonymi dla egzaminu państwowego.", d) w § 10 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) 10 godzin, jeżeli osoba podlegająca szkoleniu dodatkowemu trzykrotnie uzyskała negatywny wynik z części teoretycznej egzaminu państwowego,", e) w § 12 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Instruktor prowadzący zajęcia praktyczne nie może szkolić jednocześnie więcej niż jednej osoby.", f) załącznik nr 2 do programu szkolenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 15) w załączniku nr 5 do rozporządzenia: a) w § 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wykładowcami na kursie powinni być właściwi specjaliści, a dodatkowo przy realizacji przedmiotów określonych w tabeli 1: 1) w poz. 4 - powinni posiadać uprawnienia instruktora lub egzaminatora w zakresie objętym nauczaniem oraz wyższe wykształcenie, 2) w poz. 6 - powinni posiadać uprawnienia instruktora w zakresie objętym nauczaniem oraz co najmniej 3-letnią praktykę w kierowaniu ośrodkiem szkolenia kierowców, 3) w poz. 7 - powinni posiadać uprawnienia instruktora w zakresie objętym nauczaniem od co najmniej 4 lat.", b) tabela nr 1 otrzymuje brzmienie: Poz.Nazwa przedmiotuLiczba godzin zajęć teoretycznychpraktycznych 1234 1Psychologia10- 2Metodyka nauczania50- 3Prawo o ruchu drogowym30- 4Technika kierowania i obsługa pojazdu20- 5Bezpieczeństwo ruchu drogowego16- 6Zasady prowadzenia ośrodka szkolenia12- 7Pedagogika450*) 8Razem14250*) *) Należy uwzględnić dodatkowo odpowiednią do zakresu nauczania słuchacza kursu liczbę godzin zajęć określoną w tabeli nr 2, c) tabela nr 2 otrzymuje brzmienie: Poz.Zakres objęty nauczaniemLiczba godzin zajęć*) 123 1Kat. A, A1 lub B110 2Kat. B, C, C1, D1, T, B+E, C1+E, D1 + E, T lub pozwolenie20 3Kat. C+E, D+E15 4Kat. D25 *) Podane wartości odnoszą się do każdej kategorii prawa jazdy oddzielnie; 16) dodaje się załącznik nr 14 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. Legitymacje instruktora nauki jazdy oraz egzaminatora wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują swoją ważność do dnia upływu ich terminu ważności, określonego w tych legitymacjach. 2. Do szkoleń na kandydatów na kierowców i instruktorów nauki jazdy rozpoczętych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. 3. Zezwolenia na prowadzenie szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują swoją ważność. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem § 1 pkt 6, pkt 12-15, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r. Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 2334) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Tabela 1 Poz.Zadania egzaminacyjneKategorie 1Przygotowanie do jazdy i ruszenie z miejscaB A C D 2Jazda pasem ruchu do przodu i tyłuB C D 3Parkowanie prostopadłe (wjazd tyłem - wyjazd przodem)B C D 4Parkowanie prostopadłe (wjazd przodem - wyjazd tyłem)B C D 5Parkowanie równoległe (wjazd tyłem - wyjazd przodem)B C D 6Ruszanie z miejsca do przodu na wzniesieniuA B C D 7Slalom (jazda po łukach w kształcie cyfry 8 i pomiędzy 5 pachołkami)A Tabela 2 Poz.Poz. zadania z tabeli 1Kryteria 11- dla kategorii A - podparcie motocykla na podpórce, zdjęcie z podpórki i przemieszczenie go na odległość 5 m bez pomocy silnika, - dla kategorii D - sprawdzenie nadwozia, drzwi, wyjść awaryjnych, wymaganego wyposażenia, - właściwe ustawienie lusterek, fotela, zagłówków i zapięcie pasów bezpieczeństwa (jeżeli pojazd jest w nie wyposażony), - upewnienie się o możliwości jazdy, - płynne ruszenie 22- pozycja początkowa pojazdu określona w tabeli 1 załącznika nr 5 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, - płynna jazda pasem ruchu do przodu i tyłu, - nienajeżdżanie na linie ograniczające pas (pachołki lub tyczki), - zatrzymanie pojazdu przed końcem i początkiem pasa w odległości nie większej niż 0,4 m od linii zatrzymania 33, 4- pozycja początkowa pojazdu określona w tabeli 1 załącznika nr 5 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, - właściwe sygnalizowanie zamiaru zmiany kierunku jazdy, - w czasie wykonywania zadania pojazd nie może naruszyć obrysem pojazdu linii ograniczających stanowisko (pachołki lub tyczki) - kryterium nie dotyczy wykonania zadania z poz. 4 w zakresie uprawnień na kat. D, - płynne wykonanie parkowania, - pozycja pojazdu na stanowisku: wewnątrz stanowiska 45- pozycja początkowa pojazdu określona w tabeli 1 załącznika nr 5 do instrukcji przeprowadzania egzaminów państwowych, - właściwe sygnalizowanie zamiaru zmiany kierunku jazdy, - w czasie wykonywania zadania pojazd nie może naruszyć linii ograniczających stanowisko (pachołki i tyczki) oraz najechać na krawężnik, - płynne wykonanie parkowania, - pozycja pojazdu na stanowisku: wewnątrz stanowiska 56- przy ruszaniu pojazd nie powinien cofnąć się więcej niż 0,2 m, a silnik nie powinien zgasnąć 67- 5-krotny przejazd po łukach w kształcie cyfry 8 i 2-krotny przejazd pomiędzy 5 pachołkami bez podpierania się nogami, najeżdżania na linie, potrącania pachołków, - upewnienie się o możliwości skręcania 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad organizacji wojewódzkich inspektoratów transportu drogowego (Dz. U. Nr 232, poz. 2335) Na podstawie art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie zasad organizacji wojewódzkich inspektoratów transportu drogowego (Dz. U. Nr 156, poz. 1827) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: " 5) prawnych."; 2) § 3 otrzymuje brzmienie: " § 3. Regulamin organizacyjny wojewódzkiego inspektoratu, ustalany przez wojewódzkiego inspektora transportu drogowego i zatwierdzany przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, określa szczegółową organizację wojewódzkiego inspektoratu, w tym zakres działania komórek organizacyjnych i wyodrębnionych stanowisk, o których mowa w § 2, oraz tryb jego pracy.". § 2. Regulaminy organizacyjne wojewódzkich inspektoratów wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują moc przez okres 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452, Nr 200, poz. 1953 i Nr 211, poz. 2050. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 232, poz. 2336) Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie (Dz. U. Nr 233, poz. 1959 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1657) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Termin zakończenia likwidacji jednostki wyznacza się na dzień 31 marca 2004 r."; 2) w § 2 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Zobowiązania jednostki będą regulowane: 1) ze środków na likwidację będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw rolnictwa oraz ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia dokonanego za zgodą tego ministra; 2) w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2004 r. wyłącznie ze środków uzyskanych w wyniku zbycia jej mienia. 3. Niezaspokojone zobowiązania likwidowanej jednostki obciążają Skarb Państwa reprezentowany przez ministra właściwego do spraw rolnictwa."; 3) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Od dnia otwarcia likwidacji do dnia zakończenia likwidacji jednostką zarządza wyznaczony przez ministra właściwego do spraw rolnictwa likwidator, działający na podstawie umowy zawartej z tym ministrem."; 4) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Likwidator przedstawi ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, do zatwierdzenia, harmonogram likwidacji wraz z planem finansowym likwidacji, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu zagospodarowania mienia likwidowanej jednostki, w terminie 45 dni od daty ostatniego ogłoszenia w prasie o otwarciu likwidacji jednostki.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. D. Olszczuk 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 29 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 232, poz. 2337) Na podstawie art. 62a ust. 9 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb, terminy oraz jednostki właściwe do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "ZUS", składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", od uposażenia wypłacanego funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu po dniu 31 grudnia 1998 r., do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono tych składek. § 2. 1. Składki przekazuje się na wskazany przez ZUS rachunek bankowy, przy użyciu bankowych dokumentów płatniczych określonych w art. 47 ust. 4a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 3)). 2. Składki rozliczone w deklaracjach rozliczeniowych i imiennych raportach miesięcznych określonych w ustawie, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem całego okresu służby funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu, przekazuje się do ZUS: 1) za miesiąc grudzień, za funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu, który pozostawał w służbie cały rok kalendarzowy lub co najmniej w grudniu danego roku kalendarzowego; 2) za ostatni miesiąc pozostawania w służbie, za funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu, który został zwolniony ze służby w trakcie roku kalendarzowego. § 3. 1. Składki przekazuje się w terminie: 1) 60 dni od dnia zwolnienia funkcjonariusza ze służby, w przypadku gdy przekazanie składek następuje z urzędu; 2) 60 dni od dnia złożenia wniosku, w przypadku gdy przekazanie składek następuje na wniosek funkcjonariusza; 3) niezwłocznie, jednak nie później niż do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano zawiadomienie z ZUS o ustaleniu funkcjonariuszowi prawa do emerytury przewidzianej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 4)). 2. Jednocześnie z przekazaniem składek przekazuje się do ZUS dokumenty, o których mowa w § 2 ust. 2. § 4. Składki przekazuje do ZUS komórka organizacyjna Biura Ochrony Rządu właściwa w sprawach finansowych. § 5. W przypadku gdy zwolnienie ze służby funkcjonariusza, który nie spełnia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, nastąpiło przed dniem 1 października 2003 r., składki przekazuje się do dnia 31 marca 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie centralnej ewidencji pojazdów (Dz. U. Nr 232, poz. 2338) Na podstawie art. 80e ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 września 2001 r. w sprawie centralnej ewidencji pojazdów (Dz. U. Nr 106, poz. 1166) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o teletransmisji danych i informacji, należy przez to rozumieć przekazywanie i wymianę danych i informacji, o których mowa w art. 80b ust. 1 i 1a ustawy, w formie dokumentu elektronicznego przy wykorzystaniu sieci łączy teleinformatycznych.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o systemie teleinformatycznym, należy przez to rozumieć zespół współpracujących ze sobą urządzeń komputerowych wyposażonych w odpowiednie oprogramowanie, połączonych siecią łączy teletransmisji danych, służący przetwarzaniu danych i informacji, o których mowa w art. 80b ust. 1 i 1a ustawy, oraz obsłudze teleinformatycznej punktów rejestracji pojazdów w zakresie czynności wykonywanych w związku z rejestracją pojazdów."; 2) w § 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Do kopii bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się przepisów § 16 pkt 4 i 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 czerwca 1998 r. w sprawie określenia podstawowych warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 80, poz. 521 oraz z 2001 r. Nr 121, poz. 1306). 4. Kopie bezpieczeństwa są przetwarzane w sposób umożliwiający udostępnianie danych i informacji z tych kopii w drodze teletransmisji."; 3) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. System teleinformatyczny służący do prowadzenia ewidencji, dla bezpieczeństwa danych i informacji zawartych w bazie danych, powinien spełniać warunki określone w przepisach rozporządzenia, o którym mowa w § 2 ust. 3."; 4) w § 4: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Dane i informacje, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 1-5 i pkt 6 lit. a) i c) oraz ust. 1a ustawy, przekazują do ewidencji, poprzez teletransmisję, organy właściwe w sprawach rejestracji pojazdów, zwane dalej "organami rejestrującymi", niezwłocznie po dokonaniu odpowiednio rejestracji pojazdu, zmiany danych w dowodzie rejestracyjnym albo uzyskaniu informacji o utracie dowodu rejestracyjnego, tablic rejestracyjnych, pozwolenia czasowego, tablic tymczasowych lub karty pojazdu, a także ich odnalezieniu. 2. Dane o terminie badania technicznego oraz informację o dodatkowym badaniu technicznym, o której mowa w art. 80b ust. 1 lit. j) ustawy, lub informacje o zatrzymaniu dowodu rejestracyjnego albo pozwolenia czasowego wskutek badania technicznego przekazują do ewidencji stacje kontroli pojazdów za pośrednictwem organu rejestrującego sprawującego nad nią nadzór, niezwłocznie po dokonaniu badania technicznego, nie później jednak niż w ciągu 3 dni od jego wykonania.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Informacje o odnalezieniu pojazdu, zatrzymaniu dowodu rejestracyjnego albo pozwolenia czasowego przekazuje właściwa jednostka organizacyjna Policji do ewidencji poprzez teletransmisję za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej do spraw informatyki niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin od ich uzyskania.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Informacje o zatrzymaniu przez inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego dowodu rejestracyjnego pojazdu albo pozwolenia czasowego zawierającego dane, o których mowa w ust. 4, przekazuje właściwa jednostka organizacyjna Inspekcji Transportu Drogowego poprzez teletransmisję niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od ich uzyskania.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Informacje o zatrzymaniu przez funkcjonariusza Żandarmerii Wojskowej dowodu rejestracyjnego albo pozwolenia czasowego zawierające dane, o których mowa w ust. 4, przekazuje Komenda Główna Żandarmerii Wojskowej do ewidencji poprzez teletransmisję niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin od ich uzyskania."; 5) w § 5: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Policji, Inspekcji Transportu Drogowego, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, Wojskowym Służbom Informacyjnym, sądom, prokuraturze, Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych udostępnia się dane lub informacje, o których mowa w art. 80b ust. 1 i 1a ustawy. 2. Organom kontroli skarbowej, organom celnym i wywiadowi skarbowemu, Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, starostom, komornikom sądowym, administracyjnym organom egzekucyjnym oraz organom podatkowym udostępnia się dane i informacje, o których mowa w art. 80b ust. 1 i 1a ustawy, z wyjątkiem danych lub informacji o pojazdach, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Strażom gminnym (miejskim) udostępnia się dane lub informacje, o których mowa w art. 80b ust. 1 i 1a ustawy, z wyjątkiem danych lub informacji o pojazdach, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem § 1 pkt 5 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 25 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie centralnej ewidencji kierowców (Dz. U. Nr 232, poz. 2339) Na podstawie art. 100e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 sierpnia 2001 r. w sprawie centralnej ewidencji kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 1028) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dane o zatrzymaniu dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdami przekazują do ewidencji: 1) właściwa jednostka organizacyjna Policji za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Komendy Głównej Policji właściwej do spraw informatyki poprzez teletransmisję - niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin od ich uzyskania, 2) właściwa jednostka organizacyjna Inspekcji Transportu Drogowego poprzez teletransmisję - niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od dnia ich uzyskania, 3) Komenda Główna Żandarmerii Wojskowej poprzez teletransmisję - niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin od ich uzyskania, 4) prokurator, sąd lub inny organ uprawniony do orzekania w sprawach o wykroczenia w trybie dyscyplinarnym do właściwego organu określonego w ust. 1, który wydał ten dokument - niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni od dnia wydania postanowienia, 5) organy, o których mowa w ust. 1, poprzez teletransmisję - niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 8 godzin od ich uzyskania.", b) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) sąd lub inny organ uprawniony do orzekania w sprawach o wykroczenia w trybie dyscyplinarnym do właściwego organu określonego w ust. 1, który wydał dokument uprawniający do kierowania pojazdami - niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni po uprawomocnieniu się orzeczenia,", c) w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) sąd lub inny organ uprawniony do orzekania w sprawach o wykroczenia w trybie dyscyplinarnym do organu, o którym mowa w ust. 1, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania - niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 7 dni po uprawomocnieniu się orzeczenia,"; 2) w § 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Policji, Inspekcji Transportu Drogowego, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, Wojskowym Służbom Informacyjnym, sądom, prokuraturze, Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych, starostom oraz organom kontroli skarbowej, organom celnym, wywiadowi skarbowemu i komórkom, o których mowa w art. 11g ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572, z późn. zm. 3)) udostępnia się dane, o których mowa w art. 100b ust. 1 ustawy.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Strażom gminnym (miejskim) udostępnia się dane, o których mowa w art. 100b ust. 1 ustawy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem § 1 pkt 2 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 25 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774, Nr 137, poz. 1302, Nr 139, poz. 1326 i Nr 199, poz. 1939. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków tworzenia i wysokości oraz sposobu podziału funduszu na nagrody roczne i zapomogi dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 232, poz. 2340) Na podstawie art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 27, poz. 298, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie warunków tworzenia i wysokości oraz sposobu podziału funduszu na nagrody roczne i zapomogi dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu (Dz. U. Nr 77, poz. 701) wprowadza się następujące zmiany: 1) tytuł otrzymuje brzmienie: "w sprawie warunków tworzenia i wysokości oraz sposobu podziału funduszu na nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu"; 2) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Fundusz na nagrody roczne, nagrody uznaniowe i zapomogi dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu, zwany dalej "funduszem", tworzy się w ramach środków na uposażenie funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu w wysokości 9,5 % planowanych na dany rok kalendarzowy środków na uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym."; 3) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na nagrody uznaniowe i zapomogi - 10,5 %.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 451, Nr 90, poz. 844, Nr 166, poz. 1609, Nr 199, poz. 1939 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości środków finansowych, które powinien posiadać cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i dokumentów, które mogą potwierdzić posiadanie tych środków oraz cel przekroczenia granicy (Dz. U. Nr 232, poz. 2341) Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wysokości środków finansowych, które powinien posiadać cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i dokumentów, które mogą potwierdzić posiadanie tych środków oraz cel przekroczenia granicy (Dz. U. Nr 178, poz. 1748) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r.2)". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru sprawozdania o wielkościach wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów, osiągniętych wielkościach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych oraz wpływach z opłat produktowych (Dz. U. Nr 232, poz. 2342) Na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wzór sprawozdania o wielkościach wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów, osiągniętych wielkościach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych oraz wpływach z opłat produktowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie wzoru sprawozdania o wielkościach wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów, osiągniętych wielkościach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych oraz wpływach z opłat produktowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 2, poz. 26). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Środowiska: w z. K. Szamałek Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2342) Ilustracja Ilustracja Objaśnienia W sprawozdaniu należy podawać odpowiednio z dokładnością do: 1) 1 kg - masę opakowań lub produktów; 2) 1 gr - wpłaconą opłatę produktową; 3) 0,01 % - osiągniętą wielkość odzysku i recyklingu w %. Dział 1 1. Rodzaj opakowania lub produktu, z którego powstał odpad, oraz symbol PKWiU (kolumny 1 i 2) - należy podać zgodnie z rodzajami opakowań i produktów określonymi w załącznikach nr 1-3 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej (Dz. U. Nr 63, poz. 639, z późn. zm.). Symbole PKWiU służą wyłącznie identyfikacji kategorii opakowań i produktów przy ich kwalifikowaniu do poszczególnych rodzajów opakowań i produktów określonych w ustawie. Za odrębny rodzaj opakowania lub produktu należy traktować rodzaje opakowań i produktów, dla których stawki opłat produktowych określa, obowiązujące w danym roku rozliczeniowym, rozporządzenie w sprawie stawek opłat produktowych. Należy wymienić tylko te rodzaje opakowań i produktów, które zostały przez przedsiębiorcę wprowadzone na rynek, w kolejności ustalonej w załączniku nr 4 do ustawy i w rozporządzeniu w sprawie stawek opłat produktowych. Począwszy od sprawozdania sporządzanego za rok 2004, w kolumnie 2 nie należy wpisywać symboli PKWiU dla opakowań. 2. Jednostka miary (kolumna 3) - należy podać odpowiednio: sztuki dla urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych, ogniw i baterii galwanicznych, lamp wyładowczych, akumulatorów niklowo-kadmowych oraz kilogramy dla opakowań, olejów smarowych i opon. 3. Wielkość wprowadzonych na rynek opakowań i produktów ogółem (kolumna 4) - dotyczy łącznej ilości lub masy wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów z podziałem na odrębne ich rodzaje, w danym roku sprawozdawczym. 4. Wielkość wprowadzonych na rynek opakowań i produktów podlegających obowiązkowi odzysku lub obowiązkowi recyklingu (kolumny 5 i 6) - należy podać ilość lub masę opakowań i produktów, która stanowi podstawę do wyliczenia wymaganego poziomu odzysku oraz poziomu recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. W kolumnach tych nie uwzględnia się opakowań i produktów, których wprowadzenie na rynek nie powoduje powstania obowiązku odzysku oraz obowiązku recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych z nich powstających, na przykład: produkty w opakowaniach lub produkty importowane, które następnie zostały eksportowane; produkty w opakowaniach lub produkty eksportowane przez pośrednika. Począwszy od sprawozdania za rok 2004 nie uwzględnia się w tych kolumnach opakowań mających bezpośredni kontakt z produktami leczniczymi określonymi w przepisach Prawa farmaceutycznego, jeżeli powstające z nich odpady opakowaniowe są odpadami niebezpiecznymi w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.), opakowań po środkach niebezpiecznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.) oraz palet drewnianych. 5. Odpady poddane odzyskowi i recyklingowi ogółem (kolumny 7 i 9) - należy podać łączne wielkości odpadów opakowaniowych i poużytkowych faktycznie przekazanych w danym roku sprawozdawczym do odzysku i recyklingu oraz uwzględnione w danym roku sprawozdawczym uzyskane w roku poprzednim wielkości przekraczające wymagany poziom odzysku i recyklingu odpadów, z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. Zgodnie z przepisami ustawy o odpadach przez odzysk rozumie się wszelkie działania, niestwarzające zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub w części lub prowadzące do odzyskania z odpadów substancji, materiałów lub energii i ich wykorzystania, określone w załączniku nr 5 do ustawy o odpadach, natomiast przez recykling rozumie się taki odzysk, który polega na powtórnym przetwarzaniu substancji lub materiałów zawartych w odpadach w procesie produkcyjnym w celu uzyskania substancji lub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu, w tym też recykling organiczny, z wyjątkiem odzysku energii. 6. Odpady faktycznie poddane odzyskowi i recyklingowi w roku sprawozdawczym (kolumny 8 i 10) - należy podać ilość lub masę faktycznie przekazanych, w danym roku sprawozdawczym, odpadów do odzysku i recyklingu z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. 7. Osiągnięta wielkość odzysku i recyklingu w % (kolumny 11 i 12) - należy wyliczyć na podstawie odpowiednio: wielkości odpadów opakowaniowych i poużytkowych poddanych w danym roku sprawozdawczym odzyskowi i recyklingowi (kolumny 7 i 9) oraz wielkości wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów podlegających obowiązkowi odzysku lub obowiązkowi recyklingu (kolumny 5 i 6) w danym roku sprawozdawczym, z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. Wielkość ta stanowi rzeczywiście osiągnięty procentowy poziom odzysku i recyklingu odpadów, również w przypadku przekroczenia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu określonego w obowiązującym w danym roku rozliczeniowym rozporządzeniu w sprawie rocznych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. 8. Osiągnięta wielkość przekraczająca wymagany poziom odzysku i recyklingu (kolumny 13 i 14) - należy podać dodatnią różnicę, wyrażoną odpowiednio w kilogramach lub sztukach, pomiędzy osiągniętym a wymaganym poziomem odzysku i recyklingu określonym w obowiązującym w danym roku rozliczeniowym rozporządzeniu w sprawie rocznych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. Dział 2 1. Liczba porządkowa (kolumna 0) - należy podać z działu 1 sprawozdania numer pozycji rodzaju opakowania lub produktu, dla której została wpłacona opłata produktowa. 2. Rodzaj opakowania lub produktu, z którego powstał odpad, oraz symbol PKWiU (kolumny 1 i 2) - należy podać zgodnie z rodzajami opakowań i produktów określonymi w załącznikach nr 1-3 do ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej. Symbole PKWiU służą wyłącznie identyfikacji kategorii opakowań i produktów przy ich kwalifikowaniu do poszczególnych rodzajów opakowań i produktów określonych w ustawie. Za odrębny rodzaj opakowania lub produktu należy traktować rodzaje opakowań i produktów, dla których stawki opłat produktowych określa aktualne dla danego roku rozliczeniowego rozporządzenie w sprawie stawek opłat produktowych. Należy wymienić tylko te rodzaje opakowań i produktów, które zostały przez przedsiębiorcę wprowadzone na rynek, w kolejności ustalonej w załączniku nr 4 do ustawy. Począwszy od sprawozdania sporządzanego za rok 2004, w kolumnie 2 nie należy wpisywać symboli PKWiU dla opakowań. 3. Jednostka miary (kolumna 3) - należy podać odpowiednio: w sztukach dla urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych, ogniw i baterii galwanicznych, lamp wyładowczych, akumulatorów niklowo-kadmowych oraz w kilogramach dla opakowań, olejów smarowych i opon. 4. Kwota wpłaconej opłaty produktowej (kolumny 4-6) - należy podać faktycznie wpłacone wielkości opłat produktowych do dnia 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy, z podziałem na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. 5. Kwota wpłaconej zaległej opłaty produktowej wraz z odsetkami za zwłokę oraz dodatkowej opłaty produktowej (kolumny 7-8) - należy podać odpowiednio: faktycznie wpłacone w danym roku sprawozdawczym, wielkości zaległych opłat produktowych wraz z odsetkami za zwłokę i dodatkowych opłat produktowych oraz oddzielnie odsetki za zwłokę, z uwzględnieniem podziału na odrębne rodzaje opakowań i produktów, z których powstał odpad. 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie metod przeprowadzania badań właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji i preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 2343) Na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa metody przeprowadzania badań właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji chemicznych, stanowiące załącznik do rozporządzenia. 2. Metody przeprowadzania badań właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji chemicznych stosuje się także do badania preparatów chemicznych, jeżeli mają zastosowanie. § 2. W przypadku gdy metoda określona w załączniku do rozporządzenia jest nieodpowiednia do badania jakiejkolwiek właściwości substancji lub preparatu, stosuje się metodę alternatywną. Zastosowanie i wybór metody alternatywnej wymaga uzasadnienia. § 3. Badania na zwierzętach przeprowadza się w sposób humanitarny, zgodnie z przepisami dotyczącymi zwierząt laboratoryjnych oraz zgodnie z międzynarodowymi zaleceniami w tej dziedzinie. W przypadku istnienia kilku równoważnych metod badań wybiera się spośród nich tę, która wymaga użycia najmniejszej liczby zwierząt. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1010--z dnia 17 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1011--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych 1012--z dnia 17 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1013--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy oraz wskazywania przez zarząd oraz komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej pracowników, których stosunek pracy podlega ochronie, a także dokonywania zmian w takim wskazaniu 1014--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać taksometry elektroniczne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1015--z dnia 24 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1016--z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie określenia rodzaju wykształcenia uznanego za specjalistyczne oraz dokumentów potwierdzających posiadanie praktyki zawodowej, wymaganych od osób wykonujących niektóre czynności związane z dokumentacją osobową i płacową pracodawców ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1017--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie sposobu postępowania w sprawach związanych z uczestnictwem ławników sądów powszechnych w składach orzekających sądów wojskowych 1018--z dnia 11 czerwca 2003 r. w sprawie regulaminu czynności w zakresie przeprowadzania wywiadu środowiskowego oraz wzoru kwestionariusza tego wywiadu 1019--z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie określenia organów uprawnionych obok Policji do prowadzenia dochodzeń oraz organów uprawnionych do wnoszenia i popierania oskarżenia przed sądem pierwszej instancji w sprawach podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, jak również zakresu spraw zleconych tym organom 1020--z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie postępowania mediacyjnego w sprawach karnych 1021--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie poddawania badaniom lub dokonywania czynności z udziałem oskarżonego oraz osoby podejrzanej 1022--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu karnym 1023--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu postępowania z protokołami przesłuchań i innymi dokumentami lub przedmiotami, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy państwowej, służbowej albo związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji 1024--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie postępowania o zachowanie w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka oraz sposobu postępowania z protokołami z zeznań tego świadka 1025--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i miejsca przechowywania w postępowaniu karnym przedmiotów i substancji stwarzających niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia oraz warunków i sposobu ich zniszczenia 1026--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1027--z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie kontroli seryjnej wstępnej produktów leczniczych weterynaryjnych OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1028--z dnia 17 czerwca 2003 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2091--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie warunków wynagradzania i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez organ Inspekcji Weterynaryjnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 2092--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Babiogórskiego Parku Narodowego 2093--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Białowieskiego Parku Narodowego 2094--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Biebrzańskiego Parku Narodowego 2095--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Bieszczadzkiego Parku Narodowego 2096--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Parku Narodowego "Bory Tucholskie" 2097--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Drawieńskiego Parku Narodowego 2098--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Gorczańskiego Parku Narodowego 2099--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Parku Narodowego Gór Stołowych 2100--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Kampinoskiego Parku Narodowego 2101--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Karkonoskiego Parku Narodowego 2102--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Magurskiego Parku Narodowego 2103--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Narwiańskiego Parku Narodowego 2104--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Ojcowskiego Parku Narodowego 2105--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Pienińskiego Parku Narodowego 2106--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Poleskiego Parku Narodowego 2107--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Roztoczańskiego Parku Narodowego 2108--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Słowińskiego Parku Narodowego 2109--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Świętokrzyskiego Parku Narodowego 2110--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Tatrzańskiego Parku Narodowego 2111--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Parku Narodowego "Ujście Warty" 2112--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Wielkopolskiego Parku Narodowego 2113--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Wigierskiego Parku Narodowego 2114--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie rocznych zadań ochronnych dla Wolińskiego Parku Narodowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: KONWENCJA 2120--podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 2121--z dnia 30 lipca 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. UMOWA 2122--między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych, podpisana we Frankfurcie nad Odrą dnia 21 listopada 2000 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 2123--z dnia 3 października 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o budowie i utrzymaniu granicznych obiektów mostowych w Rzeczypospolitej Polskiej zlokalizowanych w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg krajowych, w Republice Federalnej Niemiec w ciągu dróg publicznych poza siecią dróg federalnych, podpisanej we Frankfurcie nad Odrą dnia 21 listopada 2000 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 2124--z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie niektórych ustaw 2125--z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 2126--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie wejścia w życie Decyzji Nr 1/2003 Rady Stowarzyszenia UE-RP z dnia 25 lutego 2003 r. zmieniającej Protokół 4 do Układu Europejskiego, dotyczący definicji pojęcia "produkty pochodzące" i metod współpracy administracyjnej ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2127--z dnia 3 grudnia 2003 r. w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 2128--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie dopuszczalnych form realizacji czwartej godziny obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2129--z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego sposobu ustalania środków własnych zakładów ubezpieczeń powiązanych 2130--z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów uprawnionych do wykonywania działalności usługowej w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych 2131--z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie minimalnego zakresu szkolenia osób ubiegających się o wykonywanie czynności agencyjnych oraz zakresu obowiązujących tematów egzaminu i trybu jego przeprowadzania 2132--z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie rocznych i półrocznych sprawozdań ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego 2133--z dnia 8 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach i zakładach wzajemnych 2134--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej adwokatów 2135--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej radców prawnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2136--z dnia 28 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za czynności jednostek dozoru technicznego 2137--z dnia 6 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełnić płatnicy składek przekazujący dokumenty ubezpieczeniowe w formie dokumentu elektronicznego poprzez teletransmisję danych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2138--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie czynności wykonywanych przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego, za które pobierane są opłaty, oraz wysokości tych opłat i trybu ich pobierania 2139--z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie wzorów licencji na wykonywanie transportu drogowego oraz wypisów z tych licencji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 2140--z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 2141--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie substancji stwarzających szczególne zagrożenie dla środowiska WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 2142--z dnia 10 grudnia 2003 r. sygn. akt K 49/01 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2143--z dnia 12 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej "Starachowice" ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2144--z dnia 8 grudnia 2003 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości zakładów ubezpieczeń 2145--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie kontroli działalności zakładu ubezpieczeń w zakresie korzystania z usług agentów ubezpieczeniowych 2146--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie kontroli działalności i stanu majątkowego podmiotów prowadzących działalność brokerską 2147--z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków 2148--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej notariuszy 2149--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu, formy i sposobu sporządzania kwartalnych i dodatkowych rocznych sprawozdań finansowych i statystycznych zakładów ubezpieczeń oraz terminów ich przedstawiania organowi nadzoru WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 2150--z dnia 8 grudnia 2003 r. sygn. akt K 3/02 2151--z dnia 9 grudnia 2003 r. sygn. akt P 9/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 2230--z dnia 17 października 2003 r. o ustanowieniu Krzyża Zesłańców Sybiru ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 2231--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2004 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2232--z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych inspektorów kontroli skarbowej i pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2233--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wzorów legitymacji posiadacza broni, zaświadczenia uprawniającego do nabycia broni, legitymacji osoby dopuszczonej do posiadania broni, świadectwa broni oraz karty rejestracyjnej broni ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 2234--z dnia 16 listopada 2003 r. w sprawie dokumentów oraz wiz dla szefów i członków personelu misji dyplomatycznych, kierowników urzędów konsularnych i członków personelu konsularnego państw obcych oraz innych osób Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO Sygn. akt III SW 156/03 2318--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie ważności wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 12 października 2003 r. w województwie podlaskim w okręgu wyborczym nr 23 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2319--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego 2320--z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze 2321--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu pokrywania kosztów związanych z utworzeniem i działalnością studiów wojskowych w wyższych szkołach morskich ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 2322--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 2323--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie nadania statutu Polskiej Konfederacji Sportu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2324--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu przyznawania dodatku kontrolerskiego pracownikom podległym ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych 2325--z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości organów podatkowych 2326--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej komorników sądowych 2327--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu podziału kosztów operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe 2328--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w imporcie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2329--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zamówień na realizację ze środków funduszu wypadkowego świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych 2330--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2331--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie stawek opłat uiszczanych przez przewoźników drogowych za czynności związane z opracowaniem analizy sytuacji rynkowej w zakresie krajowego regularnego przewozu osób 2332--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie treści, sposobu i terminów ogłaszania rozkładów jazdy oraz warunków ponoszenia kosztów z tym związanych 2333--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem 2334--z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów 2335--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad organizacji wojewódzkich inspektoratów transportu drogowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2336--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2337--z dnia 29 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu 2338--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie centralnej ewidencji pojazdów 2339--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie centralnej ewidencji kierowców 2340--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków tworzenia i wysokości oraz sposobu podziału funduszu na nagrody roczne i zapomogi dla funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu 2341--z dnia 30 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości środków finansowych, które powinien posiadać cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i dokumentów, które mogą potwierdzić posiadanie tych środków oraz cel przekroczenia granicy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 2342--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru sprawozdania o wielkościach wprowadzonych na rynek krajowy opakowań i produktów, osiągniętych wielkościach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych oraz wpływach z opłat produktowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 2343--z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie metod przeprowadzania badań właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji i preparatów chemicznych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 24--z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o nabywaniu przez użytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości KONWENCJA Nr 108 RADY EUROPY 25--sporządzona w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 26--z dnia 27 sierpnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji nr 108 Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, sporządzonej w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r. POROZUMIENIE 27--z dnia 9 lutego 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 28--z dnia 23 sierpnia 2002 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem z dnia 9 lutego 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 1 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. POROZUMIENIE 29--z dnia 9 lutego 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 2 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 30--z dnia 23 sierpnia 2002 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej Porozumieniem z dnia 9 lutego 2001 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej o zmianie załącznika nr 2 do Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o małym ruchu granicznym, sporządzonej w Pradze dnia 17 stycznia 1995 r. UMOWA 31--sporządzona w Wilnie dnia 14 września 1997 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o zasadach współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu przekraczających polsko-litewską granicę państwową w ruchu drogowym i kolejowym, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 32--z dnia 29 sierpnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o zasadach współpracy przy dokonywaniu kontroli osób, towarów i środków transportu, przekraczających polsko-litewską granicę państwową w ruchu drogowym i kolejowym, sporządzonej w Wilnie dnia 14 września 1997 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 33--z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej 34--z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej 35--z dnia 7 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 36--z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie rodzajów działalności gospodarczej i rodzajów zakładów nadzorowanych przez organy Inspekcji Weterynaryjnej, którym nadaje się weterynaryjny numer identyfikacyjny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 37--z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości i zasad otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez policjanta skierowanego do szkoły lub na przeszkolenie albo na studia w kraju Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 78--z dnia 19 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw 79--z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 80--z dnia 14 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania przetargów na zbycie nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy 81--z dnia 21 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie regulaminu organizacyjnego Komitetu do Spraw Umów Offsetowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 82--z dnia 8 stycznia 2003 r. w sprawie wynagrodzenia Prezesa Polskiej Konfederacji Sportu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 83--z dnia 9 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych 84--z dnia 9 stycznia 2003 r. w sprawie zwrotu przez żołnierza zawodowego kosztów poniesionych na jego kształcenie w czasie studiów lub nauki ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 85--z dnia 2 stycznia 2003 r. w sprawie określenia siedzib i terytorialnego zakresu działania granicznych lekarzy weterynarii 86--z dnia 2 stycznia 2003 r. w sprawie wielkości oraz wymagań weterynaryjnych w zakresie przywozu i przewozu towarów nieprzeznaczonych do obrotu 87--z dnia 8 stycznia 2003 r. w sprawie rejestru podmiotów prowadzących niektóre rodzaje działalności dotyczące zwierząt i produktów zwierzęcych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 88--z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu prowadzenia ewidencji produkcji lub obrotu prekursorów grupy IIA-R i IIB-R oraz zgłaszania prekursorów grupy IIA-R 89--z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie wzoru oświadczenia podmiotu nabywającego prekursory grupy I-R, IIA-R i IIB-R o ich przeznaczeniu 90--z dnia 2 stycznia 2003 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania dotyczącego nowej żywności 91--z dnia 6 stycznia 2003 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niewłaściwej jakości zdrowotnej środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych i innych składników żywności ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 92--z dnia 14 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 33, poz. 275) Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005 oraz z 2001 r. Nr 66, poz. 669) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) jednostka wojskowa - komórkę organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej, jednostkę organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowaną oraz podległą tej jednostce organizacyjnej inną jednostkę organizacyjną,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) uposażenie bazowe - najniższe uposażenie zasadnicze żołnierza zawodowego w 2002 r. w wysokości: a) 1.252,00 zł - w przypadku żołnierza nieobjętego obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, b) 1.495,00 zł - w przypadku żołnierza objętego obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym,"; 2) w § 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, dodatki o charakterze stałym i dodatek strefowy przyznają, podwyższają, wstrzymują lub obniżają decyzją: 1) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach kadr: a) w stosunku do dowódcy jednostki wojskowej, jego zastępcy oraz innego żołnierza podległego bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej, b) w stosunku do żołnierza pełniącego służbę na stanowisku w jednostce organizacyjnej poza resortem obrony narodowej - na wniosek kierownika, dyrektora lub szefa instytucji cywilnej, 2) dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko o stopniu etatowym co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) - w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w podległej mu jednostce wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy, 3) bezpośredni przełożony dowódcy jednostki wojskowej - w stosunku do tego dowódcy i jego zastępcy oraz żołnierza pełniącego służbę w jednostce wojskowej, której dowódca zajmuje stanowisko o stopniu etatowym niższym niż określony w pkt 2 - określającą datę nabycia lub utraty uprawnień do dodatku, jego wysokość i podstawę przyznania, wstrzymania lub obniżenia dodatku.", b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Dodatki do uposażenia zasadniczego inne niż określone w ust. 1 przyznają: 1) dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko o stopniu etatowym co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) - w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w podległej mu jednostce wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy, 2) bezpośredni przełożony dowódcy jednostki wojskowej - w stosunku do tego dowódcy i jego zastępcy, 3) dowódca jednostki wojskowej właściwy w sprawie wypłaty uposażenia - w stosunku do żołnierza pełniącego służbę w jednostce wojskowej, której dowódca zajmuje stanowisko o stopniu etatowym niższym niż określony w pkt 1 - na podstawie rozkazu dziennego dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę. 4. W przypadku przyznawania, podwyższania, wstrzymywania lub obniżania żołnierzom zawodowym, żołnierzom odbywającym okresową służbę wojskową lub żołnierzom służby nadterminowej dodatków, o których mowa w ust. 1, kopię decyzji dołącza się do akt osobowych żołnierza."; 3) w § 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku zbiegu uprawnień do dwóch lub więcej dodatków, o których mowa w § 12, § 15, § 17-20 i § 22, żołnierzowi przysługuje jeden, wyższy dodatek.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do tego samego dodatku według różnych stawek.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Do okresów otrzymywania dodatków, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów pobierania dodatku na podstawie § 8 ust. 2-4a."; 4) w § 8 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych przeniesionych do dyspozycji lub rezerwy kadrowej."; 5) w § 20: a) w ust. 1: - uchyla się pkt 1a i 1b, - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Oddziale Kontroli Rozbrojenia Departamentu Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Obrony Narodowej - który wykonuje w jednostkach wojskowych w kraju i za granicą czynności w ramach postępowania weryfikacyjnego w rozumieniu międzynarodowych porozumień o kontroli zbrojeń i rozbrojenia międzynarodowego", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Dodatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przyznaje: 1) Minister Obrony Narodowej - Dyrektorowi Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jego zastępcy, 2) Dyrektor Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej - pozostałym żołnierzom."; 6) w § 26 w ust. 1 w pkt 2 lit. c otrzymuje brzmienie: "c) drugiego stopnia w specjalności: analityka farmaceutyczna, analityka kliniczna, anestezjologia i intensywna terapia, chirurgia klatki piersiowej, chirurgia ogólna, chirurgia plastyczna, chirurgia stomatologiczna, choroby wewnętrzne, epidemiologia wojskowa, farmacja apteczna, higiena i epidemiologia wojskowa, higiena wojskowa, medycyna lotnicza, ochrona radiologiczna, organizacja ochrony zdrowia wojsk, organizacja zaopatrzenia medycznego, ortopedia i traumatologia, psychiatria, psychologia kliniczna, radiodiagnostyka, stomatologia ogólna, toksykologia wojskowa, transfuzjologia lub wojskowa medycyna morska,"; 7) w § 31: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zajmującemu stanowisko dowódcy Jednostki Wojskowej Nr 2305 lub Wojskowego Ośrodka Wykonywania Kary Ograniczenia Wolności albo jego zastępcy - 43%,", - w pkt 4 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) żołnierzowi pełniącemu służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305 lub Wojskowym Ośrodku Wykonywania Kary Ograniczenia Wolności - 34%,", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zajmującemu stanowisko służbowe dowódcy kompanii, baterii, klucza, szwadronu, grupy pomocniczych jednostek pływających lub grupy ratownictwa morskiego albo okrętu III lub IV rangi - 32%,", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zwiększenie dodatku, o którym mowa w ust. 3, przyznaje się na czas określony, nie dłuższy jednak niż do końca roku kalendarzowego, w granicach posiadanych na ten cel środków finansowych. Wysokość przyznawanego dodatku uzależnia się od charakteru i zakresu powierzonych zadań oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez żołnierza kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: "4a. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pozostających w dyspozycji lub rezerwie kadrowej.". § 2. Uposażenie bazowe, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. b, stosuje się w zakresie ustalania dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 14 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz. U. Nr 61, poz. 537) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 stycznia 2000 r. w sprawie zasad wydawania oraz wzorów świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych, sposobu dokonywania ich sprostowań i wydawania duplikatów, a także zasad legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą oraz zasad odpłatności za wykonywanie tych czynności (Dz. U. Nr 6, poz. 73, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 9 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Nazwy zajęć edukacyjnych wpisuje się w pełnym brzmieniu. Dopuszcza się wpisywanie nazwy zajęcia edukacyjnego w dwóch wierszach, z tym że w pierwszym wierszu przeznaczonym na wpisanie oceny z zajęcia edukacyjnego wstawia się poziomą kreskę."; 2) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. Dyrektor szkoły poświadcza zgodność kopii z oryginałem świadectwa, dyplomu, zaświadczenia lub innego druku szkolnego tylko wtedy, gdy: 1) jest to niezbędne dla złożenia kopii w aktach tej szkoły, 2) dotyczy to wydania dla celów rekrutacji: a) dwóch kopii świadectwa ukończenia gimnazjum, b) dwóch kopii zaświadczenia o szczegółowych wynikach egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum. Na każdej stronie kopii należy umieścić adnotację "Stwierdzam zgodność z oryginałem", datę, pieczęć urzędową szkoły oraz podpis i pieczęć imienną dyrektora szkoły lub upoważnionej przez niego osoby."; 3) w § 18: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Świadectwa, dyplomy, odpisy świadectw dojrzałości, zaświadczenia, indeksy, legitymacje szkolne i legitymacje przedszkolne dla dzieci niepełnosprawnych, a także kopie, o których mowa w § 11 pkt 2, są wydawane odpowiednio przez szkoły, komisje okręgowe i przedszkola nieodpłatnie.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Za wydanie duplikatu świadectwa, dyplomu, zaświadczenia i indeksu oraz za legalizację dokumentu przeznaczonego do obrotu prawnego z zagranicą pobiera się opłatę w wysokości równej kwocie ustalonej dla legalizacji dokumentu w przepisach o opłacie skarbowej. Za wydanie duplikatu legitymacji szkolnej lub legitymacji przedszkolnej dla dziecka niepełnosprawnego pobiera się opłatę w wysokości równej kwocie ustalonej dla poświadczenia własnoręczności podpisu w przepisach o opłacie skarbowej. Opłaty wnosi się na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora szkoły lub organ dokonujący odpowiedniej czynności."; 4) w załączniku nr 1 do rozporządzenia: a) w części 1 "Informacje ogólne": - w ust. 1 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3) żółtym - świadectwa szkolne promocyjne i świadectwa ukończenia szkoły zasadniczej oraz zasadniczej szkoły zawodowej, 4) różowym - świadectwa szkolne promocyjne, świadectwa ukończenia szkoły i świadectwa dojrzałości szkół średnich ogólnokształcących i zawodowych oraz świadectwa szkolne promocyjne i świadectwa ukończenia trzyletniego liceum ogólnokształcącego, trzyletniego liceum profilowanego i czteroletniego technikum,", - po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu: "10a. W świadectwach szkolnych promocyjnych i świadectwach ukończenia trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla dorosłych, trzyletniego liceum profilowanego i czteroletniego technikum oraz innych drukach szkolnych, obok nazwy obowiązkowego zajęcia edukacyjnego realizowanego w zakresie rozszerzonym wpisuje się wyrazy "(zakres rozszerzony)", a w przypadku zajęcia edukacyjnego: technologia informacyjna wpisuje się wyraz "(informatyka)."", - uchyla się ust. 11 i 12, - ust. 13 otrzymuje brzmienie: "13. W części dotyczącej szczególnych osiągnięć ucznia odnotowuje się w szczególności: 1) udział w konkursach i turniejach wiedzy organizowanych przez kuratora oświaty, co najmniej na szczeblu wojewódzkim, 2) osiągnięcia artystyczne i sportowe uczniów szkoły podstawowej, co najmniej na szczeblu gminnym, a w przypadku uczniów gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej - co najmniej na szczeblu powiatowym, 3) osiągnięcia w aktywności na rzecz innych ludzi, zwłaszcza w formie wolontariatu, lub środowiska szkolnego."; b) w części 2 "Wykaz wzorów świadectw, dyplomów i innych druków szkolnych o symbolu MEN-II i MENiS-II": - w pkt 2.1. "Świadectwa szkolne promocyjne szkoły podstawowej": - uchyla się wzór nr 2 i dodaje się wzory nr 2a i 2b w brzmieniu: "2aMENiS-II/2/2dla uczniów klas IV i V szkoły podstawowej dla dzieci i młodzieży 2bMENiS-II/2-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - uchyla się wzór nr 3, - w pkt 2.2. "Świadectwa ukończenia szkoły podstawowej": - uchyla się wzór nr 6 i dodaje się wzory nr 6a i 6b w brzmieniu: "6aMENiS-II/6/2dla uczniów szkoły podstawowej dla dzieci i młodzieży 6bMENiS-II/6-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - uchyla się wzór nr 7, - uchyla się wzór nr 8 i dodaje się wzory nr 8a i 8b w brzmieniu: "8aMENiS-II/6-a/2dla słuchaczy szkoły podstawowej dla dorosłych 8bMENiS-II/6-b/2dla osób kończących szkołę podstawową na podstawie egzaminu eksternistycznego" - uchyla się wzór nr 9, - uchyla się wzór nr 20 i dodaje się wzór nr 20a w brzmieniu: "20aMENiS-II/22-a-SZ/2dla uczniów szkół podstawowych przy placówkach dyplomatycznych i konsularnych Rzeczypospolitej Polskiej, realizujących uzupełniający plan nauczania" - w pkt 2.3. "Świadectwa szkolne promocyjne gimnazjum": - uchyla się wzór nr 22 i dodaje się wzory nr 22a i 22b w brzmieniu: "22aMENiS-II/7/2dla uczniów klas I i II gimnazjum dla dzieci i młodzieży 22bMENiS-II/7-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - uchyla się wzór nr 23, - w pkt 2.4. "Świadectwa ukończenia gimnazjum": - uchyla się wzór nr 25 i dodaje się wzory nr 25a i 25b w brzmieniu: "25aMENiS-II/8/2dla uczniów gimnazjum dla dzieci i młodzieży 25bMENiS-II/8-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - uchyla się wzór nr 26, - uchyla się wzór nr 27 i dodaje się wzory nr 27a i 27b w brzmieniu: "27aMENiS-II/8-a/2dla słuchaczy gimnazjum dla dorosłych 27bMENiS-II/8-b/2dla osób kończących gimnazjum na podstawie egzaminu eksternistycznego" - uchyla się wzór nr 28, - uchyla się wzór nr 29 i dodaje się wzór nr 29a w brzmieniu: "29aMENiS-II/9-SZ/2dla uczniów gimnazjum przy placówkach dyplomatycznych i konsularnych Rzeczypospolitej Polskiej, realizujących uzupełniający plan nauczania" - po pkt 2.4. "Świadectwa ukończenia gimnazjum" dodaje się pkt 2.4a. i 2.4b. w brzmieniu: "2.4a. Świadectwa szkolne promocyjne trzyletniego liceum ogólnokształcącego Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 29bMENiS-II/40/2dla uczniów klas I i II trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla młodzieży 29cMENiS-II/40-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 2.4b. Świadectwa ukończenia trzyletniego liceum ogólnokształcącego Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 29dMENiS-II/41/2dla uczniów trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla młodzieży 29eMENiS-II/41-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 29fMENiS-II/43/2dla słuchaczy trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla dorosłych 29gMENiS-II/44/2dla osób kończących trzyletnie liceum ogólnokształcące na podstawie egzaminu eksternistycznego" - po pkt 2.7. "Świadectwa dojrzałości liceum ogólnokształcącego" dodaje się pkt 2.7a. i 2.7b. w brzmieniu: "2.7a. Świadectwa szkolne promocyjne trzyletniego liceum profilowanego Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 40aMENiS-II/49/2dla uczniów klas I i II trzyletniego liceum profilowanego dla młodzieży 40bMENiS-II/49-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 2.7b. Świadectwa ukończenia trzyletniego liceum profilowanego Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 40cMENiS-II/51/2dla uczniów trzyletniego liceum profilowanego dla młodzieży 40dMENiS-II/51-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 40eMENiS-II/53/2dla słuchaczy trzyletniego liceum profilowanego dla dorosłych 40fMENiS-II/54/2dla osób kończących trzyletnie liceum profilowane na podstawie egzaminu eksternistycznego" - po pkt 2.10. "Świadectwa dojrzałości liceum technicznego" dodaje się pkt 2.10a. - 2.10d. w brzmieniu: "2.10a. Świadectwa szkolne promocyjne czteroletniego technikum Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 48aMENiS-II/61/2dla uczniów czteroletniego technikum dla młodzieży 48bMENiS-II/61-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 2.10b. Świadectwa ukończenia czteroletniego technikum Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 48cMENiS-II/63/2dla uczniów czteroletniego technikum dla młodzieży 48dMENiS-II/63-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 48eMENiS-II/64/2dla słuchaczy czteroletniego technikum dla dorosłych 48fMENiS-II/65/2dla osób kończących czteroletnie technikum na podstawie egzaminu eksternistycznego 2.10c. Świadectwa szkolne promocyjne zasadniczej szkoły zawodowej Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 48gMENiS-II/66/2dla uczniów zasadniczej szkoły zawodowej dla młodzieży 48hMENiS-II/66-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 48iMENiS-II/67/2dla uczniów oddziału przysposabiającego do pracy organizowanego w zasadniczej szkole zawodowej 2.10d. Świadectwa ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej Nr wzoruSymbolPrzeznaczenie 123 48jMENiS-II/68/2dla uczniów zasadniczej szkoły zawodowej dla młodzieży 48kMENiS-II/68-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 48lMENiS-II/69/2dla słuchaczy zasadniczej szkoły zawodowej dla dorosłych 48łMENiS-II/69-a/2dla osób kończących zasadniczą szkołę zawodową na podstawie egzaminu eksternistycznego" - w pkt 2.12. "Świadectwa ukończenia szkół zawodowych" po wzorze nr 56 dodaje się wzory nr 56a i 56b w brzmieniu: "56aMENiS-II/70-a/2dla uczniów niedostosowanych społecznie uczęszczających do szkoły zasadniczej specjalnej, w tym do oddziałów wielozawodowych 56bMENiS-II/70-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - w pkt 2.18. "Arkusze ocen" uchyla się wzór nr 96a i dodaje się wzór nr 96b w brzmieniu: "96bMENiS-II/162-b/2dla uczniów trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla młodzieży i słuchaczy trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla dorosłych prowadzonego w formie stacjonarnej" c) w części 3 "Wykaz wzorów świadectw, dyplomów i innych druków szkolnych dla szkół artystycznych o symbolu ART-II": - w pkt 3.1. "Świadectwa szkolne promocyjne szkół artystycznych": - uchyla się wzory nr 110-113 i dodaje się wzory nr 110a-113a w brzmieniu: "110aART-II/201-b/2dla uczniów: klas IV-VI ogólnokształcącej szkoły muzycznej I stopnia, klas I, II, IV i V ogólnokształcącej szkoły muzycznej II stopnia, klas I-V, VII i VIII ogólnokształcącej szkoły baletowej, klas I, II, IV i V ogólnokształcącej szkoły sztuk pięknych i klas I-III liceum plastycznego, klas IV-VIII ogólnokształcącej szkoły artystycznej, klas IV-VIII Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego oraz klas I i II ogólnokształcącej eksperymentalnej zintegrowanej szkoły muzycznej 111aART-II/201-b-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 112aART-II/201-c/2dla uczniów: klasy III ogólnokształcącej szkoły muzycznej II stopnia, klasy III ogólnokształcącej szkoły sztuk pięknych, klasy VI ogólnokształcącej szkoły baletowej 113aART-II/201-c-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - w pkt 3.2. "Świadectwa ukończenia szkół artystycznych": - uchyla się wzór nr 128 i dodaje się wzory nr 128a i 128b w brzmieniu: "128aART-II/220-a/2dla uczniów ogólnokształcącej szkoły muzycznej I stopnia 128bART-II/220-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - uchyla się wzór nr 129, - uchyla się wzory nr 134a-134f i dodaje się wzory nr 134g-134l w brzmieniu: "134gART-II/233-a/2dla uczniów ogólnokształcącej szkoły artystycznej 134hART-II/233-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 134iART-II/234-a/2dla uczniów ogólnokształcącej eksperymentalnej zintegrowanej szkoły muzycznej 134jART-II/234-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 134kART-II/238-a/2dla uczniów Poznańskiej Szkoły Chóralnej Jerzego Kurczewskiego 134lART-II/238-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem" - w pkt 3.3. "Dyplomy ukończenia szkół artystycznych": - po wzorze nr 148 dodaje się wzory nr 148a-148s w brzmieniu: "148aART-II/223-a/2dla uczniów szkoły muzycznej II stopnia 148bART-II/223-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 148cART-II/224-a/2dla osób kończących szkołę muzyczną II stopnia na podstawie egzaminu eksternistycznego 148dART-II/225-a/2dla uczniów ogólnokształcącej szkoły baletowej 148eART-II/225-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 148fART-II/226-a/2dla uczniów ogólnokształcącej szkoły muzycznej II stopnia 148gART-II/226-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 148hART-II/227-a/2dla uczniów ogólnokształcącej szkoły sztuk pięknych 148iART-II/227-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 148jART-II/227-b/2dla uczniów liceum plastycznego 148kART-II/227-b-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 148lART-II/228-a/2dla uczniów szkoły sztuki cyrkowej 148mART-II/228-a-w/2jak wyżej z wyróżnieniem 148nART-II/229-a/2dla osób kończących ogólnokształcącą szkołę baletową na podstawie egzaminu eksternistycznego 148oART-II/230-a/2dla osób kończących ogólnokształcącą szkołę sztuk pięknych na podstawie egzaminu eksternistycznego 148pART-II/230-b/2dla osób kończących liceum plastyczne na podstawie egzaminu eksternistycznego 148rART-II/231-a/2dla osób kończących ogólnokształcącą szkołę muzyczną II stopnia na podstawie egzaminu eksternistycznego 148sART-II/232-a/2dla osób kończących szkołę sztuki cyrkowej na podstawie egzaminu eksternistycznego" - w pkt 3.6. "Arkusze ocen szkół artystycznych": - po wzorze nr 162 dodaje się wzór nr 162a w brzmieniu: "162aART-II/251-b/2dla uczniów liceum plastycznego" - w pkt 4. "Wykaz wzorów świadectw, zaświadczeń oraz innych druków o symbolu OKE-II wydawanych przez okręgowe komisje egzaminacyjne": - uchyla się wzór nr 165 i dodaje się wzory nr 165a i 165b w brzmieniu: "165aOKE-II/400-a/2Zaświadczenie o szczegółowych wynikach sprawdzianu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w szkole podstawowej 165bOKE-II/401-a/2Zaświadczenie o szczegółowych wynikach egzaminu przeprowadzanego w ostatnim roku nauki w gimnazjum" - uchyla się wzór nr 166; 5) w załączniku nr 2 do rozporządzenia: a) spis treści otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia, b) po wzorze: - nr 2 dodaje się wzory nr 2a i 2b, - nr 6 dodaje się wzory nr 6a i 6b, - nr 8 dodaje się wzory nr 8a i 8b, - nr 20 dodaje się wzór nr 20a, - nr 22 dodaje się wzory nr 22a i 22b, - nr 25 dodaje się wzory nr 25a i 25b, - nr 27 dodaje się wzory nr 27a i 27b, - nr 29 dodaje się wzory nr 29a-29g, - nr 40 dodaje się wzory nr 40a-40f, - nr 48 dodaje się wzory nr 48a-48ł, - nr 56 dodaje się wzory nr 56a i 56b, - nr 96a dodaje się wzór nr 96b, - nr 110 dodaje się wzór nr 110a, - nr 111 dodaje się wzór nr 111a, - nr 112 dodaje się wzór nr 112a, - nr 113 dodaje się wzór nr 113a, - nr 128 dodaje się wzory nr 128a i 128b, - nr 134a dodaje się wzór nr 134g, - nr 134b dodaje się wzór nr 134h, - nr 134c dodaje się wzór nr 134i, - nr 134d dodaje się wzór nr 134j, - nr 134e dodaje się wzór nr 134k, - nr 134f dodaje się wzór nr 134l, - nr 148 dodaje się wzory nr 148a-148s, - nr 162 dodaje się wzór nr 162a, - nr 165 dodaje się wzory nr 165a i 165b, określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia, c) uchyla się wzory nr 2, 3, 6-9, 20, 22, 23, 25-29, 96a, 110-113, 128, 129, 134a-134f, 165 i 166. § 2. 1. W roku szkolnym 2002/2003 dopuszcza się wydawanie świadectw szkolnych promocyjnych szkoły podstawowej i gimnazjum na drukach o dotychczasowych wzorach nr 2, 3, 22 i 23. 2. W roku szkolnym 2002/2003 i 2003/2004 dopuszcza się wydawanie świadectw szkolnych na drukach o dotychczasowych wzorach nr 110-113. § 3. Arkusz ocen o numerze 96b stosuje się od dnia 1 września 2003 r., przy czym arkusze ocen o numerze 96a założone w roku szkolnym 2002/2003 dla uczniów klasy pierwszej trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla młodzieży i słuchaczy klasy pierwszej trzyletniego liceum ogólnokształcącego dla dorosłych prowadzonego w formie stacjonarnej zachowują ważność do czasu zakończenia przez tych uczniów i słuchaczy nauki w trzyletnim liceum ogólnokształcącym. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 107, poz. 1132 oraz z 2002 r. Nr 48, poz. 446, Nr 70, poz. 648 i Nr 159, poz. 1320. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej. (Dz. U. Nr 153, poz. 1502) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96), 2) ustawą z dnia 17 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 1995 r. Nr 7, poz. 31), 3) ustawą z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243), 4) ustawą z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145), 5) ustawą z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 726), 6) ustawą z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778), 7) ustawą z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), 8) ustawą z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268), 9) ustawą z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514), 10) ustawą z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546), 11) ustawą z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków (Dz. U. Nr 166, poz. 1361), 12) ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 6 czerwca 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity nie obejmuje: 1) art. 61-66 i 68 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131), które stanowią: "Art. 61. W ustawie z dnia 21 maja 1963 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 22, poz. 115, z 1970 r. Nr 3, poz. 14 i z 1977 r. Nr 37, poz. 163) rozdział 7 skreśla się. Art. 62. W Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia wprowadza się następujące zmiany: 1) w tytule działu XIII wyrazy "morskiej i" skreśla się; 2) w art. 143: a) w § 1 wyrazy "urzędach morskich i" skreśla się, b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W pierwszej instancji orzekają kolegia przy okręgowych oraz równorzędnych urzędach górniczych, a w drugiej - kolegium przy Wyższym Urzędzie Górniczym."; 3) w art. 144 § 2 skreśla się; 4) w art. 145 wyrazy "urzędu morskiego i" skreśla się; 5) art. 146 skreśla się; 6) w art. 147 § 1 i oznaczenie § 2 skreśla się; 7) art. 148 skreśla się; 8) w art. 149 wyrazy "administracji morskiej i" skreśla się; 9) w art. 150: a) w § 1 wyrazy "przy Ministrze Żeglugi oraz" skreśla się, b) w § 2 wyrazy "odpowiednio Minister Żeglugi oraz" skreśla się; 10) w art. 151: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Nadzór zwierzchni nad działalnością kolegiów przy urzędach górniczych sprawuje Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.", b) w § 2 wyrazy "Minister Żeglugi i" skreśla się, a wyraz "mogą" zastępuje się wyrazem "może". Art. 63. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 118, z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1974 r. Nr 24, poz. 142, z 1975 r. Nr 16, poz. 91, z 1982 r. Nr 45, poz. 291, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i z 1990 r. Nr 43, poz. 251) w art. 2 w § 1 pkt 2 i 5 skreśla się. Art. 64. W ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6, z 1983 r. Nr 44, poz. 201, z 1989 r. Nr 26, poz. 139 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 39, poz. 222) w art. 55 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) gromadzenie ścieków i odpadów w pasie technicznym i w portach morskich - w uzgodnieniu z dyrektorem właściwego urzędu morskiego,". Art. 65. W ustawie z dnia 17 grudnia 1977 r. o polskiej strefie rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 37, poz. 163) art. 1, w art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 3-9 skreśla się. Art. 66. Sprawy o wykroczenia wszczęte przed kolegiami do spraw wykroczeń przy urzędach morskich i niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy są prowadzone przez te kolegia, aż do czasu ich prawomocnego zakończenia, według dotychczasowych przepisów." "Art. 68. Dyrektorzy urzędów morskich ustalą i opublikują, w formie obwieszczeń, we właściwych wojewódzkich dziennikach urzędowych w terminie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy wykazy powszechnie obowiązujących na obszarach ich działania przepisów prawnych wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy. Przepisy nieobjęte wykazem tracą moc."; 2) art. 159 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96), który stanowi: "Art. 159. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów art. 153 ust. 1 i 4, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 3) art. 2-5 ustawy z dnia 17 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 1995 r. Nr 7, poz. 31), które stanowią: "Art. 2. 1. Środki osobowe, rzeczowe i finansowe Biura Hydrograficznego Rzeczypospolitej Polskiej podlegają przekazaniu urzędom morskim w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej określi, w drodze zarządzenia, zakres i tryb przekazania środków, o których mowa w ust. 1. Art. 3. Zadania państwowej morskiej służby hydrograficznej i oznakowania nawigacyjnego w zakresie hydrografii i kartografii morskiej wykonuje Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej. Art. 4. Traci moc ustawa z dnia 21 marca 1991 r. o państwowej morskiej służbie hydrograficznej i oznakowania nawigacyjnego (Dz. U. Nr 32, poz. 132). Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia."; 4) art. 41 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243), który stanowi: "Art. 41. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 5) art. 46 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145), który stanowi: "Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 15 i 16, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1997 r."; 6) art. 8 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 726), który stanowi: "Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia."; 7) art. 15, 16 i 22 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778), które stanowią: "Art. 15. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami ustaw zmienianych w art. 4 i 7, wszczętych przed wejściem w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy tych ustaw w brzmieniu dotychczasowym. Art. 16. Zezwolenia, koncesje i licencje udzielone na podstawie przepisów ustaw zmienianych w art. 4 i 7 zachowują moc przez czas w nich określony." "Art. 22. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 11 w zakresie dotyczącym Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, art. 2, art. 3, art. 5 oraz art. 8 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2000 r., 2) art. 1 pkt 4 lit. b) w zakresie dotyczącym Głównego Urzędu Administracji Publicznej, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2000 r."; 8) art. 79 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), który stanowi: "Art. 79. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., z wyjątkiem art. 69 ust. 2 i art. 73 ust. 2, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia."; 9) art. 78 i 79 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268), które stanowią: "Art. 78. Akty wydane na podstawie upoważnień ustawowych zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc do czasu ich zastąpienia przez akty wydane na podstawie niniejszej ustawy. Art. 79. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów: 1) art. 74, który wchodzi w życie z dniem 30 grudnia 2000 r., 2) art. 27 pkt 5 lit. b) i c), które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2001 r., 3) art. 61, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2001 r."; 10) art. 90 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514), który stanowi: "Art. 90. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 45-47 i art. 76 ust. 1 pkt 11, które wchodzą w życie z dniem 1 maja 2003 r."; 11) art. 7 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546), który stanowi: "Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy - Kodeks morski."; 12) art. 17 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków (Dz. U. Nr 166, poz. 1361), który stanowi: "Art. 17. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 13) art. 89 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717), który stanowi: "Art. 89. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2003 r. (poz. 1502) USTAWA z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej DZIAŁ I Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa położenie prawne obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, pasa nadbrzeżnego oraz organy administracji morskiej i ich kompetencje. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej. Art. 2. 1. Obszarami morskimi Rzeczypospolitej Polskiej są: 1) morskie wody wewnętrzne, 2) morze terytorialne, 3) wyłączna strefa ekonomiczna - zwane dalej "polskimi obszarami morskimi". 2. Morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne wchodzą w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Zwierzchnictwo terytorialne Rzeczypospolitej Polskiej nad morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym rozciąga się na wody, przestrzeń powietrzną nad tymi wodami oraz na dno morskie wód wewnętrznych i morza terytorialnego, a także na wnętrze ziemi pod nimi. Art. 3. 1. Jeżeli wymagają tego potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa: 1) na morskich wodach wewnętrznych oraz na morzu terytorialnym mogą być ustanawiane strefy zamknięte dla żeglugi i rybołówstwa; 2) poza morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym mogą być ogłaszane strefy niebezpieczne dla żeglugi lub rybołówstwa. 2. 1) Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, ustanawia, w drodze rozporządzenia, strefy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem w szczególności terminów uznania strefy za niebezpieczną oraz wskazania dokładnych współrzędnych geograficznych tej strefy. DZIAŁ II Polskie obszary morskie Rozdział 1 Morskie wody wewnętrzne Art. 4. Morskimi wodami wewnętrznymi są: 1) 2) część Jeziora Nowowarpieńskiego i część Zalewu Szczecińskiego wraz ze Świną i Dziwną oraz Zalewem Kamieńskim, znajdująca się na wschód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec, oraz rzeka Odra pomiędzy Zalewem Szczecińskim a wodami portu Szczecin; 2) część Zatoki Gdańskiej zamknięta linią podstawową biegnącą od punktu o współrzędnych 54°37'36″ szerokości geograficznej północnej i 18°49'18″ długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Helskiej) do punktu o współrzędnych 54°22'12″ szerokości geograficznej północnej i 19°21'00″ długości geograficznej wschodniej (na Mierzei Wiślanej); 3) 3) część Zalewu Wiślanego, znajdująca się na południowy zachód od granicy państwowej między Rzecząpospolitą Polską a Federacją Rosyjską na tym Zalewie; 4) wody portów określone od strony morza linią łączącą najdalej wysunięte w morze stałe urządzenia portowe, stanowiące integralną część systemu portowego. Rozdział 2 Morze terytorialne Art. 5. 1. Morzem terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej jest obszar wód morskich o szerokości 12 mil morskich (22 224 m), liczonych od linii podstawowej tego morza. 2. Linię podstawową morza terytorialnego stanowi linia najniższego stanu wody wzdłuż wybrzeża lub zewnętrzna granica morskich wód wewnętrznych. 3. Zewnętrzną granicę morza terytorialnego stanowi linia, której każdy punkt jest oddalony o 12 mil morskich od najbliższego punktu linii podstawowej, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Redy, na których odbywa się normalnie załadunek, wyładunek i kotwiczenie statków, położone całkowicie lub częściowo poza obszarem wód morskich określonym zgodnie z ust. 1 i 3, są włączone do morza terytorialnego. 5. Granice red, o których mowa w ust. 4, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Art. 6. 1. Obce statki, z zastrzeżeniem przepisów ust. 3, korzystają z prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Nieszkodliwy przepływ oznacza żeglugę przez morze terytorialne w celu: 1) przejścia przez nie bez wchodzenia na morskie wody wewnętrzne lub bez dobijania do urządzeń portowych albo znajdujących się poza morskimi wodami wewnętrznymi urządzeń redowych; 2) wejścia lub opuszczenia morskich wód wewnętrznych; 3) dobijania lub opuszczania urządzeń portowych albo redowych, o których mowa w pkt 1. 3. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, określa przepływ okrętów wojennych obcych państw przez polskie morze terytorialne oraz warunki ich wejścia na polskie morskie wody wewnętrzne. Art. 7. Przepływ powinien być nieprzerwany i szybki. Zatrzymanie się lub kotwiczenie jest dozwolone wyłącznie, jeżeli wiąże się ze zwyczajną żeglugą lub jest konieczne ze względu na siłę wyższą albo inne niebezpieczeństwo lub też w celu udzielenia pomocy ludziom, jak również statkom morskim bądź powietrznym znajdującym się w niebezpieczeństwie. Obce statki rybackie podczas przepływu są obowiązane usunąć z pokładu sprzęt rybacki lub złożyć go w sposób wyłączający użycie. Art. 8. Przepływ uważa się za nieszkodliwy dopóty, dopóki nie zagraża pokojowi, porządkowi publicznemu lub bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 9. Przepływ uważa się za zagrażający pokojowi, porządkowi publicznemu lub bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli obcy statek lub okręt wojenny podejmuje na morzu terytorialnym działania polegające na: 1) groźbie użycia siły lub użyciu siły przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej lub niezawisłości politycznej Rzeczypospolitej Polskiej albo pogwałceniu w jakikolwiek inny sposób zasad prawa międzynarodowego zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych; 2) ćwiczeniach lub użyciu broni wszelkiego rodzaju; 3) zbieraniu informacji na szkodę obronności lub bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej; 4) propagandzie mającej na celu osłabienie obronności lub bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej; 5) startowaniu, lądowaniu lub przyjmowaniu na pokład jakiegokolwiek statku powietrznego; 6) startowaniu, lądowaniu lub przyjmowaniu na pokład jakiegokolwiek urządzenia wojskowego; 7) ładowaniu lub wyładowywaniu towarów, walut albo przyjmowaniu na statek lub wysadzaniu ze statku ludzi z naruszeniem przepisów celnych, skarbowych, imigracyjnych lub sanitarnych Rzeczypospolitej Polskiej; 8) umyślnym zanieczyszczeniu morza; 9) uprawianiu rybołówstwa; 10) prowadzeniu badań lub działalności hydrograficznej; 11) zakłócaniu systemu łączności lub innych urządzeń i instalacji Rzeczypospolitej Polskiej; 12) wszelkich innych działaniach niezwiązanych bezpośrednio z przepływem. Art. 10. 1. Jeżeli jest to konieczne ze względu na bezpieczeństwo żeglugi, Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, może wyznaczyć na morzu terytorialnym trasy przepływu, systemy rozgraniczenia ruchu i zgłaszania pozycji statku, a także określić sposób sprawowania kontroli ruchu statków w tym systemie. 2. Trasy przepływu i systemy rozgraniczenia ruchu uwidacznia się na mapach morskich. Art. 11. Obce statki korzystające z prawa nieszkodliwego przepływu przez morze terytorialne są obowiązane do przestrzegania prawa polskiego oraz przepisów międzynarodowych dotyczących zapobiegania zderzeniom na morzu i ochrony środowiska morskiego. Art. 12. 1. Polskiej jurysdykcji karnej nie stosuje się odnośnie do przestępstw popełnionych na obcych statkach podczas przepływu przez morze terytorialne, chyba że: 1) skutki przestępstwa rozciągają się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) przestępstwo narusza spokój lub porządek publiczny na morzu terytorialnym; 3) kapitan statku, przedstawiciel dyplomatyczny lub konsularny państwa bandery statku zwróci się do właściwych polskich organów o pomoc; 4) jest to konieczne do zwalczania nielegalnego handlu narkotykami lub substancjami psychotropowymi. 2. Przepisy ust. 1 nie ograniczają wykonywania polskiej jurysdykcji karnej, jeżeli obcy statek przepływa przez morze terytorialne po opuszczeniu polskich morskich wód wewnętrznych. 3. W stosunku do obcego statku przepływającego przez morze terytorialne nie podejmuje się żadnych czynności w związku z przestępstwem popełnionym przed wejściem statku na polskie morze terytorialne, jeżeli statek, płynąc z obcego portu, przepływa jedynie przez to morze, nie wchodząc na morskie wody wewnętrzne. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli czyn naruszył prawa Rzeczypospolitej Polskiej określone w art. 17, jak również w wypadku ścigania sprawców zanieczyszczeń środowiska morskiego. 5. Organy podejmujące czynności z zakresu jurysdykcji karnej, na wniosek kapitana statku, są obowiązane powiadomić przedstawicielstwo dyplomatyczne lub właściwy urząd konsularny państwa bandery. Art. 13. 1. Nie można zatrzymać obcego statku przepływającego przez polskie morze terytorialne, w celu dokonania jakiejkolwiek czynności w postępowaniu cywilnym w stosunku do osoby fizycznej znajdującej się na statku. 2. W stosunku do obcego statku przepływającego przez polskie morze terytorialne nie można prowadzić egzekucji ani dokonywać zajęcia statku w związku z jakimkolwiek postępowaniem cywilnym, chyba że dotyczy ono roszczeń wynikających ze zobowiązań powstałych podczas lub w związku z przepływem statku przez polskie morskie wody wewnętrzne lub polskie morze terytorialne. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy obcy statek stoi na polskim morzu terytorialnym lub przepływa przez to morze po opuszczeniu polskich morskich wód wewnętrznych. Rozdział 3 Wyłączna strefa ekonomiczna Art. 14. Ustanawia się wyłączną strefę ekonomiczną Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 15. Wyłączna strefa ekonomiczna jest położona na zewnątrz morza terytorialnego i przylega do tego morza. Obejmuje ona wody, dno morza i znajdujące się pod nim wnętrze ziemi. Art. 16. 1. Granice wyłącznej strefy ekonomicznej określają umowy międzynarodowe. 2. W razie braku umów międzynarodowych, o których mowa w ust. 1, Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić przebieg granicy wyłącznej strefy ekonomicznej. Art. 17. Rzeczypospolitej Polskiej przysługują w wyłącznej strefie ekonomicznej: 1) suwerenne prawa w celu rozpoznawania, zarządzania i eksploatacji zasobów naturalnych, zarówno żywych, jak i mineralnych, dna morza i wnętrza ziemi pod nim oraz pokrywających je wód, a także ochrona tych zasobów oraz suwerenne prawa w odniesieniu do innych gospodarczych przedsięwzięć w strefie; 2) władztwo w zakresie: a) budowania i użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i innych urządzeń, b) badań naukowych morza, c) ochrony i zachowania środowiska morskiego; 3) inne uprawnienia przewidziane w prawie międzynarodowym. Art. 18. Obce państwa korzystają w wyłącznej strefie ekonomicznej z wolności żeglugi i przelotu, układania kabli podmorskich i rurociągów oraz innych, zgodnych z prawem międzynarodowym, sposobów korzystania z morza, wiążących się z tymi wolnościami, z zastrzeżeniem przepisów ustawy. Art. 19. W wyłącznej strefie ekonomicznej obowiązuje prawo polskie dotyczące ochrony środowiska. Art. 20. (skreślony). 5) Art. 21. (skreślony). 5) Art. 22. 1. Rzeczpospolita Polska ma wyłączne prawo wznoszenia, udzielania zezwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp, a także wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów. 2. Sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają prawu polskiemu. Rozdział 4 Sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia, podmorskie kable i rurociągi Art. 23. Zezwolenie na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń na polskim morzu terytorialnym i w wyłącznej strefie ekonomicznej wydaje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) po zasięgnięciu opinii Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa 6), a na morskich wodach wewnętrznych zezwolenie takie wydaje dyrektor urzędu morskiego. Art. 24. Wokół sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń dyrektor właściwego urzędu morskiego może ustanowić strefy bezpieczeństwa, sięgające nie dalej niż 500 metrów od każdego punktu ich zewnętrznej krawędzi, chyba że inny zasięg strefy jest dozwolony przez powszechnie przyjęte normy prawa międzynarodowego lub zalecony przez właściwą organizację międzynarodową. Art. 25. 7) Informacje o budowie sztucznych wysp, ustawianiu konstrukcji i urządzeń, ustanowieniu wokół nich stref bezpieczeństwa, jak również całkowitej lub częściowej likwidacji sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń są podawane do publicznej wiadomości w urzędowych publikacjach Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej. Art. 26. Układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym wymaga zezwolenia dyrektora właściwego urzędu morskiego. Art. 27. 1. Układanie i utrzymywanie podmorskich kabli i rurociągów w wyłącznej strefie ekonomicznej jest dozwolone, jeśli nie utrudnia wykonania praw Rzeczypospolitej Polskiej i pod warunkiem uzgodnienia lokalizacji oraz sposobów utrzymywania z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej 4), który w tym zakresie wydaje decyzję po zasięgnięciu opinii Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa 6). 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) może cofnąć zgodę w razie niespełniania uzgodnionych warunków układania i utrzymywania kabli i rurociągów. Rozdział 5 Badania naukowe Art. 28. 8) Badania naukowe na polskich morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym mogą być prowadzone przez obce państwa oraz obce osoby prawne i fizyczne, a także przez właściwe organizacje międzynarodowe, po uzyskaniu zgody Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4), z zastrzeżeniem art. 32a. Art. 29. 1. 9) Badania naukowe w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej mogą być prowadzone przez państwa, osoby i organizacje, o których mowa w art. 28, po uzyskaniu zezwolenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4). Wniosek o wydanie zezwolenia, zawierający informacje o zamierzonych badaniach i ich program, powinien być przedstawiony nie później niż na trzy miesiące przed przewidywaną datą rozpoczęcia badań. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4), po zasięgnięciu opinii Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa 6), odmawia wydania zezwolenia lub je cofa, jeżeli badania naukowe zagrażają zanieczyszczeniem środowiska. W tym samym trybie Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) może odmówić wydania zezwolenia na prowadzenie takich badań, jeżeli badania te: 1) dotyczą bezpośrednio zasobów naturalnych strefy; 2) wymagają drążenia dna, użycia środków wybuchowych lub wprowadzenia do środowiska morskiego substancji szkodliwych; 3) wymagają budowy lub użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń. Art. 30. Obce państwa oraz obce osoby prawne i fizyczne, a także właściwe organizacje międzynarodowe przeprowadzające badania naukowe na polskich obszarach morskich są obowiązane do: 1) zapewnienia udziału polskich przedstawicieli w badaniach, włączając w to ich obecność na pokładach statków badawczych i innych urządzeń; 2) informowania Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4), na jego wniosek, o wynikach badań; 3) umożliwienia Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej 4), na jego wniosek, dostępu do wszelkich danych i próbek uzyskanych w ramach badań; 4) niezwłocznego informowania Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4) o każdej istotnej zmianie w programie badań; 5) niezwłocznego usunięcia urządzeń naukowo-badawczych i wyposażenia po zakończeniu badań, chyba że na ich pozostawienie uzyskano odrębne zezwolenie. Art. 31. 10) 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, polskie osoby prawne i fizyczne mogą prowadzić badania naukowe na polskich obszarach morskich bez zezwolenia. Osoby te są obowiązane do informowania dyrektora właściwego urzędu morskiego o rejonie i sposobie prowadzenia badań na 14 dni przed ich rozpoczęciem oraz o zakończeniu badań. 2. Do połowów prowadzonych w ramach badań naukowych stosuje się przepisy o rybołówstwie morskim. Art. 32. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) wydaje decyzje o wstrzymaniu badań na polskich obszarach morskich, o których mowa w art. 28 i 29, lub o cofnięciu zezwolenia wydanego na podstawie art. 29, jeżeli badania są prowadzone niezgodnie z przepisami ustawy, przepisami szczególnymi, udzielonym zezwoleniem lub powodują ujemne skutki dla środowiska. Art. 32a. 11) 1. Jeżeli badania, o których mowa w art. 28 i 29 ust. 1, dotyczą żywych zasobów morza, zezwolenie wydaje minister właściwy do spraw rolnictwa. 2. Przepisy art. 30 i 32 stosuje się odpowiednio. Rozdział 6 Eksploatacja zasobów mineralnych Art. 33. (skreślony). 12) Art. 34. 13) Do poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania zasobów mineralnych w polskich obszarach morskich stosuje się odpowiednie przepisy prawa geologicznego i górniczego oraz przepisy dotyczące ochrony środowiska morskiego, bezpieczeństwa żeglugi i życia na morzu. Rozdział 7 Turystyka i sporty wodne Art. 35. Uprawianie na polskich obszarach morskich turystyki oraz sportów wodnych może się odbywać na warunkach i w sposób zgodny z przepisami prawa polskiego. Rozdział 8 Pas nadbrzeżny Art. 36. 1. Pasem nadbrzeżnym jest obszar lądowy przyległy do brzegu morskiego. 2. W skład pasa nadbrzeżnego wchodzą: 1) pas techniczny - stanowiący strefę wzajemnego bezpośredniego oddziaływania morza i lądu; jest on obszarem przeznaczonym do utrzymania brzegu w stanie zgodnym z wymogami bezpieczeństwa i ochrony środowiska; 2) pas ochronny - obejmujący obszar, w którym działalność człowieka wywiera bezpośredni wpływ na stan pasa technicznego. 3. Pas nadbrzeżny przebiega wzdłuż wybrzeża morskiego. 4. 14) Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa minimalną i maksymalną szerokość pasa technicznego i ochronnego oraz sposób wyznaczania ich granic, kierując się uwarunkowaniami lokalnymi, rzeźbą terenu, formą jego zabudowy oraz uwzględniając oddziaływanie żywiołu morskiego na brzeg morski. 5. 15) Dyrektor właściwego urzędu morskiego, w drodze zarządzenia, określa: 1) granice pasa technicznego, po uprzednim zasięgnięciu opinii właściwych rad gmin, a na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej - po zasięgnięciu opinii tych jednostek oraz wyznacza granice pasa technicznego w terenie; 2) granice pasa ochronnego w uzgodnieniu z właściwym wojewodą i właściwymi radami gmin, a na terenach będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej - po zasięgnięciu opinii tych jednostek oraz wyznacza granice pasa ochronnego. Art. 37. 1. Pas techniczny może być wykorzystywany do innych celów niż wymieniony w art. 36 ust. 2 pkt 1 za zgodą właściwego organu administracji morskiej, który jednocześnie określa warunki takiego wykorzystania. 2. Zabrania się tworzenia obwodów łowieckich na obszarze pasa technicznego. 3. 16) Pozwolenia wodnoprawne, decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzje o pozwoleniu na budowę oraz decyzje w sprawie zmian w zalesianiu, zadrzewianiu, tworzeniu obwodów łowieckich, a także projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i planów zagospodarowania przestrzennego województwa, dotyczące pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu morskiego. 4. 17) Wszystkie plany i projekty związane z zagospodarowaniem morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego są zatwierdzane przez organy administracji morskiej w uzgodnieniu z właściwymi gminami nadmorskimi. Rozdział 9 18) Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej Art. 37a. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, może przyjąć, w drodze rozporządzenia, plan zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, uwzględniając ustalenia, o których mowa w ust. 2. 2. Plan, o którym mowa w ust. 1, rozstrzyga o: 1) przeznaczeniu obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej; 2) zakazach lub ograniczeniach korzystania z obszarów, o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem wymogów ochrony przyrody; 3) rozmieszczeniu inwestycji celu publicznego; 4) kierunkach rozwoju transportu i infrastruktury technicznej; 5) obszarach i warunkach ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego. Art. 37b. 1. Projekt planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej sporządza dyrektor właściwego dla obszaru objętego planem urzędu morskiego. 2. Do projektu planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej sporządza się prognozę oddziaływania na środowisko. 3. Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz opracowania prognozy oddziaływania na środowisko obciążają budżet państwa albo inwestora realizującego inwestycję, jeżeli ustalenia tego planu są bezpośrednią konsekwencją realizacji tej inwestycji. 4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, rodzaju opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych. DZIAŁ III Administracja morska Rozdział 1 Ustrój organów administracji morskiej Art. 38. Organami administracji morskiej są: 1) Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4); 2) dyrektorzy urzędów morskich - jako terenowe organy administracji morskiej. Art. 39. 1. Dyrektor urzędu morskiego podlega Ministrowi Transportu i Gospodarki Morskiej 4). 2. Dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4). Zastępców dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) na wniosek dyrektora urzędu morskiego. 3. Dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje przy pomocy urzędu morskiego. 4. W skład urzędów morskich wchodzą w szczególności: inspekcja morska, kapitanaty i bosmanaty portów. Art. 40. 1. Urzędy morskie tworzy i znosi Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) w drodze rozporządzenia. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) po zasięgnięciu opinii właściwych wojewodów, w drodze rozporządzenia, określa terytorialny zakres działania dyrektorów urzędów morskich i siedziby urzędów. 3. Organizację urzędu morskiego oraz szczegółowy zakres działania dyrektora urzędu morskiego określa statut nadany przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4). Art. 41. 1. Pracownicy organów administracji morskiej określonych kategorii noszą w czasie pełnienia obowiązków służbowych umundurowanie. 2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4), w drodze rozporządzenia, określa kategorie pracowników obowiązanych do noszenia umundurowania, sposób jego przydziału oraz wzór tego umundurowania. Rozdział 2 Kompetencje i terytorialny zakres działania Art. 42. 1. Do organów administracji morskiej należą sprawy z zakresu administracji rządowej związane z korzystaniem z morza w zakresie unormowanym niniejszą ustawą i innymi ustawami. 2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy: 1) bezpieczeństwa żeglugi morskiej; 2) korzystania z dróg morskich oraz portów i przystani morskich; 3) (skreślony); 19) 4) bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją zasobów mineralnych dna morskiego; 5) 20) ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem wskutek korzystania z morza oraz przez zatapianie odpadów i innych substancji w zakresie nieuregulowanym przepisami prawa geologicznego i górniczego; 6) ratowania życia, prowadzenia prac podwodnych i wydobywania mienia z morza; 7) (skreślony); 21) 8) (skreślony); 22) 9) 23) nadzoru przeciwpożarowego w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach; 10) 24) uzgadnianie decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych i pozwoleń budowlanych na obszarze pasa technicznego, morskich portów i przystani, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, jak również wszelkich innych decyzji dotyczących zagospodarowania tego pasa; 10a) 25) wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu w obszarze morza terytorialnego oraz w uzgodnieniu z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta w obszarze morskich wód wewnętrznych; 11) budowy, utrzymywania i ochrony umocnień brzegowych, wydm i zalesień ochronnych w pasie technicznym; 12) 26) wyznaczania dróg morskich, kotwicowisk i badania warunków ich żeglowności; 13) 26) oznakowania nawigacyjnego dróg morskich i kotwicowisk w portach i przystaniach morskich oraz na wybrzeżu; 14) 27) nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia w trybie przewidzianym w przepisach o postępowaniu w sprawach o wykroczenia; 15) 28) wydawania oraz uzgadniania decyzji wynikających z przepisów ustawy o portowych urządzeniach do odbioru odpadów i pozostałości ładunkowych ze statków; 16) 29) sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej. 3. Do organów administracji morskiej należy także wykonywanie zadań w dziedzinie współpracy międzynarodowej w zakresie spraw określonych w ust. 1 i 2. 4. Wydawanie decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 10 i 11, następuje po zasięgnięciu opinii właściwego organu samorządu terytorialnego. 5. 30) Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego. Art. 42a. 31) 1. Kapitan portu może, na wniosek wierzyciela, zatrzymać tymczasowo na czas nieprzekraczający 72 godzin, z wyłączeniem dni uznanych ustawowo za wolne od pracy: 1) statek w celu zabezpieczenia roszczenia należnego od statku z tytułu opłat portowych, szkód wyrządzonych w urządzeniach portowych, dokach lub drogach żeglugowych oraz z tytułu zanieczyszczenia środowiska; 2) wydobyty wrak i inne przedmioty, które utrudniały żeglugę, w celu zabezpieczenia roszczenia z tytułu ich usunięcia. 2. Tymczasowe zatrzymanie traci moc w razie złożenia odpowiedniego zabezpieczenia lub w razie dokonania zajęcia na podstawie właściwych przepisów. 3. Wierzyciel, o którym mowa w ust. 1, odpowiada za wszelkie szkody wynikłe wskutek nieuzasadnionego zatrzymania. Roszczenie z tego tytułu przedawnia się z upływem roku od dnia jego powstania. Art. 43. W sprawach należących do właściwości organów administracji morskiej, rozstrzyganych w trybie postępowania administracyjnego, decyzje w pierwszej instancji wydają dyrektorzy urzędów morskich, chyba że w myśl przepisu szczególnego organem właściwym w pierwszej instancji jest Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4). Art. 44. 1. Organy administracji morskiej działają na polskich obszarach morskich, w portach i przystaniach morskich oraz w pasie technicznym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. 2. Organy administracji morskiej są także właściwe do wykonywania określonych umowami międzynarodowymi i prawem polskim zadań na morzu pełnym. Art. 45. 1. 32) Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia: 1) granice portów morskich od strony morza i ich red, z wyłączeniem portów wojennych, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 4, 2) po zasięgnięciu opinii właściwych rad gmin - granice portów morskich od strony lądu - z uwzględnieniem współrzędnych geograficznych lub granicznych punktów geodezyjnych. 2. Dyrektorzy urzędów morskich, po zasięgnięciu opinii właściwych rad gmin oraz organów ochrony granicy państwowej, określają granice przystani morskich. 3. 33) Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, określi, w drodze rozporządzenia, granice portów wojennych, z uwzględnieniem w szczególności wymogów obronności oraz wskazaniem dokładnych współrzędnych geograficznych tych portów. Art. 46. 34) Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i formy współpracy urzędów morskich z Marynarką Wojenną i Strażą Graniczną w zakresie wymienionym w art. 42 oraz w zakresie hydrografii i kartografii morskiej. Rozdział 3 Przepisy wydawane przez terenowe organy administracji morskiej Art. 47. 1. Dyrektorzy urzędów morskich wydają przepisy prawne na podstawie upoważnień udzielonych im w ustawach. 2. Z zastrzeżeniem art. 48 przepisy, o których mowa w ust. 1, są wydawane w formie zarządzenia. 3. Zarządzenie dyrektora urzędu morskiego podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym właściwym ze względu na terytorialny zakres obowiązywania tego zarządzenia. 4. Zarządzenie dyrektora urzędu morskiego wchodzi w życie po upływie czternastu dni od daty jego ogłoszenia, chyba że określa inny termin albo termin taki wynika z ustawy, na podstawie której zostało ono wydane. Art. 48. 1. 35) W zakresie nieunormowanym w przepisach, jeżeli jest to niezbędne do ochrony życia, zdrowia lub mienia albo ochrony środowiska morskiego na morzu, w porcie, przystani oraz w pasie technicznym - dyrektor urzędu morskiego może ustanawiać w zakresie określonym w art. 42 ust. 2 przepisy porządkowe zawierające zakazy lub nakazy określonego zachowania się. 2. Przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 1, ustanawia się w formie zarządzenia porządkowego. 3. (skreślony). 36) 4. Zarządzenie porządkowe wchodzi w życie z dniem w nim określonym, nie wcześniej jednak niż z dniem jego ogłoszenia, w sposób określony w ust. 5 lub 6. 5. Zarządzenie porządkowe podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym właściwym ze względu na terytorialny zakres obowiązywania tego zarządzenia. 6. W razie konieczności natychmiastowego wprowadzenia w życie zarządzenia porządkowego, może ono być publikowane w drodze obwieszczeń w miejscach jego obowiązywania, drogą radiową lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w żegludze morskiej lub na danym terenie. Dzień takiego opublikowania zarządzenia porządkowego jest dniem jego ogłoszenia. 7. Zarządzenie porządkowe ogłoszone w sposób określony w ust. 6 podaje się następnie do wiadomości we właściwym wojewódzkim dzienniku urzędowym. Art. 48a. 37) 1. Nadzór nad wydawaniem przepisów przez terenowe organy administracji morskiej sprawuje Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4). 2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, Minister Transportu i Gospodarki Morskiej 4) uchyla przepisy wydawane przez dyrektorów urzędów morskich niezgodne z ustawami oraz aktami wydanymi w celu ich wykonania. Rozdział 4 Sprawowanie nadzoru Art. 49. 38) Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawują na obszarze swego działania dyrektorzy urzędów morskich. Art. 50. 1. Inspekcja morska, wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1-6 i pkt 9, ma prawo: 39) 1) kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, jaką uprawiają, i czy posiadają przewidziane prawem zezwolenia; 2) 40) kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność wykonywana jest zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi; 3) wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na morzu i ich sprawców. 2. Wymienione w ust. 1 uprawnienia inspekcja morska realizuje we współdziałaniu ze Strażą Graniczną przy użyciu jej sił i środków. 3. W razie nieobecności inspektora inspekcji morskiej na pokładzie jednostki pływającej Straży Granicznej, Straż ta może samodzielnie realizować uprawnienia wymienione w ust. 1 w imieniu terenowego organu administracji morskiej. 4. Przekazanie Straży Granicznej środków, posiadanych przez urzędy morskie, do realizacji uprawnień określonych w ust. 1 nastąpi w drodze porozumienia Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej 4) oraz Spraw Wewnętrznych 41). 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, określone w art. 51 i w art. 52 ust. 1, przysługują odpowiednio dowódcom jednostek pływających Straży Granicznej. Art. 51. W czasie wykonywania czynności służbowych inspektor inspekcji morskiej, zwany dalej "inspektorem", jest uprawniony do: 1) kontroli dokumentów zezwalających na uprawianie rybołówstwa morskiego lub innej działalności na polskich obszarach morskich; 2) (skreślony); 42) 3) (skreślony); 42) 4) żądania wyjaśnień i wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, a w przypadkach uzasadnionego podejrzenia naruszenia ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie, do: a) zatrzymania dokumentów, o których mowa w pkt 1, b) (skreślona), 43) c) 44) sprawdzenia pomieszczeń statku. Art. 52. 1. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów ustawy, inspektor może skontrolować obcy statek znajdujący się w polskich obszarach morskich i zmusić go do zawinięcia do wskazanego portu, przy zastosowaniu wszelkich niezbędnych środków. 2. O zatrzymaniu i doprowadzeniu obcego statku do portu polskiego terenowy organ administracji morskiej zawiadamia niezwłocznie właściwy organ państwa bandery statku. 3. Kontrolę w zakresie ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem ze statków reguluje odrębna ustawa. Art. 53. 1. Kierownik statku znajdującego się na polskich obszarach morskich powinien, na sygnał nadany z jednostki pływającej Straży Granicznej, zatrzymać statek i umożliwić dokonanie czynności inspekcyjnych. 2. Inspektor uprawniony jest do przebywania na każdym statku prowadzącym jakąkolwiek działalność w polskich obszarach morskich. 3. W czasie przebywania inspektora na statku kierownik tego statku powinien umożliwić mu dokonanie kontroli przestrzegania obowiązujących przepisów i obserwacji prowadzonej działalności, a w szczególności: 1) udzielić niezbędnych wyjaśnień; 2) przedstawić do wglądu żądane dokumenty łącznie z dziennikiem pokładowym; 3) umożliwić obejrzenie złowionych ryb i sprzętu połowowego, sprzętu używanego do badań oraz pobranych w trakcie badań próbek i dokonanych analiz; 4) umożliwić dokonanie wpisów do dziennika pokładowego; 5) umożliwić korzystanie ze środków łączności oraz zapewnić pomoc przy przekazywaniu i otrzymywaniu depesz; 6) udzielić wszelkiej innej pomocy niezbędnej do prawidłowego przeprowadzenia kontroli; 7) zapewnić niezbędne zakwaterowanie i wyżywienie w czasie dłuższego pobytu na statku. Art. 54. W czasie wykonywania czynności służbowych inspektor jest obowiązany do noszenia munduru i oznaki inspekcyjnej. DZIAŁ IV Kary pieniężne Art. 55. 1. Armatorowi, z którego statku podczas przebywania w polskich obszarach morskich dokonuje się, z naruszeniem przepisów niniejszej ustawy i innych ustaw oraz przepisów wydanych na ich podstawie: 1) eksploatacji zasobów mineralnych lub żywych zasobów morza, 2) zanieczyszczania środowiska morskiego, 3) badań naukowych morza i dna morskiego, 4) budowy sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń, 5) układania podmorskich kabli i rurociągów - wymierza się karę pieniężną o równowartości do 1 000 000 jednostek obliczeniowych, zwanych "Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR)", określanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. 2. Tej samej karze podlega ten, kto narusza przepisy o eksploatacji sztucznych wysp, konstrukcji, urządzeń, podmorskich kabli i rurociągów. 2a. 45) Przepisu ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej eksploatacji żywych zasobów morza, nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o rybołówstwie morskim. 3. 46) Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadkach określonych w przepisach o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki. Art. 56. 47) Kto: 1) zatrzymuje lub zakotwicza statek poza miejscem do tego przeznaczonym, 2) prowadzi statek poza torami wodnymi lub nie utrzymuje kursu wskazanego przez właściwy organ, 3) wprowadza statek do strefy zamkniętej dla żeglugi i rybołówstwa oraz pozostawia w tej strefie sprzęt rybacki, 4) wyprowadza statek z portu wbrew otrzymanemu zakazowi, 5) ładuje lub wyładowuje towar ze statku w miejscu do tego niewyznaczonym, 6) nawiązuje łączność z wybrzeżem, powodując zagrożenie bezpieczeństwa żeglugi, 7) opuszcza statek w miejscu niedozwolonym, 8) przyjmuje lub wysadza ze statku ludzi z naruszeniem przepisów celnych, skarbowych, imigracyjnych lub sanitarnych, 9) wykracza przeciwko przepisom wydanym na podstawie art. 47 i 48, 10) nie stosuje się do nakazów określonych w art. 52 ust. 1, 11) (skreślony), 48) 12) uszkadza lub przesuwa znaki nawigacyjne albo użytkuje je niezgodnie z przeznaczeniem, 13) uruchamia urządzenia pogarszające skuteczność oznakowania nawigacyjnego, 14) 49) wykracza przeciwko przepisom o prowadzeniu i przechowywaniu na statku dokumentów, 15) 49) wykracza przeciwko przepisom o okazywaniu bądź podnoszeniu bandery, 16) 49) wykracza przeciwko obowiązkowi przedstawiania statku do pomiaru, 17) 49) wykracza przeciwko obowiązkowi zgłoszenia statku lub okoliczności podlegającej wpisowi do rejestru okrętowego albo do rejestracji w urzędzie morskim, 18) 49) wykracza przeciwko obowiązkowi umieszczania na statku oznaczenia nazwy i portu macierzystego - podlega karze pieniężnej do wysokości nieprzekraczającej dwudziestokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej za rok poprzedzający, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Art. 57. 1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 55 i 56, wymierza dyrektor urzędu morskiego w formie decyzji administracyjnej. 2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4). 3. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 58. 1. Nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli od dnia popełnienia czynu upłynęło 5 lat. 2. Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5 lat od daty wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary. Art. 59. 1. W celu zabezpieczenia ściągalności kary pieniężnej dyrektor urzędu morskiego może zażądać od sprawcy zabezpieczenia należności, a w razie odmowy występuje do organu egzekucyjnego o zajęcie statku lub innych przedmiotów, za pomocą których dokonano naruszenia przepisów. 2. Do czasu wydania postanowienia o zajęciu statku dyrektor urzędu morskiego zarządza zatrzymanie statku, nie dłużej jednak niż na 48 godzin. 3. Zabezpieczenie ściągalności kary pieniężnej polega na wpłaceniu określonej, przez organ prowadzący postępowanie, kwoty pieniężnej do jego depozytu lub złożeniu gwarancji bankowej przez bank albo zakład ubezpieczeń mający siedzibę w Polsce. 4. Kary ustalone na podstawie art. 55 i 56, nieuiszczone w wyznaczonym terminie, podlegają, wraz z odsetkami za zwłokę, ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 60. 50) Ściągnięte kwoty z tytułu kar pieniężnych są przychodami środków specjalnych będących w dyspozycji Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej 4), z przeznaczeniem na ochronę środowiska morskiego. DZIAŁ V Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 61-65. (pominięte). 51) DZIAŁ VI Przepisy przejściowe i końcowe Art. 66. (pominięty). 51) Art. 67. 1. Umowami, o których mowa w art. 16 ust. 1, są: 1) umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o rozgraniczeniu morza terytorialnego (wód terytorialnych), strefy ekonomicznej, strefy rybołówstwa morskiego i szelfu kontynentalnego na Morzu Bałtyckim, podpisana w Moskwie dnia 17 lipca 1985 r. (Dz. U. z 1986 r. Nr 16, poz. 85); 2) umowa w sprawie rozgraniczenia szelfu kontynentalnego i stref rybołówczych między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Szwecji, sporządzona w Warszawie dnia 10 lutego 1989 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 323); 3) umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Niemiecką Republiką Demokratyczną w sprawie rozgraniczenia obszarów morskich w Zatoce Pomorskiej, podpisana w Berlinie dnia 22 maja 1989 r. (Dz. U. Nr 43, poz. 233). 2. Do czasu zawarcia umowy o rozgraniczeniu obszarów morskich między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii pozostaje w mocy art. 2 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1977 r. o polskiej strefie rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 37, poz. 163), z tym że przez pojęcie polskiej strefy rybołówstwa morskiego rozumie się polską wyłączną strefę ekonomiczną. Art. 68. (pominięty). 51) Art. 69. Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostają w mocy dotychczasowe przepisy, o ile nie są z nią sprzeczne. Art. 70. Tracą moc: 1) dekret z dnia 2 lutego 1955 r. o terenowych organach administracji morskiej (Dz. U. Nr 6, poz. 35, z 1961 r. Nr 6, poz. 42, z 1971 r. Nr 12, poz. 117 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192); 2) ustawa z dnia 17 grudnia 1977 r. o morzu terytorialnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 37, poz. 162); 3) ustawa z dnia 17 grudnia 1977 r. o szelfie kontynentalnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 37, poz. 164 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192). Art. 71. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1991 r. 1) W brzmieniu ustalonym przez art. 37 pkt 1 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268), która weszła w życie z dniem 30 marca 2001 r. 2) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 listopada 1994 r. o zmianie ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 1995 r. Nr 7, poz. 31), która weszła w życie z dniem 27 lutego 1995 r. 3) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 4) Obecnie: minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 5 i art. 10 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz. 1314 i 1321, z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz. 1229, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 126, poz. 1382, Nr 129, poz. 1441, Nr 130, poz. 1450 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 71, poz. 655, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874 i Nr 137, poz. 1302), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r. 5) Przez art. 81 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441), która weszła w życie z dniem 13 lutego 2002 r. 6) Obecnie: ministra właściwego do spraw środowiska, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 23 i art. 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 7) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 8) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778), która weszła w życie z dniem 10 września 1999 r. 9) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 10) W brzmieniu ustalonym przez art. 44 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 34, poz. 145), która weszła w życie z dniem 22 czerwca 1996 r. 11) Dodany przez art. 4 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 12) Przez art. 137 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96), która weszła w życie z dniem 2 września 1994 r. 13) W brzmieniu ustalonym przez art. 137 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 12. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546), która weszła w życie z dniem 5 czerwca 2002 r. 15) Dodany przez art. 5 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 14. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 73 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717), która weszła w życie z dniem 11 lipca 2003 r. 17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 73 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 16. 18) Dodany przez art. 73 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 16. 19) Przez art. 4 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 20) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 137 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 12. 21) Przez art. 66 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz. 1321), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. 22) Przez art. 3 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 726), która weszła w życie z dniem 24 grudnia 1997 r. 23) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 73 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 16. 25) Dodany przez art. 73 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 16. 26) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 27) Dodany przez art. 5 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 14. 28) Dodany przez art. 15 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków (Dz. U. Nr 166, poz. 1361), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. 29) Dodany przez art. 73 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 16. 30) Dodany przez art. 137 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 12. 31) Dodany przez art. 5 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 14. 32) W brzmieniu ustalonym przez art. 37 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) W brzmieniu ustalonym przez art. 37 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 34) W brzmieniu ustalonym przez art. 37 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 36) Przez art. 1 pkt 6 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 37) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 39) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 40) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 41) Obecnie: ministra właściwego do spraw wewnętrznych, stosownie do art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 24 i art. 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 42) Przez art. 4 pkt 6 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 43) Przez art. 4 pkt 6 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 44) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 pkt 6 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 45) Dodany przez art. 44 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 10. 46) Dodany przez art. 40 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243), która weszła w życie z dniem 10 sierpnia 1995 r. 47) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 2. 48) Przez art. 4 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 49) Dodany przez art. 5 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 14. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 40 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 46, i ze zmianą wprowadzoną przez art. 4 pkt 8 ustawy, o której mowa w odnośniku 8. 51) Zamieszczone w obwieszczeniu. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 2 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 160, poz. 1561) Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1171) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1561) KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY 1. Angola 2. Armenia 3. Australia 4. Białoruś 5. Botswana 6. Chińska Republika Ludowa 7. Chorwacja 8. Gujana 9. Gwinea 10. Indie 11. Izrael 12. Japonia 13. Kanada 14. Demokratyczna Republika Konga 15. Republika Konga 16. Republika Korei 17. Laos 18. Lesotho 19. Liban 20. Mauritius 21. Namibia 22. Republika Południowej Afryki 23. Republika Środkowoafrykańska 24. Rzeczpospolita Polska 25. Federacja Rosyjska 26. Sierra Leone 27. Słowenia 28. Sri Lanka 29. Stany Zjednoczone Ameryki 30. Szwajcaria 31. Tajlandia 32. Tajwan 33. Tanzania 34. Ukraina 35. kraje członkowskie Unii Europejskiej 36. Wenezuela 37. Węgry 38. Wybrzeże Kości Słoniowej 39. Zimbabwe 40. Zjednoczone Emiraty Arabskie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 8 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 160, poz. 1562) Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 lipca 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą (Dz. U. Nr 126, poz. 1172) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 września 2003 r. (poz. 1562) KRAJE BĘDĄCE UCZESTNIKAMI PROCESU KIMBERLEY 1. Angola 2. Armenia 3. Australia 4. Białoruś 5. Botswana 6. Chińska Republika Ludowa 7. Chorwacja 8. Gujana 9. Gwinea 10. Indie 11. Izrael 12. Japonia 13. Kanada 14. Demokratyczna Republika Konga 15. Republika Konga 16. Republika Korei 17. Laos 18. Lesotho 19. Liban 20. Mauritius 21. Namibia 22. Republika Południowej Afryki 23. Republika Środkowoafrykańska 24. Rzeczpospolita Polska 25. Federacja Rosyjska 26. Sierra Leone 27. Słowenia 28. Sri Lanka 29. Stany Zjednoczone Ameryki 30. Szwajcaria 31. Tajlandia 32. Tajwan 33. Tanzania 34. Ukraina 35. kraje członkowskie Unii Europejskiej 36. Wenezuela 37. Węgry 38. Wybrzeże Kości Słoniowej 39. Zimbabwe 40. Zjednoczone Emiraty Arabskie 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 12 września 2003 r. w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1599) Na podstawie art. 9 ust. 3 i art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się: 1) wzór wniosku o udzielenie gminie wsparcia finansowego nowej inwestycji na tworzenie i modernizację infrastruktury technicznej bezpośrednio związanej ze wspieraną inwestycją określonego przedsiębiorcy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) wzór wniosku o udzielenie przedsiębiorcy wsparcia finansowego nowej inwestycji, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 85, poz. 769). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 września 2003 r. (poz. 1599) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administacji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 12 września 2003 r. w sprawie szczegółowych kryteriów udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 165, poz. 1600) Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Dla kryterium lokalizacji nowej inwestycji określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) 10 pkt - w przypadku lokalizacji w obszarach wsparcia, o których mowa w części A załącznika 2 do Programu wsparcia na lata 2001-2003, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2000 r. w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na lata 2001-2003 (Dz. U. Nr 122, poz. 1326, z 2001 r. Nr 39, poz. 460, z 2002 r. Nr 73, poz. 666 oraz z 2003 r. Nr 104, poz. 963); 2) w przypadku lokalizacji w powiatach należących do podregionów, o których mowa w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 2002 r. w sprawie dopuszczalności pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 186, poz. 1544): a) 0 pkt - za lokalizację w podregionie, dla którego maksymalna intensywność pomocy wynosi 30 %, b) 10 pkt - za lokalizację w podregionie, dla którego maksymalna intensywność pomocy wynosi 40 %, c) 20 pkt - za lokalizację w podregionie, dla którego maksymalna intensywność pomocy wynosi 50 %. 2. Dla kryterium wartości nowej inwestycji określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji, zwanej dalej "ustawą", przyznaje się 1 pkt za każde 2 mln euro wartości nowej inwestycji, jednak nie więcej niż 30 pkt; 2) w przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 100 tys. euro wartości nowej inwestycji, jednak nie więcej niż 30 pkt; 3) w przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. c ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 15 tys. euro powyżej 100 tys. euro wartości nowej inwestycji, jednak nie więcej niż 30 pkt; 4) w przypadku inwestycji, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. d-f ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 5 tys. euro powyżej 50 tys. euro wartości nowej inwestycji, jednak nie więcej niż 30 pkt. 3. Dla kryterium wielkości zatrudnienia określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) w przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 30 nowych miejsc pracy utworzonych powyżej 200 nowych miejsc pracy, jednak nie więcej niż 30 pkt; 2) w przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 10 nowych miejsc pracy, jednak nie więcej niż 30 pkt; 3) w przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. c ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 1 nowe miejsce pracy powyżej 20 miejsc pracy, jednak nie więcej niż 30 pkt; 4) w przypadku inwestycji, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. d-f ustawy, przyznaje się 1 pkt za każde 1 nowe miejsce pracy, jednak nie więcej niż 30 pkt. 4. W przypadku inwestycji, o której mowa w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy, punkty przyznaje się, jeżeli zostały załączone do wniosku dokumenty potwierdzające miejsce lokalizacji. 5. Dla kryterium przewidywanej efektywności ekonomicznej nowej inwestycji w zakresie rzeczowym i finansowym, liczonej metodą wewnętrznej stopy zwrotu (IRR) według następującego wzoru: przy przyjęciu następujących oznaczeń: IRR - wewnętrzna stopa zwrotu wyrażona w procentach, CFt - przepływy pieniężne w kolejnych latach okresu rozliczeniowego, liczone jako suma zysku netto i amortyzacji uzyskiwanych ze zrealizowanej inwestycji, powiększona o przyrost stanu zobowiązań krótkoterminowych i zmniejszenie stanu należności oraz pomniejszona o zmniejszenie stanu zobowiązań krótkoterminowych i wzrost stanu należności dotyczących zrealizowanej inwestycji, It - nakłady inwestycyjne w kolejnych latach okresu obliczeniowego, t = 0, 1, 2, 3, ..., n - kolejne lata okresu obliczeniowego, gdzie IRR liczone jest jako różnica sumy przepływów pieniężnych w pięciu kolejnych latach eksploatacji (okres rozliczeniowy) i wartości poniesionych nakładów w ramach cyklu inwestycyjnego, określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) dla wewnętrznej stopy zwrotu projektu inwestycyjnego równej lub mniejszej niż 0 % - 0 pkt; 2) dla wewnętrznej stopy zwrotu projektu inwestycyjnego powyżej 0 % - 1 pkt za każde 5 % wewnętrznej stopy zwrotu, jednak nie więcej niż 5 pkt. 6. Dla kryterium wpływu nowej inwestycji na środowisko określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację w odniesieniu do wielkości dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń w rozumieniu przepisów ochrony środowiska: 1) 0 pkt - w przypadku, gdy inwestycja nie wpływa bezpośrednio na zmniejszenie wielkości dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń lub przewidywana wielkość emisji z instalacji lub urządzeń jest większa niż 75 % wielkości dopuszczalnej emisji; 2) 10 pkt - w przypadku, gdy przewidywana wielkość emisji z instalacji lub urządzeń jest nie większa niż 75 % i nie mniejsza niż 50 % wielkości dopuszczalnej emisji; 3) 20 pkt - w przypadku, gdy przewidywana wielkość emisji z instalacji lub urządzeń jest mniejsza niż 50 % wielkości dopuszczalnej emisji. 7. Dla kryterium wpływu nowej inwestycji na aktywizację gospodarczą regionu, za nawiązanie kooperacji z przedsiębiorcami działającymi na terenie kraju przez okres co najmniej 5 lat po uruchomieniu przez inwestora działalności gospodarczej w wyniku takiej inwestycji, określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) 10 pkt - za kooperację z dwoma przedsiębiorcami, 2) 20 pkt - za kooperację z co najmniej trzema przedsiębiorcami, przy czym za kooperanta uważa się wyłącznie podwykonawców wykonujących pewną fazę procesu produkcyjnego bądź usługowego lub dostarczających część produktu końcowego wytwarzanego przez głównego wykonawcę, bądź usługi świadczonej przez głównego usługodawcę. 8. Dla kryterium poziomu innowacyjności technologii wyrobów i usług wytwarzanych w ramach nowej inwestycji określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) jeżeli inwestycja zakłada transfer lub zastosowanie nowoczesnej technologii, dającej w efekcie nowy produkt lub proces: a) 10 pkt - w przypadku technologii istniejącej i stosowanej na świecie krócej niż 5 lat, b) 20 pkt - w przypadku technologii istniejącej i stosowanej na świecie krócej niż 3 lata, c) 30 pkt - w przypadku technologii istniejącej i stosowanej na świecie krócej niż 1 rok; 2) 10 pkt - jeżeli inwestor lub podmiot posiadający co najmniej 51 % udziałów lub akcji w przedsiębiorstwie inwestora posiada patent na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układów scalonych, jakie stosowane są w ramach nowej inwestycji, co najmniej w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie. 9. Do wniosku określającego okres stosowania na świecie nowoczesnej technologii, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, załącza się, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy, niezależną opinię sporządzoną przez jednostkę naukową w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335) lub stowarzyszenie naukowo-techniczne o zasięgu ogólnopolskim - o zakresie działania obejmującym charakter wspieranej inwestycji, potwierdzającą okres stosowania tej technologii na świecie. 10. Opinie dotyczące okresu stosowania na świecie nowej technologii, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, sporządzone przez instytucje zagraniczne, załącza się do wniosku w tłumaczeniu na język polski przez tłumacza przysięgłego i z potwierdzeniem sporządzonym przez jeden z podmiotów, o których mowa w ust. 9. 11. Do wniosku określającego prawa, o których mowa w ust. 8 pkt 2, załącza się dokumenty potwierdzające tytuły do nich. 12. Dla kryterium zgodności nowej inwestycji z kierunkami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 lit. c ustawy, przyznaje się 10 pkt, jeżeli inwestycja spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów: 1) dotyczy obszarów, które zostały wskazane jako priorytetowe w ramach będącego w toku Programu Ramowego Badań, Rozwoju Technicznego i Prezentacji Unii Europejskiej; 2) jest przeznaczona na wdrożenie projektów realizowanych jako projekty celowe małych i średnich przedsiębiorstw, określone w rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Badań Naukowych z dnia 30 listopada 2001 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania i rozliczania środków finansowych ustalanych w budżecie państwa na naukę (Dz. U. Nr 146, poz. 1642); 3) jest przeznaczona na wdrożenie projektów małych i średnich przedsiębiorców nagrodzonych i wyróżnionych w konkursie Polski Produkt Przyszłości; 4) jest przeznaczona dla małych i średnich przedsiębiorców na uruchomienie produkcji i dostarczanie energii wytworzonej ze źródeł odnawialnych; 5) dotyczy małych i średnich przedsiębiorców wykorzystujących istniejącą infrastrukturę likwidowanych lub restrukturyzowanych przedsiębiorstw innych przedsiębiorców; 6) dotyczy powstających małych firm innowacyjnych, w których przedsiębiorca jest zarazem twórcą technologii, będącej przedmiotem inwestycji. § 2. Dla udzielenia wsparcia finansowego gminie na tworzenie i modernizację infrastruktury technicznej bezpośrednio związanej ze wspieraną inwestycją określonego przedsiębiorcy określa się następujące szczegółowe kryteria oraz punktację: 1) w przypadku lokalizacji nowej inwestycji na obszarze działania powiatowych urzędów pracy o stopie bezrobocia przekraczającej przeciętną stopę bezrobocia w kraju podawaną według stanu na dzień 30 czerwca każdego roku poprzedzającego rok złożenia wniosku w obwieszczeniu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego - 10 pkt; 2) jeżeli wkład środków własnych gminy, przeznaczonych na tworzenie i poprawę infrastruktury technicznej pod nową inwestycję konkretnego przedsiębiorcy, w stosunku do wielkości wnioskowanego wsparcia wynosi: a) od 31 % do 50 % - 10 pkt, b) 51 % i więcej - 20 pkt. § 3. 1. Punkty otrzymane w wyniku uwzględnienia kryteriów, o których mowa w § 1 i 2, sumuje się dla wszystkich kryteriów dotyczących danego rodzaju inwestycji. 2. O przyznaniu wsparcia decyduje liczba uzyskanych punktów. W przypadku uzyskania tej samej liczby punktów uwzględnia się liczbę punktów uzyskanych w poszczególnych kryteriach, w kolejności wymienionej w § 1, a dla gmin - w § 2. § 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 14 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych kryteriów udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji (Dz. U. Nr 85, poz. 768). § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 201, poz. 1955) Na podstawie art. 90 § 3, art. 102 § 3, art. 105 § 8 i § 9, art. 116 § 4, art. 121 § 4, art. 125 § 2b, art. 128 § 6, art. 136 § 1, art. 138, art. 144, art. 148, art. 150 § 3, art. 157 § 3, art. 1581 § 8 i art. 165 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki stosowania gospodarczych procedur celnych: składu celnego, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, odprawy czasowej, uszlachetniania biernego; 2) wypadki, w których towary mogą być objęte procedurą składu celnego bez ich złożenia w składzie celnym; 3) zwyczajowe czynności, mające na celu zapewnienie utrzymania towarów objętych procedurą składu celnego w niezmienionym stanie, poprawienie ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji bądź do odsprzedaży; 4) szczegółowe warunki wydawania pozwoleń na korzystanie z gospodarczych procedur celnych i ich cofania; 5) wzory wniosków i formularzy stosowanych przy wydawaniu pozwoleń na korzystanie z gospodarczych procedur celnych; 6) wzór wniosku o wydanie pozwolenia na prowadzenie składu celnego, dokumenty, które należy dołączyć do wniosku, oraz szczegółowy tryb i warunki udzielania i cofania pozwoleń na prowadzenie składu celnego oraz warunki tworzenia i funkcjonowania składów celnych; 7) rodzaje towarów niewchodzących w skład produktów kompensacyjnych, ale umożliwiających lub ułatwiających ich produkcję, których wykorzystywanie nie będzie uznawane za proces uszlachetniania; 8) sposób stosowania zestawień miesięcznych i kwartalnych przy obliczaniu terminów, w których produkty kompensacyjne uzyskane w procedurze uszlachetniania czynnego powinny otrzymać inne przeznaczenie celne; 9) wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania do obliczania należności celnych przywozowych właściwych dla tych produktów; 10) wykaz towarów oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną; 11) towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych; 12) towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych; 13) towary podlegające odprawie czasowej, w stosunku do których dług celny będzie obliczany na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla tych towarów w chwili powstania tego długu; 14) sposób dokonywania obliczeń kwoty należności celnych przywozowych w procedurze uszlachetniania biernego, w tym sposób obliczania i stosowania średniej stawki celnej. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) procedura - gospodarczą procedurę celną; 2) pozwolenie - pozwolenie organu celnego na korzystanie z gospodarczej procedury celnej; 3) posiadacz pozwolenia - osobę, której wydano pozwolenie, albo osobę, na którą przeniesiono prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury; 4) urząd kontrolny - wskazany w pozwoleniu lub w decyzji o zatwierdzeniu porozumienia pool urząd celny, położony na obszarze objętym właściwością miejscową organu celnego wydającego to pozwolenie lub tę decyzję, wyznaczony do kontroli procedury lub stosowania porozumienia pool; 5) urząd objęcia - urząd lub urzędy celne wskazane w pozwoleniu, w których towary mogą być zgłaszane do procedury; 6) urząd zakończenia - urząd lub urzędy celne wskazane w pozwoleniu, w których towary objęte procedurą lub produkty kompensacyjne mogą być przedstawiane w celu nadania im przeznaczenia celnego kończącego daną procedurę; 7) termin ważności pozwolenia - termin, w którym posiadacz pozwolenia może dokonywać zgłoszeń celnych o objęcie towaru procedurą; 8) termin zakończenia - termin, w którym towarom lub produktom powinno być nadane inne przeznaczenie celne, a także z którym związana jest możliwość: a) ubiegania się o zwrot należności celnych przywozowych w związku ze stosowaniem procedury uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych albo b) uzyskania całkowitego lub częściowego zwolnienia od należności celnych przywozowych w chwili dopuszczenia do obrotu produktów powstałych w ramach procedury uszlachetniania biernego; 9) skład celny typu A - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zwanej dalej "Kodeksem celnym", w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 Kodeksu celnego, ponosi prowadzący skład celny; 10) skład celny typu B - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 Kodeksu celnego, w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 lub 2 Kodeksu celnego, ponosi odrębnie każdy korzystający ze składu celnego; 11) skład celny typu C - skład celny prywatny określony w art. 103 § 3 Kodeksu celnego, gdzie korzystającym ze składu jest prowadzący skład celny, przy czym nie musi on być właścicielem towaru; 12) skład celny typu D - skład celny prywatny określony w art. 103 § 3 Kodeksu celnego, gdzie korzystającym ze składu jest prowadzący skład celny i jednocześnie, w którym ma zastosowanie postępowanie określone w art. 119 § 3 Kodeksu celnego; 13) skład celny typu E - zastosowanie procedury składu celnego bez złożenia towarów w składzie celnym, na zasadach prywatnego składu celnego; 14) skład celny typu F - skład celny publiczny określony w art. 103 § 2 Kodeksu celnego, prowadzony przez organy celne, w którym odpowiedzialność, o której mowa w art. 107 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, ponosi odrębnie każdy korzystający ze składu celnego; 15) urządzenia składowe - w szczególności: zbiorniki naziemne lub podziemne na ciecze, silosy na materiały sypkie, chłodnie składowe, pomieszczenia zapewniające szczególne warunki klimatyczne, skarbce; 16) księgi handlowe - prowadzone na rzecz posiadacza pozwolenia księgi podatkowe, w szczególności księgi rachunkowe lub inne dokumenty zawierające dane dotyczące przebiegu procedury; 17) główny produkt kompensacyjny - produkt kompensacyjny, na wytwarzanie którego wydane zostało pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego; 18) wtórny produkt kompensacyjny - produkt kompensacyjny wymieniony w pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, stanowiący niezbędny, uboczny produkt procesu uszlachetniania, powstający obok głównego produktu kompensacyjnego; 19) straty - część towarów przywiezionych lub wywiezionych czasowo, zniszczona lub zużyta w trakcie procesu uszlachetniania czynnego, biernego lub przetwarzania pod kontrolą celną, w szczególności poprzez wyparowanie, wysuszenie, uwolnienie się w postaci gazu lub pyłu, wyciek z wodą przy spłukiwaniu; 20) norma zużycia - ilość towarów przywożonych zużyta w procesie uszlachetniania lub przetwarzania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu kompensacyjnego lub przetworzonego; 21) kontener: a) urządzenie umożliwiające transport (przenośną skrzynię, ruchomą cysternę lub inną podobną konstrukcję), spełniające łącznie następujące warunki: - całkowicie lub częściowo zamknięte, stanowiące pomieszczenie przeznaczone do umieszczania w nim towarów; określenie "częściowo zamknięte" odnosi się do kontenerów składających się z podłogi z nadbudową, która wyznacza przestrzeń ładunkową odpowiadającą przestrzeni kontenera zamkniętego; nadbudowa jest wykonana z metalowych elementów tworzących szkielet kontenera; kontenery tego typu mogą także posiadać jedną lub więcej ścian bocznych lub przednich; w niektórych przypadkach występuje tylko dach połączony z podłogą za pomocą podpórek; tego typu kontener używany jest w szczególności do przewozu ładunków przestrzennych (na przykład pojazdów samochodowych), - o charakterze stałym i odpowiednio wytrzymałe, aby nadawało się do wielokrotnego użytku, - skonstruowane specjalnie w celu ułatwienia przewozu towarów jednym lub kilkoma rodzajami środków transportu bez konieczności przeładowywania jego zawartości, - skonstruowane w sposób zapewniający łatwą obsługę, zwłaszcza przy jego przenoszeniu z jednego środka transportu na inny, - skonstruowane tak, aby można je było łatwo załadować i rozładować, - o pojemności co najmniej jednego metra sześciennego, z wyjątkiem kontenerów przeznaczonych do przewozów lotniczych, b) zdejmowane nadwozie, czyli kontener bez środków napędowych, przeznaczony w szczególności do transportu na pojazdach drogowych, którego podwozie i dolna rama nadwozia są specjalnie przystosowane do tego celu; jest to także ruchome nadwozie będące kontenerem przeznaczonym specjalnie do kombinowanego transportu kolejowo-drogowego, c) kontener-platformę, czyli platformę ładunkową, która nie posiada nadbudowy lub posiada jedynie nadbudowę częściową, odpowiadającą co do szerokości i długości wymiarom podstaw kontenerów i wyposażoną w górne oraz dolne instalacje narożne umożliwiające użycie niektórych urządzeń zabezpieczających i podnośników stosowanych w kontenerach; 22) porozumienie pool - zatwierdzoną przez władze celne wszystkich krajów, w których mają swoje siedziby osoby zawierające to porozumienie, umowę o wspólnym użytkowaniu kontenerów zgodnie z postanowieniami Konwencji o traktowaniu celnym kontenerów pool używanych w przewozie międzynarodowym (Konwencja kontenerów pool), sporządzonej w Genewie dnia 21 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 53, poz. 559), w której to umowie stroną jest co najmniej jedna osoba krajowa w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 11 lit. a lub b Kodeksu celnego; 23) transport krajowy - transport osób wsiadających i wysiadających na polskim obszarze celnym lub transport towarów załadowywanych i wyładowywanych na polskim obszarze celnym; 24) karnet ATA - stosowany w procedurze odprawy czasowej dokument, o którym mowa w: a) Konwencji celnej w sprawie karnetu ATA dla odprawy warunkowej towarów (Konwencja ATA), sporządzonej w Brukseli dnia 6 grudnia 1961 r. (Dz. U. z 1969 r. Nr 30, poz. 242), b) Konwencji dotyczącej odprawy czasowej, sporządzonej w Stambule dnia 26 czerwca 1990 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 14, poz. 61 oraz z 2002 r. Nr 198, poz. 1668); 25) karnet CPD - stosowany w procedurze odprawy czasowej, wyłącznie dla środków transportu, dokument, o którym mowa w: a) Konwencji celnej w sprawie czasowego przywozu prywatnych pojazdów drogowych, podpisanej w Nowym Jorku dnia 4 czerwca 1954 r. (Dz. U. z 1961 r. Nr 42, poz. 216), b) Konwencji celnej w sprawie czasowego przywozu handlowych pojazdów drogowych wraz z protokołem, podpisanej w Genewie dnia 18 maja 1956 r. (Dz. U. z 1959 r. Nr 60, poz. 357), c) Konwencji dotyczącej odprawy czasowej, sporządzonej w Stambule dnia 26 czerwca 1990 r. § 3. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia, zwana dalej "wnioskodawcą", składa: 1) wniosek o udzielenie pozwolenia, sporządzony według wzoru właściwego dla danej procedury; 2) dokumenty wymagane do udzielenia pozwolenia, w tym pozwolenia wymagane na podstawie przepisów odrębnych. § 4. 1. Jeżeli wnioskodawcą jest osoba prowadząca działalność gospodarczą, do wniosku o udzielenie pozwolenia należy dołączyć: 1) dokumenty, o których mowa w § 3 pkt 2; 2) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 3) zaświadczenie o nadaniu wnioskodawcy statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON albo numeru PESEL, jeżeli osoba ta nie podlega obowiązkowi wpisania do systemu identyfikacji podmiotów gospodarki narodowej REGON; 4) decyzję albo potwierdzenie faktu nadania wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej (NIP). 2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia. 3. Dokumentów, o których mowa w ust. 1, nie dołącza się do wniosku o udzielenie pozwolenia, jeżeli zostały one wcześniej złożone organowi celnemu, do którego składany jest wniosek, i dane w nich zawarte są nadal aktualne. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny być dołączone w oryginale lub kserokopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie. Na żądanie wnioskodawcy funkcjonariusz celny zwraca oryginał dokumentu, po potwierdzeniu na załączonej kserokopii jej zgodności z oryginałem. § 5. 1. Organ celny wydaje decyzję w sprawie pozwolenia bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku lub dnia, w którym organ celny otrzymał wszystkie wymagane dokumenty niezbędne do wydania takiej decyzji, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W wypadku pozwoleń na prowadzenie składu celnego lub na korzystanie z procedury składu celnego, termin, o którym mowa w ust. 1, wynosi 2 miesiące. 3. Pozwolenie może zostać udzielone dla jednego lub wielu zgłoszeń celnych o objęcie towarów procedurą. 4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w oryginale oraz kopiach według wzoru właściwego dla danej procedury. 5. Oryginał pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, wydaje się wnioskodawcy, kopie przesyła się do urzędu kontrolnego, objęcia i zakończenia, a jedną kopię zatrzymuje organ celny, który wydał pozwolenie. 6. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do innych pozwoleń, o których mowa w rozporządzeniu. § 6. 1. Pozwolenie obowiązuje od dnia jego wydania lub późniejszego dnia, wskazanego w pozwoleniu jako termin ważności pozwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 7. 2. W wypadku prywatnego składu celnego, organ celny może, w szczególnie uzasadnionych okolicznościach, wyrazić zgodę na rozpoczęcie stosowania procedury przed wydaniem pozwolenia. Data rozpoczęcia stosowania procedury nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o jego udzielenie. § 7. 1. Z wyłączeniem procedury składu celnego, organ celny może wydać pozwolenie z mocą wsteczną, wyznaczoną zgodnie z zasadami określonymi w ust. 2-4. 2. Data rozpoczęcia stosowania procedury określona w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 1, nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o jego udzielenie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do wniosku o zmianę pozwolenia. 3. Jeżeli pozwolenie oraz wniosek o przedłużenie terminu ważności tego pozwolenia dotyczą tych samych procesów uszlachetniania lub procesów przetwarzania pod kontrolą celną oraz tych samych towarów, organ celny może zmienić to pozwolenie z mocą wsteczną od daty upływu terminu jego ważności. 4. W gospodarczo uzasadnionych wypadkach, moc wsteczna pozwolenia może obejmować okres przed datą złożenia wniosku o jego wydanie, jednak nie dłuższy niż jeden rok przed datą złożenia wniosku, pod warunkiem że: 1) złożenie wniosku nie jest próbą celowego wprowadzenia w błąd organu celnego lub nie wynika z oczywistego zaniedbania; 2) dane zawarte w księgach handlowych wnioskodawcy potwierdzają, że zostały spełnione warunki stosowania danej procedury oraz że organ celny może zapewnić właściwy dozór i kontrolę procedury poprzez identyfikację towarów przywiezionych w okresie objętym pozwoleniem z mocą wsteczną; 3) mogą zostać dokonane czynności niezbędne do uregulowania sytuacji towarów, łącznie z unieważnieniem zgłoszeń celnych. § 8. 1. W wypadkach określonych w § 7 ust. 1 i 2 objęcie towaru procedurą przed udzieleniem lub zmianą pozwolenia może nastąpić wyłącznie na podstawie zgłoszenia celnego, do którego dołączono kserokopię złożonego wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia wraz z potwierdzeniem jego przyjęcia przez organ celny. 2. W wypadkach, o których mowa w § 7 ust. 3 i 4, należy złożyć wniosek właściwy dla danej procedury według wzoru określonego w załącznikach nr 11, 18, 35 lub 41 do rozporządzenia. § 9. 1. Prawa i obowiązki posiadacza pozwolenia mogą być przeniesione za jego zgodą na osobę trzecią na jej wniosek. 2. Przeniesienie praw i obowiązków posiadacza pozwolenia może dotyczyć całości lub części towarów objętych procedurą. 3. Wniosek o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z procedury: 1) składu celnego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia; 2) uszlachetniania czynnego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 16 do rozporządzenia; 3) przetwarzania pod kontrolą celną - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 21 do rozporządzenia; 4) odprawy czasowej - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 39 do rozporządzenia; 5) uszlachetniania biernego - sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 44 do rozporządzenia. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć: 1) dokumenty określone w § 3 pkt 2, § 4 ust. 1 pkt 2-4; 2) pisemne oświadczenie posiadacza pozwolenia, zawierające zgodę na przeniesienie praw i obowiązków wynikających z procedury; 3) pisemne oświadczenie osoby przejmującej prawa i obowiązki wynikające z procedury, iż wstępuje ona w miejsce dotychczasowego posiadacza pozwolenia; 4) dokument potwierdzający złożenie zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego; 5) specyfikację obejmującą numery zgłoszeń celnych oraz rodzaj, ilość i wartość towarów, których ma dotyczyć przeniesienie praw i obowiązków, w wypadku gdy wniosek dotyczy części towarów objętych procedurą. 5. Organ celny udziela pozwolenia na przeniesienie praw i obowiązków, jeżeli zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 1 oraz ust. 3 i 4. Rozdział 2 Skład celny Oddział 1 Prowadzenie składu celnego § 10. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego składa do dyrektora izby celnej, za pośrednictwem naczelnika urzędu celnego, właściwego miejscowo ze względu na proponowaną lokalizację składu celnego lub ze względu na proponowaną lokalizację miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego, pisemny wniosek w dwóch egzemplarzach wraz z załącznikami. Oryginał wniosku zatrzymuje organ celny, natomiast kopia po potwierdzeniu przyjęcia oryginału zostaje zwrócona wnioskodawcy. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć w szczególności: 1) dokumenty potwierdzające prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej; 2) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do korzystania z miejsca, w którym ma być prowadzony skład celny lub w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego; 3) zaświadczenie o nadaniu statystycznego numeru identyfikacyjnego REGON; 4) decyzję albo potwierdzenie faktu nadania numeru identyfikacji podatkowej (NIP); 5) potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego lub oświadczenie, że nie ciąży na nim obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, gdyż korzysta z podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług; 6) zaświadczenie wydane przez właściwy dla wnioskodawcy: a) urząd skarbowy o niezaleganiu przez wnioskodawcę z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa, b) oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przez wnioskodawcę ze składkami na ubezpieczenia społeczne; 7) informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności osób kierujących działalnością wnioskodawcy za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo gospodarcze lub za przestępstwo skarbowe; 8) pozytywną opinię o sytuacji finansowej, wydaną przez bank prowadzący rachunek rozliczeniowy wnioskodawcy; 9) oświadczenie wnioskodawcy, że w stosunku do niego nie jest prowadzone postępowanie egzekucyjne, upadłościowe, likwidacyjne lub układowe, sporządzone zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 10) plan składu celnego lub miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego, wraz z określeniem powierzchni oraz opisem sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia składu celnego lub miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego; 11) inne dokumenty, wymagane na podstawie przepisów odrębnych, związane z działalnością wykonywaną w składzie celnym lub rodzajem składowanych towarów. 3. Wnioskodawca jest obowiązany, na żądanie dyrektora izby celnej, do dostarczenia w wyznaczonym terminie dodatkowych dokumentów lub informacji dotyczących okoliczności mających wpływ na udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego, o których mowa w art. 91 § 1 pkt 1 i art. 106 § 1 Kodeksu celnego. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego. 5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 6-8, powinny być sporządzone nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku. 6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być dołączone w oryginale lub kserokopii poświadczonej urzędowo lub notarialnie. Na żądanie wnioskodawcy funkcjonariusz celny zwraca oryginał dokumentu, po potwierdzeniu na załączonej kserokopii jej zgodności z oryginałem. 7. Wniosek o udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego może być jednocześnie wnioskiem o zastosowanie w tym składzie przez prowadzącego procedury składu celnego wobec towarów określonych w tym wniosku i na proponowanych w nim warunkach. W takim wypadku łącznego pozwolenia udziela dyrektor izby celnej. Terminy określone w § 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 11. 1. Po złożeniu wniosku, o którym mowa w § 10 ust. 1, funkcjonariusz celny dokonuje w obecności wnioskodawcy oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu celnego lub miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego, i sporządza w dwóch egzemplarzach protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia. W wypadku składu celnego typu D ocena uwzględnia także wymogi określone w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 48 oraz z 2003 r. Nr 101, poz. 934). 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, wraz z opinią naczelnika urzędu celnego w sprawie możliwości sprawowania kontroli celnej oraz dokumentami, o których mowa w § 10 ust. 2, należy niezwłocznie przesłać dyrektorowi izby celnej. 3. Opinia, o której mowa w ust. 2, powinna dotyczyć spełnienia warunków określonych w art. 91 i art. 106 § 1 Kodeksu celnego, w szczególności: 1) oceny, czy stosowanie procedury uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną lub dokonywanie zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, nie będzie dokonywane częściej niż składowanie towarów; 2) określenia koniecznych nakładów w zakresie dozoru celnego i kontroli celnej z uwzględnieniem typu składu celnego i procedur, które mogą być w nim stosowane; 3) ustalenia, czy miejsce przeznaczone na prowadzenie składu celnego oraz miejsce, w którym mają być złożone towary objęte procedurą składu celnego, lub infrastruktura magazynowa znajdująca się w tych miejscach, są wykorzystywane do prowadzenia sprzedaży detalicznej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Działalności, z zastrzeżeniem § 12 ust. 1 pkt 2; 4) ustalenia, czy możliwe jest nałożenie na pomieszczenia składu celnego zamknięć celnych, a jeżeli skład celny ma być zlokalizowany na otwartej przestrzeni, czy teren jest dostatecznie odgrodzony, a na przejścia w ogrodzeniu możliwe jest nałożenie zamknięć celnych; 5) ustalenia, czy w wypadku stosowania pojemników do składowania towarów są one zamykane i oznaczone znakami identyfikacyjnymi, a ich pojemność została potwierdzona stosownymi dokumentami określonymi w przepisach odrębnych; 6) dla składu celnego typu E - określenia, czy towary muszą być składowane w specjalnie przeznaczonych do tego urządzeniach składowych lub w warunkach, których zapewnienie w składzie celnym innego typu jest niemożliwe lub znacznie utrudnione albo gdy rodzaj towaru uniemożliwia lub utrudnia złożenie go w składzie celnym innego typu. § 12. 1. Dyrektor izby celnej odmawia udzielenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, jeżeli z dokumentów, o których mowa w § 11, wynika że: 1) stosowanie procedury uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną lub dokonywanie zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, miałoby być dokonywane częściej niż składowanie towarów lub 2) miejsce przeznaczone na prowadzenie składu celnego oraz miejsce, w którym mają być złożone towary objęte procedurą składu celnego, lub infrastruktura magazynowa znajdująca się w tych miejscach, są wykorzystywane do prowadzenia sprzedaży detalicznej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Działalności, z wyjątkiem wypadków, gdy sprzedaż ta jest prowadzona w składzie celnym typu A, B, C lub D i dotyczy towarów, które w wypadku ich objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu są zwolnione od cła i podatków, jeżeli towary te sprzedawane są: a) osobom opuszczającym bezpośrednio polski obszar celny po dokonaniu zakupu, b) osobom niebędącym krajowymi osobami fizycznymi, korzystającym z przywilejów wynikających z porozumień dyplomatycznych lub konsularnych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, c) osobom niebędącym krajowymi osobami fizycznymi, do których odnoszą się postanowienia porozumień konstytuujących organizacje międzynarodowe, do których należy Rzeczpospolita Polska, w tym osobom należącym do personelu sił zbrojnych Państw - Stron Traktatu Północnoatlantyckiego, lub 3) nie jest możliwe nałożenie na pomieszczenia składu celnego zamknięć celnych, a jeżeli skład celny ma być zlokalizowany na otwartej przestrzeni, teren nie jest dostatecznie odgrodzony, a na przejścia w ogrodzeniu nie jest możliwe nałożenie zamknięć celnych, lub 4) w przypadku stosowania pojemników do składowania towarów - nie są one zamykane lub ich pojemność nie została potwierdzona określonymi dokumentami przewidzianymi w przepisach odrębnych; 5) dla składu celnego typu E - towary nie muszą być składowane w specjalnie przeznaczonych do tego urządzeniach składowych lub w warunkach, których zapewnienie w składzie celnym innego typu jest niemożliwe lub znacznie utrudnione albo gdy rodzaj towaru umożliwia lub nie utrudnia złożenia go w składzie celnym innego typu; 6) nie są spełnione inne wymogi określone w przepisach prawa, w szczególności dotyczące osoby prowadzącego, składowanych towarów lub procedur, które miałyby być stosowane. 2. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 1, potwierdzają spełnienie warunków do udzielenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, przed udzieleniem tego pozwolenia, dyrektor izby celnej wzywa wnioskodawcę do wniesienia opłaty, o której mowa w art. 275 § 1 Kodeksu celnego, oraz do złożenia zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego, w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia wezwania. 3. Na uzasadniony wniosek, złożony przez wnioskodawcę do dyrektora izby celnej za pośrednictwem naczelnika urzędu celnego przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, dyrektor izby celnej może przedłużyć termin wyznaczony do złożenia zabezpieczenia generalnego, jednak nie dłużej niż o miesiąc. 4. Jeżeli wniesienie opłaty, o której mowa w art. 275 § 1 Kodeksu celnego, nie nastąpi w terminie, o którym mowa w ust. 2, albo zabezpieczenie generalne nie zostanie złożone w terminie, o którym mowa w ust. 2 lub 3, dyrektor izby celnej wydaje decyzję o odmowie udzielenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego. 5. Złożenie zabezpieczenia generalnego nie wymaga uzyskania odrębnego pozwolenia, o którym mowa w art. 197 Kodeksu celnego. 6. Przyjęcia zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje dyrektor izby celnej. 7. Potwierdzenie przyjęcia zabezpieczenia generalnego dyrektor izby celnej niezwłocznie przekazuje naczelnikowi urzędu celnego wraz z wydanym pozwoleniem na prowadzenie składu celnego. 8. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 7, wydaje się na okres odpowiadający terminowi ważności złożonego zabezpieczenia generalnego, z zaznaczeniem, iż towary nie będą obejmowane procedurą składu celnego, w wypadku gdy nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ust. 9. 9. Zabezpieczenie generalne z określonym terminem ważności, składane jako warunek udzielenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, powinno być przedłużone najpóźniej na miesiąc przed upływem terminu jego ważności. Termin ważności nowego zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia uprzednio złożonego zabezpieczenia. 10. Jeżeli prowadzący skład celny nie dopełni obowiązku, o którym mowa w ust. 9, naczelnik urzędu celnego niezwłocznie wszczyna postępowanie w celu uregulowania sytuacji towarów. 11. W wypadku, o którym mowa w ust. 10, do składu celnego nie mogą być wprowadzane żadne towary. 12. Zabezpieczenie generalne złożone w związku z prowadzeniem składu celnego typu D stanowi jednocześnie zabezpieczenie, o którym mowa w art. 79 § 1 pkt 6 Kodeksu celnego. § 13. 1. Pozwolenie na prowadzenie składu celnego wydawane jest na czas nieoznaczony. Pozwolenie może dotyczyć prowadzenia składu celnego publicznego typu A lub typu B albo składu celnego prywatnego typu C lub typu D, lub typu E. 2. Wzór pozwolenia na prowadzenie składu celnego stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 3. W wypadku składu celnego typu D pozwolenie powinno zostać uzupełnione o zapisy wymagane przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych. Prowadzenie składu celnego typu D nie wymaga uzyskania odrębnego pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej w procedurze dopuszczenia do obrotu, lecz wyklucza możliwość stosowania procedury uproszczonej przy obejmowaniu towaru procedurą składu celnego oraz w powrotnym wywozie. W wypadku złożenia wniosku, o którym mowa w art. 119 § 4 Kodeksu celnego, zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu powinno zostać złożone w formie, o której mowa w art. 64 Kodeksu celnego. 4. W wypadku, o którym mowa w § 10 ust. 7, pozwolenie na prowadzenie składu celnego stanowi jednocześnie pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego wobec towarów określonych w tym pozwoleniu i na określonych w nim warunkach. 5. Wraz z pozwoleniem prowadzącemu doręczany jest jeden egzemplarz protokołu z oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu celnego lub miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego, oraz uwierzytelniona, przez dyrektora izby celnej, kopia planu sytuacyjnego tego miejsca. 6. Przerwanie wykonywania faktycznej działalności składu celnego na okres dłuższy niż 3 miesiące wymaga powiadomienia naczelnika urzędu celnego. 7. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 6, powinno być złożone przez prowadzącego skład celny, w formie pisemnej, co najmniej 14 dni przed planowanym terminem przerwania działalności. 8. W powiadomieniu należy określić przewidywany okres, na jaki zostaje przerwana działalność składu celnego. 9. Przerwanie działalności składu celnego może nastąpić po nadaniu towarom znajdującym się w składzie celnym innego przeznaczenia celnego. W okresie przerwania działalności pomieszczenia składu celnego nie mogą być wykorzystywane do celów innych, niż wynika to z pozwolenia na prowadzenie składu celnego oraz przepisów prawa celnego. § 14. 1. W pozwoleniu na prowadzenie składu celnego można określić tylko jedną lokalizację tego składu. 2. Udzielenie pozwolenia na prowadzenie składu celnego wymaga złożenia zabezpieczenia generalnego odrębnego dla każdego pozwolenia i wskazanej w tym pozwoleniu lokalizacji składu celnego. 3. Nie udziela się pozwolenia na prowadzenie w jednym miejscu lub pomieszczeniu różnych typów składów celnych. § 15. Zmiana lokalizacji składu celnego lub zmiana typu składu celnego wymaga uzyskania nowego pozwolenia na prowadzenie składu celnego. § 16. 1. Prowadzący skład celny jest obowiązany zgłaszać naczelnikowi urzędu celnego zmiany danych zawartych we wniosku oraz załączonych do niego dokumentach. 2. Informacje dotyczące zmian, o których mowa w ust. 1, wraz z potwierdzającymi je dokumentami wydanymi przez właściwe organy, prowadzący skład celny przekazuje naczelnikowi urzędu celnego w terminie 14 dni od dnia powstania zmiany. 3. W wypadku gdy zgłoszona zmiana wpływa na treść udzielonego pozwolenia na prowadzenie składu celnego lub dotyczy warunków określonych w art. 105 § 5 Kodeksu celnego, informacja, o której mowa w ust. 2, powinna być sporządzona w formie wniosku o zmianę pozwolenia. Naczelnik urzędu celnego po zaopiniowaniu przekazuje wniosek złożony przez prowadzącego skład celny wraz z załącznikami do dyrektora izby celnej. 4. Jeżeli zmiana, o której mowa w ust. 3, powoduje zmianę danych zawartych w pozwoleniu na prowadzenie składu celnego, dyrektor izby celnej wydaje decyzję w sprawie zmiany pozwolenia na prowadzenie składu celnego. § 17. 1. W wypadku, o którym mowa w art. 106 § 2 pkt 1 Kodeksu celnego, prowadzący skład celny składa wniosek w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu celnego do dyrektora izby celnej za pośrednictwem właściwego naczelnika urzędu celnego. 2. W wypadku gdy w chwili złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w składzie celnym znajdują się towary objęte procedurą, prowadzący skład celny jest obowiązany, na wezwanie naczelnika urzędu celnego, wystąpić o nadanie tym towarom innego przeznaczenia celnego. 3. Naczelnik urzędu celnego, po przeprowadzeniu kontroli działalności składu celnego, przesyła dyrektorowi izby celnej wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z informacjami o rozliczeniu należności celnych przywozowych albo wywozowych przypadających od towarów objętych procedurą składu celnego oraz o aktualnym stanie ilościowym towarów złożonych w składzie celnym. 4. Do czasu doręczenia prowadzącemu skład celny decyzji dyrektora izby celnej w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, pomieszczenia, w których prowadzona była działalność składu celnego, nie mogą być wykorzystywane do innych celów, niż wynika to z pozwolenia na prowadzenie składu celnego lub z przepisów prawa celnego, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Na wniosek prowadzącego skład celny dyrektor izby celnej może wyrazić zgodę na wykorzystywanie pomieszczeń do innych celów, o których mowa w ust. 4, przed doręczeniem decyzji w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, pod warunkiem że w pomieszczeniach składu celnego nie ma już towarów, które zgodnie z ust. 2 powinny otrzymać przeznaczenie celne. § 18. 1. W wypadkach, o których mowa w art. 106 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego, pozwolenie na prowadzenie składu celnego cofa się, w szczególności gdy: 1) złożenie towarów w składzie celnym lub wyprowadzenie towarów ze składu celnego nastąpiło bez zgody naczelnika urzędu celnego; 2) nastąpiło wygaśnięcie lub utrata tytułu prawnego do miejsca, w którym prowadzony jest skład celny; 3) nie zostały wykonane w wyznaczonym terminie zalecenia pokontrolne; 4) prowadzący nie przedłużył terminu ważności dotychczasowego zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w art. 105 § 5 pkt 6 Kodeksu celnego, bądź nie złożył nowego zabezpieczenia, w terminie określonym w § 12 ust. 9; 5) prowadzącemu skład celny zostało cofnięte pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego w związku z naruszeniem przepisów prawa, lub w wypadku zastosowania § 13 ust. 4, zaistniały określone w § 37 ust. 1 lub 2 przesłanki do takiego cofnięcia; 6) osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego odmawia przyjęcia decyzji w sprawie zmiany tego pozwolenia, o której mowa w § 16 ust. 4. 2. W wypadkach, o których mowa w art. 106 § 3 Kodeksu celnego, pozwolenie na prowadzenie składu celnego może być cofnięte, w szczególności gdy: 1) zmieniła się powierzchnia składu celnego bez uzgodnienia z naczelnikiem urzędu celnego; 2) brak jest warunków technicznych do składowania towarów; 3) brak jest właściwego odgrodzenia, zabezpieczenia technicznego lub oznakowania składu celnego; 4) ewidencje towarowe są prowadzone nierzetelnie; 5) w składzie celnym typu D rejestr towarów dopuszczanych do obrotu prowadzony jest nierzetelnie; 6) utrudnione lub uniemożliwione jest sprawowanie kontroli składu celnego. 3. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, naczelnik urzędu celnego składa do dyrektora izby celnej wniosek w sprawie cofnięcia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, po uprzednim rozliczeniu należności celnych przywozowych oraz wyprowadzeniu towarów ze składu celnego. W tym wypadku do składu celnego nie mogą być wprowadzane żadne towary. 4. W wypadku stwierdzenia, że prowadzący skład celny prowadzi działalność niezgodnie z przepisami prawa celnego, otrzymanym pozwoleniem lub regulaminem funkcjonowania składu celnego lub naruszony został inny warunek działania składu celnego, ale stwierdzone uchybienia nie spowodowały ryzyka uszczuplenia należności stanowiących dochód budżetu państwa, naczelnik urzędu celnego może wezwać do usunięcia stwierdzonych uchybień w określonym terminie. Nieusunięcie uchybień w wyznaczonym terminie jest traktowane jak niewykonanie w wyznaczonym terminie zaleceń pokontrolnych. 5. W wypadku składu celnego typu E przepisy ust. 1-4 oraz przepis § 37 stosuje się odpowiednio. § 19. 1. Utworzenie, prowadzenie i likwidacja składu celnego typu F podległego naczelnikowi urzędu celnego następuje w formie zakładu budżetowego, określonego w przepisach o finansach publicznych, dla którego organem założycielskim jest minister właściwy do spraw finansów publicznych, z uwzględnieniem przepisów, o których mowa w ust. 2 oraz w § 10 ust. 2 pkt 10 i 11. 2. Do prowadzenia składu celnego typu F nie stosuje się przepisów dotyczących udzielania i cofania pozwolenia na prowadzenie składu celnego. § 20. 1. Prowadzący skład celny powinien udostępniać na żądanie organu celnego następujące dokumenty: 1) pozwolenie na prowadzenie składu celnego oraz kopię wniosku o udzielenie tego pozwolenia wraz z załącznikami; 2) regulamin funkcjonowania składu celnego; 3) ewidencje towarowe, a w składzie celnym typu D - również rejestry towarów; 4) kopie pozwoleń oraz innych dokumentów określających przeznaczenie celne towarów; 5) umowy składu, w wypadku gdy towary są składowane w publicznym składzie celnym; 6) dokumenty potwierdzające złożenie zabezpieczenia generalnego; 7) protokoły kontroli przeprowadzonych w składzie celnym. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do składu celnego typu F. § 21. 1. Prowadzący skład celny powinien przedstawić naczelnikowi urzędu celnego do zatwierdzenia, w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia pozwolenia na prowadzenie składu celnego, regulamin funkcjonowania składu celnego oraz wzory ewidencji towarowych, a także wskazać pracownika upoważnionego przez niego do prowadzenia ewidencji. W wypadku składu celnego typu D razem z regulaminem funkcjonowania składu celnego i wzorami ewidencji towarowych zatwierdzeniu podlegają również rejestry towarowe. 2. Jeżeli regulamin funkcjonowania składu celnego nie zostanie przedstawiony w terminie, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie wygasa z mocy prawa. 3. Przed zatwierdzeniem regulaminu funkcjonowania składu celnego naczelnik urzędu celnego może wezwać do przedłożenia opinii specjalistycznych służb, w szczególności Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Ochrony Środowiska, Państwowej Straży Pożarnej, Państwowej Inspekcji Pracy, czy stan techniczny wyposażenia pozwala na składowanie określonego asortymentu towarów. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do składu celnego typu F. § 22. Regulamin funkcjonowania składu celnego powinien określać: 1) zasady i warunki funkcjonowania składu celnego; 2) rodzaj składowanych towarów; 3) wykaz wyposażenia składu celnego niezbędnego do: a) składowania towarów, b) sprawowania kontroli celnej, c) wykonywania prac magazynowych oraz przeładunkowych, d) wykonywania czynności określonych w art. 114 § 1 i art. 116 § 1 Kodeksu celnego. § 23. 1. W zależności od zakresu działalności, określonej w regulaminie funkcjonowania składu celnego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w składzie celnym prowadzi się ewidencje: 1) towarów niekrajowych, o których mowa w art. 102 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego; 2) towarów krajowych, o których mowa w art. 102 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego; 3) towarów krajowych, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego; 4) towarów niekrajowych poddanych procesom, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego; 5) towarów niekrajowych poddanych procesom, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego. 2. Za zgodą naczelnika urzędu celnego ewidencje towarowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, mogą być prowadzone w formie księgi uszlachetniania czynnego lub księgi przetwarzania pod kontrolą celną. 3. W składzie celnym typu F zamiast ewidencji towarowej prowadzona jest określona w przepisach szczególnych ewidencja E07. 4. W wypadku udzielenia przez dyrektora izby celnej prowadzącemu skład celny typu B zgody na odstąpienie od wymogu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 112 § 2 pkt 2 Kodeksu celnego, ewidencję tę zastępuje zbiór dokumentów, na podstawie których nadano towarom przeznaczenie celne. § 24. 1. Ewidencje towarowe dotyczące towarów objętych procedurą składu celnego, z zastrzeżeniem § 23 ust. 3, powinny zawierać: 1) liczbę porządkową; 2) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego; 3) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres korzystającego ze składu celnego - tylko w publicznych składach celnych; 4) datę wprowadzenia towarów do składu celnego; 5) datę wyprowadzenia ze składu celnego ostatniej partii towarów z danego zgłoszenia celnego do procedury; 6) dane wynikające ze zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą składu celnego: a) opis towarów wraz z podaniem kodu PCN, b) numery identyfikacyjne, liczbę i rodzaj opakowań, c) masę netto towarów, d) wartość celną lub wartość towarów, e) ilość towarów w uzupełniającej jednostce miary przewidzianej w Taryfie celnej, f) dane wymagane w polu 47 dokumentu SAD - tylko w składzie celnym typu D, g) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne; 7) adnotację o poprzedniej procedurze celnej, jeśli objęcie towarów procedurą składu celnego stanowiło zakończenie procedury uszlachetniania czynnego lub odprawy czasowej, albo adnotację o zastosowaniu wobec towarów art. 248 § 3 Kodeksu celnego; 8) datę i pozycję ewidencji towarów, pod którą zarejestrowane zostało zgłoszenie celne towarów do innej procedury celnej lub inny dokument określający przeznaczenie celne towarów, kończące procedurę składu celnego, 9) dane niezbędne do ustalenia ruchu towarów, a szczególnie miejsca, w którym się znajdują, włącznie z danymi dotyczącymi przemieszczenia towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego; w szczególności konieczne jest podanie znaków identyfikacyjnych w wypadku stosowania pojemników do składowania towarów; 10) dane dotyczące czasowego wyprowadzenia towarów ze składu celnego; 11) dane dotyczące dokonywania zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, w tym numery i daty wystawionych formularzy informacyjnych INF 8; 12) informację, czy w pomieszczeniach składu celnego są składowane towary, o których mowa w art. 114 § 1 Kodeksu celnego, identyczne jak objęte procedurą składu celnego, ze wskazaniem, do której spośród kategorii określonych w art. 114 § 1 Kodeksu celnego należą te towary. 2. Do ewidencji towarów krajowych innych niż określone w art. 102 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1-6 oraz pkt 9. 3. Do ewidencji towarów niekrajowych poddanych w pomieszczeniach składu celnego procesom uszlachetniania w ramach procedury uszlachetniania czynnego lub procesom przetwarzania pod kontrolą celną stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1-9. 4. Naczelnik urzędu celnego, uwzględniając typ składu celnego i stosowane w nim procedury, może ustalić z prowadzącym skład celny ujęcie w ewidencjach towarowych dodatkowych danych, innych niż wymienione w ust. 1-3, w szczególności dotyczących salda towarowego. Ujęcie dodatkowych danych w ewidencjach może być ustalone w szczególności w wypadku, gdy towary składowane w składzie celnym obejmowane są kolejno dopuszczalnymi do stosowania w składzie celnym procedurami. W tym wypadku ewidencje powinny zawierać dane o liczbach porządkowych, pod którymi te towary zostały wpisane w ewidencji dotyczącej kolejnej procedury. § 25. 1. Ewidencje towarowe powinny wykazywać aktualny stan towarów znajdujących się w składzie celnym, w szczególności ich ilość i wartość celną, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W wypadku zastosowania przepisu art. 119 § 2 Kodeksu celnego w ewidencji towarowej wykazywana jest wartość celna towaru przed dokonaniem zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego. 3. Wpisanie towarów do ewidencji powinno nastąpić: 1) w wypadku objęcia towarów procedurą - w chwili wprowadzenia ich do składu celnego; 2) w wypadku zakończenia procedury - najpóźniej w chwili wyprowadzenia towarów ze składu celnego. 4. W ramach prowadzenia ewidencji towarowej przyjmuje się, że: 1) dla towarów oznaczonych co do tożsamości, a w wypadku innych towarów gdy korzystający złoży taki wniosek - nadanie towarom innego przeznaczenia celnego stanowi zakończenie procedury wobec towarów objętych danym zgłoszeniem celnym; 2) w wypadkach innych niż określone w pkt 1 - nadanie towarom innego przeznaczenia celnego stanowi zakończenie procedury wobec towarów objętych zgłoszeniem celnym złożonym najwcześniej. 5. W składzie celnym typu D prowadzący powinien przekazywać do urzędu kontrolnego wyciąg z ewidencji towarów niekrajowych objętych procedurą składu celnego dotyczący danego miesiąca kalendarzowego w terminie do dziesiątego dnia następującego po nim miesiąca. 6. Niezależnie od czynności kontrolnych dopuszczalnych na mocy prawa celnego, raz w roku powinna zostać przeprowadzona przez prowadzącego inwentaryzacja towarów znajdujących się w pomieszczeniach składu celnego lub w miejscu, w którym są składane towary objęte procedurą składu celnego, a jej wyniki porównane przez urząd kontrolny ze stanem wynikającym z zapisów w ewidencjach. 7. W wypadku, o którym mowa w ust. 6, naczelnik urzędu celnego może ustanowić zakaz wprowadzania towarów do składu celnego lub wyprowadzania towarów z tego składu na czas przeprowadzania inwentaryzacji, nie dłużej jednak niż przez okres 3 dni, lub zarządzić ustanowienie na czas przeprowadzania inwentaryzacji stałego dozoru celnego. § 26. 1. Ewidencja towarowa może być prowadzona: 1) w formie książkowej; 2) z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 2. Ewidencja towarowa powinna być prowadzona w porządku chronologicznym w roku kalendarzowym. § 27. W wypadku prowadzenia ewidencji towarowej w formie książkowej, przed rozpoczęciem wypełniania karty ewidencji powinny być przeszyte, a strony ponumerowane i opatrzone stemplem osoby prowadzącej skład celny. Ostatnia strona ewidencji powinna być opatrzona pieczęcią właściwego urzędu celnego. § 28. 1. Ewidencja towarowa może być prowadzona z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, pod warunkiem że: 1) osoba ją prowadząca posiada szczegółową pisemną instrukcję obsługi programu komputerowego wykorzystywanego do prowadzenia ewidencji; 2) stosowany program komputerowy zapewnia wgląd w treść dokonywanych zapisów i przechowywanie danych w sposób chroniący je przed zatarciem lub zniekształceniem, pozwala na drukowanie zapisów w porządku chronologicznym oraz uniemożliwia usuwanie dokonanych zapisów. 2. Osoba prowadząca ewidencję, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana do przechowywania kopii ewidencji zapisanej na nośnikach informacji oraz w formie wydruku. § 29. 1. Wzór ewidencji towarowej oraz sposób jej prowadzenia powinny zostać uzgodnione z naczelnikiem urzędu celnego. 2. Ewidencje towarowe powinny być przechowywane w miejscu określonym w pozwoleniu na prowadzenie składu celnego i w regulaminie funkcjonowania składu celnego. § 30. Każda zmiana regulaminu funkcjonowania składu celnego oraz wzorów stosowanych ewidencji towarowych wymaga zatwierdzenia przez naczelnika urzędu celnego. § 31. 1. Jeżeli w składzie celnym mają być składowane towary krajowe i towary niekrajowe, prowadzący skład celny powinien wyodrębnić oraz oznaczyć miejsca składowania tych towarów. 2. W wypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej naczelnik urzędu celnego może zażądać, aby towary, o których mowa w ust. 1, składowane były w wyodrębnionych pomieszczeniach lub urządzeniach składowych. 3. Jeżeli nie narusza to możliwości sprawowania dozoru celnego, naczelnik urzędu celnego może wyrazić zgodę na wspólne składowanie towarów krajowych i niekrajowych, których statusu celnego nie można zidentyfikować. Towary wspólnie składowane powinny być klasyfikowane do tego samego kodu Taryfy celnej i posiadać te same parametry techniczne i jakość handlową. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, towary mogą być przy ich wyprowadzaniu ze składu celnego traktowane stosownie do wniosku korzystającego jak towary krajowe lub niekrajowe. Działanie to nie może prowadzić do uznania za towary niekrajowe mniejszej ilości towarów niż ta, która została wprowadzona do składu celnego jako towar niekrajowy. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy w pomieszczeniach składu celnego są składowane towary objęte procedurą składu celnego i towary nieobjęte procedurą składu celnego, o których mowa w art. 114 § 1 Kodeksu celnego. § 32. Prowadzący skład celny jest obowiązany oznaczyć skład celny przez umieszczenie tablicy zawierającej nazwę prowadzącego skład celny i typ składu celnego. § 33. Prowadzący skład celny powinien używać stempla zawierającego następujące dane: 1) nazwę prowadzącego skład celny; 2) adres składu celnego; 3) numer pozwolenia na prowadzenie składu celnego. § 34. 1. Przeniesienie praw i obowiązków prowadzącego skład celny może mieć miejsce wyłącznie w wypadku, gdy osoba, na którą przenoszone są prawa i obowiązki, jest następcą prawnym, o którym mowa w art. 264 Kodeksu celnego. 2. Z wnioskiem o przeniesienie praw i obowiązków prowadzącego skład celny powinna wystąpić osoba, na którą przenoszone są prawa i obowiązki, za pisemną zgodą prowadzącego skład celny, z zastrzeżeniem ust. 3, do dyrektora izby celnej za pośrednictwem naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na lokalizację składu celnego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. W wypadku, o którym mowa w art. 264 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, za pisemną zgodę, o której mowa w ust. 2, można uznać sporządzoną zgodnie z przepisami odrębnymi dokumentację dotyczącą przekształcenia dotychczasowego prowadzącego, jeśli zawiera ona jednoznaczne zapisy dotyczące przekazania dalszego prowadzenia składu celnego osobie prawnej powstającej w wyniku przekształcenia osoby prawnej dotychczas prowadzącej skład celny. 4. Do wniosku o przeniesienie praw i obowiązków prowadzącego skład celny należy dołączyć dokumenty wymienione w § 10 ust. 2. Przepisy § 10 ust. 3-7 stosuje się odpowiednio. 5. Naczelnik urzędu celnego, po przeprowadzeniu kontroli działalności składu celnego, przesyła dyrektorowi izby celnej wniosek, o którym mowa w ust. 2, wraz z informacją o rozliczeniu należności celnych przywozowych lub wywozowych, przypadających od towarów objętych procedurą składu celnego. Sporządzony podczas kontroli spis towarów znajdujących się w składzie celnym pozostaje w aktach naczelnika urzędu celnego. 6. Następca prawny prowadzącego skład celny powinien spełniać warunki niezbędne do uzyskania pozwolenia na prowadzenie składu celnego, określone w przepisach prawa celnego. 7. Przepisy § 12 i 21 stosuje się odpowiednio. § 35. 1. Prowadzenie w składach celnych sprzedaży detalicznej w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Działalności jest zabronione, z wyjątkiem wypadków, gdy sprzedaż ta miałaby być prowadzona w składzie celnym typu A, B, C lub D i miałaby dotyczyć towarów, które w wypadku ich objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu są zwolnione od cła i podatków, jeżeli towary sprzedawane są: 1) osobom opuszczającym bezpośrednio polski obszar celny po dokonaniu zakupu; 2) osobom niebędącym krajowymi osobami fizycznymi korzystającym z przywilejów wynikających z porozumień dyplomatycznych lub konsularnych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska; 3) osobom niebędącym krajowymi osobami fizycznymi, do których odnoszą się postanowienia porozumień konstytuujących organizacje międzynarodowe, do których należy Rzeczpospolita Polska, w tym osobom należącym do personelu sił zbrojnych Państw - Stron Traktatu Północnoatlantyckiego. 2. Prowadzenie sprzedaży detalicznej, w zakresie określonym w ust. 1, jest możliwe pod warunkiem zamieszczenia w pozwoleniu na prowadzenie składu celnego stosownej adnotacji i uwzględnienia zasad prowadzenia, kontroli i rozliczania sprzedaży w regulaminie składu celnego. Oddział 2 Procedura składu celnego § 36. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego, z zastrzeżeniem § 10 ust. 7, składa wniosek w dwóch egzemplarzach do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na lokalizację składu celnego, w którym towary mają być objęte procedurą składu celnego. Oryginał wniosku zatrzymuje organ celny, natomiast kopia po potwierdzeniu przyjęcia oryginału zostaje zwrócona wnioskodawcy. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Do wniosku należy dołączyć umowę składu, jeżeli towary mają być składowane w publicznym składzie celnym przez osobę inną niż prowadzący skład celny. 3. Naczelnik urzędu celnego udziela pozwolenia na korzystanie z procedury na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. 4. Korzystający ze składu celnego powinien przedkładać naczelnikowi urzędu celnego zestawienie towarów objętych procedurą składu celnego, w terminach określonych przez ten organ. Z wyjątkiem składu celnego typu D, w składach celnych innych typów, w których ma zastosowanie procedura uproszczona określona w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, termin ten powinien być zsynchronizowany z datą upływu okresu rozliczeniowego określonego w przepisach szczególnych dotyczących stosowania procedur uproszczonych. § 37. 1. Jeżeli posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w terminie określonym przez naczelnika urzędu celnego, nie dostosuje prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego, naczelnik urzędu celnego może cofnąć pozwolenie. 2. Naczelnik urzędu celnego cofa pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego, jeżeli: 1) posiadacz pozwolenia, po wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, ponownie naruszy przepisy prawa celnego lub 2) działanie albo zaniechanie działania posiadacza pozwolenia spowoduje uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2.000 euro, lub 3) przestanie obowiązywać umowa składu zawarta z prowadzącym publiczny skład celny. 3. Jeżeli wystąpienie przesłanek wskazanych w ust. 1 lub 2 dotyczy pozwolenia wydanego zgodnie z § 13 ust. 4, przepis § 18 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 38. W wypadku gdy korzystający ze składu celnego jest zainteresowany zastosowaniem przepisu art. 119 § 2 Kodeksu celnego, składa do urzędu kontrolnego wniosek na arkuszu informacyjnym INF 8, którego wzór i instrukcja stosowania stanowią załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 39. 1. W składzie celnym może być prowadzona działalność polegająca na świadczeniu usług w zakresie konsygnacji towarów niekrajowych, składowanych w składzie celnym, określonych w umowie składu i komisu (kontrakt konsygnacyjny) zawartej przez prowadzącego skład celny z właścicielem towarów. 2. Towary, o których mowa w ust. 1, są przedmiotem sprzedaży, z zastrzeżeniem § 35, dokonywanej przez prowadzącego skład celny w imieniu własnym i na rachunek właściciela towaru, na warunkach określonych w kontrakcie konsygnacyjnym. 3. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą składu celnego w celu konsygnacji dokonywane jest na rzecz prowadzącego skład celny. 4. W przypadku prywatnego składu celnego towary będące przedmiotem sprzedaży powinny niezwłocznie otrzymać inne przeznaczenie celne. § 40. 1. Zabezpieczenie z tytułu objęcia procedurą składu celnego jest składane nie później, niż w chwili złożenia zgłoszenia celnego o objęcie towaru tą procedurą. 2. Zabezpieczenie z określonym terminem ważności, składane z tytułu objęcia towaru procedurą składu celnego, powinno być przedłużone najpóźniej na jeden miesiąc przed upływem terminu jego ważności. Termin ważności nowego zabezpieczenia biegnie od dnia następnego po dniu wygaśnięcia uprzednio złożonego zabezpieczenia. 3. Zabezpieczenie generalne powinno być saldowane przez urząd kontrolny na oryginale potwierdzenia złożenia zabezpieczenia, będącym w posiadaniu korzystającego ze składu celnego, oraz na kopii pozostającej w aktach urzędu celnego. 4. Zwrot zabezpieczenia z tytułu objęcia towaru procedurą składu celnego następuje w momencie nadania towarom objętym procedurą składu celnego innego przeznaczenia celnego lub po uiszczeniu należności celnych przywozowych i podatków, jeżeli powstał dług celny i zobowiązanie podatkowe. § 41. 1. Naczelnik urzędu celnego wyraża zgodę, o której mowa w art. 109 § 2 Kodeksu celnego, na zgodny wniosek prowadzącego skład celny i korzystającego ze składu celnego. 2. Zgoda naczelnika urzędu celnego może być wyrażona, jeżeli zabezpieczenie generalne będzie pokrywać sumę należności przypadających od towaru znajdującego się w składzie celnym. § 42. Jeżeli zabezpieczenie generalne złożone przez prowadzącego skład celny będzie wykorzystywane jako zabezpieczenie związane z objęciem towaru procedurą składu celnego na rzecz korzystającego, w trybie określonym w § 41, gwarant zabezpieczenia generalnego powinien wyrazić zgodę na zastosowanie przez prowadzącego skład celny art. 195 § 3 Kodeksu celnego i zobowiązać się, stosownie do art. 201 Kodeksu celnego, do zapłacenia kwoty wynikającej z wszelkich długów celnych powstałych w związku ze stosowaniem procedury składu celnego. § 43. 1. Jeżeli składowanie towarów nie jest możliwe na powierzchni składu celnego lub wyposażenie składu celnego nie jest przystosowane do składowania, towary te nie mogą zostać objęte procedurą składu celnego w miejscu prowadzenia składu celnego. 2. Przepisy dotyczące prywatnego składu celnego typu E stosuje się odpowiednio. § 44. 1. Jeżeli w pozwoleniu na korzystanie z procedury składu celnego nie przewidziano możliwości dokonania w stosunku do towarów zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, to pozwolenie na dokonanie tych czynności może zostać udzielone na wniosek korzystającego ze składu celnego, sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do rozporządzenia. W wypadku gdy procedura stosowana jest w składzie celnym typu A lub B, wniosek powinien być potwierdzony przez prowadzącego skład celny. 2. Naczelnik urzędu celnego udziela pozwolenia na dokonanie zwyczajowych czynności poprzez umieszczenie potwierdzenia w pkt 7 wniosku, o którym mowa w ust. 1. § 45. 1. Zwyczajowe czynności dokonywane w stosunku do towarów objętych procedurą składu celnego, mające na celu zapewnienie utrzymania ich w niezmienionym stanie, poprawienie ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie do dystrybucji bądź odsprzedaży, obejmują w szczególności: 1) proste czynności, mające na celu zapewnienie przechowania przywożonych towarów w dobrych warunkach w okresie ich składowania, w tym: a) wietrzenie, mocowanie, suszenie, odkurzanie, proste czynności czyszczenia, naprawę opakowań, naprawę elementów uszkodzonych w trakcie transportu lub składowania, w wypadku gdy chodzi o proste zabiegi, zakładanie lub zdejmowanie okryć ochronnych używanych w transporcie, b) inwentaryzację, pobieranie próbek, sortowanie, przegląd, mechaniczne filtrowanie, sprawdzanie miary i ważenie towarów, c) usuwanie elementów uszkodzonych lub skażonych, d) konserwację poprzez pasteryzację, sterylizację, napromieniowanie lub dodawanie środków konserwujących, e) stosowanie środków zwalczających pasożyty, f) rekonstrukcję (montaż) towarów do stanu pierwotnego po transporcie, g) usuwanie korozji; 2) zabiegi mające na celu poprawę wyglądu lub jakości handlowej przywożonych towarów, w tym: a) podwyższanie lub obniżanie temperatury, b) obieranie i usuwanie rdzeni i pestek z owoców, hydratację owoców, c) dehydratację owoców, d) odsalanie, czyszczenie i kruponowanie skór, e) rozcieńczanie lub stężanie płynów, f) mieszanie towarów tego samego rodzaju i różnej jakości, w celu uzyskania pewnej jakości lub żądanej przez klienta jakości, bez zmiany charakteru towarów, g) podział lub przycinanie towarów wyłącznie w wypadku prostych zabiegów; 3) zabiegi przygotowujące przywożone towary do dystrybucji lub odsprzedaży, w tym: a) dodawanie towarów albo dodawanie lub zastępowanie składników akcesoriów, o ile takie dodawanie lub zastępowanie jest stosunkowo ograniczone lub służy zapewnieniu zgodności towarów z normami technicznymi, a dotychczasowy rodzaj towarów nie ulega zmianie i nie jest polepszana ich wydajność, b) pakowanie, rozpakowywanie, przepakowywanie, proste przelewanie i przeładowywanie do kontenerów, c) umieszczanie, usuwanie i zmienianie znaków, pieczęci, etykiet, metek z ceną lub innych podobnych znaków wyróżniających, d) wykonywanie prób, ustawianie i uruchamianie maszyn, aparatury i pojazdów, szczególnie w celu kontroli zgodności z normami technicznymi i pod warunkiem, że są to proste zabiegi, e) krojenie i dzielenie suchych owoców lub warzyw, f) przeprowadzenie zabiegów antykorozyjnych, g) matowienie kształtek rurowych w celu przygotowania towarów na niektóre rynki, h) wyrównywanie fałd lub prasowanie materiałów włókienniczych, i) dokonywanie zabiegów elektrostatycznych na materiałach włókienniczych. 2. W wypadku dokonywania czynności określonych w ust. 1 pkt 3 lit. b oraz c możliwe jest również wykorzystanie towarów składowanych w składzie celnym, o których mowa w art. 114 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego. 3. Zwyczajowe czynności, o których mowa w ust. 1, nie mogą prowadzić do pozbawienia towarów cech wyrobu gotowego lub kompletnego. 4. Czynności, o których mowa w ust. 1, nie mogą powodować zmiany kodu PCN, z wyjątkiem czynności określonych w ust. 1 pkt 2 lit. a, c, e, pkt 3 lit. b oraz pkt 3 lit. a w zakresie kodu towarów dodawanych lub zastępowanych składników akcesoriów. 5. Próbki pobierane na podstawie ust. 1 pkt 1 lit. b należy niezwłocznie po pobraniu zgłosić do dopuszczenia do obrotu. 6. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane pod warunkiem zachowania wymogów określonych w odrębnych przepisach. § 46. 1. Pozwolenie na czasowe wyprowadzenie ze składu celnego towarów objętych procedurą składu celnego udzielane jest na wniosek korzystającego ze składu celnego, złożony naczelnikowi urzędu celnego. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 9 do rozporządzenia. W wypadku gdy procedura ta stosowana jest w składzie celnym typu A lub B, wniosek powinien być potwierdzony przez prowadzącego skład celny. 2. Naczelnik urzędu celnego udziela pozwolenia poprzez umieszczenie potwierdzenia w pkt 8 wniosku, o którym mowa w ust. 1. 3. Czasowe wyprowadzenie towarów może być dokonane na okres nieprzekraczający trzech miesięcy. W szczególnie uzasadnionych okolicznościach okres ten może zostać przedłużony pod warunkiem złożenia wniosku przed upływem pierwotnie wyznaczonego okresu. § 47. Jeżeli możliwość dokonania w stosunku do towarów zwyczajowych czynności, o których mowa w art. 116 Kodeksu celnego, lub czasowego wyprowadzenia towarów ma być dopuszczona w treści pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego, to w pozwoleniu powinien zostać także określony termin i sposób powiadamiania urzędu kontrolnego o zamiarze podjęcia zwyczajowych czynności lub dokonania czasowego wyprowadzenia towarów. § 48. Korzystający ze składu celnego powinien niezwłocznie poinformować, w formie pisemnej, urząd kontrolny o powrotnym wprowadzeniu towarów do składu celnego. § 49. 1. Pozwolenie na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego udzielane jest na wniosek korzystającego ze składu celnego, złożony naczelnikowi urzędu celnego właściwego miejscowo ze względu na lokalizację składu celnego, z którego towary mają być przemieszczone. Wniosek i pozwolenie sporządzane są na formularzach Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD, z zastosowaniem wyjaśnień zawartych w załączniku nr 10 do rozporządzenia. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, należy sporządzić w formie pełnej, określonej w załączniku nr 10 do rozporządzenia, z zastosowaniem dwóch kart 1 oraz karty 4 dokumentu SAD, jeżeli przemieszczenie towarów ma nastąpić pomiędzy składami celnymi zlokalizowanymi na terenie właściwości miejscowej dwóch dyrektorów izb celnych. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, należy sporządzić w formie uproszczonej, określonej w załączniku nr 10 do rozporządzenia, z zastosowaniem karty 1 oraz karty 4 dokumentu SAD, jeżeli przemieszczenie towarów ma nastąpić pomiędzy składami celnymi zlokalizowanymi na terenie właściwości miejscowej jednego dyrektora izby celnej. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć kserokopie zgłoszeń celnych towarów, których przemieszczenie dotyczy. 5. Naczelnik urzędu celnego udziela pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, po uprzednim powiadomieniu urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny przeznaczenia i po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 6. 6. Urząd kontrolny, o którym mowa w ust. 5, w odpowiedzi na powiadomienie przekazuje niezwłocznie potwierdzenie jego otrzymania lub zastrzeżenie o niemożności umieszczenia towarów przeznaczonych do przemieszczenia w składzie celnym przeznaczenia. 7. Złożenie zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 6, stanowi podstawę do odmowy udzielenia pozwolenia na przemieszczenie towarów. § 50. 1. Przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie wiąże się to ze zmianą korzystającego ze składu celnego i gdy skład celny, z którego towary mają być przemieszczone, oraz skład celny przeznaczenia nie są składami celnymi typu B lub typu E. 2. Jeżeli przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego następuje do składu celnego publicznego, korzystający ze składu celnego powinien przedłożyć naczelnikowi urzędu celnego umowę składu zawartą z prowadzącym skład celny przeznaczenia. 3. Przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego odbywa się przy wykorzystaniu dotychczasowego zabezpieczenia. § 51. W pozwoleniu na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego naczelnik urzędu celnego określa termin dostarczenia towaru do składu celnego przeznaczenia. Termin ten nie może być dłuższy niż 2 dni. § 52. 1. Właściwy urząd celny potwierdza dostarczenie towarów do składu celnego przeznaczenia na karcie 4 wniosku, o którym mowa w § 49 ust. 1. 2. Po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, naczelnik urzędu celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej znajduje się skład celny, z którego towary były przemieszczone, wydaje decyzję zmieniającą pozwolenie na korzystanie z procedury składu celnego. W wypadku, o którym mowa w § 13 ust. 4, naczelnik urzędu celnego występuje z wnioskiem o zmianę pozwolenia do dyrektora izby celnej. 3. Wprowadzenie towarów do składu celnego przeznaczenia wymaga złożenia zabezpieczenia i uzyskania pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego na zasadach ogólnych. Rozdział 3 Uszlachetnianie czynne Oddział 1 Udzielanie i cofanie pozwoleń § 53. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego składa wniosek do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym będą prowadzone lub przechowywane księgi handlowe wnioskodawcy, lub ze względu na miejsce dokonywania procesu uszlachetniania. Wzór wniosku stanowi, z zastrzeżeniem § 61, załącznik nr 11 do rozporządzenia. 2. Jeżeli proces uszlachetniania będzie dokonywany na obszarze właściwości miejscowej dwóch lub więcej naczelników urzędów celnych, wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do naczelnika celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej zostanie dokonany główny proces uszlachetniania. § 54. Do wniosku, o którym mowa w § 53, należy dołączyć: 1) opis procesu uszlachetniania; 2) informację, czy którykolwiek z produktów kompensacyjnych jest odpadem niebezpiecznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm. 3)). § 55. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego sporządza się, z zastrzeżeniem § 61, według wzoru stanowiącego załącznik nr 12 do rozporządzenia. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest udzielane jedynie wtedy, gdy wnioskodawca wyraża zamiar dokonania powrotnego wywozu lub wywozu głównych produktów kompensacyjnych. 3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa środki i metody pozwalające stwierdzić, że towary przywożone weszły w skład produktów kompensacyjnych oraz że warunki wymagane wobec towarów ekwiwalentnych zostaną spełnione. § 56. Za towary niewchodzące w skład produktów kompensacyjnych, ale umożliwiające lub ułatwiające ich produkcję, których wykorzystywanie nie będzie uznawane za proces uszlachetniania, nawet jeżeli towary te są całkowicie lub częściowo zużyte w tym procesie, uważa się następujące towary: 1) paliwa, źródła energii inne niż potrzebne do przeprowadzania prób produktów kompensacyjnych lub wykrywania wad w towarach przywożonych w celu naprawy; 2) smary inne niż potrzebne do przeprowadzania prób, regulacji lub wyjęcia z formy produktów kompensacyjnych; 3) wyposażenie i narzędzia. § 57. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 55, określa termin zakończenia procedury uszlachetniania czynnego. Termin ten może zostać przedłużony, nawet jeżeli już upłynął, na odpowiednio uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia. 2. Sposób stosowania zestawień miesięcznych i kwartalnych, o których mowa w art. 125 § 2a Kodeksu celnego, zawiera załącznik nr 13 do rozporządzenia. § 58. 1. Jeżeli posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego dokonuje procesów uszlachetniania lub organizuje proces uszlachetniania w rozumieniu art. 121 § 2 pkt 3 Kodeksu celnego: 1) z wykorzystywaniem w tych procesach towarów przywożonych spoza polskiego obszaru celnego oraz 2) produkty kompensacyjne powstałe w wyniku tych procesów są sprzedawane osobie krajowej i 3) produkty kompensacyjne, o których mowa w pkt 2, wywożone są poza polski obszar celny w stanie niezmienionym lub jako zamontowane lub zainstalowane w innych towarach - towary, o których mowa w pkt 1, mogą być objęte procedurą uszlachetniania czynnego wyłącznie w systemie ceł zwrotnych, a pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego jest udzielane osobie dokonującej procesu uszlachetniania lub organizującej ten proces, która przywozi towary spoza polskiego obszaru celnego. 2. Szczegółowe warunki i sposób zakończenia procedury są ustalane w pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, z tym że zwrot należności celnych przywozowych może nastąpić po wywozie towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, poza polski obszar celny. § 59. 1. W wypadku gdy osoba zakupuje na polskim obszarze celnym towary bezpośrednio od importera, naczelnik urzędu celnego może wydać pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego wyłącznie w systemie ceł zwrotnych, pod warunkiem przedłożenia przez wnioskodawcę umowy sprzedaży. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydawane również, jeżeli: 1) produkty kompensacyjne powstałe w wyniku tych procesów są sprzedawane osobie krajowej; 2) produkty kompensacyjne, o których mowa w pkt 1, wywożone są poza polski obszar celny w stanie niezmienionym lub jako zamontowane lub zainstalowane w innych towarach. 3. Przepis § 58 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 60. 1. W wypadku gdy możliwości kontroli stosowania procedury uszlachetniania czynnego są utrudnione, naczelnik urzędu celnego może zobowiązać posiadacza pozwolenia do prowadzenia księgi uszlachetniania czynnego. 2. Naczelnik urzędu celnego, zobowiązując do prowadzenia księgi uszlachetniania czynnego, określa szczegółowe informacje, które powinna ona zawierać, warunki dotyczące sposobu jej prowadzenia oraz miejsca jej przechowywania. 3. Jeżeli proces uszlachetniania przeprowadzany jest w kilku przedsiębiorstwach, księga uszlachetniania czynnego powinna zawierać informacje dotyczące stosowania procedury uszlachetniania czynnego w każdym z tych przedsiębiorstw. § 61. 1. Jeżeli przedmiotem uszlachetniania czynnego są towary przywożone w celu naprawy, naczelnik urzędu celnego może zezwolić na złożenie skróconego wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego wraz ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów tą procedurą. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca składa w urzędzie celnym w dwóch egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 14 do rozporządzenia. 3. Do skróconego wniosku nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 3 pkt 2 i § 4 ust. 1 pkt 2-4. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego zostaje udzielone poprzez przyjęcie wniosku przez urząd celny, o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury. 5. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach wniosku wpisuje numer pozycji ewidencji oraz datę przyjęcia wniosku, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeden egzemplarz wniosku jest zwracany wnioskodawcy. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym. 6. Jeżeli zakończenie procedury następuje w urzędzie celnym innym niż ten, który udzielił pozwolenia, to urząd zakończenia przesyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego kserokopię zgłoszenia celnego o nadaniu produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie niezmienionym innego przeznaczenia celnego. § 62. W wypadku, o którym mowa w § 61 ust. 1, procedura uproszczona, o której mowa w art. 79 i 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana. § 63. 1. Naczelnik urzędu celnego cofa pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, jeżeli został naruszony co najmniej jeden warunek wymagany do wydania tego pozwolenia lub jeżeli nastąpiło niewykonanie obowiązku wynikającego z tego pozwolenia, w szczególności jeżeli naruszenie warunków lub niewykonanie obowiązku spowodowało uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2.000 euro. 2. Naczelnik urzędu celnego może cofnąć pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, jeżeli posiadacz tego pozwolenia naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w terminie wyznaczonym przez naczelnika urzędu celnego, nie dostosuje prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego. Oddział 2 System zawieszeń § 64. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia, określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. Przepis § 40 stosuje się odpowiednio. § 65. Jeżeli na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej właściwości lub parametry techniczne towarów przywożonych uległy zmianie w taki sposób, że uzyskanie produktów kompensacyjnych określonych w pozwoleniu stało się niemożliwe, posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego jest obowiązany powiadomić niezwłocznie urząd kontrolny o zaistniałej sytuacji. § 66. 1. Zakończenie procedury uszlachetniania czynnego powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu. 2. Produkty kompensacyjne lub towary w stanie niezmienionym, określone w zgłoszeniu celnym o nadanie innego przeznaczenia celnego, powinny być zgodne z produktami lub towarami opisanymi w pozwoleniu. § 67. 1. Wykaz produktów kompensacyjnych oraz wykaz procesów uszlachetniania do obliczania należności celnych przywozowych właściwych dla tych produktów stanowi załącznik nr 15 do rozporządzenia. 2. Dopuszczenie do obrotu towarów przywożonych bądź w postaci towarów w stanie niezmienionym, bądź w postaci produktów kompensacyjnych innych niż wymienione w załączniku nr 15 do rozporządzenia, uzależnione jest od zastosowania wobec nich przez naczelników urzędów celnych środków polityki handlowej, obowiązujących w momencie przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie tych towarów do obrotu. § 68. 1. W wypadku powstania długu celnego należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do których oblicza się należności celne przywozowe. 2. Wysokość długu celnego określana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla tej ilości towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, o których mowa w ust. 1. § 69. W wypadku dopuszczenia do obrotu produktów kompensacyjnych wymienionych w załączniku nr 15 do rozporządzenia, wartość celna tych produktów ustalana jest w oparciu o: 1) wartość celną, ustaloną w tym samym czasie lub zbliżonym czasie, towarów identycznych lub podobnych, wytwarzanych w jakimkolwiek kraju trzecim; 2) ich cenę sprzedaży, pod warunkiem że nie miały na nią wpływu związki między kupującym i sprzedającym; 3) cenę sprzedaży na polskim obszarze celnym towarów identycznych lub podobnych, pod warunkiem że nie miały na nią wpływu związki między kupującym i sprzedającym. § 70. 1. Posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego powinien przedstawić w urzędzie kontrolnym rozliczenie tej procedury, nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym upłynął termin określony w art. 125 § 1 lub § 2a Kodeksu celnego. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1 może zostać przedłużony, nawet jeżeli już upłynął, na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia. § 71. 1. Rozliczenie, o którym mowa w § 70, powinno zawierać następujące dane: 1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego; 2) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego; 3) nazwę, rodzaj, ilość i przeznaczenie celne produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym wraz z pozycjami ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie niezmienionym przeznaczenie celne; 4) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywiezionych zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, których dotyczy rozliczenie; 5) kwotę wynikającą z długu celnego, jeżeli towary przywiezione zostały dopuszczone do obrotu. 2. W wypadku stosowania procedury uproszczonej w rozliczeniu, o którym mowa w § 70, oprócz danych, o których mowa w ust. 1, powinny być zawarte dane dotyczące zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 80 § 4 Kodeksu celnego. 3. Do rozliczenia, o którym mowa w § 70, należy dołączyć: 1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego; 2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywiezione zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego; 3) zgłoszenia celne lub inne dokumenty, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie niezmienionym przeznaczenie celne. 4. Rozliczenie, o którym mowa w § 70, może być dokonane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 5. W wypadku gdy posiadacz pozwolenia nie przedstawi rozliczenia procedury uszlachetniania czynnego w terminie, o którym mowa w § 70, naczelnik urzędu celnego dokonuje rozliczenia tej procedury z urzędu. § 72. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, będącej w jego posiadaniu, adnotacji w sprawie rozliczenia procedury uszlachetniania czynnego. § 73. 1. Jeżeli towary przywiezione zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w ramach jednego pozwolenia, ale na podstawie kilku zgłoszeń celnych, to produkty kompensacyjne, które otrzymały inne przeznaczenie celne, uważane są za uzyskane z towarów przywożonych objętych procedurą uszlachetniania czynnego według kolejności dokonania zgłoszeń celnych. 2. Do towarów w stanie niezmienionym przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. § 74. Przepisu § 73 nie stosuje się w wypadku, gdy posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego udowodni, że produkty kompensacyjne lub towary w stanie niezmienionym zostały uzyskane z towarów przywiezionych objętych procedurą uszlachetniania czynnego na podstawie późniejszych zgłoszeń celnych. § 75. 1. W wypadku powstania długu celnego, o którym mowa w art. 224 § 1 Kodeksu celnego, naczelnik urzędu celnego przyjmujący zgłoszenie wywozowe wydaje w sprawie decyzję. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać określenie powstałego długu celnego, z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych. Oddział 3 System ceł zwrotnych § 76. 1. Zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. § 77. W wypadku, o którym mowa w § 59, w celu zapewnienia kontroli celnej procedury uszlachetniania czynnego, do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych należy dołączyć potwierdzoną przez importera za zgodność z oryginałem kserokopię dokumentu, na podstawie którego towary zostały objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, oraz umowy sprzedaży tych towarów. § 78. 1. Nadanie produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie niezmienionym innego przeznaczenia celnego powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia określonych w pozwoleniu. 2. Opis produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym zawarty w zgłoszeniu celnym o nadanie innego przeznaczenia celnego powinien być zgodny z opisem zawartym w pozwoleniu. § 79. W wypadku konieczności ustalenia kwoty należności celnych przywozowych, która ma zostać zwrócona lub umorzona, należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do których należności celne przywozowe mają być zwrócone lub umorzone. § 80. 1. Wniosek o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych składa się do urzędu kontrolnego nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym upłynął termin, o którym mowa w art. 125 § 1 lub § 2a Kodeksu celnego. 2. Wniosek o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych powinien zawierać następujące dane: 1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego; 2) wartość celną towarów przywożonych oraz stawki celne z dnia przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie tych towarów do obrotu; 3) daty i pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały dopuszczone do obrotu; 4) nazwę, rodzaj, ilość i przeznaczenie celne produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym; 5) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywożonych zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, których dotyczy wniosek; 6) daty i pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne, na podstawie których nadano produktom kompensacyjnym lub towarom w stanie niezmienionym przeznaczenie celne, określone w art. 133 Kodeksu celnego; 7) datę, numer i rodzaj dokumentu potwierdzającego pochodzenie produktów kompensacyjnych; 8) kwotę należności celnych przywozowych, która ma zostać zwrócona lub umorzona. 3. Termin do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony, nawet jeżeli już upłynął, na odpowiednio uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia. 4. W wypadku stosowania procedury uproszczonej, we wniosku, o którym mowa w ust. 1, powinny być zawarte dane dotyczące zgłoszeń celnych, o których mowa w art. 80 § 4 Kodeksu celnego. § 81. Za zgodą urzędu kontrolnego wniosek o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych może zostać sporządzony z pominięciem tych danych, które nie służą do określenia kwoty należności celnych przywozowych, która ma zostać zwrócona lub umorzona. § 82. Do wniosku o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych należy dołączyć: 1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego; 2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały dopuszczone do obrotu; 3) dowód uiszczenia należności celnych przywozowych, jeżeli zostały uiszczone. § 83. Naczelnik urzędu celnego, na którego terenie właściwości miejscowej znajduje się urząd kontrolny, wydaje decyzję w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych przywozowych w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 80. § 84. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia, będącej w jego posiadaniu, adnotacji w sprawie zwrotu lub umorzenia należności celnych przywozowych. § 85. Posiadacz pozwolenia, o którym mowa w art. 133 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego, ma obowiązek poinformować urząd kontrolny o faktycznym wywozie towarów. Oddział 4 Wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych § 86. Wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych, o których mowa w art. 121 § 2 pkt 5 Kodeksu celnego, może być stosowane, jeśli osoba uzyskała na to pozwolenie. § 87. W pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego naczelnik urzędu celnego określa warunki, zgodnie z którymi towary ekwiwalentne mogą zostać wykorzystane w procesach uszlachetniania. § 88. W pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego naczelnik urzędu celnego może wyrazić zgodę, o której mowa w art. 122 § 2 Kodeksu celnego, o ile podstawowa część procesu uszlachetniania czynnego, któremu będą poddane towary ekwiwalentne, dokonana będzie w przedsiębiorstwie posiadacza pozwolenia lub w przedsiębiorstwie, w którym proces ten zostanie dokonany na jego rzecz. § 89. Towary ekwiwalentne nie podlegają formalnościom celnym właściwym dla objęcia towarów procedurą uszlachetniania czynnego. § 90. 1. Towary ekwiwalentne i produkty kompensacyjne wytworzone z towarów ekwiwalentnych stają się towarami niekrajowymi, a towary przywożone stają się towarami krajowymi w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego nadającego produktom kompensacyjnym jedno z przeznaczeń celnych. 2. Zmiana sytuacji prawnej, o której mowa w ust. 1, nie zmienia pochodzenia wywożonych towarów. Oddział 5 Uprzedni wywóz § 91. 1. Wywóz poza polski obszar celny produktów kompensacyjnych wytwarzanych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania (uprzedni wywóz) może być stosowany, jeżeli osoba uzyskała na to pozwolenie. Przepisy § 87 i 88 stosuje się odpowiednio. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa termin, w którym towary niekrajowe powinny zostać zgłoszone do procedury uszlachetniania czynnego, z uwzględnieniem czasu niezbędnego na zaopatrzenie i transport towarów na polski obszar celny. Termin ten nie powinien jednak przekraczać 6 miesięcy. 3. Termin, o którym mowa w ust. 2, może zostać przedłużony na uzasadniony wniosek posiadacza pozwolenia, jednak nie dłużej niż o następne sześć miesięcy. § 92. W wypadku uprzedniego wywozu: 1) produkty kompensacyjne stają się towarami niekrajowymi w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego o nadanie im przeznaczenia powrotnego wywozu, pod warunkiem że towary przywożone zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego; 2) towary przywożone stają się towarami krajowymi w chwili przyjęcia zgłoszenia o objęcie ich procedurą uszlachetniania czynnego. § 93. W wypadku zastosowania uprzedniego wywozu procedura uszlachetniania czynnego zostaje zakończona po przyjęciu przez naczelnika urzędu celnego zgłoszenia celnego towarów niekrajowych do procedury uszlachetniania czynnego. § 94. W wypadku zastosowania uprzedniego wywozu posiadacz pozwolenia powinien przedstawić rozliczenie procedury uszlachetniania czynnego nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym towary przywożone zostały zgłoszone do procedury uszlachetniania czynnego. Przepisy § 70 stosuje się odpowiednio. Rozdział 4 Procedura przetwarzania pod kontrolą celną Oddział 1 Towary oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną § 95. 1. Procedura przetwarzania pod kontrolą celną ma zastosowanie wobec towarów: 1) których przetworzenie prowadzi do powstania produktów przetworzonych, dla których kwota należności celnych przywozowych jest niższa od kwoty należności celnych przywozowych właściwej dla towarów przywożonych, lub 2) które muszą zostać poddane odpowiednim procesom, zapewniającym ich zgodność z wymogami technicznym wymaganymi przy dopuszczeniu tych towarów do obrotu. 2. Wykaz towarów oraz rodzaje procesów przetwarzania, wobec których stosuje się procedurę przetwarzania pod kontrolą celną, stanowi załącznik nr 17 do rozporządzenia. Oddział 2 Udzielanie i cofanie pozwoleń § 96. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną składa wniosek do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym będą prowadzone lub przechowywane księgi handlowe wnioskodawcy, lub ze względu na miejsce dokonywania procesu przetwarzania. Wzór wniosku stanowi, z zastrzeżeniem § 101, załącznik nr 18 do rozporządzenia. 2. Jeżeli proces przetwarzania będzie dokonywany na obszarze właściwości miejscowej dwóch lub więcej naczelników urzędów celnych, wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do naczelnika urzędu celnego, na którego obszarze właściwości miejscowej zostanie dokonany główny proces przetwarzania. § 97. Do wniosku, o którym mowa w § 96, należy dołączyć: 1) opis procesu przetwarzania; 2) informację, czy którykolwiek z produktów przetworzonych jest odpadem niebezpiecznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach. § 98. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną sporządza się, z zastrzeżeniem § 101 ust. 2, według wzoru stanowiącego załącznik nr 19 do rozporządzenia. 2. Naczelnik urzędu celnego może uzależnić udzielenie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, od decyzji organu właściwego w sprawach ochrony środowiska. § 99. 1. Pozwolenie, o którym mowa w § 98, określa termin zakończenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną. Termin ten może zostać przedłużony przez organ celny nawet wtedy, kiedy upłynął już termin pierwotnie wyznaczony, o ile istnieją po temu uzasadnione okoliczności. 2. Przepis § 57 ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 100. 1. W wypadku gdy możliwości kontroli stosowania procedury są utrudnione, naczelnik urzędu celnego może zobowiązać posiadacza do prowadzenia księgi przetwarzania pod kontrolą celną. 2. Naczelnik urzędu celnego, zobowiązując do prowadzenia księgi przetwarzania pod kontrolą celną, określa szczegółowe informacje, które powinna ona zawierać, warunki dotyczące sposobu jej prowadzenia oraz miejsce jej przechowywania. 3. Jeżeli proces przetwarzania przeprowadzany jest w kilku przedsiębiorstwach, księga przetwarzania pod kontrolą celną powinna zawierać dane dotyczące stosowania procedury przetwarzania pod kontrolą celną w każdym z tych przedsiębiorstw. § 101. 1. Naczelnik urzędu celnego może zezwolić, aby skrócony wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną został złożony łącznie ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, w wypadku gdy: 1) termin dokonania procesu przetworzenia wynika z kontraktu lub 2) wnioskodawca dokonuje procesów przetwarzania sporadycznie, lub 3) wartość celna towarów przywożonych nie przekracza równowartości 1.000 euro. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca składa w urzędzie celnym w dwóch egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 20 do rozporządzenia. 3. Do skróconego wniosku nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 3 pkt 2 i § 4 ust. 1 pkt 2-4. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną zostaje udzielone poprzez przyjęcie wniosku przez urząd celny, o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury. 5. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach wniosku wpisuje numer pozycji ewidencji oraz datę przyjęcia wniosku, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeden egzemplarz pozwolenia jest zwracany wnioskodawcy. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym. 6. Jeżeli zakończenie procedury następuje w urzędzie celnym innym niż ten, który udzielił pozwolenia, to urząd zakończenia przesyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego kserokopię zgłoszenia celnego o nadaniu produktom przetworzonym, towarom w stanie niezmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, innego przeznaczenia celnego. 7. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, procedura uproszczona, o której mowa w art. 79 i 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana. § 102. 1. Naczelnik urzędu celnego cofa pozwolenie na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną, jeżeli został naruszony co najmniej jeden warunek wymagany do wydania tego pozwolenia lub jeżeli nastąpiło niewykonanie obowiązku wynikającego z tego pozwolenia, w szczególności jeżeli naruszenie warunków lub niewykonanie obowiązku spowodowało uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2.000 euro. 2. Naczelnik urzędu celnego może cofnąć pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, jeżeli posiadacz tego pozwolenia naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w terminie wyznaczonym przez naczelnika urzędu celnego, nie dostosuje prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego. Oddział 3 Objęcie procedurą § 103. 1. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą przetwarzania pod kontrolą celną powinno nastąpić w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. 3. Przepis § 40 stosuje się odpowiednio. Oddział 4 Zakończenie procedury § 104. Zakończenie procedury przetwarzania pod kontrolą celną powinno nastąpić w jednym z urzędów zakończenia określonych w pozwoleniu. § 105. 1. Procedura przetwarzania pod kontrolą celną zostaje zakończona w stosunku do towarów przywożonych, gdy produktom przetworzonym, towarom w stanie niezmienionym lub produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, zostanie nadane inne przeznaczenie celne i spełnione zostały wszystkie warunki korzystania z procedury przetwarzania pod kontrolą celną. 2. Produktami przetworzonymi są również resztki i odpady powstałe w wyniku procesu przetworzenia. § 106. Produkty przetworzone lub towary w stanie niezmienionym, lub produkty, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, określone w dokumencie o nadanie innego przeznaczenia, powinny być zgodne z produktami lub towarami opisanymi w pozwoleniu. § 107. 1. W wypadku powstania długu celnego odnoszącego się do produktów przetworzonych lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, przepis § 68 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 2. Wysokość długu celnego odnoszącego się do produktów przetworzonych jest określana na podstawie wartości celnej z dnia przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie towarów przywożonych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, właściwych dla tej ilości towarów przywożonych, które zostały zużyte do wytworzenia produktów przetworzonych, oraz innych elementów kalkulacyjnych z dnia dopuszczenia do obrotu. § 108. 1. Posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną powinien przedstawić w urzędzie kontrolnym rozliczenie tej procedury nie później niż w terminie 30 dni od dnia, w którym produkty przetworzone, towary w stanie niezmienionym lub produkty, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, otrzymały inne przeznaczenie celne. 2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może zostać przedłużony, nawet jeżeli już upłynął, na odpowiednio umotywowany wniosek posiadacza pozwolenia. § 109. 1. Rozliczenie, o którym mowa w § 108, powinno zawierać: 1) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną; 2) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne o objęcie towarów przywożonych procedurą przetwarzania pod kontrolą celną; 3) pozycje ewidencji towarów, pod którymi zarejestrowane zostały zgłoszenia celne, na podstawie których nadano inne przeznaczenie celne produktom przetworzonym, produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, oraz towarom w stanie niezmienionym; 4) nazwę, rodzaj, kod Taryfy celnej, ilość i przeznaczenie celne produktów przetworzonych lub produktów, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, oraz towarów w stanie niezmienionym; 5) nazwę, rodzaj oraz ilość towarów przywożonych zużytych do wytworzenia produktów przetworzonych, których dotyczy rozliczenie; 6) kwotę wynikającą z długu celnego. 2. Przepis § 71 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 3. Do rozliczenia, o którym mowa w § 108, należy dołączyć: 1) kopię pozwolenia na korzystanie z procedury przetwarzania pod kontrolą celną; 2) zgłoszenia celne, na podstawie których towary przywożone zostały objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą celną; 3) dokumenty, na podstawie których nadano produktom przetworzonym, produktom, które znajdują się na pośrednim etapie przetworzenia w stosunku do stopnia przetworzenia określonego w pozwoleniu, lub towarom w stanie niezmienionym inne przeznaczenie celne. 4. Rozliczenie, o którym mowa w § 108, może być dokonane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. 5. W wypadku gdy posiadacz pozwolenia nie przedstawi rozliczenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną w terminie, o którym mowa w § 108, naczelnik urzędu celnego dokonuje rozliczenia tej procedury z urzędu. § 110. Urząd kontrolny dokonuje na kopii pozwolenia adnotacji w sprawie rozliczenia procedury przetwarzania pod kontrolą celną. § 111. Jeżeli w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do obrotu produktów przetworzonych obowiązują środki polityki handlowej wobec towarów przywożonych oraz wobec towarów identycznych jak produkty przetworzone, to środki polityki handlowej stosuje się wobec produktów przetworzonych dopuszczanych do obrotu. Rozdział 5 Procedura odprawy czasowej Oddział 1 Towary, które mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych § 112. Przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych mogą być: 1) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami, nadwozia samochodowe wymienne, naczepy w transporcie kombinowanym, przeznaczone do odpłatnego przewozu osób lub odpłatnego bądź nieodpłatnego przewozu towarów, z wyłączeniem transportu krajowego; 2) pojazdy samochodowe lub pojazdy samochodowe wraz z przyczepami lub naczepami, zarejestrowane za granicą, inne niż określone w pkt 1; 3) części zamienne przywożone łącznie z towarami, o których mowa w pkt 1 i 2, przeznaczone wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych; 4) szynowe środki transportu oraz części zamienne przeznaczone do naprawy uszkodzonych wagonów przewożone na podstawie umów międzynarodowych RIV, RIC i PPW; 5) środki transportu przeznaczone do żeglugi powietrznej; 6) środki transportu przeznaczone do żeglugi morskiej lub śródlądowej; 7) kontenery, a także ich akcesoria i wyposażenie określone w załączniku nr 22 do rozporządzenia, jeżeli są przywożone z kontenerem i powrotnie wywożone z tym samym kontenerem lub innym, albo osobno, oraz jeżeli są one przywożone osobno w celu powrotnego wywozu razem z kontenerem; 8) palety; 9) części zamienne do towarów, o których mowa w pkt 5-8, przeznaczone wyłącznie do dokonywania niezbędnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych; 10) wyposażenie dla prasy, radiofonii i telewizji, przeznaczone do realizacji reportaży, nagrań i transmisji w ramach określonych programów, określone w załączniku nr 23 do rozporządzenia; 11) wyposażenie kinematograficzne, przeznaczone do realizacji filmów, określone w załączniku nr 24 do rozporządzenia; 12) wyposażenie niezbędne do wykonywania zajęcia lub zawodu osobie mającej miejsce zamieszkania za granicą, która udaje się na polski obszar celny w celu wykonania określonej pracy, o którym mowa w załączniku nr 25 do rozporządzenia, z wyjątkiem wyposażenia, które ma być używane do produkcji na skalę przemysłową, do pakowania towarów, do budowy, naprawy lub konserwacji budynków, do użyźniania ziemi lub do eksploatacji zasobów naturalnych, z wyłączeniem ręcznych narzędzi; 13) urządzenia pomocnicze i akcesoria do wyposażenia wymienionego w pkt 10-12; 14) urządzenia specjalne, przywożone na statkach i używane na lądzie w portach przybycia do załadunku i wyładunku towarów; 15) towary określone w załączniku nr 26 do rozporządzenia, przeznaczone na targi, wystawy lub podobne imprezy, z wyjątkiem imprez organizowanych dla celów prywatnych w magazynach lub pomieszczeniach przedsiębiorców w celu sprzedaży towarów przywiezionych; 16) towary przeznaczone na aukcje; 17) wyposażenie, łącznie z wyposażeniem do tłumaczenia, aparatura nagrywająca dźwięk i obraz, filmy o charakterze wychowawczym, naukowym lub kulturalnym, przeznaczone do wykorzystania na międzynarodowych zgromadzeniach, konferencjach lub kongresach; 18) materiały reklamujące turystykę, określone w załączniku nr 27 do rozporządzenia; 19) towary przywożone w związku z operacją handlową, których przywóz nie stanowi sam w sobie operacji handlowej, spełniające warunki określone w załączniku nr 28 do rozporządzenia; 20) towary przywożone w związku z operacją produkcyjną, spełniające warunki określone w załączniku nr 29 do rozporządzenia; 21) zastępcze środki produkcji w postaci przyrządów, aparatury i maszyn udostępnianych nieodpłatnie przez dokonującego naprawy lub dostawcę osobie krajowej na czas określony nieprzekraczający 6 miesięcy w związku z opóźnieniem dostawy lub koniecznością naprawy podobnych towarów; 22) naświetlone i wywołane filmy kinematograficzne, pozytywy i inne zarejestrowane nośniki obrazu, przeznaczone do obejrzenia przed ich wykorzystaniem handlowym; 23) filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym oraz inne nośniki dźwięku, przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji; 24) filmy pokazujące produkty lub działania produktów bądź sprzętu zagranicznego, pod warunkiem że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w celu zarobkowym; 25) zapisane nośniki informacji, przesłane bezpłatnie i przeznaczone do wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych; 26) przedmioty, które ze względu na swój charakter mogą służyć jedynie dla celów reklamy określonego towaru lub propagandy prowadzonej w określonym celu; 27) opakowania wielokrotnego użytku; 28) dokumentacja techniczna w celu zatwierdzenia lub uzgodnienia, przeznaczona do produkcji towarów; 29) sprzęt sportowy i inne towary przeznaczone do użytkowania na zawodach sportowych, treningach lub pokazach, określone w załączniku nr 30 do rozporządzenia; 30) sprzęt i żywe zwierzęta wszystkich gatunków, przywożone w celach określonych w załączniku nr 31 do rozporządzenia; 31) wyposażenie naukowe i materiały pedagogiczne wraz z akcesoriami i częściami zamiennymi oraz towary przywożone w ramach działalności wychowawczej, naukowej lub kulturalnej, określone w załączniku nr 32 do rozporządzenia; 32) sprzęt medyczny i laboratoryjny użyczany bezpłatnie szpitalom i innym instytucjom medycznym, które ze względu na wyjątkowe okoliczności pilnie potrzebują uzupełnienia swojego wyposażenia medycznego i laboratoryjnego; 33) sprzęt użyczany bezpłatnie do wykorzystania w ramach środków podjętych w celu likwidacji skutków klęsk żywiołowych zaistniałych na polskim obszarze celnym; 34) rzeczy osobistego użytku podróżnych, określone w załączniku nr 30 do rozporządzenia, przywożone ponad normy tych towarów podlegających zwolnieniu od cła; 35) rzeczy służące do użytku domowego lub zawodowego, przywożone przez podróżnego przybywającego na polski obszar celny na pobyt czasowy, nie krótszy niż 3 miesiące, w związku z zatrudnieniem, studiami, działalnością naukowo-badawczą, gospodarczą w formie zarejestrowanej spółki prawa handlowego lub leczeniem; 36) rzeczy używane przez marynarzy na statku żeglugi międzynarodowej, a także gdy są one wyładowywane ze statku i czasowo używane przez załogę na lądzie lub gdy są używane przez załogę takiego statku w przedsięwzięciach kulturalnych lub społecznych kierowanych przez organizacje nieprowadzące działalności gospodarczej lub w miejscach kultu, określone w załączniku nr 33 do rozporządzenia; 37) sprzęt wojskowy lub policyjny oraz niezbędne wyposażenie zagranicznych jednostek wojskowych lub policyjnych, przeznaczone do celów reprezentacyjnych, wykonywania zadań lub ćwiczeń, albo sprzęt i wyposażenie na potrzeby więziennictwa przywożone w celu przeprowadzania prób; 38) sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji państwowej do budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu, znajdującej się w strefach przygranicznych; 39) zagraniczne znaki skarbowe akcyzy przywożone w celu oznaczania wyrobów przeznaczonych do wywozu z polskiego obszaru celnego; 40) towary przywożone do sprawdzenia, w celu ewentualnego ich zakupu przez odbiorcę, na okres nieprzekraczający 2 miesięcy, jeżeli nie mogą być one przywożone jako próbki, o których mowa w załączniku nr 28 do rozporządzenia. § 113. Towary, o których mowa w § 112, mogą być przedmiotem odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, jeżeli będą spełniały łącznie następujące warunki: 1) stanowią własność osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę poza polskim obszarem celnym; 2) nie będą wykorzystywane w innych celach niż określone w § 128; 3) będą użytkowane wyłącznie przez posiadacza pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, chyba że osobą tą jest organizator użytkowania, o którym mowa w art. 145 § 2 Kodeksu celnego, lub osoby, o których mowa w § 116, § 117 pkt 1 oraz § 119 ust. 1 pkt 1 i 3. § 114. 1. Z zastrzeżeniem § 118 i § 119 ust. 1 pkt 2, pojazdy samochodowe, o których mowa w § 112 pkt 2, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, pod warunkiem że: 1) zostaną przywiezione przez osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem celnym lub 2) zostaną przywiezione przez osobę krajową, przebywającą za granicą w związku z zatrudnieniem, studiami, działalnością naukowo-badawczą lub leczeniem, jeżeli w tym okresie przybywają na polski obszar celny. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepisu § 113 pkt 1 nie stosuje się. 3. Towary, o których mowa w ust. 1, powinny zostać powrotnie wywiezione lub otrzymać nowe przeznaczenie celne, najpóźniej w dniu, w którym osoba, która je przywiozła, opuszcza polski obszar celny, z zastrzeżeniem § 116 i § 117 pkt 1 oraz § 119 ust. 1 pkt 2 i 3. 4. W wypadku wprowadzenia na polski obszar celny zwierząt wierzchowych lub pociągowych oraz ich zaprzęgów przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio. Zwierzęta te i zaprzęgi nie mogą przebywać na polskim obszarze celnym przez okres dłuższy niż 3 miesiące. § 115. 1. Środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 1 i pkt 4-6, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) są zarejestrowane poza polskim obszarem celnym na osobę mającą siedzibę lub miejsce zamieszkania poza tym obszarem; jednakże jeżeli środki takie nie podlegają obowiązkowi rejestracji, warunek ten może zostać uznany za spełniony, gdy są one własnością osoby mającej siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem celnym; 2) zostaną przywiezione przez osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem celnym, lub w jej imieniu i na jej rzecz, z zastrzeżeniem § 117 pkt 2 i 3 oraz § 118; 3) będą wykorzystywane do międzynarodowych przewozów osób lub towarów oraz 4) zostaną powrotnie wywiezione niezwłocznie po zakończeniu przewozu, o którym mowa w pkt 3, z zastrzeżeniem ust. 3-5. 2. Środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 4-6, mogą być przywożone również do użytku własnego posiadacza pozwolenia. Przepisy § 114 ust. 1 stosuje się odpowiednio. 3. Środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 4, mogą przebywać na polskim obszarze celnym przez okres 12 miesięcy. 4. Środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 5, przywożone do użytku własnego posiadacza pozwolenia, mogą przebywać na polskim obszarze celnym przez okres 6 miesięcy. 5. Środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 6, przywożone do użytku własnego posiadacza pozwolenia, mogą przebywać na polskim obszarze celnym przez okres 18 miesięcy. § 116. Środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 1-2 oraz 4-6, dostarczone do przedsiębiorcy zajmującego się ich wynajmem, mającemu siedzibę na polskim obszarze celnym, mogą zostać wynajęte osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę poza polskim obszarem celnym, pod warunkiem ich powrotnego wywozu w terminie 8 dni od dnia obowiązywania umowy najmu pojazdu. § 117. Osoby krajowe mogą korzystać z procedury odprawy czasowej, jeżeli: 1) środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 1-2 oraz 4-6, użytkowane są przez przedsiębiorcę zajmującego się ich wynajmem, w celu ich powrotnego wywozu, w terminie nie dłuższym niż 5 dni od dnia ich przekazania przedsiębiorcy przez posiadacza pozwolenia; 2) przyczepy lub naczepy, o których mowa w § 112 pkt 1, dołączone są do środka transportu drogowego zarejestrowanego na polskim obszarze celnym; 3) szynowe środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 4, udostępniane są na podstawie umowy, na mocy której krajowe przedsiębiorstwo kolejowe może używać szynowych środków transportu przedsiębiorstwa kolejowego mającego siedzibę za granicą, jako swoich własnych. § 118. 1. Osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania w kraju, mogą korzystać z procedury odprawy czasowej, jeżeli środki transportu, o których mowa w § 112 pkt 1-2 oraz 4-6, przekazane są tej osobie do użytku służbowego lub prywatnego przez pracodawcę mającego siedzibę poza polskim obszarem celnym i będącego właścicielem tych środków transportu. 2. Przekazanie środków transportu, o którym mowa w ust. 1, powinno być określone w umowie o pracę. § 119. 1. Osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania w kraju, mogą korzystać z procedury odprawy czasowej, jeżeli używają środków transportu, o których mowa w § 112 pkt 2, w następujących wypadkach: 1) okazjonalnego wykorzystania pojazdu na polecenie posiadacza pozwolenia, który w chwili ich użycia przebywa na polskim obszarze celnym; 2) powrotu na polski obszar celny pojazdem wynajętym za granicą od przedsiębiorcy zajmującego się wynajmem pojazdów, na podstawie pisemnej umowy najmu pojazdu; 3) wyjazdu z polskiego obszaru celnego pojazdem wynajętym od przedsiębiorcy zajmującego się ich wynajmem mającego siedzibę na polskim obszarze celnym, na podstawie pisemnej umowy najmu pojazdu. 2. Środki transportu, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być powrotnie wywiezione bądź zwrócone przedsiębiorcy zajmującemu się ich wynajmem mającemu siedzibę na polskim obszarze celnym, w terminie 5 dni od dnia obowiązywania umowy najmu pojazdu. 3. Środki transportu, o których mowa w ust. 1 pkt 3, powinny być powrotnie wywiezione w terminie 2 dni od dnia obowiązywania umowy najmu pojazdu. § 120. 1. Towary, o których mowa w § 112 pkt 7, nieobjęte porozumieniem pool, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) będą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy; 2) nie będą wykorzystywane w transporcie krajowym do więcej niż jednego przewozu; 3) będą oznakowane w sposób określony w załączniku nr 34 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Objęcie procedurą odprawy czasowej kontenerów niespełniających warunku określonego w ust. 1 pkt 3 wymaga uzyskania pozwolenia w trybie określonym w § 139 ust. 3-5. § 121. Towary, o których mowa w § 112 pkt 7, objęte porozumieniem pool, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) dyrektorzy izb celnych właściwych ze względu na siedziby każdej osoby krajowej będącej stroną porozumienia pool zatwierdzą w drodze decyzji porozumienie pool oraz rejestry, które będą przedstawiały przemieszczanie się kontenerów; 2) zgodnie z Konwencją kontenerów pool, polskie organy celne zostaną poinformowane o zatwierdzeniu porozumienia pool przez władze celne innych państw właściwe dla wszystkich osób zawierających to porozumienie; 3) osoby krajowe będące stronami porozumienia pool będą wykorzystywać kontenery objęte porozumieniem w taki sposób, aby co 12 miesięcy od daty zatwierdzenia porozumienia pool liczba kontenerów znajdujących się na polskim obszarze celnym nie była wyższa niż liczba kontenerów wskazana w porozumieniu pool jako przekazanych w Polsce do wspólnego użytkowania w ramach tego porozumienia; 4) kontenery będą oznakowane w sposób określony w załączniku nr 34 do rozporządzenia oraz w porozumieniu pool. § 122. Posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej kontenerów jest zobowiązany do wskazania na żądanie naczelników urzędów celnych miejsca, w którym kontenery aktualnie się znajdują, oraz podania informacji o transporcie kontenerów w okresie od chwili objęcia ich procedurą do chwili udzielenia informacji lub do dnia zakończenia procedury, jeśli nastąpiło ono wcześniej. § 123. 1. Towary, o których mowa w § 112 pkt 8, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) palety, których ustalenie tożsamości jest możliwe, będą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy; 2) palety inne niż określone w pkt 1 będą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. 2. W wypadku objęcia procedurą odprawy czasowej palet, o których mowa w ust. 1 pkt 2, urząd celny może zażądać zastosowania trybu postępowania określonego w § 139 ust. 3-5. 3. Procedurę odprawy czasowej uznaje się za zakończoną, jeżeli palety tego samego rodzaju i identycznej wartości są powrotnie wywożone. § 124. 1. Towary, o których mowa w § 112 pkt 10-13, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli zostaną przywiezione przez osobę mającą swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania poza polskim obszarem celnym. 2. W odniesieniu do towarów, o których mowa w § 112 pkt 10 i 11, w zakresie wyposażenia przywiezionego w celu produkcji filmu, programu telewizyjnego lub zdjęć audiowizualnych zgodnie z umową o koprodukcji, której stroną jest osoba krajowa, nie stosuje się przepisu § 112 pkt 3. 3. W wypadku objęcia procedurą odprawy czasowej towarów, o których mowa w § 112 pkt 10, w zakresie wyposażenia dla radiofonii i telewizji oraz przewożonych razem z nim towarów, o których mowa w § 112 pkt 13, urząd celny stosuje tryb postępowania określony w § 139 ust. 3-5. 4. W wypadku objęcia procedurą odprawy czasowej towarów określonych w pkt 5 załącznika nr 25 do rozporządzenia urząd celny stosuje tryb postępowania określony w § 139 ust. 3-5. W polu 3 spisu towarów przywożonych czasowo, o którym mowa w § 139 ust. 3, dodatkowo należy podać miejsce wykorzystywania towarów. § 125. Towary, o których mowa w § 112 pkt 15-17, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) zostaną przywiezione w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem oraz 2) nie będą wywożone poza miejsce, w którym mają być użytkowane. § 126. 1. Towary, o których mowa w § 112 pkt 27, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) zostały przywiezione pełne i zadeklarowano, iż mogą być powrotnie wywiezione puste lub pełne, albo zostały przywiezione puste i zadeklarowano, iż mogą być powrotnie wywiezione pełne oraz 2) nie będą wykorzystywane w transporcie krajowym, przy czym w wypadku opakowań przywiezionych na polski obszar celny jako pełne zastrzeżenie to obowiązuje od momentu ich opróżnienia, oraz 3) będą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy. 2. Urząd celny stosuje tryb postępowania określony w § 139 ust. 3-5. § 127. Towary, o których mowa w § 112 pkt 29, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli będą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy. Urząd celny stosuje tryb postępowania określony w § 139 ust. 3-5. § 128. 1. Towary, o których mowa w § 112 pkt 30, przywożone na polski obszar celny do strefy nadgranicznej w rozumieniu ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 4)), w celu wykonywania pracy na gruntach rolnych położonych w tej strefie przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w obszarze przygranicznym przylegającym do polskiego obszaru celnego, podlegają trybowi postępowania określonemu w § 139 ust. 3-5. 2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, spis towarów przywożonych czasowo może zostać złożony przed dokonaniem pierwszego zgłoszenia i być wykorzystywany wielokrotnie przez 12 miesięcy od daty jego przyjęcia, jeżeli opisane w nim towary będą przywożone i powrotnie wywożone przez ten sam graniczny urząd celny. 3. Zwierzęta urodzone ze zwierząt objętych procedurą odprawy czasowej uważa się za towary niekrajowe i uznaje się je za objęte tą procedurą, z wyjątkiem tych zwierząt, które mają znikomą wartość handlową. § 129. Towary, o których mowa w § 112 pkt 31, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) wyposażenie naukowe przywożone jest przez instytucje statutowo powołane do prowadzenia działalności naukowej lub kulturalnej, a materiały pedagogiczne są przywożone przez instytucje statutowo powołane do prowadzenia kształcenia szkolnego lub zawodowego; 2) nie będą wykorzystywane w celach zarobkowych; 3) zostaną przywiezione w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem; 4) będą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy. § 130. W stosunku do towarów, o których mowa w § 112 pkt 34, wobec których w wypadku ich dopuszczenia do obrotu kwota należności celnych przywozowych i podatków przekraczałaby równowartość 5.000 euro, urząd celny może zażądać zastosowania trybu postępowania określonego w § 139 ust. 3-5. § 131. Towary, o których mowa w § 112 pkt 35, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli podróżny dołączy do formularza zgłoszenia celnego: 1) zaświadczenie wystawione przez urząd, instytucję lub jednostkę organizacyjną mającą siedzibę na polskim obszarze celnym, w której podróżny będzie zatrudniony, będzie studiował lub prowadził działalność naukowo-badawczą albo będzie się leczył, lub postanowienie sądu o rejestracji spółki, w której podróżny jest wspólnikiem; 2) spis towarów, które mają być przedmiotem czasowego przywozu, sporządzony w trzech egzemplarzach. § 132. Towary, o których mowa w § 112 pkt 36, mogą być przedmiotem odprawy czasowej, jeżeli: 1) zostały wyładowane na ląd ze statku obcej bandery wykorzystywanego w międzynarodowym transporcie towarów w celu czasowego ich wykorzystania przez załogę na lądzie i okres ich pozostawania na polskim obszarze celnym nie będzie dłuższy niż okres postoju statku w porcie lub 2) zostały przywiezione w celu ich wykorzystania przez domy noclegowe, kluby lub ośrodki wypoczynkowe dla marynarzy, które są zarządzane przez organizacje państwowe lub przez organizacje, których celem nie jest osiągnięcie zysku, także religijne, czy też do wykorzystywania w świątyniach, w których odprawiane są regularnie obrządki religijne dla marynarzy. W tym wypadku towary te mogą pozostawać na polskim obszarze celnym przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy. Oddział 2 Towary, które nie mogą być przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych § 133. Przedmiotem odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych nie mogą być towary przeznaczone do spożycia. Oddział 3 Szczegółowy tryb stosowania procedury odprawy czasowej § 134. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, z zastrzeżeniem § 139-140, składa wniosek do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym towar będzie wykorzystywany. 2. Jeżeli towar będzie wykorzystywany na obszarze właściwości dwóch lub więcej naczelników urzędów celnych, wniosek składa się do naczelnika urzędu celnego, na którego obszarze właściwości towar zostanie wykorzystany po raz pierwszy. § 135. Wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, z zastrzeżeniem § 138-140, sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 35 do rozporządzenia. § 136. Do wniosku, o którym mowa w § 134 ust. 1, § 138 ust. 1 i § 140 ust. 1, należy dołączyć dokument potwierdzający cel przywozu towaru. § 137. Pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej sporządza się, z zastrzeżeniem § 138-140, według wzoru stanowiącego załącznik nr 36 do rozporządzenia. § 138. 1. W wypadku gdy przedmiotem odprawy czasowej są towary, o których mowa w § 112, z zastrzeżeniem § 139, naczelnik urzędu celnego może zezwolić na złożenie skróconego wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej wraz ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów tą procedurą. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca składa w urzędzie celnym w dwóch egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 37 do rozporządzenia. 3. Do skróconego wniosku nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 3 pkt 2 i § 4 ust. 1 pkt 2-4. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej zostaje udzielone poprzez przyjęcie wniosku przez urząd celny, o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury. 5. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach wniosku wpisuje numer pozycji ewidencji oraz datę przyjęcia wniosku, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeden egzemplarz pozwolenia jest zwracany wnioskodawcy. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym. 6. Jeżeli zakończenie procedury następuje w urzędzie celnym innym niż ten, który udzielił pozwolenia, to urząd zakończenia przesyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego kserokopię zgłoszenia celnego o nadaniu towarom innego przeznaczenia celnego. § 139. 1. W wypadkach gdy zgłoszenie celne o objęcie towaru procedurą odprawy czasowej może być dokonane w formie zgłoszenia ustnego lub w formie innej czynności niż forma ustna lub pisemna, z zastrzeżeniem ust. 2, to zgłoszenie takie jest jednocześnie wnioskiem o udzielenie pozwolenia na korzystanie z tej procedury, a udzielenie pozwolenia następuje w formie ustnej. 2. Niezależnie od formy dokonania zgłoszenia celnego, w wypadkach określonych w § 120, 123, 124, 126, 127, 128 oraz 130, przedstawienie spisu towarów przywożonych czasowo jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, a przyjęcie spisu przez urząd celny jest równoznaczne z udzieleniem pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej. 3. W wypadkach, o których mowa w ust. 2, wnioskodawca składa w urzędzie celnym dwa egzemplarze spisu towarów przywożonych czasowo, którego wzór stanowi załącznik nr 38 do rozporządzenia. 4. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach spisu towarów przywożonych czasowo wpisuje numer pozycji ewidencji oraz datę przyjęcia spisu, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeden egzemplarz spisu jest zwracany wnioskodawcy. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym. 5. Dokonując powrotnego wywozu towarów, na które udzielono pozwolenia zgodnie z ust. 2, zgłaszający powinien przedstawić w urzędzie celnym egzemplarz zwrócony uprzednio wnioskodawcy oraz jego kserokopię. Funkcjonariusz celny na obydwu przyjętych dokumentach wpisuje numer pozycji ewidencji, datę dokonania wpisu oraz składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeżeli powrotny wywóz następuje partiami, funkcjonariusz celny wpisuje także numer pozycji spisu towarów. Spis towarów zostaje zwrócony zgłaszającemu. Jeżeli powrotny wywóz następuje przez urząd celny inny niż ten, który udzielił pozwolenia, kserokopia spisu zostaje przesłana niezwłocznie do urzędu celnego, który udzielił pozwolenia. § 140. 1. Przedstawienie karnetu ATA lub karnetu CPD jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej, a przyjęcie karnetu jest równoznaczne z udzieleniem pozwolenia na korzystanie z procedury odprawy czasowej. 2. Towary, które mogą zostać objęte procedurą odprawy czasowej z zastosowaniem karnetu ATA wykorzystywanego na podstawie Konwencji celnej w sprawie karnetu ATA dla odprawy warunkowej towarów (Konwencja ATA), sporządzonej w Brukseli dnia 6 grudnia 1961 r., określa załącznik nr 40 do rozporządzenia. § 141. 1. Pisemne zgłoszenie celne towarów do procedury odprawy czasowej powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 138-140, w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu. 2. Towary przywożone, określone w zgłoszeniu celnym, o którym mowa w ust. 1, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. § 142. W wypadkach, o których mowa w § 138-140, procedura uproszczona, o której mowa w art. 79 i 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana. § 143. 1. Zakończenie procedury odprawy czasowej powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 139 i 140, w jednym z urzędów zakończenia określonych w pozwoleniu. 2. Towary określone w zgłoszeniu celnym o nadanie tym towarom nowego przeznaczenia celnego powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. § 144. Jeżeli procedura odprawy czasowej towarów przeznaczonych do wystawiania lub zademonstrowania na imprezie, towarów używanych przeznaczonych na aukcje oraz towarów przywożonych do sprawdzenia w celu ich ewentualnego zakupu przez odbiorcę kończy się procedurą dopuszczenia do obrotu, kwota długu celnego określana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla tych towarów w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu. § 145. Naprawa i konserwacja, włączając przeglądy i regulacje, a także zastosowanie środków ochronnych lub zabezpieczenie zgodności z wymogami technicznymi towarów objętych procedurą odprawy czasowej, celem ich właściwego wykorzystania, nie stanowią naruszenia warunków tej procedury. § 146. 1. Naczelnik urzędu celnego cofa pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej, jeżeli został naruszony co najmniej jeden warunek wymagany do wydania tego pozwolenia lub jeżeli nastąpiło niewykonanie obowiązku wynikającego z tego pozwolenia, w szczególności jeżeli naruszenie warunków lub niewykonanie obowiązku spowodowało uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2.000 euro. 2. Naczelnik urzędu celnego może cofnąć pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, jeżeli posiadacz tego pozwolenia naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w terminie wyznaczonym przez naczelnika urzędu celnego, nie dostosuje prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego. Rozdział 6 Procedura uszlachetniania biernego Oddział 1 Udzielanie i cofanie pozwoleń § 147. 1. Wniosek o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, zwany dalej "wnioskiem", sporządza się, z zastrzeżeniem § 152 i 153, według wzoru stanowiącego załącznik nr 41 do rozporządzenia. 2. Osoba ubiegająca się o uzyskanie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, z zastrzeżeniem § 152 i 153, składa wniosek do naczelnika urzędu celnego właściwego ze względu na jej siedzibę lub miejsce zamieszkania. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć opis procesu uszlachetniania. § 148. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego sporządza się, z zastrzeżeniem § 152 ust. 1 i § 153 ust. 1, według wzoru stanowiącego załącznik nr 42 do rozporządzenia. § 149. Termin, w którym produkty kompensacyjne lub produkty zamienne powinny zostać powrotnie przywiezione lub przywiezione na polski obszar celny, określa się z uwzględnieniem czasu niezbędnego do realizacji procesu uszlachetniania lub wymiany oraz transportu towarów wywożonych czasowo i produktów zamiennych. Termin ten liczy się od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego o objęcie procedurą uszlachetniania biernego towarów będących przedmiotem czasowego wywozu. § 150. 1. Pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego powinno określać środki i metody pozwalające na ustalenie, że towary wywożone czasowo wejdą w skład produktów kompensacyjnych albo, jeżeli pozwolenie to przewiduje stosowanie systemu wymiany, że spełnione są warunki, o których mowa w art. 160 Kodeksu celnego, dla stosowania systemu wymiany towarów. 2. Jeżeli charakter procesu uszlachetniania uniemożliwia ustalenie, że towary wywożone czasowo wejdą w skład produktów kompensacyjnych, pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego powinno określać warunki stosowania procedury oraz środki i metody pozwalające na ustalenie, że towary użyte w procesach uszlachetniania spełniają warunki, o których mowa w art. 154 § 3 Kodeksu celnego. § 151. Naczelnik urzędu celnego wydaje pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego w celu naprawy z zastosowaniem systemu wymiany towarów, jeżeli z dokumentów dołączonych do wniosku o udzielenie pozwolenia wynika, że naprawa towarów nie polega na poprawieniu parametrów technicznych. § 152. 1. Jeżeli przedmiotem uszlachetniania biernego są towary wywożone czasowo w celu naprawy, naczelnik urzędu celnego może zezwolić na złożenie skróconego wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego wraz ze zgłoszeniem celnym o objęcie towarów tą procedurą. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca składa w urzędzie celnym w dwóch egzemplarzach, według wzoru stanowiącego załącznik nr 43 do rozporządzenia. 3. Do skróconego wniosku nie dołącza się dokumentów, o których mowa w § 3 pkt 2 i § 4 ust. 1 pkt 2-4. 4. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego zostaje udzielone poprzez przyjęcie wniosku przez urząd celny, o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury. 5. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach wniosku wpisuje numer pozycji ewidencji oraz datę przyjęcia wniosku, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeden egzemplarz wniosku zwracany jest wnioskodawcy. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem objęcia i urzędem kontrolnym. 6. Jeżeli zakończenie procedury następuje w urzędzie celnym innym niż ten, który udzielił pozwolenia, to urząd zakończenia przesyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego kserokopię zgłoszenia celnego o nadaniu produktom kompensacyjnym innego przeznaczenia celnego. § 153. 1. Jeżeli do procedury dopuszczenia do obrotu po uszlachetnianiu biernym zgłaszane są produkty zamienne przywożone z zastosowaniem systemu wymiany z uprzednim przywozem, naczelnik urzędu celnego może zezwolić na złożenie skróconego wniosku o udzielenie pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego wraz ze zgłoszeniem celnym o dopuszczenie do obrotu tych produktów zamiennych. 2. Przepisy § 152 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. 3. Funkcjonariusz celny na obydwu egzemplarzach wniosku wpisuje numer pozycji ewidencji oraz datę przyjęcia wniosku, składa podpis i przystawia pieczęć "Polska-Cło". Jeden egzemplarz wniosku zwracany jest wnioskodawcy. Urząd celny, który udzielił pozwolenia, staje się urzędem zakończenia i urzędem kontrolnym. 4. Jeżeli zgłoszenie towarów wywożonych do uszlachetniania biernego następuje w urzędzie innym niż ten, który udzielił pozwolenia, to urząd objęcia przesyła niezwłocznie do urzędu kontrolnego kserokopię tego zgłoszenia celnego. § 154. W wypadku, o którym mowa w § 152 i 153, procedura uproszczona, o której mowa w art. 79 i 80 Kodeksu celnego, nie może być stosowana. § 155. Uprzedni przywóz może być dokonany, jeżeli wnioskodawca we wniosku wystąpi o jego zastosowanie. § 156. Jeżeli w udzielonym pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego nie przewidziano zastosowania uprzedniego przywozu lub systemu wymiany, a posiadacz tego pozwolenia chce skorzystać z takiej możliwości, powinien złożyć wniosek o zmianę pozwolenia na przewidujące zastosowanie uprzedniego przywozu lub systemu wymiany. Wniosek powinien być sporządzony według wzoru stanowiącego załącznik nr 41 do rozporządzenia. § 157. 1. Jeżeli pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego nie przewiduje stosowania średniej stawki celnej, a posiadacz pozwolenia chce skorzystać z takiej możliwości, powinien złożyć wniosek o zmianę pozwolenia w tym zakresie. 2. Przykładowy wzór dokonywania obliczania średniej stawki celnej stanowi załącznik nr 45 do rozporządzenia. § 158. 1. Ostatecznego obliczenia kwoty należności celnych przywozowych za produkty kompensacyjne dopuszczone do obrotu w okresie rozliczeniowym organ celny dokonuje w formie decyzji, w terminie 30 dni od dnia, w którym upłynął okres rozliczeniowy. 2. Wyznaczenie nowego okresu rozliczeniowego i obliczenie średniej stawki celnej, jaka będzie miała zastosowanie w tym okresie, może nastąpić po ostatecznym obliczeniu kwoty należności celnych przywozowych za produkty kompensacyjne dopuszczone do obrotu w poprzednim okresie rozliczeniowym. 3. Do czasu wyznaczenia nowego okresu rozliczeniowego i obliczenia średniej stawki celnej, jaka będzie miała zastosowanie w tym okresie, organ celny, na wniosek posiadacza pozwolenia, może zezwolić na stosowanie średniej stawki celnej w dotychczasowej wysokości. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, powinien zostać złożony nie później niż przed upływem uprzednio wyznaczonego okresu rozliczeniowego. § 159. 1. Naczelnik urzędu celnego cofa pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, jeżeli został naruszony co najmniej jeden warunek wymagany do wydania tego pozwolenia lub jeżeli nastąpiło niewykonanie obowiązku wynikającego z tego pozwolenia, w szczególności jeżeli naruszenie warunków lub niewykonanie obowiązku spowodowało uszczuplenie dochodów budżetu państwa w kwocie nie mniejszej niż równowartość 2.000 euro. 2. Naczelnik urzędu celnego może cofnąć pozwolenie na korzystanie z procedury uszlachetniania czynnego, jeżeli posiadacz tego pozwolenia naruszy przepisy prawa celnego i pomimo wezwania, w terminie wyznaczonym przez naczelnika urzędu celnego, nie dostosuje prowadzonej działalności do wymogów wynikających z przepisów prawa celnego. Oddział 2 Objęcie procedurą § 160. 1. Zgłoszenie celne towarów wywożonych czasowo powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 152, w jednym z urzędów objęcia określonych w pozwoleniu. 2. Towary wywożone czasowo, określone w zgłoszeniu celnym o objęcie towarów wywożonych czasowo procedurą uszlachetniania biernego, powinny być zgodne z towarami opisanymi w pozwoleniu. Oddział 3 Dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych i produktów zamiennych oraz przywóz produktów zamiennych z zastosowaniem uprzedniego przywozu § 161. Zgłoszenie celne o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych powinno nastąpić, z zastrzeżeniem § 153, w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego. § 162. Opis produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, zawarty w zgłoszeniu celnym o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, powinien być zgodny z opisem tych produktów zawartym w pozwoleniu na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego. § 163. Do zgłoszenia celnego o dopuszczenie do obrotu produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych należy dołączyć zgłoszenie celne, na podstawie którego towary zostały objęte procedurą uszlachetniania biernego. § 164. Jeżeli towary objęte procedurą uszlachetniania biernego zostały wywiezione w ramach jednego pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, ale na podstawie wielu zgłoszeń celnych, produkty kompensacyjne lub produkty zamienne, które otrzymały przeznaczenie celne, uważane są za uzyskane z towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego według kolejności zgłoszeń celnych. § 165. 1. W wypadku gdy całość lub część towarów wywiezionych czasowo nie została przywieziona lub powrotnie przywieziona, w postaci produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, na polski obszar celny, posiadacz pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego może, w terminie, o którym mowa w § 149, złożyć zgłoszenie celne o objęcie tych towarów procedurą wywozu. 2. Przepisy § 161-163 stosuje się odpowiednio. § 166. 1. Do kwoty, którą należy odliczyć zgodnie z art. 157 § 1 Kodeksu celnego, nie dodaje się kwoty cła antydumpingowego oraz kwoty cła wyrównawczego, które miałoby zastosowanie do towarów wywożonych czasowo, gdyby były one przywożone na polski obszar celny z kraju, gdzie zostały poddane procesowi uszlachetniania biernego. 2. Przy obliczaniu kwoty należności celnych przywozowych na podstawie art. 157 Kodeksu celnego nie stosuje się stawek minimalnych, jeżeli są ustanowione, ale wyłącznie stawki ad valorem. § 167. 1. Przy ustalaniu wartości towarów wywożonych czasowo zgodnie z jedną z metod, o których mowa w art. 157 § 2a Kodeksu celnego, kosztów załadunku, transportu i ubezpieczenia towarów wywożonych czasowo poniesionych do miejsca, w którym proces uszlachetniania lub ostatni taki proces został przeprowadzony, nie wlicza się do: 1) wartości towarów wywożonych czasowo, która jest uwzględniana przy ustalaniu wartości celnej produktów kompensacyjnych zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 lit. a Kodeksu celnego, lub 2) kosztów uszlachetniania biernego, jeżeli wartość towarów wywożonych czasowo nie może zostać ustalona zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 lit. a Kodeksu celnego. 2. Koszty załadunku, transportu i ubezpieczenia produktów kompensacyjnych od miejsca, w którym towary te zostały poddane procesowi uszlachetniania biernego, do granicy państwa lub portu polskiego wlicza się do kosztów uszlachetniania biernego. 3. Koszty załadunku, transportu i ubezpieczenia obejmują: 1) koszty prowizji i pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu; 2) koszty pojemników niebędących integralną częścią towarów wywożonych czasowo; 3) koszty pakowania, w tym koszt robocizny i materiałów; 4) koszty obsługi powstałe w związku z transportem towarów. § 168. Do ustalenia kwoty należności celnych przywozowych podlegającej odliczeniu od kwoty należności celnych przywozowych za produkty kompensacyjne należy ustalić, w oparciu o normy zużycia, ilość towarów wywiezionych czasowo, zużytych do wytworzenia produktów kompensacyjnych, w stosunku do których oblicza się należności celne przywozowe. § 169. Odpady i resztki powstałe w wyniku procesu uszlachetniania biernego traktowane są jako straty. § 170. Przepis art. 158 § 3 Kodeksu celnego stosuje się odpowiednio w odniesieniu do produktów zamiennych wydanych nieodpłatnie ze względu na zobowiązania gwarancyjne lub w związku z istnieniem wady fabrycznej. § 171. Urzędy objęcia i urzędy zakończenia, jeżeli nie są jednocześnie urzędem kontrolnym, przesyłają niezwłocznie do urzędu kontrolnego kserokopie zgłoszeń celnych lub decyzji w sprawie tych zgłoszeń. Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe § 172. 1. Pozwolenia na korzystanie z procedury udzielone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność do upływu terminu, na jaki zostały wydane, z możliwością zmiany zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W wypadku pozwoleń na korzystanie z procedury składu celnego udzielonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, termin ich ważności nie podlega przedłużeniu. 3. Postępowania w sprawie udzielenia lub zmiany pozwolenia, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, są prowadzone na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia. § 173. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 5) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 listopada 2003 r. (poz. 1955) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA WNIOSKU 1. Wnioskodawca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres wnioskodawcy. Wnioskodawcą jest osoba, której ma zostać wydane pozwolenie. 1A. NIP/REGON Należy podać numery NIP i REGON wnioskodawcy. 1B. Przedstawiciel Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres przedstawiciela, a także jego numer REGON. 2. Procedura celna Należy umieścić treść "Skład celny typu ..." oraz podać literę określającą typ składu celnego, jeśli pozwolenie ma dotyczyć prowadzenia składu celnego typu A, C, D lub E, a w przypadku składu celnego typu B odpowiednio: B1 - jeśli zakres odpowiedzialności korzystającego ma być określony zgodnie z art. 107 pkt 1 Kodeksu celnego, B2 - jeśli zakres odpowiedzialności korzystającego ma być określony zgodnie z art. 107 pkt 2 Kodeksu celnego lub B - jeśli zakres odpowiedzialności korzystającego ma być określony zgodnie z art. 107 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego. Jeśli ma zostać udzielone pozwolenie na stosowanie procedury składu celnego w już istniejącym składzie celnym typu A, B, C, D lub F, należy podać treść "Procedura składu celnego" i numer pozwolenia na prowadzenie danego składu celnego. 3. Rodzaj wniosku Należy podać rodzaj wniosku w formie jednego z następujących kodów: 1- pierwszy wniosek o udzielenie danego rodzaju pozwolenia, 2- wniosek o zmianę lub przedłużenie posiadanego pozwolenia (w tym wypadku należy podać także w polu 16/17 numer odpowiedniego pozwolenia). 4. Liczba załączników Należy podać liczbę załączników do wniosku lub numer sprawy, przy której złożone zostały dokumenty wymagane do uzyskania pozwolenia. 5. Miejsce prowadzenia ewidencji i jej rodzaj Należy podać miejsce prowadzenia i rodzaj ewidencji towarowej, określając, czy będzie to ewidencja prowadzona w formie książkowej, czy z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. W przypadku stosowania procedury w składzie, w którym przepisy prawa celnego nie przewidują stosowania ewidencji towarowej, pola tego nie wypełnia się. 6. Termin ważności pozwolenia Część a: należy wskazać wnioskowaną datę, kiedy pozwolenie powinno zacząć obowiązywać (dzień/miesiąc/rok). Jeżeli pozwolenie ma obowiązywać od dnia jego wydania, należy wpisać "data wydania". Część b: należy zaproponować konkretną datę, kiedy pozwolenie na stosowanie procedury utraci ważność. 7. Towary przeznaczone do objęcia procedurą Należy podać kolejno dane dotyczące wszystkich rodzajów towarów przeznaczonych do objęcia procedurą: - pole kod PCN - należy podać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu Taryfy celnej; - pole ilość - należy wpisać szacunkową ilość towarów przeznaczonych do objęcia procedurą (jeżeli w Taryfie celnej jest przewidziana dla danego dziewięciocyfrowego kodu specyficzna jednostka miary - należy podać ilość towaru w tej jednostce, w przeciwnym wypadku należy podać masę towarów w kilogramach); - pole wartość - należy wpisać szacunkową wartość celną towarów niekrajowych lub wartość towarów krajowych przeznaczonych do objęcia procedurą, wyrażoną w PLN. Pole powinno zostać wypełnione w powyższy sposób w przypadku, gdy: a) wniosek dotyczy prowadzenia składu celnego typu E lub b) wniosek dotyczy objęcia procedurą składu celnego towarów krajowych we wszystkich typach składów celnych, lub c) wniosek dotyczy zastosowania procedury składu celnego w składzie celnym typu D, lub d) towary mają zostać poddane czynnościom zwyczajowym. W innych przypadkach można podać w rubryce "Kod PCN" słowo "różne" i dokonać ogólnego opisu w rubryce "Opis". Jeżeli opis ze względu na ilość rodzajów towarów nie mieści się w rubryce "Opis", należy w niej podać liczbę oddzielnych kart, na których opis ten jest umieszczony. Karty te powinny być ponumerowane i zawierać pełen zakres wymaganych danych w przypadkach wskazanych pod lit. a-d lub wyżej podany zakres ogólny w innych przypadkach. 8. Towary po dokonaniu zwyczajowych czynności Pole to wypełniane jest wówczas, gdy towary mają być poddane zwyczajowym czynnościom. Dokonywany w tym polu opis odnosi się do towarów objętych procedurą składu celnego po dokonaniu na nich zwyczajowych czynności. Należy wówczas w kolejnych rubrykach podać odpowiednio: - pole kod PCN - należy wskazać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu Taryfy celnej; - pole współczynnik produktywności - należy wskazać przewidywany współczynnik produktywności określony analogicznie, jak stanowią przepisy dotyczące stosowania procedury uszlachetniania czynnego. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 9. Szczegóły planowanych działań Należy podać informację o planowanym przeniesieniu praw i obowiązków lub przemieszczeniu towaru pod procedurą składu celnego pomiędzy składami celnymi, wskazując nazwy i adresy odpowiednio: osoby, która miałaby przejąć prawa i obowiązki, lub składu celnego przeznaczenia. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o pozwolenie na wykonanie opisanych w tym polu działań. 10. Warunki ekonomiczne Należy podać powody uzasadniające gospodarczą potrzebę składowania towarów w przypadku wniosku o prowadzenie składu celnego. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 11. Urząd celny W wypadku wnioskowania o stosowanie procedury składu celnego jako urząd celny objęcia, zakończenia i kontrolny należy podać nazwę urzędu celnego w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 21 Kodeksu celnego, który sprawuje dozór celny nad składem celnym, w którym mają być składowane towary. W wypadku wnioskowania o prowadzenie składu celnego należy podać jako urząd celny objęcia, zakończenia i kontrolny nazwę urzędu celnego w rozumieniu art. 3 § 1 pkt 21 Kodeksu celnego wyznaczonego przez naczelnika urzędu celnego do sprawowania dozoru celnego nad miejscem, w którym ma być zlokalizowany dany skład celny. 12. Identyfikacja Należy podać, przy użyciu przynajmniej jednego z poniższych kodów, zamierzone sposoby identyfikacji towarów objętych procedurą składu celnego w przypadku, gdy: a) są to towary krajowe lub b) jest to wymagane na mocy przepisów szczególnych lub odrębnych, lub c) wniosek dotyczy prowadzenia składu celnego typu E. W pozostałych przypadkach pole należy pozostawić niewypełnione. Należy stosować odpowiednie spośród poniższych kodów, wskazując, w przypadku gdy identyfikacja miałaby dotyczyć niektórych spośród towarów objętych wnioskiem, który środek dla którego rodzaju towaru miałby być zastosowany, poprzez odpowiednie adnotacje w polu 16/17: "1" - numer seryjny lub numer producenta (wytwórcy), "2" - nałożenie plomb, pieczęci, odcisków lub innych znaków wyróżniających, "4" - pobranie próbek, ilustracje lub opisy techniczne, "5" - przeprowadzenie analiz, "7" - inne sposoby identyfikacji (szczegółowo wyjaśnić w polu 16/17 Informacje dodatkowe). 13. Termin zakończenia Należy podać wyrażony w dniach, tygodniach lub miesiącach termin, przed upływem którego towarom zostanie nadane inne przeznaczenie celne. Termin ten biegnie od dnia objęcia towaru procedurą składu celnego. Podanie terminu jest wymagane, gdy stanowią tak przepisy szczególne oraz gdy towary ze względu na ich cechy mają określany termin przydatności do spożycia lub wykorzystania. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 14. Procedury uproszczone Należy podać przy użyciu poniżej podanych kodów: w części a) - informację o zamiarze wnioskowania o stosowanie procedur uproszczonych przy obejmowaniu towarów procedurą składu celnego, w części b) - informację o zamiarze wnioskowania o stosowanie procedur uproszczonych przy zakończeniu procedury składu celnego. Poszczególne kody oznaczają: 1- zgłoszenie celne uproszczone (art. 80 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego), 2- złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą (art. 80 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego), 3- wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę korzystającą z procedury celnej (art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego), 4- wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę korzystającą z procedury celnej z jednoczesnym dokonywaniem powiadomienia o charakterze zbiorczym (art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego i przepis wykonawczy do art. 80 § 6 Kodeksu celnego). Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o pozwolenie na wykonanie opisanych w tym polu działań, z wyjątkiem wniosku o pozwolenie na prowadzenie składu celnego typu D, w którym należy w części b umieścić kod "3" lub "4". W przypadku wniosku o prowadzenie składu celnego typu E lub stosowanie procedury składu celnego w składzie celnym typu B pola tego nie wypełnia się ze względu na wyłączenie w przepisach szczególnych możliwości stosowania w tych wypadkach procedur uproszczonych. Pola tego nie wypełnia się też w innych przypadkach, jeżeli nie jest przewidziane wnioskowanie o stosowanie procedur uproszczonych. 15. Przemieszczenie Pole to należy wypełnić, podając kod "4" w przypadku, gdy przewidziane jest przemieszczenie towarów pod procedurą składu celnego do innego składu celnego. W przypadku gdy przemieszczenie nie jest planowane oraz w przypadku wniosku o prowadzenie składu celnego typu E lub stosowanie procedury składu celnego w składzie celnym typu B, pola tego nie wypełnia się. Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o pozwolenie na wykonanie przemieszczenia. 16. /17. Informacje dodatkowe Należy podać w tym polu wszystkie dodatkowe informacje, które mogą być przydatne przy udzielaniu pozwolenia, a w szczególności te, które uzupełniają informacje zawarte w polach: 3 oraz 12. W razie braku miejsca można kontynuować podawanie informacji dodatkowych w polu 25 na formularzu kontynuacyjnym. 18. Typ składu celnego Należy podać typ składu celnego: A, C, D, E lub F, a w przypadku składu celnego typu B odpowiednio: B1 - jeśli zakres odpowiedzialności korzystającego jest określony zgodnie z art. 107 pkt 1 Kodeksu celnego, B2 - jeśli zakres odpowiedzialności korzystającego jest określony zgodnie z art. 107 pkt 2 Kodeksu celnego lub B - jeśli zakres odpowiedzialności korzystającego jest określony zgodnie z art. 107 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego. 19. Pomieszczenia składu (typ E) W wypadku wniosku o prowadzenie składu celnego należy podać adres lokalizacji składu celnego lub lokalizacji miejsca, w którym zostaną złożone towary objęte procedurą składu celnego w składzie celnym typu E. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 20. Termin składania zestawienia towarów We wniosku o pozwolenie na stosowanie procedury składu celnego należy zaproponować termin składania zestawienia towarów, o którym mowa w § 36 ust. 4 rozporządzenia. 21. Wskaźnik straty przy czynnościach zwyczajowych Pole to wypełniane jest wówczas, gdy towary objęte procedurą składu celnego mają być poddane zwyczajowym czynnościom. Należy wówczas podać, związany ze współczynnikiem produktywności podanym w polu 8, wskaźnik straty przy dokonywaniu czynności zwyczajowych. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 22. Składowanie towarów nieobjętych procedurą składu celnego Pole należy wypełnić, jeżeli wnioskodawca przewiduje wspólne składowanie w pomieszczeniach, w których ma być prowadzony skład celny typu E lub też, obok towarów objętych procedurą składu celnego, towarów nieobjętych procedurą składu celnego, o których mowa w art. 114 § 1 Kodeksu celnego. W takim przypadku w poszczególnych rubrykach pola należy podać odpowiednio: - pole kod PCN - należy wskazać dziewięciocyfrowy kod Taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu Taryfy celnej; - pole kategoria towaru/procedura celna - należy podać jeden z poniższych kodów ze wskazaniem procedury celnej, którą są objęte dane towary, lub ich kategorii, jeżeli nie są objęte procedurą celną: 1 - krajowe towary rolne, 2 - krajowe towary przemysłowe, 3 - niekrajowe towary rolne, 4 - niekrajowe towary przemysłowe. W rozumieniu powyższych kodów jako towary rolne określa się towary ujęte w działach 1-24, a jako towary przemysłowe - ujęte w działach 25-97 Taryfy celnej. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 23. Czynności zwyczajowe Pole to wypełniane jest jedynie wówczas, gdy towary objęte procedurą składu celnego mają być poddane zwyczajowym czynnościom. Należy wówczas podać szczegółowy opis zakresu i miejsca dokonania czynności zwyczajowych. 24. Czasowe wyprowadzenie. Cel Pole to wypełniane jest wówczas, gdy towary objęte procedurą składu celnego mają być czasowo wyprowadzone z pomieszczeń składu celnego. Należy wówczas podać cel wyprowadzenia towarów i adres miejsca, w którym będą się te towary znajdować, a także zaproponować termin powrotnego wprowadzenia towarów do składu celnego oraz podać uzasadnienie dla czasowego wyprowadzenia towarów. 25. Informacje dodatkowe Należy podać wszystkie dodatkowe informacje, które mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji o wydaniu pozwolenia, a w szczególności te, które uzupełniają informacje zawarte w polach: 18-24. 26. Data. Podpis wnioskodawcy Wniosek powinien być podpisany przez wnioskodawcę. W wypadku składania wniosku przez przedstawiciela podpis składa w imieniu wnioskodawcy jego przedstawiciel. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja INSTRUKCJA STOSOWANIA ARKUSZA INFORMACYJNEGO INF 8 A. Uwagi ogólne 1. Arkusz informacyjny INF 8 (dalej oznaczany jako INF 8) może zostać użyty, jeżeli towar poddany uprzednio czynnościom zwyczajowym ma otrzymać inne przeznaczenie celne - w celu określenia długu celnego na podstawie rodzaju, wartości celnej oraz ilości towaru, jak gdyby towar ten nie był poddany tym czynnościom (art. 119 § 2 Kodeksu celnego). 2. INF 8 sporządzany jest w oryginale i jednej kopii w odniesieniu do towarów objętych jednym zgłoszeniem celnym lub podlegających wspólnemu wyprowadzeniu ze składu celnego i następnie ponownemu wspólnemu ich wprowadzeniu do składu celnego. Jeżeli jeden INF 8 jest niewystarczający do opisania towarów, załączane są dodatkowe INF 8. Informacja o dodatkowych formularzach jest umieszczana w dolnej części pola 15 i jest zapisywana według zasad opisywania liczby formularzy określonych dla pola 3 dokumentu SAD. 3. INF 8 powinien być wypełniony czytelnie pismem maszynowym i w sposób uniemożliwiający usunięcie informacji. Nie może zawierać jakichkolwiek śladów wycierania ani słów nadpisanych. Poprawki powinny być nanoszone poprzez wykreślenie niewłaściwych słów i dodanie wszelkich niezbędnych korekt. Poprawki powinny być parafowane przez osobę wypełniającą arkusz oraz parafowane i podstemplowane przez organ celny. 4. Pola od 1 do 13 INF 8 powinny zostać wypełnione przez korzystającego ze składu celnego lub jego przedstawiciela w odniesieniu do towarów, które zostały poddane zwyczajowym czynnościom i złożone w urzędzie kontrolnym najpóźniej w momencie składania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu lub innej procedury celnej powodującej powstanie długu celnego albo w momencie wyprowadzania towarów ze składu celnego z innych, zgodnych z prawem celnym powodów (np. przemieszczenie towaru objętego procedurą składu celnego do innego składu celnego). 5. Urząd kontrolny dokonuje weryfikacji złożonego przez wnioskodawcę INF 8, a w szczególności danych zawartych w polach 11, 12 i 13, nadaje mu numer zgodnie z zasadami podanymi w części C pkt 3 niniejszej instrukcji, a następnie: a) jeżeli INF 8 jest dołączany do zgłoszenia celnego - wypełnia pole 14 i 15 i dołącza oryginał INF 8 do pozostających w urzędzie egzemplarzy zgłoszenia celnego, a kopię do akt, b) jeżeli INF 8 nie jest składany razem ze zgłoszeniem celnym - wypełnia pole 15 i zwraca oryginał INF 8 wnioskodawcy, a kopia zostaje zatrzymana w urzędzie kontrolnym. 6. W wypadku, o którym mowa w pkt 5 lit. b), oryginał INF 8 jest przechowywany przez korzystającego i zostaje dołączony do zgłoszenia celnego, które ma zakończyć procedurę składu celnego wobec opisanych w INF 8 towarów. Urząd przyjmujący zgłoszenie celne wypełnia pole 14 i dołącza INF 8 do pozostających w urzędzie celnym egzemplarzy zgłoszenia celnego. Jeśli zgłoszenie przyjmuje urząd inny niż urząd kontrolny (np. po przemieszczeniu towaru objętego procedurą składu celnego do innego składu celnego), urząd ten jest zobowiązany wpisać numer i datę zgłoszenia celnego w dolnej części pola 14, a następnie kserokopię przyjętego przez ten urząd INF 8 niezwłocznie wysłać do urzędu kontrolnego podanego w polu 2 INF 8. 7. Numery potwierdzonych przez urząd kontrolny INF 8 powinny zostać niezwłocznie odnotowane w ewidencjach towarowych dotyczących towarów objętych procedurą składu celnego. Należy także sprawdzić, czy wartość celna towarów objętych INF 8 jest podana zgodnie z dyspozycją § 25 ust. 2 rozporządzenia i w razie potrzeby dokonać stosownych korekt, jednakże niepozbawiających czytelności dotychczasowych zapisów. B. Uwagi szczegółowe dotyczące wypełniania poszczególnych pól INF 8 Pole 1. Należy podać nazwę i adres wnioskodawcy oraz imię i nazwisko osoby sporządzającej INF 8. Pole 2. i 4. Należy podać nazwę i adres urzędu celnego: w polu 2 - urzędu kontrolnego, w polu 4 - urzędu przyjmującego zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu lub innej procedury powodującej powstanie długu celnego. Pola 4 nie należy wypełniać, jeśli formularz jest wystawiany w momencie wyprowadzania towarów ze składu celnego, z innych, niż zakończenie procedury składu celnego, zgodnych z prawem celnym powodów. W takim wypadku pole to powinno zostać wypełnione przed złożeniem INF 8 razem ze zgłoszeniem do procedury dopuszczenia do obrotu lub innej procedury celnej powodującej powstanie długu celnego. Pole 5. Należy podać nazwę i adres korzystającego, oraz numer pozwolenia, z którego wynika uprawnienie do poddania towarów zwyczajowym czynnościom. Pole 6. Należy podać numer pozwolenia na prowadzenie składu celnego oraz numer pozwolenia na korzystanie z procedury składu celnego. Pole 7. Pole 7 nie jest wypełniane, jeśli INF 8 jest sporządzany, zanim towary zostaną wyprowadzone ze składu celnego. W takim wypadku pole należy wypełnić przy wyprowadzaniu towarów ze składu celnego i wówczas powinny zostać wpisane do pola 7 dane stosowanego dokumentu, np.: zgłoszenia celnego zamykającego procedurę składu celnego, pozwolenia na czasowe wyprowadzenie ze składu celnego towarów objętych procedurą składu celnego, pozwolenia na przemieszczenie towarów objętych procedurą składu celnego do innego składu celnego. Pole 8. Należy podać opis rodzaju dokonanych czynności zwyczajowych zgodny z opisem zawartym w pozwoleniu, z którego wynika uprawnienie do poddania towarów zwyczajowym czynnościom. Pole 9. i 10. Należy podać szczegółowy opis towarów i ich masę netto w kilogramach zgodne ze stanem towarów po dokonaniu zwyczajowych czynności. Zasady wypełniania tych pól należy przyjąć jako odpowiedniki zasad wypełniania pola 31 i pola 38 dokumentu SAD. Pola 11. do 13. Należy podać odpowiednie dane dla stanu towarów przed poddaniem ich zwyczajowym czynnościom. Dane te nie mogą być rozbieżne z podanymi w dokumencie SAD, na podstawie którego nastąpiło objęcie towarów procedurą składu celnego, zawartymi w polach: 31, 38, 41 i 46. C. Wymagania dotyczące formularzy arkuszy informacyjnych INF 8 1. Arkusze informacyjne INF 8 powinny być zgodne z wzorem zawartym w niniejszym załączniku oraz powinny być wydrukowane na białym papierze bez papki mechanicznej, przystosowanym do celów pisarskich i ważącym pomiędzy 40 a 65 g/m2. 2. Wymiary formularza powinny wynosić 210 x 297 mm. 3. Arkusze informacyjne INF 8 mogą być sporządzone i wypełnione przy użyciu metod informatycznych pod warunkiem zachowania podanego w niniejszym załączniku wzoru graficznego. 4. Każdy z formularzy powinien nosić symbol "PL", po którym następuje indywidualny numer umieszczany przez urząd kontrolny dokonujący potwierdzenia INF 8, a złożony z sześciocyfrowego kodu urzędu kontrolnego łamanego przez kolejny sześciocyfrowy numer INF 8 potwierdzanego w danym roku kalendarzowym. W przypadku zastosowania dodatkowych INF 8 dla jednej partii towarów - nadaje się im jeden wspólny numer. D. Uwagi dotyczące szczególnych trybów postępowania z INF 8 1. Jeżeli urząd kontrolny dokonujący potwierdzenia INF 8 uzna, że wymagane są dodatkowe informacje obok zawartych w INF 8 - dokonuje wpisu takich danych. Jeśli nie pozostaje wystarczająco dużo miejsca, załączany jest dodatkowy INF 8. Informacja o dodatkowych formularzach jest umieszczana w dolnej części pola 15 i jest zapisywana według zasad opisywania liczby formularzy określonych dla pola 3 dokumentu SAD. 2. Jeżeli zgłoszenie celne jest przyjmowane przez urząd celny inny, niż urząd kontrolny, który dokonał potwierdzenia INF 8 (np. po przemieszczeniu towaru objętego procedurą składu celnego do innego składu celnego), po przyjęciu zgłoszenia celnego urząd ten może wystąpić do urzędu kontrolnego o przeprowadzenie kontroli autentyczności INF 8 i dokładności danych, które ten dokument zawiera. 3. INF 8 może być w szczególnie uzasadnionych wypadkach, jak np. uzasadniona potrzeba podziału jednej partii towarów na kilka partii, zastąpiony kilkoma INF 8, które łącznie nie mogą odnosić się do innych towarów lub do większej ilości towarów, niż opisano w pierwotnym INF 8. Nowe INF 8 powinny po numerze pierwotnego INF 8 zawierać oznaczenie "PODZIAŁ". W tym przypadku oryginał pierwotnego INF 8 powinien zostać zwrócony do urzędu kontrolnego. 4. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia INF 8 korzystający może wystąpić do urzędu kontrolnego o potwierdzenie duplikatu. Oryginał i kopie INF 8 potwierdzonego w taki sposób powinny po numerze pierwotnego INF 8 zawierać oznaczenie "DUPLIKAT". W tym przypadku pierwotny INF 8 traci ważność i w wypadku odzyskania go powinien zostać niezwłocznie zwrócony do urzędu kontrolnego, który go potwierdził. Załącznik nr 7 Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 INSTRUKCJA STOSOWANIA DOKUMENTU SAD PRZY PRZEMIESZCZENIU TOWARU POMIĘDZY SKŁADAMI CELNYMI I. Obieg dokumentu SAD w pełnej formie wniosku - przemieszczenie towaru pomiędzy składami celnymi zlokalizowanymi na terenie właściwości miejscowej dwóch dyrektorów izb celnych 1. Wniosek jest składany do urzędu kontrolnego na dwóch kartach 1 oraz karcie 4 dokumentu SAD wypełnionych zgodnie z zasadami podanymi w części III niniejszej instrukcji. 2. Funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego po zarejestrowaniu wniosku i nadaniu mu numeru w polu C dokonuje powiadomienia wskazanego w § 49 ust. 5 rozporządzenia. 3. W wypadku otrzymania potwierdzenia, o którym mowa w § 49 ust. 6 rozporządzenia, funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego umieszcza w polu D formularza SAD decyzję o udzieleniu pozwolenia na przemieszczenie towaru, ze wskazaniem terminu na dostarczenie towaru do składu celnego przeznaczenia, i zatrzymuje jedną kartę 1. Druga karta 1 oraz karta 4 zostają wręczone wnioskodawcy. 4. Karty przekazane wnioskodawcy towarzyszą towarom podlegającym przemieszczeniu do składu celnego przeznaczenia i zostają dostarczone do nadzorującego ten skład urzędu kontrolnego. 5. Funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny przeznaczenia zatrzymuje kartę 1, natomiast na karcie 4 w polu I dokonuje potwierdzenia dostarczenia towarów i przesyła tę kartę do urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny, z którego towary zostały przemieszczone. 6. Zwolnienie zabezpieczenia stosowanego w składzie celnym, z którego towary zostały przemieszczone, następuje po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w pkt 5. 7. Na pisemne żądanie korzystającego urzędy kontrolne wydają mu poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie posiadanych kart 1 z prawidłowo zakończonych przemieszczeń towarów. 8. Karty 1 po dokonaniu przemieszczenia towarów stanowią podstawę do dokonania odpowiednich zapisów w ewidencjach składów celnych i dokumentacji dotyczącej zabezpieczeń. Nie są składane zgłoszenia celne do zakończenia procedury w składzie celnym, z którego towary zostały przemieszczone, ani do objęcia towarów procedurą składu celnego w składzie celnym przeznaczenia. 9. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu i niniejszej instrukcji stosuje się odpowiednio zasady obowiązujące dla procedury tranzytu. II. Obieg dokumentu SAD w uproszczonej formie wniosku - przemieszczenie towaru pomiędzy składami celnymi zlokalizowanymi na terenie właściwości miejscowej jednego dyrektora izby celnej 1. Wniosek jest składany do urzędu kontrolnego na kartach 1 oraz 4 dokumentu SAD wypełnionych zgodnie z zasadami podanymi w części III niniejszej instrukcji. 2. Funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego po zarejestrowaniu wniosku i nadaniu mu numeru w polu C dokonuje powiadomienia wskazanego w § 49 ust. 5 rozporządzenia. 3. W wypadku otrzymania potwierdzenia, o którym mowa w § 49 ust. 6 rozporządzenia, funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego umieszcza w polu D formularza SAD decyzję o udzieleniu pozwolenia na przemieszczenie towaru, ze wskazaniem terminu na dostarczenie towaru do składu celnego przeznaczenia, i wręcza karty wnioskodawcy. 4. Karty przekazane wnioskodawcy towarzyszą towarom podlegającym przemieszczeniu do składu celnego przeznaczenia i zostają dostarczone do nadzorującego ten skład urzędu kontrolnego. 5. Funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny przeznaczenia zatrzymuje kartę 1, natomiast na karcie 4 w polu I dokonuje potwierdzenia dostarczenia towarów i przesyła tę kartę do urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny, z którego towary zostały przemieszczone. 6. Zwolnienie zabezpieczenia stosowanego w składzie celnym, z którego towary zostały przemieszczone, następuje po otrzymaniu potwierdzenia, o którym mowa w pkt 5. 7. Na pisemne żądanie korzystającego urzędy kontrolne wydają mu poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie posiadanych kart z prawidłowo zakończonych przemieszczeń towarów. 8. Karty 1 po dokonaniu przemieszczenia towarów stanowią podstawę do dokonania odpowiednich zapisów w ewidencjach składów celnych i dokumentacji dotyczącej zabezpieczeń. Nie są składane zgłoszenia celne do zakończenia procedury w składzie celnym, z którego towary zostały przemieszczone, ani do objęcia towarów procedurą składu celnego w składzie celnym przeznaczenia. 9. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu i niniejszej instrukcji stosuje się odpowiednio zasady obowiązujące dla procedury tranzytu. III. Zasady wypełniania dokumentu SAD przy przemieszczeniu towarów pod procedurą składu celnego pomiędzy dwoma składami celnymi Uwaga ogólna - wypełniane są wyłącznie poniżej wskazane pola. Zależnie od ilości pozycji towarowych podlegających przemieszczeniu wniosek sporządza się jako formularz SAD lub zestaw SAD w rozumieniu przepisów dotyczących zastosowania Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD jako pisemnego zgłoszenia celnego. Pole 2. Należy podać nazwę i adres składu celnego, z którego towary będą przemieszczane, a w prawym górnym rogu numer pozwolenia na prowadzenie tego składu celnego. Pola 3 i 5. Należy wypełniać zgodnie z zaleceniami wynikającymi z przepisów powołanych w uwadze ogólnej. Pole 8. Należy podać nazwę i adres składu celnego przeznaczenia, a w prawym górnym rogu numer pozwolenia na prowadzenie tego składu celnego. Pole 14. Należy podać nazwę i adres korzystającego ze składu celnego. Pola: 31, 32, 33, 35, 38 i 41. Należy wypełniać zgodnie z zaleceniami wynikającymi z przepisów powołanych w uwadze ogólnej. Pole 44. Należy podać numer pozwolenia na stosowanie procedury składu celnego i numer zgłoszenia celnego dotyczącego towarów podlegających przemieszczeniu oraz dużymi literami adnotację "PRZEMIESZCZENIE S.C.". Jeżeli przemieszczane towary podlegają środkom polityki handlowej, należy również umieścić adnotację "Polityka handlowa". Ponadto należy podać cel i proponowany termin przemieszczenia towarów do innego składu celnego oraz opisać inne załączniki prezentowane razem z wnioskiem. Pole 47. Należy wypełniać zgodnie z zaleceniami wynikającymi z przepisów powołanych w uwadze ogólnej w zakresie dotyczącym objęcia procedurą składu celnego towarów wprowadzanych na polski obszar celny, podając podstawy wymiaru oraz wysokość kwot cła, podatków i innych należności przypadających od towaru podlegającego przemieszczeniu. Pole 54. Pole wypełnia wnioskodawca w momencie sporządzania wniosku, podając w nim: miejscowość i datę sporządzenia wniosku, imię, nazwisko i numer dowodu osobistego osoby sporządzającej wniosek oraz jej podpis. Wnioskodawca powinien być korzystającym ze składu celnego lub przedstawicielem korzystającego w rozumieniu prawa celnego. Pole D. Upoważniony funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny, z którego towary mają być przemieszczone, umieszcza w tym polu decyzję o odmowie udzielenia lub o udzieleniu pozwolenia na przemieszczenie towarów. W decyzji o udzieleniu pozwolenia na przemieszczenie towarów należy podać w szczególności termin zgodnie z § 51 rozporządzenia, a także liczbę i numery nałożonych zamknięć celnych oraz trasę przewozu, jeżeli została wyznaczona przez urząd kontrolny. Pole I. Funkcjonariusz celny urzędu kontrolnego nadzorującego skład celny przeznaczenia wypełnia to pole zgodnie z zaleceniami wynikającymi z przepisów powołanych w uwadze ogólnej w zakresie potwierdzania procedury tranzytu. Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA WNIOSKU O UDZIELENIE POZWOLENIA NA KORZYSTANIE Z PROCEDURY USZLACHETNIANIA CZYNNEGO 1. Wnioskodawca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres wnioskodawcy. Wnioskodawcą jest osoba, której ma zostać wydane pozwolenie (art. 123 Kodeksu celnego). 1A. NIP Należy wpisać numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy. 1B. Przedstawiciel Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres przedstawiciela wnioskodawcy. Jeżeli wniosek z upoważnienia wnioskodawcy składa agencja celna, musi ona działać jako przedstawiciel bezpośredni. 1C. Dane dotyczące poprzednio udzielonych pozwoleń Należy podać datę wydania i numer pozwolenia oraz wskazać organ, który wydał pozwolenie. 2. Procedura celna Należy wskazać system i sposób korzystania z procedury uszlachetniania czynnego: - "System zawieszeń", - "System ceł zwrotnych", - "System ceł zwrotnych - § 58 rozporządzenia", - "System ceł zwrotnych - § 59 rozporządzenia". 3. Rodzaj wniosku Należy podać rodzaj wniosku w formie jednego z następujących kodów: 1- pierwszy wniosek o udzielenie pozwolenia, 2- wniosek o zmianę lub przedłużenie pozwolenia (wskazać także numer odpowiedniego pozwolenia). 4. Termin ważności pozwolenia Część a: należy wskazać wnioskowaną datę, kiedy pozwolenie powinno zacząć obowiązywać (dzień/miesiąc/rok). Jeżeli pozwolenie ma obowiązywać od dnia jego wydania, należy wpisać "data wydania". Część b: należy zaproponować konkretną datę, kiedy pozwolenie utraci ważność. 5. Miejsce prowadzenia lub przechowywania ksiąg handlowych i ich rodzaj Należy podać miejsce, gdzie są przechowywane lub prowadzone w imieniu wnioskodawcy księgi podatkowe, w szczególności księgi rachunkowe lub inne dokumenty zawierające dane dotyczące przebiegu procedury. Wskazać należy rodzaj księgowania poprzez podanie szczegółów dotyczących używanego systemu. 6. Towary przeznaczone do objęcia procedurą Należy podać kolejno dane dotyczące wszystkich rodzajów towarów, które mają zostać przywiezione w związku z planowanym procesem uszlachetniania: - pole kod PCN - należy podać pierwsze cztery cyfry kodu taryfy celnej (pozycję taryfy celnej); dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej jest wymagany, gdy w procesie uszlachetniania wykorzystywane są towary ekwiwalentne; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację na odpowiednim poziomie (pozycji lub kodu) w taryfie celnej; jeżeli mają być zastosowane towary ekwiwalentne, należy podać informacje dotyczące jakości handlowej i parametrów technicznych towarów przywożonych; - pole ilość (j.m.) - należy podać szacunkową ilość towarów, które mają być przywiezione w terminie, na który ma zostać udzielone pozwolenie; ilość nie musi być wpisywana w wypadku, gdy przedmiotem procesu są towary przywożone w celu naprawy, towary powierzone (bez przeniesienia prawa własności) przez kontrahenta zagranicznego w celu dokonania określonego procesu w zamian za pokrycie jedynie kosztów związanych z uszlachetnianiem (usługowe przetwarzanie); ilość towarów przywożonych musi zostać określona, jeżeli planowane jest wykorzystanie w procesie uszlachetniania towarów ekwiwalentnych; - pole wartość - należy podać szacunkową wartość w PLN, dotyczącą przewidywanego przywozu towarów; wartość nie musi być wpisywana w wypadku, gdy nie jest wymagane wpisywanie ilości. Jeżeli towary mają być przywożone partiami, wniosek powinien zawierać dane dotyczące ogólnej ilości towarów, które mają być przywiezione. Jeżeli dane nie mieszczą się w tabeli, można je dołączyć jako załącznik do wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce. 7. Produkty kompensacyjne Należy określić dane dotyczące przewidywanych produktów kompensacyjnych, głównych i wtórnych, które powstaną w wyniku procesu uszlachetniania: - pole kod PCN - należy podać pierwsze cztery cyfry kodu taryfy celnej (pozycję taryfy celnej); - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według pozycji taryfy celnej; - pole współczynnik produktywności - w polu tym należy wskazać przewidywany współczynnik produktywności lub normę zużycia: współczynnik produktywności - szacunkowa, przewidywana ilość lub procent produktów kompensacyjnych, które można uzyskać w wyniku procesu uszlachetniania z przewidywanej ilości towarów przywożonych, określonej w pkt 6 wniosku; prostym sposobem określenia współczynnika jest metoda ilościowa; jeżeli ze względu na specyfikę procesu technologicznego w chwili składania wniosku nie można określić współczynnika produktywności, należy podać wstępnie oszacowany współczynnik produktywności albo określić, że współczynnik produktywności zawiera się w przedziale "od ... do ..."; jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku nie można określić, ze względu na sposób dokonywania procesu lub procesów uszlachetniania, danych dotyczących współczynnika produktywności, powinny one zostać określone w rozliczeniu, o którym mowa w § 70, albo we wniosku o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych, o którym mowa w § 80; normy zużycia - ilość towarów przywożonych zużyta w procesie uszlachetniania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu kompensacyjnego, np. należy podać, iż na wytworzenie 1 kg cukierków zużywa się 40 dag cukru. Jeżeli ze względu na specyfikę procesu technologicznego w chwili składania wniosku nie można określić normy zużycia, należy podać wstępnie oszacowaną normę zużycia albo określić, że norma zużycia zawiera się w przedziale "od ... do ..."; jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku nie można określić, ze względu na sposób dokonywania procesu lub procesów uszlachetniania, danych dotyczących norm zużycia, powinny one zostać określone w rozliczeniu, o którym mowa w § 70, albo we wniosku o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych, o którym mowa w § 80. Jeżeli dane nie mieszczą się w tabeli, można je dołączyć jako załącznik do wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce. 8. Towary ekwiwalentne Jeżeli planowane jest wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych, należy podać następujące dane: - pole kod PCN - należy podać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej, - pole opis - informacja powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu taryfy celnej w celu umożliwienia organom celnym dokonania niezbędnych porównań pomiędzy towarami przywożonymi a towarami ekwiwalentnymi, a w szczególności powinien zawierać informacje dotyczące jakości handlowej i parametrów technicznych towarów ekwiwalentnych. Kody przewidziane w polu 13 mogą zostać wykorzystane jako ewentualne środki pozwalające na dokonanie powyższych porównań. W polu tym należy umieścić odpowiednie informacje, jeżeli w procesie uszlachetniania wykorzystywane są towary ekwiwalentne o wyższym stopniu przetworzenia niż towary przywożone (art. 122 § 2 Kodeksu celnego). 9. Uprzedni wywóz Dane dotyczące uprzedniego wywozu należy wypełnić w wypadku, gdy wnioskodawca chce wywieźć poza polski obszar celny produkty kompensacyjne wytworzone z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przeznaczonych do uszlachetnienia. Termin, w ciągu którego towary niekrajowe powinny zostać zgłoszone do procedury uszlachetniania czynnego, należy określić, mając na względzie, iż termin ten biegnie od dnia przyjęcia zgłoszenia do wywozu produktów kompensacyjnych uzyskanych z odpowiednich towarów ekwiwalentnych. Termin ten powinien być wyznaczony np. w dniach, tygodniach, miesiącach. 10. Szczegóły planowanych działań Należy opisać szczegóły dotyczące planowanej działalności związanej z procedurą uszlachetniania czynnego, np. rodzaj procesu uszlachetniania, miejsce (adres), gdzie będzie dokonywany proces uszlachetniania. W wypadku gdy proces uszlachetniania będzie odbywał się w kilku miejscach, np. w zakładach kilku producentów, należy wymienić wszystkie te miejsca oraz wskazać zakres czynności, które będą w nich dokonywane. Jeżeli zamierzone jest przekazanie praw i obowiązków wynikających z procedury (art. 96 Kodeksu celnego), o ile jest to możliwe, należy wskazać szczegóły dotyczące osoby przejmującej prawa i obowiązki. 11. Warunki ekonomiczne Pola tego nie wypełnia się. 12. Urzędy celne Należy zaproponować urząd lub urzędy objęcia i zakończenia oraz urząd kontrolny. 13. Identyfikacja Należy podać, przy użyciu przynajmniej jednego z następujących kodów, środki pozwalające stwierdzić, że towary przywożone weszły w skład produktów kompensacyjnych: "1" - numer seryjny lub numer producenta (wytwórcy), "2" - nałożenie plomb, pieczęci, odcisków lub innych znaków wyróżniających, "4" - pobranie próbek, ilustracje lub opisy techniczne, "5" - przeprowadzenie analiz, "7" - inne sposoby identyfikacji (szczegółowo wyjaśnić w polu 16 Informacje dodatkowe). Pola tego nie wypełnia się w przypadku wnioskowania o zastosowanie towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów kompensacyjnych. 14. Termin zakończenia W polu a) należy zaproponować termin, w którym produkty kompensacyjne mają zostać wywiezione lub powrotnie wywiezione bądź otrzymać inne przeznaczenie celne (art. 125 § 1 Kodeksu celnego). Termin ten biegnie od dnia, w którym towary niekrajowe zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego. Termin należy określić np. w dniach, tygodniach, miesiącach. Pole b) należy wypełnić - wraz z polem a) - w wypadku, gdy wnioskodawca chce skorzystać z zestawienia miesięcznego lub kwartalnego (art. 125 § 2a Kodeksu celnego). Przy wyznaczaniu terminów należy mieć na względzie czas niezbędny na przeprowadzenie czynności związanych z uszlachetnianiem i zbytem produktów kompensacyjnych, ponieważ elementy te weźmie pod uwagę organ celny przy wyznaczaniu terminów w pozwoleniu. 15. Procedury uproszczone Część a: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy objęciu towarów procedurą uszlachetniania czynnego, należy podać szczegóły przy zastosowaniu następujących kodów: 1 - zgłoszenie celne uproszczone (art. 80 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego), 2 - złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą (art. 80 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego), 3 - wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę posiadającą pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej (art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego). Część b: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy zakończeniu procedury uszlachetniania czynnego, należy podać szczegóły przy zastosowaniu kodów jak w polu 15a. Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 16. Informacje dodatkowe Należy podać w tym polu wszystkie dodatkowe informacje, które mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji o wydaniu pozwolenia na korzystanie z procedury. Należy podać liczbę załączników do wniosku lub numer sprawy, przy której złożone zostały dokumenty wymagane do uzyskania pozwolenia. Jeżeli rozliczenie, o którym mowa w § 70 rozporządzenia, będzie dokonywane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych, należy podać stosowne informacje w tym zakresie. Jeżeli w pozwoleniu wnioskodawca zostanie zobowiązany przez organ celny do prowadzenia księgi uszlachetniania czynnego, w polu 16 pozwolenia organ celny umieści stosowną informację o tym fakcie. Ponadto w polu 16 pozwolenia organ celny określi szczegółowe informacje, które powinna zawierać ta księga, zapewniające właściwy dozór i kontrolę procedury. Określenie to powinno stanowić załącznik do pozwolenia. 17. Data. Podpis wnioskodawcy. Wniosek powinien być podpisany przez wnioskodawcę. W wypadku składania wniosku przez przedstawiciela podpis składa w imieniu wnioskodawcy jego przedstawiciel. Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Załącznik nr 15 WYKAZ PRODUKTÓW KOMPENSACYJNYCH ORAZ WYKAZ PROCESÓW USZLACHETNIANIA DO OBLICZANIA NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH WŁAŚCIWYCH DLA TYCH PRODUKTÓW Lp.Kod PCN i nazwa produktów kompensacyjnychProcesy uszlachetniania, w wyniku których powstają produkty kompensacyjne 123 1ex dział 2Podroby jadalneKażda obróbka lub przetworzenie 2ex 0201, ex 0202, ex 0203, ex 0204, ex 0205Pozostałości powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Porcjowanie mięsa ze zwierząt z działu 1 30209 00 11 0 lub 0209 00 19 0Podskórny tłuszcz ze świńUbój świń; obróbka lub przetwarzanie mięsa 40209 00 30 0Tłuszcz ze świń, inny niż objęty pod pozycją 0209 00 11 0 lub 0209 00 19 0Ubój świń; obróbka lub przetwarzanie mięsa 5ex 0304Pozostałości powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Cięcie mrożonych bloków filetów 6ex 0305Pozostałości powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Wędzenie i cięcie ryb w plastry 7ex 0404SerwatkaPrzetwarzanie świeżego mleka 8ex 0404Serwatka w proszku, niezawierająca dodatku cukruWytwarzanie laktozy z zagęszczonej serwatki 9ex 0407 00Jaja niezapłodnioneInkubacja i wylęg piskląt jednodniowych 100502Szczecina i sierść świń lub dzików; sierść borsuka i inna sierść do wyrobu szczotek i pędzli; odpadki takiej szczeciny lub sierściKażda obróbka lub przetworzenie 110503 00 00 0Włosie końskie i odpadki z niego, nawet pakowane w warstwy na nośniku lub bez nośnikaKażda obróbka lub przetworzenie 120504 00 00 0Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe lub w kawałkachUbój i cięcie zwierząt z działu 1 13ex 0505 90 00 0Proszek i odpady z piór lub części piórKażda obróbka lub przetworzenie 140506Kości i rdzenie rogów, nieobrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nieprzycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych wyrobówKażda obróbka lub przetworzenie 15ex 0507Rogi, rogi jelenie, kopyta, paznokcie, szpony, pazury i dzioby, nieobrobione lub wstępnie przygotowane, ale nieprzycięte dla nadania kształtu; proszek i odpadki tych produktów; fiszbiny i tym podobne, nieobrobione lub wstępnie przygotowane, ale nieprzycięte dla nadania kształtu oraz włosie i odpadki tych wyrobówKażda obróbka lub przetworzenie 16ex 0508 00 00 0Proszek i odpadki skorupKażda obróbka lub przetworzenie 17ex 0508 00 00 0Skorupy krewetekObieranie krewetek ze skorupy 18ex 0510 00 00 0Wyroby zwierzęce używane do przygotowania wyrobów farmaceutycznych, świeże, chłodzone, mrożone albo inaczej tymczasowo zakonserwowaneUbój i cięcie zwierząt z działu 1 190511 91 10 0Odpadki rybneKażda obróbka lub przetworzenie 20ex 0511 99 90 9Głowizna nienadająca się do spożyciaUbój i cięcie zwierząt z działu 1 21ex 0511 99 90 9KrewUbój zwierząt z działu 1 22ex 0511 99Odpady powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Ubój zwierząt z działu 1 oraz wszelkiego rodzaju przerób lub przetwarzanie mięsa 23ex 0511 99 90 9Skorupy jajOddzielanie jaj od skorupek 24ex 0511 99 10 0Ścinki i podobne odpady surowych skór lub skórekZdejmowanie skóry z mięsa ze świń 25ex 0712Pozostałości powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Cięcie, cięcie na plasterki, łamanie, proszkowanie oraz mieszanie towarów z pozycji 0712 26ex 0713Pozostałości powstałe w wyniku operacji wymienionych w kolumnie 3Cięcie, cięcie na plasterki, łamanie i proszkowanie towarów z pozycji 0713 27ex 0901Kawa łamanaPrzetworzenie lub obróbka surowej kawy 280901 90 10 0Łupinki i łuski kawyPalenie surowej kawy 29ex 0902 20 00 0 lub ex 0902 40 00 0Proszek herbacianyPrzetworzenie lub obróbka surowej herbaty; pakowanie w torebki 30ex 0904 20 30 0 ex 0904 20 90 0Odpady pieprzu z rodzaju Pimenta i rodzaju CapsicumCzyszczenie, rozgniatanie, mielenie i przesiewanie suszonych owoców z rodzaju Pimenta i rodzaju Capsicum 311006 40 00 0Ryż łamanyObróbka lub przetworzenie ryżu 32ex 1104Ziarna nieobrobione inaczej niż przez śrutowanieObróbka lub przetworzenie zbóż 331104 30Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mieloneObróbka lub przetworzenie zbóż 341109 00 00 0Gluten pszenny, nawet suszonyObróbka lub przetworzenie pszenicy 35ex 1209Odpady nasion buraków (nasiona łamane, bezpłodne, nasiona o niewielkiejCzyszczenie, przesiewanie, polerowanie lub przemywanie buraków cukrowych zdolności rozrodczej lub nasiona nienadające się do siewu mechanicznego) 36ex 1213 00 00 0Słoma i plewy zbóż, niepreparowane, nawet siekane, ale inaczej nieprzygotowaneObróbka lub przetworzenie zbóż 371501 00 11 0 1501 00 19 0Smalec i inne tłuszcze ze świńUbój świń; obróbka lub przetworzenie mięsa 381502 00Tłuszcze z bydła, owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503Ubój bydła, owiec lub kóz, obróbka lub przetworzenie mięsa 39ex 1504Oleje z rybPrzetworzenie ryb w filety 40ex 1506 00 00 0Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęceUsuwanie tłuszczu z mięsa, kości lub odpadów 41ex 1515 21 90 0Olej z zarodków kukurydzyPrzetworzenie kukurydzy 42ex 1520 00 00 0Gliceryna surowaRozkład lub rafinacja tłuszczów i olejów z działu 15 43ex 1522 00Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych lub wosków zwierzęcych lub roślinnychKażda obróbka lub przetworzenie 44ex 1522 00 39 0StearynaRafinacja tłuszczów i olejów z działu 15 45ex 1522 00 91 0 ex 1522 00 99 0Wosk zawierający osady i szlamy olejowe, męty olejowe oraz olej zawierający ziemię fulerskąRafinacja, odkwaszanie, wybielanie tłustych olejów roślinnych 46ex 1702 30 99 0Pozostałości z krystalizacji cukru skrobiowegoPrzetworzenie kukurydzy w glukozę 471703 10 00 0Melasy trzcinowePrzetwarzanie cukrów 481802 00 00 0Łuski, łupiny, osłonki i pozostałe odpady z kakaoKażda obróbka lub przetworzenie 49ex 2102DrożdżeProdukcja piwa 50ex 2208Przedgon i pogon z destylacji (alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.) i wino destylowane (przedgon i pogon z destylacji, niestężone)Destylacja surowego alkoholu etylowego lub wina 51ex dział 23Pozostałości i odpady przemysłu spożywczegoKażda obróbka lub przetworzenie 522401 30 00 0Odpady tytoniuWyrób papierosów, cygaretek i cygar lub tytoniu do palenia; mieszanie tytoniu 532525 30 00 0Odpadki mikiKażda obróbka i przetworzenie 542619 00Żużel (inny niż granulowany), zgorzeliny i pozostałe odpady z produkcji żeliwa lub staliKażda obróbka i przetworzenie 552620Popiół i pozostałości (inne niż objęte kodem 2619 00), zawierające metale lub ich związkiKażda obróbka i przetworzenie 562621 90 00 0Pozostały żużel i popiół, włączając popiół z wodorostów morskich (brunatnic)Każda obróbka i przetworzenie 57ex 2705 00 00 0GazKoksowanie węgla 58ex 2706 00 00 0Smoła destylowana z węgla oraz pozostałe smoły mineralne, nawet odwodnione lub częściowo destylowaneKoksowanie węgla 59ex 2707Przedgon i pozostałości destylacjiDestylacja fenoli 60ex 2711 21 00 0 ex 2711 29 00 0Gaz z procesu odwodorowania i pozostałe węglowodory gazoweWytwarzanie polistyrenu z benzenu etylowego 612712 10 10 0Wazelina surowaRafinacja surowej parafiny 62ex 2712 90Pozostałe woski mineralne, nawet barwioneKażda obróbka i przetworzenie 63ex 2713Koks naftowy, bitumy naftowe oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznychKażda obróbka i przetworzenie 642806 10 00 0Chlorowodór (kwas chlorowodorowy)Wytwarzanie różnych produktów chemicznych z fluorytu, fluorowodoru, 2,6-dwuizopropyloaniliny i czterochlorku krzemu lub acetanilidu dwuizopropyloaniny 652807 00 10 0Kwas siarkowyWytwarzanie sulfonamidów 662811 21 00 0Ditlenek węgla1. Produkcja piwa 2. Produkcja alkoholu etylowego i napojów alkoholowych 67ex 2811 19Kwas fluorokrzemowyPrzetwarzanie fluorytu we fluorek wodoru 68ex 2812 10 99 0Tetrachlorek krzemuWytwarzanie silanów (krzemowodorów), silikonów i ich pochodnych z krzemu 692825 90 11 0 i ex 2825 90 19 0Wodorotlenek wapniaPrzetwarzanie węglika wapniowego w acetylen i cyjanamid wapniowy 69aex 2827 51 00 0Roztwór bromku potasu1,3-bromochloropropan z kodu 2903 49 80 0 702833 29 50 0Siarczan żelazaWytwarzanie walcowanych na zimno blach żelaznych lub stalowych, ze zwojów 71ex 2833 29 90 0Siarczan wapniaPrzetworzenie fluorytu we fluorowodór 72ex 2846 90 00 0Tlenek gadolinuOdzyskiwanie galu i tlenku galu ze złomu (przetwarzanie odpadów związków tlenku gadolinu /galu/ Gd3Ga5O12) 732902 30 00 0ToluenWytwarzanie polistyrenu z benzenu etylowego 74ex 2902 90 80 0Alfa-metylostyrenWytwarzanie acetonu lub fenolu z kumenu 752903Fluorowcowane pochodne węglowodorówWytwarzanie produktów na bazie fluorowodoru 762904Sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne węglowodorów, nawet fluorowcowaneWytwarzanie produktów na bazie fluorowodoru 772905 11 00 0Metanol (alkohol metylowy)Wytwarzanie alkoholi tłuszczowych 782909Etery, eteroalkohole, eterofenole, eteroalkoholofenole, nadtlenki alkoholowe, nadtlenki eterowe, nadtlenki ketonowe (nawet niezdefiniowane chemicznie) oraz ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodneWytwarzanie produktów na bazie hydrochinonu 792915 21 00 0Kwas octowyWytwarzanie witamin z bezwodnika octowego 80ex 3503 00Odpady żelatynyPrzetwarzanie żelatyny farmaceutycznej w kapsułki 81ex 3801 10 00 0Pył z grafitu sztucznegoWytwarzanie elektrod grafitowych do elektrycznych pieców do wytapiania 82ex 3805 90 00 0Surowy dipentenWytwarzanie wodorotlenków pinenu, (1R,2R,4R) octanu bornylu (octan izobornylu), kamfory lub kamfenu z alfa-pinenu 83ex 3806 90 00 0Spirytus kalafoniowy i olejki kalafonioweWytwarzanie mydeł żywicznych sodowych i kalafonii potasowej 84ex 3815Katalizatory nienadające się do użytkuProdukcja katalizatorów z krzemianu glinowego 85ex 3823 12 ex 3823 13 ex 3823 19Przemysłowe kwasy tłuszczowe, kwaśne oleje z rafinacji1. Rafinacja tłuszczów i olejów z działu 15 2. Destylacja frakcyjna kwasów tłuszczowych 863823 11 00 0Kwas stearynowyWytwarzanie kwasu erukowego 87ex 3824 90 64 0Zanieczyszczona penicylina (pozostałości z przesiewania)Wytwarzanie lekarstw 88ex 3824 90 99 0Oleje fuzloweProdukcja alkoholu etylowego i napojów alkoholowych 89ex 3824 90 99 0Oleje kamforoweWytwarzanie kamfory z alfa-pinenu 90ex 3824 90 99 0Pozostałości dekofeinizacji (mieszanina wosku kawy, surowej kofeiny i wody); surowa kofeinaDekofeinizacja kawy 91ex 3824 90 99 0Pozostałości gipsu kalcynowanegoWytwarzanie fluorowodoru, fluorków i kriolitu z fluorytu 92ex 3824 90 99 0Melasa pozbawiona cukruWytwarzanie kwasu cytrynowego z białego cukru 93ex 3824 90 99 0Pozostałości po przetworzeniu sorbozyWytwarzanie kwasu askorbinowego z glukozy 94ex 3824 90 99 0Roztwory siarczanu soduWytwarzanie kwasu dwuhydroksystearynowego z surowego oleju rycynowego 95ex 3824 90 99Pozostałości z produkcji kumenuWytwarzanie acetonu, fenolu i alfa-metylostyrenu 96ex 3824 90 99 0PozostałościWytwarzanie 1,4-butanodiolu i tetrahydrofuranu z metanolu i wytwarzanie pentano-1,5-diolu oraz sześcio-1,6-diolu z mieszaniny dioli 97ex 3824Odpady, zmieszane z kofeiną, woskiem kawy, wodą i zanieczyszczeniamiDekofeinizacja i specyficzna obróbka mająca na celu złagodzenie stymulujących właściwości surowej kawy 98ex 3824 90 99 0Glukonmycel i ług macierzystyWytwarzanie kwasu glukonowego, jego soli i estrów, z syropu z glukozy 99ex 3915Odpady i ścinki z tworzyw sztucznychKażda obróbka i przetworzenie 100ex 4004 00 00 0Odpady i skrawki gumy nieutwardzonej; resztki z gumy nieutwardzonej nadające się jedynie do odzyskania gumyKażda obróbka i przetworzenie 101ex 4017 00 10 0Złom, odpady i proszek z gumy utwardzonejKażda obróbka i przetworzenie 102ex 4101, ex 4102 i ex 4103Surowe skóry i skórki (świeże, solone, suszone, piklowane lub wapnione), nawet dwojone włączając skóry owcze z wełnąZdejmowanie skóry ze zwierząt z działu 1 103ex 4104Ścinki skór bydlęcych (nadające się jeszcze do produkcji wyrobów ze skóry)Każda obróbka i przetworzenie 104ex 4115Skrawki i pozostałe odpady skóry wyprawionej lub skóry wtórnej, nienadające się do produkcji artykułów skórzanych; pył, proszek i mąka skórzanaKażda obróbka i przetworzenie 105ex 4302 20 00 0Kawałki i ścinki skór futerkowych, garbowane lub wykończone, niepołączoneWytwarzanie futer 106ex dział 44Odpady i ścinki drewniane, włączając trociny drewnianeKażda obróbka i przetworzenie 107ex 4501Odpady korkaKażda obróbka i przetworzenie 108ex 4707Makulatura z papieru i tektury; odpady z papieru i tektury nadające się wyłącznie do produkcji papieruKażda obróbka i przetworzenie 109ex sekcja XIMateriały i wyroby włókiennicze, wykończone z oczywistymi wadami (tzw. "towary drugiego gatunku")Obróbka i przetworzenie materiałów włókienniczych wszelkiego rodzaju 1105003Odpady jedwabiu (włącznie z kokonami nienadającymi się do motania, odpadami przędzy lub szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 111ex 5103Odpady z wełny lub cienkiej albo grubej sierści zwierzęcej, z wyłączeniem odpadów przędzy i szarpanki rozwłóknionejKażda obróbka i przetworzenie 1125104 00 00 0Szarpanka rozwłókniona z wełny lub z cienkiej albo z grubej sierści zwierzęcejKażda obróbka lub przetworzenie 1135202Odpady bawełniane (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 114ex 5301Pakuły lniane i odpady lnu (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 115ex 5302Odpady i pakuły konopi siewnych (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 116ex 5303Pakuły i odpady z juty i pozostałych włókien łykowych (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 117ex 5304Odpady sizalu i pozostałych włókien z rodzaju Agave (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 118ex 5305Pakuły i odpady konopi manilskich (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 119ex 5305Pakuły i wyczeski z ramii (łącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną)Każda obróbka i przetworzenie 120ex 5503 i ex 5504Włókna akrylowe i wiskozowe (niskiej jakości z widocznymi wadami)Wytwarzanie włókien przędnych akrylowych lub wiskozowych 121ex 5505Odpady (włącznie z wyczeskami, odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną) włókien syntetycznychKażda obróbka i przetworzenie 1226310Szmaty zużyte lub nowe, odpady szpagatu, powrozów, lin i linek oraz zużyte wyroby ze szpagatu, powrozów lin lub linek, z materiałów włókienniczychKażda obróbka i przetworzenie 123ex 7001 00 10 0Złom szklany (stłuczki)Każda obróbka i przetworzenie 124ex 7019Odpady z ciągłego włókna przędzy szklanejTkanie 125ex 7019Tkaniny z włókna szklanego z widocznymi wadamiTkanie przędzy z włókna szklanego 1267105Pył i proszek z kamieni naturalnych lub syntetycznych, szlachetnych lub półszlachetnychKażda obróbka i przetworzenie 127ex 7112Odpady metali szlachetnych, inne odpady i złom metali szlachetnychKażda obróbka i przetworzenie 128ex 7202 21 i ex 7202 29Pozostałości z przesiewania żelazokrzemuWytwarzanie czterochlorku krzemu i dwutlenku krzemu 129ex 7204Odpady i złom żeliwa i staliKażda obróbka lub przetworzenie 130ex 7208 i ex 7211Ścinki stali niestopowej powstałe w wyniku cięcia szerokich taśm walcowanych na gorącoWytwarzanie walcowanych na gorąco taśm stali ze sztab laminowanych płyt stali niestopowej 131ex 7218, ex 7222, ex 7224 i ex 7228Odzyskiwalne ścinki ze sztabek stali stopowejWytwarzanie śrub, wkrętów lub nakrętek ze sztab ze stali stopowej 132ex 7219, ex 7220, ex 7225 i ex 7226Ścinki stali stopowej z cięcia szerokich taśm stali walcowanej na gorącoWytwarzanie walcowanych na gorąco taśm z bloków lub laminowanych płyt 133ex 7225 i ex 7226Ścinki stali stopowej pochodzące z cięcia blachy z tzw. stali elektrotechnicznejWytwarzanie transformatorów ze stali elektrotechnicznej 134ex 7226Ścinki stali stopowej pochodzące z cięcia obręczy i taśm ze stali elektrotechnicznejWytwarzanie transformatorów z obręczy i taśm ze stali elektrotechnicznej 135ex 7308Prowadnice metalowe ze spoinami (zgrzeinami)Wytwarzanie prowadnic metalowych z obręczy lub taśm 1367404 00Odpady miedzi i złomKażda obróbka i przetworzenie 1377503 00Odpady niklu i złomKażda obróbka i przetworzenie 1387602 00Odpady aluminium i złomKażda obróbka i przetworzenie 1397802 00 00 0Odpady ołowiu i złomKażda obróbka i przetworzenie 140ex 7804 11 00 0Przeznaczone do ponownego użytku odpady folii ołowianej pokrywanej obustronnieWytwarzanie folii ołowianej pokrywanej obustronnie, do użytku w fotografii, z arkuszy winylu i pokrywanego papieru 1417902 00 00 0Odpady cynku i złomKażda obróbka i przetworzenie 1428002 00 00 0Odpady cyny i złomKażda obróbka i przetworzenie 1438101 97 00 0Odpady i złom wolframuKażda obróbka i przetworzenie 1448102 97 00 0Odpady i złom molibdenuKażda obróbka i przetworzenie 1458103 30 00 0Odpady i złom tantaluKażda obróbka i przetworzenie 1468104 20 00 0Odpady i złom magnezu (wyłączając wióry o jednolitych rozmiarach)Każda obróbka i przetworzenie 147ex 8105, ex 8106 00, ex 8107, ex 8108, ex 8109, ex 8110, ex 8111 00 i ex 8112Odpady i złom metali nieszlachetnychKażda obróbka i przetworzenie 148ex dział 84,ex dział 85, ex 8708, ex dział 90Części zdemontowane i uszkodzone podczas procesu uszlachetniania lub które stały się bezużyteczne podczas uszlachetnianiaWytwarzanie maszyn i urządzeń mechanicznych, pojazdów, wyposażenia elektrycznego, przyrządów pomiarowych, kontrolnych oraz precyzyjnych, jak również ich modyfikacja lub dostosowanie do innych norm technicznych 149Działy ex 84, ex 85, ex 86, ex 88 i ex 90Części i części zamienne, maszyn, urządzeń, pojazdów szynowych, statków powietrznych i innych urządzeńNaprawa lub gruntowny przegląd (regulacja i czyszczenie metodami elektrycznymi lub mechanicznymi) oraz doprowadzenie do stanu pierwotnego (wymiana części roboczych) maszyn, urządzeń, pojazdów szynowych, statków powietrznych i innych urządzeń 1508708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych objętych pozycjami od 8701 do 8705Przystosowanie pojazdów samochodowych do celów specjalnych Załącznik nr 16 Ilustracja Załącznik nr 17 WYKAZ TOWARÓW ORAZ RODZAJE PROCESÓW PRZETWARZANIA, WOBEC KTÓRYCH STOSUJE SIĘ PROCEDURĘ PRZETWARZANIA POD KONTROLĄ CELNĄ Lp.Towary, które mogą być przetwarzane pod kontrolą celnąDopuszczone przetwarzania 1Wszelkiego rodzaju towaryPrzetwarzanie w próbki, wzory i materiały przeznaczone do reklamy lub akwizycji 2Wszelkiego rodzaju towaryProcesy mające na celu odzyskanie surowców wtórnych 3Wszelkiego rodzaju towaryOdzyskiwanie części lub komponentów 4Wszelkiego rodzaju towaryOddzielenie lub zniszczenie uszkodzonych części 5Wszelkiego rodzaju towary stanowiące półprodukty lub surowcePrzetwarzanie na podzespoły elektroniczne lub surowce 6Półprodukty do produkcji kabli gotowych z działów: 90, 74, 39 taryfy celnejPrzetwarzanie na produkty gotowe z pozycji 8544 taryfy celnej 7Surowce i półprodukty farmaceutyczne z działów: 28 i 29 taryfy celnejPrzetwarzanie na produkty z działu 30 taryfy celnej, tj. leki gotowe 8Surowce z pozycji 4002, 4003 taryfy celnejPrzetwarzanie na wyroby przemysłu gumowego 9Surowce i półprodukty włókiennicze z działu 55, z kodu PCN 5503 20 00 0 taryfy celnejPrzetwarzanie na nici do szycia z podpozycji 5508 10 taryfy celnej oraz na włókniny z włókien chemicznych z pozycji 5603 taryfy celnej 10Towary, o których mowa w § 95 ust. 1 pkt 2 rozporządzeniaJakakolwiek forma przetwarzania Załącznik nr 18 Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA WNIOSKU O WYDANIE POZWOLENIA NA KORZYSTANIE Z PROCEDURY PRZETWARZANIA POD KONTROLĄ CELNĄ 1. Wnioskodawca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres wnioskodawcy. Wnioskodawcą jest osobą, której ma zostać wydane pozwolenie (art. 139 Kodeksu celnego). 1A. NIP Należy wpisać numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy. 1B. Przedstawiciel Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres przedstawiciela wnioskodawcy. 1C. Dane dotyczące poprzednio udzielonych pozwoleń Należy podać datę wydania i numer pozwolenia oraz wskazać organ, który wydał pozwolenie. 2. Procedura celna Należy wpisać "przetwarzanie pod kontrolą celną". 3. Rodzaj wniosku Należy podać rodzaj wniosku w formie jednego z następujących kodów: 1 - pierwszy wniosek o udzielenie pozwolenia, 2 - wniosek o zmianę lub przedłużenie pozwolenia (wskazać także numer odpowiedniego pozwolenia). 4. Termin ważności pozwolenia Część a: należy wskazać wnioskowaną datę, kiedy pozwolenie powinno zacząć obowiązywać (dzień/miesiąc/rok). Jeżeli pozwolenie ma obowiązywać od dnia jego wydania, należy wpisać "data wydania". Część b: należy zaproponować konkretną datę, kiedy pozwolenie utraci ważność. 5. Miejsce prowadzenia lub przechowywania ksiąg handlowych i ich rodzaj Należy podać miejsce, gdzie są przechowywane lub prowadzone w imieniu wnioskodawcy księgi podatkowe, w szczególności księgi rachunkowe lub inne dokumenty zawierające dane dotyczące przebiegu procedury. Wskazać należy rodzaj księgowania poprzez podanie szczegółów dotyczących używanego systemu. 6. Towary przeznaczone do objęcia procedurą Należy podać kolejno dane dotyczące wszystkich rodzajów towarów przeznaczonych do objęcia procedurą w związku z planowanym procesem przetwarzania: - pole kod PCN - należy podać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu taryfy celnej; - pole ilość - należy wpisać szacunkową ilość towarów przeznaczonych do objęcia procedurą; - pole wartość - należy wpisać szacunkową wartość w PLN towarów przeznaczonych do objęcia procedurą. Jeżeli towary mają być przywożone partiami, wniosek powinien zawierać dane dotyczące ogólnej ilości towarów, które mają być przywiezione. Jeżeli dane nie mieszczą się w tabeli, można je dołączyć jako załącznik do wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce. 7. Produkty przetworzone Należy podać dane dotyczące przewidywanych produktów przetworzonych, które powstaną w wyniku procesu przetwarzania: - pole kod PCN - należy podać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu taryfy celnej; - pole współczynnik produktywności - w polu tym należy wskazać przewidywany współczynnik produktywności lub normę zużycia: współczynnik produktywności - szacunkowa, przewidywana ilość lub procent produktów przetworzonych, które można uzyskać w wyniku procesów zmieniających rodzaj lub stan towarów z przewidywanej ilości towarów przywożonych, określonej w pkt 6 wniosku; prostym sposobem określenia współczynnika jest metoda ilościowa; jeżeli ze względu na specyfikę procesu technologicznego w chwili składania wniosku nie można określić współczynnika produktywności, należy podać wstępnie oszacowany współczynnik produktywności albo określić, że współczynnik produktywności zawiera się w przedziale "od... do..."; jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku nie można określić, ze względu na sposób dokonywania procesów, danych dotyczących współczynnika produktywności, powinny one zostać określone w rozliczeniu, o którym mowa w § 108; normy zużycia - ilość towarów przywożonych zużyta w procesie przetwarzania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu przetworzonego, np. należy podać, iż na wytworzenie 1 kg cukierków zużywa się 40 dag cukru. Jeżeli ze względu na specyfikę procesu technologicznego w chwili składania wniosku nie można określić normy zużycia, należy podać wstępnie oszacowaną normę zużycia albo określić, że norma zużycia zawiera się w przedziale "od... do..."; jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy w chwili składania wniosku nie można określić, ze względu na sposób dokonywania procesów, danych dotyczących norm zużycia, powinny one zostać określone w rozliczeniu, o którym mowa w § 108. Jeżeli dane nie mieszczą się w tabeli, można je dołączyć jako załącznik do wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce. 8. Szczegóły planowanych działań Należy opisać szczegóły dotyczące planowanej działalności związanej z procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, np. rodzaj procesu przetwarzania, miejsce (adres), gdzie będzie dokonywany proces przetwarzania. W wypadku gdy proces przetwarzania będzie odbywał się w kilku miejscach, np. w zakładach kilku producentów, należy wymienić wszystkie te miejsca oraz wskazać zakres czynności, które będą w nich dokonywane. Jeżeli zamierzone jest przekazanie praw i obowiązków wynikających z procedury (art. 96 Kodeksu celnego), o ile jest to możliwe, należy wskazać szczegóły dotyczące osoby przejmującej prawa i obowiązki. 9. Warunki ekonomiczne Pola tego nie wypełnia się. 10. Urzędy celne Należy zaproponować urząd lub urzędy objęcia i zakończenia oraz urząd kontrolny. 11. Identyfikacja Należy podać, przy użyciu przynajmniej jednego z następujących kodów, środki pozwalające stwierdzić, że towary przywożone weszły w skład produktów przetworzonych: "1" - numer seryjny lub numer producenta (wytwórcy), "2" - nałożenie plomb, pieczęci, odcisków lub innych znaków wyróżniających, "4" - pobranie próbek, ilustracje lub opisy techniczne, "5" - przeprowadzenie analiz, "7" - inne sposoby identyfikacji (szczegółowo wyjaśnić w polu 14 Informacje dodatkowe). 12. Termin zakończenia W polu a) należy zaproponować termin, w którym produkty przetworzone mają zostać dopuszczone do obrotu lub otrzymać inne przeznaczenie celne. Termin ten biegnie od dnia, w którym towary niekrajowe zostały objęte procedurą przetwarzania pod kontrolą celną. Termin należy określić np. w dniach, tygodniach, miesiącach. Pole b) należy wypełnić - wraz z polem a) - w wypadku, gdy wnioskodawca chce skorzystać z zestawienia miesięcznego lub kwartalnego (art. 141 Kodeksu celnego). Przy wyznaczaniu terminów należy mieć na względzie czas niezbędny do realizacji celu przywozu towaru w ramach wnioskowanej procedury, ponieważ elementy te weźmie pod uwagę organ celny przy wyznaczaniu terminów w pozwoleniu. 13. Procedury uproszczone Część a: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy objęciu towarów procedurą przetwarzania pod kontrolą celną, należy podać szczegóły przy zastosowaniu następujących kodów: 1 - zgłoszenie celne uproszczone (art. 80 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego), 2 - złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą (art. 80 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego), 3 - wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę posiadającą pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej (art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego). Część b: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy zakończeniu procedury przetwarzania pod kontrolą celną, należy podać szczegóły przy zastosowaniu kodów jak w polu 13a. Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 14. Informacje dodatkowe Należy podać w tym polu wszystkie dodatkowe informacje, które mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji o wydaniu pozwolenia na korzystanie z procedury. Należy podać liczbę załączników do wniosku lub numer sprawy, przy której złożone zostały dokumenty wymagane do uzyskania pozwolenia. Jeżeli rozliczenie, o którym mowa w § 108 rozporządzenia, będzie dokonywane z zastosowaniem techniki elektronicznego przetwarzania danych, należy podać stosowne informacje w tym zakresie. Jeżeli w pozwoleniu wnioskodawca zostanie zobowiązany przez organ celny do prowadzenia księgi przetwarzania pod kontrolą celną, w polu 14 pozwolenia organ celny umieści stosowną informację o tym fakcie. Ponadto w polu 14 pozwolenia organ celny określi szczegółowe informacje, które powinna zawierać ta księga, zapewniające właściwy dozór i kontrolę procedury. Określenie to powinno stanowić załącznik do pozwolenia. 15. Data. Podpis wnioskodawcy. Wniosek powinien być podpisany przez wnioskodawcę. W wypadku składania wniosku przez przedstawiciela podpis składa w imieniu wnioskodawcy jego przedstawiciel. Załącznik nr 19 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Załącznik nr 22 AKCESORIA I WYPOSAŻENIE KONTENERA Akcesoria i wyposażenie kontenera obejmują w szczególności następujące urządzenia, nawet jeżeli są zdejmowane: a) urządzenia służące do kontroli, zmiany lub utrzymania temperatury wewnątrz kontenera, b) drobne przyrządy, takie jak wskaźniki temperatury lub wstrząsów, przeznaczone do wykazywania lub rejestrowania zmian warunków otoczenia i wstrząsów, c) wewnętrzne ścianki działowe, palety, półki, podpórki, wieszaki, płyty, pokrowce i podobne urządzenia służące do rozlokowania towarów w kontenerze. Załącznik nr 23 WYPOSAŻENIE DLA PRASY, RADIOFONII l TELEWIZJI 1) Wyposażenie dla prasy: a) komputery osobiste, b) telekopiarki, c) maszyny do pisania, d) kamery wszystkich rodzajów, e) aparaty służące do transmisji, nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w szczególności magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie, zestawy głośnikowe, f) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, g) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów, mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo, h) wyposażenie oświetleniowe, w szczególności reflektory, transformatory, statywy, i) akcesoria, w szczególności kasety, fotometry, obiektywy, statywy, akumulatory, pasy transmisyjne, urządzenia do ładowania akumulatorów, monitory. 2) Wyposażenie dla radiofonii: a) wyposażenie telekomunikacyjne, w szczególności nadajniki-odbiorniki lub nadajniki radiowe, końcówki przyłączane do sieci lub kabla, połączenia satelitarne, b) wyposażenie służące do emisji sygnałów częstotliwości słyszalnej, w szczególności aparatura do nagrywania dźwięku, nagrywania i odtwarzania, c) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów, mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo, d) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, mikrofony, stoły mikserskie, taśmy magnetofonowe dla dźwięku, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia do ładowania akumulatorów, urządzenia grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne, e) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane. 3) Wyposażenie dla telewizji: a) kamery telewizyjne, b) aparatura dla telekina, c) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, d) aparaty służące do transmisji i retransmisji, e) urządzenia dla łączności, f) urządzenia służące do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w szczególności magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie, zestawy głośnikowe, g) wyposażenie oświetleniowe, w szczególności reflektory, transformatory, statywy, h) wyposażenie do montażu, i) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, obiektywy, światłomierze, statywy, urządzenia do ładowania akumulatorów, kasety, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne, j) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, w szczególności czołówki filmów, sygnały wywoławcze stacji, wstawki muzyczne, k) kopie zdjęć filmowych dziennej produkcji, l) instrumenty muzyczne, kostiumy, dekoracje i inne rekwizyty teatralne, estradowe. 4) Pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych celów. Załącznik nr 24 WYPOSAŻENIE KINEMATOGRAFICZNE 1) kamery wszystkich rodzajów, 2) instrumenty i aparaty służące do pomiarów i kontroli technicznej, w szczególności oscylografy, systemy kontroli magnetofonów i magnetowidów, mierniki uniwersalne, skrzynki i torby na narzędzia, generatory sygnałów wideo, 3) najazdy i żurawie kamerowe, 4) sprzęt oświetleniowy, w szczególności reflektory, transformatory, statywy, 5) sprzęt do montażu, 6) aparaty służące do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, w szczególności magnetofony, magnetowidy, odtwarzacze wideo, mikrofony, stoły mikserskie, zestawy głośnikowe, 7) nośniki dźwięku lub obrazu, czyste lub zapisane, w szczególności czołówki filmów, sygnały wywoławcze stacji, wstawki muzyczne, 8) kopie zdjęć filmowych dziennej produkcji, 9) akcesoria, w szczególności zegary, chronometry, busole, mikrofony, stoły mikserskie, taśmy magnetyczne, zespoły prądnicze, transformatory, baterie i akumulatory, urządzenia do ładowania akumulatorów, urządzenia grzewcze, klimatyzacyjne i wentylacyjne, 10) instrumenty muzyczne, kostiumy, dekoracje i inne rekwizyty teatralne, estradowe, 11) pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych celów. Załącznik nr 25 WYPOSAŻENIE ZAWODOWE 1) Wyposażenie do montażu, prób uruchomienia, kontroli, sprawdzenia, konserwacji lub naprawy maszyn, instalacji środków transportu: a) narzędzia, b) sprzęt i aparaty służące do pomiarów, sprawdzenia lub kontroli temperatury, ciśnienia, odległości, wysokości, powierzchni, szybkości itp., łącznie z aparatami elektrycznymi, w szczególności woltomierze, amperomierze, kable pomiarowe, komparatory, transformatory, rejestratory itp. oraz wzorce pomiarowe, c) aparaty i sprzęt do fotografowania maszyn i instalacji podczas lub po ich zmontowaniu, d) aparaty do kontroli technicznej statków. 2) Wyposażenie potrzebne handlowcom, specjalistom z zakresu naukowej lub technicznej organizacji pracy, z zakresu wytwórczości, księgowości oraz osobom wykonującym podobne zawody: a) komputery osobiste, b) maszyny do pisania, c) aparaty do transmisji, nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazu, d) przyrządy i aparaty służące do liczenia. 3) Wyposażenie potrzebne specjalistom mającym za zadanie wykonanie pomiarów topograficznych lub prac związanych z badaniem gruntu pod względem geofizycznym: a) przyrządy i aparaty miernicze, b) sprzęt wiertniczy, c) aparaty służące do transmisji i łączności. 4) Wyposażenie niezbędne specjalistom mającym za zadanie zwalczanie zanieczyszczenia środowiska. 5) Przyrządy i aparaty potrzebne lekarzom, weterynarzom, położnym oraz osobom wykonującym podobne zawody. 6) Wyposażenie potrzebne specjalistom z dziedziny archeologii, paleontologii, geografii, zoologii. 7) Wyposażenie potrzebne artystom, zespołom teatralnym i orkiestrom, w szczególności wszelkie przedmioty używane do przedstawień, instrumenty muzyczne, dekoracje i kostiumy. 8) Wyposażenie potrzebne prelegentom w celu ilustrowania swoich prelekcji. 9) Wyposażenie niezbędne podczas podróży odbywanej w celu robienia fotografii, w szczególności aparaty fotograficzne wszystkich rodzajów, kasety, światłomierze, obiektywy, statywy, akumulatory, pasy transmisyjne, urządzenia do ładowania akumulatorów, monitory, sprzęt oświetleniowy, kolekcje mody i wyposażenie dla modeli. 10) Pojazdy przeznaczone lub specjalnie przystosowane do wyżej wymienionych celów, w szczególności wozy kontroli technicznej, samochody warsztaty, samochody laboratoria. Załącznik nr 26 TOWARY PRZEZNACZONE NA TARGI, WYSTAWY LUB PODOBNE IMPREZY 1. Towary przeznaczone do wystawiania lub zademonstrowania na imprezie. 2. Towary przeznaczone do wykorzystania na imprezie w związku z wystawieniem przywożonych towarów, a w szczególności: a) towary potrzebne do celów zademonstrowania przywożonego urządzenia lub aparatury, która ma być wystawiona, b) materiały do budowy i dekoracji tymczasowych stoisk wystawców zagranicznych, łącznie z wyposażeniem elektrycznym, c) materiały reklamowe i pokazowe, które są wyraźnie materiałami reklamowymi dla wystawionych towarów przywożonych, na przykład: nagrania dźwięku i obrazu, filmy i przezrocza, jak również aparatura do wykorzystania wraz z nimi. 3. Wyroby uzyskane podczas imprezy ubocznie z towarów przywiezionych czasowo, będące wynikiem zademonstrowania wystawianego urządzenia lub aparatury. Załącznik nr 27 MATERIAŁY REKLAMUJĄCE TURYSTYKĘ 1. Przedmioty przeznaczone do wystawiania w biurach państwowych agencji turystycznych lub w innych lokalach, w szczególności obrazy i rysunki, fotografie i oprawione powiększenia fotograficzne, książki na temat sztuki, malowidła, ryciny lub litografie, rzeźby, gobeliny i inne podobne dzieła sztuki. 2. Wyposażenie wystaw, w szczególności witryny, stojaki i podobne przedmioty, włącznie z wyposażeniem elektrycznym lub mechanicznym niezbędnym do ich funkcjonowania. 3. Filmy dokumentalne, płyty, nagrane taśmy magnetyczne i inne rejestracje dźwięku, przeznaczone do prezentacji na bezpłatnych seansach, z wyjątkiem tych, które dotyczą reklamy handlowej, i tych, które znajdują się w bieżącej sprzedaży na polskim obszarze celnym. 4. Sztandary, w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem. 5. Dioramy, makiety, przezrocza, płyty, negatywy fotograficzne. 6. Egzemplarze wzorcowe wyrobów rzemiosła ludowego w ilości uzasadnionej ich przeznaczeniem, stroje ludowe i inne podobne przedmioty o charakterze folklorystycznym. Załącznik nr 28 TOWARY PRZYWOŻONE W ZWIĄZKU Z OPERACJĄ HANDLOWĄ 1. Towary przywożone w celu poddania ich testowaniu, sprawdzaniu, przeprowadzaniu eksperymentów lub zademonstrowaniu, a także w celu poddania ich próbom i badaniom koniecznym w procedurach certyfikacyjnych, jeżeli działania te nie stanowią działalności zarobkowej. 2. Towary przeznaczone do użycia w trakcie testowania, sprawdzania, przeprowadzania eksperymentów lub demonstrowania, jeżeli działania te nie stanowią działalności zarobkowej. 3. Próbki, czyli wyroby przedstawiające określoną kategorię produkowanych już towarów lub będące przykładami towarów, których produkcja jest rozważana, ale z wyłączeniem identycznych towarów przywożonych przez tę samą osobę lub wysyłanych do pojedynczego odbiorcy w takiej ilości, że jako całość nie stanowią one już próbek zgodnie z normalną praktyką handlową. Przywóz próbek może nastąpić wyłącznie w celu prezentacji mającej na celu zebranie zamówień na identyczne towary, które miałyby być później przedmiotem przywozu. Załącznik nr 29 TOWARY PRZYWOŻONE W ZWIĄZKU Z OPERACJĄ PRODUKCYJNĄ 1. Matryce, klisze drukarskie, ryciny, formy, rysunki, plany, modele i inne podobne przedmioty, jeżeli przynajmniej 75 % produkcji powstałej w wyniku ich użycia zostaje wywiezione poza polski obszar celny. 2. Przyrządy do pomiarów, kontroli i sprawdzania oraz inne podobne przedmioty, jeżeli przynajmniej 75 % produkcji powstałej w wyniku ich użycia zostaje wywiezione poza polski obszar celny. 3. Specjalne narzędzia i przyrządy dostarczone bezpłatnie i przeznaczone do wykorzystania w produkcji towarów, jeżeli całość produkcji powstałej w wyniku ich użycia zostaje wywieziona poza polski obszar celny. Załącznik nr 30 RZECZY OSOBISTEGO UŻYTKU PODRÓŻNYCH ORAZ TOWARY PRZYWOŻONE W CELACH SPORTOWYCH 1. Rzeczy osobistego użytku podróżnych: 1) ubrania, 2) artykuły toaletowe, 3) biżuteria osobista, 4) aparaty fotograficzne i kamery filmowe wraz z filmami i wyposażeniem do nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem, 5) przenośne rzutniki do przezroczy lub filmów wraz z przezroczami i filmami do nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem, 6) kamery wideo i przenośne urządzenia do rejestracji wideo wraz z taśmami do nich, w ilościach uzasadnionych ich przeznaczeniem, 7) przenośne instrumenty muzyczne, 8) przenośne gramofony wraz z płytami, 9) przenośne urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku, włącznie z dyktafonami, wraz z taśmami, 10) przenośne radioodbiorniki, 11) przenośne odbiorniki telewizyjne, 12) przenośne maszyny do pisania, 13) przenośne maszyny do liczenia, 14) przenośne komputery osobiste, 15) lornetki, 16) samochody dziecięce, 17) wózki inwalidzkie, 18) sprzęt i wyposażenie sportowe, takie jak namioty i inny sprzęt kempingowy, sprzęt wędkarski, sprzęt alpinistyczny, sprzęt do nurkowania, broń łowiecka wraz z nabojami, rowery niewyposażone w silnik, kanadyjki i kajaki o długości nieprzekraczającej 5,5 m, narty, rakiety tenisowe, deski do surfingu, deski żaglowe, sprzęt do golfa, lotnie, paralotnie, 19) przenośne aparaty do dializy i podobny sprzęt medyczny oraz wyposażenie do tej aparatury, 20) inne artykuły przeznaczone do osobistego użytku. 2. Towary przywożone w celach sportowych: 1) sprzęt lekkoatletyczny, w szczególności: a) płotki, b) oszczepy, dyski, tyczki, kule, młoty, 2) sprzęt do gier w piłkę, w szczególności: a) wszelkiego rodzaju piłki, b) rakiety, pałki, kije i inne podobne przedmioty, c) wszelkiego rodzaju siatki, d) szkielety bramek, 3) sprzęt do sportów zimowych, w szczególności: a) narty i kijki, b) łyżwy, c) sanki i bobsleje, d) sprzęt do curlingu, 4) ubrania, buty, rękawice sportowe i nakrycia głowy, przeznaczone do uprawiania sportu, 5) sprzęt do sportów wodnych, w szczególności: a) kanadyjki i kajaki, b) łodzie żaglowe, wiosłowe, żagle i wiosła, c) deski surfingowe i żagle, 6) pojazdy, w szczególności: a) samochody, b) motorowery, c) łodzie motorowe, 7) sprzęt przeznaczony na wszelkiego rodzaju imprezy, w szczególności: a) strzelecka broń sportowa i amunicja, b) rowery niewyposażone w silniki, c) łuki i strzały, d) sprzęt szermierczy, e) sprzęt gimnastyczny, f) busole i kompasy, g) maty i plansze do sportów walki, h) sprzęt do podnoszenia ciężarów, i) sprzęt jeździecki, sulki, j) paralotnie, lotnie, deski żaglowe, k) sprzęt do wspinaczki, l) kasety z nagraną muzyką mającą służyć jako podkład w czasie pokazów, 8) wyposażenie dodatkowe, w szczególności: a) urządzenia do pomiarów i podawania wyników, b) urządzenia do wykonywania analizy krwi i moczu. Załącznik nr 31 CELE, DO KTÓRYCH REALIZACJI MOGĄ BYĆ PRZYWOŻONE SPRZĘT I ŻYWE ZWIERZĘTA WSZELKICH GATUNKÓW Sprzęt i żywe zwierzęta wszelkich gatunków mogą być przywożone w celu: 1) ujeżdżenia, 2) treningu, 3) reprodukcji, 4) podkuwania lub ważenia, 5) leczenia weterynaryjnego, 6) przeprowadzania prób, 7) udziału w imprezach o charakterze publicznym, wystawach, konkursach, zawodach lub pokazach, 8) udziału w spektaklach, 9) wyjazdów o charakterze turystycznym, włącznie ze zwierzętami domowymi towarzyszącymi podróżnym, 10) wykonywania określonych zadań, w szczególności przez psy lub konie policyjne, psy do poszukiwań, psy przewodniki, 11) akcji ratunkowych, 12) wypasu, 13) wykonywania pracy lub transportu, 14) wykorzystania do celów medycznych. Załącznik nr 32 WYPOSAŻENIE NAUKOWE I MATERIAŁY PEDAGOGICZNE 1. Urządzenia do rejestracji lub odtwarzania dźwięku lub obrazu: a) rzutniki do przezroczy lub filmów, b) projektory filmowe, c) aparaty do retroprojekcji i episkopy, d) magnetofony, magnetowidy i sprzęt wideo, e) zamknięte sieci telewizyjne. 2. Nośniki dźwięku i obrazu: a) przezrocza, filmy i mikrofilmy, b) filmy kinowe, c) nagrania dźwiękowe, w szczególności taśmy magnetyczne, płyty, d) taśmy wideo. 3. Wyposażenie specjalistyczne: a) wyposażenie bibliograficzne i audiowizualne dla bibliotek, b) biblioteki obwoźne, c) laboratoria językowe, d) sprzęt do tłumaczeń symultanicznych, e) mechaniczne i elektroniczne, programowane urządzenia do nauczania, f) przedmioty specjalnie przeznaczone do nauczania lub szkolenia zawodowego osób niepełnosprawnych. 4. Tablice ścienne, makiety, grafiki, mapy, plany, fotografie i rysunki. 5. Instrumenty, urządzenia i modele przeznaczone do pokazów. 6. Zestawy przedmiotów zawierających wizyjne lub dźwiękowe informacje o charakterze pedagogicznym, przeznaczone do nauczania przedmiotów (zestawy szkoleniowe). 7. Instrumenty, urządzenia, narzędzia i obrabiarki służące do nauczania techniki lub zawodu. 8. Sprzęt, włącznie z pojazdami przeznaczonymi lub specjalnie przystosowanymi do udziału w akcjach ratunkowych, przeznaczony do szkolenia osób mających brać udział w tych akcjach. 9. Kostiumy i części dekoracji użyczone bezpłatnie stowarzyszeniom dramatycznym lub teatrom. 10. Partytury użyczone bezpłatnie teatrom muzycznym lub orkiestrom. Załącznik nr 33 MATERIAŁY KULTURAINO-OŚWIATOWE PRZEZNACZONE DLA MARYNARZY 1. Książki i wydawnictwa. 2. Sprzęt audiowizualny: a) urządzenia do odtwarzania dźwięku i obrazu, b) urządzenia do rejestracji na taśmach magnetycznych, c) radioodbiorniki, telewizory, d) aparaty projekcyjne, e) nagrania na płytach lub taśmach magnetycznych, w szczególności kursy językowe, audycje radiowe, życzenia, muzyka i rozrywka, f) naświetlone i wywołane filmy, g) przezrocza, h) taśmy wideo. 3. Artykuły sportowe: a) ubiory sportowe, b) piłki, c) rakiety i siatki, d) gry pokładowe, e) sprzęt lekkoatletyczny, f) sprzęt gimnastyczny. 4. Przedmioty do celów hobbystycznych, w szczególności: a) gry towarzyskie, b) instrumenty muzyczne, c) sprzęt i wyposażenie dla teatrów amatorskich, d) materiały malarskie, rzeźbiarskie, do pracy w drewnie, metalu, do wyrobu dywanów. 5. Przedmioty kultu. 6. Części, części zamienne i akcesoria do wyposażenia materiałów kulturalno-oświatowych. Załącznik nr 34 SPOSÓB OZNAKOWANIA KONTENERÓW 1. Następujące informacje powinny być umieszczone na stałe w przeznaczonym do tego celu i wyraźnie widocznym miejscu na kontenerach: a) nazwa i adres właściciela lub głównego użytkownika, b) podane przez właściciela lub użytkownika znaki i numery identyfikacyjne kontenera, masa własna kontenera włącznie z jego całym stałym wyposażeniem, z wyłączeniem ruchomych nadwozi będących kontenerami przeznaczonymi do kombinowanego transportu kolejowo-drogowego, oraz c) kraj właściciela lub użytkownika kontenera, z wyjątkiem kontenerów w transporcie lotniczym. 2. Kraj właściciela lub użytkownika może być wykazany przez podanie pełnej nazwy lub symbolu kraju za pomocą ISO Alfa-2, przewidzianego w międzynarodowym standardzie ISO 3166 lub ISO 6346, albo za pomocą znaku rozpoznawczego używanego w celu wskazania kraju rejestracji pojazdów mechanicznych w międzynarodowym ruchu drogowym, albo w cyfrach w wypadku ruchomych nadwozi będących kontenerami przeznaczonymi do kombinowanego transportu kolejowo-drogowego. Nazwa właściciela lub użytkownika może być wykazana przez podanie jego pełnej nazwy albo ustanowionej formy identyfikacji, z tym że wyklucza się takie symbole, jak emblematy lub flagi. Załącznik nr 35 Ilustracja INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA WNIOSKU O WYDANIE POZWOLENIA NA KORZYSTANIE Z PROCEDURY ODPRAWY CZASOWEJ 1. Wnioskodawca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres wnioskodawcy. Wnioskodawcą jest osoba, której ma zostać wydane pozwolenie (art. 145 § 2 Kodeksu celnego). 1A. NIP Należy wpisać numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy. 1B. Przedstawiciel Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres przedstawiciela wnioskodawcy. 2. Procedura celna Należy wskazać, czy wniosek dotyczy procedury odprawy czasowej z całkowitym czy z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych. 3. Rodzaj wniosku Należy podać rodzaj wniosku w formie jednego z następujących kodów: 1 - pierwszy wniosek o udzielenie pozwolenia, 2 - wniosek o zmianę lub przedłużenie pozwolenia (wskazać także numer odpowiedniego pozwolenia). 4. Termin ważności pozwolenia Część a: należy wskazać wnioskowaną datę, kiedy pozwolenie powinno zacząć obowiązywać (dzień/miesiąc/rok). Jeżeli pozwolenie ma obowiązywać od dnia jego wydania, należy wpisać "data wydania". Część b: należy zaproponować konkretną datę, kiedy pozwolenie utraci ważność. 5. Miejsce prowadzenia lub przechowywania ksiąg handlowych i ich rodzaj Należy podać miejsce, gdzie są przechowywane lub prowadzone w imieniu wnioskodawcy księgi podatkowe, w szczególności księgi rachunkowe lub inne dokumenty zawierające dane dotyczące przebiegu procedury. Wskazać należy rodzaj księgowania poprzez podanie szczegółów dotyczących używanego systemu. 6. Towary przeznaczone do objęcia procedurą Należy podać kolejno dane dotyczące wszystkich rodzajów towarów przeznaczonych do objęcia procedurą: - pole kod PCN - należy podać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu taryfy celnej; - pole ilość - należy wpisać szacunkową ilość towarów przeznaczonych do objęcia procedurą; - pole wartość - należy wpisać szacunkową wartość w PLN towarów przeznaczonych do objęcia procedurą. 7. Szczegóły planowanych działań Należy opisać charakter planowanych działań, którym mają zostać poddane towary w ramach procedury oraz miejsce/miejsca stosowania procedury. W wypadku gdy wnioskodawcą jest organizator użytkowania, należy w tym polu wskazać nazwę i adres osoby korzystającej z towaru objętego procedurą. Jeżeli zamierzone jest przekazanie praw i obowiązków wynikających z procedury (art. 96 Kodeksu celnego), jeżeli jest to możliwe, należy wskazać szczegóły dotyczące osoby przejmującej prawa i obowiązki. 8. Warunki ekonomiczne W polu tym należy wskazać konkretne przepisy niniejszego rozporządzenia, dotyczące odpowiedniej kategorii towarowej, na mocy których składany jest wniosek o pozwolenie. Podać również należy imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania lub nazwę i siedzibę właściciela przywożonych towarów. 9. Urzędy celne Należy zaproponować urząd lub urzędy objęcia i zakończenia lub urząd kontrolny. 10. Identyfikacja Należy podać, przy użyciu przynajmniej jednego z następujących kodów, zamierzone sposoby identyfikacji towarów przywożonych: "1" - numer seryjny lub numer producenta (wytwórcy), "2" - nałożenie plomb, pieczęci, odcisków lub innych znaków wyróżniających, "4" - pobranie próbek, ilustracje lub opisy techniczne, "5" - przeprowadzenie analiz, "7" - inne sposoby identyfikacji (szczegółowo wyjaśnić w polu 13 Informacje dodatkowe). "8" - bez środków identyfikacyjnych, zgodnie z art. 146 § 2 Kodeksu celnego. 11. Termin zakończenia W polu tym należy zaproponować termin, w którym towary objęte procedurą odprawy czasowej mają zostać powrotnie wywiezione bądź otrzymać inne przeznaczenie celne. Termin ten biegnie od dnia, w którym towary niekrajowe zostały objęte procedurą odprawy czasowej. Termin należy określić np. w dniach, tygodniach, miesiącach. Przy wyznaczaniu terminu należy mieć na względzie czas niezbędny do realizacji celu przywozu towaru w ramach wnioskowanej procedury, ponieważ element ten weźmie pod uwagę organ celny przy wyznaczaniu terminów w pozwoleniu. 12. Procedury uproszczone Część a: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy objęciu towarów procedurą odprawy czasowej, należy podać szczegóły przy zastosowaniu następujących kodów: 1 - zgłoszenie celne uproszczone (art. 80 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego), 2 - złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą (art. 80 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego), 3 - wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę posiadającą pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej (art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego). Część b: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy zakończeniu procedury odprawy czasowej, należy podać szczegóły przy zastosowaniu kodów jak w polu 12a. Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 13. Informacje dodatkowe Należy podać wszystkie dodatkowe informacje, które mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji o wydaniu pozwolenia na korzystanie z procedury. Należy podać liczbę załączników do wniosku lub numer sprawy, przy której złożone zostały dokumenty wymagane do uzyskania pozwolenia. 14. Data. Podpis wnioskodawcy. Wniosek powinien być podpisany przez wnioskodawcę. W wypadku składania wniosku przez przedstawiciela podpis składa w imieniu wnioskodawcy jego przedstawiciel. Załącznik nr 36 Ilustracja Załącznik nr 37 Ilustracja Załącznik nr 38 Ilustracja Załącznik nr 39 Ilustracja Załącznik nr 40 TOWARY, KTÓRE MOGĄ ZOSTAĆ OBJĘTE PROCEDURĄ ODPRAWY CZASOWEJ Z ZASTOSOWANIEM KARNETU ATA 1. Wyposażenie dla prasy, radiofonii i telewizji. 2. Wyposażenie kinematograficzne. 3. Wyposażenie zawodowe. 4. Materiały reklamujące turystykę. 5. Zwierzęta wszystkich gatunków przywożone w celu ujeżdżenia, treningu, reprodukcji lub mające zostać poddane leczeniu weterynaryjnemu. 6. Materiały pedagogiczne i wyposażenie naukowe wraz z częściami zamiennymi i akcesoriami. 7. Materiały kulturalno-oświatowe przeznaczone dla marynarzy. 8. Towary przeznaczone do wystawiania lub wykorzystania na wystawach, targach, kongresach lub podobnych imprezach. 9. Sprzęt medyczny i laboratoryjny. 10. Sprzęt przeznaczony do zwalczania skutków klęsk żywiołowych. 11. Opakowania. 12. Towary przeznaczone do przeprowadzania prób. 13. Próbki i wzory przeznaczone do akwizycji. 14. Zastępcze środki produkcji. 15. Dzieła sztuki przywożone w celu wystawienia z zamiarem ewentualnej sprzedaży. 16. Filmy kinematograficzne naświetlone i wywołane, pozytywy, które mają zostać obejrzane przed ich rozpowszechnianiem. 17. Filmy, taśmy magnetyczne i filmy na podłożu magnetycznym przeznaczone do udźwiękowienia, dubbingu lub reprodukcji. 18. Filmy pokazujące produkty lub działanie produktów bądź sprzętu zagranicznego, pod warunkiem że nie są przeznaczone do publicznej projekcji w celu zarobkowym. 19. Nośniki informacji, zarejestrowane, przesłane bezpłatnie i przeznaczone do wykorzystania w automatycznym przetwarzaniu danych. 20. Przedmioty, które ze względu na swój charakter mogą służyć jedynie do reklamy określonego produktu lub propagandy prowadzonej w określonym celu. 21. Sprzęt używany pod nadzorem i na odpowiedzialność administracji publicznej w celu budowy, naprawy lub utrzymania infrastruktury o ogólnym znaczeniu, znajdującej się w strefach przygranicznych. Załącznik nr 41 Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA WYPEŁNIANIA WNIOSKU O UDZIELENIE POZWOLENIA NA KORZYSTANIE Z PROCEDURY USZLACHETNIANIA BIERNEGO 1. Wnioskodawca Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres wnioskodawcy. Wnioskodawcą jest osoba, której ma zostać wydane pozwolenie (art. 153 Kodeksu celnego). 1A. NIP Należy wpisać numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy. 1B. Przedstawiciel Należy podać imię i nazwisko lub nazwę oraz adres przedstawiciela wnioskodawcy. 1C. Dane dotyczące poprzednio udzielonych pozwoleń Należy podać datę wydania i numer pozwolenia oraz wskazać organ, który wydał pozwolenie. 2. Procedura celna Należy wpisać "uszlachetnianie bierne". 3. Rodzaj wniosku Należy podać rodzaj wniosku w formie jednego z następujących kodów: 1 - pierwszy wniosek o udzielenie pozwolenia, 2 - wniosek o zmianę lub przedłużenie pozwolenia (wskazać także numer odpowiedniego pozwolenia). 4. Termin ważności pozwolenia Część a: należy wskazać wnioskowaną datę, kiedy pozwolenie powinno zacząć obowiązywać (dzień/miesiąc/rok). Jeżeli pozwolenie ma obowiązywać od dnia jego wydania, należy wpisać "data wydania". Część b: należy zaproponować konkretną datę, kiedy pozwolenie utraci ważność. 5. Miejsce prowadzenia lub przechowywania ksiąg handlowych i ich rodzaj Należy podać miejsce, gdzie są przechowywane lub prowadzone w imieniu wnioskodawcy księgi podatkowe, w szczególności księgi rachunkowe lub inne dokumenty zawierające dane dotyczące przebiegu procedury. Wskazać należy rodzaj księgowania poprzez podanie szczegółów dotyczących używanego systemu. Jeżeli prowadzone są księgi lub ewidencje towarowe dotyczące towarów wywożonych czasowo, produktów kompensacyjnych lub produktów zamiennych, należy podać miejsce i szczegóły ich prowadzenia. 6. Towary wywożone czasowo Należy podać kolejno dane dotyczące wszystkich rodzajów towarów wywożonych czasowo w związku z planowanym procesem uszlachetniania: - pole kod PCN - należy podać pierwsze cztery cyfry kodu taryfy celnej (pozycję taryfy celnej); dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej jest wymagany, gdy stosowany jest system wymiany towarów lub ma zastosowanie art. 154 § 3 Kodeksu celnego; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację na odpowiednim poziomie (pozycji lub kodu) w taryfie celnej; w przypadku wnioskowania o system wymiany towarów należy podać informacje dotyczące jakości handlowej i parametrów technicznych towarów wywożonych czasowo; - pole ilość (j.m.) - należy podać szacunkową ilość towarów, które mają być wywiezione czasowo w terminie, na który ma zostać udzielone pozwolenie; ilość nie musi być wpisywana w wypadku, gdy przedmiotem procesu są towary wywożone w celu naprawy lub towary wywożone w celach niemających charakteru zarobkowego; ilość towarów wywożonych czasowo musi zostać określona, jeżeli planowane jest wykorzystanie systemu wymiany towarów; - pole wartość - należy podać szacunkową wartość w PLN, dotyczącą przewidywanego wywozu towarów; wartość nie musi być wpisywana w wypadku, gdy nie jest wymagane wpisywanie ilości. Jeżeli towary mają być wywożone partiami, wniosek powinien zawierać dane dotyczące ogólnej ilości towarów, które mają być wywiezione. Jeżeli dane nie mieszczą się w tabeli, można je dołączyć jako załącznik do wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w rubryce. 7. Produkty kompensacyjne Należy określić dane dotyczące przewidywanych produktów kompensacyjnych, które powstaną w wyniku procesu uszlachetniania: - pole kod PCN - należy podać pierwsze cztery cyfry kodu taryfy celnej (pozycję taryfy celnej); - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według pozycji taryfy celnej, - pole współczynnik produktywności - należy wskazać przewidywany współczynnik produktywności, tj. szacunkową, przewidywaną ilość lub procent produktów kompensacyjnych, które można uzyskać w wyniku procesu uszlachetniania z przewidywanej ilości towarów wywożonych czasowo; - pole norma zużycia - należy podać przewidywane normy zużycia, tj. ilość towarów wywożonych czasowo zużytą w procesie uszlachetniania do wytworzenia sztuki lub jednostki produktu kompensacyjnego, np. należy podać, iż na wytworzenie 1 kg cukierków zużywa się 40 dag cukru. Jeżeli dane nie mieszczą się w rubryce, można je dołączyć jako załącznik do wniosku, czyniąc o tym wzmiankę w danej rubryce. 8. System wymiany towarów/Produkty zamienne W przypadku wnioskowania o zastosowanie systemu wymiany towarów należy wstawić "X" w kratkę znajdującą się obok wyrazów "System wymiany towarów". Wówczas należy też podać następujące dane dotyczące produktów zamiennych: - pole kod PCN - należy wskazać dziewięciocyfrowy kod taryfy celnej; - pole opis - informacja ta powinna uwzględniać nazwę handlową i/lub techniczną; opis powinien umożliwiać identyfikację towarów oraz ich klasyfikację według kodu taryfy celnej, w celu umożliwienia organom celnym dokonania niezbędnych porównań pomiędzy towarami wywożonymi czasowo a produktami zamiennymi, a w szczególności powinien zawierać informacje dotyczące jakości handlowej i parametrów technicznych produktów zamiennych. W innych przypadkach pola tego nie wypełnia się. 9. Uprzedni przywóz Dane dotyczące uprzedniego przywozu należy wypełnić w wypadku, gdy wnioskodawca chce dokonać przed wywozem towarów przeznaczonych do uszlachetniania uprzedniego przywozu produktów zamiennych w systemie wymiany towarów. Termin, w ciągu którego towary wywożone czasowo powinny zostać zgłoszone do procedury uszlachetniania biernego, należy określić, mając na względzie, iż termin ten biegnie od dnia przyjęcia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu produktów zamiennych. Termin ten powinien być wyznaczony np. w dniach, tygodniach, miesiącach i musi uwzględniać ograniczenie wynikające z art. 162 Kodeksu celnego. 10. Szczegóły planowanych działań Należy opisać szczegóły dotyczące planowanej działalności związanej z procedurą uszlachetniania biernego, np. rodzaj procesu uszlachetniania, miejsce (adres lub kraj/kraje), gdzie będzie dokonywany proces uszlachetniania. W wypadku gdy proces uszlachetniania będzie odbywał się w kilku miejscach, np. w zakładach kilku producentów, należy wymienić wszystkie te miejsca oraz wskazać zakres czynności, które będą w nich dokonywane. Jeżeli zamierzone jest przekazanie praw i obowiązków wynikających z procedury (art. 96 Kodeksu celnego), jeżeli jest to możliwe, należy wskazać szczegóły dotyczące osoby przejmującej prawa i obowiązki. 11. Warunki ekonomiczne Pola tego nie wypełnia się. 12. Urzędy celne Należy zaproponować urząd lub urzędy objęcia i zakończenia oraz urząd kontrolny. 13. Identyfikacja Należy podać, przy użyciu przynajmniej jednego z następujących kodów, środki pozwalające stwierdzić, że towary wywożone czasowo weszły w skład produktów kompensacyjnych: "1" - numer seryjny lub numer producenta (wytwórcy), "2" - nałożenie plomb, pieczęci, odcisków lub innych znaków wyróżniających, "4" - pobranie próbek, ilustracje lub opisy techniczne, "5" - przeprowadzenie analiz, "7" - inne sposoby identyfikacji (szczegółowo wyjaśnić w polu 16 Informacje dodatkowe). Pola tego nie wypełnia się w przypadku wnioskowania o zastosowanie systemu wymiany towarów lub przepisu art. 154 § 3 Kodeksu celnego. 14. Termin zakończenia W polu tym należy zaproponować termin, w którym produkty kompensacyjne lub zamienne mają zostać dopuszczone od obrotu. Termin biegnie od dnia, w którym towary krajowe zostały objęte procedurą uszlachetniania biernego. Termin ten należy określić np. w dniach, tygodniach, miesiącach. Przy wyznaczaniu terminu należy mieć na względzie czas niezbędny na przeprowadzenie czynności związanych z uszlachetnianiem towarów krajowych, ponieważ element ten weźmie pod uwagę organ celny przy wyznaczaniu terminów w pozwoleniu. 15. Procedury uproszczone Część a: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy objęciu towarów procedurą uszlachetniania biernego, należy podać szczegóły przy zastosowaniu następujących kodów: 1 - zgłoszenie celne uproszczone (art. 80 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego), 2 - złożenie dokumentów handlowych lub urzędowych z wnioskiem o objęcie towarów procedurą (art. 80 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego), 3 - wpisanie towarów do rejestrów prowadzonych przez osobę posiadającą pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej (art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego). Część b: jeżeli zamierza się wykorzystać procedurę uproszczoną przy zakończeniu procedury uszlachetniania biernego, należy podać szczegóły przy zastosowaniu kodów jak w polu 15a. Wypełnienie tego pola nie stanowi wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej. 16. Informacje dodatkowe Należy podać w tym polu wszystkie dodatkowe informacje, które mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji o wydaniu pozwolenia na korzystanie z procedury, a w szczególności te, które uzupełniają informacje zawarte w polach: 5, 10 oraz 13. Należy podać liczbę załączników do wniosku lub numer sprawy, przy której złożone zostały dokumenty wymagane do uzyskania pozwolenia. Ponadto należy zaznaczyć, stawiając "X" w odpowiednim kwadracie, wolę skorzystania z przepisów art. 154 § 3 Kodeksu celnego albo art. 1581 Kodeksu celnego. W tym ostatnim wypadku należy podać proponowany okres rozliczeniowy wynoszący przynajmniej 6 miesięcy i nie więcej niż 12 miesięcy. W powyższych wypadkach do wniosku powinny być załączone stosowne dokumenty, a w szczególności: - dowodzące, że towary użyte w procesach uszlachetniania wypełniają dyspozycję art. 154 § 3 Kodeksu celnego, - kompletne dane niezbędne do dokonania ustalenia średniej stawki celnej zgodnie z zasadami art. 1581 Kodeksu celnego oraz załącznika nr 45 do rozporządzenia. 17. Data. Podpis wnioskodawcy. Wniosek powinien być podpisany przez wnioskodawcę. W wypadku składania wniosku przez przedstawiciela podpis składa w imieniu wnioskodawcy jego przedstawiciel. Załącznik nr 42 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 43 Ilustracja Załącznik nr 44 Ilustracja Załącznik nr 45 PRZYKŁADOWY WZÓR DOKONYWANIA OBLICZANIA ŚREDNIEJ STAWKI CELNEJ 1. WSTĘPNE OBJAŚNIENIA Zaletą stosowania średniej stawki celnej jest redukcja formalności związanych z obliczeniem całkowitego lub częściowego zwolnienia od należności celnych przywozowych. Nie wymaga ona ustalenia dokładnej kwoty płatnej z tytułu każdej partii produktów kompensacyjnych dopuszczanych do obrotu. Oczywiście przyspiesza to zakończenie weryfikacji zgłoszenia celnego i zwolnienie do procedury przywożonych produktów kompensacyjnych. 2. ZASADY 2.1. Warunki podstawowe: (a) Proces uszlachetniania nie polega na naprawie towarów. (b) Wnioskodawca często dokonuje procesów uszlachetniania. (c) Warunki technologiczne procesu uszlachetniania są stałe. (d) Właściwy urząd celny może ustalić średnią stawkę cła na podstawie dostarczonych danych. 2.2. Ustalenie średniej stawki celnej 2.2.1. Definicja Średnia stawka celna odzwierciedla należności celne przywozowe zapłacone w świetle dotychczasowych płatności w podobnym okresie do sześciu miesięcy lub należne, na podstawie perspektywicznego oszacowania ich kwoty, jako całkowity procent opłat za przetworzenie dotyczących produktów kompensacyjnych dopuszczonych do obrotu w takim samym okresie rozliczeniowym. 2.2.2. Podwyższenie wyliczonej stawki Stawka jest odpowiednio podwyższana w celu zapewnienia, że zarejestrowane należności celne przywozowe nie są niższe od prawnie należnych kwot. 2.3. Uproszczenie 2.3.1. Tymczasowe obliczenie należności celnych przywozowych Za każdym razem, gdy partia produktów kompensacyjnych jest dopuszczana do obrotu, średnią stawkę należności celnych przywozowych tymczasowo stosuje się do wartości celnej obejmującej przede wszystkim koszty uszlachetniania, przy czym wyliczanie dokładnych należności celnych przywozowych w każdym przypadku zgłoszenia celnego nie jest konieczne. Średnia stawka celna może być stosowana do wszystkich procesów uszlachetniania wykonywanych na podstawie pozwolenia w okresie rozliczeniowym stosowanym do obliczenia należności celnych przywozowych zgodnie z punktem 2.2.1 oraz art. 1581 § 3 Kodeksu celnego (maksymalnie okres rozliczeniowy może wynosić 12 miesięcy). 2.3.2. Rejestrowanie należności celnych przywozowych Suma należności celnych przywozowych uzyskana przez zastosowanie średniej stawki podlega zarejestrowaniu. 2.4. Formalności związane z zakończeniem procedury 2.4.1. Ostateczne zastosowanie odpowiedniej stawki Na koniec każdego okresu rozliczeniowego urząd kontrolny przeprowadza łączne zakończenie procedury i wykonuje ostateczne obliczenia zgodnie z zasadami częściowego zwolnienia z należności celnych przywozowych, tj. oblicza dokładną sumę dla każdej partii przywożonej w okresie rozliczeniowym. 2.4.2. Ustalenie nowej średniej stawki celnej Zgodnie z powyższymi zasadami ustalana jest nowa średnia stawka celna do zastosowania w przypadku dopuszczenia do obrotu różnych partii produktów kompensacyjnych w nowym okresie rozliczeniowym. 3. PRZYKŁADOWE OBLICZENIA 3.1. ZAŁOŻENIA DO PRZYKŁADU Firma tekstylna z Polski regularnie wysyła partie towarów wywożonych czasowo do kraju trzeciego w celu wyprodukowania z nich ubiorów, które są następnie przywożone. Ze względu na napływ surowców i wymogi mody firma musi jak najszybciej otrzymać gotowe ubiory (produkty kompensacyjne). Aby zredukować czas weryfikacji zgłoszenia celnego, firma decyduje się na zastosowanie średniej stawki celnej. Zgodnie z posiadanym pozwoleniem, może wykazać, że w okresie poprzednich sześciu miesięcy uiściła 1.000.000 zł opłat za przetwarzanie z tytułu produkcji ubiorów. Łączna wartość czasowo wywożonych towarów (materiału, guzików, nici, dodatków) włączonych w produkty kompensacyjne wynosi 2.500.000 zł. Koszty transportu i ubezpieczenia obliczone zgodnie z zasadami ustalania wartości celnej oszacowano łącznie na 70.000 zł. Stawka cła przywozowego stosowana do produktów kompensacyjnych (ubiorów) wynosi 14 %. Stawka cła stosowana do towarów wywożonych czasowo jest zróżnicowana, zależnie od charakteru towarów. Do celów niniejszego przykładu kwotę odliczaną z tytułu towarów wywożonych czasowo ustalono na 300.000 zł. 3.2. USTALANIE ŚREDNIEJ STAWKI CŁA 3.2.1. Wartość celna produktów kompensacyjnych: - wartość towarów wywiezionych czasowo2.500.000 zł - opłaty za uszlachetnianie1.000.000 zł - transport i ubezpieczenie70.000 zł ogółem:3.570.000 zł 3.2.2. Należne cło przywozowe: - cło od produktów kompensacyjnych: 3.570.000 zł x 14 % = 499.800 zł (kwota X) - cło do odliczenia (cło od towarów wywożonych czasowo) = 300.000 zł (kwota Y) - różnica: należne cło przywozowe (X-Y) = 199.800 zł 3.2.3. Średnia stawka cła: Ilustracja 20 % podlega podwyższeniu o 1 % do 21 % w celu zapewnienia, że zarejestrowane cła przywozowe nie będą niższe od kwot prawnie wymaganych. 3.3. WERYFIKACJA ZGŁOSZENIA CELNEGO I POBRANIE NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH W okresie rozliczeniowym (np. sześciu miesięcy) posiadacz pozwolenia może importować gotowe ubiory i powodować objęcie każdej partii procedurą dopuszczenia do obrotu, płacąc cło w wysokości 21 % opłat za uszlachetnianie danej partii produktów kompensacyjnych, cło przywozowe zaś prawnie wymagane nie musi być ustalane każdorazowo (zob. punkt 1.2.3.1.). Należności podatkowe zostają obliczone na zasadach wskazanych w przepisach odrębnych. 3.4. ZAKOŃCZENIE OPERACJI ZA ZAKOŃCZONY OKRES ROZLICZENIOWY 3.4.1. Dane: - uiszczone opłaty za uszlachetnianie: 1.250.000 zł - cła zapłacone po średniej stawce (21 %)262.500 zł - stawka cła przywozowego stosowana do produktów kompensacyjnych14 % - wartość towarów wywożonych czasowo3.000.000 zł - transport i ubezpieczenie100.000 zł - cło do odliczenia (cło od towarów wywożonych czasowo)350.000 zł 3.4.2. Uzyskana wartość celna produktów kompensacyjnych: - wartość towarów wywożonych czasowo3.000.000 zł - opłaty za uszlachetnianie1.250.000 zł - transport i ubezpieczenie100.000 zł ogółem:4.350.000 zł 3.4.3. Należne cło przywozowe: - cło od produktów kompensacyjnych: 4.350.000 x 14 % = 609.000 zł (kwota X) - cło do odliczenia (cło od towarów wywożonych czasowo) = 350.000 zł (kwota Y) - należne cło przywozowe = (X-Y) = 259.000 zł - nadwyżka pobranego cła: 262.500 zł - 259.000 zł = 3.500 zł (kwota do zwrotu) 3.4.4. Ustalenie nowej średniej stawki stosowanej do przywozu w następnym okresie rozliczeniowym: Ilustracja 21 % podlega podwyższeniu o 1 % do 22 % w celu zapewnienia, że zaksięgowane cła przywozowe nie będą niższe od kwot prawnie wymaganych. Stawka ta obowiązuje w następnym okresie rozliczeniowym, po czym następuje określenie średniej stawki na kolejny okres rozliczeniowy, zgodnie z zasadami zobrazowanymi w niniejszym punkcie 3.4. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 113, poz. 984 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 498. 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 18, poz. 214 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 384), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie niektórych towarów rolnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2270) Na podstawie art. 7, art. 8 ust. 1 i 6 oraz art. 42 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w przywozie na polski obszar celny niektórych towarów rolnych, polegającą na: 1) obowiązku uzyskania pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) rejestracji przez organ celny przywozu towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. 1. Obowiązek, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie dotyczy towarów przywożonych na polski obszar celny i zgłaszanych organom celnym w celu dopuszczenia do obrotu w ramach kontyngentu taryfowego. 2. W przypadku posiadania pozwolenia udzielonego w ramach automatycznej rejestracji, a następnie uzyskania pozwolenia na ten sam towar w ramach kontyngentu taryfowego, ilość lub wartość towaru przywieziona na podstawie pozwolenia udzielonego w ramach kontyngentu taryfowego w terminie ważności pozwolenia udzielonego w ramach automatycznej rejestracji jest wliczana do stopnia wykorzystania pozwolenia udzielonego w ramach automatycznej rejestracji. 3. W sytuacji, o której mowa w ust. 2, organ celny poświadcza dokonanie przywozu na obu pozwoleniach. § 3. Wnioski o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w § 1 pkt 1, należy składać i rozpatrywać od dnia ogłoszenia rozporządzenia. § 4. Udzielenie pozwolenia, o którym mowa w § 1 pkt 1, uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem § 3 i 4, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 grudnia 2003 r. (poz. 2270) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ, POLEGAJĄCĄ NA OBOWIĄZKU UZYSKANIA POZWOLENIA NA PRZYWÓZ Kod PCNWyszczególnienieWysokość kaucji 123 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki:10 Euro/1.000 szt. - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioski 0105 11 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioski 0105 11 99 0- - - - Pozostałe 0105 12 00 0- - Indyki 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsi 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczki - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie nie większej niż 2.000 g 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie większej niż 2.000 g 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczki 0105 99 20 0- - - Gęsi 0105 99 30 0- - - Indyki 0105 99 50 0- - - Perliczki 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone:100 Euro/t 0201 10 00 0- Tusze i półtusze 0201 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane" 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0201 20 90 0- - Pozostałe 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso z bydła, zamrożone:100 Euro/t 0202 10 00 0- Tusze i półtusze 0202 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane" 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone 0202 20 90 0- - Pozostałe 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder, kawałki 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone:100 Euro/t - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 11 90 0- - - Pozostałe 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 12 90 0- - - Pozostałe 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe 0203 19 90 0- - - Pozostałe - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 21 90 0- - - Pozostałe 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 22 90 0- - - Pozostałe 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0203 29 90 0- - - Pozostałe 0204Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone:100 Euro/t 0204 30 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, zamrożone - Pozostałe mięso z owiec, zamrożone: 0204 43- - Bez kości: 0204 43 10 0- - - Jagnięce 0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone:80 Euro/t 0206 10- Z bydła, świeże lub schłodzone: 0206 10 10 0- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - Pozostałe: 0206 10 91 0- - - Wątroby 0206 10 95 0- - - Przepona gruba i przepona cienka 0206 10 99 0- - - Pozostałe - Z bydła, zamrożone: 0206 21 00 0- - Ozory 0206 22 00- - Wątroby: 0206 22 00 1- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych 0206 22 00 9- - - Pozostałe 0206 29- - Pozostałe: 0206 29 10 0- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - - Pozostałe: 0206 29 91 0- - - - Przepona gruba i przepona cienka 0206 29 99 0- - - - Pozostałe 0206 30 00- Ze świń, świeże lub schłodzone: 0206 30 00 1- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych 0206 30 00 9- - Pozostałe - Ze świń, zamrożone: 0206 41 00- - Wątroby: 0206 41 00 1- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych 0206 41 00 9- - - Pozostałe 0206 49- - Pozostałe: 0206 49 20- - - Ze świń domowych: 0206 49 20 1- - - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych 0206 49 20 9- - - - Pozostałe 0206 49 80 0- - - Pozostałe 0206 80- Pozostałe, świeże lub schłodzone: 0206 80 10 0- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - Pozostałe: 0206 80 91 0- - - Z koni, osłów, mułów i osłomułów 0206 80 99 0- - - Z owiec i kóz 0206 90- Pozostałe, zamrożone: 0206 90 10 0- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych - - Pozostałe: 0206 90 91 0- - - Z koni, osłów, mułów i osłomułów 0206 90 99 0- - - Z owiec i kóz 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone:100 Euro/t - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane 0207 12- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane 0207 25- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi lub perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: - - - Z kaczek: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane - - - Z gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane 0207 32 90 0- - - Z perliczek 0207 33- - Niecięte na kawałki, zamrożone: - - - Z kaczek: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane - - - Z gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane 0207 33 90 0- - - Z perliczek 0207 34- - Wątróbki otłuszczone, świeże lub schłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi 0207 34 90 0- - - Z kaczek 0207 35- - Pozostałe, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż wątróbki otłuszczone 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, zamrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 81 0- - - - - Wątróbki gęsie, otłuszczone 0207 36 85 0- - - - - Wątróbki kacze, otłuszczone 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów:100 Euro/t - Mięso ze świń: 0210 11- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 11 11 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 19 0- - - - - Łopatki i ich kawałki - - - - Suszone lub wędzone: 0210 11 31 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 39 0- - - - - Łopatki i ich kawałki 0210 11 90 0- - - Pozostałe 0210 12- - Boczek i jego kawałki: - - - Ze świń domowych: 0210 12 11 0- - - - Solony lub w solance 0210 12 19 0- - - - Suszony lub wędzony 0210 12 90 0- - - Pozostały 0210 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 19 10 0- - - - - Bok bekonowy lub szpencer 0210 19 20 0- - - - - Bok trzyćwierciowy lub środki 0210 19 30 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 40 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 51 0- - - - - - Bez kości 0210 19 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - Suszone lub wędzone: 0210 19 60 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 70 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 81 0- - - - - - Bez kości 0210 19 89 0- - - - - - Pozostałe 0210 19 90 0- - - Pozostałe 0210 20- Mięso z bydła: 0210 20 10 0- - Z kośćmi 0210 20 90 0- - Bez kości - Pozostałe, włączając jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: 0210 91 00 0- - Z naczelnych 0210 92 00 0- - Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren) 0210 93 00 0- - Z gadów (włączając z węży i z żółwi) 0210 99- - Pozostałe: - - - Mięso: 0210 99 10 0- - - - Z koni, solone, w solance lub suszone - - - - Z owiec i kóz: 0210 99 21 0- - - - - Z kośćmi 0210 99 29 0- - - - - Bez kości 0210 99 31 0- - - - Z reniferów 0210 99 39 0- - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Ze świń domowych: 0210 99 41 0- - - - - Wątroby 0210 99 49 0- - - - - Pozostałe - - - - Z bydła: 0210 99 51 0- - - - - Przepona gruba i przepona cienka 0210 99 59 0- - - - - Pozostałe 0210 99 60 0- - - - Z owiec i kóz - - - - Pozostałe: - - - - - Wątróbki drobiowe: 0210 99 71 0- - - - - - Wątróbki otłuszczone, z gęsi lub z kaczek, solone lub w solance 0210 99 79 0- - - - - - Pozostałe 0210 99 80 0- - - - - Pozostałe 0210 99 90 0- - - Mąki i mączki, jadalne, z mięsa lub podrobów 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego:100 Euro/t 0401 10- O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1% masy: 0401 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 10 90 0- - Pozostałe 0401 20- O zawartości tłuszczu przekraczającej 1% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 3% masy: 0401 20 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 3% masy: 0401 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 20 99 0- - - Pozostałe 0401 30- O zawartości tłuszczu przekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 21% masy: 0401 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 19 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 21% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0401 30 31 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 39 0- - - Pozostałe - - Przekraczającej 45% masy: 0401 30 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów 0401 30 99 - - - Pozostałe 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego:100 Euro/t 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 99 0- - - Pozostałe - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 11% masy: 0402 21 17 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 11% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 19 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 29 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe: 0402 91- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 8% masy: 0402 91 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 8% masy, ale nieprzekraczającej 10% masy: 0402 91 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 91 51 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 59 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 91 99 0- - - - Pozostałe 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 9,5% masy: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 19 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 9,5% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 39 0- - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 99 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 99 99 0- - - - Pozostałe 0404Serwatka, nawet zagęszczona lub zawierająca dodatek cukru, lub innego środka słodzącego; produkty składające się ze składników naturalnego mleka, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:100 Euro/t 0404 10- Serwatka i serwatka zmodyfikowana, nawet zagęszczona lub zawierająca dodatek cukru, lub innego środka słodzącego: - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - Niezawierająca dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 02 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 04 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 06 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 12 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 14 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 16 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 26 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 28 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 32 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 34 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 36 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 38 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - Pozostała: - - - Niezawierająca dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 48 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 52 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 54 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 56 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 58 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 62 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostała, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 72 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 74 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 76 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 78 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 10 82 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 10 84 0- - - - - Przekraczającej 27% masy 0404 90- Pozostałe: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0404 90 21 0- - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 90 23 0- - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 90 29 0- - - Przekraczającej 27% masy - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0404 90 81 0- - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0404 90 83 0- - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0404 90 89 0- - - Przekraczającej 27% masy 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania:100 Euro/t 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy 0405 90 90 0- - Pozostałe 0406Sery i twarogi:100 Euro/t 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint- Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0409 00 00 0Miód naturalny80 Euro/t 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone:15 Euro/t 0703 20 00 0- Czosnek 0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia:15 Euro/t - Grzyby i trufle: 0711 51 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 1001Pszenica i meslin:1 Euro/t 1001 10 00 0- Pszenica durum 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Meslin 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1002 00 00 0Żyto1 Euro/t 1003 00Jęczmień:1 Euro/t 1003 00 10 0- Nasiona 1003 00 90 0- Pozostały 1004 00 00 0Owies1 Euro/t 1005Kukurydza:1 Euro/t 1005 10- Nasiona: - - Hybrydy: 1005 10 11 0- - - Hybrydy podwójne i hybrydy szczytowo-krzyżowe 1005 10 13 0- - - Hybrydy trójkrzyżowe 1005 10 15 0- - - Hybrydy zwykłe 1005 10 19 0- - - Pozostałe 1005 10 90 0- - Pozostałe 1005 90 00 0- Pozostałe 1006Ryż:1 Euro/t 1006 10- Ryż niełuskany: 1006 10 10 0- - Do siewu - - Pozostały: - - - Sparzony: 1006 10 21 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 10 23 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 10 25 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 10 27 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - - Pozostały: 1006 10 92 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 10 94 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 10 96 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 10 98 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 1006 20- Ryż łuskany (brązowy): - - Parzony: 1006 20 11 0- - - Okrągłoziarnisty 1006 20 13 0- - - Średnioziarnisty - - - Długoziarnisty: 1006 20 15 0- - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 20 17 0- - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - Pozostały: 1006 20 92 0- - - Okrągłoziarnisty 1006 20 94 0- - - Średnioziarnisty - - - Długoziarnisty: 1006 20 96 0- - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 20 98 0- - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 1006 30- Ryż całkowicie lub częściowo bielony, nawet polerowany lub glazurowany: - - Ryż półbielony: - - - Parzony: 1006 30 21 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 23 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 25 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 27 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - - Pozostały: 1006 30 42 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 44 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 46 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 48 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - Ryż całkowicie bielony: - - - Parzony: 1006 30 61 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 63 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 65 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 67 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - - Pozostały: 1006 30 92 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 94 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 96 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 98 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 1006 40 00 0- Ryż łamany 1007 00Ziarno sorgo:1 Euro/t 1007 00 10 0- Hybrydy do siewu 1007 00 90 0- Pozostałe 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża:1 Euro/t 1008 10 00 0- Gryka 1008 20 00 0- Proso 1008 30 00 0- Mozga kanaryjska 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale) 1008 90 90 0- - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna lub z meslin:1 Euro/t - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka z meslin 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin:1 Euro/t 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1102 20- Mąka kukurydziana: 1102 20 10 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1102 20 90 0- - Pozostała 1102 30 00 0- Mąka ryżowa 1102 90- Pozostałe: 1102 90 10 0- - Mąka jęczmienna 1102 90 30 0- - Mąka owsiana 1102 90 90 0- - Pozostałe 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe:1 Euro/t - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 10 0- - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1103 13 90 0- - - Pozostałe 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 10 0- - - Z żyta 1103 19 30 0- - - Z jęczmienia 1103 19 40 0- - - Z owsa 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 10 0- - Z żyta 1103 20 20 0- - Z jęczmienia 1103 20 30 0- - Z owsa 1103 20 40 0- - Z kukurydzy 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 60 0- - Z pszenicy 1103 20 90 0- - Pozostałe 1104Ziarna zbóż obrobione w inny sposób (na przykład łuszczone, miażdżone, płatkowane, perełkowane, śrutowane lub krojone), z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone:1 Euro/t - Ziarna miażdżone lub płatkowane: 1104 12- - Z owsa: 1104 12 10 0- - - Miażdżone 1104 12 90 0- - - Płatkowane 1104 19- - Z pozostałych zbóż: 1104 19 10 0- - - Z pszenicy 1104 19 30 0- - - Z żyta 1104 19 50 0- - - Z kukurydzy - - - Z jęczmienia: 1104 19 61 0- - - - Miażdżone 1104 19 69 0- - - - Płatkowane - - - Pozostałe: 1104 19 91 0- - - - Ryż płatkowany 1104 19 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe obrobione ziarna (na przykład łuszczone, perełkowane, krojone lub śrutowane): 1104 22- - Z owsa: 1104 22 20 0- - - Łuszczone (łuskane lub obierane) 1104 22 30 0- - - Łuszczone i krojone lub śrutowane ("Grütze" lub "grutten") 1104 22 50 0- - - Perełkowane 1104 22 90 0- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie 1104 22 98 0- - - Pozostałe 1104 23- - Z kukurydzy: 1104 23 10 0- - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane 1104 23 30 0- - - Perełkowane 1104 23 90 0- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie 1104 23 99 0- - - Pozostałe 1104 29- - Z pozostałych zbóż: - - - Z jęczmienia: 1104 29 01 0- - - - Łuszczone (łuskane lub obierane) 1104 29 03 0- - - - Łuszczone i krojone lub śrutowane ("Grütze" lub "grutten") 1104 29 05 0- - - - Perełkowane 1104 29 07 0- - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie 1104 29 09 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: - - - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane: 1104 29 11 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 15 0- - - - - Z żyta 1104 29 19 0- - - - - Pozostałe - - - - Perełkowane: 1104 29 31 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 35 0- - - - - Z żyta 1104 29 39 0- - - - - Pozostałe - - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie: 1104 29 51 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 55 0- - - - - Z żyta 1104 29 59 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 1104 29 81 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 85 0- - - - - Z żyta 1104 29 89 0- - - - - Pozostałe 1104 30- Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mielone: 1104 30 10 0- - Z pszenicy 1104 30 90 0- - Z pozostałych zbóż 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane:1 Euro/t 1105 10 00 0- Mąka, mączka i proszek 1105 20 00 0- Płatki i granulki 1107Słód, nawet palony:1 Euro/t 1107 10- Niepalony: - - Z pszenicy: 1107 10 11 0- - - W postaci mąki 1107 10 19 0- - - Pozostały - - Pozostały: 1107 10 91 0- - - W postaci mąki 1107 10 99 0- - - Pozostały 1107 20 00 0- Palony 1108Skrobie; inulina:1 Euro/t - Skrobie: 1108 11 00 0- - Skrobia pszenna 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana 1108 14 00 0- - Skrobia z manioku (cassava) 1108 19- - Pozostałe skrobie: 1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu 1108 19 90 0- - - Pozostałe 1108 20 00 0- Inulina 1109 00 00 0Gluten pszenny, nawet suszony1 Euro/t 1509Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie:10 Euro/t 1509 10- Z pierwszego tłoczenia: 1509 10 10 0- - Oliwa lampante z pierwszego tłoczenia 1509 10 90 0- - Pozostałe 1509 90 00 0- Pozostałe 1510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509:10 Euro/t 1510 00 10 0- Oleje surowe 1510 00 90 0- Pozostałe 1516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub elaidynizowane, nawet rafinowane, ale dalej nieprzetworzone:80 Euro/t 1516 20- Tłuszcze i oleje roślinne oraz ich frakcje: 1516 20 10 0- - Uwodorniony olej rycynowy, tzw. "wosk opalowy" - - Pozostałe: 1516 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej - - - Pozostałe: 1516 20 95 0- - - - Olej rzepikowy, lniany, rzepakowy, słonecznikowy, illipe, karite, makore, toloucouna lub babassu, do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż wytwarzanie artykułów spożywczych - - - - Pozostałe: 1516 20 96 0- - - - - Olej z orzeszków ziemnych, z nasion bawełny, sojowy lub słonecznikowy; pozostałe oleje zawierające mniej niż 50% masy wolnych kwasów tłuszczowych oraz z wyłączeniem olejów z nasion palmowych, illipe, kokosowego, rzepikowego, rzepakowego i copaiba 1516 20 98 0- - - - - Pozostałe 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516:10 Euro/t 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1517 10 90 0- - Pozostała 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka - - Pozostałe: 1517 90 91 0- - - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty, w rodzaju stosowanych jako preparaty zapobiegające przyleganiu do formy 1517 90 99 0- - - Pozostałe 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane:100 Euro/t 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane 1602 20- Z wątroby (wątróbki) dowolnych zwierząt: - - Z wątróbki gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające 75% masy lub więcej otłuszczonej wątróbki 1602 20 19 0- - - Pozostałe 1602 20 90 0- - Pozostałe - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych 1: 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze 1602 31 19 0- - - - Pozostałe 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych 1 1602 31 90 0- - - Pozostałe 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych 1: 1602 32 11 0- - - - Niegotowane 1602 32 19 0- - - - Pozostałe 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych 1 1602 32 90 0- - - Pozostałe 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych 1: 1602 39 21 0- - - - Niegotowane 1602 39 29 0- - - - Pozostałe 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych 1 1602 39 80 0- - - Pozostałe - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych 1602 41 90 0- - - Pozostałe 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych 1602 42 90 0- - - Pozostałe 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 90 0- - - Pozostałe 1602 50- Z bydła: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina peklowana (corned beef) 1602 50 39 0- - - - Pozostałe 1602 50 80 0- - - Pozostałe 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt - - Pozostałe: 1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików 1602 90 41 0- - - Z reniferów - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby, ze świń domowych - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso z bydła lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z owiec lub kóz: - - - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z owiec 1602 90 74 0- - - - - - - - Z kóz - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z owiec 1602 90 78 0- - - - - - - - Z kóz 1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej:3 Euro/t - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 11- - Cukier trzcinowy: 1701 11 10 0- - - Do rafinacji 1701 11 90 0- - - Pozostały 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 91 00 0- - Zawierający dodatki aromatyzujące lub barwiące 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1701 99 90 0- - - Pozostały 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel:3 Euro/t - Laktoza i syrop laktozowy: 1702 11 00 0- - Zawierające 99% masy laktozy lub więcej, wyrażonej jako laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę 1702 19 00 0- - Pozostałe 1702 20- Cukier klonowy i syrop klonowy: 1702 20 10 0- - Cukier klonowy w postaci stałej, zawierający dodatki środków aromatyzujących lub barwiących 1702 20 90 0- - Pozostałe 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza 1702 40 90 0- - Pozostałe 1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy6 Euro/t 1702 60 95 0- - Pozostałe3 Euro/t 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta 1702 90 30 0- - Izoglukoza 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy 1702 90 60 0- - Miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym - - Karmel: 1702 90 71 0- - - Zawierający w substancji suchej 50% masy sacharozy lub więcej - - - Pozostały: 1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, nawet aglomerowanego 1702 90 79 0- - - - Pozostały 1702 90 80 0- - Syrop inulinowy6 Euro/t 1702 90 99 0- - Pozostałe3 Euro/t 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym:100 Euro/t 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek 2002 10 90 0- - Pozostałe 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym:15 Euro/t 2003 10- Grzyby z rodzaju Agaricus: 2003 10 20 0- - Tymczasowo zakonserwowane, gotowane 2003 10 30 0- - Pozostałe 2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:15 Euro/t 2008 20- Ananasy: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 20 11 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 17% masy 2008 20 19 0- - - - Pozostałe - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 20 31 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 19% masy 2008 20 39 0- - - - Pozostałe - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 20 51 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 17% masy 2008 20 59 0- - - - Pozostałe - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 20 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 19% masy 2008 20 79 0- - - - Pozostałe 2008 20 90 0- - - Niezawierające dodatku cukru 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej:100 Euro/t 2009 50- Sok pomidorowy: 2009 50 10 0- - Zawierający dodatek cukru 2009 50 90 0- - Pozostały 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone:100 Euro/t 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 59 0- - - - Pozostałe 2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone: 0,5 Euro/l 2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej 2207 20 00 0- Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe:0,5 Euro/l 100% alk. 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognac 2208 20 14 0- - - Armagnac 2208 20 26 0- - - Grappa 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez 2208 20 29 0- - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac 2208 20 64 0- - - - Armagnac 2208 20 86 0- - - - Grappa 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez 2208 20 89 0- - - - Pozostałe 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie, w pojemnikach o objętości: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach o objętości: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 38 0- - - - Większej niż 2 litry - - - Whisky "blended", w pojemnikach o objętości: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 58 0- - - - Większej niż 2 litry - - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 78 0- - - - Większej niż 2 litry - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 88 0- - - Większej niż 2 litry 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %) - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego alkoholu 2208 40 39 0- - - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %) - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholu 2208 40 99 0- - - - Pozostałe 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin, w pojemnikach o objętości: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litry 2208 60- Wódka czysta: - - O objętościowej mocy alkoholu 45,4% obj. lub mniejszej, w pojemnikach o objętości: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 60 19 0- - - Większej niż 2 litry - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 60 99 0- - - Większej niż 2 litry 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach o objętości: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 38 0- - - Większej niż 2 litry - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn 2208 90 54 0- - - - - - - Tequila 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami, na bazie alkoholu 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców 2208 90 75 0- - - - - Tequila 2208 90 77 0- - - - - Pozostałe 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe - - Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 99 0- - - Większej niż 2 litry 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane:1 Euro/t 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 10 90 0- - Pozostałe 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 20 90 0- - Pozostałe 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 30 90 0- - Pozostałe 2302 40- Z pozostałych zbóż: 2302 40 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 40 90 0- - Pozostałe 2302 50 00 0- Z roślin strączkowych 2401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe:500 Euro/t 2401 10- Tytoń nieodżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo- płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 10 49 0- - - - Pozostały - - Pozostały: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo- płomieniowo: 2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia 2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami) 2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky 2401 20 49 0- - - - Pozostały - - Pozostały: 2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny 2401 20 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu 2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny 2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo 2401 20 90 0- - - Pozostały tytoń 2401 30 00 0- Odpady tytoniu 5301Len surowy lub obrobiony, ale nieprzędziony; pakuły lniane i odpady lnu (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną):20 Euro/t 5301 10 00 0- Len surowy lub roszony - Len międlony, trzepany, czesany lub przerobiony w inny sposób, ale nieprzędziony: 5301 21 00 0- - Międlony lub trzepany 5301 29 00 0- - Pozostały 5301 30- Pakuły i odpady lnu: 5301 30 10 0- - Pakuły 5301 30 90 0- - Odpady lnu _________ 1 przy określeniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY Kod PCNWyszczególnienie 12 0102Bydło żywe: 0102 10- Zwierzęta hodowlane czystej krwi: 0102 10 10 0- - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka) 0102 10 30 0- - Krowy 0102 10 90 0- - Pozostałe 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: 0102 90 05 0- - - O masie nieprzekraczającej 80 kg - - - O masie przekraczającej 80 kg, ale nieprzekraczającej 160 kg: 0102 90 21 0- - - - Do uboju 0102 90 29 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 160 kg, ale nieprzekraczającej 300 kg: 0102 90 41 0- - - - Do uboju 0102 90 49 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka): 0102 90 51 0- - - - - Do uboju 0102 90 59 0- - - - - Pozostałe - - - - Krowy: 0102 90 61 0- - - - - Do uboju 0102 90 69 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0102 90 71 0- - - - - Do uboju 0102 90 79 0- - - - - Pozostałe 0102 90 90 0- - Pozostałe 0103Trzoda chlewna żywa: 0103 10 00 0- Zwierzęta hodowlane czystej krwi - Pozostałe: 0103 91- - O masie mniejszej niż 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domowe 0103 91 90 0- - - Pozostałe 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie nie mniejszej niż 160 kg 0103 92 19 0- - - - Pozostałe 0103 92 90 0- - - Pozostałe 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone: 0201 30 00 0- Bez kości 0202Mięso z bydła, zamrożone: 0202 30- Bez kości: 0202 30 90 0- - Pozostałe 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0204Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0204 30 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, zamrożone - Pozostałe mięso z owiec, zamrożone: 0204 43- - Bez kości: 0204 43 10 0- - - Jagnięce 0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Z bydła, zamrożone: 0206 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0206 29 91 0- - - - Przepona gruba i przepona cienka 0208Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0208 10- Z królików lub zajęcy: - - Z królików domowych: 0208 10 11 0- - - Świeże lub schłodzone 0208 10 19 0- - - Zamrożone 0208 10 90 0- - Pozostałe 0208 20 00 0- Żabie udka 0208 30 00 0- Z naczelnych 0208 40- Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren): 0208 40 10 0- - Mięso z wielorybów 0208 40 90 0- - Pozostałe 0208 50 00 0- Z gadów (włączając z węży i z żółwi) 0208 90- Pozostałe: 0208 90 10 0- - Z gołębi domowych - - Z dziczyzny, innej niż z królików lub zajęcy: 0208 90 20 0- - - Z przepiórek 0208 90 40 0- - - Pozostałe 0208 90 55 0- - Mięso z fok 0208 90 60 0- - Z reniferów 0208 90 95 0- - Pozostałe 0209 00Tłuszcz ze świń bez chudego mięsa oraz tłuszcz drobiowy, niewytapiane lub inaczej wyekstrahowane, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: - Tłuszcz podskórny ze świń: 0209 00 11 0- - Świeży, schłodzony, zamrożony, solony lub w solance 0209 00 19 0- - Suszony lub wędzony 0209 00 30 0- Tłuszcz ze świń, inny niż objęty podpozycją 0209 00 11 0 lub 0209 00 19 0 0209 00 90 0- Tłuszcz drobiowy 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg 0402 10 99 0- - - Pozostałe - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 11% masy: 0402 21 17 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 11% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 19 1- - - - - - Dla niemowląt 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy 0405 90 90 0- - Pozostałe 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint- Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane: - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie: 0407 00 11 1- - - - Indycze 0407 00 11 9- - - - Gęsie 0407 00 19 0- - - Pozostałe 0407 00 30 0- - Pozostałe 0407 00 90 0- Pozostałe 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0408 11 80 0- - - Pozostałe 0408 19- - Pozostałe: 0408 19 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłe 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z zamrożonymi - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0408 91 80 0- - - Pozostałe 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0408 99 80 0- - - Pozostałe 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: 0504 00 00 1- Żołądki drobiowe 0504 00 00 9- Pozostałe 0506Kości i rdzenie rogów, nieobrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nieprzycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów: 0506 10 00 0- Osseina i kości poddane działaniu kwasu 0506 90 00 0- Pozostałe 0511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi: 0511 10 00 0- Nasienie bydlęce - Pozostałe: 0511 91- - Produkty z ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych; martwe zwierzęta objęte działem 3: 0511 91 10 0- - - Odpadki rybne 0511 91 90 0- - - Pozostałe 0511 99- - Pozostałe: 0511 99 10 0- - - Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub skórek 0511 99 90- - - Pozostałe: 0511 99 90 1- - - - Embriony bydlęce 0511 99 90 3- - - - Nasienie zwierząt gospodarskich inne niż bydlęce 0511 99 90 5- - - - Embriony zwierząt gospodarskich inne niż bydlęce 0511 99 90 7- - - - Komórki jajowe zwierząt gospodarskich 0511 99 90 9- - - - Pozostałe 0602Pozostałe rośliny żywe (włącznie z ich korzeniami), sadzonki i zrazy; grzybnia: 0602 10- Nieukorzenione sadzonki i zrazy: 0602 10 10 0- - Winorośli 0602 10 90 0- - Pozostałe 0602 20- Drzewa, krzewy i krzaki gatunków rodzących jadalne owoce lub orzechy, nawet szczepione: 0602 20 10 0- - Sadzonki winorośli, szczepione lub ukorzenione 0602 20 90 0- - Pozostałe 0602 30 00 0- Rododendrony i azalie, nawet szczepione 0602 40- Róże, szczepione lub nie: 0602 40 10 0- - Nieoczkowane ani nieszczepione 0602 40 90 0- - Oczkowane lub szczepione 0602 90- Pozostałe: 0602 90 10 0- - Grzybnia 0602 90 20 0- - Rośliny ananasa 0602 90 30 0- - Rośliny warzyw i truskawek - - Pozostałe: - - - Rośliny rosnące na wolnym powietrzu: - - - - Drzewa, krzewy i krzaki: 0602 90 41 0- - - - - Drzewa leśne - - - - - Pozostałe: 0602 90 45 0- - - - - - Ukorzenione sadzonki i młode rośliny 0602 90 49 0- - - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe rośliny rosnące na wolnym powietrzu: 0602 90 51 0- - - - - Byliny 0602 90 59 0- - - - - Pozostałe - - - Rośliny rosnące w pomieszczeniach: 0602 90 70 0- - - - Ukorzenione sadzonki i młode rośliny, z wyłączeniem kaktusów - - - - Pozostałe: 0602 90 91 0- - - - - Rośliny kwiatowe z pączkami lub kwiatami, z wyłączeniem kaktusów 0602 90 99 0- - - - - Pozostałe 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 10- - Róże: 0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 20- - Goździki: 0603 10 20 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 30- - Orchidee: 0603 10 30 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 40- - Gladiole: 0603 10 40 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 50- - Chryzantemy: 0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 10 80- - Pozostałe: 0603 10 80 9- - - Od 1 listopada do 31 maja 0603 90 00 0- Pozostałe 0604Liście, gałęzie i pozostałe części roślin, bez kwiatów lub pączków kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0604 10- Mchy i porosty: 0604 10 10 0- - Mech reniferowy 0604 10 90 0- - Pozostałe - Pozostałe: 0604 91- - Świeże: - - - Choinki gwiazdkowe: 0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] i jodła szlachetna (Abies procera Rehd.) 0604 91 29 0- - - - Pozostałe - - - Gałązki iglaste: 0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] i z jodły szlachetnej (Abies procera Rehd.) 0604 91 49 0- - - - Pozostałe 0604 91 90 0- - - Pozostałe 0604 99- - Pozostałe: 0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie 0604 99 90 0- - - Pozostałe 0701Ziemniaki, świeże lub schłodzone: 0701 10 00 0- Sadzeniaki 0701 90- Pozostałe: 0701 90 10 0- - Do produkcji skrobi - - Pozostałe: 0701 90 50- - - Młode, od 1 stycznia do 30 czerwca: 0701 90 50 1- - - - Od 1 stycznia do 15 maja 0701 90 90 0- - - Pozostałe 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone: 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka 0703 10 19 0- - - Pozostałe 0703 10 90 0- - Szalotka 0703 20 00 0- Czosnek 0703 90 00 0- Pory i pozostałe warzywa cebulowe 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste: 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja 0704 20 00- Brukselka: 0704 20 00 1- - Od 1 stycznia do 31 maja 0704 90- Pozostałe: 0704 90 10 0- - Kapusta biała i kapusta czerwona 0704 90 90- - Pozostałe: 0704 90 90 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone: - Sałata: 0705 11 00- - Sałata głowiasta: 0705 11 00 1- - - Od 1 stycznia do 31 marca 0705 11 00 3- - - Od 1 kwietnia do 30 listopada 0705 19 00 0- - Pozostała - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum) 0705 29 00 0- - Pozostała 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub schłodzone: 0706 10 00 0- Marchew i rzepa 0706 90- Pozostałe: 0706 90 10 0- - Selery (korzeniowe lub niemieckie) 0706 90 30 0- - Chrzan (Cochlearia armoracia) 0706 90 90 0- - Pozostałe 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 90 0- Korniszony 0708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub schłodzone: 0708 10 00 0- Groch (Pisum sativum) 0708 20 00 0- Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0708 90 00 0- Pozostałe warzywa strączkowe 0709Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone: 0709 10 00 0- Karczochy 0709 20 00 0- Szparagi 0709 30 00 0- Oberżyny (bakłażany) 0709 40 00 0- Selery inne niż seler korzeniowy - Grzyby i trufle: 0709 51 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 0709 52 00 0- - Trufle 0709 59- - Pozostałe: 0709 59 10 0- - - Pieprznik jadalny 0709 59 30 0- - - Grzyby z rodziny borowikowatych 0709 59 90 0- - - Pozostałe 0709 60- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0709 60 10 0- - Słodka papryka - - Pozostałe: 0709 60 91 0- - - Z rodzaju Capsicum, do produkcji pieprzu tureckiego lub barwników oleożywicznych capsicum 0709 60 95 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub żywicznych 0709 60 99 0- - - Pozostałe 0709 70 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0709 90- Pozostałe: 0709 90 10 0- - Warzywa sałatowe inne niż sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.) 0709 90 20 0- - Burak boćwina (albo burak cukrowy) i karczoch hiszpański - - Oliwki: 0709 90 31 0- - - Do celów innych niż produkcja oliwy 0709 90 39 0- - - Pozostałe 0709 90 40 0- - Kapary 0709 90 50 0- - Koper 0709 90 60 0- - Kukurydza cukrowa 0709 90 70 0- - Cukinia 0709 90 90 0- - Pozostałe 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone: 0710 10 00 0- Ziemniaki - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum) 0710 22 00 0- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) 0710 29 00 0- - Pozostałe 0710 30 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy 0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa 0710 80- Pozostałe warzywa: 0710 80 10 0- - Oliwki - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 51 0- - - Słodka papryka 0710 80 59 0- - - Pozostałe - - Grzyby: 0710 80 61 0- - - Z rodzaju Agaricus 0710 80 69 0- - - Pozostałe 0710 80 70 0- - Pomidory 0710 80 80 0- - Karczochy 0710 80 85 0- - Szparagi 0710 80 95 0- - Pozostałe 0710 90 00 0- Mieszanki warzyw 0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0711 20- Oliwki: 0711 20 10 0- - Do celów innych niż produkcja oliwy 0711 20 90 0- - Pozostałe 0711 30 00 0- Kapary 0711 40 00 0- Ogórki i korniszony - Grzyby i trufle: 0711 51 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 0711 59 00- - Pozostałe: 0711 59 00 1- - - Trufle 0711 59 00 9- - - Pozostałe 0711 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Warzywa: 0711 90 10 0- - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki 0711 90 30 0- - - Kukurydza cukrowa 0711 90 50 0- - - Cebula 0711 90 80 0- - - Pozostałe 0711 90 90 0- - Mieszanki warzyw 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 20 00 0- Cebula - Grzyby, uszaki (Auricularia spp.), trzęsaki (Tremella spp.) i trufle: 0712 31 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus 0712 32 00 0- - Uszaki (Auricularia spp.) 0712 33 00 0- - Trzęsaki (Tremella spp.) 0712 39 00 0- - Pozostałe 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: 0712 90 05 0- - Ziemniaki, nawet cięte w kawałki lub plasterki, ale dalej nieprzetworzone - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany do siewu 0712 90 19 0- - - Pozostałe 0712 90 30 0- - Pomidory 0712 90 50 0- - Marchew 0712 90 90 0- - Pozostałe 0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone: 0713 10- Groch (Pisum sativum): 0713 10 10 0- - Do siewu 0713 10 90 0- - Pozostały 0713 20 00 0- Cieciorka (ciecierzyca) - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 31 00 0- - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek 0713 32 00 0- - Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis) 0713 33- - Fasola, włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris): 0713 33 10 0- - - Do siewu 0713 33 90 0- - - Pozostała 0713 39 00 0- - Pozostałe 0713 40 00 0- Soczewica 0713 50 00 0- Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor) 0713 90 00- Pozostałe: 0713 90 00 1- - Do siewu 0713 90 00 9- - Pozostałe 0803 00Banany, włącznie z plantanami, świeże lub suszone: - Świeże: 0803 00 11 0- - Plantany 0803 00 19 0- - Pozostałe 0803 00 90 0- Suszone 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca 0808 20- Gruszki i pigwy: - - Gruszki: 0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia 0808 20 50- - - Pozostałe: 0808 20 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 lipca 0808 20 90 0- - Pigwy 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże: 0809 10 00 0- Morele 0809 20- Wiśnie i czereśnie: 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja 0809 20 95 0- - Pozostałe 0809 30- Brzoskwinie, włącznie z nektarynami: 0809 30 10 0- - Nektaryny 0809 30 90 0- - Pozostałe 0809 40- Śliwki i owoce tarniny: 0809 40 05- - Śliwki: 0809 40 05 1- - - Od 1 stycznia do 30 czerwca 0809 40 90 0- - Owoce tarniny 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki: 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia 0810 20- Maliny, jeżyny, morwy i owoce mieszańców malin z jeżynami: 0810 20 10 0- - Maliny 0810 20 90 0- - Pozostałe 0810 30- Porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest: 0810 30 10 0- - Porzeczki czarne 0810 30 30 0- - Porzeczki czerwone 0810 30 90 0- - Pozostałe 0810 40- Żurawiny, borówki czarne i pozostałe owoce z rodzaju Vaccinium: 0810 40 10 0- - Borówki brusznice lub borówki czerwone (owoce z gatunku Vaccinium vitis-idaea) 0810 40 30 0- - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0810 40 50 0- - Owoce z gatunku Vaccinium macrocarpon i Vaccinium corymbosum 0810 40 90 0- - Pozostałe 0810 50 00 0- Owoce kiwi 0810 60 00 0- Duriany właściwe 0810 90- Pozostałe: 0810 90 30 0- - Tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, owoce sączyńca 0810 90 40 0- - Owoce męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya 0810 90 95 0- - Pozostałe 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10- Truskawki i poziomki: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 10 19 0- - - Pozostałe 0811 10 90 0- - Pozostałe 0811 20- Maliny, jeżyny, morwy, owoce mieszańców malin z jeżynami, porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 20 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 0811 20 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 20 31 0- - - Maliny 0811 20 39 0- - - Porzeczki czarne 0811 20 51 0- - - Porzeczki czerwone 0811 20 59 0- - - Jeżyny i morwy 0811 20 90 0- - - Pozostałe 0811 90- Pozostałe: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 0811 90 11 0- - - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne 0811 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 0811 90 31 0- - - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne 0811 90 39 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 0811 90 50 0- - - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium - - - Wiśnie i czereśnie: 0811 90 75 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus) 0811 90 80 0- - - - Pozostałe 0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne 0811 90 95 0- - - Pozostałe 1001Pszenica i meslin: 1001 10 00 0- Pszenica durum 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Meslin 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1002 00 00 0Żyto 1003 00Jęczmień: 1003 00 10 0- Nasiona 1003 00 90 0- Pozostały 1004 00 00 0Owies 1005Kukurydza: 1005 10- Nasiona: - - Hybrydy: 1005 10 11 0- - - Hybrydy podwójne i hybrydy szczytowo-krzyżowe 1005 10 13 0- - - Hybrydy trójkrzyżowe 1005 10 15 0- - - Hybrydy zwykłe 1005 10 19 0- - - Pozostałe 1005 10 90 0- - Pozostałe 1005 90 00 0- Pozostałe 1006Ryż: 1006 10- Ryż niełuskany: 1006 10 10 0- - Do siewu - - Pozostały: - - - Sparzony: 1006 10 21 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 10 23 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 10 25 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 10 27 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - - Pozostały: 1006 10 92 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 10 94 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 10 96 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 10 98 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 1006 20- Ryż łuskany (brązowy): - - Parzony: 1006 20 11 0- - - Okrągłoziarnisty 1006 20 13 0- - - Średnioziarnisty - - - Długoziarnisty: 1006 20 15 0- - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 20 17 0- - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - Pozostały: 1006 20 92 0- - - Okrągłoziarnisty 1006 20 94 0- - - Średnioziarnisty - - - Długoziarnisty: 1006 20 96 0- - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 20 98 0- - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 1006 30- Ryż całkowicie lub częściowo bielony, nawet polerowany lub glazurowany: - - Ryż półbielony: - - - Parzony: 1006 30 21 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 23 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 25 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 27 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - - Pozostały: 1006 30 42 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 44 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 46 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 48 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - Ryż całkowicie bielony: - - - Parzony: 1006 30 61 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 63 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 65 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 67 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 - - - Pozostały: 1006 30 92 0- - - - Okrągłoziarnisty 1006 30 94 0- - - - Średnioziarnisty - - - - Długoziarnisty: 1006 30 96 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3 1006 30 98 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3 1006 40 00 0- Ryż łamany 1007 00Ziarno sorgo: 1007 00 10 0- Hybrydy do siewu 1007 00 90 0- Pozostałe 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 10 00 0- Gryka 1008 20 00 0- Proso 1008 30 00 0- Mozga kanaryjska 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale) 1008 90 90 0- - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna lub z meslin: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka z meslin 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1102 20- Mąka kukurydziana: 1102 20 10 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1102 20 90 0- - Pozostała 1102 30 00 0- Mąka ryżowa 1102 90- Pozostałe: 1102 90 10 0- - Mąka jęczmienna 1102 90 30 0- - Mąka owsiana 1102 90 90 0- - Pozostałe 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 10 0- - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1103 13 90 0- - - Pozostałe 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 10 0- - - Z żyta 1103 19 30 0- - - Z jęczmienia 1103 19 40 0- - - Z owsa 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 10 0- - Z żyta 1103 20 20 0- - Z jęczmienia 1103 20 30 0- - Z owsa 1103 20 40 0- - Z kukurydzy 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 60 0- - Z pszenicy 1103 20 90 0- - Pozostałe 1104Ziarna zbóż obrobione w inny sposób (na przykład łuszczone, miażdżone, płatkowane, perełkowane, śrutowane lub krojone), z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone: - Ziarna miażdżone lub płatkowane: 1104 12- - Z owsa: 1104 12 10 0- - - Miażdżone 1104 12 90 0- - - Płatkowane 1104 19- - Z pozostałych zbóż: 1104 19 10 0- - - Z pszenicy 1104 19 30 0- - - Z żyta 1104 19 50 0- - - Z kukurydzy - - - Z jęczmienia: 1104 19 61 0- - - - Miażdżone 1104 19 69 0- - - - Płatkowane - - - Pozostałe: 1104 19 91 0- - - - Ryż płatkowany 1104 19 99 0- - - - Pozostałe - Pozostałe obrobione ziarna (na przykład łuszczone, perełkowane, krojone lub śrutowane): 1104 22- - Z owsa: 1104 22 20 0- - - Łuszczone (łuskane lub obierane) 1104 22 30 0- - - Łuszczone i krojone lub śrutowane ("Grütze" lub "grutten") 1104 22 50 0- - - Perełkowane 1104 22 90 0- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie 1104 22 98 0- - - Pozostałe 1104 23- - Z kukurydzy: 1104 23 10 0- - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane 1104 23 30 0- - - Perełkowane 1104 23 90 0- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie 1104 23 99 0- - - Pozostałe 1104 29- - Z pozostałych zbóż: - - - Z jęczmienia: 1104 29 01 0- - - - Łuszczone (łuskane lub obierane) 1104 29 03 0- - - - Łuszczone i krojone lub śrutowane ("Grütze" lub "grutten") 1104 29 05 0- - - - Perełkowane 1104 29 07 0- - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie 1104 29 09 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: - - - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane: 1104 29 11 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 15 0- - - - - Z żyta 1104 29 19 0- - - - - Pozostałe - - - - Perełkowane: 1104 29 31 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 35 0- - - - - Z żyta 1104 29 39 0- - - - - Pozostałe - - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie: 1104 29 51 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 55 0- - - - - Z żyta 1104 29 59 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 1104 29 81 0- - - - - Z pszenicy 1104 29 85 0- - - - - Z żyta 1104 29 89 0- - - - - Pozostałe 1104 30- Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mielone: 1104 30 10 0- - Z pszenicy 1104 30 90 0- - Z pozostałych zbóż 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Z pszenicy: 1107 10 11 0- - - W postaci mąki 1107 10 19 0- - - Pozostały - - Pozostały: 1107 10 91 0- - - W postaci mąki 1107 10 99 0- - - Pozostały 1107 20 00 0- Palony 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 11 00 0- - Skrobia pszenna 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana 1108 14 00 0- - Skrobia z manioku (cassava) 1108 19- - Pozostałe skrobie: 1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu 1108 19 90 0- - - Pozostałe 1108 20 00 0- Inulina 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 10 0- - Do siewu 1205 10 90 0- - Pozostałe 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 1- - Do siewu 1205 90 00 9- - Pozostałe 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: 1209 10 00 0- Nasiona buraków cukrowych - Nasiona roślin pastewnych: 1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfalfa) 1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.): 1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.) 1209 22 80 0- - - Pozostałej 1209 23- - Nasiona kostrzewy: 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.) 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.) 1209 23 80 0- - - Pozostałej 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.) 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.): 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (włącznie z rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.) 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.) 1209 26 00 0- - Nasiona tymotki 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny z rodzaju Poa (Poa palustris L., Poa trivialis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis) 1209 29 50 0- - - Nasiona łubinu 1209 29 60 0- - - Nasiona buraka pastewnego (Beta vulgaris var. alba) 1209 29 80 0- - - Pozostałe 1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla ich kwiatów - Pozostałe: 1209 91- - Nasiona warzyw: 1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i gongylodes L.) 1209 91 30 0- - - Nasiona buraka ćwikłowego (Beta vulgaris var. conditiva) 1209 91 90 0- - - Pozostałe 1209 99- - Pozostałe: 1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych - - - Pozostałe: 1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów, inne niż objęte podpozycją 1209 30 1209 99 99 0- - - - Pozostałe 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, niemielone, niesproszkowane ani nie w formie granulek 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina 1210 20 90 0- - Pozostałe 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 11 00 0- - Opium 1302 12 00 0- - Z lukrecji 1302 13 00 0- - Z chmielu 1302 14 00 0- - Ze złocienia lub z korzeni roślin zawierających rotenon 1302 19- - Pozostałe: 1302 19 05 0- - - Olej żywiczny z wanilii 1302 19 30 0- - - Mieszaniny ekstraktów roślinnych, do produkcji napojów i przetworów spożywczych - - - Pozostałe: 1302 19 91 0- - - - Lecznicze 1302 19 98- - - - Pozostałe: 1302 19 98 1- - - - - Z Quassia amara, aloesu i manny 1302 19 98 9- - - - - Pozostałe 1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany: 1302 20 10 0- - Suche 1302 20 90 0- - Pozostałe - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 31 00 0- - Agar-agar 1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z chleba świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar: 1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion 1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar 1302 39 00 0- - Pozostałe 1501 00Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż te objęte pozycją 0209 lub 1503: - Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem): 1501 00 11 0- - Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1501 00 19 0- - Pozostałe 1501 00 90 0- Tłuszcz z drobiu 1502 00Tłuszcze z bydła, owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503: 1502 00 10 0- Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1502 00 90 0- Pozostałe 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 10 90 0- - Pozostałe 1507 90- Pozostałe: 1507 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1507 90 90- - Pozostałe: 1507 90 90 1- - - Konfekcjonowane 1507 90 90 9- - - Pozostałe 1508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1508 10- Olej surowy: 1508 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1508 10 90 0- - Pozostałe 1508 90- Pozostałe: 1508 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1508 90 90 0- - Pozostałe 1509Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1509 10- Z pierwszego tłoczenia: 1509 10 10 0- - Oliwa lampante z pierwszego tłoczenia 1509 10 90 0- - Pozostałe 1509 90 00 0- Pozostałe 1510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509: 1510 00 10 0- Oleje surowe 1510 00 90 0- Pozostałe 1511Olej palmowy i jego frakcje, nawet rafinowany, ale niemodyfikowany chemicznie: 1511 10- Olej surowy: 1511 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1511 10 90 0- - Pozostały 1511 90- Pozostałe: - - Frakcje stałe: 1511 90 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1511 90 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 1511 90 91 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1511 90 99 0- - - Pozostałe 1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje: 1512 11- - Olej surowy: 1512 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1512 11 91 0- - - - Olej słonecznikowy 1512 11 99 0- - - - Olej z krokosza balwierskiego 1512 19- - Pozostałe: 1512 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 19 90- - - Pozostałe: 1512 19 90 1- - - - Olej słonecznikowy, konfekcjonowany 1512 19 90 2- - - - Olej słonecznikowy, pozostały 1512 19 90 8- - - - Pozostałe, konfekcjonowane 1512 19 90 9- - - - Pozostałe - Olej bawełniany i jego frakcje: 1512 21- - Olej surowy, nawet z którego został usunięty gossypol: 1512 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 21 90 0- - - Pozostały 1512 29- - Pozostałe: 1512 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1512 29 90 0- - - Pozostałe 1513Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej kokosowy (z kopry) i jego frakcje: 1513 11- - Olej surowy: 1513 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1513 11 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1513 11 99 0- - - - Pozostałe 1513 19- - Pozostałe: - - - Frakcje stałe: 1513 19 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1513 19 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1513 19 30 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1513 19 91 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1513 19 99 0- - - - - Pozostałe - Olej z ziaren palmowych i olej babassu oraz ich frakcje: 1513 21- - Olej surowy: 1513 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - Pozostałe: 1513 21 30 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1513 21 90 0- - - - Pozostałe 1513 29- - Pozostałe: - - - Frakcje stałe: 1513 29 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1513 29 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1513 29 30 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1513 29 50 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1513 29 90 0- - - - - Pozostałe 1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu erukowego oraz ich frakcje: 1514 11- - Olej surowy: 1514 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 11 90 0- - - Pozostały 1514 19- - Pozostałe: 1514 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 19 90- - - Pozostałe: 1514 19 90 1- - - - Konfekcjonowane 1514 19 90 9- - - - Pozostałe - Pozostałe: 1514 91- - Olej surowy: 1514 91 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 91 90 0- - - Pozostały 1514 99- - Pozostałe: 1514 99 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1514 99 90- - - Pozostałe: 1514 99 90 1- - - - Konfekcjonowane 1514 99 90 9- - - - Pozostałe 1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy 1515 19- - Pozostały: 1515 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 19 90 0- - - Pozostały - Olej kukurydziany i jego frakcje: 1515 21- - Olej surowy: 1515 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 21 90 0- - - Pozostały 1515 29- - Pozostały: 1515 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 29 90 0- - - Pozostały 1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje: 1515 30 10 0- - Do produkcji kwasu aminoundekanowego stosowanego do wytwarzania tekstylnych włókien syntetycznych lub tworzyw sztucznych 1515 30 90 0- - Pozostały 1515 40 00 0- Olej tungowy i jego frakcje 1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje: - - Olej surowy: 1515 50 11 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 50 19 0- - - Pozostały - - Pozostały: 1515 50 91 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 50 99 0- - - Pozostały 1515 90- Pozostałe: 1515 90 15- - Olej jojoba i olej oiticica; wosk mirtowy i wosk japoński; ich frakcje: 1515 90 15 1- - - Olej jojoba surowy 1515 90 15 3- - - Olej oiticica; wosk mirtowy i wosk japoński; ich frakcje 1515 90 15 9- - - Pozostały - - Olej z nasion tytoniu i jego frakcje: - - - Olej surowy: 1515 90 21 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 90 29 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 1515 90 31 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 90 39 0- - - - Pozostały - - Pozostałe oleje i ich frakcje: - - - Oleje surowe: 1515 90 40 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1515 90 51 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1515 90 59 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe - - - Pozostałe: 1515 90 60 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1515 90 91 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka 1517 10 90 0- - Pozostała 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka - - Pozostałe: 1517 90 91 0- - - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty, w rodzaju stosowanych jako preparaty zapobiegające przyleganiu do formy 1517 90 99 0- - - Pozostałe 1518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516; niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów, lub olejów zwierzęcych lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1518 00 10 0- Linoksyn - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane, do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi: 1518 00 31 0- - Surowe 1518 00 39 0- - Pozostałe - Pozostałe: 1518 00 91 0- - Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516 - - Pozostałe: 1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów zwierzęcych, lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych, i ich frakcje 1518 00 99 0- - - Pozostałe 1522 00Degras; pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: 1522 00 10 0- Degras - Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: - - Zawierające olej o właściwościach oleju z oliwek: 1522 00 31 0- - - Sopstoki 1522 00 39 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 1522 00 91 0- - - Osady i szlamy olejowe; sopstoki 1522 00 99 0- - - Pozostałe 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 1601 00 10 0- Z wątroby - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane 1601 00 99 0- - Pozostałe 1603 00Ekstrakty i soki, z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych: 1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1603 00 80 0- Pozostałe 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 11- - Cukier trzcinowy: 1701 11 10 0- - - Do rafinacji 1701 11 90 0- - - Pozostały 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji 1701 12 90 0- - - Pozostały - Pozostały: 1701 91 00 0- - Zawierający dodatki aromatyzujące lub barwiące 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały 1701 99 90 0- - - Pozostały 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 59 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego 1702 30 99 0- - - - Pozostałe 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza 1702 40 90 0- - Pozostałe 1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta 1702 90 30 0- - Izoglukoza 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy - - Karmel: - - - Pozostały: 1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, nawet aglomerowanego 1702 90 79 0- - - - Pozostały 1702 90 80 0- - Syrop inulinowy 1703Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru: 1703 10 00 0- Melasy trzcinowe 1703 90 00 0- Pozostałe 1704Wyroby cukiernicze (włącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao: 1704 10- Guma do żucia, nawet pokryta cukrem: - - Zawierająca mniej niż 60% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach 1704 10 19 0- - - Pozostała - - Zawierająca 60% masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach 1704 10 99 0- - - Pozostała 1704 90- Pozostałe: 1704 90 10 0- - Wyciąg (ekstrakt) z lukrecji, zawierający więcej niż 10% masy sacharozy, ale niezawierający innych dodanych substancji 1704 90 30 0- - Biała czekolada - - Pozostałe: 1704 90 51 0- - - Pasty, włącznie z marcepanem, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub większej 1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i dropsy od kaszlu 1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem - - - Pozostałe: 1704 90 65 0- - - - Wyroby żelowe i galaretki, włącznie z pastami owocowymi, w postaci wyrobów cukierniczych 1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, nawet nadziewane 1704 90 75 0- - - - Toffi, karmelki i podobne cukierki - - - - Pozostałe: 1704 90 81 0- - - - - Tabletki prasowane 1704 90 99 0- - - - - Pozostałe 1806Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao: 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Niezawierający sacharozy lub zawierający mniej niż 5% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 10 20 0- - Zawierający 5% masy lub więcej, ale mniej niż 65% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 10 30 0- - Zawierający 65% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 10 90 0- - Zawierający 80% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego lub zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie 1806 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 31% masy masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające 18% masy lub więcej masła kakaowego 1806 20 70 0- - - Okruchy czekolady mlecznej 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa 1806 20 95 0- - - Pozostałe - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów 1806 32 90 0- - - Pozostałe 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i wyroby czekoladowe: - - - Czekolady, nawet z nadzieniem: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol 1806 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao 1806 90 60 0- - Wyroby do smarowania zawierające kakao 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów 1806 90 90 0- - Pozostałe 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1901 10 00 0- Przetwory dla niemowląt, pakowane do sprzedaży detalicznej 1901 20 00 0- Mieszaniny i ciasta, do wytworzenia wyrobów piekarniczych objętych pozycją 1905 1901 90- Pozostałe: - - Ekstrakt słodowy: 1901 90 11 0- - - O zawartości suchego ekstraktu 90% masy lub większej 1901 90 19 0- - - Pozostałe - - Pozostałe: 1901 90 91 0- - - Niezawierające tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu z mleka, 5% sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym) lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi, z wyłączeniem przetworów spożywczych w postaci proszku z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 1- - - - Mieszanki mleczne, do produkcji odżywek dla niemowląt 1901 90 99 9- - - - Pozostałe 1902Makarony, nawet gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami), lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany: - Makarony niegotowane, nienadziewane ani nieprzygotowane inaczej: 1902 11 00 0- - Zawierające jaja 1902 19- - Pozostałe: 1902 19 10 0- - - Niezawierające mąki lub mączki, ze zwykłej pszenicy 1902 19 90 0- - - Pozostałe 1902 20- Makarony nadziewane, nawet gotowane lub inaczej przygotowane: 1902 20 10 0- - Zawierające więcej niż 20% masy ryb, skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych 1902 20 30 0- - Zawierające więcej niż 20% masy kiełbasy i tym podobnych, mięsa i podrobów, dowolnego rodzaju, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia - - Pozostałe: 1902 20 91 0- - - Gotowane 1902 20 99 0- - - Pozostałe 1902 30- Pozostałe makarony: 1902 30 10 0- - Suszone 1902 30 90 0- - Pozostałe 1902 40- Kuskus: 1902 40 10 0- - Nieprzygotowany 1902 40 90 0- - Pozostały 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż, lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1904 10- Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych: 1904 10 10 0- - Otrzymane z kukurydzy 1904 10 30 0- - Otrzymane z ryżu 1904 10 90 0- - Pozostałe 1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych: 1904 20 10 0- - Preparaty typu Müsli bazujące na nieprażonych płatkach zbożowych - - Pozostałe: 1904 20 91 0- - - Otrzymane z kukurydzy 1904 20 95 0- - - Otrzymane z ryżu 1904 20 99 0- - - Pozostałe 1904 30 00 0- Pszenica spęczniona 1904 90- Pozostałe: 1904 90 10 0- - Ryż 1904 90 80 0- - Pozostałe 1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 1905 10 00 0- Chleb chrupki 1905 20- Piernik z dodatkiem imbiru i podobne: 1905 20 10 0- - Zawierający mniej niż 30% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 1905 20 30 0- - Zawierający 30% masy lub więcej, ale mniej niż 50% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 1905 20 90 0- - Zawierający 50% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) - Słodkie herbatniki; gofry i wafle: 1905 31- - Słodkie herbatniki: - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 31 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g 1905 31 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1905 31 30 0- - - - Zawierające 8% masy tłuszczu z mleka lub więcej - - - - Pozostałe: 1905 31 91 0- - - - - Herbatniki kanapkowe 1905 31 99 0- - - - - Pozostałe 1905 32- - Gofry i wafle: 1905 32 05 0- - - O zawartości wody przekraczającej 10% masy - - - Pozostałe: - - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 32 11 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g 1905 32 19 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 1905 32 91 0- - - - - Solone, nawet z nadzieniem 1905 32 99 0- - - - - Pozostałe 1905 40- Sucharki, tosty z chleba i podobne tosty: 1905 40 10 0- - Sucharki 1905 40 90 0- - Pozostałe 1905 90- Pozostałe: 1905 90 10 0- - Mace 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb, bułki, niezawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% masy cukru i nie więcej niż 5% masy tłuszczu 1905 90 45 0- - - Herbatniki 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego 1905 90 90 0- - - - Pozostałe 2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym: 2003 10- Grzyby z rodzaju Agaricus: 2003 10 20 0- - Tymczasowo zakonserwowane, gotowane 2003 10 30 0- - Pozostałe 2003 20 00 0- Trufle 2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 2004 10- Ziemniaki: 2004 10 10 0- - Gotowane, inaczej nieprzetworzone - - Pozostałe: 2004 10 91 0- - - W postaci mąki, mączki lub płatków 2004 10 99 0- - - Pozostałe 2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2004 90 10 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2004 90 30 0- - Kapusta kwaszona, kapary i oliwki 2004 90 50 0- - Groch (Pisum sativum) i niedojrzała fasola z gatunku Phaseolus spp., w strąkach - - Pozostałe, włączając mieszanki: 2004 90 91 0- - - Cebule, gotowane, inaczej nieprzetworzone 2004 90 98 0- - - Pozostałe 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 2005 10 00 0- Warzywa homogenizowane 2005 20- Ziemniaki: 2005 20 10 0- - W postaci mąki, mączki lub płatków - - Pozostałe: 2005 20 20 0- - - Cienkie plasterki, smażone lub pieczone, nawet solone lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do bezpośredniego spożycia 2005 20 80 0- - - Pozostałe 2005 40 00 0- Groch (Pisum sativum) - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 2005 51 00 0- - Fasola łuskana 2005 59 00 0- - Pozostała 2005 60 00 0- Szparagi 2005 70- Oliwki: 2005 70 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 5 kg 2005 70 90 0- - Pozostałe 2005 80 00 0- Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, inne niż słodka papryka lub pieprz angielski 2005 90 30 0- - Kapary 2005 90 50 0- - Karczochy 2005 90 60 0- - Marchew 2005 90 70 0- - Mieszanki warzywne 2005 90 75 0- - Kapusta kwaszona 2005 90 80 0- - Pozostałe 2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2008 20- Ananasy: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 20 11 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 17% masy 2008 20 19 0- - - - Pozostałe - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 20 31 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 19% masy 2008 20 39 0- - - - Pozostałe - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 20 51 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 17% masy 2008 20 59 0- - - - Pozostałe - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 20 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 19% masy 2008 20 79 0- - - - Pozostałe 2008 20 90 0- - - Niezawierające dodatku cukru 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok jabłkowy: 2009 71- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 71 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - Pozostały: 2009 71 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 71 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru 2009 79- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 79 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto 2009 79 19 0- - - - Pozostały - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 79 30 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - - Pozostały: 2009 79 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 79 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 79 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru 2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002); gotowe proszki do pieczenia: 2102 10- Drożdże aktywne: 2102 10 10 0- - Kultury drożdży - - Drożdże piekarnicze: 2102 10 31 0- - - Suszone 2102 10 39 0- - - Pozostałe 2102 10 90 0- - Pozostałe 2102 20- Drożdże nieaktywne; pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe: - - Drożdże nieaktywne: 2102 20 11 0- - - W tabletkach, kostkach lub w podobnej postaci, lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczajacej 1 kg 2102 20 19 0- - - Pozostałe 2102 20 90 0- - Pozostałe 2102 30 00 0- Proszki do pieczenia, gotowe 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 10 00 0- Sos sojowy 2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i pozostałe sosy pomidorowe 2103 30- Mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 30 10 0- - Mąka i mączka, z gorczycy 2103 30 90 0- - Gotowa musztarda 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango, w płynie 2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające od 1,5 do 6% masy goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 do 10% masy cukru, w pojemnikach o objętości 0,5 litra lub mniejszej 2103 90 90 0- - Pozostałe 2104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze, homogenizowane: 2104 10- Zupy i buliony i przetwory z nich: 2104 10 10 0- - Suszone 2104 10 90 0- - Pozostałe 2104 20 00 0- Złożone przetwory spożywcze, homogenizowane 2105 00Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne, nawet zawierające kakao: 2105 00 10 0- Niezawierające tłuszczów mleka lub zawierające mniej niż 3% masy takich tłuszczów - Zawierające tłuszcze mleka: 2105 00 91 0- - 3% masy lub więcej, ale mniej niż 7% masy 2105 00 99 0- - 7% masy lub więcej 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 10- Koncentraty białkowe i teksturowane substancje białkowe: 2106 10 20 0- - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi 2106 10 80 0- - Pozostałe 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Fondue z sera 2106 90 20 0- - Preparaty alkoholowe złożone, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe - - - Pozostałe: 2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny 2106 90 59 0- - - - Pozostałe - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi 2106 90 98 0- - - Pozostałe 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0 - - W butelkach 2203 00 09 0- - Pozostałe 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj. 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj. 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante 2204 10 99 0- - - Pozostałe - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej niż 22% obj. - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium) 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany) 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont) 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany) 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 2204 21 89 0- - - - - Port 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel 2204 21 92 0- - - - - Sherry 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily) 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia) 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily) 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 2204 29 89 0- - - - - Port 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel 2204 29 92 0- - - - - Sherry 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany 2204 30 94 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2206 00 10- Wzbudzone: 2206 00 10 1- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - Pozostałe: - - Musujące: 2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 31 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2206 00 39- - - Pozostałe: 2206 00 39 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - Spokojne, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 51 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2206 00 59- - - - Pozostałe: 2206 00 59 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - - Większej niż 2 litry: 2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 81 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2206 00 89- - - - Pozostałe: 2206 00 89 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2209 00Ocet i namiastki octu otrzymane z kwasu octowego: - Ocet winny, w pojemnikach o objętości: 2209 00 11 0- - 2 litry lub mniejszej 2209 00 19 0- - Większej niż 2 litry - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2209 00 91 0- - 2 litry lub mniejszej 2209 00 99 0- - Większej niż 2 litry 2301Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: 2301 10 00 0- Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów; skwarki 2301 20 00 0- Mąki, mączki i granulki, z ryb lub ze skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych 2303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, nawet w postaci granulek: 2303 10- Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości: - - Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (z wyłączeniem stężonych płynów z rozmiękczania), o zawartości białka w przeliczeniu na suchy produkt: 2303 10 11 0- - - Przekraczającej 40% masy 2303 10 19 0- - - Nieprzekraczającej 40% masy 2303 10 90 0- - Pozostałe 2303 20- Wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru: - - Wysłodki buraczane o zawartości suchej masy: 2303 20 11 0- - - Nie mniejszej niż 87% masy 2303 20 18 0- - - Mniejszej niż 87% masy 2303 20 90 0- - Pozostałe 2303 30 00 0- Pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane 2309Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy skrobi lub mniej: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 13 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 15 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 10 19 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 33 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 39 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 53 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 10 59 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produków mlecznych 2309 10 70 0- - - Niezawierająca skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierająca produkty mleczne 2309 10 90 0- - Pozostała 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich 2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze dodatkowej 5 do niniejszego działu - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy skrobi lub mniej: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 33 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 35 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych 2309 90 39 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 43 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 49 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 53 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 59 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych 2309 90 70 0- - - - Niezawierające skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierające produkty mleczne - - - Pozostałe: 2309 90 91 0- - - - Wysłodki buraczane z dodatkiem melasy - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające 49% masy chlorku choliny lub więcej, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe 2309 90 99- - - - - Pozostałe: 2309 90 99 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów 2309 90 99 3- - - - - - Przedmieszki 2309 90 99 9- - - - - - Pozostałe 2402Cygara, nawet z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu: 2402 10 00 0- Cygara, nawet z obciętymi końcami i cygaretki, zawierające tytoń 2402 20- Papierosy zawierające tytoń: 2402 20 10 0- - Zawierające goździki 2402 20 90 0- - Pozostałe 2402 90 00 0- Pozostałe 2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"; ekstrakty i esencje, z tytoniu: 2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji: 2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g 2403 10 90 0- - Pozostały - Pozostały: 2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony" 2403 99- - Pozostały: 2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka 2403 99 90- - - Pozostały: 2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany 2403 99 90 9- - - - Pozostały 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek serwatki, zawierające w przeliczeniu na suchą substancję więcej niż 80% masy białka serwatki), albuminiany i pozostałe pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 10 0- - - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi 3502 11 90 0- - - Pozostała 3502 19- - Pozostała: 3502 19 10 0- - - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi 3502 19 90 0- - - Pozostała 3502 20- Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki: 3502 20 10 0- - Niezdatna lub uznana jako niezdatna do konsumpcji przez ludzi - - Pozostała: 3502 20 91 0- - - Suszona (na przykład w arkuszach, łuskach, płatkach, proszku) 3502 20 99 0- - - Pozostała 3502 90- Pozostałe: - - Albuminy, inne niż albumina jaja i albumina mleka (laktalbumina): 3502 90 20 0- - - Niezdatne lub uznane jako niezdatne do konsumpcji przez ludzi 3502 90 70 0- - - Pozostałe 3502 90 90 0- - Albuminiany i pochodne pozostałych albumin 3503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włączając kwadratowe), nawet powierzchniowo obrobionych lub barwionych) oraz pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501: 3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne ex3503 00 10 0Dotyczy produktów przeznaczonych do celów spożywczych 3503 00 80 0- Pozostałe ex3503 00 80 0Dotyczy produktów przeznaczonych do celów spożywczych 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 3505 10 90 0- - - Pozostałe 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe preparaty (na przykład klejonki i zaprawy), w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3809 10- Na bazie substancji skrobiowych: 3809 10 10 0- - Zawierające mniej niż 55% masy tych substancji 3809 10 30 0- - Zawierające 55% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 70% masy 3809 10 50 0- - Zawierające 70% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 83% masy 3809 10 90 0- - Zawierające 83% masy lub więcej tych substancji 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1954--z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie wypadków, w których nie powstaje dług celny 1955--z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie osłon socjalnych dla pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu oraz byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" (Dz. U. Nr 25, poz. 218) Na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 2003 z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 235, poz. 1981) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe zasady przyznawania osłon socjalnych dla zatrudnionych pod ziemią pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, w ramach dotacji ujętej w budżecie państwa w części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki; 2) zasady przyznawania osłon socjalnych dla byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali pod ziemią; 3) warunki uzyskania, sposób obliczania i tryb wypłacania tych osłon. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do: 1) pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu, zwanych dalej "pracownikami", zatrudnionych pod ziemią, z którymi rozwiązano lub będzie rozwiązany stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy z powodu: a) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Łężkowice" oraz całkowitej likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Bochnia", w ramach likwidacji Kopalni Soli "Bochnia", b) zlikwidowania zakładu górniczego "Bolesław" oraz likwidacji rejonu "Olkusz", zakładu górniczego "Olkusz-Pomorzany", wchodzących w skład Przedsiębiorstwa Państwowego Zakładów Górniczo-Hutniczych "Bolesław", c) częściowej likwidacji zakładu górniczego "Trzebionka" wchodzącego w skład Zakładów Górniczych "Trzebionka" S.A., d) całkowitej likwidacji zakładu górniczego "Barycz" i całkowitej likwidacji niezabytkowej części zakładu górniczego "Wieliczka", w ramach likwidacji Kopalni Soli "Wieliczka" - jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy obowiązujących w tych jednostkach przewidują stosowanie osłon socjalnych; 2) byłych pracowników zakładów górniczych wymienionych w pkt 1, którzy przed dniem 31 grudnia 2002 r. nabyli uprawnienia do osłon socjalnych finansowanych ze środków budżetowych; 3) byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów", którzy pracowali pod ziemią i przed dniem 31 grudnia 2001 r. nabyli uprawnienia do osłon socjalnych - urlopu górniczego. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "osłonach socjalnych" - należy przez to rozumieć: a) świadczenia wypłacane w trakcie urlopu górniczego, b) zasiłek socjalny; 2) "pracowniku zatrudnionym pod ziemią" - należy przez to rozumieć pracownika posiadającego co najmniej pięcioletni staż pracy w górnictwie, który ten rodzaj pracy ma określony w umowie o pracę, zawartej na czas nieokreślony, i pracę tę wykonywał w okresie co najmniej trzech miesięcy przed udzieleniem urlopu górniczego albo otrzymaniem zasiłku socjalnego. § 4. 1. Pracownikowi zatrudnionemu pod ziemią, któremu ze względu na wiek, łączny staż pracy lub staż pracy wykonywanej stale pod ziemią i w pełnym jego wymiarze brakuje nie więcej niż cztery lata do spełnienia warunków umożliwiających uzyskanie prawa do emerytury, może być udzielony przez pracodawcę na wniosek pracownika urlop górniczy do czasu uzyskania uprawnień emerytalnych, pod warunkiem złożenia przez pracownika pisemnego oświadczenia o wyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku pracy z dniem zakończenia tego urlopu, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Urlop górniczy, o którym mowa w ust. 1, może być udzielony pracownikowi po ustaleniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych okresów uprawniających pracownika do emerytury oraz okresu urlopu górniczego, niezbędnego do nabycia uprawnień emerytalnych oraz jeżeli prawo do emerytury nabędzie przed dniem 1 stycznia 2007 r. 3. Uprawnienie do urlopu górniczego przysługuje do dnia nabycia uprawnień emerytalnych lub rentowych, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2. 4. W okresie korzystania z urlopu górniczego pracownikowi jest wypłacane świadczenie w wysokości określonej w § 6 i 7, z zastrzeżeniem § 9. § 5. 1. Pracownik otrzymujący: świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego, deputat węglowy, nagrodę z okazji "Dnia Górnika" i dodatkową nagrodę roczną wynikającą z "Karty Górnika" oraz nagrodę jubileuszową ma prawo do korzystania z uznaniowych świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Deputat węglowy, nagroda z okazji "Dnia Górnika" i dodatkowa nagroda roczna, o których mowa w ust. 1, przysługują pod warunkiem, że pracownik korzystający z urlopu górniczego nabył do nich uprawnienia przed uzyskaniem urlopu górniczego. § 6. 1. Świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego przyznane pracownikom przed dniem 1 stycznia 2003 r. jest wypłacane w każdym miesiącu trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń u pracodawcy, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2-6. 2. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, przyznane pracownikowi od dnia 1 stycznia 2003 r. jest wypłacane w każdym miesiącu podczas trwania urlopu górniczego, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń u pracodawcy, w kwocie stanowiącej 75% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego, z zastrzeżeniem § 7, obliczonego, z uwzględnieniem ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy. 3. Do podstawy obliczania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w ust. 2, wlicza się wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, obliczone zgodnie z Kodeksem pracy, nie więcej jednak niż za 37,5 godzin nadliczbowych w kwartale. 4. Od dnia 1 stycznia 2003 r. podstawę wymiaru świadczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi wynagrodzenie, określone w ust. 2, pomniejszone o kwotę składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe potrącanych przez płatnika ze środków ubezpieczonego, w wysokości i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, odpowiadającą 18,71% tego wynagrodzenia. § 7. 1. W pierwszym kwartale 2003 r. miesięczne świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego dla pracowników: 1) zakładów górniczych wymienionych w § 2 pkt 1 lit. a i d - nie może być niższe niż 955,00 zł; 2) zakładów górniczych wymienionych w § 2 pkt 1 lit. b i c - nie może być niższe niż 1.061,00 zł. 2. Świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego jest waloryzowane kwartalnie, według wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń obciążających koszty, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację. 3. Wskaźnik wzrostu przeciętnych wynagrodzeń na kolejny kwartał ustala się odrębnie dla każdego zakładu górniczego, wymienionego w § 2 pkt 1 lit. a i d, jako stosunek obciążającego koszty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych pod ziemią w tych zakładach z ostatniego kwartału przed kwartałem, na który wskaźnik jest ustalony, do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał przedostatni. Do wynagrodzenia nie wlicza się nagród rocznych, nagród jubileuszowych, odpraw emerytalnych i innych wypłat o charakterze jednorazowym. 4. Świadczenia wypłacane w trakcie urlopu górniczego w zakładach górniczych, wymienionych w § 2 pkt 1 lit. b i c, są waloryzowane kwartalnie, według wskaźnika, o którym mowa w ust. 3, z tym że kwota tego świadczenia nie może być niższa od kwoty wypłaconej w miesiącu poprzedzającym waloryzację. 5. Wysokość świadczenia wypłacanego w trakcie urlopu górniczego na kolejny kwartał ustala się jako iloczyn kwoty świadczenia otrzymywanego w kwartale poprzednim i wskaźnika wzrostu przeciętnych wynagrodzeń. 6. Waloryzacja świadczenia wypłacanego w trakcie urlopu górniczego dla pracownika, któremu przyznano urlop górniczy w danym kwartale, rozpoczyna się od następnego kwartału. § 8. 1. W pierwszym kwartale 2003 r. miesięczne świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego dla byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" nie może być niższe niż 590,00 zł. 2. Przepisy § 7 ust. 4-6 stosuje się odpowiednio do waloryzacji świadczeń, o których mowa w ust. 1. § 9. 1. Pracownikowi, który otrzymuje świadczenie wypłacane w trakcie urlopu górniczego, i podejmie zatrudnienie u pracodawcy nieuprawnionego do stosowania osłon socjalnych oraz zgłosi ten fakt pracodawcy zobowiązanemu do wypłacania świadczenia, przysługuje miesięcznie połowa przyznanego świadczenia, wypłacanego jednak nie dłużej niż do końca okresu, na który świadczenie przyznano. 2. Uprawnienia do urlopu górniczego traci pracownik, który w trakcie korzystania z tego uprawnienia podjął pracę pod ziemią lub u pracodawcy uprawnionego do stosowania osłon socjalnych lub podjął inne zatrudnienie, nie powiadamiając o tym pracodawcy obowiązanego do wypłaty świadczeń, w terminie do 30 dni od dnia podjęcia zatrudnienia. § 10. 1. Zasiłek socjalny przyznany pracownikowi przed dniem 1 stycznia 2002 r., na okres do 2 lat, jest wypłacany w każdym miesiącu, w którym były pracownik jest uprawniony do jego pobierania, nie później niż w terminie wypłat wynagrodzeń w zakładzie górniczym albo kopalni, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Zasiłek socjalny wypłaca się w każdym miesiącu, w którym były pracownik jest uprawniony do jego pobierania, nie później niż w terminie wypłaty wynagrodzeń, w kwocie stanowiącej 65% miesięcznego ekwiwalentu pieniężnego, obliczonego, z zastrzeżeniem § 7 ust. 3, jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, w okresie nie dłuższym niż dwa lata, licząc od następnego dnia po dniu, w którym nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę. 3. W pierwszym kwartale 2003 r. miesięczny zasiłek socjalny nie może być niższy niż 475,00 zł. 4. Zasiłek socjalny jest waloryzowany na zasadach określonych w § 7 ust. 4-6. § 11. Pracownikowi, który otrzymuje zasiłek socjalny i podejmie zatrudnienie u pracodawcy nieuprawnionego do stosowania osłon socjalnych oraz zgłosi ten fakt pracodawcy obowiązanemu do wypłacania zasiłku socjalnego, przysługuje jednorazowa odprawa zasiłkowa w wysokości stanowiącej iloczyn 50% kwoty przyznanego zasiłku socjalnego i liczby pełnych miesięcy, które pozostały do końca okresu, na który zasiłek przyznano. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej, 2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy - przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. 2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza: 1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury; 2) walory architektoniczne i krajobrazowe; 3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i leśnych; 4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także potrzeby osób niepełnosprawnych; 6) walory ekonomiczne przestrzeni; 7) prawo własności; 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) potrzeby interesu publicznego. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) "ładzie przestrzennym" - należy przez to rozumieć takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne; 2) "zrównoważonym rozwoju" - należy przez to rozumieć rozwój, o którym mowa w art. 3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392); 3) "środowisku" - należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art. 3 pkt 39 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska; 4) "interesie publicznym" - należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń i działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym; 5) "inwestycji celu publicznego" - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15); 6) "obszarze przestrzeni publicznej" - należy przez to rozumieć obszar o szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; 7) "obszarze problemowym" - należy przez to rozumieć obszar szczególnego zjawiska z zakresu gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów przestrzennych wskazany w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; 8) "obszarze wsparcia" - należy przez to rozumieć obszar określony w ustawie z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109, poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921); 9) "obszarze metropolitalnym" - należy przez to rozumieć obszar wielkiego miasta oraz powiązanego z nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia, ustalony w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju; 10) "dobrach kultury współczesnej" - należy przez to rozumieć niebędące zabytkami dobra kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale, zespoły budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe, będące uznanym dorobkiem współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje je wysoka wartość artystyczna lub historyczna; 11) "terenie zamkniętym" - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363); 12) "działce budowlanej" - należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego; 13) "uzbrojeniu terenu" - należy przez to rozumieć urządzenia, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami; 14) "dostępie do drogi publicznej" - należy przez to rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej; 15) "standardach" - należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań dotyczących opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania w nich parametrów dotyczących zagospodarowania przestrzennego; 16) "parametrach i wskaźnikach urbanistycznych" - należy przez to rozumieć parametry i wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40; 17) "walorach ekonomicznych przestrzeni" - należy przez to rozumieć te cechy przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych; 18) "wartości nieruchomości" - należy przez to rozumieć wartość rynkową nieruchomości; 19) "powierzchni sprzedaży" - należy przez to rozumieć tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.). Art. 3. 1. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. 2. Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu. 3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu województwa. 4. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyrażonej w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, należy do zadań Rady Ministrów. Art. 4. 1. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. 2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: 1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; 2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. 3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy. Art. 5. Opracowywanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospodarowania przestrzennego, odpowiednio w skali regionalnej i lokalnej, w rozumieniu art. 2 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052). Art. 6. 1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. 2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do: 1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich; 2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. Art. 7. Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Art. 8. 1. Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia, regulamin określający organizację i tryb jej działania. 3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb działania. 4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu doradczego, na mocy porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta. 5. Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na podstawie stosownych porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast wchodzących w skład tych powiatów, które nie powołały gminnych komisji lub nie powierzyły funkcji pełnienia organu doradczego komisji powołanej w innej gminie, w trybie określonym w ust. 4. 6. Organy doradcze, o których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób o wykształceniu i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania przestrzennego, w tym co najmniej w połowie z osób rekomendowanych przez branżowe stowarzyszenia i samorządy zawodowe. Rozdział 2 Planowanie przestrzenne w gminie Art. 9. 1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem. 3. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy. 4. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. 5. Studium nie jest aktem prawa miejscowego. Art. 10. 1. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z: 1) dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu; 2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony; 3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia; 6) zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia; 7) potrzeb i możliwości rozwoju gminy; 8) stanu prawnego gruntów; 9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych; 10) występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych; 11) występowania udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód podziemnych; 12) występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów odrębnych; 13) stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami; 14) zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych. 2. W studium określa się w szczególności: 1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów; 2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym tereny wyłączone spod zabudowy; 3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk; 4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; 6) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym; 7) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa i ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1; 8) obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2.000 m2 oraz obszary przestrzeni publicznej; 9) obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne; 10) kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej; 11) obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi i osuwania się mas ziemnych; 12) obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar ochronny; 13) obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na nich ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271); 14) obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji; 15) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych; 16) inne obszary problemowe, w zależności od uwarunkowań i potrzeb zagospodarowania występujących w gminie. 3. Obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku. 4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres projektu studium w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych. Art. 11. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, kolejno: 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, określając formę, miejsce i termin składania wniosków dotyczących studium, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia; 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania projektu studium; 3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1; 4) sporządza projekt studium, uwzględniając ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa; w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego województwa lub niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego województwa zadań rządowych, uwzględnia ustalenia programów, o których mowa w art. 48 ust. 1; 5) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej opinię o projekcie studium; 6) uzgadnia projekt studium z zarządem województwa w zakresie jego zgodności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa; 7) uzgadnia projekt studium z wojewodą w zakresie jego zgodności z ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1; 8) występuje o opinie dotyczące rozwiązań przyjętych w projekcie studium do: a) starosty powiatowego, b) gmin sąsiednich, c) właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, d) właściwych organów wojskowych, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa, e) dyrektora właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, f) właściwego organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych, g) właściwego organu administracji geologicznej, h) ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej; 9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień; 10) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na co najmniej 14 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do publicznego wglądu na okres co najmniej 30 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami; 11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym osoby prawne i fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu studium, nie krótszy niż 21 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia studium; 12) przedstawia radzie gminy do uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11. Art. 12. 1. Studium uchwala rada gminy, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag, o których mowa w art. 11 pkt 12. Tekst i rysunek studium oraz rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag stanowią załączniki do uchwały o uchwaleniu studium. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę o uchwaleniu studium wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi. 3. Jeżeli rada gminy nie uchwaliła studium, nie przystąpiła do jego zmiany albo, uchwalając studium, nie określiła w nim obszarów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim, ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub w programach, o których mowa w art. 48 ust. 1, wojewoda, po podjęciu czynności zmierzających do uzgodnienia terminu realizacji tych inwestycji i warunków wprowadzenia tych inwestycji do studium, wzywa radę gminy do uchwalenia studium lub jego zmiany w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym upływie tego terminu wojewoda sporządza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo jego zmianę dla obszaru, którego dotyczy zaniechanie gminy, w zakresie koniecznym dla możliwości realizacji inwestycji celu publicznego oraz wydaje w tej sprawie zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie plan wywołuje skutki prawne takie jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, koszty sporządzenia planu ponosi w całości gmina, której obszaru dotyczy zarządzenie zastępcze. Art. 13. 1. Koszty sporządzenia studium obciążają budżet gminy. 2. Koszty sporządzenia lub zmiany studium wynikające z rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym obciążają odpowiednio budżet państwa, budżet województwa albo budżet powiatu. Art. 14. 1. W celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej "planem miejscowym", z zastrzeżeniem ust. 6. 2. Integralną częścią uchwały, o której mowa w ust. 1, jest załącznik graficzny przedstawiający granice obszaru objętego projektem planu. 3. Plan miejscowy, w wyniku którego następuje zmiana przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, sporządza się dla całego obszaru wyznaczonego w studium. 4. Uchwałę, o której mowa w ust. 1, rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy lub na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. 5. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium, przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac planistycznych. 6. Planu miejscowego nie sporządza się dla terenów zamkniętych. 7. Plan miejscowy sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne. 8. Plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego. Art. 15. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem. 2. W planie miejscowym określa się obowiązkowo: 1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania; 2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego; 3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego; 4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych; 6) parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy; 7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; 8) szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym; 9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy; 10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; 11) sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów; 12) stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4. 3. W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb: 1) granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości; 2) granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej; 3) granice obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji; 4) granice terenów pod budowę obiektów handlowych, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8; 5) granice terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz terenów służących organizacji imprez masowych; 6) granice pomników zagłady oraz ich stref ochronnych, a także ograniczenia dotyczące prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, określone w ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady. Art. 16. 1. Plan miejscowy sporządza się w skali 1:1.000, z wykorzystaniem urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych, gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali 1:500 lub 1:2.000, a w przypadkach planów miejscowych, które sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, dopuszcza się stosowanie map w skali 1:5.000. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres projektu planu miejscowego w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych. 3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób uwzględniania w zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa, uwzględniając w szczególności problematykę związaną z: 1) przygotowaniem i przeciwdziałaniem zagrożeniom zewnętrznym, a zwłaszcza agresji militarnej; 2) przygotowaniem i przeciwdziałaniem zagrożeniom wewnętrznym, a zwłaszcza zagrożeniom bezpieczeństwa i porządku publicznego, katastrofom i klęskom żywiołowym oraz zagrożeniom gospodarczym i ekonomicznym. Art. 17. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego kolejno: 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia; 2) zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu; 3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania; 4) sporządza projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; 5) sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, z uwzględnieniem art. 36; 6) uzyskuje opinie o projekcie planu: a) gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej, b) wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących z obszarem objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym; 7) uzgadnia projekt planu z: a) wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i samorządowych, b) właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków, c) organami właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie przepisów odrębnych, d) właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę, e) właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa, f) dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, g) właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych, h) właściwym organem administracji geologicznej w zakresie terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych, i) ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej; 8) uzyskuje zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne; 9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień; 10) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami; 11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu; 12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania; 13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia uwag, o których mowa w pkt 11, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia; 14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11. Art. 18. 1. Uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu, o którym mowa w art. 17 pkt 10. 2. Uwagi do projektu planu należy wnieść na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 17 pkt 11. 3. Jako wniesione na piśmie uznaje się również uwagi wniesione w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Art. 19. 1. Jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, w tym także w wyniku uwzględnienia uwag do projektu planu - czynności, o których mowa w art. 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. 2. Przedmiotem ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu objęta zmianą. Art. 20. 1. Plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę, o której mowa w ust. 1, wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi. Art. 21. 1. Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają budżet gminy, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają: 1) budżet państwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym; 2) budżet województwa - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim; 3) budżet powiatu - jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym; 4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego - w części, w jakiej jest on bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji. Art. 22. Jeżeli plan miejscowy obejmuje obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości, rada gminy, po jego uchwaleniu, podejmuje uchwałę o przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości, zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. Art. 23. Organy, o których mowa w art. 11 pkt 5-8 oraz art. 17 pkt 6 i 7, w zakresie swojej właściwości rzeczowej i miejscowej są obowiązane do współpracy przy sporządzaniu odpowiednio projektu studium albo projektu planu miejscowego, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji. Art. 24. 1. Organy, o których mowa w art. 11 pkt 5-8 oraz art. 17 pkt 6 i 7, w zakresie swojej właściwości rzeczowej lub miejscowej, uzgadniają, na swój koszt, odpowiednio projekt studium albo projekt planu miejscowego. Uzgodnień dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może uznać za uzgodniony projekt studium albo projekt planu miejscowego w przypadku, w którym organy, o których mowa w ust. 1, nie określą warunków, na jakich uzgodnienie może nastąpić, albo nie powołają podstawy prawnej uzasadniającej ich określenie. Art. 25. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala termin dokonania uzgodnień albo przedstawienia opinii przez organy, o których mowa w art. 11 pkt 5-8 oraz art. 17 pkt 6 i 7, nie krótszy niż 21 dni od dnia udostępnienia projektu studium albo projektu planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. 2. Nieprzedstawienie stanowiska lub warunków, o których mowa w art. 24 ust. 2, w terminie, o którym mowa w ust. 1, uważa się za równoznaczne odpowiednio z uzgodnieniem lub zaopiniowaniem projektu. Art. 26. 1. Organ, z którym uzgodniono projekt studium lub projekt planu miejscowego, ponosi koszty zmiany tych projektów, spowodowane późniejszą zmianą stanowiska. 2. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, działa w ramach zespolonej administracji powiatowej lub w ramach samorządu województwa i wykonuje zadania z zakresu administracji rządowej, Skarb Państwa ponosi koszty zmiany studium i planu miejscowego lub ich projektów jedynie wówczas, gdy zmiana stanowiska organu wynika ze zmiany ustawy lub z wiążących ten organ nowych ustaleń właściwego organu administracji rządowej. Art. 27. Zmiana studium lub planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane. Art. 28. 1. Naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. 2. Jeżeli rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, stwierdzające nieważność uchwały w sprawie studium lub planu miejscowego, stanie się prawomocne z powodu niezłożenia przez gminę, w przewidzianym terminie, skargi do sądu administracyjnego lub jeżeli skarga zostanie przez sąd odrzucona albo oddalona, czynności, o których mowa w art. 11 i 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do doprowadzenia do zgodności projektu studium lub planu z przepisami prawnymi. Art. 29. 1. Uchwała rady gminy w sprawie uchwalenia planu miejscowego obowiązuje od dnia wejścia w życie w niej określonego, jednak nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa. 2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, podlega również publikacji na stronie internetowej gminy. Art. 30. 1. Każdy ma prawo wglądu do studium lub planu miejscowego oraz otrzymania z nich wypisów i wyrysów. 2. Za wydane wypisy i wyrysy pobiera się opłatę administracyjną, w wysokości odpowiadającej poniesionym kosztom ich przygotowania, zgodnie z przepisami o podatkach i opłatach lokalnych. Art. 31. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi rejestr planów miejscowych oraz wniosków o ich sporządzenie lub zmianę, gromadzi materiały z nimi związane oraz odpowiada za przechowywanie ich oryginałów, w tym również uchylonych i nieobowiązujących. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest obowiązany przekazać staroście kopię uchwalonego studium lub planu miejscowego, nie później niż w dniu ich wejścia w życie. Art. 32. 1. W celu oceny aktualności studium i planów miejscowych wójt, burmistrz albo prezydent miasta dokonuje analizy zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy, ocenia postępy w opracowywaniu planów miejscowych i opracowuje wieloletnie programy ich sporządzania w nawiązaniu do ustaleń studium, z uwzględnieniem decyzji zamieszczonych w rejestrach, o których mowa w art. 57 ust. 1-3 i art. 67, oraz wniosków w sprawie sporządzenia lub zmiany planu miejscowego. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przekazuje radzie gminy wyniki analiz, o których mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej, co najmniej raz w czasie kadencji rady. Rada gminy podejmuje uchwałę w sprawie aktualności studium i planów miejscowych, a w przypadku uznania ich za nieaktualne, w całości lub w części, podejmuje działania, o których mowa w art. 27. 3. Przy podejmowaniu uchwały, o której mowa w ust. 2, rada gminy bierze pod uwagę w szczególności zgodność projektu studium albo planu miejscowego z wymogami wynikającymi z przepisów art. 10 ust. 1 i 2, art. 15 oraz art. 16 ust. 1. Art. 33. Jeżeli w wyniku zmiany ustaw zachodzi konieczność zmiany studium lub planu miejscowego, czynności, o których mowa w art. 11 i 17, wykonuje się odpowiednio w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Art. 34. 1. Wejście w życie planu miejscowego powoduje utratę mocy obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części odnoszących się do objętego nim terenu. 2. Utrata mocy obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego planu, z zastrzeżeniem art. 65 ust. 1 pkt 2 i ust. 2. Art. 35. Tereny, których przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania. Art. 36. 1. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 2, żądać od gminy: 1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części. 2. Realizacja roszczeń, o których mowa w ust. 1, może nastąpić również w drodze zaoferowania przez gminę właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia wygasają. 3. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty sprzedaje tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, może żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości. 4. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel albo użytkownik wieczysty sprzedaje tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę, ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości. 5. W razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego, w części lub w całości, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo opłata, o której mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi odpowiednio na rzecz gminy lub na rzecz aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości. 6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, w razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego w części lub w całości gmina może żądać od aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości zwrotu kwoty stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania. Art. 37. 1. Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 3, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem. 2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości w okresie między uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego a dniem sprzedaży nieruchomości, jeżeli nakłady te miały wpływ na wzrost wartości tej nieruchomości. 3. Roszczenia, o których mowa w art. 36 ust. 3, można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w art. 36 ust. 4. 5. Notariusz, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia umowy sprzedaży nieruchomości, w formie aktu notarialnego, jest zobowiązany przesłać wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta wypis z tego aktu. 6. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4, w drodze decyzji, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego, o którym mowa w ust. 5. 7. Właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej sprzedażą może żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji, wysokości opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4. 8. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia okresowo - odpowiednio do potrzeb, lecz co najmniej raz w roku - na sesji rady gminy informację o zgłoszonych żądaniach, o których mowa w art. 36 ust. 1-3 i ust. 5, i wydanych decyzjach, o których mowa w ust. 6 i 7. 9. Wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1-3, powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości przysługują odsetki ustawowe. 10. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36 ust. 1-3 i ust. 5, rozstrzygają sądy powszechne. 11. Zasady określania wartości nieruchomości oraz osoby uprawnione do określania tej wartości ustalają przepisy o gospodarce nieruchomościami. Rozdział 3 Planowanie przestrzenne w województwie Art. 38. Organy samorządu województwa sporządzają plan zagospodarowania przestrzennego województwa, prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i programy, odnoszące się do obszarów i problemów zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych w tym zakresie prac. Art. 39. 1. Sejmik województwa podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa. 2. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych województwa. 3. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia strategii rozwoju województwa oraz określa się w szczególności: 1) podstawowe elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązań komunikacyjnych oraz infrastrukturalnych, w tym kierunki powiązań transgranicznych; 2) system obszarów chronionych, w tym obszary ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 3) rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, a w szczególności obiektów infrastruktury społecznej, technicznej, transportu, turystyki oraz gospodarki morskiej i gospodarki wodnej; 4) obszary problemowe wraz z zasadami ich zagospodarowania oraz obszary metropolitalne; 5) obszary wsparcia; 6) obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi; 7) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych; 8) obszary występowania udokumentowanych złóż kopalin. 4. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się ustalenia koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, o której mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, oraz programy, o których mowa w art. 48 ust. 1. 5. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się te inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, o których mowa w ust. 3 pkt 3, które zostały ustalone w dokumentach przyjętych przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Radę Ministrów, właściwego ministra lub sejmik województwa, zgodnie z ich właściwością. 6. Dla obszaru metropolitalnego uchwala się plan zagospodarowania przestrzennego obszaru metropolitalnego jako część planu zagospodarowania przestrzennego województwa. Art. 40. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych. Art. 41. 1. Po podjęciu przez sejmik województwa uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa marszałek województwa kolejno: 1) ogłasza w prasie ogólnopolskiej oraz przez obwieszczenie w urzędach gmin, starostwach powiatowych, urzędzie marszałkowskim i urzędzie wojewódzkim o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków dotyczących planu, nie krótszy niż 3 miesiące od dnia ogłoszenia; 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu; 3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1; 4) sporządza projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz z prognozą oddziaływania na środowisko; 5) uzyskuje od wojewódzkiej komisji urbanistyczno-architektonicznej opinię o projekcie planu; 6) występuje o opinię o projekcie planu do właściwych instytucji i organów, a także do wojewody, zarządów powiatów, wójtów, burmistrzów gmin i prezydentów miast położonych na terenie województwa oraz rządowych i samorządowych organów administracji publicznej na terenach przyległych do granic województwa oraz uzgadnia projekt z organami określonymi w przepisach odrębnych; 7) przedstawia projekt planu ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w celu stwierdzenia jego zgodności z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju i programami rządowymi, o których mowa w art. 48 ust. 1; 8) przedstawia projekt planu sejmikowi województwa do uchwalenia. 2. Do opiniowania i uzgadniania projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 23-26, z wyjątkiem terminu dokonania uzgodnień i przedstawienia opinii, który nie powinien być krótszy niż 40 dni od dnia udostępnienia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Art. 42. 1. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa uchwala sejmik województwa. 2. Uchwałę sejmiku województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz z dokumentacją prac planistycznych marszałek województwa przekazuje wojewodzie w celu oceny zgodności z przepisami prawnymi oraz ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 3. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego województwa następuje w trybie, w jakim jest uchwalany ten plan. Art. 43. 1. Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa obciążają budżet województwa, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa obciążają budżet państwa albo inwestora realizującego inwestycję celu publicznego o znaczeniu krajowym w części, w jakiej sporządzenie tego planu jest bezpośrednią konsekwencją zamierzeń realizacji tej inwestycji. Art. 44. 1. Ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa wprowadza się do planu miejscowego po uprzednim uzgodnieniu terminu realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym i warunków wprowadzenia ich do planu miejscowego. 2. Uzgodnienia, o których mowa w ust. 1, przeprowadza marszałek województwa z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. 3. Koszty wprowadzenia ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego województwa do planu miejscowego oraz zwrotu wydatków na odszkodowania, o których mowa w art. 36, a także kwoty przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów realizacji zadań gminnych są ustalane w umowie zawartej pomiędzy marszałkiem województwa a wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. Przepisy art. 21 stosuje się odpowiednio. 4. Spory dotyczące spraw, o których mowa w ust. 1-3, rozstrzygają sądy powszechne. Art. 45. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa podlega okresowej ocenie. Zarząd województwa, co najmniej raz w czasie kadencji sejmiku, dokonuje przeglądu zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, opracowuje raport o jego stanie w zakresie określonym w art. 39 ust. 3 oraz sporządza ocenę realizacji inwestycji, o których mowa w art. 39 ust. 5, podlegającą zaopiniowaniu przez wojewódzką komisję urbanistyczno-architektoniczną. Wyniki tego przeglądu oraz raport jest przedstawiany sejmikowi województwa. Rozdział 4 Planowanie przestrzenne na szczeblu krajowym Art. 46. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej koordynuje zgodność planów zagospodarowania przestrzennego województw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju oraz we współpracy z Prezesem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych prowadzi współpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodarowania przestrzennego, a także przygotowuje okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju. Art. 47. 1. Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, uwzględniając cele zawarte w rządowych dokumentach strategicznych: 1) sporządza koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju, która uwzględnia zasady zrównoważonego rozwoju kraju w oparciu o przyrodnicze, kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania, o których mowa w przepisach odrębnych, a także prowadzi współpracę zagraniczną w tym zakresie; 2) prowadzi analizy i studia, opracowuje koncepcje oraz sporządza programy odnoszące się do obszarów i zagadnień pozostających w zakresie programowania strategicznego oraz prognozowania rozwoju gospodarczego i społecznego, współpracując z właściwymi ministrami oraz z centralnymi organami administracji rządowej. 2. Koncepcja przestrzennego zagospodarowania kraju określa uwarunkowania, cele i kierunki zrównoważonego rozwoju kraju oraz działania niezbędne do jego osiągnięcia, a w szczególności: 1) podstawowe elementy krajowej sieci osadniczej, z wyodrębnieniem obszarów metropolitalnych; 2) wymagania z zakresu ochrony środowiska i zabytków, z uwzględnieniem obszarów podlegających ochronie; 3) rozmieszczenie infrastruktury społecznej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym; 4) rozmieszczenie obiektów infrastruktury technicznej i transportowej, strategicznych zasobów wodnych i obiektów gospodarki wodnej o znaczeniu międzynarodowym i krajowym; 5) obszary problemowe o znaczeniu krajowym, w tym obszary zagrożeń wymagających szczegółowych studiów i planów. 3. Rada Ministrów przyjmuje koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty o stanie zagospodarowania kraju. Przyjmując koncepcję, Rada Ministrów ustala, w jakim zakresie koncepcja ta będzie stanowiła podstawę sporządzania programów, o których mowa w art. 48 ust. 1. 4. Prezes Rady Ministrów przedstawia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju oraz okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju. 5. Prezes Rady Ministrów może powołać Państwową Radę Gospodarki Przestrzennej, jako organ doradczy w sprawie koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, oraz ustalić, w drodze zarządzenia, regulamin określający zadania, organizację i tryb jej działania. Art. 48. 1. Ministrowie i centralne organy administracji rządowej, w zakresie swojej właściwości rzeczowej, sporządzają programy zawierające zadania rządowe, zwane dalej "programami", służące realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym. 2. Programy podlegają zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych województw. 3. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze rozporządzenia, programy, uwzględniając w szczególności cele i kierunki, o których mowa w art. 47 ust. 2. Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej prowadzi rejestr programów. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej występuje do marszałka właściwego województwa z wnioskiem o wprowadzenie programu do planu zagospodarowania przestrzennego województwa. Rozdział 5 Lokalizacja inwestycji celu publicznego i ustalanie warunków zabudowy w odniesieniu do innych inwestycji Art. 50. 1. Inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. 2. Nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego roboty budowlane: 1) polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej i nie naruszają ustaleń planu miejscowego, a w przypadku jego braku - nie oddziałują szkodliwie na środowisko oraz nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska, albo 2) niewymagające pozwolenia na budowę. 3. Inwestycja celu publicznego na terenach zamkniętych jest lokalizowana na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji tej inwestycji, wydawanej na podstawie przepisów odrębnych. 4. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego powierza się osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów. Art. 51. 1. W sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje wydają w odniesieniu do: 1) inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim - wójt, burmistrz albo prezydent miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa; 2) inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym - wójt, burmistrz albo prezydent miasta; 3) inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych - wojewoda; 4) inwestycji celu publicznego na obszarach morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej - dyrektor właściwego urzędu morskiego. 2. W przypadku niewydania przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym albo wojewódzkim wojewoda wzywa wójta, burmistrza albo prezydenta miasta do jej wydania w wyznaczonym terminie, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję i kosztami jej wydania obciąża gminę. 3. W przypadku inwestycji celu publicznego wykraczającej poza obszar jednej gminy decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część terenu, na którym ma być realizowana ta inwestycja, w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast. Art. 52. 1. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora. 2. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać: 1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1.000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2.000; 2) charakterystykę inwestycji, obejmującą: a) określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów, b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych, przedstawione w formie opisowej i graficznej, c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz, w przypadku braku obowiązku przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko. 3. Nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków. Art. 53. 1. O wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie. 2. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się. 3. Właściwy organ w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dokonuje analizy: 1) warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów odrębnych; 2) stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację inwestycji. 4. Decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z: 1) ministrem właściwym do spraw zdrowia - w odniesieniu do inwestycji lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi przepisami; 2) wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską; 3) dyrektorem właściwego urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani; 4) właściwym organem nadzoru górniczego - w odniesieniu do terenów górniczych; 5) właściwym organem administracji geologicznej - w odniesieniu do terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych; 6) organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych; 7) dyrektorem parku narodowego - w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i jego otuliny; 8) wojewódzkim konserwatorem przyrody działającym w imieniu wojewody - w odniesieniu do innych niż wymienione w pkt 7 obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody; 9) właściwym zarządcą drogi - w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego lub obszarów przyległych do ujętej w planie projektowanej inwestycji drogowej. 5. Uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego. 6. Odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać zarzuty odnoszące się do decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. 7. Nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. 8. Nie uchyla się decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego w przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia. Art. 54. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa: 1) rodzaj inwestycji; 2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie: a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji, d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich, e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych; 3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1. Art. 55. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę. Art. 56. Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Art. 57. 1. Marszałek województwa prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim. 2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym. 3. Wojewoda prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych, a dyrektor właściwego urzędu morskiego - na terenach morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej. 4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta oraz wojewoda w przypadku, o którym mowa w art. 51 ust. 2, przekazuje marszałkowi województwa kopie wydanych decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminie 7 dni od dnia ich wydania. Art. 58. 1. Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego można zawiesić na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli: 1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo 2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono planu miejscowego lub jego zmiany. 2. Jeżeli decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wywołuje skutki, o których mowa w art. 36, przepisy art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio. Art. 59. 1. Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do zmiany zagospodarowania terenu, która nie wymaga pozwolenia na budowę, z wyjątkiem tymczasowej, jednorazowej zmiany zagospodarowania terenu, trwającej do roku. 3. W przypadku zmiany zagospodarowania terenu, o której mowa w ust. 2, bez uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości: 1) wstrzymanie użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo 2) przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania. Art. 60. 1. Decyzję o warunkach zabudowy wydaje, z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. 2. Decyzję o warunkach zabudowy wydaje się po uzgodnieniu z wojewodą, zarządem województwa oraz zarządem powiatu w zakresie zadań samorządowych i rządowych, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48. W przypadku odmowy uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na przewidywaną realizację na objętym wnioskiem terenie zadań samorządowych albo rządowych postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania administracyjnego nie uchwalono miejscowego planu albo nie ustalono lokalizacji inwestycji celu publicznego, decyzję o warunkach zabudowy wydaje się pomimo braku tego uzgodnienia. 3. Decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych i terenach morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej wydają organy, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 3 i 4. 4. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierza się osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów. Art. 61. 1. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków: 1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu; 2) teren ma dostęp do drogi publicznej; 3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego; 4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1; 5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do inwestycji produkcyjnych lokalizowanych na terenach przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1. 3. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej. 4. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie. 5. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem. 6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego. 7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, należy określić wymagania dotyczące ustalania: 1) linii zabudowy; 2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu; 3) szerokości elewacji frontowej; 4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki; 5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych). Art. 62. 1. Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli: 1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo 2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany. 2. Jeżeli wniosek o ustalenie warunków zabudowy dotyczy obszaru, w odniesieniu do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się do czasu uchwalenia planu. Art. 63. 1. W odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości. 2. Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji. 3. Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy wywołuje skutki, o których mowa w art. 36, przepisy art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio. Koszty realizacji roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 i 3, ponosi inwestor, po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. 4. Wnioskodawcy, który nie uzyskał prawa do terenu, nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymaną decyzją o warunkach zabudowy. 5. Organ, który wydał decyzję, o której mowa w art. 59 ust. 1, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji. Stronami w postępowaniu o przeniesienie decyzji są jedynie podmioty, między którymi ma być dokonane jej przeniesienie. Art. 64. 1. Przepisy art. 50 ust. 3, art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy. 2. W przypadku planowanej budowy obiektu handlowego wniosek o ustalenie warunków zabudowy powinien zawierać określenie powierzchni sprzedaży. Art. 65. 1. Organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli: 1) inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę; 2) dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli została wydana ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę. 3. Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 66. 1. Organy wydające decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej, które dotyczą zagospodarowania terenu, są obowiązane przesyłać ich odpisy do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. 2. Organy, które w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o których mowa w ust. 1, nie prześlą odpisów tych decyzji, ponoszą na zasadach ogólnych odpowiedzialność za szkodę tym wyrządzoną. Art. 67. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. 2. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór rejestrów decyzji, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 57, uwzględniając w szczególności datę wydania decyzji oraz ustalenia w niej zawarte, a także oznaczenie nieruchomości, której ona dotyczy. 3. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, stosowane w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy oznaczenia i nazewnictwo, mając w szczególności na uwadze wymagania, o których mowa w art. 54 i art. 61 ust. 1 pkt 1. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 68. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) w art. 12 w ust. 4 wyrazy "Minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej". Art. 69. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 113, poz. 984) w art. 11 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Obowiązkiem wojewodów i organów jednostek samorządu terytorialnego jest dbałość o dobra kultury i podejmowanie działań ochronnych oraz uwzględnianie zadań ochrony zabytków, między innymi w wojewódzkich i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w budżetach i w prawie miejscowym. 2. Plany, o których mowa w ust. 1, uzgadniane są z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków.". Art. 70. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408 oraz z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) w art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) uzgadnianie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz ustalanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod względem wymagań higienicznych i zdrowotnych,". Art. 71. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 i Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826) w art. 35 w ust. 1 wyrazy "W planach zagospodarowania przestrzennego" zastępuje się wyrazami "W planach zagospodarowania przestrzennego województwa i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego". Art. 72. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806) w art. 18 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,". Art. 73. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r. Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 34, poz. 145, z 1997 r. Nr 111, poz. 726, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1321, z 2001 r. Nr 129, poz. 1441 i Nr 138, poz. 1546 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1361) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 37: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pozwolenia wodnoprawne, decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyzje o pozwoleniu na budowę oraz decyzje w sprawie zmian w zalesianiu, zadrzewianiu, tworzeniu obwodów łowieckich, a także projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i planów zagospodarowania przestrzennego województwa, dotyczące pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani, wymagają uzgodnienia z dyrektorem właściwego urzędu morskiego.", b) w ust. 4 skreśla się wyrazy "pasa technicznego,"; 2) w dziale II "Polskie obszary morskie" po rozdziale 8 dodaje się rozdział 9 w brzmieniu: "Rozdział 9 Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej Art. 37a. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, może przyjąć, w drodze rozporządzenia, plan zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, uwzględniając ustalenia, o których mowa w ust. 2. 2. Plan, o którym mowa w ust. 1, rozstrzyga o: 1) przeznaczeniu obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, 2) zakazach lub ograniczeniach korzystania z obszarów, o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem wymogów ochrony przyrody, 3) rozmieszczeniu inwestycji celu publicznego, 4) kierunkach rozwoju transportu i infrastruktury technicznej, 5) obszarach i warunkach ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego. Art. 37b. 1. Projekt planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej sporządza dyrektor właściwego dla obszaru objętego planem urzędu morskiego. 2. Do projektu planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej sporządza się prognozę oddziaływania na środowisko. 3. Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz opracowania prognozy oddziaływania na środowisko obciążają budżet państwa albo inwestora realizującego inwestycję, jeżeli ustalenia tego planu są bezpośrednią konsekwencją realizacji tej inwestycji. 4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej, w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, rodzaju opracowań kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych."; 3) w art. 42 w ust. 2: a) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) uzgadniania decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych i pozwoleń budowlanych na obszarze pasa technicznego, morskich portów i przystani, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, jak również wszelkich innych decyzji dotyczących zagospodarowania tego pasa,", b) po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu w obszarze morza terytorialnego oraz w uzgodnieniu z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta w obszarze morskich wód wewnętrznych,", c) w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16) sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej.". Art. 74. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w stosunku do lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa decyzję wydaje wojewoda na wniosek właściciela lasu."; 2) w art. 14 w ust. 2 w zdaniu wstępnym po wyrazach "produkcji rolnej" dodaje się wyrazy "i grunty rolne nieużytkowane rolniczo". Art. 75. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002 r. Nr 130, poz. 1112) w art. 46 w ust. 2 po wyrazach "przewidziane w" dodaje się wyraz "miejscowym". Art. 76. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78, z 1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.", b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas V i VI, wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego i torfowisk, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1 ha,"; 2) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami społecznymi i brakiem innych gruntów lasy ochronne mogą być przeznaczone na inne cele niż określone w ust. 2, po uzyskaniu zgody właściwego organu wymienionego w art. 7 ust. 2."; 3) w art. 11 w ust. 1 po wyrazie "mineralnego" dodaje się wyrazy "i organicznego"; 4) w art. 20 w ust. 2 po wyrazach "przepisów o" dodaje się wyrazy "planowaniu i". Art. 77. W ustawie z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199) w art. 14k w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przygotowywanie programów i koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, a także długofalowej strategii rozwoju regionalnego kraju;". Art. 78. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodardce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) planie miejscowym - należy przez to rozumieć miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,"; 2) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Podstawą tworzenia gminnych zasobów nieruchomości są miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego."; 3) w art. 93 uchyla się ust. 6; 4) w art. 94: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie braku planu miejscowego, jeżeli gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzania tego planu - zasady podziału nieruchomości ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.", b) uchyla się ust. 3; 5) w art. 102 w ust. 2 wyrazy "ustalonych w trybie art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym" zastępuje się wyrazami "określonych w planie miejscowym"; 6) w art. 105 uchyla się ust. 3; 7) w art. 109 w ust. 2 skreśla się wyrazy "w planach miejscowych lub w decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu"; 8) w art. 154 wyrazy "funkcję wyznaczoną dla niej w planie miejscowym" zastępuje się wyrazami "jej przeznaczenie". Art. 79. W ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) w art. 5 w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "W przypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w ust. 1, lub jego zmiany przepis art. 36 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) stosuje się, z tym że odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę, wykupienia nieruchomości lub jej części albo odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości lub jej części można żądać od Skarbu Państwa reprezentowanego przez wojewodę.". Art. 80. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. Organ właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przeznaczonego pod budowę obiektu jądrowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) wydaje tę decyzję po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa Agencji w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.". Art. 81. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 40 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyraz "polityki"; 2) w art. 41 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, kierując się wymaganiami, o których mowa w ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać prognoza oddziaływania na środowisko dotycząca projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego."; 3) w art. 43 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zasady wnoszenia uwag i wniosków oraz opiniowania projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego określają przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717)."; 4) w art. 46 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - wydawana na podstawie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,"; 5) w art. 71 w ust. 1 skreśla się wyraz "polityki"; 6) w art. 72 w ust. 6 wyrazy "w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej" zastępuje się wyrazami "w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej"; 7) w art. 129 w ust. 5 i w art. 130 w ust. 2 wyrazy "przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym" zastępuje się wyrazami "przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym". Art. 82. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1803 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr 283, poz. 2022) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu: "Art. 4a. W celu zapewnienia prawidłowego gospodarowania wodami, w tym w szczególności ochrony zasobów wodnych oraz ochrony ludzi i mienia przed powodzią, uzgodnienia z właściwym dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej wymaga: 1) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz strategia rozwoju województwa w zakresie zagospodarowania obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, 2) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i plan zagospodarowania przestrzennego województwa w zakresie zagospodarowania stref ochronnych ujęć wody, obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych i obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, 3) decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do wydania którego organem właściwym jest wojewoda."; 2) w art. 92 w ust. 3 uchyla się pkt 10 i 11; 3) art. 118 otrzymuje brzmienie: "Art. 118. Ustalenia planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1 i 2, uwzględnia się w strategii rozwoju województwa oraz w planach zagospodarowania przestrzennego województwa, a ustalenia planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 3, w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.". Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 83. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o "koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju", należy przez to rozumieć koncepcję przestrzennego zagospodarowania kraju. Art. 84. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy ustawy uchylonej przepisem art. 88 ust. 1 albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy, stosuje się w tym zakresie właściwe przepisy niniejszej ustawy. Art. 85. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego województw, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia tych planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 86. Ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy wymaga zmiana sposobu zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 59 ust. 1, jeżeli na terenie tym obowiązuje plan uchwalony przed dniem 1 stycznia 1995 r. Przepisu art. 61 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się. Art. 87. 1. Studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz plany miejscowe uchwalone po dniu 1 stycznia 1995 r. zachowują moc. 2. Plany zagospodarowania przestrzennego województw uchwalone po dniu 1 stycznia 1999 r. zachowują moc. 3. Obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r. zachowują moc do czasu uchwalenia nowych planów, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2003 r. 4. Sejmiki województw, które do dnia wejścia w życie ustawy nie uchwaliły planów zagospodarowania przestrzennego województwa, oraz gminy, które dotychczas nie sporządziły studium, sporządzą i uchwalą odpowiednio plany zagospodarowania przestrzennego województwa bądź studium, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy, zgodnie z jej wymaganiami. Art. 88. 1. Traci moc ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139, Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 14, poz. 124, Nr 100, poz. 1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1804 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W odniesieniu do planów zagospodarowania przestrzennego gmin, o których mowa w art. 87 ust. 3, przepisy art. 31a ustawy wymienionej w ust. 1 zachowują moc do czasu utraty mocy albo uchylenia tych planów. Art. 89. Ustawa wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 20 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. Nr 101, poz. 934) Na podstawie art. 80 § 6 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie procedur uproszczonych (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 48) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. 1. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na urząd lub urzędy celne, w którym towary będą obejmowane procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej. 2. Osoba ubiegająca się o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, składa wniosek do dyrektora izby celnej właściwej miejscowo ze względu na lokalizację miejsca (miejsc), w którym dokonywane będą czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej."; 2) w § 4: a) w ust. 1 w pkt 10 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) wykaz pozwalający na identyfikację osób, które będą wykonywały czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, zawierający: - ich imiona i nazwiska, - wzory ich podpisów, - ich numery PESEL, a w wypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego - numery i serie paszportów.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. W wypadku gdy miejscem, w którym dokonywane będą czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, jest magazyn celny, w magazynie tym powinno zostać wyodrębnione miejsce pozwalające na jednoznaczną identyfikację towarów obejmowanych w tej części magazynu celnego procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej. 1b. W wypadku gdy miejscem, w którym dokonywane będą czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, jest skład celny, miejsce wyznaczone lub uznane na podstawie odrębnej decyzji, przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane aktualne w dniu złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, z tym że dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 5-9, powinny być sporządzone nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Z zastrzeżeniem ust. 2, dokumentów wymienionych w ust. 1 nie dołącza się do wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, jeżeli zostały one wcześniej złożone w innej sprawie dyrektorowi izby celnej, do którego składany jest wniosek. W takim wypadku wnioskodawca jest obowiązany do wskazania sprawy, przy której złożono te dokumenty.", e) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-9 i 10 lit. c), mogą być przedłożone w uwierzytelnionej kserokopii. W wypadku złożenia oryginału dokumentu wraz z załączoną jego nieuwierzytelnioną kserokopią, na żądanie wnioskodawcy funkcjonariusz celny zwraca oryginał dokumentu, po potwierdzeniu na załączonej kserokopii zgodności z oryginałem.", f) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Jeżeli wnioskodawca składa jednocześnie, do tego samego dyrektora izby celnej, więcej niż jeden wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 1-9 i 10 lit. a)-c) należy dołączyć tylko do jednego z wniosków."; 3) w § 5 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Jeżeli wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 79 § 1 pkt 1-5, 7 i 8 Kodeksu celnego, dyrektor izby celnej wzywa wnioskodawcę do złożenia zabezpieczenia generalnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. 2. Na uzasadniony wniosek złożony przez wnioskodawcę przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, dyrektor izby celnej może przedłużyć termin wyznaczony do złożenia zabezpieczenia generalnego, nie dłużej jednak niż o 30 dni."; 4) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor izby celnej przyjmujący zabezpieczenie generalne wydaje wnioskodawcy potwierdzenie złożenia zabezpieczenia, zgodnie z wzorem określonym w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1999 r. w sprawie trybu i warunków wydawania i cofania pozwolenia na stosowanie zabezpieczenia generalnego i zabezpieczenia ryczałtowego oraz wypadków, w których zabezpieczenia te można stosować, a także sposobu określania wysokości zabezpieczenia ryczałtowego (Dz. U. Nr 96, poz. 1125 oraz z 2001 r. Nr 19, poz. 231), w liczbie wskazanej przez wnioskodawcę i w łącznej wysokości odpowiadającej zakresowi przewidywanej działalności, z zastrzeżeniem ust. 3. Na każdym egzemplarzu potwierdzenia dyrektor izby celnej nanosi w wolnym miejscu pola znajdującego się bezpośrednio pod polem nr 6 adnotację w kolorze zielonym "POTWIERDZENIE MOŻE BYĆ WYKORZYSTANE TYLKO DO CELÓW PROCEDURY UPROSZCZONEJ"."; 5) w § 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli wnioskodawca korzysta z zabezpieczenia generalnego w związku z procedurą celną, w której stosowana będzie procedura uproszczona, zamiast złożenia zabezpieczenia generalnego, o którym mowa w § 5, mogą zostać przedłożone potwierdzenia wcześniej złożonego zabezpieczenia generalnego. Na przedłożonych potwierdzeniach dyrektor izby celnej nanosi adnotację, o której mowa w § 6 ust. 1.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Potwierdzenia, o których mowa w ust. 1, mogą być wykorzystane tylko do celów procedury uproszczonej, do której zostały złożone. Przepis § 6 ust. 3 stosuje się odpowiednio."; 6) § 8 otrzymuje brzmienie: "§ 8. 1. W wypadku złożenia zabezpieczenia generalnego z określonym terminem ważności należy najpóźniej na 30 dni przed upływem tego terminu udokumentować przedłużenie jego ważności lub złożyć nowe zabezpieczenie. 2. Na uzasadniony wniosek osoby upoważnionej, złożony przed upływem ważności wcześniej złożonego zabezpieczenia generalnego, dyrektor izby celnej może przywrócić termin, o którym mowa w ust. 1."; 7) w § 9 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Przepisów § 5-8 nie stosuje się w wypadku stosowania procedury uproszczonej w procedurze wywozu i procedurze uszlachetniania biernego, także z jednoczesnym zastosowaniem procedury tranzytu, oraz za zgodą dyrektora izby celnej w wypadkach, w których przepisy prawa celnego przewidują możliwość odstąpienia od pobrania zabezpieczenia. 2. Jeżeli wnioskodawca został zwolniony z obowiązku złożenia zabezpieczenia przy korzystaniu z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń lub przy przewozie towarów w ramach procedury tranzytu, a wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej dotyczy tych procedur, zamiast złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w § 5, można przedstawić dyrektorowi izby celnej, do wglądu, oryginał pozwolenia potwierdzającego zwolnienie."; 8) w § 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor izby celnej udziela pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia."; 9) § 11 otrzymuje brzmienie: "§ 11. 1. Pozwolenie na stosowanie procedury uproszczonej wydaje się na okres dwóch lat. 2. Na wniosek osoby upoważnionej pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużane na dalsze okresy dwuletnie. Do wniosku o przedłużenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej należy dołączyć dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Dokumentów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1-4 i 10, nie dołącza się, jeżeli dane w nich zawarte są nadal aktualne. 4. Przepisy § 4 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio."; 10) w § 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor izby celnej wyznacza w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej urząd lub urzędy celne spośród urzędów położonych na obszarze objętym jego właściwością miejscową, w których towary mogą być objęte procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej, o której mowa w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego."; 11) w § 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dla każdego miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej określonej w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, dyrektor izby celnej wyznacza w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej urząd celny spośród urzędów położonych na obszarze objętym jego właściwością miejscową."; 12) § 16 otrzymuje brzmienie: "§ 16. Oryginał pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej wydaje się wnioskodawcy, kopie przesyła się do urzędu lub urzędów celnych wskazanych w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, a jedną kopię zatrzymuje dyrektor izby celnej, który wydał to pozwolenie."; 13) § 17 otrzymuje brzmienie: "§ 17. Osoba upoważniona ma obowiązek niezwłocznie informować dyrektora izby celnej o każdej zmianie danych zawartych w dokumentach załączonych do wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej."; 14) w § 23 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Towary objęte procedurą: 1) uszlachetniania czynnego, 2) przetwarzania pod kontrolą celną, 3) odprawy czasowej, 4) składu celnego, z zastrzeżeniem ust. 2 - mogą otrzymać inne przeznaczenie celne z zastosowaniem procedury uproszczonej jedynie w wypadku objęcia ich procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą wywozu, nadania przeznaczenia celnego powrotnego wywozu, jednoczesnego objęcia procedurą wywozu i procedurą tranzytu albo nadania przeznaczenia celnego powrotnego wywozu z jednoczesnym objęciem towarów procedurą tranzytu."; 15) § 24 otrzymuje brzmienie: "§ 24. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną określoną w art. 80 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które: 1) nie są wyrobami akcyzowymi, dla których ustalona została stawka podatku akcyzowego, 2) nie są objęte karnetem ATA, 3) nie są objęte preferencyjnymi środkami związanymi z wywozem towarów poza polski obszar celny, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od cła przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 19, poz. 235 i Nr 138, poz. 1549), 4) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie podlegają zwolnieniu od cła, z wyjątkiem: a) towarów, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, przewożonych w przesyłkach przez świadczących usługi kurierskie przedsiębiorców oraz urzędy pocztowe, pod warunkiem że łączna wartość celna towarów w przesyłce nie przekracza równowartości: - 22 euro dla towarów, o których mowa w art. 1909 Kodeksu celnego, - 45 euro dla towarów, o których mowa w art. 19010 Kodeksu celnego, - 70 euro dla towarów, o których mowa w art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, b) zwolnionych od cła jako towary powracające: - kontenerów, - palet, - opakowań wielokrotnego użytku, - części zamiennych przywożonych lub wywożonych łącznie z kontenerami, przeznaczonych wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych, - akcesoriów i wyposażenia kontenera, określonych w załączniku nr 27 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych (Dz. U. Nr 18, poz. 214 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 384)."; 16) w § 25 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, określoną w art. 80 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, mogą zostać objęte towary, które: 1) nie są wyrobami akcyzowymi, dla których ustalona została stawka podatku akcyzowego, z zastrzeżeniem ust. 2, 2) nie są towarami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 2 października 2002 r. w sprawie wykazu towarów o znaczeniu strategicznym (Dz. U. Nr 182, poz. 1518 i Nr 203, poz. 1719), 3) nie są objęte zakazem dopuszczenia do obrotu, 4) nie są objęte karnetem ATA, 5) nie są objęte preferencyjnymi środkami związanymi z wywozem towarów poza polski obszar celny, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2001 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od cła przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny, 6) są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu i nie podlegają zwolnieniu od cła, z wyjątkiem: a) towarów, o których mowa w art. 1909, art. 19010, art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, przewożonych w przesyłkach przez świadczących usługi kurierskie przedsiębiorców oraz urzędy pocztowe, pod warunkiem że łączna wartość celna towarów w przesyłce nie przekracza równowartości: - 22 euro dla towarów, o których mowa w art. 1909 Kodeksu celnego, - 45 euro dla towarów, o których mowa w art. 19010 Kodeksu celnego, - 70 euro dla towarów, o których mowa w art. 19027, art. 19028, art. 19029 i art. 19030 Kodeksu celnego, b) zwolnionych od cła jako towary powracające: - kontenerów, - palet, - opakowań wielokrotnego użytku, - części zamiennych przywożonych lub wywożonych łącznie z kontenerami, przeznaczonych wyłącznie do dokonywania drobnych napraw lub niewielkich zabiegów konserwacyjnych, - akcesoriów i wyposażenia kontenera, określonych w załączniku nr 27 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie gospodarczych procedur celnych."; 17) uchyla się § 26; 18) w § 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Powiadomienie, z zastrzeżeniem § 39a-39c, powinno zawierać w szczególności: 1) numer i datę powiadomienia, 2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane, 3) dane osoby upoważnionej, 4) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres osoby, na rzecz której działa agencja celna, jeżeli osobą upoważnioną jest agencja celna, 5) określenie miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, 6) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, 7) określenie procedury celnej, którą towary będą objęte, 8) numer i datę pozwolenia na korzystanie z gospodarczej procedury celnej, jeżeli towary mają być nią objęte, 9) numer i datę pozwolenia lub pozwolenia cząstkowego, jeżeli na przywóz towarów wymagane jest pozwolenie udzielane w ramach kontyngentów taryfowych lub środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572), zwanej dalej "ustawą o administrowaniu", oraz określenie towarów, których dotyczy pozwolenie, z uwzględnieniem ilości lub wartości wykorzystanej, 10) określenie towarów, z uwzględnieniem ich ilości i masy, 11) określenie wartości celnej towarów lub wartości towarów, 12) dane dotyczące środka transportu oraz rodzaj i numer dokumentu tranzytowego, jeżeli towar jest rozładowywany z tego środka, 13) termin dostarczenia towaru wynikający z dokumentu tranzytowego, 14) jednostkową cenę importową, o której mowa w art. 3 § 1 pkt 26 Kodeksu celnego, lub dane pozwalające na wyliczenie tej ceny, w wypadku przywozu towarów w ramach zawieszenia poboru ceł, kontyngentu taryfowego lub plafonu taryfowego, 15) adnotację, odpowiednio: "Plafon taryfowy", "Automatyczna rejestracja - art. 9 ust. 1 ustawy o administrowaniu" lub "Wniosek o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego - art. 144 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego", oraz informację o liczbie załączników dołączonych do powiadomienia, w wypadkach, o których mowa w § 39a-39c, 16) imię i nazwisko osoby, która będzie usuwała zamknięcia celne, 17) imię i nazwisko oraz podpis osoby sporządzającej powiadomienie.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Szczegółowe zasady dotyczące przekazywania powiadomienia z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250 i Nr 152, poz. 1726 oraz z 2002 r. Nr 43, poz. 381 i Nr 230, poz. 1928)."; 19) po § 39 dodaje się § 39a-39c w brzmieniu: "§ 39a. Jeżeli procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, są obejmowane towary, które na podstawie przepisów odrębnych są objęte automatyczną rejestracją bez obowiązku uzyskania pozwolenia na ich przywóz, do powiadomienia, o którym mowa w § 38 ust. 1, należy dołączyć informację sporządzoną według wzoru określonego w załączniku nr 4a do rozporządzenia. Dla każdej pozycji towarowej do powiadomienia należy dołączyć odrębną informację. § 39b. 1. Jeżeli procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, są obejmowane towary objęte plafonem taryfowym, do powiadomienia, o którym mowa w § 38 ust. 1, należy dołączyć informację sporządzoną według wzoru określonego w załączniku nr 4a do rozporządzenia. Dla każdej pozycji towarowej do powiadomienia należy dołączyć odrębną informację. 2. Informację, o której mowa w ust. 1, dołącza się do powiadomienia tylko w wypadku wnioskowania o zastosowanie obniżonej stawki celnej wynikającej z rozporządzenia, o którym mowa w art. 141 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego. § 39c. 1. Jeżeli procedurą celną, w której stosuje się procedurę uproszczoną, są obejmowane towary objęte kontyngentem taryfowym rozdysponowywanym na podstawie art. 144 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego, do powiadomienia, o którym mowa w § 38 ust. 1, należy dołączyć informację sporządzoną według wzoru określonego w załączniku nr 4b do rozporządzenia. Dla każdej pozycji towarowej do powiadomienia należy dołączyć odrębną informację. 2. Informację, o której mowa w ust. 1, dołącza się do powiadomienia tylko w wypadku wnioskowania o zastosowanie obniżonej stawki celnej wynikającej z rozporządzenia, o którym mowa w art. 141 § 1 pkt 2 Kodeksu celnego."; 20) w § 41 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przy obejmowaniu procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej towarów, o których mowa w ust. 1, osoba upoważniona przesyła do urzędu celnego powiadomienie, o którym mowa w § 38 ust. 1."; 21) w § 42: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Urząd celny przekazuje osobie upoważnionej niezwłocznie, jednak nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w § 38 ust. 1, potwierdzenie jego otrzymania. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej dyrektor izby celnej może ustalić krótszy termin na przekazanie potwierdzenia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Brak potwierdzenia w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczny ze zgodą naczelnika urzędu celnego na podjęcie dalszych czynności związanych ze stosowaniem procedury uproszczonej."; 22) § 43 otrzymuje brzmienie: "§ 43. W wypadku, o którym mowa w § 40, urząd celny przekazuje jedno potwierdzenie otrzymania powiadomienia, dotyczące zakończenia procedury tranzytu i objęcia towarów procedurą celną."; 23) w § 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Protokół rozbieżności powinien zostać przekazany do urzędu celnego wskazanego w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwego ze względu na miejsce, w którym dokonywane są czynności wynikające z procedury uproszczonej, wraz z dokumentami, na podstawie których stwierdzono rozbieżności, nie później niż w następnym dniu roboczym po dniu dostarczenia towarów do miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej. W uzasadnionych wypadkach dyrektor izby celnej może określić w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej inny termin przekazywania protokołu rozbieżności. Kserokopia protokołu rozbieżności stanowi załącznik do rejestru."; 24) w § 45 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wypadku dostarczenia towarów objętych procedurą tranzytu do miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, osoba upoważniona powinna dostarczyć do urzędu celnego wskazanego w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, właściwego ze względu na to miejsce, w którym dokonywane są czynności wynikające z procedury uproszczonej, dokumenty, na podstawie których odbywała się procedura tranzytu, najpóźniej w następnym dniu roboczym po dniu, w którym dokonano wpisu do rejestru. W uzasadnionych wypadkach dyrektor izby celnej może określić inny termin przekazywania tych dokumentów."; 25) w § 46 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dyrektor izby celnej może w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej określić wypadki, w których możliwe jest przedłużenie terminu na dokonanie wpisu w rejestrze o jeden dzień."; 26) w § 48 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wraz z dokonaniem wpisu do rejestru osoba upoważniona odnotowuje na potwierdzeniu złożenia zabezpieczenia generalnego powstanie zobowiązań objętych tym zabezpieczeniem."; 27) po § 50 skreśla się oznaczenie i tytuł oddziału 2 "Uproszczony tryb zakończenia procedury składu celnego"; 28) w § 51: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wypadku stosowania procedury uproszczonej w procedurze celnej stanowiącej zakończenie procedury składu celnego, jeżeli wprowadzenie towarów do składu celnego odbyło się bez zastosowania procedury uproszczonej, dyrektor izby celnej może wyrazić zgodę w pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej, aby powiadomienie, o którym mowa w § 38 ust. 1, miało charakter zbiorczy i dotyczyło towarów wyprowadzonych ze składu celnego w danym dniu i obejmowanych jedną procedurą celną.", b) w ust. 2 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) ilość dokonanych wpisów do rejestrów i datę ich dokonania,", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w wypadku, gdy ze składu celnego wyprowadzane są towary: 1) na których przywóz wymagane jest pozwolenie udzielane w ramach kontyngentów taryfowych lub środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o administrowaniu, 2) objęte, na podstawie przepisów odrębnych, automatyczną rejestracją bez obowiązku uzyskania pozwolenia na ich przywóz, 3) objęte plafonem taryfowym lub kontyngentem taryfowym rozdysponowywanym na podstawie art. 144 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być przekazane najpóźniej w następnym dniu roboczym po dniu wyprowadzenia towarów ze składu celnego. Przepisy § 39 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio."; 29) § 52 otrzymuje brzmienie: "§ 52. Urząd celny przekazuje potwierdzenie o przyjęciu powiadomienia zbiorczego, o którym mowa w § 51."; 30) § 55 otrzymuje brzmienie: "§ 55. 1. Z zastrzeżeniem § 55a, powiadomienie, o którym mowa w § 54, powinno zawierać w szczególności: 1) numer i datę powiadomienia, 2) wskazanie urzędu celnego, do którego jest kierowane, 3) nazwę i adres osoby upoważnionej, 4) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres osoby, na rzecz której działa agencja celna, jeżeli osobą upoważnioną jest agencja celna, 5) określenie miejsca, w którym dokonywane są czynności wynikające ze stosowania procedury uproszczonej, 6) numer i datę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, 7) określenie procedury celnej, którą towary będą objęte, 8) numer i datę pozwolenia na korzystanie z procedury uszlachetniania biernego, jeżeli towary mają być objęte tą procedurą, 9) numer i datę pozwolenia lub pozwolenia cząstkowego, jeżeli na wywóz towarów wymagane jest pozwolenie udzielane w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o administrowaniu, oraz określenie towarów, których dotyczy pozwolenie, z uwzględnieniem ilości lub wartości wykorzystanej, 10) określenie towarów, z uwzględnieniem ich ilości i masy, 11) określenie wartości towarów; przepis ten nie dotyczy procedury tranzytu, 12) dane dotyczące środka transportu, na który towary zostały załadowane, oraz rodzaj dokumentu tranzytowego, 13) adnotację "Automatyczna rejestracja - art. 9 ust. 1 ustawy o administrowaniu" oraz informację o liczbie załączników dołączonych do powiadomienia, w wypadku, o którym mowa w § 55a, 14) imię i nazwisko osoby, która nałożyła zamknięcia celne, 15) imię i nazwisko oraz podpis osoby sporządzającej powiadomienie. 2. Przepisy § 39 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio."; 31) po § 55 dodaje się § 55a w brzmieniu: "§ 55a. Jeżeli procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej mają zostać objęte towary, które na podstawie przepisów odrębnych są objęte automatyczną rejestracją bez obowiązku uzyskania pozwolenia na ich wywóz, do powiadomienia, o którym mowa w § 54, należy dołączyć informację sporządzoną według wzoru określonego w załączniku nr 4c do rozporządzenia. Dla każdej pozycji towarowej do powiadomienia należy dołączyć odrębną informację."; 32) w § 57: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Urząd celny przekazuje osobie upoważnionej niezwłocznie, jednak nie później niż w ciągu dwóch godzin od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w § 54, potwierdzenie jego otrzymania. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej dyrektor izby celnej może ustalić krótszy termin na przekazanie potwierdzenia.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Brak potwierdzenia w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczny ze zgodą naczelnika urzędu celnego na podjęcie dalszych czynności związanych ze stosowaniem procedury uproszczonej."; 33) § 58 otrzymuje brzmienie: "§ 58. W wypadku, o którym mowa w § 56, urząd celny przekazuje jedno potwierdzenie dotyczące objęcia towarów wspólną procedurą tranzytową lub procedurą tranzytu realizowanego transportem kolejowym i objęcia towarów procedurą wywozu albo procedurą uszlachetniania biernego."; 34) w § 59: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dyrektor izby celnej może udzielić zgody na objęcie towarów procedurą wywozu lub procedurą uszlachetniania biernego albo objęcie towarów jednocześnie procedurą wywozu i procedurą tranzytu lub procedurą uszlachetniania biernego i procedurą tranzytu poza godzinami pracy urzędu. Zgoda oraz szczegółowy tryb postępowania w takim przypadku powinny stanowić element pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej.", b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. W wypadku, o którym mowa w § 55a, do zestawienia należy dołączyć odrębnie dla każdej pozycji towarowej informację sporządzoną według wzoru stanowiącego załącznik nr 6 do rozporządzenia."; 35) w § 60 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w wypadku zatrzymania towarów w celu przeprowadzenia kontroli celnej - w dniu, w którym urząd celny stwierdzi, że zostały spełnione warunki objęcia towarów procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej,"; 36) w § 62 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wraz z dokonaniem wpisu do rejestru na potwierdzeniu złożenia zabezpieczenia generalnego osoba upoważniona odnotowuje powstanie zobowiązań objętych tym zabezpieczeniem."; 37) w § 70 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prowadzenie jednego rejestru w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, wymaga zgody naczelnika urzędu celnego."; 38) w § 71 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Osoba upoważniona, przed dokonaniem pierwszej czynności związanej ze stosowaniem procedury uproszczonej, powinna uzgodnić z naczelnikiem urzędu celnego, właściwego dla miejsca, w którym dokonywane będą czynności wynikające z procedury uproszczonej, sposób prowadzenia rejestru oraz miejsce jego przechowywania. 2. Wpis do rejestru dotyczący procedury dopuszczenia do obrotu, składu celnego, uszlachetniania czynnego, przetwarzania pod kontrolą celną, odprawy czasowej oraz uprzedniego przywozu towarów w ramach procedury uszlachetniania biernego powinien określać w szczególności: 1) numer i datę wpisu, 2) numer i rodzaj dokumentu tranzytowego, 3) numer i datę powiadomienia, 4) numer i datę potwierdzenia, 5) rodzaj towarów wraz z podaniem kodu taryfy celnej, 6) ilość towarów, 7) masę netto i masę brutto towarów, 8) symbol i kurs waluty, 9) wartość celną towarów lub wartość towarów, 10) elementy podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 15 ust. 4c ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)), 11) stawkę celną i kwotę cła oraz innych należności celnych, 12) stawkę podatku i kwotę podatku, 13) numer i datę faktury lub innego dokumentu służącego do ustalania wartości celnej towarów, 14) numer i datę pozwolenia lub pozwolenia cząstkowego, jeżeli na przywóz towarów wymagane jest pozwolenie udzielane w ramach kontyngentów taryfowych lub środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o administrowaniu, 15) adnotację, odpowiednio: "Plafon taryfowy", "Automatyczna rejestracja - art. 9 ust. 1 ustawy o administrowaniu" lub "Wniosek o zaliczenie towarów na poczet kontyngentu taryfowego - art. 144 § 1 pkt 1 Kodeksu celnego", w wypadkach, o których mowa w § 39a-39c, 16) imię i nazwisko oraz podpis osoby dokonującej wpisu do rejestru. 3. Wpis do rejestru dotyczący procedury wywozu, uszlachetniania biernego oraz tranzytu powinien określać w szczególności: 1) numer i datę wpisu, 2) dane środka transportu, a także numer i rodzaj dokumentu tranzytowego, 3) dane osoby, do której zostaną dostarczone towary, 4) numer i datę powiadomienia lub informacji, 5) numer i datę potwierdzenia, 6) rodzaj towarów wraz z podaniem kodu taryfy celnej; w wypadku procedury tranzytu określenie kodu taryfy celnej nie jest wymagane, 7) ilość towarów, 8) masę netto i masę brutto, 9) wartość towarów; przepis ten nie dotyczy procedury tranzytu, 10) symbol i kurs waluty, 11) numer i datę pozwolenia lub pozwolenia cząstkowego, jeżeli na wywóz towarów wymagane jest pozwolenie udzielane w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o administrowaniu, 12) adnotację "Automatyczna rejestracja - art. 9 ust. 1 ustawy o administrowaniu" w wypadku, o którym mowa w § 55a, 13) imię i nazwisko oraz podpis osoby dokonującej wpisu do rejestru."; 39) w § 72: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku prostowania błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek w rejestrze zapisy w poszczególnych rubrykach rejestru nie mogą być wycierane lub zamalowywane. Ewentualne zmiany należy wprowadzić po skreśleniu nieprawidłowych danych. Każdą zmianę musi potwierdzić osoba, która jej dokonała, poprzez zamieszczenie stosownej adnotacji, oraz naczelnik urzędu celnego bądź upoważniony przez niego funkcjonariusz celny, poprzez parafowanie tej adnotacji i przystawienie pieczęci.", b) uchyla się ust. 4; 40) w § 75 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W pozwoleniu na stosowanie procedury uproszczonej dyrektor izby celnej określa początek okresu rozliczeniowego."; 41) w § 79 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W wypadku objęcia towarów procedurą dopuszczenia do obrotu, procedurą składu celnego, procedurą uszlachetniania czynnego, procedurą przetwarzania pod kontrolą celną lub procedurą odprawy czasowej oraz w wypadku uprzedniego przywozu towarów w ramach procedury uszlachetniania biernego, zgłoszenie celne uzupełniające stanowi dokument SAD składający się z kart 6, 7 i 8."; 42) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 43) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 44) w załączniku nr 4 do rozporządzenia wyrazy "organ celny" zastępuje się wyrazami "urząd celny"; 45) po załączniku nr 4 do rozporządzenia dodaje się załączniki nr 4a-4c do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 46) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia; 47) po załączniku nr 5 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 6 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują swoją ważność do czasu, na który zostały wydane, z możliwością przedłużenia lub zmiany zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. § 3. Potwierdzenia złożenia zabezpieczenia, o których mowa w § 7 ust. 1, przedłożone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, powinny zostać przedstawione dyrektorowi izby celnej w ciągu trzech miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, w celu naniesienia adnotacji, o której mowa w § 6 ust. 1. § 4. W wypadku złożenia wniosku o wydanie lub zmianę pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 maja 2003 r. (poz. 934) Załącznik Nr 1 Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik Nr 2 Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik Nr 3 Załącznik nr 4a Ilustracja Załącznik nr 4b Ilustracja Załącznik nr 4c Ilustracja Załącznik Nr 4 Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik Nr 5 Załącznik nr 6 Ilustracja 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774 i Nr 96, poz. 874. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 2 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz. U. Nr 211, poz. 2061) Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz. U. Nr 149, poz. 1673 oraz z 2002 r. Nr 157, poz. 1314) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) należności "zagrożone" - ekspozycje kredytowe zakwalifikowane do grupy "zagrożone", w tym do kategorii "poniżej standardu", "wątpliwe" i "stracone", o których mowa w przepisach w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków,", b) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: "8a) należności "stracone" - ekspozycje kredytowe zakwalifikowane do kategorii "stracone", o których mowa w przepisach w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków,", c) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) należności "pod obserwacją" - ekspozycje kredytowe zakwalifikowane do kategorii "pod obserwacją", o których mowa w przepisach w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków,"; 2) w § 8 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Podstawą zapisów na kontach pozabilansowych są zobowiązania o charakterze finansowym i gwarancyjnym (udzielone i otrzymane) oraz inne zobowiązania w szczególności związane z realizacją operacji kupna - sprzedaży, udzielonymi i otrzymanymi zabezpieczeniami, wynikające z zawartych przez bank umów kupna - sprzedaży instrumentów pochodnych do dnia ich rozliczenia."; 3) w § 24 po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu: "7a. Bank może odpisać należność stanowiącą ekspozycję kredytową, o której mowa w przepisach w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w ciężar utworzonej na nią rezerwy celowej i przenieść do ewidencji pozabilansowej do czasu jej umorzenia, przedawnienia lub spłaty w przypadku, gdy pozostaje zaklasyfikowana do należności "straconych" przez okres co najmniej roku oraz utworzona na nią rezerwa celowa równa jest kwocie należności pozostającej do spłaty, czyli że wartość netto należności jest równa zero. Wraz z przeniesieniem należności do ewidencji pozabilansowej bank przenosi również odpowiadającą jej rezerwę celową."; 4) w § 32a: a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1, b) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2004 r., z zastrzeżeniem ust. 2, wycena aktywów i pasywów na dzień bilansowy może być dokonywana według zasad określonych w ustawie, z uwzględnieniem odpowiednio przepisów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, przepisów rachunkowości zabezpieczeń, o których mowa w rozdziale 5, oraz następujących zasad:", c) dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Banki, które sporządzają sprawozdanie finansowe za rok obrotowy inny niż rok kalendarzowy, mogą dokonywać wyceny aktywów i pasywów na dzień bilansowy według zasad określonych w ust. 1 do ostatniego dnia roku obrotowego kończącego się w 2005 r."; 5) w § 32b dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Zyski lub straty, wynikające z dokonania po raz pierwszy wyceny aktywów i zobowiązań finansowych według zamortyzowanego kosztu, z uwzględnieniem efektywnej stopy procentowej, odnosi się na zysk (stratę) z lat ubiegłych. 4. W przypadku braku niezbędnych danych do wyceny według zamortyzowanego kosztu z uwzględnieniem efektywnej stopy procentowej, kredytów i pożyczek udzielonych albo otrzymanych przed dniem 1 stycznia 2002 r., prowizje bezpośrednio związane z tymi kredytami, przypadające za okres do dnia 31 grudnia 2004 r., a w przypadku banków, o których mowa w § 32a ust. 2, przypadające za okres do ostatniego dnia roku obrotowego kończącego się w 2005 r., mogą być rozliczone metodą liniową.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z wyjątkiem § 1 pkt 4 i 5, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii, Republiki Bułgarii i Republiki Chorwacji (Dz. U. Nr 226, poz. 2237) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 2, art. 145 § 1 i 2 oraz art. 1419 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się: 1) kontyngenty taryfowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Czeskiej albo Republiki Słowackiej, wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku; 2) kontyngenty taryfowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Węgierskiej, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku; 3) kontyngenty taryfowe na przywóz towarów pochodzących z Rumunii, wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku; 4) kontyngenty taryfowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Słowenii, wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku; 5) kontyngenty taryfowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Bułgarii, wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku; 6) kontyngenty taryfowe na przywóz towarów pochodzących z Republiki Chorwacji, wymienionych w załączniku nr 6 do rozporządzenia, dla których ustanawia się obniżone stawki celne w wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Obniżone stawki celne, o których mowa w § 1, stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach odrębnych. § 3. W zakresie uregulowanym w § 1 nie stosuje się stawek celnych określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153). § 4. Udzielenie pozwolenia na przywóz towarów, o których mowa w § 1, uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji, w wysokości określonej w załącznikach nr 1-6 do rozporządzenia. § 5. 1. Rozdysponowanie kontyngentów, o których mowa w § 1, jest dokonywane proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, z wyjątkiem pozycji towarowych określonych kodami PCN 0702 00 00, 0707 00, 0712, 0808 oraz pozycji towarowej określonej kodem PCN 2106 90 20 0, dla których rozdysponowanie kontyngentu jest dokonywane według kolejności złożenia kompletnych wniosków. 2. Wnioski o udzielenie pozwolenia, z zastrzeżeniem § 6, składa się w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie rozporządzenia. 3. W przypadku kontyngentów, których rozdysponowanie jest dokonywane proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, wnioski o udzielenie pozwolenia są rozpatrywane w terminie 14 dni od dnia upływu terminu składania wniosków, o którym mowa w ust. 2. § 6. Dla pozycji towarowych określonych kodami PCN 0702 00 00, 0707 00, 0712, 0808 oraz pozycji towarowej określonej kodem PCN 2106 90 20 0, dla których rozdysponowanie kontyngentu jest dokonywane według kolejności złożenia kompletnych wniosków, wnioski o udzielenie pozwolenia składa się od dnia wejścia w życie rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2237) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI CZESKIEJ I REPUBLIKI SŁOWACKIEJ, OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI Nr kontyngentu*Kod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji dla Republiki Czeskiejdla Republiki Słowackiej 0951011702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 17 t30 EUR/t 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1702 30 99 0- - - - Pozostałe40 0950031901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 11 t 200 EUR/t 1901 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 9- - - - Pozostałe8 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: 0950082106 90 20 0- - Preparaty alkoholowe złożone, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów25,5 + 1,25 EUR%/hl2.500 l 100 % alk. (łącznie z poz. 2208) 1 EUR/l 100% alk. 095005 - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 22 t 200 EUR/t 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe5 - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny5 0950062203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 20.000 hl13.333 hl2 EUR/hl 095102 - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach21 2203 00 09 0- - Pozostałe21 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów21 095007 0951032204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 2.000 hl5.000 hl2,5 EUR/hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczajacej 13% obj., ale nieprzekraczajacej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczajacej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.37,5 minimum 10,5 EUR/hl +1 EUR %/hl 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczajacej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.37,5 minimum 8,5 EUR/hl + 0,85 EUR%/hl 095008 0951042208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe: 2.500 l 100% alk. (łącznie z poz. 2106 90 20 0)2.500 l 100% alk.1 EUR/l 100% alk. 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognac37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR%/hl 2208 20 14 0- - - Armagnac37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR%/hl 2208 20 26 0- - - Grappa37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR%/hl 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR%/hl 2208 20 29 0- - - Pozostałe37,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat37,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac37,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl 2208 20 64 0- - - - Armagnac37,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl 2208 20 86 0- - - - Grappa37,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez37,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl 2208 20 89 0- - - - Pozostałe37,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie, w pojemnikach o objętości: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniejszej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl 2208 30 19 0- - - Większej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach o objętości: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniejszej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl 2208 30 38 0- - - - Większej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl - - - Whisky "blended", w pojemnikach o objętości: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniejszej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl 2208 30 58 0- - - - Większej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl - - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniejszej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl 2208 30 78 0- - - - Większej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniejszej42,5 minimum 10,5 EUR/hl + 1 EUR %/hl 2208 30 88 0- - - Większej niż 2 litry42,5 minimum 8,5 EUR/hl+ 0,85 EUR%/hl 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %)40 minimum 6,25 EUR/hl + 0,65 EUR%/hl - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego alkoholu40 minimum 6,25 EUR/hl + 0,65 EUR%/hl 2208 40 39 0- - - - Pozostałe40 minimum 6,25 EUR/hl + 0,65 EUR%/hl - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %)40 minimum 4,5 EUR/hl + 0,45 EUR%/hl - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholu40 minimum 4,5 EUR/hl + 0,45 EUR%/hl 2208 40 99 0- - - - Pozostałe40 minimum 4,5 EUR/hl + 0,45 EUR%/hl 2208 60- Wódka czysta: - - O objętościowej mocy alkoholu 45,4% obj. lub mniejszej, w pojemnikach o objętości: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniejszej52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 60 19 0- - - Większej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniejszej52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 60 99 0- - - Większej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach o objętości: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniejszej52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 19 0- - - Większej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniejszej52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 38 0- - - Większej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo52,5 + 1,25 EUR %/hl - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 54 0- - - - - - - Tequila52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami, na bazie alkoholu2 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 75 0- - - - - Tequila52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 77 0- - - - - Pozostałe52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe52,5 + 1,25 EUR %/hl - - Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniejszej52,5 + 1,25 EUR %/hl 2208 90 99 0- - - Większej niż 2 litry52,5 + 1,25 EUR %/hl 095009 0951052402Cygara, nawet z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu: 17 t17 t700 EUR/t 2402 10 00 0- Cygara, nawet z obciętymi końcami i cygaretki, zawierające tytoń27,5 2402 20- Papierosy zawierające tytoń: 2402 20 10 0- - Zawierające goździki45 minimum 4,5 EUR/tys. szt. 2402 20 90 0- - Pozostałe45 minimum 4,5 EUR/tys. szt. 2402 90 00 0- Pozostałe45 2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"; ekstrakty i esencje, z tytoniu: 2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji: 2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g60 2403 10 90 0- - Pozostały60 - Pozostały: 2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"27,5 minimum 0,565 EUR/kg 2403 99- - Pozostały: 2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka32,5 2403 99 90- - - Pozostały: 2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany27,5 minimum 0,565 EUR/kg 2403 99 90 9- - - - Pozostały27,5 minimum 0,565 EUR/kg ________ * Kwoty kontyngentu dotyczące importu towaru z Republiki Czeskiej zostały określone numerem 0950xx, a kwoty kontyngentu dotyczące importu towaru z Republiki Słowackiej zostały określone numerem 0951xx. Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ, OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI Nr kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 0952010406Sery i twarogi: 100 t350 EUR/t 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy0 0406 10 80 0- - Pozostały0 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0 0406 20 90 0- - Pozostały0 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy0 - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy0 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy0 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczajacej 36% masy0 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort0 0406 40 50 0- - Gorgonzola0 0406 40 90 0- - Pozostały0 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)0 - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej0 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej0 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej0 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej0 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta0 - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler0 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz0 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell0 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine0 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami0 0406 90 21 0- - - Cheddar0 0406 90 23 0- - - Edam0 0406 90 25 0- - - Tilsit0 0406 90 27 0- - - Butterkäse0 0406 90 29 0- - - Kashkaval0 - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry0 0406 90 33 0- - - - Pozostałe0 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri0 0406 90 37 0- - - Finlandia0 0406 90 39 0- - - Jarlsberg0 - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry0 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano0 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino0 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe0 - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone0 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano0 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso0 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda0 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint- Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio0 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey0 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert0 0406 90 84 0- - - - - - - Brie0 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri0 - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy0 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy0 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy0 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy0 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe0 0952020701Ziemniaki, świeże lub schłodzone: 5.000 t50 EUR/t 0701 90- Pozostałe: 0701 90 10 0- - Do produkcji skrobi10 - - Pozostałe: 0701 90 50- - - Młode, od 1 stycznia do 30 czerwca: 0701 90 50 1- - - - Od 1 stycznia do 15 maja10 0701 90 90 0- - - Pozostałe10 0952030703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone: 3.333 t50 EUR/t 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka10 0703 10 19 0- - - Pozostałe10 0703 10 90 0- - Szalotka10 0952040710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone: 500 t50 EUR/t - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)10 0952050808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 6.667 t50 EUR/t 0808 10- Jabłka: - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca10 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca10 0952061701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: 3.333 t30 EUR/t - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji35 1701 12 90 0- - - Pozostały35 0952072204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 46.667 hl2,5 EUR/hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 EUR/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 19 EUR/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 19 EUR/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 19 EUR/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w innych sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.15 minimum 19 EUR/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 10,5 EUR/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.12,5 minimum 19 EUR/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 0,5 EUR/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 0,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 EUR/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 1,5 EUR/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 1,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczajacej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 8,5 EUR/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + 46 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 0952082205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 14.000 hl2,5 EUR/hl 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 minimum 4,25 EUR/hl 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 minimum 3 EUR/hl 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 minimum 5 EUR/hl + 0,65 EUR %/hl 0952092208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe: 14.000 l 100% alk.1 EUR/l 100% alk. 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognac134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 14 0- - - Armagnac134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 26 0- - - Grappa134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 29 0- - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat134 minimum 3 EUR %/hl - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 64 0- - - - Armagnac134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 86 0- - - - Grappa134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez134 minimum 3 EUR %/hl 2208 20 89 0- - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie, w pojemnikach o objętości: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 30 19 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach o objętości: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 30 38 0- - - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - - Whisky "blended", w pojemnikach o objętości: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 30 58 0- - - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 30 78 0- - - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 30 88 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %)134 minimum 3 EUR %/hl - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego alkoholu134 minimum 3 EUR %/hl 2208 40 39 0- - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %)134 minimum 3 EUR %/hl - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholu134 minimum 3 EUR %/hl 2208 40 99 0- - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin, w pojemnikach o objętości: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 50 19 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl 2208 60- Wódka czysta: - - O objętościowej mocy alkoholu 45,4% obj. lub mniejszej, w pojemnikach o objętości: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 60 19 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 60 99 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach o objętości: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 19 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 38 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo134 minimum 3 EUR %/hl - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 54 0- - - - - - - Tequila134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami, na bazie alkoholu2 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 75 0- - - - - Tequila134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 77 0- - - - - Pozostałe134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe134 minimum 3 EUR %/hl - - Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniejszej134 minimum 3 EUR %/hl 2208 90 99 0- - - Większej niż 2 litry134 minimum 3 EUR %/hl 0952102401 Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe: 233 t700 EUR/t 2401 10- Tytoń nieodżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami)52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland52,5 minimum 1,085 EUR/kg - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 49 0- - - - Pozostały52,5 minimum 1,085 EUR/kg - - Pozostały: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń52,5 minimum 1,085 EUR/kg Załącznik nr 3 WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z RUMUNII, OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 0953010409 00 00 0Miód naturalny4033 t100 EUR/t 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: 30 EUR/t - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 0953021701 12- - Cukier buraczany: 3.333 t 1701 12 10 0- - - Do rafinacji15 1701 12 90 0- - - Pozostały15 - Pozostały: 0953031701 99- - Pozostały: 1.667 t 1701 99 10 0- - - Cukier biały15 1701 99 90 0- - - Pozostały15 0953042204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 20.000 hl2,5 EUR/hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 + maksimum 61,75 EUR/hl + 0,1 EUR/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczajacej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczajacej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 +maksimum 61,75 EUR/hl 0,1 EUR/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 +maksimum 61,75 EUR/hl 0,1 EUR/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczajacej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 +maksimum 61,75 EUR/hl 0,1 EUR/kg 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 +maksimum 61,75 EUR/hl 0,1 EUR/kg - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 +maksimum 61,75 EUR/hl 0,1 EUR/kg 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.30,75 +maksimum 61,75 EUR/hl 0,1 EUR/kg Załącznik nr 4 WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI SŁOWENII, OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 0954010207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone: 167 t200 EUR/t - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 EUR/kg - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 13 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 27- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości30 minimum 0,30 EUR/kg - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg - - - Podroby: 0207 27 99 0- - - - Pozostałe30 minimum 0,30 EUR/kg - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: - - - Z kaczek: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane30 minimum 0,30 EUR/kg - - - Z gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane30 minimum 0,30 EUR/kg 0207 32 90 0- - - Z perliczek30 minimum 0,30 EUR/kg 0954020402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 20 t350 EUR/t - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy5 - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg5 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe5 - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg5 0402 29 99 0- - - - Pozostałe5 0954030406Sery i twarogi: 67 t350 EUR/t 0406 90- Pozostałe sery: - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyére, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler17,5 0406 90 23 0- - - Edam17,5 - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5 0954050808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 133 t50 EUR/t 0808 10- Jabłka: - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca0,165 EUR/kg 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca0,06 EUR/kg 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca0,165 EUR/kg 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca0,06 EUR/kg 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca0,165 EUR/kg 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca0,06 EUR/kg 0954061601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 27 t200 EUR/t 1601 00 10 0- Z wątroby17,5 - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane17,5 1601 00 99 0- - Pozostałe17,5 0954071602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: 333 t200 EUR/t - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych20 1602 41 90 0- - - Pozostałe20 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt20 - - Pozostałe: 1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików20 - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby, ze świń domowych20 - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso z bydła lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami20 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe20 - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z owiec lub kóz: - - - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z owiec20 1602 90 74 0- - - - - - - - Z kóz20 - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z owiec20 1602 90 78 0- - - - - - - - Z kóz20 1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe20 0954081806Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao: 67 t100 EUR/t 1806 90- Pozostałe: 1806 90 60 0- - Wyroby do smarowania zawierające kakao22,5 + 0,5 DCC 0954092005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 20 t30 EUR/t 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, inne niż słodka papryka lub pieprz angielski15 0954102009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: 67 t200 EUR/t 2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego warzywa: - - O liczbie Brixa przekraczajacej 67: - - - Sok gruszkowy: 2009 80 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto25 2009 80 19 0- - - - Pozostały25 - - - Pozostały: - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papai, owoców tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoców kanawalii, sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5 2009 80 35 0- - - - - Pozostałe17,5 - - - - Pozostałe: 2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych25 2009 80 38 0- - - - - Pozostałe25 - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Sok z gruszek: 2009 80 50 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru17,5 - - - - Pozostały: 2009 80 61 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy17,5 2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy17,5 2009 80 69 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru17,5 - - - Pozostały: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru: 2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 2009 80 79 0- - - - - Pozostałe17,5 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy17,5 2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papai, owoców tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoców kanawalii, sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya17,5 2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych17,5 2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - Niezawierający dodatku cukru: 2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon17,5 2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy17,5 2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych25 2009 80 99- - - - - - Pozostałe: 2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe17,5 2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe17,5 2009 90- Mieszanki soków: - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto25 2009 90 19 0- - - - Pozostałe25 - - - Pozostałe: 2009 90 21 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto25 2009 90 29 0- - - - Pozostałe25 - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 31 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto i zawartości dodatku cukru przekraczajacej 30% masy17,5 2009 90 39 0- - - - Pozostałe17,5 - - - Pozostałe: - - - - O wartości przekraczajacej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru17,5 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe17,5 - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy17,5 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy17,5 2009 90 79 0- - - - - - Niezawierające dodatku cukru17,5 - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - - Niezawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych17,5 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe17,5 0954112103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 100 t200 EUR/t 2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i pozostałe sosy pomidorowe17,5 minimum 0,175 EUR/kg 2103 30- Mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 30 10 0- - Mąka i mączka, z gorczycy17,5 2103 30 90 0- - Gotowa musztarda22,5 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango, w płynie15 2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające od 1,5 do 6% masy goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 do 10% masy cukru, w pojemnikach o objętości 0,5 litra lub mniejszej44,50 minimum 0,4 EUR/kg 2103 90 90 0- - Pozostałe15 0954132203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 1.667 hl2 EUR/hl - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 EUR/l 2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 EUR/l 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów15 minimum 0,125 EUR/l 0954152205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 1.667 hl2,5 EUR/hl 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 EUR/hl 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 minimum 5 EUR/hl Załącznik nr 5 WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI BUŁGARII, OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 0955010406Sery i twarogi: 17 t350 EUR/t 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)17,5 - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej17,5 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej17,5 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej17,5 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej17,5 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta17,5 - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler17,5 0406 90 15 0- - - - - Gruyére, Sbrinz17,5 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell17,5 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine17,5 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami17,5 0406 90 21 0- - - Cheddar17,5 0406 90 23 0- - - Edam17,5 0406 90 25 0- - - Tilsit17,5 0406 90 27 0- - - Butterkäse17,5 0406 90 29 0- - - Kashkaval17,5 - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry17,5 0406 90 33 0- - - - Pozostałe17,5 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri17,5 0406 90 37 0- - - Finlandia17,5 0406 90 39 0- - - Jarlsberg17,5 - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry17,5 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano17,5 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino17,5 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe17,5 - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone17,5 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano17,5 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso17,5 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda17,5 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio17,5 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey17,5 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert17,5 0406 90 84 0- - - - - - - Brie17,5 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri17,5 - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy17,5 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy17,5 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy17,5 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy17,5 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe17,5 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone: 50 EUR/t 0955020702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca10333 t 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone: 50 EUR/t 0707 00 05- Ogórki: 0955040707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego1050 t 0955060712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 10 t50 EUR/t 0712 20 00 0- Cebula10 0955072004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 33 t30 EUR/t 2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2004 90 10 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata)15 2004 90 30 0- - Kapusta kwaszona, kapary i oliwki15 2004 90 50 0- - Groch (Pisum sativum) i niedojrzała fasola z gatunku Phaseolus spp., w strąkach15 - - Pozostałe, włączając mieszanki: 2004 90 91 0- - - Cebule, gotowane, inaczej nieprzetworzone15 2004 90 98 0- - - Pozostałe15 0955082005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 17 t30 EUR/t 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, inne niż słodka papryka lub pieprz angielski15 2005 90 30 0- - Kapary15 2005 90 50 0- - Karczochy15 2005 90 60 0- - Marchew15 2005 90 70 0- - Mieszanki warzywne15 2005 90 80 0- - Pozostałe15 0955092203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 667 hl2 EUR/hl - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach15 minimum 0,125 EUR/l 2203 00 09 0- - Pozostałe15 minimum 0,125 EUR/l 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów15 minimum 0,125 EUR/l 0955102204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 28.333 hl2,5 EUR/hl 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante15 minimum 21 EUR/hl 2204 10 99 0- - - Pozostałe15 minimum 21 EUR/hl - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.15 minimum 21 EUR/hl 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczajacej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 89 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 92 0- - - - - Sherry15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe15 minimum 12,5 EUR/hl 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.12,5 minimum 21 EUR/hl 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)12,5 minimum 2,5 EUR/hl 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe12,5 minimum 2,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe12,5 minimum 3,5 EUR/hl 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe12,5 minimum 3,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 89 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 92 0- - - - - Sherry12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe12,5 minimum 10,5 EUR/hl 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.22,5 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany32,5 2204 30 94 0- - - - Pozostały32,5 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.32,5 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.32,5 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 + maksimum 48 EUR/hl + 0,08 EUR/kg 0955112205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 11.667 hl2,5 EUR/hl 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 minimum 6,25 EUR/hl 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.24 minimum 7 EUR/hl+ 0,65 EUR%/hl 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.24 minimum 7 EUR/hl+ 0,65 EUR%/hl 0955122401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe: 67 t700 EUR/t 2401 10- Tytoń nieodżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami)52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland52,5 minimum 1,085 EUR/kg - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 49 0- - - - Pozostały52,5 minimum 1,085 EUR/kg - - Pozostały: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo52,5 minimum 1,085 EUR/kg 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń52,5 minimum 1,085 EUR/kg Załącznik nr 6 WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z REPUBLIKI CHORWACJI, OBJĘTYCH KONTYNGENTAMI TARYFOWYMI Numer kontyngentuKod PCNWyszczególnienieObniżona stawka celnaIlośćWysokość kaucji 123456 0946011602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: 100 t200 EUR/t 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane9 1602 20- Z wątroby (wątróbki) dowolnych zwierząt: - - Z wątróbki gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające 75% masy lub więcej otłuszczonej wątróbki9 1602 20 19 0- - - Pozostałe9 1602 20 90 0- - Pozostałe9 - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze9 1602 31 19 0- - - - Pozostałe9 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych19 1602 31 90 0- - - Pozostałe9 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 32 11 0- - - - Niegotowane9 1602 32 19 0- - - - Pozostałe9 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych19 1602 32 90 0- - - Pozostałe9 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych1: 1602 39 21 0- - - - Niegotowane9 1602 39 29 0- - - - Pozostałe9 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych19 1602 39 80 0- - - Pozostałe9 - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych9 1602 41 90 0- - - Pozostałe9 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych9 1602 42 90 0- - - Pozostałe9 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek9 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek9 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części9 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe9 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia9 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia9 1602 49 90 0- - - Pozostałe9 1602 50- Z bydła: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami9 - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina peklowana (corned beef)9 1602 50 39 0- - - - Pozostałe9 1602 50 80 0- - - Pozostałe9 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt9 - - Pozostałe: 1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików9 1602 90 41 0- - - Z reniferów9 - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby, ze świń domowych9 - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso z bydła lub podroby:9 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami9 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe9 - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z owiec lub kóz: - - - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z owiec9 1602 90 74 0- - - - - - - - Z kóz9 - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z owiec9 1602 90 78 0- - - - - - - - Z kóz9 1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe9 0946021806Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao: 100 t100 EUR/t 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Niezawierający sacharozy lub zawierający mniej niż 5% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza10 1806 10 20 0- - Zawierający 5% masy lub więcej, ale mniej niż 65% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza10 1806 10 30 0- - Zawierający 65% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza10 1806 10 90 0- - Zawierający 80% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza10 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego lub zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie10 1806 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 31% masy masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie10 - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające 18% masy lub więcej masła kakaowego10 1806 20 70 0- - - Okruchy czekolady mlecznej10 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa10 1806 20 95 0- - - Pozostałe10 - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane10 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów10 1806 32 90 0- - - Pozostałe10 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i wyroby czekoladowe: - - - Czekolady, nawet z nadzieniem: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol10 1806 90 19 0- - - - Pozostałe10 - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem10 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia10 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao10 1806 90 60 0- - Wyroby do smarowania zawierające kakao10 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów10 1806 90 90 0- - Pozostałe10 0946032106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 63 t200 EUR/t 2106 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi ex 2106 90 92 0Cedevita Light - preparat witaminowy w postaci stałej, stanowiący uzupełnienie diety, na bazie aromatów owocowych, niezawierający sacharozy, ale zawierający sztuczne środki słodzące: sorbitol i aspartam10 2106 90 98 0- - - Pozostałe ex 2106 90 98 0Cedevita - preparaty witaminowe w postaci stałej, stanowiące uzupełnienie diety, na bazie aromatów owocowych, o zawartości sacharozy nie mniej niż 5%10 0946042203 00Piwo otrzymywane ze słodu: 100 t20 EUR/t - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach7 2203 00 09 0- - Pozostałe7 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów7 0946052204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 333 t25 EUR/t 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.10 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.10 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.10 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.10 - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante10 2204 10 99 0- - - Pozostałe10 - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.10 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace10 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux10 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)10 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)10 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer10 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz10 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen10 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)10 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)10 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli10 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto10 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde10 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés10 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja10 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia10 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe10 - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux10 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)10 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais10 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône10 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon10 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)10 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)10 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)10 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige10 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto10 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro10 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra10 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés10 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja10 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas10 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe10 - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe10 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe10 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe10 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe10 - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe10 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe10 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala10 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos10 2204 21 89 0- - - - - Port10 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel10 2204 21 92 0- - - - - Sherry10 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)10 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe10 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port10 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel10 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)10 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe10 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.10 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux10 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)10 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)10 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe10 - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux10 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)10 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais10 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône10 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon10 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)10 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe10 - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)10 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto10 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe10 - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)10 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)10 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe10 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe10 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe10 - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe10 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe10 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala10 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos10 2204 29 89 0- - - - - Port10 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel10 2204 29 92 0- - - - - Sherry10 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)10 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe10 - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port10 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel10 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)10 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe10 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.10 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany10 2204 30 94 0- - - - Pozostały10 - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.10 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.10 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.10 0946062205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 293 t25 EUR/t 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.15 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.15 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszej15 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.15 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.15 ________ 1 przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. Nr 227, poz. 2250) Na podstawie art. 81 ust. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Badania techniczne polegają na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą", rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262), zwanego dalej "rozporządzeniem o warunkach technicznych", oraz w przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, jeżeli pojazd jest przystosowany do przewozu tych towarów. § 2. 1. Badania techniczne dzieli się na: 1) okresowe; 2) pierwsze dotyczące: a) pojazdu odpowiednio przystosowanego lub wyposażonego zgodnie z przepisami o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, b) taksówki osobowej, c) pojazdu uprzywilejowanego, d) pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą (przed rejestracją w kraju), e) nowego pojazdu wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki rocznie; 3) dodatkowe - dotyczące pojazdu skierowanego na badanie techniczne przez organ kontroli ruchu drogowego w razie uzasadnionego przypuszczenia, że pojazd ten zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony środowiska, a w szczególności: a) co do którego zachodzi podejrzenie, że nie spełnia określonych warunków technicznych, o których mowa w ustawie i rozporządzeniu o warunkach technicznych, b) pojazdu uszkodzonego w wypadku drogowym; 4) dodatkowe - dotyczące pojazdu skierowanego na badanie techniczne przez starostę w razie uzasadnionego przypuszczenia, że pojazd ten zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony środowiska, a w szczególności: a) co do którego zachodzi podejrzenie, że nie spełnia określonych warunków technicznych, o których mowa w ustawie i rozporządzeniu o warunkach technicznych, b) zgłoszonego do rejestracji, a uszkodzonego w wypadku oraz po dopuszczonej przez prawo wymianie elementów wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, tj. po zmianie cechy identyfikacyjnej (numeru podwozia-ramy); 5) dodatkowe - dotyczące pojazdu, w którym dokonano zmian konstrukcyjnych lub wymiany dopuszczonych przez prawo elementów powodujących zmianę danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym dotyczących w szczególności: a) rodzaju, podrodzaju pojazdu, przeznaczenia, masy własnej, dopuszczalnej ładowności, liczby miejsc, dopuszczalnej masy całkowitej po istotnej zmianie położenia środka ciężkości pojazdu lub innej istotnej zmianie konstrukcyjnej, dopuszczalnej masy całkowitej ciągniętej przyczepy, największego dopuszczalnego nacisku osi po zmianie konstrukcyjnej powodującej istotną zmianę rozkładu nacisku na osie pojazdu, b) silnika; 6) dodatkowe - dotyczące pojazdu, który ma być używany jako taksówka osobowa lub bagażowa; 7) dodatkowe - dotyczące pojazdu odpowiednio przystosowanego lub wyposażonego zgodnie z przepisami o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych; 8) dodatkowe - dotyczące pojazdu, który ma być używany jako uprzywilejowany; 9) dodatkowe - dotyczące pojazdu do nauki jazdy, pojazdu do przeprowadzania egzaminu państwowego; 10) dodatkowe - dotyczące pojazdu, w którym została dokonana naprawa wynikająca ze zdarzenia powodującego odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia określonego w grupie 3 i 10 działu II załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) na kwotę przekraczającą 2.000 zł. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 6-10, na wniosek właściciela pojazdu, diagnosta może wykonać także badanie okresowe pojazdu. § 3. 1. Zakres badania technicznego obejmuje, w odniesieniu do badania: 1) okresowego - sprawdzenie i ocenę: a) prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska, b) spełniania warunków dodatkowych dla niektórych pojazdów określonych w ustawie i w rozporządzeniu o warunkach technicznych; 2) pierwszego, okresowego i dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 7: a) zakres określony w pkt 1, b) specjalistyczne badanie polegające na sprawdzeniu i ocenie spełniania odpowiednich wymagań technicznych dotyczących niektórych pojazdów, wynikających z przepisów załącznika B do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629), zwanej dalej "umową (ADR)"; 3) pierwszego, okresowego i dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. b i pkt 6: a) zakres określony w pkt 1, b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych określonych w § 24 rozporzązenia o warunkach technicznych; 4) pierwszego, okresowego i dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. c i pkt 8: a) zakres określony w pkt 1, b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych określonych w § 25-37 rozporządzenia o warunkach technicznych; 5) pierwszego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 lit. d i e: a) zakres określony w pkt 1, b) zakres poszerzony o specjalistyczne badanie, o którym mowa w pkt 13 załącznika nr 1 do rozporządzenia, c) sporządzenie dokumentu identyfikacyjnego; 6) dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 lit. a i pkt 4 lit. a - sprawdzenie i ocenę spełniania określonych warunków technicznych, dotyczących usterek określonych w skierowaniu; 7) dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 lit. b i pkt 4 lit. b: a) zakres określony w pkt 1, b) zakres poszerzony o specjalistyczne badanie, o którym mowa w pkt 11 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 8) dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a: a) zakres określony w pkt 1, b) specjalistyczne badanie polegające na sprawdzeniu i ocenie prawidłowości dokonanych zmian z przepisami ustawy i rozporządzenia o warunkach technicznych, w zakresie, o którym mowa w pkt 14 załącznika nr 1 do rozporządzenia, c) sporządzenie opisu i ocenę zmian oraz określenie nowych danych technicznych pojazdu; 9) dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 lit. b: a) pomiar i ocenę emisji zanieczyszczeń gazowych lub zadymienia spalin oraz ocenę stanu technicznego układu wydechowego, a w uzasadnionych wypadkach pomiar poziomu hałasu zewnętrznego na postoju, b) specjalistyczne badanie polegające na sprawdzeniu i ocenie prawidłowości dokonanych zmian z przepisami ustawy i rozporządzenia o warunkach technicznych, w zakresie, o którym mowa w pkt 14 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 10) dodatkowego i okresowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 9: a) zakres określony w pkt 1, b) sprawdzenie i ocenę spełniania warunków dodatkowych, określonych w § 43 rozporządzenia o warunkach technicznych; 11) dodatkowego - dotyczącego pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 10: a) sprawdzenie i ocenę spełnienia warunków technicznych związanych z dokonaną naprawą, określonych w ustawie, rozporządzeniu o warunkach technicznych i przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, jeżeli pojazd jest przystosowany do przewozu tych towarów, b) zakres, o którym mowa w pkt 7, w przypadku kiedy dokonana naprawa wymaga specjalistycznego badania, o którym mowa w pkt 11 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 12) autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h: a) zakres określony w pkt 1, b) specjalistyczne badanie polegające na sprawdzeniu wymagań, o których mowa w § 23 rozporządzenia o warunkach technicznych, i sporządzenie zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu autobusu, którego prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h. 2. Wykonanie dodatkowego badania technicznego nie wpływa na termin następnego badania technicznego, określony w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, o ile nie jest on sprzeczny z terminem określonym w ustawie do wykonania tego badania. 3. Sposób obliczenia terminu wykonania następnego badania technicznego ustala się zgodnie z zasadami określonymi w art. 57 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że w przypadku pojazdów, o których mowa w § 12 ust. 3, datę terminu następnego badania technicznego pojazdu oblicza się od dnia uzyskania pozytywnego wyniku badania. § 4. Okresowe badanie techniczne polega na sprawdzeniu: 1) zgodności faktycznych danych pojazdu z zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie, dotyczących danych identyfikacyjnych i technicznych pojazdu, a także prawidłowości oznaczeń i stanu tablic rejestracyjnych; dla pojazdów niezarejestrowanych dopuszcza się ustalenie faktycznych danych pojazdu na podstawie oględzin; 2) stanu technicznego ogumienia; 3) prawidłowości działania, ustawienia i własności świetlnych świateł zewnętrznych; 4) stanu technicznego, skuteczności i równomierności działania hamulców; 5) prawidłowości działania urządzeń sygnalizacyjnych; 6) prawidłowości działania układu kierowniczego, stanu technicznego jego połączeń oraz wielkości ruchu jałowego koła kierownicy; 7) stanu technicznego zawieszenia; 8) prawidłowości ustawienia i zamocowania kół jezdnych; 9) stanu technicznego nadwozia, podwozia i ich osprzętu oraz przedmiotów wyposażenia; 10) stanu technicznego układu wydechowego, a w uzasadnionych przypadkach - na pomiarze poziomu hałasu zewnętrznego na postoju; 11) emisji zanieczyszczeń gazowych lub zadymienia spalin; 12) spełniania warunków dodatkowych dla pojazdów określonych w rozporządzeniu o warunkach technicznych i w przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, jeżeli pojazd jest przystosowany do przewozu tych towarów. § 5. Wykaz czynności kontrolnych oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego pojazdu podczas przeprowadzania badania technicznego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 6. Sposób badania skuteczności i równomierności działania hamulców podczas przeprowadzania badania technicznego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 7. Sposób oceny stanu technicznego układu wydechowego i pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego podczas postoju pojazdu oraz sposób kontroli stanu technicznego sygnału dźwiękowego podczas przeprowadzania badania technicznego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 8. Sposób pomiaru emisji zanieczyszczeń gazowych oraz zadymienia spalin podczas przeprowadzania badania technicznego określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. Sposób sprawdzania prawidłowości przystosowania pojazdu do zasilania gazem podczas przeprowadzania badania technicznego określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 10. Sposób ustalania nieznanych danych technicznych pojazdu podczas przeprowadzania badania technicznego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. § 11. 1. Stacje kontroli pojazdów oraz okręgowe stacje kontroli pojazdów, o których mowa w art. 83 ust. 4 ustawy, zwane dalej "stacjami", prowadzą rejestr badań technicznych pojazdów, zwany dalej "rejestrem", w systemie informatycznym, w którym zamieszczają dane i informacje o wykonanych badaniach technicznych i innych czynnościach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu. Wzór rejestru badań technicznych pojazdów i innych czynności określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 2. Dane identyfikacyjne pojazdu zamieszcza się w rejestrze, o którym mowa w ust. 1, po porównaniu danych zawartych w dowodzie rejestracyjnym pojazdu lub odpowiadającym mu dokumencie ze stanem faktycznym pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. W przypadku stwierdzenia niezgodności cech identyfikacyjnych umieszczonych w pojeździe z zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie stacja zatrzymuje dowód rejestracyjny, który przesyła w ciągu 3 dni do właściwego organu rejestrującego. 4. W przypadku pojazdu niezarejestrowanego dane identyfikacyjne pojazdu zamieszcza się w rejestrze na podstawie stanu faktycznego pojazdu. § 12. 1. W przypadku gdy wynik badania technicznego jest pozytywny, uprawniony diagnosta zgodnie z art. 82 ustawy zamieszcza odpowiedni wpis w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, a w przypadku pojazdu niezarejestrowanego wystawia zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego. 2. W przypadku gdy wynik badania technicznego jest negatywny, uprawniony diagnosta wystawia zaświadczenie o negatywnym wyniku badania technicznego i jeżeli: 1) stwierdzone usterki nie stwarzają bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub środowiska, zamieszcza się je w zaświadczeniu z badania technicznego i informuje właściciela pojazdu o konieczności wykonania badania technicznego pojazdu po usunięciu usterek; 2) stwierdzone usterki stwarzają bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego lub środowiska lub gdy cechy identyfikacyjne pojazdu są niezgodne z danymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie, w zaświadczeniu z badania technicznego dokonuje się wpisu "zatrzymano dowód rejestracyjny nr...". 3. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 zatrzymuje się dowód rejestracyjny i w terminie trzech dni przesyła się go do właściwego organu rejestrującego, który go wystawił, wraz z kopią zaświadczenia. 4. W przypadkach określonych w art. 132 ustawy uprawniony diagnosta określa w zaświadczeniu z badania technicznego warunki używania pojazdu wynikające z negatywnego wyniku badania technicznego, a w szczególności określa ograniczenia w zakresie przewozu pasażerów, ładunków, ciągnięcia przyczepy, jazdy w okresie niedostatecznej widoczności. 5. Badanie techniczne polegające na ponownym sprawdzeniu zespołów i układów pojazdu, w których stwierdzono usterki, może być dokonane tylko w zakresie ich usunięcia wyłącznie przez stację, która te usterki stwierdziła, w okresie nie dłuższym niż 14 dni od dnia poprzedniego badania technicznego. W innej stacji albo po upływie tego terminu przeprowadza się badanie okresowe i dodatkowe, jeżeli są one wymagane. 6. W przypadku wykonania przez stację innych czynności związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu uprawniony diagnosta potwierdza wykonanie tych czynności w zaświadczeniu z badania technicznego. 7. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. § 13. 1. W przypadku gdy pierwsze badanie techniczne dotyczy pojazdu przystosowanego do zasilania gazem, uprawniony diagnosta po wykonaniu badania technicznego zamieszcza w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym wpis o spełnieniu przez pojazd dodatkowych warunków technicznych oraz dokonuje adnotacji o treści "GAZ" w prowadzonym rejestrze. 2. W przypadku gdy pierwsze badanie techniczne dotyczy pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą (przed rejestracją w kraju) lub nowego pojazdu nowego typu wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki rocznie, uprawniony diagnosta po wykonaniu badania technicznego wystawia dokument identyfikacyjny badanego pojazdu, który stanowi załącznik do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym. Wzór dokumentu identyfikacyjnego pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą lub nowego pojazdu nowego typu wyprodukowanego lub importowanego w ilości jednej sztuki rocznie określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. 3. W przypadku gdy dodatkowe badanie techniczne dotyczy pojazdu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a, uprawniony diagnosta po wykonaniu badania technicznego wystawia opis zmian dokonanych w pojeździe, który stanowi załącznik do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym. Wzór opisu zmian dokonanych w pojeździe określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 4. W przypadku gdy badanie techniczne dotyczy pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu, uprawniony diagnosta dokonujący badania technicznego pojazdu zamieszcza w rejestrze lub w zaświadczeniu z badania technicznego wpis potwierdzający, że pojazd odpowiada warunkom technicznym dozoru technicznego, z podaniem numeru i daty wydania protokołu Transportowego Dozoru Technicznego. 5. W przypadku gdy badanie techniczne dotyczy pojazdu silnikowego, o którym mowa w art. 71 ust. 4 ustawy, uprawniony diagnosta po wykonaniu badania technicznego zamieszcza w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym wpis o spełnieniu przez pojazd dodatkowych warunków technicznych oraz dokonuje adnotacji o treści "HAK" w prowadzonym rejestrze. § 14. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h, określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 15. Jeżeli badanie techniczne dotyczy pojazdu odpowiednio przystosowanego lub wyposażonego zgodnie z przepisami o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, dla których umowa (ADR) wymaga wystawienia "świadectwa dopuszczenia pojazdów do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych", uprawniony diagnosta dokonujący badania technicznego wystawia zaświadczenie o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu przeznaczonego do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych. Wzór oraz sposób wypełnienia zaświadczenia o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu przeznaczonego do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. § 16. Jeżeli badanie techniczne przeprowadzone na wniosek właściciela pojazdu dotyczy pojazdu wymienionego w art. 132 ust. 5 ustawy, uprawniony diagnosta po wykonaniu badania technicznego wystawia zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu. § 17. Na wniosek właściciela pojazdu stacja wydaje duplikat dokumentów związanych z badaniem technicznym dotyczącym pojazdu. § 18. 1. Wpisy w dokumentach, o których mowa w rozporządzeniu, powinny być potwierdzone odpowiednio pieczątką stacji, datą, podpisem uprawnionego diagnosty dokonującego badania technicznego, pieczątką identyfikacyjną lub imienną diagnosty. Wzory pieczątek stacji oraz identyfikacyjnej i imiennej uprawnionego diagnosty określa załącznik nr 13 do rozporządzenia. 2. W przypadku popełnienia oczywistej omyłki w dokumentach, o których mowa w rozporządzeniu, uprawniony diagnosta prostuje je przez skreślenie omyłkowego wpisu i podanie właściwej informacji, która powinna być opatrzona datą, podpisem uprawnionego diagnosty, jego pieczątką imienną, lub wystawia nowy dokument z odpowiednim wyjaśnieniem. § 19. Pieczątki, o których mowa w § 18, wykonywane są za zgodą starosty na koszt stacji. W wypadku cofnięcia zezwolenia stacji lub uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów pieczątki przekazuje się staroście. § 20. Rejestr badań technicznych pojazdów może być prowadzony na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych do dnia 1 maja 2004 r. § 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 2250) Załącznik nr 1 WYKAZ CZYNNOŚCI KONTROLNYCH ORAZ METODY l KRYTERIA OCENY STANU TECHNICZNEGO POJAZDU PODCZAS PRZEPROWADZANIA BADANIA TECHNICZNEGO Przedmiot i zakres badaniaSposób przeprowadzenia badaniaPodstawowe kryteria uznania stanu technicznego za niezadowalający 123 1. IDENTYFIKACJA I DODATKOWE WYPOSAŻENIE 1.1. Identyfikacja pojazduOględziny organoleptyczne: porównanie zapisów w dowodzie rejestracyjnym (pozwoleniu czasowym) ze stanem faktycznym lub ustalenie faktycznych danych pojazdu na podstawie oględzin i badań.1. Brak zgodności zapisów numeru identyfikacyjnego (VIN) lub numeru nadwozia (podwozia-ramy) i silnika, numeru rejestracyjnego ze stanem faktycznym. 2. Brak numeru identyfikacyjnego (VIN) lub numeru nadwozia (podwozia-ramy) lub numer nieczytelny. 3. Oczywiste omyłki w dowodzie rejestracyjnym związane z danymi technicznymi pojazdu. 4. Brak tabliczki znamionowej (zastępczej) albo nieczytelna lub niezgodna ze stanem faktycznym. 5. Brak numeru silnika w pojeździe zarejestrowanym w kraju, o ile jest określony w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie, oraz numer silnika skorodowany lub zniszczony. 6. Brak numeru silnika w pojeździe zarejestrowanym za granicą a rejestrowanym po raz pierwszy w kraju lub nowym pojeździe nowego typu wyprodukowanym lub importowanym w ilości jednej sztuki rocznie. 1.2. Dodatkowe wyposażenieOględziny.1. Brak trójkąta ostrzegawczego do ustawiania na drodze. 2. Brak gaśnicy (jeżeli jest wymagana). 1.3. Oznaczenia pojazduOględziny. Wymagania określają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów.1. Tablice rejestracyjne nielegalizowane. 2. Tablice rejestracyjne nieczytelne lub uszkodzone. 3. Ozdobienie tablic rejestracyjnych. 4. Brak nalepki kontrolnej, o ile jest wymagana. 5. Nieprawidłowe oznaczenie znakiem "PL". 6. Nieprawidłowe oznaczenie pojazdu przeznaczonego konstrukcyjnie do przewozu niepełnosprawnych. 2. OGUMIENIE 2.1. Stan techniczny i ciśnienie powietrza w oponachOględziny. Pojazd uniesiony za pomocą dźwignika lub ustawiony na kanale. Pomiar i regulacja ciśnienia w oponach.1. Na tej samej osi zamontowane są opony różnej konstrukcji (radialne, diagonalne, diagonalne z opasaniem lub o różnej rzeźbie bieżnika). 2. Na tej samej osi zamontowane są opony o różnych rozmiarach. 3. Na pojeździe samochodowym o dwóch osiach są zamontowane opony: a) diagonalne lub diagonalne z opasaniem na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi znajdują się opony radialne, b) diagonalne na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi znajdują się opony diagonalne z opasaniem. 4. Opony różnej konstrukcji (tj. niezgodne z pkt 2, 3) na osiach wchodzących w skład osi wielokrotnej, z zastrzeżeniem że na kołach jednej osi pojazd nie może być wyposażony w opony różnej konstrukcji, w tym o różnej rzeźbie bieżnika. 5. Opony, których wskaźniki pokazują graniczne zużycie, a w odniesieniu do opon niezaopatrzonych w takie wskaźniki o rzeźbie bieżnika mniejszej niż 1,6 mm na 3/4 szerokości środkowej części opony. 6. Opony o widocznych pęknięciach obnażających lub naruszających ich osnowę albo odkształcone. 7. Opony z umieszczonymi trwale, wystającymi na zewnątrz przeciwślizgowymi elementami metalowymi. 8. Niedostateczna wytrzymałość (nośność) opon. 9. Na osi zamontowane są opony nieprzeznaczone dla danego rodzaju osi (napędowa, nienapędowa itd.) 3. ŚWIATŁA 3.1. Światła drogowe i mijania 3.1.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Niejednakowa barwa lub barwa inna niż biała bądź żółta selektywna. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Brak lub niedziałanie świateł drogowych (jeżeli są wymagane). 5. Brak lub niedziałanie świateł mijania. 6. Włączenie świateł mijania lub świateł drogowych nie włącza równocześnie świateł pozycyjnych oraz oświetlenia tablicy rejestracyjnej. 7. Przełączenie świateł drogowych na światła mijania nie powoduje wyłączenia wszystkich świateł drogowych. 8. Przełączenie świateł mijania na światła drogowe nie powoduje włączenia co najmniej jednej pary świateł drogowych. 9. Brak wyraźnej granicy światła i cienia świateł mijania. 10. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia świateł drogowych. 3.1.2. Ustawienie świateł drogowych i mijania w płaszczyźnie poziomej i pionowejPomiar ustawienia na ławie pomiarowej za pomocą przyrządów do kontroli ustawienia świateł lub ekranu.1. Odchylenie strumienia światła mijania w płaszczyźnie poziomej przekracza dopuszczalne granice: w lewo - 5 cm na 10 m, w prawo - 20 cm na 10 m. 2. Odchylenie strumienia światła drogowego w płaszczyźnie poziomej przekracza dopuszczalne granice: 20 cm na 10 m (w lewo lub w prawo). 3. Wartość ustawienia światła mijania w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości nominalnej więcej niż: 3 cm na 10 m w górę lub 5 cm na 10 m w dół. 4. Wartość ustawienia światła drogowego w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości nominalnej więcej niż: 5 cm na 10 m w górę lub w dół. 3.1.3. Światłość świateł drogowychPomiar światłości poszczególnych równocześnie włączonych par świateł drogowych za pomocą przyrządu do pomiaru światłości i obliczenie: - sumy światłości, - różnicy światłości między lewym i prawym światłem. Uwaga: pomiaru światłości dokonuje się przy pracy silnika na średniej prędkości obrotowej.1. Światłość co najmniej jednej pary świateł nie osiąga wymaganego minimum 30 kcd (12,5 kcd dla motocykla). 2. Suma światłości przekracza dopuszczalne maksimum 225 kcd. 3. Różnica światłości w którejkolwiek parze świateł przekracza: a) 30 % światłości większej - w wypadku gdy światłość większa przekracza 40 kcd, b) 50 % światłości większej - w wypadku gdy światłość większa nie przekracza 40 kcd. 3.2. Światła kierunkowskazów 3.2.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą w przepisach. 2. Barwa inna niż żółta samochodowa. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Brak kontrolnego sygnału działania lub niewłaściwe jego działanie. 5. Włączenie kierunkowskazów uzależnione jest od włączenia innych świateł. 6. Działają nie w jednej fazie. 7. Częstotliwość błysków mniejsza niż 60 cykli na minutę lub większa niż 120 cykli na minutę. 8. Włączenie świateł następuje z opóźnieniem większym niż 1 s, a pierwsze wyłączenie z opóźnieniem większym niż 1,5 s od uruchomienia przełącznika kierunkowskazów. 3.3. Światła hamowania "stop" 3.3.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Nie włącza się przy uruchomieniu hamulca roboczego. 5. Natężenie światła nie jest wyraźnie większe niż natężenie świateł pozycyjnych tylnych. 6. Zamontowany sygnał włączenia (dopuszcza się sygnał niesprawności świateł). 3.4. Światła ozycyjne przednie 3.4.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż biała (dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli światła te są połączone ze światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej selektywnej). 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia. 3.5. Światła pozycyjne tylne 3.5.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia. 3.6. Światła oświetlające tylną tablicę rejestracyjną 3.6.1. Stan techniczny i działanieOględziny i sprawdzenie działania.1. Barwa inna niż biała. 2. Widoczne bezpośrednio z tyłu pojazdu. 3.7. Światła odblaskowe tylne inne niż trójkątne 3.7.1. Stan techniczny i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 3.8. Światła odblaskowe tylne trójkątne 3.8.1. Stan techniczny i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Kształt trójkąta inny niż równoboczny. 5. Wewnątrz trójkąta umieszczone jest inne światło. 6. Umieszczone na innym pojeździe niż przyczepa. 3.9. Światła odblaskowe przednie 3.9.1. Stan techniczny i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż biała. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Mają kształt trójkąta. 3.10. Światła odblaskowe boczne 3.10.1. Stan techniczny i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż żółta samochodowa, z tyłu dopuszcza się barwę czerwoną. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Mają kształt trójkąta. 3.11. Światła awaryjne 3.11.1. Stan techniczny i działanieOględziny.1. Jak w poz. 3.2 pkt 1-4 i 7. 2. Nie działają, gdy urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu uniemożliwiającym jego pracę. 3.12. Światła przeciwmgłowe tylne 3.12.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Brak lub niewłaściwie działający kontrolny sygnał włączenia. 5. Może być włączone bez włączonych świateł mijania lub świateł przeciwmgłowych przednich. 6. Nie ma możliwości wyłączenia światła przeciwmgłowego tylnego niezależnie od światła przeciwmgłowego przedniego. 7. Natężenie światła nie jest wyraźnie większe niż natężenie świateł pozycyjnych tylnych. 8. Umieszczone w odległości mniejszej niż 10 cm od światła stop. 3.13. Światła cofania 3.13.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż biała. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Włączanie na biegu innym niż wsteczny. 5. Możliwość włączenia, gdy urządzenie włączające silnik jest w położeniu uniemożliwiającym jego pracę. 6. Oślepiają innych użytkowników drogi. 3.14. Światła obrysowe 3.14.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż biała z przodu i czerwona z tyłu. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Umieszczone na innym pojeździe niż pojazd samochodowy i przyczepa, których szerokość przekracza 1,8 m. 3.15. Światła przeciwmgłowe przednie 3.15.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż biała lub żółta selektywna. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Włączają się bez włączenia świateł pozycyjnych. 5. Oślepiają innych użytkowników drogi. 6. Nie ma możliwości włączenia i wyłączenia niezależnie od świateł drogowych i mijania. 3.15.2. Ustawienie świateł przeciwmgłowych przednichPomiar ustawienia na ławie pomiarowej za pomocą przyrządów do kontroli ustawienia świateł lub ekranu.1. Wartość ustawienia światła przeciwmgłowego przedniego w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości nominalnej więcej niż: 5 cm/10 m w górę lub w dół. 3.16. Światła jazdy dziennej 3.16.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny i sprawdzenie działania.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż biała. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Podłączenie elektryczne niezgodne z przepisami. 5. Nieodpowiednia powierzchnia świetlna. 3.17. Światła pozycyjne boczne 3.17.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż żółta samochodowa, z tyłu dopuszcza się barwę czerwoną. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 3.18. Światło kierunkowe (tzw. szperacz) 3.18.1. Stan techniczny i działanieOględziny.1. Światło zamontowane na pojeździe nieuprzywilejowanym. 3.19. Światła robocze 3.19.1. Stan techniczny i działanieOględziny.1. Światło zamontowane na innym pojeździe niż ciągnik rolniczy. 3.20. Światła postojowe 3.20.1. Stan techniczny, działanie i rozmieszczenieOględziny.1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą przepisami. 2. Barwa inna niż: - biała z przodu - czerwona z tyłu - żółta samochodowa z boku, jeśli światło jest połączone z kierunkowskazem bocznym. 3. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. Zamontowane na pojeździe samochodowym o długości przekraczającej 6,0 m i szerokości przekraczającej 2,0 m. 3.21. Oznakowanie odblaskowe konturowe 3.21.1. Stan techniczny i rozmieszczenieOględziny.1. Barwa inna niż biała lub żółta. 2. Rozmieszczenie na pojeździe niezgodne z przepisami. 4. UKŁADY HAMULCOWE 4.1. Układy hamulcowe (wszystkie) 4.1.1. KonstrukcjaOględziny.1. Konstrukcja niezgodna z wymaganiami przepisów. 2. Samodzielne zmiany konstrukcyjne jakiejkolwiek części układu hamulcowego, z wyłączeniem pojazdów przystosowanych do kierowania przez inwalidów oraz pojazdów moderniozowanych przez uprawnione jednostki. 3. Brak obwodowości układu roboczego (o ile jest wymagana). 4. Nieszczelna instalacja układu hamulcowego (szczególnie na połączeniach). 4.1.2. Mocowanie pedału hamulca nożnegoOględziny.1. Nadmierny opór. 2. Zużyta piasta. 3. Nadmierne zużycie/luz. 4.1.3. Stan techniczny pedału hamulcowego i skok elementu uruchamiającego hamulceOględziny.1. Nadmierny lub zbyt mały skok jałowy (brak odległości rezerwowej stopki pedału hamulca). 2. Pedał hamulca nie zwalnia się prawidłowo. 3. Brak powierzchni antypoślizgowej na powierzchni pedału hamulca lub przemieszcza się, jest zużyta/śliska. 4.1.4. Układ wspomagania lub sprężarkaOględziny.1. Nadmierny czas wzrostu ciśnienia do wartości umożliwiającej skuteczne działanie hamulców. 2. Niewystarczające ciśnienie/podciśnienie do przynajmniej dwukrotnego uruchomienia hamulców po zadziałaniu urządzenia ostrzegawczego (lub gdy wskaźnik pokazuje za małą wartość). 3. Wypływ powietrza powodujący zauważalny spadek ciśnienia lub słyszalny wypływ. 4. Brak wyraźnego spadku nacisku na pedał hamulca po włączeniu do działania urządzenia wspomagającego (przez uruchomienie silnika lub napowietrzenie układu pneumatycznego). 4.1.5. Wskaźnik lub miernik ostrzegawczy niskiego ciśnieniaOględziny.1. Wadliwe działanie lub uszkodzenie wskaźnika lub miernika ostrzegawczego niskiego ciśnienia. 4.1.6. Zawór sterujący hamulca postojowegoOględziny.1. Pęknięty, uszkodzony lub nadmiernie zużyty zawór sterujący. 2. Wadliwe działanie zaworu sterującego. 3. Sterowanie niepewne, niepewne działanie trzpienia blokującego lub zaworu. 4. Luźne połączenie bądź nieszczelność. 5. Niezadowalające działanie. 4.1.7. Hamulec postojowy, dźwignia sterująca, zapadka hamulca postojowegoOględziny.1. Zapadka hamulca postojowego nie blokuje prawidłowo. 2. Nadmierne zużycie łożyska dźwigni lub mechanizmu. Nadmierny ruch dźwigni wskazujący na nieprawidłową regulację. 4.1.8. Zawory hamulcowe (zawory zabezpieczające, zawory sterujące itp.)Oględziny. Pomiary za pomocą manometru i stopera lub przyrządu do pomiaru zmian ciśnienia w funkcji czasu (pomiary tylko w uzasadnionych wypadkach).1. Uszkodzone, nadmierny wypływ powietrza. 2. Nadmierny ubytek oleju ze sprężarki. 3. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie. 4. Brak działania zaworu bezpieczeństwa. 5. Zauważalny samoczynny spadek ciśnienia hamowania w czasie 1 minuty. 6. Zauważalny spadek ciśnienia w okresie 1 minuty, gdy pedał hamulca jest utrzymany w pozycji wciśniętej. 7. Spadek ciśnienia na 1 pełne zahamowanie przekracza 0,06 MPa. 4.1.9. Złącza przewodów hamulcowych przyczepyOględziny.1. Uszkodzenie, nieszczelności przewodów lub zaworu złącza przewodu. 2. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie. 3. Nadmierne nieszczelności. 4. Przy rozłączeniu połączenia hamulec przyczepy nie działa automatycznie. 4.1.10. Zbiornik powietrzaOględziny.1. Uszkodzony, skorodowany, nieszczelny. 2. Nie działa zawór odwadniający. 3. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie. 4.1.11. Podzespoły serwomechanizmu wspomagającego, pompa hamulcowa (w systemach hydraulicznych)Oględziny.1. Wadliwy lub niesprawny zespół serwomechanizmu. 2. Nieszczelna lub wadliwa pompa hamulcowa. 3. Niepewne działanie pompy hamulcowej. 4. Niewystarczający poziom płynu hamulcowego. 5. Brak zamknięcia (pokrywki) zbiorniczka pompy. 6. Lampka kontrolna poziomu płynu hamulcowego świeci lub jest uszkodzona. 7. Nieprawidłowe działanie wskaźnika ostrzegawczego poziomu płynu hamulcowego. 8. Zapowietrzony układ hydrauliczny. 9. Zbiorniczek płynu hamulcowego zasłonięty (niedostępny dla kontroli). 10. Nieprawidłowy rodzaj lub niski poziom płynu hamulcowego. 4.1.12. Sztywne przewody hamulcoweOględziny.1. Możliwość rozerwania lub pęknięcia. 2. Wycieki z przewodów lub połączeń. 3. Uszkodzone lub nadmiernie skorodowane. 4. Zauważalnie przemieszczone. 4.1.13. Elastyczne przewody hamulcoweOględziny.1. Możliwość rozerwania lub pęknięcia. 2. Przewody hamulcowe uszkodzone, ocierające, za krótkie, skręcone. 3. Wycieki z przewodów lub połączeń. 4. Wybrzuszanie się, pęcznienie przewodów pod działaniem ciśnienia. 5. Porowatość. 4.1.14. Okładzina szczęk (klocków) hamulcowych)Oględziny.1. Zauważalne nadmierne zużycie. 2. Zauważalne zanieczyszczenie (olejem, smarem itp.). 4.1.15. Bębny, tarcze hamulcoweOględziny.1. Zauważalne nadmierne zużycie, zarysowania, pęknięcia. 2. Zauważalne zanieczyszczenia (olejem, smarem itp.). 3. Uszkodzone osłony, brak. 4.1.16. Linki hamulcowe, pręty i połączenia dźwignioweOględziny.1. Linki zniszczone lub nie działają. 2. Nadmiernie zużyte lub skorodowane. 3. Niepewne połączenia linek lub prętów. 4. Uszkodzona prowadnica linki. 5. Jakiekolwiek ograniczenia swobodnego ruchu elementów układu hamulcowego. 6. Jakikolwiek nietypowy ruch dźwigni, sworzni, połączeń wskazujący na niewłaściwe ustawienie lub zużycie. 4.1.17. Urządzenie uruchamiające hamulce (w tym siłownik membranowo-sprężynowy lub rozpieracz hydrauliczny szczęk hamulcowych)Oględziny.1. Pęknięte lub uszkodzone. 2. Nieszczelne. 3. Niepewne lub niewłaściwe zamocowanie. 4. Nadmierna korozja. 5. Nadmierny skok tłoka siłownika lub membrany. 6. Brak lub nadmierne zużycie osłony przeciwpyłowej. 4.1.18. Regulator (korektor) siły hamowaniaOględziny.1. Wadliwe podłączenie. 2. Zauważalna nieprawidłowa regulacja. 3. Zatarty, brak działania. 4. Brak regulatora (o ile jest przewidziany). 4.1.19. Automatyczny regulator szczękOględziny.1. Zatarty, nienormalny skok, nadmiernie zużyty lub niewłaściwa regulacja zauważalna przy naciskaniu pedału hamulca. 2. Uszkodzony. 4.1.20. Zwalniacz (o ile jest wymagany lub zamontowany)Oględziny.1. Niepewne połączenia lub zamocowanie. 2. Uszkodzony. 4.2. Skuteczność i sprawność roboczego układu hamulcowegoPomiaru skuteczności działania hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 2 do rozporządzenia).1. Brak stopniowej zmiany natężenia siły hamowania. 2. Zauważalny nieprawidłowy czas opóźnienia zadziałania hamulca w którymkolwiek kole. 3. Nadmierne wahanie siły hamowania odpowiednio do zniekształceń tarczy lub owalizacji bębnów. 4. Bardzo mała lub brak siły hamującej na co najmniej jednym kole. 5. Siła hamująca na którymś z kół jest mniejsza od 70 % maksymalnej wartości zmierzonej na innym kole tej samej osi (w wypadku badania układu hamulcowego na drodze, hamowanie nierówne, ściąganie pojazdu w prawo lub w lewo). 6. Nierównomierny, skokowy przyrost siły hamującej (zakleszczenie). 7. Zauważalne opóźnienie początku hamowania na którymś kole. 8. Brak wymaganej skuteczności hamowania. 4.3. Skuteczność i sprawność awaryjnego układu hamulcowegoPomiaru skuteczności działania hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 2 do rozporządzenia). Pomiary, tylko jeżeli działanie uzyskiwane jest dzięki oddzielnemu układowi. Jeżeli hamulec awaryjny stanowi część hamulca roboczego, nie przeprowadza się sprawdzenia działania.1. Hamulec(-ce) niedziałający(-ce) z jednej strony pojazdu. 2. Nierównomierny przyrost siły hamującej (zakleszczanie). 3. Automatyczny system hamulcowy przyczepy nie działa. 4. Brak wymaganej skuteczności hamowania. 4.4. Skuteczność i sprawność postojowego układu hamulcowegoPomiaru skuteczności działania hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 2 do rozporządzenia).1. Hamulce nie działają po jednej stronie. 2. Brak wymaganej skuteczności hamowania. 4.5. Skuteczność układu hamowania zwalniacza, hamulca silnikowego (wydechowego)Oględziny.1. Niepłynny przyrost siły hamującej (dla zwalniacza). 2. Uszkodzenia hamulca wydechowego. 4.6. Urządzenie przeciwblokujące (ABS)Oględziny.1. System sygnalizacji wskazuje uszkodzenie. 2. Zauważalna niekompletność: brak czujnika, sterownika, modulatora. 5. UKŁAD KIEROWNICZY 5.1. Kolumna i koło kierownicy 5.1.1. Stan techniczny i zamocowanieUstawić pojazd kołami na twardym podłożu i energicznie nacisnąć na koło kierownicy w kierunku poosiowym i promieniowym, jak również obracać koło w obie strony dookoła osi kolumny.1. Kierownica umieszczona z prawej strony w pojazdach o liczbie kół większej niż trzy, których prędkość jest większa niż 40 km/h. 2. Luźne zamocowanie koła na kolumnie. 3. Wyraźny luz promieniowy lub poosiowy kolumny kierownicy. 4. Pęknięcia lub deformacja koła kierowniczego. 5. Koło kierownicy bez certyfikatu (znaku bezpieczeństwa) lub homologacji. 5.1.2. Ruch jałowy koła kierownicyPomiar ruchu jałowego przy kołach kierowanych ustawionych na nieruchomej nawierzchni symetrycznie do osi podłużnej pojazdu. Uwaga: w wypadku mechanizmów kierowniczych ze wspomaganiem kontrolę przeprowadzać przy pracującym silniku.1. Ruch jałowy przekracza wartość dopuszczalną dla danego typu pojazdu. 5.2. Przekładnia kierownicza 5.2.1. Stan techniczny i działanieObracanie koła kierownicy w obie strony od oporu do oporu i ocena organoleptyczna działania.1. Mechanizm obraca się ciężko lub z zacięciami albo zgrzytami. 2. Nadmierne luzy poosiowe wałka przekładni. 5.2.2. Mocowanie obudowy przekładniPojazd ustawiony kołami na twardej nawierzchni. Oględziny obudowy przekładni podczas energicznego obracania kołem kierownicy w lewo i w prawo.1. Brak śrub mocujących lub niedokręcone. 2. Pęknięcie obudowy przekładni. 5.3. Mechanizm wspomagający 5.3.1. Stan techniczny i działaniePojazd ustawiony kołami na twardym podłożu. Obracać koło kierownicy w obie strony o kąt potrzebny do poruszenia kół jezdnych, równocześnie uruchamiać i zatrzymywać silnik - sprawdzić działanie mechanizmu.1. Mechanizm nie działa. 2. Pęknięcie mechanizmu lub wycieki oleju. 3. Złe połączenie lub tarcie części o inne elementy. 4. Brak mechanizmu wspomagającego w pojeździe (jeżeli jest wymagany). 5.4. Drążki kierownicze 5.4.1. Stan technicznySamochód stoi na twardej nawierzchni (na dźwigniku lub na stanowisku kanałowym). Podczas energicznego obracania kołem kierownicy w obie strony obserwować działanie drążków i ich połączeń.1. Nadmierne luzy w połączeniach (przegubach). 2. Pęknięcie lub deformacja jakiejkolwiek części. 3. Czynności naprawcze wykonane spawaniem, zgrzewaniem lub lutowaniem. 5.4.2. DziałanieObracając koła w obie strony od oporu do oporu, sprawdzić działanie drążków w całym zakresie.1. Ocieranie drążków lub dźwigni o sąsiednie elementy podwozia. 2. Brak lub niedziałanie ograniczników skrętu. 5.5. Koła jezdne 5.5.1. Zawieszenie kół, zwrotnice, wahacze, łożyskaOględziny kół, zwrotnic i wahaczy podczas energicznego kołysania (szarpania) kołem w kierunku pionowym oraz dookoła zwrotnicy.1. Pęknięcia lub odkształcenia osi. 2. Pęknięcia lub widoczne odkształcenie zwrotnic lub wahaczy. 3. Nadmierny luz: na sworzniu zwrotnicy, na sworzniach wahaczy, w łożyskach kół. 4. Naprawy osi zwrotnic lub wahaczy wykonane techniką spawania lub zgrzewania. 5. Zgrzyty w łożysku wskazujące na uszkodzenie łożyska. 5.5.2. KołaOględziny kół obustronne.1. Pęknięcia lub deformacje tarcz kół. 2. Brak lub obluzowanie nakrętek lub śrub kół. 3. Niepewne zamocowanie pierścienia zaporowego. 5.5.3. Piasty kółOględziny.1. Brak zabezpieczenia nakrętek półosi. 5.5.4. Zbieżność kół przednichPomiar zbieżności kół ustawionych do jazdy na wprost. Uwaga: Dopuszcza się kontrolę na urządzeniu do ogólnej oceny prawidłowego ustawienia kół.1. Wartość zbieżności wykracza poza dopuszczalne granice dla danego typu pojazdu. 2. Urządzenie do ogólnej oceny wykazuje nieprawidłowe wartości. 6. PODWOZIE i ZAWIESZENIE, INNE 6.1. Rama podwoziaOględziny pojazdu ustawionego na kanale przeglądowym lub podniesionego na dźwigniku.1. Pęknięcie lub odkształcenie ramy. 2. Nadmierna korozja mająca wpływ na wytrzymałość całej konstrukcji. 6.2. Resory, wahacze, drążki reakcyjne, amortyzatoryOględziny pojazdu ustawionego na kanale przeglądowym lub podniesionego na dźwigniku.1. Niepewne mocowanie do nadwozia/ podwozia lub do osi kół. 2. Pęknięcia lub silne odkształcenia. 3. Nadmierne luzy. 4. Istotne wycieki płynu z amortyzatorów. 6.3. Układ napędowyOględziny pojazdu ustawionego na kanale przeglądowym lub podniesionego na dźwigniku.1. Zauważalne poluzowanie lub brak śrub mocujących zespoły napędowe do nadwozia/ podwozia i pomiędzy sobą. 6.4. Urządzenia sprzęgowo- zaczepoweOględziny, ostukiwanie metalowym młotkiem. Szczególną uwagę należy zwrócić na urządzenie zabezpieczające.1. Nadmierne zużycie lub pęknięcie jakichkolwiek części. 2. Obluzowanie mocowania urządzenia zaczepowego do podwozia. 3. Zacinanie się lub nieprawidłowe działanie jakichkolwiek urządzeń zabezpieczających. 4. Brak zaczepów do holowania (o ile są wymagane). 6.5. Zderzaki, urządzenia ochronneOględziny.1. Brak lub niespełnianie wymagań rozporządzenia (jeżeli są wymagane; zderzak tylny lub boczne urządzenia ochronne). 2. Pęknięcia lub odkształcenia zderzaka grożące zranieniem innych uczestników ruchu drogowego. 3. Pęknięcia lub odkształcenia bocznych urządzeń ochronnych, grożące zranieniem innych uczestników ruchu drogowego. 6.6. Zbiornik paliwa i przewodyOględziny.1. Nadmierna korozja zbiornika. 2. Nieszczelny zbiornik lub przewody. 3. Ocieranie przewodów o ruchome części podwozia. 4. Niewłaściwe umieszczenie zbiornika. 6.7. Zaczep kulowy pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5.t, autobusuOględziny.1. Niepewne mocowanie do pojazdu. 2. Brak tabliczki znamionowej. 3. Brak certyfikatu (znaku bezpieczeństwa) lub homologacji. 7. INSTALACJA ELEKTRYCZNA 7.1. AkumulatorOględziny.1. Brak wyłącznika akumulatora (o ile jest wymagany). 2. Brak możliwości uruchomienia pojazdu. 3. Brak mocowania akumulatora do nadwozia. 4. Pęknięcie obudowy, wycieki elektrolitu. 7.2. Przewody i urządzenia elektryczneOględziny.1. Przetarta izolacja. 2. Brak zabezpieczenia przed zakłóceniami radioelektrycznymi. 3. Brak połączenia elektrycznego silnika z nadwoziem, tzw. "masa". 7.3. Złącze elektryczne z przyczepąOględziny i kontrola prawidłowości połączeń elektrycznych za pomocą przyrządu do kontroli złącza elektrycznego pojazd-przyczepa.1. Brak zabezpieczenia przed samoczynnym rozłączeniem. 2. Przetarta izolacja przewodów elektrycznych. 3. Niewłaściwe połączenia, wtyczki lub gniazda. 8. NADWOZIE I OSPRZĘT 8.1. Kabina kierowcy oraz pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób, przestrzeń ładunkowa, osprzęt 8.1.1. Stan techniczny i zamocowanieOględziny zewnętrzne pojazdu umieszczonego na kanale przeglądowym lub na dźwigniku.1. Niepewne mocowanie do podwozia lub brak tego mocowania. 2. Nadmierna korozja w miejscach mocowonia. 3. Uszkodzenie burt, zawiasów, słupków i podłogi nadwozia czyniące przewóz niebezpiecznym. 4. W samochodzie ciężarowym brak trwałej przegrody o odpowiedniej wytrzymałości rozdzielającej pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób od przestrzeni ładunkowej. 5. Brak kabiny lub ramy ochronnej do ciągnika rolniczego (o ile jest wymagana). 8.1.2. NadwozieOględziny zewnętrzne. Kontrola stopnia skorodowania elementów nośnych za pomocą małego młotka.1. Uszkodzenia korozyjne osłabiające w istotny sposób konstrukcję nośną pojazdu. 2. Uszkodzenie lub skorodowanie części mogących ulec oderwaniu. 3. Uszkodzenie umożliwiające dostawanie się spalin do wnętrza pojazdu. 4. Uszkodzenia zwiększające ryzyko uwięzienia pasażerów lub poranienia przechodniów w razie wypadku. 5. Brak zabezpieczenia pokrywy przedniej przed samoczynnym otwarciem. 8.1.3. DrzwiOględziny i sprawdzenie działania.1. Złe otwieranie i zamykanie lub samoczynne bądź niezamierzone otwieranie się. 2. Brak lub uszkodzenie klamek drzwi. 8.1.4. PodłogaOględziny.1. Nadmierne skorodowanie lub popękanie podłogi. 8.1.5. StopnieOględziny.1. Brak, obluzowanie lub uszkodzenie grożące zranieniem. 8.1.6. Błotniki-fartuchyOględziny.1. Brak błotników lub fartuchów albo niespełnianie wymagań. 8.1.7. SiedzeniaOględziny.1. Pęknięcie szkieletu siedzenia. 2. Złe zamocowanie grożące samoczynnym przesuwaniem. 3. Złe działanie mechanizmu regulacji położenia siedzenia. 4. Brak zagłówków na siedzeniach (jeżeli są wymagane). 8.1.8. Lusterka wsteczneOględziny.1. Brak wymaganych lusterek wstecznych. 2. Brak wymaganej widoczności. 3. Pęknięcia powierzchni luster. 4. Ograniczenie pola widzenia w lusterkach zewnętrznych. 8.1.9. SzybyOględziny oraz w uzasadnionych przypadkach pomiar współczynnika przepuszczania światła.1. Pęknięcia lub zmatowienie szyb ograniczające widoczność kierowcy lub osłabiające wytrzymałość szyb. 2. Brak ocechowania szyb. 3. Ograniczenie pola widzenia lub widoczności w szybie przedniej i przednich bocznych. 4. Wartość współczynnika przepuszczania światła dla szyb przednich mniejsza niż 75 %, a dla szyb przednich bocznych mniejsza niż 70 %. 8.1.10. Wycieraczki i spryskiwaczeOględziny i sprawdzenie działania.1. Brak wycieraczek lub niedziałające. 2. Brak spryskiwaczy lub niedziałające. 8.1.11. Sygnał dźwiękowySprawdzenie działania, ocena tonu i poziomu dźwięku sygnału.1. Brak działania. 2. Ton przeraźliwy lub nieciągły. 3. Za niski poziom dźwięku. 8.1.12. Pasy bezpieczeństwa i miejsca kotwiczenia pasówOględziny.1. Brak pasów bezpieczeństwa (jeżeli są wymagane). 2. Brak miejsc kotwiczenia pasów (jeżeli są wymagane). 3. Brak działania mechanizmu blokowania pasów bezwładnościowych. 4. Stan techniczny nasuwający wątpliwości co do prawidłowości działania w razie wypadku. 8.1.13. Prędkościomierz, drogomierz, tachografOględziny.1. Brak lub brak działania prędkościomierza i drogomierza. 2. Prędkościomierz umieszczony poza polem widzenia kierowcy. 3. Brak lub brak działania tachografu w pojeździe, o którym mowa w rozporządzeniu. 4. Brak, w dniu badania technicznego, ważnego oznakowania legalizacyjnego tachografu w pojeździe, o którym mowa w rozporządzniu. 5. Rozmiar opon inny niż przewidziany dla danego typu pojazdu. 8.1.14. Ogranicznik prędkościOględziny.1. Brak ogranicznika prędkości (o ile jest wymagany). 2. Zauważalne uszkodzenia połączeń ogranicznika prędkości. 3. Brak tabliczki informacyjnej ogranicznika prędkości. 4. W uzasadnionych wypadkach brak zaświadczenia wydanego przez producenta lub jednostkę przez niego upoważnioną potwierdzającego, że ogranicznik prędkości zapobiega przekroczeniu przez pojazd określonej przepisami wartości prędkości. 8.1.15. Wyjście bezpieczeństwaOględziny.1. Brak wyjść bezpieczeństwa, niewłaściwie urządzone, za mała ich liczba lub brak oznakowania. 8.1.16. Ogrzewanie i wentylacjaOględziny i sprawdzenie działania.1. Brak lub niedziałanie urządzeń ogrzewczych w kabinie kierowcy lub w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób. 2. Brak lub niedziałanie urządzeń wentylacyjnych w kabinie kierowcy lub w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób. 8.1.17. Urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby niepowołaneOględziny i sprawdzenie działania.1. Niekompletność lub niedziałanie blokady koła kierownicy, jeżeli jest zamontowana. 8.1.18. Wymiary zewnętrzne, oznakowaniePomiary zewnętrznych wymiarów (pomiary tylko w uzasadnionych wypadkach).1. Niezgodne z przepisami szerokość, wysokość lub długość pojazdu. 2. Brak oznakowania pojazdu wolno poruszającego, długiego i ciężkiego lub oznakowanie niezgodne z przepisami. 8.1.19. Wózek boczny motocyklowyOględziny.1. Wózek motocykla umieszczony po lewej stronie. 8.2. Urządzenia techniczne podlegające organom dozoru technicznego stanowiące wyposażenie pojazduSprawdzenie dokumentów wykonywane jest przed przystąpieniem do badania technicznego pojazdu.1. Brak ważnego w dniu badania technicznego dokumentu stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego wydanego przez organ dozoru technicznego. 9. ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z OCHRONĄ ŚRODOWISKA 9.1. Hałas zewnętrznyOcena i pomiar hałasu zewnętrznego na postoju przeprowadza się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 3 do rozporządzenia).1. Wyraźnie nieszczelny układ wydechowy. 2. Niekompletny układ wydechowy. 3. Poziom hałasu zewnętrznego przekracza określone w przepisach wartości. 9.2. Emisja zanieczyszczeń gazowych z silnika o zapłonie iskrowymPomiar emisji zanieczyszczeń gazowych przeprowadza się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 4 do rozporządzenia).1. Prędkość obrotowa biegu jałowego silnika wykracza poza zakres przewidziany dla danego typu pojazdu. 2. Wskazania miernika tlenku węgla (CO) przy prędkości obrotowej biegu jałowego silnika: - powyżej wartości 4,5 % dla pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy do dnia 30.09.1986 r., a w odniesieniu do motocykla 5,5 %, - powyżej wartości 3,5 % dla pojazdów rejestrowanych po raz pierwszy od dnia 01.10.1986 r. do dnia 30.06.1995 r., a w odniesieniu do motocykla 4,5 %. 3. Wyraźnie zauważalne spalanie oleju silnikowego (nie dotyczy silników dwusuwowych). 4. Niedozwolone odprowadzenie spalin do atmosfery (tzw. "odma"). 5. Wskazania wieloskładnikowego analizatora spalin powyżej: - 0,5 % CO i 100 ppm CH mierzone na biegu jałowym silnika, w odniesieniu do motocykla 4,5% CO, - 0,3 % CO i 100 ppm CH mierzone z prędkością obrotową silnika (z zakresu od 2.000 - 3.000 min-1) nie dotyczy motocykli, oraz wartość współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) poza granicami 0,97 - 1,03, mierzona z podwyższoną prędkością obrotową silnika (z zakresu od 2000 min do 3.000 min) dla pojazdu wyposażonego w sondę lambda, dla pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po 30.06.1995 r. 6. W pojazdach wyposażonych w pokładowy system diagnostyczny typu OBDII/EOBD występowanie zarejestrowanego kodu usterki sygnalizowanego kontrolką MIL przy jednoczesnym prawidłowym działaniu jej obwodu. Nieprawidłowe działanie elementów odpowiedzialnych za ograniczenie emisji substancji szkodliwych dla środowiska, a w szczególności: - reaktorów katalitycznych, - czujników tlenu (sond lambda). - systemu powietrza wtórnego, - powietrza wtórnego, - systemu kontroli emisji par paliwa, w tym zamknięcia i szczelności korka wlewu paliwa, - pozostałych czujników i systemu połączeń elektrycznych. 7. Kontrolny sygnał niesprawności układu diagnostyki pokładowej (MIL) nie działa prawidłowo. 8. W pojazdach wyposażonych w pokładowy system diagnostyczny typu OBDII/EOBD niewykonane wszystkie procedury diagnostyczne (tzw. Monitory) oraz negatywny wynik testu czujników tlenu (sond lambda), który wykonany został na podstawie zarejestrowanych wartości bieżących lub pomiaru emisji zanieczyszczeń gazowych. 9.3. Zadymienie spalin z silnika o zapłonie samoczynnymPomiar zadymienia spalin przeprowadza się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 4 do rozporządzenia).1. Zadymienie spalin pojazdu większe niż 2,5 m-1, w przypadku zaś silników z turboładowaniem 3,0 m-1. 9.4. Wycieki płynów eksploatacyjnychOględziny.1. Wycieki paliwa, olejów, płynów hamulcowych, chłodniczych i innych, tworzące plamy na drodze. 10. WARUNKI DODATKOWE 10.1. Autobus, trolejbus, przyczepa rolnicza ciężarowa przystosowana do przewozu osóbOględziny.1. Brak co najmniej dwóch drzwi w autobusie regularnej komunikacji miejskiej, publicznej. 2. Brak wyjść awaryjnych, niewłaściwie urządzone, za mała ich liczba lub brak ich oznakowania. 3. Brak gaśnic, zasłony za miejscem kierowcy, apteczki, koła zapasowego. 4. Brak napisu wskazującego dopuszczalną liczbę miejsc do siedzenia i do stania albo napis nieczytelny. 5. Brak tablic kierunkowych w autobusie regularnej komunikacji publicznej. 10.2. TaksówkaOględziny.1. Brak zalegalizowanego taksometru. 2. Brak gaśnicy, apteczki, koła zapasowego. 3. Światło "TAXI" nieprawidłowo podłączone lub umieszczone. 4. Napisy niezwiązane z działalnością przewoźnika umieszczone na świetle "TAXI". 10.3. Pojazd samochodowy uprzywilejowanyOględziny.1. Brak lub niedziałanie sygnałów ostrzegawczych dźwiękowych. 2. Ostrzegawczy sygnał świetlny nie działa lub ma nieprawidłową barwę. 3. Nieprawidłowa barwa lub napisy na pojeździe. 4. Możliwość włączenia sygnałów dźwiękowych bez włączenia świetlnych. 5. Włączenie sygnałów zależy od położenia urządzenia umożliwiającego pracę silnika. 10.4. Pojazd przeznaczony do wykonywania czynności na drodze oraz inne pojazdy, na które ze względu na bezpieczeństwo ruchu należy zwracać szczególną uwagęOględziny.1. Brak lub niedziałanie sygnału świetlnego błyskowego barwy żółtej samochodowej. 2. Brak oznakowania pojazdu pomocy drogowej. 3. Brak oznakowania części wystających poza obrys lub ich oświetlenia (jeżeli jest wymagane). 10.5. Samochód ciężarowy, przyczepa ciężarowa rolnicza, przystosowane do przewozu osóbOględziny.1. Brak stopni lub drabinki. 2. Brak oświetlenia wnętrza. 3. Brak okienka służącego do oświetlania i do przewietrzania. 4. Ławki o nieodpowiednich wymiarach lub niewłaściwie rozmieszczone. 5. Brak lub niedziałanie urządzeń sygnalizacyjnych. 6. Brak koła zapasowego, apteczki. 7. Brak oznakowania pojazdu. 10.6. Pojazd przeznaczony do nauki jazdy i egzaminowaniaOględziny.1. Brak dodatkowego pedału hamulca roboczego. 2. Brak dodatkowych lusterek wstecznych. 3. Brak koła zapasowego lub apteczki. 4. Nieogrzewana tylna szyba (w samochodzie osobowym). 5. Brak wymaganego oznakowania. 6. Brak innego szczegółowego dodatkowego wyposażenia w zależności od rodzaju pojazdu. 10.7. Autobus szkolnyOględziny.1. Drzwi nie spełniają szczegółowych wymagań. 2. Brak wymaganego oznakowania. 3. Siedzenia nie spełniają dodatkowych wymagań. 11. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PO WYPADKU DROGOWYM ORAZ PO WYMIANIE NIEKTÓRYCH ELEMENTÓW POWODUJĄCYCH ZMIANĘ NUMERU NADWOZIA, PODWOZIA(RAMY) 11.1. Dodatkowa kontrola stanu technicznego i działania hamulcówOględziny części zewnętrznych układów hamulcowych pojazdu ustawionego na kanale lub podniesionego za pomocą dźwignika. Hamulce są uruchamiane pedałem hamulca lub dźwignią ręcznego sterowania.1. Zastosowanie nieoryginalnych elementów. 2. Niekompletność układu hamulcowego. 3. Wadliwie poprowadzone cięgła lub przewody hamulcowe. 11.2. Dodatkowa kontrola świateł mijania 11.2.1. Stan techniczny i działanie korektorów świateł mijaniaSprawdzenie na stanowisku kontrolnym przez pomiar zmian położenia poziomego odcinka granicy światła i cienia świateł mijania w funkcji położenia elementu uruchamiającego korektor.1. Brak samoczynnej (bez wywierania dodatkowego nacisku) zmiany położenia poziomego odcinka granicy światła i cienia przy zmianach położenia elementu uruchamiającego korektor w dwie skrajne pozycje. 2. Niewłaściwa (niezgodna z wymaganiami producenta) wartość zmiany położenia poziomego odcinka granicy światła i cienia w dwóch skrajnych pozycjach elementu uruchamiającego korektor, różniąca się od wartości nominalnej o więcej niż 2 cm/10 m. Uwaga: w wypadku braku danych jako wartość nominalną należy przyjąć zmianę min. 10 cm/10 m. 11.3. Dodatkowa kontrola układu kierowniczego 11.3.1. Stan technicznyOględziny części zewnętrznych układu kierowniczego pojazdu ustawionego na kanale lub podniesionego za pomocą dźwignika. Sprawdzenie wyrywkowe momentów dokręcenia połączeń śrubowych kluczem dynamometrycznym (dopuszcza się komplet kluczy zwykłych znormalizowanych).1. Zastosowanie nieoryginalnych elementów układu kierowniczego lub elementów połączeń śrubowych. 2. Niedostateczny (zbyt mały) moment dokręcenia co najmniej jednej ze sprawdzanych wyrywkowo śrub lub nakrętek. 3. Nieprawidłowy montaż drążków kierowniczych i końcówek drążków. 4. Brak wymaganych zabezpieczeń połączeń śrubowych. 11.3.2. Wartość skrętności kół (różnicy skrętu kół przy skręcie koła zewnętrznego o 20°) oraz maksymalnego skrętu kół (prawidłowość montażu układu kierowniczego)Sprawdzenie na stanowisku wyposażonym w obrotnice. Pomiar wykonuje się w funkcji obrotów koła kierownicy (pomiary tylko w uzasadnionych wypadkach).1. Niezgodna z wymaganiami wartość skrętności kół w którąkolwiek stronę. 2. Niezgodna z wymaganiami wartość maksymalnego kąta skrętu kół w którąkolwiek stronę. 11.3.3. Działanie mechanizmu wspomagającego układ kierowniczySprawdzenie na stanowisku o twardej nawierzchni, przy kołach badanego pojazdu ustawionych do jazdy na wprost, poprzez skręcanie kół. Uwaga: sprawdzenie płynności działania wykonywać na obrotnicach lub przy kołach uniesionych nad nawierzchnią stanowiska.1. Brak zmiany oporu skrętu kół przednich przy działającym i niedziałającym mechanizmie wspomagającym. 2. Brak płynności działania w całym zakresie skrętu. 11.4. Dodatkowa kontrola zawieszenia 11.4.1. Stan technicznyOględziny części zewnętrznych elementów zawieszenia pojazdu ustawionego na kanale lub podniesionego za pomocą dźwignika i z możliwością unoszenia poszczególnych osi. Sprawdzenie wyrywkowe momentów dokręcenia połączeń śrubowych kluczem dynamometrycznym (dopuszcza się komplet kluczy zwykłych znormalizowanych).1. Zastosowanie nieoryginalnych elementów zawieszenia lub połączeń śrubowych. 2. Niedostateczny (zbyt mały) moment dokręcenia co najmniej jednej ze sprawdzanych wyrywkowo śrub lub nakrętek. 11.4.2. Pomiar skuteczności tłumienia zawieszenia (dotyczy tylko samochodu osobowego)Sprawdzenie na stanowisku wyposażonym w urządzenie do kontroli skuteczności tłumienia zawieszenia. Uwaga: - pomiary wykonuje się po uprzednim wyregulowaniu ciśnienia w ogumieniu do wartości nominalnej dla danego pojazdu, - pomiary wykonuje się dla pojazdu nieobciążonego, z wyjątkiem masy kierującego, oraz dla pojazdów o masie własnej mniejszej niż 900 kg, dla których dopuszcza się obciążenie tylnej osi masą równoważną masie dwóch osób.1. Wyniki badań nie są zgodne z wymaganiami podawanymi przez producenta pojazdu lub producenta urządzenia kontrolnego, o ile działa według metody innej niż EUSAMA. 2. Wyniki badań są niezgodne z zasadami oceny według metody EUSAMA: a) stopień przylegania koła do podłoża jest mniejszy niż: - 15 % dla pojazdu o masie własnej nie większej niż 900 kg, - 20 % dla pojazdu o masie własnej większej niż 900 kg i nie większej niż 1.500 kg, - 25 % dla pojazdu o masie własnej większej niż 1.500 kg, b) względna wartość różnicy stopnia przylegania kół na tej samej osi jest większa niż 30 % wartości większej, w wypadku gdy mniejszy stopień przylegania koła na tej samej osi nie przekracza 35 %, c) bezwzględna wartość różnicy stopnia przylegania kół na tej samej osi jest większa niż 15 %, w wypadku gdy mniejszy stopień przylegania koła na tej samej osi przekracza 35 %. 11.5. Dodatkowa kontrola ustawienia kół jezdnych 11.5.1. Pomiar geometrii ustawienia kół przednich: - pomiar kąta pochylenia koła lewego i prawego, - pomiar kąta pochylenia osi zwrotnicy kół lewego i prawego (pomiary w uzasadnionych wypadkach), - pomiar kąta wyprzedzenia osi zwrotnicy kół lewego i prawego, - pomiar zbieżności kółPomiary geometrii kół jezdnych pojazdu wykonuje się na ławach pomiarowych stanowiska kontrolnego. Uwaga: - pomiary wykonuje się przy takim stanie obciążenia pojazdu, dla jakiego producent podaje mierzone parametry, - pomiarów nie wykonuje się, jeżeli wielkość luzu w układzie jezdnym pojazdu przekracza wielkości dopuszczalne w eksploatacji, - zakres pomiarów odpowiedni do rodzaju wypadku drogowego, - pomiary kąta pochylenia kół oraz zbieżności kół wykonuje się po uprzednim skompensowaniu "bicia" kół, - pomiary wykonuje się po uprzednim wyregulowaniu ciśnienia w ogumieniu do wartości nominalnej dla danego pojazdu.1. Niedopuszczalna wielkość luzów w układzie jezdnym pojazdu. 2. Niezgodność otrzymanych wyników pomiarów z wartościami parametrów dopuszczalnymi podczas kontroli, podawanymi przez producenta pojazdu. 11.5.2. Pomiar geometrii ustawienia kół tylnej osi (jeżeli jest wymagana przez producenta pojazdu): - pomiar kąta pochylenia koła lewego i prawego, - pomiar zbieżności kółJak wyżej.1. Jak wyżej. 11.5.3. Pomiar śladowości kół poszczególnych osiJak wyżej.1. Przekroczenie określonej przez producenta pojazdu śladowości kół pojazdu (symetryczności ustawienia kół jezdnych między stronami lewą i prawą). W wypadku braku danych nie więcej niż 2 % rozstawu kół osi tylnej. 11.5.4. Pomiar nierównoległości osi pojazduPomiar jak wyżej lub przymiarem rurowym lub liniowym.1. Przekroczenie określonej przez producenta pojazdu dopuszczalnej nierównoległości osi pojazdu (różnicy między rozstawem osi z lewej i prawej strony pojazdu). W wypadku braku danych nie więcej niż 0,8 % rozstawu osi. 11.6. Dodatkowa kontrola tarcz kół i ich mocowania oraz ogumienia 11.6.1. Stan techniczny elementów mocujących tarcze kółOględziny elementów mocujących tarcze kół.1. Zastosowanie nieoryginalnych śrub lub nakrętek mocujących tarcze kół. Uwaga: dopuszcza się stosowanie specjalnych śrub (nakrętek) zabezpieczających koła przed kradzieżą. 11.6.2. Wyważenie kół (dotyczy tylko samochodu osobowego)Oględziny kół w pojeździe uniesionym i kołach odciążonych i obracających się. Uwaga: przy braku ciężarków wyważających na obu kołach przednich w wypadku tarcz o wymiarach 13''-16'' dokonuje się dodatkowej kontroli wyważenia kół przednich za pomocą urządzenia do napędu uniesionych kół lub wyważarki; nie stosuje się do kół napędowych.1. Występowanie intensywnych drgań zawieszenia i koła kierownicy lub nadwozia badanego pojazdu przy napędzaniu kół urządzeniem do napędu kół zamontowanych (lub za pomocą napędu własnego pojazdu) do prędkości obrotowej odpowiadającej prędkości jazdy wynoszącej około 90 km/h. 11.7. Dodatkowa kontrola nadwozia/podwozia (ramy) 11.7.1. Główne wymiary nadwozia/ podwozia-ramy, jako bazy dla układu jezdnegoOględziny pojazdu na stanowisku i pomiary przymiarami liniowymi lub sprawdzianami (pomiary tylko w uzasadnionych wypadkach).1. Istotna niezgodność podstawowych wymiarów nadwozia/podwozia-ramy (jako bazy dla układu jezdnego) z wymaganiami podawanymi przez producenta pojazdu, a zwłaszcza: - rozstawu kół i osi, - zwisów, tylnego i przedniego. 11.7.2. Stan techniczny głównych węzłów nadwozia (elementów ramy)Oględziny głównych węzłów nadwozia lub elementów ramy przy pojeździe ustawionym na kanale lub podniesionym za pomocą dźwignika.1. Zły stan techniczny (np. korozja) lub wadliwy montaż, naprawa głównych węzłów nadwozia lub elementów ramy, zwłaszcza stanowiących bazę do mocowania zawieszenia lub zespołów sterowania pojazdem (mechanizm kierowniczy, pompa hamulcowa i inne). 11.8. Dodatkowa próba drogowaPróba drogowa, przeprowadzona tylko w wypadkach uzasadnionych wynikami pomiarów lub obserwacjami uprawnionego diagnosty dokonującego badania. Uwaga: Próbę należy przeprowadzać na wydzielonym terenie, nie na drodze publicznej.1. Nieprawidłowość działania podstawowych zespołów kierowania i prowadzenia pojazdu, a w szczególności: utrudnione zmiany kierunku jazdy oraz utrudnione lub niepełne włączanie biegów oraz niestabilność ich włączenia. 2. Brak działania wstecznego biegu (w wypadku pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 400 kg). 3. Utrudnione kierowanie pojazdem, a w szczególności brak stabilności i zakłócenia prostoliniowego toru jazdy. 12. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU PRZYSTOSOWANEGO DO ZASILANIA GAZEM 12.1. Instalacja zasilania gazemOględziny zewnętrzne instalacji na wolnym powietrzu. Kontrola szczelności za pomocą urządzeń oraz roztworu wodnego mydła. Kontrolę instalacji zasilania gazem przeprowadza się zgodnie z instrukcją stanowiącą załącznik nr 5 do rozporządzenia. Uwaga: Jakiekolwiek badania techniczne pojazdu na stanowisku kontrolnym z nieszczelną instalacją zasilania gazem są zabronione.1. Nieszczelny jakikolwiek element instalacji. 2. Brak lub niedziałanie układu sygnalizacji zasilania gazem. 3. Nieprawidłowe poprowadzenie przewodów instalacji gazowej. 4. Brak ważnego w dniu badania protokołu i decyzji TDT lub oznakowania TDT butli albo zbiorników gazowych. 5. Brak lub przysłonięte otwory wentylacyjne. 6. Wypływ gazu z reduktora do mieszalnika w wypadku zatrzymania silnika. 7. Nieprawidłowe działanie zaworów. 8. Brak homologacji dla elementów instalacji zasilania gazem płynnym; dotyczy to instalacji dopuszczonej po raz pierwszy do ruchu po dniu 30 maja 1999 r. 9. Brak wymaganego oznakowania pojazdu (o ile jest wymagane). 13. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU ZAREJESTROWANEGO PO RAZ PIERWSZY ZA GRANICĄ LUB NOWEGO POJAZDU NOWEGO TYPU WYPRODUKOWANEGO LUB IMPORTOWANEGO W ILOŚCI JEDNEJ SZTUKI ROCZNIE 13.1. Dane pojazduOględziny zewnętrzne, sporządzenie dokumentu identyfikacyjnego. Porównanie danych technicznych pojazdu z wymaganiami przepisów.1. Niezgodność parametrów technicznych pojazdu z wymaganiami ustawy i rozporządzenia albo z obowiązującymi przepisami homologacyjnymi. 2. Brak dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań w zakresie emisji zanieczyszczeń wymaganych dla pojazdów samochodowych, o których mowa w rozporządzeniu, wystawionych przez producenta lub jednostkę przez niego upoważnioną. 3. Niezgodność typu silnika z określonym w dokumentach, o których mowa w pkt 2. 13.2. Dodatkowa kontrola układu jezdnego 13.2.1. Pomiar geometrii ustawienia kół przednich, tylnych oraz osiJak w poz. 11.5.1. Jak w poz. 11.5. 13.2.2. Pomiar skuteczności tłumienia zawieszenia (dotyczy tylko samochodu osobowego)Jak w poz. 11.4.2.1. Jak w poz. 11.4.2. 14. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU, W KTÓRYM DOKONANO ZMIAN KONSTRUKCYJNYCH LUB WYMIANY NIEKTÓRYCH ELEMENTÓW 14.1. Zmiany konstrukcyjne, przeznaczenia, wymiana silnikaOględziny zewnętrzne, sporządzenie opisu zmian, ustalenie nowych danych pojazdu (w uzasadnionych wypadkach odpowiednia opinia rzeczoznawcy). W wypadku tylko wymiany silnika bez zmiany pojemności silnika ocena jak w poz. 9.1. Niezgodność zmian z wymaganiami przepisów ustawy i rozporządzeń. 2. W wypadku tylko wymiany silnika bez zmiany pojemności jak w poz. 9.1.1 do 3, 9.2.1 do 7 lub 9.3.1, oraz 9.4. 15. SPECJALISTYCZNE BADANIE POJAZDU ODPOWIEDNIO PRZYSTOSOWANEGO LUB WYPOSAŻONEGO ZGODNIE Z PRZEPISAMI O PRZEWOZIE DROGOWYM TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH 15.1. Dodatkowe warunki techniczneOględziny (warunki techniczne określają przepisy załącznika B do Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR)).1. Niespełnianie odpowiednich wymagań dotyczących konstrukcji i wyposażenia pojazdu typu FL, OX, AT, EX/II, EX/III, w zakresie: - wyposażenia elektrycznego, - układu hamulcowego, - zabezpieczenia przeciwpożarowego, - ograniczenia prędkości, - oznakowania, - urządzenia sprzęgającego dla przyczep (naczep). 16. SPECJALISTYCZNE BADANIE AUTOBUSU, KTÓREGO DOPUSZCZALNA PRĘDKOŚĆ NA AUTOSTRADZIE I DRODZE EKSPRESOWEJ WYNOSI 100 km/h 16.1. Charakterystyka techniczna pojazduOględziny i sporządzenie zaświadczenia.1. Brak ogranicznika prędkości. 2. Brak lub niedziałanie zwalniacza hamulcowego. 3. Brak urządzenia przeciwblokującego (ABS). 4. Siedzenia nie odpowiadają wymaganiom przepisów. 5. Opony niehomologowane lub głębokość rzeźby bieżnika opon mniejsza niż 3 mm. 6. Brak tachografu o zakresie działania min. 125 km/h. 7. Stosunek maksymalnej mocy silnika do dopuszczalnej masy całkowitej mniejszy niż 11 kW/t. 8. Brak potwierdzenia producenta autobusu o pozytywnym badaniu w zakresie stateczności ruchu po rozerwaniu jednej z opon kół osi przedniej. UWAGI: 1. Oględziny przeprowadza się bez demontażu zespołów i części pojazdu ustawionego na kanale lub podniesionego za pomocą dźwignika na stanowisku kontrolnym. 2. Wykaz czynności oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego pojazdów nie wyczerpują wszystkich możliwych wypadków niesprawności. 3. W indywidualnych, uzasadnionych wypadkach, przedmiot i zakres badania, sposób przeprowadzania badania i kryteria uznania stanu technicznego za niezadowalający ustala i wskazuje okręgowa stacja kontroli pojazdów. Załącznik nr 2 SPOSÓB BADANIA SKUTECZNOŚCI l RÓWNOMIERNOŚCI DZIAŁANIA HAMULCÓW PODCZAS PRZEPROWADZANIA BADANIA TECHNICZNEGO Przepisy ogólne § 1. 1. Załącznik określa sposób badania skuteczności i równomierności hamowania pojazdów samochodowych, ciągników rolniczych, motorowerów oraz przyczep, zwanych dalej "pojazdami". 2. Załącznik stosuje się do badania skuteczności i równomierności hamowania układów hamulca roboczego, awaryjnego oraz postojowego, zwanych dalej odpowiednio "hamulcami". 3. W pojazdach, w których przy uszkodzonym hamulcu roboczym uzyskuje się skuteczność hamowania wymaganą dla hamulca awaryjnego (§ 15 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia o warunkach technicznych), nie wymaga się badania skuteczności hamulca awaryjnego. 4. Badania skuteczności i równomierności hamowania, z zastrzeżeniem ust. 5, dokonuje się przez pomiar sił hamowania na urządzeniu rolkowym lub płytowym do kontroli hamulców. Pomiar sił hamowania pojazdów z napędem na wszystkie koła na urządzeniu rolkowym dopuszczalny jest, jeżeli zezwala na to producent pojazdu. W takim wypadku należy przestrzegać szczegółowych warunków pomiaru producenta pojazdu. 5. Dopuszcza się badanie skuteczności hamowania przez pomiar opóźnienia hamowania - w odniesieniu do pojazdów, których cechy uniemożliwiają przeprowadzenie badania zgodnie z ust. 4. 6. Instrukcja nie jest przeznaczona do wyznaczania rzeczywistego wskaźnika skuteczności hamowania pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym. Pomiar sił hamowania § 2. 1. Pomiar sił hamowania hamulcem roboczym powinien odbywać się przy zachowaniu następujących warunków: określonych w daN 1) ciśnienie w ogumieniu nie może różnić się od nominalnego więcej niż o: a) ±0,01 MPa dla motocykla i samochodu osobowego, b) ±0,02 MPa dla pozostałych pojazdów; 2) hamowanie powinno być dokonywane tylko hamulcem badanym, przy czym sprzęgło silnika może być włączone, a w pojazdach wyposażonych w mechanizm wspomagający silnik może być uruchomiony; 3) pomiar sił hamowania powinien być dokonany na granicy blokady któregokolwiek koła, przy czym nacisk na pedał (dźwignię) hamulca nie może przekraczać: Rodzaj pojazduhamulec roboczyhamulec awaryjnyhamulec postojowy nożnyręcznynożnyręcznynożnyręczny motocykl4040---- samochód osobowy502050405040 pozostałe702070607060 Uwaga: Dla przyczep z hamulcem najazdowym dopuszczalny nacisk na urządzenie sterujące nie może przekraczać 10 % dopuszczalnej masy całkowitej badanej przyczepy. Nacisk należy wywierać za pomocą przyrządu do wymuszania kontrolowanego nacisku na mechanizm sterowania hamulcem najazdowym przyczepy. 4) pomiar sił hamowania jednej osi powinien być dokonany równocześnie na kołach jednej i drugiej strony tej osi; nie dotyczy pojazdów z nierozłączalnym napędem wszystkich kół, dla których pomiar wykonuje się osobno dla każdego koła przy przeciwnym kierunku obrotów kół tej samej osi; 5) podczas pomiaru siły hamowania na każdej osi powinien być również zmierzony nacisk na pedał (dźwignię) hamulca, na urządzenie sterujące przyczepy lub ciśnienie w siłownikach pneumatycznego układu hamulcowego, stosowane podczas pomiaru; 6) jest wskazane, aby przy przeprowadzaniu pomiarów osie pojazdu były obciążone, lecz nie więcej niż maksymalny nacisk konstrukcyjny określony dla danego typu pojazdu; w wypadku pomiarów pojazdu nieobciążonego należy ściśle przestrzegać zasad ekstrapolacji wymienionych w § 4 ust. 2; 7) w wypadku pomiarów skuteczności hamowania pojazdów wyposażonych w urządzenie sterujące działaniem hamulców poszczególnych kół lub osi (regulator siły hamowania, urządzenia przeciwblokujące itp.) należy to działanie uwzględnić. 2. Siła hamowania jednej osi jest sumą równoczesnych sił hamowania poszczególnych kół, zmierzonych na granicy blokady któregokolwiek koła. 3. Siła hamowania hamulcem roboczym jest sumą sił hamowania zmierzonych na wszystkich osiach hamowanych hamulcem roboczym. 4. Pomiar sił hamowania hamulcem awaryjnym powinien odbywać się przy zachowaniu następujących warunków: 1) określonych w ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 7; 2) maksymalny nacisk na pedał (dźwignię) hamulca zgodny z ust. 1 pkt 3 lub przy maksymalnej sile siłowników hamulca; 3) pomiaru sił na urządzeniu rolkowym należy dokonać oddzielnie dla każdego koła (przy wyłącznym tylko jednym zespole rolek). 5. Siła hamowania hamulca awaryjnego jest sumą maksymalnych sił hamowania zmierzonych na wszystkich kołach hamowanych hamulcem awaryjnym. 6. Pomiar sił hamowania hamulcem postojowym powinien odbywać się przy zachowaniu warunków określonych w ust. 4. 7. Siła hamowania hamulca postojowego jest sumą maksymalnych sił hamowania zmierzonych na wszystkich kołach hamowanych tym hamulcem. Pomiar opóźnienia hamowania § 3. 1. Pomiar opóźnienia hamowania pojazdu hamulcem roboczym, awaryjnym i postojowym powinien być dokonywany z zachowaniem następujących warunków: 1) badanie można przeprowadzać tylko na takim odcinku drogi, na którym nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego (np. przez nagłe zahamowanie pojazdu); 2) powinny być spełnione warunki określone w § 2 ust. 1 pkt 1-3; 3) pojazd powinien być równomiernie obciążony ładunkiem o masie równej jego dopuszczalnej ładowności; dopuszcza się badanie samochodów osobowych i motocykli tylko z kierowcą; zabrania się badania autobusów i trolejbusów na drodze publicznej, chyba że zamiast pasażerów w pojeździe umieszczony będzie balast, odpowiadający pod względem masy i rozmieszczenia nośności danego pojazdu; 4) droga na odcinku wybranym do wykonywania pomiaru powinna być pozioma, o nawierzchni twardej (bitumicznej, betonowej), równej, suchej i czystej; 5) podczas pomiaru pojazd powinien prowadzić kierowca badanego pojazdu lub pracownik upoważniony do dokonywania badań technicznych; 6) kierujący pojazdem powinien hamować tylko hamulcem badanym, przy czym sprzęgło może być włączone; 7) pomiaru należy dokonywać przy prędkości początkowej ok. 30 km/h według wskazań prędkościomierza, a w odniesieniu do pojazdów nieosiągających tej prędkości - przy prędkości maksymalnej; 8) nie wymaga się hamowania aż do zatrzymania się pojazdu. 2. Pomiar opóźnienia hamowania powinien być dokonany za pomocą opóźnieniomierza wycechowanego w m/s2 lub w % przyspieszenia ziemskiego, umocowanego w badanym pojeździe w sposób wskazany przez producenta przyrządu. Ocena skuteczności i równomierności hamowania § 4. 1. Skuteczność hamowania należy uznać za odpowiadającą wymaganiom, jeżeli: 1) wskaźnik skuteczności hamowania zmierzony (lub obliczeniowy) na podstawie pomiaru sił hamowania lub opóźnienia hamowania jest nie mniejszy niż odpowiednio podany w § 16 ust. 2 i 4 rozporządzenia o warunkach technicznych (za wymagany wskaźnik skuteczności hamowania hamulcem postojowym przyjmuje się wartość pochylenia podaną w tym ustępie); § 51 ust. 1 i 2 rozporządzenia o warunkach technicznych stosuje się odpowiednio, lub 2) zmierzona (lub obliczeniowa) siła hamowania jest nie mniejsza niż wymagana, określona na podstawie danych technicznych pojazdu i na podstawie wymaganego wskaźnika skuteczności hamowania; 3) zmierzone siły hamowania kół po obu stronach osi pojazdu nie różnią się więcej niż o 30 %, przyjmując za 100 % siłę większą (nie dotyczy hamulca awaryjnego i postojowego); 4) zmierzone opóźnienie hamowania jest nie mniejsze od wymaganego, określonego na podstawie wskaźnika skuteczności hamowania oraz jeżeli nie nastąpiła zmiana położenia osi kierunku poruszania się pojazdu podczas hamowania o więcej niż 0,5 m względem kierunku początkowego (przy niekorygowanym kierownicą kierunku jazdy). 2. Wskaźnik skuteczności hamowania, określony na podstawie zmierzonej siły hamowania, oblicza się według wzoru: gdzie: z - wskaźnik skuteczności hamowania (%) dla badanego rodzaju hamulca, ΣT - siła hamowania uzyskana ze wszystkich kół (kN), odpowiednio dla hamulca roboczego, awaryjnego lub postojowego, P - siła ciężkości (nacisk) od dopuszczalnej masy całkowitej badanego pojazdu (kN), przyjmując do obliczeń 1 kN = siła ciężkości 100 kg masy (dla pojazdów członowych dopuszcza się przyjmowanie do obliczeń dopuszczalnego nacisku danej osi). Dopuszczalną masę całkowitą pojazdu przyjmuje się na podstawie danych zawartych w dowodzie rejestracyjnym, tabliczce znamionowej albo innych wiarygodnych danych technicznych pojazdu lub oblicza się, sumując masę własną i dopuszczalną ładowność pojazdu; dla ciągników siodłowych dopuszczalną ładownością jest dopuszczalny nacisk na siodło ciągnika. 3. Jeżeli zmierzona siła hamowania hamulca roboczego lub obliczony na tej podstawie wskaźnik skuteczności hamowania nie osiąga wymaganej wartości, należy ustalić obliczeniową maksymalną wartość siły hamowania (lub obliczeniowy wskaźnik skuteczności hamowania), mnożąc zmierzone siły hamowania poszczególnych kół przez stosunek maksymalnego dopuszczalnego nacisku na pedał (dźwignię) hamulca do nacisku wywieranego w czasie pomiaru lub przez stosunek ciśnienia obliczeniowego w układzie hamulcowym do ciśnienia w siłownikach hamulcowych, zmierzonego w czasie pomiaru, na tej osi, według wzoru: , gdzie: Tmin - minimalna wymagana siła hamulca roboczego (kN), P - siła ciężkości od dopuszczalnej masy całkowitej badanego pojazdu (kN), przyjmując do obliczeń 1 kN = siła ciężkości 100 kg masy (dla pojazdów członowych dopuszcza się przyjmowanie do obliczeń dopuszczalnego nacisku danej osi), zmin - wymagany wskaźnik skuteczności hamowania (%), T* - obliczeniowa siła hamowania hamulca roboczego (kN), z* - obliczeniowy wskaźnik skuteczności hamowania (%), T - siła hamowania uzyskana ze wszystkich kół danej osi (kN), i - kolejna badana oś pojazdu, Pz - zmierzony nacisk na pedał (dźwignię) hamulca roboczego lub zmierzone ciśnienie w siłownikach (kN lub MPa), Pd - dopuszczalny nacisk na pedał (dźwignię) hamulca roboczego według § 2 ust. 1 pkt 3 dla danego rodzaju pojazdu lub ciśnienie obliczeniowe (dolne regulowane lub określone przez producenta pojazdu) pneumatycznego układu hamulcowego (kN lub MPa). Uzyskaną w ten sposób obliczeniową siłę hamowania lub obliczeniowy wskaźnik skuteczności hamowania należy ponownie porównać z wartością wymaganą dla danego rodzaju pojazdu. Dla pojazdów członowych dopuszcza się określanie wskaźnika skuteczności hamowania (również obliczeniowego) pojedynczo dla każdej osi przy zachowaniu warunków wymienionych powyżej. Powinien być spełniony warunek: ΣT ≥ Tmin lub T* ≥ Tmin z ≥ zmin lub z* ≥ zmin 4. Wskaźnik skuteczności hamowania określony na podstawie zmierzonego opóźnienia hamowania oblicza się według wzoru: , gdzie: z - wskaźnik skuteczności hamowania (%), b - zmierzone opóźnienie hamowania (m/s2), g - przyspieszenie ziemskie, którego wartość do obliczenia należy przyjmować 10 m/s2. Powinien być spełniony warunek: b ≥ bmin lub z ≥ zmin, gdzie: bmin - minimalne wymagane opóźnienie hamowania. 5. Minimalne wymagane opóźnienie hamowania oblicza się na podstawie wskaźnika skuteczności hamowania, dzieląc go przez 10, np. wskaźnik 50 oznacza, że wymagane opóźnienie hamowania wynosi minimum 5,0 m/s2. 6. Jeżeli zmierzona siła hamowania hamulca awaryjnego lub obliczony na tej podstawie wskaźnik skuteczności hamowania nie osiągają wymaganej wartości, lecz w czasie hamowania wszystkie koła hamowane zostały zablokowane, należy uznać skuteczność hamowania za odpowiadającą wymaganiom. 7. Jeżeli zmierzona siła hamowania hamulca postojowego lub obliczony na tej podstawie wskaźnik skuteczności hamowania nie osiągają wymaganej wartości, lecz w czasie hamowania wszystkie koła hamowane zostały zablokowane, należy uznać skuteczność hamowania za odpowiadającą wymaganiom. 8. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu stacja kontroli pojazdów wydaje wydruk z urządzenia potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w zaświadczeniu określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. Załącznik nr 3 SPOSÓB OCENY STANU TECHNICZNEGO UKŁADU WYDECHOWEGO I POMIARU POZIOMU HAŁASU ZEWNĘTRZNEGO PODCZAS POSTOJU POJAZDU ORAZ SPOSÓB KONTROLI STANU TECHNICZNEGO SYGNAŁU DŹWIĘKOWEGO PODCZAS PRZEPROWADZANIA BADANIA TECHNICZNEGO I. Kontrola stanu technicznego układu wydechowego i poziomu hałasu zewnętrznego podczas postoju pojazdu Zakres kontroli § 1. Pełny zakres kontroli obejmuje dwa etapy: 1) kontrolę organoleptyczną (I etap), 2) pomiar poziomu hałasu miernikiem poziomu dźwięku (II etap), przy czym przeprowadzenie II etapu jest uzależnione od wyników I etapu. Kontrola organoleptyczna - I etap § 2. 1. Kontrola polega na organoleptycznych oględzinach układu wydechowego pojazdu i ocenie jego stanu technicznego. 2. Niedopuszczalne są: 1) wyraźnie zauważalne nieszczelności układu wydechowego; 2) niekompletność układu wydechowego; 3) uszkodzenia mechaniczne układu wydechowego mające wpływ na swobodny przepływ spalin. 3. W wypadku negatywnej oceny, o której mowa w ust. 2, pojazd należy poddać II etapowi kontroli, tj. pomiarowi poziomu hałasu zewnętrznego na postoju. Pomiar poziomu hałasu zewnętrznego miernikiem poziomu dźwięku - II etap Ogólne warunki pomiaru § 3. Kontrola polega na pomiarze poziomu hałasu zewnętrznego miernikiem poziomu dźwięku na krzywej korekcyjnej A i dla stałej czasowej miernika F (Fast - szybko). Pomiar powinien być przeprowadzony, a wynik końcowy ustalony zgodnie z określonymi niżej warunkami. Warunki atmosferyczne § 4. 1. Pomiaru hałasu zewnętrznego pojazdu nie powinno się dokonywać w warunkach atmosferycznych niekorzystnych w stopniu mogącym wpływać na wynik pomiaru. 2. W celu ograniczenia szumów przepływu wiatru i ochrony przed kurzem i spalinami jest wskazane stosowanie osłony przeciwwietrznej mikrofonu. Poziom hałasu otoczenia § 5. 1. Poziom hałasu otoczenia, przy uwzględnieniu wpływu wiatru i innych zakłóceń akustycznych na mikrofon, powinien być mniejszy co najmniej o 10 dB od zmierzonego poziomu hałasu zewnętrznego wytwarzanego przez pojazd. 2. Poziom hałasu otoczenia powinien być zmierzony przed rozpoczęciem pomiarów i sprawdzony w czasie ich wykonywania przy wyłączonym silniku. Miejsce pomiarowe § 6. 1. Pomiary hałasu pojazdu należy wykonać na stanowisku zewnętrznym, spełniającym wymagania określone w § 9 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 5 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów (Dz. U. Nr 215, poz. 2116). 2. W czasie pomiaru w miejscu pomiarowym może przebywać tylko właściciel (kierowca) pojazdu i osoba prowadząca pomiar. Sposób ich zachowania nie może wpływać na wskazania miernika. Przygotowanie pojazdu do badań § 7. 1. Pojazd podczas badania nie powinien być obciążony, z tym że motocykl (motorower) powinien być obciążony tylko kierującym. 2. Podczas badania pojazd powinien być odłączony od przyczepy (naczepy); nie dotyczy to pojazdów nierozłączalnych. 3. Przed badaniem silnik pojazdu powinien być doprowadzony do normalnej temperatury pracy. Jeżeli układ chłodzenia pojazdu jest wyposażony w dmuchawę o napędzie włączanym samoczynnie, w czasie pomiarów układ ten powinien pracować normalnie. Jeżeli silnik o zapłonie samoczynnym pojazdu jest wyposażony w układ wzbogacania dawki paliwa, dźwignię tego układu należy ustawić w położeniu "bez obciążenia". 4. Badany pojazd należy umieścić w środkowej części obszaru pomiarowego, zgodnie z rys. 1, z układem napędowym w pozycji neutralnej, wyłączonym sprzęgłem i włączonym hamulcem postojowym. Ustawienie mikrofonu § 8. 1. Mikrofon powinien być ustawiony tak, aby: 1) jego wysokość nad powierzchnią obszaru pomiarowego była równa wysokości końcówki wylotu rury wydechowej pojazdu, jednak nie mniejsza niż 0,2 m; 2) był skierowany w stronę końcówki wylotu rury wydechowej i odległy od niej o 0,5±0,01 m; 3) oś jego maksymalnej czułości była równoległa do powierzchni obszaru pomiarowego i tworzyła kąt 45±10°, z płaszczyzną pionową przechodzącą przez oś kierunku wylotu wydechu, zgodnie z rys. 1 i 2. 2. W wypadku układu wydechowego o dwu lub więcej wylotach umieszczonych w odległości mniejszej niż 0,3 m od siebie i połączonych z tym samym tłumikiem należy wykonać pomiar tylko przy ustawieniu mikrofonu w pobliżu końcówki wylotu znajdującego się bliżej zewnętrznej strony pojazdu (rys. 2 a i b). 3. W wypadku pojazdu mającego układ wydechowy o dwu lub więcej wylotach umieszczonych w odległości większej niż 0,3 m od siebie należy wykonać pomiar oddzielnie dla każdego wylotu zgodnie z metodyką dotyczącą pojedynczego wylotu, a jako wynik pomiaru należy przyjąć największą wartość zmierzonego poziomu (rys. 2 c i d). 4. W pojazdach o końcówce wylotu układu wydechowego skierowanej pionowo w górę mikrofon powinien być umieszczony na wysokości tego wylotu, w odległości 0,5 ±0,01 m po stronie pojazdu, w której znajduje się rura wydechowa. Mikrofon należy skierować osią maksymalnej czułości pionowo w górę (rys. 2 e). 5. Jeżeli końcówka wylotu układu wydechowego pojazdu znajduje się w miejscu uniemożliwiającym umieszczenie mikrofonu w odległości 0,5 m od niej ze względu na obecność przeszkód będących częściami pojazdu (np. koła, zbiornik paliwa itp.), mikrofon należy umieścić w odległości nie większej niż 0,5 m od zewnętrznej krawędzi obrysu pojazdu, znajdującej się najbliżej końcówki wydechu (rys. 2 f). Wykonanie pomiarów § 9. 1. Pomiar polega na odczytaniu wartości poziomu hałasu w dB w krótkim okresie pracy silnika przy ustalonej prędkości obrotowej, odpowiadającej 75 % prędkości obrotowej mocy maksymalnej (dla motocykli, których prędkość obrotowa mocy maksymalnej jest większa od 5.000 min-1, należy do pomiarów przyjmować 50 % prędkości obrotowej mocy maksymalnej) oraz w czasie jej zmniejszania do prędkości obrotowej biegu jałowego (po szybkim zwolnieniu pedału przyspieszenia). 2. Dopuszcza się określanie prędkości obrotowej silnika przy wykorzystaniu sprawnego wskaźnika obrotów zamontowanego na pojeździe. 3. Należy wykonać co najmniej trzy pomiary następujące po sobie. Pod uwagę bierze się tylko te zmierzone wartości, które zostały uzyskane z trzech następujących po sobie pomiarów, nieróżniących się od siebie o więcej niż 2 dB. Pomiary należy prowadzić aż do uzyskania trzech wartości spełniających powyższy warunek. Ustalenie końcowej wartości pomiaru § 10. W celu ustalenia końcowej wartości pomiaru należy: 1) wybrać największą wartość z trzech pomiarów spełniających wymagania określone w § 9 ust. 3, zaokrąglając ją do liczby całkowitej; 2) ustaloną zgodnie z pkt 1 wartość zmniejszoną o 1 dB (uwzględnienie ewentualnych błędów pomiarowych) przyjmuje się jako końcową wartość pomiaru. Ocena wyników § 11. 1. Niedopuszczalne jest, aby końcowa wartość pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego pojazdu przekraczała maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 1, § 45 ust. 1 pkt 2 i w § 53 ust. 5 rozporządzenia o warunkach technicznych. 2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu stacja kontroli pojazdów wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w zaświadczeniu określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. II. Kontrola stanu technicznego i poziomu dźwięku sygnału dźwiękowego Zakres kontroli § 12. Pełny zakres kontroli jest taki sam jak określony w § 1. Kontrola organoleptyczna (I etap) § 13. 1. Kontrola polega na organoleptycznym sprawdzeniu działania sygnału dźwiękowego pojazdu i ocenie jego stanu technicznego, a w uzasadnionych wypadkach pomiarze poziomu dźwięku. 2. Niedopuszczalne są: 1) brak lub wyraźnie zauważalna nieciągłość działania sygnału; 2) wyraźnie zauważalne zmiany tonacji sygnału. 3. W wypadku negatywnej oceny, według ust. 2, pojazd należy poddać II etapowi kontroli, tj. pomiarowi poziomu dźwięku na postoju. Kontrola pomiaru poziomu dźwięku na postoju (II etap) Warunki pomiaru § 14. Warunki pomiaru powinny być zgodne z wymaganiami § 4-6. Ustawienie mikrofonu § 15. Mikrofon pomiarowy powinien być umieszczony w podłużnej płaszczyźnie symetrii pojazdu na wysokości od 0,5 m do 1,5 m nad powierzchnią obszaru pomiarowego, w odległości 3 m od przedniego obrysu pojazdu (rys. 3). Wykonanie pomiarów § 16. 1. Kontrola polega na pomiarze poziomu sygnału dźwiękowego miernikiem poziomu dźwięku na krzywej korekcyjnej A i dla stałej czasowej miernika F (Fast - szybko). 2. W wypadku sygnału zasilanego prądem stałym (akumulator) pomiar należy wykonać przy unieruchomionym silniku pojazdu. 3. Pomiar powinien być przeprowadzony w drodze wyznaczenia największej wartości poziomu dźwięku w zakresie wysokości określonym w § 15. Ocena wyników § 17. Niedopuszczalne jest, aby zmierzona wartość poziomu dźwięku sygnału dźwiękowego była mniejsza niż wielkości ustalone odpowiednio w § 11 ust. 1 pkt 6 i w § 45 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o warunkach technicznych. Ilustracja Załącznik nr 4 SPOSÓB POMIARU EMISJI ZANIECZYSZCZEŃ GAZOWYCH ORAZ ZADYMIENIA SPALIN PODCZAS PRZEPROWADZANIA BADANIA TECHNICZNEGO I. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie iskrowym, zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 1 lipca 1995 r. Warunki pomiaru § 1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) powinien być dokonany analizatorem działającym na zasadzie pochłaniania promieniowania podczerwonego, wywzorcowanym w ułamku objętościowym wyrażonym w % (% objętości spalin). § 2. Pomiar powinien się odbywać przy zachowaniu następujących warunków: 1) układ dolotowy silnika (filtr powietrza, kolektor, odpowietrzenie skrzyni korbowej, układ pochłaniania par paliwa, podciśnieniowy układ sterowania wyprzedzenia zapłonu) oraz układ wydechowy powinien być kompletny i szczelny; 2) odbiorniki energii elektrycznej (oświetlenie, klimatyzacja) powinny być wyłączone; włączany okresowo wentylator chłodnicy nie powinien pracować, jeżeli powoduje to przekroczenie wartości dopuszczalnych; 3) dźwignia zmiany biegów powinna być ustawiona w pozycji neutralnej; 4) urządzenie rozruchowe powinno być wyłączone; 5) hamulec postojowy powinien być włączony; 6) silnik powinien być nagrzany do normalnej temperatury pracy (min. 70° C dla oleju silnikowego, min. 80° C dla płynu chłodzącego); 7) sonda analizatora spalin powinna być wprowadzona do rury wydechowej silnika bezpośrednio przed pomiarem na głębokość nie mniejszą niż: a) 30 cm dla silnika czterosuwowego, b) 75 cm dla silnika dwusuwowego; dopuszcza się głębokość jak dla silnika czterosuwowego, jeżeli w układzie poboru spalin zastosowany jest dodatkowy filtr spalin. Wykonanie pomiaru § 3. 1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach powinien być dokonany przy prędkości obrotowej biegu jałowego, zgodnie z zaleceniami producenta, przy czym bezpośrednio przed pomiarem należy co najmniej przez 15 sekund utrzymać podwyższoną prędkość silnika (do około 3.000 min-1), a następnie ją obniżyć do wolnych obrotów. 2. Jeżeli nie jest znana prędkość obrotowa biegu jałowego, zalecana przez producenta, należy przyjmować prędkość zapewniającą równomierną i stabilną pracę silnika o wartości stosowanej dla silników o zbliżonych danych technicznych. 3. Prędkość obrotowa silnika w czasie pomiaru powinna być mierzona miernikiem prędkości, podłączonym do silnika w sposób wskazany przez producenta miernika. Dopuszcza się dokonywanie pomiaru prędkości miernikiem zamontowanym fabrycznie w badanym pojeździe. Dla pojazdów, dla których ze względów konstrukcyjnych nie istnieje możliwość wykonania pomiaru prędkości obrotowej silnika, dopuszcza się ocenę organoleptyczną. 4. Odczyt wyniku pomiaru powinien być dokonany po ustabilizowaniu się wskazań miernika tlenku węgla (CO), w czasie nieprzekraczającym jednak 30 sekund od momentu ustabilizowania prędkości biegu jałowego. 5. W silnikach wyposażonych w dwudrożny układ wydechowy pomiar powinien być dokonany w obu wylotach, a za wynik przyjmuje się uzyskaną wartość większą. Ocena wyników pomiaru § 4. 1. Niedopuszczalne jest, aby: 1) końcowa wartość pomiaru zawartości tlenku węgla (CO) w spalinach przekraczała maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 2, § 45 ust. 2 rozporządzenia o warunkach technicznych; 2) nie były spełnione wymagania, o których mowa w § 2 pkt 1. 2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu stacja kontroli pojazdów wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w zaświadczeniu określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. II. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie iskrowym, zarejestrowanych po raz pierwszy od dnia 1 lipca 1995 r. Warunki pomiaru § 5. Pomiar emisji zanieczyszczeń gazowych powinien być dokonany przyrządem przeznaczonym do pomiaru zawartości w spalinach: tlenku węgla (CO) zgodnie z § 1, dwutlenku węgla (CO2), węglowodorów (CH-heksan), tlenu (O2) oraz do określania współczynnika nadmiaru powietrza (lambda). § 6. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach oraz określenie współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinny się odbywać przy zachowaniu warunków określonych w § 2, z tym że temperatura otoczenia podczas pomiarów powinna być wyższa niż 5 °C. Wykonanie pomiaru § 7. 1. Pomiar zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach powinien być dokonany najpierw przy podwyższonej prędkości obrotowej silnika (2.000-3.000 min-1), a następnie przy prędkości obrotowej biegu jałowego, zgodnej z zaleceniami producenta. Pomiary powinny być dokonane bezpośrednio po sobie, przy czym odczyt wyników pomiaru przy prędkości obrotowej biegu jałowego powinien być dokonany po ustabilizowaniu się wskazań miernika tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH), w czasie pomiędzy około 30. a 60. sekundą od momentu ustabilizowania się prędkości biegu jałowego. 2. Jeżeli nie jest znana prędkość obrotowa biegu jałowego, zalecana przez producenta, należy przyjmować prędkość zapewniającą równomierną i stabilną pracę silnika o wartości stosowanej dla silników o zbliżonych danych technicznych. 3. Pomiar współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinien być dokonany przy podwyższonej prędkości obrotowej silnika (2.000÷3.000 min-1); dotyczy to pojazdu wyposażonego w sondę lambda. Z wyjątkiem pojazdów, dla których pomiar współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) powinien być dokonany zgodnie z zaleceniami producenta, zatwierdzonymi podczas badań homologacyjnych. 4. Przepisy § 3 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio. 5. Dla pojazdów silnikowych wyposażonych w pokładowe systemy diagnostyczne do kontroli emisji zanieczyszczeń gazowych OBDII/EOBD konieczne jest sprawdzenie, czy w badanym pojeździe prawidłowo działa kontrolka MIL, wszystkie procedury (monitory) diagnostyczne są wykonane oraz czy nie występują zarejestrowane kody usterek. Jeżeli wynik jest pozytywny, możliwe jest odstąpienie od wykonania pomiarów wieloskładnikowym analizatorem spalin. Przy negatywnym wyniku dopuszczalne jest wykonanie testu czujników tlenu za pomocą czytnika OBDII/EOBD lub wykonanie tradycyjnego pomiaru zanieczyszczeń gazowych wieloskładnikowym analizatorem spalin i ich wynik uznać za wiążący. Ocena wyników pomiaru § 8. 1. Niedopuszczalne jest, aby: 1) końcowe wartości pomiarów zawartości tlenku węgla (CO) i węglowodorów (CH) w spalinach oraz współczynnika nadmiaru powietrza (lambda) przekraczały wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 2 i w § 45 ust. 2 rozporządzenia o warunkach technicznych; 2) nie były spełnione wymagania, o których mowa w § 2 pkt 1; 3) wskazania czytnika informacji diagnostycznej dla systemów EOBD wykazywały jakiekolwiek kody uszkodzeń, występowały nieprawidłowości w sygnalizacji kontrolki MIL oraz działanie było niezgodne z wymaganiami Regulaminu EKG ONZ Nr 83.05 ("Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie emisji zanieczyszczeń gazowych przez pojazdy w zależności od wymagań paliwowych silnika") dla pojazdów dopuszczonych do ruchu. 2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu stacja kontroli pojazdów wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w zaświadczeniu określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. III. Pomiar zadymienia spalin pojazdów z silnikiem o zapłonie samoczynnym Warunki pomiaru § 9. 1. Pomiar zadymienia spalin powinien być dokonany dymomierzem optycznym wykorzystującym w działaniu zjawisko pochłaniania promieniowania widzialnego (światła) w gazach. 2. Pomiaru zadymienia spalin nie powinno się dokonywać w warunkach atmosferycznych niekorzystnych w stopniu mogącym wpływać na wynik pomiaru. Temperatura otoczenia powinna być wyższa niż 5 °C. 3. Przy przeprowadzaniu pomiaru w pomieszczeniu zamkniętym należy zapewnić skuteczną wentylację stanowiska pomiarowego albo stosować indywidualne wyciągi spalin o odpowiedniej wydajności. § 10. Pomiar zadymienia spalin polega na ustaleniu współczynnika absorpcji k (m-1). Jeżeli dymomierz jest wyposażony w więcej niż jedną sondę, przy pomiarze należy zastosować sondę o średnicy odpowiedniej dla średnicy rury wydechowej badanego pojazdu, zgodnie z zaleceniami instrukcji obsługi dymomierza. § 11. Pomiar powinien odbywać się przy zachowaniu następujących warunków: 1) układ wydechowy powinien być całkowicie szczelny aż do miejsca poboru spalin (sprawdzanie wizualne i słuchowe); w wypadku utrudnionego dostępu do końcówki rury wydechowej lub gdy końcowy odcinek rury wydechowej nie jest prosty na długości niezbędnej do przeprowadzania prawidłowego pomiaru, dopuszcza się szczelne przedłużenie układu wydechowego; 2) dźwignia zmiany biegów powinna być ustawiona w pozycji neutralnej; 3) hamulec postojowy powinien być włączony; 4) silnik powinien być nagrzany do normalnej temperatury pracy (min. 70 °C dla oleju silnikowego, min. 80 °C dla płynu chłodzącego); 5) przed pomiarem układ wydechowy powinien być przedmuchany przez kilkakrotne naciśnięcie pedału przyspieszenia, a następnie pracę silnika przy podwyższonej prędkości obrotowej w czasie około 1 minuty; 6) sonda dymomierza powinna być wprowadzona do rury wydechowej możliwie centrycznie, na głębokość co najmniej równą trzem średnicom wewnętrznym rury; 7) przewody łączące sondę z dymomierzem powinny być oryginalne o tej samej długości, bez ostrych zagięć mogących powodować zaleganie sadzy lub ograniczenie przepływu spalin. Wykonanie pomiaru § 12. 1. Pomiaru zadymienia spalin dokonuje się w sposób następujący: 1) podczas pracy silnika na biegu jałowym należy szybko, lecz niegwałtownie, nacisnąć pedał przyspieszenia, tak aby uzyskać pełny wydatek pompy wtryskowej; 2) pozycję pełnego wydatku należy utrzymać do momentu uzyskania przez silnik maksymalnej prędkości obrotowej i zadziałania regulatora obrotów, jednak nie krócej niż przez 1,5 sekundy; 3) zwolnić pedał przyspieszenia do uzyskania przez silnik prędkości biegu jałowego i powrotu wskazań dymomierza do odpowiadających jej wartości. 2. W wypadku silnika z pompą wtryskową bez automatycznej blokady urządzenia rozruchowego przyspieszanie (ust. 1 pkt 1) rozpoczyna się od podwyższonej prędkości obrotowej (800-900 min-1) w celu uniknięcia wtryskiwania dawki rozruchowej. 3. Należy wykonać co najmniej trzy pomiary następujące po sobie, z tym że po każdym pojedynczym pomiarze przerwa powinna wynosić około 15 sekund. Pod uwagę bierze się tylko te zmierzone wartości, które zostały uzyskane z trzech następujących po sobie pomiarów, nieróżniące się od siebie o więcej niż 0,50 m-1 i nietworzące sekwencji malejącej. 4. Jako wynik końcowy pomiaru należy przyjąć średnią arytmetyczną z pomiarów z dokładnością do 0,01 m-1. § 13. Dopuszcza się pomiar zadymienia spalin według skali procentowej Hartridge'a (HRT) i przeliczanie uzyskanych wartości na współczynnik, zgodnie z zamieszczoną tabelą. Ocena wyników pomiarów § 14. 1. Niedopuszczalne jest, aby: 1) końcowa wartość pomiaru zadymienia spalin przekraczała maksymalne wielkości ustalone odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 3 i w § 45 ust. 2 rozporządzenia o warunkach technicznych; 2) układ wydechowy nie spełniał wymagania, o którym mowa w § 11 pkt 1. 2. Na wniosek właściciela, posiadacza pojazdu stacja kontroli pojazdów wydaje wydruk z przyrządu potwierdzający wyniki pomiarów lub podaje je w zaświadczeniu określonym w załączniku nr 8 do rozporządzenia. TABELA ZAMIANY JEDNOSTEK SKALI PROCENTOWEJ HARTRIGE'A [HRT] NA JEDNOSTKI WSPÓŁCZYNNIKA k [m-1] k% (HRT)k% (HRT)k% (HRT)k% (HRT)k% (HRT) 1212121212 0,0210,55211,23412,19613,8681 0,0520,58221,27422,25623,9982 0,0730,61231,31432,31634,1283 0,0940,64241,35442,38644,2684 0,1250,67251,39452,44654,4185 0,1460,70261,43462,51664,5786 0,1770,73271,48472,58674,7487 0,1980,76281,52482,65684,9388 0,2290,80291,57492,72695,1389 0,25100,83301,61502,80705,3590 0,27110,88311,66512,88715,6091 0,30120,90321,71522,96725,8792 0,32130,95331,76533,04736,1893 0,35140,97341,81543,13746,5494 0,38151,00351,86553,22756,9795 0,41161,04361,91563,32767,4996 0,43171,07371,96573,42778,1597 0,46181,11382,02583,52789,1098 0,49191,15392,07593,637910,7199 0,52201,19402,13603,7480 Załącznik nr 5 SPOSÓB SPRAWDZANIA PRAWIDŁOWOŚCI PRZYSTOSOWANIA POJAZDU DO ZASILANIA GAZEM PODCZAS PRZEPROWADZANIA BADANIA TECHNICZNEGO Przepisy ogólne § 1. Załącznik określa sposób sprawdzenia prawidłowości przystosowania pojazdu do zasilania gazem płynnym lub ziemnym. § 2. Przed przystąpieniem do właściwego sprawdzenia należy skontrolować: 1) ważność protokołu i decyzji wydanej przez Transportowy Dozór Techniczny (TDT) dotyczącej sprawności zbiornika (butli) do gazu; 2) czy elementy instalacji zasilania gazem płynnym są zaopatrzone w oznakowanie homologacyjne (cecha "E" w kółku); dotyczy to instalacji dopuszczanej po raz pierwszy do ruchu po dniu 30 maja 1999 r., a dla gazu ziemnego po dniu 31 grudnia 2003 r.; przed tymi dniami dopuszcza się inne oznakowanie bezpieczeństwa. Sposób sprawdzenia § 3. Kontrola rozmieszczenia i mocowania na pojeździe elementów instalacji gazowej polega na sprawdzeniu: 1) czy odpowiadają one wymaganiom w tym zakresie, ustalonym w załączniku nr 9 do rozporządzenia o warunkach technicznych; 2) organoleptycznym prawidłowości ich zamocowania. § 4. Kontrola stanu ogólnego instalacji polega na sprawdzeniu: 1) czy zbiornik nie nosi śladów przeróbek; 2) czy przewody metalowe wysokiego ciśnienia są prawidłowo ukształtowane, bez załamań i otarć; 3) czy przewody elastyczne nie wykazują pęknięć, uszkodzeń lub śladów zestarzenia się materiału; 4) czy na końcach przewodów niskiego ciśnienia i wentylacyjnych znajdują się metalowe opaski odpowiednio zaciśnięte; 5) czy w instalacji zasilania gazem ziemnym przed reduktorem znajduje się funkcjonujący wskaźnik ciśnienia gazu o pośrednim przenoszeniu wskazań; 6) stanu technicznego przewodów elektrycznych, doprowadzających prąd do elektrozaworów. § 5. 1. Kontrola szczelności instalacji polega na pokryciu preparatem pieniącym (np. roztworem mydlanym) lub wykrywaczem gazu miejsc połączeń przewodów i elementów instalacji, gniazda zaworu bezpieczeństwa i zaworu napełniania oraz elektrozaworu gazowego. 2. Niedopuszczalne jest pojawienie się pęcherzyków gazu, bez względu na to, czy silnik pracuje, czy też nie. § 6. 1. Kontrola działania reduktora polega na sprawdzeniu, czy reduktor nie przepuszcza gazu przy niepracującym silniku; w tym celu należy zdjąć z króćca elastyczny przewód zasilający (niskiego ciśnienia), nasunąć szczelnie na króciec kawałek przewodu, zanurzyć ostrożnie jego koniec w naczyniu z wodą (tak aby nie wytworzyć przeciwciśnienia) i przy przełączniku zasilania ustawionym na zasilanie gazowe obserwować powierzchnię wody. 2. Niedopuszczalne jest pojawienie się pęcherzyków gazu, bez względu na to, czy zapłon jest włączony, czy też nie. § 7. 1. Kontrola działania elektrozaworu gazowego (o ile występuje) obejmuje: 1) uruchomienie silnika przy ustawieniu przełącznika na zasilanie gazowe; 2) odłączenie przewodu elektrycznego doprowadzającego prąd do cewki sprawdzanego zaworu. 2. Po wypaleniu resztek gazu z reduktora silnik powinien zatrzymać się. § 8. 1. Kontrola działania elektrozaworu paliwa bazowego (o ile występuje) obejmuje: 1) uruchomienie silnika przy ustawieniu przełącznika na zasilanie paliwem bazowym; 2) odłączenie przewodu elektrycznego doprowadzającego prąd do cewki sprawdzanego zaworu. 2. Po wypaleniu resztek paliwa silnik powinien zatrzymać się. § 9. 1. Kontrola działania zaworu ograniczającego wypływ gazu płynnego obejmuje: 1) odłączenie przewodu wysokiego ciśnienia przy zbiorniku, przy jednoczesnym zamknięciu wypływu gazu z głównego zbiornika; 2) szczelne połączenie końcówek urządzenia do kontroli działania zaworu ograniczającego wypływ gazu ze zbiornikiem i przewodem wysokiego ciśnienia; 3) przełączenie na zasilanie gazowe; 4) obserwację wskazań manometru urządzenia po otwarciu zaworów: zbiornika i urządzenia. 2. Zawór uznaje się za sprawny, jeżeli po wychyleniu się wskazówki manometru urządzenia pod wpływem doprowadzonego ciśnienia gazu nastąpi natychmiastowy zauważalny spadek ciśnienia (zmniejszenie wychylenia wskazówki). § 10. 1. Kontrola działania urządzenia (zaworu) ograniczającego stopień napełnienia zbiornika gazu płynnego obejmuje: 1) sprawdzenie, czy zbiornik jest opróżniony (silnik nie daje się uruchomić po przełączeniu na zasilanie gazowe); 2) napełnienie zbiornika ilością gazu (dm3) odpowiadającą 0,8 pojemności geometrycznej zbiornika. 2. Urządzenie (zawór) uznaje się za sprawny, jeżeli po napełnieniu zbiornika do 0,8 jego pojemności (ust. 1 pkt 2) nastąpi odcięcie dopływu gazu. 3. Podczas kontroli dopuszcza się napełnianie zbiornika gazem najwyżej do 0,85 jego pojemności geometrycznej (w przypadku niesprawności urządzenia (zaworu) ograniczającego). Nadmierną ilość gazu (powyżej 0,8 pojemności geometrycznej zbiornika) należy bezzwłocznie usunąć, wykorzystując pracę silnika pojazdu. 4. Dopuszcza się potwierdzanie sprawności urządzenia (zaworu) ograniczającego stopień napełniania zbiornika gazu płynnego przez pracownika stacji tankowania gazu posiadającego ważne zaświadczenie Transportowego Dozoru Technicznego o ukończeniu odpowiedniego przeszkolenia. § 11. 1. Kontrola szczelności obudowy zbiornika i obudowy zaworów obejmuje: 1) pokrycie preparatem pieniącym miejsc połączeń; 2) wprowadzenie końcówki urządzenia kontrolnego do otworu przewodu wentylacyjnego; jeżeli są dwa otwory, drugi otwór powinien być szczelnie zatkany; 3) doprowadzenie powietrza sprężonego pod ciśnieniem 0,01 MPa. 2. Niedopuszczalne jest pojawienie się pęcherzyków gazu ani widocznych odkształceń elementów. § 12. Wartość emisji zanieczyszczeń gazowych (zadymienia) spalin, zmierzona zgodnie z załącznikiem nr 4 do rozporządzenia, nie może przekraczać dopuszczalnego dla danego pojazdu poziomu, zarówno przy zasilaniu gazem, jak i paliwem bazowym. Ocena wyników § 13. Wynik badania uznaje się za pozytywny, jeżeli podczas kontroli nie stwierdzono żadnego odchylenia od wymagań określonych w załączniku. Załącznik nr 6 SPOSÓB USTALANIA NIEZNANYCH DANYCH TECHNICZNYCH POJAZDU PODCZAS PRZEPROWADZANIA BADANIA TECHNICZNEGO § 1. Załącznik określa sposób ustalania danych technicznych pojazdu, zwłaszcza dopuszczalnej ładowności lub dopuszczalnej masy całkowitej oraz liczby miejsc. § 2. 1. Przy ustalaniu nieznanych danych technicznych pojazdu (§ 1) należy w możliwie największym stopniu wykorzystywać dostępne informacje zawarte w takich źródłach, jak przepisy i dokumenty homologacyjne, dane producenta pojazdu, katalog marek i typów pojazdów homologowanych oraz dopuszczonych do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, opracowywany przez Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie, a w indywidualnych wypadkach inne wiarygodne publikacje i dokumenty, dotyczące danego pojazdu lub jego zespołów i elementów. 2. Wszelkie ustalenia powinny być podejmowane: 1) na podstawie przepisów art. 2 pkt 31-57 i art. 66 ust. 6 ustawy; 2) z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z § 2-5 rozporządzenia o warunkach technicznych oraz z ewentualnych warunków dodatkowych dotyczących danego pojazdu; 3) z uwzględnieniem odpowiednich przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. Nr 192, poz. 1878). § 3. 1. Masę własną pojazdu ustala się: 1) przez zważenie całego pojazdu albo 2) jako sumę mas wynikających z nacisków poszczególnych osi pojazdu. 2. W przypadku dokonania zmian konstrukcyjnych, przeznaczenia pojazdu marki, typu i modelu produkowanego fabrycznie, ustalona dopuszczalna masa całkowita nie może przekraczać jej pierwotnej wielkości. 3. W razie powstania trudności w ustaleniu podstawowych parametrów pojazdu, powinno się zażądać opinii rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa w art. 79a ustawy, lub w szczególnych przypadkach - dodatkowo odpowiednio innej specjalności. § 4. 1. Dopuszczalną ładowność pojazdu ustala się jako różnicę między dopuszczalną masą całkowitą a masą własną. 2. Dopuszczalną ładowność i masę własną pojazdu określa się w zaokrągleniu do: 1) 10 kg - dla pojazdów o masie własnej do 2.000 kg; 2) 50 kg - dla pozostałych pojazdów. § 5. 1. Liczbę miejsc w pojeździe ustala się tak, aby: 1) łączna masa osób znajdujących się w pojeździe nie powodowała przekroczenia jego dopuszczalnej masy całkowitej; masę pierwszej osoby przyjmuje się w wysokości 75 kg, a kolejnych w wysokości 68 kg, z zachowaniem warunków § 17 ust. 2 rozporządzenia o warunkach technicznych; 2) zachowane były wymagania dotyczące miejsc oraz pomieszczeń przeznaczonych lub przystosowanych do przewozu osób, określone dla danego rodzaju pojazdu w rozporządzeniu o warunkach technicznych. 2. Jeżeli przepisy ustawy zezwalają na przewóz danym rodzajem pojazdu osób stojących lub leżących, poza łączną liczbą miejsc, należy określić również zawartą w niej liczbę miejsc do stania i leżenia. § 6. Inne dane techniczne pojazdu, np. rodzaj, podrodzaj, przeznaczenie, pojemność skokową silnika ustala się, stosując odpowiednio zasady określone w § 2-5 załącznika. Załącznik nr 7 WZÓR REJESTRU BADAŃ TECHNICZNYCH POJAZDÓW l INNYCH CZYNNOŚCI Rejestr badań technicznych pojazdów Numer kolejny rejestruData badaniaMarka Numer rejestracyjny pojazduNumer identyfikacyjny (VIN) lub nadwozia/ podwozia-ramyRodzaj pojazduData pierwszej rejestracji w kraju/za granicąWynik badaniaUwagi typ, model handlowyseria i numer dowodu rejestracyjnegonr silnikarodzaj badania, czynnościtermin następnego badaniaimię, nazwisko diagnosty, nr uprawnienia diagnosty 123456789 Uwagi: 1. W rubryce "Wynik badania" należy wpisać symbol wyniku badania: "P" - pojazd spełnia wymagania techniczne art. 66 ustawy, "N" - pojazd nie spełnia wymagań technicznych art. 66 ustawy oraz w wypadku zatrzymania dowodu rejestracyjnego (pozwolenia czasowego) podać cyframi termin ważności zezwolenia na używanie pojazdu (np. 07.11.96). "X" - nie dotyczy. 2. W wypadku wydawania zaświadczenia należy to zaznaczyć w rubryce "Seria i numer dowodu rejestracyjnego" symbolem "Z" (numer zaświadczenia jest identyczny z numerem rejestru). Załącznik nr 8 Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 września 1999 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów przy tym stosowanych (Dz. U. Nr 81, poz. 917), które zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu, warunków, terminów i sposobu przeprowadzania badań technicznych tramwajów i trolejbusów oraz jednostek wykonujących te badania (Dz. U. Nr 230, poz. 2300) Na podstawie art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Badania techniczne tramwajów i trolejbusów polegają na sprawdzeniu, czy pojazdy te odpowiadają warunkom technicznym określonym w przepisach o warunkach technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich wyposażenia. 2. Badania techniczne tramwajów i trolejbusów dzieli się na: 1) badania okresowe; 2) badania dodatkowe; 3) badania rozszerzone. 3. Badania techniczne tramwajów i trolejbusów wykonują następujące jednostki: 1) Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa w Warszawie, 2) Instytut Pojazdów Szynowych "TABOR" w Poznaniu, 3) Instytut Transportu Politechniki Śląskiej w Katowicach, 4) Instytut Pojazdów Szynowych Politechniki Krakowskiej, zwane dalej "jednostką badawczą". Rozdział 2 Tramwaje § 2. Okresowe badanie techniczne tramwaju przeprowadza się: 1) po pięciu latach od dnia przekazania nowego tramwaju do eksploatacji - pierwsze; 2) po ośmiu latach od dnia przekazania nowego tramwaju do eksploatacji - drugie; 3) po dwóch latach od przeprowadzenia poprzedniego badania - każde następne. § 3. 1. Okresowe badania techniczne tramwaju obejmują sprawdzenie i ocenę prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów tramwaju, zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa i ochrony środowiska, i dotyczą sprawdzenia: 1) zgodności rzeczywistych danych tramwaju z zapisami w karcie tramwaju dotyczącymi jego identyfikacji i danych technicznych; 2) prawidłowości działania, ustawienia i własności świetlnych świateł zewnętrznych; 3) stanu technicznego i skuteczności działania hamulców; 4) prawidłowości działania urządzeń sygnalizacyjnych; 5) stanu technicznego nadwozia, wózków i ich osprzętu oraz przedmiotów wyposażenia; 6) stanu obręczy i zestawów kołowych; 7) poziomu hałasu. 2. Dodatkowe badania techniczne tramwaju przeprowadza się na wniosek organów kontroli drogowej w celu sprawdzenia mechanizmów i zespołów w tramwaju, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że nie spełniają one obowiązujących warunków technicznych, przy czym zakres tego badania może być ograniczony do niektórych zespołów i mechanizmów tramwaju, stosownie do okoliczności, z których wynika potrzeba ich przeprowadzenia. 3. Rozszerzone badania techniczne tramwaju przeprowadzane są przed dopuszczeniem do ruchu sprowadzonych z zagranicy, używanych tramwajów lub w razie doraźnej potrzeby uzasadnionej okolicznościami badania powypadkowego. Zakres badań rozszerzonych obejmuje sprawdzenie parametrów technicznych tramwaju z warunkami technicznymi określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie warunków technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 230, poz. 2301). 4. Wykaz czynności kontrolnych oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego tramwajów, z zastrzeżeniem ust. 5, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 5. Sposób badania skuteczności hamowania tramwaju określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 6. Badania techniczne powinny być wykonane przy użyciu przyrządów i narzędzi, określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 4. 1. Jednostka badawcza wydaje zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, przy czym, jeżeli wynik badania jest: 1) pozytywny - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę "tramwaj dopuszczony do ruchu" oraz wpisuje się datę następnego badania; 2) negatywny - w zaświadczeniu wpisuje się stwierdzone usterki, z tym że jeżeli: a) nie stwarzają one bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub środowiska - w za świadczeniu wypełnia się rubrykę "dopuszczony do ruchu warunkowo", wpisując niezbędne ograniczenia, takie jak zakaz: przewozu pasażerów, ciągnięcia innych pojazdów szynowych, jazdy w okresie od zmierzchu do świtu oraz okres warunkowego dopuszczenia, niezbędny do usunięcia usterek, jednak nie dłuższy niż 14 dni, b) stwarzają one bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa ruchu lub środowiska - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę: "niedopuszczony do ruchu". 2. Badanie techniczne tramwaju polegające na ponownym sprawdzeniu mechanizmów i zespołów, w których stwierdzono usterki, może być dokonane przez jednostkę badającą tylko w zakresie sprawdzenia ich usunięcia w okresie nie dłuższym niż 30 dni. Po upływie tego terminu przeprowadza się badanie w pełnym zakresie. 3. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym tramwaju określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 5. 1. Wypisy dotyczące badań technicznych w dokumentach tramwaju oraz w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym powinny być opatrzone datą, podpisem pracownika dokonującego badania oraz jego pieczątką identyfikacyjną. 2. Wzór pieczątki identyfikacyjnej pracownika upoważnionego do badań technicznych tramwajów określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. Rozdział 3 Trolejbusy § 6. Okresowe badania techniczne trolejbusu przeprowadza się: 1) po roku od dnia przekazania nowego trolejbusu do eksploatacji - pierwsze; 2) po sześciu miesiącach od przeprowadzenia poprzedniego badania - każde następne. § 7. 1. Okresowe badania techniczne trolejbusu dotyczą wyposażenia elektrycznego, badania poziomu hałasu, z zastrzeżeniem ust. 2, i obejmują sprawdzenie: 1) zgodności rzeczywistych danych trolejbusu z zapisami w dowodzie rejestracyjnym dotyczącymi identyfikacji i danych technicznych, a także prawidłowości i stanu tablic rejestracyjnych; 2) stanu technicznego instalacji elektrycznej, zwłaszcza pod kątem zabezpieczenia przed przebiciem wysokiego napięcia i porażeniem kierowcy i pasażerów; 3) odbieraków prądu pod względem elektrycznym i mechanicznym oraz ich zabezpieczenia przed wypadnięciem poza dopuszczalną strefę; 4) stanu izolacji podłogi, stopni i poręczy; 5) skuteczności działania hamulca roboczego-elektrodynamicznego i hamulca bezpieczeństwa; 6) poziomu hałasu zewnętrznego na postoju. 2. Do badania stanu technicznego i prawidłowości działania pozostałych zespołów i mechanizmów trolejbusu mają zastosowanie odpowiednio przepisy dotyczące zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów. 3. Dodatkowe badania techniczne trolejbusu przeprowadza się na wniosek organów kontroli drogowej w celu sprawdzenia mechanizmów i zespołów w trolejbusie, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że nie spełniają one obowiązujących warunków technicznych, przy czym zakres tego badania może być ograniczony do niektórych zespołów i mechanizmów trolejbusu, stosownie do okoliczności, z których wynika potrzeba ich przeprowadzenia. 4. Rozszerzone badania techniczne trolejbusu przeprowadzane są przed dopuszczeniem do ruchu sprowadzonych z zagranicy używanych trolejbusów lub w razie doraźnej potrzeby uzasadnionej okolicznościami badania powypadkowego. Zakres badań rozszerzonych obejmuje sprawdzenie parametrów technicznych trolejbusu z warunkami technicznymi określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie warunków technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. 5. Wykaz czynności kontrolnych oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego trolejbusu i jego instalacji elektrycznej, odbieraków prądu, hamulca roboczego-elektrodynamicznego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 6. Sposób badania skuteczności działania hamulca roboczego-elektrodynamicznego i hamulca bezpieczeństwa trolejbusu określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. 7. Sposób kontroli poziomu hałasu zewnętrznego trolejbusu na postoju określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 8. Wykaz pozostałych czynności kontrolnych oraz metody i kryteria oceny stanu technicznego trolejbusu określają przepisy dotyczące zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów. § 8. 1. Jednostka badawcza wydaje zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym trolejbusu, przy czym, jeżeli wynik badania jest: 1) pozytywny - potwierdza się to w dowodzie rejestracyjnym, wpisując termin następnego badania, oraz wypełnia w zaświadczeniu rubrykę "trolejbus dopuszczony do ruchu", oraz wpisuje termin następnego badania; 2) negatywny - w zaświadczeniu wpisuje się stwierdzone usterki, z tym że jeżeli: a) nie stwarzają one bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub środowiska - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę "dopuszczony do ruchu warunkowo", wpisując niezbędne ograniczenia, takie jak zakaz: przewozu pasażerów, jazdy w okresie od zmierzchu do świtu oraz okres warunkowego dopuszczenia, niezbędny do usunięcia usterek, jednak nie dłuższy niż 7 dni, b) stwarzają one bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa ruchu lub środowiska - w zaświadczeniu wypełnia się rubrykę "nie dopuszczony do ruchu", dokonując wpisu "Zatrzymany dowód rejestracyjny nr ....", który jest zwracany po przeprowadzeniu z pozytywnym wynikiem badania, o którym mowa w ust. 2. 2. Badania techniczne trolejbusu polegające na ponownym sprawdzeniu mechanizmów i zespołów, w których stwierdzono usterki, mogą być dokonane przez jednostkę badawczą tylko w zakresie sprawdzenia ich w okresie nie dłuższym niż 30 dni. Po upływie tego terminu przeprowadza się badania w pełnym zakresie. 3. Wzór zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym trolejbusu określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 9. 1. Wpisy w dowodzie rejestracyjnym trolejbusu i w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym powinny być opatrzone datą, podpisem i pieczątką identyfikacyjną pracownika upoważnionego do badań technicznych trolejbusu. 2. Wzór pieczątki identyfikacyjnej pracownika upoważnionego do badań technicznych trolejbusów określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 grudnia 2003 r. (poz. 2300) Załącznik nr 1 WYKAZ CZYNNOŚCI KONTROLNYCH ORAZ METODY I KRYTERIA OCENY STANU TECHNICZNEGO TRAMWAJÓW*) Przedmiot i zakres badańSposób prowadzenia badaniaPodstawowe kryteria uznania stanu technicznego za niezadowalający 123 1. Identyfikacja 1.1. Identyfikacja tramwajuOględziny zewnętrzne, porównanie zapisów w karcie tramwaju ze stanem faktycznym1. Brak zgodności zapisów numeru tramwaju (nr nadwozia) ze stanem faktycznym. 2. Brak numeru nadwozia albo numer nieczytelny. 3. Niezgodność z zapisem w karcie: masy, pojemności lub innych danych tramwaju. 4. Brak numerów bocznych i emblematów przedsiębiorstwa komunikacyjnego. 5. Numery boczne lub emblematy przedsiębiorstwa uszkodzone lub nieczytelne. 6. Brak tabliczki znamionowej albo tabliczka nieczytelna, jeśli jest wymagana. 1.2.Dodatkowe wyposażenieOględzinyBrak gaśnicy lub nieodpowiedni jej rodzaj lub brak potwierdzenia czynności konserwacyjnych zgodnie z instrukcją producenta, nie rzadziej niż raz na rok. 2. Światła 2.1. Światła drogowe i mijania 2.1.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Niejednakowa barwa lub barwa inna niż biała bądź żółta selektywna. 3. Brak lub niedziałanie świateł drogowych. 4. Brak lub niedziałanie świateł mijania. 5. Włączenie świateł mijania lub świateł drogowych nie włącza równocześnie świateł pozycyjnych. 6. Przełączenie świateł drogowych na światła mijania nie powoduje wyłączenia wszystkich świateł drogowych. 7. Brak wyraźnej granicy światła i cienia. 8. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału świateł drogowych. 9. Pęknięte szkło lampy. 2.1.2. Rozmieszczenie 10.Niewłaściwe rozmieszczenie świateł na tramwaju 2.1.3. Ustawienie świateł drogowych i mijania w płaszczyźnie poziomej i pionowejPomiar ustawienia za pomocą ekranu lub przyrządów specjalnych1. Odchylenie strumienia światła mijania w płaszczyźnie poziomej przekracza dopuszczalne granice: 10 cm na 10 m (w lewo i w prawo). 2. Odchylenie światła drogowego w płaszczyźnie poziomej przekracza dopuszczalne granice: 20 cm na 10 m (w lewo i w prawo). 3. Wartość ustawienia światła mijania w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości nominalnej więcej niż: 3 cm na 10 m w górę lub 5 cm na 10 m w dół. 4. Wartość ustawienia światła drogowego w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości nominalnej więcej niż 5 cm na 10 m w górę lub w dół. 2.1.4. Światłość świateł drogowychPomiar światłości poszczególnych równocześnie włączonych świateł drogowych i obliczenie: * sumy światłości świateł, * różnicy światłości między lewym i prawym światłem Uwaga : pomiaru światłości dokonuje się przy włączonej przetwornicy1. Suma światłości poszczególnych świateł nie osiąga wymaganego minimum. 2. Suma światłości przekracza dopuszczalne maksimum 225.000 cd. 3. Różnica światłości w którejkolwiek parze świateł przekracza: a) 30% światłości większej - w przypadku gdy światłość większa przekracza 40.000 cd., b) 50% światłości większej - w przypadku gdy światłość większa nie przekracza 40.000 cd. 2.2. Światła kierunkowskazów 2.2.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż żółta samochodowa. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Brak kontrolnego sygnału działania lub niewłaściwe jego działanie. 5. Włączenie kierunkowskazów uzależnione od włączonych świateł. 6. Uszkodzone klosze lamp. 7. Działanie nie w jednej fazie. 8. Częstotliwość błysków mniejsza niż 60 cykli na minutę lub większa niż 120 cykli na minutę. 9. Włączenie świateł następuje z opóźnieniem większym niż 1s, a pierwsze wyłączenie z opóźnieniem większym niż 1,5 s od uruchomienia przełącznika kierunkowskazów 2.3. Światła hamowania "stop" 2.3.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Nie włącza się przy uruchomieniu któregokolwiek hamulca; nie dotyczy hamulca postojowego. 5. Natężenie świateł nie jest wyraźnie większe niż natężenie świateł pozycyjnych tylnych. 6. Zamontowany sygnał włączenia (dopuszcza się sygnał niesprawności świateł). 7. Uszkodzone lub zanieczyszczone klosze lamp. 2.4. Światła pozycyjne przednie 2.4.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż biała (dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli światła te są połączone ze światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej selektywnej). 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia. 5. Uszkodzone lub zanieczyszczone klosze lamp. 2.5. Światła pozycyjne tylne 2.5.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Brak lub niedziałanie kontrolnego sygnału włączenia. 5. Uszkodzone lub zanieczyszczone klosze lamp. 2.6. Światła odblaskowe tylne iinne niż trójkątne 2.6.1. StanOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Mają kształt trójkąta. 2.7.Światła odblaskowe boczne. 2.7.1. StanOględziny1. Liczba niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż żółta samochodowa. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Mają kształt trójkąta. 2.8. Światła awaryjne 2.8.1. Stan i działanieOględziny1. Jak w poz. 2.2. pkt 1 - 4 i 7. 2. Nie działają przy wyłączonych urządzeniach tramwaju i opuszczonym pantografie. 2.9. Światła przeciwmgłowe tylne 2.9.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż czerwona. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Brak lub niewłaściwie działający kontrolny sygnał włączenia. 5. Może być włączone bez włączonych świateł mijania lub świateł przeciwmgłowych przednich. 6. Nie ma możliwości włączenia światła przeciwmgłowego tylnego niezależnie od światła przeciwmgłowego przedniego. 7. Natężenie światła nie jest wyraźnie większe niż natężenie świateł pozycyjnych tylnych. 2.10. Światła cofania 2.10.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż biała. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Włączenie możliwe przy innym położeniu nawrotnika niż jazda do tyłu. 5. Możliwość ich włączania przy wyłączonych obwodach sterowniczych tramwaju. 6. Oślepiają innych użytkowników drogi. 2.11. Światła przeciwmgłowe przednie 2.11.1. Stan i działanieOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż biała lub żółta selektywna. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Włączają się bez włączania świateł pozycyjnych. 5. Oślepiają innych użytkowników drogi. 6. Nie ma możliwości włączenia i wyłączenia niezależnie od świateł drogowych i mijania. 2.11.2. Ustawienie świateł przeciwmgłowych przednichPomiar ustawienia za pomocą ekranu lub specjalistycznych przyrządówWartość ustawienia światła przeciwmgłowego w płaszczyźnie pionowej różni się od wartości nominalnej więcej niż 5 cm na 10 m w górę lub w dół. 2.12. Światła odblaskowe przednie 2.12.1 StanOględziny1. Liczba świateł niezgodna z wymaganą. 2. Barwa inna niż biała. 3. Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 4. Mają kształt trójkąta. 2.13. Światła jazdy dziennej 2.13.1. Stan i działanieOględziny1.Niewłaściwe rozmieszczenie na wagonie. 2. Niewłaściwe połączenie elektryczne. 3. Nieodpowiednia powierzchnia świetlna. 4. Barwa inna niż biała. 3. Układ hamulcowy 3.1.Hamulec roboczy 3.1.1. Stan technicznyOględziny części zewnętrznych układu hamulcowego tramwaju ustawionego na kanale1. Pęknięcia, odkształcenia lub silne skorodowanie elementów układu. 2. Tarcie ruchomych części tramwaju o przewody elektryczne układu hamulcowego. 3. Obluzowanie mocowania jakiejkolwiek części układu hamulcowego. 4. Wyciek lub uszkodzenie hydraulicznych lub pneumatycznych przewodów rurowych zbiorników lub innych elementów roboczych, jeśli takie w układzie hamulcowym tramwaju występują; brak rezerwowej odległości stopki pedału hamulca. 3.1.2. SkutecznośćPomiaru skuteczności hamulców dokonuje się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia) na torze próbnym 3.2. Hamulec awaryjny 3.2.1. Stan technicznyPrzegląd techniczny wykonuje się jak w poz. 3.1.1Jak w poz. 3.1.1 3.2.2. SkutecznośćPomiaru skuteczności hamowania dokonuje się jak w poz. 3.1.2Jak w poz. 3.1.2 3.3. Hamowanie nagłe 3.3.1. SkutecznośćPomiar skuteczności hamowania wykonuje się tak jak w poz. 3.1.2Jak w poz. 3.1.2 3.4. Hamulec postojowy 3.4.1. Stan technicznyPrzegląd techniczny wykonuje się jak w poz. 3.1.1Jak w poz. 3.1.1. 3.4.2. SkutecznośćPomiar skuteczności wykonuje się jak w poz. 3.1.2Jak w poz. 3.1.2. 3.5. Hamulec bezpieczeństwaPrzegląd techniczny wykonuje się jak w poz. 3.1.1Jak w poz. 3.1.2. 3.5.1. SkutecznośćPomiar skuteczności wykonuje się jak w poz. 3.1.2.Jak w poz. 3.1.2. 3.5.2. Sprawdzenie działania czuwaka Jak w poz. 3.1.1. 4. Urządzenia sygnalizacyjne 4.1. Sygnał dźwiękowy zewnętrzny 4.1.1 Pomiar hałasuOględziny zewnętrzne1. Pęknięcia, odkształcenia lub silna korozja elementów konstrukcyjnych sygnału. 2. Zły stan lub ocieranie przewodów elektrycznych zasilających sygnał. 3. Obluzowanie mocowania którejkolwiek części układu. 4.1.2. Pomiar głośności sygnałuPomiaru dokonuje się z przodu tramwaju na przedłużeniu jego osi, na wys. 1,6 m od główki szyny, w odległ. 3 mWynik pomiaru jest mniejszy od 93dB (A). 4.2. Urządzenie sygnalizacyjne służące pasażerom do informowania motorniczego o niebezpieczeństwie 4.2.1. Stan techniczny 4.2.2. Ocena skuteczności informowania motorniczegoOględziny1. Brak sygnalizacji świetlnej lub akustycznej w kabinie motorniczego. 2. Brak przycisków lub linki wzdłuż wagonu do uruchomienia tej sygnalizacji. 3. Brak oznaczeń elementów sygnalizacji. 4.3. Sygnalizacja o stanie otwarcia drzwiOględziny1. Brak sygnalizacji świetlnej lub akustycznej w kabinie motorniczego. 2. Brak przycisków lub linki wzdłuż wagonu do uruchomienia tej sygnalizacji. 3. Brak oznaczeń elementów sygnalizacji. 5. Podwozie 5.1. WózkiOględziny tramwaju ustawionego na kanale przeglądowym.1. Pęknięcia lub odkształcenia ramy. 2. Nadmierna korozja mająca wpływ na wytrzymałość całej konstrukcji. 3. Obluzowanie lub brak śrub mocujących. 4. Nadmierne zużycie lub pęknięcie części. 5. Nadmierne wycieki oleju z przekładni. 6. Zły stan szczotek osiowych. 7. Brak połączeń lub zły stan połączeń uziemiających. 8. Niewłaściwe wymiary obręczy i zestawu kołowego. 5.2. Skrzynie aparatoweOględziny1. Pęknięcia, uszkodzenia lub odkształcenia skrzyń lub ich klap. 2. Widoczne uszkodzenia poszczególnych aparatów znajdujących się w skrzyniach lub ślady ich nadpaleń. 3. Obluzowane lub niezabezpieczone przewody elektryczne. 4. Przewody niezabezpieczone na ostrych krawędziach. 5. Zły stan izolatorów. 5.3. Resory, elementy gumowe, zawieszenia, amortyzatoryOględziny1. Uszkodzone amortyzatory, elementy gumowe, rozwulkanizowana guma. 2. Guma elementów zawieszenia uszkodzona mechanicznie i zagrażająca bezpieczeństwu jazdy. 3. Zły stan elementów resorujących 5.4.Urządzenia sprzęgowe i zderzneOględzinyPęknięcia, odkształcenia, obluzowania elementów. 6. Nadwozie 6.1. Kabina motorniczegoOględziny zewnętrzne1. Uszkodzone urządzenia sterujące lub sygnalizujące mające wpływ na bezpieczeństwo jazdy. 2. Wystające ostre krawędzie. 6.2. PudłoOględziny zewnętrzne1. Stopień korozji osłabiający w istotny sposób konstrukcję nośną. 2. Pęknięcia kratownicy. 6.3. DrzwiOględziny i sprawdzanie działania1. Złe otwieranie i zamykanie lub samoczynne bądź niezamierzone otwieranie się. 2. Brak lub uszkodzenie uchwytu do otwierania awaryjnego. 6.4. Podłoga i stopnieOględziny1. Poodrywana lub podarta wykładzina podłogowa. 2. Nadmiernie skorodowana lub popękana podłoga. 3. Źle przymocowane, nadmiernie wystające lub ruszające się klapy podłogowe. 6.5. Odbierak prąduOględziny1. Pęknięcia, odkształcenia, obluzowanie elementów. 2. Zły stan izolatorów i połączeń elektrycznych. 6.6. SiedzeniaOględziny1. Pęknięcia, rozdarcia albo inne uszkodzenia zagrażające bezpieczeństwu. 2. Złe przymocowanie siedzeń do konstrukcji wagonu. 6.7. LusterkaOględziny1. Brak wymaganych lusterek wstecznych. 2. Pęknięcia lub zmatowienie powierzchni lusterka. 6.8. SzybyOględziny1. Pęknięcia lub zmatowienia szyb ograniczające widoczność z kabiny motorniczego. 2. Brak ocechowania szyb. 6.9. Wycieraczki i spryskiwaczeOględziny i kontrola działania1. Brak lub niesprawność wycieraczek. 6.10. Prędkościomierz, licznik kilometrów, tachografOględziny1. Niesprawność prędkościomierza i drogomierza. 2. Prędkościomierz umieszczony poza polem widzenia motorniczego. 3. Brak lub niesprawność tachografu. 6.11. Wyjścia awaryjneOględziny1. Brak wyjść awaryjnych, niewłaściwie urządzone lub za mała ich liczba. 2. Brak oznaczeń wyjścia awaryjnego. 6.12. Ogrzewanie i wentylacjaOględziny i sprawdzenie działania1. Brak lub niedziałanie urządzeń grzewczych w kabinie motorniczego lub w przedziale dla pasażerów. 2. Brak lub niedziałanie urządzeń wentylacyjnych w kabinie motorniczego lub w przedziale dla pasażerów. 6.13. Urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby niepowołaneOględziny i sprawdzenia działaniaNiekompletność lub niedziałanie blokady jazdy. ________ *) Stosowane w różnych przypadkach określenia "wymagany", "wymagane minimum" odnoszą się do przepisów o warunkach technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Załącznik nr 2 BADANIE SKUTECZNOŚCI HAMOWANIA TRAMWAJU Przepisy ogólne § 1. 1. Załącznik określa sposób badania skuteczności hamowania tramwaju pojedynczego oraz zespołu tramwajowego złożonego z wagonu silnikowego oraz wagonów doczepnych czynnych lub biernych. 2. Wymagania określone w załączniku stosuje się do badania skuteczności hamowania hamulca: a) roboczego, b) awaryjnego, c) nagłego, d) postojowego, e) bezpieczeństwa. 3. Badania skuteczności hamowania dokonuje się poprzez pomiar drogi hamowania nieobciążonego tramwaju z ustalonej prędkości 30 km/h, na wyznaczonym odcinku toru. 4. Wartość opóźnień hamowania wylicza się, wychodząc z prędkości rozpoczęcia hamowania i drogi hamowania przy założeniu ruchu jednostajnie opóźnionego. 5. Dopuszcza się badanie skuteczności hamowania w drodze pomiaru opóźnienia hamowania. Pomiar drogi hamowania tramwaju § 2. Pomiar drogi hamowania powinien być dokonany przy zachowaniu następujących warunków: 1) badanie można przeprowadzić tylko na takim odcinku torów, na którym nie wystąpi zagrożenie bezpieczeństwa ruchu; 2) odcinek toru, na którym prowadzone są pomiary, powinien być poziomy, a szyny czyste i suche. Pomiar opóźnienia hamowania tramwaju § 3. 1. Pomiaru opóźnienia hamowania należy dokonać w warunkach określonych w § 2. 2. Pomiaru należy dokonywać przy prędkości początkowej ok. 30 km/h według wskazań prędkościomierza wagonu. Ocena skuteczności hamowania tramwaju § 4. 1. Skuteczność hamowania uznaje się za wystarczającą, jeżeli: 1) zmierzona długość drogi hamowania jest mniejsza lub co najmniej równa wartościom podanym w tabeli poniżej; 2) obliczona na podstawie pomiaru drogi lub zmierzona wielkość opóźnienia hamowania jest większa lub co najmniej równa wartościom podanym w tabeli poniżej. Lp.Wagon wyprodukowanyRodzaj hamowaniaDroga hamowania (m)Opóźnienie hamowania (m/s2) 12345 1do dnia 31 grudnia 1963 r.nagłe17,32,0 robocze lub awaryjne43,40,8 2po dniu 31 grudnia 1963 r.nagłe17,32,0 robocze lub awaryjne31,51,1 bezpieczeństwa34,71,0 3.po dniu 1 stycznia 1999 r.nagłe13,32,6 robocze lub awaryjne28,91,2 bezpieczeństwa23,11,5 4po dniu 1 stycznia 2002 r.nagłe12,42,8 robocze lub awaryjne26,71,3 bezpieczeństwa23,11,5 5po dniu 1 stycznia 2005 r.nagłe11,53,0 robocze lub awaryjne24,81,4 bezpieczeństwa19,31,8 2. Skuteczność działania hamulca postojowego, zbadaną zgodnie z § 1 ust. 5, należy uznać za odpowiadającą wymaganiom, jeżeli zmierzona długość drogi hamowania nie przekracza 43,5 m. Załącznik nr 3 WYKAZ PRZYRZĄDÓW I NARZĘDZI NIEZBĘDNYCH DO BADAŃ TECHNICZNYCH TRAMWAJÓW I TROLEJBUSÓW § 1. Wykaz urządzeń i przyrządów przeznaczonych do badań technicznych tramwajów: 1) przyrządy kontrolne do badań profilu obręczy i rozstawu kół; 2) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł; 3) przyrząd do pomiaru drogi lub opóźnienia hamowania; 4) przyrząd do pomiaru hałasu; 5) zestaw narzędzi monterskich; 6) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia; 7) miernik uniwersalny do pomiaru wielkości elektrycznych. § 2. Wykaz urządzeń i przyrządów przeznaczonych do badań technicznych trolejbusów: 1) przyrząd do pomiaru ustawienia i światłości świateł; 2) przyrząd do pomiaru drogi lub opóźnienia hamowania; 3) transformator probierczy do prób wytrzymałości izolacji; 4) przyrząd do pomiaru hałasu; 5) zestaw narzędzi monterskich; 6) podstawowy zestaw przyrządów mierniczych ogólnego przeznaczenia; 7) miernik uniwersalny do pomiaru wielkości elektrycznych. Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 WYKAZ CZYNNOŚCI KONTROLNYCH ORAZ METODY I KRYTERIA OCENY STANU TECHNICZNEGO INSTALACJI ELEKTRYCZNEJ, ODBIERAKÓW PRĄDU, HAMULCA ROBOCZEGO, HAMULCA BEZPIECZEŃSTWA ORAZ POZIOMU HAŁASU ZEWNĘTRZNEGO TROLEJBUSÓW Przedmiot i zakres badańSposób prowadzenia badaniaPodstawowe kryteria uznania stanu technicznego za niezadowalający 123 1. Instalacja elektryczna 1.1. Przewody i urządzenia elektryczne 1. Istnieje możliwość dotknięcia urządzeń będących pod napięciem. 2. Przetarcie izolacji, jej uszkodzenie. 3. Korozja połączeń elektrycznych. 1.1.1. Stan technicznyOględziny4. Niewłaściwe łączenie przewodów lub luźne mocowanie przewodów w zaciskach. 5. Brak odłącznika umożliwiającego odłączenie obwodu głównego bez użycia narzędzi. 6. Brak wyłącznika nadmiarowego. 1.2. Oporność izolacji Oporność izolacji obwodu głównego (galwanicznie integralnego) trolejbusu w warunkach największej wilgotności mniejsza niż 1,3 M.Ω 1.2.1. Stan technicznyPomiar 1.3. Akumulator 1.3.1 Stan technicznyOględziny1. Brak wyłącznika baterii akumulatorów. 2. Brak mocowania baterii do nadwozia. 3. Pęknięcie obudowy, wycieki elektrolitu. 1.4. Odbieraki prądu 1.4.1. Stan i działanieOględziny i sprawdzenie działania1. Pęknięcia, deformacje lub zły stan techniczny ramion, podstawy z mechanizmem obrotowym, mechanizmu napinająco- tłumiącego, łyżki z wkładką ślizgową. 2. Pęknięcia izolatorów lub ślady przebicia elektrycznego. 3. Niewłaściwa praca mechanizmu ściągającego. 4. Uszkodzona linka manewrowa. 5. Niewłaściwe parametry techniczne linki ściągacza. 1.5. Odgromniki 1.5.1. Stan technicznyOględziny1. Pęknięcia lub ślady przebicia elektrycznego. 2. Niepewne, skorodowane lub uszkodzone połączenie elektryczne przewodów. 2. Wyizolowanie elektryczne 2.1. Wejścia do przedziału pasażerskiego 2.1.1. Stan technicznyOględziny1. Brak lub zły stan wykładzin izolacyjnych na stopniach schodów. 2. Brak lub zły stan izolatorów poręczy drzwi. 3. Hamulec roboczy-elekytrodynamiczny 3.1. Hamulec roboczy- elekrodynamiczny 3.1.1. Stan technicznyOględziny części zewnętrznych układu hamulcowego trolejbusu ustawionego w kanale1. Pęknięcia, odkształcenia lub silna korozja elementów układu. 2. Tarcie ruchomych części trolejbusu o przewody elektryczne układu hamulcowego. 3. Obluzowanie mocowania części układu. 4. Luźne lub niepewne połączenia przewodów elektrycznych w układzie hamulcowym. 3.1.2. SkutecznośćPomiaru skuteczności hamulca dokonuje się zgodnie z instrukcją (załącznik nr 8 do rozporządzenia) na drodze wydzielonej do prób1. Niewystarczająca skuteczność hamowania. 3.2. Pierwszeństwo hamowania nad rozruchem 3.2.1. DziałanieSprawdzenie działaniaPrzy równoczesnym wciśnięciu pedału przyspieszenia i hamulca nie może nastąpić rozruch. 4. Poziom hałasu zewnętrznego 4.1. Hałas zewnętrznyPomiar hałasu zewnętrznego na postoju zgodnie z instrukcją (załącznik nr 8 do rozporządzenia)1. Głośna praca silników pomocniczych. 2. Przeniesienie drgań z silników pomocniczych na nadwozie pojazdu. 3. Luźne pokrywy komór silników. Załącznik nr 7 BADANIE SKUTECZNOŚCI DZIAŁANIA HAMULCA ROBOCZEGO-ELEKTRODYNAMICZNEGO I HAMULCA BEZPIECZEŃSTWA TROLEJBUSU Przepisy ogólne § 1. 1. Załącznik określa sposób badania skuteczności hamowania trolejbusu za pomocą hamulca roboczego-elektrodynamicznego i prawidłowości włączania i wyłączania hamulca bezpieczeństwa. 2. Badania skuteczności hamowania dokonuje się przez pomiar drogi hamowania nieobciążonego trolejbusu z ustalonej prędkości 30 km/h na wydzielonym odcinku drogi przeznaczonej do prób. 3. Wartość opóźnień hamowania wylicza się, wychodząc z prędkości rozpoczęcia hamowania i drogi hamowania przy założeniu ruchu jednostajnie opóźnionego. 4. Dopuszcza się badanie skuteczności hamowania w drodze pomiaru opóźnienia hamowania, w przypadkach gdy warunki uniemożliwiają przeprowadzenie badania zgodnie z ust. 3. Pomiar drogi hamowania § 2. Pomiar drogi hamowania powinien być dokonany przy zachowaniu następujących warunków: 1) ciśnienie w ogumieniu nie może różnić się od nominalnego więcej niż o ±0,02 Mpa; 2) badanie można przeprowadzić tylko na takim odcinku drogi, na którym nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa ruchu; 3) odcinek drogi, na którym prowadzone są pomiary, powinien być poziomy o nawierzchni twardej, równej, suchej i czystej. Pomiar opóźnienia hamowania § 3. Pomiaru opóźnienia hamowania należy dokonać w warunkach określonych w § 2, opóźnieniomierzem umocowanym w trolejbusie w sposób wskazany przez producenta przyrządu; przy czym pomiaru należy dokonywać przy prędkości początkowej ok. 30 km/h według wskazań prędkościomierza trolejbusu. Ocena skuteczności hamowania § 4. Skuteczność hamowania uznaje się za odpowiadającą wymaganiom, jeżeli zmierzona długość drogi hamowania jest mniejsza lub co najwyżej równa 24,80 m albo obliczona na podstawie pomiaru drogi lub zmierzona wielkość opóźnienia hamowania jest większa lub co najmniej równa wartości 1,40 m/s2. Załącznik nr 8 KONTROLA POZIOMU HAŁASU ZEWNĘTRZNEGO TROLEJBUSU NA POSTOJU Ogólne warunki pomiaru § 1. Kontrola polega na pomiarze poziomu hałasu zewnętrznego przyrządem (miernikiem poziomu dźwięku - sonometrem) na krzywej korekcyjnej A i dla stałej czasowej miernika F (fast - szybko). Pomiar powinien być przeprowadzony, a wynik ustalony zgodnie z określonymi niżej warunkami. Warunki atmosferyczne § 2. 1. Pomiaru hałasu zewnętrznego trolejbusu nie powinno się dokonywać w warunkach atmosferycznych niekorzystnych w stopniu mogącym wpływać na wynik pomiaru. 2. W celu ograniczenia szumów przepływu wiatru i ochrony przed kurzem wskazane jest stosowanie osłony przeciwwietrznej mikrofonu. Poziom hałasu otoczenia § 3. 1. Poziom hałasu otoczenia, przy uwzględnieniu wpływu wiatru i innych zakłóceń akustycznych na mikrofon, powinien być mniejszy co najmniej o 10 dB od zmierzonego poziomu hałasu zewnętrznego wytwarzanego przez pojazd. 2. Poziom hałasu otoczenia powinien być zmierzony przed rozpoczęciem pomiarów i sprawdzony w czasie ich wykonywania przy wyłączonych silnikach trolejbusu. Sposób wykonania pomiaru § 4. 1. Mikrofon powinien być ustawiony tak, aby: 1) był skierowany prostopadle do ściany nadwozia trolejbusu w jego środkowej części; 2) wysokość nad powierzchnią podłoża wynosiła 1,60 m; 3) odległość od ściany nadwozia 3,00 m. 2. Pomiar polega na odczytaniu wartości poziomu hałasu w dB w okresie normalnej pracy silników elektrycznych (silnika głównego i silników pomocniczych). 3. Należy wykonać co najmniej trzy pomiary następujące po sobie. Pod uwagę bierze się tylko te zmierzone wartości, które zostały uzyskane z trzech następujących po sobie pomiarów, nieróżniące się od siebie więcej niż o 2 dB. Pomiary należy prowadzić aż do uzyskania trzech wartości spełniających powyższy warunek. Ustalenie końcowej wartości pomiaru § 5. W celu ustalenia końcowej wartości pomiaru należy: 1) wybrać największą wartość z trzech pomiarów spełniających wymagania określone w § 4 ust. 3, zaokrąglając ją do liczby całkowitej; 2) ustaloną zgodnie z pkt 1 wartość zmniejszoną o 1 dB (uwzględnienie ewentualnych błędów pomiarowych) przyjąć jako końcową wartość pomiaru. Ocena wyniku § 6. Niedopuszczalne jest, aby końcowa wartość pomiaru poziomu hałasu zewnętrznego przekraczała maksymalną wielkość ustaloną w przepisach w sprawie warunków technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 20 sierpnia 1999 r. w sprawie zakresu, warunków, terminów i sposobu przeprowadzania badań technicznych tramwajów i trolejbusów oraz jednostek wykonujących te badania (Dz. U. Nr 88, poz. 992), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie warunków technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 230, poz. 2301) Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Dział I Przepisy ogólne § 1. 1. Tramwaje i trolejbusy uczestniczące w ruchu drogowym powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w rozporządzeniu. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do tramwajów i trolejbusów zabytkowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) wagonie - rozumie się przez to pojazd szynowy przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy; 2) tramwaju - rozumie się przez to pojazd przeznaczony do przewozu osób lub rzeczy, zasilany energią elektryczną, poruszający się po szynach na drogach publicznych; 3) wagonie silnikowym - rozumie się przez to wagon wyposażony w urządzenia napędowe i stanowisko motorniczego; 4) wagonie sterującym - rozumie się przez to wagon wyposażony w stanowisko motorniczego; 5) wagonie doczepnym czynnym - rozumie się przez to wagon wyposażony w urządzenia napędowe, przeznaczony do łączenia z innymi wagonami, z których jeden jest wagonem sterującym; 6) wagonie doczepnym biernym - rozumie się przez to wagon bez urządzeń napędowych, przeznaczony do łączenia z innymi wagonami, z których jeden jest wagonem silnikowym; 7) wagonie wieloczłonowym - rozumie się przez to wagon składający się co najmniej z dwóch członów, połączonych ze sobą przegubem w sposób umożliwiający bezpośrednie przechodzenie pasażerów między członami; 8) zespole tramwajowym - rozumie się przez to dwa lub więcej wagonów tramwajowych połączonych ze sobą w celu poruszania się jako całość, sterowanych z jednego stanowiska motorniczego; 9) wagonie technicznym - rozumie się przez to wagon przeznaczony do obsługi, naprawy i utrzymania infrastruktury technicznej, przewożący specjalistyczne urządzenia, ładunki i niezbędną załogę; 10) wagonie zabytkowym - rozumie się przez to wagon wycofany z regularnej komunikacji publicznej, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków; 11) tramwaju dwukierunkowym - rozumie się przez to tramwaj przystosowany do użytkowania dwukierunkowego; 12) trolejbusie - rozumie się przez to autobus zasilany energią elektryczną dostarczaną z napowietrznej sieci trakcyjnej; 13) trolejbusie wieloczłonowym - rozumie się przez to trolejbus składający się z dwóch lub więcej członów połączonych przegubem w sposób umożliwiający bezpośrednie przechodzenie między członami; 14) drzwiach dwustrumieniowych - rozumie się przez to takie drzwi, w których istnieje możliwość jednoczesnego (równoległego) wsiadania lub wysiadania dwóch pasażerów; 15) pasażerze - rozumie się przez to osobę przewożoną tramwajem lub trolejbusem; 16) motorniczym - rozumie się przez to osobę posiadającą pozwolenie na kierowanie tramwajem; 17) dopuszczalnej liczbie miejsc - rozumie się przez to sumę liczby miejsc do siedzenia i miejsc do stania, przy założeniu, że 0,2 m2 powierzchni przypada na jednego pasażera stojącego; przy czym do obliczenia przyjmuje się powierzchnię dostępną dla pasażerów stojących; 18) hamowaniu nagłym - rozumie się przez to hamowanie, w którym wykorzystuje się maksymalne możliwości hamowania tramwaju; 19) nacisku osi - rozumie się przez to sumę nacisków, jaką na tor lub jezdnię wywierają koła znajdujące się na jednej osi. Dział II Tramwaje Rozdział 1 Wymagania ogólne § 3. 1. Długość zespołu tramwajowego nie może przekraczać 65 m. 2. Szerokość tramwaju, bez uwzględnienia lusterek na przegubowych wysięgnikach, nie może przekraczać 2,65 m. 3. Wysokość tramwaju ze złożonym odbierakiem prądu nie może przekraczać 4,00 m. 4. Pozostałe wymiary tramwaju określa skrajnia kinematyczna zawarta w normie wymienionej w pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 5. Nacisk statyczny jednej osi tramwaju na tor nie może przekraczać 100 kN przy dopuszczalnej masie całkowitej. 6. Tramwaj powinien być tak zbudowany, aby istniała możliwość jazdy do tyłu. 7. Tramwaj powinien być tak zbudowany i utrzymany, aby poziom hałasu nie przekraczał: 1) 88 dB(A) - przy stałej prędkości 50 km/h, na torowisku wydzielonym z podkładami żelbetowymi na tłuczniu, na zewnątrz wagonu, w odległości 7,5 m od osi toru i na wysokości 1,60 m od główki szyny; 2) 70 dB(A) - na postoju, w odległości 3,00 m od dowolnej ściany wagonu, na wysokości 1,60 m od główki szyny. 8. Z podzespołów i układów wagonu nie mogą wyciekać materiały eksploatacyjne z zastrzeżeniem urządzeń, z których wyciek jest przewidziany zasadą funkcjonowania, a użyte w tych urządzeniach środki są biodegradowalne. Rozdział 2 Wyposażenie § 4. Wagon powinien być wyposażony w: 1) tabliczkę znamionową trwale umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym, określającą w szczególności: a) nazwę wytwórni lub znak firmowy producenta wagonu, b) rok produkcji wagonu, c) oznaczenie typu wagonu, d) numer identyfikacyjny wagonu, który powinien być również umieszczony w sposób trwały na nadwoziu; 2) miejsca dostosowane do zamontowania tablic kierunkowych; 3) urządzenie sygnalizacyjne, świetlne lub akustyczne, pozwalające na sygnalizowanie motorniczemu przez pasażera powstania niebezpieczeństwa; 4) przedni i tylny zderzak, których odległość od dolnej krawędzi do poziomu główki szyny nie może przekraczać 800 mm; 5) odgarniacz, umieszczony przed przednią osią nieobciążonego tramwaju na wysokości nie większej niż 0,10 m od powierzchni główki szyny, bądź odpowiednio ukształtowane czoło nadwozia na tej wysokości; tramwaj dwukierunkowy powinien mieć umieszczony odgarniacz z przodu i z tyłu; 6) uchwyty lub przyciski w przedziale pasażerskim włączające hamulce bezpieczeństwa umieszczone w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, obok napisu objaśniającego sposób ich użycia, przy czym liczba uchwytów lub przycisków nie powinna być mniejsza niż: a) dwa - w każdym wagonie, b) jeden - w każdym członie wagonu wieloczłonowego przekraczającym 6 m długości; 7) odpowiednio oznakowane miejsca do awaryjnego podnoszenia w razie wykolejenia. § 5. Wagon sterujący, poza wymaganiami określonymi w § 4, powinien być wyposażony w: 1) co najmniej jedno lusterko lub urządzenie zewnętrzne po prawej stronie wagonu w odniesieniu do kierunku jazdy, zapewniające motorniczemu niezbędną dla bezpieczeństwa ruchu widoczność do tyłu; 2) co najmniej jedno lusterko lub urządzenie wewnętrzne, zapewniające motorniczemu widoczność wnętrza tramwaju; 3) sygnał dźwiękowy lub dźwiękowy i świetlny, ostrzegający pasażerów o zamiarze zamknięcia drzwi; 4) sygnał dźwiękowy o ciągłym dźwięku, o poziomie mierzonym podczas postoju, na zewnątrz z odległości 3,00 m od czoła wagonu na wysokości 1,60 m, nie mniejszym niż 93 dB(A); 5) wycieraczkę przedniej szyby; 6) gaśnicę śniegową o zawartości 5 kg dwutlenku węgla lub gaśnicę proszkową o zawartości 6 kg proszku przeznaczonego do gaszenia pożarów grup ABC, umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym, w pobliżu stanowiska motorniczego. § 6. 1. Zespół tramwajowy powinien być wyposażony co najmniej w 2 gaśnice spełniające wymagania określone w § 5 pkt 6. 2. Dopuszcza się wyposażenie tramwaju w umieszczony na jego końcu dodatkowy pulpit sterujący, zabezpieczony przed dostępem osób nieupoważnionych, przy czym pulpit ten powinien być wyposażony w urządzenie zatrzymujące wagon (czuwak) i umożliwiać: 1) jazdę do tyłu; 2) hamowanie przynajmniej dwoma rodzajami hamulców; 3) włączanie sygnału dźwiękowego. Rozdział 3 Instalacja elektryczna § 7. 1. Instalacja elektryczna powinna spełniać wymagania norm wymienionych w pkt 2-5 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 2. Instalacja elektryczna powinna być tak zbudowana i utrzymana, aby: 1) części będące pod napięciem były niedostępne dla pasażerów i innych nieupoważnionych osób lub odpowiednio zabezpieczone przed dotknięciem przez te osoby; 2) była ona zabezpieczona przed uszkodzeniem mechanicznym, korozją i zalaniem; 3) nie wytwarzała zakłóceń radioelektrycznych większych niż określone w normie wymienionej w pkt 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 3. Instalacja elektryczna powinna być wyposażona w łącznik umieszczony w miejscu dostępnym dla motorniczego, umożliwiający odłączanie baterii akumulatorów od instalacji bez użycia narzędzi, z wyjątkiem tramwajowego klucza uniwersalnego. 4. Instalacja wysokiego napięcia powinna posiadać zabezpieczenie powodujące wyłączenie urządzeń obwodu głównego spod napięcia w razie zwarcia lub nadmiernego wzrostu prądu. Rozdział 4 Drzwi i okna § 8. 1. Wagon powinien być wyposażony co najmniej w dwoje drzwi. 2. Drzwi w jednym wagonie jednokierunkowym muszą zapewniać co najmniej cztery strumienie wymiany pasażerów, a w wagonie dwukierunkowym cztery strumienie po każdej jego stronie. Szerokość przejścia w drzwiach dwustrumieniowych w stanie otwartym nie może być mniejsza niż 1.300 mm, a w drzwiach jednostrumieniowych - 650 mm. 3. W wagonie wieloczłonowym każdy człon dłuższy niż 6 m musi mieć co najmniej jedne drzwi o szerokości 1.300 mm. 4. Co najmniej jedno wejście w tramwaju powinno być przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych i posiadać odpowiednie oznakowanie. 5. Drzwi tramwajowe powinny odpowiadać następującym wymaganiom: 1) powinny posiadać przynajmniej jeden system zabezpieczający pasażera przed przytrzaśnięciem; 2) powinny być zamykane i otwierane mechanicznie w taki sposób, aby niemożliwe było samoczynne lub niezamierzone ich otwarcie się, przy czym sterowanie powinno odbywać się ze stanowiska motorniczego, na którym powinna być umieszczona sygnalizacja o stanie zamknięcia wszystkich drzwi zespołu tramwajowego; 3) powinno być możliwe indywidualne otwieranie lub zamykanie drzwi z zewnątrz i z wnętrza wagonu przez pasażerów odpowiednimi do tego celu urządzeniami, w szczególności przyciskami umieszczonymi przy drzwiach jedynie po włączeniu przez motorniczego odpowiedniego przełącznika lub przycisku; 4) w razie niebezpieczeństwa albo uszkodzenia napędu powinna istnieć możliwość ręcznego ich otwarcia od wewnątrz i od zewnątrz, o ile w pojeździe po stronie drzwi nie przewidziano innego wyjścia bezpieczeństwa; siła potrzebna do otwarcia w ten sposób drzwi nie powinna przekraczać 125 N na każde skrzydło drzwi; 5) powinny być oświetlone tak, aby przy otwartych drzwiach natężenie oświetlenia mierzone na wysokości 850 mm od powierzchni stopnia lub powierzchni przed drzwiami nie było mniejsze niż: a) 30 lx dla stopni, b) 20 lx dla przestrzeni przed drzwiami, w odległości 500 mm. 6. Konstrukcja tramwaju musi wykluczać możliwość jazdy z otwartymi drzwiami dla pasażerów w warunkach normalnej eksploatacji. § 9. 1. Okna otwierane powinny otwierać się jedynie do wewnątrz, a ich otwieranie powinno być możliwe tylko z wnętrza wagonu; nie dotyczy to okien urządzonych jako wyjścia awaryjne. 2. Okna czołowe przednie i tylne powinny być wykonane jako stałe, bez możliwości ich otwierania. 3. Szyby w przypadku rozbicia nie powinny dawać ostrych odprysków oraz powinny być ocechowane w miejscu widocznym. 4. Przednia szyba powinna zapewniać motorniczemu pełną i wyraźną widoczność, bez zniekształceń. Rozdział 5 Wyjścia awaryjne § 10. 1. Liczba wyjść awaryjnych po każdej stronie wagonu nie może być mniejsza niż: 1) dwa - w każdym wagonie; 2) jedno - w każdym członie wagonu wieloczłonowego, jeżeli długość tego członu jest większa niż 6 m. 2. Jako wyjścia awaryjne mogą być urządzone: 1) drzwi przedziału pasażerskiego; 2) okna; 3) klapy w dachu. 3. Szyby okien urządzonych jako wyjścia awaryjne powinny być w razie awarii łatwe do usunięcia poprzez otwarcie okna lub usunięcie szyby; dopuszcza się możliwość rozbicia szyby młotkiem umieszczonym wewnątrz wagonu. 4. Urządzenia do otwierania wyjść awaryjnych powinny być dostępne zarówno z zewnątrz, jak i z wnętrza wagonu. Wymóg ten nie dotyczy młotków do rozbijania szyb. 5. Wyjście awaryjne powinno być wyraźnie oznakowane umieszczonym wewnątrz wagonu napisem barwy czerwonej, ze wskazaniem sposobu korzystania. Rozdział 6 Wnętrze § 11. 1. Elementy wnętrza wagonu powinny być wykonane z materiałów dopuszczających czyszczenie na mokro i oddziaływanie środkami dezynfekcyjnymi. 2. Materiały, których użyto do wykonania elementów wnętrza wagonu, powinny posiadać minimalne cechy bezpieczeństwa przeciwpożarowego, określone w normie wymienionej w pkt 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia dotyczące: 1) średniej prędkości rozprzestrzeniania (tablica 1 lp. 4 normy); 2) średnich właściwości palnych (tablica 1 lp. 6 normy); 3) średnich własności dymowych (tablica 1 lp. 8 normy). 3. Elementem wnętrza wagonu jest każda część znajdująca się pomiędzy pasażerem a niepalną strukturą oddzielającą go od otoczenia. Elementy znajdujące się wewnątrz tej struktury, lecz otoczone ciągłymi osłonami niepalnymi, nie są elementami wnętrza w rozumieniu niniejszego wymogu. § 12. 1. Kabina motorniczego powinna być oddzielona przynajmniej częściowo stałą przegrodą od przedziału pasażerskiego. Kabina motorniczego może być całkowicie wydzielona z przedziału pasażerskiego i połączona z przedziałem drzwiami. 2. Kabina motorniczego powinna być: 1) wykonana tak, aby urządzenia sygnalizacyjne lub kontrolne były czytelne w każdych warunkach atmosferycznych; 2) wyposażona w: a) prędkościomierz umieszczony w polu widzenia motorniczego, b) urządzenia do odmrażania szyb, c) osłonę za miejscem motorniczego, zapobiegającą pogorszeniu widoczności drogi przez oświetlenie wnętrza tramwaju, d) urządzenie do oświetlenia jej wnętrza, e) urządzenie zapobiegające uruchomieniu tramwaju przez osoby niepowołane, f) urządzenie zatrzymujące wagon (czuwak), g) urządzenia zapewniające przewietrzanie i ogrzewanie kabiny, h) co najmniej jedno lusterko lub urządzenie wewnętrzne umożliwiające obserwację przedziału pasażerskiego. 3. Fotel motorniczego powinien być tak zbudowany, aby możliwa była regulacja jego położenia zarówno w pionie, jak i w poziomie. § 13. 1. Przedział dla pasażerów powinien być wyposażony w: 1) oświetlenie wnętrza włączane i wyłączane samoczynnie lub ze stanowiska motorniczego: a) zasadnicze, którego natężenie oświetlenia mierzone na wysokości 850 mm od podłogi nie powinno być mniejsze niż 100 lx dla wnętrza przedziału, a dla przedsionków w pobliżu wyjścia było zgodne z wymaganiami określonymi w § 8 ust. 5 pkt 5, b) awaryjne, włączające się samoczynnie w razie zaniku napięcia w sieci trakcyjnej, przy włączonym oświetleniu zasadniczym; 2) urządzenia zapewniające przewietrzanie i ogrzewanie z możliwością regulacji temperatury; 3) fotele do siedzenia przymocowane trwale do konstrukcji tramwaju; 4) poręcze dla pasażerów stojących; zakończenia poręczy muszą być zaokrąglone. 2. W przedziale dla pasażerów powinna znajdować się wolna powierzchnia przeznaczona dla wózków inwalidzkich i wózków dziecięcych. Powierzchnia ta powinna znajdować się w pobliżu odpowiednio oznakowanych drzwi, o których mowa w § 8 ust. 4. 3. Podłoga i stopnie tramwaju powinny być wykonane z materiału antypoślizgowego. Krawędzie stopni powinny być trwale i widocznie oznakowane lub podświetlone. 4. Między sąsiednimi częściami podłogi wagonu przegubowego nie powinna znajdować się nieprzykryta szczelina o szerokości większej niż 10 mm, a różnica wysokości między wymienionymi elementami nie powinna być większa niż 10 mm w każdych warunkach. 5. W obrębie przegubu powinna znajdować się osłona uniemożliwiająca dostęp pasażerów do miejsc, gdzie nie ma podłogi lub znajduje się nieprzykryta szczelina o szerokości większej niż 10 mm, oraz w przypadku, gdy przemieszczanie powierzchni i części wagonu może być niebezpieczne dla pasażerów. Rozdział 7 Światła zewnętrzne § 14. 1. Wagon silnikowy powinien być wyposażony w światła zewnętrzne: 1) drogowe; 2) mijania; 3) kierunkowskazy; 4) hamowania "stop"; 5) pozycyjne przednie; 6) pozycyjne tylne; 7) odblaskowe tylne inne niż trójkąt; 8) odblaskowe boczne; 9) awaryjne; 10) przeciwmgłowe tylne; 11) cofania. Wagon doczepny bierny i czynny nie musi być wyposażony w światła zewnętrzne drogowe lub światła zewnętrzne mijania. 2. Ponadto dopuszcza się wyposażenie wagonu w światła: 1) przeciwmgłowe przednie; 2) odblaskowe przednie; 3) jazdy dziennej; 4) służące do oświetlania sieci trakcyjnej i znaków na niej zawieszonych; 5) obrysowe przednie i tylne; 6) pozycyjne boczne. § 15. 1. Światła powinny odpowiadać następującym warunkom ogólnym: 1) światła przeznaczone do oświetlania drogi (torów) powinny być umieszczone w sposób umożliwiający łatwą regulację kierunku strumienia świetlnego zarówno w pionie, jak i w poziomie; 2) światła, o których mowa w pkt 1, powinny mieć takie same właściwości świetlne i powinny być umieszczone symetrycznie względem podłużnej płaszczyzny symetrii wagonu; 3) światła nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu; nie dotyczy to świateł drogowych; 4) światła mijania powinny dawać wyraźną granicę światła i cienia; 5) w wagonach dwukierunkowych zapalone światła czerwone nie mogą być widoczne z przodu, a zapalone białe - z tyłu wagonu gotowego do jazdy; nie dotyczy to świateł cofania w czasie jazdy do tyłu; 6) połączenia elektryczne świateł: a) równoczesne włączanie się i wyłączanie świateł pozycyjnych przednich i tylnych; b) możliwość włączania świateł drogowych, świateł mijania i świateł przeciwmgłowych przednich i tylnych tylko wówczas, gdy włączone są światła pozycyjne. 2. Światła powinny ponadto odpowiadać warunkom szczegółowym określonym w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Rozdział 8 Hamulce § 16. Tramwaj powinien być wyposażony w następujące rodzaje hamulców: 1) robocze - służące do zmniejszania prędkości pojazdu i zatrzymania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny, niezależny od obciążenia pojazdu i w miarę możliwości technicznych od jego prędkości, z możliwością regulacji intensywności hamowania; 2) awaryjne - służące do zatrzymania wagonu w razie awarii hamulca roboczego; 3) postojowe, mechaniczne - służące do unieruchamiania wagonu podczas postoju; przy czym hamulce te mogą być zastąpione innym urządzeniem pozwalającym na trwałe i niezawodne unieruchomienie tramwaju po jego zatrzymaniu; 4) bezpieczeństwa - służące do zatrzymywania wagonu przez pasażera w razie zagrożenia bezpieczeństwa. § 17. 1. Hamulce powinny zachowywać wymaganą sprawność w każdych warunkach, przy czym funkcja hamowania musi być niezależna od napięcia sieci i być nadrzędna w stosunku do rozruchu. 2. Hamulce, w tym także hamulce zespołu tramwajowego, powinny być uruchamiane ze stanowiska motorniczego; nie dotyczy to hamulca bezpieczeństwa. 3. Hamulec postojowy powinien: 1) być tak skonstruowany, aby niemożliwe było jego samoczynne zwolnienie; 2) mieć wyraźne oznakowanie kierunku uruchamiania w przypadku napędu ręcznego. 4. W przypadku oderwania się wagonu doczepnego od zespołu tramwajowego powinien uruchamiać się w nim samoczynnie przynajmniej hamulec postojowy. 5. Przy jeździe do tyłu powinny działać co najmniej dwa rodzaje hamulców. 6. W czasie hamowania dopuszcza się stosowanie piasecznic. § 18. 1. Hamulce tramwaju uważa się za sprawne, jeżeli długość drogi hamowania nieobciążonego tramwaju z prędkości 30 km/h do zatrzymania, na prostym, poziomym i suchym odcinku toru, nie przekracza wartości długości podanych w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Hamulec postojowy powinien zapewniać unieruchomienie maksymalnie obciążonego tramwaju na wzniesieniu lub spadku toru o pochyleniu co najmniej 5 %. Dział III Trolejbusy Rozdział 1 Wymagania ogólne § 19. Z zastrzeżeniem przepisów § 20 i 21 do trolejbusu mają odpowiednie zastosowanie przepisy w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia dotyczące autobusu, z tym że: 1) poziom hałasu zewnętrznego na postoju, w odległości 3 m i na wysokości 1,60 m nie może w żadnym miejscu przekraczać 70 dB(A), nawet przy pracujących silnikach pomocniczych; 2) podłoga i stopnie powinny być pokryte materiałem dielektrycznym; 3) poręcze i uchwyty powinny być pokryte materiałem dielektrycznym lub powinny być odizolowane od nadwozia. Rozdział 2 Instalacja elektryczna § 20. 1. Instalacja elektryczna powinna spełniać wymagania norm wymienionych w pkt 2-5 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 2. Instalacja elektryczna powinna być tak zbudowana i utrzymana, aby: 1) części będące pod napięciem były niedostępne dla pasażerów i innych nieupoważnionych osób; 2) była ona zabezpieczona przed uszkodzeniem mechanicznym, korozją i zalaniem; 3) instalacja niskiego napięcia była wyposażona w łatwo dostępny dla kierowcy wyłącznik umożliwiający odłączenie akumulatora od instalacji elektrycznej bez użycia narzędzi; 4) instalacja wysokiego napięcia była wyposażona w łatwo dostępny dla kierowcy wyłącznik, umożliwiający odłączenie napięcia w obwodzie głównym bez użycia narzędzi; rolę wyłącznika może spełniać wyłącznik nadmiarowy, o ile jest wyposażony w uchwyt ręczny; 5) natężenie upływu prądu w warunkach największej wilgotności nie było większe niż 0,7 mA; 6) rezystancja izolacji obwodu głównego, galwanicznie integralnego, w warunkach największej wilgotności nie była mniejsza niż 1,3 MΩ; 7) izolacja obwodu głównego z odłączonymi maszynami elektrycznymi wytrzymywała przyłożone napięcie 4,5 kV o częstotliwości 50 Hz przez czas nie krótszy niż 60 s; 8) rezystancja izolacji obwodu sterowania w warunkach największej wilgotności nie była mniejsza niż 0,5 MΩ; 9) instalacja obwodu głównego posiadała izolację dwustopniową; 10) urządzenia elektryczne nie wytwarzały nadmiernych zakłóceń radioelektrycznych. 3. Odbieraki prądu powinny być tak zbudowane, aby: 1) zapewniały swobodę poruszania się trolejbusu w granicach ± 4,5 m od osi sieci trakcyjnej; 2) siła docisku odbieraków do sieci, w zakresie ich pracy, mieściła się w granicach 100-140N; 3) były one zabezpieczone przed niezamierzonym opadnięciem poniżej poziomu dachu. Rozdział 3 Hamulce § 21. 1. Trolejbus powinien być wyposażony w następujące rodzaje hamulców: 1) roboczy elektrodynamiczny, wykorzystujący siłę hamowania silnika trakcyjnego, działający na koła osi napędowej - przeznaczony do zmniejszania prędkości pojazdu, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy bez użycia rąk; hamulec ten powinien mieć pierwszeństwo działania w stosunku do rozruchu, powinien być uruchamiany tym samym pedałem co hamulec roboczy mechaniczny, o którym mowa w pkt 2, w pierwszej fazie ruchu pedału; 2) roboczy mechaniczny działający na wszystkie koła pojazdu - przeznaczony do zmniejszania prędkości pojazdu i zatrzymywania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny, niezależnie od jego prędkości i obciążenia oraz od kąta wzniesienia lub spadku jezdni, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy bez użycia rąk; 3) awaryjny działający na koła co najmniej jednej osi - przeznaczony do zatrzymywania trolejbusu w razie awarii hamulca roboczego, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy z możliwością trzymania kierownicy przynajmniej jedną ręką; 4) postojowy - przeznaczony do unieruchamiania pojazdu na wzniesieniu i spadku, z możliwością: a) działania podczas nieobecności kierowcy, przy czym robocze części hamulca powinny pozostać w położeniu zahamowania za pomocą wyłącznie mechanicznego urządzenia, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy; hamulca postojowego nie wymaga się, jeżeli hamulec awaryjny, o którym mowa w pkt 3, spełnia warunki określone w niniejszym punkcie. 2. Hamulce powinny zachowywać wymaganą sprawność w każdych warunkach eksploatacji. 3. Hamulce powinny ponadto odpowiadać następującym warunkom: 1) równoczesne uruchomienie hamulca roboczego i awaryjnego nie może ujemnie wpływać na działanie żadnego z nich, zarówno gdy oba hamulce są sprawne, jak i w razie uszkodzenia jednego z nich; 2) zużycie hamulców powinno być łatwo kompensowane systemem ręcznej lub samoczynnej regulacji; elementy układu hamulcowego powinny mieć taki zapas ruchu, aby po nagrzaniu hamulców lub po osiągnięciu określonego stopnia zużycia okładzin możliwe było hamowanie bez konieczności natychmiastowej regulacji; 3) w przypadku hamulca uruchamianego za pomocą energii znajdującej się w zbiorniku, jeżeli hamowanie z wymaganą skutecznością nie jest możliwe bez użycia zgromadzonej energii, pojazd powinien być wyposażony, poza manometrem, w urządzenie wysyłające świetlne lub akustyczne sygnały, ostrzegające o obniżeniu zapasu energii do poziomu równego lub mniejszego niż 65 % normalnego poziomu; 4) pierwszeństwo działania hamulca roboczego elektrodynamicznego przy równoczesnym naciśnięciu pedałów rozruchu i hamowania powinno polegać na: a) dalszym utrzymaniu w bezruchu pojazdu stojącego, b) rozpoczęciu hamowania, jeśli pojazd jest w ruchu. 4. Hamulec roboczy elektrodynamiczny uważa się za sprawny, jeżeli droga hamowania nieobciążonego trolejbusu z prędkości 30 km/h do zatrzymania na drodze poziomej o nawierzchni twardej, równej, suchej i czystej wynosi nie więcej niż 24,80 m, co odpowiada opóźnieniu 1,4 m/s2. Dział IV Przepisy przejściowe i końcowe § 22. 1. Przepisy § 3 ust. 7, § 4 pkt 1, § 8 ust. 2 i ust. 5 pkt 1, § 10 ust. 1 pkt 2, § 13 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2, § 14 ust. 1 pkt 9-11 nie dotyczą tramwajów wyprodukowanych przed dniem 1 stycznia 2000 r. 2. Przepisy § 4 pkt 6, § 5 pkt 3, § 8 ust. 3, 4 i 5 pkt 1 nie dotyczą tramwajów wyprodukowanych przed dniem 1 stycznia 1985 r. 3. Przepisy § 4 pkt 2, 3 i 6, § 5 pkt 2 i 3, § 8, § 9 ust. 1 i 2, § 10, § 11, § 12 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit. c i g, § 13 nie dotyczą wagonów technicznych. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 3) Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. (poz. 2301) Załącznik nr 1 WYKAZ NORM DOTYCZĄCYCH WARUNKÓW TECHNICZNYCH TRAMWAJÓW I TROLEJBUSÓW 1. PN-K-92008:1998 Komunikacja miejska. Skrajnia kinematyczna wagonów tramwajowych. Poprawki PN-K-92008:1998/Ap1:1999. 2. PN-69/E-06120 Pojazdy trakcyjne. Aparaty elektryczne prądu stałego. Ogólne badania i wymagania - odpowiednik IEC 77:1968. 3. PN-91/E-06077 Przekształtniki mocy dla trakcji elektrycznej. Bezpośrednie przekształtniki prądu stałego (przekształtniki impulsowe prądu stałego) dla taboru - odpowiednik IEC 411-4:1986. 4. PN-73/E-05108 Przemysłowe zakłócenia radioelektryczne. Trakcja elektryczna i spalinowo-elektryczna. Dopuszczalne poziomy zakłóceń. Ogólne wymagania i badania. 5. PN-EN 60349-1:2002 (U) Trakcja elektryczna. Elektryczne maszyny wirujące do pojazdów szynowych i drogowych - Część 1: Maszyny inne niż maszyny prądu przemiennego zasilane z przekształtników. 6. PN-ISO 3795:1996 Pojazdy drogowe oraz ciągniki, maszyny rolnicze i leśne. Określenia palności materiałów stosowanych wewnątrz pojazdów. 7. PN-K-02511:2000 Tabor kolejowy. Bezpieczeństwo przeciwpożarowe materiałów. Wymagania. 8. PN-K-02512:2000 Tabor kolejowy. Bezpieczeństwo przeciwpożarowe materiałów. Metoda badania wskaźnika rozprzestrzeniania się płomienia. 9. PN-K-02508:1999 Tabor kolejowy. Właściwości palne materiałów. Wymagania i metody badań. 10. PN-K-02501:2000 Tabor kolejowy. Właściwości dymowe materiałów. Wymagania i metody badań. 11. PN-93/K-02505 Tabor kolejowy. Stężenie tlenku i dwutlenku węgla wydzielanych podczas rozkładu termicznego lub spalania materiałów. Wymagania i badania. 12. PN-K-02506:1998 Elektryczne pojazdy trakcyjne. Zabezpieczenia przeciwpożarowe. Wytyczne konstrukcyjne. 13. PN-EN 50266-1:2002 (U) Wspólne metody badań palności przewodów i kabli. Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów. 14. PN-90/E-04160/56 Przewody elektryczne. Metody badań. Badania zapalności metoda wskaźnika tlenowego. Załącznik nr 2 WARUNKI SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ŚWIATEŁ ZEWNĘTRZNYCH WAGONÓW TRAMWAJOWYCH I WAGONÓW DOCZEPNYCH 1. Dwa lub więcej świateł, takich samych lub różnych, lecz o jednakowym przeznaczeniu i jednakowej barwy, uważa się za jedno światło, jeżeli rzut ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę poprzeczną zajmuje co najmniej 60 % powierzchni najmniejszego prostokąta opisanego na rzutach tych powierzchni świetlnych oraz pod warunkiem, że światła te zostały homologowane jako jedno światło; nie dotyczy to świateł drogowych, świateł mijania i świateł przeciwmgłowych przednich. 2. Ilekroć w niniejszych przepisach jest mowa o odległości rozmieszczenia świateł, należy rozumieć, że: 1) największą wysokość mierzy się od płaszczyzny wytyczonej przez najwyższe punkty główek szyn toru jezdnego do najwyższego punktu powierzchni świetlnej przy pojeździe nieobciążonym, 2) najmniejszą wysokość mierzy się od płaszczyzny wytyczonej przez najwyższe punkty główek szyn toru jezdnego do najniższego punktu powierzchni świetlnej przy pojeździe nieobciążonym, 3) odległość od bocznego obrysu pojazdu mierzy się od najbardziej odległego od podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu punktu powierzchni świetlnej, 4) odległość od przedniego lub tylnego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej wysuniętego odpowiednio do przodu lub do tyłu punktu powierzchni świetlnej, 5) odległość między dwoma światłami skierowanymi w tę samą stronę mierzy się między najbliższymi punktami rzutów ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę prostopadłą do osi tych świateł. 3. Powierzchnia świetlna oznacza dla świateł widoczną powierzchnię wysyłającą światło, a dla świateł odblaskowych - widoczną powierzchnię odbijającą światło. 4. Boczny obrys pojazdu oznacza płaszczyznę równoległą do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty punkt na zewnątrz pojazdu, z wyjątkiem lusterek, świateł bocznych i elementów elastycznych. 5. Przedni lub tylny obrys pojazdu oznacza pionową płaszczyznę prostopadłą do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty odpowiednio do przodu lub do tyłu punkt pojazdu. 6. Światła powinny odpowiadać warunkom podanym w poniższej tabeli: Liczba świateł Rozmieszczenie na pojeździe (w mm)Kontrolny sygnał Lp.Rodzaj światławagon tramwajowyBarwana długościna szerokościna wysokościinne wymaganiawłączeniadziałaniaPołączenia elektryczneWłasności świetlneInne warunki silnikowydoczepny czynnydoczepny biernyprzegubowy 12345678910111213141516 z przodu w taki sposób, aby wysyłane światło nie oślepiało kierującego bezpośrednio lub przez odbicie od elementów pojazdu 1) powinny być włączane wszystkie równocześnie1) powinny dostatecznie oświetlać drogę co najmniej na 100 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrza 1drogowe21)--21)biała lub żółta selektywna ---obowiązkowy - świetlny, niemigający barwy niebieskiej2)-2) przełączenie świateł mijania na światła drogowe musi powodować włączenie pary świateł drogowych2) światłość wszystkich świateł drogowych nie może być mniejsza niż 30.000 cd i nie może przekraczać 225.000 cd 3) przełączenie świateł drogowych na światła mijania musi powodować równoczesne wyłączenie wszystkich świateł drogowych 2mijana21)--21)biała lub żółta selektywnaz przodunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm500-1.200 mm-dopuszcza się sygnał świetlny niemigający barwy zielonej wyłączenie świateł mijania musi powodować równoczesne wyłączenie wszystkich świateł drogowychpowinny dostatecznie oświetlać drogę co najmniej na 40 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrzamogą być wykonane jako symetryczne 3kierunkowskazy 3aprzednie2222żółta samochodowaz przodumożliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, jednak nie dalej niż 800 mm od tego obrysu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm350-1.500 mmnie bliżej niż 40 mm od światła mijania lub przeciwmgłowego przedniego3)-obowiązkowy dla wszystkich kierunkowskazów, które nie są widoczne z miejsca kierowcy; może to być sygnał świetlny migający barwy zielonej lub akustyczny albo oba równocześnie;1) włączanie kierunkowskazów powinno być niezależne od włączenia innych świateł1) powinny zapalać się i gasnąć z równomierną częstotliwością 90±30 cykli na minutę 3btylne2222żółta samochodowaz tyłumożliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, jednak nie dalej niż 800 mm od tego obrysu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm350-1.500 mmjeżeli odległość od światła pozycyjnego tylnego nie przekracza 300 mm, odległość kierunkowskazu od bocznego obrysu pojazdu nie powinna przekraczać więcej niż o 50 mm odległości światła pozycyjnego tylnego od tego obrysu sygnał optyczny powinien gasnąć lub pozostać palącym się i nie migać lub zmieniać ustaloną częstotliwość migania w przypadku niesprawności działania jakiegokolwiek kierunkowskazu, z wyjątkiem kierunkowskazów bocznych;2) wszystkie kierunkowskazy umieszczone z jednej strony pojazdu powinny być włączane i wyłączane jednym wyłącznikiem oraz powinny działać w jednej fazie2) włączenie świateł powinno nastąpić z opóźnieniem nie większym niż 1 s, a pierwsze wyłączenie - z opóźnieniem nie większym niż 1,5 s od uruchomienia przełącznika kierunkowskazówjeżeli tramwaj ciągnie wagony doczepne, włączenie kierunkowskazów na pojeździe ciągnącym powinno powodować włączenie kierunkowskazów umieszczonych na wagonach doczepnych 3cboczne2222 na każdym członieżółta samochodowana obu bokach, odległość środka powierzchni świetlnej od przedniego obrysu nie może przekraczać 1.800 mm4)wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm1.500-1.8005) mm--sygnał akustyczny powinien być wyraźnie słyszalny i w wymienionych wyżej warunkach powinien zmieniać ustaloną częstotliwość 4hamowania "stop"Co najmniej 2, nie więcej niż 4222czerwonaz tyłuwzajemna odległość świateł umieszczonych po lewej i prawej stronie pojazdu nie może być mniejsza niż 600 mm350-1.500 mm-nie dopuszcza się; dopuszcza się sygnał świetlny niemigający barwy żółtej samochodowej, zapalający się w razie niesprawności światła "stop"-powinno zapalać się w momencie uruchomienia hamulca roboczego lub awaryjnegonatężenie światła powinno być wyraźnie większe niż natężenie światła świateł pozycyjnych tylnych- 5pozycyjne przednie26)26)26)26)biała; dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli jest połączone ze światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej selektywnejz przodunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm350-1.500 mm-obowiązkowy - świetlny niemigający barwy zielonej; sygnał ten nie jest wymagany, jeżeli oświetlenie tablicy rozdzielczej może włączać się i wyłączać tylko równocześnie ze światłami pozycyjnymi przednimi i tylnymi--powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m, jeżeli są jedynymi światłami włączonymi na pojeździe- 6pozycyjne tylne27)27)27)27)czerwonaz tyłunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm350-1.500 mm-obowiązkowy - funkcję jego powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m- 1) kształt - inny niż trójkąt; 7odblaskowe tylne inne niż trójkątne2222czerwonaz tyłunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm250-900 mm----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią świetlną innego światła tylnego 8odblaskowe przednie2222białaz przodunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm250-9008) mm----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1)kształt -inny niż trójkąt; 2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią świetlną innego światła przedniego 9odblaskowe boczneco najmniej trzy na każdym boku pojazdu; liczba świateł powinna zapewniać spełnienie wymagań dotyczących rozmieszczenia na długości pojazdużółta samochodowa; dopuszcza się barwę czerwoną w przypadku światła umieszczonego z tyłu pojazdu we wspólnej obudowie z innym tylnym czerwonym światłemświatło powinno być umieszczone nie dalej niż 3 m od przedniego obrysu pojazdu i nie dalej niż 1 m od tylnego obrysu pojazdu; wzajemna odległość dwóch sąsiednich świateł umieszczonych na tym samym boku pojazdu nie może przekraczać 3 mna obu bokach pojazdu250-9008) mm----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdukształt - inny niż trójkąt 10awaryjnejak kierunkowskazy (lp. 3)-obowiązkowy świetlny migający barwy czerwonej; może działać równocześnie z kontrolnym sygnałem, o którym mowa pod lp. 3 kol. 13-powinny zapalać się i gasnąć z równomierną częstotliwością 90±30 cykli na minutę i działać w jednej fazie1) uzyskiwane jest przez jednoczesne działanie wszystkich kierunkowskazów umieszczonych na pojeździe, a jeżeli wagony zestawione są w zespół - również kierunkowskazów wagonów doczepnych 2) powinno być włączane oddzielnym włącznikiem 3) powinno działać również, gdy urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu uniemożliwiającym jego pracę 11przeciwmgłowe tylne9)1 lub 21 lub 21 lub 21 lub 2czerwonaz tyłujedno lub dwa światła - po obu stronach pojazdu250-1.000 mmnie bliżej niż 100 mm od światła hamowania "stop"obowiązkowy - świetlny niemigający barwy żółtej samochodowej-1) może włączać się tylko wówczas, gdy włączone są światła: drogowe, mijania lub przeciwmgłowe przednienatężenie światła powinno być wyraźnie większe niż natężenie świateł pozycyjnych tylnych- 2) powinno dać się wyłączyć niezależnie od innych świateł 12cofania9)1 lub 21 lub 21 lub 21 lub 2białaz tyłu-250-1.200 mm-nie dopuszcza się-może włączać się tylko wówczas, gdy przynajmniej jeden wagon w zespole ma silniki na jazdę do tyłu, a w pozostałych wagonach obwód silnikowy jest rozwarty-- 13przeciwmgłowe przednie2--2biała lub żółta selektywnaz przodunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdunie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż światło mijania-dopuszcza się sygnał świetlny niemigający barwy zielonej-powinno być włączane i wyłączane niezależnie od świateł drogowych i świateł mijania-- 14światło jazdy dziennej2--2białaz przodunie dalej niż 800 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm250-1.500 mm-nie wymaga się-połączenie elektryczne powinno być takie, aby nie można było ich włączyć, jeżeli nie są jednocześnie włączone tylne światła pozycyjne; powinny się automatycznie wyłączać, jeżeli włącza się światło mijania lub drogowe, z wyjątkiem krótkotrwałego włączania światła mijania lub drogowego jako ostrzegawczego sygnału świetlnegoświatłość każdego światła nie może być mniejsza niż 400 cd, lecz nie większa niż 800 cdpowierzchnia świetlna jednego światła nie może być mniejsza niż 40 cm2 1) w tramwajach wyprodukowanych przed dniem 1.01.1975 r. dopuszcza się jedno światło drogowe i mijania usytuowane centralnie z przodu wagonu, 2) w tramwajach wyprodukowanych przed dniem 1.01.2000 r. nie ma obowiązku zamontowania kontrolki świateł drogowych, 3) dopuszcza się mniejszą odległość, jeżeli natężenie światła kierunkowskazu jest nie mniejsze niż 400 cd, 4) jeżeli odległość ta, ze względu na konstrukcję pojazdu, nie zapewni dobrej widoczności 5) kierunkowskazów, może być ona zwiększona do 2.200 mm, jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie wysokości 1.500 mm, dopuszcza się 2.300 mm, 6) w tramwajach wyprodukowanych przed dniem 1.01.1975 r. dopuszcza się jedno światło pozycyjne przednie usytuowane centralnie, 7) w tramwajach wyprodukowanych przed dniem 1.01.1964 r. dopuszcza się jedno światło pozycyjne tylne usytuowane centralnie, 8) jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej wysokości, dopuszcza się 2.100 mm, 9) nie dotyczy wagonów wyprodukowanych przed dniem 1.01.2000 r. Załącznik nr 3 DŁUGOŚĆ DROGI HAMOWANIA (LUB OPÓŹNIENIA) NIEOBCIĄŻONEGO TRAMWAJU Z PRĘDKOŚCI 30 KM/H DO ZATRZYMANIA NA PROSTYM, POZIOMYM I SUCHYM ODCINKU TORU Lp.Wagon wyprodukowanyRodzaj hamowaniaDroga hamowania (m)Opóźnienie hamowania (m/s2) 12345 1do dnia 31 grudnia 1963 r.nagłe17,32,0 robocze lub awaryjne43,40,8 2po dniu 31 grudnia 1963 r.nagłe17,32,0 robocze lub awaryjne31,51,1 bezpieczeństwa34,71,0 3po dniu 1 stycznia 2000 r.nagłe13,32,6 robocze lub awaryjne28,91,2 bezpieczeństwa23,11,5 4po dniu 1 stycznia 2002 r.nagłe12,42,8 robocze lub awaryjne26,71,3 bezpieczeństwa23,11,5 5po dniu 1 stycznia 2005 r.nagłe11,53,0 robocze lub awaryjne24,81,4 bezpieczeństwa19,31,8 Droga hamowania zespołu tramwajowego złożonego z wagonu silnikowego i wagonów doczepnych biernych może być dłuższa nie więcej niż o 20 % w stosunku do wartości podanych w tabeli. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz.1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 17 września 1999 r. w sprawie warunków technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 88, poz. 993), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów rolno-spożywczych na potrzeby administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 231, poz. 2313) Na podstawie art. 41 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu towarów rolno-spożywczych na potrzeby administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 226, poz. 1891) załącznik otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 grudnia 2003 r. (poz. 2313) WYKAZ TOWARÓW ROLNO-SPOŻYWCZYCH NA POTRZEBY ADMINISTROWANIA OBROTEM TOWARAMI Z ZAGRANICĄ Kod PCNWyszczególnienieJednostka miary 123 0101Konie, osły, muły i osłomuły, żywe: 0101 10- Zwierzęta hodowlane czystej krwi: 0101 10 10 0- - Konieszt. 0101 10 90 0- - Pozostałeszt. 0101 90- Pozostałe: - - Konie: 0101 90 11 0- - - Do ubojuszt. 0101 90 19 0- - - Pozostałeszt. 0101 90 30 0- - Osłyszt. 0101 90 90 0- - Muły i osłomułyszt. 0102Bydło żywe: 0102 10- Zwierzęta hodowlane czystej krwi: 0102 10 10 0- - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka)szt. 0102 10 30 0- - Krowyszt. 0102 10 90 0- - Pozostałeszt. 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: 0102 90 05 0- - - O masie nieprzekraczającej 80 kgszt. - - - O masie przekraczającej 80 kg, ale nieprzekraczającej 160 kg: 0102 90 21 0- - - - Do ubojuszt. 0102 90 29 0- - - - Pozostałeszt. - - - O masie przekraczającej 160 kg, ale nieprzekraczającej 300 kg: 0102 90 41 0- - - - Do ubojuszt. 0102 90 49 0- - - - Pozostałeszt. - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka): 0102 90 51 0- - - - - Do ubojuszt. 0102 90 59 0- - - - - Pozostałeszt. - - - - Krowy: 0102 90 61 0- - - - - Do ubojuszt. 0102 90 69 0- - - - - Pozostałeszt. - - - - Pozostałe: 0102 90 71 0- - - - - Do ubojuszt. 0102 90 79 0- - - - - Pozostałeszt. 0102 90 90 0- - Pozostałeszt. 0103Trzoda chlewna żywa: 0103 10 00 0- Zwierzęta hodowlane czystej krwiszt. - Pozostałe: 0103 91- - O masie mniejszej niż 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domoweszt. 0103 91 90 0- - - Pozostałeszt. 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie nie mniejszej niż 160 kgszt. 0103 92 19 0- - - - Pozostałeszt. 0103 92 90 0- - - Pozostałeszt. 0104Owce i kozy, żywe: 0104 10- Owce: 0104 10 10 0- - Zwierzęta hodowlane czystej krwiszt. - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia)szt. 0104 10 80 0- - - Pozostałeszt. 0104 20- Kozy: 0104 20 10 0- - Zwierzęta hodowlane czystej krwiszt. 0104 20 90 0- - Pozostałeszt. 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki: - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioskiszt. 0105 11 19 0- - - - Pozostałeszt. - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioskiszt. 0105 11 99 0- - - - Pozostałeszt. 0105 12 00 0- - Indykiszt. 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsiszt. 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczkiszt. - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie nie większej niż 2.000 gszt. 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie większej niż 2.000 gszt. 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczkiszt. 0105 99 20 0- - - Gęsiszt. 0105 99 30 0- - - Indykiszt. 0105 99 50 0- - - Perliczkiszt. 0106Pozostałe zwierzęta żywe: - Ssaki: 0106 11 00 0- - Naczelneszt. 0106 12 00 0- - Wieloryby, delfiny i morświny (ssaki z rzędu waleni); manaty i krowy morskie (ssaki z rzędu syren)szt. 0106 19- - Pozostałe: 0106 19 10- - - Króliki domowe: 0106 19 10 1- - - - Hodowlane czystej krwiszt. 0106 19 10 9- - - - Pozostałeszt. 0106 19 90- - - Pozostałe: *0106 19 90 1- - - - Zwierzęta futerkowe hodowlane czystej krwi- *0106 19 90 9- - - - Pozostałe- 0106 20 00 0- Gady (włączając węże i żółwie)szt. - Ptaki: 0106 31 00 0- - Ptaki drapieżneszt. 0106 32 00 0- - Papugowate (włączając papugi, papugi długoogonowe, ary i kakadu)szt. 0106 39- - Pozostałe: 0106 39 10 0- - - Gołębieszt. 0106 39 90 0- - - Pozostałe- 0106 90 00- Pozostałe: 0106 90 00 1- - Entomofagiczne stawonogi - pasożytnicze błonkoskrzydłe i drapieżne roztocza zwalczające szkodniki roślin- 0106 90 00 9- - Pozostałe- 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone: 0201 10 00 0- Tusze i półtusze- 0201 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"- 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone- 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone- 0201 20 90 0- - Pozostałe- 0201 30 00 0- Bez kości- 0202Mięso z bydła, zamrożone: 0202 10 00 0- Tusze i półtusze- 0202 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"- 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielone- 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielone- 0202 20 90 0- - Pozostałe- 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałku- 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder, kawałki- 0202 30 90 0- - Pozostałe- 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych- 0203 11 90 0- - - Pozostałe- 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki- 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki- 0203 12 90 0- - - Pozostałe- 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki- 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi- 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki- - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości- 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe- 0203 19 90 0- - - Pozostałe- - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych- 0203 21 90 0- - - Pozostałe- 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki- 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki- 0203 22 90 0- - - Pozostałe- 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki- 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi- 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki- - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości- 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe- 0203 29 90 0- - - Pozostałe- 0204Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0204 10 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, świeże lub schłodzone- - Pozostałe mięso z owiec, świeże lub schłodzone: 0204 21 00 0- - Tusze i półtusze- 0204 22- - Pozostałe kawałki, z kośćmi: 0204 22 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie- 0204 22 30 0- - - Grzbiety i/lub środki- 0204 22 50 0- - - Nogi- 0204 22 90 0- - - Pozostałe- 0204 23 00 0- - Bez kości- 0204 30 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, zamrożone- - Pozostałe mięso z owiec, zamrożone: 0204 41 00 0- - Tusze i półtusze- 0204 42- - Pozostałe kawałki, z kośćmi: 0204 42 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie- 0204 42 30 0- - - Grzbiety i/lub środki- 0204 42 50 0- - - Nogi- 0204 42 90 0- - - Pozostałe- 0204 43- - Bez kości: 0204 43 10 0- - - Jagnięce- 0204 43 90 0- - - Pozostałe- 0204 50- Mięso z kóz: - - Świeże lub schłodzone: 0204 50 11 0- - - Tusze i półtusze- 0204 50 13 0- - - Krótkie ćwierci przednie- 0204 50 15 0- - - Grzbiety i/lub środki- 0204 50 19 0- - - Nogi- - - - Pozostałe: 0204 50 31 0- - - - Kawałki z kośćmi- 0204 50 39 0- - - - Kawałki bez kości- - - Zamrożone: 0204 50 51 0- - - Tusze i półtusze- 0204 50 53 0- - - Krótkie ćwierci przednie- 0204 50 55 0- - - Grzbiety i/lub środki- 0204 50 59 0- - - Nogi- - - - Pozostałe: 0204 50 71 0- - - - Kawałki z kośćmi- 0204 50 79 0- - - - Kawałki bez kości- 0205 00Mięso z koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: *0205 00 20 0- Świeże lub schłodzone- *0205 00 80 0- Zamrożone- 0206Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0206 10- Z bydła, świeże lub schłodzone: 0206 10 10 0- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- - - Pozostałe: 0206 10 91 0- - - Wątroby- 0206 10 95 0- - - Przepona gruba i przepona cienka- 0206 10 99 0- - - Pozostałe- - Z bydła, zamrożone: 0206 21 00 0- - Ozory- 0206 22 00- - Wątroby: 0206 22 00 1- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- 0206 22 00 9- - - Pozostałe- 0206 29- - Pozostałe: 0206 29 10 0- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- - - - Pozostałe: 0206 29 91 0- - - - Przepona gruba i przepona cienka- 0206 29 99 0- - - - Pozostałe- 0206 30 00- Ze świń, świeże lub schłodzone: *0206 30 00 1- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- *0206 30 00 9- - Pozostałe- - Ze świń, zamrożone: 0206 41 00- - Wątroby: *0206 41 00 1- - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- *0206 41 00 9- - - Pozostałe- 0206 49- - Pozostałe: 0206 49 20- - - Ze świń domowych: 0206 49 20 1- - - - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- 0206 49 20 9- - - - Pozostałe- 0206 49 80 0- - - Pozostałe- 0206 80- Pozostałe, świeże lub schłodzone: 0206 80 10 0- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- - - Pozostałe: 0206 80 91 0- - - Z koni, osłów, mułów i osłomułów- 0206 80 99 0- - - Z owiec i kóz- 0206 90- Pozostałe, zamrożone: 0206 90 10 0- - Do produkcji wyrobów farmaceutycznych- - - Pozostałe: 0206 90 91 0- - - Z koni, osłów, mułów i osłomułów- 0206 90 99 0- - - Z owiec i kóz- 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"- 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"- 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane- 0207 12- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"- 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszane- 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości- - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki- 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami- 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł- 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki- 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki- 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe- - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki- 0207 13 99 0- - - - Pozostałe- 0207 14- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości- - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki- 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami- 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł- 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki- 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki- 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe- - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki- 0207 14 99 0- - - - Pozostałe- - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"- 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane- 0207 25- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"- 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszane- 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości- - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki- 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami- 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł- 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki- - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki- 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe- 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe- - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki- 0207 26 99 0- - - - Pozostałe- 0207 27- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości- - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki- 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami- 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł- 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki- - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki- 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe- 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe- - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki- 0207 27 99 0- - - - Pozostałe- - Z kaczek, gęsi lub perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: - - - Z kaczek: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"- 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"- 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane- - - - Z gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"- 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane- 0207 32 90 0- - - Z perliczek- 0207 33- - Niecięte na kawałki, zamrożone: - - - Z kaczek: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"- 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszane- - - - Z gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"- 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszane- 0207 33 90 0- - - Z perliczek- 0207 34- - Wątróbki otłuszczone, świeże lub schłodzone: 0207 34 10 0- - - Z gęsi- 0207 34 90 0- - - Z kaczek- 0207 35- - Pozostałe, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi- 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek- - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek- 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi- 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek- 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami- 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł- - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi- 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek- - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi- 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek- 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze- 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe- - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż wątróbki otłuszczone- 0207 35 99 0- - - - Pozostałe- 0207 36- - Pozostałe, zamrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi- 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek- - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek- 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi- 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek- 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami- 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł- - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi- 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek- - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi- 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek- 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kacze- 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe- - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 81 0- - - - - Wątróbki gęsie, otłuszczone- 0207 36 85 0- - - - - Wątróbki kacze, otłuszczone- 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe- 0207 36 90 0- - - - Pozostałe- 0208Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, schłodzone lub zamrożone: 0208 10- Z królików lub zajęcy: - - Z królików domowych: 0208 10 11 0- - - Świeże lub schłodzone- 0208 10 19 0- - - Zamrożone- 0208 10 90 0- - Pozostałe- 0208 20 00 0- Żabie udka- 0208 30 00 0- Z naczelnych- 0208 40- Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren): 0208 40 10 0- - Mięso z wielorybów 0208 40 90 0- - Pozostałe- 0208 50 00 0- Z gadów (włączając z węży i z żółwi)- 0208 90- Pozostałe: 0208 90 10 0- - Z gołębi domowych- - - Z dziczyzny, innej niż z królików lub zajęcy: 0208 90 20 0- - - Z przepiórek- 0208 90 40 0- - - Pozostałe- 0208 90 55 0- - Mięso z fok- 0208 90 60 0- - Z reniferów- 0208 90 95 0- - Pozostałe- 0209 00Tłuszcz ze świń bez chudego mięsa oraz tłuszcz drobiowy, niewytapiane lub inaczej wyekstrahowane, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: - Tłuszcz podskórny ze świń: 0209 00 11 0- - Świeży, schłodzony, zamrożony, solony lub w solance- 0209 00 19 0- - Suszony lub wędzony- 0209 00 30 0- Tłuszcz ze świń, inny niż objęty podpozycją 0209 00 11 0 lub 0209 00 19 0- 0209 00 90 0- Tłuszcz drobiowy- 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: - Mięso ze świń: 0210 11- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 11 11 0- - - - - Szynki i ich kawałki- 0210 11 19 0- - - - - Łopatki i ich kawałki- - - - - Suszone lub wędzone: 0210 11 31 0- - - - - Szynki i ich kawałki- 0210 11 39 0- - - - - Łopatki i ich kawałki- 0210 11 90 0- - - Pozostałe- 0210 12- - Boczek i jego kawałki: - - - Ze świń domowych: 0210 12 11 0- - - - Solony lub w solance- 0210 12 19 0- - - - Suszony lub wędzony- 0210 12 90 0- - - Pozostały- 0210 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 19 10 0- - - - - Bok bekonowy lub szpencer- 0210 19 20 0- - - - - Bok trzyćwierciowy lub środki- 0210 19 30 0- - - - - Przodki i ich kawałki- 0210 19 40 0- - - - - Schaby i ich kawałki- - - - - - Pozostałe: 0210 19 51 0- - - - - - Bez kości- 0210 19 59 0- - - - - - Pozostałe- - - - - Suszone lub wędzone: 0210 19 60 0- - - - - Przodki i ich kawałki- 0210 19 70 0- - - - - Schaby i ich kawałki- - - - - - Pozostałe: 0210 19 81 0- - - - - - Bez kości- 0210 19 89 0- - - - - - Pozostałe- 0210 19 90 0- - - Pozostałe- 0210 20- Mięso z bydła: 0210 20 10 0- - Z kośćmi- 0210 20 90 0- - Bez kości- - Pozostałe, włączając jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: 0210 91 00 0- - Z naczelnych- 0210 92 00 0- - Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren)- 0210 93 00 0- - Z gadów (włączając z węży i z żółwi)- 0210 99- - Pozostałe: - - - Mięso: 0210 99 10 0- - - - Z koni, solone, w solance lub suszone- - - - - Z owiec i kóz: 0210 99 21 0- - - - - Z kośćmi- 0210 99 29 0- - - - - Bez kości- 0210 99 31 0- - - - Z reniferów- 0210 99 39 0- - - - Pozostałe- - - - Podroby: - - - - Ze świń domowych: 0210 99 41 0- - - - - Wątroby- 0210 99 49 0- - - - - Pozostałe- - - - - Z bydła: 0210 99 51 0- - - - - Przepona gruba i przepona cienka- 0210 99 59 0- - - - - Pozostałe- 0210 99 60 0- - - - Z owiec i kóz- - - - - Pozostałe: - - - - - Wątróbki drobiowe: 0210 99 71 0- - - - - - Wątróbki otłuszczone, z gęsi lub z kaczek, solone lub w solance- 0210 99 79 0- - - - - - Pozostałe- 0210 99 80 0- - - - - Pozostałe- 0210 99 90 0- - - Mąki i mączki, jadalne, z mięsa lub podrobów- 0301Ryby żywe: 0301 10- Ryby ozdobne: 0301 10 10 0- - Słodkowodne- 0301 10 90 0- - Morskie- - Pozostałe ryby żywe: 0301 91- - Pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster): 0301 91 10- - - Z gatunku Oncorhynchus apache lub Oncorhynchus chrysogaster: 0301 91 10 1- - - - Materiał zarybieniowy- 0301 91 10 9- - - - Pozostałe- 0301 91 90- - - Pozostałe: 0301 91 90 1- - - - Materiał zarybieniowy- 0301 91 90 9- - - - Pozostałe- 0301 92 00- - Węgorze (Anguilla spp.): 0301 92 00 1- - - Materiał zarybieniowy- 0301 92 00 9- - - Pozostałe- 0301 93 00- - Karp: 0301 93 00 1- - - Materiał zarybieniowy- - - - Pozostały: 0301 93 00 5- - - - Od 1 października do 31 grudnia- 0301 93 00 9- - - - Pozostały- 0301 99- - Pozostałe: - - - Ryby słodkowodne: 0301 99 11- - - - Łososie pacyficzne (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho): 0301 99 11 1- - - - - Materiał zarybieniowy- 0301 99 11 9- - - - - Pozostałe- 0301 99 19- - - - Pozostałe: 0301 99 19 1- - - - - Materiał zarybieniowy- 0301 99 19 9- - - - - Pozostałe- 0301 99 90- - - Ryby morskie: 0301 99 90 1- - - - Materiał zarybieniowy- 0301 99 90 9- - - - Pozostałe- 0302Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: - Łososiowate, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 11- - Pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster): 0302 11 10 0- - - Z gatunku Oncorhynchus apache lub Oncorhynchus chrysogaster- 0302 11 20 0- - - Z gatunku Oncorhynchus mykiss, z głowami i skrzelami, wypatroszone, o masie większej niż 1,2 kg każdy, lub pozbawione głowy, oskrobane i wypatroszone, o masie większej niż 1 kg każdy- 0302 11 80 0- - - Pozostałe- 0302 12 00 0- - Łososie pacyficzne (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)- 0302 19 00 0- - Pozostałe- - Płastugi (Pleuronectidae, Bothidae, Cynoglossidae, Soleidae, Scophthalmidae i Citharidae) z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 21- - Halibut (Reinhardtius hippoglossoides, Hippoglossus hippoglossus, Hippoglossus stenolepis): 0302 21 10 0- - - Halibut niebieski (Reinhardtius hippoglossoides)- 0302 21 30 0- - - Halibut biały (Hippoglossus hippoglossus)- 0302 21 90 0- - - Halibut pacyficzny (Hippoglossus stenolepis)- 0302 22 00 0- - Gładzica (Pleuronectes platessa)- 0302 23 00 0- - Sola (Solea spp.)- 0302 29- - Pozostałe: 0302 29 10 0- - - Smuklica (Lepidorhombus spp.)- 0302 29 90 0- - - Pozostałe- - Tuńczyki (rodzaju Thunnus), bonito [Euthynnus (Katsuwonus) pelamis], z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 31- - Albakora lub tuńczyk biały (Thunnus alalunga): 0302 31 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 31 90 0- - - Pozostałe- 0302 32- - Tuńczyk żółtopłetwy (Thunnus albacares): 0302 32 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 32 90 0- - - Pozostałe- 0302 33- - Bonito: 0302 33 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 33 90 0- - - Pozostałe- 0302 34- - Opastun (Thunnus obesus): 0302 34 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 34 90 0- - - Pozostałe- 0302 35- - Tuńczyk (zwykły) (Thunnus thynnus): 0302 35 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 35 90 0- - - Pozostałe- 0302 36- - Tuńczyk południowy (makoja) (Thunnus maccoyii): 0302 36 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 36 90 0- - - Pozostałe- 0302 39- - Pozostałe: 0302 39 10 0- - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 39 90 0- - - Pozostałe- 0302 40 00- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 40 00 1- - Od 1 stycznia do 14 lutego- - - Od 15 lutego do 15 czerwca: 0302 40 00 3- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca- 0302 40 00 5- - - Pozostałe- - - Od 16 czerwca do 31 grudnia: 0302 40 00 7- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września- 0302 40 00 9- - - Pozostałe- 0302 50- Dorsze (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 50 10 0- - Z gatunku Gadus morhua- 0302 50 90 0- - Pozostałe- - Pozostałe ryby, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 61- - Sardynki (Sardina pilchardus, Sardinops spp.), sardynela (Sardinella spp.), szprot (Sprattus sprattus): 0302 61 10 0- - - Sardynki z gatunku Sardina pilchardus- 0302 61 30 0- - - Sardynki z rodzaju Sardinops; sardynela (Sardinella spp.)- 0302 61 80- - - Szprot (Sprattus sprattus): 0302 61 80 1- - - - Od 1 stycznia do 14 lutego- - - - - Od 15 lutego do 15 czerwca: 0302 61 80 3- - - - - Szprot bałtycki od 15 lutego do 30 kwietnia- 0302 61 80 5- - - - - Pozostałe- - - - - Od 16 czerwca do 31 grudnia: 0302 61 80 7- - - - - Szprot bałtycki od 1 listopada do 31 grudnia- 0302 61 80 9- - - - - Pozostałe- 0302 62 00 0- - Łupacz (plamiak) (Melanogrammus aeglefinus)- 0302 63 00 0- - Czarniak (Pollachius virens)- 0302 64 00- - Makrele (Scomber scombrus, Scomber australasicus, Scomber japonicus): 0302 64 00 1- - - Od 1 stycznia do 14 lutego- 0302 64 00 3- - - Od 15 lutego do 15 czerwca- 0302 64 00 9- - - Od 16 czerwca do 31 grudnia- 0302 65- - Koleń i pozostałe rekiny: 0302 65 20 0- - - Koleń z gatunku Squalus acanthias- 0302 65 50 0- - - Rekinek z gatunku Scyliorhinus spp.- 0302 65 90 0- - - Pozostałe- 0302 66 00 0- - Węgorz (Anguilla spp.)- 0302 69- - Pozostałe: - - - Ryby słodkowodne: 0302 69 11 0- - - - Karp- 0302 69 19 0- - - - Pozostałe- - - - Ryby morskie: - - - - Ryby z rodzaju Euthynnus, inne niż bonito [Euthynnus (Katsuwonus) pelamis] objęty podpozycją 0302 33: 0302 69 21 0- - - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604- 0302 69 25 0- - - - - Pozostałe- - - - - Karmazyn (Sebastes spp.): 0302 69 31 0- - - - - Z gatunku Sebastes marinus- 0302 69 33 0- - - - - Pozostałe- 0302 69 35 0- - - - Ryby z gatunku Boreogadus saida- 0302 69 41 0- - - - Witlinek (Merlangus merlangus)- 0302 69 45 0- - - - Molwa (Molva spp.)- 0302 69 51 0- - - - Mintaj (Theragra chalcogramma) i rdzawiec (Pollachius pollachius)- 0302 69 55 0- - - - Sardela (Engraulis spp.)- 0302 69 61 0- - - - Kielec (właściwy) i morlesz (Dentex dentex i Pagellus spp.)- - - - - Morszczuk i widłak (Merluccius spp., Urophycis spp.): - - - - - Morszczuk z rodzaju Merluccius: 0302 69 66 0- - - - - - Morszczuk kapski (Merluccius capensis) i morszczuk głębokowodny (Merluccius paradoxus)- 0302 69 67 0- - - - - - Morszczuk australijski (Merluccius australis)- 0302 69 68 0- - - - - - Pozostałe- 0302 69 69 0- - - - - Widłak z rodzaju Urophycis- 0302 69 75 0- - - - Brama (Brama spp.)- 0302 69 81 0- - - - Żabnica (Lophius spp.)- 0302 69 85 0- - - - Błękitek (Micromesistius poutassou lub Gadus poutassou)- 0302 69 86 0- - - - Błękitek południowy (Micromesistius australis)- 0302 69 87 0- - - - Miecznik (Xiphias gladius)- 0302 69 88 0- - - - Antar (Dissostichus spp.)- 0302 69 91 0- - - - Ostrobok (Caranx trachurus, Trachurus trachurus)- 0302 69 92 0- - - - Kinglip chilijski (Genypterus blacodes)- 0302 69 94 0- - - - Labraks (moron) (Dicentrarchus labrax)- 0302 69 95 0- - - - Dorada (sparus złotogłowy) (Sparus aurata)- 0302 69 99 0- - - - Pozostałe- 0302 70 00 0- Wątróbki, ikry i mlecze- 0303Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: - Łososie pacyficzne (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 11 00 0- - Nerka (łosoś nerka) (Oncorhynchus nerka)- 0303 19 00 0- - Pozostałe- - Pozostałe łososiowate, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 21- - Pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster): 0303 21 10 0- - - Z gatunku Oncorhynchus apache lub Oncorhynchus chrysogaster- 0303 21 20 0- - - Z gatunku Oncorhynchus mykiss, z głowami i skrzelami, wypatroszone, o masie większej niż 1,2 kg każdy, lub pozbawione głowy, oskrobane i wypatroszone, o masie większej niż 1 kg każdy- 0303 21 80 0- - - Pozostałe- 0303 22 00 0- - Łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)- 0303 29 00 0- - Pozostałe- - Płastugi (Pleuronectidae, Bothidae, Cynoglossidae, Soleidae, Scophthalmidae i Citharidae), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 31- - Halibut (Reinhardtius hippoglossoides, Hippoglossus hippoglossus, Hippoglossus stenolepis): 0303 31 10 0- - - Halibut niebieski (Reinhardtius hippoglossoides)- 0303 31 30 0- - - Halibut biały (Hippoglossus hippoglossus)- 0303 31 90 0- - - Halibut pacyficzny (Hippoglossus stenolepis)- 0303 32 00 0- - Gładzica (Pleuronectes platessa)- 0303 33 00 0- - Sola (Solea spp.)- 0303 39- - Pozostałe: 0303 39 10 0- - - Flądra (Platichthys flesus)- 0303 39 30 0- - - Ryby z rodzaju Rhombosolea- 0303 39 70- - - Pozostałe: *0303 39 70 1- - - - Smuklica (Lepidorhombus spp.)- *0303 39 70 9- - - - Pozostałe- - Tuńczyki (z rodzaju Thunnus), bonito [Euthynnus (Katsuwonus) pelamis], z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 41- - Albakora lub tuńczyk biały (Thunnus alalunga): - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 41 11 0- - - - Całe- 0303 41 13 0- - - - Oskrobane i wypatroszone- 0303 41 19 0- - - - Pozostałe (np. bez głów)- 0303 41 90 0- - - Pozostałe- 0303 42- - Tuńczyk żółtopłetwy (Thunnus albacares): - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: - - - - Cały: 0303 42 12 0- - - - - O masie większej niż 10 kg każdy- 0303 42 18 0- - - - - Pozostały- - - - - Oskrobany i wypatroszony: 0303 42 32 0- - - - - O masie większej niż 10 kg każdy- 0303 42 38 0- - - - - Pozostały- - - - - Pozostały (np. bez głów): 0303 42 52 0- - - - - O masie większej niż 10 kg każdy- 0303 42 58 0- - - - - Pozostały- 0303 42 90 0- - - Pozostały- 0303 43- - Bonito: - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 43 11 0- - - - Cały- 0303 43 13 0- - - - Oskrobany i wypatroszony- 0303 43 19 0- - - - Pozostały (np. bez głów)- 0303 43 90 0- - - Pozostały- 0303 44- - Opastun (Thunnus obesus): - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 44 11 0- - - - Cały- 0303 44 13 0- - - - Oskrobany i wypatroszony- 0303 44 19 0- - - - Pozostały (np. bez głów)- 0303 44 90 0- - - Pozostały- 0303 45- - Tuńczyk (zwykły) (Thunnus thynnus): - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 45 11 0- - - - Cały- 0303 45 13 0- - - - Oskrobany i wypatroszony- 0303 45 19 0- - - - Pozostały (np. bez głów)- 0303 45 90 0- - - Pozostały- 0303 46- - Tuńczyk południowy (makoja) (Thunnus maccoyii): - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 46 11 0- - - - Cały- 0303 46 13 0- - - - Oskrobany i wypatroszony- 0303 46 19 0- - - - Pozostały (np. bez głów)- 0303 46 90 0- - - Pozostały- 0303 49- - Pozostałe: - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 49 31 0- - - - Całe- 0303 49 33 0- - - - Oskrobane i wypatroszone- 0303 49 39 0- - - - Pozostałe (np. bez głów)- 0303 49 80 0- - - Pozostałe- 0303 50 00- Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 50 00 1- - Od 1 stycznia do 14 lutego- - - Od 15 lutego do 15 czerwca: 0303 50 00 3- - - Śledź bałtycki od 1 marca do 15 czerwca- 0303 50 00 5- - - Pozostałe- - - Od 16 czerwca do 31 grudnia: 0303 50 00 7- - - Śledź bałtycki od 16 czerwca do 30 września- 0303 50 00 9- - - Pozostałe- 0303 60- Dorsze (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 60 11 0- - Z gatunku Gadus morhua- 0303 60 19 0- - Z gatunku Gadus ogac- 0303 60 90 0- - Z gatunku Gadus macrocephalus- - Pozostałe ryby, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 71- - Sardynki (Sardina pilchardus, Sardinops spp.), sardynela (Sardinella spp.), szprot (Sprattus sprattus): 0303 71 10 0- - - Sardynki z gatunku Sardina pilchardus- 0303 71 30 0- - - Sardynki z rodzaju Sardinops; sardynela (Sardinella spp.)- 0303 71 80- - - Szprot (Sprattus sprattus): 0303 71 80 1- - - - Od 1 stycznia do 14 lutego- - - - - Od 15 lutego do 15 czerwca: 0303 71 80 3- - - - - Szprot bałtycki od 15 lutego do 30 kwietnia- 0303 71 80 5- - - - - Pozostałe- - - - - Od 16 czerwca do 31 grudnia: 0303 71 80 7- - - - - Szprot bałtycki od 1 listopada do 31 grudnia- 0303 71 80 9- - - - - Pozostałe- 0303 72 00 0- - Łupacz (plamiak) (Melanogrammus aeglefinus)- 0303 73 00 0- - Czarniak (Pollachius virens)- 0303 74- - Makrele (Scomber scombrus, Scomber australasicus, Scomber japonicus): 0303 74 30- - - Z gatunku Scomber scombrus lub Scomber japonicus: 0303 74 30 1- - - - Od 1 stycznia do 14 lutego- 0303 74 30 5- - - - Od 15 lutego do 15 czerwca- 0303 74 30 9- - - - Od 16 czerwca do 31 grudnia- 0303 74 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus- 0303 75- - Koleń i pozostałe rekiny: 0303 75 20 0- - - Koleń z gatunku Squalus acanthias- 0303 75 50 0- - - Rekinek z gatunku Scyliorhinus spp.- 0303 75 90 0- - - Pozostałe- 0303 76 00 0- - Węgorz (Anguilla spp.)- 0303 77 00 0- - Labraks (moron) i labraks cętkowany (Dicentrarchus labrax, Dicentrarchus punctatus)- 0303 78- - Morszczuk i widłak (Merluccius spp., Urophycis spp.): - - - Morszczuk z rodzaju Merluccius: 0303 78 11 0- - - - Morszczuk kapski (Merluccius capensis) i morszczuk głębokowodny (Merlucius paradoxus)- 0303 78 12 0- - - - Morszczuk argentyński (Merluccius hubbsi)- 0303 78 13 0- - - - Morszczuk australijski (Merluccius australis)- 0303 78 19 0- - - - Pozostały- 0303 78 90 0- - - Widłak z rodzaju Urophycis- 0303 79- - Pozostałe: - - - Ryby słodkowodne: 0303 79 11 0- - - - Karp- 0303 79 19 0- - - - Pozostałe- - - - Ryby morskie: - - - - Ryby z rodzaju Euthynnus, inne niż bonito [Euthynnus (Katsuwonus) pelamis] objęty podpozycją 0303 43: - - - - - Do przemysłowej produkcji wyrobów objętych pozycją 1604: 0303 79 21 0- - - - - - Całe- 0303 79 23 0- - - - - - Oskrobane i wypatroszone- 0303 79 29 0- - - - - - Pozostałe (np. bez głów)- 0303 79 31 0- - - - - Pozostałe- - - - - Karmazyn (Sebastes spp.): 0303 79 35 0- - - - - Z gatunku Sebastes marinus- 0303 79 37 0- - - - - Pozostałe- 0303 79 41 0- - - - Ryby z gatunku Boreogadus saida- 0303 79 45 0- - - - Witlinek (Merlangus merlangus)- 0303 79 51 0- - - - Molwa (Molva spp.)- 0303 79 55 0- - - - Mintaj (Theragra chalcogramma) i rdzawiec (Pollachius pollachius)- 0303 79 58- - - - Ryby z gatunku Orcynopsis unicolor: 0303 79 58 1- - - - - Od 1 stycznia do 14 lutego- 0303 79 58 3- - - - - Od 15 lutego do 15 czerwca- 0303 79 58 9- - - - - Od 16 czerwca do 31 grudnia- 0303 79 65 0- - - - Sardela (Engraulis spp.)- 0303 79 71 0- - - - Kielec (właściwy) i morlesz (Dentex dentex i Pagellus spp.)- 0303 79 75 0- - - - Brama (Brama spp.)- 0303 79 81 0- - - - Żabnica (Lophius spp.)- 0303 79 83 0- - - - Błękitek (Micromesistius poutassou lub Gadus poutassou)- 0303 79 85 0- - - - Błękitek południowy (Micromesistius australis)- 0303 79 87 0- - - - Miecznik (Xiphias gladius)- 0303 79 88 0- - - - Antar (Dissostichus spp.)- 0303 79 91 0- - - - Ostrobok (Caranx trachurus, Trachurus trachurus)- 0303 79 92 0- - - - Buławik nowozelandzki (miruna nowozelandzka) (Macruronus novaezealandiae)- 0303 79 93 0- - - - Kinglip chilijski (Genypterus blacodes)- 0303 79 94 0- - - - Ryby z gatunku Pelotreis flavilatus lub Peltrohamphus novaezealandiae- 0303 79 98 0- - - - Pozostałe- 0303 80- Wątróbki, ikry i mlecze: 0303 80 10 0- - Ikry i mlecze do produkcji kwasu dezoksyrybonukleinowego lub siarczanu protaminy- 0303 80 90 0- - Pozostałe- 0304Filety rybne i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże, schłodzone lub zamrożone: 0304 10- Świeże lub schłodzone: - - Filety: - - - Z ryb słodkowodnych: 0304 10 13 0- - - - Z łososi pacyficznych (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), z łososi atlantyckich (Salmo salar) i z głowacicy (Hucho hucho)- - - - - Z pstrągów i troci z gatunków Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita i Oncorhynchus gilae: 0304 10 15 0- - - - - Z gatunku Oncorhynchus mykiss, o masie większej niż 400 g każdy- 0304 10 17 0- - - - - Pozostałe- 0304 10 19 0- - - - Z pozostałych ryb słodkowodnych- - - - Pozostałe: 0304 10 31 0- - - - Z dorszy (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus) i z ryb z gatunku Boreogadus saida- 0304 10 33 0- - - - Z czarniaka (Pollachius virens)- 0304 10 35 0- - - - Z karmazyna (Sebastes spp.)- 0304 10 38 0- - - - Pozostałe- - - Pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione): 0304 10 91 0- - - Z ryb słodkowodnych- - - - Z pozostałych: 0304 10 97 0- - - - Płaty śledziowe- 0304 10 98 0- - - - Pozostałe- 0304 20- Filety zamrożone: - - Z ryb słodkowodnych: 0304 20 13 0- - - Z łososi pacyficznych (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), z łososi atlantyckich (Salmo salar) i z głowacicy (Hucho hucho)- - - - Z pstrągów i troci z gatunków Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita i Oncorhynchus gilae: 0304 20 15 0- - - - Z gatunku Oncorhynchus mykiss, o masie większej niż 400 g każdy- 0304 20 17 0- - - - Pozostałe- 0304 20 19 0- - - Z pozostałych ryb słodkowodnych- - - Pozostałe: - - - Z dorszy (Gadus morhua, Gadus agac, Gadus macrocephalus) i z ryb z gatunku Boreogadus saida: 0304 20 21 0- - - - Z dorsza pacyficznego z gatunku Gadus macrocephalus- 0304 20 29 0- - - - Pozostałe- 0304 20 31 0- - - Z czarniaka (Pollachius virens)- 0304 20 33 0- - - Z łupacza (plamiaka) (Melanogrammus aeglefinus)- - - - Z karmazyna (Sebastes spp.): 0304 20 35 0- - - - Z gatunku Sebastes marinus- 0304 20 37 0- - - - Pozostałe- 0304 20 41 0- - - Z witlinka (Merlangus merlangus)- 0304 20 43 0- - - Z molwy (Molva spp.)- 0304 20 45 0- - - Z tuńczyka (z rodzaju Thunnus) i z ryb z rodzaju Euthynnus- - - - Z makreli (Scomber scombrus, Scomber australasicus, Scomber japonicus) i z ryb z gatunku Orcynopsis unicolor: 0304 20 51 0- - - - Z makreli z gatunku Scomber australasicus- 0304 20 53 0- - - - Pozostałe- - - - Z morszczuka i z widłaka (Merluccius spp., Urophycis spp.): - - - - Z morszczuka z rodzaju Merluccius: 0304 20 55 0- - - - - Z morszczuka kapskiego (Merluccius capensis) i z morszczuka głębinowego (Merluccius paradoxus)- 0304 20 56 0- - - - - Z morszczuka argentyńskiego (Merluccius hubbsi)- 0304 20 58 0- - - - - Pozostałe- 0304 20 59 0- - - - Z widłaka z rodzaju Urophycis- - - - Z kolenia i pozostałych rekinów: 0304 20 61 0- - - - Z kolenia i z rekinka (Squalus acanthias i Scyliorhinus spp.)- 0304 20 69 0- - - - Z pozostałych rekinów- 0304 20 71 0- - - Z gładzicy (Pleuronectes platessa)- 0304 20 73 0- - - Z flądry (Platichthys flesus)- 0304 20 75 0- - - Ze śledzi (Clupea harengus, Clupea pallasii)- 0304 20 79 0- - - Ze smuklicy (Lepidorhombus spp.)- 0304 20 83 0- - - Z żabnicy (Lophius spp.)- 0304 20 85 0- - - Z mintaja (Theragra chalcogramma)- 0304 20 87 0- - - Z miecznika (Xiphias gladius)- 0304 20 88 0- - - Z antara (Dissostichus spp.)- 0304 20 91 0- - - Z buławika nowozelandzkiego (miruny nowozelandzkiej) (Macruronus novaezealandiae)- *0304 20 94 0- - - Z pozostałych- 0304 90- Pozostałe: 0304 90 05 0- - Z surimi- - - Pozostałe: 0304 90 10 0- - - Z ryb słodkowodnych- - - - Z pozostałych: 0304 90 22- - - - Ze śledzi (Clupea harengus, Clupea pallasii): 0304 90 22 1- - - - - Od 1 stycznia do 14 lutego- 0304 90 22 3- - - - - Od 15 lutego do 15 czerwca- 0304 90 22 9- - - - - Od 16 czerwca do 31 grudnia- 0304 90 31 0- - - - Z karmazyna (Sebastes spp.)- - - - - Z dorszy (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus) i z ryb z gatunku Boreogadus saida: 0304 90 35 0- - - - - Z dorsza pacyficznego z gatunku Gadus macrocephalus- 0304 90 38 0- - - - - Z dorsza z gatunku Gadus morhua- 0304 90 39 0- - - - - Z pozostałych- 0304 90 41 0- - - - Z czarniaka (Pollachius virens)- 0304 90 45 0- - - - Z łupacza (plamiaka) (Melanogrammus aeglefinus)- *0304 90 48 0- - - - Z morszczuka i z widłaka (Merluccius spp., Urophycis spp.)- 0304 90 51 0- - - - Ze smuklicy (Lepidorhombus spp.)- 0304 90 55 0- - - - Z bramy (Brama spp.)- 0304 90 57 0- - - - Z żabnicy (Lophius spp.)- 0304 90 59 0- - - - Z błękitka (Micromesistius poutassou lub Gadus poutassou)- 0304 90 61 0- - - - Z mintaja (Theragra chalcogramma)- 0304 90 65 0- - - - Z miecznika (Xiphias gladius)- 0304 90 97 0- - - - Z pozostałych- 0305Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone niezależnie od tego czy są poddane obróbce termicznej podczas lub przed procesem wędzenia; mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi: 0305 10 00 0- Mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi- 0305 20 00 0- Wątróbki, ikra i mlecz, z ryb, suszone, wędzone, solone lub w solance- 0305 30- Filety rybne, suszone, solone lub w solance, ale niewędzone: - - Z dorszy (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus) i z ryb z gatunku Boreogadus saida: 0305 30 11 0- - - Z dorsza pacyficznego z gatunku Gadus macrocephalus- 0305 30 19 0- - - Pozostałe- 0305 30 30 0- - Z łososi pacyficznych (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), z łososia atlantyckiego (Salmo salar) i z głowacicy (Hucho hucho), solonych lub w solance- 0305 30 50 0- - Z halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides), solonego lub w solance- 0305 30 90 0- - Pozostałe- - Ryby wędzone, włącznie z filetami: 0305 41 00 0- - Łososie pacyficzne (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)- 0305 42 00 0- - Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii)- 0305 49- - Pozostałe: 0305 49 10 0- - - Halibut niebieski (Reinhardtius hippoglossoides)- 0305 49 20 0- - - Halibut biały (Hippoglossus hippoglossus)- 0305 49 30 0- - - Makrele (Scomber scombrus, Scomber australasicus, Scomber japonicus)- 0305 49 45 0- - - Pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster)- 0305 49 50 0- - - Węgorz (Anguilla spp.)- 0305 49 80 0- - - Pozostałe- - Ryby suszone, nawet solone, ale niewędzone: 0305 51- - Dorsze (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus): 0305 51 10 0- - - Suszone, niesolone- 0305 51 90 0- - - Suszone, solone- 0305 59- - Pozostałe: - - - Ryby z gatunku Boreogadus saida: 0305 59 11 0- - - - Suszone, niesolone- 0305 59 19 0- - - - Suszone, solone- 0305 59 30 0- - - Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii)- 0305 59 50 0- - - Sardela (Engraulis spp.)- 0305 59 70 0- - - Halibut biały (Hippoglossus hippoglossus)- *0305 59 80 0- - - Pozostałe- - Ryby solone, ale niesuszone ani niewędzone i ryby w solance: 0305 61 00 0- - Śledzie (Clupea harengus, Clupea pallasii)- 0305 62 00 0- - Dorsze (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus macrocephalus)- 0305 63 00 0- - Sardela (Engraulis spp.)- 0305 69- - Pozostałe: 0305 69 10 0- - - Ryby z gatunku Boreogadus saida- 0305 69 30 0- - - Halibut biały (Hippoglossus hippoglossus)- 0305 69 50 0- - - Łososie pacyficzne (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)- *0305 69 80 0- - - Pozostałe- 0306Skorupiaki, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; skorupiaki w skorupach, gotowane na parze lub w wodzie, nawet schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; mąki, mączki i granulki, ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi: - Zamrożone: 0306 11- - Langusty i pozostałe raki morskie (Palinurus spp., Panulirus spp., Jasus spp.): 0306 11 10 0- - - Szyjki raków morskich- 0306 11 90 0- - - Pozostałe- 0306 12- - Homary (Homarus spp.): 0306 12 10 0- - - Całe- 0306 12 90 0- - - Pozostałe- 0306 13- - Krewetki: 0306 13 10 0- - - Z rodziny Pandalidae- 0306 13 30 0- - - Krewetki z rodzaju Crangon- 0306 13 40 0- - - Krewetki różowe głębinowe (Parapenaeus longirostris)- 0306 13 50 0- - - Krewetki z rodzaju Penaceus- 0306 13 80 0- - - Pozostałe- 0306 14- - Kraby: 0306 14 10 0- - - Kraby z gatunków Paralithodes camchaticus, Chionoecetes spp. i Callinectes sapidu- 0306 14 30 0- - - Kraby z gatunku Cancer pagurus- 0306 14 90 0- - - Pozostałe- 0306 19- - Pozostałe, włączając mąki, mączki i granulki, ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi: 0306 19 10 0- - - Raki słodkowodne- 0306 19 30 0- - - Homarzec (nerczan) (Nephrops norvegicus)- 0306 19 90 0- - - Pozostałe- - Niezamrożone: 0306 21 00 0- - Langusty i pozostałe raki morskie (Palinurus spp., Panulirus spp., Jasus spp.)- 0306 22- - Homary (Homarus spp.): 0306 22 10 0- - - Żywe- - - - Pozostałe: 0306 22 91 0- - - - Całe- 0306 22 99 0- - - - Pozostałe- 0306 23- - Krewetki: 0306 23 10 0- - - Z rodziny Pandalidae- - - - Krewetki z rodzaju Crangon: 0306 23 31 0- - - - Świeże, schłodzone lub gotowane na parze lub w wodzie- 0306 23 39 0- - - - Pozostałe- 0306 23 90 0- - - Pozostałe- 0306 24- - Kraby: 0306 24 30 0- - - Kraby z gatunku Cancer pagurus- *0306 24 80 0- - - Pozostałe- 0306 29- - Pozostałe, włączając mąki, mączki i granulki, ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi: 0306 29 10 0- - - Raki słodkowodne- 0306 29 30 0- - - Homarzec (nerczan) (Nephrops norvegicus)- 0306 29 90 0- - - Pozostałe- 0307Mięczaki, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; wodne bezkręgowce inne niż skorupiaki i mięczaki, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance; mąki, mączki i granulki z wodnych bezkręgowców, innych niż skorupiaki, nadające się do spożycia przez ludzi: 0307 10- Ostrygi: 0307 10 10 0- - Ostrygi płaskie (z rodzaju Ostrea), żywe, i o masie (włącznie z muszlą) nie większej niż 40 g każda- 0307 10 90 0- - Pozostałe- - Przegrzebki, włącznie z przegrzebkami królowej, z rodzaju Pecten, Chlamys lub Placopecten: 0307 21 00 0- - Żywe, świeże lub schłodzone- 0307 29- - Pozostałe: 0307 29 10 0- - - Muszle św. Jakuba (Pecten maximus), zamrożone- 0307 29 90 0- - - Pozostałe- - Małże (jadalne) (Mytilus spp., Perna spp.): 0307 31- - Żywe, świeże lub schłodzone: 0307 31 10 0- - - Mytilus spp.- 0307 31 90 0- - - Perna spp.- 0307 39- - Pozostałe: 0307 39 10 0- - - Mytilus spp.- 0307 39 90 0- - - Perna spp.- - Mątwy (Sepia officinalis, Rossia macrosoma, Sepiola spp.) oraz głowonogi (Ommastrephes spp., Loligo spp., Nototodarus spp., Sepioteuthis spp.): 0307 41- - Żywe, świeże lub schłodzone: 0307 41 10 0- - - Mątwy (Sepia officinalis, Rossia macrosoma, Sepiola spp.)- - - - Głowonogi (Ommastrephes spp., Loligo spp., Nototodarus spp., Sepioteuthis spp.): 0307 41 91 0- - - - Loligo spp., Ommastrephes sagittatus- 0307 41 99 0- - - - Pozostałe- 0307 49- - Pozostałe: - - - Zamrożone: - - - - Mątwy (Sepia officinalis, Rossia macrosoma, Sepiola spp.): - - - - - Z rodzaju Sepiola: 0307 49 01 0- - - - - - Mątwa mniejsza (Sepiola rondeleti)- 0307 49 11 0- - - - - - Pozostałe- 0307 49 18 0- - - - - Pozostałe- - - - - Głowonogi (Ommastrephes spp., Loligo spp., Nototodarus spp., Sepioteuthis spp.): - - - - - Loligo spp.: 0307 49 31 0- - - - - - Loligo vulgaris- 0307 49 33 0- - - - - - Loligo pealei- 0307 49 35 0- - - - - - Loligo patagonica- 0307 49 38 0- - - - - - Pozostałe- 0307 49 51 0- - - - - Ommastrephes sagittatus- 0307 49 59 0- - - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 0307 49 71 0- - - - Mątwy (Sepia officinalis, Rossia macrosoma, Sepiola spp.)- - - - - Głowonogi (Ommastrephes spp., Loligo spp., Nototodarus spp., Sepioteuthis spp.): 0307 49 91 0- - - - - Loligo spp., Ommastrephes sagittatus- 0307 49 99 0- - - - - Pozostałe- - Ośmiornice (Octopus spp.): 0307 51 00 0- - Żywe, świeże lub schłodzone- 0307 59- - Pozostałe: 0307 59 10 0- - - Zamrożone- 0307 59 90 0- - - Pozostałe- 0307 60 00 0- Ślimaki, inne niż ślimaki morskie- - Pozostałe, włączając mąki, mączki i granulki, z bezkręgowców wodnych innych niż skorupiaki, nadające się do spożycia przez ludzi: 0307 91 00 0- - Żywe, świeże lub schłodzone- 0307 99- - Pozostałe: - - - Zamrożone: 0307 99 11 0- - - - Illex spp.- 0307 99 13 0- - - - Naga venus i pozostałe gatunki z rodziny Veneridae- 0307 99 15 0- - - - Meduzy (Rhopilema spp.)- 0307 99 18 0- - - - Pozostałe- 0307 99 90 0- - - Pozostałe- 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0401 10- O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1% masy: 0401 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów- 0401 10 90 0- - Pozostałe- 0401 20- O zawartości tłuszczu przekraczającej 1% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 3% masy: 0401 20 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów- 0401 20 19 0- - - Pozostałe- - - Przekraczającej 3% masy: 0401 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów- 0401 20 99 0- - - Pozostałe- 0401 30- O zawartości tłuszczu przekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 21% masy: 0401 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów- 0401 30 19 0- - - Pozostałe- - - Przekraczającej 21% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0401 30 31 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów- 0401 30 39 0- - - Pozostałe- - - Przekraczającej 45% masy: 0401 30 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrów- 0401 30 99 0- - - Pozostałe- 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 10 19 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 10 99 0- - - Pozostałe- - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowląt- 0402 21 11 9- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 0402 21 17- - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 11% masy: 0402 21 17 1- - - - - - Dla niemowląt- 0402 21 17 9- - - - - - Pozostałe- 0402 21 19- - - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 11% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 19 1- - - - - - Dla niemowląt- 0402 21 19 9- - - - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowląt- 0402 21 91 9- - - - - Pozostałe- 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowląt- 0402 21 99 9- - - - - Pozostałe- 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy- - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 29 19 0- - - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 29 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 29 99 0- - - - Pozostałe- - Pozostałe: 0402 91- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 8% masy: 0402 91 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 91 19 0- - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 8% masy, ale nieprzekraczającej 10% masy: 0402 91 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 91 39 0- - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 91 51 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 91 59 0- - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 91 99 0- - - - Pozostałe- 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 9,5% masy: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 99 19 0- - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 9,5% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 99 39 0- - - - Pozostałe- - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 99 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg- 0402 99 99 0- - - - Pozostałe- 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy- 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy- 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy- - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy- 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy- 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy- - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy- - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy- 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy- 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy- 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy- 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy- 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy- - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy- 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy- 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy- - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy- - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy- 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy- 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy- 0404Serwatka, nawet zagęszczona lub zawierająca dodatek cukru, lub innego środka słodzącego; produkty składające się ze składników naturalnego mleka, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 0404 10- Serwatka i serwatka zmodyfikowana, nawet zagęszczona lub zawierająca dodatek cukru, lub innego środka słodzącego: - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - Niezawierająca dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 02 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 04 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 06 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 12 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 14 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 16 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - Pozostałe, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 26 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 28 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 32 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 34 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 36 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 38 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - Pozostała: - - - Niezawierająca dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 48 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 52 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 54 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 56 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 58 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 62 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - Pozostała, o zawartości białka (zawartość azotu x 6,38): - - - - Nieprzekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 72 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 74 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 76 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- - - - - Przekraczającej 15% masy, o zawartości tłuszczu: 0404 10 78 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 10 82 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 10 84 0- - - - - Przekraczającej 27% masy- 0404 90- Pozostałe: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0404 90 21 0- - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 90 23 0- - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 90 29 0- - - Przekraczającej 27% masy- - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0404 90 81 0- - - Nieprzekraczającej 1,5% masy- 0404 90 83 0- - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy- 0404 90 89 0- - - Przekraczającej 27% masy- 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg- 0405 10 19 0- - - - Pozostałe- 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane- 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki- 0405 10 90 0- - Pozostałe- 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masy- 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masy- 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy- 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masy- 0405 90 90 0- - Pozostałe- 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy- 0406 10 80 0- - Pozostały- 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami- 0406 20 90 0- - Pozostały- 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyére i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy- - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy- 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy- 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy- 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort- 0406 40 50 0- - Gorgonzola- 0406 40 90 0- - Pozostały- 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)- - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej- 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej- 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej- 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej- 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta- - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler- 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz- 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell- 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tête de Moine- 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami- 0406 90 21 0- - - Cheddar- 0406 90 23 0- - - Edam- 0406 90 25 0- - - Tilsit- 0406 90 27 0- - - Butterkäse- 0406 90 29 0- - - Kashkaval- - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry- 0406 90 33 0- - - - Pozostałe- 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri- 0406 90 37 0- - - Finlandia- 0406 90 39 0- - - Jarlsberg- - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóry- - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Permigiano Reggiano- 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino- 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone- 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano- 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samsø- 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda- 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint-Paulin, Taleggio- 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey- 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert- 0406 90 84 0- - - - - - - Brie- 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri- - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy- 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy- 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy- 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy- 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe- 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane: - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie: 0407 00 11 1- - - - Indyczeszt. 0407 00 11 9- - - - Gęsieszt. 0407 00 19 0- - - Pozostałeszt. 0407 00 30 0- - Pozostałe1.000 szt. 0407 00 90 0- Pozostałeszt. 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi- 0408 11 80 0- - - Pozostałe- 0408 19- - Pozostałe: 0408 19 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi- - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłe- 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z zamrożonymi- - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi- 0408 91 80 0- - - Pozostałe- 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi- 0408 99 80 0- - - Pozostałe- 0409 00 00 0Miód naturalny- 0410 00 00 0Jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone- 0501 00 00 0Włosy ludzkie nieobrobione, nawet myte lub odtłuszczone; odpadki ludzkich włosów- 0502Szczecina i sierść świń lub dzików; sierść borsuka i pozostała sierść do wyrobu szczotek i pędzli; odpadki takiej szczeciny lub sierści: 0502 10 00 0- Szczecina i sierść świń lub dzików oraz odpadki szczeciny lub sierści- 0502 90 00 0- Pozostałe- 0503 00 00 0Włosie końskie i odpadki z niego, nawet pakowane w warstwy na nośniku lub bez nośnika- 0504 00 00Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone: 0504 00 00 1- Żołądki drobiowe- 0504 00 00 9- Pozostałe- 0505Skóry i pozostałe części ptaków z ich piórami lub puchem, pióra i części piór (nawet darte) oraz puch, nie bardziej obrobione niż oczyszczone, zdezynfekowane lub zakonserwowane; proszek i odpadki z piór lub części piór: 0505 10- Pióra, w rodzaju stosowanych do wypychania; puch: 0505 10 10 0- - Surowe- 0505 10 90 0- - Pozostałe- 0505 90 00 0- Pozostałe- 0506Kości i rdzenie rogów, nieobrobione, odtłuszczone, wstępnie przygotowane (ale nieprzycięte dla nadania kształtu), poddane działaniu kwasu lub odżelatynowane; proszek i odpadki tych produktów: 0506 10 00 0- Osseina i kości poddane działaniu kwasu- 0506 90 00 0- Pozostałe- 0507Kość słoniowa, skorupy żółwiowe, fiszbiny i frędzle, rogi, rogi jelenie, kopyta, paznokcie, szpony, pazury i dzioby, nieobrobione lub wstępnie przygotowane, ale nieprzycięte dla nadania kształtu; proszek i odpadki tych produktów: 0507 10 00 0- Kość słoniowa; proszek i odpadki kości słoniowej- 0507 90 00 0- Pozostałe- 0508 00 00 0Koral i podobne materiały, nieobrobione lub wstępnie przygotowane, ale nieobrobione inaczej; skorupy mięczaków, skorupiaków lub szkarłupni i kości sepii, nieobrobione lub wstępnie przygotowane, ale nieprzycięte dla nadania kształtu, proszek i ich odpadki- 0509 00Gąbki naturalne pochodzenia zwierzęcego: 0509 00 10 0- Surowe- 0509 00 90 0- Pozostałe- 0510 00 00 0Ambra szara, strój bobrowy, cybet i piżmo; kantarydyna, żółć, nawet suszona; gruczoły i pozostałe produkty zwierzęce, stosowane do przygotowania produktów farmaceutycznych, świeże, schłodzone, zamrożone lub inaczej tymczasowo zakonserwowane- 0511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi: 0511 10 00 0- Nasienie bydlęceszt.2) - Pozostałe: 0511 91- - Produkty z ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych; martwe zwierzęta objęte działem 3: 0511 91 10 0- - - Odpadki rybne- 0511 91 90 0- - - Pozostałe- 0511 99- - Pozostałe: 0511 99 10 0- - - Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub skórek- 0511 99 90- - - Pozostałe: 0511 99 90 1- - - - Embriony bydlęce- 0511 99 90 3- - - - Nasienie zwierząt gospodarskich inne niż bydlęce- 0511 99 90 5- - - - Embriony zwierząt gospodarskich inne niż bydlęce- 0511 99 90 7- - - - Komórki jajowe zwierząt gospodarskich- 0511 99 90 9- - - - Pozostałe- 0601Bulwy, korzenie bulwiaste, cebulki, łodygi podziemne i kłącza, w stanie uśpienia roślin, wegetacji lub kwitnienia; rośliny cykorii i jej korzenie inne niż objęte pozycją 1212: 0601 10- Cebulki, bulwy, korzenie bulwiaste, łodygi podziemne i kłącza, w stanie uśpienia roślin: 0601 10 10 0- - Hiacyntyszt. 0601 10 20 0- - Narcyzyszt. 0601 10 30 0- - Tulipanyszt. 0601 10 40 0- - Gladioleszt. 0601 10 90 0- - Pozostałe- 0601 20- Cebulki, bulwy, korzenie bulwiaste, łodygi podziemne i kłącza, w stanie wegetacji lub kwitnienia; rośliny cykorii i jej korzenie: 0601 20 10 0- - Rośliny cykorii i jej korzenie- 0601 20 30 0- - Orchidee, hiacynty, narcyzy i tulipany- 0601 20 90 0- - Pozostałe- 0602Pozostałe rośliny żywe (włącznie z ich korzeniami), sadzonki i zrazy; grzybnia: 0602 10- Nieukorzenione sadzonki i zrazy: 0602 10 10 0- - Winorośli- 0602 10 90 0- - Pozostałe- 0602 20- Drzewa, krzewy i krzaki gatunków rodzących jadalne owoce lub orzechy, nawet szczepione: 0602 20 10 0- - Sadzonki winorośli, szczepione lub ukorzenione- 0602 20 90 0- - Pozostałe- 0602 30 00 0- Rododendrony i azalie, nawet szczepione- 0602 40- Róże, szczepione lub nie: 0602 40 10 0- - Nieoczkowane ani nieszczepioneszt. 0602 40 90 0- - Oczkowane lub szczepioneszt. 0602 90- Pozostałe: 0602 90 10 0- - Grzybnia- 0602 90 20 0- - Rośliny ananasa- 0602 90 30 0- - Rośliny warzyw i truskawek- - - Pozostałe: - - - Rośliny rosnące na wolnym powietrzu: - - - - Drzewa, krzewy i krzaki: 0602 90 41 0- - - - - Drzewa leśne- - - - - - Pozostałe: 0602 90 45 0- - - - - - Ukorzenione sadzonki i młode rośliny- 0602 90 49 0- - - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe rośliny rosnące na wolnym powietrzu: 0602 90 51 0- - - - - Byliny- 0602 90 59 0- - - - - Pozostałe- - - - Rośliny rosnące w pomieszczeniach: 0602 90 70 0- - - - Ukorzenione sadzonki i młode rośliny, z wyłączeniem kaktusów- - - - - Pozostałe: 0602 90 91 0- - - - - Rośliny kwiatowe z pączkami lub kwiatami, z wyłączeniem kaktusów- 0602 90 99 0- - - - - Pozostałe- 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 10- - Róże: 0603 10 10 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikaszt. 0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt. 0603 10 20- - Goździki: 0603 10 20 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikaszt. 0603 10 20 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt. 0603 10 30- - Orchidee: 0603 10 30 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikaszt. 0603 10 30 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt. 0603 10 40- - Gladiole: 0603 10 40 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikaszt. 0603 10 40 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt. 0603 10 50- - Chryzantemy: 0603 10 50 1- - - Od 1 czerwca do 31 październikaszt. 0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt. 0603 10 80- - Pozostałe: 0603 10 80 1- - - Od 1 czerwca do 31 października- 0603 10 80 9- - - Od 1 listopada do 31 maja- 0603 90 00 0- Pozostałe- 0604Liście, gałęzie i pozostałe części roślin, bez kwiatów lub pączków kwiatowych oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0604 10- Mchy i porosty: 0604 10 10 0- - Mech reniferowy- 0604 10 90 0- - Pozostałe- - Pozostałe: 0604 91- - Świeże: - - - Choinki gwiazdkowe: 0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] i jodła szlachetna (Abies procera Rehd.)szt. 0604 91 29 0- - - - Pozostałeszt. - - - Gałązki iglaste: 0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] i z jodły szlachetnej (Abies procera Rehd.)- 0604 91 49 0- - - - Pozostałe- 0604 91 90 0- - - Pozostałe- 0604 99- - Pozostałe: 0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie- 0604 99 90 0- - - Pozostałe- 0701Ziemniaki, świeże lub schłodzone: 0701 10 00 0- Sadzeniaki- 0701 90- Pozostałe: 0701 90 10 0- - Do produkcji skrobi- - - Pozostałe: 0701 90 50- - - Młode, od 1 stycznia do 30 czerwca: 0701 90 50 1- - - - Od 1 stycznia do 15 maja- 0701 90 50 9- - - - Od 16 maja do 30 czerwca- 0701 90 90 0- - - Pozostałe- 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone: 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marca- 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietnia- 0702 00 00 3- Od 1 do 14 maja- 0702 00 00 5- Od 15 do 31 maja- 0702 00 00 7- Od 1 czerwca do 30 września- 0702 00 00 8- Od 1 do 31 października- 0702 00 00 9- Od 1 listopada do 31 grudnia- 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: - - Cebula: 0703 10 11 0- - - Dymka- 0703 10 19 0- - - Pozostałe- 0703 10 90 0- - Szalotka- 0703 20 00 0- Czosnek- 0703 90 00 0- Pory i pozostałe warzywa cebulowe- 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste: 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia- 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja- 0704 10 00 5- - Od 1 czerwca do 30 listopada- 0704 10 00 9- - Od 1 do 31 grudnia- 0704 20 00- Brukselka: *0704 20 00 1- - Od 1 stycznia do 31 maja- *0704 20 00 9- - Od 1 czerwca do 31 grudnia- 0704 90- Pozostałe: 0704 90 10 0- - Kapusta biała i kapusta czerwona- 0704 90 90- - Pozostałe: *0704 90 90 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja- *0704 90 90 9- - - Od 1 czerwca do 31 grudnia- 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone: - Sałata: 0705 11 00- - Sałata głowiasta: 0705 11 00 1- - - Od 1 stycznia do 31 marca- 0705 11 00 3- - - Od 1 kwietnia do 30 listopada- 0705 11 00 9- - - Od 1 do 31 grudnia- 0705 19 00 0- - Pozostała- - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum)- 0705 29 00 0- - Pozostała- 0706Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne, świeże lub schłodzone: 0706 10 00 0- Marchew i rzepa- 0706 90- Pozostałe: 0706 90 10 0- - Selery (korzeniowe lub niemieckie)- 0706 90 30 0- - Chrzan (Cochlearia armoracia)- 0706 90 90 0- - Pozostałe- 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego- 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia- 0707 00 05 5- - Od 1 do 15 maja- 0707 00 05 6- - Od 16 maja do 30 września- 0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października- 0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada- 0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia- 0707 00 90 0- Korniszony- 0708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub schłodzone: 0708 10 00 0- Groch (Pisum sativum)- 0708 20 00 0- Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)- 0708 90 00 0- Pozostałe warzywa strączkowe- 0709Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone: 0709 10 00 0- Karczochy- 0709 20 00 0- Szparagi- 0709 30 00 0- Oberżyny (bakłażany)- 0709 40 00 0- Selery inne niż seler korzeniowy- - Grzyby i trufle: 0709 51 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus- 0709 52 00 0- - Trufle- 0709 59- - Pozostałe: 0709 59 10 0- - - Pieprznik jadalny- 0709 59 30 0- - - Grzyby z rodziny borowikowatych- 0709 59 90 0- - - Pozostałe- 0709 60- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0709 60 10 0- - Słodka papryka- - - Pozostałe: 0709 60 91 0- - - Z rodzaju Capsicum, do produkcji pieprzu tureckiego lub barwników oleożywicznych capsicum- 0709 60 95 0- - - Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub żywicznych- 0709 60 99 0- - - Pozostałe- 0709 70 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy- 0709 90- Pozostałe: 0709 90 10 0- - Warzywa sałatowe inne niż sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.)- 0709 90 20 0- - Burak boćwina (albo burak cukrowy) i karczoch hiszpański- - - Oliwki: 0709 90 31 0- - - Do celów innych niż produkcja oliwy- 0709 90 39 0- - - Pozostałe- 0709 90 40 0- - Kapary- 0709 90 50 0- - Koper- 0709 90 60 0- - Kukurydza cukrowa- 0709 90 70 0- - Cukinia- 0709 90 90 0- - Pozostałe- 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone: 0710 10 00 0- Ziemniaki- - Warzywa strączkowe, nawet łuskane: 0710 21 00 0- - Groch (Pisum sativum)- 0710 22 00 0- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.)- 0710 29 00 0- - Pozostałe- 0710 30 00 0- Szpinak, szpinak nowozelandzki i szpinak ogrodowy- 0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa- 0710 80- Pozostałe warzywa: 0710 80 10 0- - Oliwki- - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 51 0- - - Słodka papryka- 0710 80 59 0- - - Pozostałe- - - Grzyby: 0710 80 61 0- - - Z rodzaju Agaricus- 0710 80 69 0- - - Pozostałe- 0710 80 70 0- - Pomidory- 0710 80 80 0- - Karczochy- 0710 80 85 0- - Szparagi- 0710 80 95 0- - Pozostałe- 0710 90 00 0- Mieszanki warzyw- 0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0711 20- Oliwki: 0711 20 10 0- - Do celów innych niż produkcja oliwy- 0711 20 90 0- - Pozostałe- 0711 30 00 0- Kapary- 0711 40 00 0- Ogórki i korniszony- - Grzyby i trufle: 0711 51 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricuskg bezw. 0711 59 00- - Pozostałe: 0711 59 00 1- - - Trufle- 0711 59 00 9- - - Pozostałe- 0711 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Warzywa: 0711 90 10 0- - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki- 0711 90 30 0- - - Kukurydza cukrowa- 0711 90 50 0- - - Cebula- 0711 90 80 0- - - Pozostałe- 0711 90 90 0- - Mieszanki warzyw- 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 20 00 0- Cebula- - Grzyby, uszaki (Auricularia spp.), trzęsaki (Tremella spp.) i trufle: 0712 31 00 0- - Grzyby z rodzaju Agaricus- 0712 32 00 0- - Uszaki (Auricularia spp.)- 0712 33 00 0- - Trzęsaki (Tremella spp.)- 0712 39 00 0- - Pozostałe- 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: 0712 90 05 0- - Ziemniaki, nawet cięte w kawałki lub plasterki, ale dalej nieprzetworzone- - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany do siewu- 0712 90 19 0- - - Pozostałe- 0712 90 30 0- - Pomidory- 0712 90 50 0- - Marchew- 0712 90 90 0- - Pozostałe- 0713Warzywa strączkowe suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone: 0713 10- Groch (Pisum sativum): 0713 10 10 0- - Do siewu- 0713 10 90 0- - Pozostały- 0713 20 00 0- Cieciorka (ciecierzyca)- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 31 00 0- - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek- 0713 32 00 0- - Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis)- 0713 33- - Fasola, włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris): 0713 33 10 0- - - Do siewu- 0713 33 90 0- - - Pozostała- 0713 39 00 0- - Pozostałe- 0713 40 00 0- Soczewica- 0713 50 00 0- Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor)- 0713 90 00- Pozostałe: *0713 90 00 1- - Do siewu- *0713 90 00 9- - Pozostałe- 0714Maniok, maranta, salep, karczochy jerozolimskie, słodkie ziemniaki i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi i inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach, nawet w postaci granulek; rdzeń sagowca: 0714 10- Maniok (cassava): 0714 10 10 0- - Granulki z mąki i mączki- - - Pozostały: 0714 10 91 0- - - W rodzaju stosowanego do spożycia przez ludzi, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 28 kg, zarówno świeży i cały lub bez skórki i zamrożony, nawet w plasterkach- 0714 10 99 0- - - Pozostały- 0714 20- Ziemniaki słodkie: 0714 20 10 0- - Świeże, całe, przeznaczone do spożycia przez ludzi- 0714 20 90 0- - Pozostałe- 0714 90- Pozostałe: - - Maranta, salep i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi: 0714 90 11 0- - - W rodzaju stosowanych do spożycia przez ludzi, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 28 kg, zarówno świeże i całe lub bez skórki i zamrożone, nawet w plasterkach- 0714 90 19 0- - - Pozostałe- 0714 90 90 0- - Pozostałe- 0801Orzechy kokosowe, orzechy brazylijskie i orzechy nerkowca, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Orzechy kokosowe: 0801 11 00 0- - Wysuszone- 0801 19 00 0- - Pozostałe- - Orzechy brazylijskie: 0801 21 00 0- - W łupinach- 0801 22 00 0- - Bez łupin- - Orzechy nerkowca: 0801 31 00 0- - W łupinach- 0801 32 00 0- - Bez łupin- 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Migdały: 0802 11- - W łupinie: 0802 11 10 0- - - Gorzkie- 0802 11 90 0- - - Pozostałe- 0802 12- - Bez łupiny: 0802 12 10 0- - - Gorzkie- 0802 12 90 0- - - Pozostałe- - Orzechy laskowe (Corylus spp.): 0802 21 00 0- - W łupinie- 0802 22 00 0- - Bez łupiny- - Orzechy włoskie: 0802 31 00 0- - W łupinie- 0802 32 00 0- - Bez łupiny- 0802 40 00 0- Kasztany (Castanea spp.)- 0802 50 00 0- Pistacje- 0802 90- Pozostałe: 0802 90 20 0- - Areca (lub betel), cola i pecan- 0802 90 50 0- - Orzechy sosny- 0802 90 60 0- - Orzechy makadamia- 0802 90 85 0- - Pozostałe- 0803 00Banany, włącznie z plantanami, świeże lub suszone: - Świeże: 0803 00 11 0- - Plantany- 0803 00 19 0- - Pozostałe- 0803 00 90 0- Suszone- 0804Daktyle, figi, ananasy, avokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone: 0804 10 00 0- Daktyle- 0804 20- Figi: 0804 20 10 0- - Świeże- 0804 20 90 0- - Suszone- 0804 30 00 0- Ananasy- 0804 40 00 0- Avokado- 0804 50 00 0- Guawa, mango i smaczelina- 0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone: 0805 10- Pomarańcze: - - Pomarańcze słodkie, świeże: 0805 10 10 0- - - Krwiste i półkrwiste- - - - Pozostałe: 0805 10 30 0- - - - Nawele, Naweliny, Nawelaty, Salustiany, Vernasy, Valencjany, Maltańskie, Szamutiasy, Ovalisy, Trovita i Hamliny- 0805 10 50 0- - - - Pozostałe- 0805 10 80 0- - Pozostałe- 0805 20- Mandarynki (włącznie z tangerinami i satsumas); klementynki, wilkingi i podobne hybrydy cytrusowe: 0805 20 10 0- - Klementynki- 0805 20 30 0- - Monrealesy i satsumas- 0805 20 50 0- - Mandarynki i wilkingi- 0805 20 70 0- - Tangeryny- 0805 20 90 0- - Pozostałe- 0805 40 00 0- Grejpfruty- 0805 50- Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum) i limy (Citrus aurantifolia, Citrus latifolia): 0805 50 10 0- - Cytryny (Citrus limon, Citrus limonum)- 0805 50 90 0- - Limy (Citrus aurantifolia, Citrus latifolia)- 0805 90 00 0- Pozostałe- 0806Winogrona, świeże lub suszone: 0806 10- Świeże: 0806 10 10- - Winogrona stołowe: 0806 10 10 1- - - Odmiany Emperor (Vitis vinifera CV) od 1 grudnia do 31 stycznia- - - - Pozostałe: 0806 10 10 3- - - - Od 1 stycznia do 14 lipca- 0806 10 10 5- - - - Od 15 lipca do 31 października- 0806 10 10 7- - - - Od 1 do 20 listopada- 0806 10 10 9- - - - Od 21 listopada do 31 grudnia- 0806 10 90 0- - Pozostałe- 0806 20- Suszone: - - W bezpośrednich pojemnikach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 kg: 0806 20 11 0- - - Rodzynki- 0806 20 12 0- - - Sułtanki- 0806 20 18 0- - - Pozostałych- - - Pozostałe: 0806 20 91 0- - - Rodzynki- 0806 20 92 0- - - Sułtanki- 0806 20 98 0- - - Pozostałe- 0807Melony (włącznie z arbuzami) i papaje, świeże: - Melony (włącznie z arbuzami): 0807 11 00 0- - Arbuzy- 0807 19 00 0- - Pozostałe- 0807 20 00 0- Papaje- 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: 0808 10 10 0- - Jabłka na sok, luzem, od 16 września do 15 grudnia- - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca- 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca- 0808 10 20 5- - - - Od 1 do 31 lipca- 0808 10 20 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia- 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca- 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca- 0808 10 50 5- - - - Od 1 do 31 lipca- 0808 10 50 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia- 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marca- 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwca- 0808 10 90 5- - - - Od 1 do 31 lipca- 0808 10 90 7- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia- 0808 20- Gruszki i pigwy: - - Gruszki: 0808 20 10 0- - - Na wino gruszkowe, luzem, od 1 sierpnia do 31 grudnia- 0808 20 50- - - Pozostałe: 0808 20 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 lipca- 0808 20 50 9- - - - Od 1 sierpnia do 31 grudnia- 0808 20 90 0- - Pigwy- 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże: 0809 10 00 0- Morele- 0809 20- Wiśnie i czereśnie: 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 maja- 0809 20 05 5- - - Od 1 czerwca do 15 lipca- 0809 20 05 9- - - Od 16 lipca do 31 grudnia- 0809 20 95 0- - Pozostałe- 0809 30- Brzoskwinie, włącznie z nektarynami: 0809 30 10 0- - Nektaryny- 0809 30 90 0- - Pozostałe- 0809 40- Śliwki i owoce tarniny: 0809 40 05- - Śliwki: 0809 40 05 1- - - Od 1 stycznia do 30 czerwca- 0809 40 05 5- - - Od 1 lipca do 30 września- 0809 40 05 9- - - Od 1 października do 31 grudnia- 0809 40 90 0- - Owoce tarniny- 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki: 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia- 0810 10 00 3- - Od 1 maja do 31 lipca- 0810 10 00 9- - Od 1 sierpnia do 31 grudnia- 0810 20- Maliny, jeżyny, morwy i owoce mieszańców malin z jeżynami: 0810 20 10 0- - Maliny- 0810 20 90 0- - Pozostałe- 0810 30- Porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest: 0810 30 10 0- - Porzeczki czarne- 0810 30 30 0- - Porzeczki czerwone- 0810 30 90 0- - Pozostałe- 0810 40- Żurawiny, borówki czarne i pozostałe owoce z rodzaju Vaccinium: 0810 40 10 0- - Borówki brusznice lub borówki czerwone (owoce z gatunku Vaccinium vitis-idaea)- 0810 40 30 0- - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus- 0810 40 50 0- - Owoce z gatunku Vaccinium macrocarpon i Vaccinium corymbosum- 0810 40 90 0- - Pozostałe- 0810 50 00 0- Owoce kiwi- 0810 60 00 0- Duriany właściwe- 0810 90- Pozostałe: 0810 90 30 0- - Tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, owoce sączyńca- 0810 90 40 0- - Owoce męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya- 0810 90 95 0- - Pozostałe- 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10- Truskawki i poziomki: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 10 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- 0811 10 19 0- - - Pozostałe- 0811 10 90 0- - Pozostałe- 0811 20- Maliny, jeżyny, morwy, owoce mieszańców malin z jeżynami, porzeczki czarne, białe lub czerwone i agrest: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 20 11 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- 0811 20 19 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 0811 20 31 0- - - Maliny- 0811 20 39 0- - - Porzeczki czarne- 0811 20 51 0- - - Porzeczki czerwone- 0811 20 59 0- - - Jeżyny i morwy- 0811 20 90 0- - - Pozostałe- 0811 90- Pozostałe: - - Zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 0811 90 11 0- - - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne- 0811 90 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 0811 90 31 0- - - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne- 0811 90 39 0- - - - Pozostałe- - - Pozostałe: 0811 90 50 0- - - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus- 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium- - - - Wiśnie i czereśnie: 0811 90 75 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus)- 0811 90 80 0- - - - Pozostałe- 0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne- 0811 90 95 0- - - Pozostałe- 0812Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0812 10 00 0- Wiśnie i czereśnie- 0812 90- Pozostałe: 0812 90 10 0- - Morele- 0812 90 20 0- - Pomarańcze- 0812 90 30 0- - Papaje- 0812 90 40 0- - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus- 0812 90 50 0- - Porzeczki czarne- 0812 90 60 0- - Maliny- 0812 90 70 0- - Owoce guawy, mango, smaczeliny, tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, sączyńca, owoce męczennicy, oskomianu (carambola), pitahaya i orzechy tropikalne- 0812 90 99- - Pozostałe: 0812 90 99 1- - - Truskawki i poziomki- 0812 90 99 9- - - Pozostałe- 0813Owoce suszone, inne niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806; mieszanki orzechów lub owoców suszonych objętych niniejszym działem: 0813 10 00 0- Morele- 0813 20 00 0- Śliwki- 0813 30 00 0- Jabłka- 0813 40- Pozostałe owoce: 0813 40 10 0- - Brzoskwinie, włącznie z nektarynami- 0813 40 30 0- - Gruszki- 0813 40 50 0- - Papaje- 0813 40 60 0- - Tamaryndy- 0813 40 70 0- - Jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii, sączyńca, owoce męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya- 0813 40 95 0- - Pozostałe- 0813 50- Mieszanki z orzechów lub z owoców suszonych, objętych niniejszym działem: - - Mieszanki z owoców suszonych, innych niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806: - - - Niezawierające śliwek: 0813 50 12 0- - - - Z papai, tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), kanawalii, sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya- 0813 50 15 0- - - - Pozostałe- 0813 50 19 0- - - Zawierające śliwki- - - Mieszanki wyłącznie z orzechów suszonych objętych pozycjami 0801 i 0802: 0813 50 31 0- - - Z orzechów tropikalnych- 0813 50 39 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe mieszanki: 0813 50 91 0- - - Niezawierające śliwek lub fig- 0813 50 99 0- - - Pozostałe- 0814 00 00 0Skórki owoców cytrusowych lub melonów (włącznie z arbuzami), świeże, zamrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących- 0901Kawa, nawet palona lub bezkofeinowa; łupinki i łuski kawy; substytuty kawy zawierające kawę naturalną w każdej proporcji: - Kawa, niepalona: 0901 11 00 0- - Niepozbawiona kofeiny- 0901 12 00 0- - Bezkofeinowa- - Kawa, palona: 0901 21 00 0- - Niepozbawiona kofeiny- 0901 22 00 0- - Bezkofeinowa- 0901 90- Pozostałe: 0901 90 10 0- - Łupinki i łuski kawy- 0901 90 90 0- - Substytuty kawy zawierające kawę naturalną- 0902Herbata, nawet aromatyzowana: 0902 10 00 0- Herbata zielona (niefermentowana), w bezpośrednich opakowaniach o zawartości nieprzekraczającej 3 kg- 0902 20 00 0- Pozostała herbata zielona (niefermentowana)- 0902 30 00 0- Herbata czarna (fermentowana) i herbata częściowo fermentowana, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości nieprzekraczającej 3 kg- 0902 40 00 0- Pozostała herbata czarna (fermentowana) i pozostała herbata częściowo fermentowana- 0903 00 00 0Maté (herbata paragwajska)- 0904Pieprz z rodzaju Piper; owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, suszone lub rozgniatane, lub mielone: - Pieprz: 0904 11 00 0- - Nierozgniatany ani niemielony- 0904 12 00 0- - Rozgniatany lub mielony- 0904 20- Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, suszone lub rozgniatane, lub mielone: - - Nierozgniatane ani niemielone: 0904 20 10 0- - - Słodka papryka- 0904 20 30 0- - - Pozostałe- 0904 20 90 0- - Rozgniatane lub mielone- 0905 00 00 0Wanilia- 0906Cynamon i kwiaty cynamonowca: 0906 10 00 0- Nierozgniatane ani niemielone- 0906 20 00 0- Rozgniatane lub mielone- 0907 00 00 0Goździki (całe owoce, kwiaty i szypułki)- 0908Gałka muszkatołowa, kwiat muszkatołowy i kardamony: 0908 10 00 0- Gałka muszkatołowa- 0908 20 00 0- Kwiat muszkatołowy- 0908 30 00 0- Kardamony- 0909Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody jałowca: 0909 10 00 0- Nasiona anyżku lub badianu- 0909 20 00 0- Nasiona kolendry- 0909 30 00- Nasiona kminu rzymskiego: 0909 30 00 1- - Nierozgniatane ani niemielone- 0909 30 00 9- - Rozgniatane lub mielone- 0909 40 00- Nasiona kminku: 0909 40 00 1- - Nierozgniatane ani niemielone- 0909 40 00 9- - Rozgniatane lub mielone- 0909 50 00 0- Nasiona kopru; jagody jałowca- 0910Imbir, szafran, kurkuma, tymianek, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne: 0910 10 00 0- Imbir- 0910 20- Szafran: 0910 20 10 0- - Nierozgniatany ani niemielony- 0910 20 90 0- - Rozgniatany lub mielony- 0910 30 00 0- Kurkuma- 0910 40- Tymianek; liście laurowe: - - Tymianek: - - - Nierozgniatany ani niemielony: 0910 40 11 0- - - - Macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum)- 0910 40 13 0- - - - Pozostały- 0910 40 19 0- - - Rozgniatany lub mielony- 0910 40 90 0- - Liście laurowe- 0910 50 00 0- Curry- - Pozostałe przyprawy korzenne: 0910 91- - Mieszanki wymienione w uwadze 1(b) do niniejszego działu: 0910 91 10 0- - - Nierozgniatane ani niemielone- 0910 91 90 0- - - Rozgniatane lub mielone- 0910 99- - Pozostałe: 0910 99 10 0- - - Nasiona kozieradki- - - - Pozostałe: 0910 99 91 0- - - - Nierozgniatane ani niemielone- 0910 99 99 0- - - - Rozgniatane lub mielone- 1001Pszenica i meslin: 1001 10 00 0- Pszenica durum- 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu- - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnej- 1001 90 91 9- - - - Meslin- 1001 90 99 0- - - Pozostałe- 1002 00 00 0Żyto- 1003 00Jęczmień: 1003 00 10 0- Nasiona- 1003 00 90 0- Pozostały- 1004 00 00 0Owies- 1005Kukurydza: 1005 10- Nasiona: - - Hybrydy: 1005 10 11 0- - - Hybrydy podwójne i hybrydy szczytowo-krzyżowe- 1005 10 13 0- - - Hybrydy trójkrzyżowe- 1005 10 15 0- - - Hybrydy zwykłe- 1005 10 19 0- - - Pozostałe- 1005 10 90 0- - Pozostałe- 1005 90 00 0- Pozostałe- 1006Ryż: 1006 10- Ryż niełuskany: 1006 10 10 0- - Do siewu- - - Pozostały: - - - Sparzony: 1006 10 21 0- - - - Okrągłoziarnisty- 1006 10 23 0- - - - Średnioziarnisty- - - - - Długoziarnisty: 1006 10 25 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 10 27 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- - - - Pozostały: 1006 10 92 0- - - - Okrągłoziarnisty- 1006 10 94 0- - - - Średnioziarnisty- - - - - Długoziarnisty: 1006 10 96 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 10 98 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- 1006 20- Ryż łuskany (brązowy): - - Parzony: 1006 20 11 0- - - Okrągłoziarnisty- 1006 20 13 0- - - Średnioziarnisty- - - - Długoziarnisty: 1006 20 15 0- - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 20 17 0- - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- - - Pozostały: 1006 20 92 0- - - Okrągłoziarnisty- 1006 20 94 0- - - Średnioziarnisty- - - - Długoziarnisty: 1006 20 96 0- - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 20 98 0- - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- 1006 30- Ryż całkowicie lub częściowo bielony, nawet polerowany lub glazurowany: - - Ryż półbielony: - - - Parzony: 1006 30 21 0- - - - Okrągłoziarnisty- 1006 30 23 0- - - - Średnioziarnisty- - - - - Długoziarnisty: 1006 30 25 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 30 27 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- - - - Pozostały: 1006 30 42 0- - - - Okrągłoziarnisty- 1006 30 44 0- - - - Średnioziarnisty- - - - - Długoziarnisty: 1006 30 46 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 30 48 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- - - Ryż całkowicie bielony: - - - Parzony: 1006 30 61 0- - - - Okrągłoziarnisty- 1006 30 63 0- - - - Średnioziarnisty- - - - - Długoziarnisty: 1006 30 65 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 30 67 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- - - - Pozostały: 1006 30 92 0- - - - Okrągłoziarnisty- 1006 30 94 0- - - - Średnioziarnisty- - - - - Długoziarnisty: 1006 30 96 0- - - - - O stosunku długości do szerokości większym niż 2, ale mniejszym niż 3- 1006 30 98 0- - - - - O stosunku długości do szerokości równym 3 lub większym niż 3- 1006 40 00 0- Ryż łamany- 1007 00Ziarno sorgo: 1007 00 10 0- Hybrydy do siewu- 1007 00 90 0- Pozostałe- 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 10 00 0- Gryka- 1008 20 00 0- Proso- 1008 30 00 0- Mozga kanaryjska- 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale)- 1008 90 90 0- - Pozostałe- 1101 00Mąka pszenna lub z meslin: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum- 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza- 1101 00 90 0- Mąka z meslin- 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 10 00 0- Mąka żytnia- 1102 20- Mąka kukurydziana: 1102 20 10 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy- 1102 20 90 0- - Pozostała- 1102 30 00 0- Mąka ryżowa- 1102 90- Pozostałe: 1102 90 10 0- - Mąka jęczmienna- 1102 90 30 0- - Mąka owsiana- 1102 90 90 0- - Pozostałe- 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durum- 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza- 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 10 0- - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy- 1103 13 90 0- - - Pozostałe- 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 10 0- - - Z żyta- 1103 19 30 0- - - Z jęczmienia- 1103 19 40 0- - - Z owsa- 1103 19 50 0- - - Z ryżu- 1103 19 90 0- - - Pozostałe- 1103 20- Granulki: 1103 20 10 0- - Z żyta- 1103 20 20 0- - Z jęczmienia- 1103 20 30 0- - Z owsa- 1103 20 40 0- - Z kukurydzy- 1103 20 50 0- - Z ryżu- 1103 20 60 0- - Z pszenicy- 1103 20 90 0- - Pozostałe- 1104Ziarna zbóż obrobione w inny sposób (na przykład łuszczone, miażdżone, płatkowane, perełkowane, śrutowane lub krojone), z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone: - Ziarna miażdżone lub płatkowane: 1104 12- - Z owsa: 1104 12 10 0- - - Miażdżone- 1104 12 90 0- - - Płatkowane- 1104 19- - Z pozostałych zbóż: 1104 19 10 0- - - Z pszenicy- 1104 19 30 0- - - Z żyta- 1104 19 50 0- - - Z kukurydzy- - - - Z jęczmienia: 1104 19 61 0- - - - Miażdżone- 1104 19 69 0- - - - Płatkowane- - - - Pozostałe: 1104 19 91 0- - - - Ryż płatkowany- 1104 19 99 0- - - - Pozostałe- - Pozostałe obrobione ziarna (na przykład łuszczone, perełkowane, krojone lub śrutowane): 1104 22- - Z owsa: 1104 22 20 0- - - Łuszczone (łuskane lub obierane)- 1104 22 30 0- - - Łuszczone i krojone lub śrutowane ("Grütze" lub "grutten")- 1104 22 50 0- - - Perełkowane- 1104 22 90 0- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie- 1104 22 98 0- - - Pozostałe- 1104 23- - Z kukurydzy: 1104 23 10 0- - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane- 1104 23 30 0- - - Perełkowane- 1104 23 90 0- - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie- 1104 23 99 0- - - Pozostałe- 1104 29- - Z pozostałych zbóż: - - - Z jęczmienia: 1104 29 01 0- - - - Łuszczone (łuskane lub obierane)- 1104 29 03 0- - - - Łuszczone i krojone lub śrutowane ("Grütze" lub "grutten")- 1104 29 05 0- - - - Perełkowane- 1104 29 07 0- - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie- 1104 29 09 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: - - - - Łuszczone (łuskane lub obierane), nawet krojone lub śrutowane: 1104 29 11 0- - - - - Z pszenicy- 1104 29 15 0- - - - - Z żyta- 1104 29 19 0- - - - - Pozostałe- - - - - Perełkowane: 1104 29 31 0- - - - - Z pszenicy- 1104 29 35 0- - - - - Z żyta- 1104 29 39 0- - - - - Pozostałe- - - - - Obrobione wyłącznie przez śrutowanie: 1104 29 51 0- - - - - Z pszenicy- 1104 29 55 0- - - - - Z żyta- 1104 29 59 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 1104 29 81 0- - - - - Z pszenicy- 1104 29 85 0- - - - - Z żyta- 1104 29 89 0- - - - - Pozostałe- 1104 30- Zarodki zbóż, całe, miażdżone, płatkowane lub mielone: 1104 30 10 0- - Z pszenicy- 1104 30 90 0- - Z pozostałych zbóż- 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane: 1105 10 00 0- Mąka, mączka i proszek- 1105 20 00 0- Płatki i granulki- 1106Mąka, mączka i proszek, z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713, z sago lub z korzeni, lub bulw objętych pozycją 0714, lub z produktów objętych działem 8: 1106 10 00 0- Z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713- 1106 20- Z sago lub z korzeni, lub bulw objętych pozycją 0714: 1106 20 10 0- - Denaturowane- 1106 20 90 0- - Pozostałe- 1106 30- Z produktów objętych działem 8: 1106 30 10 0- - Z bananów- 1106 30 90 0- - Pozostałe- 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Z pszenicy: 1107 10 11 0- - - W postaci mąki- 1107 10 19 0- - - Pozostały- - - Pozostały: 1107 10 91 0- - - W postaci mąki- 1107 10 99 0- - - Pozostały- 1107 20 00 0- Palony- 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 11 00 0- - Skrobia pszenna- 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydziana- 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczana- 1108 14 00 0- - Skrobia z manioku (cassava)- 1108 19- - Pozostałe skrobie: 1108 19 10 0- - - Skrobia z ryżu- 1108 19 90 0- - - Pozostałe- 1108 20 00 0- Inulina- 1109 00 00 0Gluten pszenny, nawet suszony- 1201 00Nasiona soi, nawet łamane: 1201 00 10 0- Do siewu- 1201 00 90 0- Pozostałe- 1202Orzeszki ziemne, niepalone ani nieprzygotowane inaczej, nawet łuskane lub łamane: 1202 10- W łupinkach: 1202 10 10 0- - Do siewu- 1202 10 90 0- - Pozostałe- 1202 20 00 0- Łuskane, nawet łamane- 1203 00 00 0Kopra- 1204 00Nasiona lnu, nawet łamane: 1204 00 10 0- Do siewu- 1204 00 90 0- Pozostałe- 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 10 0- - Do siewu- 1205 10 90 0- - Pozostałe- 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 1- - Do siewu- 1205 90 00 9- - Pozostałe- 1206 00Nasiona słonecznika, nawet łamane: 1206 00 10 0- Do siewu- - Pozostałe: 1206 00 91 0- - Wyłuskane; w łusce w paski szaro-białe- 1206 00 99 0- - Pozostałe- 1207Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane: 1207 10- Orzechy palmowe i ich jądra: 1207 10 10 0- - Do siewu- 1207 10 90 0- - Pozostałe- 1207 20- Nasiona bawełny: 1207 20 10 0- - Do siewu- 1207 20 90 0- - Pozostałe- 1207 30- Nasiona rącznika: 1207 30 10 0- - Do siewu- 1207 30 90 0- - Pozostałe- 1207 40- Nasiona sezamu: 1207 40 10 0- - Do siewu- 1207 40 90 0- - Pozostałe- 1207 50- Nasiona gorczycy: 1207 50 10 0- - Do siewu- 1207 50 90 0- - Pozostałe- 1207 60- Nasiona krokosza: 1207 60 10 0- - Do siewu- 1207 60 90 0- - Pozostałe- - Pozostałe: 1207 91- - Nasiona maku: 1207 91 10 0- - - Do siewu- 1207 91 90 0- - - Pozostałe- 1207 99- - Pozostałe: 1207 99 20 0- - - Do siewu- - - - Pozostałe: 1207 99 91 0- - - - Nasiona konopi- 1207 99 98- - - - Pozostałe: 1207 99 98 1- - - - - Orzechy masłosza- 1207 99 98 9- - - - - Pozostałe- 1208Mąka i mączka, z nasion lub owoców oleistych, inne niż z gorczycy: 1208 10 00 0- Z soi- 1208 90 00 0- Pozostałe- 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: 1209 10 00 0- Nasiona buraków cukrowych- - Nasiona roślin pastewnych: 1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfalfa)- 1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.): 1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)- 1209 22 80 0- - - Pozostałej- 1209 23- - Nasiona kostrzewy: 1209 23 11 0- - - Kostrzewy łąkowej (Festuca pratensis Huds.)- 1209 23 15 0- - - Kostrzewy czerwonej (Festuca rubra L.)- 1209 23 80 0- - - Pozostałej- 1209 24 00 0- - Nasiona wiechliny łąkowej (Poa pratensis L.)- 1209 25- - Nasiona rajgrasu (Lolium multiflorum Lam., Lolium perenne L.): 1209 25 10 0- - - Rajgras włoski (życica wielokwiatowa) (włącznie z rajgrasem westerwoldzkim) (Lolium multiflorum Lam.)- 1209 25 90 0- - - Rajgras angielski (życica trwała) (Lolium perenne L.)- 1209 26 00 0- - Nasiona tymotki- 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 10 0- - - Nasiona wyki; nasiona wiechliny z rodzaju Poa (Poa palustris L., Poa trivialis L.); nasiona kupkówki (Dactylis glomerata L.); nasiona mietlicy (Agrostis)- 1209 29 50 0- - - Nasiona łubinu- 1209 29 60 0- - - Nasiona buraka pastewnego (Beta vulgaris var. alba)- 1209 29 80 0- - - Pozostałe- 1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla ich kwiatów- - Pozostałe: 1209 91- - Nasiona warzyw: 1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i gongylodes L.)- 1209 91 30 0- - - Nasiona buraka ćwikłowego (Beta vulgaris var. conditiva)- 1209 91 90 0- - - Pozostałe- 1209 99- - Pozostałe: 1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych- - - - Pozostałe: 1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów, inne niż objęte podpozycją 1209 30- 1209 99 99 0- - - - Pozostałe- 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, niemielone, niesproszkowane ani nie w formie granulek- 1210 20- Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 20 10 0- - Szyszki chmielowe, mielone, sproszkowane lub w formie granulek, z podwyższoną zawartością lupuliny; lupulina- 1210 20 90 0- - Pozostałe- 1211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane: 1211 10 00 0- Korzenie lukrecji- 1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia- 1211 30 00 0- Liście krzewu kokainowego- 1211 40 00 0- Słoma makowa- 1211 90- Pozostałe: 1211 90 30 0- - Fasola tonkińska- *1211 90 97 0- - Pozostałe- 1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i pozostałe algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum), w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1212 10- Chleb świętojański, włącznie z nasionami: 1212 10 10 0- - Chleb świętojański- - - Nasiona chleba świętojańskiego: 1212 10 91 0- - - Niełuszczone, niekruszone ani niemielone- 1212 10 99 0- - - Pozostałe- 1212 20 00 0- Wodorosty morskie i pozostałe algi- 1212 30 00 0- Pestki i jądra pestek moreli, brzoskwiń (włącznie z nektarynami) i śliwek- - Pozostałe: 1212 91- - Burak cukrowy: 1212 91 20 0- - - Suszony, nawet mielony- 1212 91 80 0- - - Pozostały- 1212 99- - Pozostałe: 1212 99 20 0- - - Trzcina cukrowa- 1212 99 80 0- - - Pozostałe- 1213 00 00 0Słoma i plewy zbóż, niepreparowane, nawet siekane, mielone, prasowane lub w formie granulek- 1214Brukiew, buraki pastewne, korzenie pastewne, siano, lucerna (alfalfa), koniczyna, esparceta, kapusta pastewna, łubin, wyka i podobne produkty pastewne, nawet granulowane: 1214 10 00 0- Mączka i granulki, z lucerny (alfalfa)- 1214 90- Pozostałe: 1214 90 10 0- - Buraki pastewne, brukiew i pozostałe korzenie pastewne- *1214 90 90 0- - Pozostałe- 1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy): 1301 10 00 0- Szelak- 1301 20 00 0- Guma arabska- 1301 90- Pozostałe: 1301 90 10 0- - Mastyks z Chios (mastyks z drzew z gatunku Pistacia lentiscus)- 1301 90 90- - Pozostałe: 1301 90 90 1- - - Z drzew iglastych- 1301 90 90 9- - - Pozostałe- 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 11 00 0- - Opium- 1302 12 00 0- - Z lukrecji- 1302 13 00 0- - Z chmielu- 1302 14 00 0- - Ze złocienia lub z korzeni roślin zawierających rotenon- 1302 19- - Pozostałe: 1302 19 05 0- - - Olej żywiczny z wanilii- 1302 19 30 0- - - Mieszaniny ekstraktów roślinnych, do produkcji napojów i przetworów spożywczych- - - - Pozostałe: 1302 19 91 0- - - - Lecznicze- 1302 19 98- - - - Pozostałe: 1302 19 98 1- - - - - Z Quassia amara, aloesu i manny- 1302 19 98 9- - - - - Pozostałe- 1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany: 1302 20 10 0- - Suche- 1302 20 90 0- - Pozostałe- - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 31 00 0- - Agar-agar- 1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z chleba świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar: 1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion- 1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar- 1302 39 00 0- - Pozostałe- 1401Materiały roślinne, w rodzaju stosowanych głównie do wyplatania (na przykład bambus, trzcinopalmy, trzciny, sitowie, łoziny, rafia, słoma zbożowa czyszczona, bielona lub barwiona i łyko lipowe): 1401 10 00 0- Bambusy- 1401 20 00 0- Trzcinopalmy- 1401 90 00 0- Pozostałe- 1402 00 00 0Materiały roślinne, w rodzaju stosowanych głównie do wyściełania lub wypychania (na przykład kapok, włosie roślinne, trawa morska), nawet pakowane w warstwy, na nośniku lub bez nośnika- 1403 00 00 0Materiały roślinne, w rodzaju stosowanych głównie do produkcji szczotek lub mioteł (na przykład sorgo, piassawa, perz i korzeń ryżowy), nawet w kłębkach lub wiązkach- 1404Produkty pochodzenia roślinnego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1404 10 00 0- Surowe materiały roślinne, w rodzaju stosowanych głównie w farbiarstwie lub garbarstwie- 1404 20 00 0- Linters bawełniany- 1404 90 00 0- Pozostałe- 1501 00Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż te objęte pozycją 0209 lub 1503: - Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem): 1501 00 11 0- - Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1501 00 19 0- - Pozostałe- 1501 00 90 0- Tłuszcz z drobiu- 1502 00Tłuszcze z bydła, owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503: 1502 00 10 0- Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1502 00 90 0- Pozostałe- 1503 00Stearyna smalcowa, olej smalcowy, oleostearyna, oleina i olej łojowy, nieemulgowane lub niezmieszane, lub nieprzygotowane inaczej: - Stearyna smalcowa i oleostearyna: 1503 00 11 0- - Do zastosowań przemysłowych- 1503 00 19 0- - Pozostałe- 1503 00 30 0- Olej łojowy do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1503 00 90 0- Pozostałe- 1504Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1504 10- Oleje z wątróbek rybich i ich frakcje: 1504 10 10 0- - O zawartości witaminy A nieprzekraczającej 2.500 j.m./g- - - Pozostałe: 1504 10 91 0- - - Z halibuta- 1504 10 99 0- - - Pozostałe- 1504 20- Tłuszcze, oleje i ich frakcje, z ryb, inne niż oleje z wątróbek: 1504 20 10 0- - Frakcje stałe- 1504 20 90 0- - Pozostałe- 1504 30- Tłuszcze, oleje i ich frakcje, ze ssaków morskich: 1504 30 10 0- - Frakcje stałe- 1504 30 90 0- - Pozostałe- 1505 00Tłuszcz z wełny oraz substancje tłuszczowe otrzymane z niego (włącznie z lanoliną): 1505 00 10 0- Tłuszcz z wełny, surowy- 1505 00 90 0- Pozostałe- 1506 00 00 0Pozostałe tłuszcze i oleje zwierzęce oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie- 1507Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1507 10- Olej surowy, nawet odgumowany: 1507 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1507 10 90 0- - Pozostałe- 1507 90- Pozostałe: 1507 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1507 90 90- - Pozostałe: 1507 90 90 1- - - Konfekcjonowane- 1507 90 09 9- - - Pozostałe- 1508Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1508 10- Olej surowy: 1508 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1508 10 90 0- - Pozostałe- 1508 90- Pozostałe: 1508 90 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1508 90 90 0- - Pozostałe- 1509Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: 1509 10- Z pierwszego tłoczenia: 1509 10 10 0- - Oliwa lampante z pierwszego tłoczenia- 1509 10 90 0- - Pozostałe- 1509 90 00 0- Pozostałe- 1510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509: 1510 00 10 0- Oleje surowe- 1510 00 90 0- Pozostałe- 1511Olej palmowy i jego frakcje, nawet rafinowany, ale niemodyfikowany chemicznie: 1511 10- Olej surowy: 1511 10 10 0- - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1511 10 90 0- - Pozostały- 1511 90- Pozostałe: - - Frakcje stałe: 1511 90 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1511 90 19 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 1511 90 91 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1511 90 99 0- - - Pozostałe- 1512Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego i bawełniany oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej słonecznikowy i z krokosza balwierskiego oraz ich frakcje: 1512 11- - Olej surowy: 1512 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - Pozostałe: 1512 11 91 0- - - - Olej słonecznikowy- 1512 11 99 0- - - - Olej z krokosza balwierskiego- 1512 19- - Pozostałe: 1512 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1512 19 90- - - Pozostałe: *1512 19 90 1- - - - Olej słonecznikowy, konfekcjonowany- *1512 19 90 2- - - - Olej słonecznikowy, pozostały- *1512 19 90 8- - - - Pozostałe, konfekcjonowane- *1512 19 90 9- - - - Pozostałe- - Olej bawełniany i jego frakcje: 1512 21- - Olej surowy, nawet z którego został usunięty gossypol: 1512 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1512 21 90 0- - - Pozostały- 1512 29- - Pozostałe: 1512 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1512 29 90 0- - - Pozostałe- 1513Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej kokosowy (z kopry) i jego frakcje: 1513 11- - Olej surowy: 1513 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - Pozostałe: 1513 11 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1513 11 99 0- - - - Pozostałe- 1513 19- - Pozostałe: - - - Frakcje stałe: 1513 19 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1513 19 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 1513 19 30 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - - Pozostałe: 1513 19 91 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1513 19 99 0- - - - - Pozostałe- - Olej z ziaren palmowych i olej babassu oraz ich frakcje: 1513 21- - Olej surowy: *1513 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - Pozostałe: 1513 21 30 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1513 21 90 0- - - - Pozostałe- 1513 29- - Pozostałe: - - - Frakcje stałe: 1513 29 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1513 29 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 1513 29 30 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - - Pozostałe: 1513 29 50 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- *1513 29 90 0- - - - - Pozostałe- 1514Olej rzepakowy, rzepikowy i gorczycowy oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej rzepakowy lub rzepikowy, o niskiej zawartości kwasu erukowego oraz ich frakcje: 1514 11- - Olej surowy: 1514 11 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1514 11 90 0- - - Pozostały- 1514 19- - Pozostałe: 1514 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1514 19 90- - - Pozostałe: 1514 19 90 1- - - - Konfekcjonowane- 1514 19 90 9- - - - Pozostałe- - Pozostałe: 1514 91- - Olej surowy: 1514 91 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1514 91 90 0- - - Pozostały- 1514 99- - Pozostałe: 1514 99 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1514 99 90- - - Pozostałe: 1514 99 90 1- - - - Konfekcjonowane- 1514 99 90 9- - - - Pozostałe- 1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy- 1515 19- - Pozostały: 1515 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 19 90 0- - - Pozostały- - Olej kukurydziany i jego frakcje: 1515 21- - Olej surowy: 1515 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 21 90 0- - - Pozostały- 1515 29- - Pozostały: 1515 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 29 90 0- - - Pozostały- 1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje: 1515 30 10 0- - Do produkcji kwasu aminoundekanowego stosowanego do wytwarzania tekstylnych włókien syntetycznych lub tworzyw sztucznych- 1515 30 90 0- - Pozostały- 1515 40 00 0- Olej tungowy i jego frakcje- 1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje: - - Olej surowy: 1515 50 11 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 50 19 0- - - Pozostały- - - Pozostały: 1515 50 91 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 50 99 0- - - Pozostały- 1515 90- Pozostałe: 1515 90 15- - Olej jojoba i olej oiticica; wosk mirtowy i wosk japoński; ich frakcje: 1515 90 15 1- - - Olej jojoba surowy- 1515 90 15 3- - - Olej oiticica; wosk mirtowy i wosk japoński; ich frakcje- 1515 90 15 9- - - Pozostały- - - Olej z nasion tytoniu i jego frakcje: - - - Olej surowy: 1515 90 21 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 90 29 0- - - - Pozostały- - - - Pozostały: 1515 90 31 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- 1515 90 39 0- - - - Pozostały- - - Pozostałe oleje i ich frakcje: - - - Oleje surowe: 1515 90 40 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - - Pozostałe: 1515 90 51 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1515 90 59 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe- - - - Pozostałe: 1515 90 60 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi- - - - - Pozostałe: 1515 90 91 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe- 1516Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub elaidynizowane, nawet rafinowane, ale dalej nieprzetworzone: 1516 10- Tłuszcze i oleje zwierzęce i ich frakcje: 1516 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1516 10 90 0- - Pozostałe- 1516 20- Tłuszcze i oleje roślinne oraz ich frakcje: 1516 20 10 0- - Uwodorniony olej rycynowy, tzw. "wosk opalowy"- - - Pozostałe: 1516 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- - - - Pozostałe: 1516 20 95 0- - - - Olej rzepikowy, lniany, rzepakowy, słonecznikowy, illipe, karite, makore, toloucouna lub babassu, do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż wytwarzanie artykułów spożywczych- - - - - Pozostałe: 1516 20 96 0- - - - - Olej z orzeszków ziemnych, z nasion bawełny, sojowy lub słonecznikowy; pozostałe oleje zawierające mniej niż 50% masy wolnych kwasów tłuszczowych oraz z wyłączeniem olejów z nasion palmowych, illipe, kokosowego, rzepikowego, rzepakowego i copaiba- 1516 20 98 0- - - - - Pozostałe- 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka- 1517 10 90 0- - Pozostała- 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mleka- - - Pozostałe: 1517 90 91 0- - - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane- 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty, w rodzaju stosowanych jako preparaty zapobiegające przyleganiu do formy- 1517 90 99 0- - - Pozostałe- 1518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516; niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów, lub olejów zwierzęcych lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1518 00 10 0- Linoksyn- - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane, do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi: 1518 00 31 0- - Surowe- 1518 00 39 0- - Pozostałe- - Pozostałe: 1518 00 91 0- - Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516- - - Pozostałe: 1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów zwierzęcych, lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych, i ich frakcje- 1518 00 99 0- - - Pozostałe- [1519] 1520 00 00 0Gliceryna surowa, wody glicerynowe i ługi glicerynowe- 1521Woski roślinne (inne niż triglicerydy), wosk pszczeli, pozostałe woski owadzie i spermacet, nawet rafinowane lub barwione: 1521 10 00 0- Woski roślinne- 1521 90- Pozostałe: 1521 90 10 0- - Spermacet, nawet rafinowany lub barwiony- - - Wosk pszczeli i pozostałe woski owadzie, nawet rafinowane lub barwione: 1521 90 91 0- - - Surowe- 1521 90 99 0- - - Pozostałe- 1522 00Degras; pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: 1522 00 10 0- Degras- - Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: - - Zawierające olej o właściwościach oleju z oliwek: 1522 00 31 0- - - Sopstoki- 1522 00 39 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 1522 00 91 0- - - Osady i szlamy olejowe; sopstoki- 1522 00 99 0- - - Pozostałe- 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 1601 00 10 0- Z wątroby- - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane- 1601 00 99 0- - Pozostałe- 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: 1602 10 00 0- Przetwory homogenizowane- 1602 20- Z wątroby (wątróbki) dowolnych zwierząt: - - Z wątróbki gęsiej lub kaczej: 1602 20 11 0- - - Zawierające 75% masy lub więcej otłuszczonej wątróbki- 1602 20 19 0- - - Pozostałe- 1602 20 90 0- - Pozostałe- - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych3): 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze- 1602 31 19 0- - - - Pozostałe- 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych3)- 1602 31 90 0- - - Pozostałe- 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych3): 1602 32 11 0- - - - Niegotowane- 1602 32 19 0- - - - Pozostałe- 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych3)- 1602 32 90 0- - - Pozostałe- 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów, drobiowych3): 1602 39 21 0- - - - Niegotowane- 1602 39 29 0- - - - Pozostałe- 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów, drobiowych3)- 1602 39 80 0- - - Pozostałe- - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych- 1602 41 90 0- - - Pozostałe- 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych- 1602 42 90 0- - - Pozostałe- 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek- 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek- 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części- 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe- 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia- 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia- 1602 49 90 0- - - Pozostałe- 1602 50- Z bydła: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami- - - Pozostałe: - - - W opakowaniach hermetycznych: 1602 50 31 0- - - - Wołowina peklowana (corned beef)- 1602 50 39 0- - - - Pozostałe- 1602 50 80 0- - - Pozostałe- 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: 1602 90 10 0- - Przetwory z krwi dowolnych zwierząt- - - Pozostałe: 1602 90 31 0- - - Z dziczyzny lub z królików- 1602 90 41 0- - - Z reniferów- - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby, ze świń domowych- - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso z bydła lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami- 1602 90 69 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z owiec lub kóz: - - - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z owiec- 1602 90 74 0- - - - - - - - Z kóz- - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z owiec- 1602 90 78 0- - - - - - - - Z kóz- 1602 90 98 0- - - - - - Pozostałe- 1603 00Ekstrakty i soki, z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych: 1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej- 1603 00 80 0- Pozostałe- 1604Ryby przetworzone lub zakonserwowane; kawior i namiastki kawioru przygotowane z ikry rybiej: - Ryby, całe lub w kawałkach, ale niemielone: 1604 11 00 0- - Łosoś- 1604 12- - Śledzie: 1604 12 10 0- - - Filety, surowe, jedynie pokryte bułką tartą lub panierką, nawet podsmażone w oleju, zamrożone- - - - Pozostałe: 1604 12 91 0- - - - W opakowaniach hermetycznych- 1604 12 99 0- - - - Pozostałe- 1604 13- - Sardynki, sardynele i brisling lub szproty: - - - Sardynki: 1604 13 11 0- - - - W oliwie z oliwek- 1604 13 19 0- - - - Pozostałe- 1604 13 90 0- - - Pozostałe- 1604 14- - Tuńczyki, bonito i pelamida (Sarda spp.): - - - Tuńczyki i bonito: 1604 14 11 0- - - - W oleju roślinnym- - - - - Pozostałe: 1604 14 16 0- - - - - Filety znane jako "loins"- 1604 14 18 0- - - - - Pozostałe- 1604 14 90 0- - - Pelamida (Sarda spp.)- 1604 15- - Makrele: - - - Z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus: 1604 15 11 0- - - - Filety- 1604 15 19 0- - - - Pozostałe- 1604 15 90 0- - - Z gatunku Scomber australasicus- 1604 16 00 0- - Sardele- 1604 19- - Pozostałe: 1604 19 10 0- - - Łososiowate, inne niż łosoś- - - - Ryby z rodzaju Euthynnus, inne niż bonito [Euthynnus (Katsuwonus) pelamis]: 1604 19 31 0- - - - Filety znane jako "loins"- 1604 19 39 0- - - - Pozostałe- 1604 19 50 0- - - Ryby z gatunku Orcynopsis unicolor- - - - Pozostałe: 1604 19 91 0- - - - Filety surowe, jedynie pokryte bułką tartą lub panierką, nawet podsmażone w oleju, zamrożone- - - - - Pozostałe: 1604 19 92 0- - - - - Dorsze (Gadus morhua, Gadus ogac, Gadus marcocephalus)- 1604 19 93 0- - - - - Czarniak (Pollachius virens)- 1604 19 94 0- - - - - Morszczuk i widłak (Merluccis spp., Urophycis spp.)- 1604 19 95 0- - - - - Mintaj (Theragra chalcogramma) i rdzawiec (Pollachius pollachius)- 1604 19 98 0- - - - - Pozostałe- 1604 20- Pozostałe przetwory lub konserwy z ryb: 1604 20 05 0- - Przetwory z surimi- - - Pozostałe: 1604 20 10 0- - - Z łososia- 1604 20 30 0- - - Z łososiowatych, innych niż łosoś- 1604 20 40 0- - - Z sardeli- 1604 20 50 0- - - Z sardynek, bonito, makreli z gatunków Scomber scombrus i Scomber japonicus, ryb z gatunku Orcynopsis unicolor- 1604 20 70 0- - - Z tuńczyków, bonito lub pozostałych ryb z rodzaju Euthynnus- 1604 20 90 0- - - Z pozostałych ryb- 1604 30- Kawior i namiastki kawioru: 1604 30 10 0- - Kawior (ikra jesiotra)- 1604 30 90 0- - Namiastki kawioru- 1605Skorupiaki, mięczaki i pozostałe bezkręgowce wodne, przetworzone lub zakonserwowane: 1605 10 00 0- Kraby- 1605 20- Krewetki: 1605 20 10 0- - W opakowaniach hermetycznych- - - Pozostałe: 1605 20 91 0- - - W opakowaniach bezpośrednich o zawartości netto nieprzekraczającej 2 kg- 1605 20 99 0- - - Pozostałe- 1605 30- Homary: 1605 30 10 0- - Mięso z homara, gotowane, do produkcji masła homarowego lub past, pasztetów, zup lub sosów, z homarów- 1605 30 90 0- - Pozostałe- 1605 40 00 0- Pozostałe skorupiaki- 1605 90- Pozostałe: - - Mięczaki: - - - Małże (jadalne) (Mytihus spp., Perna spp.): 1605 90 11 0- - - - W opakowaniach hermetycznych- 1605 90 19 0- - - - Pozostałe- 1605 90 30 0- - - Pozostałe- 1605 90 90 0- - Pozostałe bezkręgowce wodne- 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 11- - Cukier trzcinowy: 1701 11 10 0- - - Do rafinacji- 1701 11 90 0- - - Pozostały- 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacji- 1701 12 90 0- - - Pozostały- - Pozostały: 1701 91 00 0- - Zawierający dodatki aromatyzujące lub barwiące- 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier biały- 1701 99 90 0- - - Pozostały- 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: - Laktoza i syrop laktozowy: 1702 11 00 0- - Zawierające 99% masy laktozy lub więcej, wyrażonej jako laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę- 1702 19 00 0- - Pozostałe- 1702 20- Cukier klonowy i syrop klonowy: 1702 20 10 0- - Cukier klonowy w postaci stałej, zawierający dodatki środków aromatyzujących lub barwiących- 1702 20 90 0- - Pozostałe- 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukoza- - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego- 1702 30 59 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego- 1702 30 99 0- - - - Pozostałe- 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukoza- 1702 40 90 0- - Pozostałe- 1702 50 00 0- Fruktoza chemicznie czysta- 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukoza- 1702 60 80 0- - Syrop inulinowy- 1702 60 95 0- - Pozostałe- 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta- 1702 90 30 0- - Izoglukoza- 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy- 1702 90 60 0- - Miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym- - - Karmel: 1702 90 71 0- - - Zawierający w substancji suchej 50% masy sacharozy lub więcej- - - - Pozostały: 1702 90 75 0- - - - W postaci proszku, nawet aglomerowanego- 1702 90 79 0- - - - Pozostały- 1702 90 80 0- - Syrop inulinowy- 1702 90 99 0- - Pozostałe- 1703Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru: 1703 10 00 0- Melasy trzcinowe- 1703 90 00 0- Pozostałe- 1704Wyroby cukiernicze (włącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao: 1704 10- Guma do żucia, nawet pokryta cukrem: - - Zawierająca mniej niż 60% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach- 1704 10 19 0- - - Pozostała- - - Zawierająca 60% masy sacharozy lub więcej (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach- 1704 10 99 0- - - Pozostała- 1704 90- Pozostałe: 1704 90 10 0- - Wyciąg (ekstrakt) z lukrecji, zawierający więcej niż 10% masy sacharozy, ale niezawierający innych dodanych substancji- 1704 90 30 0- - Biała czekolada- - - Pozostałe: 1704 90 51 0- - - Pasty, włącznie z marcepanem, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub większej- 1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i dropsy od kaszlu- 1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem- - - - Pozostałe: 1704 90 65 0- - - - Wyroby żelowe i galaretki, włącznie z pastami owocowymi, w postaci wyrobów cukierniczych- 1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, nawet nadziewane- 1704 90 75 0- - - - Toffi, karmelki i podobne cukierki- - - - - Pozostałe: 1704 90 81 0- - - - - Tabletki prasowane- 1704 90 99 0- - - - - Pozostałe- 1801 00 00 0Ziarna kakao, całe lub łamane, surowe lub palone- 1802 00 00 0Łuski kakao, łupiny, osłonki i pozostałe odpady kakao- 1803Pasta kakaowa, nawet odtłuszczona: 1803 10 00 0- Nieodtłuszczona- 1803 20 00 0- Odtłuszczona całkowicie lub częściowo- 1804 00 00 0Masło, tłuszcz i olej, kakaowe- 1805 00 00 0Proszek kakaowy, niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego- 1806Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao: 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Niezawierający sacharozy lub zawierający mniej niż 5% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza- 1806 10 20 0- - Zawierający 5% masy lub więcej, ale mniej niż 65% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza- 1806 10 30 0- - Zawierający 65% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza- 1806 10 90 0- - Zawierający 80% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza- 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego lub zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie- 1806 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 31% masy masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie- - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające 18% masy lub więcej masła kakaowego- 1806 20 70 0- - - Okruchy czekolady mlecznej- 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa- 1806 20 95 0- - - Pozostałe- - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane- 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów- 1806 32 90 0- - - Pozostałe- 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i wyroby czekoladowe: - - - Czekolady, nawet z nadzieniem: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol- 1806 90 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem- 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia- 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao- 1806 90 60 0- - Wyroby do smarowania zawierające kakao- 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów- 1806 90 90 0- - Pozostałe- 1901Ekstrakt słodowy; przetwory spożywcze z mąki, kasz, mączki, skrobi lub z ekstraktu słodowego, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 40% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; przetwory spożywcze z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404, niezawierające kakao lub zawierające mniej niż 5% masy kakao, obliczone w stosunku do całkowicie odtłuszczonej bazy, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1901 10 00 0- Przetwory dla niemowląt, pakowane do sprzedaży detalicznej- 1901 20 00 0- Mieszaniny i ciasta, do wytworzenia wyrobów piekarniczych objętych pozycją 1905- 1901 90- Pozostałe: - - Ekstrakt słodowy: 1901 90 11 0- - - O zawartości suchego ekstraktu 90% masy lub większej- 1901 90 19 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 1901 90 91 0- - - Niezawierające tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% tłuszczu z mleka, 5% sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym) lub izoglukozy, 5% glukozy lub skrobi, z wyłączeniem przetworów spożywczych w postaci proszku z towarów objętych pozycjami od 0401 do 0404- 1901 90 99- - - Pozostałe: 1901 90 99 1- - - - Mieszanki mleczne, do produkcji odżywek dla niemowląt- 1901 90 99 9- - - - Pozostałe- 1902Makarony, nawet gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami), lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany: - Makarony niegotowane, nienadziewane ani nieprzygotowane inaczej: 1902 11 00 0- - Zawierające jaja- 1902 19- - Pozostałe: 1902 19 10 0- - - Niezawierające mąki lub mączki, ze zwykłej pszenicy- 1902 19 90 0- - - Pozostałe- 1902 20- Makarony nadziewane, nawet gotowane lub inaczej przygotowane: 1902 20 10 0- - Zawierające więcej niż 20% masy ryb, skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych- 1902 20 30 0- - Zawierające więcej niż 20% masy kiełbasy i tym podobnych, mięsa i podrobów, dowolnego rodzaju, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia- - - Pozostałe: 1902 20 91 0- - - Gotowane- 1902 20 99 0- - - Pozostałe- 1902 30- Pozostałe makarony: 1902 30 10 0- - Suszone- 1902 30 90 0- - Pozostałe- 1902 40- Kuskus: 1902 40 10 0- - Nieprzygotowany- 1902 40 90 0- - Pozostały- 1903 00 00 0Tapioka i jej namiastki, przygotowane ze skrobi, w postaci płatków, ziaren, perełek, odsiewu lub w podobnych postaciach- 1904Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż, lub produktów zbożowych (na przykład płatki kukurydziane); zboża (inne niż kukurydza) w postaci ziarna lub w postaci płatków, lub inaczej przetworzonego ziarna (z wyjątkiem mąki, kasz i mączki), wstępnie obgotowane lub inaczej przygotowane, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1904 10- Przetwory spożywcze otrzymane przez spęcznianie lub prażenie zbóż lub produktów zbożowych: 1904 10 10 0- - Otrzymane z kukurydzy- 1904 10 30 0- - Otrzymane z ryżu- 1904 10 90 0- - Pozostałe- 1904 20- Przetwory spożywcze otrzymane z nieprażonych płatków zbożowych lub z mieszaniny nieprażonych płatków zbożowych i prażonych płatków zbożowych lub zbóż spęcznionych: 1904 20 10 0- - Preparaty typu Müsli bazujące na nieprażonych płatkach zbożowych- - - Pozostałe: 1904 20 91 0- - - Otrzymane z kukurydzy- 1904 20 95 0- - - Otrzymane z ryżu- 1904 20 99 0- - - Pozostałe- 1904 30 00 0- Pszenica spęczniona- 1904 90- Pozostałe: 1904 90 10 0- - Ryż- 1904 90 80 0- - Pozostałe- 1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki i pozostałe wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 1905 10 00 0- Chleb chrupki- 1905 20- Piernik z dodatkiem imbiru i podobne: 1905 20 10 0- - Zawierający mniej niż 30% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)- 1905 20 30 0- - Zawierający 30% masy lub więcej, ale mniej niż 50% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)- 1905 20 90 0- - Zawierający 50% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza)- - Słodkie herbatniki; gofry i wafle: 1905 31- - Słodkie herbatniki: - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą, lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 31 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g- 1905 31 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 1905 31 30 0- - - - Zawierające 8% masy tłuszczu z mleka lub więcej- - - - - Pozostałe: 1905 31 91 0- - - - - Herbatniki kanapkowe- 1905 31 99 0- - - - - Pozostałe- 1905 32- - Gofry i wafle: *1905 32 05 0- - - O zawartości wody przekraczającej 10% masy- - - - Pozostałe: - - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 32 11 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g- 1905 32 19 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 1905 32 91 0- - - - - Solone, nawet z nadzieniem- 1905 32 99 0- - - - - Pozostałe- 1905 40- Sucharki, tosty z chleba i podobne tosty: 1905 40 10 0- - Sucharki- 1905 40 90 0- - Pozostałe- 1905 90- Pozostałe: 1905 90 10 0- - Mace- 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby- - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb, bułki, niezawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% masy cukru i nie więcej niż 5% masy tłuszczu- 1905 90 45 0- - - Herbatniki- 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone- - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego- 1905 90 90 0- - - - Pozostałe- 2001Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym: 2001 10 00 0- Ogórki i korniszonykg bezw. 2001 90- Pozostałe: 2001 90 10 0- - Ostry sos z mango- 2001 90 20 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, innych niż słodka papryka i pieprz angielski- 2001 90 30 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata)- 2001 90 40 0- - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5% masy skrobi lub więcej- 2001 90 50 0- - Grzyby- 2001 90 60 0- - Rdzenie palmowe- 2001 90 65 0- - Oliwki- 2001 90 70 0- - Papryka słodka- 2001 90 91 0- - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne- 2001 90 93 0- - Cebule- *2001 90 99 0- - Pozostałe- 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórek- 2002 10 90 0- - Pozostałe- 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 11- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 11 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg- 2002 90 11 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg- 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg- - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg- 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg- 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg- - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kg- 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kg- 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg- 2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym: 2003 10- Grzyby z rodzaju Agaricus: 2003 10 20 0- - Tymczasowo zakonserwowane, gotowanekg bezw. 2003 10 30 0- - Pozostałekg bezw. 2003 20 00 0- Trufle- 2003 90 00 0- Pozostałe- 2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 2004 10- Ziemniaki: 2004 10 10 0- - Gotowane, inaczej nieprzetworzone- - - Pozostałe: 2004 10 91 0- - - W postaci mąki, mączki lub płatków- 2004 10 99 0- - - Pozostałe- 2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2004 90 10 0- - Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata)- 2004 90 30 0- - Kapusta kwaszona , kapary i oliwki- 2004 90 50 0- - Groch (Pisum sativum) i niedojrzała fasola z gatunku Phaseolus spp., w strąkach- - - Pozostałe, włączając mieszanki: 2004 90 91 0- - - Cebule, gotowane, inaczej nieprzetworzone- 2004 90 98 0- - - Pozostałe- 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006: 2005 10 00 0- Warzywa homogenizowane- 2005 20- Ziemniaki: 2005 20 10 0- - W postaci mąki, mączki lub płatków- - - Pozostałe: 2005 20 20 0- - - Cienkie plasterki, smażone lub pieczone, nawet solone lub z przyprawami, w hermetycznych opakowaniach, nadające się do bezpośredniego spożycia- 2005 20 80 0- - - Pozostałe- 2005 40 00 0- Groch (Pisum sativum)- - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 2005 51 00 0- - Fasola łuskana- 2005 59 00 0- - Pozostała- 2005 60 00 0- Szparagi- 2005 70- Oliwki: 2005 70 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 5 kgkg bezw. 2005 70 90 0- - Pozostałekg bezw. 2005 80 00 0- Kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata)- 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum, inne niż słodka papryka lub pieprz angielski- 2005 90 30 0- - Kapary- 2005 90 50 0- - Karczochy- 2005 90 60 0- - Marchew- 2005 90 70 0- - Mieszanki warzywne- 2005 90 75 0- - Kapusta kwaszona- 2005 90 80 0- - Pozostałe- 2006 00Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i pozostałe części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane): 2006 00 10 0- Imbir- - Pozostałe: - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 2006 00 31 0- - - Wiśnie i czereśnie- 2006 00 35 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne- 2006 00 38 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 2006 00 91 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne- 2006 00 99 0- - - Pozostałe- 2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej: 2007 10- Przetwory homogenizowane: 2007 10 10 0- - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- - - Pozostałe: 2007 10 91 0- - - Z owoców tropikalnych- 2007 10 99 0- - - Pozostałe- - Pozostałe: 2007 91- - Owoce cytrusowe: 2007 91 10 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 30% masy- 2007 91 30 0- - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy, ale nieprzekraczającej 30% masy- 2007 91 90 0- - - Pozostałe- 2007 99- - Pozostałe: - - - O zawartości cukru przekraczającej 30% masy: 2007 99 10 0- - - - Przecier i pasta ze śliwek, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 100 kg, do przetwórstwa przemysłowego- 2007 99 20 0- - - - Przecier i pasta, z kasztanów- - - - - Pozostałe: 2007 99 31 0- - - - - Z wiśni- 2007 99 33 0- - - - - Z truskawek- 2007 99 35 0- - - - - Z malin- 2007 99 39 0- - - - - Pozostałe- - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy, ale nieprzekraczającej 30% masy: 2007 99 55 0- - - - Przecier z jabłek, włączając kompoty- 2007 99 57- - - - Pozostałe: *2007 99 57 1- - - - - Przecier i pasta, z kasztanów- *2007 99 57 9- - - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 2007 99 91 0- - - - Przecier z jabłek, włączając kompoty- 2007 99 93 0- - - - Z owoców tropikalnych i orzechów tropikalnych- 2007 99 98 0- - - - Pozostałe- 2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: - Orzechy, orzeszki ziemne i pozostałe nasiona, nawet zmieszane razem: 2008 11- - Orzeszki ziemne: 2008 11 10 0- - - Masło orzechowe- - - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: - - - - Przekraczającej 1 kg: 2008 11 92 0- - - - - Prażone- 2008 11 94 0- - - - - Pozostałe- - - - - Nieprzekraczającej 1 kg: 2008 11 96 0- - - - - Prażone- 2008 11 98 0- - - - - Pozostałe- 2008 19- - Pozostałe, włączając mieszanki: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 19 11 0- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych- - - - - Pozostałe: 2008 19 13 0- - - - - Migdały i orzeszki pistacjowe, prażone- 2008 19 19 0- - - - - Pozostałe- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: *2008 19 91 0- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych- - - - - Pozostałe: - - - - - Orzechy prażone: 2008 19 93 0- - - - - - Migdały i orzeszki pistacjowe, prażone- 2008 19 95 0- - - - - - Pozostałe- 2008 19 99 0- - - - - Pozostałe- 2008 20- Ananasy: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 20 11 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 17% masy- 2008 20 19 0- - - - Pozostałe- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 20 31 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 19% masy- 2008 20 39 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 20 51 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 17% masy- 2008 20 59 0- - - - Pozostałe- - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 20 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 19% masy- 2008 20 79 0- - - - Pozostałe- *2008 20 90 0- - - Niezawierające dodatku cukru- 2008 30- Owoce cytrusowe: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - O zawartości cukru przekraczającej 9% masy: 2008 30 11 0- - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 30 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 2008 30 31 0- - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 30 39 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 30 51 0- - - - Cząstki grejpfrutów- 2008 30 55 0- - - - Mandarynki (włączając tangeryny i satsuma); klementynki, wilkingi i inne podobne hybrydy cytrusowe- 2008 30 59 0- - - - Pozostałe- - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 30 71 0- - - - Cząstki grejpfrutów- 2008 30 75 0- - - - Mandarynki (włączając tangeryny i satsuma); klementynki, wilkingi i inne podobne hybrydy cytrusowe- 2008 30 79 0- - - - Pozostałe- 2008 30 90 0- - - Niezawierające dodatku cukru- 2008 40- Gruszki: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: - - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 2008 40 11 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 40 19 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 2008 40 21 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 40 29 0- - - - - Pozostałe- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 40 31 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy- 2008 40 39 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 40 51 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- 2008 40 59 0- - - - Pozostałe- - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 40 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy- 2008 40 79 0- - - - Pozostałe- *2008 40 90 0- - - Niezawierające dodatku cukru- 2008 50- Morele: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości przekraczającej 1 kg: - - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 2008 50 11 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 50 19 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 2008 50 31 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 50 39 0- - - - - Pozostałe- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 50 51 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy- 2008 50 59 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 50 61 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- 2008 50 69 0- - - - Pozostałe- - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 50 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy- 2008 50 79 0- - - - Pozostałe- - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: 2008 50 92 0- - - - 5 kg lub większej- 2008 50 94 0- - - - 4,5 kg lub większej, ale mniejszej niż 5 kg- 2008 50 99 0- - - - Mniejszej niż 4,5 kg- 2008 60- Wiśnie i czereśnie: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - O zawartości cukru przekraczającej 9% masy: 2008 60 11 0- - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 60 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 2008 60 31 0- - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 60 39 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 60 51 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus)- 2008 60 59 0- - - - Pozostałe- - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 60 61 0- - - - Wiśnie (Prunus cerasus)- 2008 60 69 0- - - - Pozostałe- - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: - - - - 4,5 kg lub większej: 2008 60 71 0- - - - - Wiśnie (Prunus cerasus)- 2008 60 79 0- - - - - Pozostałe- - - - - Mniejszej niż 4,5 kg: 2008 60 91 0- - - - - Wiśnie (Prunus cerasus)- 2008 60 99 0- - - - - Pozostałe- 2008 70- Brzoskwinie, włączając nektaryny: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: - - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy: 2008 70 11 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 70 19 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 2008 70 31 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 70 39 0- - - - - Pozostałe- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 70 51 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy- 2008 70 59 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 70 61 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- 2008 70 69 0- - - - Pozostałe- - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 70 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy- 2008 70 79 0- - - - Pozostałe- - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: 2008 70 92 0- - - - 5 kg lub większej- *2008 70 98 0- - - - Mniejszej niż 5 kg- 2008 80- Truskawki i poziomki: - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - O zawartości cukru przekraczającej 9% masy: 2008 80 11 0- - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 80 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 2008 80 31 0- - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 80 39 0- - - - Pozostałe- - - Niezawierające dodatku alkoholu: 2008 80 50 0- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg- 2008 80 70 0- - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg- *2008 80 90 0- - - Niezawierające dodatku cukru- - Pozostałe, włączając mieszanki, inne niż objęte podpozycją 2008 19: 2008 91 00 0- - Rdzenie palmowe- 2008 92- - Mieszanki: - - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - - O zawartości cukru przekraczającej 9% masy: - - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.: 2008 92 12 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 14 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Pozostałe: 2008 92 16 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 18 0- - - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: - - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.: 2008 92 32 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 34 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Pozostałe: 2008 92 36 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 38 0- - - - - - Pozostałe- - - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - - Zawierające dodatek cukru: - - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 92 51 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 59 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Pozostałe: - - - - - - Mieszanki owocowe, w których żaden pojedynczy owoc nie przekracza 50% masy całkowitej owoców: 2008 92 72 0- - - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 74 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - - Pozostałe: 2008 92 76 0- - - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 78 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: - - - - - 5 kg lub większej: 2008 92 92 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 93 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - 4,5 kg lub większej, ale mniejszej niż 5 kg: 2008 92 94 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 96 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Mniejszej niż 4,5 kg: 2008 92 97 0- - - - - - Owoców tropikalnych (włączając mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych)- 2008 92 98 0- - - - - - Pozostałe- 2008 99- - Pozostałe: - - - Zawierające dodatek alkoholu: - - - - Imbir: 2008 99 11 0- - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.- 2008 99 19 0- - - - - Pozostałe- - - - - Winogrona: 2008 99 21 0- - - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy- 2008 99 23 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości cukru przekraczającej 9% masy: - - - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.: 2008 99 25 0- - - - - - - Owoce męczennicy i guawy- 2008 99 26 0- - - - - - - Mango, owoce smaczeliny, papai, owoce tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, sączyńca, owoce oskomianu (carambola) i pitahaya- 2008 99 28 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - - Pozostałe: 2008 99 32 0- - - - - - - Owoce męczennicy i guawy- 2008 99 33 0- - - - - - - Mango, owoce smaczeliny, papai, owoce tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, sączyńca, owoce oskomianu (carambola) i pitahaya- 2008 99 34 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - Pozostałe: - - - - - - O rzeczywistej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 11,85% mas.: 2008 99 36 0- - - - - - - Owoce tropikalne- 2008 99 37 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - - Pozostałe: 2008 99 38 0- - - - - - - Owoce tropikalne- 2008 99 40 0- - - - - - - Pozostałe- - - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 99 41 0- - - - - Imbir- 2008 99 43 0- - - - - Winogrona- 2008 99 45 0- - - - - Śliwki- 2008 99 46 0- - - - - Owoce męczennicy, guawy i tamaryndy- 2008 99 47 0- - - - - Mango, owoce smaczeliny, papai, owoce tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, sączyńca, owoce oskomianu (carambola) i pitahaya- 2008 99 49 0- - - - - Pozostałe- - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 99 51 0- - - - - Imbir- 2008 99 61 0- - - - - Owoce męczennicy i guawy- 2008 99 62 0- - - - - Mango, owoce smaczeliny, papai, owoce tamaryndy, jabłka nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoce kanawalii, sączyńca, owoce oskomianu (carambola) i pitahaya- *2008 99 67 0- - - - - Pozostałe- - - - - Niezawierające dodatku cukru: - - - - - Śliwki, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: 2008 99 72 0- - - - - - 5 kg lub większej- 2008 99 78 0- - - - - - Mniejszej niż 5 kg- 2008 99 85 0- - - - - Kukurydza, inna niż kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata)- 2008 99 91 0- - - - - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5% masy skrobi lub więcej- 2008 99 99 0- - - - - Pozostałe- 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok pomarańczowy: 2009 11- - Zamrożony: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 11 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto- 2009 11 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: 2009 11 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 11 99 0- - - - Pozostały- 2009 12 00 0- - Niezamrożony, o liczbie Brixa nieprzekraczającej 20- 2009 19- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 19 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto- 2009 19 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 19 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 19 98 0- - - - Pozostały- - Sok grejpfrutowy: 2009 21 00 0- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20- 2009 29- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 29 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto- 2009 29 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 29 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 29 99 0- - - - Pozostały- - Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego: 2009 31- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 31 11 0- - - - Zawierający dodatek cukru- 2009 31 19 0- - - - Niezawierający dodatku cukru- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - Sok cytrynowy: 2009 31 51 0- - - - - Zawierający dodatek cukru- 2009 31 59 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru- - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 31 91 0- - - - - Zawierające dodatek cukru- 2009 31 99 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru- 2009 39- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 39 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto- 2009 39 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 39 31 0- - - - - Zawierające dodatek cukru- 2009 39 39 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru- - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Sok cytrynowy: 2009 39 51 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 39 55 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy- 2009 39 59 0- - - - - - Niezawierający dodatku cukru- - - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 39 91 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 39 95 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy- 2009 39 99 0- - - - - - Niezawierający dodatku cukru- - Sok ananasowy: 2009 41- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 41 10 0- - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru- - - - Pozostały: 2009 41 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru- 2009 41 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru- 2009 49- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 49 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto- 2009 49 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 49 30 0- - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru- - - - - Pozostały: 2009 49 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 49 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy- 2009 49 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru- 2009 50- Sok pomidorowy: 2009 50 10 0- - Zawierający dodatek cukru- 2009 50 90 0- - Pozostały- - Sok winogronowy (włączając moszcz winogronowy): 2009 61- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 30: 2009 61 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto- 2009 61 90 0- - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto- 2009 69- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 69 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto- 2009 69 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa przekraczającej 30, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: 2009 69 51 0- - - - - Stężony- 2009 69 59 0- - - - - Pozostały- - - - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 69 71 0- - - - - - Stężony- 2009 69 79 0- - - - - - Pozostały- 2009 69 90 0- - - - - Pozostały- - Sok jabłkowy: 2009 71- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 71 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru- - - - Pozostały: 2009 71 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru- 2009 71 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru- 2009 79- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 79 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto- 2009 79 19 0- - - - Pozostały- - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 79 30 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru- - - - - Pozostały: 2009 79 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 79 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy- 2009 79 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru- 2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego warzywa: - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: - - - Sok gruszkowy: 2009 80 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto- 2009 80 19 0- - - - Pozostały- - - - Pozostały: - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy- 2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papai, owoców tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoców kanawalii, sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya- 2009 80 35 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: 2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych- 2009 80 38 0- - - - - Pozostałe- - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Sok gruszkowy: 2009 80 50 0- - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru- - - - - Pozostały: 2009 80 61 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 80 63 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy- 2009 80 69 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru- - - - Pozostały: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru: 2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy- 2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych- 2009 80 79 0- - - - - Pozostałe- - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy- 2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papai, owoców tamaryndy, jabłek nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), owoców kanawalii, sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya- 2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych- 2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Niezawierający dodatku cukru: 2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon- 2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy- 2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych- 2009 80 99- - - - - - Pozostałe: 2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe- 2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe- 2009 90- Mieszanki soków: - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto- 2009 90 19 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: 2009 90 21 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto- 2009 90 29 0- - - - Pozostałe- - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Mieszanki soków jabłkowego i gruszkowego: 2009 90 31 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 90 39 0- - - - Pozostałe- - - - Pozostałe: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru- 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe- - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru- 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe- - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy- 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy- 2009 90 79 0- - - - - - Niezawierające dodatku cukru- - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych- 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych- 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe- - - - - - - Niezawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych- 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe- 2101Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) oraz przetwory na bazie tych produktów lub na bazie kawy, herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej); cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: - Ekstrakty, esencje i koncentraty kawy oraz przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie kawy: 2101 11- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty: 2101 11 11 0- - - O zawartości suchej masy na bazie kawy wynoszącej 95% masy lub większej- 2101 11 19 0- - - Pozostałe- 2101 12- - Przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie kawy: 2101 12 92 0- - - Przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów kawy- 2101 12 98 0- - - Pozostałe- 2101 20- Ekstrakty, esencje i koncentraty herbaty lub maté (herbaty paragwajskiej) i przetwory na bazie tych ekstraktów, esencji lub koncentratów, lub na bazie herbaty, lub maté (herbaty paragwajskiej): 2101 20 20 0- - Ekstrakty, esencje lub koncentraty- - - Przetwory: 2101 20 92 0- - - Na bazie ekstraktów, esencji lub koncentratów herbaty, lub maté (herbaty paragwajskiej)- 2101 20 98 0- - - Pozostałe- 2101 30- Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy oraz ich ekstrakty, esencje i koncentraty: - - Cykoria palona i pozostałe palone namiastki kawy: 2101 30 11 0- - - Cykoria palona- 2101 30 19 0- - - Pozostałe- - - Ekstrakty, esencje i koncentraty z cykorii palonej i pozostałych palonych namiastek kawy: 2101 30 91 0- - - Z cykorii palonej- 2101 30 99 0- - - Pozostałe- 2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002); gotowe proszki do pieczenia: 2102 10- Drożdże aktywne: 2102 10 10 0- - Kultury drożdży- - - Drożdże piekarnicze: 2102 10 31 0- - - Suszone- 2102 10 39 0- - - Pozostałe- 2102 10 90 0- - Pozostałe- 2102 20- Drożdże nieaktywne; pozostałe mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe: - - Drożdże nieaktywne: 2102 20 11 0- - - W tabletkach, kostkach lub w podobnej postaci, lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczajacej 1 kg- 2102 20 19 0- - - Pozostałe- 2102 20 90 0- - Pozostałe- 2102 30 00 0- Proszki do pieczenia, gotowe- 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 10 00 0- Sos sojowy- 2103 20 00 0- Ketchup pomidorowy i pozostałe sosy pomidorowe- 2103 30- Mąka i mączka, z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 30 10 0- - Mąka i mączka, z gorczycy- 2103 30 90 0- - Gotowa musztarda- 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango, w płynie- 2103 90 30 0- - Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 do 49,2% obj., zawierające od 1,5 do 6% masy goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 do 10% masy cukru, w pojemnikach o objętości 0,5 litra lub mniejszejl 100% alk. 2103 90 90 0- - Pozostałe- 2104Zupy i buliony i przetwory z nich; złożone przetwory spożywcze, homogenizowane: 2104 10- Zupy i buliony i przetwory z nich: 2104 10 10 0- - Suszone- 2104 10 90 0- - Pozostałe- 2104 20 00 0- Złożone przetwory spożywcze, homogenizowane- 2105 00Lody śmietankowe i pozostałe lody jadalne, nawet zawierające kakao: 2105 00 10 0- Niezawierające tłuszczów mleka lub zawierające mniej niż 3% masy takich tłuszczów- - Zawierające tłuszcze mleka: 2105 00 91 0- - 3% masy lub więcej, ale mniej niż 7% masy- 2105 00 99 0- - 7% masy lub więcej- 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 10- Koncentraty białkowe i teksturowane substancje białkowe: 2106 10 20 0- - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi- 2106 10 80 0- - Pozostałe- 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Fondue z sera- 2106 90 20 0- - Preparaty alkoholowe złożone, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojówl 100% alk. - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowe- - - - Pozostałe: 2106 90 51 0- - - - Syrop laktozowy- 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstryny- 2106 90 59 0- - - - Pozostałe- - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi- 2106 90 98 0- - - Pozostałe- 2201Wody, włącznie z naturalnymi lub sztucznymi wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, niezawierające dodatku cukru lub innej substancji słodzącej ani aromatyzującej; lód i śnieg: 2201 10- Wody mineralne i wody gazowane: - - Wody mineralne naturalne: 2201 10 11 0- - - Nienasycone dwutlenkiem węglal 2201 10 19 0- - - Pozostałel 2201 10 90 0- - Pozostałel 2201 90 00 0- Pozostałe- 2202Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody aromatyzowane i pozostałe napoje bezalkoholowe, z wyłączeniem soków owocowych i warzywnych, objętych pozycją 2009: 2202 10 00 0- Wody, włącznie z wodami mineralnymi i wodami gazowanymi, zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub wody aromatyzowanel 2202 90- Pozostałe: 2202 90 10 0- - Niezawierające produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404 lub tłuszczu uzyskanego z produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404l - - Pozostałe, zawierające tłuszcz uzyskany z produktów objętych pozycjami od 0401 do 0404: 2202 90 91 0- - - Mniej niż 0,2% masyl 2202 90 95 0- - - 0,2% masy lub więcej, ale mniej niż 2% masyl 2202 90 99 0- - - 2% masy lub więcejl 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkachl 2203 00 09 0- - Pozostałel 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrówl 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.l 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.l 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj.l 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj.l - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumantel 2204 10 99 0- - - Pozostałel - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsacel 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeauxl 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)l 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)l 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwerl 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalzl 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessenl 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium)l 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)l 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friulil 2204 21 28 0- - - - - - - Venetol 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verdel 2204 21 34 0- - - - - - - Penedésl 2204 21 36 0- - - - - - - Riojal 2204 21 37 0- - - - - - - Valencial 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałel - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeauxl 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)l 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolaisl 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhônel 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillonl 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)l 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont)l 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany)l 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adigel 2204 21 68 0- - - - - - - Venetol 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Dourol 2204 21 71 0- - - - - - - Navarral 2204 21 74 0- - - - - - - Penedésl 2204 21 76 0- - - - - - - Riojal 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenasl 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałel - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białel 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałel - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białel 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałel - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białel 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałel - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsalal 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnosl 2204 21 89 0- - - - - Portl 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatell 2204 21 92 0- - - - - Sherryl 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)l 2204 21 94 0- - - - - Pozostałel - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Portl 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatell 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)l 2204 21 98 0- - - - - Pozostałel 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina, inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności ditlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2204 29 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeauxl 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)l 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)l 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałel - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeauxl 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy)l 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolaisl 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhônel 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillonl 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley)l 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałel - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)l 2204 29 64 0- - - - - - - Venetol 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałel - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia)l 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily)l 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałel - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białel 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałel - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białel 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałel - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsalal 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnosl 2204 29 89 0- - - - - Portl 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatell 2204 29 92 0- - - - - Sherryl 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)l 2204 29 94 0- - - - - Pozostałel - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Portl 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatell 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni)l 2204 29 98 0- - - - - Pozostałel 2204 29 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C, i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowanyl 2204 30 94 0- - - - Pozostałyl - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.l 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.l 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszejl 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.l 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu 18% obj. lub mniejszejl 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.l 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (na przykład jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2206 00 10- Wzbudzone: 2206 00 10 1- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 10 9- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l - Pozostałe: - - Musujące: 2206 00 31- - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 31 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 31 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2206 00 39- - - Pozostałe: 2206 00 39 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 39 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l - - Spokojne, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2206 00 51- - - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 51 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 51 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2206 00 59- - - - Pozostałe: 2206 00 59 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 59 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l - - - Większej niż 2 litry: 2206 00 81- - - - Z jabłek lub gruszek: 2206 00 81 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 81 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2206 00 89- - - - Pozostałe: 2206 00 89 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj.l 2206 00 89 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj.l 2207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone: 2207 10 00 0- Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większejl 2207 20 00 0- Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażonel 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe: 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognacl 100% alk. 2208 20 14 0- - - Armagnacl 100% alk. 2208 20 26 0- - - Grappal 100% alk. 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerezl 100% alk. 2208 20 29 0- - - Pozostałel 100% alk. - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylatl 100% alk. - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognacl 100% alk. 2208 20 64 0- - - - Armagnacl 100% alk. 2208 20 86 0- - - - Grappal 100% alk. 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerezl 100% alk. 2208 20 89 0- - - - Pozostałel 100% alk. 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie, w pojemnikach o objętości: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 30 19 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach o objętości: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 30 38 0- - - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - - Whisky "blended", w pojemnikach o objętości: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 30 58 0- - - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 30 78 0- - - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 30 88 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %)l 100% alk. - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego alkoholul 100% alk. 2208 40 39 0- - - - Pozostałel 100% alk. - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji, innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %)l 100% alk. - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholul 100% alk. 2208 40 99 0- - - - Pozostałel 100% alk. 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin, w pojemnikach o objętości: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 50 19 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. 2208 60- Wódka czysta: - - O objętościowej mocy alkoholu 45,4% obj. lub mniejszej, w pojemnikach o objętości: 2208 60 11 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 60 19 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - O objętościowej mocy alkoholu większej niż 45,4% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 60 91 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 60 99 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litryl 100% alk. 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach o objętości: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 90 19 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 90 38 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzol 100% alk. - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvadosl 100% alk. 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałel 100% alk. - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Kornl 100% alk. 2208 90 54 0- - - - - - - Tequilal 100% alk. 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałel 100% alk. 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe, będące farmaceutykami, na bazie alkoholul 100% alk. 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałel 100% alk. - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owocówl 100% alk. 2208 90 75 0- - - - - Tequilal 100% alk. 2208 90 77 0- - - - - Pozostałel 100% alk. 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowel 100% alk. - - Alkohol etylowy nieskażony, o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniejszejl 100% alk. 2208 90 99 0- - - Większej niż 2 litryl 100% alk. 2209 00Ocet i namiastki octu otrzymane z kwasu octowego: - Ocet winny, w pojemnikach o objętości: 2209 00 11 0- - 2 litry lub mniejszejl 2209 00 19 0- - Większej niż 2 litryl - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2209 00 91 0- - 2 litry lub mniejszejl 2209 00 99 0- - Większej niż 2 litryl 2301Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: 2301 10 00 0- Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów; skwarki- 2301 20 00 0- Mąki, mączki i granulki, z ryb lub ze skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych- 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane: 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy- 2302 10 90 0- - Pozostałe- 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy- 2302 20 90 0- - Pozostałe- 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt- 2302 30 90 0- - Pozostałe- 2302 40- Z pozostałych zbóż: 2302 40 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt- 2302 40 90 0- - Pozostałe- 2302 50 00 0- Z roślin strączkowych- 2303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, nawet w postaci granulek: 2303 10- Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości: - - Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (z wyłączeniem stężonych płynów z rozmiękczania), o zawartości białka w przeliczeniu na suchy produkt: 2303 10 11 0- - - Przekraczającej 40% masy- 2303 10 19 0- - - Nieprzekraczającej 40% masy- 2303 10 90 0- - Pozostałe- 2303 20- Wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru: - - Wysłodki buraczane o zawartości suchej masy: 2303 20 11 0- - - Nie mniejszej niż 87% masy- 2303 20 18 0- - - Mniejszej niż 87% masy- 2303 20 90 0- - Pozostałe- 2303 30 00 0- Pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane- 2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego- 2305 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju z orzeszków ziemnych- 2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż te objęte pozycją 2304 lub 2305: 2306 10 00 0- Z nasion bawełny- 2306 20 00 0- Z nasion lnu- 2306 30 00 0- Z nasion słonecznika- - Z nasion rzepaku lub rzepiku: 2306 41 00 0- - Z nasion rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego- 2306 49 00 0- - Pozostałe- 2306 50 00 0- Z orzechów kokosowych lub kopry- 2306 60 00 0- Z orzechów palmowych lub jąder- 2306 70 00 0- Z zarodków kukurydzy- 2306 90- Pozostałe: - - Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego: 2306 90 11 0- - - Zawierające 3% masy oliwy z oliwek lub mniej- 2306 90 19 0- - - Zawierające więcej niż 3% masy oliwy z oliwek- 2306 90 90 0- - Pozostałe- 2307 00Osad winny z drożdży; kamień winny: - Osad winny z drożdży: 2307 00 11 0- - O całkowitej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 7,9% mas. i zawartości suchej substancji nie mniejszej niż 25% masy- 2307 00 19 0- - Pozostały- 2307 00 90 0- Kamień winny- 2308 00Materiały roślinne i odpady roślinne, pozostałości roślinne i produkty uboczne, nawet w postaci granulek, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: - Wytłoki winogron: 2308 00 11 0- - O całkowitej masowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 4,3% mas. i zawartości suchej substancji nie mniejszej niż 40% masy- 2308 00 19 0- - Pozostałe- 2308 00 40 0- Żołędzie i kasztany; wytłoczyny z jabłek i z owoców innych niż winogrona- 2308 00 90 0- Pozostałe- 2309Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy skrobi lub mniej: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy- 2309 10 13 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 10 15 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych- 2309 10 19 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych- - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy- 2309 10 33 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 10 39 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych- - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy- 2309 10 53 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 10 59 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produków mlecznych- 2309 10 70 0- - - Niezawierająca skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierająca produkty mleczne- 2309 10 90 0- - Pozostała- 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich- 2309 90 20 0- - Produkty spełniające wymagania określone w uwadze dodatkowej 5 do niniejszego działu- - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy skrobi lub mniej: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 1- - - - - - - Przedmieszki- 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe- 2309 90 33 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 90 35 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznych- 2309 90 39 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 75% masy produktów mlecznych- - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 1- - - - - - - Przedmieszki- 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe- 2309 90 43 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 90 49 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych- - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 1- - - - - - - Przedmieszki- 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe- 2309 90 53 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 90 59 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy produktów mlecznych- 2309 90 70 0- - - - Niezawierające skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierające produkty mleczne- - - - Pozostałe: 2309 90 91 0- - - - Wysłodki buraczane z dodatkiem melasy- - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające 49% masy chlorku choliny lub więcej, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągówkg C5H14CINO 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałekg C5H14CINO 2309 90 99- - - - - Pozostałe: 2309 90 99 1- - - - - - Pasze granulowane dla pstrągów- 2309 90 99 3- - - - - - Przedmieszki- 2309 90 99 9- - - - - - Pozostałe- 2401Tytoń nieprzetworzony; odpady tytoniowe: 2401 10- Tytoń nieodżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia- 2401 10 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami)- 2401 10 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland- - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 10 41 0- - - - Typu Kentucky- 2401 10 49 0- - - - Pozostały- - - Pozostały: 2401 10 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny- 2401 10 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu- 2401 10 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny- 2401 10 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo- 2401 10 90 0- - - Pozostały tytoń- 2401 20- Tytoń częściowo lub całkowicie odżyłowany: - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia i suszony powietrzem na jasny typu Burley (włączając hybrydy Burley); suszony powietrzem na jasny typu Maryland i tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 10 0- - - Suszony ogniowo-rurowo typu Virginia- 2401 20 20 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Burley (włącznie z jego hybrydami)- 2401 20 30 0- - - Suszony powietrzem na jasny typu Maryland- - - - Tytoń suszony ogniowo-płomieniowo: 2401 20 41 0- - - - Typu Kentucky- 2401 20 49 0- - - - Pozostały- - - Pozostały: 2401 20 50 0- - - Tytoń suszony powietrzem na jasny- 2401 20 60 0- - - Tytoń typu Oriental suszony na słońcu- 2401 20 70 0- - - Tytoń suszony powietrzem na ciemny- 2401 20 80 0- - - Tytoń suszony ogniowo-rurowo- 2401 20 90 0- - - Pozostały tytoń- 2401 30 00 0- Odpady tytoniu- 2402Cygara, nawet z obciętymi końcami, cygaretki i papierosy, z tytoniu lub namiastek tytoniu: 2402 10 00 0- Cygara, nawet z obciętymi końcami i cygaretki, zawierające tytoń1.000 szt. 2402 20- Papierosy zawierające tytoń: 2402 20 10 0- - Zawierające goździki1.000 szt. 2402 20 90 0- - Pozostałe1.000 szt. 2402 90 00 0- Pozostałe- 2403Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"; ekstrakty i esencje, z tytoniu: 2403 10- Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji: 2403 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g- 2403 10 90 0- - Pozostały- - Pozostały: 2403 91 00 0- - Tytoń "homogenizowany" lub "odtworzony"- 2403 99- - Pozostały: 2403 99 10 0- - - Tytoń do żucia i tabaka- 2403 99 90- - - Pozostały: 2403 99 90 1- - - - Tytoń ekspandowany- 2403 99 90 9- - - - Pozostały- 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 43 00 0- - Mannit- 2905 44- - D-sorbit (sorbitol): - - - W roztworze wodnym: 2905 44 11 0- - - - Zawierający 2% masy D-mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu- 2905 44 19 0- - - - Pozostały- - - - Pozostały: 2905 44 91 0- - - - Zawierający 2% masy D-mannitu lub mniej, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu- 2905 44 99 0- - - - Pozostałe- 2905 45 00 0- - Gliceryna- 3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów: 3302 10- W rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym lub do produkcji napojów: - - W rodzaju stosowanych do produkcji napojów: - - - Preparaty zawierające wszystkie czynniki zapachowe charakterystyczne dla napojów: 3302 10 10 0- - - - O rzeczywistym stężeniu objętościowym alkoholu przekraczającym 0,5%- - - - - Pozostałe: 3302 10 21 0- - - - - Niezawierające tłuszczu z mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu z mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi- 3302 10 29 0- - - - - Pozostałe- 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek serwatki, zawierające w przeliczeniu na suchą substancję więcej niż 80% masy białka serwatki), albuminiany i pozostałe pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostała- 3502 19- - Pozostała: 3502 19 90 0- - - Pozostała- 3502 20- Albumina mleka, włącznie z koncentratami złożonymi z dwóch lub więcej białek serwatki: - - Pozostała: 3502 20 91 0- - - Suszona (na przykład w arkuszach, łuskach, płatkach, proszku)- 3502 20 99 0- - - Pozostała- 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny- - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane- 3505 10 90 0- - - Pozostałe- 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi- 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi- 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi- 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi- 3809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyspieszające barwienie, utrwalacze barwników i pozostałe preparaty (na przykład klejonki i zaprawy), w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3809 10- Na bazie substancji skrobiowych: 3809 10 10 0- - Zawierające mniej niż 55% masy tych substancji- 3809 10 30 0- - Zawierające 55% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 70% masy- 3809 10 50 0- - Zawierające 70% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 83% masy- 3809 10 90 0- - Zawierające 83% masy lub więcej tych substancji- 3823Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji; przemysłowe alkohole tłuszczowe: - Przemysłowe monokarboksylowe kwasy tłuszczowe; kwaśne oleje z rafinacji: 3823 11 00 0- - Kwas stearynowy- 3823 12 00 0- - Kwas oleinowy- 3823 13 00 0- - Kwasy tłuszczowe oleju talowego- 3823 19- - Pozostałe: 3823 19 10 0- - - Kwasy tłuszczowe destylowane- 3823 19 30 0- - - Destylat kwasów tłuszczowych- 3823 19 90 0- - - Pozostałe- 3823 70 00 0- Przemysłowe alkohole tłuszczowe- 3824Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin produktów naturalnych), gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3824 60- Sorbit, inny niż ten objęty podpozycją 2905 44: - - W roztworze wodnym: 3824 60 11 0- - - Zawierający 2% masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu- 3824 60 19 0- - - Pozostałe- - - Pozostałe: 3824 60 91 0- - - Zawierające 2% masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu- 3824 60 99 0- - - Pozostałe- 4501Korek naturalny, surowy lub wstępnie obrobiony; odpady korka; korek kruszony, granulowany lub mielony: 4501 10 00 0- Korek naturalny, surowy lub wstępnie obrobiony- 4501 90 00 0- Pozostały- 5201 00Bawełna, niezgrzeblona ani nieczesana: 5201 00 10 0- Higroskopijna lub bielona- 5201 00 90 0- Pozostała- 5301Len surowy lub obrobiony, ale nieprzędziony; pakuły lniane i odpady lnu (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną): 5301 10 00 0- Len surowy lub roszony- - Len międlony, trzepany, czesany lub przerobiony w inny sposób, ale nieprzędziony: 5301 21 00 0- - Międlony lub trzepany- 5301 29 00 0- - Pozostały- 5301 30- Pakuły i odpady lnu: 5301 30 10 0- - Pakuły- 5301 30 90 0- - Odpady lnu- 5302Konopie siewne (Cannabis sativa L.), surowe lub przerobione, ale nieprzędzione; odpady i pakuły konopi siewnych (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną): 5302 10 00 0- Konopie siewne, surowe lub roszone- 5302 90 00 0- Pozostałe- 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) rurka szklana (o zawartości nasienia potrzebnego do jednorazowej inseminacji) 3) przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2244--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia liczby poborowych oraz żołnierzy rezerwy, którzy w 2004 r. mogą być powołani do czynnej służby wojskowej, służby w obronie cywilnej oraz służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej 2245--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy 2246--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Mielcu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 2247--z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych 2248--z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie akredytacji placówek doskonalenia nauczycieli ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2249--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego sposobu oraz trybu nadawania i umieszczania w pojazdach cech identyfikacyjnych 2250--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach 2251--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru informacji dotyczącej opłaty paliwowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2252--z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn dla Przetwórstwa Płodów Rolnych" w Pleszewie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 2253--z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie zwrotu kosztów przejazdów osób wezwanych do stawiennictwa przez organ emerytalny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2254--z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie opłaty ewidencyjnej, o której mowa w przepisach ustawy - Prawo o ruchu drogowym Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2312--z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz pszenicy pochodzącej z państw członkowskich Unii Europejskiej 2313--z dnia 29 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu towarów rolno-spożywczych na potrzeby administrowania obrotem towarami z zagranicą 2314--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne dla pojedynczych ładunków 2315--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne porcjujące oraz dozowniki objętościowe 2316--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi automatyczne odważające ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2317--z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji tramwajów i trolejbusów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 19 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2003 r. Nr 9, poz. 106) Na podstawie art. 6 § 2, art. 15 § 5, art. 26 § 2, art. 65, art. 67 § 1, art. 67c § 15, art. 109 § 1, art. 110r § 2 oraz art. 156 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) wzór tytułu wykonawczego stosowanego w egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym."; 2) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wzór upomnienia, o którym mowa w ust. 1, obejmujący jedną należność pieniężną, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia, a wzór obejmujący nie więcej niż cztery należności pieniężne - załącznik nr 2 do rozporządzenia."; 3) w § 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ewidencję upomnień prowadzi się według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia."; 4) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. 1. Po bezskutecznym upływie terminu określonego w upomnieniu wierzyciel wystawia tytuł wykonawczy. 2. Z zastrzeżeniem ust. 3 wzór tytułu wykonawczego: 1) wystawianego na jedną dochodzoną należność pieniężną, zwany dalej "jednopozycyjnym", stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia, 2) wystawianego na nie więcej niż cztery dochodzone należności pieniężne, zwany dalej "czteropozycyjnym", stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. 3. Wierzyciel, któremu minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnił, w drodze porozumienia, program umożliwiający drukowanie na tytule wykonawczym dwuwymiarowego kodu kreskowego zawierającego treść tytułu wykonawczego w postaci umożliwiającej elektroniczne przetwarzanie danych w nim zawartych, stosuje wzór tytułu wykonawczego jednopozycyjnego lub czteropozycyjnego, stanowiący odpowiednio załączniki nr 6 i 7 do rozporządzenia. 4. Egzemplarz tytułu wykonawczego przeznaczony dla zobowiązanego sporządza się według wzoru stanowiącego odpowiednio załącznik nr 4-7 do rozporządzenia, z tym że na górze pierwszej strony wpisuje się wyrażenie "(egzemplarz przeznaczony dla zobowiązanego)", a także pomija się strony 3 i 4 tych wzorów."; 5) w § 6: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Jeżeli wierzyciel nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym, niezwłocznie kieruje tytuł wykonawczy do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Jeżeli wierzycielem jest naczelnik urzędu celnego, tytuł wykonawczy kieruje do właściwego miejscowo dyrektora izby celnej. Naczelnik urzędu celnego może jednak skierować tytuł wykonawczy do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, jeżeli należność pieniężna objęta tytułem wykonawczym podlega odprowadzeniu na rachunek urzędu skarbowego. 1b. Jeżeli wierzycielem jest dyrektor oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, tytuł wykonawczy kieruje do właściwego miejscowo dyrektora oddziału rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym, bezzwłocznie stosuje środek egzekucyjny, z zastrzeżeniem ust. 3."; d) uchyla się ust. 4, e) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania środków egzekucyjnych w ograniczonym zakresie, ale prowadzona przez niego egzekucja okazała się w całości lub w części bezskuteczna, niezwłocznie kieruje tytuł wykonawczy do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego celem prowadzenia postępowania egzekucyjnego.", f) uchyla się ust. 6 i 8, g) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Przed zastosowaniem środków egzekucyjnych we własnym zakresie bądź wysłaniem tytułu wykonawczego do naczelnika urzędu skarbowego lub organu egzekucyjnego, o którym mowa w ust. 1a i 1b, wierzyciel sprawdza, czy należność nie wpłynęła na jego rachunek bankowy lub za pośrednictwem Poczty Polskiej albo nie została wpłacona bezpośrednio gotówką do kasy."; 6) w § 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wzór ewidencji tytułów wykonawczych stanowi załącznik nr 8 do rozporządzenia."; 7) w § 9: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z zastrzeżeniem ust. 1b wierzyciel niezwłocznie zawiadamia organ egzekucyjny o każdej: 1) zmianie wysokości należności objętej tytułem wykonawczym wynikającej z jej wygaśnięcia w całości lub w części oraz podaje datę powstania zmiany i jej przyczynę, 2) zmianie w stanie należności objętej tytułem wykonawczym wynikającej z jej odroczenia lub rozłożenia na raty.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Jeżeli zmiana, o której mowa w ust. 1, wynika z decyzji lub umowy w sprawie umorzenia, odroczenia lub rozłożenia na raty spłaty należności objętej tytułem wykonawczym - wierzyciel dołącza do zawiadomienia kopię tej decyzji lub umowy. 1b. Jeżeli w trakcie postępowania egzekucyjnego zostanie wydane orzeczenie określające lub ustalające inną wysokość należności pieniężnej niż objęta tytułem wykonawczym, wierzyciel niezwłocznie aktualizuje tytuł wykonawczy w ten sposób, że wypełnia pierwszą stronę druku tytułu wykonawczego, a drugą stronę opatruje pieczęcią urzędową oraz podpisem i pieczątką upoważnionej osoby. Dwa egzemplarze tych stron, oznaczone wyrazem "aktualizacja", wierzyciel przesyła organowi prowadzącemu egzekucję."; 8) w § 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wniosek o udzielenie pomocy sporządza się: 1) w zakresie udzielenia informacji - według wzoru stanowiącego załącznik nr 9 do rozporządzenia, 2) w zakresie powiadomienia o pismach lub orzeczeniach - według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia, 3) w zakresie wszczęcia egzekucji lub dokonania zabezpieczenia - według wzoru stanowiącego załącznik nr 11 do rozporządzenia."; 9) § 12 otrzymuje brzmienie: "§ 12. W razie otrzymania informacji o niemożności wyegzekwowania zobowiązania objętego wnioskiem o wszczęcie egzekucji, o którym mowa w § 10 ust. 2 pkt 3, wierzyciel może wystąpić do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w terminie miesiąca od dnia otrzymania takiej informacji, z wnioskiem o kontynuowanie postępowania egzekucyjnego, jeżeli z otrzymanej informacji wynika możliwość kontynuowania postępowania egzekucyjnego."; 10) po § 12 dodaje się § 12a w brzmieniu: "§ 12a. W toku postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem lub ustawą, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 44 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się również do doręczenia pism jednostkom organizacyjnym i organizacjom społecznym."; 11) w § 13: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zobowiązany ma ustawowy obowiązek obliczenia lub uiszczenia należności pieniężnej bez wezwania, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 3a ustawy,", b) w pkt 3 dodaje się lit. e w brzmieniu: "e) grzywien w celu przymuszenia nakładanych w postępowaniu egzekucyjnym obowiązków o charakterze niepieniężnym,"; 12) w § 15 ust. 3-5 otrzymują brzmienie: "3. Z zastrzeżeniem ust. 4, nieudokumentowane rachunkami lub innymi dowodami wydatki związane z ujawnieniem nadającego się do egzekucji składnika majątkowego zobowiązanego ustala się w wysokości: 1) 5 zł, jeżeli ujawnienie dotyczy ruchomości znajdującej się poza miejscem zamieszkania lub siedzibą zobowiązanego, 2) 10 zł, jeżeli ujawnienie dotyczy prawa majątkowego takiego zobowiązanego, do którego nie mają zastosowania przepisy ustawy o rachunkowości. 4. W przypadku jednego zobowiązanego wydatki, o których mowa w ust. 3, nie mogą przekroczyć 40 zł. 5. Do kwot wydatków, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio art. 64d § 1-3 ustawy."; 13) § 16 i 17 otrzymują brzmienie: "§ 16. Biegłemu skarbowemu, wezwanemu do oszacowania majątku zobowiązanego, przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz wynagrodzenie odpowiadające wydatkom z tytułu kosztów przejazdu i dojazdu środkami komunikacji miejscowej, w wysokości określonej przez organ egzekucyjny zgodnie z § 17. § 17. 1. Wysokość wynagrodzenia biegłego skarbowego za wykonaną pracę jest iloczynem czasu pracy związanej z szacowaniem wartości majątku zobowiązanego oraz stawki godzinowej wynoszącej 25 zł, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Stawka godzinowa za wykonaną pracę związaną z szacowaniem wartości praw majątkowych oraz środków transportowych podlegających rejestracji wynosi 76 zł. 3. Do stawek godzinowych, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio art. 64d § 1-3 ustawy. 4. Do określenia wysokości wynagrodzenia biegłego skarbowego odpowiadającego wydatkom z tytułu kosztów przejazdu i dojazdu środkami komunikacji miejscowej stosuje się odpowiednio przepisy regulujące wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy."; 14) w § 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio przy dokonywaniu czynności, o których mowa w § 27 ust. 3."; 15) § 39 otrzymuje brzmienie: "§ 39. Określa się: 1) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wynagrodzenie u dłużnika zajętej wierzytelności będącego pracodawcą, stanowiący załącznik nr 12 do rozporządzenia, 2) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym, stanowiący załącznik nr 13 do rozporządzenia, 3) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego bankiem, stanowiący załącznik nr 14 do rozporządzenia, 4) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego związanego z dokumentem, stanowiący załącznik nr 15 do rozporządzenia, 5) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u innego dłużnika zajętej wierzytelności niż pracodawca, organ rentowy lub bank, stanowiący załącznik nr 16 do rozporządzenia, 6) wzór zawiadomienia o zajęciu praw majątkowych w postaci papierów wartościowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz wierzytelności z rachunku pieniężnego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego podmiotem prowadzącym takie rachunki, stanowiący załącznik nr 17 do rozporządzenia, 7) wzór protokołu odbioru dokumentu, stanowiący załącznik nr 18 do rozporządzenia, 8) wzór protokołu zajęcia autorskiego prawa majątkowego i praw pokrewnych lub prawa własności przemysłowej oraz zawiadomienia o zajęciu prawa własności przemysłowej, stanowiący załącznik nr 19 do rozporządzenia, 9) wzór zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością u dłużnika zajętej wierzytelności będącego spółką, stanowiący załącznik nr 20 do rozporządzenia, 10) wzór zawiadomienia o zajęciu pozostałych praw majątkowych u dłużnika zajętej wierzytelności, stanowiący załącznik nr 21 do rozporządzenia, 11) wzór protokołu zajęcia i odbioru ruchomości, stanowiący załącznik nr 22 do rozporządzenia, 12) wzór zarządzenia zabezpieczenia, stanowiący załącznik nr 23 do rozporządzenia."; 16) po rozdziale 9 dodaje się rozdział 9a w brzmieniu: "Rozdział 9a Wzór obowiązującego druku stosowanego w egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym § 39a. 1. Określa się wzór tytułu wykonawczego stosowanego w egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym, stanowiący załącznik nr 24 i 25 do rozporządzenia. 2. Jeżeli we wzorze tytułu wykonawczego, stanowiącego załącznik nr 24 do rozporządzenia, ilość miejsca przewidziana do wskazania treści obowiązku podlegającego egzekucji jest niewystarczająca, stosuje się wzór tytułu wykonawczego stanowiący załącznik nr 25 do rozporządzenia."; 17) uchyla się załączniki nr 1-18 do rozporządzenia; 18) dodaje się załączniki nr 1-25 w brzmieniu określonym odpowiednio w załącznikach nr 1-25 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Wzory druków określone w załącznikach do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 stycznia 2003 r., mogą być stosowane w okresie do dnia 30 czerwca 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2003 r. Minister Finansów: w z. I. Ożóg Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2002 r. (poz. 106) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR EWIDENCJA WYSŁANYCH UPOMNIEŃ Nr ewidencyjny upomnieniaData wystawienia upomnieniaNr konta zobowiązanegoNazwisko i imię lub nazwa zobowiązanegoAdres zamieszkania (siedziba)NależnośćData doręczenia upomnienia rodzaj, okreskwota zł gr , , , , , , , , , , , Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 22 IlustracjaIlustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 9 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 63, poz. 588) Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 138, poz. 641, z późn. zm. 2)) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 6 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. W skład Centrali wchodzą: 1) Biuro Produktów Roślinnych, 2) Biuro Mięsa, 3) Biuro Cukru, 4) Biuro Mleka, 5) Biuro Administrowania Obrotem Towarowym z Zagranicą, 6) Biuro Rezerw Państwowych, 7) Biuro Analiz i Programowania, 8) Biuro Integracji Europejskiej, 9) Biuro Zarządzania Zasobami Ludzkimi, 10) Biuro Organizacyjno-Administracyjne, 11) Biuro Finansowo-Księgowe, 12) Biuro Audytu Wewnętrznego, 13) Biuro Kontroli Wewnętrznej, 14) Biuro Nadzoru Właścicielskiego, 15) Biuro Teleinformatyki, 16) Biuro Prawne, 17) Zespół Akredytacji, 18) Zespół Promocji i Wydawnictw. 3. Zakresy działania, strukturę organizacyjną oraz podporządkowanie organizacyjne poszczególnych komórek organizacyjnych określa regulamin organizacyjny Agencji ustalony przez Prezesa Agencji."; 2) w § 24a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Warunki przetargu otwartego i zamkniętego, określające sposób i kryteria wyboru ofert, zatwierdza Prezes Agencji lub dyrektor oddziału terenowego, jeżeli przetarg jest organizowany przez oddział terenowy.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129, poz. 1446 oraz z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 100, poz. 641, z 1999 r. Nr 12, poz. 99 i Nr 59, poz. 626, z 2001 r. Nr 89, poz. 980 oraz z 2002 r. Nr 31, poz. 287. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu spółek hodowli roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 80, poz. 726) Na podstawie art. 5 ust. 6 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz. 603, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz spółek hodowli roślin uprawnych oraz hodowli zwierząt gospodarskich o szczególnym znaczeniu dla gospodarki narodowej, których prawa z akcji lub udziałów wykonuje Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 kwietnia 2003 r. (poz. 726) WYKAZ SPÓŁEK HODOWLI ROŚLIN UPRAWNYCH ORAZ HODOWLI ZWIERZĄT GOSPODARSKICH O SZCZEGÓLNYM ZNACZENIU DLA GOSPODARKI NARODOWEJ Spółki Hodowli Roślin Uprawnych: 1) "DANKO" Hodowla Roślin Sp. z o.o. Choryń 7, 64-005 Racot; 2) Poznańska Hodowla Roślin Sp. z o.o. ul. Kasztanowa 5, 63-004 Tulce; 3) Małopolska Hodowla Roślin - HBP Sp. z o.o. ul. Zbożowa 4, 30-002 Kraków; 4) Kutnowska Hodowla Buraka Cukrowego Sp. z o.o. ul. Przemysłowa 5, 99-300 Kutno; 5) Hodowla Roślin Rolniczych - Nasiona Kobierzyc Sp. z o.o. ul. Sportowa 21, 55-040 Kobierzyce; 6) Hodowla Roślin Szelejewo Sp. z o.o. Szelejewo 5, 63-820 Piaski; 7) Piast Hodowla Roślin Łagiewniki Sp. z o.o. Łagiewniki, 88-150 Kruszwica; 8) Stacja Hodowli Roślin "Modzurów" Sp. z o.o. ul. Słowackiego 9, Modzurów; 47-415 Szonowice; 9) Pomorsko-Mazowiecka Hodowla Ziemniaka Sp. z o.o. Strzekęcin 8A, 76-024 Świeszyno; 10) Hodowla Roślin w Szyldaku Sp. z o.o. ul. Gdańska 10, 14-106 Szyldak; 11) Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze "Polan" Sp. z o.o. ul. Rydla 53/55, 30-130 Kraków; 12) "Spójnia" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Sp. z o.o. ul. Lipowa 22, Nochowo; 63-100 Śrem; 13) PlantiCo - Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Zielonki Sp. z o.o. ul. Parkowa 1a, Zielonki Parcele; 05-082 Babice Stare; 14) "PlantiCo" Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze Gołębiew Sp. z o.o. Gołębiew, 99-300 Kutno; 15) Hodowla Roślin Bronisze Sp. z o.o. ul. Przyparkowa 13, Bronisze; 05-850 Ożarów Mazowiecki; 16) Produkcja i Hodowla Roślin Ogrodniczych w Krzeszowicach Sp. z o.o. ul. Żbicka 32, 32-065 Krzeszowice; 17) Przedsiębiorstwo Hodowlano-Nasienne w Lublinie Sp. z o.o. ul. Jasna 6 lok. 16, 20-077 Lublin. Spółki Hodowli Zwierząt Gospodarskich: 1) Ośrodek Hodowli Zarodowej Osięciny Sp. z o.o. ul. Włocławska 2, 88-220 Osięciny; 2) Ośrodek Hodowli Zarodowej Głogówek Sp. z o.o. ul. Fabryczna 2B, 48-250 Głogówek; 3) Hodowla Zwierząt Zarodowych Osowa Sień Sp. z o.o. Osowa Sień 98, 67-400 Wschowa; 4) Ośrodek Hodowli Zarodowej "Gajewo" Sp. z o.o. 82-200 Malbork; 5) "Mścice" Ośrodek Hodowli Zarodowej Sp. z o.o. ul. Koszalińska 85, 76-031 Mścice; 6) Hodowla Zarodowa Zwierząt "Żołędnica" Sp. z o.o. Żołędnica 41, 63-911 Rawicz; 7) Ośrodek Hodowli Zarodowej w Kamieńcu Ząbkowickim Sp. z o.o. Pl. Kościelny 1, 57-230 Kamieniec Ząbkowicki; 8) Ośrodek Hodowli Zarodowej Dębołęka Sp. z o.o. ul. O.H.Z. 1, Dębołęka; 98-275 Brzeźno; 9) Hodowla Zwierząt i Nasiennictwo Roślin Polanowice Sp. z o.o. Polanowice, 88-150 Kruszwica; 10) Ośrodek Hodowli Zarodowej "Garzyn" Sp. z o.o. ul. Leszczyńska 34, Garzyn; 64-120 Krzemieniewo; 11) Hodowla Zarodowa Zwierząt Knyszyn Sp. z o.o. Knyszyn-Zamek, 19-120 Knyszyn; 12) Ośrodek Hodowli Zarodowej w Osieku Sp. z o.o. ul. Zamkowa 3, 32-608 Osiek; 13) Ośrodek Hodowli Zarodowej Lubiana Sp. z o.o. Lubiana, 73-236 Płótno; 14) Ośrodek Hodowli Zwierząt Zarodowych Sp. z o.o. Chodeczek, 87-860 Chodecz; 15) Ośrodek Hodowli Zarodowej Bobrowniki Sp. z o.o. Bobrowniki 6A, 76-231 Damnica; 16) Gospodarstwo Rolno-Hodowlane Żydowo Sp. z o.o. ul. Kościuszki 41, 62-241 Żydowo; 17) Ośrodek Hodowli Zarodowej "Przerzeczyn Zdrój" Sp. z o.o. ul. Zdrojowa 15, 58-231 Przerzeczyn Zdrój; 18) Kombinat Rolny Kietrz Sp. z o.o. ul. Zatorze 2, 48-130 Kietrz; 19) Przedsiębiorstwo Rolniczo-Hodowlane Gałopol Sp. z o.o. Gałowo, 64-500 Szamotuły; 20) Czerniejewskie Przedsiębiorstwo Rolno-Usługowe Sp. z o.o. ul. Gen. Lipskiego 5, 62-250 Czerniejewo; 21) Przedsiębiorstwo Rolne Długie Stare Sp. z o.o. ul. Wiosenna 5, Długie Stare; 64-100 Leszno; 22) Stadnina Koni Golejewko Sp. z o.o. Golejewko 63, 63-921 Chojno; 23) Stadnina Koni Janów Podlaski Sp. z o.o. 21-505 Janów Podlaski; 24) Stadnina Koni Michałów Sp. z o.o. 28-411 Michałów; 25) Stadnina Koni "Racot" Sp. z o.o. ul. Dworcowa 5, 64-005 Racot; 26) Stadnina Koni Kozienice Sp. z o.o. ul. Wiślana 12, 26-900 Kozienice; 27) Stadnina Koni Walewice Sp. z o.o. Walewice, 99-423 Bielawy k. Łowicza; 28) Stadnina Koni "Krasne" Sp. z o.o. ul. Mickiewicza 36, 06-408 Krasne; 29) Stadnina Koni Liski Sp. z o.o. Liski 19, 11-210 Sępopol; 30) Stadnina Koni "Rzeczna" Sp. z o.o. Rzeczna, 14-400 Pasłęk; 31) Stadnina Koni "Nowe Jankowice" Sp. z o.o. 86-320 Łasin; 32) Stadnina Koni Huculskich Sp. z o.o. Gładyszów 53, 38-315 Uście Gorlickie; 33) Stadnina Koni w Dobrzyniewie Sp. z o.o. Dobrzyniewo 23, 89-311 Falmierowo; 34) Stadnina Koni "Pępowo" Sp. z o.o. Gogolewo 71, 63-840 Krobia; 35) Stadnina Koni "Iwno" Sp. z o.o. ul. Park Mielżyńskich 1, Iwno; 62-025 Kostrzyn Wlkp. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, Nr 122, poz. 1323 i Nr 154, poz. 1793 i 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 155, poz. 1287 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 64, Nr 49, poz. 408 i Nr 64, poz. 592. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach: cukiernik, mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim, ogrodnik, operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego, piekarz, rolnik, rybak śródlądowy, rzeźnik-wędliniarz, technik agrobiznesu, technik hodowca koni, technik inżynierii środowiska i melioracji, technik mechanizacji rolnictwa, technik ogrodnik, technik pszczelarz, technik rolnik, technik rybactwa śródlądowego, technik technologii żywności i technik żywienia i gospodarstwa domowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1540) Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się podstawy programowe kształcenia w następujących zawodach objętych klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 63, poz. 571): 1) cukiernik - symbol cyfrowy 741[01]; 2) mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych - symbol cyfrowy 723[03]; 3) monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim - symbol cyfrowy 723[05]; 4) ogrodnik - symbol cyfrowy 611[01]; 5) operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego - symbol cyfrowy 827[01]; 6) piekarz - symbol cyfrowy 741[02]; 7) rolnik - symbol cyfrowy 613[01]; 8) rybak śródlądowy - symbol cyfrowy 615[01]; 9) rzeźnik-wędliniarz - symbol cyfrowy 741[03]; 10) technik agrobiznesu - symbol cyfrowy 341[01]; 11) technik hodowca koni - symbol cyfrowy 321[01]; 12) technik inżynierii środowiska i melioracji - symbol cyfrowy 311[19]; 13) technik mechanizacji rolnictwa - symbol cyfrowy 311[22]; 14) technik ogrodnik - symbol cyfrowy 321[03]; 15) technik pszczelarz - symbol cyfrowy 321[04]; 16) technik rolnik - symbol cyfrowy 321[05]; 17) technik rybactwa śródlądowego - symbol cyfrowy 321[06]; 18) technik technologii żywności - symbol cyfrowy 311[36]; 19) technik żywienia i gospodarstwa domowego - symbol cyfrowy 512[04]. 2. Podstawy programowe, o których mowa w ust. 1, stanowią załączniki nr 1-19 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Załącznik do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 4 czerwca 2003 r. (poz. 1540) Załącznik nr 1 Zawód: cukiernik SYMBOL CYFROWY: 741[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE CUKIERNIK I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) wybierać, przygotowywać i oceniać surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe oraz substancje pomagające w przetwarzaniu; 2) rozróżniać grupy produktów cukierniczych oraz oceniać ich wartość kaloryczną; 3) dobierać, obsługiwać oraz nadzorować pracę maszyn i urządzeń niezbędnych w produkcji cukierniczej; 4) czyścić, myć, dezynfekować i konserwować maszyny, urządzenia i drobny sprzęt cukierniczy; 5) prowadzić procesy produkcji w sposób zapewniający właściwą, zgodną z normami, jakość półproduktów i gotowych wyrobów cukierniczych oraz bezpieczeństwo żywności; 6) prowadzić wypiek, chłodzić i pakować wyroby cukiernicze; 7) analizować zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, i ustalać krytyczne punkty kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) w procesach produkcji, prowadzonych w zakładzie cukierniczym; 8) prowadzić procesy technologiczne z zachowaniem zasad dobrej praktyki produkcyjnej (Good Manufacturing Practice - GMP) i dobrej praktyki higienicznej (Good Hygiene Practice - GHP); 9) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 10) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 11) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 12) samodzielnie podejmować decyzje; 13) organizować i oceniać własną pracę; 14) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii; 15) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 16) kierować pracą innych i efektywnie współdziałać w zespole; 17) prowadzić dokumentację produkcji oraz rozliczenia technologiczne zużycia surowców i półfabrykatów; 18) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 19) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa żywności; 21) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 22) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 23) doskonalić umiejętności zawodowe; 24) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) sprawność i wytrzymałość fizyczna; 3) zdolności manualne; 4) poczucie odpowiedzialności; 5) umiejętności dekoratorskie, umiejętność rozróżniania kolorów i smaków. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie cukiernik powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) dobierania, eksploatacji i konserwacji narzędzi i maszyn stosowanych w produkcji wyrobów cukierniczych; 2) dobierania surowców do produkcji określonego wyrobu cukierniczego; 3) sporządzania wyrobów cukierniczych według określonych receptur i technologii, zarówno w zakładzie rzemieślniczym, jak i w dużym zakładzie produkcyjnym. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie cukiernik może podejmować pracę w zakładzie wytwarzającym artykuły cukiernicze, takie jak: ciasta, wyroby czekoladowe, lody, pieczywo cukiernicze, wyroby karmelowe. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie cukiernik powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji cukierniczej; 2) techniki cukierniczej; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno-lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty, instrukcje technologiczne, receptury. Pracownia produkcji cukierniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) plansze i foliogramy przedstawiające schematy technologiczne, skład chemiczny surowców, schematy maszyn i urządzeń produkcyjnych, tabele parametrów; 2) zestawy i eksponaty: drobny sprzęt do produkcji cukierniczej, makiety oraz modele maszyn i urządzeń do produkcji cukierniczej, próbki surowców, dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu, opakowania jednostkowe i transportowe, atrapy wybranych rodzajów wyrobów cukierniczych; 3) zestaw urządzeń do przeprowadzania próbnego wypieku i badania cech fizycznych wyrobów cukierniczych; 4) surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu. Pracownia techniki cukierniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) modele i atrapy maszyn i urządzeń stosowanych w procesie technologicznym, procesach pomocniczych oraz w kontroli produkcji; 2) normy jakościowe, instrukcje i dokumentacje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń; 3) przekroje maszyn i urządzeń oraz maszyny wyłączone z ruchu dla celów dydaktycznych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w przedsiębiorstwach produkujących wyroby cukiernicze. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) produkcja cukiernicza; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Produkcja cukiernicza50 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20 % godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA CUKIERNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać rolę i kierunki rozwoju produkcji cukierniczej; 2) stosować przepisy i normy obowiązujące w produkcji cukierniczej; 3) klasyfikować i oceniać surowce cukiernicze; 4) stosować materiały pomocnicze niezbędne w produkcji cukierniczej; 5) charakteryzować czynniki kształtujące jakość wyrobów cukierniczych; 6) wskazywać wykorzystanie drobnoustrojów w przetwórstwie spożywczym; 7) określać znaczenie higieny w produkcji cukierniczej; 8) sporządzać półprodukty i wyroby gotowe z: a) ciasta parzonego i drożdżowego, b) ciasta kruchego i półkruchego, c) ciasta piernikowego, d) ciasta francuskiego i półfrancuskiego, e) ciasta biszkoptowego i biszkoptowo-tłuszczowego, f) ciasta bezowego, orzechowego, migdałowego i kokosowego, g) mieszanki lodziarskiej, h) mas i kremów cukierniczych, i) pomad, polewy, lukrów, ponczów i wyrobów owocowych, j) kuwertury; 9) sporządzać: a) suche pieczywo cukiernicze - herbatniki, wafle, precle, obwarzanki, b) wyroby wschodnie - sezamki, makagigi, nugaty, c) pomadki mleczne, d) karmelki, e) odlewy cukrowe, f) figurki marcepanowe, g) wyroby z czekolady (praliny, ozdoby z czekolady); 10) formować i wypiekać lub smażyć wyroby cukiernicze w zależności od rodzaju ciasta bądź masy; 11) przekładać i nadziewać różnymi masami, wykańczać glazurą, galaretką lub kuwerturą, w zależności od rodzaju ciast, ciastek oraz innych wyrobów cukierniczych; 12) przeprowadzać ocenę organoleptyczną w poszczególnych fazach procesu technologicznego; 13) dekorować wyroby cukiernicze; 14) pakować i konfekcjonować wyroby cukiernicze; 15) czyścić, myć, dezynfekować, konserwować urządzenia mechaniczne i pomieszczenia produkcyjne; 16) charakteryzować procesy fizykochemiczne, chemiczne i biochemiczne; 17) oceniać wpływ poszczególnych etapów procesów technologicznych produkcji cukierniczej na jakość zdrowotną produktu końcowego; 18) analizować i ograniczać zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, a także wskazywać i monitorować punkty krytyczne w procesie produkcji oraz podejmować działania korygujące zgodnie z zasadami systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP); 19) organizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami ergonomii; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas produkcji cukierniczej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) znaczenie i rola żywności w życiu człowieka; 2) składniki żywności; 3) normalizacja i certyfikacja w technologii żywności, bezpieczeństwo żywności; 4) surowce, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu stosowane w produkcji cukierniczej; 5) materiały pomocnicze stosowane w produkcji cukierniczej; 6) rola drobnoustrojów w przetwórstwie spożywczym; 7) metody utrwalania żywności; 8) metody pakowania i konfekcjonowania żywności; 9) procesy fizykochemiczne, chemiczne i biochemiczne zachodzące w żywności; 10) procesy technologiczne produkcji wyrobów cukierniczych: a) ciasta parzonego i drożdżowego, b) ciasta kruchego i półkruchego, c) ciasta piernikowego, d) ciasta francuskiego i półfrancuskiego, e) ciasta biszkoptowego i biszkoptowo-tłuszczowego, f) ciasta bezowego, orzechowego, migdałowego i kokosowego, g) mieszanki lodziarskiej, h) mas i kremów cukierniczych, i) pomad, polewy, lukrów i ponczów, j) wyrobów owocowych (galaretek, owoców kandyzowanych, owoców w syropie), k) suchego pieczywa cukierniczego, l) słodyczy wschodnich, m) karmelków, n) odlewów cukrowych, o) figurek marcepanowych, p) wyrobów czekoladowych; 11) punkty krytyczne w procesie produkcji wyrobów cukierniczych; 12) higiena produkcji cukierniczej; 13) systemy zapewniania jakości zdrowotnej wyrobów cukierniczych; 14) bezpieczeństwo gotowych wyrobów cukierniczych; 15) zagrożenia dla środowiska ze strony przemysłu spożywczego; 16) zasady ergonomii oraz przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska w zakładach cukierniczych; 17) dokumentacja produkcyjna i rozliczeniowa zużycia surowców i półfabrykatów, stosowanych w produkcji cukierniczej; 18) przepisy prawa dotyczące warunków zdrowotnych żywności i żywienia w Polsce i Unii Europejskiej. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) opisywać znaczenie techniki w przetwórstwie spożywczym; 2) opisywać specyfikę maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji cukierniczej; 3) posługiwać się instrukcjami obsługi i dokumentacją techniczno-ruchową maszyn stosowanych w produkcji cukierniczej; 4) oceniać przydatność materiałów konstrukcyjnych w przetwórstwie żywności; 5) określać następstwa korozji i zużycia materiałów konstrukcyjnych oraz wskazywać sposoby zapobiegania; 6) identyfikować główne części oraz zespoły maszyn i urządzeń; 7) racjonalnie wykorzystywać energię elektryczną; 8) przedstawiać zasady działania typowych urządzeń elektrycznych; 9) posługiwać się urządzeniami kontrolno-pomiarowymi stosowanymi w produkcji cukierniczej; 10) rozpoznawać instalacje techniczne znajdujące się w zakładzie cukierniczym i ich oznakowanie; 11) obsługiwać układy sterujące pracą maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji cukierniczej; 12) charakteryzować rodzaje i przeznaczenie zabezpieczeń stosowanych w maszynach i urządzeniach stosowanych w produkcji cukierniczej; 13) charakteryzować środki transportu wewnętrznego w zakładach cukierniczych; 14) obsługiwać urządzenia chłodnicze stosowane w produkcji cukierniczej; 15) dobierać i obsługiwać maszyny i urządzenia do procesów technologicznych produkcji cukierniczej; 16) wyjaśniać działanie maszyn i urządzeń do przetwarzania surowców stosowanych w produkcji cukierniczej; 17) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu sprzętu, maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji cukierniczej; 18) diagnozować usterki, wykonywać drobne naprawy i konserwować sprzęt, maszyny i urządzenia stosowane w produkcji cukierniczej; 19) charakteryzować urządzenia energetyczne, do uzdatniania wody, oczyszczania ścieków, zatrzymywania pyłów i gazów; 20) określać przyczyny powstawania pożarów i sposoby przeciwdziałania; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji cukierniczej; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) dokumentacja techniczna; 2) materiały konstrukcyjne; 3) zasady działania oraz budowa maszyn, urządzeń i instalacji technicznych; 4) aparatura kontrolno-pomiarowa stosowana w produkcji cukierniczej; 5) układy sterowania i zabezpieczenia w maszynach i urządzeniach; 6) ogólna klasyfikacja maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji cukierniczej; 7) ogólne zasady eksploatacji maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji cukierniczej; 8) transport; 9) urządzenia chłodnicze stosowane w produkcji cukierniczej; 10) urządzenia energetyczne; 11) gospodarka wodno-ściekowa w zakładach cukierniczych; 12) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące obsługi maszyn, urządzeń i instalacji stosowanych w produkcji cukierniczej; 13) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w przetwórstwie żywności; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz przetwórstwa spożywczego; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla przetwórstwa spożywczego związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować przepisy prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w przetwórstwie spożywczym; 4) przedsiębiorstwa; 5) zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) rachunek ekonomiczny; 8) uproszczone formy rachunkowości; 9) instytucje przetwórstwa spożywczego; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w przedsiębiorstwie; 12) wybrane zagadnienia z zakresu prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego; 13) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 2 Zawód: mechanik - operator pojazdów i maszyn rolniczych SYMBOL CYFROWY: 723[03] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE MECHANIK-OPERATOR POJAZDÓW I MASZYN ROLNICZYCH I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) czytać i interpretować rysunki wykonawcze i złożeniowe; 2) wykonywać proste szkice i rysunki części i zespołów maszyn; 3) posługiwać się dokumentacją konstrukcyjną i technologiczną; 4) charakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane w technice rolniczej; 5) wykonywać podstawowe operacje z zakresu obróbki metali niezbędne przy naprawie maszyn i urządzeń rolniczych; 6) użytkować narzędzia, pojazdy, maszyny i urządzenia rolnicze; 7) stosować nowoczesne technologie napraw sprzętu rolniczego; 8) planować i wykonywać podstawowe zabiegi w wybranych technologiach produkcji rolniczej; 9) organizować stanowisko pracy do naprawy sprzętu rolniczego zgodnie z wymaganiami ergonomii; 10) prowadzić i obsługiwać pojazdy silnikowe w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii B; 11) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 12) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 13) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 14) samodzielnie podejmować decyzje; 15) organizować i oceniać własną pracę; 16) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 17) kierować pracą innych i efektywnie współdziałać w zespole; 18) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 19) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska; 21) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 22) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 23) doskonalić umiejętności zawodowe; 24) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność ruchowa; 2) zdolności manualne; 3) zainteresowania techniczne; 4) poczucie odpowiedzialności; 5) spostrzegawczość i podzielność uwagi; 6) systematyczność i dokładność; 7) opanowanie. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie mechanik - operator pojazdów i maszyn rolniczych powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z eksploatacją i naprawą pojazdów i maszyn rolniczych. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie mechanik - operator pojazdów i maszyn rolniczych może podejmować pracę w przedsiębiorstwach technicznej obsługi wsi i rolnictwa. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód mechanik - operator pojazdów i maszyn rolniczych jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: maszyn i narzędzi rolniczych, pojazdów silnikowych, maszyn melioracyjnych. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie mechanik - operator pojazdów i maszyn rolniczych powinna posiadać następujące pracownie: 1) maszyn i urządzeń rolniczych; 2) pojazdów silnikowych; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia maszyn i urządzeń rolniczych oraz pracownia pojazdów silnikowych powinny być ponadto wyposażone w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i atrapy pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 3) próbki materiałów eksploatacyjnych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w przedsiębiorstwach techniczno-handlowej obsługi wsi i rolnictwa. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) eksploatacyjno-naprawczy; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Eksploatacyjno-naprawczy40 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: EKSPLOATACYJNO-NAPRAWCZY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) rozpoznawać rodzaje i typy pojazdów silnikowych; 2) określać wymagania agrotechniczne, jakim powinny odpowiadać poszczególne narzędzia i maszyny rolnicze; 3) zestawiać agregaty rolnicze oraz dobierać narzędzia i maszyny rolnicze do określonej technologii produkcji rolniczej; 4) charakteryzować elementy składowe układów, zespołów i mechanizmów narzędzi, maszyn i pojazdów rolniczych; 5) planować i wykonywać podstawowe zabiegi w wybranych technologiach produkcji rolniczej; 6) oceniać stan techniczny sprzętu rolniczego oraz dokonywać konserwacji, regulacji i napraw; 7) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu sprzętu technicznego; 8) stosować materiały eksploatacyjne; 9) stosować nowoczesne technologie w zakresie napraw sprzętu rolniczego; 10) organizować stanowisko pracy do diagnostyki, naprawy i obsługi sprzętu technicznego zgodnie z wymaganiami ergonomii; 11) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska przy eksploatacji, diagnozowaniu, naprawie i konserwacji sprzętu rolniczego; 12) stosować przepisy o ruchu drogowym; 13) prowadzić i obsługiwać pojazdy silnikowe w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii B; 14) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) budowa i klasyfikacja pojazdów; 2) budowa i działanie silników spalinowych; 3) budowa i działanie układów napędowych pojazdów; 4) budowa i działanie układów jezdnych, kierowniczych, hamulcowych i zawieszenia; 5) budowa i działanie układów elektrycznych, hydraulicznych i pneumatycznych; 6) urządzenia zaczepowe; 7) nadwozia pojazdów; 8) narzędzia i maszyny do uprawy roli; 9) maszyny do nawożenia; 10) maszyny do siewu i sadzenia; 11) narzędzia i maszyny do pielęgnacji oraz ochrony roślin; 12) maszyny do zbioru i konserwacji zielonek; 13) maszyny do zbioru zbóż; 14) maszyny do zbioru roślin okopowych; 15) mechanizacja produkcji zwierzęcej; 16) środki transportowe w rolnictwie; 17) eksploatacja i konserwacja sprzętu rolniczego; 18) naprawa maszyn rolniczych i pojazdów silnikowych; 19) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska; 20) przepisy o ruchu drogowym; 21) technika kierowania pojazdem silnikowym; 22) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wykonywać proste szkice i rysunki części i zespołów maszyn oraz instalacji; 2) czytać i interpretować rysunki schematyczne części i zespołów maszyn; 3) czytać dokumentację techniczną instalacji i zespołów maszyn i pojazdów; 4) rozróżniać podstawowe materiały konstrukcyjne oraz opisywać ich właściwości i zastosowanie; 5) wykonywać podstawowe operacje z zakresu obróbki metali; 6) charakteryzować i wykonywać połączenia rozłączne i nierozłączne; 7) wykonywać połączenia spawane, stosując podstawowe metody spawania; 8) wykonywać podstawowe operacje ślusarskie i blacharskie; 9) posługiwać się narzędziami pomiarowymi używanymi w warsztatach mechanicznych; 10) określać wykorzystanie prądu elektrycznego; 11) rozpoznawać i charakteryzować silniki i prądnice; 12) stosować ochrony instalacji elektrycznej, zapobiegające porażeniu prądem elektrycznym; 13) stosować układy elektroniczne w urządzeniach sterujących; 14) określać przyczyny powstawania typowych uszkodzeń maszyn i urządzeń; 15) obsługiwać urządzenia elektryczne stosowane w rolnictwie; 16) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas operacji obróbki metali i prac spawalniczych. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) materiałoznawstwo; 3) pomiary i trasowanie; 4) obróbka ręczna metali; 5) obróbka plastyczna materiałów; 6) obróbka mechaniczna metali; 7) spawalnictwo; 8) części maszyn; 9) maszynoznawstwo ogólne; 10) obwody elektryczne prądu stałego i przemiennego; 11) instalacje elektryczne pojazdów; 12) podstawy elektroniki i automatyki; 13) urządzenia elektryczne w rolnictwie. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w agrobiznesie; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować wybrane przepisy prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w agrobiznesie; 4) przedsiębiorstwa; 5) zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) rachunek ekonomiczny; 8) uproszczone formy rachunkowości; 9) instytucje agrobiznesu; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w przedsiębiorstwie; 12) wybrane zagadnienia z zakresu prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego; 13) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 3 Zawód: monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim SYMBOL CYFROWY 723[05] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE MONTER-INSTALATOR URZĄDZEŃ TECHNICZNYCH W BUDOWNICTWIE WIEJSKIM I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) czytać i interpretować rysunki wykonawcze i złożeniowe; 2) wykonywać proste szkice i rysunki instalacji; 3) posługiwać się dokumentacją konstrukcyjną i technologiczną; 4) charakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane w technice rolniczej; 5) wykonywać podstawowe operacje z zakresu obróbki metali niezbędne przy naprawie maszyn i urządzeń w budownictwie wiejskim; 6) wykonywać prace przygotowawcze i pomocnicze poprzedzające montaż instalacji wodno-kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania, gazowych, elektrycznych i telefonicznych; 7) montować instalacje wodociągowe, kanalizacyjne, grzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne w budownictwie wiejskim; 8) montować maszyny i urządzenia techniczne; 9) dokonywać wstępnego rozruchu instalacji i urządzeń technicznych; 10) konserwować, regulować i naprawiać instalacje i urządzenia techniczne z wykorzystaniem nowoczesnych technologii; 11) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 12) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 13) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 14) samodzielnie podejmować decyzje; 15) organizować i oceniać własną pracę; 16) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii; 17) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 18) kierować pracą innych i efektywnie współdziałać w zespole; 19) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 20) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 23) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 24) doskonalić umiejętności zawodowe; 25) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność ruchowa; 2) zdolności manualne; 3) zainteresowania techniczne; 4) poczucie odpowiedzialności; 5) spostrzegawczość i podzielność uwagi; 6) systematyczność i dokładność; 7) opanowanie. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie monter - instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim powinien być przygotowany do wykonywania prac instalacyjno-montażowych i obsługowo-naprawczych urządzeń technicznych w rolniczych przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim może podejmować pracę w rolniczych przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych, zajmujących się montażem, naprawą i konserwacją urządzeń technicznych w budownictwie inwentarskim, szklarniach, suszarniach i chłodniach. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim powinna posiadać następujące pracownie: 1) techniczną; 2) technologii robót instalacyjnych; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia techniczna i pracownia technologii robót instalacyjnych powinny być ponadto wyposażone w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i atrapy maszyn i narzędzi; 3) części maszyn i narzędzi; 4) elementy instalacji urządzeń technicznych stosowanych w budownictwie wiejskim. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w przedsiębiorstwach technicznej obsługi wsi i rolnictwa. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) instalacyjno-montażowy; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Instalacyjno-montażowy40 Techniczny30 Ekonomiczny10 Razem80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: INSTALACYJNO-MONTAŻOWY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować pojęcia występujące w instalatorstwie; 2) charakteryzować budynki inwentarskie, szklarnie, przechowalnie i magazyny; 3) przygotowywać teren do montażu instalacji i porządkować go po zakończeniu prac; 4) montować proste konstrukcje stalowe i wyposażenie szklarni; 5) korzystać z materiałów, narzędzi, sprzętu i maszyn używanych przy robotach instalatorskich; 6) charakteryzować zasady działania urządzeń do zaopatrywania w wodę; 7) charakteryzować systemy ogrzewania i klimatyzacji; 8) charakteryzować budowę i działanie urządzeń chłodniczych; 9) charakteryzować urządzenia dźwigowe i transportu wewnętrznego; 10) montować urządzenia techniczne w budynkach inwentarskich; 11) charakteryzować instalacje gazowe, elektryczne, telefoniczne; 12) organizować stanowisko pracy z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; 13) korzystać z dokumentacji technicznej, katalogów i norm; 14) montować instalacje w budownictwie wiejskim (wodociągowe, kanalizacyjne, centralnego ogrzewania, wentylacyjne, klimatyzacyjne, elektryczne); 15) przeprowadzać wstępny rozruch montowanych instalacji i urządzeń; 16) sprawdzać stan techniczny poszczególnych instalacji; 17) wykrywać usterki i dokonywać napraw w poszczególnych instalacjach; 18) organizować prace w zespołach roboczych; 19) oszczędnie gospodarować materiałami technicznymi, częściami zamiennymi oraz energią; 20) charakteryzować sposoby uzdatniania wody i oczyszczania ścieków; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas instalowania i obsługi urządzeń technicznych; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) wybrane zagadnienia z zakresu budownictwa wiejskiego; 2) budynki inwentarskie, szklarnie, przechowalnie i magazyny; 3) pompy, sprężarki, wentylatory; 4) urządzenia do uzdatniania wody i zaopatrywania w wodę; 5) urządzenia do oczyszczania ścieków; 6) urządzenia wentylacyjne, grzewcze i klimatyzacyjne; 7) urządzenia chłodnicze; 8) urządzenia dźwigowe i transportu wewnętrznego; 9) instalacje specjalne (gazowa, elektryczna, telefoniczna); 10) stanowiska robocze; 11) montaż i odbiór techniczny; 12) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące instalacji i obsługi urządzeń technicznych; 13) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wykonywać proste szkice i rysunki części, zespołów maszyn oraz instalacji; 2) czytać i interpretować rysunki schematyczne części i zespołów maszyn; 3) czytać dokumentację techniczną instalacji oraz zespołów maszyn i urządzeń; 4) opisywać podstawowe materiały konstrukcyjne oraz ich właściwości i zastosowanie; 5) wykonywać podstawowe operacje z zakresu obróbki metali; 6) charakteryzować i wykonywać połączenia rozłączne i nierozłączne; 7) wykonywać połączenia spawane, stosując podstawowe metody spawania; 8) wykonywać podstawowe operacje ślusarskie i blacharskie; 9) posługiwać się podstawowymi warsztatowymi narzędziami pomiarowymi; 10) określać wykorzystanie prądu elektrycznego w budownictwie wiejskim; 11) rozpoznawać i charakteryzować silniki i prądnice; 12) stosować ochrony instalacji zapobiegające porażeniu prądem elektrycznym; 13) stosować układy elektroniczne w urządzeniach sterujących; 14) charakteryzować działanie silnika spalinowego; 15) określać przyczyny powstawania uszkodzeń maszyn i urządzeń; 16) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu sprzętu, maszyn i urządzeń; 17) wykonywać naprawy i regeneracje części maszyn i urządzeń; 18) przeprowadzać konserwację maszyn i urządzeń; 19) obsługiwać silniki spalinowe i urządzenia elektryczne stosowane w rolnictwie; 20) charakteryzować wybrane maszyny do robót ziemnych; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas instalowania i obsługi urządzeń technicznych; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) materiałoznawstwo; 3) pomiary i trasowanie; 4) obróbka ręczna metali; 5) obróbka plastyczna materiałów; 6) obróbka mechaniczna metali; 7) spawalnictwo; 8) części maszyn; 9) obwody elektryczne prądu stałego i przemiennego; 10) instalacje i urządzenia elektryczne w rolnictwie; 11) podstawy elektroniki i automatyki; 12) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące instalowania i obsługi urządzeń technicznych; 13) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w agrobiznesie; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować wybrane przepisy prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w agrobiznesie; 4) przedsiębiorstwa; 5) zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) rachunek ekonomiczny; 8) uproszczone formy rachunkowości; 9) instytucje agrobiznesu; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w przedsiębiorstwie; 12) wybrane zagadnienia z zakresu prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego; 13) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 4 Zawód: ogrodnik SYMBOL CYFROWY 611[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OGRODNIK I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) charakteryzować czynniki siedliska i określać ich wpływ na wzrost i rozwój roślin; 2) rozpoznawać rodzaje i gatunki roślin ogrodniczych oraz określać ich wymagania; 3) dobierać maszyny i narzędzia do poszczególnych zabiegów agrotechnicznych, agregatować je i obsługiwać zgodnie z instrukcjami obsługi; 4) przygotowywać pomieszczenia do produkcji roślin ogrodniczych; 5) planować, organizować i wykonywać zabiegi składające się na technologie produkcji ogrodniczej; 6) stosować intensywne i integrowane metody produkcji roślin ogrodniczych, z zachowaniem procedur zapewniających bezpieczeństwo żywności; 7) zbierać i przechowywać produkty ogrodnicze; 8) przygotowywać produkty ogrodnicze do sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, i prowadzić ich sprzedaż; 9) wykonywać wyroby bukieciarskie; 10) zakładać i pielęgnować tereny zieleni; 11) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 12) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 13) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 14) samodzielnie podejmować decyzje; 15) organizować i oceniać własną pracę; 16) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 17) kierować pracą innych i efektywnie współdziałać w zespole; 18) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 19) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; 21) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 22) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 23) doskonalić umiejętności zawodowe; 24) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego; 25) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność fizyczna; 2) zdolności manualne; 3) zainteresowania przyrodnicze; 4) poczucie odpowiedzialności; 5) systematyczność i dokładność. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie ogrodnik powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z produkcją i sprzedażą produktów ogrodniczych, a zwłaszcza: 1) planowania i organizowania procesów produkcji i pracy; 2) wykonywania zabiegów składających się na technologie produkcji ogrodniczej; 3) prowadzenia uproszczonej rachunkowości i obliczania opłacalności produkcji ogrodniczej oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie ogrodnik może podejmować pracę w ogrodniczych przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych, może także prowadzić indywidualne gospodarstwo ogrodnicze. 4. Zawód ogrodnik jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym wstępną specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: wybranych gatunków roślin sadowniczych, warzywniczych i ozdobnych, szkółkarstwa i konserwacji terenów zieleni. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie ogrodnik powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji ogrodniczej; 2) techniki rolniczej; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, plansze, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji ogrodniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) okazy naturalne roślin ogrodniczych; 2) próbki nasion; 3) próbki nawozów; 4) próbki środków ochrony roślin. Pracownia techniki rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i atrapy pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 3) próbki materiałów eksploatacyjnych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, u pracodawców - w przedsiębiorstwach ogrodniczych oraz w indywidualnych gospodarstwach ogrodniczych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) produkcja ogrodnicza; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Produkcja ogrodnicza40 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA OGRODNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać wartość biologiczną i odżywczą podstawowych gatunków owoców i warzyw; 2) charakteryzować warunki klimatyczne regionu i określać ich wpływ na wzrost, rozwój i plonowanie roślin; 3) korzystać z prognoz pogody i komunikatów meteorologicznych; 4) określać skład, budowę i właściwości gleby; 5) przygotowywać teren i glebę pod uprawę roślin ogrodniczych; 6) rozpoznawać, przygotowywać do siewu i wysiewać nasiona różnymi sposobami; 7) rozmnażać wegetatywnie rośliny ogrodnicze; 8) produkować materiał szkółkarski i rozmnożeniowy roślin ogrodniczych; 9) rozróżniać i charakteryzować pomieszczenia, osłony, podłoża i pojemniki oraz przygotowywać je do produkcji; 10) rozpoznawać nawozy organiczne i mineralne oraz określać ich wpływ na właściwości gleby, wzrost i plonowanie roślin; 11) określać zasady zmianowania i następstwa roślin ogrodniczych; 12) rozpoznawać podstawowe rodzaje i gatunki roślin ogrodniczych; 13) dobierać gatunki i odmiany roślin ogrodniczych do produkcji; 14) zakładać i prowadzić uprawy roślin ogrodniczych w gruncie, w pomieszczeniach i pod osłonami; 15) wykonywać kontrolowane nawożenie i nawadnianie oraz odwadnianie upraw ogrodniczych; 16) rozpoznawać podstawowe choroby, szkodniki i chwasty oraz stosować bezpieczne metody ich zwalczania; 17) zabezpieczać rośliny przed mrozem i przymrozkami, rozpoznawać objawy uszkodzeń mrozowych oraz leczyć rośliny przemarznięte; 18) regulować owocowanie różnymi metodami; 19) stosować zasady integrowanej produkcji owoców i warzyw; 20) wyznaczać termin zbioru i zbierać owoce, warzywa i kwiaty; 21) przygotowywać produkty ogrodnicze do sprzedaży, zgodnie z normami, i prowadzić ich sprzedaż; 22) przygotowywać produkty ogrodnicze do przechowywania oraz przechowywać je; 23) wykonywać kompozycje z roślin ozdobnych; 24) zakładać i pielęgnować tereny zieleni; 25) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności, dotyczących produkcji ogrodniczej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) klimatyczne i glebowe czynniki siedliska; 2) wartość biologiczna i odżywcza owoców i warzyw; 3) podstawy zmianowania; 4) przygotowanie terenu i gleby pod uprawę roślin ogrodniczych; 5) osłony i podłoża w produkcji ogrodniczej; 6) rozmnażanie i produkcja rozsad roślin ogrodniczych; 7) szkółkarstwo owocowe i ozdobne; 8) zakładanie i prowadzenie upraw roślin ogrodniczych w gruncie, w pomieszczeniach i pod osłonami; 9) nawożenie, nawadnianie i odwadnianie upraw ogrodniczych; 10) sterowana produkcja roślin ogrodniczych; 11) jakość zdrowotna i bezpieczeństwo żywności; 12) ochrona roślin ogrodniczych przed chorobami i szkodnikami; 13) uszkodzenia mrozowe; 14) zbiór, przechowywanie i przygotowanie do sprzedaży produktów ogrodniczych; 15) przechowalnie i chłodnie; 16) bukieciarstwo i dekoracje roślinne; 17) urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni; 18) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska dotyczące produkcji ogrodniczej; 19) przepisy bezpieczeństwa żywności. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać rysunki techniczne; 2) określać przydatność i stosować nowoczesne materiały w technice ogrodniczej; 3) przygotowywać do pracy, obsługiwać i konserwować podstawowe maszyny i urządzenia stosowane w produkcji ogrodniczej; 4) wykonywać podstawowe prace maszynami stosowanymi w produkcji ogrodniczej; 5) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji ogrodniczej; 6) planować zaopatrzenie i efektywnie gospodarować maszynami, częściami maszyn, paliwami, smarami i energią; 7) obsługiwać silniki spalinowe, urządzenia elektryczne i niekonwencjonalne źródła energii stosowane w ogrodnictwie; 8) przestrzegać przepisów o ruchu drogowym; 9) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 10) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas obsługi i konserwacji maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji ogrodniczej; 11) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) materiały stosowane w technice ogrodniczej; 3) budowa, eksploatacja i agregatowanie maszyn i urządzeń ogrodniczych; 4) budowa, działanie i obsługa pojazdów ogrodniczych; 5) konserwacja pojazdów, maszyn i urządzeń ogrodniczych; 6) gospodarka sprzętem ogrodniczym; 7) urządzenia elektryczne i niekonwencjonalne źródła energii w ogrodnictwie; 8) przepisy o ruchu drogowym; 9) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 10) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące produkcji ogrodniczej; 11) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) określać procesy integracyjne w agrobiznesie; 4) charakteryzować podstawowe czynniki produkcji w rolnictwie; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) obliczać koszty i opłacalność wybranych rodzajów działalności ogrodniczych; 9) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 10) rozróżniać i obliczać podatki; 11) obliczać dochód z produkcji rolniczej; 12) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 13) wskazywać korzyści i zagrożenia dla polskiego rolnictwa związane z integracją z Unią Europejską; 14) stosować strategie marketingowe; 15) stosować przepisy prawa dotyczące produkcji ogrodniczej i rolniczej; 16) korzystać z różnych źródeł informacji; 17) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) procesy integracyjne w agrobiznesie; 4) czynniki produkcji w rolnictwie; 5) przedsiębiorstwa; 6) organizacja produkcji i pracy; 7) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 8) rachunek ekonomiczny; 9) uproszczone formy rachunkowości; 10) instytucje agrobiznesu; 11) integracja międzynarodowa; 12) marketing w przedsiębiorstwie; 13) wybrane zagadnienia prawne dotyczące produkcji rolniczej i ogrodniczej; 14) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 5 Zawód: operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego SYMBOL CYFROWY 827[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ PRZEMYSŁU SPOŻYWCZEGO I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) dobierać surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 2) rozróżniać ważniejsze grupy produktów spożywczych; 3) dobierać, obsługiwać oraz nadzorować pracę maszyn i urządzeń stosowanych w zakładach przemysłu spożywczego; 4) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu maszyn i urządzeń stosowanych w zakładach przemysłu spożywczego; 5) diagnozować usterki i wykonywać drobne naprawy oraz konserwować maszyny i urządzenia stosowane w zakładach przemysłu spożywczego; 6) charakteryzować przebieg procesów technologicznych, zapewniający właściwą, zgodną z normami, jakość zdrowotną i bezpieczeństwo żywności; 7) analizować zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów i ustalać krytyczne punkty kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) w procesach produkcji, prowadzonych w zakładzie przemysłu spożywczego; 8) opisywać sposoby prowadzenia procesów technologicznych z zachowaniem zasad dobrej praktyki produkcyjnej (Good Manufacturing Practice - GMP) i dobrej praktyki higienicznej (Good Hygiene Practice - GHP); 9) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 10) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 11) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 12) samodzielnie podejmować decyzje; 13) organizować i oceniać własną pracę; 14) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 15) efektywnie współdziałać w zespole; 16) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 17) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 18) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 19) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 20) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 21) doskonalić umiejętności zawodowe; 22) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) zdolności manualne; 2) zainteresowania techniczne; 3) poczucie odpowiedzialności; 4) systematyczność i dokładność. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych, związanych z wytwarzaniem artykułów żywnościowych: 1) dobierania, obsługi i konserwacji maszyn, urządzeń i narzędzi; 2) dobierania surowców do określonej produkcji. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego może podejmować pracę w przedsiębiorstwach przetwórstwa spożywczego, na stanowiskach pracy związanych z obsługą maszyn i urządzeń w kolejnych etapach procesu technologicznego. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego jest zawodem szerokoprofilowym. Ze względu na podział pracy w przemyśle spożywczym na specyficzne branże przetwórstwa i wytwarzania kształcenie w tym zawodzie powinno od początku okresu kształcenia uwzględniać specjalizację związaną z jedną z branż. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć obsługi wybranej grupy maszyn i urządzeń, w szczególności: 1) maszyn i urządzeń do produkcji, przetwórstwa i konserwacji mięsa i przetworów mięsnych; 2) maszyn i urządzeń do przetwórstwa owoców i warzyw; 3) maszyn i urządzeń do wytwarzania artykułów mleczarskich; 4) maszyn i urządzeń do wytwarzania produktów przemiału zbóż; 5) maszyn i urządzeń do produkcji wyrobów piekarniczych i cukierniczych. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego powinna posiadać następujące pracownie: 1) przetwórstwa spożywczego; 2) techniki spożywczej; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty, instrukcje technologiczne, normy, receptury. Pracownia przetwórstwa spożywczego powinna być ponadto wyposażona w: 1) plansze i foliogramy przedstawiające schematy technologiczne, skład chemiczny surowców, schematy maszyn i urządzeń produkcyjnych, tabele parametrów, normy jakościowe; 2) zestawy i eksponaty: drobny sprzęt do przetwórstwa spożywczego, makiety oraz modele maszyn i urządzeń, opakowania jednostkowe i transportowe, próbki surowców do przerobu, dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu, atrapy i próbki wyrobów spożywczych; 3) urządzenia i zestawy laboratoryjne do badania cech fizycznych wyrobów spożywczych. Pracownia techniki spożywczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) modele i atrapy maszyn i urządzeń stosowanych w procesie technologicznym, procesach pomocniczych oraz w kontroli produkcji; 2) instrukcje i dokumentacje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń; 3) przekroje maszyn i urządzeń; 4) maszyny wyłączone z ruchu dla celów dydaktycznych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w przedsiębiorstwach wytwarzających artykuły spożywcze. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) przetwórczy; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Przetwórczy20 Techniczny40 Ekonomiczny10 Razem70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30 % godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRZETWÓRCZY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać rolę i kierunki rozwoju przetwórstwa spożywczego; 2) stosować przepisy i normy obowiązujące w przetwórstwie spożywczym; 3) klasyfikować i dobierać surowce stosowane w przemyśle spożywczym, według różnych kryteriów; 4) stosować dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 5) charakteryzować czynniki kształtujące jakość zdrowotną żywności; 6) wskazywać wykorzystanie drobnoustrojów w przetwórstwie spożywczym; 7) oceniać wpływ poszczególnych etapów procesu technologicznego na wartość odżywczą i cechy produktów spożywczych; 8) charakteryzować operacje i procesy fizykochemiczne, chemiczne i biochemiczne występujące w przemyśle spożywczym; 9) określać wpływ utrwalania żywności na jakość zdrowotną i trwałość produktów spożywczych oraz ich wartość odżywczą i cechy organoleptyczne; 10) charakteryzować metody pakowania i konfekcjonowania żywności; 11) charakteryzować wybrane technologie przetwórstwa spożywczego, ze szczególnym uwzględnieniem technologii specyficznych dla wybranej specjalizacji; 12) określać znaczenie higieny w przetwórstwie spożywczym; 13) sporządzać roztwory myjące i dezynfekujące; 14) kontrolować parametry procesu technologicznego oraz przestrzegać zasad bezpieczeństwa żywności; 15) organizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami ergonomii, bezpieczeństwa i higieny pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) znaczenie przetwórstwa spożywczego; 2) normalizacja i certyfikacja w technologii żywności; 3) baza surowcowa przetwórstwa spożywczego; 4) dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 5) składniki żywności; 6) wykorzystanie drobnoustrojów w przetwórstwie spożywczym; 7) operacje i procesy jednostkowe w technologii żywności; 8) metody utrwalania żywności; 9) metody pakowania i konfekcjonowania żywności; 10) charakterystyka podstawowych technologii przetwórstwa spożywczego, ze szczególnym uwzględnieniem technologii specyficznych dla wybranej specjalizacji; 11) higiena produkcji, bezpieczeństwo żywności; 12) zagrożenia dla środowiska ze strony przetwórstwa spożywczego; 13) zasady ergonomii i bezpieczeństwa pracy w zakładach przetwórstwa spożywczego. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać znaczenie techniki w przetwórstwie spożywczym; 2) określać specyfikę maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie spożywczym; 3) posługiwać się instrukcjami obsługi i dokumentacją techniczno-ruchową maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie spożywczym; 4) oceniać przydatność materiałów konstrukcyjnych w przetwórstwie żywności; 5) określać następstwa korozji i zużycia materiałów konstrukcyjnych oraz wskazywać sposoby zapobiegania; 6) rozróżniać główne części oraz zespoły maszyn i urządzeń; 7) racjonalnie wykorzystywać energię elektryczną; 8) opisywać zasady działania typowych urządzeń elektrycznych; 9) obsługiwać urządzenia kontrolno-pomiarowe stosowane w przetwórstwie spożywczym; 10) rozróżniać instalacje techniczne w zakładzie przetwórstwa spożywczego i ich oznakowanie; 11) zapobiegać zagrożeniom powodowanym przez wadliwe działanie instalacji technicznych; 12) obsługiwać układy sterujące pracą maszyn i urządzeń; 13) charakteryzować rodzaje i przeznaczenie zabezpieczeń stosowanych w maszynach i urządzeniach; 14) charakteryzować i obsługiwać środki transportu wewnętrznego w zakładach przetwórstwa spożywczego; 15) obsługiwać urządzenia chłodnicze stosowane w zakładach przetwórstwa spożywczego; 16) dobierać maszyny i urządzenia do procesów technologicznych; 17) wyjaśniać działanie maszyn i urządzeń stosowanych do przetwarzania surowców spożywczych; 18) planować czynności obsługi i obsługiwać maszyny i urządzenia stosowane w przetwórstwie spożywczym, ze szczególnym uwzględnieniem maszyn i urządzeń specyficznych dla wybranej specjalizacji; 19) charakteryzować urządzenia energetyczne, do uzdatniania wody, oczyszczania ścieków, zatrzymywania pyłów i gazów; 20) określać przyczyny powstawania pożarów i sposoby przeciwdziałania; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń stosowanych w zakładach przetwórstwa spożywczego; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) dokumentacja i informacja techniczna; 2) materiały konstrukcyjne; 3) ogólna klasyfikacja maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie spożywczym; 4) zasady działania oraz budowa i obsługa maszyn, urządzeń i instalacji technicznych stosowanych w przetwórstwie spożywczym; 5) aparatura kontrolno-pomiarowa stosowana w przetwórstwie spożywczym; 6) układy sterowania i zabezpieczenia w maszynach oraz urządzeniach; 7) ogólne zasady eksploatacji maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego; 8) transport; 9) urządzenia chłodnicze stosowane w przetwórstwie spożywczym; 10) urządzenia energetyczne; 11) gospodarka wodno-ściekowa w zakładach przetwórstwa spożywczego; 12) bezpieczeństwo i higiena pracy w zakładach przetwórstwa spożywczego; 13) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w agrobiznesie, w tym w przetwórstwie spożywczym; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla przetwórstwa spożywczego związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować przepisy prawa dotyczące przetwórstwa spożywczego; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w agrobiznesie; 4) przedsiębiorstwa; 5) zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) rachunek ekonomiczny; 8) uproszczone formy rachunkowości; 9) instytucje agrobiznesu; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w przedsiębiorstwie; 12) wybrane zagadnienia prawne dotyczące przetwórstwa spożywczego; 13) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 6 Zawód: piekarz SYMBOL CYFROWY 741[02] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE PIEKARZ I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) posługiwać się normami, recepturami i instrukcjami; 2) rozpoznawać i dobierać surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 3) dobierać maszyny i urządzenia oraz drobny sprzęt stosowany w produkcji piekarskiej; 4) obsługiwać oraz konserwować maszyny i urządzenia stosowane w produkcji piekarskiej; 5) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 6) posługiwać się sprzętem i aparaturą kontrolno-pomiarową stosowaną w produkcji piekarskiej; 7) planować pracę na poszczególnych stanowiskach w zakładzie piekarskim; 8) przygotowywać surowce, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu do produkcji piekarskiej; 9) sporządzać półprodukty piekarskie; 10) wypiekać pieczywo; 11) wykonywać czynności po wypieku; 12) analizować zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, i ustalać krytyczne punkty kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) w procesach produkcji, prowadzonych w zakładzie piekarskim; 13) prowadzić procesy technologiczne z zachowaniem zasad dobrej praktyki produkcyjnej (Good Manufacturing Practice - GMP) i dobrej praktyki higienicznej (Good Hygiene Practice - GHP); 14) klasyfikować wyroby piekarskie, rozróżniać gatunki pieczywa oraz określać jego znaczenie w żywieniu człowieka; 15) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 16) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 17) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 18) samodzielnie podejmować decyzje; 19) organizować i oceniać własną pracę; 20) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 21) kierować pracą innych i efektywnie współdziałać w zespole; 22) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 23) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 24) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 25) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 26) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 27) doskonalić umiejętności zawodowe; 28) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) sprawność i wytrzymałość fizyczna; 3) zdolności manualne; 4) zainteresowanie produkcją piekarską; 5) poczucie odpowiedzialności; 6) spostrzegawczość i podzielność uwagi; 7) systematyczność i dokładność. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie piekarz powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) dobierania i przygotowywania surowców do produkcji; 2) ustalania metod i parametrów prowadzenia procesów technologicznych na podstawie wyników badań jakości surowców, półproduktów i wyrobów gotowych odpowiednio do istniejących warunków techniczno-organizacyjnych zakładu piekarskiego; 3) wybierania i zestawiania w ciąg produkcyjny oraz obsługiwania maszyn i urządzeń; 4) sporządzania półproduktów; 5) dzielenia i formowania różnych wyrobów piekarskich; 6) przygotowywania do wypieku uformowanych kęsów ciasta; 7) wypiekania pieczywa w różnych asortymentach; 8) sortowania, brakowania, pakowania, magazynowania i przygotowywania pieczywa do wysyłki; 9) oceny jakości surowców, półproduktów i wyrobów gotowych metodą organoleptyczną; 10) rozliczania produkcji piekarskiej. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie piekarz może podejmować pracę w zakładach piekarskich - rzemieślniczych i przemysłowych, zakładach gastronomicznych oraz w punktach zbytu pieczywa. Absolwent może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie piekarz powinna posiadać następujące pracownie: 1) techniczną; 2) technologiczną; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty, instrukcje technologiczne, receptury, normy. Pracownia techniczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) plansze i foliogramy przedstawiające uproszczone schematy maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej, przekroje maszyn i urządzeń; 2) modele maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 3) narzędzia i drobny sprzęt stosowany w produkcji piekarskiej; 4) urządzenia kontrolno-pomiarowe; 5) instrukcje obsługi. Pracownia technologiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) plansze i foliogramy przedstawiające w szczególności: skład chemiczny surowców, wartość odżywczą produktów, tabele parametrów technologicznych dla różnych metod prowadzenia ciast i wypieku, schematy technologiczne; 2) filmy dydaktyczne z zakresu piekarstwa; 3) zestaw plansz przedstawiających schematy procesów fermentacyjnych; 4) próbki: surowców do przerobu, dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu stosowanych w produkcji piekarskiej, próbki wyrobów gotowych; 5) drobny sprzęt stosowany w produkcji piekarskiej; 6) opakowania; 7) katalog wzorów dokumentacji; 8) zbiór norm stosowanych w produkcji piekarskiej; 9) wykaz najczęściej spotykanych wad pieczywa; 10) sprzęt przeciwpożarowy; 11) instrukcje alarmowe. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w zakładach piekarskich - rzemieślniczych i przemysłowych. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) produkcja piekarska; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Produkcja piekarska50 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA PIEKARSKA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) klasyfikować wyroby piekarskie i rozróżniać gatunki pieczywa; 2) określać znaczenie pieczywa w żywieniu człowieka; 3) wskazywać kierunki rozwoju produkcji piekarskiej; 4) rozpoznawać i dobierać surowce, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 5) korzystać z przepisów, schematów technologicznych, receptur i norm obowiązujących w produkcji piekarskiej; 6) określać rolę drobnoustrojów i zagrożenia zdrowotne w produkcji piekarskiej; 7) planować etapy procesu technologicznego i harmonogram produkcji; 8) magazynować i racjonalnie gospodarować surowcami do przerobu, dozwolonymi substancjami dodatkowymi i substancjami pomagającymi w przetwarzaniu; 9) obliczać namiary surowców w oparciu o receptury; 10) przygotowywać surowce do produkcji; 11) dobierać metodę prowadzenia ciasta i ustalać parametry technologiczne; 12) sporządzać ciasta pszenne, żytnie i mieszane; 13) poddawać ciasta obróbce; 14) wypiekać pieczywo; 15) pakować i konfekcjonować wyroby piekarskie; 16) magazynować wyroby i przygotowywać je do wysyłki; 17) wskazywać znaczenie higieny i kontroli jakości w produkcji piekarskiej; 18) dokonywać oceny organoleptycznej surowców, półproduktów i wyrobów gotowych; 19) identyfikować zmiany biochemiczne, fizykochemiczne i mikrobiologiczne zachodzące podczas procesów produkcyjnych i w czasie przechowywania produktów piekarskich; 20) rozpoznawać wady wyrobów i określać sposoby zapobiegania; 21) określać wydajność i zdolność produkcyjną; 22) analizować i ograniczać zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, a także wskazywać i monitorować punkty krytyczne w procesie produkcji oraz podejmować działania korygujące, zgodnie z zasadami systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP); 23) stosować się do zasad dobrej praktyki produkcyjnej (GMP) i dobrej praktyki higienicznej (GHP); 24) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczących produkcji piekarskiej; 25) wskazywać warunki, jakie musi spełniać zakład piekarski w warunkach gospodarki rynkowej; 26) sporządzać dokumentację produkcyjną. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) klasyfikacja wyrobów piekarskich; 2) znaczenie pieczywa w żywieniu; 3) struktura organizacyjna zakładu piekarskiego; 4) normy i receptury stosowane w produkcji piekarskiej; 5) surowce piekarskie, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 6) przyjmowanie i magazynowanie surowców; 7) przygotowanie surowców do produkcji; 8) wytwarzanie ciast pszennych, żytnich i mieszanych; 9) dzielenie i formowanie ciasta; 10) rozrost końcowy kęsów ciasta; 11) wypiek pieczywa; 12) operacje technologiczne po wypieku; 13) kontrola jakości i wady pieczywa; 14) wydajność pieczywa; 15) dokumentacja produkcyjna; 16) produkcja wyrobów piekarskich specjalnych; 17) systemy zapewnienia jakości zdrowotnej gotowych wyrobów w zakładach piekarskich; 18) przepisy prawa dotyczące warunków zdrowotnych żywności i żywienia w Polsce i Unii Europejskiej. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) posługiwać się instrukcjami obsługi i dokumentacjami techniczno-ruchowymi maszyn stosowanych w produkcji piekarskiej; 2) czytać proste rysunki techniczne i sporządzać schematy; 3) oceniać przydatność materiałów w konstrukcji maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 4) identyfikować części oraz zespoły maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 5) rozpoznawać instalacje techniczne znajdujące się w zakładzie piekarskim i ich oznakowanie; 6) korzystać z urządzeń elektrycznych stosowanych w produkcji piekarskiej i wykorzystywać racjonalnie energię elektryczną; 7) obsługiwać urządzenia chłodnicze stosowane w produkcji piekarskiej; 8) posługiwać się sprzętem i aparaturą kontrolno-pomiarową stosowaną w produkcji piekarskiej; 9) korzystać ze środków transportu wewnętrznego w zakładach piekarskich; 10) rozpoznawać rodzaje i przeznaczenie zabezpieczeń w maszynach i urządzeniach stosowanych w produkcji piekarskiej; 11) dobierać maszyny i urządzenia do potrzeb technologicznych; 12) obsługiwać i konserwować maszyny i urządzenia stosowane w produkcji piekarskiej; 13) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 14) rozróżniać urządzenia energetyczne, urządzenia do uzdatniania wody, oczyszczania ścieków oraz zatrzymywania pyłów i gazów; 15) stosować zasady i techniki utrzymania higieny produkcji piekarskiej; 16) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń stosowanych w zakładach piekarskich; 17) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) dokumentacja i informacja techniczna; 2) materiały konstrukcyjne; 3) części maszyn; 4) instalacje techniczne; 5) aparatura kontrolno-pomiarowa; 6) urządzenia chłodnicze; 7) układy sterowania oraz zabezpieczenia w maszynach i urządzeniach; 8) ogólna klasyfikacja maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 9) zasady eksploatacji maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji piekarskiej; 10) transport w zakładzie piekarskim; 11) maszyny i urządzenia magazynowe; 12) maszyny do wytwarzania ciasta; 13) maszyny i urządzenia do obróbki ciasta; 14) urządzenia do rozrostu ciasta; 15) piece piekarskie; 16) urządzenia do konfekcjonowania pieczywa; 17) linie produkcyjne; 18) urządzenia energetyczne i gospodarka wodno-ściekowa; 19) zasady i technika utrzymania higieny produkcji piekarskiej; 20) bezpieczeństwo i higiena pracy w zakładzie piekarskim; 21) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w przetwórstwie spożywczym; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz przetwórstwa spożywczego; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla przetwórstwa spożywczego związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować przepisy prawa dotyczące produkcji piekarskiej; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w przetwórstwie spożywczym; 4) przedsiębiorstwa; 5) zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) zakład piekarski w gospodarce rynkowej; 8) rachunek ekonomiczny; 9) uproszczone formy rachunkowości; 10) instytucje przetwórstwa spożywczego; 11) integracja międzynarodowa; 12) marketing w przedsiębiorstwie; 13) wybrane zagadnienia prawne dotyczące produkcji piekarskiej; 14) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 7 Zawód: rolnik SYMBOL CYFROWY 613[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE ROLNIK I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) rozpoznawać oraz dobierać gatunki i odmiany roślin oraz rasy i typy użytkowe zwierząt do warunków przyrodniczych i ekonomicznych gospodarstwa rolnego; 2) dobierać i agregatować maszyny i narzędzia do poszczególnych zabiegów agro- i zootechnicznych oraz obsługiwać je zgodnie z instrukcjami; 3) dokonywać zakupu środków do produkcji rolniczej; 4) planować, organizować i wykonywać zabiegi składające się na technologie produkcji roślinnej i zwierzęcej; 5) planować, organizować i stosować ekologiczne metody produkcji rolniczej; 6) zbierać i przechowywać produkty rolnicze; 7) przygotowywać produkty rolnicze do sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, i prowadzić sprzedaż; 8) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 9) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 10) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 11) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 12) samodzielnie podejmować decyzje; 13) organizować i oceniać własną pracę; 14) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 15) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 16) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 17) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności, 18) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 19) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 20) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 21) doskonalić umiejętności zawodowe; 22) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa rolniczego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) zainteresowania przyrodnicze; 3) systematyczność i dokładność. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie rolnik powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z wytwarzaniem i sprzedażą produktów rolniczych, a zwłaszcza do: 1) planowania i organizowania procesów produkcji i pracy; 2) wykonywania zabiegów składających się na technologie produkcji rolniczej; 3) prowadzenia uproszczonej rachunkowości, obliczania opłacalności produkcji rolniczej oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie rolnik może podejmować pracę w rolniczych przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych. Może także prowadzić indywidualne gospodarstwo rolne. 4. Zawód rolnik jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym wstępną specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: rolnictwa ekologicznego, obsługi ruchu turystycznego na wsi, organizacji przetwórstwa spożywczego w gospodarstwie rolnym, produkcji ogrodniczej, usług technicznych na wsi, drobiarstwa i pszczelarstwa. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie rolnik powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji rolniczej; 2) techniki rolniczej; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo - socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) okazy naturalne roślin; 2) przekroje, modele i atrapy zwierząt gospodarskich; 3) próbki pasz; 4) próbki nawozów; 5) próbki nasion; 6) próbki środków ochrony roślin. Pracownia techniki rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i atrapy pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 3) próbki materiałów eksploatacyjnych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks i kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, u pracodawców, a także w indywidualnych gospodarstwach rolnych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) produkcja rolnicza; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Produkcja rolnicza40 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA ROLNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) charakteryzować czynniki klimatyczne i określać ich wpływ na wegetację roślin; 2) przewidywać przebieg pogody na podstawie obserwacji zjawisk meteorologicznych oraz prognoz pogody; 3) charakteryzować gleby pod kątem ich przydatności do produkcji roślinnej; 4) rozpoznawać i charakteryzować podstawowe grupy i gatunki roślin uprawnych; 5) dobierać rośliny uprawne do warunków klimatycznych i glebowych regionu; 6) określać wpływ zabiegów melioracyjnych na produkcję rolniczą oraz przestrzegać zasad właściwego użytkowania i konserwacji sieci melioracyjnych; 7) rozpoznawać nawozy mineralne i organiczne, charakteryzować ich właściwości oraz określać zasady stosowania i przechowywania; 8) planować i wykonywać nawożenie, korzystając z zaleceń stacji chemiczno-rolniczych i map zasobności gleb; 9) oceniać i przygotowywać materiał siewny; 10) rozpoznawać podstawowe choroby, szkodniki i chwasty oraz stosować bezpieczne dla środowiska metody i środki do ich zwalczania; 11) dobierać przykładowe zmianowania roślin dla różnych warunków siedliskowych; 12) planować, organizować i wykonywać zabiegi w wybranych technologiach produkcji roślinnej; 13) rozpoznawać narządy i układy organizmu zwierzęcego oraz określać ich położenie; 14) charakteryzować podstawowe czynniki wpływające na zdrowie i produkcyjność zwierząt, a także sposoby i środki zapobiegania i zwalczania najgroźniejszych chorób zwierząt gospodarskich; 15) wyjaśniać znaczenie głównych składników pokarmowych w żywieniu zwierząt; 16) rozpoznawać pasze, określać sposoby ich konserwowania, przechowywania i przyrządzania oraz opracowywać bilanse paszowe; 17) określać wpływ stanu higienicznego pomieszczeń inwentarskich na zwierzęta; 18) rozpoznawać i dobierać różne typy użytkowe i rasy bydła, trzody chlewnej oraz drobiu; 19) opisywać system znakowania i identyfikacji zwierząt; 20) planować, organizować i wykonywać zabiegi w wybranych technologiach produkcji zwierzęcej; 21) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 22) planować, organizować i stosować ekologiczne metody produkcji rolniczej; 23) dokonywać zakupu środków do produkcji rolniczej; 24) zbierać i przechowywać produkty rolnicze; 25) przygotowywać produkty rolnicze do sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 26) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) meteorologia rolnicza; 2) gleboznawstwo; 3) melioracje; 4) uprawa roli; 5) nawożenie; 6) ochrona roślin; 7) podstawy zmianowania; 8) wybrane technologie produkcji roślinnej; 9) budowa i czynności życiowe zwierząt; 10) podstawy żywienia; 11) zoohigiena; 12) typy użytkowe wybranych gatunków zwierząt gospodarskich; 13) system identyfikacji zwierząt; 14) wybrane technologie produkcji zwierzęcej; 15) rolnictwo ekologiczne; 16) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 17) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać rysunki techniczne; 2) określać przydatność i stosować nowoczesne materiały w technice rolniczej; 3) określać zjawisko tarcia i jego wpływ na pracę maszyn; 4) przygotowywać do pracy, obsługiwać i konserwować podstawowe maszyny i urządzenia stosowane w produkcji rolniczej; 5) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji rolniczej; 6) wykonywać podstawowe prace z zastosowaniem maszyn rolniczych; 7) planować zaopatrzenie i efektywnie gospodarować maszynami, częściami maszyn, paliwami, smarami i energią przy wykonywaniu prac rolniczych; 8) obsługiwać silniki spalinowe, urządzenia elektryczne i niekonwencjonalne źródła energii stosowane w rolnictwie; 9) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i przepisów o ruchu drogowym; 10) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 11) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) materiały stosowane w technice rolniczej; 3) budowa, eksploatacja oraz agregatowanie maszyn i urządzeń rolniczych; 4) budowa, działanie i obsługa ciągników rolniczych; 5) konserwacja ciągników, maszyn i urządzeń rolniczych; 6) gospodarka sprzętem rolniczym; 7) urządzenia elektryczne i niekonwencjonalne źródła energii w rolnictwie; 8) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące eksploatacji maszyn i urządzeń rolniczych; 9) przepisy o ruchu drogowym; 10) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 11) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) określać procesy integracyjne w agrobiznesie; 4) charakteryzować podstawowe czynniki produkcji rolniczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) obliczać koszty i opłacalność wybranych działalności produkcyjnych; 9) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 10) rozróżniać i obliczać podatki w rolnictwie; 11) obliczać dochód z produkcji rolniczej; 12) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 13) wskazywać korzyści i zagrożenia dla polskiego rolnictwa związane z integracją z Unią Europejską; 14) stosować strategie marketingowe; 15) stosować przepisy prawa dotyczące produkcji rolniczej; 16) korzystać z różnych źródeł informacji; 17) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) procesy integracyjne w agrobiznesie; 4) czynniki produkcji w rolnictwie; 5) przedsiębiorstwa; 6) organizacja produkcji i pracy; 7) dokumentacja działalności gospodarczej; 8) rachunek ekonomiczny; 9) uproszczone formy rachunkowości; 10) instytucje agrobiznesu; 11) integracja międzynarodowa; 12) strategie marketingowe; 13) wybrane zagadnienia prawne dotyczące produkcji rolniczej; 14) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 8 Zawód: rybak śródlądowy SYMBOL CYFROWY 615[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE RYBAK ŚRÓDLĄDOWY I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) określać warunki przyrodnicze i ekonomiczne zagospodarowania zbiorników wodnych do chowu ryb; 2) nawozić, dezynfekować i prowadzić meliorację zbiorników wodnych przeznaczonych do chowu ryb; 3) rozpoznawać podstawowe gatunki ryb słodkowodnych i raków w różnych stadiach rozwojowych; 4) selekcjonować ryby przeznaczone do rozrodu; 5) wykonywać i nadzorować prace przy rozrodzie ryb w warunkach naturalnych i sztucznych; 6) sporządzać preliminarz obsad i żywienia ryb; 7) prowadzić wychów materiału zarybieniowego; 8) dobierać gatunki ryb i zarybiać wody otwarte; 9) nadzorować zimowanie i magazynowanie ryb; 10) prowadzić chów karpi i pstrągów; 11) przygotowywać pasze, żywić oraz dokarmiać ryby w stawach; 12) rozpoznawać choroby i szkodniki ryb, zapobiegać im i zwalczać je; 13) wykonywać odłowy kontrolne i odławiać ryby; 14) wykonywać zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne w stawach; 15) użytkować i konserwować podstawowe urządzenia i sprzęt rybacki; 16) prowadzić łódź wiosłową i motorową; 17) przechowywać, przetwarzać i przygotowywać ryby do transportu i sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 18) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 19) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 20) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 21) samodzielnie podejmować decyzje; 22) organizować i oceniać własną pracę; 23) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 24) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 25) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 26) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 27) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 28) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 29) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego; 30) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 31) doskonalić umiejętności zawodowe; 32) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) zainteresowania przyrodnicze; 3) spostrzegawczość. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie rybak śródlądowy powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z produkcją, pozyskiwaniem i sprzedażą ryb, a zwłaszcza do: 1) planowania i organizowania procesów produkcji i pracy; 2) wykonywania zabiegów składających się na technologie produkcji rybackiej; 3) prowadzenia uproszczonej rachunkowości, obliczania opłacalności produkcji rybackiej oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie rybak śródlądowy może podejmować pracę w przedsiębiorstwach rybackich. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie rybak śródlądowy powinna posiadać następujące pracownie: 1) rybactwa stawowego; 2) rybactwa jeziorowego i rzecznego; 3) techniczną; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, plansze, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia rybactwa stawowego oraz pracownia rybactwa jeziorowego i rzecznego powinny być ponadto wyposażone w: 1) preparaty, modele, atrapy i okazy naturalne ryb i innych organizmów wodnych; 2) próbki nasion i pasz; 3) próbki nawozów; 4) przekroje i makiety zbiorników wodnych. Pracownia techniczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i atrapy pojazdów, maszyn i narzędzi połowowych oraz ich części; 3) próbki materiałów eksploatacyjnych; 4) sprzęt ratunkowy i ratowniczy. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks i kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w gospodarstwach rybackich. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) gospodarka rybacka; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Gospodarka rybacka50 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: GOSPODARKA RYBACKA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) charakteryzować środowiska wodne i formacje ekologiczne; 2) określać rozmieszczenie wód śródlądowych Polski; 3) klasyfikować wody pod względem przydatności do prowadzenia gospodarki rybackiej; 4) określać zasady gospodarowania wodą w zarybionych stawach; 5) wykonywać podstawowe prace związane z melioracjami rybackimi; 6) określać budowę morfologiczną i anatomiczną oraz procesy fizjologiczne ryb; 7) rozróżniać gatunki i stadia rozwojowe ryb i raków; 8) charakteryzować obsady mieszane ryb i uzasadniać celowość ich stosowania; 9) określać czynniki wpływające na wzrost i rozwój ryb; 10) przeprowadzać rozród ryb; 11) charakteryzować systemy wychowu karpi i pstrągów; 12) charakteryzować cykle produkcji w gospodarstwie rybackim; 13) wykonywać zabiegi pielęgnacyjne w czasie inkubacji ikry oraz podchowu ryb, 14) rozpoznawać, przygotowywać i zadawać pasze dla ryb; 15) wykonywać czynności związane z zimowaniem i magazynowaniem ryb; 16) określać stan zdrowia ryb i realizować zalecenia weterynaryjne; 17) przeprowadzać odłowy ryb różnymi narzędziami i urządzeniami; 18) opisywać metody postępowania ze złowionymi rybami; 19) oceniać przydatność ryb do spożycia i stosować wybrane metody ich przetwarzania; 20) przygotowywać ryby do transportu i sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 21) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 22) wykonywać prace związane z prowadzeniem gospodarki rybackiej, z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) woda jako środowisko życia ryb; 2) formacje ekologiczne wód; 3) wody śródlądowe Polski; 4) metody zagospodarowania wód; 5) anatomia, morfologia i fizjologia ryb; 6) gatunki i stadia rozwojowe ryb; 7) odżywianie, rozmnażanie i rozwój ryb; 8) kształtowanie środowiska życia ryb; 9) zabiegi pielęgnacyjne w stawach i wylęgarniach; 10) systemy wychowu karpi i pstrągów; 11) cykle produkcji w gospodarstwie rybackim; 12) obsady mieszane ryb; 13) podstawy żywienia ryb; 14) transport, zimowanie i magazynowanie ryb; 15) podstawowe choroby i szkodniki ryb; 16) obsadzanie i odłów ryb w stawach; 17) postępowanie ze złowionymi rybami; 18) podstawowe metody przetwórstwa ryb; 19) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 20) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać rysunki techniczne; 2) rozróżniać i charakteryzować surowce i materiały stosowane do budowy narzędzi, sprzętu i urządzeń rybackich; 3) przygotowywać do pracy, obsługiwać, konserwować i naprawiać podstawowe narzędzia i sprzęt rybacki oraz maszyny i urządzenia rybackie; 4) przygotowywać do pracy i obsługiwać urządzenia elektryczne do połowu ryb; 5) obsługiwać oraz konserwować urządzenia i budowle hydrotechniczne; 6) przygotowywać do pracy oraz prowadzić łódź wiosłową i motorową; 7) efektywnie gospodarować maszynami, częściami maszyn, paliwami, smarami i energią; 8) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczących gospodarki rybackiej; 9) przestrzegać przepisów żeglugi śródlądowej w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań zawodowych; 10) przestrzegać przepisów o ruchu drogowym; 11) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 12) rozróżniać i stosować sprzęt ratunkowy i ratowniczy; 13) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) surowce i materiały do budowy narzędzi połowowych; 3) budowa, konserwacja oraz naprawa narzędzi i sprzętu rybackiego; 4) maszyny i urządzenia rybackie; 5) budowle hydrotechniczne; 6) silniki, urządzenia napędowe i sterownicze łodzi motorowych; 7) budowa, działanie i obsługa ciągników rolniczych; 8) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące gospodarki rybackiej; 9) wybrane przepisy żeglugi śródlądowej; 10) przepisy o ruchu drogowym; 11) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 12) technika kierowania łodzią wiosłową i motorową; 13) sprzęt ratunkowy i ratowniczy; 14) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w agrobiznesie; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować przepisy prawa dotyczące produkcji rybackiej; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w agrobiznesie; 4) przedsiębiorstwa; 5) organizacja produkcji i pracy; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) rachunek ekonomiczny; 8) uproszczone formy rachunkowości; 9) instytucje agrobiznesu; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w przedsiębiorstwie; 12) wybrane zagadnienia prawne dotyczące produkcji rybackiej; 13) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 9 Zawód: rzeźnik-wędliniarz SYMBOL CYFROWY 741[03] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE RZEŹNIK-WĘDLINIARZ I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) charakteryzować budowę histologiczną, skład chemiczny oraz znaczenie odżywcze i energetyczne mięsa i przetworów mięsnych; 2) posługiwać się normami technologicznymi, instrukcjami i recepturami stosowanymi w przetwórstwie mięsa; 3) stosować surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe oraz substancje pomagające w przetwarzaniu; 4) stosować metody utrwalania mięsa i przetworów mięsnych; 5) rozróżniać gatunki i rasy zwierząt rzeźnych oraz obsługiwać zwierzęta rzeźne w magazynach żywca; 6) stosować kryteria klasyfikacji przedubojowej i poubojowej; 7) charakteryzować czynności humanitarnego uboju i obróbki poubojowej; 8) dokonywać zbiórki, obróbki i konserwowania ubocznych artykułów poubojowych; 9) charakteryzować znaczenie higieny produkcji i badania mięsa po uboju; 10) dokonywać rozbioru, wykrawać i klasyfikować mięso; 11) dobierać, obsługiwać oraz konserwować maszyny i urządzenia stosowane w przetwórstwie mięsa; 12) posługiwać się sprzętem i aparaturą kontrolno-pomiarową stosowaną w procesach przetwórstwa mięsa; 13) prowadzić procesy technologiczne przetwórstwa mięsa w sposób zapewniający właściwą, zgodną z normami, jakość zdrowotną produktów oraz bezpieczeństwo żywności; 14) analizować zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, i ustalać krytyczne punkty kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) w procesach produkcji, prowadzonych w zakładzie przetwórstwa mięsa; 15) prowadzić procesy technologiczne z zachowaniem zasad dobrej praktyki produkcyjnej (Good Manufacturing Practice - GMP) i dobrej praktyki higienicznej (Good Hygiene Practice - GHP); 16) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 17) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 18) prowadzić dokumentację produkcyjną oraz rozliczenia technologiczne zużycia surowców i półfabrykatów; 19) radzić sobie w sytuacjach problemowych; 20) samodzielnie podejmować decyzje; 21) organizować i oceniać własną pracę; 22) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii; 23) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 24) kierować pracą innych i efektywnie współdziałać w zespole; 25) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 26) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 27) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; 28) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 29) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 30) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 31) doskonalić umiejętności zawodowe; 32) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) sprawność i wytrzymałość fizyczna; 3) zdolności manualne; 4) zainteresowania techniczno-przyrodnicze; 5) poczucie odpowiedzialności. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie rzeźnik-wędliniarz powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) nadzoru nad żywcem w zakładzie przemysłu mięsnego od przyjęcia do uboju; 2) dokonywania obróbki poubojowej zwierząt rzeźnych oraz klasyfikowania poubojowego tusz i mięsa; 3) dokonywania rozbioru, wykrawania oraz klasyfikowania mięsa; 4) konserwowania i przechowywania mięsa i przetworów mięsnych; 5) produkowania wędzonek, kiełbas, konserw, wędlin podrobowych i tłuszczów topionych; 6) nadzorowania transportu mięsa i przetworów mięsnych; 7) sporządzania dokumentacji magazynowej. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie rzeźnik-wędliniarz może podejmować pracę w zakładach mięsnych, gastronomicznych i garmażeryjnych oraz w punktach zbytu mięsa i jego przetworów. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie rzeźnik-wędliniarz powinna posiadać następujące pracownie: 1) techniki; 2) przetwórstwa mięsa; 3) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty, instrukcje technologiczne, receptury. Pracownia techniki powinna być ponadto wyposażona w: 1) tabele parametrów; 2) modele, przekroje i schematy maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie mięsa; 3) maszyny wyłączone z ruchu dla celów dydaktycznych; 4) narzędzia pracy stosowane przy uboju i obróbce poubojowej zwierząt, zbiórce, obróbce i konserwacji ubocznych artykułów poubojowych, rozbiorze i wykrawaniu mięsa; 5) urządzenia kontrolno-pomiarowe stosowane w procesach przetwórstwa mięsa. Pracownia przetwórstwa mięsa powinna być ponadto wyposażona w: 1) plansze i foliogramy przedstawiające: a) skład chemiczny surowców, b) wartość odżywczą produktów mięsnych, c) podział ubocznych artykułów poubojowych, d) rozbiór zasadniczy tusz, systematykę przetworów mięsnych, e) podział kiełbas, wędzonek, wyrobów podrobowych, konserw, f) linie produkcyjne, występujące w zakładach przetwórstwa mięsa; 2) modele i atrapy przedstawiające: a) typy użytkowe i rasy zwierząt rzeźnych, b) elementy zasadnicze mięsa, c) wyroby gotowe; 3) zakonserwowane uboczne artykuły poubojowe; 4) surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu; 5) składniki mieszanek i solanek peklujących; 6) próbki wyrobów gotowych; 7) opakowania; 8) drobny sprzęt stosowany w przetwórstwie mięsa. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców - w zakładach przetwórstwa mięsnego - rzemieślniczych i przemysłowych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) przetwórstwo mięsa; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Przetwórstwo mięsa50 Techniczny20 Ekonomiczny10 Razem80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20 % godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRZETWÓRSTWO MIĘSA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać rolę i kierunki rozwoju przetwórstwa mięsa; 2) stosować przepisy i normy obowiązujące w przetwórstwie mięsa; 3) określać wpływ zmian poubojowych zachodzących w mięsie na jego przydatność technologiczną i kulinarną; 4) identyfikować zmiany biochemiczne, fizykochemiczne i mikrobiologiczne zachodzące w procesach przetwarzania i w czasie przechowywania mięsa i przetworów mięsnych; 5) określać negatywną i pozytywną rolę drobnoustrojów w przetwórstwie mięsa; 6) stosować metody utrwalania mięsa i przetworów mięsnych; 7) charakteryzować środki peklujące oraz sporządzać solanki i mieszanki peklujące; 8) oceniać wpływ metod utrwalania na jakość i trwałość mięsa i przetworów mięsnych oraz ich wartość odżywczą i cechy organoleptyczne; 9) obsługiwać i humanitarnie traktować zwierzęta w magazynach żywca oraz podczas transportu i uboju; 10) dokonywać klasyfikacji poubojowej tusz zwierząt rzeźnych; 11) charakteryzować czynności przy zbiórce, obróbce i konserwowaniu ubocznych artykułów poubojowych; 12) dokonywać rozbioru, wykrawania i klasyfikacji mięsa; 13) wskazywać znaczenie badań mięsa po uboju; 14) rozróżniać i stosować surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe oraz substancje pomagające w przetwarzaniu, stosowane w przetwórstwie mięsa; 15) planować, organizować i wykonywać czynności przy produkcji wędzonek, kiełbas, wędlin i wyrobów podrobowych, konserw, tłuszczów topionych oraz wyrobów uszlachetnionych; 16) wskazywać znaczenie produkcji garmażeryjnej i klasyfikować wyroby garmażeryjne; 17) charakteryzować metody pakowania i konfekcjonowania mięsa i przetworów mięsnych; 18) wskazywać znaczenie higieny i kontroli jakości w przetwórstwie mięsa; 19) kontrolować parametry procesów technologicznych przetwórstwa mięsa; 20) analizować i ograniczać zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, a także wskazywać i monitorować punkty krytyczne w procesie produkcji oraz podejmować działania korygujące, zgodnie z zasadami systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP); 21) określać zdolność i wydajność produkcyjną oraz sporządzać dokumentację produkcyjną; 22) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczących przetwórstwa mięsa; 23) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów dotyczących zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) skład chemiczny mięsa; 2) normalizacja w przetwórstwie mięsa; 3) metody utrwalania mięsa i przetworów mięsnych; 4) gospodarka żywcem rzeźnym; 5) ubój i obróbka poubojowa zwierząt rzeźnych, ubój sanitarny; 6) uboczne artykuły poubojowe; 7) rozbiór, wykrawanie i klasyfikacja mięsa; 8) produkcja bekonu; 9) produkcja wędzonek i kiełbas; 10) produkcja wędlin podrobowych; 11) produkcja uszlachetniona; 12) produkcja konserw oraz badanie ich jakości i trwałości; 13) produkcja tłuszczów topionych; 14) produkcja garmażeryjna; 15) charakterystyka procesów technologicznych przetwórstwa mięsa; 16) metody pakowania i konfekcjonowania mięsa i przetworów mięsnych; 17) higiena procesów technologicznych przetwórstwa mięsa; 18) punkty krytyczne w procesach technologicznych przetwórstwa mięsa; 19) systemy zapewniania jakości produkcji przetworów mięsnych; 20) bezpieczeństwo gotowych przetworów mięsnych; 21) wydajność produkcyjna i dokumentacja produkcyjna; 22) zagrożenia dla środowiska ze strony zakładów przetwórstwa mięsa; 23) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska, związane z przetwórstwem mięsa; 24) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 25) przepisy prawa dotyczące warunków zdrowotnych żywności i żywienia w Polsce i Unii Europejskiej. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać znaczenie techniki w przetwórstwie mięsa; 2) czytać proste rysunki techniczne i sporządzać proste schematy; 3) posługiwać się instrukcjami obsługi i dokumentacją techniczno-ruchową maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie mięsa; 4) charakteryzować materiały stosowane w konstrukcji maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle mięsnym; 5) identyfikować części oraz zespoły maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle mięsnym; 6) przedstawiać zasady działania urządzeń elektrycznych i wykorzystywać racjonalnie energię elektryczną; 7) rozpoznawać instalacje techniczne znajdujące się w zakładach przetwórstwa mięsa i ich oznakowanie; 8) posługiwać się sprzętem i aparaturą kontrolno-pomiarową stosowaną w przetwórstwie mięsa; 9) obsługiwać układy sterujące pracą maszyn i urządzeń; 10) charakteryzować rodzaje i przeznaczenie zabezpieczeń maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie mięsa; 11) charakteryzować maszyny i urządzenia stosowane przy uboju, obróbce poubojowej i obróbce ubocznych artykułów rzeźnych; 12) obsługiwać urządzenia chłodnicze stosowane w przetwórstwie mięsa; 13) dobierać maszyny i urządzenia do procesów technologicznych; 14) planować czynności obsługi oraz wyjaśniać działania maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie mięsa; 15) przeciwdziałać powstawaniu awarii i przyspieszonemu zużyciu sprzętu, maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie mięsa; 16) charakteryzować środki transportu wewnętrznego w zakładach przetwórstwa mięsa; 17) charakteryzować urządzenia energetyczne, do uzdatniania wody, oczyszczania ścieków, zatrzymywania pyłów i gazów; 18) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń stosowanych w zakładach przetwórstwa mięsa; 19) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) dokumentacja i informacja techniczna; 2) materiały konstrukcyjne stosowane w maszynach i urządzeniach przemysłu mięsnego; 3) zasady działania oraz budowa maszyn, urządzeń i instalacji technicznych; 4) aparatura kontrolno-pomiarowa stosowana w przetwórstwie mięsa; 5) układy sterowania i zabezpieczenia w maszynach oraz urządzeniach; 6) ogólna klasyfikacja maszyn i urządzeń przetwórstwa mięsa; 7) zasady eksploatacji maszyn i urządzeń przetwórstwa mięsa; 8) urządzenia chłodnicze w zakładach przetwórstwa mięsa; 9) maszyny i urządzenia do podziału i rozdrabniania mięsa; 10) maszyny i urządzenia do peklowania; 11) maszyny i urządzenia do obróbki cieplnej; 12) maszyny i urządzenia w linii produkcji uszlachetnionej; 13) transport w zakładach przetwórstwa mięsa; 14) urządzenia energetyczne w zakładach przetwórstwa mięsa; 15) gospodarka wodno-ściekowa w zakładach przetwórstwa mięsa; 16) bezpieczeństwo i higiena pracy w zakładach przetwórstwa mięsa; 17) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać zasady i zakres działalności gospodarczej w produkcji żywności; 4) określać możliwości i bariery rozwoju działalności gospodarczej; 5) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 6) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 7) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 8) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 9) rozróżniać i obliczać podatki; 10) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 11) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz przetwórstwa spożywczego; 12) wskazywać korzyści i zagrożenia dla przetwórstwa spożywczego związane z integracją z Unią Europejską; 13) stosować strategie marketingowe; 14) stosować przepisy prawa dotyczące przetwórstwa mięsa; 15) korzystać z różnych źródeł informacji; 16) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) działalność gospodarcza w przetwórstwie spożywczym; 4) przedsiębiorstwa; 5) zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem; 6) dokumentacja działalności przedsiębiorstwa; 7) rachunek ekonomiczny; 8) uproszczone formy rachunkowości; 9) instytucje przetwórstwa spożywczego; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w przedsiębiorstwie; 12) wybrane zagadnienia prawne dotyczące przetwórstwa mięsa; 13) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 10 Zawód: technik agrobiznesu SYMBOL CYFROWY 341[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK AGROBIZNESU I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) projektować, organizować i prowadzić działalność gospodarczą w agrobiznesie, głównie w sektorze rolniczym, przetwórczym i dystrybucyjnym; 2) stosować przepisy prawa przy podejmowaniu i prowadzeniu działalności gospodarczej; 3) wykorzystywać wiadomości przyrodnicze, ekonomiczno-organizacyjne i techniczne dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa; 4) opracowywać i stosować efektywne strategie marketingowe, związane z prowadzoną lub planowaną działalnością gospodarczą w agrobiznesie; 5) oceniać jakość podstawowych produktów rolniczych i spożywczych oraz środków do produkcji rolniczej; 6) analizować i oceniać działalność zaopatrzeniową, produkcyjną, handlową i finansową przedsiębiorstwa; 7) prowadzić rachunkowość w małych przedsiębiorstwach agrobiznesu; 8) sporządzać podstawowe dokumenty związane z działalnością przedsiębiorstwa; 9) dobierać i stosować użytkowe programy komputerowe i inne środki techniki biurowej; 10) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 11) organizować pracę własną i zespołów pracowników oraz zarządzać przedsiębiorstwem; 12) samodzielnie podejmować decyzje; 13) skutecznie komunikować się z klientami, w języku polskim i obcym, z zachowaniem zasad etyki i etykiety biznesu; 14) organizować miejsce pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii; 15) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 16) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i bezpieczeństwa żywności; 17) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 18) przewidywać, rozpoznawać i przeciwdziałać zagrożeniom ekologicznym; 19) zapobiegać szkodliwemu wpływowi środowiska pracy na zdrowie pracownika; 20) poszukiwać miejsca pracy jako przedsiębiorca lub jako pracownik najemny; 21) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 22) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) zainteresowania ekonomiczne i przyrodnicze; 2) zdolności organizacyjne; 3) spostrzegawczość; 4) inicjatywa i szybkość podejmowania decyzji; 5) zdolność koncentracji, systematyczność i wytrwałość. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik agrobiznesu powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych w zakresie: 1) wytwarzania produktów rolniczych i spożywczych; 2) marketingu i sprzedaży produktów rolniczych i spożywczych; 3) technicznej i finansowej obsługi rolnictwa oraz jego otoczenia. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik agrobiznesu może samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą lub podejmować pracę w przedsiębiorstwach rolniczych: produkcyjnych, usługowych i handlowych. 4. Zawód technik agrobiznesu jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego i lokalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: produkcji rolniczej, w tym rolnictwa ekologicznego, produkcji ogrodniczej, obsługi ruchu turystycznego na wsi, organizacji przetwórstwa spożywczego, usług technicznych na wsi, techniki w gospodarce żywnościowej, finansów i bankowości w agrobiznesie, rynku rolnego oraz usług weterynaryjnych. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik agrobiznesu powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji rolniczej; 2) towaroznawstwa i przetwórstwa spożywczego; 3) ekonomiczną; 4) rachunkowości; 5) pracy biurowej. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) okazy naturalne roślin; 2) atlasy: roślin, zwierząt, chorób, chwastów i szkodników; 3) przekroje, modele i atrapy zwierząt gospodarskich; 4) przekroje, modele i atrapy pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 5) instrukcje obsługi pojazdów i maszyn rolniczych; 6) przykładowe karty technologiczne; 7) próbki nasion i pasz; 8) próbki nawozów i środków ochrony roślin. Pracownia towaroznawstwa i przetwórstwa spożywczego powinna być ponadto wyposażona w: 1) makiety i modele maszyn i urządzeń stosowanych w przetwórstwie spożywczym; 2) drobny sprzęt do przetwórstwa spożywczego; 3) opakowania jednostkowe i transportowe; 4) próbki surowców do przerobu, dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu; 5) atrapy i próbki wyrobów spożywczych; 6) urządzenia i zestawy laboratoryjne do badania cech fizycznych wyrobów spożywczych; 7) normy jakości wyrobów spożywczych; 8) instrukcje i dokumentacje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) cenniki produktów i środków do produkcji rolniczej i przetwórstwa spożywczego; 4) przykładowe statuty spółek i spółdzielni; 5) roczniki statystyczne; 6) wzory planów i projektów gospodarstw i przedsiębiorstw. Pracownia rachunkowości powinna być ponadto wyposażona w: 1) stanowiska komputerowe (jedno dla dwóch uczniów); 2) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 3) wzory dokumentów księgowych i ksiąg rachunkowych; 4) kalkulatory. Pracownia pracy biurowej powinna być ponadto wyposażona w: 1) stanowiska komputerowe (jedno dla dwóch uczniów); 2) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, automatyczną sekretarkę; 3) instrukcje obiegu dokumentów; 4) wzory dokumentów; 5) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, w tym w pracowni symulacyjnej, w skład której wchodzą pracownie: ekonomiczna, rachunkowości i pracy biurowej, w warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, a także w przedsiębiorstwach rolniczych: produkcyjnych, usługowych i handlowych oraz w indywidualnych gospodarstwach rolnych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają cztery bloki programowe: 1) produkcyjno-przetwórczy; 2) usługowo-dystrybucyjny; 3) menedżerski; 4) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: rolnikPodbudowaprogramowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Produkcyjno-przetwórczy151015 Usługowo-dystrybucyjny101210 Menedżerski252825 Ekonomiczny202020 Razem70**70**70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCYJNO-PRZETWÓRCZY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać źródła surowców żywnościowych; 2) wyjaśniać znaczenie produkcji rolniczej w gospodarce narodowej; 3) uzasadniać wpływ czynników klimatycznych i glebowych na wzrost, rozwój i plonowanie roślin; 4) określać cele, rodzaje i zadania zabiegów uprawowych; 5) wykazywać wpływ zabiegów melioracyjnych na kształtowanie siedliska roślin; 6) rozpoznawać nawozy mineralne i organiczne oraz określać ich wpływ na właściwości gleby, wzrost i plonowanie roślin; 7) charakteryzować metody ochrony roślin i dobierać środki do zwalczania chorób, szkodników i chwastów; 8) opracowywać przykładowe zmianowania roślin; 9) opracowywać technologie produkcji wybranych roślin; 10) opracowywać technologie produkcji pasz na użytkach zielonych; 11) wyjaśniać znaczenie warzyw i owoców w żywieniu człowieka; 12) charakteryzować grupy roślin ogrodniczych; 13) dobierać kierunki produkcji ogrodniczej; 14) rozróżniać pasze i układać dawki pokarmowe dla wybranych grup zwierząt; 15) charakteryzować poszczególne rasy i typy użytkowe zwierząt gospodarskich; 16) charakteryzować podstawowe czynniki wpływające na zdrowie i produkcyjność zwierząt, a także sposoby i środki zapobiegania i zwalczania najgroźniejszych chorób zwierząt gospodarskich; 17) opracowywać technologie produkcji wybranych gatunków zwierząt gospodarskich; 18) analizować warunki alternatywnej produkcji w rolnictwie; 19) stosować zasady prawidłowej obsługi technicznej maszyn, urządzeń i narzędzi rolniczych; 20) określać rolę rzemiosła i przemysłu spożywczego w agrobiznesie; 21) klasyfikować branże i kierunki produkcji przemysłu i rzemiosła spożywczego; 22) rozróżniać i charakteryzować poszczególne surowce stosowane w przetwórstwie spożywczym; 23) określać warunki wykorzystania surowców w przetwórstwie spożywczym; 24) klasyfikować i oceniać surowce i produkty spożywcze; 25) określać cele i charakteryzować metody utrwalania żywności; 26) objaśniać technologie produkcji w przetwórstwie spożywczym; 27) określać funkcje i parametry opakowań oraz oceniać ich zgodność z obowiązującymi w tym zakresie normami; 28) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 29) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) źródła surowców żywnościowych; 2) produkcja rolnicza jako rodzaj działalności gospodarczej; 3) czynniki siedliska (klimatyczne, glebowe); 4) zabiegi agrotechniczne; 5) melioracje; 6) nawożenie roślin; 7) ochrona roślin; 8) podstawy zmianowania; 9) wybrane technologie produkcji roślinnej: zbóż oraz roślin okopowych, pastewnych, przemysłowych; 10) użytki zielone; 11) ogrodnictwo; 12) podstawy żywienia zwierząt gospodarskich; 13) zoohigiena i ochrona zwierząt; 14) wybrane technologie produkcji zwierzęcej: bydła, trzody chlewnej, owiec, drobiu; 15) alternatywne kierunki produkcji rolniczej; 16) branże i kierunki przemysłu spożywczego; 17) surowce dla przetwórstwa spożywczego; 18) normy jakości surowców i produktów spożywczych; 19) technologie produkcji w przetwórstwie spożywczym; 20) metody utrwalania żywności w przetwórstwie spożywczym; 21) opakowania; 22) zagrożenia środowiska powodowane przez rolnictwo i przetwórstwo spożywcze; 23) bezpieczeństwo żywności; 24) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące przetwórstwa spożywczego; 25) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. BLOK: USŁUGOWO-DYSTRYBUCYJNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia z zakresu usług; 2) określać znaczenie i klasyfikować usługi według różnych kryteriów, objaśniać zasady i zakres działalności usługowej w poszczególnych ogniwach agrobiznesu; 3) określać możliwości i bariery rozwoju działalności usługowej, określać zasady organizacji, sposoby i techniki skupu surowców żywnościowych, z uwzględnieniem źródła ich pochodzenia; 4) definiować pojęcia z zakresu dystrybucji; 5) rozróżniać rodzaje i ogniwa dystrybucji; 6) objaśniać proces organizowania kanału dystrybucji; 7) rozróżniać formy obrotu towarowego produktami rolno-żywnościowymi; 8) wyjaśniać pojęcie, funkcje i formy handlu; 9) określać i uzasadniać kierunki rozwoju handlu; 10) rozróżniać i charakteryzować rodzaje przedsiębiorstw handlowych; 11) objaśniać rolę, zadania i funkcje pośredników w handlu; 12) określać problemy operacyjne bieżącej działalności handlowej; 13) rozróżniać i objaśniać formy sprzedaży; 14) objaśniać zasady sprzedaży towarów i usług; 15) organizować sprzedaż towarów i usług oraz oceniać warunki sprzedaży; 16) rozróżniać rodzaje punktów sprzedaży; 17) projektować stanowiska sprzedaży (punkty sprzedaży towarów lub usług); 18) objaśniać i stosować zasady i metody obsługi klienta; 19) wyjaśniać rolę, zakres i formy serwisu handlowego; 20) określać czynniki oceny jakości usług i oceniać jakość usług. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) klasyfikacja usług; 2) działalność usługowa w agrobiznesie; 3) skup produktów żywnościowych (pozyskiwanych i wytwarzanych); 4) podstawy dystrybucji towarów; 5) obrót towarowy produktami rolno-żywnościowymi; 6) podstawowe pojęcia z zakresu działalności handlowej; 7) przedsiębiorstwa handlowe; 8) działalność handlowa; 9) sprzedaż towarów i usług; 10) jakość usług. BLOK: MENEDŻERSKI 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować pojęcie, cele działalności i funkcje przedsiębiorstwa; 2) rozróżniać struktury organizacyjne przedsiębiorstwa; 3) objaśniać procedurę zakładania przedsiębiorstwa; 4) wyszukiwać pomysły na przedsięwzięcia gospodarcze i analizować możliwości uruchamiania przedsiębiorstwa; 5) dobierać formę organizacyjno-prawną do rozmiarów planowanej działalności; 6) organizować działalność zaopatrzeniową, handlową i produkcyjną w przedsiębiorstwie; 7) określać rolę i zadania kadry kierowniczej w przedsiębiorstwie; 8) ustalać potrzeby i zasady doboru pracowników; 9) organizować miejsca pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii i przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy; 10) współtworzyć poprawne stosunki kadry kierowniczej i pracowników; 11) zapobiegać szkodliwemu wpływowi środowiska pracy na zdrowie pracowników; 12) rozróżniać sposoby wynagradzania pracowników; 13) wyjaśniać różnice w zarządzaniu małym i dużym przedsiębiorstwem; 14) określać potrzeby finansowe przedsiębiorstwa; 15) charakteryzować decyzje finansowe i inwestycyjne; 16) analizować wskaźniki finansowe i wykorzystywać je do oceny przedsiębiorstwa; 17) objaśniać rolę planowania i kontroli w przedsiębiorstwie i planować działalność; 18) określać czynniki warunkujące sukces przedsiębiorstwa; 19) objaśniać rodzaje strategii przedsiębiorstwa na rynku; 20) definiować istotę marketingu w skali gospodarki narodowej i przedsiębiorstwa; 21) określać pojęcie, znaczenie i kryteria segmentacji rynku; 22) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 23) określać wpływ procesów integracyjnych i instytucji obsługujących agrobiznes na decyzje marketingowe; 24) charakteryzować decyzje związane z produktem, ceną, kanałem dystrybucji; 25) objaśniać i rozróżniać rodzaje komunikacji marketingowej; 26) konstruować kwestionariusz do badań marketingowych; 27) analizować mocne i słabe strony przedsiębiorstwa, a także jego szansę i zagrożenia w otoczeniu; 28) opracowywać plany marketingowe dla przedsiębiorstwa; 29) objaśniać pojęcia: marketing międzynarodowy i globalny; 30) analizować działalność rynku hurtowego i giełdy towarowej; 31) opracowywać biznesplany przedsiębiorstwa; 32) definiować podstawowe pojęcia z zakresu prawa cywilnego, handlowego, gospodarczego, administracyjnego, pracy, finansowego; 33) analizować i interpretować wybrane zagadnienia z zakresu prawa cywilnego, handlowego, gospodarczego, administracyjnego, pracy, finansowego; 34) posługiwać się w praktyce źródłami i przepisami prawa; 35) definiować podstawowe pojęcia z zakresu psychologii; 36) wskazywać swoje mocne strony i prezentować wyznawane wartości wobec innych osób; 37) identyfikować i rozwiązywać różne sytuacje problemowe; 38) stosować różne sposoby walki ze stresem; 39) opisywać etapy procesu komunikacji; 40) stosować zasady prawidłowego prowadzenia rozmowy; 41) organizować i prowadzić zebrania, narady i konferencje; 42) dobierać strategie i metody rozwiązywania konfliktów; 43) definiować pojęcie negocjacji i rozróżniać techniki negocjowania; 44) prowadzić skuteczne negocjacje; 45) stosować techniki zachowań asertywnych; 46) pisać na komputerze teksty, prace tabelaryczne; 47) korzystać z komputera w zakresie: a) sieci lokalnych i ogólnodostępnych, b) redagowania pism i tekstów oraz składu tekstu, c) programów graficznych, d) posługiwania się bazą danych, e) użytkowych programów komputerowych niezbędnych w kształceniu zawodowym; 49) definiować podstawowe pojęcia i rozróżniać dokumenty stosowane w pracy biurowej; 50) posługiwać się technicznymi środkami w pracy biurowej (łączności, reprografii, ewidencji); 51) sporządzać różne pisma, sprawozdania, notatki według obowiązujących standardów; 52) przestrzegać zasad etyki i etykiety zawodowej; 53) stosować w języku obcym słownictwo z zakresu podstawowych pojęć ekonomicznych oraz agrobiznesu; 54) porozumiewać się w języku obcym na tematy zawodowe w rozmowie bezpośredniej i telefonicznej; 55) czytać i redagować w języku obcym proste teksty zawierające terminologię zawodową. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) przedsiębiorstwo i struktury w przedsiębiorstwie; 2) podstawowe cele i funkcje przedsiębiorstwa; 3) procedura zakładania przedsiębiorstwa; 4) formy organizacyjno-prawne przedsiębiorstwa; 5) działalność w przedsiębiorstwie; 6) kadra kierownicza i pracownicy; 7) małe przedsiębiorstwo na rynku; 8) finansowanie działalności przedsiębiorstwa; 9) planowanie i kontrola w przedsiębiorstwie; 10) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 11) marketing w gospodarce narodowej i przedsiębiorstwie; 12) podstawy podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie; 13) system marketingowy w agrobiznesie; 14) integracja w agrobiznesie a decyzje marketingowe; 15) biznesplan przedsiębiorstwa; 16) wybrane zagadnienia z zakresu prawa cywilnego, handlowego, gospodarczego, administracyjnego, pracy, finansowego; 17) osobowość człowieka; 18) metodyka pracy umysłowej; 19) stres, kontakty interpersonalne; 20) konflikty i negocjacje; 21) asertywność; 22) pisanie na komputerze; 23) komputerowe programy użytkowe stosowane w agrobiznesie; 24) podstawowe pojęcia ekonomiczne i słownictwo związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa; 25) komunikacja językowa. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) analizować czynniki mające wpływ na wzrost i spadek popytu i podaży; 4) wyjaśniać istotę mechanizmu rynkowego; 5) objaśniać rolę i funkcje pieniądza; 6) klasyfikować podstawowe typy przedsiębiorstw według sposobów zarządzania i form własności; 7) określać rodzaje kosztów, przychodów, zysków; 8) analizować rynki czynników produkcji (rynek pracy, kapitału, ziemi); 9) rozróżniać papiery wartościowe i oceniać ich znaczenie na rynku; 10) klasyfikować kredyty i analizować mechanizm kształtowania się stóp procentowych; 11) określać fazy cyklu koniunkturalnego; 12) analizować mechanizm wychodzenia z kryzysu; 13) wskazywać przyczyny i metody zwalczania inflacji; 14) wyjaśniać pojęcie i strukturę budżetu państwa; 15) objaśniać pojęcie i znaczenie interwencjonizmu państwowego; 16) określać rodzaje i przyczyny bezrobocia oraz politykę państwa w tym zakresie; 17) objaśniać procesy i formy integracji międzynarodowej; 18) charakteryzować system agrobiznesu (ogniwa, funkcje, potencjał); 19) określać procesy integracyjne w agrobiznesie; 20) obliczać cenową i dochodową elastyczność popytu; 21) rozróżniać instytucje związane z agrobiznesem; 22) charakteryzować bliższe i dalsze otoczenie przedsiębiorstwa agrobiznesowego; 23) określać rolę i wpływ agrobiznesu na bezpieczeństwo żywności; 24) wyjaśniać przestrzenne, ekologiczne i międzynarodowe aspekty agrobiznesu; 25) wskazywać możliwości i bariery wymiany międzynarodowej; 26) określać korzyści z handlu międzynarodowego; 27) objaśniać uregulowania prawne dotyczące obowiązku prowadzenia rachunkowości; 28) klasyfikować składniki majątkowe i źródła ich pochodzenia; 29) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 30) klasyfikować koszty przedsiębiorstwa według różnych kryteriów; 31) przeprowadzać kalkulacje wybranych działalności gospodarczych; 32) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 33) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące wynagrodzeń, ubezpieczeń społecznych i rozliczeń podatkowych; 34) obliczać wynagrodzenie pracownika; 35) przeprowadzać spis z natury składników majątkowych i wyceniać podstawowe składniki majątkowe; 36) prowadzić uproszczone formy ewidencji przychodów i rozchodów w małym przedsiębiorstwie; 37) prowadzić uproszczoną rachunkowość w gospodarstwie rolnym; 38) obliczać dochód z działalności gospodarczej; 39) rozróżniać i obliczać podatki; 40) ewidencjonować operacje gospodarcze na kontach księgowych; 41) rozróżniać techniki i formy księgowości; 42) obliczać wskaźniki finansowe przedsiębiorstwa; 43) sporządzać i analizować podstawowe sprawozdania finansowe; 44) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie danych uzyskanych z rachunkowości; 45) definiować pojęcia stosowane w statystyce i obliczać wskaźniki statystyczne; 46) prezentować i analizować dane statystyczne różnymi metodami statystycznymi, wyszukiwać i interpretować informacje z opracowań statystycznych; 47) stosować techniki sprawnego wykonywania działań matematycznych; 48) dokonywać obliczeń procentowych, dyskontowych, odsetkowych, walutowych i towarowych. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) pieniądz jako kategoria ekonomiczna; 4) przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej i jego koszty; 5) rynki czynników produkcji: rynek pracy, kapitału, ziemi; 6) rynek pieniężno-kredytowy; 7) cykle gospodarcze; 8) mechanizm wychodzenia z kryzysu; 9) rola państwa w gospodarce rynkowej; 10) system agrobiznesu w gospodarce rynkowej; 11) ogniwa agrobiznesu i ich funkcje; 12) procesy integracyjne w agrobiznesie; 13) otoczenie rynkowe; 14) instytucje związane z agrobiznesem; 15) agrobiznes a bezpieczeństwo żywności; 16) agrobiznes a konsumpcja żywności; 17) przestrzenne aspekty agrobiznesu; 18) ekologiczne aspekty agrobiznesu; 19) międzynarodowe aspekty agrobiznesu; 20) bilans przedsiębiorstwa; 21) koszty w przedsiębiorstwie; 22) kalkulacja kosztów wybranych działalności gospodarczych; 23) dokumentacja dotycząca działalności gospodarczej; 24) system wynagrodzeń; 25) spis z natury składników majątkowych; 26) uproszczone formy ewidencji przychodów i rozchodów w małych przedsiębiorstwach; 27) uproszczone formy rachunkowości w gospodarstwie rolnym; 28) rodzaje podatków i ich obliczanie; 29) podstawy księgowości finansowej; 30) podstawowe sprawozdania finansowe; 31) podstawy statystyki; 32) opracowanie i prezentacja materiału statystycznego; 33) techniki sprawnego wykonywania działań matematycznych; 34) obliczenia procentowe, dyskontowe, odsetkowe, walutowe, towarowe. Załącznik nr 11 Zawód: technik hodowca koni SYMBOL CYFROWY 321[01] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK HODOWCA KONI I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) prowadzić obserwację zwierząt w zmieniających się warunkach środowiskowych i analizować przyczyny określonego zachowania się zwierząt; 2) oceniać pokrój i wartość hodowlaną zwierząt; 3) realizować podstawowe zadania z zakresu pracy hodowlanej i jej dokumentowania; 4) indywidualizować podejście do zwierząt ze względu na ich cechy osobnicze, stan fizjologiczny i podejmować odpowiednie decyzje; 5) stosować wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii i zoohigieny w chowie i hodowli zwierząt; 6) organizować cykl reprodukcyjny w stadzie; 7) kształtować podstawowe nawyki młodych koni; 8) formować grupy technologiczne zwierząt; 9) organizować zawody konne i pokazy; 10) przygotowywać konie do sprzedaży i prezentować je; 11) jeździć konno; 12) prowadzić podstawowe elementy treningu koni; 13) projektować i budować trasy oraz elementy konstrukcyjne przeszkód konkurencji jeździeckich; 14) organizować pracę szkółki jeździeckiej oraz prowadzić różne formy rekreacji konnej; 15) organizować uroczystości i obrzędy wynikające z tradycji jeździeckich; 16) naprawiać i konserwować uprząż oraz szyć proste elementy rymarskie; 17) projektować, organizować i prowadzić chów podstawowych gatunków zwierząt; 18) planować, organizować i wykonywać podstawowe zabiegi agrotechniczne; 19) planować, zakładać i pielęgnować użytki zielone w gospodarstwie rolnym; 20) zbierać, konserwować i przechowywać pasze; 21) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 22) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 23) analizować rynek w zakresie popytu i podaży na produkty i usługi; 24) organizować i kierować działalnością produkcyjną i usługową gospodarstwa rolnego; 25) promować produkty i usługi gospodarstwa rolnego; 26) rozpoznawać zagrożenia ekologiczne związane z produkcją rolniczą oraz przeciwdziałać im; 27) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 28) samodzielnie podejmować decyzje w procesie zarządzania i kierowania gospodarstwem rolnym; 29) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy i klientami; 30) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 31) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; 32) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 33) przestrzegać przepisów dotyczących działalności gospodarczej; 34) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 35) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 36) doskonalić umiejętności zawodowe; 37) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego; 38) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność ruchowa; 2) zainteresowania przyrodnicze i właściwy stosunek do zwierząt; 3) spostrzegawczość; 4) sumienność, systematyczność, cierpliwość; 5) szybkość podejmowania decyzji; 6) opanowanie; 7) wyobraźnia, przewidywanie skutków własnych działań. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik hodowca koni powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z: 1) chowem i hodowlą koni; 2) użytkowaniem koni; 3) marketingiem i sprzedażą usług związanych z użytkowaniem koni. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik hodowca koni może podejmować pracę w przedsiębiorstwach specjalizujących się w chowie, hodowli i użytkowaniu koni, prowadzić indywidualne gospodarstwo rolne, a także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik hodowca koni powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji roślinnej; 2) produkcji zwierzęcej; 3) techniki rolniczej; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji roślinnej powinna być ponadto wyposażona w: 1) okazy naturalne roślin, chwastów i szkodników oraz atlasy roślin, chorób, chwastów i szkodników; 2) zielniki roślin uprawnych i chwastów; 3) przyrządy pomiarowe klimatycznych i glebowych czynników siedliska; 4) przykładowe karty technologiczne. Pracownia produkcji zwierzęcej powinna być ponadto wyposażona w: 1) przekroje, modele i atrapy zwierząt gospodarskich; 2) atlasy ras zwierząt; 3) próbki pasz; 4) apteczkę weterynaryjną z wyposażeniem; 5) przykładowe karty technologiczne; 6) dokumentacje hodowlane. Pracownia techniki rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i katalogi pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 3) makiety budynków i pomieszczeń dla koni; 4) urządzenia do pielęgnacji i tresury koni; 5) próbki materiałów eksploatacyjnych; 6) instrukcje obsługi pojazdów i maszyn rolniczych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców, a także w indywidualnych gospodarstwach rolnych, specjalizujących się w chowie, hodowli i użytkowaniu koni. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) hodowla i użytkowanie koni; 2) produkcja rolnicza; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: rolnikPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Hodowla i użytkowanie koni303530 Produkcja rolnicza352535 Ekonomiczny152015 Razem80**80**80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: HODOWLA I UŻYTKOWANIE KONI 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) dobierać odpowiednie kierunki chowu koni; 2) analizować i oceniać zachowanie koni; 3) oceniać pokrój, zdrowie i kondycję koni; 4) obsługiwać konie z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy i przepisów o ochronie zwierząt; 5) rozpoznawać i charakteryzować rasy koni; 6) planować, organizować i przeprowadzać reprodukcję koni oraz odchów młodzieży; 7) określać i zaspokajać potrzeby pokarmowe koni; 8) pielęgnować konie i zapewniać im odpowiednie warunki środowiskowe; 9) zaprzęgać i powozić końmi; 10) szyć proste elementy uprzęży; 11) jeździć konno; 12) organizować i prowadzić podstawowe elementy treningu koni; 13) organizować i prowadzić rekreację konną; 14) organizować uroczystości i obrzędy wynikające z tradycji jeździeckich; 15) przestrzegać przepisów dotyczących jeździectwa; 16) przygotowywać konie do sprzedaży; 17) oceniać wartość hodowlaną koni; 18) określać potrzebę ochrony przyrody; 19) planować i organizować pracę biurową, z wykorzystaniem nowoczesnych środków techniki biurowej; 20) nawiązywać prawidłowe kontakty ze zwierzchnikiem, współpracownikami i klientami; 21) prowadzić korespondencję i dokumentację hodowlaną; 22) promować produkty i usługi gospodarstwa. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) warunki przyrodniczo-ekonomiczne chowu koni; 2) cechy wpływające na użytkowość koni; 3) bezpieczeństwo i higiena pracy przy obsłudze koni; 4) rasy koni; 5) rozpłód i wychów koni; 6) żywienie i pielęgnacja koni; 7) użytkowanie koni; 8) organizacja ośrodka rekreacji konnej; 9) treningi koni i konkurencje jeździeckie; 10) elementy zasad pracy hodowlanej w hodowli koni; 11) organizacja i wyposażenie biura; 12) kultura zawodu i kontakty międzyludzkie; 13) zasady pracy biurowej i organizacja obsługi klienta; 14) ochrona środowiska; 15) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, dotyczące hodowli i użytkowania koni oraz przepisy o ochronie zwierząt. BLOK: PRODUKCJA ROLNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) opisywać podstawowe materiały i części maszyn stosowane w technice rolniczej; 2) posługiwać się rysunkiem technicznym i budowlanym; 3) obsługiwać instalację wodociągową; 4) użytkować instalację elektryczną i silniki elektryczne w gospodarstwie rolnym zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy; 5) dobierać odpowiednie źródła energii dla gospodarstwa rolnego; 6) charakteryzować budowę, działanie i obsługę silników spalinowych; 7) charakteryzować budowę i zasady działania mechanizmów napędowych pojazdów rolniczych; 8) opisywać zasady obsługi układu kierowania pojazdem rolniczym; 9) opisywać zasady obsługi, konserwacji i przechowywania pojazdów; 10) opisywać zakres podstawowych przeglądów maszyn i ciągników rolniczych; 11) charakteryzować czynniki klimatyczne i określać ich wpływ na wegetację roślin; 12) określać jakość gleb; 13) projektować uprawę roli pod wybrane rośliny; 14) dobierać i przygotowywać do pracy maszyny i narzędzia do uprawy roli; 15) rozpoznawać rodzaje związków chemicznych w nawozach; 16) opracowywać plany nawożenia określonych roślin na podstawie map zasobności gleb; 17) dobierać metody zapobiegania i zwalczania chwastów, szkodników oraz chorób; 18) opisywać skutki stosowania nawozów i środków ochrony roślin dla środowiska; 19) opracowywać zmianowanie roślin na określone gleby; 20) projektować technologie produkcji roślin zbożowych, okopowych i motylkowych drobnonasiennych; 21) pielęgnować i użytkować łąki i pastwiska; 22) opisywać rodzaje, budowę i zasady użytkowania maszyn stosowanych w produkcji roślinnej; 23) określać funkcjonowanie poszczególnych narządów i układów organizmu zwierzęcego; 24) określać wpływ konstytucji, pokroju, kondycji, temperamentu i zdrowia zwierząt na ich użytkowanie; 25) określać znaczenie poszczególnych składników pasz w żywieniu zwierząt, rozpoznawać i stosować pasze; 26) opisywać rodzaje maszyn i urządzeń stosowanych do przygotowania pasz; 27) opracowywać bilans paszowy; 28) oceniać warunki zoohigieniczne w pomieszczeniach inwentarskich, na wybiegach i pastwiskach; 29) przewidywać wpływ szkodliwych czynników środowiska na organizm zwierząt i jakość produktów zwierzęcych; 30) stosować profilaktykę weterynaryjną w chowie zwierząt; 31) określać wartość użytkową i hodowlaną zwierząt; 32) wybierać kierunek produkcji zwierzęcej; 33) planować, organizować i prowadzić reprodukcję stada bydła i wychów młodzieży; 34) planować technologię produkcji mleka i wołowiny; 35) obsługiwać urządzenia stosowane w produkcji mleka; 36) planować i organizować produkcję trzody chlewnej; 37) planować, organizować i prowadzić reprodukcję stada świń i wychów młodzieży; 38) obsługiwać urządzenia stosowane w produkcji trzody chlewnej; 39) rozpoznawać i przeciwdziałać zagrożeniom ekologicznym związanym z produkcją rolniczą; 40) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczących produkcji rolniczej; 41) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt oraz przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 42) przestrzegać przepisów o ruchu drogowym; 43) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 44) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) materiałoznawstwo; 2) części maszyn; 3) podstawy rysunku technicznego; 4) zaopatrzenie w wodę; 5) użytkowanie energii elektrycznej; 6) niekonwencjonalne źródła energii; 7) silniki spalinowe; 8) podwozia i nadwozia pojazdów; 9) mechanizacja transportu, gospodarka sprzętem rolniczym, paliwami i smarami; 10) ochrona środowiska; 11) czynniki siedliska; 12) uprawa roli; 13) nawożenie; 14) ochrona roślin; 15) zmianowanie; 16) technologie produkcji roślin zbożowych, okopowych i motylkowych drobnonasiennych; 17) użytki zielone; 18) anatomia i fizjologia zwierząt; 19) cechy wpływające na użytkowość zwierząt; 20) paszoznawstwo i żywienie zwierząt; 21) higiena zwierząt gospodarskich; 22) genetyka i zasady pracy hodowlanej; 23) ekologiczne aspekty chowu zwierząt; 24) technologie produkcji bydła; 25) technologie produkcji trzody chlewnej; 26) zagrożenia ekologiczne chowu zwierząt; 27) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące produkcji rolniczej; 28) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 29) przepisy o ruchu drogowym; 30) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 31) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne oraz objaśniać współzależności między nimi; 2) określać funkcje rolnictwa w gospodarce narodowej; 3) charakteryzować podstawowe czynniki produkcji i uzasadniać możliwości ich substytucji; 4) obliczać podstawowe wskaźniki substytucji czynników produkcji; 5) obliczać mierniki efektywności produkcji rolniczej; 6) rozróżniać rodzaje i właściwości technik wytwarzania w rolnictwie; 7) określać efekty inwestycji i obliczać efektywność inwestycji; 8) definiować pojęcie i kategorie kosztów produkcji w rolnictwie; 9) obliczać koszty produkcji według różnych kryteriów; 10) obliczać opłacalność wybranych działalności produkcyjnych; 11) wyjaśniać cechy rynku rolnego i żywnościowego; 12) rozróżniać czynniki kształtujące popyt i podaż produktów rolniczych; 13) wyjaśniać zachowania konsumentów i producentów na rynku; 14) objaśniać pojęcia elastyczności cenowej, dochodowej, mieszanej, popytu oraz podaży; 15) wyjaśniać mechanizm kształtowania się cen na produkty rolnicze i żywnościowe; 16) objaśniać procesy integracyjne w agrobiznesie; 17) określać cele, zadania i narzędzia polityki rolnej; 18) objaśniać produkcyjną funkcję dochodu z produkcji rolniczej i czynniki kształtujące ten dochód; 19) obliczać dochód z produkcji rolniczej; 20) obliczać podatki i opłaty; 21) rozróżniać podmioty systemu finansowego; 22) określać rolę, funkcje i rodzaje kredytów bankowych; 23) sporządzać wnioski kredytowe i obliczać odsetki od kredytów; 24) określać instrumenty regulowania rynku rolnego i żywnościowego; 25) rozróżniać ubezpieczenia i objaśniać ich funkcje; 26) rozróżniać i objaśniać rolę instytucji i organizacji działających na rzecz rolnictwa; 27) objaśniać rolę infrastruktury w rozwoju obszarów wiejskich; 28) uzasadniać konieczność ochrony środowiska; 29) określać korzyści z handlu zagranicznego produktami rolniczymi i spożywczymi; 30) przestrzegać przepisów dotyczących eksportu i importu produktów rolniczych i spożywczych; 31) wykazywać korzyści i zagrożenia dla polskiego rolnictwa związane z integracją z Unią Europejską; 32) objaśniać istotę marketingu w skali gospodarki narodowej i przedsiębiorstwa; 33) określać pojęcie, znaczenie i kryteria segmentacji rynku; 34) charakteryzować decyzje związane z produktem, ceną, kanałem dystrybucji; 35) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 36) rozróżniać i objaśniać rodzaje komunikacji marketingowej; 37) analizować działalność wybranego rynku hurtowego i giełdy towarowej; 38) objaśniać procedurę zakładania przedsiębiorstwa; 39) definiować pojęcie, cele i funkcje przedsiębiorstwa; 40) rozróżniać struktury organizacyjne przedsiębiorstwa; 41) określać działalność zaopatrzeniową, handlową i produkcyjną w przedsiębiorstwie; 42) objaśniać rolę i zadania kadry kierowniczej w przedsiębiorstwie; 43) ustalać potrzeby i zasady doboru pracowników; 44) współtworzyć poprawne stosunki między kadrą kierowniczą i pracownikami; 45) rozróżniać sposoby wynagradzania pracowników; 46) wyjaśniać różnice w zarządzaniu małym i dużym przedsiębiorstwem; 47) określać potrzeby finansowe przedsiębiorstwa i źródła pozyskiwania kapitału; 48) wyjaśniać rolę planowania i kontroli w przedsiębiorstwie; 49) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 50) klasyfikować składniki majątkowe i źródła ich pochodzenia; 51) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 52) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 53) przeprowadzać spis z natury składników majątkowych i wyceniać je; 54) prowadzić uproszczoną rachunkowość w przedsiębiorstwie; 55) obliczać dochód z działalności gospodarczej; 56) prowadzić uproszczoną rachunkowość w gospodarstwie rolnym; 57) wykorzystywać wskaźniki finansowe w bieżącej i perspektywicznej działalności gospodarczej; 58) rozróżniać podstawowe sprawozdania i oceniać na ich podstawie przedsiębiorstwo; 59) opracowywać plan marketingowy przedsiębiorstwa; 60) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 61) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) czynniki produkcji w rolnictwie i ich substytucja; 3) techniki wytwarzania w rolnictwie; 4) proces intensyfikacji produkcji rolniczej; 5) efektywność inwestycji; 6) koszty produkcji w rolnictwie; 7) opłacalność produkcji rolniczej; 8) zachowania konsumentów i producentów na rynku; 9) mechanizm kształtowania się cen; 10) elastyczność popytu i podaży; 11) procesy integracyjne w agrobiznesie; 12) podstawy polityki rolnej (polityka: strukturalna, dochodowa, podatkowa, kredytowa, ubezpieczeń); 13) instrumenty polityki rolnej; 14) instytucje w rolnictwie; 15) ochrona środowiska; 16) rolnictwo polskie w procesie integracji międzynarodowej; 17) marketing w gospodarce narodowej i przedsiębiorstwie; 18) system marketingowy w agrobiznesie; 19) podstawy podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie; 20) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 21) rynki hurtowe i giełdy towarowe; 22) procedura zakładania przedsiębiorstwa; 23) podstawowe cele i funkcje przedsiębiorstwa; 24) przedsiębiorstwo i struktury w przedsiębiorstwie; 25) działalności w przedsiębiorstwie; 26) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 27) podstawy rachunkowości; 28) zunifikowany system rachunkowości gospodarstw rolnych; 29) uproszczone formy rachunkowości w małych przedsiębiorstwach; 30) rachunkowość zarządcza; 31) finansowanie działalności przedsiębiorstwa; 32) małe przedsiębiorstwo na rynku; 33) planowanie i kontrola w przedsiębiorstwie; 34) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 35) plan marketingowy przedsiębiorstwa; 36) biznesplan przedsiębiorstwa; 37) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 12 Zawód: technik inżynierii środowisk i melioracji SYMBOL CYFROWY 311[19] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK INŻYNIERII ŚRODOWISKA I MELIORACJI I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) charakteryzować stan środowiska przyrodniczego oraz jego przydatność dla celów rolniczych i nierolniczych; 2) czytać i wykonywać rysunki techniczne i mapy sytuacyjno-wysokościowe oraz szkice robocze; 3) wykonywać podstawowe pomiary geodezyjne; 4) określać źródła zaopatrzenia w wodę na obszarach rolniczych; 5) określać potrzeby i rodzaje zabiegów agromelioracyjnych na małych obszarach oraz dobierać maszyny i urządzenia melioracyjne w zależności od warunków glebowych; 6) wykonywać lokalną sieć wodociągowo-kanalizacyjną oraz małe oczyszczalnie ścieków; 7) wykonywać wewnętrzną instalację wodociągowo-kanalizacyjną, cieplną i wentylacyjną; 8) wykonywać regulację małych cieków wodnych dla celów rolniczych oraz niewielkie obiekty przeciwpowodziowe; 9) wykonywać i konserwować drogi dojazdowe do gruntów rolnych; 10) eksploatować i konserwować systemy wodno-melioracyjne na małych obszarach; 11) dobierać i wykonywać zabezpieczenia przeciwerozyjne w zależności od warunków terenowych; 12) określać zanieczyszczenia wód podziemnych i powierzchniowych pochodzące z obszarów wiejskich oraz sposoby ich ograniczania; 13) dobierać metody zagospodarowania odpadów stałych na obszarach wiejskich; 14) stosować właściwe technologie robót inżynieryjno-budowlanych; 15) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 16) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 17) dobierać i stosować specjalistyczne programy komputerowe, wspomagające działalność zawodową; 18) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 19) samodzielnie podejmować decyzje; 20) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii; 21) organizować pracę własną i zespołu pracowników oraz zarządzać przedsiębiorstwem; 22) przystosowywać się do nowych zadań; 23) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy i klientami; 24) prowadzić negocjacje; 25) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 26) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 27) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska; 28) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 29) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 30) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 31) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) zainteresowania techniczne i przyrodnicze; 3) wyobraźnia przestrzenna; 4) poczucie odpowiedzialności; 5) zdolności organizacyjne. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik inżynierii środowiska i melioracji powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z nadzorowaniem, wykonywaniem i eksploatacją sieci melioracyjnych, obiektów przeciwpowodziowych, sieci i wewnętrznych instalacji wodociągowo-kanalizacyjnych, cieplnych, wentylacyjnych i gazowych. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik inżynierii środowiska i melioracji może podejmować pracę w przedsiębiorstwach wykonawczych i usługowych związanych z sanitacją wsi, melioracjami i inżynierią środowiska, a także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód technik inżynierii środowiska i melioracji jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: sieci melioracyjnych, wewnętrznych instalacji wodociągowo-kanalizacyjnych, wewnętrznych instalacji cieplnych, zewnętrznych sieci i urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, cieplnych i gazowych, sanitacji wsi, eksploatacji i konserwacji urządzeń wodnych i melioracyjnych, rekultywacji terenów zdegradowanych. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik inżynierii środowiska i melioracji powinna posiadać następujące pracownie: 1) rysunku technicznego; 2) geodezji; 3) sozologii; 4) melioracji wodnych; 5) budownictwa; 6) techniki sanitarnej; 7) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia rysunku technicznego powinna być ponadto wyposażona w: 1) podstawowe przybory i materiały rysunkowe; 2) zestawy arkuszy do ćwiczeń; 3) zbiory norm; 4) mapy; 5) modele urządzeń budowlanych; 6) projekty typowych budowli; 7) przykładową dokumentację projektową. Pracownia geodezji powinna być ponadto wyposażona w: 1) tyczki miernicze; 2) taśmy stalowe; 3) ruletki; 4) piony; 5) węgielnice; 6) planimetry; 7) łaty niwelacyjne; 8) niwelatory; 9) teodolity; 10) nanośniki i tablice tachimetryczne. Pracownia sozologii powinna być ponadto wyposażona w: 1) modele urządzeń i aparaturę do badania zanieczyszczeń; 2) mapy i przewodniki turystyczne; 3) normy; 4) teksty aktów prawnych. Pracownia melioracji wodnych powinna być ponadto wyposażona w: 1) modele budowli, umocnień, połączeń i studzienek; 2) próbki materiałów; 3) przekroje typowych konstrukcji; 4) projekty techniczne; 5) zestawy urządzeń; 6) makiety; 7) normy; 8) katalogi. Pracownia budownictwa powinna być ponadto wyposażona w: 1) próbki materiałów budowlanych; 2) schematy i typowe projekty urządzeń i budowli wodno-melioracyjnych i ochrony środowiska; 3) przekroje, modele i katalogi maszyn i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych i gazowych; 4) projekty budowlane instalacji wewnętrznych: wentylacyjnych, cieplnych i gazowych; 5) instrukcje obsługi maszyn i urządzeń do robót ziemnych i prac melioracyjnych. Pracownia techniki sanitarnej powinna być ponadto wyposażona w: 1) przekroje, modele i katalogi maszyn i urządzeń wodno-kanalizacyjnych; 2) projekty sieci wodociągowej i kanalizacyjnej; 3) instrukcje obsługi maszyn i urządzeń wodno-kanalizacyjnych; 4) próbki materiałów eksploatacyjnych i konserwacyjnych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców prowadzących działalność związaną z inżynierią środowiska lub melioracją. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają cztery bloki programowe: 1) inżynieria środowiska; 2) sozologia i melioracje; 3) podstawy techniki; 4) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w % * Inżynieria środowiska25 Sozologia i melioracje20 Podstawy techniki10 Ekonomiczny15 Razem70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: INŻYNIERIA ŚRODOWISKA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) stosować odpowiednie materiały budowlane; 2) wskazywać możliwości zastosowania w budownictwie inżynieryjnym materiałów występujących lokalnie; 3) wykonywać podstawowe obliczenia hydrauliczne; 4) obliczać statykę i wytrzymałość prostych elementów konstrukcyjnych; 5) planować i prowadzić roboty betoniarskie; 6) montować lekkie konstrukcje szkieletowe z drewna i stali; 7) dobierać sprzęt i maszyny do robót budowlanych, inżynieryjnych i transportu; 8) przestrzegać zasad eksploatacji maszyn do robót budowlanych, inżynieryjnych i transportu; 9) charakteryzować proste układy sterowania automatycznego; 10) dobierać technologię wykonywania prac ziemnych w zależności od warunków gruntowych; 11) stosować właściwe zabezpieczenia i odwodnienia wykopów; 12) wykonywać i konserwować drogi dojazdowe do gruntów rolnych, place składowe i chodniki; 13) opisywać sposoby zwiększania retencyjności zlewni i zmniejszania stopnia zagrożenia powodziowego cieku; 14) czytać dokumentację projektową małych budowli wodnych; 15) adaptować typowe projekty małych budowli wodnych do lokalnych warunków środowiskowych; 16) prowadzić roboty inżynieryjne zgodnie z dokumentacją techniczną, stosując właściwą technologię wykonawstwa; 17) obsługiwać ujęcie wody dla wodociągu lokalnego; 18) dobierać procesy uzdatniania wody używanej do różnych celów; 19) czytać projekty sieci i instalacji wodociągowych oraz kanalizacyjnych; 20) organizować i wykonywać sieci wodociągowe oraz kanalizacyjne; 21) eksploatować małą oczyszczalnię ścieków; 22) wykonywać silosy do kiszonek, płyty gnojowe, zbiorniki na gnojowicę i kompostowniki; 23) charakteryzować systemy zbierania, utylizacji i składowania odpadów z terenów wiejskich; 24) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, dotyczących prowadzonych prac budowlanych, inżynieryjnych i transportowych. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) materiały budowlane; 2) zastosowanie w budownictwie inżynieryjnym materiałów występujących lokalnie; 3) podstawy hydrauliki; 4) podstawy mechaniki budowli; 5) technologia robót betoniarskich i zbrojeniowych; 6) lekkie konstrukcje szkieletowe; 7) mechanizacja robót inżynieryjnych; 8) proste układy sterowania automatycznego; 9) podstawy geotechniki; 10) technologia robót ziemnych; 11) drogi dojazdowe do gruntów rolnych; 12) regulacja rzek i ochrona przed powodzią; 13) budownictwo wodno-melioracyjne; 14) ujęcia i jakość wody; 15) instalacje wodociągowe i kanalizacyjne w zagrodzie wiejskiej; 16) małe oczyszczalnie ścieków; 17) sanitacja zagród wiejskich; 18) odpady z terenów wiejskich; 19) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące prowadzenia prac budowlanych, inżynieryjnych i transportowych. BLOK: SOZOLOGIA I MELIORACJE 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) charakteryzować funkcje gleby w ekosystemie; 2) rozróżniać gleby pod względem ich przydatności rolniczej; 3) określać metody ochrony i rekultywacji gleb; 4) określać warunki siedliska w oparciu o skład gatunkowy zbiorowisk roślinnych; 5) objaśniać obieg wody w przyrodzie oraz obszar i zasady bilansowania; 6) charakteryzować rodzaje wód i ich znaczenie w gospodarce; 7) dokonywać pomiarów podstawowych czynników meteorologicznych przy pomocy standardowych przyrządów; 8) określać podstawowe parametry hydrologiczne niezbędne do opisania charakteru cieku wodnego; 9) oceniać stan stosunków powietrzno-wodnych w glebie; 10) stosować środki agromelioracyjne do poprawy stosunków powietrzno-wodnych w glebie; 11) określać konieczność stosowania odwodnień użytków rolnych i dobierać sposoby ich realizacji; 12) wykonywać odwodnienie terenów osiedlowych i obiektów komunalnych; 13) charakteryzować nawodnienia na użytkach rolnych, z podaniem celu i sposobów działania; 14) czytać dokumentacje projektowe obiektów melioracyjnych; 15) planować i prowadzić roboty melioracyjne zgodnie z dokumentacją; 16) prowadzić bieżącą kontrolę systemów wodno-melioracyjnych oraz wykonywać ich konserwację i modernizację; 17) organizować gospodarkę wodną stawów rybnych; 18) charakteryzować urządzenia wodno-melioracyjne; 19) dobierać i wykonywać zabiegi melioracyjne w gospodarce leśnej; 20) oceniać źródła zagrożeń środowiska; 21) charakteryzować wpływ gospodarki na środowisko, 22) wykazywać wpływ zanieczyszczeń środowiska na zdrowie człowieka; 23) podejmować działania na rzecz ochrony środowiska; 24) oceniać oddziaływanie infrastruktury na środowisko; 25) zarządzać środowiskiem, uwzględniając jego ekorozwój; 26) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, dotyczących prac melioracyjnych. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) gleboznawstwo; 2) ochrona i rekultywacja gleb; 3) podstawy agrotechniki roślin uprawnych; 4) obieg i znaczenie gospodarcze wód; 5) pomiary meteorologiczne; 6) podstawy hydrologii; 7) zabiegi agromelioracyjne; 8) regulacja stosunków powietrzno-wodnych na użytkach rolnych; 9) dokumentacja projektowa obiektów melioracyjnych; 10) odwodnienia terenów osiedlowych i obiektów komunalnych; 11) technologia robót melioracyjnych; 12) konserwacja i modernizacja systemów wodno-melioracyjnych; 13) gospodarka wodna w stawach rybnych; 14) melioracje leśne; 15) rodzaje i źródła zanieczyszczeń środowiska wiejskiego; 16) wpływ gospodarki na środowisko; 17) wpływ infrastruktury na środowisko; 18) człowiek a środowisko; 19) zarządzanie środowiskiem i jego kształtowanie; 20) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące prowadzenia prac melioracyjnych. BLOK: PODSTAWY TECHNIKI 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać i wykonywać rysunki przedmiotów, wraz z rzutowaniem, oraz aksonometryczne; 2) czytać i wykonywać rysunki techniczne będące elementami projektu budowlanego; 3) korzystać z programów komputerowych dotyczących wykonywania i wymiarowania rysunków technicznych; 4) wykonywać szkice budowli; 5) posługiwać się podstawowym sprzętem geodezyjnym; 6) wykonywać pomiary sytuacyjne i wysokościowe małych obiektów wodno-melioracyjnych; 7) wykonywać zewnętrzne sieci wodociągowo-kanalizacyjne, cieplne, wentylacyjne i gazowe; 8) wykonywać wewnętrzną instalację wodociągowo-kanalizacyjną, cieplną, wentylacyjną i gazową; 9) sporządzać inwentaryzację urządzeń i budowli inżynieryjnych i wodno-melioracyjnych; 10) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej podczas prac instalacyjno-montażowych. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) rzuty prostokątne i aksonometryczne w rysunku technicznym; 2) schematy urządzeń i budowli inżynieryjnych i wodno-melioracyjnych; 3) komputerowy rysunek techniczny; 4) szkice robocze budowli inżynieryjnych i wodno-melioracyjnych; 5) pomiary sytuacyjne i wysokościowe małych obiektów wodno-melioracyjnych; 6) inwentaryzacja budowli i urządzeń inżynieryjnych; 7) zewnętrzne sieci i urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, cieplne, wentylacyjne i gazowe; 8) wewnętrzne instalacje wodociągowo-kanalizacyjne, cieplne, wentylacyjne i gazowe; 9) gospodarka gruntami. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) wyjaśniać istotę mechanizmu rynkowego i oddziaływanie państwa; 4) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 5) analizować rynki: pracy, kapitału, ziemi i pieniężno-kredytowy; 6) objaśniać procesy i formy integracji międzynarodowej; 7) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 8) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 9) objaśniać i stosować zasady i metody obsługi klienta; 10) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 11) podejmować decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie i stosować efektywne strategie marketingowe; 12) przystosowywać się do nowych zadań; 13) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 14) obliczać koszty i opłacalność wybranych działalności; 15) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 16) prowadzić uproszczoną rachunkowość w małym przedsiębiorstwie; 17) rozróżniać i obliczać podatki; 18) obliczać wynik finansowy działalności gospodarczej; 19) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 20) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 21) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 22) stosować przepisy prawa gospodarczego, handlowego, pracy i finansowego w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu; 23) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) przedsiębiorstwo i jego działalność; 4) rola i funkcje przedsiębiorstwa; 5) rynki: pracy, kapitału, ziemi i pieniężno-kredytowy; 6) integracja międzynarodowa; 7) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 8) zasady i metody obsługi klienta; 9) system marketingowy w agrobiznesie; 10) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 11) bilans przedsiębiorstwa; 12) rachunek ekonomiczny; 13) kosztorysowanie w budownictwie; 14) dokumentacja działalności gospodarczej; 15) uproszczone formy rachunkowości; 16) rodzaje podatków i ich obliczanie; 17) podstawy księgowości i sprawozdawczości finansowej; 18) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 19) biznesplan przedsiębiorstwa; 20) wybrane zagadnienia z zakresu prawa gospodarczego, handlowego, pracy i finansowego; 21) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 13 Zawód: technik mechanizacji rolnictwa SYMBOL CYFROWY 311[22] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK MECHANIZACJI ROLNICTWA I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) określać znaczenie techniki w rolnictwie; 2) analizować i oceniać wpływ warunków przyrodniczych na zastosowania techniki rolniczej; 3) wykonywać i odczytywać szkice, rysunki wykonawcze i złożeniowe; 4) posługiwać się podstawowymi przyrządami pomiarowymi i dobierać właściwe techniki pomiarowe; 5) wykonywać podstawowe czynności obróbki ręcznej i mechanicznej metali; 6) wykonywać podstawowe czynności kowalskie z elementami obróbki cieplnej; 7) wykonywać połączenia lutowane, spawane i klejone; 8) obsługiwać, eksploatować i naprawiać narzędzia, maszyny i urządzenia stosowane w produkcji roślinnej i zwierzęcej; 9) diagnozować stan techniczny maszyn i pojazdów rolniczych; 10) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 11) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 12) dobierać i stosować specjalistyczne programy komputerowe wspomagające technikę rolniczą; 13) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 14) samodzielnie podejmować decyzje; 15) organizować pracę własną i zespołu pracowników oraz zarządzać przedsiębiorstwem; 16) przystosowywać się do nowych zadań, 17) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy i z klientami; 18) prowadzić negocjacje; 19) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 20) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej, 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 23) poszukiwać miejsca pracy jako przedsiębiorca lub pracownik najemny; 24) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 25) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego; 26) prowadzić i obsługiwać pojazdy silnikowe w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii B. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) zainteresowania techniczne; 2) szybkie reagowanie na bodźce zewnętrzne; 3) koncentracja i podzielność uwagi. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z organizowaniem i kontrolą przebiegu procesów pracy w produkcji rolniczej oraz eksploatacją i naprawą pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa może podejmować pracę w przedsiębiorstwach technicznej obsługi wsi i rolnictwa. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód technik mechanizacji rolnictwa jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym wstępną specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: eksploatacji sprzętu rolniczego, diagnostyki i naprawy sprzętu rolniczego, organizacji obrotu sprzętem rolniczym, naprawy i eksploatacji maszyn melioracyjnych, instalacji technicznych w budownictwie wiejskim. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik mechanizacji rolnictwa powinna posiadać następujące pracownie: 1) podstaw techniki rolniczej; 2) silników i pojazdów; 3) maszyn i urządzeń rolniczych; 4) eksploatacji i napraw; 5) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownie: podstaw techniki rolniczej, silników i pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych oraz eksploatacji i napraw powinny być ponadto wyposażone w: 1) przekroje, modele, atrapy i oryginalne egzemplarze pojazdów, maszyn i narzędzi rolniczych oraz ich części; 2) modele budynków inwentarskich; 3) narzędzia ślusarskie, stolarskie, blacharskie, kowalskie, skrawające, pomiarowe i traserskie; 4) próbki materiałów eksploatacyjnych; 5) normy; 6) katalogi; 7) instrukcje obsługi. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, u pracodawców - w przedsiębiorstwach techniczno-handlowej obsługi wsi i rolnictwa prowadzących sprzedaż, naprawę i konserwację pojazdów, maszyn i urządzeń rolniczych oraz świadczących usługi mechanizacyjne, a także w indywidualnych gospodarstwach rolnych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają cztery bloki programowe: 1) podstawy techniki rolniczej; 2) pojazdy i środki transportowe w rolnictwie; 3) maszyny i urządzenia techniczne w rolnictwie; 4) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawody: mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskimPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Podstawy techniki rolniczej151015 Pojazdy i środki transportowe w rolnictwie151015 Maszyny i urządzenia techniczne w rolnictwie252525 Ekonomiczny152515 Razem70**70**70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PODSTAWY TECHNIKI ROLNICZEJ 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wykonywać proste szkice i rysunki wykonawcze części maszyn; 2) czytać dokumentację techniczną maszyn i pojazdów; 3) definiować pojęcia: materiał, półfabrykat, proces technologiczny, obróbka, zabieg; 4) wymieniać podstawowe materiały konstrukcyjne oraz ich właściwości; 5) określać przydatność różnych materiałów w technice rolniczej; 6) posługiwać się przyrządami pomiarowymi i narzędziami stosowanymi w technice rolniczej; 7) posługiwać się poradnikami, katalogami i Polskimi Normami w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu, a także układem SI; 8) wykonywać łączenie materiałów stosowanych w technice rolniczej; 9) charakteryzować metody zgrzewania materiałów; 10) dobierać i charakteryzować parametry obróbki plastycznej materiałów i stosować odpowiednie narzędzia; 11) wykonywać podstawowe prace ślusarskie; 12) określać budowę i zasady działania elementów napędów hydraulicznych; 13) analizować warunki równowagi układu sił; 14) interpretować warunki wytrzymałościowe przy rozciąganiu i ściskaniu materiałów; 15) obliczać i analizować naprężenia zmęczeniowe; 16) obliczać, dobierać i właściwie eksploatować osie, wały, łożyska, przekładnie, sprzęgła, hamulce i układy hydrauliczne; 17) definiować podstawowe pojęcia związane z elementami elektrotechniki, elektroniki i automatyki; 18) stosować układy elektroniczne w urządzeniach sterujących; 19) posługiwać się źródłami i odbiornikami prądu stałego i zmiennego; 20) obsługiwać systemy regulacyjne i zabezpieczające zasilanie prądem elektrycznym; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze urządzeń technicznych; 22) udzielać pomocy przedlekarskiej w przypadku porażenia prądem elektrycznym; 23) zabezpieczać urządzenia techniczne przed uszkodzeniem i pożarem. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) rysunek techniczny; 2) materiałoznawstwo; 3) podstawy metrologii; 4) obróbka metali, w tym: blacharstwo, obróbka cieplna i plastyczna, łączenie i cięcie metali i materiałów niemetalowych; 5) obrabiarki mechaniczne; 6) części maszyn i elementy mechaniki technicznej; 7) elektrotechnika; 8) elektronika; 9) automatyka; 10) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze urządzeń technicznych; 11) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej w przypadku porażenia prądem elektrycznym. BLOK: POJAZDY I ŚRODKI TRANSPORTOWE W ROLNICTWIE 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać budowę i działanie mechanizmów ciągnika rolniczego; 2) określać budowę i zasady działania silników spalinowych; 3) obsługiwać mechanizmy ciągnika rolniczego; 4) stosować zasady eksploatacji pojazdów rolniczych i środków transportu stosowanych w rolnictwie; 5) diagnozować stan techniczny zespołów ciągnika rolniczego; 6) dokonywać montażu i demontażu pojazdów silnikowych; 7) dokonywać weryfikacji części i zespołów ciągnika rolniczego; 8) dokonywać napraw i regulacji mechanizmów ciągnika rolniczego; 9) przystosowywać ciągnik rolniczy do prac polowych i transportowych; 10) charakteryzować rodzaje i przeznaczenie środków transportu stosowanych w rolnictwie; 11) korzystać z instrukcji obsługi i napraw, katalogu części i literatury fachowej, dotyczących pojazdów i środków transportu stosowanych w rolnictwie; 12) wykonywać planowe przeglądy i naprawy pojazdów i środków transportu stosowanych w rolnictwie; 13) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas przeglądów i napraw pojazdów i środków transportu stosowanych w rolnictwie; 14) przygotowywać ciągnik rolniczy i przyczepę do badań technicznych; 15) prowadzić dokumentację pracy pojazdów i środków transportu stosowanych w rolnictwie; 16) organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii oraz przepisami bezpieczeństwa i ochrony środowiska; 17) stosować przepisy o ruchu drogowym; 18) prowadzić i obsługiwać pojazdy silnikowe w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii B; 19) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podział ciągników rolniczych; 2) ogólna budowa ciągnika rolniczego; 3) budowa i działanie mechanizmów ciągnika rolniczego; 4) silniki spalinowe - budowa, rodzaje, zasady działania; 5) budowa i działanie układów silnika spalinowego; 6) budowa i działanie mechanizmów przenoszenia napędu; 7) instalacja elektryczna pojazdów silnikowych; 8) instalacja hydrauliczna i pneumatyczna pojazdów silnikowych; 9) obsługa i eksploatacja pojazdów silnikowych; 10) kołowy transport rolniczy; 11) rodzaje i budowa przyczep transportowych; 12) demontaż, weryfikacja, naprawa, montaż, regulacja i konserwacja zespołów i części silnika spalinowego i ciągnika rolniczego; 13) ewidencja pracy i napraw ciągnika rolniczego; 14) bezpieczeństwo i higiena pracy przy obsłudze oraz eksploatacji ciągników rolniczych i środków transportu stosowanych w rolnictwie; 15) przepisy o ruchu drogowym; 16) technika kierowania pojazdem silnikowym; 17) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: MASZYNY I URZĄDZENIA TECHNICZNE W ROLNICTWIE 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wyjaśniać budowę i działanie narzędzi, maszyn oraz urządzeń technicznych stosowanych do: a) prac uprawowych i doprawiających, b) nawożenia, siewu i sadzenia roślin, c) pielęgnacji i ochrony roślin, d) zbioru oraz przetwarzania zielonek, zbóż i roślin okopowych, e) czyszczenia, suszenia, sortowania produktów rolniczych, f) obsługi zwierząt gospodarskich; 2) charakteryzować wymagania agrotechniczne, jakim powinny odpowiadać narzędzia i maszyny rolnicze; 3) ustalać właściwie parametry robocze poprzez regulację mechanizmów, maszyn i urządzeń rolniczych; 4) wykonywać czynności obsługi technicznej mechanizmów, maszyn i urządzeń rolniczych; 5) obsługiwać instalacje hydrauliczne i pneumatyczne w maszynach i urządzeniach rolniczych; 6) dobierać i zestawiać agregaty do kompleksowej mechanizacji procesów technologicznych, z uwzględnieniem siły uciągu i warunków polowych; 7) agregatować z ciągnikami rolniczymi narzędzia i maszyny zawieszane oraz przyczepiane; 8) wykonywać podstawowe prace w gospodarstwie rolnym przy pomocy agregatów ciągnikowych oraz urządzeń technicznych; 9) prowadzić dokumentację pracy maszyn rolniczych; 10) diagnozować stan techniczny mechanizmów, maszyn i urządzeń rolniczych; 11) wykrywać niedomagania w pracy maszyn rolniczych i ustalać przyczyny ich powstawania; 12) dokonywać montażu i demontażu maszyn i urządzeń rolniczych; 13) dokonywać pomiarów stopnia zużycia części maszyn i urządzeń rolniczych; 14) wykonywać czynności naprawcze oraz regulacyjne narzędzi, maszyn i urządzeń rolniczych; 15) wykonywać czynności konserwacyjne sprzętu rolniczego; 16) planować procesy przeglądów i napraw sprzętu rolniczego; 17) posługiwać się instrukcjami obsługi i napraw oraz katalogami części sprzętu rolniczego; 18) stosować zasady bezpiecznej pracy sprzętem rolniczym. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) narzędzia i maszyny uprawowe oraz doprawiające; 2) maszyny do nawożenia; 3) maszyny do siewu i sadzenia roślin; 4) narzędzia oraz maszyny do pielęgnacji i ochrony roślin; 5) maszyny do zbioru zielonek; 6) maszyny do zbioru zbóż; 7) maszyny do zbioru roślin okopowych; 8) maszyny i urządzenia do czyszczenia, sortowania oraz suszenia produktów rolniczych; 9) urządzenia transportu wewnętrznego; 10) maszyny i urządzenia do przygotowywania oraz zadawania pasz; 11) maszyny i urządzenia do obsługi oraz pielęgnacji zwierząt gospodarskich; 12) maszyny i urządzenia do usuwania odchodów zwierzęcych; 13) rodzaje agregatów i zasady agregatowania; 14) eksploatacja agregatów w różnych warunkach polowych; 15) karty technologiczne wybranych procesów produkcji rolniczej; 16) gospodarka materiałami eksploatacyjnymi i częściami zamiennymi; 17) naprawa maszyn i urządzeń rolniczych; 18) konserwacja narzędzi i maszyn rolniczych; 19) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska przy naprawie i eksploatacji narzędzi, maszyn i urządzeń rolniczych. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 4) analizować rynki: pracy, kapitału, ziemi i pieniężno-kredytowy; 5) objaśniać procesy i formy integracji międzynarodowej; 6) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 7) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 8) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 9) podejmować decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie i stosować efektywne strategie marketingowe; 10) przystosowywać się do nowych zadań i wprowadzania zmian; 11) objaśniać i stosować zasady i metody obsługi klienta; 12) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 13) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 14) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 15) rozróżniać i obliczać podatki; 16) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 17) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 18) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 19) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 20) stosować przepisy prawa gospodarczego, handlowego, pracy i finansowego; 21) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) rynki: pracy, kapitału, ziemi i pieniężno-kredytowy; 4) integracja międzynarodowa; 5) przedsiębiorstwo i jego działalność; 6) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 7) zasady i metody obsługi klienta; 8) system marketingowy w agrobiznesie; 9) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 10) bilans przedsiębiorstwa; 11) rachunek ekonomiczny; 12) dokumentacja działalności gospodarczej; 13) uproszczone formy rachunkowości; 14) podstawy księgowości i sprawozdawczości finansowej; 15) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 16) biznesplan przedsiębiorstwa; 17) wybrane zagadnienia z zakresu prawa gospodarczego, handlowego, pracy i finansowego; 18) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 14 Zawód: technik ogrodnik SYMBOL CYFROWY 321[03] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK OGRODNIK I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) opisywać prawa przyrody i działać zgodnie z nimi; 2) stosować w praktyce wiadomości dotyczące systematyki i klasyfikacji oraz budowy i czynności życiowych roślin i zwierząt; 3) rozpoznawać rodzaje, gatunki i odmiany roślin ogrodniczych; 4) charakteryzować znaczenie i zastosowanie roślin ogrodniczych; 5) wykorzystywać w produkcji ogrodniczej przystosowanie poszczególnych gatunków roślin do środowiska; 6) określać wpływ czynników klimatycznych na wzrost i rozwój roślin; 7) określać przydatność gleb i podłoży do produkcji różnych gatunków roślin ogrodniczych; 8) stosować nowoczesne technologie produkcji roślin ogrodniczych; 9) planować i terminowo wykonywać zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne; 10) dobierać pojemniki i właściwie je wykorzystywać w produkcji roślin ogrodniczych; 11) zakładać osłony i właściwie je wykorzystywać w produkcji roślin ogrodniczych; 12) stosować zmianowanie w uprawie roślin; 13) rozpoznawać chwasty, objawy chorobowe i szkodniki oraz stosować bezpieczne dla środowiska metody zapobiegania i zwalczania; 14) stosować kontrolowane nawożenie i nawadnianie roślin w procesie technologicznym; 15) rozmnażać i pędzić różne gatunki roślin ogrodniczych; 16) określać terminy zbioru oraz zbierać i przygotowywać do sprzedaży produkty ogrodnicze; 17) określać warunki i sposoby przechowywania, przechowywać produkty ogrodnicze oraz organizować zbyt produktów ogrodniczych; 18) analizować metody stosowane w hodowli roślin ogrodniczych i wykorzystywać wyniki prac hodowlanych w produkcji ogrodniczej; 19) stosować normy i zasady standaryzacji dotyczące jakości i bezpieczeństwa produktów ogrodniczych; 20) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 21) organizować prace ogrodnicze z wykorzystaniem różnego rodzaju sprzętu technicznego i obsługiwać ten sprzęt zgodnie z zaleceniami zawartymi w instrukcjach obsługi i użytkowania maszyn i urządzeń ogrodniczych; 22) planować i organizować procesy produkcyjne w przedsiębiorstwie ogrodniczym; 23) prowadzić uproszczoną rachunkowość i kalkulacje; 24) wykorzystywać instrumenty marketingu w utrzymaniu znaczenia przedsiębiorstwa oraz planowaniu jego rozwoju; 25) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 26) zarządzać przedsiębiorstwem ogrodniczym lub działem takiego przedsiębiorstwa, a także podejmować działalność gospodarczą; 27) samodzielnie podejmować decyzje; 28) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 29) oceniać jakość wykonanej pracy, jej bezpieczny przebieg oraz wpływ na środowisko przyrodnicze; 30) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 31) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 32) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 33) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 34) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność fizyczna; 2) zdolności manualne; 3) zainteresowanie przyrodą; 4) zdolności organizacyjne; 5) poczucie odpowiedzialności; 6) cierpliwość, dokładność i systematyczność; 7) spostrzegawczość i zdolność prowadzenia obserwacji. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik ogrodnik powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z produkcją i sprzedażą produktów ogrodniczych, a zwłaszcza do: 1) planowania organizacji gospodarstwa ogrodniczego; 2) organizowania procesów produkcji i pracy w gospodarstwie ogrodniczym; 3) wykonywania zabiegów składających się na technologie produkcji ogrodniczej; 4) prowadzenia uproszczonej rachunkowości i obliczania opłacalności produkcji ogrodniczej oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik ogrodnik może prowadzić indywidualne gospodarstwo ogrodnicze. Może także podejmować pracę w ogrodniczych przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych oraz samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód technik ogrodnik jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym wstępną specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: ogrodnictwa ekologicznego, marketingu produktów ogrodniczych, roślin zielarskich, kształtowania terenów zieleni, bukieciarstwa. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik ogrodnik powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji sadowniczej; 2) produkcji warzywniczej; 3) produkcji roślin ozdobnych; 4) techniki rolniczej; 5) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo - socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji sadowniczej, pracownia produkcji warzywniczej i pracownia roślin ozdobnych powinny być ponadto wyposażone w: 1) okazy naturalne i atlasy roślin ogrodniczych; 2) atlasy chorób, chwastów i szkodników; 3) zielniki roślin ogrodniczych i chwastów; 4) próbki nasion; 5) próbki nawozów i środków ochrony roślin; 6) przykładowe karty technologiczne. Pracownia techniki rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i katalogi pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 3) instrukcje obsługi pojazdów i maszyn stosowanych w ogrodnictwie; 4) próbki materiałów eksploatacyjnych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, u pracodawców - w przedsiębiorstwach ogrodniczych oraz w indywidualnych gospodarstwach ogrodniczych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawiera pięć bloków programowych: 1) produkcja sadownicza; 2) produkcja warzywnicza; 3) produkcja roślin ozdobnych; 4) przyrodniczo-techniczny; 5) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: ogrodnikPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Produkcja sadownicza151015 Produkcja warzywnicza151015 Produkcja roślin ozdobnych101010 Przyrodniczo-techniczny151515 Ekonomiczny152515 Razem70**70**70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA SADOWNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) dobierać podkładki dla drzew i krzewów owocowych; 2) charakteryzować podkładki wegetatywne i generatywne; 3) stosować różne sposoby rozmnażania podkładek; 4) produkować podkładki generatywne i wegetatywne; 5) stosować maszyny do pielęgnacji mateczników i szkółek podkładek; 6) zakładać i prowadzić szkółkę drzewek owocowych; 7) stosować różne technologie w produkcji szkółkarskiej; 8) stosować różne metody szczepienia i okulizacji; 9) dobierać metody rozmnażania poszczególnych krzewów owocowych; 10) prowadzić mateczniki i szkółki krzewów owocowych; 11) stosować maszyny do produkcji krzewów owocowych; 12) planować teren pod sad i dobierać odpowiedni model sadu; 13) stosować różne techniki sadzenia drzewek; 14) dobierać teren i przygotowywać glebę dla różnych gatunków krzewów owocowych; 15) planować techniki sadzenia, uwzględniając sposoby prowadzenia i zbioru owoców; 16) dobierać odpowiednie systemy utrzymania gleby w sadzie; 17) stosować zasady racjonalnego nawożenia, z uwzględnieniem ochrony środowiska; 18) stosować maszyny do zabiegów agrotechnicznych; 19) dobierać sposoby i ustalać dawki nawadniania drzew i krzewów owocowych; 20) formować korony zalecane do nowoczesnych sadów; 21) analizować i dobierać sposoby i terminy cięcia do gatunku i odmiany drzew owocowych; 22) stosować urządzenia techniczne do cięcia; 23) rozróżniać typy uszkodzeń mrozowych; 24) stosować sposoby zapobiegania przemarzaniu drzew i krzewów; 25) charakteryzować budowę kwiatów i określać rolę pszczół w zapylaniu; 26) stosować różne metody regulowania owocowania; 27) określać rodzaje dojrzałości owoców i zbierać owoce; 28) dobierać sprzęt do zbioru i transportu owoców; 29) określać warunki dobrego przechowywania; 30) charakteryzować rodzaje przechowalni oraz ich wyposażenie techniczne; 31) rozpoznawać choroby i szkodniki roślin sadowniczych; 32) zapobiegać występowaniu oraz dobierać metody, środki i sprzęt do zwalczania chorób i szkodników, z uwzględnieniem ochrony środowiska; 33) rozpoznawać poszczególne gatunki drzew i krzewów na podstawie cech morfologicznych; 34) charakteryzować właściwości biologiczne drzew i krzewów; 35) dobierać odmiany dla sadów złożonych z różnych gatunków drzew owocowych; 36) dobierać odmiany do jagodników; 37) stosować nowoczesne technologie w uprawie drzew i krzewów owocowych; 38) zbierać i przygotowywać owoce do zbytu w zależności od gatunku, z wykorzystaniem maszyn i urządzeń do standaryzacji; 39) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa żywności, dotyczących produkcji sadowniczej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podział i charakterystyka podkładek dla poszczególnych gatunków roślin sadowniczych; 2) produkcja podkładek generatywnych i wegetatywnych; 3) produkcja drzewek owocowych; 4) produkcja krzewów owocowych; 5) projektowanie i zakładanie sadów; 6) projektowanie i zakładanie jagodników; 7) zabiegi agrotechniczne i ochrona roślin sadowniczych; 8) cięcie i formowanie drzew owocowych; 9) uszkodzenia mrozowe; 10) kwitnienie i owocowanie drzew owocowych; 11) zbiór i przechowywanie owoców; 12) morfologia i właściwości biologiczne drzew i krzewów owocowych; 13) prowadzenie sadów składających się z różnych gatunków drzew owocowych; 14) uprawa roślin jagodowych; 15) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska dotyczące produkcji sadowniczej; 16) bezpieczeństwo żywności. BLOK: PRODUKCJA WARZYWNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać wartość biologiczną i odżywczą poszczególnych gatunków warzyw; 2) określać stan i perspektywy rozwoju produkcji warzyw w Polsce na tle innych państw europejskich; 3) dobierać poszczególne gatunki warzyw do warunków środowiska; 4) dostosowywać sposób uprawy warzyw do warunków klimatycznych i glebowych; 5) dobierać najlepsze dla poszczególnych gatunków warzyw sposoby rozmnażania; 6) stosować nowoczesne metody przygotowywania nasion warzyw do siewu; 7) określać cechy dobrego materiału siewnego i siać nasiona różnymi sposobami; 8) dobierać i obsługiwać sprzęt stosowany do wysiewu nasion; 9) stosować różne osłony oraz oceniać sposoby ich wykorzystania; 10) przygotowywać pomieszczenia do uprawy warzyw; 11) wskazywać różne sposoby ograniczania strat ciepła w szklarniach i tunelach foliowych, z wykorzystaniem urządzeń i ich automatyzacji; 12) dobierać najkorzystniejsze terminy i sposoby uprawy różnych gatunków warzyw; 13) stosować odmiany warzyw odporne na choroby; 14) planować integrowaną ochronę warzyw, z uwzględnieniem ochrony środowiska; 15) przyporządkowywać poszczególne warzywa do rodzin botanicznych i grup użytkowych; 16) określać cechy użytkowe odmian warzyw w zależności od gatunku i przeznaczenia uprawy; 17) dobierać gatunki i odmiany warzyw do różnych terminów uprawy; 18) dobierać i wykonywać zabiegi pielęgnacyjne w uprawie poszczególnych gatunków warzyw w gruncie i pod osłonami; 19) analizować cykle uprawowe poszczególnych gatunków warzyw; 20) stosować odpowiedni sprzęt do zbioru i transportu warzyw; 21) dobierać miejsca, sposoby i warunki przechowywania warzyw; 22) przygotowywać warzywa do przechowywania oraz kontrolować jego przebieg; 23) przygotowywać warzywa do sprzedaży; 24) rozpoznawać choroby i szkodniki roślin warzywnych i dobierać odpowiednie metody ochrony; 25) obsługiwać maszyny i urządzenia stosowane w produkcji warzywniczej; 26) dobierać gatunki i materiał wyjściowy do pędzenia; 27) przygotowywać pomieszczenia i podłoże do pędzenia; 28) dobierać terminy i wykonywać pędzenie wybranych gatunków; 29) dobierać gatunki i pomieszczenia do uprawy różnych grzybów; 30) opracowywać harmonogram pracy w uprawie grzybów i wykonywać poszczególne zabiegi; 31) określać cele i kierunki nowoczesnej hodowli roślin warzywnych; 32) wykorzystywać w produkcji wyniki prac badawczych, w tym dotyczące hodowli odpornościowej; 33) oceniać przydatność odmian heterozyjnych i stosować je w produkcji; 34) oceniać przydatność gospodarstwa ogrodniczego do prowadzenia produkcji nasiennej; 35) oceniać kwalifikowany materiał siewny; 36) dokonywać selekcji roślin na plantacjach nasiennych; 37) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa żywności, dotyczących produkcji warzywniczej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) znaczenie warzyw w żywieniu człowieka; 2) warunki środowiskowe poszczególnych gatunków warzyw; 3) rozmnażanie warzyw; 4) pomieszczenia i osłony w uprawie warzyw; 5) podział warzyw na grupy użytkowe i zasady uprawy, w zależności od miejsca (w gruncie i pod osłonami); 6) pędzenie roślin warzywnych; 7) uprawa grzybów; 8) hodowla roślin warzywnych; 9) doświadczalnictwo; 10) nasiennictwo; 11) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska, dotyczące produkcji warzywniczej; 12) bezpieczeństwo żywności. BLOK: PRODUKCJA ROŚLIN OZDOBNYCH 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) klasyfikować rośliny ozdobne ze względu na właściwości biologiczne, wymagania środowiskowe i wartości użytkowe; 2) rozpoznawać rodzaje, gatunki i odmiany roślin ozdobnych na podstawie cech morfologicznych; 3) określać walory dekoracyjne roślin ozdobnych i możliwości ich zastosowania; 4) rozpoznawać nasiona roślin ozdobnych oraz określać termin, miejsce i sposób siewu lub sadzenia; 5) produkować rozsady roślin ozdobnych; 6) rozpoznawać organy podziemne wegetatywnego rozmnażania; 7) ustalać terminy i prawidłowo wykonywać rozmnażanie różnych gatunków roślin ozdobnych; 8) wykonywać podstawowe i specyficzne dla wybranych roślin ozdobnych zabiegi pielęgnacyjne, z wykorzystaniem nowoczesnych maszyn i urządzeń; 9) określać warunki przechowywania części podziemnych bylin; 10) przygotowywać rośliny ozdobne i ich organy do pędzenia, przyspieszania lub opóźniania kwitnienia; 11) sterować kwitnieniem wybranych gatunków roślin ozdobnych, z wykorzystaniem automatyzacji; 12) dobierać technologie produkcji pod osłonami roślin ozdobnych na kwiaty cięte; 13) stosować nowoczesne technologie w produkcji roślin doniczkowych; 14) wybierać dobry materiał nasadzeniowy do upraw pod osłonami; 15) określać i uzasadniać wymagania roślin ozdobnych w zależności od ich pochodzenia, fazy rozwoju i miejsca uprawy; 16) określać jakość wyprodukowanego materiału ozdobnego, z zastosowaniem urządzeń do sortowania; 17) charakteryzować zasady kondycjonowania i przedłużania trwałości kwiatów ciętych oraz przygotowania różnych gatunków roślin ozdobnych do sprzedaży; 18) planować rozmieszczenie roślin na terenach zieleni w zależności od rodzaju i formy tych terenów, z uwzględnieniem wymagań i walorów dekoracyjnych; 19) charakteryzować elementy składowe terenów zieleni z określeniem ich roli; 20) rozpoznawać nasiona traw oraz zakładać i pielęgnować trawniki; 21) projektować i realizować obiekty terenów zieleni; 22) ustalać właściwe sposoby konserwacji i leczenia drzew; 23) dobierać rośliny ozdobne, naczynia i materiały pomocnicze do poszczególnych wyrobów bukieciarskich oraz wykonywać kompozycje z roślin żywych i suchych; 24) dobierać rośliny ozdobne i naczynia do poszczególnych typów wnętrz i balkonów. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) wprowadzenie do produkcji roślin ozdobnych; 2) produkcja roślin jednorocznych i dwuletnich; 3) produkcja bylin zimujących w gruncie i pomieszczeniach; 4) produkcja roślin cebulowych; 5) drzewa i krzewy iglaste; 6) drzewa i krzewy liściaste; 7) produkcja roślin ozdobnych na kwiaty cięte pod osłonami; 8) produkcja roślin doniczkowych ozdobnych z kwiatów; 9) produkcja roślin doniczkowych ozdobnych z liści; 10) kształtowanie i urządzanie terenów zieleni; 11) bukieciarstwo i dekoracje roślinne. BLOK: PRZYRODNICZO-TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać wpływ czynników siedliska na wzrost, rozwój i plonowanie roślin; 2) korzystać z prognoz pogody i komunikatów meteorologicznych; 3) wykorzystywać znajomość właściwości gleby do zwiększania jej urodzajności; 4) dobierać sposoby regulowania stosunków wodnych w glebie; 5) określać zasady eksploatacji i konserwacji urządzeń wodno-melioracyjnych; 6) określać cele i zadania orki i innych rodzajów zabiegów uprawowych; 7) dobierać narzędzia do poszczególnych zabiegów, agregatować je i obsługiwać; 8) określać znaczenie poszczególnych składników pokarmowych w roślinie; 9) rozpoznawać nawozy mineralne oraz określać właściwości i zasady stosowania; 10) stosować maszyny do nawożenia; 11) porównywać skład chemiczny i wartość nawozową różnych nawozów organicznych; 12) opracowywać zalecenia nawozowe w oparciu o analizę gleby i materiału siewnego; 13) charakteryzować i wykorzystywać różne rodzaje podłoży, osłon i pojemników w ogrodnictwie; 14) klasyfikować i charakteryzować czynniki chorobotwórcze, szkodniki roślin ogrodniczych oraz chwasty; 15) stosować maszyny do ochrony roślin; 16) dobierać metody zapobiegania i zwalczania chorób, szkodników i chwastów, z uwzględnieniem ochrony środowiska; 17) stosować zasady zmianowania w uprawie roślin ogrodniczych; 18) dobierać rośliny w uprawach biodynamicznych; 19) czytać rysunki techniczne; 20) określać przydatność metali, drewna i tworzyw sztucznych w technice ogrodniczej; 21) charakteryzować podstawowe rodzaje połączeń, określać rolę osi, wałów i łożysk, stosowanych w maszynach ogrodniczych; 22) określać rolę sprzęgieł i przekładni, stosowanych w technice ogrodniczej; 23) charakteryzować ogólną budowę, działanie i zastosowanie pomp, układów hydraulicznych i pneumatycznych; 24) określać zjawisko tarcia i jego wpływ na pracę maszyn; 25) objaśniać zjawisko korozji i jej wpływ na trwałość maszyn; 26) charakteryzować podstawowe metody zabezpieczania metali przed korozją; 27) określać zasady konserwacji i przygotowania do pracy maszyn i narzędzi ogrodniczych, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 28) opisywać rodzaje, budowę i zasady użytkowania maszyn stosowanych w produkcji ogrodniczej (sadowniczej, warzywniczej i roślin ozdobnych), z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 29) opisywać najnowsze rozwiązania techniczne stosowane w maszynach i urządzeniach ogrodniczych; 30) określać zasady użytkowania agregatów w podstawowych pracach ogrodniczych, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 31) wykonywać podstawowe prace polowe maszynami lub zestawami maszyn, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 32) oceniać ilość i jakość pracy agregatów ogrodniczych; 33) korzystać z katalogu maszyn i części zamiennych przy planowaniu zaopatrzenia; 34) obsługiwać maszyny i urządzenia ogrodnicze, z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 35) charakteryzować zewnętrzną instalację i urządzenia elektryczne, stosowane w ogrodnictwie; 36) charakteryzować rodzaje niekonwencjonalnych źródeł energii i korzyści wynikające z ich wykorzystania; 37) charakteryzować budowę, zasady działania i obsługę silników spalinowych; 38) charakteryzować budowę i zasady działania mechanizmów napędowych pojazdów; 39) opisywać zasady obsługi układu kierowania pojazdem ogrodniczym; 40) opisywać zasady obsługi, konserwacji i przechowywania pojazdów ogrodniczych; 41) określać zakres podstawowych przeglądów maszyn i ciągników; 42) przestrzegać przepisów o ruchu drogowym; 43) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 44) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) klimatyczne i glebowe czynniki siedliska; 2) melioracje; 3) uprawa roli; 4) nawożenie roślin ogrodniczych; 5) rozmnażanie roślin ogrodniczych; 6) osłony i podłoża w produkcji ogrodniczej; 7) ochrona roślin; 8) podstawy zmianowania; 9) podstawowe zasady rysunku technicznego; 10) materiały stosowane w technice ogrodniczej; 11) rodzaje połączeń; 12) rodzaje przenoszenia napędów; 13) rodzaje pomp; 14) układy hydrauliczne; 15) układy pneumatyczne; 16) maszyny i urządzenia stosowane w produkcji ogrodniczej; 17) podstawowe wiadomości o silnikach spalinowych; 18) budowa i działanie pojazdów ogrodniczych; 19) akumulatory i ich obsługa; 20) konserwacja pojazdów i maszyn ogrodniczych; 21) maszyny i urządzenia do transportu; 22) urządzenia elektryczne w ogrodnictwie; 23) niekonwencjonalne źródła energii; 24) eksploatacja maszyn ogrodniczych; 25) agregaty i ich użytkowanie; 26) usługi techniczne dla ogrodnictwa; 27) producenci sprzętu ogrodniczego; 28) przepisy o ruchu drogowym; 29) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 30) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze i eksploatacji maszyn i urządzeń ogrodniczych; 31) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) określać funkcje rolnictwa w gospodarce; 4) charakteryzować podstawowe czynniki produkcji i uzasadniać możliwości ich substytucji; 5) obliczać podstawowe wskaźniki substytucji czynników produkcji; 6) obliczać mierniki efektywności produkcji rolniczej, w tym ogrodniczej; 7) rozróżniać rodzaje i właściwości technik wytwarzania w rolnictwie; 8) określać efekty inwestycji i obliczać efektywność inwestycji; 9) definiować pojęcie i kategorie kosztów produkcji w rolnictwie; 10) obliczać koszty produkcji według różnych kryteriów; 11) obliczać opłacalność wybranych działalności produkcyjnych; 12) wyjaśniać cechy rynku rolnego i żywnościowego; 13) rozróżniać czynniki kształtujące popyt i podaż produktów rolniczych, w tym ogrodniczych; 14) wyjaśniać zachowania konsumentów i producentów na rynku; 15) objaśniać pojęcia: elastyczność cenowa, dochodowa, mieszana popytu oraz elastyczność podaży; 16) wyjaśniać mechanizm kształtowania się cen na produkty rolnicze i żywnościowe; 17) objaśniać procesy integracyjne w agrobiznesie; 18) określać cele, zadania i narzędzia polityki rolnej; 19) objaśniać produkcyjną funkcję dochodu z produkcji rolniczej i czynniki kształtujące ten dochód; 20) obliczać dochód z produkcji rolniczej; 21) rozróżniać rodzaje podatków w rolnictwie; 22) obliczać podatki i opłaty w rolnictwie; 23) rozróżniać podmioty systemu finansowego; 24) określać rolę, funkcje i rodzaje kredytów bankowych; 25) sporządzać wniosek kredytowy i obliczać odsetki od kredytu; 26) określać instrumenty regulowania rynku rolnego i żywnościowego; 27) rozróżniać ubezpieczenia i objaśniać ich funkcje; 28) rozróżniać i objaśniać rolę instytucji i organizacji działających na rzecz rolnictwa; 29) objaśniać rolę infrastruktury w rozwoju obszarów wiejskich; 30) określać korzyści z handlu zagranicznego produktami rolniczymi i spożywczymi; 31) przestrzegać przepisów dotyczących eksportu i importu produktów rolniczych i spożywczych; 32) wskazywać korzyści i zagrożenia dla polskiego rolnictwa związane z integracją z Unią Europejską; 33) objaśniać istotę marketingu w skali gospodarki narodowej i przedsiębiorstwa; 34) określać pojęcie, znaczenie i kryteria segmentacji rynku; 35) charakteryzować decyzje związane z produktem, ceną, kanałem dystrybucji; 36) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 37) rozróżniać i objaśniać rodzaje komunikacji marketingowej; 38) analizować działalność wybranego rynku hurtowego i giełdy towarowej; 39) objaśniać procedurę zakładania przedsiębiorstwa; 40) definiować pojęcie, cele i funkcje przedsiębiorstwa; 41) rozróżniać struktury organizacyjne przedsiębiorstwa; 42) określać działalność zaopatrzeniową, handlową, produkcyjną w przedsiębiorstwie; 43) objaśniać rolę i zadania kadry kierowniczej w przedsiębiorstwie; 44) ustalać potrzeby i zasady doboru pracowników; 45) współtworzyć poprawne stosunki kadry kierowniczej i pracowników; 46) rozróżniać sposoby wynagradzania pracowników; 47) wyjaśniać różnice w zarządzaniu małym i dużym przedsiębiorstwem; 48) określać potrzeby finansowe przedsiębiorstwa i źródła pozyskania kapitału; 49) wyjaśniać rolę planowania i kontroli w przedsiębiorstwie; 50) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 51) klasyfikować składniki majątkowe przedsiębiorstwa i źródła ich pochodzenia; 52) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 53) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 54) przeprowadzać spis z natury składników majątkowych i wyceniać je; 55) prowadzić uproszczoną rachunkowość w przedsiębiorstwie; 56) obliczać dochód z działalności gospodarczej; 57) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 58) opracowywać plan marketingowy przedsiębiorstwa; 59) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 60) stosować przepisy prawa pracy, prawa gospodarczego, prawa finansowego, dotyczące produkcji rolniczej; 61) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) czynniki produkcji w rolnictwie i ich substytucja; 4) techniki wytwarzania w rolnictwie; 5) proces intensyfikacji produkcji rolniczej; 6) efektywność inwestycji; 7) koszty produkcji w rolnictwie; 8) opłacalność produkcji rolniczej; 9) zachowania konsumentów i producentów na rynku; 10) mechanizm kształtowania się cen; 11) elastyczność popytu i podaży; 12) procesy integracyjne w agrobiznesie; 13) podstawy polityki rolnej: polityka strukturalna, dochodowa, podatkowa, kredytowa i ubezpieczeń; 14) instrumenty polityki rolnej; 15) instytucje działające na rzecz rolnictwa; 16) ochrona środowiska; 17) rolnictwo polskie w procesie integracji międzynarodowej; 18) marketing w gospodarce narodowej i przedsiębiorstwie; 19) podstawy podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie; 20) system marketingowy w agrobiznesie; 21) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 22) rynki hurtowe i giełdy towarowe; 23) procedura zakładania przedsiębiorstwa; 24) podstawowe cele i funkcje przedsiębiorstwa; 25) przedsiębiorstwo i struktury w przedsiębiorstwie; 26) rodzaje działalności w przedsiębiorstwie; 27) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 28) podstawy rachunkowości; 29) zunifikowany system rachunkowości gospodarstw; 30) uproszczone formy rachunkowości w małych przedsiębiorstwach; 31) rachunkowość zarządcza; 32) finansowanie działalności przedsiębiorstwa; 33) małe przedsiębiorstwo na rynku; 34) planowanie i kontrola w przedsiębiorstwie; 35) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 36) plan marketingowy przedsiębiorstwa; 37) biznesplan przedsiębiorstwa; 38) wybrane zagadnienia z zakresu prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego, dotyczące produkcji rolniczej; 39) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 15 Zawód: technik pszczelarz SYMBOL CYFROWY 321[04] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK PSZCZELARZ I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) określać przyrodnicze i gospodarcze znaczenie pszczół; 2) oceniać warunki przyrodnicze, ekonomiczne i społeczne produkcji rolniczej, ze szczególnym uwzględnieniem pszczelarstwa; 3) dobierać kierunki produkcji pszczelarskiej oraz organizować i prowadzić pasiekę, stosując odpowiednie technologie; 4) wyposażać pasiekę oraz obsługiwać podstawowe maszyny i urządzenia stosowane w produkcji pszczelarskiej; 5) oceniać pasiekę pod względem użytkowym, hodowlanym oraz zdrowotnym; 6) pozyskiwać, konserwować i przechowywać produkty pszczele; 7) przygotowywać produkty pszczele do sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, i prowadzić ich sprzedaż; 8) planować, organizować i wykonywać zabiegi składające się na technologie produkcji roślinnej, ze szczególnym uwzględnieniem pożytków pszczelich; 9) planować, organizować i wykonywać zabiegi składające się na technologie produkcji zwierzęcej; 10) udzielać porad dotyczących organizowania i prowadzenia produkcji pszczelarskiej; 11) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 12) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 13) dobierać i stosować specjalistyczne programy komputerowe; 14) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 15) organizować pracę własną i zespołu pracowników oraz zarządzać przedsiębiorstwem; 16) samodzielnie podejmować decyzje; 17) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 18) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 19) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 21) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 22) poszukiwać miejsca pracy jako przedsiębiorca lub pracownik najemny; 23) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 24) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego; 25) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność ruchowa; 2) zainteresowania przyrodnicze i właściwy stosunek do zwierząt; 3) sumienność, systematyczność, cierpliwość; 4) spostrzegawczość. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik pszczelarz powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z: 1) chowem i hodowlą pszczół; 2) wytwarzaniem miodu i innych produktów pszczelich; 3) marketingiem i sprzedażą produktów i usług. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik pszczelarz może podejmować pracę w przedsiębiorstwach specjalizujących się w wytwarzaniu i przetwarzaniu miodu i innych produktów pszczelich, prowadzić indywidualne gospodarstwo rolne z działem pszczelarskim, a także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik pszczelarz powinna posiadać następujące pracownie: 1) gospodarki pasiecznej; 2) produkcji rolniczej; 3) techniczną; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, plansze, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) okazy naturalne roślin; 2) atlasy roślin, zwierząt, chorób, chwastów i szkodników; 3) przekroje, modele i atrapy zwierząt gospodarskich; 4) przykładowe karty technologiczne; 5) próbki nasion, pasz, nawozów i środków ochrony roślin. Pracownię gospodarki pasiecznej powinna stanowić pasieka. Pracownia techniczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) przekroje, modele i oryginalne egzemplarze pojazdów, maszyn i narzędzi rolniczych oraz ich części; 2) instrukcje obsługi maszyn i pojazdów rolniczych; 3) budowle i sprzęt pasieczny; 4) modele uli i pasieczyska; 5) próbki materiałów do wyrobu i konserwacji uli. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, w przedsiębiorstwach specjalizujących się w wytwarzaniu i przetwarzaniu miodu i innych produktów pszczelich oraz w indywidualnych gospodarstwach rolnych z działem pszczelarskim. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) produkcja pszczelarska; 2) produkcja rolnicza; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: pszczelarzPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Produkcja pszczelarska404040 Produkcja rolnicza252025 Ekonomiczny152015 Razem80**80**80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA PSZCZELARSKA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać znaczenie pszczół jako zapylaczy roślin owadopylnych; 2) ustalać liczbę rodzin pszczelich; 3) charakteryzować rasy pszczół i określać różnice w budowie poszczególnych osobników; 4) oceniać zachowanie pszczół i rozwój rodziny pszczelej; 5) kontrolować i zapobiegać nastrojowi rojowemu; 6) oceniać wartość użytkową i hodowlaną pszczół oraz prowadzić ich dobór i selekcję; 7) planować, organizować i prowadzić wychów matek pszczelich; 8) pielęgnować odkłady i zapewniać im odpowiednie warunki rozwoju; 9) rozpoznawać, zapobiegać i zwalczać choroby i szkodniki pszczół; 10) określać potrzeby pokarmowe rodzin pszczelich i zaspokajać je; 11) rozpoznawać ważniejsze rośliny miododajne; 12) oceniać występowanie pożytków pszczelich i planować nasadzenia; 13) planować i organizować zapylanie roślin owadopylnych; 14) planować, organizować i prowadzić gospodarkę wędrowną pszczół; 15) organizować i prowadzić pozyskiwanie miodu, pyłku, wosku, mleczka oraz jadu pszczelego; 16) oceniać produkty pszczele i określać ich zafałszowania; 17) dobierać i organizować różne kierunki produkcji pszczelarskiej, stosując odpowiednie technologie; 18) organizować pracę oraz wykonywać podstawowy sprzęt pasieczny; 19) przechowywać i przygotowywać produkty pszczelarskie do sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności, dotyczących gospodarki pszczelarskiej; 21) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) budowa anatomiczna i fizjologia pszczół; 2) rodzina pszczela; 3) rasy pszczół; 4) rozwój rodziny pszczelej; 5) wychów matek pszczelich; 6) ocena wartości użytkowej i hodowlanej pszczół; 7) zakładanie pasieki; 8) powiększanie pasieki, pielęgnacja odkładów; 9) potrzeby pokarmowe pszczół; 10) rośliny miododajne - pożytki pszczele; 11) gospodarka wędrowna; 12) pozyskiwanie miodu, pyłku, wosku, mleczka oraz jadu pszczelego; 13) ocena jakości produktów pszczelich; 14) profilaktyka w pasiece, choroby i szkodniki pszczół; 15) ule i sprzęt pasieczny; 16) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności, dotyczące gospodarki pszczelarskiej; 17) przepisy o ochronie zwierząt. BLOK: PRODUKCJA ROLNICZA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać i stosować podstawowe materiały i części maszyn stosowane w technice rolniczej; 2) czytać rysunki techniczne; 3) obsługiwać instalację wodociągową i elektryczną, silniki elektryczne i spalinowe w gospodarstwie rolnym; 4) charakteryzować rodzaje, budowę i zasady użytkowania oraz obsługiwać narzędzia, agregaty i maszyny stosowane w produkcji roślinnej i zwierzęcej; 5) oceniać wydajność pracy urządzeń, agregatów i maszyn rolniczych; 6) stosować niekonwencjonalne źródła energii; 7) korzystać z katalogu maszyn i części zamiennych przy planowaniu zaopatrzenia; 8) charakteryzować czynniki siedliska i określać ich wpływ na wegetację roślin; 9) opracowywać zmianowanie roślin dla różnych warunków siedliskowych; 10) planować, organizować i wykonywać zabiegi w wybranych technologiach produkcji roślinnej i zwierzęcej; 11) dokonywać zakupu środków do produkcji rolniczej; 12) przygotowywać zwierzęta oraz produkty pochodzenia roślinnego i zwierzęcego do sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 13) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności, dotyczących produkcji rolniczej; 14) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt; 15) przestrzegać przepisów o ruchu drogowym; 16) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 17) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) materiałoznawstwo; 2) części maszyn; 3) podstawy rysunku technicznego; 4) zaopatrzenie w wodę; 5) urządzenia elektryczne w rolnictwie; 6) silniki spalinowe i niekonwencjonalne źródła energii; 7) budowa, eksploatacja i agregatowanie maszyn i urządzeń stosowanych w produkcji rolniczej; 8) czynniki siedliska; 9) zmianowanie; 10) technologie produkcji wybranych roślin rolniczych i ogrodniczych; 11) technologie produkcji wybranych gatunków zwierząt i kierunki ich użytkowania; 12) budowa, działanie i obsługa ciągników rolniczych; 13) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności, dotyczące produkcji rolniczej; 14) przepisy o ochronie zwierząt; 15) przepisy o ruchu drogowym; 16) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 17) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) objaśniać znaczenie i funkcje rolnictwa w gospodarce; 4) charakteryzować podstawowe czynniki produkcji i obliczać wskaźniki substytucji; 5) obliczać mierniki efektywności produkcji rolniczej; 6) opisywać mechanizm kształtowania się cen na produkty rolnicze i żywnościowe; 7) objaśniać procesy integracyjne w agrobiznesie i politykę rolną państwa; 8) korzystać z usług instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 9) wskazywać korzyści i zagrożenia dla polskiego rolnictwa związane z integracją z Unią Europejską; 10) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 11) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 12) podejmować decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie i stosować efektywne strategie marketingowe; 13) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 14) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 15) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 16) rozróżniać i obliczać podatki; 17) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 18) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 19) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 20) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 21) stosować przepisy prawa gospodarczego, pracy, finansowego, dotyczące produkcji rolniczej, w tym pszczelarskiej; 22) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) czynniki produkcji w rolnictwie i ich substytucja; 4) proces intensyfikacji produkcji rolniczej; 5) procesy integracyjne w agrobiznesie; 6) instytucje i organizacje działające na rzecz wsi i rolnictwa; 7) integracja międzynarodowa; 8) przedsiębiorstwo i jego działalność; 9) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 10) system marketingowy w agrobiznesie; 11) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 12) bilans przedsiębiorstwa; 13) rachunek ekonomiczny; 14) dokumentacja działalności gospodarczej; 15) uproszczone formy rachunkowości; 16) podstawy księgowości i sprawozdawczości finansowej; 17) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 18) biznesplan przedsiębiorstwa; 19) wybrane zagadnienia prawne dotyczące produkcji rolniczej, w tym pszczelarskiej; 20) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 16 Zawód: technik rolnik SYMBOL CYFROWY 321[05] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK ROLNIK I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) określać miejsce i znaczenie rolnictwa w gospodarce oraz oceniać perspektywy rozwojowe i zagrożenia; 2) analizować i oceniać warunki przyrodnicze, ekonomiczne i społeczne produkcji rolniczej; 3) określać wpływ czynników środowiska, zabiegów agro- i zootechnicznych na wzrost i rozwój roślin uprawnych i zwierząt gospodarskich; 4) dobierać i wykonywać zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne oraz nawozić rośliny uprawne; 5) projektować zmianowania roślin, uwzględniające czynniki przyrodnicze i ekonomiczne; 6) wykorzystywać wiadomości z anatomii, fizjologii i właściwości użytkowych zwierząt gospodarskich oraz ich ras w działalności produkcyjnej; 7) określać wymogi zoohigieniczne w pomieszczeniach inwentarskich; 8) ustalać zapotrzebowanie pokarmowe i układać dawki pokarmowe dla poszczególnych grup zwierząt; 9) rozpoznawać grupy roślin i zwierząt gospodarskich i charakteryzować ich znaczenie gospodarcze; 10) projektować i organizować przykładowe technologie produkcji roślinnej i zwierzęcej; 11) projektować, organizować i stosować ekologiczne metody produkcji rolniczej; 12) pielęgnować, użytkować i zagospodarowywać użytki zielone; 13) przestrzegać norm jakościowych i zasad standaryzacji produktów rolniczych oraz zasad bezpieczeństwa żywności; 14) określać przeznaczenie oraz charakteryzować budowę, zasady działania i zastosowanie maszyn, urządzeń i pojazdów stosowanych w rolnictwie; 15) obsługiwać podstawowe maszyny i urządzenia stosowane w produkcji roślinnej i zwierzęcej; 16) przestrzegać zaleceń zawartych w instrukcjach obsługi i użytkowania maszyn oraz urządzeń rolniczych; 17) planować, organizować i wykonywać podstawowe zabiegi agrotechniczne przy pomocy sprzętu technicznego; 18) dobierać środki techniczne do kompleksowej mechanizacji procesów produkcyjnych w gospodarstwie rolnym; 19) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 20) wskazywać zagrożenia ekologiczne powodowane działalnością rolniczą oraz określać ich skutki dla środowiska i sposoby zapobiegania; 21) planować i organizować procesy produkcji roślinnej i zwierzęcej w gospodarstwie rolnym; 22) prowadzić uproszczoną rachunkowość i kalkulacje; 23) stosować programy komputerowe wspomagające prowadzenie działalności rolniczej; 24) wykorzystywać instrumenty marketingu w utrzymaniu znaczenia przedsiębiorstwa rolniczego oraz planowaniu jego rozwoju; 25) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 26) podejmować odpowiednie decyzje w procesie zarządzania i kierowania gospodarstwem rolnym; 27) zarządzać przedsiębiorstwem rolniczym lub działem takiego przedsiębiorstwa, a także podejmować działalność gospodarczą; 28) oceniać jakość wykonanej pracy, jej bezpieczny przebieg oraz wpływ na środowisko przyrodnicze; 29) reagować na zmiany zachodzące na rynku pracy; 30) przystosowywać się do nowych zadań; 31) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 32) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 33) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa żywności; 34) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 35) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 36) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 37) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) sprawność fizyczna; 2) zainteresowanie przyrodą, produkcją rolniczą i ochroną środowiska; 3) spostrzegawczość i zdolność prowadzenia obserwacji; 4) cierpliwość, systematyczność i dokładność; 5) szybkość w podejmowaniu decyzji. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik rolnik powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z wytwarzaniem i sprzedażą produktów rolniczych, a zwłaszcza do: 1) planowania organizacji gospodarstwa rolnego; 2) organizowania procesów produkcji i pracy w gospodarstwie rolnym; 3) wykonywania zabiegów składających się na technologie produkcji rolniczej; 4) prowadzenia uproszczonej rachunkowości, obliczania opłacalności produkcji rolniczej oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik rolnik może samodzielnie prowadzić indywidualne gospodarstwo rolne. Może także podejmować pracę w rolniczych przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych, a także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód technik rolnik jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym wstępną specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: ogrodnictwa ekologicznego, rynku rolnego, podstaw agrobiznesu, obsługi ruchu turystycznego na wsi, organizacji przetwórstwa spożywczego w gospodarstwie rolnym, podstaw ogrodnictwa, usług technicznych na wsi, marketingu produktów rolniczych, spółdzielczości wiejskiej. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik rolnik powinna posiadać następujące pracownie: 1) produkcji roślinnej; 2) produkcji zwierzęcej; 3) techniki rolniczej; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe, plansze; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia produkcji roślinnej powinna być ponadto wyposażona w: 1) okazy naturalne roślin, chwastów i szkodników; 2) atlasy roślin, chorób, chwastów i szkodników; 3) zielniki roślin uprawnych i chwastów, próbki nasion; 4) próbki nawozów i środków ochrony roślin; 5) przyrządy pomiarowe do określania czynników klimatycznych i glebowych; 6) przykładowe karty technologiczne. Pracownia produkcji zwierzęcej powinna być ponadto wyposażona w: 1) przekroje, modele i atrapy zwierząt gospodarskich; 2) atlasy ras zwierząt; 3) próbki pasz; 4) przyrządy pomiarowe do określania czynników zoohigieniczych w pomieszczeniach dla zwierząt oraz jakości produktów; 5) apteczkę weterynaryjną z wyposażeniem; 6) przykładowe karty technologiczne. Pracownia techniki rolniczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i katalogi pojazdów, maszyn i narzędzi oraz ich części; 3) instrukcje obsługi maszyn i sprzętu rolniczego; 4) próbki materiałów eksploatacyjnych. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz w indywidualnych gospodarstwach rolnych i w gospodarstwach rolnych grup i związków producentów rolnych, spółdzielniach rolniczych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają cztery bloki programowe: 1) produkcja roślinna; 2) produkcja zwierzęca; 3) techniczny; 4) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: rolnikPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Produkcja roślinna202020 Produkcja zwierzęca202020 Techniczny151015 Ekonomiczny152015 Razem70**70**70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRODUKCJA ROŚLINNA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować pojęcie siedliska i klasyfikować jego czynniki; 2) charakteryzować czynniki klimatyczne i określać ich wpływ na wegetację roślin; 3) przewidywać przebieg pogody na podstawie pomiarów czynników klimatycznych, obserwacji zjawisk meteorologicznych oraz prognoz i map pogody; 4) charakteryzować czynniki mające wpływ na powstawanie gleby oraz czynniki, które przyczyniają się do jej degradacji; 5) systematyzować i wartościować gleby, ze szczególnym uwzględnieniem gleb, które występują w okolicy szkoły; 6) analizować właściwości gleby pod kątem ich przydatności do produkcji roślinnej; 7) dobierać rośliny uprawne w określonych warunkach klimatycznych i glebowych danego regionu; 8) określać cele i zadania uprawy roli; 9) uzasadniać celowość wykonywania poszczególnych uprawek; 10) charakteryzować narzędzia służące do wykonywania uprawek przedsiewnych, pielęgnacyjnych i pożniwnych; 11) dobierać uprawki lub zespoły uprawek oraz narzędzia rolnicze do warunków glebowych i wymagań poszczególnych grup, gatunków i odmian roślin uprawnych; 12) wykonywać i oceniać podstawowe zabiegi uprawowe narzędziami, ciągnikami i maszynami rolniczymi, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 13) uzasadniać potrzebę wykonywania zabiegów melioracyjnych oraz określać ich wpływ na produkcję rolniczą i środowisko; 14) dobierać metody i sposoby, a także maszyny i urządzenia do regulowania stosunków powietrzno-wodnych na użytkach rolnych; 15) prowadzić eksploatację i konserwację urządzeń wodno-melioracyjnych, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 16) określać wpływ poszczególnych pierwiastków na wzrost, rozwój i plonowanie roślin uprawnych; 17) charakteryzować nawozy organiczne i uzasadniać ich wpływ na właściwości gleby; 18) analizować przemiany zachodzące w nawozach organicznych w czasie przechowywania oraz w glebie; 19) dobierać nawozy organiczne i stosować je pod rośliny uprawne, z wykorzystaniem narzędzi i maszyn do nawożenia organicznego, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 20) rozpoznawać nawozy mineralne, a także charakteryzować zasady ich stosowania oraz oddziaływanie na rośliny i glebę; 21) planować nawożenie mineralne roślin, z zachowaniem zaleceń stacji chemiczno-rolniczych i wykorzystaniem map zasobności gleb; 22) dobierać i stosować nawozy mineralne pod rośliny uprawne, wykorzystując właściwe urządzenia i maszyny do nawożenia mineralnego, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony środowiska; 23) uzasadniać potrzebę ochrony roślin uprawnych; 24) rozpoznawać i charakteryzować choroby, szkodniki i chwasty, jako czynniki zmniejszające plonowanie roślin uprawnych; 25) dobierać i stosować właściwe w danych warunkach metody, sprzęt i środki ochrony roślin, z zachowaniem szczególnej ostrożności oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 26) integrować metody ochrony roślin, z uwzględnieniem skuteczności zabiegów oraz ochrony środowiska; 27) określać i charakteryzować kierunki i metody hodowli roślin uprawnych; 28) charakteryzować specyfikę prowadzenia plantacji nasiennych; 29) oceniać i przygotowywać materiał siewny roślin uprawnych; 30) charakteryzować i przygotowywać do pracy maszyny i sprzęt do siewu i sadzenia; 31) wykonywać prace siewne, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 32) definiować pojęcia z zakresu zmianowania; 33) analizować czynniki zmianowania; 34) projektować przykładowe zmianowania roślin w zależności od warunków klimatyczno-glebowych gospodarstwa rolnego; 35) definiować pojęcia dotyczące technologii produkcji roślin uprawnych; 36) określać cechy biologiczne i wymagania siedliskowe roślin uprawnych; 37) projektować i analizować przykładowe technologie produkcji na gruntach ornych: a) roślin okopowych, b) zbóż, c) roślin przemysłowych, d) roślin pastewnych; 38) dobierać i eksploatować sprzęt i maszyny do zbioru i przechowywania roślin, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 39) określać znaczenie gospodarcze łąk i pastwisk; 40) rozpoznawać i charakteryzować roślinność użytków zielonych; 41) projektować i analizować technologie produkcji pasz na użytkach zielonych; 42) charakteryzować sposoby zagospodarowania, użytkowania i pielęgnacji łąk i pastwisk oraz niezbędny sprzęt; 43) dobierać i eksploatować maszyny do pielęgnacji zbioru i konserwacji pasz z użytków zielonych, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 44) projektować organizację produkcji roślinnej w gospodarstwie; 45) produkować i przechowywać produkty roślinne, zgodnie z normami jakościowymi i przepisami bezpieczeństwa żywności, oraz prowadzić ich sprzedaż. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) meteorologia rolnicza; 2) gleboznawstwo; 3) uprawa roli; 4) melioracje; 5) nawożenie; 6) ochrona roślin uprawnych; 7) hodowla roślin i nasiennictwo; 8) podstawy zmianowania; 9) technologie produkcji roślin uprawnych; 10) użytki zielone; 11) organizacja produkcji roślinnej w gospodarstwie; 12) ekologiczne metody produkcji roślinnej; 13) jakość zdrowotna i bezpieczeństwo produktów roślinnych; 14) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące produkcji roślinnej oraz eksploatacji maszyn i urządzeń rolniczych. BLOK: PRODUKCJA ZWIERZĘCA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) objaśniać zasady funkcjonowania narządów, układów i całego organizmu zwierzęcego; 2) wskazywać rolę i znaczenie poszczególnych narządów i układów w funkcjonowaniu organizmu zwierzęcego; 3) wskazywać topografię ważniejszych narządów i układów w ciele zwierząt; 4) wyjaśniać znaczenie składników organicznych i nieorganicznych w żywieniu zwierząt; 5) dokonywać podziału pasz i wskazywać ich wartość pokarmową; 6) rozpoznawać pasze i wykazywać różnice między poszczególnymi rodzajami pasz; 7) konserwować, przechowywać i przyrządzać pasze dla zwierząt; 8) określać czynniki wpływające na zdrowie i produkcyjność zwierząt; 9) charakteryzować i analizować wymogi zoohigieniczne mikroklimatu pomieszczeń inwentarskich; 10) charakteryzować wpływ chowu i hodowli zwierząt na środowisko; 11) rozpoznawać, charakteryzować i oceniać różne typy użytkowe i rasy bydła, owiec, trzody chlewnej, koni i drobiu; 12) planować i organizować rozród zwierząt gospodarskich; 13) charakteryzować sposoby żywienia i pielęgnacji zwierząt w okresie karmienia mlekiem matki; 14) charakteryzować sposoby żywienia i pielęgnacji młodych zwierząt; 15) dobierać i przygotowywać pasze dla różnych gatunków dorosłych zwierząt gospodarskich; 16) charakteryzować użytkowanie mleczne i określać warunki specjalizacji gospodarstw w produkcji mlecznej krów, owiec i kóz; 17) charakteryzować rodzaje użytkowania mięsnego różnych gatunków zwierząt gospodarskich; 18) wymieniać i charakteryzować pozostałe rodzaje użytkowania zwierząt gospodarskich oraz uzasadniać celowość ich utrzymania; 19) dobierać odpowiednie żywienie w zależności od rodzaju użytkowania zwierząt (normy, dawki pokarmowe, preliminarz pasz); 20) dobierać rodzaje uprzęży, w zależności od użytkowania koni, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowania rekreacyjno-sportowego; 21) omawiać sposoby utrzymania i pielęgnacji różnych gatunków zwierząt gospodarskich; 22) charakteryzować i oceniać pomieszczenia dla różnych gatunków zwierząt hodowlanych; 23) zadawać pasze i usuwać odchody, z uwzględnieniem doboru urządzeń technicznych i warunków bezpiecznej obsługi; 24) dobierać gatunki, typy użytkowe i rasy zwierząt hodowlanych w zależności od potrzeb regionalnych i możliwości zbytu produktów pochodzenia zwierzęcego; 25) projektować i analizować przykładowe technologie produkcji wybranych gatunków zwierząt i kierunki użytkowania; 26) charakteryzować przyczyny, objawy i sposoby zapobiegania chorobom zwierząt; 27) udzielać pierwszej pomocy chorym zwierzętom; 28) określać cechy użytkowe i hodowlane zwierząt oraz selekcjonować i odpowiednio dobierać pary do krzyżowania; 29) znakować i identyfikować ważniejsze gatunki zwierząt oraz rozróżniać rodzaje i sposoby prowadzenia dokumentacji hodowlanej; 30) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 31) projektować i organizować produkcję zwierzęcą w gospodarstwie; 32) produkować i przechowywać produkty zwierzęce, z zachowaniem norm jakości zdrowotnej i bezpieczeństwa żywności, oraz prowadzić ich sprzedaż. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) budowa narządów i układów organizmu zwierzęcego; 2) czynności życiowe zachodzące w organizmach żywych; 3) wpływ racjonalnego żywienia na zdrowie i produkcyjność zwierząt; 4) przemiany biochemiczne składników pokarmowych w organizmie zwierzęcym; 5) kryteria podziału pasz i mierniki wartości pokarmowej; 6) charakterystyka pasz; 7) lokalizacja budynków inwentarskich i wpływ czynników klimatyczno-glebowych na zdrowie i produkcyjność zwierząt; 8) mikroklimat w pomieszczeniach inwentarskich; 9) rasy zagraniczne i krajowe zwierząt gospodarskich; 10) rozród zwierząt gospodarskich; 11) odchów i żywienie różnych gatunków i grup zwierząt gospodarskich; 12) utrzymanie i pielęgnacja zwierząt gospodarskich; 13) użytkowanie mleczne i znaczenie produktów przetwórstwa mleczarskiego; 14) użytkowanie mięsne różnych gatunków zwierząt gospodarskich; 15) inne rodzaje użytkowania zwierząt gospodarskich; 16) technologie produkcji zwierzęcej; 17) ekologiczne metody produkcji zwierzęcej; 18) rozpoznawanie ważniejszych chorób, stosowanie właściwej profilaktyki i pomoc w nagłych wypadkach; 19) zadania i organizacja pracy hodowlanej; 20) organizacja produkcji zwierzęcej w gospodarstwie; 21) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 22) jakość zdrowotna i bezpieczeństwo produktów zwierzęcych. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać rysunki techniczne; 2) określać przydatność metali, drewna i tworzyw sztucznych w technice rolniczej; 3) charakteryzować podstawowe rodzaje połączeń; 4) określać rolę osi, wałów i łożysk stosowanych w maszynach rolniczych; 5) określać rolę sprzęgieł i przekładni stosowanych w technice rolniczej; 6) charakteryzować ogólną budowę, działanie i zastosowanie pomp, układów hydraulicznych i pneumatycznych; 7) określać zjawisko tarcia i jego wpływ na pracę maszyn; 8) objaśniać zjawisko korozji i jej wpływ na trwałość maszyn; 9) charakteryzować podstawowe metody zabezpieczania metali przed korozją; 10) określać zasady przygotowania do pracy maszyn i narzędzi rolniczych, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 11) opisywać rodzaje, budowę i zasady użytkowania maszyn stosowanych w produkcji roślinnej; 12) opisywać rodzaje maszyn i urządzeń stosowanych do przygotowania pasz; 13) charakteryzować zasady obsługi i konserwacji urządzeń do doju i schładzania mleka; 14) charakteryzować zasady działania urządzeń do usuwania odchodów; 15) opisywać najnowsze rozwiązania techniczne stosowane w budowie maszyn i urządzeń rolniczych; 16) określać zasady użytkowania agregatów w podstawowych pracach rolniczych, z zachowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy; 17) wykonywać podstawowe prace maszynami i zestawem maszyn rolniczych; 18) oceniać ilość i jakość pracy agregatów rolniczych; 19) wykonywać projekty procesów technologicznych w produkcji rolniczej; 20) korzystać z katalogu maszyn i części zamiennych przy planowaniu zaopatrzenia; 21) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń stosowanych w rolnictwie; 22) charakteryzować instalacje i urządzenia elektryczne stosowane w rolnictwie; 23) charakteryzować rodzaje niekonwencjonalnych źródeł energii i korzyści wynikające z ich wykorzystania; 24) charakteryzować budowę, zasady działania i obsługę silników spalinowych; 25) charakteryzować budowę i zasady działania mechanizmów napędowych pojazdów rolniczych; 26) określać zasady obsługi układu kierowania pojazdem rolniczym; 27) opisywać zasady obsługi, konserwacji i przechowywania pojazdów rolniczych; 28) określać zakres podstawowych przeglądów maszyn i ciągników rolniczych; 29) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 30) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) materiały stosowane w technice rolniczej; 3) rodzaje połączeń; 4) rodzaje przenoszenia napędów; 5) rodzaje pomp; 6) układy hydrauliczne; 7) układy pneumatyczne; 8) maszyny i urządzenia stosowane w produkcji rolniczej; 9) podstawowe wiadomości o silnikach spalinowych; 10) budowa i działanie pojazdów rolniczych; 11) akumulatory i ich obsługa; 12) eksploatacja i konserwacja pojazdów i maszyn rolniczych; 13) pomieszczenia inwentarskie oraz ich wyposażenie; 14) maszyny i urządzenia do transportu; 15) urządzenia elektryczne w rolnictwie; 16) niekonwencjonalne źródła energii; 17) agregaty i ich użytkowanie; 18) usługi techniczne dla rolnictwa; 19) producenci sprzętu rolniczego; 20) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące eksploatacji maszyn i urządzeń rolniczych; 21) zasady udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach; 22) przepisy o ruchu drogowym; 23) technika kierowania ciągnikiem rolniczym. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) określać funkcje rolnictwa w gospodarce; 4) charakteryzować podstawowe czynniki produkcji i uzasadniać możliwości ich substytucji; 5) obliczać podstawowe wskaźniki substytucji czynników produkcji; 6) obliczać mierniki efektywności produkcji rolniczej; 7) rozróżniać rodzaje i właściwości technik wytwarzania w rolnictwie; 8) określać efekty inwestycji i obliczać efektywność inwestycji; 9) definiować pojęcie i kategorie kosztów produkcji rolniczej; 10) obliczać koszty produkcji według różnych kryteriów; 11) obliczać opłacalność wybranych działalności produkcyjnych; 12) wyjaśniać cechy rynku rolnego i żywnościowego; 13) rozróżniać czynniki kształtujące popyt i podaż produktów rolniczych; 14) wyjaśniać zachowania konsumentów i producentów na rynku; 15) objaśniać pojęcia: elastyczność cenowa, dochodowa i mieszana popytu oraz elastyczność podaży; 16) wyjaśniać mechanizm kształtowania się cen na produkty rolnicze i żywnościowe; 17) objaśniać procesy integracyjne w agrobiznesie; 18) określać cele, zadania i narzędzia polityki rolnej; 19) określać cele i zadania rolnej polityki strukturalnej; 20) objaśniać produkcyjną funkcję dochodu z produkcji rolniczej i czynniki kształtujące ten dochód; 21) obliczać dochód z produkcji rolniczej; 22) rozróżniać rodzaje podatków w rolnictwie; 23) obliczać podatki i opłaty w rolnictwie; 24) rozróżniać podmioty systemu finansowego; 25) określać rolę, funkcje i rodzaje kredytów bankowych; 26) sporządzać wniosek kredytowy i obliczać odsetki od kredytu; 27) określać instrumenty regulowania rynku rolnego i żywnościowego; 28) rozróżniać rodzaje ubezpieczeń i objaśniać ich funkcje; 29) rozróżniać i objaśniać rolę instytucji i organizacji działających na rzecz wsi i rolnictwa; 30) objaśniać rolę infrastruktury w rozwoju obszarów wiejskich; 31) uzasadniać konieczność ochrony środowiska; 32) określać korzyści z handlu zagranicznego produktami rolniczymi i spożywczymi; 33) przestrzegać przepisów dotyczących eksportu i importu produktów rolniczych i spożywczych; 34) wskazywać korzyści i zagrożenia dla polskiego rolnictwa związane z integracją z Unią Europejską; 35) objaśniać istotę marketingu w skali gospodarki narodowej i przedsiębiorstwa; 36) określać pojęcie, znaczenie i kryteria segmentacji rynku; 37) charakteryzować decyzje związane z produktem, ceną, kanałem dystrybucji; 38) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 39) rozróżniać i objaśniać rodzaje komunikacji marketingowej; 40) analizować działalność wybranego rynku hurtowego i giełdy towarowej; 41) objaśniać procedurę zakładania przedsiębiorstwa; 42) definiować pojęcie, cele i funkcje przedsiębiorstwa; 43) rozróżniać struktury organizacyjne przedsiębiorstwa; 44) określać działalność zaopatrzeniową, handlową, produkcyjną w przedsiębiorstwie; 45) objaśniać rolę i zadania kadry kierowniczej w przedsiębiorstwie; 46) ustalać potrzeby i zasady doboru pracowników; 47) współtworzyć poprawne stosunki kadry kierowniczej i pracowników; 48) rozróżniać sposoby wynagradzania pracowników; 49) wyjaśniać różnice w zarządzaniu małym i dużym przedsiębiorstwem; 50) określać potrzeby finansowe przedsiębiorstwa i źródła pozyskania kapitału; 51) wyjaśniać rolę planowania i kontroli w przedsiębiorstwie; 52) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 53) klasyfikować składniki majątkowe przedsiębiorstwa i źródła ich pochodzenia; 54) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 55) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 56) przeprowadzać spis z natury i wyceniać składniki majątkowe; 57) prowadzić uproszczoną rachunkowość w przedsiębiorstwie; 58) obliczać dochód z działalności gospodarczej; 59) prowadzić uproszczoną rachunkowość w gospodarstwie rolnym; 60) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 61) opracowywać plan marketingowy przedsiębiorstwa; 62) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 63) stosować przepisy prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego, dotyczące produkcji rolniczej; 64) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) czynniki produkcji w rolnictwie i ich substytucja; 4) techniki wytwarzania w rolnictwie; 5) proces intensyfikacji produkcji rolniczej; 6) efektywność inwestycji; 7) koszty produkcji rolniczej; 8) opłacalność produkcji rolniczej; 9) zachowania konsumentów i producentów na rynku; 10) mechanizm kształtowania się cen; 11) elastyczność popytu i podaży; 12) procesy integracyjne w agrobiznesie; 13) podstawy polityki rolnej: polityka strukturalna, dochodowa, podatkowa, kredytowa, ubezpieczeń; 14) instrumenty polityki rolnej; 15) instytucje działające na rzecz wsi i rolnictwa; 16) ochrona środowiska; 17) rolnictwo polskie w procesie integracji międzynarodowej; 18) marketing w gospodarce narodowej i przedsiębiorstwie; 19) podstawy podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie; 20) system marketingowy w agrobiznesie; 21) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 22) rynki hurtowe i giełdy towarowe; 23) procedura zakładania przedsiębiorstwa; 24) podstawowe cele i funkcje przedsiębiorstwa; 25) przedsiębiorstwo i struktury w przedsiębiorstwie; 26) działalność w przedsiębiorstwie; 27) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 28) podstawy rachunkowości; 29) zunifikowany system rachunkowości gospodarstw rolnych; 30) uproszczone formy rachunkowości w małych przedsiębiorstwach; 31) rachunkowość zarządcza; 32) finansowanie działalności przedsiębiorstwa; 33) małe przedsiębiorstwo na rynku; 34) planowanie i kontrola w przedsiębiorstwie; 35) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 36) plan marketingowy przedsiębiorstwa; 37) biznesplan przedsiębiorstwa; 38) wybrane zagadnienia z zakresu prawa pracy, prawa gospodarczego i prawa finansowego dotyczące produkcji rolniczej; 39) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 17 Zawód: technik rybactwa śródlądowego SYMBOL CYFROWY 321[06] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK RYBACTWA ŚRÓDLĄDOWEGO I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) oceniać warunki przyrodnicze i ekonomiczne zagospodarowania zbiorników wodnych do chowu i hodowli ryb; 2) kontrolować stan fizyczny i chemiczny środowiska produkcyjnego na podstawie prostych pomiarów i analiz chemicznych; 3) rozpoznawać gatunki ryb słodkowodnych i raków w różnych stadiach rozwojowych; 4) przeprowadzać selekcję w stawach hodowlanych i typować ryby przeznaczone do rozrodu; 5) wykonywać i nadzorować prace przy rozrodzie ryb w warunkach naturalnych i sztucznych; 6) prowadzić i nadzorować prace w wylęgarni i podchowalni ryb; 7) obliczać obsady i zarybiać stawy, jeziora oraz rzeki; 8) planować żywienie ryb oraz przygotowywać i zadawać paszę; 9) nadzorować zimowanie i magazynowanie ryb; 10) rozpoznawać podstawowe choroby ryb oraz stosować zabiegi profilaktyczne; 11) przygotowywać i konserwować narzędzia do połowu ryb i raków; 12) wykonywać zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne w stawach; 13) konserwować budowle hydrotechniczne; 14) obsługiwać mechaniczne urządzenia rybackie; 15) prowadzić łódź wiosłową i motorową; 16) przeprowadzać odłów różnych gatunków i roczników ryb przy użyciu różnych narzędzi i technik połowu; 17) przygotowywać ryby do transportu i sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 18) stosować rachunek ekonomiczny w działalności gospodarczej; 19) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 20) dobierać i stosować specjalistyczne programy komputerowe; 21) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 22) samodzielnie podejmować decyzje; 23) organizować pracę własną i zespołu pracowników oraz zarządzać przedsiębiorstwem; 24) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 25) prowadzić negocjacje; 26) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 27) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 28) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 29) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 30) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 31) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego; 32) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 33) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 34) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) zainteresowania przyrodnicze i techniczne; 3) spostrzegawczość; 4) zdolności organizacyjne. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik rybactwa śródlądowego powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z produkcją, pozyskiwaniem i sprzedażą ryb i raków, a zwłaszcza do: 1) planowania organizacji gospodarstwa rybackiego; 2) organizowania procesów produkcji i pracy w gospodarstwie rybackim; 3) wykonywania zabiegów składających się na technologie produkcji rybackiej; 4) prowadzenia uproszczonej rachunkowości i obliczania opłacalności produkcji rybackiej oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik rybactwa śródlądowego może samodzielnie prowadzić indywidualne gospodarstwo rybackie. Może także podejmować pracę w rybackich przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych, a także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik rybactwa śródlądowego powinna posiadać następujące pracownie: 1) rybactwa stawowego; 2) rybactwa jeziorowego i rzecznego; 3) techniczną; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, plansze, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty. Pracownia rybactwa stawowego oraz pracownia rybactwa jeziorowego i rzecznego powinny być ponadto wyposażone w: 1) preparaty, modele, atrapy i okazy naturalne ryb, raków i innych organizmów wodnych; 2) próbki nasion i pasz; 3) próbki nawozów; 4) przekroje i makiety zbiorników wodnych. Pracownia techniczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) sprzęt pomiarowy; 2) przekroje, modele i oryginalne egzemplarze pojazdów, maszyn i narzędzi połowowych oraz ich części; 3) próbki materiałów do wyrobu sieci; 4) próbki materiałów eksploatacyjnych; 5) sprzęt ratunkowy i ratowniczy. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, u pracodawców - w rybackich przedsiębiorstwach produkcyjnych i usługowych oraz w indywidualnych gospodarstwach rybackich. 5. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają trzy bloki programowe: 1) gospodarka rybacka; 2) techniczny; 3) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: rybak śródlądowyPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Gospodarka rybacka453545 Techniczny202020 Ekonomiczny152515 Razem80**80**80** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 20% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: GOSPODARKA RYBACKA 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) charakteryzować środowisko wodne; 2) charakteryzować formacje ekologiczne wód; 3) określać wpływ działalności człowieka na środowisko wodne i warunki bytowe ryb; 4) wykonywać podstawowe pomiary i analizy wody; 5) charakteryzować i klasyfikować wody do prowadzenia gospodarki rybackiej; 6) określać bilans wodny w gospodarstwach rybackich; 7) ustalać poziom eksploatacji wód; 8) oceniać warunki produkcyjne stawów, wykonywać zabiegi melioracyjne, planować nawożenie oraz prowadzić prace pielęgnacyjne; 9) dobierać i wykonywać zabiegi pielęgnacyjne oraz melioracyjne w jeziorach i rzekach; 10) określać budowę morfologiczną i anatomiczną oraz procesy fizjologiczne ryb; 11) rozróżniać i charakteryzować gatunki i stadia rozwojowe ryb i raków; 12) przeprowadzać rozród ryb; 13) przeprowadzać zabiegi pielęgnacyjne w czasie inkubacji ikry oraz podchowu ryb; 14) charakteryzować systemy wychowu różnych gatunków ryb i raków; 15) planować i organizować pracę hodowlaną; 16) dobierać sposoby zimowania i magazynowania ryb w stawach oraz obliczać obsady; 17) charakteryzować obsady mieszane i uzasadniać celowość ich stosowania; 18) określać znaczenie poszczególnych składników pasz w żywieniu, rozpoznawać pasze, dobierać i układać dawki żywieniowe; 19) określać możliwości zwiększania produkcji rybackiej; 20) określać stan zdrowia ryb; 21) stosować różne techniki odłowu ryb; 22) odławiać raki; 23) stosować intensywne metody chowu ryb; 24) charakteryzować typy gospodarstw rybackich i dobierać kierunki produkcji; 25) oceniać przydatność ryb do spożycia i stosować wybrane metody ich przetwarzania; 26) przygotowywać ryby i raki do transportu i sprzedaży, zgodnie z obowiązującymi normami, oraz prowadzić ich sprzedaż; 27) przestrzegać przepisów o ochronie zwierząt i przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 28) wykonywać prace związane z prowadzeniem gospodarki rybackiej, z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) woda jako środowisko życia; 2) formacje ekologiczne wód; 3) gospodarka wodna w gospodarstwach rybackich; 4) hydrologiczne podstawy budownictwa stawowego; 5) zabiegi pielęgnacyjne w stawach; 6) anatomia, morfologia i fizjologia ryb; 7) gatunki i stadia rozwojowe ryb i raków; 8) rozród ryb; 9) zabiegi pielęgnacyjne przy odchowie ryb; 10) obsadzanie, zimowanie i magazynowanie ryb; 11) żywienie ryb; 12) hodowla ryb i raków; 13) stosowanie obsad mieszanych ryb; 14) techniki odłowu ryb; 15) choroby i szkodniki ryb; 16) intensywne metody chowu ryb; 17) transport i sprzedaż ryb i raków; 18) przepisy o ochronie zwierząt i przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej; 19) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać rysunki techniczne; 2) rozróżniać i charakteryzować surowce i materiały stosowane do budowy narzędzi, sprzętu i urządzeń rybackich; 3) przygotowywać, konserwować oraz naprawiać narzędzia i sprzęt rybacki; 4) przygotowywać do pracy i obsługiwać urządzenia elektryczne do połowu ryb; 5) określać przydatność, przygotowywać do pracy, obsługiwać oraz konserwować specjalistyczne urządzenia i maszyny rybackie; 6) efektywnie gospodarować maszynami, częściami maszyn, paliwami, smarami i energią; 7) wykonywać podstawowe pomiary geodezyjne oraz posługiwać się planem sytuacyjno-wysokościowym; 8) nadzorować i prowadzić eksploatację oraz konserwację budowli rybackich; 9) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczących gospodarki rybackiej; 10) przestrzegać przepisów żeglugi śródlądowej w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań zawodowych; 11) przestrzegać przepisów o ruchu drogowym; 12) prowadzić i obsługiwać ciągnik rolniczy w zakresie niezbędnym do uzyskania prawa jazdy kategorii T; 13) charakteryzować typy łodzi, przygotowywać je do pracy oraz prowadzić łódź wiosłową i motorową; 14) rozróżniać i stosować sprzęt ratunkowy i ratowniczy; 15) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) surowce i materiały do budowy narzędzi połowu; 3) budowa, projektowanie, konserwacja i naprawa narzędzi i sprzętu rybackiego; 4) podstawy miernictwa; 5) podstawy melioracji wodnych i regulacja cieków; 6) obiekty rybackie i budowle hydrotechniczne; 7) eksploatacja i konserwacja budowli rybackich; 8) podstawy eksploatacji maszyn, ciągników rolniczych, łodzi i urządzeń rybackich; 9) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, dotyczące gospodarki rybackiej; 10) wybrane przepisy żeglugi śródlądowej; 11) przepisy o ruchu drogowym; 12) technika kierowania ciągnikiem rolniczym; 13) technika kierowania łodzią wiosłową i motorową; 14) sprzęt ratunkowy i ratowniczy; 15) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 4) analizować rynki: pracy, kapitału, ziemi i pieniężno-kredytowy; 5) objaśniać procesy i formy integracji międzynarodowej; 6) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 7) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować małym zespołem pracowników; 8) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 9) podejmować decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie i stosować efektywne strategie marketingowe; 10) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 11) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 12) prowadzić uproszczoną rachunkowość; 13) rozróżniać i obliczać podatki; 14) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 15) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 16) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 17) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 18) stosować przepisy prawa gospodarczego, handlowego, pracy i finansowego w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań zawodowych; 19) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) rynki: pracy, kapitału, ziemi, pieniężno-kredytowy; 4) integracja międzynarodowa; 5) przedsiębiorstwo i jego działalność; 6) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 7) system marketingowy w agrobiznesie; 8) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 9) bilans przedsiębiorstwa; 10) rachunek ekonomiczny; 11) dokumentacja działalności gospodarczej; 12) uproszczone formy rachunkowości; 13) podstawy księgowości i sprawozdawczości finansowej; 14) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 15) biznesplan przedsiębiorstwa; 16) wybrane zagadnienia prawne dotyczące gospodarki rybackiej; 17) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 18 Zawód: technik technologii żywności SYMBOL CYFROWY 311[36] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK TECHNOLOGII ŻYWNOŚCI I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) rozpoznawać i oceniać surowce do przerobu, dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu oraz gotowe produkty spożywcze; 2) dobierać maszyny i urządzenia do wytwarzania produktów spożywczych; 3) organizować procesy produkcji artykułów spożywczych; 4) nadzorować przebieg procesów technologicznych w produkcji artykułów spożywczych; 5) obsługiwać maszyny i urządzenia stosowane w zakładach przetwórstwa spożywczego; 6) korzystać z dokumentacji technicznych i technologicznych; 7) stosować odpowiednie metody przechowywania surowców, półproduktów i wyrobów gotowych; 8) wykonywać podstawowe w przetwórstwie spożywczym badania laboratoryjne; 9) analizować zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, i ustalać krytyczne punkty kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) w procesach produkcji artykułów spożywczych; 10) opisywać sposoby prowadzenia procesów technologicznych z zachowaniem zasad dobrej praktyki produkcyjnej (Good Manufacturing Practice - GMP) i dobrej praktyki higienicznej (Good Hygiene Practice - GHP); 11) zagospodarowywać odpady poprodukcyjne; 12) planować i organizować pracę w zakładach przetwórstwa spożywczego; 13) stosować przepisy prawa cywilnego i handlowego w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań zawodowych; 14) analizować rynek i opracowywać strategie marketingowe; 15) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 16) samodzielnie podejmować decyzje; 17) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy; 18) prowadzić negocjacje; 19) stosować zasady kulturalnego zachowania i etyki w biznesie; 20) kierować zespołem pracowników; 21) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 22) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 23) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 24) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy; 25) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 26) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 27) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej oraz doradztwa specjalistycznego. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) zdolności manualne; 3) zainteresowania techniczne, przyrodnicze i ekonomiczne; 4) poczucie odpowiedzialności; 5) zdolności organizacyjne. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik technologii żywności powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych, związanych z wytwarzaniem artykułów żywnościowych, takich jak: 1) organizowanie i nadzorowanie procesów pracy i produkcji; 2) dobieranie maszyn i narzędzi oraz surowców do określonej produkcji; 3) prowadzenie uproszczonej rachunkowości i obliczanie opłacalności produkcji oraz stosowanie zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik technologii żywności może podejmować pracę w przedsiębiorstwach produkcyjnych przetwórstwa spożywczego oraz w instytucjach prowadzących badanie i ocenę żywności, handel artykułami spożywczymi, a także przechowywanie i dystrybucję żywności. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. 4. Zawód technik technologii żywności jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: produkcji w poszczególnych branżach przetwórstwa spożywczego, oceny żywności, handlu artykułami spożywczymi, marketingu produktów spożywczych, zarządzania zakładami przetwórstwa spożywczego, ochrony środowiska w przetwórstwie spożywczym. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik technologii żywności powinna posiadać następujące pracownie: 1) przetwórstwa spożywczego; 2) techniki spożywczej; 3) analizy żywności; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty, instrukcje technologiczne, normy jakości i receptury. Pracownia przetwórstwa spożywczego powinna być ponadto wyposażona w: 1) plansze i foliogramy zawierające: a) schematy technologiczne, b) skład chemiczny surowców, c) schematy maszyn i urządzeń produkcyjnych, d) tabele parametrów; 2) zestawy i eksponaty: a) drobny sprzęt do przetwórstwa spożywczego, b) makiety oraz modele maszyn i urządzeń, c) opakowania jednostkowe i transportowe, d) próbki surowców, dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu, e) atrapy i próbki wyrobów spożywczych, f) normy jakościowe składników i produktów gotowych. Pracownia techniki spożywczej powinna być ponadto wyposażona w: 1) modele, atrapy i przekroje maszyn i urządzeń stosowanych w procesach technologicznych przetwórstwa spożywczego i w procesach pomocniczych oraz w kontroli produkcji; 2) instrukcje obsługi i dokumentacje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń; 3) maszyny wyłączone z ruchu dla celów dydaktycznych. Pracownia analizy żywności powinna być ponadto wyposażona w: 1) aparaturę laboratoryjną: a) termostaty, b) łaźnie wodne, c) lodówki, d) suszarki, e) wirówki, f) piece do spalań, g) pehametry, h) kolorymetry, i) tłuszczomierze, j) polarymetry, k) wagi analityczne, l) mikroskopy; 2) szkło i drobny sprzęt laboratoryjny; 3) odczynniki chemiczne; 4) zestawy norm czynnościowych; 5) instrukcje do ćwiczeń. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego oraz u pracodawców, głównie w zakładach przetwórstwa spożywczego. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają cztery bloki programowe: 1) przetwórczy; 2) analityczny; 3) techniczny; 4) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: wszystkie z branży przetwórstwa spożywczegoPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Przetwórczy301530 Analityczny152015 Techniczny101010 Ekonomiczny152515 Razem70**70**70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: PRZETWÓRCZY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać rolę i kierunki przetwórstwa spożywczego; 2) stosować przepisy i normy obowiązujące w przetwórstwie spożywczym; 3) określać źródła surowców dla przetwórstwa spożywczego oraz klasyfikować surowce według różnych kryteriów; 4) charakteryzować i stosować dozwolone substancje dodatkowe oraz substancje pomagające w przetwarzaniu; 5) wskazywać funkcje dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu oraz kryteria ich stosowania; 6) określać wartość odżywczą żywności; 7) formułować kryteria jakości i wartości handlowej produktów spożywczych oraz wskazywać czynniki kształtujące jakość zdrowotną żywności; 8) opisywać budowę wirusów, bakterii, drożdży i pleśni; 9) charakteryzować procesy fizjologiczne drobnoustrojów; 10) określać wpływ czynników fizycznych i chemicznych na rozwój drobnoustrojów; 11) wskazywać wykorzystanie drobnoustrojów w przetwórstwie spożywczym; 12) stosować właściwą obróbkę wstępną oraz oceniać jej wpływ na wartość odżywczą i cechy surowców; 13) określać cel i warunki prowadzenia operacji mechanicznych, termicznych i dyfuzyjnych oraz oceniać ich wpływ na wartość odżywczą, cechy organoleptyczne i trwałość produktów spożywczych; 14) określać cel i warunki prowadzenia procesów fizykochemicznych, chemicznych i biotechnicznych w technologii żywności oraz oceniać ich wpływ na wartość odżywczą, cechy organoleptyczne i trwałość produktów spożywczych; 15) opisywać i stosować metody utrwalania żywności oraz opisywać ich wpływ na trwałość produktów spożywczych, ich wartość odżywczą i cechy organoleptyczne; 16) pakować i konfekcjonować żywność; 17) charakteryzować i organizować produkcję: a) przetworów zbożowych, b) wyrobów olejarskich, c) przetworów ziemniaczanych, d) cukru, e) przetworów owocowo-warzywnych, f) wyrobów spirytusowych i browarniczych, g) wyrobów piekarsko-ciastkarskich, h) wyrobów cukierniczych, i) przetworów mięsnych, j) przetworów rybnych, k) przetworów jajczarsko-drobiarskich, l) przetworów mleczarskich, m) koncentratów spożywczych; 18) określać znaczenie higieny w technologii żywności; 19) sporządzać roztwory myjące i dezynfekujące; 20) prowadzić i kontrolować procesy technologiczne w zakładach przetwórstwa spożywczego; 21) analizować i ograniczać zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych wyrobów, a także wskazywać i monitorować krytyczne punkty kontroli w procesach produkcji oraz podejmować działania korygujące zgodnie z zasadami systemu HACCP; 22) wskazywać zagrożenia dla środowiska ze strony przetwórstwa spożywczego i sposoby zapobiegania im; 23) organizować produkcję żywności zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa żywności. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) znaczenie przetwórstwa spożywczego; 2) normalizacja w technologii żywności; 3) jakość zdrowotna żywności; 4) surowce w przetwórstwie spożywczym; 5) materiały pomocnicze i dodatki do żywności; 6) składniki żywności; 7) morfologia i fizjologia drobnoustrojów; 8) wpływ środowiska na wzrost i rozwój drobnoustrojów; 9) wykorzystanie drobnoustrojów w przetwórstwie spożywczym; 10) operacje i procesy jednostkowe w technologii żywności; 11) metody utrwalania żywności; 12) przetwórstwo zbożowe; 13) przetwórstwo surowców olejarskich; 14) przetwórstwo roślin okopowych; 15) przetwórstwo owocowo-warzywne; 16) przemysł spirytusowy; 17) przemysł browarniczy; 18) produkcja piekarsko-ciastkarska; 19) produkcja cukiernicza; 20) przetwórstwo mięsne; 21) przetwórstwo rybne; 22) przetwórstwo jajczarsko-drobiarskie; 23) przetwórstwo mleczarskie; 24) produkcja koncentratów spożywczych; 25) higiena i kontrola produkcji; 26) systemy zapewniania jakości w zakładach przetwórstwa spożywczego, w tym system HACCP; 27) zagrożenia dla środowiska ze strony przetwórstwa spożywczego; 28) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa żywności w zakładach przetwórstwa spożywczego. BLOK: ANALITYCZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) określać rolę i znaczenie analizy żywności; 2) pobierać próbki do badań laboratoryjnych; 3) przeprowadzać podstawowe operacje analizy wagowej; 4) przygotowywać odczynniki oraz określać zasady alkacymetrii, ergonometrii i jodometrii; 5) stosować metody instrumentalne w analizie żywności; 6) przeprowadzać ocenę sensoryczną żywności; 7) oznaczać zawartości: wody, suchej masy i popiołu; 8) oznaczać kwasowość różnymi metodami; 9) oznaczać zawartość tłuszczu metodą ekstrakcyjno-wagową, ekstrakcyjno-refraktometryczną i elektrometryczną; 10) badać cechy fizyczne i chemiczne tłuszczów; 11) oznaczać zawartość białek metodą klasyczną i instrumentalną; 12) oznaczać zawartość cukrów metodą chemiczną i instrumentalną; 13) badać właściwości dozwolonych substancji dodatkowych i innych dodatków do żywności stosowanych w przetwórstwie spożywczym; 14) oznaczać zawartość dodatków do żywności w produktach spożywczych; 15) przeprowadzać badania mikrobiologiczne żywności, opakowań, maszyn i urządzeń oraz powietrza w dziale produkcyjnym; 16) określać celowość kontroli międzyoperacyjnej w przetwórstwie spożywczym; 17) wskazywać punkty zagrożeń jakości przetworów zbożowych, wyrobów olejarskich, przetworów ziemniaczanych, cukru, przetworów owocowo-warzywnych, wyrobów spirytusowych i browarniczych, wyrobów piekarsko-ciastkarskich, wyrobów cukierniczych, przetworów mięsnych, przetworów rybnych, przetworów jajczarsko-drobiarskich, przetworów mleczarskich, koncentratów spożywczych; 18) wykonywać podstawowe badania laboratoryjne surowców, półproduktów i produktów w wybranych branżach przetwórstwa spożywczego; 19) obsługiwać sprzęt laboratoryjny stosowany w analizie żywności; 20) interpretować wyniki analiz żywności; 21) przestrzegać zasad ergonomii oraz przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w laboratoriach zakładowych. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) znaczenie analizy żywności; 2) analiza wagowa; 3) analiza objętościowa; 4) metody instrumentalne; 5) ocena sensoryczna; 6) oznaczanie zawartości wody, suchej masy i popiołu; 7) oznaczanie kwasowości; 8) oznaczanie zawartości oraz badanie właściwości tłuszczu; 9) oznaczanie zawartości białek; 10) oznaczanie zawartości cukrów; 11) badanie właściwości dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu; 12) oznaczenie zawartości dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu w produktach spożywczych; 13) oznaczenia mikrobiologiczne w przetwórstwie spożywczym; 14) podstawowe analizy w przetwórstwie zbożowym; 15) analiza w przetwórstwie surowców olejarskich; 16) analiza w przetwórstwie roślin okopowych; 17) analiza w przetwórstwie owocowo-warzywnym; 18) analiza w przemyśle spirytusowym; 19) analiza w przemyśle browarniczym; 20) analiza w produkcji piekarsko-ciastkarskiej; 21) analiza w produkcji cukierniczej; 22) analiza w przetwórstwie mięsa; 23) analiza w przetwórstwie rybnym; 24) analiza w przetwórstwie jajczarsko-drobiarskim; 25) analiza w przetwórstwie mleczarskim; 26) analiza w produkcji koncentratów spożywczych; 27) punkty zagrożeń jakości w przetwórstwie spożywczym; 28) rola systemu zarządzania jakością zdrowotną żywności (HACCP) w procesie technologicznym; 29) przepisy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia; 30) przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymagania ergonomii w laboratorium. BLOK: TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać znaczenie techniki w przetwórstwie spożywczym; 2) czytać rysunki techniczne; 3) rozróżniać typowe części maszyn; 4) rozróżniać typowe materiały stosowane do budowy maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego; 5) określać następstwa korozji i zużycia materiałów konstrukcyjnych oraz wskazywać sposoby zapobiegania; 6) posługiwać się katalogami oraz dokumentacją techniczną maszyn i urządzeń; 7) określać rolę normalizacji części maszyn; 8) dobierać i obsługiwać urządzenia kontrolno-pomiarowe stosowane w przetwórstwie spożywczym; 9) opisywać budowę, zasady działania oraz obsługiwać maszyny i urządzenia ogólnego zastosowania, takie jak: maszyny i urządzenia przepływowe, urządzenia do wytwarzania pary grzejnej, urządzenia chłodnicze, instalacje wodno-kanalizacyjne, gazowe, elektryczne i parowe; 10) rozróżniać i dobierać środki transportu wewnętrznego i zewnętrznego; 11) rozróżniać i opisywać przeznaczenie typowych maszyn i urządzeń elektrycznych; 12) określać rolę podstawowych elementów automatyki oraz czytać schematy układów automatyki stosowanych w procesach technologicznych; 13) opisywać wyposażenie techniczne magazynów w zakładzie przetwórstwa spożywczego oraz obsługiwać i konserwować stosowane w nich maszyny i urządzenia; 14) opisywać budowę, zasady działania oraz obsługiwać maszyny i urządzenia do obróbki wstępnej surowców oraz operacji mechanicznych, termicznych i dyfuzyjnych; 15) opisywać budowę, zasady działania oraz obsługiwać maszyny i urządzenia stosowane w procesach fizykochemicznych, chemicznych i biotechnicznych; 16) charakteryzować i obsługiwać maszyny i urządzenia stosowane do utrwalania żywności poprzez chłodzenie, zamrażanie, ogrzewanie, suszenie, metody osmoaktywne, niekonwencjonalne, chemiczne i biologiczne; 17) charakteryzować i obsługiwać maszyny i urządzenia do pakowania i konfekcjonowania produktów spożywczych; 18) charakteryzować i obsługiwać maszyny i urządzenia do mycia i dezynfekcji opakowań jednostkowych i zbiorczych oraz do mycia i dezynfekcji pomieszczeń produkcyjnych i pomocniczych; 19) charakteryzować urządzenia: energetyczne, do uzdatniania wody, oczyszczania ścieków, zatrzymywania płynów i gazów; 20) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń w zakładach przetwórstwa spożywczego; 21) udzielać pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) rysunek techniczny; 2) części maszyn; 3) materiałoznawstwo; 4) urządzenia kontrolno-pomiarowe w zakładach przetwórstwa spożywczego; 5) maszyny i urządzenia ogólnego zastosowania; 6) środki transportu w zakładach przetwórstwa spożywczego; 7) maszyny i urządzenia elektryczne stosowane w przetwórstwie spożywczym; 8) podstawy automatyki; 9) maszyny i urządzenia do obróbki wstępnej surowców, operacji mechanicznych, termicznych i dyfuzyjnych; 10) rodzaje, przeznaczenie, budowa oraz zasady działania maszyn i urządzeń stosowanych w procesach fizykochemicznych, chemicznych i biotechnicznych; 11) maszyny i urządzenia do utrwalania żywności; 12) maszyny i urządzenia do pakowania i konfekcjonowania żywności; 13) maszyny i urządzenia do mycia oraz dezynfekcji opakowań i pomieszczeń; 14) urządzenia energetyczne i wodno-ściekowe w zakładach przetwórstwa spożywczego; 15) zasady eksploatacji i konserwacji maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego; 16) wymagania ergonomii oraz przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń w zakładach przetwórstwa spożywczego; 17) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej ofiarom wypadków przy pracy. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) objaśniać podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) analizować czynniki mające wpływ na wzrost i spadek popytu i podaży; 4) objaśniać zachowania konsumentów na rynku; 5) wyjaśniać istotę mechanizmu rynkowego; 6) objaśniać rolę i funkcje pieniądza; 7) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 8) określać rodzaje kosztów, przychodów i zysków; 9) analizować rynki czynników produkcji: rynek pracy, kapitału i ziemi; 10) rozróżniać papiery wartościowe i oceniać ich znaczenie na rynku; 11) klasyfikować kredyty i analizować kształtowanie się stóp procentowych; 12) określać fazy cyklu koniunkturalnego; 13) wskazywać przyczyny inflacji i metody walki z inflacją; 14) wyjaśniać pojęcie i strukturę budżetu państwa; 15) objaśniać rolę państwa i jego oddziaływanie na gospodarkę; 16) określać rodzaje i przyczyny bezrobocia oraz politykę państwa w tym zakresie; 17) wskazywać możliwości i bariery wymiany międzynarodowej oraz korzyści z handlu zagranicznego; 18) objaśniać formy i procesy integracyjne pomiędzy gospodarkami poszczególnych krajów; 19) wskazywać korzyści i zagrożenia dla przetwórstwa spożywczego w Polsce, związane z integracją z Unią Europejską; 20) definiować istotę marketingu w skali gospodarki narodowej i przedsiębiorstwa; 21) określać pojęcie, znaczenie i kryteria segmentacji rynku; 22) charakteryzować decyzje związane z produktem, ceną i kanałem dystrybucji; 23) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 24) rozróżniać i objaśniać rodzaje komunikacji marketingowej; 25) objaśniać procedurę zakładania przedsiębiorstwa; 26) analizować działalność wybranego rynku hurtowego i giełdy towarowej; 27) definiować pojęcie, cele i funkcje przedsiębiorstwa; 28) rozróżniać struktury organizacyjne przedsiębiorstwa; 29) charakteryzować działalność zaopatrzeniową, handlową i produkcyjną w przedsiębiorstwie; 30) objaśniać rolę i zadania kadry kierowniczej w przedsiębiorstwie; 31) ustalać potrzeby i zasady doboru pracowników; 32) współtworzyć poprawne stosunki kadry kierowniczej i pracowników; 33) rozróżniać sposoby wynagradzania pracowników; 34) wyjaśniać różnice w zarządzaniu małym i dużym przedsiębiorstwem; 35) określać potrzeby finansowe przedsiębiorstwa i źródła pozyskiwania kapitału; 36) wyjaśniać rolę planowania i kontroli w przedsiębiorstwie; 37) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 38) klasyfikować składniki majątkowe przedsiębiorstwa i źródła ich pochodzenia; 39) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 40) klasyfikować koszty przedsiębiorstwa według różnych kryteriów; 41) przeprowadzać kalkulacje kosztów wybranych działalności; 42) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 43) przeprowadzać spis z natury składników majątkowych i wyceniać je; 44) prowadzić uproszczoną rachunkowość w przedsiębiorstwie; 45) obliczać dochód z działalności gospodarczej; 46) rozróżniać i obliczać podatki; 47) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 48) opracowywać plan marketingowy przedsiębiorstwa; 49) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 50) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) zachowania konsumentów; 4) pieniądz jako kategoria ekonomiczna; 5) przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej i jego koszty; 6) rynki czynników produkcji: rynek pracy, kapitału, ziemi; 7) rynek pieniężno-kredytowy; 8) cykle gospodarcze; 9) rola państwa w gospodarce rynkowej; 10) integracja międzynarodowa; 11) marketing w gospodarce narodowej i przedsiębiorstwie; 12) podstawy podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie; 13) system marketingowy w agrobiznesie; 14) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 15) rynki hurtowe i giełdy towarowe; 16) przedsiębiorstwo i struktura przedsiębiorstwa; 17) podstawowe cele i funkcje przedsiębiorstwa; 18) rodzaje działalności w przedsiębiorstwie; 19) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 20) małe przedsiębiorstwo na rynku; 21) finansowanie działalności przedsiębiorstwa; 22) planowanie i kontrola w przedsiębiorstwie; 23) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 24) bilans przedsiębiorstwa; 25) koszty w przedsiębiorstwie; 26) kalkulacja kosztów wybranych działalności; 27) dokumentacja działalności gospodarczej; 28) uproszczone formy rachunkowości w małych przedsiębiorstwach; 29) podstawy księgowości i sprawozdawczości finansowej; 30) plan marketingowy przedsiębiorstwa; 31) biznesplan przedsiębiorstwa; 32) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. Załącznik nr 19 Zawód: technik żywienia i gospodarstwa domowego SYMBOL CYFROWY 512[04] PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE TECHNIK ŻYWIENIA I GOSPODARSTWA DOMOWEGO I. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWO-ORGANIZACYJNE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE A. OPIS KWALIFIKACJI ABSOLWENTA W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć: 1) dobierać surowce, sporządzać, dekorować i oceniać jakość potraw; 2) organizować proces produkcji potraw z zastosowaniem nowoczesnych technologii; 3) analizować zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych potraw, i wskazywać punkty krytyczne w procesie produkcji; 4) opracowywać i oceniać jadłospisy codzienne i specjalne, uwzględniające określone diety, dla różnych grup ludności; 5) obsługiwać maszyny i urządzenia stosowane w obiektach zbiorowego wyżywienia lub zakwaterowania i gospodarstwach domowych; 6) przechowywać surowce i potrawy w warunkach zapewniających zachowanie ich jakości i wartości odżywczej; 7) zagospodarowywać odpady poprodukcyjne i pokonsumpcyjne; 8) obsługiwać konsumentów z wykorzystaniem różnych form i technik; 9) organizować zaopatrzenie obiektów zbiorowego wyżywienia lub zakwaterowania i gospodarstw domowych; 10) planować i organizować pracę w obiektach zbiorowego wyżywienia lub zakwaterowania i gospodarstwach domowych; 11) organizować, wyposażać i utrzymywać w odpowiednim stanie stanowiska pracy z zachowaniem wymagań sanitarno-higienicznych; 12) funkcjonalnie i estetycznie urządzać wnętrza obiektów zbiorowego wyżywienia lub zakwaterowania i innych budynków mieszkalnych; 13) sprawować opiekę nad dziećmi, osobami starszymi i niepełnosprawnymi w rodzinie; 14) stosować przepisy prawa cywilnego w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań zawodowych; 15) rozwiązywać problemy w twórczy sposób; 16) samodzielnie podejmować decyzje; 17) przystosowywać się do nowych zadań; 18) kierować zespołem pracowników; 19) skutecznie komunikować się z innymi uczestnikami procesu pracy i klientami; 20) rozwiązywać konflikty i prowadzić negocjacje; 21) stosować zasady kulturalnego zachowania i etyki; 22) stosować przepisy kodeksu pracy, dotyczące praw i obowiązków pracownika i pracodawcy; 23) stosować przepisy prawa dotyczące działalności gospodarczej; 24) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i bezpieczeństwa żywności; 25) poszukiwać miejsca pracy jako pracownik najemny lub przedsiębiorca; 26) organizować doskonalenie zawodowe własne i pracowników; 27) korzystać z różnych źródeł informacji technicznej i ekonomicznej. Kształtowanie postaw przedsiębiorczych oraz przygotowanie do wejścia na rynek pracy powinno przebiegać zarówno w trakcie kształcenia zawodowego, jak i podczas realizacji zajęć edukacyjnych "Podstawy przedsiębiorczości". B. SPECYFICZNE WYMAGANIA KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE 1. Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu: 1) dobry stan zdrowia; 2) zdolności manualne; 3) zainteresowania przyrodnicze i ekonomiczne; 4) łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi; 5) wysoka kultura osobista i poczucie estetyki; 6) poczucie odpowiedzialności; 7) zdolności organizacyjne. 2. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik żywienia i gospodarstwa domowego powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego i obiektów zbiorowego zakwaterowania lub wyżywienia, w tym zwłaszcza ze sporządzaniem potraw i napojów: 1) organizowania i nadzorowania procesów pracy i produkcji w działalności związanej z żywieniem i w gospodarstwie domowym; 2) dobierania maszyn i narzędzi oraz surowców do określonej produkcji; 3) prowadzenia uproszczonej rachunkowości i obliczania opłacalności produkcji oraz stosowania zasad marketingu. 3. Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik żywienia i gospodarstwa domowego może podejmować pracę w obiektach zbiorowego wyżywienia, instytucjach zajmujących się obrotem żywnością, instytucjach zajmujących się upowszechnianiem wiedzy o żywieniu, żywności i gospodarstwie domowym, organizacjach ochrony konsumenta oraz w obiektach zbiorowego zakwaterowania i gospodarstwach domowych. Może także samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych, domowych, hotelarskich i agroturystycznych. 4. Zawód technik żywienia i gospodarstwa domowego jest zawodem szerokoprofilowym, umożliwiającym specjalizację pod koniec okresu kształcenia. Szkoła określa specjalizację, biorąc pod uwagę potrzeby regionalnego rynku pracy i zainteresowania uczniów. Tematyka specjalizacji może dotyczyć: organizacji usług gastronomicznych, alternatywnych metod żywienia, dietetyki, usług hotelarskich, usług agro- lub ekoturystycznych, usług opiekuńczych, gospodarki odzieżą, urządzania wnętrz i otoczenia domów, handlu żywnością i artykułami gospodarstwa domowego. 5. Szkoła realizująca kształcenie w zawodzie technik żywienia i gospodarstwa domowego powinna posiadać następujące pracownie: 1) technologii gastronomicznej i obsługi konsumenta; 2) techniczną; 3) higieny; 4) ekonomiczną. Pracownie powinny składać się z sali ćwiczeń i zaplecza magazynowo-socjalnego. W sali ćwiczeń należy zapewnić stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiednią liczbę stanowisk pracy dla uczniów (jedno- lub dwuosobowych). Każda pracownia powinna być wyposażona w: 1) środki techniczne, takie jak: telewizor, magnetowid, radio, rzutnik pisma, rzutnik przezroczy, zestaw komputerowy, drukarkę, kopiarkę; 2) materiały dydaktyczne, takie jak: filmy, przezrocza, foliogramy, fazogramy, programy komputerowe; 3) tekstowe źródła informacji, takie jak: podręczniki, inne książki niezbędne do kształcenia w zawodzie, czasopisma fachowe, instrukcje do ćwiczeń, katalogi, prospekty, instrukcje technologiczne, normy dietetyczne, receptury sporządzania potraw. Pracownia technologii gastronomicznej i obsługi konsumenta powinna być ponadto wyposażona w: 1) maszyny, urządzenia i naczynia do przygotowywania potraw; 2) próbki surowców, półproduktów, przypraw i wyrobów gotowych; 3) normy jakości; 4) zastawę i bieliznę stołową. Pracownia techniczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) modele, atrapy i przekroje maszyn i urządzeń stosowanych w procesach technologicznych, procesach pomocniczych oraz w kontroli produkcji; 2) instrukcje obsługi i dokumentacje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń; 3) maszyny wyłączone z ruchu dla celów dydaktycznych; 4) makiety i projekty urządzenia wnętrz. Pracownia higieny powinna być ponadto wyposażona w: 1) apteczkę domową z wyposażeniem w podstawowe środki opatrunkowe; 2) próbki ziół; 3) próbki środków do pielęgnacji ciała; 4) próbki kosmetyków; 5) próbki środków do utrzymania czystości pomieszczeń. Pracownia ekonomiczna powinna być ponadto wyposażona w: 1) kodeks pracy oraz teksty wybranych przepisów prawa cywilnego, gospodarczego i finansowego; 2) poradniki; 3) komputerowe programy użytkowe w wersji szkoleniowej; 4) dokumenty księgowe; 5) środki techniczne, takie jak: telefon, faks, kalkulatory; 6) materiały biurowe. Praktyczna nauka zawodu może odbywać się w szkolnych pracowniach, warsztatach i gospodarstwach pomocniczych, centrach kształcenia praktycznego i centrach kształcenia ustawicznego, u pracodawców - w obiektach zbiorowego wyżywienia lub zakwaterowania, a także w gospodarstwach agroturystycznych. 6. Zakres umiejętności i treści kształcenia, wynikający z opisu kwalifikacji absolwenta, zawierają cztery bloki programowe: 1) żywieniowy; 2) organizacyjno-techniczny; 3) higieniczny; 4) ekonomiczny. II. PODZIAŁ GODZIN NA BLOKI PROGRAMOWE Nazwa bloku programowegoMinimalna liczba godzin w okresie kształcenia w %* Podbudowa programowa: gimnazjumPodbudowa programowa: zasadnicza szkoła zawodowa, zawód: kucharz, kucharz małej gastronomii, kelnerPodbudowa programowa: liceum ogólnokształcące, liceum profilowane, technikum uzupełniające, liceum ogólnokształcące, technikum uzupełniające Żywieniowy302030 Organizacyjno-techniczny151015 Higieniczny101510 Ekonomiczny152515 Razem70**70**70** * Podział godzin na bloki programowe dotyczy kształcenia w szkołach dla młodzieży i w szkołach dla dorosłych (w formie stacjonarnej i zaocznej). ** Pozostałe 30% godzin jest przeznaczone do rozdysponowania przez autorów programów nauczania na dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy, w tym na specjalizację. III. BLOKI PROGRAMOWE BLOK: ŻYWIENIOWY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) wskazywać znaczenie nauki o żywieniu i jej ogólne zadania; 2) opisywać składniki pokarmowe i wskazywać ich źródła; 3) określać znaczenie składników pokarmowych dla organizmu człowieka; 4) określać zapotrzebowanie organizmu człowieka na składniki pokarmowe; 5) wskazywać czynniki utrudniające przyswajanie składników pokarmowych z pożywienia; 6) określać funkcję wody w organizmie człowieka; 7) wskazywać składniki nieodżywcze w żywności i analizować ich wpływ na wartość pożywienia; 8) opisywać budowę i funkcję przewodu pokarmowego; 9) analizować przemiany składników pokarmowych w organizmie człowieka; 10) opisywać procesy związane z podstawową i całkowitą przemianą materii; 11) obliczać wartość energetyczną pożywienia; 12) charakteryzować grupy produktów spożywczych pod względem ich wartości odżywczej; 13) określać normy żywienia oraz wskazywać możliwości zamiany produktów spożywczych; 14) obliczać średnią rację pokarmową; 15) układać jadłospisy dla rodziny, z uwzględnieniem płci, wieku, aktywności fizycznej i stanu fizjologicznego; 16) układać i oceniać jadłospisy dla różnych grup ludności; 17) planować i oceniać jadłospisy w obiektach zbiorowego wyżywienia o charakterze zamkniętym; 18) układać karty dań; 19) przestrzegać wymagań higienicznych dotyczących produkcji potraw oraz przechowywania surowców i produktów spożywczych; 20) organizować proces produkcji potraw w różnych warunkach lokalowych i z wykorzystaniem różnego wyposażenia, z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymagań ergonomii; 21) organizować dostawę posiłków przygotowanych "na wynos", na zamówienie klienta (firmy); 22) analizować i ograniczać zagrożenia, które mają wpływ na bezpieczeństwo gotowych potraw, a także wskazywać i monitorować krytyczne punkty kontroli (Hazard Analysis and Critical Control Point - HACCP) w procesach produkcji artykułów spożywczych, oraz podejmować działania korygujące; 23) organizować zmywanie naczyń stołowych i kuchennych; 24) utrzymywać w czystości zastawę stołową; 25) prawidłowo chwytać i nosić tace oraz naczynia; 26) nakrywać stoły odpowiednio do rodzaju i charakteru posiłków; 27) stosować odpowiednie zasady obsługi konsumenta; 28) stosować różne sposoby i techniki podawania potraw i napojów; 29) podawać różnego rodzaju posiłki; 30) organizować przyjęcia okolicznościowe; 31) określać zmiany zachodzące w produktach spożywczych podczas procesów technologicznych i przechowywania; 32) przechowywać żywność w odpowiednich warunkach; 33) utrwalać żywność różnymi sposobami; 34) określać wpływ czynników środowiskowych na drobnoustroje; 35) opisywać rolę drobnoustrojów w technologii gastronomicznej; 36) oceniać jakość surowców i potraw; 37) pobierać, zabezpieczać i przechowywać próbki kontrolne żywności; 38) przeprowadzać obróbkę wstępną i cieplną surowców spożywczych; 39) sporządzać potrawy z warzyw, owoców, ziemniaków, grzybów, mleka i jego przetworów, jaj, kasz, mąki, mięsa zwierząt rzeźnych, drobiu, dziczyzny, ryb i owoców morza, z zastosowaniem różnych technik kulinarnych; 40) sporządzać desery i wyroby ciastkarskie; 41) charakteryzować używki oraz sporządzać i podawać napoje zimne i gorące; 42) stosować w żywieniu mrożonki, koncentraty i półprodukty; 43) planować diety w zależności od rodzaju schorzeń; 44) sporządzać potrawy i napoje charakterystyczne dla kuchni regionalnych oraz kuchni staropolskiej; 45) zagospodarowywać odpady poprodukcyjne i pokonsumpcyjne. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) znaczenie nauki o żywieniu człowieka; 2) źródła i znaczenie składników pokarmowych dla organizmu człowieka; 3) przemiany składników pokarmowych; 4) wartość energetyczna i odżywcza produktów spożywczych; 5) normy żywienia i ich zastosowanie; 6) zasady układania i oceny jadłospisów; 7) planowanie żywienia rodziny; 8) planowanie żywienia różnych grup ludności w obiektach zbiorowego wyżywienia; 9) działalność usługowa obiektów zbiorowego wyżywienia; 10) procesy produkcji potraw; 11) systemy zapewniania bezpieczeństwa i jakości zdrowotnej żywności, w tym system HACCP; 12) zasady nakrywania stołów; 13) zasady obsługi konsumenta; 14) sposoby i technika podawania potraw i napojów; 15) organizacja przyjęć okolicznościowych; 16) charakterystyka towaroznawcza produktów spożywczych; 17) procesy technologiczne produkcji potraw; 18) przechowywanie i utrwalanie żywności; 19) organizacja sporządzania potraw; 20) metody oceny organoleptycznej surowców i potraw; 21) potrawy z warzyw, ziemniaków, grzybów; 22) zastosowanie owoców w żywieniu; 23) potrawy z mleka i jego przetworów; 24) potrawy z jaj; 25) potrawy z kasz i mąki; 26) zastosowanie zup w żywieniu; 27) potrawy z mięsa zwierząt rzeźnych; 28) potrawy z drobiu; 29) zastosowanie dziczyzny w żywieniu; 30) potrawy półmięsne; 31) potrawy z ryb i owoców morza; 32) wyroby ciastkarskie i ich zastosowanie w żywieniu; 33) desery i napoje (zimne i gorące); 34) dania garmażeryjne; 35) planowanie posiłków codziennych i okolicznościowych; 36) potrawy dietetyczne; 37) zastosowanie koncentratów, mrożonek i półproduktów w żywieniu; 38) kuchnia staropolska i regionalna. BLOK: ORGANIZACYJNO-TECHNICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) czytać proste rysunki techniczne, schematy, uproszczenia rysunkowe dotyczące maszyn i urządzeń stosowanych w gastronomii oraz sprzętu gospodarstwa domowego; 2) określać rodzaje, przeznaczenie, budowę i zasady działania sprężarek, wentylatorów i przenośników oraz wskazywać ich wykorzystanie w obiektach zbiorowego wyżywienia i gospodarstwach domowych; 3) określać rodzaje przestrzeni funkcjonalnej w obiektach zbiorowego wyżywienia i w obiektach zbiorowego zakwaterowania oraz w innych budynkach mieszkalnych; 4) charakteryzować warunki decydujące o użyteczności budynków; 5) charakteryzować podstawowe materiały stosowane do wyposażenia obiektów zbiorowego wyżywienia, obiektów zbiorowego zakwaterowania i innych budynków mieszkalnych; 6) dobierać materiały do estetycznego zagospodarowania wnętrz i otoczenia budynków; 7) charakteryzować zasady działania i konserwacji instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, gazowej i grzewczej; 8) charakteryzować, obsługiwać i konserwować maszyny, urządzenia i sprzęt do przechowywania oraz obróbki mechanicznej i termicznej żywności; 9) charakteryzować, obsługiwać i konserwować urządzenia stosowane do transportu wewnętrznego i zewnętrznego żywności; 10) opisywać budowę, obsługiwać i konserwować urządzenia do sporządzania i podawania napojów gorących i zimnych; 11) opisywać budowę, obsługiwać i konserwować maszyny i urządzenie do mycia i wyparzania naczyń; 12) opisywać budowę i obsługiwać maszyny, urządzenia i sprzęt do utrzymywania czystości w obiektach zbiorowego wyżywienia, obiektach zbiorowego zakwaterowania oraz w gospodarstwach domowych; 13) opisywać budowę i zasady działania maszyn, urządzeń i sprzętu do konserwacji odzieży; 14) charakteryzować i obsługiwać urządzenia i sprzęt nawilżający, grzejny oraz radiowo-telewizyjny; 15) przestrzegać przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn, urządzeń i sprzętu w obiektach zbiorowego wyżywienia, obiektach zbiorowego zakwaterowania, gospodarstwach domowych i biurach; 16) organizować stanowiska pracy i proces pracy w obiektach zbiorowego wyżywienia i gospodarstwach domowych, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii; 17) oceniać pracochłonność różnych czynności w produkcji potraw; 18) planować urządzenie i wyposażenie pomieszczeń produkcyjnych, konsumpcyjnych, mieszkalnych, wypoczynkowych, sanitarnych, gospodarczych, magazynowych i biurowych, z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych; 19) dobierać i stosować środki techniki biurowej. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawy rysunku technicznego; 2) podstawy materiałoznawstwa; 3) części maszyn; 4) wybrane zagadnienia z maszynoznawstwa ogólnego; 5) układ przestrzenno-funkcjonalny budynków; 6) instalacje stosowane w obiektach zbiorowego wyżywienia, obiektach zbiorowego zakwaterowania i innych budynkach mieszkalnych; 7) wyposażenie obiektów zbiorowego wyżywienia, obiektów zbiorowego zakwaterowania i innych budynków mieszkalnych; 8) organizacja pracy w obiektach zbiorowego wyżywienia i gospodarstwach domowych; 9) zasady urządzania obiektów zbiorowego wyżywienia i gospodarstw domowych; 10) organizacja i wyposażenie biura; 11) zasady ergonomii oraz przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn i urządzeń stosowanych w obiektach zbiorowego wyżywienia i indywidualnych gospodarstwach domowych. BLOK: HIGIENICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) korzystać z usług w zakresie ochrony zdrowia; 2) wskazywać przyczyny występowania, objawy i metody zapobiegania chorobom społecznym; 3) wskazywać źródła i drogi zakażeń mikrobiologicznych oraz sposoby zapobiegania; 4) wskazywać źródła i drogi zakażenia chorobami pasożytniczymi oraz sposoby zapobiegania; 5) określać przyczyny i skutki urazów oraz udzielać pomocy przedlekarskiej osobom poszkodowanym; 6) dobierać środki i wykonywać zabiegi higieniczne osobom w różnym wieku; 7) wykonywać makijaż dzienny oraz dobierać ubiór w zależności od charakteru pracy i okoliczności; 8) wykonywać zabiegi pielęgnacyjne niemowląt; 9) określać czynniki warunkujące prawidłowy rozwój dziecka w wieku przedszkolnym i szkolnym; 10) wskazywać zmiany fizyczne i fizjologiczne zachodzące w organizmie człowieka w wieku podeszłym; 11) pielęgnować chorego w warunkach domowych; 12) dobierać formy wypoczynku do wieku, zainteresowań i charakteru pracy człowieka; 13) rozróżniać i oceniać przydatność środków chemicznych do mycia, prania, czyszczenia i dezynfekcji pomieszczeń, zastawy stołowej i odzieży; 14) określać wpływ stresu na organizm człowieka oraz sposoby walki z nim; 15) charakteryzować style komunikowania w kontaktach interpersonalnych oraz dobierać własny styl w zależności od rozmówcy i okoliczności. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) system ochrony zdrowia; 2) choroby społeczne; 3) choroby pasożytnicze i zatrucia pokarmowe; 4) zasady udzielania pomocy przedlekarskiej osobom poszkodowanym; 5) higiena osobista; 6) podstawy kosmetyki; 7) higiena i zdrowie rodziny; 8) higiena pomieszczeń; 9) osobowość człowieka; 10) stres a zdrowie człowieka; 11) kontakty interpersonalne. BLOK: EKONOMICZNY 1. Cele kształcenia Uczeń (słuchacz) w wyniku kształcenia powinien umieć: 1) definiować podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) definiować podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki rynkowej; 3) wyjaśniać istotę mechanizmu rynkowego i oddziaływanie państwa; 4) rozróżniać i charakteryzować przedsiębiorstwa; 5) analizować rynki: pracy, kapitału, ziemi i pieniężno-kredytowy; 6) objaśniać procesy i formy integracji międzynarodowej; 7) wskazywać korzyści i zagrożenia dla agrobiznesu związane z integracją z Unią Europejską; 8) organizować i zarządzać przedsiębiorstwem oraz kierować zespołem pracowników; 9) rozróżniać podmioty marketingu i określać ich zachowania marketingowe; 10) podejmować decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie i stosować efektywne strategie marketingowe; 11) sporządzać bilans przedsiębiorstwa; 12) sporządzać podstawowe dokumenty dotyczące działalności gospodarczej; 13) prowadzić uproszczoną rachunkowość w przedsiębiorstwie; 14) rozróżniać i obliczać podatki; 15) obliczać koszty, przychody i wynik finansowy działalności gospodarczej; 16) oceniać działalność przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań i wskaźników finansowych; 17) opracowywać strategie rynkowe dla przedsiębiorstwa; 18) opracowywać biznesplan przedsiębiorstwa; 19) stosować przepisy prawa cywilnego, gospodarczego, pracy i finansowego w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań zawodowych; 20) podejmować działania związane z poszukiwaniem pracy. 2. Treści kształcenia (działy programowe) Treści kształcenia ujęte są w następujących działach programowych: 1) podstawowe pojęcia i kategorie ekonomiczne; 2) podstawowe pojęcia gospodarki rynkowej; 3) podstawowe cele i funkcje przedsiębiorstwa; 4) rynki: pracy, kapitału, ziemi, pieniężno-kredytowy; 5) integracja międzynarodowa; 6) kadra kierownicza i pracownicy w przedsiębiorstwie; 7) system marketingowy w agrobiznesie; 8) decyzje marketingowe w przedsiębiorstwie; 9) bilans przedsiębiorstwa; 10) rachunek ekonomiczny; 11) dokumentacja działalności gospodarczej; 12) uproszczone formy rachunkowości; 13) podstawy księgowości i sprawozdawczości finansowej; 14) strategia przedsiębiorstwa na rynku; 15) biznesplan przedsiębiorstwa; 16) działalność usługowa w hotelarstwie, gastronomii i turystyce; 17) wybrane zagadnienia z zakresu prawa cywilnego, gospodarczego, pracy i finansowego; 18) przygotowanie do wejścia na rynek pracy. 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 6 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. Nr 210, poz. 2041) Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. Nr 51, poz. 458) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w pkt 2: a) lit. c otrzymuje brzmienie: "c) liceów ogólnokształcących, liceów profilowanych, techników, uzupełniających liceów ogólnokształcących i techników uzupełniających, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. b)-f) ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia,", b) w lit. e kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. f w brzmieniu: "f) szkół policealnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy, o której mowa w lit. c), stanowiącą załącznik nr 7 do rozporządzenia."; 2) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 4) załącznik nr 5 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia; 5) dodaje się załącznik nr 7 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się począwszy od roku szkolnego 2003/2004. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO W POSZCZEGÓLNYCH TYPACH SZKÓŁ Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 6 listopada 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół SPIS TREŚCI Załącznik nr 1 - Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych i gimnazjów Załącznik nr 2 - Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla liceów ogólnokształcących, liceów profilowanych, techników, uzupełniających liceów ogólnokształcących i techników uzupełniających Załącznik nr 3 - Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla zasadniczych szkół zawodowych Załącznik nr 4 - Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół policealnych Załącznik nr 1 PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA SZKÓŁ PODSTAWOWYCH I GIMNAZJÓW Nadrzędnym celem działań edukacyjnych szkoły jest wszechstronny rozwój ucznia. Edukacja szkolna polega na harmonijnej realizacji przez nauczycieli zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Zadania te tworzą wzajemnie uzupełniające się i równoważne wymiary pracy każdego nauczyciela. Szkoła w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia uczniom w szczególności: 1) naukę poprawnego i swobodnego wypowiadania się, pisania i czytania ze zrozumieniem, 2) poznawanie wymaganych pojęć i zdobywanie rzetelnej wiedzy na poziomie umożliwiającym co najmniej kontynuację nauki na następnym etapie kształcenia, 3) dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamięciowego opanowania przekazywanych treści, 4) rozwijanie zdolności dostrzegania różnego rodzaju związków i zależności (przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych), 5) rozwijanie zdolności myślenia analitycznego i syntetycznego, 6) przekazywanie wiadomości przedmiotowych w sposób integralny, prowadzący do lepszego rozumienia świata, ludzi i siebie, 7) poznawanie zasad rozwoju osobowego i życia społecznego, 8) poznawanie dziedzictwa kultury narodowej postrzeganej w perspektywie kultury europejskiej. W szkole uczniowie kształcą swoje umiejętności wykorzystywania zdobywanej wiedzy, aby w ten sposób lepiej przygotować się do pracy w warunkach współczesnego świata. Nauczyciele tworzą uczniom warunki do nabywania następujących umiejętności: 1) planowania, organizowania i oceniania własnej nauki, przyjmowania za nią coraz większej odpowiedzialności, 2) skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, prezentacji własnego punktu widzenia i uwzględniania poglądów innych ludzi, poprawnego posługiwania się językiem ojczystym, przygotowania do publicznych wystąpień, 3) efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, budowania więzi międzyludzkich, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, skutecznego działania na gruncie zachowania obowiązujących norm, 4) rozwiązywania problemów w sposób twórczy, 5) poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną, 6) odnoszenia do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenia potrzebnych doświadczeń i nawyków, 7) rozwijania sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań, 8) przyswajania sobie metod i technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów społecznych. Nauczyciele w pracy wychowawczej, wspierając w tym zakresie obowiązki rodziców, zmierzają do tego, aby uczniowie w szczególności: 1) znajdowali w szkole środowisko wszechstronnego rozwoju osobowego (w wymiarze intelektualnym, psychicznym, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym, duchowym), 2) rozwijali w sobie dociekliwość poznawczą, ukierunkowaną na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna w świecie, 3) mieli świadomość życiowej użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów nauczania, jak i całej edukacji na danym etapie, 4) stawali się coraz bardziej samodzielni w dążeniu do dobra w jego wymiarze indywidualnym i społecznym, godząc dążenie do dobra własnego z dobrem innych, odpowiedzialność za siebie z odpowiedzialnością za innych, wolność własną z wolnością innych, 5) poszukiwali, odkrywali i dążyli na drodze rzetelnej pracy do osiągnięcia celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca w świecie, 6) uczyli się szacunku dla dobra wspólnego jako podstawy życia społecznego oraz przygotowywali się do życia w rodzinie, w społeczności lokalnej i w państwie, 7) przygotowywali się do rozpoznawania wartości moralnych, dokonywania wyborów i hierarchizacji wartości oraz mieli możliwość doskonalenia się, 8) kształtowali w sobie postawę dialogu, umiejętność słuchania innych i rozumienia ich poglądów; umieli współdziałać i współtworzyć w szkole wspólnotę nauczycieli i uczniów. Nauczyciele, mając na uwadze osobowy rozwój ucznia, współdziałają na rzecz tworzenia w świadomości uczniów zintegrowanego systemu wiedzy, umiejętności i postaw. Ma to szczególne zastosowanie w kształceniu zintegrowanym. Integracji wiedzy nauczanej w szkole na różnych etapach kształcenia służy wprowadzenie kształcenia zintegrowanego w klasach I-III szkoły podstawowej oraz ścieżek edukacyjnych. Działalność edukacyjna szkoły jest określona przez: 1) szkolny zestaw programów nauczania, który, uwzględniając wymiar wychowawczy, obejmuje całą działalność szkoły z punktu widzenia dydaktycznego, 2) program wychowawczy szkoły, który opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym i jest realizowany przez wszystkich nauczycieli, 3) program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, który opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli i rodziców. Szkolny zestaw programów nauczania, program wychowawczy szkoły oraz program profilaktyki tworzą spójną całość. Ich przygotowanie i realizacja są zadaniem zarówno całej szkoły, jak i każdego nauczyciela. Obok zadań wychowawczych i profilaktycznych nauczyciele wykonują również działania opiekuńcze odpowiednio do istniejących potrzeb. Konieczne jest podejmowanie przez nauczycieli działań mających na celu wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów. Edukacja szkolna przebiega w następujących etapach edukacyjnych dostosowanych do okresów rozwojowych dziecka: 1) etap I - klasy I-III szkoły podstawowej, 2) etap II - klasy IV-VI szkoły podstawowej, 3) etap III - gimnazjum. Ilekroć w załączniku jest mowa o: 1) zajęciach edukacyjnych - należy przez to rozumieć zajęcia o charakterze dydaktyczno-wychowawczym, w toku których odbywa się nauczanie przedmiotów (bloków przedmiotowych), kształcenie zintegrowane lub realizacja ścieżek edukacyjnych, 2) ścieżce edukacyjnej - należy przez to rozumieć zestaw treści i umiejętności o istotnym znaczeniu poznawczym i wychowawczym, których realizacja może odbywać się w ramach nauczania przedmiotów lub w postaci odrębnych zajęć, 3) etapie edukacyjnym - należy przez to rozumieć odpowiedni okres kształcenia o wyróżnionych celach, stanowiący całość dydaktyczną, 4) kształceniu zintegrowanym - należy przez to rozumieć system nauczania w klasach I-III szkoły podstawowej. SZKOŁA PODSTAWOWA I i II ETAP EDUKACYJNY Nauczyciele w szkole podstawowej dostosowują sposób przekazywania odpowiedniej wiedzy, kształtowania umiejętności i postaw uczniów do naturalnej w tym wieku aktywności dzieci, umożliwiają im poznawanie świata w jego jedności i złożoności, wspomagają ich samodzielność uczenia się, inspirują je do wyrażania własnych myśli i przeżyć, rozbudzają ich ciekawość poznawczą oraz motywację do dalszej edukacji. Edukacja w szkole podstawowej, wspomagając rozwój dziecka jako osoby i wprowadzając je w życie społeczne, ma na celu przede wszystkim: 1) prowadzić dziecko do nabywania i rozwijania umiejętności wypowiadania się, czytania i pisania, wykonywania elementarnych działań arytmetycznych, posługiwania się prostymi narzędziami i kształtowania nawyków społecznego współżycia, 2) rozwijać poznawcze możliwości uczniów tak, aby mogli oni przechodzić od dziecięcego do bardziej dojrzałego i uporządkowanego rozumienia świata, 3) rozwijać i przekształcać spontaniczną motywację poznawczą w motywację świadomą, przygotowywać do podejmowania zadań wymagających systematycznego i dłuższego wysiłku intelektualnego i fizycznego, 4) rozbudzać i rozwijać wrażliwość estetyczną i moralną dziecka oraz jego indywidualne zdolności twórcze, 5) umacniać wiarę dziecka we własne siły i w zdolność osiągania wartościowych i trudnych celów, 6) rozwijać zdolność odróżniania świata rzeczywistego od wyobrażonego oraz postaci historycznych od fantastycznych, 7) kształtować potrzeby i umiejętności dbania o własne ciało, zdrowie i sprawność fizyczną; wyrabiać czujność wobec zagrożeń dla zdrowia fizycznego, psychicznego i duchowego, 8) rozwijać umiejętności dziecka poznawania siebie oraz otoczenia rodzinnego, społecznego, kulturowego, technicznego i przyrodniczego dostępnego jego doświadczeniu, 9) wzmacniać poczucie tożsamości kulturowej, historycznej, etnicznej i narodowej, 10) stwarzać warunki do rozwoju wyobraźni i ekspresji werbalnej, plastycznej, muzycznej i ruchowej, zapewniać warunki do harmonijnego rozwoju fizycznego i psychicznego oraz zachowań prozdrowotnych, 11) zapewniać opiekę i wspomagać rozwój dziecka w przyjaznym, bezpiecznym i zdrowym środowisku w poczuciu więzi z rodziną, 12) uwzględniać indywidualne potrzeby dziecka i troszczyć się o zapewnienie mu równych szans, 13) stwarzać warunki do rozwijania samodzielności, obowiązkowości, podejmowania odpowiedzialności za siebie i najbliższe otoczenie, 14) stwarzać warunki do indywidualnego i grupowego działania na rzecz innych. W szkole podstawowej szczególnie ważne jest stwarzanie przyjaznej atmosfery i pomaganie dziecku w dobrym funkcjonowaniu w społeczności szkolnej. I ETAP EDUKACYJNY klasy I-III KSZTAŁCENIE ZINTEGROWANE Kształcenie na tym etapie jest łagodnym przejściem od wychowania przedszkolnego do edukacji prowadzonej w systemie szkolnym. Ma ono charakter zintegrowany. Zajęcia edukacyjne prowadzi nauczyciel (nauczyciele) według ustalonego przez siebie planu, dostosowując czas zajęć i przerw do aktywności uczniów. Nauczyciel (nauczyciele) układa zajęcia w taki sposób, aby zachować ciągłość nauczania i doskonalenia podstawowych umiejętności. Wskazane jest takie organizowanie procesu dydaktyczno-wychowawczego, aby w każdym dniu wystąpiły zajęcia ruchowe, których łączny tygodniowy wymiar wynosi co najmniej 3 godziny. Cele edukacyjne Wspomaganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju ucznia, w tym szczególnie: 1) umiejętności służących zdobywaniu wiedzy (czytania, pisania i liczenia), 2) umiejętności nawiązywania i utrzymywania poprawnych kontaktów z innymi dziećmi, dorosłymi, z osobami niepełnosprawnymi, przedstawicielami innej narodowości i rasy, 3) poczucia przynależności do społeczności szkolnej, środowiska lokalnego, regionu i kraju, 4) umiejętności działania w różnych sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych, 5) rozbudzania potrzeby kontaktu z przyrodą. Zadania szkoły 1. Uświadamianie uczniom, że wspólnoty takie jak: rodzina, środowisko lokalne i ojczyzna stanowią wielką wartość w życiu każdego człowieka i że każdy ma wobec tych wspólnot obowiązki. 2. Uczenie zwyczajów, obyczajów i właściwych zachowań w środowisku rodzinnym, wobec kolegów szkolnych i nauczycieli. 3. Uczenie właściwych zachowań w sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu uczniów. 4. Uczenie właściwych zachowań w stosunku do zwierząt i otaczającej przyrody. 5. Rozpoznanie poziomu sprawności warunkującego opanowanie przez uczniów podstawowych umiejętności: czytania, pisania i liczenia; odpowiednio do tego prowadzenie ćwiczeń usprawniających. 6. Kształtowanie właściwych nawyków higienicznych. 7. Zapoznanie dzieci z polską i światową klasyczną literaturą dziecięcą. Treści nauczania Edukacja na tym etapie obejmuje następujące treści nauczania i działania edukacyjne: 1) dom rodzinny - dziecko jako członek rodziny, 2) szkoła - dziecko jako uczeń, kolega, przyjaciel; normy postępowania związane z tymi rolami, 3) miejscowość, życie jej mieszkańców, 4) przyroda w otoczeniu dziecka, 5) ojczyzna - symbole i święta narodowe; baśnie i legendy narodowe, 6) obrazy z przeszłości (własnej rodziny, szkoły, miejscowości), 7) zabawy, zajęcia, przygody dzieci, 8) obrazy z życia dzieci w innych krajach, 9) wybrane wytwory kultury, sztuki, techniki, 10) rozmowy, 11) swobodne i spontaniczne wypowiedzi uczniów, 12) opowiadanie i opisywanie, 13) recytowanie wierszy i prozy, 14) zabawy i gry dramowe, teatralne, 15) uważne słuchanie wypowiedzi innych, 16) odbiór programów radiowych i telewizyjnych, 17) słuchanie baśni, opowiadań i legend, w tym z własnego regionu, jako inspiracji do słownego i pozasłownego wyrażania treści i przeżyć, 18) czytanie głośne sylab, wyrazów, zdań i tekstów, 19) czytanie ciche ze zrozumieniem, 20) różne źródła informacji i technologii informacyjnej, w tym korzystanie z czytelni i biblioteki szkolnej, 21) pisanie liter, łączenie liter w sylaby, pisanie wyrazów, zdań, 22) przepisywanie wyrazów, zdań, tekstów, powiązane z ich uzupełnianiem i przekształcaniem, 23) pisanie swobodnych tekstów, życzeń, zaproszeń, listów, opowiadań i opisów, 24) pisanie z wykorzystaniem elementarnych zasad pisowni, 25) stosunki przestrzenne, porządkowanie, klasyfikowanie, 26) liczenie (przeliczanie przedmiotów, niezależność liczby przedmiotów od sposobów ich przeliczania, porównywanie liczebności zbiorów), 27) liczby i ich zapis, stopniowe rozszerzanie zakresu liczbowego do 10 000, zapis dziesiątkowy, 28) działania arytmetyczne (dodawanie, odejmowanie, algorytmy dodawania i odejmowania pisemnego, mnożenie, algorytm mnożenia pisemnego przez liczby jednocyfrowe, dzielenie), kolejność wykonywania działań, 29) mierzenie, ważenie, obliczenia pieniężne, kalendarz, 30) matematyzowanie sytuacji konkretnych, rozwiązywanie zadań tekstowych jednodziałaniowych i łatwych zadań złożonych, 31) figury geometryczne, w tym trójkąt, kwadrat, prostokąt, koło, 32) obserwowanie zjawisk i procesów przyrodniczych, mówienie o nich, 33) formy ochrony środowiska przyrodniczego w najbliższej okolicy, 34) poznanie własnego ciała, 35) dbałość o zdrowie, higiena własna i otoczenia, 36) podobieństwa i różnice między ludźmi, zrozumienie a tolerancja, 37) żywność i żywienie, 38) bezpieczeństwo, w tym poruszanie się po drogach publicznych, rozpoznawanie sygnałów alarmowych i zachowanie się w przypadku zagrożenia, 39) poznawanie pracy w wybranych zawodach, 40) urządzenia techniczne powszechnego użytku (bezpieczne użytkowanie), 41) wykorzystanie materiałów (papier, drewno, tkanina, metal, tworzywa sztuczne, materiały przyrodnicze) w działalności manualnej, 42) organizacja pracy (planowanie, organizacja stanowiska, racjonalne wykorzystanie materiału i czasu), 43) działalność plastyczna uczniów w różnych materiałach, technikach i formach z wykorzystaniem tradycji regionalnych, 44) różnorodność dziedzictwa i poszukiwań w sferze kultury, 45) wielość środków komunikacji (język przestrzeni, koloru, ciała) oraz środków wyrazu plastycznego, 46) ekspresja i autoekspresja, 47) rozumienie, akceptacja i tolerancja dla innych wypowiedzi artystycznych, 48) kształtowanie otoczenia i form użytkowych, 49) krajobraz kulturowy, 50) brzmienie głosów, instrumentów muzycznych, dźwięk, rytm, tempo, 51) śpiew, gra na instrumentach, ruch z muzyką, 52) percepcja elementów akustyki środowiska człowieka, muzyki i utworów muzycznych, 53) gry i zabawy ruchowe, ćwiczenia terenowe, wędrówki piesze, 54) umiejętności ruchowe oraz ćwiczenia fizyczne korygujące postawę ciała, 55) przestrzeganie reguł w grach i zabawach ruchowych. W szkołach, które organizują naukę języka mniejszości narodowej lub grupy etnicznej, język ten jest nauczany w ramach nauczania zintegrowanego. Treści nauczania w klasach I-III powinny być czerpane z podobnych kręgów tematycznych, jakie zostały określone powyżej, z uwzględnieniem kultury danej mniejszości narodowej lub grupy etnicznej. II ETAP EDUKACYJNY klasy IV-VI Począwszy od II etapu edukacyjnego wprowadza się przedmioty i następujące ścieżki edukacyjne o charakterze wychowawczo-dydaktycznym: 1) edukacja czytelnicza i medialna, 2) edukacja ekologiczna, 3) edukacja prozdrowotna, 4) wychowanie do życia w społeczeństwie: a) wychowanie do życia w rodzinie, b) wychowanie regionalne - dziedzictwo kulturowe w regionie, c) wychowanie patriotyczne i obywatelskie. Dyrektor szkoły zapewnia uwzględnienie problematyki ścieżek edukacyjnych w szkolnym zestawie programów nauczania. Realizację ścieżek edukacyjnych zapewniają nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do własnego programu włączają odpowiednio treści danej ścieżki. Częściowej realizacji tych treści można dokonać w czasie odrębnych, modułowych, kilkugodzinnych zajęć. Dotyczy to zwłaszcza ścieżki edukacyjnej "Wychowanie do życia w społeczeństwie". PRZEDMIOTY JĘZYK POLSKI Człowiek zdobywa wiedzę przede wszystkim poprzez język. Nauczanie języka ojczystego tworzy fundament ogólnego rozwoju ucznia, jest pomocą w kształtowaniu osoby ucznia, stanowi główny punkt odniesienia całej edukacji szkolnej - wychowania i kształcenia. Za rozwój języka w mowie i piśmie (w tym za zasób pojęć, ortografię i estetykę zapisu) odpowiedzialni są wszyscy nauczyciele niezależnie od posiadanej specjalności. Cele edukacyjne Wspomaganie umiejętności porozumiewania się uczniów i wprowadzanie ich w świat kultury, zwłaszcza przez: 1) kształcenie sprawności mówienia, słuchania, czytania i pisania w zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych prywatnych i publicznych, a zwłaszcza ważnych dla życia w państwie demokratycznym i obywatelskim; rozwijanie zainteresowania uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego, 2) ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i czytelniczych umiejętności uczniów po to, aby wyznaczać stosowne dla nich cele, dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące skuteczność edukacji, 3) rozbudzanie motywacji czytania i rozwijanie umiejętności odbioru dzieł literackich i innych tekstów kultury, także audiowizualnych, a przez nie przybliżanie rozumienia człowieka i świata; wprowadzanie w tradycję kultury narodowej i europejskiej, 4) uczenie istnienia w kulturze, przede wszystkim w jej wymiarze symbolicznym i aksjologicznym, tak by stawała się wewnętrzną i osobistą własnością dziecka. Zadania szkoły 1. Wychowanie językowe i rozbudzanie wrażliwości estetycznej. 2. Motywowanie do poznawania literatury oraz różnorodnych tekstów kultury (w tym regionalnej) wzbogacających wiedzę ucznia o człowieku, życiu i świecie z perspektywy współczesności i z odniesieniem do przeszłości. 3. Doskonalenie kompetencji komunikacyjnej, to znaczy umiejętności mówienia, słuchania, czytania, pisania, odbioru różnorodnych tekstów kultury. 4. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje przez świadome i refleksyjne jego używanie (bez nawarstwiania teoretycznej, abstrakcyjnej wiedzy o systemie językowym). 5. Pobudzanie postaw kreatywnych ucznia w procesie zdobywania umiejętności i gromadzenia wiedzy. 6. Integrowanie różnych doświadczeń kulturowych. Treści nauczania Treści nauczania powinny być podporządkowane funkcji wspierającej wypowiadanie się, bez konieczności posługiwania się definicjami. 1. Pojęcia nadawcy i odbiorcy, sposoby rozpoznawania intencji wypowiedzi (pytam, odpowiadam, informuję, proszę). 2. Właściwości opowiadania, opisu, dialogu oraz prostych form użytkowych. 3. Wypowiedzenia oznajmujące, pytające i rozkazujące, w tym zdania i równoważniki zdań. 4. Związki wyrazów w zdaniu, w tym rola podmiotu i orzeczenia. 5. Odmienne i nieodmienne części mowy oraz podstawowe kategorie fleksyjne. 6. Związki znaczeniowe między wyrazami. 7. Budowa słowotwórcza wyrazów. 8. Rodzaje głosek. 9. Akcent wyrazowy, intonacja. 10. Pojęcia: fikcja literacka, świat przedstawiony, nadawca, odbiorca, podmiot mówiący, narracja, przenośnia, rytm. 11. Różnice między językiem potocznym a językiem literatury oraz językiem regionu. 12. Terminy: bohater, wątek, akcja, autor, narrator, epitet, porównanie, wyraz dźwiękonaśladowczy, rym, zwrotka, refren, baśń, opowiadanie, powieść, proza, poezja. 13. Terminy związane z przekazami ikonicznymi, radiem, telewizją, filmem, teatrem, prasą. Osiągnięcia 1. Mówienie: 1) do rzeczywistych i wyobrażonych słuchaczy, z przejrzystością intencji, z uwzględnianiem różnorodnych sytuacji, ról i kontaktów międzyludzkich (oficjalnych i nieoficjalnych), 2) na temat otaczającej rzeczywistości, własnych zainteresowań, literatury, innych (niewerbalnych i mieszanych) tekstów kultury, 3) na temat zaobserwowanych zjawisk językowych (przy użyciu elementarnej terminologii językoznawczej wprowadzanej zależnie od możliwości uczniów), 4) z precyzją znaczeniową, ze świadomością emocjonalnego nacechowania wypowiedzi oraz próbami ich oceny (zwłaszcza etycznej), 5) płynne, z poprawną i wyraźną artykulacją oraz dykcją, akcentowaniem, intonacją, pauzowaniem i tempem (w tym wygłaszanie tekstów z pamięci). 2. Słuchanie: 1) uważne i ze zrozumieniem, 2) rozmaitych wypowiedzi, w różnych celach i sytuacjach, 3) z rozróżnianiem mowy i tła akustycznego w przekazach audiowizualnych. 3. Czytanie: 1) głośne i wyraziste, z uwzględnieniem zasad kultury żywego słowa, 2) ciche ze zrozumieniem, 3) różnych rodzajów tekstów z uwzględnianiem celu (takiego jak: informacja, przeżycie, perswazja). 4. Pisanie: 1) tekstów kierowanych do różnych adresatów i w różnych celach, 2) w związku z potrzebami codziennej komunikacji, ekspresji własnych doznań, z literaturą i tekstami kultury wysokiej oraz masowej, 3) w różnych prostych formach, 4) z troską o kompozycję (plan, tytuł, akapit), sprawność stylistyczną oraz poprawność gramatyczną, interpunkcyjną i ortograficzną, a także estetykę tekstu. 5. Odbiór tekstów kultury: 1) z dążnością do odkrywania ich dosłownego, przenośnego i symbolicznego sensu, 2) z uwzględnieniem obserwacji swoistości ich tworzywa, 3) ze wskazywaniem na różne elementy świata przedstawionego, 4) z odróżnianiem fikcji artystycznej od rzeczywistości, 5) z refleksją nad wartościami i zasadami etycznymi, w tym zwłaszcza dylematami natury etycznej przeżywanymi przez bohaterów, 6) z próbami określania funkcji różnych elementów tekstu przy użyciu odpowiedniej terminologii (wprowadzanej zależnie od możliwości uczniów), 7) z wykorzystaniem różnych kontekstów, 8) z uwzględnieniem odrębności regionalnej i etnicznej. Lektura 1. Utwory zaproponowane przez uczniów i nauczyciela (w całości po dwa duże teksty literackie w klasie IV, po trzy w klasach V i VI). 2. Baśnie, legendy, opowiadania i utwory poetyckie (w tym pochodzące z regionu). 3. Fragmenty polskiej i światowej klasyki dziecięcej i młodzieżowej przy systematycznym motywowaniu uczniów do samodzielnego poznawania całych tekstów. 4. Teksty reprezentatywne dla źródeł kultury europejskiej. 5. Utwory prozatorskie i poetyckie wprowadzające w polską tradycję i współczesność literacką - stosownie do możliwości i potrzeb uczniów. 6. Teksty reprezentatywne dla różnych rodzajów, gatunków i form artystycznego wyrazu, ze szczególnym uwzględnieniem utworów epickich, w tym odmian prozy fabularnej (w szczególności powieści podróżniczo-przygodowej, obyczajowej, fantastycznej). 7. Teksty użytkowe, publicystyczne, popularnonaukowe, przedstawienia teatralne, filmy, słuchowiska radiowe, programy telewizyjne. HISTORIA I SPOŁECZEŃSTWO Cele edukacyjne 1. Zainteresowanie przeszłością. 2. Rozwijanie poczucia przynależności do grupy rodzinnej, społeczności lokalnej, grupy etnicznej, narodu, państwa, społeczności europejskiej i światowej. 3. Świadoma postawa patriotyczna i obywatelska motywująca do odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu społecznym i publicznym. Kształtowanie szacunku do własnego państwa. 4. Poznawanie wartości stanowiących istotny motyw działalności indywidualnej i publicznej w Polsce, w Europie i w świecie. Zadania szkoły 1. Dostarczanie wiedzy na temat najważniejszych wydarzeń i najwybitniejszych postaci z dziejów Polski (w tym regionu) oraz Europy i świata. 2. Zapoznanie z symbolami narodowymi, państwowymi i religijnymi; wyjaśnienie ich znaczenia oraz kształtowanie szacunku wobec nich. Rozwijanie postawy patriotycznej. 3. Kształtowanie wyobraźni historycznej. 4. Zapoznanie z elementarnymi pojęciami historycznymi. 5. Rozbudzanie zainteresowań przeszłością własną, swojej rodziny i narodu oraz korzeniami i rozwojem rodzimej kultury. Treści nauczania 1. Ja. Kim jestem - co lubię, co potrafię, co jest dla mnie ważne. Godność moja i innych. 2. Ja i inni. Moja postawa wobec innych. Koleżeństwo, przyjaźń, miłość. Prawa moje i prawa innych. Stosunek do środowiska przyrodniczego i kulturowego. 3. Ja i inni. Wolność osobista a przewidywanie konsekwencji własnych zachowań, odpowiedzialność i obowiązki. Wzorce osobowe - wybrane postacie historyczne i współczesne. 4. Wartości: prawda, dobro, piękno, wolność i sprawiedliwość w otaczającym świecie. 5. Mój dom, moja rodzina i sąsiedztwo. Elementy historii rodzinnej, regionalnej oraz życia codziennego w Polsce i w różnych krajach i epokach. 6. Społeczeństwo. Prawa i obowiązki obywatelskie. Postawy prospołeczne i aspołeczne. Przykłady różnych systemów społecznych w świecie współczesnym i w przeszłości. 7. Praca. Jej znaczenie w życiu indywidualnym i zbiorowym. Organizacja pracy i jej efekty w różnych epokach i współcześnie. 8. Zróżnicowanie regionalne Polski efektem warunków przyrodniczych i działalności człowieka, zasoby środowiska przyrodniczego, ich ochrona i wykorzystanie. 9. Zagospodarowanie terenu w miejscu zamieszkania ucznia, uwarunkowania życia ludzi danego obszaru od czynników przyrodniczych i pozaprzyrodniczych, krajobraz najbliższej okolicy. 10. Moja ojczyzna. Wydarzenia i osoby o zasadniczym znaczeniu dla losów narodu i państwa polskiego (chrzest Polski, Zjazd Gnieźnieński i koronacja Chrobrego, Władysław Łokietek i Kazimierz Wielki, bitwa pod Grunwaldem, Unia Polsko-Litewska, królowa Jadwiga i Jagiełło, Stefan Batory, potop szwedzki, Jan Sobieski, Konstytucja 3 Maja, rozbiory, formy walki o niepodległość Polski, I wojna światowa, odzyskanie niepodległości, wojna polsko-sowiecka, Józef Piłsudski i Roman Dmowski, II wojna światowa, okupacja i walka o niepodległość). 11. Najważniejsze elementy polskiego dziedzictwa kulturowego. 12. Moja ojczyzna Polska - położenie, obszar, granice, sąsiedzi, ludność, podział administracyjny. 13. Mój krąg cywilizacyjno-kulturowy. Wybrane zagadnienia z kręgu kultury antycznej oraz dziejów Europy. Śródziemnomorskie korzenie wybranych elementów kultury polskiej. 14. Polska w Europie - kierunki współpracy, procesy integracji z Unią Europejską; wspólne wartości europejskie: poszanowanie praw człowieka, demokracja, wolność gospodarcza. 15. Symbole i święta narodowe, państwowe i religijne; symbole wybranych państw i instytucji międzynarodowych. Osiągnięcia 1. Integrowanie wiedzy historycznej uzyskanej z różnych źródeł. 2. Ujmowanie treści historycznych w związkach przyczynowo-skutkowych. 3. Ocenianie faktów i wydarzeń z przeszłości; porównywanie zasad i wartości obowiązujących w przeszłości z obecnie obowiązującymi zasadami i wartościami kształtującymi życie społeczne. 4. Tworzenie opowiadania opartego na treściach historycznych, z obrazowym ujmowaniem epizodów, postaci i scenek historycznych. 5. Umieszczanie wydarzeń w przedziałach czasowych, obliczanie upływu czasu między wydarzeniami. 6. Rysowanie drzewa genealogicznego. 7. Poszukiwanie swojego miejsca w świecie, świadome korzystanie z przysługujących praw oraz wypełnianie obowiązków. 8. Umiejętność krytycznej oceny wydarzeń historycznych i współczesnych. 9. Rozumienie i stosowanie przyjętych norm współżycia w najbliższym otoczeniu. Indywidualne i grupowe działanie w najbliższym otoczeniu społecznym i na forum szkoły. 10. Samodzielna ocena zachowań swoich i innych, a także przewidywanie ich konsekwencji. 11. Dokonywanie świadomej samoidentyfikacji kulturowej, narodowej, etnicznej, regionalnej i państwowej; formułowanie uzasadnień własnych postaw i poglądów. 12. Wyrażanie własnego zdania i słuchanie zdania innych. 13. Dostrzeganie związków teraźniejszości z przeszłością oraz ciągłości rozwoju kulturalnego i cywilizacyjnego. 14. Odczytywanie i opis różnorodnych źródeł informacji historycznej i ich ilustracyjne wykorzystywanie przy rekonstrukcji przeszłości. 15. Lokalizowanie czasowo-przestrzenne wydarzeń z wykorzystaniem osi czasu, planu, mapy, wykresów i tabel. 16. Wyciąganie wniosków z porównywania dwóch i więcej prostych informacji dotyczących wydarzeń i postaci historycznych. 17. Poszukiwanie potrzebnych informacji w różnorodnych źródłach oraz rozwijanie umiejętności ich selekcjonowania, porządkowania i przechowywania. 18. Ukierunkowana, bezpośrednia obserwacja elementów środowiska geograficznego i społecznego. 19. Formułowanie pytań, problemów dotyczących zjawisk zachodzących w środowisku lokalnym, regionalnym i poszukiwanie ich rozwiązań z wykorzystaniem dostępnych źródeł informacji. JĘZYK OBCY Cele edukacyjne Opanowanie znajomości języka na poziomie zapewniającym minimum komunikacji językowej. Zadania szkoły 1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości oraz wiary we własne możliwości językowe, w szczególności przez pozytywną informację zwrotną dotyczącą ich indywidualnych umiejętności językowych. 2. Stopniowe przygotowywanie ucznia do samodzielności w procesie uczenia się języka obcego. 3. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec innych kultur. Treści nauczania 1. Podstawowe struktury gramatyczne umożliwiające formułowanie wypowiedzi w odniesieniu do teraźniejszości, przeszłości i przyszłości oraz do relacji przestrzennych. 2. Podstawowe funkcje językowe umożliwiające posługiwanie się językiem w prostych, nieformalnych sytuacjach dnia codziennego. 3. Zasady wymowy i ortografii. 4. Podstawowe wiadomości o obszarze nauczanego języka. 5. Wprowadzenie do pracy ze słownikiem dwujęzycznym oraz stosownymi materiałami uzupełniającymi. 6. Proste projekty zespołowe. Osiągnięcia 1. Sprawność rozumienia ze słuchu: 1) ogólnego sensu prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencji rozmówcy, 2) instrukcji nauczyciela, 3) ogólnego sensu oraz wyszukiwanie informacji szczegółowych w nieskomplikowanych wypowiedziach i dialogach. 2. Sprawność mówienia: 1) zadawanie prostych pytań oraz udzielanie odpowiedzi, 2) zdobywanie i udzielanie informacji w typowych sytuacjach dnia codziennego, 3) formułowanie krótkiej wypowiedzi o sobie, rodzinie, najbliższym otoczeniu, swoich przekonaniach i wartościach wraz z ich prostym uzasadnieniem, 4) inicjowanie i podtrzymywanie prostej rozmowy dotyczącej typowych sytuacji dnia codziennego, 5) opanowanie poprawnej wymowy w zakresie poznanego materiału językowego. 3. Sprawność czytania: 1) rozumienie powszechnie spotykanych dokumentów, takich jak: menu, rozkład jazdy, ogłoszenia, reklamy, listy i instrukcje, 2) wyszukiwanie konkretnych informacji w prostych tekstach, 3) rozumienie ogólnego sensu prostych, adaptowanych tekstów. 4. Sprawność pisania: 1) dostrzeganie różnic między fonetyczną a graficzną formą wyrazu oraz umiejętność poprawnego zapisu większości słów znanych ze słuchu, 2) napisanie krótkiego listu o sobie i swoich zainteresowaniach, przekazanie prostej informacji. 5. Inne umiejętności - korzystanie ze szkolnego słownika dwujęzycznego. MATEMATYKA Cele edukacyjne 1. Rozwijanie rozumienia podstawowych pojęć arytmetyki i geometrii. 2. Rozwijanie pamięci, wyobraźni, myślenia abstrakcyjnego i logicznego rozumowania. 3. Rozwijanie umiejętności czytania i tworzenia tekstów w stylu matematycznym. Zadania szkoły 1. Kształtowanie umiejętności myślenia i formułowania wypowiedzi. 2. Rozwijanie umiejętności uczniów w zakresie rozumienia prostych tekstów sformułowanych w języku matematyki. 3. Rozwijanie umiejętności opisywania w języku matematyki prostych sytuacji. 4. Ułatwianie dostrzegania problemów i badania ich w konkretnych przypadkach przez prowadzenie prostych rozumowań matematycznych. Treści nauczania 1. Liczby naturalne, dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb naturalnych, przykłady potęg; kolejność wykonywania działań; wielokrotności liczb naturalnych, cechy podzielności. 2. Liczby całkowite, dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb całkowitych. 3. Liczby wymierne, dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie ułamków; zapisywanie ułamków zwykłych i wyrażeń dwumianowych w postaci liczb dziesiętnych; dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie liczb dziesiętnych; obliczanie procentu danej liczby. 4. Symbole literowe, zapisywanie prostych wyrażeń algebraicznych oraz obliczanie ich wartości liczbowych. 5. Zapisywanie treści prostych zadań w postaci równań pierwszego stopnia z jedną niewiadomą; rozwiązywanie prostych równań z jedną niewiadomą. 6. Przykłady przyporządkowań; zaznaczanie punktów o danych współrzędnych i odczytywanie współrzędnych punktów na płaszczyźnie. 7. Diagramy przedstawiające dane empiryczne, graficzne przedstawianie zależności liczbowych (tam gdzie to możliwe - z użyciem technologii informacyjnej). 8. Wielokąty, koło - rysowanie figur i określanie ich własności; skala i plan. 9. Kąt, porównywanie i mierzenie kątów; rodzaje kątów (proste, ostre, rozwarte). 10. Obliczanie obwodów i pól prostokątów, trójkątów i trapezów. 11. Przykłady odbić lustrzanych; oś symetrii figury. 12. Prostopadłościan, graniastosłup prosty - modele brył, właściwości, siatki; pola powierzchni wielościanów, objętość graniastosłupów prostych. Osiągnięcia 1. Uzyskanie sprawności w prostym rachunku pamięciowym, szacowaniu wyników, stosowaniu algorytmów działań sposobem pisemnym, dokonywaniu obliczeń za pomocą kalkulatora. 2. Rozwiązywanie prostych zadań wymagających użycia liczb lub wykorzystania właściwości figur geometrycznych. 3. Odczytywanie informacji z prostych wykresów i diagramów różnego typu. 4. Formułowanie w języku matematyki prostych problemów spotykanych w środowisku uczniów. PRZYRODA Cele edukacyjne 1. Zainteresowanie światem, jego różnorodnością, bogactwem i pięknem. 2. Rozumienie zależności istniejących w środowisku przyrodniczym. 3. Zdobycie umiejętności obserwacji zjawisk przyrodniczych i dokonywania ich opisu. 4. Poznanie współzależności człowieka i środowiska. 5. Poznanie zachowań sprzyjających bezpieczeństwu ludzi i przyrody. 6. Wyrobienie poczucia odpowiedzialności za środowisko. Zadania szkoły 1. Dostarczanie wiedzy na temat człowieka, udzielanie uczniowi pomocy w rozumieniu samego siebie. 2. Przekazywanie wiedzy na temat budowy i złożoności świata ożywionego i nieożywionego oraz warunków życia. 3. Umożliwianie prowadzenia obserwacji środowiska w najbliższej okolicy oraz poznawanych regionach. 4. Przeprowadzanie ćwiczeń kształtujących umiejętność orientowania się w terenie i na mapie. 5. Umożliwianie prowadzenia obserwacji zjawisk przyrodniczych, wykonywania prostych eksperymentów i interpretowania ich wyników. 6. Pobudzanie wrażliwości uczniów na piękno świata i wartość życia. 7. Kształtowanie postawy szacunku do zwierząt i przyrody oraz odpowiedzialności za ich stan. Treści nauczania 1. Wspólne cechy budowy i czynności organizmów. 2. Złożoność świata żywego, znaczenie różnych sposobów jego porządkowania. 3. Przykłady różnorodności roślin, grzybów i zwierząt oraz środowisk ich życia. 4. Opis miejsca zamieszkania (formy terenu, skały, wody, gleba, roślinność). 5. Warunki życia ludzi w najbliższym otoczeniu. 6. Orientacja w terenie, szkic, plan, mapa. 7. Krajobraz najbliższej okolicy - obserwacje i opisy: 1) składniki naturalnego krajobrazu, 2) sposoby zagospodarowania obszaru, 3) ludzie i kultura, 4) zależność życia ludzi od czynników przyrodniczych i pozaprzyrodniczych. 8. Krajobrazy nizinne, wyżynne i górskie: 1) środowisko i jego zagospodarowanie (na przykładzie wybranych krajobrazów Polski), 2) krajobrazy naturalne i przekształcone przez człowieka, 3) przykłady pozytywnego i negatywnego zagospodarowania przestrzeni, 4) krainy Polski. 9. Wybrane krajobrazy świata: 1) lądy i kontynenty, 2) oceany. 10. Pogoda i klimat, obserwacje meteorologiczne. 11. Właściwości różnych substancji i ich zastosowanie: 1) metale i niemetale; masa, przewodnictwo cieplne i elektryczne, 2) mieszaniny jednorodne i niejednorodne, 3) woda i roztwory wodne; rozpuszczanie i krystalizacja, 4) właściwości materii o różnych stanach skupienia (w szczególności rozszerzalność temperaturowa, sprężystość, kruchość, ciśnienie), 5) przemiany chemiczne znane z życia codziennego (w szczególności spalanie, korozja, ścinanie białka). 12. Kinetyczno-molekularny model budowy materii; rozmiary cząsteczek, oddziaływania międzycząsteczkowe. 13. Podstawowe zjawiska fizyczne i ich zastosowanie: 1) mechaniczne, 2) elektryczne i magnetyczne, 3) optyczne i akustyczne. 14. Czynności życiowe człowieka, etapy rozwoju człowieka ze szczególnym uwzględnieniem dojrzewania biologicznego, zasady higieny. 15. Znaczenie wybranych gatunków roślin, grzybów i zwierząt dla człowieka. 16. Bakterie i wirusy - zagrożenia i korzyści dla człowieka. 17. Substancje szkodliwe dla organizmów żywych i ich oddziaływanie na środowisko przyrodnicze. 18. Wpływ człowieka na środowisko przyrodnicze. 19. Wpływ środowiska na zdrowie człowieka: 1) substancje szkodliwe i ich wpływ na organizm człowieka, 2) rola wody, powietrza, gleby, ich odtwarzalność, czystość i skażenie. 20. Ziemia w Układzie Słonecznym, obserwacje astronomiczne. 21. Podróże i odkrycia geograficzne. Osiągnięcia 1. Całościowe postrzeganie rzeczywistości przyrodniczej. 2. Obserwowanie przyrodniczych składników środowiska i ich opis. 3. Gromadzenie i integrowanie wiedzy koniecznej do opisywania zjawisk przyrody. 4. Rozpoznawanie stanów fizjologicznych organizmu człowieka. Dbałość o zdrowie przez stosowanie zasad higieny i korzystanie z różnych form rekreacji. 5. Dostrzeganie walorów przyrodniczych najbliższego regionu, znajomość prawnie chronionych obiektów i obszarów przyrodniczych. Rozpoznawanie, z wykorzystaniem atlasów i prostych kluczy, pospolitych gatunków roślin i zwierząt. 6. Dostrzeganie zależności między czynnikami środowiska przyrodniczego i kulturowego. 7. Wyjaśnianie zjawisk fizycznych i astronomicznych. 8. Obserwowanie i identyfikowanie różnorodnych substancji i procesów chemicznych w najbliższym otoczeniu. 9. Właściwe korzystanie z dostępnych produktów chemicznych. 10. Dostrzeganie wpływu działalności człowieka na środowisko przyrodnicze. 11. Orientowanie się w terenie. 12. Czytanie i interpretowanie map, wykresów, tabel. 13. Rozwiązywanie prostych zadań problemowych dotyczących miejsca zamieszkania i okolicy. 14. Dostrzeganie kulturowych walorów najbliższego regionu. MUZYKA Cele edukacyjne 1. Pobudzanie wszechstronnego rozwoju uczniów, a w szczególności: 1) rozbudzanie twórczej postawy wobec siebie i świata, 2) rozwijanie ogólnej wrażliwości dziecka, 3) rozwijanie muzykalności, wrażliwości muzycznej, 4) rozwijanie umiejętności refleksyjnego słuchania, 5) rozwijanie zainteresowań i zamiłowań muzycznych. 2. Wyposażenie uczniów w podstawowe umiejętności muzyczne. 3. Wprowadzenie uczniów do aktywnego uczestnictwa w kulturze. 4. Wpływanie przez sztukę na obyczaje i kulturę uczniów oraz atmosferę szkolną. Zadania szkoły 1. Tworzenie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, bezinteresownego działania, procesu twórczego - wysiłku i radości towarzyszących twórczej aktywności. 2. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami sztuki. 3. Kształtowanie postaw. Treści nauczania 1. Nauka śpiewania w wykonaniu indywidualnym i zbiorowym. 2. Muzykowanie na instrumentach. 3. Działania muzyczno-ruchowe. 4. Słuchanie muzyki. 5. Obserwacja i tworzenie świata dźwięku. 6. Pojęcia muzyczne niezbędne do prowadzenia rozmów o muzyce. 7. Różnorodność muzyki ojczystej, w tym regionalnej, oraz muzyki innych narodów i regionów świata. 8. Wartości muzyki klasycznej, rozrywkowej i ludowej. Osiągnięcia 1. Śpiewanie indywidualne i w grupie. 2. Umiejętność słuchania muzyki. 3. Znajomość najważniejszych pieśni narodowych. PLASTYKA Cele edukacyjne 1. Pobudzanie wszechstronnego rozwoju uczniów, a w szczególności: 1) rozbudzanie twórczej postawy wobec siebie i świata, 2) rozwijanie ogólnej wrażliwości dziecka, 3) rozwijanie wrażliwości plastycznej, 4) rozwijanie umiejętności refleksyjnego patrzenia, 5) rozwijanie zainteresowań i zamiłowań plastycznych. 2. Wyposażenie uczniów w podstawowe umiejętności plastyczne. 3. Wprowadzenie uczniów do aktywnego uczestnictwa w kulturze. 4. Wpływanie przez sztukę na obyczaje i kulturę uczniów oraz atmosferę szkolną. Zadania szkoły 1. Tworzenie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, bezinteresownego działania, procesu twórczego - wysiłku i radości towarzyszących twórczej aktywności. 2. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami sztuki. 3. Kształtowanie postaw. Treści nauczania 1. Kontakt z dziełami sztuki plastycznej - pomniki, galerie, muzea. 2. Środki wyrazu plastycznego i działania plastyczne w różnych materiałach, technikach i formach. 3. Sztuka ludowa i zdobnictwo charakterystyczne dla danego regionu. 4. Różnorodne sposoby komunikowania (komunikacja pozawerbalna - język przestrzeni, koloru, ciała). 5. Krajobraz kulturowy. 6. Kształtowanie otoczenia i form użytkowych (racjonalność, funkcjonalność, estetyka). Osiągnięcia 1. Posługiwanie się prostymi technikami plastycznymi. 2. Dbanie o estetyczny wygląd własny i otoczenia. TECHNIKA Cele edukacyjne Osiągnięcie elementarnego poziomu orientacji i kultury ogólnotechnicznej. Zadania szkoły 1. Doprowadzenie ucznia do poznania i oceniania swoich cech, możliwości i predyspozycji technicznych. 2. Organizowanie wielostronnej aktywności technicznej ucznia. 3. Tworzenie warunków do kształtowania kultury i bezpiecznego postępowania w środowisku technicznym. Treści nauczania 1. Analiza środowiska ucznia z punktu widzenia technicznego (dom, mieszkanie, miejsce pracy i zabawy, miasto, wieś). 2. Teksty, dokumentacje techniczne oraz kalkulacje ekonomiczne (pojęcia, symbole, znaki i rysunki); normalizacja w technice i w życiu codziennym. 3. Różnorodne materiały, ich cechy i zastosowania; zależność właściwości materiałów od surowców i sposobu wytwarzania. 4. Prace wytwórcze z różnych materiałów - planowanie, wykonanie, ocena. 5. Technologie; podstawowe narzędzia, przyrządy pomiarowe stosowane w środowisku ucznia; technologie ekologiczne w środowisku ucznia. 6. Maszyny i instalacje (urządzenia gospodarstwa domowego); bezpieczne, ekonomiczne i ekologiczne postępowanie uczniów w środowisku technicznym. 7. Bezpieczne poruszanie się uczniów w ruchu drogowym jako pieszych, pasażerów i rowerzystów. Osiągnięcia 1. Racjonalne i bezpieczne postępowanie w środowisku technicznym. 2. Ocenianie swoich umiejętności, nawyków, zainteresowań i zdolności technicznych. 3. Opisywanie i wartościowanie wytworów i działań technicznych (za pomocą obrazów, rysunków, symboli i tekstów; wykorzystywanie technologii informacyjnej) z różnych punktów widzenia (ekologicznego, ekonomicznego, estetycznego). 4. Opracowywanie pomysłów technicznych w formie dokumentacji technicznej (z wykorzystaniem eksperymentowania, modelowania technicznego oraz technologii informacyjnej; dokonywanie podstawowych pomiarów). 5. Planowanie i wykonywanie zadań technicznych indywidualnie i zespołowo; organizowanie miejsca pracy. 6. Bezpieczne posługiwanie się narzędziami oraz urządzeniami gospodarstwa domowego; czytanie ze zrozumieniem różnych instrukcji technicznych. 7. Eksploatowanie roweru i bezpieczne poruszanie się nim po drogach. Zdobywanie karty rowerowej od 10 roku życia. INFORMATYKA Cele edukacyjne Nauczenie podstawowych zasad posługiwania się komputerem i technologią informacyjną. Zadania szkoły 1. Umożliwienie uczniom dostępu do komputera. 2. Przygotowanie uczniów do posługiwania się komputerem i technologią informacyjną. 3. Uwrażliwienie uczniów na zagrożenia wychowawcze związane z niewłaściwym korzystaniem z komputerów i ich oprogramowania (w szczególności z gier). Treści nauczania 1. Zasady bezpiecznego posługiwania się komputerem. 2. Komputer jako źródło wiedzy i komunikowania się. Zastosowania komputera w życiu codziennym. 3. Opracowywanie za pomocą komputera prostych tekstów, rysunków i motywów. 4. Korzystanie z elementarnych zastosowań komputerów do wzbogacania własnego uczenia się i poznawania różnych dziedzin wiedzy. 5. Poznawanie zastosowań komputerów i opartych na technice komputerowej urządzeń spotykanych przez ucznia w miejscach publicznych. Osiągnięcia 1. Posługiwanie się komputerem w przystosowanym dla ucznia środowisku sprzętowym i programistycznym. 2. Opracowywanie za pomocą komputera prostych tekstów, rysunków, motywów. 3. Korzystanie z różnorodnych źródeł i sposobów zdobywania informacji oraz jej przedstawiania i wykorzystania. 4. Stosowanie komputerów do wzbogacania własnego uczenia się i poznawania różnych dziedzin. WYCHOWANIE FIZYCZNE Cele edukacyjne 1. Wspomaganie harmonijnego rozwoju psychofizycznego uczniów. 2. Rozwijanie i doskonalenie sprawności ruchowej i tężyzny fizycznej uczniów. 3. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za zdrowie własne i innych. Zadania szkoły 1. Stymulowanie i umożliwianie uczniom podejmowania aktywności ruchowej i wyrażania własnych przeżyć w zabawach, grach, tańcach. 2. Tworzenie warunków do doskonalenia sprawności i kondycji fizycznej. 3. Zapoznawanie uczniów z podstawowymi formami rekreacji, turystyki oraz z podstawowymi zasadami uprawiania wybranych przez uczniów dyscyplin sportowych. 4. Dokonywanie oceny postawy ciała i poziomu sprawności ucznia wraz z monitorowaniem rozwoju psychomotorycznego. Treści nauczania 1. Ćwiczenia kształtujące postawę ciała oraz stymulujące rozwój układów: ruchowego, oddechowego, krążeniowego, nerwowego. 2. Formy ruchu stwarzające możliwości doskonalenia koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz wzmocnienia kondycji fizycznej. 3. Ćwiczenia zwinnościowo-akrobatyczne oraz skoki. 4. Podstawowe elementy techniki i taktyki gier zespołowych, konkurencji lekkoatletycznych, gier rekreacyjnych, tańców, pływania oraz wybranych sportów zimowych. 5. Ćwiczenia i zabawy według inwencji uczniów uwzględniające zasady współdziałania, respektowania przepisów, zasad i ustaleń. 6. Przepisy i zasady organizacji zajęć ruchowych uwzględniające troskę o zdrowie. 7. Badanie i ocena rozwoju oraz sprawności funkcjonowania organizmu. 8. Zasady sportowego współzawodnictwa. 9. Propozycje spędzania czasu wolnego z wykorzystaniem gier, zabaw, form turystycznych i sportowych. Osiągnięcia Organizowanie i uczestniczenie w rekreacji, turystyce, zawodach sportowych z przestrzeganiem obowiązujących zasad (zasada "czystej gry" w sporcie). JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ Przedmiot jest realizowany w szkołach (oddziałach) z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, zgodnie z odrębnymi przepisami. Cele edukacyjne Wspomaganie umiejętności komunikowania się uczniów i wprowadzenie ich w świat kultury, zwłaszcza poprzez: 1) kształcenie sprawności mówienia, słuchania, czytania, pisania w zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych prywatnych i publicznych; rozwijanie zainteresowania uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego, 2) poszukiwanie korzeni kultury rodzimej, 3) poznanie kraju ojczystego (ewentualnie regionu) danego języka i pogłębianie więzi uczuciowej z nim, 4) uczenie istnienia w kulturze, zwłaszcza w jej wymiarze symbolicznym i aksjologicznym tak, aby stawała się wewnętrzną i osobistą własnością młodego człowieka, 5) ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i czytelniczych umiejętności uczniów po to, by wyznaczać stosowne dla nich cele, dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące skuteczność edukacji, 6) rozbudzanie motywacji czytania i rozwijanie umiejętności odbioru dzieł literackich i innych tekstów kultury (także audiowizualnych), a przez nie przybliżanie rozumienia człowieka i świata; wprowadzanie w tradycję kultury narodowej danej mniejszości lub kultury regionu grupy etnicznej. Zadania szkoły 1. Doskonalenie umiejętności mówienia, słuchania, czytania, pisania, odbioru różnorodnych tekstów. 2. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje przez świadome i refleksyjne jego używanie. 3. Motywowanie do poznawania literatury oraz różnorodnych tekstów kultury narodowej (w tym regionalnej) wzbogacających wiedzę ucznia o człowieku, życiu i świecie z perspektywy współczesności i z odniesieniem do przeszłości. 4. Integrowanie różnych zakresów doświadczeń kulturowych. 5. Tworzenie warunków do oceniania własnych zachowań, uczuć, postaw i umiejętności wynikających z doświadczeń związanych z uczestnictwem w życiu środowiska i kulturze. 6. Rozwijanie w uczniach postaw ciekawości, otwartości i poszanowania innych kultur. Treści nauczania 1. Podstawowe struktury gramatyczne. 2. Podstawowe zasady wymowy i ortografii. 3. Rozumienie pojęć i czynne posługiwanie się terminami: fikcja literacka, świat przedstawiony, nadawca, odbiorca, podmiot mówiący, przenośnia, rytm, bohater, akcja, autor, narrator, epitet, porównanie, rym, zwrotka, refren, baśń, opowiadanie, proza, poezja. 4. Posługiwanie się terminami związanymi z przekazami ikonicznymi, radiem, telewizją, filmem, teatrem, prasą (wyjaśnianie pojęć w razie potrzeby). 5. Posługiwanie się słownikami oraz stosownymi materiałami uzupełniającymi. Osiągnięcia 1. Mówienie: 1) na tematy: otaczającej rzeczywistości, własnych zainteresowań, literatury ze świadomością emocjonalnego nacechowania wypowiedzi oraz próbami ich oceny (zwłaszcza etycznej), 2) płynne, z poprawną i wyraźną artykulacją oraz dykcją, akcentowaniem, intonacją, pauzowaniem i tempem (w tym wygłaszanie tekstów z pamięci). 2. Słuchanie: 1) uważne i skuteczne, 2) rozmaitych wypowiedzi, w różnych celach i sytuacjach. 3. Czytanie: 1) ciche ze zrozumieniem, 2) głośne i wyraziste z uwzględnieniem zasad kultury żywego słowa. 4. Pisanie: 1) w związku z potrzebami codziennej komunikacji, w związku z czytaną literaturą, z zachowaniem reguł kompozycyjnych, stylistycznych, gramatycznych i estetycznych, 2) w różnych prostych formach, 3) krótkich tekstów kierowanych do różnych adresatów (list, zaproszenie, pozdrowienia). Lektura 1. Utwory zaproponowane przez uczniów i nauczyciela. 2. Baśnie, legendy, opowiadania i utwory poetyckie (w tym pochodzące z regionu). 3. Fragmenty narodowej klasyki dziecięcej i młodzieżowej przy systematycznym motywowaniu uczniów do samodzielnego poznawania całych tekstów. 4. Utwory prozatorskie i poetyckie wprowadzające w tradycję narodową i współczesność literacką - stosownie do możliwości i potrzeb uczniów. 5. Teksty reprezentatywne dla różnych rodzajów literackich, ze szczególnym uwzględnieniem utworów epickich. ETYKA 2) Cele edukacyjne 1. Kształtowanie refleksyjnej postawy wobec człowieka, jego natury, powinności moralnych oraz wobec różnych sytuacji życiowych. 2. Przygotowanie do rozpoznawania podstawowych wartości i dokonywania właściwej ich hierarchizacji. Zadania szkoły 1. Wspieranie uczniów w poszukiwaniu wartości. 2. Ukazywanie uczniom konieczności doskonalenia samego siebie. 3. Ukazywanie sensu praw i obowiązków, zasad i reguł, nakazów i zakazów obowiązujących w różnych sytuacjach społecznych: w grupie rówieśniczej, w szkole, w rodzinie, w społeczności lokalnej. 4. Uczenie szacunku dla siebie i innych. Treści nauczania 1. Poznawanie siebie, dostrzeganie cech indywidualnych własnych i najbliższych osób. 2. Wyjaśnianie prawdziwego znaczenia własnych zachowań oraz ich przyczyn i konsekwencji. 3. Człowiek jako osoba, godność człowieka. 4. Przyjmowanie odpowiedzialności za siebie. 5. Prawa i obowiązki, zasady i reguły postępowania. 6. Uczestnictwo w grupie, porozumiewanie się z innymi. 7. Wolność i jej różne rozumienie, autorytety i wzory osobowe. 8. Praca i jej wartość dla człowieka. 9. Uzasadnianie opinii, wydawanie sądów, kryteria ocen, między innymi w odniesieniu do zjawisk społecznych na poziomie małej grupy, społeczności szkolnej i społeczności lokalnej. Osiągnięcia 1. Dostrzeganie różnorodności postaw i zachowań ludzi. 2. Rozpoznawanie swoich obowiązków wobec najbliższego otoczenia, rodziny i szkoły. 3. Wyrażanie opinii i wartościowanie zjawisk społecznych na poziomie społeczności szkolnej i społeczności lokalnej. ŚCIEŻKI EDUKACYJNE EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA Cele edukacyjne 1. Przygotowanie do samodzielnego poszukiwania potrzebnych informacji i materiałów. 2. Przygotowanie do odbioru informacji rozpowszechnianych przez media. 3. Przygotowanie do świadomego i odpowiedzialnego korzystania ze środków masowej komunikacji (telewizji, komputerów, prasy). 4. Kształtowanie postawy szacunku dla polskiego dziedzictwa kulturowego w związku z globalizacją kultury masowej. Zadania szkoły 1. Rozwijanie i utrwalanie zainteresowań, potrzeb i nawyków czytelniczych z uwzględnieniem indywidualnych uzdolnień uczniów. 2. Kształcenie umiejętności samodzielnego korzystania ze zbiorów bibliotecznych. 3. Kształcenie i utrwalanie nawyków kulturalnego obcowania z książką i innymi nośnikami informacji. 4. Przygotowanie do odróżniania fikcji od rzeczywistości w przekazach medialnych. 5. Wprowadzanie w świat mediów oraz podstawowe sposoby i procesy komunikowania się ludzi. Przygotowanie do rozpoznawania różnych komunikatów medialnych i rozumienia języka mediów. 6. Wprowadzenie do samodzielnego posługiwania się narzędziami medialnymi. Treści nauczania 1. Dzieje pisma, książki, prasy i przekazów medialnych. 2. Wydawnictwa informacyjne, literatura popularnonaukowa, czasopisma dziecięce i młodzieżowe. 3. Katalogi, kartoteki, zautomatyzowany system wyszukiwania danych. 4. Proces porozumiewania się, jego składniki i kontekst społeczny. 5. Komunikacja werbalna i niewerbalna, bezpośrednia i medialna. 6. Rodzaje mediów, ich istota i zasady funkcjonowania. 7. Funkcje i charakterystyka komunikatów medialnych: drukowanych, obrazowych, dźwiękowych, audiowizualnych i multimedialnych. 8. Podstawowe elementy języka poszczególnych rodzajów mediów. Rodzaje i gatunki przekazów medialnych. 9. Teatr jako źródło przekazów medialnych. 10. Wydarzenia z życia osobistego i społecznego jako inspiracja do samodzielnych rejestracji i twórczości medialnej. 11. Selektywność doboru informacji w środkach masowego przekazu. Stronniczość przekazu. 12. Informacja czy perswazja? Jawne i niejawne funkcje środków masowej komunikacji we współczesnym społeczeństwie informacyjnym. Osiągnięcia 1. Czytanie dla zdobycia wiadomości i zaspokajania potrzeb poznawczych. 2. Umiejętność poszukiwania i wykorzystywania informacji z encyklopedii, słowników, innych wydawnictw i dokumentów pozaksiążkowych (medialnych). 3. Umiejętność wyszukiwania materiałów na określony temat za pomocą katalogów i kartotek. 4. Rozpoznawanie elementów języka mediów w różnych rodzajach komunikatów. 5. Rozróżnianie komunikatów przedstawiających rzeczywistość realną i fikcję. 6. Rozróżnianie między obiektywną relacją a komentarzem. 7. Posługiwanie się podstawowymi urządzeniami medialnymi. 8. Umiejętność krytycznej analizy wartości oferty mediów i dokonywania właściwego wyboru w korzystaniu ze środków masowej komunikacji. EDUKACJA EKOLOGICZNA Cele edukacyjne 1. Dostrzeganie zmian zachodzących w otaczającym środowisku oraz ich wartościowanie. 2. Rozwijanie wrażliwości na problemy środowiska. Zadania szkoły 1. Ukazanie zależności stanu środowiska od działalności człowieka. 2. Ukazywanie mechanizmów i skutków niepożądanych zmian. Treści nauczania 1. Wpływ codziennych czynności i zachowań w domu, szkole, miejscu zabawy i pracy na stan środowiska naturalnego. 2. Style życia i ich związek z wyczerpywaniem się zasobów naturalnych. 3. Przykłady miejsc (w najbliższym otoczeniu), w których obserwuje się korzystne i niekorzystne zmiany zachodzące w środowisku przyrodniczym. 4. Degradacja środowiska - przyczyny, wpływ na zdrowie człowieka oraz jej związek z formami działalności ludzi. 5. Obszary chronione oraz ich znaczenie w zachowaniu różnorodności biologicznej; zasady zachowania się na obszarach chronionych. Osiągnięcia 1. Prowadzenie obserwacji w najbliższej okolicy. 2. Wskazywanie pozytywnych i negatywnych aspektów ingerencji człowieka w środowisko. EDUKACJA PROZDROWOTNA Cele edukacyjne Kształtowanie umiejętności dbania o swoje zdrowie i bezpieczeństwo. Zadania szkoły 1. Tworzenie warunków do kształtowania zachowań sprzyjających zdrowiu i bezpieczeństwu. 2. Rozbudzanie zainteresowania dziecka własnym zdrowiem i rozwojem, ułatwianie nabywania podstawowych umiejętności dbania o swoje zdrowie. 3. Wskazywanie zagrożeń, w tym cywilizacyjnych i społecznych. 4. Tworzenie warunków do kształtowania umiejętności właściwego zachowania się podczas: 1) kontaktu z przedmiotami niebezpiecznymi, toksycznymi, łatwo palnymi, wybuchowymi, niewybuchami i niewypałami, 2) gier zespołowych i zabaw ruchowych, 3) konfliktu w relacjach społecznych. Treści nauczania 1. Higiena ciała, odzieży, obuwia, miejsca pracy i wypoczynku. 2. Bezpieczeństwo na drodze, podczas gier i zabaw ruchowych; pierwsza pomoc w niektórych urazach. 3. Urozmaicenie i regularność posiłków, estetyka ich spożywania, zabezpieczenie żywności przed zanieczyszczeniem i zepsuciem. 4. Zabawy ruchowe i rekreacja, organizacja odrabiania lekcji i czasu wolnego; prawidłowa postawa ciała. 5. Rozpoznawanie własnych mocnych i słabych stron, zalet i wad; kształtowanie właściwego stosunku do własnych pozytywnych i negatywnych emocji; radzenie sobie w sytuacjach trudnych i umiejętność szukania pomocy; zachowania sprzyjające i zagrażające zdrowiu. 6. Podstawowe zasady i reguły obowiązujące w relacjach międzyludzkich. 7. Problemy i potrzeby kolegów niepełnosprawnych, osób chorych i starszych. 8. Poznawanie zagrożeń cywilizacyjnych oraz nabycie umiejętności właściwego zachowania się w przypadku kontaktu z przedmiotami niebezpiecznymi, toksycznymi, łatwo palnymi, wybuchowymi, niewybuchami i niewypałami. 9. Ochrona przed zagrożeniami naturalnymi (powodzią, pożarem, huraganem, śnieżycą, mrozem, suszą, trzęsieniem ziemi), cywilizacyjnymi i społecznymi (molestowanie seksualne, przypadki nierządu wśród nieletnich). 10. Przyczyny (namawianie i presja ze strony osób) i skutki używania środków psychoaktywnych i nadużywania leków oraz innych nałogów, odpowiedzialność małoletniego wobec prawa. Osiągnięcia 1. Dbanie o zdrowie i bezpieczeństwo własne oraz współpraca z dorosłymi w tym zakresie. 2. Rozróżnianie czynników i sytuacji wpływających pozytywnie lub negatywnie na bezpieczeństwo, zdrowie i rozwój. 3. Prawidłowe organizowanie czasu wolnego i nauki w domu. 4. Rozpoznawanie zagrożeń i umiejętność reagowania na nie. WYCHOWANIE DO ŻYCIA W SPOŁECZEŃSTWIE Ścieżka ta składa się z trzech odrębnych modułów: 1) wychowanie do życia w rodzinie, 2) edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie, 3) wychowanie patriotyczne i obywatelskie. 1. Wychowanie do życia w rodzinie 3) Cele edukacyjne Celem wychowania do życia w rodzinie jest ukazywanie wartości rodziny w życiu osobistym człowieka oraz pomoc w przygotowaniu się do zrozumienia i akceptacji przemian okresu dojrzewania. Zadania szkoły 1. Integrowanie wychowawczych działań szkoły i rodziny. 2. Wzmacnianie prawidłowych relacji dziecka z rodziną. 3. Współpraca z rodzicami w przygotowaniu uczniów do okresu dojrzewania i pozytywnego przyjęcia przejawów związanych z rozwojem fizycznym i psychicznym dziecka. 4. Pomoc w kształtowaniu pozytywnego stosunku do płciowości. 5. Wspieranie prawidłowego rozwoju emocjonalnego i społecznego, w tym koleżeństwa i przyjaźni. Treści nauczania 1. Podstawowe funkcje rodziny z podkreśleniem miejsca dziecka w rodzinie. 2. Przekaz wartości i tradycji w rodzinie, wspólne świętowanie, spędzanie wolnego czasu. 3. Więź rodzinna, związki uczuciowe i inne relacje w rodzinie; konflikty i ich rozwiązywanie. 4. Macierzyństwo i ojcostwo. Podstawowa wiedza dotycząca budowy i funkcjonowania układu rozrodczego człowieka. 5. Ciąża, rozwój płodu, poród, przyjęcie dziecka jako nowego członka rodziny. 6. Różnice i podobieństwa między chłopcami i dziewczętami. Identyfikacja z własną płcią. Akceptacja i szacunek dla ciała. 7. Zmiany fizyczne i psychiczne okresu dojrzewania. Zróżnicowane, indywidualne tempo rozwoju. 8. Higiena okresu dojrzewania. 9. Prawo człowieka do intymności i ochrona tego prawa; postawy asertywne. 10. Istota koleżeństwa i przyjaźni, wzajemny szacunek, udzielanie sobie pomocy, współpraca, empatia. 11. Mass media - zasady i kryteria wyboru czasopism, książek, filmów i programów telewizyjnych. 12. Instytucje działające na rzecz dziecka i rodziny. 13. Odpowiedzialność za własny rozwój. Samowychowanie. Osiągnięcia 1. Prawidłowe komunikowanie, rozwiązywanie konfliktów; empatia. 2. Dostrzeganie potrzeb własnych i innych ludzi; wyrażanie uczuć, asertywność. 3. Rozpoznawanie i rozumienie psychofizycznych przejawów dojrzewania. 4. Akceptowanie i poszanowanie własnego ciała. 5. Aktywny udział w życiu rodziny. 6. Umiejętne korzystanie z mass mediów. 2. Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie Cele edukacyjne 1. Poznanie najbliższego środowiska i specyfiki swojego regionu. 2. Rozwijanie wartości rodzinnych związanych z wartościami kulturowymi wspólnoty lokalnej. 3. Rozwijanie postaw patriotycznych związanych z kulturą regionalną. Zadania szkoły 1. Umożliwianie poznania regionu i jego kultury. 2. Wprowadzanie uczniów w życie kulturalne wspólnoty lokalnej. 3. Kształtowanie tożsamości narodowej w powiązaniu z tożsamością regionalną. Treści nauczania 1. Najbliższe otoczenie domu rodzinnego, sąsiedztwa i szkoły. 2. Ogólna charakterystyka geograficzna i kulturowa regionu oraz jego podstawowe nazewnictwo; główne symbole regionalne. 3. Język regionu, gwara i nazewnictwo. 4. Elementy historii regionu i ich związki z historią i tradycją własnej rodziny. 5. Lokalne i regionalne tradycje, święta, obyczaje i zwyczaje. 6. Miejscowe podania, przysłowia, muzyka, architektura, plastyka, tradycyjne rzemiosło, sztuka ludowa i folklor. 7. Sylwetki osób zasłużonych dla środowiska lokalnego, regionu i kraju, ze szczególnym uwzględnieniem wartości, które uosabiają. Osiągnięcia 1. Odczytywanie związków łączących tradycję rodzinną z tradycjami regionu. 2. Dostrzeganie wpływu wartości związanych z kulturą regionu na życie poszczególnych ludzi. 3. Świadome i aktywne uczestnictwo w życiu wspólnoty lokalnej, w zachowaniu i pomnażaniu dziedzictwa kulturowego. 3. Wychowanie patriotyczne i obywatelskie Cele edukacyjne 1. Kształtowanie więzi z krajem ojczystym i świadomości obywatelskiej. 2. Rozwijanie poszanowania postaw prospołecznych i dobra wspólnego. 3. Kształtowanie szacunku dla własnego państwa. Zadania szkoły 1. Tworzenie sytuacji wyzwalających emocjonalny związek z krajem ojczystym (spotkań, uroczystości, inscenizacji, wycieczek). 2. Zapoznanie uczniów z symbolami, ważnymi dla kraju rocznicami, zasadami i instytucjami, które posiadają istotne znaczenie dla funkcjonowania narodu i państwa polskiego. 3. Przygotowywanie uczniów do świadomego, aktywnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu publicznym. 4. Przekazywanie tradycji narodowej. Treści nauczania 1. Godło i hymn państwowy. 2. Pieśni patriotyczne. Utwory literackie (obrazy i filmy) o tematyce historyczno-patriotycznej. 3. Lokalne miejsca pamięci narodowej. 4. Sylwetki wielkich Polaków (artystów, uczonych, polityków, żołnierzy) - wzory postaw. 5. Jednostka i grupa. Życie w grupie (więzi, wartości, role, podejmowanie decyzji, konflikty, negocjacje). 6. Szkolny samorząd uczniowski. Normy i wartości związane z pełnieniem funkcji publicznych w samorządzie uczniowskim. 7. Samorząd terytorialny. Normy życia publicznego związane z pełnieniem funkcji radnego, burmistrza (wójta, prezydenta). 8. Formy kontroli władz samorządowych przez społeczność lokalną. 9. Jednostka, społeczeństwo, naród, państwo. 10. Prawa i obowiązki obywatelskie. 11. Wartości i normy życia społecznego. Kategoria dobra wspólnego. Patriotyzm. Kultura społeczna i polityczna. Osiągnięcia 1. Znajomość hymnu narodowego oraz symboli narodowych i państwowych. 2. Umiejętność odróżniania i opisywania postaw etycznych, zgodnych z zasadami współżycia społecznego na poziomie społeczności szkolnej i społeczności lokalnej. 3. Odpowiednie zachowanie się w czasie uroczystości szkolnych i państwowych. 4. Umiejętność dostrzegania i rozwiązywania problemów i zadań w najbliższym otoczeniu i środowisku lokalnym oraz działania na ich rzecz. 5. Znajomość systemu pomocy społecznej w najbliższym środowisku (dla różnych kategorii osób niepełnosprawnych). 6. Umiejętność podejmowania decyzji dotyczących grupy. 7. Umiejętność przeprowadzenia wyborów do samorządu szkolnego. 8. Znajomość instytucji państwa demokratycznego. 9. Próby określenia współczesnej postawy obywatelskiej i patriotycznej. GIMNAZJUM III ETAP EDUKACYJNY W gimnazjum nauczyciele wprowadzają uczniów w świat wiedzy naukowej, wdrażają ich do samodzielności, pomagają im w podejmowaniu decyzji dotyczącej kierunku dalszej edukacji i przygotowują do aktywnego udziału w życiu społecznym. Edukacja w gimnazjum, wspomagając rozwój ucznia jako osoby i wprowadzając go w życie społeczne, ma na celu przede wszystkim: 1) wprowadzać ucznia w świat nauki przez poznanie języka, pojęć, twierdzeń i metod właściwych dla wybranych dyscyplin naukowych na poziomie umożliwiającym dalsze kształcenie, 2) rozbudzać i rozwijać indywidualne zainteresowania ucznia, 3) wprowadzać ucznia w świat kultury i sztuki, 4) rozwijać umiejętności społeczne ucznia przez zdobywanie prawidłowych doświadczeń we współżyciu i współdziałaniu w grupie rówieśniczej. Ścieżki edukacyjne W gimnazjum, obok przedmiotów, wprowadza się następujące ścieżki edukacyjne: 1) edukacja czytelnicza i medialna, 2) edukacja ekologiczna, 3) edukacja europejska, 4) edukacja filozoficzna, 5) edukacja prozdrowotna, 6) edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie, 7) kultura polska na tle cywilizacji śródziemnomorskiej, 8) edukacja obronna. Dyrektor szkoły zapewnia uwzględnienie problematyki ścieżek edukacyjnych w szkolnym zestawie programów nauczania. Realizację ścieżek edukacyjnych zapewniają nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do własnego programu włączają odpowiednio treści danej ścieżki. Częściowej realizacji tych treści można dokonać w czasie odrębnych, modułowych, kilkugodzinnych zajęć. PRZEDMIOTY JĘZYK POLSKI Cele edukacyjne Wspomaganie umiejętności komunikowania się uczniów i wprowadzanie ich w świat kultury, zwłaszcza przez: 1) kształcenie sprawności mówienia, słuchania, czytania i pisania w zróżnicowanych sytuacjach komunikacyjnych prywatnych i publicznych, ważnych dla życia w państwie demokratycznym i obywatelskim; rozwijanie zainteresowania uczniów językiem jako składnikiem dziedzictwa kulturowego, 2) ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i czytelniczych umiejętności uczniów po to, by wyznaczać stosowne dla nich cele, dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące skuteczność edukacji, 3) rozbudzanie motywacji czytania i rozwijanie umiejętności odbioru dzieł literackich i innych tekstów kultury (także audiowizualnych), a przez nie przybliżanie rozumienia człowieka i świata; wprowadzanie w tradycję kultury europejskiej i narodowej, 4) uczenie istnienia w kulturze, przede wszystkim w jej wymiarze symbolicznym i aksjologicznym, tak by stawała się wewnętrzną i osobistą własnością młodego człowieka. Zadania szkoły 1. Doskonalenie umiejętności mówienia, słuchania, czytania, pisania, odbioru różnorodnych tekstów kultury; opis języka wspomagający umiejętności ucznia. 2. Motywowanie do poznawania literatury oraz różnorodnych tekstów kultury wzbogacających wiedzę ucznia o człowieku, życiu i świecie z perspektywy współczesności i z odniesieniem do przeszłości. 3. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje przez świadome i refleksyjne jego używanie (bez nawarstwiania teoretycznej, abstrakcyjnej wiedzy o systemie językowym). 4. Pobudzanie postaw kreatywnych ucznia w procesie zdobywania umiejętności i gromadzenia wiedzy. 5. Integrowanie różnych zakresów doświadczeń kulturowych; przybliżanie uczniom różnorodnych tekstów kultury w perspektywie wiedzy o człowieku i świecie, uczestnictwa w kulturze współczesnej i praktyce społecznej komunikacji oraz obcowania z tradycją. 6. Wspomaganie uczniów w procesie rozpoznawania i rozumienia wartości oraz w osobistym wysiłku tworzenia wewnętrznie akceptowanej ich hierarchii. 7. Wprowadzanie uczniów w technikę uczenia się i wyposażanie ich w narzędzia samodzielnej pracy umysłowej. Treści nauczania 1. Oficjalne i nieoficjalne sytuacje mówienia. 2. Wyżej zorganizowane formy wypowiedzi, w szczególności rozprawka, reportaż, recenzja, wywiad. 3. Pojęcia związane z retoryką i wypowiedziami o strukturze logicznej: teza, argument, przesłanka, wniosek, pogląd, ocena. 4. Składniowe funkcje części mowy oraz części zdania, a także budowa wypowiedzeń złożonych (w związku z interpunkcją). 5. Słowotwórcze i fleksyjne cząstki budowy wyrazów oraz posługiwanie się wiadomościami na ten temat w analizie znaczeń. 6. Pojęcia służące omawianiu znaczeń wyrazów: treść i zakres, wyrazy abstrakcyjne i konkretne, ogólne i szczegółowe. 7. Pojęcia dotyczące stylistyki: neologizm, archaizm, dialektyzm, stylizacja. 8. Mechanizm upodobnień fonetycznych (głównie pod względem dźwięczności) i znaczenia tego zjawiska dla praktyki wymawiania i zapisywania wyrazów. 9. Pojęcia (bez konieczności definiowania pojęcia i używania terminów): myśl przewodnia, sens symboliczny i metaforyczny utworu, realizm, fantastyka, groteska, narracja (pierwsze- i trzecioosobowa), symbol, alegoria, ironia, apostrofa, antyteza, kontrast. 10. Rodzaje literackie oraz gatunki związane z epiką, dramatem i liryką. 11. Posługiwanie się w czynnym języku terminami: wiersz sylabiczny i wolny, średniówka, przerzutnia, przenośnia, obraz poetycki, pytanie retoryczne, rodzaj i gatunek literacki, teatr, komedia, tragedia, fraszka, bajka, ballada, hymn, satyra, sonet, nowela, przypowieść, fabuła, akcja, biografia. Osiągnięcia Wyrównywanie poziomu i rozwijanie umiejętności nabytych w szkole podstawowej, a ponadto: 1) mówienie, słuchanie, czytanie i pisanie: a) budowanie wypowiedzi mówionych i pisanych zgodnie z intencją i okolicznościami (w związku z sytuacjami życiowymi i lekturą), b) rozpoznawanie i tworzenie wypowiedzi informujących, opisujących, wartościujących oraz służących wyrażaniu opinii, przekonywaniu i uzasadnianiu poglądów, c) posługiwanie się różnymi odmianami polszczyzny (zwłaszcza ogólną - mówioną i pisaną) w zależności od sytuacji, d) rozpoznawanie i rozumienie założeń komunikacji (sytuacje, emocje, oceny) oraz przewidywanie skutków wypowiedzi i dyskutowanie nad ich etycznym wymiarem (szczerość - nieszczerość, kłamstwo, manipulacja, agresja słowna, brutalność w zachowaniach językowych), e) dokonywanie celowych zabiegów redakcyjnych w zakresie poprawiania i parafrazowania tekstów własnych i cudzych (w szczególności streszczania, skracania, rozwijania, przekształcania stylistycznego), f) dokonywanie intersemiotycznego przekładu treści obrazowych i akustycznych na wypowiedzi ustne i pisemne, g) operowanie strukturami gramatycznymi odpowiednio do sytuacji i kontekstu wypowiedzi oraz wyjaśnianie wpływu użytych form na jej klarowność i spójność, h) usprawnianie operacji zdaniotwórczych; celowe i dwukierunkowe przekształcanie wypowiedzeń: zdanie - równoważnik, zdanie pojedyncze - złożone, konstrukcje czynne - bierne, 2) samokształcenie: a) poszukiwanie informacji w różnych źródłach, b) dokumentowanie, notowanie, selekcja i przechowywanie informacji, c) rozumne korzystanie ze środków masowego przekazu, 3) odbiór tekstów kultury: a) dostrzeganie i komentowanie swoistych właściwości poznawanych utworów literackich i tekstów kultury oraz określanie funkcji zaobserwowanych środków wyrazu, b) posługiwanie się w sposób naturalny i funkcjonalny w trakcie rozważania problematyki utworów poznawanymi pojęciami i terminami literackimi i kulturowymi, c) dostrzeganie uniwersalności doświadczeń, przemyśleń, uczuć i aspiracji wpisanych w dzieła z różnych okresów i kręgów kulturowych (zwłaszcza tradycji biblijnej, antycznej, dworsko-rycerskiej, patriotycznej, społecznikowskiej), d) porównywanie tworzywa literatury i innych dzieł sztuki, e) omawianie i interpretowanie utworów w różnych zestawieniach kontekstualnych, f) twórcze, wyrastające z postaw ludycznych, emocjonalnych i estetycznych wykonywanie utworów (bądź ich fragmentów) w żywym słowie lub w formach teatralnych, g) rozpoznawanie wartości w utworach oraz próby ich oceny na tle własnego świata wartości, h) samodzielne, krytyczne ustosunkowanie się do obserwowanych zjawisk kultury; formułowanie, uzasadnianie i obrona w dyskusji (także na piśmie) własnych punktów widzenia, pomysłów interpretacyjnych i opinii o utworach, i) dostrzeganie związku utworów z biografiami twórców i czasem historycznym. Lektura 1. Wybrane utwory z klasyki światowej: Biblia (fragmenty); mitologia (wybór); Homer: Iliada lub Odyseja (fragmenty); Sofokles: Antygona; Pieśń o Rolandzie (fragmenty); W. Szekspir: Romeo i Julia; M. Cervantes: Don Kichote (fragmenty); K. Dickens: Opowieść wigilijna lub Dawid Copperfield (fragmenty); A. Czechow: wybrana nowela; A. de Saint-Exupéry: Mały Książę lub Nocny lot; E. Hemingway: wybrane opowiadanie. 2. Wybrane utwory z klasyki polskiej: Bogurodzica; J. Kochanowski: wybrane fraszki, pieśni, psalmy, treny; wybór poezji barokowej; l. Krasicki: wybrane bajki i jedna z satyr; A. Mickiewicz: wybrane bajki i ballady. Dziady cz. II, Pan Tadeusz (fragmenty); J. Słowacki: Balladyna (fragmenty); A. Fredro Zemsta; H. Sienkiewicz: wybrana nowela; B. Prus: wybrana nowela; S. Żeromski: Syzyfowe prace, wybrana nowela. 3. Wybór liryki XIX wieku, wybór poezji XX wieku. 4. Wybór nowelistyki XIX i XX wieku (w tym co najmniej jeden utwór pozytywistyczny). 5. Wybrane utwory współczesnej prozy polskiej i dramatu. 6. Wybrane utwory o dorastaniu, w tym powieści dla młodzieży. 7. Przykłady pamiętnika, dziennika, korespondencji literackich, reportażu, w tym A. Kamiński: Kamienie na szaniec; M. Białoszewski: Pamiętnik z powstania warszawskiego (fragmenty). 8. Przykłady literatury regionalnej, wkład literatury regionalnej do ogólnopolskiej skarbnicy literackiej. 9. Wybrane z czasopism i prasy codziennej teksty publicystyczne, informacyjne, reklamowe. 10. Utwory zaproponowane przez uczniów i nauczyciela, w tym literatura popularna (co najmniej jeden w każdej klasie). 11. Inne składniki kultury (przedstawienia teatralne, filmy, słuchowiska radiowe, programy telewizyjne, przekazy ikoniczne, poezja śpiewana). HISTORIA Cele edukacyjne 1. Rozwijanie i pogłębianie zainteresowań przeszłością, zachodzącymi w niej procesami i wydarzeniami. 2. Rozwijanie myślenia historycznego i krytycyzmu. 3. Pogłębianie umiejętności powiązania dziejów Polski z dziejami Europy i świata. 4. Rozwijanie umiejętności pozwalających na samodzielną pracę intelektualną z materiałem historycznym. 5. Pogłębianie rozumienia pojęć i wartości niezbędnych do zrozumienia życia politycznego, gospodarczego i społecznego. 6. Dostrzeganie zmian, jakim ulegały wartości i normy życia publicznego na przestrzeni dziejów. 7. Rozwijanie umiejętności dostrzegania złożoności związków przyczynowo-skutkowych. 8. Pogłębianie i umacnianie postawy patriotyzmu. Zadania szkoły 1. Przekazywanie wiedzy o najważniejszych etapach dziejów Polski, Europy i świata. 2. Uczenie umiejętności analizy i syntezy materiału historycznego. 3. Uczenie zasad odczytywania i interpretowania źródła historycznego. 4. Ukazywanie możliwości różnorodnych interpretacji źródeł, wydarzeń i postaci historycznych. 5. Uczenie rzetelności badawczej. 6. Doskonalenie różnorodnych form wypowiedzi ustnej i pisemnej. 7. Rozwijanie umiejętności poszukiwania, porządkowania, wykorzystywania i przechowywania różnych rodzajów informacji. Treści nauczania 1. Periodyzacja dziejów i pojęcie czasu w historii. 2. Warunki życia człowieka w czasach najdawniejszych. 3. Cywilizacje starożytne - dorobek kultury i jego trwałość (Egipt, Izrael, Grecja, Rzym). 4. Powstanie chrześcijaństwa i pierwsze wieki jego rozwoju. 5. Europa i świat śródziemnomorski w wiekach średnich: państwa, religie, społeczeństwa, kultury (Bizancjum, Arabowie, państwo Karolingów, cesarstwo Ottonów, uniwersalizm cesarski i papieski, ruch krucjatowy, gospodarka średniowieczna, jedność i różnorodność kultury średniowiecza). 6. Polska pierwszych Piastów; statut Bolesława Krzywoustego i rozbicie dzielnicowe Polski; zjednoczenie państwa polskiego; Polska Kazimierza Wielkiego. 7. Pierwsi Jagiellonowie na tronie Polski; gospodarka i społeczeństwo Polski średniowiecznej - zjawiska i procesy; specyfika kultury polskiego średniowiecza. 8. Wielkie odkrycia geograficzne. Europejczycy a Nowy Świat w XVI-XVIII wieku. 9. Europa w XVI i XVII wieku: renesans, reformacja i reforma katolicka; barok; powstanie systemów absolutystycznych (Francja, Rosja); Rzeczpospolita szlachecka w XVI i XVII wieku - kraj wielu kultur i religii. 10. Przełom oświeceniowy w Europie i w Polsce - przemiany ustrojowe, gospodarcze i cywilizacyjne; powstanie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej; rewolucja francuska - znaczenie dziejowe; Polska u schyłku XVIII wieku (odrodzenie kulturalne, próby ratowania Rzeczypospolitej, rozbiory, powstanie kościuszkowskie). 11. Przemiany społeczne i cywilizacyjne XIX wieku: epoka napoleońska; tworzenie podstaw nowoczesnej demokracji w Europie i Ameryce Północnej; przemiany na mapie politycznej Europy i świata; kolonializm; rozwój ekonomiczny i społeczny w XIX wieku. 12. Losy i postawy Polaków w warunkach braku niepodległości: powstania narodowe, koncepcje pracy organicznej, losy Polaków na emigracji. 13. I wojna światowa; rewolucje rosyjskie. 14. Świat między wojnami: kryzys demokracji (systemy totalitarne, hitleryzm i komunizm); najistotniejsze problemy gospodarcze, społeczne i polityczne świata. 15. Odrodzone państwo polskie: budowa państwowości, walka o granice; ewolucja ustrojowa; główne problemy gospodarcze i społeczne; polityka zagraniczna i miejsce Polski w Europie międzywojennej. 16. II wojna światowa; pakt Ribbentrop-Mołotow i jego realizacja, momenty przełomowe wojny, budowa koalicji antyhitlerowskiej; eksterminacja narodów na terenach okupowanych; obozy koncentracyjne i łagry; Holocaust. 17. Polska w latach 1939-1945: dwie okupacje; Katyń; formy i miejsca walki o niepodległość; polskie państwo podziemne; Powstanie Warszawskie; losy Polaków w kraju i na obczyźnie. 18. Świat powojenny; postęp cywilizacyjny, przemiany polityczne i kulturowe; konflikt Wschód - Zachód, nowe zjawiska polityczno-społeczne i przyspieszenie cywilizacyjne, dekolonizacja; nowe zjawiska w kulturze masowej. 19. Polska po 1945 roku: walka o kształt państwa, polski stalinizm; przemiany gospodarczo-społeczne w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej; kryzysy polityczne lat 1956, 1968, 1970; wybór Polaka na papieża, rok 1980 i powstanie "Solidarności", stan wojenny i lata osiemdziesiąte; przełom roku 1989, proces budowy III Rzeczypospolitej w oparciu o wartości demokratyczne i normy demokratycznego państwa prawa. Osiągnięcia 1. Rozpoznawanie miejsca człowieka w czasie historycznym, jego relacji z przyrodą, społecznością lokalną, ojczyzną, kręgiem kulturowym, innymi narodami i religiami. 2. Operowanie podstawowymi kategoriami historycznymi: czasem, przestrzenią, ciągłością, zmiennością. 3. Wykorzystywanie podstawowej wiedzy o najważniejszych etapach dziejów do powiązania zjawisk historycznych z zakresu dziejów powszechnych z historią Polski. 4. Ujmowanie treści historycznych w związkach przyczynowo-skutkowych. 5. Ocenianie faktów i wydarzeń historycznych. 6. Interpretacja różnego rodzaju źródeł historycznych. 7. Docieranie do różnych źródeł informacji historycznej, integracja wiedzy uzyskanej z różnych źródeł informacji. WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE Przedmiot ten składa się z trzech odrębnych modułów: 1) wychowanie do życia w rodzinie, 2) wychowanie obywatelskie, 3) wychowanie do aktywnego udziału w życiu gospodarczym. 1. Wychowanie do życia w rodzinie 2) Cele edukacyjne 1. Przyjęcie integralnej wizji osoby; wybór i urzeczywistnianie wartości służących osobowemu rozwojowi. 2. Rozwiązywanie problemów i pokonywanie trudności okresu dorastania. Zadania szkoły 1. Stymulowanie procesu samowychowania. 2. Współpraca z rodzicami w zakresie prawidłowych relacji między nimi a dzieckiem. 3. Pomoc we właściwym przeżywaniu okresu dojrzewania. 4. Wzmacnianie procesu identyfikacji z własną płcią. 5. Wspieranie rozwoju moralnego i kształtowania hierarchii wartości. 6. Promowanie integralnej wizji seksualności człowieka; ukazanie jedności pomiędzy aktywnością seksualną a miłością i odpowiedzialnością. 7. Tworzenie klimatu dla koleżeństwa, przyjaźni oraz szacunku dla człowieka. 8. Pomoc w poszukiwaniu odpowiedzi na podstawowe pytania egzystencjalne. 9. Informowanie o możliwościach pomocy - system poradnictwa dla dzieci i młodzieży. Treści nauczania 1. Rozwój człowieka: faza prenatalna, narodziny, faza niemowlęca, wczesnodziecięca, przedpokwitaniowa, dojrzewania, młodości, wieku średniego, wieku późnego. Życie jako fundamentalna wartość. 2. Budowa prawidłowych relacji z rodzicami. Konflikt pokoleń; przyczyny i sposoby rozwiązywania konfliktów. Odpowiedzialność wszystkich za atmosferę panującą w rodzinie. Rodzina niepełna. 3. Rola autorytetów w życiu człowieka. 4. Relacje międzyosobowe i ich znaczenie. Przyjaźń, zakochanie, miłość; pierwsze fascynacje, miłość platoniczna, miłość młodzieńcza, miłość dojrzała. 5. Zachowania asertywne. 6. Podstawowe informacje o rozwoju seksualnym człowieka: tożsamość płciowa - kobiecość i męskość. 7. Dojrzewanie. Rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej, psychicznej i społecznej. 8. Problemy i trudności okresu dojrzewania (napięcia seksualne, masturbacja), sposoby radzenia sobie z nimi, pomoc w rozeznaniu sytuacji wymagających porady lekarza lub innych specjalistów. 9. Różnice w rozwoju psychoseksualnym dziewcząt i chłopców; postawy i wzajemne oczekiwania. 10. Zagrożenia okresu dojrzewania: presja seksualna, uzależnienia, pornografia, prostytucja nieletnich. 11. Główne funkcje płciowości: wyrażanie miłości, budowanie więzi i rodzicielstwo. 12. Inicjacja seksualna; związek pomiędzy aktywnością seksualną a miłością i odpowiedzialnością; dysfunkcje związane z przedmiotowym traktowaniem człowieka w dziedzinie seksualnej. Ryzyko związane z wczesną inicjacją. 13. Kształtowanie i akceptacja tożsamości płciowej. Możliwości pomocy w pokonywaniu trudności związanych z tożsamością płciową. 14. Płodność - wspólną sprawą kobiety i mężczyzny. 15. Planowanie rodziny. Metody rozpoznawania płodności. Antykoncepcja. Aspekt zdrowotny, psychologiczny i etyczny. 16. Infekcje przenoszone drogą płciową. AIDS: drogi przenoszenia zakażenia, profilaktyka, aspekt społeczny. 17. Wartości związane z seksualnością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, małżeństwo, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości oraz budowaniu trwałych i szczęśliwych więzi. 18. Wpływ sposobu spędzania wolnego czasu (w tym korzystania ze środków masowego przekazu) na człowieka. Osiągnięcia 1. Znajomość organizmu ludzkiego i zachodzących w nim zmian oraz akceptacja własnej płciowości. 2. Poznawanie, analizowanie i wyrażanie uczuć. 3. Kierowanie własnym rozwojem, podejmowanie wysiłku samowychowawczego zgodnie z uznawanymi normami i wartościami. 4. Przyjęcie integralnej wizji ludzkiej seksualności. 5. Umiejętność obrony własnej intymności i nietykalności seksualnej oraz szacunek dla ciała innej osoby. 6. Korzystanie ze środków przekazu w sposób selektywny, umożliwiający obronę przed ich destrukcyjnym oddziaływaniem. 7. Wnoszenie pozytywnego wkładu w życie swojej rodziny. 8. Okazywanie szacunku innym ludziom, docenianie ich wysiłku i pracy, przyjęcie postawy szacunku wobec siebie. 9. Umiejętność korzystania z systemu poradnictwa dla dzieci i młodzieży. 2. Wychowanie obywatelskie Cele edukacyjne 1. Pogłębianie poczucia przynależności do wspólnoty obywateli państwa polskiego. 2. Świadomość istnienia obowiązków wobec własnej ojczyzny, w tym w szczególności obowiązku jej obrony oraz dbałości o jej dobre imię. 3. Rozumienie znaczenia norm i wartości demokratycznych dla funkcjonowania społeczności szkolnej, społeczności lokalnej i państwa. 4. Poczucie wartości i przydatności indywidualnego i grupowego działania na rzecz społeczności lokalnej. 5. Rozumienie ważnych wydarzeń życia społecznego, politycznego oraz gospodarczego w kraju i na świecie. Ocenianie ich na podstawie norm i wartości demokratycznych. 6. Pogłębianie szacunku dla własnego państwa. Zadania szkoły 1. Stawianie wymagań w zakresie właściwej postawy uczniów wobec godła i hymnu państwowego oraz w czasie uroczystości szkolnych i państwowych. 2. Pomoc w rozpoznaniu własnych praw i obowiązków, a także norm i wartości demokratycznych stosowanych w życiu społecznym na poziomie grupy rówieśniczej, społeczności szkolnej i społeczności lokalnej. 3. Ukazywanie praktycznych zastosowań zasad i procedur demokratycznych w społeczności szkolnej, a także destrukcyjnego charakteru zachowań naruszających normy życia publicznego (korupcja, przedkładanie interesu partii czy grupy interesów nad interes państwa). 4. Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za siebie i innych. 5. Wspieranie samorządności uczniowskiej. Treści nauczania 1. Człowiek - istota społeczna. 2. Grupa i więzi społeczne. Normy i wartości jako jedna z podstaw tych więzi w demokracji. 3. Naród i państwo. Tożsamość narodowa. 4. Monarchie konstytucyjne i republiki we współczesnej Europie. 5. Obywatel a władza publiczna w systemach totalitarnych, autorytarnych i demokratycznych. Normy i wartości obowiązujące w systemie totalitarnym i autorytarnym, a normy i wartości demokratyczne. 6. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (ustrój polityczny i instytucje Rzeczypospolitej Polskiej, prawa i obowiązki obywatela). Reguły działalności publicznej zapisane w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych aktach prawnych. 7. Samorząd terytorialny a władza centralna. 8. Ustrój, zadania, instytucje, struktura władzy samorządów terytorialnych. 9. Służba cywilna i jej rola w utrwalaniu etosu służby publicznej. 10. Przykłady procedur obowiązujących w załatwianiu spraw w urzędzie gminnym. 11. Kultura polityczna i formy życia publicznego (świadomość obywatelska, cnoty obywatelskie, stowarzyszenia, partie polityczne, związki zawodowe). 12. Niezbywalny charakter praw człowieka, ich katalog i systemy ochrony. 13. Etyka w życiu publicznym. 14. Życie szkoły - samorządność, procedury demokratyczne, regulacje prawne. Osiągnięcia 1. Godne zachowanie w czasie obchodów świąt i uroczystości narodowych. 2. Rozpoznawanie własnych praw i obowiązków. 3. Wykorzystywanie wiedzy o zasadach ustroju Rzeczypospolitej Polskiej do interpretacji wydarzeń życia publicznego. 4. Uczestniczenie w dyskusji, prezentacja i obrona własnego stanowiska, branie pod uwagę argumentów strony przeciwnej. 5. Współpraca w grupie z uwzględnieniem podziału zadań oraz norm i wartości obowiązujących w życiu społecznym. 6. Podporządkowanie się wymogom procedur demokratycznych we wspólnym działaniu. Rozumienie konsekwencji łamania tych procedur. 7. Załatwianie prostych spraw urzędowych: pisanie podań, życiorysu, wypełnianie druków urzędowych. 8. Znajomość najważniejszych, etycznych zasad życia publicznego. 9. Ocena wydarzeń politycznych z punktu widzenia zasad życia publicznego obowiązujących w państwie demokratycznym. Rozpoznawanie zachowań naruszających te zasady. Projektowanie działań przeciwstawiających się naruszaniu zasad życia publicznego na poziomie szkoły i społeczności lokalnej. 3. Wychowanie do aktywnego udziału w życiu gospodarczym Cele edukacyjne 1. Wszechstronny rozwój ucznia ukierunkowany na przygotowanie do aktywnej obecności w życiu społeczno-gospodarczym kraju. 2. Rozumienie przez uczniów zjawisk i zmian gospodarczych w kraju. 3. Zdolność uczniów do odnajdywania swojego miejsca w życiu gospodarczym w warunkach gospodarki rynkowej i zmiennego rynku pracy. 4. Wstępne przygotowanie uczniów do aktywności zawodowej i odnalezienia się na rynku pracy. 5. Rozumienie przez uczniów norm i wartości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w państwie demokratycznym. Zadania szkoły 1. Dostarczenie elementarnej wiedzy ekonomicznej. 2. Rozwijanie ducha przedsiębiorczości w zgodzie z zasadami uczciwej konkurencji i poszanowania prawa. 3. Rozbudzanie wyobraźni, pomysłowości na temat przyszłej aktywności zawodowej i gospodarczej. 4. Pomoc w świadomym kształtowaniu orientacji i kariery zawodowej. 5. Kształtowanie postaw pracowitości, szacunku dla pracy innych oraz odpowiedzialności za swoją przyszłą karierę zawodową. 6. Budzenie refleksji nad etyką pracy zawodowej. Treści nauczania 1. Gospodarstwo domowe - zarządzanie własnymi pieniędzmi. 2. Najważniejsze zasady racjonalnego gospodarowania. 3. Elementarne pojęcia ekonomiczne z zakresu gospodarki rynkowej. 4. Krótka historia pieniądza i jego najważniejsze funkcje. 5. Przedsiębiorca i przedsiębiorczość (małe firmy, potrzebne umiejętności, zasady prawa, źródła informacji). 6. Orientacja zawodowa (lokalny i ponadlokalny rynek pracy). 7. Odkrywanie i rozwijanie indywidualnych kwalifikacji zawodowych, podejmowanie decyzji zawodowych. Rodzaje zawodów i umiejętności zawodowych. 8. Przykłady procedur obowiązujących w ubieganiu się o pracę lub rozpoczynaniu działalności gospodarczej. 9. Wybór zawodu. System poradnictwa zawodowego i kształcenia ustawicznego. 10. Mobilność zawodowa jako zjawisko cywilizacyjne. Rynek pracy. Problem bezrobocia: przyczyny, skutki, sposoby rozwiązywania. 11. Ubieganie się o pracę - list motywacyjny, życiorys zawodowy, kwestionariusz osobowy, rozmowa kwalifikacyjna, cechy dobrego pracownika. 12. Mobbing w miejscu pracy, sposoby przeciwdziałania. 13. Normy etyczne obowiązujące pracodawcę i pracownika. Specjalne wymagania etyczne wobec niektórych zawodów (lekarz, nauczyciel, sędzia). 14. Człowiek w gospodarce. Praca zespołowa. Wybrane zagadnienia z etyki życia gospodarczego. Korupcja i jej wpływ na rozwój gospodarczy. 15. Przekształcenia ustroju gospodarczego w Polsce po 1989 r.: osiągnięcia i problemy, w tym problemy natury etycznej. Osiągnięcia 1. Znajomość elementarnych pojęć i praw ekonomicznych. 2. Umiejętność planowania rozwoju własnego wykształcenia i kwalifikacji zawodowych. 3. Trafne rozpoznawanie własnych predyspozycji, kwalifikacji i realnych możliwości z punktu widzenia rynku pracy. 4. Umiejętność sporządzania dokumentów niezbędnych przy ubieganiu się o pracę (list motywacyjny, życiorys zawodowy, kwestionariusz osobowy) oraz umiejętność odbycia rozmowy kwalifikacyjnej. 5. Umiejętność aktywnego znalezienia się na rynku pracy i podejmowania działalności gospodarczej. 6. Znajomość podstawowych zasad etycznych życia gospodarczego i umiejętność stosowania ich w życiu szkolnym (rzetelna praca, punktualność, dotrzymywanie danego słowa, uczciwość, odpowiedzialność za skutki, prawdomówność). 7. Rozpoznawanie zachowań naruszających zasady etyczne przez pracodawców i pracowników. 8. Umiejętność zarządzania własnymi pieniędzmi. JĘZYK OBCY Cele edukacyjne 1. Osiągnięcie poziomu opanowania języka obcego zapewniającego w miarę sprawną komunikację językową. 2. Lepsze poznanie kultury i spraw życia codziennego kraju języka nauczanego. Zadania szkoły 1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości oraz wiary we własne możliwości językowe, między innymi przez pozytywną informację zwrotną dotyczącą indywidualnych umiejętności językowych. 2. Stopniowe przygotowanie ucznia do samodzielności w procesie uczenia się języka obcego. 3. Zapewnienie uczniom możliwości stosowania języka jako narzędzia przy wykonywaniu zespołowych projektów, zwłaszcza interdyscyplinarnych. 4. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec innych kultur. Treści nauczania 1. Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia. 2. Rozwijanie sprawności czytania i pisania. 3. Poszerzenie repertuaru funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się językiem obcym w sytuacjach życia codziennego. 4. Opanowanie bardziej rozwiniętych struktur gramatycznych stosowanych do wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. 5. Wzbogacenie słownictwa dotyczącego życia codziennego, ze szczególnym uwzględnieniem realiów kraju ojczystego oraz kraju/obszaru języka docelowego na podstawie oryginalnych materiałów językowych. 6. Rozszerzenie komponentu kulturowo-cywilizacyjnego, z ukierunkowaniem na styl życia i zachowania w kraju języka docelowego. 7. Rozróżnianie formalnego i nieformalnego stylu języka. 8. Rozwój indywidualnych strategii uczenia się. Osiągnięcia 1. Sprawność rozumienia ze słuchu: 1) rozumienie ogólnego sensu oraz głównych punktów dialogów i wypowiedzi rodzimych użytkowników języka, 2) rozumienie sensu prostych wypowiedzi w różnych warunkach odbioru (na przykład rozmowa przez telefon, komunikat na dworcu), 3) rozumienie sensu wypowiedzi zawierającej niezrozumiałe elementy, których znaczenia uczeń może domyślić się z kontekstu. 2. Sprawność mówienia: 1) formułowanie krótkich, płynnych i spójnych wypowiedzi na określone tematy z zastosowaniem form gramatycznych odpowiednich do wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości, 2) wykorzystanie znajomości fonetyki w stopniu zapewniającym zrozumiałość wypowiedzi dla rodzimego użytkownika języka, 3) inicjowanie, podtrzymywanie i kończenie prostej rozmowy, 4) wyrażanie własnych opinii oraz relacjonowanie wypowiedzi innych osób, 5) właściwa reakcja językowa na wypowiedź rozmówcy. 3. Sprawność czytania: 1) rozumienie dłuższych i bardziej złożonych tekstów, 2) rozumienie prostego tekstu narracyjnego, 3) rozumienie ogólnego sensu tekstu, który zawiera fragmenty niezrozumiałe, 4) rozumienie ogólnego sensu obszerniejszego tekstu przy pobieżnym czytaniu, 5) wyszukiwanie żądanej informacji lub szczegółu z częściowo niezrozumianego tekstu. 4. Sprawność pisania: 1) formułowanie, w miarę zróżnicowanej pod względem morfosyntaktycznym i leksykalnym, wypowiedzi pisemnej, 2) sformułowanie i zapisanie własnego oraz otrzymanego komunikatu, 3) napisanie krótkiego listu, 4) sporządzenie prostej i spójnej notatki z czyjejś wypowiedzi, 5) prawidłowe stosowanie zasad ortografii i podstaw interpunkcji. 5. Inne umiejętności: 1) klasyfikowanie faktów i informacji, selekcjonowanie informacji, 2) korzystanie ze słownika jedno- i dwujęzycznego oraz innych źródeł informacji. MATEMATYKA Cele edukacyjne 1. Przygotowywanie uczniów do wykorzystania wiedzy matematycznej do rozwiązywania problemów z zakresu różnych dziedzin kształcenia szkolnego oraz życia codziennego; budowanie modeli matematycznych dla konkretnych sytuacji. 2. Przyswajanie przez uczniów języka matematyki; dostrzeganie oraz formułowanie, rozwiązywanie i dyskutowanie problemów. 3. Rozwijanie wyobraźni przestrzennej uczniów. Zadania szkoły 1. Kształtowanie umiejętności myślenia i jasnego formułowania wypowiedzi. 2. Rozwijanie umiejętności uczniów w zakresie rozumienia tekstów sformułowanych w języku matematyki. 3. Rozwijanie umiejętności opisywania w języku matematyki prostych sytuacji. 4. Ułatwianie dostrzegania problemów i badania ich w konkretnych przypadkach przez prowadzenie prostych rozumowań matematycznych. Treści nauczania 1. Liczby wymierne i działania na nich, przykłady wykorzystania kalkulatora; porównywanie liczb wymiernych; procenty i ich zastosowania praktyczne; potęga o wykładniku całkowitym; własności potęgowania; pierwiastki i ich podstawowe własności. 2. Przybliżenia dziesiętne liczb rzeczywistych; przykłady liczb niewymiernych. 3. Zapisywanie wyrażeń algebraicznych oraz obliczanie ich wartości liczbowych; wzory skróconego mnożenia. 4. Przykłady funkcji (również nieliczbowych i nieliniowych); odczytywanie własności funkcji z wykresu. 5. Równanie liniowe z jedną niewiadomą, nierówność liniowa z jedną niewiadomą; układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi i jego interpretacja geometryczna. 6. Zbieranie, porządkowanie i przedstawianie danych (tam, gdzie to możliwe - z użyciem technologii informacyjnej). 7. Proste doświadczenia losowe. 8. Wielokąty, koło i okrąg; symetralna odcinka i dwusieczna kąta; kąt środkowy i kąt wpisany, cechy przystawania trójkątów, okrąg wpisany w trójkąt, okrąg opisany na trójkącie. 9. Przykłady przekształceń geometrycznych. 10. Obwód i pole wielokąta; pole koła i długość okręgu. 11. Twierdzenia o związkach miarowych w figurach; twierdzenie Pitagorasa i jego zastosowania; figury podobne. 12. Prostopadłość i równoległość w przestrzeni; graniastosłupy proste, ostrosłupy i bryły obrotowe (walec, stożek, kula); obliczanie pól powierzchni i objętości wielościanów oraz brył obrotowych. Osiągnięcia 1. Przeprowadzanie nieskomplikowanych rozumowań matematycznych. 2. Posługiwanie się własnościami liczb i działań oraz własnościami figur przy rozwiązywaniu zadań. 3. Posługiwanie się kalkulatorem przy rozwiązywaniu typowych zadań. 4. Dostrzeganie, wykorzystywanie i interpretowanie zależności funkcyjnych; interpretowanie związków wyrażonych za pomocą wzorów, wykresów, schematów, diagramów, tabel. 5. Prezentowanie z użyciem języka matematyki wyników badania prostych zagadnień. FIZYKA I ASTRONOMIA Cele edukacyjne 1. Budzenie zainteresowań prawidłowościami świata przyrody. 2. Umiejętność prezentowania wyników własnych obserwacji, eksperymentów i przemyśleń. 3. Poznanie podstawowych praw opisujących przebieg zjawisk fizycznych i astronomicznych w przyrodzie. 4. Wykorzystanie wiedzy fizycznej w praktyce życia codziennego. Zadania szkoły 1. Zapoznanie uczniów z podstawowymi prawami przyrody. 2. Stworzenie możliwości przeprowadzania doświadczeń fizycznych. 3. Zapoznanie z metodami obserwowania, badania i opisywania zjawisk fizycznych i astronomicznych. 4. Ukazanie znaczenia odkryć w naukach przyrodniczych dla rozwoju cywilizacji i rozwiązywania problemów współczesnego świata. 5. Kształcenie umiejętności krytycznego korzystania ze źródeł informacji. Treści nauczania 1. Właściwości materii. 2. Stany skupienia materii. Kinetyczny model budowy materii. 3. Ruch i siły. 4. Opis ruchów prostoliniowych. Ruch drgający (jakościowo), ruchy krzywoliniowe. Oddziaływania mechaniczne i ich skutki. Równowaga mechaniczna. Zasada zachowania pędu. Zasady dynamiki. Oddziaływania grawitacyjne. Loty kosmiczne. 5. Praca i energia. 6. Rodzaje energii mechanicznej. Zasada zachowania energii. Moc. Pierwsza zasada termodynamiki. 7. Przesyłanie informacji. 8. Fale dźwiękowe. Fale elektromagnetyczne. Rozchodzenie się światła - zjawiska odbicia i załamania. Barwy. Obrazy optyczne. Natura światła. Urządzenia do przekazywania informacji. 9. Elektryczność i magnetyzm. 10. Ładunki elektryczne i ich oddziaływanie. Pole elektryczne. 11. Obwód prądu stałego. Prawa przepływu prądu stałego. Źródła napięcia. Pole magnetyczne. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej (jakościowo). Wytwarzanie i przesyłanie energii elektrycznej. 12. Mikroskopowy model zjawisk elektrycznych. 13. Budowa atomu. Energia jądrowa. Promieniowanie jądrowe. 14. Układ Słoneczny. Elementy kosmologii. Osiągnięcia 1. Umiejętność obserwowania i opisywania zjawisk fizycznych i astronomicznych. 2. Umiejętność posługiwania się metodami badawczymi typowymi dla fizyki i astronomii. 3. Umiejętność wykonywania pomiarów prostych i złożonych. 4. Opisywanie zjawisk fizycznych i rozwiązywanie problemów fizycznych i astronomicznych z zastosowaniem modeli i technik matematycznych. CHEMIA Cele edukacyjne 1. Nabycie umiejętności obserwacji i opisu zjawisk chemicznych zachodzących w otaczającym świecie. 2. Poznanie znaczenia wiedzy chemicznej w procesach przetwarzania materii przez człowieka. 3. Nabycie umiejętności i nawyku postępowania zgodnego z zasadami dbałości o własne zdrowie i ochronę środowiska. Zadania szkoły 1. Ukształtowanie myślenia prowadzącego do zrozumienia poznanej wiedzy chemicznej i posługiwania się nią w różnych sytuacjach życiowych. 2. Zapoznanie uczniów z właściwościami substancji chemicznych i bezpiecznym obchodzeniem się z nimi. 3. Umożliwienie uczniom zdobycia wiadomości i umiejętności zarówno praktycznych, jak i stanowiących podstawę do kształcenia na kolejnych etapach. Treści nauczania 1. Substancje i przemiany chemiczne w otoczeniu człowieka. Metale i niemetale, mieszaniny, powietrze jako mieszanina gazów, tlen i azot - właściwości, tlenki, zanieczyszczenia powietrza. 2. Budowa atomu: jądro i elektrony, składniki jądra, izotopy. Promieniotwórczość i jej różnorodne konsekwencje. Atomy, jony i cząsteczki, pierwiastki i związki chemiczne, symbole chemiczne, wartościowość pierwiastków. Wiązania chemiczne - jonowe i atomowe. 3. Teoria atomistyczno-cząsteczkowa - nieciągłość budowy materii. Układ okresowy pierwiastków chemicznych - sposób usystematyzowania pierwiastków. 4. Wagowe stosunki stechiometryczne w związkach chemicznych i reakcjach chemicznych - masa atomowa i cząsteczkowa, prawo stałości składu, prawo zachowania masy. 5. Reakcje chemiczne i równania reakcji chemicznych. 6. Woda i roztwory wodne - zagrożenia cywilizacyjne wynikające z jej zanieczyszczeń. 7. Roztwory, rozpuszczalność, stężenia procentowe roztworów - podstawowe obliczenia. 8. Typy związków nieorganicznych: kwasy, zasady, wodorotlenki, dysocjacja jonowa, odczyn roztworu, pH - w ujęciu jakościowym. Sole: reakcje substancji o właściwościach kwasowych z substancjami o właściwościach zasadowych, podstawowe właściwości i zastosowania wybranych soli. 9. Surowce i tworzywa pochodzenia mineralnego: węgiel kamienny, ropa naftowa, gaz ziemny, wapień, gips, szkło. 10. Węgiel i jego związki. Proste węglowodory nasycone i nienasycone, alkohole, kwasy karboksylowe, mydła, estry, tłuszcze, cukry, białka jako podstawowe składniki organizmów żywych, tworzywa sztuczne. 11. Działanie niektórych substancji na organizm człowieka: leki, trucizny, alkohole, narkotyki, nawozy, środki ochrony roślin. Osiągnięcia 1. Określanie właściwości różnorodnych substancji oraz ich powiązanie z zastosowaniem i wpływem na środowisko naturalne. 2. Wyjaśnianie przebiegu prostych procesów chemicznych i zapisywanie poznanych reakcji chemicznych w postaci równań. 3. Projektowanie i przeprowadzanie prostych doświadczeń chemicznych. 4. Bezpieczne posługiwanie się prostym sprzętem laboratoryjnym, substancjami i wyrobami o poznanym składzie chemicznym. 5. Dostrzeganie przemian chemicznych w otoczeniu oraz czynników wpływających na ich przebieg. 6. Wykonywanie prostych obliczeń stechiometrycznych. BIOLOGIA Cele edukacyjne 1. Rozwijanie zainteresowań biologicznych i skłanianie do samodzielnego poznawania świata żywego. 2. Poznanie różnorodności świata żywego i środowisk życia organizmów. 3. Poznanie i zrozumienie podstawowych procesów życiowych organizmów. 4. Zrozumienie zasad funkcjonowania organizmu człowieka i kształtowanie zachowań prozdrowotnych. 5. Kształcenie zachowań ukierunkowanych na ochronę środowiska przyrodniczego. Zadania szkoły 1. Umożliwienie projektowania i prowadzenia obserwacji i doświadczeń biologicznych. 2. Ukazywanie różnorodności i złożoności świata żywego. 3. Ukazywanie uwarunkowań i prawidłowości przebiegu procesów i zjawisk biologicznych. 4. Motywowanie do przestrzegania zasad higieny osobistej i podejmowania odpowiedzialności za zdrowie i życie własne i innych. 5. Umożliwienie podejmowania działań na rzecz najbliższego środowiska przyrodniczego i rozwijania szacunku dla zwierząt. Treści nauczania 1. Struktura organizmu i funkcje, jakim ona służy (komórki, tkanki, organy). 2. Przykłady różnych sposobów pełnienia tych samych funkcji życiowych przez organizmy zależnie od warunków środowiska. 3. Budowa i funkcjonowanie układów organizmu człowieka. 4. Stan zdrowia i choroby. Przykłady chorób zakaźnych oraz patologii w działaniu narządów; elementy epidemiologii, profilaktyki i leczenia omawianych chorób. 5. Etapy biologicznego i psychicznego rozwoju człowieka i potrzeby z nimi związane. 6. Informacja dziedziczna; cechy organizmu wynikające z wpływu genów i oddziaływań środowiskowych. 7. Relacje wewnątrz- i międzygatunkowe w przyrodzie. Krążenie materii i przepływ energii w różnych układach przyrodniczych. 8. Działania człowieka w środowisku przyrodniczym i ich konsekwencje. Osiągnięcia 1. Formułowanie hipotez. Analizowanie i interpretowanie wyników obserwacji i doświadczeń, wraz z oceną ich wiarygodności. 2. Gromadzenie, integrowanie, opracowywanie i interpretowanie wiedzy z różnych dziedzin niezbędnej do wyjaśnienia procesów życiowych. 3. Interpretowanie zależności między budową i funkcją układów i narządów w organizmie człowieka. Postrzeganie funkcjonowania organizmu ludzkiego jako integralnej całości. 4. Interpretowanie zależności między środowiskiem życia organizmu a jego budową i funkcjonowaniem. 5. Analizowanie struktury i funkcjonowania wybranych ekosystemów. 6. Ocenianie zmian zachodzących w środowisku przyrodniczym w wyniku oddziaływania człowieka i ich wpływu na jakość życia i umiejętności znajdywania środków zaradczych. 7. Analizowanie przyczyn zakłóceń stanu zdrowia człowieka, przewidywanie skutków własnych decyzji w tym zakresie. Prowadzenie zdrowego trybu życia. GEOGRAFIA Cele edukacyjne 1. Budzenie zainteresowania szeroko rozumianą przestrzenią geograficzną (własnym regionem, terytorium Polski, Europy, świata) oraz przygotowanie do swobodnego poruszania się w niej. 2. Kształtowanie w uczniach: 1) poszanowania innych narodów, systemów wartości i sposobów życia, 2) poczucia odpowiedzialności za swoje środowisko życia (geograficzne i społeczne), gotowości uczestniczenia w rozwiązywaniu problemów swojej społeczności. 3. Uświadomienie wartości, jaką jest własny region i kraj oraz ich dziedzictwo kulturowe. 4. Przyswojenie informacji podstawowych umożliwiających realizację celów wymienionych w ust. 1-3. Zadania szkoły Tworzenie uczniom sprzyjających warunków do: 1) korzystania z możliwie różnorodnych źródeł wiedzy geograficznej, w tym z własnych obserwacji terenowych, ze szczególnym uwzględnieniem swojej gminy (powiatu), 2) uczenia się czynnego, kształtującego dociekliwość, refleksyjność, zdrowy krytycyzm, chęć działania, 3) kształtowania postawy szacunku dla przyrody. Treści nauczania 1. Ziemia jako część Wszechświata. 2. Ziemia jako środowisko życia, jej historia i obraz współczesny. 3. Interakcja Ziemia - człowiek. 4. Gospodarowanie zasobami naturalnymi Ziemi. 5. Współczesne przemiany gospodarcze, społeczne i polityczne na kontynentach i w wybranych państwach. 6. Problemy etyczne związane z nierównomiernym rozwojem gospodarczym różnych części świata. 7. Źródła konfliktów i próby ich rozwiązywania (na wybranych przykładach). 8. Potencjał naturalny, ludnościowy, gospodarczy i kulturowy Polski (na treści dotyczące Polski należy przeznaczyć nie mniej niż 1/3 czasu przewidzianego na zajęcia geografii w gimnazjum). 9. Polska na tle Europy i świata. 10. Problemy integracyjne na świecie, w Europie i w Polsce. 11. Przykłady ochrony krajobrazu na świecie i w Polsce. Osiągnięcia 1. Całościowe widzenie regionów i miejsc (Polski i świata). 2. Lokalizowanie miejsc na powierzchni Ziemi i orientowanie się w ich wzajemnym położeniu za pomocą map. 3. Gromadzenie, interpretowanie i prezentowanie wiedzy geograficznej. 4. Ocenianie w kategoriach geograficznych działalności gospodarczej, społecznej i politycznej oraz działań własnych. 5. Przewidywanie zmian w przyrodzie i w działaniach ludzi na podstawie uzyskanych informacji. 6. Korzystanie z możliwie różnych źródeł informacji. 7. Stosowanie wiedzy geograficznej w życiu. MUZYKA Cele edukacyjne 1. Kształtowanie zainteresowań i zamiłowań muzycznych. 2. Wyposażenie uczniów w niezbędne umiejętności muzyczne, a także wiedzę z tego zakresu. 3. Umożliwienie uczniom przeżycia różnych doświadczeń muzycznych. 4. Kształtowanie kultury muzycznej (umiejętność włączania sztuki we własne, osobiste życie). 5. Uczenie wartościowania obecnych wokół ucznia zjawisk z zakresu muzyki. Zadania szkoły 1. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami sztuki prowadzącego do przeżyć estetycznych. 2. Ukazanie wielkiego bogactwa świata sztuki. 3. Tworzenie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, doświadczania tajemnicy, kontemplacji, a także autorefleksji. 4. Ukazanie różnych funkcji sztuki - estetycznej, poznawczej, wspólnotowej, emocjonalno-terapeutycznej, religijnej. Treści nauczania 1. Słuchanie muzyki. 2. Śpiew. 3. Muzykowanie na instrumentach. 4. Działania muzyczno-ruchowe. 5. Wiedza niezbędna do rozumienia muzyki. 6. Różnorodność muzyki ojczystej, w tym regionalnej, muzyki innych narodów i regionów świata. 7. Wartości muzyki ludowej, muzyki artystycznej i muzyki popularnej. 8. Podstawowa wiedza o teatrze i filmie. Osiągnięcia 1. Rozpoznawanie wybitnych dzieł muzycznych. 2. Własna aktywność muzyczna. PLASTYKA Cele edukacyjne 1. Kształtowanie zainteresowań i zamiłowań plastycznych. 2. Wyposażenie uczniów w niezbędne umiejętności plastyczne, a także wiedzę z tego zakresu. 3. Umożliwienie uczniom przeżycia różnych doświadczeń plastycznych. 4. Kształtowanie kultury plastycznej (umiejętność włączania sztuki we własne, osobiste życie). 5. Uczenie wartościowania obecnych wokół ucznia zjawisk z zakresu plastyki. Zadania szkoły 1. Umożliwienie kontaktu z wielkimi dziełami sztuki prowadzącego do przeżyć estetycznych. 2. Ukazanie wielkiego bogactwa świata sztuki. 3. Tworzenie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, doświadczania tajemnicy, kontemplacji, a także autorefleksji. 4. Ukazanie różnych funkcji sztuki - estetycznej, poznawczej, wspólnotowej, emocjonalno-terapeutycznej, religijnej. Treści nauczania 1. Kontakt z dziełami sztuki plastycznej - pomniki, galerie, muzea. 2. Środki wyrazu plastycznego. Działania plastyczne w różnych materiałach, technikach i formach. 3. Sztuka ludowa i zdobnictwo charakterystyczne dla danego regionu. 4. Różnorodne sposoby komunikowania (komunikacja pozawerbalna - język przestrzeni, koloru, ciała). 5. Krajobraz kulturowy. 6. Kształtowanie otoczenia i form użytkowych (racjonalność, funkcjonalność, estetyka). 7. Podstawowa wiedza o teatrze i filmie. Osiągnięcia 1. Rozpoznawanie wybitnych dzieł plastycznych. 2. Własna aktywność plastyczna. 3. Dbanie o estetyczny wygląd własny i otoczenia. TECHNIKA Cele edukacyjne Przygotowanie do życia w cywilizacji technicznej. Zadania szkoły Zorganizowanie warunków do samodzielnego i bezpiecznego działania technicznego z wykorzystaniem typowych metod stosowanych w podstawowych dziedzinach techniki. Treści nauczania 1. Prezentacja wybranych wielkich polskich i zagranicznych wynalazców w dziedzinie techniki. 2. Związki techniki z rozwojem kultury i różnych dyscyplin wiedzy technicznej. 3. Projektowanie i konstruowanie; ochrona praw autorskich, wynalazczość, ochrona patentowa; młodzieżowy ruch twórczości technicznej. 4. Materiały konstrukcyjne; wymagania użytkowe, bezpieczeństwa, ekonomiczne i ekologiczne. 5. Planowanie pracy indywidualnej i zespołowej, podział pracy, koordynacja działań, rachunek ekonomiczny. 6. Technologie - narzędzia i urządzenia techniczne stosowane do przetwarzania różnych materiałów; pomiary i regulacje techniczne. 7. Problemy bezpiecznego wykorzystania wytworów współczesnej techniki; urządzenia techniczne stosowane w środowisku życia ucznia. 8. Bezpieczne poruszanie się po drogach. Osiągnięcia 1. Samodzielne rozwiązywanie prostych zadań organizacyjnych i technologicznych z przygotowaniem potrzebnej dokumentacji. 2. Określanie i ocenianie własnych możliwości ujawnianych w działaniach technicznych indywidualnych i zespołowych; ocenianie własnych możliwości sprostania wymaganiom wstępnie wybranego zawodu (stanowiska pracy). 3. Stosowanie różnorodnych metod i środków (symboli, rysunków, kodów i zdjęć) w porozumiewaniu się na temat zagadnień technicznych. 4. Czytanie i sporządzanie prostych dokumentacji technicznych. 5. Bezpieczne posługiwanie się podstawowymi narzędziami, przyrządami i urządzeniami; dobieranie narzędzi oraz utrzymywanie ich w stanie sprawności. 6. Eksploatacja urządzeń technicznych związanych z życiem codziennym, z uwzględnieniem zasad i reguł bezpieczeństwa. 7. Bezpieczne korzystanie z dróg i pojazdów. INFORMATYKA Cele edukacyjne Przygotowanie do aktywnego i odpowiedzialnego życia w społeczeństwie informacyjnym. Zadania szkoły 1. Stworzenie warunków do osiągnięcia umiejętności posługiwania się komputerem, jego oprogramowaniem i technologią informacyjną. 2. Zainteresowanie uczniów rozwojem wiedzy informacyjnej oraz nowymi możliwościami dostępu do informacji i komunikowania się. 3. Wspomaganie uczniów w rozpoznaniu własnych uzdolnień i zainteresowań w celu świadomego wyboru kierunku dalszego kształcenia. Treści nauczania 1. Posługiwanie się sprzętem i korzystanie z usług systemu operacyjnego. Podstawowe elementy komputera i ich funkcje. Zasady bezpiecznej pracy z komputerem. Podstawowe usługi systemu operacyjnego. Podstawowe zasady pracy w sieci lokalnej i globalnej. 2. Rozwiązywanie problemów za pomocą programów użytkowych. Formy reprezentowania i przetwarzania informacji przez człowieka i komputer. Redagowanie tekstów i tworzenie rysunków za pomocą komputera. Tworzenie dokumentów zawierających tekst, grafikę i tabele. Wykorzystanie arkusza kalkulacyjnego do rozwiązywania zadań z programu nauczania gimnazjum i codziennego życia. Korzystanie z multimedialnych źródeł informacji. Przykłady różnych form organizacji danych. Przykłady wyszukiwania i zapisywania informacji w bazach danych. Przykłady zastosowań komputera jako narzędzia dostępu do rozproszonych źródeł informacji i komunikacji na odległość. 3. Rozwiązywanie problemów w postaci algorytmicznej. Algorytmy wokół nas, przykłady algorytmów rozwiązywania problemów praktycznych i szkolnych. Ścisłe formułowanie sytuacji problemowych. Opisywanie algorytmów w języku potocznym. Zapisywanie algorytmów w postaci procedur, które może wykonać komputer. Przykłady algorytmów rekurencyjnych. Rozwiązywanie umiarkowanie złożonych zadań metodą zstępującą. Przykłady testowania i oceny algorytmów. 4. Modelowanie i symulacja za pomocą komputera. Symulowanie zjawisk o znanych prostych modelach. Modelowanie a symulacja. Przykłady tworzenia prostych modeli. 5. Społeczne, etyczne i ekonomiczne aspekty rozwoju informatyki. Pożytki wynikające z rozwoju informatyki i powszechnego dostępu do informacji. Konsekwencje dla osób i społeczeństw. Zagrożenia wychowawcze: szkodliwe gry, deprawujące treści, uzależnienie. Zagadnienia etyczne i prawne związane z ochroną własności intelektualnej i ochroną danych. Osiągnięcia 1. Wybieranie, łączenie i celowe stosowanie różnych narzędzi informatycznych do rozwiązywania typowych praktycznych i szkolnych problemów ucznia. 2. Korzystanie z różnych, w tym multimedialnych i rozproszonych, źródeł informacji dostępnych za pomocą komputera. 3. Rozwiązywanie umiarkowanie złożonych problemów przez stosowanie poznanych metod algorytmicznych. 4. Dostrzeganie korzyści i zagrożeń związanych z rozwojem zastosowań komputerów. WYCHOWANIE FIZYCZNE Cele edukacyjne 1. Zrozumienie powodów i sensu starań o własne ciało, sprawność, zdrowie i urodę. 2. Zrozumienie potrzeby racjonalnej troski o witalną gotowość organizmu warunkującą osiągnięcia życiowe. 3. Doskonalenie sprawności kondycyjnej i koordynacyjnej. Zadania szkoły 1. Przekazywanie wiedzy niezbędnej dla podtrzymania aktywności fizycznej i nawyków zdrowego stylu życia. 2. Stymulowanie różnorodnych form aktywności fizycznej uczniów, wspierającej ich rozwój, szczególnie w okresie stabilizacji postawy ciała. 3. Organizowanie zajęć w wybranych dziedzinach rekreacyjno-sportowych i turystycznych. 4. Organizowanie zajęć fakultatywnych z zakresu "sportów całego życia". Treści nauczania 1. Ćwiczenia kształtujące i korygujące postawę ciała, oddechowe, kompensacyjne. 2. Ćwiczenia z obciążeniem na zmiennych dystansach, z wykorzystaniem przyborów i przyrządów. 3. Marsze, biegi, wspinanie, dźwiganie, skoki, gimnastyka, gry sportowo-rekreacyjne. 4. Organizowanie i sędziowanie zawodów sportowych, rekreacyjnych i turystycznych. 5. Zasady funkcjonowania organizmu, regeneracji sił i czynnego odpoczynku, zapobieganie chorobom i uzależnieniom. Osiągnięcia 1. Diagnozowanie własnej sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych. 2. Hartowanie organizmu i dbałość o higienę i zdrowie. 3. Dbałość o prawidłową postawę ciała. 4. Aktywność ruchowa o charakterze rekreacyjno-sportowym w dwóch wybranych formach indywidualnych i dwóch zespołowych. 5. Pełnienie roli organizatora, widza i sędziego w wybranych dyscyplinach rekreacyjnych i sportowych. JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ Przedmiot jest realizowany w szkołach (oddziałach) z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, zgodnie z odrębnymi przepisami. Cele edukacyjne 1. Opanowanie języka ojczystego zapewniające sprawną komunikację językową w różnych sytuacjach prywatnych i publicznych. 2. Uczestniczenie w kulturze, szczególnie w wymiarze symbolicznym, tak by stawała się osobistą własnością młodego człowieka. 3. Wszechstronny rozwój ucznia jako przygotowanie do aktywnej obecności w społeczeństwie. 4. Zdolność ucznia do odnajdywania swojego miejsca w warunkach wielokulturowości. Zadania szkoły 1. Rozwijanie w uczniach poczucia własnej wartości, tożsamości narodowej (etnicznej) oraz wiary we własne możliwości językowe. 2. Kształcenie i doskonalenie umiejętności mówienia, słuchania, czytania, pisania, odbioru różnorodnych tekstów kultury. 3. Tworzenie sytuacji, w których uczenie się języka następuje poprzez świadome i refleksyjne jego używanie (bez obciążenia wiedzą teoretyczną). 4. Rozwijanie w uczniach postawy ciekawości, otwartości i poszanowania innych kultur. 5. Integrowanie różnych płaszczyzn kulturowych, stwarzanie możliwości uczestnictwa w kulturze współczesnej na bazie obcowania z tradycją. 6. Ukazywanie wkładu danej mniejszości w kulturę polską i rozwój Polski. Treści nauczania 1. Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu, mówienia oraz czytania i pisania. 2. Utrwalenie i poszerzenie funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się językiem w sytuacjach życia codziennego. 3. Opanowanie funkcjonalnych struktur gramatycznych. 4. Wzbogacanie słownictwa dotyczącego życia codziennego w oparciu o materiały językowe. 5. Wielopłaszczyznowe wykorzystanie tekstu literackiego; akcentowanie wartości ideowych, moralnych, estetycznych; wprowadzenie pojęć z zakresu historii i teorii literatury (kompozycja, narracja, podmiot liryczny, symbol, kontrast, środki wyrazu artystycznego). 6. Stosowanie różnych form wypowiedzi pisemnej (opowiadanie, streszczenie, opis, charakterystyka, sprawozdanie). 7. Wprowadzanie uczniów w technikę uczenia się i wyposażenie ich w narzędzia samodzielnej pracy umysłowej. Osiągnięcia Najistotniejszym osiągnięciem jest rozbudzenie zamiłowania do języka, historii i kultury ojczystej. 1. Wyrównywanie poziomu i rozwijanie umiejętności wyniesionych ze szkoły podstawowej w zakresie mówienia, słuchania, czytania i pisania: 1) budowanie wypowiedzi mówionych i pisanych zgodnie z intencją i okolicznościami (w związku z sytuacjami życiowymi i lekturą), 2) rozpoznawanie i tworzenie wypowiedzi informujących, opisujących, wartościujących oraz służących wyrażaniu opinii, przekonywaniu i uzasadnianiu poglądów, 3) dokonywanie celowych zabiegów redakcyjnych w zakresie poprawiania i parafrazowania tekstów własnych i cudzych, 4) operowanie strukturami gramatycznymi odpowiednio do sytuacji i kontekstu wypowiedzi. 2. Samokształcenie: 1) poszukiwanie informacji z różnych źródeł i ich porządkowanie, 2) umiejętne i rozumne korzystanie ze środków masowego przekazu; klasyfikowanie i selekcjonowanie informacji. 3. Odbiór tekstów kultury: 1) dostrzeganie i omawianie swoistych właściwości poznawanych utworów i tekstów kultury, 2) rozpoznawanie wartości w utworach oraz próby ich oceny na tle wartości uniwersalnych, 3) twórcze wykonywanie utworów w żywym słowie lub innych formach artystycznych. Lektura 1. Utwory prozatorskie i poetyckie wprowadzające w tradycję i współczesność literacką - stosownie do możliwości i potrzeb. 2. Teksty reprezentatywne dla różnych rodzajów, gatunków i form artystycznego wyrazu, ze szczególnym uwzględnieniem utworów epickich, w tym odmian prozy fabularnej i historycznej. 3. Teksty użytkowe, publicystyczne, popularnonaukowe oraz inne teksty kultury wysokiej i masowej. ETYKA 1) Cele edukacyjne 1. Kształtowanie refleksyjnej postawy wobec człowieka, jego natury, powinności moralnych oraz wobec różnych sytuacji życiowych. 2. Rozpoznawanie podstawowych wartości i dokonywanie właściwej ich hierarchizacji. 3. Poznanie specyficznych norm i wartości leżących u podstaw działalności publicznej w szkole (samorząd uczniowski), społeczności lokalnej i państwie demokratycznym. Rozpoznawanie sytuacji naruszających te normy i wartości (korupcja). 4. Podjęcie odpowiedzialności za siebie i innych oraz za dokonywane wybory moralne. Zadania szkoły 1. Uświadamianie ważnych problemów moralnych i sposobów ich rozwiązywania. 2. Ukazywanie znaczenia zasad moralnych dla rozwoju osobistego człowieka, kształtowania się relacji między ludźmi oraz życia społecznego, gospodarczego i politycznego. 3. Ułatwianie nawiązywania więzi z własną rodziną, krajem oraz jego kulturą, umożliwiających rzeczywiste otwieranie się na różnorodność kultur w otaczającym świecie. 4. Umożliwienie rozwijania umiejętności prezentacji własnego stanowiska w dialogu z innymi i demokratycznego współdecydowania. Treści nauczania 1. Człowiek jako osoba; natura i godność człowieka. 2. Rola i znaczenie sumienia w ocenie moralnej i dla wewnętrznego rozwoju człowieka. 3. Samowychowanie jako droga rozwoju. 4. Główne problemy współczesnej etyki. 5. Człowiek wobec wartości; człowiek wobec cierpienia i śmierci. 6. Moralność a religia, wiedza i polityka. 7. Wskazania moralne w religii chrześcijańskiej. Normy społeczne wynikające z nauki społecznej Kościoła. 8. Wskazania moralne w innych religiach świata. 9. Normy i wartości demokratyczne leżące u podstaw aktywności społecznej na poziomie małej grupy, szkoły, społeczności lokalnej. 10. Moralne aspekty stosunku człowieka do świata przyrody. 11. Praca i jej wartość dla człowieka, znaczenie etyki zawodowej. Osiągnięcia 1. Dokonywanie wyboru wartości i tworzenie ich hierarchii. 2. Rozstrzyganie wątpliwości i problemów moralnych zgodnie z przyjętą hierarchią wartości i dobrem wspólnym. 3. Rozpoznawanie zachowań naruszających normy i wartości w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym. Podejmowanie działań zgodnych z tymi normami i wartościami w grupie rówieśniczej i szkole. 4. Stosowanie zasad harmonijnego współistnienia i współdziałania ze środowiskiem społecznym i przyrodniczym. ŚCIEŻKI EDUKACYJNE EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA Cele edukacyjne 1. Przygotowanie do korzystania z różnych źródeł informacji. 2. Umiejętność segregowania informacji i krytycznego ich odbioru. 3. Rozbudzanie potrzeb czytelniczych. 4. Przygotowanie do pracy samokształceniowej i wykorzystywania mediów jako narzędzi pracy intelektualnej. 5. Kształtowanie postawy szacunku dla polskiego dziedzictwa kulturowego w związku z globalizacją kultury masowej. Zadania szkoły 1. Rozpoznanie i umiejętne kierowanie zainteresowaniami literackimi uczniów. 2. Tworzenie warunków do zdobywania informacji z różnych źródeł. 3. Rozwijanie wiedzy o komunikowaniu się ludzi bezpośrednio i przez media. 4. Ukazywanie zależności między formą i językiem mediów a zamierzeniami, postawami i kulturą twórców komunikatów artystycznych, informacyjnych, reklamowych i propagandowych. 5. Uświadomienie roli mass mediów i stosowanych przez nie środków i zabiegów socjotechnicznych. 6. Wprowadzenie uczniów w zasady procesu twórczego w produkcji medialnej. 7. Zapoznanie z fundamentalnymi dziełami medialnymi: fotografii, radia, filmu, telewizji i teatru, polskimi i zagranicznymi. Treści nauczania 1. Dokumenty gromadzone w bibliotece i ich wartość informacyjna. 2. Opis i spis bibliograficzny; zestawienie tematyczne. 3. Pojęcia komunikacji medialnej: znak, symbol, kod, język, denotacja, konotacja. 4. Drogi, formy i kanały komunikowania się ludzi, funkcje komunikatów - psychologiczne podstawy komunikowania się ludzi. 5. Formy komunikatów medialnych: słownych, pisemnych, obrazowych, dźwiękowych, filmowych i multimedialnych. 6. Kody ikoniczne i symboliczne. Języki poszczególnych mediów. Formy i środki obrazowe. Fikcja w mediach. 7. Słowo, gest i ruch jako forma wypowiedzi w życiu i w teatrze, gry dramatyczne, inscenizacje, teatr szkolny. 8. Media jako środki poznania historii i współczesności. Komunikaty informacyjne i perswazyjne (reklamowe i propagandowe, public relations). 9. Wpływ mediów na kształtowanie norm i wartości związanych z działalnością publiczną. Rola mediów w zwalczaniu zjawiska korupcji. 10. Podstawy projektowania i wykonywania różnych form komunikatów medialnych. Osiągnięcia 1. Korzystanie ze zbiorów i warsztatu informacyjnego biblioteki, także za pomocą automatycznych systemów wyszukiwawczych. 2. Sporządzanie opisów bibliograficznych i bibliografii załącznikowej do własnych opracowań. 3. Sprawne, szybkie czytanie, notowanie i selekcjonowanie wiadomości. 4. Analizowanie komunikatów medialnych, odczytywanie znaków i kodów dosłownych i kontekstowych. 5. Rozpoznawanie użytych środków formalnych i ich służebność względem zamierzeń twórców w różnych formach przekazów medialnych. 6. Wykorzystywanie mediów jako źródeł informacji i opinii w samodzielnym dochodzeniu do wiedzy. 7. Posługiwanie się różnymi formami komunikatów i narzędzi medialnych w procesie komunikowania, zdobywania, dokumentowania i prezentowania wiedzy. 8. Rozróżnianie komunikatów informacyjnych od perswazyjnych, przekazów przedstawiających rzeczywistość od interpretujących i fikcyjnych. 9. Umiejętność krytycznej analizy wartości oferty mediów i dokonywania właściwego wyboru w korzystaniu ze środków masowej komunikacji. EDUKACJA EKOLOGICZNA Cele edukacyjne 1. Uświadamianie zagrożeń środowiska przyrodniczego występujących w miejscu zamieszkania. 2. Budzenie szacunku do przyrody. Zadania szkoły 1. Tworzenie warunków do poznawania współzależności między różnymi składnikami środowiska oraz rozumienia przyczyn i skutków ingerencji człowieka w świat przyrody. 2. Kształtowanie proekologicznej motywacji uczniów. Treści nauczania 1. Przyczyny i skutki niepożądanych zmian w atmosferze, biosferze, hydrosferze i litosferze. 2. Różnorodność biologiczna (gatunkowa, genetyczna oraz ekosystemów) - znaczenie jej ochrony. 3. Żywność - oddziaływanie produkcji żywności na środowisko. 4. Zagrożenia dla środowiska wynikające z produkcji i transportu energii; energetyka jądrowa - bezpieczeństwo i składowanie odpadów. Osiągnięcia 1. Dostrzeganie, opisywanie i wyjaśnianie związków między naturalnymi składnikami środowiska, człowiekiem i jego działalnością. 2. Krytyczna analiza relacji między działalnością człowieka a stanem środowiska. 3. Organizowanie działań służących poprawie stanu środowiska w najbliższym otoczeniu. 4. Podejmowanie działań ekologicznych w najbliższym otoczeniu i we własnym życiu. 5. Umiejętność przestrzegania zasad ładu i porządku w miejscach publicznych. EDUKACJA EUROPEJSKA Cele edukacyjne 1. Określenie miejsca i roli Polski i Polaków w integrującej się Europie. 2. Rozwijanie tożsamości europejskiej budowanej na gruncie miłości do małej i wielkiej ojczyzny. 3. Ukazywanie procesu integracji jako środka prowadzącego do przyśpieszenia transformacji ustrojowej i osiągnięcia warunków do długofalowego rozwoju kraju. Zadania szkoły 1. Ukazanie zasad funkcjonowania najważniejszych organizacji europejskich. 2. Zapoznanie z celami, podstawami ustrojowymi i instytucjonalnymi Unii Europejskiej. 3. Wskazywanie konkretnych form i możliwości współpracy młodzieżowej oraz uczestnictwa w życiu publicznym zintegrowanej Europy. Treści nauczania 1. Polska w Europie. Przykłady najważniejszych wzajemnych związków między Polską a innymi państwami europejskimi w przeszłości. 2. Zasady ładu europejskiego opartego na wspólnej, historycznej podstawie cywilizacyjnej: filozofii greckiej, prawie rzymskim i Biblii. 3. Twórcy Wspólnot Europejskich: R. Schuman, A. de Gasperi, K. Adenauer i inni. 4. Cele i założenia Wspólnot Europejskich. Krótka historia traktatów. 5. Wielość koncepcji rozwoju Unii Europejskiej. 6. Rada Europejska, Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Parlament Europejski, Europejski Trybunał Sprawiedliwości, Trybunał Rewidentów Księgowych. 7. Jednolity Rynek Europejski (swobodny przepływ osób, towarów, kapitału i usług). Waluta europejska. 8. Polityka edukacyjna Unii Europejskiej: między odrębnością programową a formami współdziałania. Programy współpracy i wymiany młodzieży. Uznawalność kwalifikacji i wykształcenia. 9. Proces integracji Polski z Unią Europejską. Procedury negocjacyjne. Koszty i korzyści wynikające z członkostwa w Unii Europejskiej dla polskiego obywatela. 10. Bezpieczeństwo europejskie. NATO, OBWE, ONZ. 11. Rada Europy. 12. Grupa Wyszehradzka. Inne organizacje regionalne. 13. Prawa człowieka. 14. Duchowy wymiar wspólnoty europejskiej (przesłanie Jana Pawła II). Osiągnięcia 1. Rozumienie procesów integracyjnych zachodzących w Europie. 2. Postawa otwartości i dialogu wznosząca się ponad uprzedzenia i stereotypy etniczne. 3. Znajomość najważniejszych instytucji europejskich. 4. Wybrane przykłady umiejętności potrzebnych w nawiązaniu współpracy europejskiej na poziomie indywidualnym, grupowym i państwowym. Europejskie wartości i standardy etyczne w działalności publicznej. 5. Przyczynianie się do powstawania świadomości "jestem Polakiem, więc jestem Europejczykiem". EDUKACJA FILOZOFICZNA Cele edukacyjne 1. Wdrażanie do refleksji i logicznego myślenia. 2. Kształtowanie wrażliwości moralnej. 3. Zachęcanie do bliższego i głębszego poznania samego siebie. 4. Pogłębianie rozumienia rzeczywistości. Zadania szkoły 1. Ukazanie filozofii jako: 1) "umiłowania mądrości", 2) zachęty do zadawania zasadniczych pytań, 3) drogi wiodącej do lepszego poznania prawdy, 4) jednego z fundamentów klasycznej kultury. 2. Sprzyjanie intelektualnemu rozwojowi ucznia. 3. Zwracanie uwagi na: 1) specyfikę myślenia filozoficznego, 2) różnicę między światem rzeczywistym a światem fantazji. 4. Ukazywanie roli naturalnego zdziwienia jako początku filozoficznego poznania. 5. Pomaganie w odpowiedzi na podstawowe pytania, dotyczące szczególnie sensu życia ludzkiego. 6. Zaprezentowanie przykładów najważniejszych osiągnięć filozofii. 7. Pomoc uczniom w odkrywaniu własnej tożsamości. Treści nauczania 1. Starożytne wezwanie: "Poznaj samego siebie" a zawsze aktualne pytania: Kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam? Jaki jest sens życia ludzkiego? 2. Filozofia jako "umiłowanie mądrości". 3. Starożytna Grecja jako miejsce narodzenia filozofii. 4. Najwybitniejsi przedstawiciele filozofii starożytnej: Sokrates, Platon, Arystoteles. 5. Klasyczna definicja prawdy. Poszukiwanie prawdy przez stulecia. 6. Przykłady wykorzystania klasycznej wiedzy filozoficznej do analizy współczesnych problemów. Etyka a życie publiczne. 7. Ogólna prezentacja dyscyplin filozoficznych. 8. Filozofia a nauki szczegółowe. 9. Koncepcja człowieka jako osoby, a więc istoty rozumnej, wolnej i zdolnej do poznania prawdy i dążącej do dobra. 10. Przykłady podstawowych i ponadczasowych prawd filozoficznych jako części duchowego dziedzictwa ludzkości. Osiągnięcia 1. Znajomość najważniejszych pytań i pojęć filozoficznych. 2. Rozumienie człowieka jako bytu osobowego. 3. Lepsze rozumienie siebie i drugiego człowieka. 4. Umiejętność przedstawienia krótkiej charakterystyki dokonań Sokratesa, Platona i Arystotelesa. 5. Umiejętność analizy filozoficznej przeprowadzonej na dowolnym przykładzie. 6. Umiejętność filozoficznego określenia prawdy, wolności i innych wartości. EDUKACJA PROZDROWOTNA Cele edukacyjne Kształtowanie zdrowego stylu życia i inspirowanie harmonijnego rozwoju. Zadania szkoły 1. Tworzenie warunków do kształtowania zdrowego stylu życia oraz harmonijnego rozwoju. 2. Uświadamianie własnej odpowiedzialności za ochronę swojego zdrowia i bezpieczeństwo. 3. Wskazanie osób, instytucji i organizacji służących pomocą w przypadku zagrożenia uzależnieniami, prostytucją, molestowaniem seksualnym. 4. Uświadamianie współzależności między wymiarami zdrowia (wymiar fizyczny, psychiczny i duchowy). Treści nauczania 1. Higiena osobista i otoczenia: 1) zasady pielęgnacji skóry, 2) hałas, nadmierne nasłonecznienie. 2. Bezpieczeństwo i pierwsza pomoc: 1) zasady bezpieczeństwa w domu, szkole, miejscu publicznym; potrzeby w zakresie bezpieczeństwa dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych, 2) ryzyko związane z różnymi rodzajami aktywności i sytuacjami życiowymi, jego ocena i odpowiedzialność za jego podejmowanie, 3) pierwsza pomoc w najczęstszych przypadkach zagrożenia życia; wzywanie pomocy w nagłych wypadkach; zachowanie w sytuacjach katastrof. 3. Żywność i żywienie: 1) skład żywności, układanie jadłospisów, ich różnice ze względu na kulturę, wiek, stan zdrowia, rodzaj pracy, 2) higiena produkcji i przechowywania, przenoszenie i przechowywanie żywności, prawa konsumenta, reklama żywności. 4. Aktywność ruchowa i umysłowa: 1) aktywność fizyczna w różnych okresach życia i stanach zdrowia, 2) wypoczynek bierny i czynny, 3) higiena pracy umysłowej i snu, 4) osoby niepełnosprawne i ich potrzeby. 5. Zachowania sprzyjające i zagrażające zdrowiu - podejmowanie odpowiedzialnych wyborów. 6. Korzystanie z pomocy medycznej. 7. Poczucie własnej wartości, dawanie i przyjmowanie wsparcia, asertywność. 8. Przyczyny i skutki używania między innymi środków psychoaktywnych; formy pomocy dla osób eksperymentujących i uzależnionych; sposoby radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Osiągnięcia 1. Rozpoznawanie czynników chroniących i czynników ryzyka wpływających na zdrowie i rozwój. 2. Podejmowanie działań na rzecz ochrony zdrowia. EDUKACJA REGIONALNA - DZIEDZICTWO KULTUROWE W REGIONIE Cele edukacyjne 1. Rozwijanie wiedzy o kulturze własnego regionu i jej związkach z kulturą narodową. 2. Nawiązanie kontaktu ze środowiskiem lokalnym i regionalnym w celu wytworzenia bliskich więzi i zrozumienia różnorakich przynależności człowieka. 3. Ugruntowanie poczucia tożsamości narodowej przez rozwój tożsamości regionalnej. 4. Rozwijanie wiedzy o historii regionu w powiązaniu z tradycjami własnej rodziny. Zadania szkoły 1. Wprowadzanie w świat tradycji regionu i należących do niej wartości. 2. Wskazywanie przykładów umożliwiających integrację z kulturą regionu. 3. Wspieranie kontaktów z osobami i instytucjami zajmującymi się ochroną i pomnażaniem dziedzictwa kulturowego w regionie. Treści nauczania 1. Położenie i zróżnicowanie przestrzenne elementów środowiska geograficznego regionu. 2. Rola regionu i jego związki z innymi regionami Polski. 3. Charakterystyka i pochodzenie społeczności regionalnej. 4. Elementy historii regionu i jego najwybitniejsi przedstawiciele. 5. Język regionalny, gwary i nazewnictwo regionalne, miejscowe nazwy, imiona i nazwiska. 6. Elementy dziejów kultury regionalnej, regionalne tradycje, obyczaje i zwyczaje, muzyka. 7. Główne zabytki przyrody i architektury w regionie. 8. Historia i tradycja własnej rodziny na tle historii i tradycji regionu. Osiągnięcia 1. Odnajdywanie wartości, jaką stwarza wspólnota lokalna i jej kultura w życiu człowieka. 2. Prezentowanie własnego regionu i jego walorów oraz cech wyróżniających. 3. Działanie na rzecz ochrony regionalnego dziedzictwa kulturowego. 4. Udział w lokalnych inicjatywach kulturalnych. 5. Wybrane umiejętności regionalne (tańce, śpiewy). KULTURA POLSKA NA TLE TRADYCJI ŚRÓDZIEMNOMORSKIEJ Cele edukacyjne 1. Rozumienie ciągłości rozwoju kultury i trwałości ludzkich osiągnięć. 2. Wiązanie aktualnych wydarzeń społecznych, politycznych i kulturalnych z przeszłością. 3. Dostrzeganie w kulturze antycznej korzeni tożsamości kulturowej Polski i Europy. Zadania szkoły Uświadomienie uczniom związków współczesnej kultury (przede wszystkim polskiej) z kulturą grecką, rzymską i chrześcijańską. 1. Przygotowanie uczniów do samodzielnego poszukiwania źródeł i przyczyn konkretnych zjawisk naszej cywilizacji i kultury. 2. Ułatwienie rozumienia aktualnych wydarzeń społecznych, politycznych i kulturalnych przy wykorzystaniu szeroko rozumianej wiedzy o świecie starożytnym. 3. Ułatwienie rozumienia i stosowania popularnych zwrotów, sentencji, powiedzeń i wyrażeń łacińskich, z czasów starożytnych i późniejszych, obecnych w kulturze i języku polskim. 4. Ułatwienie posługiwania się terminologią współczesną opartą na językach klasycznych i nowożytnych. Treści nauczania 1. Chronologia starożytności. 2. Elementy historii i geografii świata starożytnego. 3. Wybrane zagadnienia z życia codziennego Greków i Rzymian. 4. Znaczenie mitologii, misteriów, obrzędów, świąt i uroczystości. 5. Rola igrzysk olimpijskich i widowisk teatralnych. 6. Podstawowe wiadomości o dziejach języka, alfabetu, pisma. 7. Przykłady literatury i sztuki starożytnej Grecji i Rzymu. 8. Powstawanie kultury chrześcijańskiej i jej związki z kulturą Grecji i Rzymu. 9. Obecność wartości świata starożytnego w średniowieczu i nowożytnej Europie. 10. Rola filozofii greckiej, prawa rzymskiego i Biblii w kulturze polskiej. Osiągnięcia 1. Dostrzeganie związków między kulturą współczesną a starożytną kulturą Grecji i Rzymu oraz chrześcijaństwem pierwszych wieków. 2. Posługiwanie się słownikami w celu zrozumienia i interpretacji popularnych zwrotów, sentencji, pojęć i terminów pochodzących z języków klasycznych. 3. Wykorzystywanie wiedzy o kulturze śródziemnomorskiej w kolejnych etapach edukacji oraz w życiu społecznym i zawodowym. 4. Poszukiwanie, gromadzenie i wykorzystywanie informacji pozwalających na interpretację współczesnych wydarzeń w świetle początków kultury śródziemnomorskiej. EDUKACJA OBRONNA Cele edukacyjne Przygotowanie do prawidłowego działania i współdziałania w przypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia oraz środowiska. Zadania szkoły 1. Uświadomienie znaczenia ochrony cywilnej (ludzi, środowiska i dóbr materialnych) i wykształcenia właściwego zachowania w sytuacji zagrożenia. 2. Przekazywanie uczniom wiedzy o zasadach zachowania się w stanach zagrożenia bezpieczeństwa życia i zdrowia. 3. Kształcenie umiejętności postępowania w nagłych wypadkach. 4. Uświadomienie zasad związanych z respektowaniem prawa, w szczególności przepisów dotyczących praw człowieka, jego bezpieczeństwa, życia i zdrowia. Treści nauczania 1. Główne zadania i organizacja sił i środków ochrony cywilnej. 2. Ostrzeganie i alarmowanie ludności o zagrożeniach. 3. Ochrona przed skutkami powodzi, pożaru i innych zagrożeń. 4. Powszechny obowiązek obrony. 5. Katastrofy komunikacyjne, techniczne i budowlane - zasady zachowania się. 6. Źródła promieniowania jądrowego i jego skutki. 7. Czynniki szkodliwe substancji toksycznych (wybranych według katalogu ONZ) i ich sposoby znakowania. 8. Zasady pierwszej pomocy w nagłych wypadkach. 9. Wybrane zagadnienia prawne dotyczące zachowania w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa życia i zdrowia (w szczególności obrona konieczna). 10. Źródła prawa zawierające przepisy odpowiedzialności prawnej za dokonanie czynów prawnie zabronionych. 11. Organy odpowiedzialne za porządek i bezpieczeństwo wewnętrzne państwa. Osiągnięcia 1. Ocenianie wydarzeń zagrażających życiu i ujmowanie ich w związki przyczynowo-skutkowe. 2. Opisywanie i ocenianie sytuacji wymagających od ludzi wspólnego działania oraz podporządkowania się pewnym rygorom (zarządzeniom). 3. Przyjmowanie odpowiedzialności za bezpieczeństwo, zdrowie (życie) własne i innych. 4. Udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym. Załącznik nr 2 PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA LICEÓW OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH, LICEÓW PROFILOWANYCH, TECHNIKÓW, UZUPEŁNIAJĄCYCH LICEÓW OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH I TECHNIKÓW UZUPEŁNIAJĄCYCH Ze względu na konieczność zachowania ciągłości i spójności między poszczególnymi etapami kształcenia należy stosować odpowiednio zasady ogólne kształcenia i wychowania przyjęte dla szkoły podstawowej i gimnazjum, a w przypadku uzupełniającego liceum ogólnokształcącego i technikum uzupełniającego - dla zasadniczej szkoły zawodowej. Nauczanie i wychowanie na kolejnym etapie kształcenia stanowią naturalną konsekwencję w stosunku do nauczania i wychowania na poprzednim etapie kształcenia. Nadrzędnym celem pracy edukacyjnej każdego nauczyciela jest dążenie do wszechstronnego rozwoju ucznia. Konieczna jest harmonijna realizacja zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Zadania te tworzą wzajemnie uzupełniające się i równoważne wymiary pracy każdego nauczyciela. Szkoła w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia uczniom w szczególności: 1) naukę poprawnego i swobodnego wypowiadania się w mowie i w piśmie z wykorzystaniem różnorodnych środków wyrazu, 2) poznawanie wymaganych pojęć i zdobywanie rzetelnej wiedzy w zakresie umożliwiającym podjęcie studiów wyższych bądź ułatwiającym zdobycie zawodu, 3) dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamięciowego opanowania przekazywanych treści, 4) rozwijanie zdolności dostrzegania różnego rodzaju związków i zależności (przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych), 5) rozwijanie zdolności myślenia analitycznego i syntetycznego, 6) traktowanie wiadomości przedmiotowych, stanowiących wartość poznawczą samą w sobie, w sposób integralny, prowadzący do lepszego rozumienia świata, ludzi i siebie, 7) poznawanie zasad rozwoju osobowego i życia społecznego, 8) poznawanie dziedzictwa kultury narodowej postrzeganej w perspektywie kultury europejskiej i światowej. W liceum ogólnokształcącym, liceum profilowanym, technikum, uzupełniającym liceum ogólnokształcącym i technikum uzupełniającym uczniowie kształcą swoje umiejętności w celu wykorzystania zdobytej wiedzy we współczesnym świecie. Szczególnie istotnym zadaniem jest odpowiednie przygotowanie uczniów do podjęcia pracy. Nauczyciele tworzą uczniom warunki do nabywania następujących umiejętności: 1) planowania, organizowania i oceniania własnej nauki, przyjmowania za nią odpowiedzialności, 2) skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, prezentacji własnego punktu widzenia i uwzględniania poglądów innych ludzi, poprawnego posługiwania się językiem ojczystym, przygotowywania do publicznych wystąpień, 3) efektywnego współdziałania w zespole, budowania więzi międzyludzkich, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, skutecznego działania na gruncie zachowania obowiązujących norm, 4) rozwiązywania problemów w twórczy sposób, 5) poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł, efektywnego posługiwania się technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi, 6) odnoszenia do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenia potrzebnych doświadczeń i nawyków, 7) rozwijania sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań, 8) przyswajania sobie metod i technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów społecznych. W swojej pracy wychowawczej nauczyciele wspierają rodziców w realizacji ich zadań wychowawczych tak, aby umożliwiać uczniom przejmowanie odpowiedzialności za własne życie i rozwój osobowy. Nauczyciele tworzą w szkole środowisko sprzyjające zarówno wszechstronnemu rozwojowi osobowemu uczniów (w wymiarze fizycznym - w tym zdrowotnym, psychicznym, intelektualnym, moralnym i duchowym), jak i ich rozwojowi społecznemu, wspierając przy tym: 1) rozwijanie dociekliwości poznawczej, ukierunkowanej na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna w świecie, 2) poczucie użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów nauczania, jak i całej edukacji na danym etapie, 3) dążenie do dobra w jego wymiarze indywidualnym i społecznym, umiejętne godzenie dobra własnego z dobrem innych, odpowiedzialności za siebie z odpowiedzialnością za innych, wolności własnej z wolnością innych, 4) poszukiwanie, odkrywanie i dążenie na drodze rzetelnej pracy do osiągnięcia wielkich celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca w świecie, 5) przygotowywanie się do życia w rodzinie, w społeczności lokalnej i w państwie, 6) dążenie do rozpoznawania wartości moralnych, dokonywania wyborów i hierarchizacji wartości, 7) kształtowanie w sobie postawy dialogu, umiejętności słuchania innych i rozumienia ich poglądów. Uczniowie liceów ogólnokształcących, liceów profilowanych, techników, a także uzupełniających liceów ogólnokształcących i techników uzupełniających są przygotowywani w szczególności do podejmowania wyzwań współczesnego świata, takich jak: integracja, globalizacja, wymiana informacji, postęp naukowo-techniczny. Wszechstronny rozwój ucznia oraz zrównoważony rozwój kraju wymagają, aby osnowę programów nauczania i programów wychowania w liceach ogólnokształcących, liceach profilowanych, technikach, uzupełniających liceach ogólnokształcących i technikach uzupełniających stanowiły równocześnie: otwartość na świat, ale i tożsamość oparta na dziedzictwie kultury własnej ojczyzny; wiedza ogólna i umiejętność jej praktycznego wykorzystywania, ale także zdolność rozumienia i definiowania zmiennej rzeczywistości; śmiałe poszukiwania wśród tego, co nowe i nieznane, ale i wierność zasadom etycznym. Nauczyciele w pracy wychowawczej wskazują ideał, zgodnie z którym uczeń dojrzały, dobrze przygotowany do życia w społeczeństwie to człowiek uczciwy, umiejący żyć z innymi i dla innych. Ścieżki edukacyjne W liceum ogólnokształcącym, liceum profilowanym i technikum, obok przedmiotów, wprowadza się następujące ścieżki edukacyjne: 1) edukacja czytelnicza i medialna, 2) edukacja ekologiczna, 3) edukacja europejska, 4) edukacja filozoficzna, 5) edukacja prozdrowotna, 6) edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie, 7) wychowanie do życia w rodzinie. W uzupełniającym liceum ogólnokształcącym i technikum uzupełniającym, obok przedmiotów, wprowadza się następujące ścieżki edukacyjne: 1) edukacja czytelnicza i medialna, 2) edukacja ekologiczna, 3) edukacja europejska, 4) edukacja filozoficzna, 5) edukacja prozdrowotna, 6) edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie. Dyrektor szkoły zapewnia uwzględnienie problematyki ścieżek edukacyjnych w szkolnym zestawie programów nauczania. Realizację ścieżek edukacyjnych zapewniają nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do własnego programu włączają odpowiednio treści danej ścieżki. Częściowej realizacji treści ścieżek edukacyjnych można dokonać w czasie odrębnych, modułowych, kilkugodzinnych zajęć. Działalność edukacyjna liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego, technikum, uzupełniającego liceum ogólnokształcącego i technikum uzupełniającego jest określona przez: 1) szkolny zestaw programów nauczania, który, uwzględniając wymiar wychowawczy, obejmuje całą działalność szkoły z punktu widzenia dydaktycznego, 2) program wychowawczy szkoły, który opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym i jest realizowany przez wszystkich nauczycieli, 3) program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, który opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli oraz rodziców. Szkolny zestaw programów nauczania, program wychowawczy szkoły oraz program profilaktyki tworzą spójną całość. Ich przygotowanie i realizacja są zadaniem zarówno całej szkoły, jak i każdego nauczyciela. Podstawa programowa zakłada kształcenie w zakresie podstawowym. Przewiduje również dla wybranych, zgodnie z odrębnymi przepisami, przedmiotów dodatkowo kształcenie w zakresie rozszerzonym. KSZTAŁCENIE W ZAKRESIE PODSTAWOWYM PRZEDMIOTY JĘZYK POLSKI Cele edukacyjne 1. Poznanie dzieł literackich wchodzących w skład dziedzictwa polskiej, europejskiej i światowej kultury. 2. Osiąganie dojrzałości intelektualnej, emocjonalnej i moralnej. 3. Kształtowanie tożsamości osobowej, narodowej i kulturowej. 4. Wzmacnianie wiary w swoje możliwości oraz poczucia odpowiedzialności za własny rozwój i samodzielne decyzje dotyczące dalszej nauki i wyboru zawodu. 5. Kształtowanie hierarchii wartości na podstawie wybitnych dzieł kultury. 6. Rozwijanie postaw tolerancji i eliminowanie postaw ksenofobicznych. Zadania szkoły 1. Rozbudzanie zainteresowań wybitnymi dziełami literatury i sztuki oraz tworzenie warunków sprzyjających pogłębionemu poznawaniu i przeżywaniu ich treści. 2. Wprowadzenie ucznia w dziedzictwo literackie i kulturowe, w tradycję narodową i dziedzictwo kulturowe krajów europejskich; pomoc w rozpoznawaniu obecności tradycji we współczesnej kulturze. 3. Przybliżanie literatury współczesnej i ukazywanie jej miejsca w dzisiejszej kulturze. 4. Przygotowanie ucznia do świadomego i krytycznego odbioru dzieł kultury (także masowej). 5. Pomoc w kształtowaniu umiejętności interpretowania arcydzieł literackich i rozpoznawania ich w kontekście egzystencjalnym, aksjologicznym i historycznym; pomoc w rozpoznawaniu w nich wartości i ich hierarchizacji. 6. Pomoc w rozwijaniu sprawności komunikacyjnych stosownie do sytuacji; kształtowanie świadomości mocy języka i możliwości rozszerzania granic własnego świata poprzez język. 7. Wzbogacanie wiedzy o języku traktowanym jako historycznie rozwijający się system i jako wsparcie w podejmowaniu refleksji porządkującej obserwacje językowej praktyki. 8. Uczenie syntetyzowania i porządkowania poznanego materiału. 9. Pomoc w utrwalaniu nawyków samokształceniowych. 10. Wspomaganie rozwoju kultury językowej i uwrażliwianie na piękno mowy ojczystej. Treści nauczania 1. Język jako zjawisko semiotyczne: 1) pojęcie znaku, rodzaje znaków, 2) podstawowe funkcje znaku językowego: komunikowanie, informowanie, ekspresja, impresja, 3) język jako system znakowy; mówiona i pisana wersja języka. 2. Budowa języka: 1) brzmieniowa warstwa języka i wypowiedzi, 2) sposoby wzbogacania zasobu leksykalnego (konstrukcje słowotwórcze, neologizmy, zapożyczenia), 3) zasób leksykalny i frazeologiczny języka; semantyczna i niesemantyczna wartość słowa, 4) budowa wypowiedzeń (zdań) i tekstów; leksykalna i składniowa spójność tekstu. 3. Wypowiedź językowa: 1) wypowiedzi monologowe i dialogowe, 2) podstawowe gatunki wypowiedzi językowych (przemówienie, referat, artykuł, dyskusja, negocjacje), 3) wartościowanie wypowiedzi językowych: poprawność, błąd językowy, prawdziwość - fałszywość, szczerość - kłamstwo, wartość estetyczna wypowiedzi, 4) etyka mówienia: uczciwość, agresja językowa, wulgarność, manipulacja językowa. 4. Retoryczne użycie języka: 1) werbalne i niewerbalne środki komunikacji, 2) retoryczne środki perswazji i ekspresji, 3) stosowność i skuteczność retoryczna, 4) retoryczny aspekt wieloznaczności słowa i wypowiedzi (homonimia, znaczenie nieostre, elipsa, anakolut, paradoks), 5) etykieta językowa. 5. Miejsce języka w społeczeństwie: 1) pochodzenie i rozwój języka; podstawowe zmiany historyczne w polszczyźnie, 2) społeczne i terytorialne zróżnicowanie języka: dialekt, gwara, żargon, zróżnicowanie pokoleniowe. 6. Stylowe odmiany języka: 1) style indywidualne i funkcjonalne (styl potoczny, artystyczny, publicystyczny, naukowy); podstawowe typy stylizacji (archaizacja, stylizacja potoczna, gwarowa), 2) stylowa stosowność wypowiedzi wobec sytuacji komunikacyjnej, 3) języki specjalistyczne i terminologia. 7. Pojęcia kultury: 1) dzieło literackie i jego wyróżniki, 2) kultura masowa i elitarna; pop-kultura i kultura wysoka, 3) społeczne środki przekazu (prasa, radio, telewizja, internet), 4) uczestnictwo w kulturze: twórcy i odbiorcy, 5) arcydzieło, kicz. 8. Tradycje literackie: 1) staropolska i oświeceniowa, 2) romantyczna i pozytywistyczna, 3) młodopolska i awangardowa, 4) konteksty biblijne i antyczne, 5) kontynuacje i nawiązania. 9. Proces historyczno-literacki: 1) gatunki i rodzaje literackie, 2) konwencja literacka i typowe dla niej środki artystyczne, 3) konteksty utworu: historyczne i biograficzne, 4) prąd artystyczny, 5) epoka i następstwo epok. 10. Tematy, motywy, wątki: 1) miłość, dom, rodzina, śmierć, droga, wędrówka, pielgrzymka, 2) natura a cywilizacja; motywy franciszkańskie w kulturze. 11. Wartości, kategorie estetyczne i filozoficzne: 1) prawda, dobro, piękno, 2) komizm, humor, ironia, tragizm, patos, 3) sacrum i profanum, 4) wolność, odpowiedzialność, sprawiedliwość, tolerancja, 5) ojczyzna, mała ojczyzna, 6) naród, społeczeństwo. Osiągnięcia 1. Słuchanie i mówienie: 1) rozpoznawanie aktów mowy i ich intencji (odróżnianie prośby od rozkazu, pytania od żądania, spostrzeganie ironii, sarkazmu, rubaszności, prowokacji, aprobaty, negacji); sprawne wypowiadanie się ze świadomością intencji, 2) stosowanie zabiegów perswazyjnych wraz z rozpoznawaniem ich wartości (zwłaszcza odróżnianie szczerości od nieszczerości, prawdy od nieprawdy, podchwytliwości, eufemizmów, agresji, brutalności i wulgaryzmów w zachowaniach językowych), 3) sprawne i świadome posługiwanie się różnymi odmianami polszczyzny mówionej (zwłaszcza ogólną i potoczną) w zależności od sytuacji komunikacyjnej, 4) poprawne formułowanie pytań i odpowiedzi; rozpoznawanie pytań sugestywnych, źle postawionych, podchwytliwych, retorycznych, 5) operowanie bogatym repertuarem semantycznym i frazeologicznym w rozmaitych wypowiedziach, 6) skuteczne uczestniczenie w dialogu, dyskusji i negocjacjach; słuchanie wypowiedzi partnerów (dostrzeganie kontrowersji w dyskusji i negocjacjach), 7) aktywne i krytyczne słuchanie (z empatią, ze wspomaganiem, z korygowaniem, ze sprzeciwem) wystąpień publicznych; odróżnianie faktów od opinii. 2. Pisanie i redagowanie tekstów: 1) sprawne posługiwanie się różnymi odmianami polszczyzny w odmianie pisanej (zwłaszcza ogólnej i fachowej) w zależności od sytuacji komunikacyjnej, 2) komponowanie dłuższych, spójnych wypowiedzi; analiza tematu, układanie planów i konspektów; nadawanie tytułów i śródtytułów, 3) praca redakcyjna nad tekstem własnym i cudzym, w tym z użyciem edytora tekstu: poprawianie, adiustacja, podział na części składowe (rozdziały, paragrafy, akapity), wyróżnienia w tekście, 4) przekształcanie tekstu własnego i cudzego; streszczanie, skracanie, rozwijanie, cytowanie, 5) eliminowanie niewłaściwego użycia środków powodujących niejednoznaczność wypowiedzi (homonimie, anakoluty, elipsy, paradoksy), 6) prowadzenie korespondencji, stosowanie zwrotów adresatywnych, etykiety językowej; pisanie życiorysu, listu intencyjnego i motywacyjnego, 7) wypowiadanie się w podstawowych (szkolnych) formach gatunkowych: rozprawka, recenzja, referat, interpretacja utworu literackiego lub fragmentu. 3. Czytanie: 1) rozumienie różnych kodów w przekazach kultury masowej, 2) odróżnianie cech swoistych i rozumienie funkcji gatunków publicystycznych i popularnonaukowych, tekstów prasowych (informacja, komentarze, artykuły, reportaże, wystąpienia publiczne), 3) umiejętność czytania ze zrozumieniem dzieł literackich. 4. Odbiór dzieł sztuki: 1) w wymiarze interpretacyjnym: a) wyraziste czytanie utworów literackich ze zrozumieniem sensu, z troską o estetykę czytania, właściwą dykcję, akcent, intonację, b) recytacja z pamięci wybranych tekstów poetyckich, c) stosowanie podstawowych pojęć z poetyki w analizie utworów literackich; pojmowanie działań analitycznych jako podstawy interpretacji; umiejętność przywołania właściwego kontekstu, d) rozumienie tekstów o różnym stopniu komplikacji; odbiór znaczeń metaforycznych, rozpoznawanie aluzji literackich, toposów, symboli kulturowych, e) odbiór i porównywanie różnych dzieł sztuki, rozumienie korespondencji sztuk, 2) w wymiarze historycznym: a) rozpoznawanie stylów w sztuce (zwłaszcza romańskiego, gotyckiego, renesansowego, barokowego i secesyjnego), b) wyjaśnianie powiązań czytanych utworów z historią cywilizacji (zwłaszcza Polski i Europy), c) porównywanie utworów literackich (z różnych epok) o podobnych motywach, d) dostrzeganie wartości charakterystycznych dla różnych epok, e) rozpoznawanie przybliżonego czasu powstania utworów na podstawie obrazu kultury materialnej, obyczaju, konwencji, stylu i języka, 3) w wymiarze aksjologiczno-egzystencjalnym: a) rozpoznawanie wartości i ich hierarchii w dziełach literackich: wskazywanie w literaturze i sztuce wartości aprobowanych przez siebie, b) odróżnianie spontanicznych i osobistych przeżyć literackich od ponadindywidualnych, utrwalonych w tradycji i krytyce kodów odbioru; zrozumienie formacyjnych i terapeutycznych wartości czytanych dzieł dla pojedynczego czytelnika i wspólnoty pokoleniowej czy kulturowej. 5. Samokształcenie: 1) syntetyzowanie poznanego materiału: scalanie zebranych informacji w problemowe całości, 2) korzystanie z literatury fachowej: notowanie, relacjonowanie; opis bibliograficzny, 3) korzystanie z różnych źródeł informacji (dokumentów, leksykonów, encyklopedii, słowników, baz danych, nagrań magnetofonowych i magnetowidowych, internetu). Lektura 1. Literatura polska: (konteksty biblijne, antyczne i inne; kontynuacje i nawiązania) Bogurodzica w kontekście poezji średniowiecznej; J. Kochanowski - pieśni i treny (wybór); poezja baroku (wybór); I. Krasicki - satyry i liryki (wybór); A. Mickiewicz - Pan Tadeusz, Dziady cz. III; wybrane sceny z dramatów romantycznych (J. Słowackiego, Z. Krasińskiego); wybór poezji romantycznej (w tym: A. Mickiewicza, J. Słowackiego, C.K. Norwida); B. Prus - Lalka; E. Orzeszkowa - Nad Niemnem (fragmenty); wybór nowel pozytywistycznych; H. Sienkiewicz - wybrana powieść; wybór poezji młodopolskiej; S. Wyspiański - Wesele; W.S. Reymont - Chłopi, t. 1: Jesień; S. Żeromski - Ludzie bezdomni, Przedwiośnie; W. Gombrowicz - fragmenty prozy; wybrany utwór z prozy polskiej XX w. (na przykład M. Dąbrowskiej, Z. Nałkowskiej); wybrany dramat XX wieku (S. Mrożka, S. Różewicza); T. Borowski - wybrane opowiadania; G. Herling-Grudziński - Inny świat; wybór poezji polskiej XX w. (w tym: B. Leśmiana, L. Staffa, J. Tuwima, M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Cz. Miłosza, K.K. Baczyńskiego, T. Różewicza, Z. Herberta, M. Białoszewskiego, W. Szymborskiej, S. Barańczaka, ks. J. Twardowskiego); wybrane fragmenty prozy dokumentalnej (reportaż, dziennik, pamiętnik) i eseistycznej; utwory współczesne zaproponowane przez uczniów i nauczyciela; inne teksty kultury (spektakle teatralne, filmy, utwory muzyczne, obrazy, słuchowiska, programy telewizyjne, teksty prasowe), 2. Literatura powszechna: wybrany klasyczny dramat starożytnej Grecji; Horacy - wybór pieśni; W. Szekspir - wybrany dramat; Molier - wybrana komedia; W. Goethe - Cierpienia młodego Wertera; wybrana europejska powieść XIX wieku; J. Conrad - wybrany utwór; wybrana powieść XX wieku. JĘZYKI OBCE A. Dotyczy nauki języka obcego nowożytnego jako pierwszego, stanowiącej kontynuację nauczania tego języka w gimnazjum albo gimnazjum i zasadniczej szkole zawodowej Cele edukacyjne 1. Osiągnięcie umiejętności językowych na poziomie zaawansowanym, zapewniających swobodne posługiwanie się w kraju nauczanego języka lub w kontaktach z dość wymagającymi użytkownikami, a także w przyszłej nauce i pracy. 2. Przygotowanie do egzaminu maturalnego z języka obcego na poziomie rozszerzonym. Zadania szkoły 1. Pomoc uczniom w rozwijaniu poczucia własnej wartości oraz wiary we własne możliwości, między innymi przez pozytywną informację zwrotną, dotyczącą indywidualnych umiejętności językowych. 2. Zapewnienie dostępu do materiałów autentycznych, w tym, w miarę możliwości, multimedialnych, których wybór odpowiada obowiązującym normom wychowawczym. 3. Dążenie do zapewnienia uczniom maksimum kontaktu z językiem obcym, w szczególności poprzez wymianę ze szkołami z innych krajów lub uczestnictwo w programach międzynarodowych. 4. Wdrażanie uczniów do samodzielności w procesie uczenia się języka obcego. 5. Zapewnienie uczniom możliwości wykorzystywania znajomości języka przy wykonywaniu zespołowych, zwłaszcza interdyscyplinarnych, projektów. 6. Wspieranie uczniów w rozwijaniu postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec innych kultur. Treści nauczania 1. Ugruntowanie wiadomości i umiejętności nabytych na poprzednich etapach nauki. 2. Rozwijanie integracji sprawności językowych. 3. Uzyskanie szerokich umiejętności językowych, pozwalających na swobodne operowanie językiem w bogatym repertuarze sytuacyjno-tematycznym, z uwzględnieniem tematyki kraju ojczystego. 4. Uzyskanie umiejętności językowych poprzez kontakt z autentycznymi wypowiedziami ustnymi i pisemnymi, z uwzględnieniem różnych rejestrów językowych, stylu formalnego i nieformalnego, fragmentów tekstów literackich obszaru języka nauczanego. 5. Zapoznanie z głównymi odmianami nauczanego języka. 6. Poszerzenie komponentu kulturowego obszaru języka nauczanego, z uwzględnieniem tematyki integracji europejskiej. 7. Korzystanie z wiedzy i umiejętności nabytych w trakcie nauki innego języka obcego oraz pozostałych przedmiotów. 8. Zapoznanie z elementami języka i normami socjokulturowymi, które pozwalają funkcjonować na rynku pracy. Osiągnięcia 1. Praktyczne posługiwanie się językiem na poziomie zaawansowanym. 2. Ogólne rozumienie autentycznych przekazów słownych, odbieranych za pośrednictwem mediów (audycja radiowa, telewizyjna, film) oraz tekstowych (prasa, opracowania popularnonaukowe, fragmenty tekstów literackich, wybrane przekazy internetowe). 3. Umiejętność wyszukiwania, selekcji, porządkowania szczegółowych informacji w autentycznych przekazach słownych oraz tekstowych. 4. Umiejętność uczestniczenia w dyskusji, w tym argumentowanie, wyrażanie opinii, uzasadnianie i obrona własnych sądów. 5. Rozumienie i stosowanie środków językowych, służących wyrażaniu różnorodnych intencji oraz stanów emocjonalnych (na przykład hipoteza, wątpliwość, zakłopotanie). 6. Posługiwanie się wybranymi środkami stylistycznymi dla wyrażania ironii, żartobliwego charakteru wypowiedzi. 7. Dokonywanie kompozycji tekstów usłyszanych i przeczytanych. 8. Przetwarzanie przeczytanych lub usłyszanych informacji, z uwzględnieniem zmiany rejestru, stylu lub formy. 9. Rozumienie i umiejętność skomentowania faktów socjokulturowych, typowych dla obszaru języka nauczanego, w tym zwyczajów, tradycji i literatury. 10. Pisanie typowych sformalizowanych tekstów (w szczególności curriculum vitae, podanie o pracę czy stypendium). 11. Pisanie wybranych tekstów niesformalizowanych (w szczególności list, komentarz, esej). 12. Stosowanie odpowiednich dla języka pisanego środków leksykalnych i morfosyntaktycznych w zakresie określonego typu wypowiedzi pisemnych. 13. Rozpoznawanie standardowych odmian języka nauczanego. 14. Dostrzeganie błędów oraz dokonywanie autokorekty. 15. Opanowanie indywidualnych strategii uczenia się, korzystanie z różnych źródeł informacji (między innymi leksykonów, encyklopedii, słowników specjalistycznych oraz źródeł elektronicznych). B. Dotyczy nauki języka obcego nowożytnego jako pierwszego, rozpoczynającej się od poziomu zerowego, lub jako drugiego, gdy nauczanie tego języka stanowi kontynuację nauczania w gimnazjum albo gimnazjum i zasadniczej szkole zawodowej Cele edukacyjne 1. Opanowanie języka na poziomie zapewniającym w miarę sprawną komunikację w odniesieniu do spraw życia codziennego. 2. Przygotowanie do egzaminu maturalnego z języka obcego na poziomie podstawowym. Zadania szkoły 1. Pomoc uczniom w rozwijaniu poczucia własnej wartości oraz wiary we własne możliwości, między innymi przez pozytywną informację zwrotną, dotyczącą indywidualnych kompetencji językowych. 2. Zapewnienie dostępu do materiałów autentycznych, których wybór odpowiada zadaniom wychowawczym. 3. Zapewnienie uczniom maksimum kontaktu z językiem obcym oraz możliwości aktywnego używania języka mówionego i pisanego. 4. Wspieranie uczniów w rozwijaniu postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec innych kultur. 5. Umożliwienie uczniom wykorzystywania znajomości języka przy wykonywaniu różnorodnych projektów, w tym pozajęzykowych. 6. Wdrażanie uczniów do samodzielności w procesie uczenia się języka obcego. Treści nauczania 1. Struktury morfosyntaktyczne umożliwiające formułowanie prostych wypowiedzi w odniesieniu do teraźniejszości, przeszłości i przyszłości oraz relacji przestrzennych. 2. Funkcje językowe umożliwiające posługiwanie się językiem w sytuacjach życia codziennego. 3. Słownictwo dotyczące życia codziennego, uwzględniające realia kraju/obszaru języka nauczanego oraz kraju ojczystego. 4. Ogólne wiadomości kulturowo-cywilizacyjne na temat kraju/obszaru języka nauczanego. 5. Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia, opanowanie zasad wymowy. 6. Rozwijanie sprawności czytania i pisania, opanowanie zasad ortografii. 7. Rozwijanie integracji sprawności językowych. 8. Nabywanie umiejętności językowych poprzez kontakt z autentycznymi wypowiedziami ustnymi i pisemnymi. 9. Rozróżnianie formalnego i nieformalnego stylu języka. 10. Korzystanie z technik kompensacyjnych. 11. Korzystanie z wiedzy i umiejętności nabytych w trakcie nauki innego języka obcego oraz pozostałych przedmiotów. 12. Rozwijanie indywidualnych strategii uczenia się, korzystanie z różnych źródeł informacji. Osiągnięcia 1. W zakresie słuchania: 1) rozumienie ogólnego sensu oraz intencji prostych wypowiedzi osób posługujących się tym językiem jako macierzystym, 2) rozumienie sensu prostych, autentycznych wypowiedzi w różnych warunkach odbioru (na przykład rozmowa przez telefon, komunikat na dworcu), 3) wyszukiwanie informacji szczegółowych w nieskomplikowanych wypowiedziach i dialogach, 4) rozumienie ogólnego sensu prostych wypowiedzi zawierających niezrozumiałe elementy, których znaczenia uczeń może domyślić się (na przykład z kontekstu). 2. W zakresie mówienia: 1) uzyskiwanie i udzielanie informacji dotyczących życia codziennego, 2) formułowanie w miarę płynnych, krótkich i spójnych wypowiedzi na określone tematy, z zastosowaniem form gramatycznych odpowiednich do wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości oraz relacji przestrzennych, 3) posługiwanie się odpowiednimi środkami językowymi dla wyrażenia intencji, uczuć, emocji w sytuacjach życia codziennego, 4) poprawne językowo i logiczne wyrażanie myśli i opinii na określone tematy, 5) relacjonowanie wypowiedzi innych osób, 6) właściwa reakcja językowa na wypowiedź rozmówcy oraz stosowanie rutynowych zachowań językowych, 7) inicjowanie i podtrzymywanie prostej rozmowy, 8) prowadzenie prostych negocjacji w sytuacjach życia codziennego, 9) opanowanie wymowy w stopniu zapewniającym zrozumiałość wypowiedzi osób posługujących się tym językiem jako macierzystym. 3. W zakresie czytania: 1) rozumienie powszechnie spotykanych dokumentów i tekstów autentycznych, takich jak: rozkłady jazdy, ogłoszenia, reklamy, menu, listy i instrukcje, 2) rozumienie prostego tekstu narracyjnego, 3) rozumienie ogólnego sensu prostego tekstu przy czytaniu pobieżnym, 4) rozumienie ogólnego sensu tekstu, który zawiera fragmenty niezrozumiałe, 5) wyszukiwanie konkretnych informacji z częściowo niezrozumiałego tekstu. 4. W zakresie pisania: 1) sformułowanie i zapisanie własnego oraz otrzymanego prostego komunikatu, 2) napisanie prostego tekstu użytkowego (w szczególności zaproszenia, rezerwacji, podania, curriculum vitae, ogłoszenia) oraz wypełnianie formularzy, 3) napisanie streszczenia prostego tekstu, 4) stosowanie właściwego słownictwa, struktur morfosyntaktycznych i zasad ortografii w prostych tekstach. 5. Inne umiejętności - korzystanie ze słownika jedno- i dwujęzycznego oraz innych źródeł informacji, w tym również elektronicznych. C. Dotyczy nauki języka obcego nowożytnego jako drugiego, rozpoczynającej się od poziomu zerowego Cele edukacyjne Opanowanie języka na poziomie zapewniającym minimum komunikacji językowej. Zadania szkoły 1. Pomoc uczniom w rozwijaniu poczucia własnej wartości oraz wiary we własne możliwości, między innymi przez pozytywną informację zwrotną, dotyczącą indywidualnych umiejętności językowych. 2. Zapewnienie dostępu do materiałów autentycznych, których wybór odpowiada zadaniom wychowawczym. 3. Zapewnienie uczniom maksimum kontaktu z językiem obcym oraz możliwości aktywnego używania języka mówionego i pisanego. 4. Stopniowe przygotowanie ucznia do samodzielności w procesie uczenia się języka obcego. 5. Wspieranie uczniów w rozwijaniu postawy ciekawości, otwartości i tolerancji wobec innych kultur. Treści nauczania 1. Podstawowe struktury morfosyntaktyczne umożliwiające formułowanie wypowiedzi w odniesieniu do teraźniejszości, przeszłości i przyszłości oraz relacji przestrzennych. 2. Podstawowe funkcje językowe umożliwiające posługiwanie się językiem w prostych sytuacjach życia codziennego. 3. Podstawowe wiadomości oraz słownictwo dotyczące życia codziennego uwzględniające realia kraju ojczystego oraz kraju/obszaru nauczanego języka. 4. Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia, zaznajomienie z zasadami wymowy. 5. Rozwijanie sprawności czytania i pisania, zaznajomienie z zasadami ortografii. 6. Korzystanie z wiedzy i umiejętności nabytych w trakcie nauki innych języków obcych oraz pozostałych przedmiotów nauczania. Osiągnięcia 1. W zakresie słuchania: 1) rozumienie prostych sytuacji komunikacyjnych, w tym intencji rozmówcy, 2) rozumienie instrukcji nauczyciela, 3) rozumienie ogólnego sensu oraz wyszukiwanie szczegółowych informacji w nieskomplikowanych wypowiedziach i dialogach. 2. W zakresie mówienia: 1) zadawanie prostych pytań oraz udzielanie odpowiedzi, 2) uzyskiwanie i udzielanie informacji w typowych sytuacjach życia codziennego, 3) formułowanie krótkich wypowiedzi o sobie, swoim otoczeniu, regionie, kraju, 4) inicjowanie i podtrzymywanie prostej rozmowy dotyczącej typowych sytuacji życia codziennego, 5) opanowanie wymowy w stopniu zapewniającym zrozumiałość wypowiedzi. 3. W zakresie czytania: 1) rozumienie powszechnie spotykanych dokumentów i tekstów autentycznych, takich jak: rozkłady jazdy, ogłoszenia, reklamy, menu, listy i instrukcje, 2) wyszukiwanie szczegółowych informacji w prostych tekstach, 3) rozumienie ogólnego sensu prostych, adaptowanych tekstów. 4. W zakresie pisania: 1) wypełnianie typowych formularzy, przekazanie prostej informacji, napisanie krótkiego listu, 2) stosowanie zasad ortografii w zakresie poznanego materiału. 5. Inne umiejętności - korzystanie ze słownika dwujęzycznego i innych źródeł informacji, w tym również elektronicznych. D. Dotyczy nauczania języka łacińskiego i kultury antycznej jako drugiego języka obcego Cele edukacyjne 1. Znajomość języka na poziomie pozwalającym na rozumienie i samodzielne tłumaczenie (z wykorzystaniem słownika) oryginalnych tekstów łacińskich. 2. Poznanie roli i miejsca kultury śródziemnomorskiej w życiu współczesnym i różnych dziedzinach wiedzy z odwołaniem się do wiedzy uzyskanej na wcześniejszych etapach kształcenia. Zadania szkoły 1. Zapoznanie uczniów z językiem łacińskim w zakresie umożliwiającym tłumaczenie tekstów oryginalnych i preparowanych. 2. Rozwijanie w uczniach poczucia przynależności do kręgu kultury śródziemnomorskiej; zapoznanie z przekazaną przez starożytność tradycją życia obywatelskiego. 3. Nauczanie posługiwania się poprawną polszczyzną i rozumienia terminologii współczesnej opartej na językach klasycznych; rozwijanie wrażliwości językowej i kształtowanie kultury języka. 4. Doskonalenie ogólnej sprawności językowej; doskonalenie umiejętności jasnego i precyzyjnego formułowania myśli. 5. Kształcenie samodzielności intelektualnej oraz sprawności w porządkowaniu pracy umysłowej. Treści nauczania 1. Gramatyka, leksyka i frazeologia w zakresie umożliwiającym tłumaczenie i analizę fragmentów dzieł oryginalnych. 2. Wybrane fragmenty dzieł autorów starożytnych i autorów polsko-łacińskich w oryginale. 3. Łacina jako język literatury, środek komunikacji językowej, język sakralny, język tekstów naukowych. 4. Wpływ łaciny i greki na strukturę i zasoby leksykalne współczesnych języków europejskich: łacina jako wspólny język Europejczyków. 5. Kontynuacja kształcenia w zakresie kultury i cywilizacji śródziemnomorskiej, z uwzględnieniem następujących treści: 1) kanon topiki antycznej w literaturze i sztuce (jak odczytywać mity, pojęcia, symbole), 2) elementy wiedzy o językach klasycznych w zakresie pozwalającym zrozumieć podstawowe terminy, pojęcia, powiedzenia i przysłowia oraz etymologię niektórych wyrazów stale obecnych w języku polskim i innych językach nowożytnych, 3) znaczenie dziedzictwa antyku dla kultury polskiej, 4) wybrane fragmenty dzieł autorów greckich i rzymskich w przekładzie - w zakresie istotnym dla zrozumienia kanonu lektur z literatury polskiej i światowej, 5) historia gatunków literackich, przykłady najwybitniejszych dzieł: epos, liryka, sielanka, dramat attycki, komedia stara i nowa, historiografia, retoryka grecka i rzymska, początki piśmiennictwa chrześcijańskiego, 6) inne elementy wiedzy o starożytności niezbędne do przekładu, analizy i interpretacji tekstów. Osiągnięcia 1. Rozumienie i tłumaczenie (z wykorzystaniem słownika) oryginalnych tekstów łacińskich. 2. Analizowanie, interpretowanie i komentowanie tekstów oryginalnych i w przekładach. 3. Operatywna znajomość gramatyki łacińskiej. 4. Poprawne stosowanie w wypowiedziach wyrażeń i terminów pochodzących z języków klasycznych. 5. Wykorzystywanie znajomości języka łacińskiego do lepszego zrozumienia zjawisk językowych zachodzących w języku polskim i innych językach nowożytnych. 6. Poprawne formułowanie myśli i sądów. 7. Dostrzeganie ponadczasowych wartości w dziełach z odległych epok i rozumienie ich znaczenia dla współczesnej kultury polskiej i światowej. HISTORIA Cele edukacyjne 1. Pogłębienie i rozwinięcie wiedzy oraz umiejętności uzyskanych w toku wcześniejszej edukacji celem lepszej znajomości i rozumienia przeszłości własnego regionu i kraju oraz dziejów świata. 2. Pogłębienie rozumienia powiązań między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. 3. Budowanie własnej tożsamości i kształtowanie systemu wartości. 4. Rozwijanie postaw obywatelskich i patriotycznych, poczucia przynależności do wspólnoty rodzinnej, lokalnej, regionalnej, grupy etnicznej i narodowej. 5. Przygotowanie się do udziału w życiu różnych społeczności w oparciu o normy i wartości demokratyczne; kształtowanie postawy zrozumienia i tolerancji wobec odmiennych kultur, obyczajów i przekonań mieszczących się w kanonie wartości cywilizacyjnych. Zadania szkoły 1. Wspieranie procesu dojrzewania intelektualnego, emocjonalnego oraz systemu wartości uczniów. 2. Stworzenie możliwości kształtowania i rozwoju zainteresowań uczniów wybranymi problemami historii. 3. Umożliwienie uczniom wykorzystywania zdobywanej wiedzy zgodnie z ich zainteresowaniami i zdolnościami. Treści nauczania Świat 1. Różnorodność cywilizacji świata w przeszłości i obecnie. 2. Postęp a kryzysy cywilizacyjne. Konflikty społeczne. Wojny, ludobójstwo, Holocaust. 3. Przemiany form gospodarowania od czasów najdawniejszych po współczesną rewolucję techniczną; historyczny rozwój kultury materialnej. 4. Państwo jako podstawowa forma zorganizowania społeczeństw; przemiany państw. Europa 1. Fundamenty Europy; jedność i różnorodność; przemiany ideowe. Rola chrześcijaństwa w tworzeniu tożsamości europejskiej. 2. Kształtowanie się narodów Europy; ich wkład w historię; współistnienie i konflikty pomiędzy państwami. 3. Przemiany w obrębie struktur, świadomości i obyczajowości społeczeństw europejskich. Normy i wartości obowiązujące w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym. Polska 1. Państwo polskie i przemiany jego form. 2. Uwarunkowania i przeobrażenia polskiej świadomości narodowej i politycznej. 3. Polska w dziejach gospodarki i struktur społecznych Europy. 4. Postawy jednostek oraz grup społecznych wobec potrzeb epok. 5. Wielokulturowość w dziejach Polski; współistnienie religii i wyznań; znaczenie chrześcijaństwa, w tym kościoła katolickiego. Region 1. Mała ojczyzna a terytorium państwa polskiego. 2. Odrębność i wkład regionu do wspólnej historii. 3. Dziejowe uwarunkowania specyfiki kulturowej regionu. 4. Zabytki historyczne w regionie. Rodzina i jednostka Dzieje jednostki i rodziny na tle szerszych przemian historycznych. Osiągnięcia 1. Umiejętność zbierania, przedstawiania i interpretowania wiedzy historycznej z wykorzystaniem różnorodnych źródeł informacji. 2. Umiejętność dokonywania ujęć przekrojowych i problemowych. 3. Rozumienie, że jednostki i grupy społeczne, w przeszłości i obecnie, w zróżnicowany sposób objaśniają i wykorzystują historię. 4. Formułowanie i uzasadnianie opinii historycznych podczas dyskusji oraz w krótkich wypowiedziach ustnych i pisemnych. 5. Wykorzystywanie zdobytej wiedzy i umiejętności w życiu społecznym. Dostrzeganie zmian w systemie norm i wartości obowiązujących w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym na przestrzeni dziejów. WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE Cele edukacyjne 1. Osiągnięcie motywacji i zdolności do indywidualnej i zbiorowej aktywności społecznej na gruncie szacunku dla własnego państwa i prawa oraz rozwijanie poczucia współodpowiedzialności za społeczeństwo i państwo. 2. Rozwijanie cnót społecznych i obywatelskich, patriotyzmu i odpowiedzialności za dobro wspólne. 3. Doskonalenie umiejętności oceny stanowisk i działań uczestników życia publicznego z punktu widzenia podstawowych wartości życia społecznego. Działania zgodne z tymi wartościami, podejmowane w szkole i społeczności lokalnej. 4. Rozumienie i nabywanie umiejętności stosowania przepisów prawa. 5. Pogłębienie tożsamości kulturowej i narodowej. 6. Rozwijanie postaw tolerancji i eliminowania postaw ksenofobicznych. Zadania szkoły 1. Kształtowanie postaw prospołecznych i obywatelskich, zgodnych z normami i wartościami demokratycznymi. 2. Sprzyjanie angażowaniu się uczniów w indywidualne i zespołowe działania na rzecz wspólnego dobra i dobra innych. 3. Wspieranie samorządności uczniowskiej, zachęcanie do stosowania niektórych demokratycznych procedur, norm i wartości w życiu szkoły. 4. Pomoc uczniom w rozpoznaniu i realizowaniu ich praw i powinności. Standardy postępowania wobec naruszania praw. 5. Tworzenie warunków do wymiany poglądów uczniów - wysłuchiwania opinii innych i wyrażania własnego zdania. 6. Zapoznanie uczniów z funkcjonowaniem wybranych instytucji władzy państwowej, samorządowej i sądowniczej, organów odpowiedzialnych za porządek i bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz organizacjami społecznymi (umożliwienie obserwacji ich działalności). Treści nauczania Społeczeństwo 1. Jednostka - grupa - społeczeństwo. Struktura życia społecznego. 2. Prawidłowości życia społecznego. Instytucje. 3. Konflikty społeczne, harmonia społeczna. 4. Samoorganizujące się społeczeństwo. Wzory obywatelskiego działania, rola interesów grupowych. 5. Społeczeństwo polskie we współczesnym świecie i jego problemy. Zagrożenia takie jak sekty, handel ludźmi, uzależnienia, prostytucja nieletnich. 6. Etyka życia społecznego. Postawy prospołeczne (odwaga cywilna, prawdomówność, wrażliwość społeczna, solidarność). Korupcja i inne formy naruszania etyki życia społecznego - rozpoznawanie i przeciwdziałanie. 7. Kultura życia publicznego. Subkultury młodzieżowe. Polityka 1. Obywatel a władza w systemach totalitarnych, autorytarnych i demokratycznych. 2. Fundamentalne zasady demokracji: antyczne i chrześcijańskie korzenie demokracji. 3. Demokracja i wartości, konflikty wartości w życiu publicznym. 4. Współczesne doktryny polityczne. 5. Prawa i obowiązki, cnoty obywatelskie, kultura polityczna. 6. Formy uczestnictwa obywateli w życiu publicznym. 7. Ustrój państwowy Rzeczypospolitej Polskiej; organy władzy i ich kompetencje, administracja publiczna (służba cywilna), samorząd terytorialny. 8. Obowiązki osób pełniących funkcje publiczne. Pojęcie "dobra wspólnego" i "służby publicznej". Prawo 1. Pojęcie prawa, normy prawnej, przepisu prawa. 2. Funkcje i zadania prawa. 3. Rodzaje prawa (prawo międzynarodowe, europejskie i krajowe, prawo kościelne, prawo naturalne i stanowione; prawo cywilne, karne i administracyjne). 4. Prawa człowieka - źródła, dokumenty, procedury. 5. Tworzenie prawa. Hierarchia norm prawnych. 6. Akty prawne - wyszukiwanie i rozumienie przepisów prawa. 7. Normy prawne regulujące formy udziału w życiu publicznym oraz normy prawne przeciwdziałające korupcji. Kodeksy etyczne różnych grup zawodowych. Polska, Europa, świat 1. Integracja europejska, Polska w Europie. 2. Ład międzynarodowy - konflikty i systemy bezpieczeństwa. 3. Problemy współczesnego świata. Osiągnięcia 1. Rozumienie problemów życia publicznego, określanie ich przyczyn i przewidywanie skutków. 2. Krytyczne korzystanie z różnych źródeł informacji dotyczących spraw publicznych. 3. Umiejętność formułowania, uzasadniania i obrony własnego stanowiska na forum publicznym. 4. Umiejętność organizowania działań o charakterze obywatelskim, zgodnych z normami i wartościami demokratycznymi. 5. Znajomość zasad i umiejętność stosowania procedur demokratycznych. 6. Znajomość podstaw ustroju Polski zawartych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w tym praw i obowiązków obywatelskich. 7. Rozróżnianie kompetencji poszczególnych organów władzy i instytucji państwowych i samorządowych. 8. Rozumienie stanowisk uczestników debaty publicznej i umiejętność krytycznej analizy ich argumentów. 9. Analizowanie motywów działań i wyborów dokonywanych przez uczestników życia publicznego z punktu widzenia podstawowych wartości życia społecznego; ocena własnych decyzji i działań. 10. Orientacja w podstawowych zasadach prawa i polskiego systemu prawnego. 11. Rozumienie aktów prawnych; umiejętność formułowania argumentów dla poparcia własnego stanowiska. 12. Wypełnianie druków urzędowych (w szczególności w sprawie dowodu osobistego, prawa jazdy i paszportu), sporządzanie pism do władz publicznych i innych instytucji. 13. Umiejętność czytania ze zrozumieniem tekstów publicystycznych i popularnonaukowych dotyczących nauk społecznych, polityki i prawa. MATEMATYKA Cele edukacyjne 1. Wykształcenie umiejętności operowania najprostszymi obiektami abstrakcyjnymi: liczbami, zmiennymi i zbudowanymi z nich wyrażeniami algebraicznymi, zbiorami (liczb, punktów, zdarzeń elementarnych) oraz funkcjami. 2. Wykształcenie umiejętności budowania modeli matematycznych dla różnorodnych sytuacji z życia codziennego oraz ich wykorzystania do rozwiązywania problemów praktycznych. 3. Wykształcenie umiejętności projektowania obliczeń i ich wykonywania. 4. Poznanie podstawowych elementów myślenia matematycznego. 5. Uzyskanie umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy matematycznej. Zadania szkoły Zadaniem szkoły jest pomoc uczniom w osiąganiu wskazanych celów edukacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem: 1) umiejętności precyzyjnego formułowania myśli w mowie i piśmie, 2) kształcenia wyobraźni geometrycznej, 3) umiejętności odczytywania oraz przedstawiania danych w różnych formach (symbolicznej, graficznej, za pomocą wzorów), 4) umiejętności wykorzystania nowoczesnych narzędzi wspomagających rozwiązywanie problemów matematycznych (kalkulatory, komputery), 5) umiejętności współpracy przy rozwiązywaniu problemów. Treści nauczania Liczby i ich zbiory 1. Zbiory; suma, iloczyn, różnica zbiorów. Podstawowe pojęcia rachunku zdań. 2. Zbiór liczb rzeczywistych i jego podzbiory: liczby naturalne (liczby pierwsze), liczby całkowite, wymierne i niewymierne. Rozwinięcie dziesiętne liczby rzeczywistej. 3. Przypomnienie działań na potęgach. Potęga o wykładniku wymiernym. 4. Oś liczbowa. Przedziały na osi liczbowej. Sumy przedziałów; iloczyny i różnice takich zbiorów. 5. Wartość bezwzględna liczby rzeczywistej. Interpretacja geometryczna. 6. Pojęcie błędu przybliżenia. Szacowanie wartości liczbowych. Obliczenia procentowe. Funkcje i ich własności 1. Pojęcie funkcji. Wykres funkcji liczbowej. 2. Wyznaczanie dziedziny funkcji, jej miejsc zerowych, zbioru wartości, wartości największej i najmniejszej w danym przedziale, przedziałów monotoniczności. 3. Zastosowania funkcji do opisu zależności w przyrodzie, gospodarce i życiu codziennym. 4. Przesuwanie wykresu funkcji wzdłuż osi x i osi y. Wielomiany i funkcje wymierne 1. Funkcja liniowa. 2. Trójmian kwadratowy i jego pierwiastki. Wykres funkcji kwadratowej. 3. Rozwiązywanie zadań prowadzących do równań i nierówności stopnia drugiego. 4. Wielomiany. Działania na wielomianach. 5. Dzielenie wielomianów z resztą. Twierdzenie Bezouta. Zastosowanie do znajdowania pierwiastków wielomianów metodą rozkładania na czynniki. 6. Działania na wyrażeniach wymiernych. Funkcja homograficzna. 7. Rozwiązywanie równań i nierówności z funkcją homograficzną. Funkcje trygonometryczne 1. Funkcje trygonometryczne kąta ostrego w trójkącie prostokątnym. 2. Miara łukowa kąta. Definicja funkcji trygonometrycznych dowolnego kąta. 3. Wykresy funkcji trygonometrycznych. 4. Najprostsze tożsamości trygonometryczne. Ciągi liczbowe 1. Definicja i przykłady ciągów liczbowych. 2. Ciąg arytmetyczny i geometryczny. Wzór na n-ty wyraz. Wzór na sumę n początkowych wyrazów. 3. Procent składany. Oprocentowanie lokat i kredytów. Planimetria 1. Własności czworokątów wypukłych. Okrąg wpisany w czworokąt. Okrąg opisany na czworokącie. 2. Wyznaczanie związków miarowych w figurach płaskich z zastosowaniem trygonometrii. 3. Oś symetrii i środek symetrii figury. 4. Twierdzenie Talesa i jego związek z podobieństwem. Cechy podobieństwa trójkątów. Geometria analityczna 1. Równanie prostej na płaszczyźnie. Półpłaszczyzna - opis za pomocą nierówności. 2. Odległość na płaszczyźnie kartezjańskiej. Stereometria 1. Graniastosłupy i ostrosłupy. Walec, stożek, kula. 2. Wzajemne położenie krawędzi i ścian brył: kąt nachylenia prostej do płaszczyzny i kąt dwuścienny. 3. Wyznaczanie związków miarowych w bryłach z zastosowaniem trygonometrii. Rachunek prawdopodobieństwa 1. Proste zadania kombinatoryczne. 2. Pojęcie prawdopodobieństwa i jego własności. 3. Obliczanie prawdopodobieństw zdarzeń w skończonych przestrzeniach probabilistycznych. 4. Elementy statystyki opisowej: średnia arytmetyczna, średnia ważona, mediana, wariancja i odchylenie standardowe (liczone z próby). Osiągnięcia W zakresie operowania obiektami abstrakcyjnymi 1. Wykonywanie działań na liczbach i wyrażeniach algebraicznych. 2. Opisywanie zbiorów za pomocą równań, nierówności i ich układów oraz upraszczanie takich opisów. 3. Sporządzanie wykresów funkcji oraz odczytywania własności funkcji z wykresu. 4. Wyznaczanie związków miarowych dla figur płaskich i brył. W zakresie budowania modeli matematycznych i ich stosowania 1. Opisywanie związków pomiędzy wielkościami liczbowymi za pomocą równań i nierówności. 2. Wykrywanie zależności funkcyjnych między wielkościami liczbowymi. 3. Wyznaczanie związków metrycznych i miarowych w otaczającej przestrzeni. 4. Budowanie modeli zjawisk losowych. W zakresie projektowania obliczeń i ich wykonywania 1. Przeprowadzanie obliczeń dokładnych i przybliżonych (w tym procentowych). 2. Rozwiązywanie niektórych typów równań oraz ich układów. 3. Wyznaczanie miar figur geometrycznych. 4. Obliczanie prawdopodobieństw zdarzeń. W zakresie kształcenia myślenia matematycznego 1. Umiejętność definiowania prostych obiektów matematycznych. 2. Umiejętność podawania przykładów i kontrprzykładów. W zakresie samodzielnego zdobywania wiedzy matematycznej 1. Wyszukiwanie w materiałach źródłowych potrzebnych informacji matematycznych. 2. Samodzielne opanowanie definicji i twierdzeń z podręcznika. 3. Przyswajanie schematów rozumowań i ich stosowanie. 4. Sprawne sporządzanie notatek. FIZYKA I ASTRONOMIA Cele edukacyjne 1. Świadomość istnienia praw rządzących mikro- i makroświatem oraz wynikająca z niej refleksja filozoficzno-przyrodnicza. 2. Dostrzeganie natury i struktury fizyki oraz astronomii, ich rozwoju i związku z innymi naukami przyrodniczymi. 3. Przygotowanie do rozumnego odbioru i oceny informacji, a także podejmowania dyskusji i formułowania opinii. 4. Rozumienie znaczenia fizyki dla techniki, medycyny, ekologii, jej związków z różnymi dziedzinami działalności ludzkiej oraz implikacji społecznych i możliwości kariery zawodowej. 5. Zainteresowanie fizyką i astronomią. Zadania szkoły 1. Nauczanie fizyki w sposób kontekstowy - w oparciu o zagadnienia występujące w życiu codziennym, w przyrodzie, w technice. 2. Rozszerzenie wiedzy fizycznej ucznia w celu pogłębienia rozumienia nauki, jej możliwości i ograniczeń. 3. Ukazanie roli eksperymentu, obserwacji i teorii w poznawaniu przyrody. Zapoznanie uczniów z budowaniem modeli oraz ich rolą w objaśnianiu zjawisk i tworzeniu teorii. 4. Kształcenie umiejętności krytycznego korzystania ze źródeł informacji poprzez analizę treści dotyczących nauki, zawartych w prasie, radiu i telewizji. 5. Wdrażanie uczniów do samodzielnego formułowania wypowiedzi o zagadnieniach fizycznych i astronomicznych, prowadzenia dyskusji w sposób terminologicznie i merytorycznie poprawny oraz rozwiązywania prostych problemów fizycznych. 6. Pokazywanie znaczenia, możliwości i piękna fizyki. 7. Inspirowanie dociekliwości i postawy badawczej uczniów. 8. Stworzenie warunków do planowania i prowadzenia eksperymentów oraz analizy ich wyników. 9. Wykorzystywanie metod komputerowych do budowania modeli i analizy wyników doświadczeń. 10. Zapoznanie z możliwościami współczesnych technik badawczych. Treści nauczania 1. Ruch, jego powszechność i względność. Pojęcie ruchu w historii filozofii i w naukach przyrodniczych. Ruch w różnych układach odniesienia. Maksymalna szybkość przekazu informacji w przyrodzie i jej konsekwencje. Efekty relatywistyczne. 2. Oddziaływania w przyrodzie. Rodzaje oddziaływań w mikro- i makroświecie. Pola sił i ich wpływ na charakter ruchu. 3. Makroskopowe własności materii, a jej budowa mikroskopowa. Model oscylatora harmonicznego i jego zastosowanie w opisie przyrody, ruch drgający (amplituda, okres, częstotliwość, przemiany energii). Mikroskopowe modele ciał makroskopowych o różnorodnych własnościach mechanicznych, elektrycznych, magnetycznych, optycznych oraz ich zastosowanie w urządzeniach codziennego użytku. 4. Porządek i chaos w przyrodzie. Procesy termodynamiczne, ich przyczyny i skutki. Procesy odwracalne i nieodwracalne, druga zasada termodynamiki, entropia, statystyczny charakter makroskopowych prawidłowości w przyrodzie. 5. Światło i jego rola w przyrodzie. Światło jako fala, długość fali, szybkość rozchodzenia się fali, interferencja i dyfrakcja, widmo fal elektromagnetycznych, barwa, odbicie i załamanie światła, rozszczepienie światła białego, polaryzacja światła. Kwantowy model światła, zjawisko fotoelektryczne i jego zastosowania. Budowa atomu, analiza spektralna, laser i jego zastosowania. 6. Energia i jej przemiany, transport energii. Przegląd poznanych form energii. Równoważność masy i energii. Elementy fizyki jądrowej. Energetyka jądrowa, reaktory a broń jądrowa. Promieniotwórczość, jej zastosowania i zagrożenia. Transport energii w ruchu falowym. Konwekcja. Przewodnictwo cieplne. Przewodnictwo elektryczne. 7. Budowa i ewolucja Wszechświata. Czas - przestrzeń - materia - energia. Cząstki elementarne a historia Wszechświata. Obserwacyjne podstawy kosmologii. Modele kosmologiczne. Galaktyki i ich układy. Ewolucja gwiazd. 8. Jedność mikro- i makroświata. Fale materii, dowody eksperymentalne falowych cech cząstek elementarnych, dualizm falowo-korpuskularny. Pomiar makroskopowy w fizyce a pomiary w mikroświecie kwantowym, niepewności pomiarowe a zasada nieoznaczoności. 9. Fizyka a filozofia. Zakres stosowalności teorii fizycznych. Determinizm i indeterminizm w opisie przyrody. Elementy metodologii nauk, metoda indukcyjna i hipotetyczno-dedukcyjna, metody statystyczne. 10. Narzędzia współczesnej fizyki i ich rola w badaniu mikro- i makroświata. Laboratoria i metody badawcze współczesnych fizyków. Współczesne obserwatoria astronomiczne. Osiągnięcia naukowe minionego wieku i ich znaczenie. Podstawą do realizacji powyższych treści nauczania są elementarne wiadomości i umiejętności z zakresu mechaniki, elektromagnetyzmu, fizyki cząsteczkowej i optyki wyniesione przez ucznia z gimnazjum. Nawiązanie do nich w trakcie realizacji poszczególnych haseł jest niezbędne. Osiągnięcia 1. Umiejętność obserwacji i opisywania zjawisk fizycznych i astronomicznych. 2. Umiejętność posługiwania się ze zrozumieniem wybranymi pojęciami fizycznymi. 3. Umiejętność wykorzystywania modeli do wyjaśniania zjawisk i procesów fizycznych oraz świadomość granic stosowalności wybranych modeli. 4. Umiejętność planowania i wykonywania doświadczeń fizycznych i prostych obserwacji astronomicznych, zapisywania i analizowania ich wyników. 5. Umiejętność sporządzania i interpretacji wykresów. 6. Umiejętność korzystania z praw i zasad fizyki do wyjaśniania wybranych zjawisk zachodzących w przyrodzie. 7. Umiejętność wykorzystywania wiedzy fizycznej do wyjaśniania zasad działania i bezpiecznego użytkowania wybranych urządzeń technicznych. 8. Umiejętność wskazania przykładów degradacji środowiska wynikającej z technicznej działalności człowieka oraz możliwych sposobów zapobiegania tej degradacji. 9. Ogólna znajomość prawidłowości przyrodniczych i metod ich poznawania. CHEMIA Cele edukacyjne 1. Zrozumienie znaczenia przemian chemicznych zachodzących w otaczającym świecie. 2. Uświadomienie roli chemii w rozwoju cywilizacji i w życiu codziennym. 3. Dostrzeganie wpływu działalności człowieka na środowisko i przyswojenie wiedzy niezbędnej do prowadzenia działań proekologicznych. Zadania szkoły 1. Kształtowanie badawczego sposobu myślenia, właściwego dla nauk przyrodniczych. 2. Rozwijanie umiejętności obserwacji, wyciągania wniosków z przeprowadzonych eksperymentów i formułowania uogólnień. 3. Wyrabianie umiejętności posługiwania się zdobytą wiedzą chemiczną. 4. Przygotowywanie uczniów do prawidłowego korzystania z różnorodnych źródeł informacji. 5. Kształtowanie postaw uczniów zgodnych z zasadami dbałości o własne zdrowie i ochronę środowiska przyrodniczego. Treści nauczania 1. Współczesny, uproszczony model budowy atomu. Izotopy. Promieniotwórczość naturalna. 2. Zależność pomiędzy budową atomów a położeniem pierwiastków w układzie okresowym i ich właściwościami. 3. Zależność właściwości fizycznych i chemicznych substancji od rodzaju wiązania chemicznego. 4. Reakcje chemiczne a zjawiska fizyczne. Ilościowe prawa rządzące przemianami chemicznymi. Reakcje syntezy, analizy i wymiany. 5. Mol. Molowa interpretacja przemian chemicznych. Objętość molowa. 6. Szybkość reakcji chemicznych. 7. Reakcje endo- i egzoenergetyczne. 8. Proste reakcje utleniania-redukcji i ich rola w przyrodzie oraz życiu codziennym. 9. Roztwory nasycone i nienasycone. Sposoby wyrażania stężeń roztworów - stężenie procentowe i molowe. 10. Dysocjacja elektrolityczna. Reakcje w roztworach wodnych elektrolitów - reakcje zobojętnienia i strącania osadów. 11. Właściwości wybranych metali i niemetali. 12. Węglowodory nasycone, nienasycone i aromatyczne - budowa i właściwości. 13. Źródła węglowodorów w przyrodzie. 14. Jednofunkcyjne pochodne węglowodorów - otrzymywanie i właściwości. 15. Najważniejsze wielofunkcyjne pochodne węglowodorów - występowanie, właściwości, zastosowanie i ich znaczenie w życiu człowieka. 16. Chemia w życiu gospodarczym, społecznym i ochronie środowiska. Praktyczne zastosowania poznanych substancji chemicznych i zagrożenia powodowane niewłaściwym ich wykorzystaniem. Osiągnięcia 1. Dostrzeganie przemian chemicznych w środowisku przyrodniczym oraz czynników wpływających na ich przebieg. 2. Umiejętność posługiwania się zdobytą wiedzą chemiczną w życiu codziennym. 3. Umiejętność korzystania z różnorodnych źródeł informacji, na przykład układu okresowego pierwiastków, literatury popularnonaukowej i internetu. 4. Umiejętność zapisywania równań prostych reakcji chemicznych oraz opisywania efektów energetycznych im towarzyszących. 5. Posługiwanie się podstawowym słownictwem chemicznym. 6. Umiejętność wykonywania prostych obliczeń chemicznych. 7. Znajomość najważniejszych pierwiastków i związków chemicznych, ich właściwości i zastosowania. BIOLOGIA Cele edukacyjne 1. Pogłębianie rozumienia podstaw działania własnego organizmu w stosunku do wiedzy nabytej w gimnazjum. 2. Kształtowanie postawy odpowiedzialności za zdrowie swoje i innych. 3. Rozumienie zależności istniejących w środowisku przyrodniczym. 4. Rozumienie zależności człowieka od środowiska i wpływu człowieka na środowisko. 5. Rozumienie potrzeby zachowania bioróżnorodności. Zadania szkoły 1. Umożliwienie uczniom zrozumienia zasad funkcjonowania własnego organizmu. 2. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za działania podejmowane w najbliższym środowisku. Treści nauczania 1. Organizm człowieka jako zintegrowana całość i prawidłowe jego funkcjonowanie: 1) główne funkcje organizmu i struktury anatomiczne odpowiedzialne za wypełnianie tych funkcji, 2) wzajemne oddziaływanie układów i homeostaza parametrów ustrojowych (w szczególności stała temperatura ciała, stały skład płynów ustrojowych, w tym stężenia glukozy we krwi, stałe ciśnienie krwi), 3) mózg, jako główny ośrodek kontrolno-integracyjny organizmu: zmysły, neuroprzekaźniki, plastyczność działania mózgu (rozwój, uczenie się, pamięć), stres, emocje i ich zaburzenia, osobowość, 4) układ odpornościowy i jego znaczenie dla zdrowia człowieka, antygeny, przeciwciała, cytokiny, szczepienia ochronne, alergie, przeszczepy, zaburzenia odporności, 5) układ mięśniowy i jego znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania ciała, typy mięśni, prawidłowy rozwój umięśnienia, predyspozycje do ćwiczeń fizycznych, prozdrowotne znaczenie aktywności fizycznej, szkodliwość dopingu, 6) rozwój człowieka: poczęcie, rozwój zarodka i płodu, poród, rozwój noworodka, 7) czynniki chorobowe: wirusy, bakterie, pasożyty, trucizny; antybiotyki, 8) choroba nowotworowa, onkogeneza i onkoprofilaktyka, 9) choroby układu krwionośnego, miażdżyca, nadciśnienie, zawał, profilaktyka chorób krążeniowych. 2. Odżywianie się człowieka: 1) budowa i funkcja układu pokarmowego człowieka, 2) główne składniki pokarmowe i ich źródła (białka, cukry, tłuszcze), 3) dieta pełno- i niepełnowartościowa, aminokwasy egzogenne, witaminy, mikroelementy i ich źródła, 4) aminokwasy egzogenne, 5) zawartość energetyczna pokarmu, potrzeby energetyczne organizmu, koszty energetyczne wybranych form aktywności fizycznej, otyłość, anoreksja i bulimia, 6) witaminy, mikroelementy i ich źródła. 3. Elementy genetyki: 1) budowa DNA, kod genetyczny, gen, synteza białek, genom człowieka, 2) mutacje i czynniki mutagenne, 3) choroby dziedziczne i diagnostyka molekularna w medycynie, 4) zasady inżynierii genetycznej, zastosowanie biotechnologii. 4. Elementy ekologii i ochrony środowiska: 1) ewolucja i różnorodność biologiczna (genetyczna, gatunkowa i ekosystemów), pochodzenie człowieka, znaczenie różnorodności biologicznej dla człowieka, 2) czynniki kształtujące różnorodność biologiczną i sprzyjające jej utrzymywaniu się (różnorodność siedlisk, zależności międzygatunkowe), 3) nowoczesne formy uprawy roślin i nowe odmiany zwierząt hodowlanych, korzyści i zagrożenia z punktu widzenia środowiska i zdrowia (rośliny i zwierzęta transgeniczne). Osiągnięcia 1. Znajomość funkcji fizjologicznych różnych układów organizmu ludzkiego. 2. Rozpoznawanie zagrożeń dla zdrowia człowieka i znajomość zasad działania na rzecz własnego zdrowia. 3. Rozumienie zasad dziedziczenia; dostrzeganie korzyści i zagrożeń wynikających z postępów w genetyce. 4. Znajomość przyczyn aktualnego stanu środowiska w skali lokalnej, krajowej, światowej oraz sposobów przeciwdziałania niekorzystnym zmianom. 5. Świadomość wartości różnorodności biologicznej. GEOGRAFIA Cele edukacyjne 1. Rozszerzenie wiedzy niezbędnej do zrozumienia istoty zjawisk oraz charakteru i dynamiki procesów zachodzących w środowisku geograficznym w skali lokalnej, krajowej (geografia Polski), wielkich regionów i świata. 2. Poznanie, zrozumienie i interpretowanie związków przyczynowo-skutkowych i funkcjonalnych w różnych skalach przestrzennych i czasowych. 3. Zdobycie umiejętności geograficznych niezbędnych do stosowania w praktyce opanowanej wiedzy geograficznej. 4. Przekonanie o potrzebie uczestnictwa w rozwoju własnego regionu i Polski oraz podejmowania działań na rzecz zachowania ich dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego. 5. Zrozumienie złożoności świata, współzależności jego poszczególnych elementów i gotowości do udziału w jego przekształcaniu zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju. Zadania szkoły 1. Przygotowanie uczniów do samodzielnego zdobywania wiedzy i umiejętności geograficznych. 2. Zapewnienie uczniom dostępu do różnorodnych źródeł informacji geograficznej, ze szczególnym uwzględnieniem materiałów kartograficznych. 3. Zapewnienie uczniom możliwości prowadzenia obserwacji terenowych. Treści nauczania 1. Korzystanie z różnorodnych źródeł informacji geograficznej. 2. Funkcjonowanie systemu przyrodniczego Ziemi - zjawiska, procesy, wzajemne zależności, zmienność środowiska w przestrzeni i w czasie, między innymi zmiany pogody i ich prognozowanie, klęski żywiołowe. Równowaga ekologiczna. 3. Funkcjonalne i przestrzenne powiązania oraz wzajemne zależności w systemie człowiek - przyroda - gospodarka. Typy gospodarowania w środowisku i ich następstwa, na wybranych przykładach (stref, kontynentów, krajów), ze szczególnym uwzględnieniem Polski. 4. Przyczyny i skutki nierównomiernego rozmieszczenia ludności na Ziemi. 5. Problemy demograficzne społeczeństw (ze szczególnym uwzględnieniem Polski). Współczesne migracje ludności. Procesy przekształcania sieci osadniczej (wielkie miasta, suburbia, wyludnianie się terenów wiejskich). 6. Świat w fazie przemian społecznych, gospodarczych i politycznych. Modernizacja, restrukturyzacja, globalizacja. Biedni i bogaci współczesnego świata. 7. Konflikty zbrojne i inne zagrożenia społeczno-ekonomiczne. Procesy przechodzenia od izolacji do integracji; współpraca między społecznościami; procesy integracji i dezintegracji w Europie (ze szczególnym uwzględnieniem roli Polski); euroregiony i miasta (gminy) "bliźniacze" jako przykład współpracy międzynarodowej na szczeblu regionalnym i lokalnym. 8. Możliwości rozwoju turystyki i rekreacji wynikające z uwarunkowań i następstw przyrodniczych, społeczno-ekonomicznych i kulturowych. Osiągnięcia 1. Posługiwanie się terminologią geograficzną. 2. Rozszerzenie wiedzy z zakresu funkcjonowania systemu człowiek - środowisko, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów przestrzennych. 3. Korzystanie z różnorodnych źródeł informacji geograficznej: map, planów, roczników statystycznych, zdjęć, profili, przekrojów, rysunków, czasopism, przewodników, literatury popularnonaukowej, Internetu, GIS-u 4) i innych. 4. Selekcjonowanie, porządkowanie, analizowanie i interpretowanie informacji o stanie i zmianach środowiska geograficznego oraz sytuacji społecznej, politycznej i ekonomicznej. 5. Prezentowanie wyników analiz geograficznych różnymi metodami graficznymi (w tym kartograficznymi) i statystycznymi. 6. Dostrzeganie i analizowanie relacji między poszczególnymi elementami środowiska przyrodniczego oraz działalnością człowieka w skali globalnej, regionalnej i lokalnej. 7. Prognozowanie (na zasadzie ekstrapolacji istniejących tendencji) stanu środowiska poszczególnych obszarów (z uwzględnieniem interakcji Ziemia - człowiek). WIEDZA O KULTURZE Cele edukacyjne 1. Przygotowanie do aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu kulturalnym oraz bezpośredniego obcowania z dziełami sztuki przez rozwijanie: 1) wrażliwości estetycznej oraz indywidualnych zdolności artystycznych, 2) umiejętności refleksyjnej i krytycznej oceny zjawisk w kulturze i sztuce, 3) samodzielności w poszerzaniu wiedzy z różnych dziedzin sztuki, 4) poczucia tożsamości z kulturą własnego regionu i kraju. 2. Nabycie, niezbędnej świadomemu uczestnikowi życia kulturalnego, wiedzy z zakresu różnych dziedzin sztuki: architektury, plastyki, muzyki, teatru, filmu. 3. Stymulowanie intelektualnego i emocjonalnego rozwoju poprzez różnorodne formy aktywności artystycznej. 4. Poznawanie dziedzictwa narodowego, w tym najwybitniejszych dzieł sztuki. Rozwijanie wrażliwości na ochronę dziedzictwa narodowego. 5. Wykształcenie potrzeby bezpośredniego obcowania z dziełami sztuki i aktywnego uczestnictwa w kulturze. 6. Kształtowanie zachowań sprzyjających ochronie dziedzictwa narodowego. Zadania szkoły 1. Umożliwienie uczniom aktywnego udziału w różnorodnych formach życia kulturalnego. 2. Stymulowanie intelektualnego i emocjonalnego rozwoju poprzez bezpośredni kontakt z dziełami sztuki oraz różnorodne formy aktywności artystycznej. 3. Umożliwienie rozwijania wybranych rodzajów aktywności twórczej przez indywidualne lub zespołowe formy działań artystycznych o twórczym lub odtwórczym charakterze. 4. Rozbudzenie zainteresowania kulturą regionu i lokalnym życiem kulturalnym. 5. Ukazywanie dziedzictwa narodowego i rozwijanie poczucia jego wartości. 6. Wyzwalanie inicjatywy uczniów w animowaniu społecznej aktywności kulturalnej. Treści nauczania 1. Dzieło sztuki - pojęcie, funkcja, temat, treści i forma we wzajemnych relacjach. 2. Podstawowe wiadomości o stylach, epokach, wybitnych twórcach i ich dziełach. 3. Związki i zależności pomiędzy różnymi dziedzinami sztuki oraz pomiędzy kulturą narodową i kulturą regionu. 4. Różne funkcje sztuki. 5. Ocena i interpretacja dzieł różnych dziedzin sztuki. 6. Różnorodne formy kontaktu z dziełami sztuki. 7. Rodzaje zabytków, ich specyfika i sposoby użytkowania. Obowiązujące w Polsce zasady ochrony. Obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO znajdujące się w Polsce. 8. Zasady dotyczące ochrony prawa autorskiego. Osiągnięcia 1. Znajomość dzieł różnych dziedzin i epok kultury narodowej i światowej. 2. Umiejętność dostrzegania walorów kultury własnego regionu. 3. Umiejętność powiązania dzieła sztuki z epoką i stylem. 4. Świadomość różnych funkcji sztuki. 5. Dostrzeganie związków zachodzących pomiędzy różnymi dziedzinami sztuki. 6. Umiejętność dokonywania charakterystyki dzieł sztuki. 7. Rozwinięcie wybranych form aktywności artystycznej w zakresie różnych dziedzin sztuki. 8. Znajomość elementarnych zasad ochrony dziedzictwa narodowego. 9. Znajomość wybitnych dzieł dziedzictwa narodowego. PODSTAWY PRZEDSIĘBIORCZOŚCI Cele edukacyjne 1. Przygotowanie do aktywnego i świadomego uczestnictwa w życiu gospodarczym. 2. Kształcenie postawy rzetelnej pracy i przedsiębiorczości. 3. Kształtowanie umiejętności pracy w zespole i skutecznego komunikowania się. 4. Kształtowanie umiejętności aktywnego poszukiwania pracy i świadomego jej wyboru. 5. Poznanie mechanizmów funkcjonowania gospodarki rynkowej. 6. Rozwijanie zainteresowania podejmowaniem i prowadzeniem działalności gospodarczej. Poznanie podstawowych zasad podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w różnych formach, w tym zasad etycznych. 7. Poznanie roli państwa i prawa w gospodarce rynkowej. Rola państwa w tworzeniu norm prawnych przeciwdziałających korupcji. 8. Poznanie zasad funkcjonowania gospodarki europejskiej i światowej. Zadania szkoły 1. Zapewnienie uczniom możliwości uzyskania wiedzy, umiejętności i kształtowania postaw przedsiębiorczych, warunkujących aktywne uczestnictwo w życiu gospodarczym, z uwzględnieniem zasad etycznych. 2. Pomoc w rozwijaniu u uczniów umiejętności samokształcenia i samodoskonalenia oraz indywidualnych zainteresowań prowadzeniem działalności gospodarczej. 3. Tworzenie sprzyjającej atmosfery dla współpracy szkoły z przedstawicielami życia gospodarczego w regionie. 4. Wspomaganie uczniów w wyborze kierunku dalszego kształcenia. 5. Umożliwienie poznania specyfiki lokalnego rynku pracy. Treści nauczania 1. Postawa przedsiębiorczości. Mocne i słabe strony własnej osobowości, samoakceptacja, asertywność, inicjatywność, odpowiedzialność. 2. Organizacja pracy. Zasady pracy zespołowej. Kierowanie i podejmowanie decyzji, z uwzględnieniem zasad etycznych obowiązujących w działalności gospodarczej oraz etyki pracy. 3. Mobbing w miejscu pracy, sposoby przeciwdziałania. 4. Zależność między zyskiem a ryzykiem. 5. Motywy aktywności zawodowej i gospodarczej człowieka. Rodzaje potrzeb. Zdolność do wyznaczania sobie celów i zadań. 6. Funkcjonowanie rynku i gospodarki rynkowej. Rola norm etycznych w funkcjonowaniu rynku ("kreatywna księgowość", korupcja). 7. Funkcjonowanie giełdy papierów wartościowych. 8. Gospodarstwa domowe - dochody i wydatki, inwestowanie własnych pieniędzy. Ochrona praw konsumentów. 9. System zabezpieczenia emerytalnego. Ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenia majątkowe. 10. Przedsiębiorstwo w gospodarce - różnorodność form organizacyjno-prawnych i ich rola w rozwoju gospodarki. 11. Majątek przedsiębiorstwa. Koszty i przychody oraz zasady rozliczeń finansowych przedsiębiorstwa. 12. Formy pozyskiwania kapitału i jego inwestowania. 13. Planowanie procedury podjęcia działalności gospodarczej. 14. Nawiązywanie i rozwiązywanie stosunku pracy. Podstawowe prawa i obowiązki pracownika i pracodawcy. 15. Rola państwa w gospodarce rynkowej. Podstawowe funkcje ekonomiczne państwa. 16. Wzrost gospodarczy i jego mierniki. 17. Pieniądz i banki - bank centralny, banki komercyjne, bankowe i pozabankowe usługi finansowe. Inflacja. 18. Budżet państwa, budżety jednostek samorządu terytorialnego - funkcje, źródła wpływów, kierunki wydatków. 19. Rynek pracy i bezrobocie. 20. Metody aktywnego poszukiwania pracy. Instytucje wspomagające aktywne poszukiwanie pracy. 21. Współpraca gospodarcza Polski z zagranicą. Integracja z Unią Europejską. 22. Proces globalizacji gospodarki i jego konsekwencje dla Polski. 23. Etyka biznesu. Osiągnięcia 1. Dokonanie trafnej samooceny oraz umiejętność autoprezentacji. 2. Umiejętność stosowania podstawowych zasad pracy w zespole i prowadzenia negocjacji. 3. Planowanie budżetu gospodarstwa domowego. 4. Rozróżnianie form inwestowania. 5. Umiejętność przewidywania opłacalności przedsięwzięcia gospodarczego w kontekście wydatków i przychodów, zysku i ryzyka. Obliczanie wyniku finansowego przedsiębiorstwa na prostych przykładach. 6. Identyfikowanie podstawowych form własności oraz form organizacyjno-prawnych przedsiębiorstw. 7. Przygotowanie dokumentów do założenia i prowadzenia przedsiębiorstwa oraz stosowanie wymaganych procedur w celu podjęcia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną. 8. Obliczanie prostych przykładów dotyczących wyniku finansowego przedsiębiorstwa. 9. Przygotowanie podstawowych dokumentów niezbędnych w ubieganiu się o pracę oraz prowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej z pracodawcą w warunkach symulowanych. 10. Znajomość podstawowych przepisów prawa dotyczących zatrudnienia oraz praw i obowiązków pracowników i pracodawców. 11. Odróżnianie zachowań etycznych i nieetycznych w roli pracodawcy i pracownika. 12. Identyfikowanie podstawowych wskaźników makroekonomicznych (PKB, PNB - nominalny i realny oraz w przeliczeniu na jednego mieszkańca, inflacja, bezrobocie). 13. Rozumienie wpływu polityki fiskalnej i monetarnej na życie gospodarcze kraju. 14. Wskazywanie korzyści i zagrożeń wynikających ze współpracy międzynarodowej, w tym z integracji Polski z Unią Europejską oraz globalizacji gospodarki. TECHNOLOGIA INFORMACYJNA Cele edukacyjne 1. Wykształcenie umiejętności świadomego i sprawnego posługiwania się komputerem oraz narzędziami i metodami informatyki. 2. Przygotowanie do aktywnego funkcjonowania w tworzącym się społeczeństwie informacyjnym. Zadania szkoły 1. Stworzenie warunków do korzystania ze sprzętu oraz programów komputerowych wspomagających różne dziedziny nauczania. 2. Wspomaganie rozwoju umiejętności analizowania i rozwiązywania problemów z zakresu nauczania szkolnego i codziennego życia, z wykorzystaniem odpowiednio dobranych metod i środków informatycznych. 3. Pogłębienie wiedzy i rozwijanie umiejętności informatycznych wyniesionych z poprzednich etapów edukacyjnych. Treści nauczania 1. Opracowywanie dokumentów o rozbudowanej strukturze zawierających informacje pochodzące z różnych źródeł. 2. Rozwiązywanie zadań z zakresu różnych dziedzin nauczania z wykorzystaniem programów komputerowych i metod informatyki. 3. Podstawowe formy organizowania informacji w bazach danych spotykanych w otoczeniu ucznia. Wyszukiwanie informacji w bazach danych, formułowanie rozbudowanych zapytań. 4. Korzystanie z informacji związanych z kształceniem, pochodzących z różnych źródeł oraz komunikowanie się poprzez sieć. 5. Wspomaganie prezentacji prac uczniów z zastosowaniem programów komputerowych. Prezentacja w sieci. 6. Rozwój zastosowań komputerów. Prawne i społeczne aspekty zastosowań informatyki. Osiągnięcia 1. Opracowywanie dokumentów z wykorzystaniem różnych narzędzi informatycznych i różnych źródeł informacji. 2. Tworzenie prezentacji z wykorzystaniem programów komputerowych. 3. Posługiwanie się programami komputerowymi i metodami informatyki w uczeniu się i rozwiązywaniu problemów. 4. Korzystanie z dostępnych źródeł informacji za pomocą komputerów. 5. Komunikowanie się z wykorzystaniem sieci komputerowej. WYCHOWANIE FIZYCZNE Cele edukacyjne 1. Znajomość zasad racjonalnej troski o zdrowie i sprawność fizyczną, uwarunkowanych systematycznym uprawianiem różnych form aktywności sportowej, rekreacyjnej i turystycznej. 2. Kształtowanie postaw moralnych i społecznych poprzez wartości odnajdywane w sporcie, rekreacji i turystyce, w szczególności wytrwałość, systematyczność, odpowiedzialność, samodyscyplina, równość szans, szacunek dla przeciwnika, "czysta gra", umiejętność właściwego zachowania się w sytuacji zwycięstwa i porażki. 3. Motywacja do podejmowania samodzielnych działań na rzecz harmonijnego rozwoju fizycznego, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych właściwości morfologicznych i funkcjonalnych. Zadania szkoły 1. Uzupełnienie i utrwalenie wiedzy uczniów niezbędnej dla podejmowania świadomej, systematycznej aktywności fizycznej jako warunku zdrowego stylu życia i racjonalnej troski o witalną gotowość organizmu do przeciwstawiania się negatywnym skutkom cywilizacji. 2. Wdrażanie do samodzielnych działań na rzecz harmonijnego rozwoju fizycznego oraz dbałości o należyty poziom sprawności fizycznej. 3. Przygotowanie uczniów do roli organizatora i aktywnego uczestnika różnorodnych form aktywności fizycznej oraz odbiorcy (kibica) widowisk sportowych. 4. Organizowanie różnorodnych zajęć z zakresu "sportów całego życia" ze szczególnym zwróceniem uwagi na formy aktywności ruchowej najbardziej odpowiednie dla rodzinnego uprawiania sportu. Treści nauczania 1. Ćwiczenia wzmacniające muskulaturę i stymulujące funkcjonowanie układu krążenia. 2. Ćwiczenia z obciążeniem na odpowiednich dystansach z wykorzystaniem przyrządów i przyborów w celu podniesienia poziomu sprawności fizycznej. 3. Ćwiczenia doskonalące ruchowe umiejętności utylitarne i rekreacyjno-sportowe. 4. Sędziowanie w wybranych dyscyplinach sportowych. 5. Zajęcia i imprezy sportowe. 6. Zajęcia i imprezy turystyczne i rekreacyjne. 7. Ćwiczenia relaksacyjne na rzecz zachowania zdrowia fizycznego i psychicznego. 8. Samokontrola i samoocena rozwoju fizycznego, sprawności i umiejętności ruchowych. 9. Historia sportu i olimpizmu. Osiągnięcia 1. Samoocena możliwości i potrzeb ruchowych na podstawie pomiaru podstawowych właściwości somatycznych i fizjologicznych. 2. Umiejętne stosowanie ćwiczeń kształtujących prawidłową postawę ciała oraz sprawność fizyczną i ruchową. 3. Organizowanie i aktywne uczestnictwo w indywidualnych i zespołowych formach aktywności sportowej, rekreacyjnej i turystycznej. 4. Stosowanie różnorodnych form relaksacji po pracy umysłowej i fizycznej. 5. Przyjęcie odpowiedzialności za zdrowie własne i innych. PRZYSPOSOBIENIE OBRONNE Cele edukacyjne 1. Wyposażenie uczniów w wiedzę i umiejętności niezbędne do racjonalnego i skutecznego działania i współdziałania w przypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia i środowiska. 2. Przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w przedsięwzięciach o charakterze obronnym. Zadania szkoły 1. Wspieranie uczniów w pogłębianiu wiedzy i doskonaleniu umiejętności z zakresu bezpieczeństwa. 2. Kształtowanie świadomości obronnej młodzieży. 3. Pomoc w wyrabianiu nawyku racjonalnych zachowań w sytuacjach szczególnych oraz przygotowanie do uczestnictwa w przedsięwzięciach o charakterze obronnym organizowanych przez organy administracji rządowej i samorządowej oraz organizacje społeczne. 4. Przygotowywanie uczniów do podejmowania samodzielnych działań w sytuacjach kryzysowych i rozwijania umiejętności organizatorskich w tej dziedzinie. Treści nauczania 1. System obronności Rzeczypospolitej Polskiej: 1) podsystemy obronności państwa, 2) powinności obronne władz samorządowych, instytucji i obywateli. 2. Rodzaje sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ich charakterystyka i przeznaczenie. 3. Ochrona cywilna: 1) cel, zadania i organizacja, 2) ochrona ludności, zwierząt, żywności i dóbr materialnych w ramach powszechnej samoobrony, 3) sposoby alarmowania ludności, 4) zachowanie się podczas ewakuacji, 5) znaki i barwy bezpieczeństwa. 4. Wybrane problemy międzynarodowego prawa humanitarnego dotyczące ochrony ludności i dóbr kultury. 5. Zagrożenia czasu pokoju, ich źródła, przeciwdziałanie ich powstawaniu, zasady postępowania w przypadku ich wystąpienia i po ich ustąpieniu: 1) zagrożenia biologiczne i chemiczne, 2) zagrożenia radiacyjne, 3) zagrożenia powodziowe i zatopienia, 4) zagrożenia pożarowe, posługiwanie się podręcznym sprzętem przeciwpożarowym, 5) zagrożenia ekologiczne, ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń lokalnych. 6. Zagrożenia czasu wojny: 1) formy i rodzaje walki zbrojnej, 2) podstawowe środki rażenia współczesnych sił zbrojnych, 3) obrona przed środkami walki. 7. Psychologiczne skutki sytuacji kryzysowych i sposoby radzenia sobie z nimi: 1) stres i jego wpływ na zachowanie ludzi, 2) zjawisko paniki, przeciwdziałanie mu i sposoby postępowania w sytuacjach kryzysowych. 8. Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach: 1) ocena sytuacji w miejscu wypadku, 2) zabezpieczenie miejsca wypadku, 3) ocena stanu poszkodowanego i kontrola jego funkcji życiowych, 4) udzielanie pierwszej pomocy w przypadku oparzeń, złamań i zwichnięć, krwotoków, duszenia się ciałem obcym, utraty przytomności, utraty oddechu, zatrzymania krążenia, wstrząsu pourazowego. 9. Rola jednostki w kształtowaniu bezpieczeństwa własnego i społecznego: 1) predyspozycje osobowościowe, otoczenie społeczne jako czynniki ryzyka stania się ofiarą przestępstwa, 2) sytuacje kryminogenne, umiejętność ich unikania, 3) zjawiska patologiczne występujące wśród dzieci i młodzieży, 4) prospołeczne zachowania w kształtowaniu bezpieczeństwa. 10. Służba wojskowa: 1) ogólny charakter służby i jej prawne uregulowania, 2) podstawowe uzbrojenie i wyposażenie żołnierza, 3) podstawy żołnierskiego zachowania. 11. Terenoznawstwo: 1) zasady orientowania się w terenie, 2) posługiwanie się mapą, 3) marsz na azymut, 4) sporządzanie szkicu. 12. Podstawy planowania i organizowania działań: 1) sporządzanie planu, 2) stawianie zadań do wykonania, 3) opracowanie i przedstawienie meldunku sytuacyjnego. 13. Strzelectwo sportowe lub bieg na orientację. Osiągnięcia 1. Rozróżnianie podsystemów (struktur) obronności kraju, rozumienie ich roli oraz form spełniania powinności obronnych przez organy władzy i obywateli. 2. Znajomość zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożenia. 3. Umiejętność udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym w różnych stanach zagrażających życiu i zdrowiu człowieka. 4. Umiejętność posługiwania się podręcznym sprzętem gaśniczym. 5. Orientowanie się w terenie według mapy i bez mapy. 6. Znajomość zasad planowania i organizowania działań. ETYKA 5) Cele edukacyjne 1. Rozwijanie wrażliwości moralnej. 2. Kształtowanie rozpoznawania wartości moralnych oraz zdolności odróżniania dobra od zła. 3. Dokonywanie trafnej oceny moralnej podejmowanych działań w życiu osobistym, w grupie, szkole, społeczności lokalnej. 4. Przyjmowanie odpowiedzialności za słowa i czyny. 5. Podjęcie samokontroli i pracy nad sobą. Zadania szkoły 1. Uświadamianie istotnego znaczenia zasad i wartości moralnych w rozwoju osobowym człowieka, w kształtowaniu wzajemnych stosunków między ludźmi oraz w życiu publicznym. 2. Kształtowanie rozumienia własnej indywidualności i chronienia osobowej tożsamości przed zagubieniem w kulturze masowej. 3. Uświadamianie znaczenia samokontroli i konieczności pracy nad sobą dla osobowego rozwoju. 4. Pomoc w kształtowaniu więzi z rodziną, ojczyzną i kulturą na gruncie przyjmowanych wartości. 5. Pomoc w kształtowaniu relacji z otoczeniem opartych na właściwej hierarchii wartości. Tworzenie warunków do refleksji nad przykładami naruszania norm i wartości demokratycznych w życiu publicznym. Treści nauczania 1. Etyka a pozostałe dyscypliny filozoficzne i nauki szczegółowe. Moralność, etos, prawo, obyczaje i styl życia. 2. Ogólnofilozoficzne założenia etyki. Kwestie metaetyczne. Etyki religijne i świeckie. 3. Teorie i szkoły etyczne. Koncepcje etyczne w nurcie filozofii klasycznej. 4. Człowiek jako osoba i jego działanie. Etyczna analiza aktywności ludzkiej. Motywy podejmowanych decyzji. 5. Cel i sens ludzkiej egzystencji. Hierarchie celów. Szczęście w życiu ludzkim. Rozwój moralny i duchowy człowieka jako osoby. Rola oddziaływań wychowawczych. 6. Dobro moralne i wartości moralne. Hierarchia wartości. Wartości autoteliczne i instrumentalne. Konflikt wartości. Wartości wybierane i realizowane. 7. Prawo moralne, imperatyw moralny, w tym prawo naturalne. Dekalog jako podstawa życia moralnego. Problem relatywizmu moralnego i sposoby jego przezwyciężania. Nienaruszalne prawa istoty ludzkiej. 8. Wymiar moralny życia człowieka. Zdolność rozpoznawania wartości i powszechne dążenie do dobra. Świadomość moralna. Rola sumienia w prawidłowym rozwoju wewnętrznym. Sądy i oceny moralne. Przykłady patologii w zakresie świadomości moralnej. Problem manipulacji. Obecność dobra i zła we współczesnej kulturze. 9. Sprawności moralne. Samowychowanie. 10. Przykłady współczesnych przejawów kryzysu moralnego i dylematów w zakresie wyborów moralnych oraz sposoby ich rozwiązywania na gruncie etyki chrześcijańskiej oraz innych koncepcji etycznych. 11. Moralne aspekty pracy i różnych dziedzin życia publicznego. Etyki zawodowe. Przykłady kodeksów etycznych. Korupcja jako negatywne zjawisko naruszające kodeksy etyczne. Zagadnienie wszechstronnego i zrównoważonego rozwoju. Moralny wymiar stosunku człowieka do świata przyrody. 12. Etyczny wymiar życia szkolnego. Umiejętność życia z innymi i dla innych. Uczciwość. Problem "ściągania". Wartości szczególnie cenione w życiu szkolnym. Osiągnięcia 1. Znajomość podstawowych pojęć i koncepcji etycznych. 2. Umiejętność dokonywania etycznej analizy i oceny działań i decyzji własnych i innych. 3. Znajomość podstawowych zasad i wartości etycznych w najważniejszych dziedzinach życia publicznego. 4. Umiejętność dokonywania wyborów moralnych i podejmowania decyzji w świetle wartości moralnych i tworzenia hierarchii wartości. 5. Umiejętność lepszego poznania siebie i rozwijania własnej tożsamości. JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ Przedmiot jest realizowany w szkołach (oddziałach) z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, zgodnie z odrębnymi przepisami. Cele edukacyjne 1. Budowanie tożsamości osobowej, narodowej, etnicznej oraz zadomowienie w tradycji kultury europejskiej. 2. Rozwijanie świadomego, krytycznego odbioru dzieł kultury (także masowej) oraz samodzielnego poznawania różnych obszarów humanistyki. 3. Dorastanie do poczucia odpowiedzialności za własny rozwój, samodzielne decyzje dotyczące kierunku dalszego kształcenia (wyboru kierunku studiów czy wyboru zawodu). 4. Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych w różnych sytuacjach, a poprzez to osiąganie dojrzałości do życia w rodzinie, w społeczeństwie, w państwie obywatelskim. 5. Rozwijanie postaw tolerancji i eliminowanie postaw ksenofobicznych. Zadania szkoły 1. Wprowadzenie ucznia w dziedzictwo literackie i kulturowe; pogłębianie rozumienia tradycji narodowej i europejskiej, rozpoznawanie jej obecności we współczesnej kulturze; rozwijanie świadomości historyczno-literackiej i chronologicznego porządkowania wiedzy. 2. Przybliżanie problematyki i zjawisk artystycznych w literaturze i innych dziedzinach kultury. 3. Interpretacja dzieł - w kontekście historycznym i aksjologicznym; rozpoznawanie wartości w dziełach literatury i kultury oraz ich hierarchizacja. 4. Opisanie systemu języka jako narzędzia komunikacji; ukazanie jego rozwoju, zróżnicowania, bogactwa znaczeń i środków ekspresji, różnorodności użycia w sytuacjach komunikacyjnych zgodnie z zasadami etyki mówienia. 5. Omawianie roli mediów w komunikacji społecznej oraz analizowanie form przekazu radia, telewizji, Internetu, prasy; przygotowanie uczniów do ich krytycznego odbioru. 6. Zapoznanie z zasadami pracy umysłowej jako przygotowanie do egzaminu maturalnego, do studiów wyższych i kształcenia ustawicznego. Treści nauczania 1. Język jako zjawisko semiotyczne: 1) znak językowy, 2) podstawowe funkcje znaku językowego: komunikowanie, ekspresja, impresja; funkcja poetycka, 3) język - mowa - pismo. 2. Budowa języka: 1) brzmieniowa warstwa języka i wypowiedzi, 2) sposoby poszerzania leksyki (zapożyczenia, neologizmy, związki frazeologiczne), 3) budowa wypowiedzeń (zdań), 4) sposoby opisu i jego językowa wykładnia, 5) spójność tekstu. 3. Retoryka - werbalne i niewerbalne środki komunikacji. 4. Wypowiedź językowa: 1) wartościowanie wypowiedzi: poprawność - niepoprawność, 2) cechy charakterystyczne pisanej i mówionej odmiany języka, 3) cechy charakterystyczne wypowiedzi monologowej i dialogowej, 4) język reklamy, 5) cechy charakterystyczne komiksu. 5. Język - dzieje - społeczeństwo: 1) pochodzenie języka ojczystego mniejszości narodowych i grup etnicznych, 2) społeczne odmiany języka: dialekt, gwara, żargon, odmiany pokoleniowe. 6. Style: 1) style funkcjonalne, 2) stosowność stylowa wypowiedzi, 3) języki fachowe, terminologia specjalistyczna. 7. Ogólne pojęcia kultury: 1) dzieło literackie i jego wyróżniki, 2) społeczne środki przekazu (prasa, radio, telewizja), 3) uczestnictwo w kulturze: twórcy i odbiorcy, 4) kultura masowa. 8. Tradycje literackie: 1) źródła tradycji literackiej, 2) konteksty biblijne i antyczne, 3) kontynuacje i nawiązania. 9. Tematy, motywy, wątki: 1) miłość, dom, rodzina, śmierć, droga, wędrówka, pielgrzymka, 2) natura a cywilizacja; motywy religijne w kulturze. 10. Proces historyczno-literacki: 1) gatunki i rodzaje literackie, 2) konteksty utworu, w szczególności historyczne i biograficzne, 3) prąd artystyczny, 4) epoka, następstwo epok. 11. Wartości, kategorie estetyczne i filozoficzne: 1) piękno, dobro, prawda, 2) komizm, humor, ironia, tragizm, patos, 3) sacrum i profanum, 4) wolność, odpowiedzialność, tolerancja, 5) ojczyzna, mała ojczyzna, 6) naród a społeczeństwo. Osiągnięcia 1. Odbiór dzieł sztuki na poziomie podstawowym: 1) w wymiarze interpretacyjnym: a) wyraziste czytanie utworów literackich ze zrozumieniem sensu, z troską o estetykę czytania, właściwą dykcję, akcent, intonację, b) recytacja z pamięci wybranych tekstów poetyckich, c) stosowanie podstawowych pojęć z poetyki w analizie utworów literackich; pojmowanie działań analitycznych jako podstawy interpretacji; umiejętność przywołania właściwego kontekstu, 2) w wymiarze historycznym: a) rozpoznawanie stylów w sztuce (zwłaszcza romańskiego, gotyckiego, renesansowego, barokowego, secesyjnego), b) wyjaśnianie powiązań czytanych utworów z historią, c) dostrzeganie wartości charakterystycznych dla różnych epok, 3) w wymiarze aksjologiczno-egzystencjalnym: odróżnianie spontanicznych i osobistych przeżyć literackich od ponadindywidualnych, utrwalonych w tradycji. 2. Słuchanie i mówienie na poziomie podstawowym: 1) sprawne i świadome posługiwanie się językiem ojczystym lub etnicznym, 2) wypowiadanie się ze świadomością intencji, 3) rozpoznawanie aktów mowy i ich intencji (odróżnianie prośby od rozkazu, pytania od żądania), 4) poprawne formułowanie pytań i odpowiedzi; rozpoznawanie pytań sugestywnych, retorycznych, 5) poszerzanie czynnego repertuaru leksykalnego i frazeologicznego w rozmaitych wypowiedziach, 6) skuteczne uczestniczenie w dialogu, dyskusji, 7) słuchanie wypowiedzi partnerów, słuchanie wykładu z notowaniem. 3. Pisanie i redagowanie tekstów: 1) sprawne posługiwanie się językiem ojczystym lub etnicznym w odmianie pisanej w zależności od sytuacji komunikacyjnej, 2) komponowanie dłuższych, spójnych wypowiedzi; analiza tematu, układanie planów i konspektów; nadawanie tytułów i śródtytułów, 3) praca redakcyjna nad tekstem własnym: poprawianie, adiustacja, podział na części składowe (wstęp, rozdziały, paragrafy, akapity), wyróżnienia w tekście, 4) przekształcanie tekstu własnego i cudzego; streszczanie, skracanie, rozwijanie, cytowanie, 5) prowadzenie korespondencji, stosowanie zwrotów adresatywnych, etykiety językowej; pisanie życiorysu, prośby; wypowiadanie się w podstawowych (szkolnych) formach gatunkowych: rozprawka, referat. 4. Czytanie: 1) odróżnianie cech swoistych i rozumienie funkcji gatunków publicystycznych i popularnonaukowych, tekstów prasowych (informacja, komentarze, artykuły, reportaże, wystąpienia publiczne), 2) sprawne czytanie ze zrozumieniem tekstów użytkowych. 5. Samokształcenie na poziomie podstawowym: 1) stosowanie psychologicznych zasad i strategii uczenia się, 2) systematyzowanie i syntetyzowanie poznanego materiału: scalanie zebranych informacji w problemowe całości, 3) korzystanie z różnych rodzajów i technik gromadzenia i przekazywania informacji (dokumentów, leksykonów, encyklopedii, słowników, baz danych, nagrań magnetofonowych i magnetowidowych). ŚCIEŻKI EDUKACYJNE EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA Cele edukacyjne 1. Przygotowanie się do samokształcenia poprzez umiejętne pozyskiwanie i opracowywanie informacji pochodzących z różnych źródeł. 2. Rozumienie natury i roli mediów we współczesnej cywilizacji. 3. Zachowanie tożsamości kulturowej wobec globalizacji kultury. 4. Zdobycie umiejętności przekazu i krytycznego odbioru treści komunikatów medialnych. 5. Zachowanie postawy dystansu i krytycyzmu wobec informacji przekazywanych przez media. Zadania szkoły 1. Wprowadzenie w technologię pracy umysłowej jako przygotowanie do egzaminu maturalnego i studiów wyższych. 2. Rozwijanie wiedzy na temat powszechnie dostępnych zasobów informacyjnych. 3. Stwarzanie warunków dla samodzielnego sporządzania przez uczniów komunikatów medialnych. 4. Dostarczanie materiałów do krytycznej analizy przekazów informacyjnych (prasa, telewizja, reklama zewnętrzna). Treści nauczania 1. Tradycyjne i nowoczesne źródła informacji (od książki do przekazów internetowych); najnowsze techniki informacyjne i ich dostępność. 2. Współczesne instytucje wydawnicze i instytucje zajmujące się dystrybucją książek i prasy. 3. Kompetencje czytelnicze niezbędne do odbioru tekstów literackich, naukowych i popularnonaukowych. 4. Globalizacja życia. Cywilizacja informacyjna i kultura mediów. Pojęcie czwartej władzy. 5. Media publiczne i prywatne - zadania i interesy. Rynkowość mediów i jej społeczne skutki. Wpływ mediów na różne aspekty życia człowieka. 6. Zagrożenia dla psychicznego i moralnego rozwoju człowieka płynące z mediów. Różne formy uzależnień medialnych. 7. Warsztat pracy dziennikarza (prasowego, radiowego, telewizyjnego). 8. Warsztat pracy reżysera (filmowego, teatralnego). 9. Wywieranie wpływu na ludzi. Metody i techniki perswazji i manipulacji stosowane w reklamie zewnętrznej, prasowej, radiowej i telewizyjnej. 10. Analiza porównawcza wybranej informacji zaczerpniętej z różnych źródeł (z prasy, audycji telewizyjnych lub radiowych). Kryteria wskazujące na rzetelność i obiektywizm tej informacji. 11. Wybór międzynarodowych i polskich przepisów prawa dotyczących mediów. Osiągnięcia 1. Umiejętność sprawnego zebrania określonych informacji i wyselekcjonowania przydatnych treści (w tym sporządzenie bibliografii). 2. Postrzeganie roli mediów w szerszym kontekście cywilizacyjno-kulturowym. 3. Dostrzeganie wpływu mediów na życie i zachowanie ludzi oraz całych społeczeństw. 4. Formułowanie ocen, opinii i recenzji wybranych informacji przekazywanych przez media. 5. Samodzielne tworzenie podstawowych komunikatów medialnych z wykorzystaniem modelu warsztatu pracy dziennikarza prasowego oraz radiowego lub telewizyjnego. EDUKACJA EKOLOGICZNA Cele edukacyjne 1. Uświadomienie różnorodności sposobów negatywnego i pozytywnego oddziaływania ludzi na środowisko i kształtowanie umiejętności praktycznego ich poznawania. 2. Przyjmowanie postawy odpowiedzialności za obecny i przyszły stan środowiska oraz gotowości do działań na rzecz zrównoważonego rozwoju. Zadania szkoły 1. Umożliwienie prowadzenia badań w terenie. 2. Tworzenie warunków pozwalających integrować różne dziedziny wiedzy w celu zrozumienia idei zrównoważonego rozwoju. Treści nauczania 1. Ekonomiczne i społeczne aspekty związków między człowiekiem i jego działalnością a środowiskiem. Wartość środowiska. Korzyści i straty związane z jego eksploatacją. Zasoby odnawialne i nieodnawialne. 2. Współczesny system gospodarki światowej i jego wpływ na degradację zasobów środowiska. Współpraca międzynarodowa jako warunek osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. 3. Zagrożenia cywilizacyjne związane z energetyką konwencjonalną i jądrową. Odnawialne źródła energii. 4. Sposoby ochrony różnorodności biologicznej. 5. Intensyfikacja produkcji rolnej i związane z nią zagrożenia. Rolnictwo ekologiczne. 6. Problemy bezpieczeństwa biologicznego, w szczególności inżynieria genetyczna. 7. Problemy polityki ekologicznej państwa. Osiągnięcia 1. Dostrzeganie zagrożeń dla współczesnej cywilizacji wynikających z nieracjonalnego korzystania z zasobów środowiska i z nierównomiernego poziomu życia w różnych regionach świata. 2. Ocenianie działalności ekologicznych organizacji pozarządowych, ich celów i form działania oraz zgodności z polityką ekologiczną państwa. 3. Podejmowanie racjonalnych działań służących poprawie stanu środowiska w skali lokalnej, regionalnej, krajowej i globalnej. EDUKACJA EUROPEJSKA Cele edukacyjne 1. Poznanie założeń, celów i historii Unii Europejskiej na tle procesów integracyjnych współczesnego świata. 2. Umiejętność postrzegania integracji europejskiej w kontekście przemian geopolitycznych współczesnego świata oraz szans rozwojowych Polski. 3. Umiejętność określania wzajemnej zależności między podstawami tożsamości i suwerenności polskiej oraz podstawami wspólnotowymi Unii Europejskiej. 4. Rozumienie kontekstu europejskiego aktualnych wydarzeń społecznych, kulturalnych, gospodarczych i politycznych w Polsce i Europie. 5. Przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w życiu publicznym Polski i Unii Europejskiej w okresach przedakcesyjnym i pełnego członkostwa (z korzyścią dla dobra kraju i jedności europejskiej). Zadania szkoły 1. Budzenie zainteresowania sprawami dotyczącymi integracji europejskiej, działaniami Rządu w tym zakresie oraz skutkami integracji dla każdego mieszkańca Polski. 2. Ułatwienie rozumienia głównych zasad funkcjonowania Unii Europejskiej. 3. Stopniowe przygotowanie ucznia do samodzielności w zdobywaniu informacji na temat Unii Europejskiej. 4. Wskazywanie konkretnych form i możliwości współpracy młodzieży. Treści nauczania 1. Proces integracji europejskiej w perspektywie historycznej: czynniki integrujące i dezintegrujące. Polska i Polacy w budowaniu jednoczącej się Europy. 2. Droga państw europejskich, w tym Polski, do Unii Europejskiej. System, procedury i pola negocjacji. Kalendarium rozszerzenia. Cele integracji Polski z Unią Europejską. Przedakcesyjne działania i programy Rządu. 3. Stosunek społeczeństw krajów członkowskich i społeczeństwa polskiego do rozszerzenia Wspólnot Europejskich. Różne opcje obecne w polityce i opinii publicznej krajów członkowskich. Katalog nadziei i obaw. Wyobrażenie roli i miejsca Polski i Polaków w zjednoczonej Europie. Kwestia standardów unijnych. 4. Kierunki integracji. Trzy filary procesu zjednoczenia. Różne koncepcje wizji przyszłej zjednoczonej Europy. 5. Ewolucja prawa Unii Europejskiej. Kwestia konstytucji Unii Europejskiej. Wzajemne relacje między prawem Unii Europejskiej i prawem krajowym. 6. Ewolucja instytucji Unii Europejskiej. Procedury podejmowania decyzji. 7. Gospodarka Unii Europejskiej. Polska w perspektywie polityk wspólnotowych w dziedzinie gospodarczej, w tym w szczególności wspólnej polityki rolnej. 8. Jednolity europejski rynek pracy i jego dostępność dla obywateli polskich. Europejskie problemy społeczne i sposoby ich rozwiązywania. 9. Droga krajów członkowskich do Unii Gospodarczej i Walutowej. 10. Bezpieczeństwo europejskie w wymiarze międzynarodowym i wewnętrznym. Bezpieczeństwo Polski w ramach Unii Europejskiej i w NATO. 11. Prawa i obowiązki obywatelskie, obywatelstwo europejskie, obywatelski wymiar procesu integracji europejskiej. 12. Europa wartości. Duchowy wymiar Europy - edukacja, kultura. Rola edukacji jako czynnika wyrównywania szans polskiej młodzieży w Europie. Możliwości współpracy. 13. Rola i zasady działania samorządów terytorialnych w Unii Europejskiej. Współpraca polskich samorządów z odpowiednikami w Unii Europejskiej. Euroregiony. 14. Miejsce Polski w organizacjach europejskich, w tym w Radzie Europy. 15. Polska i jej sąsiedzi. Polska w regionie Europy Środkowej i Bałtyku. Polska i Europa Wschodnia. Osiągnięcia 1. Znajomość historii, celów i zasad działania głównych instytucji oraz podstaw prawa Unii Europejskiej. 2. Znajomość praw i obowiązków obywateli i kraju z punktu widzenia wymogów integracyjnych. 3. Znajomość istniejących źródeł informacji na temat Unii Europejskiej oraz umiejętność korzystania z nich. 4. Umiejętność samodzielnego gromadzenia, analizowania i interpretowania informacji na określony temat dotyczący Unii Europejskiej. 5. Znajomość mechanizmów współpracy i komunikowania się oraz umiejętność tworzenia odpowiednich projektów umożliwiających tę współpracę. 6. Znajomość zasad i form współpracy Polski w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem państw sąsiadujących. EDUKACJA FILOZOFICZNA Cele edukacyjne 1. Kształcenie umiejętności krytycznego myślenia, uczestnictwa w dialogu, w tym prezentacji własnego stanowiska i jego obrony. 2. Uświadomienie specyfiki zagadnień filozoficznych, ich genezy, rozwoju i roli w kulturze. 3. Rozwój myślenia teoretycznego. 4. Uzyskiwanie samowiedzy poprzez uświadamianie zagadnień egzystencjalnie i moralnie doniosłych. Zadania szkoły 1. W oparciu o treści programowe ukazanie wkładu myśli filozoficznej w kulturę europejską. 2. Przekazanie podstawowych informacji na temat współczesnych kierunków i szkół filozoficznych. Zwrócenie uwagi na polską tradycję filozoficzną. 3. Umożliwienie uczniom obcowania z tekstem filozoficznym. Treści nauczania 1. Elementy logiki ogólnej i retoryki. Myśl a język. Stawianie pytań, definiowanie, klasyfikacja i argumentacja. Dyskusja. 2. Narodziny filozofii i jej pierwsze koncepcje w starożytnej Grecji. 3. Przedmiot filozofii. Dyscypliny filozoficzne. Główne pojęcia, metody i problemy filozoficzne. 4. Różne sposoby pojmowania filozofii: 1) na przykładzie osiągnięć wybitnych filozofów (Sokrates, Platon, Arystoteles, Marek Aureliusz, św. Augustyn, św. Tomasz z Akwinu, Kartezjusz, Hume, Kant, Hegel, E. Husserl, R. Ingarden), 2) w oparciu o informacje na temat koncepcji i szkół filozoficznych (filozofia analityczna, fenomenologia, egzystencjalizm, hermeneutyka, filozofia dialogu, tomizm współczesny, personalizm). 5. Filozofia a inne dziedziny kultury. Filozofia a nauka, religia, sztuka, światopogląd, ideologia. 6. Elementy teorii rzeczywistości. Idealizm, wariabilizm, realizm. 7. Elementy antropologii filozoficznej. Człowiek jako byt osobowy. Główne koncepcje człowieka. Naturalne i kulturowe środowisko człowieka. Człowiek w relacji z drugim człowiekiem i ze wspólnotami. Człowiek wobec wartości. 8. Elementy teorii poznania. Źródła poznania. Granice poznania. Prawdziwość poznania i jej kryteria. Osiągnięcia 1. Umiejętność formułowania podstawowych pytań filozoficznych dotyczących rzeczywistości, człowieka i kultury. 2. Umiejętność definiowania, klasyfikowania, argumentowania; prowadzenie dyskusji. 3. Umiejętność dokonywania analizy tekstów filozoficznych w aspekcie zawartych w nich problemów. 4. Dostrzeganie zagadnień filozoficznych w nauce, sztuce oraz w moralności i religii. EDUKACJA PROZDROWOTNA Cele edukacyjne 1. Pogłębienie wiedzy o realizacji zachowań prozdrowotnych w ochronie, utrzymaniu i poprawie zdrowia jednostki oraz bezpieczeństwa i zdrowia publicznego. 2. Rozwijanie umiejętności życiowych sprzyjających rozwojowi fizycznemu, psychicznemu, społecznemu i duchowemu. 3. Kształtowanie aktywnej i odpowiedzialnej postawy wobec zdrowia i bezpieczeństwa własnego oraz innych ludzi. 4. Rozbudzanie potrzeby działania na rzecz tworzenia zdrowego środowiska. Zadania szkoły 1. Zwiększanie zainteresowania uczniów sprawami zdrowia i przekazywanie im rzetelnej wiedzy o różnych jego aspektach (zdrowie fizyczne, psychiczne, społeczne i duchowe) oraz czynnikach sprzyjających zdrowiu i bezpieczeństwu. Wskazywanie najczęstszych zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa oraz możliwości ich eliminowania. 2. Tworzenie w szkole środowiska umożliwiającego uczniom praktykowanie prozdrowotnego stylu życia, wzmacnianie poczucia własnej wartości, wiary w siebie i swoje możliwości oraz udzielanie uczniom wsparcia w sytuacjach trudnych (wskazywanie osób, instytucji i organizacji wspierających w przypadku, między innymi, uzależnienia, przemocy w rodzinie i środowisku). 3. Rozwijanie współpracy z rodzicami i społecznością lokalną w zakresie edukacji prozdrowotnej i rozwiązywania problemów zdrowotnych uczniów. Treści nauczania 1. Styl życia i jego związek ze zdrowiem i chorobą. Koncepcja i cele promocji zdrowia. Zdrowie jako wartość dla człowieka i społeczeństwa. 2. Pielęgnacja ciała i urody. Dbałość o utrzymanie odpowiedniej masy ciała, sylwetki, dobrej sprawności i wydolności fizycznej. Chronienie się przed zanieczyszczeniami środowiska. 3. Praca i wypoczynek, aktywne spędzanie czasu wolnego. Aktywność ruchowa, zabawa i poczucie humoru a zdrowie. 4. Identyfikowanie i podejmowanie ryzyka. Zachowania bezpieczne w codziennym życiu. Troska o bezpieczeństwo innych. 5. Zasady racjonalnego żywienia w różnych okresach życia. Żywienie a samopoczucie i zdolność do pracy oraz zapobieganie chorobom. Skutki niewłaściwego odchudzania się i stosowania diet eliminacyjnych. Wybór sprzyjających zdrowiu produktów spożywczych i ich przechowywanie. Prawa konsumenta żywności. 6. Korzystanie z pomocy medycznej, psychologicznej i innych form wsparcia. Znaczenie profilaktycznych badań medycznych. Zachowanie się w chorobie, zagrożenia chorobą innych i ze strony innych. Postawy wobec osób przewlekle chorych, niepełnosprawnych i osób starszych. 7. Uwarunkowania podaży i popytu na substancje psychoaktywne. Rodzaje tych substancji i ich wpływ na organizm, psychikę oraz rozwój społeczny i duchowy człowieka. Przepisy prawa dotyczące używania substancji psychoaktywnych. Formy i instytucje pomocy dla osób eksperymentujących i uzależnionych. 8. Osobowe i społeczne umiejętności życiowe niezbędne dla ochrony, poprawy i utrzymania zdrowia. Osiągnięcia 1. Znajomość głównych czynników sprzyjających i zagrażających zdrowiu oraz bezpieczeństwu człowieka, jak również podstawowych zasad profilaktyki najczęstszych zaburzeń i chorób. Realizowanie wartości związanych ze zdrowiem. 2. Umiejętność korzystania z pomocy medycznej i psychologicznej, radzenie sobie w sytuacjach trudnych oraz umiejętność wspierania innych. 3. Umiejętność porozumiewania się i utrzymywania dobrych relacji z innymi ludźmi oraz funkcjonowania i współpracy w grupie, radzenia sobie z presją środowiska. 4. Świadome dążenie do ochrony, utrzymania i poprawy zdrowia własnego oraz osób, wśród których uczeń żyje. EDUKACJA REGIONALNA - DZIEDZICTWO KULTUROWE W REGIONIE Cele edukacyjne 1. Poznawanie własnego regionu, w tym jego dziedzictwa kulturowego, jako części Polski i Europy. 2. Pogłębianie więzi ze swoim środowiskiem, regionem, krajem. 3. Kształtowanie tożsamości regionalnej w kontekście wartości narodowych i europejskich. 4. Przygotowanie do dojrzałego życia w strukturach regionalnych, narodowych, państwowych i europejskich. 5. Rozwijanie szacunku wobec innych wspólnot regionalnych, etnicznych i narodowych. Zadania szkoły 1. Umożliwienie zdobywania wszechstronnej wiedzy o własnym regionie. 2. Tworzenie sytuacji wyzwalających w uczniach twórczość, wzbogacających dorobek dziedzictwa kulturowego. 3. Ułatwienie dostrzegania znaczenia wartości własnego regionu i kraju w życiu osobistym. 4. Przygotowanie i wprowadzenie do roli aktywnego, odpowiedzialnego współgospodarza regionu i kraju oraz uczestnika życia wspólnoty europejskiej. Treści nauczania 1. Dzieje regionu na tle historii Polski i Europy. 2. Specyfika przyrodnicza, społeczna, ekonomiczna, kulturowa regionu w relacji z innymi regionami Polski i Europy. 3. Przeszłość regionu, jego dziedzictwo kulturowe jako podstawa rozumienia współczesności regionu. 4. Perspektywy i szansę rozwoju regionu we współpracy krajowej i międzynarodowej. 5. Promocja regionu w kraju i za granicą. Osiągnięcia 1. Zdobycie wieloaspektowej wiedzy o regionie, w tym o jego dziedzictwie kulturowym, na tle Polski i Europy. 2. Dostrzeganie znaczenia wartości regionu w życiu osobistym, wspólnotowym i społecznym. 3. Całościowe postrzeganie regionu jako miejsca życia, aktywności i szeroko rozumianej twórczości. 4. Świadomy udział w życiu kulturowym, społecznym, gospodarczym i politycznym środowiska lokalnego. 5. Pielęgnowanie i pomnażanie regionalnego i narodowego dziedzictwa kulturowego. 6. Umiejętności prezentowania i promowania regionu w kraju i za granicą. 7. Dostrzeganie wartości kultury narodowej w jej różnorodności regionalnej na tle kultur innych wspólnot etnicznych i narodowych. 8. Ukształtowanie postawy solidarności narodowej i otwartości na inne wspólnoty oraz kultury. WYCHOWANIE DO ŻYCIA W RODZINIE 6) Cele edukacyjne 1. Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z okresem dojrzewania, dorastania i wyborem drogi życiowej. 2. Pogłębianie wiedzy związanej z funkcjami rodziny, miłością, przyjaźnią, pełnieniem ról małżeńskich i rodzicielskich, seksualnością człowieka i prokreacją. 3. Przyjęcie pozytywnej postawy wobec życia ludzkiego, osób niepełnosprawnych i chorych. 4. Kształtowanie postaw prozdrowotnych, prospołecznych i prorodzinnych. 5. Uzyskanie przez uczniów lepszego rozumienia siebie i najbliższego otoczenia. Zadania szkoły 1. Wspieranie wychowawczej roli rodziny. Integrowanie działań szkoły i rodziców. 2. Pomoc w kształtowaniu pozytywnego stosunku do płciowości. Odniesienie płciowości do wartości i pojęć takich jak: poszanowanie życia, miłość, małżeństwo, rodzina, przyjaźń, akceptacja i szacunek w relacjach międzyludzkich. 3. Pomoc w osiąganiu dojrzałości psychoseksualnej. 4. Uświadomienie roli rodziny w życiu człowieka. Promowanie trwałych związków, których podstawą jest więź emocjonalna, efektywne sposoby komunikowania się, wzajemne zrozumienie. 5. Przekazywanie rzetelnej, dostosowanej do poziomu rozwoju ucznia, wiedzy na temat zmian biologicznych, psychicznych i społecznych w różnych fazach rozwoju człowieka. Treści nauczania 1. Tożsamość i wielowymiarowość człowieka. Poczucie sensu życia. 2. Komunikacja interpersonalna, asertywność, techniki negocjacji, empatia. 3. Tolerancja wobec odmienności kulturowych, etnicznych, religijnych, seksualnych. 4. Rozwój psychoseksualny człowieka w kolejnych fazach życia. 5. Dojrzewanie: rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej, psychicznej i społecznej. Problemy okresu dojrzewania i sposoby radzenia sobie z nimi. 6. Wartości i pojęcia związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, rodzina, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości i budowaniu emocjonalnych więzi. Role kobiet i mężczyzn a panujące stereotypy. 7. Inicjacja seksualna, jej uwarunkowania i następstwa. Argumenty biomedyczne, psychologiczne i moralne za opóźnianiem wieku inicjacji seksualnej. 8. Istota seksualności człowieka i jej aspekty. Integracja seksualna. 9. Komplementarność płci - wzajemne dopełnianie się płci w sferach fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i społecznej. Rozumienie, akceptacja i szacunek dla osób płci odmiennej. 10. Istota, rodzaje i etapy rozwoju miłości. Różnice w przeżywaniu miłości. 11. Metody rozpoznawania płodności. 12. Metody i środki antykoncepcji. Sposoby ich działania i zasady doboru. 13. Choroby przenoszone drogą płciową i zapobieganie im. AIDS: profilaktyka, aspekt społeczny i etyczny, chory na AIDS w rodzinie. 14. Trudności w osiąganiu tożsamości płciowej, możliwości pomocy. 15. Normy zachowań seksualnych. Przemoc i przestępstwa seksualne; możliwości zapobiegania, sposoby obrony. Informacja o ośrodkach pomocy psychologicznej, medycznej i prawnej. 16. Przygotowanie do małżeństwa. Problemy wierności, zaufania i dialogu. 17. Małżeństwo - jego fazy; trudności i konflikty oraz sposoby ich rozwiązywania; wartość małżeństwa. Macierzyństwo i ojcostwo. Przygotowanie do ról rodzicielskich. Bezdzietność. Adopcja. 18. Przebieg i higiena ciąży. Rozwój prenatalny dziecka. Szkoła rodzenia, poród i naturalne karmienie. Rola rodziców w okresie oczekiwania na narodziny dziecka, w czasie porodu i po narodzinach. 19. Funkcje rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem wychowania dzieci w rodzinie. Znaczenie prawidłowych postaw rodzicielskich dla rozwoju dziecka. Samotne rodzicielstwo. 20. Nieplanowana ciąża; sposoby szukania pomocy w sytuacjach trudnych. 21. Aborcja jako zagrożenie dla zdrowia psychicznego i fizycznego - aspekty: prawny, medyczny i etyczny. 22. Konflikty w rodzinie i ich przyczyny. Sposoby rozwiązywania konfliktów. 23. Przemoc w rodzinie. Wykorzystywanie seksualne. Profilaktyka. Możliwości uzyskiwania pomocy. 24. Zagrożenia życia społecznego: alkoholizm, narkomania, agresja, sekty, pornografia. 25. Prawodawstwo dotyczące rodziny. Zawarcie małżeństwa, separacja, rozwód. Prawa i obowiązki małżonków i rodziców, prawa dziecka. Obowiązki państwa wobec rodziny. 26. Człowiek wobec niepełnosprawności, starości, choroby, umierania i śmierci, w tym w aspekcie życia rodzinnego. 27. Poradnictwo młodzieżowe i rodzinne w Polsce. Osiągnięcia 1. Umiejętność podejmowania odpowiedzialnych decyzji dotyczących wyboru drogi życiowej, małżeństwa i rodziny. 2. Umiejętność świadomego kreowania własnej osobowości. 3. Przygotowanie, na podstawie wiedzy i wykształconych umiejętności, do poszanowania godności życia ludzkiego i dojrzałego funkcjonowania w rodzinie. 4. Znajomość podstawowych zasad postępowania w sferze ludzkiej płciowości i płodności. 5. Umiejętność poszukiwania i udzielania odpowiedzi na pytania: Kim jest człowiek? Jakie są jego cele i zadania życiowe? Jaki jest sens życia? KSZTAŁCENIE W ZAKRESIE ROZSZERZONYM PRZEDMIOTY JĘZYK POLSKI Cele edukacyjne 1. Osiąganie przez uczniów dojrzałości emocjonalnej i moralnej. 2. Kształtowanie tożsamości osobowej, narodowej i kulturowej. 3. Zdobywanie dojrzałości intelektualnej przejawiającej się w świadomym korzystaniu z wiedzy językowej w aktach komunikacyjnych oraz z wiedzy o literaturze i kulturze w interpretacji dzieł literackich i w odbiorze tekstów kultury. 4. Pogłębianie samopoznania, odkrywanie i rozwój własnych zainteresowań i możliwości, rozumienie podstawowych metod poznawania i badania rzeczywistości. Zadania szkoły 1. Pomoc w rozwijaniu sztuki interpretacji w rozszerzonych kontekstach historyczno-literackich, teoretycznoliterackich, filozoficznych. 2. Wskazywanie korespondencji różnych sztuk, interpretacje porównawcze. 3. Pomoc w samodzielnym poznawaniu różnych dziedzin humanistyki. 4. Uczenie syntetyzowania i porządkowania poznanego materiału według dyscyplin naukowych - językoznawstwa i literaturoznawstwa. 5. Rozwijanie twórczych uzdolnień ucznia - artystycznych lub naukowych - poprzez jego własną twórczość (pisarską, filmową albo drobne prace krytyczne i badawcze). 6. Wprowadzenie w technologię pracy umysłowej jako przygotowanie do egzaminu maturalnego i studiów wyższych. Treści nauczania 1. Język jako zjawisko semiotyczne: 1) językowy obraz świata, 2) kompetencja językowa i komunikacyjna, 3) model komunikacji językowej. 2. Budowa języka: 1) polszczyzna a inne języki; relacje historyczne i typologiczne, 2) przekład i tłumaczenie. 3. Wypowiedź językowa: 1) intencje komunikacyjne (illokucja), 2) performatywna (stanowiąca) funkcja wypowiedzi (ślubowanie, przysięga, teksty prawne), 3) gatunki pisanej i mówionej odmiany języka (esej, felieton, wywiad, kazanie). 4. Retoryczne użycie języka: 1) retoryka jako sztuka perswazji, 2) retoryczna organizacja tekstu; okres retoryczny, 3) podstawowe chwyty erystyczne. 5. Miejsce języka w społeczeństwie: 1) kontakty międzyjęzykowe, zapożyczenia, 2) społeczeństwa jedno- i wielojęzyczne. 6. Stylowe odmiany języka: 1) stylizacja biblijna, 2) środki stylistyczne a figury retoryczne, 3) rodzaje środków stylistycznych (w różnych odmianach języka), 4) swoistość wypowiedzi indywidualnej (idiolekt). 7. Pojęcia kultury: 1) kulturowe konteksty literatury, 2) różne formy przekazu utworów literackich: drukowane, ustne, ikoniczne; akustyczne, filmowe, audiowizualne, 3) obiegi kultury: kultura "niska" i kultura "wysoka". 8. Tradycja literacka: 1) dziedzictwo a tradycja literacka, 2) awangarda a postmodernizm, 3) intertekstualność. 9. Proces historyczno-literacki: 1) przemiany gatunku, 2) konwencjonalizm, epigonizm, oryginalność, 3) konteksty macierzyste utworu. 10. Tematy, motywy, wątki: 1) topos, w szczególności ogrodu, raju, arkadii, 2) motyw artysty jako nauczyciela, kapłana, wieszcza, mędrca, błazna. 11. Wartości, kategorie estetyczne i filozoficzne: 1) etyka, estetyka, 2) filozofia a religia; metafizyka, mistyka, 3) nurty filozoficzne związane z omawianą tradycją literacką, 4) wartości uniwersalne. Osiągnięcia 1. Słuchanie i mówienie: 1) próby wystąpień publicznych (przemawianie, prowadzenie zebrań, podsumowywanie dyskusji, wygłaszanie referatów, świadome posługiwanie się gestykulacją i mimiką), 2) skuteczne polemizowanie - rozpoznawanie manipulacji językowej. 2. Pisanie i redagowanie tekstów: 1) wypowiadanie się ze świadomością użycia wyznaczników gatunku: felietonu, eseju, artykułu popularnonaukowego, interpretacji porównawczej, 2) własne próby pisarskie (opowiadanie, tekst poetycki, dziennik, pamiętnik, scenariusz); próby stylizowania tekstów i posługiwania się pastiszem. 3. Czytanie: 1) czytanie ze zrozumieniem tekstów naukowych; sporządzanie notatek, 2) czytanie ze zrozumieniem tekstów filozoficznych (krótkich fragmentów). 4. Odbiór dzieł sztuki: 1) stosowanie w analizach utworów literackich pojęć z poetyki historycznej, 2) rozumienie przyjętej metodologii (Czego szukam w interpretacji utworu? Wartości? Odniesień do filozofii i sensu? Odniesień do życia i człowieka? Odniesień do biografii - autora i własnej? Odczytuję znaki i chcę zrozumieć strukturę artystyczną i estetykę dzieła?), 3) wskazywanie cech języka charakterystycznych dla danej epoki literackiej oraz epoki historycznej w czytanych utworach, 4) dostrzeganie związków utworu ze sztuką, kulturą i filozofią epoki; interpretowanie dzieł w konwencjach gatunkowych i w konwencjach prądów artystycznych epoki, 5) rozpoznawanie znaków tradycji w kulturze współczesnej - w literaturze, filmie, teatrze, 6) odnajdywanie intertekstualnych powiązań w czytanych utworach. 5. Samokształcenie: 1) sporządzanie przypisów i zestawów bibliograficznych, 2) próby gromadzenia i przekazywania informacji: sporządzanie baz danych, zapisu komputerowego (także internetowego), nagrywania audio i wideo. Lektura 1. Literatura polska: J. Kochanowski - Treny; wybrany dramat romantyczny (J. Słowackiego, Z. Krasińskiego); W. Gombrowicz - Trans-Atlantyk; M. Kuncewiczowa - Cudzoziemka; Witkacy - Szewcy. 2. Literatura powszechna: A. Dante - Boska Komedia (fragmenty); W. Goethe - Faust (fragmenty); F. Kafka - Proces; M. Bułhakow - Mistrz i Małgorzata. JĘZYK OBCY NOWOŻYTNY Nauczanie języka obcego nowożytnego polega na pogłębionym nauczaniu danego języka w stosunku do poziomu określonego dla kształcenia w zakresie podstawowym. JĘZYK ŁACIŃSKI I KULTURA ANTYCZNA Obowiązuje podstawa programowa dla "języka łacińskiego i kultury antycznej" jako drugiego języka obcego dla uczniów poznających język łaciński jako trzeci. Dla uczniów poznających język łaciński jako drugi język obcy zwiększa się zakres lektur oryginalnych i zwraca się szczególną uwagę, obok tłumaczenia tekstu, na jego analizowanie, interpretowanie i komentowanie. JĘZYK GRECKI I KULTURA ANTYCZNA Cele edukacyjne 1. Zaznajomienie się z językiem greckim w stopniu umożliwiającym rozumienie i samodzielne tłumaczenie, z wykorzystaniem słownika, prostych, oryginalnych i preparowanych tekstów greckich. 2. Poznanie podstawowej współczesnej terminologii wywodzącej się z greki. 3. Poznanie dorobku antyku greckiego i rzymskiego - roli i miejsca kultury i tradycji antycznej w wielu dziedzinach życia współczesnego (z odwołaniem się do wiedzy zdobytej na wcześniejszych etapach kształcenia). Zadania szkoły 1. Zapoznanie uczniów z językiem greckim w zakresie umożliwiającym tłumaczenie tekstów oryginalnych i preparowanych. 2. Ukazanie związków antyku greckiego i rzymskiego z kulturą i językami współczesnymi, a przede wszystkim z kulturą i językiem polskim. 3. Ułatwienie rozumienia terminologii powstałej na bazie języka greckiego. 4. Kształcenie umiejętności analizy tekstu. 5. Rozwijanie wrażliwości językowej oraz umiejętności jasnego i precyzyjnego formułowania myśli. 6. Zapewnienie dostępu do odpowiednich materiałów umożliwiających naukę języka i rozwijanie zainteresowań humanistycznych. 7. Przygotowanie uczniów do samodzielnego poszukiwania źródeł konkretnych zjawisk, przede wszystkim współczesnej cywilizacji. Treści nauczania 1. Gramatyka, leksyka, frazeologia języka greckiego w zakresie umożliwiającym tłumaczenie i analizę tekstów oryginalnych, sentencji, zwrotów i terminów. 2. Wybrane fragmenty dzieł autorów greckich w oryginale. 3. Wpływ greki na zasoby leksykalne współczesnych języków europejskich. 4. Język starożytnej Grecji jako język tekstów naukowych. 5. Kontynuacja kształcenia w zakresie kultury i cywilizacji śródziemnomorskiej, z uwzględnieniem następujących treści: 1) kanon topiki antycznej w literaturze i sztuce (jak odczytywać mity, pojęcia, symbole), 2) elementy wiedzy o językach klasycznych w zakresie pozwalającym zrozumieć podstawowe terminy, pojęcia, powiedzenia i przysłowia oraz etymologię niektórych wyrazów stale obecnych w języku polskim i innych językach nowożytnych, 3) znaczenie dziedzictwa antyku dla kultury polskiej, 4) wybrane fragmenty dzieł autorów greckich i rzymskich w przekładzie - w zakresie istotnym dla zrozumienia kanonu lektur z literatury polskiej i światowej, 5) historia gatunków literackich, 6) inne elementy wiedzy o starożytności niezbędne do przekładu, analizy i interpretacji tekstów. Osiągnięcia 1. Operatywna znajomość gramatyki greckiej. 2. Tłumaczenie i komentowanie z pomocą słownika preparowanych i oryginalnych tekstów greckich. 3. Wykorzystywanie znajomości leksyki greckiej do rozumienia i poprawnego stosowania wyrażeń i terminów wywodzących się z greki. 4. Wykorzystywanie znajomości podstaw języka greckiego w dalszych etapach edukacji. 5. Poprawne formułowanie myśli i sądów. 6. Dostrzeganie ponadczasowych wartości w dziełach z odległych epok i rozumienie ich znaczenia dla współczesnej kultury polskiej i światowej. JĘZYK OBCY NOWOŻYTNY, BĘDĄCY DRUGIM JĘZYKIEM NAUCZANIA W ODDZIAŁACH DWUJĘZYCZNYCH Cele edukacyjne 1. Doskonalenie umiejętności językowych do stopnia umożliwiającego swobodne posługiwanie się językiem obcym w różnych sytuacjach oraz w procesie samodzielnego i krytycznego korzystania z tekstów kultury danego obszaru językowego. 2. Rozbudzenie zainteresowania dorobkiem kulturowym i cywilizacyjnym danego obszaru językowego w kontekście dorobku kraju ojczystego. 3. Budowanie poczucia tożsamości narodowej z wykorzystaniem kontekstu interkulturowego. 4. Rozwijanie postaw ciekawości, tolerancji i otwartości wobec różnych kultur. Zadania szkoły 1. Wprowadzenie ucznia w dziedzictwo kulturowe danego obszaru językowego. 2. Używanie języka obcego do kształtowania aktywnej i twórczej postawy ucznia wobec dorobku innych kultur. 3. Zapewnienie uczniowi możliwości aktywnego wykorzystywania kompetencji językowych oraz wiedzy o kulturze danego obszaru językowego poprzez uczestnictwo w różnego rodzaju projektach i programach, w tym interdyscyplinarnych i międzynarodowych. 4. Umożliwienie uczniowi osiągnięcia kompetencji językowych pozwalających rozumieć treści przedmiotów wykładanych dwujęzycznie. 5. Umożliwienie kontaktu z rodzimymi użytkownikami języka oraz zapewnienie stałego dostępu do materiałów i środków dydaktycznych pozwalających na bierny i czynny kontakt z językiem obcym. 6. Pomoc uczniowi w rozwijaniu poczucia własnej wartości oraz wiary we własne możliwości poprzez pozytywną informację zwrotną dotyczącą jego kompetencji językowych i wiedzy o kulturze, innego niż ojczysty, obszaru językowego. 7. Wspieranie ucznia w rozwijaniu postawy tolerancji, ciekawości i otwartości wobec innej kultury. 8. Wdrażanie uczniów do samodzielności w procesie uczenia się jako przygotowania do egzaminu maturalnego, do studiów wyższych i kształcenia ustawicznego. Treści nauczania 1. Środki językowe umożliwiające swobodne operowanie językiem, poprawne pod względem fonetycznym, ortograficznym, morfosyntaktycznym i leksykalnym, stosowane w bogatym repertuarze sytuacyjno-tematycznym. 2. Odmiany języka: język literacki, język potoczny, żargon, pozawerbalne środki komunikacji typowe dla danego obszaru językowego, główne odmiany języka danego obszaru kulturowego. 3. Różnorodne formy wypowiedzi ustnych i pisemnych, z uwzględnieniem rozmaitych typów tekstów i form przekazu. 4. Tradycje i realia cywilizacyjno-kulturowe danego obszaru językowego, z uwzględnieniem elementów literatury, historii, geografii, historii sztuki, socjologii, ekonomii i polityki. Osiągnięcia 1. Sprawne, świadome i poprawne posługiwanie się językiem obcym w zakresie: 1) recepcji: a) dogłębne rozumienie słuchanych i czytanych tekstów literackich, tekstów użytkowych oraz prostych tekstów specjalistycznych (naukowych), b) spostrzeganie w tekście cech swoistych oraz zjawisk powodujących niejednoznaczność wypowiedzi, c) odróżnianie cech i rozumienie funkcji gatunków literackich, publicystycznych, popularnonaukowych, tekstów użytkowych i prasowych, 2) produkcji: a) wypowiadanie się w mowie i w piśmie ze świadomością intencji i zachowaniem stosownej formy, b) praca redakcyjna nad tekstem własnym: planowanie wypowiedzi, poprawianie, podział na części składowe (wstęp, rozdziały, paragrafy, akapity), wyróżnienia w tekście, 3) interakcji: a) skuteczne uczestniczenie w dialogu lub dyskusji, b) formułowanie wypowiedzi ustnej lub pisemnej, będącej reakcją na usłyszany lub przeczytany tekst, 4) mediacji: przekształcanie tekstu własnego i cudzego (tłumaczenie, streszczanie, skracanie, rozwijanie, cytowanie, interpretowanie). 2. Umiejętność odbioru tekstów kultury danego obszaru językowego: 1) rozpoznawanie odniesień do kontekstu cywilizacyjno-kulturowego, 2) rozpoznawanie znaczeń metaforycznych, aluzji i symboli kulturowych, 3) interpretowanie dzieł w konwencjach gatunkowych i w konwencjach prądów artystycznych epoki, 4) wskazywanie w literaturze i sztuce wartości aprobowanych przez siebie. 3. Samokształcenie: 1) opanowanie indywidualnych strategii uczenia się; korzystanie z różnych źródeł informacji (słowników jednojęzycznych, specjalistycznych, leksykonów i encyklopedii, prasy, radia, telewizji, Internetu), 2) gromadzenie, klasyfikowanie i przekazywanie informacji. HISTORIA Cele edukacyjne 1. Ugruntowanie oraz restrukturyzacja wiedzy i umiejętności historycznych. 2. Zapoznanie się z metodologią naukowego poznawania i opisu przeszłości. 3. Porównywanie poglądów i opinii prezentowanych przez przedstawicieli różnych nurtów historiograficznych oraz historiozoficznych. Zadania szkoły 1. Wspieranie dążeń do twórczego wykorzystywania przez uczniów wiedzy i umiejętności historycznych, w szczególności poprzez wykonanie przez nich, pod kierunkiem nauczyciela, pracy badawczej na podstawie samodzielnie zebranych materiałów pochodzących z różnych źródeł oraz literatury historycznej. Ustna prezentacja i publiczne uzasadnienie zawartych w pracy tez. 2. Przygotowanie uczniów do stosowania podstawowych zasad naukowego poznawania i opisywania przeszłości. Treści nauczania 1. Trwałe osiągnięcia cywilizacji starożytnych. Religie starożytnego Wschodu. 2. Przemiany ustrojowe w Grecji i w Rzymie. 3. Powstanie i rozwój religii monoteistycznych. 4. Kręgi cywilizacji średniowiecznych. Europa a inne cywilizacje. 5. Fundamentalne znaczenie chrześcijaństwa w cywilizacjach średniowiecznej Europy. 6. Funkcjonowanie władzy i struktura społeczeństw średniowiecznych. 7. Powstanie i rozwój Polski w wiekach średnich. Znaczenie chrześcijaństwa dla powstania i rozwoju państwowości i kultury polskiej. 8. Cywilizacyjne przemiany w Europie od odrodzenia do oświecenia. 9. Nowe horyzonty. Europa wobec odmiennych kultur i systemów wartości. 10. Przeobrażenia chrześcijaństwa w XVI i XVII wieku. 11. Powstanie nowożytnej państwowości. 12. Uwarunkowania potęgi i upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów. 13. Rewolucja przemysłowa i jej następstwa. 14. Mapa polityczna XIX-wiecznej Europy i świata. 15. Przemiany świadomości Europejczyków. 16. Procesy demokratyzacyjne i parlamentaryzm w XIX wieku. 17. Społeczeństwo polskie bez własnego państwa. 18. I i II wojna światowa - geneza, charakter, następstwa konfliktów. 19. Systemy totalitarne i ich zbrodniczy charakter. 20. Funkcjonowanie demokracji w XX wieku: dylematy etyczne, zagrożenia, kierunki rozwoju. 21. Ewolucja stosunków międzynarodowych i ich charakter. Struktury ponadnarodowe w polityce i gospodarce. 22. Rewolucja techniczna w XX wieku. 23. Przemiany w sferze kultury. Sobór Watykański II i encykliki papieskie. 24. Rzeczpospolita między zniewoleniem a niepodległością. Osiągnięcia 1. Wykorzystywanie pogłębionej wiedzy do opisu i oceny problemów historycznych, z uwzględnieniem zasad naukowego badania przeszłości. 2. Krytyczne analizowanie różnych interpretacji historii. 3. Formułowanie opinii i wniosków historycznych w formie obszernych wypowiedzi ustnych i pisemnych. 4. Prezentowanie wyników pracy na forum publicznym oraz obrona własnych opinii w polemice/dyskusji. WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE Cele edukacyjne 1. Pogłębienie rozumienia historycznego i filozoficznego kontekstu problemów społeczeństwa, państwa i prawa. 2. Nabycie wiedzy i umiejętności użytecznych w dalszej edukacji w zakresie nauk społecznych i prawnych. 3. Zdobycie umiejętności umożliwiających aktywny, odpowiedzialny udział w życiu publicznym - zgodnie z normami i wartościami demokratycznymi. Zadania szkoły 1. Pomoc uczniom w przygotowaniu do kontynuowania nauki w szkole wyższej w zakresie nauk społecznych, politycznych i prawnych. 2. Pomoc w rozwijaniu indywidualnych zainteresowań uczniów problematyką społeczno-polityczną i prawną. 3. Tworzenie warunków do wymiany poglądów uczniów na tematy społeczno-polityczno-prawne, z uwzględnieniem dylematów etycznych współczesnego świata. 4. Umożliwienie uczniom pracy z materiałami źródłowymi w zakresie omawianych zagadnień. Treści nauczania Społeczeństwo 1. Społeczeństwo polskie. Struktura społeczna i jej przemiany. 2. Historyczne i współczesne formy organizacji społeczeństw. 3. Naród. Tożsamość narodowa. Patriotyzm i nacjonalizm. 4. Społeczeństwo obywatelskie, formy życia publicznego, stowarzyszenia, związki zawodowe, partie polityczne, opinia publiczna. Polityka 1. Współczesne doktryny polityczne, ideologie i partie polityczne w Polsce i na świecie. 2. Modele ustrojowe państw demokratycznych. 3. Aktywność polityczna obywateli w społeczeństwach demokratycznych. 4. Zagrożenia dla współczesnej demokracji. Konflikty wartości i przejawy kryzysu demokracji (korupcja, lekceważenie zasad demokratycznych, brak szacunku dla prawa). Prawo 1. System prawny Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zasady tworzenia i egzekwowania prawa. 3. Obywatel w sądzie - proces cywilny i proces karny. 4. Wybrane zagadnienia z kodeksów prawa polskiego. Prawne formy walki z korupcją. 5. Mechanizmy ochrony praw człowieka. 6. Zasady zakładania i prowadzenia organizacji pozarządowych. Polska, Europa, świat 1. Jednocząca się Europa - instytucje, procedury, wyzwania. 2. Polska racja stanu, polityka zagraniczna. 3. Nierówności społeczne i ekonomiczne we współczesnym świecie. 4. Globalizacja - nadzieje i zagrożenia. Osiągnięcia 1. Pogłębiona znajomość zjawisk i procesów społecznych. 2. Znajomość zasad działania instytucji demokratycznych i zagrożeń dla ich właściwego funkcjonowania. 3. Znajomość podstawowych rozwiązań prawno-ustrojowych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Umiejętność organizacji debaty publicznej, krytycznej analizy argumentów jej uczestników oraz prezentacji jej rezultatów. 5. Umiejętność formułowania, uzasadniania i obrony własnego stanowiska na forum publicznym. 6. Umiejętność podejmowania skutecznych działań w różnych instytucjach życia publicznego zgodnie z obowiązującym prawem. MATEMATYKA Cele edukacyjne 1. Wykształcenie umiejętności operowania najprostszymi obiektami abstrakcyjnymi: liczbami, zmiennymi i zbudowanymi z nich wyrażeniami algebraicznymi, zbiorami (liczb, punktów, zdarzeń elementarnych) oraz funkcjami. 2. Wykształcenie umiejętności budowania modeli matematycznych dla różnorodnych sytuacji z życia codziennego oraz ich wykorzystania do rozwiązywania problemów praktycznych. 3. Wykształcenie umiejętności projektowania obliczeń i ich wykonywania. 4. Poznanie podstawowych elementów myślenia matematycznego. 5. Nabycie umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy matematycznej. Zadania szkoły 1. Zwracanie uwagi na umiejętność precyzyjnego formułowania myśli przez uczniów w mowie i piśmie. 2. Kształcenie wyobraźni geometrycznej. 3. Umożliwienie uczniom odczytywania oraz przedstawiania danych w różnych formach (symbolicznej, graficznej, za pomocą wzorów). 4. Wykorzystywanie nowoczesnych narzędzi wspomagających rozwiązywanie problemów matematycznych (kalkulatorów, komputerów). 5. Zwracanie uwagi na umiejętność współpracy uczniów przy rozwiązywaniu problemów. Treści nauczania Liczby i ich zbiory 1. Indukcja matematyczna. 2. Równania i nierówności z wartością bezwzględną i ich interpretacja geometryczna. Funkcje i ich własności 1. Różnowartościowość funkcji. 2. Funkcje parzyste, nieparzyste, okresowe. 3. Przekształcanie wykresu funkcji przez zmianę skali i przez symetrię względem osi. Wielomiany i funkcje wymierne 1. Wzory Viéte'a. 2. Równania i nierówności kwadratowe z parametrem. 3. Definicja funkcji wymiernej. Rozwiązywanie równań i nierówności wymiernych. 4. Dwumian Newtona. Funkcje wykładnicze i logarytmiczne 1. Potęga o wykładniku rzeczywistym. 2. Definicja i wykresy funkcji wykładniczych i logarytmicznych. 3. Proste równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne. Funkcje trygonometryczne 1. Wzory redukcyjne. 2. Proste równania trygonometryczne. Ciągi liczbowe 1. Przykłady ciągów zdefiniowanych rekurencyjnie. 2. Pojęcie granicy ciągu. 3. Obliczanie granic niektórych ciągów. Suma szeregu geometrycznego. Ciągłość i pochodna funkcji 1. Pojęcie funkcji ciągłej. 2. Pojęcie pochodnej. Interpretacja geometryczna i fizyczna pochodnej. 3. Obliczanie pochodnych wielomianów i funkcji wymiernych. 4. Związek pochodnej z istnieniem ekstremów i z monotonicznością funkcji. 5. Zastosowanie pochodnej do rozwiązywania prostych problemów praktycznych. Planimetria 1. Twierdzenie sinusów i twierdzenie cosinusów. 2. Przykłady przekształceń geometrycznych: symetria osiowa, przesunięcie, obrót, symetria środkowa. 3. Wektory. Dodawanie wektorów i mnożenie wektora przez liczbę. Jednokładność. Geometria analityczna 1. Okrąg i koło we współrzędnych. 2. Punkty przecięcia prostej z okręgiem i pary okręgów. Stereometria 1. Przekroje płaskie graniastosłupów i ostrosłupów. 2. Wielościany foremne. Rachunek prawdopodobieństwa 1. Prawdopodobieństwo warunkowe. Wzór na prawdopodobieństwo całkowite. 2. Niezależność zdarzeń. 3. Schemat Bernoulli'ego. Osiągnięcia 1. W zakresie budowania modeli matematycznych i ich stosowania: umiejętność wyznaczania stanów optymalnych i ekstremalnych. 2. W zakresie kształcenia myślenia matematycznego: 1) umiejętność przeprowadzania prostych rozumowań dedukcyjnych, 2) rozumienie idei dowodu nie wprost oraz zasady indukcji matematycznej, 3) umiejętność tworzenia poprawnej klasyfikacji obiektów (liczby, figury, funkcje, przekształcenia) ze względu na pewną ich cechę lub układ cech. FIZYKA I ASTRONOMIA Cele edukacyjne 1. Rozumienie zjawisk otaczającego świata oraz natury i struktury fizyki i jej związku z innymi naukami przyrodniczymi. 2. Znajomość metod badawczych fizyki oraz roli eksperymentu i teorii w jej rozwoju. 3. Wiedza i umiejętności niezbędne do dalszego kształcenia na kierunkach ścisłych, przyrodniczych i technicznych. Zadania szkoły 1. Nauczanie fizyki w sposób kontekstowy - w oparciu o zagadnienia występujące w życiu codziennym, przyrodzie i technice. 2. Uzupełnienie i uporządkowanie wiedzy fizycznej i astronomicznej ucznia w celu pogłębienia rozumienia nauki, jej możliwości i ograniczeń oraz przygotowania do studiów na kierunkach ścisłych, przyrodniczych i technicznych. 3. Uświadomienie roli eksperymentu i teorii w poznawaniu przyrody oraz znaczenia matematyki w budowaniu modeli i rozwiązywaniu problemów fizycznych. 4. Wdrażanie ucznia do krytycznego korzystania ze źródeł informacji. 5. Rozwijanie u ucznia umiejętności samodzielnego formułowania wypowiedzi o zagadnieniach fizycznych i astronomicznych, prowadzenia dyskusji w sposób terminologicznie i merytorycznie poprawny, rozwiązywania problemów fizycznych, wykonywania obliczeń. 6. Rozwijanie zainteresowania fizyką i astronomią. 7. Inspirowanie dociekliwości i postawy badawczej uczniów. 8. Stworzenie warunków do planowania i prowadzenia eksperymentów oraz analizy ich wyników. 9. Wykorzystywanie metod komputerowych do budowania modeli i analizy wyników doświadczeń. 10. Zapoznanie na wybranych przykładach z warsztatem pracy współczesnego fizyka. Treści nauczania 1. Ruch i siły. Matematyczny opis ruchu w jednym i dwóch wymiarach. Przyczyny zmian ruchu. Opory ruchu. Ruch postępowy i obrotowy. Energia mechaniczna. Zasady zachowania w mechanice. 2. Polowy opis oddziaływań. Pole grawitacyjne, ruch masy w polu grawitacyjnym. Pole elektryczne, ruch cząstki naładowanej w polu elektrycznym, przewodniki i dielektryki. Pole magnetyczne, ruch cząstki naładowanej w polu magnetycznym. 3. Obwody prądu stałego. Przemiany energii w obwodach prądu stałego. 4. Pole elektromagnetyczne. Indukcja elektromagnetyczna. Obwody prądu przemiennego z pojemnością i indukcyjnością. Źródła napięcia. Elektryczne obwody drgające. Fale elektromagnetyczne i ich własności. 5. Fizyczne podstawy mikroelektroniki i telekomunikacji. Modele przewodnictwa. Półprzewodnik, dioda, tranzystor. Analogowy i cyfrowy zapis sygnałów. 6. Zjawiska termodynamiczne. Zasady termodynamiki, ich statystyczna interpretacja oraz zastosowania. Opis przemian gazowych. Przejścia fazowe. 7. Zjawiska hydrostatyczne i aerostatyczne. Opis zjawisk hydrostatycznych i aerostatycznych oraz przykłady ich wykorzystania. 8. Przegląd poznanych modeli i teorii fizycznych oraz astronomicznych. Dyskusja nad ich użytecznością i zakresem stosowalności w powiązaniu z eksperymentalną weryfikacją. Osiągnięcia 1. Umiejętność obserwacji, opisywania, wyjaśniania i przewidywania zjawisk fizycznych i astronomicznych z wykorzystaniem praw fizycznych i modeli, przy świadomości granic ich stosowalności. 2. Posługiwanie się pojęciami fizycznymi ze zrozumieniem. 3. Umiejętność planowania i wykonywania doświadczeń fizycznych i prostych obserwacji astronomicznych, opracowywania i analizowania wyników, sporządzania i interpretacji wykresów. 4. Umiejętność rozwiązywania prostych problemów fizycznych z wykorzystaniem modeli i technik matematycznych. 5. Umiejętność wykorzystywania wiedzy fizycznej do wyjaśniania zasad działania i bezpiecznego użytkowania urządzeń technicznych. 6. Umiejętność wskazania przykładów degradacji środowiska wynikającej z technicznej działalności człowieka oraz możliwości zapobiegania tej degradacji. 7. Znajomość prawidłowości przyrodniczych i metod ich poznawania na poziomie umożliwiającym podjęcie studiów na kierunkach ścisłych, przyrodniczych i technicznych. CHEMIA Cele edukacyjne 1. Pogłębienie wiedzy chemicznej w stopniu niezbędnym do dalszej edukacji. 2. Wykształcenie umiejętności planowania i realizacji prac eksperymentalnych oraz interpretacji otrzymanych wyników. 3. Wykształcenie poczucia odpowiedzialności za bezpieczeństwo własne i ochronę środowiska przyrodniczego. Zadania szkoły 1. Wspieranie umiejętności samokształcenia poprzez zdobywanie i gromadzenie informacji z różnych źródeł. 2. Wdrażanie uczniów do selekcjonowania i oceny zdobytych informacji. 3. Zapoznanie uczniów z praktyką laboratoryjną poprzez prowadzenie pokazów oraz samodzielne wykonywanie przez nich doświadczeń. 4. Przygotowanie uczniów do projektowania badań i interpretacji otrzymanych wyników na podstawie zdobytej wiedzy chemicznej i z dziedzin pokrewnych. Treści nauczania 1. Współczesny model budowy atomu - elementy mechaniki kwantowej w ujęciu jakościowym. Izotopy. Promieniotwórczość naturalna i sztuczna. 2. Układ okresowy pierwiastków. Zależność pomiędzy budową atomów a właściwościami pierwiastków i ich położeniem w układzie okresowym. Alotropia pierwiastków. 3. Wiązania jonowe, kowalencyjne, kowalencyjne spolaryzowane i koordynacyjne. Zależność pomiędzy właściwościami związków chemicznych a ich budową. 4. Równowaga chemiczna. Stała równowagi. Reguła przekory. 5. Mol. Molowa interpretacja przemian chemicznych. Równanie Clapeyrona. Warunki normalne i standardowe. 6. Szybkość reakcji chemicznych. Rząd reakcji. 7. Reakcje endo- i egzoenergetyczne. Katalizatory i przykłady reakcji katalitycznych. 8. Reakcje utleniania-redukcji. Ogniwa galwaniczne i ich zastosowania. 9. SEM ogniwa. Elektroliza roztworów wodnych elektrolitów i soli stopionych. 10. Prawa elektrolizy. Korozja elektrochemiczna i metody jej zapobiegania. 11. Roztwory. Rozpuszczalność. Przeliczanie stężeń roztworów. Układy koloidalne. 12. Systematyka związków nieorganicznych. Tlenki, wodorki, wodorotlenki, kwasy i sole - nazewnictwo, otrzymywanie, właściwości. 13. Charakterystyka najważniejszych pierwiastków bloków s, p, d układu okresowego pierwiastków. Zmienność właściwości związków w grupach i okresach. 14. Elektrolity słabe i mocne. Stopień i stała dysocjacji. Prawo rozcieńczeń Ostwalda, pH roztworu, wskaźniki. Reakcje w roztworach wodnych elektrolitów - reakcje zobojętniania, strącenia osadów i hydrolizy. Amfoteryczność. 15. Węglowodory nasycone, nienasycone i aromatyczne - nazewnictwo i właściwości. Szereg homologiczny. Izomeria konstytucyjna i geometryczna. 16. Występowanie węglowodorów w przyrodzie. Przeróbka ropy naftowej. 17. Jednofunkcyjne pochodne węglowodorów. Alkohole, fenole, aldehydy, ketony, aminy, kwasy karboksylowe i ich pochodne - budowa, nazewnictwo, otrzymywanie i właściwości. 18. Wielofunkcyjne pochodne węglowodorów. Aminokwasy, peptydy i białka, tłuszcze proste i złożone, najważniejsze cukry oraz kwasy nukleinowe - występowanie, właściwości i ich znaczenie w życiu człowieka. 19. Zjawisko izomerii optycznej. Chiralność. 20. Polimeryzacyjne tworzywa sztuczne - budowa i zastosowanie. 21. Konsekwencje niewłaściwego wykorzystywania substancji chemicznych. Osiągnięcia 1. Znajomość i rozumienie podstawowych pojęć, praw i zjawisk chemicznych. 2. Umiejętność opisu właściwości najważniejszych pierwiastków bloków s, p, d i ich związków chemicznych. Dostrzeganie podobieństw i różnic we właściwościach i sposobie reagowania pierwiastków w obrębie grup oraz różnych klas związków chemicznych. 3. Umiejętność dostrzegania zależności pomiędzy budową substancji a jej właściwościami fizycznymi i chemicznymi. 4. Umiejętność zastosowania posiadanej wiedzy do rozwiązywania różnorodnych problemów rachunkowych, teoretycznych i praktycznych: 1) posługiwanie się pojęciami chemicznymi, 2) posługiwanie się terminologią chemiczną, 3) wyjaśnianie przebiegu obserwowanych lub opisanych zjawisk, 4) wykorzystywanie dostępnych źródeł informacji do rozwiązywania zadań. 5. Umiejętność stawiania hipotez dla wyjaśniania problemów chemicznych i planowania eksperymentów dla ich weryfikacji. 6. Samodzielne formułowanie i uzasadnianie opinii i sądów na podstawie posiadanych i podanych informacji. 7. Umiejętność korzystania z różnorodnych źródeł informacji w celu rozszerzenia posiadanej wiedzy. BIOLOGIA Cele edukacyjne 1. Poznanie zależności w funkcjonowaniu organizmów żywych na różnych poziomach organizacji. 2. Poznanie teorii i praw biologicznych. 3. Poznanie przykładowych metod badawczych stosowanych w biologii. 4. Integracja wiedzy z różnych dziedzin do wyjaśniania zjawisk biologicznych. 5. Rozumienie znaczenia nowoczesnych kierunków biologii dla postępu w biotechnologii i medycynie. 6. Uzyskanie świadomości zagrożeń cywilizacyjnych wynikających z działalności człowieka. Zadania szkoły 1. Wzbogacanie wiedzy i umiejętności uczniów, z uwzględnieniem kierunku dalszego kształcenia. 2. Umożliwienie uczniom zapoznania się z metodami prawidłowej obserwacji, analizy, prezentacji i interpretacji wyników badań biologicznych. 3. Umożliwienie uczniom korzystania z różnych źródeł informacji do rozwiązywania problemów biologicznych. 4. Umożliwienie uczniom projektowania doświadczeń biologicznych. Treści nauczania 1. Komórka - podstawowa jednostka życia: 1) chemiczne podstawy życia: pierwiastki, wiązania i związki organiczne o kluczowym znaczeniu dla organizmów, 2) organizacja komórki. 2. Energia i życie: 1) enzymy i reakcje zachodzące w komórce, 2) metabolizm: szlaki metaboliczne, katabolizm i anabolizm, 3) tlenowa produkcja ATP (mitochondria, oddychanie komórkowe), 4) beztlenowa produkcja ATP (fermentacja, kwas mlekowy), 5) fotosynteza. 3. Różnorodność życia na Ziemi: 1) klasyfikowanie organizmów, 2) przegląd różnych grup systematycznych: wirusy i bakterie, porosty, grzyby, rośliny, zwierzęta, 3) podstawowe czynności życiowe roślin i zwierząt: odżywianie, oddychanie, transport, wydalanie, koordynacja, rozmnażanie. 4. Genetyka: 1) cykl komórkowy i chromosomy, 2) mitoza i mejoza, 3) podstawy dziedziczności (reguły Mendla, dziedziczenie płci, zależność między genotypem a fenotypem), 4) zapis i realizacja informacji genetycznej (DNA, kod genetyczny, transkrypcja i biosynteza białka, definicja genu, mutacje), 5) inżynieria genetyczna i sekwencjonowanie genomów. 5. Ewolucja: 1) koncepcja i dowody ewolucji, 2) mechanizmy ewolucji; Karol Darwin i teoria doboru naturalnego, rodzaje zmienności, 3) zjawiska genetyczne w populacjach, 4) powstawanie gatunków, 5) podstawowe prawidłowości ewolucji, 6) pochodzenie i historia życia na Ziemi, 7) antropogeneza. 6. Ekologia i biogeografia: 1) podstawowe pojęcia i koncepcje ekologii, 2) zależności międzygatunkowe, 3) lądowe i wodne strefy życia, 4) krążenie energii i materii w ekosystemie. 7. Biologia stosowana: 1) biotechnologia w przemyśle, rolnictwie i ochronie środowiska, 2) biotechnologia oparta o modyfikacje DNA, 3) problemy etyczne związane ze stosowaniem nowoczesnych biotechnologii. Osiągnięcia 1. Znajomość budowy i procesów życiowych u przedstawicieli różnych grup systematycznych roślin i zwierząt. 2. Umiejętność wyjaśniania związków między strukturą a funkcją na różnych poziomach organizacji żywych organizmów. 3. Postrzeganie funkcjonowania organizmu jako zintegrowanego układu. 4. Umiejętność analizowania zależności między środowiskiem życiowym organizmów a ich budową i funkcjonowaniem. 5. Umiejętność wyjaśniania zjawisk: zmienności, dziedziczenia i ewolucji oraz związków zachodzących między nimi. 6. Umiejętność analizowania zmian zachodzących w środowisku, oceniania ich skutków oraz odnajdywania sposobów naprawy szkód. 7. Posługiwanie się terminologią biologiczną. 8. Umiejętność prowadzenia obserwacji i eksperymentów z zastosowaniem metod poznania naukowego. 9. Umiejętność wykorzystywania różnych źródeł wiedzy do wyjaśniania zjawisk i procesów biologicznych oraz formułowania i uzasadniania własnych opinii. GEOGRAFIA Cele edukacyjne 1. Ugruntowanie zintegrowanego systemu wiedzy geograficznej opartego na naukowych podstawach, umożliwiającego zrozumienie charakteru i dynamiki przestrzeni geograficznej. 2. Wykształcenie umiejętności umożliwiających stosowanie teorii naukowych do interpretowania zjawisk i procesów społeczno-gospodarczych i politycznych na tle uwarunkowań przyrodniczych, historycznych i kulturowych oraz w różnych skalach przestrzennych (z uwzględnieniem skali krajowej). 3. Wyposażenie w umiejętności konieczne do wykorzystania posiadanej wiedzy geograficznej, zarówno dla rozwoju indywidualnych zainteresowań, jak i kierunku dalszego kształcenia, pracy zawodowej i w życiu społecznym. 4. Kształtowanie systemu wartości społecznie akceptowanych, pozwalających na podejmowanie decyzji służących zachowaniu równowagi w środowisku geograficznym przy zapewnieniu wzrostu społeczno-gospodarczego. 5. Kształtowanie odpowiedzialnej i twórczej postawy niezbędnej do kierowania swoim dalszym życiem oraz do pełnienia w przyszłości ważnych ról społecznych w środowisku lokalnym, regionalnym i krajowym. Zadania szkoły 1. Zapewnienie uczniom warunków do opanowania szerokiego zakresu treści kształcenia z geografii niezbędnych do: 1) wykazania się znajomością faktów, terminów, zjawisk, procesów oraz zależności i prawidłowości, 2) stosowania merytorycznych i formalnych umiejętności geograficznych, 3) podejmowania aktywnych działań na rzecz środowiska lokalnego, regionalnego i krajowego w toku kształcenia, pracy zawodowej, życiu osobistym i społecznym, zgodnie z założonymi powyżej celami. 2. Zapewnienie uczniom możliwości prowadzenia badań geograficznych kameralnych i terenowych. Treści nauczania 1. Elementy metodyki badań geograficznych: 1) bezpośrednie i pośrednie metody zbierania informacji; ocena wiarygodności i przydatności różnych danych, 2) zasady formułowania i rozwiązywania problemów, 3) praktyczne zastosowania wiedzy geograficznej, 4) metody prezentacji wyników badań. 2. System przyrodniczy Ziemi (w tym środowisko przyrodnicze Polski): 1) budowa Ziemi (z uwzględnieniem budowy poszczególnych geosfer) - jej powstanie i ewolucja, 2) Ziemia jako otwarty system fizycznogeograficzny, współzależność sfer Ziemi i ich zależność od czynników zewnętrznych (kosmicznych), 3) tektonika płyt litosfery oraz zjawiska i procesy z nią związane; wielkie formy ukształtowania powierzchni Ziemi, 4) procesy i czynniki egzogeniczne kształtujące powierzchnię lądów, 5) klimat i pogoda - uwarunkowania i konsekwencje zróżnicowania klimatycznego Ziemi, 6) oceany oraz wody na lądach - ich zróżnicowanie, znaczenie przyrodnicze i gospodarcze, 7) procesy glebotwórcze, zróżnicowanie genetyczne gleb i ich walorów użytkowych, 8) szata roślinna i świat zwierzęcy - geograficzne uwarunkowania rozmieszczenia i zróżnicowania, 9) funkcjonowanie wybranych typów środowisk przyrodniczych: strefowych i astrefowych. 3. System społeczno-gospodarczy świata (w tym Polski): 1) ludność: a) zmiany liczby ludności świata i poszczególnych regionów, czynniki zmian liczby ludności, b) struktury demograficzne oraz ich ewolucja, fazy rozwoju demograficznego, c) zróżnicowanie ludności: rasowe, etniczne, językowe, religijne, kulturowe, 2) gospodarcza działalność człowieka, współczesne tendencje gospodarki światowej: a) zasoby naturalne, w tym pozyskiwanie, zapotrzebowanie i wykorzystanie energii; światowi producenci i konsumenci surowców energetycznych, b) rolnictwo i wyżywienie: warunki rozwoju rolnictwa, typy rolnictwa i ich rozmieszczenie, rolnictwo a środowisko, zasoby żywnościowe - zróżnicowanie poziomu wyżywienia, c) przemysł: czynniki lokalizacji, rozmieszczenie przemysłu i współczesne zmiany, rola przemysłu w gospodarce państw o różnym stopniu rozwoju, d) transport i handel: rodzaje transportu, sieć transportowa, transport a środowisko, handel międzynarodowy, e) usługi (w tym usługi finansowe), 3) rozwój społeczno-gospodarczy: a) mierniki poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego i jakości życia, dysproporcje regionalne, b) modele (koncepcje) rozwoju: rozwój zrównoważony (ekorozwój), 4) wybrane zagadnienia geografii politycznej (w tym geografii elektoralnej). 4. Człowiek a środowisko: 1) zmiany relacji człowiek - środowisko na różnych etapach rozwoju społeczno-gospodarczego; zmiany poglądów na temat relacji człowiek - środowisko, 2) globalne i regionalne problemy środowiskowe i przykłady międzynarodowej i regionalnej współpracy w ich rozwiązywaniu, 3) uwarunkowania geograficzne stanu zdrowotnego ludności na wybranych przykładach. Osiągnięcia 1. Pogłębienie i usystematyzowanie wiedzy geograficznej w zakresie wymienionych treści nauczania umożliwiających przystąpienie do egzaminu maturalnego z geografii i podjęcie studiów wyższych. 2. Aktywne poszukiwanie informacji i sprawne korzystanie z różnych źródeł informacji geograficznej. 3. Formułowanie pytań, hipotez, problemów geograficznych. 4. Planowanie i przeprowadzanie geograficznych badań terenowych i kameralnych. 5. Opracowywanie i przetwarzanie zebranego materiału z badań i pomiarów geograficznych. 6. Prezentowanie wyników pracy badawczej. 7. Wykorzystywanie wiedzy geograficznej do: 1) analizowania i charakteryzowania w różnych skalach przestrzennych zróżnicowania środowiska przyrodniczego i różnych rodzajów działalności człowieka, 2) wyjaśniania przyczyn i konsekwencji procesów i zjawisk geograficznych oraz ich zróżnicowania, 3) wyrażania opinii i uzasadniania punktu widzenia wobec różnych kwestii społecznych, gospodarczych i środowiskowych, 4) konstruowania schematów (modeli) obrazujących różne typy związków między zjawiskami (przyrodniczymi, ekonomicznymi, społecznymi i kulturowymi). WIEDZA O KULTURZE Cele edukacyjne 1. Pobudzenie aktywności intelektualnej, kształtowanie postaw twórczych, zainteresowań i zamiłowań w odbiorze i tworzeniu kultury. 2. Rozwijanie inwencji, wyobraźni i wrażliwości przez własną aktywność twórczą oraz poznawanie najwybitniejszych osiągnięć w różnych dziedzinach sztuki. 3. Nabycie umiejętności interpretowania i wartościowania zjawisk z dziedziny sztuki. 4. Nabycie wiedzy o kulturze regionu w powiązaniu z kulturą narodową. 5. Nabycie wiedzy w celu dokonywania pogłębionej analizy stanu kultury regionu i kraju. 6. Przygotowanie do badania specyficznych cech kultury regionu, w tym cech wspólnych z kulturą ogólnonarodową. 7. Łączenie wiedzy z praktyczną działalnością na rzecz upowszechniania kultury. 8. Pogłębienie zainteresowań uczniów przez poszukiwanie wiedzy, zdobywanie doświadczeń, działania innowacyjne i eksperymentalne. Zadania szkoły 1. Tworzenie warunków dla twórczego rozwoju oraz indywidualnego wyrażania artystycznej osobowości ucznia. 2. Ukazywanie dziedzictwa narodowego i rozwijanie poczucia jego wartości. 3. Inspirowanie uczniów do aktywności twórczej, udziału w różnych formach działalności artystycznej. 4. Podejmowanie działań promujących uczniów aktywnych i szczególnie uzdolnionych. 5. Organizowanie różnorodnych form kontaktu z instytucjami kultury, twórcami. 6. Tworzenie warunków do prezentacji własnej twórczości uczniów inspirowanej kulturą ludową. 7. Zapewnianie dostępu do różnorodnych źródeł informacji o kulturze regionu. 8. Zapewnienie bezpośredniego kontaktu z dziełami sztuki oraz różnorodnymi formami artystycznymi. 9. Tworzenie warunków umożliwiających podejmowanie działań animacyjnych. Treści nauczania 1. Epoki, style i kierunki sztuki w procesie dziejowym. 2. Podstawowe pojęcia i terminy z historii sztuki. Rozwój poszczególnych form, gatunków, kierunków w sztuce oraz ich konkretyzacja artystyczna. 3. Istota zjawisk awangardowych w sztuce XX wieku (nowe prądy i tendencje w architekturze, muzyce, literaturze, sztukach plastycznych, sztuce scenicznej) - istota przemian. 4. Specyfika procesu tworzenia w różnych dziedzinach sztuki. Różne formy, gatunki i techniki wypowiedzi artystycznej. 5. Kultura i tradycja jako podstawy ciągłości sztuki światowej i narodowej oraz czynniki ich przemian. 6. Różne funkcje sztuki - estetyczna, poznawcza, wspólnotowa, emocjonalno-terapeutyczna, religijna, w aspekcie historycznym i współcześnie. 7. Wzajemne relacje w sztuce różnych kultur i narodów. 8. Tradycja i zjawiska paraartystyczne w sztuce po II wojnie światowej; wielorakość mediów, w tym film, telewizja, sztuka multimedialna. 9. Wielkie indywidualności kształtujące oblicze sztuki światowej i polskiej oraz wybitne dzieła artystyczne. 10. Zabytki kultury materialnej jako świadectwo przemian kulturowych i cywilizacyjnych. 11. Społeczność lokalna i jej kultura w aspekcie historycznym, geograficznym, etnograficznym i środowiskowym. 12. Rola środków masowego przekazu w upowszechnianiu dóbr kultury regionalnej. 13. Projektowanie i wdrażanie działań animacyjnych służących aktywnemu i twórczemu uczestnictwu w życiu kulturalnym. Osiągnięcia 1. Rozumienie pojęć: kultura, kultura regionalna, kultura narodowa, kultura masowa, tradycja, etnografia, folklor. 2. Umiejętność samodzielnego poszerzania wiedzy na temat epok, stylów i zjawisk zachodzących w różnych dziedzinach sztuki. 3. Umiejętność analizowania różnych zjawisk zachodzących w sztuce. 4. Umiejętność oceny i interpretacji dzieł sztuki. 5. Znajomość dziedzictwa narodowego i jego związku z kulturą europejską i światową. 6. Umiejętność integracji zdobytych wiadomości, dokonywania syntezy oraz odbioru współczesnych zjawisk artystycznych. 7. Umiejętność identyfikacji konkretnego dzieła sztuki z epoką historyczną. 8. Umiejętność przeprowadzania analizy porównawczej dzieł sztuki należących do tej samej kategorii, ale pochodzących z odmiennych epok historycznych. 9. Orientowanie się w aktualnych trendach artystycznych. 10. Znajomość podstaw i elementów organizacji życia kulturalnego regionu (instytucje i placówki artystyczne, konkursy, festiwale o zasięgu ogólnokrajowym i międzynarodowym). 11. Umiejętność analizowania dawnych i współczesnych zjawisk kulturowych regionu. 12. Umiejętność prezentowania wyników pracy indywidualnej i zespołowej z zakresu wybranych zagadnień z dziejów kultury. 13. Rozumienie współczesnych zjawisk i dokonań twórczych. INFORMATYKA Cele edukacyjne 1. Przygotowanie do świadomego wyboru kierunku i zakresu dalszego kształcenia informatycznego. 2. Zdolność do samodzielnego korzystania z komputera dla realizacji części zadań edukacyjnych oraz innych celów poznawczych. Zadania szkoły 1. Stworzenie warunków do poznania wybranych zagadnień, pojęć i metod informatyki jako dyscypliny naukowej oraz jej najważniejszych zastosowań. 2. Kształcenie samodzielności intelektualnej, odpowiedzialności za własny rozwój, gotowości do podejmowania i rozwiązywania złożonych zadań, z uwzględnieniem środków i metod informatyki. 3. Rozwijanie umiejętności pracy zespołowej przez realizację projektów grupowych. Treści nauczania 1. Algorytmika i programowanie: 1) metodyczna analiza i modelowanie umiarkowanie złożonych problemów i procesów z różnych dziedzin, 2) przegląd algorytmów klasycznych, 3) wybrane techniki projektowania algorytmów i struktur danych: programowanie strukturalne, zstępujące, abstrakcja danych, metoda kolejnych uściśleń, 4) elementy analizy algorytmów, 5) indywidualna i zespołowa realizacja projektów programistycznych w wybranym języku wysokiego poziomu. 2. Bazy danych: 1) podstawowe formy organizacji informacji w bazach danych, 2) budowa relacyjnych baz danych, 3) wyszukiwanie informacji w relacyjnych bazach danych z użyciem języka zapytań, 4) projektowanie prostych relacyjnych baz danych. 3. Multimedia. Sieci komputerowe: 1) sprawne i świadome korzystanie z multimediów i tworzenie własnych materiałów multimedialnych, 2) przetwarzanie informacji w różnej postaci (w tym wizualnej i dźwiękowej), 3) budowa i działanie sieci komputerowych, 4) tworzenie i publikowanie własnych materiałów w sieci. 4. Tendencje w rozwoju informatyki i jej zastosowań. Osiągnięcia 1. Formułowanie sytuacji problemowej, jej modelowanie i rozwiązywanie z użyciem metod informatycznych. 2. Ocenianie poprawności i efektywności rozwiązań i ich testowanie. Tworzenie dokumentów rozwiązań. 3. Wyszukiwanie informacji w bazach danych i projektowanie prostych baz danych. 4. Tworzenie opracowań multimedialnych. 5. Sprawne korzystanie z usług sieci komputerowych w pracy z informacjami swoimi i obcymi. 6. Planowanie pracy i nadzór nad przebiegiem wykonywania projektów realizowanych zespołowo z wykorzystaniem programów komputerowych. JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ Przedmiot jest realizowany w szkołach (oddziałach) z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, zgodnie z odrębnymi przepisami. Cele edukacyjne 1. Budowanie tożsamości osobowej, narodowej, etnicznej oraz zadomowienie w tradycji kultury europejskiej. 2. Rozwijanie świadomego, krytycznego odbioru dzieł kultury (także masowej) oraz samodzielnego poznawania różnych obszarów humanistyki. 3. Dorastanie do poczucia odpowiedzialności za własny rozwój, samodzielne decyzje dotyczące kierunku dalszego kształcenia (wyboru kierunku studiów czy wyboru zawodu). 4. Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych w różnych sytuacjach, a poprzez to osiąganie dojrzałości do życia w rodzinie, w społeczeństwie, w państwie obywatelskim. 5. Rozwijanie postaw tolerancji i eliminowanie postaw ksenofobicznych. Zadania szkoły 1. Wprowadzenie ucznia w dziedzictwo literackie i kulturowe; pogłębianie rozumienia tradycji narodowej i europejskiej, rozpoznawanie jej obecności we współczesnej kulturze; rozwijanie świadomości historyczno-literackiej i chronologicznego porządkowania wiedzy. 2. Przybliżanie problematyki i zjawisk artystycznych w literaturze i innych dziedzinach kultury. 3. Interpretacja arcydzieł - w kontekście historycznym i aksjologicznym; rozpoznawanie wartości w dziełach literatury i kultury oraz ich hierarchizacja. 4. Opisanie systemu języka jako narzędzia komunikacji; ukazanie jego rozwoju, zróżnicowania, bogactwa znaczeń i środków ekspresji, różnorodności użycia w sytuacjach komunikacyjnych zgodnie z zasadami etyki mówienia. 5. Omawianie roli mediów w komunikacji społecznej oraz analizowanie form przekazu radia, telewizji, Internetu, prasy; przygotowanie uczniów do ich krytycznego odbioru. 6. Wprowadzenie w zasady pracy umysłowej jako przygotowanie do egzaminu maturalnego, do studiów wyższych i kształcenia ustawicznego. Treści nauczania 1. Język jako zjawisko semiotyczne: 1) kompetencja językowa i komunikacyjna, 2) model komunikacji językowej. 2. Budowa języka: 1) język ojczysty mniejszości narodowych i grup etnicznych a inne języki, 2) leksykalna i składniowa łączliwość, 3) związki frazeologiczne, 4) przekład nieskomplikowanych tekstów pod względem leksykalnym i składniowym z języka na język. 3. Retoryka: 1) etykieta językowa, 2) retoryczna organizacja tekstu, 3) retoryczne środki perswazji i ekspresji. 4. Wypowiedź językowa: 1) intencje komunikacyjne (illokucja), 2) formalne cechy referatu, eseju, wywiadu, 3) wartościowanie estetyczne, 4) cechy charakterystyczne wypowiedzi artystycznej, publicystycznej, potocznej, 5) informacja, opinia, perswazja, manipulacja językowa, propaganda. 5. Język - dzieje - społeczeństwo: 1) podstawowe przejawy zmian w dziejach języka ojczystego mniejszości narodowych i grup etnicznych, 2) kontakty międzyjęzykowe, zapożyczenia, 3) społeczeństwa jedno- i wielojęzyczne. 6. Style: 1) rodzaje środków stylistycznych (w różnych odmianach języka), 2) swoistość wypowiedzi indywidualnej (idiolekt). 7. Ogólne pojęcia kultury - różne formy przekazu utworów literackich: drukowane, ustne, ikoniczne, akustyczne, filmowe, audiowizualne. 8. Tradycje literackie: 1) dziedzictwo a tradycja literacka, 2) awangarda a postmodernizm, 3) intertekstualność. 9. Tematy, motywy, wątki: 1) topos, w szczególności ogrodu, raju, arkadii, małej ojczyzny, 2) motyw artysty jako nauczyciela, kapłana, wieszcza, mędrca, błazna. 10. Proces historyczno-literacki: 1) przemiany gatunku, 2) konwencja literacka i typowe dla niej środki artystyczne. 11. Wartości, kategorie estetyczne i filozoficzne: 1) etyka, estetyka, 2) filozofia a religia; metafizyka, mistyka, 3) nurty filozoficzne związane z omawianą tradycją literacką, 4) wartości uniwersalne. Osiągnięcia 1. Słuchanie i mówienie: 1) próby wystąpień publicznych (w szczególności prowadzenie zebrań, wygłaszanie referatów), 2) skuteczne polemizowanie, 3) rozpoznawanie manipulacji językowej, 4) spostrzeganie ironii, sarkazmu, rubaszności, prowokacji, aprobaty, 5) stosowanie zabiegów perswazyjnych wraz z rozpoznawaniem ich wartości (zwłaszcza odróżnianie szczerości od nieszczerości, prawdy od nieprawdy, podchwytliwości, eufemizmów, agresji, brutalności i wulgaryzmów w zachowaniach językowych), 6) aktywne i krytyczne słuchanie (z empatią, ze wspomaganiem, z korygowaniem, ze sprzeciwem); odróżnianie faktów od opinii. 2. Pisanie i redagowanie tekstów: 1) wypowiadanie się ze świadomością użycia wyznaczników gatunku: eseju, artykułu popularnonaukowego, 2) własne próby pisarskie (opowiadanie, tekst poetycki, dziennik, pamiętnik, scenariusz, reportaż), 3) eliminowanie niewłaściwego użycia środków powodujących niejednoznaczność wypowiedzi (homonimie, anakoluty, elipsy, paradoksy), 4) pisanie listu intencyjnego, podania, skargi, upoważnienia, 5) wypowiadanie się w (szkolnych) formach gatunkowych: recenzja, interpretacja utworu literackiego lub fragmentu utworu. 3. Czytanie: 1) czytanie ze zrozumieniem tekstów naukowych; sporządzanie notatek, 2) spostrzeganie zjawisk powodujących niejednoznaczność wypowiedzi (homonimie, anakoluty, elipsy, paradoksy), 3) spostrzeganie w tekście dialektyzmów, archaizmów, cech indywidualnych; ocena estetyki tekstu. 4. Odbiór dzieł sztuki: 1) rozumienie przyjętej metodologii (Czego szukam w interpretacji utworu? Wartości? Odniesień do filozofii i sensu? Odniesień do życia i człowieka? Odniesień do biografii - autora i własnej? Odczytuję znaki i chcę zrozumieć strukturę artystyczną i estetykę dzieła?), 2) rozumienie tekstów o różnym stopniu komplikacji; odbiór znaczeń metaforycznych, rozpoznawanie aluzji literackich, toposów, symboli kulturowych, 3) odbiór i porównywanie różnych dzieł sztuki, rozumienie korespondencji sztuk, 4) wskazywanie cech języka i charakterystycznych dla danej epoki oraz epoki historycznej w czytanych utworach, 5) porównywanie utworów literackich (z różnych epok) o podobnych motywach, 6) dostrzeganie związków utworu ze sztuką, kulturą i filozofią epoki; interpretowanie dzieł w konwencjach gatunkowych i w konwencjach prądów artystycznych epoki, 7) odnajdywanie intertekstualnych powiązań w czytanych utworach, 8) rozpoznawanie wartości i ich hierarchii w dziełach literackich, 9) wskazywanie w literaturze i sztuce wartości aprobowanych przez siebie. 5. Samokształcenie: 1) sporządzanie przypisów i zestawów bibliograficznych, 2) korzystanie z opracowań historyczno-literackich i teoretycznoliterackich, 3) próby gromadzenia i przekazywania informacji: sporządzanie baz danych, zapisu komputerowego, nagrywania audio i wideo. Załącznik nr 3 PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA ZASADNICZYCH SZKÓŁ ZAWODOWYCH Głównym celem edukacji w zasadniczej szkole zawodowej jest przygotowanie uczniów do uzyskania kwalifikacji zawodowych, a także, jak w przypadku innych typów szkół, do pracy i życia w warunkach współczesnego świata. Zadaniem kształcenia ogólnego w zasadniczej szkole zawodowej jest ułatwienie uczniom odpowiedzialnego funkcjonowania w różnych obszarach życia społecznego. Zadanie to jest realizowane przez podnoszenie poziomu kulturowego, budzenie aspiracji młodzieży, a szczególnie przez motywowanie jej do podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych. W zasadniczej szkole zawodowej, mając na względzie ciągłość i spójność między poszczególnymi etapami kształcenia, a także właściwy kształt programów nauczania i programu wychowawczego szkoły, należy stosować odpowiednio zasady ogólne przyjęte dla szkoły podstawowej i gimnazjum. Nauczyciele dążą do wszechstronnego rozwoju ucznia jako nadrzędnego celu pracy edukacyjnej. Edukacja szkolna polega na harmonijnej realizacji przez nauczycieli zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Zadania te tworzą wzajemnie uzupełniające się i równoważne wymiary pracy każdego nauczyciela. Szkoła w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia uczniom w szczególności: 1) naukę poprawnego i swobodnego wypowiadania się w mowie i piśmie z wykorzystaniem różnorodnych środków wyrazu, 2) poznawanie wymaganych pojęć i zdobywanie rzetelnej wiedzy w zakresach umożliwiających dalsze kształcenie oraz ułatwiających zdobywanie zawodu, 3) dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamięciowego opanowania przekazywanych treści, 4) rozwijanie zdolności dostrzegania różnego rodzaju związków i zależności (przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych), 5) rozwijanie zdolności myślenia analitycznego i syntetycznego, 6) traktowanie wiadomości przedmiotowych, stanowiących wartość poznawczą samą w sobie, w sposób integralny, prowadzący do lepszego rozumienia świata, ludzi i siebie, 7) poznawanie zasad rozwoju osobowego i życia społecznego, 8) poznawanie historii i dziedzictwa kultury narodowej na tle historii i kultury europejskiej, postrzeganych w perspektywie zachodzących procesów integracyjnych, 9) przygotowanie do wdrażania idei i zasad zrównoważonego rozwoju, postrzeganego jako warunek przetrwania naszej cywilizacji. W szkole uczniowie kształcą swoje umiejętności wykorzystywania zdobywanej wiedzy, aby w ten sposób lepiej przygotować się do pracy w warunkach współczesnego świata. Nauczyciele tworzą uczniom warunki do nabywania wymienionych niżej umiejętności: 1) planowanie, organizowanie i ocenianie własnej nauki, przyjmowanie za nią odpowiedzialności, 2) skuteczne porozumiewanie się w różnych sytuacjach, prezentacja własnego punktu widzenia i uwzględnianie poglądów innych ludzi, poprawne posługiwanie się językiem ojczystym, przygotowanie do publicznych wystąpień, 3) efektywne współdziałanie w zespole, budowanie więzi międzyludzkich, podejmowanie indywidualnych i grupowych decyzji, skuteczne działanie na gruncie zachowania obowiązujących norm, 4) rozwiązywanie problemów w twórczy sposób, 5) poszukiwanie, porządkowanie i wykorzystywanie informacji z różnych źródeł, efektywne posługiwanie się komputerami i metodami informatyki, 6) odnoszenie do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenie potrzebnych doświadczeń i nawyków, 7) rozwijanie sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań, 8) przyswajanie sobie metod i technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów społecznych. W swojej pracy wychowawczej nauczyciele wspierają zadania wychowawcze rodziców tak, aby umożliwiać uczniom przejmowanie odpowiedzialności za własne życie i rozwój osobowy. Nauczyciele oferują uczniom pomoc w realizacji specyficznych dla wieku, wymienionych niżej, zadań: 1) tworzenie w szkole środowiska sprzyjającego wszechstronnemu rozwojowi osobowemu w wymiarze fizycznym (w tym zdrowotnym), psychicznym, intelektualnym, moralnym i duchowym, a także rozwojowi społecznemu uczniów, 2) rozwijanie w sobie dociekliwości poznawczej, ukierunkowanej na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna w świecie, 3) uzyskanie świadomości życiowej użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów nauczania, jak i całej edukacji na danym etapie, 4) dążenie do dobra w jego wymiarze indywidualnym i społecznym, umiejętne godzenie dobra własnego z dobrem innych, odpowiedzialności za siebie z odpowiedzialnością za innych, wolności własnej z wolnością innych, 5) poszukiwanie, odkrywanie i dążenie na drodze rzetelnej pracy do osiągnięcia wielkich celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca w świecie, 6) przygotowywanie się do życia w rodzinie, w społeczności lokalnej i w państwie, w duchu przekazu dziedzictwa kulturowego, 7) przygotowywanie się do rozpoznawania wartości moralnych, dokonywania wyborów i hierarchizacji wartości, 8) kształtowanie w sobie postawy dialogu, umiejętności słuchania innych i rozumienia ich poglądów. Ścieżki edukacyjne W zasadniczej szkole zawodowej, obok przedmiotów, wprowadza się następujące ścieżki edukacyjne: 1) edukacja prozdrowotna, 2) edukacja europejska, 3) wychowanie do życia w rodzinie. Dyrektor szkoły zapewnia uwzględnienie problematyki ścieżek edukacyjnych w szkolnym zestawie programów nauczania. Realizację ścieżek edukacyjnych zapewniają nauczyciele wszystkich przedmiotów, którzy do własnego programu włączają odpowiednio treści danej ścieżki. Częściowej realizacji tych treści można dokonać w czasie odrębnych, modułowych, kilkugodzinnych zajęć. Działalność edukacyjna zasadniczej szkoły zawodowej jest określona przez: 1) szkolny zestaw programów nauczania, który - uwzględniając wymiar wychowawczy - obejmuje całą działalność szkoły z punktu widzenia dydaktycznego, 2) program wychowawczy szkoły, który opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze wychowawczym i jest realizowany przez wszystkich nauczycieli, 3) program profilaktyki dostosowany do potrzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb danego środowiska, który opisuje w sposób całościowy wszystkie treści i działania o charakterze profilaktycznym skierowane do uczniów, nauczycieli oraz rodziców. Szkolny zestaw programów nauczania, program wychowawczy szkoły oraz program profilaktyki tworzą spójną całość. Ich przygotowanie i realizacja są zadaniem zarówno całej szkoły, jak i każdego nauczyciela. PRZEDMIOTY JĘZYK POLSKI Cele edukacyjne 1. Wyposażenie ucznia w wiedzę ogólną i umiejętności, które pozwolą mu na dalsze kształcenie, utrwalenie i kierunkowe poszerzenie wiedzy nabytej w gimnazjum. 2. Kształcenie samodzielnego korzystania z dziedzictwa kultury materialnej i niematerialnej. 3. Uświadomienie związku kultury polskiej z kulturą europejską, kształcenie wrażliwości na wartości estetyczne dzieł sztuki. 4. Kształcenie świadomości kulturowej i czytelniczej, a także utrwalanie pozytywnych wzorców zachowań międzyludzkich. 5. Umożliwienie funkcjonowania w nowoczesnym społeczeństwie informacyjnym, z poziomem języka ojczystego w zakresie normatywnej poprawności. 6. Uczenie rozumienia tekstów pisanych i pomoc w ich interpretacji. 7. Uczenie krytycznego odbioru komunikatów medialnych i świadoma ich konsumpcja. 8. Kształcenie umiejętności łączenia nauki języka z wykorzystaniem techniki komputerowej. Zadania szkoły 1. Inspirowanie do samokształcenia i zabiegania o własny rozwój intelektualny. 2. Dbałość o poprawność językową na wszystkich zajęciach edukacyjnych i położenie nacisku na praktyczną stronę języka jako narzędzia porozumiewania się. 3. Wpajanie przekonania, że kultura osobista i kultura przekazu słownego są jednymi z głównych kryteriów branych pod uwagę w trakcie starań o pracę w każdym zawodzie. 4. Umożliwianie uczniom udziału w wybranych imprezach kulturalnych. 5. Zapewnienie dostępu do biblioteczno-medialnych zasobów szkoły i pracowni komputerowej na wybranych lekcjach języka polskiego. 6. Udostępnianie dzieł z klasyki polskiej i europejskiej. 7. Wyczulenie na negatywne i pozytywne skutki oddziaływania reklamy na świadomość i podświadomość człowieka. 8. Kształtowanie umiejętności tworzenia pism użytkowych i czytania ze zrozumieniem różnych rodzajów tekstów. Treści nauczania 1. Wartość człowieka jako istoty jednostkowej i niepowtarzalnej, ideały humanistyczne i ich aktualność we współczesnym, technokratycznym świecie. 2. Szeroko pojęta moralność i wybory, przed którymi stał i stoi człowiek. 3. Człowiek a kultura, historia i tradycja. 4. Różne typy przekazów poetyckich i prozatorskich (język ojczysty i jego doniosłość). 5. Język jako system znaków, sposób komunikowania się i narzędzie mediów. 6. Zasady selekcji informacji reklamowej i jej świadomy i krytyczny odbiór. 7. Komputer - współczesna pomoc w nauce poprawności językowej. 8. Teksty użytkowe i ich charakterystyka. 9. Język prasy literackiej a technicznej. Osiągnięcia 1. Formułowanie problemów i ich rozwiązywanie. 2. Selektywne korzystanie ze źródeł kultury, sztuki i informacji. 3. Postrzeganie kulturowego dorobku narodowego na tle kultury europejskiej. 4. Zgodne z normą posługiwanie się językiem ojczystym. 5. Kulturalne używania języka jako narzędzia porozumienia informującego o poziomie intelektualnym nadawcy. 6. Podejmowanie krytycznej oceny zagadnień etycznych, zgodnej z ogólnie przyjętymi normami etycznymi. 7. Dostrzeganie związku literatury z rzeczywistością; umiejętność określania wybranych faktów w czasie i przestrzeni. 8. Krytyczne postrzeganie roli reklamy jako środka społecznego oddziaływania. 9. Sprawne posługiwanie się komputerem w trakcie tworzenia różnorodnych pism użytkowych. Lektura Wyboru utworów należy dokonać spośród pozycji określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia dla przedmiotu język polski, w części dotyczącej kształcenia w zakresie podstawowym. Lektura powinna wprowadzać w tradycję i współczesność literacką, zapewniając uczniom możliwość kontynuacji kształcenia w uzupełniającym liceum ogólnokształcącym lub technikum uzupełniającym. W doborze utworów należy zwracać uwagę na ich walory moralno-etyczne sprzyjające kształtowaniu pożądanych postaw uczniów. JĘZYK OBCY Zakres nauczania języka obcego powinien uwzględniać umiejętności wynoszone przez uczniów z gimnazjum, z ukierunkowaniem na potrzeby danego zawodu. W nauczaniu języka obcego zakłada się opanowanie przez ucznia podstawowych funkcji językowych oraz słownictwa, umożliwiających posługiwanie się danym językiem w prostych sytuacjach dnia codziennego oraz kontaktowanie się w prostych sytuacjach związanych z nauczanym zawodem. Uwaga: Uczniowie mogą poznawać słownictwo zawodowe w więcej niż jednym języku obcym, jeśli takie potrzeby wynikają z nauczanego zawodu. HISTORIA I WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE Cele edukacyjne 1. Strukturalizacja wiedzy oraz umiejętności zdobytych w toku wcześniejszej edukacji historycznej, celem lepszego rozumienia powiązań między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. 2. Przygotowanie do udziału w życiu społecznym, kształtowanie szacunku dla własnego państwa, postawy zrozumienia i tolerancji wobec innych kultur, obyczajów i przekonań. Zadania szkoły 1. Rozwijanie umiejętności systematyzowania wiedzy w logiczne ciągi związków i zależności między poszczególnymi wydarzeniami historycznymi i społecznymi. 2. Umożliwienie uczniom dostępu do różnorodnych źródeł informacji o przeszłości i współczesności oraz samodzielnego zdobywania wiedzy i umiejętności. 3. Stwarzanie możliwości wymiany poglądów i ocen wydarzeń historycznych i społecznych, wybitnych postaci i ich działalności. 4. Pomoc w rozpoznawaniu obywatelskich praw i obowiązków, ukazywanie praktycznych zastosowań zasad i procedur demokratycznych. Treści nauczania 1. Państwo jako forma zorganizowania społeczeństwa. Państwo polskie na tle Europy i jego przemiany. Procesy integracyjne z Unią Europejską. 2. Obywatel a władza w państwie: patrymonialnym, stanowym, absolutystycznym, konstytucyjnym, totalitarnym, autorytarnym i demokratycznym. 3. Normy i wartości demokratyczne - ich praktyczne zastosowanie w działaniach społecznych i gospodarczych. Przykłady naruszania tych norm i wartości i ich konsekwencje. 4. Przemiany form gospodarowania od czasów najdawniejszych do współczesności. Rozwój kultury materialnej i techniki. 5. Przemiany w strukturze społeczeństwa, w powiązaniu z przemianami w sferze polityki i gospodarki. Osiągnięcia 1. Rozumienie problemu ciągłości i przemian w historii i historycznych źródeł współczesności. 2. Formułowanie i uzasadnianie opinii na temat zjawisk i wydarzeń społecznych z wykorzystaniem wiedzy i umiejętności historycznych. Świadomość zasad i wartości będących podstawą tych opinii. 3. Rozumienie znaczenia państwa w życiu społecznym i potrzeby przestrzegania zasad życia społecznego. 4. Znajomość fundamentalnych zasad demokracji oraz form uczestnictwa obywateli w życiu publicznym. 5. Dostrzeganie związków między różnymi formami aktywności człowieka: gospodarczą, polityczną, społeczną i kulturową. MATEMATYKA Cele edukacyjne 1. Kształcenie umiejętności posługiwania się podstawowymi pojęciami matematycznymi. 2. Przygotowanie uczniów do wykorzystywania zdobytej wiedzy matematycznej przy rozwiązywaniu typowych problemów z życia codziennego. 3. Kształcenie umiejętności logicznego rozumowania i wyciągania wniosków. Zadania szkoły 1. Stworzenie uczniom warunków do rozwijania umiejętności wykorzystywania technologii informacyjnej. 2. Stworzenie uczniom warunków do rozwijania umiejętności odczytywania i przedstawiania danych statystycznych z różnych źródeł (w tym z mediów). 3. Umożliwienie rozwijania wyobraźni przestrzennej uczniów. Treści nauczania Liczby i wyrażenia 1. Działania w zbiorze liczb naturalnych, całkowitych i wymiernych. 2. Działania w zbiorze liczb rzeczywistych, przybliżenia dziesiętne liczb rzeczywistych. 3. Obliczenia procentowe. 4. Wyrażenia algebraiczne, wzory skróconego mnożenia i ich zastosowanie. Funkcje 1. Przykłady funkcji liczbowych. 2. Funkcja liniowa, jej wykres i własności. 3. Funkcja kwadratowa, jej wykres i własności, zastosowanie wzorów Viéte'a. 4. Wielomiany, działania w zbiorze wielomianów, zastosowanie twierdzenia Bezouta. 5. Równanie i nierówność liniowa z jedną niewiadomą. 6. Układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi. 7. Równanie i nierówność kwadratowa z jedną niewiadomą. 8. Równanie i nierówność trzeciego stopnia z jedną niewiadomą. Planimetria 1. Usystematyzowanie wiadomości o figurach płaskich. 2. Pola i obwody wielokątów i kół. 3. Twierdzenie Pitagorasa. 4. Twierdzenie o kątach w okręgu. 5. Twierdzenie Talesa. 6. Skala i plan. Stereometria 1. Kąt nachylenia prostej do płaszczyzny. 2. Kąt dwuścienny. 3. Objętość i pole powierzchni graniastosłupa i ostrosłupa. 4. Objętość i pole powierzchni walca, stożka i kuli. Praktyczne zastosowanie statystyki 1. Odczytywanie danych zaprezentowanych w postaci graficznej i tabelarycznej. 2. Przedstawianie danych empirycznych w postaci tabel, wykresów i diagramów. Osiągnięcia 1. Precyzyjne formułowanie myśli przy użyciu poprawnego języka matematycznego. 2. Rozwiązywanie różnych problemów matematycznych z życia codziennego. 3. Sprawne posługiwanie się technologią informacyjną przy rozwiązywaniu różnych problemów matematycznych. FIZYKA I ASTRONOMIA Cele edukacyjne 1. Poznanie podstawowych praw i zasad rządzących mikro- i makroświatem opisujących przebieg zjawisk fizycznych i astronomicznych. 2. Kształcenie umiejętności badania i opisywania zjawisk fizycznych i astronomicznych. 3. Kształcenie umiejętności wykorzystania zdobytej wiedzy fizycznej do rozwiązywania typowych problemów życia codziennego. 4. Kształcenie umiejętności krytycznego korzystania ze źródeł informacji. 5. Kształcenie umiejętności wyciągania wniosków z obserwacji i doświadczeń. Zadania szkoły 1. Stworzenie warunków do wykonywania doświadczeń i obserwacji. 2. Umożliwienie korzystania z różnych źródeł informacji i technologii informacyjnych. Treści nauczania 1. Rodzaje oddziaływań w mikro- i makroświecie. Prawa opisujące oddziaływania między ciałami. 2. Pola sił i ich wpływ na charakter ruchu. 3. Zasada zachowania energii całkowitej. Przemiany form energii. 4. Energia pola grawitacyjnego, elektrostatycznego, magnetycznego. 5. Przyrządy pomiarowe i urządzenia wykorzystujące oddziaływania magnetyczne (galwanometr, amperomierz, woltomierz, silnik elektryczny na prąd stały). 6. Elementy kinetycznej teorii gazów. Druga zasada termodynamiki. Sprawność silników cieplnych. 7. Lokalizacja obiektów na sferze niebieskiej. Ruch Słońca na sferze niebieskiej. Osiągnięcia 1. Korzystanie z praw i zasad fizyki do wyjaśniania wybranych zjawisk zachodzących w przyrodzie. 2. Wyjaśnianie zasad działania wybranych urządzeń technicznych. 3. Bezpieczne użytkowanie wybranych urządzeń technicznych. 4. Posługiwanie się językiem fizyki w opisie zjawisk fizycznych oraz rozwiązywaniu prostych problemów fizycznych. 5. Stosowanie pomiaru fizycznego i wykonywanie obserwacji jakościowej. 6. Korzystanie z technologii informacyjnej do budowania modeli, analizy wyników doświadczeń, symulacji przebiegu procesów fizycznych. GEOGRAFIA Z OCHRONĄ I KSZTAŁTOWANIEM ŚRODOWISKA Cele edukacyjne 1. Uporządkowanie i ugruntowanie wiedzy oraz umiejętności geograficznych zdobytych w toku wcześniejszej edukacji geograficznej. 2. Integrowanie zdobywanej nowej wiedzy geograficznej z zasadami zrównoważonego rozwoju, obejmującego wymiar ekonomiczny, społeczny i środowiskowy, w skali lokalnej, regionalnej, krajowej i globalnej. 3. Przygotowanie do wdrażania zasad zrównoważonego rozwoju i racjonalnej gospodarki zasobami naturalnymi w miejscu pracy i w życiu codziennym w warunkach gospodarki rynkowej. Zadania szkoły 1. Zapewnienie uczniom możliwości prowadzenia obserwacji terenowych przyczyn, przebiegu i skutków procesów zachodzących w przestrzeni geograficznej. 2. Zapewnienie uczniom dostępu do różnorodnych źródeł informacji geograficznej i umożliwienie samodzielnego zdobywania wiedzy i umiejętności geograficznych. 3. Tworzenie sytuacji dydaktycznych pozwalających formułować oceny o skutkach działalności człowieka w środowisku geograficznym. Treści nauczania 1. Przyrodnicze podstawy gospodarowania: budowa geologiczna i surowce mineralne, rzeźba, klimat, wody, gleby, szata roślinna i świat zwierząt. Wzajemne relacje pomiędzy składnikami środowiska. 2. Wpływ czynników społecznych, politycznych i ekonomicznych na warunki życia i sposoby gospodarowania. Procesy integracji i dezintegracji, konflikty, przejawy globalizacji. 3. Funkcjonowanie światowego systemu gospodarka - społeczeństwo - środowisko oraz jego konsekwencje dla jakości życia obecnych i przyszłych pokoleń. 4. Zrównoważony rozwój jako zasada organizująca racjonalną gospodarkę najważniejszymi zasobami naturalnymi w kraju i na świecie. 5. Miejsce Polski w Europie i na świecie. Warunki życia i pracy w krajach Unii Europejskiej. Osiągnięcia 1. Poszerzenie i usystematyzowanie wiedzy z zakresu geografii, ze szczególnym uwzględnieniem przestrzennych aspektów funkcjonowania systemu człowiek - środowisko. 2. Umiejętność korzystania z różnych źródeł informacji geograficznej. 3. Umiejętność dostrzegania i analizowania relacji między poszczególnymi elementami środowiska przyrodniczego oraz działalnością człowieka w skali lokalnej, regionalnej i globalnej. 4. Umiejętność określania zasad właściwej gospodarki zasobami i przewidywania skutków ingerencji człowieka w środowisko na stanowisku pracy w wyuczonym zawodzie. 5. Dostrzeganie zmienności rynku pracy wywołanej zachodzącymi procesami społeczno-gospodarczymi, w wymiarze czasowym i przestrzennym. PODSTAWY PRZEDSIĘBIORCZOŚCI Cele edukacyjne 1. Kształtowanie postawy przedsiębiorczości. 2. Przygotowanie do świadomego i aktywnego uczestnictwa w życiu gospodarczym. 3. Kształtowanie umiejętności skutecznego komunikowania się i współpracy. 4. Poznanie mechanizmów funkcjonowania gospodarki rynkowej, w tym znaczenia zasad etycznych w działalności gospodarczej. 5. Kształtowanie umiejętności aktywnego poszukiwania pracy i świadomego jej wyboru. 6. Poznanie roli państwa w gospodarce rynkowej oraz procesów integracji i globalizacji gospodarki. Zadania szkoły 1. Zapewnienie uczniom możliwości uzyskania wiedzy, umiejętności i kształtowania postaw przedsiębiorczych, warunkujących aktywne uczestnictwo w życiu gospodarczym. 2. Umożliwienie uczniom refleksji nad zasadami etycznymi w działalności gospodarczej. 3. Zapewnienie warunków do współpracy z przedstawicielami życia gospodarczego w regionie. 4. Zapewnienie uczniom dostępu do aktów prawnych z zakresu prawa pracy, prawa gospodarczego, prawa autorskiego oraz systemów jakości. 5. Ukierunkowanie ucznia na ustawiczne doskonalenie umiejętności i samokształcenie. 6. Stworzenie możliwości korzystania z różnorodnych źródeł informacji gospodarczej. 7. Umożliwienie poznania specyfiki lokalnego rynku pracy. Treści nauczania 1. Mocne i słabe strony własnej osobowości, samoakceptacja, asertywność. 2. Komunikacja interpersonalna. Bariery w procesie komunikowania się i ich pokonywanie. 3. Charakterystyka rynku i gospodarki rynkowej. 4. Funkcjonowanie giełdy papierów wartościowych. 5. Gospodarstwa domowe - dochody i wydatki, inwestowanie własnych pieniędzy, system zabezpieczenia emerytalnego. Ochrona praw konsumentów. 6. Przedsiębiorstwo w gospodarce (cele działania, formy organizacyjno-prawne, zasady etyczne). 7. Podstawy prawne działalności gospodarczej (wybór podstawowych zagadnień, w tym regulacji antykorupcyjnych) i procedury jej podejmowania. 8. Planowanie własnego przedsięwzięcia gospodarczego. Biznesplan. 9. Koszty i przychody przedsiębiorstwa. Określanie wyniku finansowego. 10. Podstawowe funkcje gospodarcze państwa, w tym polityka fiskalna i monetarna. 11. Wzrost gospodarczy i jego wskaźniki. 12. Bezrobocie i inflacja. 13. Podstawy prawne nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy. 14. Metody aktywnego poszukiwania pracy. Podstawowe dokumenty. Rozmowa kwalifikacyjna. 15. Ośrodki wspierania przedsiębiorczości. 16. Współpraca gospodarcza z zagranicą. Integracja z Unią Europejską. 17. Etyka biznesu. Osiągnięcia 1. Umiejętność autoprezentacji i samooceny, z uwzględnieniem predyspozycji do podejmowania działalności zawodowej. 2. Identyfikowanie podstawowych cech i funkcji rynku. 3. Umiejętność planowania budżetu gospodarstwa domowego. 4. Rozróżnianie form inwestowania. 5. Identyfikowanie podstawowych celów działania oraz form prawno-organizacyjnych przedsiębiorstw. 6. Umiejętność określania kosztów i przychodów oraz obliczania wyniku finansowego (proste przykłady). 7. Umiejętność przygotowania podstawowych dokumentów niezbędnych do podjęcia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną. 8. Identyfikowanie podstawowych wskaźników wzrostu gospodarczego. 9. Umiejętność przygotowania dokumentów związanych z poszukiwaniem i podejmowaniem pracy oraz umiejętność przeprowadzenia rozmowy kwalifikacyjnej z pracodawcą w warunkach symulowanych. 10. Znajomość podstawowych zasad etycznych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej lub występowaniem w roli pracownika. 11. Wskazywanie korzyści i zagrożeń wynikających ze współpracy gospodarczej z zagranicą, w tym z integracji Polski z Unią Europejską. TECHNOLOGIA INFORMACYJNA Cele edukacyjne 1. Wykształcenie umiejętności świadomego i sprawnego posługiwania się komputerem oraz narzędziami i metodami informatyki. 2. Przygotowanie do aktywnego funkcjonowania w tworzącym się społeczeństwie informacyjnym. Zadania szkoły 1. Stworzenie warunków do korzystania ze sprzętu oraz programów komputerowych wspomagających różne dziedziny nauczania. 2. Pogłębienie wiedzy i rozwijanie umiejętności informatycznych wyniesionych z poprzednich etapów edukacyjnych. Treści nauczania 1. Podstawowe formy organizowania informacji w bazach danych spotykanych w otoczeniu ucznia. Wyszukiwanie informacji w bazach danych. 2. Korzystanie z informacji związanych z kształceniem, pochodzących z różnych źródeł oraz komunikowanie się poprzez sieć. 3. Wspomaganie prezentacji prac uczniów z zastosowaniem programów komputerowych. 4. Rozwój zastosowań komputerów. Prawne i społeczne aspekty zastosowań informatyki. Osiągnięcia 1. Tworzenie prezentacji z wykorzystaniem programów komputerowych. 2. Korzystanie z dostępnych źródeł informacji za pomocą komputerów. 3. Komunikowanie się z wykorzystaniem sieci komputerowej. WYCHOWANIE FIZYCZNE Cele edukacyjne 1. Utrwalanie i pogłębianie znajomości zasad racjonalnej troski o zdrowie i sprawność fizyczną, uwarunkowanych systematycznym uprawianiem różnych form aktywności sportowej, rekreacyjnej i turystycznej. 2. Kształtowanie postaw moralnych i społecznych poprzez wartości odnajdywane w sporcie, rekreacji i turystyce, w szczególności wytrwałość, systematyczność, odpowiedzialność, samodyscyplina, równość szans, szacunek dla przeciwnika, "czysta gra", umiejętność właściwego zachowania się w sytuacji zwycięstwa i porażki. 3. Rozwijanie motywacji do podejmowania samodzielnych działań na rzecz harmonijnego rozwoju fizycznego, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych właściwości morfologicznych i funkcjonalnych. Zadania szkoły 1. Uzupełnienie i utrwalenie wiedzy niezbędnej dla podejmowania świadomej, systematycznej aktywności fizycznej jako warunku zdrowego stylu życia i racjonalnej troski o witalną gotowość organizmu do przeciwstawiania się negatywnym skutkom cywilizacji. 2. Wdrażanie do samodzielnych działań na rzecz harmonijnego rozwoju fizycznego oraz dbałości o należyty poziom sprawności fizycznej. 3. Przygotowanie do roli organizatora i aktywnego uczestnika różnorodnych form aktywności fizycznej oraz odbiorcy (kibica) widowisk sportowych. 4. Organizowanie różnorodnych zajęć z zakresu "sportów całego życia", ze zwróceniem szczególnej uwagi na formy aktywności ruchowej najbardziej odpowiednie dla rodzinnego uprawiania sportu. Treści nauczania 1. Ćwiczenia wzmacniające muskulaturę i stymulujące funkcjonowanie układu krążeniowego. 2. Ćwiczenia z obciążeniem na odpowiednich dystansach z wykorzystaniem przyrządów i przyborów w celu podniesienia poziomu sprawności fizycznej. 3. Ćwiczenia doskonalące ruchowe umiejętności utylitarne i rekreacyjno-sportowe. 4. Organizowanie zajęć i imprez sportowych, rekreacyjnych i turystycznych. 5. Sędziowanie w wybranych dyscyplinach sportowych. 6. Ćwiczenia relaksacyjne na rzecz zachowania zdrowia fizycznego i psychicznego. 7. Umiejętność samokontroli i samooceny stanu rozwoju fizycznego, sprawności i umiejętności ruchowych. 8. Historia sportu i olimpizmu. Osiągnięcia 1. Samoocena możliwości i potrzeb ruchowych na podstawie pomiaru podstawowych właściwości somatycznych i fizjologicznych. 2. Umiejętne stosowanie ćwiczeń kształtujących prawidłową postawę ciała oraz sprawność fizyczną i ruchową. 3. Organizowanie i aktywne uczestnictwo w indywidualnych i zespołowych formach aktywności sportowej, rekreacyjnej i turystycznej. 4. Stosowanie różnorodnych form relaksacji po pracy umysłowej i fizycznej. 5. Przyjęcie odpowiedzialności za zdrowie własne i innych, w tym także (w przyszłości) własnej rodziny. PRZYSPOSOBIENIE OBRONNE Cele edukacyjne 1. Wyposażenie uczniów w wiedzę i umiejętności niezbędne do racjonalnego i skutecznego działania i współdziałania w przypadku wystąpienia zagrożenia bezpieczeństwa życia, zdrowia, mienia i środowiska. 2. Przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w przedsięwzięciach o charakterze obronnym. Zadania szkoły 1. Wspieranie uczniów w pogłębianiu wiedzy i doskonaleniu umiejętności z zakresu bezpieczeństwa. 2. Kształtowanie świadomości obronnej młodzieży. 3. Pomoc w wyrabianiu nawyku racjonalnych zachowań w sytuacjach szczególnych oraz przygotowanie do uczestnictwa w przedsięwzięciach o charakterze obronnym organizowanych przez organy administracji rządowej i samorządowej oraz organizacje społeczne. 4. Przygotowywanie uczniów do podejmowania samodzielnych działań w sytuacjach kryzysowych i rozwijanie umiejętności organizatorskich w tej dziedzinie. Treści nauczania 1. System obronności Rzeczypospolitej Polskiej: 1) podsystemy obronności państwa, 2) powinności obronne władz samorządowych, instytucji i obywateli. 2. Rodzaje sił zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ich charakterystyka i przeznaczenie. 3. Ochrona cywilna: 1) cel, zadania i organizacja, 2) ochrona ludności, zwierząt, żywności i dóbr materialnych w ramach powszechnej samoobrony, 3) sposoby alarmowania ludności, 4) zachowanie się podczas ewakuacji, 5) znaki i barwy bezpieczeństwa. 4. Wybrane problemy międzynarodowego prawa humanitarnego dotyczące ochrony ludności i dóbr kultury. 5. Zagrożenia czasu pokoju, ich źródła, przeciwdziałanie ich powstawaniu, zasady postępowania w przypadku ich wystąpienia i po ich ustąpieniu: 1) zagrożenia biologiczne i chemiczne, 2) zagrożenia radiacyjne, 3) zagrożenia powodziowe i zatopienia, 4) zagrożenia pożarowe, posługiwanie się podręcznym sprzętem przeciwpożarowym, 5) zagrożenia ekologiczne, ze szczególnym uwzględnieniem zagrożeń lokalnych. 6. Zagrożenia czasu wojny: 1) formy i rodzaje walki zbrojnej, 2) podstawowe środki rażenia współczesnych sił zbrojnych, 3) obrona przed środkami walki. 7. Psychologiczne skutki sytuacji kryzysowych i sposoby radzenia sobie z nimi: 1) stres i jego wpływ na zachowanie ludzi, 2) zjawisko paniki, przeciwdziałanie mu i sposoby postępowania w sytuacjach kryzysowych. 8. Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach: 1) ocena sytuacji w miejscu wypadku, 2) zabezpieczenie miejsca wypadku, 3) ocena stanu poszkodowanego i kontrola jego funkcji życiowych, 4) udzielanie pierwszej pomocy w przypadku oparzeń, złamań i zwichnięć, krwotoków, duszenia się ciałem obcym, utraty przytomności, utraty oddechu, zatrzymania krążenia, wstrząsu pourazowego. 9. Rola jednostki w kształtowaniu bezpieczeństwa własnego i społecznego: 1) predyspozycje osobowościowe i otoczenie społeczne jako czynniki ryzyka stania się ofiarą przestępstwa, 2) sytuacje kryminogenne, umiejętność ich unikania, 3) zjawiska patologiczne występujące wśród dzieci i młodzieży, 4) prospołeczne zachowania w kształtowaniu bezpieczeństwa. 10. Służba wojskowa: 1) ogólny charakter służby i jej prawne uregulowania, 2) podstawowe uzbrojenie i wyposażenie żołnierza, 3) podstawy żołnierskiego zachowania. 11. Terenoznawstwo: 1) zasady orientowania się w terenie, 2) posługiwanie się mapą, 3) marsz na azymut, 4) sporządzanie szkicu. 12. Podstawy planowania i organizowania działań: 1) sporządzanie planu, 2) stawianie zadań do wykonania, 3) opracowanie i przedstawienie meldunku sytuacyjnego. 13. Strzelectwo sportowe lub bieg na orientację. Osiągnięcia 1. Rozróżnianie podsystemów (struktur) obronności kraju, rozumienie ich roli oraz form spełniania powinności obronnych przez organy władzy i obywateli. 2. Znajomość zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożenia. 3. Umiejętność udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym w różnych stanach zagrażających życiu i zdrowiu człowieka. 4. Umiejętność posługiwania się podręcznym sprzętem gaśniczym. 5. Orientowanie się w terenie według mapy i bez mapy. 6. Znajomość zasad planowania i organizowania działań. ETYKA 7) Cele edukacyjne 1. Rozwój wrażliwości moralnej, zdolności odróżniania dobra od zła. 2. Nabycie wiedzy etycznej ułatwiającej dokonywanie trafnej oceny moralnej działań własnych i innych ludzi. 3. Poznanie zasad etycznych regulujących życie społeczne i gospodarcze w państwie demokratycznym. 4. Rozwijanie zgodności słów i czynów, przyjmowanie odpowiedzialności za słowa i czyny. Zadania szkoły 1. Uświadamianie istotnego znaczenia zasad i wartości moralnych w rozwoju osobowym człowieka, w kształtowaniu wzajemnych stosunków między ludźmi oraz w życiu publicznym. 2. Uświadamianie znaczenia samokontroli i konieczności pracy nad sobą dla osobowego rozwoju. 3. Pomoc w kształtowaniu więzi z własną rodziną i ojczyzną na gruncie przyjmowanych wartości. 4. Pomoc w kształtowaniu relacji z otoczeniem opartych na właściwej hierarchii wartości. Tworzenie warunków do refleksji nad przykładami naruszania norm i zasad etycznych w życiu. Treści nauczania 1. Moralność, etos, prawo, obyczaje i styl życia. 2. Ogólnofilozoficzne założenia etyki. Etyki religijne i świeckie. 3. Człowiek jako osoba i jego działanie. Etyczna analiza aktywności ludzkiej. Motywy podejmowania decyzji. 4. Cel i sens ludzkiej egzystencji. Hierarchie celów. Szczęście w życiu ludzkim. Rozwój moralny i duchowy człowieka jako osoby. Rola oddziaływań wychowawczych. 5. Dobro moralne i wartości moralne. Hierarchia wartości. Wartości autoteliczne i instrumentalne. Konflikt wartości. Wartości wybierane i realizowane. 6. Prawo moralne, imperatyw moralny, w tym prawo naturalne. Dekalog jako podstawa życia moralnego. Problem relatywizmu moralnego i sposoby jego przezwyciężania. Nienaruszalne prawa istoty ludzkiej. 7. Wymiar moralny życia człowieka. Zdolność rozpoznawania wartości i powszechne dążenie do dobra. Świadomość moralna. Rola sumienia w prawidłowym rozwoju wewnętrznym. Sądy i oceny moralne. Przykłady patologii w zakresie świadomości moralnej. Problem manipulacji. Obecność dobra i zła we współczesnej kulturze. 8. Sprawności moralne. Samowychowanie. 9. Przykłady współczesnych przejawów kryzysu moralnego, dylematów w zakresie wyborów moralnych oraz sposoby ich rozwiązywania na gruncie etyki chrześcijańskiej i innych koncepcji etycznych. 10. Moralne aspekty pracy i różnych dziedzin życia publicznego. Problem korupcji. Etyki zawodowe, w tym przykłady kodeksów etycznych. Zagadnienie wszechstronnego i zrównoważonego rozwoju. Moralny wymiar stosunku człowieka do świata przyrody. 11. Etyczny wymiar życia szkolnego. Umiejętność życia z innymi i dla innych. Uczciwość, w tym problem "ściągania". Wartości szczególnie cenione w życiu szkolnym. Osiągnięcia 1. Umiejętność dokonywania etycznej analizy i oceny działań i decyzji własnych i innych. 2. Znajomość podstawowych zasad i wartości etycznych w najważniejszych dziedzinach życia publicznego i działalności gospodarczej. 3. Umiejętność dokonywania wyborów moralnych i podejmowania decyzji w świetle wartości moralnych i poprzez tworzenie hierarchii wartości. 4. Umiejętność lepszego poznawania siebie i rozwijania własnej tożsamości. JĘZYK MNIEJSZOŚCI NARODOWEJ LUB GRUPY ETNICZNEJ Przedmiot jest realizowany w szkołach (oddziałach) z językiem nauczania mniejszości narodowych lub grup etnicznych, zgodnie z odrębnymi przepisami. Cele edukacyjne 1. Budowanie tożsamości osobowej, narodowej, etnicznej oraz zadomowienie w tradycji kultury europejskiej. 2. Rozwijanie świadomego, krytycznego odbioru dzieł kultury (także masowej) oraz samodzielnego poznawania różnych obszarów humanistyki. 3. Dorastanie do poczucia odpowiedzialności za własny rozwój, samodzielne decyzje dotyczące kierunku dalszego kształcenia (wyboru kierunku studiów czy wyboru zawodu). 4. Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych w różnych sytuacjach, a poprzez to osiąganie dojrzałości do życia w rodzinie, w społeczeństwie, w państwie obywatelskim. 5. Rozwijanie postaw tolerancji i eliminowanie postaw ksenofobicznych. Zadania szkoły 1. Wprowadzenie ucznia w dziedzictwo literackie i kulturowe; pogłębianie rozumienia tradycji narodowej i europejskiej, rozpoznawanie jej obecności we współczesnej kulturze; rozwijanie świadomości historyczno-literackiej i chronologicznego porządkowania wiedzy. 2. Przybliżanie problematyki i zjawisk artystycznych w literaturze i innych dziedzinach kultury. 3. Interpretacja dzieł - w kontekście historycznym i aksjologicznym; rozpoznawanie wartości w dziełach literatury i kultury oraz ich hierarchizacja. 4. Opisanie systemu języka jako narzędzia komunikacji; ukazanie jego rozwoju, zróżnicowania, bogactwa znaczeń i środków ekspresji, różnorodności użycia w sytuacjach komunikacyjnych zgodnie z zasadami etyki mówienia. 5. Omawianie roli mediów w komunikacji społecznej oraz analizowanie form przekazu radia, telewizji, Internetu, prasy; przygotowanie uczniów do ich krytycznego odbioru. 6. Wprowadzenie w zasady pracy umysłowej jako przygotowanie do egzaminu maturalnego, do studiów wyższych i kształcenia ustawicznego. Treści nauczania 1. Język jako zjawisko semiotyczne: 1) znak językowy, 2) podstawowe funkcje znaku językowego: komunikowanie, ekspresja, impresja; funkcja poetycka, 3) język - mowa - pismo. 2. Budowa języka: 1) brzmieniowa warstwa języka i wypowiedzi, 2) sposoby poszerzania leksyki (zapożyczenia, neologizmy, związki frazeologiczne), 3) budowa wypowiedzeń (zdań), 4) sposoby opisu i jego językowa wykładnia, 5) spójność tekstu. 3. Retoryka - werbalne i niewerbalne środki komunikacji. 4. Wypowiedź językowa: 1) wartościowanie wypowiedzi: poprawność - niepoprawność, 2) cechy charakterystyczne pisanej i mówionej odmiany języka, 3) cechy charakterystyczne wypowiedzi monologowej i dialogowej, 4) język reklamy, 5) cechy charakterystyczne komiksu. 5. Język - dzieje - społeczeństwo: 1) pochodzenie języka ojczystego mniejszości narodowych i grup etnicznych, 2) społeczne odmiany języka: dialekt, gwara, żargon, odmiany pokoleniowe. 6. Style: 1) style funkcjonalne, 2) stosowność stylowa wypowiedzi, 3) języki fachowe, terminologia specjalistyczna. 7. Ogólne pojęcia kultury: 1) dzieło literackie i jego wyróżniki, 2) społeczne środki przekazu (prasa, radio, telewizja), 3) uczestnictwo w kulturze: twórcy i odbiorcy, 4) kultura masowa. 8. Tradycje literackie: 1) źródła tradycji literackiej, 2) konteksty biblijne i antyczne, 3) kontynuacje i nawiązania. 9. Tematy, motywy, wątki: 1) miłość, dom, rodzina, śmierć, droga, wędrówka, pielgrzymka, 2) natura a cywilizacja; motywy religijne w kulturze. 10. Proces historyczno-literacki: 1) gatunki i rodzaje literackie, 2) konteksty utworu, w szczególności historyczne i biograficzne, 3) prąd artystyczny, 4) epoka, następstwo epok. 11. Wartości, kategorie estetyczne i filozoficzne: 1) piękno, dobro, prawda, 2) komizm, humor, ironia, tragizm, patos, 3) sacrum i profanum, 4) wolność, odpowiedzialność, tolerancja, 5) ojczyzna, mała ojczyzna, 6) naród a społeczeństwo. Osiągnięcia 1. Odbiór dzieł sztuki na poziomie podstawowym: 1) w wymiarze interpretacyjnym: a) wyraziste czytanie utworów literackich ze zrozumieniem sensu, z troską o estetykę czytania, właściwą dykcję, akcent, intonację, b) recytacja z pamięci wybranych tekstów poetyckich, c) stosowanie podstawowych pojęć z poetyki w analizie utworów literackich; pojmowanie działań analitycznych jako podstawy interpretacji; umiejętność przywołania właściwego kontekstu, 2) w wymiarze historycznym: a) rozpoznawanie stylów w sztuce (w szczególności romańskiego, gotyckiego, renesansowego, barokowego, secesyjnego), b) wyjaśnianie powiązań czytanych utworów z historią, c) dostrzeganie wartości charakterystycznych dla różnych epok, 3) w wymiarze aksjologiczno-egzystencjalnym: odróżnianie spontanicznych i osobistych przeżyć literackich od ponadindywidualnych, utrwalonych w tradycji. 2. Słuchanie i mówienie na poziomie podstawowym: 1) sprawne i świadome posługiwanie się językiem ojczystym lub etnicznym, 2) wypowiadanie się ze świadomością intencji, 3) rozpoznawanie aktów mowy i ich intencji (odróżnianie prośby od rozkazu, pytania od żądania), 4) poprawne formułowanie pytań i odpowiedzi; rozpoznawanie pytań sugestywnych, retorycznych, 5) poszerzanie czynnego repertuaru leksykalnego i frazeologicznego w rozmaitych wypowiedziach, 6) skuteczne uczestniczenie w dialogu, dyskusji, 7) słuchanie wypowiedzi partnerów, słuchanie wykładu z notowaniem. 3. Pisanie i redagowanie tekstów: 1) sprawne posługiwanie się językiem ojczystym lub etnicznym w odmianie pisanej w zależności od sytuacji komunikacyjnej, 2) komponowanie dłuższych, spójnych wypowiedzi; analiza tematu, układanie planów i konspektów; nadawanie tytułów i śródtytułów, 3) praca redakcyjna nad tekstem własnym: poprawianie, adiustacja, podział na części składowe (wstęp, rozdziały, paragrafy, akapity), wyróżnienia w tekście, 4) przekształcanie tekstu własnego i cudzego; streszczanie, skracanie, rozwijanie, cytowanie, 5) prowadzenie korespondencji, stosowanie zwrotów adresatywnych, etykiety językowej; pisanie życiorysu, prośby; wypowiadanie się w podstawowych (szkolnych) formach gatunkowych: rozprawka, referat. 4. Czytanie: 1) odróżnianie cech swoistych i rozumienie funkcji gatunków publicystycznych i popularnonaukowych, tekstów prasowych (informacja, komentarze, artykuły, reportaże, wystąpienia publiczne), 2) sprawne czytanie ze zrozumieniem tekstów użytkowych. 5. Samokształcenie na poziomie podstawowym: 1) stosowanie psychologicznych zasad i strategii uczenia się, 2) systematyzowanie i syntetyzowanie poznanego materiału: scalanie zebranych informacji w problemowe całości, 3) korzystanie z różnych rodzajów i technik gromadzenia i przekazywania informacji (dokumentów, leksykonów, encyklopedii, słowników, baz danych, nagrań magnetofonowych i magnetowidowych). ŚCIEŻKI EDUKACYJNE EDUKACJA PROZDROWOTNA Cele edukacyjne 1. Pogłębienie podstawowej wiedzy o zdrowiu (szczególnie psychicznym i społecznym), jego uwarunkowaniach i zagrożeniach oraz kształtowanie odpowiedzialności za zdrowie i bezpieczeństwo własne oraz innych ludzi. 2. Profilaktyka problemów młodzieży. Zadania szkoły 1. Zwiększanie zainteresowania uczniów sprawami zdrowia i przekazywanie im rzetelnej wiedzy o różnych jego aspektach (zdrowie fizyczne, psychiczne, społeczne i duchowe), czynnikach sprzyjających zdrowiu i bezpieczeństwu. Wskazywanie najczęstszych zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa oraz możliwości ich eliminowania lub ograniczania. 2. Tworzenie w szkole środowiska fizycznego i społecznego oraz klimatu wychowawczego umożliwiającego uczniom wzmacnianie poczucia własnej wartości, wiary w siebie, kształtowanie umiejętności życiowych, praktykowanie prozdrowotnego stylu życia oraz udzielanie uczniom wsparcia w sytuacjach trudnych (wskazywanie osób, instytucji i organizacji wspierających w przypadku, między innymi, uzależnienia, przemocy w rodzinie lub środowisku). Treści nauczania 1. Zdrowie i czynniki mu sprzyjające i zagrażające, możliwości ich eliminowania lub ograniczania, odpowiedzialność za zdrowie własne i innych ludzi. 2. Pielęgnacja ciała i urody. Dbałość o utrzymanie odpowiedniej masy ciała. Zasady racjonalnego żywienia w różnych okresach życia. 3. Zachowania ryzykowne i bezpieczne w życiu codziennym oraz kontaktach społecznych. Troska o bezpieczeństwo innych. 4. Szukanie i korzystanie z pomocy medycznej, psychologiczno-pedagogicznej i innych form wsparcia (zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych). Znaczenie profilaktycznych badań medycznych. Postawy wobec osób przewlekle chorych (w tym chorych psychicznie) oraz niepełnosprawnych i starszych. 5. Osobowe i społeczne umiejętności życiowe niezbędne dla ochrony, utrzymania i poprawy zdrowia, w tym: budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby, rozwiązywanie problemów osobistych, dokonywanie wyborów, radzenie sobie z negatywnymi emocjami i konstruktywne radzenie sobie ze stresem, nawiązywanie i utrzymywanie dobrych relacji z innymi ludźmi, wyrażanie empatii, rozwiązywanie konfliktów, ochrona praw własnych i innych ludzi, radzenie sobie z presją i negatywnymi wpływami otoczenia, dawanie i korzystanie ze wsparcia, reagowanie na krzywdzenie innych. 6. Profilaktyka problemów związanych z używaniem środków psychoaktywnych: czynniki ryzyka i czynniki chroniące, przyczyny i skutki używania środków psychoaktywnych. Formy i instytucje pomocy dla osób eksperymentujących i uzależnionych. 7. Organizacja czasu wolnego, zabawa i poczucie humoru a zdrowie. Osiągnięcia 1. Przekonanie, że zdrowie jest wartością dla człowieka oraz środkiem do osiągania celów życiowych i dobrej jakości życia. 2. Przyjęcie odpowiedzialności za własne zdrowie i bezpieczeństwo. 3. Świadome dążenie do ochrony, utrzymania i poprawy zdrowia własnego oraz osób z najbliższego otoczenia. 4. Znajomość głównych czynników sprzyjających i zagrażających zdrowiu. 5. Przestrzeganie podstawowych zasad profilaktyki najczęstszych chorób i urazów oraz problemów związanych z używaniem środków psychoaktywnych. 6. Umiejętność rozpoznawania zachowań ryzykownych i podejmowania bezpiecznych zachowań. 7. Umiejętność identyfikowania własnych mocnych i słabych stron oraz własnej reakcji na stres i radzenie sobie z nim. 8. Umiejętność korzystania z pomocy medycznej i psychologicznej, radzenie sobie w sytuacjach trudnych oraz umiejętność wspierania innych. 9. Umiejętność udzielania pierwszej pomocy w stanach zagrożenia zdrowia i życia. 10. Umiejętności: porozumiewania się i utrzymywania dobrych relacji z innymi ludźmi, współpracy w grupie oraz radzenia sobie z presją innych ludzi. EDUKACJA EUROPEJSKA Cele edukacyjne 1. Przedstawienie głównych zasad funkcjonowania Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem rynku wewnętrznego oraz polityki zatrudnienia i wspierania przedsiębiorczości. 2. Ukazanie członkostwa Polski w Unii Europejskiej jako strategicznego wyboru naszego państwa gwarantującego jego rozwój i bezpieczeństwo oraz przedstawienie, wynikających z tego wyboru, korzyści i zobowiązań dla obywateli naszego kraju. 3. Przygotowanie do uczestnictwa w życiu publicznym i gospodarczym Polski i Unii Europejskiej, w tym ukazanie możliwości zatrudnienia w określonych zawodach i perspektyw dalszego kształcenia zawodowego. Zadania szkoły 1. Ułatwienie dostępu do informacji o procesie integracji europejskiej oraz funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem informacji dotyczących europejskiego rynku pracy. 2. Tworzenie warunków sprzyjających kształtowaniu postaw tolerancji, otwartości i współpracy ułatwiających kontakty z obywatelami innych państw. 3. Organizowanie różnych form współpracy edukacyjnej ze szkołami i innymi podmiotami z państw europejskich, ze szczególnym uwzględnieniem programów dotyczących rynku pracy, przedsiębiorczości oraz kształcenia ustawicznego. Treści nauczania 1. Motywy powstania i zasady funkcjonowania Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem jednolitego rynku oraz polityki Unii Europejskiej w obszarach gospodarczych. 2. Motywy członkostwa Polski w Unii Europejskiej oraz wynikające z tego korzyści i zobowiązania, zwłaszcza w zakresie kwestii obywatelskich i ekonomicznych. 3. Rynek wewnętrzny Unii Europejskiej jako wspólny obszar gospodarowania i pracy oraz wynikające z niego możliwości zatrudnienia w odniesieniu do różnych zawodów. Unijne programy przeciwdziałania bezrobociu. 4. Konsekwencje ekonomiczne dla Polski wynikające z członkostwa w Unii Europejskiej, w tym w odniesieniu do sytuacji w różnych sferach gospodarki. 5. Relacje Polski z sąsiadami, ze szczególnym uwzględnieniem związków gospodarczych i wynikających z nich możliwości podejmowania działalności gospodarczej. Osiągnięcia 1. Podstawowa znajomość celów i zasad funkcjonowania Unii Europejskiej, zwłaszcza w obszarze aktywności gospodarczej, wspierania przedsiębiorczości oraz podnoszenia kwalifikacji zawodowych. 2. Znajomość praw, obowiązków i konsekwencji wynikających z członkostwa w Unii Europejskiej i wykorzystanie ich w kreowaniu własnej kariery zawodowej. 3. Umiejętność docierania do informacji związanych z funkcjonowaniem obywateli w Unii Europejskiej, zwłaszcza w zakresie samozatrudnienia i szkolenia zawodowego na ogólnoeuropejskim rynku pracy. WYCHOWANIE DO ŻYCIA W RODZINIE 8) Cele edukacyjne 1. Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z trudnościami okresu dojrzewania, dorastania i wyboru drogi życiowej. 2. Pogłębianie wiedzy związanej z funkcjami rodziny, miłością, przyjaźnią, pełnieniem ról małżeńskich i rodzicielskich, seksualnością człowieka i prokreacją. 3. Przyjęcie pozytywnej postawy wobec życia ludzkiego, osób niepełnosprawnych i chorych. 4. Kształtowanie postaw prozdrowotnych, prospołecznych i prorodzinnych. 5. Uzyskanie przez uczniów lepszego rozumienia siebie i najbliższego otoczenia. Zadania szkoły 1. Wspieranie wychowawczej roli rodziny. Integrowanie działań szkoły i rodziców. 2. Pomoc w kształtowaniu pozytywnego stosunku do płciowości. Odniesienie płciowości do wartości i pojęć, takich jak poszanowanie życia, miłość, małżeństwo, rodzina, przyjaźń, akceptacja i szacunek w relacjach międzyludzkich. 3. Pomoc w osiąganiu dojrzałości psychoseksualnej. 4. Uświadomienie roli rodziny w życiu człowieka. Promowanie trwałych związków, których podstawą jest więź emocjonalna, efektywne sposoby komunikowania się, wzajemne zrozumienie. 5. Przekazywanie rzetelnej, dostosowanej do poziomu rozwoju ucznia, wiedzy na temat zmian biologicznych, psychicznych i społecznych w różnych fazach rozwoju człowieka. Treści nauczania 1. Tożsamość i wielowymiarowość człowieka. Poczucie sensu życia. 2. Komunikacja interpersonalna, asertywność, techniki negocjacji, empatia. 3. Tolerancja wobec odmienności kulturowych, etnicznych, religijnych, seksualnych. 4. Rozwój psychoseksualny człowieka w kolejnych fazach życia. 5. Dojrzewanie: rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej, psychicznej i społecznej. Problemy okresu dojrzewania i sposoby radzenia sobie z nimi. 6. Wartości i pojęcia związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, rodzina, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości i budowaniu emocjonalnych więzi. Role kobiet i mężczyzn a panujące stereotypy. 7. Inicjacja seksualna, jej uwarunkowania i następstwa. Argumenty biomedyczne, psychologiczne i moralne za opóźnianiem wieku inicjacji seksualnej. 8. Istota seksualności człowieka i jej aspekty. Integracja seksualna. 9. Komplementarność płci - wzajemne dopełnianie się płci w sferach: fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i społecznej. Rozumienie, akceptacja i szacunek dla osób płci odmiennej. Potrzeba akceptacji własnej seksualności. 10. Istota, rodzaje i etapy rozwoju miłości. Różnice w przeżywaniu miłości. 11. Metody rozpoznawania płodności. 12. Metody i środki antykoncepcji. Sposoby ich działania i zasady doboru. 13. Choroby przenoszone drogą płciową i zapobieganie im. AIDS: profilaktyka, aspekt społeczny i etyczny, chory na AIDS w rodzinie. 14. Trudności w osiąganiu tożsamości płciowej, możliwości pomocy. 15. Normy zachowań seksualnych. Nietypowe zachowania seksualne. Przemoc i przestępstwa seksualne - możliwości zapobiegania, sposoby obrony. Informacja o ośrodkach pomocy psychologicznej, medycznej i prawnej. 16. Przygotowanie do małżeństwa. Problemy wierności, zaufania i dialogu. 17. Małżeństwo - jego fazy, trudności i konflikty oraz sposoby ich rozwiązywania; wartość małżeństwa. Macierzyństwo i ojcostwo. Przygotowanie do ról rodzicielskich. Bezdzietność. Adopcja. 18. Przebieg i higiena ciąży. Rozwój prenatalny dziecka. Szkoła rodzenia, poród i naturalne karmienie. Rola rodziców w okresie oczekiwania na narodziny dziecka, w czasie porodu i w pierwszym okresie życia dziecka. 19. Funkcje rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem wychowania dzieci w rodzinie. Znaczenie prawidłowych postaw rodzicielskich dla rozwoju dziecka. Samotne rodzicielstwo. 20. Nieplanowana ciąża; sposoby szukania pomocy w sytuacjach trudnych. 21. Aborcja jako zagrożenie dla zdrowia psychicznego i fizycznego - aspekty prawny, medyczny i moralny. 22. Konflikty w rodzinie i ich przyczyny. Sposoby rozwiązywania konfliktów. 23. Przemoc w rodzinie. Wykorzystywanie seksualne. Profilaktyka. Możliwości uzyskiwania pomocy. 24. Zagrożenia życia społecznego: alkoholizm, narkomania, agresja, sekty, pornografia. 25. Prawodawstwo dotyczące rodziny. Zawarcie małżeństwa, separacja, rozwód. Prawa i obowiązki małżonków i rodziców, prawa dziecka. Obowiązki państwa wobec rodziny. 26. Człowiek wobec niepełnosprawności, starości, choroby, umierania i śmierci, w tym w aspekcie życia rodzinnego. 27. Poradnictwo młodzieżowe i rodzinne w Polsce. Osiągnięcia 1. Umiejętność podejmowania odpowiedzialnych decyzji dotyczących wyboru drogi życiowej, małżeństwa i rodziny. 2. Umiejętność świadomego kreowania własnej osobowości. 3. Przygotowanie, na podstawie wiedzy i wykształconych umiejętności, do poszanowania godności życia ludzkiego i dojrzałego funkcjonowania w rodzinie. 4. Znajomość podstawowych zasad postępowania w sferze ludzkiej płciowości i płodności. 5. Umiejętność poszukiwania i udzielania odpowiedzi na pytania: Kim jest człowiek? Jakie są jego cele i zadania życiowe? Jaki jest sens życia? Załącznik nr 4 PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO DLA SZKÓŁ POLICEALNYCH PRZEDMIOT WYCHOWANIE FIZYCZNE Cele edukacyjne 1. Wykształcenie umiejętności stosowania zasad dbałości o zdrowie i sprawność fizyczną. 2. Przygotowanie do stosowania aktywnej postawy moralnej i społecznej w oparciu o wartości tkwiące w sporcie, rekreacji i turystyce. Zadania szkoły 1. Utrwalenie wiedzy słuchaczy niezbędnej dla podejmowania świadomej, systematycznej aktywności fizycznej jako warunku zdrowego stylu życia i racjonalnej troski o witalną gotowość organizmu do przeciwstawiania się negatywnym skutkom cywilizacji. 2. Wdrażanie do samodzielnych działań na rzecz harmonijnego rozwoju fizycznego oraz dbałości o należyty poziom sprawności fizycznej. 3. Organizowanie zajęć z zakresu różnorodnych form aktywności fizycznej. Treści nauczania 1. Ćwiczenia siły mięśniowej - dbałość o prawidłową sylwetkę, zapobieganie otyłości. 2. Ćwiczenia wzmacniające kondycję organizmu - wydolność krążeniowo-oddechowa, wysiłki o charakterze aerobowym - marszobiegi, biegi, aerobik, dynamiczne formy gier sportowych, pływanie. 3. Zajęcia relaksacyjne, rozładowujące napięcia emocjonalne, redukujące poziom stresu i poprawiające samopoczucie. 4. Zajęcia rekreacyjno-sportowe w wybranej dziedzinie (dyscyplinie sportowej), uwzględniające zainteresowania i preferencje słuchaczy oraz ich indywidualne predyspozycje psychomotoryczne. 5. Współudział słuchaczy w prowadzeniu zajęć ruchowych oraz organizowaniu imprez rekreacyjnych oraz rozgrywek sportowych; umiejętność zagospodarowania czasu wolnego. 6. Organizowanie imprez turystycznych (w tym także tzw. "małej turystyki"), z uwzględnieniem walorów zdrowotnych i ekologicznych. 7. Wdrażanie do samokontroli i samooceny stanu zdrowia i poziomu sprawności fizycznej. Osiągnięcia 1. Umiejętność dokonania samooceny stanu zdrowia, na podstawie pomiarów cech somatycznych, (wagowo-wzrostowych) oraz wydolności wysiłkowej organizmu (testów wysiłkowych). 2. Umiejętność dokonania samooceny poziomu sprawności fizycznej na podstawie określonego testu, a także stosowania ćwiczeń wpływających na zachowanie prawidłowej sylwetki i należytej sprawności. 3. Umiejętność stosowania ćwiczeń relaksacyjnych i rozluźniających - redukujących poziom napięć emocjonalnych i stresów oraz poprawiających samopoczucie i pewność siebie. 4. Umiejętność organizowania i aktywnego uczestnictwa w różnorodnych (indywidualnych i zespołowych) formach aktywności sportowej, rekreacyjnej i turystycznej. 5. Przyjęcie odpowiedzialności za zdrowie własne i innych, w tym także (w przyszłości) własnej rodziny. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. 2) Nauczanie religii jest realizowane zgodnie z odrębnymi przepisami. 3) Sposób nauczania szkolnego i zakres treści zajęć edukacyjnych "Wychowanie do życia w rodzinie" określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, wydane na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r. Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040, z 1999 r. Nr 5, poz. 32 oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1792). 4) Angielski skrót Geograficznych Systemów Informacyjnych. 5) Nauczanie religii jest realizowane zgodnie z odrębnymi przepisami. 6) Sposób nauczania szkolnego i zakres treści zajęć edukacyjnych "Wychowanie do życia w rodzinie" określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, wydane na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r. Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040, z 1999 r. Nr 5, poz. 32 oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1792). 7) Nauczanie religii jest realizowane zgodnie z odrębnymi przepisami. 8) Sposób nauczania szkolnego i zakres treści zajęć edukacyjnych "Wychowanie do życia w rodzinie" określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, wydane na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78, z 1995 r. Nr 66, poz. 334, z 1996 r. Nr 139, poz. 646, z 1997 r. Nr 141, poz. 943 i Nr 157, poz. 1040, z 1999 r. Nr 5, poz. 32 oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1792). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 224, poz. 2229) Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 14 ust. 11 pkt 2, art. 19 ust. 5, art. 21 ust. 9 pkt 2, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 59 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w § 60-65a,"; 2) w § 61 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) importu samolotów transportowych oraz części zamiennych do nich i wyposażenia pokładowego na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,"; 3) po § 65 dodaje się § 65a w brzmieniu: "§ 65a 1. Obniżoną do wysokości 0 % stawkę podatku stosuje się do: 1) sprzedaży w kraju: a) książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek - oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN, b) czasopism specjalistycznych, 2) importu: a) drukowanych książek i broszur (ex PCN 4901), oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN, b) czasopism specjalistycznych, 3) usług polegających na drukowaniu: a) książek (PKWiU ex 22.11) - z wyłączeniem książek adresowych o zasięgu krajowym, regionalnym i lokalnym, książek telefonicznych, teleksów i telefaksów (PKWiU 22.11.20-60.10), nut, map i ulotek - oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISBN, b) gazet, magazynów i czasopism (PKWiU 22.12 i 22.13) - oznaczonych stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, c) czasopism specjalistycznych. 2. Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku, o której mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do towarów wytworzonych metodami poligraficznymi. 3. Przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b), pkt 2 lit. b) i pkt 3 lit. c), należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13 i PCN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem: 1) periodyków treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników, 2) publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne, 3) wydawnictw, w których co najmniej 33 % powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych, 4) wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych lub nie opisem, 5) publikacji, w których więcej niż 20 % powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe, 6) publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego, 7) czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu."; 4) § 66 otrzymuje brzmienie: "§ 66. 1. Stawkę podatku wymienioną w art. 18 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7 % dla: 1) towarów określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia, 2) materiałów i usług (robót) budowlanych określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia, 3) importu materiałów budowlanych określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, 4) usług w zakresie składowania, zagospodarowywania i utylizacji śmieci i odpadków, 5) usług świadczonych na podstawie umów agencyjnych, zlecenia i pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze związanych ze świadczeniem usług w zakresie turystyki oraz sprzedażą biletów dotyczących przewozu osób kolejami, taborem samochodowym, wodnym i lotniczym oraz środkami komunikacji miejskiej, 6) robót budowlano-montażowych oraz remontów związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, 7) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem lokali użytkowych. 2. Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 6, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. 3. Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w ust. 1 pkt 7, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie i rezydencje biskupie. 4. Przez obiekty infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, o których mowa w ust. 1 pkt 6, rozumie się: 1) sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych, 2) urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę, 3) urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne - jeżeli związane są one z obiektami budownictwa mieszkaniowego."; 5) po § 67a dodaje się § 67b w brzmieniu: "§ 67b. 1. Zwalnia się od podatku od towarów i usług sprzedaż w kraju następującego sprzętu komputerowego (bez względu na symbol PKWiU), przeznaczonego dla szkół i przedszkoli w rozumieniu odpowiednio przepisów o systemie oświaty, o szkolnictwie wyższym oraz o wyższych szkołach zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2-8: 1) jednostki centralne komputerów, serwery, zestawy komputerów stacjonarnych, 2) drukarki, 3) skanery, 4) urządzenia komputerowe do pisma Braille'a (dla osób niewidomych i niedowidzących), 5) urządzenia do transmisji danych cyfrowych (w tym koncentratory i switche sieciowe, routery i modemy). 2. Sprzedawca stosuje zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, pod warunkiem otrzymania od szkoły lub przedszkola nabywającego towary, o których mowa w ust. 1, w 3 egzemplarzach: 1) zamówienia zawierającego: a) nazwę i adres szkoły lub przedszkola nabywającego towary, określone w ust. 1, b) numer identyfikacji podatkowej lub numer tymczasowy szkoły lub przedszkola, c) nazwę i ilość towarów określonych w ust. 1, które będzie nabywała szkoła lub przedszkole, d) potwierdzenie właściwego organu, że sprzęt komputerowy wymieniony w zamówieniu jest związany z realizowaną przez nabywcę działalnością dydaktyczną lub edukacyjną, oraz 2) zaświadczenia, wydanego przez właściwy organ, o prowadzeniu szkoły lub przedszkola - w przypadku szkół i przedszkoli prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego, albo 3) urzędowo poświadczonej kopii zezwolenia wydanego przez właściwy organ na utworzenie szkoły lub przedszkola - w przypadku szkół i przedszkoli publicznych prowadzonych przez osoby prawne inne niż jednostki samorządu terytorialnego lub przez osoby fizyczne, albo 4) urzędowo poświadczonej, przez właściwy organ, kopii zaświadczenia o wpisie do ewidencji niepublicznej szkoły lub niepublicznego przedszkola - w przypadku szkół i przedszkoli niepublicznych. 3. Sprzedawca przy zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, ma obowiązek przekazania w ciągu 30 dni od dnia sprzedaży jednego egzemplarza zamówienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zawierającego adnotację, że dokonano sprzedaży towarów wymienionych w tym zamówieniu (z podaniem daty sprzedaży), oraz jednego egzemplarza właściwego dokumentu spośród wymienionych w ust. 2 pkt 2-4 do: 1) właściwego dla sprzedawcy naczelnika urzędu skarbowego, 2) właściwego organu, który potwierdził zamówienie określone w ust. 2 pkt 1. 4. W przypadku zakupów sprzętu komputerowego, przeznaczonego do nieodpłatnego przekazania dla szkół i przedszkoli, dokonywanych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, jednostkę samorządu terytorialnego lub Polską Fundację Upowszechniania Nauki z siedzibą w Warszawie, która dokonuje zakupu tego sprzętu w ramach programu prowadzonego przez Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej "Internet w Szkołach - Projekt Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej", sprzedawca stosuje zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, na podstawie umowy zawartej między tymi jednostkami a sprzedawcą, z zastrzeżeniem ust. 5, zawierającej specyfikację nabywanego sprzętu wymienionego w ust. 1 oraz zawierającej listę szkół i przedszkoli, do których sprzęt komputerowy zostanie przekazany na cele określone w ust. 2 pkt 1 lit. d). 5. W przypadku sprzedaży sprzętu komputerowego na rzecz Polskiej Fundacji Upowszechniania Nauki z siedzibą w Warszawie, zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, uzależnione jest dodatkowo od uzyskania przez sprzedawcę zaświadczenia wydanego przez Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zawierającego: 1) informację o udziale tej Fundacji w programie "Internet w Szkołach - Projekt Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej", 2) akceptację specyfikacji nabywanego przez tę Fundację sprzętu, wymienionego w ust. 1, oraz listy szkół i przedszkoli, do których sprzęt komputerowy zostanie przekazany, 3) informację o numerze wpisu tej Fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego. 6. Kopię umowy i zaświadczenia, o których mowa w ust. 4 i 5, sprzedawca przekazuje do właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego w ciągu 30 dni od dnia sprzedaży sprzętu komputerowego. 7. Sprzedawca, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany przechowywać dołączony do kopii faktury odpowiednio oryginał zamówienia lub oryginał umowy na zakup towarów określonych w ust. 1, a w przypadku dokonania sprzedaży na rzecz Polskiej Fundacji Upowszechniania Nauki z siedzibą w Warszawie, także oryginał zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, przez okres 5 lat, licząc od końca roku, w którym dokonano sprzedaży tych towarów. 8. Przez właściwy organ, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się: 1) organ, który zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 4)) prowadzi szkołę lub przedszkole - w przypadku szkół i przedszkoli publicznych, z zastrzeżeniem pkt 2, 2) organ, który na podstawie art. 58 ust. 3 ustawy, o której mowa w pkt 1, udzielił zezwolenia na utworzenie szkoły lub przedszkola - w przypadku szkół i przedszkoli publicznych prowadzonych przez osoby prawne inne niż jednostki samorządu terytorialnego lub przez osoby fizyczne, 3) organ, który na podstawie art. 82 ustawy, o której mowa w pkt 1, wpisał do ewidencji szkołę lub przedszkole - w przypadku szkół i przedszkoli niepublicznych, 4) właściwego ministra - w przypadku szkół wyższych i wyższych szkół zawodowych."; 6) po § 70 dodaje się § 70a i 70b w brzmieniu: "§ 70a. Przepis § 17a stosuje się do zakupu towarów i usług oraz importu towarów dokonanych do dnia 30 kwietnia 2004 r. § 70b. Przepis § 62 ust. 1a ma zastosowanie do usług wykonanych do dnia 30 kwietnia 2004 r."; 7) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia stanowiący listę materiałów i usług (robót) budowlanych, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 7 %, w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 8) dodaje się załącznik nr 5 do rozporządzenia stanowiący listę materiałów budowlanych, których import jest objęty stawką podatku obniżoną do wysokości 7 %, w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 czerwca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 115, poz. 1079) uchyla się § 2. 2. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 września 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 158, poz. 1534) uchyla się § 2. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: A. Raczko Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2003 r. (poz. 2229) Załącznik nr 1 LISTA MATERIAŁÓW I USŁUG (ROBÓT) BUDOWLANYCH, DLA KTÓRYCH OBNIŻA SIĘ STAWKĘ PODATKU DO WYSOKOŚCI 7% Poz.Symbol PKWiUNazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) 1.ex 14.21Żwir i piasek - wyłącznie kruszywo budowlane, bez kruszywa z żużla wielkopiecowego 2.20.10.10-73.00Klepki, listwy i fryzy do parkietów, niełączone (z drewna tropikalnego) 3.20.10.10-77.20Listwy dębowe do parkietów 20.10.10-77.30Deszczułki posadzkowe lite dębowe 20.10.10-78.1Deszczułki posadzkowe lite z drewna liściastego pozostałe 20.10.10-78.20Listwy przyścienne z drewna liściastego pozostałe 20.10.10-78.90Klepki, listwy i fryzy na parkiet wykonane z drewna liściastego, pozostałe 20.10.21-10.1Tarcica podłogowa strugana iglasta 20.10.21-10.20Listwy przyścienne z drewna iglastego ex 20.10.21-10.30Kostka brukowa z drewna iglastego - z wyłączeniem nasyconej ex 20.10.21-10.90Drewno iglaste kształtowane w sposób ciągły (łącznie z klepkami i listwami na parkiet niepołączonymi), pozostałe - z wyłączeniem nasyconego ex 20.10.21-53.20Kostka brukowa z drewna liściastego - z wyłączeniem nasyconej ex 20.10.21-53.90Drewno liściaste kształtowane w sposób ciągły (bez klepek, listew na parkiet), pozostałe - z wyłączeniem nasyconego 20.10.21-55.00Klepki, listwy i fryzy na parkiet wykonane z drewna liściastego (obrobione) 4.20.30.11Okna i drzwi, ościeżnice i progi drewniane 20.30.12-15.00Płyty parkietowe z drewna, do podłóg mozaikowych 20.30.12-19Płyty parkietowe z drewna, pozostałe 20.30.20-02.10Komplety elementów budynków mieszkalnych i letnich z drewna (konstrukcji gwoździowej, klejowej, gwoździowo-klejowej, litej i innej) 5.ex 21.24.11Tapety papierowe i inne okładziny ścienne; papier transparentowy do okien - z wyłączeniem papieru transparentowego do okien 6.23.20.32-00.20Asfalty drogowe stałe 23.20.32-00.30Asfalty drogowe upłynnione 23.20.32-00.4Asfalty przemysłowe 23.20.32-00.5Asfalty specjalne - z wyłączeniem ekstraktów z rafinacji selektywnej olejów (PKWiU 23.20.32-00.55) 7.24.30.22-53.10Kity szklarskie 24.30.22-53.20Kity budowlane uszczelniające 8.24.30.22-60.00Nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe 9.ex 24.62.10-70Produkty odpowiednie do stosowania jako kleje lub spoiwa, przeznaczone do sprzedaży detalicznej, w opakowaniach o masie mniejszej lub równej 1 kg - wyłącznie kleje winylowe: na bazie polioctanu winylu, z pochodnych winylowych i z kopolimerów butadienu ex 24.62.10-80Spoiwa na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie ze sztucznymi żywicami) w opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży detalicznej - wyłącznie kleje winylowe: na bazie polioctanu winylu, z pochodnych winylowych i z kopolimerów butadienu ex 24.62.10-90Gotowe kleje i inne gotowe spoiwa w opakowaniach o masie powyżej 1 kg przeznaczone do sprzedaży detalicznej, gdzie indziej niewymienione - wyłącznie kleje winylowe: na bazie polioctanu winylu, z pochodnych winylowych i z kopolimerów butadienu 10.ex 25.21.2Rury, przewody i węże oraz ich osprzęt z tworzyw sztucznych - z wyłączeniem węży i sztucznych jelit do kiełbas 11.ex 25.21.41-20.00Komórkowe płyty, taśmy, folie z polimerów styrenu - wyłącznie płyty z polistyrenu spienionego (styropianu) 25.21.41-50.20Płyty komórkowe z poliuretanów 25.21.42-30.10Płyty faliste z poliestrów 12.ex 25.23Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa - z wyłączeniem budynków prefabrykowanych z tworzyw sztucznych (PKWiU 25.23.2), zbiorników kadzi, cystern i podobnych pojemników o pojemności powyżej 300 l, z tworzyw sztucznych do innych zastosowań (PKWiU ex 25.23.13), stolarki okrętowej (PKWiU 25.23.14-50.2, 25.23.14-50.50) 13.25.24.28-40.00Perforowane kubły i podobne artykuły do filtrowania wody przy wejściu do ścieków 14.ex 26.11Szkło płaskie - wyłącznie szkło budowlane ex 26.12Szkło płaskie profilowane i poddane dalszej obróbce - wyłącznie szkło budowlane 15.26.14.12Arkusze cienkie, maty, materace, tektura i inne artykuły z włókien szklanych, poza tkaninami - z wyłączeniem mat szklanych bezalkalicznych (PKWiU 26.14.12-10.20) 16.ex 26.15.12Płyty chodnikowe, cegły, płytki do wykładania podłóg, ścian, dachów i inne artykuły ze szkła sprasowanego lub ukształtowanego w formach; szyby ze szkła ołowiowego itp.; szkło wielokomórkowe i piankowe w blokach, płytach i podobnych formach - z wyłączeniem witraży 17.26.22Wyroby sanitarne ceramiczne 18.26.30.1Płytki ceramiczne (ścienne, podłogowe, kafle itp.) i płyty chodnikowe 19.ex 26.40Cegły, dachówki i pozostałe ceramiczne materiały budowlane - z wyłączeniem przewodów kwasoodpornych kamionkowych (PKWiU 26.40.13-00.7) oraz przewodów digestoryjnych kamionkowych (PKWiU 26.40.13-00.8) 20.26.5Cement, wapno i gips 21.ex 26.6Wyroby z betonu i gipsu, z wyłączeniem: 1) płyt kamiennych surowych, 2) wyrobów ze sztucznego kamienia "Lastrico", w tym pomników i nagrobków - z wyjątkiem: płyt parapetowych, płyt okładzinowych stopni schodowych i ścian oraz wykładzin posadzkowych 22.26.82.11-50.10Papier z azbestu lub mieszanin na bazie azbestu lub azbestu i węglanu magnezowego 26.82.11-50.20Płyty pilśniowe z azbestu lub mieszanin na bazie azbestu lub azbestu i węglanu magnezowego 23.26.82.12Wyroby z asfaltu i podobnych materiałów 26.82.13-00.1Mieszanki mineralno-bitumiczne 26.82.13-00.6Masy i roztwory asfaltowe hydroizolacyjne 24.26.82.16-10Wełna mineralna luzem i wyroby izolacji termicznej i akustycznej z wełny mineralnej 26.82.16-20Wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne łącznie z ich mieszaninami - z wyłączeniem żużla spienionego (PKWiU 26.82.16-20.30) 26.82.16-30Mieszaniny i wyroby z materiałów izolujących cieplnie lub akustycznie, gdzie indziej niesklasyfikowane 25.ex 27.10.40Wyroby walcowane płaskie ze stali - wyłącznie wyroby płaskie walcowane na zimno i powlekane 26.27.10.50Sztaby i pręty, walcowane na gorąco, w nieregularnie zwijanych kręgach ex 27.10.60Sztaby i pręty pozostałe, z wyłączeniem prętów i profili grubych ex 27.10.70Kątowniki, kształtowniki i profile ze stali niestopowej poddane obróbce polegającej jedynie na walcowaniu na gorąco, ciągnieniu na gorąco lub wyciskaniu na gorąco, z wyłączeniem prętów i profili grubych 27.27.10.82-50.00Materiały używane w kolejnictwie walcowane na gorąco, inne niż szyny 27.21.10Rury, przewody rurowe, profile i tuleje z żeliwa 27.21.20Złącza odlewane, z żeliwa ex 27.22.10Rury, przewody rurowe, profile drążone i tuleje stalowe, z wyłączeniem półwyrobów z rurowni niezaliczanych do wyrobów gotowych 27.31Sztaby, pręty i profile ciągnione lub obrobione na zimno - z wyłączeniem profili obrobionych na zimno ze stali niestopowej (PKWiU 27.31.20-10) 27.32Wyroby walcowane na zimno płaskie 27.33Wyroby formowane na zimno 27.34Drut 27.42.24Blachy grube, blachy cienkie i taśma z aluminium o grubości większej niż 0,2 mm ex 27.44.26Miedziane: rury, przewody rurowe oraz złącza do rur lub przewodów rurowych, z miedzi, z wyłączeniem rur i przewodów rurowych ze stopów miedzi (PKWiU 27.44.26-30.2) oraz armatury przemysłowej z miedzi i stopów miedzi 28.ex 28.11.10Budynki prefabrykowane z metalu - z wyłączeniem konstrukcji stalowych budynków jednokondygnacyjnych, halowych i pawilonowych, szkieletów budynków i budowli dwu- i wielokondygnacyjnych, konstrukcji nośnych budowlanych aluminiowych 29.28.11.23-40Pozostałe konstrukcje złożone głównie z arkuszy: panele złożone z dwóch ścian z profilowanego (żeberkowanego) arkusza z rdzeniem izolującym 30.28.11.23-50.3Elementy budowlane z blachy profilowanej stalowe 31.28.11.23-50.4Elementy budowlane z blachy płaskiej stalowe 32.28.11.23-50.5Segmenty budynków i obiektów budowlanych przenośnych z metalu, bezszkieletowe 28.11.23-62.3Segmenty budynków i obiektów budowlanych przenośnych, z metalu, szkieletowe 33.28.11.23-62.72Elementy konstrukcyjne zbrojeń żelbetów 34.ex 28.11.23-62.79Elementy konstrukcyjne stalowe (bez ślusarki budowlanej) pozostałe, osobno niewymienione, dotyczące wyłącznie elementów konstrukcyjnych z blach stalowych, ocynkowanych i powlekanych 35.28.11.23-62.8Elementy konstrukcji nośnych kotłów, schodów, pomostów, opancerzenia, izolacji i obmurowań 36.28.11.23-63Elementy budowlane stalowe, pozostałe 37.28.11.23-64Elementy ramowe budowlane stalowe 38.28.11.23-66Konstrukcje stalowe lekkie do wyposażenia obiektów inwentarskich 39.28.11.23-76Elementy budowlane 40.28.11.23-79Płyty i elementy warstwowe budowlane oraz segmenty ścienne wypełnione płytą warstwową 41.ex 28.12.10Elementy metalowe stolarki budowlanej - z wyłączeniem drzwi, okien i iluminatorów okrętowych, świetlików i iluminatorów jachtowych 42.ex 28.21.11-21.00Konstrukcje zbiornikowo-cylindryczne stalowe na ciecze o pojemności większej lub równej 300 l wykładane od środka lub izolowane cieplnie - wyłącznie wymienniki ciepła i naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w oczyszczalniach ścieków ex 28.21.11-22.00Konstrukcje zbiornikowo-cylindryczne zbiorników teleskopowych do cieczy o pojemności większej lub równej 300 l wykładane od środka lub izolowane cieplnie -wyłącznie wymienniki ciepła i naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w oczyszczalniach ścieków ex 28.21.11-23Konstrukcje zbiornikowe kształtowe do cieczy o pojemności większej lub równej 300 l wykładane lub izolowane cieplnie wyłącznie wymienniki ciepła i naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w oczyszczalniach ścieków ex 28.21.11-33Konstrukcje zbiornikowe stalowe do cieczy o pojemności większej lub równej 300 l - wyłącznie wymienniki ciepła i naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w oczyszczalniach ścieków ex 28.21.11-51Konstrukcje zbiornikowe stalowe o pojemności większej lub równej 300 l - wyłącznie wymienniki ciepła i naczynia wyrównawcze c.o. i c.w., zasobniki ciepłej wody, zbiorniki w oczyszczalniach ścieków 43.28.22.11-30Grzejniki nieelektryczne i ich części z żeliwa 28.22.11-50Grzejniki nieelektryczne i ich części ze stali 44.28.22.12Kotły centralnego ogrzewania, z wyłączeniem kotłów parowych, pozostałych (PKWiU 28.22.12-00.60) 28.22.13-00.00Części kotłów centralnego ogrzewania 28.30.12Instalacje pomocnicze do stosowania wraz z kotłami; kondensatory do zespołów energetycznych na parę wodną lub inne rodzaje pary 45.28.30.13Części wytwornic pary 46.28.63.11-30.00Kłódki z metali nieszlachetnych (budowlane) 28.63.12-30.00Zamki w rodzaju używanych do drzwi, bębenkowe 28.63.12-50Zamki w rodzaju używanych do drzwi, pozostałe, z wyłączeniem zamków elektronicznych i szyfrowych (PKWiU 28.63.12-50.40, -50.50) ex 28.63.13Okucia zamykające i ościeżnice z okuciami zamykającymi, zawierające zamki; ich części; klucze sprzedawane oddzielnie - wyłącznie okucia budowlane ex 28.63.14Zawiasy, zamocowania, obsady i podobne wyroby do pojazdów mechanicznych, drzwi, okien, mebli itp., wykonane z metali nieszlachetnych - wyłącznie okucia budowlane 28.71.11-00.30Pojemniki metalowe - o pojemności 50-300 l 28.71.12-01.41Pojemniki metalowe na śmieci ocynkowane o grubości ścianki równej lub mniejszej niż 0,5 mm 28.71.12-01.42Pojemniki metalowe na śmieci lakierowane o grubości ścianki równej lub mniejszej niż 0,5 mm ex 28.71.12-01.43Pojemniki metalowe skrzynkowe o grubości ścianki równej lub mniejszej niż 0,5 mm - wyłącznie pojemniki na śmieci 28.71.12-03.51Pojemniki na śmieci ocynkowane metalowe o grubości ścianki równej lub większej niż 0,5 mm 28.71.12-03.52Pojemniki na śmieci lakierowane metalowe o grubości ścianki równej lub większej niż 0,5 mm ex 28.71.12-03.53Pojemniki metalowe skrzynkowe o grubości ścianki równej lub większej niż 0,5 mm - wyłącznie pojemniki na śmieci ex 28.72.12-50.90Pojemniki z aluminium, o pojemności większej lub równej 50 l i mniejszej niż 300 l pozostałe, gdzie indziej niewymienione - wyłącznie pojemniki na śmieci ex 28.72.12-70.90Pojemniki sztywne rurowe z aluminium o pojemności mniejszej niż 50 l, pozostałe - wyłącznie pojemniki na śmieci 28.72.13-70.70Korki, pokrywki i wieczka z metali nieszlachetnych pozostałe do pojemników metalowych na śmieci 47.28.73.11-31.50Sploty i linki do konstrukcji sprężonych ze stali nierdzewnej, nieizolowane elektrycznie 48.28.73.12-70.13Przewody gołe napowietrzne z aluminium ex 28.73.12-70.30Przewody gołe z rdzeniem stalowym, z aluminium - wyłącznie przewody napowietrzne 49.ex 28.73.13-20Kraty, siatki i ogrodzenia o wielkości oczek 100 cm2 i więcej, z drutu stalowego o przekroju 3 mm i więcej, spawane na przecięciach, z wyłączeniem siatek z drutu ex 28.73.13-30Kraty, siatki i ogrodzenia, spawane na przecięciach, z drutu stalowego, pozostałe, z wyłączeniem siatek z drutu ex 28.73.13-43Kraty, siatki i ogrodzenia, niespawane na przecięciach, z drutu stalowego, niepowlekane tworzywem sztucznym, z wyłączeniem siatek z drutu ex 28.73.13-44Kraty, siatki i ogrodzenia, niespawane na przecięciach, z drutu stalowego, niepowlekane tworzywem sztucznym, pozostałe, z wyłączeniem siatek z drutu ex 28.73.13-45Kraty, siatki i ogrodzenia, niespawane na przecięciach, z drutu stalowego, pokrywane tworzywem sztucznym, pozostałe, z wyłączeniem siatek z drutu 50.ex 28.74.11Elementy złączne ze stali gwintowane, gdzie indziej niesklasyfikowane - wyłącznie okucia budowlane łączące 51.28.75.11-10Zlewy i umywalki ze stali nierdzewnej 28.75.11-21.00Wanny żeliwne (również emaliowane) 28.75.11-25Wanny stalowe (z wyjątkiem żeliwnych) 28.75.11-31.1Wyroby sanitarne żeliwne, emaliowane, pozostałe 28.75.11-31.2Wyroby sanitarne żeliwne, nieemaliowane 28.75.11-31.4Wyroby sanitarne przemysłowe z blachy, emaliowane 28.75.11-31.50Wyroby sanitarne przemysłowe, ze stali nierdzewnej, pozostałe 28.75.11-31.86Syfony umywalkowe i pisuarowe, ze stali 28.75.11-35.10Syfony umywalkowe i pisuarowe, z miedzi 28.75.11-37.20Syfony umywalkowe i pisuarowe, z aluminium 52.ex 28.75.27-13.00Wyroby i odlewy z żeliwa nieciągliwego, gdzie indziej niewymienione, z wyłączeniem odlewów żeliwnych (półfabrykatów do dalszej obróbki) 53.28.75.27-25.40Pojemniki druciane - wyłącznie na śmieci 54.28.75.27-31.10Drabiny (elementy budowlane komunikacji), ze stali 28.75.27-31.90Szczeble ze stali, pozostałe 55.28.75.27-37.1Osłony instalacji budowlanych, ze stali 28.75.27-37.2Elementy instalacji budowlanych odwadniających, ze stali 28.75.27-37.3Elementy budowlane wyposażeniowe, do czyszczenia obuwia, ze stali 28.75.27-37.4Elementy budowlane wyposażeniowe, ze stali pozostałe 56.28.75.27-53.10Grzejniki z aluminium 57.28.75.27-55.1Osłony instalacji budowlanych, aluminiowe 28.75.27-55.2Okładziny elewacyjne budowlane, aluminiowe 28.75.27-55.3Elementy instalacji budowlanych odwadniających, aluminiowe 58.28.75.27-59.30Osprzęt centralnego ogrzewania z miedzi i stopów miedzi 59.28.75.27-87.1Znaki informacyjne i elementy informacyjne, budowlane, z aluminium 28.75.27-87.2Znaki informacyjne i elementy informacyjne, budowlane, ze stali 60.29.11.3Części silników i turbin - z wyłączeniem odlewów maszynowych z żeliwa zwykłego i odlewów maszynowych z żeliwa sferoidalnego (PKWiU 29.11.31-00.10 i 29.11.31-00.20) 61.29.12.24-80.41Hydrofory 62.29.12.41-30.50Zespoły i części maszyn parowych tłokowych 29.12.41-70.1Zespoły i części silników odrzutowych i turbinowych 63.bez względu na symbol PKWiUArmatura metalowa przemysłowa - wyłącznie: - armatura z żeliwa szarego, - zasuwy, - zawory, - przepustnice, Armatura metalowa sieci domowej 64.29.21.11Palniki piecowe; mechaniczne ruszty i kraty, mechaniczne urządzenia do usuwania popiołu itd. 29.21.14-30.00Części palników piecowych na paliwo ciekłe, stałe lub gaz; części rusztów mechanicznych 65.29.24.12-30.3Urządzenia i aparatura do przygotowywania wody kotłowej 29.24.12-70.33Filtry przykotłowe oleju 66.29.71.25-30.00Ogrzewacze wody elektryczne o działaniu natychmiastowym (ogrzewacze przepływowe) 29.71.25-50Ogrzewacze wody elektryczne inne niż natychmiastowe 67.ex 29.71.28-10Kuchnie i kuchenki domowe, z wyłączeniem kuchenek elektrycznych ex 29.72.11-13Urządzenia do gotowania, podgrzewacze płytowe na gaz, z żeliwa lub stali, z wyłączeniem piekarników gazowych i kuchni restauracyjnych gazowych 29.72.11-50.11Kuchnie węglowe stałe 29.72.12-33.10Piece grzewcze gazowe 29.72.12-33.20Piece uniwersalne 29.72.12-70.10Piece stałopalne, gdzie indziej niewymienione 29.72.12-70.20Piece żeliwne przenośne, gdzie indziej niewymienione ex 29.72.14Podgrzewacze wody o działaniu natychmiastowym lub akumulacyjne, nieelektryczne- wyłącznie piece grzewcze i podgrzewacze ex 29.72.20Części pieców, kuchenek, podgrzewaczy płytowych i podobnego, nieelektrycznego sprzętu domowego, z wyłączeniem zespołów i części sprzętu do gotowania i ogrzewania nieelektrycznego (PKWiU 29.72.20-00.99) 68.ex 31.20.21-50.30Bezpieczniki wielkiej mocy do napięć mniejszych lub równych 1.000 V, dla prądów o natężeniu większym niż 10 A, a mniejszym lub równym 63 A - wyłącznie podstawy i wkładki bezpiecznikowe niskiego napięcia ex 31.20.31-70.1Urządzenia sterownicze, na napięcie mniejsze lub równe 1.000 V - wyłącznie urządzenia sterownicze niskiego napięcia ex 31.20.31-70.2Urządzenia rozdzielcze i tablice licznikowe, na napięcie mniejsze lub równe 1.000 V - wyłącznie urządzenia rozdzielcze niskiego napięcia 31.20.32-03.20Rozdzielnice prefabrykowane napowietrzne 31.20.32-05.20 69.ex 31.20.40-30.9Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i inne układy wsporcze dla wyrobów objętych pozycjami od 31.20.31-30.00 do 31.20.32-05.90, pozostałe - wyłącznie dla rozdzielni prefabrykowanych napowietrznych (PKWiU 31.20.32-03.20, -05.20) ex 31.20.40-90.30Części i wyposażenie aparatury rozdzielczej, łączeniowej i zabezpieczającej niskiego napięcia - wyłącznie części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych niskiego napięcia 70.ex 31.30.13-71.1Przewody elektryczne wyposażone w złączki, na napięcie większe niż 80 V, a mniejsze lub równe 1.000 V - przewody elektroenergetyczne do układania na stałe - z wyłączeniem przewodów grzejnych i innych niż instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe ex 31.30.13-73.1Przewody elektryczne niewyposażone w złączki, na napięcie równe 1.000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm - przewody elektroenergetyczne do układania na stałe - z wyłączeniem przewodów grzejnych i innych niż instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe ex 31.30.13-75.1Przewody elektryczne niewyposażone w złączki, na napięcie większe niż 80 V, a mniejsze niż 1.000 V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm - przewody elektroenergetyczne do układania na stałe - z wyłączeniem przewodów grzejnych i innych niż instalacyjne, uzbrojone i kabelkowe 71.31.30.13-71.39Przewody elektryczne wyposażone w złączki na napięcie większe niż 80V, a mniejsze lub równe 1.000V - kable elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi-pozostałe 31.30.13-73.39Przewody elektryczne niewyposażone w złączki, na napięcie równe 1.000V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm - kable elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi-pozostałe 31.30.13-73.40Przewody elektryczne, niewyposażone w złączki, na napięcie równe 1.000V, o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm - kable elektroenergetyczne z żyłami aluminiowymi 31.30.13-75.39Przewody elektryczne niewyposażone w złączki na napięcie większe niż 80V, a mniejsze niż 1.000V , o średnicy pojedynczego przewodu większej niż 0,51 mm - kable elektroenergetyczne z żyłami miedzianymi-pozostałe 72.31.30.14Przewody elektryczne, do napięć powyżej 1.000 V - z wyłączeniem kabli elektroenergetycznych do odbiorników ruchomych i przenośnych, górniczych (PKWiU 31.30.14-00.50), przewodów i kabli elektrycznych na napięcie przekraczające 1 kV pozostałych (PKWiU 31.30.14-00.9) 73.31.50.24-00.1Tablice i gabloty informacyjne budowlane podświetlane 74.ex 31.50.25-11Oprawy oświetleniowe (z wyjątkiem reflektorów) mieszkaniowe do żarówek - z wyłączeniem zabezpieczonych przed wnikaniem wody ex 31.50.25-12Oprawy oświetleniowe (z wyjątkiem reflektorów) mieszkaniowe, do żarówek halogenowych - z wyłączeniem zabezpieczonych przed wnikaniem wody ex 31.50.25-31Oprawy oświetleniowe przemysłowe (>=IP20) do żarówek - wyłącznie oprawy oświetleniowe przemysłowe do żarówek stałych ex 31.50.25-32Oprawy oświetleniowe przemysłowe (>=IP20), do świetlówek - wyłącznie oprawy oświetleniowe przemysłowe do świetlówek stałych ex 31.50.25-39Oprawy oświetleniowe przemysłowe (>=IP20), pozostałe - wyłącznie oprawy oświetleniowe przemysłowe do rtęciówek 31.50.34-07.1Oprawy oświetleniowe zewnętrzne do oświetlania przemysłowych terenów otwartych 75.ex 31.62.14-50.1Elementy izolacyjne do aparatury rozdzielczej, łączeniowej i zabezpieczającej (z wyjątkiem wykonanych z tworzyw sztucznych i ceramicznych) - wyłącznie części do urządzeń rozdzielczych wysokiego napięcia prefabrykowanych oraz części do urządzeń rozdzielczych i sterowniczych niskiego napięcia 76.ex 33.20.52-83.00Przyrządy do pomiaru lub kontroli parametrów cieczy lub gazów elektroniczne, pozostałe - wyłącznie ciepłomierze i przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe (podzielniki kosztów) ex 33.20.52-89.00Przyrządy do pomiaru lub kontroli parametrów cieczy lub gazów pozostałe, osobno niewymienione - wyłącznie ciepłomierze i przyrządy do pomiaru ilości ciepła pozostałe (podzielniki kosztów) 77.33.20.63-30Gazomierze 33.20.63-50.1Wodomierze 33.20.63-70.2Liczniki elektryczne prądu zmiennego 78.33.20.70-15.00Termostaty elektroniczne (z wyjątkiem lotniczych) 33.20.70-19.00Termostaty pozostałe (z wyjątkiem lotniczych) 33.20.70-50.42Reduktory membranowe 79.ex 36.63.40-00.2Wykładziny podłogowe z podłożem - z wyłączeniem wykładzin podłogowych gumowych 80.bez względu na symbol PKWiUUrządzenia do automatycznej regulacji i sterowania wyłącznie urządzenia i zestawy urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do tych urządzeń 81.bez względu na symbol PKWiUPanele podłogowe i listwy przypodłogowe laminowane, wykonane na bazie płyty pilśniowej HDF, MDF lub na bazie płyty wiórowej 82.bez względu na symbol PKWiUMembrany (przepony) paroprzepuszczalne pod pokrycia dachowe, z polietylenu, posiadające zbrojenie, specjalną perforację lub nacięcia względnie wykonane z włókien syntetycznych 83.bez względu na symbol PKWiUUsługi i roboty związane z bieżącą konserwacją obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu 84.bez względu na symbol PKWiUUsługi i roboty budowlane związane z budową, remontami i bieżącą konserwacją wysypisk śmieci (PKOB ex2420) 85.bez względu na symbol PKWiUUsługi w zakresie budownictwa specjalistycznego w obiektach użytkowanych, a także usługi (roboty) związane z budową urządzeń melioracyjnych, przeciwpowodziowych i deszczownianych 86.bez względu na symbol PKWiUBudowa, remonty i bieżąca konserwacja budynków: 1) Budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB ex1130) - z wyłączeniem budynków stałego zamieszkania kościelnych i związków wyznaniowych 2) Budynki hoteli (PKOB ex1211) - z wyłączeniem samodzielnych restauracji i barów 3) Budynki zakwaterowania turystycznego pozostałe (PKOB 1212) 4) Budynki łączności, dworców i terminali (PKOB ex1241) - wyłącznie budynki stacji nadawczych radia i telewizji 5) Ogólnodostępne obiekty kulturalne (PKOB 1261) 6) Budynki muzeów i bibliotek (PKOB 1262) 7) Budynki szkół i instytucji badawczych (PKOB 1263) 8) Budynki szpitali i zakładów opieki medycznej (PKOB ex 1264) -z wyłączeniem klinik weterynaryjnych i stacji unasienniania 9) Budynki kultury fizycznej (PKOB 1265) 10) Budynki przeznaczone do sprawowania kultu religijnego i czynności religijnych (PKOB 1272) 11) Pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej niewymienione (PKOB ex1274) - wyłącznie obiekty miejskie użyteczności publicznej takie jak wiaty autobusowe, toalety publiczne, łaźnie itp. Objaśnienia: ex - dotyczy tylko i wyłącznie danego wyrobu/usługi z danego grupowania. Załącznik nr 2 LISTA MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH, KTÓRYCH IMPORT OBJĘTY JEST STAWKĄ PODATKU OBNIŻONĄ DO WYSOKOŚCI 7 % PozycjaKod PCNWyszczególnienie 12505Piaski naturalne wszystkich rodzajów, nawet barwione, inne niż piaski metalonośne objęte działem 26 22517Otoczaki, żwir, kamień pokruszony lub rozłupany, w rodzaju zwykle stosowanych jako kruszywo do betonu, jako tłuczeń drogowy i do podsypki torów kolejowych lub inne kruszywo, krzemień i gruby żwir, nawet poddane obróbce cieplnej; makadam z żużla lub podobnych odpadów przemysłowych, nawet zawierający materiały podane w pierwszej części pozycji; makadam smołowany; granulki, odłamki i proszek kamieni objętych pozycją 2515 lub 2516, nawet poddane obróbce cieplnej 3ex 2520Gips; anhydryt; spoiwa gipsowe (składające się z gipsu kalcynowanego lub siarczanu wapnia), nawet barwione, zawierające lub nie małe ilości przyspieszaczy lub opóźniaczy - z wyłączeniem PCN 2520 10 00 0 42521 00 00 0Topnik wapniowy; wapień i pozostały kamień wapienny, w rodzaju stosowanych do produkcji wapna lub cementu 52522Wapno palone, wapno gaszone i wapno hydrauliczne, inne niż tlenek wapnia i wodorotlenek wapnia objęte pozycją 2825 62523Cement portlandzki, cement glinowy, cement żużlowy, cement anhydrytowy i podobne cementy hydrauliczne, nawet barwione lub w postaci klinkieru 72715 00 00 0Mieszanki bitumiczne oparte na naturalnym asfalcie, naturalnym bitumie, na bitumie naftowym, na smole mineralnej lub na mineralnym paku smołowym (na przykład masy uszczelniające bitumiczne, fluksy) 8ex 3214Kit szklarski, kit ogrodniczy, kity żywiczne, masy uszczelniające i pozostałe mastyksy; wypełniacze malarskie, nieogniotrwałe preparaty powierzchniowe do fasad, ścian wewnętrznych, podłóg, sufitów itp. - z wyłączeniem PCN 3214 10 90 0 Kleje gotowe i pozostałe gotowe środki klejące, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 9* 3506 91 00 0- - Środki klejące na bazie polimerów objętych pozycjami od 3901 do 3913 lub na bazie kauczuku1 Gotowe spoiwa do form odlewniczych lub rdzeni; wyroby chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych (włączając te, składające się z mieszanin wyrobów naturalnych), gdzie indziej niewymienione, ani niewłączone: 103824 50 10 0- - Beton gotowy do wylania 113824 50 90 0- - Pozostałe 12ex 3917Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie (na przykład złącza, kolanka, kołnierze) z tworzyw sztucznych - z wyłączeniem PCN 3917 10 10 0, 3917 10 90 0, 3917 21 91 0, 3917 22 91 0, 3917 23 91 0, 3917 29 91 0, 3917 31 10 0, 3917 32 91 0, 3917 33 10 0, 3917 39 91 0 i 3917 40 10 0 133918Pokrycia podłogowe z tworzyw sztucznych, nawet samoprzylepne, w rolkach lub w postaci płytek; pokrycia ścienne lub sufitowe, z tworzyw sztucznych, jak określono w uwadze 9 do niniejszego działu Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i inne płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, nawet w rolkach: 143919 90 61 0- - - - Z plastyfikowanego poli(chlorku winylu) lub z polietylenu 153919 90 69 0- - - - Pozostałe Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych niekomórkowych, niewzmocnionych, nielaminowanych, nieosadzonych na podłożu ani niepołączonych w podobny sposób z innymi materiałami: 163920 99 51 0- - - - Arkusze z poli(fluorku winylu) 173920 99 55 0- - - - Dwuosiowo zorientowana folia z poli(alkoholu winylu), zawierająca 97% masy lub więcej poli(alkoholu winylowego), niepowleczona, o grubości nieprzekraczającej 1 mm 183920 99 59 0- - - - Pozostałe Pozostałe płyty, arkusze, folie, taśmy i pasy, z tworzyw sztucznych: 193921 11 00 0- - Z polimerów styrenu 203921 13 10 0- - - Elastyczne 213921 13 90 0- - - Pozostałe 223921 90 60 0- - Z wyrobów polimeryzacji addycyjnej 233922Wanny, prysznice, zlewy, umywalki, bidety, miski klozetowe, sedesy i pokrywy, spłuczki ustępowe i podobne artykuły sanitarne, z tworzyw sztucznych 243925Artykuły budowlane z tworzyw sztucznych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone Pozostałe artykuły z tworzyw sztucznych oraz artykuły z pozostałych materiałów objętych pozycjami od 3901 do 3914: 253926 90 50 0- - - Perforowane kubły i podobne artykuły do filtrowania wody przy wejściu do ścieków Drewno przetarte lub strugane wzdłużnie, skrawane warstwami lub okorowane, nawet strugane, szlifowane lub łączone stykowo, o grubości przekraczającej 6 mm: 26* 4407 10 31 0- - - - Świerkowe z gatunku Picea abies Karst. lub srebrnej jodły (Abies alba Mill.)2 27* 4407 10 33 0- - - - Sosnowe z gatunku Pinus sylvestris L2 28* 4407 10 38 0- - - - Pozostałe2 29* 4407 24 30 0- - - - Strugane2 304407 25 30 0- - - - Strugane 314407 26 30 0- - - - Strugane 32* 4407 29 20 0- - - - - - Palisander z Rio, palisander z Para, palisander z Rose2 33* 4407 29 30 0- - - - - - Pozostałe2 34* 4407 29 83 0- - - - - Strugane2 354407 91 31 0- - - - - Płyty, listwy i klepki do parkietów lub drewniane płyty podłogowe, niełączone 36* 4407 92 00 0- - Z buka (Fagus spp.)2 37* 4407 99 30 0- - - - Strugane2 Drewno (włącznie z klepkami i listwami na parkiet, niepołączonymi), kształtowane w sposób ciągły (z wypustem, rowkiem, ze ściętymi krawędziami, zaokrąglone, ze złączami w jaskółczy ogon i podobne) wzdłuż dowolnej krawędzi, końców lub powierzchni, nawet strugane, szlifowane lub łączone stykowo: 38* 4409 10 18 0- - Pozostałe2 394409 20 91 0- - - Płyty, klepki i listwy do parkietów lub drewniane płyty podłogowe, niełączone 40* 4409 20 98 0- - - Pozostałe2 Sklejka, płyty fornirowane i podobne drewno warstwowe: 41* 4412 22 91 0- - - - Płyta stolarska, płyta warstwowa i płyta podłogowa3 42* 4412 29 20 0- - - Płyta stolarska, płyta warstwowa i płyta podłogowa3 43* 4412 92 91 0- - - - Płyta stolarska, płyta warstwowa i płyta podłogowa3 44* 4412 99 20 0- - - Płyta stolarska, płyta warstwowa i płyta podłogowa3 45ex 4418Wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, z drewna, włącznie z drewnianymi płytami komórkowymi, połączonymi płytami parkietowymi, dachówkami i gontami - z wyłączeniem PCN 4418 40 00 0 i 4418 50 00 0 46ex 4814Tapety papierowe i podobne pokrycia ścienne; okienny papier przezroczysty - z wyłączeniem PCN 4814 90 90 0 Filc, nawet impregnowany, powleczony, pokryty lub laminowany: 475602 21 00 0- - Z wełny lub cienkiej sierści zwierzęcej 485904Linoleum, nawet cięte według kształtu; pokrycia podłogowe składające się z powłoki lub pokrycia nałożonego na podkładzie włókienniczym, nawet cięte do kształtu 496806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne; mieszaniny i artykuły z materiałów mineralnych izolujących cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż te objęte pozycją 6811 lub 6812 lub objęte działem 69 506807Artykuły z asfaltu lub podobnego materiału (na przykład bitumu naftowego lub paku węglowego) 516808 00 00 0Tafle, płyty, płytki, bloki i podobne artykuły z włókien roślinnych, słomy, wiórów, trocin, pyłu lub pozostałych odpadów drewna, aglomerowanych cementem, gipsem lub innym spoiwem mineralnym 526809Wyroby z gipsu lub z mieszanek na bazie gipsu 536810Artykuły z cementu, betonu lub ze sztucznego kamienia, nawet zbrojone Artykuły azbestowo-cementowe, celulozowo-cementowe lub podobne: 546811 10 00- Arkusze faliste 55* 6811 20 11- - Arkusze na dachy lub ściany, nieprzekraczające 40 x 60 cm4 56* 6811 20 80- - Pozostałe4 57* 6811 30 00- Rury, przewody rurowe oraz ich osprzęt4 58* 6811 90 00- Pozostałe artykuły4 596904Cegły budowlane, pustaki stropowe, podporowe, wypełnieniowe i podobne, ceramiczne 606905Dachówki, nasady kominowe, wkłady kominowe, ozdoby architektoniczne i pozostałe ceramiczne wyroby budowlane 616906 00 00 0Rury, przewody, rynny i osprzęt do rur, ceramiczny 62ex 6907Płyty chodnikowe, kafle lub płytki ścienne, ceramiczne, nieszkliwione; kostki mozaikowe i podobne, nawet na podłożu, ceramiczne, nieszkliwione - z wyłączeniem PCN 6907 90 93 0 636908Płyty chodnikowe, kafle lub płytki ścienne, ceramiczne, szkliwione; kostki mozaikowe i podobne, nawet na podłożu, ceramiczne, szkliwione 646910Zlewy, umywalki, podstawy umywalek, wanny, bidety, miski klozetowe, płuczki ustępowe, pisuary i podobna armatura sanitarna, ceramiczne 65ex 7003Szkło lane i walcowane, w arkuszach lub kształtkach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nieobrobione inaczej - z wyłączeniem PCN 7003 12 10 0 i 7003 19 10 0 66ex 7004Szkło ciągnione i dmuchane, w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nieobrobione inaczej - z wyłączeniem PCN 7004 20 10 0 i 7004 90 10 0 677005Szkło typu "float" i szkło o powierzchni szlifowanej lub polerowanej, w arkuszach, nawet z warstwą pochłaniającą, odblaskową lub przeciwodblaskową, ale nieobrobione inaczej Szkło objęte pozycją 7003, 7004 lub 7005, gięte, o obrobionych krawędziach, grawerowane, wiercone, emaliowane lub inaczej obrobione, ale nieobramowane ani nieoprawione w innych materiałach: 687006 00 90 0- Pozostałe Szkło bezpieczne, złożone ze szkła hartowanego (temperowanego) lub warstwowego: 697007 19- - Pozostałe 707007 29 00 0- - Pozostałe 717008 00Wielościenne elementy izolacyjne ze szkła 72ex 7016Kształtki chodnikowe, płyty, cegły, pustaki, cegły znormalizowane, dachówki i pozostałe artykuły, ze szkła prasowanego lub formowanego, nawet zbrojonego, w rodzaju stosowanych do celów budowlanych lub konstrukcyjnych; kostki szklane i inna drobnica szklana, nawet na podłożu, na mozaiki lub do podobnych celów dekoracyjnych; szybki oprawione w ołów i podobne; szkło wielokomórkowe lub piankowe w blokach, taflach, płytach, formowane w kokilach lub podobnych postaciach - z wyłączeniem PCN 7016 90 10 0 Włókna szklane (włącznie z watą szklaną) oraz artykuły z nich (na przykład przędze, tkaniny): 737019 32 00 0- - Cienkie arkusze (woale) 747019 39 00 0- - Pozostałe 757019 90- Pozostałe 767209Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nieplaterowane, niepowleczone ani niepokryte Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, platerowane, pokryte lub powleczone: 777210 11 00 0- - O grubości 0,5 mm lub większej 787210 12- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm 797210 20 00 0- Pokryte lub powleczone ołowiem, włączając blachę białą matową 807210 30 00 0- Elektrolitycznie pokryte lub powleczone cynkiem 817210 41 00 0- - Faliste 827210 49 00 0- - Pozostałe 837210 61 00 0- - Pokryte lub powleczone stopami aluminiowo-cynkowymi 847210 69 00 0- - Pozostałe 857210 70- Malowane, lakierowane lub powleczone tworzywami sztucznymi 86* 7210 90 40 0- - Ocynowane i zadrukowane5 877211Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, nieplaterowane, niepokryte ani niepowleczone Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, platerowane, pokryte lub powleczone: 887212 10- Pokryte lub powleczone cyną 897212 20 00 0- Elektrolitycznie pokryte lub powleczone cynkiem 907212 30 00 0- W inny sposób pokryte lub powleczone cynkiem 917212 40- Malowane, lakierowane lub powleczone tworzywami sztucznymi 92* 7212 50- W inny sposób pokryte lub powleczone6 93ex 7213Sztaby i pręty, walcowane na gorąco, w nieregularnie zwijanych kręgach, z żeliwa lub stali niestopowej - z wyłączeniem PCN 7213 91 20 0 Pozostałe sztaby i pręty, z żeliwa lub ze stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone: 947214 20 00 0- Posiadające wgniecenia, żeberka, rowki lub inne odkształcenia, powstałe podczas procesu walcowania lub skręcone po walcowaniu 957214 30 00 0- Pozostałe, ze stali automatowej 967214 99 10 0- - - - W rodzaju stosowanych do zbrojenia betonu 977214 99 39 0- - - - - Mniej niż 80 mm 987214 99 50 0- - - - Pozostałe 99* 7214 99 79 0- - - - - Mniej niż 80 mm7 100* 7214 99 95 0- - - - Pozostałe7 Pozostałe sztaby i pręty, z żeliwa lub stali niestopowej: 1017215 10 00 0- Ze stali automatowej, nieobrobione więcej niż gięte na zimno lub wykończone na zimno 1027215 50- Pozostałe, nieobrobione więcej niż gięte na zimno lub wykończone na zimno 103* 7215 90 00 0- Pozostałe8 Kątowniki i kształtowniki, z żeliwa lub stali niestopowej: 1047216 10 00 0- Ceowniki, dwuteowniki i dwuteowniki szerokostopowe, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane, o wysokości mniejszej niż 80 mm 1057216 21 00 0- - Kątowniki nierównoramienne 1067216 22 00 0- - Teowniki Ceowniki: 1077216 31 10 0- - - O wysokości 80 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 220 mm 1087216 32 11 0- - - - Z równoległymi powierzchniami przylgowymi kołnierza 1097216 32 19 0- - - - Pozostałe 1107216 33 10 0- - - O wysokości 80 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 180 mm 1117216 40- Kątowniki nierównoramienne lub teowniki, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane, o wysokości 80 mm lub większej 1127216 50- Pozostałe kątowniki i kształtowniki, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane 1137216 61- - Otrzymane z wyrobów walcowanych płaskich 1147216 69 00 0- - Pozostałe 1157216 91- - Gięte na zimno lub kształtowane na zimno z wyrobów walcowanych płaskich 116* 7216 99 00 0- Pozostałe9 Drut z żeliwa lub ze stali niestopowej: 1177217 10- Niepokryty ani niepowleczony, nawet polerowany 1187217 90- Pozostały Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości 600 mm lub większej: 1197219 31 00 0- - O grubości 4,75 mm lub większej 1207219 32- - O grubości 3 mm lub większej, ale mniejszej niż 4,75 mm 1217219 33- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm 1227219 34- - O grubości 0,5 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 1mm 1237219 35- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm 1247219 90 00 0- Pozostałe Wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: 1257220 20- Nieobrobione więcej niż walcowane na zimno 126* 7220 90 00 0- Pozostałe10 1277221 00Sztaby i pręty ze stali nierdzewnej, walcowane na gorąco, w nieregularnych kręgach Pozostałe sztaby i pręty ze stali nierdzewnej; kątowniki i kształtowniki, ze stali nierdzewnej: 128* 7222 11- - O przekroju poprzecznym w kształcie koła11 1297222 19- - Pozostałe 130* 7222 20- Sztaby i pręty, nieobrobione więcej niż gięte na zimno lub wykończone na zimno11 131* 7222 40- Kątowniki i kształtowniki8 1327223 00Drut ze stali nierdzewnej 1337224Pozostała stal stopowa w postaci wlewków lub w pozostałych pierwotnych formach; półprodukty z pozostałej stali stopowej - z wyłączeniem PCN 7224 10 10 0, 7224 10 90 0, 7224 90 02 0, 7224 90 18 0 i 7224 90 90 0 Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej: 1347225 19 90 0- - - Walcowane na zimno 135* 7225 20 00 0- Ze stali szybkotnącej12 1367225 50 00 0- Pozostałe, nieobrobione więcej niż walcowane na zimno 1377225 99 00 0- - Pozostałe Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: 1387226 20 00 0- Ze stali szybkotnącej 1397226 92 00 0- - Nieobrobione więcej niż walcowane na zimno 1407227Sztaby i pręty, z pozostałej stali stopowej, walcowane na gorąco, w nieregularnych kręgach Pozostałe sztaby i pręty, z pozostałej stali stopowej; kątowniki i kształtowniki, z pozostałej stali stopowej; sztaby i pręty drążone, ze stali stopowej lub niestopowej, nadające się do celów wiertniczych: 141* 7228 10- Sztaby i pręty, ze stali szybkotnącej13 142* 7228 20- Sztaby i pręty, ze stali krzemowo-manganowej8 143* 7228 30- Pozostałe sztaby i pręty, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane14 1447228 50- Pozostałe sztaby i pręty, nieobrobione więcej niż gięte na zimno lub wykończone na zimno 145* 7228 60- Pozostałe sztaby i pręty8 146* 7228 70- Kątowniki i kształtowniki8 1477228 80 00 0- Sztaby i pręty drążone, nadające się do celów wiertniczych 1487229Drut z pozostałej stali stopowej 149ex 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, z żeliwa lub stali - z wyłączeniem PCN 7304 21 00 0, 7304 29 11 0, 7304 29 19 0, 7304 31 10 0, 7304 39 10 0, 7304 39 20 0, 7304 41 10 0, 7304 49 10 0, 7304 49 30 0, 7304 51 30 0, 7304 59 10 0, 7304 59 50 0 i 7304 90 10 0 1507305Pozostałe rury i przewody rurowe (na przykład spawane, nitowane lub podobnie zamykane), o przekroju poprzecznym w kształcie koła, których zewnętrzna średnica przekracza 406,4 mm, z żeliwa lub stali 151ex 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone, z żeliwa lub stali (na przykład z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób) - z wyłączeniem PCN 7306 30 10 0, 7306 40 10 0, 7306 50 10 0 i 7306 60 10 0 Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych objętych pozycją 9406) i części konstrukcji, z żeliwa lub stali: 1527308 30 00 0- Drzwi, okna i ramy do nich oraz progi drzwiowe 1537308 90 51 0- - - - Panele złożone z dwóch ścian z profilowanego (żeberkowanego) arkusza z rdzeniem izolującym 1547308 90 59 0- - - - Pozostałe 1557308 90 99 0- - - Pozostałe 156ex * 7309 00Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki na dowolny materiał (inny niż sprężony lub skroplony gaz), z żeliwa lub stali, o pojemności przekraczającej 300 l, nawet pokryte lub izolowane cieplnie, ale niewyposażone w urządzenia mechaniczne lub termiczne15 - z wyłączeniem PCN 7309 00 10 0 i 7309 00 90 0 Piece, kuchnie, ruszty, kuchenki (włącznie z tymi, które wyposażone są w kotły centralnego ogrzewania), rożna, piecyki koksowe, palniki gazowe, podgrzewacze płytowe i podobne nieelektryczne urządzenia stosowane w gospodarstwie domowym oraz ich części, z żeliwa lub stali: 1577321 11- - Na gaz lub na gaz i inne paliwa 1587321 81- - Na gaz lub na gaz i inne paliwa 1597321 82- - Na paliwo ciekłe 1607321 83 00 0- - Na paliwo stałe Grzejniki i ich części: 1617322 11 00 0- - Żeliwne 1627322 19 00 0- - Pozostałe 163ex 7324Wyroby sanitarne i ich części, z żeliwa lub stali - z wyłączeniem PCN 7324 10 10 0 i 7324 90 10 0 Pozostałe odlewane artykuły z żeliwa lub stali: 1647325 10- Z żeliwa nieciągliwego 1657325 99 90 0- - - Pozostałe 1667326 90 30 0- - Drabiny i szczeble 1677326 90 60 0- - Wywietrzniki niemechaniczne, rynny, haki i podobne artykuły stosowane w przemyśle budowlanym 1687326 90 70 0- - Perforowane kubły i podobne artykuły, z arkusza do filtrowania wody przy wejściu do ścieków Rury i przewody rurowe, z miedzi: 1697411 10- Z miedzi rafinowanej 1707605Drut aluminiowy 1717606Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,2 mm, z aluminium 172ex 7610Konstrukcje z aluminium (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych objętych pozycją 9406) i części takich konstrukcji (np. mosty i części mostów, wieże, maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz ramy do nich i progi drzwiowe, balustrady, filary i kolumny); płyty, pręty, kształtowniki, rury i podobne, z aluminium, przygotowane do stosowania w konstrukcjach - z wyłączeniem PCN 7610 90 10 0 173* 7614Skrętki, kable, taśmy plecione i podobne, z aluminium, nieizolowane elektrycznie16 1748301 10 00 0- Kłódki 1758301 40- Pozostałe zamki 1768301 50 00 0- Zamknięcia i okucia z zamknięciami, zawierające zamki 177* 8301 70 00 0- Klucze występujące oddzielnie17 Oprawy, okucia i podobne artykuły z metalu nieszlachetnego: 1788302 10 90 0- - Pozostałe 1798302 41 00 0- - Nadające się do budynków 1808403Kotły centralnego ogrzewania, inne niż te objęte pozycją 8402 1818404Instalacje pomocnicze przeznaczone do współpracy z kotłami objętymi pozycjami 8402 lub 8403 (np. podgrzewacze wody, podgrzewacze pary, zdmuchiwacze sadzy, podgrzewacze powietrza); skraplacze do siłowni na parę wodną lub inną Części do silników i siłowników: 1828412 90 30 0- - - Silników odrzutowych innych niż turboodrzutowe 1838412 90 50 0- - - Silników i siłowników hydraulicznych 1848412 90 90 0- - - Pozostałe Pompy i części pomp: 185* 8413 70 61 0- - - - - - - - Zblokowane z silnikiem18 186* 8413 91 90 0- - - Pozostałe18 1878416Palniki piecowe na paliwo ciekłe, na paliwo stałe pyłowe lub na gaz; mechaniczne podawacze węgla, włączając ich ruszty mechaniczne, mechaniczne urządzenia do usuwania popiołu oraz podobne urządzenia Urządzenia do podgrzewania wody przepływowe lub pojemnościowe, nieelektryczne: 188* 8419 11 00 0- - Urządzenia przepływowe do podgrzewania wody, gazowe19 189* 8419 19 00 0- - Pozostałe19 1908419 89 10 0- - - Chłodnie kominowe i podobne instalacje do chłodzenia bezpośredniego (bez ścianki oddzielającej) za pomocą wody przepływającej w obiegu zamkniętym Wirówki, włączając suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: 1918421 21 90 0- - - Pozostałe 1928421 29 90 0- - - Pozostałe 1938421 39 30 0- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania powietrza 1948421 39 51 0- - - - - Metodą mokrą 1958421 39 71 0- - - - - Metodą katalityczną 1968421 39 98 0- - - - - Pozostałe 1978421 99 00 0- - Pozostałe 198ex 8481Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi lub podobnych, także zawory redukcyjne i zawory sterowane termostatycznie - z wyłączeniem PCN 8481 10 05 0, 8481 10 19 0, 8481 20 10 0, 8481 20 90 0, 8481 80 40 0, 8481 80 61 0, 8481 80 63 0, 8481 80 69 0, 8481 80 71 0, 8481 80 73 0 i 8481 80 87 0 Podgrzewacze wody, urządzenia elektrotermiczne do użytku domowego: 1998516 10 11 0- - - Ogrzewacze wody natychmiastowe 200* 8516 10 19 0- - - Pozostałe20 2018516 60 10 0- - Kuchenki (zawierające przynajmniej jedną płytę grzewczą i jeden piekarnik) 2028516 60 90 0- - Pozostałe 2038536 10- Bezpieczniki 2048536 61- - Oprawy lamp 205ex 8537Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy i pozostałe układy wspornikowe, wyposażone przynajmniej w dwie lub więcej aparatur objęte pozycją 8535 lub 8536, służące do elektrycznego sterowania lub rozdziału energii elektrycznej, włącznie z układami zawierającymi przyrządy lub aparaturę, objęte działem 90, oraz aparatura sterowana numerycznie, inna niż aparatura połączeniowa objęta pozycją 8517 - z wyłączeniem PCN 8537 20 91 0 i 8537 20 99 0 Części stosowane wyłącznie lub zasadniczo w aparaturze objętej pozycją 8535, 8536 lub 8537: 2068538 10 00 0- Tablice, panele, konsole, pulpity, szafy oraz inne układy wsporcze dla wyrobów objętych pozycją 8537, niewyposażone w przynależną do nich aparaturę 207* 8538 90- Pozostałe21 Izolowane przewody elektryczne: 2088544 20 00 0- Kabel koncentryczny i pozostałe współosiowe przewody elektryczne 2098544 51- - Wyposażone w złączki 2108544 59- - Pozostałe 2118544 60- Pozostałe przewody elektryczne do napięć przekraczających 1.000 V Przyrządy i aparaty do pomiaru lub kontroli przepływu, poziomu, ciśnienia lub innych parametrów cieczy lub gazów (na przykład przepływomierze, poziomowskazy, manometry, ciśnieniomierze, liczniki energii cieplnej), z wyłączeniem przyrządów i aparatury, objętych pozycją 9014, 9015, 9028 lub 9032: 2129026 80 91 0- - - Elektroniczne 2139026 80 99 0- - - Pozostałe 214ex 9028Gazomierze, liczniki do cieczy lub energii elektrycznej, do pomiaru zużycia lub produkcji, włącznie z licznikami wzorcowymi do nich - z wyłączeniem PCN 9028 30 90 0, 9028 90 10 0 i 9028 90 90 0 Przyrządy i aparatura, do automatycznej regulacji i kontroli: 2159032 10 30 0- - - Elektroniczne 2169032 10 91 0- - - - Wyzwalane elektrycznie 2179032 10 99 0- - - - Pozostałe 2189032 20 90 0- - Pozostałe 2199032 89 90 0- - - Pozostałe 220* 9032 90 90 0- - Pozostałe21 Lampy i oprawy oświetleniowe: 2219405 10 21 0- - - - W rodzaju stosowanych do lamp żarowych 2229405 10 30 0- - - Z materiałów ceramicznych 2239405 10 50 0- - - Ze szkła 2249405 10 91 0- - - - W rodzaju stosowanych do lamp żarowych 225ex 9406 00Budynki prefabrykowane - z wyłączeniem PCN 9406 00 31 0 ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że dana pozycja dotyczy tylko towaru określonego nazwą w kolumnie Wyszczególnienie. Objaśnienia do podpozycji oznaczonych symbolem * umieszczonym w kolumnie Kod PCN 1 dot. tylko spoiw na bazie kauczuku lub tworzyw sztucznych (łącznie ze sztucznymi żywicami) 2 dot. tylko materiałów podłogowych 3 dot. tylko płyt podłogowych 4 nie dot. wyrobów azbestowo-cementowych 5 dot. tylko nieobrobionych więcej niż powierzchniowo, włącznie z platerowaniem lub jedynie pociętych w kształty inne niż prostokątne (włącznie z kwadratem) 6 nie dot. wyrobów srebrzonych, złoconych, platynowanych lub emaliowanych 7 nie dot. zawierających 0,6% masy lub więcej węgla 8 nie dot. walcowanych na gorąco, ciągnionych na gorąco lub wyciskanych, nieobrobionych więcej niż platerowanie 9 nie dot. wyrobów kutych 10 nie dot. nieobrobionych więcej niż powierzchniowo, włącznie z platerowaniem oraz walcowanych na gorąco i nieobrobionych więcej niż platerowanych 11 nie dot. sztab i prętów o średnicy 80 mm lub większej zawierających nikiel 12 nie dot. nieobrobionych więcej niż walcowane, nieobrobionych więcej niż powierzchniowo włącznie z platerowaniem lub tylko pociętych na kształty inne niż prostokątne (włącznie z kwadratem) 13 nie dot. walcowanych na gorąco, ciągnionych na gorąco lub wyciskanych, nieobrobionych więcej niż platerowane oraz kutych 14 nie dot. wyrobów o przekroju poprzecznym w kształcie koła, o średnicy 80 mm lub większej 15 dot. tylko wymienników ciepła c.o. i c.w., zasobników ciepłej wody i zbiorników do oczyszczalni ścieków 16 dot. tylko przewodów aluminiowych i aluminiowo-stalowych napowietrznych i nieizolowanych elektrycznie 17 nie dot. kluczyków do zamków samochodowych występujących oddzielnie 18 dot. tylko hydroforów 19 dot. tylko warników i bojlerów 20 nie dot. czajników elektrycznych 21 dot. tylko urządzeń i zestawów urządzeń do automatycznej regulacji dostaw ciepła oraz zdalnego sterowania pracą systemów ciepłowniczych, a także części do tych urządzeń. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 199, poz. 1934. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 46, poz. 438, Nr 155, poz. 1290 i Nr 216, poz. 1828 oraz z 2003 r. Nr 115, poz. 1079, Nr 152, poz. 1483 i Nr 158, poz. 1534. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65, Nr 128, poz. 1176, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, trybu, formy i terminów dostarczania informacji przez niektóre podmioty prowadzące działalność maklerską oraz rachunki papierów wartościowych (Dz. U. Nr 229, poz. 2278) Na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 2002 r. w sprawie zakresu, trybu, formy i terminów dostarczania informacji przez niektóre podmioty prowadzące działalność maklerską oraz rachunki papierów wartościowych (Dz. U. Nr 38, poz. 354 i Nr 231, poz. 1949) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich - rozumie się przez to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia wielkości środków własnych domu maklerskiego w zależności od rozmiarów wykonywanej działalności oraz maksymalnej wysokości kredytów, pożyczek i wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych w stosunku do środków własnych (Dz. U. Nr 109, poz. 1032), 3) rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską - rozumie się przez to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia wysokości środków własnych przeznaczonych na prowadzenie przez bank działalności maklerskiej w zależności od rozmiarów wykonywanej działalności (Dz. U. Nr 109, poz. 1033),"; 2) w § 3 w ust. 1: a) po pkt 20 dodaje się pkt 20a w brzmieniu: "20a) zamierzonej spłacie zobowiązań podporządkowanych, która spowoduje obniżenie wielkości nadzorowanych kapitałów do poziomu niższego niż 120 % całkowitego wymogu kapitałowego,", b) pkt 30 otrzymuje brzmienie: "30) obniżeniu poziomu nadzorowanych kapitałów poniżej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego lub wysokości wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk lub minimalnej wielkości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy, niedotrzymaniu wymaganego poziomu stopy zabezpieczenia, przekroczeniu maksymalnego poziomu zaangażowania, niedotrzymaniu wymaganej relacji wielkości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej do wysokości zaciągniętych przez dom maklerski kredytów, pożyczek oraz wyemitowanych przez niego dłużnych papierów wartościowych,", c) dodaje się pkt 37-39 w brzmieniu: "37) zmianie sposobu wyliczania całkowitego wymogu kapitałowego w związku ze zmianą zakresu prowadzonej działalności ze znaczącego na nieznaczący lub z nieznaczącego na znaczący, 38) ryzyku, które może zagrozić jego sytuacji finansowej, w szczególności związanym ze strukturą i źródłami finansowania nadzorowanych kapitałów oraz finansowania zewnętrznego, w przypadku gdy dom maklerski stosuje przepisy § 11 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, 39) przypadku niewywiązania się strony z zobowiązań wobec domu maklerskiego z tytułu umowy z udzielonym lub otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, umowy udzielenia lub zaciągnięcia pożyczki instrumentów finansowych lub instrumentów obrotu towarowego."; 3) po § 23 dodaje się § 23a w brzmieniu: "§ 23a. W przypadku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 20a, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) nazwę (firmę), siedzibę i adres lub imię, nazwisko i adres udzielającego pożyczki lub kredytu, 2) wielkość zaciągniętych zobowiązań, 3) wynikający z umowy termin spłaty zobowiązań, 4) wielkość zamierzonej spłaty zobowiązań, 5) przewidywany termin spłaty, 6) procentowo wyrażony udział prognozowanej wielkości nadzorowanych kapitałów, po spłacie zobowiązań w całkowitym wymogu kapitałowym."; 4) § 33 otrzymuje brzmienie: "§ 33. 1. W przypadku obniżenia poziomu nadzorowanych kapitałów poniżej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego lub wysokości wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk lub minimalnej wielkości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy, niedotrzymania wymaganego poziomu stopy zabezpieczenia, przekroczenia maksymalnego poziomu zaangażowania, o których mowa w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, raport bieżący zawiera dane, o których mowa w części A załącznika nr 3 do rozporządzenia, według stanu na dzień wystąpienia tego zdarzenia. 2. W przypadku niedotrzymania wymaganej relacji wielkości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej do wysokości zaciągniętych przez dom maklerski kredytów, pożyczek oraz wyemitowanych przez niego dłużnych papierów wartościowych, o której mowa w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, raport bieżący zawiera dane, o których mowa w dziale XII części B załącznika nr 3 do rozporządzenia, sporządzone na dzień wystąpienia tego zdarzenia. 3. Do raportu bieżącego, o którym mowa w ust. 1 i 2, należy dołączyć następujące informacje: 1) opis przyczyn niedotrzymania lub przekroczenia wymaganego poziomu wskaźników, 2) opis działań, jakie dom maklerski zamierza podjąć w celu przywrócenia stanów zgodnych z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 4. W przypadku gdy sytuacja, o której mowa w ust. 1 i 2, utrzymuje się przez okres dłuższy niż 1 dzień, raport bieżący jest przesyłany codziennie, z tym że opis działań jest przesyłany z pierwszym raportem, chyba że w tym zakresie nastąpi zmiana zamierzeń domu maklerskiego."; 5) po § 39 dodaje się § 39a-39c w brzmieniu: "§ 39a. W przypadku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 37, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) datę dokonania obliczeń, na podstawie których stwierdzono zmianę zakresu prowadzonej działalności z nieznaczącej na znaczącą lub ze znaczącej na nieznaczącą, 2) wyniki obliczeń dotyczących spełnienia warunków, o których mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. § 39b. W przypadku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 38, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) szczegółową charakterystykę zagrożenia, 2) opis przypuszczalnego wpływu ryzyka na sytuację domu maklerskiego. § 39c. W przypadku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 39, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) charakterystykę zawartej umowy, 2) termin, w którym powinny zostać uregulowane wynikające z umowy zobowiązania wobec domu maklerskiego, 3) wynikającą z umowy wielkość zobowiązania."; 6) w § 40 w ust. 1: a) pkt 24 otrzymuje brzmienie: "24) obniżeniu poziomu nadzorowanych kapitałów poniżej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego lub wysokości wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk lub minimalnej wielkości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy, niedotrzymaniu wymaganego poziomu stopy zabezpieczenia, przekroczeniu maksymalnego poziomu zaangażowania,", b) dodaje się pkt 30 i 31 w brzmieniu: "30) zmianie sposobu wyliczania całkowitego wymogu kapitałowego w związku ze zmianą zakresu prowadzonej działalności ze znaczącego na nieznaczący lub z nieznaczącego na znaczący, 31) przypadku niewywiązania się strony z zobowiązań wobec biura maklerskiego z tytułu umowy z udzielonym lub otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, umowy udzielenia lub zaciągnięcia pożyczki instrumentów finansowych lub instrumentów obrotu towarowego."; 7) § 64 otrzymuje brzmienie: "§ 64. 1. W przypadku, o którym mowa w § 40 ust. 1 pkt 24, raport bieżący zawiera dane, o których mowa w części A załącznika nr 3 do rozporządzenia, według stanu na dzień wystąpienia tego zdarzenia. 2. Do raportu bieżącego, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć następujące informacje: 1) opis przyczyn niedotrzymania lub przekroczenia wymaganego poziomu wskaźników, 2) opis działań, jakie bank zamierza podjąć w celu przywrócenia stanów zgodnych z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 3. W przypadku gdy sytuacja, o której mowa w ust. 1, utrzymuje się przez okres dłuższy niż 1 dzień, raport bieżący jest przesyłany codziennie, z tym że opis działań jest przesyłany z pierwszym raportem, chyba że w tym zakresie nastąpi zmiana zamierzeń banku."; 8) po § 69 dodaje się § 69a i 69b w brzmieniu: "§ 69a. W przypadku, o którym mowa w § 40 ust. 1 pkt 30, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) datę dokonania obliczeń, na podstawie których stwierdzono zmianę zakresu prowadzonej działalności z nieznaczącej na znaczącą lub ze znaczącej na nieznaczącą, 2) wyniki obliczeń dotyczących spełnienia warunków, o których mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. § 69b. W przypadku, o którym mowa w § 40 ust. 1 pkt 31, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) charakterystykę zawartej umowy, 2) termin, w którym powinny zostać uregulowane wynikające z umowy zobowiązania wobec biura maklerskiego, 3) wynikającą z umowy wielkość zobowiązania."; 9) w § 70: a) w ust. 1: - pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) obniżeniu poziomu nadzorowanych kapitałów poniżej wysokości całkowitego wymogu kapitałowego lub wysokości wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk lub minimalnej wielkości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy, niedotrzymaniu wymaganego poziomu stopy zabezpieczenia, przekroczeniu maksymalnego poziomu zaangażowania,", - dodaje się pkt 20 i 21 w brzmieniu: "20) zmianie sposobu wyliczania całkowitego wymogu kapitałowego w związku ze zmianą zakresu prowadzonej działalności ze znaczącego na nieznaczący lub z nieznaczącego na znaczący, 21) przypadku niewywiązania się z zobowiązań wobec zagranicznej osoby prawnej strony umowy z udzielonym lub otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, umowy udzielenia lub zaciągnięcia pożyczki instrumentów finansowych lub instrumentów obrotu towarowego.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów ust. 1 pkt 2-4, 6-8, 13 oraz 20 i 21 nie stosuje się do zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 52a ustawy, prowadzącej działalność maklerską w formie oddziału."; 10) § 84 otrzymuje brzmienie: "§ 84. 1. W przypadku, o którym mowa w § 70 ust. 1 pkt 13, raport bieżący zawiera dane, o których mowa w części A załącznika nr 3 do rozporządzenia, według stanu na dzień wystąpienia tego zdarzenia. 2. Do raportu bieżącego, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć następujące informacje: 1) opis przyczyn niedotrzymania lub przekroczenia wymaganego poziomu wskaźników, 2) opis działań, jakie zagraniczna osoba prawna zamierza podjąć w celu przywrócenia stanów zgodnych z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 3. W przypadku gdy sytuacja, o której mowa w ust. 1, utrzymuje się przez okres dłuższy niż 1 dzień, raport bieżący jest przesyłany codziennie, z tym że opis działań jest przesyłany z pierwszym raportem, chyba że w tym zakresie nastąpi zmiana zamierzeń zagranicznej osoby prawnej."; 11) po § 90 dodaje się § 90a i 90b w brzmieniu: "§ 90a. W przypadku, o którym mowa w § 70 ust. 1 pkt 20, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) datę dokonania obliczeń, na podstawie których stwierdzono zmianę zakresu prowadzonej działalności z nieznaczącej na znaczącą lub ze znaczącej na nieznaczącą, 2) wyniki obliczeń dotyczących spełnienia warunków, o których mowa w § 5 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. § 90b. W przypadku, o którym mowa w § 70 ust. 1 pkt 21, raport bieżący zawiera następujące informacje: 1) charakterystykę zawartej umowy, 2) termin, w którym powinny zostać uregulowane wynikające z umowy zobowiązania wobec zagranicznej osoby prawnej, 3) wynikającą z umowy wielkość zobowiązania."; 12) w § 117 : a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dom maklerski jest obowiązany dostarczać Komisji roczne skonsolidowane sprawozdanie finansowe oraz sprawozdanie o skonsolidowanych wymogach kapitałowych, jeżeli obowiązek ich sporządzania wynika z odrębnych przepisów. W przypadku odstąpienia od wyliczania skonsolidowanego całkowitego wymogu kapitałowego, na podstawie § 11 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, dom maklerski będący podmiotem dominującym w grupie kapitałowej dostarcza zestawienie zaangażowań tej całej grupy kapitałowej.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału jest obowiązana dostarczać do Komisji swoje roczne sprawozdania finansowe, sporządzone zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie siedziby zagranicznej osoby prawnej, wraz ze sprawozdaniem z działalności i opinią biegłego rewidenta.", c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4c w brzmieniu: "4a. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału, jeżeli wystąpią przesłanki określone w art. 64b ust. 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10, jest obowiązana dostarczać do Komisji, oprócz rocznych sprawozdań finansowych, o których mowa w ust. 4, roczne sprawozdania finansowe oddziału wraz ze sprawozdaniem z działalności oddziału, raportem z badania sprawozdania i opinią biegłego rewidenta. 4b. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału jest obowiązana dostarczać do Komisji sprawozdania miesięczne, półroczne i wstępne roczne sprawozdania finansowe, z zastrzeżeniem ust. 4c i 6. 4c. Przepisów ust. 4b nie stosuje się do zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 52a ustawy."; 13) w § 118 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Do sprawozdania miesięcznego dołącza się szczegółową charakterystykę składu portfela handlowego, o którym mowa w § 6 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich i w § 6 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, według stanu na dzień sporządzenia sprawozdania miesięcznego."; 14) § 122 otrzymuje brzmienie: "§ 122. 1. Dom maklerski dołącza do rocznego sprawozdania finansowego opinię biegłego rewidenta o prawidłowości i rzetelności sprawozdania finansowego, raport z badania sprawozdania finansowego oraz sprawozdanie z działalności domu maklerskiego. 2. Biuro maklerskie dołącza do rocznego sprawozdania finansowego: 1) sprawozdanie z działalności biura maklerskiego oraz 2) opinię biegłego rewidenta o prawidłowości i rzetelności sprawozdania finansowego banku wraz z raportem z badania sprawozdania finansowego banku, w części dotyczącej działalności maklerskiej, albo opinię biegłego rewidenta o prawidłowości i rzetelności sprawozdania finansowego biura maklerskiego wraz z raportem z badania sprawozdania finansowego biura maklerskiego, o ile obowiązek odrębnego badania sprawozdania finansowego biura maklerskiego wynika z innych przepisów. 3. Biuro maklerskie spełnia obowiązek dostarczenia sprawozdania z działalności, o którym mowa w ust. 2, jeżeli do rocznego sprawozdania finansowego biura maklerskiego jest dołączona część sprawozdania z działalności banku w roku obrotowym, która dotyczy działalności maklerskiej. 4. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału, dostarcza Komisji opinię biegłego rewidenta o prawidłowości i rzetelności sprawozdania finansowego zagranicznej osoby prawnej sporządzonego zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w państwie siedziby zagranicznej osoby prawnej, oraz sprawozdanie z działalności zagranicznej osoby prawnej. 5. Zagraniczna osoba prawna, prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską w formie oddziału, dostarczająca do Komisji roczne sprawozdanie finansowe oddziału, dołącza do rocznego sprawozdania finansowego oddziału opinię biegłego rewidenta o prawidłowości i rzetelności sprawozdania finansowego oddziału, raport z badania sprawozdania finansowego oddziału oraz sprawozdanie z działalności oddziału zagranicznej osoby prawnej. 6. Roczne sprawozdanie finansowe sporządza się w sposób zapewniający porównywalność danych bieżącego roku obrotowego z danymi przedstawionymi za poprzedni rok obrotowy."; 15) po § 123 dodaje się § 123a i 123b w brzmieniu: "§ 123a. 1. Dane zawarte w sprawozdaniu o skonsolidowanych wymogach kapitałowych przedstawia się zgodnie z załącznikiem nr 4 do rozporządzenia. 2. Sprawozdanie o skonsolidowanych wymogach kapitałowych sporządza się raz na 6 miesięcy, za pierwsze i drugie półrocze roku obrotowego. 3. Sprawozdanie o skonsolidowanych wymogach kapitałowych sporządza się narastająco od początku roku obrotowego. 4. W przypadku zmiany zastosowanych metod wykazywania danych zawartych w sprawozdaniu o skonsolidowanych wymogach kapitałowych, sporządza się notę objaśniającą, w której należy przedstawić informacje zapewniające porównywalność danych bieżącego półrocza roku obrotowego z danymi przedstawionymi za analogiczny okres poprzedniego roku obrotowego. 5. W przypadku gdy wykazana w sprawozdaniu o skonsolidowanych wymogach kapitałowych wysokość wymogów kapitałowych, o których mowa w § 3 ust. 1, ust. 4 lub ust. 5 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, jest niższa od poziomu skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów, do sprawozdania należy dołączyć: 1) opis przyczyn niedotrzymania wysokości wymogów kapitałowych, 2) opis działań, jakie dom maklerski podjął lub zamierza podjąć w celu przywrócenia stanu zgodnego z wymaganym. § 123b. 1. Zestawienie zaangażowań w skali całej grupy kapitałowej powinno zawierać następujące informacje: 1) nazwę (firmę) podmiotu, 2) wielkość łącznego zaangażowania wobec danego podmiotu z podziałem na zaangażowanie bilansowe i pozabilansowe oraz z wyszczególnieniem zaangażowania zaliczonego do portfela handlowego i niehandlowego. 2. Zestawieniem powinny być objęte podmioty, wobec których łączne zaangażowanie grupy kapitałowej przekracza 10% nadzorowanych kapitałów domu maklerskiego. 3. Zestawienie zaangażowań w skali całej grupy kapitałowej sporządza się raz na 6 miesięcy, za pierwsze i drugie półrocze roku obrotowego."; 16) po § 124 dodaje się § 124a w brzmieniu: "§ 124a. 1. Dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską oraz zagraniczna osoba prawna prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską są obowiązane dostarczać Komisji zestawienia dotyczące transakcji odkupu papierów wartościowych (transakcji korygujących) zawartych przez nich na rynku giełdowym w celu prawidłowego rozliczenia innych transakcji. 2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące informacje: 1) nazwę i kod papieru wartościowego, 2) datę zawarcia korygowanej transakcji, 3) wolumen korygowanej transakcji, 4) przyczynę zawarcia transakcji korygujących, 5) daty zawarcia transakcji korygujących, 6) wolumen transakcji korygujących, 7) wartość transakcji korygujących. 3. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się za okres miesiąca kalendarzowego według stanu na ostatni dzień miesiąca kalendarzowego. Zestawienie zawiera informacje związane z zawartymi w danym miesiącu kalendarzowym transakcjami korygującymi."; 17) w § 125 dodaje się ust.12 -14 w brzmieniu: "12. Sprawozdanie o skonsolidowanych wymogach kapitałowych dostarcza się w terminie sześciu tygodni od zakończenia półrocza roku obrotowego. 13. Zestawienie zaangażowań w skali całej grupy kapitałowej dostarcza się w terminie sześciu tygodni od zakończenia półrocza roku obrotowego. 14. Zestawienie, o którym mowa w § 124a, dostarcza się w terminie do 20 dnia następującego po miesiącu objętym zestawieniem."; 18) w załączniku nr 1 do rozporządzenia dodaje się pkt 9-11 w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 19) załącznik nr 3 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 20) dodaje się załącznik nr 4 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Wzór informacji zawartych w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań miesięcznych sporządzanych za okres od początku roku obrotowego do dnia 30 czerwca 2004 r. oraz do raportów bieżących sporządzanych po dniu 1 lipca 2004 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 grudnia 2003 r. (poz. 2278) Załącznik nr 1 9. Wartość dopuszczonych i niedopuszczonych do publicznego obrotu aktywów należących do klientów domu maklerskiego, biura maklerskiego, oddziału zagranicznej osoby prawnej oraz kapitał zakładowy domu maklerskiego. 9.1. Podać wartość dopuszczonych do publicznego obrotu aktywów należących do klientów zgodnie ze wzorem zamieszczonym poniżej, według stanu na koniec okresu sprawozdawczego. REGON: WyszczególnienieLiczba prowadzonych rachunków papierów wartościowych klientów w sztukachWartość aktywów na rachunkach klientów (w tys. zł) rachunki pieniężnerachunki papierów wartościowych ogółemakcjeobligacjew tym obligacje Skarbu Państwainstrumenty pochodnecertyfikaty inwestycyjnebony skarbowepozostałe 012345678910 Stan zasobów ogółem (w. 02+03)01 z tegoZagraniczne02 Krajowe (w. 04+11+14+15+16)03 Z tegopodmioty finansowe (w. 05+06+07+08+09)04 z tegoBanki05 Instytucje ubezpieczeniowe06 Fundusze emerytalne07 Fundusze inwestycyjne08 Pozostałe09 w tym pomocnicze instytucje finansowe10 podmioty niefinansowe (w. 12+13) ≤ w. 1l11 w tymPrzedsiębiorstwa12 osoby fizyczne13 instytucje rządowe14 w tym ubezpieczenia społeczne15 instytucje samorządowe16 jednostki niekomercyjne finansowane przez instytucje rządowe i samorządowe17 gdzie: 1) Klient to osoba prawna, fizyczna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, korzystająca z usług świadczonych przez dom maklerski, biuro maklerskie lub oddział zagranicznej osoby prawnej na podstawie umowy, przy czym za klienta nie uważa się domu maklerskiego, biura maklerskiego lub oddziału zagranicznej osoby prawnej zawierającego transakcje z wykorzystaniem afiliacji. Przez afiliację rozumie się pośredniczenie członka giełdy lub członka rynku pozagiełdowego w zawieraniu transakcji na rynku regulowanym przez dom maklerski, biuro maklerskie lub oddział zagranicznej osoby prawnej. 2) Papiery wartościowe klientów zapisane na rachunkach papierów wartościowych, których liczbę należy podać w kolumnie 1 tabeli, prowadzonych przez dom maklerski, biuro maklerskie lub oddział zagranicznej osoby prawnej wycenia się według cen bieżących w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. W przypadku gdy nie jest możliwa wycena aktywów według cen bieżących, aktywa te wycenia się według wartości godziwej, pozwalającej na rzetelne odzwierciedlenia wartości tych aktywów. 3) Użyte w wierszu 04 pojęcie "podmioty finansowe" obejmuje wszystkie instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, które są głównie zaangażowane w pośrednictwo finansowe lub pomocniczą działalność finansową. Podmioty te dzielą się na 5 podsektorów: * bank centralny (Narodowy Bank Polski), * pozostałe finansowe instytucje pieniężne (pozostałe banki, ich filie, oddziały i agendy oraz Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo-Kredytowe) * pozostałe instytucje pośrednictwa (przedsiębiorstwa leasingu, przedsiębiorstwa factoringowe, domy maklerskie, fundusze inwestycyjne) i pomocnicze instytucje finansowe (brokerzy ubezpieczeniowi, instytucje zajmujące się prowadzeniem emisji papierów wartościowych, giełdy papierów wartościowych, instytucje zarządzające funduszami emerytalnymi i funduszami inwestycyjnymi), * instytucje ubezpieczeniowe i fundusze emerytalne (instytucje ubezpieczeniowe na życie i pozostałe osobowe i majątkowe, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, fundusze emerytalne - III filar). 4) Pojęcie "pozostałe" (wiersz 09) obejmuje podmioty finansowe niewykazane w wierszach 05, 06, 07 i 08 (np. domy maklerskie). Narodowe Fundusze Inwestycyjne winny być włączone do funduszy inwestycyjnych (wiersz 08), a Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo-Kredytowe do banków (wiersz 05). Pojęcie funduszy inwestycyjnych (wiersz 08) i emerytalnych (wiersz 07) nie obejmuje towarzystw, które nimi zarządzają. 5) Użyte w wierszu 11 pojęcie "podmioty niefinansowe" obejmuje wszystkie podmioty niezaliczone do wymienionych w wierszu 04. Pojęcie "przedsiębiorstwa" (wiersz 12) obejmuje przedsiębiorstwa państwowe, komunalne, spółki prawa handlowego, spółdzielnie, spółki cywilne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. 6) Użyte w wierszu 14 pojęcie "instytucje rządowe" obejmuje: * podsektor instytucji rządowych na szczeblu centralnym [organy władzy publicznej, organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy i trybunały, Fundusz Prewencji i Rehabilitacji, Fundusz Administracyjny, Fundusz Pracy, Fundusz Promocji Twórczości, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Państwowy Fundusz Kombatantów, Fundusz Alimentacyjny, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Centralny Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych, Centralny Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym], * podsektor funduszy ubezpieczeń społecznych (Fundusz Ubezpieczeń Społecznych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Emerytalno-Rentowy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego), * państwowe szkoły wyższe, * samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, * państwowe instytucje kultury, * Narodowy Fundusz Zdrowia, * Polską Akademię Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne. 7) Użyte w wierszu 16 pojęcie "instytucje samorządowe" obejmuje podsektor instytucji samorządowych (organy władzy lokalnej i ich związki, administrację samorządową; Gminny, Powiatowy i Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej; Terenowy Fundusz Ochrony Gruntów Rolnych; Gminny, Powiatowy i Wojewódzki Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym; Fundusz Socjalny Wsi; samorządowe instytucje kultury, samorządowe samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej). 8) Użyte w wierszu 17 pojęcie "jednostki niekomercyjne finansowane przez instytucje rządowe i samorządowe" obejmuje finansowane przez instytucje rządowe i samorządowe organizacje społeczne, partie polityczne, organizacje związków zawodowych, stowarzyszenia, fundacje, jednostki organizacji wyznaniowych. 9) Użyte w wierszu 02 pojęcie "zagraniczne" oznacza: * osobę fizyczną mającą stałe miejsce zamieszkania za granicą, * osobę prawną z siedzibą za granicą, * niemającą osobowości prawnej spółkę osób w wyżej wymienionych punktach, z siedzibą za granicą. 10) Wszystkie podmioty nieujęte w wierszach "zagraniczne" należy wykazać w wierszach "krajowe". 9.2. Podać wartość niedopuszczonych do publicznego obrotu aktywów należących do klientów zgodnie ze wzorem zamieszczonym poniżej, według stanu na koniec okresu sprawozdawczego. WyszczególnienieLiczba prowadzonych rejestrów klientów w sztukachWartość aktywów w rejestrach klientów oraz wartość aktywów przechowywanych w formie dokumentu (w tys. zł) rachunki pieniężnerejestry papierów wartościowych klientów oraz papiery wartościowe przechowywane w formie dokumentu ogółemakcjeobligacjeinstrumenty pochodnepozostałe 01234567 Stan zasobów ogółem (w. 02+03)01 z tegoZagraniczne02 krajowe (w. 04+11+14+15+16)03 z tegoPodmioty finansowe (w. 05+06+07+08+09)04 z tegobanki05 instytucje ubezpieczeniowe06 fundusze emerytalne07 fundusze inwestycyjne08 pozostałe09 w tym pomocnicze instytucje finansowe10 Podmioty niefinansowe (w. 12+13) ≤ w.1111 W tymprzedsiębiorstwa12 osoby fizyczne13 Instytucje rządowe14 w tym ubezpieczenia społeczne15 Instytucje samorządowe16 jednostki niekomercyjne finansowane przez instytucje rządowe i samorządowe17 gdzie: 1) Klient to osoba prawna, fizyczna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, korzystająca z usług świadczonych przez dom maklerski, biuro maklerskie lub oddział zagranicznej osoby prawnej na podstawie umowy. 2) Papiery wartościowe klientów zapisane w rejestrach lub ewidencji prowadzonych przez dom maklerski, biuro maklerskie lub oddział zagranicznej osoby prawnej, których liczbę należy podać w kolumnie 1 tabeli, oraz przechowywane przez dom maklerski, biuro maklerskie lub oddział zagranicznej osoby prawnej w formie dokumentu wycenia się według wartości nominalnej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 3) Użyte w tabeli pojęcia takie jak: "podmioty finansowe", "pozostałe", "podmioty niefinansowe", "instytucje rządowe", "instytucje samorządowe", "jednostki niekomercyjne finansowane przez instytucje rządowe i samorządowe", "zagraniczne" oraz "krajowe" obejmują podmioty, instytucje lub jednostki określone w objaśnieniach do tabeli, o której mowa w pkt 9.1. 9.3. Podać dane dotyczące kapitału zakładowego domu maklerskiego w podziale na sektory instytucjonalne. WyszczególnienieKwota w tys. zł 01 Ogółem (w. 02+03)01 z tegoZagraniczne02 krajowe (w. 04+11+16+17)03 z tegoPodmioty finansowe (w.05+06+07+08+09)04 z tegobanki05 instytucje ubezpieczeniowe06 fundusze emerytalne07 fundusze inwestycyjne08 pozostałe09 w tym pomocnicze instytucje finansowe10 Podmioty niefinansowe (w.12+13)≥ w.1111 w tymprzedsiębiorstwa12 osoby fizyczne13 Instytucje rządowe (w.l4≥ w.l5)14 w tym fundusze ubezpieczeń społecznych15 Instytucje samorządowe16 Jednostki niekomercyjne finansowane działające na rzecz gospodarstw domowych17 Podziału na sektory należy dokonywać zgodnie z objaśnieniami do tabeli, o której mowa w pkt 9.1 10. Dane dotyczące własnych instrumentów finansowych domu maklerskiego, biura maklerskiego lub oddziału zagranicznej osoby prawnej oraz podatku od towarów i usług. 10.1. Podać dane dotyczące instrumentów finansowych nabytych we własnym imieniu i na własny rachunek domu maklerskiego, biura maklerskiego lub oddziału zagranicznej osoby prawnej (stan na koniec okresu sprawozdawczego w tys. zł) WyszczególnienieNabyte w obrocie pierwotnymwtórnym 012 Instrumenty finansowe razem (w. 02+06+10+12)01 z tegoprzeznaczonych do obrotu ≥(w. 03+04)02 w tymakcje03 dłużne papiery wartościowe ≥w. 0504 w tym obligacje05 utrzymywanych do terminu zapadalności ≥w. 0706 w tymdłużne papiery wartościowe ≥(w. 08+09)07 w tymobligacje08 bony skarbowe09 dostępnych do sprzedaży ≥ w. 1110 w tym akcje11 gdzie: 1) Przez instrumenty finansowe nabyte w obrocie pierwotnym rozumie się nabyte od emitenta bądź subemitenta usługowego emitowane w serii papiery wartościowe nowej emisji (kol. 1). 2) Przez instrumenty finansowe nabyte w obrocie wtórnym rozumie się nabyte od podmiotów innych niż emitent lub subemitent usługowy emitowane w serii papiery wartościowe (kol. 2). 3) Wyceny instrumentów finansowych nabytych w imieniu i na rachunek domu maklerskiego, banku w ramach działalności biura maklerskiego lub oddziału zagranicznej osoby prawnej (własnego portfela) dokonuje się na ostatni dzień okresu sprawozdawczego, którego dotyczy sprawozdanie, zgodnie z ustawą, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia, oraz na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 10.2. Podać wielkość podatku od towarów i usług (narastająco od 01.01. do końca okresu sprawozdawczego w tys. zł). Poniższą tabelę wypełniają domy maklerskie, biura maklerskie lub oddziały zagranicznej osoby prawnej zobowiązane do składania deklaracji podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług (VAT 7 lub VAT 7K) w wartościach wykazanych w deklaracji podatkowej w kwotach narastających, odpowiednio do okresu sprawozdawczego, dla wiersza 1 i 2 poniższej tabeli. WyszczególnienieKwota 01 Podatek VAT należny ogółem1 Podatek VAT naliczony ogółem2 Podatek VAT zapłacony (+); zwrot (-)3 gdzie: Wiersz 1 obejmuje podatek należny; wiersz 2 obejmuje podatek naliczony; w wierszu 3 wykazuje się różnicę między kwotą podatku VAT zapłaconego przez podmiot gospodarczy za rok kalendarzowy a kwotą podatku VAT zwróconą przez urząd skarbowy. Jeżeli kwota podatku zapłaconego przekracza kwotę podatku zwróconego przez urząd skarbowy, to różnicę wykazuje się ze znakiem plus, a jeżeli kwota zwróconego przez urząd skarbowy podatku przekracza kwotę podatku zapłaconego, to różnicę wykazuje się ze znakiem minus. 11. Dane dotyczące kosztów delegacji zagranicznych oraz usług obcych. 11. 1. Podać dane dotyczące kosztów delegacji zagranicznych oraz usług obcych (stan na koniec okresu sprawozdawczego w tys. zł). WyszczególnienieKwota 01 Koszt delegacji zagranicznych1 Usługi obce2 Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA dotycząca sprawozdania miesięcznego MRF-01 CZĘŚĆ A Dział I. Poziom nadzorowanych kapitałów 1. W wierszu 01 należy podać poziom nadzorowanych kapitałów, o którym mowa w załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiący sumę wielkości zawartych w wierszach 02, 15, 21 pomniejszoną o pozycję zawartą w wierszu 27. Obliczanie poziomu nadzorowanych kapitałów należy dokonywać zgodnie z § 1 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub § 1 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 2. W wierszu 02 należy podać wysokość kapitałów podstawowych, o których mowa w § 2 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 2 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiących sumę wielkości zawartych w wierszach 03, 04, 05, 06 pomniejszoną o pozycje zawarte w wierszach 07, 08, 09, 10, 11, 12, 13 i 14. 3. W wierszu 03 należy podać, odpowiednio, kapitał zakładowy spółki akcyjnej w wysokości określonej w statucie i wpisanej w rejestrze handlowym lub Krajowym Rejestrze Sądowym lub wysokość środków na działalność maklerską wydzielonych z funduszy własnych banku, lub wysokość funduszu na działalność maklerską wydzielonego z kapitałów (funduszy) własnych zagranicznej osoby prawnej. 4. W wierszu 04 należy podać wysokość kapitału (funduszu) zapasowego. 5. W wierszu 05 należy podać wysokość pozostałych kapitałów (funduszy) rezerwowych tworzonych z mocy prawa lub statutu. 6. W wierszu 06 należy podać zysk z lat ubiegłych oraz również zysk w trakcie zatwierdzania. 7. W wierszu 07 należy podać należne wpłaty na poczet akcji objętych, lecz nie w pełni opłaconych (po zarejestrowaniu podwyższenia kapitału zakładowego). W pozycji tej nie wykazuje się należności z tytułu odsetek za zwłokę lub odszkodowania umownego od akcjonariuszy będących w zwłoce. 8. W wierszu 08 należy podać wartość nabytych akcji własnych. 9. W wierszu 09 należy podać wartość firmy. 10. W wierszu 10 należy podać pozostałe (inne niż wartość firmy) wartości niematerialne i prawne. 11. W wierszu 11 należy podać niepokrytą stratę z lat ubiegłych również w trakcie jej zatwierdzania. Pozycja ta nie może być kompensowana z kapitałem, niepodzielonym zyskiem z lat ubiegłych lub zyskiem netto (z bieżącej działalności). 12. W wierszu 12 należy podać stratę netto (z bieżącej działalności), tj. stratę po naliczeniu podatku dochodowego za okres od początku roku obrotowego do ostatniego dnia okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym. Jeżeli raport sporządza się na skutek wystąpienia zdarzenia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 30, w § 40 ust. 1 pkt 24 oraz w § 70 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, należy podać kwotę straty netto, ustaloną w ostatnim sprawozdaniu miesięcznym. 13. W wierszu 13 należy podać wartość akcji i udziałów banków, domów maklerskich, firm inwestycyjnych, instytucji kredytowych i innych instytucji finansowych, o których mowa w § 2 załącznika nr 8 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 2 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. W przypadku gdy wartość poszczególnych akcji i udziałów danego banku, domu maklerskiego, firmy inwestycyjnej, instytucji kredytowej i innej instytucji finansowej stanowi nie więcej niż 10% kapitałów (funduszy) własnych tego podmiotu i nie więcej niż 10% sumy kapitałów podstawowych i uzupełniających II kategorii domu maklerskiego, przed pomniejszeniem jej o wartość tych akcji i udziałów, wówczas ich wartości nie uwzględnia się w wierszu 13. 14. W wierszu 14 należy podać wartość udzielonych bankom, domom maklerskim, firmom inwestycyjnym, instytucjom kredytowym i innym instytucjom finansowym, o których mowa w rozporządzeniu o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, pożyczek podporządkowanych, które są przyswojone do kapitałów (funduszy) własnych tych instytucji. 15. W wierszu 15 należy podać wysokość kapitałów uzupełniających II kategorii, o których mowa w § 3 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 3 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 16. W wierszu 16 należy podać wielkość kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny. 17. W wierszu 17 należy podać wysokość zobowiązań podporządkowanych z pierwotnym terminem zapadalności nie krótszym niż pięć lat. W rachunku kapitałów uzupełniających II kategorii uwzględnia się zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 18. W wierszu 18 należy podać wysokość zobowiązań podporządkowanych z pierwotnym terminem zapadalności nie krótszym niż pięć lat, których wielkość nie może przekroczyć 50% wielkości kapitałów podstawowych. 19. W wierszu 19 należy podać wysokość zobowiązań z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności. 20. W wierszu 20 należy podać sumę pozycji 16, 18 i 19 jedynie do wysokości kapitałów podstawowych. 21. W wierszu 21 należy podać wysokość kapitałów uzupełniających III kategorii, o których mowa w § 4 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 4 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiącą sumę wielkości zawartych w wierszach 22, 23, 24 i 26. 22. W wierszu 22 należy podać wysokość zrealizowanego zysku kapitałowego ze wszystkich pozycji pierwotnych wynikających z operacji zaliczonych do portfela handlowego, osiągniętego w bieżącym okresie sprawozdawczym, pomniejszony o znane obciążenia, w tym dywidendy. 23. W wierszu 23 należy podać wysokość niezrealizowanego zysku kapitałowego ze wszystkich pozycji pierwotnych wynikających z operacji zaliczonych do portfela handlowego, osiągniętego w bieżącym okresie sprawozdawczym, pomniejszony o znane obciążenia. 24. W wierszu 24 należy podać wysokość zrealizowanej straty na wszystkich pozycjach pierwotnych wynikających z operacji zaliczonych do portfela niehandlowego, zrealizowaną w bieżącym okresie sprawozdawczym, w części nieujętej w kapitale podstawowym. 25. W wierszu 25 należy wykazywać wielkość zobowiązań podporządkowanych z pierwotnym terminem zapadalności nie krótszym niż dwa lata. W rachunku kapitałów uzupełniających III kategorii uwzględnia się zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 26. W wierszu 26 należy wykazywać wielkość zobowiązań podporządkowanych ujmowanych w kapitałach uzupełniających III kategorii nieprzekraczającą 150% kwoty, o jaką kapitały podstawowe przewyższają wyższą z kwot: a) połowę wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego, o którym mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w załączniku nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, b) różnice wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego i kapitałów uzupełniających II kategorii. 27. W wierszu 27 należy podać wielkość aktywów niepłynnych, o których mowa w § 5 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 5 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiącą sumę wielkości wykazanych w wierszach 28, 29 i 30. 28. W wierszu 28 należy podać wielkość rzeczowych aktywów trwałych, z wyjątkiem wartości nieruchomości obciążonej hipoteką z tytułu zaciągniętych pożyczek i kredytów. 29. W wierszu 29 należy podać wysokość należności z pozostałym terminem zapadalności dłuższym niż 90 dni. Wysokość należności wykazuje się w wartości netto po pomniejszeniu jej o wysokość odpisów aktualizujących należności. W pozycji tej nie wykazuje się należności z tytułu warunkowego zakupu instrumentów finansowych i pożyczek udzielonych pod zastaw papierów wartościowych oraz aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego i należności z tytułu podatków i innych opłat o charakterze publicznoprawnym. 30. W wierszu 30 należy podać ujemną wartość kapitałów mniejszości. Dział II. Całkowity wymóg kapitałowy 31. W wierszu 31 należy podać wysokość całkowitego wymogu kapitałowego, o którym mowa w § 3 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 3 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiącego sumę pozycji wykazywanych w wierszach 32, 35, 36, 37, 38, 39,40, 41, 42, 45 i 46. 32. W wierszu 32 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka cen instrumentów kapitałowych stanowiącą sumę pozycji wykazanych w wierszach 33 i 34. 33. W wierszu 33 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka ogólnego cen instrumentów kapitałowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią C.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią C.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 34. W wierszu 34 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka szczególnego cen instrumentów kapitałowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią C.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią C.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 35. W wierszu 35 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka cen towarów. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią D.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią D.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską.. 36. W wierszu 36 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka szczególnego cen instrumentów dłużnych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią E.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią E.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 37. W wierszu 37 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ogólnego ryzyka stóp procentowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią F.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią F.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 38. W wierszu 38 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka gwarantowania emisji papierów wartościowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią G. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią G. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 39. W wierszu 39 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka rozliczenia-dostawy. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią B. załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią B. załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 40. W wierszu 40 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kontrahenta. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 41. W wierszu 41 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka walutowego. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią B. załącznika nr 4 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią B. załącznika nr 4 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 42. W wierszu 42 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego stanowiącego sumę pozycji wykazanych w wierszach 43 i 44. 43. W wierszu 43 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego w zakresie portfela handlowego. Pozycji tej nie wypełniają podmioty, których zakres prowadzonej działalności jest znaczący. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 44. W wierszu 44 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego w zakresie portfela niehandlowego. Pozycję wypełniają podmioty, których zakres prowadzonej działalności jest znaczący lub nieznaczący. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 45. W wierszu 45 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu przekroczenia limitu koncentracji zaangażowania. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią B. załącznika nr 6 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z częścią B. załącznika nr 6 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 46. W wierszu 46 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk. Dział III. Obliczanie wymogów kapitałowych 47. W wierszu 47 należy podać obliczoną wartość wymogu kapitałowego, o którym mowa w § 3 ust. 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 3 ust. 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiącego różnicę pomiędzy pozycjami wykazanymi w wierszach 01 i 31. Dział IV. Współczynnik wypłacalności 48. W wierszu 48 należy podać wysokość współczynnika wypłacalności obliczonego zgodnie z zasadami zawartymi w § 16 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub § 9 ust. 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. Dział V. Stopa zabezpieczenia 49. W wierszu 49 należy podać wyrażoną w procentach stopę zabezpieczenia, określoną zgodnie z załącznikiem nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z załącznikiem nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, wyliczoną jako iloraz wielkości nadzorowanych kapitałów wykazanej w wierszu 01 i zobowiązań łącznych wykazanych w wierszu 50. 50. W wierszu 50 wylicza się zobowiązania łączne, o których mowa w § 3 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z § 3 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, jako różnicę pozycji wykazanych w wierszach 51 i 52. 51. W wierszu 51 należy podać wartość zobowiązań ogółem. Zobowiązania z tytułu transakcji zawartych na rynku regulowanym należy ująć w wysokości faktycznie wymaganych płatności. 52. W wierszu 52 wylicza się łączną wartość pozycji zmniejszających zobowiązania ogółem, o których mowa w § 3 ust. 1 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub § 3 ust. 1 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, wykazanych w wierszach 53, 54, 55, 56. 53. W wierszu 53 należy podać zobowiązania z tytułu pożyczek zabezpieczonych, o których mowa w § 3 ust. 2 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 54. W wierszu 54 należy podać zobowiązania wobec akcjonariuszy powstałe w wyniku objęcia i opłacenia przez nich akcji, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję tę wykazuje się do momentu rejestracji podwyższenia kapitału. 55. W wierszu 55 wykazuje się kwotę zobowiązań podporządkowanych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 4 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. W rachunku zobowiązań łącznych uwzględnia się zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 56. W wierszu 56 podaje się stan zobowiązań z tytułu wpłat na poczet nabycia papierów wartościowych w pierwszej ofercie publicznej lub publicznym obrocie pierwotnym wyłącznie w przypadku zawarcia odpowiedniej umowy z bankiem, o której mowa w § 3 ust. 3 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, lub ustanowienia blokady, o której mowa w § 3 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 57. W wierszu 57 należy podać minimalną stopę zabezpieczenia, o której mowa w § 1 ust. 1 i 2 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 1 ust. 1 i 2 załącznika nr 9 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 58. W wierszu 58 wylicza się odchylenie od minimalnej stopy zabezpieczenia, które stanowi różnicę między bieżącą stopą zabezpieczenia wykazaną w wierszu 49 i minimalnym poziomem stopy zabezpieczenia wykazanym w wierszu 57. Dział VI. Bieżący poziom zaangażowania 59. W wierszu 59 należy podać bieżący poziom zaangażowania, o którym mowa w § 3 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub § 3 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, wyliczony jako suma pozycji wykazanych w wierszach 60 i 63. 60. W wierszu 60 należy podać sumę wartości, należących do klientów, instrumentów finansowych wykazanych w wierszach 61 i 62. Instrumenty finansowe klientów wycenia się według zasad zawartych w odrębnych przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia, z wyłączeniem, należących do klientów, papierów wartościowych zdeponowanych na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą. Należące do klientów papiery wartościowe, zdeponowane na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą, wyceniane są na podstawie ostatnich dostępnych informacji o cenach rynkowych i według zasad zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 3 pkt 3 ustawy. 61. W wierszu 61 należy podać wartość, należących do klientów, instrumentów finansowych zdeponowanych na rachunkach papierów wartościowych klientów, wartość praw majątkowych, o których mowa w art. 97 ustawy, wartość praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e) ustawy, o której mowa w § 2 pkt 6 rozporządzenia, oraz wartość, należących do klientów, instrumentów finansowych zdeponowanych na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą. W wierszu tym nie należy wykazywać kontraktów terminowych. Ilość i-tego instrumentu klientów ustala się na podstawie ewidencji instrumentów finansowych według stanu na koniec dnia, na który sporządzane jest sprawozdanie. 62. W wierszu 62 należy podać wartość, należących do klientów, instrumentów finansowych przechowywanych w formie dokumentu. 63. W wierszu 63 należy podać sumę, należących do klientów, środków pieniężnych wykazanych w wierszach 64 i 66. 64. W wierszu 64 należy podać sumę, należących do klientów, środków pieniężnych przechowywanych na rachunkach pieniężnych klientów. 65. W wierszu 65 należy podać sumę, należących do klientów, środków pieniężnych przechowywanych na rachunkach pieniężnych klientów, w celu doprowadzenia do objęcia, nabycia lub zbycia przez klienta papierów wartościowych niedopuszczonych do publicznego obrotu oraz w związku z wykonywaniem innych czynności związanych z obrotem takimi papierami. 66. W wierszu 66 należy podać sumę pozostałych, należących do klientów, środków pieniężnych przechowywanych przez dom maklerski lub bank prowadzący działalność maklerską. 67. W wierszu 67 należy podać współczynnik zaangażowania, o którym mowa w § 1 ust. 1 załącznika nr 10 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub w § 1 ust. 1 załącznika nr 10 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 68. W wierszu 68 należy podać wyliczenie maksymalnego poziomu zaangażowania, będącego iloczynem bieżącej wysokości nadzorowanych kapitałów wykazanej w wierszu 01 i współczynnika zaangażowania wykazanego w wierszu 67. 69. W wierszu 69 wylicza się odchylenie od maksymalnego poziomu zaangażowania, rozumiane jako różnica między maksymalnym poziomem zaangażowania wykazanym w wierszu 68 i bieżącym poziomem zaangażowania wykazanym w wierszu 59. Dział VII. Dodatkowe wymogi kapitałowe 70. W wierszu 71 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 7 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub zgodnie z załącznikiem nr 7 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską. 71. W wierszu 72 należy podać wielkość odchylenia wysokości nadzorowanych kapitałów od wysokości wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk. 72. W wierszu 73 należy podać wysokość środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy. 73. W wierszu 74 należy podać wielkość odchylenia wysokości nadzorowanych kapitałów od wysokości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej. CZĘŚĆ B Dział VIII. Liczba prowadzonych rachunków papierów wartościowych klientów 74. W wierszu 75 należy podać liczbę prowadzonych rachunków papierów wartościowych klientów dla papierów wartościowych znajdujących się w publicznym obrocie, ustaloną na koniec ostatniego dnia okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym. Dział IX. Zobowiązania ogółem 75. W wierszu 76 należy podać wartość zobowiązań ogółem będących sumą pozycji wykazanych w wierszach 77-84. Zobowiązania z tytułu transakcji zawartych na rynku regulowanym należy ująć w wysokości faktycznie wymaganych płatności. 76. W wierszu 77 należy wyliczyć wielkość zobowiązań wobec klientów. 77. W wierszu 78 należy wyliczyć wielkość zobowiązań wobec innych domów maklerskich, banków prowadzących działalność maklerską, banków prowadzących rachunki papierów wartościowych i towarowych domów maklerskich. Zobowiązania z tytułu transakcji zawartych na rynku regulowanym należy ująć w wysokości faktycznie wymaganych płatności. 78. W wierszu 79 należy podać zobowiązania wobec rynków regulowanych oraz giełd towarowych. 79. W wierszu 80 należy wyliczyć wielkość zobowiązań wobec Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych oraz giełdowych izb rozrachunkowych. W zobowiązaniach wobec Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych należy ująć między innymi wielkość zobowiązań z tytułu wpłat na poczet funduszu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 143 ustawy. 80. W wierszu 81 należy podać zobowiązania wobec emitentów papierów wartościowych lub wprowadzających. 81. W wierszu 82 należy podać pełną wielkość zobowiązań podporządkowanych. 82. W wierszu 83 należy podać zobowiązania wydzielonej organizacyjnie i finansowo jednostki banku prowadzącego działalność maklerską wobec macierzystego banku. Pozycja ta nie występuje w sprawozdaniach domów maklerskich. 83. W wierszach od 85 do 88 należy podać wielkości zobowiązań ustalone dla wykazywanych pozycji. Dział X. Nabywanie lub sprzedaż instrumentów finansowych we własnym imieniu i na własny rachunek 84. W wierszach od 90 do 92 należy podać wielkości ustalone dla wymienionych pozycji według zasad i wzorów zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 85. Wartość instrumentów finansowych wymienionych w wierszach od 93 do 95 jest ustalana według zasad zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. Dział XI. Wynik finansowy netto 86. W wierszach od 97 do 103 należy podać wielkości ustalone dla wykazywanych pozycji. 87. Organizacyjnie i finansowo wydzielone jednostki banku prowadzącego działalność maklerską będące płatnikami podatku dochodowego uwzględniają przy obliczaniu w wierszu 96 wyniku netto wielkość podatku dochodowego. 88. W wierszu 99 należy podać wielkość zysku z tytułu otwartych we własnym imieniu i na własny rachunek pozycji kontraktów terminowych, w tym także z kontraktów terminowych zawartych w ostatnim dniu miesiąca, oraz z tytułu kontraktów po dniu ich zamknięcia lub wygaśnięcia według stanu na ostatni dzień okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym. 89. W wierszu 100 należy podać wielkość straty z tytułu otwartych we własnym imieniu i na własny rachunek pozycji kontraktów terminowych, w tym także z kontraktów terminowych zawartych w ostatnim dniu miesiąca, oraz z tytułu kontraktów po dniu ich zamknięcia lub wygaśnięcia według stanu na ostatni dzień okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym. Dział XII. Relacja środków własnych do wybranych zobowiązań 90. W wierszu 104 należy wyliczyć relację, o której mowa w § 15 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 91. W wierszu 105 należy podać środki własne na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy. 92. W wierszu 106 należy podać sumę pozycji wykazywanych w wierszach 82, 85, 86 i 87. Dział XIII. Liczba punktów obsługi klientów 93. W wierszu 107 należy podać liczbę punktów obsługi klientów domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską według stanu na ostatni dzień okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym. Dział XIV. Aktywa klientów na rachunkach w zarządzaniu 94. W wierszu 108 należy podać wartość aktywów klientów na rachunkach w zarządzaniu. 95. W wierszu 109 należy podać sumę wartości, należących do klientów, instrumentów finansowych w zarządzaniu wykazanych w wierszach 110 i 111. Instrumenty finansowe klientów wycenia się według zasad zawartych w odrębnych przepisach wydanych na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia, z wyłączeniem, należących do klientów, papierów wartościowych zdeponowanych na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą. Należące do klientów papiery wartościowe zdeponowane na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą wyceniane są na podstawie ostatnich dostępnych informacji o cenach rynkowych i według zasad zawartych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 3 pkt 3 ustawy. 96. W wierszu 110 należy podać wartość, należących do klientów, instrumentów finansowych w zarządzaniu zdeponowanych na rachunkach papierów wartościowych klientów oraz wartość, należących do klientów, instrumentów finansowych zdeponowanych na rachunkach domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską prowadzonych za granicą. Ilości i-tego instrumentu klientów ustala się na podstawie ewidencji instrumentów finansowych według stanu na koniec dnia, na który sporządzane jest sprawozdanie. 97. W wierszu 111 należy podać wartość, należących do klientów, instrumentów finansowych w zarządzaniu przechowywanych w formie dokumentu oraz wartość, należących do klientów, niedopuszczonych do publicznego obrotu instrumentów finansowych w zarządzaniu, które nie mają formy dokumentu i zapisywane są w ewidencji domu maklerskiego, oraz wartość, należących do klientów, niedopuszczonych do publicznego obrotu instrumentów finansowych w zarządzaniu zapisywanych w ewidencji domu maklerskiego. 98. W wierszu 112 należy podać wartość, należących do klientów, środków pieniężnych w zarządzaniu. Dział XV. Środki pieniężne 99. W wierszu 114 należy podać saldo rachunków bankowych, na których przechowywane są środki pieniężne klientów, na ostatni dzień okresu objętego sprawozdaniem. 100. W wierszu 115 należy podać stan, należących do klientów, środków pieniężnych przechowywanych w kasie domu maklerskiego na ostatni dzień okresu sprawozdawczego. 101. W wierszu 116 należy podać stan, należących do klientów, środków pieniężnych nieujętych w wierszu 115 lub 116. 102. W wierszu 117 należy podać stan środków pieniężnych domu maklerskiego na ostatni dzień okresu sprawozdawczego. Dział XVI. Wartość dłużnych papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa nabytych przez dom maklerski ze środków pieniężnych klientów 103. W wierszu 118 należy podać wartość dłużnych papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa nabytych przez dom maklerski ze środków pieniężnych klientów na zasadach, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 60 ust. 1 pkt 1 ustawy. Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja INSTRUKCJA dotycząca sprawozdania o skonsolidowanych wymogach kapitałowych SWK-01 Dział I. Poziom skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów 1. W wierszu 01 należy podać poziom skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów, o których mowa w § 6 ust. 1 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, stanowiących sumę wielkości wykazanych w wierszach 02, 15, 21 pomniejszoną o wielkości wykazane w wierszach 27 i 31. 2. W wierszu 02 należy podać wielkość skonsolidowanych kapitałów podstawowych, o których mowa w załączniku nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, stanowiących sumę wielkości zawartych w wierszach 03, 04, 05, 06 pomniejszoną o pozycje zawarte w wierszach 07, 08, 09, 10, 11, 12, 13 oraz 14. 3. W wierszu 03 należy podać wysokość kapitału zakładowego obejmującą podmioty zależne, ustaloną na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 4. W wierszu 04 należy podać wysokość kapitału zapasowego obejmującą podmioty zależne, ustaloną na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 5. W wierszu 05 należy podać wysokość pozostałych kapitałów rezerwowych tworzonych z mocy prawa lub statutu obejmującą podmioty zależne, ustaloną na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 6. W wierszu 06 należy podać wysokość niepodzielonego zysku z lat ubiegłych obejmującą podmioty zależne, ustaloną na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 7. W wierszu 07 należy podać należne wpłaty na poczet akcji objętych, lecz nie w pełni opłaconych (po zarejestrowaniu podwyższenia kapitału zakładowego). W pozycji tej nie wykazuje się należności z tytułu odsetek za zwłokę lub odszkodowania umownego od akcjonariuszy będących w zwłoce. Wielkość należnych wpłat na kapitał zakładowy należy ustalić na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 8. W wierszu 08 należy podać wartość nabytych akcji własnych ustaloną na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 9. W wierszu 09 należy podać wartość firmy obejmującą podmioty zależne, ustaloną na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 10. W wierszu 10 należy podać pozostałe wartości niematerialne i prawne obejmujące podmioty zależne, ustalone na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 11. W wierszu 11 należy podać niepokrytą stratę z lat ubiegłych, również w trakcie jej zatwierdzania. Pozycja ta nie może być kompensowana z kapitałem, niepodzielonym zyskiem z lat ubiegłych lub zyskiem netto (z bieżącej działalności). Wysokość straty z lat ubiegłych należy ustalić na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 12. W wierszu 12 należy stratę netto (z bieżącej działalności), tj. stratę po naliczeniu podatku dochodowego za okres od początku roku obrotowego do ostatniego dnia okresu objętego sprawozdaniem miesięcznym. Wysokość straty netto (z bieżącej działalności) należy ustalić na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 13. W wierszu 13 należy podać wartość akcji i udziałów banków, domów maklerskich, firm inwestycyjnych, instytucji kredytowych i innych instytucji finansowych zaliczonych do portfela niehandlowego, z tym że akcje i udziały banków, domów maklerskich, firm inwestycyjnych, instytucji kredytowych i innych instytucji finansowych należących do grupy kapitałowej, o której mowa w § 10 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, nie włącza się do tej pozycji. 14. W wierszu 14 należy podać wielkość pożyczek podporządkowanych udzielonych bankom, domom maklerskim, firmom inwestycyjnym, instytucjom kredytowym i innym instytucjom, o ile te wielkości są zaliczane do ich kapitałów (funduszy) własnych. Wielkość pożyczek podporządkowanych należy ustalić na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 15. W wierszu 15 należy podać wysokość skonsolidowanych kapitałów uzupełniających II kategorii, ustalonych na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 16. W wierszu 16 należy podać wielkość kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny, ustalonego na podstawie skonsolidowanego sprawozdania. 17. W wierszu 17 należy podać wysokość zobowiązań podporządkowanych z pierwotnym terminem zapadalności nie krótszym niż pięć lat. W rachunku kapitałów uzupełniających II kategorii uwzględnia się zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 18. W wierszu 18 należy podać wysokość zobowiązań podporządkowanych z pierwotnym terminem zapadalności nie krótszym niż pięć lat, których wielkość nie może przekroczyć 50% wielkości skonsolidowanych kapitałów podstawowych. 19. W wierszu 19 należy podać wysokość zobowiązań z tytułu papierów wartościowych o nieoznaczonym terminie wymagalności oraz innych instrumentów finansowych o nieoznaczonym terminie wymagalności. 20. W wierszu 20 należy podać sumę pozycji 16, 18 i 19 jedynie do wysokości skonsolidowanych kapitałów podstawowych. 21. W wierszu 21 należy podać wysokość skonsolidowanych kapitałów uzupełniających III kategorii, stanowiącą sumę wielkości zawartych w wierszach 22, 23, 24 i 26. 22. W wierszu 22 należy podać wysokość zrealizowanego zysku kapitałowego ze wszystkich pozycji pierwotnych wynikających z operacji zaliczonych do portfela handlowego, osiągniętego w bieżącym okresie sprawozdawczym, pomniejszony o znane obciążenia, w tym dywidendy. 23. W wierszu 23 należy podać wysokość niezrealizowanego zysku kapitałowego ze wszystkich pozycji pierwotnych wynikających z operacji zaliczonych do portfela handlowego, osiągniętego w bieżącym okresie sprawozdawczym, pomniejszony o znane obciążenia. 24. W wierszu 24 należy podać wysokość zrealizowanej straty na wszystkich pozycjach pierwotnych wynikających z operacji zaliczonych do portfela niehandlowego, zrealizowaną w bieżącym okresie sprawozdawczym, w części nieujętej w kapitale podstawowym. 25. W wierszu 25 należy wykazywać wielkość zobowiązań podporządkowanych z pierwotnym terminem zapadalności nie krótszym niż dwa lata. W rachunku kapitałów skonsolidowanych uzupełniających III kategorii uwzględnia się zobowiązania podporządkowane ujęte według ich wartości nominalnej. Wielkość zobowiązań podporządkowanych powstałych w wyniku zaciągnięcia pożyczki w walutach obcych ustala się z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 26. W wierszu 26 należy wykazywać wielkość zobowiązań podporządkowanych ujmowanych w skonsolidowanych kapitałach uzupełniających III kategorii nieprzekraczającą 150% kwoty, o jaką kapitały podstawowe przewyższają wyższą z kwot: a) połowę wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego, o którym mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich, b) różnice wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego i kapitałów uzupełniających II kategorii. 27. W wierszu 27 należy podać wielkość aktywów niepłynnych, o których mowa w § 5 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich lub § 5 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do banków prowadzących działalność maklerską, stanowiącą sumę wielkości wykazanych w wierszach 28, 29 i 30. 28. W wierszu 28 należy podać wielkość rzeczowych aktywów trwałych, z wyjątkiem wartości nieruchomości obciążonej hipoteką z tytułu zaciągniętych pożyczek lub kredytów. 29. W wierszu 29 należy podać wysokość należności z pozostałym terminem zapadalności dłuższym niż 90 dni. Wysokość należności wykazuje się w wartości netto po pomniejszeniu jej o wysokość odpisów aktualizujących należności. W pozycji tej nie wykazuje się należności z tytułu warunkowego zakupu instrumentów finansowych i pożyczek udzielonych pod zastaw papierów wartościowych oraz aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego i należności z tytułu podatków i innych opłat o charakterze publicznoprawnym. 30. W wierszu 30 należy podać ujemną wartość kapitałów mniejszości. 31. W wierszu 31 należy podać wielkość pozycji korygujących poziom skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów, o których mowa w § 6 ust. 2 załącznika nr 8 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycje korygujące poziom skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów stanowią sumę wielkości wykazywanych w wierszach 32, 33, 34 pomniejszoną o 35 i 36. 32. W wierszu 32 należy podać ujemną wartość firmy jednostek podporządkowanych, rozumianą jako różnica określona w art. 60 ust. 2 pkt 2 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 33. W wierszu 33 należy podać dodatnie różnice kursowe z konsolidacji, rozumiane jako różnice kursowe określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych, wydanym na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 34. W wierszu 34 należy podać kapitały mniejszości, rozumiane jako kapitały określone w art. 3 ust. 1 pkt 46 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 35. W wierszu 35 należy podać wartość firmy jednostek podporządkowanych, rozumianą jako różnicę określoną w art. 60 ust. 2 pkt 1 ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. 36. W wierszu 36 należy podać ujemne różnice kursowe z konsolidacji, rozumiane jako różnice kursowe określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych, wydanym na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w § 2 pkt 10 rozporządzenia. Dział II. Skonsolidowany całkowity wymóg kapitałowy 37. W wierszu 37 należy podać wysokość skonsolidowanego całkowitego wymogu kapitałowego stanowiącego sumę pozycji wykazywanych w wierszach 38, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 51 i 52. 38. W wierszu 38 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka cen instrumentów kapitałowych stanowiącą sumę pozycji wykazanych w wierszach 39 i 40. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 39. W wierszu 39 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka ogólnego cen instrumentów kapitałowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią C.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 40. W wierszu 40 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka szczególnego cen instrumentów kapitałowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią C.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 41. W wierszu 41 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka cen towarów. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią D.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 42. W wierszu 42 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka szczególnego cen instrumentów dłużnych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią E.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 43. W wierszu 43 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ogólnego ryzyka stóp procentowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią F.II. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 44. W wierszu 44 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka gwarantowania emisji papierów wartościowych. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią G. załącznika nr 1 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 45. W wierszu 45 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka rozliczenia-dostawy. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią B załącznika nr 2 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 46. W wierszu 46 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kontrahenta. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 47. W wierszu 47 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka walutowego. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią B. załącznika nr 4 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 2 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 48. W wierszu 48 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego stanowiącego sumę pozycji wykazanych w wierszach 49 i 50. 49. W wierszu 49 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego w zakresie portfela handlowego. Pozycji tej nie wypełniają podmioty, których zakres prowadzonej działalności jest znaczący. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 50. W wierszu 50 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka kredytowego w zakresie portfela niehandlowego. Pozycję wypełniają podmioty, których zakres prowadzonej działalności jest znaczący lub nieznaczący. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 51. W wierszu 51 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu przekroczenia limitu koncentracji zaangażowania. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z częścią B. załącznika nr 6 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. Pozycję wypełnia się po dokonaniu kompensacji, o której mowa w § 13 pkt 1 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 52. W wierszu 52 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk. Dział III. Obliczanie skonsolidowanych wymogów kapitałowych 53. W wierszu 53 należy podać obliczoną wartość wymogu kapitałowego stanowiącego różnicę pomiędzy pozycjami wykazanymi w wierszach 01 i 37. Dział IV. Dodatkowe wymogi kapitałowe 54. W wierszu 55 należy podać wartość wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk. Pozycję wypełnia się po dokonaniu obliczeń zgodnie z załącznikiem nr 7 do rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 55. W wierszu 56 należy podać wielkość odchylenia wysokości skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów od wysokości wymogu kapitałowego z tytułu pozostałych ryzyk. 56. W wierszu 57 należy podać wysokość środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej, o których mowa w art. 41a ustawy. 57. W wierszu 58 należy podać wielkość odchylenia wysokości skonsolidowanych nadzorowanych kapitałów od wysokości środków własnych na prowadzenie działalności maklerskiej. Dział V. Współczynnik wypłacalności 58. W wierszu 59 należy podać wysokość współczynnika wypłacalności obliczonego zgodnie z zasadami zawartymi w § 16 ust. 3 rozporządzenia o środkach własnych w odniesieniu do domów maklerskich. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151, Nr 170, poz. 1651 i Nr 223, poz. 2216. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2224--z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, informacji oraz oświadczeń podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych 2225--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych 2226--z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów 2227--z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 2228--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie rozliczeń dochodów z tytułu udziału jednostek samorządu terytorialnego we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych 2229--z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 578--z dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie prowizorycznego stosowania Protokołu dodatkowego nr 11 do Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA), podpisanego w Bukareszcie dnia 16 listopada 2001 r. POROZUMIENIE STRASBURSKIE 579--sporządzone w Strasburgu dnia 24 marca 1971 r. i zmienione następnie dnia 28 września 1979 r. dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 580--z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Porozumienia strasburskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji patentowej, sporządzonego w Strasburgu dnia 24 marca 1971 r. i zmienionego następnie dnia 28 września 1979 r. IX POROZUMIENIE WYKONAWCZE 581--sporządzone w Warszawie dnia 13 września 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrii o realizacji w latach 2002-2005 Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisanej w Wiedniu dnia 14 czerwca 1972 r. OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 582--z dnia 10 października 2002 r. w sprawie związania Rzeczypospolitej Polskiej IX Porozumieniem wykonawczym sporządzonym w Warszawie dnia 13 września 2002 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Austrii o realizacji w latach 2002-2005 Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Austrii o współpracy kulturalnej i naukowej, podpisanej w Wiedniu dnia 14 czerwca 1972 r. POROZUMIENIE NICEJSKIE 583--podpisane w Nicei dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowane w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. i w Genewie dnia 13 maja 1977 r. oraz zmienione dnia 28 września 1979 r. dotyczące międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 584--z dnia 19 czerwca 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków, podpisanego w Nicei dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowanego w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. i w Genewie dnia 13 maja 1977 r. oraz zmienionego dnia 28 września 1979 r. KONWENCJA 585--sporządzona w Hadze dnia 4 maja 1971 r. o prawie właściwym dla wypadków drogowych, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 586--z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o prawie właściwym dla wypadków drogowych, sporządzonej w Hadze dnia 4 maja 1971 r. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 587--z dnia 8 kwietnia 2003 r. w sprawie nadania inspektorom Inspekcji Handlowej uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego. 588--z dnia 9 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Agencji Rynku Rolnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 589--z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 590--z dnia 7 kwietnia 2003 r. sygn. akt P 7/02 OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 591--z dnia 9 kwietnia 2003 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 106--z dnia 19 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 107--z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie określenia procedur pobierania próbek kosmetyków oraz procedur przeprowadzania badań laboratoryjnych OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 108--z dnia 3 stycznia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o izbach aptekarskich Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 83, poz. 761) Na podstawie art. 91 § 8 w związku z art. 136 § 1 i art. 142 § 3a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych. § 2. Ustala się stawki podstawowe wynagrodzenia zasadniczego osób wymienionych w § 1, przy zastosowaniu następujących wielokrotności kwoty bazowej, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa, zwanej dalej "kwotą bazową". Lp.StanowiskoWielokrotność kwoty bazowej 1Sędzia sądu apelacyjnego4,4 2Sędzia sądu okręgowego3,6 3Sędzia sądu rejonowego3,1 4Asesor sądowy2,0 5Aplikant sądowy: - w pierwszym roku pracy - w drugim i następnym roku pracy 0,9 1,0 § 3. Ustala się stawki dodatku funkcyjnego stanowiące następujący procent kwoty bazowej: StawkaProcent kwoty bazowej 130%- 60% 235%- 65% 340%- 70% 445%- 75% 550%- 80% 660%-100% 770%-150% 880%-200% § 4. Tabelę stanowisk i stawek dodatku funkcyjnego zawiera załącznik do rozporządzenia. § 5. Dodatek funkcyjny przysługuje osobie wymienionej w § 1, którą powołano do pełnienia funkcji określonych w tabeli, o której mowa w § 4, lub której powierzono pełnienie takich funkcji - w okresie ich pełnienia. § 6. Sędziemu pełniącemu funkcję rzecznika dyscyplinarnego przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości 150% kwoty bazowej. § 7. 1. Sędziemu pełniącemu funkcję konsultanta asesora sądowego przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości 30% kwoty bazowej za każdy miesiąc pełnienia funkcji. 2. Sędziemu pełniącemu funkcję konsultanta kilku asesorów przysługuje dodatek funkcyjny, o którym mowa w ust. 1, powiększony o 25% dodatku za każdego kolejnego asesora, nie więcej niż o 100%. § 8. 1. Sędziemu sprawującemu funkcję patrona co najmniej nad jednym aplikantem sądowym lub prokuratorskim etatowym, trzema aplikantami sądowymi lub prokuratorskimi pozaetatowymi jednocześnie albo jednym aplikantem referendarskim przysługuje dodatek funkcyjny w wysokości 15% kwoty bazowej za każdy miesiąc sprawowania tej funkcji. 2. Jeżeli sędzia sprawuje funkcję patrona przez okres krótszy niż miesiąc, dodatek funkcyjny ulega proporcjonalnemu obniżeniu. 3. Przerwy w sprawowaniu funkcji patrona z powodu nieobecności patrona lub aplikanta, trwające do tygodnia, nie powodują utraty prawa do dodatku funkcyjnego. § 9. Sędziemu delegowanemu do pełnienia czynności w Biurze Krajowej Rady Sądownictwa oraz w Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu przysługuje w okresie delegacji wynagrodzenie zasadnicze oraz dodatek funkcyjny, określony w niniejszym rozporządzeniu. § 10. W razie zbiegu uprawnień do dodatków funkcyjnych przysługuje jeden, wyższy dodatek. § 11. Kwoty wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatku funkcyjnego zaokrągla się do 10 groszy w górę. § 12. Osoba powołana na stanowisko sędziego otrzymuje wynagrodzenie określone w niniejszym rozporządzeniu z dniem objęcia stanowiska. § 13. Rozporządzenie ma zastosowanie do ustalania wynagrodzenia zasadniczego aplikantów sądowych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 14. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 maja 2002 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych i asesorów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów (Dz. U. Nr 58, poz. 529). § 15. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 maja 2003 r. (poz. 761) TABELA STANOWISK I STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Lp.StanowiskoStawka dodatku funkcyjnego 1sędzia pełniący obowiązki podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości8 2prezes sądu apelacyjnego, prezes sądu okręgowego, sędzia delegowany do pełnienia obowiązków dyrektora departamentu w Ministerstwie Sprawiedliwości8 3wiceprezes sądu apelacyjnego, wiceprezes sądu okręgowego, sędzia delegowany do pełnienia obowiązków zastępcy dyrektora departamentu w Ministerstwie Sprawiedliwości7 4przewodniczący wydziału w sądzie apelacyjnym, kierownik ośrodka zamiejscowego, przewodniczący wydziału w sądzie okręgowym, prezes sądu rejonowego, sędzia delegowany do pełnienia obowiązków naczelnika wydziału w Ministerstwie Sprawiedliwości6 5sędzia delegowany do pełnienia obowiązków wizytatora w Ministerstwie Sprawiedliwości, wizytator w sądzie apelacyjnym, wizytator w sądzie okręgowym, sędzia delegowany do pełnienia czynności w Biurze Krajowej Rady Sądownictwa, sędzia delegowany do pełnienia czynności w Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu5 6wiceprezes sądu rejonowego, sędzia delegowany do pełnienia obowiązków głównego specjalisty w Ministerstwie Sprawiedliwości, zastępca rzecznika dyscyplinarnego4 7kierownik sekcji w sądzie apelacyjnym, kierownik sekcji w sądzie okręgowym, kierownik szkolenia, rzecznik prasowy3 8przewodniczący wydziału w sądzie rejonowym2 9kierownik sekcji w sądzie rejonowym, sędzia wizytujący zakłady dla nieletnich i zakłady leczenia osób z zaburzeniami psychicznymi1 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1787 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie planu emisji znaczków pocztowych na 2004 r. (Dz. U. Nr 141, poz. 1366) Na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się plan emisji znaczków pocztowych na 2004 r., stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 sierpnia 2003 r. (poz. 1366) PLAN EMISJI ZNACZKÓW POCZTOWYCH NA 2004 R. Lp.TematLiczba znaczkówKolejność wprowadzenia do obiegu 1234 1Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy1styczeń 2Wystawa "Kobiety polskie"12)styczeń 375-lecie Polskich Linii Lotniczych LOT1styczeń 4Polacy na świecie2luty 5Kocham cię1luty 6750-lecie Paczkowa12)marzec 750. rocznica powstania Teatru STS12)marzec 8Wielkanoc2 12)marzec 9Fauna i flora akwenów słodkowodnych4marzec 1085. rocznica powstania Związku Inwalidów Wojennych RP12)kwiecień 11Bronisława Wajs-Papusza12)kwiecień 12750-lecie praw miejskich Bytomia12)kwiecień 13Festiwale muzyczne: a) Łańcut, b) Kudowa - Zdrój, c) Duszniki - Zdrój, d) Krynica42) maj czerwiec lipiec sierpień 14Droga do Zjednoczonej Europy13)maj 15Polski Sezon Kulturalny we Francji12)maj 1610. Konferencja Rządowych Producentów Znaczków Pocztowych1maj 17Europa1maj 18Światowy Dzień Telekomunikacji12)maj 19Kartki gratulacyjne22)maj 20Lato z radiem12)czerwiec 21Piękno ziemi polskiej42)czerwiec 22Egzotyczne ptaki hodowlane4czerwiec 23Władysław Grabski (1874-1938)12)lipiec 24150. rocznica urodzin Jacka Michała Malczewskiego4lipiec 25Światowa Wystawa Filatelistyczna11)lipiec 26Historyczne obiekty instytucji kultury w Polsce52)lipiec 27Sanktuaria Maryjne17sierpień 28Igrzyska XXVIII Olimpiady Ateny 20044sierpień 29100. rocznica urodzin Witolda Gombrowicza1sierpień 30XXI Międzynarodowy Kongres Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej12)sierpień 3160. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego12)sierpień 3275. rocznica lotu Żwirki i Wigury dookoła Europy12)sierpień 3350-lecie Państwowej Inspekcji Sanitarnej12)sierpień 34100. rocznica urodzin Antoniego Łaszkiewicza12)wrzesień 35Parki narodowe52)wrzesień 36Flisacy na Dunajcu1wrzesień 37Światowy Dzień Poczty1 12)październik 38100. rocznica powstania Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie12)październik 3920. rocznica śmierci księdza Jerzego Popiełuszki12)październik 40Dziedzictwo kulturowe świata - Polska5październik 41600-lecie praw miejskich Ostrowa Wielkopolskiego12)listopad 42Boże Narodzenie2 12)listopad 43Sporty motorowe4listopad 4450-lecie pierwszego programu Teatru Bim-Bom12)listopad 45Kosmiczna historia Ziemi4grudzień 46Emisja okolicznościowa2zgodnie z decyzją ministra właściwego do spraw łączności 47Emisja obiegowa6w miarę potrzeb eksploatacyjnych Objaśnienia: 1) Znaczek w bloku (w dwóch wersjach: perforowanej i nieperforowanej). 2) Znaczek nadrukowany na kartce pocztowej. 3) Znaczek z przywieszką. Razem 112 znaczków pocztowych, w tym 68 znaczków samodzielnych, 1 znaczek w bloku, 1 znaczek z przywieszką i 42 znaczki nadrukowane na kartce pocztowej. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984, z 1999 r. Nr 47, poz. 461, z 2000 r. Nr 62, poz. 718, Nr 73, poz. 852 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 67, poz. 678 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 758--z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne 759--z dnia 9 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych oraz ustawy o funduszu alimentacyjnym 760--z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 761--z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie stawek podstawowych wynagrodzenia zasadniczego sędziów sądów powszechnych, asesorów i aplikantów sądowych oraz stawek dodatku funkcyjnego sędziów ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 762--z dnia 22 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia warmińsko-mazurskiej specjalnej strefy ekonomicznej 763--z dnia 29 kwietnia 2003 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej, stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy celnych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 764--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie dopłaty do wypoczynku przysługującej funkcjonariuszom Agencji Wywiadu oraz członkom ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 765--z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie wzoru sprawozdania wskazującego rodzaj, zakres i wysokość poniesionych przez operatorów telekomunikacyjnych nakładów inwestycyjnych oraz wykazu składanej z nim dokumentacji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 766--z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie ustanowienia dopłaty do wywozu odtłuszczonego mleka w proszku ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 767--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu badań diagnostycznych niezbędnych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej 768--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie kryteriów kwalifikacji leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, do grupy objętej wspólnym limitem ceny 769--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia szczegółowego zakresu informacji zawartych we wnioskach o umieszczenie leku lub wyrobu medycznego w wykazach, sposobu składania wniosków oraz trybu i terminów ich rozpatrywania 770--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie trybu udostępniania Narodowemu Funduszowi Zdrowia do kontroli recept zrealizowanych przez ubezpieczonych i związanych z tym informacji OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 771--z dnia 28 kwietnia 2003 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 27 kwietnia 2003 r. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 772--z dnia 28 kwietnia 2003 r. sygn. akt K 18/02 773--z dnia 29 kwietnia 2003 r. sygn. akt SK 24/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 221, poz. 2196) Na podstawie art. 6 ust. 10, art. 32 ust. 5, art. 36 ust. 5, art. 37 ust. 2, ust. 3 pkt 1 lit. a-c i e oraz pkt 2, art. 38 ust. 2 oraz art. 47 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dane, które powinny zawierać faktury wystawiane przez podatników podatku akcyzowego; 2) podstawę opodatkowania akcyzą w przypadku, gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż określone w art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą"; 3) obniżki stawek akcyzy określonych w art. 37 ust. 1 ustawy oraz warunki ich stosowania; 4) zwolnienia niektórych wyrobów od akcyzy; 5) stawkę kwotową akcyzy dla papierosów; 6) szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy w eksporcie; 7) okresy i terminy płatności akcyzy oraz tryb jej zapłaty; 8) niektóre grupy podatników zwolnionych z obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym; 9) podatników uprawnionych do obniżenia podatku należnego od towarów i usług lub obniżenia akcyzy o kwotę akcyzy naliczoną przy nabyciu lub imporcie wyrobów akcyzowych oraz warunki i tryb jej zwrotu; 10) zwolnienia od akcyzy stosowane do dnia 30 kwietnia 2004 r. oraz szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień. § 2. 1. Stawki podatku akcyzowego, wymienione w art. 37 ust. 1 ustawy, obniża się, z zastrzeżeniem ust. 2, do wysokości określonej w: 1) załączniku nr 1 do rozporządzenia - dla wyrobów akcyzowych sprzedawanych w kraju, z wyłączeniem wyrobów wymienionych w poz. 13 i 19 załącznika nr 6 do ustawy; 2) załączniku nr 2 do rozporządzenia - dla napojów alkoholowych destylowanych, alkoholu etylowego oraz niektórych napojów alkoholowych, sprzedawanych w kraju; 3) załączniku nr 3 do rozporządzenia - dla wyrobów akcyzowych importowanych. 2. Podatnik, niezależnie od podatku akcyzowego określonego na podstawie stawki ustalonej w art. 37 ust. 3 pkt 1 lit. e ustawy, wpłaca podatek akcyzowy, od papierosów produkowanych w kraju oraz importowanych, przy zastosowaniu stawki kwotowej obniżonej do wysokości: 1) do dnia 15 stycznia 2004 r. - 57,00 zł za 1.000 sztuk; 2) od dnia 16 stycznia 2004 r. - 64,00 zł za 1.000 sztuk. § 3. Stawki podatku akcyzowego, określone w poz. 11 załącznika nr 1 do rozporządzenia, mają również zastosowanie do sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych w kraju, w drodze mieszania lub przeklasyfikowania produktów naftowych. § 4. 1. Wyroby wymienione w poz. 13 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia oraz w poz. 14 pkt 3 lit. b i lit. c tiret pierwsze załącznika nr 3 do rozporządzenia podlegają oznaczeniu nieusuwalnym znacznikiem i zabarwieniu barwnikiem na czerwono, w sposób określony w ust. 4. 2. Przez znacznik, o którym mowa w ust. 1, rozumie się substancję chemiczną N-etylo-N-[2-(1-izobutoxy-etoxy)etylo]azobenzeno-4-aminę (o nazwie katalogowej Solvent Yellow 124) stosowaną do bezbarwnego znakowania wyrobów określonych w ust. 1, przeznaczonych na cele opałowe. 3. Przez barwnik, o którym mowa w ust. 1, rozumie się substancję typu Solvent Red 164 lub typu Solvent Red 19, stosowaną do barwienia wyrobów określonych w ust. 1, przeznaczonych na cele opałowe. 4. Przez prawidłowo oznaczony i zabarwiony wyrób, określony w ust. 1, rozumie się wyrób, do którego dodano znacznik w ilości nie mniejszej niż 6,0 mg/l znakowanego produktu i barwnik typu Solvent Red 164 w ilości nie mniejszej niż 6,6 mg/l barwionego produktu lub barwnik typu Solvent Red 19 w ilości nie mniejszej niż 6,3 mg/l barwionego produktu. § 5. Jeżeli wyroby, określone w § 4 ust. 1, nie są prawidłowo oznaczone lub nie są zabarwione na czerwono, lub są przeznaczone na inne cele niż opałowe, lub nie spełniają warunków wskazanych w § 4 ust. 4, stosuje się dla wyrobów wymienionych: 1) w poz. 13 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia - stawki podatku akcyzowego określone w poz. 11 pkt 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 2) w poz. 14 pkt 3 lit. b i lit. c tiret pierwsze załącznika nr 3 do rozporządzenia - stawki podatku akcyzowego określone w poz. 14 pkt 3 lit. a załącznika nr 3 do rozporządzenia. § 6. 1. Podatnik sprzedający wyroby określone w § 4 ust. 1 jest obowiązany w przypadku tej sprzedaży: 1) osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą - do uzyskania od nabywcy oświadczenia o przeznaczeniu nabywanych wyrobów, uprawniającym do stosowania stawek wymienionych w poz. 13 lit. a załącznika nr 1 do rozporządzenia; oświadczenie może być złożone w wystawianej fakturze VAT, a jeżeli jest składane odrębnie, powinno zawierać dane dotyczące nabywcy, datę złożenia tego oświadczenia oraz powinno być dołączone do kopii faktury VAT; 2) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej - do uzyskania od nabywcy oświadczenia stwierdzającego, iż nabywane wyroby są przeznaczone na cele opałowe; oświadczenie to powinno być dołączone do kopii paragonu lub kopii innego dokumentu sprzedaży wystawionego nabywcy, a w przypadku braku takiej możliwości sprzedawca jest obowiązany wpisać na oświadczeniu numer i datę wystawienia dokumentu, potwierdzającego tę sprzedaż. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno zawierać co najmniej: 1) imię i nazwisko nabywcy; 2) adres zamieszkania nabywcy; 3) określenie ilości nabywanego oleju opałowego; 4) określenie ilości posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się urządzenia, jeżeli jest ono inne niż adres wymieniony w pkt 2; 5) wskazanie rodzaju i typu urządzeń grzewczych; 6) datę i miejsce wystawienia oświadczenia oraz podpis składającego oświadczenie. 3. Importer wyrobów określonych w § 4 ust. 1 jest obowiązany do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu, oświadczenia, że przywożone wyroby zostaną przeznaczone na cele opałowe lub będą odprzedane z przeznaczeniem na cele opałowe. 4. Podatnik jest obowiązany do przechowywania dokumentacji, o której mowa w ust. 1 i 2, w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym dokumenty te wystawiono. 5. W przypadku niezłożenia oświadczeń, o których mowa w ust. 1-3, przepisy § 5 stosuje się odpowiednio. § 7. 1. Stawki podatku akcyzowego, określone w poz. 23 załącznika nr 1 do rozporządzenia, mają zastosowanie do każdej sprzedaży samochodu osobowego dokonanej przed pierwszą jego rejestracją na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 3)), z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku sprzedaży samochodów osobowych lub ich importu, dokonywanych po upływie 2 lat kalendarzowych od ich produkcji, wliczając rok produkcji jako pierwszy rok kalendarzowy, stosuje się procentowe stawki podatku akcyzowego obliczone według następującego wzoru: Su = Sn + 12 x (W-2) gdzie: Su - oznacza stawkę podatku akcyzowego, wyrażoną w procentach, dla sprzedaży lub importu samochodu osobowego po upływie 2 lat od jego produkcji, Sn - oznacza stawki podatku akcyzowego dla samochodów osobowych, w zależności od pojemności silnika tych samochodów, określone odpowiednio w poz. 23 załącznika nr 1 do rozporządzenia - w przypadku sprzedaży w kraju, i w poz. 29 załącznika nr 3 do rozporządzenia - w przypadku importu, W - oznacza wiek samochodu osobowego wyrażony w latach kalendarzowych liczonych począwszy od roku produkcji do roku dokonania sprzedaży włącznie, a w przypadku importu - liczonych począwszy od roku produkcji do roku dokonania zgłoszenia celnego włącznie. 3. Stawki podatku akcyzowego, obliczone zgodnie z ust. 1, nie mogą być wyższe niż stawki, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 4 ustawy. § 8. 1. Stawki podatku akcyzowego dla alkoholu etylowego, zwanego dalej "spirytusem", oraz dla złożonych preparatów alkoholowych przeznaczonych do wytwarzania napojów alkoholowych destylowanych, niższe od stawki najwyższej, i zwolnienia od podatku akcyzowego, wymienione w załączniku nr 2 do rozporządzenia, oraz zwolnienia, o których mowa w § 10 pkt 4 i 9, stosuje się przy sprzedaży nabywcom objętym, na podstawie odrębnych przepisów, szczególnym nadzorem podatkowym. 2. Stawki i zwolnienia, o których mowa w ust. 1, stosuje się przy sprzedaży nabywcom, którzy przedstawili zamówienie potwierdzone przez właściwego naczelnika urzędu celnego; naczelnik urzędu celnego dokonuje potwierdzenia zamówienia po przedstawieniu zaświadczeń właściwych organów podatkowych, że nabywca nie zalega z płatnością podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem nabywcy lub interesem publicznym, właściwy naczelnik urzędu celnego może potwierdzić zamówienie na zakup wyrobów wymienionych w ust. 1, bez zachowania warunków, o których mowa w ust. 2, jeżeli nabywca przedstawi zaświadczenie, że zaległość podatkowa w podatku od towarów i usług lub w podatku akcyzowym została rozłożona na raty i raty te są płacone z zachowaniem terminów określonych w decyzji organu podatkowego. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do sprzedaży: 1) spirytusu skażonego środkiem skażającym, na podstawie odrębnych przepisów: a) w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 l zabarwionego na fioletowo przez dodanie czystego fioletu krystalicznego w ilości nie mniejszej niż 1,6 mg/l spirytusu, b) odwodnionego, przeznaczonego jako dodatek do paliw, do którego ponadto dodano inne substancje w ilości nie mniejszej niż 15 %; 2) denaturatu; 3) spirytusu posiarczynowego. 5. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 2 i 3, są ważne do najbliższego terminu zapłaty podatku akcyzowego, określonego w § 25 ust. 4, lub terminu zapłaty kolejnej raty zaległości podatkowej, wynikającego z decyzji organu podatkowego. § 9. 1. Obowiązek zapłaty podatku akcyzowego od nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów powstaje w przypadku wystąpienia tych ubytków i niedoborów w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu napojów alkoholowych destylowanych (PKWiU 15.91), alkoholu etylowego (PKWiU 15.92), win gronowych (PKWiU 15.93), napojów fermentowanych (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałych - mieszanych napojów zawierających alkohol (PKWiU 15.94), wermutów i innych win ze świeżych winogron przyprawionych roślinami lub substancjami aromatycznymi (PKWiU 15.95) oraz piwa słodowego (PKWiU 15.96.1). 2. Przepis ust. 1 stosuje się w przypadku stwierdzenia nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów: 1) przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym; 2) w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu spirytusu nabytego po cenie niezawierającej podatku akcyzowego oraz po cenie zawierającej podatek akcyzowy w wysokości niższej od najwyższej stawki określonej dla spirytusu w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów stosuje się najwyższą stawkę podatku akcyzowego, ustaloną dla danego wyrobu akcyzowego. 4. Do nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów spirytusu stosuje się najwyższą stawkę podatku akcyzowego, z tym że podatek akcyzowy pomniejsza się o podatek akcyzowy zawarty w cenie nabytego spirytusu. 5. Podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków win gronowych, napojów fermentowanych i wermutów pomniejsza się o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu wyrobów zużytych do ich wytworzenia lub podatek akcyzowy zapłacony od importu tych wyrobów, z wyjątkiem podatku akcyzowego od wyrobów sklasyfikowanych do grupy PKWiU 15.92. § 10. Zwalnia się od podatku akcyzowego: 1) import: a) powracających z zagranicy towarów, zwolnionych od cła, jeżeli jest dokonywany przez podatnika, który wcześniej wywiózł za granicę te towary, a ilość przywożonych towarów nie wskazuje na ich przeznaczenie handlowe, b) pojazdów samochodowych przekazywanych nieodpłatnie na rzecz jednostek budżetowych przez polskie jednostki budżetowe znajdujące się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że pojazdy określone w tym przepisie nie będą sprzedane lub przekazane do użytkowania osobom fizycznym, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej w okresie 3 lat, licząc od dnia ich objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu, c) towarów wymienionych w poz. 15 załącznika nr 3 do rozporządzenia, w przypadku gdy przeznaczone są: - na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub - do odprzedaży na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 2) sprzedaż odzieży futrzanej i innych wyrobów futrzarskich wytworzonych z wyprawionych skór zwierząt szlachetnych, zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od których podatek ten został zapłacony właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu; 3) sprzedaż importowanych napojów alkoholowych destylowanych rozlewanych w kraju, od których podatek akcyzowy został zapłacony właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu; 4) sprzedaż spirytusu i napojów alkoholowych destylowanych, pochodzących z przepadku tych wyrobów, dokonywaną przez uprawnione organy, z przeznaczeniem do przerobu na spirytus surowy, rektyfikowany, odwodniony i bezpirydynowy; 5) próby napojów alkoholowych destylowanych i spirytusu, pobierane przez organy kontroli upoważnione na podstawie odrębnych przepisów, oraz spirytus surowy przekazywany przez gorzelnie do prób i analiz w zakresie potrzeb kontroli produkcji, w ilości nieprzekraczającej 3 l miesięcznie; 6) próby wyrobów tytoniowych (papierosów) przeznaczone przez producenta do badań naukowych, laboratoryjnych lub jakościowych, w ilości nieprzekraczającej 6.000 sztuk papierosów miesięcznie; 7) sprzedaż w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 l denaturatu oraz alkoholu etylowego i pozostałych alkoholi skażonych, zakupionych po cenach zawierających podatek akcyzowy; 8) alkohol etylowy i pozostałe alkohole skażone u nabywcy, jeżeli środek skażający został dodany do alkoholu nabytego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od którego podatek akcyzowy został zapłacony właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu; 9) sprzedaż spirytusu rektyfikowanego oraz spirytusu, o którym mowa w pkt 4, szpitalom, pod warunkiem że będzie stosowany wyłącznie: a) przy czynnościach leczniczych i do zabiegów dezynfekcyjnych powierzchni i przedmiotów mających bezpośredni kontakt z pacjentem, b) do wytwarzania leków recepturowych w aptekach szpitalnych; 10) sprzedaż spirytusu rektyfikowanego technicznego (PKWiU 15.92.11-00.24), alkoholu etylowego i innych alkoholi skażonych o dowolnej mocy (PKWiU 15.92.12), z wyjątkiem wyrobów wymienionych w poz. 9 pkt 1 i 7 oraz w poz. 10 pkt 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia, a także spirytusu porektyfikacyjnego jednostkom podporządkowanym Ministrowi Obrony Narodowej, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostkom wojskowym podległym ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz jednostkom organizacyjnym Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu; 11) sprzedaż piwa zakupionego po cenach zawierających podatek akcyzowy lub od którego podatek ten został zapłacony właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu; 12) sprzedaż wyrobów akcyzowych do wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych umiejscowionych na terenie lotniczego, morskiego lub rzecznego przejścia granicznego, z przeznaczeniem do odprzedaży podróżnym; 13) sprzedaż towarów wymienionych w poz. 12 załącznika nr 1 do rozporządzenia, gdy przeznaczone są: a) na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, lub b) do odprzedaży na inne cele niż do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 14) sprzedaż energii elektrycznej pochodzącej: a) ze źródeł odnawialnych - źródeł wykorzystujących w procesie przetwarzania energię wiatru, promieniowania słonecznego, geotermalną, fal, prądów i pływów morskich, spadku rzek oraz energię pozyskiwaną z biomasy, biogazu wysypiskowego, a także biogazu powstałego w procesach odprowadzania lub oczyszczania ścieków albo rozkładu składowanych szczątek roślinnych i zwierzęcych oraz metanu uwalnianego i ujmowanego przy dołowych robotach górniczych, w kopalniach węgla kamiennego, b) z elektrowni szczytowo-pompowych, wytwarzanej z energii wody, która została przepompowana z wykorzystaniem energii elektrycznej wytworzonej w elektrowniach cieplnych, objętej podatkiem akcyzowym; 15) sprzedaż biokomponentów przeznaczonych do paliw ciekłych i biopaliw ciekłych, w rozumieniu ustawy z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 199, poz. 1934), wyprodukowanych z surowców rolniczych, produktów ubocznych i odpadów, spełniających wymagania jakościowe określone dla paliw ciekłych w odrębnych przepisach, pod warunkiem że: a) nabywca jest objęty, na podstawie odrębnych przepisów, szczególnym nadzorem podatkowym, b) nabywca przedstawi zamówienie, potwierdzone przez właściwego naczelnika urzędu celnego, który potwierdza zamówienie po przedstawieniu przez nabywcę zaświadczeń właściwych organów podatkowych o niezaleganiu z płatnością podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego; przepis § 8 ust. 3 stosuje się odpowiednio, c) do zamówienia, o którym mowa w lit. b, zostanie dołączone oświadczenie, że zakupione biokomponenty zostaną zużyte przez nabywcę na cele uprawniające do zastosowania zwolnienia podatkowego; 16) sprzedaż paliw ciekłych z zawartością biokomponentów od 4,5 % do 5 % - w wysokości 1,50 zł od każdego litra biokomponentów dodanych do tych paliw oraz biopaliw ciekłych z zawartością powyżej 5 % do 10 % biokomponentów, w kwocie 1,80 zł od każdego litra biokomponentów dodanych do tych paliw, a z zawartością powyżej 10 % biokomponentów - w wysokości 2,20 zł od każdego litra biokomponentów dodanych do tych paliw, z tym że zwolnienie nie może być wyższe niż należna kwota podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży tych paliw. § 11. 1. Zwolnienie z podatku akcyzowego, o którym mowa w § 10 pkt 1 lit. c oraz w pkt 13, ma zastosowanie w przypadku, gdy: 1) importer przy dokonaniu zgłoszenia celnego złoży oświadczenie, że towary te nie będą przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub nie będą odprzedane w celu ich zużycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 2) nabywca złoży oświadczenie, że nabywane towary nie będą przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub nie będą odprzedane w celu ich zużycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 3) podmioty korzystające ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w § 10 pkt 1 lit. c oraz w pkt 13, przekażą, do właściwego urzędu celnego, w terminie do dnia 25 miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, miesięczne zestawienia otrzymanych oświadczeń zawierających informacje, o których mowa w ust. 2. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinno zawierać co najmniej: 1) NIP, nazwę oraz adres podmiotu składającego oświadczenie; 2) ilość zakupionego w kraju lub pochodzącego z importu towaru, symbol PKWiU lub kod PCN; 3) cel, na który zostanie przeznaczony towar zakupiony w kraju lub pochodzący z importu; 4) datę i miejsce wystawienia oświadczenia oraz podpis osoby składającej oświadczenie. 3. W przypadku sprzedaży towarów, o których mowa w § 10 pkt 13, oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, może być złożone w fakturze lub zamówieniu, jeżeli ściśle określa ono ilość zamawianego towaru, zawiera datę i numer, a podmiot prowadzi ewidencję zamówień. Jeżeli jest składane odrębnie, powinno być dołączone do kopii faktury, a w przypadku oświadczenia złożonego w zamówieniu - na fakturze powinien być wpisany numer i data zamówienia. § 12. 1. Zwalnia się z obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym podatników będących sprzedawcami wyrobów akcyzowych, z wyjątkiem podmiotów sprzedających: 1) wyroby określone w § 4 i 5, dla celów innych niż opałowe, przy czym za sprzedaż dla celów innych niż opałowe uważa się również sprzedaż tych wyrobów na stacjach paliw przy użyciu odmierzaczy paliw ciekłych; 2) paliwa silnikowe, które zostały przez nich wytworzone w drodze mieszania lub przeklasyfikowania produktów naftowych; 3) paliwa silnikowe pochodzące z zapasów obowiązkowych w rozumieniu przepisów o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw; 4) wyroby akcyzowe podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, od których nie zapłacono podatku akcyzowego; 5) towary wymienione w poz. 12 załącznika nr 1 i poz. 15 załącznika nr 3 do rozporządzenia, wykorzystywane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 6) samochody osobowe przed ich pierwszą rejestracją dokonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 7) gaz płynny w części, w której jest on tankowany do pojazdów samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem; 8) sól (PKWiU 14.40), jeżeli przed sprzedażą podatnik dokonał jej uszlachetniania w procesach dosuszania, oczyszczania, jodowania i wzbogacania; 9) wyroby wymienione w poz. 15-21 załącznika nr 1 do rozporządzenia, jeżeli przed sprzedażą podatnik dokonał czynności polegających na powiększeniu ich wartości użytkowej; 10) wina gronowe, napoje fermentowane i wermuty, jeżeli przed sprzedażą podatnik poddał je czynnościom leżakowania, kupażowania, dosładzania, doprawiania nalewką ziołową i nasycania dwutlenkiem węgla, barwienia, doalkoholizowania lub maderyzacji bądź jeżeli dokonał tylko ich rozlewu; 11) spirytus zakupiony po cenie niezawierającej podatku akcyzowego oraz po cenie zawierającej podatek w wysokości niższej od najwyższej stawki określonej dla spirytusu w załączniku nr 2 do rozporządzenia, jeżeli sprzedaż jest dokonywana na inny cel niż był określony przy zakupie tego spirytusu. 2. Zwalnia się z obowiązku w podatku akcyzowym również podatników: 1) nabywających wyroby akcyzowe, od których nie pobrano podatku akcyzowego lub pobrano w kwocie niższej niż należna, z wyjątkiem nabywców zużywających: a) nabyty spirytus na inny cel, niż określono w zamówieniu, b) spirytus nabyty po cenie niezawierającej podatku akcyzowego lub po cenie zawierającej podatek w wysokości niższej od najwyższej stawki określonej dla spirytusu w załączniku nr 2 do rozporządzenia, jeżeli w wyniku postępowania podatkowego ustalono, iż dowody, na podstawie których podmioty te uzyskały zwolnienie, okazały się fałszywe, c) olej opałowy na inny cel niż opałowy, d) towary wymienione w poz. 12 załącznika nr 1 i poz. 15 załącznika nr 3 do rozporządzenia, wykorzystywane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych; 2) świadczących usługi w zakresie wyrobów akcyzowych, z wyjątkiem usług polegających na wykonaniu wyrobu akcyzowego w ramach umowy o dzieło lub jakiejkolwiek innej umowy; 3) o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 6 ustawy, jeżeli są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, a posiadane przez nich wyroby akcyzowe są przeznaczone na własne cele konsumpcyjne; 4) będących producentami lub importerami gazu płynnego, służącego do tankowania pojazdów samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem, z wyjątkiem podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 7; 5) będących producentami olejów napędowych średnich - komponentów paliwowych do napędu silników z zapłonem samoczynnym, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 23.20.15-00.90), w części, w jakiej te oleje zostały przemieszczone poza teren zakładu, w którym zostały wyprodukowane, w celu wykonania usługi obniżenia zawartości siarki; 6) będących producentami wyrobów akcyzowych, w części, w jakiej wyroby te są wytwarzane przez inne podmioty na zlecenie producenta. § 13. W przypadku gdy stawka podatku akcyzowego została wyrażona w formie procentowej, należny podatek akcyzowy jest obliczany przez podatników: 1) o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 6 ustawy - od wartości wyrobu akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu nabycia wyrobu, zmniejszonych o podatek od towarów i usług; 2) o których mowa w § 12 ust. 2 pkt 2 - od wartości wyrobu akcyzowego, obliczonej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu powstania obowiązku podatkowego, zmniejszonych o podatek od towarów i usług. § 14. 1. W przypadku sprzedaży, o której mowa w art. 35 ust. 6 pkt 1 lit. b ustawy, podstawą opodatkowania jest ilość wyrobu akcyzowego, która może być przechowywana w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw ciekłych. 2. Podatnicy, sprzedający lub zużywający wyroby określone w § 4 i 5 dla innych celów niż opałowe, mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu, a także zapłacony od importu olejów opałowych lub napędowych, o których mowa w poz. 14 pkt 3 lit. b i c tiret pierwsze załącznika nr 3 do rozporządzenia. 3. Podatnicy, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 6, mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu samochodów osobowych, a także zapłacony od importu tych wyrobów. § 15. 1. W przypadku sprzedaży paliw silnikowych, olejów opałowych i olejów smarowych wytwarzanych z komponentów wymienionych w poz. 11, 12 i 14 załącznika nr 1 oraz poz. 14, 15 i 16 załącznika nr 3 do rozporządzenia, obciążonych podatkiem akcyzowym, a także wytwarzanych w drodze mieszania, przeklasyfikowania produktów naftowych, etylizacji lub potasacji benzyn oraz depresacji olejów napędowych, należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych wyrobów lub o podatek akcyzowy zapłacony w wyniku ich przemieszczenia poza teren zakładu, w którym zostały wyprodukowane. 2. W przypadku gdy podatnik przechowuje paliwa silnikowe stanowiące zapasy obowiązkowe w rozumieniu przepisów o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych paliw, należny podatek akcyzowy od sprzedaży wyrobów akcyzowych obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie paliw silnikowych przechowywanych jako zapasy obowiązkowe, a także o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie komponentów przeznaczonych do wytworzenia tych paliw. 3. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży soli (PKWiU 14.40) obniża się o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytych do jej wytwarzania surowców lub podatek akcyzowy zapłacony od importu tych surowców. 4. W przypadku sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 15-21 załącznika nr 1 do rozporządzenia, podatek akcyzowy należny od tych wyrobów obniża się o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu wyrobów zużytych do ich wytworzenia lub o podatek akcyzowy zapłacony od importu tych wyrobów, z wyjątkiem podatku akcyzowego od wyrobów sklasyfikowanych do grupy PKWiU 15.92. 5. Podatek akcyzowy należny od sprzedaży napojów alkoholowych destylowanych obniża się o podatek akcyzowy zapłacony od importu napojów alkoholowych otrzymanych przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron oraz złożonych preparatów i koncentratów alkoholowych, zakupionych z przeznaczeniem do produkcji napojów alkoholowych destylowanych, a w przypadku zakupu w kraju od importera tych wyrobów pod warunkiem, że do faktury zakupu będzie dołączone oświadczenie importera, iż podatek akcyzowy należny od importu tych wyrobów został zapłacony. 6. W przypadku odprzedaży spirytusu na inny cel, niż to określono w zamówieniu, o którym mowa w § 8 ust. 2, należny podatek akcyzowy pomniejsza się o podatek akcyzowy zawarty w cenie nabycia spirytusu. 7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio w przypadku zużycia spirytusu na inny cel, niż to określono w zamówieniu. 8. Podatnicy sprzedający denaturat mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o podatek akcyzowy zawarty w cenach zakupu zużytego do jego produkcji alkoholu etylowego lub innych alkoholi skażonych lub o podatek akcyzowy zapłacony od importu tych alkoholi. 9. Podatnicy, którzy przed sprzedażą wyrobów wymienionych w poz. 2-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia: 1) dokonują ich rozlewu, 2) poddają je leżakowaniu, kupażowaniu, czyli mieszaniu w celu osiągnięcia właściwych efektów barwy, smaku i aromatu, dosładzaniu, doprawianiu nalewką ziołową, nasycaniu dwutlenkiem węgla, barwieniu, doalkoholizowaniu lub maderyzacji, czyli przyśpieszeniu procesu dojrzewania przez zastosowanie oddziaływania termicznego - mogą obniżyć podatek akcyzowy należny od sprzedaży tych wyrobów o podatek akcyzowy od wyrobów wymienionych w poz. 2-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia, zużytych do ich wytworzenia, zawarty w cenie zakupu lub zapłacony od ich importu, z zastrzeżeniem ust. 10. 10. Podatnicy, o których mowa w ust. 9, mogą obniżyć należny podatek akcyzowy, jeżeli do faktur dokumentujących zakup wyrobów wymienionych w poz. 2-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia po cenach zawierających podatek akcyzowy dołączone zostały zaświadczenia wystawione przez właściwe organy podatkowe, iż sprzedawca nie zalega z płatnością podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, z zastrzeżeniem § 27 ust. 3. 11. Podatnicy wytwarzający napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, o których mowa w poz. 19 załącznika nr 6 do ustawy, mogą obniżyć należny podatek akcyzowy od sprzedaży tych wyrobów o podatek akcyzowy zawarty w cenie zakupu piwa lub zapłacony od importu piwa zużytego do ich wytworzenia. 12. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio w przypadku zużycia spirytusu własnej produkcji, od którego zapłacono należny podatek akcyzowy. 13. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku zużycia piwa własnej produkcji, od którego zapłacono należny podatek akcyzowy. § 16. 1. W przypadku gdy różnica podatku, o której mowa w § 15 ust. 2, stanowi wartość ujemną, podatnikowi przysługuje zwrot tej kwoty dokonany przez właściwego naczelnika urzędu celnego. 2. Zwrot różnicy podatku następuje na wniosek podatnika. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera co najmniej: 1) określenie kwoty naliczonego w danym miesiącu rozliczeniowym podatku akcyzowego; 2) określenie kwoty podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupionych w danym miesiącu rozliczeniowym paliw oraz kwotę tego podatku zapłaconą właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu od zaimportowanych w tym okresie paliw; 3) określenie ilości paliw przeznaczonych w okresie rozliczeniowym na zapasy obowiązkowe; 4) kwotę podatku, o której zwrot ubiega się podatnik; 5) wskazanie numeru rachunku bankowego, na który ma być dokonany zwrot podatku. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się oryginały faktur oraz dokumentów celnych, z których wynika kwota, o której mowa w ust. 3 pkt 2. 5. Wniosek o zwrot różnicy podatku za dany okres rozliczeniowy może być złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego, nie wcześniej niż po upływie terminu złożenia deklaracji podatkowej dla podatku akcyzowego za ten okres. § 17. 1. Właściwy naczelnik urzędu celnego, rozpatrując wniosek o zwrot różnicy podatku, jest obowiązany ostemplować pieczęcią urzędu oraz przedziurkować każdą fakturę lub dokument celny dołączony do wniosku, w celu uniknięcia ponownego ich użycia. 2. Właściwy naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o wysokości kwoty zwrotu różnicy podatku i dokonuje zwrotu tej kwoty w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w § 16, na rachunek bankowy podatnika. 3. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, właściwy naczelnik urzędu celnego może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 2, do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. 4. Po dokonaniu zwrotu różnicy podatku właściwy naczelnik urzędu celnego zwraca podatnikowi ostemplowane i przedziurkowane faktury i dokumenty celne. 5. Jeżeli podatnik otrzyma kwoty zwrotu podatku akcyzowego nienależnie, jest obowiązany do ich zwrotu wraz z odsetkami liczonymi jak od zaległości podatkowych. § 18. 1. Podatnicy importujący wyroby akcyzowe, wymienione w poz. 1 załącznika nr 6 do ustawy, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu w procesie pirolizy, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu tych wyrobów. 2. W przypadku gdy podatnik dokonuje sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego, według zasad ustalonych odrębnie przez ministra właściwego do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej, podatnik ten może zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę 1.141,00 zł/1.000 l. 3. Przepis ust. 2 stosuje się w przypadku, gdy w cenie zakupu oleju napędowego zawarty był podatek akcyzowy lub gdy podatek akcyzowy został zapłacony od importu tych olejów. 4. Podatnicy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie transportu lotniczego mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenie zakupu lub o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu paliwa lotniczego i olejów silnikowych do silników lotniczych zużytych w silnikach stosowanych w środkach transportu lotniczego. 5. Podatnicy nabywający wyroby, o których mowa w poz. 11, 12 i 14 załącznika nr 1 oraz poz. 14, 15 i 16 załącznika nr 3 do rozporządzenia, obciążone podatkiem akcyzowym, z wyłączeniem paliw silnikowych, olejów opałowych oraz towarów przeznaczonych do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenach zakupu lub o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu tych towarów. Zwiększenie podatku naliczonego, o którym mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się, jeżeli nabyte wyroby są przeznaczone do wytworzenia przez podatnika innych towarów, z wyjątkiem wytworzenia paliw silnikowych, olejów opałowych oraz towarów przeznaczonych do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Kwota zwiększenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, nie obejmuje kwoty podatku akcyzowego zawartego w cenie zakupu lub zapłaconego od importu towarów, podlegającego odliczeniu od należnego podatku akcyzowego lub zwrotowi. 6. Podatnicy sprzedający olej napędowy, opałowy i silnikowy mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenie zakupu lub o kwotę podatku akcyzowego zapłaconego od importu tych olejów, w przypadku bezpośredniej sprzedaży tych olejów, z przeznaczeniem do silników okrętowych, podmiotom posiadającym środki transportu wodnego (PKWiU 35.11.2, 35.11.3, 35.11.4, 35.11.5), wykonującym działalność gospodarczą w zakresie transportu morskiego i przybrzeżnego oraz transportu wodnego śródlądowego. 7. Przepisy ust. 2 i 6 mają zastosowanie w przypadku, gdy nabywca złoży oświadczenie, że zakupione paliwa zostaną zużyte do celów uprawniających do zastosowania tego odliczenia. § 19. Podatnicy nabywający wyroby wymienione w poz. 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, z przeznaczeniem do ich chemicznego przerobu, mogą zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenie tych wyrobów lub zapłaconego od importu. § 20. 1. Podatnicy, którzy w roku kalendarzowym poprzedzającym rok podatkowy sprzedali: 1) do 20.000 hl piwa - mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o 20,00 zł/hl; 2) do 70.000 hl piwa - mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o 10,00 zł/hl; 3) do 150.000 hl piwa - mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o 8,00 zł/hl; 4) do 200.000 hl piwa - mogą obniżyć należny podatek akcyzowy o 6,00 zł/hl. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników: 1) prawnie i ekonomicznie niezależnych od innych przedsiębiorców wytwarzających piwo; 2) niewytwarzających piwa na podstawie licencji uzyskanych od innych przedsiębiorców. 3. Za prawnie i ekonomicznie niezależnego przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się podmiot, który nie posiada powiązań, o których mowa w art. 17 ust. 2-4 ustawy. 4. Podatnicy rozpoczynający działalność mogą skorzystać z obniżenia należnego podatku akcyzowego, o którym mowa w ust. 1, jeżeli: 1) w dniu złożenia pierwszej deklaracji podatku akcyzowego złożą właściwemu naczelnikowi urzędu celnego oświadczenie o zadeklarowanej w tym roku podatkowym sprzedaży piwa, która nie przekroczy jednego z limitów ilościowych określonych w ust. 1; 2) spełniają warunki określone w ust. 2. 5. W przypadku gdy w roku podatkowym będącym równocześnie rokiem rozpoczęcia działalności podatnik przekroczy zadeklarowane w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 4, limity ilościowe sprzedaży piwa, do całości sprzedaży piwa w danym roku stosuje się stawkę podatku akcyzowego określoną w poz. 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia, bez możliwości obniżenia należnego podatku akcyzowego. 6. Importerzy piwa, którzy przedstawią zaświadczenie władz skarbowych właściwych dla zagranicznego producenta piwa, że piwo pochodzi od producenta spełniającego warunki określone w ust. 1 i 2, mogą zwrócić się do właściwego naczelnika urzędu celnego o zwrot podatku akcyzowego w wysokości stanowiącej iloczyn ilości zaimportowanego piwa oraz: 1) kwoty 20,00 zł/hl - w przypadku, gdy importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 20.000 hl; 2) kwoty 10,00 zł/hl - w przypadku, gdy importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 70.000 hl; 3) kwoty 8,00 zł/hl - w przypadku, gdy importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 150.000 hl; 4) kwoty 6,00 zł/hl - w przypadku, gdy importowane piwo zostało wyprodukowane przez producenta zagranicznego, którego roczna sprzedaż piwa nie przekraczała w roku poprzednim 200.000 hl. 7. Warunkiem otrzymania zwrotu, o którym mowa w ust. 6, jest przedstawienie właściwemu naczelnikowi urzędu celnego dokumentów odprawy celnej SAD oraz dowodu wpłaty należnego podatku akcyzowego od importowanego piwa. 8. Zwrotu, o którym mowa w ust. 6, dokonuje na wniosek podatnika, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy naczelnik urzędu celnego. § 21. 1. W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku zwiększa u eksportera podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia wyeksportowanych towarów. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu wyrobu akcyzowego, od którego podatek akcyzowy został zapłacony właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami skarbowymi akcyzy. § 22. 1. W przypadku gdy wyrób akcyzowy jest sprzedawany podróżnym na pasażerskich statkach pełnomorskich, promach pasażersko-samochodowych i w samolotach obsługujących linie międzynarodowe, kwota podatku akcyzowego zwiększa podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych, przeznaczonych do konsumpcji przez pasażerów statków pełnomorskich, promów pasażersko-samochodowych i samolotów obsługujących linie międzynarodowe. § 23. 1. Podatnicy płacą podatek akcyzowy za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek właściwej izby celnej, z zastrzeżeniem § 25. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy podatku akcyzowego płaconego, właściwemu naczelnikowi urzędu celnego przyjmującemu zgłoszenie celne w procedurze dopuszczenia do obrotu. § 24. 1. Podatnicy sprzedający gaz płynny, który jest tankowany do pojazdów samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem, składają wraz z deklaracją podatkową dla podatku akcyzowego oświadczenie o stanie licznika sumującego sprzedaż gazu płynnego w danym miesiącu. 2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać: 1) numery fabryczne posiadanych liczników sumujących sprzedaż gazu płynnego; 2) wskazanie stanu danego licznika o określonym numerze fabrycznym na pierwszy i ostatni dzień danego miesiąca rozliczeniowego. § 25. 1. Podatnicy wytwarzający wyroby akcyzowe określone w poz. 1, 13-15, 17 i 19 załącznika nr 6 do ustawy oraz podatnicy, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 10, uiszczają podatek akcyzowy: 1) wstępnie - za okresy dzienne; 2) za okresy miesięczne. 2. Podatek za okresy dzienne stanowi kwotę podatku akcyzowego należnego w dniu powstania obowiązku podatkowego, obliczoną według obowiązujących stawek. 3. Wpłaty kwot określonych zgodnie z ust. 2 powinny być dokonywane nie później niż 25. dnia po dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy. 4. Podatek akcyzowy jest rozliczany ostatecznie za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy w tym podatku, z uwzględnieniem wstępnych wpłat dziennych. § 26. 1. Wpłaty dzienne, o których mowa w § 25 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, są zmniejszane: 1) o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy, wpłaconej na nabycie banderol podatkowych stosowanych na podstawie odrębnych przepisów; 2) o kwoty przysługujących podatnikowi zwolnień i pomniejszeń podatku akcyzowego. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio przy nabyciu banderol legalizacyjnych przez podatników, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 10. 3. Zmniejszenie wpłat dziennych, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być dokonane nie wcześniej niż następnego dnia po naniesieniu banderol na dany wyrób zgodnie z odrębnymi przepisami. § 27. 1. Na żądanie nabywcy, podatnik podatku akcyzowego, który nie został zwolniony z obowiązku podatkowego w tym podatku, jest obowiązany określić w fakturze kwotę podatku akcyzowego, zawartą w wartości sprzedaży towarów wykazanych w tej fakturze. 2. Do faktury sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 2-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia, w której określono kwotę podatku akcyzowego, powinny być dołączone zaświadczenia wystawione przez właściwe organy podatkowe, że sprzedawca nie zalega z płatnością podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. 3. Wymóg dołączania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy sprzedaży wyrobów wymienionych w poz. 2-4 załącznika nr 1 do rozporządzenia, dokonywanej w trybie egzekucji, stanowiących własność dłużnika lub w których posiadanie dłużnik wszedł z naruszeniem prawa. 4. W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed upływem pierwszego dla tego podatnika terminu płatności podatku akcyzowego i podatku od towarów i usług, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, może być wydane nie wcześniej niż po dokonaniu zapłaty tych podatków. § 28. W przypadkach określonych w § 14 ust. 2, § 15, 18, 19, 21 i 22 podatnik może obniżyć należny podatek akcyzowy lub zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, pod warunkiem że: 1) nabyty towar podlegał obowiązkowi podatkowemu w podatku akcyzowym oraz nie był od tego obowiązku zwolniony; 2) podatnik posiada dowód, że zapłacił kwoty podatku akcyzowego, wynikające z faktur i faktur korygujących, a w przypadku dokumentów celnych - kwoty podatku akcyzowego wynikające z tych dokumentów. § 29. 1. W okresie do dnia 30 kwietnia 2004 r. zwalnia się od podatku akcyzowego sprzedaż: 1) produktów rafinacji ropy naftowej, wytwarzanych przez rafinerie ropy naftowej, do których ropa naftowa jest dostarczana wyłącznie transportem kolejowym lub samochodowym, w części odpowiadającej kwocie 120,00 zł od każdej tony zakupionej do przerobu ropy naftowej, dostarczonej tym transportem; 2) benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych oraz paliwa do lotniczych silników turbinowych i olejów silnikowych do silników lotniczych, dokonywaną przez producenta tych wyrobów na zamówienie: a) Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych - z przeznaczeniem na potrzeby lotnictwa, b) jednostek organizacyjnych Aeroklubu Polskiego - z przeznaczeniem na realizację celów statutowych tych jednostek, c) Agencji Rezerw Materiałowych - na uzupełnienie rezerw państwowych, d) jednostek organizacyjnych lotnictwa sanitarnego - na potrzeby tych jednostek, e) Centralnego Ośrodka Lotniczego Związku Harcerstwa Polskiego - z przeznaczeniem na szkolenie lotnicze młodzieży, prowadzone na zlecenie Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych; 3) oleju napędowego, opałowego i silnikowego dokonywaną przez producenta tych wyrobów na zamówienie podmiotów wymienionych w odrębnych przepisach w sprawie zasad sprzedaży oleju napędowego armatorom rybołówstwa morskiego - z przeznaczeniem na zaopatrzenie podmiotów posiadających środki transportu morskiego oraz armatorów rybołówstwa morskiego, w celu zużycia do silników środków transportu morskiego lub jednostek rybołówstwa morskiego tych podmiotów; 4) oleju napędowego do silników okrętowych i silników do techniki morskiej oraz olejów silnikowych do silników okrętowych i silników do techniki morskiej, dokonywaną przez producenta tych wyrobów na zamówienie: a) Agencji Rezerw Materiałowych - na uzupełnienie rezerw państwowych, b) Ministra Obrony Narodowej - z przeznaczeniem dla potrzeb marynarki wojennej, c) ministra właściwego do spraw wewnętrznych - z przeznaczeniem na potrzeby techniki morskiej; 5) benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych oraz oleju napędowego do silników okrętowych i silników do techniki morskiej oraz olejów silnikowych do silników lotniczych, okrętowych i techniki morskiej dokonywaną przez Agencję Rezerw Materiałowych, na zamówienie Ministra Obrony Narodowej lub ministra właściwego do spraw wewnętrznych; 6) spirytusu, z wyłączeniem spirytusu rektyfikowanego w opakowaniach jednostkowych (PKWiU 15.92.11-00.21, 15.92.11-00.22, 15.92.11-00.23), na zamówienie Agencji Rynku Rolnego; 7) olejów napędowych wytwarzanych z udziałem minimum 10 % komponentu uzyskanego w wyniku przerobu odpadów z tworzyw sztucznych na specjalistycznych instalacjach do katalitycznego przerobu tych tworzyw, w części odpowiadającej kwocie 300 zł od każdego 1.000 l tych paliw, pod warunkiem niestosowania zwolnień, o których mowa w § 10 pkt 16; 8) benzyn silnikowych etylizowanych i nieetylizowanych wytworzonych z udziałem minimum 5 % komponentu uzyskanego w wyniku przerobu odpadów z tworzyw sztucznych na specjalistycznych instalacjach do katalitycznego przerobu tych tworzyw, w części odpowiadającej kwocie 180 zł od każdego 1.000 l tych paliw, pod warunkiem niestosowania zwolnień, o których mowa w § 10 pkt 16; 9) benzyn nieetylizowanych z udziałem jako komponentu zeoformatu w ilości nie mniejszej niż 30 % w gotowym produkcie, wytwarzanego w kraju przy zastosowaniu specjalistycznej instalacji zeoformingu - w części odpowiadającej 10 % stawki podatku akcyzowego dla benzyn nieetylizowanych, pod warunkiem niestosowania zwolnień, o których mowa w pkt 7 i 8 i § 10 pkt 16. 2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, mają zastosowanie w przypadku, gdy do zamówienia zostanie dołączone oświadczenie stwierdzające, że zakupione wyroby zostaną zużyte do celów uprawniających do zastosowania zwolnienia podatkowego. 3. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, stosuje się również w przypadku importu benzyny silnikowej lotniczej do silników tłokowych, paliwa do lotniczych silników turbinowych, oleju napędowego i opałowego oraz olejów silnikowych, importowanych bezpośrednio przez wymienione podmioty lub na ich pisemne zamówienie; przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. § 30. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 27, poz. 269, z późn. zm. 4)). § 31. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w.z. H. Wasilewska-Trenkner Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2196) Załącznik nr 1 TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH WYROBÓW AKCYZOWYCH SPRZEDAWANYCH W KRAJU Poz.Symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)Nazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w % obrotu lub w zł na jednostkę wyrobu 1234 114.40Sól: 1) sól kamienna mielona zwykła (PKWiU 14.40.10-00.11)15 2) sól kamienna mielona jodowana (PKWiU 14.40.10-00.12)7 3) sól warzona próżniowa - zwykła (PKWiU 14.40.10-00.21)15 4) sól warzona próżniowa - jodowana (PKWiU 14.40.10-00.22)7 5) sól warzona panwiowa - zwykła (PKWiU 14.40.10-00.24)15 6) sól warzona panwiowa - jodowana (PKWiU 14.40.10-00.25)7 7) pozostaławolna od podatku 215.93Wina gronowe w tym:136,00 zł/hl 1) moszcz winogronowy w trakcie fermentacji (PKWiU 15.93.12-53.00) oraz moszcz winogronowy pozostały(PKWiU 15.93.12-59.00): a) o zawartości alkoholu powyżej 1,2%273,00 zł/hl b) pozostaływolny od podatku 2) szlam i kamień winny (PKWiU 15.93.2)wolny od podatku 315.94Napoje fermentowane (np. jabłecznik, wino z gruszek, miód pitny), pozostałe; mieszane napoje zawierające alkohol, w tym:136,00 zł/hl 1) moszcze winne (PKWiU 15.94.10-00.1): a) o zawartości alkoholu powyżej 1,2%273,00 zł/hl b) pozostałewolne od podatku 2) miody pitne (PKWiU 15.94.10-00.2)67,00 zł/hl 3) napoje typu win i napoje winopochodne na bazie alkoholu winnego (do 18% mocy) - (PKWiU 15.94.10-00.95)273,00 zł/hl 4) napoje fermentowane, pozostałe (winopodobne), gdzie indziej nie wymienione (PKWiU 15.94.10-00.99)273,00 zł/hl 415.95Wermut i inne wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi136,00 zł/hl 515.96.1Piwo słodowe (od 1 hl za każdy° Plato1))6,86 zł 6bez względu na symbol PKWiUNapoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% - od 1 hl za każdy °Plato1)6,86 zł 716.00.11.30Cygara, również z obciętymi końcami i cygaretki z tytoniu134,00 zł/1.000 szt. 816.00.12-30Tytoń do palenia65 9ex 18.24.43-33.00, ex 18.30.12Odzież, dodatki odzieżowe oraz inne wyroby wykonane ze skór futerkowych: 1) wymienionych w poz. 10 pkt115 2) pozostałewolne od podatku 1018.30.11-50.2Skóry futerkowe całe, garbowane lub wykończone ze zwierząt szlachetnych: 1) norek, lisów, piżmaków, kun, tchórzy, tchórzofretek i fretek20 2) pozostałewolne od podatku 1123.20Produkty rafinacji ropy naftowej oraz frakcje benzynowe otrzymywane z przerobu ropy naftowej, z wyłączeniem grupowania PKWiU 23.20.18, 23.20.2 i 23.20.3, gdzie indziej nie sklasyfikowane2) z czego:1.820,00 zł/1.000 l 1) paliwa silnikowe benzynowe, w tym: a) benzyna silnikowa nieetylizowana (bezołowiowa) (PKWiU 23.20.11-00.2) oraz benzyna silnikowa nieetylizowana z etanolem (PKWiU 23.20.11-00.30)1.514,00 zł/1.000 l b) benzyna silnikowa lotnicza do silników tłokowych (PKWiU 23.20.11-00.40 i 23.20.13-00.90)1.762,00 zł/1.000 l c) frakcje benzynowe otrzymywane z procesów specyficznych służące do komponowania handlowych benzyn silnikowych (PKWiU 23.20.13-00.10)1.690,00 zł/1.000 l 2) paliwa do lotniczych silników turbinowych (PKWiU 23.20.12, 23.20.14-00.10)1.037,00 zł/1.000 l 3) nafta z wyjątkiem nafty do lotniczych silników turbinowych (PKWiU 23.20.14-00.10)1.762,00 zł/1.000 l 4) benzyny specjalne (PKWiU 23.20.13-00.2)1.762,00 zł/1.000 l 5) oleje napędowe (PKWiU 23.20.15) oraz oleje średnie pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane (23.20.16), w tym oleje o zawartości siarki:1.141,00 zł/1.000 l a) powyżej 0,005% do 0,035% włącznie1.063,00 zł/1.000 l b) do 0,005% włącznie1.014,00 zł/1.000 l 12bez względu na symbol PKWiUTowary przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, inne niż wymienione w poz. 11 i w poz. 14, z wyjątkiem spirytusu odwodnionego PKWiU 15.92.11-00.3 i alkoholu etylowego 15.92.12-00.10, przeznaczonych do wytwarzania benzyn silnikowych i eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego stosowanego do wytwarzania benzyn silnikowych, komponentów uzyskiwanych w wyniku katalitycznego przerobu odpadów z tworzyw sztucznych PKWiU 24.66.32-90.00 oraz estrów wyższych kwasów tłuszczowych PKWiU 24.66.48-90.301.820,00 zł/1.000 l 13bez względu na symbol PKWiUOleje opałowe: a) z których 50% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C, w przypadku gdy sprzedaż dotyczy oleju zabarwionego na czerwono i oznaczonego znacznikiem, przeznaczonego na cele opałowe,197,00 zł/1.000 l b) pozostałewolne od podatku 1423.20.18Oleje smarowe 3) z wyłączeniem olejów odpadowych-przepracowanych klasyfikowanych do grupowania PKWiU 23.20.18-09.11.141,00 zł/1.000 l 1524.52.11Perfumy i wody toaletowe20 1624.52.12Kosmetyki upiększające do oczu i ust20 1724.52.13Kosmetyki do manicure i pedicure20 18ex 24.52.14-00.00Pudry, prasowane lub nie, kosmetyczne20 1924.52.15-00.10Pozostałe kosmetyki upiększające do twarzy20 2024.52.19-90.60Preparaty toaletowe dla zwierząt20 2124.52.19-90.90Kosmetyki i wyroby perfumeryjne, pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane20 22ex 29.60.13Broń palna myśliwska, broń gazowa20 2334.10.2Samochody osobowe:12 1) o pojemności silnika powyżej 2.000 cm3 2) pozostałe3 24ex 36.50.41-00.00Karty do gry - z wyłączeniem kart do gry dla dzieci25 25bez względu na symbol PKWiUWyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej pozostałe: 1) rulety wraz ze stołami do rulety15 2) stoły do gry w karty15 3) automaty hazardowe15 4) maszyny i urządzenia losujące15 5) urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne do gry powodujące wygrane pieniężne lub rzeczowe15 26bez względu na symbol PKWiUSprzęt elektroniczny powszechnego użytku:4) 1) odbiorniki telewizji kolorowej, których cena jest wyższa od równowartości 750 EURO10 2) magnetowidy i odtwarzacze, których cena jest wyższa od równowartości 350 EURO10 3) kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 600 EURO10 4) zestawy sprzętu elektronicznego składające się z: a) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, których cena jest wyższa od równowartości 1.100 EURO10 b) odbiornika telewizyjnego ikamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 1.350 EURO10 c) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery wideo, których cena jest wyższa od równowartości 1.700 EURO10 5) pozostaływolny od podatku 27bez względu na symbol PKWiUGaz płynny służący do tankowania pojazdów samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem 5)455,00 zł /1.000 kg 28 Wyroby nie wymienione w poz. 1-27Wolne od podatku Objaśnienia: ex - zamieszczony przy kodzie PKWiU oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w kolumnie 3. 1) Za 1 °Plato, w którym wyrażona jest stawka podatku akcyzowego w poz. 5 i 6 tabeli, uważa się 1 % wag. ekstraktu brzeczki podstawowej, obliczony na podstawie zawartości alkoholu oraz ekstraktu rzeczywistego w produkcie gotowym. 2) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości paliw poprzez ważenie i pomiar gęstości jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa. 3) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość olejów smarowych w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości olejów smarowych poprzez ważenie i pomiar gęstości jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę oleju smarowego. 4) Za cenę wyrobu, o której mowa w poz. 26 tabeli, uważa się cenę nie zawierającą podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego. Podstawą ustalenia równowartości tej ceny w euro jest kurs średni ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia sprzedaży wyrobu. 5) Dla obliczenia kwoty należnego podatku akcyzowego od wyrobów wymienionych w poz. 27 tabeli przyjmuje się stały przelicznik w wysokości 1,78 litra na kilogram gazu. Załącznik nr 2 TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH DESTYLOWANYCH, ALKOHOLU ETYLOWEGO ORAZ NIEKTÓRYCH NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH, SPRZEDAWANYCH W KRAJU Poz.Symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Nazwa towaru (grupy towarów)Stawka podatku akcyzowego w zł za 1 hl spirytusu 100% vol lub w % obrotu lub w zł za 1 hl 1234 115.91.10Wódki, likiery i inne napoje alkoholowe; złożone preparaty alkoholowe do produkcji napojów (od 1 hl spirytusu 100% vol) z tego:4.400,00 złożone preparaty alkoholowe przeznaczone do wytwarzania napojów alkoholowych destylowanychwolne od podatku 215.92.11-00.1Spirytus surowy, z wyjątkiem spirytusu surowego posiarczynowego, popektynowego i bezpirydynowego (od 1 hl spirytusu 100% vol): 1) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00 2) przeznaczony do produkcji spirytusu rektyfikowanego, odwodnionego oraz do produkcji napojów alkoholowych destylowanychwolny od podatku 3) przeznaczony do innych celów niż wymienione w pkt 1 i 24.400,00 315.92.11-00.15Spirytus surowy posiarczynowywolny od podatku 415.92.11-00.19Spirytus surowy pozostały w tym: 1) spirytus bezpirydynowy o niskiej zawartości ubocznych produktów fermentacji alkoholowej, nie zawierający pirydyny (od 1 hl spirytusu 100% vol): a) do produkcji octu1)wolny od podatku b) przeznaczony do produkcji spirytusu rektyfikowanegowolny od podatku c) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00 d) przeznaczony do produkcji spirytusu odwodnionegowolny od podatku 2) spirytus popektynowywolny od podatku 515.92.11-00.21 15.92.11-00.22 15.92.11-00.23Spirytus rektyfikowany zwykły, wyborowy i luksusowy (od 1 hl spirytusu 100% vol): 1) do produkcji artykułów nie przeznaczonych do spożycia, jeżeli nie może być stosowany spirytus skażony50,00 2) do skażenia u nabywcy30,00 3) do produkcji leków, octu1) oraz do wytwarzania napojów alkoholowych destylowanych, spirytusu odwodnionego i preparatów alkoholowych złożonych do produkcji napojówwolny od podatku 4) przeznaczony do innych celów niż wymienione w pkt 1-34.400,00 615.92.11-00.24Spirytus rektyfikowany techniczny (od 1 hl spirytusu 100% vol): 1) do produkcji artykułów nie przeznaczonych do spożycia, jeżeli nie może być stosowany spirytus skażony45,00 2) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00 3) do produkcji spirytusu odwodnionegowolny od podatku 4) przeznaczony do innych celów niż wymienione w pkt 1-34.400,00 715.92.11-00.29Spirytus rektyfikowany pozostały (od 1 hl spirytusu 100% vol)4.400,00 815.92.11-00.3Spirytus odwodniony (od 1 hl spirytusu 100% vol): 1) przeznaczony bezpośrednio do produkcji wyrobów nie będących artykułami spożywczymi, esencjami i aromatami spożywczymi oraz wyrobami tytoniowymi50,00 2) farmaceutyczny (F i FS) - przeznaczony do produkcji leków i kontroli tej produkcji oraz prac badawczych w farmacjiwolny od podatku 3) przeznaczony do skażenia u nabywcy30,00 4) przeznaczony do wytwarzania paliw ciekłych i biopaliw ciekłychwolny od podatku 5) przeznaczony do wytwarzania eteru etylo-tert-butylowego i eteru etylo-tert-amylowego używanego do wytwarzania paliw ciekłych i biopaliw ciekłychwolny od podatku 6) przeznaczony do innych celów niż wymienione w pkt 1-54.400,00 915.92.12-00.10Alkohol etylowy i pozostałe alkohole skażone wytwarzane na bazie produktów rolnych2): 1) w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 l35% 2) luzem (od 1 hl spirytusu 100% vol)30,00 3) przeznaczony do wytwarzania paliw ciekłych i biopaliw ciekłychwolny od podatku 4) przeznaczony do wytwarzania eteru etylo-tert-butylowego i eteru etylo-tert-amylowego używanego do wytwarzania paliw ciekłych i biopaliw ciekłychwolny od podatku 5) sprzedawany podmiotom innym niż określone w § 8 rozporządzenia (od 1 hl spirytusu 100% vol)4.400,00 6) spirytus porektyfikacyjnywolny od podatku 7) denaturat: a) w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 l35% b) luzem (od 1 hl spirytusu 100% vol)30,00 1015.92.12-00.20Alkohol etylowy i pozostałe alkohole skażone pochodzenia syntetycznego: 1) w opakowaniach jednostkowych o pojemności do 1 l35% 2) luzem (od 1 hl spirytusu 100% vol)30,00 3) sprzedawany podmiotom innym niż określone w § 8 rozporządzenia (od 1 hl spirytusu 100% vol)4.400,00 11bez względu na symbolSpirytus porektyfikacyjny (od 1 hl spirytusu 100% vol): 1) przeznaczony bezpośrednio do produkcji wyrobów nie będących artykułami spożywczymi, esencjami i aromatami spożywczymi oraz wyrobami tytoniowymi, jeżeli nie może być zastosowany spirytus skażony10,00 2) przeznaczony do skażenia u nabywcywolny od podatku 3) przeznaczony do produkcji spirytusu odwodnionegowolny od podatku 4) przeznaczony do innych celów niż wymienione w pkt 1-34.400,00 1215.96.20-00.30Oleje fuzlowe i frakcje propanolowo-izobutanolowe5% 13bez względu na symbolNapoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, nie zaliczone do napojów alkoholowych destylowanych (PKWiU 15.91), win gronowych (PKWiU 15.93), napojów fermentowanych (PKWiU 15.94), piwa (PKWiU 15.96), wermutów (PKWiU 15.95)273,00 zł/hl 14ex 15.91Napoje alkoholowe destylowane nie wymienione w poz. 1 - 13 tabeliwolne od podatku Objaśnienia: ex - zamieszczony przy kodzie PKWiU oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w kolumnie 3. 1) Do produkcji octu zwolnienie stosuje się w przypadku spirytusu z dodatkiem kwasu octowego w takiej ilości, aby jego udział w mieszaninie wynosił co najmniej 10 % w stosunku do alkoholu. 2) Spirytus surowy, rektyfikowany, odwodniony, bezpirydynowy i porektyfikacyjny skażony w sposób określony w odrębnych przepisach. Załącznik nr 3 TABELA STAWEK PODATKU AKCYZOWEGO DLA NIEKTÓRYCH IMPORTOWANYCH TOWARÓW Poz.Kod PCNNazwa grupy towarów (towaru)Stawka podatku akcyzowego w zł na jednostkę wyrobu lub w % podstawy opodatkowania 1) 1234 1ex 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin zawierające dodatek alkoholu o rzeczywistej mocy alkoholu przewyższającej w masie 1,2 % obj. (od 1 hl spirytusu 100 % vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 22203 00Piwo otrzymywane ze słodu (od 1 hl za każdy °Plato)2)6,86 zł 32103 90 30 0Gorzkie aromatyczne zaprawy o objętościowej mocy alkoholu od 44,2 % do 49,2% obj., zawierające w masie od 1,5 % do 6% goryczki, przypraw i różnych składników oraz od 4 % do 10% cukru, w pojemnikach zawierających 0,5 litra lub mniej (od 1 hl spirytusu 100 % vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 42204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż objęty pozycją 2009 w tym:136,00 zł/hl o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj. (od 1 hl spirytusu 100% vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 52205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi w tym:136,00 zł/hl o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18 % obj. (od 1 hl spirytusu 100% vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 6ex 2206 00Pozostałe napoje fermentowane (np. jabłecznik, moszcz gruszkowy i miód pitny); mieszanki napojów fermentowanych oraz mieszanki napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, nie wymienione ani nie włączone gdzie indziej w tym:136,00 zł/hl a) o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 18% obj.(od 1 hl spirytusu 100% vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł b) miody pitne67,00 zł/hl 72106 90 20 0Złożone preparaty alkoholowe, inne niż na bazie substancji zapachowych, w rodzaju używanych do produkcji napojów (od 1 hl spirytusu 100 % vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 82207Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80% obj. lub więcej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe o dowolnej mocy, skażone (od 1 hl spirytusu 100 % vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 92208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i inne napoje alkoholowe (od 1 hl spirytusu 100 % vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 102208 90 69 1Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na bazie alkoholuwolne od podatku 11ex 2402Cygara, również z obciętymi końcami, cygaretki z tytoniu lub namiastek tytoniu134,00 zł/1.000 szt. 122403 10 10 0Tytoń do palenia, nawet zawierający namiastki tytoniu w dowolnej proporcji w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nie przekraczającej 500 g185 132501 00 91 0Sól odpowiednia do spożycia przez ludzi w tym:17,6 sól jodowana7,5 14bez względu na kod PCNOleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone, zawierające w masie 70% lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze, z wyłączeniem towarów klasyfikowanych do kodów PCN od 2710 19 71 0 do 2710 19 99 0, 2711, 2712, 2713, 2714, 27153) z czego:1.820,00 zł/1.000 l 1) oleje lekkie1.690,00 zł/1.000 l w tym: a) benzyna silnikowa z zawartością ołowiu przekraczającą 0,013 g/l1.690,00 zł/1.000 l b) benzyna silnikowa z zawartością ołowiu nie przekraczającą 0,013 g/l1.514,00 zł/1.000 l c) benzyny specjalne, benzyna lotnicza, paliwa typu benzyny do silników odrzutowych1.762,00 zł/1.000 l 2) oleje średnie1.762,00 zł/1.000 l w tym: - paliwa do silników odrzutowych1.037,00 zł/1.000 l 3) oleje ciężkie: a) oleje napędowe1.141,00 zł/1.000 l w tym o zawartości siarki: - powyżej 0,005% do 0,035% włącznie1.063,00 zł/1.000 l - do 0,005% włącznie1.014,00 zł/1.000 l 2710 19 41 9 2710 19 45 9 2710 19 49 9b) pozostałe oleje napędowe, w przypadku gdy import dotyczy oleju zabarwionego na czerwono i oznaczonego znacznikiem, przeznaczonego na cele opałowe197,00 zł/1.000 l bez względu na kod PCNc) oleje opałowe: - z których 50% lub więcej objętościowo destyluje przy 350°C, w przypadku gdy sprzedaż dotyczy oleju zabarwionego na czerwono i oznaczonego znacznikiem, przeznaczonego na cele opałowe,197,00 zł/1.000 l - pozostałewolne od podatku bez względu na kod PCNd) mieszaniny olejów napędowych zawierające w masie mniej niż 70% olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, służące do napędu silników spalinowych1.141,00 zł/1.000 l z czego o zawartości siarki: - powyżej 0,005% do 0,035% włącznie1.063,00 zł/1.000 l - do 0,005%1.014,00 zł/1.000 l 15bez względu na kod PCNTowary przeznaczone do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych inne niż wymienione w poz. 14 i 161.820,00 zł/1.000 l 16od 2710 19 71 0 do 2710 19 99 0Oleje smarowe4), z wyłączeniem 2710 19 85 0 -oleje białe, parafina ciekła, ex 2710 19 99 0 - smary plastyczne.1.141,00 zł/1.000 l 17ex 3302 10Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (łącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, stosowane jako surowce w przemyśle; inne preparaty oparte na substancjach zapachowych, stosowane do wytwarzania napojów; w rodzaju stosowanych w przemyśle spożywczym i w przemyśle napojów; o zawartości alkoholu etylowego (spirytusu) większej niż 1,2% obj. - od 1hl spirytusu 100% vol w produkcie4.400,00 zł 183303 00Perfumy i wody toaletowe25 19ex 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry (z wyjątkiem leków), łącznie z preparatami do opalania do manicure i pedicure, z wyłączeniem towarów klasyfikowanych do kodu PCN 3304 99 00 025 20ex 3506Kleje do rzęs i peruk25 21ex 3814 00 90 0Organiczne złożone rozpuszczalniki i rozcieńczalniki, gdzie indziej nie wymienione ani nie włączone: gotowe zmywacze farb i lakierów: - Pozostałe zawierające alkohol etylowy (od 1 hl spirytusu 100% vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 22ex 3820 00 00 0Środki zapobiegające zamarzaniu i płyny przeciwoblodzeniowe zawierające alkohol etylowy (od 1 hl spirytusu 100% vol zawartego w tych wyrobach)4.400,00 zł 23ex 4302Garbowane lub wykończone skóry futerkowe (łącznie z łbami, ogonami, łapami i innymi kawałkami lub ścinkami), nawet połączone (bez dodatku z innych materiałów), z wyjątkiem króliczych i zajęczych, z owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych, perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii25 24ex 4303Artykuły odzieżowe, dodatki do ubiorów i pozostałe wyroby futrzarskie - z wyjątkiem wytworzonych ze skór króliczych i zajęczych, z owiec i jagniąt, z jagniąt astrachańskich, szerokoogonowych karakułowych, perskich i podobnych jagniąt indyjskich, chińskich, mongolskich lub tybetańskich, z wydr morskich lub nutrii17,6 25ex 8521 10 30 0 ex 8521 10 80 0Magnetowidy i odtwarzacze, których wartość celna jest wyższa od równowartości 350 EURO11,1 268525 40Kamery video, ze stop-klatką i inne rejestrujące kamery video; kamery cyfrowe, których wartość celna jest wyższa od równowartości 600 EURO11,1 27ex 8528Odbiorniki telewizyjne z ekranem do odbioru kolorowego (barwne), których wartość celna jest wyższa od równowartości 750 EURO11,1 28ex 8528Zestawy sprzętu elektronicznego: 1) odbiornika telewizyjnego i magnetowidu lub odtwarzacza, jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1.100 EURO11,1 2) odbiornika telewizyjnego i kamery video, jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1.350 EURO11,1 3) odbiornika telewizyjnego, magnetowidu lub odtwarzacza i kamery video, jeżeli wartość celna zestawu jest wyższa od równowartości 1.700 EURO11,1 29ex 8703Pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż z pozycji nr 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: 1) o pojemności silnika powyżej 2.000 cm313,6 2) pozostałe3,1 30ex 9303Broń myśliwska25 31ex 9304 00 00 0Broń gazowa25 32ex 9504 40 00 0Karty do gry, z wyłączeniem kart do gry dla dzieci33,3 33ex 9403 ex 9504Wyposażenie specjalistyczne obiektów działalności rozrywkowej: 1) rulety wraz ze stołami do rulety17,6 2) automaty hazardowe17,6 3) stoły do gry w karty17,6 4) maszyny i urządzenia losujące17,6 5) urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne do gry powodujące wygrane pieniężne lub rzeczowe17,6 34niezależnie od kodu PCNKasety zawierające preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry, wymienione w poz. 18 i 1925 35niezależnie od kodu PCNNapoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5 % - od 1 hl za każdy °Plato2)6,86 zł 36 Pozostałe towary nie wymienione w poz. 1 - 35wolne od podatku Objaśnienia: ex - zamieszczony przy kodzie PCN oznacza, że stawka podatku akcyzowego jest ustalona tylko dla niektórych towarów objętych danym kodem, określonych w kolumnie 3. 1) Określonej w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) 2) Za 1 °Plato, w którym wyrażona jest stawka podatku akcyzowego dla wyrobów wymienionych w poz. 2 i 35, uważa się 1 % wag. ekstraktu brzeczki podstawowej, obliczony na podstawie zawartości ekstraktu rzeczywistego oraz alkoholu w produkcie gotowym. 3) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość paliw w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości paliw poprzez ważenie i pomiar gęstości jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę paliwa. 4) Dla celów podatkowych przyjmuje się objętość olejów smarowych w temperaturze 15 °C; w przypadku wyznaczania objętości olejów smarowych poprzez ważenie i pomiar gęstości jako podstawę do obliczeń należy przyjąć masę oleju smarowego. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874, Nr 130, poz. 1188, Nr 137, poz. 1302 i Nr 199, poz. 1934). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. 4) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 98, poz. 885, Nr 125, poz. 1065 i Nr 216, poz. 1829 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 780, Nr 137, poz. 1305, Nr 145, poz. 1407 i Nr 187, poz. 1828. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2192--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych 2193--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi 2194--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty oraz cofania odroczenia lub rozłożenia na raty nieuiszczonych należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądem administracyjnym 2195--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu i metodologii prowadzenia i aktualizacji rejestru podmiotów gospodarki narodowej, w tym wzorów wniosków, ankiet i zaświadczeń, oraz szczegółowych warunków i trybu współdziałania służb statystyki publicznej z innymi organami prowadzącymi urzędowe rejestry i systemy informacyjne administracji publicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2196--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie podatku akcyzowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2197--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, która przejmie obowiązek wypłacania świadczeń po likwidacji Kopalni Węgla Kamiennego "Niwka - Modrzejów" Sp. z o.o. 2198--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, która przejmie obowiązek wypłacania świadczeń po likwidacji Kopalni Węgla Kamiennego "Siemianowice" - Zakładu Górniczego "Rozalia" Sp. z o.o. OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 2199--z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 stycznia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania (Dz. U. Nr 18, poz. 162) Na podstawie art. 38 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 marca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu i stosowania (Dz. U. Nr 24, poz. 250) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2: a) w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę i adres siedziby importera lub dystrybutora środka, jeżeli producent środka nie ma siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej,", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Wniosek o wydanie zezwolenia na dopuszczenie środka do obrotu i stosowania wraz z wymaganymi załącznikami wnioskodawca składa w dwóch egzemplarzach."; 2) w § 4: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku roślin uprawianych pod osłonami lub tylko w jednym regionie oraz roślin lub produktów roślinnych przechowywanych w pomieszczeniach zamkniętych badanie środka, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w jednym miejscu.", b) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) takie jak w innym środku dopuszczonym do obrotu i stosowania - obejmuje jeden cykl albo sezon produkcyjny i jest przeprowadzone na danej roślinie uprawnej lub na roślinach reprezentatywnych, podanych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.", c) w ust. 9 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) zawiera te same i w takiej samej ilości substancje biologicznie czynne, te same środki pomocnicze oraz znajduje się w takiej samej formie użytkowej jak środek innego wnioskodawcy dopuszczony do obrotu i stosowania, pod taką samą lub inną nazwą handlową, o ile pierwszy wnioskodawca wyrazi pisemną zgodę na korzystanie z jego dokumentacji,"; 3) w § 7: a) w ust. 2 uchyla się pkt 2, b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Instytut Ochrony Środowiska w Warszawie - w zakresie toksyczności dla pszczół i organizmów wodnych."; 4) w § 8 w ust. 1 pkt 25 otrzymuje brzmienie: "25) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę i adres siedziby importera lub dystrybutora środka, jeżeli producent środka nie ma siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej."; 5) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 stycznia 2003 r. (poz. 162) ROŚLINY REPREZENTATYWNE, NA KTÓRYCH PRZEPROWADZA SIĘ BADANIA SKUTECZNOŚCI DZIAŁANIA ŚRODKA OCHRONY ROŚLIN A. Rośliny rolnicze: 1) zboża ozime - pszenica ozima, żyto; 2) zboża jare - pszenica jara, jęczmień jary; 3) zboża ozime i jare: a) choroby podstawy źdźbła - pszenica ozima, żyto, b) choroby liści i kłosa - pszenica ozima, jęczmień jary, c) zaprawy nasienne - pszenica ozima, jęczmień jary; 4) kukurydza - kukurydza; 5) przemysłowe oleiste - rzepak ozimy, len oleisty; 6) przemysłowe włókniste - len włóknisty, konopie; 7) przemysłowe specjalne - chmiel, tytoń; 8) okopowe bulwiaste - ziemniak; 9) okopowe korzeniowe - burak cukrowy albo burak pastewny; 10) strączkowe - łubin, bobik, groch siewny na suche nasiona; 11) motylkowate wieloletnie - lucerna albo koniczyna czerwona; 12) trawy pastewne - życica trwała albo wiechlina łąkowa. B. Rośliny sadownicze: 1) drzewa ziarnkowe - jabłoń; 2) drzewa pestkowe - śliwa, wiśnia; 3) rośliny jagodowe - truskawka, porzeczka. C. Rośliny warzywne w gruncie: 1) cebulowe - cebula; 2) korzeniowe - marchew albo pasternak, albo seler, albo (oprócz buraka ćwikłowego) pietruszka; 3) dyniowate - ogórek; 4) strączkowe - groch siewny (zielony), fasola; 5) kapustne - kapusta głowiasta albo kalafior, albo kapusta pekińska; 6) rzepowate - rzodkiewka; 7) liściowe - sałata, szpinak; 8) psiankowate - pomidor; 9) burak ćwikłowy - burak ćwikłowy; 10) wieloletnie - chrzan, szparag, rabarbar; 11) inne - kukurydza cukrowa. D. Rośliny warzywne pod osłonami: 1) dyniowate - ogórek; 2) liściowe - sałata; 3) psiankowate - pomidor; 4) rzepowate - rzodkiewka. E. Grzyby uprawne: - pieczarka. F. Rośliny ozdobne: 1) uprawiane na kwiat cięty - gerbera, chryzantema, goździk; 2) rośliny doniczkowe - cyklamen, pelargonia, niecierpek, syningia; 3) rośliny cebulowe - tulipan, mieczyk lub lilia; 4) rośliny szkółkarskie - róża, cyprysik, modrzew, cis, zatrwian tatarski. G. Rośliny leśne: 1) iglaste - sosna; 2) liściaste - dąb. H. Rośliny zielarskie: 1) zielone/liściowe - mięta pieprzowa, szałwia lekarska, dziurawiec zwyczajny; 2) korzeniowe - kozłek lekarski; 3) kwiatowe - rumianek pospolity, nagietek lekarski, arnika łąkowa; 4) uprawiane na owoce/nasiona - kminek zwyczajny, ostropest plamisty. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 13 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia stosowania opłaty celnej dodatkowej na przywóz niektórych towarów rolnych (Dz. U. Nr 93, poz. 861) Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie wyłączenia stosowania opłaty celnej dodatkowej na przywóz niektórych towarów rolnych (Dz. U. Nr 135, poz. 1515 oraz z 2002 r. Nr 53, poz. 460) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 maja 2003 r. (poz. 861) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH WYŁĄCZONYCH OD STOSOWANIA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Kod PCNWyszczególnienie 0101Konie, osły, muły i osłomuły, żywe: 0101 90- Pozostałe: - - Konie: 0101 90 11 0- - - Rzeźne 0102Bydło żywe: 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: - - - O masie przekraczającej 160 kg, ale nieprzekraczającej 300 kg: 0102 90 41 0- - - - Rzeźne 0102 90 49 0- - - - Pozostałe - - - O masie przekraczającej 300 kg: - - - - Jałówki (bydło płci żeńskiej, które nigdy nie miało cielaka): 0102 90 51 0- - - - - Rzeźne 0102 90 59 0- - - - - Pozostałe 0104Owce i kozy, żywe: 0104 10- Owce: - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia) 0104 10 80 0- - - Pozostałe 0104 20- Kozy: 0104 20 90 0- - Pozostałe 0106Pozostałe zwierzęta żywe: - Ssaki: 0106 19- - Pozostałe: 0106 19 10- - - Króliki domowe: 0106 19 10 1- - - - Hodowlane czystej krwi 0106 19 10 9- - - - Pozostałe 0204Mięso baranie i kozie, świeże, chłodzone lub mrożone: 0204 10 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, świeże lub chłodzone - Pozostałe mięso baranie, świeże lub chłodzone: 0204 21 00 0- - Tusze i półtusze 0204 22- - Pozostałe kawałki z kośćmi: 0204 22 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 22 30 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 22 50 0- - - Nogi 0204 22 90 0- - - Pozostałe 0204 23 00 0- - Bez kości 0204 30 00 0- Tusze i półtusze z jagniąt, mrożone - Pozostałe mięso baranie, mrożone: 0204 41 00 0- - Tusze i półtusze 0204 42- - Pozostałe kawałki z kośćmi: 0204 42 10 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 42 30 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 42 50 0- - - Nogi 0204 42 90 0- - - Pozostałe 0204 43- - Bez kości: 0204 43 10 0- - - Jagnięce 0204 43 90 0- - - Pozostałe 0204 50- Mięso kozie: - - Świeże lub chłodzone: 0204 50 11 0- - - Tusze i półtusze 0204 50 13 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 50 15 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 50 19 0- - - Nogi - - - Pozostałe: 0204 50 31 0- - - - Kawałki z kośćmi 0204 50 39 0- - - - Kawałki bez kości - - Mrożone: 0204 50 51 0- - - Tusze i półtusze 0204 50 53 0- - - Krótkie ćwierci przednie 0204 50 55 0- - - Grzbiety i/lub środki 0204 50 59 0- - - Nogi - - - Pozostałe: 0204 50 71 0- - - - Kawałki z kośćmi 0204 50 79 0- - - - Kawałki bez kości 0208Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, chłodzone lub mrożone: 0208 10- Z królików i zajęcy: - - Z królików domowych: 0208 10 11 0- - - Świeże lub chłodzone 0208 10 19 0- - - Mrożone 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki z mięsa lub podrobów: - Pozostałe, włączając jadalne mąki i mączki z mięsa lub podrobów: 0210 91 00 0- - Z naczelnych 0210 92 00 0- - Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren) 0210 93 00 0- - Z gadów (włączając z węży i z żółwi) 0210 99- - Pozostałe: - - - Mięso: 0210 99 10 0- - - - Końskie, solone, w solance lub suszone - - - - Baranie i kozie: 0210 99 21 0- - - - - Z kośćmi 0210 99 29 0- - - - - Bez kości 0210 99 31 0- - - - Z reniferów 0210 99 39 0- - - - Pozostałe - - - Podroby: 0210 99 60 0- - - - Baranie i kozie - - - - Pozostałe: - - - - - Wątróbki drobiowe: 0210 99 71 0- - - - - - Otłuszczone wątróbki gęsie i kacze, solone lub w solance 0210 99 79 0- - - - - - Pozostałe 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 31 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 39 0- - - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru ani innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masy - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masy 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masy 0403 90 79 0- - - - Przekraczającej 27% masy - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masy 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masy 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, konserwowane albo gotowane: 0407 00 90 0- Pozostałe 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, mrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego: - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 20 0- - - Nienadające się do spożycia przez ludzi 0410 00 00 0Jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone 0604Liście, gałęzie i inne części roślin, bez kwiatów lub pączków kwiatowych, oraz trawy, mchy i porosty, odpowiednie na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0604 10- Mchy i porosty: 0604 10 10 0- - Mech reniferowy 0604 10 90 0- - Pozostałe - Pozostałe: 0604 91- - Świeże: - - - Choinki gwiazdkowe: 0604 91 21 0- - - - Jodła kaukaska [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] lub jodła szlachetna (Abies procera Rehd.) 0604 91 29 0- - - - Pozostałe - - - Gałązki iglaste: 0604 91 41 0- - - - Z jodły kaukaskiej [Abies nordmanniana (Stev.) Spach] lub z jodły szlachetnej (Abies procera Rehd.) 0604 91 49 0- - - - Pozostałe 0604 91 90 0- - - Pozostałe 0604 99- - Pozostałe: 0604 99 10 0- - - Przygotowane tylko przez suszenie 0604 99 90 0- - - Pozostałe 0701Ziemniaki, świeże lub chłodzone: 0701 10 00 0- Sadzeniaki 0701 90- Pozostałe: 0701 90 10 0- - Do produkcji krochmalu 0703Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub chłodzone: 0703 10- Cebula i szalotka: 0703 10 90 0- - Szalotka 0703 90 00 0- Pory i pozostałe warzywa cebulowe 0704Kapusta, kalafiory, kalarepa, kapusta włoska i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub chłodzone: 0704 10 00- Kalafiory i brokuły głowiaste: 0704 10 00 1- - Od 1 stycznia do 14 kwietnia 0704 10 00 3- - Od 15 kwietnia do 31 maja 0704 20 00 0- Brukselka ex0704 20 00 0Brukselka, od 1 stycznia do 31 maja 0704 90- Pozostałe: 0704 90 90 0- - Pozostałe ex0704 90 90 0Pozostałe, od 1 stycznia do 31 maja 0705Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub chłodzone: - Sałata: 0705 19 00 0- - Pozostała - Cykoria: 0705 21 00 0- - Cykoria warzywna (cykoria brukselska) (Cichorium intybus var. foliosum) 0705 29 00 0- - Pozostała 0708Warzywa strączkowe, nawet łuskane, świeże lub chłodzone: 0708 10 00 0- Groch siewny (Pisum sativum) 0709Pozostałe warzywa, świeże lub chłodzone: - Grzyby i trufle: 0709 59- - Pozostałe: 0709 59 10 0- - - Pieprznik jadalny 0709 59 30 0- - - Grzyby z rodziny borowikowatych 0709 59 90 0- - - Pozostałe 0710Warzywa (niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie), mrożone: 0710 40 00 0- Kukurydza cukrowa 0710 80- Pozostałe warzywa: 0710 80 10 0- - Oliwki - - Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: 0710 80 59 0- - Pozostałe 0711Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym dwutlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0711 20- Oliwki: 0711 20 10 0- - Do celów innych niż produkcja oliwy 0711 20 90 0- - Pozostałe 0711 30 00 0- Kapary - Grzyby i trufle: 0711 59 00- - Pozostałe: 0711 59 00 1- - - Trufle 0711 59 00 9- - - Pozostałe 0711 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Warzywa: 0711 90 10 0- - - Owoce z rodzaju Capsicum i z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki 0711 90 30 0- - - Kukurydza cukrowa 0711 90 50 0- - - Cebula 0711 90 80 0- - - Pozostałe 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 11 0- - - Odmiany siewne 0713Suszone warzywa strączkowe, łuskane, nawet bez skórki albo dzielone: 0713 10- Groch (Pisum sativum): 0713 10 10 0- - Siewny 0713 10 90 0- - Pozostały 0713 20 00 0- Cieciorka (ciecierzyca) - Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.): 0713 31 00 0- - Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek 0713 32 00 0- - Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis) 0713 33- - Fasola, włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris): 0713 33 10 0- - - Siewna 0713 33 90 0- - - Pozostała 0713 39 00 0- - Pozostałe 0713 40 00 0- Soczewica 0713 50 00 0- Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor) 0713 90- Pozostałe: 0713 90 10 0- - Siewne 0713 90 90 0- - Pozostałe 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Orzechy laskowe (Corylus spp.): 0802 21 00 0- - W łupinie 0802 22 00 0- - Bez łupiny - Orzechy włoskie: 0802 31 00 0- - W łupinie 0802 32 00 0- - Bez łupiny 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 20- Gruszki i pigwy: 0808 20 90 0- - Pigwy 0811Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze albo w wodzie, mrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0811 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 0811 90 70 0- - - Owoce z gatunków Vaccinium myrtilloides i Vaccinium angustifolium 0811 90 85 0- - - Owoce tropikalne i orzechy tropikalne 0812Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym dwutlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: 0812 10 00 0- Wiśnie i czereśnie 0812 90- Pozostałe: 0812 90 10 0- - Morele 0812 90 20 0- - Pomarańcze 0812 90 30 0- - Papaje 0812 90 40 0- - Owoce z gatunku Vaccinium myrtillus 0812 90 50 0- - Czarne porzeczki 0812 90 60 0- - Maliny 0812 90 70 0- - Owoce guawy, mango, smaczeliny, tamaryndy, nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii, owoce sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola), pitahaya i orzechy tropikalne 0812 90 99- - Pozostałe: 0812 90 99 1- - - Truskawki i poziomki 0812 90 99 9- - - Pozostałe 0813Owoce suszone, inne niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806; mieszanki orzechów lub owoców suszonych objętych niniejszym działem: 0813 10 00 0- Morele 0813 40- Pozostałe owoce: 0813 40 10 0- - Brzoskwinie, włącznie z nektarynami 0813 40 30 0- - Gruszki 0813 40 50 0- - Papaje 0813 40 60 0- - Tamaryndy 0813 40 70 0- - Owoce nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoce kanawalii, owoce sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya 0813 40 95 0- - Pozostałe 0813 50- Mieszanki z orzechów lub z owoców suszonych objętych niniejszym działem: - - Mieszanki z owoców suszonych, innych niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806: - - - Niezawierające śliwek: 0813 50 12 0- - - - Z owoców papaya, tamaryndy, nerkowca, liczi (śliwki chińskie), owoców kanawalii, owoców sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya 0813 50 15 0- - - - Pozostałe 0813 50 19 0- - - Zawierające śliwki - - Mieszanki wyłącznie z orzechów suszonych objętych pozycjami 0801 i 0802: 0813 50 31 0- - - Z orzechów tropikalnych 0813 50 39 0- - - Pozostałe - - Pozostałe mieszanki: 0813 50 91 0- - - Niezawierające śliwek lub fig 0813 50 99 0- - - Pozostałe 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 20 00 0- Proso 1008 30 00 0- Mozga kanaryjska 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 90 0- - Pozostałe 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 90- Pozostałe: 1102 90 90 0- - Pozostałe 1103Kasze, mączki i granulki zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 50 0- - - Z ryżu 1103 19 90 0- - - Pozostałe 1103 20- Granulki: 1103 20 50 0- - Z ryżu 1103 20 90 0- - Pozostałe 1106Mąka, mączka i proszek z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713, z sago, korzeni lub bulw objętych pozycją 0714 lub produktów objętych działem 8: 1106 10 00 0- Z suszonych roślin strączkowych objętych pozycją 0713 1106 30- Z produktów objętych działem 8: 1106 30 10 0- - Z bananów 1106 30 90 0- - Pozostałe 1204 00Nasiona lnu, nawet łamane: 1204 00 10 0- Do siewu 1204 00 90 0- Pozostałe 1207Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane: 1207 10- Orzechy palmowe i ich jądra: 1207 10 10 0- - Do siewu 1207 10 90 0- - Pozostałe 1207 20- Nasiona bawełny: 1207 20 10 0- - Do siewu 1207 20 90 0- - Pozostałe 1207 30- Nasiona rącznika: 1207 30 10 0- - Do siewu 1207 40- Nasiona sezamu: 1207 40 10 0- - Do siewu 1207 40 90 0- - Pozostałe 1207 50- Nasiona gorczycy: 1207 50 10 0- - Do siewu 1207 50 90 0- - Pozostałe 1207 60- Nasiona krokosza: 1207 60 10 0- - Do siewu 1207 60 90 0- - Pozostałe - Pozostałe: 1207 99- - Pozostałe: 1207 99 20 0- - - Do siewu - - - Pozostałe: 1207 99 91 0- - - - Nasiona konopi 1207 99 98- - - - Pozostałe: 1207 99 98 1- - - - - Orzechy masłosza 1207 99 98 9- - - - - Pozostałe 1209Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu: - Nasiona roślin pastewnych: 1209 21 00 0- - Nasiona lucerny (alfalfa) 1209 22- - Nasiona koniczyny (Trifolium spp.): 1209 22 10 0- - - Koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.) 1209 22 80 0- - - Pozostałej 1209 29- - Pozostałe: 1209 29 60 0- - - Nasiona buraka pastewnego (Beta vulgaris var. alba) 1209 29 80 0- - - Pozostałe 1209 30 00 0- Nasiona roślin zielnych (ziołowych) hodowanych głównie dla ich kwiatów - Pozostałe: 1209 91- - Nasiona warzyw: 1209 91 10 0- - - Nasiona kalarepy (Brassica oleracea L. var. caulorapa i gongylodes L.) 1209 91 90 0- - - Pozostałe 1209 99- - Pozostałe: 1209 99 10 0- - - Nasiona drzew leśnych - - - Pozostałe: 1209 99 91 0- - - - Nasiona roślin hodowanych głównie dla ich kwiatów, inne niż objęte podpozycją 1209 30 1209 99 99 0- - - - Pozostałe 1211Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami), w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub używane do celów owadobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane: 1211 10 00 0- Korzenie lukrecji 1211 20 00 0- Korzenie żeńszenia 1211 30 00 0- Liście krzewu kokainowego 1211 40 00 0- Słoma makowa 1211 90- Pozostałe: 1211 90 30 0- - Fasola tonkińska 1211 90 70 0- - Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) (gałązki, łodyżki i liście) 1211 90 75 0- - Szałwia (Salvia officinalis) (liście i kwiaty) 1211 90 98 0- - Pozostałe 1212Chleb świętojański, wodorosty morskie i inne algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, chłodzone, mrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz inne produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii odmiany Cichorium intybus sativum), w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione, ani niewłączone: 1212 10- Chleb świętojański, włącznie z nasionami: 1212 10 10 0- - Chleb świętojański - - Nasiona chleba świętojańskiego: 1212 10 91 0- - - Niełuszczone, niekruszone ani niemielone 1212 10 99 0- - - Pozostałe 1212 20 00 0- Wodorosty morskie i inne algi 1212 30 00 0- Pestki i jądra pestek moreli, brzoskwiń (włącznie z nektarynkami) i śliwek - Pozostałe: 1212 99- - Pozostałe: 1212 99 80 0- - - Pozostałe 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i inne śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Soki i ekstrakty roślinne: 1302 11 00 0- - Opium 1302 12 00 0- - Z lukrecji 1302 14 00 0- - Ze złocienia lub z korzeni roślin zawierających rotenon 1302 19- - Pozostałe: 1302 19 05 0- - - Olej żywiczny z wanilii 1302 19 30 0- - - Mieszaniny ekstraktów roślinnych, do produkcji napojów i przetworów spożywczych - - - Pozostałe: 1302 19 91 0- - - - Lecznicze 1302 19 98- - - - Pozostałe: 1302 19 98 1- - - - - Z Quassia amara, aloesu i manny 1302 19 98 9- - - - - Pozostałe 1302 20- Substancje pektynowe, pektyniany i pektany: 1302 20 90 0- - Pozostałe - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 31 00 0- - Agar-agar 1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z chleba świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar: 1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion 1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar 1302 39 00 0- - Pozostałe 1501 00Tłuszcz wieprzowy (włącznie ze smalcem) i tłuszcz z drobiu, inne niż te objęte pozycją 0209 lub 1503: - Smalec i inne tłuszcze wieprzowe: 1501 00 11 0- - Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1510 00Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509: 1510 00 10 0- Oleje surowe 1510 00 90 0- Pozostałe 1515Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (włącznie z olejem jojoba) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej lniany i jego frakcje: 1515 11 00 0- - Olej surowy 1515 19- - Pozostały: 1515 19 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 19 90 0- - - Pozostały - Olej kukurydziany i jego frakcje: 1515 21- - Olej surowy: 1515 21 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 21 90 0- - - Pozostały 1515 29- - Pozostały: 1515 29 10 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 29 90 0- - - Pozostały 1515 30- Olej rycynowy i jego frakcje: 1515 30 10 0- - Do produkcji kwasu aminoundekanowego używanego do wytwarzania tekstylnych włókien syntetycznych lub tworzyw sztucznych 1515 30 90 0- - Pozostały 1515 40 00 0- Olej tungowy i jego frakcje 1515 50- Olej sezamowy i jego frakcje: - - Olej surowy: 1515 50 11 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 50 19 0- - - Pozostały - - Pozostały: 1515 50 91 0- - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 50 99 0- - - Pozostały 1515 90- Pozostałe: 1515 90 15- - Olej jojoba i olej oiticica (Licania rigida); woski mirtowy i japoński; ich frakcje: 1515 90 15 1- - - Olej jojoba surowy 1515 90 15 3- - - Olej oiticica (Licania rigida); woski mirtowy i japoński; ich frakcje 1515 90 15 9- - - Pozostały - - Olej z nasion tytoniu i jego frakcje: - - - Olej surowy: 1515 90 21 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 90 29 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 1515 90 31 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi 1515 90 39 0- - - - Pozostały - - Pozostałe oleje i ich frakcje: - - - Oleje surowe: 1515 90 40 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1515 90 51 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1515 90 59 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe - - - Pozostałe: 1515 90 60 0- - - - Do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - - - - Pozostałe: 1515 90 91 0- - - - - Stałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1515 90 99 0- - - - - Pozostałe stałe; ciekłe 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1517 90 93 0- - - Jadalne mieszaniny lub preparaty w rodzaju stosowanych jako preparaty ułatwiające wyjmowanie z formy 1518 00Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516; niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych albo z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego działu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 1518 00 10 0- Linoksyn - Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane, do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi: 1518 00 31 0- - Surowe 1518 00 39 0- - Pozostałe - Pozostałe: 1518 00 91 0- - Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, dmuchane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516 - - Pozostałe: 1518 00 95 0- - - Niejadalne mieszaniny lub przetwory z tłuszczów i olejów zwierzęcych lub z olejów zwierzęcych i olejów roślinnych i ich frakcje 1518 00 99 0- - - Pozostałe 1522 00Degras; pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: 1522 00 10 0- Degras - Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych: - - Pozostałe: 1522 00 91 0- - - Osady i szlamy olejowe; sopstoki 1522 00 99 0- - - Pozostałe 1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 31- - Z indyków: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów1): 1602 31 11 0- - - - Zawierające wyłącznie niegotowane mięso indycze 1602 31 19 0- - - - Pozostałe 1602 31 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów1) 1602 31 90 0- - - Pozostałe 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Pozostałe: - - - - - - Z baraniny lub koziny: - - - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobami: 1602 90 72 0- - - - - - - - Z baraniny 1602 90 74 0- - - - - - - - Z koziny - - - - - - - Pozostałe: 1602 90 76 0- - - - - - - - Z baraniny 1602 90 78 0- - - - - - - - Z koziny 1603 00Ekstrakty i soki z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych: 1603 00 10 0- W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto 1 kg lub mniejszej 1603 00 80 0- Pozostałe 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; sztuczny miód, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 50 00 0 - Fruktoza chemicznie czysta 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 10 0- - Maltoza chemicznie czysta 1704Wyroby cukiernicze (włącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao: 1704 10- Guma do żucia, nawet pokryta cukrem: - - Zawierająca mniej niż 60% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 11 0- - - Guma w paskach 1704 10 19 0- - - Pozostała - - Zawierająca 60% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza): 1704 10 91 0- - - Guma w paskach 1704 10 99 0- - - Pozostała 1704 90- Pozostałe: 1704 90 30 0- - Biała czekolada - - Pozostałe: 1704 90 55 0- - - Pastylki od bólu gardła i dropsy od kaszlu - - - Pozostałe: 1704 90 71 0- - - - Cukierki z masy gotowanej, również z nadzieniem 1704 90 75 0- - - - Cukierki toffi, karmelki i podobne - - - - Pozostałe: 1704 90 99 0- - - - - Pozostałe 1806Czekolada i pozostałe przetwory spożywcze zawierające kakao: 1806 10- Proszek kakaowy zawierający dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 1806 10 15 0- - Niezawierający sacharozy lub zawierający mniej niż 5% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 10 20 0- - Zawierający 5% masy lub więcej, ale mniej niż 65% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) lub izoglukozy wyrażonej jako sacharoza 1806 20- Pozostałe przetwory w blokach, tabliczkach lub batonach, o masie większej niż 2 kg, lub w płynie, paście, proszku, granulkach lub w innej postaci, w pojemnikach lub w bezpośrednich opakowaniach, o zawartości przekraczającej 2 kg: 1806 20 10 0- - Zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego albo zawierające 31% masy lub więcej masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie 1806 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 31% masy masła kakaowego i tłuszczu z mleka łącznie - - Pozostałe: 1806 20 50 0- - - Zawierające 18% masy lub więcej masła kakaowego 1806 20 70 0- - - Okruchy mleczno-czekoladowe 1806 20 80 0- - - Polewa czekoladowa smakowa 1806 20 95 0- - - Pozostałe - Pozostałe, w blokach, tabliczkach lub batonach: 1806 31 00 0- - Nadziewane 1806 32- - Bez nadzienia: 1806 32 10 0- - - Z dodatkami zbóż, owoców lub orzechów 1806 32 90 0- - - Pozostałe 1806 90- Pozostałe: - - Czekolada i produkty czekoladowe: - - - Czekolady, nawet z nadzieniem: 1806 90 11 0- - - - Zawierające alkohol 1806 90 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1806 90 31 0- - - - Z nadzieniem 1806 90 39 0- - - - Bez nadzienia 1806 90 50 0- - Wyroby cukiernicze i ich namiastki wykonane z substytutów cukru, zawierające kakao 1806 90 60 0- - Produkty do smarowania zawierające kakao 1806 90 70 0- - Przetwory zawierające kakao do sporządzania napojów 1806 90 90 0- - Pozostałe 1902Makarony, również gotowane lub nadziewane (mięsem lub innymi substancjami) lub przygotowane inaczej, takie jak spaghetti, rurki, nitki, lasagne, gnocchi, ravioli, cannelloni; kuskus, nawet przygotowany: - Makarony niegotowane, nienadziewane ani nieprzygotowane inaczej: 1902 11 00 0- - Zawierające jaja 1902 19- - Pozostałe: 1902 19 10 0- - - Niezawierające mąki lub mączki ze zwykłej pszenicy 1902 19 90 0- - - Pozostałe 1902 20- Makarony nadziewane, również gotowane lub inaczej przygotowane: 1902 20 10 0- - Zawierające więcej niż 20% masy ryb, skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych 1902 20 30 0- - Zawierające więcej niż 20% masy kiełbasy i tym podobnych, mięsa i podrobów jakiegokolwiek rodzaju, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia - - Pozostałe: 1902 20 91 0- - - Gotowane 1902 20 99 0- - - Pozostałe 1902 30- Pozostałe makarony: 1902 30 10 0- - Suszone 1902 30 90 0- - Pozostałe 1902 40- Kuskus: 1902 40 10 0- - Nieprzygotowany 1902 40 90 0- - Pozostałe 1905Chleb, bułki, pieczywo cukiernicze, ciasta i ciastka, herbatniki (biskwity) i inne wyroby piekarnicze, nawet zawierające kakao; opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne wyroby: 1905 10 00 0- Chleb chrupki 1905 20- Piernik z dodatkiem imbiru i podobne: 1905 20 10 0- - Zawierający mniej niż 30% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 1905 20 30 0- - Zawierający 30% masy lub więcej, ale mniej niż 50% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 1905 20 90 0- - Zawierający 50% masy lub więcej sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) - Słodkie herbatniki (biskwity); wafle i opłatki: 1905 31- - Słodkie herbatniki (biskwity): - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 31 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g 1905 31 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1905 31 30 0- - - - Zawierające 8% masy lub więcej tłuszczu z mleka - - - - Pozostałe: 1905 31 91 0- - - - - Herbatniki kanapkowe (biskwity) 1905 31 99 0- - - - - Pozostałe 1905 32- - Wafle i opłatki: - - - Całkowicie lub częściowo pokryte lub powleczone czekoladą lub innymi przetworami zawierającymi kakao: 1905 32 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 85 g 1905 32 19 0- - - - Pozostałe - - - Pozostałe: 1905 32 91 0- - - - Solone, nawet z nadzieniem 1905 32 99 0- - - - Pozostałe 1905 40- Sucharki, tosty z chleba i podobne tosty: 1905 40 10 0- - Sucharki 1905 40 90 0- - Pozostałe 1905 90- Pozostałe: 1905 90 10 0- - Mace 1905 90 20 0- - Opłatki sakralne, puste kapsułki stosowane do celów farmaceutycznych, wafle wytłaczane, papier ryżowy i podobne produkty - - Pozostałe: 1905 90 30 0- - - Chleb, bułki, niezawierające dodatku miodu, jajek, sera lub owoców, a zawierające w suchej masie nie więcej niż 5% masy cukru i nie więcej niż 5% masy tłuszczu 1905 90 40 0- - - Wafle i opłatki, o zawartości wody przekraczającej 10% masy 1905 90 45 0- - - Herbatniki (biskwity) 1905 90 55 0- - - Produkty wytłaczane lub ekspandowane, pikantne lub solone - - - Pozostałe: 1905 90 60 0- - - - Z dodatkiem środka słodzącego 1905 90 90 0- - - - Pozostałe 2001Warzywa, owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego: 2001 90- Pozostałe: 2001 90 10 0- - Ostry sos z mango 2001 90 20 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka i pieprz angielski 2001 90 30 0- - Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata) 2001 90 40 0- - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin, zawierające 5% masy lub więcej skrobi 2001 90 60 0- - Rdzenie palmowe 2001 90 65 0- - Oliwki 2001 90 75 0- - Buraki ćwikłowe sałatkowe (Beta vulgaris var. conditiva) 2001 90 85 0- - Kapusta czerwona 2003Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego: 2003 20 00 0- Trufle 2004Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone, inne niż wyroby objęte pozycją 2006: 2004 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2004 90 10 0- - Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata) 2004 90 30 0- - Kwaszona kapusta, kapary i oliwki 2005Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego, niemrożone, inne niż wyroby objęte pozycją 2006: 2005 60 00 0- Szparagi 2005 70- Oliwki: 2005 70 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 5 kg 2005 70 90 0- - Pozostałe 2005 80 00 0- Słodka kukurydza (Zea mays var. saccharata) 2005 90- Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: 2005 90 10 0- - Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub pieprz angielski 2005 90 30 0- - Kapary 2005 90 50 0- - Karczochy 2006 00Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i inne części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane): 2006 00 10 0- Imbir 2007Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymywane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej: - Pozostałe: 2007 91- - Owoce cytrusowe: 2007 91 90 0- - - Pozostałe 2007 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 2007 99 93 0- - - - Z owoców tropikalnych i orzechów tropikalnych 2008Owoce, orzechy i inne jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: - Orzechy, orzeszki ziemne i inne nasiona, nawet zmieszane razem: 2008 11- - Orzeszki ziemne: 2008 11 10 0- - - Masło orzechowe - - - Pozostałe, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: - - - - Przekraczającej 1 kg: 2008 11 92 0- - - - - Prażone 2008 11 94 0- - - - - Pozostałe - - - - Nieprzekraczającej 1 kg: 2008 11 96 0- - - - - Prażone 2008 11 98 0- - - - - Pozostałe 2008 19- - Pozostałe, włączając mieszanki: - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 19 11 0- - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych - - - - Pozostałe: 2008 19 13 0- - - - - Migdały prażone i orzeszki pistacjowe prażone 2008 19 19 0- - - - - Pozostałe - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: - - - - Orzechy tropikalne; mieszanki zawierające 50% masy lub więcej orzechów tropikalnych i owoców tropikalnych: 2008 19 51 0- - - - - Prażone orzechy tropikalne 2008 19 59 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: - - - - - Orzechy prażone: 2008 19 93 0- - - - - - Migdały prażone i orzeszki pistacjowe prażone 2008 19 95 0- - - - - - Pozostałe 2008 19 99 0- - - - - Pozostałe 2008 70- Brzoskwinie, włączając nektarynki: - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 70 61 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 13% masy 2008 70 69 0- - - - Pozostałe - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 70 71 0- - - - O zawartości cukru przekraczającej 15% masy 2008 70 79 0- - - - Pozostałe - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: 2008 70 92 0- - - - 5 kg lub więcej 2008 70 94 0- - - - 4,5 kg lub więcej, ale mniej niż 5 kg 2008 70 99 0- - - - Mniej niż 4,5 kg - Pozostałe, włączając mieszanki inne niż objęte podpozycją 2008 19: 2008 91 00 0- - Rdzenie palmowe 2008 99- - Pozostałe: - - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 99 41 0- - - - - Imbir - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg: 2008 99 51 0- - - - - Imbir - - - - Niezawierające dodatku cukru: 2008 99 85 0- - - - - Kukurydza inna niż kukurydza słodka (Zea mays var. saccharata) 2008 99 91 0- - - - - Ignamy, słodkie ziemniaki i podobne jadalne części roślin zawierające 5% masy lub więcej skrobi 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok pomarańczowy: 2009 11- - Mrożony: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 11 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 11 19 0- - - - Pozostałe - - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: 2009 11 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 11 99 0- - - - Pozostałe 2009 12 00 0- - Niemrożony, o liczbie Brixa nieprzekraczającej 20 2009 19- - Pozostałe: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 19 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 19 19 0- - - - Pozostałe - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 19 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 19 98 0- - - - Pozostałe - Sok grejpfrutowy: 2009 21 00 0- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20 2009 29- - Pozostałe: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 29 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 29 19 0- - - - Pozostałe - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 29 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 29 99 0- - - - Pozostałe - Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego: 2009 31- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 31 11 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 31 19 0- - - - Niezawierający dodatku cukru - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - Sok cytrynowy: 2009 31 51 0- - - - - Zawierający dodatek cukru 2009 31 59 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 31 91 0- - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 31 99 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru 2009 39- - Pozostałe: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 39 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 39 19 0- - - - Pozostałe - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 39 31 0- - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 39 39 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Sok cytrynowy: 2009 39 51 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 39 55 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 39 59 0- - - - - - Niezawierający dodatku cukru - - - - - Pozostałe soki z owoców cytrusowych: 2009 39 91 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 39 95 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 39 99 0- - - - - - Niezawierający dodatku cukru - Sok ananasowy: 2009 41- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 20: 2009 41 10 0- - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - Pozostały: 2009 41 91 0- - - - Zawierający dodatek cukru 2009 41 99 0- - - - Niezawierający dodatku cukru 2009 49- - Pozostałe: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 49 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto 2009 49 19 0- - - - Pozostałe - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 49 30 0- - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru - - - - Pozostałe: 2009 49 91 0- - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 49 93 0- - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 49 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru - Sok z winogron (włączając moszcz winogronowy): 2009 61- - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 30: 2009 61 10 0- - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto 2009 61 90 0- - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto 2009 69- - Pozostałe: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: 2009 69 11 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 22 EUR za 100 kg masy netto 2009 69 19 0- - - - Pozostałe - - - O liczbie Brixa przekraczającej 30, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: 2009 69 51 0- - - - - Stężony 2009 69 59 0- - - - - Pozostały - - - - O wartości nieprzekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 69 71 0- - - - - - Stężony 2009 69 79 0- - - - - - Pozostały 2009 69 90 0- - - - - Pozostałe 2009 80- Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu lub z dowolnego warzywa: - - O liczbie Brixa przekraczającej 67: - - - Pozostałe: - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 80 32 0- - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy 2009 80 33 0- - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwek chińskich), owoców kanawalii, owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya 2009 80 35 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: 2009 80 36 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 38 0- - - - - Pozostałe - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Pozostałe: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru: 2009 80 71 0- - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy 2009 80 73 0- - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 79 0- - - - - Pozostałe - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 80 83 0- - - - - - Soki z owoców męczennicy i guawy 2009 80 84 0- - - - - - Soki z mango, owoców smaczeliny, papaya, owoców tamaryndy, owoców nerkowca, liczi (śliwek chińskich), owoców kanawalii, owoców sączyńca, owoców oskomianu (carambola) i pitahaya 2009 80 86 0- - - - - - Pozostałe - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 80 88 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 89 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Niezawierający dodatku cukru: 2009 80 95 0- - - - - - Soki z owoców z gatunku Vaccinium macrocarpon 2009 80 96 0- - - - - - Sok wiśniowy i czereśniowy 2009 80 97 0- - - - - - Soki z owoców tropikalnych 2009 80 99- - - - - - Pozostałe: 2009 80 99 1- - - - - - - Soki owocowe 2009 80 99 9- - - - - - - Pozostałe 2009 90- Mieszanki soków: - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: - - - Pozostałe: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 41 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 90 49 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2009 90 51 0- - - - - - Zawierające dodatek cukru 2009 90 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: - - - - - Mieszanki soków owoców cytrusowych i soku ananasowego: 2009 90 71 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy 2009 90 73 0- - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy 2009 90 79 0- - - - - - Niezawierające dodatku cukru - - - - - Pozostałe: - - - - - - O zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy: 2009 90 92 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych 2009 90 94 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - O zawartości dodatku cukru nieprzekraczającej 30% masy: 2009 90 95 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych 2009 90 96 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Niezawierające dodatku cukru: 2009 90 97 0- - - - - - - Mieszanki soków z owoców tropikalnych 2009 90 98 0- - - - - - - Pozostałe 2102Drożdże (aktywne lub nieaktywne); inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe (z wyłączeniem szczepionek objętych pozycją 3002); gotowe proszki do pieczenia: 2102 10- Drożdże aktywne: 2102 10 10 0- - Kultury drożdży - - Drożdże piekarnicze: 2102 10 31 0- - - Suszone 2102 10 39 0- - - Pozostałe 2102 10 90 0- - Pozostałe 2102 20- Drożdże nieaktywne; inne mikroorganizmy jednokomórkowe, martwe: - - Drożdże nieaktywne: 2102 20 11 0- - - W tabletkach, kostkach lub w podobnej formie, lub w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 2102 20 19 0- - - Pozostałe 2102 20 90 0- - Pozostałe 2102 30 00 0- Gotowe proszki do pieczenia 2103Sosy i przetwory z nich; zmieszane przyprawy i zmieszane przyprawy korzenne; mąka i mączka z gorczycy oraz gotowa musztarda: 2103 10 00 0- Sos sojowy 2103 90- Pozostałe: 2103 90 10 0- - Ostry sos z mango, w płynie 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: 2106 90 10 0- - Fondue z sera 2203 00Piwo otrzymywane ze słodu: - W pojemnikach o objętości 10 litrów lub mniejszej: 2203 00 01 0- - W butelkach 2203 00 09 0- - Pozostałe 2203 00 10 0- W pojemnikach o objętości większej niż 10 litrów 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: 2204 10- Wino musujące: - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj.: 2204 10 11- - - Szampan: 2204 10 11 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj. 2204 10 11 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. 2204 10 19- - - Pozostałe: 2204 10 19 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie mniejszej niż 8,5% obj., ale nie większej niż 22% obj. 2204 10 19 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. - - Pozostałe: 2204 10 91 0- - - Asti spumante 2204 10 99 0- - - Pozostałe - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2204 21 10- - - Wina inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 21 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nie większej niż 22% obj. 2204 21 10 9- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu większej niż 22% obj. - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 21 11 0- - - - - - - Alsace 2204 21 12 0- - - - - - - Bordeaux 2204 21 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 21 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 21 18 0- - - - - - - Mosel-Saar-Ruwer 2204 21 19 0- - - - - - - Pfalz 2204 21 22 0- - - - - - - Rheinhessen 2204 21 24 0- - - - - - - Lazio (Latium) 2204 21 26 0- - - - - - - Toscana (Tuscany) 2204 21 27 0- - - - - - - Trentino, Alto Adige i Friuli 2204 21 28 0- - - - - - - Veneto 2204 21 32 0- - - - - - - Vinho Verde 2204 21 34 0- - - - - - - Penedés 2204 21 36 0- - - - - - - Rioja 2204 21 37 0- - - - - - - Valencia 2204 21 38 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 21 42 0- - - - - - - Bordeaux 2204 21 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 21 44 0- - - - - - - Beaujolais 2204 21 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône 2204 21 47 0- - - - - - - Languedoc-Rousillon 2204 21 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 21 62 0- - - - - - - Piemonte (Piemont) 2204 21 66 0- - - - - - - Toscana (Tuscany) 2204 21 67 0- - - - - - - Trentino i Alto Adige 2204 21 68 0- - - - - - - Veneto 2204 21 69 0- - - - - - - Dâo, Bairrada i Douro 2204 21 71 0- - - - - - - Navarra 2204 21 74 0- - - - - - - Penedés 2204 21 76 0- - - - - - - Rioja 2204 21 77 0- - - - - - - Valdepenas 2204 21 78 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 21 81 0- - - - - - Białe 2204 21 82 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 21 83 0- - - - - - Białe 2204 21 84 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 21 87 0- - - - - Marsala 2204 21 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 2204 21 89 0- - - - - Port 2204 21 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel 2204 21 92 0- - - - - Sherry 2204 21 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 21 94 0- - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 21 95 0- - - - - Port 2204 21 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel 2204 21 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 21 98 0- - - - - Pozostałe 2204 21 99 0- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 30- Pozostały moszcz winogronowy: 2204 30 10- - W trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu: 2204 30 10 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 10 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. - - Pozostały: - - - O gęstości 1,33 g/cm3 lub mniejszej w 20°C i o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1% obj.: 2204 30 92 0- - - - Skoncentrowany 2204 30 94 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 2204 30 96- - - - Skoncentrowany: 2204 30 96 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 96 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2204 30 98- - - - Pozostały: 2204 30 98 1- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2204 30 98 9- - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej 2208Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj.; wódki, likiery i pozostałe napoje spirytusowe: 2208 20- Napoje spirytusowe otrzymywane przez destylację wina z winogron lub wytłoków z winogron: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 20 12 0- - - Cognac 2208 20 14 0- - - Armagnac 2208 20 26 0- - - Grappa 2208 20 27 0- - - Brandy de Jerez 2208 20 29 0- - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 20 40 0- - - Surowy destylat - - - Pozostałe: 2208 20 62 0- - - - Cognac 2208 20 64 0- - - - Armagnac 2208 20 86 0- - - - Grappa 2208 20 87 0- - - - Brandy de Jerez 2208 20 89 0- - - - Pozostałe 2208 30- Whisky: - - Whisky burbońskie w pojemnikach o objętości: 2208 30 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Szkocka whisky: - - - Whisky "malt", w pojemnikach o objętości: 2208 30 32 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 38 0- - - - Większej niż 2 litry - - - Whisky "blended", w pojemnikach o objętości: 2208 30 52 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 58 0- - - - Większej niż 2 litry - - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 72 0- - - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 78 0- - - - Większej niż 2 litry - - Pozostałe, w pojemnikach o objętości: 2208 30 82 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 30 88 0- - - Większej niż 2 litry 2208 40- Rum i tafia: - - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2208 40 11 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %) - - - Pozostałe: 2208 40 31 0- - - - O wartości przekraczającej 7,9 EUR za litr czystego alkoholu 2208 40 39 0- - - - Pozostałe - - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry: 2208 40 51 0- - - Rum o zawartości lotnych substancji innych niż alkohol etylowy i metylowy, równej lub przekraczającej 225 g na hektolitr czystego alkoholu (z tolerancją 10 %) - - - Pozostałe: 2208 40 91 0- - - - O wartości przekraczającej 2 EUR za litr czystego alkoholu 2208 40 99 0- - - - Pozostałe 2208 50- Giny i gin Geneva: - - Gin, w pojemnikach o objętości: 2208 50 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Gin Geneva, w pojemnikach o objętości: 2208 50 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 50 99 0- - - Większej niż 2 litry 2208 70- Likiery i kordiały: 2208 70 10 0- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej 2208 70 90 0- - W pojemnikach o objętości większej niż 2 litry 2208 90- Pozostałe: - - Arak, w pojemnikach o objętości: 2208 90 11 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 19 0- - - Większej niż 2 litry - - Napoje alkoholowe śliwkowe, gruszkowe i wiśniowe (z wyłączeniem likierów), w pojemnikach o objętości: 2208 90 33 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 38 0- - - Większej niż 2 litry - - Pozostałe wódki i pozostałe napoje spirytusowe, w pojemnikach o objętości: - - - 2 litry lub mniejszej: 2208 90 41 0- - - - Ouzo - - - - Pozostałe: - - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): - - - - - - Destylowane z owoców: 2208 90 45 0- - - - - - - Calvados 2208 90 48 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2208 90 52 0- - - - - - - Korn 2208 90 54 0- - - - - - - Tequila 2208 90 56 0- - - - - - - Pozostałe 2208 90 69- - - - - Pozostałe napoje spirytusowe: 2208 90 69 1- - - - - - Gotowe preparaty ziołowe będące farmaceutykami, na bazie alkoholu 2208 90 69 9- - - - - - Pozostałe - - - Większej niż 2 litry: - - - - Wódki i napoje spirytusowe (z wyłączeniem likierów): 2208 90 71 0- - - - - Destylowane z owoców 2208 90 75 0- - - - - Tequila 2208 90 77 0- - - - - Pozostałe 2208 90 78 0- - - - Pozostałe napoje spirytusowe - - Alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu mniejszej niż 80% obj., w pojemnikach o objętości: 2208 90 91 0- - - 2 litry lub mniejszej 2208 90 99 0- - - Większej niż 2 litry 2301Mąki, mączki i granulki z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: 2301 10 00 0- Mąki, mączki i granulki z mięsa i podrobów; skwarki 2301 20 00 0- Mąki, mączki i granulki z ryb lub ze skorupiaków, mięczaków lub innych bezkręgowców wodnych 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, również granulowane: 2302 50 00 0- Z roślin strączkowych 2303Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i inne odpady produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane, również w postaci granulek: 2303 10- Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości: - - Pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (z wyłączeniem stężonych płynów z rozmiękczania), o zawartości białka w przeliczeniu na suchy produkt: 2303 10 19 0- - - Nieprzekraczającej 40% masy 2303 10 90 0- - Pozostałe 2303 20- Wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i inne odpady z produkcji cukru: - - Wysłodki buraczane o zawartości suchej masy: 2303 20 11 0- - - Nie mniejszej niż 87% masy 2303 20 18 0- - - Mniejszej niż 87% masy 2303 20 90 0- - Pozostałe 2303 30 00 0- Pozostałości i odpady browarnicze i gorzelniane 2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż te objęte pozycją 2304 lub 2305: 2306 10 00 0- Z nasion bawełny 2306 20 00 0- Z nasion lnu 2306 30 00 0- Z nasion słonecznika - Z nasion rzepaku lub rzepiku: 2306 41 00 0- - Z nasion rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego 2306 49 00 0- - Pozostałe 2306 50 00 0- Z orzechów kokosowych lub kopry 2306 60 00 0- Z jąder orzechów palmowych 2306 70 00 0- Z ziaren kukurydzy 2306 90- Pozostałe: - - Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oleju oliwkowego: 2306 90 11 0- - - Zawierające 3% masy lub mniej oliwy z oliwek 2306 90 19 0- - - Zawierające więcej niż 3% masy oliwy z oliwek 2306 90 90 0- - Pozostałe 2309Preparaty w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy lub mniej skrobi: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masy 2309 10 90 0- - Pozostała 2309 90- Pozostałe: 2309 90 10 0- - Roztwory z ryb lub ssaków morskich - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy lub mniej skrobi: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy: 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Pozostałe alkohole poliwodorotlenowe: 2905 43 00 0- - Mannit 2905 44- - D-sorbit (sorbitol): - - - W roztworze wodnym: 2905 44 11 0- - - - Zawierający 2% masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 2905 44 19 0- - - - Pozostały - - - Pozostały: 2905 44 91 0- - - - Zawierający 2% masy lub mniej D-mannitu, w przeliczeniu na zawartość D-sorbitu 2905 44 99 0- - - - Pozostałe 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (np. skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstryny - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 50 0- - - Skrobie, estryfikowane lub eteryfikowane 3505 10 90 0- - - Pozostałe 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobi 3809Środki wykańczalnicze, nośniki barwników przyśpieszające barwienie, utrwalacze barwników i inne preparaty (np. klejonki i zaprawy), w rodzaju stosowanych w przemysłach włókienniczym, papierniczym, skórzanym i podobnych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 3809 10- Na bazie substancji skrobiowych: 3809 10 10 0- - Zawierające mniej niż 55% masy tych substancji 3809 10 30 0- - Zawierające 55% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 70% masy 3809 10 50 0- - Zawierające 70% masy lub więcej tych substancji, ale mniej niż 83% masy 3809 10 90 0- - Zawierające 83% masy lub więcej tych substancji 1) Przy określaniu procentowej zawartości mięsa drobiowego masa kości jest pomijana. Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW ROLNYCH WYŁĄCZONYCH OD STOSOWANIA OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ W RAMACH KONTYNGENTU TARYFOWEGO Kod PCNWyszczególnienie 0203Mięso wieprzowe świeże, chłodzone lub mrożone: - Świeże lub chłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowych 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kości 0203 19 59 0- - - - - Pozostałe - Mrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowych 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałki 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałki 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałki 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmi 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałki - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kości 0203 29 59 0- - - - - Pozostałe 0207Mięso i jadalne podroby z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, chłodzone lub mrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%" 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 12- - Niecięte na kawałki, mrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%" 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej prezentowane 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 13 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 13 91 0- - - - Wątróbki 0207 13 99 0- - - - Pozostałe 0207 14- - Kawałki i podroby mrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałki 0207 14 70 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 14 91 0- - - - Wątróbki 0207 14 99 0- - - - Pozostałe - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 25- - Niecięte na kawałki, mrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%" 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej prezentowane 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 26 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 26 91 0- - - - Wątróbki 0207 26 99 0- - - - Pozostałe 0207 27- - Kawałki i podroby, mrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kości - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartki 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałki - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałki 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałe 0207 27 80 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 27 91 0- - - - Wątróbki 0207 27 99 0- - - - Pozostałe - Z kaczek, gęsi i perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub chłodzone: - - - Kaczki: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%" 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 32 90 0- - - Perliczki 0207 33- - Niecięte na kawałki, mrożone: - - - Kaczki: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%" 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej prezentowane - - - Gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%" 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej prezentowane 0207 33 90 0- - - Perliczki 0207 35- - Pozostałe, świeże lub chłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsi 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 35 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: 0207 35 91 0- - - - Wątróbki drobiowe, inne niż otłuszczone wątróbki 0207 35 99 0- - - - Pozostałe 0207 36- - Pozostałe, mrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsi 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczek - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczek 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczek 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcami 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydeł - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczek - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsi 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczek 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie i kacze 0207 36 79 0- - - - - Pozostałe - - - Podroby: - - - - Wątróbki: 0207 36 89 0- - - - - Pozostałe 0207 36 90 0- - - - Pozostałe 0210Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki z mięsa lub podrobów: - Mięso wieprzowe: 0210 11- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 11 11 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 19 0- - - - - Łopatki i ich kawałki - - - - Suszone lub wędzone: 0210 11 31 0- - - - - Szynki i ich kawałki 0210 11 39 0- - - - - Łopatki i ich kawałki 0210 12- - Boczek i jego kawałki: - - - Ze świń domowych: 0210 12 11 0- - - - Solony lub w solance 0210 12 19 0- - - - Suszony lub wędzony 0210 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: - - - - Solone lub w solance: 0210 19 10 0- - - - - Bok bekonowy lub szpencer 0210 19 20 0- - - - - Bok trzyćwierciowy lub środki 0210 19 30 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 40 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 51 0- - - - - - Bez kości 0210 19 59 0- - - - - - Pozostałe - - - - Suszone lub wędzone: 0210 19 60 0- - - - - Przodki i ich kawałki 0210 19 70 0- - - - - Schaby i ich kawałki - - - - - Pozostałe: 0210 19 81 0- - - - - - Bez kości 0210 19 89 0- - - - - - Pozostałe 0405Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kg 0405 10 19 0- - - - Pozostałe 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzane 0405 10 50 0- - - Masło z serwatki 0405 10 90 0- - Pozostałe 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masy 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy 0406 10 80 0- - Pozostały 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 10 0- - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 20 90 0- - Pozostały 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony) inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masy - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masy 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masy 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masy 0406 40- Ser z przerostami niebieskiej pleśni: 0406 40 10 0- - Roquefort 0406 40 50 0- - Gorgonzola 0406 40 90 0- - Pozostały 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia) - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 02 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 401,85 EUR, ale nieprzekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 04 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej, ale nieprzekraczającej 5 kg i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, ale nieprzekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 05 0- - - - Kawałki pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, ze skórką przynajmniej z jednej strony, o masie netto 1 kg lub większej i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 459,39 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej 0406 90 06 0- - - - Kawałki bez skórki, o masie netto nie większej niż 450 g i w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 499,67 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy i większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużej, pakowane próżniowo lub w gazie obojętnym, w opakowaniach, na których znajduje się przynajmniej opis sera, zawartość tłuszczu, odpowiedzialny za pakowanie oraz kraj producenta - - - - Pozostałe: 0406 90 13 0- - - - - Emmentaler 0406 90 15 0- - - - - Gruyere, Sbrinz 0406 90 17 0- - - - - Bergkäse, Appenzell 0406 90 18 0- - - Fromage fribourgeois, Vacherin Mont d'Or i Tete de Moine 0406 90 19 0- - - Ser ziołowy Glarus (znany jako Schabziger) zrobiony z odtłuszczonego mleka i zmieszany z drobno zmielonymi ziołami 0406 90 21 0- - - Cheddar 0406 90 23 0- - - Edam 0406 90 25 0- - - Tilsit 0406 90 27 0- - - Butterkäse 0406 90 29 0- - - Kashkaval - - - Feta: 0406 90 31 0- - - - Z mleka owiec albo mleka bawołów w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry 0406 90 33 0- - - - Pozostałe 0406 90 35 0- - - Kefalo-Tyri 0406 90 37 0- - - Finlandia 0406 90 39 0- - - Jarlsberg - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec albo mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę albo w butelkach z owczej lub koziej skóry - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Nieprzekraczającej 47% masy: 0406 90 61 0- - - - - - - Grana Padano, Parmigiano Reggiano 0406 90 63 0- - - - - - - Fiore Sardo, Pecorino 0406 90 69 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: 0406 90 73 0- - - - - - - Provolone 0406 90 75 0- - - - - - - Asiago, Caciocavallo, Montasio, Ragusano 0406 90 76 0- - - - - - - Danbo, Fontal, Fontina, Fynbo, Havarti, Maribo, Samso 0406 90 78 0- - - - - - - Gouda 0406 90 79 0- - - - - - - Esrom, Italico, Kernhem, Saint-Nectaire, Saint- Paulin, Taleggio 0406 90 81 0- - - - - - - Cantal, Cheshire, Wensleydale, Lancashire, Double Gloucester, Blarney, Colby, Monterey 0406 90 82 0- - - - - - - Camembert 0406 90 84 0- - - - - - - Brie 0406 90 85 0- - - - - - - Kefalograviera, Kasseri - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masy 0406 90 87 0- - - - - - - - Przekraczającej 52% masy, ale nieprzekraczającej 62% masy 0406 90 88 0- - - - - - - - Przekraczającej 62% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy 0406 90 93 0- - - - - - Przekraczającej 72% masy 0406 90 99 0- - - - - Pozostałe 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 20- - Goździki: 0603 10 20 1- - - Od 1 czerwca do 31 października 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub chłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutego 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietnia 0707 00 05 7- - Od 1 do 31 października 0707 00 05 8- - Od 1 do 10 listopada 0707 00 05 9- - Od 11 listopada do 31 grudnia 0810Pozostałe owoce, świeże: 0810 10 00- Truskawki i poziomki: 0810 10 00 1 ex 0810 10 00 1- - Od 1 stycznia do 30 kwietnia Truskawki 0810 10 00 3 ex 0810 10 00 3- - Od 1 maja do 31 lipca Truskawki, od 1 maja do 31 maja 1001Pszenica i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 1001 90- Pozostałe: 1001 90 10 0- - Orkisz do siewu - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i mieszanka żyta z pszenicą (meslin): 1001 90 91- - - Ziarno pszenicy zwyczajnej i mieszanki żyta z pszenicą (meslin): 1001 90 91 1- - - - Ziarno pszenicy zwyczajnej 1001 90 91 9- - - - Mieszanki żyta z pszenicą (meslin) 1001 90 99 0- - - Pozostałe 1101 00Mąka pszenna i żytnio-pszenna: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durum 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkisza 1101 00 90 0- Mąka żytnio-pszenna 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica i mieszanka żyta z pszenicą: 1102 10 00 0- Mąka żytnia 1102 20- Mąka kukurydziana: 1102 20 10 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy 1102 20 90 0- - Pozostała 1102 30 00 0- Mąka ryżowa 1102 90- Pozostałe: 1102 90 10 0- - Mąka jęczmienna 1102 90 30 0- - Mąka owsiana 1102 90 90 0- - Pozostałe 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Z pszenicy: 1107 10 11 0- - - W postaci mąki 1107 10 19 0- - - Pozostały - - Pozostałe: 1107 10 91 0- - - W postaci mąki 1107 10 99 0- - - Pozostałe 1107 20 00 0- Palony 1205Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: 1205 10- Nasiona rzepaku lub rzepiku, o niskiej zawartości kwasu erukowego: 1205 10 90 0- - Pozostałe 1205 90 00- Pozostałe: 1205 90 00 9- - Pozostałe 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: 1601 00 10 0- Z wątroby - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowane 1601 00 99 0- - Pozostałe 1602Pozostałe przetworzone lub konserwowane mięso, podroby lub krew: - Z drobiu objętego pozycją 0105: 1602 32- - Z drobiu z gatunku Gallus domesticus: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów: 1602 32 11 0- - - - Niegotowane 1602 32 19 0- - - - Pozostałe 1602 32 30 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa lub podrobów 1602 32 90 0- - - Pozostałe 1602 39- - Pozostałe: - - - Zawierające 57% masy lub więcej mięsa lub podrobów: 1602 39 21 0- - - - Niegotowane 1602 39 29 0- - - - Pozostałe 1602 39 40 0- - - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 57% masy mięsa drobiowego lub podrobów 1602 39 80 0- - - Pozostałe - Z wieprzowiny: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowych 1602 41 90 0- - - Pozostałe 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowych 1602 42 90 0- - - Pozostałe 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynek 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatek 1602 49 15 0- - - - - Pozostałe mieszanki zawierające szynki, łopatki, schaby lub karki oraz ich części 1602 49 19 0- - - - - Pozostałe 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia 1602 49 90 0- - - Pozostałe 1704Wyroby cukiernicze (włącznie z białą czekoladą), niezawierające kakao: 1704 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 1704 90 61 0- - - Wyroby pokryte cukrem ex 1704 90 61 0Zawierające mniej niż 70% masy sacharozy (włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza) 2201Wody, w tym naturalne lub sztuczne wody mineralne i wody gazowane, niezawierające dodatku cukru lub innej substancji słodzącej ani aromatyzującej; lód i śnieg: 2201 10- Wody mineralne i wody gazowane: - - Wody mineralne naturalne: 2201 10 11 0- - - Nienasycone dwutlenkiem węgla 2201 10 19 0- - - Pozostałe 2201 10 90 0- - Pozostałe 2201 90 00 0- Pozostałe 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 29- - Pozostałe: 2204 29 10- - - Wina inne niż objęte podpozycją 2204 10, w butelkach z korkami "grzybkowymi" przytrzymywanymi przewiązkami lub zapięciami; wina dostarczane w inny sposób, pozostające w wyniku obecności dwutlenku węgla w roztworze, pod nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar, ale mniejszym niż 3 bary, mierzonym w temperaturze 20°C: 2204 29 10 1- - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22% obj. - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: - - - - - - Białe: 2204 29 12 0- - - - - - - Bordeaux 2204 29 13 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 29 17 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 29 18 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 29 42 0- - - - - - - Bordeaux 2204 29 43 0- - - - - - - Bourgogne (Burgundy) 2204 29 44 0- - - - - - - Beaujolais 2204 29 46 0- - - - - - - Côtes du Rhône 2204 29 47 0- - - - - - - Languedoc-Roussillon 2204 29 48 0- - - - - - - Val de Loire (Loire valley) 2204 29 58 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: - - - - - - Białe: 2204 29 62 0- - - - - - - Sicilia (Sicily) 2204 29 64 0- - - - - - - Veneto 2204 29 65 0- - - - - - - Pozostałe - - - - - - Pozostałe: 2204 29 71 0- - - - - - - Puglia (Apuglia) 2204 29 72 0- - - - - - - Sicilia (Sicily) 2204 29 75 0- - - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 13% obj., ale nieprzekraczającej 15% obj. : - - - - - Wina jakościowe produkowane w określonych regionach: 2204 29 81 0- - - - - - Białe 2204 29 82 0- - - - - - Pozostałe - - - - - Pozostałe: 2204 29 83 0- - - - - - Białe 2204 29 84 0- - - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 15% obj., ale nieprzekraczającej 18% obj.: 2204 29 87 0- - - - - Marsala 2204 29 88 0- - - - - Samos i Muscat de Lemnos 2204 29 89 0- - - - - Port 2204 29 91 0- - - - - Madeira i Setubal muscatel 2204 29 92 0- - - - - Sherry 2204 29 93 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 29 94 0- - - - - Pozostałe - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj.: 2204 29 95 0- - - - - Port 2204 29 96 0- - - - - Madeira, sherry i Setubal muscatel 2204 29 97 0- - - - - Tokaj (Aszu i Szamorodni) 2204 29 98 0- - - - - Pozostałe 2205Wermut i pozostałe wina ze świeżych winogron przyprawione roślinami lub substancjami aromatycznymi: 2205 10- W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: 2205 10 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 10 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2205 10 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2205 90- Pozostałe: 2205 90 10 0- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 18% obj. lub mniejszej 2205 90 90- - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj.: 2205 90 90 1- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 18% obj., ale nieprzekraczającej 22% obj. 2205 90 90 9- - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% obj. 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, również granulowane: 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 10 90 0- - Pozostałe 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masy 2302 20 90 0- - Pozostałe 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 28% masy, których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito, zawiera 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 30 90 0- - Pozostałe 2302 40- Z innych zbóż: 2302 40 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 28% masy, których przesiew przez sito o oczkach 0,2 mm nie przekracza 10% masy całości lub alternatywnie część, która przechodzi przez sito, zawiera 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produkt 2302 40 90 0- - Pozostałe Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji w zawodach regulowanych należących do działu gospodarka (Dz. U. Nr 103, poz. 955) Na podstawie art. 4a ust. 3 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Upoważnia się Urząd Dozoru Technicznego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów: 1) obsługującego dźwigi lub dźwignice; 2) konserwatora dźwigów lub dźwignic; 3) napełniającego zbiorniki przenośne. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz. 1314 i 1321, z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz. 1229, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 126, poz. 1382, Nr 129, poz. 1441, Nr 130, poz. 1450 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 71, poz. 655, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774 i Nr 96, poz. 874. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady i warunki wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tryb postępowania oraz organy właściwe w tych sprawach. Art. 2. Cudzoziemcem jest każdy, kto nie posiada obywatelstwa polskiego. Art. 3. Ustawy nie stosuje się do: 1) szefów i członków personelu misji dyplomatycznych, kierowników urzędów konsularnych i członków personelu konsularnego państw obcych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, pod warunkiem wzajemności i posiadania przez te osoby dokumentów potwierdzających pełnienie przez nie funkcji, z wyjątkiem art. 13 ust. 1, art. 25, 26, 35-41, 51 ust. 1 i art. 144; 2) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin, a także do obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które nie należą do Unii Europejskiej, ale na podstawie umów zawartych z Unią Europejską korzystają ze swobody przepływu osób i członków ich rodzin, w zakresie uregulowanym w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1175); 3) cudzoziemców ubiegających się o ochronę oraz objętych ochroną na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176), w zakresie w niej uregulowanym; 4) cudzoziemców polskiego pochodzenia i członków najbliższej rodziny repatrianta, w zakresie uregulowanym w ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. Nr 106, poz. 1118, z późn. zm.). Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) dokument podróży - dokument uznany przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do przekroczenia granicy, wydany cudzoziemcowi przez organ państwa obcego, organ polski lub organizację międzynarodową albo podmiot upoważniony przez organ państwa obcego lub obcą władzę o charakterze państwowym; 2) granica - granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm.); 3) przewoźnik - osobę fizyczną lub prawną zajmującą się zarobkowo przewozem osób drogą powietrzną, morską lub lądową; 4) strefa tranzytowa lotniska międzynarodowego - teren lotniska międzynarodowego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, rozciągający się między pokładem statku powietrznego a stanowiskiem kontroli granicznej, który obejmuje płytę oraz pomieszczenia lotniska; 5) wiza - zezwolenie wydane cudzoziemcowi przez organ polski lub organ, którego właściwość w tej sprawie wynika z postanowień umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską, uprawniające go do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w czasie, w celu i na warunkach w nim określonych; 6) zezwolenie na pracę - zezwolenie na pracę wydawane na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844 i Nr 122, poz. 1143); 7) zgoda na pobyt tolerowany - zgodę na pobyt tolerowany w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 5. Cudzoziemca będącego obywatelem dwóch lub więcej państw traktuje się jako obywatela tego państwa, którego dokument podróży stanowił podstawę wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 6. W sprawach należących do właściwości wojewody, w których wojewoda jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania w sprawach uregulowanych w ustawie lub organem wyższego stopnia jest Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, nie stosuje się art. 33 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872, z późn. zm.). Art. 7. 1. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile ustawa nie stanowi inaczej. 2. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, a należących do właściwości konsulów, stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 lutego 1984 r. o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 215, poz. 1823), o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 8. 1. Wojewoda, konsul, komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, komendant oddziału Straży Granicznej, Komendant Główny Straży Granicznej oraz Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców mogą odstąpić od uzasadnienia, w całości lub w części, decyzji lub postanowienia wydanych na podstawie ustawy, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Nie można odstąpić od uzasadnienia w części dotyczącej stwierdzania przesłanki polskiego pochodzenia cudzoziemca. Art. 9. Jeżeli terytorialny zasięg działania oddziałów Straży Granicznej nie obejmuje części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zadania określone w art. 8, 62 ust. 3 pkt 1, ust. 5 i 6, art. 70 ust. 3 pkt 1, ust. 5 i 6 wykonuje na tej części terytorium Komendant Główny Straży Granicznej. Art. 10. Cudzoziemca ubiegającego się o wydanie lub przedłużenie wizy, udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony albo udzielenie zezwolenia na osiedlenie się należy pouczyć w języku dla niego zrozumiałym o zasadach i trybie postępowania oraz o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach. Art. 11. 1. Wnioski w sprawach uregulowanych w ustawie sporządza się w języku polskim. 2. Wniosek o wydanie wizy przez konsula może być sporządzony w języku obcym, wskazanym przez konsula. 3. Dokumenty sporządzone w języku obcym, służące za dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, powinny być składane wraz z ich tłumaczeniem na język polski, dokonanym przez tłumacza przysięgłego. 4. W protokołach przesłuchania cudzoziemców składających wnioski w sprawach uregulowanych w ustawie podaje się imię i nazwisko tłumacza. Art. 12. 1. W postępowaniach oraz rejestrach prowadzonych na podstawie ustawy mogą być przetwarzane następujące dane cudzoziemca: 1) imię (imiona) i nazwisko; 2) nazwisko poprzednie; 3) nazwisko rodowe; 4) płeć; 5) imię ojca; 6) imię i nazwisko rodowe matki; 7) data urodzenia lub wiek; 8) miejsce i kraj urodzenia; 9) rysopis: a) wzrost w centymetrach, b) kolor oczu, c) znaki szczególne; 10) odciski linii papilarnych; 11) obywatelstwo; 12) narodowość; 13) stan cywilny; 14) wykształcenie; 15) zawód wykonywany; 16) miejsce pracy; 17) miejsce zamieszkania lub pobytu; 18) informacje o karalności, o prowadzonych przeciwko niemu postępowaniach karnych i postępowaniach w sprawach o wykroczenia oraz o wydanych w stosunku do niego orzeczeniach w postępowaniu sądowym lub administracyjnym; 19) stosunek do służby wojskowej; 20) informacje o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat. 2. W postępowaniu w sprawie o wydanie lub przedłużenie wizy, o odmowę wjazdu oraz w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oprócz danych, o których mowa w ust. 1, mogą być również przetwarzane dane dotyczące stanu zdrowia cudzoziemca. Rozdział 2 Przekraczanie granicy Art. 13. 1. Cudzoziemiec może przekroczyć granicę oraz przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ważny dokument podróży oraz wizę, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 2. Przekroczenie granicy przez cudzoziemca może być uzależnione od uiszczenia przez niego opłaty związanej z wjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wymaga tego zachowanie zasady wzajemności w stosunkach z innymi państwami. 3. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa. 4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, listę państw, których obywatele są obowiązani uiścić opłatę, o której mowa w ust. 2, wysokość tej opłaty oraz organy właściwe do jej pobrania lub kontroli jej uiszczenia. 5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, należy uwzględnić wysokość opłat za przekroczenie granicy państwowej, stosowanych wobec obywateli polskich w państwach, których obywatele będą obowiązani do uiszczenia opłaty. Przy wyznaczaniu właściwych organów bierze się pod uwagę względy organizacyjno-porządkowe na granicy oraz to, czy wobec obywateli państw objętych rozporządzeniem istnieje obowiązek wizowy lub czy mają oni możliwość uiszczenia opłaty przed przekroczeniem granicy. Art. 14. 1. Cudzoziemiec może być niezwłocznie doprowadzony do granicy, jeżeli został zatrzymany w strefie nadgranicznej bezpośrednio po przekroczeniu granicy nieumyślnie i niezgodnie z przepisami. 2. Organ, który zatrzymał cudzoziemca w związku z przekroczeniem granicy wbrew przepisom prawa, pobiera od niego odciski linii papilarnych, chyba że cudzoziemiec został niezwłocznie doprowadzony do granicy. 3. Odciski linii papilarnych od cudzoziemca, o którym mowa w ust. 2, pobiera się za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków. Art. 15. 1. Cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinien posiadać i okazać na żądanie uprawnionego organu środki finansowe niezbędne do pokrycia kosztów wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dokumenty umożliwiające uzyskanie takich środków oraz zezwolenie na wjazd do innego państwa lub na powrót do kraju pochodzenia, jeżeli takie zezwolenie jest wymagane. 2. Posiadanie środków finansowych, o których mowa w ust. 1, może być potwierdzone przez okazanie zaproszenia. 3. Środków finansowych i dokumentów, o których mowa w ust. 1, nie okazują cudzoziemcy: 1) przekraczający granicę na podstawie: a) umów i porozumień międzynarodowych, które przewidują zwolnienie cudzoziemca z obowiązku posiadania tych środków albo obowiązek pokrycia kosztów jego pobytu przez polskie organy państwowe lub instytucje publiczne, b) umów o małym ruchu granicznym, umów o uproszczonym trybie przekraczania granicy lub umów, które określają warunki przekraczania granicy w przejściach na szlakach turystycznych przecinających granicę, c) wizy wjazdowej, d) wizy pobytowej w celu wykonywania pracy, e) wizy pobytowej w celu korzystania z ochrony czasowej, f) wizy pobytowej w celu udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu, g) karty pobytu; 2) przekraczający granicę w związku z niesieniem pomocy charytatywnej; 3) uczestnicy akcji ratunkowych. 4. Kontroli posiadania dokumentu podróży i wizy, o których mowa w art. 13 ust. 1, oraz środków finansowych, dokumentów i zezwolenia, o których mowa w ust. 1, podczas przekraczania przez cudzoziemca granicy dokonuje komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, ministrem właściwym do spraw zagranicznych i ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość środków finansowych, które powinien posiadać cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i dokumenty, które mogą potwierdzić posiadanie tych środków, oraz cel przekroczenia przez cudzoziemca granicy, jeżeli ze względu na ten cel następuje zróżnicowanie wysokości środków. 6. Określona w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, wysokość środków finansowych powinna zapewniać pokrycie przez cudzoziemca kosztów zakwaterowania, wyżywienia, leczenia, przejazdu i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uwzględniać wiek cudzoziemca i cel przekroczenia przez niego granicy. Rodzaj dokumentów, określonych w rozporządzeniu, powinien zapewniać możliwość potwierdzenia przez nie posiadania tych środków w wymaganej wysokości. 7. Cudzoziemcy wjeżdżający do Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonywania określonych czynności zawodowych mogą być zwolnieni z obowiązku posiadania: 1) dokumentu podróży pod warunkiem posiadania przez nich dokumentów potwierdzających, że wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest związany z wykonywaniem tych czynności zawodowych; 2) środków finansowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli nie ponoszą kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 8. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić: 1) kategorie cudzoziemców, którzy w związku z wykonywaniem określonych czynności zawodowych są zwolnieni z obowiązku, o którym mowa w ust. 7, uwzględniając specyfikę tych czynności; 2) dokumenty potwierdzające, że wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest związany z wykonywaniem czynności zawodowych, o których mowa w pkt 1, uwzględniając konieczność zapewnienia kontroli ruchu granicznego; 3) przypadki, w których uznaje się, że w związku z wykonywaniem czynności zawodowych cudzoziemiec nie ponosi kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając sposób organizacji wykonywania tych czynności; 4) wysokość środków finansowych, które powinien posiadać cudzoziemiec wykonujący określone czynności zawodowe, gdy ponosi on koszty pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 16. 1. Zaproszenie, o którym mowa w art. 15 ust. 2, mogą wystawić: 1) obywatel polski zamieszkały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) cudzoziemiec przebywający bezpośrednio przed wystawieniem zaproszenia legalnie przez okres co najmniej 5 lat na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub posiadający zezwolenie na osiedlenie się, 3) osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zwani dalej "zapraszającymi". 2. W zaproszeniu zamieszcza się: 1) dane zapraszającego: a) imię (imiona), nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, adres zamieszkania, zawód, rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości lub b) firmę albo nazwę, numer REGON oraz siedzibę osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej; 2) imię (imiona), nazwisko, datę i miejsce urodzenia, płeć, obywatelstwo, adres zamieszkania, serię i numer dokumentu podróży zapraszanego cudzoziemca oraz stopień pokrewieństwa z zapraszającym; 3) imię (imiona), nazwisko, datę urodzenia i płeć małżonka oraz dzieci zapraszanego cudzoziemca, o ile są zapraszani; 4) zobowiązanie się zapraszającego do pokrycia kosztów związanych z pobytem i wyjazdem zapraszanego cudzoziemca, w tym kosztów ewentualnego leczenia oraz kosztów wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) określenie czasu, na który zapraszający zaprasza cudzoziemca; 6) nazwę organu, który dokonał wpisu zaproszenia do ewidencji zaproszeń; 7) datę i numer wpisu zaproszenia do ewidencji zaproszeń; 8) podpis zapraszającego. Art. 17. 1. Zaproszenie uzyskuje ważność z chwilą wpisania go, na wniosek zapraszającego, do ewidencji zaproszeń i jest ważne przez okres roku. 2. Na żądanie organu, który przyjął wniosek o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń, zapraszający jest obowiązany przedstawić dokumenty potwierdzające możliwość wywiązania się z zobowiązania do pokrycia kosztów związanych z pobytem cudzoziemca, a w szczególności dokumenty potwierdzające posiadanie źródeł dochodów lub własnych środków materialnych i ich wysokość oraz dokumenty potwierdzające tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego lub możliwość zapewnienia cudzoziemcowi zamieszkania. 3. Decyzję o odmowie wpisania lub o unieważnieniu wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń wydaje się, jeżeli: 1) zapraszanym jest cudzoziemiec, w przypadku którego zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 42 pkt 2, 4 i 7; 2) sytuacja finansowa zapraszającego, a w przypadku osoby fizycznej także warunki mieszkaniowe, wskazują, że nie będzie on w stanie zadośćuczynić obowiązkom przyjętym na siebie w zaproszeniu; 3) zapraszający nie wykonał zobowiązań wynikających z uprzednio wystawionego zaproszenia. 4. Unieważnienie wpisania zaproszenia do ewidencji zaproszeń powoduje utratę jego ważności. Art. 18. Wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę zapraszającego wpisuje zaproszenie do ewidencji zaproszeń lub wydaje decyzję o odmowie wpisania albo o unieważnieniu zaproszenia. Art. 19. 1. W przypadku gdy zapraszający nie wykonał zobowiązań wynikających z wystawionego zaproszenia, wojewoda określi, w drodze decyzji, wysokość kosztów poniesionych przez Skarb Państwa, związanych z pobytem cudzoziemca i opuszczeniem przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które zapraszający jest obowiązany pokryć. 2. Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej należności pieniężnych. Przepisu art. 15 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm.) o doręczeniu upomnienia nie stosuje się. Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: 1) zaproszenia, 2) formularza wniosku o wpisanie zaproszenia do ewidencji zaproszeń - uwzględniając dane, o których mowa w art. 16 ust. 2. 2. Wzór formularza wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien uwzględniać także nazwiska poprzednie i cel wjazdu osoby zapraszanej oraz dane dotyczące sytuacji finansowej i warunków mieszkaniowych zapraszającego. 3. W przypadku zmiany wzoru zaproszenia w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, można określić termin ważności zaproszeń wydanych na blankietach dotychczasowego wzoru oraz termin, do którego mogą być stosowane blankiety dotychczasowego wzoru. Art. 21. 1. Cudzoziemcowi odmawia się wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) nie posiada dokumentu podróży lub wizy, o których mowa w art. 13 ust. 1, albo nie uiścił opłaty, do której uiszczenia był obowiązany na podstawie art. 13 ust. 2; 2) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany; 3) nie posiada środków finansowych lub zezwolenia, o których mowa w art. 15 ust. 1; 4) okoliczności związane z jego wjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wskazują, że wjazd ma cel inny niż deklarowany; 5) istnieje uzasadnione podejrzenie, że jego wjazd lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spowodowałyby zagrożenie dla zdrowia publicznego; 6) jego wjazd lub pobyt mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego bądź jeżeli naruszyłyby one interes Rzeczypospolitej Polskiej; 7) od dnia, w którym poprzednia decyzja o odmowie wjazdu została wydana, nie upłynął rok, a cudzoziemiec nie przedstawił nowych okoliczności w sprawie. 2. Cudzoziemcowi, któremu wydano wizę na podstawie art. 33, nie można odmówić wjazdu. Art. 22. Cudzoziemcowi, który posiada przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środki finansowe w wysokości mniejszej od wymaganej do pokrycia kosztów pobytu w celu i okresie przez niego zadeklarowanych, można określić czas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiednio do ilości posiadanych przez niego środków. Art. 23. 1. Decyzje o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i decyzje o określeniu czasu pobytu cudzoziemca na tym terytorium odpowiednio do ilości posiadanych przez niego środków finansowych wydaje komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. 2. Od decyzji komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej. 3. Decyzjom, o których mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 4. Komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej odnotowuje wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1, w dokumencie podróży cudzoziemca. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób odnotowywania w dokumencie podróży cudzoziemca: 1) wydania decyzji o określeniu czasu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) wydania decyzji o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Sposób odnotowywania powinien zapewniać możliwość ustalenia podczas kontroli dokumentu podróży cudzoziemca, czy i w jakim dniu decyzje takie zostały wydane. Art. 24. 1. Postępowanie prowadzone przez organy Straży Granicznej przed wydaniem decyzji, o których mowa w art. 23 ust. 1, ogranicza się do: 1) przesłuchania cudzoziemca; 2) kontroli dokumentów posiadanych przez cudzoziemca; 3) przesłuchania osób wskazanych przez cudzoziemca, towarzyszących mu w podróży; 4) podjęcia innych czynności kontrolnych przewidzianych w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 113, poz. 1070). 2. Czynności podejmowane w postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, mogą być ograniczone jedynie do kontroli posiadanych przez cudzoziemca dokumentów, jeżeli jest to uzasadnione warunkami organizacyjnymi i technicznymi wykonywania tych czynności. Rozdział 3 Wizy Art. 25. 1. Wiza określa: 1) numer dokumentu podróży cudzoziemca; 2) miejsce i datę jej wydania; 3) cel wjazdu i pobytu; 4) okres ważności wizy, podczas którego może nastąpić pierwszy wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i musi nastąpić ostatni wyjazd z tego terytorium; 5) okres pobytu, przez który cudzoziemiec może przebywać, w okresie ważności wizy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 6) liczbę wjazdów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dozwolonych w okresie pobytu. 2. Wiza może uprawniać do jednego, dwóch lub nieograniczonej liczby wjazdów. 3. Początek okresu ważności wizy powinien przypadać na okres 6 miesięcy od dnia wydania wizy. 4. Wiza może zawierać także inne informacje i określać inne warunki wjazdu, a w szczególności: 1) imię i nazwisko cudzoziemca oraz jego fotografię; 2) miejsce, w którym powinno nastąpić przekroczenie granicy; 3) liczbę dzieci oraz innych osób towarzyszących cudzoziemcowi, wpisanych do jego dokumentu podróży. 5. Wiza może zawierać zakodowany zapis danych i informacji, o których mowa w ust. 1 i 4. Art. 26. Wizę wydaje się, w zależności od celu wjazdu i pobytu, jako wizę: 1) lotniskową; 2) tranzytową; 3) wjazdową w celu: a) repatriacji, b) przesiedlenia się jako członek najbliższej rodziny repatrianta, c) realizacji zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się; 4) pobytową w celu: a) turystycznym, b) odwiedzin, c) udziału w imprezach sportowych, d) prowadzenia działalności gospodarczej, e) prowadzenia działalności kulturalnej lub udziału w konferencjach międzynarodowych, f) wykonywania zadań służbowych przez przedstawicieli organu państwa obcego oraz organizacji międzynarodowej, g) udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu, h) wykonywania pracy, i) naukowym, szkoleniowym, dydaktycznym - z wyłączeniem wykonywania pracy, j) korzystania z ochrony czasowej, k) przyjazdu z przyczyn, o których mowa w art. 33 ust. 1, l) pobytu małoletniego, o którym mowa w art. 34, m) o którym mowa w art. 44 ust. 3, art. 61 ust. 3 i art. 69 ust. 3, n) innym niż określone w lit. a-m; 5) dyplomatyczną; 6) służbową; 7) kurierską; 8) dyplomatyczną tranzytową. Art. 27. 1. Wiza lotniskowa uprawnia do wjazdu do strefy tranzytowej lotniska międzynarodowego i pobytu w tej strefie i może być wydana cudzoziemcowi, który wykaże, że pobyt w strefie tranzytowej lotniska międzynarodowego jest niezbędny do odbycia planowanej przez niego podróży lotniczej. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu nie dłuższy niż 2 dni. 3. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, listę państw, których obywatele są obowiązani posiadać wizę lotniskową, z uwzględnieniem przepisów obowiązujących w tym zakresie w Unii Europejskiej. Art. 28. 1. Wiza tranzytowa uprawnia do przejazdu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i może być wydana cudzoziemcowi, który posiada prawo wjazdu do państwa docelowego lub państwa graniczącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu nie dłuższy niż 5 dni, licząc od dnia każdego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 29. 1. Wiza wjazdowa uprawnia do jednokrotnego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i może być wydana cudzoziemcowi, który przed przekroczeniem granicy uzyskał lub z chwilą przekroczenia granicy uzyska inny tytuł prawny do pobytu na tym terytorium. 2. Okres ważności wizy wjazdowej, w którym powinien nastąpić wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wynosi rok. Art. 30. Wizę wjazdową w celu realizacji zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się, wydaje się cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie przed przekroczeniem granicy. Art. 31. 1. Wizę pobytową wydaje się jako wizę krótkoterminową lub długoterminową. 2. Wiza pobytowa uprawnia do wjazdu i nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub kilku pobytów następujących po sobie, trwających przez okres nieprzekraczający łącznie: 1) 3 miesięcy w okresie 6 miesięcy liczonych od dnia pierwszego wjazdu, w przypadku wizy krótkoterminowej; 2) roku w okresie ważności wizy, w przypadku wizy długoterminowej. 3. Wiza pobytowa długoterminowa może być wydana w celu wjazdu i pobytu, o którym mowa w art. 26 pkt 4 lit. d-j, jeżeli okoliczności tego pobytu wymagają, aby trwał on dłużej niż 3 miesiące. 4. Okres pobytu na podstawie wizy pobytowej długoterminowej ustala się w granicach określonych w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 odpowiednio do celu wskazanego przez cudzoziemca. 5. Okres ważności wizy pobytowej może wynosić do 5 lat. Art. 32. 1. Wiza pobytowa w celu wykonywania pracy może być wydana cudzoziemcowi, który przedstawi przyrzeczenie wydania zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w przyrzeczeniu lub oświadczeniu, nie dłużej jednak niż na rok. 3. Cudzoziemcowi, który zamierza wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pracę zależną od rytmu pór roku przez czas określony, wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu, który odpowiada okresowi wskazanemu w przyrzeczeniu wydania zezwolenia na pracę, nie dłużej jednak niż na 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy liczonych od dnia pierwszego wjazdu. Art. 33. 1. Wiza pobytowa może być wydana cudzoziemcowi, mimo że zachodzą okoliczności, na podstawie których należałoby mu odmówić wydania wizy, jeżeli: 1) przepisy prawa polskiego wymagają od niego osobistego stawiennictwa przed polskim organem władzy publicznej; 2) wjazd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niezbędny ze względu na konieczność poddania się zabiegom lekarskim służącym bezpośrednio ratowaniu życia, którym nie może on zostać poddany w innym państwie; 3) zachodzi wyjątkowa sytuacja osobista wymagająca jego obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, wydaje się na okres pobytu niezbędny do realizacji celu, w którym została udzielona, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące. Art. 34. 1. Wizę pobytową wydaje się małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek jego przedstawiciela ustawowego, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy. 2. W przypadku gdy małoletni, o którym mowa w ust. 1, jest wpisany do dokumentu podróży przedstawiciela ustawowego, w dokumencie tym zamieszcza się nową wizę obejmującą małoletniego, a wizę poprzednio wydaną przedstawicielowi ustawowemu anuluje się. 3. Okresy pobytu oraz ważności wizy wydanej małoletniemu upływają w tym samym terminie, w którym upływają okresy pobytu oraz ważności wizy przedstawiciela ustawowego, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 2, okresy te dotyczą wizy anulowanej. Art. 35. Wiza dyplomatyczna, służbowa i kurierska, uprawnia do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 6 miesięcy od daty jej wystawienia oraz do pobytu i wyjazdu w okresie w niej określonym. Art. 36. Wizę dyplomatyczną wydaje się szefowi i członkowi personelu misji dyplomatycznej, kierownikowi urzędu konsularnego i członkowi personelu konsularnego państwa obcego oraz innej osobie zrównanej z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin. Art. 37. Wizę służbową wydaje się członkowi personelu administracyjnego i technicznego, członkowi personelu służby misji dyplomatycznej, pracownikowi konsularnemu, członkowi personelu służby urzędu konsularnego, innej osobie skierowanej do pracy w Rzeczypospolitej Polskiej oraz przyjeżdżającej służbowo zrównanej z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, a także członkom ich rodzin. Art. 38. Wizę dyplomatyczną i służbową wydaje się na okres pobytu do 3 miesięcy, chyba że umowa lub powszechnie ustalony zwyczaj międzynarodowy stanowią inaczej. Art. 39. Cudzoziemcowi uprawnionemu do uzyskania dokumentów, o których mowa w art. 3 pkt 1, wydaje się wizę dyplomatyczną i służbową na okres pełnienia funkcji, z którą jest związane to uprawnienie. Art. 40. 1. Wizę kurierską wydaje się kurierowi dyplomatycznemu i konsularnemu. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu do 10 dni, chyba że umowa lub powszechnie ustalony zwyczaj międzynarodowy stanowią inaczej. Art. 41. 1. Wizę dyplomatyczną tranzytową na przejazd przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydaje się cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 36, 37 i art. 40 ust. 1, który posiada prawo wjazdu do państwa docelowego lub państwa graniczącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wizę, o której mowa w ust. 1, wydaje się na okres pobytu nie dłuższy niż 5 dni, licząc od dnia każdego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 42. Cudzoziemcowi odmawia się wydania wizy, jeżeli: 1) nie zostały spełnione przesłanki do wydania wizy określonego typu; 2) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany; 3) nie posiada środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) zachodzi obawa, że wydanie wizy mogłoby spowodować zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszyć interes Rzeczypospolitej Polskiej; 5) okres ważności dokumentu podróży cudzoziemca jest krótszy niż 3 miesiące od terminu, w którym musi nastąpić jego wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie tej wizy; 6) od dnia wydania poprzedniej decyzji o odmowie wydania wizy nie upłynął rok, a cudzoziemiec nie przedstawił nowych okoliczności w sprawie; 7) w postępowaniu o wydanie wizy: a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako autentycznego używał. Art. 43. 1. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej można przedłużyć wizę pobytową, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) przemawia za tym ważny interes zawodowy lub osobisty cudzoziemca albo względy humanitarne; 2) zdarzenia, które są przyczyną ubiegania się o przedłużenie wizy, wystąpiły niezależnie od woli cudzoziemca i nie były możliwe do przewidzenia w chwili wydania wizy; 3) okoliczności sprawy nie wskazują, że cel pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie inny niż deklarowany; 4) nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 42 pkt 2-7. 2. Okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przedłużonej wizy nie może przekraczać okresu pobytu przewidzianego dla danego typu wizy pobytowej. 3. Cudzoziemcowi przebywającemu w szpitalu, którego stan zdrowia wyklucza przewiezienie lub wyjazd do innego państwa, wizę przedłuża się do dnia, w którym stan jego zdrowia pozwoli na opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Organ właściwy do przedłużenia wizy może powołać biegłego lekarza w celu wydania opinii w sprawie, o której mowa w ust. 3. 5. Przedłużenie wizy przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, przez zamieszczenie naklejki wizowej w dokumencie podróży cudzoziemca, następuje jednokrotnie, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 3. 6. Przedłużenie lub odmowa przedłużenia wizy następuje w drodze decyzji. Art. 44. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany złożyć wniosek o przedłużenie wizy co najmniej 7 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie krótkoterminowej lub co najmniej 14 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie długoterminowej. 2. Wojewoda wydaje decyzję w sprawie przedłużenia wizy przed upływem okresu pobytu oznaczonego w wizie, jeżeli wniosek o jej przedłużenie został złożony w terminie, o którym mowa w ust. 1. 3. Wojewoda wydaje cudzoziemcowi nową wizę na okres pobytu do zakończenia postępowania w pierwszej instancji w sprawie przedłużenia wizy, w przypadku gdy przedłużenie wizy z zachowaniem warunków, o których mowa w ust. 2, jest niemożliwe. 4. Jeżeli termin do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zachowany, cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem okresu pobytu oznaczonego w wizie, w przypadku gdy postępowanie w sprawie przedłużenia wizy nie zostało zakończone przed upływem tego okresu pobytu. Art. 45. 1. Wniosek o wydanie lub przedłużenie wizy zawiera: 1) dane osobowe cudzoziemca oraz dane objętych wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży cudzoziemca, w zakresie niezbędnym do wydania wizy; 2) cechy dokumentu podróży cudzoziemca; 3) informację o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat; 4) wskazanie celu pobytu. 2. Cudzoziemiec ubiegający się o wydanie lub przedłużenie wizy jest obowiązany uzasadnić wniosek, dołączyć dokumenty potwierdzające okoliczności podane we wniosku oraz fotografie osób objętych wnioskiem. 3. Komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej w przypadku, o którym mowa w art. 47 ust. 1, może zwolnić cudzoziemca od obowiązku dołączenia fotografii. Art. 46. 1. Wizę wydaje lub odmawia jej wydania konsul. 2. Wizę w celu wykonywania pracy wydaje lub odmawia jej wydania konsul właściwy ze względu na miejsce stałego zamieszkania cudzoziemca. 3. Wizę, o której mowa w art. 33, wydają lub odmawiają jej wydania konsul albo wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Wydanie wizy wymaga uzyskania zgody Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. 4. Wizę, o której mowa w art. 34 ust. 1 i 2, wydaje lub odmawia jej wydania oraz wizę wydaną przedstawicielowi ustawowemu anuluje w przypadku, o którym mowa w art. 34 ust. 2, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu przedstawiciela ustawowego. 5. Wizę dyplomatyczną, służbową, kurierską oraz wizę dyplomatyczną tranzytową wydają lub odmawiają jej wydania: 1) minister właściwy do spraw zagranicznych; 2) szef polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego, konsul lub osoba wyznaczona przez ministra właściwego do spraw zagranicznych do wykonywania funkcji konsularnych; 3) komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej - w szczególnie uzasadnionych przypadkach. 6. Cudzoziemcowi uprawnionemu do uzyskania dokumentów, o których mowa w art. 3 pkt 1, wizę dyplomatyczną i służbową wydaje lub odmawia jej wydania minister właściwy do spraw zagranicznych. 7. Wizę dyplomatyczną, służbową i dyplomatyczną tranzytową wydaje się na podstawie noty ministerstwa spraw zagranicznych państwa obcego lub jego misji dyplomatycznej, a w przypadku wiz wydawanych za granicą - dodatkowo na podstawie wniosku o wydanie wizy. 8. Decyzja o odmowie wydania wizy, z wyjątkiem wizy wydawanej przez wojewodę, jest ostateczna. Art. 47. 1. Wiza pobytowa może być wydana przez komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej cudzoziemcowi, który wykaże, że istnieją wyjątkowe i pilne przyczyny, w szczególności humanitarne, zawodowe lub ważny interes Rzeczypospolitej Polskiej, wymagające jego wjazdu i pobytu na jej terytorium w celu, o którym mowa w art. 26 pkt 4 lit. b, c, e, f, l, lub przejazdu przez to terytorium oraz że z powodów niezależnych od niego i nieprzewidywalnych nie mógł uzyskać wizy od konsula. 2. Wiza, o której mowa w ust. 1, uprawnia do jednokrotnego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie ważności równym okresowi pobytu, nie dłuższemu jednak niż 15 dni. 3. Postępowanie w sprawie wydania wizy, o której mowa w ust. 1, może być ograniczone do czynności, o których mowa w art. 24. 4. Wydanie decyzji o odmowie wydania wizy, o której mowa w ust. 1, odnotowuje się w dokumencie podróży cudzoziemca. Art. 48. 1. Wizę unieważnia się, jeżeli: 1) dane cudzoziemca znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, z wyjątkiem wizy wydanej na podstawie art. 34; 2) zachodzi obawa, że wjazd lub pobyt cudzoziemca mógłby spowodować zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszyć interes Rzeczypospolitej Polskiej; 3) okres ważności dokumentu podróży cudzoziemca jest krótszy niż 3 miesiące od terminu, w którym musi nastąpić jego wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie tej wizy; 4) cudzoziemiec składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu prowadzonym przez organy, o których mowa w ustawie, zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako autentycznego używał. 2. Wizę można unieważnić, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że cel wjazdu lub pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie inny niż deklarowany. 3. Decyzję o unieważnieniu wizy wydaje komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej przy wjeździe cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Postępowanie w sprawie unieważnienia wizy może być ograniczone do czynności, o których mowa w art. 24. 5. Od decyzji komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, o której mowa w ust. 3, przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej. 6. Wydanie decyzji o unieważnieniu wizy odnotowuje się w dokumencie podróży cudzoziemca. 7. Decyzji o unieważnieniu wizy nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 49. 1. Organ wydający wizę zamieszcza ją w dokumencie podróży lub w polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca, a w szczególnym przypadku, uzasadnionym interesem cudzoziemca - na osobnym blankiecie wizowym. 2. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, w przypadku wymiany dokumentu podróży albo polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, na jego wniosek, zamieszcza wizę w nowym dokumencie. 3. Organ, który wydał cudzoziemcowi wizę, może, z urzędu lub na wniosek cudzoziemca, sprostować w niej błędy pisarskie i oczywiste omyłki. 4. W przypadku gdy cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, błędy pisarskie i oczywiste omyłki w wizie wydanej cudzoziemcowi przez konsula lub komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej prostuje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. 5. Organ, który sprostował błędy pisarskie i oczywiste omyłki w wizie wydanej cudzoziemcowi, zamieszcza w dokumencie podróży lub polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca nową wizę prawidłowo wypełnioną i anuluje wizę wydaną poprzednio. Art. 50. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem okresu pobytu oznaczonego w wizie oraz przed upływem okresu ważności wizy, chyba że uzyskał przedłużenie wizy albo zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu obowiązku wizowego lub na podstawie jednostronnego zniesienia obowiązku wizowego jest obowiązany opuścić to terytorium przed upływem terminu przewidzianego w umowie międzynarodowej lub w rozporządzeniu znoszącym obowiązek wizowy, chyba że uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony. 3. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ruchu bezwizowym na podstawie umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu obowiązku wizowego lub w związku z jednostronnym zniesieniem przez Rzeczpospolitą Polską obowiązku wizowego jest obowiązany opuścić to terytorium po upływie okresu pobytu, na który wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie później niż po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie wypowiedzenia umowy lub przywrócenia obowiązku wizowego. 4. Jeżeli wejście w życie wypowiedzenia umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu obowiązku wizowego lub przywrócenie obowiązku wizowego nastąpiło przed ogłoszeniem o tym, w formie prawem przewidzianej, termin, o którym mowa w ust. 3, liczy się od dnia tego ogłoszenia. Art. 51. 1. Minister właściwy do spraw zagranicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) dokumenty, które powinni posiadać szefowie i członkowie personelu misji dyplomatycznych, kierownicy urzędów konsularnych i członkowie personelu konsularnego państw obcych oraz inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, 2) wzory dokumentów, o których mowa w pkt 1, 3) oznaczenie wiz wydawanych osobom, o których mowa w pkt 1, uwzględniając obowiązujące w tym zakresie umowy lub powszechnie ustalone zwyczaje międzynarodowe. 2. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, może, w drodze rozporządzenia, na zasadzie wzajemności, zwolnić wszystkie lub niektóre osoby, o których mowa w art. 3 pkt 1, z obowiązku uzyskania wizy, jeżeli przemawia za tym interes Rzeczypospolitej Polskiej. W rozporządzeniu należy wskazać kraje, których przedstawiciele są zwolnieni z tego obowiązku. 3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, zwolnić obywateli jednego lub kilku krajów, całkowicie lub częściowo, z obowiązku posiadania wszystkich lub niektórych wiz przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli przemawia za tym interes Rzeczypospolitej Polskiej, oraz określić czas pobytu cudzoziemca i inne niezbędne warunki jego pobytu, uwzględniając w szczególności cel pobytu. W rozporządzeniu można uzależnić zwolnienie z obowiązku posiadania wizy tranzytowej od posiadania wizy wjazdowej lub pobytowej niektórych państw, określając jednocześnie ich listę. 4. Minister właściwy do spraw zagranicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", listę państw, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o całkowitym lub częściowym zniesieniu obowiązku wizowego lub dla obywateli których został jednostronnie zniesiony obowiązek wizowy przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ze wskazaniem: daty wejścia w życie umowy lub jednostronnego zniesienia obowiązku wizowego, celu pobytu, dla którego zniesiono obowiązek wizowy, okresu pobytu bez konieczności uzyskania wizy oraz innych warunków dotyczących wjazdu i pobytu. Art. 52. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) oznaczenie wiz, z wyłączeniem wiz wydawanych szefom i członkom personelu misji dyplomatycznych, kierownikom urzędów konsularnych i członkom personelu konsularnego państw obcych oraz innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, i wzór wizy, uwzględniając jej typy, o których mowa w art. 26, a także zakres danych, które powinny być w niej zawarte, określony w art. 25 ust. 1-4; 2) wzór blankietu wizowego, o którym mowa w art. 49 ust. 1; 3) wzory formularzy wniosków o wydanie wizy lub jej przedłużenie, uwzględniając w szczególności dane, o których mowa w art. 12 i art. 45 ust. 1; 4) sposób odnotowywania przyjęcia wniosku wizowego; 5) sposób zamieszczania wizy w dokumencie podróży oraz anulowania wizy wydanej przedstawicielowi ustawowemu w przypadku, o którym mowa w art. 34 ust. 2; 6) sposób odnotowywania przez komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej w dokumencie podróży wydania decyzji o odmowie wydania wizy lub jej unieważnieniu. 2. Sposób odnotowywania przyjęcia wniosku wizowego, zamieszczania wizy w dokumencie podróży oraz anulowania wizy wydanej przedstawicielowi ustawowemu, a także sposób odnotowywania wydania decyzji o odmowie wydania wizy lub jej unieważnieniu, powinny zapewniać możliwość kontroli wykonania tych czynności. 3. W przypadku zmiany wzoru wizy, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, można określić termin ważności wiz wydanych na blankietach dotychczasowego wzoru oraz termin, do którego mogą być stosowane blankiety dotychczasowego wzoru. Rozdział 4 Zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony Art. 53. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który: 1) uzyskał przyrzeczenie lub przedłużenie przyrzeczenia wydania zezwolenia na pracę albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane, oraz wykaże, że będzie posiadał środki finansowe niezbędne do pokrycia kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) prowadzi działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej, korzystną dla gospodarki narodowej, a w szczególności przyczyniającą się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy, oraz wykaże, że posiada środki finansowe niezbędne do pokrycia kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) zamierza jako osoba o uznanym dorobku artystycznym kontynuować twórczość na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 4) bierze udział w szkoleniach i stażach zawodowych realizowanych w ramach programów Unii Europejskiej, 5) zamierza jako członek rodziny zamieszkać wspólnie z pracownikiem migrującym, o którym mowa w Europejskiej Karcie Społecznej, sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 8, poz. 67), 6) jest małżonkiem obywatela polskiego, 7) zamierza przybyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu połączenia z rodziną i spełnia warunki, o których mowa w art. 54, 8) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wraz z cudzoziemcem, do którego przybył w celu połączenia z rodziną, jeżeli jego przyjazd na to terytorium nastąpił w związku z uzyskaniem zezwolenia na podstawie pkt 7, 9) jest małoletnim dzieckiem cudzoziemca, posiadającego zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, urodzonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jeżeli okoliczność, która jest podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadnia jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące. 2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonującemu lub zamierzającemu wykonywać pracę w utworzonej przez siebie spółce komandytowej, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółce akcyjnej albo w takiej spółce, do której przystąpił lub objął bądź nabył jej udziały lub akcje, udziela się zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wyłącznie wtedy, gdy wykaże, że działalność tej spółki spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 2. 3. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony można udzielić cudzoziemcowi, który: 1) wykaże, że zachodzą inne, niż określone w ust. 1, okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące oraz że posiada środki finansowe niezbędne do pokrycia kosztów pobytu na tym terytorium; 2) zamierza podjąć lub kontynuować studia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli potwierdzi to zaświadczeniem jednostki prowadzącej studia o przyjęciu na studia, oraz ma zapewnione środki finansowe niezbędne do pokrycia ich kosztów oraz kosztów utrzymania podczas studiów, bez potrzeby korzystania ze świadczeń pomocy społecznej. 4. Przyjmuje się, że cudzoziemiec posiada środki finansowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 3 pkt 1, jeżeli wystarczają one na pokrycie kosztów zamieszkania, utrzymania i leczenia jego i członków rodziny, pozostających na jego utrzymaniu, bez potrzeby korzystania ze świadczeń pomocy społecznej. Art. 54. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w celu połączenia z rodziną, udziela się cudzoziemcowi, który przebywa poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest członkiem rodziny cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: 1) na podstawie zezwolenia na osiedlenie się; 2) posiadającego status uchodźcy; 3) co najmniej przez 3 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. 2. Członkiem rodziny cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 1, jest: 1) osoba pozostająca z nim w związku małżeńskim, uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej; 2) małoletni stanu wolnego, będący: a) jego dzieckiem, nad którym sprawuje faktycznie władzę rodzicielską albo opiekę, b) jego dzieckiem przysposobionym, na podstawie orzeczenia właściwego organu, w okresie poprzedzającym przyjazd tego cudzoziemca do Rzeczypospolitej Polskiej, oraz posiadającym te same prawa i obowiązki, co dziecko cudzoziemca, c) dzieckiem małżonka cudzoziemca przebywającego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niebędącym dzieckiem wnioskodawcy, jeżeli jedno z małżonków lub oboje sprawują nad nim władzę rodzicielską albo opiekę. Art. 55. 1. Organ prowadzący postępowanie o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego lub małżonkiem cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 54 ust. 1, ustala, czy związek małżeński nie został zawarty w celu obejścia przez cudzoziemca przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że: 1) jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie zgody na zawarcie małżeństwa, o ile nie wynika to ze zwyczaju ugruntowanego w danym państwie lub grupie społecznej; 2) małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa; 3) małżonkowie nie zamieszkują wspólnie; 4) małżonkowie nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa; 5) małżonkowie nie mówią językiem zrozumiałym dla obojga; 6) małżonkowie nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą; 7) jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już małżeństwa dla pozoru. 2. Przy wykonaniu czynności mających na celu ustalenie okoliczności, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 56. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się każdorazowo na okres niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż 2 lata. 2. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się: 1) cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7 i 8, na okres do dnia, w którym upływa termin ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego cudzoziemcowi, do którego zamierza przybyć lub przybył w celu połączenia z rodziną, a jeżeli cudzoziemiec ten posiada zezwolenie na osiedlenie się - na okres 2 lat; 2) małoletniemu, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 9, na okres do dnia, w którym upływa termin ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, które posiadał jego przedstawiciel ustawowy w chwili urodzenia się małoletniego; 3) cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 53 ust. 3 pkt 2, na okres roku. Art. 57. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli: 1) nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 53; 2) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany; 3) okoliczności sprawy wskazują, że cel wjazdu lub pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest lub będzie inny niż deklarowany; 4) podstawą ubiegania się o zezwolenie jest zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem polskim lub cudzoziemcem zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 54 ust. 1, a związek małżeński został zawarty w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony; 5) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej; 6) udzielenie zezwolenia mogłoby spowodować obciążenie dla pomocy społecznej; 7) w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony: a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako autentycznego używał; 8) stwierdzono u niego chorobę lub zakażenie, podlegające obowiązkowemu leczeniu na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391), lub istnieje podejrzenie takiej choroby lub zakażenia, a cudzoziemiec nie wyraża zgody na to leczenie; 9) nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa; 10) nie wykonał obowiązku opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach, o których mowa w art. 44 ust. 4, art. 50, art. 59 i art. 61 ust. 4. 2. Cudzoziemcowi małżonkowi obywatela polskiego nie można odmówić zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli wyłączną podstawą odmowy byłaby: 1) którakolwiek z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 6, 8 i 9; 2) przyczyna, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowiłby zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo bezpieczeństwa i porządku publicznego. 3. Cudzoziemcowi przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w celu połączenia z rodziną, do osoby, która posiada status uchodźcy, oraz małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywającemu na tym terytorium bez opieki rodziców, nie odmawia się zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z przyczyny, o której mowa w ust. 1 pkt 6. 4. Cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, o której mowa w art. 32 ust. 3, odmawia się zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli podstawą ubiegania się o zezwolenie są przesłanki, o których mowa w art. 53 ust. 1 i 2. 5. Cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego pobyt jest niepożądany, można w decyzji o odmowie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony zobowiązać do opuszczenia tego terytorium w terminie określonym w decyzji. 6. Do decyzji o odmowie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w której zobowiązuje się cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 58. 1. Cudzoziemcowi cofa się zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli: 1) ustała przyczyna, dla której zostało udzielone; 2) wystąpi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 57 ust. 1 pkt 2-10; 3) wykorzystywał je do realizacji innego celu niż ten, dla którego zostało udzielone; 4) opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Cudzoziemcowi małżonkowi obywatela polskiego nie cofa się zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w przypadkach, w których na podstawie art. 57 ust. 2 nie można odmówić takiego zezwolenia. 3. Cudzoziemcowi, który przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w celu połączenia z rodziną, do osoby posiadającej status uchodźcy, nie cofa się zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z przyczyny, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 6. 4. Cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego pobyt jest niepożądany, można w decyzji o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony zobowiązać do opuszczenia tego terytorium w terminie określonym w decyzji. 5. Do decyzji o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w której zobowiązuje się cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 59. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, chyba że uzyskał kolejne zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenie na osiedlenie się. Art. 60. 1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się na wniosek cudzoziemca. 2. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się: 1) w celu połączenia z rodziną, na wniosek cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) małoletniemu cudzoziemcowi, urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek przedstawiciela ustawowego. 3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, o którym mowa w ust. 1, może obejmować dzieci cudzoziemca lub inne osoby pozostające pod jego opieką. 4. Wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony zawiera: 1) dane cudzoziemca oraz dane objętych wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży cudzoziemca, w zakresie niezbędnym do wydania zezwolenia; 2) miejsce zamierzonego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) imię, nazwisko, datę urodzenia, płeć, obywatelstwo i miejsce zamieszkania członków rodziny cudzoziemca zamieszkałych w Rzeczypospolitej Polskiej, z określeniem stopnia pokrewieństwa; 4) informacje o: a) podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat, b) poprzednich pobytach w Rzeczypospolitej Polskiej; 5) wskazanie środków utrzymania. 5. Cudzoziemiec jest obowiązany uzasadnić wniosek, przedstawić ważny dokument podróży oraz dołączyć do wniosku: 1) fotografie osób objętych wnioskiem; 2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. 6. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić inny dokument potwierdzający jego tożsamość. Art. 61. 1. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony co najmniej 45 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie lub terminu ważności poprzedniego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, z tym że wniosek nie może być złożony przez cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, o której mowa w art. 33 ust. 1. Wniosek cudzoziemca przybywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, o której mowa w art. 33 ust. 1, pozostawia się bez rozpoznania. 2. Wojewoda wydaje decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony przed upływem okresu pobytu na podstawie wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli wniosek został złożony w terminie, o którym mowa w ust. 1. 3. Wojewoda wydaje cudzoziemcowi nową wizę na okres pobytu do czasu zakończenia postępowania w pierwszej instancji w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w przypadku gdy wydanie decyzji z zachowaniem warunków, o których mowa w ust. 2, jest niemożliwe. 4. Jeżeli termin do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zachowany, cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem okresu pobytu oznaczonego w wizie lub na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w przypadku gdy postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony nie zostało zakończone przed upływem tego okresu pobytu. Art. 62. 1. Decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca. 2. Cudzoziemiec przebywający za granicą składa wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony za pośrednictwem konsula. 3. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca jest obowiązany zwrócić się do: 1) komendanta oddziału Straży Granicznej o zajęcie stanowiska; 2) komendanta wojewódzkiego Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do innych organów, o przekazanie informacji, czy wjazd i pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 4. Organy, o których mowa w ust. 3, są obowiązane, w terminie 30 dni, zająć stanowisko lub udostępnić posiadane informacje w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy wjazd i pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 5. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 3, nie zajmą stanowiska lub nie udostępnią informacji w terminie 30 dni, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska lub informacji został spełniony. 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 4, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania stanowiska lub informacji zawiadamia wojewodę, a komendant oddziału Straży Granicznej także cudzoziemca. 7. Decyzję o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a jeżeli cudzoziemiec opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wojewoda, który to zezwolenie wydał. 8. O wydaniu decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wojewoda informuje niezwłocznie Komendanta Głównego Straży Granicznej i komendanta wojewódzkiego Policji. Art. 63. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. W rozporządzeniu uwzględnia się dane dotyczące cudzoziemca, o których mowa w art. 12, w zakresie niezbędnym do udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, oraz dane, o których mowa w art. 60 ust. 4. 2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia jednostki prowadzącej studia o przyjęciu na studia, o którym mowa w art. 53 ust. 3 pkt 2, zawierającego w szczególności: imię i nazwisko cudzoziemca, datę i miejsce jego urodzenia, obywatelstwo, nazwę i adres jednostki prowadzącej studia, termin rozpoczęcia nauki oraz okres nauki, na jaki cudzoziemiec został zakwalifikowany. 3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, powinno uwzględniać rodzaje i kierunki studiów lub specjalności zawodowe. Rozdział 5 Zezwolenie na osiedlenie się Art. 64. 1. Zezwolenie na osiedlenie się udzielane jest: 1) cudzoziemcowi, który spełnia łącznie następujące warunki: a) wykaże istnienie trwałych więzów rodzinnych lub ekonomicznych łączących go z Rzecząpospolitą Polską, b) ma zapewnione w Rzeczypospolitej Polskiej mieszkanie i utrzymanie, c) bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wiz, zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony lub w związku z posiadaniem statusu uchodźcy, co najmniej przez 5 lat, a na podstawie zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, o których mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7-9, przez okres 3 lat; 2) małoletniemu dziecku cudzoziemca, urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli co najmniej jeden z przedstawicieli ustawowych posiadał w dniu jego urodzenia zezwolenie na osiedlenie się; 3) cudzoziemcowi, który zawarł związek małżeński z obywatelem polskim, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez 2 lata na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony i od dnia zawarcia związku małżeńskiego upłynęły co najmniej 3 lata; 4) cudzoziemcowi innemu niż wymieniony w pkt 1-3, który bezpośrednio przed złożeniem wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wiz, zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony lub zgody na pobyt tolerowany przez okres nie krótszy niż 10 lat, a posiadając status uchodźcy 8 lat; 5) dziecku obywatela polskiego, pozostającemu pod jego władzą rodzicielską. 2. Łączny okres pobytu na podstawie wiz zaliczany do okresów pobytu, o których mowa w ust. 1, nie może przekroczyć roku. 3. Cudzoziemcowi posiadającemu status uchodźcy zalicza się do okresu nieprzerwanego pobytu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, także okres pobytu na podstawie tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, choćby cudzoziemiec był w tym okresie umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu wydalenia. 4. Do okresów pobytu, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się okresu pobytu cudzoziemca: 1) na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego wyłącznie w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 3 pkt 2; 2) na podstawie wizy wydanej w przypadkach, o których mowa w art. 33; 3) zatrzymanego, umieszczonego w strzeżonym ośrodku, w areszcie w celu wydalenia, w stosunku do którego został zastosowany środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju lub pozbawionego wolności na podstawie orzeczeń wydanych na podstawie ustaw. 5. Do postępowania o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego stosuje się art. 55. 6. Pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za nieprzerwany, jeżeli żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 2 miesiące, chyba że przyczyną przerwy było: 1) wykonywanie obowiązków zawodowych lub świadczenie pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie umowy zawartej z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) towarzyszenie małżonkowi wykonującemu obowiązki zawodowe lub świadczącemu pracę w warunkach, o których mowa w pkt 1; 3) potrzeba uzyskania dokumentu podróży; 4) leczenie. 7. Zezwolenia na osiedlenie się udziela się na czas nieoznaczony. Art. 65. 1. Uznaje się, że cudzoziemiec ma zapewnione w Rzeczypospolitej Polskiej: 1) mieszkanie, jeżeli wskaże lokal mieszkalny, w którym przebywa lub zamierza przebywać, i przedstawi tytuł prawny do jego zajmowania; 2) utrzymanie, jeżeli wykaże, że: a) posiada stałe dochody lub mienie wystarczające do pokrycia kosztów utrzymania i leczenia, swojego i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu, bez potrzeby korzystania ze wsparcia materialnego ze środków pomocy społecznej, lub b) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mieszka członek rodziny cudzoziemca obowiązany do zapewnienia środków finansowych na jego utrzymanie i mający możliwość wywiązania się z tego obowiązku. 2. Za tytuł prawny do lokalu, w którym cudzoziemiec przebywa lub zamierza przebywać, nie uznaje się umowy użyczenia lokalu, chyba że użyczającym są zstępni, wstępni, małżonek, rodzice małżonka lub rodzeństwo cudzoziemca. Art. 66. 1. Cudzoziemcowi odmawia się zezwolenia na osiedlenie się, jeżeli: 1) nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 64 ust. 1; 2) jego dane znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany; 3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub interes Rzeczypospolitej Polskiej; 4) podstawą ubiegania się o zezwolenie jest zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem polskim, a związek małżeński został zawarty wyłącznie w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się; 5) w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się: a) złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako autentycznego używał; 6) nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa. 2. Zezwolenia na osiedlenie się można odmówić cudzoziemcowi, o którym mowa: 1) w art. 64 ust. 1 pkt 1, ze względu na jego zobowiązania wobec kraju pochodzenia lub osób w nim zamieszkałych; 2) w art. 64 ust. 1 pkt 4, jeżeli nie ma zapewnionego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 67. 1. Cudzoziemcowi cofa się zezwolenie na osiedlenie się, jeżeli: 1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego bądź interes Rzeczypospolitej Polskiej; 2) w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo, w celu użycia za autentyczny, podrobił lub przerobił dokument bądź takiego dokumentu jako autentycznego używał; 3) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności; 4) opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w decyzji o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się określa się termin opuszczenia tego terytorium. 3. Do postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia na osiedlenie się, w części dotyczącej nakazu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepisy o postępowaniu w sprawie wydalenia. Art. 68. 1. Zezwolenia na osiedlenie się udziela się na wniosek cudzoziemca. 2. Zezwolenia na osiedlenie się udziela się: 1) małoletniemu dziecku cudzoziemca urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek przedstawiciela ustawowego, posiadającego zezwolenie na osiedlenie się w chwili urodzenia się dziecka; 2) dziecku obywatela polskiego, na wniosek jego przedstawiciela ustawowego, posiadającego obywatelstwo polskie. 3. Wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się, o którym mowa w ust. 1, może obejmować dzieci cudzoziemca lub inne osoby pozostające pod jego opieką. 4. Wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się zawiera: 1) dane cudzoziemca oraz dane objętych wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży cudzoziemca, w zakresie niezbędnym do wydania zezwolenia; 2) informację o podróżach i pobytach zagranicznych odbytych w okresie ostatnich 5 lat. 5. Cudzoziemiec jest obowiązany uzasadnić wniosek, przedstawić ważny dokument podróży oraz dołączyć do wniosku: 1) fotografie osób objętych wnioskiem; 2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się. 6. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić inny dokument potwierdzający jego tożsamość. Art. 69. 1. Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się co najmniej 60 dni przed upływem terminu ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub okresu pobytu oznaczonego w wizie. 2. Wojewoda wydaje decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia na osiedlenie się przed upływem okresu pobytu cudzoziemca oznaczonego w zezwoleniu na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli wniosek został złożony w terminie, o którym mowa w ust. 1. 3. Wojewoda wydaje cudzoziemcowi nową wizę na okres pobytu do czasu zakończenia postępowania w pierwszej instancji w sprawie udzielenia zezwolenia na osiedlenie się w przypadku, gdy wydanie decyzji z zachowaniem warunków, o których mowa w ust. 2, jest niemożliwe. 4. Jeżeli termin do złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie zachowany, cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem okresu pobytu oznaczonego w wizie lub na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w przypadku, gdy postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na osiedlenie się nie zostało zakończone przed upływem tego okresu pobytu. Art. 70. 1. Decyzję w sprawie udzielenia zezwolenia na osiedlenie się wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca. 2. Cudzoziemiec przebywający za granicą składa wniosek o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się za pośrednictwem konsula. 3. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu zezwolenia na osiedlenie się wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca jest obowiązany zwrócić się do: 1) komendanta oddziału Straży Granicznej o zajęcie stanowiska; 2) komendanta wojewódzkiego Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do innych organów, o przekazanie informacji, czy wjazd i pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 4. Organy, o których mowa w ust. 3, są obowiązane, w terminie 30 dni, zająć stanowisko lub udostępnić posiadane informacje w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy wjazd i pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowią zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. 5. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 3, nie zajmą stanowiska lub nie udostępnią informacji w terminie 30 dni, uznaje się, że wymóg uzyskania stanowiska lub informacji został spełniony. 6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 4, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania stanowiska lub informacji zawiadamia wojewodę, a komendant oddziału Straży Granicznej także cudzoziemca. 7. Decyzję o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji. Art. 71. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza wniosku o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się oraz liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. W rozporządzeniu uwzględnia się dane dotyczące cudzoziemca, o których mowa w art. 12, w zakresie niezbędnym do udzielenia zezwolenia na osiedlenie się, oraz dane, o których mowa w art. 68 ust. 4. Rozdział 6 Karta pobytu i inne dokumenty wydawane cudzoziemcom Art. 72. 1. Kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, który uzyskał: 1) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony; 2) zezwolenie na osiedlenie się; 3) status uchodźcy; 4) zgodę na pobyt tolerowany. 2. Cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kartę pobytu wydaje się po wjeździe na to terytorium. 3. Karta pobytu, w okresie jej ważności, potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy. 4. Karta pobytu wydana cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, jest ważna przez okres tego zezwolenia. 5. Karta pobytu wydana cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na osiedlenie się, jest ważna 10 lat. Art. 73. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się na wniosek cudzoziemca, który posiada zezwolenie na osiedlenie się, jeżeli utracił on dokument podróży albo gdy jego dokument podróży uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, a uzyskanie przez cudzoziemca nowego dokumentu podróży nie jest możliwe. 2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca uprawnia, w okresie jego ważności, do wielokrotnego przekraczania granicy. 3. Polski dokument podróży dla cudzoziemca jest ważny przez okres do 2 lat. 4. Posiadanie polskiego dokumentu podróży nie zwalnia cudzoziemca od obowiązku podjęcia działań w celu uzyskania dokumentu podróży. Art. 74. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca może być wydany małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywającemu na tym terytorium bez opieki rodziców, który nie posiada dokumentu podróży, jeżeli nie sprzeciwia się temu interes Rzeczypospolitej Polskiej oraz przemawia za tym dobro dziecka, a uzyskanie przez niego dokumentu podróży napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach polski dokument tożsamości cudzoziemca może być wydany cudzoziemcowi, który nie posiada żadnego obywatelstwa i przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez dokumentu podróży, jeżeli przemawia za tym interes Rzeczypospolitej Polskiej oraz gdy uzyskanie przez cudzoziemca innego dokumentu potwierdzającego tożsamość nie jest możliwe. 3. Polski dokument tożsamości cudzoziemca jest ważny rok. Po upływie terminu ważności może być wydany kolejny dokument tożsamości na okres nie dłuższy niż 2 lata. 4. Wydanie polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca następuje w przypadku, o którym mowa: 1) w ust. 1 - na wniosek przedstawiciela ustawowego małoletniego lub z urzędu; 2) w ust. 2 - na wniosek cudzoziemca. 5. Polski dokument tożsamości cudzoziemca potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie potwierdza jego obywatelstwa. Dokument ten nie uprawnia do przekroczenia granicy. 6. Posiadanie przez cudzoziemca polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca nie zwalnia od obowiązku uzyskania wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się. Art. 75. 1. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się cudzoziemcowi posiadającemu zezwolenie na osiedlenie się, który podczas pobytu za granicą utracił swój dokument podróży albo którego dokument podróży uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, zamierzającemu powrócić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdy uzyskanie przez niego innego dokumentu podróży nie jest możliwe. 2. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca może być wydany cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który nie posiada dokumentu podróży kraju pochodzenia albo którego dokument podróży uległ zniszczeniu bądź utracił ważność, zamierzającemu opuścić to terytorium, gdy uzyskanie przez niego innego dokumentu podróży nie jest możliwe. 3. Wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca następuje na wniosek cudzoziemca, z tym że wydanie tego dokumentu cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić także z urzędu. 4. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca uprawnia cudzoziemca, o którym mowa: 1) w ust. 1 - do jednokrotnego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) w ust. 2 - do wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca jest ważny przez okres w nim oznaczony, nie dłuższy jednak niż 7 dni. Art. 76. 1. W karcie pobytu zamieszcza się następujące dane: 1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca oraz imiona rodziców; 2) datę, miejsce i kraj urodzenia; 3) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy; w przypadku braku zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące danych o adresie nie zamieszcza się; 4) obywatelstwo; 5) płeć, wzrost w centymetrach i kolor oczu; 6) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) - w przypadku gdy został nadany; 7) informację o rodzaju wydanego zezwolenia. 2. W polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca zamieszcza się następujące dane: 1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca; 2) datę, miejsce i kraj urodzenia; 3) obywatelstwo; 4) płeć; 5) imiona i nazwiska, datę, miejsce i kraj urodzenia oraz płeć towarzyszących cudzoziemcowi jego dzieci lub innych małoletnich znajdujących się pod jego opieką. 3. W polskim dokumencie tożsamości cudzoziemca zamieszcza się następujące dane: 1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca oraz imiona rodziców; 2) datę, miejsce i kraj urodzenia; 3) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy; w przypadku braku zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące danych o adresie nie zamieszcza się; 4) płeć, wzrost w centymetrach i kolor oczu. 4. W tymczasowym polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca zamieszcza się następujące dane: 1) imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca; 2) datę, miejsce i kraj urodzenia; 3) obywatelstwo; 4) płeć, wzrost w centymetrach i kolor oczu; 5) imiona i nazwiska, datę, miejsce i kraj urodzenia oraz płeć towarzyszących cudzoziemcowi jego dzieci lub innych małoletnich znajdujących się pod jego opieką. 5. Karta pobytu oraz dokumenty, o których mowa w ust. 2-4, zawierają także nazwę organu wydającego, datę wydania i datę upływu ważności karty pobytu lub dokumentów oraz mogą zawierać fotografię i podpis posiadacza, a także zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1-4. 6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 i 4, mogą zawierać również fotografie towarzyszących cudzoziemcowi jego dzieci lub innych małoletnich znajdujących się pod jego opieką. 7. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca może zawierać również imię i nazwisko, stanowisko służbowe oraz podpis osoby wydającej dokument. Art. 77. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany wymienić posiadaną kartę pobytu, polski dokument podróży dla cudzoziemca lub polski dokument tożsamości cudzoziemca w przypadku: 1) zmiany danych w nich zamieszczonych; 2) zmiany wyglądu utrudniającej ustalenie jego tożsamości; 3) uszkodzenia ich w stopniu utrudniającym posługiwanie się nimi; 4) upływu terminu ważności karty pobytu wydanej w związku z uzyskaniem zezwolenia na osiedlenie się; 5) ich utraty lub zniszczenia. 2. W szczególnie uzasadnionym przypadku, jeżeli cudzoziemiec ubiegający się o wymianę karty pobytu nie posiada i nie ma możliwości uzyskania ważnego dokumentu podróży, może przedstawić inny dokument potwierdzający jego tożsamość. Art. 78. 1. Wniosek o wydanie lub wymianę polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, wniosek o wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, wniosek o wymianę karty pobytu zawiera: 1) dane cudzoziemca oraz objętych wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży, w zakresie niezbędnym do wydania lub wymiany karty pobytu lub dokumentu; 2) adres zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące. 2. Cudzoziemiec jest obowiązany dołączyć do wniosku: 1) fotografie osób objętych wnioskiem; 2) dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych i okoliczności podanych we wniosku. 3. Od cudzoziemca ubiegającego się o wydanie polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca nie wymaga się okazania dokumentu podróży. Art. 79. 1. Cudzoziemiec, który utracił kartę pobytu, jest obowiązany zawiadomić o tym wojewodę, który ją wydał, w terminie 3 dni od dnia jej utraty. 2. W przypadku znalezienia utraconej karty pobytu cudzoziemiec jest obowiązany, w terminie 3 dni od dnia jej znalezienia, zawiadomić o tym wojewodę i zwrócić niezwłocznie znalezioną kartę pobytu, jeżeli w miejsce utraconej karty pobytu wydano już nową. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku utraty polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca lub polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca. Art. 80. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić niezwłocznie: 1) kartę pobytu - po doręczeniu dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego, decyzji o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się; 2) polski dokument podróży dla cudzoziemca - po doręczeniu dokumentu podróży lub decyzji o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się; 3) polski dokument tożsamości cudzoziemca - po doręczeniu dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego lub obywatelstwa innego państwa. 2. Karta pobytu, polski dokument podróży dla cudzoziemca i polski dokument tożsamości cudzoziemca podlegają zwrotowi także w razie zgonu cudzoziemca. Obowiązek zwrotu ciąży na osobach obowiązanych do zgłoszenia zgonu zgodnie z przepisami o aktach stanu cywilnego. 3. Cudzoziemcowi, który opuszcza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wskutek cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się, wydaje się zaświadczenie o zwrocie karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca lub polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, ważne do czasu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Kartę pobytu i inne dokumenty, o których mowa w ust. 1, zwraca się organowi, który je wydał. Art. 81. 1. Kartę pobytu wydaje wojewoda, który wydał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się. 2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca i polski dokument tożsamości cudzoziemca wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. 3. Polski dokument tożsamości cudzoziemca wydaje się po uzyskaniu zgody Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. 4. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje: 1) za granicą - konsul; 2) w kraju - wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach - komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. 5. Wymiany karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca lub polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca dokonuje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Art. 82. Odmowa wydania karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca oraz tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca następuje w drodze decyzji. Art. 83. 1. Kartę pobytu, polski dokument podróży dla cudzoziemca, polski dokument tożsamości cudzoziemca oraz tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się i wymienia po uiszczeniu należnej opłaty. 2. Opłaty nie ponosi się za wydanie: 1) karty pobytu i innych dokumentów, o których mowa w ust. 1, jeżeli poprzednio wydane zawierały wady techniczne; 2) tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, jeżeli jest wydawany cudzoziemcowi podlegającemu wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej: a) status uchodźcy, b) zezwolenie na osiedlenie się jako członek najbliższej rodziny repatrianta; 4) polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, jeżeli jest wydawany z urzędu. 3. Dochody z opłat za wydanie i wymianę karty pobytu i innych dokumentów, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat pobieranych w Rzeczypospolitej Polskiej za wydanie i wymianę karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca i polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca oraz za wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, oraz tryb ich uiszczania. 5. W rozporządzeniu należy uwzględnić: 1) jednostkowe koszty wytworzenia i wydania lub wymiany karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca i polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca oraz wydania tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca; 2) możliwość podwyższenia opłat za wymianę karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca i polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca w przypadku zawinionej ich utraty albo zniszczenia, w zależności od ilości zdarzeń powodujących konieczność wydania nowej karty pobytu lub dokumentu; 3) przypadki, w których będzie pobierana opłata ulgowa za wymianę karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca i polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, ze wskazaniem dokumentów wymaganych do uzyskania ulg. Art. 84. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzory karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, uwzględniając dane, o których mowa w art. 76; 2) wzory formularzy wniosków o wydanie lub wymianę polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, wniosku o wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, wniosku o wymianę karty pobytu oraz liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. 2. We wzorach formularzy wniosków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględnia się dane dotyczące cudzoziemca, o których mowa w art. 12 ust. 1, w zakresie niezbędnym do wydania i wymiany karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca i tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca oraz dane, o których mowa w art. 76 i 78 ust. 1. 3. W przypadku zmiany wzorów karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca lub tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, można określić termin ważności tych kart pobytu lub dokumentów wydanych na blankietach dotychczasowego wzoru oraz termin, do którego mogą być stosowane blankiety dotychczasowego wzoru. Rozdział 7 Kontrola legalności pobytu cudzoziemców Art. 85. 1. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, wojewoda, organy Służby Celnej oraz organy Straży Granicznej i Policji sprawują kontrolę legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Funkcjonariusz Służby Celnej, Straży Granicznej i Policji lub upoważniony przez Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców lub wojewodę pracownik przeprowadzający kontrolę może żądać okazania: 1) dokumentów i zezwoleń uprawniających cudzoziemca do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium i wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dokumentów umożliwiających uzyskanie takich środków finansowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, od cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, wizy lub umowy międzynarodowej przewidującej całkowite albo częściowe zniesienie obowiązku wizowego lub na podstawie jednostronnego zniesienia obowiązku wizowego stosownie do przepisów, o których mowa w art. 51 ust. 3 i 4. Art. 86. 1. Cudzoziemiec poddany kontroli legalności pobytu jest obowiązany udostępnić dokumenty, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 1, zezwolenie na pracę i okazać środki finansowe, o których mowa w art. 15 ust. 1, lub dokumenty umożliwiające uzyskanie takich środków. 2. Obowiązek okazania środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub dokumentów umożliwiających uzyskanie takich środków nie dotyczy cudzoziemca, który przybył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu połączenia z rodziną do osoby, która posiada status uchodźcy. Art. 87. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania kontroli legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając okoliczności jej przeprowadzania, rodzaje kontrolowanych dokumentów oraz sposób i zakres dokumentowania czynności związanych z przeprowadzaną kontrolą. Rozdział 8 Wydalanie cudzoziemców i zobowiązywanie ich do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Art. 88. 1. Cudzoziemcowi wydaje się decyzję o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) przebywa na tym terytorium bez wymaganej wizy, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się; 2) wykonywał pracę niezgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu albo podjął działalność gospodarczą niezgodnie z przepisami obowiązującymi w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) nie posiada środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie może wskazać wiarygodnych źródeł ich uzyskania; 4) jego dane są wpisane do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, jeżeli wjazd cudzoziemca na to terytorium nastąpi w okresie obowiązywania wpisu; 5) jego dalszy pobyt stanowiłby zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszałby interes Rzeczypospolitej Polskiej; 6) niezgodnie z przepisami przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę; 7) dobrowolnie nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji: a) o zobowiązaniu do opuszczenia tego terytorium, b) o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, c) o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony; 8) nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa; 9) zakończył odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w Rzeczypospolitej Polskiej za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. 2. Cudzoziemcowi, który posiada zezwolenie na osiedlenie się, nie wydaje się decyzji o wydaleniu. Art. 89. Decyzji o wydaleniu cudzoziemca nie wydaje się, a wydanej nie wykonuje, jeżeli zachodzą przesłanki do udzielenia zgody na pobyt tolerowany na podstawie art. 97 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 90. 1. W decyzji o wydaleniu: 1) określa się termin opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie dłuższy niż 14 dni; 2) można określić trasę przejazdu do granicy i miejsce przekroczenia granicy; 3) można wyznaczyć cudzoziemcowi miejsce zamieszkania do czasu wykonania decyzji i zobowiązać go do zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji. 2. Decyzji o wydaleniu można nadać rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wymagają tego względy, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 5. 3. Decyzja o wydaleniu powoduje z mocy prawa unieważnienie wizy, cofnięcie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz zezwolenia na pracę. Art. 91. Cudzoziemcowi nie wolno opuścić miejsca zamieszkania wyznaczonego w decyzji o wydaleniu bez zgody organu, który wydał decyzję. Art. 92. 1. Decyzję o wydaleniu cudzoziemca wydaje, z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji, komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej lub organu Służby Celnej, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca lub miejsce ujawnienia faktu albo zdarzenia będącego podstawą wystąpienia z wnioskiem o wydalenie cudzoziemca. 2. Wojewoda odnotowuje wydanie decyzji o wydaleniu w dokumencie podróży cudzoziemca oraz niezwłocznie informuje o jej wydaniu komendanta wojewódzkiego Policji oraz organ, który wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o wydaleniu. Art. 93. 1. Organ występujący z wnioskiem o wydanie decyzji o wydaleniu cudzoziemca lub komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na siedzibę wojewody, który wydał decyzję na wniosek Ministra Obrony Narodowej, organu Służby Celnej lub z urzędu, pobiera od cudzoziemca, któremu wydano decyzję o wydaleniu, odciski linii papilarnych, jeżeli nie zostały one pobrane na podstawie art. 14 ust. 2 albo podczas zatrzymania cudzoziemca na podstawie art. 101 ust. 1, oraz sporządza jego fotografię, chyba że fotografia została sporządzona na podstawie odrębnych przepisów. 2. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się do pobierania odcisków linii papilarnych od cudzoziemca, któremu wydano decyzję o wydaleniu. Art. 94. 1. Decyzja o wydaleniu cudzoziemca małoletniego do kraju jego pochodzenia lub do innego państwa jest wykonywana tylko wtedy, gdy małoletni będzie miał tam zapewnioną opiekę rodziców, innych osób pełnoletnich lub instytucji opiekuńczych, zgodnie ze standardami określonymi przez Konwencję o prawach dziecka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 11). 2. Cudzoziemca małoletniego można wydalić tylko pod opieką przedstawiciela ustawowego, chyba że decyzja o wydaleniu jest wykonywana w taki sposób, że małoletniego przekazuje się przedstawicielowi ustawowemu albo przedstawicielowi właściwych władz państwa, do którego następuje wydalenie. Art. 95. 1. Cudzoziemiec, któremu wydano decyzję o wydaleniu, może być niezwłocznie doprowadzony do granicy albo do granicy państwa, do którego zostaje wydalony, lub do portu lotniczego albo morskiego tego państwa, jeżeli: 1) nie opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o wydaleniu lub 2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo interes Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Obowiązek doprowadzenia cudzoziemca do granicy wykonuje komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. 3. Obowiązek doprowadzenia cudzoziemca od granicy do granicy państwa, do którego następuje wydalenie, lub do portu lotniczego albo morskiego tego państwa, wykonuje Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce, w którym cudzoziemiec przekracza granicę. 4. Komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej informuje niezwłocznie wojewodę, który wydał decyzję o wydaleniu, o opuszczeniu przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 96. 1. Koszty związane z wydaleniem ponosi cudzoziemiec. 2. Koszty związane z wydaleniem cudzoziemca ponosi: 1) zapraszający, jeżeli wydalenie następuje w związku z niewykonaniem przez zapraszającego obowiązku, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 4; 2) pracodawca, jeżeli wydalenie cudzoziemca następuje na skutek wykonywania przez niego pracy niezgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. 3. Do kosztów związanych z wydaleniem zalicza się w szczególności: 1) koszty przejazdu cudzoziemca do granicy albo do granicy państwa, do którego cudzoziemiec się udaje lub zostaje doprowadzony, lub do portu lotniczego albo morskiego tego państwa; 2) koszty związane z konwojowaniem cudzoziemca; 3) koszty administracyjne. 4. Wojewoda orzeka w decyzji o wysokości kosztów związanych z wydaleniem oraz o podmiocie obowiązanym do ich poniesienia. Jeżeli obowiązanym do poniesienia kosztów jest cudzoziemiec, któremu wydaje się decyzję o wydaleniu, o wysokości kosztów można orzec w tej decyzji. 5. Koszty związane z wydaleniem podlegają egzekucji administracyjnej. Organ wydający decyzję o wydaleniu jest uprawniony do wystawienia tytułu wykonawczego. Wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie wymaga doręczenia upomnienia. 6. W stosunku do środków pieniężnych cudzoziemca, znajdujących się w depozycie jednostki organizacyjnej Straży Granicznej lub Policji, organem egzekucyjnym jest ta jednostka organizacyjna Straży Granicznej lub Policji. 7. Wpływy z tytułu pokrycia kosztów związanych z wydaleniem cudzoziemca stanowią dochód budżetu państwa. 8. Jeżeli koszty związane z wydaleniem nie mogą być wyegzekwowane, pokrywa je Skarb Państwa. Art. 97. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1-3, cudzoziemiec może być zobowiązany do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do 7 dni, gdy z okoliczności sprawy wynika, że dobrowolnie wykona ten obowiązek. 2. Decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. 3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, powoduje z mocy prawa unieważnienie wizy, cofnięcie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz zezwolenia na pracę. Art. 98. 1. Decyzję o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydaje komendant wojewódzki Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. 2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do wojewody właściwego ze względu na siedzibę organu, który wydał decyzję. 3. Organ, o którym mowa w ust. 1, odnotowuje wydanie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dokumencie podróży cudzoziemca oraz niezwłocznie informuje o jej wydaniu właściwego miejscowo wojewodę. Art. 99. W przypadku gdy w stosunku do cudzoziemca zobowiązanego w drodze decyzji do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostanie wydana decyzja o wydaleniu: 1) organ, który wydał decyzję o wydaleniu, stwierdza wygaśnięcie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z dniem wydania decyzji o wydaleniu; 2) postępowanie odwoławcze od decyzji o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega umorzeniu. Art. 100. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb postępowania organów w postępowaniu w sprawie wydalenia cudzoziemca, a w szczególności: wymogi, jakim powinien odpowiadać wniosek o wydanie decyzji o wydaleniu cudzoziemca oraz czynności, które powinny być podjęte w przypadku, gdy cudzoziemiec podlegający wydaleniu nie posiada dokumentu podróży, uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawności i prawidłowości postępowania; 2) sposób odnotowywania w dokumencie podróży wydania decyzji o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub decyzji o wydaleniu, zapewniający możliwość ustalenia podczas kontroli dokumentu podróży cudzoziemca, że takie decyzje zostały wydane. Rozdział 9 Postępowanie w sprawie zatrzymania cudzoziemca, umieszczenia go w strzeżonym ośrodku lub zastosowania wobec niego aresztu w celu wydalenia Art. 101. 1. Cudzoziemiec, wobec którego zachodzą okoliczności uzasadniające wydanie decyzji o wydaleniu albo który uchyla się od wykonania obowiązków określonych w decyzji o wydaleniu, może być zatrzymany na okres nie dłuższy niż 48 godzin. Zatrzymanemu cudzoziemcowi przysługują uprawnienia przewidziane w Kodeksie postępowania karnego dla osoby zatrzymanej. 2. Zatrzymania cudzoziemca dokonuje Straż Graniczna lub Policja. 3. Organ, który zatrzymał cudzoziemca, powinien niezwłocznie pobrać odciski jego linii papilarnych oraz, w zależności od okoliczności: 1) wystąpić do sądu z wnioskiem o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub zastosowanie wobec niego aresztu w celu wydalenia; 2) wystąpić do wojewody z wnioskiem o wydanie decyzji o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się; 3) wystąpić do wojewody z wnioskiem o wydanie decyzji o wydaleniu cudzoziemca; 4) wykonać decyzję o wydaleniu, w szczególności przez doprowadzenie cudzoziemca do granicy albo do granicy państwa, do którego cudzoziemiec zostaje wydalony, lub do portu lotniczego albo morskiego tego państwa. 4. W przypadku zaistnienia przeszkody uniemożliwiającej doprowadzenie cudzoziemca do strzeżonego ośrodka albo aresztu w celu wydalenia lub przyjęcie go tam, cudzoziemiec może być umieszczony w wydzielonym pomieszczeniu Straży Granicznej lub Policji przeznaczonym dla osób zatrzymanych, do czasu usunięcia tej przeszkody. 5. Wobec cudzoziemca umieszczonego w pomieszczeniu, o którym mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy o pobycie w strzeżonym ośrodku albo areszcie w celu wydalenia. 6. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się do pobierania odcisków linii papilarnych cudzoziemca zatrzymanego na podstawie ust. 1. 7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór karty daktyloskopijnej, na której pobiera się odciski linii papilarnych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, cudzoziemca zatrzymanego na podstawie ust. 1 lub któremu wydano decyzję o wydaleniu, uwzględniając przyczynę pobrania odcisków linii papilarnych. Art. 102. 1. Cudzoziemca umieszcza się w strzeżonym ośrodku, jeżeli: 1) jest to niezbędne do sprawnego przeprowadzenia postępowania w sprawie o wydalenie lub o cofnięcie zezwolenia na osiedlenie się; 2) zachodzi uzasadniona obawa, że będzie się uchylał od wykonania decyzji o wydaleniu lub decyzji o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się; 3) przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę niezgodnie z przepisami, jeżeli nie został niezwłocznie doprowadzony do granicy. 2. Areszt w celu wydalenia stosuje się wobec cudzoziemca, jeżeli zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w ust. 1, oraz istnieje obawa, że cudzoziemiec nie podporządkuje się zasadom pobytu obowiązującym w strzeżonym ośrodku. Art. 103. Postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec niego aresztu w celu wydalenia nie wydaje się, jeżeli mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia. Art. 104. 1. Umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub zastosowanie wobec niego aresztu w celu wydalenia następuje na mocy postanowienia sądu. 2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, na wniosek wojewody, organu Straży Granicznej lub Policji, sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę organu składającego wniosek. 3. Wniosek o umieszczenie cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec niego aresztu w celu wydalenia powinien zawierać: 1) imię (imiona), nazwisko, płeć oraz imiona rodziców; 2) datę, miejsce i kraj urodzenia; 3) obywatelstwo; 4) dotychczasowe miejsce zamieszkania; 5) podstawę prawną wniosku; 6) wskazanie strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia, w którym cudzoziemiec powinien być umieszczony; 7) wskazanie okresu, na jaki umieszcza się cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub stosuje areszt w celu wydalenia; 8) uzasadnienie. 4. Postępowanie w sprawie umieszczenia cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo zastosowania wobec niego aresztu w celu wydalenia prowadzi się na podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego, z tym że funkcje oskarżyciela publicznego może pełnić przedstawiciel wojewody, funkcjonariusz Straży Granicznej albo Policji. 5. Sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce położenia strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia, w którym umieszczono cudzoziemca, sprawuje nadzór nad wykonaniem postanowienia o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub postanowienia o zastosowaniu wobec niego aresztu w celu wydalenia. Art. 105. 1. Sąd, wydając postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub zastosowaniu wobec niego aresztu w celu wydalenia, podejmuje niezbędne czynności w celu ochrony mienia cudzoziemca oraz zawiadamia o wydanym postanowieniu: 1) właściwe przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny - za zgodą cudzoziemca, którego postanowienie dotyczy; 2) sąd opiekuńczy, jeżeli zachodzi potrzeba ustanowienia opieki nad małoletnimi pozostającymi pod jego opieką; 3) organ opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba otoczenia opieką osoby niedołężnej lub chorej, którą cudzoziemiec się opiekował; 4) osobę wskazaną przez cudzoziemca. 2. O podjętych czynnościach i wydanych zarządzeniach oraz o przysługujących cudzoziemcowi prawach w postępowaniu przed sądem sąd powiadamia cudzoziemca w języku dla niego zrozumiałym. Art. 106. 1. Sąd, wydając postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec niego aresztu w celu wydalenia, oznacza okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu wydalenia, nie dłuższy jednak niż 90 dni. 2. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia może być przedłużony na czas określony, niezbędny do wykonania decyzji o wydaleniu, która nie została wykonana z winy cudzoziemca. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku oraz w areszcie w celu wydalenia nie może przekroczyć roku. 3. Sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce położenia strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia, w którym umieszczono cudzoziemca, wydaje postanowienie o przedłużeniu okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia na wniosek organu zobowiązanego do doprowadzenia cudzoziemca do granicy albo do granicy państwa, do którego zostaje wydalony, lub do portu lotniczego albo morskiego tego państwa. 4. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 3, przysługuje zażalenie do właściwego sądu okręgowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje zażalenie niezwłocznie. Art. 107. 1. Postanowienie o zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia wydaje się w przypadku: 1) ustania przyczyn uzasadniających stosowanie tych środków; 2) stwierdzenia, że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 103; 3) stwierdzenia innych okoliczności niż określone w art. 103, uniemożliwiających stosowanie tych środków; 4) uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o wydaleniu cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy lub udzielenia azylu; 6) udzielenia cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany; 7) zastosowania wobec cudzoziemca tymczasowego aresztowania albo innego środka prawnego skutkującego pozbawieniem wolności. 2. Postanowienie o zwolnieniu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3 i 7, wydaje, na wniosek cudzoziemca lub organu, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt w celu wydalenia, sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę tego organu. 3. Postanowienie o zwolnieniu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4-6, wydaje organ, który wydał decyzję ostateczną. 4. Cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie w celu wydalenia zwalnia się w przypadku: 1) upływu okresu pobytu określonego w postanowieniu, o którym mowa w art. 106 ust. 1 i 2; 2) wydania postanowienia o zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka albo z aresztu w celu wydalenia; 3) wykonania decyzji o wydaleniu. 5. O zwolnieniu cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu w celu wydalenia organ, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt w celu wydalenia, niezwłocznie informuje sąd, który wydał postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku albo o zastosowaniu wobec niego aresztu w celu wydalenia. Art. 108. 1. Cudzoziemcowi przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w przypadku niewątpliwie niesłusznego: umieszczenia w strzeżonym ośrodku lub zastosowania wobec niego aresztu w celu wydalenia. 2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, prowadzi się na podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego, dotyczących odszkodowania za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie. Art. 109. 1. Strzeżone ośrodki są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych tworzy i likwiduje, w drodze rozporządzenia, strzeżone ośrodki, określając organ Straży Granicznej albo Policji, któremu ośrodek ma podlegać, mając na względzie istniejące potrzeby w tym zakresie. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych wyznacza, w drodze zarządzenia, pomieszczenia, w których jest wykonywany areszt w celu wydalenia, uwzględniając w szczególności potrzebę racjonalnego wykorzystania tych pomieszczeń. Rozdział 10 Pobyt cudzoziemców w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu wydalenia Art. 110. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca zatrzymanego, umieszczonego w strzeżonym ośrodku, w areszcie w celu wydalenia, w stosunku do którego został zastosowany środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju lub pozbawionego wolności wskutek wykonania orzeczeń wydanych na podstawie ustaw, uznaje się za legalny. Art. 111. 1. Przyjęcie cudzoziemca do strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia następuje na podstawie postanowienia sądu o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec cudzoziemca aresztu w celu wydalenia. 2. Cudzoziemiec jest obowiązany przy przyjęciu do strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia podać dane osobowe oraz informacje o miejscu zameldowania lub przebywania w kraju pochodzenia, a także o stanie zdrowia. 3. Cudzoziemiec jest obowiązany przekazać do depozytu strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia: 1) dokumenty tożsamości, pieniądze i przedmioty wartościowe; 2) urządzenia techniczne służące do rejestrowania i odtwarzania informacji; 3) sprzęt audiowizualny, komputerowy oraz inne przedmioty, jeżeli kierownik ośrodka albo organ Straży Granicznej lub Policji, któremu ośrodek lub areszt podlega, nie zezwoli na ich posiadanie w pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej; 4) przedmioty, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa w ośrodku lub areszcie. 4. Cudzoziemiec przy przyjęciu do aresztu w celu wydalenia jest obowiązany przekazać do depozytu także przedmioty, których wymiary lub ilość naruszają porządek pobytu w areszcie. Art. 112. Cudzoziemca przyjmowanego do strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia należy pouczyć, w zrozumiałym dla niego języku, o przysługujących mu prawach i obowiązkach oraz zapoznać go z przepisami regulującymi pobyt w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia. Art. 113. 1. Cudzoziemca przyjętego do strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia poddaje się niezwłocznie badaniu lekarskiemu oraz w miarę potrzeby zabiegom sanitarnym. 2. Lekarz przeprowadzający badanie, o którym mowa w ust. 1, oraz sprawujący opiekę medyczną nad cudzoziemcami w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia jest obowiązany do prowadzenia dokumentacji medycznej według odrębnych przepisów. 3. Koszty badań, o których mowa w ust. 1, są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych. Art. 114. 1. Cudoziemca przyjętego do strzeżonego ośrodka umieszcza się w pokoju dla cudzoziemców, a cudzoziemca przyjętego do aresztu - w celi mieszkalnej. 2. Powierzchnia pokoju dla cudzoziemców lub celi mieszkalnej nie może być mniejsza niż: 1) 3 m2 - na jednego mężczyznę; 2) 4 m2 - na jedną kobietę lub małoletniego. 3. Pokój dla cudzoziemców i celę mieszkalną wyposaża się w sprzęt zapewniający cudzoziemcowi osobne miejsce do spania, odpowiednie warunki higieny, dostateczny dopływ powietrza i odpowiednią do pory roku temperaturę, według norm określonych dla pomieszczeń mieszkalnych, a także oświetlenie odpowiednie do czytania. Art. 115. 1. Cudzoziemców odmiennej płci umieszcza się oddzielnie. 2. Cudzoziemcowi umieszczonemu w strzeżonym ośrodku wraz z małoletnim pozostającym pod jego opieką zapewnia się, w miarę możliwości, wspólny pokój dla cudzoziemców. 3. Małoletniego przebywającego w strzeżonym ośrodku bez opiekuna umieszcza się w wyodrębnionej części ośrodka w sposób uniemożliwiający kontakt z osobami dorosłymi umieszczonymi w ośrodku. 4. Cudzoziemców, którzy zadeklarują, że są osobami sobie najbliższymi, umieszcza się, na ich pisemny wniosek, w miarę możliwości, w jednym pokoju dla cudzoziemców. Art. 116. 1. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub przebywający w areszcie w celu wydalenia korzysta z własnej odzieży, bielizny i obuwia. 2. Jeżeli przedmioty, o których mowa w ust. 1, nie nadają się do użytku lub jeżeli ich używanie jest niedopuszczalne ze względów higienicznych, cudzoziemiec może otrzymać odpłatnie odzież, bieliznę i obuwie - dostosowane do pory roku. W przypadku gdy cudzoziemiec nie może dokonać ich zakupu - dostarczenie tych przedmiotów powinno nastąpić nieodpłatnie. 3. Cudzoziemiec otrzymuje nieodpłatnie środki czystości niezbędne do utrzymania higieny osobistej. Art. 117. 1. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub przebywający w areszcie w celu wydalenia ma prawo do: 1) kontaktowania się z polskimi organami państwowymi, a także z przedstawicielstwem dyplomatycznym lub urzędem konsularnym państwa obcego, w sprawach osobistych i urzędowych; 2) kontaktowania się z organizacjami pozarządowymi lub międzynarodowymi zajmującymi się udzielaniem pomocy, zwłaszcza prawnej, cudzoziemcom; 3) rozporządzania przekazanymi do depozytu przedmiotami, o których mowa w art. 111 ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, jeżeli przedmioty te nie zostały zabezpieczone w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej; 4) korzystania z opieki lekarskiej i umieszczenia w zakładzie opieki zdrowotnej, jeżeli stan jego zdrowia tego wymaga; 5) niezakłóconego snu w godzinach 2200-600, a w dni świąteczne do godziny 700 oraz w innym czasie, jeśli nie jest to sprzeczne z porządkiem pobytu w ośrodku lub areszcie; 6) korzystania z urządzeń sanitarnych i środków czystości niezbędnych do utrzymania higieny osobistej; 7) posiadania przedmiotów kultu religijnego, wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych oraz słuchania lub oglądania w pomieszczeniach mieszkalnych lub w miejscu przebywania nabożeństw transmitowanych przez środki masowego przekazu, w sposób niezakłócający ustalonego porządku pobytu w ośrodku lub w areszcie; 8) korzystania z prasy, zakupu prasy z własnych środków finansowych i posiadania jej w pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej; 9) zakupu z własnych środków finansowych artykułów żywnościowych i przedmiotów osobistego użytku, służących do utrzymania higieny osobistej, oraz posiadania ich w pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej; posiadanie tych przedmiotów w celi mieszkalnej jest możliwe, jeżeli one same lub ich opakowania nie stanowią zagrożenia dla porządku lub bezpieczeństwa w areszcie; 10) zakupu z własnych środków finansowych materiałów piśmiennych, książek, gier świetlicowych i posiadania ich w pokoju dla cudzoziemców lub w celi mieszkalnej; 11) otrzymywania paczek z odzieżą, obuwiem i innymi przedmiotami osobistego użytku oraz ze środkami opatrunkowymi i higienicznymi, a także z lekami, które mogą być przekazane za zgodą lekarza, po sprawdzeniu ich zawartości w obecności cudzoziemca; 12) prowadzenia korespondencji oraz korzystania ze środków łączności na własny koszt; w sytuacjach losowych cudzoziemcowi można zezwolić na korzystanie ze środków łączności lub wysyłanie korespondencji na koszt ośrodka lub aresztu; 13) składania próśb, skarg i wniosków do: a) kierownika ośrodka albo organu Straży Granicznej lub organu Policji, któremu ośrodek podlega, b) funkcjonariusza odpowiadającego za funkcjonowanie aresztu albo organu Straży Granicznej lub organu Policji, któremu areszt podlega; 14) widzeń z osobami bliskimi w specjalnie do tego przeznaczonych pomieszczeniach, za zgodą organu Straży Granicznej lub organu Policji, któremu ośrodek lub areszt podlega, lub osoby przez ten organ upoważnionej. 2. Cudzoziemiec może korzystać z innych uprawnień niż określone w ust. 1, za zezwoleniem organu Straży Granicznej lub organu Policji, któremu strzeżony ośrodek lub areszt w celu wydalenia podlega, lub osoby przez ten organ upoważnionej. 3. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku, poza uprawnieniami, o których mowa w ust. 1, ma ponadto prawo do: 1) zakupu z własnych środków finansowych wyrobów tytoniowych i posiadania ich w pokoju dla cudzoziemców; 2) poruszania się po terenie ośrodka w czasie i miejscu wyznaczonych przez kierownika ośrodka; 3) korzystania z biblioteki; 4) użytkowania sprzętu rekreacyjno-sportowego w czasie i miejscu określonych przez kierownika ośrodka. 4. Cudzoziemiec przebywający w areszcie w celu wydalenia poza uprawnieniami, o których mowa w ust. 1, ma ponadto prawo do: 1) odbywania codziennie jednogodzinnego spaceru na wolnym powietrzu, chyba że co innego wynika z zaleceń lekarza; 2) kontaktowania się z innymi cudzoziemcami przebywającymi w areszcie, za zezwoleniem funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie, w określonych miejscu i czasie; 3) użytkowania gier świetlicowych, bez uprawiania gier hazardowych, w czasie i miejscu określonych przez funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie; 4) zakupu z własnych środków finansowych wyrobów tytoniowych i palenia tytoniu, za zezwoleniem funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie, w miejscu do tego wyznaczonym. 5. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz odpowiadający za funkcjonowanie aresztu w celu wydalenia albo organ Straży Granicznej lub organ Policji, któremu ośrodek lub areszt podlega, może zezwolić cudzoziemcowi na posiadanie w pokoju dla cudzoziemców lub celi mieszkalnej sprzętu audiowizualnego, komputerowego oraz innych przedmiotów, w tym podnoszących estetykę pomieszczenia lub będących wyrazem kulturalnych zainteresowań cudzoziemca. Art. 118. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub przebywający w areszcie w celu wydalenia otrzymuje świadczenia zdrowotne, leki, artykuły sanitarne oraz posiłki, na zasadach stosowanych wobec osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych na podstawie Kodeksu karnego wykonawczego. Art. 119. Cudzoziemiec umieszczony w strzeżonym ośrodku lub przebywający w areszcie w celu wydalenia jest obowiązany: 1) przestrzegać regulaminu pobytu w ośrodku lub areszcie; 2) wykonywać polecenia administracji ośrodka lub funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie; 3) przestrzegać ciszy nocnej w godzinach 2200-600, a w dni świąteczne do godziny 700; 4) przestrzegać zasad współżycia społecznego; 5) dbać o higienę osobistą i czystość pomieszczeń; 6) korzystać z wyposażenia ośrodka lub aresztu w należyty sposób; 7) w przypadku wystąpienia objawów choroby niezwłocznie powiadomić o tym administrację ośrodka lub funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie; funkcjonariusza pełniącego służbę w areszcie należy niezwłocznie powiadomić także o samookaleczeniu lub innym groźnym w skutkach zdarzeniu. Art. 120. Cudzoziemcowi umieszczonemu w strzeżonym ośrodku zabrania się: 1) samowolnego oddalania się poza teren ośrodka lub przebywania w miejscach, do których administracja ośrodka wydała zakaz wstępu; 2) zakłócania spokoju i porządku pobytu w ośrodku; 3) posiadania, poza depozytem, urządzeń technicznych służących do rejestrowania i odtwarzania informacji, a także przedmiotów, które mogą stanowić zagrożenie dla porządku lub bezpieczeństwa w ośrodku; 4) posiadania w pokojach dla cudzoziemców przedmiotów, których wymiary lub ilość naruszają porządek pobytu w ośrodku; 5) spożywania alkoholu oraz przyjmowania środków odurzających lub substancji psychotropowych; 6) palenia wyrobów tytoniowych poza miejscami do tego wyznaczonymi; 7) odmawiania przyjmowania posiłków dostarczanych przez administrację ośrodka, powodowania u siebie uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia, jak również nakłaniania lub pomagania w dokonywaniu takich czynów - w celu wymuszenia określonej decyzji lub postępowania; 8) porozumiewania się z osobami postronnymi oraz cudzoziemcami umieszczonymi w innych pokojach dla cudzoziemców, jeżeli naruszałoby to porządek w ośrodku; 9) dokonywania samowolnej zmiany pokoju dla cudzoziemców i miejsca wyznaczonego do spania; 10) urządzania gier hazardowych i uczestniczenia w nich. Art. 121. 1. W areszcie w celu wydalenia może przebywać kobieta do siódmego miesiąca ciąży. 2. Organ Straży Granicznej lub organ Policji, któremu podlega areszt w celu wydalenia, jest obowiązany odpowiednio wcześnie, przed upływem szóstego miesiąca ciąży kobiety przebywającej w areszcie, wystąpić do sądu z wnioskiem o umieszczenie jej w strzeżonym ośrodku. Art. 122. 1. Cudzoziemcowi zwalnianemu ze strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia wydaje się przekazane przez niego do depozytu pieniądze i przedmioty. 2. Jeżeli przystępuje się do wykonania decyzji o wydaleniu cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku lub przebywającego w areszcie w celu wydalenia, dokumenty tożsamości i przedmioty, o których mowa w art. 111 ust. 3 pkt 2 i 4, pobiera z depozytu dowódca konwoju i zwraca je cudzoziemcowi w granicznej placówce kontrolnej Straży Granicznej, w której następuje wydalenie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo na granicy państwa lub w porcie lotniczym albo morskim państwa, do którego następuje wydalenie. 3. Na wniosek cudzoziemca zwalnianego ze strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia, przedmioty przekazane przez niego do depozytu mogą być wydane osobie upoważnionej przez niego na piśmie lub określonej przez niego instytucji, lub organizacji. Koszty wydania przedmiotów z depozytu ponosi cudzoziemiec. Art. 123. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, jakim powinny odpowiadać strzeżone ośrodki i areszty w celu wydalenia oraz regulamin organizacyjno-porządkowy pobytu cudzoziemców w strzeżonym ośrodku i areszcie w celu wydalenia, uwzględniając w szczególności warunki rozmieszczania w pokojach dla cudzoziemców i celach mieszkalnych, a także porządek wewnętrzny ośrodka i aresztu. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze rozporządzenia, sposoby ochrony strzeżonych ośrodków i aresztów w celu wydalenia, mając na względzie strukturę organizacyjną Straży Granicznej i Policji, obowiązki funkcjonariuszy Straży Granicznej i Policji zatrudnionych w strzeżonych ośrodkach lub aresztach w celu wydalenia, a także warunki wstępu na teren ośrodków i aresztów osób niebędących funkcjonariuszami Straży Granicznej lub Policji albo ich pracownikami. Rozdział 11 Rejestry, ewidencja i wykaz w sprawach cudzoziemców Art. 124. W sprawach z zakresu wjazdu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzi się w systemie informatycznym: 1) rejestry spraw dotyczących: a) wiz, b) zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony, c) zezwoleń na osiedlenie się, d) wydania polskich dokumentów tożsamości cudzoziemca, e) wydania tymczasowych polskich dokumentów podróży dla cudzoziemca, f) zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, g) wydalenia z Rzeczypospolitej Polskiej, h) osób, którym udzielono zezwolenia na wjazd i pobyt na podstawie art. 144 ust. 1, i) osób zatrzymanych w strefie nadgranicznej i doprowadzonych do granicy; 2) rejestr odcisków linii papilarnych, pobranych od cudzoziemców na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanych na podstawie art. 101 ust. 1 oraz którym wydano decyzje o wydaleniu; 3) ewidencję zaproszeń; 4) wykaz cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, zwany dalej "wykazem". Art. 125. 1. Rejestry, o których mowa w art. 124: 1) w pkt 1 w lit. a, prowadzą komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, wojewoda, konsul i Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, każdy w zakresie swojej właściwości; 2) w pkt 1 w lit. b-d, g, prowadzi wojewoda; 3) w pkt 1 w lit. e, prowadzą wojewoda i konsul, każdy w zakresie swojej właściwości; 4) w pkt 1 w lit. f, prowadzą komendant wojewódzki Policji, komendant powiatowy (miejski) Policji, komendant oddziału Straży Granicznej i komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, każdy w zakresie swojej właściwości; 5) w pkt 1 w lit. h, prowadzi Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców; 6) w pkt 1 w lit. i, prowadzi komendant oddziału Straży Granicznej; 7) w pkt 2, prowadzi Komendant Główny Policji. 2. Ewidencję, o której mowa w art. 124 pkt 3, prowadzi wojewoda. 3. Wykaz prowadzi Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. Art. 126. 1. W rejestrach, o których mowa w art. 124 pkt 1: 1) w lit. a-c, przechowuje się informacje o wnioskach, wydanych postanowieniach, decyzjach administracyjnych i wyrokach sądu, a ponadto dane, o których mowa w art. 12: a) w lit. a, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami w sprawie wydania i przedłużenia wizy, b) w lit. b, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami o wydanie i cofnięcie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz datę wydania, numer, serię oraz termin upływu ważności karty pobytu, c) w lit. c, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami o wydanie i cofnięcie zezwolenia na osiedlenie się oraz datę wydania, numer, serię oraz termin upływu ważności karty pobytu lub polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca; 2) w lit. d i e, przechowuje się imię (imiona) i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo cudzoziemca, datę wydania, numer, serię oraz termin upływu ważności polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca lub tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, a także informacje o wnioskach o wydanie i wymianę oraz decyzjach o odmowie wydania tych dokumentów; 3) w lit. f, przechowuje się dane cudzoziemców zobowiązanych do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz informacje o decyzjach w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) w lit. g, przechowuje się dane cudzoziemców wydalonych z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz informacje o decyzjach w sprawie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) w lit. h, przechowuje się dane osób, którym udzielono zezwolenia na wjazd i pobyt na podstawie art. 144 ust. 1; 6) w lit. i, przechowuje się dane osób zatrzymanych w strefie nadgranicznej i doprowadzonych do granicy. 2. W rejestrze odcisków linii papilarnych, pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanego na podstawie art. 101 ust. 1 oraz któremu wydano decyzję o wydaleniu, umieszcza się podstawę prawną pobrania odcisków linii papilarnych, datę pobrania odcisków i informacje o kartach daktyloskopijnych lub o pobraniu odcisków za pomocą urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków oraz następujące dane cudzoziemca: 1) imię (imiona) i nazwisko; 2) datę i miejsce urodzenia; 3) obywatelstwo. 3. W ewidencji zaproszeń przechowuje się dane zapraszającego i cudzoziemca, o których mowa w art. 16 ust. 2. Art. 127. Organy, które pobierają odciski linii papilarnych cudzoziemca, są obowiązane do przekazywania Komendantowi Głównemu Policji danych, o których mowa w art. 126 ust. 2, oraz odcisków linii papilarnych pobranych za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków. Art. 128. 1. W wykazie przechowuje się dane cudzoziemca, wobec którego zachodzi którakolwiek z następujących okoliczności: 1) została wydana ostateczna decyzja o wydaleniu lub decyzja o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się z przyczyny, o której mowa w art. 67 ust. 1 pkt 1; 2) została wydana ostateczna decyzja o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zawierająca termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej decyzja o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub o odmowie wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony; 3) cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem: a) w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe, b) za granicą za przestępstwo stanowiące zbrodnię pospolitą również w rozumieniu prawa polskiego; 4) cudzoziemiec nie wywiązuje się z zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa; 5) wjazd lub pobyt cudzoziemca są niepożądane ze względu na zobowiązania wynikające z postanowień ratyfikowanych umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską; 6) wjazd lub pobyt cudzoziemca są niepożądane ze względu na zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo bezpieczeństwa i porządku publicznego albo mogłyby naruszyć interes Rzeczypospolitej Polskiej. 2. W wykazie umieszcza się podstawę prawną i faktyczną wpisu oraz następujące dane cudzoziemca: 1) imię (imiona) i nazwisko (także inne nazwiska w przypadku używania); 2) nazwisko rodowe; 3) imiona rodziców; 4) datę i miejsce urodzenia; 5) płeć; 6) obywatelstwo; 7) miejsce zamieszkania. 3. Dane cudzoziemca umieszcza się w wykazie na okres: 1) roku od dnia dobrowolnego wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawierającej nakaz wyjazdu w określonym terminie, decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub decyzji o cofnięciu tego zezwolenia; 2) 3 lat od dnia wykonania decyzji o wydaleniu lub decyzji o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się; 3) 5 lat od dnia wykonania decyzji o wydaleniu lub decyzji o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się, w przypadku pokrycia kosztów wydalenia w całości lub części przez Skarb Państwa; 4) 5 lat od dnia zakończenia wykonania kary odbywanej na podstawie wyroków, o których mowa w ust. 1 pkt 3; 5) roku od dnia uregulowania zobowiązań podatkowych wobec Skarbu Państwa lub od daty, w której zobowiązania te uległy przedawnieniu; 6) wynikający z umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską, o których mowa w ust. 1 pkt 5; 7) do 3 lat w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, z możliwością przedłużenia na kolejne okresy nieprzekraczające 3 lat. 4. Dane cudzoziemca wykreśla się z wykazu po upływie okresów, o których mowa w ust. 3. Art. 129. 1. Wpisu do wykazu, przedłużenia obowiązywania wpisu oraz wykreślenia tego wpisu dokonuje Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z urzędu lub na wniosek: 1) Ministra Obrony Narodowej; 2) ministra właściwego do spraw finansów publicznych; 3) Komendanta Głównego Policji; 4) Komendanta Głównego Straży Granicznej; 5) Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 6) Szefa Agencji Wywiadu; 7) Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej-Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu; 8) wojewody; 9) konsula. 2. Jeżeli Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców nie uwzględni wniosku organu, o którym mowa w ust. 1, organ ten może zwrócić się z wnioskiem o rozstrzygnięcie sprawy do ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw wewnętrznych może uwzględnić wniosek organu i nakazać Prezesowi Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców dokonanie wpisu do wykazu, przedłużenie go lub wykreślenie. Art. 130. 1. Organy administracji rządowej, które posiadają informacje o okolicznościach uzasadniających wpisanie danych cudzoziemca, o których mowa w art. 128 ust. 1, do wykazu, są obowiązane do przekazania ich Prezesowi Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. 2. Organ, który wydał decyzję o wydaleniu, o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także inną decyzję, w której określił termin opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany do przekazania Prezesowi Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców odpisu tej decyzji, gdy stanie się ostateczna. 3. Sąd, który skazał cudzoziemca za przestępstwo, o którym mowa w art. 128 ust. 1 pkt 3 lit. a, jest obowiązany do przekazania Prezesowi Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców odpisu prawomocnego wyroku. Art. 131. 1. Cudzoziemiec może złożyć wniosek o udzielenie informacji o wpisaniu jego danych osobowych do wykazu. 2. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, do poinformowania cudzoziemca o wpisaniu jego danych osobowych do wykazu, terminie obowiązywania wpisu, a w przypadkach, o których mowa w art. 128 ust. 1 pkt 1 i 2, także o tym, na czyj wniosek dokonano wpisu. 3. Cudzoziemiec może złożyć wniosek o sprostowanie jego danych osobowych zawartych w wykazie, jeżeli stwierdzi, że są nieprawdziwe, oraz o wykreślenie z wykazu tych danych, jeżeli zostały umieszczone w wykazie w wyniku błędu. 4. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców informuje cudzoziemca o sposobie rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 3. 5. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o zaświadczeniach. Art. 132. 1. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców tworzy oraz prowadzi w systemie teleinformatycznym krajowy zbiór rejestrów, ewidencji i wykazu w sprawach cudzoziemców o nazwie "System Pobyt". 2. System Pobyt składa się z: 1) rejestrów, o których mowa w art. 124 pkt 1 lit. a-h, z wyjątkiem rejestrów prowadzonych przez konsula; 2) ewidencji, o której mowa w art. 124 pkt 3; 3) wykazu, o którym mowa w art. 124 pkt 4; 4) rejestru w sprawach o nadanie statusu uchodźcy; 5) rejestru w sprawach o wydalenie osób posiadających status uchodźcy; 6) rejestru w sprawach o udzielenie azylu; 7) rejestru w sprawach o udzielenie zgody na pobyt tolerowany; 8) rejestru w sprawach o udzielenie ochrony czasowej; 9) rejestrów wniosków, wydanych postanowień i decyzji w sprawach: a) o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji, b) o udzielenie pomocy repatriantom ze środków budżetu państwa, c) o uznanie za repatrianta; 10) rejestrów wniosków, wydanych postanowień, decyzji i wyroków sądu w sprawach: a) o udzielenie i przedłużenie zezwolenia na pobyt obywatela Unii Europejskiej i członków jego rodziny, b) o udzielenie i przedłużenie zezwolenia na pobyt czasowy obywatela Unii Europejskiej i członków jego rodziny; 11) ewidencji osób ubiegających się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji i członków ich rodzin, nieposiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zapewnionego lokalu mieszkalnego lub źródła utrzymania. Art. 133. 1. Dane przetwarzane w Systemie Pobyt oraz w rejestrze odcisków linii papilarnych, pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanego na podstawie art. 101 ust. 1 oraz któremu wydano decyzję o wydaleniu, udostępnia się: 1) Komendantowi Głównemu Policji, 2) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, 3) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 4) Szefowi Agencji Wywiadu, 5) Ministrowi Obrony Narodowej, 6) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, 7) ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, 8) Radzie do Spraw Uchodźców, 9) sądowi, 10) sądowi administracyjnemu, 11) prokuratorowi, 12) wojewodzie, 13) konsulowi - w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań. 2. Dane przetwarzane w Systemie Pobyt oraz w rejestrze odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanego na podstawie art. 101 ust. 1 oraz któremu wydano decyzję o wydaleniu, są udostępniane na pisemny wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 1, z tym że wniosek o udostępnienie danych przetwarzanych w rejestrze odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca, któremu wydano decyzję o wydaleniu, może złożyć także Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. 3. Dane przetwarzane w Systemie Pobyt oraz dane przetwarzane w rejestrze odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanego na podstawie art. 101 ust. 1 oraz któremu wydano decyzję o wydaleniu, można udostępniać, bez konieczności składania pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 2, za pomocą urządzeń do teletransmisji danych, podmiotom, o których mowa w ust. 1, które spełniają łącznie następujące warunki: 1) posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w Systemie Pobyt, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał; 2) posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania; 3) jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywanych zadań. 4. Organ obowiązany do prowadzenia rejestrów i ewidencji, o których mowa w art. 124 pkt 1 lit. a-h i pkt 2 i 3 oraz w art. 132 ust. 2 pkt 4-8, posiada dostęp do danych przetwarzanych w Systemie Pobyt oraz w rejestrze odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanego na podstawie art. 101 ust. 1 oraz któremu wydano decyzję o wydaleniu, w zakresie danych gromadzonych w rejestrach i ewidencji, które ten organ prowadzi. 5. Organowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 12 i 13, nie udostępnia się danych o podstawie prawnej i faktycznej wpisu do wykazu. 6. Dane przetwarzane w Systemie Pobyt udostępnia Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, a dane przetwarzane w rejestrze odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, zatrzymanego na podstawie art. 101 ust. 1 oraz od cudzoziemca, któremu wydano decyzję o wydaleniu, Komendant Główny Policji. Art. 134. Informacje zawarte w Systemie Pobyt mogą być przekazywane za granicę, gdy zezwalają na to umowy międzynarodowe, którymi jest związana Rzeczpospolita Polska. Rozdział 12 Odpowiedzialność przewoźnika Art. 135. 1. Przewoźnik, który drogą powietrzną lub morską przywiózł cudzoziemca do granicy, jest obowiązany do podjęcia działania dla upewnienia się, że cudzoziemiec zamierzający wjechać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada ważny dokument podróży i wizę wymagane do przekroczenia granicy, o których mowa w art. 13 ust. 1. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także przewoźników wykonujących regularne przewozy osób w międzynarodowym transporcie drogowym, z wyjątkiem ruchu przygranicznego. Art. 136. 1. Przewoźnik, który drogą powietrzną, morską lub lądową przywiózł cudzoziemca do granicy, jest obowiązany niezwłocznie odwieźć go do kraju, z którego go przywiózł do granicy, a gdy jest to niemożliwe - do kraju, w którym cudzoziemcowi wystawiono dokument podróży, na podstawie którego podróżował, lub do każdego innego kraju, który zapewnia, że go przyjmie, w przypadku gdy: 1) cudzoziemcowi odmówiono wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) cudzoziemcowi podróżującemu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tranzytem władze państwa docelowego lub graniczącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odmówiły wjazdu lub przewoźnik, który miał go przewieźć do tego państwa, odmówił wykonania przewozu. 2. Jeżeli okoliczności uniemożliwiają wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, przewoźnik jest obowiązany na swój koszt zapewnić inny środek transportu w celu niezwłocznego opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 137. 1. Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 135 ust. 1, można, w drodze decyzji: 1) nakazać przebywanie w określonym miejscu do czasu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na koszt przewoźnika; 2) zakazać opuszczania statku powietrznego lub morskiego; 3) nakazać opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na pokładzie innego statku powietrznego lub morskiego niż ten, na którym przybył. 2. Przewoźnik, o którym mowa w art. 135 ust. 1, pokrywa koszty pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu opuszczenia przez niego tego terytorium tylko wówczas, gdy cudzoziemiec nie posiada dokumentu podróży i wizy lub nie posiada zezwolenia na wjazd do innego państwa lub na powrót do kraju pochodzenia, jeżeli zezwolenie takie jest wymagane. W pozostałych przypadkach koszty te ponosi Skarb Państwa. Art. 138. 1. Na przewoźnika, który drogą powietrzną lub morską przywiózł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemca nieposiadającego dokumentu podróży i wizy, wymaganych do przekroczenia granicy, o których mowa w art. 13 ust. 1, lub nieposiadającego zezwolenia na wjazd do innego państwa lub na powrót do kraju pochodzenia, jeżeli zezwolenie takie jest wymagane, nakłada się karę administracyjną w wysokości stanowiącej równowartość od 3.000 do 5.000 euro za każdą przywiezioną osobę, z tym że suma kar za jednorazowy przywóz grupy osób nie może przekroczyć równowartości 500.000 euro. 2. Przepis ust. 1 dotyczy także przewoźników wykonujących regularne przewozy osób w międzynarodowym transporcie drogowym, z wyjątkiem ruchu przygranicznego. 3. Przeliczenia równowartości euro, o której mowa w ust. 1, na złote dokonuje się według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski dla tej waluty w dniu wydania decyzji o nałożeniu kary administracyjnej. Art. 139. 1. Decyzje w sprawach, o których mowa w art. 137 ust. 1, wydaje właściwy komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej i nadaje im rygor natychmiastowej wykonalności. 2. Od decyzji komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej. 3. Karę administracyjną, o której mowa w art. 138, na wniosek komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, w której odmówiono cudzoziemcowi wjazdu, nakłada na przewoźnika, w drodze decyzji, wojewoda właściwy ze względu na siedzibę organu występującego z wnioskiem. Art. 140. 1. W przypadku gdy zachowanie cudzoziemca, któremu odmówiono wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzasadnia przypuszczenie, że może on spowodować zagrożenie bezpieczeństwa w międzynarodowej komunikacji lądowej, lotniczej lub morskiej, komendant właściwej granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, na wniosek upoważnionego przedstawiciela przewoźnika i na koszt przewoźnika, zapewnia konwój takiego cudzoziemca. 2. Koszty konwoju obejmują koszty bezpośrednio związane z przewozem, a także koszty świadczeń przysługujących konwojentom z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Rozdział 13 Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców Art. 141. 1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach repatriacji, wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, nadawania statusu uchodźcy, udzielania cudzoziemcom azylu, wyrażania zgody na pobyt tolerowany oraz udzielania ochrony czasowej, a także w sprawach związanych z obywatelstwem polskim, które wynikają z zakresu zadań administracji rządowej, jest Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zwany dalej "Prezesem Urzędu", z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla innych organów. 2. Nadzór nad Prezesem Urzędu sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych. Art. 142. 1. Prezes Rady Ministrów powołuje i odwołuje Prezesa Urzędu, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 2. Na stanowisko Prezesa Urzędu lub jego zastępcy może być powołany obywatel polski, który łącznie spełnia następujące warunki: 1) zamieszkuje na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) korzysta z pełni praw publicznych; 3) nie był karany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne; 4) posiada wyższe wykształcenie. 3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Prezesa Urzędu, powołuje i odwołuje zastępców Prezesa Urzędu. 4. Prezes Urzędu wykonuje swoje zadania przy pomocy Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zwanego dalej "Urzędem", będącego urzędem administracji rządowej. 5. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, nadaje Urzędowi statut określający jego organizację, kierując się zakresem zadań Prezesa Urzędu oraz potrzebą zapewnienia sprawnego funkcjonowania Urzędu. 6. Prezes Urzędu może wykonywać swoje zadania przy pomocy delegatur Urzędu. 7. W Urzędzie mogą być zatrudniani oddelegowani funkcjonariusze Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Policji, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Art. 143. 1. Do zadań Prezesa Urzędu należy: 1) wydawanie decyzji i postanowień w pierwszej instancji, w sprawach uregulowanych: a) w ustawie, b) w ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 475), c) w ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji, d) w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nie zostały one przekazane innym organom; 2) rozpatrywanie odwołań od decyzji i zażaleń na postanowienia wydawane w pierwszej instancji przez inne organy w sprawach uregulowanych w ustawach, o których mowa w pkt 1, o ile nie zostały one przekazane innym organom; 3) dokonywanie analiz dotyczących sytuacji migracyjnej i uchodźczej; 4) prowadzenie współpracy międzynarodowej w zakresie problemów migracyjnych i uchodźczych; 5) gromadzenie informacji o krajach pochodzenia imigrantów; 6) organizowanie i prowadzenie szkoleń w zakresie spraw należących do kompetencji Prezesa Urzędu uregulowanych w ustawach, o których mowa w pkt 1; 7) wykonywanie innych zadań uregulowanych w ustawie oraz przepisach odrębnych, w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowań na podstawie ustaw, o których mowa w pkt 1. 2. Prezes Urzędu kontroluje wykonywanie przez wojewodów zadań wynikających z ustaw, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie zgodności ich działania z prawem oraz polityką w dziedzinie migracji, uchodźstwa i repatriacji. 3. Prezes Urzędu jest organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewody w sprawach uregulowanych w ustawie. Art. 144. 1. Prezes Urzędu, w porozumieniu z Komendantem Głównym Straży Granicznej, może zezwolić, na wniosek konsula, komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej lub z urzędu, na wjazd lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi, który nie spełnia warunków dotyczących wjazdu lub pobytu określonych w ustawie, jeżeli wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej. Do wydawania zezwolenia i samego zezwolenia nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego oraz nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. 2. Prezes Urzędu przedstawia corocznie do dnia 31 marca ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych informację o stosowaniu przepisu ust. 1 w roku poprzednim. Art. 145. Prezes Urzędu używa pieczęci okrągłej z wizerunkiem orła ustalonego według wzoru godła państwowego. Art. 146. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, może, w drodze rozporządzenia, tworzyć i znosić delegatury Urzędu, określając ich właściwość terytorialną oraz zakres działania, w tym uprawnienia kierownika delegatury do wydawania, z upoważnienia Prezesa Urzędu, decyzji administracyjnych, w przypadku uzasadnionym istotnym wzrostem liczby wniosków o nadanie statusu uchodźcy, o którym mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 14 Przepisy karne Art. 147. Kto zabiera w celu przywłaszczenia lub przywłaszcza sobie dokument podróży, kartę pobytu, polski dokument podróży dla cudzoziemca, tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca, polski dokument tożsamości cudzoziemca lub takiego dokumentu używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 148. 1. Kto: 1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiadając do tego tytułu prawnego, 2) na żądanie uprawnionych organów nie okazuje dokumentów i zezwoleń uprawniających go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu na tym terytorium, 3) uchyla się od obowiązku wymiany karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca lub polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, 4) nie wykonuje obowiązku opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonego w decyzji o wydaleniu wydanej na podstawie art. 88 ust. 1, 5) nie wykonuje obowiązku zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji o wydaleniu, 6) opuszcza miejsce zamieszkania wyznaczone mu w decyzji o wydaleniu, 7) nie opuszcza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji: a) o odmowie udzielenia lub cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, b) o cofnięciu zezwolenia na osiedlenie się, c) o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 8) nie zawiadamia o utracie karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca lub polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, w terminie, o którym mowa w art. 79 ust. 1, 9) nie zwraca znalezionej karty pobytu, polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca lub polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca w przypadku, gdy wydano mu nową kartę pobytu lub nowy dokument, w terminie, o którym mowa w art. 79 ust. 2 - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. 3. Wyrok nakazowy wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast wykonalny. Rozdział 15 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 149. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245, z późn. zm.) w art. 8 w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) nabycie nieruchomości przez cudzoziemca zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się, 3) nabycie przez cudzoziemca, będącego małżonkiem obywatela polskiego i zamieszkującego w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 2 lata od udzielenia mu zezwolenia na osiedlenie się, nieruchomości, które w wyniku nabycia stanowić będą wspólność ustawową małżonków,". Art. 150. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 353 oraz z 2001 r. Nr 42, poz. 475) po art. 17 dodaje się art. 17a w brzmieniu: "Art. 17a. 1. W sprawach należących do właściwości wojewody i Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców organy te mogą zwracać się do komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu oraz Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych, a w razie potrzeby do innych organów, o przekazanie informacji niezbędnych dla prowadzonych postępowań. 2. Organy, do których wojewoda lub Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców zwrócił się o przekazanie informacji, są obowiązane je udostępnić w zakresie niezbędnym dla prowadzenia postępowań, w terminie 30 dni. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 2, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia odpowiednio wojewodę lub Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców.". Art. 151. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 113, poz. 1070) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 4 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) przestępstw i wykroczeń określonych w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) oraz ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176);"; 2) w art. 9e w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) określonego w art. 147 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach;". Art. 152. W ustawie z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4: a) w pkt 7 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się wyrazy "z zastrzeżeniem pkt 8,", b) po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) Krajowy System Informatyczny - to prowadzona w Krajowym Centrum Informacji Kryminalnych odrębna baza danych na potrzeby kontroli granicznej, kontroli celnej, kontroli legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także na potrzeby innych postępowań prowadzonych na podstawie ustaw."; 2) po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu: "Rozdział 4a Krajowy System Informatyczny Art. 37a. 1. W Krajowym Systemie Informatycznym przetwarzane są dane: 1) cudzoziemców: a) poszukiwanych w związku z dotyczącym ich wnioskiem o ekstradycję lub wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania w celu ekstradycji, b) których dotyczy wniosek o przekazanie w celu wykonania kary, c) zaginionych lub objętych ochroną w związku z toczącym się postępowaniem karnym, 2) przedmiotów: a) skradzionych lub zaginionych pojazdów mechanicznych, łodzi i jachtów, b) skradzionej lub zaginionej broni, amunicji i materiałów wybuchowych, c) skradzionych lub zaginionych dokumentów tożsamości i ich druków, d) banknotów zgłoszonych jako poszukiwane. 2. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują: 1) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska) oraz pseudonim, 2) datę i miejsce urodzenia, 3) obywatelstwo, 4) płeć, 5) znaki szczególne, 6) informację, czy dana osoba może być uzbrojona, 7) informację, czy dana osoba może stosować przemoc, 8) powód wpisania danych osobowych do Krajowego Systemu Informatycznego, 9) zalecany sposób postępowania wobec cudzoziemca. Art. 37b. 1. Dane w Krajowym Systemie Informatycznym gromadzi, przetwarza i udostępnia Szef Centrum. 2. Dane z Krajowego Systemu Informatycznego udostępnia się, z zastrzeżeniem ust. 3, w zakresie niezbędnym do realizacji ustawowych zadań: 1) Ministrowi Obrony Narodowej, 2) Ministrowi Sprawiedliwości, 3) ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej, 4) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, 5) ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, 6) ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, 7) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, 8) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 9) Szefowi Agencji Wywiadu, 10) Prezesowi Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, 11) konsulowi, 12) wojewodzie, 13) prokuratorowi, 14) sądowi, 15) Policji. 3. Szef Centrum może wyrazić zgodę, w drodze decyzji, na udostępnienie danych zgromadzonych w Krajowym Systemie Informatycznym organom, o których mowa w ust. 2, za pomocą urządzeń do teletransmisji danych, bez konieczności składania pisemnego wniosku, jeżeli organy te spełniają łącznie następujące warunki: 1) posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w Krajowym Systemie Informatycznym, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane lub informacje uzyskał, 2) posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych lub informacji niezgodnie z celem ich uzyskania, 3) jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywanych przez organ zadań. 4. Organy, o których mowa w ust. 2 pkt 1-12 i 14, są obowiązane do bieżącego przekazywania do Krajowego Systemu Informatycznego danych, o których mowa w art. 37a. 5. Administrator danych przetwarzający dane na potrzeby Krajowego Systemu Informatycznego jest zwolniony z obowiązku informacyjnego, określonego w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271). 6. Przetwarzanie danych osobowych w Krajowym Systemie Informatycznym podlega kontroli Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych."; 3) po art. 40 dodaje się art. 40a w brzmieniu: "Art. 40a. 1. Dane, o których mowa w art. 37a, mogą być przekazywane za granicę na podstawie umów międzynarodowych, którymi związana jest Rzeczpospolita Polska. 2. Do Krajowego Systemu Informatycznego można włączyć dane otrzymane od organów państw obcych.". Art. 153. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy ustawy dotyczące obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin stosuje się do obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz innych państw, które nie należą do Unii Europejskiej, ale na podstawie umów zawartych z Unią Europejską korzystają ze swobody przepływu osób, oraz do członków ich rodzin."; 2) w art. 32: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz karty pobytu wydane cudzoziemcom będącym obywatelami Unii na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175) zachowują ważność. 2. Zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz karty pobytu wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach członkom rodziny obywateli Unii, niebędącym obywatelami Unii, zachowują ważność.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Wpisy dokonane w rejestrach prowadzonych przez wojewodów na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, dotyczące wniosków o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony cudzoziemcom będącym obywatelami Unii i wydanych w tych sprawach decyzji, pozostają w tych rejestrach.". Rozdział 16 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 154. 1. Cudzoziemcowi, którego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w dniu wejścia w życie ustawy jest nielegalny i przebywającemu na tym terytorium nieprzerwanie co najmniej od dnia 1 stycznia 1997 r., który złoży w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r. wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca udzieli mu tego zezwolenia, na okres 1 roku, jeżeli nie spowoduje to zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo bezpieczeństwa i porządku publicznego albo obciążenia dla budżetu państwa oraz nie naruszy interesu Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że cudzoziemiec: 1) wskaże lokal mieszkalny, w którym zamierza przebywać i przedstawi tytuł prawny do jego zajmowania oraz 2) posiada przyrzeczenie wydania zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze zatrudnienia go lub powierzenia mu wykonywania innej pracy zarobkowej, lub pełnienia funkcji w zarządach osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane, lub 3) posiada dochody lub mienie wystarczające na pokrycie kosztów utrzymania i leczenia swojego i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu, bez potrzeby korzystania ze wsparcia materialnego ze środków pomocy społecznej przez okres 1 roku. 2. Do ustalenia, czy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest nieprzerwany, stosuje się art. 64 ust. 6. 3. Cudzoziemcowi, który złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, oraz osobom objętym wnioskiem, wojewoda wydaje wizę pobytową na okres do zakończenia postępowania w pierwszej instancji w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. 4. Przed wydaniem decyzji o udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony cudzoziemcowi, którego dane znajdują się w wykazie, wojewoda jest obowiązany zwrócić się o przekazanie informacji w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego także do Prezesa Urzędu. 5. W decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony określa się termin, w którym cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Do decyzji tej stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu w sprawie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 6. W przypadku gdy cudzoziemiec opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji, o której mowa w ust. 5, jego danych nie umieszcza się w wykazie, chyba że wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Art. 155. 1. Jeżeli cudzoziemiec, przebywający nielegalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zgłosi ten fakt organowi Straży Granicznej lub Policji i opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji, na podstawie której zostanie zobowiązany do opuszczenia tego terytorium, jego danych nie umieszcza się w wykazie. 2. Do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 97 i 98. Art. 156. 1. Karty pobytu, dokumenty, zezwolenia i wizy wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kart pobytu i dokumentów wydanych cudzoziemcowi, do którego stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Blankiety zaproszenia, w których czas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby zapraszanej jest określony liczbą dni, mogą być stosowane do dnia 30 października 2003 r. 4. Zaproszenia wystawione na blankietach, o których mowa w ust. 3, zachowują ważność do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, nie dłużej jednak niż do końca okresu ich ważności. Art. 157. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o osobach posiadających kartę czasowego pobytu lub kartę stałego pobytu, należy przez to rozumieć osoby, którym udzielono odpowiednio zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się. Art. 158. 1. Do postępowań administracyjnych wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostały zakończone do tego dnia decyzją ostateczną, stosuje się: 1) w sprawach wiz, do zakończenia postępowania w drugiej instancji - przepisy dotychczasowe; 2) w sprawach zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony i zezwoleń na osiedlenie się - przepisy niniejszej ustawy; 3) w sprawach o zobowiązanie cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o wydalenie i w sprawach kar dla przewoźników - przepisy dotychczasowe, z zastrzeżeniem art. 138 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) w pozostałych postępowaniach - przepisy niniejszej ustawy. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony wydanych cudzoziemcom, w stosunku do których zachodziły okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z późn. zm.). Art. 159. Dane cudzoziemców, zgromadzone w wykazie na podstawie dotychczasowych przepisów, przechowuje się przez okres, na jaki zostały w nim zamieszczone. Art. 160. 1. Rejestry utworzone na podstawie ustawy, przez 3 lata od dnia wejścia w życie ustawy mogą być prowadzone w innej formie niż system teleinformatyczny. 2. Organy prowadzące rejestry, o których mowa w art. 124 pkt 1, są obowiązane do wzajemnego przekazywania danych przetwarzanych w prowadzonych przez siebie rejestrach. 3. Prezes Urzędu zapewnia prawidłowe udostępnianie danych przetwarzanych w rejestrach, o których mowa w art. 124 pkt 1. Art. 161. Wpisy do rejestrów prowadzonych na podstawie dotychczasowych przepisów z dniem wejścia w życie ustawy stają się wpisami do rejestrów prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy. Art. 162. Szef Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych utworzy Krajowy System Informatyczny do dnia 30 czerwca 2004 r. Art. 163. Zadania określone w art. 95 ust. 3 do dnia 31 grudnia 2003 r. wykonuje komendant wojewódzki Policji właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca. Art. 164. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy dotychczasowe. Art. 165. 1. Przepisy art. 3 pkt 2, art. 32 ust. 3, art. 57 ust. 4 oraz art. 135-140 w zakresie dotyczącym przewoźników lądowych stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przepisy art. 27 ust. 3, art. 47 i 51 ust. 3 i 4 tracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 166. Tracą moc: 1) ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894 i Nr 101, poz. 942); 2) ustawa z dnia 11 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 42, poz. 475 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 81, poz. 731). Art. 167. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem art. 50 ust. 3 i 4, art. 51 ust. 3 i art. 162, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176) Dział I Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady, warunki i tryb udzielania cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz organy właściwe w tych sprawach. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) areszt w celu wydalenia - areszt w celu wydalenia w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175); 2) bezpieczny kraj pochodzenia - kraj pochodzenia cudzoziemca, w którym ze względu na system prawa i jego stosowanie oraz ze względu na stosunki polityczne w nim panujące nie występują prześladowania z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych, a organizacjom pozarządowym i międzynarodowym umożliwia się działanie na rzecz przestrzegania praw człowieka; 3) bezpieczny kraj trzeci - państwo, niebędące krajem pochodzenia cudzoziemca, które ratyfikowało i stosuje Konwencję Genewską oraz Protokół Nowojorski, w szczególności państwo, w którym: a) nie występuje zagrożenie dla życia lub wolności cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, zgodnie z art. 33 Konwencji Genewskiej, b) zapewnia się cudzoziemcom dostęp do postępowania o nadanie statusu uchodźcy, c) nie występują faktyczne ani prawne ograniczenia wykonywania zadań organizacji pozarządowych działających na rzecz przestrzegania praw człowieka, d) zapewnia się organizacjom międzynarodowym udział w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy, e) cudzoziemiec ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy korzysta z ochrony przed wydaleniem, zgodnie z Konwencją Genewską, f) cudzoziemiec ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy nie jest narażony na tortury lub niehumanitarne albo poniżające traktowanie; 4) cudzoziemiec - cudzoziemca w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach; 5) dokument podróży - dokument uznany przez właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do przekroczenia granicy, wydany przez organ państwa obcego, organ polski lub organizację międzynarodową albo podmiot upoważniony przez organ państwa obcego lub obcą władzę o charakterze państwowym; 6) granica - granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 1)); 7) karta pobytu - dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się, status uchodźcy lub zgodę na pobyt tolerowany; 8) Konwencja Genewska - Konwencję dotyczącą statusu uchodźców, sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119, poz. 515 i 516); 9) kraj pochodzenia - państwo, którego obywatelem jest cudzoziemiec, a w przypadku cudzoziemca, którego obywatelstwa nie da się ustalić lub który nie posiada obywatelstwa żadnego państwa - państwo, w którym stale zamieszkuje; 10) strzeżony ośrodek - strzeżony ośrodek w rozumieniu ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach; 11) Protokół Nowojorski - Protokół dotyczący statusu uchodźców, sporządzony w Nowym Jorku dnia 31 stycznia 1967 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119, poz. 517 i 518). Art. 3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi udziela się ochrony przez: 1) nadanie statusu uchodźcy; 2) udzielenie azylu; 3) udzielenie zgody na pobyt tolerowany; 4) udzielenie ochrony czasowej. Art. 4. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 5. Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji lub postanowienia wydanego na podstawie ustawy, jeżeli wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Art. 6. Jeżeli terytorialny zasięg działania oddziałów Straży Granicznej nie obejmuje m.st. Warszawy, zadania określone w art. 19 ust. 1, art. 92 ust. 2, art. 114 ust. 3 i art. 120 pkt 1 wykonuje na tej części terytorium Komendant Główny Straży Granicznej. Art. 7. 1. Decyzje lub postanowienia wydane w sprawach określonych w ustawie mogą być przekazywane za pośrednictwem urządzeń umożliwiających odczyt i zapis znaków pisma na nośniku papierowym oraz za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych i doręczane cudzoziemcowi w formie uzyskanej w wyniku takiego przekazu. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o doręczeniu decyzji, rozumie się przez to także jej ogłoszenie. Art. 8. W postępowaniach i rejestrach prowadzonych na podstawie ustawy mogą być przetwarzane następujące dane cudzoziemca: 1) imię (imiona) i nazwisko; 2) nazwisko poprzednie; 3) nazwisko rodowe; 4) płeć; 5) imię ojca; 6) imię i nazwisko rodowe matki; 7) data urodzenia lub wiek; 8) miejsce i kraj urodzenia; 9) kraj pochodzenia; 10) odciski linii papilarnych; 11) rysopis: a) wzrost w centymetrach, b) kolor oczu, c) znaki szczególne; 12) obywatelstwo; 13) narodowość; 14) rasa lub pochodzenie etniczne; 15) przekonania polityczne, religijne, filozoficzne; 16) przynależność wyznaniowa; 17) przynależność do określonych grup społecznych; 18) stan zdrowia; 19) stan cywilny; 20) wykształcenie; 21) zawód wykonywany; 22) miejsce pracy; 23) miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu; 24) informacje o karalności, o prowadzonych przeciwko niemu postępowaniach karnych i postępowaniach w sprawach o wykroczenia oraz o wydanych w stosunku do niego orzeczeniach w postępowaniu sądowym lub administracyjnym; 25) stosunek do służby wojskowej; 26) informacje o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat. Art. 9. Dane cudzoziemca, na podstawie których jest możliwe ustalenie, że: 1) postępowanie o nadanie statusu uchodźcy, udzielenie azylu lub zgody na pobyt tolerowany wobec cudzoziemca jest w toku lub zakończyło się, 2) cudzoziemcowi nadano lub odmówiono nadania statusu uchodźcy, 3) cudzoziemcowi udzielono lub odmówiono udzielenia azylu lub zgody na pobyt tolerowany - nie mogą być udostępniane władzom oraz instytucjom publicznym kraju jego pochodzenia. Art. 10. W przypadku gdy w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy bierze udział cudzoziemiec, który nie umie lub nie może pisać, podpis cudzoziemca na dokumencie zastępuje tuszowy odcisk jego palca; obok tego odcisku inna osoba wpisuje imię i nazwisko osoby nieumiejącej lub niemogącej pisać, umieszczając swój podpis, z zaznaczeniem że został on złożony na życzenie nieumiejącego lub niemogącego pisać. Art. 11. 1. Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, zwany dalej "Prezesem Urzędu", zapewnia, w razie potrzeby, tłumaczenie na język polski dokumentów sporządzonych w języku obcym dołączanych do wniosków mających stanowić dowody w sprawach uregulowanych w ustawie. 2. Jeżeli w przesłuchaniu cudzoziemca, w postępowaniu prowadzonym w sprawie uregulowanej w ustawie, bierze udział tłumacz, w protokole przesłuchania cudzoziemca podaje się imię i nazwisko tłumacza. Art. 12. Prezes Urzędu i Rada do Spraw Uchodźców, każdy w zakresie swojej właściwości, do dnia 31 marca każdego roku, przedstawiają właściwej do spraw wewnętrznych komisji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej informację o stosowaniu ustawy w roku poprzednim, w zakresie realizacji zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z Konwencji Genewskiej i Protokołu Nowojorskiego. Dział II Status uchodźcy Rozdział 1 Postępowanie w sprawie o nadanie i pozbawienie statusu uchodźcy Art. 13. 1. Status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej nadaje się cudzoziemcowi, który spełnia warunki do uznania za uchodźcę określone w Konwencji Genewskiej i Protokole Nowojorskim. 2. Status uchodźcy nadaje się także małżonkowi i małoletniemu dziecku cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, jeżeli są objęci wnioskiem o nadanie statusu uchodźcy, oraz małoletniemu dziecku cudzoziemca, urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 14. 1. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy z powodu oczywistej bezzasadności wniosku o nadanie statusu uchodźcy, gdy wniosek ten: 1) nie daje jakichkolwiek podstaw do uznania, że istnieje uzasadniona obawa cudzoziemca przed prześladowaniem, o którym mowa w art. 1A Konwencji Genewskiej; 2) ma na celu wprowadzenie w błąd organu lub nadużycie postępowania o nadanie statusu uchodźcy; 3) wskazuje na to, że cudzoziemiec przybył z bezpiecznego kraju pochodzenia lub bezpiecznego kraju trzeciego, do którego ma prawo powrotu; 4) daje podstawy do uznania, że inne państwo, będące stroną Konwencji Genewskiej, jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o nadanie statusu uchodźcy, na podstawie umowy międzynarodowej, którą Rzeczpospolita Polska jest związana. 2. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy nie daje jakichkolwiek podstaw do uznania, że istnieje uzasadniona obawa cudzoziemca przed prześladowaniem, o którym mowa w art. 1A Konwencji Genewskiej, gdy cudzoziemiec, w szczególności: 1) podaje inne przyczyny ubiegania się o nadanie statusu uchodźcy niż obawa przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub swoich przekonań politycznych; 2) nie podaje żadnych informacji o okolicznościach związanych z jego obawą przed prześladowaniem; 3) przedstawia dane w sposób oczywisty niewiarygodne, nieprawdopodobne lub fakty niespójne bądź oczywiście sprzeczne. 3. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy ma na celu wprowadzenie w błąd organu lub nadużycie postępowania o nadanie statusu uchodźcy, gdy cudzoziemiec bez racjonalnego wytłumaczenia, w szczególności: 1) nie powiadomił o wcześniejszym złożeniu wniosku o nadanie statusu uchodźcy w innym państwie lub w innych państwach; 2) podaje nieprawdziwe informacje o swojej tożsamości, przedstawia fałszywe dowody, w szczególności podrobione albo przerobione dokumenty; 3) uszkodził albo zataił dowód istotny w postępowaniu lub pozbył się go; 4) mając możliwości wcześniejszego złożenia wniosku, wystąpił o nadanie statusu uchodźcy w celu uniknięcia wydalenia; 5) nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1, 3 i 4. Art. 15. 1. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy, jeżeli: 1) nie spełnia warunków do uznania za uchodźcę, o których mowa w Konwencji Genewskiej i Protokole Nowojorskim, w tym w szczególności powołuje się na obawę przed prześladowaniem, którego występowanie ogranicza się do określonych części terytorium jego kraju pochodzenia lub innego kraju, w którym na stałe przebywa, podczas gdy mógł udać się bez przeszkód do innej części terytorium tego kraju oraz korzystać tam z ochrony przewidzianej w art. 33. ust. 1 Konwencji Genewskiej; 2) zachodzą okoliczności wyłączające uznanie za uchodźcę, o których mowa w Konwencji Genewskiej; 3) uzyskał status uchodźcy w innym państwie, zapewniającym mu rzeczywistą ochronę. 2. Cudzoziemcowi, który powołuje się na obawę przed prześladowaniem ograniczonym do części terytorium, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie można tylko z tej przyczyny odmówić nadania statusu uchodźcy, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że nie byłoby zasadne wymagać, aby udał się do innej części terytorium kraju, w którym był prześladowany. Art. 16. 1. W decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy cudzoziemcowi: 1) udziela się zgody na pobyt tolerowany, jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 97, albo 2) nakazuje się opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji, nie dłuższym niż 30 dni. 2. W przypadku gdy cudzoziemiec złoży odwołanie od decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy, organ odwoławczy określa nowy termin opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy niż 14 dni. 3. Cudzoziemcowi nie nakazuje się opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli: 1) w dniu doręczenia decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy przebywa on na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się; 2) przed wydaniem decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy cudzoziemcowi wydano decyzję o wydaleniu, która nie została wykonana. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do małżonka i małoletniego dziecka cudzoziemca, jeżeli są objęci wnioskiem o nadanie statusu uchodźcy, oraz małoletniego dziecka cudzoziemca, urodzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 5. Do postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy, w części dotyczącej nakazu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach dotyczące postępowania w sprawie wydalenia. Art. 17. 1. Postępowanie o nadanie statusu uchodźcy wszczyna się na wniosek złożony osobiście przez cudzoziemca. 2. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy obejmuje także małoletnie dzieci towarzyszące cudzoziemcowi oraz może objąć małżonka za jego zgodą wyrażoną na piśmie. 3. Postępowanie o nadanie statusu uchodźcy małoletniemu dziecku cudzoziemca, urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wszczyna się na wniosek jego przedstawiciela ustawowego. 4. Stroną w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy jest cudzoziemiec, który złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy. Art. 18. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy zawiera: 1) dane cudzoziemca, towarzyszących mu małoletnich dzieci oraz małżonka, jeżeli są objęci wnioskiem, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy; 2) określenie kraju pochodzenia cudzoziemca; 3) określenie istotnych zdarzeń będących przyczyną ubiegania się o nadanie statusu uchodźcy. Art. 19. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o nadanie statusu uchodźcy za pośrednictwem komendanta oddziału Straży Granicznej obejmującego terytorialnym zasięgiem działania m.st. Warszawę lub komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, zwanych dalej "organami przyjmującymi wniosek". 2. Cudzoziemiec, który nie posiada prawa wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składa wniosek o nadanie statusu uchodźcy podczas kontroli granicznej przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za pośrednictwem komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej. Art. 20. 1. Wszczęcie postępowania o nadanie statusu uchodźcy powoduje z mocy prawa: 1) unieważnienie wizy wydanej cudzoziemcowi; 2) wygaśnięcie decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wstrzymanie wykonania decyzji o wydaleniu cudzoziemca - do dnia doręczenia mu decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy. 2. Organ przyjmujący wniosek odnotowuje unieważnienie wizy oraz wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, w dokumencie podróży cudzoziemca. 3. W przypadku gdy wobec cudzoziemca prowadzi się jednocześnie postępowanie o nadanie statusu uchodźcy i postępowanie o wydanie lub przedłużenie wizy, postępowanie o wydanie lub przedłużenie wizy umarza się. Art. 21. 1. Cudzoziemiec, który podaje się za małoletniego, w przypadku wątpliwości co do jego wieku może być poddany badaniom medycznym mającym na celu ustalenie wieku cudzoziemca. 2. Badania medyczne, o których mowa w ust. 1, mogą być przeprowadzone tylko za zgodą cudzoziemca lub jego przedstawiciela ustawowego. 3. Wyniki badań powinny zawierać informację o wieku cudzoziemca i o dopuszczalnej granicy błędu w ustaleniu tego wieku. 4. Cudzoziemca podającego się za małoletniego traktuje się jak osobę pełnoletnią, jeżeli on lub jego przedstawiciel ustawowy nie wyrazili zgody na przeprowadzenie badań medycznych, o których mowa w ust. 1. Art. 22. Organ przyjmujący wniosek poucza cudzoziemca, w języku dla niego zrozumiałym, o zasadach i trybie postępowania o nadanie statusu uchodźcy oraz o przysługujących mu prawach, ciążących na nim obowiązkach i o skutkach prawnych ich niewykonania. Art. 23. 1. W postępowaniu o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy cudzoziemiec może swobodnie kontaktować się z przedstawicielem Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców oraz z organizacjami, do których zadań statutowych należą sprawy uchodźców. 2. Przedstawicielowi Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców umożliwia się w każdym czasie kontakt z cudzoziemcem ubiegającym się o nadanie statusu uchodźcy. 3. Przedstawiciel Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców, na swój wniosek i za pisemną zgodą cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, ma prawo do uzyskiwania od organów prowadzących postępowanie w sprawie o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy informacji o przebiegu tego postępowania oraz do przeglądania akt sprawy i sporządzania z nich notatek i odpisów, z wyłączeniem akt, o których mowa w art. 74 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Organ przyjmujący wniosek poucza cudzoziemca o prawie do wyrażenia zgody. 4. Przedstawicielowi Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców nie przysługuje zażalenie, o którym mowa w art. 74 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, ani skarga do sądu administracyjnego. 5. Opinie, dokumenty i materiały przekazane przez przedstawiciela Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców organowi prowadzącemu postępowanie w sprawie o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy dołącza się do akt sprawy. 6. W postępowaniu w sprawie o nadanie statusu uchodźcy małoletniemu przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez przedstawiciela ustawowego przedstawiciel Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców może wykonywać uprawnienia, o których mowa w ust. 3, bez konieczności uzyskania pisemnej zgody cudzoziemca. 7. Informacje i dane osobowe, uzyskiwane od cudzoziemca i organów prowadzących postępowanie w sprawie o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy, mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów, o których mowa w art. 35 Konwencji Genewskiej. 8. Organy Rzeczypospolitej Polskiej podejmują wszelkie działania w celu ułatwienia Wysokiemu Komisarzowi Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców wypełnienia jego zadań zgodnie z art. 35 Konwencji Genewskiej. Art. 24. 1. Organ przyjmujący wniosek o nadanie statusu uchodźcy: 1) sprawdza, czy wniosek został prawidłowo wypełniony, w szczególności, czy cudzoziemiec podał imię i nazwisko oraz określił kraj pochodzenia; 2) ustala tożsamość cudzoziemca; 3) fotografuje cudzoziemca i pobiera jego odciski linii papilarnych; 4) uzyskuje informacje dotyczące: a) kraju pochodzenia cudzoziemca, b) danych małżonka i małoletnich dzieci cudzoziemca, przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, c) wiz lub zezwoleń na pobyt wydanych cudzoziemcowi przez organy innych państw, d) trasy przejazdu do granicy i miejsca przekroczenia granicy, e) faktu ubiegania się o nadanie statusu uchodźcy w innym państwie. 2. Organ przyjmujący wniosek może przeszukać cudzoziemca i jego bagaż w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstwa lub wykroczenia lub w celu ustalenia jego tożsamości. 3. Cudzoziemiec jest obowiązany poddać się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i ust. 2, oraz udzielić informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 4. 4. Odciski linii papilarnych pobiera się za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków, od cudzoziemca, który ukończył 14 lat. Art. 25. Wniosek o nadanie statusu uchodźcy pozostawia się bez rozpoznania, w przypadku gdy: 1) nie zawiera imienia i nazwiska cudzoziemca lub określenia kraju pochodzenia, a braków tych nie można usunąć w wyniku czynności, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2; 2) cudzoziemiec odmówi poddania się pobraniu odcisków linii papilarnych lub fotografowaniu. Art. 26. 1. Organ przyjmujący wniosek przed przekazaniem go Prezesowi Urzędu: 1) ustala, czy: a) w chwili złożenia wniosku cudzoziemiec miał prawo wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub czy przebywał na nim legalnie; b) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. F Konwencji Genewskiej; 2) zapewnia przeprowadzenie badań lekarskich i niezbędnych zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemca. 2. Przekazanie Prezesowi Urzędu wniosku o nadanie statusu uchodźcy następuje niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 48 godzin od chwili złożenia wniosku przez cudzoziemca. 3. Organ przyjmujący wniosek zawiadamia państwowego inspektora sanitarnego, właściwego ze względu na miejsce złożenia wniosku o nadanie statusu uchodźcy, o odmowie poddania się przez cudzoziemca czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 27. 1. Cudzoziemiec ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy jest obowiązany: 1) stawić się na wezwanie Prezesa Urzędu w celu złożenia zeznań i wyjaśnień; 2) udostępnić wszystkie posiadane dowody na potwierdzenie okoliczności uzasadniających nadanie statusu uchodźcy; 3) zawiadomić o każdej zmianie miejsca pobytu; 4) przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do dnia doręczenia mu decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy. 2. Prezes Urzędu przesłuchuje cudzoziemca i na jego żądanie przekazuje mu kopię protokołu przesłuchania. Art. 28. 1. Prezes Urzędu przed wydaniem decyzji o: 1) nadaniu statusu uchodźcy, 2) odmowie nadania statusu uchodźcy, jeżeli udziela cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany - zwraca się do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do innych organów, o przekazanie informacji, czy wobec cudzoziemca zachodzą okoliczności określone w art. 1 ust. F Konwencji Genewskiej lub czy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa. 2. W pozostałych przypadkach Prezes Urzędu może zwrócić się do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub innych organów o przekazanie informacji, o których mowa w ust. 1. 3. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i inne organy przekazują informacje, o których mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku o ich przekazanie. 4. Jeżeli organy, o których mowa w ust. 3, nie przekażą informacji w terminie 30 dni, uznaje się, że wymóg uzyskania informacji został spełniony. 5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa w ust. 3, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia Prezesa Urzędu. Art. 29. 1. Wydanie decyzji o nadaniu lub odmowie nadania statusu uchodźcy powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Wydanie decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy z powodu oczywistej bezzasadności wniosku powinno nastąpić w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku. Art. 30. 1. Decyzje w sprawach o nadanie i pozbawienie statusu uchodźcy wydaje Prezes Urzędu. 2. Od decyzji Prezesa Urzędu w sprawach o nadanie i pozbawienie statusu uchodźcy przysługuje odwołanie do Rady do Spraw Uchodźców. 3. Od decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy z powodu oczywistej bezzasadności wniosku cudzoziemcowi przysługuje odwołanie w terminie 3 dni od dnia doręczenia decyzji. Art. 31. 1. Cudzoziemiec, który składa wniosek o nadanie statusu uchodźcy, jest obowiązany przekazać do depozytu Prezesowi Urzędu swój dokument podróży oraz dokumenty podróży małoletnich dzieci, a także małżonka, jeżeli wniosek ich obejmuje, za pośrednictwem organu przyjmującego wniosek. 2. Jeżeli wniosek o nadanie statusu uchodźcy składa cudzoziemiec, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenia na osiedlenie się, obowiązek przekazania dokumentu podróży do depozytu powstaje z chwilą, gdy zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony lub zezwolenie na osiedlenie się utraci ważność lub zostanie cofnięte. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dokument podróży przekazuje się do depozytu Prezesowi Urzędu. 4. Prezes Urzędu przechowuje dokumenty podróży w depozycie do czasu wydania decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy, a następnie zwraca je cudzoziemcowi, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Cudzoziemcowi zwraca się dokument podróży: 1) w granicznej placówce kontrolnej Straży Granicznej podczas przekraczania granicy, jeżeli udzielono mu pomocy w dobrowolnym wyjeździe na podstawie art. 68; 2) w granicznej placówce kontrolnej Straży Granicznej, w której następuje wydalenie cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo na granicy państwa, do którego zostanie wydalony, lub w porcie lotniczym albo morskim tego państwa, jeżeli wobec cudzoziemca przystępuje się do wykonania decyzji o wydaleniu. Art. 32. 1. Cudzoziemcowi, który złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, wydaje się tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, zwane dalej "zaświadczeniem tożsamości", na okres ważności 30 dni. 2. Zaświadczenie tożsamości, w okresie swojej ważności, potwierdza tożsamość cudzoziemca i uprawnia go do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Kolejne zaświadczenia tożsamości mogą być wydawane cudzoziemcowi po upływie okresu ważności pierwszego zaświadczenia tożsamości, na okresy ważności nie dłuższe niż 6 miesięcy, do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy. Art. 33. 1. W zaświadczeniu tożsamości zamieszcza się nazwę organu wydającego, datę wydania i termin ważności oraz następujące dane cudzoziemca: 1) imię (imiona) i nazwisko oraz imiona rodziców; 2) datę urodzenia lub wiek; 3) miejsce i kraj urodzenia; 4) obywatelstwo; 5) imiona i nazwiska oraz daty urodzenia towarzyszących cudzoziemcowi małoletnich dzieci. 2. Zaświadczenie tożsamości zawiera również fotografię i podpis jego posiadacza. 3. Zaświadczenie tożsamości może zawierać zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1. Art. 34. Cudzoziemiec jest obowiązany wymienić posiadane zaświadczenie tożsamości w przypadku: 1) zmiany danych w nim zamieszczonych; 2) zmiany wyglądu utrudniającej ustalenie tożsamości cudzoziemca; 3) utraty lub uszkodzenia zaświadczenia tożsamości w stopniu utrudniającym posługiwanie się nim. Art. 35. 1. Pierwsze zaświadczenie tożsamości wydaje organ przyjmujący wniosek. 2. Kolejne zaświadczenia tożsamości wydaje i wymienia Prezes Urzędu na wniosek cudzoziemca. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera dane cudzoziemca oraz towarzyszących mu małoletnich dzieci, w zakresie niezbędnym do wydania lub wymiany zaświadczenia tożsamości oraz określenie kraju pochodzenia cudzoziemca. 4. Cudzoziemiec dołącza do wniosku fotografie osób objętych wnioskiem. Art. 36. 1. Cudzoziemiec, który utracił zaświadczenie tożsamości, jest obowiązany zawiadomić o tym Prezesa Urzędu w terminie 3 dni od dnia jego utraty. 2. W przypadku znalezienia utraconego zaświadczenia tożsamości cudzoziemiec jest obowiązany, w terminie 3 dni od dnia jego znalezienia, zawiadomić o tym Prezesa Urzędu i zwrócić niezwłocznie znalezione zaświadczenie tożsamości, w przypadku gdy w miejsce utraconego wydano nowe. Art. 37. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić zaświadczenie tożsamości: 1) komendantowi granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej przy przekraczaniu granicy; 2) Prezesowi Urzędu przy odbiorze: a) dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, b) karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zgody na pobyt tolerowany. Art. 38. 1. Cudzoziemca, któremu nadano status uchodźcy, można pozbawić tego statusu, jeżeli zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. C Konwencji Genewskiej. 2. W decyzji o pozbawieniu statusu uchodźcy określa się termin, z którym następuje utrata tego statusu. 3. Termin, o którym mowa w ust. 2, wyznacza się przy uwzględnieniu konieczności załatwienia przez cudzoziemca niezbędnych spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych, związanych z opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 39. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory: 1) formularza wniosku o nadanie statusu uchodźcy, uwzględniając dane dotyczące cudzoziemca, jego małżonka oraz towarzyszących cudzoziemcowi małoletnich dzieci, o których mowa w art. 8, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy oraz informację, o której mowa w art. 18 pkt 3; 2) tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca wydawanego przez organ przyjmujący wniosek oraz tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca wydawanego przez Prezesa Urzędu, uwzględniając dane, które powinny być w nim zawarte, określone w art. 33 ust. 1 i 2; 3) formularza wniosku o wydanie lub wymianę tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, uwzględniając dane dotyczące cudzoziemca oraz towarzyszących cudzoziemcowi małoletnich dzieci, o których mowa w art. 8, w zakresie niezbędnym do wydania lub wymiany tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, a także liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. 2. W przypadku zmiany wzorów tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, można określić termin ważności dotychczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca wydanych na blankietach dotychczasowego wzoru oraz termin, do którego mogą być stosowane blankiety dotychczasowego wzoru. Rozdział 2 Zatrzymanie cudzoziemca oraz umieszczenie go w strzeżonym ośrodku lub zastosowanie aresztu w celu wydalenia w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy Art. 40. Cudzoziemca ubiegającego się o nadanie statusu uchodźcy nie zatrzymuje się, chyba że: 1) składa wniosek o nadanie statusu uchodźcy: a) podczas kontroli granicznej, nie mając prawa wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) podczas nielegalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) przed złożeniem wniosku o nadanie statusu uchodźcy: a) niezgodnie z przepisami przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę, b) otrzymał decyzję o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub decyzję o wydaleniu; 3) po złożeniu wniosku o nadanie statusu uchodźcy wydano mu decyzję o wydaleniu. Art. 41. Cudzoziemca, o którym mowa w art. 40, umieszcza się, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 5 i art. 54 ust. 3, w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu wydalenia, z tym że areszt w celu wydalenia stosuje się, gdy z okoliczności ustalonych przez organ Straży Granicznej wynika, że jest to niezbędne ze względu na obronność lub bezpieczeństwo państwa albo bezpieczeństwo i porządek publiczny. Art. 42. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu wydalenia, na okres 30 dni. 2. W przypadku gdy wniosek o nadanie statusu uchodźcy składa cudzoziemiec, który przebywa w strzeżonym ośrodku lub w areszcie w celu wydalenia wskutek wykonania postanowienia sądu, wydanego na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, sąd przedłuża okres pobytu cudzoziemca o 90 dni, przy czym pierwszym dniem przedłużonego okresu pobytu jest dzień złożenia wniosku o nadanie statusu uchodźcy. 3. Jeżeli decyzja o odmowie nadania statusu uchodźcy zostanie doręczona cudzoziemcowi przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2, okres pobytu w ośrodku strzeżonym lub areszcie w celu wydalenia może być przedłużony na czas określony, niezbędny do wydania ostatecznej decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy i do wykonania decyzji o wydaleniu. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku i w areszcie w celu wydalenia nie może przekroczyć roku. 4. Postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu w ośrodku strzeżonym lub areszcie w celu wydalenia wydaje, na wniosek Prezesa Urzędu, organu Straży Granicznej lub Policji, sąd rejonowy, w którego okręgu znajduje się siedziba organu składającego wniosek. Art. 43. 1. Cudzoziemca umieszczonego w strzeżonym ośrodku lub wobec którego zastosowano areszt w celu wydalenia, informuje się, w języku dla niego zrozumiałym, o organizacjach, do których zadań statutowych należą sprawy uchodźców i zapewnia się kontakt korespondencyjny lub telefoniczny z tymi organizacjami. 2. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może, w szczególności w celu udzielenia mu pomocy prawnej, kontaktować się osobiście na terenie strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia z przedstawicielem Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców lub organizacji, do której zadań statutowych należą sprawy uchodźców. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wynika to z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego lub przestrzegania postanowień regulaminu organizacyjno-porządkowego pobytu w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia. 4. Rozstrzygnięcie w przedmiocie zastosowania ust. 3 jest ostateczne. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz odpowiadający za funkcjonowanie aresztu w celu wydalenia informują o tym Prezesa Urzędu oraz przedstawiciela Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców. Art. 44. 1. Zwolnienie cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia następuje w przypadkach, o których mowa w art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, lub na podstawie decyzji Prezesa Urzędu wydanej z urzędu lub na wniosek cudzoziemca, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że jest prawdopodobne, że cudzoziemiec spełnia warunki uznania za uchodźcę określone w Konwencji Genewskiej i Protokole Nowojorskim. 2. Prezes Urzędu nie wydaje decyzji, o której mowa w ust. 1, gdy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo bezpieczeństwa i porządku publicznego lub gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. F Konwencji Genewskiej. 3. Na decyzję Prezesa Urzędu o odmowie uwzględnienia wniosku o zwolnienie ze strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia cudzoziemcowi przysługuje odwołanie w terminie 3 dni od dnia doręczenia decyzji. Odwołanie wnosi się do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę Prezesa Urzędu, za pośrednictwem kierownika strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusza odpowiadającego za funkcjonowanie aresztu w celu wydalenia. 4. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz odpowiadający za funkcjonowanie aresztu w celu wydalenia przekazuje odwołanie w terminie 2 dni sądowi, który rozpoznaje je niezwłocznie. 5. Do postępowania w sprawie odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego o postępowaniu w sprawie zażalenia na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego, przy czym funkcję oskarżyciela publicznego wykonuje Prezes Urzędu. Art. 45. Cudzoziemcowi: 1) zwolnionemu ze strzeżonego ośrodka lub aresztu w celu wydalenia na podstawie decyzji, o której mowa w art. 44 ust. 1, 2) nieumieszczonemu w strzeżonym ośrodku lub wobec którego nie zastosowano aresztu w celu wydalenia z przyczyn określonych w art. 103 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach i spełniającemu co najmniej jeden z warunków, o których mowa w art. 40 - Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, nakazać przebywanie w określonym miejscu pobytu lub miejscowości, której cudzoziemiec nie może opuszczać bez jego zgody do dnia wydania decyzji ostatecznej w postępowaniu w sprawie o nadanie statusu uchodźcy oraz zobowiązać cudzoziemca do zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji. Art. 46. 1. W przypadku gdy w stosunku do cudzoziemca, w sprawie którego prowadzi się postępowanie o nadanie statusu uchodźcy, zachodzą okoliczności uzasadniające wydanie decyzji o wydaleniu, decyzję tę wydaje Prezes Urzędu, z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Wykonanie decyzji o wydaleniu wstrzymuje się do dnia doręczenia cudzoziemcowi decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy. Rozdział 3 Postępowanie z udziałem małoletniego przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez przedstawiciela ustawowego Art. 47. 1. Organ przyjmujący wniosek o nadanie statusu uchodźcy złożony przez małoletniego, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez przedstawiciela ustawowego, zwanego dalej "małoletnim bez opieki", występuje niezwłocznie do sądu właściwego ze względu na miejsce pobytu małoletniego, z wnioskiem o: 1) ustanowienie kuratora do reprezentowania małoletniego w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy; 2) umieszczenie małoletniego w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub ośrodku dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy, zwanym dalej "ośrodkiem". 2. Prezes Urzędu występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w toku postępowania przed Prezesem Urzędu lub przed Radą do Spraw Uchodźców wyjdzie na jaw okoliczność, że w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy bierze udział małoletni bez opieki. 3. Małoletniego bez opieki umieszcza się, do czasu wydania przez sąd orzeczenia w sprawie, o której mowa w ust. 1 pkt 2: 1) w placówce opiekuńczo-wychowawczej, jeśli nie ukończył 13 lat; 2) w ośrodku, po ukończeniu przez niego 13 lat. 4. Koszty związane z umieszczeniem i pobytem małoletniego bez opieki w placówce opiekuńczo-wychowawczej są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Prezesa Urzędu. 5. Małoletniego bez opieki nie umieszcza się w strzeżonym ośrodku i nie stosuje się wobec niego aresztu w celu wydalenia. Art. 48. 1. W postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy małoletniemu bez opieki niezwłocznie wyznacza się opiekuna faktycznego. 2. Opiekun faktyczny wykonuje pieczę nad osobą i majątkiem małoletniego bez opieki, w szczególności: 1) czuwa nad zapewnieniem odpowiednich warunków mieszkaniowych, dostępu do nauki i opieki medycznej; 2) współdziała w organizowaniu czasu wolnego, w tym zajęć kulturalnych, rekreacyjnych i sportowych; 3) udziela pomocy w kontaktowaniu się z krajowymi i międzynarodowymi organizacjami, do których zadań statutowych należą sprawy małoletnich lub uchodźców, w celu odnalezienia członków rodziny małoletniego. 3. Opiekun faktyczny wykonuje zadania, o których mowa ust. 2, kierując się dobrem małoletniego bez opieki oraz biorąc pod uwagę jego opinie, a także względy etniczne, religijne i językowe. 4. Opiekuna faktycznego wyznacza Prezes Urzędu, na okres trwający do czasu zakończenia postępowania o nadanie statusu uchodźcy, spośród pracowników Urzędu. 5. Opiekun faktyczny powinien posiadać kwalifikacje pracownika socjalnego, określone w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 2)). Art. 49. 1. W postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy odebranie zeznań i wyjaśnień od małoletniego bez opieki następuje: 1) w sposób uwzględniający jego wiek, stopień dojrzałości i rozwój umysłowy, a także fakt, że małoletni może mieć ograniczoną wiedzę o faktycznej sytuacji panującej w kraju jego pochodzenia; 2) po uprzednim poinformowaniu go o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na wynik postępowania o nadanie statusu uchodźcy; 3) po uprzednim pouczeniu go o możliwości zgłoszenia żądania, aby odebranie od niego zeznań i wyjaśnień odbyło się w obecności wskazanej przez niego osoby; 4) w języku dla niego zrozumiałym, a w miarę potrzeby z udziałem tłumacza; 5) w obecności: a) kuratora, o którym mowa w art. 47 ust. 1 pkt 1, b) opiekuna faktycznego, c) wskazanej przez małoletniego osoby dorosłej, jeżeli nie utrudni to postępowania, d) psychologa lub pedagoga, który sporządza opinię o stanie psychofizycznym małoletniego. 2. Przebieg czynności, o których mowa w ust. 1, może być utrwalony za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, jeżeli względy techniczne nie stoją temu na przeszkodzie. Art. 50. Czynności w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy z udziałem małoletniego bez opieki może dokonywać osoba, która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków: 1) ukończyła studia wyższe magisterskie na kierunku prawo i posiada 2-letni staż pracy w instytucjach, których zakres działania obejmuje opiekę nad dzieckiem; 2) ukończyła studia wyższe magisterskie lub wyższe zawodowe i posiada 2-letni staż pracy w administracji publicznej oraz odbyła przeszkolenie w zakresie prowadzenia postępowań o nadanie statusu uchodźcy z udziałem małoletnich; 3) ukończyła studia wyższe magisterskie na kierunkach: pedagogika, psychologia lub socjologia oraz posiada 2-letni staż pracy w administracji publicznej. Art. 51. Przepisów art. 56 ust. 4 i art. 64-66 nie stosuje się do udzielania pomocy małoletniemu bez opieki, ubiegającemu się o nadanie statusu uchodźcy. Art. 52. Małoletniego bez opieki, któremu odmówiono nadania statusu uchodźcy, pozostawia się w ośrodku lub umieszcza się w miejscu wyznaczonym mu do przebywania przez sąd opiekuńczy, właściwy ze względu na miejsce pobytu małoletniego, do czasu przekazania go organom lub organizacjom kraju pochodzenia, do których zadań statutowych należą sprawy małoletnich. Art. 53. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia, warunki zakwaterowania małoletnich bez opieki w ośrodku i standard opieki obowiązujący w ośrodku, mając na uwadze konieczność zaspokojenia potrzeb małoletniego, w sposób odpowiedni do jego wieku i stanu psychofizycznego i rekompensujący brak kontaktów z rodziną naturalną. Rozporządzenie powinno określać w szczególności warunki usytuowania ośrodka, wyposażenia pomieszczeń, sposób umieszczania małoletnich w ośrodku i sprawowania nad nimi opieki. Rozdział 4 Postępowanie z udziałem cudzoziemców, których stan psychofizyczny stwarza domniemanie, że byli poddani przemocy, albo będących niepełnosprawnymi Art. 54. 1. W postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy cudzoziemcowi, którego stan psychofizyczny stwarza domniemanie, że był poddany przemocy albo jest niepełnosprawny, wykonywanie czynności następuje: 1) w warunkach zapewniających swobodę wypowiedzi, w sposób szczególnie taktowny, dostosowany do stanu psychofizycznego cudzoziemca; 2) w miejscu jego pobytu; 3) w terminie dostosowanym do jego stanu psychicznego i fizycznego, wyznaczonym przy uwzględnieniu terminów korzystania przez cudzoziemca ze świadczeń zdrowotnych; 4) z udziałem psychologa oraz, w miarę potrzeby, z udziałem tłumacza płci wskazanej przez cudzoziemca lub lekarza. 2. Jeżeli stan fizyczny lub psychiczny cudzoziemca umieszczonego w ośrodku tego wymaga, zapewnia mu się przewóz w celu: 1) złożenia zeznań i oświadczeń w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy; 2) skorzystania ze świadczeń zdrowotnych. 3. Cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, nie umieszcza się w strzeżonym ośrodku i nie stosuje się wobec niego aresztu w celu wydalenia. Art. 55. Czynności w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy oraz związane z udzielaniem pomocy w ośrodku, z udziałem cudzoziemca, o którym mowa w art. 54 ust. 1, może dokonywać osoba płci wskazanej przez cudzoziemca, która odbyła szkolenie przygotowujące do pracy z osobami poszkodowanymi na skutek przestępstwa lub poddanymi przemocy i z osobami niepełnosprawnymi. Rozdział 5 Pomoc dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy Art. 56. 1. Cudzoziemcowi, w sprawie którego zostało wszczęte postępowanie o nadanie statusu uchodźcy, przyznaje się, na jego wniosek, pomoc na okres postępowania i na okres 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej w tej sprawie, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 60. 2. Cudzoziemcowi, któremu doręczono decyzję o nadaniu statusu uchodźcy, można, na jego wniosek, przedłużyć udzielanie pomocy na okres do 3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji o nadaniu statusu uchodźcy. 3. Pomoc przyznaje się cudzoziemcowi, który wykaże, że nie posiada środków finansowych wystarczających na pokrycie kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie posiada innych możliwości zapewnienia sobie mieszkania i utrzymania. 4. Pomocy: 1) nie przyznaje się cudzoziemcowi, który: a) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się, b) został umieszczony w strzeżonym ośrodku lub wobec którego zastosowano areszt w celu wydalenia, został tymczasowo aresztowany lub odbywa karę pozbawienia wolności; 2) można nie przyznać cudzoziemcowi, jeżeli treść jego wniosku o nadanie statusu uchodźcy wskazuje, że wniosek ten może być uznany za dający podstawę do wydania decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy z powodów, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lub 2. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może obejmować małżonka cudzoziemca i jego małoletnie dzieci. 6. Decyzje w sprawach przyznania pomocy wydaje Prezes Urzędu. Art. 57. 1. Pomoc, o której mowa w art. 56 ust. 1 i 2, obejmuje: 1) umieszczenie cudzoziemca w ośrodku lub 2) przyznanie cudzoziemcowi świadczenia pieniężnego na pokrycie we własnym zakresie kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "świadczeniem pieniężnym", oraz 3) udzielenie opieki medycznej. 2. Pomoc, o której mowa w art. 56 ust. 1, może również obejmować udzielenie pomocy w dobrowolnym wyjeździe z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 58. 1. Cudzoziemca, o którym mowa w art. 56 ust. 1, 2 i 5, można umieścić w ośrodku, tylko jeżeli podda się badaniom lekarskim oraz, gdy jest to niezbędne - zabiegom sanitarnym ciała i odzieży. 2. Prezes Urzędu zawiadamia państwowego inspektora sanitarnego, właściwego ze względu na miejsce położenia ośrodka, o odmowie poddania się przez cudzoziemca czynnościom, o których mowa w ust. 1. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który poddany był badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym ciała i odzieży na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2. Art. 59. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, zakres, szczegółowe warunki i sposób wykonywania badań lekarskich i zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemca, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 58 ust. 1, kierując się w szczególności potrzebą zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Art. 60. W przypadku gdy wobec małżonków przebywających wraz z małoletnimi dziećmi w ośrodku prowadzi się odrębne postępowania o nadanie statusu uchodźcy, pobyt żadnego z małżonków w ośrodku nie może zakończyć się wcześniej, niż po upływie 14 dni od dnia wydania decyzji ostatecznej w tym postępowaniu, które zakończono później. Przepisy art. 65 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 stosuje się. Art. 61. 1. Cudzoziemcowi umieszczonemu w ośrodku zapewnia się: 1) wyżywienie; 2) bilety na przejazd: a) w celu wzięcia udziału w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy, b) w celu stawienia się na badania lekarskie lub szczepienia ochronne, c) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach; 3) pomoce dydaktyczne dla dzieci korzystających z nauki i opieki w publicznych placówkach, szkołach podstawowych lub gimnazjach oraz pokrycie kosztów wynikających z opłat za naukę w tych placówkach, szkołach lub gimnazjach; 4) stałą pomoc pieniężną na: a) zakup środków higieny osobistej, b) pokrycie drobnych wydatków osobistych cudzoziemca. 2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, można zapewnić: 1) ekwiwalent pieniężny w zamian za wyżywienie, w przypadku gdy: a) stan zdrowia cudzoziemca wymaga zastosowania, przez czas określony w orzeczeniu lekarskim, żywienia dietetycznego, którego ośrodek nie może zapewnić, b) przebywa w ośrodku wraz z dziećmi poniżej 2 roku życia; 2) jednorazową pomoc pieniężną na zakup odzieży i obuwia; 3) bezpłatną naukę języka polskiego i podstawowe materiały niezbędne do nauki tego języka. 3. Ekwiwalent pieniężny w zamian za wyżywienie w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b, przyznaje się na dzieci cudzoziemca. Art. 62. 1. Cudzoziemiec umieszczony w ośrodku jest obowiązany przestrzegać regulaminu pobytu w ośrodku. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, regulamin pobytu w ośrodku, uwzględniający w szczególności warunki przyjęcia cudzoziemca do ośrodka oraz odwiedzin osób w nim przebywających, sposób wydawania posiłków, sposób utrzymywania czystości oraz porządek wewnętrzny ośrodka. Art. 63. 1. Prezes Urzędu zapewnia i organizuje prowadzenie ośrodków. 2. Prezes Urzędu może zlecić prowadzenie ośrodków organizacjom społecznym, stowarzyszeniom lub innym osobom prawnym albo osobom fizycznym. 3. Ośrodki są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Prezesa Urzędu. Art. 64. 1. Cudzoziemcowi przyznaje się świadczenie pieniężne, w przypadku gdy pobyt w ośrodku jest dla niego niewskazany ze względu na: 1) stan zdrowia stwierdzony orzeczeniem lekarskim; 2) konieczność zapewnienia cudzoziemcowi bezpieczeństwa. 2. Cudzoziemcowi przebywającemu w ośrodku, któremu doręczono decyzję o nadaniu statusu uchodźcy, może być przyznane, na jego wniosek, świadczenie pieniężne w miejsce dotychczasowej pomocy polegającej na umieszczeniu go w ośrodku, na okres 14 dni od dnia doręczenia mu decyzji o nadaniu statusu uchodźcy lub na okres, na który przedłużono udzielanie pomocy na podstawie art. 56 ust. 2. Art. 65. 1. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wstrzymuje w całości lub w części pomoc polegającą na umieszczeniu cudzoziemca w ośrodku lub przyznaniu świadczenia pieniężnego, jeżeli cudzoziemiec: 1) posiada własne środki, wystarczające do zaspokojenia jego potrzeb; 2) po udzieleniu pomocy, niezgodnie z przepisami przekroczył lub usiłował przekroczyć granicę. 2. Wstrzymanie pomocy polegającej na umieszczeniu cudzoziemca w ośrodku następuje także, gdy cudzoziemiec rażąco naruszył zasady współżycia społecznego w ośrodku. 3. W przypadku gdy wstrzymanie pomocy nastąpiło z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lub ust. 2, Prezes Urzędu może, na wniosek cudzoziemca, w drodze decyzji, jednorazowo przywrócić udzielanie tej pomocy na dotychczasowych zasadach. Art. 66. Jeżeli wstrzymanie pomocy z przyczyn, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lub ust. 2, nastąpiło po raz drugi lub jeżeli cudzoziemca nie można umieścić w ośrodku, gdyż odmówił poddania się badaniom lekarskim lub zabiegom sanitarnym ciała i odzieży, Prezes Urzędu może, na wniosek cudzoziemca, w drodze decyzji, przyznać mu świadczenie pieniężne w wysokości jednej trzeciej świadczenia pieniężnego przyznawanego na podstawie art. 64. Art. 67. 1. Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 56 ust. 1, 2 i 5, udziela się opieki medycznej w zakresie, w jakim ubezpieczonemu w Narodowym Funduszu Zdrowia przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych na podstawie art. 47 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874 i Nr 122, poz. 1143). 2. Udzielanie cudzoziemcowi opieki medycznej następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy Prezesem Urzędu a świadczeniodawcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 3. Ceny świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem umowy, o której mowa w ust. 2, odpowiadają cenom takich samych świadczeń zdrowotnych, po których Narodowy Fundusz Zdrowia zakupił je od danego świadczeniodawcy. 4. Do zawierania umów o udzielanie cudzoziemcowi opieki medycznej stosuje się tryb zawierania przez Narodowy Fundusz Zdrowia umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych określony w rozdziale 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 5. Koszty opieki medycznej, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem kosztów określonych w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391), są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Prezesa Urzędu. Art. 68. 1. Cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 56 ust. 1, który zrezygnował z ubiegania się o nadanie statusu uchodźcy, można, na jego wniosek, przyznać pomoc w dobrowolnym wyjeździe z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może obejmować małżonka cudzoziemca i jego małoletnie dzieci. 3. Pomoc w dobrowolnym wyjeździe z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może obejmować: 1) zakup biletu na przejazd najtańszym środkiem komunikacji publicznej do wybranego przez cudzoziemca kraju, do którego ma prawo wjazdu; 2) pokrycie opłat administracyjnych związanych z uzyskaniem niezbędnych wiz i zezwoleń; 3) częściowe pokrycie kosztów wyżywienia w podróży. 4. Pomocy w dobrowolnym wyjeździe z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela się raz w ciągu 2 lat. Art. 69. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość jednorazowej pomocy pieniężnej na zakup odzieży i obuwia, stałej pomocy pieniężnej na zakup środków higieny osobistej i na pokrycie drobnych wydatków osobistych cudzoziemca oraz ekwiwalentu pieniężnego w zamian za wyżywienie, przyznawanych cudzoziemcowi przebywającemu w ośrodku, a także wysokość świadczenia pieniężnego na pokrycie we własnym zakresie kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pomocy na pokrycie kosztów wyżywienia cudzoziemca w podróży w związku z dobrowolnym wyjazdem z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także termin i sposób ich wypłaty oraz wysokość stawki dziennej wyżywienia w ośrodku, biorąc pod uwagę konieczność zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych cudzoziemca. Rozporządzenie może określać, w jakich przypadkach i do jakiej wysokości może być zwiększona wysokość stałej pomocy pieniężnej na pokrycie drobnych wydatków osobistych cudzoziemca, biorąc pod uwagę jego działania na rzecz ośrodka i przebywających w nim osób. Rozdział 6 Prawa i obowiązki cudzoziemca, któremu nadano status uchodźcy Art. 70. Cudzoziemcowi, któremu nadano status uchodźcy, udziela się pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji. Pomocy tej udziela się w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. Art. 71. Cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy, przysługują uprawnienia cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, o ile przepisy ustawy lub innych ustaw nie stanowią inaczej. Art. 72. Cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy, nie można wydać decyzji o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani decyzji o wydaleniu bez pozbawienia go tego statusu, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 32 lub 33 Konwencji Genewskiej. Art. 73. 1. W przypadku gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 32 lub 33 Konwencji Genewskiej, decyzję o wydaleniu cudzoziemca, któremu nadano status uchodźcy, wydaje Prezes Urzędu, z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji. 2. Decyzji o wydaleniu cudzoziemca, który posiada status uchodźcy, nie można nadać rygoru natychmiastowej wykonalności. Art. 74. 1. Cudzoziemcowi i jego małżonkowi, którym nadano status uchodźcy, wydaje się dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej i kartę pobytu. 2. Małoletniemu dziecku cudzoziemca lub jego małżonka, w tym także urodzonemu po nadaniu im statusu uchodźcy, wydaje się kartę pobytu oraz: 1) wpisuje się jego dane osobowe do dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, wydanego cudzoziemcowi lub jego małżonkowi, o których mowa w ust. 1, albo 2) wydaje się dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, jeżeli jest to niezbędne do realizacji praw dziecka. 3. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej i karta pobytu są ważne przez okres 2 lat. 4. Ważność dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej może być przedłużana na kolejne okresy dwuletnie. 5. W przypadku przedłużenia ważności dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, cudzoziemcowi wydaje się nową kartę pobytu ważną przez okres 2 lat. 6. Okres ważności karty pobytu i dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, wydanych małoletniemu, upływa w tym samym terminie, w którym upływa okres ważności karty pobytu i dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, wydanych cudzoziemcowi lub jego małżonkowi, o których mowa w ust. 1. Art. 75. Cudzoziemiec jest obowiązany wymienić dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej w przypadku, gdy: 1) uległ on uszkodzeniu w stopniu utrudniającym posługiwanie się nim lub został utracony; 2) wyczerpały się możliwości jego dalszego przedłużania. Art. 76. 1. Cudzoziemiec, który utracił dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, jest obowiązany zawiadomić o tym Prezesa Urzędu w terminie 3 dni od dnia jego utraty. 2. W przypadku znalezienia utraconego dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej cudzoziemiec jest obowiązany, w terminie 3 dni od dnia jego znalezienia, zawiadomić o tym Prezesa Urzędu i zwrócić niezwłocznie znaleziony dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, jeżeli w miejsce utraconego wydano nowy. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się w przypadku utraty karty pobytu. Art. 77. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić kartę pobytu i dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej Prezesowi Urzędu, niezwłocznie po doręczeniu decyzji o pozbawieniu statusu uchodźcy lub dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego lub obywatelstwa innego państwa. 2. Cudzoziemiec, który podlega wydaleniu na podstawie decyzji, o której mowa w art. 73, jest obowiązany zwrócić kartę pobytu komendantowi granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej najpóźniej w chwili przekraczania granicy. Art. 78. 1. Przedłużenia ważności i wymiany dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej dokonuje się na wniosek cudzoziemca. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane cudzoziemca i małoletnich dzieci towarzyszących cudzoziemcowi, niezbędne do przedłużenia ważności i wymiany dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej oraz do wydania karty pobytu. 3. Cudzoziemiec jest obowiązany dołączyć do wniosku fotografie osób, których ten wniosek dotyczy. Art. 79. 1. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej wydaje, wymienia oraz przedłuża jego ważność Prezes Urzędu. 2. Kartę pobytu cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy, wydaje i wymienia Prezes Urzędu. Art. 80. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, uwzględniając postanowienia załącznika do Konwencji Genewskiej; 2) wzór formularza wniosku o przedłużenie ważności lub wymianę dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, uwzględniając dane dotyczące cudzoziemca i małoletnich dzieci towarzyszących cudzoziemcowi, o których mowa w art. 8, w zakresie niezbędnym do przedłużenia ważności lub wymiany dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej i do wydania karty pobytu, a także liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku. Rozdział 7 Rada do Spraw Uchodźców Art. 81. 1. Rada do Spraw Uchodźców, zwana dalej "Radą", jest organem administracji publicznej rozpatrującym odwołania od decyzji i zażalenia na postanowienia wydane przez Prezesa Urzędu w sprawach o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy, z wyjątkiem spraw, o których mowa w rozdziale 5. 2. Radzie przysługują uprawnienia organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. 3. Rada jest także organem właściwym w sprawach wznowienia postępowania, uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności wydanych przez siebie decyzji lub postanowień. 4. Do zadań Rady należy ponadto: 1) dokonywanie analiz orzecznictwa w zakresie spraw o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy; 2) gromadzenie informacji o krajach pochodzenia cudzoziemców; 3) współpraca z organami oraz instytucjami krajowymi i zagranicznymi w zakresie problematyki migracji i uchodźstwa; 4) prowadzenie rejestru złożonych zażaleń i odwołań oraz wydanych przez Radę decyzji i postanowień. 5. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje Radzie statut organizacyjny i regulamin czynności wewnętrznych, w którym określa w szczególności sposób zwoływania i odbywania posiedzeń składów orzekających i posiedzeń plenarnych oraz tworzenia wewnętrznych zespołów Rady, uwzględniając zakres zadań Rady. Art. 82. 1. W skład Rady wchodzi 12 członków powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na pięcioletnią kadencję spośród osób wyróżniających się wiedzą lub doświadczeniem praktycznym w zakresie problematyki uchodźców. Co najmniej połowa członków Rady powinna posiadać wyższe wykształcenie prawnicze. 2. Członkiem Rady może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie i korzystająca z pełni praw publicznych. 3. Prezes Rady Ministrów powołuje w skład Rady po 4 osoby spośród kandydatów przedstawianych przez ministra właściwego do spraw zagranicznych i Ministra Sprawiedliwości. Każdy z ministrów przedstawia 8 kandydatów. 4. W przypadku uzasadnionym istotnym wzrostem liczby spraw o nadanie lub pozbawienie statusu uchodźcy Prezes Rady Ministrów może, na wniosek przewodniczącego Rady złożony na podstawie uchwały Rady, powołać dodatkowych członków Rady na okres do końca danej kadencji. Przepisu ust. 3 nie stosuje się. Art. 83. 1. Pracodawca zatrudniający członka Rady udziela mu, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji w Radzie. 2. Pracownikom urzędów państwowych oraz członkom korpusu służby cywilnej przysługuje, po zakończeniu sprawowania funkcji w Radzie, prawo powrotu na zajmowane poprzednio stanowisko, a jeżeli jest to niemożliwe - na stanowisko równorzędne. 3. Członkowie Rady w zakresie wykonywania czynności wynikających z zadań Rady, o których mowa w art. 81, korzystają z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym. Art. 84. 1. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady w przypadku: 1) złożenia przez niego rezygnacji z pełnienia funkcji; 2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie przez niego funkcji; 3) skazania go prawomocnym wyrokiem orzeczonym za przestępstwo popełnione z winy umyślnej, ścigane z oskarżenia publicznego; 4) zaistnienia innych okoliczności uniemożliwiających mu sprawowanie funkcji lub wywiązywanie się z obowiązków. 2. W przypadku odwołania członka Rady lub jego śmierci Prezes Rady Ministrów uzupełnia skład Rady, powołując na miejsce opróżnione nowego członka Rady na okres do końca danej kadencji. Przepisu art. 82 ust. 3 nie stosuje się. Art. 85. 1. Rada dokonuje wyboru przewodniczącego i wiceprzewodniczącego spośród swoich członków w głosowaniu tajnym, większością głosów w obecności co najmniej dwóch trzecich jej składu. W tym samym trybie Rada może przegłosować odwołanie z funkcji przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Rady. 2. Po upływie kadencji Rady dotychczasowy przewodniczący pełni swoje obowiązki do czasu powołania nowego przewodniczącego. 3. Pierwsze posiedzenie plenarne Rady nowej kadencji zwołuje dotychczasowy przewodniczący w terminie 30 dni od dnia powołania członków Rady nowej kadencji. Art. 86. Przewodniczący kieruje pracami Rady, w szczególności: 1) ustala plan pracy Rady; 2) zwołuje posiedzenia plenarne Rady; 3) wyznacza składy orzekające; 4) przydziela składom orzekającym sprawy do rozpatrzenia oraz czuwa nad terminowością ich załatwienia; 5) reprezentuje Radę przed innymi organami i instytucjami; 6) reprezentuje Radę w postępowaniu przed sądem administracyjnym lub wyznacza w tym celu innego członka Rady; 7) powołuje biegłych lub ekspertów do udziału w postępowaniu toczącym się przed Radą; 8) wyznacza członkom Rady zadania związane z działalnością Rady; 9) może powoływać zespoły tematyczne lub grupy robocze do opracowania zagadnień oraz dokonania analiz problemów wynikających z działalności Rady; 10) wykonuje inne zadania wynikające z przepisów prawa. Art. 87. 1. Rada orzeka w składach trzyosobowych, z zastrzeżeniem przypadków, o których mowa w ust. 4 i 5. 2. Orzeczenia zapadają większością głosów. Członek składu orzekającego nie może wstrzymać się od głosu. 3. Członek składu orzekającego, który nie zgodził się z większością głosujących, może przy podpisywaniu orzeczenia zgłosić zdanie odrębne, podając, w jakiej części i w jakim zakresie kwestionuje orzeczenie. 4. Przewodniczący Rady może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednoosobowym. 5. Rozpoznanie odwołania od decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy z powodu oczywistej bezzasadności wniosku następuje w składzie jednoosobowym. 6. Przy orzekaniu członkowie Rady są związani wyłącznie przepisami prawa. 7. Rada przed wydaniem decyzji o nadaniu statusu uchodźcy lub przed udzieleniem cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, gdy odmawia mu nadania statusu uchodźcy, zwraca się do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o przekazanie informacji, czy wobec cudzoziemca zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 1 ust. F Konwencji Genewskiej, lub czy pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, gdy z akt sprawy wynika, że Prezes Urzędu nie zwrócił się o udostępnienie takich informacji. Do uzyskiwania informacji przez Radę stosuje się przepisy art. 28 ust. 3-5. 8. Przewodniczący przekazuje Prezesowi Urzędu akta spraw w postępowaniach administracyjnych w celu archiwizacji, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia zakończenia postępowania. Art. 88. 1. Przewodniczący, wiceprzewodniczący i członkowie Rady otrzymują wynagrodzenie, a także diety, zwrot kosztów podróży i zakwaterowania na zasadach określonych w przepisach dotyczących wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. 2. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego oraz pozostałych członków Rady, uwzględniając ryczałt miesięczny za udział w posiedzeniach Rady, wynagrodzenie za udział w składach orzekających oraz za udział w postępowaniach przed sądem administracyjnym. Wysokość wynagrodzenia uzależnia się od funkcji pełnionych przez członków Rady. Art. 89. 1. Obsługę administracyjną i kancelaryjną Rady zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. 2. Działalność Rady jest finansowana z budżetu państwa, z rozdziału dotyczącego Rady do Spraw Uchodźców, z części dotyczącej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacyjne i finansowe wykonywania obsługi Rady, uwzględniając charakter zadań Rady, określonych w art. 81. Dział III Inne rodzaje ochrony udzielanej cudzoziemcom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Rozdział 1 Azyl Art. 90. 1. Cudzoziemcowi można, na jego wniosek, udzielić azylu w Rzeczypospolitej Polskiej, gdy jest to niezbędne do zapewnienia mu ochrony oraz gdy przemawia za tym ważny interes Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, udziela się zezwolenia na osiedlenie się. Art. 91. 1. Cudzoziemca pozbawia się azylu, jeżeli: 1) ustały przyczyny, dla których azyl został udzielony; 2) prowadzi on działalność skierowaną przeciwko obronności lub bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. 2. W decyzji o pozbawieniu azylu nakazuje się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opuścić to terytorium w terminie w niej określonym. 3. Do postępowania w sprawie pozbawienia azylu, w części dotyczącej nakazu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach dotyczące postępowania w sprawie wydalenia. Art. 92. 1. Cudzoziemiec, który składa wniosek o udzielenie azylu, przebywając: 1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany poddać się pobraniu odcisków linii papilarnych i fotografowaniu; 2) za granicą, jest obowiązany dołączyć do wniosku fotografię i po przybyciu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu lub w związku z udzieleniem mu azylu - poddać się pobraniu odcisków linii papilarnych. 2. Pobranie odcisków linii papilarnych oraz fotografowanie cudzoziemca zapewnia komendant oddziału Straży Granicznej, obejmującego terytorialnym zasięgiem działania m.st. Warszawę. 3. W przypadku gdy cudzoziemiec nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w ust. 1, wniosek o udzielenie azylu pozostawia się bez rozpoznania. Art. 93. 1. Do postępowania w sprawie o udzielenie azylu stosuje się odpowiednio przepisy art. 17, 18, 27, 29 ust. 1 i działu II rozdział 4. 2. Do małoletniego bez opieki w postępowaniu o udzielenie azylu stosuje się odpowiednio przepisy działu II rozdziały 3 i 5. Art. 94. 1. Decyzje w sprawach udzielania i pozbawiania azylu wydaje Prezes Urzędu. 2. Wydanie decyzji o udzieleniu lub pozbawieniu azylu wymaga uzyskania zgody ministra właściwego do spraw zagranicznych. 3. Zezwolenia na osiedlenie się cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, udziela oraz wydaje kartę pobytu Prezes Urzędu. Art. 95. Cudzoziemca, któremu udzielono azylu, nie można zobowiązać do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 96. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, można wydać decyzję o wydaleniu tylko po uprzednim pozbawieniu go azylu. Rozdział 2 Pobyt tolerowany Art. 97. Cudzoziemcowi udziela się zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jego wydalenie: 1) mogłoby nastąpić jedynie do kraju, w którym zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego, w którym mógłby zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu lub być zmuszony do pracy lub pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być ukarany bez podstawy prawnej w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 i 285, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177, z 1998 r. Nr 147, poz. 962 oraz z 2002 r. Nr 127, poz. 1084); 2) jest niewykonalne z przyczyn niezależnych od organu wykonującego decyzję o wydaleniu lub od cudzoziemca; 3) mogłoby nastąpić jedynie do kraju, do którego wydanie cudzoziemca jest niedopuszczalne na podstawie orzeczenia sądu o niedopuszczalności wydania cudzoziemca albo na podstawie rozstrzygnięcia Ministra Sprawiedliwości o odmowie jego wydania; 4) miałoby nastąpić z innych przyczyn niż zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo bezpieczeństwa i porządku publicznego, a cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego lub cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się. Art. 98. Cudzoziemcowi, któremu udzielono zgody na pobyt tolerowany, przysługują uprawnienia cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, o ile przepisy ustawy lub innych ustaw nie stanowią inaczej. Art. 99. 1. Cudzoziemcowi, któremu udzielono zgody na pobyt tolerowany, wydaje się kartę pobytu. 2. Karta pobytu wydana cudzoziemcowi, któremu udzielono zgody na pobyt tolerowany, jest ważna rok. 3. Cudzoziemiec obowiązany jest wymienić kartę pobytu w przypadkach określonych w art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, a także po upływie okresu jej ważności. Art. 100. Cudzoziemiec jest obowiązany zwrócić kartę pobytu niezwłocznie po doręczeniu dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego, decyzji o cofnięciu zgody na pobyt tolerowany, decyzji o nadaniu statusu uchodźcy, decyzji o udzieleniu zezwolenia na osiedlenie się lub w dniu zawiadomienia Prezesa Urzędu o zrzeczeniu się prawa do korzystania ze zgody na pobyt tolerowany. Art. 101. Cudzoziemcowi, który posiada zgodę na pobyt tolerowany, nie można wydać decyzji o zobowiązaniu do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani decyzji o wydaleniu. Art. 102. 1. Zgodę na pobyt tolerowany cofa się, jeżeli: 1) ustanie przyczyna, dla której została ona udzielona; 2) cudzoziemiec dobrowolnie zwrócił się o ochronę do władz kraju pochodzenia; 3) cudzoziemiec opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 4) dalsze jej obowiązywanie mogłoby spowodować poważne zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo bezpieczeństwa i porządku publicznego. 2. W decyzji o cofnięciu zgody na pobyt tolerowany nakazuje się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opuszczenie tego terytorium w terminie określonym w decyzji, nie dłuższym niż 14 dni od dnia, kiedy decyzja stanie się ostateczna, chyba że przed wydaniem decyzji o cofnięciu zgody na pobyt tolerowany cudzoziemcowi wydano decyzję o wydaleniu, która nie została wykonana. 3. Do postępowania w sprawie cofnięcia zgody na pobyt tolerowany, w części dotyczącej nakazu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach dotyczące postępowania w sprawie wydalenia. 4. Decyzji o cofnięciu zgody na pobyt tolerowany, udzielonej na podstawie art. 97 pkt 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 103. Zgoda na pobyt tolerowany wygasa z mocy prawa z dniem: 1) nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy; 2) nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego; 3) zawiadomienia przez cudzoziemca, na piśmie, Prezesa Urzędu o zrzeczeniu się prawa do korzystania ze zgody na pobyt tolerowany; 4) uzyskania zezwolenia na osiedlenie się. Art. 104. 1. Zgody na pobyt tolerowany udziela: 1) wojewoda: a) z urzędu, w decyzji o odmowie wydalenia, gdy w postępowaniu w sprawie o wydalenie cudzoziemca stwierdzi, że zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 97 pkt 1 lub 4, b) na wniosek organu zobowiązanego do wykonania decyzji o wydaleniu, w przypadku gdy okoliczności, o których mowa w art. 97 pkt 1 lub 4, ujawnią się po wydaniu decyzji o wydaleniu albo gdy decyzja o wydaleniu stanie się niewykonalna z przyczyn niezależnych od organu, który jest obowiązany ją wykonać; 2) Prezes Urzędu: a) z urzędu, w decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy, jeżeli zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 97, b) na wniosek cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w sprawie którego wydano orzeczenie, o którym mowa w art. 97 pkt 3; 3) Rada, gdy w wyniku rozpatrzenia odwołania od decyzji w sprawie o nadanie statusu uchodźcy stwierdzi, że zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których mowa w art. 97. 2. Organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewody w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest Prezes Urzędu. 3. Decyzję w sprawie cofnięcia zgody na pobyt tolerowany wydaje organ, który jej udzielił, z tym że gdy decyzję o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany wydała Rada, decyzję w sprawie jej cofnięcia wydaje Prezes Urzędu. 4. Decyzję w sprawie cofnięcia zgody na pobyt tolerowany na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 4 wydaje się z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji, komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji. 5. Kartę pobytu cudzoziemcowi, któremu udzielono zgody na pobyt tolerowany, wydaje i wymienia organ, który udzielił zgody na ten pobyt, z tym że jeżeli zgody udzieliła Rada, czynności tych dokonuje Prezes Urzędu. Art. 105. 1. Cudzoziemiec, któremu udzielono zgody na pobyt tolerowany w wyniku: 1) postępowania o wydalenie, 2) uwzględnienia przez Prezesa Urzędu wniosku, o którym mowa w art. 104 ust. 1 pkt 2 lit. b - jest obowiązany poddać się pobraniu odcisków linii papilarnych. 2. Pobranie odcisków linii papilarnych zapewnia w przypadku, o którym mowa w ust. 1: 1) w pkt 1 - komendant wojewódzki Policji; 2) w pkt 2 - Komendant Główny Policji. 3. Odciski linii papilarnych pobiera się za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków. Rozdział 3 Ochrona czasowa cudzoziemców Art. 106. 1. Cudzoziemcom masowo przybywającym do Rzeczypospolitej Polskiej, którzy opuścili swój kraj pochodzenia lub określony obszar geograficzny, z powodu obcej inwazji, wojny, wojny domowej, konfliktów etnicznych lub rażących naruszeń praw człowieka, można udzielić ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez względu na to, czy ich przybycie miało charakter spontaniczny, czy też było wynikiem pomocy udzielonej im przez Rzeczpospolitą Polską lub społeczność międzynarodową. 2. Ochrony czasowej udziela się do chwili, gdy możliwy stanie się powrót cudzoziemców do uprzedniego miejsca ich zamieszkania, jednakże nie dłużej niż na okres roku. 3. Jeżeli po upływie roku nie ustaną przeszkody do bezpiecznego powrotu cudzoziemców do uprzedniego miejsca ich zamieszkania, okres ochrony czasowej przedłuża się o dalsze 6 miesięcy, jednak nie więcej niż dwa razy. Art. 107. 1. Ochrony czasowej udziela się na podstawie i w granicach określonych w decyzji Rady Unii Europejskiej, przez okres określony każdorazowo w tej decyzji. 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może udzielić ochrony czasowej cudzoziemcom nieobjętym decyzją Rady Unii Europejskiej, zmuszonym do opuszczenia kraju lub obszaru geograficznego, którego ta decyzja dotyczy, z powodu wystąpienia zdarzeń, o których mowa w art. 106 ust. 1. 3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, określa się: 1) szczegółowe zasady finansowania ochrony czasowej, limit cudzoziemców, którym można udzielić tej ochrony, okres jej trwania lub warunki zakończenia jej udzielania, sposób udzielania pomocy, o której mowa w art. 112 ust. 1, a także sposób realizacji zadań podejmowanych w ramach ochrony czasowej, uwzględniając w szczególności rodzaj zagrożenia, na które narażeni byli cudzoziemcy przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, możliwości finansowania tej ochrony oraz zobowiązania wynikające z postanowień umów międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską; 2) zakres, szczegółowe warunki i sposób wykonywania badań lekarskich i zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemca, o których mowa w art. 114 ust. 2, kierując się w szczególności potrzebą zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Art. 108. 1. Ochrony czasowej w razie wystąpienia zdarzeń, o których mowa w art. 106 ust. 1, udziela się na podstawie i w granicach określonych każdorazowo przez Radę Ministrów w rozporządzeniu. 2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się: 1) szczegółowe zasady finansowania ochrony czasowej, limit cudzoziemców, którym można udzielić tej ochrony, okres jej trwania, warunki zakończenia jej udzielania, sposób udzielania pomocy, o której mowa w art. 112 ust. 1, a także sposób realizacji zadań podejmowanych w ramach ochrony czasowej, uwzględniając w szczególności rodzaj zagrożenia, na które narażeni byli cudzoziemcy przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, możliwości finansowania tej ochrony oraz zobowiązania wynikające z postanowień umów międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską; 2) zakres, szczegółowe warunki i sposób wykonywania badań lekarskich i zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemca, o których mowa w art. 114 ust. 2, kierując się w szczególności potrzebą zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. 3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może przedłużyć okres udzielania ochrony czasowej, zgodnie z art. 106 ust. 3, biorąc pod uwagę istnienie przeszkód do bezpiecznego powrotu cudzoziemców do uprzedniego miejsca ich zamieszkania. 4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może powierzyć realizację zadań podejmowanych w ramach ochrony czasowej organizacjom pozarządowym, określić zakres powierzanych zadań i okres ich wykonywania, sposób kontroli ich wykonywania oraz sposób finansowania tych zadań, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia cudzoziemcom należytej ochrony. Art. 109. Prezes Urzędu może odmówić cudzoziemcowi skorzystania z ochrony czasowej, jeżeli: 1) istnieją uzasadnione podejrzenia, że: a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię przeciwko ludzkości w rozumieniu przepisów prawa międzynarodowego odnoszących się do tych zbrodni, b) popełnił, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przed przybyciem na to terytorium w celu korzystania z ochrony czasowej, zbrodnię o charakterze niepolitycznym, c) dopuścił się czynów sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych; 2) jego wjazd lub pobyt mogą zagrozić bezpieczeństwu państwa; 3) został skazany prawomocnym wyrokiem za taką zbrodnię, której charakter wskazuje, że jego obecność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogłaby stanowić zagrożenie dla jej obywateli. Art. 110. 1. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej wydaje się wizę, jeżeli jest to niezbędne do jego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Po przyjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej Prezes Urzędu udziela zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na okres roku i wydaje kartę pobytu. 3. Jeżeli okres ochrony czasowej został przedłużony, Prezes Urzędu udziela, z urzędu, kolejnego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na okres, na który przedłużono udzielanie ochrony czasowej, i wydaje kartę pobytu. 4. Za wydanie wizy, karty pobytu i udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony nie pobiera się opłat. Art. 111. Cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej po przyjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poucza się w języku dla niego zrozumiałym o trybie i zasadach postępowania związanego z ochroną czasową oraz o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach. Art. 112. 1. Cudzoziemcowi, korzystającemu z ochrony czasowej. Prezes Urzędu zapewnia opiekę medyczną oraz przyznaje pomoc przez zakwaterowanie i wyżywienie, z zastrzeżeniem ust. 7. 2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, udziela się opieki medycznej w zakresie, w jakim ubezpieczonemu w Narodowym Funduszu Zdrowia przysługuje prawo do świadczeń zdrowotnych na podstawie art. 47 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 3. Udzielenie cudzoziemcowi opieki medycznej następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy Prezesem Urzędu a świadczeniodawcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 4. Ceny świadczeń zdrowotnych, będących przedmiotem umowy, o której mowa w ust. 3, odpowiadają cenom takich samych świadczeń zdrowotnych, po których Narodowy Fundusz Zdrowia zakupił je od danego świadczeniodawcy. 5. Do zawierania umów o udzielenie cudzoziemcowi opieki medycznej stosuje się tryb zawierania przez Narodowy Fundusz Zdrowia umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych, określony w rozdziale 6 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 6. Koszty opieki medycznej, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem kosztów określonych w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Prezesa Urzędu. 7. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej, który wykonuje pracę lub prowadzi działalność gospodarczą. Prezes Urzędu zapewnia opiekę medyczną i pomoc, o której mowa w ust. 1, uwzględniając wysokość uzyskiwanego przez cudzoziemca dochodu. Art. 113. 1. Dla małoletniego bez opieki korzystającego z ochrony czasowej sąd właściwy ze względu na miejsce pobytu małoletniego, na wniosek Prezesa Urzędu, ustanawia opiekę. 2. Do opieki, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4. 3. Opiekę ustanawia się, gdy małoletniemu, o którym mowa w ust. 1, podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie towarzyszy jego przedstawiciel ustawowy. 4. Opieka ustaje z mocy prawa, gdy małoletni, o którym mowa w ust. 1, opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z upływem okresu, na jaki udzielona mu była ochrona czasowa, albo gdy władzę rodzicielską będzie mógł sprawować nad nim jego przedstawiciel ustawowy. 5. Do czasu ustanowienia opieki przez sąd małoletniego bez opieki umieszcza się w placówce opiekuńczo-wychowawczej. Art. 114. 1. Cudzoziemiec korzystający z ochrony czasowej jest obowiązany poddać się pobraniu odcisków linii papilarnych i fotografowaniu. 2. W uzasadnionych przypadkach cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany poddać się badaniom lekarskim oraz niezbędnym zabiegom sanitarnym ciała i odzieży. 3. Pobranie odcisków linii papilarnych, fotografowanie oraz przeprowadzenie badań lekarskich i zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemców, o których mowa w ust. 1 i 2, zapewnia komendant oddziału Straży Granicznej, obejmującego terytorialnym zasięgiem działania m.st. Warszawę. Art. 115. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej i nieposiadającemu dokumentu podróży Prezes Urzędu może wydać polski dokument podróży dla cudzoziemca. Art. 116. 1. Cudzoziemiec korzystający z ochrony czasowej może wykonywać pracę bez zezwolenia na pracę lub prowadzić działalność gospodarczą na zasadach określonych w ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 3)). 2. Małoletniemu dziecku cudzoziemca korzystającemu z ochrony czasowej przysługuje prawo do nauki na zasadach określonych dla obywateli polskich. Art. 117. 1. Jeżeli małżonek lub małoletnie dziecko cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej przebywa poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Urzędu podejmuje działania mające na celu połączenie rodziny. 2. Prezes Urzędu może podjąć działania mające na celu połączenie cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej z innymi niż określeni w ust. 1 jego bliskimi krewnymi, którzy bezpośrednio przed przybyciem cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzili z nim wspólne gospodarstwo domowe i pozostawali na jego całkowitym lub częściowym utrzymaniu. 3. Osobom, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się wizy i udziela zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na zasadach określonych w art. 110. Art. 118. 1. Po zakończeniu okresu ochrony czasowej Prezes Urzędu podejmuje działania mające na celu umożliwienie powrotu cudzoziemcom do kraju pochodzenia lub na obszar, z którego przybyli. 2. Po zakończeniu ochrony czasowej Prezes Urzędu informuje cudzoziemca w języku dla niego zrozumiałym o wszystkich okolicznościach, które mogą mieć znaczenie przy podjęciu przez cudzoziemca decyzji o powrocie do kraju pochodzenia lub na obszar, z którego przybył. 3. W przypadku gdy po zakończeniu ochrony czasowej powrót cudzoziemca do kraju pochodzenia lub na obszar, z którego przybył, jest niemożliwy ze względu na jego stan zdrowia, w szczególności gdy powodowałby konieczność przerwania leczenia szpitalnego, Prezes Urzędu udziela cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony do czasu ustania okoliczności uniemożliwiających jego powrót do kraju pochodzenia lub na obszar, z którego przybył. Dział IV Rejestry Art. 119. Rejestry w sprawach cudzoziemców, którym udzielana jest ochrona, prowadzi się w systemie informatycznym w formie następujących zbiorów: 1) rejestru spraw o nadanie statusu uchodźcy; 2) rejestru spraw o wydalenie osób posiadających status uchodźcy; 3) rejestru spraw o udzielenie azylu; 4) rejestru spraw o udzielenie zgody na pobyt tolerowany; 5) rejestru spraw o udzielenie ochrony czasowej; 6) rejestrów odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca, który: a) złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, b) złożył wniosek o udzielenie azylu, c) uzyskał zgodę na pobyt tolerowany, d) korzysta z ochrony czasowej. Art. 120. Rejestry, o których mowa w art. 119: 1) w pkt 1, prowadzi komendant oddziału Straży Granicznej, obejmującego terytorialnym zasięgiem działania m.st. Warszawę, komendant granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej, Prezes Urzędu i Rada, każdy w zakresie swojego działania; 2) w pkt 2, 3 i 5, prowadzi Prezes Urzędu; 3) w pkt 4, prowadzi Prezes Urzędu, wojewoda i Rada, każdy w zakresie swojego działania; 4) w pkt 6, prowadzi Komendant Główny Policji. Art. 121. W rejestrach, o których mowa w art. 119: 1) w pkt 1, przechowuje się informacje o wnioskach, wydanych postanowieniach, decyzjach administracyjnych i wyrokach sądu, zaświadczeniach tożsamości, kartach pobytu i dokumentach podróży przewidzianych w Konwencji Genewskiej oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami, o których mowa w pkt 1; 2) w pkt 2, przechowuje się informacje o decyzjach administracyjnych i wyrokach sądu oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców, o których mowa w pkt 2; 3) w pkt 3, przechowuje się informacje o wnioskach, wydanych postanowieniach, decyzjach administracyjnych i wyrokach sądu, kartach pobytu oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami, o których mowa w pkt 3; 4) w pkt 4, przechowuje się informacje o decyzjach administracyjnych, wyrokach sądu i kartach pobytu oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami, o których mowa w pkt 4; 5) w pkt 5, przechowuje się informacje o decyzjach administracyjnych i kartach pobytu oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców, którym udzielono ochrony czasowej; 6) w pkt 6, przechowuje się informacje o podstawie prawnej i dacie pobrania odcisków linii papilarnych, informacje o kartach daktyloskopijnych lub o pobraniu odcisków linii papilarnych za pomocą urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków oraz dane osobowe cudzoziemca dotyczące: a) imienia (imion) i nazwiska, b) daty i miejsca urodzenia, c) obywatelstwa. Art. 122. Organy, które pobierają od cudzoziemców, o których mowa w art. 119 pkt 6, odciski linii papilarnych, są obowiązane do przekazywania Komendantowi Głównemu Policji danych, o których mowa w art. 121 pkt 6, oraz odcisków linii papilarnych pobranych za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków. Art. 123. 1. Dane i odciski linii papilarnych cudzoziemców, o których mowa w art. 119 pkt 6, są przechowywane oddzielnie od zbiorów i rejestrów odcisków linii papilarnych gromadzonych w innych celach. 2. W rejestrach, o których mowa w art. 119 pkt 6, mogą być przechowywane dane i odciski linii papilarnych cudzoziemca przekazywane przez organy innych państw. 3. Komendant Główny Policji udostępnia dane przetwarzane w rejestrach, o których mowa w art. 119 pkt 6: 1) organom Straży Granicznej; 2) organom Policji; 3) prokuratorowi; 4) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 5) Prezesowi Urzędu. 4. Dane przetwarzane w rejestrach, o których mowa w art. 119 pkt 6, można udostępniać, bez konieczności składania pisemnego wniosku, za pomocą urządzeń służących do teletransmisji danych podmiotom, o których mowa w ust. 3, gdy jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywania ich zadań oraz jeżeli podmioty te posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał, oraz zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania. Art. 124. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór karty daktyloskopijnej, na której pobiera się odciski linii papilarnych cudzoziemców, o których mowa w art. 119 pkt 6, uwzględniając przyczynę pobrania odcisków linii papilarnych. Dział V Przepisy karne Art. 125. Kto zabiera w celu przywłaszczenia lub przywłaszcza sobie zaświadczenie tożsamości albo dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej lub takiego dokumentu używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 126. 1. Kto: 1) opuszcza bez zezwolenia miejsce pobytu lub miejscowość wyznaczoną mu do przebywania na podstawie art. 45, 2) nie zawiadamia o utracie zaświadczenia tożsamości w terminie, o którym mowa w art. 36 ust. 1, lub o utracie dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej w terminie, o którym mowa w art. 76 ust. 1, 3) nie zwraca znalezionego zaświadczenia tożsamości lub dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej w przypadku, gdy wydano mu nowe zaświadczenie tożsamości lub nowy dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, 4) uchyla się od obowiązku wymiany zaświadczenia tożsamości lub dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, 5) nie wykonuje obowiązku poddania się pobraniu odcisków linii papilarnych, o którym mowa w art. 105 ust. 1 - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. 3. Wyrok nakazowy wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast wykonalny. Dział VI Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Rozdział 1 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 127. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 78, poz. 716) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Cudzoziemiec dokonując zameldowania się na pobyt stały, zgłasza wymagane dane do zameldowania, przedstawia kartę pobytu albo zezwolenie na osiedlenie się wydane stosownie do przepisów o cudzoziemcach i potwierdzenie zameldowania na pobyt czasowy."; 2) w art. 44a: a) w ust. 2 pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał.", b) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zgody na pobyt tolerowany lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał.", c) w ust. 7: - pkt 19 otrzymuje brzmienie: "19) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się, data jej wydania oraz oznaczenie organu, który ją wydał, poprzednie serie i numery kart pobytu, wydanych w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się oraz oznaczenie organu, który wydał karty pobytu,", - pkt 20 otrzymuje brzmienie: "20) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zgody na pobyt tolerowany lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, data jej wydania i data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,". Art. 128. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 4)) w art. 33a w ust. 2: 1) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na osiedlenie się,"; 2) po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu: "1a) cudzoziemcy posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, 1b) cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,". Art. 129. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 5)) art. 2b otrzymuje brzmienie: "Art. 2b. Prawo do świadczeń pomocy społecznej przysługuje osobom posiadającym obywatelstwo polskie, zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemcom zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.". Art. 130. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 6)) w art. 94a w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu: "6) osoby posiadające zgodę na pobyt tolerowany, 7) osoby korzystające z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.". Art. 131. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, uważa się obywatela polskiego zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystającego z ochrony czasowej na jej terytorium, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej."; 2) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Za uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, uważa się obywatela polskiego zamieszkałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystającego z ochrony czasowej na jej terytorium.". Art. 132. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844 i Nr 122, poz. 1143) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 9 lit. c i d otrzymują brzmienie: "c) powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany lub statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej lub niekorzystającemu z ochrony czasowej na jej terytorium i nieposiadającemu zezwolenia na pracę wydanego przez właściwy organ lub powierzenie wykonywania pracy na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu, d) wykonywanie przez cudzoziemca nieposiadającego zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej lub niekorzystającego z ochrony czasowej na jej terytorium pracy bez zezwolenia na pracę wydanego przez właściwy organ;"; 2) w art. 5 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) opiniowanie kryteriów wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemcom nieposiadającym zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej ani niekorzystającym z ochrony czasowej na jej terytorium;"; 3) w art. 6c w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) ustalanie, po zasięgnięciu opinii marszałka województwa, kryteriów wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemcom nieposiadającym zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej ani niekorzystającym z ochrony czasowej na jej terytorium; kryteria te nie mogą zawierać wymagań dyskryminujących kandydatów ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, narodowość, przekonania, zwłaszcza polityczne lub religijne, ani ze względu na przynależność związkową;"; 4) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z obowiązku tego są zwolnieni cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystający z ochrony czasowej na jej terytorium."; 5) w art. 64 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Cudzoziemiec nieposiadający zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej lub niekorzystający z ochrony czasowej na jej terytorium, który wykonuje pracę bez zezwolenia, o którym mowa w art. 50 ust. 1, podlega karze grzywny nie niższej niż 1.000 zł.". Art. 133. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 8)) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystający z ochrony czasowej na jej terytorium, korzystają w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z takich samych praw jak obywatele polscy.". Art. 134. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 9)) w załączniku do ustawy wprowadza się następujące zmiany: 1) w części III w ust. 1 w rubryce "Zwolnienia" pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) odpisy skrócone: a) wydawane w sprawach dokumentów stwierdzających tożsamość, b) wydawane bezpośrednio po sporządzeniu aktu stanu cywilnego - w liczbie 3 egzemplarzy; zwolnienie to przysługuje również cudzoziemcom, którym udzielono zezwolenia na osiedlenie się lub nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz obywatelom tych państw obcych, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła odpowiednie porozumienie."; 2) w części IV: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: 1234 "5. Od wizy: 1) wydawanej przez komendanta granicznej placówki kontrolnej Straży Granicznej300 zł 2) pobytowej wydawanej przez wojewodę w przypadku, o którym mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175): a) w pkt 150 zł b) w pkt 2200 zł c) w pkt 3200 zł d) w pkt 450 zł 3) pobytowej wydawanej przez wojewodę małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: a) krótkoterminowej100 zł b) długoterminowej200 zł" b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: 1234 "5a. Od przedłużenia wizy pobytowej: 1) krótkoterminowej200 zł 2) długoterminowej400 zł" Art. 135. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. Nr 74, poz. 675) w art. 1 wprowadza się następujące zmiany: 1) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) w art. 1 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poszukujących zatrudnienia i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Polski, posiadających: a) zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, lub którzy korzystają z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, b) obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej,";"; 2) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z tego obowiązku są zwolnieni: 1) cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się, 2) cudzoziemcy, którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, 3) cudzoziemcy posiadający zgodę na pobyt tolerowany, 4) cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 5) cudzoziemcy posiadający obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 6) cudzoziemcy - członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje pracę lub prowadzi działalność gospodarczą, 7) cudzoziemcy - członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów o prawie stałego pobytu, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej, 8) cudzoziemcy - członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów o prawie pobytu pracowników i osób pracujących na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej, 9) cudzoziemcy - członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów dotyczących prawa pobytu studentów, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej, 10) cudzoziemcy zwolnieni z obowiązku uzyskania pozwolenia na pracę na podstawie odrębnych przepisów."". Art. 136. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874 i Nr 122, poz. 1143) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ubezpieczonymi w Funduszu są osoby posiadające obywatelstwo polskie i zamieszkujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu wykonywania pracy, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany lub posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystający z ochrony czasowej na jej terytorium, jeżeli: 1) podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego; 2) ubezpieczają się dobrowolnie."; 2) w art. 197 w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) art. 117 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175).". Rozdział 2 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 137. Postępowania administracyjne w sprawach o nadanie statusu uchodźcy i o udzielenie azylu, wszczęte na podstawie dotychczasowych przepisów toczą się według przepisów niniejszej ustawy. Art. 138. 1. Przed wydaniem decyzji o wydaleniu w postępowaniu wszczętym przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostało zakończone do tego dnia decyzją ostateczną, wojewoda bada, czy zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, o których mowa w art. 97, a w razie ich stwierdzenia - odmawia wydalenia i udziela zgody na pobyt tolerowany. 2. W postępowaniach w sprawach zezwoleń na zamieszkanie na czas oznaczony wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostały zakończone do tego dnia decyzją ostateczną, dotyczących cudzoziemców, w stosunku do których zachodziły okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894 i Nr 101, poz. 942), wojewoda bada, czy zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, o których mowa w art. 97, i w razie ich stwierdzenia - wydaje decyzję o udzieleniu tej zgody. Art. 139. 1. Decyzje wydane na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, które w dniu wejścia w życie ustawy nie stały się decyzjami ostatecznymi, stają się z mocy prawa decyzjami wydanymi na podstawie art. 14 niniejszej ustawy. 2. Decyzje w sprawie pomocy dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy wydane na podstawie art. 85f ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach zachowują moc, z tym że realizacja świadczeń przysługujących tym cudzoziemcom odbywa się według zasad określonych w niniejszej ustawie. Art. 140. Pozostają w mocy decyzje o nadaniu statusu uchodźcy oraz decyzje o udzieleniu azylu wydane cudzoziemcom na podstawie dotychczasowych przepisów. Art. 141. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy wygasają zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wydane cudzoziemcom, którym nadano status uchodźcy na podstawie art. 43 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach. 2. Z dniem wejścia w życie ustawy zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wydane cudzoziemcom, w stosunku do których zachodziły okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, stają się decyzjami w sprawie udzielenia zgody na pobyt tolerowany w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 142. 1. Dokumenty wydane cudzoziemcom, do których stosuje się przepisy niniejszej ustawy, wydane na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, zachowują ważność do czasu ich wymiany, nie dłużej jednak niż do końca okresu ich ważności. 2. Karty pobytu wydane cudzoziemcom, o których mowa w art. 140, przed wejściem w życie ustawy, podlegają nieodpłatnej wymianie w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. 3. Cudzoziemcom, o których mowa w art. 141: 1) w ust. 1, wydaje się kartę pobytu, o której mowa w art. 74 ust. 1; 2) w ust. 2, wydaje się kartę pobytu, o której mowa w art. 99 ust. 1. 4. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, wymiana kart pobytu następuje za opłatą stosowaną przy wydaniu karty pobytu na podstawie niniejszej ustawy. Art. 143. Członkowie Rady, powołani przez Prezesa Rady Ministrów na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, działają do końca kadencji, na którą zostali powołani, na warunkach określonych w niniejszej ustawie i przepisach wydanych na jej podstawie. Art. 144. Wpisy do rejestrów prowadzonych na podstawie dotychczasowych przepisów z dniem wejścia w życie ustawy stają się wpisami do rejestrów prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy. Art. 145. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy dotychczasowe. Art. 146. 1. Przepis art. 107 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przepis art. 129 w zakresie, w jakim dotyczy cudzoziemców posiadających zgodę na pobyt tolerowany, stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. 3. Przepisy art. 108 ust. 1-3 tracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 147. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 498. 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389 i Nr 122, poz. 1143. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. 5) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389 i Nr 122, poz. 1143. 6) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65. 7) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 104, poz. 1104, z 2001 r. Nr 122, poz. 1349, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1791, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 759. 8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874 i Nr 124, poz. 1154. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady wykonywania działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług pocztowych w obrocie krajowym lub zagranicznym, zwanej dalej "działalnością pocztową". Art. 2. 1. Usługę pocztową stanowi, wykonywane w obrocie krajowym lub zagranicznym, zarobkowe: 1) przyjmowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek oraz druków nieopatrzonych adresem, zwanych dalej "drukami bezadresowymi"; 2) prowadzenie punktów wymiany umożliwiających przyjęcie i wymianę korespondencji między podmiotami korzystającymi z obsługi tych punktów; 3) realizowanie przekazów pocztowych. 2. Nie stanowi usługi pocztowej: 1) przemieszczanie i doręczanie własnych przesyłek, jeżeli jest wykonywane bez udziału osób trzecich; 2) przemieszczanie i doręczanie dokumentów dotyczących towarów przemieszczanych wraz z nimi; 3) przewóz rzeczy innych niż korespondencja, wykonywany na podstawie odrębnych przepisów; 4) wzajemna nieodpłatna wymiana korespondencji, dokonywana wyłącznie przez wymieniające się podmioty; 5) przyjmowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek przez pocztę specjalną ministra właściwego do spraw wewnętrznych; 6) przyjmowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek przez pocztę Ministra Obrony Narodowej - wojskową pocztę polową. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) adres - oznaczenie adresata przesyłki lub kwoty przekazu pocztowego oraz miejsca doręczenia wskazanego przez nadawcę; 2) adresat - podmiot określony przez nadawcę jako odbiorca przesyłki lub kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym; 3) agent - przedsiębiorcę pośredniczącego w zawieraniu umów o świadczenie usług pocztowych na rzecz operatora, zawierającego takie umowy w imieniu operatora; 4) agent pocztowy - agenta, o którym mowa w pkt 3, działającego w imieniu lub na rzecz operatora publicznego; 5) doręczenie - wydanie przesyłki lub wypłacenie kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym adresatowi, a w przypadkach określonych prawem także innej osobie, lub przekazanie druku bezadresowego zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej; 6) druk - informację pisemną lub graficzną, zwielokrotnioną za pomocą technik drukarskich lub podobnych, utrwaloną na papierze albo innym materiale używanym w drukarstwie, w tym książkę, katalog, dziennik lub czasopismo; 7) międzynarodowe przepisy pocztowe - ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowe, umowy międzynarodowe zawarte w sposób dopuszczony przez prawo międzynarodowe dotyczące świadczenia usług pocztowych oraz wiążące regulaminy wykonawcze Światowego Związku Pocztowego; 8) nadanie - polecenie doręczenia przesyłki lub kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym oraz przekazania druku bezadresowego zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej; 9) nadanie na poste restante - polecenie doręczenia przesyłki lub wypłacenia adresatowi kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym wyłącznie w placówce operatora, wskazanej przez nadawcę jako miejsce doręczenia; 10) nadawca - podmiot, który zawarł umowę o świadczenie usług pocztowych; 11) operator - przedsiębiorcę uprawnionego do wykonywania działalności pocztowej; 12) operator publiczny - operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych; 13) paczka pocztowa - przesyłkę rejestrowaną zawierającą rzeczy, przyjętą przez operatora publicznego w celu przemieszczenia i doręczenia; 14) placówka operatora - jednostkę organizacyjną operatora, agenta lub agenta pocztowego, w której nadawca może zawrzeć umowę o świadczenie usług pocztowych lub która doręcza adresatom przesyłki lub kwoty pieniężne określone w przekazach pocztowych, albo inne wyodrębnione i oznaczone przez operatora miejsce, w którym można zawrzeć umowę o świadczenie usług pocztowych lub odebrać przesyłkę lub kwotę pieniężną określoną w przekazie pocztowym; 15) przekaz pocztowy - polecenie doręczenia adresatowi określonej kwoty pieniężnej przez operatora publicznego; 16) przesyłka - rzeczy opatrzone adresem, przedłożone do przyjęcia lub przyjęte przez operatora w celu przemieszczenia i doręczenia adresatowi; 17) przesyłka dla ociemniałych - przesyłkę o masie do 7.000 g, zawierającą korespondencję lub druki, w których informacja jest utrwalona pismem wypukłym lub na innym nośniku dostępnym do odczytu przez niewidomych lub ociemniałych, nadaną w sposób umożliwiający sprawdzenie zawartości; 18) przesyłka listowa - przesyłkę niebędącą paczką pocztową; 19) przesyłka polecona - przesyłkę rejestrowaną będącą przesyłką listową, przemieszczaną i doręczaną w sposób zabezpieczający ją przed utratą, ubytkiem zawartości lub uszkodzeniem; 20) przesyłka rejestrowana - przesyłkę przyjętą za pokwitowaniem przyjęcia i doręczaną za pokwitowaniem odbioru; 21) przesyłka reklamowa - przesyłkę zawierającą wyłącznie materiał reklamowy, marketingowy lub promocyjny, wysyłaną jednorazowo do co najmniej 20 adresatów, z identyczną zawartością i identyczną treścią, różniącą się jedynie danymi identyfikacyjnymi adresata niezmieniającymi treści przekazywanej informacji, a w szczególności nazwiskiem, adresem lub innymi danymi zmiennymi; 22) przesyłka z korespondencją - informację utrwaloną na dowolnym nośniku fizycznym, w tym utrwaloną pismem wypukłym, opatrzoną przez nadawcę adresem, z wyłączeniem książek, katalogów, dzienników i czasopism; 23) przesyłka z zadeklarowaną wartością - przesyłkę rejestrowaną, za której utratę, ubytek zawartości lub uszkodzenie operator ponosi odpowiedzialność do wysokości wartości przesyłki podanej przez nadawcę; 24) realizowanie przekazu pocztowego - przyjęcie przekazu pocztowego, jego przemieszczenie lub przesłanie oraz doręczenie adresatowi określonej w nim kwoty pieniężnej; 25) powszechne usługi pocztowe - usługi polegające na: a) przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu: - przesyłek listowych do 2.000 g, w tym przesyłek poleconych i przesyłek z zadeklarowaną wartością, - paczek pocztowych do 10.000 g, w tym z zadeklarowaną wartością, - przesyłek dla ociemniałych, b) doręczaniu nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych do 20.000 g, c) realizowaniu przekazów pocztowych - świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w sposób jednolity w porównywalnych warunkach i po przystępnych cenach, z zachowaniem wymaganej prawem jakości oraz z zapewnieniem co najmniej jednego opróżniania nadawczej skrzynki pocztowej i doręczania przesyłek co najmniej w każdy dzień roboczy i nie mniej niż przez 5 dni w tygodniu; 26) wymiana dokumentów - oferowanie środków łącznie z udostępnianiem pomieszczeń umożliwiających doręczanie własnych przesyłek w drodze wzajemnej wymiany przesyłek pomiędzy użytkownikami korzystającymi z tej usługi, jak również przewożenie przez stronę trzecią. Art. 4. Do świadczenia usług pocztowych w obrocie zagranicznym stosuje się przepisy ustawy, jeżeli międzynarodowe przepisy pocztowe nie stanowią inaczej. Art. 5. Zadania z zakresu działalności pocztowej, określone dla zarządów pocztowych lub administracji pocztowych w międzynarodowych przepisach pocztowych, wykonuje państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska", zwane dalej "Pocztą Polską". Rozdział 2 Uprawnienia do wykonywania działalności pocztowej Art. 6. 1. Wykonywanie działalności pocztowej w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek z korespondencją lub przesyłek dla ociemniałych wymaga zezwolenia na wykonywanie działalności pocztowej, zwanego dalej "zezwoleniem", jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 2. Wykonywanie działalności pocztowej niewymagającej zezwolenia podlega pisemnemu zgłoszeniu działalności pocztowej, zwanemu dalej "zgłoszeniem". 3. Nie wymaga zgłoszenia działalność pocztowa polegająca na przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu druków bezadresowych. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do wykonywania działalności pocztowej przez operatora publicznego w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych, o których mowa w art. 46. 5. Nie wymaga zezwolenia ani zgłoszenia działalność wykonywana przez agenta lub agenta pocztowego na podstawie umowy agencyjnej, zawartej z operatorem zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Art. 7. Wydanie, odmowa wydania lub cofnięcie zezwolenia oraz wniesienie sprzeciwu wobec zgłoszenia działalności pocztowej następuje w drodze decyzji. Art. 8. Organem właściwym w sprawach zezwoleń i zgłoszeń jest Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwany dalej "Prezesem URTiP". Art. 9. 1. Zezwolenie wydaje się na pisemny wniosek, który zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adresu; 2) numer w rejestrze przedsiębiorców albo w innym właściwym rejestrze lub w ewidencji działalności gospodarczej; 3) określenie zakresu wnioskowanej działalności pocztowej oraz sposobu jej realizacji; 4) określenie obszaru, na którym będzie wykonywana działalność pocztowa, wyznaczonego jednym lub więcej województwem, z określeniem planowanej gęstości sieci w poszczególnym województwie; 5) wnioskowany okres wykonywania działalności pocztowej objętej zezwoleniem. 2. Do wniosku należy dołączyć: 1) aktualny odpis z rejestru przedsiębiorców albo z innego właściwego rejestru lub z ewidencji działalności gospodarczej; 2) aktualne zaświadczenie o nadaniu numeru REGON; 3) w przypadku spółek handlowych: a) listę członków zarządu, prokurentów oraz członków organu nadzoru, b) listę akcjonariuszy posiadających nie mniej niż 5 % akcji imiennych albo listę wspólników, c) informację o dacie i miejscu urodzenia, imionach rodziców, nazwisku rodowym matki, miejscu zamieszkania lub zameldowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz numerze PESEL osób, o których mowa w lit. a i b, a w przypadku cudzoziemców - informację o numerze paszportu oraz numerze wizy lub karty pobytu, d) informację w zakresie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym w odniesieniu do osób, o których mowa w lit. a i b; 4) w przypadku wnioskodawcy będącego osobą fizyczną oraz osób kierujących działalnością przedsiębiorcy niebędącego spółką handlową: a) informację o dacie i miejscu urodzenia, imionach rodziców, nazwisku rodowym matki, miejscu zamieszkania, numerze PESEL, a w przypadku cudzoziemców - informację o ewentualnym miejscu zameldowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o numerze paszportu, a także o numerze wizy lub karty pobytu, b) informację w zakresie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym; 5) regulamin świadczenia usług pocztowych objętych wnioskiem; 6) opis sposobu świadczenia usługi pocztowej z uwzględnieniem wymogów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1. Art. 10. 1. Zezwolenie wydaje się po stwierdzeniu, że: 1) przedsiębiorca spełnia następujące wymogi: a) zapewnia warunki do przestrzegania tajemnicy pocztowej, o której mowa w art. 39 ust. 1, b) określił przejrzyste i niedyskryminujące warunki postępowania reklamacyjnego, c) posiada odpowiednią do rozmiarów planowanej działalności bazę organizacyjno-techniczną; 2) przedsiębiorca będący osobą fizyczną, wspólnicy spółek osobowych, członkowie zarządów spółek kapitałowych i osoby kierujące działalnością pozostałych przedsiębiorców nie byli karani za umyślne przestępstwo przeciwko ochronie informacji, wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub umyślne przestępstwo skarbowe; 3) nie wydano prawomocnego orzeczenia zakazującego przedsiębiorcy wykonywania działalności objętej zezwoleniem; 4) przedsiębiorca złożył dokumenty, o których mowa w art. 9 ust. 2, poświadczające, że spełnia on wymogi wykonywania działalności objętej wnioskiem; 5) wykonywanie działalności objętej zezwoleniem nie zagraża obronności, bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. 2. Przed podjęciem decyzji w sprawie wydania zezwolenia Prezes URTiP wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia warunki określone w ust. 1, wymagane do wykonywania działalności gospodarczej objętej zezwoleniem. 3. Stwierdzenie spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, następuje po zasięgnięciu opinii Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Opinia nie wymaga uzasadnienia, jeżeli naruszałoby to przepisy ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155). Art. 11. Zezwolenia wydaje się na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nie dłuższy niż 25 lat. Art. 12. W zezwoleniu określa się: 1) uprawnionego przedsiębiorcę oraz jego siedzibę i adres; 2) zakres działalności pocztowej objętej zezwoleniem; 3) obszar, na którym będzie wykonywana działalność pocztowa objęta zezwoleniem; 4) okres ważności zezwolenia. Art. 13. 1. Prezes URTiP cofa zezwolenie, jeżeli: 1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności objętej zezwoleniem; 2) działalność objęta zezwoleniem jest wykonywana w sposób sprzeczny z przepisami ustawy, w szczególności w zakresie usług zastrzeżonych; 3) wykonywanie działalności objętej zezwoleniem zagraża obronności, bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu; 4) przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania działalności określonej w zezwoleniu; 5) przedsiębiorca nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z przepisami prawa regulującymi działalność objętą zezwoleniem, w terminie wyznaczonym przez Prezesa URTiP, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Prezes URTiP może cofnąć zezwolenie, ograniczyć zakres lub obszar działalności, jeżeli: 1) przedsiębiorca posiadający zezwolenie nie rozpoczął działalności objętej zezwoleniem w terminie 6 miesięcy od dnia wydania zezwolenia, pomimo wezwania Prezesa URTiP do jej podjęcia, lub zaprzestał jej wykonywania; 2) ogłoszono upadłość lub otwarto likwidację przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie. 3. Z wyjątkiem przypadków niecierpiących zwłoki oraz zdarzeń nieodwracalnych, decyzja o cofnięciu zezwolenia albo o ograniczeniu obszaru działalności może być podjęta po bezskutecznym wezwaniu operatora do usunięcia przyczyn uzasadniających wydanie takiej decyzji. 4. Cofnięcie zezwolenia z przyczyn, o których mowa w ust. 1 pkt 3, następuje na wniosek Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w zakresie ich właściwości. Wniosek ten nie wymaga uzasadnienia, jeżeli naruszałoby to przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych. Art. 14. W przypadku cofnięcia zezwolenia może być ono ponownie wydane nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna. Art. 15. 1. Zgłoszenie zawiera: 1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedziby i adresu; 2) numer w rejestrze przedsiębiorców albo w innym właściwym rejestrze lub w ewidencji działalności gospodarczej; 3) określenie zakresu zamierzonej działalności pocztowej; 4) obszar, na którym ma być wykonywana działalność pocztowa. 2. Do zgłoszenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 9 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 lit. a. 3. Do wykonywania działalności pocztowej objętej zgłoszeniem można przystąpić, jeżeli Prezes URTiP w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu wobec podjęcia przez przedsiębiorcę zgłaszanej działalności pocztowej. 4. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 3, może być wniesiony w przypadku, gdy zgłoszenie narusza przepisy ustawy, jest niekompletne lub zawarte w nim dane są niezgodne ze stanem faktycznym. Art. 16. 1. Prezes URTiP wnosi sprzeciw w trakcie wykonywania działalności objętej zgłoszeniem: 1) jeżeli operator narusza przepisy ustawy i w terminie wyznaczonym przez Prezesa URTiP nie usunął stanu niezgodnego z prawem; 2) na wniosek Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w zakresie ich właściwości, jeżeli wykonywanie działalności objętej zgłoszeniem zagraża obronności, bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. Wniosek ten nie wymaga uzasadnienia, jeżeli naruszałoby to przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych. 2. W przypadku wniesienia przez Prezesa URTiP sprzeciwu w trakcie wykonywania działalności przez operatora jest on obowiązany do niezwłocznego zaprzestania wykonywania działalności objętej sprzeciwem. Art. 17. 1. Operator wykonujący działalność pocztową jest obowiązany zgłaszać Prezesowi URTiP: 1) w przypadku działalności objętej zezwoleniem - zmiany danych, o których mowa w art. 9 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 3 lit. a i b, 2) w przypadku działalności objętej zgłoszeniem - zmiany danych, o których mowa w art. 15 ust. 1 - w terminie 14 dni od dnia ich powstania. 2. Operator wykonujący działalność pocztową na podstawie udzielonego zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia jest obowiązany zgłosić Prezesowi URTiP fakt zaprzestania wykonywania działalności pocztowej w terminie 14 dni od dnia jej zaprzestania. Art. 18. Do rozszerzenia zakresu lub obszaru działalności pocztowej objętej zezwoleniem lub zgłoszeniem stosuje się odpowiednio przepisy art. 9-12 lub art. 15. Art. 19. Uprawnienia z tytułu wydanego przedsiębiorcy zezwolenia, jak również uprawnienia wynikające z dokonanego zgłoszenia nie przechodzą na podmioty powstałe w wyniku jego podziału albo łączenia się z innymi podmiotami. Art. 20. 1. Prezes URTiP prowadzi rejestr operatorów pocztowych, zwany dalej "rejestrem", który obejmuje: 1) oznaczenie operatora, jego siedziby i adresu; 2) numer w rejestrze przedsiębiorców albo w innym właściwym rejestrze lub w ewidencji działalności gospodarczej; 3) zakres wykonywanej działalności pocztowej; 4) obszar wykonywanej działalności pocztowej; 5) w przypadku operatorów wykonujących działalność objętą zezwoleniem - okres ważności zezwolenia; 6) informacje o zmianie danych, o których mowa w pkt 1-5, jak również o fakcie zaprzestania wykonywania działalności pocztowej. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest jawny. 3. Prezes URTiP dokonuje wpisu do rejestru w terminie 7 dni: 1) od daty wydania zezwolenia albo 2) po upływie terminu do wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 15 ust. 3. 4. Prezes URTiP dokonuje zmiany danych objętych rejestrem w terminie 7 dni od daty zgłoszenia zmian, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 i 3 lit. a i b oraz art. 15 ust. 1. 5. Do potwierdzenia okoliczności dokonania zgłoszenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące wydawania zaświadczeń. Rozdział 3 Świadczenie usług pocztowych Art. 21. 1. Świadczenie usług pocztowych odbywa się na podstawie umów o świadczenie usług pocztowych. 2. Zawarcie umowy o świadczenie usługi pocztowej następuje w szczególności przez: 1) przyjęcie przez operatora przesyłki do przemieszczenia i doręczenia; 2) wrzucenie przesyłki listowej, z wyłączeniem przesyłek rejestrowanych oraz podlegających ustawowemu zwolnieniu z opłat pocztowych, do nadawczej skrzynki pocztowej operatora; 3) przyjęcie przekazu pocztowego. Art. 22. 1. Operator odmawia zawarcia umowy o świadczenie usługi pocztowej albo może odstąpić od jej wykonania, jeżeli: 1) nie są spełnione wymagania dotyczące świadczenia usług pocztowych określone w ustawie lub w przepisach wydanych na jej podstawie, a także w regulaminach wykonywania usług pocztowych; 2) zawartość lub opakowanie przesyłki naraża osoby trzecie lub operatora na szkodę; 3) na opakowaniu przesyłki lub w widocznej części jej zawartości znajdują się napisy, wizerunki, rysunki lub inne znaki graficzne naruszające prawo lub znaki opłaty pocztowej niespełniające wymagań określonych w ustawie; 4) usługa pocztowa miałaby być wykonywana w całości lub w części na obszarze nieobjętym zezwoleniem lub zgłoszeniem; 5) przyjmowanie lub przemieszczanie przesyłki jest zabronione na podstawie odrębnych przepisów. 2. Operator może ponadto: 1) odmówić zawarcia umowy o świadczenie usługi pocztowej, jeżeli przesyłka nie spełnia określonych przez operatora warunków wymaganych do zawarcia umowy; 2) odstąpić od wykonania usługi pocztowej po zawarciu umowy o świadczenie usługi pocztowej, jeżeli przesyłka nie spełnia warunków określonych w umowie. 3. W przypadku odmowy zawarcia umowy lub jednostronnego odstąpienia przez operatora od umowy o świadczenie usługi pocztowej z przyczyn określonych w ust. 1 i 2, przyjętą przesyłkę zwraca się nadawcy na jego koszt. Zwrotowi podlega także pobrana opłata za wykonanie usługi. 4. Do zwrotu przesyłki, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 i 38. Art. 23. 1. Nadawca może przed doręczeniem przesyłki rejestrowanej lub kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym: 1) odstąpić od umowy o świadczenie usługi pocztowej; 2) żądać zmiany adresata lub miejsca doręczenia. 2. Operator może żądać od nadawcy uiszczenia opłat za czynności wykonane przez operatora w związku z odstąpieniem przez nadawcę od umowy o świadczenie usługi pocztowej albo realizacją zmian, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Art. 24. 1. Operator, z zastrzeżeniem art. 49, określa w regulaminie świadczenia usług pocztowych lub w umowach o świadczenie usług pocztowych warunki wykonywania i korzystania z usług pocztowych, a w szczególności okoliczności uzasadniające uznanie usługi pocztowej za niewykonaną, sposób postępowania w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania usługi pocztowej oraz terminy, po upływie których uważa się niedoręczoną przesyłkę za utraconą, a także szczegółowe zasady składania i rozpatrywania reklamacji. 2. Regulamin, o którym mowa w ust. 1, podawany jest do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty lub stanowi nieodpłatny załącznik do umowy o świadczenie usługi pocztowej, gdy wynika to z właściwości zawieranej umowy. Art. 25. 1. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że przemieszczanie przesyłki może spowodować uszkodzenie innych przesyłek lub mienia operatora, operator może zażądać jej otwarcia przez nadawcę, a w przypadku gdy wezwanie nadawcy do otwarcia przesyłki jest niemożliwe lub było bezskuteczne, może zabezpieczyć przesyłkę na własny koszt w sposób zapewniający bezpieczeństwo obrotu pocztowego. 2. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że przesyłka stanowi przedmiot przestępstwa lub jej zawartość stanowi zagrożenie dla ludzi lub środowiska, operator powiadamia niezwłocznie właściwe służby oraz zatrzymuje i zabezpiecza przesyłkę do chwili dokonania oględzin przez te służby. Art. 26. 1. Przesyłkę lub kwotę pieniężną określoną w przekazie pocztowym, z zastrzeżeniem ust. 2-6, doręcza się adresatowi pod adresem wskazanym na przesyłce, przekazie pocztowym lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej. 2. Przesyłka, jeżeli nie jest nadana na poste restante, może być także wydana ze skutkiem doręczenia: 1) adresatowi: a) do jego oddawczej skrzynki pocztowej, b) w placówce operatora, jeżeli podczas próby doręczenia przesyłki adresat był nieobecny pod adresem wskazanym na przesyłce, przekazie pocztowym lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej albo doręczenie za pomocą oddawczej skrzynki pocztowej nie jest możliwe, c) w miejscu uzgodnionym przez adresata z operatorem; 2) przedstawicielowi ustawowemu adresata lub pełnomocnikowi adresata: a) pod adresem wskazanym na przesyłce, przekazie pocztowym lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej, b) w placówce operatora; 3) osobie pełnoletniej zamieszkałej razem z adresatem, jeżeli adresat nie złożył w placówce operatora zastrzeżenia w zakresie doręczenia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego: a) pod adresem wskazanym na przesyłce, przekazie pocztowym lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej, b) w placówce operatora; 4) osobie uprawnionej do odbioru przesyłek w urzędzie organu władzy publicznej, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, jeżeli adresatem przesyłki jest dany organ władzy publicznej; 5) osobie uprawnionej do odbioru przesyłek w podmiotach będących osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, jeżeli adresatem przesyłki jest: a) dana osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, b) niebędąca członkiem organu zarządzającego albo pracownikiem danej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej osoba fizyczna w niej przebywająca; 6) kierownikowi jednostki lub osobie fizycznej przez niego upoważnionej, jeżeli adresatem przesyłki jest osoba fizyczna przebywająca w jednostce, w której ze względu na charakter tej jednostki lub powszechnie uznawany zwyczaj doręczenie przesyłki adresatowi jest znacznie utrudnione lub niemożliwe. 3. Przepisy ust. 2 nie naruszają przepisów innych ustaw dotyczących sposobu, zasad i trybu doręczeń. 4. Na pisemny wniosek adresata, złożony w odpowiedniej placówce operatora, przesyłka listowa będąca przesyłką rejestrowaną może być doręczana w sposób, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a. 5. Do doręczenia kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym, z wyłączeniem przekazów nadanych na poste restante, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 pkt 1 lit. b oraz pkt 2-6. 6. Do doręczenia przesyłki rejestrowanej lub kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym w przypadku śmierci adresata stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 lub 29. Art. 27. 1. Przesyłkę, której nie można doręczyć adresatowi, operator zwraca nadawcy. Za czynności związane ze zwrotem przesyłki operator może żądać uiszczenia opłaty. 2. Przesyłka, której nie można doręczyć adresatowi ani zwrócić nadawcy z powodu braku lub błędnego adresu nadawcy, zwana dalej "przesyłką niedoręczalną", może zostać otwarta przez operatora w celu uzyskania danych umożliwiających jej doręczenie lub zwrócenie nadawcy. 3. Jako przesyłkę niedoręczalną traktuje się także przesyłkę nieopłaconą lub opłaconą w kwocie niższej niż należna, jeżeli nadawca lub adresat odmówi uiszczenia opłaty lub różnicy w opłacie. Do zawartości tej przesyłki stosuje się odpowiednio przepisy ust. 10. 4. Otwarcie przesyłki niedoręczalnej następuje niezwłocznie, chyba że umowa o świadczenie usługi pocztowej przewiduje inny termin. 5. Operator wyznacza jednostkę organizacyjną, w której będą dokonywane czynności związane z otwieraniem przesyłek i ustalaniem danych umożliwiających ich doręczenie albo zwrócenie nadawcy. 6. Otwarcia przesyłki niedoręczalnej dokonuje komisja w składzie co najmniej 3 osób, powołana przez kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 5, spośród pracowników tej jednostki. 7. Otwarcie przesyłki niedoręczalnej powinno być dokonane w sposób zapewniający jak najmniejsze uszkodzenie jej opakowania. 8. Po otwarciu przesyłki komisja dokonuje sprawdzenia, czy na wewnętrznej stronie opakowania nie został umieszczony adres nadawcy lub adresata, a w przypadku ich braku komisja dokonuje oględzin zawartości przesyłki. 9. W przypadku ustalenia przez komisję w trakcie czynności, o których mowa w ust. 7 i 8, adresu nadawcy lub adresata, przesyłka po odpowiednim zabezpieczeniu i umieszczeniu adnotacji na opakowaniu o komisyjnym jej otwarciu jest doręczana przez operatora lub zwracana nadawcy. 10. W przypadku gdy otwarcie przesyłki niedoręczalnej nie umożliwi jej doręczenia lub zwrócenia nadawcy albo nadawca odmówi przyjęcia zwróconej przesyłki: 1) korespondencja stanowiąca przesyłkę zostaje zniszczona przez operatora w sposób uniemożliwiający odtworzenie informacji zawartej w przesyłce i na jej opakowaniu nie wcześniej niż po upływie 60 dni od dnia otwarcia przesyłki; 2) do zawartości przesyłki innej niż korespondencja stosuje się odpowiednio przepisy art. 183, 184 i 187 Kodeksu cywilnego. Art. 28. Zakazane jest nadawanie, przyjmowanie do przemieszczania i doręczania przez operatora rzeczy pochodzących od różnych nadawców skierowanych do różnych adresatów, jeżeli są nadane w jednej przesyłce. Art. 29. Kwotę przekazu pocztowego, której nie można doręczyć adresatowi, zwraca się nadawcy, a w przypadku gdy jest to niemożliwe z powodu braku lub błędnego adresu nadawcy stosuje się odpowiednio przepisy art. 184 i 187 Kodeksu cywilnego. Art. 30. 1. Operator ustala wysokość oraz sposób uiszczania opłat za usługi pocztowe, z uwzględnieniem zasad określonych w ustawie. Wysokość opłat może być uzależniona w szczególności od rodzaju, masy lub terminów doręczenia przesyłki. 2. Przesyłka będąca przesyłką dla ociemniałych nadana przez: 1) osobę legitymującą się orzeczeniem właściwego organu orzekającego o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z tytułu uszkodzenia narządu wzroku, zwaną dalej "osobą niewidomą lub ociemniałą", i adresowana do biblioteki lub organizacji osób niewidomych lub ociemniałych bądź do organizacji, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych, 2) bibliotekę, organizację osób niewidomych lub ociemniałych bądź organizacje, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych, i adresowana do osoby niewidomej lub ociemniałej, 3) osobę niewidomą lub ociemniałą bądź skierowaną do tej osoby zawierającą wyłącznie informacje utrwalone pismem wypukłym - jest zwolniona od opłaty pocztowej za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki niebędącej przesyłką najszybszej kategorii, tego rodzaju i tej samej masy, ustalonej w obowiązującym cenniku powszechnych usług pocztowych operatora publicznego, o którym mowa w art. 51 ust. 4. Zwolnienie to nie obejmuje opłaty za potwierdzenie odbioru przesyłki rejestrowanej. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego i minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określą, w drodze rozporządzenia, wykaz bibliotek, organizacji osób niewidomych lub ociemniałych oraz organizacji, których celem statutowym jest działanie na rzecz osób niewidomych lub ociemniałych, o których mowa w ust. 2, kierując się zasadą zapewnienia jak najszerszego i równoprawnego dostępu osób niewidomych i ociemniałych do dóbr kultury. Art. 31. 1. Operatorzy mogą stosować własne znaki służące do potwierdzenia opłacenia usługi pocztowej: 1) zawierające informacje: a) umożliwiające identyfikację operatora, b) o wysokości opłaty pobranej za wykonanie usługi pocztowej - zwane dalej "znakami opłaty pocztowej"; 2) zawierające informacje: a) umożliwiające identyfikację operatora, b) umożliwiające identyfikację umowy o świadczenie usługi pocztowej zawartej między operatorem a podmiotem, na rzecz którego jest wykonywana usługa - zwane dalej "oznaczeniami". 2. Operatorzy stosują znaki opłaty pocztowej lub oznaczenia w przypadku świadczenia usług pocztowych na zasadach określonych w art. 47 ust. 2. 3. Znakami służącymi do potwierdzenia opłacenia usług pocztowych świadczonych przez Pocztę Polską są: 1) znaki opłaty pocztowej emitowane przez Pocztę Polską jako samodzielne znaki opatrzone napisem zawierającym użyte w dowolnym przypadku wyrazy: "Polska", "Rzeczpospolita Polska" lub "Poczta", zwane dalej "znaczkami pocztowymi"; 2) znaki opłaty pocztowej inne niż znaczki pocztowe, określone przez Pocztę Polską; 3) oznaczenia określone przez Pocztę Polską. 4. Wzory znaków opłaty pocztowej, z wyłączeniem znaków, o których mowa w ust. 3, podlegają zgłoszeniu Prezesowi URTiP, który prowadzi ich wykaz. Wykaz znaków opłaty pocztowej jest jawny. 5. Prezes URTiP odmawia, w drodze decyzji, umieszczenia wzoru znaku opłaty pocztowej w wykazie, o którym mowa w ust. 4, jeżeli: 1) zawarte na znaku napisy, wizerunki lub inne znaki graficzne naruszają dobra podlegające ochronie prawnej; 2) znak jest opatrzony napisem zawierającym wyrazy, o których mowa w ust. 3 pkt 1; 3) znak nie spełnia wymagań określonych w ustawie. 6. Stosowanie znaku opłaty pocztowej objętej decyzją, o której mowa w ust. 5, jest zabronione. 7. Znaczkom pocztowym przysługuje ochrona przewidziana w przepisach Kodeksu karnego dla urzędowych znaków wartościowych, zaś innym znakom i oznaczeniom służącym do potwierdzania opłacenia usługi pocztowej, ochrona przewidziana w przepisach Kodeksu karnego dla dokumentów. Art. 32. 1. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo emisji i wycofywania z obiegu: 1) znaczków pocztowych; 2) kartek pocztowych w postaci pojedynczych kart wykonanych ze sztywnego papieru z nadrukowanym znakiem opłaty pocztowej opatrzonym napisem zawierającym wyrazy, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1; 3) kopert z nadrukowanym znakiem opłaty pocztowej opatrzonym napisem zawierającym wyrazy, o których mowa w art. 31 ust. 3 pkt 1. 2. Poczta Polska jest obowiązana do emisji znaczków pocztowych zgodnie z rocznym planem emisji znaczków pocztowych. 3. Osoby fizyczne i osoby prawne mają prawo zgłaszania Poczcie Polskiej tematów do planu emisji znaczków pocztowych w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku z dwuletnim wyprzedzeniem w stosunku do terminu, o którym mowa w ust. 6. 4. Poczta Polska rozpatruje zgłaszane tematy i wybiera spośród nich te, które rekomenduje ministrowi właściwemu do spraw łączności, jako elementy składowe planu emisji znaczków pocztowych na dany rok. Dokument rekomendujący tematy zawiera liczbę znaczków wchodzących w skład każdego tematu, kolejność ich wprowadzania do obiegu oraz dane zawierające informacje o weryfikacji wniosku. W rekomendacjach Poczta Polska uwzględnia w szczególności rocznice doniosłych wydarzeń przypadających w danym roku oraz potrzeby eksploatacyjne przedsiębiorstwa. 5. Poczta Polska sporządza: 1) zestawienie wszystkich zgłoszonych do planu emisji na dany rok propozycji tematów; 2) zestawienie tematów rekomendowanych, wraz z ich uzasadnieniem oraz uzasadnieniem przyczyn nieuwzględnienia pozostałych tematów w rekomendacjach. 6. Zestawienia, o których mowa w ust. 5, Poczta Polska przedkłada ministrowi właściwemu do spraw łączności nie później niż do dnia 31 stycznia każdego roku poprzedzającego rok, w którym plan będzie obowiązywał. 7. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze decyzji, w terminie do dnia 31 marca roku poprzedzającego rok, w którym plan będzie obowiązywał, roczny plan emisji znaczków pocztowych na dany rok, określający tematykę znaczków, kolejność ich wprowadzania do obiegu oraz liczbę prezentacji każdego z tematów. 8. Poczta Polska podaje roczny plan emisji znaczków pocztowych na dany rok do publicznej wiadomości na swoich stronach internetowych i co najmniej w jednym dzienniku o zasięgu ogólnopolskim. Art. 33. 1. Operator otrzymuje z budżetu państwa dotację przedmiotową do świadczonych usług pocztowych związanych z przyjmowaniem, przemieszczaniem i doręczaniem przesyłek podlegających ustawowemu zwolnieniu z opłat pocztowych na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Jednostkowa stawka dotacji nie może być wyższa niż ustalona w obowiązującym cenniku powszechnych usług pocztowych operatora publicznego, o którym mowa w art. 51 ust. 4, opłata za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki, o której mowa w ust. 1, tego rodzaju i tej kategorii wagowej. 3. Łączną kwotę dotacji, o której mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa. Art. 34. 1. Jednostki zaliczone do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874) obowiązane są umożliwić operatorowi publicznemu umieszczenie, a także eksploatację i konserwację nadawczych skrzynek pocztowych na zajmowanych i administrowanych przez siebie nieruchomościach, o ile nie ogranicza to racjonalnego korzystania z tych nieruchomości. 2. Korzystanie z nieruchomości, o której mowa w ust. 1, w zakresie niezbędnym do umieszczenia, eksploatacji lub konserwacji umieszczonej na niej nadawczej skrzynki pocztowej jest nieodpłatne. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, wymiary, sposób oznaczenia oraz warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać nadawcze skrzynki pocztowe, kierując się wymaganiami Europejskiego Komitetu Normalizacji, a w przypadku braku takich wymagań - wymaganiami innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem, a także biorąc pod uwagę łatwy dostęp do nadawczych skrzynek pocztowych. Art. 35. 1. Właściciel, użytkownik wieczysty lub posiadacz samoistny nieruchomości, z zastrzeżeniem art. 34, obowiązany jest umożliwić operatorowi publicznemu umieszczenie nadawczych skrzynek pocztowych oraz automatów do pocztowej obsługi klientów, a także ich eksploatację i konserwację. Warunki korzystania przez operatora publicznego z nieruchomości określa się w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia operatora publicznego o jej zawarcie. 2. Nadawcze skrzynki pocztowe powinny być umieszczane, eksploatowane i konserwowane w sposób jak najmniej uciążliwy dla właściciela oraz podmiotu korzystającego z nieruchomości, na której są umieszczone. Art. 36. W przypadku sporów między operatorem publicznym a jednostkami zaliczonymi do sektora finansów publicznych dotyczących zakresu obowiązków, o których mowa w art. 34, stosuje się odpowiednio przepisy art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874 i Nr 124, poz. 1152). Art. 37. 1. Właściciel lub współwłaściciele: 1) nieruchomości, której częścią składową jest budynek, 2) budynku stanowiącego odrębną nieruchomość - są obowiązani umieścić oddawczą skrzynkę pocztową. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, jest realizowany: 1) w budynkach jednorodzinnych - przez umieszczenie oddawczej skrzynki pocztowej przed drzwiami wejściowymi do budynku lub w ogólnie dostępnej części nieruchomości; 2) w budynkach wielorodzinnych, w których wyodrębnione są co najmniej 3 lokale - przez umieszczenie w ogólnie dostępnej części nieruchomości zestawu oddawczych skrzynek pocztowych w liczbie odpowiadającej liczbie samodzielnych lokali mieszkalnych oraz lokali o innym przeznaczeniu, jeżeli posiadają osobny adres. 3. Operator publiczny ma prawo instalowania i użytkowania, na terenach wiejskich lub obszarach o rozproszonej zabudowie, własnych oddawczych skrzynek pocztowych, po uzgodnieniu z właściwym wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta), na warunkach uzgodnionych z właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem samoistnym nieruchomości. 4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku zainstalowania przez operatora publicznego świadczącego powszechne usługi pocztowe oddawczych skrzynek pocztowych zgodnie z ust. 3. 5. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny odpowiadać oddawcze skrzynki pocztowe oraz ich usytuowanie, jak również warunki dostępu dla operatorów, mając na uwadze zapewnienie: 1) bezpieczeństwa obrotu pocztowego; 2) powszechności i łatwości dostępu do oddawczych skrzynek pocztowych dla wszystkich operatorów; 3) zastosowania wymagań Europejskiego Komitetu Normalizacji, a w przypadku braku takich wymagań - wymagań innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem. Art. 38. 1. Operatorowi przysługuje prawo zastawu na przesyłkach w celu zabezpieczenia roszczeń wynikających z umowy o świadczenie usługi pocztowej oraz z tytułu opłat celnych lub uzasadnionych, dodatkowych kosztów świadczenia usługi, powstałych z przyczyn leżących po stronie nadawcy lub adresata. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli adresatem przesyłki jest organ władzy publicznej. 3. W przypadku odmowy zaspokojenia przez adresata lub nadawcę wierzytelności zabezpieczonych zastawem operator otwiera komisyjnie przesyłkę i przystępuje do sprzedaży jej zawartości: 1) niezwłocznie - w przypadku żywych zwierząt albo rzeczy niebezpiecznych lub łatwo psujących się; 2) po upływie 14 dni od dnia pisemnego zawiadomienia adresata lub nadawcy o zamierzonej sprzedaży zawartości przesyłki - w pozostałych przypadkach. 4. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży zawartości przesyłki, o której mowa w ust. 3, operator przekazuje nadawcy, na jego koszt, po potrąceniu wierzytelności zabezpieczonych zastawem. 5. Operatorowi przysługuje roszczenie do nadawcy o pokrycie różnicy w przypadku, gdy wierzytelności zabezpieczone zastawem przewyższają kwotę uzyskaną ze sprzedaży zawartości przesyłki. 6. W przypadku gdy sprzedaż zawartości przesyłki lub jej części nie jest możliwa, do niesprzedanej zawartości przesyłki stosuje się przepisy art. 27 ust. 10. 7. Przepisy ust. 1-6 nie naruszają przepisów Kodeksu celnego. Art. 39. 1. Tajemnica pocztowa obejmuje informacje przekazywane w przesyłkach, informacje dotyczące realizacji przekazów pocztowych, dane dotyczące podmiotów korzystających z usług pocztowych oraz dane dotyczące faktu i okoliczności świadczenia usług pocztowych lub korzystania z tych usług. 2. Do zachowania tajemnicy pocztowej są obowiązani: 1) operator; 2) osoby, które z racji wykonywanej działalności mają dostęp do tajemnicy pocztowej. 3. Naruszeniem obowiązku zachowania tajemnicy pocztowej jest w szczególności: 1) ujawnianie lub przetwarzanie informacji albo danych objętych tajemnicą pocztową; 2) otwieranie zamkniętych przesyłek lub zapoznawanie się z ich treścią; 3) umożliwianie osobom nieuprawnionym działań mających na celu wykonywanie czynności, o których mowa w pkt 1 i 2. 4. Nie stanowi naruszenia obowiązku zachowania tajemnicy pocztowej: 1) podejmowanie działań, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, w przypadkach przewidzianych przepisami prawa lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej; 2) posługiwanie się przez operatora listami referencyjnymi obejmującymi dane dotyczące podmiotów korzystających z jego usług pocztowych oraz rodzajów tych usług w przypadku, gdy dane te są publikowane za zgodą podmiotów, których one dotyczą. 5. Obowiązek zachowania tajemnicy pocztowej jest nieograniczony w czasie. 6. Operator jest obowiązany do zachowania należytej staranności w zakresie uzasadnionym względami technicznymi lub ekonomicznymi przy zabezpieczaniu urządzeń i obiektów wykorzystywanych przy świadczeniu usług pocztowych oraz zbiorów danych przed ujawnieniem tajemnicy pocztowej. Art. 40. Informacje lub dane objęte tajemnicą pocztową mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane, zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te dotyczą świadczonej usługi pocztowej albo są niezbędne do jej wykonania lub jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej. Art. 41. 1. Operatorzy są obowiązani do wykonywania zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych. 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje nieodpłatne zapewnienie przez operatora, w ramach wykonywanej przez siebie działalności pocztowej, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania przez prokuraturę, sądy, a także uprawnione jednostki podległe Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych i Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ich zadań określonych odrębnymi przepisami, począwszy od dnia rozpoczęcia działalności pocztowej. Na wniosek zainteresowanego operatora Prezes URTiP może odroczyć termin rozpoczęcia wykonywania powyższego obowiązku. 3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, Ministrem Obrony Narodowej, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, określi, w drodze rozporządzenia: 1) przypadki, w których Prezes URTiP może odroczyć termin rozpoczęcia wykonywania obowiązku, o którym mowa w ust. 2, oraz maksymalne terminy odroczeń, uwzględniając rodzaj i zakres działalności pocztowej wykonywanej przez operatora; 2) szczegółowe warunki i sposób wypełniania obowiązków, o których mowa w ust. 1, mając na względzie, aby wykonywanie powyższych obowiązków w jak najmniejszym stopniu zakłócało funkcjonowanie przedsiębiorstwa operatora, kierując się zasadą osiągnięcia celu przy jak najniższych nakładach. Art. 42. 1. Operator jest obowiązany posiadać aktualny plan działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, a w szczególności wprowadzenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego i stanu klęski żywiołowej, w którym ustala: 1) zasady współpracy operatora z organami koordynującymi działania ratownicze, służbami ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz Siłami Zbrojnymi; 2) sposób realizacji obowiązku zachowania ciągłości świadczenia usług pocztowych. 2. Operator publiczny jest obowiązany posiadać również plan współdziałania z wojskową pocztą polową w sytuacji wprowadzenia stanu wojennego lub stanu wyjątkowego. 3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb sporządzania i aktualizacji planu, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze rodzaj działalności wykonywanej przez operatorów i obszar, na którym jest wykonywana działalność pocztowa. 4. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, tryb sporządzania i aktualizacji planu, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając funkcjonującą w czasie pokoju infrastrukturę operatora publicznego. Art. 43. 1. W przypadku wprowadzenia stanu wyjątkowego minister właściwy do spraw łączności może, w drodze decyzji: 1) nałożyć na operatora obowiązki dotyczące zachowania ciągłości świadczenia usług pocztowych; 2) nakazać operatorowi nieodpłatne świadczenie niektórych usług pocztowych związanych z usuwaniem skutków wystąpienia sytuacji szczególnego zagrożenia. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, minister właściwy do spraw łączności zapewnia operatorowi środki finansowe z budżetu państwa, niezbędne do wykonania nałożonego zadania. 3. Decyzje, o których mowa w ust. 1, wygasają z mocy prawa z dniem zniesienia stanu wyjątkowego. Art. 44. 1. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe jest obowiązany do corocznego przedstawiania Prezesowi URTiP, w terminie do dnia 31 marca, sprawozdania z działalności pocztowej w poprzednim roku oraz danych dotyczących: 1) zakresu wykonywanej działalności pocztowej; 2) sprzedaży usług pocztowych w ujęciu ilościowym w podziale na: a) powszechne usługi pocztowe świadczone w ramach usług zastrzeżonych, b) pozostałe powszechne usługi pocztowe, c) inne usługi pocztowe, niewymienione w lit. a i b; 3) wykazu placówek operatora, w tym prowadzonych przez agentów lub agentów pocztowych; 4) liczby nadawczych skrzynek pocztowych; 5) liczby i rodzajów złożonych reklamacji oraz sposobu ich rozpatrzenia. 2. Operator nieświadczący powszechnych usług pocztowych jest obowiązany do corocznego przedkładania Prezesowi URTiP w terminie do dnia 31 marca sprawozdania z działalności pocztowej w poprzednim roku oraz danych dotyczących: 1) zakresu wykonywanej działalności pocztowej; 2) wielkości sprzedaży usług pocztowych w ujęciu ilościowym w podziale na: a) usługi świadczone w ramach granicy wagowej usług zastrzeżonych, o których mowa w art. 47 ust. 4, b) inne usługi pocztowe; 3) wykazu placówek operatora, w tym prowadzonych przez agentów; 4) liczby i rodzajów reklamacji oraz sposobu ich rozpatrzenia. 3. Prezes URTiP może zobowiązać operatorów do przedłożenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni, innych informacji niezbędnych do wykonania przepisów ustawy. 4. Prezes URTiP przedstawia ministrowi właściwemu do spraw łączności corocznie, w terminie do dnia 15 maja, na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1-3, ocenę funkcjonowania rynku usług pocztowych łącznie z wynikami kontroli działalności pocztowej. Art. 45. Potwierdzenie nadania przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego wydane przez placówkę operatora publicznego ma moc dokumentu urzędowego. Rozdział 4 Świadczenie powszechnych usług pocztowych Art. 46. 1. Operator publiczny jest obowiązany do świadczenia powszechnych usług pocztowych w sposób ciągły, umożliwiający: 1) traktowanie przesyłki listowej jako przesyłki poleconej; 2) traktowanie przesyłki jako przesyłki z zadeklarowaną wartością; 3) uzyskanie potwierdzenia odbioru przesyłki rejestrowanej lub kwoty pieniężnej określonej w przekazie pocztowym; 4) przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłek lub kwot pieniężnych nadanych na poste restante. 2. Powierza się Poczcie Polskiej obowiązek wykonywania zadań operatora publicznego określonych w ustawie. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, warunki wykonywania powszechnych usług pocztowych przez operatora publicznego dotyczące: 1) minimalnych wymagań w zakresie jakości powszechnych usług pocztowych: a) wskaźnika terminowości doręczeń przesyłek w obrocie krajowym, wyrażonego jako procentowy udział przesyłek doręczonych w określonych terminach, liczonych od dnia nadania do dnia doręczenia, w ogólnej liczbie nadanych przesyłek, b) liczby i sposobu rozmieszczenia placówek operatora, c) procentowego udziału nadawczych skrzynek pocztowych spełniających wymagania, o których mowa w art. 56 pkt 3; 2) wymagań w zakresie przyjmowania i doręczania przesyłek i przekazów pocztowych, w tym: a) warunków przyjmowania przesyłek oraz przekazów pocztowych, b) sposobu postępowania z przesyłkami uszkodzonymi, nieopłaconymi lub opłaconymi w kwocie niższej niż należna, c) dokumentowania wykonania usługi doręczenia przesyłek rejestrowanych lub przekazów pocztowych, d) terminów odbioru przesyłek lub przekazów pocztowych z placówki operatora, e) wymagań w zakresie opakowania i wymiaru przesyłek; 3) terminów, po upływie których wymagania określone w pkt 1 lit. a i c zostaną osiągnięte; 4) sposobu świadczenia powszechnych usług pocztowych, biorąc pod uwagę ochronę interesów podmiotów korzystających z powszechnych usług pocztowych i sposób wykonywania tych usług, kierując się wymaganiami Europejskiego Komitetu Normalizacji, a w przypadku braku tych wymagań - innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem. Art. 47. 1. Operatorowi publicznemu przysługuje wyłączność, z zastrzeżeniem ust. 2, świadczenia usług pocztowych, zwanych dalej "usługami zastrzeżonymi", polegających na: 1) przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu w obrocie krajowym: a) przesyłek z korespondencją, b) przesyłek reklamowych, c) przesyłek innych niż wymienione w lit. a i b, nadanych w sposób uniemożliwiający sprawdzenie zawartości o masie nieprzekraczającej granicy wagowej, o której mowa w ust. 4; 2) przyjmowaniu, przemieszczaniu i doręczaniu w obrocie zagranicznym przesyłek o masie nieprzekraczającej granicy wagowej, o której mowa w ust. 4; 3) przyjmowaniu i doręczaniu w obrocie krajowym i zagranicznym przesyłek z korespondencją, o ile w procesie przyjmowania lub doręczania stają się one przesyłkami o masie nieprzekraczającej granicy wagowej, o której mowa w ust. 4; 4) realizowaniu przekazów pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym. 2. Nie narusza wyłączności świadczenia usług zastrzeżonych przyjmowanie, przemieszczanie i doręczanie przesyłek wymienionych w ust. 1 pkt 1-3, w obrocie krajowym lub zagranicznym, o masie nieprzekraczającej granicy wagowej, o której mowa w ust. 4, za pobraną przez operatora opłatą, nie niższą niż trzykrotność opłaty za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki listowej stanowiącej przesyłkę najniższego przedziału wagowego najszybszej kategorii określonej w cenniku powszechnych usług pocztowych operatora publicznego, o którym mowa w art. 51 ust. 4, obowiązującym w danym czasie odpowiednio w obrocie krajowym i zagranicznym, z zastrzeżeniem art. 94. 3. Do usług zastrzeżonych, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się wymiany dokumentów. 4. Granica wagowa usług zastrzeżonych wynosi 350 g, z zastrzeżeniem art. 94. Art. 48. Operator publiczny nie może odmówić zawarcia umowy o świadczenie powszechnych usług pocztowych, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1 i ust. 2 pkt 1. Art. 49. 1. Operator określa w regulaminie świadczenia powszechnych usług pocztowych zasady ich świadczenia oraz ogólne warunki dostępu do tych usług. Ponadto operator publiczny uwzględnia w regulaminie specyfikę wynikającą z ciążącego na nim obowiązku, o którym mowa w art. 46 ust. 1. 2. Operator przedkłada Prezesowi URTiP projekt regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych, o którym mowa w ust. 1, oraz projekt zmian do obowiązującego regulaminu, co najmniej na 30 dni przed ich wprowadzeniem, w celu wyrażenia opinii w terminie 30 dni. Art. 50. 1. Opłaty za świadczenie powszechnych usług pocztowych powinny być ustalone z uwzględnieniem kosztów ich świadczenia. 2. Zasady ustalania opłat za świadczenie powszechnych usług pocztowych powinny być jednolite na terytorium całego kraju oraz przejrzyste i niedyskryminujące. 3. Zastosowanie jednolitej taryfy nie wyklucza prawa operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe do zawierania z klientami indywidualnych umów o cenach oraz udzielania zwolnień lub ulg z przyczyn humanitarnych. Art. 51. 1. Wysokość i formy opłat za usługi pocztowe świadczone przez Pocztę Polską ustala Dyrektor Generalny Poczty Polskiej. 2. Prezes URTiP może wystąpić z wnioskiem do Rady Ministrów o ustalenie na podstawie art. 4 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 oraz z 2002 r. Nr 144, poz. 1204), cen urzędowych powszechnych usług pocztowych. 3. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe jest obowiązany do udostępnienia cenników powszechnych usług pocztowych we wszystkich miejscach, w których są one świadczone. 4. Cenniki powszechnych usług pocztowych operatora publicznego oraz ich zmiany podlegają niezwłocznie ogłoszeniu w Biuletynie Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej "Biuletynem URTiP". Art. 52. 1. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych i rachunku kosztów w sposób umożliwiający kalkulację kosztów: 1) odrębnie dla każdej z usług z obszaru zastrzeżonego; 2) zbiorczo dla usług niezastrzeżonych z rozgraniczeniem na: a) powszechne usługi pocztowe, b) nienależące do powszechnych usług pocztowych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, określi, w drodze rozporządzenia, sposób podziału kosztów, przyjmując jako zasadę, że powinien on umożliwiać wyliczenie kosztów jednostkowych, z uwzględnieniem ust. 1. 3. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe przedkłada Prezesowi URTiP, corocznie, w terminie do dnia 31 marca każdego roku za rok poprzedni, oświadczenie co do spełniania wymagań, o których mowa w ust. 1. 4. Prezes URTiP jest obowiązany do przeprowadzenia weryfikacji realizacji wymagań, o których mowa w ust. 1 i 2. 5. Prezes URTiP publikuje w Biuletynie URTiP oświadczenie, o którym mowa w ust. 3. 6. Operator publiczny jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URTiP, nie później niż do dnia 31 lipca każdego roku za rok poprzedni, zbadanego przez biegłego rewidenta, sprawozdania finansowego, w zakresie zgodnym z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535 i Nr 124, poz. 1152) oraz z ust. 1 i 2. Art. 53. 1. Operator publiczny nie może odmówić właściwego zabezpieczenia przesyłki zgodnie z wymaganiami umowy lub regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych. 2. Z tytułu wykonania zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, operator może pobierać opłatę uwzględniającą koszty wykonania zabezpieczenia. Art. 54. 1. Podmioty wykonujące publiczną regularną komunikację lądową, lotniczą, morską lub śródlądową są obowiązane przewozić odpłatnie przesyłki będące przedmiotem powszechnej usługi pocztowej. 2. Podmiot zarządzający stacją kolejową, lotniskiem cywilnym lub portem morskim albo śródlądowym jest obowiązany zapewnić operatorowi świadczącemu powszechne usługi pocztowe dostęp do niezbędnych pomieszczeń i urządzeń umożliwiający załadunek i wyładunek, o ile nie utrudnia to racjonalnego z nich korzystania. 3. Szczegółowe warunki wykonywania przez podmioty obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala się w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia przez operatora o jej zawarcie. 4. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu. Art. 55. 1. Prezes URTiP prowadzi badania jakości powszechnych usług pocztowych, uzyskanej przez operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe w poprzednim roku, co najmniej w zakresie wskaźnika terminowości doręczeń przesyłek. 2. Prezes URTiP publikuje w Biuletynie URTiP, w terminie do dnia 31 maja, roczny raport zawierający wyniki badań, o których mowa w ust. 1, a także informacje o ilości i rodzajach zgłoszonych reklamacji oraz sposobie ich rozpatrzenia, z uwzględnieniem podziału na powszechne usługi pocztowe i usługi niebędące powszechnymi usługami pocztowymi. Art. 56. Operator świadczący powszechne usługi pocztowe zapewnia osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonych powszechnych usług pocztowych przez: 1) organizację pracy placówek operatora umożliwiającą osobom poruszającym się za pomocą wózka inwalidzkiego korzystanie z usług świadczonych przez te placówki; 2) tworzenie w placówkach operatora odpowiednio oznakowanych stanowisk obsługi osób niepełnosprawnych; 3) umieszczanie nadawczych skrzynek pocztowych w sposób i w miejscu umożliwiającym korzystanie z nich osobie niepełnosprawnej, poruszającej się za pomocą wózka inwalidzkiego, w szczególności nadawczych skrzynek pocztowych instalowanych w placówce operatora lub na nieruchomości użytkowanej przez tę placówkę; 4) doręczanie osobom: a) z uszkodzeniem narządu ruchu powodującym konieczność korzystania z wózka inwalidzkiego, b) niewidomym lub ociemniałym - na ich wniosek i bez pobierania dodatkowych opłat, przesyłek listowych, przesyłek rejestrowanych, w tym przesyłek z zadeklarowaną wartością oraz kwot pieniężnych określonych w przekazach pocztowych, z pominięciem oddawczej skrzynki pocztowej oraz bez konieczności odbierania przesyłki w placówce operatora; 5) przyjmowanie od osoby niepełnosprawnej w miejscu jej zamieszkania prawidłowo opłaconej przesyłki niebędącej przesyłką rejestrowaną. Rozdział 5 Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług pocztowych Art. 57. 1. Do odpowiedzialności operatorów za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi pocztowej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. 2. Operator publiczny odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie powszechnej usługi pocztowej, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie nastąpiło: 1) wskutek siły wyższej; 2) wyłącznie z powodu naruszenia przez nadawcę lub adresata przepisów ustawy albo regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych; 3) wyłącznie z powodu szczególnej podatności przesyłanej rzeczy na uszkodzenia wynikającej z jej wad lub naturalnych właściwości. 3. Operator publiczny odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie powszechnej usługi pocztowej jedynie w zakresie określonym ustawą, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie powszechnej usługi pocztowej jest następstwem czynu niedozwolonego. 4. Roszczenie z tytułu nienależytego wykonania usługi pocztowej wygasa wskutek przyjęcia przesyłki bez zastrzeżeń. Nie dotyczy to jednak roszczeń z tytułu niewidocznych ubytków lub uszkodzeń przesyłki zgłoszonych przez adresata operatorowi nie później niż po upływie 7 dni od przyjęcia przesyłki. Art. 58. 1. Z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania powszechnej usługi pocztowej przysługuje odszkodowanie: 1) za utratę przesyłki poleconej - w wysokości żądanej przez nadawcę, nie wyższej jednak niż pięćdziesięciokrotność opłaty pobranej przez operatora publicznego za traktowanie przesyłki jako przesyłki poleconej; 2) za utratę paczki pocztowej - w wysokości żądanej przez nadawcę, nie wyższej jednak niż dziesięciokrotność opłaty pobranej za jej nadanie; 3) za utratę przesyłki z zadeklarowaną wartością - w wysokości żądanej przez nadawcę, nie wyższej jednak niż zadeklarowana wartość przesyłki; 4) za ubytek zawartości lub uszkodzenie paczki pocztowej lub przesyłki poleconej - w wysokości żądanej przez nadawcę lub w wysokości zwykłej wartości utraconych lub uszkodzonych rzeczy, nie wyższej jednak niż maksymalna wysokość odszkodowania, o którym mowa w pkt 1 lub 2; 5) za ubytek zawartości przesyłki z zadeklarowaną wartością - w wysokości zwykłej wartości utraconych rzeczy; 6) za uszkodzenie zawartości przesyłki z zadeklarowaną wartością - w wysokości zwykłej wartości rzeczy, których uszkodzenie stwierdzono. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, nie może być wyższe niż zadeklarowana wartość przesyłki. Art. 59. W przypadku niezrealizowania przekazu pocztowego przysługuje odszkodowanie w wysokości pięciokrotnej opłaty pobranej za jego nadanie. Ponadto zwrotowi podlega kwota pieniężna określona w przekazie pocztowym. Art. 60. W przypadku niewykonania usługi operator, niezależnie od należnego odszkodowania, zwraca w całości opłatę pobraną za wykonanie usługi. Art. 61. 1. W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania powszechnej usługi pocztowej w zakresie przesyłki rejestrowanej i przekazu pocztowego, prawo wniesienia reklamacji przysługuje nadawcy albo adresatowi - gdy nadawca zrzeknie się na jego rzecz prawa dochodzenia roszczeń albo gdy przesyłka lub kwota pieniężna określona w przekazie pocztowym zostanie doręczona adresatowi. 2. Nadawca albo adresat mogą zgłosić reklamację w każdej placówce operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe. 3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia: 1) okoliczności, w których powszechną usługę pocztową w zakresie przesyłki rejestrowanej i przekazu pocztowego uważa się za niewykonaną, 2) szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja za niewykonanie lub nienależyte wykonanie powszechnej usługi pocztowej w zakresie przesyłki rejestrowanej i przekazu pocztowego, 3) szczegółowy tryb postępowania reklamacyjnego w odniesieniu do powszechnych usług pocztowych w zakresie przesyłki rejestrowanej i przekazu pocztowego - mając na uwadze maksymalne uproszczenie procedur reklamacyjnych, zapewnienie ich przejrzystości oraz niezbędną ochronę interesu nadawcy i adresata. Art. 62. 1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym roszczeń określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z operatorem świadczącym powszechne usługi pocztowe w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych, przysługuje nadawcy albo adresatowi po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego. 2. Drogę postępowania reklamacyjnego uważa się za wyczerpaną w przypadku odmowy uznania reklamacji przez operatora albo niezapłacenia dochodzonej należności w terminie 90 dni od dnia wniesienia reklamacji. 3. Roszczenia dochodzone na podstawie ustawy przedawniają się z upływem 12 miesięcy od dnia nadania przesyłki lub przekazu pocztowego. 4. Bieg przedawnienia roszczeń zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji do dnia wyczerpania drogi postępowania reklamacyjnego. Rozdział 6 Kontrola działalności pocztowej Art. 63. 1. Prezes URTiP jest uprawniony do kontroli przestrzegania przepisów, decyzji oraz postanowień z zakresu działalności pocztowej. 2. Prezes URTiP sprawuje kontrolę: 1) działalności pocztowej wykonywanej na podstawie ustawy, zezwolenia i zgłoszenia: a) w zakresie naruszania przez innych przedsiębiorców uprawnień zastrzeżonych dla operatora publicznego, b) w zakresie świadczenia usług pocztowych, c) w zakresie stosowania przez operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe minimalnych wymagań dotyczących jakości powszechnych usług pocztowych, o których mowa w art. 46 ust. 3 pkt 1 lit. b, d) w zakresie obowiązków dotyczących zapewnienia przez operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe osobom niepełnosprawnym dostępu do świadczonych powszechnych usług pocztowych, e) w sposób niezgodny z warunkami określonymi w zezwoleniu lub zgłoszeniu; 2) w celu wykrywania działalności wykonywanej bez wymaganego zezwolenia lub zgłoszenia. 3. Prezes URTiP jest uprawniony do kontroli planów działań, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 2. Art. 64. 1. Pracownikom Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanym dalej "pracownikami URTiP", przysługuje, po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia wydanego przez Prezesa URTiP, prawo do związanego z zakresem kontroli: 1) dostępu do materiałów, dokumentów i danych podlegających kontroli, a także sporządzania ich kopii; 2) wstępu do wszystkich obiektów i nieruchomości oraz pomieszczeń kontrolowanej jednostki; 3) przeprowadzenia oględzin, ważenia przesyłek oraz sprawdzenia wysokości opłaty pobranej przez operatora; 4) sprawdzania zawartości przesyłek o masie nieprzekraczającej dopuszczalnej granicy wagowej nadanych w sposób umożliwiający sprawdzenie zawartości, przyjętych do przemieszczenia lub doręczenia przez podmioty niebędące operatorem publicznym, bez otwierania przesyłki. 2. Pisemne upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać zakres i termin kontroli. 3. Kontrolowany przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić warunki sprawnego przeprowadzania kontroli oraz udostępnić pracownikom URTiP materiały, dokumenty i dane podlegające kontroli, a także udzielać wszelkich potrzebnych informacji. 4. Czynności kontrolne są dokonywane w obecności kontrolowanego przedsiębiorcy albo osoby przez niego upoważnionej. 5. Czynności kontrolne powinny być przeprowadzane w sposób niepowodujący zakłóceń w funkcjonowaniu kontrolowanego przedsiębiorcy. W przypadku gdy zakres lub termin przeprowadzanej kontroli ma niekorzystny wpływ na jakość usług świadczonych przez kontrolowanego przedsiębiorcę, konieczność podjęcia takich działań powinna być uzasadniona w protokole, o którym mowa w ust. 6. 6. Kontrolujący sporządza protokół kontroli. 7. Protokół, o którym mowa w ust. 6, podpisuje także kontrolowany przedsiębiorca lub osoba przez niego upoważniona. 8. Kontrolowany przedsiębiorca może wnieść do protokołu zastrzeżenia i uwagi wraz z uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia doręczenia protokołu. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez osoby, o których mowa w ust. 4, kontrolujący czyni o tym wzmiankę w protokole, a odmawiający podpisu może, w terminie 7 dni, przedstawić swoje stanowisko na piśmie Prezesowi URTiP. Art. 65. 1. W przypadku naruszenia przepisów, decyzji lub postanowień dotyczących działalności pocztowej, Prezes URTiP wydaje decyzję określającą zakres naruszeń oraz termin usunięcia nieprawidłowości. Decyzja może określać sposób usunięcia nieprawidłowości. 2. W przypadku stwierdzenia świadczenia usług pocztowych bez wymaganego zezwolenia albo z naruszeniem przepisów o zgłoszeniu, Prezes URTiP wydaje decyzję nakazującą wstrzymanie działalności. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu. Art. 66. 1. Do postępowania przed Prezesem URTiP stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Od decyzji Prezesa URTiP, o których mowa w art. 68 ust. 1, przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu ochrony konkurencji i konsumentów, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Rozdział 7 Kary pieniężne Art. 67. 1. Karze pieniężnej podlega podmiot, który: 1) świadczy usługi pocztowe bez wymaganego zezwolenia albo wbrew jego warunkom; 2) świadczy usługi pocztowe z naruszeniem przepisów o zgłoszeniu; 3) nie będąc operatorem publicznym, świadczy usługi zastrzeżone niezgodnie z art. 47 ust. 2; 4) emituje znaki opłaty pocztowej niezgłoszone do wykazu lub znaki niezgodne z wymaganiami ustawy albo emituje karty pocztowe lub koperty z nadrukowanym znakiem opłaty pocztowej niezgodnie z wymaganiami ustawy; 5) nie wypełnia obowiązków lub zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w ustawie; 6) będąc operatorem świadczącym powszechne usługi pocztowe: a) nie stosuje wymagań, o których mowa w art. 52 ust. 1 i 2, b) nie przedkłada w trybie lub terminie informacji, o których mowa w art. 52 ust. 3, c) nie przedkłada w trybie lub terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 52 ust. 6; 7) będąc operatorem: a) nie przedkłada informacji, o której mowa w art. 44 ust. 1 i 2, b) nie zgłasza Prezesowi URTiP zmian stanu faktycznego i prawnego objętego zezwoleniem bądź zgłoszeniem, c) nie stosuje znaków opłaty pocztowej i oznaczeń w sposób określony w art. 31 ust. 1 i 2, d) nie przedkłada wymaganego sprawozdania o działalności pocztowej albo wymaganej informacji o zakresie tej działalności. 2. Wysokość kary pieniężnej nie może przekroczyć: 1) 1 % w przypadku stwierdzenia naruszeń wymienionych w ust. 1 pkt 6 lit. a i b i pkt 7 lit. a, b i d, 2) 2 % w przypadku stwierdzenia naruszeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, pkt 6 lit. c i pkt 7 lit. c - przychodów ogółem osiągniętych przez ukarany podmiot z działalności pocztowej w poprzednim roku podatkowym. 3. W przypadku gdy okres wykonywania przez podmiot działalności pocztowej jest krótszy niż 12 miesięcy, za podstawę wymiaru kary pieniężnej przyjmuje się równowartość kwoty 250.000 euro, wyrażonej w złotych i ustalanej przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wydania decyzji o nałożeniu kary. 4. Niezależnie od kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, można nałożyć karę pieniężną na przedsiębiorcę będącego osobą fizyczną, prezesa zarządu spółki prawa handlowego (członka zarządu) lub dyrektora przedsiębiorstwa, w sytuacji gdy podległa mu jednostka kontrolowana mimo powiadomienia o tym fakcie prezesa zarządu spółki (członka zarządu) lub dyrektora przedsiębiorstwa przez kontrolującego uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli przez Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty. 5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, nie może przekroczyć 300 % wynagrodzenia otrzymywanego przez ukaranego, obliczonego według zasad przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop, a w sytuacji gdy ukarany nie otrzymuje wynagrodzenia w związku z pełnioną funkcją lub wykonywaną działalnością, wysokość kary nie może przekraczać dziesięciokrotności najniższego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w dniu ukarania. 6. Kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa. Art. 68. 1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 67 ust. 1 i 4, wymierza Prezes URTiP w drodze decyzji. 2. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes URTiP uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe. 3. Operator jest obowiązany do dostarczenia Prezesowi URTiP, na jego żądanie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania, danych niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej. W przypadku niedostarczenia danych lub dostarczenia danych uniemożliwiających ustalenie podstawy wymiaru kary pieniężnej, Prezes URTiP może ustalić podstawę kary pieniężnej w sposób szacunkowy, nie mniejszą jednak niż: 1) 200 % przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z grudnia poprzedniego roku, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - w przypadkach, o których mowa w art. 67 ust. 4 i 5; 2) równowartość 250.000 euro, wyrażona w złotych i ustalona przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu wydania decyzji o nałożeniu kary pieniężnej - w pozostałych przypadkach. 4. Termin uiszczenia kar pieniężnych wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o nałożeniu kary. 5. Kary pieniężne nieuiszczone w terminie podlegają, wraz z odsetkami za zwłokę, przymusowemu ściągnięciu, w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 8 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 69. W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 43 w zdaniu drugim wyrazy "skrzynce na korespondencję" zastępuje się wyrazami "oddawczej skrzynce pocztowej"; 2) art. 44 otrzymuje następujące brzmienie: "Art. 44. § 1. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43: 1) poczta przechowuje pismo przez okres siedmiu dni w swojej placówce, w przypadku doręczania pisma przez pocztę, 2) pismo składa się w urzędzie właściwej gminy na okres siedmiu dni, w przypadku doręczania pisma przez pracownika lub upoważnioną osobę lub organ. § 2. Zawiadomienie o złożeniu pisma w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, w drzwiach mieszkania adresata albo jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w miejscu widocznym na nieruchomości, której postępowanie dotyczy; w tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia terminu, o którym mowa w § 1."; 3) w art. 57 w § 5 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego albo złożono w polskim urzędzie konsularnym.". Art. 70. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1986 r. Nr 36, poz. 180, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1998 r. Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 122, poz. 1322, z 2001 r. Nr 128, poz. 1403 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 772) w art. 8 w § 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Zaświadczenie, o którym mowa w § 2, wraz z zaświadczeniem sporządzonym przez kierownika urzędu stanu cywilnego na podstawie art. 41 § 1 duchowny przekazuje do urzędu stanu cywilnego przed upływem pięciu dni od zawarcia małżeństwa; nadanie jako przesyłki poleconej w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z przekazaniem do urzędu stanu cywilnego.". Art. 71. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z 1965 r. Nr 15, poz. 113, z 1974 r. Nr 27, poz. 157 i Nr 39, poz. 231, z 1975 r. Nr 45, poz. 234, z 1982 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 5, poz. 33, z 1984 r. Nr 45, poz. 241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz. 86, z 1987 r. Nr 21, poz. 123, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 33, poz. 175, z 1990 r. Nr 14, poz. 88, Nr 34, poz. 198, Nr 53, poz. 306, Nr 55, poz. 318 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 22, poz. 92 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770, Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554, Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314, 1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i 1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26, poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153, poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60, poz. 535, Nr 109, poz. 1035 i Nr 119, poz. 1121) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 139 § 1 i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1. W razie niemożności doręczenia w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających, pismo przesłane pocztą należy złożyć w placówce pocztowej operatora publicznego, a doręczane w inny sposób - w urzędzie właściwej gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej. § 2. Jeżeli adresat lub jego domownik odmawia przyjęcia pisma, pozostawia się je w miejscu doręczenia, a gdyby to było niemożliwe, pismo przesłane pocztą składa się - uprzedzając o tym - w placówce pocztowej operatora publicznego lub, w przypadku pism doręczanych w inny sposób, w urzędzie właściwej gminy."; 2) w art. 165 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Oddanie pisma procesowego w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu."; 3) w art. 4791 w § 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) należące do właściwości sądów na podstawie przepisów o ochronie konkurencji, Prawa energetycznego, Prawa telekomunikacyjnego, Prawa pocztowego oraz przepisów o transporcie kolejowym,"; 4) tytuł rozdziału 5 w dziale IVa tytułu VII księgi pierwszej części pierwszej otrzymuje brzmienie: "Rozdział 5. Postępowanie w sprawach z zakresu regulacji telekomunikacji i poczty"; 5) w art. 47957 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zażaleń na postanowienia wydawane przez Prezesa Urzędu w postępowaniach prowadzonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424 i Nr 113, poz. 1070), ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) lub przepisów odrębnych."; 6) w art. 47961 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W sprawach z zakresu regulacji telekomunikacji i poczty stronami są także Prezes Urzędu i zainteresowany.". Art. 72. W ustawie z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. Nr 36, poz. 180, z 1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1998 r. Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532 oraz z 2001 r. Nr 43, poz. 476 i Nr 110, poz. 1189) w art. 61a w ust. 4 w zdaniu pierwszym wyrazy "polskim urzędzie pocztowym" zastępuje się wyrazami "polskiej placówce pocztowej operatora publicznego". Art. 73. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 113, poz. 1070) po art. 20c dodaje się art. 20d w brzmieniu: "Art. 20d. 1. Dane dotyczące osób korzystających z usług pocztowych oraz dane dotyczące faktu i okoliczności świadczenia lub korzystania z tych usług mogą być ujawnione Policji i przez nią przetwarzane wyłącznie w celu zapobiegania lub wykrywania przestępstw oraz ich sprawców. 2. Ujawnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na: 1) pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji lub Komendanta Wojewódzkiego, 2) żądanie policjanta posiadającego pisemne upoważnienie osób, o których mowa w pkt 1. 3. Podmioty uprawnione do świadczenia usług pocztowych, na podstawie ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) są obowiązane do udostępniania danych, określonych w ust. 1, policjantom wskazanym we wniosku organu Policji.". Art. 74. W ustawie z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507) w art. 73 w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "polskim urzędzie pocztowym" zastępuje się wyrazami "polskiej placówce pocztowej operatora publicznego". Art. 75. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774 i Nr 96, poz. 874) w art. 46 w ust. 1 wyraz "poczty" zastępuje się wyrazami "placówki pocztowej operatora publicznego". Art. 76. W ustawie z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16) w art. 86 w ust. 3 wyrazy "polskim urzędzie pocztowym" zastępuje się wyrazami "polskiej placówce pocztowej operatora publicznego". Art. 77. W ustawie z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019) w art. 46 w pkt 2 wyrazy "urzędów pocztowych" zastępuje się wyrazami "placówek operatorów pocztowych". Art. 78. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 126, poz. 1067) w art. 8 w ust. 6 wyraz "poczty" zastępuje się wyrazami "placówki pocztowej operatora publicznego". Art. 79. W ustawie z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz. U. Nr 152, poz. 722) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. Przesyłki zawierające egzemplarze obowiązkowe wysyłane do bibliotek uprawnionych do ich otrzymywania są zwolnione od opłat pocztowych, do wysokości najniższej opłaty za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki niebędącej przesyłką najszybszej kategorii, tego rodzaju, tej samej masy, ustalonej w obowiązującym cenniku powszechnych usług pocztowych operatora publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188).". Art. 80. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155 i Nr 111, poz. 1061) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 124 otrzymuje brzmienie: "Art. 124. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku."; 2) w art. 133 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany w art. 132, pismo przesłane pocztą pozostawia się w najbliższej placówce pocztowej operatora publicznego, a przesłane w inny sposób - w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie gminy.". Art. 81. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. Nr 114, poz. 738, Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2001 r. Nr 5, poz. 40 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155 i Nr 111, poz. 1061) w art. 19 w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "właściwy urząd pocztowy" zastępuje się wyrazami "właściwą placówkę operatora pocztowego". Art. 82. W ustawie z dnia 30 lipca 1997 r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej "Poczta Polska" (Dz. U. Nr 106, poz. 675, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 uchyla się ust. 3; 2) uchyla się art. 7; 3) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Przedmiotem działalności gospodarczej Poczty Polskiej jest: 1) świadczenie usług pocztowych, 2) emisja, wprowadzanie i wycofywanie z obiegu znaczków pocztowych, kartek pocztowych oraz kopert z nadrukowanym znakiem opłaty pocztowej, 3) wykonywanie innych usług związanych z wykorzystaniem służby pocztowej, w szczególności w zakresie obsługi organów władzy publicznej, kolportażu prasy i wydawnictw, filatelistyki, 4) świadczenie usług finansowych i wykonywanie czynności z nimi związanych, 5) pośrednictwo w wykonywaniu usług finansowych, w tym czynności bankowych, 6) świadczenie usług logistycznych, a w szczególności przewóz przesyłek towarowych oraz ich konfekcjonowanie i magazynowanie. 2. Działalność wymieniona w ust. 1 pkt 1-3 jest wykonywana w zakresie i na warunkach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) oraz w przepisach wydanych na jej podstawie. 3. Jeżeli wymagają tego względy ciągłości i dostępności usług, Poczta Polska może świadczyć usługi pocztowe za pośrednictwem agentów pocztowych, działających zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. 4. Poczta Polska może wykonywać inną działalność gospodarczą, jeżeli nie ogranicza ona działalności określonej w ust. 1."; 4) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. W ramach świadczenia usług i wykonywania czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4, Poczta Polska może w szczególności: 1) świadczyć usługi związane z transferem środków pieniężnych w obrocie krajowym i z zagranicą, 2) wydawać karty płatnicze i wykonywać operacje przy ich użyciu, 3) wykonywać operacje czekowe i wekslowe, 4) nabywać i zbywać wierzytelności oraz świadczyć usługi w tym zakresie, 5) udzielać pożyczek ze środków własnych, w tym kredytów konsumenckich, 6) udzielać poręczeń i gwarancji oraz zaciągać inne zobowiązania nieujmowane w bilansie, 7) prowadzić sprzedaż skarbowych papierów wartościowych oraz obligacji jednostek samorządu terytorialnego i wykonywać inne zlecone czynności z tym związane, zgodnie z zasadami i na warunkach określonych w odrębnych przepisach regulujących działalność w tym zakresie, 8) wykonywać usługi w zakresie przeliczania, sortowania i przechowywania znaków pieniężnych, 9) przechowywać przedmioty i papiery wartościowe oraz udostępniać skrytki sejfowe, 10) transportować wartości pieniężne, w tym papiery wartościowe i dokumenty bankowe, 11) świadczyć usługi teleinformatyczne i przetwarzania danych, w tym na rzecz instytucji finansowych i banków. 2. W ramach pośrednictwa finansowego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 5, Poczta Polska może: 1) świadczyć usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, 2) na podstawie umowy zawartej z bankiem na piśmie, wykonywać: a) w imieniu i na jego rzecz czynności, polegające na: - przyjmowaniu wpłat, dokonywaniu wypłat oraz obsłudze czeków, związanych z prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank, - dokonywaniu wypłat i przyjmowaniu spłat udzielonych przez ten bank kredytów i pożyczek pieniężnych, b) czynności faktyczne związane z działalnością bankową - stosując się do obowiązujących w banku regulaminów, ogólnych warunków umów oraz zasad postępowania, 3) świadczyć inne usługi. 3. Z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, Poczta Polska - pod warunkiem posiadania prawa do wykonywania ponad 50% głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy banku - może na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez ten bank, w zakresie zgodnym z przedmiotem działalności banku określonym w jego statucie, wykonywać w jego imieniu i na jego rzecz: 1) czynności bankowe określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535 i Nr 65, poz. 594), 2) czynności bankowe określone w art. 5 ust. 1 pkt 3-7 i ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. 4. Bank zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego o treści pełnomocnictwa do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie 7 dni od dnia jego udzielenia. 5. Udzielenie przez bank pełnomocnictwa, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. Zezwolenie wydawane jest na wspólny wniosek banku i Poczty Polskiej i określa czynności, które Poczta Polska może wykonywać w jego imieniu i na jego rzecz. 6. Komisja Nadzoru Bankowego udziela zezwolenia, o którym mowa w ust. 5, jeżeli: 1) nie zostanie zakłócone ostrożne i stabilne zarządzanie bankiem, 2) bank i Poczta Polska będą posiadać wiarygodne plany działania zapewniające ciągłe i niezakłócone wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 3, 3) zostanie zapewnione wykonywanie przez bank skutecznej kontroli wewnętrznej, możliwość wykonywania obowiązków biegłego rewidenta banku oraz ochrona tajemnicy prawnie chronionej w zakresie czynności powierzonych przez bank Poczcie Polskiej, 4) bank będzie mógł kierować do Poczty Polskiej wiążące zalecenia dotyczące wykonywania umowy obejmującej pełnomocnictwo do działania w imieniu banku. 7. Do wykonywania przez Pocztę Polską działalności określonej w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Prawo bankowe. 8. Działalność Poczty Polskiej określona w ust. 3 podlega nadzorowi sprawowanemu przez Komisję Nadzoru Bankowego na zasadach określonych w ustawie - Prawo bankowe i ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594). 9. Poczta Polska może: 1) posiadać rachunek bankowy w Narodowym Banku Polskim, 2) pobierać z Narodowego Banku Polskiego oraz odprowadzać do tego Banku znaki pieniężne, stosując się do zasad obowiązujących w tym zakresie banki. 10. Podmiot świadczący usługi pocztowe i osoby w nim zatrudnione wykonujące lub uczestniczące w wykonywaniu czynności bankowych są zobowiązane zachować tajemnicę bankową, która obejmuje wszystkie wiadomości dotyczące tych czynności. Zakres tajemnicy bankowej oraz zasady udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową określają przepisy ustawy - Prawo bankowe. 11. Poczta Polska może w regulaminach podawanych do publicznej wiadomości określać warunki świadczenia usług, o których mowa w ust. 1. Postanowienia tych regulaminów są wiążące dla stron, jeżeli w umowie o świadczenie usług strony nie ustalą odmiennie swych praw i obowiązków. 12. Potwierdzone przez Pocztę Polską dowody przyjęcia wpłaty, a w zakresie czynności określonych w ust. 1-3, również wystawiane przez Pocztę Polską oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności oraz stwierdzające udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, ich wysokości, zasady oprocentowania, warunki spłaty - mają moc prawną dokumentów urzędowych."; 5) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Środki transportowe służące do przewozu ładunku pocztowego Poczty Polskiej, a także budynki, lokale i inne nieruchomości stanowiące własność Poczty Polskiej lub oddane jej w użytkowanie wieczyste, a także znajdujące się we władaniu Poczty Polskiej z innych tytułów nie mogą być przeznaczane w drodze decyzji lub innych indywidualnych aktów administracyjnych dla celów innych niż związane z przedmiotem działalności Poczty Polskiej, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej."; 6) w art. 14: a) w ust. 1 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Środki trwałe nie mogą służyć do zaspokajania zobowiązań pieniężnych Poczty Polskiej, z wyłączeniem środków trwałych, na nabycie których zobowiązania takie zostały zaciągnięte.", c) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Do sprzedaży lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących własność Poczty Polskiej mają zastosowanie przepisy art. 4-6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 102, poz. 1118) bez względu na przeznaczenie budynku, w którym znajdują się sprzedawane mieszkania. 4. Do budynków mieszkalnych stanowiących własność Poczty Polskiej mają zastosowanie przepisy art. 3-7 oraz art. 9 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz. U. Nr 119, poz. 567, z 1996 r. Nr 52, poz. 236, z 1997 r. Nr 6, poz. 32 oraz z 2000 r. Nr 39, poz. 442)."; 7) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Poczta Polska otrzymuje z budżetu państwa dotacje: 1) do działalności polegającej na świadczeniu powszechnych usług pocztowych, jeżeli ich świadczenie przynosi stratę, 2) na finansowanie inwestycji. 2. Wysokość dotacji, o których mowa w ust. 1, określa ustawa budżetowa, przy czym wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie przekracza różnicy pomiędzy kosztami świadczenia powszechnych usług pocztowych a przychodami z tego tytułu. 3. Dyrektor Generalny Poczty Polskiej jest obowiązany zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw łączności wysokość straty poniesionej na świadczeniu powszechnych usług pocztowych do dnia 15 kwietnia roku następującego po roku, w którym Poczta Polska poniosła stratę. 4. Do wydatkowania środków pochodzących z dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16)."; 8) w art. 27: a) w ust. 1 w pkt 3 lit. d otrzymuje brzmienie: "d) regulaminy świadczenia powszechnych usług pocztowych,", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Dokumenty i opinie, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. a)-c) oraz w pkt 4 i 5, Rada Poczty Polskiej przedstawia ministrowi właściwemu do spraw łączności, który zajmuje wobec nich ostateczne stanowisko, a w odniesieniu do dokumentów i opinii, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. d) - po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty."; 9) po art. 41 dodaje się art. 41a w brzmieniu: "Art. 41a. 1. Wierzytelności Skarbu Państwa wobec Poczty Polskiej z tytułu odpłatnego nabycia, przez jej poprzedników prawnych, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 39, własności budynków i innych urządzeń oraz lokali, o których mowa w art. 41, stwierdzone decyzjami wydanymi na podstawie tej ustawy oraz ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874 i Nr 124, poz. 1152) wygasają z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188). 2. Wykreślenie hipotek zabezpieczających wierzytelności Skarbu Państwa, o których mowa w ust. 1, następuje na wniosek Poczty Polskiej i podlega opłacie stałej w kwocie 30 zł.". Art. 83. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452 oraz z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387) w art. 12 w § 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego albo złożone w polskim urzędzie konsularnym,". Art. 84. W ustawie z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424 i Nr 113, poz. 1070) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 109 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organem regulacyjnym w zakresie działalności pocztowej, telekomunikacyjnej i gospodarki częstotliwościowej oraz kontroli spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej jest Prezes URTiP."; 2) w art. 110 w ust. 1: a) pkt 1a otrzymuje brzmienie: "1a) wykonywanie zadań z zakresu regulacji działalności pocztowej, określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188),", b) pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) współpraca z międzynarodowymi organizacjami telekomunikacyjnymi i organizacjami pocztowymi, właściwymi organami innych państw, a także Komisją Europejską, w zakresie właściwości Prezesa URTiP,", c) w pkt 14 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 15 w brzmieniu: "15) przedstawianie Komisji Europejskiej informacji z zakresu właściwości Prezesa URTiP, w tym: a) o tożsamości operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe, b) o sposobie udostępniania korzystającym z powszechnych usług pocztowych szczegółowych i aktualnych informacji dotyczących charakteru oferowanych usług, warunków dostępu, cen i wskaźników terminowości doręczeń, c) o systemie rachunku kosztów stosowanym przez operatora świadczącego powszechne usługi pocztowe, na żądanie Komisji i w określonym przez nią stopniu szczegółowości, d) o przyjętych wskaźnikach terminowości doręczeń dla powszechnych usług pocztowych w obrocie krajowym."; 3) w art. 124 w ust. 1 uchyla się pkt 18-20. Art. 85. W ustawie z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 46, poz. 499, Nr 74, poz. 786 i Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1089 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 57, poz. 507) w art. 79 w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "polskim urzędzie pocztowym" zastępuje się wyrazami "polskiej placówce pocztowej operatora publicznego". Art. 86. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 113, poz. 1070) w art. 28 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) identyfikujących podmiot korzystający z usług pocztowych oraz dotyczących faktu, okoliczności świadczenia usług pocztowych lub korzystania z tych usług."; 2) w ust. 2 w zdaniu wstępnym po wyrazie "telekomunikacyjnej" dodaje się wyrazy "lub operatora pocztowego"; 3) w ust. 3 po wyrazie "telekomunikacyjnej" dodaje się wyrazy "lub operator pocztowy"; 4) w ust. 4 po wyrazie "telekomunikacyjnych" dodaje się wyrazy "oraz operatorzy pocztowi". Art. 87. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718) w art. 17 w ust. 5 wyrazy "polskim urzędzie pocztowym" zastępuje się wyrazami "polskiej placówce pocztowej operatora publicznego". Rozdział 9 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 88. 1. Zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług kurierskich wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 95, stają się z mocy prawa zezwoleniami - w rozumieniu ustawy - na wykonywanie na obszarze i w okresie określonym zezwoleniem, działalności pocztowej w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek z korespondencją oraz przesyłek dla ociemniałych, realizowanej według zasad określonych niniejszą ustawą. 2. Zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w dziedzinie poczty wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 95, inne niż określone w ust. 1, wygasają z mocy prawa. 3. Podmioty wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy działalność gospodarczą objętą zezwoleniem wydanym na podstawie ustawy, o której mowa w art. 95, podlegającą zgłoszeniu według ustawy, mogą na zasadach określonych w ustawie, na obszarze i w okresie określonym w wygasłych zezwoleniach, wykonywać działalność pocztową niewymagającą zezwolenia. Powyższą działalność traktuje się z mocy prawa jako objętą zgłoszeniem. 4. Postępowania w sprawie zezwoleń, wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i do tego dnia niezakończone ostateczną decyzją, podlegają umorzeniu z mocy prawa. Art. 89. Prezes URTiP dokonuje wpisu Poczty Polskiej w zakresie świadczenia powszechnych usług pocztowych do rejestru w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 90. 1. W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy właściciel lub współwłaściciele nieruchomości, o których mowa w art. 37 ust. 1, są obowiązani wymienić oddawcze skrzynki pocztowe zainstalowane przed dniem jej wejścia w życie, jeżeli nie spełniają one wymagań wynikających z ustawy. 2. Jeżeli oddawcze skrzynki pocztowe, podlegające wymianie na podstawie ust. 1, zostały zainstalowane przez operatora publicznego, o terminie ich wymiany właściciel lub współwłaściciele nieruchomości powiadamiają operatora publicznego. Art. 91. Do planu emisji znaczków pocztowych i zmian tych planów w latach 2003 i 2004 stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 92. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 71 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 95, zachowują moc, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli nie są z nią sprzeczne. Art. 93. Do umów o świadczenie powszechnej usługi pocztowej zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 95, oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze. Art. 94. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej: 1) granica wagowa usług zastrzeżonych, o których mowa w art. 47 ust. 4, wynosi 500 g; 2) pobrana przez operatora opłata, o której mowa w art. 47 ust. 2, nie może być niższa niż pięciokrotność opłaty za przyjęcie, przemieszczenie i doręczenie przesyłki listowej stanowiącej przesyłkę najniższego przedziału wagowego najszybszej kategorii określonej w cenniku powszechnych usług pocztowych operatora publicznego, o którym mowa w art. 51 ust. 4, obowiązującego w danym czasie, odpowiednio w obrocie krajowym i zagranicznym. Art. 95. Traci moc ustawa z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz. U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 770 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 137, poz. 887 i Nr 150, poz. 984, z 1999 r. Nr 47, poz. 461, z 2000 r. Nr 62, poz. 718, Nr 73, poz. 852 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 67, poz. 678 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253). Art. 96. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 7-12, art. 15 i art. 19, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) art. 51 i art. 52 ust. 1 i ust. 3-5, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 84 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a i b, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia; 4) art. 84 pkt 2 lit. c, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego w zakresie poziomu hałasu emitowanego przez ten sprzęt 2) (Dz. U. Nr 132, poz. 1228) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) sposób oznakowania zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego w zakresie informacji dotyczących wartości hałasu emitowanego przez ten sprzęt; 2) warunki i tryb przeprowadzania badań poziomu hałasu emitowanego przez zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego; 3) warunki i tryb przeprowadzania weryfikacji zadeklarowanej wartości hałasu emitowanego przez zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) urządzeń przeznaczonych wyłącznie do użytku przemysłowego lub zawodowego; 2) urządzeń, które stanowią integralną część budynku lub jego instalacji, w szczególności urządzeń klimatyzacyjnych, grzewczych lub wentylacyjnych, a także palników olejowych centralnego ogrzewania oraz pomp do wody i ścieków, z wyjątkiem wentylatorów domowych, okapów kuchennych oraz wolno stojących urządzeń grzewczych; 3) elementów składowych sprzętu, w szczególności silników; 4) sprzętu elektroakustycznego. § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego - urządzenie albo część urządzenia lub instalacji przeznaczonej do użytku w pomieszczeniach mieszkalnych łącznie z piwnicami, garażami i innymi zabudowaniami, służące do celów niezawodowych, w szczególności do utrzymania w czystości pomieszczeń, przygotowywania i przechowywania żywności, wytwarzania i rozprowadzania ciepła oraz klimatyzacji; 2) rodzina zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego - modele lub typy zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego o tym samym przeznaczeniu i zasilane tym samym źródłem energii; 3) seria zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego - zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego należący do tego samego modelu lub typu tego sprzętu o określonych cechach, wytworzony przez tego samego producenta; 4) partia zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego - określona liczba sztuk zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego, w obrębie danej serii tego sprzętu, wytwarzanego w jednolitych warunkach; 5) wartość emisji hałasu - poziom mocy akustycznej A, LWA, zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego, wyrażony w decybelach (dB) z mocą akustyczną odniesienia wynoszącą jeden pikowat (1 pW). § 4. 1. Producent lub importer zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego powinien dostarczyć informację o wartości emisji hałasu przez ten sprzęt. 2. Wartość emisji hałasu powinna być określona zgodnie z normami zharmonizowanymi oraz warunkami określonymi w § 6. 3. Producent lub importer jest odpowiedzialny za dokładność dostarczonej informacji, która może podlegać weryfikacji w sposób określony w § 7. 4. Jeżeli w odrębnych przepisach określających treść etykiety oraz sposób jej umieszczania na wyrobach ustalone zostaną dla danej rodziny zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego wymagania dotyczące etykietowania, informacja o wartości emisji hałasu powinna być zamieszczona na etykiecie. § 5. Ogłoszenie informacji, o której mowa w § 4 ust. 1, oznacza spełnienie wymagań określonych w rozporządzeniu, z zastrzeżeniem możliwości przeprowadzenia kontroli zadeklarowanej wartości emisji hałasu tego sprzętu przez organy sprawujące nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu. § 6. 1. Ogólna metoda badania poziomu hałasu emitowanego przez zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego powinna być tak dokładna, aby niepewność pomiaru mocy akustycznej A, LWA, wyrażona odchyleniem standardowym nie przekraczała 2 dB. 2. Odchylenie standardowe powinno uwzględniać odchylenia standardowe wynikające ze składowych niepewności pomiaru, z wyjątkiem zmian wartości emisji hałasu między poszczególnymi pomiarami. 3. Ogólna metoda badania, o której mowa w ust. 1, powinna być dla każdej rodziny zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego uzupełniona o: 1) opis dodatkowych warunków dotyczących ich położenia, zainstalowania, obciążenia i działania podczas pomiaru, w celu zapewnienia ich eksploatacji oraz powtarzalności i odtwarzalności pomiaru; 2) odchylenie standardowe odniesienia właściwe dla danej rodziny zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego. § 7. 1. Metoda statystyczna stosowana do weryfikacji zadeklarowanej wartości emisji hałasu w obrębie danej serii zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego powinna polegać na sprawdzaniu tego sprzętu wybranego losowo z różnych partii izolowanych, metodą badania jednostopniowego. 2. Podstawowe parametry metody statystycznej, o której mowa w ust. 1, powinny zapewnić 95% prawdopodobieństwa jej przyjęcia, jeżeli 6,5% wartości emisji hałasu danej partii zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego jest wyższych od zadeklarowanej wartości emisji. 3. Liczba próbek lub równoważnych próbek sprawdzanego zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego wynosi 3. 4. Wybrana metoda statystyczna wymaga, aby w całym jej zakresie jako wartość odniesienia przyjąć odchylenie standardowe równe 3,5 dB. § 8. Jeżeli wartość emisji hałasu przez daną serię zmechanizowanego sprzętu gospodarstwa domowego przekracza wartość zadeklarowaną przez producenta lub importera, powinni oni niezwłocznie dokonać korekty ogłoszonej informacji dotyczącej wartości emisji hałasu. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Unii Europejskiej Nr 86/594/EWG z dnia 1 grudnia 1986 r. dotyczącej hałasu emitowanego przez zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania medycznych zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 132, poz. 1237) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności - w medycznych zawodach regulowanych, które na podstawie odrębnych przepisów uprawniają do udzielania świadczeń zdrowotnych, zwanych dalej "zawodami regulowanymi", z wyjątkiem zawodu lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, farmaceuty. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu bez bliższego określenia jest mowa o: 1) ustawie - oznacza to ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) jednostce ochrony zdrowia - oznacza to zakłady opieki zdrowotnej oraz inne podmioty i osoby udzielające świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 2)); 3) kierowniku jednostki - oznacza to osobę reprezentującą jednostkę ochrony zdrowia albo osobę prowadzącą taką jednostkę; 4) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 5) postępowaniu - oznacza to postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 6) organie prowadzącym postępowanie - oznacza to ministra właściwego do spraw zdrowia. § 3. 1. Organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o konieczności odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, określając w nim różnice programowe, których uzupełnienie jest niezbędne do uzyskania decyzji o uznaniu kwalifikacji, oraz długość stażu adaptacyjnego i wyznaczając wnioskodawcy termin do dokonania wyboru. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, na swych stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej, upowszechnia informacje o wymogach kwalifikacyjnych dotyczących osób wykonujących dany zawód regulowany, informacje o kształceniu niezbędnym do wykonywania danego zawodu regulowanego, listę jednostek, w których może być odbywany staż adaptacyjny dla danego zawodu regulowanego w odniesieniu do poszczególnych województw, a także wzory dokumentów składanych w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego. 2. Lista jednostek ochrony zdrowia, o której mowa w ust. 1, jest opracowywana i aktualizowana przez ministra właściwego do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii właściwych konsultantów krajowych, samorządów zawodowych, towarzystw naukowych lub organizacji skupiających przedstawicieli danego zawodu regulowanego. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 5. Staż adaptacyjny jest odbywany w jednostkach ochrony zdrowia wpisanych na listę prowadzoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, o której mowa w § 4 ust. 1. § 6. 1. Organ prowadzący postępowanie kieruje wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego, wskazując w skierowaniu: 1) jednostkę ochrony zdrowia, w której ma być odbywany staż adaptacyjny; 2) długość stażu adaptacyjnego określoną w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1; 3) różnice w programie kształcenia i szkolenia albo w zakresie wykonywanych czynności, będące przedmiotem stażu adaptacyjnego. 2. Organ prowadzący postępowanie kieruje wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce ochrony zdrowia działającej na terenie województwa właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu wnioskodawcy, a w sytuacji gdy jest to niemożliwe, w najbliższej jednostce ochrony zdrowia, po wcześniejszym uzyskaniu zgody jednostki ochrony zdrowia. § 7. 1. Wnioskodawca, wraz z wnioskiem, o którym mowa w § 3 ust. 2, może złożyć formularz zgłoszeniowy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia, wskazując jednostkę ochrony zdrowia, która gotowa jest zrealizować staż adaptacyjny i znajduje się na liście jednostek ochrony zdrowia, o której mowa w § 4 ust. 1, oraz przedstawia zobowiązanie tej jednostki do nawiązania stosunku prawnego określonego rodzaju dla odbycia stażu adaptacyjnego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ prowadzący postępowanie kieruje wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego we wskazanej jednostce. § 8. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie uzgodnionym przez wnioskodawcę z jednostką ochrony zdrowia. § 9. Na podstawie skierowania, o którym mowa w § 6 ust. 1, jednostka ochrony zdrowia zawiera z wnioskodawcą umowę o pracę na czas określony w celu odbycia stażu adaptacyjnego albo umowę cywilnoprawną na okres odbycia stażu adaptacyjnego. Umowa cywilnoprawna, zawarta pomiędzy wnioskodawcą a jednostką ochrony zdrowia, której przedmiotem jest odbycie stażu adaptacyjnego, może być odpłatna albo nieodpłatna. § 10. 1. Staż adaptacyjny jest realizowany pod nadzorem opiekuna stażu, którym może być osoba wykonująca dany zawód regulowany przez okres nie krótszy niż 4 lata. 2. Osobę, o której mowa w ust. 1, wyznacza kierownik jednostki, w której odbywany jest staż adaptacyjny, na cały okres odbywania stażu adaptacyjnego. 3. Opiekunem stażu może być także kierownik jednostki. 4. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru; 2) umotywowanego wniosku osoby odbywającej staż adaptacyjny złożonego nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanego wniosku opiekuna stażu, złożonego nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 5. Jeżeli w sytuacji, o której mowa w ust. 3, decyzja o zmianie opiekuna stażu wiąże się z koniecznością zmiany jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, zmiany dokonuje organ prowadzący postępowanie, wydając skierowanie na kontynuację odbycia stażu adaptacyjnego. § 11. 1. Zmiana jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, następuje, gdy w wyznaczonej jednostce ochrony zdrowia staż adaptacyjny nie może być kontynuowany z powodu likwidacji jednostki lub jej skreślenia z listy, o której mowa w § 4 ust. 1, albo w sytuacji, o której mowa w § 10 ust. 5. 2. Zmiana jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, może nastąpić na umotywowany wniosek osoby odbywającej staż adaptacyjny. 3. Jednostka ochrony zdrowia w przypadku, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie składa organowi prowadzącemu postępowanie, kartę stażu i program stażu wraz z informacją o zakresie jego realizacji. 4. Osoba odbywająca staż składa wniosek, o którym mowa w ust. 2, do organu prowadzącego postępowanie. Po uwzględnieniu przez organ prowadzący postępowanie wniosku o zmianę jednostki ochrony zdrowia, osoba odbywająca staż adaptacyjny występuje do jednostki ochrony zdrowia, w której odbywa staż adaptacyjny, o przekazanie organowi prowadzącemu postępowanie karty stażu i programu stażu wraz z informacją o zakresie jego realizacji. 5. W przypadku zmiany jednostki ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, organ prowadzący postępowanie wydaje niezwłocznie skierowanie na kontynuację odbycia stażu adaptacyjnego. Jednostka, w której kontynuowany jest staż adaptacyjny, zakłada z chwilą nawiązania stosunku prawnego z wnioskodawcą nową kartę stażu. 6. Wraz ze skierowaniem na kontynuację odbycia stażu adaptacyjnego, organ prowadzący postępowanie przesyła niezwłocznie jednostce, w której staż będzie kontynuowany, kartę stażu, program stażu wraz z informacją o zakresie jego realizacji. 7. W przypadku zmiany jednostki ochrony zdrowia organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o zaliczeniu okresu dotychczas odbytego stażu adaptacyjnego. § 12. 1. Staż adaptacyjny odbywany jest zgodnie z programem stażu ustalonym przez kierownika jednostki, w której odbywany jest staż adaptacyjny. 2. Program stażu adaptacyjnego może być zmieniony w trakcie jego realizacji, jeżeli jest to niezbędne do właściwego przygotowania osoby odbywającej staż adaptacyjny do wykonywania danego zawodu regulowanego. 3. Program stażu adaptacyjnego przygotowywany jest indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, po szczegółowej analizie informacji wynikających ze skierowania oraz dołączonych dokumentów, w tym programu kształcenia w danym zawodzie regulowanym obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz informacji o zakresie odbytego przez wnioskodawcę kształcenia w danym zawodzie regulowanym w państwie, w którym wnioskodawca odbył kształcenie. 4. W programie stażu adaptacyjnego uwzględnia się: 1) dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy i wymagania stawiane osobom wykonującym dany zawód regulowany w Rzeczypospolitej Polskiej; 2) różnice pomiędzy zakresem czynności zawodowych wykonywanych w państwie wnioskodawcy a zakresem czynności, do wykonywania których uprawniona jest osoba wykonująca dany zawód regulowany w Rzeczypospolitej Polskiej. 5. W trakcie realizacji stażu adaptacyjnego wnioskodawcy należy umożliwić: 1) uczestnictwo w charakterze obserwatora w czynnościach wykonywanych przez opiekuna stażu; 2) wykonywanie czynności zawodowych pod nadzorem opiekuna stażu lub kierownika jednostki i omawianie tych czynności z opiekunem stażu; 3) zapoznanie się z różnicami w zasadach wykonywania danego zawodu regulowanego oraz zasadami etyki i deontologii danego zawodu regulowanego obowiązującymi w Rzeczypospolitej Polskiej. § 13. Kierownik jednostki, w której odbywany jest staż adaptacyjny, zapewnia prawidłowość jego przebiegu i realizacji. § 14. 1. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego kierownik jednostki lub opiekun stażu dokonuje w karcie stażu, co najmniej raz na 3 miesiące, okresowej, pisemnej oceny realizacji przez wnioskodawcę programu stażu adaptacyjnego, o której informuje wnioskodawcę. 2. Jeżeli okresowa ocena stażu adaptacyjnego dokonywana jest przez opiekuna stażu, opiekun stażu informuje kierownika jednostki o jej dokonaniu oraz o stopniu zaawansowania realizacji programu stażu adaptacyjnego. § 15. Osoba odbywająca staż adaptacyjny zobowiązana jest do uzyskania zaliczenia stażu adaptacyjnego potwierdzonego wpisem w karcie stażu dokumentującej jego przebieg, której wzór stanowi załącznik nr 3 do rozporządzenia. Wpisu zaliczenia dokonuje kierownik jednostki. § 16. 1. Staż adaptacyjny może ulec przedłużeniu w przypadku: 1) nieprzerwanej niezdolności do pracy osoby odbywającej staż adaptacyjny, o której mowa w art. 92 § 1 Kodeksu pracy, przez okres dłuższy niż 14 dni; 2) urlopu macierzyńskiego osoby odbywającej staż adaptacyjny; 3) przebywania osoby odbywającej staż adaptacyjny na urlopie wychowawczym, nie dłużej niż rok; 4) przebywania osoby odbywającej staż adaptacyjny na urlopie bezpłatnym, nie dłużej niż 3 miesiące; 5) nieprzerwanej niezdolności osoby odbywającej staż adaptacyjny na podstawie umowy cywilnoprawnej do odbywania stażu adaptacyjnego przez okres dłuższy niż 14 dni. 2. Organ prowadzący postępowanie może przedłużyć okres stażu adaptacyjnego na wniosek osoby odbywającej staż adaptacyjny. 3. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 2, organ prowadzący postępowanie niezwłocznie informuje jednostkę ochrony zdrowia, w której odbywany jest staż adaptacyjny, oraz wnioskodawcę o przedłużeniu stażu adaptacyjnego. 4. W przypadku przedłużenia okresu trwania stażu adaptacyjnego jest on kontynuowany na podstawie nowej umowy o pracę zawartej na czas określony odpowiadający okresowi, na jaki staż adaptacyjny został przedłużony, albo zmienionej umowy cywilnoprawnej. § 17. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje opiekun stażu i kierownik jednostki, w której zakończona zostaje realizacja programu stażu adaptacyjnego, nie później niż w okresie 14 dni od dnia zakończenia stażu adaptacyjnego. 2. Dokonując oceny stażu adaptacyjnego, uwzględnia się w szczególności: 1) poprawność wykonywanych czynności, którą ocenia się na podstawie karty stażu; 2) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy. 3. Ocena stażu zawiera uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu regulowanego albo stwierdzenie o braku przygotowania do samodzielnego wykonywania zawodu regulowanego. 4. Ocena stażu adaptacyjnego potwierdzana jest podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. 5. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się na formularzu oceny stażu adaptacyjnego, którego wzór stanowi załącznik nr 4. § 18. 1. W przypadku negatywnej oceny odbytego stażu adaptacyjnego stwierdzającej brak przygotowania do samodzielnego wykonywania danego zawodu regulowanego, organ prowadzący postępowanie może przedłużyć, na wniosek wnioskodawcy, okres trwania stażu adaptacyjnego tylko raz. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, po upływie okresu, o który przedłużono staż, dokonywana jest powtórna ocena stażu. § 19. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik jednostki, w której zakończony został staż adaptacyjny, przekazuje organowi prowadzącemu postępowanie, w terminie nie dłuższym niż 3 dni od jej ustalenia, informując o niej wnioskodawcę oraz, w przypadku negatywnej oceny, dołączając program stażu oraz kartę stażu. § 20. Na podstawie przekazanej organowi prowadzącemu postępowanie oceny stażu adaptacyjnego organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o uznaniu kwalifikacji do wykonywania danego zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej albo decyzję o odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania danego zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 3 Test umiejętności § 21. 1 Organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o dopuszczeniu do testu umiejętności, wyznaczając termin przeprowadzenia testu, który nie może być wcześniejszy niż 4 miesiące od dnia złożenia wniosku, oraz określa zakres różnic programowych będących przedmiotem testu. 2. Informacje o terminie i różnicach w programie kształcenia i szkolenia albo w zakresie wykonywanych czynności, będących przedmiotem testu umiejętności, organ prowadzący postępowanie przekazuje dyrektorowi jednostki przeprowadzającej test umiejętności w celu opracowania testu, dołączając program kształcenia w danym zawodzie regulowanym obowiązujący w Rzeczypospolitej Polskiej oraz dokumenty potwierdzające zakres odbytego przez wnioskodawcę kształcenia w danym zawodzie regulowanym w państwie, w którym wnioskodawca odbył kształcenie. § 22. 1. Test umiejętności opracowuje i przeprowadza Centrum Egzaminów Medycznych, zwane dalej "Centrum". 2. Test umiejętności przeprowadzany jest dwa razy w roku w ostatni piątek maja i ostatni piątek listopada danego roku. 3. Test umiejętności opracowuje się indywidualnie dla każdego zdającego na podstawie otrzymanych informacji. 4. Arkusze testu są przygotowywane i przechowywane w sposób uniemożliwiający ich ujawnienie wnioskodawcy i innym osobom nieuprawnionym przed rozpoczęciem testu umiejętności. § 23. 1. W zależności od liczby osób przystępujących do testu, test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna albo wydzielone, spośród jej członków, zespoły egzaminacyjne. 2. Członków komisji egzaminacyjnej i jej przewodniczącego powołuje i odwołuje Dyrektor Centrum, po zasięgnięciu opinii właściwych: konsultantów krajowych, samorządów zawodowych, towarzystw naukowych lub organizacji skupiających przedstawicieli danego zawodu regulowanego objętego testem umiejętności, o ile działają one w danym zawodzie regulowanym. 3. W skład komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 1, wchodzą trzy osoby, z tego co najmniej dwie osoby wykonujące dany zawód regulowany objęty testem umiejętności. Przewodniczącego Komisji powołuje Dyrektor Centrum. 4. W skład komisji i zespołów egzaminacyjnych nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby przystępującej do testu albo pozostaje wobec niej w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. § 24. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie egzaminu pisemnego, egzaminu praktycznego lub egzaminu pisemnego i praktycznego. 2. Wyboru formy, w jakiej przeprowadza się test umiejętności, dokonuje Centrum. § 25. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 26. 1. Test umiejętności w formie egzaminu pisemnego składa się z nie więcej niż pięćdziesięciu pytań. 2. W przypadku testu umiejętności złożonego z części pisemnej i części praktycznej, część pisemna składa się z nie więcej niż dwudziestu pięciu pytań. 3. Część praktyczna testu umiejętności polega na zademonstrowaniu wybranych czynności właściwych dla danego zawodu regulowanego lub wykonaniu innych zadań potwierdzających nabycie praktycznych umiejętności niezbędnych do wykonywania danego zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej. § 27. Pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach, ostemplowanych przez Centrum, z imieniem i nazwiskiem zdającego. § 28. 1. Ocena testu umiejętności dokonywana jest w terminie nie dłuższym niż 14 dni od jego przeprowadzenia. 2. Odpowiedzi na pytania są punktowane. 3. Oceny testu dokonuje Centrum, uwzględniając w szczególności, że: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie ustala się jednakową liczbę punktów, z tym że w przypadku gdy więcej niż jedna odpowiedź jest prawidłowa, dla zdobycia punktów za takie pytanie należy wskazać wszystkie poprawne odpowiedzi; 2) dla każdego zadania w ramach egzaminu praktycznego ustala się jednakową skalę punktową, biorąc pod uwagę poprawność wykonania zadania; 3) zaliczenie testu umiejętności następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska z każdej części egzaminu co najmniej 66 % ogólnej sumy punktów możliwych do zdobycia. 4. Kryteria oceny testu umiejętności ustalone zgodnie z ust. 3 są dostępne dla wnioskodawcy w Centrum oraz są umieszczone na arkuszu testu umiejętności. § 29. 1. Z przeprowadzonego testu umiejętności sporządza się protokół zawierający opis wykonania zadań wchodzących w zakres egzaminu praktycznego oraz wyniki testu umiejętności. 2. Kopię protokołu z przeprowadzonego testu umiejętności komisja egzaminacyjna przekazuje organowi prowadzącemu postępowanie w terminie nie dłuższym niż 3 dni od ustalenia wyniku. § 30. Wnioskodawcy przysługuje prawo wglądu w arkusz odpowiedzi po dokonaniu jego oceny przez komisję. § 31. 1. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności w wyznaczonym terminie, na wniosek wnioskodawcy, organ prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o dopuszczeniu do przystąpienia do testu umiejętności w najbliższym przypadającym terminie, który jest terminem ostatecznym. 2. W przypadku złożenia testu umiejętności z wynikiem niepomyślnym, organ prowadzący postępowanie, na wniosek wnioskodawcy, wydaje postanowienie o dopuszczeniu do ponownego przystąpienia do testu umiejętności w najbliższym przypadającym terminie, który jest terminem ostatecznym. § 32. Na podstawie przekazanej organowi prowadzącemu postępowanie kopii protokołu z przeprowadzonego testu umiejętności organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej albo decyzję o odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 4 Przepis końcowy § 33. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 czerwca 2003 r. (poz. 1237) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 124, poz. 1151 i 1152. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268) Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb przyznawania oraz wypłaty renty socjalnej. Art. 2. Prawo do renty socjalnej przysługuje: 1) osobom posiadającym obywatelstwo polskie zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) cudzoziemcom zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na osiedlenie się lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, 3) obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt - jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) renta rodzinna - rentę rodzinną oraz uposażenie rodzinne przyznane na podstawie odrębnych przepisów; 2) organ emerytalno-rentowy - organ wypłacający rentę rodzinną inny niż Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Art. 4. 1. Renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: 1) przed ukończeniem 18. roku życia; 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia; 3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. 2. Osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1, przysługuje: 1) renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała; 2) renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa. 3. Renta socjalna okresowa przysługuje przez okres wskazany w decyzji jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "Zakładem". Art. 5. Ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, zwany dalej "lekarzem orzecznikiem", na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 1)), zwanej dalej "ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych". Art. 6. 1. Renta socjalna wynosi 84 % kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 2. Rentę socjalną waloryzuje się na zasadach i w trybie określonych dla emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 3. Waloryzacji renty socjalnej dokonuje jednostka organizacyjna Zakładu lub organ emerytalno-rentowy. Art. 7. 1. Renta socjalna nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury, uposażenia w stanie spoczynku, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty inwalidzkiej lub pobierającej świadczenie o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych, renty strukturalnej, a także osobie uprawnionej do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego. 2. Renta socjalna nie przysługuje osobie będącej właścicielem lub posiadaczem (samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej w rozumieniu Kodeksu cywilnego o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 5 ha przeliczeniowych. Osobie będącej współwłaścicielem nieruchomości rolnej nie przysługuje renta socjalna, jeśli udział tej osoby przekracza 5 ha przeliczeniowych. Art. 8. 1. Renta socjalna nie przysługuje za okres tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności. 2. Osoba tymczasowo aresztowana lub odbywająca karę pozbawienia wolności jest obowiązana niezwłocznie powiadomić właściwy organ wypłacający rentę socjalną o tymczasowym aresztowaniu lub o odbywaniu kary pozbawienia wolności. Obowiązek ten spoczywa również na dyrektorze aresztu lub zakładu karnego. 3. Osobie, o której mowa w ust. 2, samotnie gospodarującej, nieposiadającej innego przychodu i niemającej prawa do renty rodzinnej, która jest właścicielem lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego), której przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu lub która jest najemcą lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy, innych jednostek samorządu terytorialnego albo stanowiącego własność Skarbu Państwa lub państwowych osób prawnych, może być wypłacane 50 % kwoty renty socjalnej, jeżeli zobowiąże się pisemnie, że z kwoty tej będzie dokonywała opłat z tytułu czynszu lub innych należności za lokal mieszkalny (dom jednorodzinny), a w lokalu (domu jednorodzinnym) nie przebywają inne osoby. 4. Z kwoty określonej w ust. 3 nie dokonuje się potrąceń i egzekucji. Art. 9. 1. W przypadku zbiegu uprawnień do renty socjalnej z uprawnieniem do renty rodzinnej kwota renty socjalnej ulega takiemu obniżeniu, aby łączna kwota obu świadczeń nie przekraczała 200 % kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Kwota obniżonej renty socjalnej nie może być niższa niż 10 % kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. 2. Renta socjalna nie przysługuje, jeżeli kwota renty rodzinnej przekracza 200 % kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. 3. Osoba ubiegająca się o rentę socjalną bądź ją pobierająca jest obowiązana powiadomić jednostkę organizacyjną Zakładu przyjmującą wniosek bądź wypłacającą rentę socjalną o posiadaniu uprawnień do renty rodzinnej oraz organ emerytalno-rentowy wypłacający rentę rodzinną o posiadaniu uprawnień do renty socjalnej. Art. 10. 1. Prawo do renty socjalnej zawiesza się w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. 2. Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie działalności pozarolniczej. 3. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, w przypadku prowadzenia działalności pozarolniczej uważa się przychód stanowiący zadeklarowaną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)), zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych". 4. Za przychód, o którym mowa w ust. 1, uważa się również kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, kwoty świadczenia rehabilitacyjnego i wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego. 5. Prawo do renty socjalnej ulega zawieszeniu w razie osiągania przychodu innego niż wymieniony w ust. 1-4, zaliczonego do źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)), z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1 i 2, lub osiągania przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, opodatkowanych na podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. 6. Prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym zostały osiągnięte przychody, o których mowa w ust. 1-5, w łącznej kwocie wyższej niż 30 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych. 7. Osoba pobierająca rentę socjalną lub jej przedstawiciel ustawowy są obowiązani niezwłocznie powiadomić organ wypłacający rentę socjalną o osiąganiu przychodu w kwocie powodującej zawieszenie prawa do renty socjalnej. Powiadomienie następuje w formie pisemnego oświadczenia. W przypadku gdy składki na ubezpieczenia społeczne są odprowadzane przez płatnika składek, osoba pobierająca rentę socjalną jest obowiązana do przedstawienia zaświadczenia określającego kwotę przychodu. 8. Organ wypłacający rentę socjalną może wystąpić do urzędu skarbowego o przekazanie informacji o wysokości przychodów objętych podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne lub informacji o opodatkowaniu działalności na zasadzie karty podatkowej w celu dokonania weryfikacji oświadczenia złożonego przez osobę pobierającą rentę. 9. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w terminie do 14. dnia roboczego drugiego miesiąca każdego kwartału kalendarzowego, kwotę przychodu, o której mowa w ust. 6, z zaokrągleniem w górę do pełnych dziesiątek groszy. Art. 11. 1. Postępowanie w sprawie przyznania renty socjalnej wszczyna się na podstawie wniosku osoby ubiegającej się o rentę socjalną lub jej przedstawiciela ustawowego. 2. Postępowanie w sprawie przyznania renty socjalnej wszczyna się również na wniosek innej osoby albo kierownika ośrodka pomocy społecznej, działających za zgodą osób, o których mowa w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o przyznanie renty socjalnej, uwzględniając instrukcję jego wypełnienia, wykaz dokumentów, które należy dołączyć do wniosku, szczegółowy tryb postępowania w sprawach o przyznanie renty socjalnej, tryb powiadamiania Zakładu oraz organów emerytalno-rentowych o tymczasowym aresztowaniu i odbywaniu kary pozbawienia wolności, wykaz dokumentów potwierdzających prawo do 50 % kwoty renty socjalnej, uwzględniając współdziałanie osoby aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności z dyrektorem aresztu śledczego lub zakładu karnego. Art. 12. 1. Decyzję w sprawie przyznania renty socjalnej wydaje i świadczenie to wypłaca jednostka organizacyjna Zakładu właściwa ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się o rentę socjalną. 2. W przypadku gdy rentę rodzinną wypłaca jednostka organizacyjna Zakładu wskazana przez Prezesa Zakładu, rentę socjalną przyznaje i wypłaca ta jednostka. 3. W przypadku gdy uprawnienia do renty rodzinnej zostały ustalone przez organ emerytalno-rentowy, organ ten ustala, w drodze decyzji, wysokość renty socjalnej, wypłaca tę rentę, a w przypadku określonym w art. 9 ust. 2 odmawia wypłaty renty socjalnej lub wstrzymuje wypłatę tej renty. 4. Organ emerytalno-rentowy wypłacający rentę socjalną wydaje decyzję o wstrzymaniu wypłaty renty socjalnej w razie wystąpienia okoliczności powodujących zawieszenie prawa lub wstrzymanie wypłaty renty socjalnej. 5. W przypadku gdy organ emerytalno-rentowy ustali prawo do renty rodzinnej, jest obowiązany do powiadomienia Zakładu o przyznaniu tej renty osobom pobierającym rentę socjalną. 6. Od decyzji w sprawie renty socjalnej wydanej przez jednostkę organizacyjną Zakładu lub przez organ emerytalno-rentowy osobie ubiegającej się o rentę socjalną przysługują środki odwoławcze przewidziane dla decyzji w sprawach emerytur i rent w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Art. 13. 1. Zakład jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych w zakresie niezbędnym do przyznawania i wypłacania renty socjalnej, zapewniając rzetelność tych danych. 2. Dane, o których mowa w ust. 1, są objęte tajemnicą służbową. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do organu emerytalno-rentowego. Art. 14. 1. Renta socjalna oraz koszty jej obsługi są finansowane ze środków budżetu państwa. 2. Zakład dokonuje zwrotu środków finansowych związanych z wypłatą rent socjalnych organom emerytalno-rentowym. 3. Ustalenie sposobu i trybu zwrotu środków, o których mowa w ust. 2, oraz okresów rozliczeniowych odbywa się w drodze porozumienia zawieranego między Zakładem a organami emerytalno-rentowymi. Art. 15. W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio: 1) art. 12-14, 61, 88-94, 98, 100 ust. 1 i 2, art. 101, 102 ust. 1, art. 104 ust. 4, art. 107, 114, 116 ust. 2, art. 118 ust. 1-5, art. 119 ust. 1, art. 121, 122 ust. 1, art. 126, 128, 129 ust. 1, art. 130 ust. 1, 2 i 3 pkt 1, art. 133-135 oraz 137-144 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przy czym kwotę wolną od potrąceń i egzekucji ustala się według zasad określonych dla renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy; 2) art. 80-82 i 84 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Art. 16. W postępowaniu w sprawach o rentę socjalną stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej. Art. 17. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1a w pkt 12 w lit. a tiret trzecie otrzymuje brzmienie: "- ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego, a także z renty socjalnej,"; 2) w art. 8 w § 1 pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) kwoty otrzymane z tytułu zasiłku stałego, zasiłku stałego wyrównawczego, gwarantowanego zasiłku okresowego, pomocy pieniężnej dla rodzin zastępczych oraz pomocy dla uczących się i studiujących wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodzin zastępczych,"; 3) w art. 19 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Dyrektor oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z renty socjalnej, z wierzytelności pieniężnych oraz z rachunków bankowych, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń wypłacanych przez ten oddział, które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń."; 4) w dziale II tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie: "Egzekucja ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego oraz renty socjalnej"; 5) w art. 79 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego zobowiązanego, a także z renty socjalnej, zwanych dalej "świadczeniami", przez przesłanie do organu rentowego właściwego do spraw wypłaty zobowiązanemu świadczeń zawiadomienia o zajęciu tej części przysługujących zobowiązanemu świadczeń, która nie jest zwolniona spod egzekucji, na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wzywa organ rentowy, aby nie wypłacał zajętej części świadczenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu aż do pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych."; 6) w art. 164 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Do zajęcia zabezpieczającego stosuje się odpowiednio przepisy o zajęciu egzekucyjnym pieniędzy, wynagrodzenia za pracę, świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego, renty socjalnej, egzekucję z rachunków bankowych, innych wierzytelności pieniężnych, praw z papierów wartościowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz z wierzytelności z rachunku pieniężnego, papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów wartościowych, weksla, autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz własności przemysłowej, udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, pozostałych praw majątkowych oraz ruchomości.". Art. 18. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2a w ust. 1 pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) rencie - oznacza to rentę z polskiego lub zagranicznego systemu ubezpieczeń społecznych albo zabezpieczenia społecznego oraz rentę socjalną."; 2) w art. 11 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przyznawanie i wypłacanie zasiłków stałych oraz zasiłków stałych wyrównawczych,"; 3) w art. 27: a) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. W wypadku zbiegu uprawnień do zasiłku stałego i zasiłku stałego wyrównawczego, emerytury, renty, z wyłączeniem renty rodzinnej, zasiłek stały nie przysługuje.", b) uchyla się ust. 6a; 4) uchyla się art. 27a; 5) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Osobie samotnej uprawnionej do zasiłku stałego wyrównawczego tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności przysługuje 30 % przyznanego świadczenia. Pozostała część zasiłku może być, w razie potrzeby, przeznaczona na pokrycie wydatków na opłaty mieszkaniowe tej osoby."; 6) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osobie uprawnionej do zasiłku stałego i stałego wyrównawczego, a także gwarantowanego zasiłku okresowego przysługują świadczenia zdrowotne na zasadach określonych w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia."; 7) w art. 35 w ust. 2f pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) z zasiłku stałego wyrównawczego - ośrodek pomocy społecznej, który dokonuje wypłaty tego zasiłku, z tym że osobie nowo przyjętej do domu pomocy społecznej do końca roku kalendarzowego świadczenie to wypłaca ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby, po dokonaniu potrąceń. Opłatę za pobyt ośrodek pomocy społecznej przekazuje na konto domu pomocy społecznej."; 8) w art. 35a w ust. 1: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wysokość zasiłku stałego, zasiłku macierzyńskiego jednorazowego i okresowego,", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) minimalną wysokość zasiłku okresowego, zasiłku stałego wyrównawczego i macierzyńskiego zasiłku okresowego,"; 9) w art. 37 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. W miejscu pobytu, w przypadkach, o których mowa w ust. 2, przyznaje się świadczenia wymienione w art. 13, 15-17, 23a, 26, 27, 31, 31b i 32. 4. Właściwą miejscowo gminą w przypadku ubiegania się osoby bezdomnej o zasiłek stały wyrównawczy jest: 1) gmina siedziby zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności, który wydał orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, 2) gmina siedziby lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub lekarza rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, który wydał orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy, 3) gmina miejsca pobytu osoby bezdomnej uprawnionej ze względu na wiek do zasiłku stałego wyrównawczego, 4) gmina siedziby szpitala psychiatrycznego lub zakładu opiekuńczo-leczniczego w stosunku do osób bezdomnych w nich przebywających."; 10) w art. 43 ust. 6a otrzymuje brzmienie: "6a. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania wywiadu środowiskowego (rodzinnego), uwzględniając miejsce i terminy jego przeprowadzania, wzór kwestionariusza wywiadu, uwzględniając w szczególności sytuacje, w których wypełnia się poszczególne części kwestionariusza wywiadu, oraz dokumenty niezbędne do ustalenia sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej, a także wzór oświadczenia o stanie majątkowym i wzór legitymacji pracownika socjalnego.". Art. 19. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26 w ust. 7d pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo"; 2) w art. 34: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny.", b) w ust. 7 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, dokonać rocznego obliczenia podatku należnego od podatników uzyskujących dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny, pomniejszając - na ich wniosek - ten dochód o wydatki określone w art. 26 ust. 1 pkt 3 i 4, z wyjątkiem:", c) ust. 10 otrzymuje brzmienie: "10. Jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych emerytur i rent lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego, lub rent strukturalnych, lub rent socjalnych albo świadczeń pieniężnych dla cywilnych ofiar wojny, otrzymanych bezpośrednio z tego organu, a obowiązek poboru zaliczek przez ten organ trwa - organ rentowy odejmuje od dochodu kwoty zwrotów dokonanych w roku podatkowym przy ustalaniu wysokości zaliczek oraz w rocznym obliczeniu dochodu, zamieszczając na tym rozliczeniu odpowiednie informacje.". Art. 20. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy i gwarantowany zasiłek okresowy,"; 2) w art. 20 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) właściwe organy rentowe - osobom, którym wypłacają świadczenia emerytalno-rentowe lub rentę socjalną,". Art. 21. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143 i Nr 128, poz. 1176) w art. 2 w ust. 1 w pkt 2 wprowadza się następujące zmiany: 1) lit. c otrzymuje brzmienie: "c) nie nabyła prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej albo po ustaniu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności nie pobiera zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub wychowawczego,"; 2) lit. j otrzymuje brzmienie: "j) nie pobiera, na podstawie przepisów o pomocy społecznej, zasiłku stałego, stałego wyrównawczego lub gwarantowanego zasiłku okresowego;". Art. 22. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 50: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dane zgromadzone na koncie ubezpieczonego, o których mowa w art. 40, i na koncie płatnika składek, o których mowa w art. 45, mogą być udostępniane sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, komornikom sądowym, ośrodkom pomocy społecznej, powiatowym centrom pomocy rodzinie oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.", b) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Dane zgromadzone na kontach, o których mowa w ust. 3, udostępnia się bezpłatnie sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, ośrodkom pomocy społecznej, powiatowym centrom pomocy rodzinie oraz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych."; 2) w art. 76 w ust. 1 w pkt 6 po lit. b dodaje się lit. c w brzmieniu: "c) obsługą rent socjalnych, finansowanych ze środków budżetu państwa,". Art. 23. W ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 9)) w art. 11 w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo". Art. 24. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 57 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy."; 2) art. 57a otrzymuje brzmienie: "Art. 57a. Warunek określony w art. 57 ust. 1 pkt 2 nie jest wymagany od ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy jest spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy."; 3) w art. 58 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:"; 4) art. 66 otrzymuje brzmienie: "Art. 66. W razie śmierci osoby pobierającej zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny także wówczas, gdy osoba, po której przysługuje renta, zmarła po upływie 18 miesięcy od ustania okresów wymienionych w art. 57 ust. 1 pkt 3. W takim przypadku przyjmuje się, że osoba zmarła spełniała warunki do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.". Art. 25. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 pkt 17 otrzymuje brzmienie: "17) "osobie pobierającej emeryturę lub rentę" - rozumie się przez to osobę objętą zaopatrzeniem emerytalnym lub rentowym, osobę pobierającą rentę socjalną albo osobę pobierającą rentę strukturalną na podstawie odrębnych przepisów;"; 2) w art. 9 w ust. 1 pkt 25 otrzymuje brzmienie: "25) osoby pobierające zasiłek stały, zasiłek stały wyrównawczy lub gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;"; 3) w art. 15: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób pobierających emeryturę lub rentę powstaje od dnia, od którego przysługuje wypłata emerytury lub renty i wygasa z dniem zaprzestania pobierania świadczenia.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku zawieszenia prawa do renty socjalnej z przyczyn, o których mowa w art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268), prawo do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego wygasa po upływie 90 dni od dnia ustania ubezpieczenia zdrowotnego w Funduszu."; 4) w art. 16 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 25, obejmuje okres od dnia przyznania zasiłku do dnia utraty prawa do jego pobierania;"; 5) w art. 23 w ust. 9 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) osób, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 25, jest kwota odpowiadająca wysokości zasiłku stałego, zasiłku stałego wyrównawczego lub gwarantowanego zasiłku okresowego z pomocy społecznej;". Art. 26. 1. Osobom uprawnionym do renty socjalnej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie ustawy wymienionej w art. 18, zwanej dalej "ustawą o pomocy społecznej", renta socjalna przysługuje w wysokości i na zasadach określonych w niniejszej ustawie. 2. Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, orzeczenia lekarza orzecznika o niezdolności do pracy oraz orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i uprawniające do renty socjalnej na podstawie ustawy o pomocy społecznej stanowią podstawę do przyznania renty socjalnej na podstawie niniejszej ustawy przez okres, na który zostały wydane, z uwzględnieniem art. 4 ust. 3. 3. Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności oraz orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uprawniające do renty socjalnej na podstawie ustawy o pomocy społecznej są traktowane na równi z orzeczeniami lekarza orzecznika. 4. Ośrodki pomocy społecznej przekażą do dnia 31 sierpnia 2003 r. jednostkom organizacyjnym Zakładu dokumentację umożliwiającą przyznanie i wypłatę renty socjalnej od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, a do dnia 5 października 2003 r. dodatkowo przekazują listę osób, którym nie wypłacono renty socjalnej za wrzesień 2003 r., a także dokumentację osób, którym przyznały rentę socjalną we wrześniu 2003 r. 5. Dokumentacja, o której mowa w ust. 4, obejmuje: 1) imienną listę osób uprawnionych do renty socjalnej w sierpniu i wrześniu 2003 r. sporządzoną w formie pisemnej lub w formie elektronicznej; 2) wnioski o rentę socjalną; 3) uwierzytelnione przez ośrodek pomocy społecznej kopie orzeczeń, o których mowa w ust. 2, oraz kopie zaświadczeń szkoły, szkoły wyższej lub jednostki prowadzącej studia doktoranckie o uczęszczaniu do jednej z tych szkół albo uczestniczeniu w studiach doktoranckich lub odbywaniu aspirantury naukowej, które stanowiły podstawę przyznania renty socjalnej. Art. 27. 1. Do spraw o przyznanie renty socjalnej wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. W razie ustalenia po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy prawa do renty socjalnej na podstawie dotychczasowych przepisów ośrodki pomocy społecznej po dokonaniu wypłaty renty socjalnej za okres do dnia 30 września 2003 r. niezwłocznie przekażą jednostkom organizacyjnym Zakładu dokumentację, o której mowa w art. 26 ust. 5 pkt 2 i 3. 2. W przypadkach określonych w ust. 1 jednostka organizacyjna Zakładu ustala prawo do renty socjalnej od dnia 1 października 2003 r., jeżeli osoba spełnia warunki do przyznania renty socjalnej na podstawie niniejszej ustawy. Art. 28. 1. Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów publicznych do dokonania, na wniosek ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, przeniesienia planowanych wydatków przeznaczonych na finansowanie rent socjalnych oraz zasiłków pielęgnacyjnych określonych w ustawie budżetowej na rok 2003 w obrębie jednego działu między częściami, rozdziałami i paragrafami. 2. Do przeniesień wydatków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się ograniczeń określonych w art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874). Art. 29. Do czasu wydania przepisu wykonawczego przewidzianego w art. 43 ust. 6a ustawy, o której mowa w art. 18 niniejszej ustawy, zachowuje moc rozporządzenie wydane na podstawie dotychczasowego upoważnienia. Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 26 ust. 4 i 5, które wchodzą w życie z dniem 1 sierpnia 2003 r.; 2) art. 2 pkt 3, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 65, poz. 595. 3) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874 i Nr 122, poz. 1143. 4) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 5) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389, Nr 122, poz. 1143 i Nr 128, poz. 1176. 6) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874 i Nr 122, poz. 1143. 7) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 104, poz. 1104, z 2001 r. Nr 122, poz. 1349, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1791, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 181, poz. 1515 oraz z 2003 r. Nr 83, poz. 759 i Nr 128, poz. 1176. 8) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 65, poz. 595. 9) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 96, poz. 874. 10) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr 111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498. 11) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143 i Nr 128, poz. 1176. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. Nr 137, poz. 1299) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa reguluje sprawy: 1) rejestracji odmian roślin uprawnych gatunków określonych w załączniku nr 1 oraz innych gatunków roślin uprawnych, których materiał siewny będzie używany do uszlachetniania gatunków określonych w tym załączniku; 2) wytwarzania, oceny oraz obrotu i kontroli materiału siewnego gatunków odmian roślin uprawnych, o których mowa w pkt 1, oraz gatunków odmian roślin uprawnych użytkowanych jako rośliny ozdobne. 2. Przepisy ustawy nie dotyczą: 1) materiału siewnego roślin uprawnych, przeznaczonego do krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, z wyjątkiem odmian roślin rolniczych objętych systemem oceny określonej przez Organizację Współpracy Ekonomicznej i Rozwoju (OECD); 2) leśnego materiału rozmnożeniowego. Art. 2. 1. W rozumieniu ustawy określenie: 1) odmiana - oznacza zbiorowość roślin lub ich części, jeżeli części te są zdolne do wytworzenia całej rośliny, w obrębie botanicznej jednostki systematycznej najniższego znanego stopnia: a) którą można określić na podstawie przejawianych właściwości wynikających z określonego genotypu lub kombinacji genotypów, b) którą można odróżnić od innej zbiorowości roślin na podstawie co najmniej jednej przejawianej właściwości, c) która nie zmienia się po kolejnym rozmnożeniu albo na końcu właściwego jej cyklu rozmnożeń lub krzyżowań, podanego przez hodowcę; 2) odmiana mieszańcowa - oznacza odmianę wytworzoną każdorazowo przez krzyżowanie określonych zbiorowości roślin, zgodnie z podanym przez hodowcę tej odmiany sposobem i kolejnością; 3) składnik odmiany mieszańcowej - oznacza odmianę lub linię rośliny wykorzystywaną w procesie wytwarzania odmiany mieszańcowej; 4) odmiana miejscowa - oznacza zbiorowość roślin w obrębie gatunku roślin uprawnych powstałą w wyniku długotrwałego oddziaływania miejscowych czynników przyrodniczych i rolniczych, a nie w wyniku prac hodowlanych; 5) zachowanie odmiany - oznacza działalność zmierzającą do wytworzenia materiału siewnego tej odmiany, która zapewni jej charakterystyczne właściwości, wyrównanie i trwałość; 6) materiał siewny - oznacza rośliny lub ich części przeznaczone do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub innego sposobu rozmnażania roślin, w tym z zastosowaniem metod biotechnologii; 7) materiał siewny kategorii elitarny - oznacza: a) materiał siewny bazowy wytworzony przez hodowcę i przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii kwalifikowany, b) materiał siewny przedbazowy stanowiący rozmnożenia poprzedzające materiał siewny bazowy i na wniosek hodowcy przeznaczony do produkcji materiału siewnego bazowego lub kategorii kwalifikowany; 8) materiał siewny kategorii kwalifikowany - oznacza materiał siewny wyprodukowany bezpośrednio z materiału bazowego i przeznaczony do produkcji materiału siewnego kategorii kwalifikowany kolejnych rozmnożeń lub do produkcji innej niż produkcja materiału siewnego; 9) materiał siewny kategorii standard - oznacza: a) nasiona roślin warzywnych pochodzące z rozmnożenia materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub materiału siewnego wytworzonego przez hodowcę i przeznaczone do produkcji innej niż produkcja materiału siewnego, b) materiał rozmnożeniowy winorośli pochodzący z rozmnożenia materiału kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard i przeznaczony głównie do produkcji innej niż produkcja materiału siewnego; 10) materiał siewny kategorii handlowy - oznacza materiał siewny określonych gatunków roślin pastewnych, oleistych lub włóknistych spełniający wymagania jakościowe określone dla tej kategorii; 11) materiał rozmnożeniowy roślin ozdobnych - oznacza nasiona, części roślin lub rośliny, łącznie z podkładkami, przeznaczone do rozmnażania i produkcji roślin ozdobnych; 12) materiał szkółkarski - oznacza materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin sadowniczych; 13) materiał szkółkarski CAC (Conformitas agraria communitatis) - oznacza materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin sadowniczych inny niż materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany; 14) materiał rozmnożeniowy roślin warzywnych - oznacza części roślin lub rośliny, łącznie z podkładkami, z wyjątkiem nasion, przeznaczone do rozmnażania i produkcji roślin warzywnych; 15) materiał nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych - oznacza całe rośliny uzyskane z materiału rozmnożeniowego przeznaczone do nasadzeń innych niż produkcja materiału siewnego; 16) materiał rozmnożeniowy winorośli - oznacza sadzonki i szczepy ukorzenione, pędy jednoroczne i pędy niezdrewniałe, podkładki, zrazy i sadzonki szkółkarskie przeznaczone do rozmnażania i produkcji winorośli; 17) partia materiału siewnego - oznacza określoną ilość: a) materiału siewnego odmiany jednorodnej pod względem jej właściwości, b) materiału siewnego mieszanek o określonym przez przedsiębiorcę składzie kilku odmian lub gatunków roślin uprawnych, c) jednostek materiału rozmnożeniowego lub nasadzeniowego możliwą do zidentyfikowania ze względu na jego jednorodność i pochodzenie; 18) stopień kwalifikacji - oznacza kolejne rozmnożenie materiału siewnego w obrębie kategorii; 19) obrót - oznacza oferowanie do sprzedaży, sprzedaż, dostawę materiału siewnego lub inny sposób dysponowania tym materiałem, z wyjątkiem materiału siewnego przeznaczonego do: a) oceny i kontroli, b) przerobu, uszlachetniania i pakowania, c) innych celów niż siew i sadzenie, d) celów naukowych, doświadczalnych i hodowli roślin; 20) hodowca - oznacza osobę, która: a) wyhodowała albo odkryła i wyprowadziła odmianę albo b) jest lub była pracodawcą lub zleceniodawcą osoby, o której mowa w lit. a, albo c) jest następcą prawnym osób, o których mowa w lit. a lub lit. b, albo d) zachowuje odmianę; 21) producent - oznacza osobę fizyczną, prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która wytwarza materiał siewny; 22) przedsiębiorca - oznacza przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej zajmującego się materiałem siewnym; 23) dostawca - oznacza producenta lub przedsiębiorcę zajmującego się materiałem szkółkarskim, materiałem rozmnożeniowym lub nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych, wpisanego do rejestru producentów na podstawie odrębnych przepisów; 24) państwa członkowskie - oznacza państwa będące członkami Unii Europejskiej; 25) państwa trzecie - oznacza państwa niebędące członkami Unii Europejskiej; 26) wspólnotowy katalog - oznacza wykaz odmian rolniczych i warzywnych Unii Europejskiej dopuszczonych do obrotu na terytorium państw członkowskich. 2. Przepis ust. 1 pkt 20 lit. a nie dotyczy osób, które wyhodowały albo odkryły i wyprowadziły odmianę na podstawie umowy o pracę albo innej umowy, chyba że umowy te stanowią inaczej. Art. 3. Do postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy o postępowaniu administracyjnym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Rozdział 2 Rejestracja odmian Art. 4. 1. Rejestr odmian, zwany dalej "krajowym rejestrem", prowadzi się dla gatunków odmian określonych w załączniku nr 1, z wyjątkiem odmian użytkowanych w celach ozdobnych. 2. Krajowy rejestr prowadzi Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem". Art. 5. 1. Z zastrzeżeniem ust. 3, odmianę wpisuje się do krajowego rejestru, jeżeli jest odrębna, wyrównana i trwała oraz jeżeli: 1) ma zadowalającą wartość gospodarczą - w przypadku gatunków roślin uprawnych określonych w załączniku nr 2; 2) hodowca: a) nadał odmianie nazwę zgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 8 ust. 1, b) zachowuje odmianę i posiada jej materiał siewny w ilości wystarczającej do prowadzenia badań tej odmiany. 2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy odmian rolniczych, zarejestrowanych w innym państwie członkowskim na podstawie badań wartości gospodarczej, jeżeli ich materiał siewny będzie wytwarzany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu na terenie innych państw członkowskich. 3. Odmianę miejscową wpisuje się do krajowego rejestru, jeżeli ma znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej, biorąc pod uwagę: 1) opis odmiany potwierdzający charakterystyczne właściwości tej odmiany; 2) dostępne wyniki badań tej odmiany; 3) informacje uzyskane w trakcie jej uprawy, reprodukcji lub innego jej wykorzystania. Art. 6. 1. Odmianę uznaje się za odrębną, jeżeli w dniu złożenia wniosku o wpis do krajowego rejestru różni się ona w sposób wyraźny co najmniej jedną właściwością od innej odmiany: 1) odnośnie do której został złożony wniosek o wpis do rejestru lub która została wpisana do rejestru w państwie członkowskim, lub 2) która jest wpisana do wspólnotowych katalogów odmian lub na listy odmian w państwie członkowskim. 2. Odmianę uznaje się za wyrównaną, jeżeli, przy uwzględnieniu sposobu rozmnażania właściwego dla tej odmiany, jest ona wystarczająco jednolita pod względem właściwości branych pod uwagę przy badaniach odrębności, jak również innych właściwości użytych do opisu tej odmiany. 3. Odmianę uznaje się za trwałą, jeżeli jej charakterystyczne właściwości uwzględnione przy badaniach jej odrębności, jak również inne właściwości użyte do opisu tej odmiany nie zmieniają się po jej rozmnożeniu. Art. 7. Za odmianę o zadowalającej wartości gospodarczej uważa się odmianę, która w porównaniu do odmian wpisanych do krajowego rejestru ma takie właściwości, które powodują poprawę wartości gospodarczej w uprawie oraz w przerobie i użytkowaniu materiału ze zbioru lub wyrobów wytworzonych z tego materiału. Art. 8. 1. Nazwa odmiany nie może: 1) być taka sama jak nazwy lub podobna do nazw odmian należących do tego samego lub pokrewnego gatunku, występujących na terytorium państw członkowskich lub trzecich, jak również nazw odmian chronionych wyłącznym prawem hodowcy do odmiany lub wpisanych do odpowiednich rejestrów odmian państw członkowskich, chyba że odmiana nie jest już chroniona lub nie znajduje się w obrocie, a jej nazwa nie była powszechnie znana; 2) budzić powszechnego sprzeciwu; 3) wprowadzać w błąd co do hodowcy, jej właściwości lub wartości użytkowych; 4) być tożsama lub podobna do innych określeń używanych powszechnie w obrocie; 5) naruszać prawa osób trzecich do znaków towarowych; 6) zawierać wyrazów "odmiana" lub "odmiana mieszańcowa"; 7) składać się z samych cyfr ani rozpoczynać się od cyfry. 2. Jeżeli nazwa odmiany jest nieodpowiednia, Centralny Ośrodek wyznacza hodowcy 14-dniowy termin podania na piśmie propozycji nowej nazwy. 3. Obowiązek stosowania nazwy odmiany dotyczy każdego, kto jej materiał siewny lub materiał ze zbioru ocenia, reklamuje lub wprowadza do obrotu. 4. Nazwa odmiany podlega ochronie od dnia wydania decyzji o wpisaniu jej do krajowego rejestru, a w przypadku skreślenia jej z rejestru - dopóki jej materiał siewny znajduje się w obrocie. Art. 9. 1. Odmianę wpisuje się do krajowego rejestru na wniosek hodowcy albo jego pełnomocnika, z wyjątkiem odmiany miejscowej, którą wpisuje się na wniosek podmiotu zachowującego tę odmianę. 2. Pełnomocnikiem hodowcy może być osoba fizyczna, prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innych państw członkowskich. 3. Jeżeli hodowca ma miejsce zamieszkania albo siedzibę w państwie trzecim, to wniosek o wpis do rejestru składa jego pełnomocnik. Art. 10. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru, biorąc pod uwagę biologiczne właściwości danego gatunku rośliny. Art. 11. 1. Wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru składa się do Centralnego Ośrodka. 2. Wniosek o wpis odmiany do krajowego rejestru zawiera: 1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania hodowcy albo nazwę i adres jego siedziby; 2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie; 3) oznaczenie odmiany na etapie hodowli; 4) proponowaną nazwę odmiany; 5) wskazanie miejsca zachowania odmiany; 6) wskazanie kraju wyhodowania albo odkrycia i wyprowadzenia odmiany; 7) oświadczenie hodowcy, że odmiana jest albo nie jest genetycznie zmodyfikowana; 8) informację o złożeniu wniosku o wpis odmiany do rejestru lub o przyznanie wyłącznego prawa hodowcy do odmiany w innym państwie członkowskim lub trzecim. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się: 1) upoważnienie do reprezentowania hodowcy we wszystkich sprawach związanych z wpisem odmiany do krajowego rejestru, jeżeli wniosek składa pełnomocnik hodowcy; 2) opis odmiany albo opis składników odmiany mieszańcowej (kwestionariusz techniczny); 3) informację o pochodzeniu, schemacie hodowli i strukturze odmiany; 4) wyniki przeprowadzonego w Rzeczypospolitej Polskiej badania wartości gospodarczej odmiany w przypadku gatunków roślin określonych w załączniku nr 2; 5) pisemną zgodę hodowcy: a) składników odmiany mieszańcowej na ich wykorzystanie do hodowli, jeżeli składnik tej odmiany mieszańcowej jest chroniony wyłącznym prawem hodowcy do odmiany, b) odmiany macierzystej chronionej wyłącznym prawem hodowcy do odmiany, jeżeli została wykorzystana do hodowli odmiany pochodnej; 6) kopię zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska na uwolnienie do środowiska organizmu genetycznie zmodyfikowanego; 7) kopię dowodu uiszczenia opłaty za złożenie wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru oraz wzór kwestionariusza technicznego, mając na względzie ujednolicenie postępowania w sprawie wpisu odmiany do rejestru. 5. Dane, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą być udostępniane bez pisemnej zgody hodowcy. 6. Jeżeli złożono wnioski nieróżniące się wyraźnie od siebie, to pierwszeństwo wpisu do rejestru ma ta odmiana, w stosunku do której wniosek wpłynął wcześniej do Centralnego Ośrodka, co potwierdza nadany każdemu z wniosków numer wpływu. Art. 12. 1. Przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru Centralny Ośrodek przeprowadza badania odrębności, wyrównania i trwałości, zwane dalej "badaniami OWT", zgodnie z metodykami określonymi przez Międzynarodowy Związek Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV) lub badania wartości gospodarczej odmiany, zwane dalej "badaniami WGO". 2. Badania, o których mowa w ust. 1, są prowadzone przez okres niezbędny do dokonania oceny, czy dana odmiana jest odrębna, wyrównana i trwała lub posiada zadowalającą wartość gospodarczą. 3. Badanie odmiany zgłoszonej do wpisu do krajowego rejestru rozpoczyna się w najbliższym sezonie wegetacyjnym następującym po terminie złożenia wniosku. 4. Przed rozpoczęciem badań OWT lub WGO Centralny Ośrodek zawiadamia pisemnie hodowcę o terminie rozpoczęcia i przewidywanym terminie zakończenia badań. 5. Hodowca jest obowiązany dostarczyć nieodpłatnie do Centralnego Ośrodka materiał siewny w celu przeprowadzenia badań OWT lub WGO. 6. Materiał siewny dostarczony do badań OWT lub WGO powinien być wolny od organizmów kwarantannowych. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, niezbędną do przeprowadzenia badań OWT lub WGO ilość materiału siewnego oraz terminy, w jakich materiał ten należy dostarczyć do Centralnego Ośrodka, biorąc pod uwagę biologiczne właściwości danego gatunku rośliny. 8. Jeżeli hodowca nie dostarczy materiału siewnego odmiany do badań OWT lub WGO, wniosek o wpisanie odmiany do krajowego rejestru pozostawia się bez rozpoznania. 9. Jeżeli Centralny Ośrodek nie prowadzi badań OWT dotyczących danego gatunku, może: 1) zlecić przeprowadzenie tych badań lub ich części innemu podmiotowi albo 2) uznać wyniki badań OWT wykonanych za granicą - na koszt hodowcy, jeżeli wyrazi on pisemną zgodę. 10. Centralny Ośrodek, przed zleceniem wykonania badań OWT albo przed uznaniem wyników badań OWT, przekazuje hodowcy na piśmie wysokość kosztów związanych z tymi badaniami. 11. Jeżeli hodowca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji o wysokości kosztów, o których mowa w ust. 10, nie dokona wpłaty na rachunek wskazany przez Centralny Ośrodek, wniosek o wpisanie odmiany do krajowego rejestru pozostawia się bez rozpoznania. Art. 13. 1. Hodowca w czasie trwania badań OWT lub WGO jest obowiązany: 1) prowadzić dokumentację dotyczącą zachowania odmiany, która powinna zawierać dane o wytwarzaniu wszystkich rozmnożeń poprzedzających otrzymanie materiału siewnego kategorii elitarny; 2) umożliwić Centralnemu Ośrodkowi przeprowadzanie kontroli obejmującej: a) dokonanie przeglądu roślinnych materiałów hodowlanych i hodowlanego materiału siewnego, b) pobranie próbek kontrolnych materiału siewnego w celu sprawdzenia tożsamości odmiany, c) sprawdzenie dokumentacji, o której mowa w pkt 1, i posiadanej bazy hodowlanej; 3) udzielać, na wniosek Centralnego Ośrodka, pisemnych wyjaśnień i informacji niezbędnych do przeprowadzenia badań OWT lub WGO. 2. Jeżeli w trakcie badań OWT lub WGO nastąpiła zmiana hodowcy, nowy hodowca jest obowiązany pisemnie zawiadomić o tym Centralny Ośrodek w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana hodowcy. 3. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, dołącza się kopię dokumentów potwierdzających prawo hodowcy do odmiany. 4. Hodowcy umożliwia się zapoznanie się z przebiegiem oraz wynikami badań OWT lub WGO jego odmiany. Art. 14. 1. Po przeprowadzeniu badań OWT lub WGO dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje decyzję w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru. 2. Dyrektor Centralnego Ośrodka odmawia, w drodze decyzji, wpisania odmiany do krajowego rejestru, jeżeli odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1 lub ust. 3. 3. Od decyzji w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru przysługuje hodowcy odwołanie do ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. Hodowca odmiany wpisanej do krajowego rejestru otrzymuje raport końcowy dotyczący badań OWT. 5. Centralny Ośrodek może udostępnić jednostce, która prowadzi rejestr odmian w innym państwie członkowskim, raport końcowy dotyczący badań OWT wpisanych do krajowego rejestru. 6. Hodowca, którego odmiana została wpisana do krajowego rejestru, przekazuje Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa próbkę materiału siewnego niezbędną do dokonania badań kontrolnych. 7. Przepis ust. 6 nie dotyczy odmian materiału szkółkarskiego, winorośli i ziemniaka. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi wielkość próbki, o której mowa w ust. 6, mając na względzie właściwe dokonanie badań kontrolnych. Art. 15. 1. Każdy może zgłosić pisemne zastrzeżenia do dyrektora Centralnego Ośrodka w sprawie wpisania odmiany do krajowego rejestru, jeżeli posiada dokumenty lub informacje potwierdzające, że: 1) odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 5 ust. 1, lub 2) hodowca nie jest uprawniony do złożenia wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru. 2. Centralny Ośrodek, w terminie 14 dni od dnia rozstrzygnięcia zastrzeżeń dotyczących wpisu odmiany do krajowego rejestru, pisemnie informuje zgłaszającego zastrzeżenia o ich uwzględnieniu lub o odmowie ich uwzględnienia. 3. Pisemna informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera uzasadnienie określające przyczyny uwzględnienia albo nieuwzględnienia zastrzeżeń dotyczących wpisu odmiany do krajowego rejestru. 4. W przypadku uwzględnienia zastrzeżeń z przyczyny, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i złożenia wniosku o wpis odmiany do krajowego rejestru przez uprawnionego hodowcę, uznaje się wyniki badań OWT lub WGO dotyczące danej odmiany. Art. 16. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2, decyzje w sprawie wpisu odmiany do krajowego rejestru, przedłużenia wpisu i skreślenia odmiany z krajowego rejestru dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje po zasięgnięciu opinii odpowiedniej komisji do spraw rejestracji odmian, działającej w zakresie: 1) roślin zbożowych; 2) kukurydzy; 3) roślin strączkowych; 4) roślin motylkowatych drobnonasiennych i traw; 5) roślin korzeniowych; 6) ziemniaka; 7) roślin oleistych; 8) roślin włóknistych; 9) winorośli. 2. Zasięgnięcia opinii komisji nie wymaga decyzja dotycząca odmiany, w przypadku której nie bada się wartości gospodarczej, oraz decyzja o skreśleniu odmiany z powodu, o którym mowa w art. 23 ust. 1. 3. Komisja do spraw rejestracji odmian liczy od 3 do 7 członków, spośród których wybiera się przewodniczącego, powoływanych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa na wniosek dyrektora Centralnego Ośrodka spośród przedstawicieli organizacji naukowych, zawodowych i gospodarczych zainteresowanych użytkowaniem odmian i ochroną różnorodności biologicznej. 4. Kadencja członków komisji do spraw rejestracji odmian trwa 4 lata. 5. Członkom komisji do spraw rejestracji odmian za udział w posiedzeniu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży na obszarze kraju w oparciu o przepisy wydane na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)). 6. Koszty działalności komisji do spraw rejestracji odmian pokrywa Centralny Ośrodek. Art. 17. 1. Krajowy rejestr jest jawny i zawiera: 1) określenie gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie oraz nazwę odmiany; 2) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania hodowcy lub jego pełnomocnika albo nazwę i adres siedziby hodowcy lub jego pełnomocnika; 3) datę wpisania odmiany do krajowego rejestru lub datę skreślenia jej z krajowego rejestru; 4) oznaczenie kraju hodowcy; 5) wskazanie dokumentów, na podstawie których dokonano wpisu, przedłużenia okresu wpisu albo skreślenia odmiany z rejestru; 6) informację wskazującą, czy odmiana jest genetycznie zmodyfikowana. 2. Odmiana wpisana do krajowego rejestru otrzymuje numer rejestrowy, który składa się z kolejnego numeru w rejestrze oraz wielkiej litery wskazującej daną grupę roślin. 3. Dla poszczególnych grup roślin ustala się następujące oznaczenia literowe: 1) R - rośliny rolnicze; 2) W - rośliny warzywne; 3) S - rośliny sadownicze. 4. W krajowym rejestrze w ramach roślin warzywnych wyodrębnia się odmiany, których materiał siewny może być uznany za: 1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard - lista A; 2) materiał siewny kategorii standard - lista B. Art. 18. 1. Wpisu do krajowego rejestru dokonuje się na okres: 1) 25 lat - w przypadku odmian drzew i winorośli, 2) 20 lat - w przypadku odmian krzewów i bylin, 3) 10 lat - w przypadku odmian pozostałych gatunków roślin - licząc od roku kalendarzowego następującego po roku, w którym dokonano wpisu odmiany do krajowego rejestru. 2. Na wniosek hodowcy okres wpisu odmiany do krajowego rejestru może być przedłużony odpowiednio o 25, 20 i 10 lat, jeżeli odmiana ta nadal spełnia wymagania dotyczące odrębności, wyrównania i trwałości, jest uprawiana i ma znaczenie gospodarcze albo znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej. 3. Wniosek o przedłużenie okresu wpisu odmiany do krajowego rejestru powinien być złożony co najmniej 2 lata przed upływem tego okresu. 4. Wniosek złożony po upływie terminu określonego w ust. 3 pozostawia się bez rozpoznania. 5. Wpis odmiany do krajowego rejestru jest ważny do czasu zakończenia badań, od których jest uzależnione wydanie decyzji o przedłużeniu okresu wpisu w krajowym rejestrze. Art. 19. 1. Po wpisaniu odmiany do krajowego rejestru hodowca jest obowiązany do zachowania tej odmiany przez okres wpisu w rejestrze; przepisy art. 13 stosuje się odpowiednio. 2. Przepis ust. 1 dotyczy także odmian wpisanych do wspólnotowych katalogów, a niewpisanych do krajowego rejestru, jeżeli ich zachowanie ma być prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Hodowca w celu zachowania odmiany zgłasza do Centralnego Ośrodka, na piśmie, następujące informacje: 1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania hodowcy albo nazwę i adres jego siedziby; 2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie; 3) wskazanie kraju wyhodowania albo odkrycia i wyprowadzenia odmiany; 4) nazwę odmiany; 5) wskazanie dotychczasowych miejsc i proponowanego miejsca zachowania odmiany; 6) oświadczenie hodowcy, że odmiana jest albo nie jest genetycznie zmodyfikowana; 7) opis odmiany, a w przypadku odmian mieszańcowych także opis jej składników, pochodzące z jednostek odpowiedzialnych za rejestrację odmian. 4. Hodowca dostarcza do Centralnego Ośrodka próbkę materiału siewnego odmiany, o której mowa w ust. 1 i 2. 5. Centralny Ośrodek prowadzi listę hodowców zachowujących odmiany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 20. Po wpisaniu odmiany do krajowego rejestru Centralny Ośrodek przeprowadza badania OWT. Art. 21. Hodowca, którego odmiana została zgłoszona do wpisu do krajowego rejestru albo wpisana do tego rejestru, jest obowiązany poinformować Centralny Ośrodek o zgłoszeniu, wpisaniu, przedłużeniu okresu wpisu, skreśleniu albo wycofaniu wniosku o wpis odmiany do odpowiednich rejestrów państw członkowskich oraz o zmianach nazwy tej odmiany w terminie 60 dni od dnia uzyskania z państw członkowskich informacji o powstaniu tych zmian. Art. 22. 1. Za złożenie wniosku o dokonanie wpisu odmiany do krajowego rejestru, badanie OWT lub WGO, wpis do krajowego rejestru i utrzymanie odmiany w krajowym rejestrze, złożenie wniosku o przedłużenie okresu wpisu Centralny Ośrodek pobiera opłaty. 2. Jeżeli w tym samym roku kalendarzowym badania OWT są wykonywane w celu wpisania odmiany do krajowego rejestru i w celu przyznania wyłącznego prawa do tej odmiany, to za badania te pobiera się jedną opłatę. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w ust. 1, sposób oraz termin ich uiszczania, mając na uwadze zróżnicowane koszty ponoszone przez Centralny Ośrodek związane z prowadzeniem badań i rejestracją odmian poszczególnych gatunków roślin. Art. 23. 1. Odmianę skreśla się z krajowego rejestru, jeżeli: 1) nie jest odrębna; 2) nie spełnia wymagań dotyczących wyrównania lub trwałości; 3) upłynął okres wpisu w krajowym rejestrze; 4) zagraża zdrowiu ludzi, zwierząt lub roślin; 5) hodowca: a) złożył wniosek o skreślenie jej z krajowego rejestru lub b) zalega od co najmniej 6 miesięcy z uiszczeniem opłat, o których mowa w art. 22 ust. 1. 2. Przepis ust. 1 pkt 5 lit. a nie dotyczy sytuacji, gdy odmiana wpisana do krajowego rejestru jest nadal zachowywana. 3. Odmianę można skreślić z krajowego rejestru, jeżeli: 1) hodowca: a) nie dostarcza informacji niezbędnych do jej badania i oceny lub b) zaprzestał zachowywania odmiany, lub c) nie dostarcza bezpłatnie materiału siewnego odmiany w ilości wystarczającej do dokonania badań, lub d) uniemożliwia przeprowadzenie kontroli zachowania odmiany, lub e) nie nadał odmianie nowej nazwy, gdy nazwa odmiany wpisanej do krajowego rejestru nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 8 ust. 1; 2) odmiana przestała mieć zadowalającą wartość gospodarczą; 3) odmianę zarejestrowano na podstawie fałszywych dowodów. Art. 24. 1. W celu sporządzenia opisowych list odmian zawierających informacje o plonach, cechach jakościowych i użytkowych odmian dokonuje się badań WGO gatunków roślin warzywnych i sadowniczych wymienionych w załączniku nr 3, po ich wpisaniu do krajowego rejestru. 2. Opisowe listy odmian mogą być również sporządzane dla odmian wymienionych w załączniku nr 2, na podstawie badań WGO dokonanych przed wpisaniem odmiany do krajowego rejestru oraz na podstawie stałych lub okresowych badań WGO odmian wpisanych do krajowego rejestru, zwanych dalej "porejestrowym doświadczalnictwem odmianowym". Art. 25. 1. Porejestrowe doświadczalnictwo odmianowe prowadzi Centralny Ośrodek we współpracy z samorządami województw i izbami rolniczymi. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy badań odmian tych gatunków roślin, w przypadku których przeprowadza się badania w celu sporządzenia list opisowych odmian. 3. Porejestrowe doświadczalnictwo odmianowe prowadzi się zgodnie z metodyką opracowaną przez Centralny Ośrodek dla ważnych gospodarczo gatunków roślin na obszarze województwa. 4. Na podstawie wyników porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego Centralny Ośrodek w porozumieniu z samorządem województwa i izbą rolniczą ustala listę zalecanych do uprawy odmian na obszarze województwa. Art. 26. Przepisy art. 13-15, 18, 19, 21 i 23 dotyczące hodowcy stosuje się odpowiednio do podmiotu zachowującego odmianę miejscową. Rozdział 3 Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych Art. 27. 1. Centralny Ośrodek jest państwową jednostką budżetową podległą ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, nadaje statut Centralnego Ośrodka, uwzględniając jego organizację i zakres zadań. Art. 28. 1. Centralny Ośrodek realizuje zadania określone w przepisach ustawy i w przepisach o ochronie prawnej odmian roślin. 2. Realizując zadania, o których mowa w ust. 1, Centralny Ośrodek w szczególności: 1) sporządza i udostępnia: a) informacje o odmianach wpisanych do krajowego rejestru, b) opisy botaniczne odmian wpisanych do krajowego rejestru, c) listy odmian rolniczych, warzywnych, sadowniczych wpisanych do krajowego rejestru, d) listy opisowe odmian, w których umieszcza się informacje o plonach, cechach jakościowych i użytkowych odmian, e) informacje o wynikach porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego; 2) współpracuje z: a) zagranicznymi jednostkami odpowiedzialnymi za rejestrację odmian i ochronę prawną odmian, b) Międzynarodowym Związkiem Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV), Komisją Europejską i Wspólnotowym Biurem Odmian Roślin (CPVO). Art. 29. 1. Centralny Ośrodek prowadzi badania odmian, o których mowa w art. 12, 20 i 25, we własnym zakresie lub może zlecać przeprowadzanie tych badań innym podmiotom. 2. Centralny Ośrodek może świadczyć usługi badawcze, doświadczalne, szkoleniowe lub informatyczne w zakresie nasiennictwa. Art. 30. 1. Przychody Centralnego Ośrodka uzyskiwane ze świadczenia usług badawczych i doświadczalnych niestanowiących działalności statutowej Centralnego Ośrodka, szkoleniowych i informatycznych stanowią środki specjalne w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874) i są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym. 2. Środkami specjalnymi, o których mowa w ust. 1, dysponuje dyrektor Centralnego Ośrodka, zgodnie z rocznym planem obejmującym przychody i rozchody. 3. Środki specjalne, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na pokrycie kosztów usług niestanowiących działalności statutowej świadczonych przez Centralny Ośrodek. 4. W przypadku sfinansowania w pełni kosztów, o których mowa w ust. 3, pozostałe środki finansowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone na dofinansowanie kosztów działalności Centralnego Ośrodka, w tym szkoleń i doskonalenia zawodowego pracowników. Art. 31. 1. Centralny Ośrodek publikuje, co dwa miesiące, w wydawanym przez siebie diariuszu, informacje o złożonych wnioskach o wpis odmiany do krajowego rejestru, o przedłużeniu okresu wpisu w krajowym rejestrze i o skreśleniu odmian z krajowego rejestru oraz propozycje nazw odmian. 2. Centralny Ośrodek corocznie publikuje listy odmian gatunków roślin uprawnych, których odmiany zostały wpisane do krajowego rejestru odmian. Rozdział 4 Wytwarzanie i ocena materiału siewnego Art. 32. 1. Wytwarzanie materiału siewnego rozpoczyna się od materiału wytworzonego przez hodowcę lub dostawcę danego gatunku lub odmiany i stanowi jedno lub kilka jego rozmnożeń; dla odmiany mieszańcowej wytwarzanie tego materiału obejmuje wytwarzanie składników mieszańca oraz ich krzyżowanie. 2. Przy wytwarzaniu materiału siewnego należy zapewnić w szczególności: 1) utrzymanie tożsamości i czystości odmianowej; 2) ochronę przed porażeniem chorobami i szkodnikami roślin, przenoszonymi przez materiał siewny; 3) uzyskanie materiału siewnego o odpowiedniej dla poszczególnych gatunków i odmian jakości, a w szczególności: a) o odpowiedniej zdolności kiełkowania, czystości i wielkości zanieczyszczeń, tożsamości gatunkowej i odmianowej oraz zdrowotności, b) o cechach zewnętrznych odpowiednich dla określonych gatunków i grup roślin; 4) wystarczającą do oceny wielkość partii materiału siewnego. 3. Przy wytwarzaniu materiału siewnego powierzchnia plantacji nasiennych roślin rolniczych nie może być mniejsza niż 0,5 ha. 4. Plantacje nasienne powinny być odpowiednio oznakowane. Art. 33. 1. Dostawca jest obowiązany: 1) prowadzić dokumentację określającą etapy procesu produkcji, z uwzględnieniem: a) jakości materiału użytego do produkcji, b) techniki siewu, sadzenia i pikowania roślin, c) sposobu rozmnażania i zbioru, d) terminów i technik pakowania, przechowywania i transportu, e) zakupu materiału rozmnożeniowego, f) wielkości produkcji poszczególnych rodzajów materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego, g) stosowania zabiegów na roślinach z użyciem środków ochrony roślin lub innych zabiegów chemicznych; 2) prowadzić dokumentację dotyczącą roślin zakupionych i otrzymanych od innych dostawców, będących w produkcji i wysłanych do innych dostawców; 3) informować wojewódzkiego inspektora Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanego dalej "wojewódzkim inspektorem", o wystąpieniu organizmów szkodliwych podlegających obowiązkowi zwalczania na wytwarzanym materiale rozmnożeniowym i nasadzeniowym; 4) umożliwić przeprowadzenie kontroli w zakresie wytwarzania, w tym pobieranie próbek do badań osobom upoważnionym przez wojewódzkiego inspektora; 5) udzielać informacji lub wyjaśnień na żądanie wojewódzkiego inspektora. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, powinna być przechowywana przez dostawcę: 1) materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych - przez okres 12 miesięcy po zakończeniu cyklu produkcyjnego; 2) materiału szkółkarskiego - przez okres 3 lat po zakończeniu cyklu produkcyjnego. Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, może utworzyć rejon zamknięty wytwarzania materiału siewnego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian sadzeniaków ziemniaka, zwany dalej "rejonem zamkniętym", mając na względzie uzyskanie odpowiedniej jakości tego materiału. 2. Rejon zamknięty, o którym mowa w ust. 1, tworzy się na wniosek wojewody, po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej. 3. Rejon zamknięty obejmuje obszar województwa lub jego część. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, tworząc rejon zamknięty, określa w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, odmiany i kategorie sadzeniaków ziemniaka, które mogą być uprawiane w tym rejonie. 5. W rejonie zamkniętym obowiązuje zakaz uprawy odmian i kategorii sadzeniaków ziemniaka innych niż określone przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 35. 1. Oceny materiału siewnego dokonuje, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na: 1) położenie plantacji - w przypadku oceny polowej; 2) miejsce pobierania próbek - w przypadku oceny laboratoryjnej; 3) miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy lub miejsce dokonywania przerobu - w przypadku oceny cech zewnętrznych. 2. Jeżeli wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 1, nie może dokonać oceny materiału siewnego, Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej "Głównym Inspektorem", wskaże innego wojewódzkiego inspektora, który dokona oceny tego materiału. Art. 36. 1. Ocena materiału siewnego: 1) polega na sprawdzeniu, czy uprawy nasienne odpowiadają wymaganiom obowiązującym przy wytwarzaniu materiału siewnego lub czy materiał siewny odpowiada określonym wymaganiom jakościowym; 2) w zależności od gatunku i kategorii roślin, obejmuje wszystkie bądź jedną z następujących ocen: a) ocenę polową polegającą na sprawdzeniu, czy plantacje nasienne roślin uprawnych spełniają wymagania dotyczące wytwarzania, b) ocenę laboratoryjną polegającą na sprawdzeniu jakości materiału siewnego, c) ocenę tożsamości odmianowej polegającą na sprawdzeniu, na każdym etapie wegetacji roślin, czy cechy odmian pozostały niezmienione w procesie rozmnażania, w celu potwierdzenia tożsamości i czystości odmianowej poszczególnych partii materiału siewnego, d) ocenę cech zewnętrznych polegającą na sprawdzeniu cech materiału siewnego, w zakresie określonych wymagań. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, metody dokonywania oceny polowej, laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka, cech zewnętrznych materiału siewnego oraz metody oceny polowej, laboratoryjnej i tożsamości odmianowej materiału szkółkarskiego, mając na uwadze konieczność oceny tego materiału według jednolitych zasad. Art. 37. 1. Wniosek o dokonanie oceny materiału siewnego roślin rolniczych i warzywnych składa hodowca lub osoba przez niego upoważniona, która będzie prowadzić obrót tym materiałem, a wniosek o dokonanie oceny materiału szkółkarskiego - dostawca tego materiału. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na położenie plantacji. 3. Wniosek o dokonanie oceny, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem materiału szkółkarskiego, zawiera: 1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania przedsiębiorcy lub producenta albo nazwę i adres jego siedziby; 2) określenie miejsca położenia plantacji, w tym nazwę miejscowości, gminy, powiatu i województwa; 3) nazwę gatunku podaną w języku polskim i po łacinie; 4) nazwę odmiany; 5) formułę mieszańca - w przypadku odmian mieszańcowych; 6) określenie stopnia kwalifikacji wysianego materiału siewnego oraz numer i datę świadectwa jakości materiału siewnego; 7) numer partii materiału siewnego użytego do siewu; 8) informację o wysłaniu bądź niewysłaniu próbki do oceny tożsamości odmianowej; 9) oznaczenie powierzchni plantacji; 10) określenie roku założenia plantacji w przypadku roślin dwu- i wieloletnich; 11) informacje o przedplonie; 12) określenie przewidywanej wielkości zbioru; 13) określenie przewidywanej liczby etykiet; 14) informację, czy plantacja jest kwalifikowana zgodnie z systemem określonym przez OECD; 15) informację, czy plantacja jest kwalifikowana zgodnie z systemem określonym przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (UN/ECE) w przypadku sadzeniaków ziemniaka. 4. Do wniosku dołącza się, w przypadku zgłaszania do oceny plantacji: 1) obsianych albo obsadzonych materiałem hodowlanym: a) oświadczenie hodowcy, że materiał hodowlany został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla zgłaszanej odmiany, b) opis składników mieszańca, przy zgłaszaniu do oceny polowej odmiany mieszańcowej; 2) obsianych albo obsadzonych składnikami mieszańca: a) oświadczenie hodowcy, że materiał siewny składników mieszańca został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla zgłaszanej odmiany mieszańcowej, lub świadectwo kwalifikacji polowej składników mieszańca, b) opis składników mieszańca; 3) obsianych albo obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany: a) protokół pobrania próbki nasion materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej, b) oryginał lub uwierzytelnioną kopię świadectwa jakości materiału siewnego użytego do obsiania plantacji, c) kopię dokumentu zakupu potwierdzającą zgodność z danymi zawartymi w świadectwie jakości, a w szczególności numer partii i numery etykiet materiału siewnego, d) opis składników mieszańca, przy zgłaszaniu do oceny polowej odmiany mieszańcowej; 4) nasiennych sadzeniaków ziemniaka: a) świadectwo oceny laboratoryjnej, b) świadectwo oceny cech zewnętrznych, c) kopię dokumentu zakupu, potwierdzającą zgodność z danymi zawartymi w świadectwie, a w szczególności numer partii i numery etykiet materiału siewnego; 5) na których odbywa się reprodukcja nasion roślin rolniczych odmian zagranicznych nieprzeznaczonych do obrotu w kraju: a) świadectwo Międzynarodowego Związku Oceny Nasion (ISTA) lub Stowarzyszenia Agencji Urzędowej Kwalifikacji Nasion (AOSCA), z podaniem wyników wartości siewnej, b) certyfikat stwierdzający stopień kwalifikacji lub kategorię materiału siewnego, c) etykietę każdej partii materiału siewnego, d) umowę na prowadzenie reprodukcji materiału siewnego określającą powierzchnię, jaka powinna być obsiana albo obsadzona, oraz masę zużytego materiału siewnego, e) pisemną zgodę odpowiednich jednostek państw członkowskich lub trzecich, odpowiedzialnych za prowadzenie kwalifikacji na prowadzenie reprodukcji; 6) materiału szkółkarskiego: a) oświadczenie hodowcy, że materiał przedbazowy został wyprodukowany zgodnie z metodyką hodowli przyjętą dla zgłoszonej odmiany, b) świadectwo oceny polowej albo wypis z tego świadectwa, c) informację o wynikach przeprowadzonych badań. 5. Przy zgłaszaniu odmiany innej niż zarejestrowana w krajowym rejestrze - wnioskodawca dołącza opis odmiany z jednostki zajmującej się rejestracją odmian w danym kraju. 6. Dane, o których mowa w ust. 4 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. b oraz pkt 3 lit. d, nie mogą być udostępniane bez pisemnej zgody hodowcy. 7. Wniosek o dokonanie oceny materiału szkółkarskiego zawiera: 1) imię, nazwisko i adres miejsca zamieszkania dostawcy albo nazwę i adres jego siedziby; 2) informację o: a) rodzaju materiału szkółkarskiego, jego ilości i powierzchni plantacji, b) nazwie gatunku, odmiany, podkładki i wstawki, c) wieku, formie, kategorii, statusie zdrowotności, stopniu kwalifikacji, d) pochodzeniu tego materiału, e) miejscu położenia plantacji, f) przewidywanej liczbie etykiet. 8. W przypadku plantacji wieloletnich składa się jeden wniosek. 9. W przypadku zmiany danych zawartych we wniosku dotyczącym plantacji wieloletnich wnioskodawca informuje o tym wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na położenie plantacji. 10. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, terminy składania wniosków o dokonanie oceny poszczególnych grup roślin lub gatunków, biorąc pod uwagę cechy poszczególnych gatunków. Art. 38. 1. Materiał siewny roślin rolniczych i warzywnych podlega ocenie polowej i ocenie laboratoryjnej oraz, w zależności od gatunku i kategorii, ocenie tożsamości odmianowej, ocenie cech zewnętrznych, a także ocenie laboratoryjnej sadzeniaków ziemniaka. 2. Oceny polowej roślin rolniczych i warzywnych dokonuje się na plantacjach nasiennych prowadzonych przez przedsiębiorcę lub producenta na podstawie umowy kontraktacyjnej zawartej przez tego przedsiębiorcę. 3. Materiał szkółkarski podlega ocenie polowej, ocenie cech zewnętrznych, a w zależności od gatunku i kategorii tego materiału może podlegać ocenie laboratoryjnej lub ocenie tożsamości odmianowej. 4. Materiał siewny kategorii handlowy podlega ocenie laboratoryjnej. 5. Materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin warzywnych i ozdobnych podlega ocenie polowej i ocenie cech zewnętrznych. Art. 39. 1. Ocenie tożsamości odmianowej podlega: 1) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany przeznaczony do reprodukcji; 2) materiał oceniany zgodnie z systemem określonym przez OECD; 3) nie mniej niż 10% ocenianych partii materiału siewnego kategorii standard oraz materiału siewnego kategorii kwalifikowany nieprzeznaczonego do reprodukcji. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy szkółkarskiego materiału siewnego kategorii kwalifikowany i materiału szkółkarskiego CAC oraz sadzeniaków ziemniaka, a także próbek materiału siewnego przeznaczonego do celów doświadczalnych lub do kontroli. 3. Próbki materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej, pobrane przez wojewódzkiego inspektora, przedsiębiorca przesyła do jednostki organizacyjnej Centralnego Ośrodka wskazanej przez tego inspektora po uprzednim ich opakowaniu i oznakowaniu. 4. Nieprzesłanie próbek danej partii materiału siewnego do oceny tożsamości odmianowej albo przesłanie ich po ustalonym terminie stanowi podstawę do: 1) degradacji plantacji do najniższego stopnia kwalifikacji przewidzianego dla danego gatunku; 2) wyłączenia plantacji z oceny przeprowadzanej zgodnie z systemem określonym przez OECD. 5. Jeżeli przy ocenie tożsamości odmianowej zostanie stwierdzony brak tożsamości odmianowej, to brak taki stanowi podstawę do dyskwalifikacji badanej partii. 6. Przepisy ust. 3-5 nie dotyczą szkółkarskiego materiału siewnego kategorii elitarny. Art. 40. 1. Oceny tożsamości odmianowej, z zastrzeżeniem ust. 4, dokonuje odpłatnie Centralny Ośrodek według systemu oceny określonego przez OECD. 2. Centralny Ośrodek przekazuje Głównemu Inspektorowi informacje o próbkach przyjętych do oceny tożsamości odmianowej. 3. Wyniki oceny tożsamości odmianowej poszczególnych partii materiału siewnego Centralny Ośrodek niezwłocznie przekazuje na piśmie: 1) Głównemu Inspektorowi; 2) przedsiębiorcy; 3) hodowcy. 4. Oceny tożsamości odmianowej szkółkarskiego materiału siewnego kategorii elitarny dokonuje dostawca. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wielkość próbek do oceny tożsamości odmianowej i terminy ich przesyłania, sposób ich pakowania i oznakowania oraz zakres i terminy przekazywania informacji Głównemu Inspektorowi o próbkach przyjętych do oceny tożsamości odmianowej, biorąc pod uwagę zróżnicowanie gatunków roślin rolniczych i warzywnych oraz terminy przyjmowania wniosków o dokonanie oceny materiału siewnego. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat za dokonanie oceny tożsamości odmianowej, sposób oraz termin ich uiszczania, biorąc pod uwagę koszty oceny tożsamości odmianowej materiału siewnego ponoszone przez Centralny Ośrodek. Art. 41. 1. Oceny polowej materiału siewnego roślin warzywnych własnych odmian, w celu uznania go za materiał siewny kategorii standard, dokonuje hodowca lub osoby fizyczne przez niego upoważnione. 2. Oceny laboratoryjnej materiału siewnego roślin warzywnych w celu uznania go za materiał siewny kategorii standard mogą dokonywać hodowcy w prowadzonych przez siebie laboratoriach, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora. 3. Oceny laboratoryjnej własnego materiału siewnego, z wyłączeniem sadzeniaka ziemniaka, nieprzeznaczonego do dalszej reprodukcji, w celu uznania go za materiał siewny kategorii kwalifikowany albo materiał siewny kategorii handlowy, mogą dokonywać przedsiębiorcy w prowadzonych przez siebie laboratoriach, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora. 4. Oceny laboratoryjnej materiału szkółkarskiego mogą dokonywać dostawcy tego materiału w prowadzonych przez siebie laboratoriach, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora. 5. Oceny laboratoryjnej, o której mowa w ust. 2-4, mogą dokonywać także niezależne laboratoria, które uzyskały akredytację wojewódzkiego inspektora, przy czym za niezależne laboratorium uznaje się laboratorium, którego działalność nie jest w żaden sposób powiązana z hodowlą, wytwarzaniem, przechowywaniem lub obrotem materiałem siewnym. 6. Wojewódzki inspektor wydaje decyzję w sprawie akredytacji, o której mowa w ust. 2-5, na wniosek hodowcy, producenta, przedsiębiorcy, dostawcy lub niezależnego laboratorium, jeżeli wnioskodawca przestrzega przepisów obowiązujących w nasiennictwie, spełnia warunki niezbędne do dokonania oceny materiału siewnego oraz daje gwarancję rzetelnego jej wykonania. 7. Wojewódzki inspektor jest uprawniony do nadzorowania i kontroli pracy akredytowanych laboratoriów w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących oceny materiału siewnego. 8. W przypadku stwierdzenia, że hodowca, producent, przedsiębiorca, dostawca lub niezależne laboratorium nie spełnia warunków niezbędnych do dokonania oceny, wojewódzki inspektor cofa decyzję o akredytacji albo nakazuje usunięcie stwierdzonych uchybień w określonym terminie. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki niezbędne do otrzymania akredytacji w zakresie oceny laboratoryjnej materiału siewnego oraz sposób i zakres przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 7, mając na względzie warunki lokalowe, wyposażenie techniczne i kwalifikacje zawodowe osób dokonujących czynności związanych z dokonaniem oceny (analityków nasiennych). Art. 42. 1. Oceny cech zewnętrznych szkółkarskiego materiału siewnego kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany oraz materiału rozmnożeniowego winorośli dokonują dostawcy tego materiału. 2. Oceny polowej i oceny cech zewnętrznych materiału szkółkarskiego CAC oraz materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dokonują dostawcy tego materiału. Art. 43. 1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie lub przygotowywany do obrotu podlega okresowej ocenie laboratoryjnej w zakresie zdolności kiełkowania. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi terminy, po upływie których materiał siewny podlega ponownej ocenie laboratoryjnej, mając na względzie właściwości poszczególnych gatunków roślin w zakresie zdolności kiełkowania. Art. 44. 1. Wojewódzki inspektor może upoważnić do dokonania oceny polowej oraz cech zewnętrznych materiału siewnego pracowników wojewódzkiego inspektoratu, zwanych dalej "upoważnionymi kwalifikatorami". 2. Oceny polowej materiału siewnego kategorii kwalifikowany, z wyłączeniem sadzeniaków ziemniaka i roślin warzywnych, mogą dokonywać również osoby fizyczne akredytowane przez wojewódzkiego inspektora, zwane dalej "akredytowanymi kwalifikatorami". 3. Oceny polowej plantacji obsianej materiałem siewnym, do którego są zastrzeżenia wynikające z oceny tożsamości odmianowej, dokonuje upoważniony kwalifikator. 4. Próbki do oceny materiału siewnego, na wniosek zainteresowanego podmiotu, pobierają: 1) wojewódzki inspektor albo upoważnieni przez niego pracownicy wojewódzkiego inspektoratu, zwani dalej "upoważnionymi próbobiorcami", albo 2) akredytowane przez wojewódzkiego inspektora osoby, zwane dalej "akredytowanymi próbobiorcami". 5. Akredytowani kwalifikatorzy oraz akredytowani próbobiorcy wykonują czynności, o których mowa w ust. 2 i ust. 4 pkt 2, w ramach stosunku pracy. 6. Upoważnieni kwalifikatorzy lub upoważnieni próbobiorcy dokonują oceny lub pobierają próbki w ramach swoich czynności służbowych. 7. Próbki materiału siewnego z partii, dla których wystawia się świadectwo międzynarodowe ISTA, powinny być pobierane przez osoby upoważnione przez kierownika pracowni oceny nasion wojewódzkiego laboratorium Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, posiadającej akredytację ISTA. Art. 45. 1. Decyzję w sprawie udzielenia akredytacji w zakresie oceny polowej dotyczącej poszczególnych grup roślin oraz kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego lub akredytacji próbobiorców wydaje wojewódzki inspektor, na wniosek zainteresowanej osoby. 2. Akredytacja, o której mowa w art. 44 ust. 2 i ust. 4 pkt 2, może być udzielona, jeżeli zainteresowana osoba odbyła szkolenie organizowane przez wojewódzkiego inspektora w zakresie oceny lub pobierania próbek materiału siewnego, zdała egzamin i otrzymała zaświadczenie o ukończeniu szkolenia oraz daje gwarancję rzetelnego wykonania powierzonych zadań. 3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest ważne przez okres 5 lat od dnia jego wydania. 4. Wojewódzki inspektor cofa decyzję o udzieleniu akredytacji, jeżeli akredytowany kwalifikator lub akredytowany próbobiorca nie przestrzega przepisów w zakresie oceny i pobierania próbek materiału siewnego lub zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, utraciło ważność. 5. Do upoważnionych kwalifikatorów i upoważnionych próbobiorców przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. 6. Wojewódzki inspektor jest uprawniony do kontroli czynności akredytowanych kwalifikatorów i akredytowanych próbobiorców w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących oceny lub pobierania próbek materiału siewnego. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres szkoleń oraz sposób przeprowadzenia egzaminu, o których mowa w ust. 2, oraz sposób i zakres przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 6, mając na uwadze konieczność dokonywania prawidłowej oceny materiału siewnego. Art. 46. 1. Pobieranie próbek i ocenę laboratoryjną przeprowadza się zgodnie z metodyką określoną przez ISTA lub Europejską Śródziemnomorską Organizację Ochrony Roślin (EPPO). 2. Próbki materiału siewnego do oceny pobiera się w obecności przedsiębiorcy, dostawcy lub osoby przez niego upoważnionej. 3. Z pobrania próbek sporządza się protokół, który zawiera w szczególności: 1) numer identyfikacyjny właściciela partii; 2) określenie gatunku i odmiany; 3) oznaczenie stopnia kwalifikacji; 4) numer partii; 5) datę pobrania próbki; 6) informację o wielkości partii; 7) podpisy właściciela partii lub osoby upoważnionej i próbobiorcy. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi wzór protokołu, o którym mowa w ust. 3, mając na względzie identyfikację partii materiału siewnego. Art. 47. 1. Na podstawie wyników poszczególnych ocen materiału siewnego, z wyjątkiem oceny tożsamości odmianowej oraz oceny, o której mowa w art. 42, podmiot dokonujący oceny wydaje: 1) świadectwo o uznaniu materiału siewnego zgodnie z wnioskiem albo 2) świadectwo o uznaniu materiału siewnego w niższym stopniu niż określono we wniosku - w przypadku degradacji materiału siewnego, albo 3) pisemną informację, że materiał siewny nie spełnia wymagań - w przypadku dyskwalifikacji materiału siewnego. 2. Świadectwo o uznaniu materiału siewnego po ocenie laboratoryjnej wydaje się dla każdej ocenianej partii materiału siewnego z wyjątkiem oceny okresowej, o której mowa w art. 43 ust. 1, po dokonaniu której wydaje się informację o zdolności kiełkowania. 3. Świadectwo o uznaniu materiału siewnego albo informacja, że materiał siewny nie spełnia wymagań, zawiera w szczególności: 1) numer i datę jego wydania; 2) oznaczenie podmiotu wydającego świadectwo; 3) oznaczenie podmiotu zgłaszającego materiał siewny do oceny; 4) określenie nazwy gatunku i odmiany; 5) numer partii wysianego albo ocenionego materiału siewnego; 6) informację o wielkości plantacji lub partii; 7) informację o wyniku ocenianego materiału siewnego. 4. Na podstawie świadectw oceny materiału szkółkarskiego i materiału rozmnożeniowego winorośli dostawcy tego materiału wydają wypis z tych świadectw. 5. Wypis ze świadectwa dołącza się do każdej przesyłki materiału szkółkarskiego i materiału rozmnożeniowego winorośli zawierającej jedną lub kilka partii materiału. 6. Dostawca jest obowiązany przechowywać kopie wypisów ze świadectw przez okres trzech lat od dnia ich wydania. 7. Partię materiału siewnego, z zastrzeżeniem ust. 8, wytworzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oznacza się numerem, którego pierwsza cyfra oznacza rok zbioru, a w przypadku partii łączonych rok łączenia, a kolejne cyfry oznaczają numer w rejestrze przedsiębiorców; po tych cyfrach stawia się ukośnik, a następnie wpisuje własne oznaczenie literowe lub cyfrowe tworzonej przez przedsiębiorcę partii materiału siewnego. 8. Partię materiału szkółkarskiego, materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dostawca oznacza w sposób umożliwiający identyfikację tego materiału. 9. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory świadectw i informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz wzór wypisu, o którym mowa w ust. 4, biorąc pod uwagę różne metody dokonywania oceny materiału siewnego. Art. 48. 1. Za materiał siewny kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany uznaje się materiał siewny odpowiadający wymaganiom w zakresie wytwarzania i jakości: 1) odmian wpisanych do krajowego rejestru lub odpowiedniego wspólnotowego katalogu oraz składników odmian mieszańcowych roślin rolniczych i warzywnych; 2) odmian sadowniczych wpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów państw członkowskich lub państw trzecich; 3) odmian winorośli wpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu; 4) odmian rolniczych i warzywnych skreślonych z krajowego rejestru, po dniu złożenia wniosku o dokonanie oceny materiału siewnego, jeżeli zostanie uznany za materiał siewny w najniższym stopniu lub kategorii przewidzianych dla gatunku; 5) odmian niewpisanych do krajowego rejestru, dopuszczonych do obrotu na podstawie art. 57 ust. 5; 6) odmian niewpisanych do krajowego rejestru i wytwarzanych w celu sprzedaży do państw trzecich; 7) odmian wpisanych do krajowego rejestru i wytwarzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu w innych państwach członkowskich. 2. Za materiał siewny kategorii standard uznaje się materiał siewny odpowiadający wymaganiom w zakresie wytwarzania i jakości: 1) odmian warzywnych wpisanych do krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu; 2) odmian winorośli wpisanych do krajowego rejestru, rejestrów państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu. 3. Wojewódzki inspektor może, w drodze decyzji, zakazać hodowcy uznawania materiału siewnego roślin warzywnych danej odmiany za materiał siewny kategorii standard, jeżeli w materiale tym stwierdzono brak tożsamości odmianowej. 4. Za materiał szkółkarski CAC uznaje się materiał odpowiadający wymaganiom w zakresie jego wytwarzania i jakości: 1) odmian tradycyjnie uprawianych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub 2) odmian chronionych na podstawie przepisów o ochronie prawnej odmian, lub 3) odmian wpisanych do krajowego rejestru, rejestru państw członkowskich lub państw trzecich, lub 4) odmian znajdujących się na liście dostawcy i opisanych przez niego. 5. Za materiał rozmnożeniowy roślin warzywnych uznaje się materiał uzyskany z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard. 6. Za materiał rozmnożeniowy roślin ozdobnych uznaje się materiał siewny określonych gatunków lub odmian znajdujących się na liście dostawcy i opisanych przez niego. 7. Za materiał siewny kategorii handlowy uznaje się materiał siewny odpowiadający wymaganiom jakościowym poszczególnych gatunków roślin rolniczych. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz gatunków roślin rolniczych, których materiał siewny może być uznany za materiał siewny kategorii handlowy, oraz wymagania jakościowe dla tego materiału, mając na względzie konieczność zapewnienia wystarczającej ilości materiału siewnego tych gatunków. Art. 49. 1. Za mieszankę materiału siewnego uznaje się mieszankę sporządzoną z dopuszczonego do obrotu materiału siewnego, o określonym przez przedsiębiorcę składzie tej mieszanki. 2. Świadectwo o uznaniu mieszanki materiału siewnego, o której mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie świadectw oceny laboratoryjnej poszczególnych składników tej mieszanki, określając procentowy udział tych składników w mieszance. 3. W skład mieszanki materiału siewnego mogą wchodzić: 1) różne gatunki roślin uprawnych (mieszanka gatunkowa); 2) różne odmiany jednego gatunku (mieszanka odmianowa). 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, określi skład gatunkowy i typ użytkowania mieszanek, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 50. Za równoważne świadectwom, o których mowa w art. 47 ust. 1, uznaje się dokumenty dotyczące oceny materiału siewnego wystawione za granicą: 1) świadectwo jakości wystawione przez ISTA oraz Stowarzyszenie Agencji Urzędowej Kwalifikacji Nasion - AOSCA; 2) certyfikat oceny polowej; 3) etykiety urzędowe jednostek odpowiedzialnych za prowadzenie kwalifikacji w państwie członkowskim lub w państwie trzecim przewidziane dla poszczególnych kategorii materiału siewnego; 4) świadectwo jakości wystawione przez upoważnioną firmę nasienną dla każdej partii materiału siewnego kategorii standard; 5) świadectwo jakości wystawione przez właściwy dla danego państwa urząd kwalifikacyjny - w przypadku sadzeniaków ziemniaka; 6) świadectwo oceny polowej wystawione przez właściwe urzędy albo upoważnione instytucje - w przypadku materiału szkółkarskiego. Art. 51. 1. Za pobranie próbek i ocenę materiału siewnego dokonywaną przez wojewódzkiego inspektora pobiera się opłatę. 2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, pobiera się również w przypadku, gdy pobrania próbek lub oceny materiału siewnego nie można było dokonać z winy wnioskodawcy. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód budżetu państwa. Art. 52. 1. Jeżeli zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w świadectwie albo informacji, które zostały wystawione przez akredytowane podmioty, może zwrócić się do właściwego wojewódzkiego inspektora z wnioskiem o ponowne dokonanie oceny. 2. Jeżeli zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w świadectwie albo informacji, które zostały wystawione przez wojewódzkiego inspektora, może zwrócić się do Głównego Inspektora z wnioskiem o ponowne dokonanie oceny. 3. Po ponownym dokonaniu oceny wydaje się świadectwo albo informację, które są ostateczne. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 lub 2, należy złożyć w terminie 7 dni, a w przypadku: 1) oceny polowej lub oceny cech zewnętrznych - w terminie 3 dni; 2) oceny polowej mieszańca kukurydzy - w terminie 1 dnia. 5. Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 4, biegnie od dnia otrzymania świadectwa lub informacji. 6. Za dokonanie ponownej oceny pobiera się opłatę, która w przypadku stwierdzenia zasadności złożonego wniosku podlega zwrotowi; opłata ta stanowi dochód budżetu państwa. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za dokonanie oceny, o której mowa w ust. 6 oraz w art. 51 ust. 1, i za pobieranie próbek materiału siewnego, biorąc pod uwagę koszty poniesione na dojazd do plantacji lub miejsca pobrania próbki, czas potrzebny na dokonanie oceny lub pobranie próbki, zużycie materiałów, odczynników stosowanych w trakcie dokonania oceny lub pobrania próbki oraz gatunek, grupę roślin i rodzaj dokonywanej oceny. Art. 53. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania dotyczące wytwarzania materiału siewnego roślin rolniczych, warzywnych, sadowniczych i winorośli, z uwzględnieniem w szczególności: a) liczby i terminów dokonywanych ocen stanu plantacji w odniesieniu do poszczególnych grup roślin i gatunków, b) izolacji przestrzennej od innych upraw, czystości gatunkowej i odmianowej, wieku roślin sadowniczych, zdrowotności oraz zmianowania roślin, c) sposobu oznaczania plantacji nasiennych, 2) szczegółowe wymagania dotyczące jakości materiału siewnego roślin rolniczych, warzywnych i sadowniczych oraz materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych, ozdobnych i winorośli, 3) dopuszczalną wielkość partii materiału siewnego w obrocie, 4) ilość rozmnożeń dla poszczególnych grup roślin materiału siewnego, uwzględniając opis kategorii i stopni - biorąc pod uwagę specyfikę wytwarzania poszczególnych grup i gatunków roślin. Rozdział 5 Obrót materiałem siewnym Art. 54. 1. Obrót materiałem siewnym mogą prowadzić przedsiębiorcy wpisani do rejestru przedsiębiorców, prowadzonego przez wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz dostawcy. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy producentów materiału siewnego rozmnożeniowego roślin warzywnych i ozdobnych oraz materiału szkółkarskiego wytworzonego i sprzedawanego na terenie tego samego powiatu, jeżeli przeznaczony jest na niezarobkowe potrzeby własne odbiorcy. 3. Wniosek o wpis do rejestru przedsiębiorców zawiera: 1) imię, nazwisko, adres miejsca zamieszkania przedsiębiorcy albo nazwę i adres jego siedziby; 2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer identyfikacyjny (REGON); 3) oznaczenie rodzaju prowadzonej działalności; 4) imię i nazwisko osoby upoważnionej do kontaktów z wojewódzkim inspektorem. 4. Decyzję w sprawie wpisu do rejestru przedsiębiorców wydaje wojewódzki inspektor. 5. Wojewódzki inspektor skreśla przedsiębiorcę z rejestru, jeżeli narusza on przepisy obowiązujące przy wytwarzaniu materiału siewnego i w obrocie nim. 6. Przedsiębiorca wykreślony z rejestru przedsiębiorców może ubiegać się o ponowną rejestrację po upływie 3 lat od dnia skreślenia. Art. 55. 1. Przedsiębiorca prowadzący obrót materiałem siewnym jest obowiązany: 1) składać właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi pisemne informacje dotyczące obrotu materiałem siewnym; 2) prowadzić dokumentację dotyczącą: a) wytwarzania materiału siewnego, w przypadku gdy został on przez niego wytworzony lub zakontraktowany, b) procesów technologicznych przerobu, a w szczególności czyszczenia, suszenia, sortowania, otoczkowania i zaprawiania, pakowania i przepakowywania, c) sposobu postępowania z materiałem siewnym niezaliczonym do kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard, d) tworzenia partii materiału siewnego z materiału siewnego wytworzonego przez różnych producentów lub w różnych latach, e) tworzenia mieszanek materiału siewnego, f) obrotu materiałem siewnym. 2. Przepisy ust. 1 pkt 2 lit. a-e nie dotyczą przedsiębiorcy, który nabył materiał siewny w zamkniętym opakowaniu i nie przepakowywał tego materiału. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres i terminy składania informacji o obrocie materiałem siewnym, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem poszczególnych gatunków oraz danych o produkcji własnej, zakupie, sprzedaży i zapasach, pozwalających zbilansować obrót materiałem siewnym u każdego przedsiębiorcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) szczegółowe zasady prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, mając na uwadze specyfikę wytwarzania, przerobu i przygotowania poszczególnych partii materiału siewnego do obrotu. Art. 56. 1. Dostawca jest obowiązany prowadzić listę odmian materiału szkółkarskiego CAC, materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin ozdobnych. 2. Dostawca sporządza opisy odmian znajdujących się na liście, o której mowa w ust. 1. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, dostawca udostępnia osobom zainteresowanym. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji niezbędnych do sporządzenia opisu odmiany, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Art. 57. 1. Do obrotu dopuszcza się: 1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany, kategorii standard i kategorii handlowy odmian rolniczych i warzywnych wpisanych do krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian skreślonych z krajowego rejestru, po zdegradowaniu go do najniższego stopnia rozmnożenia z wyłączeniem materiału szkółkarskiego; 3) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany odmian materiału szkółkarskiego wpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów państw członkowskich lub państw trzecich; 4) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian materiału rozmnożeniowego winorośli wpisanych do krajowego rejestru, odpowiednich rejestrów państw członkowskich lub wspólnotowego katalogu; 5) materiał szkółkarski CAC; 6) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian pochodzących z krajów trzecich i niewpisanych do krajowego rejestru, w celu rozmnożenia i sprzedaży w tych krajach; 7) materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin warzywnych uzyskany z materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany lub kategorii standard odmian wpisanych do krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu albo skreślony z krajowego rejestru lub wspólnotowego katalogu i zdegradowany do najniższego stopnia rozmnożenia; 8) materiał siewny oraz materiał rozmnożeniowy i nasadzeniowy roślin ozdobnych lub użytkowanych w celach ozdobnych; 9) materiał siewny odmian miejscowych; 10) mieszankę uznaną za materiał siewny; 11) materiał szkółkarski sprowadzany z krajów trzecich, który spełnia wymagania określone co najmniej dla materiału szkółkarskiego CAC; 12) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany posiadający jedynie świadectwo oceny polowej (niezakwalifikowany ostatecznie), pod warunkiem doprowadzenia go przez nabywcę do stanu odpowiadającego wymaganiom jakościowym i uzyskania świadectwa oceny laboratoryjnej przed sprzedażą ostatecznemu odbiorcy na cele siewne; 13) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany, w odniesieniu do którego nie została zakończona ocena laboratoryjna w zakresie zdolności kiełkowania pod warunkiem uzupełnienia wyniku kiełkowania przed sprzedażą materiału siewnego ostatecznemu odbiorcy na cele siewne; 14) materiał siewny wytworzony w państwie trzecim, w którym obowiązuje system oceny i kwalifikacji materiału siewnego równoważny z systemem obowiązującym w Unii Europejskiej. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do materiału siewnego odmian wpisanych do krajowego rejestru, wytwarzanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przeznaczeniem do obrotu w innych państwach członkowskich. 3. Odmiany genetycznie zmodyfikowane mogą być dopuszczone do obrotu po spełnieniu wymagań określonych w przepisach o organizmach genetycznie zmodyfikowanych. 4. Materiał siewny odmian, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może znajdować się w obrocie do dnia 30 czerwca trzeciego roku, licząc od roku następującego po roku, w którym skreślono odmianę z krajowego rejestru. 5. W przypadku braku albo niewystarczającej ilości materiału siewnego, a także z innych ważnych powodów gospodarczych, minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze decyzji, dopuścić do obrotu: 1) materiał siewny kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii standard odmian niewpisanych do krajowego rejestru, katalogów wspólnotowych lub list odmian krajów Unii Europejskiej; 2) materiał siewny kategorii handlowy; 3) materiał siewny, który nie spełnia wymagań jakościowych; 4) materiał siewny kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany koniczyny łąkowej, który nie spełnia wymagań dotyczących zdolności kiełkowania określonych dla tej kategorii. 6. Decyzje, o których mowa w ust. 5 pkt 1-3, minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje po uzgodnieniu z Komisją Europejską. 7. W decyzjach, o których mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw rolnictwa określa w szczególności rodzaj i ilość materiału siewnego oraz termin, na jaki dopuszcza się materiał siewny do obrotu. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zakaz obrotu materiałem siewnym określonych odmian wpisanych do wspólnotowych katalogów, mając na względzie konieczność unikania zagrożeń dla środowiska oraz zdrowia ludzi i zwierząt. 9. Zakaz, o którym mowa w ust. 8, wprowadza się po uprzednim uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej. Art. 58. 1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie, z wyłączeniem materiału szkółkarskiego, rozmnożeniowego i nasadzeniowego, powinien być opakowany. 2. Opakowanie materiału siewnego powinno być zabezpieczone w sposób trwały i uniemożliwiający jego otwarcie bez uszkodzenia. Art. 59. 1. Materiał siewny znajdujący się w obrocie, z zastrzeżeniem art. 62, powinien być zaopatrzony w etykiety wydawane przez wojewódzkiego inspektora, zwane dalej "etykietami urzędowymi", albo w etykiety przedsiębiorców. 2. Na etykietach umieszcza się informacje, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, informacje o wynikach oceny materiału siewnego oraz informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów. 3. W przypadku materiału siewnego, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt 13, na etykiecie umieszcza się napis "brak zdolności kiełkowania". 4. W przypadku materiału siewnego, o którym mowa w art. 57 ust. 5 pkt 4, na etykiecie umieszcza się informację o zdolności kiełkowania. 5. W przypadku materiału siewnego odmian niechronionych warzywnych i sadowniczych, na etykiecie, oprócz nazwy odmiany, umieszcza się oznaczenie zachowującego odmianę, przy czym oznaczenie to nie może dominować nad nazwą odmiany. 6. Oznaczenie, o którym mowa w ust. 5, nie może dotyczyć szczególnych właściwości odmiany i podaje się je obok nazwy odmiany, wyraźnie oddzielone znakiem " -". 7. W celu zabezpieczenia opakowania materiału siewnego mogą być stosowane plomby wydawane przez wojewódzkich inspektorów, zwane dalej "plombami urzędowymi", lub plomby przedsiębiorców. 8. Etykiety i plomby urzędowe mogą być stosowane dla: 1) materiału siewnego kategorii elitarny, kategorii kwalifikowany i kategorii handlowy, z wyjątkiem małych opakowań; 2) materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego winorośli. 9. Etykiety i plomby przedsiębiorców mogą być stosowane dla: 1) materiału siewnego kategorii kwalifikowany w małych opakowaniach; 2) materiału siewnego kategorii standard roślin warzywnych. 10. Za etykietę materiału siewnego, o której mowa w ust. 8 i 9, uznaje się również paszport roślin, jeżeli zawiera informacje, których umieszczenie jest wymagane na etykiecie. Art. 60. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić obowiązek etykietowania małych opakowań nasion buraków etykietami urzędowymi, mając na uwadze usprawnienie kontroli obrotu tym materiałem. 2. W przypadku małych opakowań etykieta może być zastąpiona nalepką lub trwałym napisem umieszczonym na tych opakowaniach. 3. Za małe opakowanie uznaje się opakowanie, w którym znajduje się materiał siewny uznany za materiał siewny kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany, którego masa netto nie przekracza w przypadku: 1) nasion roślin rolniczych: a) buraka cukrowego i buraka pastewnego: - jednokiełkowych przeznaczonych do siewu punktowego - 2,5 kg lub jednej jednostki siewnej, - wielokiełkowych - 10,0 kg, b) sadzeniaków ziemniaka - 10,0 kg, c) pozostałych gatunków roślin rolniczych: - w opakowaniu typu A zawierającym mieszanki nasion roślin rolniczych nieprzeznaczonych do produkcji roślin pastewnych - 2,0 kg, - w opakowaniu typu B zawierającym nasiona kategorii elitarny lub kategorii kwalifikowany albo, jeśli nie są to opakowania typu A, mieszanki nasion roślin pastewnych przeznaczone do produkcji roślin pastewnych - 10,0 kg; 2) nasion roślin warzywnych: a) strączkowych - 5,0 kg, b) cebuli, trybuli, szparaga, buraka liściowego, buraka ćwikłowego, rzepy jadalnej, arbuza, dyni olbrzymiej, dyni zwyczajnej, marchwi jadalnej, szpinaku, skorzonery, salsefii, roszponki, rzodkiewki - 0,5 kg, c) pozostałych roślin - 0,1 kg. Art. 61. 1. Etykiety i plomby urzędowe, na wniosek przedsiębiorcy, wydaje odpłatnie wojewódzki inspektor. 2. Wojewódzki inspektor może upoważnić na czas określony przedsiębiorcę do wypełniania etykiet urzędowych, jeżeli: 1) przestrzega on przepisów o nasiennictwie oraz daje gwarancję rzetelnego wypełniania etykiet; 2) będzie rejestrował numery otrzymanych etykiet wydanych dla określonych partii materiału siewnego oraz zniszczonych podczas druku. 3. Przedsiębiorca upoważniony do wypełniania etykiet: 1) prowadzi ewidencję etykiet; 2) na etykietach umieszcza swój numer z rejestru przedsiębiorców. 4. Wojewódzki inspektor sprawuje kontrolę nad prawidłowym wypełnianiem etykiet urzędowych przez przedsiębiorców, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, w drodze decyzji, nakazuje ich zniszczenie. 5. Zniszczenie etykiet, o których mowa w ust. 4, następuje w obecności upoważnionego pracownika wojewódzkiego inspektoratu. 6. Producent lub dostawca jest obowiązany do przechowywania etykiet dotyczących partii materiału siewnego użytego do siewu, sadzenia lub rozmnażania roślin do czasu zakończenia oceny tego materiału i okazywania ich na żądanie organu dokonującego oceny. 7. W przypadku nieposiadania przez producenta lub dostawcę etykiet, o których mowa w ust. 6, plantacja nie będzie oceniana. Art. 62. 1. Do każdej przesyłki zawierającej jedną lub kilka partii wprowadzonego do obrotu materiału szkółkarskiego CAC, materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych dostawca dołącza informację o dostarczonym materiale, zwaną dalej "dokumentem dostawcy". 2. Dokument dostawcy sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden dołącza się do każdej przesyłki materiału, o której mowa w ust. 1, a drugi pozostaje u dostawcy. 3. Dokument dostawcy zawiera: 1) informację o zgodności jakości materiału z wymaganiami Unii Europejskiej; 2) oznaczenie kraju, w którym wystawiono ten dokument; 3) nazwę lub znak wojewódzkiego inspektoratu; 4) numer z rejestru producentów prowadzonego na podstawie odrębnych przepisów; 5) oznaczenie dostawcy; 6) oznaczenie odbiorcy; 7) numer partii określony przez dostawcę; 8) datę wystawienia; 9) nazwę botaniczną; 10) nazwę odmiany, w przypadku podkładek nazwę odmiany lub jej opis; 11) liczbę roślin objętych dokumentem dostawcy; 12) kategorię; 13) nazwę kraju, w którym dokonano zbioru materiału, w przypadku importu z państw trzecich. 4. Dokumentem dostawcy może być paszport roślin, jeżeli będą umieszczone na nim informacje zawarte w dokumencie dostawcy. 5. Materiał szkółkarski kategorii elitarny i kategorii kwalifikowany oraz materiał rozmnożeniowy winorośli znajdujący się w obrocie zaopatruje się w etykietę i wypis ze świadectwa. Art. 63. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy sposób oraz zakres etykietowania i plombowania materiału siewnego, z uwzględnieniem: a) rozmiarów i koloru etykiet ustalonych dla poszczególnych kategorii i stopni kwalifikacji materiału siewnego, b) treści informacji zamieszczanych na etykietach, c) małych opakowań; 2) rodzaje opakowań materiału siewnego dla poszczególnych gatunków lub grup roślin, a także materiału siewnego zaprawianego oraz sposoby ich zabezpieczania - mając na względzie postęp techniki w tej dziedzinie i rozwiązania stosowane przez międzynarodowe organizacje nasienne. Rozdział 6 Przywóz materiału siewnego z państw trzecich Art. 64. 1. Z państw trzecich można przywozić materiał siewny: 1) dopuszczony do obrotu albo 2) przeznaczony do: a) prac w hodowli roślin lub do doświadczeń albo b) uprawy w ogródkach przydomowych i działkowych. 2. Jeżeli materiał siewny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest genetycznie zmodyfikowany, może być przywieziony po spełnieniu wymogów określonych w przepisach o organizmach genetycznie zmodyfikowanych. Art. 65. Przedsiębiorca prowadzący obrót materiałem siewnym, który przywiózł z państw trzecich materiał siewny w ilościach powyżej 2 kilogramów, lub dostawca materiału szkółkarskiego, rozmnożeniowego i nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych jest obowiązany w terminie 3 dni od dnia odprawy celnej poinformować wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy albo adres jego miejsca zamieszkania o ilości i rodzaju przywiezionego materiału siewnego oraz przedstawić dokumenty dotyczące wytwarzania i jakości tego materiału. Rozdział 7 Kontrola materiału siewnego i opłaty sankcyjne Art. 66. 1. Kontrola materiału siewnego polega na sprawdzeniu jego jakości oraz spełniania innych wymagań dotyczących wytwarzania, oceny, przechowywania materiału siewnego, a także obrotu tym materiałem. 2. Kontrolę materiału siewnego wykonuje wojewódzki inspektor. 3. Jeżeli w wyniku kontroli partii materiału siewnego stwierdzono, że jest on innej jakości niż określona w świadectwie oceny albo nieodpowiedniej jakości albo nie są spełnione wymagania dotyczące wytwarzania, oceny, przechowywania, a także obrotu tym materiałem, wojewódzki inspektor może: 1) wydać nowe świadectwo dla całości lub części kontrolowanego materiału siewnego albo 2) w drodze decyzji: a) zakazać wprowadzania materiału siewnego do obrotu, b) wycofać go z obrotu, c) nakazać poddanie tego materiału zabiegom uniemożliwiającym użycie go do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub tylko do rozmnażania roślin. 4. Decyzje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. a i b, podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Art. 67. 1. Kto prowadzi obrót materiałem siewnym niezgodnie z warunkami określonymi w art. 57 ust. 1, 3 i 4, jest obowiązany do wycofania go z obrotu na własny koszt oraz do wniesienia na rachunek urzędu skarbowego, właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania prowadzącego obrót, opłaty sanacyjnej stanowiącej 200% kwoty należnej za sprzedany materiał siewny. 2. Stwierdzenie wprowadzenia materiału siewnego do obrotu niezgodnie z warunkami określonymi w art. 57 ust. 1, 3 i 4, termin wycofania tego materiału z obrotu, ilość sprzedanego materiału siewnego oraz wysokość opłaty sankcyjnej, o której mowa w ust. 1, określa, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na siedzibę lub adres miejsca zamieszkania wprowadzającego materiał siewny do obrotu. Art. 68. Opłata sankcyjna, o której mowa w art. 67, stanowi dochód budżetu państwa i mają do niej zastosowanie przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)). Art. 69. 1. Wojewódzki inspektor przekazuje kopię decyzji, o której mowa w art. 67 ust. 2, właściwemu urzędowi skarbowemu. 2. W razie niewniesienia opłaty sankcyjnej wynikającej z decyzji, o której mowa w art. 67 ust. 2, właściwy urząd skarbowy wszczyna postępowanie w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Rozdział 8 Przepisy karne Art. 70. 1. Kto: 1) nie stosuje nazwy odmiany zgodnie z wpisem w krajowym rejestrze lub w odpowiednich rejestrach państw członkowskich, lub we wspólnotowych katalogach, 2) nie stosuje się do zakazów obowiązujących w rejonie zamkniętym, 3) prowadzi obrót materiałem siewnym bez wpisu do rejestru przedsiębiorców, 4) nie składa wojewódzkiemu inspektorowi obowiązującej informacji dotyczącej obrotu materiałem siewnym lub nie prowadzi obowiązującej dokumentacji dotyczącej tego materiału, 5) nie stosuje etykiet lub dokumentów dostawcy, wypisów świadectwa, plomb oraz nie zabezpiecza opakowań z materiałem siewnym, zgodnie z art. 58 ust. 1, art. 59 ust. 1 i art. 62, lub podaje na etykietach informacje niezgodne ze świadectwem, o którym mowa w art. 47 ust. 3, 6) nie zgłasza w terminie 3 dni od dnia odprawy celnej do wojewódzkiego inspektoratu przywozu materiału siewnego na polski obszar celny, 7) nie prowadzi lub nie przechowuje dokumentacji zgodnie z warunkami, o których mowa w art. 33, 8) nie prowadzi list odmian lub nie sporządza opisów odmian znajdujących się na liście, o której mowa w art. 56, 9) nie będąc wpisanym do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 54 ust. 1, sprzedaje poza terenem powiatu, w którym wytworzył materiał siewny rozmnożeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz materiał szkółkarski przeznaczony dla odbiorcy na jego własne, niezarobkowe potrzeby, 10) nabył od producenta materiał siewny rozmnożeniowy roślin warzywnych i ozdobnych oraz materiał szkółkarski przeznaczony na jego własne, niezarobkowe potrzeby, a wprowadził go do obrotu lub rozmnaża w celach zarobkowych - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 9 Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe Art. 71. W ustawie z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188) w art. 15 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) pozytywne wyniki badań skuteczności działania środka ochrony roślin, przeprowadzane w jednostkach organizacyjnych Instytutu Ochrony Roślin oraz w innych jednostkach upoważnionych, w drodze decyzji, przez podmiot określony, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rolnictwa;". Art. 72. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a niezakończonych do tego dnia decyzją ostateczną, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy albo przepisy o ochronie prawnej odmian roślin. 2. Rejestr odmian prowadzony na podstawie przepisów dotychczasowych staje się krajowym rejestrem. Art. 73. 1. Prawa twórców odmian do wynagrodzenia za wszelkie zarobkowe korzyści z odmiany nabyte na podstawie dotychczasowych przepisów pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia. Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe. 2. Prawa hodowców, autorów odmian do premii autorskiej i prawa osób fizycznych, które udzieliły pomocy przy wytwarzaniu odmian, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia. Do praw tych stosuje się przepisy dotychczasowe. 3. Wysokość premii, o której mowa w ust. 2, ustala się w wysokości premii uzyskanej za daną odmianę w 2003 r., przy czym premie te wypłaca Centralny Ośrodek. Art. 74. 1. Do wytwarzania i obrotu dopuszcza się materiał siewny odmian selekcjonowanych wpisanych do rejestru odmian na podstawie dotychczasowych przepisów. 2. Do etykiet materiału siewnego odmian, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 59 ust. 5 i 6. Art. 75. Zezwolenia i upoważnienia wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoją ważność przez okres 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 76. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowy Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych staje się Centralnym Ośrodkiem Badania Odmian Roślin Uprawnych w rozumieniu ustawy. Art. 77. Traci moc ustawa z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2001 r. Nr 53, poz. 563 i Nr 76, poz. 811 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253). Art. 78. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 71, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Załączniki do ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r. (poz. 1299) Załącznik nr 1 WYKAZ GATUNKÓW ROŚLIN UPRAWNYCH, KTÓRYCH ODMIANY WPISUJE SIĘ DO KRAJOWEGO REJESTRU ORAZ KTÓRYCH MATERIAŁ SIEWNY MOŻE BYĆ WYTWARZANY I ZNAJDOWAĆ SIĘ W OBROCIE Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska ROŚLINY ZBOŻOWE 1JęczmieńHordeum vulgare L. 2Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L. 3Mieszańce sorga zwyczajnego i trawy sudańskiejSorghum bicolor x Sorghum sudanense 4Mozga kanaryjska (kanar)Phalaris canariensis L. 5OwiesAvena sativa L. 6Pszenica orkiszTriticum spelta L. 7Pszenica twardaTriticum durum Desf. 8Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol. 9Pszenżytox Triticosecale Wittm. 10RyżOryza sativa L. 11Sorgo zwyczajneSorghum bicolor (L.) Moench 12Trawa sudańskaSorghum sudanense (Piper) Stapf. 13ŻytoSecale cereale L. ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE 1BawełnaGossypium spp. 2Gorczyca białaSinapis alba L. 3Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch 4Gorczyca sarepskaBrassica junacea (L.) Czernj. et Cosson 5Kminek zwyczajnyCarum carvi L. 6KonopieCannabis sativa L. 7Krokosz barwierski (saflor barwierski)Carthanus tinctorius L. 8Len zwyczajnyLinum usitatissimum L. 9MakPapaver somniferum L. 10Orzech ziemnyArachis hypogaea L. 11RzepakBrassica napus L. (partim) 12RzepikBrassica rapa L. var silvestris (Lam.) Briggs 13SłonecznikHelianthus annuus L. 14Soja zwyczajnaGlicyne max (L.) Merrill ROŚLINY PASTEWNE - STRĄCZKOWE 1BobikVicia faba L. (partim) 2Groch siewnyPisum sativum L. (partim) 3Łubin białyLupinus albus L. 4Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L. 5Łubin żółtyLupinus luteus L. 6Wyka kosmataVicia villosa Roth 7Wyka pannońskaVicia pannonica Crantz 8Wyka siewnaVicia sativa L. ROŚLINY PASTEWNE - MOTYLKOWATE DROBNONASIENNE 1Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop. 2Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L. 3Koniczyna egipska(koniczyna aleksandryjska)Trifolium alexandrinum L. 4Koniczyna białaTrifolium repens L. 5Koniczyna łąkowa (koniczyna czerwona)Trifolium pratense L. 6Koniczyna krwistoczerwona (inkarnatka)Trifolium incarnatum L. 7Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L. 8Koniczyna białoróżowa (koniczyna szwedzka)Trifolium hybridum L. 9Kozieradka pospolita (koniczyna grecka)Trigonella foenum-graecum L. 10Lucerna chmielowaMedicago lupulina L. 11Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn 12Lucerna siewnaMedicago sativa L. 13Siekiernica włoskaHedysarum coronarium L. ROŚLINY PASTEWNE - TRAWY GAZONOWE I PASTEWNE 1Cynodon palczastyCynodon dactylon (L.) Pers. 2Festuloliumx Festulolium 3Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P.Beauv. 4Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L. 5Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson 6Kostrzewa owczaFestuca ovina L. 7Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber 8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L. 9Mietlica białawaAgrostis giganthea Roth 10Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L. 11Mietlica psiaAgrostis canina L. 12Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L. 13Mozga HardingaPhalaris aquatica L. 14Rajgras wyniosły (rajgras francuski)Arrhenatherum elatius (L.) Beauv., ex J. S. Et K. B. Persl 15Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl 16Stokłosa alaskańskaBromus sitchensis Trin. 17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC. 18Tymotka łąkowaPhleum pratense L. 19Wiechlina zwyczajnaPoa trivilis L. 20Wiechlina błotnaPoa palustris L. 21Wiechlina gajowaPoa nemoralis L. 22Wiechlina łąkowaPoa pratensis L. 23Wiechlina rocznaPoa annua L. 24Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L. 25Życica mieszańcowa (rajgras oldenburski)Lolium x boucheanum Kunth 26Życica trwała (rajgras angielski)Lolium perenne L. 27Życica wielokwiatowa (rajgras włoski i rajgras holenderski)Lolium multiflorum Lam. ROŚLINY PASTEWNE - INNE ROŚLINY ROLNICZE 1Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb. 2Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth. 3Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. var. viridis L. 4Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers. BURAK I ZIEMNIAK 1Burak cukrowyBeta vulgaris L. 2Burak pastewnyBeta vulgaris L. 3ZiemniakSolanum tuberosum L. ROŚLINY WARZYWNE 1BóbVicia faba L. (partim) 2BrokułBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. cymosa Duch. 3Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris 4Burak liściowyBeta vulgaris L. var. conditiva Alef. 5CebulaAllium cepa L. 6Cebula siedmiolatka (czosnek dęty)Allium fistulosum L. 7CykoriaCichorium intybus L. (partim) 8Czosnek pospolityAllium sativum L. 9Dynia olbrzymiaCucurbita maxima Duch. 10Dynia zwyczajnaCucurbita pepo L. 11EndywiaCichorium endivia L. 12Fasola wielokwiatowaPhaseolus coccineus L. 13Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L. 14Groch siewny łuskowy i cukrowyPisum sativum L. (partim) 15JarmużBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var.sabellica L. 16KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L. 17KalarepaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. gongylodes L. 18Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC. 19Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC. 20Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC. 21Kapusta pekińskaBrassica pekinensis (Lour.) Rupr. 22Kapusta włoskaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. sabauda L. 23Karczoch hiszpański (kard)Cynara cardunculus L. 24Karczoch zwyczajnyCynara scolymus L. 25Kawon (arbuz)Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai 26Koper włoski (fenkuł)Foeniculum vulgare Miller 27Marchew jadalnaDaucus carota L. 28MelonCucumis melo L. 29OberżynaSolanum melongena L. 30OgórekCucumis sativus L. 31PaprykaCapsicum annuum L. 32Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Miller) Nyman ex A. W. Hill 33PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw. 34PorAllium porrum L. 35RabarbarRheum rhaponticum L. 36Roszponka warzywnaValerianella locusta (L.) Laterrade 37Rzepa jadalnaBrassica rapa L. var. rapa 38Rzodkiew, rzodkiewkaRaphanus sativus L. 39Sałata siewnaLactuca sativa L. 40Seler zwyczajnyApium graveolens L. 41Skorzonera (wężymord)Scorzonera hispanica L. 42Szalotka (cebula szalotka)Allium ascalonicum L. 43SzparagAsparagus officinalis L. 44SzpinakSpinacia oleracea L. 45Trybuła ogrodowaAnthriscus cerefolium (L.) Hoffm. ROŚLINY SADOWNICZE 1Brzoskwinia zwyczajnaPrunus persica (L.) Batsch 2Cytryna zwyczajnaCitrus limon (L.) Burm. F. 3CzereśniaPrunus avium L. 4GrejpfrutCitrus paradisi Macf. 5Grusza pospolitaPyrus communis L. 6JabłońMalus Mill. 7Leszczyna pospolitaCorylus avellana L. 8Lima (limeta kwaśna)Citrus aurantifolia (Christm.) Swing 9MalinaRubus spp. 10MandarynkaCitrus reticulata Blanco 11MigdałowiecPrunus amygdalus Batsch 12Morela zwyczajnaPrunus armeniaca L. 13Oliwka europejskaOlea europea L. 14Orzech włoskiJuglans regia L. 15PigwaCydonia Mill. 16Pistacja właściwaPistacia vera L. 17Pomarańcza słodkaCitrus sinensis (L.) Oesbeck 18Porzeczka, agrestRibes spp. 19Śliwa domowaPrunus domestica L. 20Śliwa japońskaPrunus salicina 21TruskawkaFragaria ananassa Duch. 22Wiśnia pospolitaPrunus cerasus L. 23WinoroślVitis spp. Załącznik nr 2 WYKAZ GATUNKÓW ROŚLIN UPRAWNYCH, KTÓRYCH ODMIANY WPISUJE SIĘ DO KRAJOWEGO REJESTRU PO STWIERDZENIU ICH ZADOWALAJĄCEJ WARTOŚCI GOSPODARCZEJ (WGO) Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska ROŚLINY ROLNICZE I. BURAK 1Burak cukrowyBeta vulgaris L. 2Burak pastewnyBeta vulgaris L. II. ROŚLINY PASTEWNE* 1Mietlica psiaAgrostis canina L. 2Mietlica białawaAgrostis gigantea Roth 3Mietlica rozłogowaAgrostis stolonifera L. 4Mietlica pospolitaAgrostis capillaris L. 5Wyczyniec łąkowyAlopecurus pratensis L. 6Rajgras wyniosłyArrhenatherum elatius (L.) P. Beauv., ex J. S. Et K. B. Presl 7Stokłosa uniolowataBromus catharticus Vahl 8Kupkówka pospolitaDactylis glomerata L. 9Kostrzewa trzcinowaFestuca arundinacea Schreber 10Kostrzewa owczaFestuca ovina L. 11Kostrzewa łąkowaFestuca pratensis Hudson 12Kostrzewa czerwonaFestuca rubra L. 13Festuloliumx Festulolium 14Życica wielokwiatowa (rajgras włoski i holenderski)Lolium multiflorum Lam. 15Życica trwałaLolium perenne L. 16Życica mieszańcowaLolium x boucheanum Kunth 17Tymotka kolankowataPhleum bertolonii DC. 18Tymotka łąkowaPhleum pratense L. 19Wiechlina rocznaPoa annua L. 20Wiechlina gajowaPoa nemoralis L. 21Wiechlina łąkowaPoa pratensis L. 22Wiechlina zwyczajna (szorstka)Poa trivialis L. 23Konietlica łąkowaTrisetum flavescens (L.) P. Beauv. 24SojaGlycine max (L.) Merrill 25Łubin białyLupinus albus L. 26Łubin wąskolistnyLupinus angustifolius L. 27Łubin żółtyLupinus luteus L. 28Groch siewnyPisum sativum L. (partim) 29BobikVicia faba L. (partim) 30Wyka siewnaVicia sativa L. 31Wyka kosmataVicia villosa Roth 32Komonica zwyczajnaLotus corniculatus L. 33Lucerna chmielowaMedicago lupulina L. 34Lucerna siewnaMedicago sativa L. 35Lucerna mieszańcowaMedicago x varia T. Martyn 36Esparceta siewnaOnobrychis viciifolia Scop. 37Koniczyna szwedzkaTrifolium hybridum L. 38Koniczyna krwistoczerwonaTrifolium incarnatum L. 39Koniczyna czerwona (łąkowa)Trifolium pratense L. 40Koniczyna białaTrifolium repens L. 41Koniczyna perskaTrifolium resupinatum L. 42Brukiew pastewnaBrassica napus L. var. napobrassica (L.) Rchb. 43Kapusta pastewnaBrassica oleracea L. convar. acephala (DC.) Alef. var. medullosa Thell. var. viridis L. 44Facelia błękitnaPhacelia tanacetifolia Benth. 45Rzodkiew oleistaRaphanus sativus L. var. oleiformis Pers. III. ROŚLINY OLEISTE I WŁÓKNISTE 1RzepikBrassica rapa L. var. silvestris (Lam.) Briggs 2Gorczyca sarepskaBrassica juncea (L.) Czernj et Cosson 3RzepakBrassica napus L. (partim) 4Gorczyca czarnaBrassica nigra (L.) Koch 5KonopieCannabis sativa L. 6Krokosz barwierskiCarthamus tinctorius L. 7Kminek zwyczajnyCarum carvi L. 8SłonecznikHelianthus annuus L. 9Len zwyczajnyLinum usitatissimum L. 10MakPapaver somniferum L. 11Gorczyca białaSinapis alba L. IV. ROŚLINY ZBOŻOWE 1OwiesAvena sativa L. 2JęczmieńHordeum vulgare L. 3KanarPhalaris canariensis L. 4ŻytoSecale cereale L. 5Pszenżytox Triticosecale Wittm. 6Pszenica zwyczajnaTriticum aestivum L. emend. Fiori et Paol. 7Pszenica twardaTriticum durum Desf. 8Kukurydza (z wyłączeniem kukurydzy cukrowej i pękającej)Zea mays L. V. INNE 1ZiemniakSolanum tuberosum L. 2Cykoria korzeniowaCichorium intybus L. (partim) 3WinoroślVitis L. ______ * Nie dotyczy odmian traw użytkowanych jako gazonowe. Załącznik nr 3 WYKAZ GATUNKÓW ROŚLIN WARZYWNYCH I SADOWNICZYCH, KTÓRYCH WARTOŚĆ GOSPODARCZĄ ODMIAN (WGO) BADA SIĘ PO WPISANIU ICH DO REJESTRU Lp.Nazwa polskaNazwa łacińska ROŚLINY WARZYWNE 1Burak ćwikłowyBeta vulgaris L. var. vulgaris 2CebulaAllium cepa L. 3Fasola zwykłaPhaseolus vulgaris L. 4Groch siewny łuskowy i cukrowyPisum sativum L. (partim) 5KalafiorBrassica oleracea L. convar. botrytis (L.) Alef. var. botrytis L. 6Kapusta brukselskaBrassica oleracea L. convar. oleracea var. gemmifera DC. 7Kapusta głowiasta białaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. alba DC. 8Kapusta głowiasta czerwonaBrassica oleracea L. convar. capitata (L.) Alef. var. rubra DC. 9Marchew jadalnaDaucus carota L. 10OgórekCucumis sativus L. 11PaprykaCapsicum annuum L. 12Pietruszka zwyczajnaPetroselinum crispum (Mill.) Nym. ex A. W. Hill. 13PomidorLycopersicon lycopersicum (L.) Karsten ex Farw. 14PorAllium porrum L. 15Seler zwyczajnyApium graveolens L. ROŚLINY SADOWNICZE 1Grusza pospolita*Pyrus communis L. 2Jabłoń*Malus Mill. 3MalinaRubus spp. 4PorzeczkaRibes spp. 5Śliwa domowaPrunus domestica L. 6TruskawkaFragaria ananassa Duch. 7Wiśnia pospolita**Prunus cerasus L. ______ * Odmiany owocujące i podkładki. ** Odmiany owocujące. 1) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1160, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje sprawy ochrony prawnej odmian roślin, a w szczególności: 1) tryb oraz sposób przyznawania i pozbawiania prawa do ochrony wyhodowanej albo odkrytej i wyprowadzonej przez hodowcę odmiany, a także zarobkowego korzystania z niej; 2) zakres ochrony tego prawa. Art. 2. 1. W rozumieniu ustawy określenie: 1) odmiana - oznacza zbiorowość roślin lub ich części, jeżeli części te są zdolne do wytworzenia całej rośliny, w obrębie botanicznej jednostki systematycznej najniższego znanego stopnia: a) którą można określić na podstawie przejawianych właściwości wynikających z określonego genotypu lub kombinacji genotypów, b) którą można odróżnić od innej zbiorowości roślin na podstawie co najmniej jednej przejawianej właściwości, c) która nie zmienia się po kolejnym rozmnożeniu albo na końcu właściwego jej cyklu rozmnożeń lub krzyżowań, podanego przez hodowcę; 2) odmiana mieszańcowa - oznacza odmianę wytworzoną każdorazowo przez krzyżowanie określonych zbiorowości roślin, zgodnie z podanym przez hodowcę tej odmiany sposobem i kolejnością; 3) składnik odmiany mieszańcowej - oznacza odmianę lub linię rośliny wykorzystywaną w procesie wytwarzania odmiany mieszańcowej; 4) odmiana chroniona - oznacza odmianę, do której hodowca posiada prawo do ochrony i zarobkowego korzystania; 5) hodowla roślin - oznacza działalność zmierzającą do wytworzenia i zachowania odmian; 6) zachowanie odmiany - oznacza działalność zmierzającą do wytworzenia materiału siewnego tej odmiany, który zapewni jej charakterystyczne właściwości, wyrównanie i trwałość; 7) hodowca - oznacza osobę, która: a) wyhodowała albo odkryła i wyprowadziła odmianę albo b) jest lub była pracodawcą lub zleceniodawcą osoby, o której mowa w lit. a, albo c) jest następcą prawnym osób, o których mowa w lit. a i b; 8) materiał siewny - oznacza rośliny lub ich części przeznaczone do siewu, sadzenia, szczepienia, okulizacji lub innego sposobu rozmnażania roślin, w tym z zastosowaniem metod biotechnologii; 9) materiał ze zbioru - oznacza rośliny lub ich części uzyskane z uprawy określonej odmiany nieprzeznaczone do stosowania jako materiał siewny; 10) badanie odmiany - oznacza badanie i ocenę odmiany w celu przyznania jej hodowcy ochrony prawnej do tej odmiany; 11) państwa stowarzyszone - oznacza państwa będące członkami Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV); 12) państwa członkowskie - oznacza państwa będące członkami Unii Europejskiej; 13) państwa trzecie - oznacza państwa niebędące członkami Unii Europejskiej. 2. Przepis ust. 1 pkt 7 lit. a nie dotyczy osób, które wyhodowały albo odkryły i wyprowadziły odmianę na podstawie umowy o pracę albo innej umowy, chyba że umowy te stanowią inaczej. Art. 3. Do postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Rozdział 2 Wyłączne prawo hodowcy do odmiany Art. 4. 1. Hodowca może ubiegać się o przyznanie prawa do ochrony wyhodowanej albo odkrytej i wyprowadzonej przez niego odmiany, a także zarobkowego korzystania z niej, zwanego dalej "wyłącznym prawem", jeżeli odmiana jest odrębna, wyrównana, trwała oraz nowa, a jej nazwa odpowiada wymaganiom, o których mowa w art. 9 ust. 1. 2. O przyznanie wyłącznego prawa może ubiegać się również osoba, która nabyła od hodowcy, na podstawie pisemnej umowy, prawa do wyhodowanej albo odkrytej i wyprowadzonej przez niego odmiany. 3. Wyłączne prawo przyznaje dyrektor Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych. 4. Wyłączne prawo dotyczy odmian wszystkich rodzajów i gatunków roślin. 5. Wyłączne prawo jest dziedziczne oraz zbywalne w drodze umowy zawartej w formie pisemnej. 6. Wyłącznego prawa nie przyznaje się, jeżeli odmiana została zgłoszona do ochrony albo jest chroniona przez Wspólnotowe Biuro Odmian Roślin (CPVO). Art. 5. 1. Odmianę uznaje się za odrębną, jeżeli w dniu złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa różni się ona w sposób wyraźny co najmniej jedną właściwością od innej odmiany powszechnie znanej. 2. Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, zwany dalej "Centralnym Ośrodkiem", udostępnia hodowcy, na jego wniosek, pisemne informacje dotyczące właściwości odmiany, które będą brane pod uwagę przy ocenie jej odrębności. 3. Odmianę uznaje się za powszechnie znaną, jeżeli: 1) został złożony wniosek o przyznanie wyłącznego prawa lub wniosek o wpis do rejestru odmian w Rzeczypospolitej Polskiej, w innym państwie członkowskim, stowarzyszonym lub trzecim; 2) jest chroniona lub wpisana do rejestru odmian w Rzeczypospolitej Polskiej, w innym państwie członkowskim, stowarzyszonym lub trzecim; 3) jej materiał siewny lub materiał ze zbioru został wprowadzony do obrotu; 4) jej opis został umieszczony w publikacji wydawanej w państwie członkowskim, stowarzyszonym lub trzecim; 5) jej materiał siewny znajduje się w powszechnie dostępnych kolekcjach odmian. Art. 6. Odmianę uznaje się za wyrównaną, jeżeli, przy uwzględnieniu sposobu rozmnażania właściwego dla tej odmiany, jest ona wystarczająco jednolita pod względem właściwości branych pod uwagę przy badaniach odrębności, jak również innych właściwości użytych do opisu tej odmiany. Art. 7. Odmianę uznaje się za trwałą, jeżeli jej charakterystyczne właściwości uwzględnione przy badaniu jej odrębności, jak również inne właściwości użyte do opisu tej odmiany nie zmieniają się po jej rozmnożeniu. Art. 8. 1. Odmianę uważa się za nową, jeżeli przed dniem złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa jej hodowca nie sprzedał albo w inny sposób nie udostępnił do wykorzystania, w celach handlowych, materiału siewnego lub materiału ze zbioru albo nie wyraził na to pisemnej zgody: 1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - przez okres dłuższy niż jeden rok, 2) w pozostałych państwach: a) przez okres dłuższy niż sześć lat - w przypadku drzew i winorośli, b) przez okres dłuższy niż cztery lata - w przypadku pozostałych odmian - licząc do dnia złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa. 2. Odmianę również uważa się za nową, jeżeli hodowca przed dniem złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa: 1) sprzedał albo w inny sposób udostępnił: a) materiał siewny odmiany podmiotom podległym lub nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, które w ramach swojej działalności statutowej prowadzą badania odmian, lub b) części roślin wytworzone w wyniku prac hodowlanych, rozmnożeniowych lub doświadczalnych, które nie są materiałem siewnym, c) materiał siewny odmiany na międzynarodową wystawę organizowaną zgodnie z Konwencją z dnia 22 listopada 1928 r. o wystawach międzynarodowych (Dz. U. z 1961 r. Nr 14, poz. 76 oraz z 1968 r. Nr 42, poz. 293); 2) udostępnił materiał siewny odmiany podmiotom w celu kontynuacji hodowli lub do przeprowadzenia badań, lub do doświadczeń, pod warunkiem że uzyskany z tego materiału materiał siewny pozostanie własnością tego hodowcy. 3. Składniki odmiany mieszańcowej uważa się za nowe, jeżeli przed dniem złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa wytworzony z nich materiał siewny odmiany mieszańcowej nie został przez hodowcę sprzedany lub w inny sposób udostępniony w celach handlowych: 1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - przez okres dłuższy niż jeden rok, 2) w pozostałych państwach - przez okres dłuższy niż cztery lata - licząc do dnia złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa. Art. 9. 1. Nazwa odmiany nie może: 1) być taka sama jak nazwy lub podobna do nazw odmian występujących na terytorium państw członkowskich, stowarzyszonych lub trzecich, które są lub były nadane odmianom należącym do tego samego lub innych gatunków tego rodzaju, jak również nazw odmian chronionych wyłącznym prawem lub wpisanych do odpowiednich rejestrów odmian, chyba że odmiana nie jest już chroniona lub nie znajduje się w obrocie, a jej nazwa nie była powszechnie znana; 2) budzić powszechnego sprzeciwu; 3) wprowadzać w błąd co do hodowcy, jej właściwości lub wartości użytkowych; 4) być tożsama lub podobna do innych określeń używanych powszechnie w obrocie; 5) naruszać prawa osób trzecich do znaków towarowych; 6) zawierać wyrazów "odmiana" lub "odmiana mieszańcowa"; 7) składać się z samych cyfr ani rozpoczynać się od cyfry. 2. Jeżeli nazwa odmiany jest nieodpowiednia, Centralny Ośrodek wyznacza hodowcy 14-dniowy termin podania na piśmie propozycji innej nazwy. 3. Jeżeli odmiana jest chroniona wyłącznym prawem w innym państwie stowarzyszonym, to w Rzeczypospolitej Polskiej może być chroniona pod tą samą nazwą. 4. Obowiązek stosowania nazwy odmiany dotyczy każdego, kto jej materiał siewny lub materiał ze zbioru ocenia, oferuje do sprzedaży, zbywa, udostępnia, reklamuje lub udziela informacji dotyczących odmiany. 5. Nazwa odmiany podlega ochronie od dnia przyznania wyłącznego prawa, a w przypadku skreślenia jej z księgi ochrony wyłącznego prawa - dopóki materiał siewny znajduje się w obrocie. Art. 10. 1. Przyznanie wyłącznego prawa następuje na wniosek hodowcy albo jego pełnomocnika. 2. Pełnomocnikiem hodowcy może być osoba fizyczna, prawna albo jednostka organizacyjna nieposiadająca osobości prawnej mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych państw członkowskich lub stowarzyszonych. 3. Jeżeli hodowca ma miejsce zamieszkania albo siedzibę w państwie trzecim, to wniosek o przyznanie wyłącznego prawa składa jego pełnomocnik. Art. 11. 1. Wniosek o przyznanie wyłącznego prawa składa się do Centralnego Ośrodka. 2. Wniosek o przyznanie wyłącznego prawa zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę hodowcy oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 2) nazwę rodzaju lub gatunku rośliny w języku polskim i po łacinie; 3) oznaczenie odmiany na etapie hodowli; 4) proponowaną nazwę odmiany; 5) wskazanie kraju wyhodowania albo odkrycia i wyprowadzenia odmiany; 6) oświadczenie hodowcy, że odmiana jest nowa zgodnie z wymaganiami, o których mowa w art. 8; 7) oświadczenie hodowcy, że odmiana jest albo nie jest genetycznie modyfikowana; 8) informację o złożeniu wniosku o ochronę wyłącznego prawa w innych państwach. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się: 1) upoważnienie do reprezentowania hodowcy we wszystkich sprawach związanych z przyznaniem wyłącznego prawa, jeżeli wniosek składa pełnomocnik hodowcy; 2) opis odmiany albo opis składników odmiany mieszańcowej (kwestionariusz techniczny); 3) informację o pochodzeniu, schemacie hodowli i strukturze odmiany; 4) kopię dowodu uiszczenia opłaty za złożenie wniosku o przyznanie wyłącznego prawa do odmiany. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o przyznanie wyłącznego prawa, wzór kwestionariusza technicznego, mając na względzie ujednolicenie postępowania w sprawie przyznania wyłącznego prawa. 5. Dane, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą być udostępniane bez pisemnej zgody hodowcy. 6. Jeżeli wnioski o przyznanie wyłącznego prawa do tej samej odmiany mają tę samą datę wpływu, pierwszeństwo ma ten z wniosków, który wpłynął do Centralnego Ośrodka wcześniej, co potwierdza nadany każdemu z wniosków numer wpływu. Art. 12. 1. Hodowca, który złożył wniosek o przyznanie wyłącznego prawa w państwie stowarzyszonym, może ubiegać się, w okresie dwunastu miesięcy od dnia jego złożenia, o przyznanie w Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznego prawa oraz o uznanie jego pierwszeństwa do odmiany, zwanego dalej "prawem pierwszeństwa". 2. Hodowca, który złożył w Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o przyznanie wyłącznego prawa wraz z prawem pierwszeństwa, dostarcza, z zastrzeżeniem ust. 4, w ciągu trzech miesięcy od dnia złożenia tego wniosku, kopię wniosku złożonego w państwie stowarzyszonym wraz z kopią dokumentów dołączonych do tego wniosku. 3. Wniosku, o którym mowa w ust. 2, nie rozpatruje się w zakresie prawa pierwszeństwa, jeżeli hodowca nie dostarczył w terminie kopii wniosku wraz z kopią dokumentów do niego dołączonych złożonych w państwie stowarzyszonym. 4. Jeżeli złożony w państwie stowarzyszonym wniosek o przyznanie wyłącznego prawa został wycofany przez hodowcę albo nie został pozytywnie rozpatrzony przez właściwy organ, hodowca jest obowiązany poinformować o tym pisemnie Centralny Ośrodek w terminie trzech miesięcy od dnia wycofania wniosku albo otrzymania decyzji o odmowie przyznania wyłącznego prawa. Art. 13. 1. Centralny Ośrodek ogłasza co dwa miesiące w wydawanej przez siebie publikacji, zwanej dalej "diariuszem", informacje o złożonych wnioskach o przyznanie wyłącznego prawa, podając następujące dane: 1) imię i nazwisko albo nazwę hodowcy oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 2) nazwę rodzaju lub gatunku odmiany w języku polskim i po łacinie; 3) proponowaną we wniosku nazwę odmiany; 4) datę zgłoszenia wniosku; 5) numer kolejny wniosku. 2. Centralny Ośrodek udostępnia hodowcom do wglądu, z zastrzeżeniem art. 11 ust. 5, dokumentację dołączoną do wniosku o przyznanie wyłącznego prawa oraz dokumentację dotyczącą badań odrębności, wyrównania i trwałości, o których mowa w art. 15 ust.1. Art. 14. 1. Hodowca, który złożył wniosek o przyznanie wyłącznego prawa, korzysta z tymczasowego wyłącznego prawa od dnia opublikowania informacji o tym wniosku w diariuszu. 2. Przepisy dotyczące wyłącznego prawa stosuje się odpowiednio do tymczasowego wyłącznego prawa. 3. Tymczasowe wyłączne prawo wygasa z dniem uprawomocnienia się decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania wyłącznego prawa. Art. 15. 1. Przed przyznaniem wyłącznego prawa Centralny Ośrodek przeprowadza badania odrębności, wyrównania i trwałości, zwane dalej "badaniami OWT", chyba że uznał za wystarczające wyniki badań przeprowadzonych przez jednostkę zajmującą się urzędowymi badaniami w innym państwie stowarzyszonym. 2. Badania OWT są prowadzone zgodnie z metodyką badania ustaloną dla danego gatunku przez okres niezbędny do dokonania oceny, czy odmiana jest odrębna, wyrównana i trwała. 3. Przed rozpoczęciem badań OWT Centralny Ośrodek zawiadamia pisemnie hodowcę o terminie rozpoczęcia i przewidywanym terminie zakończenia badań. 4. Hodowca jest obowiązany dostarczyć nieodpłatnie do Centralnego Ośrodka materiał siewny w celu przeprowadzenia badań OWT. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, niezbędną do przeprowadzenia badań OWT ilość materiału siewnego oraz terminy, w jakich materiał ten należy dostarczyć do Centralnego Ośrodka, biorąc pod uwagę biologiczne właściwości danego gatunku rośliny. 6. Jeżeli hodowca nie dostarczył materiału siewnego odmiany do badań OWT w terminie, o którym mowa w ust. 5, wniosek o przyznanie wyłącznego prawa pozostawia się bez rozpatrzenia. Art. 16. 1. Hodowca w czasie trwania badań OWT jest obowiązany: 1) umożliwić Centralnemu Ośrodkowi: a) przeprowadzenie kontroli zachowania odmiany, b) wgląd do dokumentów dotyczących zachowania odmiany; 2) udzielić, na wniosek Centralnego Ośrodka, pisemnych wyjaśnień i informacji niezbędnych do przeprowadzenia badań OWT. 2. Hodowcy umożliwia się zapoznanie się z przebiegiem oraz wynikami badań OWT jego odmiany, a po wydaniu decyzji o przyznaniu wyłącznego prawa hodowca otrzymuje raport końcowy z badań OWT. Art. 17. 1. Jeżeli Centralny Ośrodek nie prowadzi badań OWT dotyczących danego gatunku, może: 1) zlecić przeprowadzenie tych badań lub ich części innemu podmiotowi albo 2) uznać wyniki tych badań wykonanych za granicą - na koszt hodowcy, o ile wyrazi on pisemną zgodę. 2. Centralny Ośrodek przed zleceniem wykonania badań OWT albo przed uznaniem wyników badań OWT przekazuje hodowcy, na piśmie, informację o wysokości kosztów związanych z tymi badaniami. 3. Jeżeli hodowca, w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji o wysokości kosztów, o których mowa w ust. 2, nie dokona wpłaty na rachunek wskazany przez Centralny Ośrodek, wniosek o przyznanie wyłącznego prawa pozostaje bez rozpatrzenia. Art. 18. 1. Każdy może zgłosić pisemne zastrzeżenia do dyrektora Centralnego Ośrodka w sprawie przyznania wyłącznego prawa, jeżeli posiada dokumenty lub informacje potwierdzające, że: 1) odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 4 ust. 1, lub 2) hodowca nie jest uprawniony do złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa. 2. Centralny Ośrodek, w terminie 14 dni od dnia rozstrzygnięcia zastrzeżeń dotyczących wyłącznego prawa, pisemnie informuje zgłaszającego zastrzeżenia o ich uwzględnieniu lub odmowie ich uwzględnienia. 3. Pisemna informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera uzasadnienie wskazujące przyczyny uwzględnienia albo nieuwzględnienia zastrzeżeń dotyczących wyłącznego prawa. 4. W przypadku uwzględnienia zastrzeżeń z przyczyny, o której mowa w ust. 1 pkt 2, i złożenia wniosku o przyznanie wyłącznego prawa przez uprawnionego hodowcę uznaje się wyniki przeprowadzonych badań OWT dotyczące danej odmiany. Art. 19. 1. Za złożenie wniosku o przyznanie wyłącznego prawa, badanie OWT oraz przyznanie i utrzymywanie wyłącznego prawa Centralny Ośrodek pobiera opłaty. 2. Opłaty za badania OWT nie pobiera się, jeżeli hodowca poniósł koszty, o których mowa w art. 17 ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, sposób oraz termin ich uiszczenia, mając na względzie koszty związane z prowadzeniem badań i przyznaniem wyłącznego prawa. Art. 20. 1. Po przeprowadzeniu badań OWT dyrektor Centralnego Ośrodka wydaje decyzję w sprawie przyznania wyłącznego prawa. 2. Jeżeli odmianę wspólnie wytworzyło lub odkryło i wyprowadziło dwóch lub więcej hodowców, wyłączne prawo przyznaje się im łącznie. 3. Dyrektor Centralnego Ośrodka odmawia, w drodze decyzji, przyznania wyłącznego prawa, jeżeli odmiana nie spełnia warunków, o których mowa w art. 4 ust. 1. 4. Od decyzji w sprawie przyznania wyłącznego prawa przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 21. Wyłączne prawo obejmuje: 1) wytwarzanie lub rozmnażanie, 2) przygotowanie do rozmnażania, 3) oferowanie do sprzedaży, 4) sprzedaż lub inne formy zbywania, 5) eksport, 6) import, 7) przechowywanie - materiału siewnego odmiany chronionej. Art. 22. 1. Wyłączne prawo obejmuje również: 1) materiał ze zbioru oraz produkty wytworzone bezpośrednio z tego materiału, jeżeli hodowca nie miał możliwości wykonywania wyłącznego prawa w odniesieniu do materiału siewnego odmiany chronionej; 2) materiał siewny roślin ozdobnych i sadowniczych, jeżeli jest on ponownie używany w celach zarobkowych jako: a) materiał rozmnożeniowy do produkcji roślin ozdobnych albo b) kwiat cięty, albo c) materiał siewny drzew, krzewów i bylin; 3) odmiany: a) pochodne, odkryte lub wytworzone z chronionej odmiany macierzystej niebędącej odmianą pochodną, b) które nie różnią się wyraźnie od odmiany chronionej, c) w przypadku których wytworzenie materiału siewnego wymaga powtarzalnego używania odmiany chronionej wyłącznym prawem. 2. Odmianę uznaje się za pochodną od odmiany macierzystej, jeżeli jest ona odrębna od odmiany macierzystej oraz jeżeli: 1) pochodzi z odmiany macierzystej lub z innej odmiany pochodnej od tej samej odmiany macierzystej i zachowuje właściwości wynikające z genotypu lub kombinacji genotypów odmiany macierzystej; 2) jej właściwości są zgodne z istotnymi właściwościami odmiany macierzystej wynikającymi z jej genotypu bądź kombinacji genotypów, z wyjątkiem różnic, które wynikają ze stosowania metod hodowlanych polegających na: a) selekcji naturalnych bądź indukowanych mutantów, b) selekcji nowych form w odmianach macierzystych, c) stosowaniu krzyżowań wstecznych, d) inżynierii genetycznej. 3. Przepisów ust. 1 i art. 21 nie stosuje się do materiału siewnego i materiału ze zbioru przeznaczonego: 1) na własne niezarobkowe potrzeby; 2) do celów doświadczalnych; 3) do tworzenia nowych odmian, z wyjątkiem odmian, o których mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli odmiany te są wykorzystywane w celach zarobkowych. Art. 23. 1. Posiadacz gruntów rolnych może, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, z wyjątkiem odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się określonych linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych). 2. Prawo do używania materiału ze zbioru, o którym mowa w ust. 1, dotyczy materiału siewnego odmian następujących roślin: 1) pszenicy zwyczajnej; 2) żyta; 3) jęczmienia; 4) pszenżyta; 5) owsa; 6) rzepaku ozimego; 7) ziemniaka. 3. Posiadacz gruntów rolnych o powierzchni do 5 ha może używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmian, o których mowa w ust. 2, bez konieczności uiszczania, z zastrzeżeniem ust. 4, opłaty na rzecz hodowcy. 4. Posiadacz, o którym mowa w ust. 3, uiszcza opłatę na rzecz hodowcy, jeżeli stosuje materiał ze zbioru jako materiał siewny bardzo wczesnych lub wczesnych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 1 ha, a w przypadku pozostałych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 2 ha. 5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się, jeżeli odmiana jest chroniona przez Wspólnotowe Biuro Odmian Roślin (CPVO). 6. Z zastrzeżeniem ust. 7, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, jest ustalana w drodze umowy między: 1) hodowcą a posiadaczem gruntów rolnych albo 2) hodowcą a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych, albo 3) organizacją hodowców a posiadaczem gruntów rolnych, albo 4) organizacją hodowców a organizacją reprezentującą posiadaczy gruntów rolnych - oraz powinna być niższa niż wysokość opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalona przez hodowcę tego materiału. 7. Jeżeli umowa nie została zawarta, to opłata uiszczana na rzecz hodowcy wynosi 50% opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału. 8. Posiadacz gruntów rolnych albo jednostka świadcząca usługi w zakresie, o którym mowa w art. 21, albo organizacje ich reprezentujące są obowiązani do przekazywania hodowcom albo ich organizacjom pisemnych informacji o ilości materiału siewnego uzyskanego z materiału ze zbioru. 9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się do posiadacza gruntów rolnych o powierzchni do 5 ha, chyba że posiadacz gruntów rolnych stosuje materiał ze zbioru jako materiał siewny bardzo wczesnych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 1 ha, a w przypadku wczesnych odmian ziemniaka na powierzchni powyżej 2 ha. Art. 24. Po przyznaniu wyłącznego prawa hodowca jest obowiązany: 1) zachowywać odmianę; 2) dostarczać Centralnemu Ośrodkowi bezpłatnie materiał siewny odmiany, jak również materiał siewny składników używanych do wytwarzania odmiany, w ilościach niezbędnych do przeprowadzenia badań OWT; 3) udzielać, na wniosek Centralnego Ośrodka, informacji i wyjaśnień dotyczących odmiany; 4) umożliwiać Centralnemu Ośrodkowi wgląd do dokumentacji dotyczącej odmiany. Art. 25. Każdy, kto korzysta z materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jest obowiązany, na wniosek hodowcy posiadającego wyłączne prawo do tej odmiany, udzielać mu pisemnych informacji dotyczących ilości materiału siewnego odmiany chronionej oraz uiścić na rzecz hodowcy opłatę w wysokości opłaty licencyjnej za korzystanie z wyłącznego prawa do danej odmiany. Art. 26. 1. Jeżeli nastąpiła zmiana hodowcy, nowy hodowca jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie Centralny Ośrodek w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła ta zmiana. 2. Hodowca, o którym mowa w ust. 1, dołącza kopię dokumentów potwierdzających jego prawo do odmiany. Art. 27. 1. Wyłączne prawo obowiązuje od dnia wydania decyzji o jego przyznaniu i trwa: 1) 30 lat - w przypadku odmian winorośli, drzew oraz ziemniaka; 2) 25 lat - w przypadku pozostałych odmian. 2. Jeżeli hodowca odmiany chronionej wyłącznym prawem w Rzeczypospolitej Polskiej uzyska wspólnotowe wyłączne prawo do odmiany, to wyłączne prawo uzyskane w Rzeczypospolitej Polskiej zostanie zawieszone na okres, przez który hodowca będzie korzystał ze wspólnotowego wyłącznego prawa, nie dłużej jednak niż na czas trwania wyłącznego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 28. 1. Wyłączne prawo, z zastrzeżeniem ust. 2, wygasa, jeżeli: 1) materiał siewny, 2) materiał ze zbioru, 3) produkty bezpośrednio wytworzone z materiału ze zbioru, 4) odmiany, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 - zostaną przez hodowcę lub za jego pisemną zgodą sprzedane lub zbyte w inny sposób. 2. Wyłączne prawo nie wygasa, jeżeli nabywca materiału siewnego: 1) użyje go do ponownego rozmnożenia; 2) wyeksportuje go do państwa, które nie zapewnia ochrony wyłącznego prawa do odmiany danego gatunku roślin, chyba że materiał ze zbioru będzie wykorzystany do celów konsumpcyjnych w tym państwie. Art. 29. 1. Dyrektor Centralnego Ośrodka, w drodze decyzji, pozbawia hodowcę wyłącznego prawa: 1) na jego wniosek; 2) jeżeli odmiana nie spełnia wymagań dotyczących wyrównania lub trwałości; 3) jeżeli hodowca: a) nie zachowuje odmiany, b) zalega ponad 6 miesięcy z uiszczaniem opłat, o których mowa w art. 19 ust. 1, c) uniemożliwia przeprowadzenie kontroli zachowania odmiany i sprawdzenie dokumentacji dotyczącej zachowania odmiany, d) nie udziela informacji i wyjaśnień niezbędnych do przeprowadzenia badań OWT, e) nie dostarczył bezpłatnie materiału siewnego w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań OWT, f) nie nadał odmianie nowej nazwy, w przypadku gdy nazwa odmiany wpisanej do księgi ochrony wyłącznego prawa, o której mowa w art. 36 ust. 1, nie spełnia wymagań wymienionych w art. 9 ust. 1. 2. Od decyzji w sprawie pozbawienia hodowcy wyłącznego prawa przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rolnictwa. Art. 30. 1. Hodowca posiadający wyłączne prawo może, w drodze umowy licencyjnej, udzielić innej osobie upoważnienia (licencji) do korzystania z wyłącznego prawa. 2. Umowa licencyjna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. 3. W umowie licencyjnej można ograniczyć korzystanie z wyłącznego prawa (licencja ograniczona); jeżeli w umowie licencyjnej nie ograniczono zakresu korzystania z wyłącznego prawa, licencjobiorca ma prawo korzystania z wyłącznego prawa w takim samym zakresie jak licencjodawca (licencja pełna). 4. Jeżeli w umowie licencyjnej nie zastrzeżono wyłączności korzystania z wyłącznego prawa, udzielenie licencji jednemu podmiotowi nie wyklucza możliwości udzielenia licencji innym podmiotom, a także jednoczesnego korzystania z wyłącznego prawa przez hodowcę (licencja niewyłączna). 5. Uprawniony z licencji może udzielić dalszej licencji (sublicencji) tylko za zgodą hodowcy, wyrażoną w formie pisemnej; udzielenie dalszej sublicencji jest niedozwolone. Art. 31. 1. Jeżeli hodowca posiadający wyłączne prawo do danej odmiany nie wprowadza jej materiału siewnego lub materiału ze zbioru do obrotu, a wymaga tego ważny interes gospodarczy, minister właściwy do spraw rolnictwa może udzielić, w drodze decyzji, licencji przymusowej innemu podmiotowi, chyba że hodowca nie wprowadził do obrotu materiału siewnego lub materiału ze zbioru wskutek działania siły wyższej. 2. Licencja przymusowa może być również udzielona, jeżeli ubiegający się o nią wykaże, że: 1) ubiegał się o uzyskanie licencji od hodowcy, który nie wprowadza materiału siewnego danej odmiany do obrotu, lub 2) zaproponowana przez hodowcę opłata licencyjna jest nieproporcjonalna do wartości materiału siewnego, lub 3) zaproponowana przez hodowcę ilość materiału siewnego jest niewystarczająca do rozmnożenia danej odmiany w celu wprowadzenia jej do obrotu. 3. Licencji przymusowej udziela się na wniosek zainteresowanego. 4. Licencja przymusowa jest licencją niewyłączną. Art. 32. 1. Wniosek o udzielenie licencji przymusowej składa się do ministra właściwego do spraw rolnictwa za pośrednictwem dyrektora Centralnego Ośrodka. 2. Dyrektor Centralnego Ośrodka przekazuje wniosek, o którym mowa w ust. 1, wraz z opinią o konieczności wprowadzenia do obrotu określonej ilości materiału siewnego lub materiału ze zbioru. 3. Wniosek o udzielenie licencji przymusowej zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę wnioskodawcy oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 2) imię i nazwisko albo nazwę hodowcy, o którym mowa w art. 31 ust. 1, oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 3) określenie gatunku w języku polskim i po łacinie oraz nazwę odmiany, o którą ubiega się wnioskodawca; 4) określenie proponowanej ilości materiału siewnego odmiany potrzebnej do rozmnażania; 5) określenie proponowanego okresu ważności licencji; 6) określenie proponowanej wysokości wynagrodzenia dla hodowcy; 7) wskazanie ważnego interesu gospodarczego. 4. Do wniosku o udzielenie licencji przymusowej dołącza się oświadczenie o posiadanych środkach trwałych i wyposażeniu służącym do rozmnożenia odmiany wraz z ich opisem. Art. 33. Licencja przymusowa zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę osoby, która otrzymała licencję przymusową, oraz jej adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 2) imię i nazwisko albo nazwę hodowcy oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 3) określenie gatunku w języku polskim i po łacinie oraz nazwę odmiany; 4) określenie okresu ważności licencji; 5) określenie wysokości wynagrodzenia dla hodowcy; 6) określenie ilości materiału siewnego potrzebnej do rozmnożenia odmiany w celu wprowadzenia jej do obrotu. Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia pisemnie dyrektora Centralnego Ośrodka o wydaniu decyzji w sprawie udzielenia licencji przymusowej. 2. Centralny Ośrodek publikuje w diariuszu informacje o przyznanych licencjach przymusowych. 3. Hodowca, o którym mowa w art. 31 ust. 1, jest obowiązany, w terminie 30 dni od dnia otrzymania pisemnej informacji o wydaniu decyzji w sprawie udzielenia licencji przymusowej, przekazać licencjobiorcy materiał siewny w ilości niezbędnej do rozmnożenia danej odmiany w celu wprowadzenia jej do obrotu. Art. 35. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa: 1) cofa licencję przymusową, jeżeli licencjobiorca nie wprowadził do obrotu materiału siewnego odmiany objętej licencją przymusową w najbliższym sezonie wegetacyjnym po otrzymaniu licencji; 2) może cofnąć licencję przymusową na wniosek hodowcy, o którym mowa w art. 31 ust. 1, jeżeli hodowca ten wprowadził do obrotu materiał siewny lub materiał ze zbioru odmiany objętej licencją przymusową. 2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dołącza się kopię dokumentów potwierdzających, że hodowca wprowadził materiał siewny do obrotu. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może cofnąć licencję przymusową w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli od dnia wydania decyzji o przyznaniu licencji przymusowej upłynęło: 1) 2 lata - w przypadku odmian jednorocznych albo 2) 3 lata - w przypadku odmian dwuletnich, albo 3) 5 lat - w przypadku odmian wieloletnich. Art. 36. 1. Centralny Ośrodek prowadzi księgę ochrony wyłącznego prawa, zwaną dalej "księgą", oraz spis odmian, odnośnie do których złożono wnioski o przyznanie wyłącznego prawa, zwany dalej "spisem". 2. Księga jest wykazem chronionych odmian i ich hodowców oraz licencjobiorców, którzy otrzymali licencję przymusową. 3. Spis jest wykazem odmian zgłoszonych do ochrony wyłącznego prawa oraz hodowców, którym przyznano tymczasowe wyłączne prawo. 4. Odmiana wpisana do spisu albo księgi otrzymuje numer, który składa się z kolejnego numeru w spisie albo w księdze oraz wielkiej litery określającej daną grupę roślin. 5. Numer odmiany w spisie jest poprzedzony dodatkowo wielką literą T, która oznacza, że odmianie przyznano tymczasowe wyłączne prawo. 6. Dla poszczególnych grup roślin ustala się następujące oznaczenia literowe: 1) R - rośliny rolnicze; 2) W - rośliny warzywne; 3) S - rośliny sadownicze; 4) L - rośliny leśne; 5) O - rośliny ozdobne; 6) P - rośliny pozostałe. 7. W księdze wpisuje się: 1) imię i nazwisko albo nazwę hodowcy oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 2) nazwę gatunku w języku polskim i po łacinie oraz nazwę odmiany; 3) datę przyznania i ustania wyłącznego prawa; 4) oznaczenie kraju hodowcy; 5) informację wskazującą, czy odmiana jest genetycznie zmodyfikowana. 8. W spisie wpisuje się: 1) imię i nazwisko albo nazwę hodowcy oraz jego adres i miejsce zamieszkania albo adres siedziby; 2) nazwę gatunku w języku polskim i po łacinie oraz nazwę odmiany; 3) datę przyznania i ustania tymczasowego wyłącznego prawa; 4) oznaczenie kraju hodowcy; 5) informację wskazującą, czy odmiana jest genetycznie zmodyfikowana. Rozdział 3 Przepisy karne Art. 37. 1. Kto: 1) narusza wyłączne prawo hodowcy do odmiany, 2) oznacza nazwą odmiany chronionej wyłącznym prawem materiał siewny lub materiał ze zbioru innej lub nieznanej odmiany, 3) uniemożliwia przeprowadzenie kontroli zachowania odmiany, 4) uniemożliwia wgląd do dokumentów dotyczących zachowania odmiany, 5) nie dostarcza materiału siewnego odmiany Centralnemu Ośrodkowi do badań OWT albo podmiotowi, któremu przyznano licencję przymusową, albo dostarcza go w ilości niewystarczającej lub po ustalonym terminie, 6) nie udziela na wniosek hodowcy, którego odmiana jest chroniona wyłącznym prawem, pisemnych informacji dotyczących ilości materiału siewnego odmiany chronionej, 7) nie uiszcza opłaty na rzecz hodowcy za korzystanie z materiału siewnego odmiany chronionej - podlega karze grzywny. 2. Orzekanie w sprawach określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 4 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 38. Licencje przymusowe wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane. Art. 39. Księga i spis, prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych, z dniem wejścia w życie ustawy stają się odpowiednio księgą i spisem w rozumieniu ustawy. Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych 1) (Dz. U. Nr 137, poz. 1302) Art. 1. 1. Tworzy się Wojewódzkie Kolegia Skarbowe, zwane dalej "Kolegiami". 2. Zadaniem Kolegium jest konsolidacja i koordynacja działań w zakresie realizacji na obszarze województwa polityki finansowej państwa, w szczególności polityki podatkowej, celnej i kontrolnej, w tym: 1) uzgadnianie działań w zakresie realizacji polityki celnej, podatkowej i kontrolnej; 2) koordynacja planów kontroli i ich realizacji, w tym typowanie podmiotów przewidzianych do kontroli; 3) uzgadnianie trybu i zakresu wymiany informacji niezbędnych do realizacji zadań Kolegium; 4) inicjowanie i opiniowanie rozwiązań w zakresie prawa podatkowego i celnego. 3. W skład Kolegium wchodzą: 1) dyrektor izby skarbowej; 2) dyrektor izby celnej; 3) dyrektor urzędu kontroli skarbowej; 4) naczelnik urzędu skarbowego reprezentujący naczelników urzędów skarbowych z obszaru województwa - wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 4. W posiedzeniach Kolegium udział bierze również wojewoda. 5. Kolegium odbywa posiedzenia w miarę potrzeb, na wniosek jednej z osób wymienionych w ust. 3 pkt 1-3, nie rzadziej jednak niż raz w miesiącu. Jeżeli do 15 dnia miesiąca nie wpłynie żaden wniosek, posiedzenie Kolegium zwołuje dyrektor izby skarbowej. 6. Obradom Kolegium przewodniczy dyrektor izby skarbowej. 7. Uzgodnienia z posiedzenia są zamieszczane w protokole, który podpisują członkowie Kolegium. 8. Obsługę biurową Kolegium zapewnia izba skarbowa. 9. Nadzór nad działalnością Kolegiów sprawuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, regulamin Kolegium, określając w nim organizację i tryb odbywania posiedzeń oraz zasady współdziałania jego członków, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności i skuteczności wykonywania zadań Kolegium. Art. 2. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w § 1: a) w pkt 1 na końcu dodaje się wyrazy ", z zastrzeżeniem pkt 4", b) po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez naczelnika urzędu celnego decyzji, postanowień lub mandatów karnych oraz z przyjętych przez naczelnika urzędu celnego zgłoszeń celnych - właściwy dla tego naczelnika dyrektor izby celnej;"; 2) w art. 17 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Do zażaleń na postanowienia, o których mowa w art. 34 § 2, wydanych przez dyrektora izby celnej, stosuje się odpowiednio art. 2621 Kodeksu celnego, z tym że termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia postanowienia."; 3) w art. 19: a) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Dyrektor izby celnej jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych, z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu: 1) należności celnych wraz z odsetkami; 2) podatku od towarów i usług należnego z tytułu importu towarów wraz z odsetkami; 3) podatku akcyzowego wraz z odsetkami; 4) grzywien, kosztów postępowania i innych należności pieniężnych orzeczonych w postępowaniu w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe w zakresie spraw należących do właściwości organów celnych."; b) uchyla się § 6; 4) w art. 71a: a) w § 2 wyrazy "art. 19 § 3-5 i 7-8" zastępuje się wyrazami "art. 19 § 3, 4, 7 i 8", b) w § 5 wyrazy "naczelnika urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "organu egzekucyjnego"; 5) w art. 155a § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Wniosek, o którym mowa w § 1, może również zgłosić organ kontroli skarbowej."; 6) w art. 168e w § 5 wyrazy "art. 19 § 3-5, 7 i 8" zastępuje się wyrazami "art. 19 § 3, 4, 7 i 8". Art. 3. W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1396 i Nr 241, poz. 2074) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 3 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) organów i jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw zagranicznych, a także w odniesieniu do komórek organizacyjnych wykonujących czynności w zakresie wywiadu skarbowego w jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych - ministrowie, którym podlegają oraz przez których są nadzorowane te organy i jednostki organizacyjne;"; 2) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb udostępniania materiałów archiwalnych znajdujących się w archiwach wyodrębnionych, podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefowi Agencji Wywiadu, Prezesowi Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Szefowi Kancelarii Sejmu, Szefowi Kancelarii Senatu i Szefowi Kancelarii Prezydenta, uwzględniając: 1) sposób postępowania z materiałami archiwalnymi zawierającymi informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową lub służbową albo dane osobowe podlegające ochronie; 2) zakres udostępniania dokumentacji dotyczącej osób fizycznych tym osobom dla celów własnych; 3) odpłatność za udostępnianie materiałów archiwalnych w przypadku ponoszenia przez archiwum dodatkowych kosztów z tego tytułu; 4) odpłatność za sporządzenie reprodukcji materiałów archiwalnych."; 3) w art. 19 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw zagranicznych i minister właściwy do spraw finansów publicznych;"; 4) w art. 21 w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw zagranicznych i ministra właściwego do spraw finansów publicznych;"; 5) w art. 29: a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) archiwa: a) jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej - w zakresie działu obrona narodowa, b) jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i ministra właściwego do spraw zagranicznych - w zakresie tych działów administracji rządowej, c) komórek organizacyjnych wykonujących czynności w zakresie wywiadu skarbowego w jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych - w zakresie tych czynności;", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, minister właściwy do spraw zagranicznych, minister właściwy do spraw finansów publicznych, Szef Kancelarii Sejmu, Szef Kancelarii Senatu, Szef Kancelarii Prezydenta, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu oraz Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, określą, w drodze zarządzeń, organizację podległych im archiwów wyodrębnionych, uwzględniając w szczególności zakres ich działania."; 6) w art. 31 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zasób archiwalny archiwów wyodrębnionych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 3 i 4, stanowią odpowiednio materiały archiwalne powstałe i powstające w toku działalności: 1) jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw zagranicznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Szefa Agencji Wywiadu; 2) komórek organizacyjnych wykonujących czynności w zakresie wywiadu skarbowego w jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.". Art. 4. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli nabywca nie podał wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych lub wartość podana przez nabywcę według oceny naczelnika urzędu skarbowego nie odpowiada ich wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę do określenia wartości rzeczy i praw lub podwyższenia tej wartości w terminie nie krótszym niż 14 dni. W razie nieudzielenia odpowiedzi lub podania wartości nieodpowiadającej wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego ustali wartość z uwzględnieniem opinii biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób przekroczy o 33% wartość podaną przez nabywcę, koszty opinii biegłych ponosi nabywca.", b) w ust. 5 na końcu dodaje się wyrazy ", nawet poparte opiniami biegłych"; 2) w art. 19: a) w ust. 1 i 2 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, będące dłużnikiem spadkodawcy, są obowiązane przy zapłacie długu potrącić i przekazać do właściwego urzędu skarbowego podatek od nabycia spadku, należny od spadkobiercy w wysokości ustalonej przez naczelnika tego urzędu skarbowego. Zapłata długu bez potrącenia podatku od nabycia spadku może nastąpić tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po stwierdzeniu przez naczelnika urzędu skarbowego, że nabycie spadku jest zwolnione od podatku lub że należny podatek został zapłacony albo prawo do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego uległo przedawnieniu.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych przez zbywcę w drodze spadku lub zasiedzenia, notariusz może sporządzić akt lub uwierzytelnić własnoręczność podpisu tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po stwierdzeniu przez naczelnika urzędu skarbowego, że nabycie spadku jest zwolnione od podatku lub że należny podatek został zapłacony albo prawo do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego uległo przedawnieniu."; 3) użyte w art. 6 w ust. 2, w art. 12 oraz w art. 18 w ust. 2 w różnych przypadkach wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego". Art. 5. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 4)) w art. 15 w ust. 8a wyrazy "izbę skarbową właściwą" zastępuje się wyrazami "dyrektora izby celnej właściwego". Art. 6. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 128, poz. 1175) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 4 w lit. b wyrazy "art. 133 § 1 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 134 § 1 pkt 1"; 2) w art. 9e w ust. 1 w pkt 3 wyrazy "art. 133 § 1 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 134 § 1 pkt 1". Art. 7. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 5)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5a po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8) urzędzie skarbowym - oznacza to urząd skarbowy, którym kieruje odpowiednio właściwy dla podatnika lub płatnika naczelnik urzędu skarbowego."; 2) w art. 8 w ust. 4 i w art. 9a w ust. 1 i 2 wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego"; 3) w art. 15 wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwego naczelnika urzędu skarbowego"; 4) w art. 22e w ust. 1 w pkt 4 wyrazy "właściwego urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "urzędu skarbowego"; 5) w art. 24 w ust. 3 i w art. 24a w ust. 5 i 7 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego"; 6) w art. 27c w ust. 14 wyrazy "w urzędzie skarbowym właściwym" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu"; 7) w art. 28 w ust. 2 wyrazy "urzędu skarbowego właściwego" zastępuje się wyrazami "urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy"; 8) w art. 34: a) w ust. 7 w zdaniu końcowym wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu" zastępuje się wyrazami "urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy", b) w ust. 9 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego"; 9) w art. 35 w ust. 10 wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu" zastępuje się wyrazami "urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy"; 10) w art. 37 w ust. 1b wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego"; 11) w art. 38: a) w ust. 1 wyrazy "właściwego według miejsca" zastępuje się wyrazami "którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Płatnicy dokonują rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w art. 37, w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego. Jeden egzemplarz rocznego obliczenia płatnik doręcza podatnikowi do dnia 31 marca, a drugi przekazuje w terminie do dnia 15 kwietnia urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych."; 12) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. 1. W terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu oraz potrąconych przez płatnika w roku podatkowym składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej w roku podatkowym przez płatnika i składki na ubezpieczenie zdrowotne odliczonej, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, a także należnego i pobranego podatku, sporządzone według ustalonego wzoru. W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, płatnicy przekazują do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. 2. Jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31 i 33-35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy ci są obowiązani sporządzić informację określoną w ust. 1 i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka."; 13) w art. 42: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują: 1) kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną - według siedziby bądź miejsca wykonywania działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, 2) kwoty zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 41 ust. 4-6 i 6a, w terminie do dnia 7 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano ten podatek - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a w przypadku: a) płatnika niebędącego osobą fizyczną - właściwy według siedziby bądź miejsca wykonywania działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, b) podatników określonych w art. 3 ust. 2a - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) podatnikom określonym w art. 3 ust. 2a oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości dochodu i pobranego zryczałtowanego podatku, sporządzone według ustalonego wzoru,", c) w ust. 3 wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce" zastępuje się wyrazami "urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca"; 14) w art. 42a wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu" zastępuje się wyrazami "urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy"; 15) w art. 43: a) w ust. 1 i 2 skreśla się wyraz "właściwemu", b) w ust. 3 wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwego naczelnika urzędu skarbowego", c) w ust. 4 skreśla się wyraz "właściwego", a wyrazy "tego urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika tego urzędu skarbowego"; 16) w art. 44: a) w ust. 2 i 5 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", b) w ust. 6c w pkt 1 i w ust. 6d wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwego naczelnika urzędu skarbowego", c) w ust. 7c w pkt 4 wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego"; 17) w art. 45: a) w ust. 6 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", b) w ust. 7 wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu" zastępuje się wyrazami "urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy". Art. 8. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy: 1) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych, 2) ujawnianie i kontrola niezgłoszonej do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, 3) kontrola źródeł pochodzenia majątku, w przypadku niezgłoszenia do opodatkowania działalności gospodarczej, a także dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów, 4) kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi oraz środkami pochodzącymi z Unii Europejskiej i międzynarodowych instytucji finansowych, podlegającymi zwrotowi, 5) kontrola wywiązywania się z warunków finansowania pomocy ze środków, o których mowa w pkt 4, 6) kontrola prawidłowości przekazywania środków własnych do budżetu Unii Europejskiej, 7) certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej, 8) badanie celowości w czasie podejmowania decyzji i zgodności z prawem wykorzystania i rozporządzania mieniem państwowym, a w szczególności ujawnianie niedoborów, a także innych szkód w tym mieniu, 9) badanie wykorzystania mienia otrzymanego od Skarbu Państwa w celu realizacji zadań publicznych oraz prawidłowości prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, 10) kontrola rzetelności wypełniania zobowiązań wynikających z udzielonych przez Skarb Państwa poręczeń i gwarancji, 11) kontrola zgodności wykorzystania środków, których spłatę poręczył lub gwarantował Skarb Państwa, z ich przeznaczeniem, 12) kontrola zgodności z prawem przywozu towarów dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym lub mających inne przeznaczenie celne oraz wywozu towarów za granicę, a także kontrola i ujawnianie towarów nielegalnie wprowadzonych na polski obszar celny, 13) ujawnianie składników majątkowych podmiotów zobowiązanych do uiszczenia należności publicznych lub podejrzanych o czyny zagrożone karą grzywny lub karami pieniężnymi, w celu zapewnienia skuteczności poboru tych należności oraz wykonania orzeczeń lub mandatów karnych, 14) kontrola oświadczeń o stanie majątkowym osób - obowiązanych do ich składania - zatrudnionych lub pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego ministra, 15) kontrola resortowa jednostek organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urzędu obsługującego tego ministra, 16) badanie przestrzegania przez rezydentów i nierezydentów ograniczeń i obowiązków określonych w przepisach prawa dewizowego oraz warunków udzielonych na ich podstawie zezwoleń, zezwoleń dewizowych i zezwoleń na prowadzenie działalności kantorowej, 17) prowadzenie działalności analitycznej i prognostycznej w odniesieniu do negatywnych zjawisk występujących w obszarze właściwości kontroli skarbowej oraz przedstawianie w tym zakresie informacji i analiz organom administracji rządowej. 2. W ramach kontroli skarbowej prowadzonej w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, badaniu podlega również rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość obliczania i wpłacania zobowiązań podatkowych stanowiących dochód jednostek samorządu terytorialnego."; 2) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Do zakresu kontroli skarbowej należy również zapewnianie ochrony fizycznej i technicznej inspektorom i pracownikom, a za zgodą Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej także innym organom i instytucjom państwowym. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, wykonują wyodrębnione komórki kontroli skarbowej, o których mowa w art. 11g ust. 1."; 3) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. 1. Certyfikacja i wydawanie deklaracji zamknięcia pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej jest zespołem czynności materialno-technicznych mającym na celu potwierdzenie prawidłowości rachunków oraz sprawdzenie poprawności systemów zarządzania i kontroli programów współfinansowanych ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. 2. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1, wykonują inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 10 ust. 3, na podstawie upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 4. Po przeprowadzeniu czynności, o których mowa w ust. 1, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wydaje certyfikat lub deklarację zamknięcia pomocy. 5. W zakresie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów rozdziału 3 niniejszej ustawy, z wyjątkiem art. 31, oraz przepisów działu VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 188), z wyjątkiem art. 285a-287, art. 288a i art. 289. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres przeprowadzania czynności, o których mowa w ust. 1, sposób ich dokumentowania z uwzględnieniem międzynarodowych standardów audytu, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, oraz wzory dokumentów, o których mowa w ust. 4, mających stanowić krótkie, przejrzyste, dokładne i kompletne wnioski z przeprowadzonych czynności."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Kontroli skarbowej podlegają: 1) zobowiązani do świadczeń pieniężnych na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych funduszy celowych, 2) wydatkujący, przekazujący i otrzymujący środki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, 3) zobowiązani do wywiązywania się z warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5, 4) władający i zarządzający mieniem państwowym, 5) jednostki wykorzystujące mienie przekazane przez Skarb Państwa w celu realizacji zadań publicznych oraz sprywatyzowane mienie Skarbu Państwa, 6) beneficjenci poręczeń i gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa oraz podmioty, za które Skarb Państwa poręczył lub gwarantował, 7) osoby zatrudnione lub pełniące służbę w jednostkach organizacyjnych administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym w urzędzie obsługującym tego ministra, zobowiązane do składania oświadczeń o stanie majątkowym, 8) jednostki organizacyjne administracji celnej, podatkowej oraz kontroli skarbowej podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w tym urząd obsługujący tego ministra. 2. Kontroli skarbowej podlegają także płatnicy i inkasenci podatków i innych należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1."; 5) w art. 6: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "z zastrzeżeniem ust. 2a", b) uchyla się ust. 2a; 6) w art. 8: a) ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Wyłączenie organu kontroli skarbowej następuje z przyczyn określonych w art. 130 § 1 pkt 1-4, 6-8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Dyrektorów urzędów kontroli skarbowej powołuje, spośród kandydatów wyłonionych w drodze konkursu, oraz odwołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, z zastrzeżeniem ust. 9.", c) po ust. 3 dodaje się ust. 4-10 w brzmieniu: "4. Do konkursu mogą przystąpić wyłącznie inspektorzy kontroli skarbowej posiadający: 1) wyższe wykształcenie magisterskie, 2) co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe na stanowisku inspektora kontroli skarbowej. 5. Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 6. Konkurs polega na przeprowadzeniu postępowania egzaminacyjnego. W toku postępowania egzaminacyjnego sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania zadań na stanowisku dyrektora urzędu kontroli skarbowej, predyspozycje i zdolności ogólne oraz umiejętności kierownicze. 7. Konkurs przeprowadza się, jeżeli do konkursu zgłosiło się co najmniej 3 uczestników. W wyniku konkursu wyłania się co najmniej 1 kandydata. 8. Do czasu powołania dyrektora urzędu kontroli skarbowej w drodze konkursu, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wyznacza osobę pełniącą obowiązki dyrektora urzędu kontroli skarbowej. 9. W razie braku odpowiedniej liczby uczestników do przeprowadzenia konkursu lub gdy żaden z kandydatów nie uzyska pozytywnej opinii Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej powołuje dyrektora urzędu kontroli skarbowej bez przeprowadzenia konkursu. 10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, sposób organizowania i tryb przeprowadzania konkursu, szczegółowe wymagania podlegające sprawdzeniu w toku postępowania egzaminacyjnego oraz skład komisji konkursowej, uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia konkursu oraz wszechstronnego sprawdzenia kwalifikacji i predyspozycji osób przystępujących do konkursu."; 7) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej sprawuje nadzór nad działalnością: 1) Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych, 2) dyrektorów urzędów kontroli skarbowej, 3) inspektorów zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, 4) inspektorów i pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1, 5) pracowników wywiadu skarbowego - w zakresie realizacji zadań określonych w ustawie.", b) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) organizuje szkolenia inspektorów, pracowników wywiadu skarbowego oraz pracowników zatrudnionych w komórkach, o których mowa w art. 11g ust. 1,", - pkt 5a otrzymuje brzmienie: "5a) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie,", - po pkt 5a dodaje się pkt 5b w brzmieniu: "5b) wydaje wyniki kontroli,", - pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) upoważnia inspektorów i pracowników zatrudnionych w urzędach kontroli skarbowej do przeprowadzania czynności kontrolnych poza obszarem terytorialnego zasięgu działania danego urzędu lub w podmiocie, wobec którego na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników,", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej koordynuje działania w zakresie kontroli, podejmowane przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.", d) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wykonuje zadania określone w ustawie przy pomocy komórek organizacyjnych wyodrębnionych w tym celu w strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz koordynuje ich prace."; 8) w art. 11 w ust. 2: a) pkt 3a otrzymuje brzmienie: "3a) wydaje decyzje w sprawach określonych w ustawie,", b) po pkt 3a dodaje się pkt 3b w brzmieniu: "3b) wydaje wynik kontroli,"; 9) w art. 11a w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "art. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "art. 2, art. 2a ust. 1 i art. 3"; 10) w art. 11g: a) w ust. 1 wyrazy "art. 2 ust. 1 pkt 1a, 2a, 4 i 7 oraz art. 3 pkt 4" zastępuje się wyrazami "art. 2 ust. 1 pkt 2, 3, 12 i 13, art. 2a ust. 1 oraz art. 3 pkt 4", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia: 1) uzbrojenie przysługujące pracownikom komórek kontroli skarbowej, o których mowa w ust. 1, 2) kryteria i tryb przydziału broni służbowej, 3) wzory umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony, 4) sposób noszenia umundurowania i znaków identyfikujących jednostkę organizacyjną kontroli skarbowej, w której pracownik jest zatrudniony, 5) normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników, 6) normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady jego przyznawania i użytkowania."; 11) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. 1. Wszczęcie postępowania kontrolnego w sprawach, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1-3, w stosunku do podmiotu, wobec którego na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych nastąpiła zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników, może nastąpić wyłącznie: 1) na podstawie pisemnego wniosku właściwego dla tego podmiotu naczelnika urzędu skarbowego lub 2) w związku z zaistnieniem uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, jeżeli właściwym do prowadzenia dochodzenia jest inspektor kontroli skarbowej, lub 3) w przypadku przypuszczenia wystąpienia lub wystąpienia powiązań lub związków, o których mowa w przepisach prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. 2. Do wszczęcia postępowania kontrolnego w przypadkach określonych w ust. 1 nie stosuje się art. 284a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa."; 12) w art. 14a w ust. 2 i 3 wyrazy "art. 2 ust. 1 pkt 8" zastępuje się wyrazami "art. 2 ust. 1 pkt 14"; 13) po art. 14a dodaje się art.14b w brzmieniu: "Art. 14b. 1. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, uprawnieni do samodzielnego wykonywania czynności kontrolnych są również pracownicy. 2. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie stosuje się art. 12 i art. 13 ust. 4. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze zarządzenia, organizację kontroli, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, oraz szczegółowe zasady i tryb postępowania w tym zakresie."; 14) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. 1. Po doręczeniu zawiadomienia, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, lub po upływie terminu, o którym mowa w art. 291 § 4 pkt 2 tej ustawy, organ kontroli skarbowej wydaje: 1) decyzje w rozumieniu ustawy - Ordynacja podatkowa, gdy ustalenia dotyczą: a) podatków, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych oraz podatku akcyzowego, b) opłat i niepodatkowych należności budżetu państwa, których określanie lub ustalanie należy do właściwości naczelników urzędów skarbowych, z zastrzeżeniem pkt 2 lit. a), 2) wynik kontroli, gdy ustalenia dotyczą nieprawidłowości: a) w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, b) innych niż wymienione w pkt 1, w szczególności w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym, gdy nieprawidłowości nie stwierdzono albo gdy ustalenia dotyczą należności celnych. 2. Przed wydaniem decyzji lub wyniku kontroli organ kontroli skarbowej wyznacza stronie 7-dniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego."; 15) po art. 24 dodaje się art. 24a w brzmieniu: "Art. 24a. W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 7, dyrektor urzędu kontroli skarbowej, w którym jest zatrudniony upoważniony inspektor lub pracownik, wydaje wynik kontroli albo wydaje decyzje."; 16) w art. 25 wyrazy "właściwemu urzędowi skarbowemu" zastępuje się wyrazami "właściwemu organowi podatkowemu"; 17) w art. 26: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Od decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1, służy odwołanie do właściwego dyrektora izby skarbowej albo do właściwego dyrektora izby celnej, jeżeli decyzję wydał dyrektor urzędu kontroli skarbowej.", b) w ust. 2 wyrazy "art. 24 pkt 1" zastępuje się wyrazami "art. 24 ust. 1 pkt 1"; 18) w art. 27: a) w ust. 1: - pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) końcowe ustalenia i wnioski w zakresie ustalonym w art. 24 ust. 1 pkt 2,", - w pkt 7 wyraz "inspektora" zastępuje się wyrazami "organ kontroli skarbowej", - pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) podpis organu kontroli skarbowej.", b) ust. 2 i 2a otrzymują brzmienie: "2. Wynik kontroli doręcza się kontrolowanemu oraz, z uwzględnieniem ust. 2a, właściwemu organowi lub dysponentowi części budżetu, któremu doręcza się ponadto dokumentację z czynności kontrolnych. Jeżeli wynik kontroli zawiera ustalenia obejmujące zagadnienia należące do właściwości różnych organów, każdemu z tych organów doręcza się wyciąg z wyniku kontroli i dokumentację zawierającą ustalenia w sprawie, w której właściwy jest ten organ. 2a. Wynik kontroli w zakresie: 1) należności celnych - doręcza się właściwemu dla kontrolowanego organowi celnemu, 2) oświadczenia o stanie majątkowym - doręcza się kierownikowi jednostki organizacyjnej, w której kontrolowany jest zatrudniony, 3) kontroli resortowej - doręcza się ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych."; 19) art. 28 otrzymuje brzmienie: "Art. 28. Przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli ustalenia kontroli dotyczą spraw zakończonych decyzją organu podatkowego lub organu celnego. W tym przypadku organ kontroli skarbowej sporządza wynik kontroli, który przekazuje właściwemu organowi podatkowemu lub organowi celnemu oraz kontrolowanemu."; 20) w art. 31: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z wyłączeniem art. 54 i art. 290 § 3 tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1a.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W postępowaniu w zakresie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 15, nie stosuje się przepisów art. 121 § 2, art. 133-142, art. 145 § 2 i 3, art. 146, 147, 199, 200, 284a-285a, 286 § 2, art. 286a, 288, 288a, 291 § 1 i 2 i art. 292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.", c) w ust. 2 w zdaniu końcowym wyrazy "podatkowe lub kontrolę" zastępuje się wyrazami "podatkowe, kontrolę"; 21) w art. 33 w ust. 3 wyrazy "Towarzystwa funduszy powierniczych" zastępuje się wyrazami "Towarzystwa funduszy inwestycyjnych"; 22) w art. 33a w ust. 1: a) w pkt 3 na końcu kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyraz "albo", b) po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) udzielił informacji, które wymagają uzupełnienia lub porównania z informacjami pochodzącymi z instytucji finansowej."; 23) w art. 33b ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W toku postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe prowadzonego przez inspektora bądź w toku postępowania kontrolnego prowadzonego przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej lub Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej dostęp do informacji, o których mowa w art. 33, przysługuje wyłącznie inspektorowi prowadzącemu postępowanie lub czynności kontrolne, jego przełożonemu oraz właściwym organom kontroli skarbowej."; 24) w art. 34 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Do przestrzegania tajemnicy skarbowej są obowiązani: 1) inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w urzędach kontroli skarbowej, 2) osoby, o których mowa w art. 13 ust. 4, 3) Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej oraz inspektorzy i pracownicy zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, 4) osoby odbywające, na podstawie odrębnych przepisów, praktykę zawodową w urzędach kontroli skarbowej."; 25) w art. 34a: a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej - w toku postępowania podatkowego lub postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, 2) organom podatkowym albo innym organom kontroli skarbowej - w związku z wszczętym, na podstawie uprzednio wydanego postanowienia, postępowaniem podatkowym albo w związku z wszczętym postępowaniem kontrolnym lub postępowaniem w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe,", b) w ust. 5 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) Komisji Europejskiej w zakresie kontroli: a) środków pochodzących z Unii Europejskiej, b) innych środków przeznaczonych na programy współfinansowane z Unii Europejskiej."; 26) uchyla się rozdział 3b; 27) rozdział 4 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 4 Wywiad skarbowy Art. 36. 1. Kontrola skarbowa, w granicach określonych w art. 1, obejmuje przeprowadzanie czynności wywiadu skarbowego przez komórki organizacyjne wchodzące w skład jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej, zwane dalej "wywiadem skarbowym". 2. Przeprowadzanie czynności wywiadu skarbowego polega na uzyskiwaniu, gromadzeniu, przetwarzaniu i wykorzystywaniu informacji o osobach oraz o dochodach, obrotach, rzeczach i prawach majątkowych podmiotów podlegających kontroli skarbowej w celu ustalenia należności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2, oraz w celu wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 i 14 oraz w art. 3. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2, przeprowadzają wyznaczeni do ich wykonywania pracownicy zatrudnieni w wywiadzie skarbowym, zwani dalej "pracownikami wywiadu skarbowego". 4. Czynności, o których mowa w ust. 2, mogą być prowadzone w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym umożliwiających uzyskiwanie informacji oraz utrwalanie śladów i dowodów w sposób niejawny. Art. 36a. Pracownicy wywiadu skarbowego, wykonując czynności, o których mowa w art. 36 ust. 2, mają prawo do obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom w miejscach publicznych. Art. 36b. 1. Wywiad skarbowy może uzyskiwać oraz przetwarzać dane identyfikujące abonenta sieci telekomunikacyjnej lub zakończenia sieci, między którymi wykonano połączenie, oraz dane dotyczące uzyskania próby połączenia między określonymi zakończeniami sieci, a także okoliczności i rodzaj wykonywanego połączenia. 2. Udostępnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 3. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych są obowiązani udostępnić dane, o których mowa w ust. 1, pracownikom wywiadu skarbowego wskazanym we wniosku Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 4. Ujawnienie danych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za pomocą sieci telekomunikacyjnej w sposób zabezpieczający je przed dostępem osób nieuprawnionych. Art. 36c. 1. W ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, podejmowanych przez wywiad skarbowy w celu wykrycia, ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia dowodów przestępstw: 1) skarbowych, jeżeli wartość przedmiotu czynu lub uszczuplenie należności publicznoprawnej przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 2) przeciwko obrotowi gospodarczemu, powodujących szkodę majątkową, jeżeli wysokość szkody przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 3) przeciwko mieniu, jeżeli wartość mienia przekracza w dacie popełnienia czynu zabronionego pięćdziesięciokrotną wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów, 4) przyjmowania lub wręczania korzyści majątkowej w związku z pełnioną funkcją publiczną lub funkcją związaną ze szczególną odpowiedzialnością, 5) ściganych na mocy umów i porozumień międzynarodowych - jeżeli inne środki okazały się bezskuteczne albo zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że będą nieskuteczne lub nieprzydatne, Sąd Okręgowy w Warszawie, zwany dalej "Sądem", na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną. 2. W przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy zachodzi obawa utraty informacji lub zatarcia dowodów przestępstwa, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, kontrolę operacyjną, jednocześnie zwracając się do Sądu z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez Sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz nakazuje niezwłoczne protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych w wyniku jej stosowania. 3. Sąd może zezwolić, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, na odstąpienie od zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 2, jeżeli stanowią one dowód lub wskazują na zamiar popełnienia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, dla wykrycia którego na podstawie przepisów ustawowych, mogą być prowadzone czynności operacyjno-rozpoznawcze, w tym kontrola operacyjna. 4. Kontrola operacyjna jest prowadzona niejawnie i polega na: 1) kontrolowaniu treści korespondencji, 2) kontrolowaniu zawartości przesyłek, 3) stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności obrazu, treści rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych przy pomocy sieci telekomunikacyjnych. 5. Wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności: 1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany, 2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej, 3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym stwierdzonej albo prawdopodobnej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków, 4) dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania, 5) cel, czas i zakres kontroli operacyjnej. 6. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd może, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej, na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli, z zastrzeżeniem ust. 7. 7. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotne dla wykrycia przestępstwa lub przestępstwa skarbowego albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów takich przestępstw, Sąd, na pisemny wniosek Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydać postanowienie o prowadzeniu kontroli operacyjnej przez czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w ust. 6. 8. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, 3, 6 i 7, stosuje się odpowiednio ust. 5. Sąd może zapoznać się z materiałami operacyjnymi uzasadniającymi wniosek o zastosowanie kontroli operacyjnej przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w ust. 2, 3, 6 lub 7. 9. Wnioski, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 7, Sąd rozpoznaje, na posiedzeniu, jednoosobowo, przy czym czynności Sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków są wykonywane w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu Sądu może wziąć udział wyłącznie Prokurator Generalny lub upoważniony przez niego prokurator oraz przedstawiciel Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 10. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych w sieciach publicznych oraz podmioty świadczące usługi pocztowe są obowiązani do zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez wywiad skarbowy kontroli operacyjnej. 11. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po ustaniu przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który została wprowadzona. 12. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały. 13. Osobie, w stosunku do której była stosowana kontrola operacyjna, nie udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej. Przepis nie narusza uprawnień wynikających z art. 321 Kodeksu postępowania karnego. 14. Na postanowienia Sądu, o których mowa w ust. 1-3, 6 i 7, przysługuje zażalenie Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego. 15. Trybu, o którym mowa w ust. 1-9, nie stosuje się, jeżeli kontrola operacyjna jest prowadzona za wyrażoną na piśmie zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji. 16. W przypadku, o którym mowa w ust. 15, kontrolę operacyjną zarządza Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości oraz ministrem właściwym do spraw łączności określa, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania wniosków i postanowień, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli oraz wzory stosowanych druków i rejestrów, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów. Art. 36d. 1. Materiały uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych, pozwalające na wszczęcie albo mające znaczenie dla postępowania kontrolnego lub postępowania przygotowawczego w sprawach wymienionych w art. 3 pkt 4 i 5, przekazuje się właściwym organom i jednostkom organizacyjnym kontroli skarbowej. 2. Materiały uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych zawierające dowody pozwalające na wszczęcie albo mające znaczenie dla postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej przekazuje właściwemu prokuratorowi. W postępowaniu przed Sądem, w odniesieniu do tych materiałów stosuje się odpowiednio art. 393 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu postępowania karnego. 3. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie art. 36b ust. 1, które zawierają informacje mające znaczenie dla postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia, wywiad skarbowy przekazuje właściwemu prokuratorowi. 4. Materiały uzyskane w czasie stosowania kontroli operacyjnej niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie albo niemające znaczenia dla postępowania kontrolnego, postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe przechowuje się po zakończeniu kontroli przez okres 2 miesięcy, po upływie których Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zarządza ich protokolarne, komisyjne zniszczenie. 5. Materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych na podstawie art. 36b ust. 1, które nie zawierają informacji mających znaczenie dla postępowania kontrolnego, postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia albo w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, podlegają niezwłocznemu komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu. Art. 36e. 1. Informacje uzyskane w czasie prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych lub czynności podejmowanych na podstawie art. 36b ust. 1 mogą być wykorzystywane przez organy i jednostki organizacyjne kontroli skarbowej dla celów postępowania kontrolnego oraz postępowania przygotowawczego w sprawach wymienionych w art. 3 pkt 4 i 5. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 36j, wywiad skarbowy udostępnia: 1) organom celnym i podatkowym, 2) sądowi lub prokuratorowi - w związku z toczącym się postępowaniem, 3) organom, służbom i instytucjom państwowym uprawnionym do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, 4) innym organom - w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach. 3. W zakresie i na zasadach wynikających z umów lub porozumień międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, informacje określone w ust. 1 mogą być przekazywane organom lub instytucjom państw obcych. Art. 36f. 1. Wywiad skarbowy współdziała z organami, służbami i instytucjami państwowymi uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz, w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach, z innymi organami. 2. Wywiad skarbowy może korzystać z danych o osobie, w tym również w formie zapisu elektronicznego, uzyskanych przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym kontroli operacyjnej, oraz przetwarzać je w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych, bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą. 3. Administrator danych, o których mowa w ust. 2, jest obowiązany udostępnić dane na podstawie imiennego upoważnienia Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej lub kierownika komórki organizacyjnej, o której mowa w art. 10 ust. 3. Informacja o udostępnieniu tych danych podlega ochronie na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych. 4. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 3, uwzględniając niezbędne dane pracownika wywiadu skarbowego oraz oznaczenie administratora danych, o którym mowa w ust. 3. 5. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki i tryb przekazywania wywiadowi skarbowemu informacji o osobie, uzyskanych w wyniku prowadzenia przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym kontroli operacyjnej, uwzględniając zakres zadań kontroli skarbowej i sposób przeprowadzania wywiadu skarbowego. Art. 36g. Wywiad skarbowy może, w zakresie koniecznym do wykonywania ustawowych zadań, korzystać z informacji kryminalnej zgromadzonej w Krajowym Centrum Informacji Kryminalnych. Art. 36h. 1. Wywiad skarbowy w zakresie koniecznym do wykonywania ustawowych zadań może uzyskiwać, gromadzić i przetwarzać informacje, w tym również dane osobowe, ze zbiorów danych prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez organy władzy publicznej, a w szczególności z Krajowego Rejestru Karnego oraz Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności. Administratorzy danych gromadzonych w tych zbiorach są obowiązani do nieodpłatnego ich udostępniania. 2. Organy władzy publicznej prowadzące zbiory danych, o których mowa w ust. 1, mogą, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na udostępnianie za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych informacji zgromadzonych w tych zbiorach określonej komórce wywiadu skarbowego, bez konieczności składania wymaganych odrębnymi przepisami wniosków lub zapytań, jeżeli komórka wywiadu skarbowego posiada: 1) urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał, 2) zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania. Art. 36i. 1. Pracownik wywiadu skarbowego przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych może korzystać z pomocy osób niebędących pracownikami jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej. Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy pracownikowi wywiadu skarbowego, w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest obowiązany ujawnić dane o osobie, o której mowa w ust. 1, na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwo wojenne, o zbrodnię przeciwko życiu lub o występek przeciwko życiu lub zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć człowieka, a także w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez tę osobę przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z uczestnictwem w czynnościach operacyjno-rozpoznawczych. 3. Osobom udzielającym pomocy pracownikom wywiadu skarbowego w wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych może być przyznane wynagrodzenie. Jeżeli w czasie udzielania pomocy lub w związku z jej udzieleniem osoby udzielające pomocy utraciły życie lub poniosły uszczerbek na zdrowiu, osobom tym lub członkom ich rodzin przysługuje odszkodowanie. Art. 36j. 1. Udostępnianie informacji o osobie, uzyskanych w czasie wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz na podstawie art. 36f ust. 2, jest dozwolone wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, a także Szefa Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych, a wykorzystanie tych informacji może nastąpić tylko w celu wszczęcia lub prowadzenia postępowania w sprawach o przestępstwa i wykroczenia. 2. Zakaz określony w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli ustawa nakłada obowiązek udzielenia takich informacji określonemu organowi albo obowiązek taki wynika z umów lub porozumień międzynarodowych, a także w przypadkach, gdy zatajenie takiej informacji prowadziłoby do zagrożenia życia lub zdrowia innych osób. Art. 36k. 1. Do naboru pracowników wywiadu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się art. 11g ust. 2 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11g ust. 3 pkt 2. 2. Informacje o wolnych stanowiskach pracy w wywiadzie skarbowym nie podlegają rozpowszechnianiu. Art. 36l. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi informację o działalności określonej w art. 36-36d. Art. 37. 1. Koszty podejmowanych przez wywiad skarbowy czynności operacyjno-rozpoznawczych, w zakresie których, ze względu na ochronę określoną w art. 37a ust. 1, nie mogą być stosowane przepisy o zamówieniach publicznych, finansach publicznych i rachunkowości, a także odszkodowania oraz wynagrodzenia, o których mowa w art. 36i ust. 3, są pokrywane z tworzonego na ten cel funduszu operacyjnego, którym dysponuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Środki na ten fundusz są corocznie zapewniane w budżecie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb ustalania wysokości i przyznawania odszkodowania, o którym mowa w art. 36i ust. 3, w sposób uwzględniający zakres udzielonej pomocy oraz rodzaj i zakres poniesionej szkody. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze zarządzenia, sposób dysponowania funduszem operacyjnym, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając przepisy o ochronie informacji niejawnych. Zarządzenie nie podlega ogłoszeniu. Art. 37a. 1. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zapewnia ochronę form i metod wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, własnych obiektów i danych identyfikujących pracowników i inspektorów. Udzielenie informacji dotyczących czynności operacyjno-rozpoznawczych może nastąpić wyłącznie na żądanie sądu lub prokuratora, skierowane z powodu uzasadnionego podejrzenia popełnienia, w związku z prowadzonymi czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi, przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, z zastrzeżeniem zachowania zasad określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych lub o ochronie informacji stanowiących tajemnicę skarbową. 2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych pracownicy wywiadu skarbowego mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych ich identyfikujących oraz środków, którymi posługują się przy wykonywaniu zadań służbowych. 3. Organy administracji publicznej są obowiązane do udzielania wywiadowi skarbowemu w granicach swojej właściwości niezbędnej pomocy w zakresie wydawania i zabezpieczania dokumentów, o których mowa w ust. 2. 4. Pracownikom wywiadu skarbowego przysługuje prawo do stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz posiadania i użycia broni palnej. Art. 11d, art. 11e ust. 1, art. 11f ust. 1-3 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11e ust. 2, art. 11f ust. 4 i art. 11g ust. 4, w zakresie przydziału broni służbowej, stosuje się odpowiednio. 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia, rodzaje, tryb wydawania i sposób posługiwania się i przechowywania dokumentów, o których mowa w ust. 2, uwzględniając cel wydania, zapewnienie ich ochrony oraz wyjątkowe przesłanki ich użycia."; 28) w art. 38 w ust. 3 w zdaniu wstępnym po wyrazach "upoważnionym pracownikom" dodaje się wyrazy "oraz upoważnionym przedstawicielom instytucji Unii Europejskiej w przypadku uczestniczenia tych osób w kontroli środków pochodzących z Unii Europejskiej"; 29) w art. 39 po ust. 2a dodaje się ust. 2b-2e w brzmieniu: "2b. Inspektorzy i pracownicy urzędów kontroli skarbowej będący pracownikami służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja, składać oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki, w której osoba jest zatrudniona. 2c. Dyrektorzy i wicedyrektorzy urzędów kontroli skarbowej oświadczenia majątkowe składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 2d. Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniach majątkowych uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 2e. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne."; 30) w art. 40 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Inspektorom przysługuje miesięczny dodatek skarbowy do wynagrodzenia nie niższy niż 50% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wieloletnią pracę w służbie cywilnej."; 31) w art. 42 w ust. 1 po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) podjął zatrudnienie poza urzędem kontroli skarbowej albo komórkami organizacyjnymi, o których mowa w art. 10 ust. 3.". Art. 9. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1a: a) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. Umowa podlega zgłoszeniu przez spółkę, wskazaną zgodnie z ust. 3 pkt 4, do właściwego według jej siedziby naczelnika urzędu skarbowego, co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową. Organ ten jest właściwy w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym podatkowej grupy kapitałowej. 5. Naczelnik urzędu skarbowego dokonuje, w formie decyzji, rejestracji umowy. W tej samej formie naczelnik urzędu skarbowego odmówi zarejestrowania umowy, jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz w ust. 3 i 4.", c) w ust. 8 wyrazy "urzędowi skarbowemu" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego", d) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego."; 2) w art. 4a po pkt 5 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy, którym kieruje właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego."; 3) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych."; 4) w art. 16e w ust. 1 w pkt 4 skreśla się wyraz "właściwego"; 5) w art. 25: a) w ust. 1 skreśla się wyrazy "właściwego według siedziby podatnika", b) w ust. 5 w zdaniu wstępnym wyrazy "urzędowi skarbowemu" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego", c) w ust. 7 w pkt 1 i w ust. 7a wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwego naczelnika urzędu skarbowego", d) w ust. 11 w zdaniu końcowym wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego"; 6) w art. 25a skreśla się wyraz "właściwego"; 7) w art. 26: a) w ust. 1b zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej są obowiązane przed wejściem statku do portu polskiego przesłać urzędowi skarbowemu, którym kieruje właściwy według siedziby Morskiej Agencji naczelnik urzędu skarbowego, deklarację o wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w porcie polskim i wpłacić na rachunek tego urzędu należny podatek.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. W terminie przekazania kwoty pobranego podatku płatnicy są obowiązani przesłać urzędowi skarbowemu deklarację, a podatnikowi - informację o pobranym podatku, sporządzone według ustalonych wzorów.", c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. W przypadku dochodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, spółka przejmująca lub nowo zawiązana jest obowiązana jako płatnik, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić podatek, o którym mowa w art. 22, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Podatnik jest obowiązany przed tym terminem przekazać płatnikowi kwotę tego podatku. W terminie wpłaty podatku płatnik jest obowiązany przesłać urzędowi skarbowemu deklarację, a podatnikowi - informację o wpłaconym podatku, sporządzone według ustalonych wzorów.". Art. 10. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650, z późn. zm. 8)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 w ust. 6 po wyrazach "Generalnego Inspektora Informacji Finansowej" dodaje się przecinek oraz wyrazy "pracownika szczególnego nadzoru podatkowego"; 2) w art. 13 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów skarbowych uprawnienia do zatwierdzania regulaminów oraz dokonywanych w nich zmian, przedstawianych przez podmioty wymienione w art. 6 ust. 1, uwzględniając potrzebę usprawnienia procedury zatwierdzania regulaminów."; 3) w art. 18 w ust. 5 po wyrazach "ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych," dodaje się wyrazy "pracownikom szczególnego nadzoru podatkowego,"; 4) w art. 24 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, określonym dyrektorom izb skarbowych i naczelnikom urzędów skarbowych uprawnienia do wydawania zezwoleń na urządzanie loterii fantowych, gry bingo fantowe, loterii promocyjnych i loterii audioteksowych urządzanych na obszarze jednego województwa oraz określić szczegółowy sposób ich wydawania, uwzględniając ochronę praw grających oraz potrzebę właściwej kontroli urządzania i prowadzenia gier."; 5) w art. 48 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać, w drodze rozporządzenia, zakres swoich uprawnień określonych w ust. 1 dyrektorom izb skarbowych lub naczelnikom urzędów skarbowych w stosunku do podmiotów, o których mowa w art. 6 ust. 1, uwzględniając potrzebę usprawnienia procedury nadzoru i kontroli. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje również szczególny nadzór podatkowy związany z urządzaniem gier na stołach i na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.". Art. 11. W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 9)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy, którym kieruje właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego,"; 2) w art. 5 w ust. 2 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "właściwego organu podatkowego"; 3) w art. 6a w ust. 5 w pkt 2 i w ust. 10 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwy organ podatkowy"; 4) w art. 6b w ust. 1 i 3 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego"; 5) w art. 9: a) w ust. 1 wyrazy " w urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwemu organowi podatkowemu", b) w ust. 2 wyrazy "Urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "Właściwy organ podatkowy", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Jeżeli podatnik zarejestrowany na podstawie ust. 2 zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności właściwemu organowi podatkowemu, który dokonał rejestracji; zgłoszenie to stanowi podstawę dla właściwego organu podatkowego do wykreślenia podatnika z rejestru.", d) w ust. 5a wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwy organ podatkowy", e) w ust. 9 wyrazy "do urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "właściwemu organowi podatkowemu", f) w ust. 9a wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego"; 6) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podatnicy są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług oraz we właściwym urzędzie celnym deklaracje podatkowe dla podatku akcyzowego za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 1a-1g.", b) w ust. 1a, 1d i 1e wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 21 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że zostaną one określone w innej wysokości: 1) dla podatku od towarów i usług - przez naczelnika urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej, 2) dla podatku akcyzowego - przez naczelnika urzędu celnego lub organ kontroli skarbowej."; 7) w art. 11: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Jeżeli w wyniku weryfikacji zgłoszenia celnego organ celny stwierdzi, iż kwoty podatków zostały wykazane nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatki w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę podatków w decyzji dotyczącej należności celnych.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego, w terminie miesiąca od dnia pobrania podatków, o uznanie zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w części dotyczącej podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego. Prawidłowego określenia podatków dokonuje naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji.", c) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie: "4. W przypadkach niewymienionych w ust. 1-3 podatnik jest obowiązany do zapłaty kwoty należnych podatków w terminie i na warunkach określonych dla uiszczenia cła, również gdy towary zostały zwolnione od cła lub stawki celne zostały zawieszone albo obniżone do wysokości 0. 5. Naczelnik urzędu celnego jest obowiązany do poboru podatków należnych z tytułu importu towarów.", d) w ust. 6 po wyrazach "podatku akcyzowego" dodaje się wyrazy "jeżeli podatki te nie zostały uiszczone", e) uchyla się ust. 7; 8) uchyla się art. 11a i art. 11b; 9) art. 11c otrzymuje brzmienie: "Art. 11c. 1. W przypadkach innych niż określone w art. 11 ust. 1, 2 i 2a kwoty podatków należnych z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji. 2. Do należności podatkowych określonych zgodnie z ust. 1 oraz art. 11 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu celnego dotyczące powiadomienia dłużnika o kwocie należności wynikających z długu celnego. 3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 oraz w art. 11 ust. 2 i 2a, służy odwołanie do dyrektora izby celnej, za pośrednictwem naczelnika urzędu celnego, który wydał decyzję. 4. Do postępowań, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 11 ust. 2 i 2a, stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej."; 10) po art. 11c dodaje się art. 11d-11h w brzmieniu: "Art. 11d. Kopie decyzji, o których mowa w art. 11 ust. 2 i 2a oraz w art. 11c, lub innych orzeczeń wydanych w sprawie podatków z tytułu importu towarów, naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej jest obowiązany przesłać w terminie 5 dni do urzędu skarbowego właściwego dla podatnika w sprawie rozliczeń w podatku od towarów i usług, a w przypadku decyzji określających kwotę podatku akcyzowego - do właściwego urzędu celnego wykonującego zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym. Art. 11e. 1. Podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę między podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, o których mowa w art. 11 ust. 2 i 2a oraz w art. 11c, a podatkiem pobranym przez ten organ. 2. Różnica, o której mowa w ust. 1, dotycząca podatku od towarów i usług stanowi podatek naliczony w rozumieniu art. 19 ust. 2. Art. 11f. 1. W zakresie nieuregulowanym w art. 4 pkt 3 i 4, art. 5 ust. 1 pkt 3 i 3a, art. 6 ust. 7 i 7a, art. 11 oraz w art. 11c-11e stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu celnego dotyczące poboru i wymiaru cła, z wyjątkiem przepisów dotyczących przedłużenia terminu zapłaty, odroczenia płatności oraz innych ułatwień płatniczych przewidzianych w tym kodeksie. 2. Jeżeli, zgodnie z przepisami Kodeksu celnego, powiadomienie dłużnika o wysokości długu celnego nie może nastąpić z uwagi na przedawnienie, a istnieje podstawa do zweryfikowania należności podatkowych - naczelnik urzędu celnego może określić wartość celną według zasad określonych w Kodeksie celnym dla potrzeb prawidłowego określenia należnych podatków z tytułu importu towarów. Art. 11g. Organem podatkowym właściwym w sprawie postępowań dotyczących odroczenia terminu płatności podatku, rozłożenia na raty zapłaty podatku lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, umorzenia zaległości podatkowych i odsetek za zwłokę, zwrotu nadpłaty oraz ulg podatkowych określonych w Ordynacji podatkowej - w zakresie podatku od towarów i usług jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla podatnika. Art. 11h. W przypadku, gdy w wyniku weryfikacji zgłoszenia celnego okaże się, że kwota podatków została nadpłacona, podatnikowi nie przysługuje zwrot nadpłaconych podatków, jeżeli kwota nadpłaconego w imporcie: 1) podatku od towarów i usług - pomniejszyła kwotę podatku należnego, 2) podatku akcyzowego - pomniejszyła kwotę podatku akcyzowego lub powiększyła kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2."; 11) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. 1. Właściwym organem podatkowym w sprawie rozliczeń podatku jest naczelnik urzędu skarbowego, właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Jeżeli czynności wymienione w ust. 1 są wykonywane na terenie objętym zakresem działania dwóch lub więcej urzędów skarbowych, właściwość miejscową ustala się: 1) dla osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - ze względu na siedzibę, 2) dla osób fizycznych - ze względu na miejsce zamieszkania. 3. W przypadku osób fizycznych niewykonujących innych czynności podlegających opodatkowaniu poza importem towarów, właściwym organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania. 4. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób określony w ust. 1-3, właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście. 5. Przepisy ust. 1-4 nie dotyczą przypadków, dotyczących poboru podatku od importu towarów, o których mowa w art. 11, art. 11c, art. 11e ust. 1 oraz art. 11f."; 12) w art. 14: a) w ust. 2 wyrazy "właściwego urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", b) w ust. 3 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: "Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może zmniejszyć podatek należny o podatek naliczony, wynikający z dokumentów celnych oraz z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem: 1) sporządzenia spisu z natury zapasów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz 2) przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia utraty zwolnienia.", c) w ust. 3b wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", d) w ust. 5 wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego"; 13) w art. 14a: a) w ust. 5a wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", b) w ust. 7a: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nie później niż 3 dni przed upływem terminu dokonania zwrotu, o którym mowa w ust. 6, podatnik przedstawi naczelnikowi urzędu skarbowego dowód uregulowania zaległości, a jeżeli kwota zaległości została wpłacona na rachunek innego urzędu skarbowego - zaświadczenie od naczelnika tego urzędu o ich uregulowaniu; w tym przypadku termin zwrotu kwoty podatku określony w ust. 6 liczony jest od dnia przedstawienia naczelnikowi urzędu skarbowego wszystkich dowodów uregulowania zaległości,", - w pkt 2 wyrazy "właściwego urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego"; 14) w art. 19: a) w ust. 2 skreśla się wyrazy ", z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 11b", b) w ust. 3c: - w pkt 1 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", - w pkt 2 wyrazy "art. 11c" zastępuje się wyrazami "art. 11 ust. 2 i 2a oraz art. 11c", c) w ust. 3e w pkt 2 i w ust. 3g w pkt 3 wyrazy "o której mowa w art. 11c" zastępuje się wyrazami "o których mowa w art. 11 ust. 2 i 2a oraz art. 11c"; 15) w art. 21: a) w ust. 5a wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", b) w ust. 6 w zdaniu drugim wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", c) w ust. 6a w pkt 2 wyrazy "art. 11c" zastępuje się wyrazami "art. 11 ust. 2 i 2a oraz art. 11c"; 16) w art. 21b: a) w ust. 4 w pkt 1 i 4 wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", b) w ust. 7: - w pkt 2 wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", - w pkt 5 wyrazy "we właściwym urzędzie" zastępuje się wyrazami "w urzędzie"; 17) w art. 26: a) w ust. 1 wyrazy "przez urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Podatnicy, o których mowa w art. 10 ust. 1a, 1c i 1d, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem art. 11."; 18) w art. 27: a) w ust. 2 i 3 wyrazy "organ podatkowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej", b) w ust. 5 i 6 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", c) w ust. 7 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego"; 19) w art. 32a w ust. 3 wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego"; 20) w art. 34 w ust. 4 wyrazy "dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej" zastępuje się wyrazami "dyrektorzy izb celnych"; 21) po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu: "Art. 34a. 1. Organami podatkowymi w zakresie podatku akcyzowego są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej, właściwi ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Przepisy art. 13a ust. 2, 3 i 5 stosuje się odpowiednio. 2. Zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym wykonują naczelnicy urzędów celnych i dyrektorzy izb celnych wyznaczeni przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz i terytorialny zasięg działania naczelników urzędów celnych i dyrektorów izb celnych wykonujących zadania w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym, ze szczególnym uwzględnieniem wielkości i ilości podatników podatku akcyzowego w obrocie krajowym wykonujących działalność na danym obszarze."; 22) w art. 40c w ust. 4 i w art. 40d w ust. 2 wyrazy "izb skarbowych" zastępuje się wyrazami "izb celnych"; 23) w art. 50 w ust. 5b w zdaniu wstępnym wyrazy "2711 SWW" zastępuje się wyrazami "22.13 PKWiU". Art. 12. W ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584, z późn. zm. 10)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 3 wyrazy "urzędowi kontroli skarbowej" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu celnego"; 2) w art. 5: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wyroby przeznaczone przez producenta do wywozu za granicę (eksport) mogą być wydane przez niego bez znaków akcyzy pod warunkiem pisemnego zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze wywozu, w terminie co najmniej 7 dni przed dniem wydania wyrobów; zawiadomienie powinno określać rodzaj i ilość wyrobów przeznaczonych do wywozu za granicę. Właściwy naczelnik urzędu celnego może zarządzić konwojowanie wywożonych wyrobów na koszt producenta.", b) w ust. 5 wyrazy "urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę urzędu celnego dokonującego odprawy celnej" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu celnego"; 3) w art. 6: a) w ust. 4 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "urząd celny", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, mając na celu zapewnienie odpowiedniej kontroli nad obrotem wyrobami akcyzowymi, w drodze rozporządzenia: 1) określa postacie znaków akcyzy wprowadzonych do stosowania i ich wzory oraz szczegółowe sposoby ich umieszczania na opakowaniu jednostkowym wyrobu lub na wyrobie, 2) określa sposób i tryb zgłoszenia przez producenta, importera i inne podmioty urzędowi celnemu wyrobów w celu oznaczenia ich znakami akcyzy mającymi postać odcisków pieczęci, w razie wprowadzenia do stosowania znaków w takiej postaci, 3) określa wysokość odpłatności za czynności związane z umieszczeniem znaków akcyzy w postaci pieczęci na opakowaniu jednostkowym lub na wyrobie, w razie wprowadzenia do stosowania znaku w takiej postaci, 4) może wprowadzić obowiązek kasowania znaków akcyzy oraz określić sposoby ich kasowania."; 4) w art. 7: a) w ust. 5 wyrazy "urzędy skarbowe" zastępuje się wyrazami "urzędy celne", b) w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) właściwych naczelników urzędów celnych uprawnionych do wydawania i sprzedaży banderol lub wydawania upoważnień do wydawania banderol podatkowych i legalizacyjnych oraz terytorialny zasięg ich działania,", c) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu: "7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, uwzględnia: 1) terytorialne rozmieszczenie podatników podatku akcyzowego, 2) konieczność prawidłowej identyfikacji rodzaju wydawanych banderol oraz konieczność identyfikacji producentów (importerów) i innych uprawnionych podmiotów do otrzymania banderol."; 5) w art. 8: a) w ust. 1 wyrazy "właściwym urzędem skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwym naczelnikiem urzędu celnego", b) w ust. 2 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "urząd celny"; 6) w art. 9: a) w ust. 1: - w zdaniu wstępnym wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "do właściwego naczelnika urzędu celnego", - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zaświadczenie właściwego naczelnika urzędu skarbowego i właściwego naczelnika urzędu celnego, dotyczące zaległości w podatkach dochodowym, od towarów i usług oraz akcyzowym,", - w pkt 6 wyrazy "urząd kontroli skarbowej" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu celnego", b) w ust. 2 wyrazy "urzędowi skarbowemu" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu celnego", c) w ust. 4 i 5 wyrazy "Urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "Naczelnik urzędu celnego"; 7) w art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Banderol nie można zbywać lub na jakichkolwiek innych zasadach przekazywać odpłatnie lub nieodpłatnie podmiotom innym niż właściwy naczelnik urzędu celnego lub podmiot wskazany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, od którego odpowiednio zakupiono lub otrzymano banderole (upoważnienia do wydania banderol)."; 8) w art. 11: a) w ust. 1 w zdaniu drugim wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu celnego", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, właściwych naczelników urzędów celnych, uprawnionych do wydawania decyzji, o której mowa w ust. 1, uwzględniając terytorialne rozmieszczenie podatników podatku akcyzowego."; 9) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powierza wykonanie znaków akcyzy wytwórcy zapewniającemu bezpieczeństwo wytwarzania i przechowywania tych znaków. Wytwórca znaków może je zbywać tylko ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz wydawać tylko podmiotom uprawnionym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub naczelnikom urzędów celnych właściwym w sprawach znaków akcyzy."; 10) w art. 14 i w art. 15 w ust. 3 wyrazy "urzędowi skarbowemu" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu celnego"; 11) w art. 16 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku wprowadzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych nowego wzoru znaku akcyzy, podmioty posiadające dotychczasowe znaki są obowiązane w terminie 14 dni od dnia wprowadzenia tego wzoru zwrócić niewykorzystane znaki organowi, który je wydał."; 12) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, zasady zwrotu znaków akcyzy, uwzględniając konieczność zapewnienia ochrony tych znaków."; 13) w art. 1 w ust. 2, w art. 5 w ust. 6, w art. 12 w ust. 2, w art. 13 w ust. 4 i w art. 19 w ust. 2 wyrazy "Minister Finansów" zastępuje się wyrazami "Minister właściwy do spraw finansów publicznych". Art. 13. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 11)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 60 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Kontrolę przestrzegania legalności wykonywania pracy przez cudzoziemca sprawują również organy celne."; 2) w art. 61: a) w ust. 1 po wyrazie "Wojewodowie" dodaje się wyrazy "oraz organy celne w zakresie określonym w art. 60 ust. 1a,", b) w ust. 2 po wyrazie "wojewody" dodaje się wyrazy "lub organu celnego w zakresie określonym w art. 60 ust. 1a", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania przez wojewodów i organy celne kontroli oraz zasady współdziałania z innymi organami, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawności i skuteczności wykonywanej kontroli.". Art. 14. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z późn. zm. 12)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. W sprawach określonych w art. 3 właściwymi naczelnikami urzędów skarbowych są: 1) dla podatników podatku od towarów i usług, niekorzystających ze zwolnienia od tego podatku - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach podatku od towarów i usług, 2) dla jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę jednostki lub miejsce wykonywania działalności, 3) dla pozostałych podatników: a) będących podatnikami podatku dochodowego - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach tego podatku, b) niebędących podatnikami podatku dochodowego - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, a jeżeli podatnik nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce - naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście, 4) dla płatników podatków oraz płatników składek ubezpieczeniowych, niebędących jednocześnie podatnikami, o których mowa w pkt 1-3 - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę płatnika; w pozostałych przypadkach właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście."; 2) w art. 9: a) w ust. 1 w zdaniu wstępnym wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym określonym" zastępuje się wyrazami "do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego", b) w ust. 1a wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Obowiązek dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego przez podatników, o których mowa w art. 6 ust. 1, występuje również w przypadku, gdy podatnikom tym, w wyniku utraty prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług lub rezygnacji z tego prawa, zmieniła się właściwość naczelnika urzędu skarbowego; w tym przypadku zgłoszenia aktualizacyjnego dokonuje się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku od towarów i usług, wraz ze zgłoszeniem rejestracyjnym, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 6 ust. 1."; 3) w art. 14 w ust. 3 wyrazy "Urzędy skarbowe obowiązane" zastępuje się wyrazami "Naczelnicy urzędów skarbowych obowiązani"; 4) w art. 15: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownicy urzędów skarbowych, pracownicy izb skarbowych oraz pracownicy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych są obowiązani do zachowania tajemnicy odnośnie danych zawartych w dokumentacji, o której mowa w art. 13 ust. 1.", b) w ust. 2 pkt 1c otrzymuje brzmienie: "1c) komornikom sądowym i organom egzekucyjnym wymienionym w odrębnych przepisach - w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym,"; 5) użyte w art. 3 w ust. 1 i 2, w art. 8 w ust. 6, w art. 10 w ust. 2 w pkt 3, w art. 12 w ust. 3 oraz w art. 13 w ust. 3 i 4 w różnych przypadkach i liczbie wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbie wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego". Art. 15. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z późn. zm. 13)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych podlegają dyrektorzy izb skarbowych i naczelnicy urzędów skarbowych, jako organy administracji rządowej niezespolonej oraz, na podstawie odrębnych przepisów, inne organy, a w szczególności dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej.", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Naczelnik urzędu skarbowego wykonuje zadania przy pomocy kierowanego przez siebie urzędu skarbowego, a dyrektor izby skarbowej przy pomocy kierowanej przez siebie izby skarbowej. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje spośród kandydatów wyłonionych w konkursie, o którym mowa w ust. 5a, z zastrzeżeniem ust. 5f: 1) dyrektora izby skarbowej, 2) naczelnika urzędu skarbowego.", d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje wicedyrektora izby skarbowej na wniosek dyrektora izby skarbowej. 4b. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odwołuje: 1) dyrektora izby skarbowej, 2) wicedyrektora izby skarbowej oraz naczelnika urzędu skarbowego - na wniosek dyrektora izby skarbowej.", e) po ust. 5 dodaje się ust. 5a-5f w brzmieniu: "5a. Dobór kandydatów na stanowisko dyrektora izby skarbowej i naczelnika urzędu skarbowego jest dokonywany w drodze konkursu spośród pracowników urzędów i organów podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, którzy posiadają wyłącznie obywatelstwo polskie, wyższe wykształcenie magisterskie prawnicze, ekonomiczne lub inne uzupełnione studiami podyplomowymi prawniczymi lub ekonomicznymi oraz co najmniej czteroletni staż pracy w tych urzędach i organach. 5b. Konkurs przeprowadza komisja powołana przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Konkurs przeprowadzany jest w formie egzaminu składającego się z części ustnej i pisemnej, w toku którego sprawdzeniu podlega wiedza niezbędna do wykonywania zadań na określonych stanowiskach, predyspozycje i zdolności ogólne oraz umiejętności kierownicze. 5c. Do czasu powołania wyłonionego w drodze konkursu dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego, minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznacza osobę pełniącą odpowiednio obowiązki dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego. 5d. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia: 1) tryb powołania komisji, o której mowa w ust. 5b, 2) tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 5a, 3) sposób dokumentowania spełnienia wymogów określonych w ust. 5a - uwzględniając potrzebę sprawnego przeprowadzenia postępowania konkursowego i wszechstronnego sprawdzenia kwalifikacji i predyspozycji osób przystępujących do konkursu. 5e. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może nie powołać na stanowisko dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego kandydata wyłonionego w drodze konkursu w przypadku, jeżeli żaden z kandydatów nie gwarantuje obiektywnego wypełniania obowiązków dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego. 5f. W przypadku gdy dwa kolejne konkursy nie wyłonią kandydata oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 5e, minister właściwy do spraw finansów publicznych może powołać osobę na stanowiska wymienione w ust. 4 bez konkursu.", f) w ust. 6: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Do zakresu działania naczelników urzędów skarbowych należy:" - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) ustalanie lub określanie i pobór podatków oraz niepodatkowych należności budżetowych, jak również innych należności, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem podatków i należności budżetowych, których ustalanie lub określanie i pobór należy do innych organów,", - uchyla się pkt 5 i 6, - pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych,", g) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Do zakresu działania urzędów skarbowych należy: 1) prowadzenie dochodzeń w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, 2) wykonywanie funkcji oskarżyciela publicznego w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, 3) wykonywanie kar majątkowych, w zakresie określonym w przepisach Kodeksu karnego wykonawczego oraz Kodeksu karnego skarbowego.", h) w ust. 7 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Do zakresu działania dyrektorów izb skarbowych należy:" i) ust. 9 otrzymuje brzmienie: "9. Właściwość miejscową naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych określa się według terytorialnego zasięgu działania odpowiednio urzędu skarbowego i izby skarbowej, z uwzględnieniem ust. 9a, a także z uwzględnieniem zadań i terytorialnego zasięgu działania tych organów określonych w programach pilotażowych, o których mowa w ust. 1a i 1b.", j) po ust. 9 dodaje się ust. 9a-9c w brzmieniu: "9a. Terytorialny zasięg działania określonego urzędu skarbowego wyłącznie w zakresie: 1) niektórych kategorii podatników, 2) wykonywania niektórych zadań określonych w ust. 6 - może obejmować terytorialny zasięg działania innych urzędów skarbowych. 9b. Wyznaczenie terytorialnego zasięgu działania określonego urzędu skarbowego zgodnie z ust. 9a następuje w przepisach określonych na podstawie ust. 9c i może dotyczyć w szczególności: 1) podatkowych grup kapitałowych, 2) banków, 3) zakładów ubezpieczeń, 4) jednostek działających na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych, 5) jednostek działających na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, 6) oddziałów lub przedstawicielstw przedsiębiorstw zagranicznych, 7) osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, które: a) w ostatnim roku podatkowym osiągnęły przychód netto, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości co najmniej 5 mln euro według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego albo b) jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, biorą udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwami położonymi za granicą lub w ich kontroli, albo posiadają udział w kapitale takich przedsiębiorstw albo c) są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta w rozumieniu przepisów prawa dewizowego lub nierezydent dysponuje co najmniej 5% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, albo d) jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego jednocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym w rozumieniu innych ustaw lub w jego kontroli albo posiadają jednocześnie udział w kapitale takich podmiotów. 9c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określa, w drodze rozporządzenia, terytorialny zasięg działania oraz siedziby naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych, uwzględniając zasady określone w ust. 9a i 9b oraz potrzeby właściwego zorganizowania wykonywania zadań, zwłaszcza z zakresu poboru podatków oraz sprawnej obsługi podatnika.", k) uchyla się ust. 11; 2) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu: "Art. 5a. 1. Dla podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9b, zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego na właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników następuje: 1) z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło ich włączenie do danej kategorii podatników - w przypadku podatników wymienionych w art. 5 ust. 9b pkt 1-6 oraz w pkt 7 lit. b)-d), 2) z dniem 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 9b pkt 7 lit. a) - w przypadku podatników wymienionych w tym przepisie. 2. Spełnienie warunku, o którym mowa w art. 5 ust. 9b pkt 7 lit. a), stwierdza się na podstawie danych wynikających z zatwierdzonego sprawozdania finansowego za ostatni rok podatkowy. Naczelnik urzędu skarbowego może stwierdzić z urzędu w trakcie czynności sprawdzających, kontroli podatkowej albo postępowania podatkowego spełnienie warunku, o którym mowa w art. 5 ust. 9b pkt 7 lit. a), i poinformować o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. 3. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 9b, są obowiązani, w przypadku ustalenia właściwości zgodnie z art. 5 ust. 9a pkt 1, zawiadomić o zmianie właściwości dotychczas właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 października roku poprzedzającego rok, od którego nastąpi ta zmiana, składając zawiadomienie według ustalonego wzoru. W przypadku gdy włączenie ich do kategorii podatników określonych w art. 5 ust. 9b pkt 1-6 i pkt 7 lit. b)-d) nastąpiło w okresie od dnia 15 października do dnia 31 grudnia, zawiadomienie powinno nastąpić w terminie 7 dni od tego włączenia, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia poprzedzającego rok, od którego następuje zmiana właściwości. 4. W przypadku podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9b pkt 1-6, rozpoczynających działalność, właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników od dnia rozpoczęcia tej działalności. 5. Dla podatników, dla których właściwym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników i którzy przez dwa kolejne lata podatkowe nie należeli do kategorii podatników, o których mowa w art. 5 ust. 9b, zmiana właściwości naczelnika urzędu skarbowego z naczelnika właściwego wyłącznie w zakresie określonych kategorii podatników następuje z dniem 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym nastąpiło ich wyłączenie z danej kategorii podatników. 6. Podatnicy, o których mowa w ust. 5, są obowiązani zawiadomić o zmianie właściwości dotychczas właściwego naczelnika urzędu skarbowego do dnia 15 października roku po upływie roku podatkowego, w którym nastąpiło ich wyłączenie, składając zawiadomienie według ustalonego wzoru. Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomień, o których mowa w ust. 3 i 6, uwzględniając potrzebę zapewnienia niezbędnych danych dla sprawnej zmiany właściwości naczelników urzędów skarbowych."; 3) uchyla się art. 6; 4) art. 7 i 8 otrzymują brzmienie: "Art. 7. 1. Środki finansowe w wysokości 8% dodatkowych wpływów podatkowych i niepodatkowych należności budżetowych uzyskanych w wyniku bezpośredniego działania urzędów skarbowych i izb skarbowych oraz urzędów kontroli skarbowej przeznacza się na usprawnienie funkcjonowania jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, z wyłączeniem urzędów celnych i izb celnych, oraz na premie dla pracowników podległych temu ministrowi, z wyłączeniem pracowników urzędów celnych i izb celnych oraz funkcjonariuszy celnych, a w szczególności dla pracowników, którzy przyczynili się bezpośrednio do uzyskania dodatkowych wpływów. 2. Gospodarka finansowa środkami, o których mowa w ust. 1, gromadzonymi na rachunkach izb skarbowych i urzędów skarbowych jest prowadzona w formie środków specjalnych, których dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze zarządzenia: 1) sposób określania dodatkowych wpływów budżetowych w rozumieniu ust. 1, 2) szczegółowe warunki, maksymalną wysokość i sposób przyznawania premii, 3) działania, w wyniku których uzyskiwane są dodatkowe wpływy budżetowe, 4) sposób gromadzenia i rozdysponowania środków finansowych. Art. 8. 1. Pracownikom podległym ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, wykonującym kontrolę podatkową przysługuje miesięczny dodatek kontrolerski do wynagrodzenia, w wysokości do 50% wynagrodzenia. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności kontroli podatkowej przez zapewnienie motywacji pracowników urzędów skarbowych do jej sprawnego wykonywania."; 5) w art. 8a: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki pochodzące z pobieranej od wierzycieli opłaty komorniczej oraz opłat za czynności egzekucyjne urzędów skarbowych i opłaty manipulacyjnej przeznacza się na wydatki związane z poborem podatków i prowadzeniem egzekucji administracyjnej, na wynagrodzenia prowizyjne pracowników urzędów skarbowych wykonujących egzekucję administracyjną należności pieniężnych oraz na finansowanie przedsięwzięć usprawniających pobór podatków i egzekucję administracyjną.", b) w ust. 3: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) rodzaje wydatków bieżących i inwestycyjnych związanych z prowadzeniem poboru podatków i egzekucji administracyjnej, uwzględniając specyfikę działalności oraz potrzebę zapewnienia motywacyjnego systemu wynagradzania pracowników wykonujących egzekucję administracyjną,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przypadki, w których może nastąpić przekazanie środków specjalnych na usprawnienie funkcjonowania innych urzędów skarbowych, jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia skuteczności i ciągłości wykonywania poboru podatków lub egzekucji administracyjnej."; 6) po art. 8a dodaje się art. 8b w brzmieniu: "Art. 8b. 1. Pracownicy urzędów skarbowych i izb skarbowych będący pracownikami służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja składać oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki, w której osoba jest zatrudniona. 2. Naczelnicy urzędów skarbowych i ich zastępcy, a także dyrektorzy i wicedyrektorzy izb skarbowych oświadczenia takie składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 3. Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniu uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 4. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.". Art. 16. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) w art. 20: 1) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Egzamin na doradcę podatkowego w stosunku do osób, które zajmowały stanowiska sędziów, prokuratorów oraz inspektorów kontroli skarbowej lub wykonywały zawód adwokata, radcy prawnego, notariusza, biegłego rewidenta, nie obejmuje zakresu egzaminu wymaganego do uzyskania takiego stanowiska lub zawodu."; 2) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zakres tematyczny egzaminu, o którym mowa w ust. 3, ustalany jest w stosunku do sędziów i prokuratorów po zasięgnięciu opinii Ministra Sprawiedliwości, w stosunku do adwokatów, radców prawnych, notariuszy i biegłych rewidentów - właściwego samorządu zawodowego, a w stosunku do inspektorów kontroli skarbowej oraz osób, o których mowa w ust. 5 - ministra właściwego do spraw finansów publicznych."; 3) po ust. 4 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio do osób spełniających warunek określony w art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 137, poz. 1302), posiadających 8-letni staż pracy w organach administracji podatkowej lub skarbowej.". Art. 17. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, Nr 124, poz. 1152 i Nr 130, poz. 1190) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 53 w ust. 1 po pkt 10 dodaje się pkt 10a i 10b w brzmieniu: "10a) kontroli skarbowej; 10b) Służby Celnej;"; 2) w art. 80c w ust. 1: a) pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) organom kontroli skarbowej, organom celnym i wywiadowi skarbowemu;", b) po pkt 12 dodaje się pkt 13 w brzmieniu: "13) administracyjnym organom egzekucyjnym oraz organom podatkowym."; 3) w art. 100c w ust. 1 pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) organom kontroli skarbowej, organom celnym, wywiadowi skarbowemu i komórkom, o których mowa w art. 11g ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 137, poz. 1302).". Art. 18. W ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z późn. zm. 14)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 78 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) art. 27 ust. 1 i 2, dokonuje wojewoda, Prezes, funkcjonariusze celni, funkcjonariusze Straży Granicznej lub Policji."; 2) w art. 95 po wyrazach "Straż Graniczną" dodaje się wyrazy ", Służbę Celną". Art. 19. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z późn. zm. 15)) w art. 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) innych niż wymienieni w pkt 1 i 2 członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych,". Art. 20. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 16)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. § 1. Organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest: 1) naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa - jako organ pierwszej instancji, 2) dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej - jako: a) organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego, b) organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów, c) organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji, 3) samorządowe kolegium odwoławcze - jako organ odwoławczy od decyzji wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa. § 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest organem podatkowym - jako: 1) organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia postępowania, zmiany lub uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej wygaśnięcia - z urzędu, 2) organ odwoławczy od decyzji wydanych w sprawach, o których mowa w pkt 1. § 3. Organami podatkowymi wyższego stopnia są organy odwoławcze."; 2) w art. 14a: a) w § 1 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego", b) w § 2 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego", c) w § 5 wyrazy "właściwej izby skarbowej" zastępuje się wyrazami "właściwej odpowiednio izby skarbowej lub izby celnej"; 3) w art. 14b: a) w § 1 wyrazy "Urząd skarbowy przekazuje właściwej izbie skarbowej" zastępuje się wyrazami "Naczelnik urzędu skarbowego oraz naczelnik urzędu celnego przekazują odpowiednio właściwemu dyrektorowi izby skarbowej oraz dyrektorowi izby celnej", b) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Dyrektor izby skarbowej oraz dyrektor izby celnej obowiązani są do dokonania zmiany udzielonej informacji, jeżeli stwierdzą, że jest ona nieprawidłowa."; 4) w art. 19: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Spory o właściwość rozstrzyga: 1) między naczelnikami urzędów skarbowych działających na obszarze właściwości miejscowej tego samego dyrektora izby skarbowej - dyrektor tej izby skarbowej, 2) między naczelnikami urzędów skarbowych działających na obszarze właściwości miejscowych różnych dyrektorów izb skarbowych - minister właściwy do spraw finansów publicznych, 3) między naczelnikami urzędów celnych działających na obszarze właściwości miejscowej tego samego dyrektora izby celnej - dyrektor tej izby celnej, 4) między naczelnikami urzędów celnych działających na obszarze właściwości miejscowej różnych dyrektorów izb celnych - minister właściwy do spraw finansów publicznych, 5) między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a naczelnikiem urzędu skarbowego lub naczelnikiem urzędu celnego - sąd administracyjny, 6) między wójtami, burmistrzami (prezydentami miast) i starostami - wspólne dla nich samorządowe kolegium odwoławcze, a w razie braku takiego kolegium - sąd administracyjny, 7) między marszałkami województw - sąd administracyjny, 8) w pozostałych przypadkach - minister właściwy do spraw finansów publicznych.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 4, wniosek o rozstrzygnięcie sporu wnosi odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celnego za pośrednictwem odpowiednio właściwego dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej."; 5) w art. 34 w § 2 i w art. 42 w § 6 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego"; 6) w art. 43 w § 1 wyrazy "urzędy skarbowe" zastępuje się wyrazami "naczelników urzędów skarbowych"; 7) w art. 66: a) w § 2 w pkt 1 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego", b) w § 3a wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwego naczelnika urzędu skarbowego lub właściwego naczelnika urzędu celnego"; 8) w art. 82: a) w § 2 wyrazy "urzędowi skarbowemu właściwemu" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu", b) w § 2a wyrazy "na pisemne żądanie urzędów skarbowych" zastępuje się wyrazami "na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego", c) po § 2a dodaje się § 2b w brzmieniu: "§ 2b. Informacje, o których mowa w § 2, naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany udostępnić naczelnikowi urzędu celnego na jego pisemne żądanie.", d) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Organ podatkowy określa zakres żądanych informacji, o których mowa w § 1 pkt 1 i § 2a, oraz termin ich przekazania."; 9) w art. 130: a) w § 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Pracownik urzędu skarbowego, urzędu gminy (miasta), starostwa, urzędu marszałkowskiego, izby skarbowej, funkcjonariusz celny lub pracownik urzędu celnego, izby celnej, urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz członek samorządowego kolegium odwoławczego podlegają wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w których:", b) § 3 i 4 otrzymują brzmienie: "§ 3. Bezpośredni przełożony pracownika lub funkcjonariusza celnego jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności niewymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwości co do bezstronności pracownika lub funkcjonariusza celnego. § 4. Jeżeli nastąpi wyłączenie pracownika lub funkcjonariusza, odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej lub minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczają innego pracownika lub funkcjonariusza do prowadzenia sprawy."; 10) art. 131 otrzymuje brzmienie: "Art. 131. § 1. Naczelnik urzędu skarbowego podlega wyłączeniu od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w przypadku gdy sprawa dotyczy: 1) naczelnika urzędu skarbowego albo jego zastępcy, 2) dyrektora izby skarbowej albo jego zastępcy, 3) małżonka, rodzeństwa, wstępnych, zstępnych albo powinowatych pierwszego stopnia osób wymienionych w pkt 1 albo 2, 4) osoby związanej stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą wymienioną w pkt 1 albo 2. § 2. W przypadku wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego z przyczyn określonych w: 1) § 1 pkt 1, a także pkt 3 lub 4 w związku z pkt 1 - sprawę załatwia naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez właściwego dyrektora izby skarbowej, 2) § 1 pkt 2, a także pkt 3 lub 4 w związku z pkt 2 - sprawę załatwia naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 3. W przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie może wyznaczyć naczelnika urzędu skarbowego podlegającego dyrektorowi izby skarbowej, której dyrektora lub jego zastępcy dotyczą przesłanki wyłączenia."; 11) po art. 131 dodaje się art. 131a w brzmieniu: "Art. 131a. W sprawach wyłączenia naczelnika urzędu celnego art. 131 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 131 § 2 pkt 1, naczelnika urzędu celnego wyznacza właściwy dyrektor izby celnej."; 12) w art. 137 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Pełnomocnikiem strony w sprawach podatkowych w postępowaniu przed organami celnymi może być także osoba, o której mowa w art. 256 § 2 Kodeksu celnego."; 13) w art. 143: a) w § 1 po wyrazach "może upoważnić" dodaje się wyrazy "funkcjonariusza celnego lub", b) w § 2 po pkt 2 dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) funkcjonariuszom celnym lub pracownikom urzędu celnego - przez naczelnika urzędu celnego, 4) funkcjonariuszom celnym lub pracownikom izby celnej - przez dyrektora izby celnej."; 14) po art. 147 dodaje się art. 147a w brzmieniu: "Art. 147a. W postępowaniu przed organami celnymi stosuje się przepisy art. 267 i 268 Kodeksu celnego."; 15) w art. 150: a) w § 1 w pkt 1 i 2 wyrazy "7 dni" zastępuje się wyrazami "14 dni", b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni."; 16) w art. 182: a) w § 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Jeżeli z dowodów zgromadzonych w toku postępowania podatkowego wynika potrzeba uzupełnienia tych dowodów lub ich porównania z informacjami pochodzącymi z banku, bank jest obowiązany na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego do sporządzenia i przekazania informacji dotyczących strony postępowania w zakresie:", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Towarzystwa funduszy inwestycyjnych na pisemne żądanie naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego są obowiązane do sporządzania informacji o umorzonych jednostkach uczestnictwa. Przepis § 1 w części dotyczącej wystąpienia z żądaniem stosuje się odpowiednio."; 17) art. 183 i 184 otrzymują brzmienie: "Art. 183. Z żądaniem sporządzenia i przekazania informacji, o których mowa w art. 182, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celnego może wystąpić po uprzednim wezwaniu do udzielenia informacji z tego zakresu albo do upoważnienia odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie tych informacji, a strona w wyznaczonym terminie: 1) nie udzieliła informacji, 2) nie upoważniła odpowiednio naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie informacji, 3) udzieliła informacji, które wymagają uzupełnienia lub porównania z informacjami pochodzącymi z instytucji finansowej. Art. 184. § 1. Naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celnego, występując z żądaniem, o którym mowa w art. 182, powinien zwracać szczególną uwagę na zasadę szczególnego zaufania pomiędzy instytucjami finansowymi a ich klientami. § 2. W żądaniu określa się zakres informacji oraz termin ich przekazania. Przepis art. 82 § 4 stosuje się odpowiednio. § 3. Żądanie zawiera ponadto: 1) wskazanie przesłanek uzasadniających konieczność uzyskania informacji objętych żądaniem, 2) dowody potwierdzające, że strona: a) odmówiła udzielenia informacji lub b) nie wyraziła zgody na udzielenie naczelnikowi urzędu skarbowego lub naczelnikowi urzędu celnego upoważnienia do zażądania tych informacji, lub c) w terminie określonym przez naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego nie udzieliła informacji albo upoważnienia. § 4. Odpis żądania naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celnego przekazuje odpowiednio dyrektorowi nadrzędnej izby skarbowej lub dyrektorowi nadrzędnej izby celnej."; 18) w art. 185 po wyrazach "jeżeli żądanie" dodaje się wyrazy "naczelnika urzędu celnego lub"; 19) w art. 221 wyrazy "izbę skarbową" zastępuje się wyrazami "dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej"; 20) w art. 244 w § 3 wyrazy "izbę skarbową" zastępuje się wyrazami "dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej"; 21) w art. 246 w § 2 wyrazy "izbę skarbową" zastępuje się wyrazami "dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej"; 22) w art. 248 w § 2: a) w pkt 2 wyrazy "izba skarbowa" zastępuje się wyrazami "dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej", b) w pkt 3 wyrazy "przez izbę skarbową" zastępuje się wyrazami "przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej"; 23) w art. 275: a) w § 2 wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego", b) w § 3 skreśla się wyrazy "towarzystw funduszy powierniczych i"; 24) art. 278 otrzymuje brzmienie: "Art. 278. § 1. Naczelnik urzędu skarbowego podlega wyłączeniu od wykonywania czynności sprawdzających w sprawach zobowiązań podatkowych powstających w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 1, w przypadku gdy czynności te dotyczą: 1) naczelnika urzędu skarbowego albo jego zastępcy, 2) dyrektora izby skarbowej albo jego zastępcy, 3) małżonka, rodzeństwa, wstępnych, zstępnych albo powinowatych pierwszego stopnia osób wymienionych w pkt 1 albo 2, 4) osoby związanej stosunkiem przysposobienia, opieki lub kurateli z osobą wymienioną w pkt 1 albo w pkt 2. § 2. Przyczyny wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego trwają także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli. § 3. Podstawę wyłączenia stanowi oświadczenie złożone przez naczelnika urzędu skarbowego (jego zastępcę). Oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania, jest składane dyrektorowi nadrzędnej izby skarbowej, w przypadku gdy naczelnik urzędu skarbowego jest właściwy miejscowo dla tych osób lub osób wymienionych w § 1 pkt 3 i 4. § 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do osób wymienionych w § 1 pkt 2 oraz osób pozostających z tymi osobami w stosunkach określonych w § 1 pkt 3 i 4, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego, nad którym sprawuje nadzór dyrektor izby skarbowej (jego zastępca), jest organem właściwym miejscowo dla tych osób. § 5. W przypadku, o którym mowa w § 4, oświadczenie jest składane ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. § 6. W przypadku wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego z przyczyn określonych w: 1) § 1 pkt 1, 3 lub 4 - czynności sprawdzających dokonuje naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez dyrektora nadrzędnej izby skarbowej, 2) § 1 pkt 2-4 - czynności sprawdzających dokonuje naczelnik urzędu skarbowego wyznaczony przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 7. Deklaracje są składane w urzędzie skarbowym, którego naczelnik podlega wyłączeniu. Urząd skarbowy, do którego wpłynęła deklaracja, sporządza jej kopię, którą dołącza do akt sprawy, a oryginał przekazuje urzędowi skarbowemu, którego naczelnik został wyznaczony zgodnie z § 6."; 25) po art. 278 dodaje się art. 278a w brzmieniu: "Art. 278a. W sprawach wyłączenia naczelnika urzędu celnego art. 278 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku, o którym mowa w art. 278 § 6 pkt 1, właściwego naczelnika urzędu celnego wyznacza dyrektor nadrzędnej izby celnej."; 26) w art. 279: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pracownik urzędu skarbowego, funkcjonariusz celny lub pracownik urzędu celnego podlegają wyłączeniu od wykonywania czynności sprawdzających w sprawach zobowiązań podatkowych powstających w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli czynności te dotyczą zobowiązań podatkowych ciążących na pracowniku, funkcjonariuszu celnym lub osobach pozostających z nimi w stosunkach określonych w art. 278 § 1 pkt 3 lub 4.", b) § 3 i 4 otrzymują brzmienie: "§ 3. Podstawę wyłączenia stanowi oświadczenie funkcjonariusza celnego lub pracownika składane odpowiednio naczelnikowi urzędu skarbowego lub naczelnikowi urzędu celnego. Przepis art. 278 § 3 stosuje się odpowiednio. § 4. W przypadku wyłączenia funkcjonariusza celnego lub pracownika odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celnego jest obowiązany do wyznaczenia innego funkcjonariusza celnego lub pracownika uprawnionego do wykonania czynności sprawdzających."; 27) w art. 283 w § 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) naczelnika urzędu celnego lub osobę zastępującą naczelnika urzędu celnego - funkcjonariuszom celnym oraz pracownikom tego urzędu,"; 28) w art. 286 w § 2 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) gdy podatnik nie zapewnia kontrolującym warunków umożliwiających wykonywanie czynności kontrolnych związanych z badaniem tej dokumentacji, a w szczególności nie udostępnia kontrolującym samodzielnego pomieszczenia i miejsca do przechowywania dokumentów."; 29) w art. 288a w § 2 wyraz "dokonuje" zastępuje się wyrazami "może także dokonać"; 30) w art. 294 w § 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) funkcjonariusze celni i pracownicy urzędów celnych oraz izb celnych,"; 31) w art. 295 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W toku postępowania podatkowego dostęp do informacji, o których mowa w art. 182, przysługuje wyłącznie funkcjonariuszowi celnemu lub pracownikowi załatwiającemu sprawę, ich bezpośrednim przełożonym, naczelnikowi urzędu skarbowego oraz naczelnikowi urzędu celnego."; 32) w art. 297: a) w § 1: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Akta, w tym akta zawierające informacje wymienione w art. 182, naczelnicy urzędów skarbowych oraz naczelnicy urzędów celnych udostępniają wyłącznie:", - pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, dyrektorowi izby skarbowej lub dyrektorowi izby celnej - w toku postępowania podatkowego, postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe lub postępowania kontrolnego prowadzonego w urzędzie skarbowym lub urzędzie celnym, 2) innym naczelnikom urzędów skarbowych lub urzędów celnych albo organom kontroli skarbowej - w związku ze wszczętym postępowaniem podatkowym, postępowaniem w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe lub kontrolą podatkową,", b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Naczelnicy urzędów skarbowych oraz naczelnicy urzędów celnych udostępniają Najwyższej Izbie Kontroli, w związku z toczącym się postępowaniem kontrolnym, akta, o których mowa w § 1, po wyłączeniu z nich informacji wymienionych w art. 182, chyba że informacje takie zostały uprzednio udzielone Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie odrębnych przepisów."; 33) w art. 304 w § 1 po wyrazach "Naczelnicy urzędów skarbowych" dodaje się wyrazy "oraz naczelnicy urzędów celnych". Art. 21. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z późn. zm. 17)) w art. 8 w ust. 4 wyrazy "izby skarbowe i urzędy skarbowe" zastępuje się wyrazami "dyrektorzy izb skarbowych i naczelnicy urzędów skarbowych". Art. 22. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872, z późn. zm. 18)) w załączniku do ustawy pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) Dyrektorzy izb skarbowych, naczelnicy urzędów skarbowych, dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej". Art. 23. W ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 19)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 1 po pkt 12 dodaje się pkt 13 w brzmieniu: "13) urząd skarbowy - urząd skarbowy, którym kieruje właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego."; 2) w art. 8 w ust. 2 wyrazy "urząd skarbowy właściwy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego właściwego"; 3) w art. 9: a) w ust. 1 wyrazy "do urzędu skarbowego właściwego" zastępuje się wyrazami "naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu", b) w ust. 2 wyrazy "do urzędów skarbowych właściwych" zastępuje się wyrazami "naczelnikom urzędów skarbowych właściwym"; 4) w art. 12 w ust. 7 wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego"; 5) w art. 21: a) w ust. 1 i 1a skreśla się wyrazy "właściwego według miejsca zamieszkania podatnika", b) w ust. 1c: - w zdaniu pierwszym wyrazy "urząd skarbowy właściwy" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego właściwego", - w zdaniu drugim wyrazy "urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "naczelnika urzędu skarbowego", c) w ust. 2 w zdaniu wstępnym skreśla się wyrazy "właściwym według miejsca zamieszkania podatnika", d) w ust. 4 i 5 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", e) w ust. 8 w pkt 4 wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego"; 6) w art. 29: a) w ust. 1 wyrazy "do właściwego urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego", b) w ust. 3 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", c) w ust. 4 wyrazy "urzędów skarbowych" zastępuje się wyrazami "naczelników urzędów skarbowych"; 7) w art. 31: a) w ust. 4 wyrazy "we właściwym urzędzie skarbowym" zastępuje się wyrazami "w urzędzie skarbowym", b) w ust. 5 skreśla się wyraz "właściwego"; 8) w art. 32 w ust. 3 w zdaniu drugim skreśla się wyraz "właściwemu"; 9) w art. 44 w ust. 4 wyrazy "w urzędzie skarbowym właściwym" zastępuje się wyrazami "w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy"; 10) w art. 46: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca wykonywania funkcji o charakterze duszpasterskim, zwany dalej "właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego", wydaje decyzję ustalającą wysokość ryczałtu, odrębnie na każdy rok podatkowy.", b) w ust. 2 wyrazy "Właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "Właściwy naczelnik urzędu skarbowego"; 11) w art. 47 skreśla się wyraz "właściwego"; 12) w art. 49: a) w ust. 1 wyrazy "urzędy skarbowe właściwe" zastępuje się wyrazami "naczelników urzędów skarbowych właściwych", b) w ust. 2 wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "właściwy naczelnik urzędu skarbowego"; 13) w art. 53 w ust. 14 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Wniosek o przyznanie ulg uczniowskich, o których mowa w ust. 1-13, podatnik jest obowiązany złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku gdy podatnik jest opodatkowany w formie karty podatkowej - naczelnikowi urzędu skarbowego, o którym mowa w art. 29 ust. 3, w terminie miesiąca od daty złożenia przez pracownika egzaminu kończącego naukę zawodu lub od daty zakończenia przez ucznia odbywania u podatnika praktycznej nauki zawodu."; 14) użyte w art. 15 w ust. 4, w art. 34 w ust. 2, w art. 42 w ust. 2 oraz w art. 51 w ust. 2 i 3 w różnych przypadkach wyrazy "właściwy urząd skarbowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "właściwy naczelnik urzędu skarbowego"; 15) użyte w art. 20 w ust. 1, w art. 25 w ust. 8, w art. 27 w ust. 2 i 3, w art. 30 w ust. 1 i 2, w art. 33 w ust. 3, w art. 36 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w ust. 3, w ust. 4 w pkt 1 i 2 i w ust. 7, w art. 39 w ust. 1 w zdaniu wstępnym, w art. 40 w ust. 1 w pkt 2, 3 i w zdaniu końcowym, w art. 45 w ust. 4 oraz w art. 48 w ust. 2 i 3 w różnych przypadkach wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego". Art. 24. W ustawie z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802, z późn. zm. 20)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Tworzy się jednolitą umundurowaną Służbę Celną w celu zapewnienia zgodności z prawem przywozu towarów na polski obszar celny oraz wywozu towarów z polskiego obszaru celnego, a także wykonywania obowiązków określonych w przepisach odrębnych, w szczególności w zakresie podatku akcyzowego.", b) w ust. 2: - zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Do zadań Służby Celnej należy realizacja polityki celnej państwa w części dotyczącej przywozu i wywozu towarów oraz wykonywanie innych zadań wynikających z przepisów odrębnych, a w szczególności:", - po pkt 3 dodaje się pkt 3a i 3b w brzmieniu: "3a) wymiar i pobór podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, 3b) kontrola, szczególny nadzór podatkowy, wymiar i pobór podatku akcyzowego,", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) rozpoznawanie, wykrywanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń związanych z naruszeniem przepisów dotyczących ochrony dóbr kultury oraz ochrony własności intelektualnej, a także przestępstw i wykroczeń związanych z wprowadzaniem na polski obszar celny oraz wyprowadzaniem z polskiego obszaru celnego towarów objętych ograniczeniami lub zakazami, w szczególności takich jak: odpady szkodliwe, substancje chemiczne, materiały jądrowe i promieniotwórcze, środki odurzające i substancje psychotropowe oraz broń, amunicja, materiały wybuchowe i technologie objęte kontrolą międzynarodową,", - po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) kontrola przestrzegania legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców,", - uchyla się pkt 7; 2) po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu: "Rozdział 1a Szczególny nadzór podatkowy Art. 6a. 1. Szczególny nadzór podatkowy w zakresie i trybie określonych w niniejszym rozdziale wykonują naczelnicy urzędów celnych właściwi w zakresie podatku akcyzowego w obrocie krajowym. 2. Szczególnemu nadzorowi podatkowemu, z zastrzeżeniem ust. 4, podlega: 1) produkcja, przemieszczanie i obrót, w tym eksport i import, niektórymi wyrobami akcyzowymi, 2) urządzanie gier w kasynach gry, na automatach i na automatach o niskich wygranych, tam gdzie się one znajdują. 3. Szczególny nadzór podatkowy polega na kontroli: 1) czynności związanych z produkcją, przemieszczaniem i obrotem wyrobami, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w szczególności wytwarzania, uszlachetniania, przerabiania, zużywania, skażania, rozlewu, przyjmowania, magazynowania, wydawania, przewozu i niszczenia oraz stosowania i oznaczania tych wyrobów znakami skarbowymi akcyzy, zgodnie z odrębnymi przepisami, 2) ilości i jakości wyrobów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przebiegu procesów technologicznych i ruchu towarowego dotyczącego tych wyrobów oraz ich wydajności, ubytków i zużycia, 3) otwarcia i zamknięcia stołów gry w kasynach gry, obliczania rezultatów gier na stołach i na automatach, a także przychodów i stosowania maksymalnej stawki i wartości maksymalnej wygranej w grach na automatach o niskich wygranych oraz zasadności i prawidłowości wystawianych imiennych zaświadczeń o uzyskanej wygranej, 4) prawidłowości i terminowości wpłat podatku akcyzowego od wyrobów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 5) dokumentacji prowadzonej w zakresie, o którym mowa w pkt 1-4. 4. Nie podlegają szczególnemu nadzorowi podatkowemu wyroby określone przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, na podstawie art. 6g ust. 1 pkt 1, przeznaczone na cele specjalne określone w odrębnych przepisach, w jednostkach podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, jednostkach wojskowych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz w jednostkach organizacyjnych Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu. Art. 6b. 1. Czynności kontrolne, o których mowa w art. 6a ust. 3, wykonują pracownicy lub funkcjonariusze celni zatrudnieni w urzędach celnych oraz w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zwani dalej "pracownikami szczególnego nadzoru podatkowego", na podstawie upoważnienia wydanego przez właściwego naczelnika urzędu celnego lub Szefa Służby Celnej. 2. Szczególny nadzór podatkowy może być wykonywany jako nadzór stały. 3. Sprawowanie stałego nadzoru polega na wykonywaniu czynności kontrolnych, o których mowa w art. 6a ust. 3, przez komórkę organizacyjną utworzoną w tym celu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na terenie podmiotu podlegającego szczególnemu nadzorowi podatkowemu, zwaną dalej "komórką stałego nadzoru". Art. 6c. 1. Pracownicy szczególnego nadzoru podatkowego są uprawnieni do: 1) żądania powtórzenia, jeżeli to możliwe, każdej czynności, w wyniku której uzyskuje się dane o przyjmowanych, wydawanych lub wprowadzanych do procesu produkcyjnego surowcach, materiałach, produkcji w toku i półproduktach oraz uzyskanych produktach, wyrobach gotowych i wysokości strat produkcyjnych, 2) pobierania próbek surowców, półproduktów i wyrobów gotowych w celu ich zbadania, zabezpieczania zebranych dowodów, zbierania innych niezbędnych materiałów w zakresie objętym szczególnym nadzorem podatkowym oraz zasięgania opinii biegłych, 3) nakładania zabezpieczeń urzędowych na urządzenia, pomieszczenia i naczynia służące do działalności objętej szczególnym nadzorem podatkowym w celu uniemożliwienia dostępu do ich wnętrz bez uszkodzenia zabezpieczenia urzędowego, a także na dokumentację prowadzoną w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-4, w celu jej urzędowego uwierzytelnienia, 4) uczestniczenia w dokonywanych przez podmiot podlegający szczególnemu nadzorowi podatkowemu czynnościach, o których mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-3, 5) żądania zamknięcia dokumentacji prowadzonej w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-4, w celu umożliwienia porównania rzeczywistego stanu ze stanem ewidencyjnym, 6) przeprowadzania kontroli obrachunkowych, 7) uczestniczenia w czynnościach niszczenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym. 2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują pracownikom szczególnego nadzoru podatkowego także w stosunku do podmiotów wykonujących działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 2, bez zachowania warunków oraz form określonych przepisami prawa. Art. 6d. 1. Podmioty podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu są obowiązane zapewnić warunki i środki do sprawnego przeprowadzania kontroli, w tym: 1) przesłać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego, co najmniej na 14 dni przed rozpoczęciem działalności w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 2, zgłoszenie oraz dokumentację dotyczącą tej działalności, a w przypadku wznowienia działalności, po przerwie trwającej dłużej niż 3 miesiące - zgłoszenie dotyczące wznowienia tej działalności, 2) zapewnić warunki do przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia podmiotu, w tym w miarę możliwości samodzielne pomieszczenie i miejsce do przechowywania dokumentów, 3) przygotować i oznaczyć urządzenia, pomieszczenia i naczynia służące do działalności objętej szczególnym nadzorem podatkowym, 4) przechowywać w oddzielnych naczyniach i pomieszczeniach wyroby objęte szczególnym nadzorem podatkowym, 5) dostosować urządzenia, pomieszczenia i naczynia, o których mowa w pkt 3, do nakładania zabezpieczeń urzędowych, a ponadto dostarczyć potrzebną ilość plomb, laku lub masy plastycznej do pieczęci oraz inne materiały do nałożenia zabezpieczeń urzędowych, 6) posiadać legalizowane przyrządy pomiarowe, odczynniki i sprzęt techniczny, niezbędne do kontroli ilości i jakości surowców, półproduktów i wyrobów gotowych, 7) zgłaszać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego albo komórce stałego nadzoru informacje o terminach czynności, o których mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-3, 8) przeprowadzać czynności, o których mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-3, w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, 9) prowadzić dokumentację w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-4, związaną z prowadzeniem działalności objętej szczególnym nadzorem podatkowym, 10) dokonać zamknięcia dokumentacji prowadzonej w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 3 pkt 1-4, na żądanie pracownika szczególnego nadzoru podatkowego w celu umożliwienia porównania rzeczywistego stanu ze stanem ewidencyjnym, 11) zgłaszać w terminie 2 dni właściwemu naczelnikowi urzędu celnego albo komórce stałego nadzoru przypadki zniszczenia lub kradzieży wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym bądź znaków skarbowych akcyzy, 12) zgłaszać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zamiar zniszczenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym, nieprzydatnych do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia na co najmniej 3 dni przed zamierzonym terminem ich zniszczenia, 13) zgłaszać bezzwłocznie właściwemu naczelnikowi urzędu celnego albo komórce stałego nadzoru przypadki zdarzeń związanych z działaniem lub stanem urządzeń, pomieszczeń i naczyń, o których mowa w pkt 3, wskazujących na niebezpieczeństwo strat lub zniszczenia wyrobów akcyzowych objętych szczególnym nadzorem podatkowym. 2. Za stan pomieszczeń, urządzeń i naczyń służących do wykonywania działalności w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 2, oraz za stan nałożonych na nie zabezpieczeń urzędowych odpowiedzialny jest podmiot podlegający szczególnemu nadzorowi podatkowemu. 3. Koszty związane z realizacją obowiązków określonych w ust. 1 obciążają podmioty podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu. 4. Pracownik szczególnego nadzoru podatkowego dokonujący czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego jest uprawniony do wstępu oraz poruszania się po terenie podmiotu podlegającego szczególnemu nadzorowi podatkowemu na podstawie upoważnienia pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, bez potrzeby uzyskiwania przepustki, oraz nie podlega rewizji osobistej przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tego podmiotu; podlega natomiast przepisom o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązującym w tym podmiocie. Art. 6e. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu celnego dotyczące kontroli celnej, a w zakresie nieuregulowanym w tych przepisach - przepisy art. 281-292 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Art. 6f. 1. Podmioty podejmujące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 2, podlegają przed rozpoczęciem jej prowadzenia urzędowemu sprawdzeniu przez pracowników szczególnego nadzoru podatkowego. 2. Urzędowemu sprawdzeniu podlegają również podmioty prowadzące działalność w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 2, po przerwie w tej działalności trwającej dłużej niż 3 miesiące, a także na żądanie właściwego naczelnika urzędu celnego. 3. Urzędowe sprawdzenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, polega na przeprowadzeniu czynności sprawdzających w celu ustalenia, czy zostały zapewnione warunki i środki do sprawnego przeprowadzania czynności kontrolnych, o których mowa w art. 6a ust. 3. Art. 6g. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wyroby akcyzowe, które w związku z wykonywaniem działalności w zakresie, o którym mowa w art. 6a ust. 2 pkt 1, są objęte szczególnym nadzorem podatkowym, 2) zakres i sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego w stosunku do poszczególnych wyrobów podlegających temu nadzorowi, 3) zakres i sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego przy oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy, 4) sposób wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego, w zakresie określonym w art. 6a ust. 2 pkt 2, 5) niektóre rodzaje prowadzonej dokumentacji, o której mowa w art. 6a ust. 3 pkt 5, jej wzory, a także szczegółowy sposób jej przygotowania i prowadzenia, 6) wzór upoważnienia, o którym mowa w art. 6b ust. 1, 7) zakres i sposób sprawowania stałego nadzoru, a także sposób przeprowadzania kontroli doraźnych i okresowych, 8) szczegółowe zasady i tryb pobierania próbek, o których mowa w art. 6c ust. 1 pkt 2, 9) szczegółowy zakres i tryb nakładania zabezpieczeń urzędowych, o których mowa w art. 6c ust. 1 pkt 3, oraz rodzaje lub formy tych zabezpieczeń, 10) tryb dokonywania i zakres zgłoszeń, o których mowa w art. 6d ust. 1 pkt 1, 7, 11 i 12, 11) szczegółowy zakres przygotowywania oraz oznaczania pomieszczeń, urządzeń i naczyń, o których mowa w art. 6d ust. 1 pkt 3, 12) szczegółowy zakres i sposób przeprowadzenia urzędowego sprawdzenia, o którym mowa w art. 6f, 13) tryb niszczenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym w przypadku stwierdzenia ich nieprzydatności do spożycia, dalszego przerobu lub zużycia, 14) szczegółowe zasady i warunki przyjmowania, magazynowania, wydawania i przewożenia wyrobów objętych szczególnym nadzorem podatkowym. 2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw finansów publicznych powinien uwzględnić w szczególności: 1) wyroby akcyzowe o szczególnym znaczeniu dla budżetu państwa oraz wyroby podlegające obowiązkowi oznaczania znakami skarbowymi akcyzy, 2) zróżnicowanie form i sposobów wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego oraz zakresu wymagań, które powinny zostać spełnione przez podmioty podlegające temu nadzorowi - w zależności od rodzaju podmiotu, rodzaju wykonywanej działalności oraz grupy wyrobów objętych tym nadzorem, 3) zapewnienie skuteczności i sprawności sprawowania szczególnego nadzoru podatkowego."; 3) w art. 17 w ust. 6 wyrazy "określi wykaz" zastępuje się wyrazami "może określić wykaz"; 4) po art. 22 dodaje się art. 22a i 22b w brzmieniu: "Art. 22a. 1. Funkcjonariusze celni pełniący służbę w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez tego ministra mogą otrzymać, z urzędu, propozycje przeniesienia do służby cywilnej w tym urzędzie lub jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez tego ministra. 2. Z wnioskiem o propozycję przeniesienia, o której mowa w ust. 1, mogą wystąpić zainteresowani funkcjonariusze celni. 3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia dyrektor generalny lub kierownik urzędu wykonujący jego zadania, za zgodą kierownika urzędu, w którym funkcjonariusz pełni służbę. 4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać: 1) miejsce pracy, 2) datę przekształcenia stosunku służbowego w stosunek pracy, 3) stanowisko pracy, 4) wynagrodzenie. 5. Funkcjonariusz celny, w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji. 6. Dotychczasowy stosunek służbowy funkcjonariusza celnego, który przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony lub nieokreślony, odpowiednio do rodzaju dotychczasowego stosunku służbowego. 7. Funkcjonariusz celny, który na podstawie ust. 6 stał się pracownikiem służby cywilnej zatrudnionym na czas nieokreślony, nie ma obowiązku odbywania służby przygotowawczej, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255, z 2001 r. Nr 102, poz. 1116, Nr 111, poz. 1194, Nr 128, poz. 1403 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 150, poz. 1237, Nr 153, poz. 1271, Nr 238, poz. 2025 i Nr 240, poz. 2052). 8. Funkcjonariuszowi celnemu, który na podstawie ust. 6 stał się pracownikiem służby cywilnej, okres służby w Służbie Celnej wlicza się do stażu pracy w służbie cywilnej. 9. Stosunek służbowy funkcjonariuszy celnych, którzy odmówili przyjęcia złożonej propozycji, nie ulega zmianie. Art. 22b. 1. Członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub jednostkach podległych lub nadzorowanych przez tego ministra mogą otrzymać, z urzędu, propozycję pełnienia służby w Służbie Celnej. 2. Z wnioskiem o propozycję pełnienia służby w Służbie Celnej, o której mowa w ust. 1, mogą wystąpić zainteresowani członkowie korpusu służby cywilnej. 3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia kierownik urzędu, za zgodą dyrektora generalnego urzędu lub kierownika urzędu wykonującego jego zadania, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony. 4. Członek korpusu służby cywilnej w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji pełnienia służby w Służbie Celnej składa pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji. 5. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać: 1) miejsce służby, 2) datę przekształcenia stosunku pracy w stosunek służbowy, 3) stanowisko służbowe, 4) stopień służbowy, 5) uposażenie. 6. Dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek służbowy na podstawie aktu mianowania do służby przygotowawczej lub stałej odpowiednio do rodzaju dotychczasowego stosunku pracy. 7. Członek korpusu służby cywilnej, który na podstawie ust. 1 stał się funkcjonariuszem celnym w służbie stałej, nie ma obowiązku odbywania służby przygotowawczej określonej w ustawie. 8. Członkowi korpusu służby cywilnej, który na podstawie ust. 1 stał się funkcjonariuszem celnym, okres stażu pracy w służbie cywilnej lub jednostkach organizacyjnych administracji celnej wlicza się do okresu służby w Służbie Celnej. 9. Stosunek pracy członków korpusu służby cywilnej, którzy odmówili przyjęcia złożonej propozycji, nie ulega zmianie."; 5) w art. 26 po pkt 10 dodaje się pkt 11 i 12 w brzmieniu: "11) gdy wymaga tego dobro służby, 12) utraty zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności w przypadku funkcjonariusza celnego wykonującego czynności z zakresu kontroli celnej lub związane z nadawaniem towarom przeznaczenia celnego."; 6) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu: "Art. 26a. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 26 pkt 12, funkcjonariusza celnego można przenieść do pracy w tej samej lub innej miejscowości w jednostkach organizacyjnych Służby Celnej. Funkcjonariusz taki może zostać przeniesiony do służby cywilnej. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisów rozdziału 5 nie stosuje się."; 7) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu: "Art. 32a. 1. Funkcjonariusze celni są obowiązani corocznie, w terminie do dnia 15 maja składać oświadczenia majątkowe wraz z załącznikiem - kserokopią zeznania o wysokości dochodu w roku podatkowym i jego korekt. Oświadczenie składa się kierownikowi urzędu. 2. Naczelnicy urzędów celnych i ich zastępcy, a także dyrektorzy izb celnych i ich zastępcy oświadczenia takie składają ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych. 3. Do dokonywania analizy danych zawartych w oświadczeniu uprawniona jest komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 4. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się odpowiednio przepisy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne."; 8) w art. 52 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepis ust. 1 stosuje się również do pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych Służby Celnej."; 9) po art. 64 dodaje się art. 64a w brzmieniu: "Art. 64a. W szczególnie uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw finansów publicznych może wszcząć lub przejąć do prowadzenia postępowanie wyjaśniające lub dyscyplinarne oraz wydać orzeczenie w stosunku do funkcjonariuszy celnych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych Służby Celnej."; 10) w art. 68: a) w ust. 1 wyrazy "3 miesięcy" zastępuje się wyrazami "6 miesięcy", a wyrazy "po upływie 1 roku" zastępuje się wyrazami "po upływie 2 lat", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu: "1a. Jeżeli funkcjonariusz celny z powodu nieobecności w służbie nie ma możliwości złożenia wyjaśnień, prowadzący postępowanie odbiera takie wyjaśnienia w każdym innym miejscu. 1b. W przypadku usprawiedliwionej chorobą nieobecności w służbie, wyjaśnienia mogą być odebrane po uprzednim zasięgnięciu opinii lekarza. 1c. Jeżeli nie ma możliwości odebrania wyjaśnień w trybie określonym w ust. 1a i 1b, postępowanie dyscyplinarne ulega zawieszeniu do dnia ustania przyczyn zawieszenia.", c) uchyla się ust. 2; 11) w art. 81 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenia sprawy, o którym mowa w ust. 1, nie wstrzymuje wykonania decyzji.". Art. 25. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm. 21)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 53 § 24 otrzymuje brzmienie: "§ 24. Wyrób akcyzowy jest to wyrób określony w ustawie z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. Nr 127, poz. 584, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1323, z 2002 r. Nr 213, poz. 1803 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302), a także wyrób objęty szczególnym nadzorem podatkowym na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802 i Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122 i Nr 137, poz. 1302)."; 2) w art. 133 w § 1 pkt 1-3 otrzymują brzmienie: "1) urząd celny - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 63-75, art. 85-96 § 1 i art. 106h oraz w sprawach ujawnionych w zakresie swojego działania przez urzędy celne z art. 99, art. 100, art. 106e, art. 106f, art. 106g i art. 106k, a także w sprawach w zakresie swojego działania z art. 54, art. 56, art. 57 § 1, art. 76 oraz art. 84 § 1, 2) urząd skarbowy - w sprawach o pozostałe przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, 3) inspektor kontroli skarbowej - w sprawach ujawnionych w zakresie działania kontroli skarbowej, z wyłączeniem spraw o wykroczenia skarbowe określone w art. 63 § 4 i art. 65 § 4, w których należny podatek akcyzowy lub kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza dwukrotnej wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia, które są przekazane do organów wskazanych w pkt 1."; 3) w art. 134 w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) Straż Graniczna - w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe określone w art. 63-65, art. 67-71, art. 85-96 § 1 oraz art. 106e - 106h, ujawnione w zakresie swego działania przez Straż Graniczną,". Art. 26. W ustawie z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. Nr 50, poz. 580, z 2001 r. Nr 56, poz. 579 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 197, poz. 1661) w art. 6 po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) wywiadowi skarbowemu, w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykonania jego ustawowych zadań,". Art. 27. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 22)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 12: a) w ust. 1 w pkt 1-4 wyrazy "urząd skarbowy właściwy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego właściwy", b) w ust. 2 wyrazy "Drugi Urząd Skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego", c) w ust. 4 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego"; 2) w art. 13 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego". Art. 28. W ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 oraz z 2002 r. Nr 144, poz. 1204) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 w ust. 5 w pkt 1 wyrazy "właściwego miejscowo urzędu skarbowego" zastępuje się wyrazami "właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego"; 2) w art. 13: a) w ust. 4 wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się wyrazami "naczelnik urzędu skarbowego", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Organ kontroli skarbowej, który w toku prowadzonej kontroli stwierdzi nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje decyzję określającą nienależną kwotę, o której mowa w ust. 3, i ustalającą kwotę dodatkową, o której mowa w ust. 2, podlegające przekazaniu do budżetu państwa. W przypadku gdy nabywca jest znany, organ kontroli skarbowej w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości wydaje wynik kontroli i przekazuje go właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.". Art. 29. W ustawie z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189, z późn. zm. 23)) w art. 19: 1) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) organy podatkowe,"; 2) po pkt 7 dodaje się pkt 7a w brzmieniu: "7a) wywiad skarbowy,". Art. 30. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671) w art. 44 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Prowizja otrzymywana przez jednostki, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3, jest przeznaczana na usprawnienie funkcjonowania Służby Celnej.". Art. 31. 1. Postępowania egzekucyjne w sprawach wszczętych i niezakończonych przez organy podatkowe przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzą dotychczasowe organy. 2. Postępowania podatkowe wszczęte przez organy kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy są prowadzone na zasadach określonych w przepisach ustawy zmienianej w art. 8 w brzmieniu dotychczasowym. 3. Postępowania w sprawach podatkowych wszczęte i niezakończone ostatecznym rozstrzygnięciem w danym trybie przed dniem wejścia w życie ustawy, przejmują organy właściwe w takich sprawach po dniu wejścia w życie ustawy, przy czym wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy. 4. W sprawach wznowienia postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną, stwierdzenia nieważności oraz uchylenia lub zmiany takiej decyzji, właściwe są organy właściwe w takich sprawach po dniu wejścia w życie ustawy, przy czym wszystkie już podjęte w postępowaniu czynności pozostają w mocy. 5. Znaki skarbowe akcyzy uszkodzone lub niewykorzystane pobrane w urzędzie skarbowym przed dniem wejścia w życie ustawy powinny być zwrócone w terminie 14 dni od dnia stwierdzenia ich uszkodzenia lub od dnia ich otrzymania od producenta zagranicznego do właściwego organu celnego w sprawach znaków skarbowych akcyzy. 6. Postępowania w sprawach o wykroczenia skarbowe określone w art. 63 § 4 i art. 65 § 4 Kodeksu karnego skarbowego, w których należny podatek akcyzowy lub kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza dwukrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę, określonego na podstawie odrębnych przepisów, w czasie jego popełnienia, wszczęte i niezakończone przez inspektorów kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzone są przez dotychczasowe organy. 7. Zaliczki na znaki akcyzy, koszty wytworzenia lub należności wpłacone do urzędu skarbowego właściwego w sprawach znaków skarbowych akcyzy przed dniem wejścia w życie ustawy, w przypadku odmowy wydania banderol podatkowych lub sprzedaży banderol legalizacyjnych, podlegają zwrotowi przez urząd, do którego zostały wpłacone. Art. 32. 1. Pracownicy i funkcjonariusze celni zatrudnieni w urzędach kontroli skarbowej, izbach skarbowych, urzędach skarbowych, izbach celnych i urzędach celnych mogą, w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia ustawy, otrzymać od kierownika jednostki dotychczas zatrudniającej, uzgodnioną z kierownikiem jednostki, w której mają być zatrudnieni, pisemną propozycję przeniesienia pomiędzy tymi jednostkami. Przez kierownika jednostki, w której ma być zatrudniony pracownik, rozumie się także pełnomocnika ustanowionego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zorganizowania urzędu skarbowego tworzonego na podstawie art. 5 ust. 9b ustawy zmienianej w art. 15. 2. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje kierownik jednostki, w której pracownik ma być zatrudniony, w porozumieniu z kierownikiem jednostki dotychczas zatrudniającej pracownika. 3. Propozycja przeniesienia, o której mowa w ust. 1, powinna określać nowe warunki zatrudnienia, w szczególności miejsce pracy lub służby, datę przeniesienia, stanowisko pracy lub stanowisko służbowe, wynagrodzenie lub uposażenie oraz konsekwencje odmowy przyjęcia propozycji. 4. Pracownik lub funkcjonariusz celny, któremu przedstawiono propozycję, o której mowa w ust. 1, może w terminie 10 dni od dnia jej otrzymania złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji. Niezłożenie oświadczenia w tym terminie jest równoznaczne z odmową przyjęcia propozycji przeniesienia. 5. W terminie 10 dni od dnia przyjęcia propozycji przeniesienia pracownik lub funkcjonariusz celny otrzymuje na piśmie potwierdzenie nowych warunków zatrudnienia. 6. Odmowa przyjęcia propozycji, o której mowa w ust. 1, stanowi podstawę do: 1) rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy za wypowiedzeniem lub 2) zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby. 7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do pracowników i funkcjonariuszy celnych zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych. 8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej. Art. 33. 1. Z dniem 1 stycznia 2004 r. następuje przeniesienie ze środków specjalnych do budżetu państwa finansowania wynagrodzeń osobowych pracowników jednostek, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 15, w części odpowiadającej wartości 60 % ujętych w budżecie państwa na 2003 r. wynagrodzeń osobowych, skorygowanych o wskaźnik wzrostu wynagrodzeń na 2004 r. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracowników przeniesionych z jednostek, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 15, do jednostek organizacyjnych Służby Celnej. Art. 34. 1. Podatnicy podatku akcyzowego wykonujący działalność gospodarczą w dniu wejścia w życie ustawy dokonują rejestracji poprzez złożenie naczelnikowi urzędu celnego właściwemu w sprawach podatku akcyzowego zgłoszenia rejestracyjnego wraz z pierwszą deklaracją podatku akcyzowego. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia rejestracyjnego wraz z instrukcją sposobu jego wypełnienia. Art. 35. Deklaracje podatku akcyzowego za miesiąc poprzedzający wejście w życie ustawy należy złożyć we właściwym w tym miesiącu urzędzie skarbowym. Art. 36. Do osób, które w dniu wejścia w życie ustawy zajmują stanowisko dyrektora urzędu kontroli skarbowej, dyrektora izby skarbowej albo naczelnika urzędu skarbowego, nie stosuje się wymogu przeprowadzenia konkursu. Art. 37. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może dokonać przeniesienia wydatków budżetowych między rozdziałami budżetu państwa w zakresie dotyczącym administracji skarbowej. 2. Do przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się ograniczeń wynikających z art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874). Art. 38. Ilekroć w przepisach ustaw niezmienianych niniejszą ustawą mówi się o izbie skarbowej lub urzędzie skarbowym jako organie administracji rządowej, należy rozumieć przez ten organ odpowiednio dyrektora izby skarbowej lub naczelnika urzędu skarbowego. Art. 39. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2003 r. Art. 40. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r., z wyjątkiem: 1) art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej; 2) art. 5 ust. 9a i 9b oraz art. 7 ustawy wymienionej w art. 15 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 3) art. 32, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, ustawę z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, ustawę z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ustawę z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych, ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ustawę z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy, ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawę z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawę z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, ustawę z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie, ustawę z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawę z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej, ustawę z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy, ustawę z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawę z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach, ustawę z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 135, poz. 1268. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932, z 2000 r. Nr 22, poz. 270 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 8, poz. 64 oraz z 2002 r. Nr 200, poz. 1681. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188 i 1190. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143 i Nr 135, poz. 1268. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 700 i 703, Nr 86, poz. 958, Nr 103, poz. 1100, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1315 i 1324, z 2001 r. Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190 i Nr 125, poz. 1363, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 141, poz. 1179, Nr 169, poz. 1384, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1684 i Nr 230, poz. 1922 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391 i Nr 96, poz. 874. 8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 145, poz. 946, Nr 155, poz.1014 i Nr 160, poz.1061, z 2000 r. Nr 9, poz.117, Nr 70, poz. 816 i Nr 116, poz.1216, z 2001 r. Nr 84, poz. 908, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 9) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 84, poz. 774, Nr 96, poz. 874 i Nr 130, poz. 1188. 10) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1323 oraz z 2002 r. Nr 213, poz. 1803. 11) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1193, Nr 128, poz. 1176 i Nr 135, poz. 1268. 12 ) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 116, poz. 1216 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 126, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188. 13) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 89, poz. 804 i Nr 169, poz. 1387. 14) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894 i Nr 101, poz. 942. 15) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 113, poz. 715 i Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 49, poz. 483, z 2000 r. Nr 26, poz. 306 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806. 16) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188. 17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr 73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz. 1314 i 1321, z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz. 761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207, Nr 115, poz. 1229, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 126, poz. 1382, Nr 129, poz. 1441, Nr 130, poz. 1450 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 71, poz. 655, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774 i Nr 96, poz. 874. 18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 558, Nr 89, poz. 804 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450. 19) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874 i Nr 135, poz. 1268. 20) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1255, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. 21) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 60, poz. 703 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178 i Nr 213, poz. 1803 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774. 22) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721 i Nr 96, poz. 874. 23) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 81, poz. 731 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153 i Nr 128, poz. 1175. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy podatkowego (Dz. U. Nr 138, poz. 1312) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny umiejętności wykazanych przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, którzy nabyli w tych państwach, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kwalifikacje do wykonywania zawodu doradcy podatkowego, zwanych dalej "wnioskodawcami". § 2. 1. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, Krajowa Izba Doradców Podatkowych może zobowiązać wnioskodawcę, w drodze postanowienia, do przystąpienia do testu umiejętności. 2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, podaje się zakres tematyczny testu umiejętności, który jest ustalany indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, z uwzględnieniem istniejących różnic pomiędzy posiadanymi przez wnioskodawcę a wymaganymi kwalifikacjami do wykonywania zawodu doradcy podatkowego, określonymi w przepisach ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 86, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 137, poz. 1302). 3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się wnioskodawcy oraz Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego, zwanej dalej "Komisją Egzaminacyjną". § 3. 1. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, występuje z wnioskiem do Komisji Egzaminacyjnej o przeprowadzenie testu umiejętności. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 4. 1. Test umiejętności jest przeprowadzany przez Komisję Egzaminacyjną, na zasadach określonych w rozporządzeniu, w terminach egzaminów na doradcę podatkowego wyznaczanych przez Przewodniczącego Komisji Egzaminacyjnej. 2. O terminie oraz miejscu przeprowadzenia testu umiejętności Komisja Egzaminacyjna powiadamia wnioskodawcę nie później niż na 21 dni przed wyznaczonym terminem testu umiejętności. 3. O nieprzystąpieniu przez wnioskodawcę do testu umiejętności w wyznaczonym terminie Komisja Egzaminacyjna powiadamia, nie później niż na 21 dni po upływie tego terminu, Krajową Izbę Doradców Podatkowych. § 5. 1. Test umiejętności przeprowadza się w wydzielonej sali, w warunkach umożliwiających egzaminowanym samodzielną pracę. 2. Przed wejściem na salę egzaminacyjną osoba przystępująca do testu umiejętności jest obowiązana okazać dokument potwierdzający jej tożsamość. 3. Prace pisemne są oznaczane kodem. 4. Osoba sprawująca nadzór nad prawidłowym przebiegiem testu umiejętności może wykluczyć z niego osobę, która w jego trakcie korzystała z cudzej pomocy, posługiwała się niedozwolonymi materiałami pomocniczymi, pomagała pozostałym uczestnikom testu umiejętności lub w inny sposób zakłócała jego przebieg. 5. Podczas testu umiejętności zdający może opuścić salę egzaminacyjną po uzyskaniu zgody osoby sprawującej nadzór nad prawidłowym przebiegiem testu umiejętności. Przed opuszczeniem sali zdający przekazuje pracę sekretarzowi składu egzaminacyjnego. § 6. 1. Test umiejętności przeprowadzany jest w języku polskim. 2. Test umiejętności składa się z części pisemnej i ustnej. 3. Część pisemna testu umiejętności polega na: 1) rozwiązaniu testu; 2) rozwiązaniu zadania polegającego na sporządzeniu wystąpienia w imieniu klienta do organu podatkowego lub sądu. 4. Liczbę pytań w teście, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, ustala się jako iloczyn liczby 10 i liczby dziedzin objętych zakresem tematycznym testu umiejętności określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 2 ust. 1. 5. Czas trwania testu jest równy liczbie minut odpowiadającej liczbie pytań w teście. 6. Rozwiązanie zadania, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, trwa 180 minut. 7. Część ustna testu umiejętności polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania zamieszczone w wylosowanym zestawie pytań. 8. Liczba pytań w zestawie, o którym mowa w ust. 7, jest równa liczbie dziedzin objętych zakresem tematycznym testu umiejętności określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 2 ust. 1. § 7. 1. Każde pytanie w teście, o którym mowa w § 6 ust. 3 pkt 1, jest oceniane w następujący sposób: 1) odpowiedź prawidłowa - dwa punkty; 2) odpowiedź nieprawidłowa - minus jeden punkt; 3) brak odpowiedzi - zero punktów. 2. Rozwiązanie zadania oceniane jest od 0 do 20 punktów. 3. Warunkiem zdania części pisemnej testu umiejętności jest uzyskanie co najmniej: 1) 80% maksymalnej liczby punktów z części testowej oraz 2) 10 punktów za rozwiązanie zadania. § 8. 1. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części pisemnej testu umiejętności. Protokół podpisują przewodniczący oraz sekretarz składu egzaminacyjnego. 2. Wyniki części pisemnej testu umiejętności są ogłaszane w siedzibie Komisji Egzaminacyjnej. § 9. 1. W części ustnej testu umiejętności skład egzaminacyjny ocenia odrębnie odpowiedź na każde pytanie, przyznając ilość punktów wyrażoną pełną liczbą w skali od 0 do 6 punktów za każdą odpowiedź. Punkty sumuje się łącznie za wszystkie pytania. 2. Część ustną testu umiejętności uważa się za zdaną, jeżeli zdający uzyskał co najmniej 70% maksymalnej liczby punktów. § 10. 1. Sekretarz składu egzaminacyjnego sporządza protokół z przebiegu części ustnej testu umiejętności. Protokół podpisują wszystkie osoby egzaminujące. 2. Niezwłocznie po podpisaniu protokołu przewodniczący składu egzaminacyjnego ogłasza wynik części ustnej testu umiejętności. § 11. Komisja Egzaminacyjna przekazuje, w formie zaświadczenia, wynik testu umiejętności, w terminie 14 dni od dnia jego przeprowadzenia, wnioskodawcy oraz Krajowej Izbie Doradców Podatkowych. § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Finansów: A. Raczko Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 lipca 2003 r. (poz. 1312) Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego (Dz. U. Nr 138, poz. 1313) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) organie prowadzącym postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji - oznacza to ministra właściwego do spraw turystyki; 2) odrębnych przepisach - oznacza to przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 55, poz. 578 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152); 3) Biuletynie Informacji Publicznej - oznacza to Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271); 4) opiekunie - oznacza to osobę organizującą i przeprowadzającą staż adaptacyjny, wybraną przez wnioskodawcę z listy określonej w rozporządzeniu; 5) wykwalifikowanym przedstawicielu zawodu przewodnika turystycznego - oznacza to osobę, pod której nadzorem wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny; 6) zespole - oznacza to zespół przygotowujący i przeprowadzający test umiejętności. § 3. 1. W przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych, zwanej dalej "ustawą", organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wydaje postanowienie o konieczności odbycia stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenia testu umiejętności. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje do organu prowadzącego postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. Wzór wniosku stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje postanowienie, o którym mowa w § 3 ust. 1, wraz z kopią wniosku o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności oraz dokumentacji zawierającej informację o posiadanych przez wnioskodawcę kwalifikacjach odpowiednio: 1) opiekunowi; 2) zespołowi. § 5. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji ogłasza w drodze obwieszczenia listę osób, spośród których: 1) wnioskodawca wybiera opiekuna; 2) powołuje członków zespołu. 2. Na liście, o której mowa w ust. 1, umieszcza się osoby znajdujące się w składzie komisji przeprowadzających egzaminy dla przewodników turystycznych, powoływanych przez wojewodów w trybie określonym w odrębnych przepisach. 3. W przypadku gdy opiekun wybrany przez wnioskodawcę nie będzie mógł sprawować tej funkcji, kolejnego opiekuna powołuje z listy, o której mowa w ust. 1, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. § 6. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki: 1) informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla przewodników turystycznych; 2) zakresy programowe szkoleń na przewodnika turystycznego; 3) wzór wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2; 4) wzór formularza, o którym mowa w § 8 ust. 1. § 8. Uprawnienia do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego nadawane są zgodnie z odrębnymi przepisami. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 8. 1. Wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego, zwanego dalej "stażem", składa formularz zgłoszeniowy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. W formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca wskazuje: opiekuna z listy, o której mowa w § 5 ust. 1, który nawiąże z wnioskodawcą stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbywania przez niego stażu, termin, w jakim stosunek prawny będzie nawiązany, oraz okres, na jaki nawiąże stosunek prawny, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku gdy opiekun jest członkiem stowarzyszenia lub innej jednostki zatrudniającej przewodników turystycznych, wnioskodawca może nawiązać stosunek prawny, o którym mowa w ust. 1, z tym stowarzyszeniem lub jednostką. 3. Do obowiązków opiekuna należy organizacja i przeprowadzenie stażu oraz sporządzenie raportu z przebiegu stażu. § 9. 1. Staż jest realizowany na podstawie programu ustalanego w oparciu o zakres tematyczny wymagany dla danego rodzaju uprawnień przewodnika turystycznego, zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Program i okres stażu ustala indywidualnie dla każdego wnioskodawcy, z zastrzeżeniem § 10, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji. 3. W programie uwzględnia się w szczególności dotychczasowe doświadczenie zawodowe wnioskodawcy. 4. Program, o którym mowa w ust. 2, otrzymują: wnioskodawca, opiekun i wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego. § 10. Staż obejmuje zajęcia praktyczne w wymiarze co najmniej 50 % godzin wymaganych dla rodzaju uprawnienia przewodnika turystycznego, o które ubiega się wnioskodawca, określonych zgodnie z odrębnymi przepisami. § 11. W okresie odbywania stażu wnioskodawca jest zobowiązany do przestrzegania realizacji programu stażu. § 12. 1. Wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego powoływany jest przez organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji z listy, o której mowa w § 5 ust. 1. 2. Wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego sprawuje nadzór nad przebiegiem stażu wnioskodawcy w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę obecności wnioskodawcy w czasie stażu; 3) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. 3. Wykwalifikowany przedstawiciel zawodu przewodnika turystycznego sporządza opinię na temat przebiegu stażu. § 13. Po odbyciu stażu wnioskodawca, w terminie 7 dni, przedstawia organowi prowadzącemu postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji: 1) raport z przebiegu stażu sporządzony przez opiekuna; 2) opinię wykwalifikowanego przedstawiciela zawodu przewodnika turystycznego nadzorującego przebieg stażu. § 14. Na podstawie przedstawionych dokumentów, o których mowa w § 13, organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji dokonuje oceny stażu i zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego. Rozdział 3 Test umiejętności § 15. 1. Test umiejętności, zwany dalej "testem", dla danego rodzaju uprawnień przewodnika turystycznego obejmuje odpowiedni zakres programowy szkolenia przewodników turystycznych określony w odrębnych przepisach, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Test uwzględnia indywidualne różnice w zakresie wymagań dotyczących wykonywania zawodu przewodnika turystycznego pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem wnioskodawcy. § 16. 1. Do przygotowania i przeprowadzania testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji powołuje trzyosobowy zespół w składzie: przewodniczący oraz dwaj członkowie. 2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji powołuje dwóch członków zespołu z listy, o której mowa w § 5, oraz wyznacza przewodniczącego zespołu. 3. Testy przeprowadzane są trzy razy do roku dla każdego rodzaju uprawnień. 4. Informację o terminie i miejscu przeprowadzenia testu organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji przekazuje wnioskodawcy oraz podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej i na stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki, nie później niż na 30 dni przed terminem testu. § 17. 1. Test składa się z dwóch części: 1) teoretycznej, przeprowadzanej w formie pisemnej i ustnej oraz 2) praktycznej. 2. Część pisemna testu trwa 120 minut i składa się z 30 pytań, w tym 10 % o charakterze opisowym. Każde z pytań niemające charakteru opisowego powinno zawierać nie mniej niż trzy możliwości odpowiedzi, z których tylko jedna może być prawidłowa. 3. Do ustnej części testu dopuszcza się osoby, które uzyskały więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania z części pisemnej. Część ustna trwa 30 minut. 4. Do praktycznej części testu dopuszcza się osoby, które uzyskały więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania z części ustnej. Część praktyczna trwa nie więcej niż 8 godzin. 5. Część teoretyczna testu odbywa się w mieście wojewódzkim właściwym dla obszaru uprawnień. Część praktyczna testu odbywa się na terenie objętym rodzajem uprawnień, o które ubiega się wnioskodawca. § 18. Do zadań zespołu należy: 1) przygotowanie zestawów pytań do części teoretycznej; 2) określenie zadań do realizacji w ramach części praktycznej i ich ocena; 3) ocena testu; 4) sporządzenie protokołu z przebiegu testu. § 19. Test odbywa się w języku polskim. § 20. Przy ocenie testu uwzględnia się w szczególności następujące zasady: 1) za każdą prawidłową odpowiedź na pytanie, niemające charakteru opisowego, ustala się jednakową liczbę punktów; 2) za każde prawidłowe rozwiązanie pytania o charakterze opisowym ustala się jednakową liczbę punktów; 3) za każdą błędną odpowiedź lub brak odpowiedzi ustala się zero punktów; 4) zaliczenie testu następuje w przypadku, gdy wnioskodawca uzyska więcej niż 66 % punktów możliwych do uzyskania. § 21. Z przebiegu testu sporządza się protokół, który podpisują członkowie zespołu. § 22. Informację o wyniku testu przekazuje się wnioskodawcy w terminie 7 dni od dnia sporządzenia protokołu na adres wskazany przez wnioskodawcę. § 23. Na podstawie protokołu z przebiegu testu i zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wydaje decyzję o uznaniu lub odmowie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego. Rozdział 4 Przepis końcowy § 24. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 czerwca 2003 r. (poz. 1313) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - turystyka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń w zakresie emisji hałasu do środowiska 2) (Dz. U. Nr 138, poz. 1316) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania dla urządzeń przeznaczonych do używania na zewnątrz pomieszczeń w zakresie emisji hałasu do środowiska; 2) treść deklaracji zgodności WE; 3) procedury oceny zgodności; 4) metody pomiaru hałasu emitowanego przez urządzenia przeznaczone do używania na zewnątrz pomieszczeń; 5) minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek i laboratoriów; 6) sposób oznakowania urządzeń przeznaczonych do używania na zewnątrz pomieszczeń i oznaczenia gwarantowanego poziomu mocy akustycznej; 7) wzór oznakowania urządzeń przeznaczonych do używania na zewnątrz pomieszczeń i oznaczania gwarantowanego poziomu mocy akustycznej; 8) rodzaje urządzeń przeznaczonych do używania na zewnątrz pomieszczeń podlegających ograniczeniu emisji hałasu, dla których w procesie oceny zgodności jest niezbędny udział jednostki notyfikowanej; 9) rodzaje urządzeń przeznaczonych do używania na zewnątrz pomieszczeń podlegających tylko oznaczeniu gwarantowanego poziomu mocy akustycznej, dla których proces oceny zgodności jest objęty deklarowaniem zgodności przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) sprzętu przeznaczonego do przewozu towarów lub osób transportem drogowym, kolejowym, powietrznym oraz wodnym; 2) sprzętu specjalnie zaprojektowanego i wykonanego na potrzeby wojska, Policji i służb ratownictwa. § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) urządzenia: a) maszyny posiadające własny napęd oraz maszyny, które mogą być przemieszczane niezależnie od zespołu napędowego, które zgodnie z typem mogą być przeznaczone do pracy na zewnątrz pomieszczeń i przyczyniają się do narażenia środowiska na hałas, b) ręczne kruszarki betonu i młoty hydrauliczne, c) maszyny, o których mowa w lit. a i b, pracujące w otoczeniu częściowo redukującym oddziaływanie hałasu na środowisko, w szczególności pod namiotami, zadaszeniami i w szkieletach budynków; 2) poziom mocy akustycznej LWA - poziom mocy akustycznej skorygowany charakterystyką częstotliwościową A, wyrażony w dB, w odniesieniu do 1 pW; 3) zmierzony poziom mocy akustycznej - poziom mocy akustycznej określony podczas pomiarów wykonanych zgodnie z metodą pomiaru dla danego typu urządzenia; wartości te mogą być wynikiem pomiaru wykonanego dla jednego reprezentatywnego dla danego typu urządzenia lub jako średnia z pomiarów kilku urządzeń; 4) gwarantowany poziom mocy akustycznej - poziom mocy akustycznej, uwzględniający niepewność pomiaru wynikającą ze zmienności produkcji i procedur pomiarowych, w zakresie którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel stwierdza, że zgodnie z zalecaną i zastosowaną aparaturą pomiarową wielkość mocy akustycznej wykazana w dokumentacji technicznej nie została przekroczona. § 4. 1. Rodzaje urządzeń podlegających ograniczeniu emisji hałasu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Rodzaje urządzeń podlegających tylko oznaczeniu gwarantowanego poziomu mocy akustycznej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Metody pomiaru hałasu emitowanego przez urządzenia określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 5. 1. Dopuszcza się możliwość prezentacji na targach, wystawach i innych pokazach urządzeń, które nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu, jeżeli na widocznym miejscu umieszczona będzie informacja, że urządzenie nie spełnia tych wymagań i nie będzie dopuszczone do obrotu lub oddane do używania przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela do czasu doprowadzenia do zgodności z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Podczas pokazu działania urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić odpowiednie środki bezpieczeństwa chroniące uczestników tego pokazu. § 6. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien, dla każdego typu urządzenia spełniającego wymagania określone w rozporządzeniu, wystawić deklarację zgodności WE. 2. Deklaracja zgodności WE powinna zawierać: 1) nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 2) opis urządzenia; 3) nazwisko i adres osoby, która posiada dokumentację techniczną, o której mowa w § 12 ust. 1; 4) uzasadnienie zastosowanej procedury badawczej oraz nazwę i adres jednostki notyfikowanej, która dokonała oceny zgodności; 5) zmierzony poziom mocy akustycznej urządzenia reprezentatywnego dla danego typu; 6) gwarantowany poziom mocy akustycznej danego urządzenia; 7) oświadczenie, że urządzenie spełnia wymagania określone w rozporządzeniu; 8) wyszczególnienie aktów prawnych, których wymagania spełnia urządzenie; 9) imię i nazwisko osoby upoważnionej do składania podpisu w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 10) miejsce i datę jej wystawienia. 3. Deklaracja zgodności WE powinna być napisana w języku polskim; może być także przetłumaczona na język kraju, w którym urządzenie będzie wprowadzane do obrotu lub oddane do używania. 4. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien przechowywać deklarację zgodności WE przez okres 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia wraz z dokumentacją techniczną, o której mowa w § 12 ust. 1. § 7. Przyjmuje się, że urządzenia, o których mowa w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, wykonane zgodnie z normami zharmonizowanymi, oznakowane CE i oznaczone gwarantowanym poziomem mocy akustycznej oraz dla których producent wystawił deklarację zgodności WE, są zgodne z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. § 8. Wymagania dotyczące ochrony słuchu operatorów urządzeń określają odrębne przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Rozdział 2 Procedury oceny zgodności § 9. Przed wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem do używania urządzeń, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien poddać każdy typ urządzenia jednej z następujących procedur oceny zgodności: 1) okresowej kontroli zgodności urządzenia, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zgodnie z dokumentacją techniczną, i sprawdzeniu urządzenia w fazie jego produkcji przez jednostkę notyfikowaną w sposób określony w § 15; 2) ocenie zgodności urządzenia dokonanej przez jednostkę notyfikowaną w sposób określony w § 16; 3) sprawdzeniu systemu zapewnienia jakości u producenta przez jednostkę notyfikowaną oraz sprawowaniu nadzoru przez tę jednostkę nad prawidłowym działaniem tego systemu, w sposób określony w § 17-19. § 10. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem do używania urządzenia, o którym mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia, producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien poddać każdy typ urządzenia procedurze oceny zgodności, określonej w § 12 ust. 1, § 13 i § 14 ust. 2. 2. Urządzenia, do których zastosowano procedurę oceny zgodności, podlegają podczas ich eksploatacji nadzorowi producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela w zakresie gwarantowanej wielkości mocy akustycznej LWA. § 11. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informuje o zastosowanej procedurze oceny zgodności danego typu urządzenia. § 12. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, niezależnie od przyjętej procedury oceny zgodności, kompletuje dokumentację techniczną umożliwiającą dokonanie oceny zgodności urządzenia z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Dokumentacja techniczna powinna zawierać w szczególności: 1) nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 2) opis urządzenia i jego markę; 3) nazwę fabryczną, typ, serię i numer urządzenia; 4) zmierzony poziom mocy akustycznej LWA i dane techniczne istotne dla identyfikacji urządzenia, jak: niezbędne schematy, opisy i wyjaśnienia; 5) sprawozdanie techniczne z pomiarów hałasu przeprowadzonych zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 6) nazwę i typy zastosowanej aparatury pomiarowej oraz wyniki oszacowania niepewności pomiarów wynikającej ze zmienności produkcji i jej wpływu na gwarantowany poziom mocy akustycznej. 3. Dokumentacja techniczna powinna być przechowywana dla celów kontrolnych przez okres co najmniej 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza danego typu urządzenia. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel może powierzyć przechowywanie dokumentacji technicznej innej osobie, zamieszczając w deklaracji zgodności WE nazwisko i adres tej osoby. § 13. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, w ramach przyjętej procedury oceny zgodności, wystawia deklarację zgodności WE. § 14. 1. W procesie produkcji producent urządzenia, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, powinien podjąć niezbędne działania w celu zapewnienia zgodności produkowanego urządzenia z dokumentacją techniczną, deklaracją zgodności WE oraz wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel po skompletowaniu dokumentacji technicznej, o której mowa w § 12 ust. 1, danego typu urządzenia wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, wystawieniu deklaracji zgodności WE i zapewnieniu, że dany typ urządzenia spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, umieszcza na urządzeniu oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej, zgodnie z wymaganiami określonymi w rozdziale 4. § 15. 1. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresową kontrolę deklarowanej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela zgodności typu urządzenia, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zgodnie z dokumentacją techniczną, a także dokonuje sprawdzenia urządzenia w fazie produkcji. 2. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się w następujący sposób: 1) producent lub jego upoważniony przedstawiciel przed zgłoszeniem dokumentacji technicznej urządzenia do kontroli kompletuje tę dokumentację; 2) producent lub jego upoważniony przedstawiciel przedstawia kopię dokumentacji technicznej wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej, przed wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem do użytkowania pierwszego egzemplarza urządzenia danego typu; 3) w przypadku powstania wątpliwości co do wiarygodności dokumentacji technicznej jednostka notyfikowana informuje o tym producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela oraz może zalecić wykonanie niezbędnych modyfikacji dokumentacji technicznej lub wykonanie niezbędnych pomiarów; 4) po sprawdzeniu dokumentacji technicznej jednostka notyfikowana sporządza sprawozdanie i przekazuje je producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi; 5) po przekazaniu przez jednostkę notyfikowaną sprawozdania potwierdzającego, że dokumentacja techniczna jest zgodna z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, producent lub jego upoważniony przedstawiciel może umieścić na urządzeniu oznakowanie CE i wystawić deklarację zgodności WE, na swoją odpowiedzialność. 3. Po przeprowadzonej kontroli, o której mowa w ust. 1, producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien kontynuować dalszą współpracę z jednostką notyfikowaną w fazie produkcji urządzenia, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zgodnie z jedną z procedur wybranych przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 4. Jednostka notyfikowana powinna przeprowadzać okresowe kontrole, mające na celu stałą weryfikację zgodności produkowanych urządzeń z dokumentacją techniczną i wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 5. Jednostka notyfikowana powinna w szczególności sprawdzać: 1) prawidłowość oznakowania urządzenia; 2) zgodność deklaracji zgodności WE z wymaganiami określonymi w § 6 ust. 2; 3) zastosowaną aparaturę pomiarową i wyniki oszacowania niepewności pomiarów wynikających ze zmienności produkcji oraz jej wpływu na gwarantowany poziom mocy akustycznej. 6. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien udostępnić jednostce notyfikowanej wewnętrzną dokumentację dotyczącą zastosowanej procedury, wyniki aktualnych wewnętrznych audytów i wykonanych niezbędnych prób. 7. Jeżeli przeprowadzone kontrole, o których mowa w ust. 1 i 4, nie zostały zakończone wynikiem pozytywnym, jednostka notyfikowana: 1) przeprowadza badania hałasu na wybranym egzemplarzu urządzenia; badania te może upraszczać lub wykonywać zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia albo przeprowadzać badania równoważne; 2) kontroluje prawidłowość: a) oznakowania urządzenia z wymaganiami określonymi w § 23, b) sporządzenia i przechowywania dokumentacji technicznej; 3) określa, odpowiednio do wyników przeprowadzonych kontroli, o których mowa w ust. 1, częstotliwość ich przeprowadzania, potrzeby w zakresie nadzorowania działań korygujących wykonywanych przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, jego możliwości utrzymania gwarantowanych wartości emisji hałasu; kontrole powinny być przeprowadzone nie rzadziej niż raz na trzy lata; 4) w przypadku wystąpienia zastrzeżeń co do wiarygodności dokumentacji technicznej, przestrzegania procesu technologicznego oraz otrzymanych danych z pomiarów emisji hałasu informuje o tym producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 5) informuje niezwłocznie organ sprawujący nadzór nad wyrobami wprowadzanymi do obrotu, że kontrolowane urządzenie nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu. § 16. 1. Ocena zgodności urządzenia z wymaganiami zasadniczymi jest procedurą, poprzez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że urządzenie posiadające certyfikat zgodności WE, o którym mowa w ust. 5 pkt 4, spełnia wymagania określone w rozporządzeniu. 2. Jednostka notyfikowana przeprowadza ocenę zgodności urządzenia na wniosek producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 2) oświadczenie, że wniosek nie był składany w innej jednostce notyfikowanej. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy załączyć dokumentację techniczną, która powinna zawierać: 1) opis urządzenia i jego markę; 2) nazwę fabryczną reprezentatywnego urządzenia, typ, serię i numery urządzenia; 3) dane istotne dla identyfikacji urządzenia i ocenę emisji hałasu z załączonymi, w razie potrzeby, schematami, opisem i wyjaśnieniami niezbędnymi dla ich zrozumienia. 5. Jednostka notyfikowana po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 2, podejmuje niezwłocznie następujące czynności: 1) sprawdza, czy urządzenie zostało wykonane zgodnie z dokumentacją techniczną; 2) uzgadnia ze zgłaszającym urządzenie miejsce przeprowadzenia badania hałasu; 3) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie wykonania pomiarów hałasu; 4) po stwierdzeniu, że dane urządzenie spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, wydaje certyfikat zgodności WE. 6. Jeżeli jednostka notyfikowana odmówi wydania certyfikatu zgodności WE, powinna uzasadnić odmowę oraz powiadomić inne jednostki notyfikowane, ministra właściwego ze względu na przedmiot oceny zgodności, a także organ sprawujący nadzór nad wyrobami wprowadzanymi do obrotu. 7. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje przez okres 10 lat od daty wprowadzenia urządzenia do obrotu kopię dokumentacji technicznej i certyfikatu zgodności WE. § 17. 1. Jednostka notyfikowana sprawdza system zapewnienia jakości u producenta oraz sprawuje nadzór nad prawidłowym działaniem tego systemu w następujący sposób: 1) producent lub jego upoważniony przedstawiciel deklarujący zgodność urządzenia z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu powinien umieścić oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej oraz wystawić deklarację zgodności WE, a także stosować zatwierdzony system zapewnienia jakości w fazie produkcji urządzenia oraz kontroli i badań wyrobu finalnego; 2) producent składa wniosek o dokonanie oceny systemu zapewnienia jakości do wybranej jednostki notyfikowanej. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinien zawierać: 1) nazwę i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela; 2) opis urządzenia, jego nazwę i nazwę fabryczną urządzenia; 3) typ urządzenia, serię i numer egzemplarza z serii; 4) istotne dla identyfikacji urządzenia dane techniczne i ocenę emisji hałasu; 5) dane o zastosowanej aparaturze i wyniki oszacowania niepewności pomiarów wynikającej ze zmienności produkcji. 3. Producent powinien dołączyć do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2: 1) niezbędne schematy, opisy i wyjaśnienia dotyczące urządzenia, jeżeli zachodzi taka potrzeba; 2) sprawozdania techniczne z przeprowadzonych pomiarów hałasu, wykonane w sposób określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 3) kopię deklaracji zgodności WE; 4) dokumentację dotyczącą systemu zapewnienia jakości. § 18. 1. System zapewnienia jakości powinien gwarantować wykonanie urządzenia zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Wszystkie elementy systemu zapewnienia jakości, wymagania i zastrzeżenia przyjęte przez producenta powinny być udokumentowane w sposób systematyczny i uporządkowany za pomocą procedur, instrukcji oraz prowadzonej przez producenta polityki jakości. 3. Dokumentacja systemu zapewniania jakości powinna umożliwiać zrozumienie prowadzonej przez producenta polityki jakości i stosowanych procedur, a także programów jakości, planów i zapisów, a w szczególności powinna zawierać: 1) określenie celów jakości i struktury organizacyjnej pionu sterowania jakością, obowiązków oraz uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wykonanego projektu urządzenia, jak i samego urządzenia; 2) dokumentację techniczną dla każdego urządzenia, zawierającą co najmniej informacje, o których mowa w § 17 ust. 2, dotyczące tej dokumentacji; 3) techniki sterowania projektowaniem oraz weryfikacją projektu, procesów i innych systematycznych działań, które będą stosowane podczas projektowania urządzeń zaliczanych do danej kategorii; 4) instrukcje wykonania urządzenia, sterowania jakością oraz techniki zapewnienia jakości, procesów i innych systematycznych działań, należących do zakresu wdrożonego systemu; 5) opisy wykonywanych czynności kontrolnych i planowanych badań, które będą wykonywane przed, podczas i po wyprodukowaniu urządzeń, oraz częstotliwości, z jaką będą one przeprowadzane; 6) zapisy dotyczące jakości, w szczególności sprawozdania z kontroli i dane z przeprowadzonych badań, dane kalibracyjne, sprawozdania dotyczące kwalifikacji personelu; 7) stosowane środki nadzoru założonych celów wynikających z projektu urządzenia, jego jakości oraz efektywności działania systemu zapewnienia jakości. 4. Jednostka notyfikowana ocenia system zapewnienia jakości, w celu stwierdzenia, czy spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1-3. 5. Ocena systemu zapewnienia jakości polega na badaniu zgodności stosowanego systemu z wymaganiami określonymi w odpowiedniej Polskiej Normie i odbywa się w następujący sposób: 1) jednostka notyfikowana powołuje zespół w celu przeprowadzenia audytu urządzeń technicznych u producenta; 2) w skład zespołu przeprowadzającego audyt powinna być powołana co najmniej jedna osoba posiadająca uprawnienia i doświadczenie w zakresie dokonywania oceny urządzeń technicznych; 3) producent powinien być powiadomiony o wynikach przeprowadzonego audytu; powiadomienie powinno zawierać wnioski i uzasadnienie podjętej decyzji; 4) jednostka notyfikowana, na podstawie pozytywnych wyników przeprowadzonego audytu, zatwierdza system zapewnienia jakości; zatwierdzony system stanowi podstawę dla producenta do wypełniania przyjętych zobowiązań wynikających z zatwierdzenia i utrzymywania systemu zapewnienia jakości w sposób efektywny; 5) producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien współpracować z jednostką notyfikowaną, która zatwierdziła system zapewnienia jakości, i informować ją o każdych zamierzonych modyfikacjach tego systemu; 6) jednostka notyfikowana ocenia proponowane modyfikacje systemu zapewnienia jakości i decyduje, czy zmodyfikowany system zapewnienia jakości będzie spełniał wymagania określone w ust. 1-3 oraz czy jest wymagane powtórne przeprowadzenie audytu; 7) jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji w sprawie powtórnej oceny systemu zapewnienia jakości; powiadomienie powinno zawierać uzasadnienie podjętej decyzji wraz z wnioskami. § 19. 1. Jednostka notyfikowana sprawuje nadzór nad zatwierdzonym systemem zapewnienia jakości u producenta. 2. Celem nadzoru nad zatwierdzonym systemem zapewnienia jakości jest sprawdzenie, czy producent wypełnia w należny sposób zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości. 3. W celu umożliwienia sprawowania nadzoru nad zatwierdzonym systemem zapewnienia jakości producent: 1) udostępnia jednostce notyfikowanej: a) pomieszczenia biur projektowych, produkcyjnych, kontrolnych, badawczych i magazynowych w celu przeprowadzenia audytu, b) dokumentację systemu zapewnienia jakości, c) dokumenty, zgodne z wymaganiami systemu zapewnienia jakości, w części dotyczącej: - projektowania urządzenia, w szczególności wyniki analiz, obliczenia i wyniki badań, - produkcji urządzenia, w szczególności sprawozdania z kontroli, dane z badań i dane kalibracyjne oraz świadectwa dokumentujące kwalifikacje personelu; 2) udziela jednostce notyfikowanej, na jej żądanie, informacji o zatwierdzonym systemie zapewnienia jakości. 4. W ramach sprawowania nadzoru nad zatwierdzonym systemem zapewnienia jakości u producenta jednostka notyfikowana: 1) powinna okresowo przeprowadzać audyty, aby upewnić się, że producent zachowuje i stosuje system zapewnienia jakości; 2) powinna przekazywać producentowi sprawozdania i oceny z wyników przeprowadzonych audytów i badań, jeżeli takie miały miejsce; 3) może przeprowadzać niezapowiedziany audyt u producenta; w uzasadnionych przypadkach może przeprowadzać lub zlecić przeprowadzenie dodatkowych badań, aby ocenić prawidłowość działania systemu zapewnienia jakości. 5. Producent przechowuje przez okres co najmniej 10 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia dokumentację dotyczącą: 1) systemu zapewnienia jakości, o której mowa w § 18 ust. 3; 2) modyfikacji systemu, o którym mowa w § 18 ust. 5 pkt 6; 3) podjętych decyzji i sporządzonych sprawozdań z przeprowadzonych audytów, o których mowa w § 18 ust. 5 pkt 4 i 7. § 20. Jednostka notyfikowana przekazuje innym jednostkom notyfikowanym oraz organowi nadzoru nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu informacje o wydanych i cofniętych certyfikatach systemu zapewnienia jakości WE. Rozdział 3 Minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek i laboratoriów § 21. 1. Jednostka notyfikowana, jej kierownik i pracownicy odpowiedzialni za przeprowadzanie oceny zgodności nie powinni być projektantami, producentami, dostawcami ani instalatorami maszyn i urządzeń, które oceniają, ani też upoważnionymi przedstawicielami żadnej ze stron. Nie powinni być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, wytwarzanie, sprzedaż i konserwację maszyn i urządzeń, ani przedstawicielami stron przeprowadzających te czynności. 2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych między producentem a jednostką notyfikowaną. 3. Jednostka notyfikowana i jej personel powinni przeprowadzać ocenę zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji technicznej. 4. Pracownicy jednostki notyfikowanej powinni podejmować działania w sposób niezależny, bezstronny i przestrzegać zasady równoprawnego traktowania podmiotów uczestniczących w procesie oceny zgodności. § 22. 1. Jednostka notyfikowana powinna mieć do dyspozycji niezbędny personel i odpowiednie wyposażenie, umożliwiające właściwe wykonanie zadań administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności, a także mieć dostęp do sprzętu wymaganego do badań specjalistycznych. 2. Pracownicy jednostki notyfikowanej odpowiedzialni za dokonywanie oceny zgodności powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać: 1) wiedzę niezbędną do przeprowadzania badań oraz odpowiednie doświadczenie w ich przeprowadzaniu; 2) umiejętność sporządzania certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań. 3. Jednostka notyfikowana powinna: 1) zapewniać bezstronność pracowników przeprowadzających ocenę zgodności; 2) zapewniać ochronę informacji zawodowych uzyskanych przez pracowników podczas wykonywania zadań określonych w rozporządzeniu, z wyjątkiem współpracy z organami administracji państwowej; 3) uczestniczyć w pracach normalizacyjnych i współpracować z innymi jednostkami notyfikowanymi; 4) gwarantować zachowanie jakości usług w warunkach konkurencji rynkowej. Rozdział 4 Oznakowanie i oznaczenie § 23. 1. Urządzenia, o których mowa w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, wprowadzone do obrotu lub oddane do używania, które spełniają wymagania określone w rozporządzeniu i dla których wystawiono deklarację zgodności WE, podlegają oznakowaniu znakiem zgodności CE i oznaczeniu gwarantowanego poziomu mocy akustycznej LWA. 2. Oznakowanie CE i oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej LWA powinno być czytelne i jednoznaczne oraz umieszczone na widocznej części urządzenia. 3. Umieszczanie na urządzeniu innych niż określone w ust. 1 oznaczeń i informacji nie powinno zmniejszać widoczności oznakowania CE i oznaczenia gwarantowanego poziomu mocy akustycznej LWA. 4. Wzór oznakowania CE i oznaczenia gwarantowanego poziomu mocy akustycznej LWA określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 24. 1. W przypadku gdy urządzenie podlega także innym przepisom, które przewidują umieszczenie oznakowania CE, oznakowanie może być umieszczone pod warunkiem, że urządzenie spełnia także wymagania określone w przepisach. 2. Jeżeli co najmniej jeden z przepisów, o których mowa w ust. 1, pozwala producentowi na wybór przyjętych wymagań, oznakowanie CE, o którym mowa w § 23 ust. 1, powinno wskazywać zgodność tych wymagań z przepisami zastosowanymi przez producenta; w takim przypadku producent powinien podać szczegółowe dane o zastosowanych przepisach w dokumentacji lub instrukcjach wymaganych przez te przepisy. Rozdział 5 Przepisy przejściowy i końcowy § 25. Wartości dopuszczalne gwarantowanego poziomu mocy akustycznej maszyn, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, oraz etapy, w których będą obowiązywać, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 lipca 2003 r. (poz. 1316) Załącznik nr 1 WYKAZ URZĄDZEŃ PODLEGAJĄCYCH OGRANICZENIU EMISJI HAŁASU 1. Dźwigi budowlane towarowe do transportu towarów (napędzane silnikiem spalinowym) Mechanicznie napędzane, instalowane tymczasowo (przejściowo) dźwigi budowlane obsługiwane przez osoby, które są upoważnione do przebywania na placach przygotowania technicznego i placach budowy, przeznaczone do pracy: 1) przy określonych poziomach wyładunku, posiadające platformę: a) zaprojektowaną tylko do transportowania towarów, b) umożliwiającą pracownikom dostęp podczas ładowania i rozładowania, c) umożliwiającą dostęp i poruszanie się upoważnionym pracownikom podczas budowy, rozbiórki i konserwacji, d) prowadzoną, e) poruszającą się pionowo lub odchyloną maks. 15° od pionu, f) podtrzymywaną lub utrzymywaną przez: drut, linę, łańcuch, gwintowany trzpień i nakrętkę, mechanizm zębatkowy, hydrauliczny podnośnik (bezpośrednio lub pośrednio) lub zaczep rozsuwany - gdzie maszty wymagają albo nie wymagają podtrzymywania przez oddzielne konstrukcje lub 2) przy jednym górnym podeście lub roboczej powierzchni rozciągającej się na końcu prowadnicy (dach), posiadające urządzenie nośne: a) zaprojektowane tylko do transportu towarów, b) zaprojektowane tak, aby nie było potrzeby wchodzenia podczas ładowania i rozładowywania lub konserwacji, budowy i rozbiórki, c) na które personel nie ma wstępu, d) prowadzone, e) przeznaczone do poruszania się pod dowolnym kątem względem pionu, lecz nie większym niż 30°, f) utrzymywane przez stalową linę i wymuszony układ napędowy, g) sterowane przez sterowniki stałociśnieniowe, h) niekorzystające z jakiejkolwiek przeciwwagi, i) posiadające maksymalne dopuszczalne obciążenie 300 kg, j) posiadające maksymalną prędkość 1 m/s - gdzie prowadnice wymagają podtrzymywania przez oddzielną konstrukcję. 2. Maszyna do zagęszczania (tylko walce wibracyjne i niewibracyjne, płyty wibracyjne i wibracyjne ubijaki) Maszyna, która zagęszcza materiały, kruszywo skalne, grunt lub jest stosowana przy układaniu nawierzchni asfaltowej i działa przez wałowanie, ubijanie lub działanie wibracyjne organu roboczego. Maszyna ta może być samobieżna, holowana, prowadzona lub może być wyposażeniem maszyny nośnej. Maszyny do zagęszczania dzielą się na: 1) walce obsługiwane przez operatora - samobieżne maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami; stanowisko operatora jest integralną częścią maszyny; 2) walce prowadzone - samobieżne maszyny zagęszczające z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami, w których urządzenia sterujące jazdą, kierunkiem jazdy, hamowaniem i wibracją są umieszczone w taki sposób, że maszyny są sterowane przez towarzyszącego im operatora lub przez zdalne urządzenia sterujące; 3) walce holowane - maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami, które nie posiadają niezależnego układu napędowego, a stanowisko operatora powinno być umiejscowione na ciągniku; 4) płyty wibracyjne i ubijaki wibracyjne - maszyny do zagęszczania, zwłaszcza z płaskimi talerzowymi podstawami, które wibrują; są one sterowane przez towarzyszącego operatora lub stanowią wyposażenie maszyny nośnej; 5) ubijaki eksplozyjne - maszyny do zagęszczania, głównie z płaską podkładką jako narzędziem zagęszczającym, które jest poruszane w kierunku przeważnie pionowym przez gwałtowny wzrost ciśnienia; maszyna jest sterowana przez towarzyszącego operatora. 3. Agregat sprężarkowy (< 350 kW) Dowolna maszyna przeznaczona do użytku z zamiennym wyposażeniem, która spręża powietrze, gazy lub pary do ciśnienia wyższego niż ciśnienie wlotowe. Agregat sprężarkowy zawiera sprężarkę właściwą, źródło napędu i dowolne wyposażenie lub urządzenia uzupełniające, które są potrzebne do bezpiecznego działania sprężarki. Sprężarkami nie są urządzenia: 1) wentylatory - urządzenia wytwarzające cyrkulację powietrza przy nadciśnieniu nie większym niż 110.000 pascali; 2) pompy próżniowe - przyrządy lub urządzenia do odsysania powietrza z zamkniętej, oddzielonej przestrzeni o ciśnieniu nieprzekraczającym ciśnienia atmosferycznego; 3) gazowe silniki turbinowe. 4. Ręczna kruszarka do betonu i młoty napędzane (dowolnym sposobem) Ręczna kruszarka do betonu i młot używany do wykonywania pracy na placach budowy i terenach prac z zakresu inżynierii lądowej i wodnej. 5. Wciągarka budowlana (napędzana silnikiem spalinowym) Mechanicznie napędzane, okresowo instalowane urządzenie podnoszące, z wyposażeniem umożliwiającym podnoszenie i opuszczanie zawieszonego obciążenia. 6. Spycharka (< 500 kW) Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa używana do wywierania siły pchającej lub ciągnącej za pomocą zamontowanego wyposażenia. 7. Wywrotka (< 500 kW) Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa posiadająca otwarte nadwozie, która albo transportuje i zrzuca na usypisko materiał albo go rozrzuca. Wywrotki mogą być wyposażane w integralny osprzęt samozaładowczy. 8. Koparka hydrauliczna lub linowa (< 500 kW) Samobieżna maszyna gąsienicowa lub kołowa posiadająca nadwozie zdolne do obrotu o minimum 360°, która służy do kopania, obraca się względem osi pionowej i przenosi oraz zrzuca na usypisko materiał za pomocą łyżki przymocowanej do wysięgnika i ramienia lub wysięgnika teleskopowego, bez poruszania ramy czy podwozia, podczas jakiegokolwiek cyklu roboczego maszyny. 9. Koparko-ładowarka (< 500 kW) Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa o głównej strukturze nośnej przeznaczonej do przenoszenia zarówno osprzętu ładowarki czołowej zamontowanego z przodu, jak i osprzętu koparki podsiębiernej zamontowanego z tyłu. Maszyna używana jako koparka normalnie kopie poniżej poziomu ziemi łyżką poruszaną w kierunku maszyny. Łyżka koparki podnosi, obraca i wysypuje materiał, podczas gdy maszyna jest nieruchoma. Maszyna używana jako ładowarka - ładuje lub kopie przez jazdę do przodu i podnosi, przenosi i wysypuje materiał. 10. Równiarka (< 500 kW) Samobieżna maszyna kołowa o nastawnym ostrzu, umieszczonym pomiędzy przednią i tylną osią, które tnie, przesuwa i rozrzuca materiał podłoża, zgodnie z założonymi wymaganiami. 11. Zmechanizowana hydrauliczna przetwornica ciśnienia Dowolna maszyna z wymiennym wyposażeniem, która spręża płyny do ciśnienia wyższego niż ciśnienie dopływowe. Oznacza to układ składający się ze źródła napędu, pompy ze zbiornikiem lub bez zbiornika i akcesoriów (np. urządzenia sterujące, zawór odciążający). 12. Ugniatarka wysypiskowa typu ładowarkowego z łyżką (< 500 kW) Samobieżna kołowa maszyna zagęszczająca, mająca z przodu zamontowany osprzęt ładowarkowy z łyżką, posiadająca stalowe koła (bębny), zaprojektowana przede wszystkim do zagęszczania, przesuwania, równania i ładowania gleby lub odpadów na wysypisku. 13. Kosiarki do trawy, z wyłączeniem sprzętu rolnego i leśnego, urządzeń wielofunkcyjnych, z podstawowym układem napędowym, który ma zainstalowaną moc większą niż 20 kW Maszyna prowadzona lub przeznaczona do jazdy na niej, służąca do ścinania trawy, lub maszyna z wyposażeniem dodatkowym do ścinania trawy, w której urządzenie tnące operuje w płaszczyźnie, w przybliżeniu równoległej do ziemi, i wykorzystuje poziom gruntu do określania wysokości cięcia regulowanej za pomocą przestawiania kół, poduszki powietrznej lub płóz, gdzie wykorzystuje się silnik spalinowy lub silnik elektryczny jako źródło napędu. Urządzenia tnące to: 1) sztywny element tnący lub 2) niemetalowa żyłka (żyłki), swobodnie obracający się na czopie nóż (noże) o energii kinetycznej większej niż 10 J każdy; energia kinetyczna jest określana według normy EN 786:1997, załącznik B. Jest to także prowadzona lub przystosowana do jazdy na niej maszyna do cięcia trawy lub maszyna z dodatkowym wyposażeniem do cięcia trawy, gdzie urządzenie tnące obraca się wokół poziomej osi, obcinanie zaś jest wynikiem współdziałania ze sztywnym prętem tnącym lub nożem (kosiarka walcowa). 14. Przycinarka do trawników (przycinarki krawędziowe do trawników) Maszyna zasilana elektrycznie prowadzona lub trzymana w ręku, przeznaczona do cięcia trawy, z tnącym elementem, elementami z niemetalowej linki (linek) lub swobodnie obracającymi się na osi niemetalowymi nożami, o energii kinetycznej nie większej niż 10 J każdy, przeznaczona do cięcia trawy lub podobnej miękkiej roślinności. Tnący element (elementy) operuje (operują) w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi (przycinarka do trawy) lub prostopadłej do ziemi (przycinarka krawędziowa do trawy). Energię kinetyczną maszyny określa załącznik B do normy EN 786:1997. 15. Wózki podnośnikowe, napędzane silnikiem spalinowym, z przeciwwagą (z wyłączeniem innych wózków podnośnikowych z przeciwwagą, z obciążeniem nominalnym nie większym niż 10 ton) Wózek kołowy, napędzany silnikiem spalinowym i z osprzętem podnośnikowym (maszt, ramię teleskopowe lub ramię przegubowe). Do wózków podnośnikowych zalicza się: 1) wózki do ciężkiego terenu przeznaczone przede wszystkim do działania na nieulepszanym naturalnym terenie lub na terenie ulepszonym (np. place przygotowania technicznego); 2) inne wózki, z wyjątkiem budowanych specjalnie przystosowanych do transportu kontenerów. 16. Ładowarki (< 500 kW) Samobieżna maszyna kołowa lub gąsienicowa, posiadająca własny zamontowany z przodu osprzęt ładowarkowy z łyżką, którą się napełnia lub która służy do kopania za pomocą ruchu maszyny do przodu, następnie łyżkę się podnosi do przewiezienia materiału i rozładowania. 17. Żuraw samojezdny Żuraw z własnym napędem, zdolny do przemieszczania się na nieutwardzonych drogach z obciążeniem lub nieobciążony, wykorzystujący grawitację do zachowania stateczności. Żuraw samojezdny działa na oponach, gąsienicach lub z innymi samojezdnymi urządzeniami. W ustalonej pozycji może być podtrzymywany przez podpory zewnętrzne lub inne wyposażenie powiększające jego stabilność. Nadwozie żurawia samojezdnego może być typu pełnoobrotowego, ograniczonego obrotu lub nieobrotowe; jest wyposażony w jedną lub więcej wciągarkę lub hydrauliczne cylindry do podnoszenia i opuszczania wysięgnika i ładunku. Samojezdne żurawie są wyposażane zgodnie z projektem albo w wysięgnik teleskopowy, wysięgnik przegubowy, wysięgnik kratownicowy lub ich kombinację, aby mógł być on łatwo opuszczany. Ładunki zawieszone na wysięgniku mogą być przemieszczane przez zespoły wielokrążków haka lub inne urządzenia do podnoszenia ładunku podczas wykonywania specjalnych prac. 18. Redlica motorowa (< 3 kW) Zaprojektowana do kierowania przez pieszego operatora samobieżna maszyna: 1) z kołem (kołami) podporowym lub bez koła podporowego, utrzymującym koło (koła) w taki sposób, aby jej napędzane elementy robocze działały jak narzędzia kopiące (motyka motorowa); 2) napędzana przez jedno koło lub kilka kół bezpośrednio uruchamianych od silnika i wyposażona w narzędzia kopiące (motorowa motyka z napędzanym kołem/kołami). 19. Układarka do nawierzchni (z wyjątkiem układarki wyposażonej w listwę do intensywnego zagęszczania) Samojezdna maszyna do budowy dróg używana w celu układania warstw materiału budowlanego, takiego jak mieszanka bitumiczna, beton i żwir. 20. Agregat prądotwórczy (< 400 kW) Urządzenie składające się z silnika spalinowego napędzającego obrotowy generator zapewniający ciągłe dostarczanie energii elektrycznej. 21. Żuraw wieżowy Żuraw z obracającym się wokół osi wysięgnikiem umieszczonym na szczycie wieży, która stoi w przybliżeniu pionowo w pozycji roboczej. Urządzenie jest wyposażone w środki do podnoszenia i opuszczania zawieszonego ładunku oraz do ruchu tego ładunku poprzez zmianę promienia na wysięgniku, obracania i przesuwania całego urządzenia. Urządzenie niekoniecznie musi wykonywać wszystkie te ruchy. Urządzenie może być instalowane w stałej pozycji lub wyposażone w środki do przemieszczania lub wspinania się. 22. Urządzenie z zespołem wirującym wytwarzające prąd spawalniczy Obrotowe urządzenie, które wytwarza prąd spawalniczy. Pomiary mocy akustycznej urządzeń wymienionych w tym załączniku powinny być wykonane zgodnie z procedurami badawczymi określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Załącznik nr 2 URZĄDZENIA PODLEGAJĄCE TYLKO OZNACZENIU GWARANTOWANEGO POZIOMU MOCY AKUSTYCZNEJ 1. Podest ruchomy z silnikiem spalinowym Urządzenie składające się z: niewielkiego podestu roboczego, urządzenia nośnego o zmiennej długości i podwozia. Podest roboczy stanowi ogrodzoną powierzchnię lub klatkę, która może być przemieszczana pod obciążeniem do wymaganego położenia roboczego. Urządzenie nośne o zmiennej długości jest połączone z podwoziem i podtrzymuje podest roboczy, co pozwala na przemieszczenie podestu roboczego do wymaganego położenia. 2. Wycinarka krzaków Ręczne przenośne urządzenie napędzane silnikiem spalinowym z zamocowanym obrotowym ostrzem wykonanym z metalu lub plastiku przeznaczone do ścinania chwastów, zarośli, małych drzewek i podobnej roślinności. Element tnący działa w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi. 3. Dźwig budowlany towarowy (z silnikiem elektrycznym) Mechanicznie napędzany, instalowany tymczasowo (przejściowo). Dźwig budowlany obsługiwany przez osoby upoważnione do przebywania na placach przygotowania technicznego i placach budowy, przeznaczony do pracy: 1) przy określonych poziomach wyładunku, posiadający platformę: a) zaprojektowaną tylko do transportowania towarów, b) która umożliwia dostęp osobom podczas ładowania i rozładowania, c) która umożliwia dostęp i poruszanie się upoważnionym osobom podczas budowy, rozbiórki i konserwacji, d) prowadzoną, e) poruszającą się pionowo lub wzdłuż ścieżki w obrębie maks. 15° od pionu, f) podtrzymywaną lub utrzymywaną przez drut, linę, łańcuch, gwintowany trzpień i nakrętkę, mechanizm zębatkowy, hydrauliczny podnośnik (bezpośredni lub pośredni) lub mechanizm z rozprężnym wiązaniem - gdzie maszty wymagają lub nie wymagają podtrzymywania przez oddzielne konstrukcje; 2) przy jednym górnym podeście lub roboczej powierzchni umiejscowionej na końcu prowadnicy (np. dach), wyposażony w urządzenie nośne: a) zaprojektowane tylko do transportu towarów, b) zaprojektowane w taki sposób, aby nie było potrzeby wchodzenia na nie przy ładowaniu i rozładowywaniu lub konserwacji, budowie i rozbiórce, c) zakazane dla osób przez cały czas, d) prowadzone, e) które jest zaprojektowane do poruszania się wzdłuż ścieżki w obrębie przynajmniej 30° względem pionu, lecz może być użyte przy dowolnym kącie, f) utrzymywane przez stalową linę i wymuszony układ napędowy, g) sterowane przez sterowniki typu stałego ciśnienia, h) które nie korzysta z jakiejkolwiek przeciwwagi, i) z maksymalnym dopuszczalnym obciążeniem 300 kg, j) z maksymalną prędkością 1 m/s - gdzie prowadnice wymagają podtrzymywania przez oddzielną konstrukcję. 4. Pilarka taśmowa dla potrzeb budownictwa Napędzana elektrycznie maszyna z ręcznym podawaniem, o masie mniejszej niż 200 kg, do piłowania piłą w postaci ciągłej taśmy zamontowanej na dwóch lub większej liczbie kół taśmowych i poruszającej się między nimi. 5. Stołowa pilarka tarczowa dla potrzeb budownictwa Obrabiarka z ręcznym podawaniem, o masie mniejszej niż 200 kg, wyposażona w: pojedynczą piłę tarczową (inną niż piła podcinająca) o średnicy 350 mm lub więcej, aż do maksymalnej średnicy 500 mm, zamocowaną podczas piłowania, oraz poziomy stół. Podczas pracy piły wszystkie części poziomego stołu są zamocowane na stałe. Piła tarczowa jest zamontowana na poziomym nieprzechylnym wrzecionie, którego położenie jest stałe podczas piłowania. Obrabiarka ta może mieć jedną z następujących właściwości: 1) możliwość podnoszenia lub opuszczania piły względem stołu; 2) korpus obrabiarki poniżej stołu może być otwarty lub zamknięty; 3) obrabiarka może być wyposażona w dodatkowy, poruszany ręcznie stół przesuwny (niesąsiadujący z piłą). 6. Przenośna pilarka łańcuchowa Napędzane mechanicznie narzędzie do cięcia drewna za pomocą łańcucha tnącego i stanowiące jednostkę o zwartej budowie złożoną z silnika, przyborów tnących oraz uchwytów, zaprojektowane do podtrzymywania dwiema rękami. 7. Pojazd do wysokociśnieniowego spłukiwania i wysysania Pojazd, który może pracować jako wysokociśnieniowy spłukiwacz albo jako pojazd odsysający. Patrz pojazd wysokociśnieniowy spłukiwacz i odsysacz. 8. Maszyna do zagęszczania (tylko ubijak eksplozyjny) Maszyna, która zagęszcza materiały, np. kruszywo skalne, grunt lub jest stosowana przy układaniu nawierzchni asfaltowej i działa przez wałowanie, ubijanie lub działania wibracyjne organu roboczego. Maszyna ta może być samobieżna, holowana, prowadzona lub może stanowić wyposażenie maszyny nośnej. Maszyny do zagęszczania dzielą się na: 1) walce z jeżdżącymi na nich operatorami - samobieżne maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami; stanowisko operatora jest integralną częścią maszyny; 2) walce prowadzone - samobieżne maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami, w których urządzenia sterujące jazdą, kierunkiem jazdy, hamowaniem i wibracją są umieszczone w taki sposób, że maszyną powinien sterować towarzyszący jej operator lub zdalne urządzenia sterujące; 3) walce holowane - maszyny do zagęszczania z jednym lub więcej metalowymi cylindrami lub gumowymi oponami, które nie posiadają niezależnego układu napędowego, a stanowisko operatora powinno być umiejscowione na ciągniku; 4) płyty wibracyjne i ubijaki wibracyjne - maszyny zagęszczające, głównie z płaskimi talerzowymi podstawami, które wibrują; steruje nimi towarzyszący operator lub stanowią wyposażenie maszyny nośnej; 5) ubijaki eksplozyjne - maszyny do zagęszczania głównie z płaską podkładką jako narzędziem zagęszczającym, które są poruszane w kierunku przeważnie pionowym przez gwałtowny wzrost ciśnienia - maszyną steruje towarzyszący operator. 9. Betoniarka do mieszanki betonowej lub zaprawy murarskiej Maszyna do przygotowywania mieszanki betonowej lub zaprawy murarskiej, bez względu na wykonywane czynności ładowania, mieszania i opróżniania. Może być przeznaczona do pracy przerywanej lub ciągłej. Betoniarka do mieszanki betonowej zainstalowana na samochodzie jest nazywana betoniarką samochodową (załącznik nr 3 do rozporządzenia część B pkt 55). 10. Wciągarki budowlane (z silnikiem elektrycznym) Mechanicznie napędzane, okresowo instalowane urządzenie podnoszące z wyposażeniem umożliwiającym podnoszenie i opuszczanie zawieszonego obciążenia. 11. Pompy do betonu oraz agregaty tynkarskie Urządzenia pompujące i narzucające beton lub zaprawę tynkarską z mieszalnikiem lub bez, które przenoszą materiał przez rurociągi, urządzenie rozdzielające lub rozdzielające wysięgniki do miejsca przeznaczenia. Transport jest przeprowadzany mechanicznie dla: 1) betonu - za pomocą pompy tłokowej lub wirnikowej; 2) zaprawy murarskiej - za pomocą: tłoka, ślimaka, przewodu giętkiego i pompy wirnikowej lub pneumatycznie, za pomocą sprężarki z komorą powietrzną lub bez komory. Maszyny te mogą być montowane na samochodach, przyczepach lub specjalnych pojazdach. 12. Przenośnik taśmowy Tymczasowo instalowana maszyna przystosowana do transportowania materiału za pomocą taśmy przenośnikowej napędzanej mechanicznie. 13. Urządzenie chłodzące na pojazdach Urządzenie chłodnicze chłodzące przestrzeń ładunkową na pojeździe kategorii N2, N3, O3 i O4. Urządzenie chłodnicze może być napędzane integralnym silnikiem napędowym, oddzielnym urządzeniem napędowym zamocowanym do nadwozia pojazdu, przez silnik napędowy pojazdu lub przez niezależne źródło zasilania albo awaryjne źródło zasilania. 14. Wiertnica Maszyna używana do wykonywania następującymi sposobami otworów na placach budowy: 1) wierceniem udarowym; 2) wierceniem obrotowym; 3) wierceniem obrotowo-udarowym. Wiertnice podczas wiercenia pozostają w jednym miejscu. Przemieszczanie się z jednego miejsca pracy do drugiego odbywa się za pomocą ich własnego napędu. Samobieżnymi wiertnicami są urządzenia zamontowane na: platformach, podwoziach kołowych, ciągnikach kołowych, ciągnikach gąsienicowych i podstawach na płozach (ciągniętych przez wciągarkę). W przypadku gdy wiertnice są zamontowane na platformach, ciągnikach kołowych oraz przyczepach lub osadzane na kołach, transportowanie może być przeprowadzone przy wyższych prędkościach i po drogach publicznych. 15. Urządzenie do załadunku i rozładunku silosów lub cystern samochodowych Urządzenia z napędem, z silosem lub cysterną do załadunku i rozładunku płynów lub materiału masowego luzem za pomocą pomp lub podobnego wyposażenia, zainstalowane na silosach lub cysternach samochodowych. 16. Kontener do gromadzenia szkła Kontener zbudowany z dowolnego materiału, używany do zbierania butelek, wyposażony co najmniej w jeden otwór przeznaczony do zbiórki butelek i drugi do opróżniania kontenera. 17. Ręczna kosiarka do trawy (podcinarka krawędziowa do trawy) Przenośne urządzenie napędzane silnikiem spalinowym trzymane w rękach podczas jego używania, wyposażone w obrotowe narzędzie tnące: giętką linkę (linki), sznurek (sznurki) lub podobne niemetalowe elementy elastyczne jest przeznaczone do ścinania chwastów, trawy lub podobnej miękkiej roślinności. Narzędzie tnące operuje w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do ziemi (kosiarka do trawy) lub prostopadłej do ziemi (podcinarka krawędziowa do trawy). 18. Przycinarka do żywopłotu Przeznaczone do używania przez operatora ręczne urządzenie z własnym napędem z ostrzem tnącym składającym się z jednego lub więcej elementów wykonujących ruch posuwisto-zwrotny, stosowane do przycinania żywopłotów i krzaków. 19. Wysokociśnieniowe maszyny do spłukiwania Pojazd wyposażony w urządzenie do mycia kanałów ściekowych lub podobnych instalacji za pomocą wysokociśnieniowego strumienia wody. Urządzenie to może być montowane na podwoziu samochodu ciężarowego lub wyposażone we własne podwozie; zamocowane na stałe lub demontowane jak w konstrukcjach układów z wymiennym nadwoziem. 20. Wysokociśnieniowa maszyna wodnostrumieniowa Maszyna z dyszami lub innymi otworami powodującymi wzrost prędkości wypływu, które pozwalają wodzie z domieszkami lub bez tworzyć swobodny strumień. Używając ogólnego określenia, są to wysokociśnieniowe maszyny strumieniowe, które składają się z napędu, generatora ciśnienia, przewodów giętkich, urządzeń rozpylających, mechanizmów zabezpieczających, urządzeń sterujących i pomiarowych. Wysokociśnieniowe wodnostrumieniowe maszyny mogą być: 1) ruchome - przewoźne, łatwo transportowane, zaprojektowane do użycia na różnie ukształtowanym terenie; są one wyposażone we własne podwozie lub montowane na pojeździe; wszystkie potrzebne przewody zasilające są elastyczne i łatwo rozłączalne; 2) stacjonarne - przeznaczone do użycia w dłuższym okresie, z odpowiednim wyposażeniem, zdolne do przemieszczania na inne miejsce; montowane są na płozach lub ramie, z przewodem zasilania umożliwiającym rozłączanie. 21. Młot hydrauliczny Urządzenie z hydraulicznym źródłem zasilania (sprężarka, ciśnieniowy agregat olejowy) do przyspieszania ruchu tłoka (czasami wspomagany gazem), który następnie uderza w narzędzie. Fala ciśnieniowa wywołana przez działanie kinetyczne przepływa przez narzędzie do materiału, co powoduje jego kruszenie. Do zasilania hydraulicznego stosowany jest olej pod ciśnieniem. Kompletne urządzenie - nośnik (młot) jest sterowane przez operatora siedzącego w kabinie nośnika. 22. Wycinarka do fug Ruchoma maszyna przeznaczona do wycinania fug w betonie, asfalcie i podobnych nawierzchniach drogowych za pomocą tarczy tnącej obracającej się z dużą prędkością. Ruch do przodu wycinarki może być realizowany: 1) ręcznie; 2) ręcznie z mechanicznym wspomaganiem; 3) przez napęd własny. 23. Dmuchawa do liści Maszyna z napędem do oczyszczania trawników, ścieżek, dróg i ulic, ze znajdujących się na nich liści lub innego materiału za pomocą przepływu powietrza o dużej prędkości. Może być przenośną maszyną (trzymaną w ręku) lub maszyną przewoźną. 24. Zbierarki do liści Maszyna z napędem, odpowiednia do zbierania liści lub innych odpadów przy użyciu urządzenia zasysającego składającego się ze źródła zasilania, które wytwarza podciśnienie wewnątrz maszyny w końcówce ssącej i ze zbiornika na zebrany materiał. Może być maszyną przenośną (trzymaną w ręku) lub maszyną przewoźną. 25. Wózki podnośnikowe napędzane silnikiem spalinowym z przeciwwagą (z wyłączeniem innych wózków podnośnikowych z przeciwwagą, nominalnym obciążeniem nie większym niż 10 ton) Wózek kołowy napędzany silnikiem spalinowym i z osprzętem podnośnikowym (maszt, ramię teleskopowe lub ramię przegubowe). Są to: 1) wózki do ciężkiego terenu, przeznaczone przede wszystkim do działania na nieulepszanym naturalnym terenie lub na terenie ulepszonym (np. place przygotowania technicznego); 2) inne wózki, z wyjątkiem wózków przeznaczonych specjalnie do transportu kontenerów. 26. Samojezdny kontener na odpady Zamykany pokrywą zbiornik na kołach, przeznaczony do czasowego gromadzenia odpadów. 27. Układarka do nawierzchni (wyposażona w listwę do intensywnego zagęszczania) Samojezdna maszyna do budowy dróg, używana w celu układania warstw materiału budowlanego, takiego jak mieszanka bitumiczna, beton i żwir. 28. Urządzenia do palowania Urządzenia do instalowania i do wyciągania pali, np. młoty udarowe, wyciągacze, wibratory lub statyczne urządzenia pchająco-ciągnące składające się z zespołu maszyn oraz wyposażenia używanego do wbijania lub wyciągania pali, w skład którego wchodzą również: 1) wiertnice stosowane przy palowaniu, składające się z maszyny nośnej (gąsienicowej, kołowej lub przystosowanej do jazdy po szynach), ruchomej rury spustowej jako wyposażenia maszyny jak i układu rur spustowych lub układu prowadnicowego; 2) wyposażenie uzupełniające, np. palowe kołpaki, hełmy, płyty, człony napędzane, urządzenia zaciskowe, urządzenia do przenoszenia pali, palowe prowadnice, osłony akustyczne oraz urządzenia pochłaniające uderzenia i drgania, zasilane przetwornice/prądnice i osobowe urządzenia dźwigowe lub platformy. 29. Układarka do rur Samobieżna maszyna gąsienicowa lub kołowa specjalnie zaprojektowana do przenoszenia i układania rur oraz przewożenia wyposażenia do układania rurociągu. Maszyna, której konstrukcja jest oparta na ciągniku, posiada specjalnie zaprojektowane zespoły, takie jak: nadwozie, główna rama, przeciwwaga, wysięgnik i mechanizm podnoszenia ładunku oraz boczny wysięgnik obracający się na pionowym czopie. 30. Maszyny gąsienicowe do pracy na śniegu Samobieżna maszyna gąsienicowa używana do pchania lub holowania na śniegu i lodzie, dzięki sile wywieranej przez zamontowane wyposażenie. 31. Agregat prądotwórczy (400 kW) Urządzenie składające się z silnika spalinowego napędzającego obrotowy generator, zapewniający ciągłe dostarczanie energii elektrycznej. 32. Zamiatarka zmechanizowana Maszyna zamiatająco-zbierająca posiadająca wyposażenie do zmiatania śmieci i odpadów na ścieżkę wlotowego otworu ssącego. Śmiecie są następnie przenoszone pneumatycznie za pomocą strumienia powietrza o dużej prędkości lub przez mechaniczny układ podnoszenia, do samowyładowczego kosza zbierającego. Zamiatające i zbierające urządzenia mogą być albo montowane na podwoziach samochodów ciężarowych albo wyposażane we własne podwozie. Wyposażenie może być stałe lub demontowalne, co ma miejsce w przypadku wymiennego układu nadwozia. 33. Pojazd do zbierania odpadów Pojazd przeznaczony do zbierania i transportowania odpadów komunalnych, ładowany z kontenerów lub ręcznie. Pojazd może być wyposażony w mechanizm zagęszczający. Pojazd do zbierania odpadów składa się z podwozia z kabiną, na którym jest montowane nadwozie. Pojazd ten może być wyposażony w urządzenie do podnoszenia kontenera. 34. Frezarka do nawierzchni drogowych Samobieżna maszyna używana do zdejmowania materiału z ułożonych nawierzchni drogowych, z wykorzystaniem napędzanego bębna, na którego powierzchni są zamocowane frezujące narzędzia; bębny tnące obracają się podczas operacji ścinania. 35. Kultywator (gruntofreza) Prowadzona lub przystosowana do jazdy na niej napędzana maszyna, która wykorzystuje poziom gruntu do określania głębokości spulchniania, i która jest wyposażona w zespół dostosowany do przecinania lub zdrapywania powierzchni trawnika w ogrodach, parkach i innych podobnych obszarach. 36. Strzępiarka wiórownica Stacjonarna maszyna z napędem, mająca jedno lub więcej urządzeń tnących, przystosowanych do rozdrabniania masowych materiałów organicznych na mniejsze kawałki. Składa się ona z wlotowego otworu zasilającego, przez który jest wkładany materiał (który może być trzymany przez przyrząd lub nie), urządzenia, które tnie materiał dowolnym sposobem (cięciem, rąbaniem, miażdżeniem i innymi sposobami) i rozładunkowej rynny zsypowej, przez którą pocięty materiał jest wyładowywany; może być dołączone urządzenie do zbierania. 37. Maszyna do usuwania śniegu z wirującymi narzędziami, samojezdna z wyłączeniem osprzętów Maszyna, która może usuwać śnieg z obszarów ruchu miejskiego przez zastosowanie wirującego urządzenia zgarniającego śnieg, który jest następnie wyrzucany przez dmuchawę. 38. Pojazd z urządzeniem wysysającym Pojazd wyposażony w urządzenie do zbierania wody, błota, szlamu, odpadów lub podobnego materiału z kanałów ściekowych lub podobnych instalacji za pomocą podciśnienia. Urządzenie może być albo zamontowane na podwoziu samochodu ciężarowego lub wyposażone w jego własne podwozie. Wyposażenie może być zamontowane na stałe lub demontowane, jak w przypadku układów z wymiennym nadwoziem. 39. Koparka do rowów Maszyna samobieżna, przystosowana do jazdy na niej lub kierowana przez pieszego, gąsienicowa lub kołowa, mająca z przodu lub z tyłu zamontowany osprzęt koparkowy i wyposażenie; maszyna jest przede wszystkim zaprojektowana do ciągłego kopania rowów poprzez ruch maszyny. 40. Betoniarka samochodowa Pojazd, który jest wyposażony w gruszkę do transportu gotowej mieszanki betonowej z wytwórni betonu na plac budowy; gruszka może się obracać podczas jazdy pojazdu lub pozostawać bez ruchu. Gruszka jest opróżniania przez jej obroty, napędzana przez silnik napędowy pojazdu lub przez silnik dodatkowy. 41. Zespolona pompa wodna (nie do używania pod wodą) Maszyna składająca się z pompy wodnej i układu napędowego. Pompa wodna oznacza maszynę do podnoszenia wody z niższego do wyższego poziomu energetycznego. Wartość poziomu mocy akustycznej uznaje się za gwarantowaną na podstawie pomiarów, które powinny być wykonane zgodnie z procedurą badawczą określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Załącznik nr 3 METODY POMIARU HAŁASU EMITOWANEGO PRZEZ URZĄDZENIA Podczas badania urządzenia danego typu producent lub jego upoważniony przedstawiciel może wybrać jedną z podstawowych norm, dotyczących wyznaczania emisji hałasu, wymienionych w części A tego załącznika, i zastosować warunki pracy dla danego typu urządzenia, określone w części B tego załącznika. W przypadku wątpliwości powinna być użyta zalecana podstawowa norma emisji hałasu określona w części B tego załącznika łącznie z opisanymi warunkami pracy urządzenia. Część A Podstawowe normy dotyczące wyznaczania emisji hałasu dla każdego typu urządzenia, wymienionego w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia 1. Podstawowymi normami stosowanymi do określania poziomu mocy akustycznej urządzenia są normy: - PN-EN ISO 3744:1999, - PN-EN ISO 3746:1999. 1.1. Normy wymienione w pkt 1 mogą być zastosowane z uwzględnieniem poniższych informacji dodatkowych do wyznaczania poziomu mocy akustycznej źródeł hałasu na podstawie pomiaru ciśnienia akustycznego na powierzchni pomiarowej otaczającej to źródło. 1.2. Niepewność pomiaru nie jest brana pod uwagę w procedurach oceny zgodności w fazie projektowania urządzenia. 2. Praca źródła (hałasu) podczas pomiarów. 2.1. Prędkość wentylatora. Jeśli silnik urządzenia lub jego układ hydrauliczny jest wyposażony w wentylator (wentylatory), powinien być on włączony podczas pomiarów. Prędkość wentylatora jest ustalana i podana przez producenta urządzenia w sprawozdaniu z badań; pomiary będą wykonane przy prędkości wentylatora zgodnie z jednym z następujących warunków: 2.1.1. Jeżeli napęd wentylatora jest wprost pobrany z silnika lub układu hydraulicznego (np. przez napęd pasowy), powinien działać podczas badań; 2.1.2. Jeżeli wentylator może pracować przy kilku określonych prędkościach, pomiary powinny być wykonane w następujący sposób: a) przy jego maksymalnej roboczej prędkości lub b) w pierwszej próbie z niepracującym wentylatorem i w drugiej próbie z wentylatorem pracującym z maksymalną prędkością; wynikowy poziom ciśnienia akustycznego LpA oblicza się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: LpA,0% - poziom ciśnienia akustycznego określony z wentylatorem niepracującym, LpA,100% - poziom ciśnienia akustycznego określony przy maksymalnej prędkości obrotowej wentylatora; 2.1.3. Gdy napęd wentylatora pracuje z prędkością regulowaną zmienną w sposób ciągły, próba powinna być przeprowadzona albo stosownie do pkt 2.1.2 lub z prędkością wentylatora podaną przez producenta przy nie mniejszej niż 70 % prędkości maksymalnej. 2.2. Pomiary podczas pracy bez obciążenia. 2.2.1. W celu wykonania pomiarów podczas pracy bez obciążenia silnik i układ hydrauliczny urządzenia powinny być rozgrzane zgodnie z instrukcją oraz powinno się przestrzegać przepisów bezpieczeństwa. Pomiary należy przeprowadzać, gdy urządzenie jest nieruchome, bez uruchamiania działania osprzętu roboczego czy mechanizmu jazdy (poruszanie się dla potrzeb badań); silnik powinien pracować z prędkością znamionową odpowiadającą mocy netto. 2.2.2. Moc netto oznacza moc w kW uzyskaną na stanowisku badawczym na końcu wału korbowego lub jego równoważnika, pomierzoną zgodnie z metodą pomiaru mocy silników wewnętrznego spalania dla pojazdów drogowych, po odjęciu mocy wentylatora chłodzącego silnik. 2.2.3. Maszyna jest wyposażona w silnik indukcyjny, jeżeli jest zasilana przez generator lub z elektrycznej sieci zasilającej, częstotliwość prądu zasilającego podana przez producenta powinna być stabilna w granicach ±1 Hz. Jeżeli maszyna jest wyposażona w silnik komutatorowy, powinna być zasilana napięciem w granicach ±1 % napięcia znamionowego, podanego przez producenta. 2.2.4. Napięcie zasilania jest mierzone na wtyku kabla nierozłączalnego lub na końcu przewodu zasilającego albo na przyłączu maszyny, jeżeli jest zastosowany kabel rozłączalny. Kształt fali prądu zasilającego z generatora powinien być podobny do otrzymywanego z sieci. Jeżeli maszyna jest zasilana z akumulatora, akumulator powinien być całkowicie naładowany. Prędkość obrotową podczas pomiarów i odpowiadającą moc netto ustala producent urządzenia oraz podaje w raporcie z badań. Jeżeli urządzenie jest wyposażone w kilka silników, powinny one pracować jednocześnie podczas badań. Jeżeli jest to niemożliwe, pomiary powinny być wykonane dla każdej możliwej kombinacji pracy silnika (silników). 2.3. Pomiary urządzenia obciążonego. 2.3.1. Przed wykonaniem pomiarów urządzenia obciążanego silnik i układ hydrauliczny urządzenia powinny być rozgrzane zgodnie z instrukcjami przy zachowaniu wymagań bezpieczeństwa. Żadne urządzenie sygnalizacyjne, w szczególności sygnał ostrzegający lub alarm cofania, nie powinno działać podczas pomiarów. 2.3.2. Obroty lub prędkość urządzenia podczas pomiarów powinny być zapisywane i podane w sprawozdaniu z badań. 2.3.3. Jeżeli urządzenie jest wyposażone w kilka silników lub agregatów, powinny one pracować jednocześnie podczas badań. Jeżeli jest to niemożliwe, powinna być zbadana każda możliwa kombinacja silnika (silników) lub agregatów. 2.3.4. Dla każdego typu urządzenia, które będzie badane pod obciążeniem, należy ustalić właściwe warunki, które będą powodować obciążenia zbliżone do obciążeń spotykanych w rzeczywistych warunkach pracy urządzenia. 2.4. Badanie urządzeń ręcznie kierowanych. Typowe warunki działania dla każdego typu urządzenia ręcznie kierowanego powinny być ustanowione w taki sposób, aby powodowały skutki i obciążenia podobne do tych, jakie występują w rzeczywistych warunkach pracy urządzenia. 3. Obliczanie poziomu ciśnienia akustycznego dźwięku na powierzchni. 3.1. Poziom ciśnienia akustycznego dźwięku na powierzchni pomiarowej powinien być wyznaczony co najmniej trzy razy. Jeżeli co najmniej dwie z obliczonych wartości nie różnią się więcej niż o 1 dB, dalsze pomiary są zbędne; w innym przypadku pomiary powinny być kontynuowane do czasu otrzymania dwóch wartości nieróżniących się więcej niż o 1 dB. 3.2. Powierzchniowy poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową A, zwany dalej "powierzchniowym poziomem dźwięku A", zastosowany do obliczeń poziomu mocy akustycznej, jest średnią arytmetyczną dwóch najwyższych wartości, które nie różnią się więcej niż o 1 dB. 4. Informacje, jakie powinno zawierać sprawozdanie. 4.1. Poziom mocy akustycznej, skorygowany charakterystyką częstotliwościową A badanego źródła, powinien być zapisany jako liczba całkowita (jeżeli reszta jest mniejsza niż 0,5, wtedy należy wpisać mniejszą liczbę, jeżeli większa lub równa 0,5, wtedy należy wpisać większą liczbę). 4.2. Sprawozdanie powinno zawierać dane techniczne niezbędne do identyfikacji badanego źródła, a także procedurę badania hałasu i dane akustyczne. 5. Dodatkowe pozycje mikrofonu na powierzchni półkuli pomiarowej (PN-EN ISO 3744:1999). 5.1. Zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999 może być zastosowany układ 12 mikrofonów na powierzchni półkuli pomiarowej. Rozmieszczenie 12 pozycji mikrofonów na powierzchni półkuli o promieniu "r" jest podane w formie współrzędnych kartezjańskich w poniższej tablicy. Promień "r" półkuli powinien być równy lub większy od podwojonego największego wymiaru prostopadłościanu odniesienia. Przez prostopadłościan odniesienia należy rozumieć najmniejszy możliwy prostokątny prostopadłościan dokładnie obejmujący urządzenie (bez wyposażenia dodatkowego) oparty na płaszczyźnie odbijającej. Promień półkuli powinien być zaokrąglony do najbliższej większej wartości z szeregu: 4, 10 i 16 m. Współrzędne 12 pozycji mikrofonów wynoszą: Numer pozycji mikrofonux/ry/rZ 1101,5 m 20,70,71,5 m 3011,5 m 4-0,70,71,5 m 5-101,5 m 6-0,7-0,71,5 m 70-11,5 m 80,7-0,71,5 m 90,650,270,71 r 10-0,270,650,71 r 11-0,65-0,270,71 r 120,27-0,650,71 r 5.2. Liczba 12 pozycji mikrofonów może być zredukowana do sześciu, lecz w każdym przypadku powinny być zachowane pozycje mikrofonów 2, 4, 6, 8, 10 i 12, zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999. 5.3. Zazwyczaj powinien być stosowany układ sześciu pozycji mikrofonu na powierzchni półkuli pomiarowej. Jeżeli istnieją inne wymagania techniczne ustanowione w procedurze badania hałasu, to zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu dla danego urządzenia wymagania techniczne powinny być spełnione. 6. Poprawka środowiskowa K2A. 6.1. W przypadku gdy pomiary urządzenia wykonywane są na powierzchni odbijającej z betonu lub gładkiego asfaltu, poprawka środowiskowa K2A jest równa zeru ( K2A = 0). 6.2. Jeżeli istnieją inne wymagania techniczne w procedurze badania hałasu podanej w rozporządzeniu, to powinny być spełnione. Ilustracja Część B Procedury badania hałasu poszczególnych typów urządzenia 0. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. Miejsce badań - powierzchnia odbijająca z betonu lub gładkiego asfaltu. Poprawka środowiskowa K2A = 0. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa: 1) jeżeli największy wymiar prostopadłościanu odniesienia nie przekracza 8 m - półkula (sześć pozycji mikrofonów odpowiednio do części A pkt 5 załącznika nr 3); 2) jeżeli największy wymiar prostopadłościanu odniesienia przekracza 8 m - prostopadłościan zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999 z odległością pomiarową d = 1 m. Warunki pracy podczas badań: 1) badania bez obciążenia - pomiary hałasu powinny być przeprowadzone odpowiednio do części A pkt 2.2 załącznika nr 3; 2) czas (czasy) pomiaru/wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy - czas pomiaru powinien wynosić co najmniej 15 sekund. 1. PODEST RUCHOMY Z SILNIKIEM SPALINOWYM Patrz - badanie urządzenia bez obciążenia. 2. WYCINARKA DO KRZAKÓW 2.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 2.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 10884:1995. 2.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa, zgodnie z normą ISO 10884:1995. 2.4. Warunki pracy podczas badań. 2.4.1. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą ISO 10884:1995, pkt 5.3. 2.4.2. Czas (czasy) pomiaru - zgodnie z normą ISO 10884:1995. 3. DŹWIGI BUDOWLANE TOWAROWE (z silnikiem elektrycznym) Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. Środek geometryczny silnika powinien być umieszczony ponad środkiem półkuli; podnośnik powinien się poruszać bez obciążenia i opuścić półkulę, jeżeli jest taka potrzeba w kierunku pkt 1. 4. PILARKA TAŚMOWA DLA POTRZEB BUDOWNICTWA 4.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 4.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa zgodnie z normą PN-ISO 7960:2000, załącznik J z d = 1 m. 4.3. Warunki pracy podczas badań. 4.3.1. Badania pod obciążeniem. Zgodnie z normą PN-ISO 7960:2000, załącznik J (tylko pkt J2b). 4.3.2. Czas pomiaru - zgodnie z normą PN-ISO 7960:2000, załącznik J. 5. STOŁOWA PILARKA TARCZOWA DLA POTRZEB BUDOWNICTWA 5.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 5.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa, zgodnie z normą PN-ISO 7960:2000, załącznik A, odległość pomiarowa d = 1 m. 5.3. Warunki pracy podczas pomiarów. 5.3.1. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą PN-ISO 7960:2000, załącznik A (tylko pkt A2(b)). 5.3.2. Czas pomiaru - zgodnie z normą PN-ISO 7960:2000, załącznik A. 6. PRZENOŚNA PILARKA ŁAŃCUCHOWA 6.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 6.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 9207:1995. 6.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 9207:1995. 6.4. Warunki pracy podczas badań. 6.4.1. Badania pod obciążeniem (badania bez obciążenia). Pełne obciążenie cięciem drewna (silnik na maksymalnych obrotach bez obciążenia): 1) napęd silnikiem spalinowym: ISO 9207:1995 pkt 6.3 i 6.4; 2) napęd silnikiem elektrycznym: badania zgodnie z normą ISO 9207:1995 pkt 6.3 i badania z silnikiem na maksymalnych obrotach bez obciążenia. 6.4.2. Czas (czasy) pomiaru - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli badania wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy - zgodnie z normą ISO 9207:1995 pkt 6.3 i 6.4. 6.5. Wynikowy poziom mocy akustycznej LWA jest obliczany według wzoru: grafika gdzie LW1 i LW2 są średnimi poziomami mocy akustycznej w przypadku dwóch różnych warunków pracy zdefiniowanych powyżej. 7. WYSOKOCIŚNIENIOWY POJAZD DO SPŁUKIWANIA I WYSYSANIA Jeżeli jest możliwe, aby działały obydwa układy urządzenia jednocześnie, pomiary powinny być wykonane zgodnie z pkt 26 i 52. Jeżeli nie, powinny być wykonane oddzielnie, a za wynik pomiaru powinny być przyjęte wyższe wartości. 8. MASZYNA ZAGĘSZCZAJĄCA 1) WALCE NIEWIBRACYJNE Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. 2) WALCE WIBRACYJNE Z JADĄCYM OPERATOREM 8.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 8.2. Warunki pracy podczas badań. 8.2.1. Zamontowanie urządzenia. Walec wibracyjny powinien być instalowany na jednym lub więcej odpowiednio elastycznym materiale (materiałach), takich jak poduszka powietrzna (poduszki powietrzne). Poduszki powietrzne powinny być wykonane z podatnego materiału (elastomeru lub podobnego) i napompowane do ciśnienia zapewniającego podniesienie maszyny co najmniej o 5 cm; nie powinien występować efekt rezonansu. Wymiar poduszki (poduszek) powinien być taki, aby była zapewniona stabilność badanej maszyny. 8.2.2. Badania pod obciążeniem. Maszyna powinna być poddana badaniom w pozycji nieruchomej z silnikiem pracującym z prędkością znamionową (określoną przez producenta) i wyłączonym mechanizmem (mechanizmami) przemieszczania. Zagęszczający mechanizm powinien działać przy maksymalnej mocy odpowiadającej kombinacji największej częstotliwości i najwyższej możliwej amplitudy dla takiej częstotliwości, jaką zadeklarował wytwórca. 8.2.3. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 3) PŁYTY WIBRACYJNE, UBIJAKI WIBRACYJNE, UBIJAKI EKSPLOZYJNE I WALCE WIBRACYJNE PROWADZONE Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. Miejsce badań - EN 500-4:1998, załącznik C. Czas pomiaru - EN 500-4:1998, załącznik C. 9. SPRĘŻARKI 9.1. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - półkula (sześć pozycji mikrofonów zgodnie z częścią A pkt 5) lub prostopadłościan zgodnie z PN-ISO 3744:1999, z odległością pomiarową d = 1 m. 9.2. Warunki pracy podczas badań. 9.2.1. Zamontowanie urządzenia. Sprężarki powinny być zainstalowane na płaszczyźnie odbijającej dźwięk. Sprężarki na płozach powinny być umieszczone na podstawce wysokości 0,40 m, o ile inne wymagania nie są określone w warunkach instalowania. 9.2.2. Badania pod obciążeniem. Sprężarka poddana badaniom powinna być rozgrzana i działać w stabilnych warunkach jak przy działaniu ciągłym. Powinna ona być należycie obsługiwana i smarowana zgodnie z wymaganiami określonymi przez producenta. Określenie poziomu mocy akustycznej powinno być wykonane przy pełnym obciążeniu lub w warunkach działania odtwarzalnych i przedstawiających najgłośniejsze działanie w typowym użytkowaniu maszyny poddanej badaniom. Największa wartość będzie poziomem mocy akustycznej sprężarki. Przygotowanie kompletnego urządzenia do badań powinno być takie, aby pewne podzespoły, szczególnie chłodnica międzystopniowa, mogły być odmontowane od sprężarki. Należy dołożyć wszelkich starań, aby oddzielić hałas generowany przez takie elementy podczas przeprowadzania próby. Oddzielanie różnych źródeł hałasu może wymagać specjalnego wyposażenia w celu zmniejszenia hałasu z tych źródeł podczas pomiaru. Charakterystyki hałasu i opis warunków działania takich podzespołów należy podać oddzielnie w sprawozdaniu z badań. Podczas badań sprężone powietrze ze sprężarki powinno być odprowadzane przewodem poza obszar pomiarów. Należy dołożyć starań, żeby hałas generowany przez sprężone powietrze był co najmniej o 10 dB mniejszy od hałasu mierzonego we wszystkich sytuacjach pomiarowych (np. przez zamontowanie tłumika), a także żeby wypływ powietrza nie powodował dodatkowego hałasu, spowodowanego turbulencją przy zaworze rozprężającym sprężarki. 9.2.3. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 10. RĘCZNE KRUSZARKI DO BETONU I MŁOTY 10.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 10.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa. Półkula (sześć pozycji mikrofonów odpowiednio do części A załącznika pkt 5) w zależności od masy urządzenia, jak podano w poniższej tabeli: Tabela Masa urządzenia m w kgPromień półkuli"z" dla pozycji mikrofonu 2, 4, 6 i 8 m < 102 m0,75 m m ≥ 104 m1,50 m 10.3. Warunki pracy podczas badań. 10.3.1. Zamontowanie urządzenia. Wszystkie urządzenia powinny być badane w pozycji pionowej. Jeżeli poddawane próbom urządzenie ma odprowadzanie powietrza, jego oś powinna być równo oddalona od dwóch najbliższych mikrofonów. Hałas spowodowany zasilaniem napędu nie może wpływać na pomiary hałasu z urządzenia poddanego badaniom. 10.3.2. Podparcie urządzenia. Urządzenie powinno być sprzęgnięte podczas badań z narzędziem osadzonym w betonowym bloku w kształcie sześcianu umieszczonym w betonowym dole zagłębionym w ziemi. Pośredni stalowy element może być włożony podczas prób pomiędzy podpierające narzędzie i podparte urządzenie. Ten pośredni element powinien tworzyć stabilną strukturę pomiędzy urządzeniem i podpierającym narzędziem; szkice elementu pośredniego przedstawia rys. 2. Ilustracja 10.3.3. Charakterystyka bloku. Blok powinien być wykonany w kształcie możliwie zbliżonym do sześcianu, o długości krawędzi 0,60 m ± 2 mm, z betonu zbrojonego i prawidłowo zagęszczonego w warstwach do 0,2 m w celu uniknięcia nadmiernego osiadania. Ilustracja 10.3.4. Jakość betonu. Jakość betonu powinna odpowiadać C50/60 ENV 206. Sześcian powinien być zbrojony przez stalowe pręty o średnicy 8 mm bez wiązań, każdy pręt pozostaje niezależny od drugiego; koncepcję rozwiązania określa rys. 3. 10.3.5. Narzędzie podtrzymujące. Narzędzie powinno być uszczelnione w bloku i składać się z ubijaka o średnicy nie mniejszej niż 178 mm i nie większej niż 220 mm oraz standardowego uchwytu narzędzia identycznego z normalnie używanym w badanym urządzeniu, odpowiadającym wymaganiom określonym w normie ISO 1180:1983, lecz dostatecznie długiego, aby umożliwić przeprowadzenie badań. Oba elementy powinny być połączone w sposób pewny. Narzędzie powinno być zamocowane w bloku w taki sposób, żeby spód ubijaka znajdował się w odległości 0,3 m od górnej powierzchni bloku (rys. 3). Blok powinien być we właściwym stanie pod względem mechanicznym, szczególnie w punkcie, gdzie narzędzia podtrzymujące spotykają się z betonem. Przed i po każdym pomiarze powinno się sprawdzać, czy narzędzie osadzone w betonowym bloku jest dobrze zabetonowane. 10.3.6. Ustawienie sześcianu. Sześcian powinien być umieszczony w dole całkowicie wypełnionym betonem, przykryty płytą ekranującą zapewniającą nacisk co najmniej 100 kg/m2, zgodnie z rys. 4, w taki sposób, aby górna powierzchnia płyty ekranującej znajdowała się w jednej płaszczyźnie z ziemią. Aby uniknąć jakiegokolwiek zakłócającego hałasu blok powinien być izolowany od dna i boków dołu przez elastyczne bloki, których częstotliwość odcinająca nie powinna być większa niż pół częstotliwości uderzeniowej nominalnej badanego urządzenia, wyrażonej w ilości uderzeń na sekundę. Otwór w płycie ekranującej, przez który przechodzi uchwyt narzędzia, powinien być tak mały, jak to jest tylko możliwe, i uszczelniony przez elastyczne nieprzepuszczające dźwięku wypełnienie. Ilustracja 10.3.7. Badania pod obciążeniem. Urządzenie poddane próbie powinno być połączone z podpierającym narzędziem i działać w takich samych stabilnych warunkach akustycznych jak podczas normalnej pracy oraz przy maksymalnej mocy określonej w instrukcji dostarczonej użytkownikowi. 10.3.8. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 11. BETONIARKI DO BETONU LUB ZAPRAWY MURARSKIEJ 11.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 11.2. Warunki pracy podczas badań. 11.2.1. Badania pod obciążeniem. Mieszalnik betoniarki (gruszka) powinien być wypełniony do nominalnej pojemności piaskiem lub granulatem od 0 do 3 mm, o wilgotności od 4 do 10 %. Mieszające urządzenie powinno działać co najmniej z prędkością nominalną. 11.2.2. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 12. WCIĄGARKI BUDOWLANE (z silnikiem elektrycznym) 12.1. Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. 12.2. Środek geometryczny silnika powinien być umieszczony ponad środkiem półkuli; wciągarka powinna być przyłączona bez żadnego obciążenia. 13. POMPY DO BETONU I AGREGATY TYNKARSKIE 13.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 13.2. Warunki pracy podczas badań. Jeżeli maszyna jest wyposażona w wysięgnik, należy ustawić go pionowo do góry i rura powinna prowadzić z powrotem do leja wlewowego. W innym przypadku maszyna powinna być wyposażona w poziomą rurę długości co najmniej 30 m, prowadzącą z powrotem do leja wlewowego. 13.2.1. Badania pod obciążeniem. 1) dla pomp do betonu: a) układ przenoszący i rura powinny być wypełnione medium o właściwościach podobnych do betonu, przy czym cement należy zastąpić dodając np. drobno zmielonego popiołu, b) maszyna powinna pracować z maksymalną wydajnością; okres jednego cyklu pracy nie może być dłuższy niż 5 sekund (jeżeli ten okres jest przekroczony, powinno się dodać wody do betonu, aby osiągnąć tę wartość); 2) dla agregatów tynkarskich: a) układ przenoszący i rura powinny być wypełnione medium o właściwościach podobnych do wykończeniowej zaprawy murarskiej, przy czym cement można zastąpić dodając np. celulozę metylową, b) maszyna powinna pracować z maksymalną wydajnością; okres jednego cyklu pracy nie może być dłuższy niż 5 sekund (jeżeli ten okres jest przekroczony, powinna być dodana woda do zaprawy murarskiej, aby osiągnąć tę wartość). 13.2.2. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 14. PRZENOŚNIK TAŚMOWY 14.1. Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. 14.2. Geometryczny środek silnika powinien być umieszczony powyżej środka półkuli; taśma powinna się poruszać bez obciążenia i opuszczać półkulę, jeżeli to jest niezbędne, w kierunku określonym w pkt 1. 15. CHŁODZĄCE URZĄDZENIA NA POJAZDACH 15.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 15.2. Warunki pracy podczas badań. 15.2.1. Badania pod obciążeniem. Agregat chłodniczy powinien być zainstalowany w rzeczywistej lub symulowanej przestrzeni ładunkowej i badany w stacjonarnej pozycji, gdzie wysokość agregatu chłodniczego powinna być typowa do podanych wymagań instalacji, zgodnie z instrukcją dostarczoną użytkownikowi. Źródło zasilania agregatu chłodniczego powinno działać w takim tempie, które powoduje maksymalną szybkość sprężarki chłodzącej i wentylatora określonych w instrukcji. Jeżeli agregat chłodniczy ma być zasilany przez silnik napędzający pojazd, silnik nie powinien być używany podczas próby i agregat chłodniczy powinien być przyłączony do odpowiedniego źródła energii elektrycznej. Ruchome jednostki ciągnikowe powinny być usunięte na czas próby. Agregaty chłodnicze instalowane w przestrzeni ładunkowej jednostek chłodniczych, do których stosuje się różne źródła napędu, powinny być poddane badaniom oddzielnie dla każdego źródła napędowego. W sprawozdaniu należy podać wynik otrzymany podczas pomiarów z napędem powodującym największą moc akustyczną. 15.2.2. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 16. SPYCHARKA 16.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 16.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 16.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 16.4. Warunki pracy podczas badań. 16.4.1. Zamontowanie urządzenia. Spycharki gąsienicowe powinny być poddawane badaniom na placu prób odpowiednio do pkt 6.3.3 - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 16.4.2. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik B. 16.4.3. Czas (czasy) pomiarów i uwzględnienie różnych warunków pracy, jeżeli zachodzi taka potrzeba - zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik B. 17. WIERTNICA 17.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 17.2. Warunki pracy podczas badań. 17.2.1. Badania pod obciążeniem, zgodnie z normą - PN-EN 791:1998, załącznik A. 17.2.2. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 18. WYWROTKI 18.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 18.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 18.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 18.4. Warunki pracy podczas pomiarów. 18.4.1. Badania pod obciążeniem. Odpowiednio zastosowanie ma norma ISO 6395:1988, załącznik C, z tym że w załączniku tym w pkt 4.3. w § 2 należy przyjąć następującą treść: silnik powinien działać przy maksymalnych obrotach regulatorowych (wysokie obroty biegu bez obciążenia). Sterowanie napędem jazdy powinno znajdować się w pozycji neutralnej. Należy doprowadzić pojemnik do przechylonego podniesionego położenia (opróżnianie) aż do około 75 % jego maksymalnego ruchu i powrócić do położenia jak dla jazdy. Czynności te należy wykonać trzy razy. Taki tryb działania jest przyjęty jako pojedynczy cykl dla stacjonarnego warunku pracy hydrauliki. Jeżeli żadna moc silnika nie jest użyta jako moc silnika do podnoszenia pojemnika, silnik powinien działać przy szybkości biegu bez obciążenia z napędem w pozycji neutralnej. Pomiary powinny być przeprowadzone bez podnoszenia pojemnika; okres pomiarów powinien wynosić 15 sekund. 18.4.2. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik C. 19. URZĄDZENIE DO ZAŁADUNKU I ROZŁADUNKU SILOSÓW LUB CYSTERN SAMOCHODOWYCH 19.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 19.2. Warunki pracy podczas badań. 19.2.1. Badania pod obciążeniem. Urządzenie powinno być poddane badaniom podczas postoju samochodu. Silnik napędzający urządzenie powinien działać przy prędkości odpowiadającej maksymalnej mocy urządzenia, określonej w instrukcjach dostarczonych użytkownikowi. 19.2.2. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 20. KOPARKI 20.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 20.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 20.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 20.4. Warunki pracy podczas badań. 20.4.1. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik A. 20.4.2. Czas (czasy) pomiarów - określenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik A. 21. KOPARKO-ŁADOWARKI 21.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 21.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 21.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 21.4. Warunki pracy podczas pomiarów. 21.4.1. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik D. 21.4.2. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik D. 22. KONTENERY DO GROMADZENIA SZKŁA 22.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 22.2. W procedurze tej jest mierzony poziom ciśnienia akustycznego pojedynczego zdarzenia LPIS w sposób określony w normie EN ISO 3744:1995 pkt 3.2.2; pomiar jest wykonywany w każdym punkcie położenia mikrofonu. 22.3. Poprawka środowiskowa K2A. 22.3.1. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A = 0. 22.3.2. Pomiar w pomieszczeniu zamkniętym. 22.3.3. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona zgodnie z załącznikiem A do normy EN ISO 3744:1995, powinna być mniejsza od 2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 22.4. Warunki pracy podczas badań. 22.4.1. Pomiar hałasu powinien być przeprowadzony podczas kompletnego cyklu rozpoczynającego się z pustym kontenerem i zakończonego, gdy 120 butelek zostało wrzuconych do kontenera. Szklane butelki określa się w następujący sposób: 1) pojemność: 75 cl; 2) masa: 370 ± 30 g. 22.4.2. Operator podczas wykonywanych badań trzyma każdą butelkę za szyjkę dnem w kierunku otworu do napełniania i wrzuca ją delikatnie do środka w kierunku środka kontenera przez otwór do napełniania, unikając, jeżeli jest to możliwe, uderzania butelki o ściany. Butelki należy wrzucać do kontenera tylko przez jeden otwór najbliższy mikrofonowi w pozycji 12. 22.4.3. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy. Poziom ciśnienia akustycznego skorygowany charakterystyką częstotliwościową A pojedynczego zdarzenia (poziomu dźwięku A pojedynczego zdarzenia) należy mierzyć jednocześnie w sześciu pozycjach mikrofonów dla każdej butelki wrzucanej do kontenera. Poziom dźwięku A pojedynczego zdarzenia uśredniony dla całej powierzchni pomiarowej jest obliczony zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999 pkt 8.1. Poziom dźwięku A pojedynczego zdarzenia uśredniony dla wszystkich 120 butelek oblicza się jako średnią arytmetyczną poziomów dźwięku A pojedynczego zdarzenia, uśrednionych na całej powierzchni pomiarowej. 23. RÓWNIARKI 23.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 23.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 23.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 23.4. Warunki pracy podczas badań. 23.4.1. Badania pod obciążeniem. Zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik B. 23.4.2. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik B. 24. RĘCZNA KOSIARKA DO TRAWY Patrz pkt 2. 24.1. Kosiarka powinna być umiejscowiona za pomocą odpowiedniego urządzenia w taki sposób, aby jej tnące urządzenie znajdowało się ponad środkiem półkuli. 24.2. Dla kosiarek do trawy środek urządzenia tnącego powinien być utrzymywany w odległości ok. 50 mm nad powierzchnią. W celu wyregulowania ostrza tnącego kosiarki krawędziowe do trawy powinny być umiejscowione tak blisko, jak to jest możliwe, względem powierzchni pomiarowej. 25. PRZYCINARKI DO ŻYWOPŁOTU 25.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 25.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 25.3. W przypadku wątpliwości pomiary powinny być przeprowadzone w przestrzeni otwartej nad sztuczną powierzchnią. Zastosowanie ma norma ISO 11094:1991 pkt 4.1.2. 25.4. Poprawka środowiskowa K2A. 25.4.1. Pomiary w przestrzeni otwartej - K2A = 0. 25.4.2. Pomiary w pomieszczeniu. Wartość stałej K2A, określona bez sztucznej powierzchni i zgodnie z załącznikiem A do normy EN ISO 3744:1995, powinna być ≤ 2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 25.4.3. Przestrzeń pomiarowa (liczba położeń mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 25.5. Warunki pracy podczas badań. 25.5.1. Zamontowanie urządzenia. Przycinarka do żywopłotu powinna być trzymana w naturalny sposób do normalnego używania albo przez osobę lub przez odpowiednie urządzenie w taki sposób, aby jej ostrze tnące znajdowało się ponad środkiem półkuli. 25.5.2. Badania pod obciążeniem. Przycinarka powinna pracować z nominalną prędkością obrotową, z włączonym ostrzem tnącym. 25.5.3. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 26. WYSOKOCIŚNIENIOWE MASZYNY DO SPŁUKIWANIA 26.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 26.2. Warunki pracy podczas badań. 26.2.1. Badania pod obciążeniem. Wysokociśnieniowe maszyny do spłukiwania powinny być badane w położeniu stacjonarnym. Silnik i dodatkowe układy działają przy szybkości podanej przez producenta do działania urządzenia roboczego. Pompa (pompy) wysokociśnieniowa (wysokociśnieniowe) działa (działają) przy jej (ich) maksymalnej szybkości i ciśnieniu roboczym, określonym przez producenta. Podczas używania przystosowanej do zmiany ciśnienia końcówki zawór redukujący ciśnienie powinien być nastawiony precyzyjnie na ciśnienie nominalne. Hałas wypływu przez końcówkę nie powinien mieć jakiegokolwiek wpływu na wyniki pomiarów. 26.2.2. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 30 sekund. 27. WYSOKOCIŚNIENIOWE MASZYNY WODNOSTRUMIENIOWE 27.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 27.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa. Prostopadłościan - zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999, odległość pomiarowa d = 1 m. 27.3. Warunki pracy podczas badań. 27.3.1. Zainstalowanie urządzenia. Wysokociśnieniowe maszyny wodnostrumieniowe do czyszczenia powinny być instalowane na płaszczyźnie odbijającej; maszyny na płozach powinny być umieszczone na podstawie wysokości 0,4 m, chyba że inaczej to określono w warunkach instalowania dostarczonych przez producenta. Podczas badań do urządzenia powinna być przyłączona dysza dająca najwyższe ciśnienie, zgodnie z danymi określonymi przez producenta. 27.3.2. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 28. MŁOTY HYDRAULICZNE 28.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 28.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów), odległość pomiarowa. Półkula - (sześć pozycji mikrofonów zgodnie z częścią A pkt 5 niniejszego załącznika) r = 10 m. 28.3. Warunki pracy podczas badań. 28.3.1. Instalacja urządzenia. Podczas przeprowadzanych prób młot należy zamocować na nośniku i przyłączyć do specjalnego stanowiska badawczego. Na rys. 5 przedstawiony jest schemat takiego stanowiska, na rys. 6 zaś położenie nośnika podczas badań. Nośnik użyty do badań młota powinien spełniać wymagania określone w warunkach technicznych badań, w szczególności w zakresie masy, mocy hydraulicznej, wydatku i ciśnienia oleju oraz ciśnienia w przewodzie powrotnym. 28.3.2. Zamontowanie. Montaż mechaniczny oraz połączenia (przewody giętkie, rury) powinny odpowiadać wymaganiom technicznym określonym w danych technicznych młota. Cały znaczący hałas, powodowany przez rury i różne mechaniczne zespoły potrzebne do instalacji, powinien być wyeliminowany. Wszystkie przyłączenia powinny być pewnie zamocowane. 28.3.3. Stabilność młota i statyczna siła utrzymująca. Młot powinien być dokładnie dociskany w dół przez nośnik, w celu utrzymania takiej samej stabilności, jaka występuje w normalnych warunkach pracy. Młot powinien działać w pozycji pionowej. 28.3.4. Narzędzie. Bijak młota przeznaczony do pomiarów powinien być tępy. Długość narzędzia powinna spełniać wymagania podane na rys. 3 (blok pomiarowy). 28.3.5. Pomiar pod obciążeniem. Hydrauliczna moc pobierana i przepływ oleju. Warunki działania młota hydraulicznego powinny być odpowiednio ustalone, mierzone i zapisywane. Powinny one odpowiadać wartościom zawartym w danych technicznych. Warunki badania powinny zapewnić osiągnięcie 90 % mocy hydraulicznej i przepływu oleju. Należy dołożyć starań, aby całkowita niepewność pomiarów łańcuchów ps i Q była utrzymana w granicach ±5 %. Zapewnia to określenie hydraulicznej mocy pobieranej z dokładnością ±10 %. Przyjmując liniową korelację pomiędzy hydrauliczną mocą pobieraną i emitowaną mocą akustyczną dźwięku, oznacza to rozrzut wyników mniejszy niż ±0,4 dB przy określaniu poziomu mocy akustycznej dźwięku. 28.3.6. Regulowane składniki wpływające na moc młota. Nastawienie wszystkich akumulatorów, centralnych zaworów ciśnienia i innych możliwych do nastawienia elementów składowych powinno być zgodne z wartościami określonymi w danych technicznych. Jeżeli więcej niż jeden parametr mający wpływ jest regulowany, badania powinny być wykonane przy wszystkich możliwych nastawieniach. Jako wynik podawane są wartości najmniejsze i największe. 28.3.7. Mierzone wielkości: ps - średnia wartość hydraulicznego ciśnienia zasilającego, spełniającego wymienione uprzednio wymagania podczas działania młota, uzyskana z co najmniej 10 uderzeń, Q - średnia wartość wlotowego natężenia przepływu oleju mierzona na wyłączniku równocześnie z ps, T - temperatura oleju powinna wynosić w granicach + 40/+ 60°C; podczas pomiarów temperatura korpusu wyłącznika hydraulicznego powinna być ustabilizowana na poziomie temperatury normalnego działania, przed rozpoczęciem pomiarów, Pa - wstępne ciśnienie gazu wszystkich akumulatorów powinno być mierzone w stanie statycznym (wyłącznik niedziałający) przy ustabilizowanej temperaturze otoczenia + 15/+ 25°C; zmierzona temperatura otoczenia powinna być zapisywana wraz ze zmierzonym wstępnym ciśnieniem gazu akumulatora. 28.3.8. Parametry, które podlegają oszacowaniu na podstawie zmienionych parametrów pracy, wynoszą - PIN hydrauliczna moc pobierana wyłącznika określona wzorem: PIN = ps · Q 28.3.9. Pomiar ciśnienia hydraulicznej linii zasilającej, ps: - ps powinno być mierzone tak blisko wyłącznika wlotowego, jak to jest możliwe, - ps powinno być mierzone ciśnieniomierzem (najmniejsza średnica: 100 mm, klasa dokładności ± 1,0 %). 28.3.10. Pomiar przepływu oleju wyłącznika Q: - Q powinno być mierzone w zasilającej linii ciśnieniowej tak blisko otworu wlotowego wyłącznika, jak to jest możliwe, - Q powinno być mierzone za pomocą elektrycznego przepływomierza (klasa dokładności ± 2,5 % wartości odczytanej). 28.3.11. Pomiar temperatury oleju T: - T powinno być mierzone w zbiorniku oleju nośnika lub w linii hydraulicznej przyłączonej do młota; punkt pomiarowy powinien być podany w sprawozdaniu z badań, - dokładność odczytu temperatury powinna zawierać się w ± 2°C mierzonej wartości. 28.3.12. Czas pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. Ilustracja Pomiary są powtarzane trzy razy lub więcej, jeżeli zachodzi taka potrzeba. Wynik końcowy jest obliczany jako średnia arytmetyczna dwóch najwyższych wartości, które nie różnią się więcej niż o 1 dB. Określenia: d - średnica narzędzia (mm), d1 - średnica kowadła, 1.200±100 mm, d2 - wewnętrzna średnica struktury podtrzymującej kowadło, ≤1.800 mm, d3 - średnica pomostu bloku badawczego, ≤2.200 mm, d4 - średnica otworu na narzędzie, w pomoście, ≤350 mm, d5 - średnica uszczelnienia narzędzia, ≤1.000 mm, h1- widoczna długość narzędzia pomiędzy najniższą częścią obudowy i górną powierzchnią uszczelnienia narzędzia (mm h1 = d±d/2), h2 - grubość uszczelnienia narzędzia ponad pomostem, ≤20 mm (jeżeli uszczelnienie narzędzia jest umieszczone poniżej pomostu, jego grubość nie jest ograniczona); może ono być zrobione z piankowej gumy, h3 - odległość pomiędzy górną powierzchnią pomostu i górną powierzchnią kowadła, 250±50 mm, h4 - grubość izolacyjnego uszczelnienia pomostu, z piankowej gumy, ≤30 mm, h5 - grubość kowadła, 350±50 mm, h6 - zagłębienie narzędzia, ≤50 mm. Ilustracja Jeżeli górna powierzchnia bloku badawczego ma kształt kwadratu, maksymalny wymiar długości wynosi 0,98 x odpowiadająca średnica. Pusta przestrzeń pomiędzy pomostem i kowadłem powinna być wypełniona elastyczną gumą piankową lub innym pochłaniającym materiałem o gęstości <220 kg/m3. 29. ZMECHANIZOWANE HYDRAULICZNE PRZETWORNICE CIŚNIENIA 29.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 29.2. Warunki pracy podczas badań. 29.2.1. Zamontowanie urządzenia. Zmechanizowane hydrauliczne przetwornice ciśnienia powinny być instalowane na odbijającej płaszczyźnie. 29.2.2. Zmechanizowane hydrauliczne przetwornice ciśnienia zamontowane na płozach powinny być umieszczone na podstawie o wysokości 0,40 m, jeżeli nie ma innych wymagań w warunkach instalowania określonych przez producenta. 29.2.3. Badania pod obciążeniem. Podczas trwania badań żadne narzędzia nie powinny być przyłączane do hydraulicznej przetwornicy ciśnienia. Hydrauliczna przetwornica ciśnienia powinna być doprowadzona do jej ustalonego stanu w zakresie podanym przez producenta. Powinna ona działać przy nominalnej prędkości i nominalnym ciśnieniu. Nominalne wartości prędkości i ciśnienia są takie, jak określone w instrukcjach dostarczonych użytkownikowi. 29.2.4. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 30. WYCINARKI DO FUG 30.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 30.2. Warunki pracy podczas badań. 30.2.1. Badania pod obciążeniem. Wycinarka do fug powinna być wyposażona w możliwie największe ostrze przewidziane przez producenta w instrukcjach użytkowania. 30.2.2. Silnik powinien działać przy maksymalnej prędkości z ostrzem nieobciążonym. 30.2.3. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 31. UGNIATARKI WYSYPISKOWE 31.1. Zgodnie z pkt 37 - Ładowarki. 32. KOSIARKI DO TRAWY 32.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 32.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 11094:1991. W przypadku wystąpienia wątpliwości pomiary powinny być przeprowadzone w przestrzeni otwartej nad sztuczną powierzchnią - zgodnie z normą ISO 11094:1991 pkt 4.1.2. 32.3. Poprawka środowiskowa K2A. 32.3.1. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A=0. 32.3.2. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość stałej K2A, określona bez sztucznej powierzchni zgodnie z załącznikiem A do normy PN-EN ISO 3744:1999, powinna być ≤2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 32.3.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba położeń mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 32.4. Warunki pracy podczas badań. 32.4.1. Zamontowanie urządzenia. Jeżeli koła kosiarki do trawy mogłyby spowodować ugięcie sztucznej powierzchni więcej niż o 1 cm, koła powinny być umieszczone na podkładkach tak, aby były na jednym poziomie ze sztuczną powierzchnią przed ugięciem. Jeżeli urządzenie tnące nie może być oddzielone od kół napędowych kosiarki do trawy, kosiarka powinna być badana na podkładkach z działającym urządzeniem tnącym przy jego maksymalnej prędkości podanej przez producenta. Podkładki powinny być wykonane w taki sposób, aby nie wpływały na wyniki pomiarów. 32.4.2. Badania bez obciążenia - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 32.4.3. Czas pomiarów - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 33. RĘCZNA KOSIARKA DO TRAWY (PRZYCINARKI KRAWĘDZIOWE DO TRAWNIKA) 33.1. Zgodnie z pkt 32 - Kosiarki do trawy. 33.2. Kosiarka do trawy powinna być umieszczona za pomocą stosownego urządzenia w taki sposób, aby jej urządzenie tnące znajdowało się ponad centrum półkuli. Dla przycinarek do trawy środek urządzenia tnącego powinien być utrzymywany na wysokości około 50 mm ponad powierzchnię. W celu ustawienia ostrzy tnących przycinarki krawędziowe do trawy powinny być umieszczane tak blisko, jak to jest możliwe, nad powierzchnią pomiarową. 34. DMUCHAWY DO LIŚCI 34.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 34.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 11094:1991. W przypadku powstania wątpliwości pomiary powinny być przeprowadzone w przestrzeni otwartej nad sztuczną powierzchnią zgodnie z normą ISO 11094:1991 pkt 4.1.2. 34.2.1. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A=0. 34.2.2. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość stałej K2A, określona bez sztucznej powierzchni zgodnie z załącznikiem A do normy PN-EN ISO 3744:1999 powinna być ≤2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 34.2.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 34.3. Warunki pracy podczas badań. 34.3.1. Zamontowanie urządzenia. Dmuchawa do liści powinna być umieszczona w naturalnym położeniu dla normalnego użytkowania w taki sposób, aby jej wylot był położony (50±25 mm) ponad centrum półkuli; jeżeli dmuchawa do liści przeznaczona jest do trzymania w ręku, powinna być trzymana przez operatora albo przez odpowiednie urządzenie. 34.3.2. Pomiar pod obciążeniem. Dmuchawa do liści powinna działać przy jej nominalnej szybkości i nominalnym przepływie powietrza określonym przez producenta. 34.3.3. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. Uwaga: Jeżeli dmuchawa do liści może być także używana jako zbierarka do liści, powinna być badana w obu konfiguracjach; w takim przypadku za wynik pomiaru przyjmuje się wyższą wartość. 35. ZBIERARKI DO LIŚCI 35.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 35.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 11094:1991. W przypadku wątpliwości pomiary powinny być przeprowadzone w otwartej przestrzeni nad sztuczną powierzchnią (ISO 11094:1991 pkt 4.1.2). 35.2.1. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A=0. 35.2.2. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona bez sztucznej powierzchni zgodnie z załącznikiem A do normy PN-EN ISO 3744:1999, powinna być ≤2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 35.2.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 35.3. Warunki pracy podczas badań. 35.3.1. Zamontowanie urządzenia. Zbierarka do liści powinna być umieszczona w naturalnym położeniu, jak przy normalnym użytkowaniu w taki sposób, aby wlot urządzenia zbierającego był położony (50±25 mm) ponad centrum półkuli; jeżeli zbierarka do liści jest przeznaczona do trzymania w ręku, powinna być trzymana przez operatora albo przez odpowiednie urządzenie. 35.3.2. Pomiar pod obciążeniem. Zbierarka do liści powinna działać przy nominalnej prędkości i nominalnym przepływie powietrza w urządzeniu zbierającym określonym przez producenta. 35.3.3. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. Uwaga: Jeżeli zbierarka do liści może być także używana jako dmuchawa do liści, powinna być badana w obu konfiguracjach; w takim przypadku wyższa wartość powinna być uznana za wynik pomiarów. 36. WÓZKI PODNOŚNIKOWE 36.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 36.2. Warunki pracy podczas badań. Powinny być zachowane wymagania bezpieczeństwa i zalecenia producenta. 36.2.1. Warunki podnoszenia. Wózek jest nieruchomy, ładunek (niepochłaniający dźwięku materiał, np. stal lub beton co najmniej 70 % takiej objętości, jaką określił w instrukcji producent) powinien być podniesiony z pozycji najniższej przy maksymalnej prędkości do znormalizowanej wysokości podnoszenia stosownej do danego typu wózka przemysłowego, zgodnie z odpowiednią Normą Europejską z serii "Wózki jezdniowe bezpieczeństwo". Jeżeli maksymalna wysokość podnoszenia jest mniejsza, pomiary wykonuje się przy tej wysokości podnoszenia. Wysokość podnoszenia powinna być podana w sprawozdaniu z badań. 36.2.2. Warunki jazdy. Jazda wózkiem bez obciążenia przy pełnym przyspieszaniu z pozycji stojącej na dystansie trzech długości wózka do osiągnięcia linii A-A (linia łącząca punkty położenia mikrofonu 4 i 6), jazda wózkiem w dalszym ciągu, przy maksymalnym przyspieszeniu do linii B-B (linia łącząca punkty położenia mikrofonu 2 i 8). Kiedy tył wózka minie linię B-B, przyspiesznik może być zwolniony. Jeżeli wózek ma wielostopniową przekładnię jazdy, należy wybrać taki bieg, który zapewni największą możliwą prędkość na całym dystansie pomiarowym. 36.3. Czas (czasy) pomiaru - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy. Okresami pomiaru są: 1) dla stanu podnoszenia - cały cykl podnoszenia; 2) dla jazdy - okres zaczyna się, gdy środek wózka przekracza linię A-A i kończy się, gdy środek osiąga linię B-B. Wynikowy poziom mocy akustycznej dla wszystkich typów wózków podnośnikowych jest obliczany według wzoru: gdzie: - oznaczenie "a" wskazuje "stan podnoszenia", - oznaczenie "c" wskazuje "stan jazdy". 37. ŁADOWARKI 37.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 37.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 37.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów), odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 37.4. Warunki pracy podczas badań. 37.4.1. Ustawienie urządzenia. Ładowarki gąsienicowe powinny być badane na placu prób odpowiednio do pkt 6.3.3 normy ISO 6395:1988. 37.4.2. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik C. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy zgodnie z normą ISO 6395:1988, załącznik C. 38. ŻURAWIE SAMOJEZDNE 38.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 38.2. Warunki pracy podczas badań. 38.2.1. Zamontowanie urządzenia. Jeżeli żuraw jest wyposażony w wysuwane podpory, powinny one być całkowicie rozsunięte, żuraw powinien być wypoziomowany na podkładkach w środkowym położeniu możliwej wysokości podparcia. 38.2.2. Badania pod obciążeniem. Żuraw samojezdny do badań powinien być przedstawiony w standardowej wersji opisanej przez producenta. Moc silnika brana pod uwagę przy określaniu hałasu dopuszczalnego jest nominalną mocą silnika używanego do napędu żurawia. Żuraw powinien być wyposażony w maksymalną przewidywaną przeciwwagę zamontowaną na obrotowej platformie. Przed przeprowadzeniem jakiegokolwiek pomiaru silnik i układ hydrauliczny żurawia samojezdnego powinny być doprowadzone do ich nominalnej temperatury pracy zgodnie z instrukcją producenta, a procedury związane z bezpieczeństwem określone w instrukcji powinny być przestrzegane. Jeżeli żuraw samojezdny jest wyposażony w kilka silników, silnik używany do funkcji dźwigowych powinien działać. Silnik do napędu jazdy powinien być wyłączony. Jeżeli silnik żurawia samojezdnego jest wyposażony w wentylator, powinien on być włączony podczas badań. Jeżeli wentylator może pracować przy kilku prędkościach, badania powinny być przeprowadzone z wentylatorem działającym z najwyższą prędkością. 38.2.3. Żuraw samojezdny powinien być badany w następujących warunkach: 1) do wszystkich warunków pracy stosuje się następujące ustalenia: a) prędkość silnika na 3/4 prędkości maksymalnej podanej dla pracy osprzętu dźwigowego z tolerancją ± 2 %, b) hamowanie i przyspieszanie do maksymalnej wartości powinno być wykonane w sposób płynny, bez niebezpiecznych ruchów ładunku i zblocza hakowego, c) ruchy przy maksymalnej możliwej prędkości, jaka jest podana w instrukcji użytkowania, w określonych warunkach; 2) podnoszenie: a) żuraw samojezdny powinien być obciążony obciążeniem, które stanowi 50 % maksymalnej siły w linie, b) cykl pomiarowy składa się z podnoszenia ładunku i natychmiastowego opuszczania go do położenia początkowego, c) długość wysięgnika powinna być tak wybrana, aby próba trwała 15 do 20 sekund; 3) obracanie: a) z wysięgnikiem nastawionym na kąt 40° do 50° względem poziomu i bez ładunku część dźwigowa powinna być obrócona w lewo o kąt 90° i natychmiast następnie obrócona z powrotem do położenia początkowego, b) wysięgnik powinien być na minimalnej długości, okres pomiaru zaś powinien być taki, jaki jest potrzebny do przeprowadzenia cyklu roboczego; 4) stawianie masztu wysięgnika: a) badania rozpoczyna się od podnoszenia krótkiego wysięgnika z najniższego położenia roboczego i natychmiast następującego opuszczania wysięgnika do jego początkowego położenia, b) ruch powinien być wykonany bez obciążenia, c) czas trwania pomiaru powinien wynosić co najmniej 20 sekund; 5) teleskopowanie, jeśli ma zastosowanie - z wysięgnikiem nastawionym na kąt 40° do 50° względem poziomu, bez ładunku i z wysięgnikiem całkowicie zsuniętym; tylko cylinder teleskopowania dla pierwszej sekcji powinien być wydłużony razem z sekcją pierwszą do jej całkowitej długości i natychmiast razem z nią zsuwany. 38.2.4. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy. Wynikowy poziom mocy akustycznej jest obliczany: 1) jeżeli teleskopowanie było stosowane, według wzoru: 2) jeżeli teleskopowanie nie było zastosowane, według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: LWAa - poziom mocy akustycznej dla cyklu podnoszenia, LWAb - poziom mocy akustycznej dla cyklu obracania, LWAc - poziom mocy akustycznej dla cyklu stawiania masztu, LWAd - poziom mocy akustycznej dla cyklu teleskopowania, jeżeli ma zastosowanie. 39. SAMOJEZDNE KONTENERY NA ODPADY 39.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 39.2. Miejsce badań: 1) odbijająca powierzchnia z betonu lub gładkiego asfaltu; 2) pomieszczenie laboratoryjne, które zapewnia warunki pola swobodnego na całej płaszczyźnie pomiarowej. 39.3. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A = 0. 39.3.1. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona zgodnie z załącznikiem A do normy PN-EN ISO 3744:1999 powinna być ≤ 2,0 dB, w takim przypadku K2A może być pominięte. 39.3.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa, półkula (sześć pozycji mikrofonów zgodnie z częścią A pkt 5 niniejszego załącznika) r = 3 m. 39.4. Warunki pracy podczas badań. 39.4.1. Wszystkie pomiary powinny być przeprowadzone z pustym kontenerem. Badanie nr 1 - swobodne zamykanie pokrywy w dół wzdłuż korpusu kontenera. Operator, żeby zminimalizować swój wpływ na pomiary, powinien stać przy tylnym boku kontenera (od strony zawiasów). Pokrywa powinna być podtrzymywana w jej punkcie środkowym podczas zamykania, aby zapobiec jej wypaczaniu podczas spadania. Pomiar jest przeprowadzany podczas następującego cyklu powtarzanego 20 razy: 1) początkowo pokrywa jest podniesiona pionowo; 2) pokrywa jest uwalniana do przodu, w miarę możliwości bez szarpnięć, z operatorem z tyłu kontenera nieruchomym aż do zamknięcia pokrywy; 3) po zupełnym zamknięciu pokrywa jest podnoszona do jej początkowego położenia. Uwaga: jeżeli zachodzi taka potrzeba, operator może chwilowo się poruszyć, aby podnieść pokrywę. Badanie nr 2 - całkowite otwarcie pokrywy. Operator, żeby zminimalizować swój wpływ na pomiary, powinien stać przy tylnym boku kontenera (strona zawiasów) w przypadku kontenera czterokołowego lub przy prawej stronie w przypadku kontenera dwukołowego (pomiędzy 10 i 12 pozycją mikrofonów). Pokrywa powinna być uwalniana z podtrzymywania w punkcie środkowym lub tak blisko niego, jak to jest możliwe. Koła, żeby zapobiec jakiemukolwiek poruszeniu się kontenera, powinny być zahamowane podczas pomiaru. W przypadku kontenerów dwukołowych, aby zapobiec jakiemukolwiek odbiciu kontenera, operator może przytrzymywać go przez trzymanie wierzchołka obrzeża ręką. Pomiar jest przeprowadzany podczas następującego cyklu: 1) początkowo pokrywa jest otwarta poziomo; 2) pokrywa jest uwalniana bez nadawania impulsu; 3) po całkowitym otwarciu i przed możliwym odbiciem pokrywa jest podnoszona do jej początkowego położenia. Badanie nr 3 - przetaczanie kontenera po sztucznym nieregularnym torze. Do tej próby należy używać sztucznego toru próbnego odtwarzającego nieregularny teren. Taki tor próbny składa się z dwóch równoległych pasów wykonanych z siatki stalowej oczkowanej (6 m długości i 400 mm szerokości), przymocowanych na odbijającej płaszczyźnie co ok. 20 cm. Odległość pomiędzy dwoma pasami jest dostosowywana w zależności od typu kontenera w celu umożliwienia przetaczania kół przez całą długość toru. Warunki montażu powinny zapewnić płaską powierzchnię. Jeżeli jest to potrzebne, tor powinien być umocowany na ziemi poprzez sprężynujący materiał, aby uniknąć emisji hałasu zakłócającego. Uwaga: każdy pas może się składać z kilku połączonych elementów szerokości 400 mm. Przykład odpowiedniego toru określają rys. 7 i 8. Operator znajduje się po stronie zawiasów pokrywy. Pomiar jest przeprowadzany, gdy operator ciągnie kontener wzdłuż sztucznego toru, ze stałą prędkością w przybliżeniu 1 m/s, pomiędzy punktami A i B (odległość 4,24 m - rys. 9) kiedy oś kół, dla dwukołowego kontenera, lub pierwsza oś kół dla czterokołowego kontenera, osiągnie pkt A lub pkt B. Taki cykl jest powtarzany trzy razy w każdym kierunku. Podczas badań kontenera dwukołowego kąt pomiędzy kontenerem i torem powinien wynosić 45°. W przypadku czterokołowego kontenera operator powinien zapewnić właściwy kontakt wszystkich kół z torem. 39.4.2. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy. Badania nr 1 i 2 - swobodne zamykanie pokrywy w dół, wzdłuż korpusu kontenera i całkowite otwieranie pokrywy. Jeżeli jest możliwe, pomiary są przeprowadzane jednocześnie dla sześciu pozycji mikrofonów. W przypadku przeciwnym, pomiary poziomu ciśnienia akustycznego wykonuje się w kolejnych pozycjach mikrofonu w porządku wzrastającym a poziom mocy akustycznej obliczany jest z wartości otrzymanych dla każdej pozycji mikrofonu. Ilustracja Ilustracja Poziom dźwięku A pojedynczego zdarzenia jest mierzony dla każdego z 20 zamknięć i 20 otwarć pokrywy w każdym punkcie pomiarowym. Poziomy mocy akustycznej LWA zamykania i LWA otwierania są obliczane jako średnia kwadratowa z pięciu najwyższych otrzymanych wartości. Badanie nr 3 - przetaczanie kontenera po sztucznym nieregularnym torze. Czas pomiarów T powinien być równy czasowi niezbędnemu do przebycia odległości pomiędzy punktem A i B na torze prób. Poziom mocy akustycznej LWA przetaczania jest równy średniej z sześciu wartości różniących się mniej niż o 2 dB. Jeżeli to kryterium nie jest spełnione z sześcioma pomiarami, cykl jest powtarzany tak długo, aż sześć pomiarów spełni ten warunek. Wynikowy poziom mocy akustycznej jest obliczony według wzoru: 40. REDLICE MOTOROWE 40.1. Zgodnie z pkt 32 - Kosiarki do trawy. Narzędzie powinno być odłączone podczas pomiaru. 41. WYKOŃCZARKI DO NAWIERZCHNI 41.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 41.2. Warunki pracy podczas badań. 41.2.1. Badania pod obciążeniem. Silnik maszyny powinien działać z nominalną prędkością wskazaną przez producenta. Wszystkie pracujące układy powinny być czynne i działać przy następujących szybkościach: 1) układ podający co najmniej 10 % wartości maksymalnej; 2) układ rozrzucający co najmniej 40 % wartości maksymalnej; 3) ubijak (szybkość, uderzenie) co najmniej 50 % wartości maksymalnej; wibracje (szybkość, moment niewyważenia) co najmniej 50 % wartości maksymalnej; 4) nadciśnienie (wyrażane w barach), (częstotliwość, nadciśnienie) co najmniej 50 % wartości maksymalnej. 41.3. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 42. URZĄDZENIA DO PALOWANIA 42.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 42.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 6395:1988. 42.3. Warunki pracy podczas badań. 42.3.1. Badanie pod obciążeniem. Urządzenie do palowania jest zainstalowane na wierzchołku pala, który ma wystarczający opór w ziemi, aby umożliwić urządzeniu pracę przy stałej prędkości. 42.3.2. W przypadku młotów udarowych nasadka powinna być wyposażona w nową drewnianą podkładkę. Wierzchołek pala wystaje 0,5 m ponad powierzchnię gruntu. 42.4. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 43. UKŁADARKI DO RUR Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. 44. MASZYNY GĄSIENICOWE DO PRACY NA ŚNIEGU Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. 45. AGREGATY PRĄDOTWÓRCZE 45.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 45.2. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A = 0. 45.3. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona bez sztucznej powierzchni i zgodnie z załącznikiem A do normy EN ISO 2744:1995 powinna być ≤ 2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 45.3.1. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa. Półkula (sześć pozycji mikrofonów stosownie do części A pkt 5), stosownie do części A pkt 5 niniejszego załącznika. 45.3.2. Jeżeli 1 ≥ 2 m, to zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999 powierzchnią pomiarową może być powierzchnia równoległościanu przy odległości pomiarowej d = 1 m. 45.4. Warunki pracy podczas badań. 45.4.1. Zamontowanie urządzenia. Agregaty prądotwórcze na kołach powinny być instalowane na odbijającej płaszczyźnie, a agregaty prądotwórcze montowane na płozach powinny być umieszczane na podstawie wysokości 0,40 m, chyba że inne są wymagania określone przez producenta. 45.4.2. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą ISO 8528-10:1998, pkt 9. 45.5. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 46. ZAMIATARKI ZMECHANIZOWANE 46.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 46.2. Warunki pracy podczas badań. 46.2.1. Badania pod obciążeniem. Zamiatarka zmechanizowana powinna być badana w położeniu stacjonarnym. Silnik i pomocnicze układy działają przy prędkości przewidzianej przez producenta dla narzędzia roboczego; miotła powinna działać przy najwyższej prędkości i nie może być w kontakcie z ziemią; układ ssący powinien pracować z maksymalną mocą ssania przy odległości pomiędzy ziemią i wlotem do układu ssącego nieprzekraczającej 25 mm. 46.3. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 47. POJAZDY DO ZBIERANIA ODPADÓW 47.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 47.2. Warunki pracy podczas badań. 47.2.1. Badania pod obciążeniem. Pojazd do zbierania odpadków powinien być badany w stacjonarnym położeniu w następujących warunkach: 1) silnik działa przy maksymalnej prędkości przewidzianej przez producenta. Urządzenie zagęszczające nie powinno być włączone. Dla pojazdów wyłącznie z zasilaniem elektrycznym tego badania nie przeprowadza się; 2) układ zagęszczający jest włączony. Pojazd zbierający odpadki i kosz samowyładowczy przyjmujący odpadki jest pusty. Jeżeli prędkość silnika jest automatycznie regulowana, a układ zagęszczający jest włączony, prędkość powinna być mierzona. Jeżeli zmierzona wartość jest mniejsza niż prędkość przewidziana przez producenta o więcej niż o 5 %, pomiary wykonuje się z silnikiem przyspieszonym z kabiny operatora, aby zapewnić prędkość silnika przewidzianą przez producenta. Jeżeli prędkość silnika dla układu zagęszczającego nie jest podana przez producenta lub gdy pojazd nie jest wyposażony w automatyczny układ przyspieszania, prędkość silnika, nadana przez przyspiesznik w kabinie, powinna wynosić 1.200 1/min; 3) urządzenie podnoszące działa w górę i w dół bez obciążenia i bez kontenera. Prędkość silnika jest ustawiana i regulowana w sposób przewidziany dla urządzenia zagęszczającego włączonego, o którym mowa w pkt 2; 4) materiał wpada do pojazdu zbierającego odpadki. Materiał masowy jest wysypywany do kosza samowyładowczego (początkowo pustego) za pomocą działającego urządzenia podnoszącego. Do tej operacji technicznej należy użyć dwukołowego kontenera o pojemności zbliżonej do 240 l, zgodnie z normą EN 840-1:1997. Materiał masowy powinno stanowić 30 rur PVC, każda o masie w przybliżeniu 0,4 kg i następujących wymiarach: a) długość: 150 mm ± 0,5 mm, b) nominalna średnica zewnętrzna: 90 mm + 0,3/-0 mm, c) nominalna grubość ścianki: 6,7 mm + 0,9/-0 mm. 47.2.2. Czas (czasy) pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano przy więcej niż jednym warunku pracy. Czas pomiarów powinien trwać: 1) co najmniej 15 sekund. Wynikowy poziom mocy akustycznej powinien być oznaczony LWA1; 2) co najmniej trzy kompletne cykle, jeżeli układ zagęszczający jest włączany do działania automatycznie. Jeżeli tak nie jest i układ zagęszczający jest włączany cykl po cyklu, pomiary należy przeprowadzać co najmniej podczas trzech cykli. Wynikowym poziomem mocy akustycznej (LWA2) powinna być średnia kwadratowa wyników z trzech (lub więcej) pomiarów; 3) co najmniej trzy ciągłe kompletne cykle robocze, zawierające w całości podnoszenie urządzenia i opuszczanie urządzenia. Wynikowym poziomem mocy akustycznej (LWA3) powinna być średnia kwadratowa wyników z trzech (lub więcej) pomiarów; 4) co najmniej trzy kompletne cykle robocze, każdy zawierający wpadanie 30 rur do kosza samowyładowczego. Każdy cykl nie powinien przekraczać 5 sekund. W przypadku tych pomiarów uśredniony w czasie poziom ciśnienia akustycznego LpAeq,T jest zastąpiony poziomem ciśnienia akustycznego pojedynczego zdarzenia LpA,1s. Wynikowym poziomem mocy akustycznej (LWA4) powinna być średnia kwadratowa wyników z trzech (lub więcej) pomiarów. Ostateczny poziom mocy akustycznej jest obliczany według wzoru: Uwaga: w przypadku pojazdu do zbierania odpadków zasilanego jedynie elektrycznie, współczynnik dołączony przy LWA1 przyjmowany jest jako równy 0. 48. FREZARKA DO NAWIERZCHNI DROGOWYCH 48.1. Podstawowa norma emisji dotycząca wyznaczania hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 48.2. Warunki pracy podczas badań. 48.2.1. Zamontowanie urządzenia. Podłużna oś drogowej maszyny frezującej powinna być równoległa do osi y. 48.2.2. Badanie pod obciążeniem. Frezarka do nawierzchni drogowych powinna być doprowadzona do jej stanu ustalonego w zakresie określonym w instrukcjach dostarczonych użytkownikom. Silnik i wszystkie urządzenia składowe wyposażenia maszyny powinny działać przy prędkościach nominalnych w stanie biegu jałowego. 48.2.3. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 49. KULTYWATOR (GRUNTOFREZA) 49.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 49.2. Miejsce badań - zgodnie z normą ISO 11094:1991. W przypadku występowania wątpliwości pomiary powinny być przeprowadzone w przestrzeni otwartej nad sztuczną powierzchnią (pkt 4.1.2 normy ISO 11094:1991). 49.3. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar na otwartym powietrzu K2A = 0. 49.4. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona bez sztucznej powierzchni zgodnie z załącznikiem A do normy PN-EN ISO 3744:1999, powinna być ≤ 2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. Powierzchnia pomiarowa (liczba położeń mikrofonu) odległość pomiarowa - norma ISO 11094:1991. 49.5. Warunki pracy podczas badań. 49.5.1. Pomiar pod obciążeniem. Kultywator powinien działać z silnikiem pracującym z nominalną prędkością, a narzędzie robocze w stanie biegu luzem (działające, lecz niezrywające). 49.5.2. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 50. STRZĘPIARKI (WIÓROWNICE) 50.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 50.2. Miejsce pomiaru - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 50.3. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A = 0. 50.3.1. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona bez sztucznej powierzchni - zgodnie z załącznikiem A do normy EN ISO 3744:1995, powinna być ≤ 2,0 dB; w takim przypadku K2A może być pominięte. 50.3.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa - zgodnie z normą ISO 11094:1991. 50.4. Warunki pracy podczas badań. 50.4.1. Pomiar pod obciążeniem. Strzępiarka/wiórownica powinna być badana podczas rozdrabniania okrągłego kawałka drewna (sucha sosna lub sklejka) co najmniej 1,5 m długości, który jest zaostrzony z jednego końca i ma średnicę w przybliżeniu równą maksymalnej, na jaką strzępiarka/wiórownica jest zaprojektowana oraz określona w instrukcjach dostarczonych użytkownikowi. 50.4.2. Czas pomiarów - wyznaczenie wynikowego poziomu mocy akustycznej. Czas pomiaru powinien się zakończyć, gdy nie ma żadnego materiału w obszarze rozdrabniania i nie powinien być dłuższy niż 20 sekund. Jeżeli obydwa rodzaje warunków pracy są możliwe, należy przyjąć ten, który powoduje większy poziom mocy akustycznej dźwięku. 51. MASZYNY DO USUWANIA ŚNIEGU Z WIRUJĄCYMI NARZĘDZIAMI 51.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 51.2. Warunki pracy podczas badań. 51.2.1. Badanie pod obciążeniem. Dmuchawa do śniegu powinna być badana w stacjonarnym położeniu. Dmuchawa do śniegu, zgodnie z zaleceniami producenta, powinna działać z narzędziem roboczym przy maksymalnej prędkości odpowiadającej prędkości silnika. 51.2.2. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 52. POJAZDY Z URZĄDZENIEM WYSYSAJĄCYM 52.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 52.2. Warunki pracy podczas badań. 52.2.1. Badanie pod obciążeniem. Pojazd z urządzeniem do wysysania powinien być badany w ustawieniu stacjonarnym. Silnik i dodatkowe układy pracują przy prędkości przewidzianej przez producenta do działania wyposażenia roboczego - pompa podciśnieniowa (pompy podciśnieniowe) pracuje (pracują) przy maksymalnej prędkości przewidzianej przez producenta. Układ ssący powinien działać w taki sposób, aby wewnętrzne ciśnienie było równe ciśnieniu atmosferycznemu (0% próżni). Hałas przepływu przez dyszę ssącą nie powinien mieć jakiegokolwiek wpływu na wyniki pomiarów. 52.2.2. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 53. ŻURAWIE WIEŻOWE 53.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 53.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa. Pomiary na poziomie gruntu. Półkula (sześć pozycji mikrofonu stosownie do części A pkt 5) stosownie do części A pkt 5 niniejszego załącznika. Pomiary przeprowadzane na wysięgniku. Jeżeli mechanizm podnoszący jest umieszczony na wysięgniku wysokościowym, powierzchnią pomiarową powinna być sfera o promieniu 4 m, której centrum powinno się pokrywać z geometrycznym środkiem wciągarki. Jeżeli pomiar jest przeprowadzany z mechanizmem podnoszącym na wysokości wysięgnika żurawia, powierzchnia pomiarowa jest kulą; S jest równe 200 m2. Pozycje mikrofonów określa rys. 10. Ilustracja 53.3. Warunki pracy podczas badań. 53.3.1. Zamontowanie urządzenia. 53.3.2. Pomiar mechanizmu podnoszącego. Mechanizm podnoszący podczas badań powinien być zamontowany w jeden z następujących sposobów (położenie powinno być opisane w sprawozdaniu z badań): 1) mechanizm podnoszący na poziomie gruntu; montowany żuraw powinien być umieszczony na płaskiej odbijającej powierzchni z betonu lub gładkiego asfaltu; 2) mechanizm podnoszący na wysokości wysięgnika; mechanizm podnoszący powinien być co najmniej 12 m ponad powierzchnią gruntu; 3) mechanizm podnoszący przytwierdzony do gruntu; mechanizm podnoszący powinien być przymocowany do płaskiej odbijającej powierzchni z betonu lub gładkiego asfaltu. Położenie powinno być opisane w sprawozdaniu z badań. 53.3.3. Pomiar agregatu prądotwórczego. Jeżeli agregat prądotwórczy jest zamontowany do żurawia, czy jest on połączony z mechanizmem podnoszącym czy nie, żuraw powinien być ustawiony na płaskiej odbijającej powierzchni z betonu lub gładkiego asfaltu. Jeżeli mechanizm podnoszący jest umieszczony na odciągu wysięgnika, pomiar hałasu może być przeprowadzony albo z mechanizmem zamontowanym na odciągu wysięgnika lub przymocowanym do ziemi. Jeżeli źródło energii zasilającej żuraw jest niezależne od niego (agregat prądotwórczy lub zasilająca sieć elektryczna, lub hydrauliczne lub pneumatyczne źródło energii), powinien być mierzony tylko poziom hałasu mechanizmu wyciągarki. Jeżeli agregat prądotwórczy jest zamontowany do żurawia, hałas agregatu i mechanizmu podnoszącego powinny być mierzone oddzielnie, jeżeli nie współpracują. Jeżeli te dwa urządzenia pracują razem, pomiar powinien się odnosić do całego zespołu. Podczas badań mechanizm podnoszący i agregat prądotwórczy powinny być zainstalowane oraz używane zgodnie z instrukcjami producenta. 53.3.4. Badanie bez obciążenia. Agregat prądotwórczy zainstalowany na żurawiu powinien pracować przy pełnej mocy nominalnej wskazanej przez producenta. Mechanizm podnoszący powinien być nieobciążony z bębnem obracającym się z prędkością obrotową odpowiadającą maksymalnej prędkości przemieszczania haka podczas podnoszenia i opuszczania. Prędkość powinna być określona przez producenta. Większy z dwóch poziomów mocy akustycznej (podnoszenia lub opuszczania) powinien być uznany jako wynik próby. 53.3.5. Badanie pod obciążeniem. Agregat prądotwórczy zamontowany na żurawiu powinien pracować przy pełnej mocy nominalnej, określonej przez producenta. Mechanizm podnoszący powinien pracować z naciągiem liny na bębnie, odpowiadającym maksymalnemu obciążeniu (dla minimalnego promienia), z hakiem poruszającym się przy maksymalnej prędkości. Obciążenie i prędkość (ich wartości) powinny być podane przez producenta. Prędkość powinna być mierzona podczas badań. 53.4. Czas (czasy) pomiarów - określenie wynikowego poziomu mocy akustycznej, jeżeli pomiary wykonano w więcej niż przy jednym warunku pracy. Dla zmierzenia poziomu ciśnienia akustycznego mechanizmu podnoszącego okres pomiarowy powinien wynosić (tr + tf) sekund, gdzie: tr - jest okresem przed uruchomieniem hamulca, z mechanizmem podnoszącym działającym w sposób opisany powyżej; na potrzeby badań tr = 3 sekundy, tf - jest okresem pomiędzy chwilą, kiedy hamulec został uruchomiony i kiedy hak zatrzymuje się w kompletnym bezruchu. Jeżeli jest używany przyrząd całkujący, połączony okres powinien być (tr + tf) sekund. Wartość skuteczna w i-tej pozycji mikrofonu powinna być obliczana według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: Lri poziom mocy akustycznej przy i-tej pozycji mikrofonu podczas okresu tr, Lfi poziom mocy akustycznej przy i-tej pozycji mikrofonu podczas okresu hamowania tf. 54. KOPARKI DO ROWÓW Zgodnie z pkt 0 - Badanie urządzenia bez obciążenia. 55. BETONIARKI SAMOCHODOWE 55.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 55.2. Warunki pracy podczas badań. 55.2.1. Badanie pod obciążeniem. Betoniarka samochodowa powinna być badana w położeniu stacjonarnym. Bęben wypełniony betonem średniej gęstości (miara 42 do 47 cm) do nominalnej pojemności. Silnik napędzający bęben powinien działać przy prędkości, która powoduje maksymalną prędkość bębna, określoną w instrukcjach dostarczonych użytkownikowi. 55.2.2. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 56. ZESPOLONE POMPY WODNE 56.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 56.2. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa. Prostopadłościan - zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999, z odległością pomiarową d = 1 m. 56.3. Warunki pracy podczas badań. 56.3.1. Zamontowanie urządzenia. Zespolona pompa wodna powinna być zainstalowana na odbijającej płaszczyźnie; zespolona pompa wodna montowana na płozach powinna być umieszczona na podstawie wysokości 0,40 m, jeżeli inne wymagania są określone w instrukcji instalacyjnej producenta. 56.3.2. Próba pod obciążeniem. Silnik powinien działać w punkcie największej wydajności pompy określonym w instrukcjach przez producenta. 56.4. Czas pomiaru. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. 57. AGREGATY SPAWALNICZE 57.1. Podstawowa norma dotycząca wyznaczania emisji hałasu - PN-EN ISO 3744:1999. 57.2. Poprawka środowiskowa K2A. Pomiar w przestrzeni otwartej K2A = 0. 57.2.1. Pomiar w pomieszczeniu. Wartość poprawki środowiskowej K2A, określona bez sztucznej powierzchni, zgodnie z załącznikiem A do normy PN-EN ISO 3744:1999, powinna być ≤ 2,0 dB; w takim przypadku K2A powinno być pominięte. 57.3. Powierzchnia pomiarowa (liczba pozycji mikrofonów) odległość pomiarowa. Półkula (sześć pozycji mikrofonów stosownie do części A pkt 5 niniejszego załącznika). Jeżeli 1 > 2 m, może być użyty równoległościan, zgodnie z normą PN-EN ISO 3744:1999 z odległością pomiarową d = 1 m. 57.4. Warunki pracy podczas badań. 57.4.1. Zamontowanie urządzenia. Agregat spawalniczy powinien być zainstalowany na odbijającej płaszczyźnie; agregaty spawalnicze montowane na płozach powinny być umieszczane na podstawie o wysokości 0,40 m, o ile inne wymagania nie są określone w instrukcji obsługi producenta. 57.4.2. Badania pod obciążeniem - zgodnie z normą - ISO 8528-10:1998, pkt 9. 57.4.3. Czas pomiarów. Pomiar powinien trwać co najmniej 15 sekund. Załącznik nr 4 WZÓR OZNAKOWANIA URZĄDZEŃ I OZNACZANIA GWARANTOWANEGO POZIOMU MOCY AKUSTYCZNEJ Oznakowanie zgodności WE powinno zawierać litery "CE", przyjmujące następującą formę: Ilustracja W przypadku pomniejszenia lub powiększenia oznakowania CE należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku. Elementy oznakowania CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż 5 mm. Oznaczenie gwarantowanego poziomu mocy akustycznej powinno zawierać jedną liczbę gwarantowanej mocy akustycznej w dB, znak LWA i piktogram mający poniżej podany kształt: Ilustracja Jeżeli oznaczenie LWA jest zmniejszone lub powiększone odpowiednio do wymiarów urządzenia, to proporcje podane na powyższym rysunku powinny być zachowane. Tym niemniej, jeśli jest to możliwe, pionowy wymiar oznaczenia nie powinien być mniejszy niż 40 mm. Załącznik nr 5 DOPUSZCZALNY POZIOM MOCY AKUSTYCZNEJ URZĄDZEŃ, O KTÓRYCH MOWA W ZAŁĄCZNIKU NR 1 DO ROZPORZĄDZENIA Typ urządzeniaZainstalowana moc netto P (kW) moc elektryczna Pel(1) (kW) masa urządz. m (kg) szerokość cięcia L (cm)Dopuszczalny poziom mocy akustycznej w dB/1pW etap I z dniem wejścia w życie rozporządzeniaetap II od 1 stycznia 2006 r. Maszyny do zagęszczania (walce wibracyjne, płyty wibracyjne, ubijaki wibracyjne)P ≤ 8108105 87089+11 lgP86+11 lgP Spycharki gąsienicowe, ładowarki gąsienicowe, koparko-ładowarki gąsienicoweP ≤ 55106103 P > 5587 + 11 lgP84 + 11 lgP Spycharki kołowe, ładowarki kołowe, koparko-ładowarki kołowe, wywrotki, równiarki, ugniatarki wysypiskowe typu ładowarkowego, wózki podnośnikowe napędzane silnikiem spalinowym z przeciwwagą, żurawie samojezdne, maszyny do zagęszczania (walce niewibracyjne), maszyny do wykańczania nawierzchni, hydraulicznie napędzane zagęszczarkiP ≤ 55104101 P > 5585 + 11 lg P82 + 11 lgP Koparki, dźwigi budowlane do transportu towarów, wciągarki budowlane, redlice motoroweP ≤ 159693 P > 1583 + 11 lg P80 + 11 lg P Ręczne kruszarki do betonu i młotym ≤ 15107105 15 < m <3094 + 11 lg m92 + 11 lg m m ≥ 3096 + 11 lg m94 + 11 lg m Żurawie wieżowe 98 + lg P96 + lgP Agregaty prądotwórcze i spawalniczePel ≤ 297 + lg Pel95 + lgPel 2 < Pel ≤ 1098 + lg Pel96 + lg Pel Pel > 1097 + lg Pel95 + lgPel SprężarkiP ≤ 159997 P > 1597 + lg P95 + lg P Kosiarki do trawy, kosiarki do trawy elektryczneL ≤ 509694(2) 50120105103(2) ________ (1) Dla agregatów spawalniczych: umowny prąd spawania pomnożony przez napięcie obciążające dla najmniejszej wartości współczynnika obciążenia, podanego przez producenta. Pel - dla agregatów prądotwórczych: moc podstawowa, zgodnie z ISO 8528-1:1993, pkt 13.3.2. (2) Tylko wskazane liczby. Definitywne liczby będą zależały od zmiany przepisów rozporządzenia. W przypadku niewprowadzenia takich zmian liczby podane dla etapu I będą w dalszym ciągu obowiązywały dla etapu II. Dopuszczalny poziom mocy akustycznej będzie zaokrąglony do najbliższej liczby całkowitej (mniejszy niż 0,5 dla mniejszej liczby, równy 0,5 lub większy dla większej liczby). 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia Dyrektywy Unii Europejskiej 2000/14/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie zbliżenia przepisów prawnych Państw Członkowskich dotyczących emisji hałasu do środowiska przez urządzenia używane na zewnątrz pomieszczeń. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach Informacyjnych (Dz. U. Nr 139, poz. 1326) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Tworzy się Wojskowe Służby Informacyjne jako wyodrębnioną i wyspecjalizowaną służbę wchodzącą w skład Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Wojskowe Służby Informacyjne są służbą specjalną i służbą ochrony państwa właściwą w sprawach obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Działalność Wojskowych Służb Informacyjnych podlega kontroli Sejmu. 4. Nazwa "Wojskowe Służby Informacyjne" oraz jej skrót "WSI" przysługują wyłącznie Wojskowym Służbom Informacyjnym. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) Siły Zbrojne - Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej; 2) WSI - Wojskowe Służby Informacyjne; 3) żołnierze WSI - żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową na stanowiskach służbowych w jednostkach organizacyjnych WSI; 4) Sąd - Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie; 5) Kpk - ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188). Rozdział 2 Zakres działania i organizacja Wojskowych Służb Informacyjnych Art. 3. 1. Do zadań WSI należy: 1) rozpoznawanie, zapobieganie oraz zwalczanie zewnętrznych i wewnętrznych zagrożeń godzących w niepodległość państwa i niepodzielność jego terytorium, bezpieczeństwo i nienaruszalność jego granic oraz w obronność państwa i bezpieczeństwo Sił Zbrojnych; 2) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie, podlegających orzecznictwu sądów wojskowych, przestępstw: a) przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstw wojennych, b) szpiegostwa, terroryzmu, przestępstw określonych w części wojskowej Kodeksu karnego i innych przestępstw przeciwko obronności państwa albo popełnionych na szkodę państwa sojuszniczego, c) przeciwko ochronie informacji niejawnych, dotyczących obronności państwa, d) w dziedzinie badań naukowych i prac rozwojowych oraz produkcji i obrotu towarami, technologiami i usługami o przeznaczeniu wojskowym, realizowanych przez przedsiębiorców, szkoły wyższe i jednostki badawczo-rozwojowe nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, a także przez inne jednostki organizacyjne prowadzące badania naukowe lub prace rozwojowe albo wykonujące produkcję lub usługi na potrzeby obronności państwa lub Sił Zbrojnych, e) nielegalnego wytwarzania, posiadania i obrotu bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi, jak również środkami masowej zagłady, w obrocie krajowym i międzynarodowym - oraz współdziałanie w tym zakresie z organami powołanymi do ścigania ich sprawców; 3) realizowanie, w granicach swojej właściwości określonej w przepisach ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462, z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580, Nr 110, poz. 1189, Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 17, poz. 155), zadań służby ochrony państwa oraz zadań związanych z pełnieniem przez Szefa WSI funkcji krajowej władzy bezpieczeństwa, w zakresie ochrony informacji niejawnych w stosunkach międzynarodowych, dotyczących spraw obronności państwa; 4) uzyskiwanie, gromadzenie, przetwarzanie, analizowanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć istotne znaczenie dla obronności państwa oraz zdolności bojowej i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych; 5) rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń występujących w rejonach napięć, kryzysów i konfliktów międzynarodowych, mających wpływ na obronność państwa, oraz podejmowanie działań w celu eliminowania tych zagrożeń; 6) ochrona bezpieczeństwa jednostek wojskowych, a także żołnierzy wykonujących zadania służbowe oraz pełniących służbę poza granicami państwa; 7) prowadzenie wywiadu i kontrwywiadu radioelektronicznego oraz kryptoanaliza i kryptografia; 8) realizowanie przedsięwzięć wynikających z sojuszy i układów wojskowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska; 9) uczestniczenie w planowaniu i przeprowadzaniu kontroli realizacji umów międzynarodowych dotyczących rozbrojenia; 10) współdziałanie w organizowaniu polskich przedstawicielstw wojskowych za granicą oraz utrzymywanie kontaktów z członkami wojskowego korpusu dyplomatycznego akredytowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej; 11) podejmowanie innych działań określonych w odrębnych ustawach i umowach międzynarodowych. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem pkt 3, są realizowane wyłącznie na rzecz lub w interesie Sił Zbrojnych, w związku z ich działalnością na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami. 3. W czasie stanów nadzwyczajnych, w razie ogłoszenia powszechnej lub częściowej mobilizacji, oraz w czasie wojny WSI wykonują także inne zadania wynikające z odrębnych przepisów. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, formy i metody wykonywania przez WSI zadań, o których mowa w ust. 1. Art. 4. 1. Minister Obrony Narodowej określa kierunki działania WSI. 2. Szef WSI przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej: 1) roczny plan działania na rok następny - najpóźniej na 3 miesiące przed końcem roku kalendarzowego; 2) sprawozdanie z działalności WSI za poprzedni rok kalendarzowy - corocznie do dnia 31 stycznia następnego roku. Art. 5. 1. Realizując zadania, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, 4, 5, 7 i 8, WSI uwzględniają w szczególności operacyjno-taktyczne potrzeby Sił Zbrojnych. 2. WSI przy realizacji swoich zadań współdziałają: 1) ze Sztabem Generalnym Wojska Polskiego i innymi komórkami organizacyjnymi Ministerstwa Obrony Narodowej oraz dowódcami rodzajów Sił Zbrojnych, okręgów wojskowych, garnizonów wojskowych i jednostek wojskowych; 2) z odpowiednimi organami, służbami i instytucjami podległymi ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych; 3) z odpowiednimi organami, służbami i instytucjami podległymi ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych; 4) z odpowiednimi organami i jednostkami organizacyjnymi podległymi ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych; 5) z innymi organami, służbami i instytucjami uprawnionymi do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych. 3. Współdziałanie WSI z Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencją Wywiadu oraz Żandarmerią Wojskową regulują odpowiednio przepisy ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) i ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070). 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb współdziałania WSI z organami, służbami, instytucjami i jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w ust. 2 pkt 3-5, uwzględniając właściwość tych organów oraz WSI. 5. Minister Obrony Narodowej, mając na uwadze przepisy ustawy, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, określi, w drodze zarządzenia, zakres i tryb współdziałania WSI z organami wojskowymi, o których mowa w ust. 2 pkt 1, z uwzględnieniem właściwości tych organów oraz WSI. 6. Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw zagranicznych określą, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, zakres i tryb współdziałania WSI z organami, służbami i instytucjami, o których mowa w ust. 2 pkt 2, uwzględniając właściwość tych organów oraz WSI, a także niejawny charakter tego współdziałania. Art. 6. Szef WSI w celu realizacji zadań WSI, po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej, może podejmować współdziałanie i zawierać porozumienia z właściwymi organami, służbami i instytucjami krajowymi oraz zagranicznymi. Art. 7. Instytucje państwowe, organy administracji rządowej, organy samorządu terytorialnego, dowódcy (szefowie) jednostek (instytucji) wojskowych oraz przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie użyteczności publicznej są obowiązani, w zakresie swojego działania, do współdziałania z WSI, a w szczególności do udzielania pomocy w realizacji zadań WSI. Art. 8. 1. Szefa WSI wyznacza na stanowisko służbowe i zwalnia z niego Minister Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów, Kolegium do Spraw Służb Specjalnych i sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych. 2. Zastępców Szefa WSI wyznacza na stanowiska służbowe i zwalnia z nich Minister Obrony Narodowej, na wniosek Szefa WSI, po zasięgnięciu opinii sejmowej Komisji do Spraw Służb Specjalnych. 3. Minister Obrony Narodowej wyznacza Szefa WSI i jego zastępców spośród żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową jako służbę stałą. Art. 9. 1. Szef WSI podlega bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej. 2. Szef WSI jest przełożonym wszystkich żołnierzy WSI. 3. Szef WSI kieruje WSI bezpośrednio lub przez swoich zastępców. Art. 10. Strukturę WSI tworzą następujące piony funkcjonalne: 1) analityczno-informacyjny; 2) wywiadu wojskowego; 3) kontrwywiadu wojskowego; 4) ochrony informacji niejawnych; 5) zabezpieczenia; 6) przedstawicielstw wojskowych; 7) dowódczo-sztabowy. Art. 11. 1. W skład WSI wchodzą następujące jednostki organizacyjne: 1) Inspektorat WSI; 2) terenowe jednostki organizacyjne WSI; 3) specjalistyczne jednostki organizacyjne WSI. 2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzeń: 1) nadaje statut WSI, który określa ich strukturę i organizację wewnętrzną; 2) określa zakres działania Inspektoratu WSI; 3) tworzy i znosi terenowe oraz specjalistyczne jednostki organizacyjne WSI; 4) określa etaty zbiorcze WSI, które ustalają liczbę, rodzaje i rangi stanowisk służbowych występujących w jednostkach organizacyjnych WSI, a także kwalifikacje wymagane na tych stanowiskach. 3. Szef WSI może tworzyć zespoły o charakterze stałym lub doraźnym, określając ich nazwę, skład osobowy oraz szczegółowy zakres i tryb działania. Art. 12. 1. Działalność WSI, z zastrzeżeniem ust. 3, jest finansowana z budżetu państwa w części Obrona narodowa. 2. Koszty realizacji zadań WSI, w zakresie których - ze względu na wyłączenie ich jawności - nie mogą być stosowane przepisy ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874), ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324) i ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 664, Nr 113, poz. 984 i Nr 197, poz. 1661 oraz z 2003 r. Nr 2, poz. 16 i Nr 130, poz. 1188), są finansowane z utworzonego na ten cel funduszu operacyjnego WSI. 3. W celu wspierania realizacji zadań WSI tworzy się środek specjalny Szefa WSI, którego wpływy pochodzą z realizacji zadań i przedsięwzięć wykonywanych we współpracy ze służbami specjalnymi innych państw. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzeń niepodlegających ogłoszeniu: 1) szczegółowe zasady tworzenia, ewidencjonowania i gospodarowania funduszem operacyjnym WSI, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając mienie nabyte ze środków tego funduszu; 2) szczególne zasady planowania, ewidencjonowania i wydatkowania środka specjalnego, o którym mowa w ust. 3, oraz sposób jego rozliczania z budżetem państwa. Art. 13. 1. Materiały archiwalne oraz inną dokumentację WSI przechowuje się w archiwum wyodrębnionym WSI. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania z materiałami archiwalnymi i inną dokumentacją WSI oraz warunki dostępu do zasobów archiwum wyodrębnionego WSI i korzystania z tych zasobów, uwzględniając w szczególności przepisy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz o ochronie informacji niejawnych. Art. 14. 1. Legitymacja żołnierza WSI jest dokumentem potwierdzającym pełnienie czynnej służby wojskowej przez żołnierza WSI na stanowisku służbowym w jednostce organizacyjnej WSI oraz posiadanie przez niego uprawnień wynikających z zakresu działania WSI. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w legitymacji żołnierza WSI, wzór tej legitymacji, organ właściwy do jej wydawania, wymiany i unieważniania oraz przypadki, w których podlega ona wymianie, zwrotowi lub unieważnieniu, a także tryb postępowania w razie jej utraty, jak również sposób posługiwania się tą legitymacją, uwzględniając przepisy o wojskowych dokumentach osobistych żołnierzy zawodowych. Art. 15. Świętem WSI jest dzień 25 października. Art. 16. 1. WSI posiadają swój znak. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku WSI i sposób jego używania, uwzględniając przepisy o znakach Sił Zbrojnych. Rozdział 3 Uprawnienia i obowiązki żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych Art. 17. W granicach zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1, żołnierze WSI wykonują: 1) czynności analityczno-informacyjne, 2) czynności operacyjno-rozpoznawcze, 3) czynności wynikające z przepisów o ochronie informacji niejawnych, 4) inne czynności służbowe wynikające z przepisów o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych - zgodnie z zakresami działania jednostek organizacyjnych WSI, w których pełnią służbę, oraz zakresami obowiązków przypisanych do zajmowanych stanowisk służbowych. Art. 18. Żołnierze WSI w toku wykonywania czynności służbowych mają obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony wolności, praw człowieka i obywatela, a także działania w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osoby, wobec której czynności te są podejmowane. Art. 19. 1. Jeżeli informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych przez WSI wskazują, że sprawa będąca ich przedmiotem należy do zakresu działania innych organów, służb lub instytucji, WSI przekazują uzyskane informacje i materiały właściwemu podmiotowi. 2. Jeżeli informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności podjętych przez organy, służby lub instytucje uprawnione do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych wskazują, że sprawa będąca przedmiotem tych czynności należy do zakresu działania WSI, podmioty te przekazują uzyskane informacje i materiały WSI. 3. Jeżeli informacje i materiały uzyskane przez WSI potwierdzają popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego albo wykroczenia lub wykroczenia skarbowego, przekazują one uzyskane informacje i materiały odpowiednio prokuratorowi, Żandarmerii Wojskowej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji lub Straży Granicznej. Art. 20. 1. Żołnierze WSI, wykonując czynności operacyjno-rozpoznawcze, mają prawo do: 1) wydawania poleceń określonego zachowania się, w granicach niezbędnych do wykonania czynności, o których mowa w pkt 2-6; 2) legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości; 3) dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagażu osobistego, a także sprawdzania ładunku w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, z wyjątkiem środków transportu przewożących znaki pieniężne, w razie powzięcia uzasadnionego podejrzenia co do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary; 4) monitorowania i rejestrowania, przy użyciu środków technicznych: a) obrazu zdarzeń związanych z zakresem działania WSI w miejscach publicznych, b) dźwięku towarzyszącego zdarzeniom, o których mowa w lit. a; 5) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, dowódców (szefów) jednostek (instytucji) wojskowych oraz przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i przedsiębiorcy są obowiązani, w zakresie swojego działania, do udzielania nieodpłatnie tej pomocy w ramach obowiązujących przepisów prawa; 6) zwracania się o niezbędną pomoc do innych podmiotów niż wymienione w pkt 5, jak również zwracania się w nagłych przypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy; wymienione podmioty i osoby są obowiązane do udzielenia nieodpłatnie tej pomocy w ramach obowiązujących przepisów prawa. 2. Żołnierze WSI w przypadkach niecierpiących zwłoki mogą dokonać zatrzymania osób oraz przeszukania osób, pomieszczeń i innych miejsc w trybie i w przypadkach określonych w przepisach Kpk, jeżeli okoliczności zdarzenia uniemożliwiają przeprowadzenie tych czynności przez Żandarmerię Wojskową lub inny uprawniony organ. 3. Osobie zatrzymanej, przeszukanej lub u której dokonano przeszukania, przysługują uprawnienia przewidziane w Kpk. 4. Zatrzymania osoby można dokonać tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne. 5. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać w razie uzasadnionej potrzeby badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej. 6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając dostosowany do sytuacji sposób przeprowadzania czynności podejmowanych przez żołnierzy WSI w ramach ustawowych uprawnień oraz ich obowiązki podczas realizacji tych czynności. Art. 21. 1. Żołnierze WSI mogą stosować, wobec osób niepodporządkowujących się ich poleceniom wydanym na podstawie przepisów prawa oraz wobec osób uniemożliwiających im wykonanie czynności służbowych, następujące środki przymusu bezpośredniego: 1) siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony; 2) kajdanki; 3) paralizatory elektryczne; 4) broń gazową i ręczne miotacze gazu. 2. Wobec kobiet w widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje, że nie ukończyły 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie można stosować wyłącznie chwyty obezwładniające. 3. Siłę fizyczną można stosować w celu odparcia czynnej napaści, zmuszenia do wykonania polecenia wydanego na podstawie przepisów prawa albo zatrzymania osoby w przypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 2. 4. Kajdanki można stosować wobec osoby, której wygląd wskazuje na wiek powyżej 17 lat zatrzymanej lub doprowadzanej w przypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 2, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa jej ucieczki albo dokonania przez nią czynnej napaści lub stawiania czynnego oporu albo jeżeli zachowuje się ona agresywnie. 5. Paralizatory elektryczne, broń gazową i ręczne miotacze gazu można stosować w celu odparcia czynnej napaści, pokonania czynnego oporu albo udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej lub doprowadzonej w przypadku, o którym mowa w art. 20 ust. 2. 6. Żołnierze WSI mogą stosować jedynie środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z zaistniałej sytuacji i niezbędne do wymuszenia podporządkowania się wydanym poleceniom, wykonania czynności służbowych lub odparcia czynnej napaści oraz powodujące możliwie najmniejszą dolegliwość dla osoby, wobec której zostały użyte. 7. Środki przymusu bezpośredniego mogą być stosowane po uprzednim wezwaniu do zachowania się zgodnego z prawem oraz po bezskutecznym uprzedzeniu o zamiarze ich użycia. 8. Można odstąpić od wymogów określonych w ust. 7, jeżeli zwłoka: 1) w zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego, wolności obywateli albo uszkodzeniem mienia; 2) uniemożliwiłaby ujęcie osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub poszukiwanej albo umożliwiłaby ucieczkę takiej osoby. 9. Od stosowania środków przymusu bezpośredniego należy odstąpić, gdy osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom. 10. Żołnierz WSI jest obowiązany udzielić pierwszej pomocy osobie zranionej wskutek zastosowania środka przymusu bezpośredniego, a w razie potrzeby wezwać lekarza. 11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb stosowania przez żołnierzy WSI środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 1, a także sposób dokumentowania przypadków zastosowania tych środków, uwzględniając potrzebę ochrony interesów osób, wobec których mogą być one użyte. Art. 22. 1. Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 21 ust. 1, okazały się niewystarczające lub jeżeli ich użycie ze względu na okoliczności zdarzenia nie jest możliwe, żołnierze WSI mają prawo użycia broni palnej wyłącznie: 1) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność żołnierza lub innej osoby albo w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu; 2) przeciwko osobie niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie może zagrozić życiu, zdrowiu lub wolności żołnierza albo innej osoby; 3) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie i przemocą odebrać broń palną żołnierzowi lub innej osobie uprawnionej do jej posiadania; 4) w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego i gwałtownego zamachu na obiekty lub urządzenia ważne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa Sił Zbrojnych; 5) w celu odparcia zamachu na mienie, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia, zdrowia lub wolności człowieka; 6) w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni jest dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1-5; 7) w celu ujęcia osoby, o której mowa w pkt 6, jeśli schroniła się ona w miejscu trudno dostępnym, a z okoliczności zdarzenia wynika, że może użyć broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, stwarzając w ten sposób zagrożenie dla życia lub zdrowia człowieka; 8) w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający osoby, dokumenty zawierające informacje stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze albo inne przedmioty wartościowe; 9) w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2. 2. Żołnierz WSI, który podjął decyzję o użyciu broni palnej, powinien postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń jako ostateczny środek działania. 3. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni palnej. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, dostosowane do sytuacji, warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej, uwzględniając ograniczenia w zakresie użycia broni palnej, a także sposób dokumentowania przypadków jej użycia. Art. 23. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1-3, oraz na sposób zastosowania środków przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej przez żołnierzy WSI, osobie, wobec której została wykonana taka czynność albo wobec której został zastosowany taki środek lub użyta taka broń, przysługuje zażalenie do Sądu w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia czynności, zastosowania środka lub użycia broni. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepisy Kpk dotyczące postępowania odwoławczego w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojskowych. Art. 24. 1. W przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych przez WSI w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8, gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo gdy zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że będą one nieskuteczne lub nieprzydatne, Sąd, na pisemny wniosek Szefa WSI, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną. 2. Kontrola operacyjna jest prowadzona niejawnie i polega na: 1) kontrolowaniu treści korespondencji; 2) kontrolowaniu zawartości przesyłek; 3) stosowaniu środków technicznych umożliwiających uzyskiwanie w sposób niejawny informacji i dowodów oraz ich utrwalanie, a w szczególności treści rozmów telefonicznych i innych informacji przekazywanych za pomocą sieci telekomunikacyjnych lub teleinformatycznych. 3. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Na pisemny wniosek Szefa WSI, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, Sąd może wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej na okres nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny zarządzenia tej kontroli. 4. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas prowadzenia kontroli operacyjnej pojawią się nowe okoliczności istotne dla sprawy albo dla zapobieżenia przestępstwu lub wykrycia przestępstwa, albo też dla ustalenia sprawcy i uzyskania dowodów przestępstwa, Sąd, na pisemny wniosek Szefa WSI, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, może wydać postanowienie o zarządzeniu kontroli operacyjnej na czas oznaczony również po upływie okresów, o których mowa w ust. 3. 5. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę informacji istotnych dla obronności państwa lub bezpieczeństwa Sił Zbrojnych albo zatarcie lub zniszczenie dowodów przestępstwa, Szef WSI może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, kontrolę operacyjną, zwracając się jednocześnie do Sądu z pisemnym wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez Sąd zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli operacyjnej Szef WSI wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz zarządza protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów zgromadzonych podczas jej prowadzenia. 6. Sąd może zezwolić, na pisemny wniosek Szefa WSI, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, na odstąpienie od zniszczenia materiałów, o których mowa w ust. 5, jeżeli stanowią one dowód lub wskazują na zamiar popełnienia przestępstwa. Art. 25. 1. Wniosek Szefa WSI, o którym mowa w art. 24 ust. 1 i 3-6, zawiera w szczególności: 1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany; 2) opis sprawy lub przestępstwa, z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej; 3) okoliczności uzasadniające potrzebę prowadzenia kontroli operacyjnej, w tym stwierdzonej albo prawdopodobnej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków; 4) dane osoby lub inne dane pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania; 5) określenie celu, czasu i rodzaju kontroli operacyjnej. 2. Sąd przed wydaniem postanowienia, o którym mowa w art. 24 ust. 3-6, zapoznaje się z materiałami uzasadniającymi wniosek, zgromadzonymi podczas prowadzenia kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie. 3. Wnioski, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 3-6, Sąd rozpoznaje jednoosobowo, przy czym czynności Sądu związane z rozpoznawaniem tych wniosków realizuje się w warunkach przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wydanych na podstawie art. 181 § 2 Kpk. W posiedzeniu Sądu może wziąć udział wyłącznie prokurator i przedstawiciel Szefa WSI. 4. Trybu, o którym mowa w art. 24 oraz w art. 25 ust. 2 i 3, nie stosuje się, jeżeli kontrola operacyjna jest prowadzona za wyrażoną na piśmie zgodą osoby będącej nadawcą lub odbiorcą przekazu informacji. Art. 26. 1. Kontrolę operacyjną kończy się wraz z ustaniem przyczyn jej zarządzenia, nie później jednak niż z upływem okresu, na który została zarządzona. 2. Szef WSI informuje pisemnie Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie - również o przebiegu tej kontroli, przedstawiając zebrane w jej toku materiały. 3. W przypadku uzyskania w toku prowadzenia kontroli operacyjnej dowodów, pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego, Szef WSI przekazuje Prokuratorowi Generalnemu materiały zgromadzone podczas prowadzenia tej kontroli, w razie potrzeby wraz z zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa. 4. Zgromadzone podczas prowadzenia kontroli operacyjnej materiały, które nie są istotne dla obronności państwa lub bezpieczeństwa Sił Zbrojnych albo nie stanowią informacji potwierdzających popełnienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów zarządza Szef WSI, po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej. 5. Operatorzy świadczący usługi telekomunikacyjne w sieciach publicznych oraz podmioty świadczące usługi pocztowe są obowiązani do zapewnienia na własny koszt warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających prowadzenie przez WSI kontroli operacyjnej. 6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania i niszczenia materiałów uzyskanych podczas prowadzenia tej kontroli, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych materiałów, oraz wzory stosowanych druków i rejestrów. Art. 27. 1. Obowiązek uzyskania postanowienia Sądu, o którym mowa w art. 24 ust. 1, nie dotyczy informacji niezbędnych do realizacji przez WSI zadań określonych w art. 3 ust. 1, w postaci danych: 1) identyfikacyjnych abonenta oraz dotyczących faktu, okoliczności i rodzaju połączenia lub prób uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci telekomunikacyjnej; 2) dotyczących identyfikacji oraz lokalizacji zakończeń sieci telekomunikacyjnych, między którymi wykonano połączenie. 2. Udostępnienie przez operatora sieci telekomunikacyjnej danych, o których mowa w ust. 1, następuje nieodpłatnie na: 1) pisemny wniosek Szefa WSI lub osoby przez niego upoważnionej; 2) ustne żądanie żołnierza WSI, posiadającego pisemne imienne upoważnienie Szefa WSI, okazane wraz z legitymacją żołnierza WSI. 3. Operator sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany udostępnić dane, o których mowa w ust. 1, żołnierzowi WSI, o którym mowa w ust. 2. 4. Operator sieci telekomunikacyjnej zawiadamia Szefa WSI o ujawnieniu danych w trybie określonym w ust. 2 pkt 2. 5. Występowanie o informacje i dane, o których mowa w ust. 1, oraz ich udostępnianie może następować za pomocą sieci telekomunikacyjnej, w sposób ustalony przez Szefa WSI. Art. 28. 1. W sprawach o przestępstwa, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, czynności operacyjno-rozpoznawcze zmierzające do sprawdzenia uzyskanych wcześniej wiarygodnych informacji o przestępstwie oraz wykrycia sprawców i uzyskania dowodów mogą polegać na dokonaniu w sposób niejawny nabycia, zbycia lub przejęcia przedmiotów pochodzących z przestępstwa, ulegających przepadkowi, albo których wytwarzanie, posiadanie, przewożenie lub którymi obrót jest zabroniony, a także przyjęciu lub wręczeniu korzyści majątkowej. 2. Szef WSI może zarządzić czynności, o których mowa w ust. 1, na czas określony, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, którego na bieżąco informuje o przebiegu tych czynności i ich wyniku. 3. Czynności, o których mowa w ust. 1, nie mogą polegać na kierowaniu działaniami wyczerpującymi znamiona czynu zabronionego pod groźbą kary. 4. W przypadku potwierdzenia informacji o przestępstwie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, Szef WSI przekazuje Prokuratorowi Generalnemu informacje i materiały uzyskane w wyniku czynności określonych w ust. 1 wraz z zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, wzory stosowanych druków i rejestrów, a także sposób przechowywania, przekazywania oraz niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją tych czynności, uwzględniając ich niejawny charakter. Art. 29. 1. W sprawach o przestępstwa, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych zmierzających do udokumentowania tych przestępstw, albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa, Szef WSI może, przed wszczęciem postępowania karnego, zarządzić niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania lub obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego. 2. O zarządzeniu, przebiegu i wynikach czynności podjętych w trybie ust. 1 Szef WSI niezwłocznie pisemnie zawiadamia Prokuratora Generalnego, który może nakazać ich zaniechanie. 3. Stosownie do zarządzenia, o którym mowa w ust. 1, urzędy, instytucje i podmioty prowadzące działalność w dziedzinie poczty lub transportu, organy celne oraz organy Straży Granicznej są obowiązane dopuścić do dalszego przewozu przesyłki zawierające przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub w części. 4. W przypadku potwierdzenia w toku czynności, o których mowa w ust. 1, informacji o przestępstwie, Szef WSI przekazuje Prokuratorowi Generalnemu informacje i materiały uzyskane w wyniku tych czynności wraz z zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa. 5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania i dokumentowania czynności, o których mowa w ust. 1, wzory stosowanych druków i rejestrów, a także sposób przechowywania, przekazywania oraz niszczenia materiałów i dokumentów uzyskanych lub wytworzonych w związku z realizacją tych czynności, uwzględniając ich niejawny charakter. Art. 30. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 28 i 29, może być prowadzona kontrola treści korespondencji i zawartości przesyłek lub stosowane środki techniczne, na zasadach określonych w art. 24-26. Art. 31. Nie popełnia przestępstwa, kto, będąc do tego uprawnionym, wykonuje czynności określone w art. 28 ust. 1, jeżeli zostały zachowane warunki, o których mowa w art. 28 ust. 3, a także kto wykonuje czynności określone w art. 29 ust. 1. Art. 32. 1. W zakresie swoich zadań WSI mogą uzyskiwać informacje, w tym także niejawnie, gromadzić je, przechowywać, sprawdzać, analizować, przetwarzać i przekazywać. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, obieg informacji, w tym niejawnych, w jednostkach organizacyjnych WSI. Art. 33. 1. Uprawnienia WSI, o których mowa w art. 32 ust. 1, mogą dotyczyć także danych osobowych, włącznie z danymi, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271), oraz danymi z Krajowego Rejestru Karnego i Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności. 2. WSI mogą również korzystać z danych osobowych i innych informacji uzyskanych w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez uprawnione do tego organy, służby i instytucje państwowe, bez wiedzy i zgody osoby, której dane te dotyczą. 3. Administrator zbioru danych jest obowiązany udostępnić WSI dane osobowe, o których mowa w ust. 1. Fakt udostępnienia tych danych WSI podlega ochronie przewidzianej w przepisach o ochronie informacji niejawnych. 4. Udostępnianie danych osobowych, o których mowa w ust. 1, żołnierzowi WSI przez administratora zbioru danych następuje na podstawie pisemnego imiennego upoważnienia Szefa WSI, okazanego wraz z legitymacją żołnierza WSI. 5. Organy władzy publicznej uprawnione do prowadzenia zbiorów danych, na pisemny wniosek Szefa WSI, mogą wyrazić pisemną zgodę na udostępnianie danych zgromadzonych w zbiorach jednostkom organizacyjnym WSI za pomocą urządzeń telekomunikacyjnych, jeżeli jednostki te spełniają łącznie następujące warunki: 1) posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał; 2) posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania; 3) jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywanych zadań albo prowadzonej działalności. 6. Dane osobowe, o których mowa w ust. 1 i 2, przechowuje się przez okres, w którym są one niezbędne do realizacji ustawowych zadań wykonywanych przez WSI. Jednostki organizacyjne WSI dokonują weryfikacji tych danych nie rzadziej niż co 10 lat, licząc od dnia ich uzyskania, usuwając dane zbędne. 7. Dane osobowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, podlegają protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności. Zniszczenie danych osobowych zarządza Szef WSI, po uzyskaniu zgody Ministra Obrony Narodowej. 8. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki i tryb przekazywania WSI informacji o osobie przez organy, służby i instytucje państwowe, o których mowa w ust. 2, uwzględniając zakres przekazywanych informacji, a także cel i organizację przekazywania informacji oraz sposób ich dokumentowania. 9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór upoważnienia, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając niezbędne dane upoważnionego żołnierza WSI. 10. Minister Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, określi, w drodze zarządzenia, sposób i warunki uzyskiwania, przetwarzania i wykorzystywania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz sposób zakładania i prowadzenia zbiorów tych informacji, jednostki organizacyjne WSI uprawnione do korzystania z tych zbiorów, przełożonych właściwych w tych sprawach oraz wzory dokumentów obowiązujących przy przetwarzaniu danych. Art. 34. 1. W związku z wykonywaniem swoich zadań WSI zapewniają ochronę danych identyfikujących żołnierzy WSI i osób, o których mowa w art. 35 ust. 1, form, metod i sposobów wykonywania zadań, zgromadzonych informacji oraz ochronę własnych urządzeń, obiektów i obszarów. 2. Żołnierze WSI, wykonując czynności operacyjno-rozpoznawcze, mogą posługiwać się dokumentami uniemożliwiającymi ustalenie danych identyfikujących żołnierza oraz środków, którymi posługuje się on przy wykonywaniu zadań służbowych. 3. Osoby udzielające WSI pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych mogą posługiwać się dokumentami, o których mowa w ust. 2. 4. WSI, na wniosek uprawnionych organów, służb i instytucji państwowych, sporządzają i wydają dokumenty wojskowe uniemożliwiające ustalenie danych identyfikujących żołnierzy, funkcjonariuszy albo pracowników tych organów, służb i instytucji, a także prowadzą rejestr tych dokumentów. 5. Na pisemny wniosek Szefa WSI, uprawnione organy, służby i instytucje państwowe wydają dokumenty i znaki identyfikujące osobom posługującym się nimi jako funkcjonariusze lub pracownicy tych organów, służb lub instytucji państwowych. 6. Nie popełnia przestępstwa: 1) kto poleca sporządzenie lub kieruje sporządzeniem dokumentów, o których mowa w ust. 2-5; 2) kto sporządza dokumenty, o których mowa w ust. 2-5; 3) kto udziela pomocy w sporządzeniu dokumentów, o których mowa w ust. 2-5; 4) żołnierz WSI lub osoba wymieniona w ust. 3, posługujący się przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych dokumentami, o których mowa w ust. 2-5. 7. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, sposób współdziałania właściwych organów, służb i instytucji państwowych z Szefem WSI przy prowadzeniu rejestru, o którym mowa w ust. 4, a także szczegółowy tryb wydawania dokumentów, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając wymogi dotyczące ochrony informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową. 8. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, szczegółowy tryb wydawania, posługiwania się, przechowywania oraz ewidencjonowania dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3, a także sposób prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 4. Art. 35. 1. WSI przy wykonywaniu swoich zadań mogą korzystać, z zastrzeżeniem art. 36, z pomocy osób niebędących ich żołnierzami. Zabronione jest, z zastrzeżeniem ust. 2, ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy WSI przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych. 2. Ujawnienie danych o osobie, o której mowa w ust. 1, może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w art. 37 ust. 3. 3. Osobom, o których mowa w ust. 1, za udzielenie pomocy WSI może być przyznane wynagrodzenie wypłacane z funduszu operacyjnego WSI. 4. Osobom, o których mowa w ust. 1, w razie doznania uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku powstałego w czasie udzielania pomocy WSI lub w związku z jej udzielaniem, a także członkom rodzin zmarłych wskutek takiego wypadku, przysługuje jednorazowe odszkodowanie, renta inwalidzka i rodzinna oraz świadczenia wyrównawcze, na zasadach i w trybie określonych w przepisach o świadczeniach osobistych na rzecz obrony w czasie pokoju. 5. Osobom, o których mowa w ust. 1, w związku z użyciem ich nieruchomości i rzeczy ruchomych oraz za instalowanie i eksploatowanie urządzeń technicznych przysługuje ryczałt, a także odszkodowanie za szkody dotyczące tych nieruchomości i rzeczy ruchomych powstałe w czasie udzielania pomocy i w związku z nią, na zasadach i w trybie określonych w przepisach o świadczeniach rzeczowych na rzecz obrony w czasie pokoju. 6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 5 i 6. Art. 36. WSI przy wykonywaniu swoich zadań nie mogą korzystać z tajnej współpracy z osobami, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944-1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428, Nr 57, poz. 618, Nr 62, poz. 681 i Nr 63, poz. 701, z 2000 r. Nr 43, poz. 488 i Nr 50, poz. 600, z 2002 r. Nr 14, poz. 128, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 765, Nr 153, poz. 1271 i Nr 175, poz. 1434 oraz z 2003 r. Nr 44, poz. 390 i Nr 99, poz. 921). Art. 37. 1. Minister Obrony Narodowej może zezwalać żołnierzom WSI i pracownikom zatrudnionym w WSI oraz ich byłym żołnierzom i pracownikom, po ustaniu stosunku służbowego lub stosunku pracy w WSI, a także osobom udzielającym im pomocy w wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, na udzielenie informacji niejawnej określonej osobie lub jednostce organizacyjnej. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, nie może dotyczyć udzielenia informacji o: 1) osobie, jeżeli zostały one uzyskane w wyniku wykonywanych przez WSI albo inne organy, służby lub instytucje państwowe czynności operacyjno-rozpoznawczych; 2) szczegółowych formach i metodach wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych przez WSI oraz środkach stosowanych w związku z wykonywaniem tych czynności; 3) osobie udzielającej pomocy WSI, o której mowa w art. 35 ust. 1. 3. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się w przypadku żądania: 1) prokuratora albo sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym w sprawie o czyn zabroniony, stanowiący zbrodnię przeciwko pokojowi, ludzkości oraz zbrodnię wojenną albo zbrodnię przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, a także przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, jeżeli jego następstwem była śmierć człowieka; 2) Sądu Apelacyjnego w Warszawie lub Rzecznika Interesu Publicznego, zgłoszonego w celu przeprowadzenia postępowania lustracyjnego lub w celu realizacji zadań Rzecznika Interesu Publicznego; 3) uprawnionego organu, zgłoszonego w celu przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych. 4. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się również w przypadku żądania prokuratora lub sądu uzasadnionego podejrzeniem co do popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem czynności operacyjno-rozpoznawczych. 5. W razie odmowy zwolnienia żołnierza WSI, pracownika zatrudnionego w WSI lub osoby udzielającej im pomocy przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych od obowiązku zachowania tajemnicy państwowej albo odmowy zezwolenia na udostępnienie dokumentów lub materiałów objętych tajemnicą państwową, pomimo żądania prokuratora lub sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, Minister Obrony Narodowej przedstawia żądane dokumenty i materiały oraz stanowisko zawierające wyjaśnienia okoliczności sprawy Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego. 6. Minister Obrony Narodowej zwalnia od obowiązku zachowania tajemnicy lub udostępnia dokumenty i materiały objęte tajemnicą, w przypadku gdy Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego stwierdzi, że uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest konieczne do prawidłowości postępowania karnego. Rozdział 4 Przepisy szczególne dotyczące służby wojskowej żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych Art. 38. 1. Do żołnierzy WSI, w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy dotyczące służby wojskowej żołnierzy zawodowych. 2. Do jednostek organizacyjnych WSI, w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie, stosuje się przepisy dotyczące jednostek wojskowych Sił Zbrojnych. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe umundurowanie, ubiór, uzbrojenie i wyposażenie przysługujące żołnierzom WSI w związku z wykonywaniem przez nich zadań służbowych, uwzględniając specyfikę służby w WSI oraz wynikające z niej wymogi w zakresie umundurowania, ubioru, uzbrojenia i wyposażenia żołnierzy WSI. Art. 39. 1. Kandydatów do służby WSI przyjmuje się spośród żołnierzy zawodowych pełniących czynną służbę wojskową jako służbę stałą lub służbę kontraktową. 2. Przyjęcie kandydata do czynnej służby wojskowej w WSI następuje po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, na które składają się: 1) rozpatrzenie wniosku (podania) o przyjęcie do służby w WSI, kwestionariusza osobowego, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o dotychczasowym przebiegu służby i zatrudnienia; 2) przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej; 3) postępowanie sprawdzające specjalne, określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych; 4) ustalenie, zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zdolności fizycznej i psychicznej do służby w WSI, w tym, w stosunku do kandydata na stanowisko wymagające szczególnych umiejętności lub predyspozycji - przeprowadzenie badania psychofizjologicznego. 3. Postępowanie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, stosuje się odpowiednio do żołnierzy WSI. Szef WSI decyduje o wszczęciu postępowania wobec żołnierza WSI. 4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby w WSI, a także wzór stosowanego kwestionariusza osobowego, uwzględniając czynności niezbędne do podjęcia przez właściwe organy decyzji dotyczącej żołnierza ubiegającego się o przyjęcie do tej służby. Art. 40. 1. Żołnierza WSI, jeżeli jest to uzasadnione zadaniami wykonywanymi przez WSI, za jego pisemną zgodą, można oddelegować do wykonywania zadań służbowych poza WSI. W takim przypadku nie stosuje się przepisów o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych dotyczących wyznaczania do pełnienia służby poza resortem obrony narodowej i poza granicami państwa, a także delegowania do wykonywania zadań poza jednostką wojskową. 2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb oddelegowania, o którym mowa w ust. 1, oraz wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu żołnierzowi WSI, uwzględniając miejsce oraz charakter i zakres wykonywanych przez niego zadań służbowych poza WSI, a także określi, uwzględniając przepisy o ochronie informacji niejawnych, szczególne uprawnienia i obowiązki oddelegowanego żołnierza WSI, w tym również pełniącego służbę poza granicami państwa. 3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe uprawnienia i obowiązki oddelegowanego żołnierza WSI dotyczące realizowanych przez niego zadań WSI. Rozdział 5 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 41. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844 i Nr 96, poz. 874) uchyla się art. 15. Art. 42. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572, Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1103 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 14, poz. 143, Nr 81, poz. 877 i Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Nie podlega kontroli skarbowej celowość i sposób wykorzystywania środków budżetowych oraz mienia państwowego na cele specjalne w jednostkach organizacyjnych: 1) podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, 2) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 3) Agencji Wywiadu, 4) Biura Ochrony Rządu, 5) Państwowej Straży Pożarnej, 6) Policji, 7) Straży Granicznej."; 2) w art. 34b w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policji, Straży Granicznej, Wojskowym Służbom Informacyjnym i Żandarmerii Wojskowej,"; 3) w art. 36 ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Przy wykonywaniu zadań, o których mowa w ust. 1, kontrola skarbowa współdziała z organami celnymi, Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policją, Strażą Graniczną, Wojskowymi Służbami Informacyjnymi i Żandarmerią Wojskową.". Art. 43. W ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1016, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, z 2000 r. Nr 48, poz. 553 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 153, poz. 1271) w art. 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Funkcjonariusze i żołnierze służb specjalnych upoważnieni odpowiednio przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu lub Szefa Wojskowych Służb Informacyjnych działając w zakresie zadań ustawowych, po zawiadomieniu Prezesa Instytutu Pamięci, mogą mieć wgląd do danych zawartych w dokumentach gromadzonych przez Instytut Pamięci, w granicach upoważnienia.". Art. 44. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 89, poz. 804 oraz z 2003 r. Nr 113, poz. 1070) w art. 9 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Kandydat ubiegający się o przyjęcie do służby w Żandarmerii Wojskowej może być poddany badaniom psychofizjologicznym.". Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 45. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy pełnią służbę w jednostkach organizacyjnych WSI działających na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, stają się żołnierzami WSI, z utrzymaniem dotychczasowych warunków służby i stanowisk służbowych, zachowując ciągłość służby. Art. 46. Rozkazy, decyzje, poświadczenia bezpieczeństwa, certyfikaty i świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego oraz umowy i porozumienia, odpowiednio wydane lub zawarte przez Szefa WSI na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, zachowują ważność, chyba że na podstawie odrębnych przepisów zostaną zmienione lub utracą ważność. Art. 47. W sprawach uregulowanych niniejszą ustawą do czasu wydania przewidzianych w niej przepisów wykonawczych stosuje się odpowiednio dotychczas obowiązujące przepisy dotyczące WSI, jednak nie dłużej niż 1 rok od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 48. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 29 lipca 2003 r. w sprawie składania i rozpatrywania wniosków o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego dla produktów leczniczych i produktów ochrony roślin (Dz. U. Nr 141, poz. 1361) Na podstawie art. 7510 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymogi, jakim powinien odpowiadać wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego; 2) szczegółowy zakres i tryb rozpatrywania wniosków; 3) miejsce i sposób ogłoszenia o złożeniu wniosku; 4) sposób dokonywania wpisów w rejestrze patentowym; 5) dane, jakie powinno zawierać dodatkowe świadectwo ochronne. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej; 2) Urzędzie Patentowym - rozumie się przez to Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wniosku - rozumie się przez to wniosek o udzielenie dodatkowego prawa ochronnego; 4) zezwoleniu na wprowadzenie produktu na rynek - rozumie się przez to również pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego. § 3. 1. Wniosek powinien zawierać: 1) nazwisko i imię lub nazwę wnioskodawcy oraz jego adres; 2) nazwisko i imię oraz adres pełnomocnika, jeżeli zgłaszający działa przez pełnomocnika; 3) żądanie udzielenia dodatkowego prawa ochronnego; 4) numer patentu podstawowego i tytuł wynalazku; 5) numer i datę pierwszego zezwolenia na wprowadzenie produktu na rynek, a jeżeli zezwolenie to nie jest pierwszym zezwoleniem na umieszczenie produktu na rynku Unii Europejskiej, także numer i datę pierwszego zezwolenia w Unii Europejskiej; 6) podpis wnioskodawcy lub pełnomocnika, jeżeli wnioskodawca działa przez pełnomocnika. 2. Wniosek powinien zawierać także: 1) wskazanie osoby upoważnionej do odbioru korespondencji, jeżeli jest kilku wnioskodawców i nie działają oni przez wspólnego pełnomocnika; 2) spis załączonych dokumentów. 3. Do wniosku należy dołączyć: 1) kopię pierwszego zezwolenia na wprowadzenie produktu na rynek, zawierającą datę i numer jego wydania; 2) oświadczenie zawierające informację dotyczącą tożsamości produktu, którego zezwolenie dotyczy, i podstawy prawnej wydania zezwolenia oraz kopię ogłoszenia o zezwoleniu, o ile miało miejsce, opublikowanym we właściwym dzienniku urzędowym, lub w stosunku do produktów ochrony roślin, każdego innego dokumentu na potwierdzenie wydania zezwolenia, jego daty oraz tożsamości produktu, jeżeli pierwsze zezwolenie na wprowadzenie produktu na rynek nie jest pierwszym zezwoleniem na wprowadzenie produktu na rynek Unii Europejskiej; 3) charakterystykę produktu leczniczego lub streszczenie danych dotyczących produktu ochrony roślin; 4) pełnomocnictwo, jeżeli wnioskodawca działa przez pełnomocnika. § 4. 1. O złożonym wniosku Urząd Patentowy ogłasza niezwłocznie w Wiadomościach Urzędu Patentowego, zamieszczając dane określone w przepisach o ustanowieniu w Unii Europejskiej dodatkowych świadectw ochronnych dla produktów leczniczych oraz produktów ochrony roślin, a ponadto numer i datę złożenia wniosku. 2. Wzmiankę o złożonym wniosku Urząd Patentowy zamieszcza w rejestrze patentowym pod numerem rejestrowym dotyczącym patentu podstawowego, w rubryce F. § 5. 1. Po wpłynięciu wniosku Urząd Patentowy ustala datę jego wpływu oraz bada, czy wniosek ten został złożony w terminie, jest kompletny i prawidłowo sporządzony. 2. Jeżeli wniosek nie zawiera danych, o których mowa w § 3 ust. 2, Urząd Patentowy sam dokonuje na wniosku adnotacji o dołączonych do wniosku dokumentach, a pisma przekazuje wnioskodawcom zgodnie z art. 241 ust. 1 ustawy. § 6. W przypadku umorzenia postępowania w sprawie bądź odmowy udzielenia dodatkowego prawa ochronnego wzmiankę o wydanej decyzji prawomocnej zamieszcza się w rejestrze patentowym w rubryce F. § 7. 1. Urząd Patentowy wydaje uprawnionemu dodatkowe świadectwo ochronne, które zawiera: 1) nazwisko i imię lub nazwę i adres uprawnionego; 2) numer patentu podstawowego i tytuł wynalazku; 3) numer i datę zezwolenia lub zezwoleń (§ 3 ust. 1 pkt 5) oraz nazwę organu, który je wydał, i produktu opisanego w tym zezwoleniu; 4) datę, od której powstaje, i czas trwania dodatkowego prawa ochronnego. 2. Częścią składową dodatkowego świadectwa ochronnego jest kopia zezwolenia, o którym mowa w § 3 ust. 3 pkt 1. 3. Kopię dodatkowego świadectwa ochronnego Urząd Patentowy udostępnia zainteresowanym do wglądu w bibliotece Urzędu Patentowego. 4. O udzieleniu dodatkowego prawa ochronnego dokonuje się wpisu w rejestrze patentowym w rubryce E, z uwzględnieniem numeru i daty zezwolenia oraz organu, który je wydał, oraz ogłasza w Wiadomościach Urzędu Patentowego, zamieszczając dane określone w ust. 1. § 8. O wydaniu decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji o udzieleniu dodatkowego prawa ochronnego, o wygaśnięciu dodatkowego prawa ochronnego lub o unieważnieniu tego prawa w całości lub w części dokonuje się wpisu w rejestrze patentowym w rubryce G. § 9. Przepisy rozporządzenia o dokonywaniu wpisów w rejestrze patentowym stosuje się odpowiednio do rejestru patentowego prowadzonego w Urzędzie Patentowym na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków kontroli weterynaryjnej produktów przy ich przeładunku, wwożonych drogą morską lub powietrzną na terytorium krajów członkowskich Unii Europejskiej przez punkt kontroli granicznej inny niż punkt kontroli granicznej przeznaczenia (Dz. U. Nr 141, poz. 1369) Na podstawie art. 11 ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Produkty wwożone drogą morską lub powietrzną przeładowywane na inny statek lub samolot w punkcie kontroli granicznej innym niż punkt kontroli granicznej przeznaczenia podlegają weterynaryjnej kontroli granicznej polegającej na kontroli towarzyszącego im manifestu pokładowego. 2. W uzasadnionych przypadkach produkty, o których mowa w ust. 1, podlegają kontroli dokumentów, a w szczególności, gdy: 1) istnieje podejrzenie naruszenia przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej lub 2) istnieje niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia chorób zakaźnych zwierząt, lub 3) produkty składowano poza pokładem statku lub samolotem przez okres: a) nie krótszy niż 7 dni i nie dłuższy niż 20 dni - w porcie morskim, b) nie krótszy niż 12 godzin i nie dłuższy niż 48 godzin - na lotnisku. 3. W uzasadnionych przypadkach produkty, o których mowa w ust. 1, podlegają kontroli fizycznej i kontroli tożsamości, a w szczególności, gdy: 1) produkty składowano poza pokładem statku lub samolotu przez okresy, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. a albo lit. b, oraz istnieje podejrzenie naruszenia przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej lub 2) istnieje niebezpieczeństwo rozprzestrzenienia chorób zakaźnych zwierząt. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 122, poz. 1144. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 25 lipca 2003 r. w sprawie warunków, sposobu i trybu przeprowadzania testu umiejętności oraz odbywania stażu adaptacyjnego, sposobu i trybu wykonywania nadzoru nad odbywanym stażem oraz oceny umiejętności wnioskodawcy, będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w zawodzie regulowanym pracownik socjalny (Dz. U. Nr 142, poz. 1382) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W przypadku gdy program kształcenia i szkolenia w zawodzie pracownik socjalny zrealizowany przez wnioskodawcę w jego państwie różni się od programu kształcenia wymaganego w Rzeczypospolitej Polskiej, wydanie decyzji o uznaniu kwalifikacji jest uzależnione od przystąpienia przez wnioskodawcę do testu umiejętności i uzyskania pozytywnej oceny testu albo odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego i uzyskania pozytywnej oceny stażu. 2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie regulowanym pracownik socjalny, w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego, upowszechnia informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla zawodu pracownik socjalny, a także wzór wniosku o przeprowadzenie testu umiejętności albo odbycie stażu adaptacyjnego. § 2. 1. Test umiejętności lub staż adaptacyjny prowadzone są zgodnie z postanowieniem wydanym w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji w zawodzie pracownik socjalny. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o przeprowadzenie testu umiejętności lub odbycie stażu adaptacyjnego. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3. Test umiejętności obejmuje sprawdzian umiejętności zastosowania przepisów polskiego prawa, regulujących działalność pracownika socjalnego w konkretnych sytuacjach zawodowych, a w szczególności: 1) przepisów o: a) pomocy społecznej, b) Rzeczniku Praw Obywatelskich, c) Rzeczniku Praw Dziecka, d) zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, e) rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, f) powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, g) zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych, h) ochronie zdrowia psychicznego, i) wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, j) przeciwdziałaniu narkomanii, k) emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, l) funduszu alimentacyjnym, m) kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, n) ochronie danych osobowych; 2) przepisów: a) Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, b) prawa rodzinnego, c) postępowania administracyjnego. § 4. 1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w celu przeprowadzenia testu umiejętności powołuje komisję kwalifikacyjną, zwaną dalej "komisją", złożoną z: 1) dwóch przedstawicieli Instytutu Rozwoju Służb Społecznych w Warszawie; 2) jednego przedstawiciela Centralnej Komisji Egzaminacyjnej do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych działającej przy ministrze właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego. 2. W posiedzeniu komisji bierze również udział w charakterze obserwatora przedstawiciel ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. 3. Z posiedzenia komisji sporządzany jest protokół, który podpisują członkowie komisji. § 5. 1. Test umiejętności jest przeprowadzany raz w roku. 2. Termin testu umiejętności jest podawany do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. 3. Test umiejętności opracowuje Instytut Rozwoju Służb Społecznych w Warszawie. § 6. 1. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. 2. Test umiejętności składa się z dwóch części: pisemnej i ustnej. 3. Część pisemna testu umiejętności składa się z dwóch modułów: 1) moduł pierwszy stanowi dziesięć pytań testowych, na które należy udzielić odpowiedzi o charakterze uzupełniającym lub dokonując wyboru zaprezentowanych odpowiedzi, które mają na celu sprawdzenie podstawowej wiedzy dotyczącej przepisów polskiego prawa w zakresie określonym w § 3; 2) moduł drugi stanowią trzy ćwiczenia o charakterze symulacyjnym dotyczące rozwiązania opisanego w ćwiczeniu przypadku, sytuacji problemowej występującej w rodzinie lub jednostkowej sytuacji problemowej, które mają na celu sprawdzenie umiejętności zastosowania przepisów polskiego prawa z zakresu określonego w § 3. 4. Czas trwania części pisemnej testu umiejętności nie może przekraczać 210 minut. 5. Pytania i możliwości odpowiedzi umieszczane są na jednostronnie zadrukowanych arkuszach testu ostemplowanych przez jednostkę, w której test jest przeprowadzany. 6. Za odpowiedź na każde pytanie dotyczące pierwszego modułu wnioskodawca może uzyskać 0-3 punktów. Zaliczenie pierwszego modułu wymaga uzyskania minimalnej liczby 18 punktów. 7. Za odpowiedź na każde pytanie dotyczące drugiego modułu wnioskodawca może uzyskać 0-10 punktów. Zaliczenie drugiego modułu wymaga uzyskania minimalnej liczby 20 punktów. 8. Część ustna testu umiejętności odbywa się po zakończeniu części pisemnej i dokonaniu jej oceny w tym samym dniu przez komisję. Część ustna testu umiejętności polega na rozmowie przeprowadzonej przez komisję z wnioskodawcą i dotyczy problematyki związanej z pytaniami zawartymi w części pisemnej testu oraz umożliwia wnioskodawcy udzielenie komisji dodatkowych wyjaśnień. 9. W wyniku złożenia przez wnioskodawcę dodatkowych wyjaśnień i uzupełnień komisja może dokonać podwyższenia oceny punktowej uzyskanej przez wnioskodawcę w części pisemnej. 10. Podczas testu umiejętności wnioskodawca może korzystać z tekstów przepisów polskiego prawa, w szczególności ustaw i rozporządzeń z zakresu, o którym mowa w § 3. § 7. 1. Co najmniej 14 dni przed wyznaczonym terminem przeprowadzenia testu umiejętności minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego przesyła do wnioskodawcy pisemne powiadomienie o miejscu i terminie przystąpienia przez niego do testu umiejętności. 2. W terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia testu umiejętności minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego powiadamia wnioskodawcę o pozytywnym lub negatywnym wyniku testu. § 8. 1. Staż adaptacyjny odbywa się w ośrodkach pomocy społecznej, zwanych dalej "ośrodkami". 2. Wojewodowie przekazują ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, raz do roku, w terminie do dnia 15 listopada, wykaz ośrodków, w których wnioskodawcy mogą w następnym roku odbywać staż adaptacyjny. 3. Wykaz ośrodków jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. 4. W postanowieniu, o którym mowa w § 2 ust. 1, wskazuje się ośrodek, w którym wnioskodawca odbędzie staż adaptacyjny. 5. Wnioskodawca ubiegający się o uznanie kwalifikacji na podstawie stażu adaptacyjnego, wraz z wnioskiem, o którym mowa w § 2 ust. 2, przedkłada zaświadczenie wydane przez ośrodek, w którym odbędzie się staż, potwierdzające miejsce realizowania przez wnioskodawcę stażu. 6. Wnioskodawca rozpoczyna staż adaptacyjny nie później niż 60 dni od dnia wydania postanowienia. § 9. 1. Wnioskodawcy nie przysługuje wynagrodzenie za okres odbywania stażu adaptacyjnego. Staż adaptacyjny odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych pomiędzy wnioskodawcą a ośrodkiem, w którym odbywany ma być staż. 2. Staż adaptacyjny jest realizowany zgodnie z programem ustalanym przez kierownika ośrodka. 3. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa program stażu adaptacyjnego przewidzianego do realizacji przez wnioskodawcę w ośrodku. 4. Długość stażu adaptacyjnego określona jest w postanowieniu, o którym mowa w § 2 ust. 1. § 10. 1. Nadzór nad stażem adaptacyjnym sprawuje opiekun stażu, którym może być specjalista lub starszy specjalista pracy socjalnej zatrudniony w ośrodku. Opiekuna wyznacza na okres stażu kierownik ośrodka, w którym wnioskodawca odbywa staż. 2. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik ośrodka, w którym staż jest odbywany. 3. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego może nastąpić z powodu: 1) braku możliwości dalszego pełnienia czynności nadzoru; 2) umotywowanego wniosku złożonego przez wnioskodawcę nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) umotywowanej prośby opiekuna stażu złożonej nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 4. Opiekun stażu adaptacyjnego informuje kierownika ośrodka o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z zatwierdzonego programu stażu. 5. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik ośrodka, w którym staż jest odbywany, nie później niż w okresie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 6. Ocena stażu adaptacyjnego dokonywana jest na piśmie i powinna zawierać opis przebiegu stażu oraz informację o przystosowaniu lub braku przystosowania wnioskodawcy do samodzielnego wykonywania zawodu pracownik socjalny, wraz ze szczegółowym uzasadnieniem. 7. Ocenę stażu adaptacyjnego kierownik ośrodka, w którym staż był odbywany, przekazuje wnioskodawcy oraz ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego, w terminie trzech dni od jej dokonania. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Banach Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 lipca 2003 r. (poz. 1382) Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem 2) (Dz. U. Nr 143, poz. 1393) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące projektowania oraz wytwarzania urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem, zwanych dalej "urządzeniami i systemami ochronnymi"; 2) procedury oceny zgodności; 3) treść deklaracji zgodności; 4) minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek; 5) sposób oznakowania urządzeń i systemów ochronnych; 6) wzór oznakowania CE. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do aparatury zabezpieczającej, sterującej i regulacyjnej, zwanej dalej "aparaturą", przeznaczonej do użytku na zewnątrz przestrzeni zagrożonych wybuchem, która jest wymagana lub przyczynia się do bezpiecznego funkcjonowania urządzeń i systemów ochronnych wobec zagrożeń wybuchowych. § 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) aparatury medycznej przeznaczonej do użytku w środowisku medycznym; 2) urządzeń i systemów ochronnych, jeżeli zagrożenie wybuchowe wynika wyłącznie z obecności materiałów wybuchowych lub substancji chemicznie niestabilnych; 3) urządzeń przeznaczonych do użytku domowego i stosowanych dla celów niezarobkowych, jeżeli atmosfera wybuchowa może powstać wyłącznie w wyniku przypadkowego wypływu paliwa gazowego; 4) środków ochrony indywidualnej określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 80, poz. 725); 5) statków pełnomorskich i ruchomych platform morskich wraz z wyposażeniem pokładowym tych statków i platform; 6) środków transportu - statków oraz pojazdów i ich przyczep, przeznaczonych wyłącznie do transportu osób drogą powietrzną lub siecią transportu drogowego, kolejowego lub wodnego, a także środków transportu w zakresie, w jakim są przeznaczone do przewozu towarów drogą powietrzną, siecią dróg lub siecią kolejową albo drogą wodną. Wyłączeniu nie podlegają pojazdy przeznaczone do użytku w przestrzeni zagrożonej wybuchem; 7) wyrobów zaprojektowanych i wykonanych na użytek sił zbrojnych lub Policji oraz innych służb, do których zadań należy zapewnienie przestrzegania prawa i porządku publicznego. § 4. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) urządzenia - maszyny, sprzęt, przyrządy stałe lub ruchome, podzespoły sterujące wraz z oprzyrządowaniem oraz systemy wykrywania i zapobiegania, które oddzielnie lub połączone ze sobą są przeznaczone do wytwarzania, przesyłania, magazynowania, pomiaru, regulacji i przetwarzania energii albo przetwórstwa materiałów, które, przez ich własne potencjalne źródła zapłonu, są zdolne do spowodowania wybuchu; 2) systemy ochronne - urządzenia inne niż określone w pkt 1, których zadaniem jest natychmiastowe powstrzymanie powstającego wybuchu lub ograniczenie skutecznego zasięgu wybuchu i mogą być wprowadzone do obrotu oddzielnie, w celu zastosowania jako systemy samodzielne; 3) części i podzespoły - wyroby istotne ze względu na bezpieczne funkcjonowanie urządzeń i systemów ochronnych, bez funkcji samodzielnych; 4) atmosfera wybuchowa - mieszanina substancji palnych w postaci: gazów, par, mgieł lub pyłów z powietrzem w warunkach atmosferycznych, w której po zapaleniu spalanie rozprzestrzenia się na całą niespaloną mieszaninę; 5) przestrzeń zagrożona wybuchem - przestrzeń, w której zależnie od warunków lokalnych i ruchowych może wystąpić atmosfera wybuchowa; 6) użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem - użytkowanie urządzeń, systemów ochronnych i aparatury odpowiednio do grup i kategorii, o których mowa w § 5, w sposób określony w instrukcjach dołączonych do tych urządzeń i systemów ochronnych przez producenta w celu zapewnienia bezpiecznego ich funkcjonowania; 7) zakład górniczy - zakład górniczy, o którym mowa w art. 6 pkt 7 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 3)); 8) typ - wzorzec wyrobu reprezentatywny dla przewidywanej produkcji. § 5. 1. Ustala się następujące grupy urządzeń i systemów ochronnych: 1) grupę I - stanowiącą urządzenia i systemy ochronne przeznaczone do użytku w zakładach górniczych, w których występuje zagrożenie metanowe lub zagrożenie wybuchem pyłu węglowego; 2) grupę II - stanowiącą urządzenia i systemy ochronne przeznaczone do użytku w innych, niż wymienione w pkt 1, miejscach zagrożonych występowaniem atmosfer wybuchowych. 2. W obrębie grupy I ustala się następujące kategorie urządzeń: 1) kategorię M1 obejmującą urządzenia zaprojektowane i, w razie potrzeby, wyposażone w specjalne, dodatkowe środki zabezpieczenia przeciwwybuchowego tak, aby mogły funkcjonować zgodnie z parametrami ruchowymi ustalonymi przez producenta, zapewniając bardzo wysoki poziom zabezpieczenia; urządzenia tej kategorii projektuje się tak, aby były zdolne do działania w atmosferze wybuchowej nawet w przypadku rzadko występującej awarii tego urządzenia i charakteryzowały się takimi środkami zabezpieczenia, że: a) w przypadku uszkodzenia jednego ze środków zabezpieczających, przynajmniej drugi, niezależny środek zapewni wymagany poziom zabezpieczenia, albo b) wymagany poziom zabezpieczenia będzie zapewniony w przypadku wystąpienia dwóch niezależnych od siebie uszkodzeń; 2) kategorię M2 obejmującą urządzenia zaprojektowane tak, aby mogły funkcjonować zgodnie z parametrami ruchowymi ustalonymi przez producenta, zapewniając wysoki poziom zabezpieczenia; w urządzeniach tej kategorii zapewnia się: a) wyłączanie zasilania, w przypadku wystąpienia atmosfery wybuchowej, b) środki zabezpieczenia przeciwwybuchowego zapewniające wymagany poziom zabezpieczenia podczas normalnego działania tych urządzeń, a także w przypadku trudnych warunków ich eksploatacji, w szczególności powstałych wskutek nieostrożnego obchodzenia się z nimi i zmieniających się warunków środowiskowych. 3. W obrębie grupy II ustala się następujące kategorie urządzeń: 1) kategorię 1 obejmującą urządzenia zaprojektowane tak, aby mogły funkcjonować zgodnie z parametrami ruchowymi ustalonymi przez producenta, zapewniając bardzo wysoki poziom zabezpieczenia; urządzenia tej kategorii: a) są przeznaczone do użytku w miejscach, w których atmosfery wybuchowe są obecne stale lub często w długich okresach, b) zapewniają wymagany poziom zabezpieczenia, nawet w przypadku rzadko występującej awarii urządzenia i charakteryzują się takimi środkami zabezpieczenia, że: - w przypadku uszkodzenia jednego ze środków zabezpieczających, przynajmniej drugi, niezależny środek zapewni wymagany poziom zabezpieczenia albo - wymagany poziom zabezpieczenia będzie zapewniony w przypadku wystąpienia dwóch niezależnych od siebie uszkodzeń; 2) kategorię 2 obejmującą urządzenia zaprojektowane tak, aby mogły funkcjonować zgodnie z parametrami ruchowymi ustalonymi przez producenta, zapewniając wysoki poziom zabezpieczenia; urządzenia tej kategorii: a) są przeznaczone do użytku w miejscach, w których występowanie atmosfer wybuchowych jest prawdopodobne, b) posiadają środki zabezpieczenia przeciwwybuchowego zapewniające wymagany poziom zabezpieczenia nawet w przypadku częstych zakłóceń lub uszkodzeń urządzeń, jakie bierze się pod uwagę; 3) kategorię 3 obejmującą urządzenia zaprojektowane tak, aby mogły funkcjonować zgodnie z parametrami ruchowymi ustalonymi przez producenta i zapewniać normalny poziom zabezpieczenia; urządzenia tej kategorii: a) są przeznaczone do użytku w miejscach, w których wystąpienie atmosfer wybuchowych jest mało prawdopodobne, a jeżeli wystąpią, to tylko w krótkim okresie, b) zapewniają wymagany poziom zabezpieczenia podczas normalnego działania tych urządzeń. 4. Urządzenia objęte kategoriami wymienionymi w ust. 2 i 3 powinny spełniać zasadnicze wymagania określone w rozdziale 2, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań, o których mowa w: 1) § 39 - w przypadku urządzeń objętych kategorią M1; 2) § 40 - w przypadku urządzeń objętych kategorią M2; 3) § 41 i 42 - w przypadku urządzeń objętych kategorią 1; 4) § 43 i 44 - w przypadku urządzeń objętych kategorią 2; 5) § 45 - w przypadku urządzeń objętych kategorią 3; 6) § 46 i 51 - w przypadku systemów ochronnych. 5. Jeżeli producent zastosował normy zharmonizowane dotyczące urządzeń i systemów ochronnych lub, w przypadku braku norm zharmonizowanych, odpowiednie normy krajowe obejmujące jedno lub więcej zasadniczych wymagań, urządzenia, systemy ochronne, aparaturę oraz części lub podzespoły uznaje się za zgodne z tymi wymaganiami. 6. Urządzenia i systemy ochronne oraz aparatura mogą być zaprojektowane do funkcjonowania w konkretnej atmosferze wybuchowej; w tym przypadku urządzenia i systemy ochronne oraz aparatura powinny być odpowiednio oznakowane. § 6. 1. Urządzenia i systemy ochronne i aparatura mogą być wprowadzane do obrotu i oddawane do użytku tylko wtedy, gdy przy prawidłowym zainstalowaniu, konserwowaniu oraz użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie będą stwarzały zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia osób, zwierząt domowych oraz mienia. 2. W celu zapewnienia bezpieczeństwa osób, zwłaszcza pracowników użytkujących urządzenia i systemy ochronne oraz aparaturę, mogą być ustalane inne niż określone w rozporządzeniu wymagania, pod warunkiem że nie spowodują one konieczności modyfikacji urządzeń, systemów ochronnych lub aparatury w sposób niezgodny z postanowieniami rozporządzenia. § 7. 1. Dopuszcza się możliwość prezentacji na targach, wystawach i innych pokazach urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury, które nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu, jeżeli na widocznym miejscu zamieszczona będzie informacja, że urządzenia i systemy ochronne oraz aparatura są niezgodne z zasadniczymi wymaganiami i nie będą wprowadzone do obrotu, dopóki producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie doprowadzi do ich zgodności z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Podczas prezentacji, o których mowa w ust. 1, powinny być podjęte odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu zapewnienia ochrony osób i mienia. § 8. 1. Jeżeli urządzenia i systemy ochronne oraz aparatura uzyskały pozytywny wynik oceny zgodności, zgodnie z postanowieniami rozdziału 3 dołącza się do nich deklarację zgodności WE oraz umieszcza oznakowanie CE w sposób określony w rozdziale 5. 2. Deklaracja zgodności WE zawiera w szczególności: 1) nazwę lub znak identyfikacyjny producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela oraz ich adres; 2) opis urządzenia, systemu ochronnego lub aparatury; 3) wykaz przepisów mających zastosowanie do urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury; 4) w koniecznych przypadkach: a) nazwę, numer identyfikacyjny i adres jednostki notyfikowanej, b) numer certyfikatu badania typu WE, c) powołanie norm zharmonizowanych, d) wykaz norm i specyfikacji technicznych, które zastosowano, e) powołanie się na inne przepisy, które zastosowano; 5) imię i nazwisko oraz podpis osoby uprawnionej do złożenia podpisu w imieniu producenta albo jego upoważnionego przedstawiciela. 3. Części i podzespoły przeznaczone do wbudowania do urządzeń lub systemów ochronnych mogą być wprowadzone do obrotu, jeżeli wystawiono dla nich świadectwo zgodności, o którym mowa w § 53 ust. 1. Rozdział 2 Zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dotyczące projektowania oraz wytwarzania urządzeń i systemów ochronnych § 9. Projektując oraz wytwarzając urządzenia i systemy ochronne oraz aparaturę, należy brać pod uwagę aktualny stan wiedzy technicznej. § 10. Urządzenia i systemy ochronne powinny być projektowane zgodnie z zasadami zintegrowanego bezpieczeństwa przeciwwybuchowego; w tym celu producent powinien podjąć działania, aby: 1) zapobiec, w miarę możliwości, wytwarzaniu lub uwalnianiu atmosfery wybuchowej przez urządzenia i systemy ochronne; 2) zapobiec zapłonowi atmosfery wybuchowej, uwzględniając charakter każdego źródła zapłonu: elektrycznego lub nieelektrycznego; 3) w przypadku powstania, mimo przedsięwziętych środków ostrożności, wybuchu mogącego zagrozić swym działaniem bezpośrednim lub pośrednim bezpieczeństwu osób, zwierząt domowych oraz mieniu, natychmiast powstrzymać lub ograniczyć zasięg płomienia wybuchu i ciśnienia wybuchu do bezpiecznego poziomu. § 11. 1. Produkcję urządzeń i systemów ochronnych powinna poprzedzić analiza dotycząca możliwości wystąpienia awarii podczas ich użytkowania. Analiza ta ma na celu uniknięcie sytuacji niebezpiecznych podczas użytkowania urządzeń i systemów ochronnych. 2. Przeprowadzając analizę, o której mowa w ust. 1, należy uwzględnić nieprawidłowości, jakie mogą wystąpić podczas użytkowania urządzeń i systemów ochronnych. § 12. Urządzenia i systemy ochronne podlegające szczególnym warunkom kontroli i konserwacji powinny mieć konstrukcję uwzględniającą te warunki. § 13. Urządzenia i systemy ochronne projektuje się i wytwarza tak, aby były zdolne do funkcjonowania w istniejących i przewidywanych warunkach środowiskowych. § 14. 1. Urządzenia i systemy ochronne oznacza się w sposób czytelny i trwały. Oznaczenie zawiera w szczególności: 1) nazwę i adres producenta; 2) oznakowanie CE; 3) serię lub typ urządzenia i systemu ochronnego; 4) numer fabryczny, jeżeli stosuje się numery fabryczne; 5) rok produkcji; 6) specjalne oznaczenie zabezpieczenia przeciwwybuchowego Ilustracja wraz z symbolem grupy i kategorią urządzeń; 7) w przypadku urządzeń zaliczanych do grupy II - literę "G", dotyczącą atmosfer wybuchowych spowodowanych obecnością gazów, par lub mgieł, lub literę "D", dotyczącą atmosfer wybuchowych spowodowanych obecnością pyłu. 2. Tam, gdzie to niezbędne, na urządzeniach i systemach ochronnych umieszcza się oznaczenia zawierające informacje istotne ze względu na bezpieczeństwo ich używania. § 15. 1. Do urządzeń i systemów ochronnych wprowadzanych do obrotu dołącza się instrukcje zawierające: 1) informacje zamieszczone w oznaczeniu, o którym mowa w § 14 ust. 1, z wyłączeniem numeru fabrycznego; 2) informacje ułatwiające konserwację urządzenia i systemu ochronnego, w szczególności adres osoby wprowadzającej je do obrotu oraz adres serwisu; 3) wytyczne w zakresie bezpieczeństwa podczas instalowania, oddawania do eksploatacji, uruchamiania, użytkowania, montażu i demontażu, regulacji oraz konserwacji tych urządzeń i systemów ochronnych; 4) informacje umożliwiające określenie, czy urządzenie zaliczane do danej kategorii lub system ochronny mogą być używane bezpiecznie w przewidywanej przestrzeni i warunkach pracy; 5) parametry elektryczne i ciśnieniowe, maksymalne temperatury powierzchni lub inne wartości dopuszczalne; 6) w koniecznych przypadkach: a) wskazanie obszarów niebezpiecznych, usytuowanych naprzeciw systemów odciążających, b) instrukcje dotyczące szkoleń, c) specjalne warunki używania urządzenia i systemu ochronnego, w tym informacje o możliwościach niewłaściwego ich użycia, wykazanych doświadczeniem, d) charakterystyki narzędzi, jakie mogą być odpowiednie do urządzenia lub systemu ochronnego. 2. Do instrukcji, o których mowa w ust. 1, dołącza się rysunki i schematy potrzebne do: uruchomienia, konserwacji, kontroli i sprawdzenia poprawnego działania oraz naprawy urządzenia i systemu ochronnego, a także istotne zalecenia, w szczególności dotyczące bezpieczeństwa. 3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel sporządza instrukcje w jednym z języków państw członkowskich Unii Europejskiej oraz w języku kraju, w którym urządzenia lub systemy ochronne będą używane; do urządzeń i systemów ochronnych dołącza się także instrukcje sporządzone w języku kraju, w którym urządzenia lub systemy ochronne zostały wyprodukowane. 4. Dokumenty informacyjne dotyczące urządzeń i systemów ochronnych nie mogą być sprzeczne z wytycznymi w zakresie bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1. § 16. 1. Materiały stosowane do budowy urządzeń i systemów ochronnych muszą uwzględniać obciążenia przewidywane podczas eksploatacji tych urządzeń i systemów ochronnych i nie mogą spowodować uwolnienia wybuchu. 2. Z uwzględnieniem warunków eksploatacji określonych przez producenta, w instrukcji, o której mowa w § 15 ust. 1, między stosowanymi materiałami i składnikami atmosfery w przestrzeni zagrożonej wybuchem nie mogą zachodzić reakcje, które mogłyby ujemnie wpłynąć na zabezpieczenie przeciwwybuchowe. 3. Materiały, o których mowa w ust. 1, dobiera się w taki sposób, aby przewidywalne zmiany ich właściwości i kompatybilności w połączeniu z innymi materiałami nie doprowadziły do zmniejszenia osiągniętego zabezpieczenia, zwłaszcza w zakresie odporności na korozję, zużycie, przewodności elektrycznej, wytrzymałości mechanicznej, starzenia się i skutków zmian temperatury. § 17. 1. Urządzenia i systemy ochronne projektuje się i wytwarza zgodnie z wiedzą techniczną w zakresie bezpieczeństwa przeciwwybuchowego tak, aby mogły bezpiecznie funkcjonować podczas przewidywanego okresu ich trwałości. 2. Części i podzespoły przeznaczone do wbudowania lub wykorzystania jako części zamienne w urządzeniach i systemach ochronnych projektuje się i wytwarza tak, aby po ich zamontowaniu zgodnie z instrukcją producenta działały bezpiecznie ze względu na zamierzone cele zabezpieczenia przeciwwybuchowego. § 18. 1. Urządzenia, które mogą emitować gazy lub pyły palne, w miarę możliwości powinny stanowić układy zamknięte. 2. Jeżeli urządzenia mają otwory lub nieszczelne złącza, to powinny mieć, o ile to możliwe, taką konstrukcję, aby emisje gazów lub pyłów nie mogły doprowadzić do utworzenia na zewnątrz urządzeń atmosfery wybuchowej. 3. Otwory do napełniania i opróżniania urządzeń powinny mieć, o ile to możliwe, taką konstrukcję i wyposażenie, aby ograniczyć emisję substancji palnych podczas ich napełniania i opróżniania. § 19. 1. Urządzenia i systemy ochronne przeznaczone do stosowania w przestrzeniach zapylonych projektuje się tak, aby warstwy pyłu osiadłego na ich powierzchni nie mogły się zapalić. 2. Tam, gdzie to jest możliwe, powinno się ograniczać występowanie warstw pyłów. Urządzenia i systemy ochronne powinny być łatwe do czyszczenia. 3. Temperatura powierzchni urządzeń powinna być wyraźnie niższa od temperatury zapłonu warstwy pyłów. 4. W związku z akumulacją ciepła uwzględnia się grubość warstwy pyłów osiadłych na powierzchni urządzeń i systemów ochronnych, a w razie potrzeby stosuje środki ograniczające temperaturę ich powierzchni. § 20. 1. Urządzenia i systemy ochronne, które mogą podlegać szczególnym rodzajom narażeń zewnętrznych, wyposaża się, w razie potrzeby, w dodatkowe środki ochronne. 2. Urządzenia konstruuje się tak, aby wytrzymywały narażenia, o których mowa w ust. 1, bez negatywnego wpływu na ich zabezpieczenie przeciwwybuchowe. § 21. Jeżeli urządzenia i systemy ochronne są umieszczone w obudowach lub w zamkniętych pojemnikach, które stanowią element ich zabezpieczenia przeciwwybuchowego, ich otwarcie powinno być możliwe tylko przy użyciu specjalnych narzędzi lub z zachowaniem odpowiednich środków zabezpieczających. § 22. 1. W celu zabezpieczenia przed innymi zagrożeniami, urządzenia i systemy ochronne projektuje się i wytwarza tak, aby: 1) uniknąć urazów ciała lub innych obrażeń, jakie mogłyby odnieść osoby wskutek bezpośredniego lub pośredniego zetknięcia się z nimi; 2) na dostępnej części ich powierzchni nie powstawały temperatury albo promieniowanie, które mogłoby wywołać zagrożenie; 3) wyeliminować, znane z praktyki, zagrożenia nieelektryczne; 4) przewidywane warunki przeciążenia nie prowadziły do sytuacji niebezpiecznych. 2. W przypadku gdy zagrożenia, o których mowa w ust. 1, powodowane działaniem urządzeń i systemów ochronnych są częściowo lub w całości określone w odrębnych przepisach, przepisów rozporządzenia nie stosuje się w zakresie określonym w tych przepisach. § 23. Projektując urządzenia, należy przewidzieć środki zapobiegające ich niebezpiecznym przeciążeniom w postaci zintegrowanych z nimi elementów pomiarowych, sterujących i regulujących, w szczególności takich jak: odłączniki przeciążeniowe, ograniczniki temperatury, wyłączniki sterowane różnicą ciśnień, przepływomierze, przekaźniki czasowe oraz liczniki obrotów lub podobnych elementów kontrolnych. § 24. Jeżeli elementy urządzeń, które mogą spowodować zapłon atmosfery wybuchowej, są umieszczone w osłonie ognioszczelnej, powinna ona wytrzymać ciśnienie powstałe podczas wewnętrznego wybuchu mieszaniny wybuchowej i zapobiec przeniesieniu się wybuchu do atmosfery wybuchowej otaczającej tę osłonę. § 25. Należy zapobiegać pojawianiu się potencjalnych źródeł zapłonu: iskier, płomieni, łuków elektrycznych, wysokich temperatur powierzchni, energii akustycznej, promieniowania optycznego, fal elektromagnetycznych i innych źródeł zapłonu. § 26. Stosując odpowiednie środki, należy zapobiegać: 1) ładunkom elektrostatycznym, zdolnym do wywołania niebezpiecznych wyładowań; 2) występowaniu, w częściach przewodzących urządzenia, prądów błądzących lub upływowych sprzyjających powstawaniu niebezpiecznej korozji, nagrzewaniu powierzchni lub iskrzeniu zdolnemu do spowodowania zapłonu. § 27. Na etapie projektowania urządzeń i systemów ochronnych należy zapobiegać, w miarę możliwości, nadmiernemu nagrzaniu wynikającemu z tarcia lub uderzeń, powstających w szczególności między materiałami i częściami stykającymi się ze sobą podczas wirowania lub przez wniknięcie ciał obcych. § 28. Urządzenia i systemy ochronne tak się projektuje oraz wyposaża w zintegrowane z nimi elementy pomiarowe, sterujące i regulujące, aby wyrównywanie się ciśnień przez nie wywołanych nie generowało fal uderzeniowych lub sprężeń zdolnych spowodować zapłon. § 29. 1. Urządzenia i systemy ochronne tak się projektuje i wytwarza, aby mogły w sposób bezpieczny spełniać funkcje, do których są przeznaczone, nawet w przypadku występowania zmiennych warunków otoczenia, w szczególności: napięć, wilgoci, wibracji oraz zanieczyszczeń i innych oddziaływań zewnętrznych, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z warunków eksploatacji tych urządzeń i systemów ochronnych określonych przez producenta. 2. Urządzenia mogą być wykonane tylko z takich elementów, które są odpowiednie do przewidywanych narażeń mechanicznych i termicznych oraz wytrzymałe na oddziaływanie substancji agresywnych, istniejących lub przewidywanych. § 30. 1. Urządzenia bezpieczeństwa powinny funkcjonować niezależnie od wyposażenia pomiarowego lub sterującego, niezbędnego ze względów technologicznych. 2. W przypadku wystąpienia niesprawności urządzeń bezpieczeństwa, podejmuje się niezbędne działania mające na celu niezwłoczne ich wykrycie za pomocą odpowiednich środków i ograniczenie do minimum prawdopodobieństwa wystąpienia sytuacji niebezpiecznych. Ogólnie należy stosować zasadę, aby bezpieczeństwo było zapewnione w przypadku wystąpienia awarii urządzeń bezpieczeństwa. 3. Urządzenie bezpieczeństwa powinno uruchamiać bezpośrednio odpowiednie urządzenia wykonawcze, bez pośrednictwa oprogramowania. 4. Urządzenia i systemy ochronne powinno wyposażać się w dodatkowe zabezpieczenia w przypadku uszkodzenia urządzeń bezpieczeństwa. 5. Wyłączniki awaryjne urządzeń bezpieczeństwa muszą, tak dalece jak to możliwe, posiadać blokady ponownego włączenia. Ponowne włączenie urządzenia następuje, gdy blokada powtórnego włączania zostanie uprzednio świadomie usunięta. § 31. W przypadku stosowania w urządzeniach jednostek sterujących i wyświetlaczy, projektuje się je zgodnie z zasadami ergonomii, w celu zapewnienia możliwie najwyższego poziomu bezpieczeństwa ich działania ze względu na ryzyko wybuchu. § 32. 1. Urządzenia posiadające funkcje pomiarowe przeznaczone do zabezpieczenia przeciwwybuchowego, o ile będą stosowane z urządzeniami użytkowanymi w przestrzeniach zagrożonych wybuchem, projektuje się i wytwarza zgodnie z ich planowanym zakresem działania i warunkami, w jakich będą eksploatowane. 2. Zapewnia się, w razie potrzeby, możliwość sprawdzania dokładności odczytu i poprawności działania urządzeń posiadających funkcje pomiarowe. 3. W projekcie urządzenia posiadającego funkcje pomiarowe uwzględnia się współczynnik bezpieczeństwa zapewniający, że próg alarmu będzie dostatecznie oddalony od granic wybuchowości lub zapalności analizowanej atmosfery, ze szczególnym uwzględnieniem warunków działania instalacji i możliwych odchyleń systemu pomiarowego. § 33. Podczas projektowania urządzeń zabezpieczających, sterowanych przy użyciu oprogramowania, powinno się zwrócić szczególną uwagę na zagrożenia, które mogłyby być spowodowane błędem w tym oprogramowaniu. § 34. Urządzenia i systemy ochronne włączone do procesów automatycznych, wykazujące odchylenia od przewidzianych warunków ich działania, powinny umożliwiać ich ręczne odłączenie, z zastrzeżeniem że nie będzie to negatywnie wpływać na warunki bezpieczeństwa. § 35. 1. W przypadku uruchamiania się systemu wyłączenia awaryjnego zakumulowane energie powinny być, w miarę możliwości, szybko i bezpiecznie rozproszone lub odłączone, aby nie stanowiły zagrożenia. 2. Wymagania określone w ust. 1 nie dotyczą energii zakumulowanej w elektrochemicznych źródłach zasilania. § 36. Urządzenia i systemy ochronne, których uszkodzenie zasilania może spowodować wystąpienie dodatkowych zagrożeń, powinny mieć możliwość bezpiecznego działania, niezależnie od pozostałej instalacji. § 37. 1. Przyłączenia urządzeń i systemów ochronnych wyposaża się w odpowiednie wpusty kablowe i rurowe. 2. W przypadku gdy przewiduje się współpracę urządzeń i systemów ochronnych z innymi urządzeniami i systemami ochronnymi, powinno być zapewnione bezpieczeństwo tej współpracy. § 38. W przypadku gdy urządzenia i systemy ochronne są wyposażone w przyrządy wykrywające lub alarmujące, przeznaczone do monitorowania atmosfery wybuchowej, powinny być podane niezbędne wskazówki dotyczące rozmieszczenia tych przyrządów. § 39. 1. Urządzenia zaliczane do grupy I kategorii M1 tak się projektuje i wytwarza, aby źródła zapłonu nie mogły uaktywnić się nawet w przypadku rzadko występującej awarii tych urządzeń. Urządzenia te wyposaża się w takie środki zabezpieczające, aby w przypadku: 1) awarii jednego z tych środków przynajmniej drugi niezależny środek zabezpieczający zapewnił wymagany poziom zabezpieczenia; 2) wystąpienia dwóch niezależnych od siebie uszkodzeń był zapewniony wymagany poziom zabezpieczenia. 2. W miarę potrzeby urządzenia, o których mowa w ust. 1: 1) wyposaża się w dodatkowe, specjalne środki zabezpieczające; środki te powinny być zdolne do funkcjonowania w atmosferze wybuchowej; 2) tak się konstruuje, aby pył nie mógł wnikać do ich wnętrza. 3. W celu zapobieżenia zapłonowi pyłu rozproszonego w powietrzu, temperatura powierzchni części urządzeń powinna być wyraźnie niższa od temperatury zapłonu spodziewanej mieszaniny pyłowo-powietrznej. 4. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, tak się projektuje, aby ich otwieranie umożliwiające dostęp do części, które mogą być źródłem zapłonu, było możliwe tylko wtedy, gdy urządzenia te są wyłączone lub w warunkach, w których zapewnione jest iskrobezpieczeństwo. Jeżeli nie ma możliwości wyłączenia tych urządzeń, producent powinien umieścić tabliczkę ostrzegawczą na otwieranych ich częściach. W razie potrzeby, urządzenia takie wyposaża się w odpowiednie dodatkowe systemy blokujące. § 40. 1. Urządzenia zaliczane do grupy I kategorii M2 wyposaża się w takie środki zabezpieczające, aby źródła zapłonu nie uaktywniły się podczas normalnego ich działania, nawet w trudnych warunkach eksploatacji, w szczególności wynikających ze zmieniających się warunków środowiska i nieostrożnego obchodzenia się z nimi. 2. W przypadku wystąpienia atmosfery wybuchowej, powinno się przewidzieć wyłączanie urządzeń, o których mowa w ust. 1. 3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, tak się projektuje, aby ich otwieranie, umożliwiające dostęp do części, które mogą być źródłem zapłonu, było możliwe tylko w stanie ich wyłączenia lub za pośrednictwem odpowiednich systemów blokujących. Jeżeli nie ma możliwości wyłączenia tych urządzeń, producent umieszcza tabliczkę ostrzegawczą na otwieranych ich częściach. 4. Do urządzeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się wymagania określone w § 39 ust. 2 pkt 2 i ust. 3. § 41. 1. Urządzenia zaliczane do grupy II kategorii 1 tak się projektuje i wytwarza, aby w przypadku występowania zagrożeń, spowodowanych atmosferą wybuchową wynikającą z obecności gazów, par lub mgieł, źródła zapłonu nie uaktywniły się nawet w przypadku rzadko występującej awarii tych urządzeń. 2. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, wyposaża się w takie środki zabezpieczające, aby w przypadku wystąpienia: 1) awarii jednego z tych środków przynajmniej drugi, niezależny środek zabezpieczający zapewnił wymagany poziom zabezpieczenia; 2) dwóch niezależnych od siebie uszkodzeń był zapewniony wymagany poziom bezpieczeństwa. 3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, posiadające powierzchnie mogące się nagrzewać, podczas ich projektowania i wytwarzania wyposaża się w zabezpieczenia zapewniające, że w najbardziej niekorzystnych okolicznościach nie zostanie przekroczona maksymalna dopuszczalna temperatura ich powierzchni. Powinno uwzględnić się także przyrosty temperatur wynikające z akumulacji ciepła i reakcji chemicznych. 4. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, tak się projektuje, aby ich otwieranie umożliwiające dostęp do części, które mogą być źródłem zapłonu, było możliwe tylko wtedy, gdy są one wyłączone lub w warunkach, w których zapewnione jest iskrobezpieczeństwo. Jeżeli nie ma możliwości wyłączenia tych urządzeń, producent umieszcza tabliczkę ostrzegawczą na ich otwieranych częściach. W razie potrzeby, urządzenia takie wyposaża się w odpowiednie dodatkowe systemy blokujące. § 42. 1. Urządzenia, o których mowa w § 41 ust. 1, tak się projektuje i wytwarza, aby w przypadku występowania zagrożenia spowodowanego atmosferą wybuchową wynikającą z obecności pyłów, nie powodowały zapłonu mieszanin pyłowo-powietrznych, nawet w sytuacjach rzadko występującej ich awarii; przepis § 41 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Urządzenia, o których mowa w § 41 ust. 1, o ile jest konieczne, projektuje się tak, aby wnikanie do nich pyłów oraz wydostawanie się z nich pyłów mogło odbywać się tylko w specjalnie do tego celu przewidzianych miejscach w urządzeniu. Wymagania te stosuje się także do wpustów kablowych i elementów przyłączeniowych. 3. W celu zapobieżenia zapłonowi pyłu rozproszonego w powietrzu, temperatura powierzchni części urządzeń, o których mowa w § 41 ust. 1, powinna być wyraźnie niższa od temperatury zapłonu spodziewanej mieszaniny pyłowo-powietrznej. Wymagania określone w § 41 ust. 4 stosuje się do bezpiecznego otwierania tych urządzeń. § 43. 1. Urządzenia zaliczone do grupy II kategorii 2 tak się projektuje i wytwarza, aby w przypadku zagrożenia spowodowanego występowaniem atmosfery wybuchowej wynikającej z obecności gazów, par lub mgieł, źródła zapłonu nie uaktywniły się nawet podczas częstych zakłóceń lub uszkodzeń tych urządzeń. 2. Części urządzeń, o których mowa w ust. 1, tak się projektuje i wytwarza, aby ich dopuszczalne temperatury powierzchni nie mogły być przekraczane, nawet w przypadkach zagrożenia wynikającego z sytuacji awaryjnych przewidzianych przez producenta tych urządzeń. 3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, tak się projektuje, aby ich otwieranie umożliwiające dostęp do części, które mogą być źródłem zapłonu, było możliwe tylko w stanie ich wyłączenia lub za pośrednictwem odpowiednich systemów blokujących. Jeżeli wyłączenie urządzeń nie jest możliwe, producent powinien umieścić tabliczkę ostrzegawczą na otwieranych częściach tych urządzeń. § 44. 1. Urządzenia, o których mowa w § 42 ust. 1, tak się projektuje i wytwarza, aby w przypadku zagrożenia spowodowanego występowaniem atmosfery wybuchowej wynikającej z obecności pyłów, nie był możliwy zapłon mieszanin pyłowo-powietrznych, nawet podczas częstych zakłóceń lub uszkodzeń urządzeń. 2. Wymagania określone w: 1) § 42 ust. 2 stosuje się do zabezpieczenia przed wnikaniem pyłu do urządzeń; 2) § 42 ust. 3 stosuje się do temperatury powierzchni urządzeń; 3) § 43 ust. 3 stosuje się do otwierania urządzeń. § 45. 1. Urządzenia zaliczone do grupy II kategorii 3 projektuje się i wytwarza tak, aby w przypadku występowania zagrożenia spowodowanego występowaniem atmosfery wybuchowej wynikającej z obecności gazów, par lub mgieł możliwe było zapobieganie przewidywalnym źródłom zapłonu, które mogą powstać podczas normalnego działania tych urządzeń. 2. Temperatury powierzchni urządzeń, o których mowa w ust. 1, nie mogą, w przewidywanych warunkach działania tych urządzeń, przekraczać ustalonych maksymalnych temperatur ich powierzchni. Wyższe temperatury mogą być dopuszczone tylko w wyjątkowych okolicznościach, jeżeli producent zastosował specjalne, dodatkowe środki zabezpieczające. 3. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, tak się projektuje i wytwarza, aby w przypadku zagrożenia spowodowanego występowaniem atmosfery wybuchowej na skutek obecności pyłów, przewidywalne źródła zapłonu, których powstanie jest prawdopodobne podczas normalnego ich działania, nie mogły spowodować zapłonu mieszanin pyłowo-powietrznych. Wymagania określone w § 41 ust. 3 stosuje się do temperatury powierzchni urządzeń zaliczanych do grupy II kategorii 3. 4. Urządzenia, o których mowa w ust. 1, łącznie z wpustami kablowymi i elementami przyłączeniowymi wytwarza się z uwzględnieniem wymiarów cząstek pyłu tak, aby pył nie mógł w ich wnętrzu tworzyć mieszaniny wybuchowej z powietrzem i niebezpiecznych nagromadzeń. § 46. 1. Systemy ochronne powinny mieć takie parametry, aby skutki ewentualnego wybuchu zostały zredukowane do bezpiecznego poziomu. 2. Systemy ochronne tak się projektuje i umieszcza w urządzeniach, aby: 1) uniemożliwić rozprzestrzenienie się wybuchu poprzez niebezpieczne reakcje łańcuchowe lub przez wyrzuty płomieni oraz aby powstające wybuchy nie przechodziły w detonacje; 2) w przypadku uszkodzenia zasilania nadal zachowywały swą zdolność działania przez okres wystarczający do uniknięcia sytuacji niebezpiecznych; 3) działały pomimo zewnętrznych zakłóceń. § 47. 1. Dobierając, w fazie projektowania, właściwości materiałów służących do budowy systemów ochronnych, przyjmuje się, że w ekstremalnych warunkach ich działania należy przewidywać maksymalne wartości ciśnień wybuchu i efektu nagrzania przez płomień. 2. Systemy ochronne odporne na wybuch tak się projektuje, aby były zdolne do wytrzymania powstałej fali uderzeniowej bez utraty integralności systemu. 3. Osprzęt tak się podłącza do systemów ochronnych, aby wytrzymywał maksymalne spodziewane ciśnienie wybuchu, bez utraty swej zdolności działania. 4. Podczas wykonywania prac studialnych dotyczących systemów ochronnych i projektowania tych systemów uwzględnia się skutki wywołane przez ciśnienie powstałe w urządzeniach peryferyjnych i przyłączonym układzie rurociągów. § 48. Ze względu na prawdopodobieństwo, że obciążenie systemów ochronnych będzie przekraczało ich wytrzymałość, urządzenia odciążające powinny być tak zaprojektowane, aby nie stanowiły zagrożenia dla osób znajdujących się w ich pobliżu. § 49. Systemy tłumienia wybuchów tak się projektuje, aby reagowały na rozwijający się wybuch w jego najwcześniejszym stadium i przeciwdziałały mu skutecznie, z uwzględnieniem maksymalnej szybkości narastania ciśnienia i maksymalnego ciśnienia wybuchu. § 50. Systemy odsprzęgające, przewidziane do izolowania określonych urządzeń instalacji, tak się projektuje, aby za pomocą odpowiednich urządzeń, tak szybko, jak to możliwe, w przypadku powstającego wybuchu, zachowywały zdolność do zabezpieczenia przed przeniesieniem płomienia i zachowywały swą wytrzymałość mechaniczną w warunkach działania. § 51. Systemy ochronne powinny być zdolne do zintegrowania z obwodami posiadającymi odpowiedni próg alarmu tak aby, w razie potrzeby, następowało zaprzestanie dopływu i przepływu substancji oraz wyłączenie części urządzeń instalacji, które nie mogą już bezpiecznie działać. Rozdział 3 Procedury oceny zgodności § 52. 1. Producent urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury lub jego upoważniony przedstawiciel przed wprowadzeniem ich do obrotu stosuje procedury oceny zgodności, o których mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dla urządzeń zaliczanych do: 1) grupy I kategorii M1 i grupy II kategorii 1 - badanie typu WE wraz z zapewnieniem jakości produkcji lub weryfikacją wyrobu, określone odpowiednio w pkt 2, 4 i 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 2) grupy I kategorii M2 i grupy II kategorii 2, w przypadku: a) silników spalinowych i urządzeń elektrycznych tych grup i kategorii - badanie typu wraz ze zgodnością z typem lub zapewnieniem jakości wyrobu, określone odpowiednio w pkt 2, 3 i 5 załącznika nr 1 do rozporządzenia, b) innych, niż wymienione w lit. a, urządzeń tych grup i kategorii - wewnętrzną kontrolę produkcji, określoną w pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, oraz przesyła dokumentację techniczną jednostce notyfikowanej, która potwierdza jej odbiór w najkrótszym terminie i przechowuje ją; 3) grupy II kategorii 3 - wewnętrzną kontrolę produkcji, określoną w pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia; 4) grup I i II oprócz procedur wymienionych w pkt 1-3 - weryfikację produkcji jednostkowej, określoną w pkt 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia. 2. W przypadku dokonywania oceny zgodności systemów ochronnych, stosuje się wymagania określone odpowiednio w ust. 1 pkt 1 lub 4. 3. Przepisy ust. 1 stosuje się do części urządzeń i ich podzespołów. § 53. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel wprowadzający do obrotu części urządzeń i ich podzespoły wystawia dla nich świadectwo zgodności potwierdzające ich zgodność z, mającymi do nich zastosowanie, wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Świadectwo zgodności powinno zawierać: 1) charakterystykę części urządzeń i ich podzespołów; 2) warunki wbudowania części urządzeń i ich podzespołów do urządzeń lub systemów ochronnych, aby zapewniały spełnienie zasadniczych wymagań, mających zastosowanie do finalnego urządzenia i systemu ochronnego. § 54. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel wprowadzający do obrotu urządzenia i systemy ochronne może zastosować procedurę wewnętrznej kontroli produkcji, o której mowa w pkt 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia, w odniesieniu do wymagań bezpieczeństwa wymienionych w § 22 ust. 1. § 55. Dokumenty i korespondencje odnoszące się do procedur oceny zgodności sporządza się w języku polskim; mogą też być sporządzone w języku akceptowanym przez jednostkę notyfikowaną. Rozdział 4 Minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek § 56. 1. Jednostka notyfikowana, jej kierownik i pracownicy odpowiedzialni za przeprowadzanie oceny zgodności nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami ani instalatorami urządzeń i systemów ochronnych, które oceniają, ani też upoważnionymi przedstawicielami żadnej ze stron. Nie powinni być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, wytwarzanie, sprzedaż i konserwację urządzeń i systemów ochronnych ani być przedstawicielami stron przeprowadzających te czynności. 2. Przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości wymiany informacji technicznych między producentem a jednostką notyfikowaną. 3. Jednostka notyfikowana i jej pracownicy powinni przeprowadzać ocenę zgodności, wykazując najwyższy stopień rzetelności zawodowej i kompetencji technicznej. 4. Pracownicy jednostki notyfikowanej powinni podejmować działania w sposób niezależny, bezstronny i przestrzegać zasady równoprawnego traktowania podmiotów uczestniczących w procesie oceny zgodności. 5. Jednostka notyfikowana powinna dysponować odpowiednimi pracownikami i niezbędnym wyposażeniem, umożliwiającym właściwe wykonanie zadań administracyjnych i technicznych związanych z oceną zgodności, a także mieć dostęp do sprzętu wymaganego do badań specjalistycznych. 6. Pracownicy jednostki notyfikowanej odpowiedzialni za dokonywanie oceny zgodności powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać: 1) wystarczającą wiedzę niezbędną do przeprowadzania badań oraz odpowiednie doświadczenie w ich przeprowadzaniu; 2) dobrą znajomość wymagań dotyczących przedmiotu badań; 3) umiejętności sporządzania certyfikatów, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu udokumentowania przeprowadzanych badań. 7. Jednostka notyfikowana powinna zapewniać: 1) bezstronność pracowników przeprowadzających audyty; 2) ochronę informacji zawodowych uzyskanych przez pracowników podczas wykonywanych zadań określonych w rozporządzeniu, z wyjątkiem współpracy z właściwymi organami administracji państwowej. Rozdział 5 Oznakowanie CE § 57. 1. Oznakowanie CE umieszcza się na urządzeniach i systemach ochronnych oraz aparaturze w sposób wyraźny, widoczny, czytelny i trwały. Dodatkowo, urządzenia i systemy ochronne oraz aparaturę oznacza się w sposób określony w § 14. 2. Z prawej strony oznakowania CE umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która uczestniczyła w fazie kontroli produkcji urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury. 3. Niedopuszczalne jest umieszczanie na urządzeniu, systemach ochronnych i aparaturze oznaczeń, które mogłyby wprowadzić w błąd strony trzecie co do znaczenia i formy oznakowania CE. Wszelkie inne oznakowania mogą być umieszczane na urządzeniach i systemach ochronnych oraz aparaturze pod warunkiem, że nie spowodują ograniczenia widoczności i czytelności oznakowania CE. 4. Wzór oznakowania CE określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 58. 1. W przypadku gdy do urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury mają zastosowanie odrębne przepisy, które przewidują umieszczenie oznakowania CE, oznakowanie może być umieszczone pod warunkiem, że urządzenie i system ochronny oraz aparatura spełniają także wymagania tych przepisów. 2. Jeżeli co najmniej jeden z przepisów, o których mowa w ust. 1, pozwala producentowi na wybór innych przepisów, oznakowanie CE powinno wskazywać zgodność urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury z przepisami, które zastosował producent. W takim przypadku producent podaje szczegółowe dane o zastosowanych przepisach w dołączonych do urządzeń i systemów ochronnych oraz aparatury dokumentach, ostrzeżeniach lub instrukcjach, wymaganych przez te przepisy. Rozdział 6 Przepis końcowy § 59. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityka Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 lipca 2003 r. (poz. 1393) Załącznik nr 1 PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI 1. Wewnętrzna kontrola produkcji. 1.1. Wewnętrzna kontrola produkcji jest procedurą, poprzez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel, wypełniający obowiązki, o których mowa w pkt 1.3 i 1.3.1, zapewnia i oświadcza, że urządzenie spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, które dotyczą tego urządzenia. 1.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza na każdym egzemplarzu urządzenia oznakowanie CE oraz wystawia deklarację zgodności WE. 1.3. Producent sporządza dokumentację techniczną. Dokumentacja techniczna jest przechowywana przez producenta lub upoważnionego przedstawiciela, do celów kontrolnych, przez okres 10 lat od dnia wyprodukowania ostatniego egzemplarza urządzenia. 1.3.1. W przypadku gdy ani producent urządzeń, ani jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby w Unii Europejskiej, osoba, która wprowadza urządzenie do obrotu, przechowuje i udostępnia dokumentację techniczną. 1.3.2. Dokumentacja techniczna powinna umożliwiać ocenę zgodności urządzenia z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które dotyczą tego urządzenia, oraz w zakresie niezbędnym do dokonania oceny zgodności powinna obejmować projektowanie, wytwarzanie i eksploatację urządzenia, a także zawierać co najmniej: 1) opis ogólny urządzenia; 2) projekt koncepcyjny konstrukcji oraz rysunki i schematy, w szczególności elementów, podzespołów i obwodów; 3) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów, o których mowa w ppkt 2, oraz działania urządzenia; 4) wykaz norm zharmonizowanych zastosowanych w całości lub częściowo oraz, w przypadku niezastosowania tych norm, opis rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań określonych w rozporządzeniu; 5) wyniki, w szczególności obliczeń projektowych lub przeprowadzonych badań; 6) protokoły badań. 1.3.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje kopię deklaracji zgodności WE wraz z dokumentacją techniczną. 1.4. Producent podejmuje wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, że w procesie wytwarzania urządzenia została zachowana jego zgodność z dokumentacją techniczną oraz z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które go dotyczą. 2. Badanie typu WE. 2.1. Badanie typu WE jest procedurą, poprzez którą jednostka notyfikowana sprawdza i poświadcza, że egzemplarz urządzenia reprezentatywny dla przewidywanej produkcji spełnia wymagania określone w rozporządzeniu. 2.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, zwani dalej "wnioskodawcą", składa wniosek o przeprowadzenie badania typu WE w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej. 2.2.1. Wniosek powinien zawierać: 1) nazwę i adres producenta; jeżeli wniosek składa upoważniony przedstawiciel - jego nazwę albo imię i nazwisko oraz adres; 2) oświadczenie, że taki sam wniosek nie został złożony w innej jednostce notyfikowanej; 3) dokumentację techniczną. 2.2.2. Wnioskodawca przekazuje do dyspozycji jednostki notyfikowanej reprezentatywny egzemplarz wyrobu, zwany dalej "typem". Jednostka notyfikowana może zażądać dodatkowych egzemplarzy typu, jeżeli wymaga tego program badań. 2.2.3. Dokumentacja techniczna w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu zawiera ogólny opis typu oraz informacje, o których mowa w pkt 1.3.2. 2.2.4. Jednostka notyfikowana: 1) bada dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 2.2.3, i sprawdza, czy typ został wykonany zgodnie z tą dokumentacją oraz identyfikuje elementy, które zostały zaprojektowane zgodnie z odpowiednimi normami zharmonizowanymi, a także bada te elementy, które zaprojektowano, nie stosując tych norm; 2) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i prób w celu sprawdzenia, czy rozwiązania przyjęte przez producenta spełniają zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu, jeżeli normy zharmonizowane nie zostały zastosowane przez producenta; 3) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i prób w celu sprawdzenia, czy producent prawidłowo zastosował wybrane normy zharmonizowane; 4) uzgadnia z wnioskodawcą miejsce przeprowadzenia badań i niezbędnych prób. 2.3. Jeżeli typ spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana sporządza certyfikat badania typu WE i wydaje go wnioskodawcy. 2.3.1. Certyfikat badania typu WE zawiera co najmniej: 1) nazwę i adres producenta; 2) wnioski z badań; 3) dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu; 4) warunki jego ważności. 2.3.2. Jednostka notyfikowana dołącza do certyfikatu badania typu WE wykaz istotnych informacji zawartych w dokumentacji technicznej. Jednostka notyfikowana przechowuje kopię certyfikatu badania typu WE wraz z wykazem. 2.4. Jeżeli typ nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana odmawia wnioskodawcy wydania certyfikatu badania typu WE, podając przyczynę odmowy, oraz wskazuje środki odwoławcze. 2.5. Wnioskodawca informuje jednostkę notyfikowaną, która wydała certyfikat badania typu WE, o wszelkich modyfikacjach zatwierdzonego typu, o ile modyfikacje te mogą wpłynąć na brak zgodności z zasadniczymi wymaganiami lub na ustalone warunki użytkowania wyrobu; dodatkowe zatwierdzenie sporządza się jako uzupełnienie do certyfikatu badania typu WE. 2.6. Jednostka notyfikowana udostępnia innym jednostkom notyfikowanym informacje o wydanych i wycofanych certyfikatach badania typu WE oraz o uzupełnieniach do tych certyfikatów. 2.7. Jednostka notyfikowana może przekazać innym jednostkom notyfikowanym, na ich uzasadniony wniosek, kopię certyfikatu badania typu WE oraz uzupełnienia do tych certyfikatów. 2.8. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje dokumentację techniczną i kopie certyfikatu badania typu WE wraz z ich uzupełnieniami przez okres co najmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego urządzenia lub systemu ochronnego. Jeżeli producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby w Unii Europejskiej, osoba wprowadzająca wyrób do obrotu przechowuje i udostępnia dokumentację techniczną. 3. Zapewnienie zgodności z typem. 3.1. Zapewnienie zgodności z typem jest procedurą, poprzez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i oświadcza, że rozpatrywane wyroby są zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza na każdym wyrobie oznakowanie CE i wystawia pisemną deklarację zgodności WE. 3.2. Producent podejmuje wszelkie niezbędne działania, aby proces wytwarzania zapewniał zgodność produkowanych wyrobów z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 3.3.1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje kopię deklaracji zgodności WE co najmniej przez okres 10 lat od daty wytworzenia ostatniego wyrobu. 3.3.2. Jeżeli producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby w Unii Europejskiej, osoba wprowadzająca wyrób do obrotu przechowuje i udostępnia dokumentację techniczną. 3.4. Producent wykonuje lub zleca wykonanie badań dotyczących zabezpieczenia przeciwwybuchowego każdego egzemplarza wyprodukowanego urządzenia. Badania przeprowadza się na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, wybranej przez producenta. 3.5. Podczas procesu wytwarzania, producent umieszcza na urządzeniach numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, na jej odpowiedzialność. 4. Zapewnienie jakości produkcji. 4.1. Zapewnienie jakości produkcji jest procedurą, poprzez którą producent, wypełniając obowiązki, o których mowa w pkt 4.2, zapewnia i oświadcza, że rozpatrywane wyroby są zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i spełniają zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza na wyrobie oznakowanie CE i wystawia pisemną deklarację zgodności WE. Obok oznakowania CE umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za nadzór, o którym mowa w pkt 4.4. 4.2. Producent powinien stosować zatwierdzony system jakości, o którym mowa w pkt 4.3.1-4.3.10, w odniesieniu do produkcji, kontroli końcowej i badań. Producent podlega nadzorowi, o którym mowa w pkt 4.4.1- 4.4.4. 4.3. System jakości. 4.3.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o zatwierdzenie systemu jakości w zakresie rozpatrywanych wyrobów. Wniosek powinien zawierać: 1) istotne informacje dotyczące przewidywanej kategorii wyrobów; 2) dokumentację dotyczącą systemu jakości; 3) dokumentację techniczną dotyczącą zatwierdzonego typu i kopię certyfikatu badania typu WE. 4.3.2. System jakości powinien zapewniać zgodność wyrobów z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 4.3.3. Wszystkie elementy systemu i wymagania przyjęte przez producenta dokumentuje się w sposób systematyczny i logiczny, w formie opisanych środków, procedur i pisemnych instrukcji. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać spójną interpretację programów i planów jakości, ksiąg jakości i zapisów dotyczących jakości. 4.3.4. Dokumentacja systemu jakości zawiera w szczególności opis: 1) celów dotyczących jakości, struktury organizacyjnej oraz zakresu odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wyrobu; 2) procesów wytwarzania, technik sterowania jakością i technik zapewnienia jakości oraz systematycznych działań, które będą stosowane; 3) badań i prób, które będą przeprowadzane przed wytwarzaniem wyrobu, w trakcie i po zakończeniu jego wytwarzania, oraz częstość ich przeprowadzania; 4) zapisów dotyczących jakości - protokołów kontroli i wyników badań, danych dotyczących wzorcowania oraz protokołów w zakresie kwalifikacji odpowiednich pracowników; 5) metod monitorowania osiągania wymaganej jakości wyrobu i skuteczności działania systemu jakości. 4.3.5. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia wymagania, o których mowa w pkt 4.3.2-4.3.4. 4.3.6. Jednostka notyfikowana domniemywa zgodność ocenianego systemu jakości w zakresie tych wymagań, które spełniono, stosując odpowiednie normy zharmonizowane. 4.3.7. W skład zespołu oceniającego system jakości powinna wchodzić przynajmniej jedna osoba mająca doświadczenie w ocenianiu technologii wytwarzania wyrobu. 4.3.8. Procedura oceny systemu jakości obejmuje audyt kontrolny w zakładzie producenta. 4.3.9. Po zakończeniu oceny systemu jakości, jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji dotyczącej dokonanej oceny. Powiadomienie powinno zawierać nazwę i adres jednostki notyfikowanej, wnioski z dokonanej oceny oraz uzasadnienie podjętej decyzji. 4.3.10. Producent powinien wywiązywać się z zobowiązań wynikających z zatwierdzonego systemu jakości i zapewniać, aby funkcjonował on prawidłowo. 4.3.11. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informują jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych modyfikacjach systemu. 4.3.12. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane modyfikacje i decyduje, czy zmodyfikowany system jakości nadal spełnia wymagania, o których mowa w pkt 4.3.2-4.3.4, czy też jest wymagana ponowna jego ocena. 4.3.13. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji. W powiadomieniu zamieszcza wnioski z dokonanej oceny oraz uzasadnienie podjętej decyzji. 4.4. Nadzór wykonywany przez jednostkę notyfikowaną. 4.4.1. Celem nadzoru jest sprawdzenie, czy producent wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości. 4.4.2. Producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk wytwarzania, kontroli, badań i składowania wyrobu w celu dokonania kontroli oraz dostarcza wszelkich niezbędnych informacji, a w szczególności: 1) dokumentację systemu jakości; 2) dokumentację techniczną; 3) zapisy dotyczące jakości - protokoły kontroli i wyniki badań, dane dotyczące wzorcowania, protokoły dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników. 4.4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza u producenta okresowe audyty w celu sprawdzenia, czy utrzymuje on i stosuje system jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi raporty z przeprowadzonych audytów. 4.4.4. Jednostka notyfikowana może przeprowadzać u producenta niezapowiedziane kontrole, wykonywać badania wyrobu lub zlecić ich wykonanie w celu sprawdzenia właściwego działania systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi protokoły z kontroli i badań. 4.5. Producent przechowuje przez okres 10 lat od daty wytworzenia ostatniego wyrobu: 1) dokumentację systemu jakości; 2) dokumentację dotyczącą planowanych modyfikacji systemu jakości; 3) decyzje, protokoły i raporty, o których mowa w pkt 4.3.13 oraz w pkt 4.4.3 i 4.4.4. 4.5.1. Jednostka notyfikowana powiadamia zainteresowane jednostki notyfikowane o wydanych i cofniętych zatwierdzeniach systemów jakości. 5. Zapewnienie jakości wyrobu. 5.1. Zapewnienie jakości wyrobu jest procedurą, poprzez którą producent, wypełniając obowiązki, o których mowa w pkt 5.2, zapewnia i oświadcza, że rozpatrywane wyroby są zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE. 5.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza na każdym wyrobie oznakowanie CE oraz wystawia pisemną deklarację zgodności WE. Obok oznakowania CE umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za nadzór, o którym mowa w pkt 5.5. 5.3. Producent powinien stosować zatwierdzony system jakości w zakresie kontroli końcowej i badań wyrobów, o którym mowa w pkt 5.4, oraz podlegać nadzorowi, o którym mowa w pkt 5.5. 5.4. System jakości. 5.4.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej wniosek o ocenę swojego systemu jakości w zakresie rozpatrywanych wyrobów. 5.4.2. Wniosek powinien zawierać: 1) informacje dotyczące przewidywanej kategorii wyrobów; 2) dokumentację dotyczącą systemu jakości; 3) dokumentację techniczną dotyczącą zatwierdzonego typu oraz kopię certyfikatu badania typu WE. 5.4.3. W ramach systemu jakości, każdy wyrób bada się i wykonuje próby określone w odpowiednich normach zharmonizowanych lub odpowiednie próby równoważne, w celu zweryfikowania zgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 5.4.4. Wszystkie elementy i wymagania przyjęte przez producenta dokumentuje się w sposób systematyczny i logiczny w formie opisanych środków, procedur i pisemnych instrukcji. Dokumentacja systemu jakości powinna umożliwiać spójną analizę programów i planów jakości, ksiąg jakości i zapisów dotyczących jakości. 5.4.5. W dokumentacji systemu jakości zamieszcza się w szczególności opis: 1) celów dotyczących jakości, struktury organizacyjnej oraz zakresu odpowiedzialności i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości wyrobu; 2) badań i prób, które będą przeprowadzone po zakończeniu wytwarzania wyrobu; 3) metod monitorowania skuteczności działania systemu jakości; 4) zapisów dotyczących jakości - protokołów kontroli i wyników badań, danych dotyczących wzorcowania oraz protokołów dotyczących kwalifikacji odpowiednich pracowników. 5.4.6. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania, o których mowa w pkt 5.4.3-5.4.5. Jednostka notyfikowana domniemywa zgodność ocenianego systemu jakości w zakresie tych wymagań, które spełniono, stosując odpowiednie normy zharmonizowane. 5.4.7. W skład zespołu oceniającego system jakości powinna wchodzić przynajmniej jedna osoba mająca doświadczenie w ocenianiu technologii wytwarzania wyrobu. 5.4.8. Procedura oceny systemu jakości obejmuje audyt kontrolny w zakładzie producenta. 5.4.9. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o podjętej decyzji dotyczącej przeprowadzonej oceny. Powiadomienie powinno zawierać nazwę i adres jednostki notyfikowanej, wnioski z dokonanej oceny oraz uzasadnienie podjętej decyzji. 5.4.10. Producent powinien wywiązywać się z obowiązków wynikających z zatwierdzonego systemu jakości i zapewniać, aby funkcjonował on prawidłowo. 5.4.11. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informują jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych modyfikacjach tego systemu. 5.4.12. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane modyfikacje i decyduje, czy zmodyfikowany system jakości nadal spełnia wymagania, o których mowa w pkt 5.4.3-5.4.5, czy też jest wymagana ponowna jego ocena. Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji. W powiadomieniu zamieszcza wnioski z dokonanej oceny wraz z uzasadnieniem podjętej decyzji. 5.5. Nadzór wykonywany przez jednostkę notyfikowaną. 5.5.1. Celem nadzoru jest sprawdzenie, czy producent wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości. 5.5.2. Producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do stanowisk kontroli, badań i składowania wyrobu w celu dokonania kontroli oraz dostarcza wszelkich niezbędnych informacji, a w szczególności: 1) dokumentację dotyczącą systemu jakości; 2) dokumentacją techniczną; 3) zapisy dotyczące jakości wyrobu - protokoły kontroli i wyniki badań, dane dotyczące wzorcowania oraz protokoły dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników. 5.5.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu sprawdzenia, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości, oraz przekazuje producentowi raporty z audytów. 5.5.4. Jednostka notyfikowana może przeprowadzać u producenta niezapowiedziane kontrole. Podczas kontroli jednostka notyfikowana może w niezbędnych przypadkach przeprowadzić badania, lub zlecić ich przeprowadzenie, w celu sprawdzenia właściwego działania systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi protokoły z kontroli i badań. 5.6. Producent przechowuje przez okres 10 lat od daty wytworzenia ostatniego wyrobu: 1) dokumentację techniczną dotyczącą zatwierdzonego typu i kopię certyfikatu badania typu WE; 2) dokumentację dotyczącą modyfikacji systemu jakości; 3) decyzje, protokoły i raporty, o których mowa w pkt 5.4.12 oraz w pkt 5.5.3 i 5.5.4, przekazane przez jednostkę notyfikowaną. 5.7. Jednostka notyfikowana powiadamia zainteresowane jednostki notyfikowane o wydanych i cofniętych zatwierdzeniach systemów jakości. 6. Weryfikacja wyrobu. 6.1. Weryfikacja wyrobu jest procedurą, poprzez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i oświadcza, że urządzenie spełniające wymagania, o których mowa w pkt 6.4, jest zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, które go dotyczą. 6.2. Producent podejmuje wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia, aby urządzenie będące wynikiem procesu wytwarzania było zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 6.2.1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza na wszystkich urządzeniach oznakowanie CE oraz wystawia deklarację zgodności WE. 6.3. Jednostka notyfikowana, w celu potwierdzenia zgodności urządzenia z odpowiednimi wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, przeprowadza odpowiednie badania i próby, sprawdzając każde urządzenie zgodnie z wymaganiami, o których mowa w pkt 6.4. 6.3.1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przez okres 10 lat od daty wytworzenia ostatniego urządzenia przechowuje egzemplarz deklaracji zgodności WE. 6.4. Weryfikacja każdego egzemplarza urządzenia prowadzona jest przez wykonywanie badań i przeprowadzanie prób. 6.4.1. W celu sprawdzenia, czy urządzenie jest zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które dotyczą tego urządzenia, każdy egzemplarz urządzenia sprawdza się indywidualnie i poddaje odpowiednim badaniom i próbom określonym w normach zharmonizowanych, o których mowa w § 5 ust. 5 rozporządzenia, lub badaniom i próbom równoważnym. 6.4.2. Jednostka notyfikowana umieszcza swój numer identyfikacyjny lub zleca jego umieszczenie na każdym urządzeniu oraz wystawia zaświadczenie o zgodności na podstawie przeprowadzonych badań i prób. 6.4.3. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel udostępnia na żądanie zaświadczenia o zgodności wydane przez jednostkę notyfikowaną. 7. Weryfikacja jednostkowa. 7.1. Weryfikacja jednostkowa jest procedurą, poprzez którą producent zapewnia i oświadcza, że urządzenie, dla którego zostało wydane zaświadczenie, o którym mowa w pkt 7.4.1, spełnia wymagania dotyczące tego urządzenia określone w rozporządzeniu. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza oznakowanie CE na urządzeniach oraz wystawia deklarację zgodności WE. 7.2. Producent składa wniosek o weryfikację jednostkową w wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej. We wniosku zamieszcza się: 1) nazwę i adres producenta oraz lokalizację urządzeń; 2) oświadczenie, że podobny wniosek nie został złożony w innej jednostce notyfikowanej; 3) dokumentację techniczną. 7.3. Dokumentacja techniczna umożliwia ocenę zgodności urządzenia z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które dotyczą tego urządzenia, oraz zrozumienie konstrukcji, wytwarzania i działania urządzenia i zawiera co najmniej: 1) opis ogólny urządzenia; 2) projekt koncepcyjny konstrukcji oraz rysunki i schematy, w szczególności elementów, podzespołów i obwodów; 3) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia rysunków i schematów, o których mowa w ppkt 2, oraz działania urządzenia; 4) wykaz norm zharmonizowanych zastosowanych w całości lub częściowo oraz, w przypadku niezastosowania tych norm, opis rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań określonych w rozporządzeniu; 5) wyniki, w szczególności obliczeń projektowych i przeprowadzonych badań; 6) protokoły badań. 7.4. W celu zapewnienia zgodności urządzenia z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu, które dotyczą tego urządzenia, jednostka notyfikowana bada projekt i budowę każdego egzemplarza urządzenia, a w trakcie jego wytwarzania przeprowadza badania i próby określone w normach zharmonizowanych lub przeprowadza badania i próby równoważne. 7.4.1. Jednostka notyfikowana umieszcza swój numer identyfikacyjny lub zleca jego umieszczenie na urządzeniu oraz wystawia zaświadczenie o zgodności na podstawie przeprowadzonych badań i prób, które przechowuje przez okres 10 lat od daty jego wydania. 7.4.2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel udostępnia na żądanie deklarację zgodności WE oraz zaświadczenie o zgodności wystawione przez jednostkę notyfikowaną. Załącznik nr 2 OZNAKOWANIE CE Oznakowanie CE składa się z liter "CE" o poniższych kształtach: Ilustracja W przypadku pomniejszenia lub powiększenia oznakowania CE należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku. Elementy oznakowania CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż 5 mm. W przypadku urządzeń o niewielkich rozmiarach dopuszcza się odstępstwo od tego warunku. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia Dyrektywy Unii Europejskiej 94/9/WE z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie ujednolicenia przepisów państw członkowskich dotyczących urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Uwzględnione zostały również poprawki do dyrektywy opublikowane w Dz. U. WE Nr L 21 z dnia 26.01.2000 r. oraz Nr L 304 z dnia 5.12.2000 r. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800, oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 30 lipca 2003 r. w sprawie uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii (Dz. U. Nr 143, poz. 1396) Na podstawie art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) tryb składania wniosków o nadanie uprawnień zawodowych; 2) sposób i warunki uznania praktyki zawodowej; 3) organizację działania komisji kwalifikacyjnej; 4) sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego; 5) sposób ustalania kosztów postępowania kwalifikacyjnego; 6) sposób prowadzenia i zakres danych centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe; 7) wzory świadectw uprawnień zawodowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne; 2) uprawnieniach zawodowych - należy przez to rozumieć uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, nadawane przez Głównego Geodetę Kraju na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy; 3) komisji kwalifikacyjnej - należy przez to rozumieć komisję do spraw uprawnień zawodowych; 4) osobie zainteresowanej - należy przez to rozumieć osobę ubiegającą się o nadanie jej uprawnień zawodowych; 5) rejestrze - należy przez to rozumieć centralny rejestr osób posiadających uprawnienia zawodowe. § 3. Komisja kwalifikacyjna przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne wobec osób zainteresowanych, spełniających warunki określone w art. 44 ustawy. Rozdział 2 Tryb składania wniosków o nadanie uprawnień zawodowych § 4. 1. Osoba zainteresowana składa wniosek o nadanie uprawnień zawodowych na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Osoba zainteresowana dołącza do wniosku: 1) dokumenty potwierdzające posiadanie wykształcenia, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1 lub art. 44 ust. 2 ustawy; 2) dokumenty potwierdzające praktykę zawodową; 3) oświadczenie osoby zainteresowanej o niekaralności za przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów; 4) inne dokumenty mające wpływ na ocenę dotychczasowego dorobku zawodowego, w tym opinie pracodawców; 5) dwie fotografie o wymiarach 36 x 45 mm. § 5. Osoby, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy, dołączają do wniosku wykaz dorobku naukowego w zakresach uprawnień zawodowych wymienionych w art. 43 ustawy, potwierdzony pracami i publikacjami zawodowymi, a także prowadzonymi zajęciami dydaktycznymi. § 6. W razie złożenia wniosku niekompletnego zwraca się go osobie zainteresowanej w celu uzupełnienia. § 7. Osoba zainteresowana może w jednym postępowaniu kwalifikacyjnym złożyć wniosek o nadanie uprawnień zawodowych wyłącznie w jednym z zakresów, o których mowa w art. 43 ustawy. Rozdział 3 Sposób i warunki uznania praktyki zawodowej § 8. Osoba zainteresowana dokumentuje praktykę zawodową zaświadczeniem pracodawcy lub składa oświadczenie dotyczące praktyki zawodowej. § 9. Praktyka zawodowa jest uznawana, jeżeli odpowiada zakresowi uprawnień zawodowych, o których nadanie ubiega się osoba zainteresowana. § 10. Zespół kwalifikacyjny, o którym mowa w § 15 ust. 1, w części wstępnej postępowania, bada złożone zaświadczenia lub oświadczenia dokumentujące praktykę zawodową w sposób określony w § 17 ust. 2-6, uwzględniając warunki określone w art. 44 ust. 1-3 ustawy. Rozdział 4 Organizacja działania komisji kwalifikacyjnej § 11. W skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą: 1) przewodniczący; 2) trzech wiceprzewodniczących; 3) członkowie. § 12. 1. Komisja kwalifikacyjna działa w podkomisjach: 1) podkomisja I - dla uprawnień zawodowych, o których mowa w art. 43 pkt 1, 2, 4 i 5 ustawy; 2) podkomisja II - dla uprawnień zawodowych, o których mowa w art. 43 pkt 3 ustawy; 3) podkomisja III - dla uprawnień zawodowych, o których mowa w art. 43 pkt 6 i 7 ustawy. 2. Pracami podkomisji kierują wiceprzewodniczący komisji kwalifikacyjnej. § 13. 1. Pracami komisji kwalifikacyjnej kieruje jej przewodniczący, który w szczególności: 1) wnioskuje do Głównego Geodety Kraju w sprawie ustalania harmonogramów postępowania kwalifikacyjnego; 2) zapewnia opracowanie propozycji zestawów pytań na egzaminy pisemne; 3) inicjuje działania mające na celu podnoszenie poziomu wiedzy członków komisji kwalifikacyjnej i zachowanie jednolitości postępowań kwalifikacyjnych. 2. Przewodniczący może powierzyć bezpośrednie kierowanie pracami komisji kwalifikacyjnej jednemu z wiceprzewodniczących. Rozdział 5 Sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego § 14. Komisja kwalifikacyjna przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne w terminie nie dłuższym niż 4 miesiące od dnia złożenia wniosku przez osobę zainteresowaną. § 15. 1. Główny Geodeta Kraju, w celu przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, na wniosek przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego komisji kwalifikacyjnej, wyznacza zespół kwalifikacyjny w liczbie od 3 do 5 osób, spośród osób wchodzących w skład właściwej podkomisji, w zależności od ilości wniosków złożonych przez osoby zainteresowane. 2. Zespołem kwalifikacyjnym kieruje przewodniczący komisji kwalifikacyjnej, jeden z wiceprzewodniczących lub inna osoba wchodząca w skład zespołu, wyznaczona przez Głównego Geodetę Kraju. 3. Przewodniczący komisji kwalifikacyjnej kieruje zespołem kwalifikacyjnym, jeżeli postępowanie kwalifikacyjne dotyczy osoby zainteresowanej posiadającej tytuł profesora albo stopień specjalizacji zawodowej. § 16. 1. Postępowania kwalifikacyjne są organizowane w siedzibie Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii. 2. W uzasadnionych przypadkach Główny Geodeta Kraju może podjąć decyzję o zorganizowaniu postępowania kwalifikacyjnego w innym miejscu. § 17. 1. Postępowanie kwalifikacyjne składa się z części wstępnej i z części sprawdzającej. 2. Część wstępna odbywa się na posiedzeniu zespołu kwalifikacyjnego nie później niż na 14 dni przed wyznaczonym przez przewodniczącego komisji kwalifikacyjnej terminem części sprawdzającej. 3. Część wstępna obejmuje: 1) badanie dokumentów złożonych przez osobę zainteresowaną pod względem formalnoprawnym; 2) ocenę spełnienia przez osobę zainteresowaną warunków określonych w art. 44 ust. 1-3 ustawy; 3) rozstrzygnięcie o dopuszczeniu lub niedopuszczeniu osoby zainteresowanej do części sprawdzającej, potwierdzone zapisem protokolarnym. 4. Przewodniczący zespołu kwalifikacyjnego powiadamia osobę zainteresowaną na piśmie o brakach w dokumentacji lub odmowie dopuszczenia do części sprawdzającej, wraz z uzasadnieniem. 5. Zespół kwalifikacyjny przed rozpoczęciem części sprawdzającej: 1) rozpatruje, z udziałem osób zainteresowanych, o których mowa w ust. 4, wniesione przez te osoby dodatkowe dokumenty i oświadczenia; 2) podejmuje wobec tych osób rozstrzygnięcie, o którym mowa w ust. 3 pkt 3. 6. Po zakończeniu części wstępnej postępowania zespół kwalifikacyjny wypełnia część I protokołu. W przypadku osób niedopuszczonych do części sprawdzającej zespół kwalifikacyjny wypełnia również część III protokołu. § 18. 1. Część sprawdzającą postępowania kwalifikacyjnego przeprowadza się w formie egzaminu pisemnego i ustnego. 2. Maksymalna liczba osób, które mogą jednocześnie zdawać egzamin, nie może przekraczać 45. 3. Główny Geodeta Kraju lub z jego upoważnienia wiceprezes lub inny pracownik Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii doręcza zapieczętowane zestawy pytań egzaminu pisemnego przewodniczącemu zespołu kwalifikacyjnego. § 19. 1. Egzamin pisemny składa się z dwóch części: 1) części ogólnej, będącej egzaminem testowym sprawdzającym znajomość przepisów prawnych oraz standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie, których znajomość jest wymagana bez względu na zakres uprawnień zawodowych, przy czym do każdego pytania testowego są dołączone odpowiedzi, z których tylko jedna jest poprawna; 2) części szczegółowej, polegającej na udzieleniu odpowiedzi na pytania dotyczące wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych, z uwzględnieniem zakresu uprawnień zawodowych, o nadanie których ubiega się osoba zainteresowana, oraz na wskazaniu przepisów regulujących zagadnienia określone w pytaniach. 2. Liczba pytań na egzaminie pisemnym wynosi: 1) w części ogólnej: 60 pytań testowych; 2) w części szczegółowej: 3 pytania o charakterze opisowym. 3. Czas trwania każdej z części egzaminu pisemnego wynosi 1 godzinę. § 20. 1. Osoba zainteresowana, która w okresie sześciu miesięcy przed przystąpieniem do egzaminu ukończyła z wynikiem pozytywnym postępowanie w sprawie innego zakresu uprawnień zawodowych, jest zwolniona z części ogólnej egzaminu pisemnego. 2. W czasie trwania egzaminu pisemnego osoby zainteresowane mogą posługiwać się tekstami aktów prawnych i zbiorami orzeczeń. 3. Przed wejściem na salę egzaminacyjną osoba zainteresowana okazuje dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość. 4. Przed rozpoczęciem egzaminu przewodniczący zespołu kwalifikacyjnego informuje osoby zainteresowane o warunkach organizacyjnych jego przeprowadzenia. 5. Korzystanie przez osobę zainteresowaną z pomocy innych uczestników egzaminu lub opracowań innych, niż wymienione w ust. 2, powoduje w stosunku do tej osoby przerwanie egzaminu przez przewodniczącego zespołu kwalifikacyjnego i jest równoznaczne z negatywnym wynikiem egzaminu. § 21. 1. Członkowie zespołu kwalifikacyjnego oceniają udzielone podczas egzaminu pisemnego odpowiedzi w następujący sposób: 1) w części ogólnej przyznaje się 1 punkt za każdą poprawną odpowiedź; 2) w części szczegółowej przyznaje się od 0 do 7 punktów za odpowiedź na każde z pytań; 3) uzyskanie co najmniej 41 punktów w części ogólnej egzaminu oraz uzyskanie co najmniej 15 punktów w części szczegółowej oznacza wynik pozytywny; 4) prace pisemne z oceną negatywną są sprawdzane powtórnie przez innego członka zespołu kwalifikacyjnego. 2. Nie sprawdza się części szczegółowej egzaminu pisemnego osoby zainteresowanej, która nie uzyskała wyniku pozytywnego z części ogólnej. 3. Wynik egzaminu pisemnego wpisuje się na arkuszu pracy egzaminacyjnej, opatrując go datą i podpisem sprawdzającego. § 22. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu ustnego jest uzyskanie pozytywnego wyniku egzaminu pisemnego. § 23. 1. W czasie egzaminu ustnego członkowie zespołu kwalifikacyjnego zadają indywidualnie pytania osobie zainteresowanej. 2. Odpowiedzi ocenia cały zespół kwalifikacyjny. 3. Członkowie zespołu kwalifikacyjnego formułują pytania w sposób zwięzły i jasny, z uwzględnieniem zakresu uprawnień zawodowych, o które ubiega się osoba zainteresowana. Przewodniczący zespołu kwalifikacyjnego, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może zinterpretować treść zadanego pytania. 4. Zespół kwalifikacyjny dokonuje oceny egzaminu ustnego i całego postępowania kwalifikacyjnego. 5. W przypadku braku zgodności członków zespołu w ocenie egzaminu ustnego, przewodniczący zarządza głosowanie. Przy równej liczbie głosów decyduje głos przewodniczącego. 6. Negatywny wynik egzaminu ustnego wymaga szczegółowego uzasadnienia, w tym przedstawienia zagadnień, których osoba egzaminowana nie opanowała w stopniu umożliwiającym wykonywanie samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii, oraz przebiegu egzaminu ustnego i związanego z tym stanowiska członków komisji. § 24. 1. Z przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego zespół kwalifikacyjny sporządza protokół, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. Po podpisaniu protokołu przewodniczący zespołu kwalifikacyjnego ogłasza osobie zainteresowanej ostateczny wynik postępowania kwalifikacyjnego. 3. Protokoły z przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego przewodniczący zespołu kwalifikacyjnego niezwłocznie przekazuje Głównemu Geodecie Kraju. § 25. 1. Postępowanie kwalifikacyjne w stosunku do osób zainteresowanych posiadających tytuł profesora albo stopień specjalizacji zawodowej przeprowadza się odrębnie. 2. Postępowanie kwalifikacyjne wobec osób wymienionych w ust. 1 obejmuje wyłącznie część wstępną postępowania, o której mowa w § 17 ust. 1. 3. Po zakończeniu części wstępnej postępowania wobec osób zainteresowanych, o których mowa w ust. 1, zespół kwalifikacyjny wypełnia część III protokołu. Rozdział 6 Sposób ustalania kosztów postępowania kwalifikacyjnego § 26. Wysokość kosztów postępowania kwalifikacyjnego ustala się na podstawie analizy przewidywanych kosztów, stosownie do prognozowanej liczby osób zainteresowanych w danym roku budżetowym. § 27. Koszty postępowania kwalifikacyjnego obejmują: 1) koszty bezpośrednie, w skład których wchodzą koszty: a) wynagrodzenia, przejazdów, noclegów i diet członków zespołu kwalifikacyjnego, b) wynajmu sal na egzamin i posiedzenia zespołu, c) materiałów i prac biurowych związanych z przeprowadzeniem postępowania kwalifikacyjnego, w tym druku formularzy zawierających pytania egzaminacyjne; 2) koszty pośrednie, które obejmują w szczególności: a) koszty organizowania okresowych posiedzeń komisji kwalifikacyjnej lub posiedzeń zespołów kwalifikacyjnych, mających na celu ujednolicenie zasad postępowania kwalifikacyjnego wobec wszystkich osób zainteresowanych oraz podsumowanie doświadczeń wynikających z prowadzonych postępowań kwalifikacyjnych, b) koszty opracowania pytań egzaminacyjnych, c) koszty wydawnictw informacyjno-szkoleniowych, d) koszty związane z obsługą prac komisji kwalifikacyjnej, w tym obsługą księgową i obsługą administracyjno-prawną. § 28. 1. W przypadku niedopuszczenia osoby zainteresowanej do części sprawdzającej postępowania kwalifikacyjnego, osobie tej zwraca się 50 % wpłaty wniesionej na poczet pokrycia kosztów postępowania kwalifikacyjnego. 2. Wzory świadectw nadania uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii są określone w załącznikach nr 3 i 4 do rozporządzenia. Rozdział 7 Sposób prowadzenia i zakres danych centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe § 29. Główny Geodeta Kraju prowadzi rejestr w postaci informatycznej bazy danych. § 30. Rejestr zawiera następujące dane osób posiadających uprawnienia zawodowe: 1) nazwisko, imię (imiona); 2) imię ojca; 3) datę i miejsce urodzenia; 4) numer PESEL, jeżeli został nadany; 5) adres miejsca zamieszkania; 6) informacje o wykształceniu; 7) numer świadectwa; 8) zakresy posiadanych uprawnień zawodowych i daty nadania; 9) informacje o rodzajach orzeczonych kar dyscyplinarnych, w tym datę wydania i numer decyzji o ukaraniu oraz okres, na który kara została orzeczona. § 31. Główny Geodeta Kraju publikuje informacje wymienione w § 30 pkt 7-9 w sieci Internet. Rozdział 8 Przepis końcowy § 32. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 3) Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2003 r. (poz. 1396) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz.165 i Nr 141, poz. 1359). Właściwość Ministra Infrastruktury do wydania niniejszego rozporządzenia wynika z art. 44 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 1800). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie sposobu, trybu i szczegółowych warunków nadawania uprawnień zawodowych oraz działania komisji kwalifikacyjnej do spraw uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii (Dz. U. Nr 107, poz.1139), zachowanym w mocy na podstawie art. 78 ustawy z dnia 22 grudnia 2000 r. o zmianie niektórych upoważnień ustawowych do wydawania aktów normatywnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 120, poz. 1268). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 25 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za czynności oraz za urzędowe badania laboratoryjne wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną (Dz. U. Nr 156, poz. 1525) Na podstawie art. 49 ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 lutego 2003 r. w sprawie wysokości opłat za czynności oraz za urzędowe badania laboratoryjne wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną (Dz. U. Nr 29, poz. 246) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) koszty użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych oraz produktów biobójczych w związku z wykonywaniem czynności określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;"; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 3) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 sierpnia 2003 r. (poz. 1525) Załącznik nr 1 STAWKI OPŁAT ZA CZYNNOŚCI WYKONYWANE PRZEZ INSPEKCJĘ WETERYNARYJNĄ Lp.Rodzaj czynnościOpłata w zł 123 1Badanie zwierząt hodowlanych i użytkowych (do dalszego chowu) przeznaczonych do wprowadzenia na rynek, handlu lub na eksport albo przywiezionych z zagranicy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub wydaniem decyzji: 1) konia, bydła dorosłego, jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych: a) do 3 sztuk zwierząt30,00 b) powyżej 3 sztuk - za każde następne zwierzę10,00 2) źrebięcia (wiek do 12 miesięcy), świni, owcy, kozy: a) do 10 sztuk zwierząt25,00 b) powyżej 10 sztuk - za każde następne zwierzę2,50 3) cielęcina (wiek do 6 miesięcy) - od 1 zwierzęcia5,00 4) jagnięcia i koźlęcia (wiek do 3 miesięcy): a) od 1 zwierzęcia3,00 b) powyżej 50 sztuk zwierząt za każde następne zwierzę0,65 5) prosięcia (wiek do chwili odsadzenia od maciory), warchlaka (wiek od chwili odsadzenia od maciory do osiągnięcia wagi 35-45 kg) - od 1 zwierzęcia2,00 6) psa, kota: a) do 4 sztuk zwierząt25,00 b) powyżej 4 sztuk - za każde następne zwierzę6,50 7) królika - od 1 zwierzęcia0,40 8) zwierzęcia futerkowego - od 1 zwierzęcia0,65 9) drobiu: a) do 1.000 sztuk32,00 b) powyżej 1.000 sztuk - za każde następne rozpoczęte 1.000 sztuk zwierząt11,00 10) ptaków łownych: a) od 1 do 50 sztuk12,00 b) od 51 do 100 sztuk20,00 c) powyżej 100 sztuk - za każde następne rozpoczęte 100 sztuk zwierząt10,00 11) zwierzęcia egzotycznego: a) do 2 sztuk zwierząt25,00 b) powyżej 2 sztuk - za każde następne zwierzę13,00 12) piskląt, zwierząt drobnych, owadów użytkowych bez względu na ich liczbę i ilość pakietów, przewożonych tym samym środkiem transportu25,00 13) strusia: a) do 5 sztuk25,00 b) powyżej 5 sztuk - za każde następne zwierzę3,00 2Badanie zwierząt rzeźnych przeznaczonych do wprowadzenia na rynek, handlu lub na eksport albo przywiezionych z zagranicy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub wydaniem decyzji: 1) konia15,00 2) bydła dorosłego oraz jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych: a) do 5 sztuk zwierząt10,00 b) powyżej 5 sztuk - za każde następne zwierzę3,00 3) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia: a) do 5 sztuk zwierząt5,00 b) powyżej 5 sztuk - za każde następne zwierzę1,00 4) jagnięcia, koźlęcia, prosięcia, warchlaka: a) do 3 sztuk zwierząt3,00 b) od 4 do 10 sztuk zwierząt4,50 c) od 11 do 15 sztuk zwierząt7,50 d) powyżej 15 sztuk - za każde następne zwierzę0,65 5) zająca, ptaka łownego: a) do 200 sztuk zwierząt25,00 b) powyżej 200 sztuk - za każde następne zwierzę0,15 6) drobiu: a) do 1.000 sztuk zwierząt25,00 b) powyżej 1.000 sztuk - od każdego następnego rozpoczętego 1.000 sztuk zwierząt6,50 7) królików i nutrii: a) do 50 sztuk zwierząt3,00 b) od 51 do 100 sztuk zwierząt4,50 c) od 101 do 300 sztuk zwierząt9,00 d) od 301 do 1.000 sztuk zwierząt18,00 e) powyżej 1.000 sztuk od każdego następnego rozpoczętego 1.000 sztuk zwierząt6,50 3Badanie alergiczne (tuberkulinizacja, maleinizacja) przy indywidualnym zgłoszeniu wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) ssaka5,40 2) ptaka1,30 4Pobieranie prób do badań laboratoryjnych od 1 zwierzęcia - bez względu na ilość kierunków badań: 1) ssaka: a) krwi lub mleka2,50 b) wymazu1,30 c) wypłuczyn z worka napletkowego13,00 2) ptaka: a) krwi1,20 b) wymazu0,60 5Pobranie krwi od ptaka wraz z badaniem metodą płytkową0,40 6Badanie morfologii nasienia wraz z wystawieniem świadectwa zdrowia13,00 7Badanie ryb żywych przeznaczonych do wprowadzenia na rynek, handlu lub na eksport albo przywiezionych z zagranicy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia lub wydaniem decyzji, bez względu na ich ilość, przewożonych tym samym środkiem transportu25,00 8Badanie mięsa pozyskanego ze zwierząt rzeźnych, zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka, mięsa zwierząt łownych oraz produktów wytworzonych z tych mięs przywiezionych z zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych wraz z wydaniem wymaganych decyzji: za każdą rozpoczętą 1 tonę10,00 z tym że minimalna opłata za partię towaru nie może wynosić mniej niż58,00 9Badanie świeżych i mrożonych ryb, skorupiaków, mięczaków oraz ich produktów przywiezionych z zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych wraz z wydaniem wymaganych decyzji: 1) do 1.000 kg23,50 2) od 1.001 do 3.000 kg58,80 3) od 3.001 do 25.000 kg153,00 4) powyżej 25.000 kg294,20 10Badanie świeżych i mrożonych ryb, skorupiaków, mięczaków, rozładowywanych ze statku rybackiego lub statku przetwórni pływającego pod banderą Rzeczypospolitej Polskiej, z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych oraz wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia: 1) do 50 ton, za każdą rozpoczętą tonę3,86 2) powyżej 50 ton za każdą następną rozpoczętą tonę1,93 11Badanie środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem mięsa i produktów z niego wytworzonych, o których mowa w lp. 8, przywiezionych z zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych wraz z wydaniem wymaganych decyzji: za każdą rozpoczętą 1 tonę10,00 z tym że minimalna opłata za partię towaru nie może wynosić mniej niż58,00 12Badanie produktów niejadalnych pochodzenia zwierzęcego przywiezionych z zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych wraz z wydaniem wymaganych decyzji: za każdą rozpoczętą 1 tonę10,00 z tym że minimalna opłata za partię towaru nie może wynosić mniej niż58,00 13Badanie środków żywienia zwierząt przywiezionych z zagranicy z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych wraz z wydaniem wymaganych decyzji: za każdą rozpoczętą 1 tonę10,00 z tym że minimalna opłata za partię towaru nie może wynosić mniej niż58,00 14Badanie materiału biologicznego pochodzenia zwierzęcego przywiezionego z zagranicy, z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych wraz z wydaniem wymaganych decyzji, stanowiącego jedną przesyłkę58,00 15Badanie zwierząt rzeźnych i ich mięsa w rzeźniach, w których technologia uboju i obróbki poubojowej oparta jest o automatyczny przesuw taśmy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) bydła: a) w wieku do 12 miesięcy życia2,50 b) w wieku od 13 do 30 miesięcy życia8,00 c) w wieku powyżej 30 miesięcy życia oraz jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych11,00 2) konia12,00 3) świni4,08 4) prosięcia2,00 5) owcy, kozy: a) do 12 kg wagi0,70 b) od 12,1 do 18 kg wagi1,40 c) powyżej 18 kg wagi2,00 6) drobiu, królików: a) do 2 kg wagi0,0402 b) od 2,01 do 5,0 kg wagi0,0455 c) powyżej 5 kg wagi0,089 7) nutrii1,00 16Badanie zwierząt rzeźnych i ich mięsa w rzeźniach nieposiadających technologii wymienionej w lp. 15 wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) bydła: a) w wieku do 12 miesięcy życia3,00 b) w wieku od 13 do 30 miesięcy życia10,00 c) w wieku powyżej 30 miesięcy życia oraz jelenia i daniela utrzymywanych w warunkach fermowych15,00 2) konia18,75 3) świni5,50 4) prosięcia2,20 5) owcy, kozy: a) do 12 kg wagi0,88 b) od 12,1 do 18 kg wagi1,75 c) powyżej 18 kg wagi2,50 6) drobiu, królików: a) do 2 kg wagi0,0502 b) od 2,01 do 5,0 kg wagi0,0568 c) powyżej 5 kg wagi0,1112 7) strusia10,00 8) nutrii1,20 17Oględziny tusz zwierząt łownych w skórze wraz z ewentualnym badaniem narogów i badaniem na włośnie oraz z wystawieniem wymaganych dokumentów weterynaryjnych - od 1 zwierzęcia: 1) dzika5,90 2) sarny, jelenia, daniela lub innych zwierząt przeżuwających0,80 3) zająca0,064 4) ptaka łownego0,064 5) małego dzikiego ptactwa0,032 18Badanie mięsa zwierząt łownych wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia - od 1 zwierzęcia: 1) dzika: a) zaopatrzonego w dokument weterynaryjny o wyniku oględzin tuszy, badaniu narogów i badaniu na włośnie, o których mowa w lp. 17 pkt 11,50 b) niepoddanego oględzinom i badaniom, o których mowa w lit. a5,90 2) sarny, jelenia, daniela lub innych zwierząt przeżuwających1,20 3) zająca0,096 4) ptaka łownego0,096 5) małego dzikiego ptactwa0,048 19Badanie mięsa zwierząt łownych na potrzeby własne - od 1 zwierzęcia: 1) dzika12,00 2) sarny, jelenia, daniela lub innych zwierząt przeżuwających6,00 3) zająca0,32 4) ptaka łownego0,32 5) małego dzikiego ptactwa0,16 20Badanie mięsa zwierząt rzeźnych w zagrodach posiadaczy wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia: 1) jelenia, daniela utrzymywanych w warunkach fermowych17,00 2) strusia15,00 3) drobiu: a) do 10 sztuk5,00 b) powyżej 10 sztuk - za każde następne zwierzę0,40 4) królików: a) do 10 sztuk zwierząt5,00 b) powyżej 10 sztuk - za każde następne zwierzę0,50 5) pozostałych gatunków zwierząt - od 1 zwierzęcia12,60 21Badanie mięsa w przypadku odwołania się posiadacza od decyzji w sprawie oceny tego mięsa, jeżeli wynik badania powtórnego potwierdzi pierwotną ocenę bez względu na gatunek i wagę zwierzęcia - od 1 zwierzęcia19,00 22Ustalenie miejsca kwarantanny albo uboju zwierząt lub miejsca składowania innych towarów sprowadzonych z zagranicy100,00 23Szczepienie w formie iniekcji - od 1 zwierzęcia: 1) bydła, konia2,00 2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia1,30 3) zwierzęcia futerkowego1,30 4) ptaka, królika0,10 5) pisklęcia jednodniowego0,06 6) ryby0,03 24Podanie dla ryb weterynaryjnego produktu leczniczego w paszy, za 1 godzinę pracy43,00 25Szczepienie psa lub kota przeciwko wściekliźnie wraz z wydaniem zaświadczenia - od 1 zwierzęcia10,00 26Doustne albo w aerozolu podanie szczepionki dla: 1) ssaka - od 1 zwierzęcia0,62 2) ptaków i królików - za każde 50 sztuk0,13 27Weterynaryjna kontrola graniczna: 1) zwierząt bez względu na gatunek, z wyjątkiem ryb żywych: a) do 5 zwierząt - od 1 zwierzęcia20,00 b) powyżej 5 zwierząt przewożonych tym samym środkiem transportu120,00 2) ryb żywych przewożonych tym samym środkiem transportu60,00 3) materiału biologicznego stanowiącego jedną przesyłkę58,00 4) środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego przewożonych tym samym środkiem transportu58,00 5) niejadalnych produktów zwierzęcych, środków żywienia zwierząt przewożonych tym samym środkiem transportu58,00 28Weterynaryjna kontrola statku rybackiego i statku przetwórni (bez kosztów przejazdu i pobytu inspektora przeprowadzającego kontrolę) za 1 godzinę pracy43,00 29Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w punktach odbioru mleka surowego, miejscach przetwarzania mleka i przechowywania przetworów mlecznych wraz z kontrolą wprowadzanego mleka surowego, pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy43,00 30Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w zakładach obróbki, przetwórstwa, przechowywania ryb, skorupiaków i mięczaków lub zakładach zajmujących się jedynie przetwórstwem, schładzaniem, zamrażaniem, pakowaniem, przechowywaniem wraz z kontrolą wprowadzanych ryb, skorupiaków i mięczaków, pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy43,00 31Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w działach rozbioru, przetwórstwa i przechowywania mięsa, jeżeli mięso to pochodzi z innego zakładu mięsnego, wraz z kontrolą mięsa wprowadzanego, pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy43,00 32Nadzór nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych i sanitarnych w miejscach przetwarzania i przechowywania środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymienionych w lp. 29, 30 i 31 oraz w trakcie produkcji i przechowywania niejadalnych produktów zwierzęcych, środków żywienia zwierząt oraz materiału biologicznego wraz z pobieraniem próbek do badań laboratoryjnych oraz wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia przy eksporcie i w szczególnych przypadkach zagrożeń epizootycznych, za 1 godzinę pracy43,00 33Weterynaryjna kontrola spędów, targów zwierząt oraz wystaw zwierząt za 1 godzinę pracy43,00 34Wystawienie zezwolenia weterynaryjnego na przywóz lub przewóz towarów z zagranicy100,00 35Wpis do rejestru podmiotów spełniających warunki weterynaryjne wymagane do prowadzenia działalności z wyłączeniem wpisu do rejestru gospodarstwa utrzymującego zwierzęta gospodarskie300,00 36Wpis do rejestru zakładów spełniających warunki weterynaryjne wymagane przy eksporcie towarów1.250,00 37Odkażanie 1 m2 powierzchni: 1) do 1.000 m20,12 2) powyżej 1.000 m20,10 38Odkażanie środka transportu: 1) samochodu bez przyczepy10,00 2) samochodu z przyczepą15,00 3) wagonu15,00 39Wystawienie decyzji dopuszczającej środek transportu do przewozu zwierząt, materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka albo do sprzedaży w handlu obwoźnym określonych środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego100,00 40Przeprowadzenie sekcji zwłok zwierzęcych z ewentualnym pobraniem prób do badań laboratoryjnych (oraz wydaniem orzeczenia lekarskiego) - od 1 zwierzęcia: 1) konia, bydła i innego dużego zwierzęcia (wolno żyjącego)80,00 2) świni, owcy, kozy, cielęcia, źrebięcia, psa wielkości średniej i dużej, strusia dorosłego, płodów tych zwierząt40,00 3) prosięcia, jagnięcia, psa rasy małej, kota, mięsożernego zwierzęcia futerkowego, strusia młodego, płodów tych zwierząt20,00 4) małego zwierzęcia futerkowego, zwierzęcia laboratoryjnego15,00 5) drobiu w wieku do dwóch tygodni życia2,00 6) drobiu w wieku powyżej dwóch tygodni życia5,00 7) ryby: a) o wadze jednostkowej do 100 g1,50 b) o wadze ponad 100 g do 250 g2,00 c) o wadze jednostkowej ponad 250 g3,00 Załącznik nr 2 OPŁATY ZA URZĘDOWE BADANIA LABORATORYJNE WYKONYWANE PRZEZ INSPEKCJĘ WETERYNARYJNĄ Lp.Rodzaj badańOpłata w zł 123 1Pobranie materiału do przygotowania próbki zbiorczej (bez sekcji) z padłych ptaków: 1) drobiu w wieku do dwóch tygodni życia10,00 2) drobiu w wieku powyżej dwóch tygodni życia25,00 2Otwarcie czaszki z pobraniem materiału do badania - od 1 zwierzęcia: 1) zwierząt małych15,00 2) zwierząt średnich i dużych30,00 3Ocena anatomopatologiczna narządów lub wycinków15,00 4Badanie: 1) histopatologiczne40,00 2) histochemiczne70,00 5Badania mikrobiologiczne materiału patologicznego: 1) badanie bakterioskopowe6,00 2) badanie bakteriologiczne pochodzące od: a) ssaka15,00 b) ptaka12,00 c) oznaczanie lekooporności szczepu bakteryjnego9,00 3) badanie w kierunku Campylobacter foetus40,00 4) badanie w kierunku zakażeń pałeczkami z rodzaju Salmonella u ssaków30,00 6Badanie pszczół: 1) badanie 1 próbki czerwia5,00 2) badanie 1 próbki owadów dorosłych6,00 7Badanie próbek zbiorczych w kierunku wykrycia pałeczek z rodzaju Salmonella: 1) jaj wylęgowych, zamarłych zarodków, mekonium, wymazów z kloaki, wymazów z powierzchni obiektów, kału, inne40,00 2) przygotowanie próbek zbiorczych z jaj, zamarłych zarodków15,00 8Badanie nasienia: 1) morfologiczne15,00 2) koncentracji plemników11,00 9Badanie w kierunku gruźlicy, choroby Johnego: 1) badanie bakterioskopowe18,00 2) badanie hodowlane50,00 3) identyfikacja prątka25,00 4) próba biologiczna (bez kosztów użytych zwierząt)50,00 10Badania parazytologiczne: 1) wykrywanie rzęsistka bydlęcego (w wypłuczynach i nasieniu)25,00 2) identyfikacja rzęsistka20,00 3) wykrywanie Echinococcus12,00 4) określenie rodzaju i liczby pasożytów w rybach spożywczych26,00 11Badania serologiczne i wirusologiczne: 1) badanie metodą ELISA w kierunku EBB: a) próbka pulowana25,00 b) próbka pojedyncza11,00 2) badanie metodą ELISA chorób drobiu (jedna próbka - 1 kierunek)14,00 3) inne badania metodą ELISA (jedna próbka - 1 kierunek)25,00 4) badanie w kierunku toksoplazmozy lub kryptosporidiozy18,00 5) odczyn seroneutralizacji25,00 6) test aglutynacji mikroskopowej LEPTOSPIRA: a) z 6 serotypami12,00 b) z 16 serotypami25,00 7) immunodyfuzja w żelu agarowym (ID)11,00 8) próba immunofluorescencyjna (różne)35,00 9) badanie koni w kierunku NZK metodą Cooginsa11,00 10) badanie metodą OWD12,00 11) badanie metodą OWD w kierunku zarazy stadniczej koni: a) metodą makro65,00 b) metodą mikro30,00 12) odczyn kwaśnej aglutynacji płytowej (OKAP), aglutynacja płytowa3,00 13) test hemaglutynacji czynnej lub biernej7,00 14) test aglutynacji probówkowej (OA) i antyglobulinowy wg Coombsa, próba merkaptoetanolowa10,00 15) badanie nasienia z izolacją wirusa65,00 16) badanie owiec w kierunku brucelozy: a) metodą OKAP3,50 b) metodą OWD12,00 17) badanie w kierunku wścieklizny: a) metodą immunofluerescencji80,00 b) próba biologiczna (bez kosztów zwierząt doświadczalnych)30,00 c) metodą hodowli komórkowej50,00 18) badanie w kierunku wąglika: a) próba termoprecypitacji20,00 b) badanie hodowlane25,00 19) badanie w kierunku BSE testem diagnostycznym120,00 12Badanie techniką PCR110,00 13Badanie mikrobiologiczne surowców i środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz środków żywienia zwierząt i ich komponentów: 1) oznaczenie ogólnej liczby drobnoustrojów tlenowych16,00 2) oznaczanie ogólnej liczby drożdży lub pleśni (za każdą grupę)18,00 3) wykrywanie obecności pałeczek z rodzaju Salmonella: a) metodą klasyczną38,00 b) szybkimi testami90,00 4) badanie w kierunku obecności gronkowców chorobotwórczych: a) wykrywanie obecności14,00 b) oznaczanie najbardziej prawdopodobnej liczby (NPL)30,00 c) oznaczanie liczby metodą płytkową15,00 5) badanie w kierunku obecności bakterii z grupy coli: a) wykrywanie obecności14,00 b) oznaczanie najbardziej prawdopodobnej liczby (NPL)30,00 c) oznaczanie liczby bakterii metodą płytkową16,00 6) badanie w kierunku Escherichia coli: a) wykrywanie obecności12,00 b) oznaczanie najbardziej prawdopodobnej liczby (NPL)30,00 7) badanie w kierunku wykrywania obecności Escherichia coli verotoksycznych45,00 8) badanie w kierunku Campylobacter, Shigella, Yersinia ent. i innych: a) wykrywanie obecności30,00 b) oznaczanie liczby40,00 9) badania w kierunku Listeria monocytogenes: a) wykrywanie obecności w 25 g90,00 b) wykrywanie obecności w 1 g18,00 c) oznaczanie liczby w 1 g22,00 10) badania w kierunku enterokoków: a) wykrywanie obecności16,00 b) oznaczanie liczby16,00 11) badanie w kierunku beztlenowych bakterii przetrwalnikujących: a) wykrycie obecności16,00 b) wykrycie obecności beztlenowców redukujących siarczany16,00 c) oznaczenie NPL beztlenowców redukujących siarczany30,00 d) oznaczenie liczby rodzaju Clostridium perfingens metodą płytkową34,00 e) oznaczanie liczby Bacillus cereus metodą płytową17,00 12) badanie w kierunku bakterii proteolitycznych: a) wykrywanie obecności12,00 b) oznaczanie liczby20,00 13) oznaczenie NPL bakterii z rodziny Enterobacteriaceae20,00 14) oznaczenie liczby bakterii z rodziny Enterobacteriaceae metodą płytkową16,00 15) oznaczenie liczby bakterii kwasu mlekowego14,00 16) oznaczenie bakterii z rodzaju Pseudomonas14,00 17) wykonanie próby termostatowej8,00 18) wykonanie próby szczelności13,00 19) wykonanie próby organoleptycznej13,00 20) oznaczenie pozostałości antybiotyków lub innych substancji przeciwbakteryjnych: a) w mleku surowym25,00 b) w tkankach zwierzęcych40,00 21) badanie mięsa mielonego w systemie N-5200,00 22) badanie mączek paszowych w systemie N-5180,00 23) oznaczanie liczby komórek somatycznych w mleku surowym25,00 14Badania radiologiczne: 1) oznaczenie całkowitej aktywności β30,00 2) oznaczenie poziomu izotopów cezu70,00 15Badanie chemiczne żywności pochodzenia zwierzęcego oraz środków żywienia zwierząt: 1) oznaczenie zawartości azotanów i azotynów34,00 2) oznaczenie zawartości polifosforanów dodanych (met. Klasyczna)60,00 3) oznaczenie zawartości polifosforanów met. HTPLC80,00 4) oznaczenie zawartości białka44,00 5) oznaczenie zawartości tłuszczu33,00 6) oznaczenie zawartości soli kuchennej25,00 7) oznaczenie zawartości histaminy65,00 8) oznaczenie stopnia zjełczenia tłuszczu: a) za 1 wskaźnik27,00 b) za 3 wskaźniki75,00 9) oznaczenie metali ciężkich - za każdy pierwiastek50,00 10) oznaczenie poziomu pozostałości pestycydów chloroorganicznych, fosforoorganicznych, chlorowanych bifenyli - za każdą grupę99,00 11) oznaczanie poziomu kongenerów PCBs300,00 12) oznaczanie poziomu mikotoksyn - za każdą mikotoksynę: a) metodą HPLC170,00 b) metodą powinowactwa immunologicznego130,00 13) wykrycie obecności hormonów anabolicznych w płynach ustrojowych, tkankach, wydalinach i środkach żywienia zwierząt - za każdą grupę220,00 14) oznaczenie obecności leków weterynaryjnych w płynach ustrojowych, tkankach, wydalinach lub w środkach żywienia zwierząt za każdą grupę metodą HPLC130,00 15) oznaczenie obecności kokcydiostatyków jonoforowych: a) jakościowe40,00 b) ilościowe78,00 16) oznaczenie zawartości skrobi: a) w wyrobach garmażeryjnych40,00 b) w wyrobach wędliniarskich (zgodnie z PN-85/A-82059 Przetwory mięsne - wykrywanie i oznaczanie zawartości skrobi)190,00 17) oznaczenie zawartości wody20,00 18) oznaczanie zawartości kolagenu50,00 19) badanie na zafałszowanie mleka - oznaczanie punktu zamarzania20,00 16Stwierdzenie obecności przetworzonego białka zwierzęcego w środkach żywienia zwierząt metodą mikroskopową100,00 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 122, poz. 1144. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o finansowym wspieraniu inwestycji oraz ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 159, poz. 1537) Art. 1. W ustawie z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz. U. Nr 41, poz. 363 i Nr 141, poz. 1177) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w ust. 1: - uchyla się pkt 10, - w pkt 11 uchyla się lit. b, - w pkt 13 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 14 i 15 w brzmieniu: "14) parku przemysłowym - należy przez to rozumieć zespół wyodrębnionych nieruchomości, w którego skład wchodzi co najmniej nieruchomość, na której znajduje się infrastruktura techniczna pozostała po restrukturyzowanym lub likwidowanym przedsiębiorcy, utworzony na podstawie umowy cywilnoprawnej, której jedną ze stron jest jednostka samorządu terytorialnego, stwarzający możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorcom, w szczególności małym i średnim, 15) parku technologicznym - należy przez to rozumieć zespół wyodrębnionych nieruchomości wraz z infrastrukturą techniczną, utworzony w celu dokonywania przepływu wiedzy i technologii pomiędzy jednostkami naukowymi w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335) a przedsiębiorcami, na którym oferowane są przedsiębiorcom, wykorzystującym nowoczesne technologie, usługi w zakresie doradztwa w tworzeniu i rozwoju przedsiębiorstw, transferu technologii oraz przekształcania wyników badań naukowych i prac rozwojowych w innowacje technologiczne, a także stwarzający tym przedsiębiorcom możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przez korzystanie z nieruchomości i infrastruktury technicznej na zasadach umownych.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wyrażone w euro kwoty określone w ustawie są przeliczane na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, obowiązującego w dniu poprzedzającym pierwszy dzień terminu składania wniosków o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji."; 2) art. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "Art. 3. Przedsiębiorcy można udzielić wsparcia finansowego nowej inwestycji w przypadku, gdy: 1) spełnia on jeden z poniższych warunków: a) wartość nowej inwestycji jest nie mniejsza niż równowartość kwoty 10.000.000 euro lub b) wartość nowej inwestycji jest nie mniejsza niż równowartość kwoty 500.000 euro, w przypadku gdy inwestycja dotyczy rozbudowy lub modernizacji istniejącego przedsiębiorstwa i wiąże się z utrzymaniem co najmniej 100 miejsc pracy lub 50 miejsc pracy w przypadku inwestycji w jednym z obszarów wsparcia, przez nie mniej niż 5 lat, lub c) w wyniku nowej inwestycji zostało utworzonych co najmniej 20 nowych miejsc pracy na nie mniej niż 5 lat, lub d) nowa inwestycja wprowadza innowację technologiczną, lub e) nowa inwestycja wpływa na poprawę stanu środowiska, lub f) nowa inwestycja jest zlokalizowana na obszarze parku przemysłowego lub parku technologicznego, 2) udział własny przedsiębiorcy w nakładach związanych z inwestycją wynosi co najmniej 25% kosztów inwestycji; przez udział własny należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez przedsiębiorcę w związku z udzieloną pomocą publiczną, w szczególności w formie kredytów preferencyjnych, dopłat do oprocentowania kredytów preferencyjnych lub gwarancji i poręczeń na warunkach korzystniejszych od oferowanych na rynku, 3) działalność gospodarcza związana z daną inwestycją będzie prowadzona przez co najmniej 5 lat od dnia udzielenia wsparcia finansowego, 4) w przypadku wsparcia finansowego, które ma być przeznaczone na tworzenie nowych miejsc pracy - nowo utworzone miejsca pracy będą utrzymane przez co najmniej 5 lat od dnia udzielenia pomocy, 5) wniosek o wsparcie finansowe nowej inwestycji został złożony przed rozpoczęciem realizacji danej inwestycji. Art. 4. 1. Przy obliczaniu wartości nowych inwestycji uwzględnia się następujące koszty inwestycji: 1) cenę nabycia gruntów, 2) cenę nabycia albo koszt wytworzenia środków trwałych, takich jak budowle i budynki oraz ich wyposażenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym w szczególności: a) maszyny i urządzenia, b) narzędzia, przyrządy i aparaturę, c) wyposażenie techniczne dla prac biurowych, d) infrastrukturę techniczną, 3) cenę nabycia albo koszt wytworzenia wartości niematerialnych i prawnych polegających na uzyskaniu patentu, nabyciu licencji lub nieopatentowanego know-how, w wysokości nieprzekraczającej 25% kosztów, o których mowa w pkt 1 i 2; przy czym wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki: a) będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną, b) będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych, c) będą stanowić własność przedsiębiorcy przez okres co najmniej 5 lat, d) podlegają amortyzacji zgodnie z odrębnymi przepisami. 2. Cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324)."; 3) w art. 5 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) na utworzenie nowych miejsc pracy, w wysokości nieprzekraczającej równowartości kwoty 4.000 euro na jedno utworzone miejsce pracy, pomnożonej przez liczbę utworzonych miejsc pracy; przy czym wielkość pomocy nie może przekroczyć części dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, odpowiadającej maksymalnej intensywności pomocy publicznej określonej przepisami o pomocy publicznej; na koszty te składają się koszty płacy brutto pracowników powiększone o wszystkie obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem,"; 4) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorca ubiegający się o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji składa wniosek do ministra właściwego do spraw gospodarki. Wniosek zawiera w szczególności: 1) nazwę (firmę), siedzibę oraz adres przedsiębiorcy, 2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 3) przedmiot wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), 4) nazwę inwestycji, 5) zwięzły opis projektu inwestycyjnego, 6) lokalizację i wartość inwestycji, 7) liczbę nowo utworzonych miejsc pracy w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej w okresie realizacji inwestycji oraz docelową liczbę zatrudnionych pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, ich kwalifikacje oraz określenie czasu, przez jaki nowe miejsca pracy będą utrzymane, 8) harmonogram realizacji inwestycji, 9) planowaną efektywność ekonomiczną nowej inwestycji w zakresie rzeczowym i finansowym, liczoną według metody wewnętrznej stopy zwrotu (IRR), 10) opis wpływu inwestycji na środowisko, 11) opis nowej technologii przewidzianej do wykorzystania w ramach inwestycji oraz okres jej stosowania na świecie, potwierdzony w opinii niezależnego podmiotu, dysponującego wiedzą w tym zakresie, 12) rodzaj i koszty szkoleń w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy publicznej.", b) w ust. 2: - pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) ostatnie przyjęte i zatwierdzone roczne sprawozdanie finansowe, a w przypadku przedsiębiorcy działającego krócej niż rok - sprawozdanie finansowe za ostatni okres sprawozdawczy, 3) zaświadczenie z właściwego urzędu skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu przedsiębiorcy z wpłatami odpowiednich należności, wystawione nie później niż 6 miesięcy przed datą złożenia wniosku, jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,", - dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) informacje o pomocy publicznej otrzymanej przez przedsiębiorcę w okresie kolejnych 3 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku, a w przypadku przedsiębiorcy działającego krócej niż trzy lata - informacje o pomocy publicznej za cały okres działalności."; 5) w art. 11 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Wnioski o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji składa się do ministra właściwego do spraw gospodarki w terminie od dnia 1 lutego do końca lutego danego roku kalendarzowego. Kolejność złożenia wniosku nie ma wpływu na udzielenie wnioskowanego wsparcia finansowego. 2. Wnioski o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji są rozpatrywane przez ministra właściwego do spraw gospodarki do dnia 30 czerwca danego roku."; 6) w art. 12 w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Umowa, o której mowa w ust. 1, określa zobowiązania przedsiębiorcy lub gminy, w tym w szczególności lokalizację, wartość inwestycji, harmonogram realizacji projektu inwestycyjnego, nazwę zakupionej technologii, liczbę zatrudnionych pracowników oraz zakres i koszt szkoleń."; 7) w art. 13 uchyla się ust. 5; 8) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki informuje przedsiębiorcę lub gminę o przyczynach odmowy udzielenia wsparcia finansowego nowej inwestycji. 2. Przedsiębiorca lub gmina mogą zwrócić się, w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w ust. 1, do ministra właściwego do spraw gospodarki o ponowne rozpatrzenie wniosku. Ponowne rozpatrzenie wniosku przez ministra właściwego do spraw gospodarki następuje w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez ministra właściwego do spraw gospodarki wniosku o wydanie nowej opinii."; 9) w art. 14 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wartość nowej inwestycji,". Art. 2. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177) w art. 7 pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) nowej inwestycji - należy przez to rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem, rozbudową lub nabyciem przedsiębiorstwa, jak również z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług,". Art. 3. 1. W 2003 r. wnioski o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji składa się także w okresie od dnia 1 października do dnia 31 października. 2. Wnioski, o których mowa w ust. 1, są rozpatrywane przez ministra właściwego do spraw gospodarki w okresie 60 dni począwszy od dnia upływu terminu na składanie wniosków, o którym mowa w ust. 1. Art. 4. 1. Parki przemysłowe spełniające co najmniej jeden z warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą, są parkami przemysłowymi w rozumieniu tej ustawy. 2. Parki przemysłowe, o których mowa w ust. 1, dostosują się do wymogów określonych w art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą, w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 5. Przepis art. 3 pkt 5 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie zakresu informacji o zmianach wymagań dotyczących działalności oraz o podjętych decyzjach w sprawach uznania kwalifikacji, a także terminów ich składania (Dz. U. Nr 160, poz. 1551) Na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zakres przekazywanych informacji o zmianach wymagań dotyczących działalności; 2) zakres przekazywanych informacji o podjętych decyzjach w sprawie uznania kwalifikacji; 3) terminy składania informacji, o których mowa w pkt 1 i 2. § 2. 1. Informacje o zmianach wymagań dotyczących działalności obejmują: 1) wymagania kwalifikacyjne, z podziałem na: wykształcenie oraz kursy i szkolenia zawodowe przygotowujące do wykonywania działalności, praktykę zawodową oraz wymagania dodatkowe; 2) zmiany podstawy prawnej określającej te wymagania. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane niezwłocznie po ogłoszeniu przepisów zmieniających te wymagania. § 3. 1. Informacje o podjętych decyzjach w sprawach uznania kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania danej działalności są przekazywane w formie zestawienia, którego wzór określa załącznik do rozporządzenia. 2. Zestawienie sporządza się za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia każdego roku i przekazuje w terminie do końca lutego następnego roku. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 2003 r. (poz. 1551) Ilustracja Ilustracja Ilustracja Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa przedmiot, zakres i formy ochrony zabytków oraz opieki nad nimi, zasady tworzenia krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz finansowania prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytkach, a także organizację organów ochrony zabytków. Art. 2. 1. Ustawa nie narusza w szczególności przepisów o muzeach, o bibliotekach, o języku polskim, Prawa ochrony środowiska, o ochronie przyrody, o gospodarce nieruchomościami, o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Prawa budowlanego, o ochronie danych osobowych i o ochronie informacji niejawnych. 2. Ochronę materiałów archiwalnych wchodzących w skład narodowego zasobu archiwalnego regulują odrębne przepisy. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) zabytek - nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową; 2) zabytek nieruchomy - nieruchomość, jej część lub zespół nieruchomości, o których mowa w pkt 1; 3) zabytek ruchomy - rzecz ruchomą, jej część lub zespół rzeczy ruchomych, o których mowa w pkt 1; 4) zabytek archeologiczny - zabytek nieruchomy, będący powierzchniową, podziemną lub podwodną pozostałością egzystencji i działalności człowieka, złożoną z nawarstwień kulturowych i znajdujących się w nich wytworów bądź ich śladów albo zabytek ruchomy, będący tym wytworem; 5) instytucja kultury wyspecjalizowana w opiece nad zabytkami - instytucję kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, której celem statutowym jest sprawowanie opieki nad zabytkami; 6) prace konserwatorskie - działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji oraz dokumentowanie tych działań; 7) prace restauratorskie - działania mające na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku, w tym, jeżeli istnieje taka potrzeba, uzupełnienie lub odtworzenie jego części, oraz dokumentowanie tych działań; 8) roboty budowlane - roboty budowlane w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, podejmowane przy zabytku lub w otoczeniu zabytku; 9) badania konserwatorskie - działania mające na celu rozpoznanie historii i funkcji zabytku, ustalenie użytych do jego wykonania materiałów i zastosowanych technologii, określenie stanu zachowania tego zabytku oraz opracowanie diagnozy, projektu i programu prac konserwatorskich, a jeżeli istnieje taka potrzeba, również programu prac restauratorskich; 10) badania architektoniczne - działania ingerujące w substancję zabytku, mające na celu rozpoznanie i udokumentowanie pierwotnej formy obiektu budowlanego oraz ustalenie zakresu jego kolejnych przekształceń; 11) badania archeologiczne - działania mające na celu odkrycie, rozpoznanie, udokumentowanie i zabezpieczenie zabytku archeologicznego; 12) historyczny układ urbanistyczny lub ruralistyczny - przestrzenne założenie miejskie lub wiejskie, zawierające zespoły budowlane, pojedyncze budynki i formy zaprojektowanej zieleni, rozmieszczone w układzie historycznych podziałów własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic lub sieci dróg; 13) historyczny zespół budowlany - powiązaną przestrzennie grupę budynków wyodrębnioną ze względu na formę architektoniczną, styl, zastosowane materiały, funkcję, czas powstania lub związek z wydarzeniami historycznymi; 14) krajobraz kulturowy - przestrzeń historycznie ukształtowaną w wyniku działalności człowieka, zawierającą wytwory cywilizacji oraz elementy przyrodnicze; 15) otoczenie - teren wokół lub przy zabytku wyznaczony w decyzji o wpisie tego terenu do rejestru zabytków w celu ochrony wartości widokowych zabytku oraz jego ochrony przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych. Art. 4. Ochrona zabytków polega, w szczególności, na podejmowaniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu: 1) zapewnienie warunków prawnych, organizacyjnych i finansowych umożliwiających trwałe zachowanie zabytków oraz ich zagospodarowanie i utrzymanie; 2) zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości zabytków; 3) udaremnianie niszczenia i niewłaściwego korzystania z zabytków; 4) przeciwdziałanie kradzieży, zaginięciu lub nielegalnemu wywozowi zabytków za granicę; 5) kontrolę stanu zachowania i przeznaczenia zabytków; 6) uwzględnianie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przy kształtowaniu środowiska. Art. 5. Opieka nad zabytkiem sprawowana przez jego właściciela lub posiadacza polega, w szczególności, na zapewnieniu warunków: 1) naukowego badania i dokumentowania zabytku; 2) prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytku; 3) zabezpieczenia i utrzymania zabytku oraz jego otoczenia w jak najlepszym stanie; 4) korzystania z zabytku w sposób zapewniający trwałe zachowanie jego wartości; 5) popularyzowania i upowszechniania wiedzy o zabytku oraz jego znaczeniu dla historii i kultury. Art. 6. 1. Ochronie i opiece podlegają, bez względu na stan zachowania: 1) zabytki nieruchome będące, w szczególności: a) krajobrazami kulturowymi, b) układami urbanistycznymi, ruralistycznymi i zespołami budowlanymi, c) dziełami architektury i budownictwa, d) dziełami budownictwa obronnego, e) obiektami techniki, a zwłaszcza kopalniami, hutami, elektrowniami i innymi zakładami przemysłowymi, f) cmentarzami, g) parkami, ogrodami i innymi formami zaprojektowanej zieleni, h) miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobistości lub instytucji; 2) zabytki ruchome będące, w szczególności: a) dziełami sztuk plastycznych, rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej, b) kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotów zgromadzonych i uporządkowanych według koncepcji osób, które tworzyły te kolekcje, c) numizmatami oraz pamiątkami historycznymi, a zwłaszcza militariami, sztandarami, pieczęciami, odznakami, medalami i orderami, d) wytworami techniki, a zwłaszcza urządzeniami, środkami transportu oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej, charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki, dokumentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego, e) materiałami bibliotecznymi, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 129, poz. 1440 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984), f) instrumentami muzycznymi, g) wytworami sztuki ludowej i rękodzieła oraz innymi obiektami etnograficznymi, h) przedmiotami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobistości lub instytucji; 3) zabytki archeologiczne będące, w szczególności: a) pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnictwa, b) cmentarzyskami, c) kurhanami, d) reliktami działalności gospodarczej, religijnej i artystycznej. 2. Ochronie mogą podlegać nazwy geograficzne, historyczne lub tradycyjne nazwy obiektu budowlanego, placu, ulicy lub jednostki osadniczej. Rozdział 2 Formy i sposób ochrony zabytków Art. 7. Formami ochrony zabytków są: 1) wpis do rejestru zabytków; 2) uznanie za pomnik historii; 3) utworzenie parku kulturowego; 4) ustalenia ochrony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Art. 8. Rejestr zabytków, zwany dalej "rejestrem", dla zabytków znajdujących się na terenie województwa prowadzi wojewódzki konserwator zabytków. Art. 9. 1. Do rejestru wpisuje się zabytek nieruchomy na podstawie decyzji wydanej przez wojewódzkiego konserwatora zabytków z urzędu bądź na wniosek właściciela zabytku nieruchomego lub użytkownika wieczystego gruntu, na którym znajduje się zabytek nieruchomy. 2. W trybie określonym w ust. 1, do rejestru może być również wpisane otoczenie zabytku wpisanego do rejestru, a także nazwa geograficzna, historyczna lub tradycyjna tego zabytku. 3. Wpis do rejestru historycznego układu urbanistycznego, ruralistycznego lub historycznego zespołu budowlanego nie wyłącza możliwości wydania decyzji o wpisie do rejestru wchodzących w skład tych układów lub zespołu zabytków nieruchomych. 4. Wpisanie zabytku nieruchomego do rejestru ujawnia się w księdze wieczystej danej nieruchomości na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, na podstawie decyzji o wpisie do rejestru tego zabytku. 5. Decyzja o wpisie zabytku nieruchomego do rejestru, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, stanowi podstawę wpisu w katastrze nieruchomości. 6. Na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków informację o wpisie zabytku nieruchomego do rejestru ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 7. Wpisy, o których mowa w ust. 4 i 5, są wolne od opłat. Art. 10. 1. Do rejestru wpisuje się zabytek ruchomy na podstawie decyzji wydanej przez wojewódzkiego konserwatora zabytków na wniosek właściciela tego zabytku. 2. Wojewódzki konserwator zabytków może wydać z urzędu decyzję o wpisie zabytku ruchomego do rejestru w przypadku uzasadnionej obawy zniszczenia, uszkodzenia lub nielegalnego wywiezienia zabytku za granicę. Art. 11. Do rejestru nie wpisuje się zabytku wpisanego do inwentarza muzeum lub wchodzącego w skład narodowego zasobu bibliotecznego. Art. 12. 1. Starosta, w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, może umieszczać na zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru znak informujący o tym, iż zabytek ten podlega ochronie. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, wzór i wymiary znaku, o którym mowa w ust. 1. 3. Rozporządzenie powinno określić formę graficzną znaku, wyróżniającą się wśród innych znaków, z uwzględnieniem dotychczas używanego wzoru, a także pisemną informację, że dany obiekt jest zabytkiem i podlega ochronie. Art. 13. 1. Zabytek wpisany do rejestru, który uległ zniszczeniu w stopniu powodującym utratę jego wartości historycznej, artystycznej lub naukowej albo którego wartość będąca podstawą wydania decyzji o wpisie do rejestru nie została potwierdzona w nowych ustaleniach naukowych, zostaje skreślony z rejestru. 2. Przepis ust. 1 stosuje się do skreślenia z rejestru części zabytku. 3. Z rejestru skreśla się otoczenie zabytku, w przypadku skreślenia z rejestru tego zabytku. 4. Z rejestru skreśla się również zabytek, który: 1) został wywieziony na stałe za granicę zgodnie z obowiązującymi przepisami; 2) został wpisany do inwentarza muzeum; 3) wszedł w skład narodowego zasobu bibliotecznego. 5. Skreślenie z rejestru następuje na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 6. Postępowanie w sprawie skreślenia zabytku z rejestru wszczyna się z urzędu bądź na wniosek właściciela zabytku lub użytkownika wieczystego gruntu, na którym znajduje się zabytek nieruchomy. Art. 14. 1. Na podstawie decyzji o skreśleniu zabytku nieruchomego z rejestru, wojewódzki konserwator zabytków występuje z wnioskiem o wykreślenie z księgi wieczystej wpisu, o którym mowa w art. 9 ust. 4. 2. Na podstawie decyzji o skreśleniu zabytku nieruchomego z rejestru, wojewódzki konserwator zabytków występuje z wnioskiem o wykreślenie z katastru nieruchomości wpisu, o którym mowa w art. 9 ust. 5. 3. Na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków informację o skreśleniu zabytku nieruchomego z rejestru ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 4. Wykreślenia, o których mowa w ust. 1 i 2, są wolne od opłat. Art. 15. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w drodze rozporządzenia, może uznać za pomnik historii zabytek nieruchomy wpisany do rejestru lub park kulturowy o szczególnej wartości dla kultury, określając jego granice. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może złożyć wniosek, o którym mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii Rady Ochrony Zabytków. 3. Cofnięcie uznania zabytku nieruchomego za pomnik historii następuje w trybie przewidzianym dla jego uznania. 4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może przedstawić Komitetowi Dziedzictwa Światowego wniosek o wpis pomnika historii na "Listę dziedzictwa światowego" w celu objęcia tego pomnika ochroną na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 32, poz. 190 i 191). Art. 16. 1. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków, na podstawie uchwały, może utworzyć park kulturowy w celu ochrony krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyróżniających się krajobrazowo terenów z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej. 2. Uchwała określa nazwę parku kulturowego, jego granice, sposób ochrony, a także zakazy i ograniczenia, o których mowa w art. 17 ust. 1. 3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, sporządza plan ochrony parku kulturowego, który wymaga zatwierdzenia przez radę gminy. 4. W celu realizacji zadań związanych z ochroną parku kulturowego rada gminy może utworzyć jednostkę organizacyjną do zarządzania parkiem. 5. Park kulturowy przekraczający granice gminy może być utworzony i zarządzany na podstawie zgodnych uchwał rad gmin (związku gmin), na terenie których ten park ma być utworzony. 6. Dla obszarów, na których utworzono park kulturowy, sporządza się obowiązkowo miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Art. 17. 1. Na terenie parku kulturowego lub jego części mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące: 1) prowadzenia robót budowlanych oraz działalności przemysłowej, rolniczej, hodowlanej, handlowej lub usługowej; 2) zmiany sposobu korzystania z zabytków nieruchomych; 3) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną parku kulturowego, z wyjątkiem znaków drogowych i znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1; 4) składowania lub magazynowania odpadów. 2. W razie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na skutek ustanowienia zakazów i ograniczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 131-134 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721). Art. 18. 1. Ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporządzaniu i aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategii rozwoju województw, planów zagospodarowania przestrzennego województw, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego powiatu, strategii rozwoju gmin, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 2. W koncepcji, strategiach, analizach, planach i studiach, o których mowa w ust. 1, w szczególności: 1) uwzględnia się krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 2) określa się rozwiązania niezbędne do zapobiegania zagrożeniom dla zabytków, zapewnienia im ochrony przy realizacji inwestycji oraz przywracania zabytków do jak najlepszego stanu; 3) ustala się przeznaczenie i zasady zagospodarowania terenu uwzględniające opiekę nad zabytkami. Art. 19. 1. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się, w szczególności ochronę: 1) zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru i ich otoczenia; 2) innych zabytków nieruchomych, znajdujących się w gminnej ewidencji zabytków; 3) parków kulturowych. 2. W przypadku gdy gmina posiada gminny program opieki nad zabytkami, ustalenia tego programu uwzględnia się w studium i planie, o których mowa w ust. 1. 3. W studium i planie, o których mowa w ust. 1, ustala się, w zależności od potrzeb, strefy ochrony konserwatorskiej obejmujące obszary, na których obowiązują określone ustaleniami planu ograniczenia, zakazy i nakazy, mające na celu ochronę znajdujących się na tym obszarze zabytków. Art. 20. Projekty i zmiany planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podlegają uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Art. 21. Ewidencja zabytków jest podstawą do sporządzania programów opieki nad zabytkami przez województwa, powiaty i gminy. Art. 22. 1. Generalny Konserwator Zabytków prowadzi krajową ewidencję zabytków w formie zbioru kart ewidencyjnych zabytków znajdujących się w wojewódzkich ewidencjach zabytków. 2. Wojewódzki konserwator zabytków prowadzi wojewódzką ewidencję zabytków w formie kart ewidencyjnych zabytków znajdujących się na terenie województwa. 3. Włączenie karty ewidencyjnej zabytku ruchomego niewpisanego do rejestru do wojewódzkiej ewidencji zabytków może nastąpić za zgodą właściciela tego zabytku. 4. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi gminną ewidencję zabytków w formie zbioru kart adresowych zabytków nieruchomych z terenu gminy, objętych wojewódzką ewidencją zabytków. Art. 23. 1. Generalny Konserwator Zabytków prowadzi, w formie zbioru kart informacyjnych, krajowy wykaz zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem. 2. Wojewódzki konserwator zabytków, organy Policji, Straży Granicznej i administracji celnej są obowiązane niezwłocznie przekazywać, w celu ujęcia w wykazie, Generalnemu Konserwatorowi Zabytków informacje o zabytku skradzionym lub wywiezionym za granicę niezgodnie z prawem. Art. 24. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem. 2. Rejestr zabytków prowadzi się w formie odrębnych ksiąg dla poszczególnych rodzajów zabytków. 3. W rozporządzeniu należy określić, jakie dane powinny być ujęte w poszczególnych księgach rejestru, w karcie ewidencyjnej i adresowej zabytku oraz w karcie informacyjnej, a także sposób gromadzenia dokumentów dotyczących zabytku. 4. Rozporządzenie powinno wskazywać przesłanki, od których spełnienia jest uzależnione włączenie kart ewidencyjnych i adresowych do ewidencji, a także ich wyłączenie z tych ewidencji. Rozdział 3 Zagospodarowanie zabytków, prowadzenie badań, prac i robót oraz podejmowanie innych działań przy zabytkach Art. 25. 1. Zagospodarowanie na cele użytkowe zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru wymaga posiadania przez jego właściciela lub posiadacza: 1) dokumentacji konserwatorskiej określającej stan zachowania zabytku nieruchomego i możliwości jego adaptacji, z uwzględnieniem historycznej funkcji i wartości tego zabytku; 2) uzgodnionego z wojewódzkim konserwatorem zabytków programu prac konserwatorskich przy zabytku nieruchomym, określającego zakres i sposób ich prowadzenia oraz wskazującego niezbędne do zastosowania materiały i technologie; 3) uzgodnionego z wojewódzkim konserwatorem zabytków programu zagospodarowania zabytku nieruchomego wraz z otoczeniem oraz dalszego korzystania z tego zabytku, z uwzględnieniem wyeksponowania jego wartości. 2. W celu spełnienia wymagań, o których mowa w ust. 1, wojewódzki konserwator zabytków jest obowiązany nieodpłatnie udostępnić do wglądu właścicielowi lub posiadaczowi zabytku nieruchomego posiadaną przez siebie dokumentację tego zabytku oraz umożliwić dokonywanie niezbędnych odpisów z tej dokumentacji. Art. 26. 1. W umowie sprzedaży, zamiany, darowizny lub dzierżawy zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru, stanowiącego własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, przy określaniu sposobu korzystania z tego zabytku należy nałożyć, jeżeli stan zachowania zabytku tego wymaga, na nabywcę lub dzierżawcę obowiązek przeprowadzenia w określonym terminie niezbędnych prac konserwatorskich przy tym zabytku. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do decyzji o oddaniu w trwały zarząd zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru. Art. 27. Na wniosek właściciela lub posiadacza zabytku wojewódzki konserwator zabytków przedstawia, w formie pisemnej, zalecenia konserwatorskie, określające sposób korzystania z zabytku, jego zabezpieczenia i wykonania prac konserwatorskich, a także zakres dopuszczalnych zmian, które mogą być wprowadzone w tym zabytku. Art. 28. Niezależnie od obowiązków wynikających z opieki nad zabytkami, określonych w art. 5, właściciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdującego się w wojewódzkiej ewidencji zabytków zawiadamia wojewódzkiego konserwatora zabytków o: 1) uszkodzeniu, zniszczeniu, zaginięciu lub kradzieży zabytku, niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia; 2) zagrożeniu dla zabytku, niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpieniu zagrożenia; 3) zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego w terminie miesiąca od dnia nastąpienia tej zmiany; 4) zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku, nie później niż w terminie miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich wiadomości. Art. 29. 1. Organy ochrony zabytków w czasie uzgodnionym z właścicielem lub posiadaczem przedmiotu będącego zabytkiem lub posiadającego cechy zabytku mogą prowadzić badania tego przedmiotu w miejscu, w którym przedmiot ten się znajduje. 2. W przypadku odmowy udostępnienia przedmiotu, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję nakazującą jego udostępnienie na czas niezbędny do wykonania badań, jednak nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. 3. Za szkody wyrządzone w związku z badaniami, o których mowa w ust. 1 lub 2, przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Art. 30. 1. Właściciel lub posiadacz zabytku nieruchomego bądź nieruchomości o cechach zabytku jest obowiązany udostępnić ten zabytek bądź nieruchomość wykonawcy badań w celu ich przeprowadzenia. 2. W przypadku odmowy udostępnienia zabytku nieruchomego bądź nieruchomości, o których mowa w ust. 1, wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję nakazującą właścicielowi lub posiadaczowi udostępnienie tego zabytku bądź nieruchomości, na czas niezbędny do przeprowadzenia badań, jednak nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. 3. Za szkody wyrządzone w związku z badaniami, o których mowa w ust. 1 lub 2, przysługuje odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Art. 31. 1. Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, która zamierza finansować roboty budowlane przy zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru lub objętym ochroną konserwatorską na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest obowiązana pokryć koszty badań archeologicznych oraz ich dokumentacji, jeżeli przeprowadzenie tych badań jest niezbędne dla ochrony zabytków archeologicznych. 2. Szczegółowy zakres i rodzaj niezbędnych badań archeologicznych przy zabytku nieruchomym, o którym mowa w ust. 1, wojewódzki konserwator zabytków ustala w drodze decyzji. 3. Egzemplarz dokumentacji badań, o których mowa w ust. 1, podlega po ich zakończeniu nieodpłatnemu przekazaniu wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków. Art. 32. 1. Kto, w trakcie prowadzenia robót budowlanych lub ziemnych, odkrył przedmiot, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem, jest obowiązany: 1) wstrzymać wszelkie roboty mogące uszkodzić lub zniszczyć odkryty przedmiot; 2) zabezpieczyć, przy użyciu dostępnych środków, ten przedmiot i miejsce jego odkrycia; 3) niezwłocznie zawiadomić o tym właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, a jeśli nie jest to możliwe, właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta). 2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest obowiązany niezwłocznie, nie dłużej niż w terminie 3 dni, przekazać wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków przyjęte zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3. 3. Wojewódzki konserwator zabytków jest obowiązany w terminie 5 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 i ust. 2, dokonać oględzin odkrytego przedmiotu. 4. Jeżeli w terminie, określonym w ust. 3, wojewódzki konserwator zabytków nie dokona oględzin odkrytego przedmiotu, przerwane roboty mogą być kontynuowane. 5. Po dokonaniu oględzin odkrytego przedmiotu wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję: 1) pozwalającą na kontynuację przerwanych robót, jeżeli odkryty przedmiot nie jest zabytkiem; 2) pozwalającą na kontynuację przerwanych robót, jeżeli odkryty przedmiot jest zabytkiem, a kontynuacja robót nie doprowadzi do jego zniszczenia lub uszkodzenia; 3) nakazującą dalsze wstrzymanie robót i przeprowadzenie, na koszt osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej finansującej te roboty, badań archeologicznych w niezbędnym zakresie. 6. Roboty nie mogą być wstrzymane na okres dłuższy niż miesiąc od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 3. 7. Jeżeli w trakcie badań archeologicznych zostanie odkryty zabytek posiadający wyjątkową wartość, wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję o przedłużeniu okresu wstrzymania robót. Okres wstrzymania robót nie może być jednak dłuższy niż 6 miesięcy od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 3. 8. Po zakończeniu badań archeologicznych, o których mowa w ust. 5 pkt 3, wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję pozwalającą na kontynuację przerwanych robót. 9. W przypadku odkrycia przedmiotu, o którym mowa w ust. 1, z wyłączeniem zabytków archeologicznych, w sprawach własności i wynagrodzenia dla znalazcy tego przedmiotu stosuje się odpowiednio art. 189 Kodeksu cywilnego. Art. 33. 1. Kto przypadkowo znalazł przedmiot, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem archeologicznym, jest obowiązany, przy użyciu dostępnych środków, zabezpieczyć ten przedmiot i oznakować miejsce jego znalezienia oraz niezwłocznie zawiadomić o znalezieniu tego przedmiotu właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków, a jeśli nie jest to możliwe, właściwego wójta (burmistrza, prezydenta miasta). 2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest obowiązany niezwłocznie, nie dłużej niż w terminie 3 dni, przekazać wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków przyjęte zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1. 3. W terminie 3 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, wojewódzki konserwator zabytków jest obowiązany dokonać oględzin znalezionego przedmiotu i miejsca jego znalezienia oraz, w razie potrzeby, zorganizować badania archeologiczne. Art. 34. 1. Osobom, które odkryły bądź przypadkowo znalazły zabytek archeologiczny, przysługuje nagroda, jeżeli dopełniły one obowiązków określonych odpowiednio w art. 32 ust. 1 lub w art. 33 ust. 1. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób zajmujących się zawodowo badaniami archeologicznymi lub zatrudnionych w grupach zorganizowanych w celu prowadzenia takich badań. 3. Warunki i tryb przyznawania nagród określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ustalając rodzaje nagród, źródła ich finansowania i wysokość nagród pieniężnych. Art. 35. 1. Przedmioty będące zabytkami archeologicznymi odkrytymi, przypadkowo znalezionymi albo pozyskanymi w wyniku badań archeologicznych, stanowią własność Skarbu Państwa. 2. Własność Skarbu Państwa stanowią również przedmioty będące zabytkami archeologicznymi, pozyskane w wyniku poszukiwań, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 12. 3. Miejsce przechowywania zabytków archeologicznych odkrytych, przypadkowo znalezionych albo pozyskanych w wyniku badań archeologicznych bądź poszukiwań, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 12, określa wojewódzki konserwator zabytków, przekazując je, w drodze decyzji, w depozyt muzeum lub innej jednostce organizacyjnej, za jej zgodą. 4. Przekazanie zabytków archeologicznych muzeum lub innej jednostce organizacyjnej może nastąpić w przypadku, gdy jednostka ta zapewni: 1) ich trwałe przechowanie; 2) przeprowadzenie inwentaryzacji i odpowiednich prac konserwatorskich; 3) udostępnianie tych zabytków w celach naukowych. 5. Wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję o cofnięciu oddania w depozyt zabytków archeologicznych, jeżeli muzeum lub inna jednostka organizacyjna nie zapewnia warunków, o których mowa w ust. 4. 6. Na wniosek dyrektora muzeum zabytki archeologiczne, będące w depozycie tego muzeum, mogą być przekazane na jego własność na podstawie decyzji wojewódzkiego konserwatora zabytków. Art. 36. 1. Pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga: 1) prowadzenie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru; 2) wykonywanie robót budowlanych w otoczeniu zabytku; 3) prowadzenie badań konserwatorskich zabytku wpisanego do rejestru; 4) prowadzenie badań architektonicznych zabytku wpisanego do rejestru; 5) prowadzenie badań archeologicznych; 6) przemieszczanie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru; 7) trwałe przeniesienie zabytku ruchomego wpisanego do rejestru, z naruszeniem ustalonego tradycją wystroju wnętrza, w którym zabytek ten się znajduje; 8) dokonywanie podziału zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru; 9) zmiana przeznaczenia zabytku wpisanego do rejestru lub sposobu korzystania z tego zabytku; 10) umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych, tablic, reklam oraz napisów, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1; 11) podejmowanie innych działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru; 12) poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych, w tym zabytków archeologicznych, przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania. 2. Na polskich obszarach morskich pozwolenie na podejmowanie działań, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 12, wydaje dyrektor urzędu morskiego w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków właściwym dla miejsca siedziby urzędu morskiego. 3. Pozwolenia, o których mowa w ust. 1, mogą określać warunki, które zapobiegną uszkodzeniu lub zniszczeniu zabytku. 4. Wojewódzki konserwator zabytków może uzależnić wydanie pozwolenia na podejmowanie działań, o których mowa w ust. 1 pkt 6, 9 i 11, od przeprowadzenia, na koszt wnioskodawcy, niezbędnych badań konserwatorskich, architektonicznych lub archeologicznych. Egzemplarz dokumentacji badań jest przekazywany nieodpłatnie wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków. 5. Pozwolenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej posiadającej tytuł prawny do korzystania z zabytku wpisanego do rejestru, wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, trwałego zarządu albo ograniczonego prawa rzeczowego lub stosunku zobowiązaniowego. 6. Pozwolenie na prowadzenie badań archeologicznych wydaje się na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej posiadającej tytuł prawny do korzystania z nieruchomości, wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, trwałego zarządu albo ograniczonego prawa rzeczowego lub stosunku zobowiązaniowego. 7. Pozwolenie na prowadzenie badań konserwatorskich i architektonicznych przy zabytku wpisanym do rejestru albo badań archeologicznych lub poszukiwań ukrytych bądź porzuconych zabytków ruchomych, w tym zabytków archeologicznych, wydaje się również na wniosek osób fizycznych albo jednostek organizacyjnych zamierzających prowadzić te badania lub poszukiwania. W przypadku nieuzyskania zgody właściciela lub posiadacza nieruchomości na przeprowadzenie tych badań lub poszukiwań przepisy art. 30 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. 8. Uzyskanie pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na podjęcie robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, w przypadkach określonych przepisami Prawa budowlanego. Art. 37. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb i sposób wydawania pozwoleń na prowadzenie prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych oraz badań konserwatorskich i architektonicznych, a także innych działań, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 6-12, przy zabytku wpisanym do rejestru oraz badań archeologicznych; 2) kwalifikacje osób uprawnionych do prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich, badań konserwatorskich i architektonicznych przy zabytku wpisanym do rejestru oraz badań archeologicznych; 3) dodatkowe wymagania dla osób wykonujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru; 4) sposób potwierdzania posiadanych kwalifikacji i dodatkowych wymagań, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) standardy, jakim powinna odpowiadać dokumentacja prowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich przy zabytku ruchomym wpisanym do rejestru i badań archeologicznych. 2. W rozporządzeniu należy określić szczegółowe wymagania, jakim powinien odpowiadać wniosek i pozwolenie na prowadzenie prac, robót, badań i działań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz dokumentację niezbędną do rozpatrzenia tego wniosku. 3. Przy określaniu kwalifikacji i dodatkowych wymagań osób uprawnionych do prowadzenia prac, robót i badań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, niezbędne jest wskazanie wykształcenia oraz wymaganej praktyki zawodowej, które powinny posiadać te osoby. 4. Standardy, o których mowa w ust. 1 pkt 5, ustala się tak, aby poszczególne etapy prowadzonych prac konserwatorskich i restauratorskich przy zabytkach ruchomych i badań archeologicznych były odpowiednio udokumentowane. Rozdział 4 Nadzór konserwatorski Art. 38. 1. Wojewódzki konserwator zabytków lub działający z jego upoważnienia pracownicy wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków prowadzą kontrolę przestrzegania i stosowania przepisów dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 2. W upoważnieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się osobę lub osoby upoważnione do przeprowadzenia kontroli, kontrolowaną osobę fizyczną lub jednostkę organizacyjną, miejsce i zakres kontroli oraz podstawę prawną do jej przeprowadzenia. 3. Przy wykonywaniu kontroli wojewódzki konserwator zabytków lub osoby, o których mowa w ust. 1, są uprawnione do: 1) wstępu na teren nieruchomości, jeżeli istnieje uzasadnione podejrzenie zniszczenia lub uszkodzenia zabytku; 2) oceny stanu zachowania, warunków przechowywania i zabezpieczenia zabytków wpisanych do rejestru, a także zabytków znajdujących się w muzeach, bibliotekach oraz w zbiorach lub zasobach innych państwowych jednostek organizacyjnych i jednostek samorządu terytorialnego, w terminie uzgodnionym z ich właścicielem lub posiadaczem; 3) sprawdzania zgodności wszelkich działań podejmowanych przy zabytkach wpisanych do rejestru oraz prowadzonych badań archeologicznych z zakresem lub warunkami określonymi w pozwoleniu i zatwierdzoną dokumentacją; 4) żądania ustnych lub pisemnych informacji w zakresie niezbędnym dla ustalenia stanu faktycznego dotyczącego zakresu kontroli; 5) żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych mających związek z zakresem kontroli; 6) dokonania wpisu w dzienniku budowy w zakresie określonym przepisami Prawa budowlanego. 4. Czynności kontrolne przeprowadza się w obecności kontrolowanej osoby fizycznej albo kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub upoważnionej przez niego osoby, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych. 5. Czynności kontrolne dotyczące zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru, które są w zarządzie państw obcych albo są użytkowane przez przedstawicieli dyplomatycznych i konsularnych tych państw lub przez inne osoby zrównane z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, mogą być wykonywane za zgodą tych przedstawicieli lub osób. Art. 39. 1. Z czynności kontrolnych kontrolujący sporządza protokół, którego jeden egzemplarz doręcza kontrolowanej osobie fizycznej lub kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej. 2. Protokół kontroli zawiera opis stanu faktycznego stwierdzonego w toku kontroli, w tym ustalonych nieprawidłowości, z uwzględnieniem przyczyn powstania, zakresu i skutków tych nieprawidłowości oraz osób za nie odpowiedzialnych. 3. Protokół podpisują kontrolujący i kontrolowana osoba fizyczna albo kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub upoważniona przez niego osoba, którzy mogą wnieść do protokołu umotywowane zastrzeżenia i uwagi. 4. W razie odmowy podpisania protokołu przez kontrolowaną osobę fizyczną albo kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub upoważnioną przez niego osobę, kontrolujący czyni o tym wzmiankę w protokole, a odmawiający podpisu może w terminie 7 dni przedstawić swoje pisemne uwagi wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków. Art. 40. 1. Na podstawie ustaleń wynikających z kontroli wojewódzki konserwator zabytków może wydać zalecenia pokontrolne kontrolowanej osobie fizycznej lub kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej. 2. Wojewódzki konserwator zabytków może odstąpić od wydania zaleceń pokontrolnych i wydać decyzję, o której mowa w art. 43, art. 44 ust. 1, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 1, art. 49 ust. 1 lub art. 50 ust. 1. 3. W przypadku kontroli jednostki organizacyjnej wojewódzki konserwator zabytków może zażądać przeprowadzenia postępowania służbowego lub innego przewidzianego prawem przeciwko osobom winnym dopuszczenia do powstania uchybień i poinformowania go w określonym terminie o podjętych działaniach zmierzających do usunięcia tych uchybień. Art. 41. W razie stwierdzenia, że działanie lub zaniechanie kontrolowanej osoby fizycznej albo kierownika kontrolowanej jednostki organizacyjnej lub jej pracownika narusza przepisy art. 108-118 ustawy, wojewódzki konserwator zabytków kieruje odpowiednio do Policji, prokuratury albo sądu zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia. Art. 42. Generalny Konserwator Zabytków może podejmować czynności, o których mowa w art. 38 ust. 3, art. 39, art. 40 ust. 1 i 3 oraz art. 41, jeżeli jest to konieczne ze względu na szczególną wagę sprawy. Przepisy art. 38 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio. Art. 43. Wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję o wstrzymaniu wykonywanych bez jego pozwolenia lub w sposób odbiegający od zakresu i warunków określonych w pozwoleniu: 1) prac konserwatorskich, restauratorskich, badań konserwatorskich lub architektonicznych przy zabytku wpisanym do rejestru; 2) robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru lub w jego otoczeniu; 3) badań archeologicznych; 4) innych działań, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 6-8 i 10-12. Art. 44. 1. Decyzja, o której mowa w art. 43, wygasa po upływie 2 miesięcy od dnia jej doręczenia, jeżeli w tym terminie wojewódzki konserwator zabytków nie wyda decyzji: 1) nakazującej przywrócenie zabytku do poprzedniego stanu lub uporządkowanie terenu, z określeniem terminu wykonania tych czynności, albo 2) zobowiązującej do uzyskania pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na prowadzenie wstrzymanych badań, prac, robót lub innych działań przy zabytku, albo 3) nakładającej obowiązek podjęcia określonych czynności w celu doprowadzenia wykonywanych badań, prac, robót lub innych działań przy zabytku do zgodności z zakresem i warunkami określonymi w pozwoleniu, wskazując termin wykonania tych czynności. 2. W przypadku nieuzyskania pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, albo niewykonania obowiązku określonego w ust. 1 pkt 3, wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję nakazującą przywrócenie zabytku do poprzedniego stanu lub uporządkowanie terenu, z określeniem terminu wykonania tych czynności. 3. Po wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wojewódzki konserwator zabytków wydaje pozwolenie na wznowienie wstrzymanych badań, prac, robót lub innych działań przy zabytku. 4. Osoba, która dopuściła się naruszenia przepisów o zabytkach lub naruszyła zakres i warunki określone w pozwoleniu, jest obowiązana na swój koszt wykonać czynności nakazane w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3 oraz w ust. 2. Art. 45. 1. W przypadku gdy bez wymaganego pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków lub w sposób odbiegający od zakresu i warunków określonych w pozwoleniu wykonano przy zabytku wpisanym do rejestru prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane, badania konserwatorskie, architektoniczne lub podjęto inne działania, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 6-8 i 10-12, wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję: 1) nakazującą przywrócenie zabytku do poprzedniego stanu lub uporządkowanie terenu, określając termin wykonania tych czynności, albo 2) zobowiązującą do doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu we wskazany sposób i w określonym terminie. 2. Przepis art. 44 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Art. 46. 1. Wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję o wstrzymaniu prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku niewpisanym do rejestru, jeżeli zabytek ten spełnia warunki uzasadniające dokonanie wpisu do rejestru. 2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wygasa, jeżeli w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia nie nastąpi wszczęcie postępowania w sprawie wpisu zabytku do rejestru. 3. Wstrzymane prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku mogą być podjęte, jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, wojewódzki konserwator zabytków nie wpisze tego zabytku do rejestru. Art. 47. Wojewódzki konserwator zabytków może wznowić postępowanie w sprawie wydanego pozwolenia, o którym mowa w art. 36 ust. 1, a następnie zmienić je lub cofnąć, w drodze decyzji, jeżeli w trakcie wykonywania badań, prac, robót lub innych działań określonych w pozwoleniu wystąpiły nowe fakty i okoliczności, mogące doprowadzić do uszkodzenia lub zniszczenia zabytku. Art. 48. Dyrektor urzędu morskiego, w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków właściwym dla miejsca siedziby urzędu morskiego, może, w drodze decyzji: 1) wstrzymać prowadzone bez pozwolenia, o którym mowa w art. 36 ust. 2, badania lub poszukiwania albo 2) zmienić lub cofnąć, w wyniku wznowienia postępowania, wydane pozwolenie, o którym mowa w art. 36 ust. 2, jeżeli wystąpiły nowe fakty i okoliczności, mogące doprowadzić do uszkodzenia lub zniszczenia zabytku, albo 3) cofnąć wydane pozwolenie, o którym mowa w art. 36 ust. 2, jeżeli badania lub poszukiwania są prowadzone niezgodnie z zakresem i warunkami określonymi w tym pozwoleniu. Art. 49. 1. Wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję nakazującą osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej posiadającej tytuł prawny do korzystania z zabytku wpisanego do rejestru, wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, trwałego zarządu albo ograniczonego prawa rzeczowego lub stosunku zobowiązaniowego, przeprowadzenie prac konserwatorskich lub robót budowlanych przy tym zabytku, jeżeli ich wykonanie jest niezbędne ze względu na zagrożenie zniszczeniem lub istotnym uszkodzeniem tego zabytku. 2. Wykonanie decyzji nakazującej przeprowadzenie prac konserwatorskich lub robót budowlanych przy zabytku nieruchomym nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, w przypadkach określonych przepisami Prawa budowlanego. 3. W przypadku wykonania zastępczego prac konserwatorskich lub robót budowlanych przy zabytku nieruchomym wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzję określającą wysokość wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu wykonania zastępczego tych prac lub robót, ich zakres oraz termin wymagalności tej wierzytelności. 4. Wierzytelność Skarbu Państwa z tytułu wykonania zastępczego prac konserwatorskich lub robót budowlanych przy zabytku nieruchomym podlega zabezpieczeniu hipoteką przymusową na tej nieruchomości, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 3. Jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej, zabezpieczenie może być dokonane przez złożenie wniosku i decyzji do zbioru dokumentów. 5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do zabytków nieruchomych stanowiących własność Skarbu Państwa. 6. Wierzytelność Skarbu Państwa z tytułu wykonania zastępczego prac konserwatorskich lub robót budowlanych przy zabytku nieruchomym wojewoda, w porozumieniu z Generalnym Konserwatorem Zabytków, może, w drodze decyzji, umorzyć w całości albo w części lub rozłożyć na raty - jeżeli stwierdzono nieściągalność wierzytelności lub jej ściągnięcie spowoduje znaczny uszczerbek dla sytuacji materialnej osoby lub jednostki, o których mowa w ust. 1. 7. Wykreślenie hipoteki przymusowej z księgi wieczystej następuje na wniosek wojewody na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 6. Jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej, wniosek i decyzję składa się do zbioru dokumentów. Art. 50. 1. W przypadku wystąpienia zagrożenia dla zabytku ruchomego wpisanego do rejestru, polegającego na możliwości jego zniszczenia, uszkodzenia, kradzieży, zaginięcia lub nielegalnego wywiezienia za granicę, wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję o zabezpieczeniu tego zabytku w formie ustanowienia czasowego zajęcia do czasu usunięcia zagrożenia. 2. Czasowe zajęcie zabytku ruchomego polega na przekazaniu go, w zależności od rodzaju zabytku, do muzeum, archiwum lub biblioteki. 3. W przypadku wystąpienia zagrożenia dla zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru, polegającego na możliwości jego zniszczenia lub uszkodzenia, starosta, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może wydać decyzję o zabezpieczeniu tego zabytku w formie ustanowienia czasowego zajęcia do czasu usunięcia zagrożenia. Przepisy o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio. 4. Jeżeli nie jest możliwe usunięcie zagrożenia, o którym mowa w ust. 1 lub 3: 1) zabytek ruchomy może być przejęty przez wojewódzkiego konserwatora zabytków, w drodze decyzji, na własność Skarbu Państwa, z przeznaczeniem na cele kultury, oświaty lub turystyki, za odszkodowaniem odpowiadającym wartości rynkowej tego zabytku; 2) zabytek nieruchomy może być na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków wywłaszczony przez starostę na rzecz Skarbu Państwa lub gminy właściwej ze względu na miejsce położenia tego zabytku, w trybie i na zasadach przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Rozdział 5 Wywóz zabytków za granicę Art. 51. 1. Zabytki mogą być wywożone za granicę na stałe, jeżeli ich wywóz nie spowoduje uszczerbku dla dziedzictwa kulturowego. 2. Zabytki mogą być czasowo wywożone za granicę, jeżeli pozwala na to ich stan zachowania, a osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, w której posiadaniu znajduje się zabytek, daje rękojmię, że nie ulegnie on zniszczeniu lub uszkodzeniu i zostanie przywieziony do kraju przed upływem terminu ważności pozwolenia. 3. Wywóz zabytków za granicę może nastąpić na podstawie: 1) jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę; 2) jednorazowego pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę; 3) wielokrotnego pozwolenia indywidualnego na czasowy wywóz zabytku za granicę; 4) wielokrotnego pozwolenia ogólnego na czasowy wywóz zabytków za granicę. Art. 52. 1. Jednorazowe pozwolenie na stały wywóz zabytku za granicę wydaje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po zasięgnięciu opinii komisji złożonej ze specjalistów w określonych dziedzinach ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 2. Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, w której posiadaniu znajduje się zabytek, składa wniosek o wydanie jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę, za pośrednictwem wojewódzkiego konserwatora zabytków. 3. Jeżeli wywóz przedmiotu nie wymaga jednorazowego pozwolenia na stały wywóz za granicę, wojewódzki konserwator zabytków wydaje zaświadczenie, o którym mowa w art. 59 ust. 3. 4. Wywóz zabytku za granicę na podstawie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia wydania tego pozwolenia. Art. 53. 1. Jednorazowe pozwolenie na czasowy wywóz zabytku za granicę wydaje wojewódzki konserwator zabytków na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej, w której posiadaniu znajduje się zabytek, mającej zamiar jednorazowo wywieźć za granicę ten zabytek w celach użytkowych lub wystawienniczych albo dla przeprowadzenia prac konserwatorskich. 2. Termin ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 12 miesięcy od dnia wydania tego pozwolenia. Art. 54. 1. Wielokrotne pozwolenie indywidualne na czasowy wywóz zabytku za granicę wydaje wojewódzki konserwator zabytków na wniosek osoby fizycznej lub jednostki organizacyjnej, w której posiadaniu znajduje się zabytek, mającej zamiar wielokrotnie wywozić za granicę ten zabytek w celach użytkowych lub wystawienniczych. 2. Termin ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia wydania tego pozwolenia. Art. 55. 1. Wielokrotne pozwolenie ogólne na czasowy wywóz zabytków za granicę wydaje wojewódzki konserwator zabytków na wniosek muzeum lub innej instytucji kultury, która w związku z prowadzoną działalnością zamierza wielokrotnie wywozić za granicę swoje zbiory, w całości lub w części, w celach wystawienniczych. 2. Termin ważności pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 5 lat od dnia wydania tego pozwolenia. Art. 56. 1. Wojewódzki konserwator zabytków może cofnąć pozwolenie, o którym mowa w art. 51 ust. 3 pkt 2-4, w drodze decyzji. 2. Cofnięcie pozwolenia może nastąpić, jeżeli stan zachowania zabytku uległ pogorszeniu lub wyszły na jaw nowe fakty i okoliczności świadczące, że wnioskodawca nie daje rękojmi, o której mowa w art. 51 ust. 2. 3. O cofnięciu pozwolenia wojewódzki konserwator zabytków zawiadamia niezwłocznie organ administracji celnej. Art. 57. 1. Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, która otrzymała pozwolenie, o którym mowa w art. 51 ust. 3 pkt 2-4, jest obowiązana po wykorzystaniu tego pozwolenia powiadomić wojewódzkiego konserwatora zabytków o przywiezieniu zabytku do kraju w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jego przywozu. 2. Na wezwanie wojewódzkiego konserwatora zabytków osoba lub jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana udostępnić zabytek w celu dokonania oględzin. 3. W przypadku nieprzywiezienia zabytku do kraju w okresie ważności pozwolenia, organ administracji celnej zawiadamia o tym niezwłocznie wojewódzkiego konserwatora zabytków. Art. 58. W odniesieniu do materiałów bibliotecznych powstałych przed dniem 1 stycznia 1949 r. pozwolenia, o których mowa w art. 51 ust. 3, wydaje Dyrektor Biblioteki Narodowej. Przepisy art. 51 ust. 1 i 2, art. 52 ust. 1 i 4 oraz art. 53-57 stosuje się odpowiednio. Art. 59. 1. Pozwolenia na wywóz za granicę nie wymagają: 1) zabytki niewpisane do rejestru mające nie więcej niż 55 lat; 2) zabytki, będące obiektami techniki, niewpisane do rejestru, mające nie więcej niż 25 lat; 3) zabytki przywiezione z zagranicy, które są objęte procedurą odprawy czasowej w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego; 4) zabytki przywiezione z zagranicy przez osoby korzystające z przywilejów lub immunitetów dyplomatycznych, w tym przywiezione w celu urządzenia wnętrz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych; 5) dzieła twórców żyjących; 6) materiały biblioteczne powstałe po dniu 31 grudnia 1948 r.; 7) inne przedmioty o cechach zabytków, niebędące zabytkami. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zabytków wpisanych do inwentarza muzeum lub wchodzących w skład narodowego zasobu bibliotecznego. 3. Zaświadczenie stwierdzające, że przedmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5 i 7, nie wymagają pozwolenia na wywóz za granicę, wydaje wnioskodawcy wojewódzki konserwator zabytków. 4. Nie wymagają zaświadczenia na wywóz za granicę materiały biblioteczne powstałe po dniu 31 grudnia 1948 r., jeżeli nie ma wątpliwości co do czasu ich powstania. 5. Jeżeli osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna zamierzająca wywieźć za granicę materiały, o których mowa w ust. 4, ma wątpliwości co do czasu ich powstania, zwraca się do Dyrektora Biblioteki Narodowej o wydanie zaświadczenia stwierdzającego, że zgłoszony przedmiot powstał po dniu 31 grudnia 1948 r. Art. 60. Wojewódzki konserwator zabytków przy rozpatrywaniu wniosków w sprawach wywozu zabytków lub innych przedmiotów za granicę może zasięgać opinii instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami. Art. 61. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania wniosków i wydawania jednorazowego pozwolenia na stały wywóz zabytku za granicę oraz jednorazowego i wielokrotnych pozwoleń na czasowy wywóz zabytku za granicę, a także zaświadczeń w odniesieniu do zabytków i przedmiotów o cechach zabytków niewymagających pozwolenia. 2. W rozporządzeniu należy wskazać wymagania, jakim powinien odpowiadać wniosek oraz pozwolenia i zaświadczenie, o których mowa w ust. 1, a także tryb rozpatrywania tych wniosków, w tym dokonywania oględzin przedmiotów zgłoszonych do wywozu za granicę. Rozdział 6 Restytucja zabytków wywiezionych niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej Art. 62. 1. Restytucja zabytków polega na podejmowaniu czynności przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, na wniosek innego państwa członkowskiego, z terytorium którego wywieziono niezgodnie z prawem zabytek, mających na celu odnalezienie, zabezpieczenie i umożliwienie odzyskania tego zabytku. 2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do zabytków wywiezionych niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego po dniu 31 grudnia 1992 r. Art. 63. Za niezgodny z prawem wywóz zabytku uznaje się taki wywóz zabytku z terytorium państwa członkowskiego, który nastąpił z naruszeniem obowiązujących w tym państwie lub w Unii Europejskiej przepisów w zakresie ochrony zabytków. Art. 64. 1. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku może być prowadzone w odniesieniu do zabytku zaliczanego do jednej z następujących kategorii: 1) zabytków archeologicznych, które mają więcej niż 100 lat, wchodzą w skład zbiorów archeologicznych lub zostały pozyskane w wyniku badań archeologicznych bądź przypadkowych odkryć; 2) elementów stanowiących integralną część zabytków architektury, wystroju wnętrz, pomników, posągów i dzieł rzemiosła artystycznego, które mają więcej niż 100 lat; 3) oryginalnych dzieł malarstwa, nieobjętych kategoriami wskazanymi w pkt 4 i 5, wykonanych dowolną techniką i na dowolnym materiale, które mają więcej niż 50 lat, ich wartość jest wyższa niż 150.000 euro i są dziełami twórców nieżyjących; 4) oryginalnych akwareli, gwaszy i pasteli wykonanych na dowolnym materiale, które mają więcej niż 50 lat, ich wartość jest wyższa niż 30.000 euro i są dziełami twórców nieżyjących; 5) oryginalnych mozaik, nieobjętych kategoriami wskazanymi w pkt 1 i 2, oraz oryginalnych rysunków wykonanych dowolną techniką i na dowolnym materiale, które mają więcej niż 50 lat, ich wartość jest wyższa niż 15.000 euro i są dziełami twórców nieżyjących; 6) oryginalnych dzieł grafiki i matryc do ich wykonania oraz oryginalnych plakatów, które mają więcej niż 50 lat, ich wartość jest wyższa niż 15.000 euro i są dziełami twórców nieżyjących; 7) oryginalnych rzeźb, posągów lub ich kopii wykonanych tą samą techniką co oryginał, nieobjętych kategorią wskazaną w pkt 1, które mają więcej niż 50 lat, ich wartość jest wyższa niż 50.000 euro i są dziełami twórców nieżyjących; 8) fotografii, filmów oraz ich negatywów, które mają więcej niż 50 lat, ich wartość jest wyższa niż 15.000 euro i są dziełami twórców nieżyjących; 9) pojedynczych lub znajdujących się w zbiorach inkunabułów i manuskryptów oraz liczących więcej niż 50 lat map i partytur muzycznych; 10) pojedynczych lub znajdujących się w zbiorach książek, które mają więcej niż 100 lat i ich wartość jest wyższa niż 50.000 euro; 11) map drukowanych, które mają więcej niż 200 lat; 12) zbiorów o znaczeniu historycznym, etnograficznym lub numizmatycznym, których wartość jest wyższa niż 50.000 euro; 13) środków transportu, które mają więcej niż 75 lat i ich wartość jest wyższa niż 50.000 euro; 14) innych kategorii, niewymienionych w pkt 1-13, obejmujących zabytki, które mają więcej niż 50 lat i ich wartość jest wyższa niż 50.000 euro. 2. Postępowaniu, o którym mowa w ust. 1, podlegają również zabytki: 1) wpisane do rejestru; 2) wchodzące w skład zbiorów publicznych, które stanowią własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek organizacyjnych zaliczanych do sektora finansów publicznych; 3) znajdujące się w inwentarzach muzeów lub narodowym zasobie bibliotecznym; 4) znajdujące się w inwentarzach kościelnych. 3. Zabytki, o których mowa w ust. 1 lub 2, podlegają restytucji, jeżeli państwo członkowskie, z terytorium którego zostały wywiezione niezgodnie z prawem, uznało je, przed lub po dokonaniu wywozu, za zabytki o szczególnym znaczeniu dla dziedzictwa kulturowego. Art. 65. 1. Organem uprawnionym do prowadzenia postępowania dotyczącego restytucji zabytku wywiezionego niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, działający w tym zakresie, we współpracy z innymi ministrami, kierownikami urzędów centralnych, wojewodami i jednostkami samorządu terytorialnego. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego współdziała oraz prowadzi konsultacje z właściwymi krajowymi władzami państw członkowskich, a w szczególności: 1) na wniosek państwa członkowskiego, ubiegającego się o restytucję zabytku, organizuje poszukiwania zabytku kultury narodowej, który został wywieziony niezgodnie z prawem z jego terytorium, ustalając tożsamość obecnego właściciela lub posiadacza; 2) zawiadamia państwa członkowskie o znalezieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedmiotu, co do którego istnieje podejrzenie, iż jest on zabytkiem wywiezionym niezgodnie z prawem z terytorium innego państwa członkowskiego; 3) umożliwia właściwym władzom państwa członkowskiego, ubiegającego się o restytucję zabytku kultury narodowej, przeprowadzenie oględzin w celu stwierdzenia, czy dany przedmiot jest poszukiwanym zabytkiem, w terminie 2 miesięcy od dnia powiadomienia zainteresowanego państwa członkowskiego o jego znalezieniu; 4) podejmuje niezbędne działania mające na celu zabezpieczenie znalezionego zabytku; 5) zapobiega działaniom uniemożliwiającym restytucję zabytku państwu członkowskiemu, ubiegającemu się o restytucję tego zabytku; 6) pośredniczy pomiędzy obecnym właścicielem lub posiadaczem zabytku a państwem członkowskim ubiegającym się o restytucję zabytku. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, powinien zawierać informacje umożliwiające znalezienie zabytku, ze wskazaniem aktualnego lub przypuszczalnego miejsca jego przechowywania. 4. Przepisów ust. 2 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku niedochowania przez właściwe władze zainteresowanego państwa członkowskiego terminu przeprowadzenia oględzin, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Art. 66. 1. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku wywiezionego niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego może być prowadzone, jeżeli państwo członkowskie ubiegające się o jego restytucję wystąpi z wnioskiem, o którym mowa w art. 65 ust. 2 pkt 1, nie później niż w okresie 12 miesięcy od dnia powzięcia informacji o miejscu przechowywania tego zabytku i tożsamości jego właściciela lub posiadacza. 2. Postępowanie dotyczące restytucji zabytku nie może być podjęte, jeżeli upłynęło 30 lat od dnia niezgodnego z prawem wywozu tego zabytku z terytorium państwa członkowskiego ubiegającego się o jego restytucję. Przepisu nie stosuje się do zabytków wymienionych w art. 64 ust. 2. 3. Nie wszczyna się postępowania dotyczącego restytucji zabytku, jeżeli wywóz tego zabytku z terytorium państwa członkowskiego ubiegającego się o jego restytucję przestał być niezgodny z prawem przed dniem wszczęcia takiego postępowania. Art. 67. 1. Państwo członkowskie ubiegające się o restytucję zabytku może wytoczyć powództwo o zwrot tego zabytku przeciw jego obecnemu właścicielowi lub posiadaczowi przed sąd cywilny miejsca, w którym znajduje się zabytek. 2. Pozew powinien zawierać, w szczególności, opis zabytku, potwierdzenie, iż jest on objęty wnioskiem o restytucję i oświadczenie, złożone przez właściwe władze państwa członkowskiego występującego z powództwem, o niezgodnym z prawem wywozie tego zabytku z jego terytorium. 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informuje właściwe władze pozostałych państw członkowskich o wszczęciu postępowania sądowego. Art. 68. 1. W wyroku orzekającym o zwrocie zabytku państwu członkowskiemu, z terytorium którego ten zabytek został niezgodnie z prawem wywieziony, sąd przyznaje odszkodowanie osobie, która udowodni, że nabyła go w dobrej wierze. 2. Odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca państwo członkowskie ubiegające się o restytucję zabytku przy przekazywaniu zabytku temu państwu. 3. Osoba, która otrzymała objęty pozwem zabytek w drodze spadku lub darowizny, nie może w stosunku do tego zabytku znaleźć się w korzystniejszej sytuacji prawnej niż spadkodawca lub darczyńca. Art. 69. W sprawach nieuregulowanych w art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 68 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego i Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 70. 1. Państwo członkowskie ubiegające się o restytucję zabytku wywiezionego niezgodnie z prawem z jego terytorium obciążają koszty związane z poszukiwaniem i zabezpieczeniem tego zabytku oraz koszty wynikające z wykonania orzeczenia sądu o jego zwrocie. 2. Państwo członkowskie ubiegające się o restytucję zabytku zachowuje prawo do dochodzenia kosztów, o których mowa w ust. 1, od osoby odpowiedzialnej za niezgodne z prawem wywiezienie tego zabytku z jego terytorium. 3. Prawo własności do zabytku zwróconego państwu członkowskiemu regulują przepisy tego państwa. Rozdział 7 Zasady finansowania opieki nad zabytkami Art. 71. 1. W zakresie sprawowania opieki nad zabytkami osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna posiadająca tytuł prawny do zabytku wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, trwałego zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego finansuje prowadzenie prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy tym zabytku. 2. Sprawowanie opieki nad zabytkami, w tym finansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytku, do którego tytuł prawny, określony w ust. 1, posiada jednostka samorządu terytorialnego, jest zadaniem własnym tej jednostki. Art. 72. Na zasadach i w trybie określonych odrębnymi przepisami, prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytkach będących w posiadaniu jednostek organizacyjnych, zaliczanych do sektora finansów publicznych, są finansowane ze środków finansowych przyznanych odpowiednio przez dysponentów części budżetowych bądź jednostki samorządu terytorialnego, którym podlegają te jednostki. Art. 73. Osoba fizyczna, jednostka samorządu terytorialnego lub inna jednostka organizacyjna, będąca właścicielem bądź posiadaczem zabytku wpisanego do rejestru albo posiadająca taki zabytek w trwałym zarządzie, może ubiegać się o udzielenie dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy tym zabytku. Art. 74. Dotacja na dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru może być udzielona przez: 1) ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ze środków finansowych z części budżetu państwa "Kultura i Ochrona Dziedzictwa Narodowego"; 2) wojewódzkiego konserwatora zabytków ze środków finansowych z budżetu państwa w części, której dysponentem jest wojewoda. Art. 75. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub wojewódzki konserwator zabytków może udzielić dotacji osobom bądź jednostkom, o których mowa w art. 73, na podstawie umowy zawartej z tymi osobami lub jednostkami. Art. 76. 1. Dotacja może być udzielona na dofinansowanie: 1) nakładów koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru, ustalonych na podstawie kosztorysu zatwierdzonego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków, które zostaną przeprowadzone w roku złożenia przez wnioskodawcę wniosku o udzielenie dotacji lub w roku następującym po roku złożenia tego wniosku; 2) nakładów koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru, które zostały przeprowadzone w okresie trzech lat poprzedzających rok złożenia przez wnioskodawcę wniosku o udzielenie dotacji. 2. Wniosek o udzielenie dotacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wnioskodawca może złożyć po przeprowadzeniu wszystkich prac lub robót przy zabytku wpisanym do rejestru, określonych w pozwoleniu wydanym przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. Art. 77. Dotacja na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane może obejmować nakłady konieczne na: 1) sporządzenie ekspertyz technicznych i konserwatorskich; 2) przeprowadzenie badań konserwatorskich, architektonicznych lub archeologicznych; 3) wykonanie dokumentacji konserwatorskiej; 4) opracowanie programu prac konserwatorskich i restauratorskich; 5) wykonanie projektu budowlanego zgodnie z przepisami Prawa budowlanego; 6) sporządzenie projektu odtworzenia kompozycji wnętrz; 7) zabezpieczenie, zachowanie i utrwalenie substancji zabytku; 8) stabilizację konstrukcyjną części składowych zabytku lub ich odtworzenie w zakresie niezbędnym dla zachowania tego zabytku; 9) odnowienie lub uzupełnienie tynków i okładzin architektonicznych albo ich całkowite odtworzenie, z uwzględnieniem charakterystycznej dla tego zabytku kolorystyki; 10) odtworzenie zniszczonej przynależności zabytku, jeżeli odtworzenie to nie przekracza 50 % oryginalnej substancji tej przynależności; 11) odnowienie lub całkowite odtworzenie okien, w tym ościeżnic i okiennic, zewnętrznych odrzwi i drzwi, więźby dachowej, pokrycia dachowego, rynien i rur spustowych; 12) modernizację instalacji elektrycznej w zabytkach drewnianych lub w zabytkach, które posiadają oryginalne, wykonane z drewna części składowe i przynależności; 13) wykonanie izolacji przeciwwilgociowej; 14) uzupełnianie narysów ziemnych dzieł architektury obronnej oraz zabytków archeologicznych nieruchomych o własnych formach krajobrazowych; 15) działania zmierzające do wyeksponowania istniejących, oryginalnych elementów zabytkowego układu parku lub ogrodu; 16) zakup materiałów konserwatorskich i budowlanych, niezbędnych do wykonania prac i robót przy zabytku wpisanym do rejestru, o których mowa w pkt 7-15; 17) zakup i montaż instalacji przeciwwłamaniowej oraz przeciwpożarowej i odgromowej. Art. 78. 1. Dotacja może być udzielona w wysokości do 50 % nakładów koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru. 2. Jeżeli zabytek, o którym mowa w ust. 1, posiada wyjątkową wartość historyczną, artystyczną lub naukową albo wymaga przeprowadzenia złożonych pod względem technologicznym prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych, dotacja może być udzielona w wysokości do 100 % nakładów koniecznych na wykonanie tych prac lub robót. 3. W przypadku, jeżeli stan zachowania zabytku, o którym mowa w ust. 1, wymaga niezwłocznego podjęcia prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku, dotacja może być również udzielona do wysokości 100 % nakładów koniecznych na wykonanie tych prac lub robót. 4. Łączna wysokość dotacji udzielonych przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego i wojewódzkiego konserwatora zabytków nie może przekraczać wysokości dofinansowania określonej w ust. 1-3. Art. 79. Dochodzenie przez organy, o których mowa w art. 74, należności wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych z tytułu niewykorzystania lub wykorzystania niezgodnego z przeznaczeniem udzielonej dotacji następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 80. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania dotacji celowej na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru oraz sposób prowadzenia dokumentacji w tym zakresie. 2. W rozporządzeniu, w szczególności, należy określić tryb postępowania z wnioskami o udzielenie dotacji celowej oraz sposób jej rozliczania, a zwłaszcza rodzaj dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku i rozliczenia dotacji oraz wskazać, jakie postanowienia powinna zawierać umowa o udzielenie dotacji, a także sposób gromadzenia informacji o udzielonych dotacjach. Art. 81. 1. W trybie określonym odrębnymi przepisami dotacja na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru może być udzielona przez organ stanowiący gminy lub powiatu, na zasadach określonych w podjętej przez ten organ uchwale. 2. Dotacja, w zakresie określonym w art. 77, może być udzielona w wysokości do 100 % nakładów koniecznych na wykonanie przez wnioskodawcę prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru. Art. 82. 1. Łączna kwota dotacji na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru udzielonych przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, wojewódzkiego konserwatora zabytków bądź organ stanowiący gminy lub powiatu nie może przekraczać wysokości 100 % nakładów koniecznych na wykonanie tych prac lub robót. 2. Dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytkach wpisanych do rejestru jest zadaniem z zakresu administracji publicznej. 3. W celu zapewnienia realizacji postanowień określonych w ust. 1 organy uprawnione do udzielania dotacji prowadzą wykazy udzielonych dotacji oraz informują się wzajemnie o udzielonych dotacjach. Art. 83. Na zasadach określonych w przepisach o Komitecie Badań Naukowych, Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych może przyznać środki finansowe na badania konserwatorskie, architektoniczne, archeologiczne lub inne badania naukowe związane z prowadzeniem prac konserwatorskich i restauratorskich przy zabytkach. Rozdział 8 Krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz ochrona zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych Art. 84. W celu stworzenia warunków niezbędnych do realizacji ochrony zabytków i opieki nad zabytkami minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego inicjuje i opracowuje, przy pomocy Generalnego Konserwatora Zabytków, krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Art. 85. 1. W krajowym programie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami określa się, w szczególności, cele i kierunki działań oraz zadania w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, warunki i sposób finansowania planowanych działań, a także harmonogram ich realizacji. 2. Krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami opracowuje się na okres 4 lat. Art. 86. 1. Krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami uchwala Rada Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego przedstawia Radzie Ministrów, co 2 lata, sprawozdanie z realizacji zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Art. 87. 1. Zarząd województwa, powiatu lub wójt (burmistrz, prezydent miasta) sporządza na okres 4 lat odpowiednio wojewódzki, powiatowy lub gminny program opieki nad zabytkami. 2. Programy, o których mowa w ust. 1, mają na celu, w szczególności: 1) włączenie problemów ochrony zabytków do systemu zadań strategicznych, wynikających z koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju; 2) uwzględnianie uwarunkowań ochrony zabytków, w tym krajobrazu kulturowego i dziedzictwa archeologicznego, łącznie z uwarunkowaniami ochrony przyrody i równowagi ekologicznej; 3) zahamowanie procesów degradacji zabytków i doprowadzenie do poprawy stanu ich zachowania; 4) wyeksponowanie poszczególnych zabytków oraz walorów krajobrazu kulturowego; 5) podejmowanie działań zwiększających atrakcyjność zabytków dla potrzeb społecznych, turystycznych i edukacyjnych oraz wspieranie inicjatyw sprzyjających wzrostowi środków finansowych na opiekę nad zabytkami; 6) określenie warunków współpracy z właścicielami zabytków, eliminujących sytuacje konfliktowe związane z wykorzystaniem tych zabytków; 7) podejmowanie przedsięwzięć umożliwiających tworzenie miejsc pracy związanych z opieką nad zabytkami. 3. Wojewódzki, powiatowy i gminny program opieki nad zabytkami przyjmuje odpowiednio sejmik województwa, rada powiatu i rada gminy, po uzyskaniu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków. 4. Programy, o których mowa w ust. 3, są ogłaszane w wojewódzkim dzienniku urzędowym. 5. Z realizacji programów zarząd województwa, powiatu i wójt (burmistrz, prezydent miasta) sporządza, co 2 lata, sprawozdanie, które przedstawia się odpowiednio sejmikowi województwa, radzie powiatu lub radzie gminy. 6. Sprawozdanie z realizacji wojewódzkiego programu opieki nad zabytkami jest przekazywane Generalnemu Konserwatorowi Zabytków i właściwemu wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w celu jego wykorzystania przy opracowywaniu, aktualizacji i realizacji krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Art. 88. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego opracowuje krajowy plan ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynuje realizację zadań mających na celu zabezpieczenie zabytków przed skutkami zagrożeń wynikających z sytuacji kryzysowych. 2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, organizację i sposób ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych, z uwzględnieniem zadań administracji odpowiedniego stopnia i jednostek organizacyjnych posiadających zabytki, wskazując sposób prowadzenia prac zabezpieczających. 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego przedstawia Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wychowania, Nauki i Kultury wniosek o wpis zabytku do "Międzynarodowego Rejestru Dóbr Kulturalnych Objętych Ochroną Specjalną", w celu objęcia tego zabytku ochroną na podstawie Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze w dniu 14 maja 1954 r. (Dz. U. z 1957 r. Nr 46, poz. 212). 4. W celu koordynacji przedsięwzięć związanych z ochroną zabytków w razie konfliktu zbrojnego Rada Ministrów może utworzyć, w drodze rozporządzenia, Polski Komitet Doradczy, będący jej organem pomocniczym. 5. W rozporządzeniu należy określić organizację Polskiego Komitetu Doradczego, zakres i tryb jego działania oraz sposób finansowania działalności Komitetu, uwzględniając, w szczególności, wymagania związane z powoływaniem i odwoływaniem przewodniczącego, sekretarza i członków Komitetu, zadania Komitetu, sposób głosowania oraz jego obsługi administracyjnej. Rozdział 9 Organizacja organów ochrony zabytków Art. 89. Organami ochrony zabytków są: 1) minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w imieniu którego zadania i kompetencje, w tym zakresie, wykonuje Generalny Konserwator Zabytków; 2) wojewoda, w imieniu którego zadania i kompetencje, w tym zakresie, wykonuje wojewódzki konserwator zabytków. Art. 90. 1. Generalny Konserwator Zabytków jest sekretarzem lub podsekretarzem stanu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 2. Do zadań wykonywanych przez Generalnego Konserwatora Zabytków należy, w szczególności: 1) opracowywanie krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 2) realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz z koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju; 3) podejmowanie działań związanych z wspieraniem rozwoju regionalnego i realizacją kontraktów wojewódzkich w sprawach opieki nad zabytkami; 4) prowadzenie krajowej ewidencji zabytków i krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem; 5) wydawanie decyzji, postanowień i zaświadczeń w sprawach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych; 6) organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie przestrzegania oraz stosowania przepisów dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 7) sprawowanie nadzoru nad działalnością wojewódzkich konserwatorów zabytków; 8) promowanie badań naukowych w zakresie konserwacji zabytków; 9) organizowanie szkoleń dla służb konserwatorskich; 10) organizowanie konkursów promujących opiekę nad zabytkami, w tym przyznawanie wyróżnień, nagród pieniężnych lub rzeczowych; 11) opiniowanie wniosków o nadanie odznaki "Za opiekę nad zabytkami"; 12) współpraca z organami administracji publicznej w sprawach ochrony zabytków; 13) organizowanie szkoleń w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 14) podejmowanie działań dotyczących troski o zabytki związane z historią Polski, pozostające poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 91. 1. Wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków lub za jego zgodą. 2. Wojewódzkim konserwatorem zabytków może zostać osoba, która: 1) jest obywatelem polskim; 2) posiada przynajmniej tytuł zawodowy magistra w jednej z dziedzin związanych z ochroną zabytków oraz co najmniej 5-letni staż pracy w tym zakresie; 3) posiada wiedzę w zakresie funkcjonowania administracji publicznej oraz przepisów dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 4) nie była karana za przestępstwa popełnione z winy umyślnej. 3. Zastępcę wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków. 4. Do zadań wykonywanych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków należy w szczególności: 1) realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 2) sporządzanie, w ramach przyznanych środków budżetowych, planów finansowania ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 3) prowadzenie rejestru i wojewódzkiej ewidencji zabytków oraz gromadzenie dokumentacji w tym zakresie; 4) wydawanie, zgodnie z właściwością, decyzji, postanowień i zaświadczeń w sprawach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych; 5) sprawowanie nadzoru nad prawidłowością prowadzonych badań konserwatorskich, architektonicznych, prac konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych i innych działań przy zabytkach oraz badań archeologicznych; 6) organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 7) opracowywanie wojewódzkich planów ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynacja działań przy realizacji tych planów; 8) upowszechnianie wiedzy o zabytkach; 9) współpraca z innymi organami administracji publicznej w sprawach ochrony zabytków. Art. 92. 1. Wojewódzki konserwator zabytków, wchodzący w skład zespolonej administracji wojewódzkiej, kieruje wojewódzkim urzędem ochrony zabytków. 2. Wojewódzki urząd ochrony zabytków działa na podstawie regulaminu nadanego przez wojewodę na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków. 3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, po zasięgnięciu opinii Generalnego Konserwatora Zabytków, może tworzyć i likwidować delegatury wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków, określając w szczególności terytorialny zakres działania tych delegatur i ich siedziby. 4. Delegatura, o której mowa w ust. 3, wchodzi w skład wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków. 5. Delegaturą wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków kieruje kierownik tej delegatury. 6. Kierownik delegatury, o którym mowa w ust. 5, z upoważnienia wojewódzkiego konserwatora zabytków, na terenie swojego działania prowadzi kontrole i sprawy, w tym, w szczególności, wydaje decyzje administracyjne. 7. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, organizację wojewódzkich urzędów ochrony zabytków, uwzględniając w szczególności stanowiska pracy, których utworzenie w poszczególnych urzędach jest obowiązkowe. Art. 93. 1. W sprawach określonych w ustawie i w odrębnych przepisach organem pierwszej instancji jest wojewódzki konserwator zabytków, a organem wyższego stopnia minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 2. W sprawach, o których mowa w art. 36 ust. 2 i art. 48, organem pierwszej instancji jest dyrektor urzędu morskiego, a organem wyższego stopnia minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 3. W sprawach o wydawanie pozwoleń, określonych w art. 51 ust. 3, na wywóz materiałów bibliotecznych powstałych przed dniem 1 stycznia 1949 r. za granicę i zaświadczenia, o którym mowa w art. 59 ust. 5, prowadzącym postępowanie w pierwszej instancji jest Dyrektor Biblioteki Narodowej, a organem wyższego stopnia minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 4. Zadania określone w art. 12 ust. 1, art. 16 ust. 1 i 3-5, art. 22 ust. 4, art. 32 ust. 2, art. 33 ust. 2, art. 50 ust. 3 i 4 pkt 2, art. 87 ust. 1 oraz art. 103 i 105 są zadaniami własnymi organów i jednostek samorządu terytorialnego wskazanych w tych przepisach. Art. 94. W postępowaniach administracyjnych dotyczących historycznych układów urbanistycznych i ruralistycznych, historycznych zespołów budowlanych oraz terenów, na których znajduje się znaczna ilość zabytków archeologicznych, strony tych postępowań mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub wojewódzkiego konserwatora zabytków przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania. Art. 95. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub wojewódzki konserwator zabytków mogą w sprawach ochrony zabytków występować na prawach: 1) strony - w postępowaniu administracyjnym i cywilnym; 2) oskarżyciela posiłkowego - w postępowaniu karnym; 3) oskarżyciela publicznego - w postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Art. 96. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków, może powierzyć prowadzenie niektórych spraw z zakresu swojej właściwości, z wyjątkiem wydawania decyzji administracyjnych, kierownikom instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami, dla których jest organizatorem. 2. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie niektórych spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, gminom i powiatom, a także związkom gmin i powiatów, położonym na terenie województwa. 3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może powierzyć, w drodze porozumienia, prowadzenie niektórych spraw z zakresu swojej właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, kierownikom instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do spraw dotyczących prowadzenia rejestru i wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także wydawania w tym zakresie decyzji administracyjnych. 5. Powierzenie spraw, w tym wydawania decyzji administracyjnych, kierownikom, o których mowa w ust. 3, może nastąpić za zgodą organizatora właściwego dla tych instytucji. Art. 97. 1. Przy ministrze właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego działa Rada Ochrony Zabytków jako organ opiniodawczo-doradczy w sprawach realizacji polityki Rady Ministrów w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 2. Do zadań Rady Ochrony Zabytków należy wydawanie opinii w sprawach dotyczących w szczególności: 1) założeń do projektu krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami i projektu tego programu; 2) oceny realizacji zadań wynikających z koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju w odniesieniu do zabytków; 3) ochrony pomników historii; 4) projektów aktów prawnych dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 3. Członków Rady Ochrony Zabytków w liczbie od 10 do 20 powołuje na okres 4 lat minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego spośród osób posiadających wybitne osiągnięcia i zasługi w ochronie zabytków lub w opiece nad zabytkami. 4. Rada Ochrony Zabytków działa na podstawie regulaminu nadanego, w drodze zarządzenia, przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 5. W posiedzeniach Rady Ochrony Zabytków bierze udział Generalny Konserwator Zabytków. 6. Obsługę administracyjną i finansową Rady Ochrony Zabytków zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Art. 98. 1. Przy Generalnym Konserwatorze Zabytków działa Główna Komisja Konserwatorska jako organ opiniodawczy do spraw działań konserwatorskich podejmowanych przy zabytkach. 2. Główna Komisja Konserwatorska wydaje, w szczególności, opinie w sprawach: 1) stosowania metod, technologii i materiałów niezbędnych dla ratowania zabytków; 2) prawidłowości i zasadności planowanych oraz przeprowadzonych prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytkach oraz badań archeologicznych; 3) sposobu i zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla poszczególnych zabytków. 3. Członków Głównej Komisji Konserwatorskiej powołuje i odwołuje Generalny Konserwator Zabytków spośród specjalistów w określonych dziedzinach ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 4. Główna Komisja Konserwatorska działa na podstawie regulaminu nadanego, w drodze zarządzenia, przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 5. Obsługę administracyjną i finansową Głównej Komisji Konserwatorskiej zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Art. 99. 1. Przy wojewódzkim konserwatorze zabytków działa Wojewódzka Rada Ochrony Zabytków jako organ opiniodawczy w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 2. W skład Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków wchodzi od 5 do 10 członków, powoływanych na okres 4 lat przez wojewódzkiego konserwatora zabytków spośród specjalistów w określonych dziedzinach ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 3. Wojewódzka Rada Ochrony Zabytków działa na podstawie regulaminu nadanego, w drodze zarządzenia, przez wojewodę, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków. 4. Obsługę administracyjną i finansową Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków zapewnia wojewódzki urząd ochrony zabytków. Art. 100. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego nadaje i cofa uprawnienia rzeczoznawcy w określonej dziedzinie opieki nad zabytkami. 2. Rzeczoznawca ma prawo do wydawania ocen i opinii na rzecz organów ochrony zabytków, organów wymiaru sprawiedliwości, prokuratury, Policji, organów administracji celnej, Straży Granicznej, organów kontroli skarbowej, Najwyższej Izby Kontroli oraz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Art. 101. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, dziedziny, w których ustanawia się rzeczoznawców, wymagania, jakie powinni spełniać kandydaci na rzeczoznawców, tryb postępowania w sprawie nadania lub cofnięcia uprawnień rzeczoznawców, zakres ich praw i obowiązków oraz organizację obsługi rzeczoznawców. 2. W rozporządzeniu należy wskazać warunki, od których spełnienia uzależnione jest nadanie lub cofnięcie uprawnień rzeczoznawcy. 3. Organ sprawujący obsługę organizacyjną rzeczoznawców jest obowiązany prowadzić listę rzeczoznawców. Rozdział 10 Społeczni opiekunowie zabytków Art. 102. 1. Społeczni opiekunowie zabytków podejmują działania związane z zachowaniem wartości zabytków i utrzymaniem ich w jak najlepszym stanie oraz upowszechniają wiedzę o zabytkach. 2. Społeczny opiekun zabytków współdziała z wojewódzkim konserwatorem zabytków i starostą w sprawach ochrony zabytków i opieki nad tymi zabytkami. 3. Społecznym opiekunem zabytków może być osoba, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych, nie była karana za przestępstwa popełnione umyślnie oraz posiada wiedzę w zakresie ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. 4. Zadania społecznego opiekuna zabytków może wykonywać również osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Art. 103. 1. Społecznego opiekuna zabytków ustanawia, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, starosta właściwy dla miejsca zamieszkania (siedziby) kandydata na społecznego opiekuna zabytków. 2. Na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków starosta cofa ustanowienie społecznego opiekuna zabytków, jeżeli opiekun przestał spełniać wymagania określone w art. 102 ust. 3 lub niewłaściwie wykonuje swoje zadania. 3. O ustanowieniu społecznego opiekuna zabytków lub cofnięciu takiego ustanowienia starosta zawiadamia wojewódzkiego konserwatora zabytków. 4. Starosta prowadzi listę społecznych opiekunów zabytków. Art. 104. Społeczny opiekun zabytków jest uprawniony do pouczania osób naruszających przepisy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Art. 105. 1. Osobie fizycznej pełniącej funkcję społecznego opiekuna zabytków starosta wydaje legitymację społecznego opiekuna zabytków, która zawiera jego zdjęcie, imię, nazwisko i miejsce zamieszkania, datę wydania legitymacji oraz podpis z podaniem imienia i nazwiska, a także stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania legitymacji. 2. Osobie prawnej lub innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, pełniącej funkcję społecznego opiekuna zabytków, starosta wydaje zaświadczenie, które zawiera informację o nadaniu uprawnień opiekuna, nazwę i siedzibę tej osoby lub jednostki, datę wydania zaświadczenia oraz podpis z podaniem imienia i nazwiska, a także stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania zaświadczenia. Art. 106. 1. Osobom zasłużonym w sprawowaniu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami przyznaje się odznakę "Za opiekę nad zabytkami". 2. Odznakę "Za opiekę nad zabytkami" przyznaje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego z własnej inicjatywy lub na wniosek: 1) ministra; 2) kierownika urzędu centralnego; 3) organu administracji rządowej w województwie; 4) organu jednostki samorządu terytorialnego; 5) organizacji społecznej, której celem statutowym jest opieka nad zabytkami. 3. Wnioski o przyznanie odznaki "Za opiekę nad zabytkami" są opiniowane przez Generalnego Konserwatora Zabytków. 4. Przyznanie odznaki osobie nieposiadającej obywatelstwa polskiego następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych. Art. 107. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, tryb składania wniosków o przyznanie odznaki "Za opiekę nad zabytkami", jej wzór rysunkowy i wymiary oraz sposób jej wręczania i noszenia, uwzględniając wzornictwo stosowane w polskiej falerystyce. Rozdział 11 Przepisy karne Art. 108. 1. Kto niszczy lub uszkadza zabytek, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 sąd orzeka, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd może orzec, nawiązkę na wskazany cel społeczny związany z opieką nad zabytkami w wysokości od trzykrotnego do trzydziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia. Art. 109. 1. Kto bez pozwolenia wywozi zabytek za granicę lub po wywiezieniu go za granicę nie sprowadza do kraju w okresie ważności pozwolenia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 sąd orzeka, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd może orzec, nawiązkę na wskazany cel społeczny związany z opieką nad zabytkami w wysokości od trzykrotnego do trzydziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia. 4. Sąd może orzec przepadek zabytku, chociażby nie stanowił on własności sprawcy. Art. 110. 1. Kto będąc właścicielem lub posiadaczem zabytku nie zabezpieczył go w należyty sposób przed uszkodzeniem, zniszczeniem, zaginięciem lub kradzieżą, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec nawiązkę do wysokości dwudziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia na wskazany cel społeczny związany z opieką nad zabytkami. Art. 111. 1. Kto bez pozwolenia albo wbrew warunkom pozwolenia poszukuje ukrytych lub porzuconych zabytków, w tym przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec: 1) przepadek narzędzi i przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, chociażby nie stanowiły własności sprawcy; 2) przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia; 3) obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego lub zapłaty równowartości wyrządzonej szkody. Art. 112. 1. Kto narusza zakazy lub ograniczenia obowiązujące na terenie parku kulturowego lub jego części, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega karze grzywny. 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 lub 2, można orzec: 1) przepadek narzędzi i przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia wykroczenia, chociażby nie stanowiły własności sprawcy; 2) przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia; 3) obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego lub zapłaty równowartości wyrządzonej szkody. Art. 113. 1. Kto będąc właścicielem lub posiadaczem zabytku wpisanego do rejestru lub innego zabytku znajdującego się w wojewódzkiej ewidencji zabytków nie powiadomi wojewódzkiego konserwatora zabytków o: 1) uszkodzeniu, zniszczeniu, zaginięciu lub kradzieży zabytku niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia, 2) zagrożeniu dla zabytku niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpieniu zagrożenia, 3) zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego, w terminie miesiąca od dnia nastąpienia tej zmiany, 4) zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku, nie później niż w terminie miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich wiadomości - podlega karze grzywny. 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec nawiązkę do wysokości dwudziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia na wskazany cel społeczny związany z opieką nad zabytkami. Art. 114. Kto uniemożliwia lub utrudnia dostęp do zabytku organowi ochrony zabytków, wykonującemu uprawnienia wynikające z ustawy, podlega karze grzywny. Art. 115. 1. Kto niezwłocznie nie powiadomił wojewódzkiego konserwatora zabytków lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o odkryciu w trakcie prowadzenia robót budowlanych lub ziemnych przedmiotu, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem, a także nie wstrzymał wszelkich robót mogących uszkodzić lub zniszczyć znaleziony przedmiot i nie zabezpieczył, przy użyciu dostępnych środków, tego przedmiotu i miejsca jego znalezienia, podlega karze grzywny. 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec nawiązkę do wysokości dwudziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia na wskazany cel społeczny związany z opieką nad zabytkami. Art. 116. 1. Kto niezwłocznie nie powiadomił wojewódzkiego konserwatora zabytków lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o przypadkowym odkryciu przedmiotu, co do którego istnieje przypuszczenie, iż jest on zabytkiem archeologicznym, a także nie zabezpieczył, przy użyciu dostępnych środków, tego przedmiotu i miejsca jego znalezienia, podlega karze grzywny. 2. W razie popełnienia wykroczenia określonego w ust. 1 można orzec nawiązkę do wysokości dwudziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia na wskazany cel społeczny związany z opieką nad zabytkami. Art. 117. Kto bez pozwolenia albo wbrew warunkom pozwolenia prowadzi prace konserwatorskie, restauratorskie, roboty budowlane, badania konserwatorskie lub architektoniczne przy zabytku wpisanym do rejestru lub roboty budowlane w jego otoczeniu albo badania archeologiczne, podlega karze grzywny. Art. 118. Kto bez pozwolenia umieszcza na zabytku wpisanym do rejestru urządzenia techniczne, tablice, reklamy oraz napisy, podlega karze grzywny. Art. 119. Kto nie wykonuje zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 40 ust. 1, podlega karze grzywny. Art. 120. Orzekanie w sprawach określonych w art. 110-119 następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 12 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 121. W ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295 i Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) w art. 6 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Użycie terenu cmentarnego na inny cel jest dopuszczalne pod warunkiem zachowania znajdujących się na jego terenie zabytków, które mogą być przeniesione w inne miejsce po uzyskaniu pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków.". Art. 122. W ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 r. Nr 16, poz. 89, Nr 137, poz. 926 i Nr 139, poz. 932, z 2000 r. Nr 22, poz. 270 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, z 2002 r. Nr 200, poz. 1681 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302) w art. 4 w ust. 1 w pkt 9 lit. c) otrzymuje brzmienie: "c) zabytków ruchomych i kolekcji wpisanych do rejestru zabytków, a także zabytków użyczonych muzeum w celach naukowych lub wystawienniczych na okres nie krótszy niż 2 lata,". Art. 123. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203, z 1997 r. Nr 121, poz. 769 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.". Art. 124. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926, z 1998 r. Nr 108, poz. 681, z 2001 r. Nr 81, poz. 875, z 2002 r. Nr 200, poz. 1680 oraz z 2003 r. Nr 110, poz. 1039) w art. 12 w ust. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) grunty wpisane do rejestru zabytków, pod warunkiem ich zagospodarowania i utrzymania zgodnie z przepisami o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,". Art. 125. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 13 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, o ochronie środowiska, o lasach i o drogach publicznych,"; 2) w art. 54 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568),". Art. 126. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) w art. 7 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,". Art. 127. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Gospodarka leśna w lasach wpisanych do rejestru zabytków i w lasach, na terenie których znajdują się zabytki archeologiczne wpisane do rejestru zabytków, prowadzona jest w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, z uwzględnieniem przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami."; 2) w art. 40 w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) opieki nad zabytkami,". Art. 128. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2a pkt 1a otrzymuje brzmienie: "1a) drzewostanie o charakterze parkowym - rozumie się przez to zespoły drzew i innej roślinności ukształtowane funkcjonalnie i plastycznie, mające wartość zabytkową w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, przestrzenno-plastyczną lub przyrodniczą,"; 2) w art. 34a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Teren pokryty drzewostanem o charakterze parkowym i niepodlegający przepisom o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami rada gminy może uznać za park gminny, jeżeli teren ten stanowi własność Skarbu Państwa lub własność jednostki samorządu terytorialnego.". Art. 129. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Państwo sprawuje mecenat nad działalnością kulturalną polegający na wspieraniu i promocji twórczości, edukacji i oświaty kulturalnej, działań i inicjatyw kulturalnych oraz opieki nad zabytkami."; 2) w art. 7b ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, inni ministrowie i kierownicy urzędów centralnych w odniesieniu do podległych im ośrodków i instytucji kultury, a także jednostki samorządu terytorialnego, mogą przyznawać stypendia osobom zajmującym się twórczością artystyczną, upowszechnianiem kultury oraz opieką nad zabytkami. 2. Stypendium, o którym mowa w ust. 1, polega na przyznaniu środków finansowych osobom realizującym określone przedsięwzięcia w zakresie twórczości artystycznej, opieki nad zabytkami lub upowszechniania kultury."; 3) w art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przychodami instytucji kultury są wpływy z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, z wyjątkiem zabytków, oraz wpływy z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje z budżetu, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł."; 4) w art. 32: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Instytucje kultury, a zwłaszcza muzea, jednostki organizacyjne mające na celu opiekę nad zabytkami, ośrodki badań i dokumentacji, biura wystaw artystycznych, galerie i centra sztuki, Filmoteka Narodowa, biblioteki, domy i ośrodki kultury, świetlice i kluby, ogniska artystyczne, domy pracy twórczej - prowadzą, w szczególności, działalność w zakresie upowszechniania kultury.", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) sprawowanie opieki nad zabytkami,"; 5) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568), ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 129, poz. 1440 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) w zakresie prowadzenia działalności kulturalnej w formach określonych w tych ustawach.". Art. 130. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych (Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1192, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721 i Nr 139, poz. 1325) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 22 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska i ochrony zabytków,"; 2) w art. 57 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych i eksploatacyjnych dotyczących autostrad, przepisów dotyczących ochrony środowiska oraz o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,". Art. 131. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78, z 1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160, poz. 1079, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 81, poz. 875 i Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. W stosunku do gruntów, na których znajdują się zabytki archeologiczne, wojewódzki konserwator zabytków może określić, w drodze decyzji, zakres i sposób eksploatacji takich gruntów.". Art. 132. W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Muzeum jest jednostką organizacyjną, nienastawioną na osiąganie zysku, której celem jest sprawowanie opieki nad zabytkami, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie kontaktu ze zbiorami przez działania określone w art. 2."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Muzeum realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez: 1) gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie, 2) katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych muzealiów, 3) przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych, 4) zabezpieczanie i konserwację muzealiów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody, 5) urządzanie wystaw, 6) organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych, 7) prowadzenie działalności edukacyjnej, 8) udostępnianie zbiorów dla celów edukacyjnych, 9) zapewnianie właściwych warunków zwiedzania i korzystania ze zbiorów, 10) prowadzenie działalności wydawniczej."; 3) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. Muzeum rejestrowanemu przy nabywaniu zabytków przysługuje: 1) prawo pierwszeństwa zakupu od podmiotów prowadzących działalność polegającą na oferowaniu do sprzedaży zabytków - w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia przez muzeum zamiaru zakupu, 2) prawo pierwokupu bezpośrednio na aukcjach, po cenie wylicytowanej."; 4) w art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, zakres, formy i sposób ewidencjonowania zabytków w muzeach, wskazując, w szczególności, rodzaj dokumentacji ewidencyjnej, wymagania, jakim powinno odpowiadać prowadzenie tej dokumentacji, sposób oznakowania muzealiów oraz tryb ich dokumentowania w przypadku przenoszenia poza siedzibę muzeum oraz skreślania z inwentarza muzeum.". Art. 133. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1451 i 1452) w art. 2 pkt 39 otrzymuje brzmienie: "39) "pojazd zabytkowy" - pojazd, który na podstawie odrębnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków;". Art. 134. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874 i Nr 124, poz. 1152) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 6 pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) opieka nad nieruchomościami stanowiącymi zabytki w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,"; 2) w art. 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Sprzedaż, zamiana, darowizna lub oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, a także wnoszenie tych nieruchomości jako wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek, wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków."; 3) w art. 45 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków, w decyzji o ustanowieniu trwałego zarządu można nałożyć, w miarę potrzeby, na jednostkę organizacyjną obowiązek odbudowy lub remontu położonych na tej nieruchomości zabytkowych obiektów budowlanych, w terminie określonym w decyzji."; 4) w art. 96: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W odniesieniu do nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje się po uzyskaniu pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na podział tej nieruchomości.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku gdy o podziale orzeka sąd, nie wydaje się decyzji, o której mowa w ust. 1 i 1a. Jeżeli podział jest uzależniony od ustaleń planu miejscowego, sąd zasięga opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta), a w odniesieniu do nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków także opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków. Do opinii tych nie stosuje art. 93 ust. 5.". Art. 135. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dział kultura i ochrona dziedzictwa narodowego obejmuje sprawy rozwoju i opieki nad materialnym i niematerialnym dziedzictwem narodowym oraz sprawy działalności kulturalnej, w tym mecenatu państwowego nad tą działalnością, w szczególności w zakresie: 1) podtrzymywania i rozpowszechniania tradycji narodowej i państwowej; 2) ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 3) działalności muzeów; 4) miejsc pamięci narodowej, grobów i cmentarzy wojennych, pomników zagłady i ich stref ochronnych; 5) działalności twórczej, artystycznej, kultury ludowej i rękodzieła artystycznego oraz ich ochrony; 6) wydawnictw, księgarstwa, bibliotek i czytelnictwa; 7) edukacji kulturalnej; 8) wystaw artystycznych; 9) polityki audiowizualnej; 10) amatorskiego ruchu artystycznego, organizacji i stowarzyszeń regionalnych oraz społeczno-kulturalnych; 11) wymiany kulturalnej z zagranicą; 12) działalności widowiskowej i rozrywkowej.". Art. 136. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 11 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) wspieranie rozwoju kultury oraz sprawowanie opieki nad dziedzictwem kulturowym i jego racjonalne wykorzystywanie,"; 2) w art. 14 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) kultury i ochrony zabytków,". Art. 137. W ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1688 i Nr 214, poz. 1806) w art. 4 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,". Art. 138. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392 i Nr 80, poz. 717 i 721) wprowadza się następujące zmiany: 1) użyte w art. 19 ust. 3 pkt 3, art. 47 pkt 1 lit. c, art. 52 ust. 1 pkt 5, art. 96 i art. 101 pkt 7 w różnych przypadkach wyrazy "dobra kultury" zastępuje się użytym w odpowiednim przypadku wyrazem "zabytki"; 2) w art. 238 w pkt 1 lit. e otrzymuje brzmienie: "e) istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu oddziaływania instalacji zabytki chronione na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,". Rozdział 13 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 139. 1. Do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy. 2. Właściwość organów do załatwiania spraw, o których mowa w ust. 1, określa się na podstawie przepisów ustawy. Art. 140. 1. Decyzje ostateczne wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717) zachowują ważność. 2. Porozumienia zawarte na podstawie art. 12 ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w ust. 1, zachowują ważność, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 141. Osoby posiadające uprawnienia rzeczoznawcy ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, powołane na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 140 ust. 1, tracą te uprawnienia po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Art. 142. 1. Dobra kultury uznane za zabytek na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 29, poz. 265, z 1933 r. Nr 10, poz. 62 i Nr 82, poz. 599, z 1934 r. Nr 110, poz. 976 oraz z 1949 r. Nr 25, poz. 180), a także wpisane do rejestru na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 ust. 1, stają się zabytkami wpisanymi do rejestru w rozumieniu niniejszej ustawy. 2. Zabytki nieruchome uznane za pomniki historii na podstawie dotychczasowych przepisów stają się pomnikami historii w rozumieniu niniejszej ustawy. Art. 143. 1. W terminie 3 lat od dnia wejścia w życie ustawy Generalny Konserwator Zabytków, wojewódzcy konserwatorzy zabytków i wójt (burmistrz, prezydent miasta) założą odpowiednio krajową, wojewódzką i gminną ewidencję zabytków. 2. Włączenie karty zabytku ruchomego znajdującego się w dotychczasowej centralnej ewidencji dóbr kultury do wojewódzkiej ewidencji zabytków nie wymaga zgody właściciela zabytku. Art. 144. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego dostosuje do przepisów niniejszej ustawy statuty instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami, dla których jest organizatorem, w celu realizacji przez te instytucje zadań związanych z założeniem i prowadzeniem krajowej ewidencji zabytków i krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem. Art. 145. Do czasu założenia gminnej ewidencji zabytków, w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się, oprócz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru i ich otoczenia oraz ustaleń planów ochrony parków kulturowych, inne zabytki nieruchome wskazane przez wojewódzkiego konserwatora zabytków. Art. 146. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego opracuje krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Art. 147. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowe wojewódzkie oddziały Służby Ochrony Zabytków i ich delegatury stają się odpowiednio wojewódzkimi urzędami ochrony zabytków i delegaturami tych urzędów. 2. Z dniem wejścia w życie ustawy dotychczasowi wojewódzcy konserwatorzy zabytków oraz ich zastępcy stają się odpowiednio wojewódzkimi konserwatorami zabytków oraz ich zastępcami w rozumieniu ustawy. 3. Pracownicy dotychczasowych wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków i ich delegatur z dniem wejścia w życie ustawy stają się odpowiednio pracownikami wojewódzkich urzędów ochrony zabytków i ich delegatur. 4. Dotychczasowe zobowiązania i wierzytelności wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków i ich delegatur stają się zobowiązaniami i wierzytelnościami właściwych wojewódzkich urzędów ochrony zabytków i ich delegatur. 5. Nieruchomości pozostające dotychczas w trwałym zarządzie wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków i ich delegatur przechodzą, z mocy prawa, w trwały zarząd właściwych wojewódzkich urzędów ochrony zabytków i ich delegatur. 6. Ustanowienie trwałego zarządu, o którym mowa w ust. 5, stwierdza wojewoda w drodze decyzji. Art. 148. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, zachowują moc przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 140 ust. 1, jeżeli nie są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy. Art. 149. Przepisy rozdziału 6 stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 150. Traci moc ustawa z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717). Art. 151. Ustawa wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 162, poz. 1569) Art. 1. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 83, poz. 930, z 2000 r. Nr 60, poz. 603 i Nr 62, poz. 717, z 2001 r. Nr 11, poz. 82 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1178, Nr 213, poz. 1803 oraz z 2003 r. Nr 84, poz. 774 i Nr 137, poz. 1302) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa skarbowego, przepisy kodeksu stosuje się także do obywatela polskiego w razie popełnienia za granicą przestępstwa skarbowego określonego w rozdziale 6 i 7 działu II tytułu I, skierowanego przeciwko interesom finansowym Wspólnot Europejskich.", b) po § 4 dodaje się § 5 w brzmieniu: "§ 5. Przepisy kodeksu stosuje się także do obywateli polskich oraz cudzoziemców, którzy przebywając na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nakłaniają lub udzielają pomocy do popełnienia za granicą przestępstwa skarbowego skierowanego przeciwko interesom finansowym Wspólnot Europejskich, określonego w rozdziale 6 i 7 działu II tytułu I."; 2) w art. 53: a) po § 26 dodaje się § 26a w brzmieniu: "§ 26a. W rozumieniu kodeksu należnością publicznoprawną, w tym podatkiem, jest także należność stanowiąca przychód budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich lub budżetu zarządzanego przez Wspólnoty Europejskie lub w ich imieniu, w rozumieniu wiążących Rzeczpospolitą Polską przepisów prawa Unii Europejskiej, będąca przedmiotem przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego.", b) po § 30 dodaje się § 30a w brzmieniu: "§ 30a. Użyte w rozdziale 6 kodeksu określenie "podatnik" oznacza również podmiot zobowiązany do uiszczenia należności, o których mowa w § 26a."; 3) w art. 54 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Podatnik, który, uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie."; 4) w art. 55 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Podatnik, który w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności posługuje się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie."; 5) w art. 56 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie."; 6) w art. 76 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, przez wprowadzenie w błąd, naraża właściwy organ na bezpodstawny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w szczególności podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podatku akcyzowego, zwrot nadpłaty lub jej zaliczenie na poczet zaległości podatkowej lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie."; 7) w art. 86 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, nie dopełniając ciążącego na nim obowiązku celnego, przywozi z zagranicy lub wywozi za granicę towar bez jego przedstawienia organowi celnemu lub zgłoszenia celnego, przez co naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie."; 8) w art. 87 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, przez wprowadzenie w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej, naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie."; 9) w art. 88 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, będąc uprawnionym do korzystania z procedury odprawy czasowej towaru objętego tą procedurą na podstawie zgłoszenia dokonanego w formie ustnej, nie dokonuje jego powrotnego wywozu lub nie podejmuje czynności w celu nadania temu towarowi nowego przeznaczenia celnego, przez co naraża należność celną na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych."; 10) w art. 92 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto, przez wprowadzenie w błąd, naraża organ celny na bezpodstawny zwrot należności celnej lub umorzenie należności celnej należnej do zapłacenia, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 21 sierpnia 2003 r. w sprawie przelewów transgranicznych (Dz. U. Nr 163, poz. 1576) Na podstawie art. 63g ust. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje przelewów transgranicznych, wykonywanych na zasadach określonych w art. 63g ust. 1-13 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, zwanej dalej "ustawą"; 2) szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 111 ust. 1 pkt 7 ustawy; 3) szczegółowe obowiązki banków i instytucji pośredniczących, związane z wykonywaniem przelewów transgranicznych; 4) wyznacza sądy polubowne właściwe do rozpoznawania spraw związanych z wykonywaniem przelewu transgranicznego. 2. Rozporządzenie stosuje się do wykonywania przelewów transgranicznych w obrocie z państwami, o których mowa w art. 63g ust. 1 ustawy, zwanych dalej "państwami członkowskimi", w walutach tych krajów. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) zleceniodawca - osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, zlecającą wykonanie przelewu transgranicznego; 2) beneficjent - odbiorcę przelewu transgranicznego; 3) rachunek beneficjenta - rachunek bankowy prowadzony na imię lub firmę beneficjenta lub inny rachunek dostępny dla beneficjenta, na który jest wpłacana kwota przelewu transgranicznego; 4) klient - zleceniodawcę lub beneficjenta (zleceniodawcą i beneficjentem może być ta sama osoba); 5) bank zleceniodawcy: a) dla przelewów transgranicznych kierowanych za granicę - bank krajowy, oddział banku zagranicznego lub oddział instytucji kredytowej działający w Rzeczypospolitej Polskiej, b) dla przelewów transgranicznych otrzymywanych z zagranicy - instytucję kredytową, oddział instytucji kredytowej, a także inny podmiot upoważniony do wykonywania przelewów transgranicznych, działające na terytorium państwa członkowskiego; 6) bank beneficjenta: a) dla przelewów transgranicznych kierowanych za granicę - instytucję kredytową, oddział instytucji kredytowej, a także inny podmiot upoważniony do wykonywania przelewów transgranicznych, działające na terytorium państwa członkowskiego, b) dla przelewów transgranicznych otrzymywanych z zagranicy - bank krajowy, oddział banku zagranicznego lub oddział instytucji kredytowej działający w Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzący rachunek beneficjenta; 7) pierwotna kwota przelewu transgranicznego - kwota, na którą opiewa polecenie wykonania przelewu transgranicznego. § 3. Przelew transgraniczny jest wykonywany jako: 1) polecenie przelewu za granicę, polegające na przekazaniu przez bank krajowy, oddział banku zagranicznego lub oddział instytucji kredytowej działający w Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzący rachunek bankowy zleceniodawcy, określonej kwoty pieniężnej z jego rachunku na rachunek beneficjenta w innym państwie członkowskim, lub 2) polecenie przelewu z zagranicy, polegające na przekazaniu przez instytucję kredytową, oddział instytucji kredytowej, a także inny podmiot upoważniony do wykonywania przelewów transgranicznych, działające na terytorium państwa członkowskiego, określonej kwoty pieniężnej z rachunku zleceniodawcy na rachunek beneficjenta w Rzeczypospolitej Polskiej, lub 3) wpłata gotówki na rachunek beneficjenta za granicą, polegająca na przekazaniu przez bank krajowy, oddział banku zagranicznego lub oddział instytucji kredytowej działający w Rzeczypospolitej Polskiej, określonej kwoty środków pieniężnych, wpłaconych przez zleceniodawcę w gotówce, na rachunek beneficjenta w innym państwie członkowskim, lub 4) wpłata gotówki dokonana za granicą, polegająca na przekazaniu przez instytucję kredytową, oddział instytucji kredytowej, a także inny podmiot upoważniony do wykonywania przelewów transgranicznych, działające na terytorium państwa członkowskiego, określonej kwoty środków pieniężnych, wpłaconych przez zleceniodawcę w gotówce, na rachunek beneficjenta w Rzeczypospolitej Polskiej. § 4. Przyjęcie przez bank zlecenia na wykonanie przelewu transgranicznego następuje w dniu spełnienia przez zleceniodawcę wszystkich warunków określonych przez ten bank, w tym dostarczenia wszystkich niezbędnych informacji i zapewnienia środków pieniężnych niezbędnych do jego wykonania (data przyjęcie zlecenia). § 5. 1. Bank wykonujący przelewy transgraniczne udostępnia, w łatwo zrozumiałej formie, swoim aktualnym i potencjalnym klientom informacje o warunkach wykonywania przelewów transgranicznych, które powinny zawierać w szczególności: 1) termin, w którym będzie obciążony rachunek zleceniodawcy; 2) określenie liczby dni niezbędnych do uznania rachunku banku beneficjenta kwotą przelewu transgranicznego (początek biegu tego terminu musi być wyraźnie określony); 3) określenie liczby dni niezbędnych do uznania rachunku beneficjenta kwotą przelewu transgranicznego, liczonych od dnia uznania rachunku banku beneficjenta; 4) sposób obliczania i pobierania prowizji i opłat należnych bankowi od klienta; 5) opis stosowanych procedur reklamacyjnych i odszkodowawczych oraz sposób dostępu do nich; 6) wskazanie stosowanych kursów walut. 2. Bank udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1, także w postaci elektronicznej. § 6. 1. Po wykonaniu przelewu transgranicznego banki zleceniodawcy i beneficjenta przekazują swoim klientom, z zastrzeżeniem ust. 3, potwierdzenie jego wykonania w trybie uzgodnionym z klientem. 2. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 1, może być przekazane w formie wyciągu z rachunku bankowego. Powinno ono zawierać w szczególności: 1) jednoznaczną identyfikację przelewu transgranicznego; 2) pierwotną kwotę przelewu transgranicznego; 3) kwotę wszystkich opłat i prowizji należnych od klienta; 4) dzień, w którym został uznany rachunek beneficjenta albo obciążony rachunek zleceniodawcy; 5) określenie kursów walut, jeżeli ich zastosowanie miało miejsce podczas wykonywania przelewu transgranicznego. 3. Przekazanie potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, nie jest konieczne w razie rezygnacji klienta z jego otrzymania. § 7. Jeżeli zleceniodawca określił w zleceniu, że opłaty z tytułu wykonania przelewu transgranicznego mają być częściowo lub w całości poniesione przez beneficjenta, ten ostatni jest o tym informowany przez bank beneficjenta. § 8. 1. Jeżeli bank zleceniodawcy dokona, z pierwotnej kwoty przelewu transgranicznego, potrącenia niewynikającego ze zlecenia, bank na żądanie zleceniodawcy uznaje kwotą tego potrącenia, na swój koszt i bez dodatkowych potrąceń, rachunek beneficjenta, chyba że zleceniodawca zadysponował uznanie tą kwotą swojego rachunku. 2. Jeżeli instytucja pośrednicząca dokona, z pierwotnej kwoty przelewu transgranicznego, potrącenia niewynikającego ze zlecenia, uznaje kwotą tego potrącenia, na swój koszt i bez dodatkowych potrąceń, rachunek banku zleceniodawcy lub, na żądanie tego banku, rachunek beneficjenta. 3. Jeżeli bank beneficjenta dokona, z pierwotnej kwoty przelewu transgranicznego, potrącenia niewynikającego ze zlecenia, uznaje, na swój koszt i bez dodatkowych potrąceń, kwotą potrącenia rachunek beneficjenta. § 9. Sądami polubownymi właściwymi do rozpoznawania sporów z zakresu przelewów transgranicznych są: 1) Sąd Polubowny przy Związku Banków Polskich; 2) Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Finansów: A. Raczko 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535 i Nr 65, poz. 594. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej 1) (Dz. U. Nr 165, poz. 1590) Art. 1. Ustawa określa zasady przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej zwierząt i produktów wprowadzanych z państw trzecich na jedno z terytoriów wymienionych w załączniku do ustawy, zwanych dalej "terytorium Unii Europejskiej". Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) przywóz - wprowadzanie do wolnego obrotu zwierząt lub produktów, a także zamiar wprowadzania do wolnego obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego; 2) przewóz - tranzyt w rozumieniu przepisów prawa celnego; 3) weterynaryjna kontrola graniczna - kontrolę przeprowadzaną przez urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, polegającą w szczególności na kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej; 4) graniczny posterunek kontroli - wyznaczony i zatwierdzony posterunek, w którym jest przeprowadzana weterynaryjna kontrola graniczna zwierząt lub produktów wprowadzanych z państw trzecich, umieszczony na obszarze celnym, w pobliżu granicy państwa; 5) kontrola dokumentów - sprawdzanie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów; 6) kontrola tożsamości - sprawdzanie wzrokowe i potwierdzanie zgodności świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce z tą przesyłką lub sprawdzanie i potwierdzanie umieszczenia i zgodności oznaczeń znajdujących się na zwierzętach lub produktach z treścią świadectw weterynaryjnych lub dokumentów towarzyszących przesyłce; 7) kontrola fizyczna zwierząt - sprawdzanie zwierząt obejmujące pobieranie próbek od zwierząt i przeprowadzanie badań laboratoryjnych tych próbek, a jeżeli jest to wymagane - dokonywanie dodatkowych czynności kontrolnych podczas kwarantanny; 8) kontrola fizyczna produktów - sprawdzanie produktów obejmujące w szczególności kontrolę opakowania i temperatury, a także pobieranie próbek i przeprowadzanie badań laboratoryjnych; 9) produkty - produkty w rozumieniu przepisów określających zasady kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym 2), w tym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego niewymienione w załączniku II do Traktatu ustanawiającego Wspólnoty Europejskie oraz słoma i siano; 10) przesyłka zwierząt - określoną liczbę zwierząt tego samego gatunku, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, przywożonych lub przewożonych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części; 11) przesyłka produktów - określoną liczbę lub ilość produktów tego samego rodzaju, objętych tym samym świadectwem weterynaryjnym lub innym dokumentem, przywożonych lub przewożonych jednym środkiem transportu oraz pochodzących z jednego państwa trzeciego lub jego części; 12) wymagania przywozowe - wymagania weterynaryjne dotyczące zwierząt lub produktów przywożonych z państw trzecich określone w przepisach o wymaganiach przywozowych Unii Europejskiej; 13) osoba odpowiedzialna za przesyłkę - osobę fizyczną, osobę prawną albo inną jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami prawa celnego 3) odpowiada za przesyłkę, we wszystkich przypadkach przewidzianych w tych przepisach, a także przedstawiciela takich osób w rozumieniu przepisów prawa celnego 4), jeżeli nałożono na niego taką odpowiedzialność, w zakresie czynności kontrolnych przewidzianych niniejszą ustawą; 14) właściwa władza - organ centralny państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa trzeciego uprawniony do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli lub organ, któremu takie kompetencje zostały powierzone; 15) urzędowy lekarz weterynarii - lekarz weterynarii wyznaczony przez właściwą władzę; 16) przeznaczenie celne - przeznaczenie celne przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów w rozumieniu przepisów odrębnych 5); 17) państwo trzecie - terytorium niewymienione w załączniku do ustawy. 2. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej właściwą władzą są minister właściwy do spraw rolnictwa i Główny Lekarz Weterynarii. 3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej urzędowymi lekarzami weterynarii są: 1) powiatowy lekarz weterynarii; 2) graniczny lekarz weterynarii - w przypadku urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli. Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej zwierząt domowych towarzyszących podróżnym, przywożonych lub przewożonych w celach niehandlowych, z wyjątkiem zwierząt koniowatych. Art. 4. 1. Każdą przesyłkę produktów lub przesyłkę zwierząt wprowadzaną z państw trzecich poddaje się weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Przesyłki produktów lub przesyłki zwierząt wprowadza się z państw trzecich przez graniczny posterunek kontroli, z uwzględnieniem przepisów prawa celnego oraz przepisów odrębnych. 3. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę, z wyprzedzeniem co najmniej jednego dnia roboczego, informuje, w formie pisemnej lub za pomocą elektronicznych nośników informacji, urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli przejścia granicznego, przez które przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów ma zostać wprowadzona, o przewidywanym czasie przywozu, rodzaju i ilości przywożonej przesyłki produktów lub przesyłki zwierząt. Art. 5. 1. Graniczny lekarz weterynarii jest uprawniony do wglądu do dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów, w tym do manifestów pokładowych na statkach i w samolotach. 2. Właściwe organy celne nadają przeznaczenie celne przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów, zgodnie z warunkami ustalonymi w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy, o którym mowa w art. 8 ust. 1. 3. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę zwierząt lub przesyłkę produktów dokonuje jej przywozu albo przewozu zgodnie z nadanym jej przeznaczeniem celnym. Art. 6. 1. Przesyłkę zwierząt transportuje się pod dozorem celnym do granicznego posterunku kontroli lub do stacji kwarantanny, jeżeli przepisy odrębne o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej tak stanowią. 2. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, przesyłka zwierząt nie może opuścić granicznego posterunku kontroli lub stacji kwarantanny, gdy: 1) w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy nie zostanie potwierdzone, że została przeprowadzona weterynaryjna kontrola graniczna i przesyłka zwierząt spełnia wymagania przywozowe; 2) nie zostały uiszczone opłaty związane z przeprowadzaniem weterynaryjnej kontroli granicznej, a w przypadku skierowania przesyłki zwierząt do stacji kwarantanny lub ich izolacji nie zostały zabezpieczone środki na pokrycie kosztów z tym związanych. Art. 7. Organ celny odmówi dopuszczenia do wolnego obrotu przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów, jeżeli przesyłka ta nie została poddana weterynaryjnej kontroli granicznej lub przeprowadzona kontrola wykazała, że przesyłka ta nie spełnia wymagań przywozowych, chyba że przepisy odrębne Unii Europejskiej stanowią inaczej. Art. 8. 1. Po przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej przeprowadzający tę kontrolę graniczny lekarz weterynarii wystawia osobie odpowiedzialnej za przesyłkę weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy, którego wzór jest określony w przepisach odrębnych Unii Europejskiej 6), oraz poświadcza w tym świadectwie wyniki przeprowadzonej kontroli. 2. Świadectwo, o którym mowa w ust. 1, towarzyszy przesyłce zwierząt lub przesyłce produktów pozostającej pod dozorem celnym, a jeżeli przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów jest przywożona, towarzyszy jej do pierwszego miejsca jej przeznaczenia. 3. W przypadku przesyłek zwierząt lub przesyłek produktów, które są zgłaszane do procedury wolnego obrotu w granicznym urzędzie celnym w częściach, świadectwo, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na każdą część takiej przesyłki. Art. 9. Zabrania się przywozu lub przewozu przesyłek zwierząt lub przesyłek produktów stwarzających groźbę rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych zwierząt. Art. 10. 1. Przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów może być przywożona, jeżeli jest: 1) zaopatrzona w oryginał świadectwa weterynaryjnego lub dokumentu handlowego, sporządzonego co najmniej w jednym z języków urzędowych państwa granicznego posterunku kontroli oraz państwa końcowego przeznaczenia, wydanego przez właściwą władzę państwa pochodzenia; 2) oznakowana w sposób umożliwiający jej identyfikację. 2. Przywóz przesyłek zwierząt jest dopuszczalny z państw trzecich lub ich części, które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską. 3. Przywóz przesyłek produktów jest dopuszczalny: 1) z państw trzecich lub ich części, 2) z zakładów uprawnionych do wprowadzania produktów na terytorium Unii Europejskiej - które znajdują się na listach ogłaszanych przez Komisję Europejską. 4. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do słomy i siana. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i sposób przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej przesyłek zwierząt i przesyłek produktów, biorąc pod uwagę wymagania dotyczące informowania właściwej władzy o zamiarze przywozu tych przesyłek oraz zgodność przeprowadzania tej kontroli z wymaganiami obowiązującymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Art. 11. 1. Przewóz przesyłek produktów jest dopuszczalny, jeżeli: 1) przesyłka pochodzi z państwa trzeciego, z którego nie jest zabronione wprowadzanie produktów na terytorium Unii Europejskiej; 2) na ten przewóz zostało wydane pozwolenie urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli właściwego ze względu na pierwsze miejsce wprowadzenia przesyłki na terytorium Unii Europejskiej; 3) osoba odpowiedzialna za przesyłkę, przed dokonaniem przewozu, zobowiązała się do odebrania przesyłki w razie jej odrzucenia lub do wyrażenia zgody na jej zniszczenie. 2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli przeładunek przesyłek produktów przemieszczanych z jednego statku powietrznego do innego statku powietrznego lub z jednego statku morskiego na inny statek morski, w tym samym porcie lotniczym lub w tym samym porcie morskim, jest dokonywany wyłącznie w celach przeładunkowych, bez dalszego postoju, w limicie czasowym określonym przez Komisję Europejską. 7) 3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje się, jeżeli: 1) przesyłce towarzyszą świadectwa weterynaryjne lub inne dokumenty, a w razie potrzeby poświadczone tłumaczenie tych świadectw lub dokumentów; 2) przesyłka została poddana kontroli dokumentów i kontroli tożsamości w granicznym posterunku kontroli właściwym ze względu na miejsce przedstawiania przesyłki do weterynaryjnej kontroli granicznej. 4. Pozwolenie wydaje się, w drodze decyzji, na pisemny wniosek osoby odpowiedzialnej za przesyłkę, w terminie 7 dni od dnia złożenia tego wniosku. 5. W razie transportu przesyłki produktów drogą morską lub powietrzną, jeżeli przesyłka: 1) nie jest wyładowywana - kontrola dokumentów może zostać ograniczona do sprawdzenia manifestu pokładowego, z zastrzeżeniem art. 37; 2) jest przeładowywana z jednego statku powietrznego do innego statku powietrznego lub z jednego statku morskiego na inny statek morski, w tym samym porcie lotniczym lub w tym samym porcie morskim - kontrola tożsamości i kontrola dokumentów może zostać pominięta. 6. Jeżeli przesyłka produktów może stwarzać zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt albo w przypadku podejrzenia nieprawidłowości, przeprowadza się dodatkowo kontrolę fizyczną. 7. W razie przewozu przesyłki produktów transportem drogowym, kolejowym lub w żegludze śródlądowej przesyłka powinna: 1) zostać wysłana pod dozorem celnym, zgodnie z procedurą T1, określoną w przepisach odrębnych 8), do miejsca opuszczenia terytorium Unii Europejskiej wraz z towarzyszącym jej oryginałem świadectwa weterynaryjnego lub innymi dokumentami oraz weterynaryjnym świadectwem przekroczenia granicy, w którym jest wskazany graniczny posterunek kontroli, przez który przesyłka opuszcza terytorium Unii Europejskiej; 2) być transportowana, w pojazdach lub kontenerach zaplombowanych przez urzędowego lekarza weterynarii, bez wyładowania, oddzielania lub poddawania jakimkolwiek innym czynnościom, po opuszczeniu granicznego posterunku kontroli, przez który została wprowadzona; 3) opuścić terytorium Unii Europejskiej przez graniczny posterunek kontroli, nie później niż w terminie 30 dni od dnia opuszczenia granicznego posterunku kontroli, przez który została wprowadzona, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 8. Graniczny lekarz weterynarii, który udzielił pozwolenia, o którym mowa w ust. 3, informuje urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, przez który przesyłka ma opuścić terytorium Unii Europejskiej, o przewożonej przesyłce produktów, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO 9). 9. Graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka produktów opuszcza terytorium Unii Europejskiej, potwierdza w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy, że przesyłka ta opuściła terytorium Unii Europejskiej, oraz przesyła faksem lub za pomocą elektronicznego nośnika informacji, lub w inny sposób, kopię tego świadectwa do urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, przez który przesyłka została wprowadzona na terytorium Unii Europejskiej. 10. Jeżeli graniczny lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce, przez które przesyłka produktów została wprowadzona, nie otrzyma informacji o opuszczeniu przez tę przesyłkę terytorium Unii Europejskiej, w terminie 30 dni od dnia wprowadzenia tej przesyłki, to informuje o tym niezwłocznie właściwe organy celne. 11. Szczegółowy sposób wymiany informacji pomiędzy wejściowym i wyjściowym granicznym posterunkiem kontroli określają przepisy Unii Europejskiej. 10) Art. 12. Przewóz przesyłek zwierząt jest dopuszczalny, jeżeli: 1) zostało wydane na ten przewóz pozwolenie urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli właściwego ze względu na miejsce, w którym przesyłka zostanie przedstawiona do kontroli na terytorium Unii Europejskiej i, jeżeli jest to konieczne, zostało wydane pozwolenie przez właściwą władzę państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przez które jest dokonywany przewóz; przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio; 2) osoba odpowiedzialna za przesyłkę udokumentuje, że pierwsze państwo trzecie, do którego zostanie wprowadzona przesyłka, nie odmówi przyjęcia lub nie odeśle przesyłki, na której przywóz lub przewóz udzieliło pozwolenia; 3) osoba odpowiedzialna za przesyłkę zobowiąże się do przestrzegania podczas transportu przepisów o ochronie zwierząt; 4) po przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej lub po opuszczeniu stacji kwarantanny przez przesyłkę graniczny lekarz weterynarii potwierdzi, że przesyłka ta spełnia wymagania przywozowe; 5) graniczny lekarz weterynarii powiadomi o opuszczeniu przez przesyłkę granicznego posterunku kontroli właściwą władzę państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przez które jest dokonywany przewóz, oraz graniczny posterunek kontroli wyjścia przesyłki, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO; 6) przejście przez jedno z terytoriów państw członkowskich Unii Europejskiej dokona się zgodnie z procedurą przewozową obowiązującą na terytorium Unii Europejskiej; podczas przewozu jest dopuszczalne dokonywanie czynności na przesyłce tylko w granicznym posterunku kontroli wejścia tej przesyłki lub granicznym posterunku kontroli jej opuszczenia jednego z terytoriów państw członkowskich Unii Europejskiej oraz w przypadku, gdy wymaga tego dobro zwierząt. Art. 13. 1. Każdą przesyłkę zwierząt lub przesyłkę produktów, pochodzącą z państwa trzeciego, poddaje się kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej, chyba że przepisy Unii Europejskiej w zakresie kontroli tożsamości i kontroli fizycznej stanowią inaczej. 2. Graniczny lekarz weterynarii nie dopuszcza do przywozu przesyłki zwierząt, jeżeli: 1) przesyłka ta pochodzi z państwa trzeciego lub jego części, z którego przywóz jest zabroniony; 2) przesyłka nie spełnia wymagań przywozowych; 3) zwierzęta objęte przesyłką cierpią lub zachodzi podejrzenie, że cierpią lub są chore na chorobę zakaźną lub inną chorobę stanowiącą zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt; 4) państwo trzecie, z którego pochodzi przesyłka, nie zastosowało się do wymagań przywozowych; 5) zwierzęta nie są zdolne do kontynuowania podróży; 6) świadectwo weterynaryjne lub inne dokumenty towarzyszące tej przesyłce nie spełniają wymagań określonych w przepisach o wymaganiach przywozowych i handlu wewnątrz Wspólnoty Europejskiej zwierzętami i produktami. 3. Jeżeli przesyłka produktów spełnia wymagania przywozowe, osoba odpowiedzialna za przesyłkę otrzymuje od granicznego lekarza weterynarii uwierzytelnione kopie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów oraz weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy, potwierdzające, że przesyłka spełnia te wymagania; oryginały świadectw weterynaryjnych pozostają w granicznym posterunku kontroli. Art. 14. 1. Jeżeli przesyłka zwierząt spełnia wymagania przywozowe, osoba odpowiedzialna za przesyłkę otrzymuje od granicznego lekarza weterynarii uwierzytelnione kopie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów oraz weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy, potwierdzające, że przesyłka spełnia te wymagania; oryginały świadectw weterynaryjnych pozostają w granicznym posterunku kontroli; kopia jest ważna przez 10 dni. 2. W weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy umieszcza się informacje dotyczące przeprowadzanych, w toku weterynaryjnej kontroli granicznej, badań oraz ich wyników, a także pobranych próbek; jeżeli wyniki badań nie są jeszcze znane, to w weterynaryjnym świadectwie przekroczenia granicy umieszcza się informację o terminie uzyskania tych wyników. 3. Po przeprowadzeniu weterynaryjnej kontroli granicznej graniczny lekarz weterynarii informuje właściwą władzę miejsca przeznaczenia przesyłki zwierząt za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji, o którym mowa w przepisach odrębnych, że zwierzęta są przeznaczone do państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub jego części, mających specyficzne wymagania, oraz że zostały pobrane próbki, ale wyniki przeprowadzanych badań nie są znane wtedy, gdy przesyłka zwierząt opuszcza graniczny posterunek kontroli. 4. Graniczny lekarz weterynarii w przypadku podejrzenia naruszenia przepisów ustawy lub przepisów odrębnych Unii Europejskiej lub wątpliwości co do tożsamości zwierzęcia może dokonać dodatkowych kontroli. 5. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do zwierząt koniowatych, zarejestrowanych i zaopatrzonych w odpowiednie dokumenty, o których mowa w przepisach dotyczących warunków zootechnicznych i genealogicznych, obowiązujących w wewnątrzwspólnotowym handlu zwierzętami koniowatymi. 11) Art. 15. 1. Komisja Europejska zatwierdza lub cofa zatwierdzenie granicznego posterunku kontroli na podstawie przepisów Unii Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa przedstawia Komisji Europejskiej wykaz wyznaczonych granicznych posterunków kontroli spełniających wymagania określone na podstawie art. 16 ust. 4. 3. Minister właściwy do spraw rolnictwa zawiesza, w drodze zarządzenia, zatwierdzenie granicznego posterunku kontroli, jeżeli posterunek ten przestał spełniać warunki zatwierdzenia lub w przypadkach poważnego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o zawieszeniu, o którym mowa w ust. 3, i powodach tej decyzji. Graniczny posterunek kontroli może być ponownie zatwierdzony, jeżeli spełni warunki wymagane do zatwierdzenia; przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Art. 16. 1. Graniczne posterunki kontroli powinny: 1) być umiejscowione w pobliżu przejścia granicznego oraz na obszarze wyznaczonym zgodnie z przepisami prawa celnego i przepisami odrębnymi; 2) znajdować się pod nadzorem granicznego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za kontrolę, któremu może pomagać odpowiednio przeszkolony personel pomocniczy. 2. Jeżeli istnieją ograniczenia geograficzne, graniczny posterunek kontroli może znajdować się w pewnej odległości od przejścia granicznego, jeżeli posterunek ten jest położony w odpowiedniej odległości od gospodarstw lub miejsc, w których są utrzymywane zwierzęta, które mogą być zakażone chorobami zakaźnymi; w przypadku przewozu transportem kolejowym, graniczny posterunek kontroli może znajdować się na pierwszej stacji kolejowej wyznaczonej przez właściwą władzę. 3. Graniczny lekarz weterynarii jest obowiązany aktualizować informacje zawarte w bazie danych systemu informatycznego, o którym mowa w przepisach odrębnych. 12) 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki wymagane do zatwierdzenia granicznych posterunków kontroli, biorąc pod uwagę warunki organizacyjne i techniczne tych posterunków w odniesieniu do zwierząt i produktów oraz lokalizację tych posterunków w pobliżu przejścia granicznego określone w przepisach Unii Europejskiej. Art. 17. 1. Jeżeli przepisy odrębne obowiązujące na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej albo przepisy państwa miejsca przeznaczenia przewidują poddanie przesyłki zwierząt kwarantannie lub izolacji, to kwarantannę lub izolację przeprowadza się w: 1) zatwierdzonej stacji kwarantanny znajdującej się w państwie pochodzenia przesyłki zwierząt, jeżeli jest poddawana regularnym kontrolom przez przedstawicieli Komisji Europejskiej - w przypadku chorób innych niż pryszczyca, wścieklizna i pomór rzekomy drobiu; 2) zatwierdzonej stacji kwarantanny znajdującej się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 3) gospodarstwie miejsca przeznaczenia przesyłki zwierząt. 2. Szczegółowe wymagania w zakresie transportu przesyłki zwierząt do miejsc, o których mowa w ust. 1, określają przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 3. Jeżeli graniczny lekarz weterynarii nakaże, w drodze decyzji, kwarantannę lub izolację przesyłki zwierząt, to odbywa się ona, w zależności od stwierdzonego ryzyka, w jednym z następujących miejsc: 1) w granicznym posterunku kontroli lub w jego pobliżu; 2) w gospodarstwie miejsca przeznaczenia przesyłki zwierząt; 3) w stacji kwarantanny znajdującej się w pobliżu gospodarstwa miejsca przeznaczenia przesyłki zwierząt. 4. Stację kwarantanny lokalizuje się w dużej odległości od gospodarstw lub innych miejsc, w których są trzymane zwierzęta mogące być chore na chorobę zakaźną, i wyposaża się w: 1) łatwe do czyszczenia i dezynfekcji urządzenia służące do załadunku i wyładunku zwierząt ze środków transportu, przeprowadzania kontroli, żywienia, pojenia lub leczenia zwierząt oraz powierzchnię, oświetlenie i wentylację odpowiednie do ilości kontrolowanych zwierząt; 2) odpowiedniej wielkości pomieszczenia przeznaczone dla osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie kontroli weterynaryjnych, w przebieralnie, prysznice i toalety; 3) pomieszczenia i urządzenia do pobierania i badania próbek w związku z przeprowadzanymi kontrolami; 4) odpowiedni sprzęt pozwalający na szybką wymianę informacji z granicznymi posterunkami kontroli oraz właściwymi władzami; 5) system kontroli zapewniający odpowiednie utrzymanie przetrzymywanych zwierząt; 6) sprzęt do czyszczenia i dezynfekcji. 5. Stacja kwarantanny powinna mieć zapewnioną współpracę ze znajdującym się w jej pobliżu podmiotem posiadającym urządzenia i wyposażone pomieszczenia przeznaczone do utrzymywania, żywienia, pojenia, leczenia oraz, jeżeli to niezbędne, do uboju zwierząt. 6. Szczegółowe warunki wymagane do zatwierdzania stacji kwarantanny, w odniesieniu do różnych gatunków zwierząt, określają przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 7. Komisja Europejska zatwierdza i cofa zatwierdzenie stacji kwarantanny na podstawie przepisów Unii Europejskiej. 8. Minister właściwy do spraw rolnictwa przedstawia Komisji Europejskiej wykaz wyznaczonych stacji kwarantanny, spełniających warunki określone w ust. 4 i 5 oraz w przepisach odrębnych, o których mowa w ust. 6. 9. Nadzór nad stacją kwarantanny sprawuje graniczny lekarz weterynarii, a jeżeli stacja kwarantanny znajduje się poza obszarem właściwości tego lekarza, nadzór sprawuje powiatowy lekarz weterynarii. Art. 18. 1. Graniczny lekarz weterynarii przekazuje dodatkowe informacje właściwej władzy miejsca przeznaczenia przesyłki produktów lub urzędowemu lekarzowi właściwemu ze względu na miejsce przeznaczenia tej przesyłki, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, jeżeli: 1) przesyłka jest przeznaczona do państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub jego części, które ma specjalne wymagania określone na podstawie przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej, lub 2) zostały pobrane próbki, ale wyniki badań nie są znane w czasie, w którym przesyłka opuszcza graniczny posterunek kontroli, lub 3) przesyłka jest przywożona na specjalne potrzeby, w przypadkach przewidzianych w przepisach obowiązujących w Unii Europejskiej. 2. Przesyłki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, przeznaczone do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poddaje się kontroli dokumentów, kontroli tożsamości oraz kontroli fizycznej, w granicznym posterunku kontroli, przez który przesyłki są wprowadzane, w celu sprawdzenia, czy produkty są zgodne z wymaganiami określonymi w przepisach Unii Europejskiej lub przepisach obowiązujących na terytorium ich przeznaczenia. Art. 19. 1. Przesyłkę produktów, która jest nadzorowana przez granicznego lekarza weterynarii od granicznego posterunku kontroli, przez który zostaje wprowadzona, do miejsca jej przeznaczenia, przewozi się zgodnie z następującymi warunkami: 1) przesyłka zostaje wysłana z granicznego posterunku kontroli, do którego wcześniej przybyła, do miejsca przeznaczenia pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii w szczelnych pojazdach lub kontenerach zaplombowanych przez właściwą władzę lub urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli; 2) przesyłka, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 3, pozostaje pod dozorem celnym do czasu dotarcia do miejsca przeznaczenia, zgodnie z procedurą T5, określoną w przepisach odrębnych 13), oraz otrzymania weterynaryjnego świadectwa przekroczenia granicy zawierającego potwierdzenie jej przeznaczenia oraz, jeżeli to konieczne, określającego zamierzony proces jej przetworzenia; 3) graniczny lekarz weterynarii, za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO, informuje urzędowego lekarza weterynarii nadzorującego miejsce przeznaczenia przesyłki o pochodzeniu tej przesyłki i jej przeznaczeniu. 2. Osoba odpowiedzialna za zakład przeznaczenia przesyłki produktów lub w przypadkach określonych w przepisach Unii Europejskiej 14) za magazyn, gdzie przesyłka jest składowana przed dostarczeniem do zakładu, informuje powiatowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za ten zakład lub magazyn o przybyciu przesyłki produktów do miejsca jej przeznaczenia. Powiatowy lekarz weterynarii w terminie 15 dni od dnia przybycia przesyłki powiadamia o tym fakcie urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli, przez który przesyłka została wprowadzona. 3. Powiatowy lekarz weterynarii dokonuje regularnych kontroli w celu zapewnienia, że przesyłki produktów dotarły do zakładu przeznaczenia, w szczególności poprzez kontrolę rejestru dostaw. 4. W zakładzie przeznaczenia przesyłki, o której mowa w ust. 1, produkty są poddawane obróbce określonej w odpowiednich przepisach Unii Europejskiej. Art. 20. 1. Jeżeli przywóz odbywa się drogą morską lub powietrzną, przesyłka produktów dostarczana do granicznego posterunku kontroli innego niż ten, przez który miała być wprowadzona, położonego na tym samym terytorium lub znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, powinna być poddana kontroli tożsamości i kontroli fizycznej w granicznym posterunku kontroli miejsca przeznaczenia. 2. Jeżeli przesyłka, o której mowa w ust. 1, jest przeładowana z jednego statku powietrznego do innego statku powietrznego lub z jednego statku morskiego na inny statek morski, w tym samym porcie lotniczym lub w tym samym porcie morskim, bezpośrednio lub po wyładunku na płytę lotniska albo na nabrzeże, na okres krótszy niż wskazany w ust. 4 pkt 1, to osoba odpowiedzialna za przesyłkę informuje o tym urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli. W przypadku gdy istnieje zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, to w wyjątkowych przypadkach graniczny lekarz weterynarii może przeprowadzać kontrole dokumentów towarzyszących przesyłce, polegające na sprawdzeniu oryginału świadectwa weterynaryjnego lub innego towarzyszącego jej dokumentu lub ich uwierzytelnionych kopii. 3. Czynności, o których mowa w ust. 2, dokonuje się w granicznym posterunku kontroli, do którego przesyłka została wprowadzona. 4. Jeżeli przesyłka jest wyładowana w inny sposób niż określony w ust. 2, to powinna: 1) być przechowywana wyłącznie przez okres nie krótszy niż wymagany minimalny okres przechowywania i nie dłuższy niż maksymalny okres przechowywania, w warunkach określonych zgodnie z odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 11 ust. 2, pod nadzorem granicznego lekarza weterynarii, w obszarze celnym portu lub lotniska w oczekiwaniu na przesłanie do innego granicznego posterunku kontroli drogą morską albo powietrzną; 2) być poddana kontroli dokumentów dotyczących przesyłki, o których mowa w ust. 2; 3) w uzasadnionych przypadkach być poddana kontroli tożsamości i kontroli fizycznej, gdy istnieje zagrożenie zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt. Art. 21. Minister właściwy do spraw rolnictwa może wystąpić, w trybie określonym w przepisach obowiązujących w Unii Europejskiej, do Komisji Europejskiej o zmniejszenie częstotliwości przeprowadzania kontroli fizycznych przesyłek produktów lub przesyłek zwierząt w trakcie przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej. Art. 22. 1. Przewóz przesyłek produktów przeznaczonych do składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, utworzonego na podstawie przepisów prawa celnego, jest dopuszczalny, jeżeli osoba odpowiedzialna za przesyłkę: 1) zadeklarowała, że przesyłka spełnia wymagania przywozowe i jest przeznaczona ostatecznie do wolnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej, lub 2) podała inne przeznaczenie przesyłki oraz wskazała, że przesyłka ta spełnia wymagania przywozowe albo ich nie spełnia. 2. W przypadku braku wyraźnego wskazania przeznaczenia przesyłki uważa się, że jest ona przeznaczona do wolnego obrotu. Art. 23. 1. Przesyłkę, o której mowa w art. 22, poddaje się, w granicznym posterunku kontroli, kontroli dokumentów, kontroli tożsamości i kontroli fizycznej, w celu sprawdzenia, czy przesyłka odpowiada wymaganiom przywozowym. 2. Kontrola fizyczna nie jest wymagana, jeżeli z kontroli dokumentów wynika, że przesyłka nie spełnia wymagań przywozowych. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku podejrzenia, że przesyłka zagraża zdrowiu publicznemu lub zdrowiu zwierząt. Art. 24. 1. Przesyłce, o której mowa w art. 22, towarzyszą świadectwo weterynaryjne lub inne dokumenty oraz, jeżeli to niezbędne, poświadczone tłumaczenie świadectw weterynaryjnych lub innych dokumentów. 2. Jeżeli przesyłka spełnia wymagania przywozowe, graniczny lekarz weterynarii wystawia weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy jako załącznik do dokumentów celnych, a przesyłka może zostać wprowadzona, za zgodą właściwego organu celnego, do składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym; przesyłkę taką uznaje się za spełniającą warunki do wprowadzenia do wolnego obrotu. 3. Jeżeli przesyłka nie spełnia wymagań przywozowych, to graniczny lekarz weterynarii wystawia weterynaryjne świadectwo przekroczenia granicy, jako załącznik do dokumentów celnych. W takim przypadku graniczny lekarz weterynarii oraz właściwy organ celny mogą, w drodze decyzji, udzielić zgody na wprowadzenie tej przesyłki wyłącznie do składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, jeżeli: 1) przesyłka nie pochodzi z państwa trzeciego, z którego przywóz jest zabroniony; 2) składy celne, składy wolnocłowe i magazyny znajdujące się w wolnych obszarach celnych są zatwierdzone do przechowywania tego rodzaju produktów. 4. Składy lub magazyny, o których mowa w ust. 3 pkt 2, zatwierdza, w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce ich położenia graniczny lekarz weterynarii albo powiatowy lekarz weterynarii, na wniosek prowadzącego ten skład lub magazyn. 5. Składy celne, składy wolnocłowe oraz magazyny znajdujące się w wolnym obszarze celnym dla produktów niespełniających wymagań przywozowych mogą być zatwierdzone, jeżeli: 1) spełniają warunki określone w przepisach dotyczących składów lub magazynów do przechowywania poszczególnych rodzajów produktów; 2) znajdują się w zamkniętej przestrzeni z punktami wejścia i wyjścia kontrolowanymi w sposób ciągły przez osoby upoważnione przez prowadzącego skład; w przypadku magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, wolny obszar celny powinien być zamknięty, a jego granice, miejsca wejścia i wyjścia poddane ciągłemu dozorowi celnemu; 3) zapewni się codzienne dokumentowanie wszystkich przesyłek wprowadzanych do składu lub magazynu i opuszczających skład lub magazyn, z podaniem rodzaju i ilości produktów w przesyłce oraz nazwy albo imienia i nazwiska oraz adresu odbiorcy przesyłki; w tym zakresie dokumentację przechowuje się co najmniej przez trzy lata; 4) są wyposażone w pomieszczenia do składowania lub pomieszczenia chłodnicze pozwalające na oddzielne przechowywanie produktów, które nie spełniają wymagań przywozowych; 5) zapewni się pomieszczenia dla osób przeprowadzających kontrole weterynaryjne. Art. 25. 1. Zabrania się przewozu przesyłki produktów niespełniających wymagań przywozowych do składów celnych, składów wolnocłowych lub magazynów znajdujących się w wolnych obszarach celnych, jeżeli przesyłka ta zagraża zdrowiu publicznemu lub zdrowiu zwierząt. 2. Przesyłki produktów nie mogą być wprowadzone do składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, jeżeli nie są pod zamknięciem celnym. Art. 26. Jeżeli kontrola, o której mowa w art. 23, wykaże, że osoba odpowiedzialna za przesyłkę przedstawiła fałszywe oświadczenie dotyczące przeznaczenia przesyłki, przesyłkę odsyła się albo poddaje zniszczeniu; przepisy art. 34 stosuje się odpowiednio. Art. 27. 1. Przesyłka, o której mowa w art. 24 ust. 3, może opuścić skład celny, skład wolnocłowy lub magazyn znajdujący się w wolnym obszarze celnym, wyłącznie w celu jej wysłania do państwa trzeciego lub przeznaczenia jej dla przedsiębiorcy zajmującego się zaopatrywaniem środków transportu morskiego w komunikacji międzynarodowej albo w celu jej zniszczenia, jeżeli: 1) transport tej przesyłki do państwa trzeciego odbywa się zgodnie z warunkami, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3, ust. 3 pkt 1, ust. 6-10; 2) przeznaczanie przesyłki w celu zaopatrzenia środków transportu morskiego w komunikacji międzynarodowej odbywa się pod dozorem celnym zgodnie z procedurą T1, o której mowa w art. 11 ust. 7 pkt 1, z podaniem, w załączonym świadectwie, nazwy i lokalizacji tego składu lub magazynu; 3) przemieszczenie przesyłki do miejsca zniszczenia odbywa się po poddaniu denaturacji jej produktów. 2. Przesyłki w trakcie przemieszczania do miejsc, o których mowa w ust. 1: 1) są nadzorowane przez właściwego urzędowego lekarza weterynarii; 2) nie mogą być wyładowywane; 3) znajdują się w szczelnych pojazdach lub kontenerach, z nałożonymi zamknięciami celnymi. 3. Przesyłki, o których mowa w ust. 2, nie mogą być przemieszczane pomiędzy składami celnymi, składami wolnocłowymi oraz magazynami znajdującymi się w wolnych obszarach celnych. Art. 28. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej wykaz zatwierdzonych składów celnych, składów wolnocłowych oraz magazynów znajdujących się w wolnych obszarach celnych oraz wykaz przedsiębiorców zaopatrujących środki transportu morskiego w komunikacji międzynarodowej w produkty niespełniające wymagań przywozowych. Art. 29. 1. Graniczny lekarz weterynarii albo powiatowy lekarz weterynarii, który wydał decyzję w sprawie zatwierdzenia składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, sprawuje nadzór nad tymi składami lub magazynami w zakresie przestrzegania warunków zatwierdzenia, o których mowa w art. 24 ust. 5. 2. W razie niespełniania warunków, o których mowa w art. 22-26, właściwy ze względu na miejsce położenia składu lub magazynu graniczny lekarz weterynarii albo powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, zawiesza albo wycofuje zatwierdzenie składów celnych, składów wolnocłowych lub magazynów znajdujących się w wolnych obszarach celnych, powiadamiając o tym ministra właściwego do spraw rolnictwa. 3. W razie zamknięcia, likwidacji albo zniesienia składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, osoba prowadząca ten skład lub magazyn informuje o tym granicznego lekarza weterynarii albo powiatowego lekarza weterynarii, który wydał decyzję w sprawie jego zatwierdzenia. W takim przypadku graniczny lekarz weterynarii albo powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, wycofuje zatwierdzenie tego składu celnego, składu wolnocłowego lub magazynu znajdującego się w wolnym obszarze celnym, powiadamiając o tym ministra właściwego do spraw rolnictwa. 4. O wycofaniu lub zawieszeniu zatwierdzenia minister właściwy do spraw rolnictwa powiadamia Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. 5. Warunki i sposób kontroli produktów w składach celnych, składach wolnocłowych i magazynach znajdujących się w wolnych obszarach celnych oraz transportu przesyłek między tymi miejscami, a także sposób przechowywania i dozwolonego manipulowania tymi produktami są określone w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Art. 30. 1. Przedsiębiorcy, którzy bezpośrednio zaopatrują środki transportu morskiego w komunikacji międzynarodowej w produkty do spożycia przez załogę i pasażerów, powinni posiadać pozwolenie, wydane przez urzędowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy, na prowadzenie działalności w zakresie zaopatrywania środków transportu morskiego w produkty niespełniające wymagań przywozowych przeznaczone do spożycia przez załogę i pasażerów. 2. Powiatowy lekarz weterynarii wydaje, w drodze decyzji, pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, na wniosek przedsiębiorcy, jeżeli spełnia on następujące warunki: 1) uzyska produkty, które nie mogą być przetwarzane, chyba że są to produkty spełniające wymagania określone w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego, obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 2) posiada zamykane pomieszczenia, do których wejście i wyjście są stale kontrolowane przez wyznaczoną do tego celu osobę; jeżeli pomieszczenie to znajduje się w wolnym obszarze celnym, przepis art. 24 ust. 5 pkt 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio; 3) zobowiąże się do niewprowadzania produktów niespełniających wymagań przywozowych do spożycia na terytorium Unii Europejskiej; 4) powiadamia niezwłocznie urzędowego lekarza weterynarii o dostarczeniu produktów do pomieszczeń, o których mowa w pkt 2; 5) dostarcza produkty bezpośrednio na pokład środków transportu morskiego lub do specjalnie zatwierdzonego miejsca w porcie przeznaczenia, pod warunkiem zastosowania środków zapewniających, że produkty te nie opuszczą terenu portu z przeznaczeniem na inny teren; transport produktów ze składu ich pochodzenia do portu ich przeznaczenia odbywa się pod dozorem celnym, zgodnie z procedurą T1, o której mowa w art. 11 ust. 7 pkt 1, a produktom towarzyszy świadectwo weterynaryjne; 6) powiadamia wcześniej właściwe władze portowe, z którego produkty są dostarczane, oraz właściwe władze portowe państwa członkowskiego Unii Europejskiej przeznaczenia o dacie przesyłania produktów wraz z podaniem szczegółów dotyczących miejsca przeznaczenia; 7) udokumentuje, że produkty dotarły do miejsca ich końcowego przeznaczenia; 8) prowadzi wykaz wprowadzania i wyprowadzania produktów; wykaz przechowuje się przez okres co najmniej trzech lat; wykaz powinien umożliwić dokonanie kontroli produktów pozostających w składzie. 3. Przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 1, nie mogą zaopatrywać środków transportu morskiego w produkty niespełniające wymagań przywozowych, z wyjątkiem przypadków zaopatrywania pasażerów i załogi poza obszarami przybrzeżnymi terytoriów państw członkowskich Unii Europejskiej. 4. Właściwe władze portowe państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z którego produkty są dostarczane, powiadamiają właściwe władze portowe państwa członkowskiego Unii Europejskiej przeznaczenia, nie później niż w czasie wysyłki produktów, oraz powiadamiają urzędowego lekarza weterynarii miejsca przeznaczenia produktów za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO. 5. W razie niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-4, powiatowy lekarz weterynarii może cofnąć pozwolenie, o którym mowa w ust. 1. O cofnięciu informuje on ministra właściwego do spraw rolnictwa, który powiadamia o tym Komisję Europejską i inne państwa członkowskie Unii Europejskiej. 6. Do przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 22, art. 23, art. 24 ust. 1, 3 i 5 pkt 1, 3 i 4 oraz art. 29 ust. 1. 7. Szczegółowe procedury kontroli przeprowadzanych w czasie wysyłki, podczas transportu i w czasie dostarczania produktów bezpośrednio na pokład środków transportu morskiego, włączając w to przedstawienie dokumentu potwierdzającego, że produkty te osiągnęły ich dozwolone przeznaczenie, określają przepisy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego, obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Art. 31. Produkty nieprzeznaczone do wolnego obrotu oraz te, którym nadano inne niż wymienione w art. 22 ust. 1 przeznaczenie celne, jeżeli nie zostały wcześniej zniszczone lub zwrócone, poddaje się kontroli tożsamości i kontroli fizycznej w celu stwierdzenia, czy spełniają wymagania przywozowe. Art. 32. 1. Dopuszcza się ponowny przywóz przesyłki produktów pochodzącej z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, której przyjęcia odmówiło państwo trzecie, jeżeli: 1) przesyłce towarzyszy: a) oryginał albo poświadczona kopia świadectwa weterynaryjnego zawierającego wskazanie powodów odmowy przyjęcia przesyłki przez państwo trzecie oraz gwarancje, że warunki dotyczące przechowywania i transportu przesyłki zostały zachowane, oraz stwierdzenie, że przesyłka nie została poddana jakimkolwiek czynnościom, b) dokument od przewoźnika, w przypadku zaplombowanych kontenerów, potwierdzający, że zawartość nie była poddana manipulacji lub nie została wyładowana; 2) przesyłka zostanie poddana kontroli dokumentów i kontroli tożsamości oraz w przypadkach, o których mowa w art. 37, kontroli fizycznej; 3) przesyłka jest zwrócona bezpośrednio, zgodnie z warunkami określonymi w art. 19, do zakładu pochodzenia w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym zostało wydane na nią świadectwo weterynaryjne; jeżeli przewóz ma nastąpić przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, to jest wymagana zgoda urzędowego lekarza weterynarii w granicznym posterunku kontroli państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przez które przesyłka po raz pierwszy przechodzi na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, wydana w imieniu wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej, przez które przesyłka będzie przewożona. 2. Nie można odmówić ponownego przywozu przesyłki produktów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, odrzuconej przez państwo trzecie, jeżeli właściwa władza, która wydała oryginalne świadectwo weterynaryjne, zgodziła się przyjąć z powrotem przesyłkę oraz zostały spełnione warunki określone w ust. 1. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, produkty zostaną wysłane w warunkach, które zapewniają, że transport zostanie przeprowadzony do zakładu pochodzenia, zgodnie z procedurą określoną w art. 19, w szczelnych środkach transportu, oznakowanych i zaplombowanych przez właściwe władze lub urzędowego lekarza weterynarii, tak aby plomby uległy uszkodzeniu w czasie otwierania kontenera. 4. Graniczny lekarz weterynarii, który wydał decyzję dopuszczającą transport, informuje o tym właściwe władze miejsca przeznaczenia za pośrednictwem elektronicznego systemu wymiany informacji ANIMO. Art. 33. 1. Weterynaryjnej kontroli granicznej nie podlegają produkty: 1) stanowiące część osobistego bagażu podróżnych i przeznaczone do bezpośredniego spożycia, jeżeli pochodzą z państwa trzeciego lub jego części, z którego przywóz nie jest zabroniony, w ilościach określonych na podstawie przepisów odrębnych; 2) wysyłane jako małe paczki przeznaczone dla osób fizycznych i niesprowadzane w celach handlowych oraz pochodzą z państwa trzeciego lub jego części, z których przywóz nie jest zakazany; 3) przeznaczone do spożycia przez załogę i pasażerów, w środkach transportu w komunikacji międzynarodowej, pod warunkiem że produkty te nie zostaną wprowadzone na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. 2. Jeżeli produkty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, lub ich pozostałości są wyładowane, to podlegają zniszczeniu na koszt przewoźnika lub osoby odpowiedzialnej. 15) Zniszczenie tych produktów nie jest konieczne, gdy są one przenoszone bezpośrednio z jednego międzynarodowego środka transportu na inny środek transportu w tym samym porcie i pod dozorem celnym. 3. Weterynaryjnej kontroli granicznej nie podlegają również produkty: 1) które nie przekraczają ilości określonej na podstawie przepisów odrębnych Unii Europejskiej oraz zostały poddane obróbce cieplnej w hermetycznie zamkniętym pojemniku o wskaźniku sterylizacji F0 w wysokości co najmniej 3,00 oraz: a) stanowią część bagażu podróżnych i są przeznaczone do osobistego spożycia, b) są wysyłane jako małe paczki przeznaczone dla osób fizycznych, pod warunkiem że nie są sprowadzane w celach handlowych; 2) które są wysłane jako próbki handlowe lub są przeznaczone na wystawę, pod warunkiem że nie są przeznaczone do sprzedaży oraz mają wcześniej wydane pozwolenie urzędowego lekarza weterynarii; 3) które są przeznaczane do określonych badań lub analiz, jeżeli zapewniono, że takie produkty nie zostaną dostarczane do spożycia przez ludzi. 4. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, wydaje powiatowy lekarz weterynarii, w drodze decyzji, na wniosek zainteresowanego, w terminie 7 dni od dnia złożenia tego wniosku. 5. Po zakończeniu wystawy, o której mowa w ust. 3 pkt 2, lub przeprowadzeniu badań lub analiz, o których mowa w ust. 3 pkt 3, produkty, z wyjątkiem ich ilości użytych do badań lub analiz, zostają zniszczone lub odesłane na warunkach określonych przez urzędowego lekarza weterynarii. Art. 34. 1. Jeżeli dokonano przywozu przesyłki bez przedstawienia jej do weterynaryjnej kontroli granicznej, właściwy miejscowo powiatowy lekarz weterynarii dokonuje zajęcia przesyłki i wydaje decyzję w sprawie jej odesłania, a w przypadku gdy odesłanie przesyłki nie jest możliwe - decyzję w sprawie jej zniszczenia. 2. Jeżeli weterynaryjna kontrola graniczna wykaże, że przesyłka produktów nie spełnia wymagań przywozowych lub taka kontrola wykaże nieprawidłowości, po złożeniu wyjaśnień przez osobę odpowiedzialną za przesyłkę, graniczny lekarz weterynarii wydaje decyzję w sprawie: 1) odesłania przesyłki poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej z tego samego granicznego posterunku kontroli do miejsca uzgodnionego z osobą odpowiedzialną za przesyłkę, przy użyciu tego samego typu środka transportu, w terminie 60 dni od dnia wydania decyzji, jeżeli wyniki weterynaryjnej kontroli granicznej oraz wymagania zdrowotne na to pozwalają; 2) zniszczenia przesyłki, jeżeli jej odesłanie jest niemożliwe albo upłynął termin, o którym mowa w pkt 1, albo osoba odpowiedzialna za przesyłkę wyraziła na to zgodę. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, graniczny lekarz weterynarii: 1) wprowadza informacje o odrzuceniu przesyłki do bazy danych systemu informatycznego, zgodnie z przepisami odrębnymi, o których mowa w art. 11 ust. 8; 2) unieważnia, w sposób określony w przepisach odrębnych Unii Europejskiej 16), świadectwo weterynaryjne lub inne dokumenty towarzyszące odrzuconej przesyłce, w celu uniemożliwienia powtórnego wprowadzenia tej przesyłki przez inny graniczny posterunek kontroli. 4. Zniszczenie przesyłki na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, następuje w przewidzianych do tego celu urządzeniach, znajdujących się możliwie blisko granicznego posterunku kontroli, zgodnie z przepisami odrębnymi, o których mowa w art. 33 ust. 2. 5. Do czasu odesłania przesyłki lub potwierdzenia powodów odmowy przywozu graniczny lekarz weterynarii zapewnia przechowanie przesyłki pod swoim nadzorem, na koszt osoby odpowiedzialnej za przesyłkę. Art. 35. 1. Jeżeli weterynaryjna kontrola graniczna wykaże, że przesyłka zwierząt nie spełnia warunków określonych w przepisach ustawy lub przepisach odrębnych lub taka kontrola wykaże inne nieprawidłowości, to graniczny lekarz weterynarii, po złożeniu wyjaśnień przez osobę odpowiedzialną za przesyłkę, wydaje decyzję w sprawie: 1) udzielenia zwierzętom schronienia, ich żywienia i pojenia, a jeżeli to niezbędne także leczenia albo 2) umieszczenia w stacji kwarantanny lub w izolacji, albo 3) odesłania, w określonym terminie, zwierząt poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli zdrowie zwierząt i ich dobro na to pozwolą. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, graniczny lekarz weterynarii: 1) wprowadza informację do bazy danych systemu informatycznego o odrzuceniu przesyłki, zgodnie z przepisami odrębnymi określonymi w art. 11 ust. 8; 2) unieważnia świadectwo weterynaryjne lub inny dokument towarzyszący odrzuconej przesyłce. 3. Jeżeli odesłanie przesyłki zwierząt jest niemożliwe, szczególnie ze względu na dobro zwierząt, to graniczny lekarz weterynarii, po uzyskaniu zgody Głównego Lekarza Weterynarii i po przeprowadzeniu badania przedubojowego, może wydać decyzję w sprawie uboju zwierząt z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi zgodnie z warunkami określonymi w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego obowiązującymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 4. W innych przypadkach niż określone w ust. 3 graniczny lekarz weterynarii wydaje decyzję w sprawie: 1) uboju zwierząt do celów innych niż spożycie przez ludzi albo 2) zniszczenia tusz, określając warunki dotyczące kontroli zastosowania otrzymanych produktów. 5. Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską o przypadkach udzielenia zgody, o której mowa w ust. 3. Art. 36. Świeże produkty rybne wyładowane ze statku pływającego pod banderą państwa trzeciego, przed objęciem procedurą wprowadzenia do wolnego obrotu, poddaje się takim samym kontrolom weterynaryjnym, jak kontrole ryb wyładowywanych ze statków pływających pod banderą państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Art. 37. 1. Graniczny lekarz weterynarii albo powiatowy lekarz weterynarii w razie podejrzenia naruszenia przepisów ustawy lub przepisów o wymaganiach przywozowych i handlu wewnątrz Wspólnoty Europejskiej zwierzętami i produktami oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego, obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej, lub w razie wątpliwości co do: 1) tożsamości lub ostatecznego miejsca przeznaczenia przesyłki, 2) spełniania przez produkt wymagań dla tego rodzaju produktu, 3) spełniania przez produkt wymagań dotyczących zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt - może przeprowadzić kontrolę weterynaryjną, aby potwierdzić albo wykluczyć to podejrzenie. 2. Kontrolowane produkty pozostają pod nadzorem przeprowadzającego kontrolę do czasu uzyskania wyników kontroli. 3. Jeżeli wyniki kontroli potwierdzą naruszenie przepisów, o których mowa w ust. 1, to zwiększa się częstotliwość kontroli produktów pochodzących z tego samego miejsca. Art. 38. 1. Jeżeli na terytorium państwa trzeciego wystąpi choroba zakaźna lub inna choroba zwierząt stanowiąca poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zdrowia zwierząt albo jeżeli wystąpi inna okoliczność związana z zagrożeniem dla zdrowia zwierząt lub zdrowia ludzi, minister właściwy do spraw rolnictwa może wystąpić do Komisji Europejskiej o podjęcie działań określonych w przepisach odrębnych. 2. Jeżeli jedna z kontroli przewidzianych w ustawie lub przepisach odrębnych wykaże, że przesyłka zwierząt lub przesyłka produktów pochodząca z państwa trzeciego, o którym mowa w ust. 1, stanowi niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzi lub zwierząt: 1) graniczny lekarz weterynarii albo powiatowy lekarz weterynarii wydaje decyzję w sprawie zajęcia i zniszczenia przesyłki oraz informuje o tym inne graniczne posterunki kontroli państw członkowskich Unii Europejskiej; 2) minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o poczynionych ustaleniach i miejscu pochodzenia przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów, zgodnie z przepisami odrębnymi. 3. Jeżeli Komisja Europejska nie podejmie, na podstawie przepisów odrębnych, tymczasowych środków zapobiegawczych w stosunku do państwa trzeciego, o którym mowa w ust. 1, lub zakładu znajdującego się w tym państwie, minister właściwy do spraw rolnictwa może podjąć tymczasowe środki zapobiegawcze w stosunku do przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów, informując o tym inne państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską za pośrednictwem Stałego Komitetu Weterynaryjnego. Art. 39. Główny Lekarz Weterynarii zapewnia inspekcjom dokonywanym przez ekspertów weterynaryjnych Unii Europejskiej wszelką pomoc, niezbędną do wykonywania ich zadań, oraz przekazuje, jeżeli to konieczne, właściwym władzom państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Komisji Europejskiej informacje związane z przeprowadzaniem kontroli weterynaryjnych. Art. 40. 1. Jeżeli przeprowadzona na podstawie przepisów ustawy kontrola wykaże, że zostały poważnie lub wielokrotnie naruszone przepisy ustawy lub przepisy odrębne Unii Europejskiej w zakresie weterynaryjnej kontroli granicznej, Główny Lekarz Weterynarii: 1) informuje Komisję Europejską o rodzaju produktów i przesyłce, których dotyczy naruszenie przepisów; 2) zarządza kontrolę wszystkich produktów pochodzących z tego samego miejsca. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, kolejne 10 przesyłek pochodzących z tego samego miejsca powinno być wstrzymanych, a koszt przeprowadzenia kontroli fizycznej, z pobraniem próbek i badaniem laboratoryjnym, zabezpieczony. 3. Jeżeli dodatkowa kontrola, o której mowa w ust. 2, potwierdzi naruszenie przepisów ustawy lub przepisów odrębnych w zakresie weterynaryjnej kontroli granicznej, to przesyłka lub jej część zostaje odesłana lub zniszczona na zasadach określonych w art. 34 ust. 2. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa informuje Komisję Europejską o wynikach kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 5. Jeżeli weterynaryjna kontrola graniczna wykaże, że zostały przekroczone dopuszczalne poziomy pozostałości substancji chemicznych, biologicznych i weterynaryjnych produktów leczniczych, przepisy ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Art. 41. 1. Jeżeli na podstawie wyników kontroli wykonywanych w miejscu sprzedaży produktów Główny Lekarz Weterynarii uzna, że przepisy ustawy lub przepisy odrębne w zakresie weterynaryjnej kontroli nie są przestrzegane w granicznym posterunku kontroli, w składzie celnym, składzie wolnocłowym lub magazynie znajdującym się w wolnym obszarze celnym innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, to kontaktuje się bezzwłocznie z właściwą władzą tego państwa. 2. Jeżeli Główny Lekarz Weterynarii uzna, że podjęte przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, o którym mowa w ust. 1, środki są niewystarczające, to dokona ich oceny, wraz z właściwymi władzami zainteresowanego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, i zaproponuje sposób poprawy sytuacji. 3. W razie zwrócenia się przez właściwą władzę państwa członkowskiego Unii Europejskiej do Głównego Lekarza Weterynarii w sprawie, o której mowa w ust. 1, Główny Lekarz Weterynarii podejmie wszelkie niezbędne środki mające na celu poprawę sytuacji oraz poinformuje właściwe władze tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej o rodzaju przeprowadzonych kontroli, podjętych decyzjach oraz powodach podjęcia takich decyzji. 4. W przypadku powtarzających się naruszeń przepisów w zakresie weterynaryjnej kontroli granicznej na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej Główny Lekarz Weterynarii informuje o tym Komisję Europejską oraz właściwe władze pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej. Art. 42. 1. Główny Lekarz Weterynarii sporządza program wymiany przedstawicieli upoważnionych do dokonywania weterynaryjnej kontroli granicznej na terytoriach państw Unii Europejskiej. 2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy plan i zakres programu wymiany przedstawicieli, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę bieżące zadania i potrzeby w zakresie weterynaryjnej kontroli granicznej. 3. Główny Lekarz Weterynarii przedstawia corocznie, Stałemu Komitetowi Weterynaryjnemu sprawozdanie z wykonania programu, o którym mowa w ust. 1. Art. 43. Graniczni lekarze weterynarii i powiatowi lekarze weterynarii uczestniczą w programach szkoleniowych w zakresie przeprowadzania weterynaryjnej kontroli granicznej, organizowanych i prowadzonych na podstawie przepisów dotyczących organizacji Inspekcji Weterynaryjnej. Art. 44. 1. Koszty związane z: 1) odesłaniem przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów do państwa trzeciego, 2) zabezpieczeniem, nieszkodliwym usunięciem lub przetworzeniem produktów stwarzających zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub niespełniających wymagań przywozowych, 3) ubojem lub uśmiercaniem zwierząt, 4) nieszkodliwym usunięciem zwłok zwierząt lub ich części, 5) przetrzymywaniem, kwarantanną lub izolacją zwierząt, 6) przeprowadzeniem dodatkowych, wymaganych badań i analiz laboratoryjnych, 7) składowaniem lub magazynowaniem przesyłek produktów, 8) czyszczeniem i odkażaniem miejsc przebywania zwierząt, środków transportu oraz miejsc załadunku i miejsc przeprowadzania zwierząt, 9) dojazdem do miejsc dokonywania czynności, o których mowa w pkt 2-5 - ponosi osoba odpowiedzialna za przesyłkę, dokonując wpłaty na rachunek granicznego posterunku kontroli właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia weterynaryjnej kontroli granicznej. 2. Koszty związane z czynnościami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, pomniejsza się o dochód uzyskany ze sprzedaży surowców po uboju zwierząt lub produktów po ich przetworzeniu. 3. Do należności pieniężnych z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 45. Zarządzający przejściami granicznymi są obowiązani do nieodpłatnego udostępniania odpowiednich pomieszczeń biurowych, laboratoryjnych, socjalnych oraz powierzchni magazynowych dla zatrzymanych przesyłek zgodnie z wymaganiami zawartymi w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt lub ochronie zdrowia publicznego, obowiązującymi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Art. 46. Kto, przywożąc lub przewożąc przesyłki zwierząt lub przesyłki produktów, nie przedstawi ich do weterynaryjnej kontroli granicznej lub kontroli weterynaryjnej w składach celnych, składach wolnocłowych lub magazynach znajdujących się w wolnych obszarach celnych, podlega grzywnie do 50.000 zł. Art. 47. Kto, będąc osobą odpowiedzialną za przesyłkę: 1) nie informuje o zamiarze przywozu lub przewozu zwierząt lub produktów przez graniczny posterunek kontroli, 2) nie udostępnia dokumentów i nie składa wyjaśnień związanych z przeprowadzaniem weterynaryjnej kontroli granicznej lub kontroli weterynaryjnej w składach celnych, składach wolnocłowych lub magazynach znajdujących się w wolnych obszarach celnych, 3) nie wprowadza przesyłki do zadeklarowanego i zatwierdzonego zakładu lub innego miejsca przeznaczenia - podlega grzywnie. Art. 48. W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 17)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 uchyla się pkt 34-40, 43 i 44; 2) w art. 5: a) w ust. 1 uchyla się pkt 9a i 12, b) ust. 3a otrzymuje brzmienie: "3a. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1 pkt 5, 7, 7a, 9, wydaje decyzję administracyjną stwierdzającą spełnienie warunków weterynaryjnych do prowadzenia tej działalności albo o ich niespełnieniu. Odwołanie od decyzji przysługuje w trybie przewidzianym w art. 39 ust. 2.", c) uchyla się ust. 3e i 3f, d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy prowadzeniu poszczególnych rodzajów działalności wymienionych w ust. 1 pkt 1-8 i 9b, a także sposób prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 3c, oraz otrzymywanie z niego wypisu, mając na względzie zapewnienie ujednolicenia warunków weterynaryjnych na terytorium Unii Europejskiej."; 3) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W razie stwierdzenia, że działalność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1-9 i 9b oraz ust. 1a, jest prowadzona niezgodnie z warunkami weterynaryjnymi, powiatowy lekarz weterynarii może wydać decyzję administracyjną nakazującą usunięcie uchybień lub wstrzymującą prowadzenie działalności do czasu ich usunięcia."; 4) uchyla się art. 10-16, art. 18, art. 36 ust. 5 i art. 50a; 5) w art. 49: a) w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) wystawianie zezwoleń weterynaryjnych", b) w ust. 5 w pkt 4 w lit. a wyrazy "pkt 1 i 3-12" zastępuje się wyrazami "pkt 1 i 3-11"; 6) w art. 51: a) w ust. 1: - uchyla się pkt 3, - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) po sprowadzeniu z zagranicy towarów uchyla się od przeprowadzenia badań towarów albo wprowadza do obrotu towary bez badań lub nie stosuje się do nakazów powiatowego lekarza weterynarii", b) w ust. 2 uchyla się pkt 6 i 7. Art. 49. Do postępowań w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy, wszczętych, a niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 50. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załącznik do ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. (poz. 1590) TERYTORIUM UNII EUROPEJSKIEJ 1. Terytorium Królestwa Belgii 2. Terytorium Republiki Czeskiej 3. Terytorium Królestwa Danii, z wyjątkiem Wysp Owczych oraz Grenlandii 4. Terytorium Republiki Federalnej Niemiec 5. Terytorium Republiki Estonii 6. Terytorium Republiki Greckiej 7. Terytorium Królestwa Hiszpanii, z wyjątkiem Ceuty i Melilli 8. Terytorium Republiki Francuskiej 9. Terytorium Republiki Irlandii 10. Terytorium Republiki Włoskiej 11. Terytorium Republiki Cypru 12. Terytorium Republiki Łotwy 13. Terytorium Republiki Litwy 14. Terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga 15. Terytorium Republiki Węgier 16. Terytorium Republiki Malty 17. Terytorium Królestwa Niderlandów w Europie 18. Terytorium Republiki Austrii 19. Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 20. Terytorium Republiki Portugalskiej 21. Terytorium Republiki Słowenii 22. Terytorium Republiki Słowackiej 23. Terytorium Republiki Finlandii 24. Terytorium Królestwa Szwecji 25. Terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy Rady z dnia 15 lipca 1991 r. 91/496/EWG określającej zasady dotyczące organizacji kontroli weterynaryjnych zwierząt, wprowadzanych do Wspólnoty z krajów trzecich, zmienionej przez dyrektywę Rady z dnia 19 listopada 1992 r. 92/628/EWG oraz dyrektywę Rady 97/78/EWG z dnia 18 grudnia 1997 r. określającą zasady kontroli weterynaryjnych produktów wprowadzanych do Wspólnoty z krajów trzecich. Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. 2) Dyrektywa Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych mająca na względzie budowę rynku wewnętrznego oraz dyrektywa Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami mająca na względzie budowę rynku wewnętrznego. 3) Rozporządzenie Rady Nr 2913/92/EWG z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny znowelizowane Rozporządzeniem (WE) Nr 82/97 Parlamentu Europejskiego i Rady. 4) Art. 5 Rozporządzenia Rady Nr 2913/92/EWG z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny znowelizowanego Rozporządzeniem (WE) Nr 82/97 Parlamentu Europejskiego i Rady. 5) Rozporządzenie Rady Nr 2913/92/EWG z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny, znowelizowane Rozporządzeniem (WE) Nr 82/97 Parlamentu Europejskiego i Rady. 6) Decyzja Komisji 92/527 z dnia 14 listopada 1992 r. ustanawiająca wzór świadectwa zgodnie z art. 7 (1) dyrektywy Rady 91/496/EWG, a także Decyzja Komisji 93/13 z dnia 22 grudnia 1993 r. ustanawiająca procedury weterynaryjnych kontroli granicznych na granicznych posterunkach kontroli, dotyczące produktów z krajów trzecich. 7) Decyzja Komisji Nr 2000/25/EWG z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiająca szczegółowe zasady stosowania art. 9 dyrektywy Rady 97/78, dotyczącego przeładunku produktów w granicznym posterunku kontroli, przez które przesyłki mają być przewożone do Wspólnot. 8) Procedurę T1 określają przepisy Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92/EWG z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. 9) Przepisy określone w Decyzji Komisji 91/398/EWG z dnia 19 lipca 1991 r. w sprawie skomputeryzowanego systemu łączącego władze weterynaryjne (ANIMO). 10) Decyzja Komisji 2000/208 z dnia 24 lutego 2000 r. ustalająca szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 97/78 w zakresie przewozu produktów pochodzenia zwierzęcego z państwa trzeciego do innego państwa trzeciego w transporcie drogowym przez Wspólnoty Europejskie. 11) Dyrektywa Rady 90/427/EWG z dnia 26 lipca 1990 r. w sprawie warunków zootechnicznych i genealogicznych w handlu wewnątrzwspólnotowym końmi. 12) Przepisy określone w Decyzji Rady 92/438/EWG z dnia 13 lipca 1993 r. o komputeryzacji weterynaryjnych procedur importowych (Projekt Shift). 13) Procedurę T5 określają przepisy Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. 14) Rozdział 10 załącznika I Dyrektywy Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustalającej wymagania dotyczące zdrowia ludzi i zwierząt w handlu i imporcie do Wspólnoty produktów niepodlegających, jeśli chodzi o te wymagania, szczególnym przepisom Wspólnoty, o których mowa w załączniku A rozdział I Dyrektywy 89/662/EWG oraz, jeśli chodzi o patogeny, Dyrektywy 90/425/EWG. 15) Tryb i sposób postępowania z pozostałościami kateringowymi reguluje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1774/2002 z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy zdrowotne dotyczące ubocznych produktów zwierzęcych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. 16) Decyzja Komisji 97/794 z dnia 12 grudnia 1997 r. wprowadzająca szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/496 dotyczącej weterynaryjnych kontroli zwierząt przywożonych z państw trzecich. 17) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 122, poz. 1144. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1608) Rozdział I Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa reguluje zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tych pracowników i osób niebędących pracownikami agencji pracy tymczasowej do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika. Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) pracodawca użytkownik - pracodawcę użytkownika w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 142, poz. 1380); 2) pracownik tymczasowy - pracownika zatrudnionego przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika; 3) praca tymczasowa - wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika, przez okres nie dłuższy niż wskazany w ustawie, zadań: a) o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub b) których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe, lub c) których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika. Art. 3. 1. Pracodawcą użytkownikiem nie może być pracodawca, który w okresie ostatnich 6 miesięcy poprzedzających przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego wypowiedział pracownikom stosunki pracy lub rozwiązał te stosunki na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli liczba zwolnionych z tych przyczyn pracowników odpowiada liczbie określonej w art. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844). 2. Pracodawca użytkownik, którego nie dotyczy przepis ust. 1, jest obowiązany złożyć agencji pracy tymczasowej pisemne oświadczenie w tej sprawie, nie później niż w terminie dokonania uzgodnień określonych w art. 9 ust. 1. Art. 4. Pracodawca nie może być pracodawcą użytkownikiem w stosunku do pracowników pozostających z nim w stosunku pracy. Art. 5. W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika, z uwzględnieniem art. 6. Art. 6. Do pracowników tymczasowych nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Rozdział II Zasady zatrudniania pracowników tymczasowych i kierowania tych pracowników do wykonywania pracy tymczasowej Art. 7. Agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy. Art. 8. Pracownikowi tymczasowemu nie może być powierzone wykonywanie na rzecz pracodawcy użytkownika pracy: 1) szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 23715 Kodeksu pracy; 2) na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniony pracownik pracodawcy użytkownika, w okresie uczestniczenia tego pracownika w strajku; 3) na stanowisku pracy, na którym, w okresie ostatnich 3 miesięcy poprzedzających przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego, był zatrudniony pracownik pracodawcy użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Art. 9. 1. W celu zawarcia umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym pracodawca użytkownik uzgadnia z tą agencją na piśmie: 1) rodzaj pracy, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu; 2) wymagania kwalifikacyjne konieczne do wykonywania pracy, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu; 3) przewidywany okres wykonywania pracy tymczasowej; 4) wymiar czasu pracy pracownika tymczasowego; 5) miejsce wykonywania pracy tymczasowej. 2. Pracodawca użytkownik informuje agencję pracy tymczasowej na piśmie o: 1) wynagrodzeniu za pracę, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu, określonym w przepisach o wynagrodzeniu obowiązujących u pracodawcy użytkownika; 2) warunkach wykonywania pracy tymczasowej w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa i higieny pracy. 3. Przed zawarciem umowy o pracę między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik uzgadniają na piśmie: 1) zakres informacji dotyczących przebiegu pracy tymczasowej, które mają wpływ na wysokość wynagrodzenia za pracę pracownika tymczasowego, oraz sposób i termin przekazywania tych informacji agencji pracy tymczasowej w celu prawidłowego obliczania wynagrodzenia za pracę tego pracownika; 2) zakres przejęcia przez pracodawcę użytkownika obowiązków pracodawcy dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, obejmujących w szczególności dostarczanie pracownikowi tymczasowemu odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, zapewnienie napojów i posiłków profilaktycznych, przeprowadzanie szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, przeprowadzanie oceny ryzyka zawodowego oraz informowanie o tym ryzyku; 3) zakres przejęcia przez pracodawcę użytkownika obowiązku pracodawcy dotyczącego wypłacania należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Art. 10. 1. Agencja pracy tymczasowej i pracodawca użytkownik mogą uzgodnić wykorzystanie przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego, w całości lub w części, w okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz tego pracodawcy użytkownika, ustalając zarazem tryb udzielenia tego urlopu. 2. Jeżeli okres wykonywania pracy na rzecz danego pracodawcy użytkownika obejmuje 6 miesięcy lub okres dłuższy, pracodawca użytkownik jest obowiązany umożliwić pracownikowi tymczasowemu wykorzystanie w tym okresie urlopu wypoczynkowego, udzielając, w terminie uzgodnionym z tym pracownikiem, czasu wolnego od pracy w wymiarze odpowiadającym przysługującemu temu pracownikowi urlopowi wypoczynkowemu. Art. 11. O uzgodnieniach, o których mowa w art. 9 i 10, agencja pracy tymczasowej zawiadamia osobę, której ma być powierzone wykonywanie pracy tymczasowej, przed zawarciem z nią umowy o pracę. Art. 12. Ustalenie między agencją pracy tymczasowej a pracodawcą użytkownikiem warunku niezatrudnienia pracownika tymczasowego przez pracodawcę użytkownika po zakończeniu wykonywania pracy tymczasowej jest nieważne. Art. 13. 1. Umowa o pracę zawarta między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym powinna określać strony umowy, rodzaj umowy i datę zawarcia umowy oraz wskazywać pracodawcę użytkownika i ustalony okres wykonywania na jego rzecz pracy tymczasowej, a także warunki zatrudnienia pracownika tymczasowego w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika, w szczególności: 1) warunki wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 1, 4 i 5; 2) wynagrodzenie za pracę oraz termin i sposób wypłacania tego wynagrodzenia przez agencję pracy tymczasowej. 2. W umowie o pracę zawartej na czas określony strony mogą przewidzieć możliwość wcześniejszego rozwiązania tej umowy przez każdą ze stron: 1) za trzydniowym wypowiedzeniem, gdy umowa o pracę została zawarta na okres nieprzekraczający 2 tygodni; 2) za jednotygodniowym wypowiedzeniem, gdy umowa o pracę została zawarta na okres dłuższy niż 2 tygodnie. 3. Do umowy o pracę zawartej z pracownikiem tymczasowym nie stosuje się art. 177 § 3 Kodeksu pracy. 4. Umowę o pracę zawiera się na piśmie. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta na piśmie, agencja pracy tymczasowej potwierdza pracownikowi tymczasowemu w formie pisemnej rodzaj zawartej umowy o pracę i jej warunki, nie później niż w drugim dniu wykonywania pracy tymczasowej. Art. 14. 1. Pracodawca użytkownik wykonuje obowiązki i korzysta z praw przysługujących pracodawcy, w zakresie niezbędnym do organizowania pracy z udziałem pracownika tymczasowego. 2. Pracodawca użytkownik: 1) jest obowiązany zapewnić pracownikowi tymczasowemu bezpieczne i higieniczne warunki pracy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy tymczasowej; 2) prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika tymczasowego w zakresie i na zasadach obowiązujących w stosunku do pracowników; 3) nie może stosować do pracownika tymczasowego przepisu art. 42 § 4 Kodeksu pracy ani też powierzać mu wykonywania pracy na rzecz i pod kierownictwem innego podmiotu. Art. 15. 1. Pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy. 2. W zakresie dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych organizowanego przez pracodawcę użytkownika przepis ust. 1 nie dotyczy pracownika tymczasowego wykonującego pracę na rzecz tego pracodawcy użytkownika krócej niż 6 tygodni. Art. 16. 1. Pracownikowi tymczasowemu, wobec którego pracodawca użytkownik naruszył zasadę równego traktowania, w zakresie warunków określonych w art. 15, przysługuje prawo dochodzenia od agencji pracy tymczasowej odszkodowania w wysokości określonej w przepisach Kodeksu pracy dotyczących odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy z tytułu naruszenia zasady równego traktowania pracowników w zatrudnieniu. 2. Agencja pracy tymczasowej ma prawo dochodzenia od pracodawcy użytkownika zwrotu równowartości odszkodowania, które zostało wypłacone pracownikowi tymczasowemu. Art. 17. 1. Pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika; urlop nie przysługuje za okres, za który pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy urlop wypoczynkowy przysługujący na podstawie odrębnych przepisów. 2. Urlopu wypoczynkowego udziela się pracownikowi tymczasowemu w dni, które byłyby dla niego dniami pracy, gdyby nie korzystał z tego urlopu. W przypadku określonym w art. 10 ust. 2 do pracownika tymczasowego stosuje się przepisy art. 1672 Kodeksu pracy. 3. W razie niewykorzystania przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej agencja pracy tymczasowej wypłaca pracownikowi tymczasowemu ekwiwalent pieniężny w zamian za ten urlop lub niewykorzystaną jego część. 4. Wynagrodzenie za jeden dzień urlopu wypoczynkowego lub ekwiwalent pieniężny za jeden dzień tego urlopu ustala się, dzieląc wynagrodzenie uzyskane przez pracownika tymczasowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej przez liczbę dni pracy, za które to wynagrodzenie przysługiwało. Art. 18. 1. Umowa o pracę zawarta z pracownikiem tymczasowym rozwiązuje się z upływem ustalonego między stronami okresu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2. 2. Pracodawca użytkownik, który zamierza zrezygnować z wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego przed upływem okresu wykonywania pracy tymczasowej uzgodnionego z agencją pracy tymczasowej, zawiadamia agencję pracy tymczasowej na piśmie o przewidywanym terminie zakończenia wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego, w miarę możliwości z wyprzedzeniem uwzględniającym obowiązujący strony umowy o pracę okres wypowiedzenia tej umowy. 3. W razie faktycznego zaprzestania wykonywania przez pracownika tymczasowego pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika z powodu niestawienia się do pracy, bez usprawiedliwienia przyczyn nieobecności w pracy, albo odmowy dalszego wykonywania pracy tymczasowej na jego rzecz, pracodawca użytkownik zawiadamia niezwłocznie agencję pracy tymczasowej o terminie i okolicznościach zaprzestania wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego. Art. 19. 1. Agencja pracy tymczasowej jest obowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej pracodawcy użytkownikowi przez pracownika tymczasowego przy wykonywaniu pracy tymczasowej - na zasadach i w granicach obowiązujących pracownika zgodnie z przepisami o odpowiedzialności materialnej pracowników. 2. Agencja pracy tymczasowej ma prawo dochodzenia od pracownika tymczasowego zwrotu równowartości odszkodowania, które zostało wypłacone pracodawcy użytkownikowi. Art. 20. 1. W okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy łączny okres wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego na rzecz jednego pracodawcy użytkownika nie może przekroczyć 12 miesięcy. 2. Jeżeli pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracę tymczasową obejmującą zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez tego pracodawcę użytkownika, okres wykonywania pracy tymczasowej nie może przekroczyć 36 miesięcy. 3. Po okresie wykonywania pracy tymczasowej, o którym mowa w ust. 2, na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracownik tymczasowy może być ponownie skierowany do wykonywania pracy tymczasowej u tego pracodawcy użytkownika nie wcześniej niż po upływie 36 miesięcy. Art. 21. Do umów o pracę na czas określony zawartych między agencją pracy tymczasowej a pracownikiem tymczasowym nie stosuje się art. 251 Kodeksu pracy. Art. 22. Pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawcy użytkownika ma prawo do korzystania z urządzeń socjalnych pracodawcy użytkownika na zasadach przewidzianych dla pracowników zatrudnionych przez tego pracodawcę użytkownika. Art. 23. 1. Pracodawca użytkownik jest obowiązany informować organizację związkową reprezentatywną w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy o zamiarze powierzenia wykonywania pracy tymczasowej pracownikowi agencji pracy tymczasowej. Jednakże pracodawca użytkownik, który zamierza powierzyć pracownikowi agencji pracy tymczasowej wykonywanie pracy przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, jest obowiązany podjąć działania zmierzające do uzgodnienia tego zamierzenia z reprezentatywnymi organizacjami związkowymi. 2. Pracodawca użytkownik jest obowiązany przekazać organizacjom związkowym, o których mowa w ust. 1, informacje określone w art. 9 ust. 1. Pracodawca użytkownik i reprezentatywne organizacje związkowe mogą ustalić szerszy zakres informacji, które mają być przekazane tym organizacjom związkowym. 3. Pracodawca użytkownik jest obowiązany informować pracowników tymczasowych, w sposób przyjęty u tego pracodawcy użytkownika, o wolnych stanowiskach pracy, na których zamierza zatrudnić pracowników. Art. 24. Roszczenia pracownika tymczasowego rozpatruje sąd pracy właściwy ze względu na siedzibę agencji pracy tymczasowej zatrudniającej tego pracownika. Art. 25. Prawa i obowiązki pracodawcy użytkownika i agencji pracy tymczasowej w zakresie nieuregulowanym w ustawie określa zawarta między nimi umowa. Rozdział III Kierowanie do pracy tymczasowej osób niebędących pracownikami agencji pracy tymczasowej Art. 26. 1. Do osób w wieku od 16 do 18 lat będących uczniami, skierowanych do pracy tymczasowej na podstawie umowy prawa cywilnego, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące zatrudniania młodocianych w innym celu niż przygotowanie zawodowe. 2. Do osób skierowanych do pracy tymczasowej na podstawie umowy prawa cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 8, 9 ust. 1 i art. 23. Rozdział IV Przepisy karne Art. 27. 1. Kto, będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając w jego imieniu, nie zapewnia pracownikowi tymczasowemu bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy tymczasowej lub nie wyposaża stanowiska pracy pracownika tymczasowego w maszyny i inne urządzenia techniczne, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności, podlega karze grzywny. 2. Tej samej karze podlega, kto, będąc pracodawcą użytkownikiem lub działając w jego imieniu, nie wypełnia uzgodnionych na piśmie z agencją pracy tymczasowej obowiązków pracodawcy, w tym: 1) nie dostarcza pracownikowi tymczasowemu odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej; 2) nie zapewnia pracownikowi tymczasowemu napojów i posiłków profilaktycznych; 3) nie zapewnia przeszkolenia pracownika tymczasowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz szkolenia okresowego; 4) nie zapewnia ustalenia w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, któremu uległ pracownik tymczasowy; 5) nie informuje pracownika tymczasowego o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz zasadach ochrony przed zagrożeniami; 6) nie wypełnia innych obowiązków, uzgodnionych z agencją pracy tymczasowej, związanych z wykonywaniem pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego. Art. 28. W sprawach o wykroczenia, o których mowa w art. 27, orzeka się, na podstawie wniosku pochodzącego od inspektora pracy, w trybie określonym przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział V Przepisy dostosowujące i końcowe Art. 29. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) uchyla się art. 2983. Art. 30. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)) w art. 21 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Do przychodów pracowników tymczasowych, w rozumieniu odrębnych przepisów, otrzymanych od pracodawcy użytkownika ma zastosowanie ust. 1 pkt 11, 13 i 16.". Art. 31. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514, z późn. zm. 3)) w art. 37 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Usługi w zakresie zatrudniania pracowników w celu ich skierowania do pracodawcy użytkownika, którym może być pracodawca lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy, wykonują wyłącznie agencje pracy tymczasowej. Pracodawca użytkownik wyznacza pracownikowi agencji pracy tymczasowej zadania i kontroluje ich wykonanie.". Art. 32. Przepis art. 21 stosuje się od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Art. 33. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. 3) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 142, poz. 1380. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611) Art. 1. Ustawa określa zasady uruchamiania środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, zwanego dalej "Funduszem". Art. 2. 1. Środki pochodzące z Funduszu mogą być wydatkowane przez jednostki organizacyjne, którym minister właściwy do spraw finansów publicznych udzielił akredytacji jako agencjom płatniczym. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przed udzieleniem akredytacji dokonuje sprawdzenia stanu przygotowania jednostki organizacyjnej do obsługi środków pochodzących z Funduszu i ustala, czy procedury i struktura organizacyjna danej jednostki gwarantują, że: 1) udzielenie zgody na dokonanie płatności ze środków Funduszu będzie poprzedzone sprawdzeniem wniosku o płatność pod względem formalnym i merytorycznym; 2) płatności będą rejestrowane w księgach rachunkowych; 3) niezbędne dokumenty będą składane w ustalonym terminie i wymaganej formie. 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może powierzyć sprawdzenie, o którym mowa w ust. 2, innym podmiotom uprawnionym do przeprowadzania audytu zewnętrznego. 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, kryteria akredytacyjne dla agencji płatniczych, uwzględniając w szczególności: 1) funkcje agencji płatniczych wobec Funduszu; 2) warunki przekazania niektórych funkcji agencji płatniczej innym jednostkom organizacyjnym; 3) tryb tworzenia procedur dotyczących realizacji płatności i podziału obowiązków; 4) konieczność zapewnienia przez agencję bezpieczeństwa systemów informatycznych; 5) konieczność zapewnienia przez agencję prowadzenia rachunkowości i ewidencji dłużników; 6) rozliczanie zaliczek i stosowanie zabezpieczeń należności; 7) prawidłowe funkcjonowanie audytu wewnętrznego; 8) tryb postępowania z płatnościami nienależnymi. Art. 3. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustanawia agencję płatniczą, w drodze rozporządzenia, określając: 1) nazwę i siedzibę agencji płatniczej; 2) zakres udzielonej akredytacji; 3) datę udzielenia akredytacji. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje Komisji Europejskiej informacje i dokumenty dotyczące ustanowienia agencji płatniczej oraz wszelkich zmian w tym zakresie. Art. 4. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w przypadku gdy jednostka organizacyjna nie spełnia wszystkich kryteriów akredytacyjnych, o których mowa w art. 2, może udzielić na czas oznaczony warunkowej akredytacji w trybie, o którym mowa w art. 3 ust. 1, określając: 1) nazwę i siedzibę agencji płatniczej; 2) zakres udzielonej akredytacji; 3) datę udzielenia akredytacji; 4) zmiany, które powinny być wprowadzone w celu spełnienia wszystkich kryteriów akredytacyjnych, oraz termin wprowadzenia tych zmian. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje Komisji Europejskiej informacje i dokumenty dotyczące warunkowego ustanowienia agencji płatniczej oraz wszelkich zmian w tym zakresie. Art. 5. 1. Agencje płatnicze, każda w zakresie swojej właściwości, przekazują odpowiednio ministrowi właściwemu do spraw rozwoju wsi i ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, zwanych dalej "jednostką koordynującą", wymagane przepisami Unii Europejskiej sprawozdania i informacje, w szczególności z zakresu: 1) planowanych wydatków z Funduszu; 2) dokonanych wydatków z Funduszu; 3) danych sprawozdawczych dotyczących wydatków z Funduszu. 2. Jednostka koordynująca na podstawie otrzymanych sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 1, sporządza sprawozdania i informacje, które przesyła Komisji Europejskiej w terminach określonych przepisami Unii Europejskiej. 3. W uzasadnionych przypadkach jednostka koordynująca może wystąpić do Komisji Europejskiej o przedłużenie terminów przekazania sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 2. 4. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi i minister właściwy do spraw rynków rolnych określą, w drodze rozporządzenia, zakres, tryb oraz terminy przekazywania sprawozdań i informacji, o których mowa w ust. 1, uwzględniając przepisy Unii Europejskiej dotyczące obowiązków sprawozdawczych związanych z wydatkowaniem środków pochodzących z Funduszu. Art. 6. Minister właściwy do spraw rolnictwa przekazuje Komisji Europejskiej wymagane przepisami Unii Europejskiej informacje dotyczące funkcjonowania jednostki koordynującej. Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje nadzór nad agencjami płatniczymi w zakresie spełniania przez te agencje kryteriów akredytacyjnych, o których mowa w art. 2 ust. 4. 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w przypadku stwierdzenia przez Komisję Europejską nieprawidłowości w wydatkowaniu przez agencje płatnicze środków Funduszu, przesyła Komisji Europejskiej informacje o podjętych działaniach w celu zapewnienia zgodności wydatkowania środków pochodzących z Funduszu z zasadami obowiązującymi w Unii Europejskiej. Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, cofa akredytację, jeżeli agencja płatnicza nie spełnia wymaganych kryteriów akredytacyjnych i nie wprowadzi w wyznaczonym terminie zmian, które powinny być wprowadzone w celu spełnienia wszystkich kryteriów akredytacyjnych, określając w szczególności: 1) nazwę i siedzibę agencji płatniczej, której cofnięto akredytację; 2) przyczyny cofnięcia akredytacji; 3) datę cofnięcia akredytacji. 2. Agencja płatnicza, której została cofnięta akredytacja, niezwłocznie przekazuje pełną dokumentację i bazy danych w zakresie udzielonej akredytacji agencji płatniczej wskazanej przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Art. 9. 1. Środki pochodzące z Funduszu są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, prowadzonym przez Narodowy Bank Polski. 2. Środki pochodzące z Funduszu zgromadzone na rachunku bankowym, o którym mowa w ust. 1, są przekazywane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych agencjom płatniczym na podstawie wniosków ministra właściwego do spraw rozwoju wsi i ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 3. Obsługę bankową rachunków agencji płatniczych w zakresie środków pochodzących z Funduszu i krajowych środków publicznych przeznaczonych na współfinansowanie prowadzi Narodowy Bank Polski na podstawie umów rachunku bankowego. Art. 10. Właściwość poszczególnych agencji płatniczych w zakresie realizacji płatności z Funduszu określają odrębne przepisy. Art. 11. W ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Agencja prowadzi rachunkowość zgodnie z odrębnymi przepisami, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.", b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. Agencja prowadzi odrębne księgi rachunkowe dla: 1) środków pochodzących ze Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich oraz krajowych środków publicznych przeznaczonych na współfinansowanie tego programu, 2) środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej oraz dla krajowych środków publicznych przeznaczonych na współfinansowanie - w przypadku pełnienia funkcji agencji płatniczej w rozumieniu ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611)."; 2) w art. 11 dodaje ust. 3-8 w brzmieniu: "3. Agencja tworzy wyodrębnione fundusze specjalne ze środków, o których mowa w art. 7 ust. 6a. 4. Prezes Agencji ustala, w drodze decyzji administracyjnej, kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków: 1) pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, 2) krajowych, przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej. 5. Do należności, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)). 6. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 5, przysługują Prezesowi Agencji jako organowi pierwszej instancji. Prezes Agencji może upoważniać pracowników Agencji do wydawania decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 4. 7. Od decyzji, o której mowa w ust. 4, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rozwoju wsi. 8. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 4, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 3) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu: "Art. 11a. 1. W sprawach dotyczących ustalenia nienależnie lub nadmiernie pobranych środków, które zostały przekazane przez Agencję na podstawie umowy cywilnoprawnej w związku z realizacją Wspólnej Polityki Rolnej: 1) pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, 2) krajowych, przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej - stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. 2. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, na rzecz Agencji stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Do egzekucji należności pochodzących ze Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich oraz krajowych środków publicznych przeznaczonych na współfinansowanie tego programu stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego.". Art. 12. W ustawie z dnia 7 czerwca 1990 r. o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 142, poz. 951, z późn. zm. 3)) po art. 9 dodaje się art. 9a-9c w brzmieniu: "Art. 9a. W przypadku pełnienia przez Agencję funkcji agencji płatniczej w rozumieniu ustawy z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. Nr 166, poz. 1611) dla środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, Agencja realizuje płatności i prowadzi ewidencję środków z tego Funduszu, w odrębnych księgach rachunkowych. Art. 9b. 1. Prezes Agencji ustala, w drodze decyzji administracyjnej: 1) kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków: a) pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, b) krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, 2) należności wraz z odsetkami od zaległości z tytułu opłat cukrowych wynikających z realizacji wspólnej organizacji rynku cukru. 2. Do należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 4)). 3. Uprawnienia organu podatkowego określone w ustawie, o której mowa w ust. 2, przysługują Prezesowi Agencji, jako organowi pierwszej instancji. Prezes Agencji może upoważniać pracowników Agencji do wydawania decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 1. 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 5. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 9c. 1. W sprawach dotyczących ustalenia nienależnie lub nadmiernie pobranych środków, które zostały przekazane przez Agencję na podstawie umowy cywilnoprawnej w związku z realizacją Wspólnej Polityki Rolnej: 1) pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, 2) krajowych, przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej - stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. 2. Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, na rzecz Agencji, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.". Art. 13. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594 i Nr 96, poz. 874) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi, z wyłączeniem środków określonych w pkt 2a i 2b;", b) po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu: "2b) środki pochodzące z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej;"; 2) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dodatnia różnica między dochodami publicznymi powiększonymi o środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b, a wydatkami publicznymi, ustalona dla okresu rozliczeniowego, stanowi nadwyżkę sektora finansów publicznych, natomiast ujemna różnica jest deficytem sektora finansów publicznych."; 3) w art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Dochody, wydatki publiczne, przychody, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4, oraz środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b, klasyfikuje się według: 1) działów i rozdziałów - określających rodzaj działalności; 2) paragrafów - określających rodzaj dochodu, przychodu lub wydatku oraz środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b."; 4) w art. 24 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wydatków finansowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b;"; 5) w art. 30 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2b, są przeznaczane wyłącznie na cele określone w przepisach Unii Europejskiej na realizację Wspólnej Polityki Rolnej i wydatkowane przez agencje płatnicze, o których mowa w odrębnych przepisach, zgodnie z ustalonymi w tych przepisach procedurami."; 6) art. 30a otrzymuje brzmienie: "Art. 30a. Przy wydatkowaniu środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b, a także środków przeznaczonych na współfinansowanie programów i projektów realizowanych z tych środków stosuje się odpowiednio zasady rozliczania określone dla dotacji z budżetu państwa."; 7) w art. 30b ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Szczegółowe warunki wykorzystania i rozliczania przyznanych środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b, mogą być określone w umowie zawartej z beneficjentem pomocy udzielanej z tych środków. 2. Minister Finansów sprawuje nadzór finansowy w zakresie środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b, w szczególności nad podmiotami: 1) nadzorującymi programy i projekty realizowane z tych środków; 2) dysponującymi tymi środkami."; 8) w art. 30d: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b, są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych i mogą być wydatkowane do wysokości kwot zgromadzonych na tych rachunkach. Obsługę bankową rachunków prowadzi Narodowy Bank Polski na podstawie umów rachunku bankowego.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku wykorzystania środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2b, niezgodnie z przeznaczeniem lub bez zachowania procedur, o których mowa w art. 30 ust. 2, lub pobrania tych środków nienależnie albo w nadmiernej wysokości, środki te podlegają zwrotowi wraz z odsetkami w wysokości jak dla zaległości podatkowych - na rachunek, z którego zostały wypłacone. Przepisy art. 93 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio."; 9) w art. 30e dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi oraz ministrem właściwym do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przekazywania na rachunek bieżący agencji płatniczych środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2b, oraz środków krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, sposób rozliczania tych środków, a także zwiększania i zmniejszania funduszy specjalnych utworzonych z tych środków, jeżeli obowiązek ich utworzenia wynika z odrębnych przepisów, mając na względzie zachowanie przez agencje płatnicze terminów i warunków dokonywanych płatności, a także konieczność kontroli wielkości i terminów wpływów środków pochodzących z Unii Europejskiej i z budżetu państwa, z odzyskanych przez agencje płatnicze należności wraz z odsetkami oraz kontroli rozdysponowania tych środków."; 10) w art. 34: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Należności i wierzytelności przypadające agencjom płatniczym, pochodzące z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej i środków krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, mogą być, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, umarzane w całości lub w części, a ich spłata odraczana lub rozkładana na raty.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb umarzania w całości lub w części, odraczania lub rozkładania na raty spłaty należności, o których mowa w ust. 1a, a także wskaże organy do tego uprawnione, z uwzględnieniem: 1) przesłanek uzasadniających umorzenie w całości lub w części, odroczenie lub rozłożenie na raty należności; 2) rodzaju i zakresu udzielonych ulg w spłaceniu należności; 3) wskazania organów właściwych do umarzania należności w całości lub w części, odraczania lub rozkładania na raty, w zależności od wysokości udzielonej ulgi."; 11) w art. 63 w ust. 1 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) realizację Wspólnej Polityki Rolnej."; 12) w art. 66 w ust. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) na wydatki, których źródłem finansowania są środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b;", b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) na wydatki związane z realizacją Wspólnej Polityki Rolnej."; 13) w art. 69 w ust. 2 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) wydatki związane z realizacją Wspólnej Polityki Rolnej."; 14) w art. 82 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Materiały dotyczące wydatków, o których mowa w art. 63 ust. 1 pkt 7, przygotowuje i przedstawia Ministrowi Finansów minister właściwy do spraw rynków rolnych oraz minister właściwy do spraw rozwoju wsi."; 15) w art. 90 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podziału rezerw celowych dokonuje, z zastrzeżeniem ust. 2, Minister Finansów w porozumieniu z właściwymi ministrami i innymi dysponentami części budżetowych, nie później niż do dnia 31 października, z wyjątkiem rezerw, o których mowa w art. 66 ust. 2 pkt 2 i 4."; 16) w art. 102: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) przeznaczone na współfinansowanie programów i projektów realizowanych ze środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b.", b) w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) o których mowa w ust. 2"; 17) w art. 103 w ust. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) informacje dotyczące otrzymanych i wydatkowanych środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2, 2a i 2b."; 18) w art. 138 w ust. 1: a) pkt 18 otrzymuje brzmienie: "18) przyznaniu lub przekazaniu środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 i 2a, bez zachowania procedur, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2;", b) dodaje się pkt 19 w brzmieniu: "19) przyznaniu lub przekazaniu środków, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2b, oraz środków krajowych przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej, bez zachowania procedur, o których mowa w art. 30 ust. 2.". Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 2-4, 2) art. 7 ust. 6a pkt 1 i art. 11a ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, 3) art. 82 ust. 3a ustawy, o której mowa w art. 13, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 64, poz. 592. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 48, poz. 550, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 81, poz. 875 i Nr 129, poz. 1446 oraz z 2002 r. Nr 127, poz. 1085 i Nr 240, poz. 2059. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 września 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego rzeczoznawca w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 167, poz. 1631) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, 2) sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, 3) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności - w zawodzie regulowanym rzeczoznawca w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwanym dalej "zawodem regulowanym". § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) organ - wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych; 3) jednostka - jednostkę organizacyjną, w której wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny. § 3. 1. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia wydanego w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, zobowiązującego do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, występuje do organu z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. 2. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. 3. Wzór wniosku jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 4. Organ prowadzący postępowanie zamieszcza informacje o ogólnych wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu regulowanego, o jednostkach, w których staż adaptacyjny jest prowadzony, oraz przykłady testów umiejętności na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw rynków rolnych Biuletynu Informacji Publicznej. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 4. 1. Staż adaptacyjny dla zawodu regulowanego może być odbywany u przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie: 1) produkcji, składowania, konfekcjonowania i obrotu artykułami rolno-spożywczymi; 2) wytwarzania i wprowadzania do obrotu środków żywienia zwierząt. 2. Jednostkę, o której mowa w ust. 1, wskazuje organ prowadzący postępowanie. 3. Staż adaptacyjny odbywa się w ramach stosunku pracy albo na podstawie umowy cywilnoprawnej, na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką. 4. Wnioskodawca odbywający staż adaptacyjny na podstawie umowy cywilnoprawnej może odbyć go bez wynagrodzenia. 5. Termin odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca uzgadnia z jednostką. § 5. 1. Opiekuna stażu wyznacza kierownik jednostki, w której odbywa się staż adaptacyjny, na okres jego trwania. 2. Opiekunem stażu może być osoba posiadająca co najmniej kwalifikacje, o uznanie których występuje wnioskodawca. 3. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego może nastąpić: 1) z powodu braku możliwości dalszego pełnienia czynności przez opiekuna stażu; 2) na uzasadniony wniosek wnioskodawcy złożony nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) na uzasadniony wniosek opiekuna stażu złożony nie później niż na 3 miesiące przed zakończeniem stażu. § 6. 1. Staż adaptacyjny jest realizowany na podstawie programu, który ustala organ. 2. Program i okres stażu adaptacyjnego jest ustalany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie na podstawie: 1) świadectw, dyplomów oraz innych dokumentów, wydanych przez uprawnioną instytucję, potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie regulowanym w państwie wnioskodawcy; 3) okresu stażu niezbędnego do nabycia umiejętności do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej; 4) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy; 5) niezbędnej znajomości prawa polskiego koniecznej do wykonywania zawodu regulowanego. 3. Program stażu adaptacyjnego otrzymują wnioskodawca, opiekun stażu i kierownik jednostki, w której odbywa się staż. 4. Długość stażu adaptacyjnego określona jest w postanowieniu, o którym mowa w § 3 ust. 1. 5. Program stażu adaptacyjnego jest przedstawiony wnioskodawcy przed rozpoczęciem stażu. Wnioskodawca może zgłosić do niego uwagi, w szczególności dotyczące zakresu wiedzy i umiejętności nabytych w swoim państwie, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. 6. O uwzględnieniu uwag zgłoszonych do programu stażu przez wnioskodawcę bądź o przyczynach ich nieuwzględnienia organ powiadamia pisemnie wnioskodawcę. § 7. W okresie odbywania stażu adaptacyjnego wnioskodawca jest obowiązany do: 1) przestrzegania porządku organizacyjno-prawnego jednostki; 2) przestrzegania realizacji programu stażu; 3) prowadzenia dziennika stażu. § 8. Opiekun stażu sprawuje nadzór nad odbywaniem stażu adaptacyjnego, w szczególności poprzez: 1) kontrolę realizacji programu stażu; 2) kontrolę warunków odbywania stażu; 3) kontrolę obecności w czasie stażu; 4) udzielanie pomocy w prawidłowym prowadzeniu dziennika stażu; 5) obserwację pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w okresie stażu; 6) gromadzenie informacji o przebiegu stażu. § 9. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki, w której staż adaptacyjny jest odbywany, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Dokonując oceny stażu adaptacyjnego, bierze się pod uwagę w szczególności poprawność merytoryczną i metodyczną nabytych umiejętności, a także: 1) umiejętność samodzielnej realizacji zadań z zakresu zawodu regulowanego; 2) znajomość przepisów prawa z zakresu zawodu regulowanego; 3) prawidłowość realizacji zadań objętych programem stażu; 4) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy. 3. Ocena stażu adaptacyjnego dokonywana jest w formie opinii jednostki, w której staż adaptacyjny był odbywany, potwierdzonej podpisami kierownika jednostki i opiekuna stażu adaptacyjnego. 4. Ocena stażu adaptacyjnego powinna zawierać uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu regulowanego lub jego braku. 5. W przypadku negatywnej oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności kierownik jednostki może zaproponować przedłużenie stażu adaptacyjnego na czas określony. 6. Opinia, o której mowa w ust. 3, lub propozycja przedłużenia stażu adaptacyjnego jest przedstawiana organowi prowadzącemu postępowanie nie później niż w terminie 21 dni od dnia zakończenia stażu. § 10. 1. Organ zalicza, przedłuża albo nie zalicza stażu adaptacyjnego. 2. O ocenie stażu organ informuje wnioskodawcę w okresie 3 dni od dnia ustalenia wyniku. Rozdział 3 Test umiejętności § 11. 1. Test umiejętności przeprowadza się w następujących formach: 1) test pisemny składający się z nie więcej niż 50 pytań; 2) test praktyczny - wykonanie czynności mających na celu sprawdzenie umiejętności z zakresu zawodu regulowanego. 2. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 12. 1. Zakres wiedzy i umiejętności objętych testem umiejętności organ ustala dla każdego wnioskodawcy indywidualnie na podstawie: 1) programu kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w państwie wnioskodawcy; 2) zakresu wymagań egzaminacyjnych obejmujących wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej; 3) wymaganej znajomości prawa polskiego do wykonywania zawodu regulowanego; 4) okresu praktyki zawodowej i nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w zawodzie regulowanym w państwie wnioskodawcy; 5) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. 2. Zakres wiedzy i umiejętności, jaki zostanie objęty testem umiejętności, jest przedstawiony wnioskodawcy w celu zgłoszenia ewentualnych uwag w terminie 3 dni od dnia przekazania mu tego zakresu. § 13. 1. Test umiejętności przeprowadza komisja egzaminacyjna, zwana dalej "komisją", powołana przez organ, w składzie: 1) przewodniczący; 2) trzech członków. 2. W skład komisji powoływane są osoby, które: 1) ukończyły studia wyższe; 2) posiadają wiedzę teoretyczną oraz co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe z zakresu zagadnień objętych przedmiotem testu umiejętności. § 14. 1. Miejsce i termin odbywania testu umiejętności wyznacza organ i zawiadamia wnioskodawcę co najmniej na 21 dni przed wskazanym dniem przeprowadzenia tego testu. 2. Czas trwania testu umiejętności nie może przekroczyć 360 minut. 3. Test pisemny jest oceniany w systemie punktowym: 1) odpowiedź prawidłowa - 1 punkt; 2) odpowiedź nieprawidłowa lub brak odpowiedzi - zero punktów. 4. Do testu praktycznego dopuszcza się osoby, które w teście pisemnym odpowiedziały poprawnie na co najmniej 70 % pytań. 5. Test praktyczny uważa się za zdany w przypadku uzyskania przez wnioskodawcę pozytywnej oceny wyrażonej przez większość składu komisji, a w przypadku równej liczby głosów decyduje przewodniczący komisji. § 15. 1. Z przeprowadzonego testu umiejętności komisja sporządza protokół, który zawiera w szczególności: 1) datę i miejsce przeprowadzenia testu; 2) skład komisji; 3) imię i nazwisko osoby, która przystąpiła do testu; 4) wyniki testu, 5) podpisy członków komisji. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący komisji przekazuje niezwłocznie organowi. § 16. 1. Na podstawie wyniku przeprowadzonego testu umiejętności organ dokonuje zaliczenia bądź niezaliczenia testu. 2. O wynikach testu umiejętności organ informuje wnioskodawcę w okresie 3 dni od dnia ustalenia wyniku. § 17. 1. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności z uzasadnionej przyczyny, organ wyznacza ponownie termin przeprowadzenia tego testu. 2. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku. 3. Oceny przyczyny nieprzystąpienia do testu umiejętności w wyznaczonym terminie dokonuje organ, kierując się przepisami o usprawiedliwianiu nieobecności w pracy. 4. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik testu, może ponownie przystąpić do testu nie wcześniej niż po upływie 30 dni od dnia, w którym przeprowadzono test. Rozdział 4 Przepis końcowy § 18. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 września 2003 r. (poz. 1631) Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie oznakowania środków żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 168, poz. 1642) Na podstawie art. 38 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady oznakowania materiałów paszowych, dodatków paszowych, premiksów, pasz zawierających dodatki paszowe i mieszanek paszowych wprowadzanych do obrotu, w tym zakres informacji umieszczanych na ich opakowaniu lub etykiecie dołączonej do opakowania albo dołączonych do dokumentów przewozowych, zwanych dalej "informacjami". § 2. Informacje umieszczane na opakowaniu lub etykiecie środka żywienia zwierząt wyraźnie oddziela się od dodatkowych informacji, które mogą być umieszczane na tym opakowaniu lub etykiecie. § 3. 1. Oznakowanie materiałów paszowych wprowadzanych do obrotu zawiera następujące informacje: 1) nazwę materiału paszowego: a) zgodną z nazwą określoną w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie materiałów paszowych wprowadzanych do obrotu (Dz. U. Nr 44, poz. 384), b) niewprowadzającą nabywcy w błąd co do tożsamości materiału paszowego - w przypadku materiałów paszowych innych niż określone w rozporządzeniu, o którym mowa w lit. a; 2) masę netto, a w przypadku materiałów paszowych płynnych - objętość lub masę netto; 3) deklarację zawartości składników pokarmowych w materiale paszowym, w zależności od rodzaju tego materiału, zgodnie z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia; 4) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy materiału paszowego, a w przypadku: a) białka uzyskiwanego z mikroorganizmów należących do grupy bakterii, drożdży, glonów i grzybów, b) produktów ubocznych uzyskanych w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji, c) aminokwasów i ich soli, d) hydroksyanalogów aminokwasów, e) niebiałkowych związków azotowych - również nazwę i adres podmiotu wprowadzającego te materiały paszowe do obrotu; 5) numer zezwolenia na wytwarzanie materiałów paszowych - w przypadku materiałów paszowych, o których mowa w pkt 4; 6) numer serii; 7) nazwę i adres wytwórcy lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, numer zezwolenia i numer serii - w przypadku materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt; 8) oznaczenie zawartości wody wyrażone w stosunku do masy materiału paszowego - w przypadku zawartości wody w materiale paszowym większej niż 14 %, oraz oznaczenie okresu trwałości tego materiału paszowego; 9) oznaczenie zawartości zanieczyszczeń mineralnych nierozpuszczalnych w kwasie chlorowodorowym wyrażonej jako popiół nierozpuszczalny w kwasie chlorowodorowym - w przypadku zawartości tego popiołu większej niż 2,2 % w suchej masie materiału paszowego. 2. W przypadku materiałów paszowych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zakres informacji, w zależności od rodzaju materiału paszowego, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. W przypadku materiałów paszowych poddanych działaniu dodatków paszowych należących do grupy spoiwa, czynników antyzbrylających i koagulujących, oznakowanie materiałów paszowych, poza informacjami wymienionymi w ust. 1, zawiera: 1) rodzaj i ilość zastosowanego dodatku paszowego - w przypadku czynników koagulujących; 2) rodzaj użytego dodatku paszowego należącego do grupy spoiwa. 4. W przypadku materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, innych niż mleko i przetwory uzyskane w procesie przetworzenia mleka, oznakowanie materiałów paszowych, oprócz informacji wymienionych w ust. 1, zawiera napis "Ten materiał paszowy zawiera białko uzyskane z tkanek zwierząt, którego stosowanie w żywieniu przeżuwaczy jest zabronione". § 4. 1. W przypadku gdy dana partia materiału paszowego znajdująca się w obrocie jest dzielona na partie, to informacje, o których mowa w § 3, odnoszące się do partii początkowej, zamieszcza się w oznakowaniu każdej podzielonej partii. 2. W przypadku gdy skład materiału paszowego znajdującego się w obrocie ulegnie zmianie, podmiot dokonujący takiej zmiany wprowadza odpowiednie zmiany w oznakowaniu danego materiału paszowego. § 5. Oznakowanie materiałów paszowych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a, może nie zawierać informacji określonych w § 3 ust. 1 pkt 3 oraz w: 1) pkt 8 i 9, w przypadku gdy: a) kupujący oznajmi na piśmie, przed zawarciem każdej umowy, że nie wymaga tych informacji, b) materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, świeże lub konserwowane, poddane lub niepoddane obróbce wstępnej, w ilościach mniejszych lub równych 10 kg, przeznaczone dla zwierząt domowych, są dostarczane bezpośrednio przez sprzedawcę użytkownikowi końcowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) pkt 2 i 7, w przypadku gdy materiały paszowe pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego w stanie naturalnym, świeże lub konserwowane, poddane lub niepoddane obróbce wstępnej i niezawierające dodatków paszowych, z wyjątkiem dodatków paszowych z grupy konserwantów, są dostarczane przez rolnika bezpośrednio rolnikowi prowadzącemu chów lub hodowlę zwierząt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. § 6. Oznakowanie produktów ubocznych uzyskanych z materiałów paszowych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. a, pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, w których zawartość wody jest wyższa niż 50 %, może nie zawierać informacji określonych w § 3 ust. 1 pkt 2 i 3. § 7. 1. Oznakowanie dodatków paszowych wprowadzanych do obrotu, z wyjątkiem dodatków paszowych należących do grup enzymów i mikroorganizmów, zawiera następujące informacje: 1) nazwę dodatku paszowego, zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych; 2) numer wpisu w rejestrze dodatków paszowych; 3) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy i podmiotu wprowadzającego dodatek paszowy do obrotu; 4) masę netto, a w przypadku dodatków paszowych płynnych - objętość lub masę netto; 5) numer zezwolenia na wytwarzanie dodatku paszowego lub numer zgłoszenia, w przypadku dodatków paszowych, na których wytwarzanie nie jest wymagane zezwolenie, a jest ustalona ich maksymalna zawartość w mieszankach paszowych pełnoporcjowych. 2. Poza informacjami wymienionymi w ust. 1 oznakowanie dodatków paszowych zawiera następujące informacje: 1) w przypadku antybiotyków, stymulatorów wzrostu, kokcydiostatyków i innych środków farmaceutycznych: a) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy dodatku paszowego, jeżeli nie jest on podmiotem wprowadzającym ten dodatek do obrotu, b) zawartość substancji czynnej, c) nazwę handlową dodatku paszowego, d) datę upływu okresu trwałości, e) numer serii i datę wytworzenia, f) sposób bezpiecznego stosowania oraz przeciwwskazania i specjalne wymagania dotyczące stosowania, określone w rejestrze dodatków paszowych; 2) w przypadku witaminy E: a) zawartość alfa-tokoferolu, b) datę upływu okresu trwałości; 3) w przypadku witamin innych niż witamina E, prowitamin i innych chemicznie zdefiniowanych substancji o podobnym działaniu: a) zawartość substancji czynnej, b) datę upływu okresu trwałości; 4) w przypadku dodatków paszowych innych niż wymienione w pkt 1-3 - zawartość substancji czynnej. § 8. 1. Oznakowanie dodatków paszowych z grup enzymów i mikroorganizmów zawiera następujące informacje: 1) numer wpisu w rejestrze dodatków paszowych; 2) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy dodatku paszowego i podmiotu wprowadzającego ten dodatek do obrotu; 3) numer zezwolenia na wytwarzanie danego dodatku paszowego; 4) datę upływu okresu trwałości; 5) numer serii i datę wytworzenia; 6) sposób bezpiecznego stosowania, a w szczególności zalecane dawkowanie; 7) masę netto, a w przypadku płynnych dodatków paszowych - objętość lub masę netto; 8) wskazanie dodatkowych właściwości dodatku paszowego uzyskanych w procesie wytwarzania; 9) określenie stabilności w procesie granulacji; 10) wskazanie temperatury przechowywania. 2. Poza informacjami wymienionymi w ust. 1, w przypadku dodatków paszowych z grup: 1) enzymów - oznakowanie zawiera informacje dotyczące: a) nazwy substancji czynnych zgodnie z ich aktywnością enzymatyczną, określoną w zezwoleniu na ich stosowanie, b) numeru identyfikacyjnego Międzynarodowego Związku Biochemii (International Union of Biochemistry), c) jednostek aktywności wyrażanych w mikromolach produktu wydzielanego na minutę przez 1 gram preparatu enzymatycznego, w tym: - jednostki aktywności na 1 gram - w przypadku sypkich preparatów enzymatycznych, - jednostki aktywności na 1 mililitr - w przypadku płynnych preparatów enzymatycznych; 2) mikroorganizmów - oznakowanie zawiera informacje dotyczące identyfikacji szczepów mikroorganizmów, zgodnie z wydanym zezwoleniem, w tym: a) numer ewidencyjny szczepu mikroorganizmu, b) liczbę jednostek tworzących kolonie (CFU na gram). § 9. 1. Oznakowanie premiksów zawiera następujące informacje: 1) określenie "premiks"; 2) sposób bezpiecznego stosowania oraz przeciwwskazania i specjalne wymagania dotyczące stosowania; 3) gatunek lub kategorię zwierząt, dla których premiks jest przeznaczony; 4) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy i podmiotu wprowadzającego premiks do obrotu; 5) masę netto, a w przypadku premiksów płynnych - objętość lub masę netto; 6) numer zgłoszenia lub zezwolenia na ich wytwarzanie. 2. Poza informacjami wymienionymi w ust. 1 oznakowanie premiksów zawiera: 1) w przypadku antybiotyków, stymulatorów wzrostu, kokcydiostatyków i innych środków farmaceutycznych: a) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy dodatku paszowego i podmiotu wprowadzającego ten dodatek paszowy do obrotu, b) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, c) zawartość substancji czynnej, d) datę upływu okresu trwałości; 2) w przypadku przeciwutleniaczy oraz konserwantów, barwników i pigmentów: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) zawartość substancji czynnej, jeżeli maksymalny poziom tej substancji jest ustalony dla mieszanek paszowych w zezwoleniu na stosowanie danego dodatku paszowego; 3) w przypadku witaminy E: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków, b) zawartość alfa-tokoferolu, c) datę upływu okresu trwałości; 4) w przypadku pozostałych witamin, prowitamin i innych chemicznie zdefiniowanych substancji o podobnym działaniu: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków, b) zawartość substancji czynnej, c) datę upływu okresu trwałości; 5) w przypadku mikroelementów: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) zawartość mikroelementów, jeżeli ich maksymalny poziom jest ustalony dla mieszanek paszowych w zezwoleniu na stosowanie danego dodatku paszowego; 6) w przypadku enzymów: a) nazwy substancji czynnych zgodnie z ich aktywnością enzymatyczną, określoną w zezwoleniu na ich stosowanie, b) numer identyfikacyjny Międzynarodowego Związku Biochemii (International Union of Biochemistry), c) jednostki aktywności wyrażane w mikromolach produktu wydzielanego na minutę przez 1 gram preparatu enzymatycznego, w tym: - jednostki aktywności na 1 gram - w przypadku sypkich preparatów enzymatycznych, - jednostki aktywności na 1 mililitr - w przypadku płynnych preparatów enzymatycznych, d) numer w rejestrze dodatków paszowych, e) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy dodatku paszowego, jeżeli nie jest on podmiotem wprowadzającym ten dodatek do obrotu, f) datę upływu okresu trwałości, g) numer serii i datę wytworzenia, h) sposób bezpiecznego stosowania, w szczególności zalecane dawkowanie, i) wskazanie dodatkowych właściwości dodatku paszowego uzyskanych w procesie wytwarzania, j) określenie stabilności w procesie granulacji, k) wskazanie temperatury przechowywania; 7) w przypadku mikroorganizmów: a) informacje dotyczące identyfikacji szczepów mikroorganizmów, zgodnie z wydanym zezwoleniem, w tym: - numer ewidencyjny szczepu mikroorganizmu, - liczbę jednostek tworzących kolonie (CFU na gram), b) numer w rejestrze dodatków paszowych, c) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby wytwórcy dodatku paszowego, jeżeli nie jest on podmiotem wprowadzającym ten dodatek do obrotu, d) datę upływu okresu trwałości, e) wskazanie dodatkowych właściwości dodatku paszowego uzyskanych w procesie wytwarzania, f) określenie stabilności dodatku paszowego w procesie granulacji, g) wskazanie temperatury przechowywania; 8) w przypadku pozostałych dodatków paszowych oraz dodatków paszowych z grup przeciwutleniaczy i mikroorganizmów, dla których nie został określony maksymalny poziom substancji czynnej: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) zawartość substancji czynnej zastosowanego dodatku paszowego, jeżeli jego ilość może zostać określona w wyniku badań przeprowadzonych przy użyciu uznanych metodyk postępowania analitycznego. § 10. Jeżeli data upływu okresu trwałości została określona dla poszczególnych dodatków paszowych wchodzących w skład premiksu, w oznakowaniu wskazuje się jedną datę dla wszystkich dodatków paszowych, która jest datą najwcześniejszego upływu okresu trwałości dodatku wchodzącego w skład premiksu. § 11. 1. Oznakowanie mieszanek paszowych, w skład których wchodzą dodatki paszowe, zawiera następujące informacje: 1) w przypadku antybiotyków, stymulatorów wzrostu, kokcydiostatyków i innych środków farmaceutycznych: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) numer zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania mieszanek paszowych zawierających premiksy z udziałem antybiotyków, stymulatorów wzrostu, kokcydiostatyków i innych środków farmaceutycznych, c) zawartość substancji czynnej, d) datę upływu okresu trwałości; 2) w przypadku przeciwutleniaczy: a) w mieszankach paszowych przeznaczonych dla zwierząt domowych - określenie "z przeciwutleniaczem", a następnie nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) w mieszankach paszowych przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich - nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych; 3) w przypadku barwników i pigmentów użytych w celu zabarwienia pasz lub produktów pochodzenia zwierzęcego: a) w paszach przeznaczonych dla zwierząt domowych - określenie "barwnik" albo "zabarwione", a następnie nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) w paszach przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich - nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych; 4) w przypadku witaminy E: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) zawartość alfa-tokoferolu, c) datę upływu okresu trwałości; 5) w przypadku witaminy A i D: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) zawartość substancji czynnej, c) datę upływu okresu trwałości; 6) w przypadku miedzi: a) nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) zawartość substancji czynnej wyrażoną jako miedź (Cu); 7) w przypadku konserwantów: a) w paszach przeznaczonych dla zwierząt domowych - określenie "konserwant" albo "konserwowane przy użyciu", a następnie nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) w paszach przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich - nazwę dodatku paszowego zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych; 8) w przypadku enzymów: a) nazwy składników czynnych zgodnie z ich aktywnością enzymatyczną zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, b) numer identyfikacyjny Międzynarodowego Związku Biochemii (International Union of Biochemistry), c) jednostki aktywności wyrażane w mikromolach produktu wydzielanego na minutę przez 1 gram preparatu enzymatycznego, w tym: - jednostki aktywności na 1 gram - w przypadku sypkich preparatów enzymatycznych, - jednostki aktywności na 1 mililitr - w przypadku płynnych preparatów enzymatycznych, d) numer wpisu w rejestrze dodatków paszowych, e) datę upływu okresu trwałości; 9) w przypadku mikroorganizmów: a) informacje dotyczące identyfikacji szczepów mikroorganizmów, zgodnie z wpisem w rejestrze dodatków paszowych, w tym: - numer ewidencyjny szczepu mikroorganizmu, - liczbę jednostek tworzących kolonie (CFU na gram), b) numer w rejestrze dodatków paszowych, c) datę upływu okresu trwałości. 2. W przypadku pasz w opakowaniach o masie netto nie większej niż 10 kg, przeznaczonej dla zwierząt domowych, zawierającej dodatki paszowe wpisane do rejestru dodatków paszowych, należące do grup barwników, konserwantów lub przeciwutleniaczy, oznakowanie mieszanek paszowych może zawierać określenie: "z przeciwutleniaczem" lub "zabarwione barwnikiem" albo "z barwnikiem", lub "konserwowane przy użyciu" albo "z konserwantem", a następnie napis "dodatki UE", jeżeli zostaną zamieszczone również informacje dotyczące: 1) numeru serii wytworzonej paszy lub 2) nazwy zastosowanych dodatków paszowych - na żądanie odbiorcy. § 12. 1. Informacje dotyczące dodatków paszowych wchodzących w skład mieszanki paszowej umieszcza się obok informacji odnoszących się do tej mieszanki. 2. Jeżeli w informacjach, o których mowa w ust. 1, jest określona ilość, to ilość ta odnosi się do dodatku paszowego wchodzącego w skład mieszanki paszowej. 3. Informacje odnoszące się do proporcji dodatków paszowych wchodzących w skład mieszanki paszowej powinny być określone w taki sposób, aby w przypadku wprowadzenia zmian proporcje te nie przekraczały ustalonego maksymalnego poziomu dla tej mieszanki. 4. Jeżeli data upływu okresu trwałości została określona dla poszczególnych dodatków paszowych wchodzących w skład paszy, to wskazuje się jedną datę dla wszystkich dodatków paszowych, którą jest data najwcześniejszego upływu okresu trwałości danego dodatku wchodzącego w skład paszy. § 13. 1. Oznakowanie mieszanek paszowych zawiera następujące informacje: 1) wskazanie materiałów paszowych wchodzących w skład mieszanki paszowej; 2) określenie rodzaju mieszanki paszowej: a) mieszanka paszowa pełnoporcjowa albo karma pełnoporcjowa - w przypadku zwierząt domowych, albo mieszanka paszowa - w przypadku zwierząt domowych innych niż psy i koty, b) mieszanka paszowa uzupełniająca albo karma uzupełniająca - w przypadku zwierząt domowych, albo mieszanka paszowa - w przypadku zwierząt domowych innych niż psy i koty, c) mieszanka paszowa mineralna, d) mieszanka paszowa uzupełniająca uzyskana z melasy zawierającej co najmniej 14 % cukru ogólnego w przeliczeniu na sacharozę, e) pełnoporcjowy preparat mlekozastępczy, f) uzupełniający preparat mlekozastępczy; 3) określenie gatunku lub kategorii zwierząt, dla których mieszanka paszowa jest przeznaczona; 4) sposób stosowania uwzględniający cel jej przeznaczenia; 5) zawartość wody, w przypadku przekroczenia jej zawartości w mieszance paszowej: a) 7 % - w przypadku preparatów mlekozastępczych i innych mieszanek paszowych, które zawierają więcej niż 40 % składników uzyskanych w procesie przetwarzania mleka, b) 5 % - w przypadku mieszanek mineralnych niezawierających substancji organicznych, c) 10 % - w przypadku mieszanek mineralnych zawierających substancje organiczne, d) 14 % - w przypadku pozostałych mieszanek paszowych; 6) oznaczenie zawartości zanieczyszczeń mineralnych nierozpuszczalnych w kwasie chlorowodorowym wyrażone jako popiół nierozpuszczalny w kwasie chlorowodorowym, w przypadku gdy zawartość tego popiołu w materiale paszowym jest większa niż: a) 2,2 % - w przypadku mieszanek paszowych zawierających mineralne substancje wiążące, b) 2,2 % - w przypadku mieszanek paszowych mineralnych, c) 2,2 % - w przypadku mieszanek paszowych zawierających więcej niż 50 % suszu buraczanego lub wysłodków buraczanych, d) 2,2 % - w przypadku mieszanek paszowych przeznaczonych dla ryb i zawierających więcej niż 15 % mączki rybnej; 7) deklarację zawartości składników pokarmowych w mieszance paszowej w zależności od rodzaju tej mieszanki oraz gatunku lub kategorii zwierząt, zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia; 8) imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby podmiotu wprowadzającego mieszankę paszową do obrotu; 9) masę netto, a w przypadku mieszanek paszowych płynnych - objętość lub masę netto; 10) wskazanie okresu przechowywania, zamieszczając: a) określenie "użyć przed", a następnie podając dzień, miesiąc i rok - w przypadku mieszanek paszowych podatnych na działanie mikroorganizmów, b) określenie "najlepsze przed", a następnie podając miesiąc i rok - w przypadku pozostałych mieszanek paszowych, c) datę określającą najkrótszy termin trwałości - w przypadku gdy jest wymagany minimalny okres przechowywania lub upływu terminu trwałości; 11) numer serii; 12) numer zezwolenia na wytwarzanie mieszanki paszowej. 2. Poza informacjami wymienionymi w ust. 1 oznakowanie mieszanek paszowych zawiera napis: 1) "udział procentowy materiału paszowego użytego do tej paszy można uzyskać od:", a następnie imię, nazwisko i adres albo nazwę i adres siedziby podmiotu wprowadzającego mieszankę paszową do obrotu - w przypadku mieszanek paszowych przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich; 2) "ta mieszanka paszowa zawiera białko uzyskane z tkanek ssaków, którego stosowanie w żywieniu przeżuwaczy jest zabronione" - w przypadku mieszanek paszowych zawierających materiały paszowe pochodzące z tkanek zwierząt, inne niż mleko i przetwory uzyskane w procesie przetworzenia mleka. § 14. Oznakowanie mieszanek paszowych pełnoporcjowych granulowanych może nie zawierać informacji dotyczących deklaracji zawartości składników pokarmowych, o której mowa w § 13 ust. 1 pkt 7. § 15. W przypadku mieszanek paszowych zawierających nie więcej niż trzy materiały paszowe można nie zamieszczać informacji wymienionych w § 9 ust. 1 pkt 2 i 3, jeżeli zostanie zamieszczona informacja o tych materiałach paszowych. § 16. Zakres informacji odnoszących się do materiałów paszowych wchodzących w skład mieszanki paszowej z grup: 1) białka uzyskiwanego z mikroorganizmów należących do grupy bakterii, drożdży, glonów i grzybów, 2) produktów ubocznych uzyskanych w procesie wytwarzania aminokwasów w drodze fermentacji, 3) hydroksyanalogów aminokwasów, 4) niebiałkowych związków azotowych - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 17. 1. Materiały paszowe wchodzące w skład mieszanki paszowej przeznaczonej dla zwierząt domowych wymienia się zgodnie z nazwą rodzaju materiału paszowego albo według kategorii materiałów paszowych charakteryzujących się jednakowym źródłem pochodzenia - według ilości albo w kolejności malejącej według wagi. 2. W przypadku gdy jeden z materiałów paszowych wchodzących w skład mieszanki paszowej nie należy do żadnej z kategorii, o których mowa w ust. 1, należy zamieścić jego nazwę w kolejności malejącej według wagi w stosunku do pozostałych materiałów paszowych wymienionych według kategorii. § 18. W przypadku dodatków paszowych wchodzących w skład mieszanki paszowej oznakowanie zawiera informacje o ich nazwie i zawartości w mieszance paszowej. § 19. W przypadku materiałów paszowych i mieszanek paszowych w opakowaniach o masie netto nie większej niż 10 kg, dostarczanych użytkownikowi końcowemu, informacje, jakie powinny być zawarte w oznakowaniu tych materiałów i mieszanek paszowych, mogą być przekazane temu użytkownikowi w formie notatki. § 20. Informacje, o których mowa w § 13 i 15, zamieszcza się w obramowanym polu i wyraźnie oddziela od pozostałych informacji stanowiących oznakowanie mieszanek paszowych. § 21. Informacje dotyczące okresu przechowywania, masy netto lub objętości, numeru serii i numeru zezwolenia na wytwarzanie mieszanek paszowych mogą być zamieszczone poza miejscem przeznaczonym dla informacji stanowiących oznakowanie mieszanek paszowych, jeżeli zostanie wskazane, w którym miejscu na opakowaniu lub etykiecie informacje te się znajdują. § 22. Przepis § 11 ust. 2 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 sierpnia 2003 r. (poz. 1642) Załącznik nr 1 DEKLARACJA ZAWARTOŚCI SKŁADNIKÓW POKARMOWYCH W MATERIALE PASZOWYM A. Materiały paszowe wprowadzane do obrotu pod nazwą określoną w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie materiałów paszowych wprowadzanych do obrotu (Dz. U. Nr 44, poz. 384) Lp.Nazwa materiału paszowegoDeklarowana zawartość składników pokarmowych I. ZIARNO ZBÓŻ, ICH PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 123 1Owies- 2Płatki owsiane- skrobia 3Śruta owsiana- włókno surowe 4Otręby i łuski owsiane- włókno surowe 5Jęczmień- 6Śruta jęczmienna- włókno surowe 7Białko jęczmienne- białko ogólne, - skrobia 8Ryż połamany- skrobia 9Otręby ryżowe (brązowe)- włókno surowe 10Otręby ryżowe (białe)- włókno surowe 11Otręby ryżowe z węglanem wapnia- włókno surowe, - węglan wapnia 12Mączka paszowa z ryżu parzonego- włókno surowe, - węglan wapnia 13Śruta ryżu pastewnego- skrobia 14Makuch z ryżowych zarodków- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 15Poekstrakcyjne zarodki ryżowe- białko ogólne 16Skrobia ryżowa- skrobia 17Proso- 18Żyto- 19Śruta żytnia- skrobia 20Mąka żytnia paszowa- skrobia 21Otręby żytnie- włókno surowe 22Sorgo- 23Pszenica- 24Śruta pszenna- skrobia 25Mąka pszenna paszowa- włókno surowe 26Otręby pszenne- włókno surowe 27Kiełki pszenne- białko ogólne, - tłuszcz surowy 28Gluten pszenny- białko ogólne 29Gluten pszenny paszowy- białko ogólne, - skrobia 30Skrobia pszenna- skrobia 31Żelowana skrobia pszenna- skrobia 32Orkisz- 33Pszenżyto- 34Kukurydza- 35Śruta kukurydziana- włókno surowe 36Otręby kukurydziane- włókno surowe 37Makuch z zarodków kukurydzianych- białko ogólne, - tłuszcz surowy 38Poekstrakcyjne zarodki kukurydziane- białko ogólne 39Gluten paszowy kukurydziany- białko ogólne, - skrobia, - tłuszcz surowy, jeśli > 4,5 % 40Gluten kukurydziany- białko ogólne 41Skrobia kukurydziana- skrobia 42Żelowana skrobia kukurydziana- skrobia 43Słód kukurydziany- białko ogólne 44Młóto browarniane suszone- białko ogólne 45Wywar gorzelniczy zbożowy suszony- białko ogólne 46Wywar gorzelniczy ciemny suszony- białko ogólne II. NASIONA OLEISTE, OWOCE OLEISTE, ICH PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 1Makuch z orzechów ziemnych i częściowo łuszczonych- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - włókno surowe 2Śruta poekstrakcyjna arachidowa z orzechów ziemnych częściowo łuszczonych- białko ogólne, - włókno surowe 3Makuch z orzechów ziemnych łuszczonych- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - włókno surowe 4Śruta poekstrakcyjna z łuszczonych orzechów ziemnych- białko ogólne, - włókno surowe 5Rzepak- 6Makuch rzepakowy- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 7Śruta poekstrakcyjna rzepakowa- białko ogólne 8Łuski nasion rzepaku- włókno surowe 9Śruta poekstrakcyjna z krokoszu częściowo obłuszczonego- włókno surowe, - białko ogólne 10Makuch z kopry- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 11 - białko ogólne 12Makuch z ziarna palmy- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 13Śruta poekstrakcyjna z ziarna palmy- włókno surowe, - białko ogólne 14Nasiona soi toastowane- 15Śruta poekstrakcyjna sojowa toastowana- białko ogólne, - włókno surowe jeśli > 8 % 16Śruta poekstrakcyjna z obłuszczonych nasion soi toastowana- białko ogólne 17Koncentrat białka sojowego- białko ogólne 18Olej roślinny- zawartość wody, jeśli > 1 % 19Łuski z nasion soi- włókno surowe 20Nasiona bawełny- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 21Śruta poekstrakcyjna z nasion bawełny częściowo obłuszczonych- włókno surowe, - białko ogólne 22Makuch z nasion bawełny- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 23Makuch z nasion Nigru- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 24Nasiona słonecznika- 25Śruta poekstrakcyjna słonecznikowa- białko ogólne 26Śruta poekstrakcyjna z nasion słonecznika częściowo obłuszczonych- włókno surowe, - białko ogólne 27Nasiona lnu- 28Makuch lniany- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 29Śruta poekstrakcyjna lniana- białko ogólne 30Pulpa z oliwek- włókno surowe, - białko ogólne 31Makuch sezamowy- włókno surowe, - białko ogólne, - tłuszcz surowy 32Śruta poekstrakcyjna z ziarna kakaowego, częściowo obłuszczonego- włókno surowe, - białko ogólne 33Łuski kakaowe- włókno surowe III. NASIONA ROŚLIN STRĄCZKOWYCH, ICH PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 1Ciecierzyca- 2Mączka z ekstrahowanych nasion guaru- białko ogólne 3Soczewica- 4Lędźwian siewny- 5Soczewica jadalna- 6Łubiny słodkie- 7Fasola toastowana- 8Groch- 9Śruta grochowa- białko ogólne, - włókno surowe 10Otręby grochowe- włókno surowe 11Bobik- 12Wyka jednokwiatowa- 13Wyka siewna- IV. BULWY, KORZENIOWE, PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 1Wysłodki buraczane- popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % suchej masy, - całkowity cukier, w przeliczeniu na sacharozę, jeśli > 10,5 % 2Melasa buraczana- całkowity cukier w przeliczeniu na sacharozę, - zawartość wody, jeśli > 28 % 3Wysłodki buraczane melasowane- popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % suchej masy, - cukier całkowity w przeliczeniu na sacharozę, 4Wywar melasowy z buraków cukrowych- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 35 % 5Cukier z buraków cukrowych- sacharoza 6Batat- skrobia 7Maniok jadalny- skrobia, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % suchej masy 8Skrobia z manioku ekspandowana- skrobia 9Pulpa ziemniaczana- 10Skrobia ziemniaczana- skrobia 11Białko ziemniaczane- białko ogólne 12Płatki ziemniaczane- skrobia, - włókno surowe 13Koncentrat soku ziemniaczanego- białko ogólne, - popiół surowy 14Żelowana skrobia ziemniaczana- skrobia V. INNE NASIONA I OWOCE, ICH PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 1Strąki szarańczynu- włókno surowe 2Pulpa cytrusowa- włókno surowe 3Pulpa owocowa- włókno surowe 4Pulpa pomidorowa- włókno surowe 5Pestki winogronowe ekstrahowane- włókno surowe, jeśli > 45 % 6Pulpa winogronowa- włókno surowe, jeśli > 25 % 7Pestki winogronowe- tłuszcz surowy, - włókno surowe, jeśli > 45 % VI. PASZE Z ZIELONEK I PASZE OBJĘTOŚCIOWE 1Susz z lucerny - mączka- białko ogólne, - włókno surowe, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % suchej masy 2Miazga z lucerny- białko ogólne 3Koncentrat białkowy z lucerny- karoten, - białko ogólne 4Susz z koniczyny - mączka- popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % suchej masy, - białko ogólne, - włókno surowe 5Susz z traw - mączka- popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % suchej masy, - białko ogólne, - włókno surowe 6Słoma zbożowa- 7Słoma zbożowa po obróbce- sód, jeśli do obróbki użyto NaOH VII. INNE ROŚLINY, ICH PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 1Melasa z trzciny cukrowej- całkowity cukier w przeliczeniu na sacharozę, - zawartość wody, jeśli > 30 % 2Wywar melasowy z trzciny cukrowej- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 35 % 3Cukier z trzciny cukrowej- sacharoza 4Mączka z wodorostów morskich- popiół surowy VIII. PRODUKTY MLECZNE 1Mleko w proszku odtłuszczone- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 5 % 2Maślanka w proszku- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - laktoza, - zawartość wody, jeśli > 6 % 3Serwatka w proszku- białko ogólne, - laktoza, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy 4Serwatka w proszku o niskiej zawartości cukru- białko ogólne, - laktoza, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy 5Białko serwatki w proszku- białko ogólne, - wilgotność, jeśli > 8 % 6Kazeina w proszku- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 10 % 7Laktoza w proszku- laktoza, - zawartość wody, jeśli > 5 % IX. PRODUKTY ZWIERZĘCE ZE ZWIERZĄT LĄDOWYCH 1Mączka mięsna- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy 2Mączka mięsno-kostna- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy 3Mączka kostna- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy 4Skwarki- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - tłuszcz surowy 5Mączka drobiowa- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,3 % 6Mączka z piór hydrolizowana- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,4 % 7Suszona krew- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 8 % 8Tłuszcz zwierzęcy- zawartość wody, jeśli > 1 % X. RYBY, INNE ORGANIZMY MORSKIE, ICH PRODUKTY I PRODUKTY UBOCZNE 1Mączka rybna- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - zawartość wody, jeśli > 8 %, - popiół surowy, jeśli > 20 % 2Koncentrat z rozpuszczalnych części ryb- białko ogólne, - tłuszcz surowy, - zawartość wody, jeśli > 5 % 3Olej rybny- zawartość wody, jeśli > 1 % 4Rafinowany i utwardzony olej rybny- liczba jodowa, - zawartość wody, jeśli > 1 % XI. SUBSTANCJE MINERALNE 1Węglan wapnia- wapń, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 5 % 2Węglan wapniowo-magnezowy- wapń, - magnez 3Kwaśny węglan wapnia z alg morskich (Maerl)- wapń, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 5 % 4Tlenek magnezu- magnez 5Siarczan magnezu- magnez, - siarka 6Fosforan dwuwapniowy- wapń, - fosfor całkowity 7Fosforan jedno-, dwuwapniowy- wapń, - fosfor całkowity 8Fosforan odfluorowany- wapń, - fosfor całkowity 9Odżelowana mączka kostna- wapń, - fosfor całkowity 10Fosforan jednowapniowy- wapń, - fosfor całkowity 11Fosforan wapniowo-magnezowy- wapń, - fosfor całkowity, - magnez 12Fosforan jednoamonowy- azot całkowity, - fosfor całkowity 13Chlorek sodu- sód 14Propionian magnezu- magnez 15Fosforan magnezu- fosfor całkowity, - magnez 16Fosforan sodowo-wapniowo-magnezowy- wapń, - fosfor całkowity, - magnez, - sód 17Fosforan jednosodowy- fosfor całkowity, - sód 18Wodorowęglan sodu- sód XII. RÓŻNE 1Produkty przemysłu piekarniczego i zakładów wytwarzających makarony oraz ich produkty uboczne- skrobia, - cukier całkowity w przeliczeniu na sacharozę 2Produkty przemysłu cukierniczego i produkty uboczne- cukier całkowity w przeliczeniu na sacharozę 3Wyroby i produkty uboczne uzyskiwane w cukierniach przy produkcji ciast i lodów- skrobia, - cukier całkowity w przeliczeniu na sacharozę, - tłuszcz surowy 4Kwasy tłuszczowe- tłuszcz surowy, - zawartość wody, jeśli > 1 % 5Sole kwasów tłuszczowych- tłuszcz surowy, - wapń (lub odpowiednio sód lub potas) B. Pozostałe materiały paszowe Lp.Nazwa materiału paszowegoDeklarowana zawartość składników pokarmowych 123 1Ziarna zbóż- 2Produkty i produkty uboczne z ziarna zbóż- skrobia, jeśli > 20 %, - białko ogólne, jeśli > 10 %, - tłuszcz surowy, jeśli > 5 %, - włókno surowe 3Nasiona oleiste, owoce oleiste- 4Produkty i produkty uboczne z nasion oleistych i owoców oleistych- białko ogólne, jeśli > 10 %, - tłuszcz surowy, jeśli > 5 %, - włókno surowe 5Nasiona roślin strączkowych- 6Produkty i produkty uboczne z nasion roślin strączkowych- białko ogólne, jeśli > 10 %, - włókno surowe 7Bulwy, korzeniowe- 8Produkty i produkty uboczne z bulw i korzeniowych- skrobia, - włókno surowe, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % 9Inne produkty i produkty uboczne z przetwórstwa buraków cukrowych- włókno surowe, jeśli > 15 %, - cukier całkowity, w przeliczeniu na sacharozę, - popiół nierozpuszczalny w HCl, jeśli > 3,5 % 10Inne nasiona i owoce, produkty i produkty uboczne z nich otrzymywane- białko ogólne, - tłuszcz surowy, jeśli > 10 %, - włókno surowe 11Pasze z zielonek i pasze objętościowe- białko ogólne, jeśli > 10 %, - włókno surowe 12Inne rośliny, produkty i produkty uboczne z nich otrzymywane- białko ogólne, jeśli > 10 %, - włókno surowe 13Produkty i produkty uboczne z przetwórstwa trzciny cukrowej- włókno surowe, jeśli > 15 %, - cukier całkowity, w przeliczeniu na sacharozę 14Produkty i produkty uboczne z mleka- białko ogólne, - zawartość wody, jeśli > 5 %, - laktoza, jeśli > 10 % 15Produkty pochodzące ze zwierząt lądowych- białko ogólne, jeśli > 10 %, - tłuszcz surowy, jeśli > 5 %, - zawartość wody, jeśli > 8 % 16Ryby, inne organizmy morskie, produkty i produkty uboczne z nich otrzymywane- białko ogólne, jeśli > 10 %, - tłuszcz surowy, jeśli > 5 %, - zawartość wody, jeśli > 8 % 17Substancje mineralne- odpowiednie substancje mineralne 18Różne- skrobia, jeśli > 30 %, - białko ogólne, jeśli > 10 %, - tłuszcz surowy, jeśli > 10 %, - włókno surowe, - cukier całkowity, w przeliczeniu na sacharozę, jeśli > 10 % Załącznik nr 2 ZAKRES INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA OPAKOWANIU LUB ETYKIECIE DOŁĄCZONEJ DO OPAKOWANIA ALBO DOŁĄCZONYCH DO DOKUMENTÓW PRZEWOZOWYCH MATERIAŁÓW PASZOWYCH Z GRUP: BIAŁKA UZYSKIWANEGO Z MIKROORGANIZMÓW NALEŻĄCYCH DO GRUPY BAKTERII, DROŻDŻY, GLONÓW I GRZYBÓW; PRODUKTÓW UBOCZNYCH UZYSKANYCH W PROCESIE WYTWARZANIA AMINOKWASÓW W DRODZE FERMENTACJI; AMINOKWASÓW I ICH SOLI; HYDROKSYANALOGÓW AMINOKWASÓW; NIEBIAŁKOWYCH ZWIĄZKÓW AZOTOWYCH Lp.Rodzaj materiału paszowego1)Określenie materiału paszowegoDeklarowana zawartość składników pokarmowychWskazania szczególne 12345 BIAŁKO UZYSKIWANE Z MIKROORGANIZMÓW NALEŻĄCYCH DO GRUPY BAKTERII, DROŻDŻY, GLONÓW I GRZYBÓW 1Białkowy produkt uzyskany przez fermentację kultury Methylophilus methylotrophus wyhodowanej na metanoluBiałkowy produkt uzyskany przez fermentację kultury Methylophilus methylotrophus wyhodowanej na metanolu- białko ogólne, - popiół surowy, - tłuszcz surowy, - zawartość wody- wskazania dotyczące stosowania produktu - informacja "unikać wdychania" 2Białkowy produkt uzyskany przez fermentację kultur: Methylococcus capsulatus (Bath), Alcaligenes acidovorans, Bacillus brevis i Bacillus firmus wyhodowanych na gazie ziemnym, których komórki zostały unieczynnioneBiałkowy produkt uzyskany przez fermentację kultur: Methylococcus capsulatus (Bath), Alcaligenes acidovorans, Bacillus brevis i Bacillus firmus wyhodowanych na gazie ziemnym- białko ogólne, - popiół surowy, - tłuszcz surowy, - zawartość wody- wskazania dotyczące stosowania produktu, - maksymalna zawartość w paszy: * 8 % tuczniki * 8 % cielęta * 19 % łosoś (słodkowodny) * 33 % łosoś (morski) - informacja "unikać wdychania" 3Drożdże uzyskane z mikroorganizmów i substratów Saccharomyces cerevisiae, Saccharomyces carlsbergiensis, Kluyveromyces lactis, Kluyveromyces fragilis. Melasy, pozostałości po przetwórstwie gorzelnianym, zboża i produkty zawierające skrobię, soki owocowe, serwatka, kwas mlekowy, hydrolizowane włókna roślinneDrożdże otrzymane z mikroorganizmów i substratów Saccharomyces cerevisiae, Saccharomyces carlsbergiensis, Kluyveromyces lactis, Kluyveromyces fragilis. Melasy, pozostałości po przetwórstwie gorzelnianym, zboża i produkty zawierające skrobię, soki owocowe, serwatka, kwas mlekowy, hydrolizowane włókna roślinne 4Grzybnia, mokry produkt uboczny otrzymany podczas produkcji penicyliny, kiszona za pomocą Lactobacillus brevis, plantarun, sake, kolenoid i Streptococcus lactis w celu zdezaktywowania penicyliny oraz poddana obróbce cieplnej"Zakiszona grzybnia otrzymana podczas produkcji penicyliny"- zawartość azotu, wyrażona jako białko ogólne, - popiół surowy, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt NIEBIAŁKOWE ZWIĄZKI AZOTOWE 5Mocznik, technicznie czysty"Mocznik"- azot- gatunek lub kategoria zwierząt Biuret, technicznie czysty"Biuret"- azot- gatunek lub kategoria zwierząt Fosforan mocznika, technicznie czysty"Fosforan mocznika"- azot, - fosfor- gatunek lub kategoria zwierząt Diureidoizobutan, technicznie czysty"Diureidoizobutan"- azot- gatunek lub kategoria zwierząt 6Mleczan amonu wytwarzany przez fermentację Lactobacillus bulgaricus"Mleczan amonu z fermentacji"- azot wyrażony mjako białko ogólne, - popiół surowy, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt Octan amonu w roztworze wodnym"Octan amonu"- azot, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt Siarczan amonu w roztworze wodnym"Siarczan amonu"- azot, - zawartość wody- dla młodych przeżuwaczy dawka dzienna nie może przekraczać 0,5 % - gatunki zwierząt PRODUKTY UBOCZNE UZYSKANE W PROCESIE WYTWARZANIA AMINOKWASÓW W DRODZE FERMENTACJI 7Płynny koncentrat produktu ubocznego uzyskanego przy produkcji kwasu L-glutaminowego przez fermentację z Corynebacterium melassecola"produkty uboczne uzyskane przy produkcji kwasu L-glutaminowego"- azot, wyrażony jako białko ogólne, - popiół surowy, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt Płynny koncentrat produktu ubocznego uzyskanego przy produkcji chlorowodorku L-lizyny przez fermentację z Brevibacterium lactofermentum"produkty uboczne uzyskane przy produkcji chlorowodorku L-lizyny"- azot, wyrażony jako białko ogólne, - popiół surowy, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt AMINOKWASY I ICH SOLE 8DL-metionina, technicznie czysta"DL-metionina"- DL-metionina, - zawartość wody- Uwodniona sól wapniowa N-hydroksy-metylo-DL-metioniny, technicznie czysta"Uwodniona sól wapniowa N-hydroksy-metylo-DL-metioniny"- DL-metionina, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt Metioninian cynku, technicznie czysty"Metioninian cynku"- DL-metionina, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt Płynny koncentrat DL-metioninianu sodu, technicznie czysty"Płynny koncentrat DL-metioninianu sodu"- DL-metionina, - zawartość wody- gatunek lub kategoria zwierząt DL-metionina, czysta technicznie, zabezpieczona za pomocą kopolimeru winylo-pirydyno-styrenu"Metionina zabezpieczona kopolimerem winylo-pirydyno-styrenu"- DL-metionina, - zawartość wody- gatunek zwierząt L-lizyna, technicznie czysta"L-lizyna"- L-lizyna, - zawartość wody- Płynna skoncentrowana L-lizyna w płynie"Płynna skoncentrowana L-lizyna w płynie"- L-lizyna, - zawartość wody- Monochlorowodorek L-lizyny, technicznie czysty"Monochlorowodorek L-lizyny"- L-lizyna, - zawartość wody- Skoncentrowany monochlorowodorek L-lizyny"Skoncentrowany jedno-chlorowodorek L-lizyny"- L-lizyna, - zawartość wody- Siarczan L-lizyny wytwarzany przez fermentację z Corynebacterium glutamicum"Siarczan L-lizyny i jego produkty uboczne uzyskane z fermentacji"- L-lizyna, - zawartość wody- Fosforan L-lizyny i jego produkty uboczne otrzymywane podczas fermentacji z Brevibacterium lactofermentum NRRL B- 11470"Fosforan L-lizyny i jego produkty uboczne uzyskane podczas fermentacji"- L-lizyna, - zawartość wody- Mieszaniny: a/ technicznie czystego monochlorowodorku L-lizyny, b/ technicznie czystej DL-metioniny zabezpieczone za pomocą kopolimeru winylo-pirydyno-styrenu"Mieszanina monochlorowodorku L-lizyny i DL-metioniny zabezpieczona kopolimerem winylo-pirydyno-styrenu"- L-lizyna, - DL-metionina, - zawartość wody- L-treonina, technicznie czysta"L-treonina"- L-treonina, - zawartość wody- L-tryptofan, technicznie czysty"L-tryptofan"- L-tryptofan, - zawartość wody- DL-tryptofan, technicznie czysty"DL-tryptofan"- DL-tryptofan, - zawartość wody- HYDROKSYANALOGI AMINOKWASÓW 9Hydroksyanalog metioniny"Hydroksyanalog metioniny"- zawartość monomeru i kwasów ogółem, - zawartość wody- gatunek zwierząt Sól wapniowa hydroksyanalogu metioniny"Sól wapniowa hydroksyanalogu metioniny"- zawartość kwasów, - zawartość wody- gatunek zwierząt 1) Informacje zamieszczane na opakowaniu lub na etykiecie dołączonej do opakowania lub dołączone do dokumentów przewozowych nie obejmują informacji zawartych w kolumnie nr 2. Załącznik nr 3 DEKLARACJA ZAWARTOŚCI SKŁADNIKÓW POKARMOWYCH W MIESZANCE PASZOWEJ Lp.Rodzaj mieszanki paszowejDeklarowana zawartość składników pokarmowychGatunek lub kategoria zwierząt 1234 1Mieszanka paszowa pełnoporcjowa- białko ogólne, - oleje i tłuszcz surowy, - włókno surowe, - popiół surowyzwierzęta, z wyjątkiem zwierząt domowych innych niż psy i koty - lizyna, - metioninyświnie, drób - fosforryby, z wyjątkiem ryb ozdobnych 2Mieszanka paszowa uzupełniająca -mineralna- wapń, - fosfor, - sódwszystkie zwierzęta - magnezprzeżuwacze 3Mieszanka paszowa uzupełniająca -melasowana- białko ogólne, - włókno surowe, - cukier całkowity (jako sacharoza), - popiół surowywszystkie zwierzęta - magnez ≥ 0, 5 %przeżuwacze 4Mieszanka paszowa uzupełniająca - inna- białko ogólne, - olej i tłuszcz surowy, - włókno surowe, - popiół surowyzwierzęta, z wyjątkiem zwierząt domowych innych niż psy i koty - wapń ≥ 5 %zwierzęta inne niż zwierzęta domowe - fosfor ≥ 2 %zwierzęta inne niż zwierzęta domowe - magnez ≥ 0, 5 %przeżuwacze - lizynaświnie - metioninydrób Załącznik nr 4 ZAKRES INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA OPAKOWANIU LUB ETYKIECIE DOŁĄCZONEJ DO OPAKOWANIA ALBO DOŁĄCZONYCH DO DOKUMENTÓW PRZEWOZOWYCH MIESZANKI PASZOWEJ ZAWIERAJĄCEJ MATERIAŁY PASZOWE Z GRUP: BIAŁKA UZYSKIWANEGO Z MIKROORGANIZMÓW NALEŻĄCYCH DO GRUPY BAKTERII, DROŻDŻY, GLONÓW I GRZYBÓW; PRODUKTÓW UBOCZNYCH UZYSKANYCH W PROCESIE WYTWARZANIA AMINOKWASÓW W DRODZE FERMENTACJI; AMINOKWASÓW I ICH SOLI; HYDROKSYANALOGÓW AMINOKWASÓW; NIEBIAŁKOWYCH ZWIĄZKÓW AZOTOWYCH Lp.Rodzaj produktu1)Określenie produktuWskazania szczególne 1234 BIAŁKO UZYSKIWANE Z MIKROORGANIZMÓW NALEŻĄCYCH DO GRUPY BAKTERII, DROŻDŻY, GLONÓW I GRZYBÓW 1Białkowy produkt uzyskany przez fermentację kultury Methylophilus methylotrophus wyhodowanej na metanolu-- ilość produktu zawartego w mieszance paszowej 2Białkowy produkt uzyskany przez fermentację kultur: Methylococcus capsulatus (Bath), Alcaligenes acidorovans, Bacillus brevis i Bacillus firmus wyhodowanych na gazie ziemnym, których komórki zostały unieczynnione"Produkt białkowy uzyskany z bakteryjnej fermentacji gazu ziemnego"- ilość produktu zawarta w mieszance paszowej 3Drożdże Drożdże otrzymane z mikroorganizmów i substratów Saccharomyces cerevisiae, Saccharomyces carlsbergiensis, Kluyveromyces lactis, Kluyveromyces fragilis. Melasy, pozostałości po przetwórstwie gorzelnianym, zboża i produkty zawierające skrobię, soki owocowe, serwatka, kwas mlekowy, hydrolizowane włókna roślinneDrożdże otrzymane z mikroorganizmów i substratów Saccharomyces cerevisiae, Saccharomyces carlsbergiensis, Kluyveromyces lactis, Kluyveromyces fragilis. Melasy, pozostałości po przetwórstwie gorzelnianym, zboża i produkty owocowe, serwatka, kwas mlekowy, hydrolizowane włókna roślinne- 4Glony-- 5Grzybnia, mokry produkt uboczny otrzymany podczas produkcji penicyliny, kiszony za pomocą Lactobacillus brevis, plantarun, sake, kolenoid i Streptococcus lactis w celu zdezaktywowania penicyliny oraz poddana obróbce cieplnej"Kiszona grzybnia otrzymywana podczas produkcji penicyliny"- NIEBIAŁKOWE ZWIĄZKI AZOTOWE 6Mocznik, technicznie czysty"Mocznik"Odpowiednio dla każdego produktu: - ilość produktu zawarta w mieszance paszowej, - % całkowitej ilości białka ogólnego dostarczonego przez azot niebiałkowy, - wskazanie użycia poziomu całkowitej ilości azotu niebiałkowego, której nie powinno się przekraczać w dziennej porcji dla każdego gatunku lub kategorii zwierząt Biuret, technicznie czysty"Biuret" Fosforan mocznika, technicznie czysty"Fosforan mocznika" Diureidoizobutan, technicznie czysty"Diureidoizobutan" 7Mleczan amonu wytwarzany przez fermentację Lactobacillus bulgaricus"Mleczan amonu z fermentacji"Odpowiednio dla każdego produktu: - ilość produktu zawarta w mieszance paszowej, - % całkowitej ilości białka ogólnego dostarczonego przez azot niebiałkowy, - wskazanie użycia poziomu całkowitej ilości azotu niebiałkowego, której nie powinno się przekraczać w dziennej porcji dla każdego gatunku lub kategorii zwierząt Octan amonu w roztworze wodnym"Octan amonu" Siarczan amonu w roztworze wodnym"Siarczan amonu"- ilość produktu zawarta w mieszance paszowej, - % całkowitej ilości białka ogólnego dostarczonego przez azot niebiałkowy, - wskazanie użycia poziomu całkowitej ilości azotu niebiałkowego, której nie powinno się przekraczać w dziennej porcji dla każdego gatunku lub kategorii zwierząt, - w przypadku młodych przeżuwaczy dzienna dawka nie może przekroczyć 0,5 % PRODUKTY UBOCZNE UZYSKANE W PROCESIE WYTWARZANIA AMINOKWASÓW W DRODZE FERMENTACJI 8Płynny koncentrat produktu ubocznego uzyskanego przy produkcji kwasu L-glutaminowego przez fermentację z Corynebacterium melassecola"produkty uboczne wytwarzania kwasu L-glutaminowego"- % całkowitej ilości białka ogólnego dostarczonego przez azot niebiałkowy, - wskazanie użycia poziomu całkowitej ilości azotu niebiałkowego, której nie powinno się przekraczać w dziennej porcji dla każdego gatunku lub kategorii zwierząt Płynny koncentrat produktu ubocznego uzyskanego przy produkcji chlorowodorku L-lizyny przez fermentację z Brevibacterium lactofermentum"produkty uboczne wytwarzania chlorowodorku L-lizyny"- HYDROKSYANALOGI AMINOKWASÓW 9Hydroksyanalog metioniny"Hydroksyanalog metioniny"- zawartość monomeru i kwasów ogółem, - ilość produktu zawartego w mieszance paszowej Sól wapniowa hydroksyanalogu metioniny"Sól wapniowa hydroksyanalogu metioniny"- zawartość kwasów, - ilość produktu zawartego w mieszance paszowej 1) Informacje zamieszczane na opakowaniu lub na etykiecie dołączonej do opakowania lub dołączone do dokumentów przewozowych nie obejmują informacji zawartych w kolumnie nr 2. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 27 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 171, poz. 1662) Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz. U. Nr 128, poz. 1408) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Ustawa określa wymagania dla materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w zakresie bezpieczeństwa dla zdrowia lub życia człowieka. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) substancji pokrywających lub powlekających środki spożywcze, które stanowią część środków spożywczych i mogą być spożywane razem z tymi środkami, 2) materiałów i wyrobów: a) używanych w stacjonarnych instalacjach i urządzeniach wodociągowych publicznych i prywatnych, b) będących zabytkami, 3) materiałów i wyrobów przeznaczonych na eksport do państw niebędących członkami Unii Europejskiej."; 2) w art. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością - wszelkie produkty, które w stanie gotowym do użytkowania są przeznaczone do kontaktu z żywnością lub pozostają w kontakcie z żywnością i są przeznaczone do tego celu, zwane dalej "materiałami i wyrobami",", b) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) żywność - środki spożywcze określone przepisami o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia."; 3) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. Materiały i wyroby wprowadzane do obrotu użytkowane w normalnych lub możliwych do przewidzenia warunkach nie mogą powodować przenikania (migracji) do żywności substancji z materiałów i wyrobów w ilościach stanowiących zagrożenie dla zdrowia lub życia człowieka lub powodujących nie do przyjęcia zmiany w składzie żywności, lub pogorszenie się jej cech organoleptycznych. 2. Materiały i wyroby powinny być wytwarzane lub przetwarzane zgodnie z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej, aby w normalnych lub możliwych do przewidzenia warunkach ich użytkowania spełniały wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. W procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów stosuje się substancje znajdujące się w wykazach, o których mowa w ust. 4, albo dopuszczone do stosowania na podstawie pozwolenia, o którym mowa w art. 4. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzeń: 1) wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, z uwzględnieniem dopuszczalnych limitów migracji lub zawartości tych substancji oraz innych ograniczeń i specyfikacji dla substancji lub materiałów i wyrobów, a także sposób sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami, 2) wykaz substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż określone w pkt 1, z uwzględnieniem dopuszczalnych limitów migracji lub zawartości tych substancji oraz innych ograniczeń i specyfikacji dla substancji lub materiałów i wyrobów, a także sposób sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami - uwzględniając substancje objęte wykazem substancji dopuszczonych do stosowania przez Komisję Europejską oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa zdrowia lub życia człowieka."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Stosowanie innych substancji niż określone w wykazach, o których mowa w art. 3 ust. 4, oraz w rejestrze, o którym mowa w art. 12, zwanych dalej "nowymi substancjami", wymaga uzyskania pozwolenia."; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Pozwolenie, o którym mowa w art. 4, wydaje na wniosek producenta Główny Inspektor Sanitarny. 2. Wniosek o wydanie pozwolenia powinien zawierać: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres lub siedzibę producenta, 2) nazwę i charakterystykę nowej substancji, 3) określenie zastosowania nowej substancji oraz uzasadnienie technologiczne stosowania tej substancji. 3. Do wniosku o wydanie pozwolenia producent jest obowiązany dołączyć: 1) odpis, wyciąg albo zaświadczenie z Krajowego Rejestru Sądowego albo z ewidencji działalności gospodarczej, 2) dokumentację niezbędną do oceny nowej substancji. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, zakres dokumentacji niezbędnej do oceny nowej substancji, o której mowa w ust. 3 pkt 2, a także jednostki naukowe właściwe do dokonania oceny ze względu na przedmiot wniosku, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa zdrowia lub życia człowieka. 5. Koszty oceny, o której mowa w ust. 4, ponosi producent ubiegający się o pozwolenie."; 6) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Pozwolenie wydaje się na okres do 2 lat, jednakże w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 pozwolenie wygasa w dniu umieszczenia nowej substancji w wykazach, o których mowa w art. 3 ust. 4. 2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, obowiązuje wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 7) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr substancji, na które wydane zostały pozwolenia."; 8) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek producenta, złożony za pośrednictwem Głównego Inspektora Sanitarnego, występuje do Komisji Europejskiej o umieszczenie nowej substancji określonej w pozwoleniu, o którym mowa w art. 4, w wykazie substancji dozwolonych do stosowania w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Do wystąpienia dołącza się dokumentację, o której mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2."; 9) w art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw zdrowia w razie otrzymania nowych danych lub po ponownej ocenie istniejących danych wskazujących, że stosowanie substancji, o których mowa w art. 3 ust. 4 albo art. 4, albo używanie materiałów lub wyrobów zagraża zdrowiu lub życiu człowieka, mając na celu zapobieganie ujemnym skutkom dla zdrowia lub życia człowieka, w drodze rozporządzenia: 1) zakazuje czasowo lub ogranicza wytwarzanie, przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu materiałów i wyrobów z udziałem takich substancji, 2) nakazuje wycofanie z obrotu materiałów i wyrobów określonych w pkt 1."; 10) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Materiały i wyroby niepozostające w kontakcie z żywnością w chwili wprowadzenia do obrotu są oznakowane w formie nadruków, etykiet lub ulotek informacyjnych w sposób widoczny, czytelny i trwały w języku zrozumiałym dla konsumenta. 2. Oznakowanie powinno zawierać: 1) określenie "do kontaktu z żywnością" lub wskazania określające zastosowanie materiałów i wyrobów lub symbol, którego wzór określa załącznik do ustawy, 2) informacje o warunkach użytkowania materiałów i wyrobów, jeżeli jest to niezbędne dla zdrowia lub życia człowieka albo ze względów użytkowych, 3) nazwę lub nazwę handlową i adres producenta lub zarejestrowany oddział albo zarejestrowany znak handlowy producenta. 3. Materiały i wyroby wytworzone z zastosowaniem nowych substancji powinny być oznakowane w sposób określony w pozwoleniu. 4. Oznakowanie umieszcza się w odniesieniu do materiałów i wyrobów wprowadzanych do obrotu: 1) detalicznego: a) w formie nadruku umieszczonego bezpośrednio na materiałach i wyrobach lub na ich opakowaniu albo na etykietach przytwierdzonych do materiałów i wyrobów lub do ich opakowań, b) w postaci napisów łatwo widocznych dla kupującego, umieszczonych w bezpośrednim sąsiedztwie materiału lub wyrobu; jednakże w odniesieniu do danych, o których mowa w ust. 2 pkt 3, ten sposób oznakowania jest dopuszczalny wyłącznie w przypadku braku technicznych możliwości umieszczenia oznakowania bezpośrednio na materiale lub wyrobie na etapie ich produkcji lub sprzedaży, 2) hurtowego: a) w dokumentach towarzyszących materiałom i wyrobom, b) na etykietach lub opakowaniach albo bezpośrednio na materiałach i wyrobach. 5. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, dotyczy wyłącznie materiałów i wyrobów, które spełniają kryteria określone w art. 3. 6. Umieszczenie elementów oznakowania, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie jest obowiązkowe w przypadku materiałów i wyrobów, które z istoty i w sposób oczywisty są przeznaczone do kontaktu z żywnością."; 11) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto wprowadza do obrotu materiały lub wyroby niespełniające wymagań określonych w art. 3, oznakowane w sposób nieodpowiadający wymogom, o których mowa w art. 16, lub nie przestrzega obowiązku, o którym mowa w art. 11, podlega karze aresztu albo grzywny albo obu tym karom łącznie."; 12) art. 23 otrzymuje brzmienie: "Art. 23. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dopuszcza się do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej materiały i wyroby pochodzące z państw członkowskich Unii Europejskiej, dla których nie ustanowiono wykazu substancji dozwolonych do stosowania lub innych szczególnych wymagań określonych przez Komisję Europejską, pod warunkiem że są one dopuszczone do obrotu zgodnie z prawem w którymkolwiek z tych państw.". Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 8, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o diagnostyce laboratoryjnej oraz o zmianie innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 171, poz. 1663) Art. 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. Nr 100, poz. 1083, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa określa: 1) zasady i warunki wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w medycznym laboratorium diagnostycznym, 2) zasady i warunki wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, 3) zasady organizacji i działania samorządu diagnostów laboratoryjnych."; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu: "Art. 1a. Medyczne laboratorium diagnostyczne, zwane dalej "laboratorium", wykonuje badania in vitro materiału biologicznego."; 3) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Czynności diagnostyki laboratoryjnej obejmują: 1) badania laboratoryjne, mające na celu określenie właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych oraz składu płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych, 2) mikrobiologiczne badania laboratoryjne płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych, 3) działania zmierzające do ustalenia zgodności tkankowej, 4) wykonywanie oceny jakości i wartości diagnostycznej badań, o których mowa w pkt 1-3, oraz laboratoryjnej interpretacji i autoryzacji wyniku badań, 5) działalność naukową i dydaktyczną prowadzoną w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej."; 4) uchyla się art. 3; 5) art. 6 otrzymuje brzmienie: "Art. 6. Osobą uprawnioną do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej jest: 1) diagnosta laboratoryjny, 2) osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza i specjalizację w dziedzinie przydatnej do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej."; 6) po art. 6 dodaje się art. 6a i 6b w brzmieniu: "Art. 6a. 1. Osobą uprawnioną do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jest również osoba posiadająca: 1) tytuł zawodowy technika analityki medycznej, 2) tytuł zawodowy licencjata na kierunku analityka medyczna, 3) tytuł zawodowy magistra na kierunku innym niż określony w art. 7 pkt 1 - przydatnym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wykonują samodzielnie czynności diagnostyki laboratoryjnej, o których mowa w art. 2 pkt 1-3, a czynności, o których mowa w art. 2 pkt 4, pod nadzorem diagnosty laboratoryjnego. 3. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 3, wykonują wszystkie czynności diagnostyki laboratoryjnej pod nadzorem diagnosty laboratoryjnego. Art. 6b. 1. Osoby uprawnione, o których mowa w art. 6 i 6a, w zależności od posiadanych kwalifikacji zawodowych, mogą wykonywać zabiegi i czynności polegające na pobraniu od pacjenta materiału do badań laboratoryjnych. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zabiegów i czynności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności bezpieczeństwo pacjenta oraz kwalifikacje zawodowe osób uprawnionych do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej."; 7) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. Diagnostą laboratoryjnym jest osoba wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego, wykonuje zawód w laboratorium oraz spełnia jeden z warunków: 1) ukończyła studia wyższe na kierunku analityka medyczna i uzyskała tytuł zawodowy magistra, 2) ukończyła studia wyższe na kierunku innym niż określony w pkt 1, przydatnym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, i uzyskała tytuł zawodowy magistra oraz w ramach kształcenia podyplomowego uzyskała kwalifikacje zawodowe w zakresie analityki medycznej potwierdzone egzaminem, 3) ukończyła studia wyższe na kierunku innym niż określony w pkt 1 i uzyskała na dotychczasowych zasadach specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie mającej zastosowanie w diagnostyce laboratoryjnej, 4) posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy magistra na kierunku analityka medyczna, 5) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska uznane w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655)."; 8) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. 1. Kształcenie podyplomowe, o którym mowa w art. 7 pkt 2, przeprowadzają szkoły wyższe, które prowadzą studia na kierunku analityka medyczna, zwane dalej "jednostkami szkolącymi". 2. Kształcenie podyplomowe może być prowadzone w trybie: dziennym, wieczorowym, zaocznym lub mieszanym, na podstawie programu nauczania opracowanego przez zespół ekspertów powołany przez ministra właściwego do spraw zdrowia. 3. Program nauczania opracowany jest na podstawie standardów nauczania, o których mowa w art. 4a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 2)), dla kierunku analityka medyczna. 4. Egzamin, o którym mowa w art. 7 pkt 2, organizuje jednostka szkoląca, a przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez kierownika jednostki szkolącej. 5. Koszty kształcenia podyplomowego i egzaminu ponosi osoba odbywająca kształcenie podyplomowe. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób opracowania programu nauczania, o którym mowa w ust. 2, ze szczególnym uwzględnieniem składu zespołu ekspertów powołanego do opracowania programu, 2) sposób i tryb odbywania kształcenia podyplomowego oraz wzór dokumentacji przebiegu kształcenia podyplomowego, ze szczególnym uwzględnieniem przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, zakresu oraz form zdobywania wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, czasu odbywania kształcenia podyplomowego i wykonywania nadzoru nad jego merytoryczną realizacją, 3) sposób przeprowadzania egzaminu oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego zdanie egzaminu, ze szczególnym uwzględnieniem składu komisji egzaminacyjnej oraz wymagań dotyczących egzaminu."; 9) w art. 8 w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) numer prawa wykonywania zawodu."; 10) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego stwierdza Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, która złożyła: 1) wniosek o wydanie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, 2) dokument stwierdzający spełnienie jednego z wymagań, o których mowa w art. 7 pkt 1-5, 3) oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych, 4) zaświadczenie o stanie zdrowia pozwalającego na wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego. 2. Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego stwierdza Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych w odniesieniu do osoby niebędącej obywatelem polskim, która: 1) złożyła dokumenty, o których mowa w ust. 1, 2) włada językiem polskim w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w mowie i w piśmie, potwierdzonym urzędowym dokumentem wydanym na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego."; 11) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w art. 7, Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych podejmuje, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wymaganych dokumentów, uchwałę w sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu i wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych oraz wydaje dokument "Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego". 2. Do uchwał, o których mowa w ust. 1, art. 10a ust. 2, art. 12 oraz art. 15, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. 3. Na uchwały, o których mowa w ust. 2, służy skarga do sądu administracyjnego. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności dane dotyczące diagnosty laboratoryjnego oraz posiadanych przez niego kwalifikacji i informacji odnoszących się do wykonywania zawodu."; 12) po art. 10 dodaje się art. 10a i 10b w brzmieniu: "Art. 10a. 1. Osoby, które posiadają prawo wykonywania zawodu lekarza i wykonują zawód w laboratorium mogą być na swój wniosek wpisane na listę diagnostów laboratoryjnych. Przepis art. 10 stosuje się odpowiednio. 2. Wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych, osób, o których mowa w ust. 1, dokonuje się po złożeniu dokumentu "Prawo wykonywania zawodu lekarza". Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych podejmuje uchwałę o wpisie na listę w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wymaganych dokumentów i powiadamia o tym właściwą okręgową izbę lekarską. Art. 10b. Wpis na listę diagnostów laboratoryjnych poprzedza złożenie przez wnioskodawcę ślubowania."; 13) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. 1. Diagnosta laboratoryjny traci prawo wykonywania zawodu i zostaje skreślony z listy diagnostów laboratoryjnych na mocy uchwały Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w przypadku: 1) ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego, 2) pozbawienia praw publicznych, 3) orzeczenia dyscyplinarnego lub wyroku sądowego o zakazie wykonywania zawodu, 4) utraty przez lekarza wpisanego na listę diagnostów laboratoryjnych prawa wykonywania zawodu lekarza. 2. W przypadku utraty przez lekarza wpisanego na listę diagnostów laboratoryjnych prawa wykonywania zawodu lekarza właściwa okręgowa izba lekarska powiadamia o tym Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych. 3. W przypadku śmierci diagnosty laboratoryjnego następuje skreślenie diagnosty laboratoryjnego z listy, o której mowa w ust. 1."; 14) w art. 13 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu: "2. Wizytatorzy są uprawnieni w szczególności do: 1) wizytowania pomieszczeń laboratorium, 2) obserwowania sposobu wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej, 3) żądania informacji, wyjaśnień i udostępnienia dokumentacji medycznej, 4) wydawania zaleceń powizytacyjnych. 3. Wizytator ma obowiązek przedstawić diagnoście laboratoryjnemu, o którym mowa w ust. 1, a także do wiadomości kierownikowi laboratorium protokół z wizytacji w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia przeprowadzenia wizytacji. 4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości mających wpływ na wyniki badań diagnostycznych wizytator powiadamia właściwego wojewodę."; 15) w art. 14 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2-4 w brzmieniu: "2. Koszt przeszkolenia teoretycznego ponosi diagnosta laboratoryjny. 3. Warunki odbywania przeszkolenia praktycznego, w tym sposób jego finansowania, określa umowa o szkolenie zawarta między diagnostą laboratoryjnym a podmiotem prowadzącym przeszkolenie praktyczne. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób, które nabyły prawo do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w państwach członkowskich Unii Europejskiej innych niż Rzeczpospolita Polska."; 16) w art. 15: a) ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Jeżeli Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego lub ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej ze względu na stan zdrowia, powołuje komisję złożoną z lekarzy specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego albo ograniczenia wykonywania ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej. 2. Diagnosta laboratoryjny ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania się niezbędnym badaniom. 3. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych, na podstawie orzeczenia komisji o niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania zawodu lub ograniczenia wykonywania określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej, podejmuje uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego na okres trwania niezdolności albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej na okres trwania niezdolności. Diagnosta laboratoryjny, o którym mowa w ust. 1, jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w czasie rozpatrywania jego sprawy. 4. Jeżeli diagnosta laboratoryjny odmawia poddania się badaniu przez komisję lub gdy Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych, na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego, uzna, że dalsze wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego lub ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej przez diagnostę laboratoryjnego grozi niebezpieczeństwem dla pacjentów, Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych podejmuje uchwałę o zawieszeniu diagnosty laboratoryjnego w prawie wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego albo o ograniczeniu wykonywania ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej do czasu zakończenia postępowania.", b) uchyla się ust. 6; 17) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. Czynności diagnostyki laboratoryjnej przeprowadzane przez diagnostę laboratoryjnego wykonywane są w laboratorium."; 18) w art. 17 ust. 2-4 otrzymują brzmienie: "2. Laboratorium może być także jednostką organizacyjną zakładu opieki zdrowotnej, jednostki badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 388, z późn. zm. 3)) albo wyższej uczelni medycznej. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, określa, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinno odpowiadać laboratorium, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań fachowych wobec personelu i kierownika laboratorium, warunków sanitarnych pomieszczeń i urządzeń. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, może określić, w drodze rozporządzenia, standardy jakości dla medycznych laboratoriów diagnostycznych i mikrobiologicznych, w celu zapewnienia właściwego poziomu i jakości czynności diagnostyki laboratoryjnej."; 19) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. Uprawnienia do kierowania laboratorium mają osoby posiadające prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego."; 20) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych prowadzi ewidencję laboratoriów, zwaną dalej "ewidencją". 2. Podmiot, który prowadzi laboratorium, jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o wpis laboratorium do ewidencji. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera: 1) pełną i skróconą nazwę laboratorium, jego siedzibę i adres, 2) nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, siedzibę i adres podmiotu, który prowadzi laboratorium, oraz numer w rejestrze przedsiębiorców albo w innym właściwym rejestrze lub w ewidencji działalności gospodarczej. 4. Wpis do ewidencji zawiera dane, o których mowa w ust. 3. 5. Dane wpisane do ewidencji są jawne. 6. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych udostępnia dane z ewidencji najpóźniej w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku."; 21) w art. 20 i w art. 47 w pkt 9 w lit. e wyraz "Ewidencji" zastępuje się wyrazem "ewidencji"; 22) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Diagnosta laboratoryjny ma prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych, w tym w szczególności ma prawo do uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia."; 23) po art. 30 dodaje się art. 30a-30d w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Diagnosta laboratoryjny uzyskuje tytuł specjalisty, o którym mowa w art. 30, po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", ustalonego programem specjalizacji i zdaniu egzaminu państwowego. 2. Specjalizację może rozpocząć osoba, która spełnia łącznie następujące warunki: 1) posiada prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, 2) została zakwalifikowana do odbycia specjalizacji w postępowaniu kwalifikacyjnym. 3. Opłatę za specjalizację i egzamin państwowy ponosi osoba odbywająca specjalizację. 4. Wysokość opłaty za specjalizację ustala rektor szkoły wyższej prowadzącej specjalizację. Opłata stanowi dochód szkoły wyższej. 5. Wysokość opłaty za egzamin państwowy, o którym mowa w ust. 1, ustala Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych. Opłata stanowi dochód budżetu państwa. 6. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 4 i 5, nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z przeprowadzeniem specjalizacji lub egzaminu państwowego. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu państwa, których jest dysponentem, dofinansować koszty związane ze szkoleniem specjalizacyjnym diagnostów laboratoryjnych. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze rozporządzenia, kierując się bieżącą strategią rządu, uznać dziedziny diagnostyki laboratoryjnej za priorytetowe. Art. 30b. 1. Specjalizację mogą prowadzić szkoły wyższe, które prowadzą studia na kierunku analityka medyczna, jeżeli: 1) spełniają standardy kształcenia specjalizacyjnego określone w programie specjalizacji, 2) zawarły umowy z podmiotami, które uzyskały wpis na listę prowadzoną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, na realizację staży kierunkowych określonych programem specjalizacji, 3) opracowały regulamin organizacyjny specjalizacji, który określa w szczególności: a) sposób prowadzenia naboru osób przewidzianych na specjalizację, ze szczególnym uwzględnieniem wyników postępowania kwalifikacyjnego i maksymalnej liczby osób, które mogą zostać przyjęte na specjalizację, b) organizację specjalizacji, w tym harmonogram zajęć teoretycznych i staży kierunkowych, c) prawa i obowiązki osób uczestniczących w specjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem praw i obowiązków określonych w umowie podpisywanej z osobą uczestniczącą w specjalizacji, d) szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia teoretyczne i praktyczne. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje zespół ekspertów w celu wydania opinii o spełnieniu, przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, warunków niezbędnych do realizacji stażu kierunkowego. 3. Obsługę organizacyjną oraz finansowanie prac zespołu zapewnia Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej "Centrum". 4. Nadzór nad specjalizacją sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia może przeprowadzać kontrolę i wydawać zalecenia pokontrolne dotyczące oceny zgodności realizacji specjalizacji ze standardami kształcenia specjalizacyjnego, programem specjalizacji, oceny prawidłowości prowadzonej dokumentacji i badania opinii osób odbywających specjalizację. 6. Jeżeli specjalizacja jest prowadzona z naruszeniem standardów kształcenia specjalizacyjnego, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, zawiesza uprawnienie szkoły wyższej do prowadzenia specjalizacji. W decyzji minister właściwy do spraw zdrowia określa termin, w którym uczelnia jest obowiązana spełnić warunki do przywrócenia zawieszonego uprawnienia. 7. W okresie zawieszenia uprawnienia szkoła wyższa wstrzymuje nabór na specjalizację. 8. Przywrócenie zawieszonego uprawnienia następuje w drodze decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia. Art. 30c. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób i tryb dokonywania wpisu na listę podmiotów uprawnionych do prowadzenia staży kierunkowych, z uwzględnieniem trybu powoływania i składu zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 30b ust. 2, 2) wykaz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których można odbywać specjalizację, z uwzględnieniem stażu pracy niezbędnego do przystąpienia do specjalizacji, 3) sposób opracowania i zakres programu specjalizacji, z uwzględnieniem składu zespołu ekspertów powołanego do opracowania tego programu, sposobów sprawdzania wiadomości i umiejętności oraz sposobów oceny organizacji i przebiegu specjalizacji przez osoby uczestniczące w specjalizacji, 4) sposób i tryb przeprowadzania oraz odbywania specjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, obowiązków i praw kierownika specjalizacji, świadczeń, jakie mogą być przyznane pracownikowi odbywającemu specjalizację, oraz kryteriów i przypadków zwrotu przyznanych świadczeń, 5) sposób i tryb składania egzaminu państwowego, ze szczególnym uwzględnieniem trybu powoływania państwowej komisji egzaminacyjnej oraz zakresu zadań komisji, 6) szczegółowe warunki i sposób sprawowania nadzoru nad realizacją specjalizacji, uwzględniając w szczególności kwalifikacje osób przeprowadzających kontrolę oraz dokumentację przebiegu kontroli, 7) sposób ustalania opłat, o których mowa w art. 30a ust. 3, uwzględniając w szczególności kryteria powstawania kosztów. Art. 30d. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje uzyskany za granicą tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione następujące warunki: 1) czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego w programie specjalizacji w danej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia realizowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz umiejętności praktycznych odpowiada w istotnych elementach programowi specjalizacji w danej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Osoba, która uzyskała za granicą tytuł specjalisty, o którym mowa w ust. 1, występuje do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem, do którego dołącza, wraz z tłumaczeniem na język polski, następujące dokumenty: 1) oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty, 2) dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i czasie jej trwania oraz zrealizowanym programie, 3) informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności praktyczne, 4) zaświadczenia o miejscu i okresie trwania i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty. 3. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje lub odmawia uznania tytułu specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, w drodze decyzji, na podstawie opinii sporządzonej przez dyrektora Centrum. 4. Opinia, o której mowa w ust. 3, jest sporządzona na podstawie oceny merytorycznej wniosku, dokonanej przez zespół ekspertów, o którym mowa w art. 30b ust. 2. W wyniku dokonania oceny, zespół ekspertów może wnioskować o podjęcie jednej z następujących decyzji: 1) uznanie tytułu specjalisty bez żadnych dodatkowych warunków, 2) uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego w jednostce prowadzącej specjalizację, którego zakres i program określi w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów, 3) uznanie tytułu specjalisty po złożeniu egzaminu państwowego w Rzeczypospolitej Polskiej, 4) odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą. 5. Obsługę organizacyjną i finansowanie prac zespołu, o których mowa w ust. 4, zapewnia Centrum. 6. Staż adaptacyjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, jest odbywany w jednostce prowadzącej specjalizację, na podstawie umowy o odbycie stażu adaptacyjnego zawartej z tą jednostką na warunkach określonych w umowie."; 24) uchyla się rozdział 5; 25) w art. 39 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 oraz dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu: "2. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych przesyła ministrowi właściwemu do spraw zdrowia uchwały Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia ich podjęcia. 3. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych przesyła ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do dnia 31 maja, sprawozdanie z działalności samorządu diagnostów laboratoryjnych za rok ubiegły."; 26) uchyla się art. 40; 27) w art. 46 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Prezydium działa w imieniu Krajowej Rady w sprawach określonych jej uchwałą, z wyjątkiem uchwalania budżetu."; 28) w art. 47 w pkt 9 uchyla się lit. c; 29) uchyla się art. 68; 30) w art. 71 w ust. 1 po wyrazach "czynności diagnostyki laboratoryjnej" dodaje się wyrazy "w laboratorium". Art. 2. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) medyczne laboratorium diagnostyczne,"; 2) w art. 29 w ust. 1 wyrazy "Pracownia diagnostyczna" zastępuje się wyrazami "Medyczne laboratorium diagnostyczne". Art. 3. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1153) uchyla się art. 79. Art. 4. 1. Prawo samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej powstałe z chwilą dokonania wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych przed dniem wejścia w życie ustawy zachowuje moc i staje się prawem wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, o którym mowa w niniejszej ustawie. 2. W sprawach dotyczących przyznania prawa samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej, wszczętych i niezakończonych podjęciem uchwały przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 5. 1. Diagnosta laboratoryjny jest obowiązany wystąpić do Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych o stwierdzenie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia niniejszej ustawy w życie. 2. Osoby, które nie dopełniły obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie mogą wykonywać zawodu diagnosty laboratoryjnego do czasu stwierdzenia prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego. Art. 6. Osoby, które w dniu 1 października 2003 r. posiadały uprawnienia do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej, w rozumieniu dotychczas obowiązujących przepisów, zachowują to prawo. Art. 7. 1. Podmioty, które w dniu wejścia w życie ustawy prowadzą laboratoria, są obowiązane wystąpić do Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych z wnioskiem o wpis tego laboratorium do ewidencji w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia niniejszej ustawy w życie. 2. Podmioty, które nie dopełniły obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie mogą prowadzić laboratorium do czasu uzyskania wpisu do ewidencji. Art. 8. Przepisy art. 7 pkt 5, art. 9 ust. 3 i art. 14 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1683 i Nr 240, poz. 2052. 4) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 124, poz. 1151 i 1152. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 17 września 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu agenta celnego (Dz. U. Nr 175, poz. 1697) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności. § 2. Użyte w niniejszym rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 2) lista agentów celnych - listę osób uprawnionych do wykonywania czynności agenta celnego, prowadzoną przez Dyrektora Izby Celnej Port Lotniczy w Warszawie; 3) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 4) organ prowadzący postępowanie - ministra właściwego do spraw finansów publicznych; 5) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 6) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271). § 3. Staż adaptacyjny albo test umiejętności jest przeprowadzany z uwzględnieniem przepisów określających wymagania, jakie musi spełniać osoba ubiegająca się o wpis na listę agentów celnych. § 4. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności stwierdza, w drodze postanowienia, organ prowadzący postępowanie. § 5. 1. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w § 4, występuje do organu prowadzącego postępowanie z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. 2. Wzór wniosku o odbycie stażu adaptacyjnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. Wzór wniosku o przeprowadzenie testu umiejętności stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 4. Wzory wniosków, o których mowa w ust. 2 i 3, są dostępne w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 6. Organ prowadzący postępowanie, na stronach podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw finansów publicznych, upowszechnia informacje o wymaganiach kwalifikacyjnych dla zawodu agenta celnego. § 7. Szczegółowy tryb nabywania uprawnień do wykonywania zawodu agenta celnego regulują przepisy odrębne. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 8. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany u przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 2)), zatrudniającego co najmniej trzech agentów celnych, zwanego dalej "przedsiębiorcą". 2. Organ prowadzący postępowanie, na wniosek, udzieli informacji o przedsiębiorcach, u których może być odbywany staż adaptacyjny. § 9. 1. Wnioskodawca do wniosku o odbycie stażu adaptacyjnego dołącza zobowiązanie przedsiębiorcy do zorganizowania i przeprowadzenia dla wnioskodawcy stażu adaptacyjnego oraz do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, wraz z dwoma egzemplarzami programu stażu adaptacyjnego, o którym mowa w § 13. 2. Zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać w szczególności: 1) rodzaj stosunku prawnego, jaki zostanie nawiązany z wnioskodawcą w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego; 2) czas, w jakim zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 3) okres, na jaki zostanie nawiązany ten stosunek prawny; 4) zakres czynności, jakie zostaną powierzone wnioskodawcy; 5) wskazanie opiekuna stażu, o którym mowa w § 11 ust. 1. § 10. 1. Wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny u przedsiębiorcy w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej. 2. Wnioskodawca odbywający staż adaptacyjny u przedsiębiorcy na podstawie umowy cywilnoprawnej może odbywać go bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem, na warunkach określonych między wnioskodawcą a przedsiębiorcą. § 11. 1. Staż adaptacyjny wnioskodawca odbywa pod nadzorem opiekuna stażu. Opiekunem stażu może być wyłącznie osoba wpisana na listę agentów celnych, która wykonywała czynności agenta celnego w nieprzerwanym okresie co najmniej 3 lat poprzedzających datę rozpoczęcia wykonywania funkcji opiekuna stażu oraz jest zatrudniona u przedsiębiorcy, u którego odbywany jest staż adaptacyjny, w dniu rozpoczęcia stażu adaptacyjnego. 2. Opiekun stażu adaptacyjnego nie może być zmieniany w trakcie odbywania stażu, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić w przypadku: 1) braku możliwości dalszego pełnienia przez opiekuna stażu czynności nadzoru nad wnioskodawcą; 2) zawieszenia działalności opiekuna stażu jako agenta celnego lub skreślenia go z listy agentów celnych; 3) umotywowanego wniosku, złożonego przez wnioskodawcę nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 4) umotywowanej prośby opiekuna stażu, złożonej nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. 4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, nowego opiekuna stażu wskazuje przedsiębiorca, u którego odbywany jest staż adaptacyjny, za zgodą organu prowadzącego postępowanie. 5. Zmiana opiekuna stażu adaptacyjnego nie ma wpływu na dotychczasowy program stażu adaptacyjnego. § 12. Przedsiębiorca, u którego odbywany jest staż adaptacyjny, nie może być zmieniany w trakcie odbywania stażu. § 13. 1. Staż adaptacyjny jest odbywany zgodnie z programem stażu adaptacyjnego, zatwierdzanym przez organ prowadzący postępowanie. 2. Organ prowadzący postępowanie, po umieszczeniu na dwóch egzemplarzach programu stażu adaptacyjnego adnotacji "zatwierdzam", jeden z egzemplarzy przesyła wnioskodawcy. 3. Program stażu adaptacyjnego jest przygotowywany indywidualnie dla danego wnioskodawcy przez opiekuna stażu, po szczegółowej analizie kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem wykształcenia, dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy oraz zakresu różnic między wykonywaniem funkcji przedstawicielskich przed organami celnymi w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy. 4. Program stażu obejmuje w szczególności: 1) zapoznanie się z działalnością przedsiębiorcy, u którego jest odbywany staż adaptacyjny; 2) zapoznanie się z krajowymi przepisami prawa w zakresie obrotu towarowego z zagranicą; 3) uczestniczenie w kompletowaniu i przygotowywaniu dokumentów przed dokonaniem zgłoszenia celnego; 4) uczestniczenie w pozostałych czynnościach wykonywanych przez agenta celnego. § 14. 1. Staż adaptacyjny trwa 12 miesięcy. 2. Organ prowadzący postępowanie może przedłużyć okres trwania stażu adaptacyjnego maksymalnie do 18 miesięcy, na wniosek wnioskodawcy złożony w trakcie odbywania stażu adaptacyjnego. § 15. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia przedsiębiorca, u którego jest odbywany staż adaptacyjny. 2. Opiekun stażu informuje przedsiębiorcę o stopniu realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu. § 16. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i przedsiębiorca, u którego odbył się staż adaptacyjny, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia stażu. 2. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii przedsiębiorcy, u którego odbył się staż adaptacyjny, zawierającej szczegółowy opis przebiegu stażu, z uwzględnieniem poprawności merytorycznej wykonania powierzonych obowiązków wnioskodawcy w trakcie odbywania stażu. 3. Ocena stażu adaptacyjnego jest potwierdzana podpisami przedsiębiorcy i opiekuna stażu. 4. Przedsiębiorca, u którego odbył się staż adaptacyjny, przekazuje ocenę stażu adaptacyjnego organowi prowadzącemu postępowanie oraz wnioskodawcy, w terminie 7 dni od dnia jej sporządzenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 17. 1. Test umiejętności przeprowadza Komisja Egzaminacyjna, zwana dalej "Komisją", składająca się co najmniej z trzech osób. 2. Członków Komisji powołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych spośród funkcjonariuszy celnych i pracowników Ministerstwa Finansów. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2, powinny posiadać wysoki poziom wiedzy z zakresu przepisów prawa celnego, administracyjnego i podatkowego. § 18. 1. Wniosek o przeprowadzenie testu umiejętności sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden przesyła się do organu prowadzącego postępowanie, a drugi do Komisji. 2. Organ prowadzący postępowanie po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Komisji kopię dokumentacji zawierającej informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane z zastosowaniem technik elektronicznego przetwarzania danych. § 19. O terminie i miejscu przeprowadzenia testu umiejętności zawiadamia się wnioskodawcę co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności. § 20. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 21. Test umiejętności opracowuje Komisja. Przepisy § 13 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 22. 1. Test umiejętności przeprowadza się w formie pisemnej. 2. Test umiejętności składa się ze 100 pytań i obejmuje tematykę z zakresu przepisów prawa celnego i podatkowego. 3. Test umiejętności trwa nie dłużej niż 150 minut. 4. Ocenę pozytywną z testu umiejętności otrzymuje osoba, która prawidłowo odpowie co najmniej na 81 pytań. § 23. Ocena testu umiejętności jest ustalana w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia przeprowadzenia testu. § 24. Wynik testu umiejętności Komisja przekazuje wnioskodawcy oraz organowi prowadzącemu postępowanie w terminie trzech dni od dnia ustalenia wyników testu. Rozdział 4 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 września 2003 r. (poz. 1697) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789 i Nr 128, poz. 1176. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 24 września 2003 r. w sprawie określenia zasad ostrożnościowych, określających dopuszczalne ryzyko w działalności instytucji pieniądza elektronicznego, oraz zakresu ich stosowania, rodzajów instrumentów finansowych i zasad inwestowania w nie środków z tytułu zobowiązań podjętych w wyniku wydawania pieniądza elektronicznego oraz innych zasad ograniczania ryzyka (Dz. U. Nr 175, poz. 1701) Na podstawie art. 48 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385) zarządza się, co następuje: § 1. Instytucja pieniądza elektronicznego może lokować swoje aktywa wyłącznie w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach będących członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), w państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w innych państwach, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji. § 2. Instytucja pieniądza elektronicznego lokuje aktywa w kwocie nie niższej niż zobowiązania z tytułu wydanego pieniądza elektronicznego wyłącznie: 1) w dłużne papiery wartościowe emitowane, poręczone lub gwarantowane przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na zagranicznym rynku regulowanym; 2) w instrumenty rynku pieniężnego dopuszczone do obrotu publicznego nabywane w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, jeżeli warunki emisji lub pierwszej oferty publicznej zakładają złożenie wniosku o dopuszczenie do obrotu, o którym mowa w pkt 1, oraz gdy dopuszczenie do tego obrotu jest zapewnione w okresie nie dłuższym niż rok od dopuszczenia do publicznego obrotu; 3) w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego, inne niż określone w pkt 1 i 2, jeżeli dłużne papiery wartościowe lub te instrumenty lub ich emitent podlegają regulacjom mającym na celu ochronę inwestorów i oszczędności oraz są: a) emitowane lub gwarantowane przez właściwe organy szczebla centralnego, regionalnego lub lokalnego albo przez bank centralny państwa członkowskiego, Europejski Bank Centralny, Unię Europejską lub Europejski Bank Inwestycyjny, państwo inne niż państwo członkowskie, albo, w wypadku państwa federalnego, przez jednego z członków federacji, albo przez organizację międzynarodową, do której należy co najmniej jedno państwo członkowskie, lub b) emitowane lub gwarantowane przez podmiot podlegający nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, zgodnie z kryteriami określonymi prawem wspólnotowym, albo przez podmiot podlegający i stosujący się do zasad, które są co najmniej tak rygorystyczne jak określone prawem wspólnotowym, lub c) emitowane przez podmiot, którego papiery wartościowe są w obrocie na rynku regulowanym, o którym mowa w pkt 1, lub d) emitowane przez inne podmioty pod warunkiem, że inwestycje w takie papiery wartościowe podlegają ochronie inwestora równoważnej do określonej w lit. a-c oraz emitent spełnia łącznie następujące warunki: - jest spółką, której kapitał własny wynosi równowartość co najmniej 10.000.000 euro, - publikuje roczne sprawozdania finansowe zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego dotyczącymi rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, - należy do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi co najmniej jedna spółka, której papiery wartościowe są przedmiotem obrotu na rynku regulowanym, - zajmuje się finansowaniem grupy, o której mowa powyżej, albo finansowaniem mechanizmów przekształcania długu w papiery wartościowe z wykorzystaniem bankowej linii kredytowej; 4) w listy zastawne; 5) na rachunkach bankowych w bankach krajowych oraz instytucjach kredytowych, pod warunkiem że siedziba instytucji kredytowej znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub państwa członkowskiego Unii Europejskiej. § 3. Instytucja pieniądza elektronicznego może zawierać pozabilansowe transakcje terminowe, pod warunkiem że transakcja ma na celu ograniczenie ryzyka rynkowego oraz jest zawarta z podmiotem podlegającym nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym. § 4. 1. Instytucja pieniądza elektronicznego może lokować nie więcej niż 10 % wartości swoich aktywów w dłużne papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego, o których mowa w § 2 pkt 1-3, wyemitowane przez jeden podmiot, z zastrzeżeniem § 5 i 6. 2. Łączna wartość aktywów instytucji pieniądza elektronicznego ulokowanych zgodnie z ust. 1, przekraczających 5 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego, nie może przekraczać 40 % wartości jej aktywów. 3. Środki pieniężne instytucji pieniądza elektronicznego zgromadzone na rachunku bankowym w jednym banku lub w jednej instytucji kredytowej nie mogą przekraczać 20 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do lokat w dłużne papiery wartościowe i instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane przez podmioty podlegające nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym. 5. Łączna wartość lokat w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane przez jeden podmiot, wartość ryzyka kontrahenta wynikająca z pozabilansowych transakcji terminowych zawartych z tym podmiotem oraz środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym w jednym banku lub w jednej instytucji kredytowej, w przypadku gdy podmiotem tym jest bank lub instytucja kredytowa, nie może przekroczyć 20 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. § 5. 1. Instytucja pieniądza elektronicznego może lokować nie więcej niż 25 % wartości swoich aktywów w listy zastawne wyemitowane przez jeden bank hipoteczny. 2. Suma lokat w listy zastawne nie może przekraczać 80 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. 3. Łączna wartość lokat w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane przez ten sam bank hipoteczny, środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym w tym banku oraz wartość ryzyka kontrahenta wynikająca z pozabilansowych transakcji terminowych zawartych z tym bankiem nie mogą przekroczyć 35 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. § 6. 1. Instytucja pieniądza elektronicznego może lokować nie więcej niż 20 % wartości aktywów łącznie w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego wyemitowane przez podmioty należące do grupy kapitałowej, zobowiązanej, na podstawie odrębnych przepisów, do sporządzenia skonsolidowanego sprawozdania finansowego. 2. Instytucja pieniądza elektronicznego może lokować nie więcej niż 10 % wartości swoich aktywów w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego, wyemitowane przez jeden podmiot należący do grupy kapitałowej, o której mowa w ust. 1. § 7. Łączna wartość lokat instytucji pieniądza elektronicznego w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego, wyemitowane przez podmioty należące do grupy kapitałowej, o której mowa w § 6 ust. 1, oraz inne podmioty, w których instytucja pieniądza elektronicznego ulokowała ponad 5 % wartości swoich aktywów, nie może przekroczyć 40 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. § 8. Instytucja pieniądza elektronicznego może lokować nie więcej niż 35 % wartości aktywów w dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez ten sam podmiot, jeżeli będzie to odzwierciedlać skład uznanego indeksu dłużnych papierów wartościowych. § 9. 1. Ograniczeń, o których mowa w § 4, nie stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do lokat w dłużne papiery wartościowe lub instrumenty rynku pieniężnego emitowane, poręczane lub gwarantowane przez: 1) Skarb Państwa; 2) Narodowy Bank Polski; 3) jednostki samorządu terytorialnego; 4) państwa należące do OECD oraz międzynarodowe instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub co najmniej jedno z państw należących do OECD. 2. Lokaty, o których mowa w ust. 1, powinny być dokonywane w instrumenty rynku pieniężnego lub dłużne papiery wartościowe co najmniej sześciu różnych emisji, z tym że wartość lokaty w instrumenty lub papiery żadnej z tych emisji nie może przewyższać 30 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. 3. Lokaty, o których mowa w ust. 1, dokonywane w instrumenty rynku pieniężnego lub dłużne papiery wartościowe jednego emitenta, poręczane lub gwarantowane przez jeden podmiot, nie mogą przewyższać 35 % wartości aktywów instytucji pieniądza elektronicznego. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 25 września 2003 r. w sprawie wykazu chorób uznanych za zagrażające zdrowiu publicznemu, z powodu których można odmówić zezwolenia na pobyt lub pobyt czasowy obywatelowi Unii Europejskiej i członkowi jego rodziny (Dz. U. Nr 177, poz. 1737) Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180 oraz z 2003 r. Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się wykaz chorób uznanych za zagrażające zdrowiu publicznemu, z powodu których można odmówić zezwolenia na pobyt lub pobyt czasowy obywatelowi Unii Europejskiej i członkowi jego rodziny. 2. Wykaz chorób, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 25 września 2003 r. (poz. 1737) WYKAZ CHORÓB UZNANYCH ZA ZAGRAŻAJĄCE ZDROWIU PUBLICZNEMU, Z POWODU KTÓRYCH MOŻNA ODMÓWIĆ ZEZWOLENIA NA POBYT LUB POBYT CZASOWY OBYWATELOWI UNII EUROPEJSKIEJ I CZŁONKOWI JEGO RODZINY 1. Cholera 2. Zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS) 3. Dżuma 4. Gruźlica w okresie prątkowania 5. Nagminne porażenie dziecięce oraz inne ostre porażenia wiotkie 6. Ospa prawdziwa 7. Pryszczyca 8. Żółta gorączka i inne wirusowe gorączki krwotoczne 9. Wszawica odzieżowa 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie wzorów dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa (Dz. U. Nr 182, poz. 1785) Na podstawie art. 6 ust. 8 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu lekarza", stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa", stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 3. Ustala się wzór dokumentu "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza", stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Ustala się wzór dokumentu "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa", stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 5. Użyte w tytule rozporządzenia, w § 2 i w § 4 oraz w załącznikach nr 2 i 4 do rozporządzenia w różnych przypadkach i liczbie wyrazy "lekarz stomatolog" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach i liczbie wyrazami "lekarz dentysta". § 6. Dokumenty "Prawo wykonywania zawodu lekarza", "Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa", "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza", "Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa" wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność. § 7. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie wzorów dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa (Dz. U. Nr 87, poz. 555). § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy § 5 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 czerwca 2003 r. (poz. 1785) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 845. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 6 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu transportu zwierząt 2) (Dz. U. Nr 185, poz. 1809) Na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe warunki i sposób transportu: a) zwierząt jednokopytnych, bydła, owiec, kóz i trzody chlewnej, zwanych dalej "zwierzętami kopytnymi", b) drobiu, ptaków domowych i królików, c) kotów i psów, d) innych ssaków i ptaków, e) innych zwierząt kręgowych i zwierząt bezkręgowych; 2) maksymalny czas transportu dla danego gatunku i przedziału wiekowego zwierząt, częstotliwość i czas trwania obowiązkowych postojów; 3) wzór planu trasy przewozu zwierząt; 4) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać środki transportu przeznaczone do przewozu zwierząt; 5) sposób postępowania ze zwierzętami chorymi oraz padłymi; 6) zasady tworzenia i funkcjonowania punktów etapowych. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do transportu: 1) o charakterze niezarobkowym; 2) pojedynczych zwierząt przewożonych pod opieką osoby fizycznej odpowiedzialnej za te zwierzęta; 3) zwierząt domowych towarzyszących w podróży właścicielowi; 4) jeżeli odległość od miejsca wysyłki zwierząt do miejsca przeznaczenia nie przekracza 50 km; 5) wykonywanego przez hodowców lub osoby zajmujące się chowem zwierząt przy użyciu własnych pojazdów lub innych pojazdów rolniczych w celu sezonowego wypasu związanego z warunkami geograficznymi. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) środku transportu - oznacza to pojazd (zespół pojazdów) przeznaczony do poruszania się po drogach, pojazd szynowy, statek morski lub żeglugi śródlądowej oraz statek powietrzny, a także kontener, przenośny boks lub pojemnik przeznaczony do przewozu zwierząt; 2) transporcie - oznacza to przewóz zwierząt za pomocą środka transportu łącznie z załadunkiem i wyładunkiem zwierząt; 3) nadawcy - oznacza to osobę powierzającą transport zwierząt z miejsca wysyłki do miejsca przeznaczenia; 4) miejscu wysyłki - oznacza to miejsce, w którym zwierzęta zostały po raz pierwszy załadowane do środka transportu, lub miejsce, w którym zwierzęta zostały wyładowane i miały zapewniony odpoczynek przez co najmniej 24 godziny, były pojone, karmione oraz w razie potrzeby badane i poddawane zabiegom lekarskim; miejscem wysyłki są również punkty skupu i punkty gromadzenia zwierząt, których: a) odległość od pierwszego miejsca załadunku zwierząt nie przekracza 50 km, b) odległość od pierwszego miejsca załadunku zwierząt przekracza 50 km, ale zwierzęta miały zapewniony odpoczynek przez co najmniej 6 godzin oraz były pojone i karmione przed załadunkiem; 5) punkcie etapowym - oznacza to miejsce, w którym zwierzętom zapewnia się odpoczynek, wodę i karmę podczas trwającej co najmniej 24 godziny przerwy w podróży; 6) punkcie transferowym - oznacza to miejsce, w którym transport jest przerwany w celu przeładowania zwierząt z jednego środka transportu do innego; punkt etapowy ani punkt transferowy nie są miejscem wysyłki; 7) miejscu przeznaczenia - oznacza to miejsce, w którym zwierzęta są ostatecznie wyładowane ze środka transportu, niebędące punktem etapowym ani punktem transferowym; 8) podróży - oznacza to transport zwierząt z miejsca wysyłki do miejsca przeznaczenia; 9) okresie odpoczynku (obowiązkowym postoju) - oznacza to ciągłą przerwę w przebiegu podróży, podczas której zwierząt nie przewozi się za pomocą środków transportu; 10) przewoźniku - oznacza to osobę fizyczną lub prawną dokonującą zarobkowo transportu zwierząt w imieniu własnym lub w imieniu innej osoby albo dostarczającą środki transportu przystosowane do przewozu zwierząt; 11) konwojencie - oznacza to osobę posiadającą kwalifikacje, określone w przepisach w sprawie szczegółowych warunków i trybu potwierdzania kwalifikacji dla kierowców i konwojentów, opiekującą się zwierzętami i dozorującą zwierzęta w czasie transportu, odpowiedzialną za humanitarne postępowanie wobec zwierząt oraz wykonującą niezbędne czynności obsługowe zwierząt. § 3. 1. Przewoźnik i nadawca zwierząt odpowiadają za zorganizowanie transportu zwierząt w taki sposób, aby nie powodował zranienia albo zbędnego cierpienia żadnego zwierzęcia. 2. Nadawca jest obowiązany wyposażyć konwojenta zwierząt w szczegółowe pisemne instrukcje dotyczące dozorowania zwierząt oraz opiekowania się nimi w czasie transportu. § 4. Przewoźnik jest obowiązany użyć do przewozu zwierząt środków transportu: 1) odpowiednich dla danego gatunku i przedziału wiekowego zwierząt; 2) przystosowanych do bezpiecznego i humanitarnego przewozu zwierząt. § 5. 1. Wielkość powierzchni ładownej w środku transportu dla poszczególnych gatunków i przedziałów wiekowych zwierząt określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Wielkość powierzchni ładownej dla zwierząt niewymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia powinna być dostosowana do gatunku, wielkości, wagi i wieku zwierząt, przy odpowiednim zastosowaniu wielkości określonych w tym załączniku. § 6. 1. Przewoźnik może przyjąć zwierzęta do przewozu tylko wówczas, gdy: 1) został wyznaczony konwojent zwierząt, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) lekarz weterynarii wydał: a) świadectwo zdrowia zwierząt, b) inne dokumenty identyfikacyjne, jeżeli odrębne przepisy tak stanowią, c) orzeczenie, że zwierzęta nadają się do transportu, jeżeli nie jest wymagane świadectwo zdrowia zwierząt; 3) nadawca złożył pisemne oświadczenie, że zwierzęta zostały odpowiednio przygotowane do transportu. 2. Jeżeli przewoźnik lub nadawca nie wyznaczył konwojenta, przyjęcie zwierząt do przewozu jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy zostanie spełniony jeden z niżej wymienionych warunków: 1) przewoźnik sam podejmie się sprawowania opieki nad zwierzętami oraz posiada niezbędne w tym celu kwalifikacje; 2) nadawca zapewnił obecność konwojenta w miejscach i na czas obowiązkowego postoju; 3) zwierzęta będą transportowane w bezpiecznych i odpowiednio wentylowanych kontenerach, zawierających paszę i wodę w ilości wystarczającej na czas dwukrotnie dłuższy niż przewidywany czas podróży, umieszczone w pojemnikach zabezpieczonych przed przewróceniem. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do transportu zwierząt drogą morską. § 7. W zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu warunki transportu zwierząt określają przepisy Prawa przewozowego. Rozdział 2 Szczegółowe warunki i sposób transportu zwierząt kopytnych § 8. 1. Przewoźnik jest obowiązany przedłożyć powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu dla miejsca wysyłki plan trasy, jeżeli podróż zwierząt kopytnych do państw członkowskich Unii Europejskiej, pomiędzy tymi państwami lub do państw trzecich będzie trwała wraz z postojami dłużej niż 8 godzin. 2. Wzór planu trasy stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy dla miejsca wysyłki: 1) zatwierdza plan trasy; 2) wpisuje do planu trasy numery świadectw zdrowia; 3) przekazuje informacje o transporcie zwierząt poprzez elektroniczny system informacji ANIMO, zgodnie z odrębnymi przepisami. 4. Plan trasy dołącza się do dokumentów towarzyszących przesyłce zwierząt podczas podróży. § 9. 1. Przewoźnik jest obowiązany wpisać do planu trasy czas i miejsca, w których zwierzęta były karmione oraz pojone. 2. Urzędowy lekarz weterynarii potwierdza w planie trasy (stemplem i podpisem) dokonanie kontroli weterynaryjnej w miejscach postoju, w punktach etapowych i transferowych oraz w punktach granicznych. 3. Po zakończeniu transportu przewoźnik powinien odesłać plan trasy do powiatowego lekarza weterynarii właściwego dla miejsca wysyłki. Kopię planu trasy przewoźnik przechowuje przez okres 3 lat. § 10. 1. Środki transportu przeznaczone do przewozu zwierząt kopytnych powinny posiadać: 1) odpowiednią powierzchnię, umożliwiającą swobodne przyjęcie przez każde zwierzę pozycji stojącej lub leżącej, oraz w razie potrzeby ścianki działowe; 2) zadaszenie i ściany izolowane w celu zabezpieczenia zwierząt przed wpływami atmosferycznymi; 3) przestrzeń i wentylację odpowiednie do warunków transportu i gatunku zwierząt, zapewniające dostateczną wymianę powietrza nad stojącym zwierzęciem, bez utrudniania jego ruchów; 4) urządzenia umożliwiające pojenie i karmienie zwierząt. 2. Środki transportu, o których mowa w ust. 1, powinny być łatwe do czyszczenia i dezynfekcji, zabezpieczone przed wyciekaniem i wypadaniem na zewnątrz odchodów i ściółki, a także zapewniać dostęp do każdego zwierzęcia. § 11. 1. Zwierzęta kopytne powinny być przewożone z uwzględnieniem podziału gatunkowego. 2. Podczas transportu należy odseparować: 1) zwierzęta dorosłe od młodych, z wyjątkiem samic z nieodsadzonymi młodymi; 2) dorosłe niekastrowane samce od samic; 3) zwierzęta wykazujące agresję względem siebie; 4) dorosłe ogiery i knury. 3. Przepisów ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1, 2 oraz 4 nie stosuje się, jeżeli zwierzęta zostały wyhodowane w zgodnej grupie lub są do siebie przyzwyczajone. § 12. W środkach transportu, w których przewożone są zwierzęta kopytne, nie należy przewozić towarów, które mogą pogorszyć warunki transportu zwierząt. § 13. 1. Podłoga środka transportu przeznaczonego do przewozu zwierząt kopytnych powinna zapewniać przyczepność kończyn oraz umożliwiać utrzymanie higieny w czasie transportu. Otwory i perforacje w podłodze powinny być gładkie, aby nie powodowały zranienia zwierząt. 2. Podłogę pokrywa się ściółką w ilości zapewniającej wchłanianie odchodów zwierząt oraz wygodę i bezpieczeństwo zwierząt. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli odchody są regularnie usuwane. § 14. 1. Do załadunku i wyładunku zwierząt kopytnych należy używać odpowiednich urządzeń pomocniczych, takich jak mostki, rampy lub trapy, posiadających antypoślizgową podłogę oraz w razie potrzeby boczne zabezpieczenia. 2. Zwierzęta mogą być ładowane tylko do środków transportu uprzednio oczyszczonych i poddanych udokumentowanej dezynfekcji. § 15. 1. Na kontenerach, w których przewożone są zwierzęta kopytne, powinien znajdować się symbol wskazujący obecność żywych zwierząt oraz znak wskazujący pozycję pionową zwierząt. 2. Kontenery powinny być ustawiane w sposób umożliwiający przyjęcie przez zwierzęta naturalnej pozycji oraz zapewniający prawidłową wentylację. Podczas transportu i manipulowania kontenery nie powinny być narażone na gwałtowne wstrząsy. 3. Konstrukcja pojedynczych przegród lub boksów do przewozu zwierząt jednokopytnych powinna zabezpieczać zwierzęta przed wstrząsami. § 16. 1. W przypadku wiązania zwierząt kopytnych sznury i inne urządzenia przeznaczone do tego celu powinny: 1) posiadać wytrzymałość uniemożliwiającą zerwanie się zwierzęcia; 2) być skonstruowane w sposób zapobiegający uduszeniu lub zranieniu zwierzęcia; 3) zapewniać zwierzęciu przyjęcie naturalnej pozycji stojącej lub leżącej oraz dostęp do wody i paszy. 2. Zwierzęta kopytne nie mogą być wiązane za rogi ani za pomocą kółek nosowych. 3. Zwierzęta jednokopytne, z wyjątkiem nieoswojonych źrebiąt oraz zwierząt przewożonych w pojedynczych boksach, powinny mieć podczas transportu założone kantary. § 17. 1. Podczas transportu zwierzęta kopytne nie mogą być podnoszone za pomocą środków mechanicznych ani ciągnięte za głowę, rogi, kończyny, sierść lub ogon. 2. Zabrania się stosowania elektrycznych poganiaczy, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa ludzi lub zwierząt. § 18. Krowy w laktacji powinny być dojone 2 razy w ciągu doby. Odstęp pomiędzy dojeniami nie może przekraczać 15 godzin. § 19. Środek transportu drogowego użyty do przewozu zwierząt kopytnych powinien być wyposażony w: 1) urządzenia pomocnicze, o których mowa w § 14 ust. 1; 2) urządzenia do wiązania w przypadku transportu dużych zwierząt; 3) ścianki działowe wykonane ze sztywnego materiału w przypadku konieczności podziału pojazdu na mniejsze części. § 20. W transporcie zwierząt kopytnych koleją: 1) wagony powinny być: a) specjalnie przygotowane do przewozu zwierząt, b) oznakowane symbolem wskazującym obecność żywych zwierząt, chyba że zwierzęta są transportowane w kontenerach; 2) jeżeli nie są dostępne wagony, o których mowa w pkt 1 lit. a, przewóz powinien odbywać się w wagonach krytych, przystosowanych do jazdy bez ograniczeń szybkości oraz zaopatrzonych w wystarczająco duże otwory wentylacyjne albo posiadających system wentylacyjny, efektywny także przy małych szybkościach; 3) wewnętrzne ściany wagonów powinny być wykonane z drewna lub innego odpowiedniego gładkiego materiału oraz posiadać kółka lub drążki na odpowiedniej wysokości, do których zwierzęta w razie potrzeby mogą być przymocowane; 4) zwierzęta jednokopytne powinny być uwiązane po jednej stronie wagonu albo przodem do siebie, jeżeli nie są transportowane w pojedynczych boksach, z tym że źrebięta i konie nieoswojone nie powinny być wiązane; 5) duże zwierzęta powinny być załadowane w taki sposób, aby umożliwić osobie obsługującej poruszanie się pomiędzy nimi; 6) w przypadkach, o których mowa w § 11 ust. 1 i 2, zwierzęta separuje się poprzez ich uwiązanie w oddzielnych częściach wagonu lub wykorzystując ścianki działowe; 7) podczas formowania składu pociągu oraz podczas manewrowania należy unikać szarpnięć wagonów, w których znajdują się zwierzęta. § 21. 1. W transporcie zwierząt kopytnych drogą wodną: 1) wyposażenie statku służące do transportu zwierząt powinno uniemożliwiać powstawanie urazów lub zranienie zwierząt; 2) zwierzęta powinny być uwiązane lub umieszczone w odpowiednich zagrodach lub kontenerach; 3) zwierzęta mogą być przewożone na otwartych pokładach tylko w kontenerach lub innych urządzeniach zatwierdzonych przez urzędowego lekarza weterynarii, zabezpieczonych przed przemieszczaniem się i wpływami atmosferycznymi; 4) statek przed wypłynięciem powinien zostać zaopatrzony w wystarczającą na czas podróży ilość karmy oraz wody zdatnej do picia, jeżeli nie jest wyposażony w urządzenia do jej produkowania; 5) należy zapewnić odpowiednie przejścia między zagrodami, kontenerami oraz pojazdami, w których przetrzymywane są zwierzęta, a także odpowiednie oświetlenie umożliwiające doglądanie zwierząt; 6) pomieszczenia, w których przewożone są zwierzęta, powinny posiadać drenaż; 7) na statkach powinny być zapewnione pomieszczenia w celu izolowania zwierząt chorych, środki do udzielenia im pomocy lekarskiej oraz sprzęt do uboju "z konieczności". 2. W transporcie zwierząt kopytnych w środkach transportu drogowego przewożonych na statkach: 1) naczepa lub przyczepa ze zwierzętami powinna być odpowiednio przymocowana do samego pojazdu, a pojazd oraz naczepa lub przyczepa powinny być wyposażone w urządzenia mocujące do stałego elementu statku; 2) naczepa lub przyczepa ze zwierzętami powinna posiadać wentylację dostosowaną do ograniczonego przepływu powietrza w zamkniętej ładowni statku; 3) na zadaszonym pokładzie statku pojazd powinien zostać umieszczony w pobliżu otworu wlotowego świeżego powietrza; 4) powinien być zapewniony bezpośredni dostęp do zwierząt. 3. W transporcie zwierząt kopytnych środkami transportu drogowego lub w wagonach kolejowych przewożonych na promach oraz podobnych statkach nie stosuje się przepisów ust. 1 pkt 1-3. § 22. W transporcie lotniczym zwierząt kopytnych: 1) zwierzęta powinny być przewożone w kontenerach, zagrodach lub przegrodach (klatkach) odpowiednich dla poszczególnych gatunków, z uwzględnieniem wymagań określonych przez Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Lotniczych (IATA), ogłaszanych zgodnie z ustawą z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112); 2) zwierzęta powinny być zabezpieczone przed działaniem wysokich lub niskich temperatur oraz gwałtownymi wahaniami ciśnienia atmosferycznego; 3) na pokładzie samolotu przeznaczonego do przewozu towarów powinny znajdować się narzędzia do uboju "z konieczności". Rozdział 3 Szczegółowe warunki i sposób transportu innych zwierząt § 23. 1. Do transportu drobiu, ptaków domowych i królików stosuje się odpowiednio przepisy § 10-13, § 14 ust. 2, § 15 ust. 1 i 2, § 20 pkt 1-3 i 7, § 21 ust. 1 pkt 1-6 oraz § 22. 2. Drób, ptaki domowe oraz króliki powinny mieć dostęp do wody i paszy w wystarczających ilościach, z wyjątkiem: 1) podróży trwającej krócej niż 12 godzin; 2) podróży piskląt trwającej krócej niż 24 godziny, pod warunkiem że zakończy się ona w ciągu 72 godzin po wylęgu. § 24. 1. Do transportu kotów i psów stosuje się odpowiednio przepisy § 10-13, § 14 ust. 2, § 15 ust. 1 i 2, § 19 pkt 2 i 3, § 20 pkt 1-3, 6 i 7, § 21 i 22. 2. Samice w rui oddziela się od samców. 3. Psy i koty podczas transportu powinny być karmione zgodnie z pisemnymi instrukcjami, z tym że: 1) odstępy w karmieniu nie mogą przekraczać 24 godzin; 2) odstępy w pojeniu nie mogą przekraczać 12 godzin. § 25. 1. Do transportu ptaków i ssaków niewymienionych w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a-c, zwanych dalej "ptakami i ssakami", stosuje się odpowiednio przepisy § 10, 12-14, 15 ust. 1 i 2, § 17, 19, 20 pkt 1-3 i 7 oraz § 21 i 22. 2. Środki uspokajające mogą być podawane ptakom i ssakom jedynie w wyjątkowych okolicznościach i tylko pod bezpośrednim nadzorem lekarza weterynarii. Szczegółowa informacja o podaniu tych środków powinna być zamieszczona w dokumentach towarzyszących zwierzęciu do miejsca przeznaczenia. 3. Wejście do środka transportu przewożącego ptaki lub ssaki powinno być opatrzone informacją o rodzaju lub gatunku umieszczonych w nim zwierząt oraz zawierać odpowiednie ostrzeżenie, takie jak: "zwierzęta dzikie", "zwierzęta bojaźliwe", "zwierzęta niebezpieczne". 4. Ptakom i ssakom zapewnia się opiekę zgodną z instrukcjami zamieszczonymi w dokumentach towarzyszących. 5. Przed załadunkiem ptaków lub ssaków powinien być zapewniony odpowiedni czas na przygotowanie zwierząt do wysyłki, w trakcie którego, w razie potrzeby, będą one stopniowo umieszczane w kontenerach. 6. Ptaki i ssaki nie powinny być umieszczane w pobliżu żywności ani w miejscach, do których mają dostęp osoby nieupoważnione. 7. Ptaków i ssaków należących do różnych gatunków nie umieszcza się w tym samym kontenerze. 8. Ptaków lub ssaków należących do tego samego gatunku nie umieszcza się w jednym kontenerze, jeżeli zwierzęta te są do siebie nastawione wrogo. 9. W ścianach kontenerów zapewnia się dodatkową wentylację w postaci otworów w ścianach, o wielkości zapobiegającej kontaktowi ptaków lub ssaków z osobami manipulującymi kontenerami oraz zranieniu zwierząt. 10. Do ścian, sklepień i podstaw kontenerów przewożących ptaki lub ssaki powinny być przymocowane konstrukcyjnie elementy uniemożliwiające bezpośrednie zestawianie kontenerów i zapewniające swobodny dopływ powietrza. § 26. Ptaki podczas transportu powinny być trzymane w półmroku. § 27. Zwierzęta jeleniowate nie powinny być przewożone w czasie wzrostu poroża. § 28. Kontenery, w których są przewożone ssaki morskie, nie powinny być zestawiane na siebie. Stałą opiekę nad tymi zwierzętami podczas transportu powinien sprawować konwojent posiadający odpowiednie kwalifikacje. § 29. 1. Inne zwierzęta kręgowe oraz zwierzęta bezkręgowe powinny być transportowane w kontenerach zapewniających bezpieczeństwo, odpowiednią przestrzeń i warunki, a w szczególności: wentylację, temperaturę, zaopatrzenie w wodę i tlen - właściwe dla transportowanych gatunków zwierząt. 2. Transport drogą lotniczą zwierząt, o których mowa w ust. 1, powinien odbywać się z uwzględnieniem wymagań określonych w § 22 pkt 1. § 30. 1. Zwierzęta objęte Konwencją o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, sporządzoną w Waszyngtonie dnia 3 marca 1973 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 27, poz. 112 oraz z 2000 r. Nr 66, poz. 802), powinny być transportowane zgodnie z postanowieniami tej konwencji. 2. Transport drogą lotniczą zwierząt, o których mowa w ust. 1, powinien odbywać się z uwzględnieniem wymagań określonych w § 22 pkt 1. Rozdział 4 Maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych, częstotliwość i czas trwania obowiązkowych postojów (przerw w podróży) § 31. 1. Czas podróży zwierząt kopytnych środkami transportu drogowego, kolejowego i drogą wodną nie powinien przekraczać 8 godzin. 2. Czas, o którym mowa w ust. 1, może być wydłużony, jeżeli zostały spełnione następujące warunki: 1) środek transportu jest wyposażony w: a) system wentylacyjny, który daje możliwość utrzymania temperatury wewnętrznej niezależnie od temperatury zewnętrznej, b) przenośne panele umożliwiające podział na zagrody, c) przyłącza do dostarczania wody w czasie postojów; 2) na podłodze środka transportu znajduje się dostateczna ilość ściółki; 3) konwojent przewozi wystarczającą ilość paszy na czas transportu; 4) zapewniono bezpośredni dostęp do zwierząt. 3. Jeżeli czas podróży w transporcie drogowym zwierząt kopytnych będzie przekraczał 8 godzin, powinny zostać spełnione dodatkowe wymagania określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 4. Jeżeli czas podróży w transporcie drogowym zwierząt kopytnych będzie przekraczał 8 godzin, powinny zostać spełnione dodatkowe wymagania dotyczące środków transportu drogowego, określone w rozporządzeniu nr 411/98/WE z dnia 16 lutego 1998 r. w sprawie dodatkowych norm ochrony zwierząt obowiązujących w pojazdach drogowych, używanych do przewozu zwierząt w czasie dłuższym niż osiem godzin (Dz. Urz. WE L 52 z 21.2.1998, str. 8). § 32. Jeżeli środek transportu drogowego spełnia dodatkowe wymagania, obowiązuje następujący maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych, częstotliwość ich karmienia i pojenia oraz częstotliwość i czas trwania obowiązkowych postojów (przerw w podróży): 1) nieodsadzone cielęta, jagnięta, koźlęta i źrebięta będące na diecie mlecznej oraz nieodsadzone prosięta po 9 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 9 godzin; 2) świnie mogą podróżować maksymalnie 24 godziny, jeśli środki transportu, w których przewozi się trzodę chlewną, są wyposażone w zbiorniki wody o wystarczającej pojemności, tak aby świnie mogły pić wodę w czasie transportu; 3) zwierzęta jednokopytne, z wyjątkiem "koniowatych zarejestrowanych", w rozumieniu ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762), mogą być przewożone maksymalnie 24 godziny, muszą jednak co 8 godzin dostawać wodę i karmę; 4) pozostałe zwierzęta kopytne po 14 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 14 godzin. § 33. Przepisy § 31, z wyjątkiem przepisów o obowiązkowych postojach (przerwach w podróży), stosuje się do transportu kolejowego zwierząt kopytnych. § 34. 1. Przepisy § 31, z wyjątkiem przepisów o maksymalnym czasie podróży i obowiązkowych postojach, stosuje się do transportu zwierząt kopytnych drogą wodną. 2. Jeżeli w transporcie morskim liniami regularnymi, łączącymi bezpośrednio dwa porty Rzeczypospolitej Polskiej, porty lub port Rzeczypospolitej Polskiej z portem Unii Europejskiej, zwierzęta kopytne są przewożone bez wyładunku w pojazdach załadowanych na statek, to powinny mieć zapewniony 12-godzinny odpoczynek po wyładunku w porcie docelowym lub w najbliższej okolicy portu, chyba że czas podróży morskiej nie jest dłuższy niż ustalony jako maksymalny w § 31 albo 32. § 35. 1. Maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych może być przedłużony, jeżeli transport do miejsca przeznaczenia zakończy się w ciągu kolejnych 2 godzin. 2. Po upływie czasu podróży zwierzęta kopytne powinny być wyładowane, napojone i nakarmione oraz mieć zapewniony okres odpoczynku nie krótszy niż 24 godziny. Rozdział 5 Sposób postępowania ze zwierzętami, które zachorowały lub padły w czasie transportu § 36. 1. W razie ujawnienia choroby, zranienia albo padnięcia transportowanego zwierzęcia, konwojent zwierząt niezwłocznie zawiadamia o tym przewoźnika. 2. Przewoźnik niezwłocznie zawiadamia lekarza weterynarii, którego siedziba znajduje się najbliżej miejsca, w którym zatrzymał się lub może zatrzymać się środek transportu. 3. Zwierzęta, które zachorują albo zostaną zranione podczas transportu, powinny otrzymać niezwłocznie pierwszą pomoc. Lekarz weterynarii podejmuje decyzję o poddaniu chorych zwierząt właściwemu leczeniu weterynaryjnemu albo ubojowi "z konieczności" w sposób, który nie spowoduje niepotrzebnego cierpienia zwierząt. 4. Lekarz weterynarii określa, zgodnie z odrębnymi przepisami, sposób postępowania ze zwierzętami padłymi w czasie transportu. Rozdział 6 Zasady tworzenia i funkcjonowania punktów etapowych § 37. 1. W celu zapewnienia zwierzętom odpoczynku po upływie maksymalnego czasu podróży, przewoźnicy powinni korzystać z punktów etapowych. 2. Utworzenie i prowadzenie punktu etapowego lub innego miejsca odpoczynku zwierząt wymaga spełnienia warunków weterynaryjnych określonych w przepisach dotyczących zdrowia zwierząt. 3. Utworzenie i prowadzenie punktu etapowego przeznaczonego do przetrzymywania zwierząt kopytnych wymaga dodatkowo spełnienia warunków określonych w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 4. Miejsca gromadzenia zwierząt, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 3)), mogą być zatwierdzone przez powiatowego lekarza weterynarii jako punkty etapowe, jeżeli: 1) spełniają wymagania określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 2) pomieszczenia tych miejsc będą w danym okresie czasu wykorzystywane wyłącznie w tym celu; 3) nie będą wykorzystywane jednocześnie jako punkty skupu zwierząt kopytnych. 5. Warunki utworzenia i działania punktów etapowych przeznaczonych do przetrzymywania zwierząt kopytnych oraz warunki zatwierdzania przez powiatowego lekarza weterynarii miejsc gromadzenia zwierząt jako punktów etapowych określają przepisy rozporządzenia nr 1255/97/EWG z dnia 25 czerwca 1997 r. dotyczącego kryteriów wspólnotowych dla punktów etapowych oraz zmieniającego plan trasy określony w załączniku do dyrektywy 91/628/EWG (Dz. Urz. WE L 174 z 2.7.1997, str. 1) 4). Rozdział 7 Przepisy końcowe § 38. Przepisy § 31 ust. 3, § 37 ust. 3 i 4 oraz załączników nr 3 i 4 do rozporządzenia tracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 39. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy § 31 ust. 4 oraz § 37 ust. 5 wchodzą w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. 5) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2003 r. Załącznik nr 1 WIELKOŚĆ POWIERZCHNI ŁADOWNEJ W ŚRODKU TRANSPORTU DLA POSZCZEGÓLNYCH GATUNKÓW I PRZEDZIAŁÓW WIEKOWYCH ZWIERZĄT A. Zwierzęta koniowate Transport kolejowy Dorosłe konie1,75 m2(0,7 x 2,5 m)*) Młode konie (6-24 miesięcy) (dla podróży do 48 godzin)1,2 m2 (0,6 x 2 m) Młode konie (6-24 miesięcy) (dla podróży ponad 48 godzin)2,4 m2 (1,2 x 2 m) Kucyki (poniżej 144 cm)1 m2 (0,6 x 1,8 m) Źrebięta (0-6 miesięcy)1,4 m2 (1 x 1,4 m) *) Standardowa szerokość wagonu do wykorzystania to 2,6 do 2,7 m. Podczas długich podróży źrebiętom i młodym koniom zapewnia się możliwość leżenia. Te dane liczbowe mogą różnić się maksymalnie o 10 % w odniesieniu do dorosłych koni i kucyków oraz o 20 % w odniesieniu do młodych koni oraz źrebiąt, w zależności nie tylko od masy oraz rozmiarów, ale także od warunków fizycznych, warunków meteorologicznych oraz przewidywanego czasu podróży. Transport drogowy Dorosłe konie1,75 m2(0,7 x 2,5 m)*) Młode konie (6-24 miesięcy) (dla podróży do 48 godzin)1,2 m2 (0,6 x 2 m) Młode konie (6-24 miesięcy) (dla podróży ponad 48 godzin)2,4 m2 (1,2 x 2 m) Kucyki (poniżej 144 cm)1 m2 (0,6 x 1,8 m) Źrebięta (0-6 miesięcy)1,4 m2 (1 x 1,4 m) Podczas długich podróży źrebiętom i młodym koniom zapewnia się możliwość leżenia. *) Te dane liczbowe mogą różnić się maksymalnie o 10 % w odniesieniu do dorosłych koni i kucyków oraz o 20 % w odniesieniu do młodych koni oraz źrebiąt, w zależności nie tylko od masy oraz rozmiarów, ale także od warunków fizycznych, warunków meteorologicznych oraz przewidywanego czasu podróży. Transport drogą powietrzną Gęstość załadunku koni w stosunku do powierzchni do 100 kg0,42 m2 100-200 kg0,66 m2 200-300 kg0,87 m2 300-400 kg1,04 m2 400-500 kg1,19 m2 500-600 kg1,34 m2 600-700 kg1,51 m2 700-800 kg1,73 m2 Transport drogą morską i śródlądową Waga żywa w kgPowierzchnia w m2/zwierzę 200/3000,90/1,175 300/4001,175/1,45 400/5001,45/1,725 500/6001,725/2 600/7002/2,25 B. Zwierzęta różnych gatunków bydła Transport kolejowy KategoriaPrzybliżona waga w kgPowierzchnia w m2/zwierzę Małe cielęta550,30 do 0,40 Cielęta średnie1100,40 do 0,70 Duże cielęta2000,70 do 0,95 Średniej wielkości bydło3250,95 do 1,30 Duże bydło5501,30 do 1,60 Bardzo duże bydłopowyżej 700powyżej 1,60 Te dane liczbowe mogą różnić się w zależności nie tylko od masy oraz rozmiarów zwierzęcia, ale także od ich warunków fizycznych, warunków meteorologicznych w czasie transportu oraz przewidywanego czasu podróży. Transport drogowy KategoriaPrzybliżona waga w kgPowierzchnia w m2/zwierzę Małe cielęta500,30 do 0,40 Cielęta średnie1100,40 do 0,70 Duże cielęta2000,70 do 0,95 Średniej wielkości bydło3250,95 do 1,30 Duże bydło5501,30 do 1,60 Bardzo duże bydłopowyżej 700powyżej 1,60 Te dane liczbowe mogą różnić się w zależności nie tylko od masy oraz rozmiarów zwierzęcia, ale także od ich warunków fizycznych, warunków meteorologicznych oraz przewidywanego czasu podróży. Transport drogą powietrzną KategoriaPrzybliżona waga w kgPowierzchnia w m2/zwierzę Cielęta500,23 700,28 Bydło3000,84 5001,27 Transport drogą morską i śródlądową Waga żywa w kgPowierzchnia w m2/zwierzę 200/3000,81/1,0575 300/4001,0575/1,305 400/5001,305/1,5525 500/6001,5525/1,8 600/7001,8/2,025 Zwierzętom w ciąży zapewnia się 10 % więcej przestrzeni. C. Owce i kozy Transport kolejowy KategoriaWaga w kgPowierzchnia w m2/zwierzę Ostrzyżone owcedo 55od 0,20 do 0,30 powyżej 55powyżej 0,30 Nieostrzyżone owcedo 55od 0,30 do 0,40 powyżej 55powyżej 0,40 Owce w zaawansowanej ciążydo 55od 0,40 do 0,50 powyżej 55powyżej 0,50 Kozydo 35od 0,20 do 0,30 od 35 do 55od 0,30 do 0,40 powyżej 55od 0,40 do 0,75 Kozy w zaawansowanej ciążydo 55od 0,40 do 0,50 powyżej 55powyżej 0,50 Powierzchnia określona w tabeli może różnić się zależnie od rasy, wielkości, kondycji fizycznej oraz długości runa, jak również od warunków meteorologicznych oraz czasu trwania podróży. Transport drogowy KategoriaWaga w kgPowierzchnia w m2/zwierzę Ostrzyżone owce oraz jagnięta o masie 26 kg lub większejdo 55od 0,20 do 0,30 powyżej 55powyżej 0,30 Nieostrzyżone owcedo 55od 0,30 do 0,40 powyżej 55powyżej 0,40 Owce w zaawansowanej ciążydo 55od 0,40 do 0,50 powyżej 55powyżej 0,50 Kozydo 35od 0,20 do 0,30 od 35 do 55od 0,30 do 0,40 powyżej 55od 0,40 do 0,75 Kozy w zaawansowanej ciążydo 55od 0,40 do 0,50 powyżej 55powyżej 0,50 Powierzchnia określona w tabeli może różnić się zależnie od rasy, wielkości, kondycji fizycznej oraz długości runa, jak również od warunków meteorologicznych oraz czasu trwania podróży, np. dla małych jagniąt może być przewidziana powierzchnia poniżej 0,2 m2. Transport drogą powietrzną Gęstość załadunku dla owiec i kóz w stosunku do powierzchni: Średnia waga w kgPowierzchnia na owcę/kozę (w m2) 250,20 500,30 750,40 Transport drogą morską i śródlądową Waga żywa w kgPowierzchnia w m2/zwierzę 20/300,24/0,265 30/400,265/0,29 40/500,29/0,315 50/600,315/0,34 60/700,34/0,39 D. Świnie Transport kolejowy i drogowy Wszystkie świnie muszą przynajmniej mieć możliwość leżenia oraz stania w ich naturalnej pozycji. W celu spełnienia tych minimalnych wymagań gęstość załadunku dla świń o wadze około 100 kg nie powinna przekraczać 235 kg/m2. Rasa, wielkość oraz warunki fizyczne mogą wskazywać, że wymagana minimalna powierzchnia, podana powyżej, powinna zostać powiększona. Maksymalny wzrost o 20 % może także być wymagany w zależności od warunków meteorologicznych oraz czasu trwania podróży. Transport drogą powietrzną Gęstość załadunku powinna być względnie wysoka, aby uniemożliwić zranienia przy starcie i lądowaniu oraz przy występowaniu turbulencji, jednakże wszystkie zwierzęta powinny mieć możliwość położenia się. Klimat, całkowity czas podróży oraz godzina przybycia na miejsce powinny być wzięte pod uwagę przy decydowaniu o gęstości załadunku. Średnia waga w kgPowierzchnia w m2/świnię 150,13 250,15 500,35 1000,51 Transport drogą morską i śródlądową Waga żywa w kgPowierzchnia w m2/zwierzę 10 lub mniej0,20 200,28 450,37 700,60 1000,85 1400,95 1801,10 2701,50 E. Drób Gęstość załadunku mająca zastosowanie dla transportu drobiu w kontenerach KategoriaPrzestrzeń Kurczęta jednodniowe21-25 cm2/kurczę Drób ważący mniej niż 1,6 kgod 180 do 200 cm2/kg Drób ważący 1,6 kg i więcej, ale mniej niż 3 kg160 cm2/kg Drób ważący 3 kg i więcej, ale mniej niż 5 kg115 cm2/kg Drób ważący 5 kg i więcej105 cm2/kg Wartości te mogą się różnić w zależności nie tylko od wagi i wielkości ptaków, ale także od ich kondycji fizycznej, warunków meteorologicznych oraz przewidywanego czasu podróży. Załącznik nr 2 Ilustracja Załącznik nr 3 WYMAGANIA, KTÓRE MUSZĄ BYĆ SPEŁNIONE W ŚRODKACH TRANSPORTU DROGOWEGO, PRZEZNACZONEGO DO PRZEWOZU ZWIERZĄT KOPYTNYCH, JEŻELI CZAS PODRÓŻY PRZEKRACZA 8 GODZIN 1. Ściółka Zwierzęta muszą być zaopatrzone w wystarczającą ilość ściółki, która: a) gwarantuje zwierzętom komfort, a jej ilość jest uzależniona od gatunku i ilości transportowanych zwierząt, czasu podróży oraz pogody, b) zapewnia wystarczające wchłanianie i rozproszanie moczu i kału zwierząt. 2. Pasza Jeżeli zwierzęta muszą być karmione w czasie podróży, to powinny być stosowane następujące zalecenia: a) używany do podróży pojazd musi przewozić wystarczającą ilość odpowiedniej paszy, zależną od wymagań pokarmowych przewożonych zwierząt, w czasie danej podróży, b) w czasie podróży pasze muszą być zabezpieczone przed złą pogodą oraz przed zanieczyszczeniami, takimi jak kurz, paliwo i wydalane gazy spalinowe, a także przed zanieczyszczeniem moczem i kałem zwierząt, c) w przypadkach kiedy wymagane jest specjalne wyposażenie (koryta, pojemniki lub wszelkie inne odpowiednie przedmioty służące do zadawania paszy) używane do karmienia zwierząt - powinno ono być przewożone w pojeździe, nadawać się do tego celu, zostać oczyszczone przed i po jego użyciu oraz odkażane po każdej podróży, d) jeżeli do karmienia jest używane opisane powyżej wyposażenie, to musi być ono tak zaprojektowane, aby nie raniło zwierząt, a także musi być wyposażone w uchwyty do przymocowania do pewnych części pojazdu, aby zapobiec jego przewróceniu; w czasie ruchu pojazdu, kiedy wyposażenie to nie jest używane, musi ono być przechowywane w pomieszczeniu pojazdu odseparowanym od zwierząt. 3. Dostęp Pojazdy używane do transportu muszą być wyposażone tak, aby w każdej chwili był możliwy bezpośredni dostęp do wszystkich transportowanych zwierząt, umożliwiając w ten sposób ich inspekcję, zapewnienie im odpowiedniej opieki, w szczególności ich karmienie i pojenie. 4. Wentylacja Pojazd musi być wyposażony w odpowiedni system wentylacyjny dla zapewnienia cały czas dobra transportowanych zwierząt. W szczególności należy wziąć pod uwagę następujące kryteria: - planowaną podróż i czas jej trwania, - budowę używanego pojazdu (zamknięty lub otwarty), - temperaturę wewnątrz pojazdu i temperaturę zewnętrzną wynikającą ze zmiennych warunków atmosferycznych, które mogą wystąpić podczas planowanej podróży, - specyficzne potrzeby fizjologiczne różnych gatunków i rodzajów transportowanych zwierząt, - gęstość załadunku oraz przestrzeń ponad powierzchnią dostępną dla zwierząt. System musi być także zaprojektowany w taki sposób, że: - może być używany zawsze, kiedy zwierzęta znajdują się w pojeździe, czy to w czasie postoju, czy też w czasie jego poruszania się, - zapewnia sprawny obieg czystego powietrza. W tym celu przewoźnicy muszą zapewnić: - wymuszony system wentylacyjny lub - system wentylacyjny, który zapewnia, że w pojeździe może być utrzymywany zakres temperatur od 5 °C do 30 °C, dla wszystkich zwierząt, z tolerancją +5 °C w zależności od temperatury panującej na zewnątrz pojazdu; system ten musi być wyposażony w odpowiednie urządzenia do jego monitorowania. Możliwość wyboru pomiędzy dwoma tymi systemami nie może naruszać zasady wolnego poruszania się zwierząt. 5. Przegrody a) pojazd musi być wyposażony w przegrody umożliwiające tworzenie oddzielnych przedziałów, b) przegrody te muszą być tak skonstruowane, że można ustawiać je w zmiennych pozycjach, umożliwiając tworzenie różnej wielkości przedziałów, w zależności od rodzaju, wielkości i ilości przewożonych zwierząt. 6. Zaopatrzenie w wodę a) pojazd musi być wyposażony w złącze do dostarczania wody w czasie postojów, b) pojazd musi być wyposażony w umocowane na stałe lub przenośne urządzenia do pojenia zwierząt znajdujących się w pojeździe, odpowiednie dla różnych gatunków zwierząt, np. koryta, miski lub smoczki; urządzenia te muszą być skonstruowane w taki sposób, aby zwierzęta nie raniły się, c) z zastrzeżeniem lit. a i b, pojazdy transportujące trzodę chlewną, w zależności od swojej pojemności, ilości transportowanych zwierząt i planowanych postojów w czasie podróży, powinny być wyposażone w jeden lub więcej zbiorników wody, o wystarczającej pojemności, tak aby zwierzęta mogły pić wodę w czasie podróży; takie zbiorniki wody muszą być skonstruowane w taki sposób, aby mogły one być opróżniane i czyszczone po każdej podróży oraz być wyposażone w system pozwalający na kontrolę poziomu wody, aby umożliwić jej uzupełnianie w dogodnym momencie w czasie samej podróży; muszą one być dołączone do wyposażenia służącego do picia wody przez zwierzęta znajdujące się w przedziałach i utrzymywane w sprawności, aby trzoda chlewna miała cały czas dostęp do wody; dodatkowo, równolegle z systemem wspomnianym powyżej, może być używany system do zraszania świń w celu ich nawilżania. Załącznik nr 4 WYMAGANIA DLA PUNKTÓW ETAPOWYCH A. Środki higieny i sanitarne 1. Każdy punkt etapowy musi: a) posiadać odpowiedni sprzęt do czyszczenia i dezynfekcji wszystkich budynków, pomieszczeń, wyposażenia i pojazdów, b) być zbudowany z materiałów łatwych do czyszczenia i dezynfekcji, c) być oczyszczony i dezynfekowany przed i po każdym jego użyciu, zgodnie z wymaganiami urzędowego lekarza weterynarii. 2. Osoba odpowiedzialna za punkt etapowy powinna zapewnić czysty sprzęt i odzież ochronną, do użytku wyłącznie przez osoby wchodzące na teren punktu etapowego, oraz sprzęt i wyposażenie do czyszczenia i dezynfekcji tych przedmiotów. 3. Ściółka powinna być usuwana po każdym zabraniu partii zwierząt z pomieszczeń punktu, a po przeprowadzeniu czynności oczyszczania i dezynfekcji, o których mowa w pkt 1 lit. c, powinno się wyłożyć świeżą ściółkę. 4. Punkty etapowe powinny być całkowicie wolne od zwierząt, na okres czasu nie krótszy niż 24 godziny, po ich użytkowaniu przez maksimum 6 dni, po przeprowadzeniu czynności oczyszczania i dezynfekcji, a także przed wprowadzeniem nowej partii zwierząt. B. Konstrukcja i wyposażenie 1. Każdy punkt etapowy musi posiadać odpowiedni sprzęt i urządzenia służące do przeprowadzenia operacji załadunku i wyładunku zwierząt z pojazdów transportujących zwierzęta. W szczególności taki sprzęt i urządzenia muszą mieć przeciwślizgowe pokrycia podłóg i, jeśli to konieczne, posiadać bariery boczne. Mostki, rampy i trapy muszą mieć na stałe przymocowane boki, relingi lub inne zabezpieczenia uniemożliwiające spadanie z nich zwierząt. Rampy do załadunku i wyładunku powinny mieć możliwie minimalny spadek. Przejścia i korytarze muszą mieć podłogę, która minimalizuje ryzyko poślizgnięcia, oraz być skonstruowane w taki sposób, aby uniknąć ryzyka zranienia zwierząt. Szczególna uwaga powinna zostać zwrócona na brak wyraźnie widocznej wolnej przestrzeni lub stopnia pomiędzy podłogą pojazdu a rampą oraz rampą i terenem do wyładunku, co wymagałoby wykonania przez zwierzęta skoku lub mogłoby spowodować poślizgnięcie się czy też potknięcie. Wszystkie punkty etapowe powinny być wyposażone na stałe w wystarczającą ilość przenośnych lub stałych ramp, skonstruowanych i używanych w sposób, który umożliwi zwierzętom wchodzenie i schodzenie, w czasie wyładunku i załadunku, po pochyłościach nieprzekraczających 20°. 2. Wszystkie pomieszczenia wykorzystywane do przetrzymywania zwierząt w punktach etapowych powinny: a) posiadać powierzchnię podłogi, która zminimalizuje ryzyko poślizgnięcia się i nie spowoduje zranienia zwierząt, b) być zadaszone i odpowiednio osłonięte z boków, aby chronić zwierzęta przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, c) posiadać odpowiednie pomieszczenia do przetrzymywania, dokonywania przeglądów, jeśli to konieczne również badania, karmienia i pojenia zwierząt oraz przechowywania pasz, d) biorąc pod uwagę wielkość pomieszczeń dla zwierząt, posiadać odpowiednią wentylację i odprowadzanie ścieków w zależności od gatunków przetrzymywanych zwierząt, e) posiadać naturalne lub sztuczne oświetlenie o natężeniu pozwalającym na badanie zwierząt w dowolnym czasie; jeśli to niezbędne, powinno być dostępne światło awaryjne, f) posiadać sprzęt do pętania zwierząt, które należy poddać pętaniu; pętanie powinno być dokonane w taki sposób, aby nie powodowało bólu lub cierpienia zwierząt oraz nie przeszkadzało w karmieniu, pojeniu czy też kładzeniu się zwierząt, g) w zależności od gatunków zwierząt posiadać wystarczającą przestrzeń do leżenia w tym samym czasie wszystkich zwierząt, jak również łatwy dostęp do punktów karmienia i pojenia, h) posiadać wystarczającą ilość ściółki; ściółka powinna być trzymana w oddzielnym pomieszczeniu w ilości zależnej od potrzeb każdego gatunku lub kategorii przetrzymywanych zwierząt, i) być skonstruowane i utrzymywane w sposób uniemożliwiający stykanie się zwierząt z ostrymi lub niebezpiecznymi obiektami czy też uszkodzoną nawierzchnią, co mogłoby spowodować zranienie. 3. Punkty etapowe powinny mieć odpowiednie pomieszczenie do osobnego przetrzymywania zwierząt chorych, zranionych lub wymagających indywidualnego nadzoru. 4. Punkty etapowe powinny mieć odpowiednie pomieszczenia dla wszystkich osób prowadzących interesy i korzystających z pomieszczeń punktów. 5. Punkty etapowe powinny mieć odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do przechowywania i usuwania odpadków, jak również przetrzymywania padłych zwierząt, w oczekiwaniu na ich usunięcie i zniszczenie, zgodnie z odrębnymi przepisami. C. Czynności 1. Zwierzęta powinny być wyładowane bezzwłocznie po przybyciu. Jeśli jednak, uwzględniając warunki pogodowe i okresy oczekiwania, nie można uniknąć zwłoki, to zwierzęta powinny mieć najlepsze z możliwych warunki oczekiwania. 2. Podczas załadunku i wyładunku należy zwrócić uwagę, aby zwierząt nie straszyć, ekscytować lub źle traktować, jak również, aby zwierzęta nie przewracały się. Zwierzęta nie mogą być podnoszone lub ciągnięte za głowę, rogi, uszy, nogi, ogony lub wełnę, nie należy obchodzić się z nimi w sposób, który powoduje niepotrzebny ból czy cierpienie. Jeśli to niezbędne, zwierzęta muszą być prowadzone pojedynczo. 3. Dla poruszania się zwierząt w pomieszczeniach: a) muszą być ustawiane przenośne przejścia uwzględniające stadne zachowania zwierząt, b) instrumenty wykorzystywane do kierowania zwierząt mogą być wykorzystywane wyłącznie w tym celu; tak dalece, jak jest to możliwe, należy unikać zastosowania przyrządów, które wykorzystują rażenie prądem; przyrządy takie mogą być użyte w stosunku do dorosłego bydła i trzody chlewnej, które odmawiają poruszania się, pod warunkiem że porażenie nie trwa dłużej niż dwie sekundy z odpowiednimi przerwami oraz że zwierzęta mają wystarczającą ilość przestrzeni z przodu, gdzie mogą się przemieścić; takie rażenia mogą być aplikowane wyłącznie do mięśni zadu, c) zwierzęta nie mogą być uderzane, jak też nie należy naciskać na szczególnie wrażliwe miejsca ciała; w szczególności ogony zwierząt nie mogą być zgniatane, skręcane lub łamane; nie należy też chwytać za oczodoły; zwierzęta nie mogą być uderzane pięścią lub kopane, d) osoby obsługujące zwierzęta w punktach etapowych nie mogą być wyposażone lub używać przyrządów do poszturchiwania lub innych ostro zakończonych narzędzi; kije lub inne narzędzia przeznaczone do kierowania zwierząt mogą być użyte, ale pod warunkiem takiego ich przyłożenia do ciała zwierzęcia, które nie spowoduje zranienia lub niepotrzebnego cierpienia. 4. Zwierzęta, które przybywają po podróży przebiegającej w wysokich temperaturach i dużej wilgotności, muszą, tak szybko, jak to jest możliwe, zostać ochłodzone za pomocą odpowiednich środków. 5. Karmienie i pojenie zwierząt musi odbywać się w taki sposób, aby każde zwierzę znajdujące się w punkcie etapowym miało wystarczającą ilość czystej wody oraz odpowiednią ilość paszy, zaspokajającą jego potrzeby podczas przebywania w punkcie, jak też podczas przewidywanego czasu podróży do następnego punktu karmienia. Punkty etapowe nie mogą przyjmować zwierząt o specjalnych potrzebach żywieniowych, jak na przykład młodych cieląt wymagających płynnej karmy, jeśli nie są do tego odpowiednio wyposażone i nie mają odpowiedniego personelu. 6. Kondycja i stan zwierząt powinny być sprawdzane przez członka personelu punktu etapowego bezpośrednio po przybyciu zwierząt do tego punktu oraz przynajmniej co 12 godzin podczas pobytu zwierząt w tym punkcie etapowym. 7. Prowadzący punkt etapowy prowadzi rejestr lub bazę danych zawierające następujące informacje: a) datę i godzinę zakończenia wyładunku oraz początek przeładunku każdej partii zwierząt, b) datę i okres trwania usuwania zwierząt z powodów zdrowotnych, przewidzianego w części A pkt 4 niniejszego załącznika, c) numery świadectw zdrowia dotyczące każdej partii zwierząt, d) wszelkie niezbędne uwagi dotyczące zdrowia i dobrostanu zwierząt, a w szczególności: - opis i ilość znalezionych martwych zwierząt w momencie ich wyładunku w punkcie etapowym lub padłych podczas ich pobytu w punkcie, - opis i ilość zwierząt poważnie zranionych w momencie ich wyładunku w punkcie etapowym lub podczas ich pobytu w punkcie czy też nienadających się do kontynuowania podróży, - nazwiska i adresy przewoźników i kierowców, a także numery rejestracyjne pojazdów. 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). 2) Rozporządzenie transponuje postanowienia dyrektywy 91/628/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i zmieniającej dyrektywy 90/425/EWG oraz 91/496/EWG (Dz. Urz. WE L 109 z 6.5.2000, str. 29, ze zmianą: Dz. Urz. WE L 310 z 28.11.2001, str. 19). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. 4) Ze zmianą Dz. Urz. UE L 151 z 19.6.2003, str. 21. 5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt (Dz. U. Nr 86, poz. 552), które na podstawie art. 6 ustawy z dnia 6 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt (Dz. U. Nr 135, poz. 1141) utraciło moc z dniem 29 września 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o substancjach i preparatach chemicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 189, poz. 1852) Art. 1. W ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 3 w pkt 3 po lit. i dodaje się wyrazy "o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej,"; 2) w art. 2 w ust. 1 po pkt 11 dodaje się pkt 11a w brzmieniu: "11a) Dobrej Praktyce Laboratoryjnej - rozumie się przez to system zapewnienia jakości badań, określający zasady organizacji jednostek badawczych wykonujących niekliniczne badania z zakresu bezpieczeństwa i zdrowia człowieka i środowiska, w szczególności badania substancji i preparatów chemicznych wymagane ustawą, i warunki, w jakich te badania są planowane, przeprowadzane i monitorowane, a ich wyniki są zapisywane, przechowywane i podawane w sprawozdaniu,"; 3) w art. 4 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Klasyfikacji substancji niezamieszczonych w wykazie, o którym mowa w ust. 3, oraz preparatów dokonuje osoba wprowadzająca substancję lub preparat do obrotu, zgodnie z kryteriami, o których mowa w ust. 2."; 4) w art. 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osoba wprowadzająca do obrotu substancję niebezpieczną lub preparat niebezpieczny jest obowiązana do bezpłatnego udostępnienia ich odbiorcy karty charakterystyki takiej substancji lub preparatu, najpóźniej w dniu ich pierwszej dostawy, z zastrzeżeniem przepisów ust. 5 pkt 3."; 5) w art. 11 w ust. 1 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) współpraca z państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz z Komisją Europejską jako właściwym urzędem w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej dotyczących oceny ryzyka stwarzanego przez substancje istniejące,"; 6) w art. 13 w ust. 1: a) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) substancje nowe stosowane wyłącznie jako substancje czynne, w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego,", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) substancje nowe przeznaczone do wyłącznego stosowania jako substancje czynne w środkach ochrony roślin lub produktach biobójczych, w rozumieniu przepisów, odpowiednio, o ochronie roślin uprawnych i o produktach biobójczych, dla których przepisy te określają procedury wprowadzania ich do obrotu,"; 7) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Badania właściwości fizykochemicznych, toksyczności i ekotoksyczności substancji i preparatów, wykonywane w celu spełnienia wymogów ustawy, będą przeprowadzane zgodnie z przepisami, o których mowa w ust. 2, a w szczególności tam, gdzie to przewidziane zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Laboratoryjnej."; 8) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Oznakowanie opakowania substancji niebezpiecznej lub preparatu niebezpiecznego, wprowadzanych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powinno być sporządzone w języku polskim, zgodnie z wymogami określonymi w przepisach o języku polskim.". Art. 2. W ustawie z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach (Dz. U. Nr 42, poz. 473 oraz z 2003 r. Nr 73, poz. 659) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany: 1) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) ocenę wpływu kosmetyku na bezpieczeństwo zdrowia ludzi, przygotowaną z uwzględnieniem charakterystyki toksykologicznej składników, ich struktury chemicznej i stopnia kontaktu z ciałem człowieka, a także nazwisko i adres osoby odpowiedzialnej za tę ocenę,"; 2) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 4, musi posiadać wykształcenie wyższe i kwalifikacje zawodowe w zakresie, w którym dokonuje oceny."; 3) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Ocena, o której mowa w ust. 1 pkt 4, jest wykonywana zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Laboratoryjnej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11a oraz art. 24 ust. 2 pkt 2-5 i ust. 4 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852).". Art. 3. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 uchyla się pkt 5; 2) w art. 17: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Badania, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 lit. b), przeprowadzane w celu oceny bezpieczeństwa produktu leczniczego lub produktu leczniczego weterynaryjnego, są wykonywane zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11a oraz art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 2-5 i ust. 4 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852), zawierającymi zasady Dobrej Praktyki Laboratoryjnej.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Badania produktu leczniczego, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 lit. c), są wykonywane zgodnie z wymaganiami Dobrej Praktyki Klinicznej.". Art. 4. W ustawie z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1433) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. 1. Badania niezbędne do uzyskania dokumentacji, o których mowa w art. 8 ust. 4, oraz dodatkowe badania, o których mowa w art. 20 ust. 1, należy wykonywać metodami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852), z zastrzeżeniem ust. 2, oraz tam, gdzie to właściwe zgodnie z zasadami Dobrej Praktyki Laboratoryjnej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11a oraz art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 2-5 i ust. 4 tej ustawy. 2. Jeżeli badania zostały wykonane przed dniem 1 grudnia 2002 r. lub jeżeli metody badań, o których mowa w ust. 1, są nieodpowiednie albo nie zostały określone, Prezes Urzędu może uznać za równoważne badania wykonane innymi metodami, o ile metody te są metodami uznanymi międzynarodowo.". Art. 5. Przepisy art. 4 ust. 4, art. 5 ust. 3 i art. 25 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach, ustawę z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne oraz ustawę z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRÓW SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) ORAZ OBRONY NARODOWEJ z dnia 23 października 2003 r. w sprawie przeprowadzenia poboru w 2004 r. (Dz. U. Nr 189, poz. 1862) Na podstawie art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W okresie od dnia 2 lutego do dnia 23 kwietnia 2004 r. przeprowadzony zostanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pobór mężczyzn urodzonych w 1985 r. 2. Obowiązkowi stawienia się do poboru w terminie, o którym mowa w ust. 1, podlegają także mężczyźni urodzeni w latach 1980-1984, którzy dotąd nie stawili się do poboru. 3. Do poboru wzywa się także mężczyzn, którzy ukończyli 17 lat życia i zgłosili się ochotniczo do odbycia zasadniczej służby wojskowej. § 2. Do stawienia się przed powiatowymi komisjami lekarskimi wzywa się poborowych urodzonych w latach 1976-1984, którzy: 1) zostali uznani ze względu na stan zdrowia za czasowo niezdolnych do odbycia zasadniczej służby wojskowej, jeżeli okres tej niezdolności upływa przed zakończeniem poboru; 2) złożyli wnioski o ponowne ustalenie zdolności do czynnej służby wojskowej. § 3. Do stawienia się przed powiatowymi komisjami poborowymi wzywa się poborowych urodzonych w latach 1976-1984, którzy złożyli wnioski: 1) o odroczenie zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych ze względu na konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny; 2) o skierowanie do służby zastępczej. § 4. Do poboru wzywa się także kobiety urodzone w latach 1980-1986, które w roku szkolnym 2003/2004 kończą naukę w średnich i pomaturalnych lub policealnych szkołach medycznych. § 5. Termin ogłoszenia poboru wyznacza się na dzień 19 stycznia 2004 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 732, Nr 113, poz. 984 i 985, Nr 156, poz. 1301, Nr 166, poz. 1363, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 i 1687 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 139, poz. 1326 i Nr 179, poz. 1750. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 23 października 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej (Dz. U. Nr 192, poz. 1882) Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności; 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) Biuletyn Informacji Publicznej - Biuletyn w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 oraz z 2002 r. Nr 153, poz.1271); 2) organ prowadzący postępowanie - Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki, zwanego dalej "Prezesem Agencji"; 3) ustawa - ustawę z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych; 4) postępowanie - postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji prowadzone na podstawie przepisów ustawy; 5) staż adaptacyjny - staż, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy; 6) test umiejętności - test, o którym mowa w art. 2 pkt 17 ustawy; 7) wnioskodawca - wnioskodawcę w rozumieniu ustawy; 8) zawody w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej - następujące zawody: a) inspektora ochrony radiologicznej, z wyjątkiem inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych, b) inspektora dozoru jądrowego, c) operatora reaktora badawczego, d) dozymetrystę reaktora badawczego, e) starszego dozymetrystę reaktora badawczego, f) kierownika zmiany reaktora badawczego, g) kierownika reaktora badawczego, h) zastępcę dyrektora do spraw bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w jednostce organizacyjnej posiadającej badawczy reaktor jądrowy, i) specjalistę do spraw ewidencji materiałów jądrowych, j) operatora przechowalnika wypalonego paliwa jądrowego, k) kierownika składowiska odpadów promieniotwórczych, l) kierownika zakładu unieszkodliwiania odpadów promieniotwórczych, m) operatora akceleratora lub urządzeń do teleradioterapii i brachyterapii ze źródłami promieniotwórczymi. § 3. 1. Staż adaptacyjny albo test umiejętności prowadzi się dla poszczególnych zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. 2. Jeżeli wnioskodawca wnosi o uznanie kwalifikacji do wykonywania więcej niż jednego zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, staż adaptacyjny albo test umiejętności przeprowadza się osobno dla każdego zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, którego dotyczy postępowanie. § 4. 1. Konieczność odbycia stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności jest stwierdzana w formie postanowienia wydanego w toku postępowania. 2. Wnioskodawca po otrzymaniu postanowienia, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego albo przeprowadzenie testu umiejętności. 3. Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 2, stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Wzór wniosku jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych Prezesa Agencji. § 5. Organ prowadzący postępowanie przekazuje jednostce organizacyjnej, w której ma być odbywany staż adaptacyjny, albo komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej test umiejętności postanowienie, o którym mowa w § 4 ust. 1, wraz z kopią dokumentacji zawierającej informacje o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy. Przekazanie może być dokonane również za pomocą środków komunikacji elektronicznej. § 6. Prezes Agencji upowszechnia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach podmiotowych Prezesa Agencji: 1) informacje o wymogach kwalifikacyjnych dla zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej; 2) wykaz jednostek organizacyjnych, w których można odbyć staż adaptacyjny; 3) zakresy szkoleń, o których mowa w § 18 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz zakres egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 2; 4) wykaz literatury potrzebnej do uzupełnienia wiedzy niezbędnej do spełnienia wymogów testu umiejętności. Rozdział 2 Staż adaptacyjny § 7. Staż adaptacyjny odbywa się w jednostce organizacyjnej właściwej ze względu na rodzaj zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, którego dotyczy postępowanie. § 8. W przypadku wystąpienia przez wnioskodawcę z wnioskiem, o którym mowa w § 4 ust. 2, Prezes Agencji wskazuje w postanowieniu jednostkę organizacyjną, w której wnioskodawca ma odbyć staż adaptacyjny, z zastrzeżeniem § 9. § 9. 1. Wnioskodawca może wskazać jednostkę organizacyjną z wykazu, o którym mowa w § 6 pkt 2, gotową nawiązać z wnioskodawcą stosunek prawny, o którym mowa w art. 2 pkt 16 ustawy, w celu odbycia przez niego stażu adaptacyjnego. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wnioskodawca wraz z wnioskiem o odbycie stażu adaptacyjnego składa formularz zgłoszeniowy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia, oraz zobowiązanie jednostki organizacyjnej do nawiązania z wnioskodawcą stosunku prawnego. 3. W zobowiązaniu, o którym mowa w ust. 2, jednostka organizacyjna określa: 1) rodzaj stosunku prawnego; 2) termin, w jakim nawiąże stosunek prawny; 3) okres, na jaki nawiąże stosunek prawny; 4) informację o obowiązkach, jakie powierzy wnioskodawcy. 4. Prezes Agencji postanowieniem dopuszcza wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego we wskazanej przez niego jednostce organizacyjnej. § 10. 1. W celu odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce organizacyjnej wskazanej w formularzu zgłoszeniowym wnioskodawca jest zatrudniany na podstawie umowy o pracę albo odbywa staż bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem, na podstawie umowy cywilnoprawnej - na warunkach określonych między wnioskodawcą a jednostką organizacyjną. 2. W przypadku odbycia stażu adaptacyjnego w jednostce organizacyjnej wskazanej przez Prezesa Agencji w trybie § 8, wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny na podstawie umowy cywilnoprawnej bez wynagrodzenia, chyba że jednostka organizacyjna oraz wnioskodawca postanowią inaczej. § 11. 1. Staż adaptacyjny odbywa się pod nadzorem opiekuna stażu, posiadającego odpowiednie kwalifikacje w zakresie zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, którego dotyczy postępowanie. 2. Opiekuna stażu, o którym mowa w ust. 1, wyznacza kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny. 3. Zmiana opiekuna stażu może nastąpić: 1) z powodu braku możliwości pełnienia czynności nadzoru; 2) na uzasadniony wniosek wnioskodawcy złożony nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego; 3) na uzasadniony wniosek opiekuna stażu złożony nie później niż na trzy miesiące przed zakończeniem stażu adaptacyjnego. § 12. 1. Wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny zgodnie z programem stażu adaptacyjnego, ustalonym przez Prezesa Agencji, w postanowieniu, o którym mowa w § 8 albo § 9 ust. 4. 2. Program stażu adaptacyjnego jest przygotowywany dla każdego wnioskodawcy indywidualnie, po przeprowadzeniu analizy kwalifikacji wnioskodawcy, z uwzględnieniem zakresu wiedzy, jaka jest niezbędna do spełnienia wymagań kwalifikacyjnych określonych dla danego zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej. 3. Program stażu adaptacyjnego ustala się na podstawie: 1) świadectw i dyplomów oraz innych dokumentów potwierdzających posiadane przez wnioskodawcę kwalifikacje; 2) dotychczasowego doświadczenia zawodowego wnioskodawcy; 3) wymagań stawianych dla określonego zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, którego dotyczy postępowanie; 4) różnic wynikających ze specyfiki zawodu regulowanego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i państwa wnioskodawcy. § 13. 1. Długość stażu adaptacyjnego określa się w postanowieniu, o którym mowa w § 4 ust. 1. 2. Na wniosek wnioskodawcy złożony w toku postępowania Prezes Agencji może przedłużyć długość stażu adaptacyjnego. 3. Jeżeli wniosek, o którym mowa w ust. 2, został złożony w trakcie stażu adaptacyjnego, Prezes Agencji przedłuża lub odmawia przedłużenia stażu, po zapoznaniu się z opinią kierownika jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny. § 14. Staż adaptacyjny rozpoczyna się w terminie określonym w postanowieniu, o którym mowa w § 8 albo § 9 ust. 4. § 15. 1. Prawidłowy przebieg stażu adaptacyjnego zapewnia kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż. 2. Opiekun stażu informuje kierownika jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż adaptacyjny, o realizacji przez wnioskodawcę zadań wynikających z programu stażu adaptacyjnego. § 16. 1. Oceny stażu adaptacyjnego dokonują wspólnie opiekun stażu i kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywa staż, nie później niż w ciągu czternastu dni od dnia zakończenia stażu. 2. Przy dokonywaniu oceny stażu adaptacyjnego uwzględnia się w szczególności poprawność merytoryczną wykonania powierzonych obowiązków, a także: 1) zaangażowanie zawodowe wnioskodawcy, w tym uczestnictwo w działalności jednostki organizacyjnej, w której odbywał staż; 2) przestrzeganie porządku pracy ustalonego w jednostce organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywał staż. 3. Oceny stażu adaptacyjnego dokonuje się w formie opinii opiekuna stażu zawierającej uzasadnione stwierdzenie o przygotowaniu do samodzielnego wykonywania zawodu lub jego braku. 4. Ocena stażu adaptacyjnego potwierdzana jest podpisami kierownika jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywał staż, i opiekuna stażu. § 17. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której wnioskodawca odbywał staż adaptacyjny, przekazuje ocenę stażu adaptacyjnego wnioskodawcy oraz Prezesowi Agencji, w terminie siedmiu dni od dnia jej sporządzenia. Rozdział 3 Test umiejętności § 18. 1. Test umiejętności dla zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej wymienionych w: 1) § 2 pkt 8 lit. a - obejmuje odpowiedni zakres szkolenia dla osób ubiegających się o uprawnienia inspektorów ochrony radiologicznej, określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie rodzajów stanowisk mających istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, szczegółowych warunków i trybu nadawania uprawnień dla osób, które mogą być zatrudnione na tych stanowiskach, oraz szczegółowych warunków i trybu nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej (Dz. U. Nr 145, poz. 1217 oraz z 2003 r. Nr 38, poz. 333); 2) § 2 pkt 8 lit. b - obejmuje odpowiedni zakres egzaminu kwalifikacyjnego dla kandydatów na stanowisko inspektora dozoru jądrowego, określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie inspektorów dozoru jądrowego (Dz. U. Nr 137, poz. 1154); 3) § 2 pkt 8 lit. c-m - obejmuje odpowiedni zakres szkolenia dla osób ubiegających się o uprawnienia umożliwiające zatrudnienie na stanowiskach mających istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, określony w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1. 2. Test umiejętności każdorazowo uwzględnia indywidualne różnice w zakresie wymagań dotyczących wykonywania zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem wnioskodawcy. § 19. 1. Test umiejętności dla zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej wymienionych w: 1) § 2 pkt 8 lit. a - przygotowuje i przeprowadza komisja egzaminacyjna właściwa dla uprawnień inspektora ochrony radiologicznej, określona w rozporządzeniu, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 1; 2) § 2 pkt 8 lit. b - przygotowuje i przeprowadza odpowiednia komisja egzaminacyjna właściwa dla uprawnień inspektora dozoru jądrowego, określona w rozporządzeniu, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 2; 3) § 2 pkt 8 lit. c-m - przeprowadza komisja egzaminacyjna właściwa dla uprawnień umożliwiających zatrudnienie na stanowisku mającym istotne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej, określona w rozporządzeniu, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 1. 2. Test umiejętności przeprowadza się w obecności co najmniej trzech członków komisji egzaminacyjnej, w tym przewodniczącego lub jego zastępcy. § 20. O terminie i miejscu przeprowadzania testu umiejętności Prezes Agencji zawiadamia wnioskodawcę, co najmniej na 30 dni przed wyznaczonym dniem przeprowadzenia testu umiejętności. § 21. Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim. § 22. 1. Test umiejętności opracowuje komisja egzaminacyjna. 2. Test umiejętności składa się z dwóch etapów: pisemnego i ustnego. 3. Etap pisemny testu składa się z: 1) w przypadku zawodów w dziedzinie ochrony radiologicznej wymienionych w § 2 pkt 8 lit. a i lit. c-m - pytań testowych oraz zadań obliczeniowych lub pytań problemowych; 2) w przypadku zawodu w dziedzinie ochrony radiologicznej wymienionego w § 2 pkt 8 lit. b - zadań obliczeniowych. 4. Do etapu ustnego dopuszcza się osoby, które: 1) w przypadku etapu pisemnego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, odpowiedziały poprawnie na co najmniej 60 % pytań testowych oraz rozwiązały co najmniej 60 % pytań problemowych lub zadań obliczeniowych; 2) w przypadku etapu pisemnego, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, rozwiązały co najmniej 60 % zadań obliczeniowych. 5. Etap ustny testu składa się z nie więcej niż 6 pytań. Etap ustny testu uznaje się za zdany, jeżeli osoba zdająca odpowiedziała poprawnie na co najmniej 50 % pytań. 6. Wynik testu umiejętności określa się jako "pozytywny" lub "negatywny". 7. O wyniku testu umiejętności komisja egzaminacyjna rozstrzyga większością głosów. W razie równej liczby głosów o wyniku testu rozstrzyga głos przewodniczącego komisji. 8. Z przeprowadzonego testu umiejętności sporządza się protokół, który podpisują członkowie komisji egzaminacyjnej przeprowadzający test umiejętności. § 23. 1. Oceny testu umiejętności dokonuje komisja egzaminacyjna nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia jego przeprowadzenia. 2. Wynik przeprowadzonego testu umiejętności przewodniczący komisji egzaminacyjnej przedkłada Prezesowi Agencji oraz przekazuje wnioskodawcy w terminie siedmiu dni od dnia ustalenia wyniku testu umiejętności. § 24. 1. Nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie bez uzasadnionej przyczyny uważa się za odstąpienie od testu umiejętności. 2. Ponowne przystąpienie do testu umiejętności wymaga złożenia nowego wniosku, chyba że nieprzystąpienie do testu umiejętności nastąpiło z uzasadnionej przyczyny. 3. W przypadku nieprzystąpienia do testu umiejętności z uzasadnionej przyczyny, przepis § 20 stosuje się odpowiednio. 4. Oceny przyczyny usprawiedliwiającej nieprzystąpienie do testu umiejętności w wyznaczonym terminie dokonuje przewodniczący komisji egzaminacyjnej. 5. Wnioskodawca, który uzyskał negatywny wynik z testu umiejętności, może ponownie przystąpić do testu umiejętności dla danego zawodu w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od dnia, w którym przeprowadzono test umiejętności. Rozdział 4 Przepis końcowy § 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 października 2003 r. (poz. 1882) Załącznik nr 1 Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 września 2003 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 193, poz. 1884) Art. 1. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. Ustawa określa: 1) sposób postępowania wierzycieli w przypadkach uchylania się zobowiązanych od wykonania ciążących na nich obowiązków, o których mowa w art. 2, 2) prowadzone przez organy egzekucyjne postępowanie i stosowane przez nie środki przymusu służące doprowadzeniu do wykonania lub zabezpieczenia wykonania obowiązków, o których mowa w art. 2, 3) sposób i zakres udzielania pomocy obcemu państwu lub korzystania z jego pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych."; 2) w art. 1a: a) po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu: "4a) należnościach przywozowych - rozumie się przez to cła i opłaty o analogicznym charakterze należne przy przywozie towarów oraz opłaty przywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej lub na podstawie odrębnych przepisów mających zastosowanie do określonych towarów powstałych w wyniku przetworzenia produktów rolnych, 4b) należnościach wywozowych - rozumie się przez to cła i opłaty o analogicznym charakterze należne przy wywozie towarów oraz opłaty wywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej lub na podstawie odrębnych przepisów mających zastosowanie do określonych towarów powstałych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,", b) po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) obcym państwie - rozumie się przez to właściwą władzę lub instytucję tego państwa, która odpowiednio: a) jest uprawniona do występowania do organu wykonującego o udzielenie pomocy w zakresie, o którym mowa w art. 66d § 1, lub do której organ wnioskujący występuje o udzielenie takiej pomocy, b) jest wierzycielem należności, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, powstałych na terytorium tego państwa, c) podejmuje na terytorium tego państwa działania objęte wnioskiem organu wnioskującego lub rozstrzygnięcia w sprawie zgłoszonych zarzutów,", c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a i 8b w brzmieniu: "8a) organie wnioskującym - rozumie się przez to organ uprawniony do występowania do obcego państwa z wnioskiem o udzielenie pomocy w sprawach dotyczących należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, 8b) organie wykonującym - rozumie się przez to organ uprawniony do przyjmowania od obcego państwa wniosku o udzielenie pomocy w sprawach dotyczących należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9,", d) po pkt 9 dodaje się pkt 9a-9c w brzmieniu: "9a) podatku od dochodu - rozumie się przez to podatek dochodowy od osób prawnych, podatek dochodowy od osób fizycznych lub inne podatki pobierane w państwach obcych i uznane w prawie Unii Europejskiej za podatki od dochodu, 9b) podatku od majątku - rozumie się przez to podatek pobierany w obcych państwach i uznany w prawie Unii Europejskiej za podatek od majątku lub podatek od czynności cywilnoprawnych, 9c) podatku od składek ubezpieczeniowych - rozumie się przez to pobierane w obcych państwach podatki od przychodów zakładów ubezpieczeń z tytułu składek ubezpieczeniowych lub inne należności związane z analogicznymi podatkami, które uzupełniają lub zastępują podatki od składek ubezpieczeniowych,"; 3) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. § 1. Egzekucji administracyjnej podlegają następujące obowiązki: 1) podatki, opłaty i inne należności, do których stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)), 2) grzywny i kary pieniężne wymierzane przez organy administracji publicznej, 3) należności pieniężne, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, jeżeli pozostają we właściwości rzeczowej organów administracji publicznej, 4) należności przypadające od jednostek budżetowych, wynikające z zastosowania wzajemnego potrącenia zobowiązań podatkowych z zobowiązaniami tych jednostek, 5) należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie innych ustaw, 6) wpłaty na rzecz funduszy celowych utworzonych na podstawie odrębnych przepisów, 7) należności pieniężne z tytułu składek do Funduszu Żeglugi Śródlądowej oraz składek specjalnych do Funduszu Rezerwowego, 8) należności pieniężne wynikające z tytułu: a) zwrotów, interwencji i innych środków będących częścią systemu całkowitego lub częściowego finansowania Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, łącznie z sumami, które mają być pobrane w związku z tymi działaniami, b) opłat i innych należności przewidzianych w ramach wspólnej organizacji rynku Unii Europejskiej dla sektora cukru, c) należności przywozowych, d) należności wywozowych, e) podatku od towarów i usług, f) akcyzy od: - produktów tytoniowych, - alkoholi i napojów alkoholowych, - olejów mineralnych, g) podatku od dochodu lub podatku od majątku, h) podatku od składek ubezpieczeniowych, i) odsetek, kar i grzywien administracyjnych, kosztów i innych należności związanych z należnościami, o których mowa w lit. a)-h), z wyłączeniem wszelkich sankcji o charakterze karnym określonych w prawie państwa udzielającego pomocy, 9) należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, 10) obowiązki o charakterze niepieniężnym pozostające we właściwości organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego lub przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie przepisu szczególnego, 11) obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wypłaty należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi, nakładane w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji Pracy. § 2. W zakresie nieuregulowanym odrębnymi przepisami, należności, o których mowa w § 1, podlegają zabezpieczeniu w trybie i na zasadach określonych w dziale IV. § 3. Poddanie obowiązku egzekucji administracyjnej nie przesądza o wyłączeniu sporu co do jego istnienia lub wysokości przed sądem powszechnym, jeżeli z charakteru obowiązku wynika, że do rozpoznania takiego sporu właściwy jest ten sąd."; 4) w art. 3 § 1a i 2 otrzymują brzmienie: "§ 1a. Egzekucję administracyjną stosuje się również do należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 5, wynikających z tytułów wykonawczych wystawionych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych na podstawie art. 44 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689), zwanej dalej "ustawą o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa". § 2. Egzekucję administracyjną stosuje się również do należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, wynikających z orzeczeń lub innych aktów prawnych wydanych przez obce państwa."; 5) w art. 5 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Uprawnionym do żądania wykonania, w drodze egzekucji administracyjnej, obowiązków, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, jest również obce państwo. Prawa i obowiązki takiego państwa wykonuje organ wykonujący, chyba że ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub przepisy ustawy stanowią inaczej."; 6) w art. 19: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Z zastrzeżeniem § 2-8, naczelnik urzędu skarbowego jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, do zabezpieczania takich należności w trybie i na zasadach określonych w dziale IV, a także do realizacji wniosków obcych państw o udzielenie pomocy w zakresie, o którym mowa w art. 66d § 1.", b) § 5 otrzymuje brzmienie: "§ 5. Dyrektor izby celnej jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych, z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, do których poboru zobowiązane są organy celne na podstawie odrębnych przepisów."; 7) w art. 34: a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. Jeżeli zarzut zobowiązanego jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia, wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu.", b) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Organ egzekucyjny, po otrzymaniu ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela lub postanowienia o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu, wydaje postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów, a jeżeli zarzuty są uzasadnione - o umorzeniu postępowania egzekucyjnego albo o zastosowaniu mniej uciążliwego środka egzekucyjnego."; 8) art. 55a otrzymuje brzmienie: "Art. 55a. Jeżeli egzekucja prowadzona wobec podmiotu wpisanego w Krajowym Rejestrze Sądowym dotyczy należności podatkowych albo należności pieniężnych, do poboru których są zobowiązane odpowiednio organy celne albo Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a nie zostały one uregulowane w terminie 60 dni od daty wszczęcia egzekucji, organ egzekucyjny składa wniosek o wpisanie do Krajowego Rejestru Sądowego daty wszczęcia egzekucji tych należności, wysokości pozostałych do wyegzekwowania kwot oraz daty i sposobu zakończenia egzekucji."; 9) w art. 57 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. W przypadku zawieszenia postępowania egzekucyjnego w związku z rozłożeniem na raty spłat należności pieniężnej, organ egzekucyjny podejmuje zawieszone postępowanie w zakresie wskazanym przez wierzyciela."; 10) w art. 59 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Postanowienie, o którym mowa w § 3, wydaje się na żądanie zobowiązanego lub wierzyciela albo z urzędu."; 11) w art. 64c: a) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Przepisu § 2 nie stosuje się do organu wykonującego.", b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Jeżeli po pobraniu od zobowiązanego należności z tytułu kosztów egzekucyjnych okaże się, że wszczęcie i prowadzenie egzekucji było niezgodne z prawem, należności te, wraz z naliczonymi od dnia ich pobrania odsetkami ustawowymi, organ egzekucyjny zwraca zobowiązanemu, a jeżeli niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodował wierzyciel, obciąża nimi wierzyciela, z zastrzeżeniem § 3a.", c) po § 3 dodaje się § 3a i 3b w brzmieniu: "§ 3a. Jeżeli niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodowało obce państwo, koszty i odsetki, o których mowa w § 3, pokrywa organ wykonujący po uzyskaniu środków pieniężnych od tego państwa. § 3b. Środki pieniężne otrzymane od obcego państwa na pokrycie kosztów i odsetek, o których mowa w § 3, organ wykonujący przekazuje do właściwego organu egzekucyjnego lub rekwizycyjnego zgodnie z § 10-12.", d) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Wierzyciel pokrywa koszty egzekucyjne, jeżeli nie mogą być one ściągnięte od zobowiązanego, z zastrzeżeniem § 4a-4c oraz art. 64e § 4a.", e) po § 4 dodaje się § 4a-4c w brzmieniu: "§ 4a. Do nieściągniętych kosztów egzekucyjnych, powstałych w niezgodnie z prawem wszczętym i prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez organ wykonujący, stosuje się odpowiednio § 3a i 3b. § 4b. Nieściągnięte od zobowiązanego wydatki egzekucyjne, poniesione w zgodnie z prawem wszczętym i prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez organ wykonujący, organ egzekucyjny lub rekwizycyjny pokrywa bezpośrednio z budżetu państwa. § 4c. Jeżeli dochodzenie należności na wniosek obcego państwa stwarza szczególne problemy, powoduje powstanie znacząco wysokich kosztów egzekucyjnych lub wiąże się z walką ze zorganizowaną przestępczością, koszty te pokrywa organ wykonujący po uzyskaniu środków pieniężnych od obcego państwa. Przepis § 3b stosuje się odpowiednio.", f) § 9 i 10 otrzymują brzmienie: "§ 9. Środki pieniężne pochodzące z wyegzekwowanych lub pokrytych przez wierzyciela kosztów egzekucyjnych, w tym powstałych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez organ wykonujący, przypadają na rzecz tego organu, który je uzyskał, z zastrzeżeniem § 10 i 11. § 10. Jeżeli koszty egzekucyjne zostały pokryte przez wierzyciela, środki pieniężne uzyskane z tego tytułu przypadają na rzecz organu, który dokonał czynności egzekucyjnych powodujących powstanie tych kosztów, z zastrzeżeniem § 11.", g) po § 10 dodaje się § 11 i 12 w brzmieniu: "§ 11. Jeżeli czynności egzekucyjne powodujące powstanie kosztów, o których mowa w art. 64 § 1 pkt 2-6 i § 6, zostały dokonane przez więcej niż jeden organ egzekucyjny lub rekwizycyjny, uzyskane z tego tytułu środki pieniężne rozdziela się między te organy w proporcji odpowiadającej stosunkowi wyegzekwowanych przez nie kwot do kwot wyegzekwowanych w całym postępowaniu egzekucyjnym. Przepis art. 64 § 3 stosuje się odpowiednio. § 12. Rozliczenia, o którym mowa w § 11, dokonuje organ egzekucyjny kończący postępowanie egzekucyjne, nie później niż w terminie 30 dni od dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego. Rozliczenie może być dokonane za zgodą wierzyciela przez potrącenie wzajemnych należności. Na postanowienie w sprawie rozliczenia kosztów przysługuje zażalenie organom, których dotyczy to rozliczenie."; 12) w art. 64d § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się również do innych należności lub wartości określonych w ustawie kwotowo, z wyjątkiem wymienionych w art. 66e i art. 66zk § 9."; 13) w art. 64e po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu: "§ 4a. Organ egzekucyjny z urzędu umarza koszty z tytułu opłat, o których mowa w art. 64 § 1 i 6, jeżeli opłaty te nie mogą być ściągnięte od zobowiązanego i powstały w zgodnie z prawem wszczętym i prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez organ wykonujący."; 14) w art. 66: a) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Nie pobiera się opłaty komorniczej od: 1) kwot wpłaconych po wystąpieniu wierzyciela z żądaniem zawieszenia albo umorzenia postępowania egzekucyjnego, 2) należności ściągniętych przez organ egzekucyjny będący jednocześnie ich wierzycielem, 3) należności dochodzonych na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez urząd skarbowy lub naczelnika urzędu skarbowego, 4) należności dochodzonych na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez organ wykonujący, chyba że niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodowało obce państwo.", b) § 6 otrzymuje brzmienie: "§ 6. Do opłaty komorniczej stosuje się odpowiednio § 2 oraz art. 64c § 11 i 12, a jeżeli niezgodne z prawem wszczęcie i prowadzenie egzekucji spowodowało obce państwo - również odpowiednio art. 64c § 3a i 3b."; 15) w dziale I rozdział 7 otrzymuje brzmienie: "Rozdział 7 Udzielanie pomocy obcemu państwu oraz korzystanie z jego pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych Oddział 1 Zasady ogólne Art. 66a. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się przy udzielaniu pomocy obcemu państwu lub korzystaniu z jego pomocy w sprawach dotyczących należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, jeżeli ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowi inaczej. Art. 66b. § 1. W rozumieniu przepisów niniejszego rozdziału: 1) za polskiego wierzyciela uważa się podmiot, o którym mowa w art. 1a pkt 13, i którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) za przekazywanie wniosku, informacji lub dokumentów drogą elektroniczną uważa się przekaz dokonany za pomocą sprzętu elektronicznego do przetwarzania danych, włącznie z kompresją cyfrową, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, 3) za sieć WSK/WIS uważa się wspólną platformę opartą na Wspólnej Sieci Komunikacyjnej oraz Wspólnym Interfejsie Systemowym, stworzoną w celach łączności elektronicznej między właściwymi organami państw będących członkami Unii Europejskiej w sprawach ceł i podatków, 4) za zagraniczny tytuł wykonawczy uważa się dokument wydany przez obce państwo, stanowiący podstawę do prowadzenia egzekucji wymienionych w nim należności pieniężnych. § 2. Funkcje organu wnioskującego i organu wykonującego sprawuje minister właściwy do spraw finansów publicznych. § 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przesyła Komisji Europejskiej, do dnia 15 marca każdego roku, informację dotyczącą pomocy, o której mowa w art. 66a, udzielonej obcym państwom i udzielonej przez te państwa Rzeczypospolitej Polskiej w poprzednim roku kalendarzowym. Art. 66c. § 1. Obowiązek udzielenia pomocy obcemu państwu lub możliwość skorzystania z jego pomocy w zakresie, o którym mowa w art. 66d § 1, istnieje, jeżeli ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub prawo obcego państwa zobowiązuje do udzielenia podobnej pomocy Rzeczypospolitej Polskiej. § 2. Organ wykonujący nie ma obowiązku udzielenia pomocy obcemu państwu, które odmawia mu udzielenia podobnej pomocy, jeżeli sprawa tej odmowy nie podlega badaniu przez Komitet do Spraw Dochodzenia Należności Unii Europejskiej. § 3. Obowiązek udzielenia pomocy obcemu państwu nie istnieje, jeżeli w dniu sporządzenia pierwszego wniosku w danej sprawie, zwanego dalej "pierwotnym wnioskiem", upłynęło 5 lat, licząc od dnia wystawienia, zgodnie z prawem obcego państwa, zagranicznego tytułu wykonawczego na należności objęte wnioskiem, z zastrzeżeniem § 4. § 4. Jeżeli należności pieniężne objęte wnioskiem obcego państwa o udzielenie pomocy lub wystawiony na nie zagraniczny tytuł wykonawczy są kwestionowane, okres, o którym mowa w § 3, liczy się od dnia, w którym, zgodnie z prawem obcego państwa, należności pieniężne lub zagraniczny tytuł wykonawczy nie mogą być nadal kwestionowane. § 5. W przypadku, o którym mowa w § 3, organ wykonujący informuje obce państwo o powodach odmowy udzielenia pomocy, a jeżeli państwo to jest członkiem Unii Europejskiej - również Komisję Europejską. § 6. Przepisy § 3 i 4 stosuje się odpowiednio do pomocy, o udzielenie której może wystąpić organ wnioskujący do obcego państwa. Art. 66d. § 1. Pomoc, o której mowa w art. 66a, może polegać na: 1) udzieleniu informacji, 2) powiadomieniu zainteresowanego podmiotu o piśmie, orzeczeniu lub innym dokumencie jego dotyczącym, 3) prowadzeniu egzekucji lub dokonaniu zabezpieczenia należności pieniężnych. § 2. Wystąpienie do obcego państwa z wnioskiem o udzielenie pomocy lub jego wycofanie następuje na wniosek polskiego wierzyciela, a w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, również na wniosek organu egzekucyjnego. § 3. Wierzyciel i organ egzekucyjny może korzystać z pomocy obcego państwa w zakresie określonym dla organu wnioskującego. § 4. Wierzyciel i organ egzekucyjny dostarcza organowi wnioskującemu lub organowi wykonującemu wszystkie dokumenty lub informacje potrzebne do udzielenia pomocy obcemu państwu lub skorzystania z jego pomocy. Art. 66e. § 1. Wniosek o udzielenie pomocy może dotyczyć więcej niż jednej należności pieniężnej, jeżeli są one należne od tego samego zobowiązanego. § 2. Nie podlega wykonaniu wniosek o udzielenie pomocy, jeżeli kwota należności pieniężnej lub łączna kwota kilku takich należności jest mniejsza od 1.500 euro. § 3. W celu ustalenia, czy należności pieniężne polskich wierzycieli spełniają warunek, o którym mowa w § 2, należności te przelicza się na euro według średniego kursu złotego w stosunku do euro, ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w dniu podpisania wniosku o udzielenie pomocy. Art. 66f. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania wierzycieli i organów egzekucyjnych przy korzystaniu z pomocy obcego państwa, a także wzory wniosków o udzielenie informacji, o powiadomienie oraz o dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych, kierowanych przez te podmioty do organu wnioskującego oraz przez organ wnioskujący do obcych państw. Określając sposób postępowania wierzycieli i organów egzekucyjnych oraz wzory wniosków, minister uwzględnia w szczególności rodzaj i ilość załączanych do wniosków dokumentów niezbędnych do skorzystania z pomocy obcego państwa oraz zakres koniecznych informacji, jakie mają być zawarte we wnioskach przy korzystaniu z pomocy obcego państwa. Art. 66g. Przekazane organowi wykonującemu przez obce państwo dokumenty i informacje związane z wnioskowaną pomocą mogą być udostępnione do wiadomości wyłącznie: 1) podmiotom, których dotyczy wniosek o udzielenie pomocy, 2) organom egzekucyjnym lub rekwizycyjnym, w celu realizacji wniosku organu wnioskującego o udzielenie pomocy, oraz polskim wierzycielom, 3) sądom rozpatrującym sprawy związane z dochodzeniem należności pieniężnych. Art. 66h. § 1. Do wniosku o udzielenie pomocy oraz dołączonych do niego dokumentów i pism organ wnioskujący dołącza ich tłumaczenia na jeden z urzędowych języków państwa, które ma udzielić pomocy. § 2. Organ wnioskujący, w uzgodnieniu z obcym państwem, może przekazywać temu państwu tłumaczenia na inny język niż określony w § 1. § 3. Organ wykonujący może nie przyjąć tłumaczenia przedstawionego mu przez obce państwo. § 4. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do organu wykonującego. Art. 66i. § 1. Organ wykonujący potwierdza pisemnie obcemu państwu otrzymanie wniosku o udzielenie pomocy, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. § 2. Otrzymany wniosek o udzielenie pomocy organ wykonujący niezwłocznie przesyła właściwemu organowi egzekucyjnemu do realizacji, z zastrzeżeniem art. 66za § 4. Przepis art. 66h § 1 stosuje się odpowiednio. § 3. Organ wykonujący, organ egzekucyjny lub organ rekwizycyjny pokrywają swoje wydatki związane z udzielaniem pomocy, o której mowa w art. 66d § 1 pkt 1 i 2, bezpośrednio z budżetu państwa. Art. 66j. § 1. Wszystkie informacje lub dokumenty związane z udzielaniem pomocy na rzecz obcego państwa lub korzystaniem z jego pomocy przekazuje się, o ile to możliwe, wyłącznie drogą elektroniczną, z zastrzeżeniem § 2. § 2. O ile organ wnioskujący nie uzgodni z obcym państwem inaczej, przepisu § 1 nie stosuje się do: 1) wniosku o powiadomienie oraz pism, orzeczeń lub innych dokumentów będących przedmiotem powiadomienia, 2) wniosku o dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych oraz tytułu wykonawczego lub zarządzenia zabezpieczenia. § 3. Organ wykonujący przekazuje informacje lub dokumenty drogą elektroniczną lub przechowuje je w formie elektronicznej z zachowaniem tajemnicy obowiązującej w odniesieniu do analogicznych należności pieniężnych polskich wierzycieli. § 4. Informacje i dokumenty w formie elektronicznej mogą być udostępnione wyłącznie stronom postępowania administracyjnego lub sądowego, wszczętego w związku z dochodzeniem należności pieniężnych, a także podmiotom, organom i sądom, o których mowa w art. 66g. § 5. W przypadku korzystania przez organ wnioskujący lub organ wykonujący z sieci WSK/WIS, dostęp do informacji niejawnych przekazywanych za pośrednictwem tej sieci mogą uzyskać osoby upoważnione przez właściwy organ do spraw ochrony informacji niejawnych przy Komisji Europejskiej w takim zakresie, jaki jest niezbędny do nadzoru, obsługi i rozbudowy tej sieci. § 6. Jeżeli adresatem przekazywanych drogą elektroniczną informacji lub dokumentów jest państwo - członek Unii Europejskiej, korespondencję zawierającą informacje lub dokumenty należy autoryzować w sposób uzgodniony z tym państwem. Art. 66k. Organ wykonujący informuje zainteresowane obce państwo, że jest: 1) organem właściwym do przyjmowania od tego państwa wniosków o pomoc i do występowania do niego z takimi wnioskami, 2) organem właściwym do uzgodnienia z nim sposobu pokrywania kosztów, o którym mowa w art. 64c § 4c, 3) organem odpowiedzialnym za korespondencję drogą elektroniczną. Oddział 2. Udzielanie informacji Art. 66l. § 1. Organ wykonujący dostarcza, na wniosek obcego państwa, wszystkie informacje, które mogą być użyteczne lub potrzebne temu państwu w dochodzeniu jego należności pieniężnych, z zastrzeżeniem § 2. § 2. Organ wykonujący nie jest obowiązany udzielić obcemu państwu informacji: 1) których nie mógłby uzyskać do celów egzekucji analogicznych należności pieniężnych powstałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) które są objęte tajemnicą zawodową, handlową lub przemysłową, 3) których ujawnienie prowadziłoby lub mogłoby prowadzić do zagrożenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej lub jej porządku publicznego. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pomocy, o którą może się ubiegać organ wnioskujący od obcego państwa. § 4. Organ wykonujący powiadamia pisemnie obce państwo o przyczynach odmowy udzielenia informacji, wskazując właściwy przepis stanowiący podstawę tej odmowy. § 5. Powiadomienia, o którym mowa w § 4, dokonuje się niezwłocznie po stwierdzeniu przesłanek, o których mowa w § 2, nie później jednak niż w terminie 3 miesięcy od dnia potwierdzenia otrzymania wniosku o udzielenie informacji. Art. 66m. § 1. Wniosek o udzielenie informacji kierowany przez organ wnioskujący do obcego państwa może dotyczyć: 1) zobowiązanego, 2) podmiotu zobowiązanego do uregulowania należności pieniężnych, jeżeli prawo Rzeczypospolitej Polskiej przewiduje odpowiedzialność innych osób za obowiązki zobowiązanego. § 2. Wniosek o udzielenie informacji kierowany przez organ wnioskujący do obcego państwa może dotyczyć również podmiotów, w których posiadaniu znajduje się mienie należące do podmiotów wymienionych w § 1. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pomocy świadczonej na rzecz obcego państwa. Art. 66n. § 1. We wniosku o udzielenie informacji podaje się nazwisko lub nazwę, adres i inne posiadane dane niezbędne do identyfikacji podmiotów, których wniosek dotyczy, oraz rodzaj i kwoty należności pieniężnych, w związku z dochodzeniem których sporządza się wniosek. § 2. Organ wnioskujący sporządza wniosek o udzielenie informacji w formie pisemnej według ustalonego wzoru. Jeżeli organ wnioskujący nie może przekazać wniosku drogą elektroniczną, podpisuje wniosek i opatruje go swoją pieczęcią urzędową. § 3. Jeżeli podobny wniosek o udzielenie informacji przesyła się do innego organu, organ wnioskujący umieszcza o tym informację w swoim wniosku. Art. 66o. § 1. Jeżeli informacje zawarte we wniosku obcego państwa nie są w ocenie organu wykonującego wystarczające do wykonania wniosku, zwraca się on niezwłocznie do tego państwa z wnioskiem o nadesłanie informacji uzupełniających. § 2. Jeżeli z wnioskiem, o którym mowa w § 1, zwraca się obce państwo, organ wnioskujący dostarcza wszystkich niezbędnych i dostępnych mu danych. Art. 66p. § 1. Organ wykonujący natychmiast przekazuje każdą posiadaną lub uzyskaną informację w takiej formie, w jakiej została ona uzyskana. § 2. Jeżeli część lub całość informacji nie może być uzyskana we właściwym terminie, organ wykonujący informuje pisemnie obce państwo o przyczynach niemożności przekazania informacji w tym terminie. § 3. Organ wykonujący, po upływie 6 miesięcy od dnia potwierdzenia otrzymania wniosku o udzielenie informacji, informuje obce państwo o wynikach postępowania prowadzonego w celu uzyskania wnioskowanych informacji, jeżeli wcześniej nie przekazał wszystkich wnioskowanych informacji. § 4. Jeżeli informacje otrzymane od obcego państwa nie są w ocenie organu wnioskującego wystarczające, może on zwrócić się do tego państwa z wnioskiem o nadesłanie informacji uzupełniających. § 5. Wniosek, o którym mowa w § 4, sporządza się na piśmie i przesyła obcemu państwu w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji o wynikach postępowania przeprowadzonego przez obce państwo w celu uzyskania wnioskowanych informacji. § 6. Jeżeli z wnioskiem analogicznym do wniosku, o którym mowa w § 4, zwraca się obce państwo, organ wykonujący dostarcza wszystkich niezbędnych i dostępnych mu danych. § 7. Do wniosku, o którym mowa w § 4, stosuje się przepisy dotyczące wniosku o udzielenie informacji. Art. 66r. Wniosek o udzielenie informacji może być w każdym czasie wycofany przez organ wnioskujący. Informację o wycofaniu wniosku przekazuje się obcemu państwu w formie pisemnej. Oddział 3 Powiadamianie Art. 66s. § 1. Wniosek o powiadomienie, kierowany przez organ wnioskujący do obcego państwa, może dotyczyć podmiotu, który zgodnie z prawem Rzeczypospolitej Polskiej powinien być powiadomiony o czynnościach i orzeczeniach administracyjnych i sądowych, które zostały podjęte w Rzeczypospolitej Polskiej i które odnoszą się do należności pieniężnych przysługujących od tego podmiotu lub do dochodzenia takiej należności. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do pomocy świadczonej na rzecz obcego państwa, z tym że powiadomienia dokonuje się w trybie przepisów o doręczeniach w postępowaniu administracyjnym. Art. 66t. § 1. Wniosek o powiadomienie zawiera wszystkie potrzebne informacje, w tym w szczególności nazwisko lub nazwę, adres oraz inne posiadane dane niezbędne do identyfikacji podmiotu, którego wniosek dotyczy, a także rodzaj i przedmiot czynności lub orzeczeń, o których należy powiadomić, a jeżeli jest niezbędne - również nazwisko lub nazwę oraz adres zobowiązanego, a także należności pieniężne, których dotyczy tytuł wykonawczy, orzeczenie lub inny dokument. § 2. Jeżeli w orzeczeniu lub innym dokumencie będącym przedmiotem wniosku o powiadomienie kierowanego do obcego państwa brak jest pouczenia o przysługujących środkach zaskarżenia, we wniosku o powiadomienie wskazuje się przepisy prawa Rzeczypospolitej Polskiej regulujące sposób kwestionowania należności pieniężnej lub jej dochodzenia. § 3. Wniosek o powiadomienie sporządza się pisemnie w dwóch egzemplarzach według ustalonego wzoru. § 4. Wniosek, o którym mowa w § 1, podpisuje organ wnioskujący i opatruje go swoją pieczęcią urzędową. § 5. Do wniosku, o którym mowa w § 1, dołącza się dwa egzemplarze pism, orzeczeń lub innych dokumentów, o których należy powiadomić. Przepis art. 66y § 3 stosuje się odpowiednio. § 6. Organ wykonujący niezwłocznie informuje obce państwo o działaniach podjętych na jego wniosek, a w szczególności o dacie dokonanego powiadomienia. Art. 66u. § 1. Jeżeli w ocenie organu wykonującego informacje zawarte we wniosku o powiadomienie są niewystarczające, może on wystąpić do obcego państwa o przekazanie uzupełniających informacji, o ile nie spowoduje to niedotrzymania terminu powiadomienia wskazanego we wniosku. § 2. Jeżeli z wnioskiem o przekazanie uzupełniających informacji występuje państwo obce, organ wykonujący przekazuje dostępne mu informacje. § 3. Organ wykonujący niezwłocznie informuje obce państwo o dacie dokonanego powiadomienia przez zwrot jednego egzemplarza wniosku poświadczonego na odwrocie. Oddział 4 Dochodzenie lub zabezpieczanie należności pieniężnych Art. 66w. § 1. Organ wnioskujący, z zastrzeżeniem § 2, może wystąpić do obcego państwa z wnioskiem o dochodzenie należności pieniężnych, jeżeli: 1) należności pieniężne lub postępowanie egzekucyjne wszczęte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie są kwestionowane przez zobowiązanego albo są kwestionowane, ale prawo Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza kontynuowanie postępowania w takim przypadku, 2) postępowanie, o którym mowa w pkt 1, nie doprowadziło do całkowitego zaspokojenia wierzyciela. § 2. Organ wnioskujący nie może domagać się od obcego państwa udzielenia pomocy, o której mowa w § 1, jeżeli egzekucja należności pieniężnych, z powodu sytuacji zobowiązanego, stworzyłaby poważne trudności ekonomiczne lub społeczne w tym państwie, a prawo tego państwa pozwala na nieprowadzenie egzekucji w takim przypadku. § 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pomocy świadczonej na rzecz obcego państwa. § 4. Jeżeli okoliczności, o których mowa w § 2, wystąpią na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, organ wykonujący powiadamia pisemnie obce państwo o odmowie udzielenia mu pomocy, niezwłocznie po podjęciu decyzji w tej sprawie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku od tego państwa. Przepis art. 66c § 5 stosuje się odpowiednio. § 5. Do wniosku o dochodzenie należności pieniężnych stosuje się odpowiednio art. 66m § 1 i 2. Art. 66x. § 1. Wniosek o dochodzenie należności pieniężnych zawiera: 1) nazwę, adres i inne informacje identyfikujące organ wnioskujący, 2) nazwisko lub nazwę oraz adres zobowiązanego lub osoby trzeciej będącej w posiadaniu majątku zobowiązanego, a także inne informacje identyfikujące te podmioty, 3) wskazanie tytułu wykonawczego, 4) rodzaje i kwoty należności pieniężnych, w tym kwotę należności głównej, odsetek i wszystkich innych kar, grzywien i należnych kosztów, wyrażone w złotych polskich i w walucie państwa, do którego wniosek jest kierowany, 5) datę doręczenia tytułu wykonawczego, 6) datę, od której jest możliwe wszczęcie egzekucji należności pieniężnej, i okres, w którym egzekucja ta może być prowadzona zgodnie z prawem Rzeczypospolitej Polskiej, 7) inne informacje istotne dla dochodzenia należności pieniężnych. § 2. Wniosek o dochodzenie należności pieniężnych zawiera oświadczenie organu wnioskującego, że zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 66w § 1. § 3. Wysokość dochodzonych należności pieniężnych przelicza się na walutę obcego państwa według średniego kursu złotego, w stosunku do waluty tego państwa, ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w dniu podpisania wniosku o dochodzenie należności pieniężnych. Art. 66y. § 1. Wniosek o dochodzenie należności pieniężnych lub ich zabezpieczenie sporządza się pisemnie według ustalonego wzoru. § 2. Wniosek, o którym mowa w § 1, oraz oświadczenie, o którym mowa w art. 66x § 2, podpisuje organ wnioskujący i opatruje go swoją pieczęcią urzędową. § 3. Do wniosku o dochodzenie należności pieniężnych dołącza się urzędowy odpis lub urzędowo albo notarialnie poświadczoną kopię tytułu wykonawczego oraz, jeżeli to potrzebne, oryginały lub poświadczone w powyższy sposób kopie innych dokumentów niezbędnych do dochodzenia należności pieniężnych. § 4. Dołączany do wniosku, o którym mowa w § 1, tytuł wykonawczy może obejmować kilka należności pieniężnych przysługujących od tego samego zobowiązanego. § 5. W przypadku uzyskania przez organ wnioskujący informacji istotnych dla dochodzenia należności pieniężnych będących przedmiotem wniosku o ich dochodzenie, organ ten przekazuje je niezwłocznie obcemu państwu. Art. 66z. § 1. Należności pieniężne obcego państwa, na które został wystawiony zagraniczny tytuł wykonawczy, traktuje się jak należności powstałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem § 2. § 2. O ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, do należności pieniężnych dochodzonych na wniosek obcego państwa można nie stosować uprzywilejowanej kolejności zaspokojenia, z której korzystają analogiczne należności pieniężne polskich wierzycieli. Art. 66za. § 1. W przypadku otrzymania przez organ wykonujący od obcego państwa wniosku o dochodzenie należności pieniężnych objętych zagranicznym tytułem wykonawczym, organ ten wystawia na jego podstawie tytuł wykonawczy zgodnie z wzorem, o którym mowa w art. 26 § 1, chyba że zagraniczny tytuł wykonawczy został sporządzony nieprawidłowo. § 2. Tytuł wykonawczy wystawiony przez organ wykonujący może nie zawierać treści określonych w art. 27 § 1 w zakresie, w jakim tych treści nie zawiera zagraniczny tytuł wykonawczy. § 3. W tytule wykonawczym wystawionym przez organ wykonujący wskazuje się ten organ jako wierzyciela wnioskującego o wszczęcie egzekucji. § 4. Organ wykonujący, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o dochodzenie należności pieniężnych, kieruje wystawiony przez siebie tytuł wykonawczy do właściwego organu egzekucyjnego w celu wykonania. Jednocześnie organ wykonujący przesyła do właściwego organu egzekucyjnego kopię zagranicznego tytułu wykonawczego celem doręczenia jej zobowiązanemu, chyba że tytuł ten został wcześniej doręczony. Przepisów art. 15 nie stosuje się. § 5. Organ wykonujący niezwłocznie informuje obce państwo o skierowaniu wystawionego przez siebie tytułu wykonawczego do organu egzekucyjnego. § 6. W przypadku niedotrzymania przez organ wykonujący terminu, o którym mowa w § 4, organ ten informuje obce państwo o przyczynie jego niedotrzymania. § 7. Jeżeli wskutek podjęcia czynności, o których mowa w § 4, zostaną zakwestionowane dochodzone należności pieniężne lub zagraniczny tytuł wykonawczy je obejmujący, stosuje się odpowiednio przepisy art. 66zf, 66zg i 66zi. Art. 66zb. § 1. W przypadku otrzymania od obcego państwa wniosku o dochodzenie należności pieniężnych, organ wykonujący niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od otrzymania wniosku, występuje pisemnie do obcego państwa o uzupełnienie wniosku, jeżeli nie zawiera on informacji określonych w art. 66x § 1 i 2. § 2. Jeżeli z wnioskiem, o którym mowa w § 1, zwraca się obce państwo, organ wnioskujący przekazuje dostępne informacje. § 3. Jeżeli organ wykonujący nie podejmie czynności, o których mowa w art. 66za § 1 i 4, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o dochodzenie należności pieniężnych, informuje pisemnie obce państwo o powodach niepodjęcia tych czynności, niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym upłynął trzymiesięczny okres. Art. 66zc. § 1. Jeżeli we właściwym terminie dla danej sprawy cała lub część dochodzonych należności pieniężnych nie może być wyegzekwowana, organ wykonujący informuje o tym obce państwo, wskazując tego przyczyny. § 2. Organ wykonujący informuje obce państwo o podjętych działaniach oraz wynikach prowadzonego postępowania egzekucyjnego nie później niż w dniu kończącym sześciomiesięczny okres lub każdą jego wielokrotność, licząc od dnia potwierdzenia otrzymania wniosku. § 3. Jeżeli informacje, o których mowa w § 2, otrzymał od obcego państwa organ wnioskujący i z tych informacji wynika możliwość dochodzenia należności pieniężnych, organ ten może wystąpić do obcego państwa o ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego. § 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do pomocy świadczonej na rzecz obcego państwa. § 5. Wniosek o ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego sporządza się pisemnie w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o których mowa w § 3. § 6. Do wniosku o ponowne wszczęcie postępowania egzekucyjnego stosuje się przepisy dotyczące wniosku o dochodzenie należności pieniężnych. Art. 66zd. § 1. Organ egzekucyjny realizujący wniosek organu wykonującego o udzielenie pomocy obcemu państwu, za zgodą organu wykonującego wyrażoną w uzgodnieniu z obcym państwem, może odroczyć termin płatności należności pieniężnych lub rozłożyć na raty spłatę takich należności, o ile prawo Rzeczypospolitej Polskiej dopuszcza stosowanie takich ulg w spłacie w odniesieniu do analogicznych należności pieniężnych polskich wierzycieli. § 2. W sprawach, o których mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy prawa Rzeczypospolitej Polskiej regulujące udzielanie ulg w spłacie analogicznych należności pieniężnych polskich wierzycieli. Art. 66ze. § 1. Od należności pieniężnych obcych państw objętych tytułem wykonawczym wystawionym przez organ wykonujący nalicza się odsetki z tytułu nieterminowego regulowania należności pieniężnych w wysokości i na zasadach określonych w przepisach Rzeczypospolitej Polskiej regulujących naliczanie takich odsetek od analogicznych należności pieniężnych polskich wierzycieli, z zastrzeżeniem § 2. § 2. Odsetki, o których mowa w § 1, nalicza się od dnia wystawienia tytułu wykonawczego. Art. 66zf. § 1. W trakcie postępowania egzekucyjnego wszczętego na wniosek obcego państwa zobowiązany zgłasza zastrzeżenia dotyczące zagranicznego tytułu wykonawczego lub należności pieniężnych objętych tym tytułem, zwane dalej "zarzutami", wyłącznie do właściwych władz tego państwa, zgodnie z prawem tego państwa. O wniesionych zarzutach zobowiązany może powiadomić organ wykonujący lub organ egzekucyjny. § 2. Organ wykonujący, który otrzymał powiadomienie o wniesionych przez zobowiązanego zarzutach, powiadamia o tym właściwy organ egzekucyjny. § 3. Organ wykonujący informuje organ egzekucyjny o podjętym przez obce państwo rozstrzygnięciu w sprawie wniesionych zarzutów. § 4. Organ egzekucyjny wstrzymuje postępowanie egzekucyjne z dniem powiadomienia go o wniesionych zarzutach, o których mowa w § 1, do dnia powiadomienia go o rozstrzygnięciu obcego państwa w sprawie wniesionych zarzutów, z zastrzeżeniem § 5. § 5. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w § 1, obce państwo zwróci się do organu wykonującego o kontynuowanie egzekucji, organ ten kieruje wniosek w tej sprawie do organu egzekucyjnego, chyba że prawo Rzeczypospolitej Polskiej nie zezwala na podjęcie takich działań w odniesieniu do analogicznych należności pieniężnych polskiego wierzyciela. Przepis art. 57 § 1 stosuje się odpowiednio. § 6. W przypadku, o którym mowa w § 1, organ wykonujący może wystąpić do organu egzekucyjnego o zabezpieczenie dochodzonych należności pieniężnych, jeżeli przepisy zawarte w dziale IV pozwalają na zabezpieczenie analogicznej należności pieniężnej polskiego wierzyciela. § 7. Organ wykonujący powiadamia obce państwo o podjętych działaniach, o których mowa w § 5 i 6. § 8. Z wnioskiem, o którym mowa w § 5 i 6, może wystąpić do obcego państwa organ wnioskujący, z tym że nie może domagać się od tego państwa udzielenia wnioskowanej pomocy, jeżeli prawo obcego państwa na to nie zezwala. Art. 66zg. § 1. Jeżeli w wyniku postępowania prowadzonego przez obce państwo w sprawie wniesionych zarzutów uznano je za zasadne, organ egzekucyjny jest zobowiązany do wypłaty zobowiązanemu roszczeń z tytułu nienależnie wyegzekwowanych kwot oraz przyznanego odszkodowania. Przepis art. 64c § 3b stosuje się odpowiednio. § 2. Organ egzekucyjny niezwłocznie powiadamia organ wykonujący o wysokości należnych kwot z tytułów, o których mowa w § 1, zwanych dalej "kwotami zwracanymi zobowiązanemu". § 3. Organ wykonujący po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w § 2, występuje do obcego państwa o pokrycie kwot zwracanych zobowiązanemu. Art. 66zh. § 1. Jeżeli z wnioskiem analogicznym do wniosku, o którym mowa w art. 66zf § 5, zwrócił się do obcego państwa organ wnioskujący, a w wyniku postępowania prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznano, że zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 33 pkt 1-4, 6, 7 lub 10, organ wnioskujący jest zobowiązany do przekazania obcemu państwu środków na pokrycie kwot zwracanych zobowiązanemu przez obce państwo zgodnie z prawem tego państwa. Organ wnioskujący może dokonać rozliczenia kwot zwracanych zobowiązanemu z udziałem obcego państwa. § 2. Przekazania, o którym mowa w § 1, dokonuje się w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania od obcego państwa wniosku w takiej sprawie. § 3. Polski wierzyciel, który doprowadził do powstania kwot zwracanych zobowiązanemu, jest zobowiązany do przekazania organowi wnioskującemu środków na pokrycie tych kwot, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania organu wnioskującego do pokrycia tych kwot. W przypadku niewykonania wezwania w tym terminie, organ wnioskujący stosuje odpowiednio art. 64c § 5 i 7. Art. 66zi. § 1. Jeżeli sprawa zarzutów była przedmiotem postępowania przed właściwym sądem obcego państwa i z orzeczenia sądu wynika możliwość kontynuowania postępowania egzekucyjnego, orzeczenie sądu stanowi zagraniczny tytuł wykonawczy. § 2. Jeżeli z orzeczenia, o którym mowa w § 1, wynika inna wysokość dochodzonej należności, organ wykonujący aktualizuje tytuł wykonawczy. Przepisy wydane na podstawie art. 6 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 66zj. § 1. Polski wierzyciel niezwłocznie informuje organ wnioskujący o podjętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działaniach polegających na zakwestionowaniu dochodzonych należności pieniężnych lub wystawionego na nie tytułu wykonawczego. § 2. Informację, o której mowa w § 1, organ wnioskujący przekazuje na piśmie niezwłocznie obcemu państwu. § 3. Jeżeli informację o działaniach analogicznych do działań, o których mowa w § 1, otrzymał od obcego państwa organ wykonujący, a prawo Rzeczypospolitej Polskiej mające zastosowanie do analogicznej należności pieniężnej polskiego wierzyciela nie pozwala na podjęcie działań, o których mowa w art. 66zf § 5 i 6, organ ten powiadamia o tym obce państwo. § 4. Powiadomienia, o którym mowa w § 3, dokonuje się niezwłocznie po otrzymaniu informacji od obcego państwa o zakwestionowaniu dochodzonych należności pieniężnych lub wystawionego na nie tytułu wykonawczego, nie później jednak niż w terminie miesiąca od otrzymania takiej informacji. Art. 66zk. § 1. Jeżeli wniosek o dochodzenie należności pieniężnych stanie się bezprzedmiotowy ze względu na ich zapłatę, umorzenie lub z innego powodu, organ wnioskujący informuje o tym niezwłocznie na piśmie obce państwo. § 2. Informacja, o której mowa w § 1, otrzymana od obcego państwa stanowi podstawę do zaprzestania działań prowadzonych przez właściwy organ egzekucyjny lub rekwizycyjny. § 3. Jeżeli wysokość należności pieniężnych objętych wnioskiem, o którym mowa w § 1, ulegnie zmianie, organ wnioskujący niezwłocznie informuje o tym pisemnie obce państwo. § 4. Polski wierzyciel, informując organ wnioskujący o zmianie wysokości należności pieniężnych objętych wnioskiem o ich dochodzenie, dołącza zaktualizowany tytuł wykonawczy, jeżeli przepisy wydane na podstawie art. 6 § 2 nakładają na niego obowiązek takiej aktualizacji. § 5. Jeżeli zmiana, o której mowa w § 3, polega na zmniejszeniu należności pieniężnych, organ wykonujący powiadamia o tym właściwy organ egzekucyjny, który ogranicza egzekucję do kwoty wskazanej w tym powiadomieniu. § 6. Jeżeli przed terminem przekazania informacji, o której mowa w § 5, należności pieniężne zostały wyegzekwowane w kwocie wyższej, niż wynika to z tej informacji, a wyegzekwowane należności pieniężne nie zostały przekazane obcemu państwu, nienależnie wyegzekwowane kwoty podlegają zwrotowi zobowiązanemu. § 7. Jeżeli zmiana, o której mowa w § 3, polega na zwiększeniu należności pieniężnych, organ wnioskujący występuje do obcego państwa z dodatkowym wnioskiem o dochodzenie należności pieniężnych. § 8. W przypadku otrzymania przez organ wykonujący od obcego państwa dodatkowego wniosku o dochodzenie należności pieniężnych, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wniosku o dochodzenie należności pieniężnych. § 9. Dodatkowy wniosek o dochodzenie należności pieniężnych, zgłoszony po zakończeniu postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie pierwotnego wniosku, podlega wykonaniu, jeżeli dotyczy należności pieniężnych nie mniejszych niż 1.500 euro. § 10. Do należności pieniężnych polskich wierzycieli będących przedmiotem dodatkowego wniosku o dochodzenie należności pieniężnych stosuje się kursy wymiany, o których mowa w art. 66e § 3 i art. 66x § 3, mające zastosowanie przy sporządzaniu pierwotnego wniosku. Art. 66zl. Należności pieniężne mogą być zabezpieczone na uzasadniony wniosek obcego państwa lub organu wnioskującego. Przepisy niniejszego oddziału dotyczące dochodzenia należności pieniężnych stosuje się odpowiednio. Art. 66zm. § 1. Okresy ograniczeń w dochodzeniu należności pieniężnych na wniosek obcego państwa regulują przepisy tego państwa. § 2. Zastosowane przez obce państwo środki egzekucyjne lub ulgi w spłacie, o których mowa w art. 66zd § 1, wywołują taki sam skutek, jak podjęte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 66zn. § 1. Organ egzekucyjny egzekwuje należności pieniężne w złotych i wyegzekwowane należności pieniężne przekazuje organowi wykonującemu. Organ wykonujący całą wyegzekwowaną kwotę należności pieniężnych przekazuje obcemu państwu w terminie miesiąca od dnia ich wyegzekwowania. § 2. Przepis § 1 stosuje się również do odsetek, o których mowa w art. 66ze § 1, oraz odsetek naliczonych w związku z zastosowaniem ulg w spłacie, o których mowa w art. 66zd § 1. § 3. Organ wykonujący może dokonać podziału kwoty uzyskanej z egzekucji na dochodzone należności pieniężne i koszty egzekucyjne z udziałem zainteresowanego obcego państwa. § 4. Organ wykonujący może przyjąć w uzgodnieniu z obcym państwem inny termin przekazywania wyegzekwowanych kwot, jeżeli przekazywana kwota jest mniejsza niż 1.500 euro. Art. 66zo. § 1. Obowiązek uznaje się za wykonany, niezależnie od odsetek pobieranych w okolicznościach, o których mowa w art. 66zd § 1, i odsetek określonych w art. 66ze § 1, jeżeli został on wyegzekwowany w złotych w kwocie, która, po przeliczeniu według zasady określonej w art. 66x § 3, jest równa kwocie określonej w walucie obcego państwa w zagranicznym tytule wykonawczym, na podstawie którego obce państwo wystąpiło z wnioskiem o dochodzenie należności pieniężnych. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do obowiązku egzekwowanego przez obce państwo na wniosek organu wnioskującego. § 3. Jeżeli wyegzekwowana przez obce państwo kwota należności pieniężnych po przeliczeniu na złote według średniego kursu waluty obcego państwa w stosunku do złotego, ogłoszonego przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w dniu otrzymania kwoty, jest wyższa lub niższa od kwoty wykazanej w tytule wykonawczym, różnica stanowi odpowiednio dochód lub stratę polskiego wierzyciela. Art. 66zp. § 1. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w art. 64c § 4c, organ wykonujący podejmuje decyzję o ubieganiu się od obcego państwa zwrotu kosztów, powiadamia o tym pisemnie obce państwo. § 2. Do powiadomienia, o którym mowa w § 1, dołącza się szczegółowe zestawienie przewidywanych kosztów. § 3. Jeżeli powiadomienie, analogiczne do powiadomienia, o którym mowa w § 1, otrzymał organ wnioskujący, potwierdza jego otrzymanie niezwłocznie na piśmie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania powiadomienia. § 4. Organ wnioskujący w terminie 2 miesięcy od dnia potwierdzenia, o którym mowa w § 3, informuje obce państwo, czy i w jakim zakresie pokryje wnioskowane koszty. § 5. Jeżeli organ wykonujący nie uzgodni z zainteresowanym obcym państwem sposobu pokrycia kosztów, nie podejmuje się czynności wywołujących skutki, o których mowa w art. 64c § 4c."; 16) w art. 69 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepis § 1 nie ma zastosowania do należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zobowiązań podatkowych oraz należności, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 4."; 17) w art. 105 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przekazanie, o którym mowa w § 1 pkt 3, i sprzedaż na warunkach określonych w § 2 następuje po cenie oszacowania."; 18) w art. 110: a) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu: "§ 1a. O okolicznościach, o których mowa w § 1, organ egzekucyjny informuje wierzyciela niebędącego jednocześnie organem egzekucyjnym lub organ wykonujący, jeżeli egzekucja jest prowadzona w celu ściągnięcia należności pieniężnych obcego państwa.", b) § 2 i 3 otrzymują brzmienie: "§ 2. Egzekucja administracyjna z nieruchomości może być prowadzona tylko w celu wyegzekwowania należności pieniężnych określonych lub ustalonych w ostatecznym orzeczeniu, a w przypadku orzeczenia sądu wydanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - zaopatrzonego również w klauzulę wykonalności, a także należności pieniężnych wynikających z tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 44 ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa. § 3. Organ egzekucyjny podejmuje czynności egzekucyjne związane z egzekucją z nieruchomości na wniosek wierzyciela, z tym że jeżeli wierzycielem jest obce państwo - na wniosek organu wykonującego, z zastrzeżeniem § 3a.", c) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu: "§ 3a. Organ egzekucyjny podejmuje czynności, o których mowa w § 3, po otrzymaniu zaliczki na pokrycie przewidywanych wydatków od wierzyciela niebędącego naczelnikiem urzędu skarbowego lub obcym państwem, zwanego dalej "wierzycielem finansującym".", d) § 4 i 5 otrzymują brzmienie: "§ 4. Wierzyciel finansujący wpłaca zaliczkę do organu egzekucyjnego sukcesywnie, w miarę podejmowania przez ten organ kolejnych czynności egzekucyjnych. Wysokość poszczególnych wpłat zaliczki określa organ egzekucyjny na podstawie przewidywanych wydatków, z tym że jeżeli do egzekucji z nieruchomości przystąpili kolejni wierzyciele finansujący - również dla tych wierzycieli, rozdzielając kwotę zaliczki między wszystkich wierzycieli finansujących w proporcji odpowiadającej stosunkowi ich należności pieniężnych do łącznej kwoty należności pieniężnych wierzycieli finansujących, z zastrzeżeniem § 5. § 5. Łączna kwota zaliczki należna od jednego wierzyciela finansującego nie może być większa niż 5 % egzekwowanej należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia jej w terminie i nie większa niż 11.400 zł, z tym że kwotę odsetek przyjmuje się na dzień ustalenia pierwszej zaliczki."; 19) art. 110b otrzymuje brzmienie: "Art. 110b. Uczestnikami postępowania egzekucyjnego z nieruchomości są: 1) zobowiązany, 2) wierzyciele egzekwujący, a w przypadku wierzyciela będącego obcym państwem - organ wykonujący, 3) osoby, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe lub roszczenia albo prawa osobiste zabezpieczone na nieruchomości, 4) organ, który zawarł umowę o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste."; 20) art. 115c otrzymuje brzmienie: "Art. 115c. § 1. Z zastrzeżeniem § 2, w podziale kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości oprócz wierzycieli egzekwujących uczestniczą: 1) wierzyciele posiadający tytuł wykonawczy z dowodem doręczenia zobowiązanemu wezwania do zapłaty oraz wierzyciele, którzy uzyskali zabezpieczenie powództwa i zgłosili się najpóźniej w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przyznaniu własności nieruchomości, 2) osoby, które przed zajęciem nieruchomości nabyły do niej prawa stwierdzone w protokole opisu i oszacowania wartości nieruchomości lub prawa których zostały zgłoszone i udowodnione najpóźniej w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przyznaniu własności, 3) pracownicy co do stwierdzonych dokumentem należności za pracę, jeżeli zgłosili swe roszczenia przed sporządzeniem planu podziału. § 2. Jeżeli wierzycielami egzekwującymi są obce państwa, które nie wyraziły zgody na pokrycie kosztów w okolicznościach, o których mowa w art. 64c § 4c, uczestniczą w podziale kosztów uzyskanych z egzekucji z nieruchomości w takiej części, jaka pozostała po pokryciu należności wierzycieli i osób, o których mowa w § 1."; 21) art. 168b otrzymuje brzmienie: "Art. 168b. Zobowiązany może dochodzić odszkodowania od organu egzekucyjnego lub wierzyciela, a jeżeli wierzycielem jest obce państwo - od organu wykonującego, na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego, za szkody wyrządzone wskutek niezgodnego z przepisami prawa wszczęcia lub prowadzenia egzekucji administracyjnej lub postępowania zabezpieczającego.". Art. 2. 1. Przepis art. 66b § 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Obowiązek udzielenia pomocy państwu - członkowi Unii Europejskiej lub możliwość skorzystania z jego pomocy przy dochodzeniu należności pieniężnych na zasadach określonych w ustawie wymienionej w art. 1 istnieje, z wyjątkiem art. 66c § 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1302. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 200, poz. 1953) Art. 1. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 i Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984 i Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Drogi publiczne ze względów funkcjonalno-technicznych dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm. 2)), jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. Drogi publiczne ze względu na ich dostępność dzielą się na: 1) drogi ogólnodostępne, 2) drogi o ograniczonej dostępności, w tym autostrady i drogi ekspresowe."; 3) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą, 2) droga - budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym, 3) ulica - drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe, 4) torowisko tramwajowe - część ulicy między skrajnymi szynami wraz z zewnętrznymi pasami bezpieczeństwa o szerokości 0,5 m każdy, 5) jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów, 6) chodnik - część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych, 7) korona drogi - jezdnie z poboczami, pasami awaryjnego postoju lub pasami przeznaczonymi do ruchu pieszych, zatokami autobusowymi lub postojowymi, a przy drogach dwujezdniowych - również z pasem dzielącym jezdnie, 8) zjazd - połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, 9) skrzyżowanie dróg publicznych: a) jednopoziomowe - przecięcie się lub połączenie dróg publicznych na jednym poziomie, b) wielopoziomowe - krzyżowanie się lub połączenie dróg publicznych na różnych poziomach, zapewniające pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy (węzeł drogowy) lub krzyżowanie się dróg na różnych poziomach, uniemożliwiające wybór kierunku jazdy (przejazd drogowy), 10) droga ekspresowa - drogę przeznaczoną wyłącznie do ruchu pojazdów samochodowych: a) wyposażoną w jedną lub dwie jezdnie, b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania z przecinającymi ją innymi drogami transportu lądowego i wodnego, z dopuszczeniem wyjątkowo jednopoziomowych skrzyżowań z drogami publicznymi, c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, przeznaczone wyłącznie dla użytkowników drogi, 11) autostrada - drogę przeznaczoną wyłącznie do ruchu pojazdów samochodowych: a) wyposażoną przynajmniej w dwie trwale rozdzielone jednokierunkowe jezdnie, b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania z wszystkimi przecinającymi ją drogami transportu lądowego i wodnego, c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych, pojazdów i przesyłek, przeznaczone wyłącznie dla użytkowników autostrady, 12) drogowy obiekt inżynierski - obiekt mostowy, tunel, przepust i konstrukcję oporową, 13) obiekt mostowy - budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samodzielnego ciągu pieszego lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących lub innego rodzaju komunikacji nad przeszkodą terenową, w szczególności: most, wiadukt, estakadę, kładkę, 14) tunel - budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia drogi, samodzielnego ciągu pieszego lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących lub innego rodzaju komunikacji przez przeszkodę terenową lub pod nią, w tym przejście podziemne, 15) przepust - budowlę o przekroju poprzecznym zamkniętym, przeznaczoną do przeprowadzenia cieków, szlaków wędrówek zwierząt dziko żyjących lub urządzeń technicznych przez nasyp drogi, 16) konstrukcja oporowa - budowlę przeznaczoną do utrzymywania w stanie stateczności nasypu lub wykopu, 17) budowa drogi - wykonywanie połączenia drogowego między określonymi miejscami lub miejscowościami, a także jego odbudowę i rozbudowę, 18) przebudowa drogi - wykonywanie robót, w których wyniku następuje podwyższenie parametrów technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi, niewymagających zmiany granic pasa drogowego, 19) remont drogi - wykonywanie robót przywracających pierwotny stan drogi, także przy użyciu wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym, 20) utrzymanie drogi - wykonywanie robót konserwacyjnych, porządkowych i innych zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu, w tym także odśnieżanie i zwalczanie śliskości zimowej, 21) ochrona drogi - działania mające na celu niedopuszczenie do przedwczesnego zniszczenia drogi, obniżenia klasy drogi, ograniczenia jej funkcji, niewłaściwego jej użytkowania oraz pogorszenia warunków bezpieczeństwa ruchu, 22) zieleń przydrożna - roślinność umieszczoną w pasie drogowym, mającą na celu w szczególności ochronę użytkowników drogi przed oślepianiem przez pojazdy nadjeżdżające z kierunku przeciwnego, ochronę drogi przed zawiewaniem i zaśnieżaniem, ochronę przyległego terenu przed nadmiernym hałasem, zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby, 23) reklama - nośnik informacji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, umieszczony w polu widzenia użytkowników drogi, niebędący znakiem w rozumieniu przepisów o znakach i sygnałach lub znakiem informującym o obiektach użyteczności publicznej ustawionym przez gminę, 24) dostępność drogi - cechę charakteryzującą gęstość połączeń danej drogi z innymi drogami przez skrzyżowania dróg oraz zakres dostępu do drogi przez zjazdy, 25) pojazd nienormatywny - pojazd lub zespół pojazdów, którego masa, naciski osi lub wymiary wraz z ładunkiem lub bez ładunku są większe od dopuszczalnych, przewidzianych dla danej drogi."; 4) art. 4a otrzymuje brzmienie: "Art. 4a. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sieć autostrad i dróg ekspresowych, mając na uwadze potrzeby społeczne i gospodarcze kraju w zakresie rozwoju infrastruktury. 2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, wykaz dróg o znaczeniu obronnym. Zarządzenie to nie podlega ogłoszeniu."; 5) w art. 5 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw administracji publicznej, spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii właściwych sejmików województw, a w miastach na prawach powiatu - opinii rad miast, w drodze rozporządzenia, zalicza drogi do kategorii dróg krajowych, mając na uwadze kryteria zaliczenia określone w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw transportu po zasięgnięciu opinii właściwych zarządów województw, a w miastach na prawach powiatu - właściwych prezydentów miast, w drodze rozporządzenia, ustala przebieg istniejących dróg krajowych, w celu zapewnienia ciągłości dróg krajowych."; 6) w art. 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ustalenie przebiegu istniejących dróg wojewódzkich następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, po zasięgnięciu opinii zarządów powiatów, na obszarze których przebiega droga, a w miastach na prawach powiatu - opinii prezydentów miast."; 7) w art. 6a ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Zaliczenie drogi do kategorii dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu w porozumieniu z zarządem województwa, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga, oraz zarządów sąsiednich powiatów, a w miastach na prawach powiatu - opinii prezydentów miast. 3. Ustalenie przebiegu istniejących dróg powiatowych następuje w drodze uchwały rady powiatu, po zasięgnięciu opinii wójtów (burmistrzów, prezydentów miast) gmin, na obszarze których przebiega droga."; 8) w art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Ustalenie przebiegu istniejących dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy."; 9) dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. 1. Organy właściwe w sprawach zaliczenia do kategorii i ustalenia przebiegu dróg, przekazując propozycje zaliczenia do kategorii lub propozycje ustalenia przebiegu dróg, wyznaczają termin do przedstawienia opinii, o których mowa w art. 5-7. Wyznaczony termin zgłaszania opinii nie może być krótszy niż 21 dni od dnia doręczenia propozycji do zaopiniowania. 2. Niezłożenie opinii w przewidzianym terminie uznaje się za akceptację propozycji."; 10) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. 1. Drogi niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe, są drogami wewnętrznymi. 2. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu. 3. Finansowanie zadań, o których mowa w ust. 2, należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga, a w przypadku jego braku - do właściciela tego terenu. 4. Oznakowanie połączeń dróg wewnętrznych z drogami publicznymi oraz utrzymanie urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanych z funkcjonowaniem tych połączeń, należy do zarządcy drogi publicznej."; 11) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, zaliczyć drogę niebędącą drogą publiczną w rozumieniu art. 1 do odpowiedniej kategorii, jeżeli droga ta: 1) jest niezbędna do komunikacji publicznej, 2) spełnia kryteria właściwe dla kategorii drogi wojewódzkiej, powiatowej lub gminnej, 3) nie została zaliczona przez organ właściwy do zaliczenia do kategorii dróg wojewódzkich w trybie art. 6 ust. 2, powiatowych w trybie art. 6a ust. 2 lub gminnych w trybie art. 7 ust. 2. 2. Finansowanie w zakresie budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, o których mowa w ust. 1, należy do zarządcy drogi właściwego dla kategorii, do której droga została zaliczona."; 12) art. 10 otrzymuje brzmienie: "Art. 10. 1. Organem właściwym do pozbawienia drogi dotychczasowej kategorii jest organ właściwy do zaliczenia jej do odpowiedniej kategorii. 2. Pozbawienia drogi jej kategorii dokonuje się w trybie właściwym do zaliczenia drogi do odpowiedniej kategorii. 3. Pozbawienie drogi dotychczasowej kategorii, z wyjątkiem przypadku wyłączenia drogi z użytkowania, jest możliwe jedynie w sytuacji jednoczesnego zaliczenia tej drogi do nowej kategorii. Pozbawienie i zaliczenie nie może być dokonane później niż do końca trzeciego kwartału danego roku, z mocą od dnia 1 stycznia roku następnego. 4. Nowo wybudowany odcinek drogi zostaje zaliczony do kategorii drogi, w której ciągu leży. 5. Odcinek drogi zastąpiony nowo wybudowanym odcinkiem drogi z chwilą oddania go do użytkowania zostaje pozbawiony dotychczasowej kategorii i zaliczony do kategorii drogi gminnej. 6. Drogom publicznym, obiektom mostowym i tunelom nadaje się numerację. 7. Numery drogom, po zaliczeniu ich do kategorii dróg publicznych, nadają odpowiednio: 1) drogom krajowym i wojewódzkim - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, 2) drogom powiatowym i gminnym - zarządy województw. 8. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad oraz zarządy województw prowadzą rejestry numerów nadanych drogom. 9. Jednolite numery inwentarzowe, zwane dalej "JNI", obiektom mostowym i tunelom nadaje, na podstawie zgłoszeń zarządców dróg, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad. 10. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad prowadzi rejestr JNI nadanych obiektom mostowym i tunelom. 11. Dla poszczególnych kategorii dróg właściwy zarządca drogi prowadzi ewidencję dróg, obiektów mostowych, tuneli, przepustów i promów. 12. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób numeracji oraz zakres, treść i sposób prowadzenia ewidencji dróg publicznych, obiektów mostowych, tuneli, przepustów i promów, a także treść i sposób prowadzenia rejestrów numerów nadanych drogom oraz rejestru JNI nadanych obiektom mostowym i tunelom, mając na względzie potrzeby zarządzania drogami publicznymi oraz gromadzenia danych o sieci tych dróg, w ramach jednolitej metodyki systemu referencyjnego."; 13) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za: 1) parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, 2) przejazdy po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych. 2. Korzystający z dróg publicznych mogą być obowiązani do ponoszenia opłat za: 1) przejazdy przez obiekty mostowe i tunele zlokalizowane w ciągach dróg publicznych, 2) przeprawy promowe na drogach publicznych. 3. Od opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, są zwolnione: 1) pojazdy: a) Policji, Inspekcji Transportu Drogowego, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Państwowej Straży Pożarnej, jednostek ochrony przeciwpożarowej, Straży Granicznej, pogotowia ratunkowego, Służby Więziennej, Służby Celnej, b) zarządów dróg, c) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, a także sił zbrojnych państw obcych, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi, d) wykorzystywane w ratownictwie lub w przypadku klęski żywiołowej, 2) autobusy szkolne przewożące dzieci do szkoły. 4. Od opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 2, zwolnione są: 1) ciągniki rolnicze i inne maszyny rolnicze, 2) oznakowane pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu osób niepełnosprawnych o obniżonej sprawności ruchowej lub pojazdy zaopatrzone w kartę parkingową. 5. Korzystający z drogi publicznej może być zwolniony z opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, w przypadku wykonywania przez niego przejazdów w ramach pomocy humanitarnej i medycznej. 6. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 5, następuje w drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez ministra właściwego do spraw transportu, na wniosek podmiotu występującego o takie zwolnienie."; 14) art. 13b otrzymuje brzmienie: "Art. 13b. 1. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. 2. Strefę płatnego parkowania ustala się na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej. 3. Rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, może ustalić strefę płatnego parkowania. 4. Rada gminy (rada miasta), ustalając strefę płatnego parkowania: 1) ustala wysokość stawek opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, z tym że opłata za pierwszą godzinę parkowania pojazdu samochodowego nie może przekraczać 3 zł, 2) może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowane oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi, 3) określa sposób pobierania opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1. 5. Stawki opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, mogą być zróżnicowane w zależności od miejsca parkowania. Przy ustalaniu stawek uwzględnia się progresywne narastanie opłaty przez pierwsze trzy godziny parkowania, przy czym progresja nie może przekraczać powiększenia stawki opłaty o 20 % za kolejne godziny w stosunku do stawki za poprzednią godzinę parkowania. Stawka opłaty za czwartą godzinę i za kolejne godziny parkowania nie może przekraczać stawki opłaty za pierwszą godzinę parkowania. 6. Organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach w uzgodnieniu z zarządcą drogi: 1) wyznacza w strefie płatnego parkowania miejsca przeznaczone na parkowanie, w tym miejsca przeznaczone na parkowanie oznakowanych pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu osób niepełnosprawnych o obniżonej sprawności ruchowej lub pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, 2) może wyznaczać w strefie płatnego parkowania zastrzeżone stanowiska postojowe (koperty) w celu korzystania z nich na prawach wyłączności w określonych godzinach lub całodobowo. 7. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku - zarządca drogi."; 15) po art. 13b dodaje się art. 13c-13g w brzmieniu: "Art. 13c. 1. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, pobiera się za: 1) jednorazowy przejazd w wyznaczonym czasie, po ustalonej trasie, pojazdu nienormatywnego, 2) jednorazowy przejazd po drogach krajowych, w wyznaczonym czasie, pojazdu nienormatywnego, który przekracza granicę państwa, 3) przejazdy pojazdu nienormatywnego na podstawie zezwolenia wydanego na czas określony, 4) przejazdy pojazdu nienormatywnego na podstawie zezwolenia wydanego na czas nieokreślony. 2. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się jako iloczyn liczby kilometrów przejazdu pojazdu nienormatywnego i stawki opłaty za przekroczenie dopuszczalnej wielkości parametru tego pojazdu, przewidzianej w przepisach określających warunki techniczne pojazdów. W przypadku przekroczenia dopuszczalnej wielkości więcej niż jednego parametru opłatę ustala się za każde przekroczenie oddzielnie. Jeżeli przekroczenia dopuszczalnych nacisków osi występują na kilku osiach pojedynczych lub składowych osi wielokrotnej pojazdu, opłatę ustala się za każde przekroczenie oddzielnie. 3. Stawki opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 1 do ustawy. 4. Stawki opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wynoszą: 1) 150 zł - za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu nie więcej niż o 2 m, 2) 150 zł - za przekroczenie dopuszczalnej szerokości pojazdu nieprzekraczającej 3 m, 3) 450 zł - za przekroczenie dopuszczalnych wielkości nacisków osi pojedynczych lub składowych do 15 %. 5. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 3, ustala się jako iloczyn liczby dni ważności zezwolenia i stawki opłaty dziennej. 6. Stawka opłaty dziennej, o której mowa w ust. 5, wynosi: 1) 10 zł - za przekroczenie dopuszczalnej szerokości pojazdu, 2) 5 zł - za każdy rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość pojazdu. 7. Stawka opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 4, wynosi 20 zł. 8. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, pobiera się przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 9. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ustala i pobiera Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad lub upoważniona przez niego państwowa lub samorządowa jednostka organizacyjna. 10. Opłatę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ustala i pobiera naczelnik urzędu celnego. 11. Opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, ustala i pobiera starosta. 12. Opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala się przy udzielaniu zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, w drodze decyzji administracyjnej. 13. Termin uiszczenia opłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość opłaty stała się ostateczna. 14. Opłata, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest pobierana przed wydaniem zezwolenia. 15. W przypadku odstąpienia od dokonania przejazdu przed terminem określonym w zezwoleniu opłata, o której mowa w ust. 1 pkt 1, podlega zwrotowi. Zwrotu dokonuje organ, który pobrał opłatę. Art. 13d. 1. Opłata, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, może być pobierana za przejazd pojazdów przez obiekt mostowy lub tunel, którego długość jest większa niż 400 m. 2. Przez długość obiektu mostowego lub tunelu, o której mowa w ust. 1, należy rozumieć długość całkowitą obiektu podaną w dokumentach ewidencyjnych obiektu mostowego lub tunelu, prowadzonych zgodnie z przepisami w sprawie numeracji i ewidencji dróg, obiektów mostowych, tuneli i promów. 3. Ustala się następujące kategorie pojazdów w celu określania wysokości opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1: 1) kategoria 1 - trójkołowe lub czterokołowe pojazdy samochodowe o masie własnej nieprzekraczającej 550 kg, 2) kategoria 2 - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusów, oraz zespoły tych pojazdów, 3) kategoria 3 - autobusy o dwóch osiach, ciągniki samochodowe bez naczep, 4) kategoria 4 - samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, autobusy o trzech i więcej osiach, pojazdy członowe o całkowitej liczbie osi do pięciu, 5) kategoria 5 - zespoły pojazdów składające się z samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t i przyczepy albo z autobusu i przyczepy oraz pojazdy członowe o całkowitej liczbie osi powyżej pięciu, a także pojazdy specjalne. 4. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić dla obiektów mostowych zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przejazd przez obiekt mostowy nie może przekroczyć dla: 1) pojazdu kategorii 1 - 4 zł, 2) pojazdu kategorii 2 - 5 zł, 3) pojazdu kategorii 3 - 6 zł, 4) pojazdu kategorii 4 - 8 zł, 5) pojazdu kategorii 5 - 9 zł. 5. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, może wprowadzić dla obiektów mostowych zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przejazd przez obiekt mostowy nie może przekroczyć stawek określonych w ust. 4 pkt 1-5. 6. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić dla tuneli zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przejazd przez tunel nie może przekroczyć dla: 1) pojazdu kategorii 1 - 8 zł, 2) pojazdu kategorii 2 - 10 zł, 3) pojazdu kategorii 3 - 12 zł, 4) pojazdu kategorii 4 - 15 zł, 5) pojazdu kategorii 5 - 18 zł. 7. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, może wprowadzić dla tuneli zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przejazd przez tunel nie może przekroczyć stawek, o których mowa w ust. 6 pkt 1-5. 8. Minister właściwy do spraw transportu wprowadzając opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, w drodze rozporządzenia: 1) może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowaną oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi, 2) określa sposób ogłaszania wysokości tej opłaty, 3) określa sposób pobierania tej opłaty - uwzględniając w szczególności potrzeby użytkowników w zakresie częstotliwości korzystania z obiektów mostowych i tuneli, zmniejszenie skutków finansowych wprowadzenia opłaty dla mieszkańców, dostępność informacji o wysokości opłat oraz koszt poboru tej opłaty. 9. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego wprowadzając opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, w drodze uchwały: 1) może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowaną oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi, 2) określa sposób ogłaszania wysokości tej opłaty, 3) określa sposób pobierania tej opłaty. 10. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku - zarządca drogi. Art. 13e. 1. Opłata, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, może być pobierana za przewóz promem osób, zwierząt, bagażu lub pojazdów. 2. Nie pobiera się opłaty za przewóz osób od kierowcy przewożonego pojazdu. 3. Nie pobiera się opłaty za przewóz zwierzęcia przewożonego jako bagaż ręczny. 4. Nie pobiera się opłaty za przewóz bagażu od osoby przewożącej bagaż ręczny, którego masa nie przekracza 20 kg na osobę. 5. Ustala się następujące kategorie pojazdów w celu określania wysokości opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2: 1) kategoria 1 - trójkołowe lub czterokołowe pojazdy samochodowe o masie własnej nieprzekraczającej 550 kg, motorowery i motocykle, 2) kategoria 2 - pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusów, oraz zespoły tych pojazdów, a także pojazdy zaprzęgowe, 3) kategoria 3 - autobusy o dwóch osiach, ciągniki samochodowe bez naczep, 4) kategoria 4 - samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, autobusy o trzech i więcej osiach, pojazdy członowe o całkowitej liczbie osi do pięciu, 5) kategoria 5 - zespoły pojazdów składające się z samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t i przyczepy albo z autobusu i przyczepy oraz pojazdy członowe o całkowitej liczbie osi powyżej pięciu, a także pojazdy specjalne. 6. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić dla przepraw promowych zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przewóz promem nie może przekroczyć dla: 1) jednej osoby - 3 zł, 2) jednego zwierzęcia - 3 zł, 3) jednej sztuki bagażu - 5 zł, 4) pojazdu: a) kategorii 1 - 8 zł, b) kategorii 2 - 10 zł, c) kategorii 3 - 12 zł, d) kategorii 4 - 15 zł, e) kategorii 5 - 18 zł. 7. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, może wprowadzić dla przepraw promowych zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przewóz promem nie może przekroczyć stawek, o których mowa w ust. 6 pkt 1-4. 8. Minister właściwy do spraw transportu wprowadzając opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, w drodze rozporządzenia: 1) może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowaną oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi, 2) określa sposób ogłaszania wysokości tej opłaty, 3) określa sposób pobierania tej opłaty - uwzględniając w szczególności potrzeby użytkowników w zakresie częstotliwości korzystania z przepraw promowych, zmniejszenie skutków finansowych wprowadzenia opłaty dla mieszkańców, dostępność informacji o wysokości opłat oraz koszt poboru tej opłaty. 9. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego wprowadzając opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, w drodze uchwały: 1) może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowaną oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi, 2) określa sposób ogłaszania wysokości tej opłaty, 3) określa sposób pobierania tej opłaty. 10. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, pobiera zarząd drogi, w której ciągu jest zlokalizowana przeprawa promowa, a w przypadku jego braku zarządca drogi. Art. 13f. 1. Za nieuiszczenie opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się opłatę dodatkową. 2. Rada gminy (rada miasta) określa wysokość opłaty dodatkowej, o której mowa w ust. 1, oraz sposób jej pobierania. Wysokość opłaty dodatkowej nie może przekroczyć 50 zł. 3. Opłatę dodatkową, o której mowa w ust. 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku zarządca drogi. Art. 13g. 1. Za przejazd po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych bez zezwolenia określonego przepisami o ruchu drogowym lub niezgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu wymierza się karę pieniężną, w drodze decyzji administracyjnej. 2. Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 2 do ustawy. 3. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Dokonujący przejazdu pojazdem nienormatywnym zarejestrowanym w kraju uiszcza wymierzoną karę pieniężną w terminie 21 dni od dnia jej wymierzenia oraz jest obowiązany do niezwłocznego przekazania dowodu uiszczenia kary pieniężnej organowi, który ją wymierzył. 5. Karę pieniężną uiszcza się w formie bezgotówkowej za pomocą przekazu na właściwy rachunek bankowy lub za pomocą karty płatniczej, z tym że w przypadku przedsiębiorców zagranicznych możliwe jest uiszczenie kary pieniężnej w formie gotówkowej bezpośrednio organowi, który ją wymierzył. 6. W przypadku uiszczenia kary pieniężnej w formie gotówkowej organ wydaje pokwitowanie na druku ścisłego zarachowania, stanowiące dowód uiszczenia tej kary. 7. Koszty związane z uiszczeniem kary pieniężnej poprzez przekazanie jej na rachunek bankowy, a w przypadku uiszczenia kary pieniężnej za pomocą karty płatniczej - koszty związane z autoryzacją transakcji i przekazem środków na właściwy rachunek bankowy - pokrywa wpłacający. 8. W przypadku uwzględnienia odwołania uiszczona kara pieniężna podlega zwrotowi z rachunku środka specjalnego, o którym mowa w art. 40a ust. 1, w terminie 14 dni od dnia uchylenia decyzji wymierzającej karę. 9. Do czasu uiszczenia kary pieniężnej przez przedsiębiorcę zagranicznego pojazd kieruje się lub usuwa na jego koszt na najbliższy parking strzeżony. 10. W zakresie postępowania w związku z usuwaniem pojazdu stosuje się odpowiednio przepisy o ruchu drogowym. 11. Zwrot pojazdu z parkingu następuje po ustaniu przyczyny skierowania pojazdu na parking i przedstawieniu przez kontrolowanego organowi, który wymierzył karę, dowodu uiszczenia kary pieniężnej. 12. Jeżeli kara pieniężna nie zostanie uiszczona lub pojazd nie zostanie odebrany z parkingu w ciągu 30 dni od dnia wymierzenia kary pieniężnej, stosuje się odpowiednio przepisy działu II rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm. 3)) dotyczące egzekucji należności pieniężnych z ruchomości."; 16) uchyla się art. 15; 17) art. 16 otrzymuje brzmienie: "Art. 16. 1. Budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją nie-drogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. 2. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej."; 18) w art. 17 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wydawanie przepisów techniczno-budowlanych i eksploatacyjnych dotyczących dróg i drogowych obiektów inżynierskich,", b) uchyla się pkt 5; 19) w art. 18 w ust. 2: a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci dróg publicznych,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wydawanie zezwoleń na jednorazowy przejazd w określonym czasie i po ustalonej trasie pojazdów nienormatywnych,", c) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) ochrona zabytków drogownictwa,"; 20) w art. 18a ust. 7 otrzymuje brzmienie: "7. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, tryb sporządzania informacji oraz gromadzenia i udostępniania danych o sieci dróg publicznych, obiektach mostowych, tunelach oraz promach, uwzględniając potrzebę zapewnienia ich jednolitości i kompletności."; 21) w art. 19: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Zarządzanie drogami publicznymi może być przekazywane między zarządcami w trybie porozumienia, regulującego w szczególności wzajemne rozliczenia finansowe."; 22) w art. 20: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej oraz bieżące informowanie o tych planach organów właściwych do sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich,", c) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą,", d) pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) prowadzenie ewidencji dróg, obiektów mostowych, tuneli, przepustów i promów oraz udostępnianie ich na żądanie uprawnionym organom,", e) po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: "9a) sporządzanie informacji o drogach publicznych oraz przekazywanie ich Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad,", f) pkt 10 otrzymuje brzmienie: "10) przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i drogowych obiektów inżynierskich oraz przepraw promowych, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego,", g) pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) wprowadzanie ograniczeń lub zamykanie dróg i drogowych obiektów inżynierskich dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów drogami różnej kategorii, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia,", h) pkt 16 i 17 otrzymują brzmienie: "16) utrzymywanie zieleni przydrożnej, w tym sadzenie i usuwanie drzew oraz krzewów, 17) nabywanie nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego prawa do tych nieruchomości,", i) po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu: "18) nabywanie nieruchomości innych niż wymienione w pkt 17 na potrzeby zarządzania drogami i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego do nich prawa."; 23) w art. 21 ust. 1-2 otrzymują brzmienie: "1. Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca. 1a. Zarządca drogi może upoważnić pracowników odpowiednio: urzędu marszałkowskiego, starostwa, urzędu miasta lub gminy albo pracowników jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, do załatwiania spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych. 2. Zarządy dróg mają prawo do: 1) wstępu na grunty przyległe do pasa drogowego, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania czynności związanych z utrzymaniem i ochroną dróg, 2) urządzania czasowego przejazdu przez grunty przyległe do pasa drogowego w razie przerwy w komunikacji na drodze, 3) ustawiania na gruntach przyległych do pasa drogowego zasłon przeciwśnieżnych."; 24) w art. 22 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Grunty, o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może oddawać w najem, dzierżawę albo je użyczać, w drodze umowy, na cele związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a także na cele związane z potrzebami obsługi użytkowników ruchu. Zarząd drogi może pobierać z tytułu najmu lub dzierżawy opłaty w wysokości ustalonej w umowie. Przepisów art. 43 ust. 2 pkt 3 i art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543, z późn. zm. 4)) nie stosuje się. 3. W przypadku nabywania gruntów przeznaczonych pod pas drogowy zarząd drogi może wystąpić z wnioskiem o dokonanie podziału lub scalenia i podziału nieruchomości, zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami lub przepisami o scalaniu gruntów."; 25) art. 25 otrzymuje brzmienie: "Art. 25. 1. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona skrzyżowań dróg różnej kategorii, wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi w pasie drogowym oraz urządzeniami bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanymi z funkcjonowaniem tego skrzyżowania, należy do zarządcy drogi właściwego dla drogi wyższej kategorii. 2. Koszt budowy lub przebudowy skrzyżowania, o którym mowa w ust. 1, wraz z koniecznymi drogowymi obiektami inżynierskimi w pasie drogowym oraz urządzeniami bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanymi z funkcjonowaniem tego skrzyżowania, ponosi zarządca drogi, który wystąpił z inicjatywą budowy lub przebudowy takiego skrzyżowania. 3. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona skrzyżowania autostrady lub drogi ekspresowej z innymi drogami publicznymi, wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi w pasie drogowym oraz urządzeniami bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanymi z funkcjonowaniem tego skrzyżowania, należy do zarządcy autostrady lub drogi ekspresowej. 4. Koszt budowy lub przebudowy skrzyżowania, o którym mowa w ust. 3, wraz z koniecznymi drogowymi obiektami inżynierskimi w pasie drogowym oraz urządzeniami bezpieczeństwa i organizacji ruchu, związanymi z funkcjonowaniem tego skrzyżowania, ponosi zarządca drogi, który wystąpił z inicjatywą budowy lub przebudowy takiego skrzyżowania."; 26) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona budowli brzegowych przepraw promowych zlokalizowanych w ciągu drogi wraz z urządzeniami i instalacjami oraz jednostkami przeprawowymi (promami) należy do zarządcy tej drogi."; 27) w art. 28 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona skrzyżowań dróg z liniami kolejowymi w poziomie szyn, wraz z zaporami, urządzeniami sygnalizacyjnymi, znakami kolejowymi, jak również nawierzchnią drogową w obszarze między rogatkami, a w przypadku ich braku - w odległości 4 m od skrajnych szyn, należy do zarządu kolei."; 28) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu: "Art. 28a. 1. Budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona torowiska tramwajowego umieszczonego w pasie drogowym należy do podmiotu zarządzającego torowiskiem tramwajowym. 2. Podmiot zarządzający torowiskiem tramwajowym, o którym mowa w ust. 1, uzgadnia z zarządcą drogi warunki wykonania robót na terenie tego torowiska."; 29) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. Budowa lub przebudowa zjazdu należy: 1) w przypadku budowy lub przebudowy drogi, jeżeli powoduje to zmianę dostępności drogi - do zarządcy drogi, 2) w pozostałych przypadkach - do właściciela lub użytkownika nieruchomości przyległych do drogi, po uzyskaniu, w drodze decyzji administracyjnej, zezwolenia zarządcy drogi na lokalizację zjazdu. 2. Zezwolenie na lokalizację zjazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje się na czas nieokreślony. W zezwoleniu określa się miejsce lokalizacji zjazdu i jego parametry techniczne. 3. Ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych dróg publicznych zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia albo wydać zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony. 4. Zezwolenie na lokalizację zjazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wygasa, jeżeli w ciągu 3 lat od jego wydania zjazd nie został wybudowany."; 30) po art. 29 dodaje się art. 29a w brzmieniu: "Art. 29a. 1. Za wybudowanie lub przebudowę zjazdu: 1) bez zezwolenia zarządcy drogi, 2) o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi - zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty ustalanej zgodnie z art. 40 ust. 4. 2. Karę, o której mowa w ust. 1, zarządca drogi wymierza również za użytkowanie zjazdu po terminie określonym w zezwoleniu zarządcy drogi. 3. Termin płatności kary, o której mowa w ust. 1, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca jej wysokość stała się ostateczna."; 31) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. Utrzymywanie zjazdów, łącznie ze znajdującymi się pod nimi przepustami, należy do właścicieli lub użytkowników gruntów przyległych do drogi."; 32) uchyla się art. 31; 33) art. 32 otrzymuje brzmienie: "Art. 32. 1. W przypadku gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z inną drogą transportu lądowego - z wyjątkiem skrzyżowania z linią kolejową w poziomie szyn, o którym mowa w art. 28 ust. 1 - wodnego, korytarzem powietrznym w strefie lotniska lub urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczną lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Koszty przyłączy do urządzeń liniowych w granicach pasa drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa w całości zarządca drogi, a poza tymi granicami właściciel lub użytkownik urządzeń. 3. Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym, wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, w wysokości odpowiadającej wartości tych urządzeń i przy zachowaniu dotychczasowych właściwości użytkowych i parametrów technicznych, z zastrzeżeniem ust. 4, pokrywa zarządca drogi. 4. Jeżeli w wyniku uzgodnień zarządcy drogi z zainteresowaną stroną zostaną wprowadzone ulepszenia urządzeń, koszty tych ulepszeń pokrywa odpowiednio ich właściciel lub użytkownik. 5. Przekazanie przez zarządcę drogi urządzeń, o których mowa w ust. 2-4, wykonanych w pasie drogowym, osobie uprawnionej następuje nieodpłatnie, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego."; 34) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. Wykonanie skrzyżowań nowo budowanych lub przebudowywanych obiektów, o których mowa w art. 32 ust. 1, oraz linii kolejowych, powodujące naruszenie stanu istniejącej drogi lub konieczność dokonania zmian elementów drogi, należy do inwestora zlecającego budowę lub przebudowę tych obiektów."; 35) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. Zarządca drogi sporządza i weryfikuje okresowo plany rozwoju sieci drogowej i przekazuje je, niezwłocznie po sporządzeniu, organom właściwym w sprawie sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego. 2. W planach zagospodarowania przestrzennego województwa i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego przeznacza się pod przyszłą budowę dróg pas terenu o szerokości uwzględniającej ochronę użytkowników dróg i terenu przyległego przed wzajemnym niekorzystnym oddziaływaniem. 3. Zmianę zagospodarowania terenu przyległego do pasa drogowego, w szczególności polegającą na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, zarządca drogi uzgadnia w zakresie możliwości włączenia do drogi ruchu drogowego spowodowanego tą zmianą. 4. W pasie terenu, o którym mowa w ust. 2, mogą być wznoszone tylko tymczasowe obiekty budowlane oraz urządzenia budowlane związane z obiektami budowlanymi. Ich usunięcie w wypadku budowy drogi następuje na koszt właściciela, bez odszkodowania. 5. Nieruchomości położone w pasie, o którym mowa w ust. 2, stanowiące własność Skarbu Państwa, przeznaczone pod przyszłą budowę drogi, nie mogą być zbyte bez zgody właściwego zarządcy drogi."; 36) art. 36 otrzymuje brzmienie: "Art. 36. W przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi lub niezgodnie z warunkami podanymi w tym zezwoleniu właściwy zarządca drogi orzeka, w drodze decyzji administracyjnej, o jego przywróceniu do stanu poprzedniego. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi lub niezgodnie z warunkami podanymi w tym zezwoleniu, wymagającego podjęcia przez właściwy organ nadzoru budowlanego decyzji o rozbiórce obiektu budowlanego."; 37) uchyla się art. 37; 38) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Istniejące w pasie drogowym obiekty budowlane i urządzenia niezwiązane z gospodarką drogową lub obsługą ruchu, które nie powodują zagrożenia i utrudnień ruchu drogowego i nie zakłócają wykonywania zadań zarządu drogi, mogą pozostać w dotychczasowym stanie. 2. Przebudowa lub remont obiektów budowlanych i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należy do ich właściciela i wymaga zgody zarządcy drogi."; 39) w art. 39: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) lokalizacji obiektów budowlanych, umieszczania urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,", - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) poruszania się po drogach pojazdów nienormatywnych,", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) umieszczania reklam poza obszarami zabudowanymi, z wyjątkiem parkingów,", - pkt 11 otrzymuje brzmienie: "11) rozniecania ognisk w pobliżu drogowych obiektów inżynierskich i przepraw promowych oraz przejeżdżania przez nie z otwartym ogniem,", b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 7, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej, zgodnie z art. 40.", d) dodaje się ust. 5-8 w brzmieniu: "5. Jeżeli budowa, przebudowa lub remont drogi wymaga przełożenia urządzenia lub obiektu, o którym mowa w ust. 3, koszt tego przełożenia ponosi: 1) zarządca drogi - w przypadku gdy okres umieszczenia urządzenia lub obiektu w pasie drogowym jest krótszy lub równy 4 lata, licząc od dnia wydania zezwolenia przez zarządcę drogi, pod warunkiem zachowania dotychczasowych właściwości użytkowych oraz parametrów technicznych urządzenia lub obiektu, 2) właściciel urządzenia lub obiektu - w przypadku gdy: a) okres umieszczenia urządzenia lub obiektu w pasie drogowym jest dłuższy niż 4 lata, licząc od dnia wydania zezwolenia przez zarządcę drogi, b) na żądanie właściciela wprowadzono ulepszenia w urządzeniu lub obiekcie. 6. Zarządca drogi w trakcie budowy lub przebudowy drogi może zlokalizować w pasie drogowym kanał technologiczny, służący umieszczeniu podziemnych urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, w szczególności linii telekomunikacyjnych. 7. Zarządca drogi udostępnia, w drodze umowy dzierżawy lub najmu, kanały technologiczne, o których mowa w ust. 6, zainteresowanym podmiotom wybranym w drodze przetargu, z zachowaniem przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zarządca drogi pobiera z tego tytułu opłaty w wysokości ustalonej w umowie. 8. Wykonywanie zadań związanych z zarządzaniem kanałami technologicznymi, o których mowa w ust. 6, zarządca drogi może powierzyć, w drodze umowy, podmiotowi wyłonionemu w drodze przetargu, z zachowaniem przepisów o zamówieniach publicznych."; 40) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. 1. Zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy: 1) prowadzenia robót w pasie drogowym, 2) umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, 3) umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam, 4) zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3. 3. Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę. 4. Opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i 4, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa drogowego, stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego i liczby dni zajmowania pasa drogowego. 5. Opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i rocznej stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego. 6. Opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, ustala się jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego albo powierzchni reklamy, liczby dni zajmowania pasa drogowego i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego. 7. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, ustala dla dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego, z tym że stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł. 8. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m2 pasa drogowego, z tym że stawki opłaty, o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł. 9. Przy ustalaniu stawek, o których mowa w ust. 7 i 8, uwzględnia się: 1) kategorię drogi, której pas drogowy zostaje zajęty, 2) rodzaj elementu zajętego pasa drogowego, 3) procentową wielkość zajmowanej szerokości jezdni, 4) rodzaj zajęcia pasa drogowego, 5) rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym. 10. Za zajęcie pasa drogowego o powierzchni mniejszej niż 1 m2 lub powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego lub urządzenia mniejszej niż 1 m2 stosuje się stawki takie jak za zajęcie 1 m2 pasa drogowego. 11. Opłatę, o której mowa w ust. 3, nalicza i pobiera, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego. 12. Za zajęcie pasa drogowego: 1) bez zezwolenia zarządcy drogi, 2) z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w zezwoleniu zarządcy drogi, 3) o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi - zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty ustalanej zgodnie z ust. 4-6. 13. Termin uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 3, oraz kary, o której mowa w ust. 12, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca ich wysokość stała się ostateczna. 14. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie konieczności usunięcia awarii urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a znajdujących się w pasie drogowym. Po zlokalizowaniu awarii prowadzący roboty niezwłocznie zawiadamia o tym zarządcę drogi, w porozumieniu z nim określa termin i powierzchnię zajętego pasa drogowego i uiszcza opłatę, o której mowa w ust. 4. Za wejście w pas drogowy bez zawiadomienia zarządcy drogi, przekroczenie ustalonego terminu i powierzchni zajęcia pasa drogowego zarządca drogi wymierza karę pieniężną zgodnie z ust. 12. 15. Zajmujący pas drogowy jest obowiązany zapewnić bezpieczne warunki ruchu i przywrócić pas do poprzedniego stanu użyteczności w określonym terminie. 16. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa warunki niezbędne do udzielania zezwoleń na zajmowanie pasa drogowego na cele, o których mowa w ust. 2, mając na względzie bezpieczeństwo użytkowania i ochronę dróg."; 41) art. 40a otrzymuje brzmienie: "Art. 40a. 1. Opłaty określone w art. 13 ust. 1 i ust. 2, art. 13f ust. 1 i art. 40 ust. 3 oraz kary pieniężne określone w art. 13g ust. 1, art. 29a ust. 1 i 2 oraz art. 40 ust. 12, a także opłaty z tytułu umów zawieranych na podstawie art. 22 ust. 2 i art. 39 ust. 7, stanowią przychody środków specjalnych odpowiednich zarządów dróg, przeznaczonych na budowę, przebudowę, remont, utrzymanie i ochronę dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich i przepraw promowych. 2. Opłaty za przejazdy pojazdów nienormatywnych, których trasa przebiega przez granicę państwa, określone w art. 13c ust. 1 pkt 2, i kary, o których mowa w art. 13g ust. 1, dotyczące tych pojazdów, stanowią przychody środka specjalnego Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad przeznaczonego na budowę, przebudowę, remont i utrzymanie dróg krajowych oraz na zakup urządzeń do ważenia pojazdów."; 42) w art. 40b ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej, nacisków osi lub wymiarów pojazdów naczelnicy urzędów celnych pobierają opłaty ustalone zgodnie z art. 13c ust. 4 i wymierzają kary pieniężne ustalone zgodnie z art. 13g ust. 2."; 43) art. 40c otrzymuje brzmienie: "Art. 40c. 1. W przypadku stwierdzenia, że pojazd przekracza dopuszczalną masę całkowitą, naciski osi, wymiary lub przejazd pojazdu odbywa się bez zezwolenia wymaganego przepisami o ruchu drogowym, inspektor Inspekcji Transportu Drogowego oraz funkcjonariusz Policji mają prawo wymierzania i pobierania kary pieniężnej, ustalonej zgodnie z art. 13g ust. 2. 2. Od decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do organu nadrzędnego w stosunku do organu, który karę tę wymierzył, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia."; 44) dodaje się art. 40d w brzmieniu: "Art. 40d. 1. W przypadku nieterminowego uiszczenia opłat określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2 i art. 40 ust. 3, a także opłat wynikających z umów zawieranych zgodnie z art. 22 ust. 2 i art. 39 ust. 7, pobiera się odsetki ustawowe. 2. Opłaty i kary nieuiszczone w terminie podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji."; 45) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. 1. Koszty związane z określeniem tras przejazdu oraz przystosowaniem odcinków dróg do przejazdu pojazdów nienormatywnych pokrywa dokonujący tych przejazdów. 2. Koszty związane z: 1) określeniem tras przejazdu - ustala organ właściwy do wydania zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego, 2) przystosowaniem odcinków dróg do przejazdu pojazdów nienormatywnych, z wyjątkiem kosztów dostaw, usług i robót wskazanych w zezwoleniu na przejazd pojazdem nienormatywnym, wykonywanych przez dokonującego przejazdu pojazdem nienormatywnym lub na jego rzecz przez odpowiednie podmioty - ustala właściwy zarządca drogi. 3. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, określa sposób ustalania kosztów, o których mowa w ust. 1, oraz sposób ich pokrywania przez dokonującego przejazdu pojazdem nienormatywnym, mając na uwadze długość przejazdu i stopień przystosowania trasy przejazdu. 4. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, ustala wykaz dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t), mając na uwadze stan techniczny dróg oraz ochronę dróg przed zniszczeniem. 5. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, ustala wykaz dróg krajowych oraz wykaz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 98 kN (10 t), mając na uwadze stan techniczny dróg oraz ochronę dróg przed zniszczeniem. 6. Drogi inne niż określone na podstawie ust. 4 i 5 stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 78,4 kN (8 t)."; 46) art. 42 otrzymuje brzmienie: "Art. 42. 1. Zabrania się umieszczania urządzeń liniowych, w szczególności linii energetycznej, telekomunikacyjnej, rurociągu, taśmociągu, wzdłuż pasów drogowych, poza obszarem zabudowanym, w odległości mniejszej niż 15,0 m od granicy pasa, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z potrzebami obronnymi i zadaniami na rzecz obronności kraju oraz ochrony środowiska umieszczenie urządzenia liniowego w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 może nastąpić za zgodą zarządcy drogi. 3. Urządzenia liniowe, o których mowa w ust. 1, mogą być umieszczane, na warunkach określonych przez zarządcę drogi: 1) na terenach narażonych na niebezpieczeństwo powodzi - na skarpach nasypów drogowych, z wyjątkiem nasypów spełniających jednocześnie funkcję wałów przeciwpowodziowych, a w przypadku braku takiej możliwości - na krawędzi korony drogi, 2) na terenach górskich, zalesionych i w parkach narodowych - w pasie drogowym poza koroną drogi."; 47) w art. 43: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach usytuowanie obiektu budowlanego przy drodze, o której mowa w ust. 1 lp. 3 tabeli, w odległości mniejszej niż określona może nastąpić wyłącznie za zgodą zarządcy drogi. Przepisu tego nie stosuje się przy sytuowaniu reklam poza terenem zabudowy.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przepisów ust. 1 lp. 2 i 3 tabeli nie stosuje się do podziemnej infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu, lokalizowanej poza jezdnią drogi na terenie zabudowy miast i wsi oraz poza koroną drogi na terenach zalewowych i górskich, na warunkach ustalonych przez zarządcę drogi."; 48) uchyla się rozdział 5; 49) uchyla się załącznik do ustawy; 50) dodaje się załączniki nr 1 i 2 w brzmieniu określonym w załącznikach nr 3 i 4 do niniejszej ustawy. Art. 2. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874, Nr 110, poz. 1039 i Nr 188, poz. 1840) w art. 2 w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu.". Art. 3. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452 i Nr 162, poz. 1568) w art. 64: 1) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) na jednokrotny przejazd po drogach krajowych, w wyznaczonym czasie, pojazdu przekraczającego granicę państwa przy wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej."; 2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu: "4a. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, wydaje naczelnik urzędu celnego. 4b. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, określa się warunki przejazdu pojazdu lub zespołu pojazdów, o którym mowa w ust. 1, które mogą zawierać w szczególności wymóg pilotowania przez odpowiednio wyposażony i oznakowany inny pojazd."; 3) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, określi: 1) szczegółowe warunki i tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 1, ustalając w szczególności: a) pojazdy, dla których wydawane są poszczególne rodzaje zezwoleń, b) wymagania i stan techniczny dróg, które umożliwiają wyznaczenie trasy przejazdu, 2) warunki przejazdu pojazdu lub zespołu pojazdów, o którym mowa w ust. 1, 3) warunki i sposób pilotowania oraz wyposażenie i oznakowanie pojazdów wykonujących pilotaż - kierując się w szczególności koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.". Art. 4. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 150, poz. 983, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 oraz z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 i Nr 240, poz. 2057) w art. 1 w ust. 1, w art. 2, w art. 3 w ust. 1, w art. 4 w ust. 2 użyty w różnych przypadkach wyraz "modernizacja" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "przebudowa, remont". Art. 5. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452) w art. 46 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 42 i 43, oraz z opłat z tytułu licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego, zezwoleń na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych oraz przewozów wahadłowych i przewozów okazjonalnych, a także przewozów kabotażowych w międzynarodowym transporcie drogowym, jak również z tytułu zezwoleń zagranicznych są przekazywane na wyodrębniony rachunek środków specjalnych w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, z przeznaczeniem na budowę i utrzymanie dróg krajowych oraz na potrzeby gromadzenia danych o drogach publicznych i sporządzania informacji o sieci dróg publicznych. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad sprawuje nadzór nad prawidłową realizacją wpływów z opłat, o których mowa w art. 42 i 43.". Art. 6. 1. W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy lub niezarobkowy międzynarodowy przewóz drogowy są obowiązani do uiszczania opłaty dodatkowej za jednokrotny przejazd pojazdu silnikowego lub zespołu pojazdów o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych. 2. Wykaz dróg, o których mowa w ust. 1, określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze stan techniczny dróg oraz ochronę dróg przed zniszczeniem. 3. Wysokość opłaty dodatkowej w poszczególnych latach jej obowiązywania określa się następująco: RokWysokość opłaty dodatkowej w złotych pojazdy o zawieszeniu standardowympojazdy o zawieszeniu pneumatycznym 2004400300 2005364272 2006320240 2007280212 2008220164 4. Za przejazd pojazdu o nacisku osi pojedynczej ponad 98 kN (10,0 t) do 112,7 kN (11,5 t) po głównych drogach tranzytowych bez uiszczenia opłaty dodatkowej inspektor Inspekcji Transportu Drogowego lub funkcjonariusz Policji wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną. 5. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4, wynosi odpowiednio: RokWysokość kary pieniężnej w złotych pojazdy o zawieszeniu standardowympojazdy o zawieszeniu pneumatycznym 20044.0003.000 20053.6402.720 20063.2002.400 20072.8002.120 20082.2001.640 6. Do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 13g ust. 3-12 oraz art. 40c ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1. 7. Uiszczenie opłaty dodatkowej następuje przez nabycie przez dokonującego przejazdu wypełnionej karty opłaty dodatkowej. 8. Karty opłaty dodatkowej są drukami ścisłego zarachowania, odpowiednio zabezpieczonymi, w szczególności przez zastosowanie: 1) papieru ze znakiem wodnym; 2) papieru zabezpieczonego chemicznie przed próbami usuwania zapisów w dokumencie; 3) numeracji nadrukowanej farbą czarną; 4) napisów w kolorze czarnym. 9. Opłata dodatkowa może być uiszczana: 1) na drogowych przejściach granicznych: a) w placówkach kontroli granicznej, b) w urzędach celnych; 2) w urzędach celnych wewnątrz kraju. 10. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór karty opłaty dodatkowej, 2) sposób jej wypełniania, 3) okres ważności karty opłaty dodatkowej - mając na uwadze potrzebę zabezpieczenia kart opłaty dodatkowej przed podrobieniem, uszkodzeniem i zniszczeniem. 11. Do opłat dodatkowych stosuje się odpowiednio art. 40b ust. 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1. 12. Opłaty dodatkowe i kary pieniężne stanowią przychód środka specjalnego Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z przeznaczeniem na dostosowanie nawierzchni głównych dróg tranzytowych do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku na pojedynczą oś do 112,7 kN (11,5 t). 13. Koszt druku i dystrybucji kart opłat, o których mowa w ust. 1, ponosi Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad z przychodów środka specjalnego. Art. 7. Jeżeli budowa, przebudowa lub remont drogi wymaga przełożenia urządzenia lub obiektu, niezwiązanego z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, umieszczonego w pasie drogowym na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, koszt tego przełożenia ponosi zarządca drogi, pod warunkiem zachowania dotychczasowych właściwości użytkowych oraz parametrów technicznych tego urządzenia lub obiektu. Art. 8. Opłata, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, może być pobierana za przejazd pojazdów przez obiekt mostowy lub tunel, które zostały wybudowane po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 9. Do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie upoważnień zmienianych niniejszą ustawą zachowują moc przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 10. Do postępowań administracyjnych wszczętych, a niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 11. Do dnia wejścia w życie przepisów określonych w art. 40 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 do wydawania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego, ustalania opłat i kar z tego tytułu oraz przeznaczania środków pochodzących z tych opłat i kar stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 12. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej załączniki nr 1 i 2 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu określonym w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszej ustawy. Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 13-15, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia; 2) art. 1 pkt 30, który wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia; 3) art. 1 pkt 45 w zakresie art. 41 ust. 4-6, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 4) art. 6, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Załączniki do ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. (poz. 1953) Załącznik nr 1 STAWKI OPŁATY, O KTÓREJ MOWA W ART. 13C UST. 1 PKT 1 Lp.WyszczególnienieStawka opłaty w złotych za 1 km 123 1Za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem za każdy rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość 0,15 2Za przekroczenie wysokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 4,50 m włącznie0,15 b) dodatkowo za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m0,20 3Za przekroczenie szerokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 3,20 m szerokości pojazdu włącznie 0,20 b) ponad 3,20 do 4,50 m szerokości pojazdu włącznie0,45 c) dodatkowo za każdy rozpoczęty 0,50 m ponad 4,50 m0,40 4Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 80 kN: 1) dla osi pojedynczej: a) ponad 80 kN do 84 kN0,40 b) ponad 84 kN do 92 kN1,10 c) ponad 92 kN do 100 kN2,60 d) ponad 100 kN do 112 kN5,50 e) za każde rozpoczęte 8 kN ponad 112 kN dodatkowo4,00 2) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi do 1,20 m: a) ponad 57,5 kN do 60,5 kN0,10 b) ponad 60,5 kN do 66 kN0,50 c) ponad 66 kN do 72 kN1,30 d) ponad 72 kN do 80,5 kN2,40 e) za każde rozpoczęte 6 kN ponad 80,5 kN dodatkowo1,20 3) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,20 m do 1,30 m: a) ponad 65 kN do 68 kN0,20 b) ponad 68 kN do 74,5 kN1,00 c) ponad 74,5 kN do 81 kN2,10 d) ponad 81 kN do 91 kN3,70 e) za każde rozpoczęte 6,5 kN ponad 91 kN dodatkowo3,90 4) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,30 m do 2,00 m: a) ponad 72,5 kN do 76 kN0,30 b) ponad 76 kN do 83,5 kN1,40 c) ponad 83,5 kN do 90,5 kN2,90 d) ponad 90,5 kN do 101,5 kN4,70 e) za każde rozpoczęte 7 kN ponad 101,5 kN dodatkowo4,90 5Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 100 kN: 1) dla osi pojedynczej: a) ponad 100 kN do 105 kN0,60 b) ponad 105 kN do 115 kN1,30 c) ponad 115 kN do 125 kN2,40 d) ponad 125 kN do 140 kN4,20 e) za każde rozpoczęte 10 kN ponad 140 kN dodatkowo2,00 2) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi do 1,10 m: a) ponad 57,5 kN do 60,5 kN0,20 b) ponad 60,5 kN do 66 kN0,60 c) ponad 66 kN do 72 kN1,30 d) ponad 72 kN do 80,5 kN2,30 e) za każde rozpoczęte 6 kN ponad 80,5 kN dodatkowo3,00 3) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,10 m do 1,20 m: a) ponad 65 kN do 68 kN0,10 b) ponad 68 kN do 74,5 kN0,50 c) ponad 74,5 kN do 81 kN1,30 d) ponad 81 kN do 91 kN2,70 e) za każde rozpoczęte 6,5 kN ponad 91 kN dodatkowo3,20 4) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,20 m do 1,30 m: a) ponad 72,5 kN do 76 kN0,10 b) ponad 76 kN do 83,5 kN0,90 c) ponad 83,5 kN do 90,5 kN2,20 d) ponad 90,5 kN do 101,5 kN4,10 e) za każde rozpoczęte 7 kN ponad 101,5 kN dodatkowo4,20 5) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,30 m: a) ponad 80 kN do 84 kN0,60 b) ponad 84 kN do 92 kN1,70 c) ponad 92 kN do 100 kN3,50 d) ponad 100 kN do 112 kN6,30 e) za każde rozpoczęte 8 kN ponad 112 kN dodatkowo5,60 6Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu: 1) pojedynczego: a) do 5 t włącznie0,50 b) ponad 5 t do 10 t włącznie1,20 c) ponad 10 t do 20 t włącznie2,40 d) za każde rozpoczęte 5 t ponad 20 t dodatkowo1,80 2) członowego lub zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy: a) do 10 t włącznie0,50 b) ponad 10 t do 24 t włącznie1,20 c) ponad 24 t do 40 t włącznie2,40 d) za każde rozpoczęte 10 t ponad 40 t dodatkowo3,60 Załącznik nr 2 KARY PIENIĘŻNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 13G UST. 1 Lp.WyszczególnienieWysokość kary w złotych 123 1Za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu za każdy rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość120 2Za przekroczenie wysokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od 4,00 m do 4,50 m włącznie120 b) dodatkowo za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m160 3Za przekroczenie szerokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 3,20 m szerokości pojazdu włącznie160 b) ponad 3,20 m do 4,50 m szerokości pojazdu włącznie360 c) dodatkowo za każde rozpoczęte 0,50 m ponad 4,50 m320 4Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczalny jest ruch pojazdów o naciskach osi do 80 kN: 1) dla osi pojedynczej: a) ponad 80 kN do 84 kN480 b) ponad 84 kN do 92 kN1.320 c) ponad 92 kN do 100 kN3.120 d) ponad 100 kN do 112 kN6.600 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 8 kN ponad 112 kN dodatkowo4.800 2) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi do 1,20 m: a) ponad 57,5 kN do 60,5 kN120 b) ponad 60,5 kN do 66 kN600 c) ponad 66 kN do 72 kN1.560 d) ponad 72 kN do 80,5 kN2.880 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6 kN ponad 80,5 kN dodatkowo1.440 3) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,20 m do 1,30 m: a) ponad 65 kN do 68 kN240 b) ponad 68 kN do 74,5 kN1.200 c) ponad 74,5 kN do 81 kN2.520 d) ponad 81 kN do 91 kN4.440 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6,5 kN ponad 91 kN dodatkowo4.680 4) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,30 m do 2,00 m: a) ponad 72,5 kN do 76 kN360 b) ponad 76 kN do 83,5 kN1.680 c) ponad 83,5 kN do 90,5 kN3.480 d) ponad 90,5 kN do 101,5 kN5.640 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 7 kN ponad 101,5 kN dodatkowo5.880 5Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 100 kN: 1) dla osi pojedynczej: a) ponad 100 kN do 105 kN720 b) ponad 105 kN do 115 kN1.560 c) ponad 115 kN do 125 kN2.880 d) ponad 125 kN do 140 kN5.040 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 10 kN ponad 140 kN dodatkowo2.400 2) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi do 1,10 m: a) ponad 57,5 kN do 60,5 kN240 b) ponad 60,5 kN do 66 kN720 c) ponad 66 kN do 72 kN1.200 d) ponad 72 kN do 80,5 kN2.760 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6 kN ponad 80,5 kN dodatkowo3.600 3) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,10 m do 1,20 m: a) ponad 65 kN do 68 kN120 b) ponad 68 kN do 74,5 kN600 c) ponad 74,5 kN do 81 kN1.560 d) ponad 81 kN do 91 kN3.240 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 6,5 kN ponad 91 kN dodatkowo3.840 4) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,20 m do 1,30 m: a) ponad 72,5 kN do 76 kN120 b) ponad 76 kN do 83,5 kN1.080 c) ponad 83,5 kN do 90,5 kN2.640 d) ponad 90,5 kN do 101,5 kN4.920 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 7 kN ponad 101,5 kN dodatkowo5.040 5) dla osi składowej osi wielokrotnej, przy rozstawie osi powyżej 1,30 m: a) ponad 80 kN do 84 kN720 b) ponad 84 kN do 92 kN2.040 c) ponad 92 kN do 100 kN4.200 d) ponad 100 kN do 112 kN7.560 e) za każde rozpoczęte przekroczenie 8 kN ponad 112 kN dodatkowo6.720 6Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu: 1) pojedynczego: a) do 5 t włącznie600 b) ponad 5 t do 10 t włącznie1.440 c) ponad 10 t do 20 t włącznie2.880 d) za każde rozpoczęte 5 t ponad 20 t dodatkowo2.160 2) członowego lub zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy: a) do 10 t włącznie600 b) ponad 10 t do 24 t włącznie1.440 c) ponad 24 t do 40 t włącznie2.880 d) za każde rozpoczęte 10 t ponad 40 t dodatkowo4.320 7Za niedotrzymanie któregokolwiek z pozostałych warunków przejazdu podanych w zezwoleniu1.000 Załącznik nr 3 STAWKI OPŁATY, O KTÓREJ MOWA W ART. 13C UST. 1 PKT 1 Lp.WyszczególnienieStawka opłaty w złotych za 1 km 123 1Za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem za każdy rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość0,15 2Za przekroczenie wysokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 4,50 m włącznie0,15 b) dodatkowo za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m0,20 3Za przekroczenie szerokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 3,20 m szerokości pojazdu włącznie0,20 b) ponad 3,20 m do 4,50 m szerokości pojazdu włącznie0,45 c) dodatkowo za każde rozpoczęte 0,50 m ponad 4,50 m0,40 4Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 78,4 kN (8 t): 1) dla pojedynczej osi nienapędowej 68,6 kN (7,0 t): a) ponad 68,6 kN do 73,5 kN0,40*) b) ponad 73,5 kN do 78,4 kN0,90*) c) ponad 78,4 kN do 83,3 kN1,50*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 83,3 kN dodatkowo1,30*) 2) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 75,5 kN (7,7 t): a) ponad 75,5 kN do 83,3 kN0,15*) b) ponad 83,3 kN do 95,1 kN0,40*) c) ponad 95,1 kN do 104,9 kN0,90*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 104,9 kN dodatkowo0,75*) 3) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 108,8 kN (11,1 t): a) ponad 108,8 kN do 118,6 kN0,40*) b) ponad 118,6 kN do 128,4 kN1,00*) c) ponad 128,4 kN do 138,2 kN1,70*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 138,2 kN dodatkowo1,60*) 4) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 122,7 kN (12,5 t): a) ponad 122,7 kN do 132,5 kN0,60*) b) ponad 132,5 kN do 142,3 kN1,30*) c) ponad 142,3 kN do 152,1 kN2,30*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 152,1 kN dodatkowo2,00*) 5) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi powyżej 1,80 m - suma nacisków osi 136,3 kN (13,9 t): a) ponad 136,3 kN do 146,1 kN0,80*) b) ponad 146,1 kN do 155,9 kN1,80*) c) ponad 155,9 kN do 165,7 kN3,00*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 165,7 kN dodatkowo2,60*) 6) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1,30 m - suma nacisków osi 143,1 kN (14,6 t): a) ponad 143,1 kN do 157,8 kN0,50*) b) ponad 157,8 kN do 172,5 kN1,10*) c) ponad 172,5 kN do 187,2 kN1,90*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 187,2 kN dodatkowo1,90*) 7) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,40 m - suma nacisków osi 163,6 kN (16,7 t): a) ponad 163,6 kN do 178,3 kN0,70*) b) ponad 178,3 kN do 193,0 kN1,50*) c) ponad 193,0 kN do 207,7 kN2,70*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 207,7 kN dodatkowo2,50*) 8) dla pojedynczej osi napędowej 78,4 kN (8,0 t): a) ponad 78,4 kN do 83,3 kN0,15*) b) ponad 83,3 kN do 88,2 kN0,30*) c) ponad 88,2 kN do 93,1 kN0,50*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 93,1 kN dodatkowo0,40*) 9) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 78,4 kN (8,0 t): a) ponad 78,4 kN do 88,2 kN0,10*) b) ponad 88,2 kN do 98,0 kN0,20*) c) ponad 98,0 kN do 107,8 kN0,45*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 107,8 kN dodatkowo0,45*) 10) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 108,8 kN (11,1 t): a) ponad 108,8 kN do 118,6 kN0,20*) b) ponad 118,6 kN do 128,4 kN0,50*) c) ponad 128,4 kN do 138,2 kN0,90*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 138,2 kN dodatkowo0,80*) 11) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 122,7 kN (12,5 t): a) ponad 122,7 kN do 132,5 kN0,30*) b) ponad 132,5 kN do 142,3 kN0,70*) c) ponad 142,3 kN do 152,1 kN1,20*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 152,1 kN dodatkowo1,00*) 5Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 98 kN (10 t): 1) dla pojedynczej osi nienapędowej 85,3 kN (8,7 t): a) ponad 85,3 kN do 90,2 kN0,30*) b) ponad 90,2 kN do 95,1 kN0,65*) c) ponad 95,1 kN do 100,0 kN1,00*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 100,0 kN dodatkowo0,65*) 2) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 98,0 kN (10 t): a) ponad 98,0 kN do 107,8 kN0,20*) b) ponad 107,8 kN do 117,6 kN0,40*) c) ponad 117,6 kN do 127,4 kN0,65*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 127,4 kN dodatkowo0,50*) 3) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 136,3 kN (13,9 t): a) ponad 136,3 kN do 146,1 kN0,40*) b) ponad 146,1 kN do 155,9 kN0,85*) c) ponad 155,9 kN do 165,7 kN1,30*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 165,7 kN dodatkowo0,90*) 4) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 153,9 kN (15,7 t): a) ponad 153,9 kN do 163,7 kN0,50*) b) ponad 163,7 kN do 173,5 kN1,10*) c) ponad 173,5 kN do 183,3 kN1,70*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 183,3 kN dodatkowo1,20*) 5) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi powyżej 1,80 m - suma nacisków osi 170,4 kN (17,4 t): a) ponad 170,4 kN do 180,2 kN0,60*) b) ponad 180,2 kN do 190,0 kN1,30*) c) ponad 190,0 kN do 199,8 kN2,10*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 199,8 kN dodatkowo1,40*) 6) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1,30 m - suma nacisków osi 179,0 kN (18,3 t): a) ponad 179,0 kN do 193,7 kN0,40*) b) ponad 193,7 kN do 208,4 kN0,90*) c) ponad 208,4 kN do 223,1 kN1,50*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 223,1 kN dodatkowo1,10*) 7) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,40 m - suma nacisków osi 204,5 kN (20,9 t): a) ponad 204,5 kN do 219,2 kN0,55*) b) ponad 219,2 kN do 233,9 kN1,20*) c) ponad 233,9 kN do 248,6 kN1,90*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 248,6 kN dodatkowo1,30*) 8) dla pojedynczej osi napędowej 98,0 kN (10,0 t): a) ponad 98,0 kN do 102,9 kN0,25*) b) ponad 102,9 kN do 107,8 kN0,50*) c) ponad 107,8 kN do 112,7 kN0,80*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 112,7 kN dodatkowo0,50*) 9) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 98,0 kN (10,0 t): a) ponad 98,0 kN do 107,8 kN0,10*) b) ponad 107,8 kN do 117,6 kN0,20*) c) ponad 117,6 kN do 127,4 kN0,35*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 127,4 kN dodatkowo0,25*) 10) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 136,3 kN (13,9 t): a) ponad 136,3 kN do 146,1 kN0,20*) b) ponad 146,1 kN do 155,9 kN0,40*) c) ponad 155,9 kN do 165,7 kN0,60*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 165,7 kN dodatkowo0,45*) 11) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 153,9 kN (15,7 t): a) ponad 153,9 kN do 163,7 kN0,25*) b) ponad 163,7 kN do 173,5 kN0,55*) c) ponad 173,5 kN do 183,3 kN0,90*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 183,3 kN dodatkowo0,60*) 6Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 112,7 kN: 1) dla pojedynczej osi nienapędowej 98 kN (10 t): a) ponad 98 kN do 102,9 kN0,20*) b) ponad 102,9 kN do 107,8 kN0,40*) c) ponad 107,8 kN do 112,7 kN0,60*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 112,7 kN dodatkowo0,40*) 2) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 107,8 kN (11 t): a) ponad 107,8 kN do 117,6 kN0,15*) b) ponad 117,6 kN do 127,4 kN0,30*) c) ponad 127,4 kN do 137,2 kN0,50*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 137,2 kN dodatkowo0,35*) 3) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 156,8 kN (16 t): a) ponad 156,8 kN do 166,6 kN0,30*) b) ponad 166,6 kN do 176,4 kN0,65*) c) ponad 176,4 kN do 186,2 kN1,00*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 186,2 kN dodatkowo0,70*) 4) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 176,4 kN (18 t): a) ponad 176,4 kN do 186,2 kN0,35*) b) ponad 186,2 kN do 196,0 kN0,75*) c) ponad 196,0 kN do 205,8 kN1,20*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 205,8 kN dodatkowo0,75*) 5) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi powyżej 1,80 m - suma nacisków osi 196,0 kN (20 t): a) ponad 196,0 kN do 205,8 kN0,40*) b) ponad 205,8 kN do 215,6 kN0,90*) c) ponad 215,6 kN do 225,4 kN1,40*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 225,4 kN dodatkowo0,90*) 6) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1,30 m - suma nacisków osi 205,8 kN (21 t): a) ponad 205,8 kN do 220,5 kN0,30*) b) ponad 220,5 kN do 235,2 kN0,70*) c) ponad 235,2 kN do 249,9 kN1,20*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 249,9 kN dodatkowo0,90*) 7) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,40 m - suma nacisków osi 235,2 kN (24 t): a) ponad 235,2 kN do 249,9 kN0,45*) b) ponad 249,9 kN do 264,6 kN1,00*) c) ponad 264,6 kN do 279,3 kN1,50*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 279,3 kN dodatkowo1,00*) 8) dla pojedynczej osi napędowej 112,7 kN (11,5 t): a) ponad 112,7 kN do 117,6 kN0,20*) b) ponad 117,6 kN do 122,5 kN0,45*) c) ponad 122,5 kN do 127,4 kN0,75*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 127,4 kN dodatkowo0,45*) 9) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 112,7 kN (11,5 t): a) ponad 112,7 kN do 122,5 kN0,10*) b) ponad 122,5 kN do 132,3 kN0,20*) c) ponad 132,3 kN do 142,1 kN0,35*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 142,1 kN dodatkowo0,25*) 10) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 156,8 kN (16 t): a) ponad 156,8 kN do 166,6 kN0,10*) b) ponad 166,6 kN do 176,4 kN0,20*) c) ponad 176,4 kN do 186,2 kN0,30*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 186,2 kN dodatkowo0,20*) 11) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 176,4 kN (18 t): a) ponad 176,4 kN do 186,2 kN0,10*) b) ponad 186,2 kN do 196,0 kN0,25*) c) ponad 196,0 kN do 205,8 kN0,40*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 205,8 kN dodatkowo0,25*) 7Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu: 1) pojedynczego: a) do 5 t włącznie0,50 b) ponad 5 t do 10 t włącznie1,20 c) ponad 10 t do 20 t włącznie2,40 d) za każde rozpoczęte 5 t ponad 20 t dodatkowo1,80 2) członowego lub zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy: a) do 10 t włącznie0,50 b) ponad 10 t do 24 t włącznie1,20 c) ponad 24 t do 40 t włącznie2,40 d) za każde rozpoczęte 10 t ponad 40 t dodatkowo3,60 *) W stosunku do pojazdów wyposażonych w zawieszenie pneumatyczne opłaty ustala się w wysokości o 25% niższej od wysokości ustalonej w tabeli. Załącznik nr 4 KARY PIENIĘŻNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 13G UST. 1 Lp.WyszczególnienieWysokość kary w zł 123 1Za przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu za każdy rozpoczęty 1 m ponad dopuszczalną długość120 2Za przekroczenie wysokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od 4,00 m do 4,50 m włącznie120 b) dodatkowo za każde rozpoczęte 10 cm ponad 4,50 m160 3Za przekroczenie szerokości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem: a) od wartości dopuszczalnej do 3,20 m szerokości pojazdu włącznie160 b) ponad 3,20 m do 4,50 m szerokości pojazdu włącznie360 c) dodatkowo za każde rozpoczęte 0,50 m ponad 4,50 m320 4Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 78,4 kN (8 t): 1) dla pojedynczej osi nienapędowej 68,6 kN (7,0 t): a) ponad 68,6 kN do 73,5 kN480*) b) ponad 73,5 kN do 78,4 kN1.080*) c) ponad 78,4 kN do 83,3 kN1.800*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 83,3 kN dodatkowo1.560*) 2) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 75,5 kN (7,7 t): a) ponad 75,5 kN do 85,3 kN180*) b) ponad 85,3 kN do 95,1 kN480*) c) ponad 95,1 kN do 104,9 kN1.080*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 104,9 kN dodatkowo900*) 3) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 108,8 kN (11,1 t): a) ponad 108,8 kN do 118,6 kN480*) b) ponad 118,6 kN do 128,4 kN1.200*) c) ponad 128,4 kN do 138,2 kN2.040*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 138,2 kN dodatkowo1.920*) 4) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 122,7 kN (12,5 t): a) ponad 122,7 kN do 132,5 kN720*) b) ponad 132,5 kN do 142,3 kN1.560*) c) ponad 142,3 kN do 152,1 kN2.760*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 152,1 kN dodatkowo2.400*) 5) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi powyżej 1,80 m - suma nacisków osi 136,3 kN (13,9 t): a) ponad 136,3 kN do 146,1 kN960*) b) ponad 146,1 kN do 155,9 kN2.160*) c) ponad 155,9 kN do 165,7 kN3.600*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 165,7 kN dodatkowo3.120*) 6) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1,30 m - suma nacisków osi 143,1 kN (14,6 t): a) ponad 143,1 kN do 157,8 kN600*) b) ponad 157,8 kN do 172,5 kN1.320*) c) ponad 172,5 kN do 187,2 kN2.280*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 187,2 kN dodatkowo2.280*) 7) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,40 m - suma nacisków osi 163,6 kN (16,7 t): a) ponad 163,6 kN do 178,3 kN840*) b) ponad 178,3 kN do 193,0 kN1.800*) c) ponad 193,0 kN do 207,7 kN3.240*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 207,7 kN dodatkowo3.000*) 8) dla pojedynczej osi napędowej 78,4 kN (8,0 t): a) ponad 78,4 kN do 83,3 kN180*) b) ponad 83,3 kN do 88,2 kN360*) c) ponad 88,2 kN do 93,1 kN600*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 93,1 kN dodatkowo480*) 9) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 78,4 kN (8,0 t): a) ponad 78,4 kN do 88,2 kN120*) b) ponad 88,2 kN do 98,0 kN240*) c) ponad 98,0 kN do 107,8 kN540*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 107,8 kN dodatkowo540*) 10) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 108,8 kN (11,1 t): a) ponad 108,8 kN do 118,6 kN240*) b) ponad 118,6 kN do 128,4 kN600*) c) ponad 128,4 kN do 138,2 kN1.080*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 138,2 kN dodatkowo960*) 11) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 122,7 kN (12,5 t): a) ponad 122,7 kN do 132,5 kN360*) b) ponad 132,5 kN do 142,3 kN840*) c) ponad 142,3 kN do 152,1 kN1.440*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 152,1 kN dodatkowo1.200*) 5Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczony ruch pojazdów o naciskach osi do 98 kN (10 t): 1) dla pojedynczej osi nienapędowej 85,3 kN (8,7 t): a) ponad 85,3 kN do 90,2 kN360*) b) ponad 90,2 kN do 95,1 kN780*) c) ponad 95,1 kN do 100,0 kN1.200*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 100,0 kN dodatkowo780*) 2) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 98,0 kN (10 t): a) ponad 98,0 kN do 107,8 kN240*) b) ponad 107,8 kN do 117,6 kN480*) c) ponad 117,6 kN do 127,4 kN780*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 127,4 kN dodatkowo600*) 3) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 136,3 kN (13,9 t): a) ponad 136,3 kN do 146,1 kN480*) b) ponad 146,1 kN do 155,9 kN1.020*) c) ponad 155,9 kN do 165,7 kN1.560*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 165,7 kN dodatkowo1.080*) 4) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 153,9 kN (15,7 t): a) ponad 153,9 kN do 163,7 kN600*) b) ponad 163,7 kN do 173,5 kN1.320*) c) ponad 173,5 kN do 183,3 kN2.040*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 183,3 kN dodatkowo1.440*) 5) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi powyżej 1,80 m - suma nacisków osi 170,4 kN (17,4 t): a) ponad 170,4 kN do 180,2 kN720*) b) ponad 180,2 kN do 190,0 kN1.560*) c) ponad 190,0 kN do 199,8 kN2.520*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 199,8 kN dodatkowo1.680*) 6) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1,30 m - suma nacisków osi 179,0 kN (18,3 t): a) ponad 179,0 kN do 193,7 kN480*) b) ponad 193,7 kN do 208,4 kN1.080*) c) ponad 208,4 kN do 223,1 kN1.800*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 223,1 kN dodatkowo1.320*) 7) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,40 m - suma nacisków osi 204,5 kN (20,9 t): a) ponad 204,5 kN do 219,2 kN660*) b) ponad 219,2 kN do 233,9 kN1.440*) c) ponad 233,9 kN do 248,6 kN2.280*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 248,6 kN dodatkowo1.560*) 8) dla pojedynczej osi napędowej 98,0 kN (10,0 t): a) ponad 98,0 kN do 102,9 kN300*) b) ponad 102,9 kN do 107,8 kN600*) c) ponad 107,8 kN do 112,7 kN960*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 112,7 kN dodatkowo600*) 9) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 98,0 kN (10,0 t): a) ponad 98,0 kN do 107,8 kN120*) b) ponad 107,8 kN do 117,6 kN240*) c) ponad 117,6 kN do 127,4 kN420*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 127,4 kN dodatkowo300*) 10) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 136,3 kN (13,9 t): a) ponad 136,3 kN do 146,1 kN240*) b) ponad 146,1 kN do 155,9 kN480*) c) ponad 155,9 kN do 165,7 kN720*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 165,7 kN dodatkowo540*) 11) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 153,9 kN (15,7 t): a) ponad 153,9 kN do 163,7 kN300*) b) ponad 163,7 kN do 173,5 kN660*) c) ponad 173,5 kN do 183,3 kN1.080*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 183,3 kN dodatkowo720*) 6Za przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 112,7 kN: 1) dla pojedynczej osi nienapędowej 98 kN (10 t): a) ponad 98 kN do 102,9 kN240*) b) ponad 102,9 kN do 107,8 kN480*) c) ponad 107,8 kN do 112,7 kN720*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 112,7 kN dodatkowo480*) 2) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 107,8 kN (11 t): a) ponad 107,8 kN do 117,6 kN180*) b) ponad 117,6 kN do 127,4 kN360*) c) ponad 127,4 kN do 137,2 kN600*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 137,2 kN dodatkowo420*) 3) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 156,8 kN (16 t): a) ponad 156,8 kN do 166,6 kN360*) b) ponad 166,6 kN do 176,4 kN780*) c) ponad 176,4 kN do 186,2 kN1.200*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 186,2 kN dodatkowo840*) 4) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 176,4 kN (18 t): a) ponad 176,4 kN do 186,2 kN420*) b) ponad 186,2 kN do 196,0 kN900*) c) ponad 196,0 kN do 205,8 kN1.440*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 205,8 kN dodatkowo900*) 5) dla podwójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi powyżej 1,80 m - suma nacisków osi 196,0 kN (20 t): a) ponad 196,0 kN do 205,8 kN480*) b) ponad 205,8 kN do 215,6 kN1.080*) c) ponad 215,6 kN do 225,4 kN1.680*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 225,4 kN dodatkowo1.080*) 6) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1,30 m - suma nacisków osi 205,8 kN (21 t): a) ponad 205,8 kN do 220,5 kN360*) b) ponad 220,5 kN do 235,2 kN840*) c) ponad 235,2 kN do 249,9 kN1.440*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 249,9 kN dodatkowo1.080*) 7) dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,40 m - suma nacisków osi 235,2 kN (24 t): a) ponad 235,2 kN do 249,9 kN540*) b) ponad 249,9 kN do 264,6 kN1.200*) c) ponad 264,6 kN do 279,3 kN1.800*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 15 kN ponad 279,3 kN dodatkowo1.200*) 8) dla pojedynczej osi napędowej 112,7 kN (11,5 t): a) ponad 112,7 kN do 117,6 kN240*) b) ponad 117,6 kN do 122,5 kN540*) c) ponad 122,5 kN do 127,4 kN900*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 5 kN ponad 127,4 kN dodatkowo540*) 9) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi do 1 m - suma nacisków osi 112,7 kN (11,5 t): a) ponad 112,7 kN do 122,5 kN120*) b) ponad 122,5 kN do 132,3 kN240*) c) ponad 132,3 kN do 142,1 kN420*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 142,1 kN dodatkowo300*) 10) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1 m do 1,30 m - suma nacisków osi 156,8 kN (16 t): a) ponad 156,8 kN do 166,6 kN120*) b) ponad 166,6 kN do 176,4 kN240*) c) ponad 176,4 kN do 186,2 kN360*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 186,2 kN dodatkowo240*) 11) dla podwójnej osi napędowej pojazdów samochodowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 m do 1,80 m - suma nacisków osi 176,4 kN (18 t): a) ponad 176,4 kN do 186,2 kN120*) b) ponad 186,2 kN do 196,0 kN300*) c) ponad 196,0 kN do 205,8 kN480*) d) za każde rozpoczęte przekroczenie o 10 kN ponad 205,8 kN dodatkowo300*) 7Za przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu: 1) pojedynczego: a) do 5 t włącznie600 b) ponad 5 t do 10 t włącznie1.440 c) ponad 10 t do 20 t włącznie2.880 d) za każde rozpoczęte 5 t ponad 20 t dodatkowo2.160 2) członowego lub zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu silnikowego i przyczepy: a) do 10 t włącznie600 b) ponad 10 t do 24 t włącznie1.440 c) ponad 24 t do 40 t włącznie2.880 d) za każde rozpoczęte 10 t ponad 40 t dodatkowo4.320 8Za niedotrzymanie któregokolwiek z pozostałych warunków przejazdu podanych w zezwoleniu1.000 *) W stosunku do pojazdów wyposażonych w zawieszenie pneumatyczne kary ustala się w wysokości o 25% niższej od wysokości ustalonej w tabeli. 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 127, poz. 1090, Nr 141, poz. 1178, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1672, Nr 200, poz. 1679 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 193, poz. 1884. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15, Nr 80, poz. 717, 720 i 721, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1152 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 208, poz. 2017) Art. 1. W ustawie z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz. U. Nr 36, poz. 336, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia potwierdza w drodze decyzji kwalifikacje zawodowe felczera osobom, które posiadają dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych lub odrębnych przepisów. 2. Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera osobom, które: 1) ukończyły liceum felczerskie lub szkołę felczerską w Polsce albo 2) posiadają decyzję, o której mowa w ust. 1, oraz dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny na podstawie umów międzynarodowych, albo 3) posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu felczera nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska, uznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) oraz 4) posiadają pełną zdolność do czynności prawnych, 5) posiadają stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu felczera, 6) władają językiem polskim w mowie i w piśmie, w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu felczera, 7) przedstawią zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa, w którym został wydany dyplom, że posiadają na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu felczera, które nie zostało zawieszone ani którego nie zostali pozbawieni, oraz że nie toczy się przeciwko nim postępowanie w sprawach pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu. 3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej wystarczającym dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest oświadczenie o znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu felczera. 4. W odniesieniu do obywateli innych państw niż państwa członkowskie Unii Europejskiej dokumentem potwierdzającym znajomość języka polskiego jest zaświadczenie o złożeniu egzaminu z języka polskiego. 5. Egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez Naczelną Radę Lekarską. Egzamin przeprowadza się na wniosek cudzoziemca, po uiszczeniu opłaty za egzamin. 6. Opłatę za egzamin, o której mowa w ust. 5, ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Naczelnej Rady Lekarskiej. 7. Wysokość opłaty nie może przewyższać planowanych kosztów przeprowadzenia egzaminu. 8. Podstawą zaliczenia egzaminu jest suma punktów uzyskana z egzaminu, która musi przekroczyć 50 % ogólnej sumy punktów przewidzianej dla całości egzaminu. 9. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie konieczny do wykonywania zawodu felczera, uwzględniając w szczególności zakres uprawnień zawodowych felczera, 2) skład komisji egzaminacyjnej oraz sposób i tryb przeprowadzania i składania egzaminu, mając na uwadze zapewnienie sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 2 pkt 6, 3) wysokość opłaty za egzamin, mając na względzie przepis ust. 7."; 2) po art. 1 dodaje się art. 1a-1c w brzmieniu: "Art. 1a. 1. W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu felczer przedstawia Naczelnej Radzie Lekarskiej odpowiednie dokumenty i oświadczenia stwierdzające spełnienie wymagań określonych w art. 1 ust. 2 pkt 1-7 oraz w ust. 3 i 4. 2. Za wystarczające w stosunku do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spełnienia wymagań, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 5, uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia wymagane dla wykonywania zawodu felczera w państwie członkowskim, którego obywatelem jest felczer, lub w państwie członkowskim, z którego felczer przybywa; w przypadku gdy dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie odnoszące się do stanu zdrowia. 3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być przedstawiane w ciągu 3 miesięcy od daty ich wydania. 4. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, Naczelna Rada Lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu felczera i wydaje dokument "Prawo wykonywania zawodu felczera". 5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera", uwzględniając w szczególności niezbędne dane osobowe felczera, numer prawa wykonywania zawodu, adnotacje o wpisie do rejestru oraz dane dotyczące kwalifikacji felczera. Art. 1b. 1. Przyznanie prawa wykonywania zawodu felczera albo odmowa przyznania tego prawa przez Naczelną Radę Lekarską powinna być dokonana nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wszystkich dokumentów określonych ustawą. 2. Jeżeli Naczelna Rada Lekarska posiada informacje dotyczące ważnych zdarzeń, które wystąpiły poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed podjęciem w Polsce działalności przez cudzoziemca, a które mogą mieć wpływ na podjęcie lub wykonywanie zawodu felczera, może poinformować o tych zdarzeniach państwo, którego obywatelstwo cudzoziemiec posiada, lub państwo, z którego cudzoziemiec przybywa, wnosząc o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o wszelkich dalszych działaniach, które zostały podjęte w odniesieniu do dokumentów wydanych przez to państwo. 3. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, w przypadku gdy Naczelna Rada Lekarska poinformowała o zdarzeniach, o których mowa w ust. 2, do czasu otrzymania odpowiedzi, nie dłużej jednak niż na trzy miesiące. Art. 1c. 1. Felczer, który uzyskał prawo wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską. 2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowy tryb postępowania w sprawach przyznawania prawa wykonywania zawodu felczera i prowadzenia rejestru felczerów."; 3) w art. 2: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wykonywanie zawodu felczera polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, a w szczególności: 1) badaniu stanu zdrowia, 2) rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, 3) udzielaniu pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia, 4) wykonywaniu czynności z zakresu medycyny pracy, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych, 5) sprawowaniu nadzoru nad artykułami żywnościowymi i produktami użytkowymi, 6) stwierdzaniu zgonów, 7) udziale w procesie leczenia pod nadzorem lub przy współpracy z lekarzem.", b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Czynności określone w ust. 1 felczer wykonuje:"; 4) po art. 2 dodaje się art. 2a-2e w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Felczer traci prawo wykonywania zawodu z mocy prawa w przypadku ubezwłasnowolnienia. 2. Felczer lub starszy felczer posiadający prawo wykonywania zawodu, który nie wykonuje go przez okres dłuższy niż 5 lat, a zamierza podjąć jego wykonywanie, ma obowiązek zawiadomienia o tym Naczelnej Rady Lekarskiej i odbycia przeszkolenia. 3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do felczera będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który posiada kwalifikacje, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 3, i dotychczas nie uzyskał prawa wykonywania zawodu felczera na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 2b. 1. Jeżeli zaistnieją przesłanki uzasadniające podejrzenie niedostatecznego przygotowania zawodowego felczera, Naczelna Rada Lekarska powołuje komisję złożoną z lekarzy o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, która wydaje opinię o przygotowaniu zawodowym felczera. Felczer ma obowiązek stawienia się przed komisją. 2. O powołaniu komisji Naczelna Rada Lekarska powiadamia niezwłocznie felczera, którego postępowanie dotyczy. Termin stawienia się felczera przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem felczerowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni. 3. Naczelna Rada Lekarska, na podstawie opinii komisji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać felczera do odbycia przeszkolenia uzupełniającego organizowanego i przeprowadzanego przez okręgową radę lekarską właściwą dla miejsca zamieszkania felczera oraz zawiesić prawo wykonywania zawodu do czasu ukończenia przeszkolenia uzupełniającego, zwanego dalej "przeszkoleniem". 4. Okręgowa rada lekarska ustala program, miejsce oraz sposób przeszkolenia. 5. Przeszkolenie trwa nie dłużej niż 1 rok i obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. Koszt przeszkolenia teoretycznego ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód okręgowej rady lekarskiej. Wysokość opłaty za przeszkolenie teoretyczne nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z jego przeprowadzeniem. 6. Warunki odbywania przeszkolenia praktycznego określa umowa o prowadzenie przeszkolenia praktycznego, zawarta między felczerem a podmiotem realizującym to przeszkolenie. 7. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się felczera przed komisją, o której mowa w ust. 1, lub uchylania się od uczestnictwa w przeszkoleniu Naczelna Rada Lekarska zawiesza prawo wykonywania zawodu do czasu ukończenia przeszkolenia. Art. 2c. 1. Jeżeli zaistnieją przesłanki uzasadniające podejrzenie niezdolności felczera do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia, Naczelna Rada Lekarska powołuje komisję złożoną z lekarzy specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności felczera do wykonywania zawodu felczera. 2. O powołaniu komisji minister właściwy do spraw zdrowia powiadamia niezwłocznie felczera, którego postępowanie dotyczy. Termin stawienia się felczera przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem felczerowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni. 3. Felczer ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania się niezbędnym badaniom. 4. Felczer, którego dotyczy postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu komisji w czasie rozpatrywania sprawy. 5. Komisja powinna wydać orzeczenie nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia powołania. 6. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się felczera przed komisją, o której mowa w ust. 1, Naczelna Rada Lekarska zawiesza prawo wykonywania zawodu do czasu zakończenia postępowania przed komisją. 7. Naczelna Rada Lekarska, na podstawie orzeczenia komisji o niezdolności felczera do wykonywania zawodu, zawiesza prawo wykonywania zawodu felczera na okres trwania niezdolności lub stwierdza o utracie prawa wykonywania zawodu. 8. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest poufne. Art. 2d. Zadania Naczelnej Rady Lekarskiej, o których mowa w art. 1 ust. 2, art. 1a-1c, oraz prace komisji, o których mowa w art. 2b i 2c, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Członkom komisji przysługuje za każde posiedzenie komisji wynagrodzenie w wysokości 10 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 2e. 1. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej w sprawach, o których mowa w art. 1a ust. 4, art. 1b ust. 1, art. 1c ust. 1, art. 2a ust. 1, art. 2b ust. 1, 2, 3 i 7 oraz w art. 2c ust. 1, 6 i 7, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego odnoszące się do decyzji administracyjnych. 2. Od rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, przysługuje wniosek do Naczelnej Rady Lekarskiej o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. 3. Uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisują prezes albo wiceprezes oraz sekretarz Naczelnej Rady Lekarskiej."; 5) w art. 3: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Starszy felczer czynności określone w art. 2 ust. 1 wykonuje samodzielnie w zakładach opieki zdrowotnej.", b) uchyla się ust. 3; 6) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Felczer lub starszy felczer mają prawo przepisywać na recepcie produkty lecznicze i wyroby medyczne, które są dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem leków bardzo silnie działających oraz niektórych środków odurzających i psychotropowych. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres uprawnień zawodowych felczera, uwzględniając w szczególności czynności wykonywane samodzielnie i czynności wykonywane pod kierunkiem lekarza, 2) wykaz leków spośród środków odurzających i psychotropowych oraz leków silnie działających, które mogą być przepisywane na recepcie przez felczera, uwzględniając w szczególności wskazania terapeutyczne i bezpieczeństwo stosowania leków, 3) sposób oznaczania recept wystawianych przez felczera, z uwzględnieniem danych dotyczących felczera."; 7) uchyla się art. 5; 8) w art. 7 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) gdy tak stanowią ustawy,"; 9) uchyla się art. 10. Art. 2. 1. Osoby, które uzyskały prawo wykonywania zawodu i używania tytułu felczera lub starszego felczera przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują je, jeżeli do dnia 31 grudnia 2004 r. dokonają wymiany dotychczasowego dokumentu na dokument, o którym mowa w art. 1a ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy. 2. Starszy felczer, który przed dniem wejścia w życie ustawy ukończył kurs dokształcający, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1 niniejszej ustawy, i zatrudniony jest na stanowisku, do zajmowania którego wymagane było ukończenie kursu, pozostaje na tym stanowisku. 3. Sprawy dotyczące przyznania prawa wykonywania zawodu felczera, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, prowadzi się nadal na podstawie przepisów niniejszej ustawy. Art. 3. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy, zachowują moc dotychczasowe przepisy, o ile nie są sprzeczne z ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2004 r. Art. 4. Przepisy art. 1 ust. 2 pkt 3, ust. 3, art. 1a ust. 2, art. 1b ust. 2, ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1954 r. Nr 57, poz. 284, z 1998 r. Nr 143, poz. 916, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. Nr 208, poz. 2018) Art. 1. W ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 187, poz. 1567 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 532) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zawód lekarza weterynarii może wykonywać osoba, która uzyskała prawo wykonywania tego zawodu."; 2) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. 1. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna przyznaje, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 2a, prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii osobie, która: 1) jest obywatelem polskim lub obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 2) posiada: a) dyplom lekarza weterynarii wydany przez polską szkołę wyższą albo b) dyplom albo inne dokumenty potwierdzające formalne kwalifikacje lekarza weterynarii wydane przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 2f, albo c) dyplom lekarza weterynarii lub inne dokumenty potwierdzające formalne kwalifikacje lekarza weterynarii wydane przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli dyplom ten lub te dokumenty zostały uznane w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędne, zgodnie z odrębnymi przepisami; 3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych; 4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu lekarza weterynarii; 5) wykazuje nienaganną postawę etyczną; 6) korzysta w pełni z praw publicznych. 2. Lekarzowi weterynarii będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, spełniającemu warunki, o których mowa w ust. 1, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii, jeżeli: 1) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że posiada na terenie tego państwa prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii, które nie zostało zawieszone ani którego nie został pozbawiony, oraz że nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie pozbawienia albo zawieszenia prawa wykonywania zawodu; 2) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu lekarza weterynarii. 3. Przepis ust. 2 pkt 2 nie dotyczy lekarzy weterynarii, którzy ukończyli studia weterynaryjne w języku polskim. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, uwzględniając zakres uprawnień zawodowych określony w art. 1 ust. 1 i 2."; 3) po art. 2 dodaje się art. 2a-2k w brzmieniu: "Art. 2a. 1. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarzowi weterynarii będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, niespełniającemu wymagań określonych w art. 2 ust. 1 pkt 2, jeżeli: 1) posiada: a) dokument potwierdzający formalne kwalifikacje lekarza weterynarii, świadczący o rozpoczęciu kształcenia przed dniem: - 1 stycznia 1994 r. w Austrii, Finlandii lub Szwecji, - 3 października 1990 r. w Niemieckiej Republice Demokratycznej, o ile dokument ten uprawnia do wykonywania zawodu lekarza weterynarii na terytorium Republiki Federalnej Niemiec na tych samych zasadach jak dokument przyznany przez odpowiednie władze Republiki Federalnej Niemiec, - 1 stycznia 1985 r. we Włoszech, - 1 stycznia 1981 r. w Grecji, - 1 stycznia 1986 r. w Hiszpanii lub Portugalii, - 21 grudnia 1980 r. w Belgii, Danii, Francji, Holandii, Irlandii, Luksemburgu, Republice Federalnej Niemiec i Wielkiej Brytanii, oraz b) zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze danego państwa członkowskiego, potwierdzające, że wykonywał zawód przez okres co najmniej trzech kolejnych lat z pięciu lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia, albo 2) posiada zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzające, że posiadany przez niego dokument potwierdzający formalne kwalifikacje został wydany po uzyskaniu odpowiedniego wykształcenia niezbędnego do wykonywania zawodu i jest w tym państwie uznawany za odpowiadający dokumentom wymienionym w wykazie, o którym mowa w art. 2f. 2. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2, mogą być przedstawiane w ciągu 12 miesięcy od daty ich wydania. Art. 2b. 1. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna uznaje dyplomy lub inne dokumenty potwierdzające formalne kwalifikacje lekarza weterynarii posiadane przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, inne niż dyplomy lub dokumenty wymienione w wykazie, o którym mowa w art. 2f, jeżeli osoba ta posiada zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzające, że dyplom lub dokument potwierdzający formalne kwalifikacje został uzyskany w wyniku ukończenia kształcenia zgodnego z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej i jest traktowany przez te władze jako równoważny dyplomom lub dokumentom wymienionym w wykazie, o którym mowa w art. 2f. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, może być przedstawione w ciągu 12 miesięcy od daty jego wydania. 3. Za wystarczające w stosunku do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w zakresie spełnienia wymagań: 1) o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 - uznaje się dokumenty odnoszące się do stanu zdrowia wymagane do wykonywania zawodu lekarza weterynarii w państwie członkowskim, którego obywatelem jest lekarz weterynarii lub z którego lekarz weterynarii przybywa; w przypadku gdy dokumenty tego rodzaju nie są wymagane, za wystarczające uważa się dokumenty wydane w tym państwie, odnoszące się do stanu zdrowia; 2) o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 - uznaje się dokumenty wydane przez odpowiednie władze państwa, którego lekarz weterynarii jest obywatelem, lub państwa, z którego przybywa, poświadczające, że obowiązujące w tym państwie wymagania dotyczące postawy etycznej do podjęcia zawodu lekarza weterynarii zostały spełnione; jeżeli w państwie, którego obywatelem jest lub z którego przybywa lekarz weterynarii, nie wydaje się dokumentu poświadczającego spełnienie wymagań dotyczących postawy etycznej, za wystarczający uznaje się wyciąg z rejestru skazanych wydany w państwie, którego lekarz weterynarii jest obywatelem lub z którego przybywa. 4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, mogą być przedstawiane w ciągu 3 miesięcy od daty ich wydania. Art. 2c. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna, rozpatrując wniosek o przyznanie prawa wykonywania zawodu, bierze pod uwagę: 1) dyplomy lub dokumenty potwierdzające formalne kwalifikacje lekarza weterynarii uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli te dyplomy lub dokumenty zostały uznane w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej; 2) wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe zdobyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Art. 2d. 1. W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu lekarz weterynarii składa okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej, na terenie której zamierza wykonywać zawód, wniosek o przyznanie prawa wykonywania zawodu oraz przedstawia odpowiednie dokumenty stwierdzające spełnienie wymagań określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Poza dokumentami, o których mowa w ust. 1, lekarz weterynarii składa okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej oświadczenia, odnoszące się do okoliczności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 i 6, oraz oświadczenie, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2. 3. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii i wydaje zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii. 4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 3, uwzględniając w szczególności niezbędne dane osobowe lekarza weterynarii, numer dyplomu lekarza weterynarii, datę wydania i przez kogo został wydany, numer prawa wykonywania zawodu oraz podstawę prawną przyznania prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii. Art. 2e. 1. Przyznanie prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii albo odmowa jego przyznania przez okręgową radę lekarsko-weterynaryjną powinny być dokonane niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wszystkich dokumentów i oświadczeń wymaganych ustawą. 2. Jeżeli okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna posiada informacje dotyczące istotnych okoliczności, które wystąpiły przed podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez obywatela innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a które mogą mieć wpływ na wykonywanie zawodu lekarza weterynarii, może poinformować o tych zdarzeniach państwo, którego obywatelstwo lekarz weterynarii posiada, lub państwo, z którego przybywa, wnosząc o weryfikację tych informacji oraz o zawiadomienie o wszelkich działaniach, które zostały podjęte w odniesieniu do dokumentów wydanych przez to państwo. Postępowanie w takich sprawach jest poufne. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, zawiesza się do dnia otrzymania odpowiedzi, nie dłużej jednak niż na 3 miesiące. 4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości dotyczących autentyczności dyplomów lub dokumentów wydanych przez właściwe władze państw członkowskich Unii Europejskiej okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna zwraca się do tych władz o potwierdzenie autentyczności dyplomów lub innych dokumentów potwierdzających formalne kwalifikacje, a także o potwierdzenie, że lekarz weterynarii zamierzający wykonywać zawód w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskał pełne wykształcenie zgodne z przepisami obowiązującymi w tym państwie. Art. 2f. Minister właściwy do spraw rolnictwa ogłosi, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wykaz dyplomów i innych dokumentów potwierdzających formalne kwalifikacje do wykonywania zawodu lekarza weterynarii przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, uwzględniając oryginalne i polskie brzmienie nazw dokumentów oraz podmiotów właściwych do ich wydania, wynikające z przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej. Art. 2g. 1. Lekarzowi weterynarii niebędącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna może przyznać prawo wykonywania zawodu na czas nieokreślony lub na czas określony, jeżeli spełnia warunki określone w art. 2 ust. 1 pkt 2-6. Przepisy art. 2d ust. 1, 2 i 3 oraz art. 2e stosuje się odpowiednio. 2. Prawo wykonywania zawodu na czas określony przyznawane osobie, o której mowa w ust. 1, w celu odbycia szkolenia podyplomowego lub uzyskania stopnia naukowego obejmuje wyłącznie okres szkolenia oraz wskazane miejsce odbywania szkolenia. 3. Osobie, o której mowa w ust. 1, można przyznać prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1 i 2, jeżeli ukończyła studia magisterskie na kierunku weterynaria w języku polskim albo jeżeli wykazała znajomość języka polskiego niezbędną do wykonywania zawodu lekarza weterynarii potwierdzoną egzaminem z języka polskiego. 4. Prawo wykonywania zawodu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przyznaje okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu. 5. Egzamin, o którym mowa w ust. 3, przeprowadza Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna. 6. Opłatę za egzamin, o którym mowa w ust. 3, ponosi osoba zdająca, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej. 7. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia: 1) zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, 2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 3, oraz wysokość opłaty za ten egzamin - uwzględniając zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 1 ust. 1 i 2. Art. 2h. 1. Lekarz weterynarii będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej i posiadający prawo wykonywania zawodu lekarza weterynarii w państwie członkowskim Unii Europejskiej może czasowo wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez konieczności wpisu do rejestru członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej prowadzonego przez okręgową radę lekarsko-weterynaryjną, jeżeli: 1) przed podjęciem czynności zawodowych, a w pilnych przypadkach bezpośrednio po ich podjęciu, złoży we właściwej okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej pisemne oświadczenie o zamiarze wykonywania zawodu, z podaniem miejsca i czasu jego wykonywania; 2) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze państwa członkowskiego Unii Europejskiej, potwierdzające jego formalne kwalifikacje i stwierdzające, że wykonuje w tym państwie zawód lekarza weterynarii zgodnie z obowiązującymi przepisami; 3) czas wykonywania czynności zawodowych nie przekroczy 90 dni w ciągu roku. 2. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest ważne przez okres 12 miesięcy od daty jego wydania. 3. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna wydaje zainteresowanemu lekarzowi weterynarii zaświadczenie o spełnieniu przez niego warunków, o których mowa w ust. 1. 4. Do zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przepis art. 2e ust. 4 stosuje się odpowiednio. Art. 2i. 1. Lekarz weterynarii przy wykonywaniu zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej używa tytułów zawodowych w języku polskim. 2. Lekarz weterynarii będący obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej może używać tytułu zawodowego w języku państwa, w którym tytuł ten został uzyskany, jeżeli nie może on być właściwie przetłumaczony ze względu na brak odpowiedniego nazewnictwa w języku polskim. 3. W przypadku gdy tytuł zawodowy, którym posługuje się lekarz weterynarii będący obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wymaga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uzyskania dodatkowych kwalifikacji, okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna wskazuje lekarzowi weterynarii tytuł zawodowy, jakiego ma używać. Art. 2j. 1. Lekarz weterynarii przy wykonywaniu zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej używa tytułów określających wykształcenie w brzmieniu nadanym w języku państwa członkowskiego, w którym uzyskał wykształcenie, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Jeżeli tytuł określający wykształcenie stosowany w państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którego lekarz weterynarii pochodzi lub przybywa, może mylić się z tytułem wymagającym w Rzeczypospolitej Polskiej uzyskania dodatkowego wykształcenia, którego dany lekarz weterynarii nie posiada, wówczas okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna wskazuje stosowne brzmienie tytułu określającego wykształcenie, którym może posługiwać się ten lekarz. Art. 2k. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna i okręgowe rady lekarsko-weterynaryjne udzielają zainteresowanym lekarzom weterynarii informacji o prawodawstwie polskim dotyczącym weterynarii, o uchwałach samorządu lekarsko-weterynaryjnego regulujących zasady etyki i deontologii weterynaryjnej oraz o możliwości nauki języka polskiego."; 4) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu: "Art. 6a. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna stwierdza utratę prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii w przypadku: 1) utraty przez lekarza weterynarii obywatelstwa polskiego lub obywatelstwa państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli nie nabył równocześnie obywatelstwa innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej; 2) ubezwłasnowolnienia lekarza weterynarii całkowitego lub częściowego; 3) utraty przez lekarza weterynarii praw publicznych; 4) zrzeczenia się przez lekarza weterynarii prawa wykonywania zawodu; 5) nieuiszczania składki członkowskiej przez okres dłuższy niż 1 rok; 6) upływu czasu, na jaki zostało przyznane."; 5) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Do uchwał organów samorządu w sprawach przyznawania prawa wykonywania zawodu, pozbawiania prawa bądź zawieszania w prawie wykonywania tego zawodu z powodu niezdolności do jego wykonywania, lub stwierdzania utraty tego prawa stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego odnoszące się do decyzji administracyjnych."; 6) w art. 10 w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1) przyznawanie, pozbawianie, zawieszanie oraz stwierdzanie utraty prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii; 2) prowadzenie rejestru członków izby;"; 7) w art. 17 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. W rejestrze, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się następujące informacje: 1) numer wpisu; 2) imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo lekarza weterynarii; 3) miejsce zamieszkania i adres lekarza weterynarii; 4) numer PESEL, a w stosunku do cudzoziemców numer i datę wydania paszportu, termin ważności i nazwę organu, który wydał paszport; 5) numer i datę wydania dyplomu lekarza weterynarii oraz nazwę ukończonej szkoły wyższej, która wydała dyplom lekarza weterynarii, jej siedzibę i nazwę wydziału; 6) nazwę i siedzibę okręgowej rady lekarsko-weterynaryjnej, która przyznała lekarzowi weterynarii prawo wykonywania zawodu, oraz numer i datę uchwały, na mocy której przyznano lekarzowi weterynarii prawo wykonywania zawodu; 7) numer i datę wydania zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii; 8) numer NIP; 9) miejsce wykonywania zawodu lekarza weterynarii; 10) adnotacje uzupełniające, dotyczące w szczególności posiadanych kwalifikacji i tytułów zawodowych oraz stopni i tytułów naukowych; 11) informacje o ograniczeniach w wykonywaniu zawodu lekarza weterynarii związanych z: a) przyznaniem prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii na czas określony, b) orzeczeniem kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii, c) zawieszeniem w prawie wykonywania zawodu w przypadkach określonych w art. 6 ust. 1 i 2, d) tymczasowym zawieszeniem w wykonywaniu czynności zawodowych w przypadkach określonych w art. 47; 12) datę wpisu i podpis osoby dokonującej wpisu. 1b. Lekarz weterynarii przekazuje okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej dane objęte rejestrem, o którym mowa w ust. 1, i powiadamia o każdej zmianie danych, o których mowa w ust. 1a pkt 3, 4, 9 i 10, w terminie 30 dni od dnia powstania zmiany."; 8) art. 18 otrzymuje brzmienie: "Art. 18. 1. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna skreśla lekarza weterynarii z rejestru członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej w przypadku: 1) utraty prawa wykonywania zawodu w przypadkach określonych w art. 6a, z zastrzeżeniem ust. 2; 2) pozbawienia prawa wykonywania zawodu z mocy orzeczeń sądów powszechnych i lekarsko-weterynaryjnych; 3) pozbawienia prawa wykonywania zawodu w przypadkach określonych w art. 6 ust. 1; 4) przeniesienia miejsca wykonywania zawodu na teren innej izby lekarsko-weterynaryjnej; 5) nieuiszczania składki członkowskiej przez okres dłuższy niż 1 rok; 6) śmierci. 2. Okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna może odmówić skreślenia lekarza weterynarii z rejestru członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej z przyczyny wymienionej w art. 6a pkt 5, jeżeli przeciwko temu lekarzowi toczy się postępowanie z zakresu odpowiedzialności zawodowej."; 9) w art. 39 w ust. 1 w pkt 15 kropkę na końcu zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 16 i 17 w brzmieniu: "16) prowadzi Centralny Rejestr Lekarzy Weterynarii Rzeczypospolitej Polskiej; 17) określa jednolite zasady numerowania zaświadczeń o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii przez okręgowe rady lekarsko-weterynaryjne, sposób prowadzenia rejestru członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej, a także przekazywania danych z tego rejestru do Centralnego Rejestru Lekarzy Weterynarii Rzeczypospolitej Polskiej."; 10) w art. 51 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu powoduje skreślenie z rejestru członków okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej bez prawa ubiegania się o ponowne uzyskanie prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii.". Art. 2. Zachowują moc zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii wydane przed dniem wejścia w życie ustawy. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 208, poz. 2020) Art. 1. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: "Art. 1. 1. Ustawa określa: 1) wymagania w zakresie jakości zdrowotnej żywności, dozwolonych substancji dodatkowych i innych składników żywności oraz substancji pomagających w przetwarzaniu, 2) warunki produkcji i obrotu oraz wymagania dotyczące przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji i w obrocie artykułami, o których mowa w pkt 1, oraz materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktu z żywnością w celu zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej żywności, 3) zasady przeprowadzania urzędowej kontroli żywności. 2. Przepisy ustawy dotyczące dozwolonych substancji dodatkowych i zanieczyszczeń, wymagań sanitarnych w zakładach produkcyjnych, wymagań zdrowotnych wobec osób biorących udział w procesie produkcji i w obrocie, a także przepisy dotyczące materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością stosuje się również do wyrobu i rozlewu wyrobów winiarskich, a także do wyrobu alkoholu etylowego rolniczego oraz wyrobu i rozlewu napojów spirytusowych."; 2) w art. 3: a) w ust. 1: - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) suplementy diety - środki spożywcze, których celem jest uzupełnienie normalnej diety, będące skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych, wprowadzanych do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych odmierzonych ilościach jednostkowych,", - pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) zanieczyszczenie - każdą substancję, która nie jest celowo dodawana do żywności, a jest w niej obecna w następstwie procesu produkcji, włączając w to poszczególne etapy uprawy roślin, chowu i hodowli zwierząt oraz ich leczenia, a także wytwarzania, przetwarzania, przygotowywania żywności, uzdatniania, pakowania, transportu lub przechowywania, albo jest następstwem zanieczyszczenia środowiska; definicja ta nie obejmuje takich substancji obcych, jak fragmenty owadów, sierść zwierząt,", - pkt 9 i 10 otrzymują brzmienie: "9) obrót żywnością - wszelkie formy dysponowania żywnością, odpłatne lub nieodpłatne, mające na celu dostarczenie żywności konsumentom, w tym sprzedaż hurtową lub detaliczną, przechowywanie i przewóz, 10) zakład - miejsce wykonywania działalności w zakresie produkcji lub obrotu żywnością, na wszystkich lub wybranych etapach tej działalności, począwszy od przygotowania do wprowadzenia do obrotu gotowych produktów pierwotnych aż do oferowania do sprzedaży lub dostarczania żywności końcowemu konsumentowi, odpłatnie lub nieodpłatnie,", - po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) zakład żywienia zbiorowego - miejsce prowadzenia działalności w zakresie zorganizowanego żywienia konsumentów,", - pkt 11 i 12 otrzymują brzmienie: "11) zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego - miejsce prowadzenia działalności w zakresie zorganizowanego żywienia w szczególności w szpitalach, zakładach opiekuńczo-wychowawczych, żłobkach, przedszkolach, szkołach, internatach, zakładach pracy, określonych grup konsumentów, z wyłączeniem żywienia w samolotach i innych środkach przewozu, 12) system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli, zwany dalej "systemem HACCP" - postępowanie mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności poprzez identyfikację i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia jakości zdrowotnej żywności oraz ryzyka wystąpienia zagrożeń podczas przebiegu wszystkich etapów procesu produkcji i obrotu żywnością; system ten ma również na celu określenie metod ograniczania zagrożeń oraz ustalenie działań naprawczych,", - pkt 15 i 16 otrzymują brzmienie: "15) bezpieczeństwo żywności - ogół warunków, które muszą być spełnione, i działań, które muszą być podejmowane na wszystkich etapach produkcji i obrotu żywnością oraz środkami żywienia zwierząt gospodarskich w celu zapewnienia zdrowia i życia człowieka, 16) środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego - środki spożywcze, które ze względu na specjalny skład lub sposób przygotowania wyraźnie różnią się od środków spożywczych powszechnie spożywanych i zgodnie z deklaracją zamieszczoną na etykiecie są wprowadzane do obrotu z przeznaczeniem do zaspokajania szczególnych potrzeb żywieniowych: a) osób, których procesy trawienia i metabolizmu są zachwiane lub osób, które ze względu na specjalny stan fizjologiczny mogą odnieść szczególne korzyści z kontrolowanego spożycia określonych substancji zawartych w żywności; środki te mogą być określane jako "dietetyczne", albo b) zdrowych niemowląt i małych dzieci,", - pkt 25 i 26 otrzymują brzmienie: "25) środek spożywczy zafałszowany - środek spożywczy, którego skład lub inne właściwości zostały zmienione, a nabywca nie został o tym poinformowany w sposób określony w art. 24, albo środek spożywczy, w którym zostały wprowadzone zmiany mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych właściwości; środek spożywczy jest środkiem spożywczym zafałszowanym, jeżeli: a) dodano do niego substancje zmieniające jego skład i obniżające jego wartość odżywczą, b) odjęto lub zmniejszono zawartość jednego lub kilku składników decydujących o wartości odżywczej lub innej właściwości środka spożywczego mającego wpływ na jego jakość zdrowotną, c) dokonano zabiegów, które ukryły rzeczywisty jego skład lub nadały mu wygląd środka spożywczego o należytej jakości, d) podano niezgodnie z prawdą jego nazwę, skład, datę lub miejsce produkcji, termin przydatności do spożycia lub datę minimalnej trwałości albo w inny sposób nieprawidłowo go oznakowano, 26) nowa żywność - substancje lub ich mieszaniny, które dotychczas nie były w znacznym stopniu wykorzystywane do żywienia ludzi, w tym środki spożywcze lub ich składniki: a) zawierające lub składające się z organizmów genetycznie zmodyfikowanych określonych w odrębnych przepisach, b) otrzymane z organizmów, o których mowa w lit. a), ale ich niezawierające, c) o nowej lub celowo zmodyfikowanej podstawowej strukturze molekularnej, d) wyizolowane z mikroorganizmów, grzybów lub wodorostów lub składające się z nich, e) składające się z roślin lub uzyskane z roślin lub ze zwierząt, z wyjątkiem żywności i składników żywności otrzymanych przy zastosowaniu tradycyjnych metod rozmnażania lub hodowli, z udokumentowanym bezpiecznym stosowaniem w celu żywienia ludzi, f) poddane procesowi technologicznemu niestosowanemu dotychczas, powodującemu istotne zmiany ich składu lub struktury, który wpływa na wartość odżywczą, metabolizm i zawartość niepożądanych substancji,", - pkt 28 i 29 otrzymują brzmienie: "28) materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością - materiały i wyroby określone w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, 29) urzędowa kontrola żywności - kontrolę zgodności środków spożywczych, substancji pomagających w przetwarzaniu, dozwolonych substancji dodatkowych, substancji wzbogacających i innych składników żywności przeznaczonych do produkcji żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością z obowiązującymi wymaganiami w zakresie warunków zdrowotnych żywności i żywienia, w tym znakowania żywności, oraz warunków sanitarno-higienicznych produkcji i obrotu żywnością, przeprowadzaną przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej i Inspekcji Weterynaryjnej oraz inne uprawnione organy w ramach ich kompetencji w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności,", - pkt 33 i 34 otrzymują brzmienie: "33) dobra praktyka higieniczna (GHP) - działania, które muszą być podjęte, i warunki higieniczne, które muszą być spełniane i kontrolowane na wszystkich etapach produkcji lub obrotu, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności, 34) dobra praktyka produkcyjna (GMP) - działania, które muszą być podjęte, i warunki, które muszą być spełniane, aby produkcja żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością odbywały się w sposób zapewniający właściwą jakość zdrowotną żywności, zgodnie z przeznaczeniem,", - w pkt 35 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 36-46 w brzmieniu: "36) produkcja pierwotna - produkcję, chów lub uprawę produktów pierwotnych, włącznie ze zbieraniem plonów, łowiectwem, łowieniem ryb, udojem mleka oraz wszystkimi etapami produkcji zwierzęcej przed ubojem, a także zbiorem roślin rosnących w warunkach naturalnych, 37) produkty pierwotne - produkty gleby, w tym rośliny rosnące w warunkach naturalnych, uprawy roślin, chowu zwierząt, łowiectwa, rybołówstwa morskiego i rybactwa śródlądowego, 38) pozostałość chemicznego środka ochrony roślin - substancję aktywną chemicznego środka ochrony roślin, jej metabolity, produkty rozpadu lub produkty reakcji z innymi związkami, 39) monitoring - system powtarzanych obserwacji, pomiarów i opracowań do określonego celu przeprowadzanych na reprezentatywnych próbkach poszczególnych środków spożywczych lub racji pokarmowych, 40) ryzyko - niebezpieczeństwo zaistnienia negatywnych skutków dla zdrowia człowieka oraz dotkliwość takich skutków będących następstwem zagrożenia pochodzącego od żywności lub środków żywienia zwierząt, 41) analiza ryzyka - postępowanie składające się z trzech powiązanych ze sobą elementów obejmujących ocenę ryzyka, zarządzanie ryzykiem i informowanie o ryzyku, 42) ocena ryzyka - wsparty naukowo proces składający się z czterech etapów obejmujących identyfikację zagrożenia, charakterystykę niebezpieczeństwa, ocenę narażenia oraz charakterystykę ryzyka, 43) zarządzanie ryzykiem - postępowanie organów administracji publicznej właściwych w sprawach bezpieczeństwa żywności ustalające sposoby zapobiegania ryzyku i kontroli ryzyka, na podstawie oceny ryzyka oraz obowiązujących wymogów w zakresie bezpieczeństwa żywności, 44) informowanie o ryzyku - wymianę informacji i opinii, podczas analizy ryzyka, dotyczącą zagrożeń i ryzyka oraz czynników związanych z ryzykiem, pomiędzy oceniającymi ryzyko, zarządzającymi ryzykiem, konsumentami, przedsiębiorcami produkującymi lub wprowadzającymi żywność lub środki żywienia zwierząt do obrotu oraz środowiskiem naukowym i innymi zainteresowanymi podmiotami, uwzględniającą wyjaśnienie wniosków z oceny ryzyka i uzasadnienie podjętych decyzji w zakresie zarządzania ryzykiem, 45) zagrożenie - czynniki biologiczne, chemiczne lub fizyczne występujące w żywności lub środkach żywienia zwierząt albo stan żywności lub środków żywienia zwierząt mogące spowodować negatywne skutki dla zdrowia człowieka, 46) system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt, zwany dalej "systemem RASFF" - postępowanie organów urzędowej kontroli żywności i innych podmiotów realizujących zadania z zakresu bezpieczeństwa żywności, dotyczące powiadamiania organów administracji rządowej oraz Komisji Europejskiej i Europejskiego Urzędu do Spraw Bezpieczeństwa Żywności o bezpośrednim lub pośrednim niebezpieczeństwie grożącym życiu lub zdrowiu ludzi ze strony żywności lub środków żywienia zwierząt.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Przepisy ust. 1 pkt 7-10, 12-15, 20-22 i 25 stosuje się odpowiednio do substancji pomagających w przetwarzaniu, dozwolonych substancji dodatkowych lub innych składników żywności."; 3) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. 1. Środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe i inne składniki żywności oraz substancje pomagające w przetwarzaniu nie mogą być szkodliwe dla zdrowia lub życia człowieka, zepsute ani zafałszowane oraz naruszać warunków określonych w ustawie. 2. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez żywność lub substancje pomagające w przetwarzaniu, o których mowa w ust. 1, o niewłaściwej jakości zdrowotnej, a w szczególności szkodliwe dla zdrowia, zepsute lub zafałszowane, określają przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Przedsiębiorcy produkujący żywność lub wprowadzający ją do obrotu są obowiązani do prowadzenia i przechowywania dokumentacji lub innych danych, na podstawie których będzie możliwa identyfikacja podmiotów, które dostarczyły surowce, środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe lub inne składniki żywności, substancje pomagające w przetwarzaniu lub materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością w celu użycia ich w produkcji żywności lub gotowe środki spożywcze w celu wprowadzenia do obrotu."; 4) w art. 8 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Główny Inspektor Sanitarny wydaje, w drodze decyzji, upoważnienia do napromieniania żywności podmiotom, które posiadają urządzenia i aparaturę umożliwiające spełnienie wymagań w zakresie bezpieczeństwa żywności oraz wymagań określonych w ust. 2. 2b. W przypadku stwierdzenia, że upoważniony podmiot nie przestrzega wymagań, o których mowa w ust. 2a, Główny Inspektor Sanitarny cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do napromieniania żywności."; 5) w art. 9: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Środki spożywcze i dozwolone substancje dodatkowe nie mogą być używane do produkcji środków spożywczych oraz wprowadzane do obrotu, jeżeli zawierają dozwolone substancje dodatkowe, zanieczyszczenia lub pozostałości chemicznych środków ochrony roślin w ilościach szkodliwych dla zdrowia lub życia człowieka lub powodują zmiany organoleptyczne tych środków w stopniu uniemożliwiającym ich spożycie lub użycie. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również, gdy dozwolone substancje dodatkowe, zanieczyszczenia lub pozostałości chemicznych środków ochrony roślin znajdują się na powierzchni środków spożywczych.", b) w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu oraz warunki ich stosowania, a także zakres informacji podawanych na opakowaniach nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta,", c) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości chemicznych środków ochrony roślin, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub na ich powierzchni, mając na względzie ust. 1, a także zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.", d) dodaje się ust. 6-8 w brzmieniu: "6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób pobierania próbek żywności w celu oznaczania pozostałości chemicznych środków ochrony roślin, o których mowa w ust. 1, w ramach urzędowej kontroli żywności i monitoringu, w tym wielkość i ilość pobieranych próbek, rodzaje próbek, pojęcia stosowane przy pobieraniu próbek, 2) procedury stosowane przy pobieraniu próbek, 3) sposób transportu i przechowywania próbek przed przystąpieniem do analizy - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) dopuszczalne poziomy dioksyn i polichlorowanych bifenyli o działaniu podobnym do dioksyn, w tym najwyższe dopuszczalne pozostałości kongenerów polichlorowanych bifenyli w żywności pochodzenia zwierzęcego oraz w olejach roślinnych, wymagania dotyczące pobierania próbek żywności do badań, 2) minimalne wymagania dotyczące metod analitycznych w ramach urzędowej kontroli żywności i sposób analizy otrzymanych wyników badań - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej. 8. W przypadku pojawienia się nowych dotychczas nieokreślonych zagrożeń wpływających na bezpieczeństwo żywności, minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dotyczące metod ich badania oraz szczegółowe wymagania w zakresie jakości zdrowotnej żywności, mając na względzie ochronę zdrowia lub życia człowieka oraz wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej."; 6) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać naturalne wody mineralne, naturalne wody źródlane i wody stołowe, 2) wzorcowy zakres badań i sposób przeprowadzania kwalifikacji, 3) szczególne wymagania dotyczące znakowania naturalnych wód mineralnych, 4) szczegółowe warunki sanitarne i wymagania w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji lub w obrocie tymi wodami - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa tej żywności oraz wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej."; 7) w art. 10: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz suplementy diety są produkowane w zakładach przeznaczonych do ich produkcji lub na przystosowanych do tego liniach technologicznych zakładów produkujących również inne środki spożywcze, lub w zakładach prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania produktów leczniczych na zasadach określonych w przepisach Prawa farmaceutycznego.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) grupy środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, szczegółowe wymagania, jakie powinny spełniać te środki, oraz sposób i formy reklamy i informacji, 2) szczegółowe wymagania dla preparatów do początkowego żywienia niemowląt i przedmiotów służących do karmienia niemowląt, w zakresie sposobu i formy reklamy i przekazywania informacji, a w szczególności: a) niezbędne dane, jakie reklama ma zawierać, informacje, których reklama nie może przekazywać, b) sposób przekazywania informacji, c) sposób znakowania - mając na względzie propagowanie karmienia naturalnego niemowląt, szczególne przeznaczenie tych środków, potrzebę zapewnienia ochrony zdrowia człowieka oraz jednolite wymagania w tym zakresie obowiązujące w Unii Europejskiej.", c) uchyla się ust. 4; 8) w art. 11 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przepisy art. 24 stosuje się do znakowania nowej żywności, z zastrzeżeniem ust. 2-4."; 9) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu: "Art. 12a. Postępowanie, o którym mowa w art. 12, nie dotyczy żywności znajdującej się w obrocie w państwach członkowskich Unii Europejskiej."; 10) w art. 13 w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Do wniosku należy dołączyć zaświadczenie z Krajowego Rejestru Sądowego lub ewidencji działalności gospodarczej, a w przypadku wniosku dotyczącego nowej żywności genetycznie zmodyfikowanej - kopię zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska na wprowadzenie do obrotu produktu genetycznie zmodyfikowanego oraz dokumentację zawierającą dane dotyczące:"; 11) po art. 13 dodaje się art. 13a i 13b w brzmieniu: "Art. 13a. 1. Wprowadzenie do obrotu nowej żywności na podstawie decyzji, o której mowa w art. 13 ust. 7, oraz zgodnie z warunkami tej decyzji nie wymaga ponownego przeprowadzenia postępowania, o którym mowa w art. 12. 2. Wprowadzenie do obrotu nowej żywności zawierającej lub składającej się z organizmów genetycznie zmodyfikowanych, która ma być wykorzystywana w inny sposób, niż określono w decyzji, o której mowa w art. 13 ust. 7, wymaga przeprowadzenia postępowania, o którym mowa w art. 12. Art. 13b. 1. W przypadku wątpliwości, czy żywność wprowadzana przez przedsiębiorcę do obrotu była dotychczas stosowana w celu żywienia ludzi, przedsiębiorca jest obowiązany przedstawić, na żądanie właściwego organu urzędowej kontroli żywności, dokumentację potwierdzającą historię stosowania tej żywności oraz określającą, w jakiej postaci żywność ta lub jej składniki były dotychczas stosowane w celu żywienia ludzi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 2. W przypadku braku dokumentacji, o której mowa w ust. 1, przeprowadza się postępowanie, o którym mowa w art. 12."; 12) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr nowej żywności dopuszczonej do produkcji lub obrotu na podstawie decyzji zezwalających, o których mowa w art. 13 ust. 7."; 13) uchyla się art. 16; 14) art. 17 otrzymuje brzmienie: "Art. 17. 1. Środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe lub inne składniki żywności oraz materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością produkowane w kraju i przywożone z zagranicy, które nie spełniają obowiązujących wymagań w zakresie bezpieczeństwa żywności, w tym również wymagań określonych w przepisach o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz w przepisach o środkach żywienia zwierząt w zakresie dotyczącym zwierząt gospodarskich, nie mogą być wprowadzone do obrotu w kraju w celu spożycia przez ludzi, stosowania do produkcji żywności lub używania do żywności. 2. Środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe lub inne składniki żywności oraz materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością niespełniające wymagań ustalonych w ustawie można produkować i sprowadzać z zagranicy, jeżeli są one przeznaczone na eksport do państw niebędących członkami Unii Europejskiej."; 15) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorca wprowadzający po raz pierwszy do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: 1) środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które nie należą do grup określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 10 ust. 3, oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego należące do tych grup, ale dla których nie zostały w tych przepisach określone szczegółowe wymagania, i dietetyczne środki spożywcze specjalnego przeznaczenia medycznego, 2) suplementy diety, 3) środki spożywcze wzbogacane substancjami określonymi na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 3 - jest obowiązany powiadomić Głównego Inspektora Sanitarnego o wprowadzaniu do obrotu określonych środków spożywczych, przedkładając równocześnie wzór ich etykiety."; 16) art. 19 otrzymuje brzmienie: "Art. 19. 1. Na podstawie powiadomienia, o którym mowa w art. 18 ust. 1, przeprowadza się postępowanie mające na celu wyjaśnienie, czy wymienione w powiadomieniu środki spożywcze nie stanowią zagrożenia dla zdrowia człowieka, a w odniesieniu do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego dodatkowo, czy odpowiadają one szczególnym potrzebom żywieniowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16, oraz czy wyraźnie różnią się od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia. 2. Jeżeli okaże się to niezbędne, przedsiębiorca może zostać zobowiązany do udokumentowania, że zgłoszony środek spożywczy spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. Główny Inspektor Sanitarny prowadzi rejestr środków spożywczych objętych postępowaniem wyjaśniającym, o którym mowa w ust. 1, zawierający dane umożliwiające identyfikację tych środków w celu wykluczenia ponownego przeprowadzania tego postępowania."; 17) art. 20 otrzymuje brzmienie: "Art. 20. 1. W postępowaniu, o którym mowa w art. 19 ust. 1, Główny Inspektor Sanitarny zasięga opinii właściwych jednostek badawczo-rozwojowych. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz jednostek badawczo-rozwojowych właściwych do wydawania opinii, o których mowa w ust. 1, 2) zakres informacji, rodzaje badań naukowych lub innych danych niezbędnych do przeprowadzenia postępowania, o którym mowa w art. 19 ust. 1 - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności, kompetencje jednostki i kwalifikacje personelu, niezależność jednostki badawczo-rozwojowej od przedsiębiorców produkujących lub wprowadzających żywność do obrotu oraz jednolite wymagania obowiązujące w tym zakresie w Unii Europejskiej."; 18) po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu: "Art. 20a. 1. W przypadku stwierdzenia, że środki spożywcze, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 2, nie spełniają wymagań określonych dla tych środków, właściwy państwowy inspektor sanitarny podejmuje decyzje o czasowym wstrzymaniu lub ograniczeniu wprowadzania tych środków spożywczych do obrotu. 2. Decyzje, o których mowa w ust. 1, są podejmowane również, jeżeli środek spożywczy, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 2, spełnia obowiązujące warunki w zakresie jakości zdrowotnej, a na podstawie nowych informacji lub po ponownym dokonaniu oceny jakości zdrowotnej tego środka zostanie stwierdzone, że stanowi zagrożenie dla zdrowia człowieka. 3. O podjęciu decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, powiadamia się Głównego Inspektora Sanitarnego, który powiadamia niezwłocznie państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz Komisję Europejską, podając powody wydanej decyzji."; 19) w art. 24: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Informacje, o których mowa w ust. 1, nie mogą: 1) wprowadzać konsumenta w błąd w zakresie charakterystyki środka spożywczego, w szczególności odnośnie do jego rodzaju, właściwości, składu, ilości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji, a w przypadku środka spożywczego powszechnie spożywanego zawierać określenia "dietetyczny" oraz sugerować, że jest to środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego, 2) przypisywać środkowi spożywczemu: a) działania lub właściwości, których nie posiada, b) właściwości zapobiegania chorobom lub ich leczenia albo odwoływać się do takich właściwości, 3) sugerować, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości, jeżeli wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości.", b) dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu: "6. Sposób znakowania określony na podstawie ust. 5 nie dotyczy dozwolonych substancji dodatkowych nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta. 7. Szczegółowe wymagania dotyczące znakowania suplementów diety, naturalnych wód mineralnych, naturalnych wód źródlanych i wód stołowych oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego określają przepisy wydane odpowiednio na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 3, art. 9a oraz art. 10 ust. 3."; 20) w art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Produkcję żywności, dozwolonych substancji dodatkowych lub innych składników żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością lub obrót nimi wolno prowadzić, jeżeli zostaną spełnione wymagania w zakresie właściwej jakości zdrowotnej żywności, w tym wymagania dotyczące pomieszczeń, urządzeń oraz ich lokalizacji, a stan zdrowia osób biorących udział w produkcji lub obrocie żywnością będzie odpowiadał wymaganiom określonym w przepisach o chorobach zakaźnych i zakażeniach."; 21) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu: "Art. 27a. Państwowi powiatowi inspektorzy sanitarni prowadzą wykazy zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność objętą nadzorem organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, które uzyskały decyzję w trybie określonym w art. 27 ust. 2."; 22) w art. 28: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kontrola wewnętrzna w zakładzie obejmuje czynności niezbędne do sprawdzenia: 1) przestrzegania warunków i zasad higieny w celu zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, 2) stosowania zasad systemu HACCP.", b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Kontrolę wewnętrzną w zakładzie organizuje, prowadzi i koordynuje kierujący zakładem. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, metody i sposób prowadzenia wewnętrznej kontroli jakości zdrowotnej żywności i przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji, z uwzględnieniem zasad systemu HACCP, w zakładach produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz jednolite wymagania w tym zakresie stosowane w państwach członkowskich Unii Europejskiej."; 23) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. 1. System HACCP obejmuje następujące zasady i tryb postępowania: 1) zidentyfikowanie i ocenę zagrożeń jakości zdrowotnej żywności oraz ryzyka ich wystąpienia, a także ustalenie środków kontroli i metod przeciwdziałania tym zagrożeniom, 2) określenie krytycznych punktów kontroli w celu wyeliminowania lub ograniczania zagrożeń, 3) ustalenie dla każdego krytycznego punktu kontroli limitów rozgraniczających stany akceptowalne od nieakceptowalnych w celu zapobiegania, eliminowania lub ograniczania zidentyfikowanych zagrożeń, 4) ustalenie i wprowadzenie systemu monitorowania krytycznych punktów kontroli, 5) ustalenie działań naprawczych (korygujących), jeżeli monitorowanie wykazuje, że krytyczny punkt kontroli nie spełnia wymagań, o których mowa w pkt 3. 2. Sposób weryfikacji zasad systemu HACCP w zakładzie, w celu potwierdzenia, że postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest skuteczne, określa kierujący zakładem. Weryfikowanie zasad systemu HACCP obejmuje dane potwierdzające bezpieczeństwo żywności odpowiednio do wielkości zakładu i rodzaju prowadzonej działalności."; 24) art. 30 otrzymuje brzmienie: "Art. 30. 1. Kierujący zakładem lub osoba przez niego upoważniona jest obowiązany wdrożyć i stosować zasady systemu HACCP. Obowiązek wdrożenia i stosowania zasad systemu HACCP nie dotyczy producentów na etapie produkcji pierwotnej, którzy, w celu zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej oraz zasad higieny, są obowiązani wdrożyć i stosować zasady dobrej praktyki produkcyjnej (GMP) i dobrej praktyki higienicznej (GHP). 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, wdrażając zasady systemu HACCP w zakładzie, mogą zastosować opracowania zawarte w poradnikach dobrej praktyki produkcyjnej (GMP), dobrej praktyki higienicznej (GHP) oraz wdrażania i stosowania zasad systemu HACCP lub korzystać ze wskazówek zawartych w poradnikach przy opracowywaniu we własnym zakresie dokumentacji dotyczącej zasad systemu HACCP obowiązującej w zakładzie."; 25) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Poradniki, o których mowa w art. 30 ust. 2, dla poszczególnych branż przemysłu lub handlu środkami spożywczymi, opracowują przedsiębiorcy produkujący lub wprowadzający żywność do obrotu lub związki zrzeszające tych przedsiębiorców przy udziale organizacji konsumenckich oraz w konsultacji z zainteresowanymi stronami działającymi w zakresie bezpieczeństwa żywności. Poradniki podlegają ocenie pod względem zgodności z wymaganiami higieny przez organy urzędowej kontroli żywności zgodnie z zakresem nadzoru, o którym mowa w art. 40 ust. 1 i 2, z uwzględnieniem zasad stosowanych w tym zakresie w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 2. Poradniki, o których mowa w art. 30 ust. 2, uwzględniają potrzeby i możliwości w szczególności tych przedsiębiorców, którzy ze względu na wielkość zakładu oraz rodzaj produkowanej lub wprowadzanej do obrotu żywności: 1) prowadzą działalność na potrzeby rynków lokalnych (w gminie, na terenie której znajduje się zakład, lub gmin sąsiadujących), 2) produkują żywność lub stosują surowce do produkcji żywności zgodnie z tradycyjnymi metodami, ustalonymi wieloletnią praktyką lub tradycją charakterystyczną dla danej żywności, 3) prowadzą działalność w regionach szczególnych ze względu na położenie geograficzne lub dostępność do zaopatrzenia."; 26) uchyla się art. 32; 27) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe wymagania higieniczno-sanitarne dotyczące zakładów i ich wyposażenia, 2) warunki sanitarne oraz wymagania w zakresie przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji i w obrocie środkami spożywczymi, dozwolonymi substancjami dodatkowymi lub innymi składnikami żywności, w tym szczególnie wymagania dotyczące środków spożywczych sprzedawanych luzem, łatwo psujących się, sypkich oraz nieopakowanych, z wyłączeniem pozyskiwania produktów pierwotnych i produkcji środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, oraz materiałami i wyrobami przeznaczonymi do kontaktów z żywnością - mając na względzie obowiązujące w Unii Europejskiej wymagania zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz bezpieczeństwa sprzedaży artykułów niebędących środkami spożywczymi w zakładach sprzedających żywność. 2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, dotyczą w szczególności: 1) stanu technicznego budynków, pomieszczeń i instalacji, 2) jakości wody, pary wodnej, lodu i powietrza, 3) gromadzenia i przechowywania odpadów z żywności, 4) narzędzi, urządzeń i wyposażenia zakładu, 5) osób wykonujących prace przy produkcji i w obrocie żywnością."; 28) uchyla się art. 34; 29) art. 35 otrzymuje brzmienie: "Art. 35. 1. Przy pracach w procesie produkcji lub w obrocie, które wymagają stykania się z żywnością, dozwolonymi substancjami dodatkowymi lub innymi składnikami żywności, nie wolno zatrudniać osób, które nie mogą wykonywać prac określonych przepisami o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 2. Zasady i tryb wykonywania badań lekarskich osób, o których mowa w ust. 1, do celów sanitarno-epidemiologicznych określają przepisy o chorobach zakaźnych i zakażeniach. 3. Przedsiębiorca jest obowiązany przechowywać orzeczenia lekarskie wydane na podstawie badań lekarskich osób, o których mowa w ust. 1, do celów sanitarno-epidemiologicznych i udostępniać je na żądanie organów urzędowej kontroli żywności. 4. Osoby biorące udział w procesie produkcji środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych lub innych składników żywności lub w obrocie nimi są przez przedsiębiorcę nadzorowane, instruowane i szkolone w zakresie przestrzegania zasad higieny odpowiednio do wykonywanej pracy. 5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio do produkcji i wprowadzania do obrotu materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością."; 30) w art. 36: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakład żywienia zbiorowego typu zamkniętego ma obowiązek przechowywać próbki wszystkich potraw wchodzących w skład każdego posiłku.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania obowiązujące w zakładach żywienia zbiorowego typu zamkniętego, mając na względzie normy żywienia oraz wymagania higieniczne i sanitarne, o których mowa w art. 33."; 31) w art. 39 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osoby zajmujące się handlem obwoźnym muszą spełniać wymagania, o których mowa w art. 35 ust. 1-3, oraz przestrzegać zasad higieny."; 32) w art. 40: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Zadania ministra właściwego do spraw zdrowia oraz ministra właściwego do spraw rolnictwa, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują zarządzanie ryzykiem w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa żywności przy udziale organów urzędowej kontroli żywności.", b) w ust. 3 wyrazy "systemu HACCP" zastępuje się wyrazami "zasad systemu HACCP", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Nadzór na jakością zdrowotną artykułów, o których mowa w ust. 3, przywożonych z zagranicy, przewożonych lub wywożonych za granicę sprawują organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, z zastrzeżeniem ust. 5.", d) w ust. 5 pkt 8-10 otrzymują brzmienie: "8) przywozem z państw niebędących członkami Unii Europejskiej, przewozem lub wywozem do państw niebędących członkami Unii Europejskiej żywności pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego i suplementów diety, 9) działalnością związaną ze sprzedażą bezpośrednią żywności pochodzenia zwierzęcego określoną w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, 10) wdrażaniem i stosowaniem zasad systemu HACCP obowiązujących w zakładach przedsiębiorców produkujących żywność pochodzenia zwierzęcego."; 33) po art. 40 dodaje się art. 40a-40c w brzmieniu: "Art. 40a. 1. W celu zapewnienia naukowych podstaw analizy ryzyka zagrożenia zdrowia jednostki badawczo-rozwojowe podlegające ministrowi właściwemu do spraw zdrowia oraz ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa określają i koordynują programy monitoringu żywności i żywienia realizowane przez organy urzędowej kontroli żywności oraz opracowują opinie naukowe niezbędne dla oceny ryzyka. 2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz jednostek badawczo-rozwojowych, o których mowa w ust. 1, mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności, kompetencje jednostki i kwalifikacje personelu oraz wymagania w tym zakresie obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej. 3. Powołuje się Radę do Spraw Monitoringu, zwaną dalej "Radą". 4. W skład Rady wchodzi: 1) po jednym przedstawicielu każdej jednostki badawczo-rozwojowej, o których mowa w ust. 1, 2) siedmiu przedstawicieli nauki reprezentujących kierunki badań objęte zakresem monitoringu, z uczelni rolniczych i medycznych oraz jednostek badawczo-rozwojowych niebędących wykonawcami badań, 3) po dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw zdrowia oraz ministra właściwego do spraw rolnictwa, 4) po jednym przedstawicielu ministra właściwego do spraw środowiska oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 5. Przewodniczącym Rady jest przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia, a zastępcą przewodniczącego - przedstawiciel ministra właściwego do spraw rolnictwa. 6. Do zadań Rady należą sprawy związane z funkcjonowaniem programu monitoringu na potrzeby analizy ryzyka, a w szczególności: 1) przygotowywanie perspektywicznych kierunków badań monitoringowych, 2) przygotowywanie okresowych planów badań monitoringowych, 3) opiniowanie wykonanych badań w odniesieniu do założonych celów i uzyskiwanych wyników oraz raportu z badań monitoringowych przygotowywanego corocznie przez jednostki badawczo-rozwojowe prowadzące badania monitoringowe, 4) współudział w upowszechnianiu wyników badań, publikowanych w raporcie z badań monitoringowych w ramach działalności zawodowej członków Rady, 5) współpraca z organami urzędowej kontroli żywności, 6) doradztwo naukowe na rzecz organów urzędowej kontroli żywności. 7. Dokumenty, o których mowa w ust. 6 pkt 1-3, są przedstawiane przez Radę do akceptacji ministra właściwego do spraw zdrowia i ministra właściwego do spraw rolnictwa. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin pracy Rady, biorąc pod uwagę zakres jej obowiązków. 9. Członkom Rady za udział w posiedzeniach przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży na obszarze kraju przewidzianych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 3)). 10. Obsługę sekretariatu Rady oraz publikacje raportu zapewnia minister właściwy do spraw zdrowia. Art. 40b. 1. Nadzór, o którym mowa w art. 40 ust. 3-5, obejmuje zadania dotyczące powiadamiania o niebezpiecznej żywności, w tym żywności pochodzenia zwierzęcego, dozwolonych substancjach dodatkowych i innych składnikach żywności oraz środkach żywienia zwierząt gospodarskich określonych w przepisach o środkach żywienia zwierząt, w ramach sieci systemu RASFF. 2. Główny Inspektor Sanitarny kieruje siecią systemu RASFF oraz: 1) tworzy krajowy punkt kontaktowy systemu RASFF, zwany dalej "KPK", 2) jest odpowiedzialny za funkcjonowanie KPK, 3) powiadamia Komisję Europejską o zarejestrowanej w Rzeczypospolitej Polskiej niebezpiecznej żywności oraz środkach żywienia zwierząt. 3. Nadzór określony w art. 40 ust. 2 obejmuje funkcjonowanie podpunktu KPK, o którym mowa w art. 39a ust. 1a ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 4)). Art. 40c. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia współpracuje z Europejskim Urzędem do Spraw Bezpieczeństwa Żywności, zwanym dalej "Urzędem". 2. Współpraca, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) wyznaczanie przedstawiciela do Forum Doradczego Urzędu, 2) składanie do Urzędu wniosków o wydanie opinii naukowych w sprawach objętych zakresem działania Urzędu, 3) przekazywanie Urzędowi zgromadzonych danych naukowych dotyczących bezpieczeństwa żywności, 4) przekazywanie, na żądanie Urzędu, dodatkowych danych niezbędnych do oceny ryzyka, 5) wyznaczanie jednostek badawczo-rozwojowych, które mogą uczestniczyć w wypełnianiu zadań Urzędu, w szczególności przez wydawanie opinii naukowych."; 34) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. 1. Właściwi państwowi graniczni inspektorzy sanitarni przeprowadzają równocześnie z kontrolą celną, graniczną kontrolę sanitarną, z zastrzeżeniem ust. 2, obejmującą: 1) jakość zdrowotną środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych, innych składników żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, 2) przydatność do produkcji przywożonych z zagranicy i wywożonych za granicę substancji pomagających w przetwarzaniu. 2. W przypadkach konieczności wykonania specjalistycznych badań laboratoryjnych lub w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach żywność oraz materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością mogą zostać, za zgodą organu celnego, objęte procedurą tranzytu zgodnie z przepisami prawa celnego w celu: 1) składowania w miejscu i na warunkach określonych przez państwowego granicznego inspektora sanitarnego do czasu uzyskania wyników badań pobranych próbek albo 2) skierowania do miejsca przeznaczenia w celu przeprowadzenia kontroli jakości zdrowotnej przez właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 3. Graniczna kontrola sanitarna środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych, innych składników żywności lub substancji pomagających w przetwarzaniu oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością wywożonych za granicę może być dokonana przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego na podstawie wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej złożonego nie później niż 48 godzin, a w przypadku środków spożywczych nietrwałych mikrobiologicznie nie później niż 24 godziny przed planowanym wywozem. 4. W wyniku przeprowadzonej kontroli właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej wydaje: 1) świadectwo jakości zdrowotnej artykułów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 3, 2) świadectwo przydatności do produkcji substancji pomagających w przetwarzaniu. 5. Odpłatność za dokonanie granicznej kontroli sanitarnej artykułów wywożonych za granicę określają przepisy dotyczące Państwowej Inspekcji Sanitarnej. 6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowe warunki i zakres przeprowadzania kontroli, o których mowa w ust. 1, 2) szczegółowe wskazania dotyczące częstotliwości wykonywania badań laboratoryjnych, 3) rodzaje badań laboratoryjnych, 4) wzór wniosku o dokonanie granicznej kontroli sanitarnej środków spożywczych, o którym mowa w ust. 1 i 3, 5) wzory świadectw, o których mowa w ust. 4 - mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa żywności. 7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej oraz ministrem właściwym do spraw transportu - wykaz przejść granicznych, przez które środki spożywcze, dozwolone substancje dodatkowe lub inne składniki żywności, substancje pomagające w przetwarzaniu oraz materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością mogą być wprowadzane na polski obszar celny lub wywożone za granicę, 2) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych - sposób współpracy organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej z organami celnymi w zakresie granicznej kontroli sanitarnej - mając na względzie konieczność sanitarnego zabezpieczenia granic państwa i zapewnienie właściwej jakości zdrowotnej artykułów, o których mowa w ust. 1. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz towarów, które podlegają granicznej kontroli sanitarnej, z uwzględnieniem ich klasyfikacji według kodów taryfy celnej."; 35) w art. 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W razie uzasadnionego niebezpieczeństwa zagrożenia epidemicznego kraju lub bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia człowieka minister właściwy do spraw zdrowia wprowadzi, w drodze rozporządzenia, zakaz wprowadzania środków spożywczych, o których mowa w ust. 1, na polski obszar celny, mając na względzie konieczność sanitarnego zabezpieczenia granic państwa."; 36) art. 43 otrzymuje brzmienie: "Art. 43. Ocena jakości zdrowotnej środków spożywczych, dozwolonych substancji dodatkowych lub innych składników żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością objętych nadzorem organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej jest potwierdzona świadectwem jakości zdrowotnej oraz może być poprzedzona badaniami laboratoryjnymi."; 37) w art. 44: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Badania laboratoryjne, o których mowa w art. 43, wykonują akredytowane: 1) laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 2) laboratoria referencyjne.", b) uchyla się ust. 3, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz laboratoriów referencyjnych, mając na względzie zapewnienie wykonywania zadań, o których mowa w ust. 2."; 38) w art. 48 w ust. 1 w pkt 1 wyrazy "systemu HACCP" zastępuje się wyrazami "zasad systemu HACCP"; 39) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. Kto produkuje lub wprowadza do obrotu środki spożywcze zafałszowane, dozwolone substancje dodatkowe, inne składniki żywności lub substancje pomagające w przetwarzaniu jako artykuły odpowiadające wymaganiom określonym w ustawie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku."; 40) w art. 51 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) narusza zasady, o których mowa w art. 10 ust. 2, art. 12, art. 22, art. 24, art. 35 ust. 1 i 3, art. 36, art. 37 i art. 39 ust. 3,"; 41) w art. 61: a) uchyla się pkt 1, b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) art. 10 ust. 3, art. 28 ust. 2-4, art. 30 oraz art. 48 ust. 1 w zakresie wprowadzania zasad systemu HACCP obowiązują od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 42) użyte w ustawie w różnym przypadku wyrazy "Inspekcja Sanitarna" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "Państwowa Inspekcja Sanitarna"; 43) użyte w ustawie w różnym przypadku wyrazy "polski obszar celny" zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej". Art. 2. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575, z późn. zm. 5)) w art. 36 wprowadza się następujące zmiany: 1) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Za badania laboratoryjne i inne czynności związane z wydaniem oceny o środkach spożywczych, substancjach dodatkowych dozwolonych oraz materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością wywożonych za granicę pobiera się od przedsiębiorców, na rzecz których są one wykonywane, opłaty w wysokości określonej w ust. 1, choćby badania związane z wydaniem oceny nie wykazywały naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych.", 2) w ust. 4 wyrazy "ust. 1-3" zastępuje się wyrazami "ust. 1-3a". Art. 3. W ustawie z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1398 i Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1299) w art. 40 w ust. 1 po pkt 15a dodaje się pkt 15b w brzmieniu: "15b) powiadamianie podpunktu krajowego punktu kontaktowego sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (systemu RASFF);". Art. 4. W ustawie z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 6)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 35 w ust. 1: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) sprawowanie nadzoru nad jakością zdrowotną żywności pochodzenia zwierzęcego, w tym nad warunkami sanitarnymi jej pozyskiwania, produkcji, przetwarzania, składowania, transportu oraz sprzedaży bezpośredniej, a także zbieranie i przekazywanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych pochodzenia zwierzęcego w ramach systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (systemu RASFF),", b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) przyjmowanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych pochodzenia roślinnego oraz środkach żywienia zwierząt od organów Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych - w zakresie kompetencji tych inspekcji - oraz ocena ryzyka i stopnia zagrożenia spowodowanego niebezpiecznym produktem żywnościowym lub środkiem żywienia zwierząt, a następnie przekazywanie tych informacji do kierującego siecią systemu RASFF,"; 2) w art. 39a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Główny Lekarz Weterynarii: 1) tworzy podpunkt krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF realizującego zadania, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 4 i 4a, i kieruje pracami tego podpunktu, 2) jest odpowiedzialny za zbieranie informacji dotyczących wszystkich stwierdzonych przypadków niebezpiecznej żywności pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i środków żywienia zwierząt - w zakresie objętym kompetencjami Inspekcji Weterynaryjnej, Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych - i przekazywanie tych informacji do krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF.". Art. 5. W ustawie z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) w art. 39 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. O podjętych decyzjach organy, o których mowa w ust. 1, powiadamiają podpunkt krajowego punktu kontaktowego w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (systemu RASFF).". Art. 6. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) w art. 17 w ust. 1 w pkt 1 dodaje się lit. d w brzmieniu: "d) powiadamianie podpunktu krajowego punktu kontaktowego w ramach sieci systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (systemu RASFF) o podjętych decyzjach dotyczących niebezpiecznych artykułów rolno-spożywczych,". Art. 7. W ustawie z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz innych ustaw (Dz. U. Nr 135, poz. 1145) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w pkt 14 uchyla się lit. a; 2) w art. 15 uchyla się pkt 3. Art. 8. Rejestr decyzji zezwalających dotyczących nowej żywności staje się z dniem wejścia w życie ustawy załącznikiem do rejestru nowej żywności dopuszczonej do produkcji lub obrotu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 9. Do czasu zakończenia procesu akredytacji laboratoriów na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) badania laboratoryjne w zakresie urzędowej kontroli żywności wykonują istniejące laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz laboratoria innych organów kontroli żywności i laboratoria referencyjne. Art. 10. Do postępowań w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia jej w życie stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 11. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 1, art. 9 ust. 5, art. 10 ust. 3, art. 20, art. 32, art. 33 i 34, art. 41 ust. 6, 7 i 8 i art. 44 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 1 zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 1, art. 9 ust. 5, art. 9a, art. 10 ust. 3, art. 20 ust. 2, art. 28 ust. 4, art. 33, art. 41 ust. 6, 7 i 8 i art. 44 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 12. Przepisy art. 42 ustawy wymienionej w art. 1 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, a od tego dnia mają zastosowanie przepisy Unii Europejskiej ustalające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiającego Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz ustalającego procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego, przy czym w sytuacji uzasadnionego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia człowieka pochodzącego od żywności, minister właściwy do spraw zdrowia podejmuje w nagłych przypadkach, tymczasowe środki ochronne i informuje o nich państwa członkowskie i Komisję Europejską. Art. 13. 1. Od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej: 1) postępowanie, o którym mowa w art. 12-15 ustawy wymienionej w art. 1, jest przeprowadzane na zasadach określonych w przepisach obowiązujących w Unii Europejskiej, a zadania dotyczące tego postępowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej realizuje Główny Inspektor Sanitarny; 2) graniczna kontrola sanitarna jest przeprowadzana w odniesieniu do żywności oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością przywożonych z państw niebędących członkami Unii Europejskiej i wywożonych do tych państw; 3) stosuje się przepisy art. 20a ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1. 2. Od dnia 1 stycznia 2005 r. stosuje się przepisy art. 5 ust. 3 ustawy wymienionej w art. 1. Art. 14. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 43, który wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych, ustawę z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, ustawę z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt, ustawę z dnia 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz innych ustaw. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187 i Nr 199, poz. 1938. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 165, poz. 1590 i Nr 208, poz. 2020. 5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz. 320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr 128, poz. 1407 i 1408, z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz. 1145 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla zabawek 2) (Dz. U. Nr 210, poz. 2045) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania dotyczące projektowania i wytwarzania zabawek; 2) procedurę oceny zgodności; 3) minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek; 4) sposób oznakowania zabawek; 5) wzór znaku CE. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o zabawce, należy przez to rozumieć dowolny wyrób lub materiał zaprojektowany lub przewidziany do używania w czasie zabawy przez dzieci w wieku do lat 14. § 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) ozdób bożonarodzeniowych; 2) precyzyjnych modeli w skali dla dorosłych kolekcjonerów; 3) sprzętu do zbiorowego używania na placach gier i zabaw; 4) sprzętu sportowego; 5) sprzętu wodnego przeznaczonego do użytku w głębokiej wodzie; 6) lalek ludowych i dekoracyjnych oraz innych podobnych wyrobów przeznaczonych dla dorosłych kolekcjonerów; 7) zabawek komercyjnie instalowanych w miejscach publicznych, w szczególności w domach handlowych oraz na dworcach; 8) układanek tematycznych (puzzle) składających się z więcej niż 500 elementów, lub bez obrazków, przeznaczonych dla specjalistów; 9) broni pneumatycznej; 10) sztucznych ogni, włącznie ze spłonkami, z wyjątkiem kapiszonów przeznaczonych specjalnie do stosowania w zabawkach; 11) proc i katapult; 12) zestawu strzałek z metalowymi zakończeniami; 13) elektrycznych piekarników, żelazek i innych miniatur lub modeli urządzeń bądź sprzętu przeznaczonego dla dorosłych, zasilanych napięciem nominalnym przekraczającym 24 V; 14) wyrobów zawierających elementy grzejne, przeznaczonych do używania pod nadzorem osób dorosłych i do celów edukacyjnych; 15) pojazdów z silnikami spalinowymi; 16) zabawek z silnikami parowymi; 17) rowerów przeznaczonych do uprawiania sportu lub poruszania się po drogach publicznych; 18) zabawek video podłączonych do urządzeń zasilanych prądem elektrycznym o napięciu przekraczającym 24 V; 19) smoczków; 20) wiernych kopii prawdziwej broni palnej; 21) biżuterii dla dzieci. § 4. 1. Do obrotu mogą być wprowadzone zabawki, które podczas ich używania zgodnie z ich przeznaczeniem lub w sposób możliwy do przewidzenia, mając na uwadze prawidłowe zachowanie dzieci, nie będą stwarzały zagrożenia dla bezpieczeństwa lub zdrowia użytkowników lub osób trzecich. 2. Zabawka musi spełniać zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu, pozostając w stanie, w jakim była wprowadzona do obrotu, biorąc pod uwagę przewidywany okres normalnego jej używania. § 5. 1. Zabawki wykonane zgodnie z właściwymi normami zharmonizowanymi, i umieszczonym na nich oznakowaniem CE, uznaje się za zgodne z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Przyjmuje się, że zabawki, dla których producent nie zastosował norm zharmonizowanych lub zastosował je częściowo albo nie ma takich norm, spełniają zasadnicze wymagania określone w rozdziale 2, gdy po wystawieniu certyfikatu zgodności, zgodność z zatwierdzonym modelem zabawki została potwierdzona przez umieszczenie na nich oznakowania CE. § 6. 1. Jeżeli do zabawek mają zastosowanie odrębne przepisy, które przewidują umieszczanie oznakowania CE, oznakowanie może być umieszczone, pod warunkiem że zabawki spełniają również wymagania określone w tych przepisach. 2. Jeżeli co najmniej jeden z przepisów, o których mowa w ust. 1, pozwala producentowi, w okresie przejściowym określonym w tych przepisach, na wybór innych przepisów, oznakowanie CE powinno wskazywać zgodność tylko z tymi przepisami, które zastosował producent. W takim przypadku producent powinien podać szczegółowe dane o zastosowanych przepisach w dołączonych do zabawek ostrzeżeniach oraz instrukcjach wymaganych przez te przepisy, albo na ich opakowaniach. Rozdział 2 Zasadnicze wymagania w zakresie projektowania i wytwarzania zabawek § 7. 1. Producent, projektując zabawkę, powinien przewidzieć możliwość wystąpienia urazów i zagrożeń zdrowia, podczas używania zabawek, a w szczególności zagrożeń: 1) wynikających z projektu, budowy lub składu zabawki; 2) których nie można całkowicie wyeliminować dokonując zmiany budowy zabawki albo jej składu bez zmiany jej funkcji lub pozbawienia jej podstawowych właściwości. 2. Stopień zagrożenia zdrowia i ryzyko zranienia występujące w związku z używaniem zabawek musi być współmierny do umiejętności dziecka lub jego opiekunów. 3. Przepis ust. 2 stosuje się w szczególności do zabawek, które ze względu na rozmiary i charakterystykę, są przeznaczone dla dzieci w wieku do lat 3. § 8. 1. Zabawki oraz ich części, a także umocowania, jeżeli znajdują się na zabawce, muszą mieć niezbędną wytrzymałość mechaniczną, a tam gdzie jest to konieczne, stabilność, aby obciążenia, którym będą poddawane podczas ich używania, nie powodowały łamania się zabawek oraz ich części, a także zniekształcenia, co mogłoby spowodować ryzyko zranienia. 2. Krawędzie, części wystające, przewody i umocowania znajdujące się na zabawkach, muszą być zaprojektowane i wytwarzane w taki sposób, aby ryzyko zranienia, w przypadku kontaktu z nimi, było jak najmniejsze. 3. Wymagania określone w ust. 2, dotyczące ryzyka zranienia, stosuje się w przypadku wystąpienia tego ryzyka podczas ruchu części zabawek. § 9. 1. Zabawki i ich części składowe oraz wszelkie odłączalne ich części, służące do zabawy dla dzieci w wieku do lat 3, muszą mieć takie wymiary, aby nie było możliwe ich połknięcie lub wprowadzenie do jakiegokolwiek otworu w ciele dziecka. 2. Zabawki, ich części, a także opakowania, w których są wprowadzone one do obrotu, nie mogą powodować ryzyka uduszenia albo udławienia. § 10. Zabawki przeznaczone do użycia w płytkiej wodzie, umożliwiające unoszenie lub utrzymywanie dziecka na jej powierzchni, muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby przy ich używaniu zgodnie z ich przeznaczeniem nie powodowały niebezpieczeństwa utraty możliwości unoszenia lub utrzymywania dziecka na powierzchni wody. § 11. Zabawki, do których wnętrza dziecko może się dostać, muszą być przystosowane do łatwego wydostania się przez nie na zewnątrz. § 12. Zabawki, przy użyciu których dziecko może się przemieszczać, muszą mieć odpowiedni i skuteczny dla zabawki danego typu system hamowania. System hamowania powinien być łatwy w użyciu, mieć możliwość zrównoważenia energii kinetycznej wytworzonej przez zabawkę i nie powodować niebezpieczeństwa wypadnięcia dziecka ani uszkodzenia ciała dziecka lub osób trzecich. § 13. Zabawki, które służą do wystrzeliwania przedmiotów, muszą być zaprojektowane w taki sposób, aby ich masa, rodzaj i kształt oraz energia kinetyczna jaką może osiągnąć przedmiot z nich wystrzeliwany nie stwarzały, podczas ich używania, zagrożenia uszkodzenia ciała dziecka lub osób trzecich. § 14. Zabawki, zawierające elementy grzejne, muszą być zaprojektowane i wytwarzane w taki sposób, aby: 1) maksymalna temperatura powierzchni zabawki nie powodowała poparzeń, podczas ich dotknięcia; 2) ciecze i gazy znajdujące się w zabawce nie osiągały temperatur lub ciśnień, które mogłyby powodować oparzenia lub inne uszkodzenia ciała, w przypadku ich uwolnienia z innych przyczyn, niż związanych z jej normalnym działaniem. § 15. 1. Zabawki, aby nie stwarzały zagrożenia pożarowego, muszą być wytwarzane z materiałów, które: 1) mają zwiększoną odporność na zapalenie się w razie bezpośredniego zetknięcia się zabawki z płomieniem, iskrą lub innym źródłem ognia, lub 2) w przypadku zapalenia się zabawki sprawiają, że pali się ona powoli, a ogień rozprzestrzenia się wolno, lub 3) niezależnie od ich składu chemicznego są tak przetworzone, by opóźnić proces spalania, lub 4) nie są łatwopalne - płomień zanika natychmiast z chwilą zetknięcia ognia, który go powoduje. 2. Materiały, o których mowa w ust. 1, nie mogą stwarzać zagrożenia zapalenia innych materiałów użytych do produkcji zabawki. 3. W przypadku konieczności wytworzenia zabawki z materiałów łatwopalnych albo z zastosowaniem substancji niebezpiecznych, musi być ona wytworzona w taki sposób, aby nie następowało samoistne zapalenie się tych materiałów lub substancji. § 16. 1. Zabawki nie mogą zawierać elementów wybuchowych albo elementów lub substancji, które mogą wybuchnąć podczas ich używania, z wyjątkiem kapiszonów. 2. Zabawki, w szczególności zabawki i gry chemiczne, nie mogą zawierać substancji i preparatów, które: 1) po zmieszaniu mogą wybuchnąć na skutek: a) reakcji chemicznej lub po ich rozgrzaniu, b) zmieszania z substancjami utleniającymi; 2) zawierają składniki lotne, które są palne w powietrzu i mogą z nimi wytworzyć wybuchowe lub palne mieszaniny lotne lub opary. § 17. 1. Zabawki muszą być zaprojektowane i wytworzone w taki sposób, aby podczas normalnego ich używania nie stwarzały zagrożenia dla organizmu dziecka w przypadku ich połknięcia, dostania się w inny sposób do jakiegokolwiek otworu w ciele dziecka, bądź kontaktu ze skórą, śluzówką lub oczami. 2. Zabawki nie mogą zawierać niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 3)) oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 września 2003 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem (Dz. U. Nr 199, poz. 1948) w ilościach, które mogą być szkodliwe dla bezpieczeństwa i zdrowia człowieka. 3. Dopuszcza się zastosowanie w zabawce substancji i preparatów chemicznych w ograniczonej ilości, jeżeli jest to niezbędne do jej funkcjonowania ze względu na jej właściwości lub przeznaczenie i nie zostanie przekroczony maksymalny poziom stężeń tych substancji i preparatów określony w odrębnych przepisach. 4. W celu ochrony zdrowia dziecka, dawka dzienna metali ciężkich, które, w związku z używaniem zabawek, mogą przedostać się do organizmu dziecka, nie może przekroczyć następujących wartości: 1) antymon - 0,2 µg; 2) arsen - 0,1 µg; 3) bar - 25,0 µg; 4) kadm - 0,6 µg; 5) chrom - 0,3 µg; 6) ołów - 0,7 µg; 7) rtęć - 0,5 µg; 8) selen - 5,0 µg. § 18. 1. Zabawki elektryczne oraz ich części nie mogą być zasilane prądem o napięciu nominalnym przekraczającym 24 V. 2. Części zabawek, które są podłączone do źródła prądu elektrycznego lub mogą być w kontakcie z tym źródłem mogącym powodować porażenie elektryczne, wraz z przewodami i ich połączeniami służącymi do jego przepływu, muszą być odizolowane i chronione mechanicznie w taki sposób, aby zapobiec ryzyku porażenia. 3. Zabawki elektryczne muszą być zaprojektowane i wytworzone w taki sposób, aby maksymalne temperatury osiągane przez wszystkie bezpośrednio dostępne powierzchnie nie spowodowały poparzenia przy ich dotknięciu. § 19. Zabawki muszą być zaprojektowane i wytworzone w taki sposób, aby w celu uniknięcia infekcji, zachorowań i zatrucia, spełniały wymagania dotyczące higieny i czystości. § 20. Zabawki nie mogą zawierać pierwiastków radioaktywnych lub substancji, w postaci lub ilościach szkodliwych dla zdrowia. § 21. 1. W przypadku gdy wymagają tego względy bezpieczeństwa, producent, niezależnie od informacji określonych w rozdziale 5, dołącza do zabawki sformułowaną w języku polskim instrukcję jej używania, zwaną dalej "instrukcją". 2. Producent dołącza instrukcję do: zjeżdżalni, huśtawek, trapezów, pierścieni, kół, lin oraz innych podobnych zabawek, w szczególności przeznaczonych do zawieszania. 3. Instrukcja powinna wskazywać prawidłowy sposób montażu zabawki oraz te części zabawki, które mogą stwarzać zagrożenie, w przypadku wadliwego jej montażu. Instrukcja powinna także zawierać zalecenia dotyczące przeprowadzania okresowych kontroli i konserwacji podstawowych części zabawki wraz z ostrzeżeniem o następstwach nieprzestrzegania tego wymogu. § 22. Producent umieszcza na zabawce lub jej opakowaniu albo na etykiecie lub na dołączonej do zabawki ulotce wyraźną i widoczną informację o konieczności nadzoru osoby dorosłej podczas używania zabawki, jeżeli zabawka może być używana wyłącznie pod jej nadzorem. § 23. 1. Producent zabawki, która stanowi miniaturę lub model urządzenia bądź sprzętu przeznaczonego dla dorosłych, umieszcza na opakowaniu zabawki ostrzeżenie, że zabawka ta może być używana wyłącznie pod nadzorem osoby dorosłej. 2. W przypadku zabawek wymienionych w ust. 1, producent dołącza do nich instrukcje ich używania, w której umieszcza ostrzeżenia o potrzebie zachowania środków ostrożności wraz z pouczeniem o następstwach ich niezachowania, a także informację o konieczności przechowywania zabawek w miejscu niedostępnym dla dzieci w wieku do lat 3. § 24. Producent zabawki, której niezbędnym składnikiem są substancje lub materiały stwarzające niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia, dołącza do zabawki: 1) instrukcję jej używania zawierającą ostrzeżenia o niebezpieczeństwie oraz informacje o stosowaniu środków ostrożności niezbędnych do uniknięcia niebezpieczeństwa; 2) informacje dotyczące udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku spowodowanego używaniem zabawki oraz przechowywania jej w miejscu niedostępnym dla dzieci. § 25. Niezależnie od wymagań określonych w § 23 i 24, producent zabawek z dziedziny chemii, w szczególności zestawów chemicznych, zestawów do wykonywania odcisków plastycznych, miniaturowych pracowni ceramicznych, zabawek do pokrywania przedmiotów emalią oraz zestawów fotograficznych, musi na opakowaniu zabawki umieścić informację, że jest ona przeznaczona wyłącznie dla dzieci w wieku powyżej określonej liczby lat oraz ostrzeżenie, że może być używana wyłącznie pod nadzorem osoby dorosłej. § 26. Producent łyżew i deskorolek oraz sprzętu podobnego, wprowadzonego do obrotu jako zabawki, powinien dołączyć do nich instrukcję ich używania, w której zawarte będą informacje o konieczności zachowania ostrożności, posiadaniu specjalnych umiejętności, a także konieczności stosowania sprzętu ochronnego takiego jak: kask, rękawice oraz ochraniacze na kolana i łokcie. § 27. Producent zabawek przeznaczonych do używania w płytkiej wodzie oraz pod nadzorem osoby dorosłej, dołącza do zabawki ostrzeżenia, że mogą być one używane jedynie na głębokości bezpiecznej dla dziecka i w obecności osoby dorosłej. Rozdział 3 Procedura oceny zgodności § 28. 1. Badanie typu WE jest procedurą poprzez którą jednostka, która uzyskała notyfikację, zwana dalej "jednostką notyfikowaną", sprawdza i poświadcza, że zatwierdzony model zabawki spełnia zasadnicze wymagania dotyczące tej zabawki. 2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, zwany dalej "wnioskodawcą", składa w jednej jednostce notyfikowanej, wniosek o przeprowadzenie badania typu WE. 3. Wniosek o przeprowadzenie badania typu WE powinien zawierać: 1) oznaczenie wnioskodawcy, jego siedzibę i adres; 2) opis zabawki; 3) informacje o miejscu wyprodukowania zabawki; 4) dane dotyczące projektu i wykonania zabawki; 5) dokumenty umożliwiające dokładną identyfikację zabawki; 6) wykaz norm zharmonizowanych, zastosowanych w całości lub częściowo; 7) opis czynności podjętych w celu zapewnienia, że zabawka pozostanie zgodna z zasadniczymi wymaganiami. 4. Do wniosku o przeprowadzenie badania typu WE należy dołączyć model zabawki, który będzie produkowany. § 29. 1. Jednostka notyfikowana przeprowadza badanie typu WE w następujący sposób: 1) sprawdza czy: a) dokumenty przedstawione przez wnioskodawcę są właściwe, b) zabawka nie stanowi zagrożenia dla dziecka lub osób trzecich; 2) przeprowadza odpowiednie badania i testy, stosując w jak największym stopniu normy zharmonizowane, w celu sprawdzenia, czy model zabawki spełnia zasadnicze wymagania. 2. Jeżeli model zabawki spełnia zasadnicze wymagania określone w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana wystawia certyfikat zgodności i powiadamia o tym wnioskodawcę. 3. Certyfikat zgodności zawiera wnioski z badania, opis zastosowanych metod badania oraz opisy i rysunki zatwierdzonej zabawki. § 30. 1. Jednostka notyfikowana przekazuje, na wniosek innej jednostki notyfikowanej i organu sprawującego nadzór nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu, kopię certyfikatu zgodności oraz, na ich wniosek, kopię projektu i schematu produkcyjnego zabawki, a także sprawozdania z przeprowadzonych badań i testów. 2. W przypadku gdy jednostka notyfikowana odmówi wystawienia certyfikatu zgodności poinformuje o tym niezwłocznie wnioskodawcę. 3. Jednostka notyfikowana, która odmówiła wystawienia certyfikatu zgodności, informuje o odmowie jego wydania ministra właściwego do spraw gospodarki, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Komisję Europejską. Rozdział 4 Minimalne kryteria, jakie powinny być uwzględnione przy notyfikowaniu jednostek § 31. Pracownicy jednostki notyfikowanej odpowiedzialni za przeprowadzenie oceny zgodności powinni odbyć przeszkolenie w tym zakresie, a także posiadać: 1) wiedzę niezbędną do przeprowadzania badań oraz odpowiednie doświadczenie w ich przeprowadzaniu; 2) umiejętność sporządzania certyfikatów zgodności, protokołów i sprawozdań wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych badań. Rozdział 5 Sposób oznakowania zabawek § 32. 1. Na zabawce albo jej opakowaniu umieszcza się w sposób widoczny, czytelny i trwały oznakowanie CE oraz informację zawierającą: nazwę i adres producenta lub imię i nazwisko jego upoważnionego przedstawiciela albo importera na terytorium Wspólnoty Europejskiej, zwaną dalej "informacją". 2. Dane zawarte w informacji mogą być podane w formie skrótu, pod warunkiem że skrót umożliwi identyfikację producenta, jego upoważnionego przedstawiciela oraz importera. 3. W przypadku małych zabawek i zabawek składających się z małych części, informacje mogą być umieszczone na ich opakowaniu oraz etykiecie albo ulotce dołączonej do zabawki. 4. W przypadku określonym w ust. 3, producent powinien poinformować nabywców zabawek o celowości zachowania opakowań, etykiet oraz ulotek na których zamieszczone są informacje. 5. Wzór znaku CE określa załącznik do rozporządzenia. § 33. 1. Producent dołącza do zabawki, oprócz informacji także inne informacje o jej przeznaczeniu oraz umieszcza na zabawce lub jej opakowaniu albo na etykiecie lub ulotce dołączonej do zabawki wyraźne i widoczne ostrzeżenia o treści: 1) "Nieodpowiednie dla dzieci w wieku poniżej 3 lat" - w przypadku gdy zabawka, ze względu na bezpieczeństwo, nie jest przeznaczona dla dzieci w wieku poniżej 3 lat; 2) "Uwaga, do użytku wyłącznie pod bezpośrednim nadzorem osoby dorosłej" - w przypadku zabawek określonych w § 23 ust. 1; 3) "Uwaga, konieczność stosowania sprzętu ochronnego" - w przypadku zabawek określonych w § 26; 4) "Uwaga, do używania jedynie w wodzie na głębokości bezpiecznej dla dziecka oraz pod nadzorem" - w przypadku zabawek okeślonych w § 27; 5) "Uwaga: wyłącznie dla dzieci w wieku ponad ... lat. Do stosowania pod nadzorem osoby dorosłej", przy czym o wieku decyduje producent. 2. Wraz z ostrzeżeniami wymienionymi w ust. 1 zamieszcza się krótką informację o szczególnym ryzyku związanym z takim ograniczeniem. Rozdział 6 Przepisy dostosowujące i końcowe § 34. Przepisy dotyczące oznakowania CE i procedur oceny zgodności stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 35. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie warunków i trybu dokonywania oceny zgodności zabawek (Dz. U. Nr 115, poz. 1086). § 36. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 listopada 2003 r. (poz. 2045) WZÓR ZNAKU CE Znak CE składa się z liter o poniższych kształtach: Ilustracja W przypadku pomniejszenie lub powiększenia znaku CE należy zachować proporcje podane na powyższym rysunku. Elementy znaku CE powinny mieć tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż 5 mm. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Rady Europejskiej 88/378/EEC z dnia 3 maja 1988 r. o harmonizacji prawa Państw Członkowskich dotyczących bezpieczeństwa zabawek, zmienionej dyrektywą Rady Europejskiej 93/68/EEC z dnia 22 lipca 1993 r. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187 oraz z 2003 r. Nr 189, poz. 1852. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo przewozowe oraz ustawy o żegludze śródlądowej (Dz. U. Nr 211, poz. 2049) Art. 1. W ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z późn. zm. 1)) po art. 9 dodaje się art. 9a w brzmieniu: "Art. 9a. W przypadku wystąpienia poważnych zakłóceń na rynku usług przewozowych w żegludze śródlądowej, w tym nadmiernej podaży usług przewozowych, minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić ograniczenia w przewozie rzeczy w żegludze śródlądowej, określając czas ich obowiązywania oraz zakres przedmiotowy lub terytorialny ich stosowania, biorąc pod uwagę środki podjęte przez Komisję Europejską na podstawie właściwych przepisów Unii Europejskiej 2).". Art. 2. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 199, poz. 1672) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. 1. W przypadku wprowadzenia ograniczeń w przewozie rzeczy w żegludze śródlądowej na podstawie art. 9a ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452 i Nr 211, poz. 2049) minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, ustanowić na czas określony ograniczenia w wydawaniu pozwoleń na przewóz lub w korzystaniu z wydanych pozwoleń. 2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać rodzaje pozwoleń podlegających ograniczeniu oraz zakres ograniczeń pod względem drogi wodnej, portów lub określonego ładunku oraz sposobu korzystania z pozwoleń w zależności od ograniczeń wprowadzonych na podstawie art. 9a ustawy - Prawo przewozowe. 3. Przepisy art. 9 ust. 2 pkt 7 i 8 oraz art. 10 ust. 5, odnoszące się do kontroli dokumentów przewozowych, zgodności przewożonego ładunku z tymi dokumentami, kontroli obcych statków w zakresie zgodności wykonywanych przewozów z postanowieniami umów międzynarodowych oraz pozwoleń na te przewozy, jak również wykonywania zadań służbowych przez inspektorów, stosuje się odpowiednio do kontroli przestrzegania ograniczeń wprowadzonych w przewozie rzeczy w żegludze śródlądowej, o których mowa w ust. 1 i 2. 4. Organami właściwymi do administrowania ograniczeniami w przewozie rzeczy w żegludze śródlądowej są dyrektorzy urzędów żeglugi śródlądowej.". Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 125, poz. 1371, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452. 2) Dyrektywa Rady 96/75/WE z dnia 19 listopada 1996 r. w sprawie systemów czarterowania i wyznaczania stawek przewozowych w krajowej i międzynarodowej żegludze śródlądowej we Wspólnocie. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 211, poz. 2050) Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371, z późn. zm. 1)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) określenie rodzaju i zakresu, a w krajowym transporcie drogowym taksówką - także obszaru,"; 2) w art. 11: a) w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie: "8) oznaczenie obszaru przewozów w krajowym transporcie drogowym taksówką,"; b) uchyla się ust. 2, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Organ udzielający licencji wydaje jej wypis lub wypisy w liczbie odpowiadającej liczbie pojazdów samochodowych określonych we wniosku o udzielenie licencji.", d) uchyla się ust. 4; 3) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Licencja na międzynarodowy transport drogowy uprawnia do wykonywania przewozów z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z rodzajem przewozów w niej określonym."; 4) w art. 13 w ust. 2 uchyla się pkt 3; 5) w art. 14 uchyla się ust. 4; 6) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzory licencji i wypisu z licencji, uwzględniając zakres niezbędnych danych."; 7) po art. 17 dodaje się art. 17a i 17b w brzmieniu: "Art. 17a. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia, kierownika jednostki, o której mowa w art. 17 ust. 2, do wydawania dokumentów wynikających z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych. Art. 17b. Minister właściwy do spraw transportu może ogłosić, w drodze obwieszczenia, wykaz państw, w stosunku do których jest wymagane posiadanie zezwolenia zagranicznego w międzynarodowym transporcie drogowym."; 8) po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu: "Rozdział 4a Świadectwo kierowcy Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy Unii Europejskiej dotyczące świadectwa kierowcy.2) Art. 32b. 1. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze decyzji, wydaje, odmawia wydania, zmienia lub cofa świadectwo kierowcy. 2. Świadectwo kierowcy wydaje się na pisemny wniosek przedsiębiorcy posiadającego licencję na międzynarodowy transport drogowy rzeczy. 3. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat. 4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) oznaczenie przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres, 2) imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo kierowcy. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się: 1) kserokopię licencji, 2) zaświadczenie o zatrudnieniu kierowcy oraz spełnieniu przez kierowcę wymagań, o których mowa w art. 39a, 3) kserokopię dokumentu tożsamości. 6. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 4, oraz danych zawartych w dokumentach, o których mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepis art. 14 ust. 1. 7. Do wygaśnięcia świadectwa kierowcy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wygaśnięcia licencji. Art. 32c. 1. Organem uprawnionym do przeprowadzania kontroli wydanych świadectw kierowcy jest minister właściwy do spraw transportu. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1, może powierzyć, w drodze porozumienia, czynności kontrolne w zakresie świadectw kierowcy, organowi administracji publicznej lub innemu organowi państwowemu. 3. Do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 85 i art. 90. Art. 32d. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór świadectwa kierowcy oraz wypisu ze świadectwa kierowcy, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. 2) Art. 32e. 1. Minister właściwy do spraw transportu prowadzi rejestr wydanych świadectw kierowcy. 2. Minister właściwy do spraw transportu może upoważnić, w drodze zarządzenia, kierownika jednostki, o której mowa w art. 17 ust. 2, do wydawania świadectw kierowcy i prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1, mając na względzie usprawnienie procedur wydawania tych świadectw."; 9) w art. 41: a) w ust. 1 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika świadectwa kierowcy.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, upoważnić, na określonych warunkach, do pobierania opłat za niektóre czynności administracyjne w międzynarodowym transporcie drogowym, o których mowa w ust. 1, jednostkę określoną w art. 17 ust. 2 lub polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych, mając na względzie usprawnienie procedur pobierania opłat."; 10) w art. 44 ust. 1b otrzymuje brzmienie: "1b. Jednostka, o której mowa w art. 17 ust. 2, otrzymuje prowizję, w wysokości nie większej niż 14 %, od opłat pobranych w międzynarodowym transporcie drogowym z tytułu: 1) wydania zezwolenia zagranicznego, 2) wydania zezwolenia zagranicznemu przewoźnikowi na wykonanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przewozu w międzynarodowym transporcie drogowym osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, 3) wydania świadectwa kierowcy, zmiany świadectwa kierowcy lub wydania wtórnika świadectwa kierowcy, 4) udzielenia licencji lub zmiany licencji, wydania wypisu z licencji, wydania wtórnika licencji, a także 5) przeniesienia uprawnień wynikających z licencji oraz wyrażenia zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji."; 11) w art. 46: a) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu: "1b. Wpływy uzyskane z opłat, o których mowa w art. 41 ust. 1 pkt 7, są przekazywane na wyodrębniony rachunek środków specjalnych jednostki, o której mowa w ust. 1.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Wpływy uzyskane z innych opłat niż wymienione w ust. 1-1b stanowią odpowiednio dochód właściwego organu samorządu terytorialnego lub budżetu państwa."; 12) w art. 47: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, wysokość opłat zostanie określona: 1) w przypadku licencji, w zależności od: a) okresu ważności licencji, b) liczby pojazdów samochodowych, na które wydaje się wypisy z licencji, c) zakresu transportu drogowego, d) rodzaju przewozów, 2) w przypadku zezwolenia, w zależności od: a) okresu ważności zezwolenia, b) rodzaju zezwolenia, 3) w przypadku certyfikatu kompetencji zawodowych, w zależności od: a) zakresu i formy testu z wiedzy z uwzględnieniem kosztów jego przeprowadzenia, b) rodzaju certyfikatu kompetencji zawodowych z uwzględnieniem kosztów jego wydania, 4) w przypadku świadectwa kierowcy, w zależności od okresu ważności.", b) w ust. 3 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) wydania świadectwa kierowcy - nie może być wyższa niż równowartość 10 euro."; 13) w art. 87 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) w międzynarodowym transporcie drogowym - świadectwo kierowcy, jeżeli jest wymagane."; 14) w art. 96a ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Kto nie wypełnia obowiązków, o których mowa w art. 15 ust. 4, podlega karze grzywny."; 15) w załączniku, w tabeli: a) uchyla się lp. 1.1.3., lp. 1.1.6, lp. 1.1.9, lp. 1.11.3, b) po lp. 1.1.9. dodaje się lp. 1.1.10. i lp. 1.1.11. w brzmieniu: "1.1.10.Wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego przez kierowcę niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej bez wymaganego świadectwa kierowcy1.000 1.1.11.Wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego przez kierowcę niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej bez posiadania w pojeździe wymaganego świadectwa kierowcy100" Art. 2. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie międzynarodowego transportu drogowego na podstawie dotychczasowych uprawnień może wykonywać tę działalność, na podstawie posiadanego uprawnienia, do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób samochodem osobowym, które zostały udzielone na dotychczasowych zasadach. 3. Licencja wydana zgodnie z wzorem obowiązującym w Unii Europejskiej, zwana dalej "licencją wspólnotową", uprawnia do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego od dnia 1 maja 2004 r. Art. 3. Dotychczasowe uprawnienia przewozowe w międzynarodowym transporcie drogowym, niezależnie od oznaczenia obszaru przewozów w nich określonego, stają się ważne na wszystkie kraje. Nie zwalnia to z obowiązku posiadania zezwolenia zagranicznego, jeżeli obowiązek ten wynika z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych. Art. 4. 1. Licencję wspólnotową wydaje minister właściwy do spraw transportu na pisemny wniosek przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1. 2. Za wydanie licencji wspólnotowej, gdy nie ulegają zmianie dane określone w tej licencji, pobierana jest opłata w wysokości 100 zł. 3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się: 1) kserokopię certyfikatu kompetencji zawodowych; 2) dokumenty potwierdzające sytuację finansową przedsiębiorcy, określoną w art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy, o której mowa w art. 1; 3) dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2; 4) oświadczenie przedsiębiorcy o spełnianiu wymagań uprawniających do udzielenia licencji. 4. Do wydania licencji wspólnotowej, gdy ulegają zmianie dane określone w licencji, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, dotyczące zmiany licencji. 5. Minister właściwy do spraw transportu wydaje licencję wspólnotową w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1. 6. Wpływy uzyskane z opłat za wydanie licencji wspólnotowej dla przedsiębiorców, o których mowa w art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1, stanowią przychód środka specjalnego, o którym mowa w art. 46 ust. 1, i w całości są przeznaczane na pokrycie kosztów produkcji oraz kosztów administracyjnych związanych z wydaniem tej licencji. Art. 5. 1. Przedsiębiorcy, którym udzielono licencji na międzynarodowy transport drogowy w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 marca 2004 r., mogą wykonywać tę działalność na podstawie otrzymanej licencji do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, wydaje się równocześnie licencję wspólnotową. Do wydania licencji wspólnotowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 4. 3. Przedsiębiorcom ubiegającym się o udzielenie licencji na międzynarodowy transport drogowy po dniu 31 marca 2004 r. udziela się licencję wspólnotową. Art. 6. Kierowcy wykonujący w dniu 31 grudnia 2003 r. przewozy na potrzeby własne obowiązani są, w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r., spełnić wymagania określone przepisami art. 39c ust. 1 oraz art. 39d ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1. Art. 7. Do postępowań administracyjnych w sprawach objętych przepisami niniejszej ustawy, wszczętych a niezakończonych ostatecznie przed dniem jej wejścia w życie, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 8. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 17 ust. 1, art. 41 ust. 4 i art. 47 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 9. Przepis art. 32d ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym w art. 1 pkt 8 traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 10. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 8 w zakresie art. 32a oraz pkt 13 i pkt 15 lit. b, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804 i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302 i Nr 149, poz. 1452. 2) W tym zakresie stosuje się przepisy rozporządzenia (WE) nr 484/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 1 marca 2002 r. zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 881/92 i (EWG) nr 3118/93 w celu ustanowienia świadectwa kierowcy (Dz. Urz. WE nr L 076, 19.03.2002). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 213, poz. 2081) Art. 1. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, nie obowiązują."; 2) w art. 91 § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Pracodawca przekazuje porozumienie właściwemu inspektorowi pracy."; 3) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Nawiązanie stosunku pracy oraz ustalenie warunków pracy i płacy, bez względu na podstawę prawną tego stosunku, wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika."; 4) art. 113 otrzymuje brzmienie: "Art. 113. Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna."; 5) w art. 18 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Postanowienia umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu są nieważne. Zamiast takich postanowień stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy, a w razie braku takich przepisów - postanowienia te należy zastąpić odpowiednimi postanowieniami niemającymi charakteru dyskryminacyjnego."; 6) w dziale pierwszym rozdział IIa otrzymuje brzmienie: "Rozdział IIa Równe traktowanie w zatrudnieniu Art. 183a. § 1. Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy. § 2. Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, z przyczyn określonych w § 1. § 3. Dyskryminowanie bezpośrednie istnieje wtedy, gdy pracownik z jednej lub z kilku przyczyn określonych w § 1 był, jest lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy. § 4. Dyskryminowanie pośrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują dysproporcje w zakresie warunków zatrudnienia na niekorzyść wszystkich lub znacznej liczby pracowników należących do grupy wyróżnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn określonych w § 1, jeżeli dysproporcje te nie mogą być uzasadnione innymi obiektywnymi powodami. § 5. Przejawem dyskryminowania w rozumieniu § 2 jest także: 1) działanie polegające na zachęcaniu innej osoby do naruszania zasady równego traktowania w zatrudnieniu, 2) zachowanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności albo poniżenie lub upokorzenie pracownika (molestowanie). § 6. Dyskryminowaniem ze względu na płeć jest także każde nieakceptowane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności lub poniżenie albo upokorzenie pracownika; na zachowanie to mogą się składać fizyczne, werbalne lub pozawerbalne elementy (molestowanie seksualne). Art. 183b. § 1. Za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, z zastrzeżeniem § 2-4, uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, którego skutkiem jest w szczególności: 1) odmowa nawiązania lub rozwiązanie stosunku pracy, 2) niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń związanych z pracą, 3) pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe - chyba że pracodawca udowodni, że kierował się obiektywnymi powodami. § 2. Zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie naruszają działania polegające na: 1) niezatrudnianiu pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania lub wymagania zawodowe stawiane pracownikom, 2) wypowiedzeniu pracownikowi warunków zatrudnienia w zakresie wymiaru czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami niedotyczącymi pracowników, 3) stosowaniu środków, które różnicują sytuację prawną pracownika ze względu na ochronę rodzicielstwa, wiek lub niepełnosprawność pracownika, 4) ustalaniu warunków zatrudniania i zwalniania pracowników, zasad wynagradzania i awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych - z uwzględnieniem kryterium stażu pracy. § 3. Nie stanowią naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu działania podejmowane przez określony czas, zmierzające do wyrównywania szans wszystkich lub znacznej liczby pracowników wyróżnionych z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, przez zmniejszenie na korzyść takich pracowników faktycznych nierówności, w zakresie określonym w tym przepisie. § 4. Różnicowanie pracowników ze względu na religię lub wyznanie nie stanowi naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, jeżeli w związku z rodzajem i charakterem działalności prowadzonej w ramach kościołów i innych związków wyznaniowych, a także organizacji, których cel działania pozostaje w bezpośrednim związku z religią lub wyznaniem, religia lub wyznanie pracownika stanowi istotne, uzasadnione i usprawiedliwione wymaganie zawodowe. Art. 183c. § 1. Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. § 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna. § 3. Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku. Art. 183d. Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów. Art. 183e. Skorzystanie przez pracownika z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy lub jego rozwiązanie bez wypowiedzenia."; 7) po art. 22 dodaje się art. 221 w brzmieniu: "Art. 221. § 1. Pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania danych osobowych obejmujących: 1) imię (imiona) i nazwisko, 2) imiona rodziców, 3) datę urodzenia, 4) miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), 5) wykształcenie, 6) przebieg dotychczasowego zatrudnienia. § 2. Pracodawca ma prawo żądać od pracownika podania, niezależnie od danych osobowych, o których mowa w § 1, także: 1) innych danych osobowych pracownika, a także imion i nazwisk oraz dat urodzenia dzieci pracownika, jeżeli podanie takich danych jest konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy, 2) numeru PESEL pracownika nadanego przez Rządowe Centrum Informatyczne Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (RCI PESEL). § 3. Udostępnienie pracodawcy danych osobowych następuje w formie oświadczenia osoby, której one dotyczą. Pracodawca ma prawo żądać udokumentowania danych osobowych osób, o których mowa w § 1 i 2. § 4. Pracodawca może żądać podania innych danych osobowych niż określone w § 1 i 2, jeżeli obowiązek ich podania wynika z odrębnych przepisów. § 5. W zakresie nieuregulowanym w § 1-4 do danych osobowych, o których mowa w tych przepisach, stosuje się przepisy o ochronie danych osobowych."; 8) w art. 231: a) § 3 i 4 otrzymują brzmienie: "§ 3. Jeżeli u pracodawców, o których mowa w § 1, nie działają zakładowe organizacje związkowe, dotychczasowy i nowy pracodawca informują na piśmie swoich pracowników o przewidywanym terminie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, jego przyczynach, prawnych, ekonomicznych oraz socjalnych skutkach dla pracowników, a także zamierzonych działaniach dotyczących warunków zatrudnienia pracowników, w szczególności warunków pracy, płacy i przekwalifikowania; przekazanie informacji powinno nastąpić co najmniej na 30 dni przed przewidywanym terminem przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę. § 4. W terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, pracownik może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem.", b) po § 5 dodaje się § 6 w brzmieniu: "§ 6. Przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy."; 9) w art. 231a w § 2 wyrazy "§ 2-4" zastępuje się wyrazami "§ 1-4"; 10) art. 251 otrzymuje brzmienie: "Art. 251. § 1. Zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. § 2. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony w rozumieniu § 1. § 3. Przepis § 1 nie dotyczy umów o pracę na czas określony zawartych: 1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, 2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie."; 11) art. 29 otrzymuje brzmienie: "Art. 29. § 1. Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności: 1) rodzaj pracy, 2) miejsce wykonywania pracy, 3) wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia, 4) wymiar czasu pracy, 5) termin rozpoczęcia pracy. § 2. Umowę o pracę zawiera się na piśmie. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta z zachowaniem formy pisemnej, pracodawca powinien, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do rodzaju umowy oraz jej warunków. § 3. Pracodawca informuje pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o obowiązującej dobowej i tygodniowej normie czasu pracy, częstotliwości wypłaty wynagrodzenia za pracę, urlopie wypoczynkowym oraz długości okresu wypowiedzenia umowy, a jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy - dodatkowo o porze nocnej, miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia oraz przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. § 4. Zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej. § 5. Przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio do stosunków pracy nawiązanych na innej podstawie niż umowa o pracę."; 12) po art. 29 dodaje się art. 291 i 292 w brzmieniu: "Art. 291. § 1. Umowa o pracę z pracownikiem skierowanym do pracy na obszarze państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej na okres przekraczający 1 miesiąc, niezależnie od warunków określonych w art. 29 § 1, powinna określać: 1) czas wykonywania pracy za granicą, 2) walutę, w której będzie wypłacane pracownikowi wynagrodzenie w czasie wykonywania pracy za granicą. § 2. Pracodawca jest obowiązany poinformować na piśmie pracownika, o którym mowa w § 1, o świadczeniach przysługujących mu z tytułu skierowania do pracy za granicą, obejmujących zwrot kosztów przejazdu oraz zapewnienie zakwaterowania. Art. 292. § 1. Zawarcie z pracownikiem umowy o pracę przewidującej zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może powodować ustalenia jego warunków pracy i płacy w sposób mniej korzystny w stosunku do pracowników wykonujących taką samą lub podobną pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, z uwzględnieniem jednak proporcjonalności wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą, do wymiaru czasu pracy pracownika. § 2. Pracodawca powinien, w miarę możliwości, uwzględnić wniosek pracownika dotyczący zmiany wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę."; 13) po art. 33 dodaje się art. 331 w brzmieniu: "Art. 331. Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony w okolicznościach, o których mowa w art. 25 § 1 zdanie drugie, wynosi 3 dni robocze."; 14) w art. 361 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jeżeli wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony następuje z powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych przyczyn niedotyczących pracowników, pracodawca może, w celu wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę, skrócić okres trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do 1 miesiąca. W takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pozostałą część okresu wypowiedzenia."; 15) w art. 37: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę pracownikowi przysługuje zwolnienie na poszukiwanie pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.", b) w § 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) 2 dni robocze - w okresie dwutygodniowego i jednomiesięcznego wypowiedzenia,"; 16) art. 39 otrzymuje brzmienie: "Art. 39. Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 2 lata do nabycia prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 17) w dziale drugim rozdział IIa otrzymuje brzmienie: "Rozdział IIa Warunki zatrudnienia pracowników skierowanych do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z państwa będącego członkiem Unii Europejskiej Art. 671. § 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się w przypadku wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracownika skierowanego do tej pracy na określony czas przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej. § 2. Pracodawca, o którym mowa w § 1, kierujący pracownika do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: 1) w związku z realizacją umowy zawartej przez tego pracodawcę z podmiotem zagranicznym, 2) w zagranicznym oddziale (filii) tego pracodawcy, 3) jako agencja pracy tymczasowej - zapewnia pracownikowi, w zakresie określonym w art. 672, warunki zatrudnienia nie mniej korzystne niż wynikające z przepisów Kodeksu pracy oraz innych przepisów regulujących prawa i obowiązki pracowników. Art. 672. § 1. Warunki zatrudnienia dotyczą: 1) norm i wymiaru czasu pracy oraz okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego, 2) wymiaru urlopu wypoczynkowego, 3) minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, 4) wysokości dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych, 5) bezpieczeństwa i higieny pracy, 6) uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, 7) zatrudniania młodocianych, 8) zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu, 9) wykonywania pracy zgodnie z przepisami o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. § 2. Do pracowników, o których mowa w art. 671, wykonujących wstępne prace montażowe lub instalacyjne poza budownictwem przez okres nie dłuższy niż 8 dni, przepisu § 1 pkt 2-4 nie stosuje się. Art. 673. Przepisy art. 671 i 672 stosuje się odpowiednio w przypadku wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracownika skierowanego do tej pracy przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie niebędącym członkiem Unii Europejskiej."; 18) w art. 68 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach."; 19) w art. 69 w pkt 2 uchyla się lit. b; 20) w art. 72 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w razie odwołania pracownika, któremu brakuje nie więcej niż 2 lata do nabycia prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych."; 21) w dziale drugim w rozdziale III oddział 3 otrzymuje brzmienie: "Oddział 3 Stosunek pracy na podstawie mianowania Art. 76. Stosunek pracy nawiązuje się na podstawie mianowania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach."; 22) art. 773 otrzymuje brzmienie: "Art. 773. § 1. Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej, jeżeli nie są oni objęci układem zbiorowym pracy, określi, w drodze rozporządzenia - w zakresie niezastrzeżonym w innych ustawach do właściwości innych organów - minister właściwy do spraw pracy na wniosek właściwego ministra. § 2. Z dniem wejścia w życie układu zbiorowego pracy do pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej objętych tym układem nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 1. § 3. Rozporządzenie, o którym mowa w § 1, powinno w szczególności określać warunki ustalania i wypłacania: 1) wynagrodzenia zasadniczego pracowników, 2) innych, poza wynagrodzeniem zasadniczym, składników uzasadnionych zwłaszcza szczególnymi właściwościami lub warunkami wykonywanej pracy, kwalifikacjami zawodowymi pracowników, z tym że wysokość składnika wynagrodzenia, którego przyznanie uwarunkowane będzie długością przepracowanego okresu, o ile taki składnik zostanie określony, nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego, 3) innych świadczeń związanych z pracą, w tym takich, które mogą być uzależnione od okresów przepracowanych przez pracownika; w szczególności może to dotyczyć nagrody jubileuszowej i jednorazowej odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę."; 23) w art. 87: a) uchyla się § 6, b) po § 7 dodaje się § 8 w brzmieniu: "§ 8. Potrąceń należności z wynagrodzenia pracownika w miesiącu, w którym są wypłacane składniki wynagrodzenia za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, dokonuje się od łącznej kwoty wynagrodzenia uwzględniającej te składniki wynagrodzenia."; 24) po art. 87 dodaje się art. 871 w brzmieniu: "Art. 871. § 1. Wolna od potrąceń jest kwota wynagrodzenia za pracę w wysokości: 1) minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, przysługującego pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - przy potrącaniu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne, 2) 75% wynagrodzenia określonego w pkt 1 - przy potrącaniu zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikowi, 3) 90% wynagrodzenia określonego w pkt 1 - przy potrącaniu kar pieniężnych przewidzianych w art. 108. § 2. Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwoty określone w § 1 ulegają zmniejszeniu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy."; 25) w art. 91 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W takim przypadku wolna od potrąceń jest kwota wynagrodzenia za pracę w wysokości określonej w art. 871 § 1 pkt 1."; 26) w art. 92 uchyla się § 11; 27) w art. 94 po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu: "2a) organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie, 2b) przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy,"; 28) art. 941 otrzymuje brzmienie: "Art. 941. Pracodawca udostępnia pracownikom tekst przepisów dotyczących równego traktowania w zatrudnieniu w formie pisemnej informacji rozpowszechnionej na terenie zakładu pracy lub zapewnia pracownikom dostęp do tych przepisów w inny sposób przyjęty u danego pracodawcy."; 29) po art. 941 dodaje się art. 942 w brzmieniu: "Art. 942. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników w sposób przyjęty u danego pracodawcy o możliwości zatrudnienia w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy, a pracowników zatrudnionych na czas określony - o wolnych miejscach pracy."; 30) po art. 942 dodaje się art. 943 w brzmieniu: "Art. 943. § 1. Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi. § 2. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. § 3. Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. § 4. Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów. § 5. Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy."; 31) w art. 1041 w § 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy,", b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) termin, miejsce, czas i częstotliwość wypłaty wynagrodzenia,"; 32) uchyla się art. 1044; 33) w art. 105 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Odpis zawiadomienia o przyznaniu nagrody lub wyróżnienia składa się do akt osobowych pracownika."; 34) uchyla się art. 107; 35) w art. 108 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować: 1) karę upomnienia, 2) karę nagany."; 36) dział szósty otrzymuje brzmienie: "DZIAŁ SZÓSTY CZAS PRACY Rozdział I Przepisy ogólne Art. 128. § 1. Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. § 2. Ilekroć w przepisach działu jest mowa o: 1) pracy zmianowej - należy przez to rozumieć wykonywanie pracy według ustalonego rozkładu czasu pracy przewidującego zmianę pory wykonywania pracy przez poszczególnych pracowników po upływie określonej liczby godzin, dni lub tygodni, 2) pracownikach zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy - należy przez to rozumieć pracowników kierujących jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępców lub pracowników wchodzących w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy oraz głównych księgowych. § 3. Do celów rozliczania czasu pracy pracownika: 1) przez dobę - należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, 2) przez tydzień - należy rozumieć 7 kolejnych dni kalendarzowych, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego. Rozdział II Normy i ogólny wymiar czasu pracy Art. 129. § 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem § 2 oraz art. 135-138, 143 i 144. § 2. W rolnictwie i hodowli, a także przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób może być wprowadzony okres rozliczeniowy nieprzekraczający 6 miesięcy, a jeżeli jest to dodatkowo uzasadnione nietypowymi warunkami organizacyjnymi lub technicznymi mającymi wpływ na przebieg procesu pracy - okres rozliczeniowy nieprzekraczający 12 miesięcy. Nie jest jednak dopuszczalne stosowanie przedłużonego okresu rozliczeniowego w systemach czasu pracy, o których mowa w art. 135-138. Art. 130. § 1. Obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, ustalany zgodnie z art. 129 § 1, oblicza się: 1) mnożąc 40 godzin przez liczbę tygodni przypadających w okresie rozliczeniowym, a następnie 2) dodając do otrzymanej liczby godzin iloczyn 8 godzin i liczby dni pozostałych do końca okresu rozliczeniowego, przypadających od poniedziałku do piątku. § 2. Każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Jeżeli jednak w tygodniu obejmującym siedem dni od poniedziałku do niedzieli, wystąpią dwa święta w inne dni niż niedziela, obniżenie wymiaru czasu pracy o 8 godzin następuje tylko z tytułu jednego z tych świąt. § 3. Wymiar czasu pracy pracownika w okresie rozliczeniowym, ustalony zgodnie z art. 129 § 1, ulega w tym okresie obniżeniu o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, przypadających do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy. Art. 131. § 1. Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym. § 2. Ograniczenie przewidziane w § 1 nie dotyczy pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy. Rozdział III Okresy odpoczynku Art. 132. § 1. Pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z zastrzeżeniem § 3 oraz art. 136 § 2 i art. 137. § 2. Przepis § 1 nie dotyczy: 1) pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, 2) przypadków konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii. § 3. W przypadkach określonych w § 2 pracownikowi przysługuje, w okresie rozliczeniowym, równoważny okres odpoczynku. Art. 133. § 1. Pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. § 2. W przypadkach określonych w art. 132 § 2 oraz w przypadku zmiany pory wykonywania pracy przez pracownika w związku z jego przejściem na inną zmianę, zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy, tygodniowy nieprzerwany odpoczynek może obejmować mniejszą liczbę godzin, nie może być jednak krótszy niż 24 godziny. § 3. Odpoczynek, o którym mowa w § 1 i 2, powinien przypadać w niedzielę. Niedziela obejmuje 24 kolejne godziny, poczynając od godziny 6.00 w tym dniu, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina. § 4. W przypadkach dozwolonej pracy w niedzielę odpoczynek, o którym mowa w § 1 i 2, może przypadać w innym dniu niż niedziela. Art. 134. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Rozdział IV Systemy i rozkłady czasu pracy Art. 135. § 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być stosowany system równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy. § 2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy, o którym mowa w § 1, może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 3 miesięcy. § 3. Przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych okres rozliczeniowy, o którym mowa w § 1, może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 4 miesięcy. Art. 136. § 1. Przy pracach polegających na dozorze urządzeń lub związanych z częściowym pozostawaniem w pogotowiu do pracy może być stosowany system równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 16 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. § 2. W systemie czasu pracy, o którym mowa w § 1, pracownikowi przysługuje, bezpośrednio po każdym okresie wykonywania pracy w przedłużonym dobowym wymiarze czasu pracy, odpoczynek przez czas odpowiadający co najmniej liczbie przepracowanych godzin, niezależnie od odpoczynku przewidzianego w art. 133. Art. 137. Do pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób, a także pracowników zakładowych straży pożarnych i zakładowych służb ratowniczych może być stosowany system równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 24 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Przepisy art. 135 § 2 i 3 oraz art. 136 § 2 stosuje się odpowiednio. Art. 138. § 1. Przy pracach, które ze względu na technologię produkcji nie mogą być wstrzymane (praca w ruchu ciągłym), może być stosowany system czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie czasu pracy do 43 godzin przeciętnie na tydzień w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 tygodni, a jednego dnia w niektórych tygodniach w tym okresie dobowy wymiar czasu pracy może być przedłużony do 12 godzin. Za każdą godzinę pracy powyżej 8 godzin na dobę w dniu wykonywania pracy w przedłużonym wymiarze czasu pracy pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1511 § 1 pkt 1. § 2. Przepis § 1 stosuje się także w przypadku, gdy praca nie może być wstrzymana ze względu na konieczność ciągłego zaspokajania potrzeb ludności. § 3. W przypadkach określonych w § 1 i 2 obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym oblicza się: 1) mnożąc 8 godzin przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie rozliczeniowym, z wyłączeniem niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a następnie 2) dodając do otrzymanej liczby liczbę godzin odpowiadającą przedłużonemu u danego pracodawcy tygodniowemu wymiarowi czasu pracy. § 4. Liczba godzin odpowiadająca przedłużonemu u danego pracodawcy tygodniowemu wymiarowi czasu pracy nie może przekraczać 4 godzin na każdy tydzień okresu rozliczeniowego, w którym następuje przedłużenie czasu pracy. § 5. Przepisy art. 130 § 2 zdanie drugie i § 3 stosuje się odpowiednio. Art. 139. § 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być stosowany system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. Przerwy nie wlicza się do czasu pracy, jednakże za czas tej przerwy pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju. § 2. Systemu przerywanego czasu pracy nie stosuje się do pracownika objętego systemem czasu pracy, o którym mowa w art. 135-138, 143 i 144. § 3. System przerywanego czasu pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy, z zastrzeżeniem § 4. § 4. U pracodawcy będącego osobą fizyczną, prowadzącego działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, system przerywanego czasu pracy może być stosowany na podstawie umowy o pracę. Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas przerwy, o której mowa w § 1, jeżeli wynika to z umowy o pracę. Art. 140. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129. Art. 141. § 1. Pracodawca może wprowadzić jedną przerwę w pracy niewliczaną do czasu pracy, w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczoną na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. § 2. Przerwę w pracy, o której mowa w § 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. Art. 142. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty. Art. 143. Na pisemny wniosek pracownika może być do niego stosowany system skróconego tygodnia pracy. W tym systemie jest dopuszczalne wykonywanie pracy przez pracownika przez mniej niż 5 dni w ciągu tygodnia, przy równoczesnym przedłużeniu dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Art. 144. Na pisemny wniosek pracownika może być do niego stosowany system czasu pracy, w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta. W tym systemie jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. Art. 145. § 1. Skrócenie czasu pracy poniżej norm określonych w art. 129 § 1 dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia może polegać na ustanowieniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy albo na obniżeniu tych norm, a w przypadku pracy monotonnej lub pracy w ustalonym z góry tempie polega na wprowadzeniu przerw w pracy wliczanych do czasu pracy. § 2. Wykaz prac, o których mowa w § 1, ustala pracodawca po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami w trybie i na zasadach określonych w art. 23711a i art. 23713a oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami. Art. 146. Praca zmianowa jest dopuszczalna bez względu na stosowany system czasu pracy. Art. 147. W każdym systemie czasu pracy, jeżeli przewiduje on rozkład czasu pracy obejmujący pracę w niedziele i święta, pracownikom zapewnia się łączną liczbę dni wolnych od pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym odpowiadającą co najmniej liczbie niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy przypadających w tym okresie. Art. 148. W systemach i rozkładach czasu pracy, o których mowa w art. 135-138, 143 i 144, czas pracy: 1) pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, 2) pracownic w ciąży, 3) pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie 4 roku życia, bez ich zgody - nie może przekraczać 8 godzin. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany w związku ze zmniejszeniem z tego powodu wymiaru jego czasu pracy. Art. 149. § 1. Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego żądanie. § 2. W stosunku do pracowników objętych systemem zadaniowego czasu pracy, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz pracowników otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej nie ewidencjonuje się godzin pracy. Art. 150. § 1. Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, z zastrzeżeniem § 2 i 3 oraz art. 139 § 3 i 4. § 2. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, a także pracodawca, u którego zakładowa organizacja związkowa nie wyraża zgody na ustalenie lub zmianę systemów i rozkładów czasu pracy oraz okresów rozliczeniowych czasu pracy, może stosować okresy rozliczeniowe czasu pracy określone w art. 129 § 2 i w art. 135 § 2 i 3 - po uprzednim zawiadomieniu właściwego inspektora pracy. § 3. Zastosowanie do pracownika systemów czasu pracy, o których mowa w art. 143 i 144, następuje na podstawie umowy o pracę. § 4. Do obwieszczenia, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 1043. Rozdział V Praca w godzinach nadliczbowych Art. 151. § 1. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych. Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie: 1) konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii, 2) szczególnych potrzeb pracodawcy. § 2. Przepisu § 1 pkt 2 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia. § 3. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych w związku z okolicznościami określonymi w § 1 pkt 2 nie może przekroczyć dla poszczególnego pracownika 150 godzin w roku kalendarzowym. § 4. W układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, jest dopuszczalne ustalenie innej liczby godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym niż określona w § 3. § 5. Strony ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1511 § 1. Art. 1511. § 1. Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości: 1) 100% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających: a) w nocy, b) w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, c) w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, 2) 50% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. § 2. Dodatek w wysokości określonej w § 1 pkt 1 przysługuje także za każdą godzinę pracy nadliczbowej z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w § 1. § 3. Wynagrodzenie stanowiące podstawę obliczania dodatku, o którym mowa w § 1, obejmuje wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia. § 4. W stosunku do pracowników wykonujących stale pracę poza zakładem pracy wynagrodzenie wraz z dodatkiem, o którym mowa w § 1, może być zastąpione ryczałtem, którego wysokość powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych. Art. 1512. § 1. W zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych pracodawca, na pisemny wniosek pracownika, może udzielić mu w tym samym wymiarze czasu wolnego od pracy. § 2. Udzielenie czasu wolnego w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych może nastąpić także bez wniosku pracownika. W takim przypadku pracodawca udziela czasu wolnego od pracy, najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych, jednakże nie może to spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy. § 3. W przypadkach określonych w § 1 i 2 pracownikowi nie przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych. Art. 1513. Pracownikowi, który ze względu na okoliczności przewidziane w art. 151 § 1 wykonywał pracę w dniu wolnym od pracy wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, przysługuje w zamian inny dzień wolny od pracy udzielony pracownikowi do końca okresu rozliczeniowego, w terminie z nim uzgodnionym. Art. 1514. § 1. Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, z zastrzeżeniem § 2. § 2. Kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto przysługuje prawo do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych w wysokości określonej w art. 1511 § 1, jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od pracy. Art. 1515. § 1. Pracodawca może zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (dyżur). § 2. Czasu dyżuru nie wlicza się do czasu pracy, jeżeli podczas dyżuru pracownik nie wykonywał pracy. Czas pełnienia dyżuru nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133. § 3. Za czas dyżuru, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu, pracownikowi przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia. § 4. Przepisu § 2 zdanie drugie oraz § 3 nie stosuje się do pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy. Art. 1516. § 1. W razie ustania stosunku pracy przed upływem okresu rozliczeniowego pracownikowi przysługuje, oprócz normalnego wynagrodzenia, prawo do dodatku, o którym mowa w art. 1511 § 1, jeżeli w okresie od początku okresu rozliczeniowego do dnia ustania stosunku pracy pracował w wymiarze godzin przekraczającym normy czasu pracy, o których mowa w art. 129. § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie nawiązania stosunku pracy w trakcie okresu rozliczeniowego. Rozdział VI Praca w porze nocnej Art. 1517. § 1. Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21.00 a 7.00. § 2. Pracownik, którego rozkład czasu pracy obejmuje w każdej dobie co najmniej 3 godziny pracy w porze nocnej lub którego co najmniej 1/4 czasu pracy w okresie rozliczeniowym przypada na porę nocną, jest pracującym w nocy. § 3. Czas pracy pracującego w nocy nie może przekraczać 8 godzin na dobę, jeżeli wykonuje prace szczególnie niebezpieczne albo związane z dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym. § 4. Wykaz prac, o których mowa w § 3, określa pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - z przedstawicielami pracowników wybranymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy, oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników. § 5. Przepis § 3 nie dotyczy: 1) pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, 2) przypadków konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii. § 6. Na pisemny wniosek pracownika, o którym mowa w § 2, pracodawca informuje właściwego inspektora pracy o zatrudnianiu pracowników pracujących w nocy. Art. 1518. § 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów. § 2. W stosunku do pracowników wykonujących pracę w porze nocnej stale poza zakładem pracy dodatek, o którym mowa w § 1, może być zastąpiony ryczałtem, którego wysokość odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej. Rozdział VII Praca w niedziele i święta Art. 1519. § 1. Dniami wolnymi od pracy są niedziele i święta określone w przepisach o dniach wolnych od pracy. § 2. Za pracę w niedzielę i święto uważa się pracę wykonywaną między godziną 6.00 w tym dniu a godziną 6.00 w następnym dniu, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina. Art. 15110. Praca w niedziele i święta jest dozwolona: 1) w razie konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii, 2) w ruchu ciągłym, 3) przy pracy zmianowej, 4) przy niezbędnych remontach, 5) w transporcie i w komunikacji, 6) w zakładowych strażach pożarnych i w zakładowych służbach ratowniczych, 7) przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób, 8) w rolnictwie i hodowli, 9) przy wykonywaniu prac koniecznych ze względu na ich użyteczność społeczną i codzienne potrzeby ludności, w szczególności w: a) placówkach handlowych, b) zakładach świadczących usługi dla ludności, c) gastronomii, d) zakładach hotelarskich, e) jednostkach gospodarki komunalnej, f) zakładach opieki zdrowotnej i innych placówkach służby zdrowia przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych, g) jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych, zapewniających całodobową opiekę, h) zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i wypoczynku, 10) w stosunku do pracowników zatrudnionych w systemie czasu pracy, w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta. Art. 15111. § 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w niedziele i święta, w przypadkach, o których mowa w art. 15110 pkt 1-9, pracodawca jest obowiązany zapewnić inny dzień wolny od pracy: 1) w zamian za pracę w niedzielę - w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli, 2) w zamian za pracę w święto - w ciągu okresu rozliczeniowego. § 2. Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w § 1 pkt 1 dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę, pracownikowi przysługuje dzień wolny od pracy do końca okresu rozliczeniowego, a w razie braku możliwości udzielenia dnia wolnego od pracy w tym terminie - dodatek do wynagrodzenia w wysokości określonej w art. 1511 § 1 pkt 1, za każdą godzinę pracy w niedzielę. § 3. Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w § 1 pkt 2 dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w święto, pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości określonej w art. 1511 § 1 pkt 1, za każdą godzinę pracy w święto. § 4. Do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy dotyczące pracy w niedzielę. Art. 15112. Pracownik pracujący w niedziele powinien korzystać co najmniej raz na 4 tygodnie z niedzieli wolnej od pracy. Nie dotyczy to pracownika zatrudnionego w systemie czasu pracy, o którym mowa w art. 144."; 37) art. 153 otrzymuje brzmienie: "Art. 153. § 1. Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku. § 2. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym."; 38) art. 154 otrzymuje brzmienie: "Art. 154. § 1. Wymiar urlopu wynosi: 1) 20 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat, 2) 26 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat. § 2. Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w § 1; niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia. § 3. Wymiar urlopu w danym roku kalendarzowym, ustalony na podstawie § 1 i 2, nie może przekroczyć wymiaru określonego w § 1."; 39) w art. 1541 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2. W przypadku jednoczesnego pozostawania w dwóch lub więcej stosunkach pracy wliczeniu podlega także okres poprzedniego niezakończonego zatrudnienia w części przypadającej przed nawiązaniem drugiego lub kolejnego stosunku pracy."; 40) po art. 1541 dodaje się art. 1542 w brzmieniu: "Art. 1542. § 1. Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu, z zastrzeżeniem § 4. § 2. Przy udzielaniu urlopu zgodnie z § 1, jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy. § 3. Przepis § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracownika, dla którego dobowa norma czasu pracy, wynikająca z odrębnych przepisów, jest niższa niż 8 godzin. § 4. Udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy w wymiarze godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop."; 41) uchyla się art. 159; 42) w art. 171: a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny.", b) uchyla się § 2; 43) w art. 172 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował."; 44) po art. 172 dodaje się art. 1721 w brzmieniu: "Art. 1721. § 1. Jeżeli pracodawca na podstawie odrębnych przepisów jest obowiązany objąć pracownika ubezpieczeniem gwarantującym mu otrzymanie świadczenia pieniężnego za czas urlopu, pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie przewidziane w art. 172 lub ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 171. § 2. Jeżeli świadczenie pieniężne za czas urlopu, o którym mowa w § 1, jest niższe od wynagrodzenia przewidzianego w art. 172 lub od ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 171, pracodawca jest obowiązany wypłacić pracownikowi kwotę stanowiącą różnicę między tymi należnościami."; 45) art. 178 otrzymuje brzmienie: "Art. 178. § 1. Pracownicy w ciąży nie wolno zatrudniać w godzinach nadliczbowych ani w porze nocnej. Pracownicy w ciąży nie wolno bez jej zgody delegować poza stałe miejsce pracy ani zatrudniać w systemie czasu pracy, o którym mowa w art. 139. § 2. Pracownika opiekującego się dzieckiem do ukończenia przez nie 4 roku życia nie wolno bez jego zgody zatrudniać w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w systemie czasu pracy, o którym mowa w art. 139, jak również delegować poza stałe miejsce pracy."; 46) po art. 178 dodaje się art. 1781 w brzmieniu: "Art. 1781. Pracodawca zatrudniający pracownicę w porze nocnej jest obowiązany na okres jej ciąży zmienić rozkład czasu pracy w sposób umożliwiający wykonywanie pracy poza porą nocną, a jeżeli jest to niemożliwe lub niecelowe, przenieść pracownicę do innej pracy, której wykonywanie nie wymaga pracy w porze nocnej; w razie braku takich możliwości pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownicę na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy. Przepisy art. 179 § 4-6 stosuje się odpowiednio."; 47) w art. 179 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do pracodawcy w przypadku, gdy przeciwwskazania zdrowotne do wykonywania dotychczasowej pracy przez pracownicę w ciąży lub karmiącą dziecko piersią wynikają z orzeczenia lekarskiego."; 48) w art. 180 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Pracownicy, która wychowuje dziecko przysposobione lub która przyjęła dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej pełniącej zadania pogotowia rodzinnego, przysługuje urlop macierzyński w wymiarze 18 tygodni również przy pierwszym porodzie."; 49) art. 183 otrzymuje brzmienie: "Art. 183. § 1. Pracownik, który przyjął dziecko na wychowanie i wystąpił do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka lub który przyjął dziecko na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej pełniącej zadania pogotowia rodzinnego, ma prawo do 16 tygodni urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 12 miesięcy życia. Przepisy art. 180 § 5-7 stosuje się odpowiednio. § 2. Jeżeli pracownik, o którym mowa w § 1, przyjął dziecko w wieku do 1 roku, ma prawo do 8 tygodni urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego."; 50) art. 186 otrzymuje brzmienie: "Art. 186. § 1. Pracownik zatrudniony co najmniej 6 miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego w wymiarze do 3 lat w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 4 roku życia. Do sześciomiesięcznego okresu zatrudnienia wlicza się poprzednie okresy zatrudnienia. § 2. Pracownik mający okres zatrudnienia określony w § 1, bez względu na to, czy korzystał z urlopu wychowawczego przewidzianego w tym przepisie, może skorzystać z urlopu wychowawczego w wymiarze do 3 lat, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 18 roku życia, jeżeli z powodu stanu zdrowia potwierdzonego orzeczeniem o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności dziecko wymaga osobistej opieki pracownika. § 3. Rodzice lub opiekunowie dziecka spełniający warunki do korzystania z urlopu wychowawczego mogą jednocześnie korzystać z takiego urlopu przez okres nieprzekraczający 3 miesięcy. § 4. Urlopu wychowawczego udziela się na wniosek pracownika. § 5. Urlop wychowawczy może być wykorzystany najwyżej w 4 częściach."; 51) po art. 186 dodaje się art. 1861-1867 w brzmieniu: "Art. 1861. § 1. Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończenia tego urlopu. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy w tym czasie jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. § 2. W przypadku złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego po dokonaniu czynności zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę, umowa rozwiązuje się w terminie wynikającym z tej czynności. Art. 1862. § 1. W czasie urlopu wychowawczego pracownik ma prawo podjąć pracę zarobkową u dotychczasowego lub innego pracodawcy albo inną działalność, a także naukę lub szkolenie, jeżeli nie wyłącza to możliwości sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. § 2. W razie ustalenia, że pracownik trwale zaprzestał sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, pracodawca wzywa pracownika do stawienia się do pracy w terminie przez siebie wskazanym, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia powzięcia takiej wiadomości i nie wcześniej niż po upływie 3 dni od dnia wezwania. § 3. Przepis § 2 stosuje się także w razie stwierdzenia przez pracodawcę, że z urlopu wychowawczego korzystają w tym samym czasie oboje rodzice lub opiekunowie dziecka; nie dotyczy to przypadku określonego w art. 186 § 3. Art. 1863. Pracownik może zrezygnować z urlopu wychowawczego: 1) w każdym czasie - za zgodą pracodawcy, 2) po uprzednim zawiadomieniu pracodawcy - najpóźniej na 30 dni przed terminem zamierzonego podjęcia pracy. Art. 1864. Pracodawca dopuszcza pracownika po zakończeniu urlopu wychowawczego do pracy na dotychczasowym stanowisku, a jeżeli nie jest to możliwe, na stanowisku równorzędnym z zajmowanym przed rozpoczęciem urlopu lub na innym stanowisku odpowiadającym jego kwalifikacjom zawodowym, za wynagrodzeniem nie niższym od wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikowi w dniu podjęcia pracy na stanowisku zajmowanym przed tym urlopem. Art. 1865. Okres urlopu wychowawczego, w dniu jego zakończenia, wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Art. 1866. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki udzielania urlopu wychowawczego, w tym formę i termin złożenia wniosku w sprawie udzielenia urlopu, biorąc pod uwagę wymagania dotyczące zapewnienia normalnego toku pracy w zakładzie pracy, oraz dodatkowe wymagania dotyczące wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego, w przypadkach określonych w art. 186 § 2 i 3. Art. 1867. Pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego może złożyć pracodawcy wniosek o obniżenie jego wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym mógłby korzystać z takiego urlopu. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika."; 52) art. 188 otrzymuje brzmienie: "Art. 188. Pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy na 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia."; 53) art. 1891 otrzymuje brzmienie: "Art. 1891. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie dziecka są zatrudnieni, z uprawnień określonych w art. 148 pkt 3, art. 178 § 2, art. 186 § 1 i 2, art. 1861-1865, art. 1867 i art. 188 może korzystać jedno z nich."; 54) w dziale dziesiątym tytuł rozdziału V otrzymuje brzmienie: "Czynniki oraz procesy pracy stwarzające szczególne zagrożenie dla zdrowia lub życia"; 55) art. 222 otrzymuje brzmienie: "Art. 222. § 1. W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, pracodawca zastępuje te substancje, preparaty, czynniki lub procesy technologiczne mniej szkodliwymi dla zdrowia lub stosuje inne dostępne środki ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. § 2. Pracodawca rejestruje wszystkie rodzaje prac w kontakcie z substancjami, preparatami, czynnikami lub procesami technologicznymi o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, określonymi w wykazie, o którym mowa w § 3, a także prowadzi rejestr pracowników zatrudnionych przy tych pracach. § 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowane właściwości substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, ich zastosowanie oraz konieczność podjęcia niezbędnych środków zabezpieczających przed zagrożeniami wynikającymi z ich stosowania, określi, w drodze rozporządzenia: 1) wykaz substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym i sposób ich rejestrowania, 2) sposób prowadzenia rejestru prac, których wykonywanie powoduje konieczność pozostawania w kontakcie z substancjami, preparatami, czynnikami lub procesami technologicznymi o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, 3) sposób prowadzenia rejestru pracowników zatrudnionych przy tych pracach, 4) wzory dokumentów dotyczących narażenia pracowników na substancje, preparaty, czynniki lub procesy technologiczne o działaniu rakotwórczym lub mutagennym oraz sposób przechowywania i przekazywania tych dokumentów do podmiotów właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania chorób zawodowych, 5) szczegółowe warunki ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez substancje, preparaty, czynniki lub procesy technologiczne o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, 6) warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia pracowników narażonych na działanie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym."; 56) po art. 222 dodaje się art. 2221 w brzmieniu: "Art. 2221. § 1. W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. § 2. Pracodawca prowadzi rejestr prac narażających pracowników na działanie szkodliwych czynników biologicznych oraz rejestr pracowników zatrudnionych przy takich pracach. § 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowane działanie czynników biologicznych na organizm człowieka oraz konieczność podjęcia niezbędnych środków zabezpieczających przed zagrożeniami wynikającymi z wykonywania pracy w warunkach narażenia na działanie czynników biologicznych, określi, w drodze rozporządzenia: 1) klasyfikację i wykaz szkodliwych czynników biologicznych, 2) wykaz prac narażających pracowników na działanie czynników biologicznych, 3) szczegółowe warunki ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwe czynniki biologiczne, w tym rodzaje środków niezbędnych do zapewnienia ochrony zdrowia i życia pracowników narażonych na działanie tych czynników, zakres stosowania tych środków oraz warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia narażonych pracowników, 4) sposób prowadzenia rejestrów prac i pracowników, o których mowa w § 2, oraz sposób przechowywania i przekazywania tych rejestrów do podmiotów właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania chorób zawodowych."; 57) art. 226 otrzymuje brzmienie: "Art. 226. Pracodawca: 1) ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą oraz stosuje niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko, 2) informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami."; 58) w art. 227 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Minister właściwy do spraw zdrowia, uwzględniając zróżnicowane działanie na organizm człowieka czynników szkodliwych występujących w środowisku pracy oraz konieczność podjęcia niezbędnych środków zabezpieczających przed ich działaniem, określi, w drodze rozporządzenia: 1) tryb, metody, rodzaj i częstotliwość wykonywania badań i pomiarów, o których mowa w § 1 pkt 2, 2) przypadki, w których jest konieczne prowadzenie pomiarów ciągłych, 3) wymagania, jakie powinny spełniać laboratoria wykonujące badania i pomiary, 4) sposób rejestrowania i przechowywania wyników tych badań i pomiarów, 5) wzory dokumentów oraz sposób udostępniania wyników badań i pomiarów pracownikom."; 59) art. 231 otrzymuje brzmienie: "Art. 231. Pracodawca, na podstawie orzeczenia lekarskiego, przenosi do odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepis art. 230 § 2 stosuje się odpowiednio."; 60) w art. 2373 po § 2 dodaje się § 21 w brzmieniu: "§ 21. Pracodawca jest obowiązany odbyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nim obowiązków. Szkolenie to powinno być okresowo powtarzane."; 61) art. 2375 otrzymuje brzmienie: "Art. 2375. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia."; 62) w art. 2377 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy."; 63) w art. 2378 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego."; 64) w art. 23711 § 1-4 otrzymują brzmienie: "§ 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "służbą bhp", pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zaś pracodawca zatrudniający do 100 pracowników powierza wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy. Pracodawca posiadający ukończone szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby bhp może sam wykonywać zadania tej służby, jeżeli: 1) zatrudnia do 10 pracowników albo 2) zatrudnia do 20 pracowników i jest zakwalifikowany do grupy działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. § 2. Pracodawca - w przypadku braku kompetentnych pracowników - może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy. Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań służby bhp, o którym mowa w § 1, a także specjalista spoza zakładu pracy powinni spełniać wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zadań służby bhp oraz ukończyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników tej służby. § 3. Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań tej służby, nie mogą ponosić jakichkolwiek niekorzystnych dla nich następstw z powodu wykonywania zadań i uprawnień służby bhp. § 4. Właściwy inspektor pracy może nakazać utworzenie służby bhp, albo zwiększenie liczby pracowników tej służby, jeżeli jest to uzasadnione stwierdzonymi zagrożeniami zawodowymi."; 65) w dziale dziesiątym rozdział XI otrzymuje brzmienie: "Rozdział XI Konsultacje w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz komisja bezpieczeństwa i higieny pracy Art. 23711a. § 1. Pracodawca konsultuje z pracownikami lub ich przedstawicielami wszystkie działania związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, w szczególności dotyczące: 1) zmian w organizacji pracy i wyposażeniu stanowisk pracy, wprowadzania nowych procesów technologicznych oraz substancji i preparatów chemicznych, jeżeli mogą one stwarzać zagrożenie dla zdrowia lub życia pracowników, 2) oceny ryzyka zawodowego występującego przy wykonywaniu określonych prac oraz informowania pracowników o tym ryzyku, 3) tworzenia służby bhp lub powierzania wykonywania zadań tej służby innym osobom oraz wyznaczania pracowników do udzielania pierwszej pomocy, 4) przydzielania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, 5) szkolenia pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. § 2. Pracownicy lub ich przedstawiciele mogą przedstawiać pracodawcy wnioski w sprawie eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zawodowych. § 3. Pracodawca zapewnia odpowiednie warunki do przeprowadzania konsultacji, a zwłaszcza zapewnia, aby odbywały się w godzinach pracy. Za czas nieprzepracowany w związku z udziałem w konsultacjach pracownicy lub ich przedstawiciele zachowują prawo do wynagrodzenia. § 4. Na umotywowany wniosek pracowników lub ich przedstawicieli dotyczący spraw zagrożenia zdrowia i życia pracowników inspektorzy pracy Państwowej Inspekcji Pracy przeprowadzają kontrole oraz stosują środki prawne przewidziane w przepisach o Państwowej Inspekcji Pracy. § 5. U pracodawcy, u którego została powołana komisja bezpieczeństwa i higieny pracy - konsultacje, o których mowa w § 1, mogą być prowadzone w ramach tej komisji, natomiast uprawnienia, o których mowa w § 2 i 4, przysługują pracownikom lub ich przedstawicielom wchodzącym w skład komisji. § 6. Pracownicy lub ich przedstawiciele nie mogą ponosić jakichkolwiek niekorzystnych dla nich konsekwencji z tytułu działalności, o której mowa w § 1, 2 i 4. Dotyczy to również pracowników lub ich przedstawicieli, o których mowa w § 5. Art. 23712. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 250 pracowników powołuje komisję bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "komisją bhp", jako swój organ doradczy i opiniodawczy. W skład komisji bhp wchodzą w równej liczbie przedstawiciele pracodawcy, w tym pracownicy służby bhp i lekarz sprawujący profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, oraz przedstawiciele pracowników, w tym społeczny inspektor pracy. § 2. Przewodniczącym komisji bhp jest pracodawca lub osoba przez niego upoważniona, a wiceprzewodniczącym - społeczny inspektor pracy lub przedstawiciel pracowników. Art. 23713. § 1. Zadaniem komisji bhp jest dokonywanie przeglądu warunków pracy, okresowej oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy, opiniowanie podejmowanych przez pracodawcę środków zapobiegających wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym, formułowanie wniosków dotyczących poprawy warunków pracy oraz współdziałanie z pracodawcą w realizacji jego obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. § 2. Posiedzenia komisji bhp odbywają się w godzinach pracy, nie rzadziej niż raz na kwartał. Za czas nieprzepracowany w związku z udziałem w posiedzeniach komisji bhp pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. § 3. Komisja bhp w związku z wykonywaniem zadań wymienionych w § 1 korzysta z ekspertyz lub opinii specjalistów spoza zakładu pracy w przypadkach uzgodnionych z pracodawcą i na jego koszt. Art. 23713a. Przedstawiciele pracowników, o których mowa w art. 23711a i art. 23712, są wybierani przez zakładowe organizacje związkowe, a jeżeli u pracodawcy takie organizacje nie działają - przez pracowników, w trybie przyjętym w zakładzie pracy."; 66) w art. 24111 § 53 otrzymuje brzmienie: "§ 53. W razie stwierdzenia, że układ został zawarty z naruszeniem przepisów o zawieraniu układów zbiorowych pracy, organ rejestrujący wzywa strony układu do usunięcia tych nieprawidłowości, chyba że ich usunięcie nie jest możliwe."; 67) w art. 24126 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Układ zakładowy nie może określać warunków wynagradzania pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, w rozumieniu art. 128 § 2 pkt 2, oraz osób zarządzających zakładem pracy na innej podstawie niż stosunek pracy."; 68) w art. 281 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) nie potwierdza na piśmie zawartej z pracownikiem umowy o pracę,"; 69) uchyla się dział czternastya; 70) uchyla się art. 298; 71) art. 3041 otrzymuje brzmienie: "Art. 3041. Obowiązki, o których mowa w art. 211, w zakresie określonym przez pracodawcę, ciążą również na osobach fizycznych wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę."; 72) po art. 3044 dodaje się art. 3045 w brzmieniu: "Art. 3045. § 1. Wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko do ukończenia przez nie 16 roku życia jest dozwolone wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową i wymaga uprzedniej zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna tego dziecka, a także zezwolenia właściwego inspektora pracy. § 2. Właściwy inspektor pracy wydaje zezwolenie, o którym mowa w § 1, na wniosek podmiotu określonego w tym przepisie. § 3. Właściwy inspektor pracy odmawia wydania zezwolenia, jeżeli wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych w zakresie przewidzianym w § 1: 1) powoduje zagrożenie dla życia, zdrowia i rozwoju psychofizycznego dziecka, 2) zagraża wypełnianiu obowiązku szkolnego przez dziecko. § 4. Podmiot, o którym mowa w § 1, dołącza do wniosku o wydanie zezwolenia: 1) pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka na wykonywanie przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych, 2) opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej dotyczącą braku przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych, 3) orzeczenie lekarza stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych, 4) jeżeli dziecko podlega obowiązkowi szkolnemu - opinię dyrektora szkoły, do której dziecko uczęszcza, dotyczącą możliwości wypełniania przez dziecko tego obowiązku w czasie wykonywania przez nie pracy lub innych zajęć zarobkowych. § 5. Zezwolenie, o którym mowa w § 1, powinno zawierać: 1) dane osobowe dziecka i jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna, 2) oznaczenie podmiotu prowadzącego działalność w zakresie przewidzianym w § 1, 3) określenie rodzaju pracy lub innych zajęć zarobkowych, które może wykonywać dziecko, 4) określenie dopuszczalnego okresu wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych, 5) określenie dopuszczalnego dobowego wymiaru czasu pracy lub innych zajęć zarobkowych, 6) inne niezbędne ustalenia, wymagane ze względu na dobro dziecka lub rodzaj, charakter albo warunki wykonywania pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko. § 6. Na wniosek przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka właściwy inspektor pracy cofa wydane zezwolenie. § 7. Właściwy inspektor pracy cofa wydane zezwolenie z urzędu, jeżeli stwierdzi, że warunki pracy dziecka nie odpowiadają warunkom określonym w wydanym zezwoleniu.". Art. 2. W ustawie z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362, z późn. zm. 3)) w art. 8 w ust. 1 po pkt 11a dodaje się pkt 11b i 11c w brzmieniu: "11b) wydanie zezwolenia i cofnięcie wydanego zezwolenia w przypadkach, o których mowa w art. 3045 Kodeksu pracy, 11c) realizowanie zadań instytucji właściwej do informowania, na pisemny wniosek, o minimalnych warunkach zatrudnienia pracowników, w zakresie wynikającym z przepisów działu drugiego rozdziału IIa Kodeksu pracy,". Art. 3. W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, Nr 137, poz. 1304 i Nr 203, poz. 1966) po art. 67 dodaje się art. 67a-67c w brzmieniu: "Art. 67a. 1. Z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego nauczyciel występuje do organu, który nawiązał z nim stosunek pracy. 2. Wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego powinien być zgłoszony co najmniej na 1 miesiąc przed wskazanym terminem rozpoczęcia tego urlopu. 3. Termin zakończenia urlopu wychowawczego powinien przypadać na dzień poprzedzający rozpoczęcie roku szkolnego; w takim przypadku termin udzielonego urlopu ulega odpowiedniemu skróceniu, a na wniosek nauczyciela - odpowiedniemu przedłużeniu. 4. Przepis ust. 3 nie ma zastosowania, jeżeli urlop wychowawczy został udzielony w wymiarze nieprzekraczającym 1 miesiąca. Art. 67b. Nauczyciel może zrezygnować z udzielonego mu urlopu wychowawczego: 1) w każdym czasie - za zgodą organu udzielającego urlopu, 2) z początkiem roku szkolnego - po uprzednim zawiadomieniu organu udzielającego urlopu, co najmniej na 3 miesiące przed zamierzonym terminem podjęcia pracy. Art. 67c. 1. W przypadku wykorzystywania urlopu wychowawczego nauczyciel nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego z dniem rozpoczęcia ferii szkolnych przypadających po zakończeniu urlopu wychowawczego. 2. Nauczycielowi, który w związku z rozpoczęciem urlopu wychowawczego nie mógł wykorzystać przypadającego w okresie letnich ferii szkolnych urlopu wypoczynkowego, do którego nabył prawo - termin zakończenia urlopu wychowawczego powinien przypadać na koniec zajęć szkolnych.". Art. 4. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 4)) po art. 108 dodaje się art. 108a-108c w brzmieniu: "Art. 108a. 1. Z wnioskiem o udzielenie urlopu wychowawczego nauczyciel akademicki występuje do organu, który go mianował lub zawarł z nim umowę o pracę. 2. Wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego powinien być zgłoszony co najmniej na 1 miesiąc przed wskazanym terminem rozpoczęcia tego urlopu. 3. Termin zakończenia urlopu wychowawczego powinien przypadać na dzień poprzedzający rozpoczęcie roku akademickiego; w takim przypadku termin udzielonego urlopu ulega odpowiedniemu skróceniu, a na wniosek nauczyciela - odpowiedniemu przedłużeniu. 4. Przepis ust. 3 nie ma zastosowania, jeżeli urlop wychowawczy został udzielony w wymiarze nieprzekraczającym 1 miesiąca. Art. 108b. Nauczyciel akademicki może zrezygnować z udzielonego urlopu wychowawczego: 1) w każdym czasie - za zgodą organu udzielającego urlopu, 2) z początkiem roku akademickiego - po uprzednim zawiadomieniu organu udzielającego urlopu, co najmniej na 3 miesiące przed zamierzonym terminem podjęcia pracy. Art. 108c. 1. W przypadku wykorzystywania urlopu wychowawczego nauczyciel akademicki nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego z dniem rozpoczęcia czasu wolnego od zajęć dydaktycznych po zakończeniu urlopu wychowawczego. 2. Nauczycielowi akademickiemu, który w związku z rozpoczęciem urlopu wychowawczego nie może wykorzystać przypadającego w czasie wolnym od zajęć dydaktycznych urlopu wypoczynkowego, do którego nabył prawo - termin zakończenia urlopu wychowawczego powinien przypadać na koniec zajęć dydaktycznych.". Art. 5. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854, z późn. zm. 5)) w art. 30 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Jeżeli w sprawie ustalenia regulaminu wynagradzania, regulaminów nagród i premiowania, regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, planu urlopów lub regulaminu pracy, a także okresów rozliczeniowych, o których mowa w art. 129 § 2 i art. 135 § 2 i 3 Kodeksu pracy, oraz wykazu prac, o którym mowa w art. 1517 § 4 Kodeksu pracy, organizacje związkowe albo organizacje związkowe reprezentatywne w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzje w tych sprawach podejmuje pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowych.". Art. 6. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm. 6)) w art. 32i w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: "W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być przedłużony w trybie określonym w art. 150 § 2 Kodeksu pracy - nie więcej jednak niż do 12 miesięcy.". Art. 7. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z 2002 r. Nr 41, poz. 364 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874 i Nr 162, poz. 1568) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 26c ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W uzasadnionych przypadkach do pracowników, o których mowa w ust. 1, można stosować równocześnie system organizacji czasu pracy określony w art. 135 § 1 Kodeksu pracy."; 2) art. 26e otrzymuje brzmienie: "Art. 26e. Do pracowników instytucji kultury nie stosuje się przepisu art. 15112 zdanie pierwsze Kodeksu pracy.". Art. 8. W ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm. 7)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.", b) ust. 1a i 1b uchyla się, c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą tworzyć Fundusz do wysokości i na zasadach określonych w art. 5 lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe, o którym mowa w ust. 4-6.", d) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu: "3a. Pracodawcy, o których mowa w ust. 3, nieobjęci układem zbiorowym pracy oraz niezobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania, informacje w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego przekazują pracownikom w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego, w sposób przyjęty u danego pracodawcy. 3b. U pracodawców, o których mowa w ust. 3, zatrudniających co najmniej 20 pracowników, objętych układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i nie wypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w układzie zbiorowym pracy. Jeżeli u takich pracodawców pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawie nietworzenia Funduszu i niewypłacania świadczenia urlopowego zawiera się w regulaminie wynagradzania; art. 4 ust. 3 stosuje się odpowiednio.", e) w ust. 4 skreśla się wyrazy "1b i"; 2) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. U pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. 2. U pracodawców określonych w art. 3 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania. 3. Jeżeli u pracodawcy, o którym mowa w ust. 2, nie działa zakładowa organizacja związkowa, postanowienia regulaminu wynagradzania w sprawie wysokości odpisu na Fundusz lub nietworzenia Funduszu wymagają uzgodnienia z pracownikiem, o którym mowa w art. 8 ust. 2."; 3) w art. 6a ust. 1a otrzymuje brzmienie: "1a. Jeżeli rozpoczęcie działalności następuje w roku kalendarzowym w wyniku komercjalizacji, przejęcia, podziału lub połączenia zakładu lub jego części z równoczesnym przejęciem pracowników, pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty oraz pracodawca, o którym mowa w art. 3 ust. 2, tworzą Fundusz.". Art. 9. W ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z późn. zm. 9)) art. 61 otrzymuje brzmienie: "Art. 61. Nauczyciel akademicki państwowej uczelni zawodowej ma prawo do urlopu wypoczynkowego, urlopu wychowawczego, płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, urlopu z tytułu przygotowywania rozprawy doktorskiej lub habilitacyjnej, prawo do podyplomowego doskonalenia się oraz innych form kształcenia zawodowego i praktycznego na koszt uczelni, na zasadach określonych dla nauczycieli akademickich w ustawie o szkolnictwie wyższym.". Art. 10. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 1127) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 9 otrzymuje brzmienie: "Art. 9. Do dnia 31 grudnia 2008 r. ponadzakładowy układ zbiorowy pracy ze strony pracodawców zawiera: 1) właściwy minister lub centralny organ administracji rządowej - w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej niezrzeszonych w organizacji pracodawców, 2) odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta, marszałek województwa oraz przewodniczący zarządu związku międzygminnego lub powiatowego - w imieniu pracodawców zatrudniających pracowników samorządowych jednostek sfery budżetowej niezrzeszonych w organizacji pracodawców."; 2) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy, zawarty przez organy określone w art. 9 oraz w art. 24114 § 1 pkt 2 lit. b) i lit. c) Kodeksu pracy w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy, obowiązuje do dnia 31 grudnia 2008 r. Układ nie obowiązuje jednak u tych pracodawców, których pracownicy zostaną objęci przed tym terminem ponadzakładowym układem zbiorowym pracy zawartym przez organizację pracodawców. Przepis art. 2418 § 2 Kodeksu pracy stosuje się.". Art. 11. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1031) w art. 96 § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. W postępowaniu mandatowym można nałożyć grzywnę w wysokości do 500 złotych, a w sprawach, w których oskarżycielem publicznym jest inspektor pracy oraz w wypadku, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu wykroczeń - do 1000 złotych.". Art. 12. W ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 w ust. 5: a) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) będącemu członkiem specjalnego zespołu negocjacyjnego lub europejskiej rady zakładowej;", b) pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) powołanemu do odbycia czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych."; 2) w art. 7 po wyrazach "art. 177 § 4 i 5" dodaje się wyrazy " , art. 1861". Art. 13. Pracodawca w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy informuje na piśmie pracowników, z którymi zostały zawarte umowy o pracę przed tym dniem, o warunkach zatrudnienia i uprawnieniach pracowniczych, o których mowa w art. 29 § 3 Kodeksu pracy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 14. Do umów o pracę zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy w innej formie niż pisemna, w zakresie terminu i sposobu potwierdzenia rodzaju umowy i jej warunków, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 15. Przepisy art. 251 Kodeksu pracy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się do umów o pracę zawartych lub zmienianych w sposób określony w tych przepisach od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 16. Do umów o pracę wypowiedzianych przed dniem wejścia w życie ustawy, z zastosowaniem okresu wypowiedzenia krótszego niż 2 tygodnie, w zakresie dotyczącym zwolnienia na poszukiwanie pracy stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 17. Strony trwających w dniu wejścia w życie ustawy umów o pracę zawartych z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy, w terminie 3 miesięcy od tego dnia, uzupełnią umowy o ustalenia wynikające z art. 151 § 5 Kodeksu pracy. Art. 18. Do pracowników, którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie nabyli prawa do kolejnego urlopu, stosuje się do czasu nabycia prawa do kolejnego urlopu art. 153 Kodeksu pracy w dotychczasowym brzmieniu. Art. 19. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 773 i 2375 Kodeksu pracy zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych i mogą być zmieniane na podstawie upoważnienia w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z tym że przepisy art. 1 pkt 10, 17, 55, 56, 58 i 72 oraz art. 2 i art. 12 pkt 1 lit. a stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy, ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, ustawę z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym, ustawę z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, ustawę z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ustawę z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych, ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia i ustawę z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. 2) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 3) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652. 4) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. 5) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1080 i Nr 128, poz. 1405, z 2002 r. Nr 135, poz. 1146, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 63, poz. 590. 6) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935, z 2000 r. Nr 3, poz. 28, Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 489, Nr 84, poz. 948, Nr 114, poz. 1193 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 45, Nr 88, poz. 961, Nr 100, poz. 1083, Nr 111, poz. 1193, Nr 113, poz. 1207, Nr 126, poz. 1382, 1383 i 1384 i Nr 128, poz. 1407, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 124, poz. 1152 i Nr 171, poz. 1663. 7) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 118, poz. 561, Nr 139, poz. 647 i Nr 147, poz. 686, z 1997 r. Nr 82, poz. 518 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 75, poz. 486 i Nr 113, poz. 717 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1146. 9) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595 i Nr 137, poz. 1304. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań w zakresie zużycia energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy 2) (Dz. U. Nr 219, poz. 2157) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania w zakresie zużycia energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy podlegający ocenie zgodności; 2) warunki i tryb dokonywania oceny zgodności sprzętu chłodniczego; 3) metodę obliczania maksymalnego dopuszczalnego zużycia energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy; 4) procedury oceny zgodności; 5) sposób oznakowania sprzętu chłodniczego; 6) wzór znaku CE. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o sprzęcie chłodniczym - należy przez to rozumieć nowe chłodziarki, chłodziarko-zamrażarki, zamrażarki i ich zestawy, przeznaczone do użytku domowego, zasilane energią elektryczną z sieci elektroenergetycznej. § 3. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do sprzętu chłodniczego: 1) który może być dodatkowo zasilany z innych źródeł energii niż sieć elektroenergetyczna, w szczególności z akumulatorów; 2) wykorzystującego zasadę absorpcji; 3) wykonanego na indywidualne zamówienie. § 4. Sprzęt chłodniczy może być wprowadzony do obrotu, gdy wartość zużycia energii elektrycznej przez ten sprzęt jest niższa lub równa wartości zużycia energii elektrycznej obliczonej i zweryfikowanej zgodnie z metodyką określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Ocena zgodności sprzętu chłodniczego z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu jest dokonywana przez producenta, na podstawie wewnętrznej kontroli produkcji tego sprzętu. 2. Wewnętrzna kontrola produkcji jest procedurą, poprzez którą producent lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia i deklaruje, że sprzęt chłodniczy spełnia wymagania określone w rozporządzeniu. 3. Przeprowadzając wewnętrzną kontrolę produkcji, producent sporządza dokumentację techniczną umożliwiającą dokonanie oceny zgodności. 4. Dokumentacja techniczna powinna umożliwić dokonanie oceny zgodności sprzętu chłodniczego z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu oraz zawierać w stopniu niezbędnym do dokonania tej oceny projekt, informacje dotyczące produkcji i działania urządzenia, a także: 1) nazwę i adres producenta albo imię i nazwisko oraz adres jego upoważnionego przedstawiciela; 2) ogólny opis modelu sprzętu chłodniczego, umożliwiający jego identyfikację; 3) informacje dotyczące cech sprzętu chłodniczego mających znaczący wpływ na zużycie energii elektrycznej, a zwłaszcza wymiarów, pojemności oraz charakterystyki sprężarki; 4) schematy głównych elementów budowy sprzętu chłodniczego; 5) sposób użytkowania sprzętu chłodniczego; 6) wyniki pomiarów zużycia energii elektrycznej, wykonanych zgodnie z właściwą normą zharmonizowaną; 7) porównanie wyników obliczeń zużycia energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy danej kategorii, przeprowadzonych na podstawie wyników pomiarów, o których mowa w pkt 6, z maksymalnym dopuszczalnym zużyciem energii elektrycznej. 5. Producent powinien podjąć wszelkie działania w celu zagwarantowania, że proces produkcji zapewnia zgodność sprzętu chłodniczego z dokumentacją techniczną oraz wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. § 6. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje dokumentację techniczną, w celach kontrolnych, co najmniej przez okres 3 lat od daty wyprodukowania ostatniego egzemplarza sprzętu chłodniczego. 2. Jeżeli ani producent, ani jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązek przechowywania dokumentacji technicznej należy do osoby odpowiedzialnej za wprowadzenie sprzętu chłodniczego do obrotu. § 7. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel wystawia dla danego sprzętu chłodniczego pisemną deklarację zgodności, po uzyskaniu potwierdzenia zgodności tego sprzętu z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu. 2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje kopię deklaracji zgodności wraz z dokumentacją techniczną. § 8. 1. Producent umieszcza na sprzęcie chłodniczym oraz jego opakowaniu oznakowanie CE w sposób widoczny, czytelny i trwały. 2. Wzór znaku CE określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 3. Jeżeli sprzęt chłodniczy podlega także innym przepisom, które przewidują umieszczenie oznakowania CE, oznakowanie to może być umieszczone pod warunkiem, że sprzęt spełnia także wymagania tych przepisów. 4. W przypadku gdy co najmniej jeden z przepisów, o których mowa w ust. 3, pozwala producentowi na wybór przyjętych wymagań, oznakowanie CE powinno wskazywać zgodność tych wymagań z przepisami zastosowanymi przez producenta. Szczegółowe dane o zastosowanych przepisach należy podać w dokumentacji, ostrzeżeniach lub instrukcjach wymaganych przez te przepisy. § 9. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 grudnia 2003 r. (poz. 2157) Załącznik nr 1 METODYKA OBLICZANIA MAKSYMALNEGO DOPUSZCZALNEGO ZUŻYCIA ENERGII ELEKTRYCZNEJ PRZEZ SPRZĘT CHŁODNICZY ORAZ WERYFIKACJI ZGODNOŚCI SPRZĘTU CHŁODNICZEGO Z WYMAGANIAMI DOTYCZĄCYMI ZUŻYCIA ENERGII ELEKTRYCZNEJ 1. Metoda obliczania maksymalnego dopuszczalnego zużycia energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy 1.1. Zużycie energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy zależy od kategorii sprzętu, do jakiej on należy, jego pojemności, grubości izolacji, wydajności sprężarki, a także od różnicy między temperaturą otoczenia a temperaturą wewnątrz sprzętu. 1.2. Ustalenie wymagań w zakresie zużycia energii elektrycznej powinno uwzględniać zasadnicze czynniki, które wpływają na zużycie tej energii - takie jak kategoria i pojemność sprzętu. Maksymalne dopuszczalne zużycie energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy określa równanie pierwszego stopnia, odrębnie dla każdej kategorii sprzętu oraz wyrażające zużycie energii elektrycznej w funkcji jego pojemności umownej. 1.3. W celu obliczenia maksymalnego dopuszczalnego zużycia energii elektrycznej przez dany sprzęt chłodniczy należy zakwalifikować ten sprzęt do jednej z następujących kategorii: KategoriaOpis 1Chłodziarka bez komór niskich temperatur 1) 2Chłodziarka z komorą piwniczną o temperaturze 5°C lub 12°C 3Chłodziarka z bezwgwiazdkową komorą niskich temperatur 4Chłodziarka z komorą niskich temperatur (*) 5Chłodziarka z komorą niskich temperatur (**) 6Chłodziarka z komorą niskich temperatur (***) 7Chłodziarko-zamrażarka z komorą zamrażania (****) 8Zamrażarka typu szafowego 9Zamrażarka typu skrzyniowego 10Chłodziarko-zamrażarka z większą niż dwoje liczbą drzwi lub inny sprzęt chłodniczy niemieszczący się w powyższych kategoriach ________ 1) Komora z temperaturą równą lub niższą niż -6 °C. 1.4. Sprzęt chłodniczy poszczególnych kategorii wyposażony jest w komory, w których utrzymują się różne temperatury, co wpływa na wielkość zużycia energii elektrycznej. Maksymalne dopuszczalne zużycie energii elektrycznej określa się jako wielkość zależną od pojemności umownej Vadj, która stanowi sumę ważoną pojemności różnych komór, obliczaną według wzoru: Vadj = ∑Vc x Wc x Fc x Cc Wc = (25 - Tc) / 20 gdzie poszczególne symbole oznaczają: Tc - nominalna temperatura danej komory wyrażona w °C, Vc - pojemność użytkowa danego typu komory, Fc - współczynnik równy 1,2 dla komór bezszronowych oraz równy 1 dla pozostałych komór, Cc = 1 dla sprzętu chłodniczego przeznaczonego do pracy w strefie klimatycznej umiarkowanej (N) i rozszerzonej umiarkowanej (SN), Cc = Xc dla sprzętu chłodniczego przeznaczonego do pracy w strefie klimatycznej subtropikalnej (ST), Cc = Yc dla sprzętu chłodniczego przeznaczonego do pracy w strefie klimatycznej tropikalnej (T). Pojemność umowna i pojemność użytkowa są wyrażane w litrach. 1.5. Współczynniki korekcyjne Xc i Yc zależne od temperatury panującej w komorze są następujące: XcYc Komora piwniczna1,251,35 Komora do przechowywania świeżej żywności1,201,30 Komora zerowa1,151,25 Komora bezgwiazdkowa1,151,25 Komora jednogwiazdkowa (*)1,121,20 Komora dwugwiazdkowa (**)1,081,15 Komora trzygwiazdkowa (***) i czterogwiazdkowa (****)1,051,10 1.6. Maksymalne dopuszczalne zużycie energii elektrycznej Emax w ciągu 24 godzin, wyrażone w kWh, dla sprzętu o pojemności umownej Vadj, oblicza się dla każdej kategorii sprzętu chłodniczego według następujących równań: KategoriaOpisEmax [kWh/24h] 1Chłodziarka bez komór niskich temperatur(0,207 x Vadj + 218)/365 2Chłodziarka z komorą piwniczną o temperaturze 5 °C lub 12 °C(0,207 x Vadj + 218)/365 3Chłodziarka z bezgwiazdkową komorą niskich temperatur(0,207 x Vadj + 218)/365 4Chłodziarka z komorą niskich temperatur (*)(0,557 x Vadj + 166)/365 5Chłodziarka z komorą niskich temperatur (**)(0,402 x Vadj + 219)/365 6Chłodziarka z komorą niskich temperatur (***)(0,573 x Vadj + 206)/365 7Chłodziarko-zamrażarka z komorą zamrażania (****)(0,697 x Vadj + 272)/365 8Zamrażarka typu szafowego(0,434 x Vadj + 262)/365 9Zamrażarka typu skrzyniowego(0,480 x Vadj + 195)/365 1.7. Dla chłodziarko-zamrażarek z większą niż dwoje liczbą drzwi lub innego sprzętu chłodniczego niesklasyfikowanego w pkt 1.6 maksymalne dopuszczalne zużycie energii elektrycznej Emax jest uwarunkowane temperaturą i oznaczeniem gwiazdkowym komory, w której temperatura jest najniższa: Temperatura najzimniejszej komoryKategoriaEmax [kWh/24h] > -6 °C1/2/3(0,207 x Vadj + 218)/365 ≤ -6 °C (*)4(0,557 x Vadj + 166)/365 ≤ -12 °C (**)5(0,402 x Vadj + 219)/365 ≤ -18 °C (***)6(0,573 x Vadj + 206)/365 ≤ -18 °C (****)7(0,697 x Vadj + 272)/365 2. Procedury weryfikujące zgodność sprzętu chłodniczego z wymaganiami dotyczącymi zużycia energii elektrycznej 2.1. W przypadku gdy zużycie energii elektrycznej przez sprzęt chłodniczy poddany weryfikacji jest niższe lub równe wartości Emax (maksymalne dopuszczalne zużycie energii elektrycznej) powiększonej o 15 %, sprzęt ten uznaje się za zgodny z wymaganiami dotyczącymi zużycia energii elektrycznej. 2.2. W przypadku gdy zużycie energii elektrycznej jest wyższe od wartości Emax powiększonej o 15 %, należy przeprowadzić pomiary zużycia energii elektrycznej przez trzy inne egzemplarze sprzętu. Jeżeli średnia arytmetyczna zużycia energii elektrycznej przez te trzy egzemplarze sprzętu jest niższa lub równa wartości Emax powiększonej o 10 %, sprzęt uznaje się za zgodny z wymaganiami dotyczącymi zużycia energii elektrycznej. Jeżeli średnia arytmetyczna zużycia energii elektrycznej przez te trzy egzemplarze sprzętu przekracza wartość Emax powiększoną o 10 %, sprzęt zostaje uznany za niezgodny z wymaganiami dotyczącymi zużycia energii elektrycznej. Załącznik nr 2 WZÓR ZNAKU CE Znak CE składa się z liter "CE" w postaci przedstawionej poniżej: Ilustracja W przypadku zmniejszenia lub powiększenia znaku CE, powinny zostać zachowane proporcje, jakie wynikają z zaopatrzonego w podziałkę powyższego obrazu graficznego. Elementy znaku CE powinny posiadać wyraźnie tę samą wysokość, która nie może być mniejsza niż 5 milimetrów. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Unii Europejskiej nr 96/57/WE z dnia 3 września 1996 r. w sprawie wymagań w dziedzinie sprawności energetycznej chłodziarek, zamrażarek i elektrycznego sprzętu kombinowanego do użytku domowego. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 października 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla silników spalinowych w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych przez te silniki 2) (Dz. U. Nr 220, poz. 2180) Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) zasadnicze wymagania dla silników spalinowych, które będą zamontowane w niedrogowych maszynach ruchomych, i pomocniczych silników przeznaczonych do zamontowania w pojazdach stosowanych do przewozu osób lub ładunków po drogach, w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych przez te silniki; 2) procedury oceny zgodności; 3) sposób oznakowania silników spalinowych i pomocniczych silników, o których mowa w pkt 1; 4) metody pomiarów emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych emitowanych przez silniki o zapłonie samoczynnym; 5) metody pomiarów emisji zanieczyszczeń gazowych emitowanych przez silniki o zapłonie iskrowym; 6) rodzaje niedrogowych maszyn ruchomych, w których będą montowane silniki spalinowe. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do silników spalinowych używanych do napędu: 1) statków; 2) statków powietrznych; 3) lokomotyw kolejowych; 4) pojazdów rekreacyjnych, w szczególności pojazdów: śnieżnych, wieloterenowych oraz motocykli terenowych. § 3. 1. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) niedrogowa maszyna ruchoma - dowolną maszynę ruchomą, transportowe urządzenie przemysłowe lub pojazd z nadwoziem albo bez nadwozia, nieprzeznaczony do przewozu osób lub ładunków po drogach, w których jest zamontowany silnik o zapłonie samoczynnym albo silnik o zapłonie iskrowym; 2) silnik o zapłonie samoczynnym - silnik o mocy netto większej niż 18 kW, lecz nie większej niż 560 kW, pracujący najczęściej przy pośredniej prędkości obrotowej, a nie przy stałej prędkości obrotowej, albo pracujący przy stałej prędkości obrotowej na zasadzie samozapłonu, w szczególności silnik dieslowski; 3) silnik o zapłonie iskrowym - silnik zasilany benzyną, o mocy netto nie większej niż 19 kW, pracujący na zasadzie zapłonu iskrowego, w szczególności silnik benzynowy; 4) silnik - silnik o zapłonie samoczynnym oraz silnik o zapłonie iskrowym; 5) silnik zamienny - silnik nowo zbudowany, przeznaczony jako część zamienna do zastąpienia silnika zamontowanego w niedrogowej maszynie ruchomej; 6) silnik pomocniczy - silnik zamontowany w pojeździe lub na pojeździe, niedostarczający mocy służącej do napędu pojazdu; 7) silnik do maszyn "trzymanych w ręku" - silnik spełniający co najmniej jeden z poniższych warunków: a) musi być użytkowany w elemencie wyposażenia, który jest niesiony przez operatora, w całym zakresie możliwości jego przewidzianego działania, b) musi być użytkowany w elemencie wyposażenia, który pracuje wielopozycyjnie, w pozycji odwróconej lub bocznej, w celu spełnienia jego przewidzianego działania, c) musi być użytkowany w elemencie wyposażenia, którego suchy ciężar wraz z silnikiem wynosi mniej niż 20 kg i spełniony jest co najmniej jeden z warunków: - operator musi zapewniać albo podparcie elementu wyposażenia albo nieść ten element, w zakresie możliwości jego przewidzianego działania, - operator musi zapewniać podparcie elementu wyposażenia lub sterować jego położeniem, w zakresie możliwości jego przewidzianego działania, - musi być użytkowany w generatorze lub pompie; 8) zanieczyszczenia gazowe - tlenek węgla (CO), węglowodory (HC), wyrażone jako C1:H1.85 i tlenki azotu (NOx),wyrażone jako ekwiwalent dwutlenku azotu (NO2); 9) cząstki stałe (PT) - materiał osadzony na odpowiednim filtrze po przepływie rozrzedzonych gazów spalinowych silnika o zapłonie samoczynnym, rozcieńczonym czystym przefiltrowanym powietrzem tak, aby ich temperatura nie przekraczała 325 K (52 °C); 10) moc netto - moc silnika w kW uzyskiwaną na stanowisku badawczym na końcówce wału korbowego lub jej odpowiedniku, mierzoną zgodnie z metodą pomiaru mocy silnika wewnętrznego spalania, przeznaczonego dla pojazdów poruszających się po drogach, z tym że mocy wentylatora silnika nie uwzględnia się; 11) znamionowa prędkość obrotowa - maksymalną prędkość obrotową przy pełnym obciążeniu, ograniczoną przez regulator, zgodnie z danymi producenta; 12) obciążenia częściowe - część maksymalnego momentu obrotowego przy danej prędkości obrotowej; 13) prędkość obrotowa momentu maksymalnego - prędkość obrotową silnika, przy której osiąga on maksymalny moment obrotowy, zgodnie z danymi producenta; 14) prędkość obrotowa pośrednia - prędkość obrotową silnika, przy zachowaniu następujących warunków: a) dla silników przeznaczonych do pracy w zakresie prędkości obrotowej na krzywej momentu przy pełnym obciążeniu jako prędkość obrotowa pośrednia powinna być przyjęta deklarowana prędkość obrotowa momentu maksymalnego, jeżeli występuje on między 60 % a 75 % prędkości obrotowej znamionowej, b) jeżeli deklarowana prędkość obrotowa momentu maksymalnego jest mniejsza niż 60 % prędkości obrotowej znamionowej, prędkość obrotowa pośrednia powinna wynosić 60 % prędkości obrotowej znamionowej, c) jeżeli deklarowana prędkość obrotowa momentu maksymalnego jest większa niż 75 % prędkości obrotowej znamionowej, wówczas prędkość obrotowa pośrednia powinna wynosić 75 % prędkości obrotowej znamionowej, d) dla silników przeznaczonych do badania według cyklu G1 prędkość obrotowa powinna wynosić 85 % znamionowej prędkości obrotowej; 15) typ silnika - kategorię silników, które różnią się między sobą pod względem podstawowych cech charakterystycznych, wyspecyfikowanych w dokumencie informacyjnym, określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 16) rodzina silników - grupę silników wydzieloną przez producenta, o podobnych charakterystykach emisji spalin; 17) rodzina silników o małej pojemności - rodzinę silników z zapłonem iskrowym o całkowitej rocznej produkcji mniejszej niż 5.000 sztuk; 18) silnik macierzysty - silnik wybrany z rodziny silników; 19) parametr nastawny - urządzenie nastawne, układ lub element o konstrukcji, która może mieć wpływ na emisję zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych lub osiągi silnika podczas badania tej emisji lub w czasie normalnej pracy silnika; 20) dodatkowe oczyszczanie - przejście spalin przez urządzenie lub układ, którego przeznaczeniem jest dokonanie chemicznej lub fizycznej zmiany w spalinach przed ich ujściem do atmosfery; 21) dodatkowe urządzenie sterujące emisją - dowolne urządzenie, które mierzy parametry pracy silnika w celu regulacji każdej części układu sterowania emisją zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych; 22) układ sterowania emisją zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych - każde urządzenie, układ lub element o konstrukcji, która umożliwia sterowanie tą emisją lub jej zmniejszanie; 23) układ paliwowy silnika - wszystkie części składowe związane z dozowaniem i przygotowaniem mieszanki paliwa; 24) długość fazy - czas między zmianą prędkości obrotowej i/lub momentu obrotowego poprzedniej fazy lub fazy przygotowawczej a rozpoczęciem następnej fazy; zawiera ona czas, podczas którego prędkość obrotowa i/lub moment obrotowy są zmieniane, oraz stabilizację na początku każdej fazy. 2. Do niedrogowych maszyn ruchomych, w których zamontowane są silniki: 1) o zapłonie samoczynnym, zalicza się między innymi: a) przemysłowe urządzenia wiertnicze, sprężarki, b) urządzenia budowlane, w tym ładowarki kołowe, spycharki, ciągniki gąsienicowe, ładowarki gąsienicowe, ładowarki typu samochodowego, pozadrogowe samochody ciężarowe, koparki hydrauliczne, c) urządzenia rolnicze, rotacyjne maszyny do uprawy roli, samojezdne pojazdy rolnicze (z wyjątkiem ciągników), d) urządzenia stosowane w gospodarce leśnej, e) urządzenia do podawania materiałów, wózki podnośnikowe, f) urządzenia do naprawy dróg, w tym równiarki silnikowe, walce drogowe, równiarki do asfaltu, g) urządzenia do odśnieżania, h) urządzenia do wspomagania naziemnego na lotniskach, i) podnośniki bramowe, j) dźwigi ruchome, k) sprężarki gazowe, l) generatory prądotwórcze ze zmiennym obciążeniem, zawierające zespoły chłodzące i zestawy spawalnicze (do dnia 31 grudnia 2006 r.), m) pompy irygacyjne, n) maszyny do pielęgnacji murawy, dłuta pneumatyczne, wyposażenie do usuwania śniegu, o) zamiatarki; 2) o zapłonie iskrowym, zalicza się między innymi: a) kosiarki trawnikowe, piły łańcuchowe, b) generatory, c) pompy wodne, d) przycinarki żywopłotów. § 4. 1. Do obrotu mogą być wprowadzane nowe silniki zamontowane albo niezamontowane w niedrogowych maszynach ruchomych: 1) jeżeli spełniają wymagania określone w rozporządzeniu; 2) dla których wydano certyfikat zgodności typu. 2. Przez certyfikat zgodności typu rozumie się: 1) świadectwo homologacji typu pojazdu wydawane dla pojazdów i części znajdujących się w typie pojazdu, na zasadach i w trybie określonych w przepisach o ruchu drogowym; 2) świadectwo homologacji "E" wydawane dla wyposażenia pojazdu i części motoryzacyjnych, na podstawie Regulaminu EKG ONZ, którego Rzeczpospolita Polska jest stroną. Rozdział 2 Zasadnicze wymagania dla silników o zapłonie samoczynnym w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych § 5. 1. Części składowe silnika o zapłonie samoczynnym, które mogą wpłynąć na emisję zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych, powinny być zaprojektowane, wykonane i zamontowane tak, aby silnik, w warunkach normalnego użytkowania, mimo drgań, którym podlega, spełniał wymagania określone w rozporządzeniu. 2. Producent silników o zapłonie samoczynnym powinien zastosować takie środki techniczne, aby zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu zapewniały skuteczne ograniczenie emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych podczas całego okresu eksploatacji tego silnika, w warunkach prawidłowego jego użytkowania. 3. Jeżeli w silniku o zapłonie samoczynnym zamontowany został reaktor katalityczny lub wychwytywacz cząstek stałych, jako urządzenie dodatkowe przeznaczone do oczyszczania spalin, producent powinien wykazać, przeprowadzając samodzielnie badanie trwałości, zgodnie z dobrą praktyką inżynierską, dokonując rejestracji tych badań, że urządzenia te będą prawidłowo działać przez cały okres użytkowania silnika. 4. Dopuszcza się systematyczną wymianę urządzeń dodatkowych przeznaczonych do czyszczenia spalin po określonym przez producenta okresie pracy silnika. 5. Każda regulacja, naprawa, demontaż, czyszczenie lub wymiana elementów lub podzespołów silnika o zapłonie samoczynnym wykonywana okresowo, w celu zabezpieczenia silnika przed nieprawidłowym działaniem, w stosunku do urządzenia dodatkowego przeznaczonego do czyszczenia spalin, może być wykonana tylko w takim zakresie, jaki jest technicznie konieczny dla zapewnienia prawidłowego działania układu ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych. 6. Sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 5, powinien być określony w instrukcji obsługi i zatwierdzony przed wydaniem certyfikatu zgodności typu. W dokumencie informacyjnym, określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia, zwanym dalej "dokumentem informacyjnym", powinien być zamieszczony wyciąg z instrukcji obsługi odnoszącej się do konserwacji i wymiany urządzeń dodatkowych przeznaczonych do oczyszczania spalin, a także określone dla użytkownika silnika o zapłonie samoczynnym warunki gwarancji. § 6. 1. Zanieczyszczenia gazowe i cząstki stałe emitowane przez silnik o zapłonie samoczynnym poddany badaniom mierzy się za pomocą metod opisanych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Emisja zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych z silników o zapłonie samoczynnym może być mierzona za pomocą innych niż określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia metod pomiarów lub analizatorów, pod warunkiem że zapewnią one uzyskanie wyników równoważnych za pomocą następujących układów pomiarowych dla emisji: 1) zanieczyszczeń gazowych mierzonych w spalinach nierozcieńczonych - układ przedstawiony na rys. 2 w załączniku nr 1.3. do rozporządzenia; 2) zanieczyszczeń gazowych mierzonych w rozcieńczonych spalinach w układzie przepływu całkowitego rozcieńczonej mieszaniny - układ przedstawiony na rys. 3 w załączniku nr 1.3. do rozporządzenia; 3) cząstek stałych w układzie przepływu całkowitego rozcieńczonych spalin działającym bądź z odrębnym filtrem dla każdej fazy lub przy użyciu metody jednego filtra - układ przedstawiony na rys. 13 w załączniku nr 1.3. do rozporządzenia. 3. Określenie równoważności układu pomiarowego powinno być oparte na zbadaniu, na podstawie cyklu siedmiu testów lub ich większej liczby, korelacji (zależności) pomiędzy rozpatrywanym układem a jednym lub kilkoma układami odniesienia wymienionymi w ust. 2. 4. Kryterium równoważności układu definiuje się jako ±5 % zgodności ważonych wartości emisji cyklu, przy zastosowaniu cyklu testu, określonego w pkt 1.10. w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 7. 1. Jeżeli silnik o zapłonie samoczynnym spełnia wymagania określone w rozporządzeniu dotyczące emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych, nie można odmówić wydania certyfikatu zgodności typu dla typu silnika lub ich rodziny oraz żądać spełniania innych niż określone w rozporządzeniu wymagań dla tego typu silnika przez niedrogowe maszyny ruchome, w których jest zamontowany. 2. Nie wydaje się certyfikatu zgodności typu dla typu silnika lub rodziny silników dla niedrogowej maszyny ruchomej, w której zamontowany jest silnik spalinowy po dniu: 1) 30 czerwca 1998 r. dla silników o mocy: a) 130 kW ≤ P ≤ 560 kW - zaliczonych do kategorii "A", b) 75 kW ≤ P ≤ 130 kW - zaliczonych do kategorii "B", c) 37 kW ≤ P ≤ 75 kW - zaliczonych do kategorii "C", 2) 31 grudnia 1999 r. dla silników o mocy 18 kW ≤ P ≤ 37 kW - zaliczonych do kategorii "D", 3) 31 grudnia 2000 r. dla silników o mocy 130 kW ≤ P ≤ 560 kW - zaliczonych do kategorii "E", 4) 31 grudnia 2001 r. dla silników o mocy 75 kW ≤ P ≤ 130 kW - zaliczonych do kategorii "F", 5) 31 grudnia 2002 r. dla silników o mocy 37 kW ≤ P ≤ 75 kW - zaliczonych do kategorii "G" - jeżeli silnik o zapłonie samoczynnym nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu oraz emisje zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych z tego silnika przekraczają wartości graniczne, określone odpowiednio w § 8 ust. 2 i 4. § 8. 1. Wartości graniczne emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych określa się dla poszczególnych kategorii silników o zapłonie samoczynnym, w zależności od ich mocy, w dwóch etapach: 1) w I etapie dla silników zaliczanych do kategorii A-C, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 1; 2) w II etapie dla silników zaliczanych do kategorii D-G, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 2-5. 2. W I etapie zmierzona emisja zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych nie powinna przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli: Moc netto (P) (kW)Tlenek węgla (CO) (g/kWh)Węglowodory (HC) (g/kWh)Tlenki azotu (NOx) (g/kWh)Cząstki stałe (PT) (g/kWh) 130 ≤ P ≤ 5605,01,39,20,54 75 ≤ P < 1305,01,39,20,70 37 ≤ P < 756,51,39,20,85 3. Wartości graniczne emisji zanieczyszczeń gazowych i cząsteczek stałych, określone w ust. 2, dotyczą emisji wydalanej bezpośrednio z silnika o zapłonie samoczynnym. Wartości te powinny być osiągane przed dowolnym urządzeniem dodatkowym do oczyszczania spalin. 4. W II etapie zmierzona emisja zanieczyszczeń gazowych i cząsteczek stałych nie powinna przekraczać wartości określonych w poniższej tabeli: Moc netto (P) (kW)Tlenek węgla (CO) (g/kWh)Węglowodory (HC) (g/kWh)Tlenki azotu (NOx) (g/kWh)Cząstki stałe (PT) (g/kWh) 130 ≤ P ≤ 5603,51,06,00,2 75 ≤ P < 1305,01,06,00,3 37 ≤ P < 755,01,37,00,4 18 ≤ P < 375,51,58,00,8 § 9. Jeżeli jedna rodzina silników pokrywa więcej niż jeden zakres mocy, wartości graniczne emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych silnika macierzystego i wszystkich typów silników wchodzących w skład tej samej rodziny powinny spełniać większe wymagania dla wyższego zakresu mocy, przy czym producent może ograniczyć rodzinę silników do jednego zakresu mocy i zgłosić ją do certyfikacji. § 10. Zabudowa silnika w maszynie ruchomej powinna spełniać wymagania określone w certyfikacie zgodności typu, a także dodatkowo następujące wymagania techniczne: 1) podciśnienie w układzie dolotowym, 2) nadciśnienie w układzie wylotowym - nie powinny przekraczać wartości określonej w informacji zamieszczonej odpowiednio w załączniku nr 1.1. albo nr 1.3. do rozporządzenia. § 11. 1. Silniki o zapłonie samoczynnym przechowywane w magazynach lub w zapasach w niedrogowych maszynach ruchomych, w przypadku końcowej ich partii mogą być zwolnione, na wniosek producenta, z limitów czasowych wprowadzania ich do obrotu, określonych w § 7 ust. 1 i 2, po spełnieniu następujących warunków: 1) producent powinien wystąpić do jednostki notyfikowanej, która dokonała oceny zgodności typu silnika lub rodziny silników, przed dniem obowiązywania dla silników o zapłonie samoczynnym limitów czasowych; 2) wystąpienie, o którym mowa w pkt 1, powinno zawierać wykaz, o którym mowa w § 23 ust. 1, nowych silników o zapłonie samoczynnym, które nie są wprowadzane do obrotu w określonych limitach czasowych; 3) w przypadku silników nowych, które spełniają wymagania określone w rozporządzeniu, producent powinien wystąpić do jednostki notyfikowanej danego państwa, na terytorium którego silniki są magazynowane; wystąpienie powinno zawierać techniczne i ekonomiczne uzasadnienie zwolnienia z limitów czasowych wprowadzania ich do obrotu; 4) silniki o zapłonie samoczynnym powinny być zgodne z typem lub rodziną silników, dla których certyfikat zgodności typu traci ważność, albo z typem lub rodziną silników, dla których certyfikat ten nie był wymagany, ale które były produkowane zgodnie z limitami czasowymi wprowadzania ich do obrotu; 5) silniki o zapłonie samoczynnym muszą być w magazynach przed upływem limitów czasowych; 6) maksymalna liczba silników o zapłonie samoczynnym jednego lub więcej typów wprowadzanych do obrotu i zgłoszonych do zwolnienia z limitów czasowych wprowadzania do obrotu nie może przekroczyć 10 % nowych silników wszystkich typów wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku; 7) jeżeli jednostka notyfikowana udzieliła producentowi zwolnienia z limitów czasowych wprowadzania do obrotu silników o zapłonie samoczynnym lub rodziny tych silników, powinna powiadomić odpowiednie organy państw członkowskich Unii Europejskiej; powiadomienie powinno zawierać szczegółowe informacje o przyczynach udzielonego zwolnienia. 2. Jednostka notyfikowana powinna wydać dla każdego silnika o zapłonie samoczynnym lub rodziny silników, o których mowa w ust. 1, certyfikat zgodności typu, w którym zamieszcza adnotacje o tych silnikach lub rodzinie silników. W szczególnie uzasadnionych przypadkach jednostka notyfikowana może wydać wspólny dokument zawierający numery identyfikacyjne silników, o których mowa w ust. 1. Rozdział 3 Zasadnicze wymagania dla silników o zapłonie iskrowym w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych § 12. 1. Części składowe silnika o zapłonie iskrowym, które mogą mieć wpływ na emisję zanieczyszczeń gazowych, powinny być zaprojektowane, wykonane i zamontowane tak, aby silnik, w warunkach normalnego użytkowania, mimo drgań, którym może być poddany, spełniał wymagania określone w rozporządzeniu. 2. Producent silników o zapłonie iskrowym powinien zastosować takie środki techniczne, aby zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu zapewniały one skuteczne ograniczenie emisji zanieczyszczeń gazowych podczas całego okresu eksploatacji silnika, w warunkach prawidłowego jego użytkowania. § 13. 1. Zanieczyszczenia gazowe emitowane przez silnik o zapłonie iskrowym poddany badaniom mierzy się za pomocą metod określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia; badanie powinno obejmować każde urządzenie dodatkowego oczyszczania spalin. 2. Emisja zanieczyszczeń gazowych silników o zapłonie iskrowym może być mierzona za pomocą innych niż określone w załączniku nr 3 metod pomiarów lub analizatorów, pod warunkiem że zapewnią one uzyskanie wyników równoważnych za pomocą następujących układów pomiarowych dla emisji zanieczyszczeń gazowych mierzonych w: 1) spalinach nierozcieńczonych - układ przedstawiony na rys. 2 w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) rozcieńczonych spalinach w układzie przepływu całkowitego rozcieńczonej mieszaniny - układ przedstawiony na rys. 3 w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 14. Silniki z zapłonem iskrowym, zaliczone do klasy głównej S - małe silniki o mocy netto ≤ 19 kW, dzieli się na następujące klasy: 1) H - silniki przeznaczone do maszyn "trzymanych w ręku"; 2) N - silniki przeznaczone do maszyn "nietrzymanych w ręku". Klasa/kategoriaPojemność skokowa (cm3) Silniki "trzymane w ręku" Klasa SH:1 < 20 Klasa SH:2≥ 20 < 50 Klasa SH:3≥ 50 Silniki "nietrzymane w ręku" Klasa SN:1 < 66 Klasa SN:2≥ 66 < 100 Klasa SN:3≥ 100 < 225 Klasa SN:4≥ 225 § 15. 1. Jeżeli silnik o zapłonie iskrowym spełnia wymagania określone w rozporządzeniu dotyczące emisji zanieczyszczeń gazowych, nie można odmówić wydania certyfikatu zgodności typu dla typu silnika o zapłonie iskrowym lub rodziny tych silników oraz żądać spełniania innych niż określonych w rozporządzeniu wymagań dla tego typu silnika w zakresie emisji zanieczyszczeń do atmosfery przez niedrogowe maszyny ruchome, w których silnik jest zamontowany. 2. Nie wydaje się certyfikatu zgodności typu silnika o zapłonie iskrowym lub rodziny tych silników dla niedrogowej maszyny ruchomej: 1) w I etapie - jeżeli silnik nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu oraz gdy emisja zanieczyszczeń gazowych z silnika przekracza graniczne wartości zanieczyszczeń określonych w § 16 pkt 1; 2) w II etapie - w której zamontowany jest silnik po dniu 1 sierpnia: a) 2004 r. dla silników klas SN:1 i SN:2, b) 2006 r. dla silników klasy SN:4, c) 2007 r. dla silników klas SH:1, SH:2 i SN:3, d) 2008 r. dla silników klasy SH:3; 3) jeżeli silnik o zapłonie iskrowym nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu oraz gdy emisje zanieczyszczeń gazowych z silnika przekraczają wartości graniczne określone w § 16 pkt 2. § 16. Wartości graniczne emisji zanieczyszczeń gazowych określa się dla poszczególnych kategorii silników o zapłonie iskrowym, w dwóch etapach: 1) w I etapie zmierzona emisja tlenku węgla, emisja węglowodorów, emisja tlenków azotu oraz suma węglowodorów i tlenków azotu nie powinna przekraczać wartości podanych w tabeli poniżej: KlasaTlenek węgla (CO) (g/kWh)Węglowodory (HC) (g/kWh)Tlenki azotu (NOx) (g/kWh)Suma węglowodorów i tlenków azotu (g/kWh) HC + NOx SH:18052955,36 SH:28052415,36 SH:36031615,36 SN:1519 50 SN:2519 40 SN:3519 16,1 SN:4519 13,4 2) w II etapie zmierzona emisja tlenku węgla oraz emisja sumy węglowodorów i tlenków azotu nie powinna przekraczać wartości podanych w poniższej tabeli: KlasaTlenek węgla (CO) (g/kWh)Suma węglowodorów i tlenków azotu (g/kWh) HC + NOx SH:180550 SH:280550 SH:360372 SN:161050,0 SN:261040,0 SN:361016,1 SN:461012,1 Rozdział 4 Procedury oceny zgodności § 17. 1. Przed wprowadzeniem do obrotu silników lub oddaniem ich do użytku, producent lub jego upoważniony przedstawiciel poddaje każdy typ silnika lub silnik spalinowy macierzysty procedurze oceny zgodności polegającej na: 1) badaniu, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 2; 2) sprawdzeniu, przez jednostkę notyfikowaną, zgodności produkcji silników z wymaganiami określonymi we właściwych normach. 2. Jednostka notyfikowana dokonuje oceny zgodności na wniosek producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela. 3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać: 1) nazwę i adres producenta lub imię i nazwisko oraz adres jego upoważnionego przedstawiciela; 2) podstawowe cechy charakterystyczne silnika macierzystego oraz rodziny silników; 3) wykaz rodziny silników. 4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, należy dołączyć wykaz rodziny silników oraz dokument informacyjny. 5. Podstawowe cechy charakterystyczne silnika macierzystego oraz rodziny silników określają załączniki nr 1.2. i 1.3. do rozporządzenia. § 18. 1. Jednostka notyfikowana po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 17 ust. 2: 1) sprawdza prawidłowość wyboru typu silnika lub rodziny silników; 2) przeprowadza badania w celu określenia wielkości: a) emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych dla silników o zapłonie samoczynnym, w sposób określony w procedurze testu, o której mowa w załączniku nr 2 do rozporządzenia, b) emisji zanieczyszczeń gazowych dla silników o zapłonie iskrowym, w sposób określony w procedurze testu, o której mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Jeżeli na podstawie przeprowadzonych badań silnik spełnia wymagania określone w rozporządzeniu, jednostka notyfikowana wydaje certyfikat zgodności typu silnika lub rodziny silników. 3. Certyfikat zgodności typu zawiera: 1) nazwę i adres producenta silników; 2) oznaczenie fabryczne silnika macierzystego oraz typu rodziny silników, o ile ich dotyczy; 3) fabryczny kod typu, jakim został oznaczony silnik; 4) usytuowanie silnika i sposób jego przymocowania; 5) wykaz urządzeń, które mają być napędzane przez silnik; 6) nazwę i adres upoważnionego przedstawiciela producenta; 7) usytuowanie, kodowanie i sposoby przymocowania oznaczeń silnika, o których mowa w § 28 ust. 1; 8) adres zakładu montującego silnik. 4. Jeżeli na podstawie dokonanego sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wybrany silnik nie w pełni reprezentuje typ lub rodzinę silników, producent powinien dostarczyć inny silnik lub, jeżeli jest to niezbędne, dodatkowy silnik macierzysty wytypowany przez jednostkę notyfikowaną. 5. Jednostka notyfikowana prowadzi wykaz wystawionych certyfikatów zgodności typu produkowanych silników. 6. Wzór certyfikatu zgodności typu określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 19. 1. Jeżeli własność typu silnika lub rodziny silników można ocenić tylko w połączeniu z innymi częściami niedrogowych maszyn ruchomych, zakres certyfikatu zgodności typu odpowiednio ogranicza się. 2. W przypadku określonym w ust. 1 certyfikat zgodności typu powinien zawierać także informacje dotyczące ograniczenia stosowania silnika lub rodziny silników oraz warunki dla ich instalowania; informacje oraz warunki powinny być dołączone do wyprodukowanego egzemplarza silnika. § 20. Jednostka notyfikowana, z zastrzeżeniem § 21, nie może odmówić przeprowadzenia badania typu silnika lub rodziny silników i wydania certyfikatu zgodności typu oraz nie może żądać spełnienia innych wymagań w zakresie emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych niż określone w rozporządzeniu, jeżeli silnik lub rodzina silników spełniają wymagania określone w rozporządzeniu. § 21. Jednostka notyfikowana może odmówić przeprowadzenia badania typu silnika lub rodziny silników, jeżeli silnik lub rodzina silników nie spełniają wymagań określonych w rozporządzeniu dla następujących kategorii: 1) A-C, po dniu 30 czerwca 1998 r.; 2) D-G, po dniach określonych odpowiednio w § 7 ust. 2 pkt 2-5. § 22. W przypadku wprowadzenia zmian w dokumentacji silnika o zapłonie samoczynnym, w zakresie danych w niej zawartych, na podstawie których wydano certyfikat zgodności typu dla typu silnika lub rodziny silników, i stwierdzeniu, że produkowane silniki są niezgodne z typem silnika lub rodziną silników opisanymi w certyfikacie zgodności typu, jednostka notyfikowana powinna: 1) w okresie 6 miesięcy od dnia stwierdzenia wprowadzenia zmian w dokumentacji silnika przeprowadzić weryfikację silników produkowanych, w zakresie ich zgodności z certyfikatem zgodności typu; 2) wycofać certyfikat zgodności typu, jeżeli producent nie postąpi zgodnie z zaleceniami wynikającymi z przeprowadzonej weryfikacji; 3) w okresie miesiąca od dnia wycofania certyfikatu zgodności typu poinformować ministra właściwego do spraw gospodarki o przyczynach wycofania certyfikatu zgodności typu. § 23. 1. Na żądanie jednostki notyfikowanej, która wydała certyfikat zgodności typu silnika lub rodziny silników, producent lub jego upoważniony przedstawiciel powinien, w ciągu 45 dni po zakończeniu roku kalendarzowego, sporządzić wykaz zawierający numery identyfikacyjne silnika danego typu, zwany dalej "wykazem". 2. Wykaz powinien określać współzależność pomiędzy numerami identyfikacyjnymi odpowiednich typów silników lub rodzin silników a numerami wystawionych certyfikatów zgodności typu oraz zawierać szczegółowe informacje dotyczące planowanego zaprzestania produkcji certyfikowanego typu silnika lub rodziny silników. 3. W wykazie producent zamieszcza informacje o typach silników lub rodzinie silników wraz z numerami identyfikacyjnymi tych silników, które zamierza produkować po przedłożeniu wykazu jednostce notyfikowanej. 4. Producent powinien przechowywać wykaz co najmniej przez okres 20 lat od dnia zaprzestania produkcji certyfikowanego typu silnika lub rodziny silników. § 24. 1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informuje jednostkę notyfikowaną, która wydała certyfikat zgodności typu silnika lub rodziny silników, o wszelkich zmianach danych silnika oraz wprowadzonych zmianach do ich projektów. W takim przypadku jednostka notyfikowana wydaje uzupełnienie do certyfikatu zgodności typu. 2. Jeżeli jednostka notyfikowana uzna, że zmiany, o których mowa w ust. 1, uzasadniają przeprowadzenie powtórnych badań lub dokonanie sprawdzeń, powinna poinformować o tym producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela i wydać uzupełnienie do certyfikatu zgodności typu, o ile powtórne badania lub sprawdzenia uzyskają wynik pozytywny. 3. Jednostka notyfikowana w uzupełnieniu do certyfikatu zgodności typu zamieszcza szczegółowe uzasadnienie i datę jego wydania. § 25. 1. Jednostka notyfikowana, która dokonała oceny zgodności typu silnika lub rodziny silników, przekazuje na żądanie właściwych organów wykaz silników, dla których wydano certyfikat zgodności typu. 2. Jednostka notyfikowana sprawdza, o ile jest to konieczne, prawidłowość oznaczenia numerami identyfikacyjnymi silników produkowanych zgodnie z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu; dodatkowe sprawdzenia jednostka notyfikowana powinna przeprowadzać także w zakresie zgodności produkcji silników z wymaganiami określonymi we właściwych normach. § 26. 1. Jednostka notyfikowana, wykonując czynności, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 2, sprawdza, czy producent silników zapewnia, że przyjęty system i procedury sterowania jakością produkcji funkcjonują zgodnie z wymaganiami określonymi we właściwej Polskiej Normie lub w normie EN ISO 9001:2000 albo normie równoważnej, a także, czy: 1) dysponuje niezbędnymi przyrządami dla sprawdzenia zgodności każdego egzemplarza silnika z certyfikowanym typem; 2) zapewnia właściwą rejestrację wyników badań sprawdzających oraz posiada dokumentację tych badań; 3) analizuje wyniki badań sprawdzających każdego silnika, w celu zweryfikowania i zapewnienia stabilności charakterystyk silnika, biorąc pod uwagę rozrzut produkcji; 4) zapewnia, aby pobrana do badań sprawdzających próbka silnika lub jego części, wykazująca niezgodność z certyfikowanym typem silnika, została zastąpiona inną próbką, w celu przeprowadzenia badania powtórnego. 2. Producent powinien podjąć niezbędne działania w celu zapewnienia zgodności produkcji silników lub rodziny silników z wymaganiami określonymi w normach wymienionych w ust. 1, w przypadku naruszenia tych wymagań. 3. Jednostka notyfikowana, która wydała certyfikat zgodności typu, może, w dowolnym czasie, dokonać kontroli zgodności produkcji silników lub rodziny silników z wymaganiami określonymi w ust. 1, u producenta uczestniczącego w procesie oceny zgodności. 4. Producent udostępnia jednostce notyfikowanej dokonującej kontroli, o których mowa w ust. 3, dokumenty badań sprawdzających i zapisy dotyczące przeglądów produkcji silników lub rodziny silników. 5. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych kontroli, o których mowa w ust. 3, jednostka notyfikowana stwierdzi, że poziom produkcji jest niezadowalający lub konieczna jest weryfikacja informacji zawartych we wniosku, o którym mowa w § 17 ust. 2, powinna zastosować następującą procedurę: 1) jeden silnik z danej serii poddać badaniom, zgodnie z procedurą testu, określoną odpowiednio w załączniku nr 2 albo nr 3 do rozporządzenia; emisja tlenków węgla, węglowodorów, tlenków azotu i cząstek stałych nie powinna przekraczać wartości granicznych określonych w § 8 ust. 3 i 4; 2) w przypadku gdy silnik z danej serii nie spełnia wymagań, o których mowa w pkt 1, wykonać pomiary zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych na próbce silników z ich produkcji seryjnej i podlegających tym samym wymaganiom; liczbę silników przeznaczonych do pomiarów określa producent w uzgodnieniu z jednostką notyfikowaną; 3) dla każdego z silników, który został dodatkowo wybrany do badań, i silnika badanego wyznacza się średnią arytmetyczną (grafika) z uzyskanych wartości wielkości zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych. 6. Uznaje się, że produkcja silników jest zgodna z wymaganiami określonymi we właściwej normie, jeżeli spełniony jest warunek: gdzie poszczególne symbole oznaczają: L - wartość graniczną w stosunku do każdego rozpatrywanego zanieczyszczenia ustaloną w sposób określony w § 8 ust. 3 i 4 oraz w § 16; k - współczynnik statystyczny zależny od liczby silników w próbce n, określony w poniższej tabeli: n2345678910 k0,9730,6130,4890,4210,3760,3420,3170,2960,279 n111213141516171819 k0,2650,2530,2420,2330,2240,2160,2100,2030,198 x - wynik uzyskany na pojedynczym silniku w ramach próbki, jeżeli n≥20, 7. Jednostka notyfikowana podczas kontroli zgodności produkcji silników z wymaganiami określonymi we właściwej normie przeprowadza badania silników częściowo lub całkowicie dotartych zgodnie z wymaganiami producenta. 8. Jednostka notyfikowana przeprowadza raz w roku kontrolę w zakresie zgodności produkcji silników z wymaganiami określonymi we właściwej normie, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, w terminie umożliwiającym dokonanie sprawdzenia, czy zostały podjęte niezbędne działania mające na celu uzyskanie tej zgodności. § 27. 1. Producent silników lub jego upoważniony przedstawiciel powinien dostarczyć niezwłocznie, na żądanie jednostki notyfikowanej, niezbędne informacje dotyczące nabywców silników wraz z numerami identyfikacyjnymi tych silników. 2. W przypadku gdy producent silników lub jego upoważniony przedstawiciel nie dostarczy informacji, o których mowa w ust. 1, certyfikat zgodności typu dotyczący odpowiedniego typu silnika lub rodziny silników może zostać cofnięty. Rozdział 5 Sposób oznakowania silników § 28. 1. Na każdym egzemplarzu silnika wyprodukowanym zgodnie z typem silnika i dla którego wystawiono certyfikat zgodności typu, producent umieszcza oznakowanie zawierające: 1) nazwę i adres producenta lub znak towarowy; 2) oznaczenie typu silnika oraz numeru identyfikacyjnego egzemplarza silnika; 3) numer certyfikatu zgodności typu. 2. Oznakowanie musi być trwałe, czytelne i niedające się usunąć przez okres eksploatacji silnika. 3. Nalepki lub tabliczki, na których umieszczone jest oznakowanie, powinny być przymocowane do silnika w taki sposób, aby były trwałe przez okres jego eksploatacji i nie mogły być usunięte bez ich zniszczenia lub uszkodzenia. 4. Oznakowanie umieszcza się: 1) na tej części silnika, która jest niezbędna do jego normalnego działania i nie podlega wymianie w okresie jego eksploatacji; 2) w taki sposób, aby było łatwo widoczne po skompletowaniu na silniku urządzeń pomocniczych, niezbędnych do jego działania. 5. Silnik wyposaża się w dodatkową, dającą się przemieszczać tabliczkę wykonaną z trwałego materiału, na której powinny być naniesione informacje, o których mowa w ust. 1, w taki sposób, aby były widoczne i łatwo dostępne, gdy silnik jest zamontowany w niedrogowej maszynie ruchomej. § 29. 1. Silniki przed opuszczeniem linii produkcyjnej powinny posiadać wszystkie oznakowania. 2. Oznakowania silników w zestawieniu z ich numerami identyfikacyjnymi powinny być takie, aby umożliwiały jednoznaczne określenie kolejności produkcji silników. Rozdział 6 Przepis końcowy § 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Husner (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 97/68/WE z dnia 16 grudnia 1997 r. o zbliżeniu przepisów prawnych Państw Członkowskich w zakresie emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek przez silniki spalinowe montowane w niedrogowych maszynach samojezdnych rozszerzonej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/88/EC. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 26 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o giełdach towarowych oraz niektórych innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 223, poz. 2216) Art. 1. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424 i Nr 84, poz. 774) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w pkt 2 lit. c i d otrzymują brzmienie: "c) limity wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń, d) prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, mierników i limitów wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń,", b) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) transakcji giełdowej - rozumie się przez to umowę dotyczącą towarów giełdowych, zawartą na giełdzie w czasie i w sposób przewidziany dla zawierania takich umów przez: a) członków giełdy, b) zleceniodawców, którzy zawarli umowę ze spółkami handlowymi prowadzącymi działalność maklerską, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2, w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w pkt 2 lit. a),", c) pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) członku giełdy - rozumie się przez to podmiot, który zawarł ze spółką prowadzącą giełdę umowę o członkostwo i na podstawie regulaminu giełdy jest dopuszczony do zawierania transakcji giełdowych,", d) pkt 7-10 otrzymują brzmienie: "7) maklerze niezależnym - rozumie się przez to osobę fizyczną, wpisaną na listę maklerów giełd towarowych lub maklerów papierów wartościowych, która jest członkiem giełdy towarowej i zawiera transakcje giełdowe w imieniu własnym i na własny rachunek, na warunkach określonych w ustawie, 8) towarowym domu maklerskim - rozumie się przez to spółkę akcyjną albo spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącą działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi, 9) domu maklerskim - rozumie się przez to: a) domy maklerskie, b) banki prowadzące działalność maklerską, c) zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 52 i 52a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 2)) - jeżeli dokonują czynności, o których mowa w art. 30 ust. 2b pkt 3 tej ustawy, 10) tajemnicy zawodowej - rozumie się przez to informację uzyskaną przez osobę wymienioną w art. 53 ust. 1 w związku z czynnościami służbowymi, zatrudnieniem, stosunkiem zlecenia lub innym stosunkiem prawnym o podobnym charakterze, dotyczącą giełdowego obrotu towarami giełdowymi lub czynności wynikających z uczestnictwa w tym obrocie, albo działalności podmiotów podlegających nadzorowi Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, zwanej dalej "Komisją", jeżeli nieuprawnione ujawnienie takiej informacji mogłoby narazić na szkodę interes państwa, interes publiczny lub prawnie chroniony interes osoby fizycznej lub prawnej, bądź jednostki organizacyjnej, której ta informacja dotyczy, a w szczególności informację zawierającą: a) dane osobowe klienta, inwestora, strony umowy, czynności lub transakcji, b) treść umowy i przedmiot czynności lub transakcji, c) dane o sytuacji majątkowej osób, o których mowa w lit. a), w tym oznaczenie rachunku lub rejestru towarów giełdowych lub rachunku pieniężnego oraz stany tych rachunków,", e) uchyla się pkt 12; f) pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) umowie rozliczeniowo-gwarancyjnej - rozumie się przez to umowę zawartą pomiędzy członkiem giełdowej izby rozrachunkowej, będącym towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim, a maklerem niezależnym, na podstawie której członek tej izby zobowiązuje się dokonywać rozliczeń i gwarantować wykonanie przez maklera niezależnego zobowiązań wynikających z transakcji towarami giełdowymi, o których mowa w pkt 2 lit. d) i e), zawartych przez niego na danej giełdzie,", g) dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16) gwarantowaniu - rozumie się przez to nieodwołalne zobowiązanie do wykonania każdego zobowiązania wynikającego z transakcji towarami giełdowymi."; 2) art. 3 otrzymuje brzmienie: "Art. 3. 1. O ile przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej, proponowanie nabycia lub nabywanie praw majątkowych, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, limitów wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń oraz kursów walut i stóp procentowych, przy wykorzystaniu środków masowego przekazu, albo w inny sposób, jeżeli propozycja jest skierowana do więcej niż 300 osób albo do nieoznaczonego adresata, z wyjątkiem proponowania nabycia praw w postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym lub egzekucyjnym, może być dokonywane po warunkiem uprzedniego wprowadzenia tych praw do obrotu giełdowego i wyłącznie za pośrednictwem giełdy. 2. O ile przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej, dopuszczone do obrotu giełdowego prawa majątkowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przedmiotem obrotu wyłącznie na giełdzie, do obrotu na której zostały dopuszczone. 3. Prawa majątkowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przedmiotem obrotu dokonywanego poza giełdą, do obrotu na której zostały dopuszczone - w postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym lub egzekucyjnym."; 3) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. 1. Oświadczenia woli składane w związku z dokonywaniem czynności w zakresie obrotu towarami giełdowymi mogą być wyrażone za pomocą elektronicznych nośników informacji. 2. Dokumenty związane z czynnościami, o których mowa w ust. 1, mogą być sporządzane na elektronicznych nośnikach informacji, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przechowywane i zabezpieczone. 3. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma pisemna została zastrzeżona pod rygorem nieważności. 4. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zasady tworzenia, utrwalania, przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu podpisu elektronicznego, dokumentów, o których mowa w ust. 2, tak aby zapewnić bezpieczeństwo obrotu towarami giełdowymi."; 4) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. Celem działania spółki prowadzącej giełdę jest: 1) koncentracja podaży i popytu na towary giełdowe, 2) zapewnienie bezpiecznego i sprawnego przebiegu transakcji giełdowych i rozliczeń, 3) upowszechnianie jednolitych informacji umożliwiających ocenę aktualnej wartości towarów giełdowych."; 5) w art. 5: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Z zastrzeżeniem ust. 3, przedmiotem przedsiębiorstwa spółki, o której mowa w ust. 1, może być wyłącznie prowadzenie giełdy. 3. Spółka, o której mowa w ust. 1, może również dokonywać rozliczeń transakcji: 1) zawartych na prowadzonej przez nią giełdzie, 2) zawartych poza giełdą przez będące jej członkami przedsiębiorstwa energetyczne, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4 - pod warunkiem że regulamin giełdy określi zasady dokonywania rozliczeń takich transakcji.", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. W przypadku prowadzenia działalności określonej w ust. 3 spółka prowadząca giełdę może być stroną transakcji wyłącznie w celu dokonania rozliczeń transakcji zawartych przez członków giełdy.", c) ust. 5-7 otrzymują brzmienie: "5. Z zastrzeżeniem ust. 6, minimalna wysokość kapitału zakładowego spółki prowadzącej giełdę wynosi 3.000.000 zł. 6. Minimalna wysokość kapitału zakładowego spółki prowadzącej giełdę, na której jest dokonywany obrót wyłącznie towarami, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), wynosi 1.000.000 zł. 7. Na jedną akcję przypada tylko jeden głos na walnym zgromadzeniu.", d) uchyla się ust. 8; 6) w art. 6 dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy spółka prowadząca giełdę jest spółką publiczną w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi."; 7) w art. 7: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Prowadzenie giełdy wymaga zezwolenia, które wydaje minister właściwy do spraw instytucji finansowych na wniosek spółki zaopiniowany przez Komisję.", b) w ust. 2: - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) listę akcjonariuszy, obejmującą w stosunku do osób: a) prawnych - dane, o których mowa w pkt 1 i 2, b) fizycznych - imię, nazwisko, adres, kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy zawodowej - wraz z procentowym określeniem posiadanych przez nich głosów na walnym zgromadzeniu,", - pkt 9 otrzymuje brzmienie: "9) zobowiązania do prowadzenia działalności na danej giełdzie co najmniej: a) 5 towarowych domów maklerskich lub spółek handlowych, prowadzących działalność maklerską zgodnie z przepisami ustawy - w przypadku gdy przedmiotem obrotu na giełdzie mają być towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), b) 3 towarowych domów maklerskich albo 2 towarowych domów maklerskich oraz 4 przedsiębiorstw energetycznych posiadających koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną - w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 i Nr 203, poz. 1966) i spełniających warunki, o których mowa w art. 50b ust. 1 - w przypadku gdy przedmiotem obrotu na giełdzie mają być towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. b) i c), c) 6 towarowych domów maklerskich lub domów maklerskich albo 2 towarowych domów maklerskich lub domów maklerskich oraz 6 przedsiębiorstw energetycznych posiadających koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, i spełniających warunki, o których mowa w art. 50b ust. 1 - w przypadku gdy przedmiotem obrotu na giełdzie mają być towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d), d) 6 domów maklerskich lub towarowych domów maklerskich posiadających zezwolenie, o którym mowa w art. 38 ust. 3 - w przypadku gdy przedmiotem obrotu na giełdzie mają być towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. e).", c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wydając zezwolenie, minister właściwy do spraw instytucji finansowych zatwierdza statut spółki i regulamin giełdy oraz regulamin giełdowej izby rozrachunkowej."; 8) art. 8 otrzymuje brzmienie: "Art. 8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych wydaje decyzję odmawiającą zezwolenia na prowadzenie giełdy, jeżeli z analizy wniosku i dołączonych do niego dokumentów wynika, że spółka występująca z wnioskiem może prowadzić działalność w sposób nienależycie zabezpieczający interesy uczestników obrotu towarami giełdowymi lub zagrażający bezpieczeństwu obrotu towarami giełdowymi."; 9) w art. 9: a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Z zastrzeżeniem art. 5 ust. 3a, stronami transakcji giełdowych mogą być wyłącznie podmioty, o których mowa w art. 2 pkt 3. 3. Członkami giełdy mogą być wyłącznie: 1) towarowe domy maklerskie, 2) domy maklerskie, 3) maklerzy niezależni, 4) przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną oraz będący osobami prawnymi odbiorcy uprawnieni do korzystania z usług przesyłowych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, spełniający warunki, o których mowa w art. 50b ust. 1, 5) grupy producentów rolnych, o których mowa w ustawie z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983), 6) domy składowe, o których mowa w ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o domach składowych oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, Kodeksu postępowania cywilnego i innych ustaw (Dz. U. Nr 114, poz. 1191), zwanej dalej "ustawą o domach składowych", 7) zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 50 ust. 1, 8) niebędące towarowymi domami maklerskimi spółki handlowe, prowadzące działalność, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 i 4 w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a).", b) uchyla się ust. 4, c) ust. 5-8 otrzymują brzmienie: "5. Maklerzy niezależni mogą być wyłącznie stronami transakcji giełdowych zawieranych na rachunek własny, których przedmiotem są towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e). 6. Podmioty, o których mowa w ust. 3 pkt 4, mogą być wyłącznie stronami zawieranych na własny rachunek transakcji giełdowych, których przedmiotem są towary giełdowe będące energią elektryczną, limitami wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń lub prawami majątkowymi, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od energii elektrycznej, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 50b ust. 1. 7. Podmioty, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i 6, mogą być wyłącznie stronami transakcji giełdowych zawieranych na rachunek własny, których przedmiotem są towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), pod warunkiem zatrudnienia maklera giełd towarowych w celu reprezentowania ich w transakcjach giełdowych. 8. Podmioty, o których mowa w ust. 3 pkt 8, mogą być wyłącznie stronami transakcji giełdowych, których przedmiotem są towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), pod warunkiem zatrudnienia maklera giełd towarowych w celu reprezentowania ich w transakcjach giełdowych.", d) dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu: "9. W transakcji giełdowej towarowy dom maklerski lub dom maklerski może być reprezentowany przez: 1) maklera giełd towarowych, 2) maklera papierów wartościowych - jeżeli przedmiotem transakcji są towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e). 10. Transakcja giełdowa dokonana przez podmioty inne niż określone w ust. 3 lub z naruszeniem ust. 5-9 jest nieważna."; 10) w art. 11: a) w ust. 2: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) sposoby określenia wymagań jakościowych towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a)-c), i standardów przewidzianych dla transakcji dotyczących praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), a także sposoby kontroli jakości towarów giełdowych,", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zasady i warunki dopuszczania podmiotów do zawierania transakcji na giełdzie oraz ich prawa i obowiązki (członkostwo giełdy),", - pkt 14 otrzymuje brzmienie: "14) środki dyscyplinarne i porządkowe, które mogą być stosowane wobec członków naruszających obowiązki wynikające z członkostwa bądź nieprzestrzegających zasad regulaminu, oraz zasady i tryb ich stosowania,", b) uchyla się ust. 3; 11) w art. 14: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Z zastrzeżeniem ust. 2a, giełdową izbę rozrachunkową tworzy się wyłącznie w formie spółki akcyjnej, w celu obsługi finansowej transakcji giełdowych, których przedmiotem są prawa, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), zawieranych na danej giełdzie oraz w celu realizacji zadań określonych w art. 15 ust. 5 i 6.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Giełdowa izba rozrachunkowa może także dokonywać obsługi finansowej transakcji giełdowych, których przedmiotem są towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. b) i c). 2b. Giełdowa izba rozrachunkowa może zawierać umowy określające tryb, terminy i warunki przekazywania zbywcom towarów giełdowych środków pieniężnych otrzymanych przez izbę od nabywców tych towarów.", c) ust. 3-5 otrzymują brzmienie: "3. Giełdowa izba rozrachunkowa nie może prowadzić działalności innej niż określona w ust. 2, 2a i 2b. 4. Poza wnioskodawcą akcjonariuszami giełdowej izby rozrachunkowej mogą być wyłącznie spółki prowadzące giełdę, akcjonariusze spółki prowadzącej giełdę, banki, Skarb Państwa oraz Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., zwany dalej "Krajowym Depozytem". 5. Do spółki będącej giełdową izbą rozrachunkową stosuje się przepisy art. 5 ust. 7 oraz art. 6 ust. 3."; 12) w art. 15: a) ust. 1-4 otrzymują brzmienie: "1. Giełdowa izba rozrachunkowa świadczy usługi na rzecz swoich członków. 2. Członkami giełdowej izby rozrachunkowej, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą być wyłącznie jej akcjonariusze, spółki prowadzące giełdę, towarowe domy maklerskie, domy maklerskie oraz podmioty, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4 i w art. 50 ust. 1, o ile są członkami giełdy. 3. Członkami giełdowej izby rozrachunkowej mogą być również inne krajowe instytucje finansowe, w tym banki, jeżeli zamierzają współdziałać z giełdową izbą rozrachunkową w zakresie wykonywania jej zadań oraz, za zgodą i na warunkach określonych przez Komisję, osoby prawne lub inne jednostki organizacyjne z siedzibą za granicą, wykonujące zadania w zakresie rozliczania transakcji zawieranych w obrocie towarami giełdowymi. 4. Można być członkiem więcej niż jednej giełdowej izby rozrachunkowej, jak również członkiem osób prawnych lub innych jednostek organizacyjnych z siedzibą za granicą, które dokonują rozliczania transakcji zawieranych w obrocie towarami giełdowymi.", b) w ust. 5 dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) wyrażanie zgody na zawarcie przez członka giełdowej izby rozrachunkowej umowy o rozliczanie transakcji, o której mowa w art. 50b ust. 1 pkt 1.", c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Do spółki prowadzącej giełdową izbę rozrachunkową stosuje się odpowiednio art. 9."; 13) w art. 16 w ust. 2: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) terminy i sposoby zaspokajania wierzytelności członków izby, wynikających z transakcji giełdowych, w tym w szczególności szczegółowe zasady rozliczania transakcji,", b) dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) szczegółowe zasady postępowania przy gromadzeniu, utrzymywaniu i dokonywaniu zwrotu wadiów."; 14) w art. 17 uchyla się ust. 3; 15) w art. 18 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: "3. Do rozliczania przez Krajowy Depozyt transakcji giełdowych w ramach wykonywania funkcji giełdowej izby rozrachunkowej stosuje się odpowiednio art. 15 i 17, a w pozostałym zakresie - przepisy ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. 4. W przypadku gdy funkcję giełdowej izby rozrachunkowej pełni Krajowy Depozyt, prawa i obowiązki członków giełdowej izby rozrachunkowej oraz zasady rozliczania transakcji giełdowych określa odrębny regulamin, uchwalony przez Radę Nadzorczą na wniosek Zarządu Krajowego Depozytu. Regulamin ten zawiera w szczególności elementy, o których mowa w art. 16 ust. 2 ustawy."; 16) w art. 19 w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W zakresie tworzenia i działalności giełd towarowych, giełdowych izb rozrachunkowych, towarowych domów maklerskich oraz działalności maklerów giełd towarowych do zadań Komisji należy:"; 17) w art. 20 uchyla się ust. 2; 18) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. W przypadku gdy spółka prowadzi giełdę z naruszeniem prawa, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy uczestników obrotu, minister właściwy do spraw instytucji finansowych może cofnąć zezwolenie na prowadzenie giełdy."; 19) w art. 26 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wysokość, szczegółowy sposób naliczania oraz warunki i terminy uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, w tym sposób ustalania wartości transakcji, o których mowa w ust. 2. Wysokość opłat powinna być ustalona w taki sposób, aby nie zwiększała istotnie kosztów obrotu na giełdzie oraz powinna uwzględniać rodzaje transakcji podlegających opłatom."; 20) w art. 27: a) w ust. 1: - pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) nie była uznana prawomocnym orzeczeniem za winnego przestępstwa skarbowego, przestępstwa przeciwko mieniu lub dokumentom, przestępstwa gospodarczego, fałszowania pieniędzy, papierów wartościowych, znaków urzędowych, znaków towarowych, przestępstwa określonego w ustawie - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi, przestępstwa określonego w niniejszej ustawie lub przestępstwa określonego w ustawie o domach składowych,", - uchyla się pkt 4, - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) złożyła, z zastrzeżeniem ust. 3, egzamin z wynikiem pozytywnym przed komisją egzaminacyjną dla maklerów giełd towarowych.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Pełnia praw publicznych osoby nieposiadającej obywatelstwa polskiego jest oceniana według prawa państwa, którego obywatelstwo dana osoba posiada.", c) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu: "3. Wpis na listę maklerów giełd towarowych, bez konieczności składania egzaminu, mogą uzyskać osoby posiadające uprawnienia i wykonujące zawód maklera giełd towarowych w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej, jeżeli ich kwalifikacje, stwierdzone przez Komisję w wyniku przeprowadzonego testu umiejętności, zapewniają należyte wykonywanie zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4. Przez posiadanie uprawnień, o których mowa w ust. 3, rozumie się posiadanie zaświadczenia potwierdzającego kompetencje w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864)."; 21) w art. 28 w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: "Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1."; 22) w art. 30: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przez wykonywanie zawodu maklera giełd towarowych rozumie się pozostawanie osoby wpisanej na listę maklerów giełd towarowych w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze: 1) z członkiem giełdy, 2) ze spółką prowadzącą giełdę, 3) ze spółką będącą giełdową izbą rozrachunkową - lub pełnienie przez tę osobę funkcji w organach towarowego domu maklerskiego, domu maklerskiego, spółki prowadzącej giełdę lub spółki będącej giełdową izbą rozrachunkową.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Przez wykonywanie zawodu maklera giełd towarowych rozumie się również zawieranie transakcji giełdowych przez maklera niezależnego."; 23) w art. 31 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) na skutek uznania prawomocnym orzeczeniem za winnego przestępstw, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 3, lub pozbawienia praw publicznych,"; 24) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34. 1. Makler niezależny zawiera transakcje dotyczące towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), wyłącznie w imieniu własnym i na własny rachunek, w ramach wykonywanej przez siebie samodzielnie działalności gospodarczej. 2. Makler niezależny nie może wykonywać innej działalności gospodarczej ani pozostawać w stosunku pracy, zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z innym maklerem niezależnym lub członkiem giełdy."; 25) dodaje się art. 34a w brzmieniu: "Art. 34a. 1. Maklerem niezależnym może być wyłącznie makler giełd towarowych lub makler papierów wartościowych, który uzyskał członkostwo giełdy towarowej i zawarł z członkiem giełdowej izby rozrachunkowej, będącym towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim, umowę rozliczeniowo-gwarancyjną. 2. Makler niezależny może zatrudniać do dokonywania czynności na giełdzie wyłącznie maklerów giełd towarowych i maklerów papierów wartościowych. 3. Makler niezależny jest obowiązany prowadzić księgi rachunkowe. 4. Makler niezależny jest obowiązany powiadomić Komisję o miejscu przechowywania ksiąg rachunkowych dla prowadzonej przez siebie działalności. 5. Makler niezależny może być członkiem tylko jednej giełdy. 6. Transakcje zawierane przez maklera niezależnego są rozliczane przez będący członkiem danej giełdy towarowy dom maklerski lub dom maklerski, który gwarantuje wywiązywanie się przez maklera z wszelkich zobowiązań z tytułu zawartych transakcji giełdowych, na podstawie umowy rozliczeniowo-gwarancyjnej."; 26) w art. 35 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Umowa rozliczeniowo-gwarancyjna powinna być przesłana do Komisji w terminie 7 dni od dnia jej zawarcia przez członka giełdowej izby rozrachunkowej. Obowiązek ten dotyczy także wszelkich zmian wprowadzanych przez strony do umowy."; 27) w art. 37: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Zapłata za obejmowane lub nabywane udziały albo akcje towarowego domu maklerskiego, które nie zostały dopuszczone do publicznego obrotu papierami wartościowymi, nie może pochodzić z pożyczek, kredytów ani z nieudokumentowanych źródeł.", b) uchyla się ust. 4; 28) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Z zastrzeżeniem art. 50a, prowadzenie działalności maklerskiej wymaga zezwolenia Komisji, wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. 2. Działalność, o której mowa w ust. 1, obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, polegających na: 1) oferowaniu w obrocie giełdowym towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), 2) nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych na cudzy rachunek na zasadach określonych w art. 38b, w tym dokonywaniu rozliczeń transakcji zleceniodawców, 3) prowadzeniu rachunków lub rejestrów towarów giełdowych w obrocie giełdowym, z wyłączeniem towarów, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), 4) doradztwie w zakresie obrotu giełdowego, 5) zarządzaniu cudzym pakietem praw majątkowych na zlecenie, 6) pośrednictwie w nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), w obrocie na zagranicznych giełdach towarowych. 3. Towarowy dom maklerski może prowadzić działalność w zakresie towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. e), pod warunkiem uzyskania zezwolenia i spełnienia warunków finansowych oraz na zasadach określonych w przepisach ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Do postępowań w sprawie o udzielenie zezwolenia, cofnięcie zezwolenia oraz do jego wygaśnięcia stosuje się przepisy art. 40, 43, 45 i 46 tej ustawy."; 29) dodaje się art. 38a-38f w brzmieniu: "Art. 38a. Przez oferowanie w obrocie giełdowym towarów giełdowych rozumie się pośrednictwo w zbywaniu towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), wprowadzanych do obrotu na giełdzie towarowej. Art. 38b. 1. W umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycia lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie. 2. W umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. b)-e), towarowy dom maklerski zobowiązuje się do prowadzenia rachunku lub rejestru towarów giełdowych oraz rachunku pieniężnego, służącego do obsługi realizacji jego zobowiązań wobec dającego zlecenie. 3. Towarowy dom maklerski odpowiada wobec dającego zlecenie za wykonanie zobowiązania wynikającego z transakcji giełdowej, której przedmiotem są towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e). 4. Umowy, o których mowa w ust. 1, powinny zostać zawarte w formie pisemnej pod rygorem nieważności. 5. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1-4 do umowy: 1) o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia, z wyłączeniem art. 737, 2) zlecenia nabycia lub zbycia towarów giełdowych - stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy komisu, z wyłączeniem art. 768 § 3. 6. Do umowy o prowadzenie rachunku pieniężnego, o którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 725-733 Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem uprawnienia do czasowego obracania wolnymi środkami pieniężnymi na potrzeby gospodarki narodowej. Art. 38c. Przez doradztwo w zakresie obrotu giełdowego rozumie się odpłatne udzielanie pisemnej lub ustnej rekomendacji nabycia lub zbycia oznaczonych towarów giełdowych albo powstrzymania się od zawarcia transakcji dotyczącej tych towarów. Art. 38d. Przez zarządzanie cudzym pakietem praw majątkowych na zlecenie rozumie się odpłatne podejmowanie i realizację decyzji inwestycyjnych na rachunek zleceniodawcy, w ramach pozostawionych przez zleceniodawcę do dyspozycji zarządzającego środków pieniężnych i praw majątkowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e). Art. 38e. 1. Towarowy dom maklerski może nabywać towary giełdowe we własnym imieniu i na własny rachunek. 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż określone w ust. 1 czynności: 1) których wykonywanie przez towarowy dom maklerski nie wymaga uzyskania zezwolenia, o ile czynności te są związane z obrotem towarowym, 2) które mogą być wykonywane przez towarowy dom maklerski po uzyskaniu zezwolenia Komisji - ustalając zakres i warunki wykonywania tych czynności. Rozporządzenie powinno uwzględniać zapewnienie bezpieczeństwa obrotu towarami giełdowymi oraz należyte zabezpieczenie interesów klientów. Art. 38f. Towarowy dom maklerski może wykonywać wyłącznie czynności określone w zezwoleniu oraz czynności, o których mowa w art. 38e."; 30) w art. 39: a) w ust. 1: - pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) listę wspólników albo akcjonariuszy wraz z procentowym określeniem posiadanych przez nich głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu,", - pkt 13 otrzymuje brzmienie: "13) w przypadku wspólników albo akcjonariuszy będących osobami fizycznymi, posiadających co najmniej 5 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego wnioskodawcy - dane osobowe tych osób, informacje o dotychczasowym przebiegu pracy zawodowej lub wykonywanej działalności gospodarczej oraz informacje o źródłach pochodzenia środków przeznaczonych na nabycie udziałów albo akcji towarowego domu maklerskiego,", - dodaje się pkt 14 i 15 w brzmieniu: "14) w przypadku wspólników albo akcjonariuszy będących osobami prawnymi, posiadających co najmniej 5 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego spółki będącej wnioskodawcą - informację na temat wykonywanej działalności gospodarczej, aktualny odpis z właściwego rejestru oraz ostatnie sprawozdanie finansowe wraz z opinią podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych i raportem z badania, jeżeli badanie jest wymagane przepisami prawa, 15) informację o podmiotach dominujących i zależnych wobec wspólników albo akcjonariuszy posiadających co najmniej 5 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu lub 5 % kapitału zakładowego spółki będącej wnioskodawcą obejmującą wskazanie ich firmy (nazwy) lub imienia i nazwiska, siedziby i adresu lub miejsca zamieszkania oraz opisu prowadzonej działalności gospodarczej.", b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) umowę spółki albo statut spółki oraz wyciąg z rejestru przedsiębiorców,", c) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. W przypadku powstania uzasadnionych wątpliwości, czy wnioskodawca będzie przestrzegać zasad uczciwego obrotu i prowadzić działalność w sposób należycie zabezpieczający interesy klientów, Komisja może, w zakresie niezbędnym do sprawdzenia faktów podanych we wniosku, żądać przedstawienia innych informacji dotyczących sytuacji finansowej i prawnej wnioskodawcy lub jego wspólników albo akcjonariuszy posiadających co najmniej 5 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu."; 31) w art. 40 uchyla się ust. 4; 32) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. Komisja wydaje decyzję odmawiającą zezwolenia w przypadku, gdy: 1) wniosek o wydanie zezwolenia nie spełnia wymagań określonych w art. 39 ust. 1 i 2, 2) wnioskodawca nie przedstawi, na żądanie Komisji, informacji, o których mowa w art. 39 ust. 3, 3) z analizy wniosku i załączonych do niego dokumentów wynika, że spółka nie zapewnia przestrzegania zasad uczciwego obrotu lub prowadzenia działalności w sposób należycie zabezpieczający interesy klientów."; 33) dodaje się art. 41a i 41b w brzmieniu: "Art. 41a. Towarowy dom maklerski posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej jest obowiązany zatrudniać co najmniej 2 maklerów giełd towarowych. Art. 41b. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, środki własne na prowadzenie przez towarowy dom maklerski działalności maklerskiej wynoszą nie mniej niż 500.000 zł. 2. Wymogu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli towarowy dom maklerski prowadzi działalność maklerską wyłącznie w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a). 3. Środki własne na prowadzenie działalności maklerskiej przez towarowy dom maklerski, który nie prowadzi rachunków pieniężnych oraz rachunków lub rejestrów towarów giełdowych ani nie przyjmuje środków pieniężnych od klientów, wynoszą nie mniej niż 250.000 zł."; 34) w art. 43 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "W przypadku gdy towarowy dom maklerski narusza przepisy prawa, nie wypełnia warunków określonych w zezwoleniu, przekracza zakres zezwolenia, nie przestrzega zasad uczciwego obrotu lub narusza interesy klientów, Komisja może podjąć decyzję o:"; 35) w art. 44: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zezwolenie wygasa z dniem otwarcia likwidacji lub z dniem ogłoszenia upadłości towarowego domu maklerskiego, a także w przypadku nierozpoczęcia przez towarowy dom maklerski prowadzenia działalności w terminie, o którym mowa w art. 40 ust. 3 pkt 4.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. W przypadku wygaśnięcia lub cofnięcia zezwolenia, Komisja może nakazać przeniesienie środków pieniężnych, rachunków lub rejestrów towarów giełdowych, a także innych dokumentów związanych ze świadczeniem usług przez towarowy dom maklerski, do innego towarowego domu maklerskiego, który uprzednio wyraził na to zgodę. W innym przypadku do postępowania z dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności maklerskiej stosuje się art. 288 § 3 albo art. 476 § 3 Kodeksu spółek handlowych. Właściwy sąd niezwłocznie zawiadamia Komisję o wyznaczonym przechowawcy."; 36) w art. 46 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) zmianach w składzie wspólników albo akcjonariuszy posiadających co najmniej 5 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu,"; 37) w art. 47: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zakazane jest: 1) posiadanie udziałów albo akcji więcej niż jednego towarowego domu maklerskiego, 2) posiadanie przez towarowy dom maklerski udziałów lub akcji innego towarowego domu maklerskiego.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Posiadanie udziałów lub akcji przez podmiot zależny uważa się za posiadanie tych udziałów lub akcji przez podmiot dominujący.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Naruszenie zakazu określonego w ust. 1 powoduje obowiązek zbycia w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia dokonania takiego naruszenia, udziałów lub akcji jednego z towarowych domów maklerskich. Do czasu zbycia udziałów lub akcji nie można wykonywać prawa głosu z posiadanych udziałów lub akcji.", d) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) nabycie lub objęcie udziałów lub akcji dokonywane w przypadku łączenia się towarowych domów maklerskich,"; 38) art. 48 otrzymuje brzmienie: "Art. 48. 1. Nabycie lub objęcie udziałów lub akcji towarowego domu maklerskiego w liczbie, która spowoduje osiągnięcie lub przekroczenie 10 %, 20 %, 33 % lub 50 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, wymaga zgody Komisji, przy czym nabycie lub posiadanie udziałów lub akcji przez podmiot zależny uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot dominujący, a nabycie lub posiadanie udziałów lub akcji przez podmiot dominujący uważa się za nabycie lub posiadanie przez podmiot zależny. 2. Komisja nie udziela zgody, jeżeli w jej ocenie podmiot zamierzający nabyć udziały albo akcje nie zapewnia wykonywania prawa głosu w sposób należycie zabezpieczający interesy uczestników obrotu towarami giełdowymi lub przestrzegania przez towarowy dom maklerski zasad uczciwego obrotu. 3. Obowiązek uzyskania zgody Komisji, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy nabycia udziałów albo akcji towarowego domu maklerskiego w drodze dziedziczenia."; 39) w art. 50: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. O ile umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską nie stanowią inaczej, zagraniczna osoba prawna prowadząca działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej może prowadzić taką działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału.", b) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Do oddziału zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 37 ust. 6, art. 38-46, art. 49 i art. 52."; 40) dodaje się art. 50a-50c w brzmieniu: "Art. 50a. 1. Działalność maklerska, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 i 4, w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), może być prowadzona także przez niebędące towarowymi domami maklerskimi spółki handlowe. 2. Spółki handlowe, o których mowa w ust. 1, mogą w obrocie giełdowym nabywać na rachunek własny towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a). 3. Spółki handlowe, o których mowa w ust. 1, mogą także zawierać z klientami, w imieniu zleceniodawców, umowy dotyczące towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), na zasadach określonych w art. 758-7649 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ust. 5. 4. Jeżeli regulamin giełdy tak stanowi, spółki handlowe, o których mowa w ust. 1, mogą pośredniczyć na rzecz zleceniodawców przy zawieraniu z klientami umów dotyczących towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), na zasadach określonych w art. 758-7649 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ust. 5. 5. Zleceniodawcą może być również podmiot niebędący przedsiębiorcą. Art. 50b. 1. Podmioty, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4, mogą zawierać na giełdzie, we własnym imieniu, transakcje, których przedmiotem są towary giełdowe będące energią elektryczną, limitami wielkości produkcji i emisji zanieczyszczeń lub prawami majątkowymi, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od energii elektrycznej, pod warunkiem zatrudnienia maklera giełd towarowych, w celu reprezentowania tych podmiotów w transakcjach giełdowych, oraz: 1) zawarcia z towarowym domem maklerskim, będącym członkiem giełdowej izby rozrachunkowej umowy o rozliczanie transakcji albo 2) uzyskania zezwolenia Komisji na prowadzenie rachunków lub rejestrów tych towarów giełdowych. 2. W przypadku zawarcia umowy o rozliczanie transakcji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, transakcje zawierane przez podmioty, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4, będą rozliczane przez będący członkiem danej giełdy towarowy dom maklerski, który na podstawie tej umowy będzie gwarantować wywiązywanie się przez te podmioty z wszelkich zobowiązań z tytułu zawieranych transakcji giełdowych. 3. Do umowy o rozliczanie transakcji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 35 i 36 oraz art. 46 pkt 4. 4. Zezwolenie na prowadzenie rachunków lub rejestrów towarów giełdowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jest wydawane na wniosek zainteresowanego podmiotu. 5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, powinien zawierać: 1) nazwę (firmę) oraz siedzibę i adres wnioskodawcy, a także dane osobowe (imiona, nazwiska, daty urodzenia, miejsca urodzenia oraz adresy zamieszkania) członków organów zarządzających i nadzorujących wnioskodawcy, osób upoważnionych do reprezentowania wnioskodawcy, jak również innych osób, które będą kierować działalnością maklerską, ich kwalifikacje zawodowe oraz dotychczasowy przebieg pracy zawodowej, 2) oświadczenia osób, które będą kierować działalnością maklerską w zakresie prowadzenia rachunków lub rejestrów towarów giełdowych, o nieuznaniu prawomocnym orzeczeniem za winnego przestępstw określonych w art. 27 ust. 1 pkt 3, 3) informacje o towarach giełdowych, które będzie nabywać wnioskodawca, 4) informacje o posiadanych urządzeniach telekomunikacyjnych, 5) akt założycielski wnioskodawcy oraz statut i wyciąg z rejestru przedsiębiorców, 6) listę maklerów giełd towarowych, którzy będą zatrudnieni przez wnioskodawcę, 7) umowę, w której giełdowa izba rozrachunkowa albo Krajowy Depozyt zobowiąże się do rozliczania transakcji zawartych przez wnioskodawcę, pod warunkiem uzyskania przez wnioskodawcę zezwolenia na prowadzenie rachunków lub rejestrów towarów giełdowych. 6. Komisja rozpoznaje wniosek w terminie 2 miesięcy od dnia jego złożenia. 7. Komisja wydaje decyzję odmawiającą zezwolenia na prowadzenie rachunków lub rejestrów towarów giełdowych, o których mowa w ust. 1, jeżeli: 1) z analizy wniosku i dołączonych do niego dokumentów wynika, że podmiot występujący z wnioskiem nie zapewni prowadzenia działalności w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu towarami giełdowymi, 2) podmiot nie posiada środków własnych w wysokości określonej w art. 41b ust. 1. 8. Komisja może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, jeżeli: 1) podmiot prowadzi działalność w sposób zagrażający bezpieczeństwu obrotu towarami giełdowymi, 2) wysokość środków własnych posiadanych przez podmiot spadła poniżej wysokości określonej w art. 41b ust. 1, 3) nastąpiła zmiana stanu faktycznego w zakresie danych wskazanych we wniosku, która uzasadnia przypuszczenie, że podmiot nie zapewni prowadzenia działalności w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu towarami giełdowymi. 9. W stosunku do podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 3 pkt 4, posiadających zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 42, art. 44 i art. 46 pkt 1. Art. 50c. Ogłoszenie upadłości, otwarcie postępowania układowego, wszczęcie postępowania egzekucyjnego lub wydanie innego orzeczenia lub decyzji o likwidacji, zawieszeniu lub ograniczeniu prowadzenia działalności: 1) uczestnika Krajowego Depozytu, wykonującego zadania w zakresie rozliczania transakcji zawieranych w obrocie towarami giełdowymi, 2) członka giełdowej izby rozrachunkowej - skutkujących zawieszeniem lub ograniczeniem dokonywania przez te podmioty spłaty zadłużenia albo ograniczających zdolność swobodnego rozporządzania mieniem, nie wywołuje skutków prawnych wobec środków znajdujących się na rachunku lub w rejestrze towarów giełdowych, koncie depozytowym, rachunku pieniężnym lub rachunku bankowym tych podmiotów, służącym do realizacji rozliczeń transakcji w zakresie, w jakim środki te są potrzebne do rozliczenia transakcji w Krajowym Depozycie albo w giełdowej izbie rozrachunkowej, chociażby postępowanie zostało wszczęte albo inne orzeczenie lub decyzja została wydana przed jej rozliczeniem."; 41) uchyla się art. 51; 42) w art. 53 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) maklerzy giełd towarowych i maklerzy papierów wartościowych,", b) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) maklerzy niezależni,", c) w pkt 3 dodaje się lit. e-h w brzmieniu: "e) domu maklerskiego, f) zagranicznej osoby prawnej, o której mowa w art. 50 ust. 1, g) spółek handlowych, o których mowa w art. 50a, h) Krajowego Depozytu,", d) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) osoby zatrudnione przez podmioty wymienione w pkt 1, 2a i 3 oraz pozostające z tymi podmiotami w stosunku zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze."; 43) art. 54 i art. 55 otrzymują brzmienie: "Art. 54. 1. Z zastrzeżeniem art. 55-55b, informacje stanowiące tajemnicę zawodową mogą być ujawniane wyłącznie na żądanie: 1) sądu lub prokuratora: a) w związku z toczącym się przeciwko osobie fizycznej, będącej stroną umowy, czynności lub transakcji zawartej z podmiotem obowiązanym do zachowania tajemnicy zawodowej, postępowaniem karnym lub karnym skarbowym albo w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy prawnej, pochodzącego od państwa obcego, które na mocy ratyfikowanej umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską ma prawo występować o udzielenie informacji objętych tajemnicą zawodową, b) w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy, czynności lub transakcji zawartej z podmiotem obowiązanym do zachowania tajemnicy zawodowej, 2) sądu - w związku z prowadzonym postępowaniem spadkowym lub o podział majątku między małżonkami albo prowadzoną przeciwko osobie fizycznej, będącej stroną umowy, czynności lub transakcji zawartej z podmiotem obowiązanym do zachowania tajemnicy zawodowej, sprawą o alimenty lub o rentę o charakterze alimentacyjnym, 3) Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w związku z toczącym się przed organem kontroli skarbowej postępowaniem w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe: a) przeciwko osobie fizycznej, będącej stroną umowy, czynności lub transakcji zawartej z podmiotem obowiązanym do zachowania tajemnicy zawodowej, b) popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, będącej stroną umowy, czynności lub transakcji zawartej z podmiotem obowiązanym do zachowania tajemnicy zawodowej, 4) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli lub upoważnionego przez niego kontrolera - w zakresie danych dotyczących jednostki kontrolowanej, niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego w prowadzonym postępowaniu kontrolnym dotyczącym tej jednostki, określonym w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271), 5) biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych podmiotu obowiązanego do zachowania tajemnicy zawodowej, na podstawie zawartej z nim umowy - jeżeli jest to niezbędne do celów tego badania, 6) służb ochrony państwa i ich upoważnionych pisemnie funkcjonariuszy lub żołnierzy - w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych, 7) Policji - jeżeli jest to konieczne do skutecznego zapobieżenia popełnieniu przestępstwa, jego wykrycia albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów, na zasadach i w trybie określonych w art. 20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 3)), 8) komornika sądowego - w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym. 2. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przekazywanie, przechowywanie oraz ujawnianie danych w trybie i na warunkach określonych w ustawie z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych (Dz. U. Nr 50, poz. 424). Art. 55. W związku z wykonywaniem ustawowo określonych zadań w zakresie nadzoru, Komisja oraz jej upoważnieni przedstawiciele mają prawo dostępu do informacji stanowiących tajemnicę zawodową, będących w posiadaniu podmiotów zobowiązanych do jej zachowania."; 44) dodaje się art. 55a-55c w brzmieniu: "Art. 55a. Nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej przekazywanie informacji stanowiących taką tajemnicę: 1) w zawiadomieniu o przestępstwie lub w załączonych do niego dokumentach, 2) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej, Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych, organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej - w zakresie, trybie i na warunkach określonych w odrębnych ustawach, 3) przez Komisję lub jej upoważnionego przedstawiciela do publicznej wiadomości w zakresie dotyczącym treści podjętych uchwał i decyzji, także w sprawach indywidualnych, na podstawie których są wydawane decyzje administracyjne - jeżeli ze względu na interes rynku towarowego Komisja uznała przekazanie takiej informacji za uzasadnione, 4) w wykonaniu obowiązków informacyjnych, publikacyjnych lub sprawozdawczych określonych w ustawie lub przepisach wydanych na jej podstawie, 5) za zgodą osoby, której ta informacja dotyczy. Art. 55b. Komisja może przekazać będące w jej posiadaniu informacje stanowiące tajemnicę zawodową: 1) rzecznikowi dyscyplinarnemu lub sądowi dyscyplinarnemu stowarzyszenia, o którym mowa w art. 14 ust. 7 pkt 3 ustawy powołanej w art. 2 pkt 9 lit. c), wyłącznie w zakresie niezbędnym do ustalenia, na potrzeby postępowania dyscyplinarnego, naruszenia zasad etyki zawodowej przez maklera giełd towarowych, będącego członkiem tego stowarzyszenia, 2) rzecznikowi sądu lub sądowi izby, wyłącznie w zakresie niezbędnym do ustalenia, na potrzeby prowadzonego postępowania, naruszenia przez członka izby zasad etyki lub zasad rzetelnego wykonywania działalności gospodarczej. Art. 55c. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej rozciąga się również na osoby, którym informacje stanowiące taką tajemnicę zostały ujawnione na podstawie art. 54-55b."; 45) w art. 56 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wprowadzający towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e), do obrotu giełdowego odpowiada za szkodę wyrządzoną wskutek wady towaru giełdowego, chyba że ani on, ani osoby, za które odpowiada, nie ponoszą winy."; 46) dodaje się art. 56a i 56b w brzmieniu: "Art. 56a. 1. Kto z naruszeniem art. 3 ust. 1 proponuje nabycie lub nabywa prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, limitów wielkości produkcji lub zanieczyszczeń oraz kursów walut i stóp procentowych, podlega grzywnie do 1.000.000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 2 albo obu tym karom łącznie. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Art. 56b. 1. Osoby, o których mowa w art. 53 oraz w art. 55c, ponoszą, z zastrzeżeniem ust. 2, odpowiedzialność za szkody wynikające z ujawnienia informacji stanowiącej tajemnicę zawodową i wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem. 2. Osoby, o których mowa w art. 53, nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikającą z ujawnienia i wykorzystania niezgodnie z przeznaczeniem informacji stanowiącej tajemnicę zawodową przez osoby, którym informacje takie zostały przekazane na podstawie art. 54-55b."; 47) art. 57 otrzymuje brzmienie: "Art. 57. Kto bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom prowadzi giełdę, giełdową izbę rozrachunkową lub towarowy dom maklerski, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2."; 48) w art. 61 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Tej samej karze podlega, kto, wbrew nakazowi określonemu w art. 44 ust. 4, nie dokonuje przeniesienia środków pieniężnych, rachunków lub rejestrów towarów giełdowych oraz dokumentów związanych ze świadczeniem usług maklerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi."; 49) dodaje się art. 61a w brzmieniu: "Art. 61a. W sprawach o przestępstwa określone w ustawie właściwość prokuratury okręgowej określa się zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 i Nr 213, poz. 1802).". Art. 2. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 14 w ust. 7 dodaje się pkt 3a w brzmieniu: "3a) izby gospodarczej, o której mowa w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216),"; 2) w art. 25: a) w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) z towarowym domem maklerskim, działającym na podstawie ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, o ile świadczy on usługi dotyczące towarów giełdowych, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) lub e) tej ustawy, lub", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Przez wykonywanie zawodu maklera rozumie się także prowadzenie działalności maklera niezależnego przez osobę wpisaną na listę maklerów lub pozostawanie tej osoby w stosunku pracy, zlecenia lub w innym stosunku prawnym o podobnym charakterze z maklerem niezależnym, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych."; 3) w art. 30 w ust. 2b pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) dokonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) i e) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.". Art. 3. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. Nr 123, poz. 1351 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535) art. 2 otrzymuje brzmienie: "Art. 2. Przepisy ustawy dotyczące papierów wartościowych stosuje się również do praw majątkowych, o których mowa w art. 97 ustawy, wymienionej w art. 1 pkt 5 lit. d) i art. 2 pkt 2 lit. d) i e) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. Nr 103, poz. 1099, z 2002 r. Nr 200, poz. 1686 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 223, poz. 2216).". Art. 4. Terminy przewidziane w art. 67-69 ustawy, o której mowa w art. 1, ulegają wydłużeniu do dnia wejścia niniejszej ustawy w życie. Art. 5. 1. W okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy art. 7 ust. 2 pkt 9 lit. b i c ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się z zastrzeżeniem, że do uzyskania zezwolenia na prowadzenie giełdy wystarczające jest zobowiązanie 4 przedsiębiorstw energetycznych posiadających koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję oraz obrót energią elektryczną. 2. Bieg trzyletniego okresu, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 1, rozpoczyna się w dniu wejścia niniejszej ustawy w życie. Art. 6. Przepisy art. 27 ust. 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 4, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz o zmianie innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 223, poz. 2220) Art. 1. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) artykuły rolno-spożywcze - produkty rolne, runo leśne, dziczyznę, organizmy morskie i słodkowodne w postaci surowców, półproduktów oraz wyrobów gotowych otrzymywanych z tych surowców i półproduktów, w tym środki spożywcze,", b) w pkt 5 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6-9 w brzmieniu: "6) artykuł rolno-spożywczy w opakowaniu jednostkowym - artykuł rolno-spożywczy przeznaczony do obrotu, umieszczony, przed wprowadzeniem go do obrotu, w opakowaniu uniemożliwiającym zmianę zawartości bez otwierania lub zmiany opakowania, bez względu na to, czy opakowanie obejmuje cały artykuł rolno-spożywczy, czy jego część, 7) partia produkcyjna - określoną ilość artykułu rolno-spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach, 8) próbka - część partii produkcyjnej pobraną jednorazowo, w sposób losowy, w celu kontroli lub oceny w zakresie jakości handlowej artykułu rolno-spożywczego, 9) producent - osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która: a) produkuje lub paczkuje artykuły rolno-spożywcze, lub b) wprowadza artykuły rolno-spożywcze do obrotu, jeżeli działalność ta jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej."; 2) w art. 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta."; 3) w art. 6 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu: "4. Oznakowanie obejmuje wszelkie informacje w postaci wyrazów, opisu, znaku towarowego, firmy, elementów graficznych lub symboli odnoszące się do artykułów rolno-spożywczych, umieszczone na opakowaniu, w dokumencie, na ulotce, etykiecie, obwolucie albo zawieszce, które są dołączone do danego artykułu rolno-spożywczego, lub też go dotyczą. 5. Oznakowanie artykułu rolno-spożywczego nie może w szczególności wprowadzać w błąd konsumenta co do tożsamości tego artykułu, w tym jego rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, pochodzenia oraz sposobu produkcji, lub sugerować, że artykuł ten posiada specjalne właściwości, jeżeli ich nie posiada lub jeżeli inne podobne artykuły rolno-spożywcze posiadają takie właściwości."; 4) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. W oznakowaniu środków spożywczych w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych, przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta, podaje się: 1) nazwę środka spożywczego, 2) dane identyfikujące producenta, w tym firmę lub nazwę ze wskazaniem formy prawnej i jego adres, a w przypadku osoby fizycznej - imię i nazwisko oraz nazwę, pod którą osoba ta wykonuje działalność, oraz jej adres, 3) inne dane niezbędne do identyfikacji środka spożywczego, istotne z punktu widzenia konsumenta. 2. Nazwa środka spożywczego ma precyzyjnie informować konsumenta o rodzaju środka spożywczego, umożliwiać odróżnienie go od podobnych środków spożywczych. Nazwie powinny towarzyszyć informacje dotyczące postaci środka spożywczego lub procesów technologicznych stosowanych w produkcji, w szczególności określające, czy jest to środek: sproszkowany, liofilizowany, głęboko mrożony, zagęszczony, wędzony - w przypadku gdy brak tej informacji może wprowadzić konsumenta w błąd. 3. Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku środków spożywczych w opakowaniach zbiorczych przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta, jeżeli treść oznakowania na opakowaniu jednostkowym umieszczonym w takim opakowaniu zbiorczym jest widoczna dla konsumenta. 4. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do środków spożywczych w opakowaniach jednostkowych przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta, jeżeli największa powierzchnia tego opakowania nie przekracza 10 cm2. 5. Artykuły rolno-spożywcze, inne niż środki spożywcze w opakowaniach jednostkowych i zbiorczych przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta, znakuje się przez zamieszczenie informacji zawierającej nazwę artykułu oraz inne istotne z punktu widzenia konsumenta dane niezbędne do identyfikacji tego artykułu. 6. Informacje, o których mowa w ust. 5, w przypadku artykułów rolno-spożywczych: 1) w opakowaniach jednostkowych - umieszcza się na opakowaniu albo na etykiecie, obwolucie lub zawieszce trwale przymocowanej do opakowania, 2) nieopakowanych albo w opakowaniach zbiorczych - umieszcza się w dokumentach przewozowych lub podaje na wywieszkach w miejscu sprzedaży."; 5) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu: "Art. 7a. 1. Artykuły rolno-spożywcze wprowadzane do obrotu znakuje się ponadto widocznym, czytelnym i nieusuwalnym kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej, umożliwiającym identyfikację artykułu rolno-spożywczego z danej partii produkcyjnej. 2. Kod identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 1, jest nadawany przez producenta."; 6) uchyla się art. 8; 7) w art. 10: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W przypadku konieczności wykonania badań laboratoryjnych artykuły, o których mowa w ust. 1, mogą być: 1) składowane w miejscu i na warunkach określonych przez organ Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, do czasu uzyskania wyników badań pobranych przez ten organ próbek, albo 2) skierowane do miejsca przeznaczenia i poddane badaniom laboratoryjnym przez właściwy miejscowo organ Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.", b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku wydania przez organ Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych decyzji o zakazie wprowadzenia artykułu rolno-spożywczego do obrotu, o której mowa w art. 30 ust. 1, organ celny cofa towar za granicę, nadając mu przeznaczenie celne - powrotny wywóz, lub nakazuje jego zniszczenie, jeżeli przepisy Unii Europejskiej w sprawie kontroli zgodności z normami handlowymi obowiązującymi dla świeżych owoców i warzyw nie stanowią inaczej."; 8) art. 11 otrzymuje brzmienie: "Art. 11. Artykuły rolno-spożywcze przeznaczone do wywozu za granicę mogą nie spełniać wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w ustawie, jeżeli artykuły te spełniają wymagania odbiorcy."; 9) w art. 12: a) w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) określenie przedmiotu działalności gospodarczej, w tym informację o działalności eksportowej,", b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: "3a. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 3, dołącza się aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego lub zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej."; 10) w art. 13: a) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Wniosek o przyznanie znaku jakości producent artykułu rolno-spożywczego składa do ministra właściwego do spraw rynków rolnych.", b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu: "5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych jest organem właściwym w sprawie przyjmowania wniosków o rejestrację świadectw dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej w sprawie świadectw o szczególnym charakterze dla produktów rolnych i środków spożywczych. 6. Sposób oraz tryb rejestracji świadectw dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze określają przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 5."; 11) w art. 15: a) pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) może określić szczegółowe wymagania w zakresie składowania lub transportu niektórych artykułów rolno-spożywczych,", b) po pkt 3 dodaje się pkt 4-6 w brzmieniu: "4) określi szczegółowy zakres i sposób znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno-spożywczych kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej, 5) może określić sposób żywienia lub warunki chowu zwierząt, mające wpływ na jakość handlową artykułów rolno-spożywczych otrzymywanych z tych zwierząt, 6) może określić szczegółowy zakres i sposób znakowania opakowań niektórych grup i rodzajów artykułów rolno-spożywczych nieprzeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta"; 12) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu: "Art. 15a. 1. Wprowadzane do obrotu tusze wieprzowe oraz tusze wołowe poddaje się klasyfikacji niezwłocznie po uboju i oznacza się znakiem klasy jakości handlowej ustalonej dla danej tuszy. 2. Wprowadzane do obrotu tusze innych zwierząt mogą być klasyfikowane i oznaczane znakiem klasy jakości handlowej. 3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do: 1) tusz pochodzących ze świń użytych do rozrodu, 2) tusz wieprzowych pochodzących z rzeźni, w których: a) przeprowadza się ubój nie więcej niż 200 świń tygodniowo średniorocznie lub b) dokonuje się uboju i rozbioru świń urodzonych i tuczonych w tuczarniach tych rzeźni, 3) tusz wołowych pochodzących z rzeźni, w których: a) przeprowadza się ubój nie więcej niż 75 sztuk bydła dorosłego tygodniowo średniorocznie lub b) dokonuje się uboju niewielkich ilości zwierząt na podstawie umowy z właścicielem. 4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, w drodze rozporządzenia: 1) określi szczegółowy sposób oznaczania klasy jakości handlowej tusz wieprzowych oraz tusz wołowych, 2) może określić rodzaje tusz innych zwierząt oznaczanych znakiem klasy jakości handlowej oraz sposób ich oznaczania tym znakiem - mając na względzie potrzebę zastosowania do tych czynności odpowiednich urządzeń, określenia warunków klasyfikacji umożliwiającej jednolitą rejestrację cen rynkowych oraz zapewnienia odpowiedniej zapłaty producentom."; 13) w art. 17: a) w ust. 1: - w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) kontrola jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych sprowadzanych z zagranicy, w tym kontrola graniczna tych artykułów,", - w pkt 1 po lit. d dodaje się lit. e w brzmieniu: "e) kontrola artykułów rolno-spożywczych posiadających zarejestrowane, na podstawie odrębnych przepisów, chronione oznaczenia geograficzne, oznaczenia pochodzenia albo świadectwa dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze oraz współpraca z jednostkami sprawującymi taką kontrolę w innych państwach,", - pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) współpraca z właściwymi organami administracji rządowej w województwie, organami innych inspekcji, urzędami celnymi, Policją, jednostkami samorządu terytorialnego oraz państwowymi jednostkami organizacyjnymi realizującymi politykę rolną państwa,", - po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: "4a) współpraca z jednostkami organizacyjnymi pełniącymi funkcję agencji płatniczych w zakresie realizacji Wspólnej Polityki Rolnej,", - pkt 6-8 otrzymują brzmienie: "6) prowadzenie szkoleń w zakresie przepisów i wymagań dotyczących jakości handlowej lub ustalania klas jakości handlowej oraz metod i badań artykułów rolno-spożywczych, 7) współpraca z urzędowymi jednostkami kontrolnymi w innych państwach w zakresie kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, w tym wymienianie informacji lub próbek artykułów rolno-spożywczych, 8) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach odrębnych.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Kontrola jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w produkcji może dotyczyć również sposobu żywienia i warunków chowu zwierząt, jeżeli informacja w tym zakresie została zadeklarowana przy wprowadzaniu artykułu rolno-spożywczego do obrotu. 2b. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może, w drodze rozporządzenia, określić szczegółowy sposób kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz wzory dokumentów stwierdzających jakość handlową niektórych artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, biorąc pod uwagę konieczność dostosowania sposobu dokonywania kontroli do wymagań związanych ze swobodnym przepływem towarów.", c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wykaz przejść granicznych, na których jest dokonywana kontrola jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych sprowadzanych z zagranicy, mając na względzie zabezpieczenie wprowadzania do obrotu artykułów rolno-spożywczych spełniających wymagania w zakresie jakości handlowej oraz uwzględniając możliwości organizacyjne i techniczne Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych."; 14) w art. 20: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych nadaje, w drodze zarządzenia, statut Głównemu Inspektoratowi. Statut określa w szczególności organizację Głównego Inspektoratu, rodzaje poszczególnych komórek organizacyjnych, zakres zadań oraz wzór znaku Inspekcji.", b) dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Pracownicy Inspekcji dokonujący kontroli granicznej artykułów rolno-spożywczych na granicy państwa są obowiązani do noszenia munduru. 8. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzory i kolor munduru pracowników Inspekcji oraz wzór odznaki Inspekcji, mając na względzie odróżnienie pracowników Inspekcji od innych służb kontroli."; 15) w art. 23 w ust. 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) artykuły rolno-spożywcze spełniają wymagania w zakresie jakości handlowej określone w przepisach o jakości handlowej oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta,", b) w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) ilość i jakość składowanego artykułu rolno-spożywczego są zgodne z ustalonymi warunkami składowania."; 16) w art. 28: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Z przebiegu kontroli sporządza się protokół, jeżeli przepisy Unii Europejskiej, o których mowa w art. 10 ust. 2, nie stanowią inaczej.", b) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Z wykonanych w toku kontroli czynności, w tym zabezpieczenia artykułów rolno-spożywczych, dokumentów lub innych przedmiotów, dokonania oględzin, pobrania próbek lub przeprowadzenia innych dowodów sporządza się odrębne protokoły, chyba że w toku czynności kontrolnych nie stwierdzono nieprawidłowości.", c) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu: "6a. O sporządzeniu odrębnych protokołów z wykonania poszczególnych czynności, o których mowa w ust. 6, należy uczynić wzmiankę w protokole kontroli. W razie niestwierdzenia nieprawidłowości powyższe czynności kontrolne dokumentuje się w protokole kontroli."; 17) po art. 30 dodaje się art. 30a i 30b w brzmieniu: "Art. 30a. 1. Po przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 lit. e), wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, może zakazać wprowadzania do obrotu artykułu niespełniającego wymagań w zakresie chronionych oznaczeń geograficznych, oznaczeń pochodzenia albo świadectw dla artykułów rolno-spożywczych o szczególnym charakterze. 2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Art. 30b. Po przeprowadzeniu kontroli, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, wojewódzki inspektor przekazuje kontrolowanej jednostce informację pokontrolną zawierającą zwięzły opis ustaleń i wnioski pokontrolne."; 18) w art. 31: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie : "2. Ocena polega na sprawdzeniu, czy artykuły rolno-spożywcze spełniają wymagania w zakresie jakości handlowej określone w przepisach o jakości handlowej oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Za dokonanie czynności związanych z oceną, za przeprowadzenie badań laboratoryjnych i wydanie świadectwa jakości handlowej pobiera się opłaty. W przypadku artykułów rolno-spożywczych przewożonych jednym środkiem transportu, w jednej ładowni lub w jednym kontenerze opłatę pobiera się za jedno świadectwo jakości handlowej oraz za jedną ocenę.", c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu: "5a. Świadectwo jakości handlowej może być wydane podmiotowi, który nie złożył wniosku o dokonanie oceny, jeżeli przedsiębiorca składający wniosek, o którym mowa w ust. 1, wyraził na to zgodę.", d) w ust. 8 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych stawki opłat za dojazd do miejsca oceny, czynności związane z dokonaniem oceny, badania laboratoryjne i wydawanie świadectw jakości handlowej oraz sposób i termin wnoszenia tych opłat, mając na względzie zakres i rodzaj czynności związanych z dokonaniem oceny oraz rzeczywiste koszty ponoszone w związku z dokonywaniem oceny, przeprowadzaniem badań i wydawaniem świadectw jakości handlowej."; 19) w art. 32 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz laboratoriów posiadających akredytacje, o których mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę ich potencjał badawczy."; 20) art. 33 otrzymuje brzmienie: "Art. 33. 1. Do kontroli, oceny lub ustalania klas jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych stosuje się urządzenia, które uzyskały pozytywną opinię właściwej jednostki, a pomiar dokonany za pomocą tych urządzeń zapewnia otrzymanie obiektywnych i wiarygodnych wyników w zakresie wymagań jakości handlowej. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia, metody oceny, dopuszczalne tolerancje błędów oraz jednostki właściwe do wydawania opinii o urządzeniach, o których mowa w ust. 1, mając na względzie potencjał badawczy i zakres działania tych jednostek."; 21) w art. 34: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) może określić metody analiz lub inne czynności związane z dokonywaniem kontroli lub oceny niektórych artykułów rolno-spożywczych,", b) po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) może określić szczegółowe warunki ustalania klas jakości handlowej niektórych artykułów rolno-spożywczych"; 22) w art. 35 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Pobieranie próbek, ustalanie klas jakości handlowej lub sposobu produkcji określonych artykułów rolno-spożywczych na zlecenie zainteresowanych przedsiębiorców mogą, poza pracownikami Inspekcji, przeprowadzać tylko osoby wpisane do rejestru rzeczoznawców, zwane dalej "rzeczoznawcami". 2. Warunkiem wpisu do rejestru rzeczoznawców jest posiadanie wiedzy praktycznej i teoretycznej z zakresu zasad klasyfikacji, sposobu produkcji lub pobierania próbek danego rodzaju artykułów rolno-spożywczych, potwierdzane zdaniem, co 3 lata, egzaminu przed komisją kwalifikacyjną powołaną przez Głównego Inspektora."; 23) w art. 36 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W zakresie ustalania klas jakości tusz zwierząt rzeźnych dopuszcza się sporządzanie protokołów w postaci wydruku komputerowego."; 24) w art. 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Przedsiębiorcy, u których organy Inspekcji przeprowadziły kontrolę, w tym pobrały próbki, są obowiązani wnieść opłaty za przeprowadzenie czynności związanych z dokonaniem kontroli oraz przeprowadzeniem badań laboratoryjnych tych próbek, jeżeli w wyniku tej kontroli stwierdzono, że artykuły rolno-spożywcze nie odpowiadają wymaganiom w zakresie jakości handlowej wynikającym z przepisów o jakości handlowej lub wymaganiom dodatkowym zadeklarowanym przez producenta.", b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki opłat, o których mowa w ust. 1, mając na względzie koszty pobrania próbek, koszty dojazdu osób pobierających próbki, a także koszty przeprowadzonych badań laboratoryjnych i innych czynności związanych z dokonaniem kontroli."; 25) po art. 46 dodaje się art. 46a w brzmieniu: "Art. 46a. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o: 1) Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych - należy przez to rozumieć Inspekcję Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, 2) Głównym Inspektorze Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych - należy przez to rozumieć Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, 3) wojewódzkim inspektorze skupu i przetwórstwa artykułów rolnych - należy przez to rozumieć wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, 4) Głównym Inspektoracie Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych - należy przez to rozumieć Główny Inspektorat Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, 5) wojewódzkim inspektoracie skupu i przetwórstwa artykułów rolnych - należy przez to rozumieć wojewódzki inspektorat jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.". Art. 2. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461, z późn. zm. 3)) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Organami obowiązanymi do stałego utrzymywania przejść granicznych w stanie umożliwiającym przeprowadzanie skutecznej kontroli granicznej, celnej, sanitarnej, weterynaryjnej, fitosanitarnej, chemicznej, radiometrycznej oraz jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych są: 1) minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i minister właściwy do spraw transportu - w odniesieniu do przejść granicznych kolejowych, lotniczych i morskich, 2) minister właściwy do spraw środowiska - w odniesieniu do rzecznych przejść granicznych oraz punktów nocnego postoju na rzekach granicznych, 3) właściwy wojewoda - w odniesieniu do drogowych przejść granicznych, przejść granicznych przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego, punktów uproszczonych przekraczania granicy państwowej, przejść turystycznych, przejść granicznych na szlakach turystycznych przecinających granicę państwową oraz miejsc przekraczania granicy na szlakach turystycznych.". Art. 3. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kontrola, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie obejmuje kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych u producentów oraz kontroli jakości zdrowotnej środków spożywczych określonych w przepisach odrębnych.". Art. 4. W ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. Nr 38, poz. 452) w art. 26 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Kontrolę graniczną produktów rolnictwa ekologicznego wprowadzanych do obrotu, o których mowa w art. 24 ust. 3 i 5 oraz w art. 25 ust. 2, przeprowadza Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.". Art. 5. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej przez producenta należy rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która produkuje, paczkuje lub wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze. Art. 6. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15 pkt 3, art. 20 ust. 6, art. 31 ust. 8 pkt 2, art. 33 ust. 2, art. 39 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wydania nowych przepisów wykonawczych na podstawie art. 15 pkt 3, art. 20 ust. 6, art. 31 ust. 8 pkt 2, art. 33 ust. 2, art. 39 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem: 1) art. 3 pkt 9 i art. 13 ust. 5 i 6 ustawy, o której mowa w art. 1, które wchodzą w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) art. 20 ust. 7 i 8 ustawy, o której mowa w art. 1, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej oraz ustawę z dnia 16 marca 2001 r. o rolnictwie ekologicznym. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 6, poz. 31 i Nr 43, poz. 271, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 45, poz. 498. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego 1) (Dz. U. Nr 223, poz. 2221) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 1. Ustawa określa zadania i właściwość jednostek organizacyjnych i organów w zakresie określonej przepisami Unii Europejskiej organizacji rynków: 1) owoców i warzyw; 2) chmielu; 3) tytoniu; 4) suszu paszowego. 2. Do organizacji rynków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o ochronie konkurencji. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz przepisów Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 1. Rozdział 2 Rynki owoców i warzyw Art. 2. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewoda wydaje decyzje w sprawach: 1) wstępnego uznania grupy producentów owoców i warzyw, zwanej dalej "grupą producentów", i zatwierdzenia planu dochodzenia do uznania tej grupy za organizację producentów owoców i warzyw, zwaną dalej "organizacją producentów"; 2) zmian do zatwierdzonego planu dochodzenia do uznania wstępnie uznanej grupy producentów za organizację producentów, zwanego dalej "planem dochodzenia do uznania"; 3) uznania organizacji producentów i ich zrzeszeń; 4) uznania ponadnarodowych organizacji producentów i ich zrzeszeń; 5) cofnięcia: a) wstępnego uznania grupy producentów, b) uznania organizacji producentów i ich zrzeszeń, c) uznania ponadnarodowych organizacji producentów i ich zrzeszeń. 2. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewoda: 1) przeprowadza kontrole w zakresie spełniania warunków: a) wstępnego uznania grupy producentów i zatwierdzenia planu dochodzenia do uznania, b) zmian do zatwierdzonego planu dochodzenia do uznania, c) uznania organizacji producentów i ich zrzeszeń, d) uznania ponadnarodowych organizacji producentów i ich zrzeszeń; 2) współpracuje z właściwymi władzami państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie uznawania i kontroli ponadnarodowych organizacji producentów i ich zrzeszeń. 3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. Art. 3. Wojewoda przekazuje ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, Prezesowi Agencji Rynku Rolnego, zwanej dalej "Agencją", oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zwanej dalej "Agencją Restrukturyzacji", informacje o: 1) dacie wydania decyzji o wstępnym uznaniu grupy producentów i okresie realizacji zatwierdzonego planu dochodzenia do uznania, 2) wydaniu decyzji, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-5 - w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji. Art. 4. 1. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) kategorię lub kategorie produktów określonych przepisami Unii Europejskiej, ze względu na które wnioskuje się o wstępne uznanie; 3) informacje o liczbie członków oraz wartości produktów wytworzonych przez członków grupy producentów i sprzedanych w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku. 2. Do wniosku dołącza się: 1) dokument urzędowy potwierdzający, że wnioskodawca jest osobą prawną, oraz wskazujący organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy; 2) statut albo umowę grupy producentów; 3) dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3; 4) plan dochodzenia do uznania pozytywnie zaopiniowany przez dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji właściwego ze względu na siedzibę grupy producentów. Art. 5. 1. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, składa się w terminie do 3 miesięcy przed rozpoczęciem kolejnego rocznego okresu realizacji planu dochodzenia do uznania. 2. Wniosek zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) określenie proponowanych zmian w planie dochodzenia do uznania wraz z uzasadnieniem. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokumenty potwierdzające aktualny stan realizacji planu dochodzenia do uznania; 2) pozytywną opinię dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji właściwego ze względu na siedzibę grupy producentów, dotyczącą proponowanych zmian w planie dochodzenia do uznania; 3) dokument urzędowy wskazujący organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy. Art. 6. 1. Wniosek o wydanie decyzji, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 i 4, zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) wykaz organizacji producentów tworzących zrzeszenie; 3) kategorię lub kategorie produktów określonych przepisami Unii Europejskiej, ze względu na które organizacja producentów wnioskuje o uznanie; 4) informacje o liczbie członków organizacji producentów oraz wartości produktów wytworzonych przez członków organizacji producentów i sprzedanych w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku. 2. Do wniosku dołącza się: 1) statut albo umowę organizacji producentów; 2) umowę o utworzeniu zrzeszenia organizacji producentów określającą przedmiot i zakres jego działania; 3) kopię decyzji o uznaniu organizacji producentów tworzących zrzeszenie; 4) dokument urzędowy potwierdzający, że wnioskodawca jest osobą prawną, oraz wskazujący organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy. Art. 7. 1. Wojewoda opracowuje roczny plan przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1. 2. Wojewoda może powierzyć przeprowadzenie kontroli, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1, jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 11 pkt 2. 3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez wojewodę. 4. Upoważnienie zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, ich miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 5. Przed przystąpieniem do czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie. 6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części należących do grupy producentów, organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub ich członków i służących do prowadzenia działalności przez tę grupę, organizację, zrzeszenie lub ich członków; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kserokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów. 7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz kontrolowany. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie. 10. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, zgłosić odpowiednio wojewodzie albo jednostce organizacyjnej przeprowadzającej kontrolę umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole. 11. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzenie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju. Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki przystąpienia osób prawnych i osób fizycznych niebędących producentami owoców i warzyw do organizacji producentów, mając na względzie zapewnienie ochrony interesów producentów owoców i warzyw, 2) warunki wstępnego uznawania grup producentów oraz uznawania organizacji producentów, 3) warunki i wymagania, jakie powinny spełniać plany dochodzenia do uznania, 4) warunki, zgodnie z którymi organizacja producentów może zlecać zrzeszeniom organizacji producentów lub innym jednostkom organizacyjnym realizację zadań, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej, 5) warunki wypowiedzenia członkostwa w organizacji producentów - mając na uwadze prawidłowe funkcjonowanie wstępnie uznanych grup producentów, organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów oraz wykorzystanie pomocy finansowej i możliwość nadzorowania wydatkowania środków finansowych. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych powiadamia Komisję Europejską o: 1) dacie wydania decyzji o wstępnym uznaniu grupy producentów i okresie realizacji zatwierdzonego planu dochodzenia do uznania; 2) decyzjach wojewody, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3-5; 3) obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej wymaganiach dotyczących: a) minimalnej liczby członków i minimalnej wartości produktów sprzedanych niezbędnych do wstępnego uznania grupy producentów i uznania organizacji producentów, b) warunków, zgodnie z którymi organizacja producentów może zlecać zrzeszeniom organizacji producentów lub innym jednostkom organizacyjnym realizację zadań, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej, c) warunków przystąpienia osób prawnych i osób fizycznych niebędących producentami owoców i warzyw do organizacji producentów, d) zapobieżenia powstawaniu dominującego wpływu jednego lub więcej członków organizacji producentów w zakresie zarządzania tą organizacją i jej funkcjonowania. Art. 9. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwy ze względu na siedzibę wstępnie uznanej grupy producentów, organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, wydaje decyzje w sprawach: 1) zatwierdzenia organizacji producentów albo zrzeszeniu organizacji producentów: a) programu operacyjnego albo jego zmiany, b) corocznie, wysokości funduszu operacyjnego i wysokości pomocy finansowej ze środków pochodzących z Unii Europejskiej; 2) zatwierdzenia częściowego programu operacyjnego zrzeszeniu organizacji producentów; 3) przyznania wstępnie uznanej grupie producentów pomocy finansowej na: a) pokrycie kosztów związanych z utworzeniem grupy producentów i prowadzeniem działalności administracyjnej, b) dofinansowanie kosztów kredytów zaciągniętych na realizację inwestycji ujętych w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania; 4) przyznania organizacji producentów albo zrzeszeniu organizacji producentów pomocy finansowej na: a) realizację zatwierdzonego programu operacyjnego, b) dofinansowanie funduszu operacyjnego; 5) przyznania rekompensaty finansowej z tytułu nieprzeznaczenia owoców i warzyw do sprzedaży; 6) corocznego rozliczenia środków finansowych, o których mowa w pkt 4 i 5; 7) przyznania zryczałtowanej kwoty kosztów transportu, pakowania i sortowania owoców lub warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, w przypadku bezpłatnej dystrybucji; 8) zwolnienia zabezpieczenia wniesionego przed wypłatą pomocy finansowej, o której mowa w pkt 4 lit. a; 9) zwrotu nienależnie wypłaconych środków w ramach pomocy finansowej; 10) wymierzenia kary pieniężnej lub zastosowania innych sankcji; 11) wymierzania, na wniosek Prezesa Agencji, kar pieniężnych jednostkom organizacyjnym, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 lit. a i b. 2. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji opiniuje plan dochodzenia do uznania grupie producentów ubiegającej się o wstępne uznanie - w terminie miesiąca od dnia złożenia tego planu. 3. Odwołanie od decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-8, nie wstrzymuje ich wykonania. 4. Do egzekucji należności wynikających z decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 9 i 10, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. 5. Wnioski o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-8, zawierają: 1) nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) numer identyfikacyjny nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 3) w przypadku decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 5 i 7: a) numer rachunku bankowego, na który mają być przekazane środki finansowe, b) kwotę wnioskowanej pomocy finansowej albo kwotę wnioskowanej rekompensaty; 4) w przypadku decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 4: a) numer rachunku bankowego utworzonego do obsługi funduszu operacyjnego, b) kwotę wnioskowanej pomocy finansowej. 6. Do wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-8, dołącza się: 1) dokumenty urzędowe wskazujące organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy; 2) kopie decyzji, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 4. 7. Wnioski o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-8, składa się na formularzach opracowanych i udostępnionych przez Agencję Restrukturyzacji. 8. Organizacja producentów i zrzeszenie organizacji producentów gromadzi środki funduszu operacyjnego na wyodrębnionym rachunku bankowym. 9. Organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów prowadzą rachunkowość w sposób umożliwiający identyfikację każdego pojedynczego wydatku i przychodu związanego z funduszem operacyjnym w ramach poszczególnych działań określonych w programie operacyjnym. 10. Krajowe środki finansowe z budżetu państwa w ramach pomocy finansowej, o której mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, przeznacza się na dofinansowanie od 5 do 25 % kosztów. 11. W przypadku wystąpienia producenta owoców i warzyw z organizacji producentów i jego przystąpienia do innej organizacji producentów wartość produktów sprzedanych przez te organizacje określa się zgodnie z rzeczywistą, udokumentowaną ilością produktów sprzedanych, pochodzących od tego producenta. Art. 10. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji Restrukturyzacji: 1) dokonuje wypłaty środków finansowych przyznanych decyzjami, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3-7; 2) przekazuje Komisji Europejskiej informacje dotyczące zatwierdzenia funduszu operacyjnego, udzielenia i wypłaty pomocy finansowej i innych środków finansowych wstępnie uznanym grupom producentów i uznanym organizacjom producentów oraz zrzeszeniom organizacji producentów. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, Prezes Agencji Restrukturyzacji przekazuje również ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. Art. 11. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji przeprowadza kontrole w zakresie: 1) realizacji działań ujętych w planach dochodzenia do uznania wstępnie uznanych grup producentów oraz w programach operacyjnych uznanych organizacji producentów lub ich zrzeszeń; 2) spełnienia warunków do przyznania i wypłacenia oraz sposobu wykorzystania środków finansowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3-7; 3) sposobu zarządzania funduszem operacyjnym; 4) zgodności rzeczywiście poniesionych kosztów i wydatków z kwotami deklarowanymi we wnioskach o wydanie decyzji, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, pkt 4 lit. b i pkt 6-8; 5) prawidłowości uiszczania składek członkowskich i wykorzystania uprzednio przyznanych zaliczek. 2. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji przeprowadza kontrole zgodnie z rocznym planem kontroli zatwierdzonym przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji. 3. Dyrektor oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji może powierzyć przeprowadzenie kontroli jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 12. 4. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji. 5. Upoważnienie zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, ich miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 6. Przed rozpoczęciem czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie. 7. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części należących do wstępnie uznanej grupy producentów, organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub ich członków i służących do prowadzenia działalności przez tę grupę, organizację, zrzeszenie lub ich członków; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kserokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów. 8. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 9. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz kontrolowany. 10. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie. 11. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, zgłosić odpowiednio dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji albo jednostce organizacyjnej przeprowadzającej kontrolę umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole. 12. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzenie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju. Art. 12. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) wydaje decyzje w sprawie: a) uznania jednostki organizacyjnej za organizację charytatywną uprawnioną do dystrybucji otrzymanych od organizacji producentów i ich zrzeszeń nieprzeznaczonych do sprzedaży owoców i warzyw, b) wyznaczenia innych jednostek organizacyjnych jako uprawnionych do otrzymania od organizacji producentów i ich zrzeszeń bezpłatnie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, c) cofnięcia uznania i uprawnienia, o których mowa w lit. a i b, d) zezwolenia uznanym organizacjom producentów i ich zrzeszeniom na rozdysponowanie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży; 2) przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: a) organizacjach charytatywnych uprawnionych do dystrybucji otrzymanych od organizacji producentów i ich zrzeszeń nieprzeznaczonych do sprzedaży owoców i warzyw, b) planowanej powierzchni uprawy każdego gatunku owoców i warzyw, a w przypadku jabłek i gruszek - każdej odmiany, c) zapasach jabłek i gruszek na pierwszy dzień każdego miesiąca, d) ilości owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży w poprzednich miesiącach roku handlowego, e) na koniec każdego roku handlowego - ilości i sposobie zagospodarowania poszczególnych gatunków owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży, na podstawie informacji otrzymanych od organizacji producentów i ich zrzeszeń, z uwzględnieniem umów zawartych przez organizacje producentów i ich zrzeszenia z jednostkami organizacyjnymi, o których mowa w pkt 1 lit. a i b; 3) ogłasza i rozstrzyga przetargi na zagospodarowanie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży; 4) przeprowadza kontrole w zakresie: a) spełnienia przez jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, warunków uznania, b) sposobu zagospodarowania przez organizacje producentów i ich zrzeszenia oraz jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży. 2. Wniosek o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres jednostki organizacyjnej; 2) wnioskowaną kategorię uznania, w przypadku organizacji charytatywnej. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokumenty urzędowe wskazujące organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy; 2) statut albo umowę o utworzeniu jednostki organizacyjnej; 3) zgodę osób zarządzających jednostką organizacyjną na przeprowadzanie kontroli w zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej. 4. Od decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rynków rolnych. 5. Prezes Agencji prowadzi rejestr jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b. 6. Rejestr jest jawny i zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres jednostki organizacyjnej; 2) nazwiska i imiona osób uprawnionych do reprezentowania jednostki organizacyjnej. 7. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2, Prezes Agencji przekazuje również ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. 8. Do przetargów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych. Art. 13. 1. Organizacja producentów albo zrzeszenie organizacji producentów przekazuje: 1) po jednym egzemplarzu umowy, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. e, Prezesowi Agencji, dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwemu ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, oraz wojewódzkiemu inspektorowi jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, zwanemu dalej "wojewódzkim inspektorem", niezwłocznie po jej zawarciu; 2) informacje o planowanej powierzchni uprawy każdego gatunku owoców i warzyw, a w przypadku jabłek i gruszek - każdej odmiany - Prezesowi Agencji, dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwemu ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, w terminie 5 dni roboczych poprzedzających rozpoczęcie roku handlowego; 3) informacje o zapasach jabłek i gruszek na pierwszy dzień każdego miesiąca - Prezesowi Agencji, w terminie 5 dni roboczych; 4) informacje o ilości nieprzeznaczonych do sprzedaży owoców i warzyw w poprzednich miesiącach roku handlowego - w rozbiciu na gatunki - Prezesowi Agencji, w terminie 5 dni roboczych; 5) informacje o zmianach programu operacyjnego wprowadzonych w danym roku jego realizacji, które nie wymagają zatwierdzenia - dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji; 6) corocznie informacje o wartości produktów sprzedanych, jeżeli organizacja producentów nie złożyła wniosku o zatwierdzenie programu operacyjnego - wojewodzie i dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji. 2. Prezes Agencji informuje dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwego ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, która była posiadaczem owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży i stanowiących przedmiot przetargu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3, o wynikach przetargu, w tym o wysokości środków finansowych należnych tej organizacji albo zrzeszeniu za dostarczenie owoców i warzyw do podmiotu, który wygrał przetarg, w terminie 14 dni od dnia ich dostarczenia. Art. 14. 1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4, zgodnie z rocznym planem kontroli. 2. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzenie kontroli, o których mowa w ust. 1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 11 pkt 2. 3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez Prezesa Agencji. 4. Upoważnienie zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, ich miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 5. Przed rozpoczęciem czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie. 6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części należących do organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub ich członków oraz organizacji charytatywnych i innych jednostek organizacyjnych uprawnionych do otrzymywania bezpłatnie owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży i służących do prowadzenia przez nie działalności; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kserokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów. 7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz kontrolowany. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie. 10. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, zgłosić odpowiednio Prezesowi Agencji albo jednostce organizacyjnej przeprowadzającej kontrolę umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole. 11. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzenie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju. Art. 15. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewódzki inspektor: 1) pełni funkcję jednostki kontrolnej; 2) wydaje i cofa, w drodze decyzji, zezwolenie na korzystanie ze specjalnego oznakowania opakowań; 3) kontroluje, czy owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży spełniają wymagania jakości handlowej; 4) kontroluje na miejscu ilość i jakość handlową owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży poddawanych biodegradacji lub kompostowaniu. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, wydaje się, jeżeli wnioskodawca spełnia wymagania określone przepisami Unii Europejskiej oraz zatrudnia rzeczoznawców, o których mowa w przepisach o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, kontrolujących jakość handlową owoców i warzyw przed ich wprowadzeniem do obrotu. 3. Do kontroli, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)). 4. Wojewódzki inspektor informuje dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, właściwego ze względu na siedzibę organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, o wynikach kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia kontroli. 5. Organizacja producentów albo zrzeszenie organizacji producentów: 1) powiadamia Prezesa Agencji o zamiarze nieprzeznaczenia do sprzedaży owoców i warzyw; 2) przekazuje Prezesowi Agencji oświadczenie na formularzu opracowanym i udostępnionym przez Agencję, że owoce i warzywa nieprzeznaczone do sprzedaży spełniają wymagania jakości handlowej. 6. Proces biodegradacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, przeprowadza się w miejscu i w sposób zapewniający ochronę środowiska. 7. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, zwany dalej "Głównym Inspektorem": 1) pełni rolę jednostki koordynującej; 2) tworzy i prowadzi bazę danych o handlowcach. Art. 16. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: 1) nazwie, adresie i adresie poczty elektronicznej jednostki koordynującej; 2) nazwie, adresie i adresie poczty elektronicznej jednostki kontrolnej; 3) zakresie działania jednostki kontrolnej. Art. 17. 1. Handlowcy przekazują wojewódzkiemu inspektorowi informacje o: 1) ich nazwie i adresie; 2) rodzaju i zakresie prowadzonej działalności; 3) wyrażonej w kilogramach ilości owoców i warzyw wprowadzonych do obrotu w poprzednim roku kalendarzowym, z podziałem na gatunki oraz obrót hurtowy i detaliczny. 2. Wojewódzki inspektor przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, Głównemu Inspektorowi w formie przekazu elektronicznego. Art. 18. 1. Główny Inspektor opracowuje, po zasięgnięciu opinii wojewódzkich inspektorów, plan wyrywkowych kontroli jakości handlowej owoców i warzyw wprowadzanych do obrotu. 2. Do kontroli, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Art. 19. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia: 1) inne niż wymienione w art. 9 ust. 6 dokumenty, które dołącza się do wniosków o wydanie decyzji, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1-8, mając na względzie zapewnienie prawidłowości przyznawania wstępnie uznanym grupom producentów i uznanym organizacjom producentów oraz uznanym zrzeszeniom organizacji producentów pomocy finansowej, a także innych środków finansowych określonych w przepisach Unii Europejskiej; 2) inne niż określone w przepisach Unii Europejskiej terminy wypłaty środków na dofinansowanie funduszu operacyjnego z tytułu realizacji programu operacyjnego w poprzednim roku, mając na względzie możliwość przeprowadzania kontroli realizowanych programów; 3) procentowy udział kosztów osobowych w ramach środków przewidzianych w funduszu operacyjnym na realizację programu operacyjnego, mając na względzie zapewnienie prawidłowego gospodarowania środkami publicznymi; 4) wykaz działań i wydatków objętych pomocą finansową z tytułu realizacji programu operacyjnego oraz stawki dopłat do powierzchni produkcji owoców i warzyw, w związku ze stosowaniem technologii mających na celu ochronę środowiska lub poprawę jakości produktów, mając na względzie wdrażanie do praktyki rolniczej metod produkcji przyjaznych dla środowiska oraz upowszechnianie osiągnięć nauki w praktyce rolniczej. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) warunki i tryb zmian programu operacyjnego wprowadzanych w trakcie jego realizacji, mając na względzie zmieniającą się sytuację rynkową oraz konieczność ochrony interesów ekonomicznych organizacji producentów; 2) warunki i tryb zmian programu operacyjnego wprowadzanych w trakcie jego realizacji, które nie wymagają zatwierdzenia przez dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji, mając na względzie zmieniającą się sytuację rynkową, konieczność ochrony interesów ekonomicznych organizacji producentów oraz zakres dokonywanych zmian; 3) działania w zakresie technologii bezpiecznych dla środowiska stosowanych w produkcji i zagospodarowaniu odpadów, z których przynajmniej jedno powinno zostać uwzględnione w programie operacyjnym, mając na względzie upowszechnienie tych działań przez członków organizacji producentów; 4) wskaźniki redukcji lub sposób ich ustalania, sposób określania wartości owoców i warzyw sprzedanych oraz okresy referencyjne stosowane przy określaniu wartości owoców i warzyw sprzedanych, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej, mając na względzie prawidłowe wyliczenie wartości produkcji sprzedanej niezbędnej do określenia wysokości środków na dofinansowanie funduszu operacyjnego; 5) kryteria kwalifikacji produkcji jako doświadczalnej, mając na względzie nowatorstwo stosowanych rozwiązań, koncepcji oraz ryzyko ich wprowadzenia; 6) stawkę dopłaty za kilometr w związku z ponoszeniem dodatkowych kosztów transportu zewnętrznego, w porównaniu z kosztami transportu drogowego, przy korzystaniu z transportu kolejowego lub wodnego, mając na względzie ochronę środowiska; 7) warunki i tryb zwrotu składników majątkowych inwestycji zrealizowanej w ramach programu operacyjnego w gospodarstwie członka organizacji producentów lub jej wartości, w przypadku wystąpienia członka z organizacji, mając na względzie zabezpieczenie interesów organizacji producentów oraz zapewnienie prawidłowego gospodarowania środkami publicznymi. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określa corocznie, w drodze rozporządzenia, wysokość środków finansowych, o których mowa w art. 9 ust. 10, mając na względzie możliwość zapewnienia kontynuacji inwestycji niezbędnych do spełnienia warunków wymaganych do uznania organizacji producentów. 4. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może upoważnić, w drodze rozporządzenia, organizacje producentów do: 1) przeznaczenia całości lub części własnych środków finansowych na zwiększenie funduszu operacyjnego, 2) ustanowienia indywidualnych poziomów składek dla producentów owoców i warzyw będących członkami organizacji producentów - mając na względzie umożliwienie organizacji producentów pozyskania dodatkowych środków na finansowanie zadań ujętych w programie operacyjnym. 5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których wprowadzane do obrotu owoce lub warzywa mogą nie spełniać wymagań jakości handlowej, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. 6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) przypadki, w których handlowcy są zwolnieni z obowiązku, o którym mowa w art. 17 ust. 1, mając na względzie zapewnienie sprawnego funkcjonowania systemu kontroli jakości handlowej owoców i warzyw wprowadzanych do obrotu; 2) kryteria wpisu do bazy danych, o której mowa w art. 15 ust. 7 pkt 2, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej. Rozdział 3 Rynek chmielu Art. 20. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewódzki inspektor, właściwy ze względu na miejsce położenia uprawy chmielu lub lokalizację ośrodka certyfikacji: 1) wydaje certyfikat na chmiel; 2) wydaje certyfikat na produkty chmielowe; 3) pobiera próbki chmielu lub produktów chmielowych do badań laboratoryjnych; 4) prowadzi ewidencję: a) umów kontraktacji oraz umów potwierdzających przeniesienie własności chmielu, zawartych między producentem chmielu lub grupą producentów chmielu a nabywcą chmielu, b) ilości chmielu dostarczonego nabywcy przez producentów lub grupę producentów chmielu, c) chmielu zebranego z plantacji należących do browarów i zużytego przez te browary w stanie świeżym lub po przetworzeniu, d) ilości wyprodukowanych i sprzedanych zizomeryzowanych produktów chmielowych; 5) sprawuje nadzór nad: a) zamkniętym obiegiem działania, b) sporządzaniem dokumentów potwierdzających ilość chmielu lub produktów chmielowych poddanych procesowi obróbki i ilość wytworzonych produktów chmielowych, c) mieszaniem chmielu, d) przepakowywaniem chmielu lub produktów chmielowych, na które został wydany certyfikat, e) oznaczaniem i pieczętowaniem opakowań chmielu przygotowanego lub produktów chmielowych, na które wydaje się certyfikat; 6) wydaje dokumenty na chmiel przygotowany lub produkty chmielowe wytwarzane na zlecenie browaru i zużyte przez ten browar na własne potrzeby. 2. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewódzki inspektor, właściwy ze względu na miejsce objęcia importowanego chmielu lub produktu chmielowego procedurą dopuszczenia do obrotu, przeprowadza kontrole dotyczące spełniania przez chmiel lub produkt chmielowy minimalnych wymagań jakościowych. 3. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Główny Inspektor: 1) przeprowadza kontrole przestrzegania procedur certyfikacji chmielu lub produktów chmielowych; 2) wydaje decyzje w sprawie zatwierdzenia ośrodka certyfikacji; 3) wyznacza wojewódzkie inspektoraty jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych jako ośrodki certyfikacji, w przypadku certyfikacji chmielu w gospodarstwie; 4) nadaje numery identyfikacyjne ośrodkom certyfikacji; 5) prowadzi ewidencję świadectw równoważności na chmiel i produkty chmielowe pochodzące z importu. 4. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewoda wydaje decyzje w sprawie: 1) uznania grupy producentów chmielu lub związku takich grup; 2) cofnięcia uznania grupie producentów chmielu lub związkowi takich grup. 5. Wojewoda niezwłocznie przekazuje informacje o wydaniu decyzji, o których mowa w ust. 4, ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji. Art. 21. 1. Wojewódzki inspektor, po otrzymaniu wniosku o wydanie certyfikatu na chmiel nieprzygotowany, pobiera próbki do badań laboratoryjnych oraz dokonuje zważenia i zabezpieczenia chmielu przez: 1) zamknięcie oraz zaplombowanie opakowania w sposób uniemożliwiający jego otwarcie bez naruszenia plomby, na której umieszczony jest numer; 2) opatrzenie każdego opakowania etykietą zawierającą informacje o: a) rejonie uprawy, b) roku zbioru, c) nazwie odmiany, d) numerze identyfikacyjnym ośrodka certyfikacji, e) zawartości nasion, przy użyciu określeń: - "chmiel zaziarniony" - w przypadku gdy zawartość nasion wynosi więcej niż 2 % masy chmielu, - "chmiel niezaziarniony" - w przypadku gdy zawartość nasion wynosi nie więcej niż 2 % masy chmielu. 2. Datę i miejsce czynności, o których mowa w ust. 1, inspektor ustala z producentem chmielu. 3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wydanie certyfikatu na chmiel nieprzygotowany i deklaracji dołączonej do chmielu nieprzygotowanego zgłoszonego do certyfikacji, mając na względzie zapewnienie jednolitości przekazywanych danych. Art. 22. 1. Decyzję o zatwierdzeniu ośrodka certyfikacji wydaje się przedsiębiorcy wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie: 1) obrotu chmielem lub 2) przygotowania chmielu, lub 3) wytwarzania produktów chmielowych - jeżeli obiekt, w którym ma być certyfikowany chmiel lub produkty chmielowe, urządzenia techniczne oraz ich rozmieszczenie w obiekcie umożliwiają prowadzenie certyfikacji. 2. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) imię, nazwisko, określenie miejsca zamieszkania i adres albo nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) informację o miejscu położenia obiektu, w którym ma być certyfikowany chmiel lub produkty chmielowe; 3) informację o urządzeniach technicznych i ich rozmieszczeniu w obiekcie. 3. Do wniosku dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do obiektu; 2) zaświadczenie komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty spełniają wymagania określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska. 4. Po wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, Główny Inspektor informuje przedsiębiorcę o numerze identyfikacyjnym nadanym ośrodkowi certyfikacji. 5. Główny Inspektor może cofnąć, w drodze decyzji, zatwierdzenie ośrodka certyfikacji, w przypadku gdy przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, nie przestrzega przepisów dotyczących certyfikacji chmielu lub produktów chmielowych lub obiekt, w którym ma być certyfikowany chmiel lub produkty chmielowe, urządzenia techniczne i ich rozmieszczenie w obiekcie uniemożliwiają prowadzenie certyfikacji. Art. 23. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Główny Inspektor przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: 1) ośrodkach certyfikacji albo wyznaczonych jako ośrodki certyfikacji wojewódzkich inspektoratach jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych i nadanych im numerach identyfikacyjnych; 2) stosowanej metodzie kontroli wilgotności względnej chmielu; 3) liczbie i wynikach przeprowadzonych w roku kalendarzowym kontroli przestrzegania procedur certyfikacji chmielu i produktów chmielowych; 4) liczbie i wynikach przeprowadzonych w roku kalendarzowym kontroli chmielu i produktów chmielowych pochodzących z importu; 5) nazwach i adresach jednostek certyfikujących; 6) ilości chmielu, która jest w roku kalendarzowym przedmiotem umów kontraktacji, oraz średniej cenie za 50 kg chmielu; 7) ilości chmielu dostarczonego w roku kalendarzowym oraz średniej cenie za 50 kg chmielu; 8) średnim koszcie wstępnego przygotowania 50 kg chmielu ponoszonym przez producenta; 9) średnim koszcie drugiego przygotowania 50 kg chmielu; 10) średnim koszcie składowania 50 kg chmielu ponoszonym przez grupę producentów chmielu; 11) średnim koszcie ponoszonym przez grupę producentów chmielu przy sprzedaży 50 kg chmielu. 2. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: 1) rejonach uprawy chmielu; 2) uznanych grupach producentów chmielu; 3) jednostce odpowiedzialnej za przeprowadzenie kontroli przestrzegania procedur certyfikacji chmielu i produktów chmielowych. 3. Grupa producentów chmielu przekazuje Głównemu Inspektorowi informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 8, 10 i 11, do dnia 31 grudnia roku zbioru. 4. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2, przekazuje Głównemu Inspektorowi informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 9, do dnia 31 grudnia roku zbioru. 5. Główny Inspektor przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, również ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. Art. 24. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, rejony uprawy chmielu, z uwzględnieniem podziału terytorialnego kraju, mając na względzie czynniki przyrodnicze, tradycyjnie wyodrębnione rejony uprawy chmielu, a także plantacje chmielu założone przed dniem 1 września 2001 r. Rozdział 4 Rynek tytoniu Art. 25. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej dyrektor oddziału terenowego Agencji, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu, wydaje decyzje w sprawie: 1) zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego; 2) cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w pkt 1; 3) zatwierdzenia punktów odbioru surowca tytoniowego; 4) przydzielania kwot produkcji surowca tytoniowego producentom, którzy nie są członkami grup producentów tytoniu; 5) przydzielania kwot produkcji surowca tytoniowego wynikających z przeniesienia grup odmian tytoniu producentom, którzy nie są członkami grup producentów tytoniu. Art. 26. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego wydaje się, jeżeli wnioskodawca dysponuje pomieszczeniami i urządzeniami technicznymi zapewniającymi uzyskanie stabilnego produktu nadającego się do przechowywania i dalszego przetwarzania. 2. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w art. 25 pkt 1, poza informacjami określonymi w przepisach o działalności gospodarczej, zawiera informacje o: 1) zdolnościach produkcyjnych w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego; 2) urządzeniach technicznych i ich rozmieszczeniu w pomieszczeniach służących do odbioru i klasyfikacji surowca tytoniowego oraz wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego. 3. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w art. 25 pkt 3, zawiera: 1) imię, nazwisko, określenie miejsca zamieszkania i adres albo nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) informację o miejscu położenia obiektu, w którym ma być prowadzony odbiór i klasyfikacja surowca tytoniowego; 3) informację o urządzeniach technicznych i ich rozmieszczeniu w obiekcie. 4. Do wniosków, o których mowa w ust. 2 i 3, dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do obiektów, w których ma być prowadzona zamierzona działalność; 2) zaświadczenie komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty spełniają wymagania określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska. 5. Dyrektor oddziału terenowego Agencji może, w drodze decyzji, cofnąć zatwierdzenie, o którym mowa w art. 25 pkt 3, w przypadku gdy punkt odbioru surowca tytoniowego przestał spełniać warunki niezbędne do uzyskania tego zatwierdzenia. 6. Wniosek o wydanie decyzji, o których mowa w art. 25 pkt 4 i 5, zawiera: 1) imię, nazwisko, określenie miejsca zamieszkania i adres albo nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer rachunku bankowego wnioskodawcy; 3) numer REGON - w przypadku, gdy wnioskodawcą jest osoba prawna; 4) numer identyfikacyjny wnioskodawcy nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 5) określenie ilości surowca tytoniowego w poszczególnych grupach odmian tytoniu, której dotyczy wniosek; 6) informację o rejonie i wielkości powierzchni uprawy oraz określenie miejsca położenia plantacji, na której jest uprawiany tytoń; 7) informację o ilości surowca tytoniowego dostarczonego przetwórcom ze zbiorów z 3 lat poprzedzających ostatni zbiór, z podziałem na grupy odmian tytoniu; 8) informację o wystąpieniu wyjątkowych okoliczności, których skutkiem był nienormalnie niski zbiór tytoniu w danym roku okresu referencyjnego. 7. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w ust. 6 pkt 7 i 8. 8. Wnioski, o których mowa w ust. 2, 3 i 6, składa się na formularzach opracowanych i udostępnionych przez Agencję. Art. 27. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji: 1) wydaje decyzje w sprawie: a) przydzielenia grupom producentów tytoniu kwoty produkcji surowca tytoniowego, b) przydzielenia grupom producentów tytoniu kwot produkcji surowca tytoniowego wynikających z przeniesienia grup odmian tytoniu, c) wykupu kwot produkcji surowca tytoniowego; 2) wypłaca należności z tytułu wykupu kwot produkcji surowca tytoniowego; 3) podaje do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty zamiar sprzedaży kwot produkcji surowca tytoniowego; 4) prowadzi ewidencję umów na uprawę tytoniu; 5) prowadzi ewidencję umów dotyczących: a) wymiany praw do kwot produkcji surowca tytoniowego, b) przekazania przyznanych kwot produkcji surowca tytoniowego; 6) opracowuje programy dotyczące przestawienia produkcji surowca tytoniowego; 7) zatwierdza, w drodze decyzji, na wniosek zainteresowanych podmiotów, projekty realizowane w ramach programów, o których mowa w pkt 6; 8) wypłaca zaliczki oraz środki na pomoc finansową na realizację projektów, o których mowa w pkt 7; 9) prowadzi kontrole dokumentacji (kontrole administracyjne) i kontrole w terenie realizacji projektów, o których mowa w pkt 7; 10) tworzy bazę danych o realizowanych projektach, o których mowa w pkt 7, i przechowuje zgromadzone w niej dane; 11) tworzy komputerową bazę danych służącą administrowaniu kwotami produkcji surowca tytoniowego; 12) przeprowadza kontrole administracyjne i kontrole w terenie: a) producentów i grup producentów tytoniu, b) przedsiębiorców prowadzących wstępne przetwarzanie surowca tytoniowego, c) przedsiębiorców prowadzących odbiór surowca tytoniowego. 2. Wniosek o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, zawiera dane, o których mowa w art. 26 ust. 6, dotyczące grupy producentów tytoniu oraz każdego członka grupy producentów tytoniu. 3. Wniosek o wydanie decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, składa się na formularzu opracowanym i udostępnionym przez Agencję. 4. Kontrole, o których mowa w ust. 1 pkt 12 lit. b i c, Prezes Agencji może zlecić Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. Art. 28. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej minister właściwy do spraw rynków rolnych występuje do Komisji Europejskiej z wnioskiem o przeniesienie grup odmian tytoniu. Art. 29. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej wojewoda wydaje decyzje w sprawie: 1) uznania grupy producentów tytoniu; 2) cofnięcia uznania grupie producentów tytoniu. 2. Wojewoda niezwłocznie przekazuje informacje o wydaniu decyzji, o których mowa w ust. 1, ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych, Prezesowi Agencji oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji. 3. Wniosek o wydanie decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera: 1) nazwę, określenie siedziby i adres grupy producentów tytoniu; 2) informacje o: a) liczbie członków grupy producentów tytoniu, b) łącznej wielkości kwoty produkcji surowca tytoniowego przyznanej członkom grupy producentów tytoniu wnioskującej o uznanie. 4. Do wniosku dołącza się: 1) dokument urzędowy potwierdzający, że wnioskodawca jest osobą prawną, oraz wskazujący organy i osoby uprawnione do reprezentowania wnioskodawcy; 2) statut albo umowę grupy producentów tytoniu; 3) dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 2 lit. b. Art. 30. 1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 12, zgodnie z rocznym planem kontroli administracyjnych i kontroli w terenie. 2. Kontrole, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 12 lit. a, prowadzi się w zakresie zgodności informacji zawartych w umowach na uprawę ze stanem faktycznym oraz przechowywania przez producentów w gospodarstwie surowca tytoniowego, który nie został dostarczony w celu wstępnego przetworzenia. 3. Kontrole, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 12 lit. b i c, prowadzi się w zakresie dostaw surowca tytoniowego, jego wstępnego przetwarzania i przygotowania do obrotu oraz w zakresie przestrzegania przez przedsiębiorców prowadzących wstępne przetwarzanie terminów zapłaty producentom ceny zakupu za dostarczony surowiec tytoniowy. 4. Kontrole grup producentów tytoniu w zakresie spełniania przez grupę warunków uznania przeprowadza wojewoda właściwy ze względu na siedzibę grupy. Kopię protokołu kontroli wojewoda przekazuje, w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli, Prezesowi Agencji oraz Prezesowi Agencji Restrukturyzacji. Art. 31. 1. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienia wydane przez: 1) Prezesa Agencji - w przypadku kontroli, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 9 i 12; 2) wojewodę - w przypadku kontroli, o których mowa w art. 30 ust. 4. 2. Czynności kontrolne w przypadku, o którym mowa w art. 27 ust. 4, są wykonywane przez pracowników Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych posiadających imienne upoważnienie wydane przez wojewódzkiego inspektora. 3. Upoważnienia zawierają wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, ich miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 4. Przed rozpoczęciem czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie. 5. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu do pomieszczeń służących do odbioru i klasyfikacji surowca tytoniowego, jego wstępnego przetwarzania i czasowego składowania oraz przygotowania do obrotu; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, odpisów, wyciągów lub kserokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów; 4) pobierania próbek surowca tytoniowego do badania jakości. 6. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 7. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz kontrolowany. 8. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie. 9. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, zgłosić organowi przeprowadzającemu kontrolę umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole. 10. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w drodze rozporządzenia, określi wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu. Art. 32. 1. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) rejony uprawy tytoniu, z uwzględnieniem podziału terytorialnego kraju i tradycyjnie wyodrębnionych rejonów uprawy tytoniu oraz grupy odmian tytoniu przeznaczone do uprawy w poszczególnych rejonach, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych, związków rolniczych zrzeszeń branżowych producentów surowca tytoniowego o zasięgu krajowym oraz Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Tytoniowego; 2) warunki podziału dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego, w przypadku gdy gwarantowany próg ustalony dla grupy odmian na dane zbiory jest wyższy niż gwarantowany próg ustalony na poprzednie zbiory, mając na względzie racjonalizację produkcji surowca tytoniowego oraz redukcje kwot produkcji surowca tytoniowego zastosowane w odniesieniu do poprzedniego zbioru dla innej grupy odmian; 3) ostateczny termin rejestracji przekazania gospodarstwa, w którym jest produkowany tytoń, mając na względzie umożliwienie nabywcy wykorzystania kwoty produkcji surowca tytoniowego od dnia tej rejestracji. 2. Minister właściwy do spraw rynków rolnych może określić, w drodze rozporządzenia, warunki podziału dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego w przypadku przeniesienia grup odmian tytoniu, mając na względzie zapotrzebowanie na surowiec tytoniowy oraz racjonalizację jego produkcji. Art. 33. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: 1) nazwach i adresach przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego; 2) uwzględnieniu przy przydzielaniu kwot produkcji surowca tytoniowego wyjątkowych okoliczności, których skutkiem był nienormalnie niski zbiór tytoniu w danym roku okresu referencyjnego; 3) przekazanych na stałe wielkościach kwot produkcji surowca tytoniowego; 4) ilościach surowca tytoniowego, które były przedmiotem wniosku o wykup kwot, oraz ilościach wykupionych, z podziałem na poszczególne grupy odmian; 5) liczbie zaewidencjonowanych umów na uprawę tytoniu oraz wielkości powierzchni uprawy prowadzonej na podstawie tych umów; 6) ogólnej liczbie producentów oraz liczbie producentów należących do uznanych grup producentów tytoniu; 7) liczbie przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego, którzy zawarli umowy na uprawę; 8) maksymalnych i minimalnych cenach za kilogram surowca tytoniowego, z wyłączeniem podatków i innych opłat, uzgodnionych w umowach na uprawę; 9) wielkości dostaw surowca tytoniowego w poszczególnych miesiącach danego roku zbioru; 10) szacowanej wielkości surowca tytoniowego pozostałej do dostarczenia z danego roku zbioru; 11) średniej cenie ważonej za kilogram surowca tytoniowego płaconej przez przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego; 12) przepływie zapasów surowca tytoniowego będącego w dyspozycji przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego; 13) postępie w realizacji programów dotyczących przestawienia produkcji surowca tytoniowego; 14) wydatkach poniesionych w danym roku obrachunkowym na działania mające na celu zmianę profilu produkcji. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, Prezes Agencji przekazuje również ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. 3. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej minister właściwy do spraw rynków rolnych przekazuje Komisji Europejskiej: 1) informacje o rejonach uprawy tytoniu oraz grupach odmian tytoniu przeznaczonych do uprawy w poszczególnych rejonach; 2) informacje o nazwach i adresach jednostek prowadzących ewidencję umów na uprawę tytoniu; 3) informacje o uznanych grupach producentów tytoniu; 4) informacje o odmowie lub cofnięciu uznania grupie producentów tytoniu; 5) informacje o umieszczeniu w statutach lub umowach grup producentów tytoniu informacji o możliwości rezygnacji z członkostwa w grupie producentów tytoniu; 6) informacje o warunkach podziału dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego, w przypadku gdy gwarantowany próg ustalony na dane zbiory jest wyższy niż gwarantowany próg ustalony na poprzednie zbiory; 7) informacje o warunkach podziału dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego w przypadku przeniesienia grup odmian tytoniu; 8) informacje o środkach podejmowanych w celu prawidłowego stosowania przepisów Unii Europejskiej dotyczących rynku tytoniu; 9) inne informacje o rynku tytoniu na jej wniosek. 4. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego przekazują Prezesowi Agencji: 1) informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 8 - do dnia 30 czerwca roku zbioru; 2) informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 9-11 - do 15 dnia każdego miesiąca; 3) informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 12 - do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu każdego kwartału. Rozdział 5 Rynek suszu paszowego Art. 34. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej dyrektor oddziału terenowego Agencji, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo przetwórcze lub podmiotu skupującego zielonkę do suszenia i śrutowania: 1) wydaje decyzje w sprawach: a) zatwierdzenia przedsiębiorstwa przetwórczego, w którym jest produkowany susz paszowy, zwanego dalej "przedsiębiorstwem przetwórczym", b) zatwierdzenia podmiotu skupującego zielonkę do suszenia i śrutowania, zwanego dalej "podmiotem skupującym", c) cofnięcia zatwierdzenia, o którym mowa w lit. a i b, d) przyznawania dopłat z tytułu produkcji suszu paszowego, zwanego dalej "suszem"; 2) prowadzi nadzór nad: a) ponownym wprowadzeniem na teren przedsiębiorstwa przetwórczego suszu wyprodukowanego przez to przedsiębiorstwo, w celu przepakowania lub powtórnego przerobu, b) wprowadzeniem na teren przedsiębiorstwa przetwórczego suszu wyprodukowanego przez inne przedsiębiorstwo przetwórcze; 3) przyjmuje informacje dotyczące pochodzenia i przeznaczenia suszu, o którym mowa w pkt 2 lit. b. 2. Do wniosku o wydanie decyzji w sprawie zatwierdzenia przedsiębiorstwa przetwórczego, oprócz dokumentów określonych w przepisach Unii Europejskiej, dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do obiektów, w których ma być prowadzona zamierzona działalność; 2) zaświadczenie komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty spełniają wymagania określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska. 3. Do wniosku o zatwierdzenie podmiotu skupującego dołącza się dokument urzędowy potwierdzający, że wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w zakresie skupu zielonki. 4. Wniosek o przyznanie dopłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d, składa się na formularzu udostępnionym przez Agencję. 5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o przyznanie dopłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d, mając na względzie właściwe przepisy Unii Europejskiej w tym zakresie. Art. 35. 1. Prezes Agencji przeprowadza kontrole administracyjne i kontrole w terenie ubiegających się o zatwierdzenie lub zatwierdzonych przedsiębiorstw przetwórczych i podmiotów skupujących, zgodnie z rocznym planem kontroli. 2. Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzenie kontroli, o których mowa w ust. 1, innym jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi określonymi na podstawie ust. 12 pkt 2. 3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez Prezesa Agencji. 4. Upoważnienie zawiera wskazanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych, ich miejsce i zakres oraz podstawę prawną do ich wykonywania. 5. Przed rozpoczęciem czynności kontrolnych osoba upoważniona do ich wykonywania jest obowiązana okazać imienne upoważnienie. 6. Osoby upoważnione do wykonywania czynności kontrolnych mają prawo do: 1) wstępu na grunty, do obiektów produkcyjnych i magazynowych; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kserokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów; 4) sporządzania dokumentacji fotograficznej z przeprowadzonej kontroli; 5) pobierania próbek do badań. 7. Osoba wykonująca czynności kontrolne sporządza z tych czynności protokół. 8. Protokół podpisuje osoba wykonująca czynności kontrolne oraz kontrolowany. 9. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego protokół podpisuje tylko osoba wykonująca czynności kontrolne, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie. 10. W przypadku gdy kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, zgłosić odpowiednio Prezesowi Agencji albo jednostce organizacyjnej przeprowadzającej kontrolę umotywowane zastrzeżenia do ustaleń zawartych w tym protokole. 11. Przy kwalifikowaniu do kontroli w terenie wniosków o przyznanie dopłaty z tytułu produkcji suszu, składanych przez podmioty prowadzące zatwierdzone przedsiębiorstwa przetwórcze, bierze się pod uwagę elementy analizy ryzyka określone przepisami Unii Europejskiej, a ponadto: 1) przeznaczenie suszu wyprodukowanego przez zatwierdzone przedsiębiorstwo przetwórcze na potrzeby własnego gospodarstwa rolnego; 2) liczbę umów zawartych na dostawę zielonki przez podmiot prowadzący zatwierdzone przedsiębiorstwo przetwórcze; 3) liczbę i wielkość powierzchni działek ewidencyjnych, z których pochodzi zielonka objęta umowami sprzedaży. 12. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór imiennego upoważnienia do wykonywania czynności kontrolnych, mając na względzie ujednolicenie informacji zawartych w upoważnieniu; 2) warunki organizacyjne, techniczne i kadrowe, jakie powinny spełniać jednostki organizacyjne, którym można powierzyć przeprowadzenie kontroli, mając na względzie zapewnienie wykonywania ich w jednolity sposób na obszarze całego kraju. Art. 36. 1. Podmiot prowadzący zatwierdzone przedsiębiorstwo przetwórcze przekazuje dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu prowadzącego zatwierdzone przedsiębiorstwo przetwórcze: 1) kopie umów na dostawę zielonki przeznaczonej do produkcji suszu, zawartych z producentami tej zielonki, lub kopię deklaracji dostaw; 2) informacje o: a) średniej wilgotności zielonki, zużytej do produkcji suszu, ustalonej w poprzednim kwartale - do 10 dnia miesiąca następującego po zakończeniu tego kwartału, b) określonej w tonach szacowanej masie zapasów suszu posiadanych przez to przedsiębiorstwo na dzień 31 marca poprzedniego roku gospodarczego - do dnia 10 kwietnia następnego roku gospodarczego, c) zamiarze: - wywozu partii suszu wyprodukowanego przez przedsiębiorstwo przetwórcze poza jego teren, - wprowadzenia na teren przedsiębiorstwa przetwórczego suszu - w przypadkach, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 2, - wprowadzenia na teren przedsiębiorstwa przetwórczego produktów innych niż zielonka przeznaczona do produkcji suszu, w celu wyprodukowania mieszanek paszowych, wraz z informacją o rodzaju oraz ilości, określonej w kilogramach, wprowadzanych produktów. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, przekazuje się co najmniej na 3 dni przed zamierzonym dokonaniem czynności określonych w tym przepisie. 3. Zatwierdzony podmiot skupujący przekazuje dyrektorowi oddziału terenowego Agencji, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu skupującego, kopie umów zawartych z producentami zielonki oraz z podmiotami prowadzącymi zatwierdzone przedsiębiorstwa przetwórcze, wraz ze spisem zbiorczym wszystkich działek rolnych, z których pochodzi zakupywana przez nich zielonka, z podaniem danych umożliwiających lokalizację tych działek, zawartych w krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, oraz wielkości ich powierzchni określonej w hektarach, w terminie określonym w przepisach Unii Europejskiej. Art. 37. 1. W przypadku cofnięcia zatwierdzenia przedsiębiorstwa przetwórczego wniosek o ponowne zatwierdzenie może być złożony po upływie: 1) 6 miesięcy od dnia wydania ostatecznej decyzji o cofnięciu zatwierdzenia, jeżeli cofnięcie nastąpiło z powodu: a) nieprowadzenia wymaganej przepisami Unii Europejskiej dokumentacji lub prowadzenia jej bez zachowania należytej staranności lub b) nieinformowania dyrektora oddziału terenowego Agencji o zmianach stanu faktycznego w stosunku do informacji zawartych we wniosku o zatwierdzenie, lub c) nieprzekazywania dyrektorowi oddziału terenowego Agencji dokumentów, o których mowa w przepisach Unii Europejskiej, lub d) niepoddawania się kontrolom wymaganym przepisami Unii Europejskiej; 2) 4 miesięcy od dnia wydania ostatecznej decyzji o cofnięciu zatwierdzenia, jeżeli cofnięcie nastąpiło z powodu: a) przekazania nieprawdziwych danych dotyczących wielkości powierzchni, z której pochodzi zielonka objęta deklaracjami dostaw, a różnica powierzchni jest większa niż: - przy powierzchni do 0,5 ha - 7,0 %, - przy powierzchni od 0,5 do 1 ha - 5,0 %, - przy powierzchni od 1 do 3 ha - 4,0 %, - przy powierzchni od 3 do 6 ha - 3,0 %, - przy powierzchni od 6 do 15 ha - 2,0 %, - przy powierzchni od 15 do 25 ha - 1,5 %, - przy powierzchni powyżej 25 ha - 1,0 % lub b) nieprzekazywania dyrektorowi oddziału terenowego Agencji informacji, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 2. 2. W przypadku cofnięcia zatwierdzenia podmiotowi skupującemu wniosek o ponowne zatwierdzenie może być złożony po upływie 6 miesięcy od dnia wydania ostatecznej decyzji o cofnięciu zatwierdzenia, jeżeli cofnięcie nastąpiło z powodu: 1) nieprowadzenia wymaganej przepisami Unii Europejskiej dokumentacji lub prowadzenia jej bez zachowania należytej staranności lub 2) nieprzekazywania dyrektorowi oddziału terenowego Agencji w wyznaczonym przepisami Unii Europejskiej terminie umów z producentami zielonki oraz z podmiotami prowadzącymi zatwierdzone przedsiębiorstwo przetwórcze, lub 3) nieudostępniania do kontroli prowadzonej dokumentacji finansowej. Art. 38. 1. W zakresie określonym przepisami Unii Europejskiej Prezes Agencji przekazuje Komisji Europejskiej informacje o: 1) rodzaju i masie suszu, określonej w tonach, wywiezionego z zatwierdzonych przedsiębiorstw przetwórczych; 2) szacowanych zapasach suszu na dzień 31 marca poprzedniego roku gospodarczego; 3) średniej wilgotności zielonki. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, Prezes Agencji przekazuje również ministrowi właściwemu do spraw rynków rolnych. Art. 39. Minister właściwy do spraw rynków rolnych określi, w drodze rozporządzenia, metody pobierania próbek suszu i wykonywania badań parametrów jakościowych suszu, mając na względzie jednolity sposób pobierania próbek i wykonywania badań parametrów jakościowych tego suszu. Rozdział 6 Przepisy karne Art. 40. 1. Kto wprowadza do obrotu chmiel lub produkty chmielowe bez certyfikatu albo świadectwa równoważności, podlega karze grzywny. 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przekazuje Głównemu Inspektorowi informacji o: 1) średnim koszcie wstępnego przygotowania 50 kg chmielu ponoszonym przez producenta, 2) średnim koszcie składowania 50 kg chmielu ponoszonym przez grupę producentów chmielu, 3) średnim koszcie ponoszonym przez grupę producentów chmielu przy sprzedaży 50 kg chmielu, 4) średnim koszcie drugiego przygotowania 50 kg chmielu - podlega karze grzywny. 3. Kto wbrew obowiązkowi nie przekazuje Prezesowi Agencji informacji o: 1) maksymalnych i minimalnych cenach za kilogram surowca tytoniowego, z wyłączeniem podatków i innych opłat, uzgodnionych w umowach na uprawę tytoniu, 2) wielkości dostaw surowca tytoniowego w poszczególnych miesiącach danego roku zbioru, 3) szacowanej ilości surowca tytoniowego pozostałej do dostarczenia z danego roku zbioru, 4) średniej cenie ważonej za kilogram surowca tytoniowego płaconej przez przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego, 5) przepływie zapasów surowca tytoniowego będącego w dyspozycji przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego - podlega karze grzywny. 4. Kto wbrew obowiązkowi: 1) działając w imieniu lub w interesie organizacji producentów albo zrzeszenia organizacji producentów, nie przekazuje informacji o: a) zapasach jabłek i gruszek na pierwszy dzień każdego miesiąca, b) planowanych powierzchniach uprawy każdego gatunku owoców i warzyw, a w przypadku jabłek i gruszek - każdej odmiany, c) ilości owoców i warzyw nieprzeznaczonych do sprzedaży w poprzednich miesiącach roku handlowego - w rozbiciu na gatunki, 2) działając w imieniu lub w interesie browaru, nie przekazuje informacji o chmielu zebranym z plantacji należących do browarów i zużytego przez te browary w stanie świeżym lub po przetworzeniu, 3) wykonując działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania produktów chmielowych, nie przekazuje informacji o ilości wyprodukowanych i sprzedanych zizomeryzowanych produktów chmielowych, 4) działając w imieniu lub w interesie grupy producentów chmielu, nie przekazuje informacji o umowach kontraktacji oraz o umowach potwierdzających przeniesienie własności chmielu zawartych między grupą producentów chmielu a nabywcą chmielu oraz o ilości chmielu dostarczonego przez grupę producentów chmielu nabywcy chmielu, 5) będąc producentem chmielu nienależącym do grupy producentów chmielu, nie przekazuje informacji o umowach kontraktacji oraz o umowach potwierdzających przeniesienie własności chmielu zawartych z nabywcą chmielu oraz o ilości chmielu dostarczonego nabywcy chmielu - podlega karze grzywny. 5. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1-4 następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Rozdział 7 Zmiany w przepisach obowiązujących Art. 41. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 19 oraz z 2002 r. Nr 238, poz. 2019) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie: "6) świadectwo równoważności - świadectwo potwierdzające spełnianie przez importowany chmiel lub produkt chmielowy minimalnych wymagań jakościowych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej, wydane przez kraj pochodzenia,"; 2) w art. 3 uchyla się pkt 2 i 3; 3) uchyla się art. 4; 4) w art. 5 w ust. 1: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) łączna wartość produktów wytworzonych przez członków grupy i sprzedanych w okresie roku poprzedzającego złożenie wniosku wynosi co najmniej równowartość 100 tys. euro,", b) w pkt 3 uchyla się lit. a; 5) uchyla się art. 9-21; 6) w art. 22 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) łączna wartość produktów wytworzonych przez członków grupy i sprzedanych w okresie roku poprzedzającego złożenie wniosku wynosi co najmniej równowartość 50 tys. euro,"; 7) uchyla się art. 23 i art. 26; 8) w art. 24 w ust. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) realizacji planu działania, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3,", b) uchyla się pkt 2; 9) w art. 37 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. Na chmiel uzyskany w wyniku mieszania wydaje się certyfikat."; 10) art. 38 otrzymuje brzmienie: "Art. 38. 1. Przepakowywanie chmielu albo produktów chmielowych, na które został wydany certyfikat, może odbywać się wyłącznie pod nadzorem inspektora. 2. Po przepakowaniu każde opakowanie powinno być oznakowane w sposób, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2 lub art. 36 ust. 2. W certyfikacie inspektor wpisuje informację o zmianie opakowania i oznakowaniu opakowań. 3. W przypadku podziału partii chmielu lub produktu chmielowego, na którą wydano certyfikat albo świadectwo równoważności, sprzedawca dołącza do każdej części tej partii fakturę lub inny dokument handlowy, w którym umieszcza zgodne z certyfikatem albo świadectwem równoważności informacje o: 1) dla chmielu: a) określeniu towaru, b) masie netto, c) kraju i rejonie uprawy, d) roku zbioru, e) nazwie odmiany, f) numerze certyfikatu albo świadectwa równoważności i nazwie jednostki, która go wydała, 2) dla produktu chmielowego: a) informacje, o których mowa w pkt 1, b) miejscu i dacie wytworzenia."; 11) w art. 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Inspektor prowadzi ewidencję umów kontraktacji zawartych między producentem chmielu lub grupą producentów chmielu utworzoną na podstawie przepisów o grupach producentów rolnych i ich związkach a nabywcą chmielu i innych umów potwierdzających przeniesienie własności chmielu oraz ewidencję ilości dostarczonego chmielu.", b) w ust. 3 uchyla się pkt 6; 12) w art. 40 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kopie pozostałych umów potwierdzających przeniesienie własności chmielu producent chmielu lub grupa producentów chmielu przekazuje inspektorowi po dostarczeniu chmielu nabywcy, nie później jednak niż do dnia 31 stycznia każdego roku."; 13) art. 44 i 45 otrzymują brzmienie: "Art. 44. 1. Wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego wymaga zezwolenia wydanego w drodze decyzji przez Prezesa Agencji Rynku Rolnego. 2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się grupom producentów tytoniu i ich związkom utworzonym na podstawie przepisów o grupach producentów rolnych i ich związkach. 3. Zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego wydaje się, jeżeli wnioskodawca dysponuje pomieszczeniami i urządzeniami technicznymi zapewniającymi uzyskanie stabilnego produktu nadającego się do przechowywania i dalszego przetwarzania. 4. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, poza informacjami określonymi w przepisach o działalności gospodarczej, zawiera informacje o: 1) zdolnościach produkcyjnych w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego, 2) urządzeniach technicznych i ich rozmieszczeniu w pomieszczeniach służących do odbioru i klasyfikacji surowca tytoniowego oraz wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego. 5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do nieruchomości, w których ma być prowadzona zamierzona działalność, 2) zaświadczenie komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty przeznaczone do prowadzenia zamierzonej działalności gospodarczej spełniają wymagania określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska. Art. 45. 1. Prezes Agencji Rynku Rolnego może cofnąć, w drodze decyzji, zezwolenie, o którym mowa w art. 44 ust. 1, w przypadku gdy przedsiębiorca: 1) nie dokonał płatności za dostarczony surowiec tytoniowy w terminie określonym w umowie kontraktacji, 2) przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 44 ust. 3. 2. W przypadku cofnięcia zezwolenia z powodu przekroczenia określonego w umowie kontraktacji terminu płatności za dostarczony surowiec tytoniowy ponowne zezwolenie w takim samym zakresie może być wydane nie wcześniej niż po upływie: 1) roku - jeżeli termin płatności został przekroczony o 30 dni, ale nie więcej niż do 60 dni, 2) 2 lat - jeżeli termin płatności został przekroczony o 60 dni, ale nie więcej niż do 90 dni, 3) 3 lat - jeżeli termin płatności został przekroczony o 90 i więcej dni."; 14) uchyla się art. 46-52 i art. 56. Art. 42. W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) owoców i warzyw, których wymagania jakości handlowej określają przepisy Unii Europejskiej."; 2) w art. 23 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Kontrole jakości handlowej owoców i warzyw wyprodukowanych i dostarczonych w danym roku gospodarczym przetwórcom, w rozumieniu przepisów o organizacji rynku przetworów owocowych i warzywnych, prowadzone są na podstawie planu kontroli uzgodnionego z Prezesem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, na wniosek dyrektora oddziału regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa właściwego ze względu na siedzibę przetwórcy lub organizacji producentów."; 3) w art. 28 dodaje się ust. 8 w brzmieniu: "8. Protokoły z kontroli, o których mowa w art. 23 ust. 3, przekazuje się Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w terminie 7 dni od dnia podpisania protokołu kontroli.". Art. 43. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o organizacji rynku przetworów owocowych i warzywnych (Dz. U. Nr 150, poz. 1238) w załączniku w części "Objaśnienia" w pkt 8 wyrazy "nie mniejszą niż 12 %" zastępuje się wyrazami "mniejszą niż 12 %". Rozdział 8 Przepisy przejściowe i końcowe Art. 44. W 2004 r. do kwotowania produkcji surowca tytoniowego oraz do rejonizacji upraw tytoniu stosuje się zasady określone w art. 45-50. Art. 45. 1. Wprowadza się kwotowanie produkcji surowca tytoniowego na 2004 r. 2. Krajowa kwota produkcji surowca tytoniowego, w podziale na grupy użytkowe tytoniu, wynosi: 1) 22.200 t tytoniu jasnego - odmian typu Virginia; 2) 12.633 t tytoniu jasnego - odmian typu Burley; 3) 1.867 t tytoniu ciemnego suszonego powietrzem; 4) 1.233 t tytoniu ciemnego suszonego powietrzem z możliwością dosuszenia i wędzenia. Art. 46. 1. Prezes Agencji w ramach kwoty, o której mowa w art. 45 ust. 2, przyznaje, na wniosek, w drodze decyzji, kwotę produkcji surowca tytoniowego z podziałem na grupy użytkowe tytoniu: 1) producentom surowca tytoniowego posiadającym gospodarstwo rolne, zwanym dalej "producentami", lub 2) grupom producentów tytoniu, z podziałem na poszczególnych członków. 2. Ustalenie wielkości kwoty produkcji surowca tytoniowego dla producentów lub grup producentów tytoniu, z zastrzeżeniem ust. 3, następuje przez podział kwoty, o której mowa w art. 45 ust. 2, proporcjonalnie do średniej ilości surowca tytoniowego dostarczonego przetwórcom przez każdego producenta lub grupę producentów tytoniu w okresie 3 lat poprzedzających ostatni zbiór, a w przypadku producentów, którzy uprawiali tytoń na podstawie limitu otrzymanego na 2003 r. i nie uprawiali tytoniu w latach 2000-2002, proporcjonalnie do ilości surowca tytoniowego będącego przedmiotem umowy kontraktacji ze zbiorów 2003 r. 3. Przy ustalaniu wielkości kwoty produkcji surowca tytoniowego uwzględnia się masę surowca tytoniowego, której producent nie zebrał w wyniku wystąpienia wyjątkowych okoliczności. 4. Wniosek o przyznanie kwoty produkcji surowca tytoniowego zawiera: 1) imię, nazwisko, określenie miejsca zamieszkania i adres albo nazwę, określenie siedziby i adres wnioskodawcy; 2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer rachunku bankowego wnioskodawcy; 3) numer REGON, w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba prawna; 4) numer identyfikacyjny wnioskodawcy nadany na podstawie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności; 5) określenie ilości surowca tytoniowego w poszczególnych grupach odmian, której dotyczy wniosek; 6) informację o rejonie i wielkości powierzchni uprawy oraz określenie miejsca położenia plantacji, na której uprawiany jest tytoń; 7) informację o ilości surowca tytoniowego dostarczonego przetwórcom ze zbiorów z 3 lat poprzedzających ostatni zbiór, z podziałem na grupy użytkowe tytoniu w przypadku producentów uprawiających tytoń w latach 2000-2002; 8) informację o wystąpieniu wyjątkowych okoliczności, których skutkiem było obniżenie produkcji surowca tytoniowego w danym roku w okresie, który stanowi podstawę do wyliczenia kwoty produkcji surowca tytoniowego; 9) listę producentów wraz z informacjami, o których mowa w pkt 1-8, jeżeli wnioskodawcą jest grupa producentów tytoniu. 5. Wniosek składa się do dnia 20 stycznia 2004 r. 6. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w ust. 4 pkt 7 i 8. 7. Decyzję w sprawie przyznania kwoty produkcji surowca tytoniowego producentowi lub grupie producentów tytoniu wydaje się do dnia 10 marca 2004 r. Art. 47. 1. Producenci mogą zbywać między sobą prawa do przyznanych kwot produkcji surowca tytoniowego lub ich części, nie później niż do dnia 14 marca 2004 r., jeżeli: 1) na uprawę tytoniu objętego kwotą nie została zawarta umowa kontraktacji lub umowa na uprawę; 2) nabywca prawa do kwoty posiada już kwotę na daną grupę użytkową tytoniu; 3) zbywana część kwoty jest nie mniejsza niż 100 kg; 4) grupa producentów tytoniu wyraziła zgodę na zbycie kwoty lub jej części przez członka grupy nabywcy niebędącemu członkiem tej grupy. 2. O zbyciu kwoty produkcji surowca tytoniowego lub jej części zbywca zawiadamia niezwłocznie na piśmie Prezesa Agencji, nie później jednak niż do dnia 20 marca 2004 r., dołączając: 1) oryginały decyzji, o których mowa w art. 46 ust. 7, wydanych producentowi i nabywcy; 2) kopię umowy o zbyciu prawa do przyznanych kwot zawartej między zbywcą a nabywcą; 3) dokument potwierdzający zgodę grupy, o której mowa w ust. 1 pkt 4. 3. Prezes Agencji, w drodze decyzji, przyznaje zbywcy i nabywcy nowe kwoty produkcji surowca tytoniowego do dnia 26 marca 2004 r. Art. 48. 1. Uprawa tytoniu jest prowadzona wyłącznie w rejonach uprawy, na podstawie: 1) umowy na uprawę zawartej między grupą producentów tytoniu a przetwórcą oraz umowy kontraktacji zawartej między producentem a grupą producentów tytoniu, po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 7; 2) umowy na uprawę zawartej po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 7, między producentem niebędącym członkiem grupy producentów tytoniu a przetwórcą. 2. Umowa kontraktacji lub umowa na uprawę są zawierane oddzielnie dla każdej z grup użytkowych tytoniu, na okres nie dłuższy niż jeden cykl produkcyjny. Art. 49. 1. Umowa na uprawę określa w szczególności: 1) grupę użytkową tytoniu; 2) cenę i ilość surowca tytoniowego przewidzianą do dostarczenia; 3) wielkość kwoty produkcji surowca tytoniowego ustaloną w decyzji, o której mowa w art. 46 ust. 7; 4) rejon i wielkość powierzchni uprawy tytoniu oraz miejsce położenia plantacji, na których uprawia się tytoń; 5) minimalne wymagania co do jakości surowca tytoniowego, uzgodnione między stronami umowy; 6) termin płatności za dostarczony surowiec tytoniowy, nie dłuższy niż miesiąc, licząc od dnia dostarczenia; 7) listę producentów wraz z informacjami, o których mowa w pkt 1, 3 i 4, jeżeli umowa została zawarta z grupą producentów tytoniu. 2. Umowa kontraktacji zawiera w szczególności postanowienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6. 3. Umowę kontraktacji oraz umowę na uprawę zawiera się do dnia 31 marca 2004 r. Kopię umowy na uprawę producent lub grupa producentów tytoniu przekazuje Prezesowi Agencji, w terminie 10 dni od dnia jej zawarcia. Art. 50. 1. W przypadku niezawarcia umowy na uprawę lub w przypadku gdy po jej zawarciu producent lub grupa producentów tytoniu nie wykorzystała ustalonej kwoty produkcji surowca tytoniowego, o której mowa w art. 46 ust. 2, niezwłocznie zawiadamia o tym na piśmie Prezesa Agencji. 2. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Agencji poinformuje grupy producentów tytoniu, najpóźniej do dnia 15 kwietnia 2004 r., o możliwościach uzyskania dodatkowych kwot produkcji surowca tytoniowego. 3. Dodatkową kwotę produkcji surowca tytoniowego mogą otrzymać tylko grupy producentów tytoniu. 4. Wniosek o wydanie decyzji o przyznaniu dodatkowej kwoty produkcji surowca tytoniowego można składać do dnia 25 kwietnia 2004 r. Przepis art. 46 ust. 4 stosuje się odpowiednio. 5. Decyzję, o której mowa w ust. 4, wydaje się do dnia 10 maja 2004 r. 6. Grupa producentów tytoniu, która otrzymała decyzję o przyznaniu dodatkowej kwoty produkcji surowca tytoniowego, zawiera umowę na uprawę oraz umowy kontraktacji do dnia 30 maja 2004 r. i w terminie 10 dni od dnia zawarcia umowy na uprawę przekazuje jej kopię Prezesowi Agencji. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Art. 51. 1. Przedsiębiorcy, którzy przed dniem 1 stycznia 2004 r. uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego na podstawie dotychczasowych przepisów, tracą prawo do wykonywania tej działalności, jeżeli do dnia 20 stycznia 2004 r. nie złożą do Prezesa Agencji wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego odebranego na podstawie umów kontraktacji zawartych przed dniem 31 marca 2003 r. 3. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego składają Prezesowi Agencji, do dnia 31 maja 2004 r., sprawozdanie o ilości skupionego i przetworzonego surowca tytoniowego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2004 r. 4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który na podstawie ust. 1 utracił prawo do wykonywania działalności w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego. Art. 52. 1. Podmiot zajmujący się produkcją suszu, który zamierza korzystać z dopłaty z tytułu tej produkcji, przysługującej od dnia 1 maja 2004 r., składają wnioski o zatwierdzenie przedsiębiorstwa przetwórczego do dyrektora oddziału terenowego Agencji, do dnia 31 stycznia 2004 r. 2. Wniosek o zatwierdzenie przedsiębiorstwa przetwórczego zawiera: 1) imię i nazwisko albo nazwę oraz oznaczenie miejsca zamieszkania albo siedziby wnioskodawcy i adres przedsiębiorstwa przetwórczego; 2) opis przedsiębiorstwa przetwórczego ze wskazaniem punktów wwozu zielonki przeznaczonej do produkcji suszu oraz punktów wywozu wyprodukowanego suszu, usytuowania magazynów do przechowywania zielonki, suszu, lokalizacji urządzeń do produkcji suszu; 3) opis urządzeń technicznych do produkcji suszu, w szczególności opis pieców, młynów oraz wag, a także określenie godzinowej wydajności ewaporacyjnej oraz temperatury na wlocie do komory suszenia; 4) wykazy: a) dodatków używanych przed suszeniem albo podczas suszenia zielonki, b) innych produktów używanych do produkcji suszu, c) produktów finalnych; 5) opis sposobu prowadzenia ewidencji produkcji suszu. 3. Do wniosku o zatwierdzenie przedsiębiorstwa przetwórczego dołącza się: 1) dokument potwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do obiektów, w których ma być wykonywana działalność; 2) zaświadczenie komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty spełniają wymagania określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i o ochronie środowiska. 4. Decyzję w sprawie zatwierdzenia przedsiębiorstwa przetwórczego wydaje się do dnia 31 marca 2004 r., po stwierdzeniu, że: 1) przedsiębiorstwo przetwórcze zapewnia wyprodukowanie suszu o jakości określonej w ust. 5; 2) dodatki używane przed suszeniem albo podczas suszenia zielonki oraz inne produkty używane do produkcji suszu nadają się do tej produkcji i otrzymywania produktów finalnych; 3) sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 2 pkt 5, umożliwia uzyskiwanie dziennego zestawienia ilości zielonki, przeznaczonej do produkcji suszu, wyprodukowanego z niej suszu, środków wiążących i innych dodatków stosowanych do jego produkcji, przy czym oddzielnie powinien być ewidencjonowany susz wyprodukowany przez innych przedsiębiorców wprowadzany na teren przedsiębiorstwa przetwórczego oraz susz własnej produkcji powtórnie wprowadzany na teren przedsiębiorstwa przetwórczego. 5. Susz powinien spełniać następujące wymagania jakościowe: 1) jego wilgotność nie powinna być większa niż: a) 12 % - w przypadku suszu w postaci mączki, koncentratów białkowych oraz innych produktów otrzymywanych w wyniku suszenia w suszarniach, b) 14 % - w przypadku suszu w postaci brykietów, granul, balotów i sieczki; 2) zawartość białka surowego w suchej masie nie powinna być mniejsza niż: a) 15 % - w przypadku suszu i innych produktów otrzymywanych w wyniku suszenia zielonki w suszarniach, b) 45 % - w przypadku koncentratów białkowych. Art. 53. 1. Podmiot skupujący zielonkę do suszenia i śrutowania zamierzający od dnia 1 maja 2004 r. sprzedawać zielonkę podmiotowi prowadzącemu zatwierdzone przedsiębiorstwo przetwórcze składa wniosek o zatwierdzenie do dyrektora oddziału terenowego Agencji, do dnia 31 stycznia 2004 r. 2. Do wniosku dołącza się dokument urzędowy potwierdzający, że wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w zakresie skupu zielonki. 3. Decyzję w sprawie zatwierdzenia podmiotu skupującego wydaje się do dnia 31 marca 2004 r. Art. 54. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 41, zachowują moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres roku od dnia wejścia w życie tej ustawy. Art. 55. Decyzje wydane na podstawie art. 11 ust. 1, art. 47 i art. 48 ustawy, o której mowa w art. 41, tracą moc z dniem 1 stycznia 2004 r. Art. 56. 1. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o grupie producentów owoców i warzyw lub związku grup producentów owoców i warzyw, należy przez to rozumieć odpowiednio organizację producentów owoców i warzyw lub zrzeszenie organizacji producentów owoców i warzyw. 2. Wstępnie uznane lub uznane grupy producentów owoców i warzyw wpisane do rejestru na podstawie ustawy, o której mowa w art. 41, uważa się za wstępnie uznane grupy producentów owoców i warzyw lub organizacje producentów owoców i warzyw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 3 niniejszej ustawy. Art. 57. 1. Traci moc ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 19, z 2002 r. Nr 238, poz. 2019 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2221). 2. Decyzje wydane na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy, o której mowa w ust. 1, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., zachowują moc. Art. 58. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 41 i art. 43-56, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 29 listopada 2000 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych i ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o organizacji rynku przetworów owocowych i warzywnych. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 18 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o Narodowym Banku Polskim oraz o zmianie innych ustaw 1) (Dz. U. Nr 228, poz. 2260) Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 140, poz. 938, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) opracowywanie statystyki pieniężnej i bankowej, bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej,"; 2) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. NBP może: 1) być członkiem międzynarodowych instytucji finansowych i bankowych, 2) pokrywać ze środków własnych wydatki związane z członkostwem w instytucjach określonych w pkt 1.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. NBP pokrywa ze środków własnych wydatki związane z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Międzynarodowym Funduszu Walutowym. 1b. NBP jest uprawniony do otrzymywania, przypadających Rzeczypospolitej Polskiej od Międzynarodowego Funduszu Walutowego, wszelkich wymagalnych kwot z tytułów finansowanych ze środków własnych NBP, w tym płatności zwrotnych, odsetek i innych dochodów."; 3) w art. 9 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Prezes NBP jest powoływany i odwoływany przez Sejm na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Kadencja Prezesa NBP wynosi 6 lat. Ta sama osoba nie może być Prezesem NBP dłużej niż przez dwie kolejne kadencje."; 4) w art. 10 uchyla się ust. 2; 5) w art. 12: a) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ustala stopy rezerwy obowiązkowej banków i wysokość jej oprocentowania,", b) uchyla się ust. 4; 6) w art. 13: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Kadencja członka Rady wynosi 6 lat. Funkcję członka Rady można pełnić tylko jedną kadencję.", b) w ust. 7 skreśla się zdanie drugie, c) uchyla się ust. 8; 7) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. W posiedzeniach Rady uczestniczą wiceprezesi NBP bez prawa udziału w głosowaniu."; 8) w art. 16: a) w ust. 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Posiedzenie Rady może być zwołane również na pisemny wniosek co najmniej 3 członków Rady.", b) dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. W czasie nieobecności Przewodniczącego posiedzeniu przewodniczy jeden z członków Rady.", c) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tryb działania Rady oraz wyboru członka, który przewodniczy obradom podczas nieobecności Przewodniczącego Rady, określa regulamin uchwalony przez Radę większością głosów."; 9) w art. 17: a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Członków Zarządu NBP powołuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Prezesa NBP. 2b. Członkowie Zarządu NBP są powoływani na okres 6 lat. Przepisy art. 9 ust. 2, art. 13 ust. 3 i ust. 5-7 stosuje się odpowiednio.", b) w ust. 4: - uchyla się pkt 1, - pkt 12 otrzymuje brzmienie: "12) sporządzanie rocznego sprawozdania finansowego NBP,"; 10) w art. 22 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu: "2. Prezes NBP i inni przedstawiciele organów NBP, o których mowa w art. 6, są obowiązani do przedstawienia informacji i udzielenia wyjaśnień dotyczących polityki pieniężnej i działalności NBP przed Sejmem i Senatem oraz ich komisjami."; 11) w art. 23: a) w ust. 1 w pkt 1 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) roczne zestawienie międzynarodowej pozycji inwestycyjnej,", b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) uczestniczący w obrotach z zagranicą - przekazują NBP dane niezbędne do sporządzenia bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej.", c) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu: "2a. Podmioty uczestniczące w rozliczeniach pieniężnych i rozrachunkach międzybankowych przekazują, na żądanie NBP, dane niezbędne do dokonywania ocen funkcjonowania rozliczeń pieniężnych i rozrachunków międzybankowych. 2b. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Prezesa NBP, określa, w drodze rozporządzenia, sposób, zakres i terminy realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 2a, kierując się potrzebą zapewnienia NBP dostępu do informacji niezbędnych do wykonywania jego obowiązków wynikających z ustawy oraz odrębnych przepisów.", d) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Dane indywidualne, o których mowa w ust. 2, 2a i 3, mogą być wykorzystywane wyłącznie do sporządzania zestawień statystycznych, opracowań, ocen i bilansów oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej i nie mogą być udostępniane osobom trzecim.", e) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie: "6. Zestawienia statystyczne, opracowania i oceny zawierające dane indywidualne, o których mowa w ust. 2, 2a i 3, umożliwiające powiązanie ich z konkretnym podmiotem lub zidentyfikowanie konkretnego podmiotu - w szczególności, jeżeli do sporządzenia zestawienia, opracowania lub oceny wykorzystano dane dotyczące mniej niż trzech podmiotów lub gdy udział danych dotyczących jednego podmiotu, wykorzystanych w zestawieniu, opracowaniu lub ocenie jest większy niż trzy czwarte całości - nie mogą być udostępniane osobom trzecim. 7. Prezes NBP może udostępnić dane indywidualne, o których mowa w ust. 2, 2a i 3, oraz zestawienia statystyczne, opracowania i oceny, o których mowa w ust. 6. Szczegółowe zasady i tryb udostępniania określa Zarząd NBP, uwzględniając przedmiot i cel działalności podmiotów, którym dane mają być przekazane, a w przypadku podmiotów zagranicznych również przestrzeganie zasady wzajemności oraz zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej."; 12) w art. 39: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Stopa rezerwy obowiązkowej może być zróżnicowana ze względu na umowny okres przechowywania środków pieniężnych, rodzaj waluty, a także rodzaj dokonywanych operacji finansowych stanowiących źródło pozyskania środków.", b) w ust. 2 skreśla się zdanie drugie, c) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Środki pieniężne z tytułu oprocentowania rezerwy obowiązkowej przekazywane są bankom, z zastrzeżeniem ust. 5.", d) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Na wyodrębniony rachunek w NBP przekazuje się: 1) 80 % środków pieniężnych z tytułu oprocentowania rezerwy obowiązkowej utrzymywanej w 2004 roku, 2) 60 % środków pieniężnych z tytułu oprocentowania rezerwy obowiązkowej utrzymywanej w 2005 roku, 3) 50 % środków pieniężnych z tytułu oprocentowania rezerwy obowiązkowej utrzymywanej w 2006 roku - z przeznaczeniem na cele związane z prefinansowaniem oraz współfinansowaniem zadań realizowanych z udziałem środków pochodzących z funduszy pomocowych Unii Europejskiej."; 13) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. 1. Zarząd NBP ustala: 1) zasady i tryb naliczania oraz utrzymywania rezerwy obowiązkowej, 2) rodzaje środków pieniężnych, których nie dotyczy obowiązek utrzymywania rezerwy obowiązkowej, 3) zasady naliczania oprocentowania rezerwy obowiązkowej i przekazywania środków pieniężnych należnych z tytułu tego oprocentowania. 2. Zarząd NBP może określać wysokość zapasu gotówki w złotych, którego utrzymywanie w kasach bankowych będzie równoznaczne z utrzymywaniem rezerwy obowiązkowej w NBP. 3. Do przekazywania środków, o którym mowa w art. 39 ust. 5, stosuje się zasady dotyczące przekazywania środków pieniężnych z tytułu oprocentowania rezerwy obowiązkowej ustalone dla banków."; 14) w art. 42 dodaje się ust. 5-7 w brzmieniu: "5. Umowa o kredyt refinansowy może zostać rozwiązana przez każdą ze stron za siedmiodniowym terminem jej wypowiedzenia. 6. Jeżeli sytuacja finansowa banku korzystającego z kredytu refinansowego ulega pogorszeniu w stopniu zagrażającym terminowej spłacie kredytu, albo bank ten nie przestrzega istotnych postanowień umowy kredytowej, NBP może wypowiedzieć tę umowę i zażądać wcześniejszej spłaty kredytu, w całości lub w części, w terminie krótszym niż określony w tej umowie. 7. Do umowy o kredyt refinansowy stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 25 ust. 3, ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy."; 15) w art. 48: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) sprzedawać i kupować dłużne papiery wartościowe w operacjach otwartego rynku,", b) dodaje się pkt 4 w brzmieniu: "4) otwierać rachunki lokat terminowych banków."; 16) art. 50 otrzymuje brzmienie: "Art. 50. NBP może przyjmować do przechowania i administrowania oraz jako przedmiot zabezpieczenia papiery wartościowe, w tym papiery wartościowe, których jest emitentem."; 17) po art. 50 dodaje się art. 50a w brzmieniu: "Art. 50a. W przypadku zabezpieczenia wierzytelności NBP, zaspokojenie roszczeń NBP jako zastawnika następuje w sposób przewidziany w Kodeksie cywilnym albo - jeżeli umowa z zastawcą tak stanowi - przez sprzedaż przedmiotu zastawu przez NBP w imieniu zastawcy lub przejęcie go przez NBP."; 18) w art. 52 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. NBP wykonuje kontrolę w zakresie ustalonym w przepisach prawa dewizowego."; 19) art. 55 otrzymuje brzmienie: "Art. 55. Pracownicy NBP oraz członkowie Rady, Komisji i organów opiniodawczo-doradczych przy Zarządzie NBP są obowiązani do nieujawniania osobom nieupoważnionym informacji, z którymi zapoznali się w trakcie wykonywania swoich obowiązków, w tym informacji objętych tajemnicą bankową na podstawie ustawy, o której mowa w art. 25 ust. 3, informacji objętych ochroną na podstawie przepisów dotyczących ochrony informacji niejawnych, jak również innych informacji chronionych ustawowo. Obowiązek ten trwa również po rozwiązaniu stosunku pracy, a także po ustaniu członkostwa w Radzie, Komisji lub wspomnianych wyżej organach."; 20) art. 60-62 otrzymują brzmienie: "Art. 60. Funduszami własnymi NBP są fundusz statutowy i fundusz rezerwowy. Art. 61. Fundusz statutowy NBP wynosi 1,5 miliarda złotych. Art. 62. 1. Fundusz rezerwowy jest tworzony z odpisów z zysku NBP, dokonywanych w terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego NBP, aż do osiągnięcia przez ten fundusz równowartości funduszu statutowego. 2. Wysokość odpisów, o których mowa w ust. 1, wynosi 5 % rocznego zysku. 3. Fundusz rezerwowy może być przeznaczony wyłącznie na pokrycie strat bilansowych NBP."; 21) uchyla się art. 63; 22) art. 64 i 65 otrzymują brzmienie: "Art. 64. NBP prowadzi gospodarkę finansową na podstawie rocznego planu finansowego. Art. 65. NBP tworzy rezerwę na pokrycie ryzyka zmian kursu złotego do walut obcych. Zasady tworzenia i rozwiązywania tej rezerwy określa Rada."; 23) w art. 68 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Rokiem sprawozdawczym (obrotowym) NBP jest rok kalendarzowy. 3. Zasady rachunkowości NBP, wzór bilansu, rachunku zysków i strat oraz zawartość informacji dodatkowej określa Rada."; 24) art. 69 otrzymuje brzmienie: "Art. 69. 1. Roczne sprawozdanie finansowe NBP podlega badaniu przez biegłego rewidenta wybranego przez Radę. 2. Koszty badania, o którym mowa w ust. 1, ponosi NBP. 3. W terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku obrotowym Prezes NBP przedstawia roczne sprawozdanie finansowe NBP Radzie Ministrów, która podejmuje decyzję w sprawie jego zatwierdzenia. 4. W terminie 14 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego NBP część rocznego zysku NBP (wpłata z zysku NBP) podlega odprowadzeniu do budżetu państwa.". Art. 2. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 3)) w art. 105 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) Narodowemu Bankowi Polskiemu, w związku z wykonywaniem kontroli oraz zbieraniem danych niezbędnych do sporządzania bilansu płatniczego oraz międzynarodowej pozycji inwestycyjnej, a także innym bankom uprawnionym do pośredniczenia w dokonywaniu przez rezydentów przekazów pieniężnych za granicę oraz rozliczeń w kraju z nierezydentami, w zakresie określonym w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178).". Art. 3. W ustawie z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. Nr 119, poz. 1252, z późn. zm. 4)) w art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) banku zrzeszającym - należy przez to rozumieć Gospodarczy Bank Wielkopolski Spółka Akcyjna w Poznaniu, Bank Polskiej Spółdzielczości Spółka Akcyjna w Warszawie, Mazowiecki Bank Regionalny Spółka Akcyjna w Warszawie, jak również bank powstały w wyniku połączenia się co najmniej dwóch z tych banków, pod warunkiem że zrzesza co najmniej jeden bank spółdzielczy na zasadach określonych w art. 16 i którego fundusze własne stanowią co najmniej czterokrotność kwoty określonej w art. 32 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe, z zastrzeżeniem art. 28,". Art. 4. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178) w art. 30 w ust. 1 i 3 oraz w art. 32 wyrazy "bilansów należności i zobowiązań zagranicznych państwa" zastępuje się wyrazami "międzynarodowej pozycji inwestycyjnej". Art. 5. 1. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do Rady Polityki Pieniężnej i członków tej Rady, powołanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. 2. Przepis art. 17 ust. 2b ustawy, o której mowa w art. 1, dodany niniejszą ustawą, stosuje się do członków Zarządu Narodowego Banku Polskiego powoływanych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 6. 1. Z dniem 31 grudnia 2003 r. środki funduszu rezerwowego Narodowego Banku Polskiego podlegają przekazaniu na fundusz statutowy Narodowego Banku Polskiego do wysokości określonej w art. 61 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. Przepis art. 62 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. 3. Do badania rocznego sprawozdania finansowego Narodowego Banku Polskiego, sporządzonego według stanu na dzień 31 grudnia 2003 r., stosuje się przepis art. 69 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym. Art. 7. Przepisy art. 12 ust. 2 pkt 2, art. 39 i art. 40 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Art. 8. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie przepisów zmienianych niniejszą ustawą, zachowują moc dotychczasowe przepisy wykonawcze, o ile nie są z nią sprzeczne. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem art. 6 ust. 1, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się: ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, ustawę z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 160, poz. 1063, z 2000 r. Nr 53, poz. 648, Nr 62, poz. 718 i Nr 119, poz. 1252, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 110, poz. 1189 i Nr 154, poz. 1784 i 1800, z 2002 r. Nr 126, poz. 1070 i Nr 141, poz. 1178 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 594, Nr 137, poz. 1303 i Nr 209, poz. 2035. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535 i Nr 65, poz. 594. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 111, poz. 1195, z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1303. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej 1) (Dz. U. Nr 229, poz. 2273) Art. 1. Ustawa określa zadania oraz właściwość jednostek organizacyjnych i organów, w zakresie wspierania rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, dotyczące: 1) uzyskiwania rent strukturalnych; 2) wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania; 3) wspierania przedsięwzięć rolnośrodowiskowych; 4) zalesiania gruntów rolnych; 5) wspierania gospodarstw niskotowarowych; 6) dostosowania gospodarstw rolnych do standardów Unii Europejskiej; 7) wspierania grup producentów rolnych; 8) pomocy technicznej dla jednostek organizacyjnych i organów realizujących zadania związane z rozwojem obszarów wiejskich; 9) uzupełnienia płatności bezpośrednich - określonych przepisami Unii Europejskiej 2) oraz postanowieniami Traktatu między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej, podpisanego w dniu 16 kwietnia 2003 r. w Atenach. Art. 2. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: finansów publicznych, rozwoju regionalnego, pracy i środowiska, opracowuje projekt planu rozwoju obszarów wiejskich, określony w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1, zwanego dalej "planem", po zasięgnięciu opinii sejmików województw i izb rolniczych, a także związków zawodowych rolników indywidualnych i społeczno-zawodowych organizacji rolników o ogólnokrajowym zakresie działania oraz Krajowej Izby Gospodarczej. 2. Projekt planu zatwierdza Rada Ministrów. 3. Rada Ministrów zatwierdza projekt planu najpóźniej do dnia 15 marca 2004 r. Art. 3. 1. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi: 1) pełni rolę organu zarządzającego w rozumieniu przepisów Unii Europejskiej; 2) przekazuje Komisji Europejskiej zatwierdzony przez Radę Ministrów projekt planu; 3) w trybie przepisów o zamówieniach publicznych wyłania jednostkę organizacyjną uprawnioną do dokonywania ocen planu i przekazuje Komisji Europejskiej raporty z tych ocen. 2. Po przyjęciu planu przez Komisję Europejską: 1) Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania pomocy finansowej na działania objęte planem, a także przestrzenny zasięg wdrażania tych działań, mając na względzie zapewnienie prawidłowej realizacji planu i ustalenia dokonane z Komisją Europejską; 2) minister właściwy do spraw rozwoju wsi ogłasza plan, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 4. Przepisy art. 2 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany planu. Art. 5. 1. Zadania związane z udzielaniem pomocy finansowej w zakresie wspierania rozwoju obszarów wiejskich, zwanej dalej "pomocą", realizuje agencja płatnicza akredytowana na podstawie przepisów o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, wskazana w planie, zwana dalej "Agencją". 2. Decyzje administracyjne w sprawach związanych z udzielaniem pomocy finansowej wydaje kierownik jednostki organizacyjnej Agencji. 3. Decyzje administracyjne w zakresie przyznawania rent strukturalnych wydaje Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w przypadku, gdy przekazano mu funkcje agencji płatniczej w zakresie przyznawania i wypłaty rent strukturalnych. 4. Organy administracji rządowej i samorządowej współpracują z Agencją przy realizacji zadań związanych z udzielaniem pomocy finansowej. 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organy, o których mowa w ust. 4, obowiązane do współpracy oraz tryb i zakres tej współpracy, mając na względzie zapewnienie prawidłowej realizacji planu. Art. 6. 1. Na wniosek właściciela gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, który ubiega się o przyznanie renty strukturalnej, lub na wniosek jego małżonka Agencja Nieruchomości Rolnych: 1) pośredniczy w sprzedaży lub wydzierżawianiu wskazanej nieruchomości lub 2) przejmuje nieodpłatnie, w drodze decyzji Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych, wskazaną we wniosku nieruchomość na własność Skarbu Państwa. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio tryb postępowania dotyczący stwierdzenia niemożliwości sprzedaży nieruchomości oraz przejmowania nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa określony w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników. Art. 7. 1. Agencja przeprowadza kontrole udzielenia i wykorzystania pomocy w zakresie zgodności z prawem i ustaleniami planu zgodnie z przyjętym planem kontroli. 2. Przed rozpoczęciem kontroli osoba upoważniona do jej przeprowadzenia jest obowiązana okazać imienne upoważnienie do przeprowadzenia kontroli. 3. Imienne upoważnienie do przeprowadzenia kontroli wydaje organ Agencji. 4. Osoby upoważnione do przeprowadzenia kontroli mają prawo do: 1) wstępu na grunty i do obiektów związanych z działalnością, której dotyczy pomoc; 2) żądania pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli; 3) wglądu do dokumentów związanych z przedmiotem kontroli, sporządzania z nich odpisów, wyciągów lub kserokopii oraz zabezpieczania tych dokumentów; 4) sporządzania dokumentacji fotograficznej z przeprowadzonej kontroli; 5) pobierania próbek do badań. 5. W przypadku gdy podmiot kontrolowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w protokole kontroli, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia protokołu, zgłosić do Agencji zastrzeżenia do ustaleń zawartych w tym protokole wraz z uzasadnieniem. Art. 8. 1. Agencja pozyskuje, gromadzi i opracowuje dane niezbędne do sporządzenia rocznego sprawozdania z realizacji planu i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw rozwoju wsi w terminie do dnia 31 marca każdego roku. 2. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, na podstawie danych przekazanych przez Agencję, sporządza i przedstawia Komisji Europejskiej roczne sprawozdania z realizacji planu z poprzedniego roku kalendarzowego. Art. 9. 1. Ośrodki doradztwa rolniczego i Krajowe Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich są obowiązane do informowania o warunkach i trybie udzielania pomocy, prowadzenia szkoleń dla podmiotów, których dotyczą działania objęte planem, i doradzania w zakresie sporządzania dokumentacji niezbędnej do uzyskania pomocy. 2. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być również realizowane przez podmioty inne niż wskazane w ust. 1. 3. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, warunki, sposób i tryb prowadzenia szkoleń dla podmiotów, których dotyczą działania objęte planem, oraz doradzania w zakresie sporządzania dokumentacji niezbędnej do uzyskania pomocy, mając na względzie zapewnienie prawidłowej realizacji planu. Art. 10. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm. 3)) w art. 16 w ust. 1 w pkt 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 3 i 4 w brzmieniu: "3) osoba pobierająca rentę strukturalną współfinansowaną ze środków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, 4) małżonek osoby, o której mowa w pkt 3, jeżeli renta strukturalna współfinansowana ze środków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej wypłacana jest wraz z dodatkiem na tego małżonka.". Art. 11. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 14 dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu: "7. Starosta właściwy ze względu na położenie gruntu objętego zalesieniem dokonuje oceny udatności upraw w czwartym lub piątym roku od zalesienia gruntu rolnego oraz przekwalifikuje z urzędu grunt rolny na grunt leśny, jeżeli zalesienia gruntu dokonano na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. 8. Starosta może powierzyć, w drodze porozumienia, dokonanie oceny udatności upraw nadleśniczemu."; 2) w art. 35: a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) doradztwo w zakresie zalesiania i gospodarki leśnej,", b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Nadleśniczy, na wniosek właściciela gruntu przeznaczonego do zalesienia, sporządza plan zalesienia i potwierdza wykonanie zalesienia, w przypadku zalesienia objętego przepisami o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej."; 3) w art. 54 w pkt 6 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) na sporządzanie planów zalesienia, o których mowa w art. 35 ust. 5.". Art. 12. W ustawie z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983) uchyla się art. 18-22. Art. 13. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie (Dz. U. Nr 52, poz. 539) art. 26 otrzymuje brzmienie: "Art. 26. Ostateczny termin składania wniosków o przyznanie renty strukturalnej upływa z dniem 31 grudnia 2003 r.". Art. 14. 1. Do pomocy finansowej przyznanej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 12, stosuje się zasady dotychczasowe. 2. Do miesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntów z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej, przyznanego przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 15, stosuje się zasady dotychczasowe. 3. Do spraw w zakresie wyrażenia zgody na przeznaczenie gruntu rolnego do zalesienia objętych przepisami ustawy, o której mowa w art. 15, wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Art. 15. Traci moc ustawa z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz. U. Nr 73, poz. 764 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392). Art. 16. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 2-4, art. 13, art. 14 ust. 2 i 3 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, z dnia 28 września 1991 r. o lasach, z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw, z dnia 26 kwietnia 2001 r. o rentach strukturalnych w rolnictwie. 2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 445/2002 z dnia 26 lutego 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wsparcia rozwoju wsi przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOiGR). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391 i Nr 228, poz. 2255. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i 721 i Nr 162, poz. 1568 i Nr 203, poz. 1966. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów 1) (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa ogólne wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów, obowiązki producentów i dystrybutorów w zakresie bezpieczeństwa produktów oraz zasady i tryb sprawowania nadzoru w celu zapewnienia bezpieczeństwa produktów wprowadzanych na rynek. Art. 2. 1. Ustawę stosuje się do: 1) produktów, dla których przepisy odrębne nie określają szczegółowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa; 2) zagrożeń związanych z produktami, dla których przepisy odrębne określają szczegółowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa, jeżeli zagrożenia te nie są objęte przez przepisy odrębne. 2. Przepisy art. 10 ust. 2-6 - art. 33 ustawy stosuje się również w odniesieniu do produktów, dla których przepisy odrębne określają szczegółowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa - w zakresie, w jakim nie regulują tego przepisy odrębne. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do urządzeń używanych w celu świadczenia usług na rzecz konsumentów, w szczególności do urządzeń obsługiwanych przez usługodawcę, którymi konsumenci przemieszczają się lub podróżują. Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają: 1) produkt - rzecz ruchomą nową lub używaną, jak i naprawianą lub regenerowaną przeznaczoną do użytku konsumentów lub co do której istnieje prawdopodobieństwo, że może być używana przez konsumentów, nawet jeżeli nie była dla nich przeznaczona, dostarczaną lub udostępnianą przez producenta lub dystrybutora, zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, w tym również w ramach świadczenia usługi; produktem nie jest rzecz używana dostarczana jako antyk albo jako rzecz wymagająca naprawy lub regeneracji przed użyciem, o ile dostarczający powiadomił konsumenta o tych właściwościach rzeczy; 2) producent: a) przedsiębiorcę prowadzącego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w Unii Europejskiej działalność polegającą na wytwarzaniu produktu albo każdą inną osobę, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie, a także osobę, która naprawia lub regeneruje produkt, b) przedstawiciela wytwórcy, a jeżeli wytwórca nie wyznaczył przedstawiciela - importera produktu, w przypadkach gdy wytwórca nie prowadzi działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani w Unii Europejskiej, c) przedsiębiorcę uczestniczącego w dowolnym etapie procesu dostarczania lub udostępniania produktu, jeżeli jego działanie może wpływać na właściwości produktu związane z jego bezpieczeństwem; 3) dystrybutor - przedsiębiorcę uczestniczącego w dowolnym etapie procesu dostarczania lub udostępniania produktu, którego działalność nie wpływa na właściwości produktu związane z jego bezpieczeństwem; 4) wypadek konsumencki - zaistniałe w związku z używaniem produktów zdarzenie nagłe, którego następstwem jest zgon albo uszkodzenie ciała wymagające udzielenia pomocy medycznej, w szczególności skaleczenie, zatrucie, oparzenie, ugryzienie lub użądlenie; 5) wprowadzenie na rynek - dostarczanie lub udostępnianie przez producenta lub dystrybutora produktu dystrybutorowi lub konsumentowi; 6) wprowadzenie na rynek polski - dostarczenie lub udostępnienie produktu po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozdział 2 Ogólne wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów Art. 4. 1. Produktem bezpiecznym jest produkt, który w zwykłych lub w innych, dających się w sposób uzasadniony przewidzieć, warunkach jego używania, z uwzględnieniem czasu korzystania z produktu, a także, w zależności od rodzaju produktu, sposobu uruchomienia oraz wymogów instalacji i konserwacji, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony zdrowia i życia ludzkiego. 2. Przy ocenie bezpieczeństwa produktu uwzględnia się: 1) cechy produktu, w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu i uruchomienia, a także - biorąc pod uwagę rodzaj produktu - instrukcję instalacji i konserwacji; 2) oddziaływanie na inne produkty, jeżeli można w sposób uzasadniony przewidzieć, że będzie używany łącznie z innymi produktami; 3) wygląd produktu, jego oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące jego użytkowania i postępowania z produktem zużytym oraz wszelkie inne udostępniane konsumentowi wskazówki lub informacje dotyczące produktu; 4) kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z używaniem produktu, w szczególności dzieci i osoby starsze. Art. 5. 1. Produkt, który nie spełnia wymagań określonych w art. 4, nie jest produktem bezpiecznym. 2. Do stwierdzenia, że produkt nie jest bezpieczny, nie wystarcza możliwość osiągnięcia wyższego poziomu bezpieczeństwa lub dostępność innych produktów stwarzających mniejsze zagrożenia dla konsumentów. 3. Przy dokonywaniu oceny, czy produkt stwarza poważne zagrożenie, przez które rozumie się wymagające natychmiastowych działań naruszenie wymagań bezpieczeństwa, uwzględnia się bezpośrednie lub odsunięte w czasie skutki używania produktu, w tym stopień i prawdopodobieństwo utraty zdrowia lub życia przez konsumentów, stopień narażenia poszczególnych kategorii konsumentów oraz możliwość prawidłowej oceny ryzyka przez konsumentów i możliwości jego uniknięcia. Art. 6. 1. W przypadku gdy brak jest szczegółowych przepisów Wspólnoty Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa określonego produktu, produkt wprowadzony na rynek polski uznaje się za bezpieczny, jeżeli spełnia określone odrębnymi przepisami polskimi szczegółowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa produktów. 2. Domniemywa się, że produkt zgodny z normami zharmonizowanymi w rozumieniu przepisów o systemie oceny zgodności jest produktem bezpiecznym w zakresie wymagań objętych tymi normami. 3. W przypadku braku przepisów, o których mowa w ust. 1, lub norm zharmonizowanych, o których mowa w ust. 2, albo jeżeli produkt nie jest zgodny z normami zharmonizowanymi, bezpieczeństwo produktu ocenia się w szczególności z uwzględnieniem: 1) spełniania przez produkt dobrowolnych norm krajowych państw członkowskich Unii Europejskiej przenoszących normy europejskie, innych niż normy zharmonizowane w rozumieniu przepisów o systemie oceny zgodności; 2) spełniania przez produkt Polskich Norm; 3) zaleceń Komisji Europejskiej określających wskazówki co do oceny bezpieczeństwa produktu; 4) obowiązujących w danym sektorze zasad dobrej praktyki odnoszących się do bezpieczeństwa produktów; 5) aktualnego stanu wiedzy i techniki; 6) uzasadnionych oczekiwań konsumentów co do bezpieczeństwa produktu. Art. 7. Spełnianie przez produkt wymagań, o których mowa w art. 6, nie wyłącza możliwości stosowania środków określonych ustawą, jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że pomimo zgodności z tymi wymaganiami produkt nie jest bezpieczny. Art. 8. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzeń, dodatkowe wymagania dotyczące: 1) bezpieczeństwa i znakowania produktów, które stwarzają zagrożenie dla konsumentów przez to, że ich wygląd wskazuje na inne niż rzeczywiste przeznaczenie, 2) bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych - mając na uwadze potrzebę zapobiegania i eliminowania zagrożeń stwarzanych przez produkty dla zdrowia i życia konsumentów. 2. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1, Rada Ministrów określi w szczególności informacje, które powinny zostać umieszczone na etykiecie lub opakowaniu produktu. Art. 9. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa lub znakowania określonych produktów, mając na uwadze potrzebę zapobiegania i eliminowania zagrożeń stwarzanych przez produkty dla zdrowia i życia konsumentów. Rozdział 3 Obowiązki producentów i dystrybutorów w zakresie bezpieczeństwa produktów Art. 10. 1. Producent jest zobowiązany wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne. 2. Producent, w zakresie prowadzonej działalności, jest zobowiązany dostarczać konsumentom informacje: 1) umożliwiające im ocenę zagrożeń związanych z produktem w czasie zwykłego lub możliwego do przewidzenia okresu jego używania, jeżeli takie zagrożenia nie są, przy braku odpowiedniego ostrzeżenia, natychmiast zauważalne; 2) dotyczące możliwości przeciwdziałania tym zagrożeniom. 3. Dostarczenie konsumentom odpowiedniego ostrzeżenia o zagrożeniach związanych z produktem nie zwalnia producentów i dystrybutorów z innych obowiązków określonych w niniejszym rozdziale. 4. Producent, zachowując należytą staranność, w zakresie prowadzonej działalności, jest zobowiązany podejmować działania odpowiednie do właściwości dostarczanego produktu: 1) umożliwiające uzyskiwanie przez tego producenta wiedzy o zagrożeniach, które produkt może stwarzać; 2) mające na celu uniknięcie zagrożeń, w tym - o ile jest to niezbędne - umożliwiające wycofanie produktu z rynku, właściwe i skuteczne ostrzeżenie konsumentów lub wycofanie produktu od konsumentów. 5. Działania, o których mowa w ust. 4 pkt 2, producent podejmuje z własnej inicjatywy lub w przypadku wydania decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 1, 2 i 4. 6. Działania, o których mowa w ust. 4, mogą w szczególności polegać na: 1) umieszczeniu na produkcie lub jego opakowaniu nazwy i adresu producenta oraz oznaczenia identyfikującego produkt lub, w razie potrzeby, partię produktu, chyba że nieumieszczenie takich informacji jest uzasadnione; 2) przeprowadzaniu badań próbek wprowadzonych na rynek produktów, analizowaniu skarg konsumentów oraz, w miarę potrzeby, prowadzeniu rejestru tych skarg oraz bieżącym informowaniu dystrybutorów o prowadzonej w ten sposób kontroli. Art. 11. 1. Dystrybutor jest zobowiązany działać z należytą starannością w celu zapewnienia bezpieczeństwa produktów, w szczególności przez niedostarczanie produktów, o których wie lub o których, zgodnie z posiadanymi informacjami i doświadczeniem zawodowym, powinien wiedzieć, że nie spełniają one wymagań bezpieczeństwa. 2. Dystrybutor, w zakresie prowadzonej działalności, jest zobowiązany uczestniczyć w monitorowaniu bezpieczeństwa produktów wprowadzonych na rynek, w szczególności: 1) przyjmować od konsumentów informacje o zagrożeniach powodowanych przez produkty i przekazywać je producentom, organowi nadzoru oraz Inspekcji Handlowej; 2) przechowywać i udostępniać na żądanie organu nadzoru i Inspekcji Handlowej dokumentację niezbędną do ustalenia pochodzenia produktów. Art. 12. 1. Producenci i dystrybutorzy, w zakresie prowadzonej działalności, są zobowiązani współpracować z organem nadzoru i Inspekcją Handlową w celu uniknięcia lub eliminacji zagrożeń stwarzanych przez produkty przez nich dostarczane lub udostępniane. 2. Producent i dystrybutor, którzy uzyskali informację, że wprowadzony na rynek produkt nie jest bezpieczny, są zobowiązani powiadomić o tym niezwłocznie organ nadzoru. 3. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera co najmniej: 1) informacje umożliwiające dokładną identyfikację produktu lub partii produktów; 2) opis zagrożenia stwarzanego przez produkt; 3) informacje mogące służyć ustaleniu przebiegu obrotu produktem; 4) opis działań podjętych w celu zapobieżenia zagrożeniom związanym z produktem. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, 2) przypadki i rodzaje produktów, w odniesieniu do których nie są wymagane powiadomienia, o których mowa w ust. 2 - uwzględniając w szczególności potrzebę zapewnienia jednolitości informacji przekazywanych przez producentów i dystrybutorów prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w Unii Europejskiej. Rozdział 4 Nadzór nad ogólnym bezpieczeństwem produktów Art. 13. Organem sprawującym nadzór nad ogólnym bezpieczeństwem produktów w zakresie określonym ustawą jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "organem nadzoru", który wykonuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej. Art. 14. Nadzór nad ogólnym bezpieczeństwem produktów obejmuje: 1) okresowe monitorowanie oraz ocenę skuteczności kontroli spełniania przez produkty ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa, z uwzględnieniem rodzajów kontrolowanych produktów i badanych zagrożeń; 2) zatwierdzanie okresowych planów kontroli produktów w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i monitorowanie ich realizacji; 3) prowadzenie postępowań w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów; 4) prowadzenie rejestru produktów niebezpiecznych oraz gromadzenie danych o produktach, które nie spełniają szczegółowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa; 5) gromadzenie informacji dotyczących bezpieczeństwa produktów, przekazywanie ich właściwym organom oraz monitorowanie sposobu wykorzystania tych informacji; 6) gromadzenie przekazywanych przez producentów i dystrybutorów powiadomień, o których mowa w art. 12 ust. 3. Art. 15. Konsumenci i inne osoby mogą: 1) przekazywać organowi nadzoru lub Inspekcji Handlowej informacje o niespełnianiu wymagań dotyczących bezpieczeństwa produktów; 2) zgłaszać organowi nadzoru wnioski w sprawie działania nadzoru rynku i kontroli ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa produktów; 3) przedstawiać organowi nadzoru opinie w sprawie środków podjętych na podstawie art. 28. Art. 16. 1. Organ nadzoru przekazuje informacje o prawdopodobieństwie niespełniania przez produkt wprowadzony na rynek wymagań dotyczących bezpieczeństwa, w szczególności informacje przekazane przez konsumentów Inspekcji Handlowej albo: 1) Państwowej Inspekcji Sanitarnej, 2) Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, 3) Urzędowi Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych - zgodnie z właściwością określoną odrębnymi przepisami. 2. Organy, o których mowa w ust. 1, powiadamiają organ nadzoru o sposobie wykorzystania informacji, w szczególności o działaniach podjętych w przypadku stwierdzenia, że produkt nie jest bezpieczny. Art. 17. 1. Kontrola produktów w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa jest wykonywana przez Inspekcję Handlową. 2. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm. 2)), z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. 3. Inspekcja Handlowa podejmuje czynności kontrolne na wniosek organu nadzoru lub z urzędu. 4. W przypadkach, o których mowa w art. 15 pkt 1, Inspekcja Handlowa może podjąć czynności kontrolne. Art. 18. 1. W toku prowadzonego postępowania kontrolnego Inspekcja Handlowa może w szczególności: 1) żądać wszelkich informacji niezbędnych do stwierdzenia, czy produkt jest bezpieczny; 2) sprawdzać, w ramach posiadanych uprawnień, bezpieczeństwo wprowadzonych na rynek produktów, aż do ostatniego etapu ich używania. 2. Jeżeli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej w toku kontroli stwierdzi, że istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że produkt nie jest bezpieczny, zakazuje, w drodze decyzji, producentowi lub dystrybutorowi jego dostarczania, oferowania lub prezentowania przez czas niezbędny do przeprowadzenia oceny, badań i kontroli jego bezpieczeństwa, nie dłuższy jednak niż 30 dni. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania tej decyzji. 3. W przypadkach szczególnie skomplikowanych oraz jeżeli jest to niezbędne dla przeprowadzenia badań, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może, w drodze decyzji, przedłużyć okres obowiązywania zakazu, o którym mowa w ust. 2, z tym że łączny okres trwania zakazu nie może przekroczyć 90 dni. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji. 4. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może upoważnić inspektora Inspekcji Handlowej do wydania w jego imieniu w toku kontroli decyzji, o której mowa w ust. 2 lub 3. 5. Jeżeli zostało stwierdzone znaczne prawdopodobieństwo, że produkt nie jest bezpieczny, protokół kontroli wraz z aktami kontroli, po upływie terminu do wniesienia uwag, jest niezwłocznie przekazywany organowi nadzoru, za pośrednictwem Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej. Art. 19. 1. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że produkt nie jest oznakowany zgodnie z wymaganiami określonymi w rozdziale 2 oraz przepisami wydanymi na podstawie art. 8 i 9, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może, w drodze decyzji, żądać usunięcia niezgodności w określonym terminie. 2. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że produkt może stwarzać zagrożenie w określonych warunkach, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może, w drodze decyzji: 1) żądać oznakowania produktu odpowiednimi wyraźnie i zrozumiale sformułowanymi w języku polskim ostrzeżeniami o zagrożeniach, jakie może on stwarzać; 2) wstrzymać wprowadzanie produktu na rynek do czasu jego odpowiedniego oznakowania. 3. Kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, są niezwłocznie przekazywane organowi nadzoru za pośrednictwem Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej. Art. 20. 1. Organ nadzoru wszczyna z urzędu postępowanie w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktu, zwane dalej "postępowaniem", w przypadku gdy z ustaleń kontroli wynika znaczne prawdopodobieństwo, że produkt nie spełnia ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa. 2. Protokół kontroli i akta kontroli są dowodem w sprawie. 3. Organ nadzoru może wszcząć z urzędu postępowanie, jeżeli z innych dostępnych informacji, w szczególności z powiadomienia przekazanego przez organy kraju członkowskiego Unii Europejskiej, wynika, że produkt może nie być bezpieczny. 4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 3, oraz wyniki badań przeprowadzonych w laboratorium akredytowanym w kraju członkowskim Unii Europejskiej są dowodami w sprawie. Art. 21. 1. Stroną postępowania jest producent lub dystrybutor, wobec którego postępowanie zostało wszczęte, w szczególności przedsiębiorca odpowiedzialny za pierwszy etap dystrybucji na polskim rynku. 2. W toku postępowania organ nadzoru może, w drodze postanowienia, uznać za stronę postępowania również producenta lub dystrybutora innych niż ten, wobec którego postępowanie zostało wszczęte. 3. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu, jeżeli jej celem statutowym jest ochrona interesów konsumentów lub gdy stroną postępowania jest członek tej organizacji. 4. W toku postępowania organ nadzoru może w szczególności: 1) żądać wszelkich informacji niezbędnych do stwierdzenia, czy produkt jest bezpieczny; 2) poddawać badaniom próbki dostarczone przez konsumentów. 5. Postępowanie powinno być zakończone niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 4 miesięcy od dnia jego wszczęcia. Art. 22. 1. W toku postępowania organ nadzoru może, w drodze postanowienia, wyznaczyć stronie termin na wyeliminowanie zagrożeń stwarzanych przez produkt. 2. Organ nadzoru może wystąpić z wnioskiem do Inspekcji Handlowej o przeprowadzenie kontroli mającej na celu ustalenie, czy zagrożenia zostały wyeliminowane. Art. 23. 1. Jeżeli w toku postępowania organ nadzoru stwierdzi, że istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że produkt nie jest bezpieczny, zakazuje, w drodze decyzji, producentowi lub dystrybutorowi jego dostarczania, oferowania lub prezentowania przez czas niezbędny do przeprowadzenia oceny, badań i kontroli jego bezpieczeństwa, nie dłuższy jednak niż 30 dni. Złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wstrzymuje wykonania decyzji. 2. W przypadkach szczególnie skomplikowanych oraz jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia badań, organ nadzoru może, w drodze decyzji, przedłużyć okres obowiązywania zakazu, o którym mowa w ust. 1, z tym że łączny okres trwania zakazu nie może przekroczyć 90 dni. Złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wstrzymuje wykonania decyzji. 3. Organ nadzoru może poinformować opinię publiczną o wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, jeżeli uzna, że produkt może powodować poważne zagrożenie dla zdrowia i życia konsumentów. Art. 24. 1. W przypadku stwierdzenia, że produkt może stwarzać zagrożenie w określonych warunkach, organ nadzoru może, w drodze decyzji: 1) żądać oznakowania produktu odpowiednimi, wyraźnie i zrozumiale sformułowanymi w języku polskim ostrzeżeniami o zagrożeniach, jakie produkt może stwarzać; 2) uzależnić wprowadzanie produktu na rynek od wcześniejszego spełnienia ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa. 2. W przypadku stwierdzenia, że produkt może stwarzać zagrożenie dla określonych kategorii konsumentów, organ nadzoru może, w drodze decyzji, nakazać ostrzeżenie tych konsumentów lub powiadomienie opinii publicznej o zagrożeniu, określając termin i formę ostrzeżenia lub powiadomienia. 3. Organ nadzoru może z urzędu podjąć działania, o których mowa w ust. 2. 4. W przypadku stwierdzenia, że produkt nie jest bezpieczny, organ nadzoru w drodze decyzji: 1) w przypadku produktów, które nie zostały wprowadzone na rynek: a) nakazuje wyeliminowanie zagrożeń stwarzanych przez produkt, b) zakazuje wprowadzania produktu na rynek i nakazuje podjęcie czynności niezbędnych do zapewnienia przestrzegania tego nakazu; 2) w przypadku produktów wprowadzonych na rynek, nakazuje: a) wyeliminowanie zagrożeń stwarzanych przez produkt, b) natychmiastowe wycofanie produktu z rynku, c) ostrzeżenie konsumentów, określając termin i formę ostrzeżenia, d) wycofanie produktu od konsumentów i jego zniszczenie. 5. Wycofanie produktu z rynku polega na odebraniu przez producenta produktu od dystrybutorów oraz zakazaniu prezentowania i oferowania przez dystrybutorów takiego produktu konsumentom. 6. Wycofanie produktu od konsumentów i jego zniszczenie może zostać nakazane wyłącznie w przypadku, gdy inne działania byłyby niewystarczające dla zapobieżenia poważnym zagrożeniom powodowanym przez produkt. 7. Jeżeli organ nadzoru nakazuje wycofanie produktu od konsumentów, producent jest obowiązany odebrać produkt dostarczony przez konsumentów i zwrócić kwotę, za jaką produkt został nabyty, bez względu na stopień zużycia produktu. 8. Konsumentowi będącemu w posiadaniu produktu, w odniesieniu do którego wydano decyzję nakazującą wycofanie od konsumentów, przysługuje roszczenie o odkupienie produktu za kwotę, za jaką produkt został nabyty, bez względu na stopień jego zużycia. 9. Roszczenie, o którym mowa w ust. 8, przysługuje konsumentowi: 1) wobec dystrybutora, od którego konsument nabył produkt, o ile konsument posiada dowód zakupu produktu; 2) wobec producenta produktu, jeżeli konsument nie dysponuje dowodem zakupu. 10. Środki, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, mogą być stosowane pojedynczo lub łącznie w zależności od zakresu i rodzaju stwierdzonych niezgodności z wymaganiami dotyczącymi ogólnego bezpieczeństwa produktu, jak również zagrożenia stwarzanego przez produkt, oraz mają mieć na celu wyłącznie odwrócenie niebezpieczeństwa oraz zapewnienie ochrony zdrowia i życia konsumentów. 11. W przypadku stwierdzenia, że produkt stwarza poważne zagrożenie, organ nadzoru nadaje decyzjom, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, rygor natychmiastowej wykonalności. 12. W decyzji, o której mowa w ust. 1, 2 i 4, organ nadzoru określa termin i sposób poinformowania przez stronę o wykonaniu tej decyzji. 13. Organ nadzoru może wystąpić z wnioskiem do Inspekcji Handlowej o przeprowadzenie kontroli mającej na celu stwierdzenie, czy decyzje, o których mowa w ust. 1, 2 i 4, zostały wykonane. 14. Organ nadzoru wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli: 1) stwierdzi, że produkt jest bezpieczny; 2) producent lub dystrybutor usunął przyczyny zagrożeń i w sposób niebudzący wątpliwości ustalono, że na rynku nie znajdują się i nie będą wprowadzane produkty będące przedmiotem postępowania; 3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Art. 25. Decyzje organu nadzoru, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 4, stanowią podstawę wpisu do rejestru produktów niebezpiecznych. Art. 26. W zakresie nieuregulowanym ustawą do postępowania w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktu stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 27. 1. Informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, rozumiane jako nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne oraz organizacyjne przedsiębiorstwa, lub inne informacje, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności, uzyskane w toku kontroli lub postępowania, mogą być wykorzystane wyłącznie do celów, do których zostały zgromadzone, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Informacje uzyskane w toku kontroli lub postępowania, inne niż określone w ust. 1, nie podlegają ujawnieniu przez organ kontroli i nadzoru pod warunkiem, że przekazujący je wskaże przyczynę, dla której wnioskuje o ich nieujawnianie, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli zachodzi konieczność ujawnienia informacji oraz dowodów uzyskanych w toku kontroli lub postępowania, organ kontroli lub nadzoru ujawni je w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia podjętych w postępowaniu rozstrzygnięć. Art. 28. 1. Jeżeli Komisja Europejska stwierdzi, że produkt lub rodzaj produktów stwarza poważne zagrożenie, i uzna za niezbędne podjęcie w tym zakresie działań przez kraje członkowskie Unii Europejskiej, uznaje się, że taki produkt lub kategoria produktów nie są bezpieczne w rozumieniu przepisów ustawy. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, środki określone ustawą, w szczególności nakazać wycofanie produktów z rynku, a także zakazać wprowadzania ich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zakazać wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, biorąc pod uwagę zakres i rodzaj stwarzanych przez nie zagrożeń. Art. 29. 1. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską, w zakresie i na zasadach przez nią określonych, w szczególności o: 1) decyzjach ograniczających wprowadzanie na rynek produktów lub nakazujących ich wycofanie z rynku lub nakazujących wycofanie produktów od konsumentów, podając uzasadnienie podjęcia takich działań; 2) stwierdzeniu istnienia poważnego zagrożenia wymagającego natychmiastowych działań, zwłaszcza gdy produkt może znajdować się w obrocie w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej; 3) działaniach podjętych z własnej inicjatywy przez producentów lub dystrybutorów w celu zapobieżenia lub wyeliminowania zagrożeń stwarzanych przez produkty; 4) opiniach zgłoszonych w sprawie środków podjętych na podstawie art. 28. 2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do wyrobów medycznych i produktów leczniczych oraz artykułów rolno-spożywczych. Art. 30. 1. Organ nadzoru prowadzi rejestr produktów niebezpiecznych. 2. W rejestrze produktów niebezpiecznych są gromadzone informacje o produktach, które nie spełniają ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa, w szczególności: 1) dane umożliwiające identyfikację produktu; 2) informacje o: a) rodzaju i zakresie zagrożeń stwarzanych przez produkt, b) środkach, jakie zastosowano w odniesieniu do produktu. 3. Organ nadzoru dokonuje wpisów do rejestru produktów niebezpiecznych w przypadku: 1) wydania decyzji, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 4; 2) wydania rozporządzenia na podstawie art. 28 ust. 2; 3) podjęcia przez organ celny działań, o których mowa w art. 33 ust. 3, o ile dotyczą produktu, który nie jest wpisany do rejestru. 4. Organ nadzoru, na wniosek lub z urzędu, usuwa wpis w rejestrze w przypadku: 1) gdy osoba zainteresowana udowodni, że zostały wycofane z rynku wszystkie egzemplarze produktu; wpis usuwa się nie wcześniej niż w terminie 6 miesięcy od zakończenia kontroli, o której mowa w art. 22 ust. 2; 2) gdy niezgodności z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa zostały wyeliminowane; wpis usuwa się nie wcześniej niż w terminie 12 miesięcy od zakończenia kontroli, o której mowa w art. 22 ust. 2; 3) utraty mocy bądź uchylenia rozporządzenia wydanego na podstawie art. 28 ust. 2. 5. Wpis w rejestrze produktów niebezpiecznych anuluje się, jeżeli decyzja, na podstawie której dokonano wpisu, została uchylona lub stwierdzono jej nieważność. 6. Informacje zawarte w rejestrze produktów niebezpiecznych są publicznie dostępne. 7. Organ nadzoru może w każdym czasie odrębnie podać do publicznej wiadomości fakt dokonania wpisu do rejestru produktów niebezpiecznych. 8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia rejestru produktów niebezpiecznych, mając na względzie bezpieczeństwo zdrowia i życia ludzi oraz potrzebę zapewnienia prawidłowości działania rejestru. Art. 31. 1. Organ nadzoru prowadzi utworzony na podstawie dotychczasowych przepisów krajowy system informacji o produktach niebezpiecznych. 2. W krajowym systemie informacji o produktach niebezpiecznych są gromadzone informacje o: 1) produktach, które nie spełniają ogólnych wymagań bezpieczeństwa; produkt zostaje objęty systemem po wpisaniu go do rejestru produktów niebezpiecznych; 2) produktach, które nie spełniają szczegółowych wymagań bezpieczeństwa; produkt zostaje objęty systemem na wniosek organu wymienionego w art. 16 ust. 1; 3) wyrobach niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami; wyrób zostaje objęty systemem po wpisaniu go do rejestru wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami; 4) innych produktach, jeżeli określają to przepisy odrębne; produkt zostaje objęty systemem w przypadkach określonych w tych przepisach. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia krajowego systemu informacji o produktach niebezpiecznych, mając na względzie ochronę interesów konsumentów, a w szczególności ich zdrowia i życia. Art. 32. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia prowadzi utworzony na podstawie dotychczasowych przepisów krajowy system monitorowania wypadków konsumenckich, zwany dalej "systemem monitorowania", oraz pokrywa koszty jego funkcjonowania z części budżetu państwa, której jest dysponentem. 2. Zadaniem systemu monitorowania jest gromadzenie informacji dotyczących wypadków konsumenckich, w szczególności danych o okolicznościach wypadków i ich skutkach zdrowotnych oraz o produktach mających związek z wypadkami. 3. Dane o wypadkach konsumenckich są zbierane przez wybrane zakłady opieki zdrowotnej, zwane dalej "placówkami terenowymi", działające w tym zakresie na podstawie umów zawartych z ministrem właściwym do spraw zdrowia. 4. Wyboru placówek terenowych minister właściwy do spraw zdrowia dokonuje w porozumieniu z organami założycielskimi. 5. Dane dotyczące wypadków konsumenckich zbierane przez placówki terenowe są przekazywane do systemu monitorowania w sposób umożliwiający ich jednolite przetwarzanie i zapewniający ochronę danych osobowych zgodnie z odrębnymi przepisami. 6. Informacje o wypadkach konsumenckich, ich okolicznościach i przyczynach, gromadzone w systemie monitorowania, są przekazywane organowi nadzoru. 7. Systemem monitorowania zarządza powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw zdrowia administrator systemu, który nadzoruje i koordynuje działanie placówek terenowych, przetwarza dane o wypadkach konsumenckich, przygotowuje i uzgadnia preliminarze kosztów, opracowuje analizy i raporty dotyczące wypadków konsumenckich. 8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób działania systemu monitorowania, w tym: 1) sposób zbierania i przekazywania oraz szczegółowy zakres danych gromadzonych w systemie monitorowania, 2) rodzaj i terminy informacji przekazywanych organowi nadzoru, 3) tryb powoływania i odwoływania administratora systemu oraz jego szczegółowe zadania - uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawności funkcjonowania systemu monitorowania oraz rzetelności gromadzonych informacji i ich przydatności w zapobieganiu wypadkom konsumenckim. Art. 33. 1. Zasady postępowania organów celnych w przypadku, gdy podczas kontroli celnej produktów, które mają być objęte dopuszczeniem do obrotu, organ stwierdzi, że istnieją uzasadnione okoliczności wskazujące, że produkt nie spełnia ogólnych lub szczegółowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa, określają przepisy odrębne. 2. Opinie w sprawie spełniania przez produkt ogólnych lub szczegółowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa na wniosek organów celnych wydają organy, o których mowa w art. 16 ust. 1. 3. O działaniach podjętych w odniesieniu do zatrzymanych produktów organy celne informują organ nadzoru. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu produktów, 2) tryb wydawania opinii przez organy, o których mowa w art. 16 ust. 1, oraz sposób postępowania z taką opinią, 3) szczegółowy sposób umieszczania przez organy celne adnotacji na dokumentach towarzyszących produktom zatrzymanym przez organy celne - mając na uwadze w szczególności konieczność zapobiegania przywozowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów, które nie spełniają wymagań bezpieczeństwa, oraz biorąc pod uwagę przepisy Wspólnoty Europejskiej obowiązujące w tym zakresie. Rozdział 5 Przepisy karne Art. 34. 1. Kto, w związku z prowadzoną działalnością, wprowadza na rynek produkty niespełniające wymagań bezpieczeństwa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie. Art. 35. Kto, w związku z prowadzoną działalnością, nie wykonuje obowiązków określonych w art. 10 ust. 2, art. 11 lub nie wykonuje decyzji organu nadzoru wydanej na podstawie art. 24, podlega grzywnie. Art. 36. Kto wprowadza na rynek produkt umieszczony w rejestrze produktów niebezpiecznych, podlega grzywnie albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Art. 37. 1. Sąd może orzec przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa, będących produktami stwarzającymi zagrożenie dla zdrowia, życia lub bezpieczeństwa konsumentów, choćby nie stanowiły własności sprawcy. 2. Sąd może zarządzić zniszczenie przedmiotów, których przepadek orzeczono, niezależnie od ich wartości. Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe Art. 38. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25, z późn. zm. 3)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 3 w ust. 1 po pkt 1a dodaje się pkt 1b w brzmieniu: "1b) kontrola produktów w rozumieniu ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) w zakresie spełniania ogólnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa,"; 2) w art. 10 po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: "10a) przygotowywanie i przekazywanie do zatwierdzenia Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów: a) planów kontroli w zakresie ogólnego bezpieczeństwa produktów, z uwzględnieniem kategorii kontrolowanych produktów, b) kwartalnych i rocznych sprawozdań dotyczących kontroli przeprowadzonych w zakresie ogólnego bezpieczeństwa produktów, z uwzględnieniem kategorii kontrolowanych produktów, stwierdzonych zagrożeń i podjętych działań,"; 3) w art. 18: a) uchyla się ust. 1a, b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2. Wojewódzki inspektor może upoważnić inspektora do wydania w jego imieniu w toku kontroli decyzji, o której mowa w ust. 1. 3. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.". Art. 39. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu: "Art. 43a. 1. Zasady postępowania organów celnych w przypadku, gdy podczas kontroli celnej wyrobów, które mają być dopuszczone do obrotu, organ stwierdzi, że istnieją uzasadnione okoliczności wskazujące, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, określają przepisy odrębne. 2. Opinie w sprawie spełniania przez wyrób zasadniczych wymagań na wniosek organów celnych wydają organy wyspecjalizowane. 3. O działaniach podjętych w odniesieniu do zatrzymanych wyrobów organy celne informują organ nadzoru. 4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy tryb postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu wyrobów, 2) tryb wydawania i postępowania z opinią wydaną przez organ wyspecjalizowany, 3) szczegółowy sposób umieszczania przez organy celne adnotacji na dokumentach towarzyszących wyrobom zatrzymanym przez organy celne - mając na uwadze w szczególności konieczność zapobiegania przywozowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrobów, które nie spełniają zasadniczych wymagań, oraz biorąc pod uwagę przepisy Wspólnoty Europejskiej obowiązujące w tym zakresie.". Art. 40. Postępowania wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych. Art. 41. Produkty wpisane do rejestru produktów niebezpiecznych na podstawie przepisów dotychczasowych wpisuje się do rejestru prowadzonego na podstawie przepisów niniejszej ustawy. Art. 42. 1. Do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, jeżeli organ celny podczas kontroli celnej produktów, które mają być objęte dopuszczeniem do obrotu, stwierdzi, że istnieją uzasadnione okoliczności wskazujące, że produkt nie spełnia ogólnych lub szczegółowych wymagań dotyczących bezpieczeństwa, zatrzymuje produkt i występuje o wydanie opinii do organu, o którym mowa w art. 16 ust. 1. 2. Jeżeli organ, o którym mowa w art. 16 ust. 1, wyda opinię, że produkt nie jest bezpieczny, organ celny cofa produkt za granicę albo, gdy cofnięcie nie jest możliwe, nadaje produktowi przeznaczenie celne - powrotny wywóz. W przypadku gdy nie jest możliwe cofnięcie produktu albo jego powrotny wywóz, organ celny może dokonać sprzedaży produktu osobie, która zobowiąże się do dokonania jego powrotnego wywozu, albo nakazać zniszczenie produktu, jeżeli dokonanie jego sprzedaży będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. Organ celny może również wystąpić do sądu o orzeczenie przepadku produktu na rzecz Skarbu Państwa. Sąd na wniosek organu celnego może orzec o przepadku produktu na rzecz Skarbu Państwa. 3. Koszty cofnięcia produktu, jego powrotnego wywozu, sprzedaży lub zniszczenia ponoszą solidarnie: osoba, która wprowadziła produkt na polski obszar celny, osoba, która przyjęła odpowiedzialność za jego przywóz, bądź każda inna osoba, w posiadaniu której produkt się znajduje. 4. W przypadku podjęcia działań, o których mowa w ust. 2, organy celne informują o nich organ nadzoru. Art. 43. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy wymienionej w art. 45 zachowują moc do czasu wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 30 kwietnia 2004 r. Art. 44. Przepisy art. 6 ust. 1 i ust. 3 pkt 3, art. 20 ust. 4, art. 28, art. 29, art. 33 i art. 39 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 45. Traci moc ustawa z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 15, poz. 179, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 170, poz. 1652). Art. 46. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (Dz. U. WE Nr L 11/4). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2220. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks morski, ustawy o pracy na morskich statkach handlowych oraz ustawy o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 229, poz. 2277) Art. 1. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9: a) uchyla się § 2, b) § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Terenowy organ administracji morskiej, na którego obszarze działania znajduje się port rozpoczęcia podróży, może w uzasadnionych przypadkach zezwolić na wykonywanie przez czas oznaczony stałego przewozu między portami polskimi przez statek podnoszący banderę państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej."; 2) w art. 12: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Właściciel nadaje statkowi nazwę i wskazuje port morski jako port macierzysty statku. Nazwa podlega zatwierdzeniu przez dyrektora urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku, w drodze decyzji administracyjnej, z zastrzeżeniem § 2a.", b) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Nazwa statku morskiego używanego wyłącznie do celów sportowych lub rekreacyjnych o długości kadłuba do 24 m podlega zatwierdzeniu, w drodze decyzji administracyjnej, przez zarząd związku sportowego, o którym mowa w art. 23 § 3."; 3) w art. 23 § 3 otrzymuje brzmienie: "§ 3. Statek morski stanowiący polską własność, używany wyłącznie do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości kadłuba do 24 m, podlega obowiązkowi wpisu do polskiego rejestru jachtów prowadzonego przez związek sportowy, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752 oraz z 2003 r. Nr 203, poz. 1966)."; 4) w art. 26 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb prowadzenia polskiego rejestru jachtów, wzór dokumentu rejestracyjnego i wysokość opłat rejestrowych, z uwzględnieniem odpowiednio przepisów art. 29 ustawy i zasady proporcjonalności opłat."; 5) w art. 33: a) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. W razie niezgłoszenia statku lub okoliczności podlegających wpisowi do rejestru okrętowego izba morska może, w drodze postanowienia, nałożyć na obowiązanego do zgłoszenia karę grzywny w wysokości od 500 do 10.000 PLN w celu spowodowania zgłoszenia. Grzywny nieuiszczone mogą być umorzone w całości lub części w przypadku dokonania zgłoszenia przez obowiązanego.", b) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu: "§ 2a. Na postanowienie o nałożeniu kary grzywny, o której mowa w § 2, przysługuje zażalenie."; 6) w art. 37 w § 2 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "W razie niezwrócenia certyfikatu okrętowego stosuje się art. 33 § 2 i § 2a."; 7) w art. 39 w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu: "Obowiązek ten nie dotyczy statków używanych do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości do 5 m, nieuprawiających żeglugi międzynarodowej."; 8) w art. 282 uchyla się § 4; 9) w art. 284 § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Postanowienie art. 282 § 3 stosuje się odpowiednio.". Art. 2. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. Nr 61, poz. 258, z 1994 r. Nr 113, poz. 547, z 1998 r. Nr 113, poz. 717, z 2000 r. Nr 109, poz. 1156 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2060) w art. 57 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) minimalny czas wypoczynku nie może być krótszy niż 77 godzin na tydzień oraz 10 godzin na dobę,". Art. 3. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156, z 2002 r. Nr 240, poz. 2060 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1936) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć, w drodze rozporządzenia, niektóre zadania organu inspekcyjnego w stosunku do statków sportowych o długości kadłuba do 24 m - związkowi sportowemu, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, Nr 102, poz. 1115, z 2002 r. Nr 4, poz. 31, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 93, poz. 820, Nr 130, poz. 1112 i Nr 207, poz. 1752 oraz z 2003 r. Nr 203, poz. 1966), kierując się względami uproszczenia procedur i specjalistycznym charakterem zadań realizowanych przez związki sportowe."; 2) w art. 14: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa, z zastrzeżeniem ust. 2a.", b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: "2a. W przypadku, o którym mowa w art. 7 ust. 4, opłaty, o których mowa w ust. 1, pobiera właściwy związek sportowy i stanowią one dochód tego związku.". Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 1, który wchodzi w życie z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 953--z dnia 9 czerwca 2003 r. o wyniku ogólnokrajowego referendum w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 954--z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie legalnych jednostek miar 955--z dnia 22 maja 2003 r. w sprawie upoważnienia Urzędu Dozoru Technicznego do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji w zawodach regulowanych należących do działu gospodarka ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 956--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie przeszkolenia wojskowego studentów i absolwentów szkół wyższych 957--z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie urlopów żołnierzy odbywających przeszkolenie wojskowe 958--z dnia 27 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad przeznaczania poborowych do służby wojskowej 959--z dnia 5 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ekwiwalentu konserwacyjnego oraz równoważnika mieszkaniowego, przysługujących osobom uprawnionym do osobnych kwater stałych i najemcom lokali mieszkalnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 960--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Wspólnocie Sióstr Służebnic Bożego Miłosierdzia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 961--z dnia 7 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków finansowania świadczeń zdrowotnych udzielanych w szpitalnym oddziale ratunkowym i zespole ratownictwa medycznego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 25 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 166, poz. 1610) Art. 1. W ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904, z 2001 r. Nr 128, poz. 1402 oraz z 2002 r. Nr 126, poz. 1068 i Nr 197, poz. 1662) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 21 uchyla się ust. 3 i 4; 2) po art. 21 dodaje się art. 211 w brzmieniu: "Art. 211. 1. Operatorom sieci kablowych wolno reemitować w sieciach kablowych utwory nadawane w programach organizacji radiowych i telewizyjnych wyłącznie na podstawie umowy zawartej z właściwą organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi. 2. W przypadku sporów związanych z zawarciem umowy, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepis art. 108 ust. 5."; 3) w art. 24 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Z zastrzeżeniem przepisu ust. 1, operatorom sieci kablowych wolno reemitować utwory nadawane przez inne organizacje radiowe lub telewizyjne dostępne na danym obszarze, jeżeli rozpowszechnianie w sieciach kablowych ma charakter równoczesny i integralny z nadaniem pierwotnym. Uprawnionym do utworów przysługuje prawo do wynagrodzenia."; 4) w art. 92 po wyrazie "21," dodaje się wyraz "211,"; 5) w art. 951 w ust. 2 wyrazy "art. 21 ust. 3 i 4" zastępuje się wyrazami "art. 211"; 6) w art. 108 w ust. 5 wyrazy "w art. 21 ust. 3" zastępuje się wyrazami "w art. 211 ust. 1". Art. 2. Przepis art. 24 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy art. 211, art. 92, art. 951 ust. 2 oraz art. 108 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oceny zgodności oraz zmianie niektórych ustaw 1) (Dz. U. Nr 170, poz. 1652) Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718 i Nr 130, poz. 1188) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1: a) w ust. 1: - pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) zasady funkcjonowania systemu oceny zgodności z zasadniczymi i szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi wyrobów;", - pkt 5 otrzymuje brzmienie: "5) zasady działania systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zasady dopuszczania do obrotu i stosowania w budownictwie wyrobów budowlanych określają odrębne przepisy."; 2) w art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) przepisy określające zasadnicze i szczegółowe wymagania dotyczące wyrobów;"; 3) po art. 3 dodaje się art. 3a w brzmieniu: "Art. 3a. System kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu obejmuje: 1) kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych wymagań; 2) postępowanie w sprawie wprowadzonych do obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami; 3) monitorowanie systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu."; 4) w art. 5: a) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie po raz pierwszy wyrobu użytkownikowi, konsumentowi bądź sprzedawcy przez producenta, jego upoważnionego przedstawiciela lub importera;", b) pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie: "5) upoważnionym przedstawicielu - należy przez to rozumieć osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w Unii Europejskiej, wyznaczoną przez producenta do działania w jego imieniu; 6) jednostce kontrolującej - należy przez to rozumieć jednostkę dokonującą sprawdzenia projektu wyrobu, wyrobu lub procesu jego wytwarzania oraz ustalenia ich zgodności z zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami;", c) pkt 8-10 otrzymują brzmienie: "8) certyfikacji - należy przez to rozumieć działanie jednostki certyfikującej, wykazujące, że należycie zidentyfikowany wyrób lub proces jego wytwarzania są zgodne z zasadniczymi lub szczegółowymi wymaganiami; 9) certyfikacie zgodności - należy przez to rozumieć dokument wydany przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą, potwierdzający, że wyrób i proces jego wytwarzania są zgodne z zasadniczymi wymaganiami; 10) deklaracji zgodności - należy przez to rozumieć oświadczenie producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela stwierdzające na jego wyłączną odpowiedzialność, że wyrób jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami;", d) pkt 14 i 15 otrzymują brzmienie: "14) normach zharmonizowanych - należy przez to rozumieć normy krajowe wprowadzające normy europejskie opracowane i zatwierdzone przez europejskie organizacje normalizacyjne na podstawie mandatu udzielonego przez Komisję Europejską, których numery i tytuły zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 15) dyrektywach nowego podejścia - należy przez to rozumieć dyrektywy Wspólnoty Europejskiej, uchwalone zgodnie z zasadami zawartymi w uchwale Rady Unii Europejskiej z dnia 7 maja 1985 r., w sprawie nowego podejścia do harmonizacji technicznej oraz normalizacji;", e) pkt 17 otrzymuje brzmienie: "17) szczegółowych wymaganiach - należy przez to rozumieć wymagania, które powinien spełniać wyrób wprowadzany do obrotu, określone w innych aktach prawnych Wspólnoty Europejskiej niż dyrektywy nowego podejścia.", f) uchyla się pkt 18; 5) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wprowadzane do obrotu wyroby podlegają ocenie zgodności z: 1) zasadniczymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 albo 2) szczegółowymi wymaganiami określonymi w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 10 ust. 1; 3) zasadniczymi i szczegółowymi wymaganiami określonymi w odrębnych ustawach."; 6) art. 7 otrzymuje brzmienie: "Art. 7. 1. Podczas dokonywania oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami wyrób może być poddawany: 1) badaniom przez: a) producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela, jeżeli nie jest wymagane przeprowadzenie badań przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy, b) notyfikowane laboratorium, jeżeli jest wymagane przeprowadzenie badań przez laboratorium niezależne od dostawcy i odbiorcy; 2) sprawdzeniu zgodności z zasadniczymi wymaganiami - przez notyfikowaną jednostkę kontrolującą; 3) certyfikacji - przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą. 2. Pozytywny wynik oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami dokonywanej przez notyfikowaną jednostkę certyfikującą stanowi podstawę do wydania producentowi lub jego upoważnionemu przedstawicielowi certyfikatu zgodności."; 7) w art. 8: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel, który poddał wyrób lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami i potwierdził ich zgodność, wystawia deklarację zgodności lub umieszcza oznakowanie CE, zgodnie z wymaganiami określonymi w dyrektywach nowego podejścia.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Zabrania się wprowadzania do obrotu wyrobów nieposiadających oznakowania CE, jeżeli zgodnie z aktami prawnymi wdrażającymi dyrektywy nowego podejścia wyroby te podlegają wyłącznie oznakowaniu CE."; 8) art. 9 i 10 otrzymują brzmienie: "Art. 9. 1. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności określi, w drodze rozporządzeń, zasadnicze wymagania dla wyrobów podlegających ocenie zgodności oraz procedury oceny zgodności, biorąc pod uwagę rodzaje wyrobów oraz stopień stwarzanych przez nie zagrożeń, a także inne wymagania zawarte w dyrektywach nowego podejścia. 2. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności określi, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, w szczególności metody badań, sposób oznakowania wyrobów oraz wzór znaku. Art. 10. 1. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności może określić, w drodze rozporządzeń, szczegółowe wymagania dla wyrobów, które mogą stwarzać zagrożenie albo służą ochronie lub ratowaniu życia, zdrowia, mienia lub środowiska, biorąc pod uwagę rodzaje wyrobów oraz stopień stwarzanych przez nie zagrożeń, a także inne wymagania zawarte w innych aktach prawnych Wspólnoty Europejskiej niż dyrektywy nowego podejścia. 2. Minister właściwy ze względu na przedmiot oceny zgodności, wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 1, określi, w zależności od rodzaju wyrobów, w szczególności sposoby identyfikacji i oznakowania wyrobów oraz warunki i tryb przeprowadzania badań."; 9) uchyla się art. 11; 10) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Domniemywa się, że wyroby, na których umieszczono oznakowanie CE lub dla których sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnienie zasadniczych wymagań w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska, są zgodne z zasadniczymi wymaganiami określonymi w obowiązujących przepisach."; 11) w art. 13: a) ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego ogłasza, co najmniej raz na kwartał, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" numery i tytuły nowo ustanowionych norm zharmonizowanych wraz z tytułami aktów prawnych wdrażających dyrektywy nowego podejścia i miejscem ich publikacji.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego ogłasza raz na 12 miesięcy, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" numery i tytuły ustanowionych w danym roku norm zharmonizowanych wraz z tytułami aktów prawnych wdrażających dyrektywy nowego podejścia i miejscem ich publikacji."; 12) po art. 13 dodaje się art. 13a w brzmieniu: "Art. 13a. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel są obowiązani przechowywać dokumentację dotyczącą wyrobów oraz wyników dokonanej oceny zgodności."; 13) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Centrum Akredytacji, w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o udzielenie akredytacji, jest obowiązane do zawiadomienia wnioskującej jednostki certyfikującej, kontrolującej lub laboratorium o udzieleniu bądź odmowie udzielenia akredytacji."; 14) w art. 16: a) ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Cofnięcie akredytacji następuje w przypadku nieusunięcia przez akredytowaną jednostkę certyfikującą lub kontrolującą albo akredytowane laboratorium przyczyn będących podstawą zawieszenia akredytacji.", b) ust. 8 otrzymuje brzmienie: "8. Centrum Akredytacji jest obowiązane informować ministrów i kierowników urzędów centralnych właściwych ze względu na przedmiot oceny zgodności o ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji jednostce notyfikowanej."; 15) w art. 29 uchyla się ust. 4; 16) w art. 36 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek ministrów i kierowników urzędów centralnych właściwych ze względu na przedmiot akredytacji, po uzyskaniu pozytywnej opinii Centrum Akredytacji o zgłoszonych kandydatach, w drodze zarządzenia, powołuje i odwołuje członków Komitetu Odwoławczego."; 17) w art. 37 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Za czynności związane z: 1) obowiązkową oceną zgodności wyrobów, 2) badaniami na potrzeby oceny zgodności wyrobów, 3) certyfikacją, 4) sprawdzaniem zgodności wyrobów z wymaganiami, dokonywane przez notyfikowane jednostki kontrolujące, 5) akredytacją jednostek certyfikujących, jednostek kontrolujących i laboratoriów - pobiera się opłaty."; 18) tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie: "System kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu"; 19) art. 38 i 39 otrzymują brzmienie: "Art. 38. 1. System kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu, zwany dalej "systemem", tworzą Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Prezesem UOKiK", i organy wymienione w ust. 2 i 3, zwane dalej "organami wyspecjalizowanymi". 2. Kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych wymagań prowadzą: 1) wojewódzcy inspektorzy Inspekcji Handlowej; 2) inspektorzy pracy; 3) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 4) organy Inspekcji Ochrony Środowiska; 5) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego; 6) organy nadzoru budowlanego; 7) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego; 8) dyrektorzy urzędów morskich. 3. Postępowania w zakresie wprowadzonych do obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami prowadzą: 1) Główny Inspektor Inspekcji Handlowej; 2) okręgowy inspektor pracy; 3) Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty; 4) wojewódzki inspektor ochrony środowiska; 5) Prezes Urzędu Transportu Kolejowego; 6) organy nadzoru budowlanego; 7) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego; 8) dyrektorzy urzędów morskich. Art. 39. 1. Prezes UOKiK jest organem monitorującym system. 2. Do zadań Prezesa UOKiK należy: 1) współpraca z organami wyspecjalizowanymi; 2) opiniowanie okresowych planów kontroli przeprowadzanych przez organy wyspecjalizowane; 3) przekazywanie organom wyspecjalizowanym informacji wskazujących, że wyrób wprowadzony do obrotu nie spełnia zasadniczych wymagań; 4) prowadzenie rejestru wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami, zwanego dalej "rejestrem", oraz gromadzenie informacji dotyczących systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu. 3. Do zadań organów wyspecjalizowanych należy: 1) prowadzenie kontroli spełniania przez wyroby zasadniczych wymagań i niezwłoczne informowanie Prezesa UOKiK o wynikach przeprowadzanych kontroli; 2) prowadzenie postępowań w sprawie wprowadzonych do obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami i przekazywanie Prezesowi UOKiK informacji o wszczęciu i zakończeniu tych postępowań; 3) niezwłoczne przekazywanie Prezesowi UOKiK kopii wydanych decyzji; 4) współpraca z Prezesem UOKiK; 5) przedstawianie Prezesowi UOKiK do zaopiniowania okresowych planów kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu; 6) sporządzanie i przekazywanie Prezesowi UOKiK rocznych sprawozdań z przeprowadzanych kontroli."; 20) po art. 39 dodaje się art. 39a i 39b w brzmieniu: "Art. 39a. 1. Prezes UOKiK prowadzi rejestr. 2. W rejestrze są gromadzone w szczególności: 1) dane umożliwiające identyfikację wyrobu; 2) informacje o: a) rodzaju i zakresie niezgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami, b) środkach, jakie zastosowano w odniesieniu do wyrobu niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami, c) zagrożeniach, jakie może spowodować wyrób niezgodny z zasadniczymi wymaganiami, wraz z określeniem tych zagrożeń. 3. Prezes UOKiK dokonuje wpisów do rejestru w przypadku wydania decyzji, o których mowa w art. 41c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3. 4. Prezes UOKiK, na wniosek organu wyspecjalizowanego lub z urzędu, usuwa wpis w rejestrze, w przypadku gdy: 1) osoba wprowadzająca wyrób do obrotu udowodni, że wycofała z obrotu wszystkie egzemplarze wyrobu niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami; wpis usuwa się nie wcześniej niż w terminie 6 miesięcy od zakończenia kontroli, o której mowa w art. 40 ust. 1; 2) niezgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami zostały usunięte; wpis usuwa się nie wcześniej niż przed upływem 12 miesięcy od dnia przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 41b ust. 2 i art. 41c ust. 9. 5. Informacje zawarte w rejestrze są publicznie dostępne. 6. Prezes UOKiK może w każdym czasie podać do publicznej wiadomości informacje zawarte w rejestrze. 7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia rejestru, mając na względzie w szczególności zapewnienie prawidłowości działania rejestru. Art. 39b. 1. Prezes UOKiK gromadzi informacje dotyczące systemu, w szczególności dotyczące wyników kontroli i prowadzonych postępowań. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, udostępnia się organom wyspecjalizowanym i organom celnym. 3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób przepływu informacji pomiędzy Prezesem UOKiK, organami wyspecjalizowanymi oraz organami celnymi, 2) wzory formularzy stosowanych przy gromadzeniu informacji dotyczących funkcjonowania systemu - mając na względzie potrzebę monitorowania systemu."; 21) art. 40 otrzymuje brzmienie: "Art. 40. 1. Organy wyspecjalizowane prowadzą kontrolę spełniania przez wyroby zasadniczych wymagań, zwaną dalej "kontrolą", z urzędu lub na wniosek Prezesa UOKiK. 2. W kontroli prowadzonej przez organ wyspecjalizowany może uczestniczyć, za jego zgodą, pracownik UOKiK upoważniony przez Prezesa UOKiK, do czynności którego stosuje się przepisy niniejszego rozdziału dotyczące osoby kontrolującej. 3. Do kontroli prowadzonej przez organy wyspecjalizowane, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się przepisy dotyczące zakresu działania tych organów."; 22) po art. 40 dodaje się art. 40a-40m w brzmieniu: "Art. 40a. Podmioty wymienione w art. 4, a także sprzedawcy wyrobów podlegających ocenie zgodności są obowiązani współdziałać, z należytą starannością, z organami wyspecjalizowanymi, w zakresie niezbędnym do ustalenia, czy wyrób spełnia zasadnicze wymagania. Art. 40b. 1. Organy wyspecjalizowane przeprowadzają kontrolę u podmiotów objętych zakresem kontroli, zwanych dalej "kontrolowanymi". 2. Kontrolowany oraz inne podmioty posiadające dowody lub informacje niezbędne do ustalenia, czy wyrób spełnia zasadnicze wymagania, są obowiązani do przekazania tych dowodów i udzielania informacji na żądanie organu prowadzącego kontrolę. 3. Żądanie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać: 1) określenie rodzaju dowodów oraz rodzaju i zakresu informacji, którego dotyczy; 2) wskazanie celu żądania; 3) określenie terminu udostępnienia dowodów lub udzielenia informacji; 4) pouczenie o skutkach nieudostępnienia żądanych dowodów lub informacji albo udostępnienia dowodów lub informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd. Art. 40c. 1. Jeżeli kontrolowany lub podmioty, o których mowa w art. 40b ust. 2, nie udzielą informacji lub nie współdziałają w toku kontroli, ustaleń dokonuje się na podstawie dowodów, danych lub informacji dostępnych organowi wyspecjalizowanemu przeprowadzającemu kontrolę. 2. Jeżeli kontrolowany lub podmioty, o których mowa w art. 40b ust. 2, przedstawią wprowadzające w błąd lub nieprawdziwe dowody, dane lub informacje, organ wyspecjalizowany przeprowadzający kontrolę pomija je przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy. 3. Kontrolowanego lub podmioty, o których mowa w art. 40b ust. 2, informuje się o skutkach działań określonych w ust. 1 i 2. Art. 40d. 1. Informacje uzyskane w toku kontroli przez organ wyspecjalizowany nie podlegają ujawnieniu, pod warunkiem że przekazujący je wskaże przyczynę, dla której wnioskuje o ich nieujawnienie, z zastrzeżeniem ust. 3. 2. Informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, rozumiane jako nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne oraz organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności, uzyskane w toku kontroli, mogą być wykorzystane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone, z zastrzeżeniem ust. 3. 3. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji oraz dowodów uzyskanych w toku kontroli, Prezes UOKiK lub organ wyspecjalizowany ujawni je w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia podjętych w postępowaniu rozstrzygnięć. Art. 40e. 1. Kontrolę przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub jego upoważnionego pracownika. 2. Kontrolowany lub jego upoważniony pracownik są obowiązani umożliwić wykonywanie kontroli, a w szczególności: 1) zapewnić wgląd w dokumenty objęte zakresem kontroli; 2) wydać za pokwitowaniem wyroby lub dokumenty, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli; 3) udzielić niezbędnej pomocy technicznej, jeżeli dokumenty będące przedmiotem kontroli zostały zapisane na elektronicznych nośnikach informacji; 4) udostępnić obiekty i pomieszczenia, w których znajdują się dokumenty i wyroby objęte zakresem kontroli; 5) udzielać wszelkich wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli; 6) udostępnić dokumenty w celu sporządzenia kopii; zgodność kopii z oryginałem dokumentu potwierdza kontrolowany. Art. 40f. 1. W toku kontroli osoba kontrolująca w szczególności może: 1) badać akta i dokumenty w zakresie objętym kontrolą; 2) dokonywać oględzin terenów, obiektów, pomieszczeń, wyrobów i innych rzeczy w zakresie objętym kontrolą; 3) legitymować osoby w celu stwierdzenia ich tożsamości, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby kontroli; 4) żądać udzielenia, w wyznaczonym terminie, pisemnych i ustnych wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli; 5) przesłuchiwać osoby w charakterze strony lub świadka, jeżeli jest to niezbędne do wyczerpującego wyjaśnienia okoliczności sprawy; 6) zasięgać opinii biegłych, jeżeli jest to niezbędne na potrzeby kontroli; 7) zabezpieczać dowody; 8) pobierać nieodpłatnie próbki wyrobów do badań; 9) zbierać inne niezbędne dowody w zakresie objętym kontrolą. 2. Osoba kontrolująca jest uprawniona do wstępu oraz poruszania się na terenie, w obiektach i pomieszczeniach kontrolowanego za okazaniem legitymacji służbowej oraz upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, bez obowiązku uzyskiwania przepustki określonej w regulaminie wewnętrznym. 3. Osoba kontrolująca podlega przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązującym w jednostce kontrolowanej. Art. 40g. 1. Przedmiotem kontroli może być wyrób, prawidłowość oznakowania wyrobu oraz dokumentacja techniczna wyrobu. 2. Osoba kontrolująca może w toku kontroli żądać od osoby zobowiązanej do przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności przedstawienia, w wyznaczonym terminie, w szczególności: 1) deklaracji zgodności; 2) nazwy i adresu producenta wyrobu; 3) wykazu uwzględnionych norm zharmonizowanych lub rozwiązań przyjętych w celu stwierdzenia zgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami; 4) ogólnego opisu wyrobu, schematu wyrobu oraz instrukcji obsługi wyrobu. 3. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do zgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami osoba kontrolująca może dodatkowo zażądać od osoby zobowiązanej do przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności przedstawienia, w wyznaczonym terminie, w szczególności: 1) sprawozdania z przeprowadzonych badań; 2) informacji o systemie zarządzania jakością. 4. W przypadku gdy kontrolowany wyrób stwarza zagrożenie dla życia, zdrowia, mienia lub środowiska, osoba kontrolująca może zażądać od osoby zobowiązanej do przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności przedstawienia, w wyznaczonym terminie, pełnej dokumentacji technicznej. 5. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 2-4, sporządzono w języku obcym, osoba kontrolująca może żądać, w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia kontroli, tłumaczenia tych dokumentów na język polski. Art. 40h. W przypadku gdy osoba zobowiązana do przechowywania dokumentów związanych z oceną zgodności nie przedstawi tych dokumentów osobie kontrolującej lub z przedstawionych dokumentów nie wynika, że wyrób spełnia zasadnicze wymagania, organ wyspecjalizowany może poddać wyrób badaniom lub zlecić ich przeprowadzenie akredytowanemu laboratorium w celu ustalenia, czy wyrób spełnia zasadnicze wymagania. Art. 40i. 1. W przypadku zabezpieczenia dowodów, pobrania próbek, dokonania oględzin lub przeprowadzenia innych czynności sporządza się protokół. 2. W celu poddania wyrobu badaniom, o których mowa w art. 40h, organ wyspecjalizowany pobiera nieodpłatnie próbki. 3. Równocześnie z pobraniem próbki wyrobu należy pobrać i zabezpieczyć dodatkową próbkę z tej samej partii wyrobu w ilości odpowiadającej ilości pobranej do badań (próbka kontrolna). 4. Próbka kontrolna jest przechowywana przez kontrolowanego, do czasu jej zwolnienia przez organ wyspecjalizowany, w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych wyrobu; w tym czasie nie może być wprowadzana do obrotu. 5. Próbki kontrolnej nie pobiera się, jeżeli: 1) pobranie próbki byłoby utrudnione ze względu na wartość, rodzaj lub ilość wyrobu; 2) przechowanie próbki w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości lub cech charakterystycznych wyrobu jest niemożliwe. 6. Po przeprowadzeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań, które dołącza się do protokołu kontroli. Art. 40j. 1. W przypadku stwierdzenia, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, opłaty związane z badaniami ponosi osoba, która wprowadziła wyrób do obrotu. 2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, organ wyspecjalizowany ustala na podstawie uzasadnionych kosztów badań, z uwzględnieniem rodzaju badanego wyrobu oraz stopnia skomplikowania i zakresu przeprowadzonych badań. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 4. W przypadku stwierdzenia, że wyrób spełnia zasadnicze wymagania, opłaty związane z badaniami ponosi Skarb Państwa. 5. Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 40k. 1. W przypadku gdy w wyniku kontroli organ wyspecjalizowany, który ją prowadził, stwierdzi, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, może, w drodze decyzji, na okres nie dłuższy niż 2 miesiące zakazać dalszego przekazywania wyrobu użytkownikowi, konsumentowi i sprzedawcy. 2. W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie wprowadzenia do obrotu wyrobu niezgodnego z zasadniczymi wymaganiami organ wyspecjalizowany prowadzący postępowanie może, w drodze decyzji, przedłużyć zakaz, o którym mowa w ust. 1, do czasu zakończenia postępowania. 3. W przypadku gdy organ wyspecjalizowany prowadzący postępowanie stwierdzi, że wyrób spełnia zasadnicze wymagania, uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1. Art. 40l. Organ wyspecjalizowany, który przeprowadził kontrolę, przekazuje Prezesowi UOKiK informacje dotyczące ustaleń kontroli, w szczególności informację, czy wyrób spełnia zasadnicze wymagania, a w przypadku stwierdzenia niezgodności z zasadniczymi wymaganiami - czy mogą być one usunięte. Art. 40m. W przypadku gdy przepisy szczególne dopuszczają możliwość, przed wprowadzeniem do obrotu, prezentowania na targach, wystawach i pokazach oraz w innych miejscach wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami, organy wyspecjalizowane mogą prowadzić kontrolę przestrzegania sposobu ich prezentowania, określonego przez te przepisy."; 23) art. 41 otrzymuje brzmienie: "Art. 41. 1. Postępowanie w sprawie wprowadzonych do obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami, zwane dalej "postępowaniem", wszczyna się z urzędu, w przypadku gdy ustalenia kontroli wskazują, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań. 2. Postępowanie nie może być prowadzone dłużej niż 4 miesiące."; 24) po art. 41 dodaje się art. 41a-41c w brzmieniu: "Art. 41a. 1. Stroną postępowania jest osoba, która wprowadziła do obrotu wyrób niezgodny z zasadniczymi wymaganiami, wobec której postępowanie zostało wszczęte. 2. Organizacja społeczna może występować z żądaniem dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu tylko w przypadku, gdy osoba będąca stroną postępowania jest członkiem tej organizacji. 3. Przepisy art. 40b ust. 2 i 3 oraz art. 40c i art. 40d stosuje się odpowiednio do stron postępowania. Art. 41b. 1. Organ prowadzący postępowanie może, w drodze postanowienia, wyznaczyć stronie postępowania termin na usunięcie niezgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami lub wycofanie wyrobu z obrotu. 2. Organ prowadzący postępowanie może przeprowadzić albo zlecić przeprowadzenie kontroli mającej na celu ustalenie, czy niespełnienie przez wyrób zasadniczych wymagań zostało faktycznie usunięte lub wyrób został wycofany z obrotu. Przepisy art. 40 ust. 2 i 3 oraz art. 40a-40l stosuje się odpowiednio. Art. 41c. 1. Do terminu określonego w art. 41 ust. 2 nie wlicza się okresów, o których mowa w art. 41b. 2. Organ prowadzący postępowanie wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli: 1) stwierdzi, że wyrób spełnia zasadnicze wymagania; 2) niezgodność wyrobu z zasadniczymi wymaganiami została usunięta albo wyrób został wycofany z obrotu; 3) postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. 3. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, a strona postępowania nie podjęła działań, o których mowa w art. 41b ust. 1, organ prowadzący postępowanie może, w drodze decyzji: 1) nakazać wycofanie wyrobu z obrotu; 2) zakazać dalszego przekazywania wyrobu użytkownikowi, konsumentowi i sprzedawcy; 3) ograniczyć dalsze przekazywanie wyrobu użytkownikowi, konsumentowi i sprzedawcy; 4) nakazać stronie postępowania powiadomić konsumentów lub użytkowników wyrobu o stwierdzonych niezgodnościach z zasadniczymi wymaganiami, określając termin i sposób ich powiadomienia. 4. W decyzji, o której mowa w ust. 3 pkt 1, organ prowadzący postępowanie może także nakazać odkupienie wyrobu na żądanie osób, które faktycznie nim władają. Przepisy o rękojmi za wady stosuje się odpowiednio. 5. W przypadku wydania decyzji stwierdzającej, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, organ prowadzący postępowanie może nakazać zniszczenie wyrobu na koszt strony postępowania, jeżeli w inny sposób nie może usunąć zagrożeń spowodowanych przez wyrób. 6. Środki, o których mowa w ust. 3-5, stosuje się w zależności od rodzaju stwierdzonych niezgodności wyrobu z zasadniczymi wymaganiami oraz stopnia zagrożenia powodowanego przez wyrób, mając na celu wyłącznie odwrócenie grożącego niebezpieczeństwa lub usunięcie już istniejącego oraz zapewnienie bezpieczeństwa, zdrowia i życia konsumentów. 7. Środki, o których mowa w ust. 3-5, mogą zostać wprowadzone na czas określony lub nieokreślony. 8. Jeżeli wymaga tego interes konsumentów lub użytkowników wyrobu, organ prowadzący postępowanie nadaje decyzji, o której mowa w ust. 3, rygor natychmiastowej wykonalności. 9. W celu stwierdzenia, czy decyzje, o których mowa w ust. 3, zostały wykonane, organ prowadzący postępowanie może przeprowadzić kontrolę. Przepisy art. 40 ust. 2 i 3 oraz art. 40a-40l stosuje się odpowiednio,"; 25) art. 42-47 otrzymują brzmienie: "Art. 42. W zakresie nieuregulowanym do postępowania w sprawie wprowadzonych do obrotu wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 43. 1. Jeżeli organ celny podczas kontroli celnej wyrobów, które mają być objęte procedurą dopuszczenia do obrotu w rozumieniu przepisów prawa celnego, stwierdzi, że istnieją uzasadnione okoliczności wskazujące, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, zatrzymuje wyrób i występuje do organu wyspecjalizowanego o wydanie opinii. 2. Jeżeli organ wyspecjalizowany wyda opinię, że wyrób nie spełnia zasadniczych wymagań, organ celny cofa wyrób za granicę albo, gdy cofnięcie nie jest możliwe, nadaje wyrobowi przeznaczenie celne powrotny wywóz. W przypadku gdy nie jest możliwe cofnięcie wyrobu albo jego powrotny wywóz, organ celny może dokonać sprzedaży wyrobu osobie, która zobowiąże się do dokonania jego powrotnego wywozu, albo nakazać zniszczenie wyrobu, jeżeli dokonanie jego sprzedaży będzie niemożliwe lub znacznie utrudnione. Organ celny może również wystąpić do sądu o orzeczenie przepadku wyrobu na rzecz Skarbu Państwa. 3. Jeżeli organ celny stwierdzi, że wyrób podlegający ocenie zgodności nie jest prawidłowo oznakowany, może podjąć działania określone w ust. 2 bez występowania o opinię do organu wyspecjalizowanego. 4. Koszty cofnięcia wyrobu, jego powrotnego wywozu, sprzedaży lub zniszczenia ponoszą solidarnie: osoba, która wprowadziła wyrób na polski obszar celny, osoba, która przyjęła odpowiedzialność za jego przywóz, bądź osoba, w posiadaniu której wyrób się znajduje. 5. W przypadku podjęcia działań, o których mowa w ust. 2, organy celne informują o nich Prezesa UOKiK. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb: 1) postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu wyrobów; 2) postępowania organów wyspecjalizowanych w zakresie wydawania opinii na wniosek organów celnych o spełnianiu przez zatrzymany wyrób zasadniczych wymagań; 3) informowania przez organy celne Prezesa UOKiK o działaniach podejmowanych w odniesieniu do wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami oraz zakres przekazywanych informacji - mając na uwadze w szczególności konieczność niezwłocznego przekazywania przez organy wyspecjalizowane opinii o wyrobie organom celnym oraz realizacji zadań wykonywanych przez Prezesa UOKiK w zakresie prowadzenia rejestru. Art. 44. Prezes UOKiK niezwłocznie informuje Komisję Europejską o decyzjach, o których mowa w art. 41c ust. 3 pkt 1-3 oraz ust. 5. Art. 45. Kto wprowadza do obrotu wyroby niezgodne z zasadniczymi wymaganiami, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 46. Kto umieszcza oznakowanie CE na wyrobie, który nie spełnia zasadniczych wymagań albo dla którego producent lub jego upoważniony przedstawiciel nie wystawił deklaracji zgodności, podlega grzywnie do 100.000 zł. Art. 47. Kto umieszcza na wyrobie znak podobny do oznakowania CE, mogący wprowadzić w błąd nabywcę i użytkownika tego wyrobu, podlega grzywnie do 100.000 zł."; 26) po art. 47 dodaje się art. 47a w brzmieniu: "Art. 47a. Kto wprowadza do obrotu wyrób podlegający oznakowaniu CE, a nieoznakowany takim oznakowaniem, podlega grzywnie do 100.000 zł."; 27) uchyla się art. 48; 28) uchyla się art. 62; 29) art. 65 otrzymuje brzmienie: "Art. 65. 1. Przepisy art. 6-8, art. 14, art. 21-24 i art. 44 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, chyba że wcześniej wejdzie w życie Protokół do Układu Europejskiego między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi w sprawie Oceny Zgodności i Dopuszczania Wyrobów Przemysłowych, zwany dalej "Protokołem". 2. Przepis art. 12 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, a dla wyrobów objętych zakresem Protokołu - od dnia jego wejścia w życie. 3. Przepis art. 43 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.". Art. 2. W ustawie z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362, Nr 128, poz. 1045 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 166, poz. 1360) w art. 8 w ust. 1 pkt 5a otrzymuje brzmienie: "5a) kontrola nad wyrobami wprowadzonymi do obrotu podlegającymi ocenie zgodności, w zakresie spełniania przez nie zasadniczych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, określonych w odrębnych przepisach,". Art. 3. W ustawie z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502) w art. 42 w ust. 2 w pkt 16 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 17 w brzmieniu: "17) wykonywania kontroli w zakresie zgodności z zasadniczymi wymaganiami wprowadzonych do obrotu wyrobów w odniesieniu do wyposażenia morskiego.". Art. 4. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 982, Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271) w art. 2 w ust. 1 w pkt 13 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 14 w brzmieniu: "14) kontrola wyrobów wprowadzonych do obrotu, podlegających ocenie zgodności, w zakresie spełniania przez nie zasadniczych wymagań dotyczących ochrony środowiska, określonych w przepisach odrębnych.". Art. 5. W ustawie z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 15, poz. 179 oraz z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 166, poz. 1360) w art. 23 w ust. 1 uchyla się pkt 1. Art. 6. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804) w art. 26 pkt 14a otrzymuje brzmienie: "14a) monitorowanie systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu w zakresie ich zgodności z zasadniczymi wymaganiami, zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652),". Art. 7. W ustawie z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 1 w ust. 2 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie: "2) wymagania, jakim musi odpowiadać aparatura w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, 3) zasady kontroli wprowadzonej do obrotu aparatury, w tym urządzeń telekomunikacyjnych."; 2) w art. 88 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Minister właściwy do spraw łączności może, w drodze rozporządzenia, ustalić dodatkowe wymagania w zakresie: 1) zapewniania ochrony tajemnicy telekomunikacji, 2) zabezpieczenia przed nieuprawnionym używaniem urządzeń, 3) umożliwienia dostępu do urządzeń lub sieci służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy, 4) przystosowania do używania przez osoby niepełnosprawne, 5) zdolności do współpracy z innymi urządzeniami telekomunikacyjnymi używanymi w sieci telekomunikacyjnej lub do niej dołączonymi, w szczególności niepowodowania uszkodzeń sieci telekomunikacyjnej lub zakłócania jej funkcjonowania - które, niezależnie od wymagań wymienionych w ust. 1, powinny być spełniane przez urządzenia, oraz określić termin, do którego mogą być używane urządzenia niespełniające wymagań ustalonych w rozporządzeniu, wprowadzone do obrotu przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, mając na uwadze prawidłowość funkcjonowania sieci telekomunikacyjnych."; 3) w art. 90 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Podmiot wprowadzający do obrotu urządzenie telekomunikacyjne jest obowiązany udzielić Prezesowi URTiP, na jego żądanie, wyjaśnień dotyczących przeznaczenia urządzenia telekomunikacyjnego oraz jego właściwości technicznych i eksploatacyjnych, a także wskazać zakres zastosowania, z zastrzeżeniem ust. 1a."; 4) w art. 94 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Wprowadzane do obrotu urządzenia telekomunikacyjne podlegające obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami powinny być oznakowane w sposób wskazujący na spełnianie przez nie zasadniczych wymagań. 2. Wprowadzanie do obrotu urządzeń telekomunikacyjnych podlegających obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, nieposiadających znaku potwierdzającego spełnianie zasadniczych wymagań, jest zabronione."; 5) w art. 118: a) w ust. 1 pkt 5a otrzymuje brzmienie: "5a) nieodpłatnego pobierania próbek wprowadzonej do obrotu aparatury, w tym urządzeń telekomunikacyjnych, w celu przeprowadzenia badań w zakresie spełniania przez aparaturę zasadniczych wymagań,", b) w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) wstęp do obiektów, nieruchomości i pomieszczeń, o których mowa w ust. 1,"; 6) uchyla się art. 120a; 7) w art. 121 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne powoduje zakłócenie pracy innej aparatury, spełniającej wymagania dotyczące kompatybilności elektromagnetycznej, Prezes URTiP może w decyzji, o której mowa w art. 119, nakazać: 1) czasowe wstrzymanie używania aparatury wywołującej zakłócenia, 2) zmianę sposobu używania aparatury, 3) zastosowanie środków technicznych prowadzących do eliminacji zakłócenia, na koszt podmiotu, któremu wydano decyzję - a także postanowić o czasowym zajęciu aparatury, w celu przeprowadzenia badań niezbędnych do ustalenia przyczyn zakłóceń. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu."; 8) w art. 124 w ust. 1 pkt 14a, 15, 16 i 16a otrzymują brzmienie: "14a) wprowadza do obrotu urządzenia telekomunikacyjne bez przekazania Prezesowi URTiP informacji w trybie i zakresie, o którym mowa w art. 90 ust. 1, 15) wprowadza do obrotu urządzenia telekomunikacyjne podlegające obowiązkowej ocenie zgodności z zasadniczymi wymaganiami, nieposiadające wymaganego dokumentu lub znaku potwierdzającego spełnianie zasadniczych wymagań albo oznakowane w sposób niewłaściwy lub fałszywie, 16) wprowadza do obrotu aparaturę niespełniającą wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej, 16a) nie wypełnia obowiązków nałożonych decyzją wydaną na podstawie art. 119,". Art. 8. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 63, poz. 636 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 155, poz. 1286 i Nr 166, poz. 1360) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W sprawach nieokreślonych w niniejszej ustawie, dotyczących przyrządów pomiarowych, stosuje się przepisy regulujące zagadnienia oceny zgodności wyrobów zawarte w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652), zwanej dalej "ustawą o ocenie zgodności"."; 2) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu: "Art. 2a. Przyrządy pomiarowe wprowadzone do obrotu w państwach członkowskich Unii Europejskiej, zgodnie z przepisami obowiązującymi w tych państwach, dopuszcza się do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.". Art. 9. W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. Nr 86, poz. 789) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Prezes UTK jest organem wyspecjalizowanym w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718, Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1652), wykonującym kontrolę wyrobów przeznaczonych do stosowania w infrastrukturze kolejowej, na bocznicach kolejowych, kolejach wąskotorowych oraz w metrze, związanych z prowadzeniem i bezpieczeństwem ruchu, a także wykonywaniem przewozów osób i towarów oraz eksploatacją pojazdów szynowych."; 2) w art. 15 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) mają prawo, w ramach kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu, wstępu do siedzib, obiektów i urządzeń przedsiębiorców produkujących, importujących lub wprowadzających wyroby do obrotu, a także do siedzib, obiektów i urządzeń zarządców, przewoźników kolejowych oraz użytkowników bocznic, oraz do: a) wizytowania obiektów handlowych, przemysłowych oraz magazynów, b) wizytowania miejsc pracy i innych obiektów, w których wyroby są oddawane do użytku, c) organizowania wyrywkowych kontroli na miejscu, d) pobierania próbek wyrobów oraz poddawania ich kontrolom i badaniom, e) żądania udostępnienia wszystkich niezbędnych informacji.". Art. 10. Wyroby podlegające obowiązkowej certyfikacji na znak bezpieczeństwa "B" i posiadające ten znak wydany na podstawie odrębnych przepisów, wprowadzane do obrotu po dniu uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, podlegają ocenie zgodności na podstawie przepisów ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 11. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie upoważnień zmienionych tą ustawą zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych na podstawie upoważnień w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2005 r. Art. 12. Przepis art. 2a ustawy wymienionej w art. 8 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Art. 13. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 7, który wchodzi w życie z dniem 1 października 2003 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy, ustawę z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, ustawę z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawę z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawę z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach oraz ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 30 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy 2) (Dz. U. Nr 178, poz. 1745) Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz. U. Nr 191, poz. 1596) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) "maszynie" - należy przez to rozumieć wszelkie maszyny i inne urządzenia techniczne, narzędzia oraz instalacje użytkowane podczas pracy, a także sprzęt do tymczasowej pracy na wysokości, w szczególności drabiny i rusztowania;"; 2) po § 8 dodaje się § 8a-8e w brzmieniu: "§ 8a. 1. Jeżeli tymczasowa praca na wysokości nie może być wykonana w sposób bezpieczny i zgodnie z warunkami ergonomicznymi z odpowiedniej powierzchni, wówczas: 1) należy dokonać wyboru odpowiedniego sprzętu roboczego, który zapewni bezpieczne warunki pracy; 2) należy zapewnić pierwszeństwo stosowania środków ochrony zbiorowej nad środkami ochrony indywidualnej; 3) parametry sprzętu, o którym mowa w pkt 1, muszą być dostosowane do charakteru wykonywanej pracy, dających się przewidzieć obciążeń oraz zapewniać bezpieczne przemieszczanie się pracowników; 4) należy dokonać wyboru najbardziej odpowiednich środków umożliwiających bezpieczny dostęp do miejsc tymczasowej pracy na wysokości, stosownie do różnicy wysokości i częstości jej pokonywania oraz czasu trwania użytkowania tych środków; 5) wybrany sprzęt roboczy, w tym środki, o których mowa w pkt 4, powinny umożliwiać ewakuację pracowników w przypadku wystąpienia niebezpieczeństwa; 6) przejście między środkami umożliwiającymi bezpieczny dostęp do miejsc tymczasowej pracy na wysokości i platformami, pomostami lub kładkami w obu ich kierunkach nie może stwarzać dla pracowników dodatkowego ryzyka upadku. 2. Tymczasowa praca na wysokości może być wykonywana tylko wtedy, gdy warunki pogodowe nie zagrażają bezpieczeństwu i zdrowiu pracowników. 3. Uwzględniając wyniki oceny ryzyka dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz w szczególności czas trwania pracy, a także uwarunkowania ergonomiczne występujące przy zastosowaniu wejść z wykorzystaniem lin i sprzętu do ustalania pozycji pracownika podczas pracy, należy zapewnić pracownikom siedziska z odpowiednim wyposażeniem. 4. W zależności od rodzaju sprzętu roboczego, który zapewni bezpieczne warunki pracy, należy zastosować: 1) właściwe środki mające na celu zminimalizowanie ryzyka pracowników, związanego ze stosowaniem tego sprzętu; 2) jeśli to konieczne, odpowiednie rozwiązania w celu zainstalowania zabezpieczeń zapobiegających upadkom pracowników wykonujących pracę na wysokości. 5. Zastosowane środki i rozwiązania, o których mowa w ust. 4, muszą być na tyle skuteczne, aby zapobiec upadkowi i obrażeniom pracownika wykonującego pracę na wysokości. 6. Wejścia z wykorzystaniem lin i sprzętu do ustalania pozycji pracownika podczas pracy mogą być stosowane tylko w warunkach, gdzie ocena ryzyka wskazuje, że praca może być wykonywana bezpiecznie i stosowanie innego, bezpieczniejszego sprzętu roboczego nie jest uzasadnione. 7. Środki ochrony zbiorowej zapobiegające upadkom mogą mieć przerwy jedynie w miejscach wejścia lub zejścia z drabin lub schodów. 8. Gdy wykonanie szczególnego zadania wymaga czasowego usunięcia środka ochrony zbiorowej zapobiegającego upadkom, wówczas: 1) muszą zostać zastosowane zastępcze, skuteczne środki ochronne; 2) zadanie nie może być realizowane, dopóki takie środki nie zostaną zastosowane; 3) natychmiast po całkowitym lub częściowym zakończeniu danego zadania środki ochrony zbiorowej zapobiegające upadkom muszą zostać ponownie zainstalowane. § 8b. 1. Do pracy na wysokości mogą być wykorzystywane drabiny jako stanowiska robocze, jedynie w warunkach, w których, biorąc pod uwagę wymagania określone w § 8a ust. 1, wykorzystanie innego, bardziej bezpiecznego sprzętu roboczego nie jest uzasadnione z powodu niskiego poziomu ryzyka i krótkotrwałego ich wykorzystania albo istniejących okoliczności, których pracodawca nie może zmienić. 2. Drabiny: 1) muszą być tak ustawione, aby zapewnić ich stateczność w trakcie użytkowania; 2) przenośne muszą opierać się na stabilnym, trwałym, posiadającym odpowiednie wymiary, nieruchomym podłożu w taki sposób, aby szczeble pozostawały w pozycji poziomej oraz były zabezpieczone przed przemieszczaniem, zanim będą użytkowane; 3) zawieszane muszą być zaczepione w bezpieczny sposób, tak aby zapobiec, z wyjątkiem drabin linowych, ich przemieszczaniu lub bujaniu; 4) używane jako środki dostępu muszą być dostatecznie długie, tak aby wystarczająco wystawały ponad platformę dostępu, chyba że zostały zastosowane inne środki zapewniające pewne uchwycenie poręczy; 5) wieloczęściowe łączone lub wysuwane muszą być używane w taki sposób, aby zapobiec przemieszczaniu się ich różnych części względem siebie; 6) przejezdne przed ich użyciem muszą być pewnie unieruchomione. 3. Drabiny muszą być używane w taki sposób, aby: 1) przez cały czas była zapewniona możliwość bezpiecznego uchwycenia poręczy i wsparcia pracowników; 2) w szczególności, jeśli ładunek ma zostać ręcznie przeniesiony na drabinie, nie może to przeszkadzać pracownikowi w bezpiecznym trzymaniu się poręczy. 4. Przenośne drabiny muszą być zabezpieczone przed przemieszczaniem się w trakcie ich użytkowania za pomocą urządzeń przeciwpoślizgowych przy górnych lub dolnych końcach podłużnic albo poprzez inne rozwiązania o równoważnej skuteczności. § 8c. 1. W przypadku rusztowań, gdy ich dokumentacja zawierająca obliczenia dla wybranego rusztowania nie jest dostępna lub dokumentacja ta nie obejmuje zastosowanej konstrukcji rusztowania, należy wykonać obliczenia dotyczące ich wytrzymałości i stateczności, chyba że rusztowania są montowane zgodnie z ogólnie uznawanym standardem ich montażu. 2. W zależności od złożoności danego rusztowania: 1) plan jego montażu, użytkowania i demontażu musi zostać opracowany przez kompetentną osobę; 2) plan, o którym mowa w pkt 1, może mieć formę standardowej instrukcji, uzupełnionej elementami odnoszącymi się do specjalistycznych szczegółów danego rusztowania. 3. Elementy nośne rusztowania muszą być zabezpieczone przed poślizgiem poprzez przytwierdzenie ich do powierzchni nośnej albo muszą posiadać urządzenia przeciwpoślizgowe lub być zabezpieczone za pomocą innych środków o równoważnej skuteczności działania, powierzchnia nośna zaś musi mieć wystarczającą nośność. 4. Należy zapewnić stateczność rusztowania. 5. Rusztowania przejezdne muszą być zabezpieczone odpowiednimi środkami uniemożliwiającymi przypadkowe ich przemieszczenie się w trakcie pracy na wysokości. 6. W przypadku gdy elementy rusztowania nie są gotowe do użytkowania, w szczególności podczas ich składania, demontażu lub zmiany, muszą być: 1) oznaczone znakami ostrzegawczymi, zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach, oraz 2) odpowiednio odgraniczone za pomocą środków uniemożliwiających dostęp do strefy niebezpiecznej określonej w odrębnych przepisach. 7. Rusztowania mogą być montowane, demontowane lub istotnie zmieniane tylko pod nadzorem i przez osoby posiadające uprawnienia określone w odrębnych przepisach. 8. Osoba nadzorująca i pracownicy montujący, demontujący lub istotnie zmieniający rusztowania muszą mieć udostępniony plan montażu i demontażu określony w ust. 2 pkt 1, włącznie z zawartymi w nim instrukcjami. § 8d. 1. Wymiary, kształt oraz układ pomostów rusztowania muszą: 1) być dostosowane do charakteru wykonywanej pracy i przenoszonego ciężaru; 2) zapewniać bezpieczną pracę i bezpieczne przejście. 2. Pomosty rusztowania muszą być zmontowane w taki sposób, aby: 1) ich elementy nie mogły się poruszać w trakcie użytkowania; 2) występujące przerwy między elementami pomostów i pionowymi środkami ochrony zbiorowej zapobiegającymi upadkom były bezpieczne. § 8e. 1. Korzystanie z wejść wykonywanych z wykorzystaniem lin oraz sprzęt do ustalania pozycji pracownika muszą być zgodne z następującymi warunkami: 1) system wejścia z wykorzystaniem lin oraz sprzęt do ustalania pozycji pracownika powinny składać się co najmniej z dwóch oddzielnie zakotwiczonych lin: a) jednej jako drogi wejścia, zejścia i podtrzymującej - lina robocza, b) drugiej jako ubezpieczającej - lina bezpieczeństwa; 2) pracownicy muszą być wyposażeni i używać odpowiednią uprząż oraz być przyczepieni za jej pomocą do liny bezpieczeństwa; 3) lina robocza musi: a) być wyposażona w bezpieczne środki wejścia i zejścia i b) mieć samoblokujący się system zapobiegający upadkowi pracownika w przypadku utraty przez niego kontroli nad swoimi ruchami; 4) lina bezpieczeństwa musi być wyposażona w ruchomy system zabezpieczenia pracownika przed upadkiem, który podąża za jego ruchami; 5) narzędzia i inne akcesoria używane przez pracownika muszą być mocno przytwierdzone do jego uprzęży lub siedziska albo w inny odpowiedni sposób; 6) praca musi być odpowiednio zaplanowana i nadzorowana, tak aby możliwe było natychmiastowe udzielenie pomocy pracownikowi w przypadku grożącego mu niebezpieczeństwa; 7) pracownicy powinni być odpowiednio przeszkoleni, szczególnie w zakresie wykonywanych czynności, w tym procedur ratunkowych. 2. W szczególnych przypadkach, gdy z oceny ryzyka wynika, że użycie drugiej liny spowodowałoby pracę bardziej niebezpieczną, użycie pojedynczej liny może być dopuszczalne, jeżeli zostały przedsięwzięte odpowiednie środki zapewniające bezpieczeństwo.". § 2. Sprzęt do tymczasowej pracy na wysokości powinien być do dnia 1 lipca 2006 r. dostosowany do wymagań określonych w § 8a-8e rozporządzenia wymienionego w § 1. § 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia Dyrektywy 2001/45/EWG zmieniającej Dyrektywę 89/655/EWG w sprawie minimalnych wymagań ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w stosunku do sprzętu używanego przez pracowników w miejscu pracy (Dz. U. WE L 195 z 19.7.2001, str. 46). 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 166, poz. 1608. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw 1). (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) Art. 1. W ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust. 4 dodaje się pkt 7 i 8 w brzmieniu: "7) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie po dniu 31 grudnia 2000 r., oraz dla przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840), 8) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na dzień uzyskania zezwolenia."; 2) w art. 7 ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie: "1. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do której Skarb Państwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej niż 5 osób, w tym: 1) po jednym przedstawicielu: ministra właściwego do spraw gospodarki, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, oraz wojewody - jako przedstawicieli Skarbu Państwa, 2) nie więcej niż dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy. 1a. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do której samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej niż 5 osób, w tym: 1) dwóch przedstawicieli samorządu województwa, 2) przedstawiciela ministra właściwego do spraw gospodarki, 3) nie więcej niż dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, z wyłączeniem samorządu województwa, których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy."; 3) art. 12 otrzymuje brzmienie: "Art. 12. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537)."; 4) uchyla się art. 13; 5) w art. 17 uchyla się ust. 2; 6) w art. 19: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa.", b) uchyla się ust. 2. Art. 2. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874 i Nr 110, poz. 1039) art. 1b otrzymuje brzmienie: "Art. 1b. 1. Ulgi i zwolnienia podatkowe w zakresie podatków i opłat lokalnych przyznane kościołom i związkom wyznaniowym regulują odrębne ustawy. 2. Zwolnienia z podatku od nieruchomości przyznane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych regulują przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840).". Art. 3. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228) uchyla się art. 5. Art. 4. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 5 dodaje się art. 5a w brzmieniu: "Art. 5a. Wartość pomocy regionalnej udzielonej osobowej spółce handlowej z tytułu inwestycji prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej oblicza się z uwzględnieniem wartości pomocy publicznej otrzymanej przez każdego ze wspólników tej spółki w zakresie podatku dochodowego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840)."; 2) po art. 44 dodaje się art. 44a w brzmieniu: "Art. 44a. Wspólnicy osobowych spółek handlowych prowadzących działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych na podstawie zezwolenia są zobowiązani do przedstawiania informacji niezbędnych do realizacji przez te spółki obowiązków wynikających z art. 39 ust. 2 i art. 44 ust. 1-3.". Art. 5. 1. Z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.: 1) w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5; 2) w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5. 2. Dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że: 1) maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi: a) 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej, b) 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r., c) 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.; 2) przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej, o której mowa w pkt 1, uwzględnia się koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę w ramach zezwolenia od dnia uzyskania zezwolenia; 3) przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej uwzględnia się całkowitą wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskał przedsiębiorca od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000; 4) do określenia wielkości pomocy publicznej z tytułu zwolnienia z podatku dochodowego przyjmuje się dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, pomniejszony o równowartość strat poniesionych na tej działalności przez przedsiębiorcę od dnia 1 stycznia 2001 r. 3. W przypadku cofnięcia zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia. 4. Przepisów wydanych na podstawie art. 13 i art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537), zwanej dalej "ustawą o pomocy publicznej", w części dotyczącej wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej, nie stosuje się w zakresie uregulowanym w ust. 1 i 2 oraz art. 10 i 11. 5. Małym lub średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1, jest, odpowiednio, mały lub średni przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą - Prawo działalności gospodarczej", z tym że: 1) w celu ustalenia spełnienia warunków, o których mowa w art. 54 ust. 1 i art. 55 ust. 1 ustawy - Prawo działalności gospodarczej, uwzględnia się liczbę zatrudnionych pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty), przychód netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych i sumę aktywów bilansu sporządzonego na koniec poprzedniego roku obrotowego każdej ze spółek, w której przedsiębiorca posiada prawo do co najmniej 25% udziału w zysku lub co najmniej 25% ogólnej liczby wkładów, udziałów lub akcji lub taką ich ilość, która uprawnia do co najmniej 25% głosów w zgromadzeniu wspólników lub walnym zgromadzeniu akcjonariuszy; 2) progów, o których mowa w art. 54 ust. 2 i art. 55 ust. 2 ustawy - Prawo działalności gospodarczej, nie uważa się za przekroczone, jeżeli: a) wspólnikami (akcjonariuszami) spółki są spółki inwestujące środki publiczne w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, spółki dokonujące inwestycji kapitałowych o charakterze czasowym lub inwestorzy kwalifikowani w rozumieniu art. 4 pkt 21 lit. a-e ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447, z późn. zm. 4)) i żaden podmiot nie jest podmiotem dominującym w tej spółce w rozumieniu tej ustawy albo b) kapitał zakładowy spółki jest rozproszony w taki sposób, że nie jest możliwe określenie, do kogo należą udziały (akcje), a spółka ta złoży oświadczenie, że może zasadnie przypuszczać, że jej udziały (akcje) nie należą w co najmniej 25% do jednego podmiotu lub łącznie do kilku podmiotów, które nie są małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu niniejszego ustępu; 3) za małego lub średniego przedsiębiorcę uznaje się także spółkę cywilną, która spełnia warunki określone w art. 54 lub art. 55 ustawy - Prawo działalności gospodarczej oraz warunki określone w pkt 1 i 2. 6. Począwszy od roku obrotowego następującego po roku, w którym: 1) zostało zbytych 100% wkładów, udziałów lub akcji przedsiębiorcy będącego małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5, 2) spółka będąca małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5 połączyła się z inną spółką, 3) nastąpiło nabycie przedsiębiorstwa od przedsiębiorcy będącego małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu ust. 5 - przedsiębiorca traci prawo do zwolnień podatkowych, o których mowa w ust. 1. 7. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 albo 2, jest osobową spółką handlową albo spółką cywilną, uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują w okresie ważności zezwolenia wspólnikom tej spółki. 8. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 2, jest osobową spółką handlową albo spółką cywilną, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy publicznej, o której mowa w ust. 2, ustala się: 1) odrębnie w odniesieniu do każdego wspólnika tej spółki proporcjonalnie do wielkości jego udziału w zyskach spółki; 2) z uwzględnieniem wielkości pomocy publicznej otrzymanej przez tę spółkę. Art. 6. 1. Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. 2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca może wnosić także o zmianę warunków zezwolenia, w szczególności w zakresie poziomu zatrudnienia i wielkości nakładów inwestycyjnych. 3. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może odmówić zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1, jeżeli przedsiębiorca wnosi o zmianę przedmiotu działalności gospodarczej, która w istotny sposób narusza lub grozi naruszeniem konkurencji przez uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub produkcji niektórych towarów. 4. Do zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1-3, nie stosuje się art. 19 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1. 5. Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, upływa z dniem 31 grudnia 2007 r. Art. 7. 1. Wpływy z podatku dochodowego od osób prawnych lub z podatku dochodowego od osób fizycznych, w części określonej w ust. 2, od podatnika będącego przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 1 albo 2, działającego na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. i zmienionego stosownie do art. 6, są gromadzone na rachunku środków specjalnych, którego dysponentem jest właściwy dla danego podatnika urząd skarbowy. Jeżeli podatnik ten jest wspólnikiem osobowej spółki handlowej lub spółki cywilnej, na rachunku środków specjalnych są gromadzone wpływy z podatku dochodowego podatnika z tytułu pozostawania wspólnikiem tej spółki. 2. Wpływy z podatku dochodowego od dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, podlegające przekazaniu na rachunek środków specjalnych, stanowią różnicę między kwotą podatku należnego i zapłaconego przez podatnika w terminie złożenia deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu a kwotą podatku, która podlegałaby zapłacie przy uwzględnieniu zwolnień wynikających z art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. 3. Przekazanie na rachunek środków specjalnych wpływów, o których mowa w ust. 2, następuje po złożeniu przez podatnika informacji, zgodnie z wzorem określonym w ust. 10 pkt 3, w szczególności o wysokości zwolnień, o których mowa w ust. 2. 4. Informacja, o której mowa w ust. 3, składana jest do urzędu skarbowego w terminie składania deklaracji o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za każdy okres obejmujący okres, za który wpływy z podatku dochodowego lub ich część podlegały przekazaniu na rachunek środków specjalnych, w formie załącznika do tej deklaracji. 5. Ze środków specjalnych, o których mowa w ust. 1, są dokonywane wpłaty do budżetu państwa w wysokości odpowiadającej kwotom udzielonych dotacji do nowych inwestycji, o których mowa w art. 8. 6. Środki specjalne, o których mowa w ust. 1, są: 1) tworzone w okresie, na jaki zostały ustanowione poszczególne strefy; 2) gromadzone przez urzędy skarbowe na wydzielonym w tym celu oprocentowanym rachunku bankowym w Banku Gospodarstwa Krajowego. 7. Wpłaty każdego podatnika, stanowiące środki specjalne, są gromadzone na oddzielnym subkoncie środków specjalnych. 8. Środki pieniężne zgromadzone na subkontach środków specjalnych niewykorzystane w okresie nie dłuższym niż 6 lat od upływu okresu, na jaki została ustanowiona strefa, zostaną przekazane na rachunek budżetu państwa. 9. Kwoty uzyskane z tytułu oprocentowania środków specjalnych są przekazywane na pokrycie prowizji z tytułu prowadzenia rachunków środków specjalnych przez Bank Gospodarstwa Krajowego oraz kosztów ponoszonych przez urzędy skarbowe. Kwota prowizji Banku Gospodarstwa Krajowego nie może stanowić więcej niż 20% wysokości oprocentowania środków specjalnych. 10. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób, tryb i terminy przekazywania i rozliczania wpływów z podatku dochodowego na środki specjalne, z uwzględnieniem terminów dokonywania wpłat podatku dochodowego i terminów ostatecznych rozliczeń; 2) sposób dysponowania środkami specjalnymi, z uwzględnieniem efektywności wykorzystania środków specjalnych; 3) wzór informacji, o której mowa w ust. 3, wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełniania, terminu i miejsca jej składania. Art. 8. 1. W okresie od 2006 r. do 2023 r. jest tworzona w ustawie budżetowej rezerwa celowa w kwocie określonej przez ministra właściwego do spraw gospodarki, lecz nie większej niż suma środków specjalnych, o których mowa w art. 7, wykazanych przez urzędy skarbowe na dzień 30 czerwca poprzedniego roku, z wyłączeniem wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy. 2. Rezerwa celowa, o której mowa w ust. 1, jest przeznaczona na dotacje do nowych inwestycji, nieuwzględnionych przy obliczaniu kosztów inwestycji, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2, w wysokości nieprzekraczającej maksymalnej wielkości pomocy publicznej przewidzianej dla obszarów określonych na podstawie art. 13 ustawy o pomocy publicznej. 3. Dotacji do nowej inwestycji w rozumieniu art. 7 pkt 11 ustawy o pomocy publicznej, realizowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, udziela się, z zastrzeżeniem ust. 11: 1) podatnikowi, o którym mowa w art. 7 ust. 1, albo przedsiębiorcy, który na podstawie art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 5)) wstąpił we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształconego podmiotu - w razie przekształcenia podatnika wymienionego w art. 7 ust. 1; 2) przedsiębiorcy, w którego kapitale zakładowym podatnik lub przedsiębiorca, o których mowa w pkt 1, posiada udział wynoszący co najmniej 25%; 3) przedsiębiorcy, w którego kapitale zakładowym podmiot dominujący w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 5 pkt 2 lit. a, wobec podatnika lub przedsiębiorcy, o których mowa w pkt 1, posiada udział wynoszący co najmniej 90%. 4. Dotacja do nowej inwestycji, o której mowa w ust. 2, nie może przekraczać kwoty środków specjalnych, o których mowa w art. 7, zgromadzonych na subkoncie środków specjalnych wyodrębnionym dla danego podatnika, według stanu na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego rok, w którym został złożony wniosek o dotację, z wyłączeniem wpłaconych do tego dnia zaliczek na podatek dochodowy, i jest udzielana w okresie nie dłuższym niż okres, o którym mowa w art. 7 ust. 8. 5. Otrzymana dotacja do nowej inwestycji nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. 6. Organem udzielającym dotacji do nowej inwestycji jest minister właściwy do spraw gospodarki. 7. Dotacja do nowej inwestycji jest udzielana na wniosek podatnika albo przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 3, z tym że w przypadku wniosku składanego przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 3 pkt 2 lub 3, jest konieczne wyrażenie zgody przez podatnika albo przedsiębiorcę, o których mowa w ust. 3 pkt 1. 8. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) wzór wniosku, o którym mowa w ust. 7, oraz wymagane dokumenty, 2) szczegółowy tryb i termin składania i rozpatrywania wniosku, o którym mowa w ust. 7 - mając na względzie zapewnienie sprawnego udzielania dotacji. 9. Podstawą udzielenia dotacji jest umowa zawarta przez ministra właściwego do spraw gospodarki z otrzymującym dotację. 10. Umowa, o której mowa w ust. 9, określa wartość i harmonogram inwestycji oraz liczbę zatrudnionych pracowników. Umowa określa także wielkość i przeznaczenie oraz zasady rozliczania dotacji i przyczyny zwrotu udzielonej dotacji. 11. Minister właściwy do spraw gospodarki może odmówić, w drodze decyzji, udzielenia dotacji, o której mowa w ust. 2, jeżeli jej udzielenie w istotny sposób mogłoby naruszyć lub grozić naruszeniem konkurencji przez uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub produkcji niektórych towarów. Art. 9. 1. Zwrot nadpłaty podatku dochodowego podatnikowi, o którym mowa w art. 7 ust. 1, w części tego podatku przekazanej na rachunek środków specjalnych, następuje ze środków zgromadzonych na subkoncie środków specjalnych wyodrębnionym dla danego podatnika - do wysokości zgromadzonych środków. 2. Do zwrotu nadpłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Art. 10. 1. Zwalnia się z podatku od nieruchomości grunty, budowle i budynki, które są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, zmienionego stosownie do przepisów art. 6, przez przedsiębiorcę, do którego stosuje się art. 5 ust. 2, w okresie ważności tego zezwolenia. 2. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1, stanowią regionalną pomoc publiczną na wspieranie nowych inwestycji w rozumieniu ustawy o pomocy publicznej. 3. Wielkość zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, wlicza się do maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej określonej w art. 5 ust. 2. 4. Wysokość zwolnienia określa się według stanu gruntów, budowli i budynków będących podstawą obliczenia podatku za rok 2000 i według stawek podatku obowiązujących w roku 2000 w danej gminie. 5. Gmina, która w danym roku podatkowym nie uzyskała dochodów na skutek zwolnienia przedsiębiorców, o których mowa w ust. 1, z podatku od nieruchomości, otrzymuje w następnym roku z budżetu państwa część rekompensującą subwencji ogólnej na wyrównanie ubytku dochodów, wynikającego ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w wysokości tego zwolnienia. 6. Kwotę przeznaczoną na część rekompensującą subwencji, o której mowa w ust. 5, określa dla każdego roku budżetowego ustawa budżetowa. 7. Minister właściwy do spraw gospodarki określa corocznie, w drodze rozporządzenia, wykaz gmin, o których mowa w ust. 5, którym przysługuje część rekompensująca subwencji ogólnej za rok poprzedni, mając na uwadze sprawne przekazanie subwencji. 8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia: 1) sposób ustalania i tryb przekazywania części rekompensującej subwencji ogólnej, o której mowa w ust. 5, 2) szczegółowe dane niezbędne do ustalenia wysokości utraconych dochodów gmin z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości, 3) wzór wniosku o przyznanie części rekompensującej subwencji ogólnej, o której mowa w ust. 5, oraz termin jego składania - mając na uwadze sprawne przekazywanie subwencji. 9. Kwoty części rekompensującej subwencji ogólnej minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje gminom w terminie do dnia 25 listopada roku, w którym gmina złożyła wniosek, za rok poprzedni. 10. Do części rekompensującej subwencji ogólnej dla gmin, o której mowa w ust. 5, w zakresie prawidłowości sporządzania wniosku oraz zwrotu nienależnie otrzymanych kwot, stosuje się przepisy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. Art. 11. 1. Umorzenie przez organ gminy zaległości z tytułu podatku od nieruchomości należnego za okres od dnia 1 stycznia 2001 r. od gruntów, budowli i budynków zajętych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, który zawarł przed dniem 1 stycznia 2001 r. umowę, porozumienie lub list intencyjny, którego stroną jest gmina, na terenie której położone są grunty, budowle lub budynki, w którym gmina zobowiązała się zwolnić tego przedsiębiorcę z podatku od nieruchomości, zaniechać poboru tego podatku lub umorzyć zaległości z tytułu tego podatku, dokonane po dniu, w którym nastąpiło poniesienie kosztów inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej, stanowi regionalną pomoc publiczną na wspieranie nowych inwestycji w rozumieniu ustawy o pomocy publicznej. 2. Wielkość umorzenia, o którym mowa w ust. 1, wlicza się do maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej określonej w art. 5 ust. 2. Art. 12. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem: 1) art. 4, art. 6 i art. 11 - które wchodzą w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia; 2) art. 2 i art. 10 - które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, ustawę z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw oraz ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055. 3) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 86, poz. 789 i Nr 128, poz. 1176. 4) Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774, Nr 124, poz. 1151 i Nr 170, poz. 1651. 5) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 25 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 210, poz. 2044) Na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2002 r. w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. Nr 120, poz. 1022) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 3 w ust. 1 w pkt 2 lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) udokumentowały trzyletnią praktykę w księgowości oraz posiadają wykształcenie wyższe magisterskie uzyskane na jednym z kierunków ekonomicznych o specjalności rachunkowość, w jednostkach organizacyjnych uprawnionych, zgodnie z odrębnymi przepisami, do nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych, b) udokumentowały trzyletnią praktykę w księgowości, posiadają wykształcenie wyższe magisterskie lub równorzędne oraz ukończyły studia podyplomowe z zakresu rachunkowości w jednostkach organizacyjnych uprawnionych, zgodnie z odrębnymi przepisami, do nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych,"; 2) w § 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje certyfikat księgowy obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, których kwalifikacje do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zostały uznane zgodnie z przepisami o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych."; 3) w § 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Osoby, które po otrzymaniu certyfikatu księgowego lub świadectwa kwalifikacyjnego zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwa popełnione umyślnie oraz za czyny określone w rozdziale 9 ustawy, nie są uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych." 4) § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. Za praktykę w księgowości, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, uważa się wykonywanie - na podstawie stosunku pracy, umowy cywilnoprawnej, umowy spółki lub w związku z prowadzeniem ewidencji własnej działalności gospodarczej - czynności: 1) o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2, 4 lub 5 ustawy, na zasadach w niej określonych, lub 2) w ramach badania sprawozdania finansowego, pod nadzorem biegłego rewidenta."; 5) w § 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Osoby ubiegające się o wydanie certyfikatu księgowego lub o zakwalifikowanie do egzaminu na podstawie § 3 ust. 1 składają do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, za pośrednictwem Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów: 1) podanie o wydanie certyfikatu księgowego lub o zakwalifikowanie do egzaminu, zawierające następujące dane: numer PESEL, a w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego - numer i rodzaj dokumentu potwierdzającego tożsamość, oraz imiona i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, adres zamieszkania, 2) dokumenty potwierdzające posiadanie praktyki w księgowości, 3) oświadczenie o spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, 4) dokumenty w tym dyplom lub świadectwo, potwierdzające posiadane wykształcenie, określone w § 3 ust. 1 pkt 2."; 6) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Uczestnik egzaminu przed wejściem na salę egzaminacyjną okazuje dowód osobisty lub inny dokument tożsamości zawierający numer PESEL, a w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego dokument potwierdzający tożsamość."; 7) w § 15 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) numer PESEL, a w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego - numer i rodzaj dokumentu potwierdzającego tożsamość.". § 2. Wnioski o wydanie certyfikatu księgowego złożone i nierozpatrzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są rozpatrywane zgodnie z dotychczasowymi przepisami. § 3. Przepis § 1 pkt 2 stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 28 listopada 2003 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U. Nr 210, poz. 2048) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z późn. zm. 1)) prostuje się następujące błędy: 1) w ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 166, poz. 1609) w art. 7 w pkt 18 w lit. b zamiast wyrazów "powoływania i odwoływania kierownika organu" powinny być wyrazy "powoływania i odwoływania organu"; 2) w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2003 r. w sprawie oceny wypełniania obowiązku prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej (Dz. U. Nr 180, poz. 1765) w § 2 w pkt 4 w lit. b zamiast wyrazów "dla gatunków" powinny być wyrazy "lub gatunków"; 3) w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2003 r. w sprawie dokumentacji prowadzonej przez uprawnionego do rybactwa (Dz. U. Nr 180, poz. 1766) w § 6 w ust. 5 zamiast wyrazów "obwodu rybackiego charakterystyką" powinny być wyrazy "obwodu rybackiego, charakterystyką". Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1608--z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych 1609--z dnia 23 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw 1610--z dnia 25 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych 1611--z dnia 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej 1612--z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1613--z dnia 18 września 2003 r. w sprawie określenia wysokości odsetek ustawowych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1614--z dnia 19 września 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Bojadła w województwie lubuskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1615--z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie reorganizacji Instytutu Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych "Metalchem" w Toruniu 1616--z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania i trybu przekazywania gminom dotacji celowej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1617--z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu zoonoz, procedur ich monitorowania oraz sposobów postępowania w przypadku wystąpienia chorób lub wykrycia biologicznych czynników chorobotwórczych 1618--z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru świadectwa zdrowia dla zwierząt wprowadzanych na rynek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1619--z dnia 15 września 2003 r. w sprawie określenia listy państw, których obywatele są obowiązani posiadać wizę lotniskową ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1620--z dnia 15 września 2003 r. w sprawie zmiany nazwy Instytutu Reumatologicznego w Warszawie ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 1621--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie trybu postępowania w sprawach podziału czasu rozpowszechniania audycji referendalnych, sposobu przygotowania i rozpowszechniania tych audycji oraz sposobu upowszechniania informacji o terminach rozpowszechniania audycji referendalnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1651--z dnia 27 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz niektórych innych ustaw 1652--z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oceny zgodności oraz zmianie niektórych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1653--z dnia 16 września 2003 r. w sprawie zwrotu lub umarzania należności celnych. 1654--z dnia 23 września 2003 r. w sprawie zwolnienia obywateli niektórych państw z obowiązku posiadania wizy tranzytowej przy przejazdach przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1655--z dnia 23 września 2003 r. w sprawie standardów kształcenia nauczycieli. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1656--z dnia 26 września 2003 r. w sprawie przyznawania renty socjalnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1657--z dnia 25 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Instytut Maszyn Spożywczych" w Warszawie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1658--z dnia 17 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury 1659--z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia sądów gospodarczych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1660--z dnia 23 września 2003 r. sygn. akt K 20/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1834--z dnia 10 września 2003 r. o wypowiedzeniu Konwencji osiedleńczej między Polską a Turcją, podpisanej w Ankarze dnia 29 sierpnia 1931 r. 1835--z dnia 11 września 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Indii o ekstradycji 1836--z dnia 19 września 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Francuskiej o uzupełnieniu i ułatwieniu stosowania Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. 1837--z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny 1838--z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych 1839--z dnia 19 września 2003 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych 1840--z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw 1). ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1841--z dnia 28 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu pokrywania kosztów związanych z utworzeniem i działalnością studiów wojskowych w wyższych szkołach morskich ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1842--z dnia 27 października 2003 r. w sprawie sposobów postępowania w przypadku stwierdzenia, że aparatura wytwarzająca pole elektromagnetyczne powoduje zakłócenia pracy innej aparatury ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1843--z dnia 22 października 2003 r. w sprawie wysokości i terminów uiszczania opłat za wydanie lub zmianę zezwolenia telekomunikacyjnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1844--z dnia 23 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Spółdzielczy Instytut Badawczy" w Warszawie 1845--z dnia 28 października 2003 r. w sprawie planów gotowości zwalczania chorób zakaźnych zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1846--z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego oraz sposobu i miejsca ich udostępniania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1847--z dnia 21 października 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu nadawania uprawnień inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie o energii promieniowania do 300 keV w celach medycznych OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1848--z dnia 23 października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo spółdzielcze. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 17 września 2003 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 182, poz. 1784) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) organizację i sposób kierowania ruchem drogowym; 2) osoby upoważnione do wykonywania czynności związanych z dawaniem poleceń i sygnałów uczestnikom ruchu lub innym osobom znajdującym się na drodze; 3) okoliczności, szczegółowe warunki i sposób wykonywania czynności, o których mowa w pkt 2. § 2. 1. Do kierowania ruchem na drogach są uprawnione osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, zwanej dalej "ustawą". 2. Do dawania poleceń i sygnałów uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze upoważnieni są ponadto: 1) osoba odpowiedzialna za utrzymanie porządku podczas przemarszu procesji, pielgrzymki lub konduktu pogrzebowego - jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ich bezpiecznego przemarszu; 2) strażak Państwowej Straży Pożarnej - podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej; 3) umundurowany funkcjonariusz Biura Ochrony Rządu - podczas wykonywania czynności związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa osób ochranianych; 4) umundurowany i odpowiednio oznakowany pracownik nadzoru ruchu komunikacji miejskiej. 3. Osoby, o których mowa w ust. 2 oraz w art. 6 ust. 1 pkt 3-7 ustawy, kierują ruchem, wydając polecenia lub sygnały do zatrzymania się uczestników ruchu. § 3. 1. Znaczenie poleceń i sygnałów podawanych przez osoby kierujące ruchem określają przepisy w sprawie znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu. 2. Polecenia i sygnały, o których mowa w ust. 1, powinny być jednoznaczne i zrozumiałe dla osób, dla których są przeznaczone. 3. Sposób podawania poleceń i sygnałów do kierowania ruchem na skrzyżowaniu przez osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 4. 1. Sygnały lub polecenia, o których mowa w § 3, uprawniona osoba podaje za pomocą tarczy do zatrzymywania pojazdów, a w warunkach niedostatecznej widoczności - latarki wyposażonej w światło czerwone i zielone. 2. Przepis ust. 1 nie dotyczy: 1) osób, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 ustawy, kierujących ruchem na skrzyżowaniu i w obrębie przejazdu kolejowego; osoby te, kierując ruchem na skrzyżowaniu w warunkach niedostatecznej widoczności, mogą używać latarki wyposażonej w światło czerwone; 2) osoby nadzorującej bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy. § 5. Pracownik kolejowy na przejeździe kolejowym, dla zwrócenia uwagi na podawane za pomocą tarczy do zatrzymywania pojazdów lub latarki ze światłem czerwonym sygnały lub polecenia, może dodatkowo używać trąbki sygnalizacyjnej lub gwizdka. § 6. 1. Osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy, powinna być, podczas podawania poleceń i sygnałów, wyposażona w: 1) ubiór składający się z płaszcza i nakrycia głowy barwy pomarańczowoczerwonej z żółtymi elementami odblaskowymi oraz 2) prostokątną specjalną tarczę barwy żółtej z umieszczonym w polu ośmiokątnym znakiem barwy czerwonej z napisem "STOP". 2. Sygnały lub polecenia dla kierujących pojazdami osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię podaje za pomocą tarczy, o której mowa w ust. 1 pkt 2. 3. Osoba, o której mowa w ust. 1, przed podaniem sygnału do wstrzymania ruchu pojazdów, jest obowiązana: 1) wejść na przejście dla pieszych z uniesioną tarczą, w sposób niezmuszający kierujących do gwałtownego hamowania; płaszczyzna tarczy powinna być skierowana w stronę jadących pojazdów; 2) zezwolić pieszym na przejście przez jezdnię dopiero po upewnieniu się, że pojazdy się zatrzymały; 3) zejść z przejścia dopiero po opuszczeniu jezdni przez pieszych; oznacza to zezwolenie na kontynuowanie jazdy pojazdów. 4. Szczegółową specyfikację techniczną oraz wzór płaszcza ostrzegawczego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 5. Szczegółową specyfikację techniczną dotyczącą znaków do zatrzymywania pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 7. 1. Osoby, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3b ustawy, powinny być, podczas podawania poleceń i sygnałów w zakresie kierowania ruchem na drodze, wyposażone w kamizelki barwy żółtej z elementami odblaskowymi oraz wyróżnikiem określającym formację, do której przynależą - odpowiadające wymaganym warunkom technicznym. 2. Osoby, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz w art. 6 ust. 1 pkt 4, 5 i 7 ustawy, powinny być, podczas podawania poleceń i sygnałów w zakresie kierowania ruchem na drodze, wyposażone w kamizelki barwy pomarańczowej z elementami odblaskowymi oraz wyróżnikiem określającym przedsiębiorcę, którego są pracownikami, lub rodzaj wykonywanych czynności na drodze - odpowiadające wymaganym warunkom technicznym. 3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do osoby, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy, o ile polecenia i sygnały w zakresie kierowania ruchem na drodze podaje ona bez wychodzenia z autobusu. § 8. Osoby, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2 i 4 oraz w art. 6 ust. 1 pkt 4-7 ustawy, mogą wykonywać czynności związane z kierowaniem ruchem drogowym pod warunkiem ukończenia szkolenia, o którym mowa w § 9 ust. 1. § 9. 1. Szkolenie w zakresie kierowania ruchem drogowym organizuje właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji lub policyjny ośrodek szkolenia według programu określonego przez Komendanta Głównego Policji; w przypadku szkolenia pracowników kolei program jest ponadto uzgadniany z zarządem kolei. 2. Koszty szkolenia ponosi: 1) pracodawca - w przypadku osoby przez niego zatrudnionej; 2) osoba zainteresowana - w innych przypadkach. 3. Szkolenie strażaków Państwowej Straży Pożarnej z zakresu, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się w szkołach i ośrodkach szkolenia Państwowej Straży Pożarnej. 4. Szkolenie praktyczne pracowników kolei z zakresu, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się w miejscach uzgodnionych z zarządem kolei. 5. Potwierdzeniem ukończenia szkolenia jest zaświadczenie wydane przez komendanta wojewódzkiego Policji. Przepisu tego nie stosuje się do strażaków Państwowej Straży Pożarnej. 6. Ważność zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, przedłuża co 12 miesięcy organ, który je wydał. 7. Osoba, która otrzymała zaświadczenie o ukończeniu szkolenia, podlega ponownemu przeszkoleniu uzupełniającemu w przypadku wprowadzenia istotnych zmian w przepisach dotyczących kierowania ruchem drogowym. 8. Komendant wojewódzki Policji prowadzi ewidencję wydanych zaświadczeń o ukończeniu szkolenia. 9. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 10. 1. Dotychczasowe programy szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym mogą być używane do czasu opracowania nowych, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. Zaświadczenia wydane na mocy dotychczas obowiązujących przepisów zachowują ważność na okres, na jaki zostały wydane. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy zaświadczeń wydanych pilotom pojazdów nienormatywnych. § 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 maja 1999 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 48, poz. 481 oraz z 2000 r. Nr 97, poz. 1061). § 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 września 2003 r. (poz. 1784) Załącznik nr 1 SPOSÓB PODAWANIA SYGNAŁÓW I POLECEŃ DO KIEROWANIA RUCHEM NA SKRZYŻOWANIU § 1. 1. Przed podjęciem kierowania ruchem drogowym policjant jest obowiązany powiadomić dyżurnego stanowiska kierowania Policji o przystąpieniu do wykonania czynności. Natomiast jeżeli kierowanie podejmuje żołnierz, Policję powiadamia jego przełożony lub oficer dyżurny jednostki wojskowej. 2. Podejmując kierowanie policjant lub żołnierz, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej "kierującym ruchem", powinien zająć miejsce na skrzyżowaniu zapewniające jego dobrą widoczność i bezpieczeństwo oraz sprawne i skuteczne wykonywanie czynności związanych z kierowaniem ruchem. 3. Jeżeli przez skrzyżowanie przebiegają tory tramwajowe, miejsce kierowania powinno być w miarę możliwości usytuowane poza nimi, przy uwzględnieniu warunków określonych w ust. 2. § 2. 1. Jeżeli kierowanie ruchem podejmuje jednocześnie kilku policjantów lub żołnierzy, to jeden z nich, zwany dalej "wiodącym", powinien zająć takie miejsce, z którego będzie miał warunki do obserwacji ruchu w całym rejonie kierowania, a jednocześnie sam będzie widoczny dla pozostałych. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny dostosować zmiany kierunku ruchu do sygnałów podawanych przez kierującego wiodącego. § 3. Sygnały podawane przez kierującego ruchem powinny być zrozumiałe i jednoznaczne, tak aby uczestnicy ruchu drogowego mogli je w porę zauważyć i do nich się zastosować. § 4. 1. Kierujący ruchem powinien wejść na skrzyżowanie w taki sposób, aby był widoczny dla wszystkich uczestników ruchu, nie zakłócając ruchu pojazdów i pieszych. 2. Po wejściu na skrzyżowanie kierujący ruchem przyjmuje pozycję zgodną z odbywającym się ruchem, czyniąc to w następujący sposób: 1) pozycja podstawowa: linia barków wskazuje otwarty kierunek ruchu, ręce opuszczone wzdłuż tułowia, głowa wykonuje zwroty w lewo i prawo, nogi w lekkim rozkroku (rys. 1a i 1b); 2) gesty upewniające uczestników ruchu o utrzymaniu kierunku i przyspieszające przejazd pojazdów wykonuje: a) prawą ręką od wyprostowanego ramienia w kierunku nadjeżdżających pojazdów do lewego barku na wysokości twarzy, zginając rękę w łokciu i utrzymując dłoń pionowo, stroną zewnętrzną do nadjeżdżających pojazdów (rys. 2a, 2b i 2c), b) lewą ręką od wyprostowanego ramienia w kierunku nadjeżdżających pojazdów, zginając ją za siebie tak, aby dłoń znalazła się na wysokości lewego ucha (rys. 3a, 3b i 3c). 3. W celu wykonania zmiany kierunku ruchu kierujący ruchem wybiera najdogodniejszy moment, a następnie: 1) podnosi prawą rękę przodem do góry tak, aby dłoń znalazła się powyżej głowy, a ręka była lekko zgięta w łokciu (rys. 4a, 4b i 4c); podczas podnoszenia ręki i po zakończeniu tej czynności policjant (żołnierz) upewnia się, czy wszyscy uczestnicy ruchu zastosowali się do sygnału zabraniającego wjazdu i wejścia na skrzyżowanie; 2) wykonuje zwrot o 90° w lewo lub prawo z podniesioną prawą ręką do góry i po upewnieniu się, że wszyscy opuścili skrzyżowanie; 3) wyciąga poziomo obie ręce w bok na wysokość barków (rys. 5); 4) prawą ręką zgiętą w łokciu wykonuje ruch łukiem przed sobą (dłoń na wysokości twarzy) do lewego barku; jednocześnie lewą rękę zgina w łokciu i kieruje w górę za siebie na wysokość lewego ucha, po czym obie ręce opuszcza w dół wzdłuż tułowia (rys. 6). Czynności opisane w pkt 3 i 4 wykonuje się tylko raz. 4. Otwarcia wjazdów lub wejść na skrzyżowanie można dokonać również w cyklu niesymetrycznym, jeżeli wynika to z sytuacji ruchowej, np. na jednym przejściu piesi nie zdążyli opuścić jezdni. 5. W celu przyspieszenia przejazdu pojazdów należy wykonać takie gesty, jak w ust. 2 pkt 2 lit. a i b. 6. Kierujący ruchem w celu zwrócenia uwagi kierujących i pieszych na podawane sygnały może używać gwizdka służbowego. § 5. 1. Częstotliwość zmian kierunku ruchu powinna być dostosowana do natężenia ruchu na drodze oraz rodzaju i liczby nadjeżdżających pojazdów, tak aby nie dopuścić do blokowania skrzyżowania. 2. Kierujący ruchem w miarę możliwości powinien umożliwić w pierwszej kolejności przejazd pojazdom komunikacji zbiorowej (tramwaje, autobusy, trolejbusy) oraz pojazdom długim, ciężkim i powolnym. § 6. 1. W celu zatrzymania pojazdu nadjeżdżającego z lewej strony kierujący ruchem wyciąga w bok lewą rękę zgiętą w łokciu, przedramię i dłoń skierowane w górę, dłoń zwrócona wewnętrzną stroną w kierunku zatrzymywanych pojazdów (rys. 7). 2. Zatrzymanie pojazdu nadjeżdżającego z prawej strony następuje przez podniesienie prawej ręki, tak aby ramię i przedramię tworzyły kąt zbliżony do prostego, a wewnętrzna strona dłoni była zwrócona w kierunku zatrzymywanych pojazdów; dłoń powinna znajdować się na wysokości głowy lub nieco wyżej (rys. 8). § 7. 1. W przypadku sprowadzania pojazdu do kierującego ruchem na linię osi skrzyżowania (na kierunku otwartym) kierujący ruchem powinien wykonać ręką ruch po łuku w płaszczyźnie pionowej, zginając rękę harmonijnie w łokciu, nadgarstku i samej dłoni (rys. 9a i 9b). 2. Innym sygnałem wyrażonym tą samą ręką (całą dłonią) może on wskazać miejsce na skrzyżowaniu do chwilowego zatrzymania pojazdu. § 8. Chcąc otworzyć ruch w kierunku w prawo przy ruchu zamkniętym, kierujący ruchem czyni to ruchem ręki po łuku (od prawej do lewej strony) w płaszczyźnie poziomej. § 9. W celu przepuszczenia pojazdów jadących z lewej strony i skręcających w lewo bez objeżdżania kierującego ruchem wykonuje on następujące czynności: 1) ustala odpowiedni moment do zatrzymania pojazdów; przyspiesza ruch tych, którzy znajdują się blisko skrzyżowania (patrz gesty określone w § 4 ust. 2 pkt 2); 2) wydaje polecenie zatrzymania się zgodnie z zasadami określonymi w § 6 ust. 2; 3) po upewnieniu się, że kierujący pojazdami zauważyli sygnał i stosują się do niego (np. zatrzymali się), wyciąga prawą rękę lekko zgiętą w łokciu przed siebie (dłoń w płaszczyźnie pionowej, palce złączone) i wysuwa lewą nogę do przodu (rys. 10a i 10b); 4) po uzyskaniu pewności, że pojazdy zatrzymały się, odwraca głowę w kierunku pojazdów skręcających w lewo, wyciąga lewą rękę w bok, wskazując pojazd skręcający, i łukiem w płaszczyźnie poziomej, poruszając ją w kierunku nadgarstka prawej ręki, daje polecenie opuszczenia skrzyżowania w lewo (rys. 11a i 11b); 5) ruchy wykonywane lewą ręką powinny być powtarzane, aby każdy skręcający w lewo widział je i przyspieszał jazdę, w miarę jak stają się one szybkie i energiczne; 6) po skręceniu pojazdów w lewo powinno się zmienić kierunek ruchu na poprzeczny. § 10. W celu przepuszczenia pojazdów jadących z prawej strony i skręcających w lewo bez objeżdżania kierującego ruchem wykonuje on następujące czynności: 1) zatrzymuje pojazdy nadjeżdżające z lewej strony przez podniesienie pionowo w bok lewej ręki, zgiętej w łokciu pod kątem prostym, tak aby wewnętrzna strona dłoni (palce złączone) była zwrócona do nadjeżdżających pojazdów (rys. 12); 2) prawą ręką wskazuje pierwszy pojazd skręcający w lewo z prawej strony i przenosząc ją górą za siebie na wysokości prawej części karku - zezwala na skręcenie w lewo za sobą (rys. 13a i 13b); 3) ruchy wykonywane prawą ręką powinny być powtarzane, aby każdy skręcający w lewo widział je i przyspieszał jazdę, w miarę jak stają się one szybkie i energiczne. § 11. Przepisy § 9 i 10 stosuje się odpowiednio przy podawaniu sygnałów innym kierującym w rozumieniu przepisów ustawy. § 12. 1. Jeżeli do skrzyżowania zbliżają się pojazdy z dwóch przeciwnych kierunków i zamierzają skręcić w lewo, kierujący ruchem powinien ocenić, z którego kierunku nadjeżdżające pojazdy będą potrzebowały więcej czasu na opuszczenie skrzyżowania, i tym pojazdom umożliwić przejazd w pierwszej kolejności. Pojazdy nadjeżdżające z drugiego kierunku mogą w tym czasie samodzielnie opuścić skrzyżowanie bądź opuścić je w momencie, gdy kierujący ruchem stoi z podniesioną ręką do góry (co oznacza mającą nastąpić zmianę dotychczas podawanych sygnałów). 2. Jeżeli warunki bezpieczeństwa i szerokość jezdni (skrzyżowania) na to pozwalają, to kierujący ruchem może przepuścić pojazdy skręcające w lewo w dwóch lub więcej rzędach. § 13. 1. Ruch pojazdów skręcających w lewo należy ubezpieczać przed ewentualną kolizją z pojazdami jadącymi prosto. Ubezpieczenie takie kierujący ruchem może wykonać na przemian, raz dla skręcających w lewo z jego lewej strony, drugi raz dla skręcających w lewo z jego prawej strony. Ubezpieczenie takie kierujący ruchem wykonuje tylko dla pojazdów skręcających w lewo z jednego kierunku. 2. Po rozpoczęciu ruchu pojazdów skręcających w lewo kierujący ruchem może w tym czasie podawać także inne znaki dodatkowe, np. przyspieszenie ruchu pojazdów, zezwolenie na skręcenie w prawo przy ruchu zamkniętym itp. 3. Po wykonaniu czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, kierujący ruchem powinien zmienić kierunek ruchu. § 14. 1. Jeżeli do skrzyżowania zbliża się pojazd uprzywilejowany, kierujący ruchem powinien zapewnić mu bezpieczny przejazd poprzez zatrzymanie całego ruchu pojazdów i pieszych. W tym celu daje kilka sygnałów gwizdkiem, z jednoczesnym podniesieniem prawej ręki do góry, dając sygnał "uwaga" (rys. 4c). 2. Kierujący ruchem może przy tym zatrzymywać pomocniczo lewą ręką pieszych lub pojazdy zbliżające się z określonego kierunku. § 15. Podczas kierowania ruchem kierujący ruchem może poruszać się po skrzyżowaniu, nie zmieniając jednak pozycji ciała w stosunku do obowiązującego w danym czasie kierunku ruchu. Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA DOTYCZĄCA PŁASZCZY OSTRZEGAWCZYCH DLA OSÓB UPRAWNIONYCH DO WSTRZYMANIA RUCHU POJAZDÓW W CELU UMOŻLIWIENIA BEZPIECZNEGO PRZEKROCZENIA JEZDNI DZIECIOM I OSOBOM NIEPEŁNOSPRAWNYM 1. Przedmiot specyfikacji Przedmiotem szczegółowej specyfikacji technicznej są techniczne i użytkowe wymagania dotyczące wykonania płaszczy ostrzegawczych, zwanych dalej "płaszczami", dla osób uprawnionych do wstrzymania ruchu pojazdów w celu umożliwienia bezpiecznego przekroczenia jezdni dzieciom i osobom niepełnosprawnym. 2. Ogólne warunki dotyczące materiałów Materiały użyte do produkcji płaszczy powinny charakteryzować się wysoką jakością, trwałością, odblaskowością oraz mieć odpowiednią kolorystykę. Wszystkie materiały zastosowane w produkcji powinny zapewnić co najmniej 2-letni okres używalności umieszczonych na płaszczach znaków, bez wyraźnego pogorszenia walorów funkcjonalnych. 3. Warunki techniczne dotyczące materiałów Płaszcze powinny być wykonane z przewiewnego, elastycznego, nienasiąkliwego, trwałego materiału, umożliwiającego korzystanie z ubioru w każdych warunkach atmosferycznych. Materiał nie może wykazywać zmian koloru przez okres założonej, minimum dwuletniej, trwałości eksploatacyjnej. Płaszcze powinny być wykonane w kolorze pomarańczowoczerwonym fluorescencyjnym, zgodnie z danymi zawartymi w tabeli nr 2. Elementy odblaskowe naszyte na płaszcz powinny być wykonane z materiałów odblaskowych fluorescencyjnych żółtych, według parametrów tabeli nr 3, charakteryzujących się bardzo dobrą widzialnością w różnych porach dnia, trudnych warunkach atmosferycznych oraz w nocy (intensywnie widoczne w światłach reflektorów samochodowych). Kolor materiału w dzień, jak i oświetlonego w nocy powinien być taki sam. Minimalny współczynnik odblaskowości elementów naszytych na płaszcz nie może być niższy niż określony w tabeli nr 1. Dla folii zadrukowanej wymagane jest spełnienie parametrów zawartych w tabeli nr 1 minimum w 30 %. Odblaskowość materiału nie może się obniżyć w czasie opadów atmosferycznych. 4. Warunki wykonania płaszczy Płaszcze powinny być wykonane z materiałów, których parametry określono w ust. 3. Płaszcze powinny być wykonane w jednym, uniwersalnym dla osób różnego wzrostu rozmiarze. Długość płaszczy nie może być mniejsza niż 1.050 mm. Płaszcze powinny posiadać naramienniki poprawiające widoczność osoby stojącej bokiem do obserwatora. W tylnej górnej części płaszcza powinien być umieszczony znak "STOP" w wymiarze ośmiokąta wpisanego w koło o średnicy 350 mm (±30 mm), wykonany w zestawieniu kolorów czerwonego i żółtego fluorescencyjnego. W przedniej części płaszcza powinien być umieszczony odblaskowy znak "DZIECI", wykonany w zestawieniu kolorów czerwonego, czarnego i żółtego fluorescencyjnego. Z przodu i z tyłu płaszcza należy umieścić odblaskowe żółte fluorescencyjne pasy o szerokości 35-50 mm, z przodu po dwa pod i nad znakiem, z tyłu dwa pod znakiem. Warunki, jakie powinny spełniać materiały do wykonania płaszczy Tabela nr 1. Minimalne wartości powierzchniowego współczynnika odblasku w cd x lx-1 x m-2 dla materiału odblaskowego klasy drugiej Kąt obserwacjiKąt oświetlenia 5°20°30°40° 12'33029018065 20'25020017060 1°25151210 1°30'10754 Tabela nr 2. Barwa materiału podłożowego BarwaWspółrzędne chromatyczności punktów narożnychMinimalny współczynnik luminancji xyß min fluorescencyjna pomaranczowoczerwona0,6100,3900,40 0,5440,376 0,5790,341 0,6550,344 fluorescencyjna czerwona0,6550,3440,25 0,5790,341 0,6060,314 0,6900,310 Tabela nr 3. Barwa materiałów o własnościach kombinowanych BarwaWspółrzędne chromatyczności punktów narożnychMinimalny współczynnik luminancji xyß min fluorescencyjna żółta0,3870,6100,70 0,3560,494 0,3980,452 0,4600,54 Tabele opracowane na podstawie normy europejskiej The European Standard EN 471:1994 posiadającej status Polskiej Normy PN EN 471:1994, która składa się z narodowej okładki oraz polskiego tłumaczenia normy europejskiej EN 471:1994. Ilustracja Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA DOTYCZĄCA ZNAKÓW DO ZATRZYMYWANIA POJAZDÓW DLA OSÓB UPRAWNIONYCH DO WSTRZYMYWANIA RUCHU POJAZDÓW W CELU UMOŻLIWIENIA BEZPIECZNEGO PRZEKROCZENIA JEZDNI DZIECIOM I OSOBOM NIEPEŁNOSPRAWNYM 1. Przedmiot specyfikacji Przedmiotem szczegółowej specyfikacji technicznej są techniczne i użytkowe wymagania dotyczące wykonania specjalistycznych znaków do zatrzymywania pojazdów, zwanych dalej "znakami", dla osób uprawnionych do wstrzymywania ruchu pojazdów w celu ułatwienia przejścia przez jezdnię dzieciom i osobom niepełnosprawnym. 2. Ogólne warunki dotyczące materiałów Materiały użyte do produkcji znaków powinny charakteryzować się wysoką jakością, trwałością, odblaskowością oraz mieć odpowiednią kolorystykę. Wszystkie materiały zastosowane w produkcji powinny zapewnić co najmniej 2-letni okres używalności znaków, bez wyraźnego pogorszenia walorów funkcjonalnych. 3. Warunki techniczne dotyczące materiałów Tarcze znaków powinny być pokryte lub wykonane z materiałów odblaskowych fluorescencyjnych żółtych, według parametrów tabeli nr 3, charakteryzujących się bardzo dobrą widzialnością w różnych porach dnia, trudnych warunkach atmosferycznych oraz w nocy (intensywnie widoczne w światłach reflektorów samochodowych). Kolor materiału w dzień, jak i oświetlonego w nocy powinien być taki sam. Minimalny współczynnik odblaskowości znaków nie może być niższy niż określony w tabeli nr 1. Dla folii zadrukowanej wymagane jest spełnienie parametrów zawartych w tabeli nr 1 minimum w 30 %. 4. Warunki wykonania Tarczę znaku należy wykonać jako znak "STOP" (ośmiokąt wpisany w koło o średnicy 350 mm), umieszczony w polu o kształcie kwadratu o boku 500 mm (±10 mm). Zarówno znak "STOP", jak i kwadratowe pole, na którym ma być umieszczony, powinny być wykonane lub pokryte materiałem odblaskowym z minimalnym współczynnikiem odblaskowości określonym w tabeli nr 1. Kolor tła znaku "STOP" - czerwony. Kolor napisu i obwódki znaku "STOP" oraz kwadratowego pola - żółty fluorescencyjny (tabela nr 3). Treść znaku powinna być naniesiona metodą sitodruku na podkład odblaskowy. Znak powinien być wykonany jako obustronny, o identycznych parametrach dla każdej strony. Tarcza znaku nie może mieć ostrych krawędzi i powinna cechować się niezbędną sztywnością eksploatacyjną. Tarcza znaku powinna być umieszczona na słupku o średnicy nie większej niż 30 mm, o długości 1.500 mm, licząc od dolnej krawędzi tarczy znaku. Dopuszcza się wykonanie słupka z trwałego drewna, tworzywa sztucznego lub lekkiego stopu metalu. Kolor słupka powinien być czerwony, szary lub biały. Znak powinien posiadać certyfikat wydany na podstawie przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770, z 1999 r. Nr 70, poz. 776, z 2001 r. Nr 43, poz. 489 i Nr 89, poz. 991 oraz z 2002 r. Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1112 i Nr 135, poz. 1145). Warunki, jakie powinny spełniać materiały do wykonania znaków Tabela nr 1. Minimalne wartości powierzchniowego współczynnika odblasku w cd x lx-1 x m-2 dla materiału odblaskowego klasy drugiej Kąt obserwacjiKąt oświetlenia 5°20°30°40° 12'33029018065 20'25020017060 1°25151210 1°30'10754 Tabela nr 2. Barwa materiału podłożowego BarwaWspółrzędne chromatyczności punktów narożnychMinimalny współczynnik luminancji xyß min fluorescencyjna pomaranczowoczerwona0,6100,3900,40 0,5440,376 0,5790,341 0,6550,344 fluorescencyjna czerwona0,6550,3440,25 0,5790,341 0,6060,314 0,6900,310 Tabela nr 3. Barwa materiałów o własnościach kombinowanych BarwaWspółrzędne chromatyczności punktów narożnychMinimalny współczynnik luminancji xyß min fluorescencyjna żółta0,3870,6100,70 0,3560,494 0,3980,452 0,4600,54 Tabele opracowane na podstawie normy europejskiej The European Standard EN 471:1994 posiadającej status Polskiej Normy PN EN 471:1994, która składa się z narodowej okładki oraz polskiego tłumaczenia normy europejskiej EN 471:1994. Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452 i Nr 162, poz. 1568. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1779--z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wydawania wiążącej informacji taryfowej, wzoru wniosku i niezbędnych dokumentów, które należy do niego dołączyć, a także wzoru formularza wiążącej informacji taryfowej 1780--z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu towaru 1781--z dnia 17 października 2003 r. w sprawie wyznaczenia Dyrektora Izby Celnej w Warszawie do prowadzenia niektórych spraw celnych 1782--z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie agencji celnych i agentów celnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1783--z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1784--z dnia 17 września 2003 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1785--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie wzorów dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 71, poz. 650) Na podstawie art. 61 ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 59, poz. 516) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) wzory umundurowania, odzieży specjalnej, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych oraz sposób ich noszenia, 2) charakterystykę przedmiotów umundurowania i odzieży specjalnej, 3) wykaz przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku, dla których jest wymagane zatwierdzenie wzorów i dokumentacji, oraz zasady zatwierdzania, 4) normy umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego - strażaków Państwowej Straży Pożarnej, zwanych dalej "strażakami". § 2. Umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone rozporządzeniem są prawnie zastrzeżone i mogą być noszone wyłącznie przez strażaka. Rozdział 2 Wzory umundurowania, odzieży specjalnej, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych oraz sposób ich noszenia § 3. Umundurowanie strażaka składa się z ubiorów: wyjściowego i codziennego, zwanego dalej "służbowym", oraz odzieży specjalnej. § 4. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru wyjściowego w szczególności są: 1) mundur w kolorze ciemnogranatowym; 2) czapka rogatywka w kolorze ciemnogranatowym z ciemnoniebieskim otokiem; 3) płaszcz zimowy w kolorze ciemnogranatowym; 4) płaszcz letni w kolorze ciemnogranatowym; 5) koszula w kolorze białym; 6) obuwie, pas i teczka w kolorze czarnym. 2. Wzory ubioru wyjściowego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. 1. Zasadniczymi przedmiotami ubioru służbowego w szczególności są: 1) mundur w kolorze ciemnogranatowym; 2) sweter w kolorze czarnym; 3) koszula w kolorze niebieskim; 4) kurtka 3/4 w kolorze czarnym; 5) czapka w kolorze ciemnogranatowym; 6) beret w kolorze czarnym; 7) obuwie, pas i teczka w kolorze czarnym. 2. Wzory ubioru służbowego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. W skład umundurowania strażaków wchodzą nakrycia głowy z wizerunkiem orła Straży Pożarnej. 2. Wzory nakryć głowy określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 3. Wzór wizerunku orła Straży Pożarnej określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 7. 1. Zasadniczymi przedmiotami odzieży specjalnej w szczególności są: 1) ubranie specjalne dwuczęściowe; 2) ubranie specjalne jednoczęściowe (kombinezon); 3) ubranie koszarowe; 4) rękawice i kominiarka; 5) buty specjalne. 2. Wzory odzieży specjalnej określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 8. 1. Strażak otrzymuje przedmioty ekwipunku osobistego, a w szczególności: 1) hełm; 2) pas bojowy; 3) zatrzaśnik; 4) toporek strażacki; 5) latarkę; 6) podpinkę linkową; 7) maskę do aparatu oddechowego. 2. Wzory ekwipunku osobistego określają odrębne przepisy. § 9. 1. Na umundurowaniu i odzieży specjalnej strażak nosi wizerunek orła, dystynkcje i znaki identyfikacyjne. 2. Wizerunek orła nosi się na: 1) czapkach wyjściowych - z metalu w kolorze złota pokrytego patyną; 2) kapeluszach, czapkach służbowych i beretach - haftowany nitką w kolorze złotym; 3) kołnierzach kurtek mundurów i płaszcza sukiennego nadbrygadiera i generała brygadiera - haftowany bajorkiem w kolorze złotym; 4) na guzikach czapek wyjściowych, kurtek mundurów wyjściowych i płaszczy sukiennych - w kolorze guzika. 3. Dystynkcje w kolorze złotym nosi się na: 1) czapkach wyjściowych - haftowane bajorkiem; 2) kapeluszach, czapkach służbowych i beretach, a także na naramiennikach kurtek 3/4, swetrów, na ubraniach specjalnych i koszarowych - haftowane nitką; 3) naramiennikach mundurów, koszul i płaszczy: a) starszego strażaka i podoficera - z taśmy dystynkcyjnej, b) aspiranta - haftowane bajorkiem, a naramienniki obszyte taśmą dystynkcyjną, c) oficera - haftowane bajorkiem. 4. Znaki identyfikacyjne nosi się: 1) emblemat Państwowej Straży Pożarnej - na czapkach kadry dowódczo-sztabowej i czapkach koszarowych oraz na lewych rękawach ubrań specjalnych i koszarowych; 2) identyfikator kadry dowódczo-sztabowej - na wysokości lewej górnej kieszeni ubrania dla kadry dowódczo-sztabowej; 3) identyfikator miejscowości - na rękawach ubrań specjalnych i koszarowych pod emblematem Państwowej Straży Pożarnej; 4) identyfikator osobisty - na wysokości lewej górnej kieszeni munduru służbowego, kurtki 3/4 oraz ubrania koszarowego; 5) znak pożarniczy z metalu w kolorze złotym - na kołnierzu munduru wyjściowego oraz płaszcza sukiennego; 6) znak absolwenta szkoły Państwowej Straży Pożarnej - pośrodku prawej górnej kieszeni munduru wyjściowego i służbowego, pomiędzy dolnymi krawędziami klapy i kieszeni; znak umieszcza się na podkładce skórzanej w kolorze czarnym. 5. Wzory dystynkcji określa załącznik nr 6 do rozporządzenia. 6. Wzory znaków identyfikacyjnych określa załącznik nr 7 do rozporządzenia. § 10. 1. Strażak pełni służbę w umundurowaniu albo odzieży specjalnej i ekwipunku osobistym. 2. Użytkowane przedmioty umundurowania powinny być czyste, należycie dopasowane i odprasowane. 3. Poszczególne ubiory strażak nosi w zestawach stosownie do pory roku. Rozróżnia się okres letni od dnia 1 maja do dnia 30 września i okres zimowy od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. Miesiące kwiecień i październik stanowią okres przejściowy. W okresie przejściowym nosi się zimowy lub letni zestaw umundurowania. 4. Zestaw ubioru wyjściowego określa załącznik nr 8 do rozporządzenia. 5. Zestaw ubioru służbowego określa załącznik nr 9 do rozporządzenia. § 11. 1. Ubiór wyjściowy nosi się: 1) ze sznurem galowym, orderami, odznaczeniami i odznakami: a) w dniach świąt państwowych i w Dniu Strażaka, b) w czasie uroczystości wręczenia sztandarów, orderów i odznaczeń oraz w czasie ślubowania strażaków, c) podczas innych uroczystości na polecenie Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, komendantów wojewódzkich i komendantów szkół Państwowej Straży Pożarnej; 2) ze sznurem galowym i baretkami podczas: a) uroczystych przedstawień w teatrach, salach koncertowych, b) ważniejszych uroczystości oraz w innych okolicznościach, w których w środowiskach cywilnych przyjęty jest strój wieczorowy, c) wręczenia aktów nadania stopnia; 3) z baretkami podczas: a) wystąpień w charakterze przedstawiciela Państwowej Straży Pożarnej na oficjalnych spotkaniach lub imprezach, b) meldowania się przełożonym po przybyciu do nowej jednostki lub przed odejściem na inne stanowisko służbowe; 4) z baretkami można nosić w czasie: a) pełnienia służby w pomieszczeniach biurowych, b) wolnym od służby. 2. Ubiór służbowy nosi się podczas: 1) wykonywania obowiązków służbowych w miejscu pełnienia służby, niewymagających występowania w umundurowaniu wyjściowym lub w odzieży specjalnej; 2) krajowych delegacji służbowych, wykonywania czynności kontrolnych, występowania przed organami administracji rządowej i samorządowej oraz sądami w charakterze przedstawiciela jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej; 3) raportu służbowego; 4) na polecenie przełożonego. 3. Odzież specjalną nosi się podczas: 1) akcji ratowniczo-gaśniczych; 2) pełnienia służby w podziale bojowym w miejscach zakwaterowania; 3) manewrów, ćwiczeń taktycznych i działań ze sprzętem oraz sprawdzianów wyszkolenia bojowego; 4) pełnienia służby wartowniczej; 5) składania raportu służbowego w warunkach polowych. 4. Strażak w służbie przygotowawczej nosi umundurowanie służbowe w okolicznościach określonych w ust. 1. § 12. Strażakowi zezwala się na noszenie: 1) pasów głównych, pasów bojowych z toporkami, hełmów, butów typu "skutery", trzewików bukatowych, butów oficerskich, bryczesów oraz białych rękawiczek - w pocztach sztandarowych, flagowych oraz w kompaniach honorowych; 2) symbolu żałoby według zasad powszechnie przyjętych w praktykowanym przez strażaka obrządku religijnym; 3) okularów przeciwsłonecznych; 4) elementów strojów regionalnych w czasie udziału w uroczystościach folklorystycznych; 5) insygniów władzy rektorskiej przez rektora i prorektora Szkoły Głównej Służby Pożarniczej; 6) krawata do koszul z krótkim rękawem; 7) czapki służbowej zimowej do ubrania specjalnego dla kadry dowódczo-sztabowej. § 13. Strażakowi zabrania się: 1) noszenia przedmiotów umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza godność służby; 2) dokonywania przeróbek, poprawek i zniekształcania umundurowania; 3) noszenia przedmiotów umundurowania w połączeniu z przedmiotami odzieży specjalnej lub cywilnej, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w § 12 pkt 1, 4 i 7; 4) wykonywania prac gospodarczych w ubraniu specjalnym. § 14. 1. Strażak w stanie spoczynku ma prawo występowania w ubiorze wyjściowym podczas uroczystości organizowanych z okazji: 1) świąt państwowych i Dnia Strażaka; 2) pogrzebów i uroczystości okolicznościowych, takich jak: uroczystości religijne z akcentem pożarniczym, wręczenie sztandaru, oddanie do użytku strażnicy i zjazdy absolwentów; 3) uroczystości osobistych i rodzinnych. 2. Strażak, o którym mowa w ust. 1, może występować w ubiorze wyjściowym według zestawów obowiązujących w chwili jego przejścia w stan spoczynku. 3. Strażak w stanie spoczynku występujący w umundurowaniu jest obwiązany do przestrzegania zasad noszenia umundurowania. § 15. 1. Uprawnienie do zaopatrzenia w przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego powstaje z dniem mianowania i wygasa z dniem zwolnienia strażaka ze służby w Państwowej Straży Pożarnej. 2. Strażak mianowany na stałe otrzymuje przedmioty umundurowania z odpowiednimi dystynkcjami na własność. 3. Strażak w służbie przygotowawczej nabywa prawo własności przedmiotów umundurowania po upływie okresu ich używalności. 4. Strażakowi, o którym mowa w ust. 3, mogą być wydane przedmioty umundurowania używane, posiadające wartość użytkową. Przedmioty te wydaje się na czas, jaki pozostał do końca ich okresów używalności. § 16. 1. Przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego wydaje się w naturze. 2. Strażak, który nie może dopasować gotowego przedmiotu umundurowania, otrzymuje tkaninę oraz zwrot kosztów szycia, dodatków krawieckich i materiałów pomocniczych. 3. Normy wydawanych tkanin, o których mowa w ust. 2, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. 4. Strażak, który otrzymał gotowe przedmioty umundurowania wymagające wykonania poprawek krawieckich, otrzymuje zwrot kosztów ich wykonania. 5. Okres używalności przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego liczy się od dnia ich wydania użytkownikowi. 6. Okres używalności wizerunku orła, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych jest równy okresowi używalności przedmiotów umundrowania, do których zostały wydane, z wyjątkiem identyfikatora osobistego wydawanego jednorazowo. § 17. 1. Strażakowi można wydać przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej, ekwipunku osobistego oraz dystynkcje przed upływem okresu ich używalności w przypadkach utraty przedmiotu lub utraty jego wartości użytkowej. 2. W przypadkach utraty przedmiotu lub utraty jego wartości użytkowej, powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych z przyczyn niezależnych od strażaka, wydaje się nieodpłatnie nowy przedmiot. 3. W przypadkach utraty przedmiotu umundurowania lub utraty jego wartości użytkowej powstałych z winy strażaka wydaje się na jego wniosek nowy przedmiot, jednakże jest on obowiązany zwrócić równowartość utraconego przedmiotu. 4. W przypadku wydalenia ze służby strażak jest obowiązany uiścić równowartość przedmiotów umundurowania za czas do końca okresu ich używalności według aktualnych tabel kalkulacyjnych równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, określonych w odrębnych przepisach. § 18. Strażakowi korzystającemu z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego trwającego powyżej 6 miesięcy oraz zawieszonemu w czynnościach służbowych przedłuża się okres używalności przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego o czas urlopu lub zawieszenia. § 19. 1. Strażak jest obowiązany zwrócić przedmioty odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego niebędące przedmiotami osobistego użytku: 1) w przypadku ich zużycia; 2) w przypadku zwolnienia ze służby; 3) po upływie okresu ich używalności. 2. Za niezwrócone przedmioty, o których mowa w ust. 1, strażak jest obowiązany uiścić równowartość według cen detalicznych obowiązujących w dniu rozliczenia za czas do końca okresu używalności przedmiotów. § 20. 1. Strażaka w służbie stałej lub przygotowawczej przenosi się do służby w innej jednostce organizacyjnej Państwowej Straży Pożarnej wraz z posiadanymi przedmiotami umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego. 2. Jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, pomiędzy którymi następuje przeniesienie strażaka, rozliczają między sobą niezamortyzowaną wartość przedmiotów odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego, za czas do końca okresu używalności, a w przypadku przeniesienia strażaka w służbie przygotowawczej, także umundurowania. 3. Strażak w służbie przygotowawczej w przypadku zwolnienia ze służby jest obowiązany zwrócić przedmioty umundurowania niebędące przedmiotami osobistego użytku. Za niezwrócone przedmioty strażaka rozlicza się według zasad, o których mowa w § 17 ust. 4. 4. Przepisów ust. 2 i 3 oraz § 19 nie stosuje się w przypadku śmierci strażaka. Rozdział 3 Charakterystyka przedmiotów umundurowania i odzieży specjalnej § 21. 1. Czapki: 1) wyjściowa (zimowa i letnia) - rogatywka z tkanin gabardynowych w kolorze ciemnogranatowym, z otokiem w kolorze ciemnoniebieskim. Okucie daszków metalowe, w kolorze złotym. Pasek skórzany z klamerką oksydowaną na czarno, zamocowany nad daszkiem za pomocą guzików w kolorze czarnym z wizerunkiem orła. Dwa galony wykonane z taśmy metalizowanej w kolorze złotym, umieszczone w górnej części otoku dla starszych oficerów, jeden galon wykonany jak wyżej dla oficerów młodszych. Dla korpusu aspiranckiego i oficerskiego na denku czapki umieszcza się taśmy metalizowane w kształcie krzyża. Na czołowej części czapki umieszcza się stylizowany wizerunek orła wykonany z metalu w kolorze złotym, a na otoku dystynkcje stopnia służbowego. Dla kobiet kapelusz wykonany z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym. Na czołowej części kapelusza umieszcza się stylizowany wzór orła i dystynkcje w kolorze złotym wykonane techniką haftu maszynowego nićmi poliestrowymi; 2) służbowa zimowa wykonana z tkaniny gabardynowej w kolorze ciemnogranatowym, daszek wykonany z tkaniny zasadniczej. Wewnątrz czapka wyłożona włókniną puszystą i pikowaną podszewką. Tylna i boczne części czapki do krawędzi daszka wywinięte na zewnątrz z możliwością opuszczenia na uszy. Nad daszkiem naszyty wizerunek orła oraz dystynkcje służbowe w kolorze złotym, wykonane techniką haftu maszynowego nićmi poliestrowymi. 2. Beret, wykonany ze 100% sukna w kolorze czarnym, ma kształt owalny. Główka składa się z czterech części: denka, kwatery przedniej i dwóch kwater tylnych. Kwatera przednia usztywniona jest sztywnikiem i pianką lub watoliną, od części czołowej do końca lewej krawędzi. W bokach beretu wbite są cztery wietrzniki. Wykończenie od strony wewnętrznej podszewką. Dół beretu wykończony jest lamówką ze skóry garbowanej z wciągniętą wewnątrz tasiemką. Pośrodku kwatery przedniej naszyty jest stylizowany wizerunek orła wykonany techniką haftu maszynowego, nićmi poliestrowymi, oraz dystynkcje służbowe. 3. Płaszcze: 1) sukienny wykonany ze 100% sukna, w kolorze ciemnogranatowym z wykładanym kołnierzem i wyłogami, wszytymi naramiennikami, dwoma kieszeniami umieszczonymi po bokach. Z tyłu płaszcza rozcięcie w dolnej części, a w pasie wszyte paski z tkaniny zasadniczej do regulacji obwodu. Krój typowy dwurzędowy, dopasowany do wzrostu i obwodu klatki piersiowej. Długość płaszcza powinna być tak dobrana do wzrostu, aby odległość dolnej krawędzi od podstawy - w zależności od wzrostu - wynosiła od 42 cm do 52 cm. Dolne krawędzie rękawów powinny zakrywać rękawy kurtki mundurowej. Guziki płaszcza w kolorze czarnym z wizerunkiem orła; 2) letni z podpinką wykonany z tkaniny elanobawełnianej w kolorze ciemnogranatowym. Krój typowy, jednorzędowy z wykładanym kołnierzem, wyłogami i wszytymi naramiennikami oraz dwoma kieszeniami po bokach. Z tyłu płaszcza rozcięcie w dolnej części. W pasie wszyte podtrzymywacze paska, pasek wykonany z tkaniny zasadniczej. Podpinka wykonana z tkaniny w kolorze ciemnogranatowym mocowana na suwak lub guziki. Guziki płaszcza kryte w listwie, a naramienniki zapinane na małe guziki w kolorze czarnym z wizerunkiem orła. Długość płaszcza powinna być tak dobrana do wzrostu, aby odległość dolnej krawędzi od podstawy - w zależności od wzrostu - wynosiła od 42 cm do 52 cm. 4. Kurtka 3/4 z podpinką wykonana z elanobawełny w kolorze czarnym o podwyższonej wodoodporności i przepuszczalności pary wodnej. Wykonana na ocieplaczu z lekkiej włókniny puszystej lateksowanej, jednostronnie pikowanej podszewką. Kurtka zapinana z przodu na dwudzielny zamek błyskawiczny, kryty listwą zapinaną na napy. Z przodu wykonane dwie kieszenie boczne, skośne. Z lewej strony na wysokości klatki piersiowej kieszeń wpuszczana kryta klapką. Wykrój szyi wykończony tkaniną zasadniczą i dopinanym kołnierzem z dzianiny. W kołnierzu schowany kaptur z tkaniny zasadniczej. Podpinka wykonana z dwustronnie pikowanej podszewką włókniny puszystej lateksowanej. 5. Mundury: 1) wyjściowe (zimowy i letni) wykonane są z tkanin gabardynowych w kolorze ciemnogranatowym. Mundury wyjściowe stanowią komplety składające się z kurtki i spodni, dla kobiet - kurtki i spódnicy: a) kurtka z wyłożonymi klapami, wszytymi naramiennikami i dwoma rozcięciami z tyłu, dopasowana według wzrostu i obwodu klatki piersiowej. Długość rękawa taka, aby krawędź jego sięgała do nasady kciuka przy opuszczonej ręce, b) spodnie długie, dopasowane według wzrostu i obwodu pasa. Długość nogawek powinna sięgać z tyłu dolną krawędzią 2-2,5 cm powyżej obcasa, z przodu krawędzie spodni powinny lekko spoczywać na powierzchni obuwia (do załamania kantów). Szerokość nogawek spodni u dołu powinna wynosić w zależności od wzrostu i tęgości 20-25 cm, dwie kieszenie skośne po bokach, jedna z tyłu, krój typowy, c) spódnica dopasowana według wzrostu, obwodu pasa i bioder. Przód prosty, fałda z tyłu spódnicy zaszyta do jej 3/4 długości. Długość spódnicy według wzrostu, dolna krawędź nie mniej niż 5 cm za kolano; 2) służbowy składa się z 2 części - bluzy olimpijki i spodni, a dla kobiet - spódnicy: a) bluza olimpijka wykonana z gabardyny w kolorze ciemnogranatowym na podszewce. Zapięcie z przodu na 5 guzików krytych listwą. Wykrój szyi wykończony kołnierzem na stójce, wyłogi wykładane. Na przodach na wysokości piersi naszyte są kieszenie nakładane z klapami i fałdkami, zapinane na małe guziki marynarkowe. Tył - dwuczęściowy, szew środkowy stebnowany podwójnie. Na szwach barkowych - naramienniki przypinane małymi guzikami marynarkowymi. Rękawy dwuczęściowe, dół rękawów ujęty w mankiet, zapinany na dwa małe guziki. W szwie łączącym rękaw wykonany jest rozporek. Dół bluzy ujęty w pasek, na bokach w dolnej części przodu i tyłu wykonane są zakładki. Lewa część paska zakończona jest przedłużeniem zapinanym na klamerkę przymocowaną do przeciwnego końca paska. Na lewym i prawym przodzie podszewki wykonane są kieszenie wewnętrzne z dwiema wypustkami z tkaniny zasadniczej, zapinane na guziki z zapinką. Zapinki wykonane są z podszewki, b) spodnie (spódnica) wykonane z tej samej tkaniny, tak samo jak do munduru wyjściowego, c) spodnie letnie wykonane z gabardyny letniej w kolorze ciemnogranatowym jak do munduru wyjściowego; dla kobiet - spódnica jak do munduru wyjściowego. 6. Sweter służbowy wykonany z dzianiny o składzie 80% wełny i 20% elany i gramaturze 210 g/m2, w kolorze czarnym. Pod szyją wykończony w "serek". Rękawy i dół swetra wykończone ściągaczem. Na rękawach i ramionach naszyte aplikacje z tkaniny elanobawełnianej w kolorze czarnym. Naramienniki wszywane z pochewką na dystynkcje służbowe. Na lewym rękawie naszyta kieszeń z tkaniny takiej jak aplikacje, z haftem "PSP" w kolorze złotym. 7. Krawat wykonany z gładkiej tkaniny w kolorze czarnym ze sztucznego jedwabiu (bez połysku). W dolnej części krawata na wysokości 12 cm haft "PSP" wykonany nićmi w kolorze złotym. Szerokość dolnej części krawata 10 cm, długość powinna umożliwiać zawiązanie na podwójny węzeł. 8. Szaliki (zimowy i letni) wykonane z dzianiny o składzie 80% wełny, 20% elany i gramaturze ~200 g/m2, letni z dzianiny bistorowej o gramaturze ~180 g/m2. Kolor szalików ciemnogranatowy, szerokość 25 cm, długość 120 cm. 9. Rękawiczki (zimowe i letnie) pięciopalcowe, wykonane z gładkiej skóry w kolorze czarnym. Rękawiczki zimowe wewnątrz ocieplane przymocowaną wkładką ocieplającą. 10. Koszule: 1) z długim rękawem - wykonane z tkanin elanobawełnianych w kolorach: niebieskim - służbowa, białym - wyjściowa. Przód koszuli zapinany na guziki w kolorze koszuli, na lewym przodzie naszyta otwarta kieszeń. Na górnej części kieszeni haft "PSP" w kolorze białym. Mankiety koszuli zaokrąglone, zapinane na 1 guzik. Kołnierzyk typowy - długość krawędzi 7 cm; 2) z krótkim rękawem - wykonane z tkanin jak koszule z długim rękawem. Krój kołnierzyka uniwersalny "V", długość 7 cm. Na przodach naszyte kieszenie zapinane klapkami. Na lewej klapce haft "PSP" w kolorze białym. Koszule i kieszenie zapinane na guziki w kolorze koszuli, a na ramionach przyszyte guziki w kolorze czarnym, do przypięcia naramienników. 11. Peleryna przeciwdeszczowa zapinana na suwak kryty listwą zapinaną na rzepy, z kapturem, bez rękawów, wykonana z nieprzemakalnej tkaniny w kolorze czarnym. Szwy klejone. Długość do kostek. W przedniej części otwory umożliwiające wyciągnięcie rąk. 12. Botki ocieplane wykonane ze skór bukatowych w kolorze czarnym, wykończone na połysk. Cholewki na podszewce z tkaniny ocieplającej, zapinane z boku po wewnętrznej stronie na suwak. Spody gumowe lub z elastycznych tworzyw sztucznych w kolorze czarnym. Dla kobiet - kozaki w kolorze czarnym na podwyższonym obcasie. 13. Półbuty wykonane ze skór bukatowych w kolorze czarnym, wykończone na połysk, sznurowane. Spody półbutów służbowych gumowe lub z elastycznych tworzyw sztucznych, wyjściowych - z tworzywa skóropodobnego, fason prosty. Dla kobiet fason prosty, na podwyższonym obcasie. 14. Sznur galowy, wykonany ze sznurka metalizowanego w kolorze złotym, składa się z warkocza i dodatkowych części pojedynczych w zależności od korpusu. Na pojedynczej części sznurka z przodu umieszczony jest wisiorek w formie stylizowanej prądownicy, a przy sznurze nadbrygadiera - dwa wisiorki. 15. Pasek do spodni ze skór licowych w kolorze czarnym, wykończonych na półmat. Klamra paska z metalu w kolorze złotym, długość dostosowana do obwodu w pasie, szerokość 30 mm. 16. Pas główny wykonany ze skóry blankowej o grubości 3-4 mm w kolorze czarnym. Szerokość pasa 45 mm, długość 1.150-1.450 mm. Części metalowe pasa wykonane są z metalu w kolorze złotym. 17. Teczka służbowa typu "dyplomatka" o wymiarach 450 x 325 x 100 mm wykonana z materiału typu PCV w kolorze czarnym. Wnętrze teczki posiada trzy kieszenie, wyłożone jest podszewką. Teczka wyposażona jest w uchwyt oraz dwa mechanizmy zamykające. 18. Walizka (torba podróżna) wykonana z tkaniny poliestrowej o gramaturze 600 g/m2 w kolorze czarnym, w kształcie prostopadłościanu o wymiarach 600 x 400 x 200 mm. Walizka posiada stelaż na dwóch kółkach. Zamknięcie walizki i kieszeni zewnętrznych na zamki błyskawiczne. 19. Pokrowiec na mundur wykonany z tkaniny nieprzemakalnej w kolorze czarnym. W przedniej części na całej długości suwak, a w górnej części otwór umożliwiający wyjęcie haka typowego wieszaka do odzieży. Długość pokrowca powinna umożliwiać zawieszenie w nim kurtki mundurowej bez załamań (85 cm). 20. Ubranie specjalne dla kadry dowódczo-sztabowej składa się z kurtki, spodni, kurtki ocieplanej i czapki. Wykonane jest z tkaniny poliamidowo-bawełnianej w kolorze czarnym, o składzie 50% bawełna, 50% poliamid: 1) kurtka zapinana w przodzie na pięć guzików krytych listwą. Kołnierz dwuczęściowy wykładany, zapinany pod szyję. Na przodach naszyte dwie kieszenie górne i dwie dolne z patkami zapinanymi na rzep. Rękawy dwuczęściowe, wykończone mankietami z gumą oraz zapinką do regulacji obwodu. Na linii pasa w części plecowej wszyta guma ściągająca. Na ramionach wszyte pagony zapinane na kryty guzik. Wewnątrz kurtki dopięta jest podpinka z włókniny puszystej lub tkaniny bawełnianej. Na plecach kurtki umieszczony napis "STRAŻ", jak na ubraniu koszarowym. Dodatkowo do rękawów dopinane narękawki z taśmami odblaskowymi w kolorze srebrnym. Nad klapką górnej lewej kieszeni naszyta jest taśma samoprzyczepna na identyfikator kadry dowódczo-sztabowej; 2) spodnie z wpuszczonymi kieszeniami skośnymi. Rozporek zapinany na zamek błyskawiczny. W przedniej części nogawek wzmocnienie na wysokości kolan. Po bokach nogawek naszyte są kieszenie z patkami zapinanymi na rzep. Nogawki zakończone rozporkami i wszytą gumą pod stopy. Spodnie wykończone paskiem, dodatkowo wyposażone w szelki z tkaniny zasadniczej i gumy szelkowej; 3) kurtka ocieplana włókniną puszystą, jednostronnie pikowaną podszewką. Przód zapinany na zamek błyskawiczny, kryty listwą. Na lewym przodzie naszyta jest kieszeń na wysokości klatki piersiowej, a na prawym przodzie - zestaw uchwytów. Kieszenie dolne podwójne, zapinane patkami. Rękawy kurtki dwuczęściowe, wykończone ściągaczami z tkaniny zasadniczej i gumy. Kurtka posiada kołnierz z możliwością zapięcia w przodzie na rzep oraz kaptur dopinany za pomocą zamka błyskawicznego. W górnej i dolnej części przodów, tyłu oraz górnej części rękawów naszyte są taśmy ostrzegawcze w kolorze żółtym fluorescencyjnym i srebrnym. Na plecach oraz na lewej górnej kieszeni umieszczone napisy "STRAŻ" w kolorze czarnym na żółtym tle. Nad górną lewą kieszenią i na klapce kieszeni naszyte są taśmy samoprzyczepne na dystynkcje i identyfikator kadry dowódczo-sztabowej; 4) czapka dżokejka wykonana jak do ubrania koszarowego. 21. Ubranie koszarowe składa się z kurtki, spodni, kamizelki i czapki. Wykonane jest z tkaniny o ograniczonej palności w kolorze czarnym: 1) kurtka zapinana w przodzie na zamek błyskawiczny, przykryty plisą. Na prawym przodzie kurtki pod karczkiem naszyty jest pasek - szlufka z półkółkiem, poniżej obejma zapinana na taśmę samoprzyczepną, a na lewym - kieszeń. Kołnierz kurtki wykładany, wykonany z tkaniny zasadniczej. Dół kurtki i rękawy wykończone są ściągaczami wykonanymi z tkaniny zasadniczej z wciągniętą w środek gumą. Na prawym rękawie kurtki naszyte są kieszenie, a na lewym naszyta jest taśma samoprzyczepna do mocowania emblematu PSP i nazwy miejscowości. Na przodzie i plecach kurtki umieszczony jest napis "STRAŻ"; 2) spodnie długie, w siedzeniu swobodne, niekrępujące ruchów. W przednich nogawkach wykonane są kieszenie wpuszczane do wewnątrz. Na linii pasa rozmieszczone są podtrzymywacze paska oraz dwuczęściowe ściągacze. Rozporek zapinany na zamek błyskawiczny. Na szwach bocznych powyżej kolan naszyte są nakładane kieszenie przykryte klapkami. W połowie długości nogawek między dolną krawędzią a kolanami naszyte są paski z żółtej tkaniny fluorescencyjnej. Spodnie dodatkowo wyposażone są w szelki; 3) kamizelka ocieplana wykonana na podszewce, ocieplona włókniną puszystą. Przody zapinane na zamek błyskawiczny kryty plisą. Przody jednoczęściowe z naszytymi trzema kieszeniami. Nad górną kieszenią naszyta jest taśma samoprzyczepna na dystynkcje, a na kieszeni taśma do umocowania napisu "STRAŻ". Na prawym przodzie kamizelki naszyty jest pasek taśmy w kolorze żółtym. Poniżej naszyty jest pasek-szlufka z półkółkiem oraz obejma z tkaniny. Kołnierz-stójka z wkładem z włókniny puszystej. Tył jednoczęściowy, dłuższy od przodu o zaokrąglonych krawędziach bocznych. Pośrodku tyłu umieszczony jest napis "STRAŻ". W dolnej części tyłu naszyta jest taśma w kolorze żółtym; 4) czapka: główka czapki w kształcie dżokejki z usztywnionym daszkiem. W górze czapki u styku klinów wszyty jest guzik obciągnięty tkaniną. Klin przedni usztywniony z wyhaftowanym znakiem Państwowej Straży Pożarnej. Dół wykończony tkaniną bawełnianą. Z tyłu wszyta zapinka służąca do regulacji obwodu. 22. Koszulki do ubrania koszarowego (zimowe i letnie) wykonane z dzianiny bawełnianej w kolorze czarnym. Zimowe z długim rękawem, letnie - z krótkim. Wykończenie wykroju szyi listewką bez kołnierza. Koszulka letnia na lewym przodzie na wysokości piersi ma haftowany emblemat PSP, a na plecach napis "STRAŻ" w kolorze złotym haftowany lub wykonany inną techniką. 23. Obuwie koszarowe: półbuty sznurowane, wykonane ze skór bukatowych w kolorze czarnym. Nosek rozszerzony, spody gumowe lub z elastycznych tworzyw sztucznych. 24. Buty specjalne dla kadry dowódczo-sztabowej wykonane ze skór bukatowych wykończonych wodoodpornie, w kolorze czarnym. Cholewki wysokie, sznurowane, podeszwy z kauczuku termoplastycznego. System montażu klejony lub klejono-przeszywany i gwoździowany. 25. Dystynkcje i znaki identyfikacyjne wykonane bajorkiem, techniką haftu maszynowego lub inną pozwalającą odwzorować wizerunek orła, dystynkcje, emblemat PSP, identyfikator imienny, identyfikator miejscowości i napisy "STRAŻ". Rozdział 4 Wykaz przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku, dla których wymagane jest zatwierdzenie wzorów i dokumentacji, oraz zasady ich zatwierdzania § 22. 1. Przedmioty umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku, dla których wymagane jest zatwierdzenie wzorów i dokumentacji, podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora komórki organizacyjnej Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, właściwej do spraw gospodarki mundurowej. 2. Podstawę zatwierdzenia stanowi dokumentacja wzorcowa i wzorzec przedmiotu umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku osobistego zatwierdzony przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej. 3. Przedmioty umundurowania zgłaszane do zatwierdzenia powinny odpowiadać charakterystyce przedmiotów, o których mowa w § 21, i spełniać wymagania określone w dokumentacji wzorcowej oraz zapewniać wysokie walory użytkowe. 4. Podmiot ubiegający się o zatwierdzenie przedkłada do oceny 2 sztuki wyrobu i 2 egzemplarze dokumentacji techniczno-technologicznej. 5. Wykaz przedmiotów umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku, których wzory i dokumentacja wymagają zatwierdzenia, określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. § 23. 1. Zatwierdzenie wzoru i dokumentacji przedmiotu umundurowania, odzieży specjalnej lub ekwipunku następuje po stwierdzeniu jego zgodności z wzorcem tego przedmiotu i jego wzorcową dokumentacją oraz po przeprowadzeniu kontroli - audytu, stwierdzającego posiadanie przez podmiot ubiegający się o zatwierdzenie odpowiednich warunków technicznych do produkcji. 2. Po zatwierdzeniu i trwałym oznakowaniu wyrobów i dokumentacji jeden komplet przechowywany jest w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej. Zatwierdzenie jest ważne 3 lata i może zostać uchylone w każdym czasie w przypadku wycofania przedmiotu z zaopatrzenia mundurowego w Państwowej Straży Pożarnej, wprowadzenia w nim istotnych zmian oraz w przypadku zastosowania przez producenta nieodpowiednich surowców lub stwierdzenia niskiej jakości wyrobów. Rozdział 5 Normy umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku § 24. 1. Strażacy są obowiązani do posiadania kompletu: umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku zapewniającego im wykonywanie obowiązków służbowych w każdych warunkach i o każdej porze roku. 2. Strażacy otrzymują umundurowanie, odzież specjalną i ekwipunek zgodnie z normami. 3. Normy składników umundurowania, odzieży specjalnej i ekwipunku oraz okresy ich używalności określa załącznik nr 12 do rozporządzenia. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 25. Zezwala się na noszenie dotychczasowych wzorów umundurowania znajdującego się na wyposażeniu Państwowej Straży Pożarnej w terminie do dnia 31 grudnia 2003 r. § 26. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 kwietnia 2003 r. 2) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załączniki do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 marca 2003 r. (poz. 650) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 ZESTAW UBIORU WYJŚCIOWEGO STRAŻAKA Lp.PrzedmiotZestawy przedmiotów w okresieUwagi zimowymletnim 123456 1Czapka wyjściowa zimowaxx dla kobiety kapelusz 2Czapka wyjściowa letnia xxxxdla kobiety kapelusz 3Płaszcz sukiennyxx 4Płaszcz letni z podpinką x 5Mundur wyjściowy zimowyxx 6Mundur wyjściowy letni xxx 7Peleryna przeciwdeszczowa do wszystkich zestawów według potrzeb 8Spodnie letnie xdla kobiety spódnica 9Krawatxxxxx 10Szalik zimowyxx 11Szalik letni x 12Rękawiczki zimowexx 13Rękawiczki letnie x 14Koszula wyjściowa długi rękawxxxx 15Koszula wyjściowa krótki rękaw xx 16Skarpety zimowexx dla kobiety rajstopy 17Skarpety letnie xxxxdla kobiety rajstopy 18Botki ocieplanex dla kobiety damskie 19Półbuty wyjściowe xxxxxdla kobiety damskie 20Sznur galowyxxxxx według potrzeb Uwaga: W kolumnach 1-6 oznaczono przedmioty stanowiące zestaw. Załącznik nr 9 ZESTAW UBIORU SŁUŻBOWEGO STRAŻAKA Lp.PrzedmiotZestawy przedmiotów w okresieUwagi zimowymletnim 12345678 1Czapka służbowa zimowaxx lub beret dla kobiety kapelusz 2Beret xxxxxxdla kobiety kapelusz 3Kurtka 3/4 z podpinkąxx 4Płaszcz letni z podpinką xx 5Mundur służbowyx x 6Sweter służbowy x xxxx spodnie lub spódnica od munduru służbowego 7Spodnie letnie x dla kobiety spódnica 8Peleryna przeciwdeszczowa do wszystkich zestawów według potrzeb 9Krawatxx xxxxx 10Szalik zimowyxx 11Szalik letni xx 12Rękawiczki zimowexx 13Rękawiczki letnie xx 14Koszula służbowa z długim rękawemxx x x x 15Koszula służbowa z krótkim rękawem x x x 16Skarpety zimowexx dla kobiety rajstopy 17Skarpety letnie xxxxxxdla kobiety rajstopy 18Botki ocieplanexx dla kobiety damskie 19Półbuty służbowe xxxxxxdla kobiety damskie Uwaga: W kolumnach 1-8 oznaczono przedmioty stanowiące zestaw. Załącznik nr 10 NORMY TKANIN WYDAWANYCH W ZAMIAN ZA GOTOWE PRZEDMIOTY UMUNDUROWANIA 1. Na płaszcz sukienny - według rozmiarów Lp.GrupaObwód klatki piersiowej (cm)Wzrost (cm)Ilość sukna płaszczowego (przy szerokości tkaniny 1,42 m) 1a89-92160-1652,55 2b88-921702,65 96160 3c921752,75 96165-170 100165 4d961752,85 100170-175 104165-170 5e96-1001802,95 104175 108165 6f96-1001853,00 104180 108170 7g1041853,10 108175 112-116170 8h1041903,20 108180-185 112175-180 116175 9i1081903,30 112185 116180 10j1121903,40 116185 120180 i więceji więcej 2. Na kurtkę, spodnie lub spódnicę z tkaniny gabardynowej - według rozmiarów Lp.GrupaObwód klatki piersiowej (cm)Wzrost (cm)Ilość tkaniny zasadniczej w metrach (przy szerokości tkaniny 1,42 m) na kurtkęna spodniena spódnicę 1a88-96160-1651,551,10na wzrost do 170 cm - 0,80 m na wzrost powyżej 170 cm - 0,90 m 2b88-921701,601,15 96165 3c921751,651,20 96170 100160-165 4d961751,701,20 100170 5e1001751,751,25 104165-170 6f961801,801,25 7g1001801,801,30 104175 108165 8h96-1001851,851,30 104180 108170 9i1041851,901,35 108175 112-116170 10j1041901,951,40 108180-185 112175-180 116175 11k1081902,051,45 112185 116180 12l1121902,101,50 13ł1161852,151,55 120180 i więceji więcej Uwaga: W przypadku stwierdzenia, że obwód klatki piersiowej, pasa użytkownika lub jego wzrost przekracza o 2 cm rozmiar podany w jednej z grup, materiał wydaje się według należności przewidzianej dla najbliższej większej grupy rozmiarów. Załącznik nr 11 WYKAZ PRZEDMIOTÓW UMUNDUROWANIA, ODZIEŻY SPECJALNEJ I EKWIPUNKU, DLA KTÓRYCH WYMAGANE JEST ZATWIERDZENIE WZORÓW I DOKUMENTACJI 1. Czapki wyjściowe (zimowa i letnia) 2. Czapka służbowa zimowa 3. Beret 4. Płaszcz sukienny 5. Kurtka 3/4 z podpinką 6. Płaszcz letni z podpinką 7. Mundury wyjściowe (zimowy i letni) 8. Mundur służbowy 9. Sweter służbowy 10. Spodnie letnie 11. Krawat 12. Peleryna przeciwdeszczowa 13. Szaliki (zimowy i letni) 14. Rękawiczki (zimowe i letnie) 15. Koszule z długim rękawem 16. Koszule z krótkim rękawem 17. Botki ocieplane 18. Półbuty 19. Sznur galowy 20. Pasek do spodni 21. Pas główny 22. Teczka służbowa 23. Walizka (torba podróżna) 24. Pokrowiec na mundur 25. Ubranie koszarowe 26. Ubranie specjalne dla kadry dowódczo-sztabowej 27. Koszulki do ubrania koszarowego (zimowe i letnie) 28. Obuwie koszarowe 29. Buty specjalne dla kadry dowódczo-sztabowej 30. Dystynkcje i znaki identyfikacyjne Załącznik nr 12 NORMY UMUNDUROWANIA, ODZIEŻY SPECJALNEJ l EKWIPUNKU OSOBISTEGO STRAŻAKA ORAZ OKRESY ICH UŻYWALNOŚCI Norma umundurowania nr 1 dla strażaka w służbie stałej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Czapka wyjściowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz 2Czapka wyjściowa letniaszt.13dla kobiety kapelusz 3Czapka służbowa zimowaszt.13nie dotyczy kobiety 4Beretszt.13nie dotyczy kobiety 5Płaszcz sukiennyszt.17 6Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13 7Płaszcz letni z podpinkąszt.14 8Mundur wyjściowy zimowykpl.14dla kobiety kurtka i spódnica 9Mundur wyjściowy letnikpl.14dla kobiety kurtka i spódnica 10Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica 11Sweter służbowyszt.13 12Spodnie letnieszt.12dla kobiety spódnica 13Peleryna przeciwdeszczowaszt.17 14Krawatszt.23 15Szalik zimowyszt.13 16Szalik letniszt.13 17Rękawiczki zimowepara13 18Rękawiczki letniepara14 19Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.22 20Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.22 21Koszula służbowa z długim rękawemszt.22 22Koszula służbowa z krótkim rękawemszt.22 23Skarpety zimowepara21dla kobiety rajstopy 24Skarpety letniepara21dla kobiety rajstopy 25Botki ocieplanepara13 26Półbuty służbowepara22 27Półbuty wyjściowepara12 28Sznur galowyszt.17 29Pasek do spodniszt.17nie dotyczy kobiety 30Teczka służbowaszt.14 31Walizka (torba podróżna)szt.17 32Pokrowiec na mundurszt.17 Uwagi: 1. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji lub zwrot kosztów ich wykonania, a w przypadku zmiany korpusu - dodatkowo sznur galowy i czapkę wyjściową. 2. Strażakowi mianowanemu na stałe wypłaca się ryczałt pieniężny na dwukrotne pranie chemiczne umundurowania w ciągu jednego roku. Norma umundurowania nr 2 dla nadbrygadiera i generała brygadiera (norma uzupełniająca do normy nr 1) Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Spodnie bryczesyszt.13 2Mundur wyjściowy zimowykpl.14 3Mundur wyjściowy letnikpl.14 4Koszula wyjściowa z długim rękawemszt.12 5Koszula wyjściowa z krótkim rękawemszt.12 6Skarpety zimowepara11 7Skarpety letniepara11 8Buty oficerskie z prawidłamipara14 9Półbuty wyjściowepara12 10Pas głównyszt.17 Norma umundurowania nr 3 dla strażaka w służbie przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Czapka służbowa zimowaszt.13dla kobiety kapelusz 2Beretszt.13nie dotyczy kobiety 3Kurtka 3/4 z podpinkąszt.13 4Mundur służbowykpl.13dla kobiety kurtka i spódnica 5Spodnie letnieszt.13dla kobiety spódnica 6Koszula służbowa z długim rękawem*szt.23 7Koszula służbowa z krótkim rękawem*szt.23 8Skarpety zimowepara21dla kobiety rajstopy 9Skarpety letniepara21dla kobiety rajstopy 10Botki ocieplanepara13 11Półbuty służbowepara13 12Rękawiczki zimowepara13 13Szalik zimowyszt.13 14Pasek do spodniszt.17nie dotyczy kobiety 15Krawatszt.23 * Przedmiot osobistego użytku. Uwagi: 1. Strażakowi w służbie przygotowawczej, uczącemu się w szkołach PSP, można wydać przed promocją lub zakończeniem szkolenia komplet umundurowania wyjściowego na poczet przyszłych należności mundurowych, związanych z mianowaniem na stałe. 2. Strażakowi w służbie przygotowawczej wypłaca się równoważnik na chemiczne pranie umundurowania w wysokości 1/3 równoważnika określonego dla strażaka w służbie stałej. 3. Do każdego przedmiotu strażak otrzymuje dystynkcje, a mianowany na wyższy stopień służbowy otrzymuje dodatkowo komplet dystynkcji. Norma umundurowania nr 4 odzieży specjalnej dla strażaków w służbie stałej i przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 1Ubranie specjalnekpl.1do zużycia 2Rękawice specjalnepara1do zużycia 3Kominiarka niepalnaszt.1do zużycia 4Buty specjalnepara2do zużycia1 para gumowych 1 para skórzanych 5Sztormiakszt.1do zużycia 6Ubranie koszarowekpl.23 7Koszulka letnia*szt.22 8Koszulka zimowa*szt.22 9Obuwie koszarowe*para12 * Przedmiot osobistego użytku. Uwagi: 1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych. Decyzję o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony do mianowania. 2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak ratownictwo wodne, wysokościowe, chemiczne itp., wyposaża się w odzież specjalną i znaki identyfikacyjne stosownie do wykonywanych zadań określonych w instrukcjach i regulaminach działania. Norma umundurowania nr 5 ekwipunku osobistego dla strażaków w służbie stałej i przygotowawczej Lp.PrzedmiotJednostka miaryLiczbaOkres używalności w latachUwagi 123456 1Hełmszt.1wg normy producenta 2Pas bojowyszt.1wg normy producenta 3Pas głównyszt.17 4Zatrzaśnikszt.1do zużycia 5Toporek strażackiszt.1do zużycia 6Latarkaszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 7Nóższt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 8Gwizdekszt.1do zużycia 9Podpinka linkowaszt.1do zużycia 10Sygnalizator bezruchuszt.1do zużyciana pełen stan zmiany służbowej 11Maska do aparatu oddechowegoszt.1wg normy producenta 12Ubranie robocze*kpl.14dla mechaników 2 kpl. 13Kurtka robocza ocieplana*szt.14 14Czapka robocza zimowaszt.14 15Czapka robocza letniaszt.14 16Buty filcowo-gumowe*para14tylko dla kierowców 17Kominiarka dziana*szt.14 18Rękawice*para1do zużycia 19Szalik*szt.1do zużycia 20Obuwie sportowe*para13 21Ubranie treningowe*kpl.13 22Spodenki gimnastyczne*szt.23 23Koszulka gimnastyczna*szt.23 24Ręcznik*szt.21 25Mydło toaletowe*gram2.4001 26Pasta do rąk*gram2.0001oprócz systemu codziennego i stanowisk kierowania; dla kierowców i mechaników podwójna należność 27Pasta do obuwia*gram1601 28Mazak do pasty*szt.14 29Szczotka do butów*szt.14 30Szczotka do ubrania*szt.14 31Bielizna pościelowa (prześcieradło, poszwa, poszewka)kpl.13tylko dla systemu zmianowego * Przedmiot osobistego użytku. Uwagi: 1. Norma dotyczy strażaka stosownie do zakresu jego obowiązków służbowych. Decyzję o przyznaniu należności tych przedmiotów podejmuje przełożony uprawniony do mianowania. 2. Strażaka sekcji specjalnych, takich jak ratownictwo wodne, wysokościowe, chemiczne itp., wyposaża się w ekwipunek osobisty i znaki identyfikacyjne stosownie do wykonywanych zadań, określonych w instrukcjach i regulaminach działania. 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 listopada 1997 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 152, poz. 1001), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw 1) (Dz. U. Nr 190, poz. 1864) Art. 1. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954 oraz z 2002 r. Nr 71, poz. 655) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) państwie wnioskodawcy - oznacza to państwo, w którym wnioskodawca uzyskał kwalifikacje do wykonywania zawodu,", b) w pkt 7: - lit. b otrzymuje brzmienie: "b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie studiów wyższych o co najmniej trzyletnim okresie kształcenia lub odpowiednio dłuższym, w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, a także ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, niebędącego w państwie wnioskodawcy zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy w okresie ostatnich dziesięciu lat, z tym że wykonywanie zawodu przez dwa lata nie jest wymagane, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kształcenia regulowanego, albo", - po lit. b dodaje się lit. c w brzmieniu: "c) dokument potwierdzający ukończenie w państwie członkowskim Unii Europejskiej kształcenia regulowanego, świadczący o posiadaniu kwalifikacji na poziomie trzecim,", c) w pkt 8 lit. b otrzymuje brzmienie: "b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję, potwierdzające ukończenie nauki o okresie kształcenia co najmniej rocznym, lecz krótszym niż trzy lata, lub odpowiednio dłuższym w przypadku nauki w niepełnym wymiarze, podejmowanej na podstawie świadectwa uprawniającego do kształcenia w systemie szkolnictwa wyższego, a także dodatkowo ukończenie szkolenia zawodowego, o ile jest to wymagane - stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, albo", d) w pkt 9 lit. a i b otrzymują brzmienie: "a) dokumenty potwierdzające wykształcenie lub szkolenie, wydane przez uprawnioną instytucję, poświadczające, po zakończeniu nauki z zakresu szkoły średniej ogólnej, technicznej lub zawodowej, ukończenie: - kształcenia lub szkolenia innego niż wymienione w pkt 8 lit. a) pierwsze tiret, w instytucji szkolnictwa lub w zakładzie pracy, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, o ile jest to wymagane, lub - okresu próbnego lub praktyki zawodowej uzupełniającej naukę z zakresu szkoły średniej, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji wymaganych do podjęcia i wykonywania zawodu regulowanego w państwie wnioskodawcy, jeżeli ponad połowę kształcenia i szkolenia odbyto w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub poza obszarem Unii Europejskiej w instytucji prowadzącej kształcenie i szkolenie na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii Europejskiej, albo gdy wnioskodawca uzyskał dwuletnie doświadczenie zawodowe poświadczone przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, które uznało dokumenty uzyskane w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, albo b) dokumenty wydane przez uprawnioną instytucję po zakończeniu nauki z zakresu szkoły średniej ogólnej, technicznej lub zawodowej, świadczące o ukończeniu: - kształcenia lub szkolenia odbytego w instytucji szkolnictwa lub zakładzie pracy, uzupełnionego dodatkowo okresem próbnym lub okresem praktyki zawodowej, o ile jest to wymagane, lub - okresu próbnego lub praktyki zawodowej uzupełniającej naukę z zakresu szkoły średniej, stanowiące jednocześnie potwierdzenie posiadania kwalifikacji do wykonywania zawodu, który w państwie wnioskodawcy nie jest zawodem regulowanym, oraz dodatkowo dokumenty poświadczające wykonywanie w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez wnioskodawcę zawodu przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, albo", e) pkt 15 otrzymuje brzmienie: "15) doświadczeniu zawodowym - oznacza to wykonywanie przez wnioskodawcę zawodu w państwie członkowskim Unii Europejskiej,"; 2) w art. 5 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku wnioskodawcy, który odbywa staż adaptacyjny lub przystępuje do testu umiejętności, bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, ulega zawieszeniu do dnia uzyskania przez właściwy organ oceny, o której mowa w art. 15."; 3) w art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji powinien zawierać w szczególności: 1) imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia wnioskodawcy, 2) nazwę państwa wnioskodawcy, 3) określenie zawodu regulowanego, dla którego wykonywania mają być uznane kwalifikacje wnioskodawcy, 4) informację o posiadanych kwalifikacjach, w tym o wykształceniu i doświadczeniu zawodowym wnioskodawcy, 5) informacje o odbytym kształceniu regulowanym."; 4) w art. 10 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) odpowiednio, posiadanie kwalifikacji na poziomie trzecim lub kwalifikacji na poziomie drugim, a właściwy organ stwierdzi, że okres praktyki zawodowej odbywanej z udziałem wykwalifikowanego przedstawiciela zawodu, składającej się na posiadane kwalifikacje, jest krótszy o co najmniej rok od okresu praktyki zawodowej wymaganej przepisami regulacyjnymi, może uzależnić decyzję od udokumentowania przez wnioskodawcę posiadania doświadczenia zawodowego o okresie nie dłuższym niż okres, o który krócej trwała praktyka zawodowa wnioskodawcy, z uwzględnieniem doświadczenia zawodowego w przypadku, o którym mowa w art. 2 pkt 7 lit. b) i pkt 8 lit. b), z tym że udokumentowania doświadczenia zawodowego nie wymaga się, jeżeli wnioskodawca posiada dokument potwierdzający ukończenie kursu wymienionego w załączniku nr 2 lub 3 do ustawy."; 5) w art. 11: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. W przypadku gdy program kształcenia i szkolenia odbytego przez wnioskodawcę w jego państwie różni się znacząco od programu kształcenia i szkolenia wymaganego w Rzeczypospolitej Polskiej albo jeżeli zakres wykonywanego przez wnioskodawcę w jego państwie zawodu różni się od zakresu tego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej, właściwy organ może uzależnić decyzję o uznaniu kwalifikacji od odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności, jeżeli wiedza nabyta przez wnioskodawcę podczas zdobywania doświadczenia zawodowego nie pozwoliła na zrównoważenie różnic programowych kształcenia i szkolenia wymaganego w Rzeczypospolitej Polskiej.", b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: "4. Wnioskodawca ponosi koszty odbywania stażu adaptacyjnego albo przeprowadzania testu umiejętności."; 6) art. 13 otrzymuje brzmienie: "Art. 13. 1. Uprawnienie do wyboru stażu adaptacyjnego albo testu umiejętności, o którym mowa w art. 11 ust. 3, może zostać wyłączone w przypadku zawodów regulowanych: 1) których wykonywanie wymaga dokładnej znajomości prawa polskiego, a ich zasadniczą i trwałą cechą jest udzielanie porad i pomocy związanej z prawem polskim, albo 2) w stosunku do których Komisja Europejska pozytywnie rozpatrzyła wniosek Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie wyłączenia uprawnienia wyboru zastrzeżonego dla wnioskodawcy. 2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego oraz minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określą, w drodze rozporządzenia, zawody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, a także określą dla każdego z zawodów obowiązek odbywania stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności. 3. Prezes Rady Ministrów ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, zawody, o których mowa w ust. 1 pkt 2."; 7) w art. 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1, ma prawo posługiwać się także tytułem uzyskanym w systemie szkolnictwa, albo jego skrótem, w oryginalnym brzmieniu wraz z podaniem nazwy i siedziby instytucji, która nadała ten tytuł."; 8) art. 15 otrzymuje brzmienie: "Art. 15. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, właściwi w sprawach uznawania kwalifikacji w zawodach regulowanych należących do danego działu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania, określą, w drodze rozporządzenia: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - kierując się odrębnościami w wykonywaniu zawodów w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz specyfiką i szczególnymi wymaganiami dotyczącymi wykonywania zawodów regulowanych w Rzeczypospolitej Polskiej."; 9) po art. 16 dodaje się art. 16a i 16b w brzmieniu: "Art. 16a. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne uzależniają podjęcie lub kontynuowanie wykonywania zawodu regulowanego od określonej sytuacji finansowej wnioskodawcy - właściwy organ, ustalając spełnienie tej przesłanki, uznaje zaświadczenie wydane przez bank prowadzący działalność w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, z którego pochodzi lub przybywa wnioskodawca, jako równorzędne zaświadczeniu wydanemu przez bank prowadzący działalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 16b. Ilekroć przepisy regulacyjne lub przepisy odrębne przewidują obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby wykonującej zawód regulowany, w przypadku gdy osoba ta zawrze umowę ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obowiązek ten będzie uważany za spełniony, jeżeli osoba ta przedstawi dowód zawarcia umowy ubezpieczenia spełniającej warunki określone w tych przepisach.". Art. 2. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548 i Nr 162, poz. 1568) w art. 4a ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Minister kierujący działem administracji rządowej może, w drodze rozporządzenia, upoważnić do wykonywania zadania określonego w ust. 1 organ lub jednostkę organizacyjną podległą ministrowi, organ samorządu zawodowego, organizację gospodarczą lub organ rejestrowy.". Art. 3. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) w art. 7 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) odbywającym na podstawie nieodpłatnych umów cywilnoprawnych staż adaptacyjny wnioskodawcom-obywatelom państwa członkowskiego Unii Europejskiej w postępowaniu w sprawie uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności regulowanej - w rozumieniu odpowiednio przepisów o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych lub przepisów o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności.". Art. 4. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm. 3)) w załączniku wprowadza się następujące zmiany: 1) w części II po ust. 15 dodaje się ust. 15a w brzmieniu: 15a. Od decyzji w sprawie uznania kwalifikacji: 1) do wykonywania zawodu regulowanego w rozumieniu przepisów o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych500 zł 2) do podejmowania lub wykonywania działalności regulowanej w rozumieniu przepisów o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności500 zł 2) w części IV uchyla się ust. 40. Art. 5. W ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) nadawanie i pozbawianie uprawnień budowlanych w specjalnościach, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1-5 ustawy - Prawo budowlane, zwanych dalej "uprawnieniami budowlanymi", uznawanie kwalifikacji zawodowych cudzoziemców, z zastrzeżeniem art. 8a, oraz nadawanie tytułu rzeczoznawcy budowlanego,"; 2) po art. 8 dodaje się art. 8a w brzmieniu: "Art. 8a. Zasady uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych określają odrębne przepisy.". Art. 6. W ustawie z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "7) państwie wnioskodawcy - oznacza to państwo, w którym wnioskodawca wykonywał działalność, lub państwo, w którym wnioskodawca uzyskał formalne kwalifikacje,"; 2) w art. 5 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. W przypadku wnioskodawcy, który odbywa staż adaptacyjny lub przystępuje do testu umiejętności, bieg terminu, o którym mowa w ust. 2, ulega zawieszeniu do dnia uzyskania przez właściwy organ oceny, o której mowa w art. 10 ust. 5."; 3) w art. 10: a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: "1. Jeżeli wnioskodawca nie posiada dokumentów świadczących o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 9, właściwy organ nie może wydać decyzji o nieuznaniu kwalifikacji wnioskodawcy bez rozpatrzenia formalnych kwalifikacji, jeżeli wnioskodawca przedstawi je wraz z wnioskiem lub dołączy do wniosku na wezwanie właściwego organu. 2. Jeżeli wnioskodawca posiada formalne kwalifikacje do podjęcia lub wykonywania działalności, o których mowa w ust. 1, właściwy organ przeprowadza postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 i 14 ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864).", b) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej, właściwi w sprawach uznawania kwalifikacji w działalnościach należących do danego działu, określą w drodze rozporządzenia: 1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia, 2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia - kierując się odrębnościami w wykonywaniu działalności w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz specyfiką i szczególnymi wymaganiami dotyczącymi podejmowania lub wykonywania działalności w Rzeczypospolitej Polskiej."; 4) w załączniku do ustawy: a) w Liście nr I w Dziale 36 w Grupie 366 Opis otrzymuje brzmienie: "Produkcja instalacji i wyposażenia dla kopalń, odlewni żeliwa i staliwa (zlokalizowanych przy hutach) i dla budownictwa; produkcja urządzeń do mechanicznego podawania", b) w Liście nr V dodaje się poz. 8 w brzmieniu: "8. Działalności wykonywane na własny rachunek w handlu hurtowym, z wyjątkiem handlu hurtowego w zakresie produktów medycznych i farmaceutycznych, produktów toksycznych i patogenicznych oraz węgla (ex grupa 611).". Art. 7. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 4)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 5 dodaje się pkt 30 w brzmieniu: "30) "odbywającym staż adaptacyjny" - rozumie się przez to odbywającego staż adaptacyjny wnioskodawcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z 2002 r. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864) lub odbywającego staż adaptacyjny wnioskodawcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz. U. Nr 71, poz. 655 oraz z 2003 r. Nr 190, poz. 1864)."; 2) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ubezpieczonymi w Funduszu są również: 1) cudzoziemcy - studenci i uczestnicy studiów doktoranckich, którzy studiują w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz absolwenci, którzy odbywają w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowy staż, 2) cudzoziemcy - członkowie zakonów oraz alumni wyższych seminariów duchownych i teologicznych, postulanci, nowicjusze i junioryści zakonów i ich odpowiednicy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy, zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, 3) cudzoziemcy - odbywający staż adaptacyjny - jeżeli ubezpieczają się dobrowolnie."; 3) w art. 11 w ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu: "3) osobę, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, stanowi kwota deklarowanego miesięcznego dochodu, jednakże nie niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia.". Art. 8. Akty wykonawcze wydane na podstawie: 1) art. 13 ust. 2 i art. 15 ustawy wymienionej w art. 1 - zachowują moc do czasu wydania aktów wykonawczych na podstawie art. 13 ust. 2 i art. 15 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą; 2) art. 4a ust. 3 ustawy wymienionej w art. 2 - zachowują moc do czasu wydania aktów wykonawczych na podstawie art. 4a ust. 3 ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 9. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej, ustawę z dnia 15 grudnia 2001 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, ustawę z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności, ustawę z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia. 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609 i Nr 170, poz. 1651. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, Nr 60, poz. 610, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 100, poz. 1085 i Nr 129, poz. 1441, z 2002 r. Nr 71, poz. 655, Nr 135, poz. 1143, Nr 141, poz. 1178 i 1180 i Nr 216, poz. 1824 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78, Nr 96, poz. 874, Nr 124, poz. 1154, Nr 128, poz. 1176 i Nr 170, poz. 1651. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. Nr 220, poz. 2181) Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Szczegółowe warunki techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunki ich umieszczania na drogach dla: 1) znaków drogowych pionowych - określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) znaków drogowych poziomych - określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) sygnałów drogowych - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 2. 1. Dopuszcza się umieszczanie na drogach znaków drogowych pionowych wyprodukowanych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, które nie spełniają określonych w nim warunków, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2004 r. 2. Znaki, o których mowa w ust. 1, zostaną zastąpione znakami spełniającymi warunki niniejszego rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r. 3. Znaki drogowe poziome niespełniające warunków określonych niniejszym rozporządzeniem, umieszczone na drogach przed dniem jego wejścia w życie, zostaną zastąpione znakami drogowymi poziomymi spełniającymi warunki niniejszego rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. 4. Sygnały drogowe nadawane przez sygnalizatory niespełniające warunków określonych niniejszym rozporządzeniem, umieszczone na drogach przed dniem jego wejścia w życie, zostaną zastąpione sygnalizatorami spełniającymi warunki niniejszego rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. 5. Dopuszcza się umieszczanie na drogach urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego wyprodukowanych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, które nie spełniają określonych w nim warunków, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2004 r. 6. Urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, o których mowa w ust. 5, zostaną zastąpione urządzeniami spełniającymi warunki niniejszego rozporządzenia w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru Pełny tekst rozporządzenia wraz z załącznikami w formacie pdf dostępny jest na stronie http://bap-psp.lex.pl/cgi-bin/demo.cgi?id=&comm=jednostka&akt=nr17066287&ver=-1&jedn=-1 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1864--z dnia 12 września 2003 r. o zmianie ustawy o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych oraz o zmianie niektórych ustaw 1865--z dnia 3 października 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1866--z dnia 28 października 2003 r. w sprawie regulaminu pracy Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych 1867--z dnia 28 października 2003 r. w sprawie kryteriów akredytacyjnych dla agencji płatniczych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2169--z dnia 9 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych 2170--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN) 2171--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 2172--z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie liczby członków Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz warunków i trybu ich wyboru 2173--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2174--z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej architektów oraz inżynierów budownictwa 2175--z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rzeczników patentowych 2176--z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków emitowania bonów skarbowych 2177--z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków emitowania obligacji skarbowych oferowanych na przetargach 2178--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego od energii elektrycznej 2179--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organizatorów imprez masowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2180--z dnia 29 października 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla silników spalinowych w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych przez te silniki ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2181--z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach 2182--z dnia 15 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2183--z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa epizootycznego i epidemiologicznego dla laboratoriów pracujących z materiałem zakaźnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 2184--z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 2185--z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 2186--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia Sądu Okręgowego w Koninie oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 2187--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie utworzenia Sądu Apelacyjnego w Szczecinie oraz zmiany rozporządzenia w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2188--z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 2189--z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie wzoru rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty produktowej WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 2190--z dnia 16 grudnia 2003 r. sygn. akt SK 34/03 2191--z dnia 17 grudnia 2003 r. sygn. akt SK 15/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 650--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie umundurowania strażaków Państwowej Straży Pożarnej 651--z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie warunków otrzymywania przez strażaków Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego w zamian za niewydane przedmioty umundurowania Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie lokowania środków Funduszu Rezerwy Demograficznej (Dz. U. Nr 31, poz. 256) Na podstawie art. 65 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) dopuszczalne proporcje udziału poszczególnych lokat środków Funduszu Rezerwy Demograficznej, zwanego dalej "FRD"; 2) dopuszczalne inne formy lokowania środków FRD; 3) szczegółowe zasady i tryb ustalania kosztów bieżącego zarządzania środkami FRD; 4) obowiązkowe, istotne elementy umowy o zarządzanie środkami FRD. § 2. 1. Dopuszczalne proporcje udziału poszczególnych lokat środków FRD nie mogą przekroczyć następujących wartości środków FRD: 1) 100% - w bony, obligacje skarbowe i inne papiery wartościowe Skarbu Państwa; 2) 20% - w papiery wartościowe emitowane przez gminy, związki gmin i miasto stołeczne Warszawa; 3) 80% - w dłużne papiery wartościowe gwarantowane przez Skarb Państwa; 4) 30% - w akcje dopuszczone do publicznego obrotu; 5) 20% - w zabezpieczone całkowicie obligacje dopuszczone do publicznego obrotu; 6) 10% - w zabezpieczone całkowicie obligacje emitowane przez spółki, których akcje zostały dopuszczone do publicznego obrotu. 2. Łączna suma lokat w papiery wartościowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6, nie może przekroczyć 40% wartości środków FRD. 3. Łączna suma lokat w papiery wartościowe, o których mowa w ust. 1 pkt 4-6, jednego emitenta, nie może przekroczyć 10% wartości środków FRD. 4. FRD może nabyć nie więcej niż 20% jednej emisji papieru wartościowego. § 3. 1. Dopuszcza się lokowanie środków FRD również w depozyty bankowe i bankowe papiery wartościowe - do 40% wartości środków FRD, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. 2. Banki, w których mogą być dokonywane lokaty określone w ust. 1, muszą posiadać fundusze własne w wysokości nie mniejszej niż 100 milionów euro. 3. Łączna suma lokat, o których mowa w ust. 1, w depozyty bankowe i w bankowe papiery wartościowe jednego banku, nie może przekroczyć 10% wartości środków FRD. § 4. 1. Na koniec każdego kwartału Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej "Zakładem", ustala ogólną wartość środków FRD oraz kontroluje, czy zostały zachowane dopuszczalne proporcje udziału poszczególnych lokat, o których mowa w § 2 i 3, oraz warunki określone w art. 65 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zwanej dalej "ustawą". 2. Dopuszcza się okresowe przekroczenie udziałów poszczególnych lokat, o których mowa w § 2 i 3, w ogólnej wartości środków FRD, jednak na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. 3. Określając wartość środków FRD, uprawniony podmiot zewnętrzny, któremu powierzono zarządzanie środkami FRD, w trybie określonym w art. 64 ustawy, stosuje odpowiednio przepis ust. 1. § 5. 1. Koszty bieżącego zarządzania środkami FRD obejmują wyłącznie koszty: 1) zaopiniowania przez biegłego rewidenta niebędącego pracownikiem Zakładu rocznych sprawozdań finansowych FRD, zgodnie z art. 74 ust. 3 pkt 5 ustawy; 2) opłat za zarządzanie środkami FRD pobieranych przez podmioty zewnętrzne; 3) związane z realizacją transakcji nabywania lub zbywania aktywów ze środków FRD, stanowiące równowartość opłat ponoszonych na rzecz osób trzecich, z których pośrednictwa Zakład korzysta z mocy odrębnych przepisów; 4) wykonania na potrzeby FRD przez podmioty zewnętrzne badań i ekspertyz. 2. Kosztów innych niż wymienione w ust. 1 nie uznaje się za koszty bieżącego zarządzania środkami FRD. 3. Wysokość środków na koszty bieżącego zarządzania, o których mowa w ust. 1, jest określana w planie finansowym FRD. 4. Zarząd Zakładu corocznie w terminie do dnia 15 lipca przedkłada Radzie Nadzorczej Zakładu projekt planu finansowego FRD na kolejny rok, zawierający uzasadnienie wysokości planowanych kosztów bieżącego zarządzania. Rada zobowiązana jest wydać opinię w ciągu 14 dni od przedłożenia projektu planu. § 6. Określa się obowiązkowe, istotne elementy, które powinna zawierać umowa o zarządzanie środkami FRD, których wykaz stanowi załącznik do rozporządzenia. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 stycznia 2003 r. (poz. 256) WYKAZ OBOWIĄZKOWYCH, ISTOTNYCH ELEMENTÓW UMOWY O ZARZĄDZANIE ŚRODKAMI FUNDUSZU REZERWY DEMOGRAFICZNEJ 1. Oznaczenie stron i osób reprezentujących FRD oraz uprawniony podmiot zewnętrzny. 2. Określenie celu, dla którego strony zawierają umowę; celu polegającego na lokowaniu środków FRD w sposób gwarantujący osiągnięcie ich maksymalnego bezpieczeństwa i rentowności, a także okresu, na który umowa zostaje zawarta. 3. Definicje podstawowych terminów użytych w umowie. 4. Obowiązki i prawa uprawnionego podmiotu zewnętrznego. Podstawowym obowiązkiem i prawem uprawnionego podmiotu zewnętrznego jest samodzielne zarządzanie środkami, zgodnie z treścią umowy o zarządzanie, w tym w szczególności: 1) przestrzeganie ograniczeń lokowania środków FRD wynikających z ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; 2) stosowanie przy zarządzaniu środkami FRD procedur wynikających z przepisów o finansach publicznych oraz z przepisów o zamówieniach publicznych. 5. Ustalenie dni wyceny środków FRD. 6. Określenie sposobu składania sprawozdań statutowym organom FRD przez uprawniony podmiot zewnętrzny. 7. Określenie rocznej stawki opłaty za zarządzanie środkami FRD, wyrażonej procentowo, pobieranej przez uprawniony podmiot zewnętrzny, z tym że środki FRD są obciążone tylko jedną opłatą stanowiącą wynagrodzenie uprawnionego podmiotu zewnętrznego za powierzenie w zarządzanie środków FRD. FRD nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów związanych z powierzeniem w zarządzanie, a uprawniony podmiot zewnętrzny pokrywa z niej wszelkie koszty związane z zarządzaniem środkami FRD ponoszone przez uprawniony podmiot zewnętrzny, w tym na rzecz podmiotów trzecich. 8. Określenie opłaty stanowiącej wynagrodzenie uprawnionego podmiotu zewnętrznego w dniu wyceny wartości środków FRD, z tym że opłata ta jest naliczana nie rzadziej niż raz w miesiącu, według następującego wzoru: On = Wn-1 x r x m/365 gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące: On - opłata związana z powierzeniem w zarządzanie środków FRD naliczana podczas n-tej wyceny tych środków, Wn-1 - wartość środków FRD przekazana w zarządzanie podmiotowi do dnia (n-1) wyceny skorygowana zmianą wartości środków do dnia n-tej wyceny włącznie, r - roczna stawka opłaty wyrażona procentowo, m - ilość dni od dnia (n-1) wyceny do dnia n-tej wyceny włącznie (nie włączając dnia, w którym dokonana została (n-1) wycena). Jeśli wycena wartości środków FRD jest dokonywana częściej niż raz w miesiącu, opłata pobierana jest raz w miesiącu, jako suma opłat On naliczonych w danym miesiącu. 9. Określenie ograniczeń w zakresie działalności uprawnionego podmiotu zewnętrznego, powodujących obowiązek uzyskania na określone działania pisemnej zgody organów FRD. 10. Określenie okoliczności i terminów, w których uprawniony podmiot zewnętrzny lub FRD mogą wypowiedzieć umowę, oraz określenie związanych z tym praw i obowiązków stron. 11. Określenie okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność uprawniony podmiot zewnętrzny, okoliczności, za które uprawniony podmiot zewnętrzny nie odpowiada, oraz kar umownych za naruszenie postanowień umowy przez uprawniony podmiot zewnętrzny. 12. Postanowienia końcowe, w których należy określić: 1) sposób i formę zmiany umowy; 2) sposoby i formę zawiadomień pochodzących od uprawnionego podmiotu zewnętrznego; 3) przepisy, które będą obowiązywały w zakresie nieuregulowanym postanowieniami umowy; 4) klauzulę arbitrażową dotyczącą rozstrzygania sporów między stronami umowy. 13. Podpisy stron umowy oraz liczba sporządzonych egzemplarzy umowy. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - zabezpieczenie społeczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie wypłacania z budżetu państwa subwencji przysługującej partiom politycznym (Dz. U. Nr 33, poz. 267) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 127, poz. 1089) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb składania oraz wzór urzędowego formularza wniosku o wypłacenie z budżetu państwa subwencji przysługującej partiom politycznym, zwanej dalej "subwencją", a także szczegółowe zasady wypłacania tej subwencji. § 2. 1. Wniosek o wypłacenie subwencji, wraz z aktualnym wyciągiem z ewidencji partii politycznych, jest składany do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, za pośrednictwem Państwowej Komisji Wyborczej. 2. W przypadku utworzenia nowej partii politycznej, w drodze połączenia się dwóch lub więcej partii, właściwy organ tej partii składa, w terminie 14 dni od dnia dokonania przez właściwy sąd wpisu partii do ewidencji, wniosek o wypłacenie subwencji, wraz z uwierzytelnionym wyciągiem z ewidencji partii politycznych. 3. Państwowa Komisja Wyborcza, po potwierdzeniu wniosku co do posiadania przez partię polityczną uprawnienia do subwencji oraz wysokości subwencji, przesyła niezwłocznie wniosek do ministra właściwego do spraw finansów publicznych. § 3. Raty subwencji są wypłacane w terminie do 30 dnia miesiąca następującego po kwartale, za który jest wypłacana dana rata subwencji. § 4. Wzór urzędowego formularza wniosku o wypłacenie subwencji na dany rok, składanego przez partie polityczne, określa załącznik do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lutego 2003 r. (poz. 267) Ilustracja Ilustracja Ilustracja 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 września 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o partiach politycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 1201), które traci moc z dniem 10 sierpnia 2002 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 18 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nakładu połowowego floty (Dz. U. Nr 55, poz. 486) Na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 129, poz. 1441 oraz z 2002 r. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 kwietnia 2002 r. w sprawie nakładu połowowego floty (Dz. U. Nr 55, poz. 486) w § 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) na morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej i w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej - 994 statki rybackie, w tym: a) 8 statków rybackich o długości całkowitej powyżej 30 m lub mocy silnika głównego większej niż 611 kW, b) 408 statków rybackich o długości całkowitej od 15 m do 30 m, c) 578 statków rybackich o długości całkowitej nieprzekraczającej 15 m,". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. (Dz. U. Nr 226, poz. 2235) Na podstawie art. 141 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. zawiesza się pobieranie ceł określonych w Taryfie celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 219, poz. 2153), w odniesieniu do towarów wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, do wysokości określonej w tym załączniku. § 2. Stawki celne zawieszone stosuje się po udokumentowaniu pochodzenia towarów, zgodnie z wymogami określonymi w odrębnych przepisach. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2235) WYKAZ TOWARÓW, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH ZAWIESZA SIĘ POBRANIE CEŁ DO DNIA 30 KWIETNIA 2004 r. Kod PCNWyszczególnienieZawieszenie stawek celnych: autonomicznej, konwencyjnej i preferencyjnej DEV i LDCZawieszenie obniżonych stawek celnych dla: UEEFTACzechy i SłowacjaWęgrySłoweniaRumuniaBułgariaLitwaŁotwaEstonia IzraelWyspy OwczeTurcjaChorwacja 1234567891011121314151617 0301Ryby żywe: - Pozostałe ryby żywe: 0301 92 00- - Węgorze (Anguilla spp.): 0301 92 00 1- - - Materiał zarybieniowy0 0 0 0302Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: - Pozostałe ryby, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0302 69- - Pozostałe: - - - Ryby słodkowodne: 0302 69 19 0- - - - Pozostałe ex0302 69 19 0Sandacz00 0 0 0303Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: - Pozostałe ryby, z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu: 0303 79- - Pozostałe: - - - Ryby słodkowodne: 0303 79 19 0- - - - Pozostałe ex0303 79 19 0Sandacz zamrożony00 0 0 - - - Ryby morskie: 0303 79 55 0- - - - Mintaj (Theragra chalcogramma) i rdzawiec (Pollachius pollachius)00 0 0 0303 79 98 0- - - - Pozostałe ex0303 79 98 0Kergulena zamrożona cała00 0 0 0304Filety rybne i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże, schłodzone lub zamrożone: 0304 20- Filety zamrożone: - - Pozostałe: 0304 20 31 0- - - Z czarniaka (Pollachius virens)00 0 0 - - - Z morszczuka i z widłaka (Merluccius spp., Urophycis spp.): - - - - Z morszczuka z rodzaju Merluccius: 0304 20 55 0- - - - - Z morszczuka kapskiego (Merluccius capensis) i z morszczuka głębinowego (Merluccius paradoxus)00 0 0 0304 20 56 0- - - - - Z morszczuka argentyńskiego (Merluccius hubbsi)00 0 0 0304 20 58 0- - - - - Pozostałe00 0 0 0304 20 59 0- - - - Z widłaka z rodzaju Urophycis00 0 0 0304 20 85 0- - - Z mintaja (Theragra chalcogramma)00 0 0 0304 20 91 0- - - Z buławika nowozelandzkiego (miruny nowozelandzkiej) (Macruronus novaezealandiae)00 0 0 0304 20 94 0- - - Z pozostałych ex0304 20 94 0Zamrożone filety z miruny00 0 0 0304 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Z pozostałych: 0304 90 41 0- - - - Z czarniaka (Pollachius virens)00 0 0 0304 90 48 0- - - - Z morszczuka i z widłaka (Merluccius spp., Urophycis spp.)00 0 0 0304 90 61 0- - - - Z mintaja (Theragra chalcogramma)00 0 0 0304 90 97 0- - - - Z pozostałych ex0304 90 97 0Z buławika nowozelandzkiego00 0 0 0511Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działami 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi: - Pozostałe: 0511 99- - Pozostałe: 0511 99 10 0- - - Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub skórek ex0511 99 10 0Dwoiny bydlęce goliznowe0 0 00000 0802Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: - Migdały: 0802 11- - W łupinie: 0802 11 10 0- - - Gorzkie0 0 00000 0802 11 90 0- - - Pozostałe5,61) 5,6 5,65,65,65,65,6 0802 12- - Bez łupiny: 0802 12 10 0- - - Gorzkie0 0 00000 0802 12 90 0- - - Pozostałe3,51) 3,5 3,53,53,53,53,5 0805Owoce cytrusowe, świeże lub suszone: 0805 40 00 0- Grejpfruty51) 5 5 5 5 0902Herbata, nawet aromatyzowana: 0902 40 00 0- Pozostała herbata czarna (fermentowana) i pozostała herbata częściowo fermentowana0 0 00000 1001Pszenica i meslin: 1001 10 00 0- Pszenica durum0 0 000000 1207Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane: 1207 40- Nasiona sezamu: 1207 40 90 0- - Pozostałe0 0 00000 1301Szelak; gumy naturalne, żywice, gumożywice i oleożywice (na przykład balsamy): 1301 90- Pozostałe: 1301 90 90- - Pozostałe: 1301 90 90 1- - - Z drzew iglastych0 0 00000 1302Soki i ekstrakty roślinne; substancje pektynowe, pektyniany i pektany; agar-agar i pozostałe śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z produktów roślinnych: 1302 32- - Śluzy i zagęszczacze, nawet modyfikowane, pochodzące z chleba świętojańskiego, nasion chleba świętojańskiego lub z nasion rośliny guar: 1302 32 10 0- - - Z chleba świętojańskiego i jego nasion03)00 0 00000 1302 32 90 0- - - Z nasion rośliny guar0 0 0 00000 1511Olej palmowy i jego frakcje, nawet rafinowany, ale niemodyfikowany chemicznie: 1511 10- Olej surowy: 1511 10 90 0- - Pozostały3,82) 3,8 3,83,83,83,83,8 1513Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych, olej babassu oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie: - Olej kokosowy (z kopry) i jego frakcje: 1513 11- - Olej surowy: - - - Pozostałe: 1513 11 99 0- - - - Pozostałe6,41) 6,4 6,46,46,46,46,4 - Olej z ziaren palmowych i olej babassu oraz ich frakcje: 1513 21- - Olej surowy: - - - Pozostałe: 1513 21 90 0- - - - Pozostałe6,42) 6,4 6,46,46,46,46,4 1804 00 00 0Masło, tłuszcz i olej, kakaowe03) 0 00000 1805 00 00 0Proszek kakaowy, niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego03) 0 00000 2008Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2008 70- Brzoskwinie, włączając nektaryny: - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - Niezawierające dodatku cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto: 2008 70 92 0- - - - 5 kg lub większej ex2008 70 92 0Przecier z nektaryn1510,815 1515151515 ex2008 70 92 0Przecier brzoskwiniowy1510,815 1515151515 - Pozostałe, włączając mieszanki, inne niż objęte podpozycją 2008 19: 2008 99- - Pozostałe: - - - Niezawierające dodatku alkoholu: - - - - Zawierające dodatek cukru, w bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2008 99 49 0- - - - - Pozostałe ex2008 99 49 0Kremogen bananowy17,617,617,6 17,6 17,617,617,617,617,6 2009Soki owocowe (włączając moszcz winogronowy) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej: - Sok pomarańczowy: 2009 11- - Zamrożony: - - - O liczbie Brixa nieprzekraczającej 67: 2009 11 99 0- - - - Pozostały15 15 15 1515151515 2009 19- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 19 98 0- - - - Pozostały12 12 12 1212121212 - Sok grejpfrutowy: 2009 29- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 29 91 0- - - - O wartości nieprzekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto i o zawartości dodatku cukru przekraczającej 30% masy12812 12 1212121212 2009 29 99 0- - - - Pozostały12 12 12 1212121212 - Sok z dowolnego innego pojedynczego owocu cytrusowego: 2009 39- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto: 2009 39 31 0- - - - - Zawierające dodatek cukru149,314 14 1414141414 2009 39 39 0- - - - - Niezawierające dodatku cukru15 15 1515151515 - Sok ananasowy: 2009 49- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 20, ale nieprzekraczającej 67: 2009 49 30 0- - - - O wartości przekraczającej 30 EUR za 100 kg masy netto, zawierający dodatek cukru151015 15 1515151515 - - - - Pozostały: 2009 49 99 0- - - - - Niezawierający dodatku cukru16 16 1616161616 - Sok winogronowy (włączając moszcz winogronowy): 2009 69- - Pozostały: - - - O liczbie Brixa przekraczającej 30, ale nieprzekraczającej 67: - - - - O wartości przekraczającej 18 EUR za 100 kg masy netto: 2009 69 59 0- - - - - Pozostały15 15 15 15 1515151515 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 2106 90 92 0- - - Niezawierające tłuszczów mleka, sacharozy, izoglukozy, glukozy lub skrobi, lub zawierające mniej niż 1,5% masy tłuszczu mleka, 5% masy sacharozy lub izoglukozy, 5% masy glukozy lub skrobi ex2106 90 92 0Preparaty mające charakter dietetycznych środków spożywczych oraz preparaty witaminowe, mineralno-witaminowe, także zawierające produkty roślinne, posiadające pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, wydane przez Ministra Zdrowia000000000 00000 ex2106 90 92 0Guma do żucia zawierająca w swym składzie m.in. nikotynę, stosowana pomocniczo w leczeniu nałogu palenia tytoniu, posiadająca pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, wydane przez Ministra Zdrowia000000000 00000 ex2106 90 92 0Pastylki do ssania zawierające w swym składzie m.in. nikotynę, stosowane pomocniczo w leczeniu nałogu palenia tytoniu, posiadające pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, wydane przez Ministra Zdrowia000000000 00000 2106 90 98 0- - - Pozostałe ex2106 90 98 0Preparaty bezmleczne (tzw. preparaty mlekozastępcze), wzbogacone w witaminy lub/i minerały, zastępujące mleko w żywieniu niemowląt i dzieci, posiadające pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, wydane przez Ministra Zdrowia000000000 00000 ex2106 90 98 0Preparaty mające charakter dietetycznych środków spożywczych oraz preparaty witaminowe, mineralno-witaminowe, także zawierające produkty roślinne, posiadające pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, wydane przez Ministra Zdrowia000000000 00000 2204Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy, inny niż ten objęty pozycją 2009: - Pozostałe wina; moszcz winogronowy z fermentacją nierozpoczętą lub zatrzymaną przez dodanie alkoholu: 2204 21- - W pojemnikach o objętości 2 litry lub mniejszej: - - - Pozostałe: - - - - O rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 13% obj.: - - - - - Pozostałe: 2204 21 79 0- - - - - - Białe20 minimum 25 EUR/hl 20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl 20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl 20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl 20 minimum 25 EUR/hl 2204 21 80 0- - - - - - Pozostałe20 minimum 25 EUR/hl 20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl20 minimum 25 EUR/hl 2304 00 00 0Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego0 0 00000 2306Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż te objęte pozycją 2304 lub 2305: 2306 30 00 0- Z nasion słonecznika0 0 00000 2309Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 90- Pozostałe: - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: 2309 90 95- - - - - Zawierające 49% masy chlorku choliny lub więcej, na bazie organicznej lub nieorganicznej: 2309 90 95 9- - - - - - Pozostałe ex2309 90 95 9Chlorek choliny na suchym nośniku warzywnym000 000000 2603 00 00 0Rudy i koncentraty miedzi0 2606 00 00 0Rudy i koncentraty glinu0 2608 00 00 0Rudy i koncentraty cynku0 2620Popiół i pozostałości (inne niż z produkcji żeliwa lub stali), zawierające arsen, metale lub ich związki: 2620 30 00 0- Zawierające głównie miedź0 2710Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe: - Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych (inne niż surowe) oraz preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów, inne niż oleje odpadowe: 2710 11- - Oleje lekkie i preparaty: - - - Do innych celów: - - - - Pozostałe: - - - - - Benzyna silnikowa: - - - - - - Pozostałe, z zawartością ołowiu: - - - - - - - Nieprzekraczającą 0,013g/l: 2710 11 41 0- - - - - - - - O liczbie oktanowej (RON) mniejszej niż 950 2710 11 45 0- - - - - - - - O liczbie oktanowej (RON) 95 lub większej, ale mniejszej niż 980 2710 11 49 0- - - - - - - - O liczbie oktanowej (RON) 98 lub większej0 2710 19- - Pozostałe: - - - Oleje średnie: - - - - Do innych celów: - - - - - Nafta: 2710 19 21 0- - - - - - Paliwo do silników odrzutowych0 2710 19 25 0- - - - - - Pozostała0 - - - Oleje ciężkie: - - - - Oleje napędowe: - - - - - Do innych celów: 2710 19 41- - - - - - O zawartości siarki nieprzekraczającej 0,05% masy: 2710 19 41 1- - - - - - - Oleje napędowe do silników0 2710 19 41 9- - - - - - - Pozostałe0 2711Gazy ziemne i pozostałe węglowodory gazowe: - Skroplone: 2711 12- - Propan: - - - Propan o czystości nie mniejszej niż 99%: 2711 12 11 0- - - - Stosowany jako paliwo napędowe lub do ogrzewania8 2712Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gacz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, pozostałe woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, nawet barwione: 2712 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Surowe: 2712 90 39 0- - - - Do innych celów ex2712 90 39 0Gacz parafinowy o zawartości oleju od 3,5% (lub równej) do 15% oraz temperaturze krzepnięcia od 49°C do 58°C0 - - - Pozostałe: 2712 90 99 0- - - - Pozostałe ex2712 90 99 0Gacz parafinowy o zawartości oleju od 1,2% do 3,5% oraz temperaturze krzepnięcia od 49°C do 58°C0 2803 00Węgiel (sadze oraz inne postacie węgla, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone): 2803 00 80 0- Pozostałe ex2803 00 80 0Sadze techniczne N-50, N-115, N-121, N-220, N-330, N-550, N-660, N-772, P-234, P-614, P-803 oraz AB 100%0 2804Wodór, gazy szlachetne i pozostałe niemetale: - Krzem: 2804 61 00 0- - Zawierający nie mniej niż 99,99% masy krzemu0 2804 69 00 0- - Pozostały0 2804 70 00 0- Fosfor ex2804 70 00 0Fosfor żółty i fosfor czerwony0 2815Wodorotlenek sodu (soda kaustyczna); wodorotlenek potasu (potaż żrący); nadtlenki sodu lub potasu: 2815 20- Wodorotlenek potasu (potaż żrący): 2815 20 10 0- - Stały0 2815 20 90 0- - W roztworze wodnym (ług potasowy lub ciekły potas)0 2818Elektrokorund (korund sztuczny), nawet niezdefiniowany chemicznie; tlenek glinu; wodorotlenek glinu: 2818 20 00 0- Tlenek glinu inny niż elektrokorund0 2818 30 00 0- Wodorotlenek glinu0 2825Hydrazyna i hydroksyloamina i ich sole nieorganiczne; pozostałe zasady nieorganiczne; tlenki, wodorotlenki i nadtlenki pozostałych metali: 2825 80 00 0- Tlenki antymonu0 2825 90- Pozostałe: 2825 90 40 0- - Tlenki i wodorotlenki wolframu ex2825 90 40 0Tritlenek wolframu WO3 - proszek0 2826Fluorki; fluorokrzemiany, fluorogliniany i pozostałe złożone sole fluorowe: - Fluorki: 2826 12 00 0- - Glinu0 2826 30 00 0- Heksafluoroglinian sodu (syntetyczny kriolit)0 2827Chlorki, tlenochlorki i chlorki zasadowe; bromki i tlenobromki; jodki i tlenojodki: - Pozostałe chlorki: 2827 32 00 0- - Glinu0 2833Siarczany; ałuny; nadtlenosiarczany (nadsiarczany): - Pozostałe siarczany: 2833 27 00 0- - Baru0 2836Węglany; nadtlenowęglany (nadwęglany); techniczny węglan amonu zawierający karbaminian amonu: 2836 40 00 0- Węglany potasu0 2841Sole tlenowych i nadtlenowych kwasów metalicznych: 2841 30 00 0- Dichromian sodu0 2841 80 00 0- Wolframiany ex2841 80 00 0Parawolframian amonu APT (PWA) - biały proszek0 2901Węglowodory alifatyczne: 2901 10 00 0- Nasycone:31) - Nienasycone: 2901 21 00 0- - Etylen ex2901 21 00 0Etylen do produkcji wyrobów chemicznych0 2901 22 00 0- - Propen (propylen) ex2901 22 00 0Propen (propylen) do produkcji wyrobów chemicznych0 2903Fluorowcowane pochodne węglowodorów: - Nasycone chlorowane pochodne węglowodorów alifatycznych: 2903 15 00 0- - 1,2-dichloroetan (dichlorek etylenu)0 - Nienasycone chlorowane pochodne węglowodorów alifatycznych: 2903 21 00 0- - Chlorek winylu (chloroetylen)0 2905Alkohole alifatyczne i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nasycone alkohole monowodorotlenowe: 2905 11 00 0- - Metanol (alkohol metylowy)0 2905 12 00 0- - Propanol-1 (alkohol propylowy) i propanol-2 (alkohol izopropylowy) ex2905 12 00 0Propanol-2 (alkohol izopropylowy)0 2915Nasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe i ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Kwas octowy i jego sole; bezwodnik octowy: 2915 21 00 0- - Kwas octowy0 - Estry kwasu octowego: 2915 32 00 0- - Octan winylu0 2916Nienasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe, cykliczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Nienasycone alifatyczne kwasy monokarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy i ich pochodne: 2916 12- - Estry kwasu akrylowego: 2916 12 90 0- - - Pozostałe ex2916 12 90 0Akrylan butylu0 2917Kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki i nadtlenokwasy; ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne: - Aromatyczne kwasy polikarboksylowe, ich bezwodniki, halogenki, nadtlenki, nadtlenokwasy, oraz ich pochodne: 2917 35 00 0- - Bezwodnik ftalowy0 2917 37 00 0- - Tereftalan dimetylu0 2921Związki z aminową grupą funkcyjną: - Aromatyczne poliaminy i ich pochodne; ich sole: 2921 51- - o-, m-, p-Fenylenodiaminy, diaminotolueny i ich pochodne; ich sole: - - - o-, m-, p- Fenylenodiamina, diaminotolueny i ich fluorowcowane, sulfonowane, nitrowane lub nitrozowane pochodne; ich sole: 2921 51 11 0- - - - m-Fenylenodiamina, o czystości 99% masy lub większej i zawierająca: - 1 % masy wody lub mniej, - 200 mg/kg lub mniej o-fenylenodiaminy i - 450 mg/kg lub mniej p-fenylenodiaminy0 2921 51 19 0- - - - Pozostałe6,52) 2921 51 90 0- - - Pozostałe6,52) 2927 00 00 0Diazo-, azo- lub azoksy-związki0 2930Organiczne związki siarki: 2930 40- Metionina: 2930 40 10 0- - Metionina (INN)0 2932Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) tlenu: - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień furanowy (nawet uwodorniony): 2932 13 00 0- - Alkohol furfurylowy i alkohol tetrahydrofurfurylowy0 2933Związki heterocykliczne tylko z heteroatomem (-ami) azotu: - Związki zawierające w strukturze nieskondensowany pierścień triazynowy (nawet uwodorniony): 2933 69- - Pozostałe: 2933 69 80 0- - - Pozostałe ex2933 69 80 02-hydrat soli sodowej s-triazinotrionu (2-hydrat soli sodowej kwasu dichlorocyjanurowego)0 3201Ekstrakty garbników pochodzenia roślinnego; garbniki i ich sole, etery, estry i pozostałe pochodne: 3201 20 00 0- Ekstrakt akacji0 3206Pozostałe środki barwiące; preparaty wymienione w uwadze 3 do niniejszego działu, inne niż te objęte pozycją 3203, 3204 lub 3205; produkty nieorganiczne, w rodzaju stosowanych jako luminofory, nawet niezdefiniowane chemicznie: - Pozostałe środki barwiące i pozostałe preparaty: 3206 42 00 0- - Litopon i pozostałe pigmenty oraz preparaty na bazie siarczku cynku0 3206 50 00 0- Produkty nieorganiczne, w rodzaju stosowanych jako luminofory0 3302Mieszaniny substancji zapachowych i mieszaniny (włącznie z roztworami alkoholowymi) oparte na jednej lub na wielu takich substancjach, w rodzaju stosowanych jako surowce w przemyśle; pozostałe preparaty oparte na substancjach zapachowych, w rodzaju stosowanych do produkcji napojów: 3302 90- Pozostałe: 3302 90 10 0- - Roztwory alkoholowe4 3302 90 90 0- - Pozostałe4 3304Preparaty do upiększania i makijażu oraz preparaty do pielęgnacji skóry (z wyjątkiem leków), włącznie z preparatami do opalania, do manicure i pedicure: 3304 10 00 0- Preparaty do makijażu ust20 3304 20 00 0- Preparaty do malowania oczu20 3304 30 00 0- Preparaty do manicure i pedicure20 - Pozostałe: 3304 91 00 0- - Pudry, nawet prasowane20 3304 99 00 0- - Pozostałe20 3307Preparaty stosowane przed goleniem, do golenia lub po goleniu, dezodoranty osobiste, preparaty do kąpieli, depilatory i pozostałe preparaty perfumeryjne, kosmetyczne lub toaletowe, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; gotowe dezodoranty do pomieszczeń, nawet perfumowane, lub mające własności dezynfekcyjne: 3307 20 00 0- Dezodoranty osobiste i środki przeciwpotowe7,5 3702Film fotograficzny w rolkach, światłoczuły, nienaświetlony, z dowolnego materiału innego niż papier, tektura lub tkanina; film w rolkach do natychmiastowych odbitek, światłoczuły, nienaświetlony: - Pozostałe filmy do fotografii kolorowej (wielobarwnej): 3702 55 00- - O szerokości przekraczającej 16 mm, ale nieprzekraczającej 35 mm i o długości przekraczającej 30 m: 3702 55 00 9- - - Pozostałe0 3804 00Ługi odpadowe z produkcji pulpy drzewnej, nawet stężone, odcukrzone lub poddane obróbce chemicznej, włącznie z lignosulfonianami, ale z wyłączeniem oleju talowego objętego pozycją 3803: 3804 00 10 0- Stężony ług siarczynowy0 3822 00 00 0Odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne na podłożach oraz dozowane odczynniki diagnostyczne lub laboratoryjne, nawet na podłożach, inne niż te objęte pozycją 3002 lub 3006; certyfikowane materiały wzorcowe ex3822 00 00 0Testy diagnostyczne Glucocard I i Glucocard II0 3901Polimery etylenu, w formach podstawowych: 3901 10- Polietylen o gęstości mniejszej niż 0,94: 3901 10 10 0- - Polietylen liniowy ex3901 10 10 0Polietylen liniowy LLDPE0 3901 20- Polietylen o gęstości 0,94 lub większej: 3901 20 90 0- - Pozostały0 3901 90- Pozostałe: 3901 90 90 0- - Pozostałe ex3901 90 90 0Polietylen chlorosulfonowany0 3905Polimery octanu winylu lub innych estrów winylowych, w formach podstawowych; inne polimery winylowe w formach podstawowych: 3905 30 00 0- Poli(alkohol winylu), nawet zawierający niezhydrolizowane grupy octanowe0 - Pozostałe: 3905 99- - Pozostałe: 3905 99 90 0- - - Pozostałe ex3905 99 90 0Poli(winylopirolidon)0 3907Poliacetale, pozostałe polietery i żywice epoksydowe, w formach podstawowych; poliwęglany, żywice alkidowe, poliestry allilowe i pozostałe poliestry, w formach podstawowych: 3907 60- Poli(tereftalan etylenu): 3907 60 80 0- - Pozostały ex3907 60 80 0Polimer amorficzny - transparentny przezroczysty, o lepkości poniżej 0,68 dl/g (wg metody badawczej ISO 1628-5)0 3909Żywice aminowe, żywice fenolowe i poliuretany, w formach podstawowych: 3909 40 00 0- Żywice fenolowe0 3912Celuloza i jej pochodne chemiczne, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, w formach podstawowych: - Etery celulozy: 3912 39- - Pozostałe: 3912 39 80 0- - - Pozostałe ex3912 39 80 0Hydroksyceluloza0 ex3912 39 80 0Hydroksyetyloceluloza0 ex3912 39 80 0Hydroksypropylometyloceluloza0 3916Włókna pojedyncze, których jakikolwiek wymiar przekroju poprzecznego przekracza 1 mm, pręty, pałeczki i kształtowniki profilowane, obrobione powierzchniowo, ale nieobrobione inaczej, z tworzyw sztucznych: 3916 90- Z pozostałych tworzyw sztucznych: 3916 90 90 0- - Pozostałe ex3916 90 90 0Profile z kompozytu poliestrowo-szklanego0 4002Kauczuk syntetyczny i faktysa pochodząca z olejów, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach lub taśmach; mieszaniny dowolnego produktu objętego pozycją 4001 z dowolnym produktem objętym tą pozycją, w formach podstawowych lub w płytach, arkuszach, lub taśmach: - Kauczuk butadienowo-styrenowy (SBR); karboksylowany kauczuk butadienowo-styrenowy (XSBR): 4002 19 00 0- - Pozostałe ex4002 19 00 0Kauczuk syntetyczny butadienowo-styrenowy o zawartości styrenu 45% +/- 1,5%0 ex4002 19 00 0Kauczuk syntetyczny butadienowo-styrenowy o zawartości styrenu 33% +/- 1,0%0 ex4002 19 00 0Kauczuk syntetyczny butadienowo-styrenowy roztworowy o zawartości styrenu 40,5% +/- 1,5%0 ex4002 19 00 0Kauczuk syntetyczny butadienowo-styrenowy roztworowy o zawartości styrenu 20% +/- 1,5%0 4002 20 00 0- Kauczuk butadienowy (BR)0 - Pozostałe: 4002 99- - Pozostałe: 4002 99 90 0- - - Pozostałe ex4002 99 90 0Kauczuk syntetyczny epichlorochydrynowy0 4101Skóry i skórki bydlęce, surowe (włączając bawole) lub zwierząt jednokopytnych (świeże lub solone, suszone, wapnione, piklowane lub inaczej konserwowane, ale niepoddane garbowaniu, pergaminowaniu lub dalszej wyprawie), nawet odwłoszone, lub dwojone: 4101 50- Skóry i skórki, całe, o masie przekraczającej 16 kg: 4101 50 30- - Mokrosolone: 4101 50 30 1- - - Końskie lub pozostałych zwierząt jednokopytnych0 0 0 0 4102Skóry owcze lub jagnięce, surowe (świeże lub solone, suszone, wapnione, piklowane lub inaczej konserwowane, ale niepoddane garbowaniu, pergaminowaniu lub dalszej wyprawie), nawet z wełną lub dwojone, inne niż te wyłączone uwagą 1(c) do niniejszego działu: 4102 10- Z wełną: 4102 10 10 0- - Jagnięce0 0 0 0 4102 10 90 0- - Pozostałe0 0 0 0 - Bez wełny: 4102 21 00 0- - Piklowane0 0 0 0 4102 29 00 0- - Pozostałe0 0 0 0 4103Pozostałe skóry i skórki, surowe (świeże lub solone, suszone, wapnione, piklowane lub inaczej konserwowane, ale niepoddane garbowaniu, pergaminowaniu lub dalszej wyprawie), nawet odwłoszone lub dwojone, inne niż te wyłączone uwagą 1(b) lub 1(c) do niniejszego działu: 4103 10- Kozie lub koźlęce: 4103 10 20 0- - Świeże0 0 0 0 4103 10 50 0- - Solone lub suszone0 0 0 0 4103 10 90 0- - Pozostałe0 0 0 0 4103 20 00 0- Z gadów0 0 0 0 4103 30 00 0- Ze świń0 0 0 0 4104Skóry i skórki bydlęce (włączając bawole) lub ze zwierząt jednokopytnych, garbowane lub "crust", odwłoszone, nawet dwojone, ale niewyprawione inaczej: - W stanie mokrym (włączając w stanie "wet-blue"): 4104 11- - Z pełnymi licami, niedwojone; dwoina licowa: 4104 11 10 0- - - Skóry i skórki bydlęce (włączając bawole), całe, o powierzchni lica jednej sztuki nieprzekraczającej 2,6 m2 (28 stóp kwadratowych)31) - - - Pozostałe: - - - - Bydlęce (włączając bawole): 4104 11 51 0- - - - - Skóry i skórki, całe, o powierzchni lica jednej sztuki przekraczającej 2,6 m2 (28 stóp kwadratowych)31) 4104 11 59 0- - - - - Pozostałe31) 4104 19- - Pozostałe: 4104 19 10 0- - - Skóry i skórki bydlęce (włączając bawole), całe, o powierzchni lica jednej sztuki nieprzekraczającej 2,6 m2 (28 stóp kwadratowych)31) - - - Pozostałe: - - - - Bydlęce (włączając bawole): 4104 19 51 0- - - - Skóry i skórki, całe, o powierzchni lica jednej sztuki przekraczającej 2,6 m2 (28 stóp kwadratowych)31) 4104 19 59 0- - - - - Pozostałe31) 4104 19 90 0- - - - Pozostałe31) 4105Skóry owcze lub jagnięce, garbowane lub "crust", bez wełny, nawet dwojone, ale niewyprawione inaczej: 4105 10- W stanie mokrym (włączając w stanie "wet-blue"): 4105 10 10 0- - Niedwojone31) 4105 10 90 0- - Dwojone31) 4106Skóry z pozostałych zwierząt, garbowane lub "crust", bez wełny lub odwłoszone, nawet dwojone, ale niewyprawione inaczej: - Kozie lub koźlęce: 4106 21- - W stanie mokrym (włączając w stanie "wet-blue"): 4106 21 10 0- - - Niedwojone31) 4106 21 90 0- - - Dwojone31) - Ze świń: 4106 31- - W stanie mokrym (włączając w stanie "wet-blue"): 4106 31 10 0- - - Niedwojone31) 4106 31 90 0- - - Dwojone31) - Pozostałe: 4106 91 00 0- - W stanie mokrym (włączając w stanie "wet-blue")31) 4107Skóra poddana dalszej wyprawie po garbowaniu lub kondycjonowaniu, włączając skórę pergaminowaną, bydlęcą (włączając bawolą) lub ze zwierząt jednokopytnych, odwłoszona, nawet dwojona, inna niż skóra wyprawiona objęta pozycją 4114: - Pozostałe, w tym połówki: 4107 99- - Pozostałe: 4107 99 10 0- - - Bydlęce (włączając bawole) ex4107 99 10 0Skóry meblarskie całe, niepołowione0 4803 00Papier do produkcji papieru toaletowego lub chusteczek higienicznych, ręczników lub pieluszek oraz podobny papier, w rodzaju stosowanego do celów gospodarczych lub sanitarnych, wata celulozowa i wstęgi, z włókien celulozowych, nawet krepowane, marszczone, tłoczone, perforowane, barwione powierzchniowo, z powierzchnią dekorowaną lub z nadrukiem, w zwojach lub arkuszach: - Papier krepowy, wstęgi włókien celulozowych (bibułki), w pasmach o gramaturze: 4803 00 31 0- - Nie większej niż 25 g/m20 5101Wełna, niezgrzebna ani nieczesana: - Wełna potna, włącznie z wełną praną z drugiej strzyży: 5101 11 00- - Wełna strzyżona: 5101 11 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i większej0 000 0 5101 19 00- - Pozostała: 5101 19 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i większej0 000 0 - Wełna odtłuszczona, niekarbonizowana: 5101 21 00- - Wełna strzyżona: 5101 21 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i większej0 000 0 5101 29 00- - Pozostała: 5101 29 00 1- - - O grubości nominalnej 24 mikrony i większej0 000 0 5101 30 00- Karbonizowana: 5101 30 00 1- - O grubości nominalnej 24 mikrony i większej0 000 0 5402Przędza z włókna ciągłego syntetycznego (inna niż nici do szycia), niepakowana do sprzedaży detalicznej, włącznie z włóknem pojedynczym syntetycznym, o masie liniowej mniejszej niż 67 decyteksów: 5402 10- Przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub pozostałych poliamidów: 5402 10 90 0- - Pozostała ex5402 10 90 0Przędza poliamidowa do produkcji tkanin technicznych przeznaczonych do wyrobu taśm transporterowych0 - Pozostała przędza pojedyncza, nieskręcana lub o skręcie nieprzekraczającym 50 obrotów na metr: 5402 42 00 0- - Z poliestrów, częściowo orientowana31) 5402 49- - Pozostała: 5402 49 10 0- - - Elastomerowa0 5403Przędza z włókna ciągłego sztucznego (inna niż nici do szycia), niepakowana do sprzedaży detalicznej, włącznie z włóknem sztucznym pojedynczym, o masie liniowej mniejszej niż 67 decyteksów: - Pozostała przędza pojedyncza: 5403 31 00 0- - Z włókna ciągłego wiskozowego, nieskręcona lub o skręcie nieprzekraczającym 120 obrotów na metr0 5404Włókno ciągłe pojedyncze syntetyczne, o masie liniowej 67 decyteksów lub większej, i którego żaden wymiar przekroju poprzecznego nie przekracza 1 mm; pasek i podobne (na przykład sztuczna słoma), z materiałów włókienniczych syntetycznych, o widocznej szerokości nieprzekraczającej 5 mm: 5404 10- Włókno ciągłe pojedyncze: 5404 10 10 0- - Elastomerowe0 5407Tkaniny z przędzy z włókna ciągłego syntetycznego, włącznie z tkaninami wykonanymi z materiałów objętych pozycją 5404: - Pozostałe tkaniny, zawierające 85% masy lub więcej włókien ciągłych syntetycznych: 5407 71 00 0- - Niebielone lub bielone ex5407 71 00 0Rdzeń jednoprzekładkowy wielowarstwowy jednolicie tkany0 5501Kabel z włókna ciągłego syntetycznego: 5501 30 00 0- Akrylowy lub modakrylowy0 5503Włókna odcinkowe syntetyczne, niezgrzeblone, nieczesane, ani nieprzerobione w inny sposób do przędzenia: 5503 30 00 0- Akrylowe lub modakrylowe0 5503 90- Pozostałe: 5503 90 90 0- - Pozostałe ex5503 90 90 0Włókna odcinkowe z polialkoholu winylu0 5504Włókna odcinkowe sztuczne, niezgrzeblone, nieczesane, ani w inny sposób nieprzerobione do przędzenia: 5504 10 00 0- Z wiskozy0 5601Wata z materiałów włókienniczych i artykuły z niej; włókna tekstylne o długości nieprzekraczającej 5 mm (kosmyki), pył tekstylny oraz rozdrobnione resztki włókien: 5601 30 00 0- Kosmyki i pył, tekstylne, oraz rozdrobnione resztki włókien0 5603Włókniny, nawet impregnowane, powleczone, pokryte lub laminowane: - Z włókien ciągłych chemicznych: 5603 12- - O masie powierzchniowej większej niż 25 g/m2, ale nie większej niż 70 g/m2: 5603 12 90 0- - - Pozostałe ex5603 12 90 0Włókniny wykonane z włókien poliamidu aromatycznego (aramid)0 5603 13- - O masie powierzchniowej większej niż 70 g/m2, ale nie większej niż 150 g/m2: 5603 13 90 0- - - Pozostałe ex5603 13 90 0Włókniny wykonane z włókien poliamidu aromatycznego (aramid)0 5603 14- - O masie powierzchniowej większej niż 150 g/m2: 5603 14 90 0- - - Pozostałe ex5603 14 90 0Włókniny wykonane z włókien poliamidu aromatycznego (aramid)0 5902Tkaniny kordowe z przędzy o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z nylonu lub pozostałych poliamidów, poliestrów lub włókien wiskozowych: 5902 10- Z nylonu lub pozostałych poliamidów: 5902 10 10 0- - Impregnowane gumą ex5902 10 10 0Tkanina kordowa z poliamidów, impregnowana, do produkcji opon0 5902 10 90 0- - Pozostałe ex5902 10 90 0Tkanina kordowa z nylonu, do produkcji opon0 5902 20- Z poliestrów: 5902 20 90 0- - Pozostałe ex5902 20 90 0Tkanina kordowa z poliestrów, do produkcji opon0 5910 00 00 0Pasy lub taśmy, przenośnikowe lub napędowe, z materiałów włókienniczych, nawet impregnowane, pokryte, powleczone lub laminowane tworzywami sztucznymi lub wzmacniane metalem, lub innym materiałem ex5910 00 00 0Rdzeń tkaninowy impregnowany0 5911Wyroby i artykuły, z materiałów włókienniczych, do zastosowań technicznych, wymienione w uwadze 7 do niniejszego działu: - Tekstylia i filc, bez końca lub zaopatrzone w urządzenia spinające, w rodzaju stosowanych w maszynach papierniczych lub podobnych (na przykład do pulpy lub masy azbestowo-cementowej): 5911 31- - O masie powierzchniowej mniejszej niż 650 g/m2: - - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych: 5911 31 11 0- - - - Tkaniny, nawet filcowane, z włókien syntetycznych, w rodzaju stosowanych w maszynach papierniczych ex5911 31 11 0Sita, filce i suszniki w postaci tkanin0 5911 31 19 0- - - - Pozostałe ex5911 31 19 0Filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych (inne niż z tkaniny filcowej)0 5911 31 90 0- - - Z pozostałych materiałów włókienniczych ex5911 31 90 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych0 5911 32- - O masie powierzchniowej 650 g/m2 lub większej: 5911 32 10 0- - - Z jedwabiu lub włókien chemicznych ex5911 32 10 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych0 5911 32 90 0- - - Z pozostałych materiałów włókienniczych ex5911 32 90 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych0 6702Kwiaty sztuczne, liście i owoce oraz ich części; artykuły wykonane ze sztucznych kwiatów, liści lub owoców: 6702 10 00 0- Z tworzyw sztucznych ex6702 10 00 0Części sztucznych kwiatów4,7 6806Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne; wermikulit porowaty, iły porowate, żużel spieniony i podobne porowate materiały mineralne; mieszaniny i artykuły z materiałów mineralnych izolujących cieplnie, akustycznie lub pochłaniających dźwięki, inne niż te objęte pozycją 6811 lub 6812, lub objęte działem 69: 6806 10 00 0- Wełna żużlowa, wełna skalna i podobne wełny mineralne (włącznie z ich mieszaninami), luzem, w arkuszach lub w belach ex6806 10 00 0Mata mineralna stosowana przy produkcji katalizatorów, w szczególności do wyrobu elementów uszczelniających i izolacyjnych0 6812Włókna azbestowe obrobione; mieszaniny na bazie azbestu lub azbestu i węglanu magnezu; artykuły z takich mieszanin lub z azbestu (na przykład nici, tkaniny, odzież, nakrycia głowy, obuwie, uszczelki), nawet wzmocnione, inne niż towary objęte pozycją 6811 lub 6813: 6812 90- Pozostałe: - - Pozostałe: 6812 90 80 0- - - Pozostałe ex6812 90 80 0Sita, filce i suszniki stosowane w maszynach papierniczych0 7011Szklane osłony (włącznie z bańkami i rurkami), otwarte, oraz ich części szklane, bez wyposażenia, do lamp elektrycznych, lamp elektronopromieniowych i podobnych: 7011 20 00 0- Do lamp elektronopromieniowych0 7019Włókna szklane (włącznie z watą szklaną) oraz artykuły z nich (na przykład przędza, tkaniny): - Pozostałe tkaniny: 7019 52 00 0- - O szerokości przekraczającej 30 cm, o splocie płóciennym, o masie powierzchniowej mniejszej niż 250 g/m2, o masie liniowej przędzy pojedynczej nie większej niż 136 teksów0 7202Żelazostopy: - Żelazomangan: 7202 11- - Zawierający więcej niż 2% masy węgla: 7202 11 80 0- - - Pozostały0 7202 19 00 0- - Pozostały ex7202 19 00 0Żelazomangan "affine"0 7202 30 00 0- Żelazokrzemomangan0 - Żelazochrom: 7202 41- - Zawierający więcej niż 4% masy węgla: 7202 41 10 0- - - Zawierający więcej niż 4% masy, ale nie więcej niż 6% masy węgla0 7202 41 90 0- - - Zawierający więcej niż 6% masy węgla0 7202 49- - Pozostały: 7202 49 50 0- - - Zawierający więcej niż 0,05% masy, ale nie więcej niż 0,5% masy węgla0 7202 49 90 0- - - Zawierający więcej niż 0,5% masy, ale nie więcej niż 4% masy węgla0 7202 70 00 0- Żelazomolibden0 - Pozostały: 7202 91 00 0- - Żelazotytan i żelazokrzemotytan0 7202 92 00 0- - Żelazowanad0 7202 93 00 0- - Żelazoniob0 7203Wyroby zawierające żelazo otrzymywane przez bezpośrednie odtlenianie rudy żelaza i pozostałych gąbczastych wyrobów zawierających żelazo, w bryłach, granulkach lub w podobnych postaciach; żelazo o minimalnej czystości 99,94% masy, w bryłach, granulkach lub w podobnych postaciach: 7203 10 00 0- Wyroby zawierające żelazo otrzymywane przez bezpośrednie odtlenianie rudy żelaza ex7203 10 00 0Brykiety rudy żelaza HBI i grudki DRI0 7204Odpady i złom żeliwa i stali; wlewki do przetopienia z żeliwa lub stali: 7204 10 00 0- Odpady i złom żeliwny ex7204 10 00 0Złom żeliwny0 - Pozostałe odpady i złom: 7204 41- - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania, pilnikowania, okrawania i tłoczenia, nawet w wiązkach: 7204 41 10 0- - - Wióry z toczenia, wiórkowania, dłutowania, frezowania, piłowania i pilnikowania ex7204 41 10 0Złom stalowy - wióry0 7204 49- - Pozostałe: 7204 49 10 0- - - W kawałkach (rozdrobnione) ex7204 49 10 0Złom stalowy kawałkowy (wsadowy), niestopowy do produkcji stali0 7204 50 00 0- Wlewki do przetopienia0 7217Drut z żeliwa lub stali niestopowej: 7217 30- Powleczony lub pokryty innymi metalami: 7217 30 90 0- - Zawierający 0,6% masy lub więcej węgla0 0 7225Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7225 11 00 0- - O ziarnach zorientowanych ex7225 11 00 0Blacha transformatorowa laserowana o grubości od 0,23 mm do 0,27 mm0 7226Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7226 11 00 0- - O ziarnach zorientowanych ex7226 11 00 0Blacha transformatorowa laserowana o grubości od 0,23 mm do 0,27 mm, w gatunkach 23 ZDKH i 27 ZDKH0 7312Skrętki, liny, kable, taśmy plecione, zawiesia i podobne, z żeliwa lub stali, nieizolowane elektrycznie: 7312 10- Skrętki, liny i kable: - - Pozostałe: - - - Pozostałe, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego: - - - - Nieprzekraczającym 3 mm: 7312 10 51 0- - - - - Pokryte lub powleczone stopami cynku z miedzią (mosiądzem) ex7312 10 51 0Skrętka stalowa mosiądzowana0 7314Tkanina (włączając taśmy bez końca), krata, siatka i ogrodzenie, z drutu stalowego; siatka metalowa rozciągana z żeliwa lub stali: - Wyroby tkane: 7314 12 00 0- - Taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych, ze stali nierdzewnej ex7314 12 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych0 7314 13 00 0- - Pozostałe taśmy bez końca do urządzeń mechanicznych ex7314 13 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych0 7314 19 00 0- - Pozostałe ex7314 19 00 0Siatka metalowa0 - Pozostała krata, siatka i ogrodzenie: 7314 49 00 0- - Pozostałe ex7314 49 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych0 7403Miedź rafinowana i stopy miedzi, nieobrobione plastycznie: - Miedź rafinowana: 7403 19 00 0- - Pozostałe0 - Stopy miedzi: 7403 21 00 0- - Stopy miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)0 7403 22 00 0- - Stopy miedzi o podstawie cynowej (brąz)0 7403 23 00 0- - Stopy miedzi o podstawie niklowej (stop miedziowo- niklowy) lub stopy miedzi o podstawie niklowo-cynkowej (alpaka)0 7403 29 00 0- - Pozostałe stopy miedzi (inne niż stopy przejściowe objęte pozycją 7405)0 7404 00Odpady miedzi i złom: 7404 00 10 0- Miedzi rafinowanej0 - Stopów miedzi: 7404 00 91 0- - Stopów miedzi o podstawie cynkowej (mosiądz)0 7404 00 99 0- - Pozostałe0 7414Tkanina (nawet taśma bez końca), krata i siatka z drutu miedzianego; siatka metalowa rozciągana, z miedzi: 7414 20 00 0- Tkanina ex7414 20 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych0 7414 90 00 0- Pozostałe ex7414 90 00 0Sita stosowane w maszynach papierniczych0 7503 00Odpady niklu i złom: 7503 00 10 0- Niklu niestopowego0 7601Aluminium nieobrobione plastycznie: 7601 10 00 0- Aluminium niestopowe0 7601 20- Stopy aluminium: 7601 20 10 0- - Pierwotne0 7606Blachy grube, cienkie oraz taśma, o grubości przekraczającej 0,2 mm, z aluminium: - Prostokątne (włączając kwadratowe): 7606 11- - Z aluminium niestopowego: - - - Pozostałe, o grubości: 7606 11 91 0- - - - Mniejszej niż 3 mm0 7606 12- - Ze stopów aluminium: - - - Pozostałe: 7606 12 50 0- - - - Malowane, lakierowane lub powleczone tworzywami sztucznymi0 - - - - Pozostałe, o grubości: 7606 12 91 0- - - - - Mniejszej niż 3 mm0 7801Ołów nieobrobiony plastycznie: - Pozostały: 7801 91 00 0- - Zawierający antymon jako główny inny pierwiastek dominujący masą0 7801 99- - Pozostałe: 7801 99 10 0- - - Do rafinacji, zawierające 0,02% masy lub więcej srebra (ołów przed odsrebrzaniem)0 8104Magnez i artykuły z magnezu, włączając odpady i złom: - Magnez nieobrobiony plastycznie: 8104 11 00 0- - Zawierający przynajmniej 99,8% masy magnezu0 8106 00Bizmut i artykuły z bizmutu, włączając odpady i złom: 8106 00 10 0- Bizmut nieobrobiony plastycznie; odpady i złom; proszki0 8110Antymon i artykuły z antymonu, włączając odpady i złom: 8110 10 00 0- Antymon nieobrobiony plastycznie; proszki0 8411Silniki turboodrzutowe, turbośmigłowe oraz inne turbiny gazowe: - Silniki turboodrzutowe: 8411 11- - O ciągu nieprzekraczającym 25 kN: 8411 11 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8411 11 90 0- - - Pozostałe51) 8411 12- - O ciągu przekraczającym 25 kN: 8411 12 90 0- - - Pozostałe51) - Silniki turbośmigłowe: 8411 21- - O mocy nieprzekraczającej 1.100 kW: 8411 21 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8411 21 90 0- - - Pozostałe51) 8411 22- - O mocy przekraczającej 1.100 kW: - - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych: 8411 22 11 0- - - - O mocy przekraczającej 1.100 kW, ale nieprzekraczającej 3.730 kW51) 8411 22 19 0- - - - O mocy przekraczającej 3.730 kW51) 8411 22 90 0- - - Pozostałe51) - Pozostałe turbiny gazowe: 8411 81- - O mocy nieprzekraczającej 5.000 kW: 8411 81 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8411 81 90 0- - - Pozostałe51) 8411 82- - O mocy przekraczającej 5.000 kW: 8411 82 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) - - - Pozostałe: 8411 82 91 0- - - - O mocy przekraczającej 5.000 kW, ale nieprzekraczającej 20.000 kW51) 8411 82 93 0- - - - O mocy przekraczającej 20.000 kW, ale nieprzekraczającej 50.000 kW51) 8411 82 99 0- - - - O mocy przekraczającej 50.000 kW51) - Części: 8411 91- - Silników turboodrzutowych lub turbośmigłowych: 8411 91 90 0- - - Pozostałe51) 8411 99- - Pozostałe: 8411 99 10 0- - - Turbin gazowych do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8411 99 90 0- - - Pozostałe51) 8421Wirówki, włączając suszarki wirówkowe; urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy lub gazów: - Wirówki, włączając suszarki wirówkowe: 8421 11 00 0- - Wirówki do mleka51) 8421 12 00 0- - Suszarki do odzieży51) 8421 19- - Pozostałe: 8421 19 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) - - - Pozostałe: 8421 19 91 0- - - - Wirówki, w rodzaju stosowanych w laboratoriach51) 8421 19 99 0- - - - Pozostałe ex8421 19 99 0Wirówki do rozprowadzania emulsji fotograficznych na podłożach wyświetlaczy ciekłokrystalicznych0 - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania cieczy: 8421 21- - Do filtrowania lub oczyszczania wody: 8421 21 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8421 21 90 0- - - Pozostałe1,71) 8421 22 00 0- - Do filtrowania lub oczyszczania napojów, innych niż woda51) 8421 23- - Filtry do oleju lub paliwa do silników spalinowych: 8421 23 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8421 23 90 0- - - Pozostałe51) 8421 29- - Pozostałe: 8421 29 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8421 29 90 0- - - Pozostałe1,71) - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów: 8421 31- - Filtry powietrza dolotowego do silników spalinowych: 8421 31 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8421 31 90 0- - - Pozostałe51) 8421 39- - Pozostałe: 8421 39 10 0- - - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) - - - Pozostałe: 8421 39 30 0- - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania powietrza51) - - - - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania pozostałych gazów: 8421 39 51 0- - - - - Metodą mokrą51) 8421 39 71 0- - - - - Metodą katalityczną51) 8421 39 98 0- - - - - Pozostałe1,71) - Części: 8421 91- - Wirówek, włącznie z suszarkami wirówkowymi: 8421 91 30 0- - - Wirówek do pokrywania warstwą światłoczułą podłoża wyświetlaczy ciekłokrystalicznych (LCD) objętych podpozycją 8421 19 99 00 8421 91 90 0- - - Pozostałe51) 8421 99 00 0- - Pozostałe51) 8433Maszyny żniwne i omłotowe, włączając prasy do belowania słomy i paszy; kosiarki do trawników i do pozyskiwania siana; urządzenia do czyszczenia, sortowania lub klasyfikowania jaj, owoców lub pozostałych wyrobów rolnych, inne niż urządzenia objęte pozycją 8437: - Pozostałe maszyny żniwne; maszyny omłotowe: 8433 51 00- - Kombajny zbożowe: 8433 51 00 1- - - Nowe0 8438Maszyny, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale, do przemysłowego przygotowania lub produkcji żywności, napojów, inne niż maszyny do otrzymywania lub przyrządzania tłuszczów, olejów zwierzęcych lub roślinnych: 8438 10- Urządzenia piekarnicze i urządzenia do produkcji makaronów, spaghetti lub podobnych wyrobów: 8438 10 10 0- - Urządzenia piekarnicze51) 8438 20 00 0- Urządzenia do produkcji słodyczy, kakao lub czekolady51) 8438 30 00 0- Urządzenia do produkcji cukru51) 8438 40 00 0- Urządzenia browarnicze51) 8438 60 00 0- Urządzenia do przyrządzania owoców, orzechów lub warzyw51) 8438 80- Pozostałe urządzenia: 8438 80 10 0- - Do przygotowywania herbaty lub kawy51) - - Pozostałe: 8438 80 91 0- - - Do przyrządzania lub produkcji napojów51) 8438 80 99 0- - - Pozostałe51) 8439Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego lub do wytwarzania bądź obróbki wykańczającej papieru lub tektury: 8439 10 00 0- Urządzenia do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego0 8439 20 00 0- Urządzenia do wytwarzania papieru lub tektury0 8439 30 00 0- Urządzenia do obróbki wykańczającej papieru lub tektury0 - Części: 8439 91- - Urządzeń do wytwarzania masy włóknistego materiału celulozowego: 8439 91 10 0- - - Z żeliwa lub stali0 8439 91 90 0- - - Pozostałe0 8439 99- - Pozostałe: 8439 99 10 0- - - Z żeliwa lub stali0 8439 99 90 0- - - Pozostałe0 8441Pozostałe urządzenia do wytwarzania masy papierniczej, papieru lub tektury, włączając krajarki i krajalnice wszelkich typów: 8441 10- Krajarki: 8441 10 10 0- - Maszyny kombinowane do nawijania i cięcia wzdłużnego0 8441 10 20 0- - Pozostałe krajarki wzdłużno-poprzeczne0 8441 10 30 0- - Krajarki gilotynowe0 8441 10 40 0- - Przycinarki trójnożowe0 8441 10 80 0- - Pozostałe0 8441 20 00 0- Maszyny do produkcji worków, torebek lub kopert0 8441 30 00 0- Maszyny do produkcji pudeł, pudełek, tub, bębnów lub podobnych pojemników tekturowych, metodami innymi niż formowanie0 8441 40 00 0- Maszyny do formowania przedmiotów z masy papierniczej, papieru lub tektury0 8441 80 00 0- Pozostałe urządzenia0 8441 90- Części: 8441 90 10 0- - Krajarek0 8441 90 90 0- - Pozostałe0 8442Maszyny, urządzenia i wyposażenie (inne niż urządzenia i obrabiarki objęte pozycjami od 8456 do 8465) do odlewania lub składania czcionek, do przygotowywania lub wykonywania matryc, płyt, cylindrów drukowych lub innych elementów drukarskich; czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i pozostałe elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne, przygotowane do celów drukarskich (na przykład strugane, ziarnowane lub polerowane): 8442 10 00 0- Maszyny do fotoskładu0 8442 20- Maszyny, urządzenia i wyposażenie do dokonywania składu innymi metodami, z użyciem lub bez użycia urządzeń do odlewania: 8442 20 90 0- - Pozostałe0 8442 30 00 0- Pozostałe maszyny, urządzenia i wyposażenie0 8442 40 00 0- Części do powyższych maszyn, urządzeń i wyposażenia0 8442 50- Czcionki, klisze, płyty, cylindry drukowe i pozostałe elementy drukarskie; klisze, płyty, cylindry i kamienie litograficzne przygotowane do celów drukarskich (na przykład strugane, ziarnowane lub polerowane): - - Z obrazem druku (gotowe do drukowania): 8442 50 21 0- - - Do druku wypukłego0 8442 50 23 0- - - Do druku płaskiego0 8442 50 29 0- - - Pozostałe0 8443Maszyny drukarskie, stosowane do drukowania za pomocą czcionek, klisz, płyt, cylindrów drukowych i pozostałych elementów drukarskich, objętych pozycją 8442; maszyny drukarskie strumieniowe, inne niż objęte pozycją 8471; maszyny do prac pomocniczych przy drukowaniu: 8443 90- Części: 8443 90 05 0- - Do stosowania w produkcji półprzewodników0 8467Narzędzia ręczne, pneumatyczne, hydrauliczne lub z samodzielnym silnikiem elektrycznym, lub nieelektrycznym: - Z samodzielnym silnikiem elektrycznym: 8467 21- - Wiertarki dowolnego rodzaju: - - - Pozostałe: 8467 21 91 0- - - - Elektropneumatyczne ex8467 21 91 0Wiertarki do produkcji monokryształów0 8467 22- - Piły: 8467 22 90 0- - - Pozostałe ex8467 22 90 0Piły do produkcji monokryształów0 8467 29- - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe: - - - - - Szlifierki i szlifierki oscylacyjne: 8467 29 59 0- - - - - - Pozostałe ex8467 29 59 0Szlifierki do produkcji monokryształów0 8467 29 90 0- - - - - Pozostałe ex8467 29 90 0Polerki do produkcji monokryształów0 - Części: 8467 99 00 0- - Pozostałe ex8467 99 00 0Części do maszyn do produkcji monokryształów0 8472Pozostałe maszyny biurowe (na przykład hektografy lub powielacze białkowe, maszyny adresujące, automaty wydające banknoty, maszyny do sortowania, liczenia lub pakowania monet, urządzenia do temperowania ołówków, dziurkacze lub zszywacze): 8472 90- Pozostałe: 8472 90 80 0- - Pozostałe ex8472 90 80 0Automatyczne maszyny do liczenia banknotów0 8514Elektryczne piece przemysłowe lub laboratoryjne (włączając działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych); inne urządzenia przemysłowe lub laboratoryjne, do obróbki cieplnej materiałów, działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych: 8514 10- Piece oporowe: - - Pozostałe: 8514 10 80 0- - - Pozostałe ex8514 10 80 0Piece oporowe do produkcji monokryształów0 8514 20- Piece działające na zasadzie indukcji lub strat dielektrycznych: - - Pozostałe: 8514 20 10 0- - - Indukcyjne ex8514 20 10 0Piece indukcyjne do produkcji monokryształów0 8514 90- Części: 8514 90 80 0- - Pozostałe ex8514 90 80 0Części do pieców do produkcji monokryształów0 8522Części i akcesoria odpowiednie do stosowania wyłącznie lub głównie w urządzeniach objętych pozycjami od 8519 do 8521: 8522 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8522 90 93 0- - - - Zespoły pojedynczych kieszeni magnetofonowych o całkowitej grubości nieprzekraczającej 53 mm, w rodzaju stosowanych do produkcji aparatury do zapisu i odtwarzania dźwięku0 8525Aparatura nadawcza do radiotelefonii, radiotelegrafii, radiofonii lub telewizji, nawet zawierająca aparaturę odbiorczą lub zapisującą bądź odtwarzającą dźwięk; kamery telewizyjne; kamery wideo ze stop-klatką i pozostałe kamery wideo rejestrujące; kamery cyfrowe: 8525 20- Aparatura nadawcza zawierająca aparaturę odbiorczą: - - Pozostała: 8525 20 99 0- - - Pozostała ex8525 20 99 0Stacje bazowe0 8528Aparatura odbiorcza dla telewizji, nawet zawierająca odbiorniki radiowe lub aparaturę do zapisu, lub odtwarzania dźwięku, lub obrazu; monitory i projektory wideo: 8528 30- Projektory wideo: - - Pozostałe: 8528 30 20 0- - - Kolorowe5 8529Części nadające się wyłącznie lub głównie do aparatury objętej pozycjami od 8525 do 8528: 8529 90- Pozostałe: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Obudowy: 8529 90 59 0- - - - - Z innych materiałów ex8529 90 59 0Obudowy do aparatury nadawczej innej niż radiowa i telewizyjna, zawierające aparaturę odbiorczą, cyfrowych kamer wideo ze stop-klatką i odbiorników przenośnych systemów przywoławczych0 - - - - Pozostałe: 8529 90 81 0- - - - - Do kamer telewizyjnych objętych podpozycją 8525 30 i aparatury objętej pozycjami 8527 i 8528 ex8529 90 81 0Mechanizmy kompletne do radiomagnetofonów, odtwarzaczy kasetowych, radioodtwarzaczy, radioodtwarzaczy z CD bez zamontowanych układów elektronicznych0 8540Lampy elektronowe z gorącą katodą (termokatodą), z katodą zimną lub fotokatodą (na przykład lampy próżniowe, gazowane czyli wypełnione parami lub gazem, lampy prostownicze z parami rtęci, lampy oscyloskopowe, kineskopy, lampy analizujące do kamer telewizyjnych): - Kineskopy do odbiorników telewizyjnych, włącznie z kineskopami do monitorów: 8540 11- - Kolorowe: - - - O stosunku szerokości do wysokości ekranu mniejszym niż 1,5, o przekątnej ekranu: 8540 11 11 0- - - - Nieprzekraczającej 42 cm0 - Części: 8540 91 00 0- - Lamp elektronopromieniowych0 8540 99 00 0- - Pozostałe0 8544Drut izolowany (włączając emaliowany lub anodyzowany), kabel (włączając kabel koncentryczny) oraz pozostałe izolowane przewody elektryczne, nawet wyposażone w złączki; przewody z włókien optycznych, złożone z indywidualnie osłoniętych włókien, nawet połączone z przewodnikami prądu elektrycznego lub wyposażone w złączki: - Drut nawojowy: 8544 11- - Miedziany: 8544 11 10 0- - - Lakierowany lub emaliowany52) 8544 11 90 0- - - Pozostały52) 8544 19- - Pozostały: 8544 19 10 0- - - Lakierowany lub emaliowany51) 8544 19 90 0- - - Pozostały51) 8544 20 00 0- Kabel koncentryczny i pozostałe współosiowe przewody elektryczne52) 8544 30- Wiązki przewodów zapłonowych i innych przewodów, w rodzaju stosowanych w pojazdach, statkach powietrznych lub statkach pływających: 8544 30 10 0- - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) 8544 30 90 0- - Pozostałe51) - Pozostałe przewody elektryczne, do napięć nieprzekraczających 80 V: 8544 41- - Wyposażone w złączki: 8544 41 90 0- - - Pozostałe52) 8544 49- - Pozostałe: 8544 49 80 0- - - Pozostałe51) - Pozostałe przewody elektryczne, do napięć przekraczających 80 V, ale nieprzekraczających 1.000 V: 8544 51- - Wyposażone w złączki: 8544 51 90 0- - - Pozostałe51) 8544 59- - Pozostałe: 8544 59 10 0- - - Drut i kable o średnicy pojedynczego przewodu nieprzekraczającej 0,51 mm52) - - - Pozostałe: 8544 59 20 0- - - - Do napięć 1.000 V52) 8544 59 80 0- - - - Do napięć przekraczających 80 V, ale mniejszych niż 1.000 V52) 8544 60- Pozostałe przewody elektryczne, do napięć przekraczających 1.000 V: 8544 60 10 0- - Z przewodami miedzianymi51) 8544 60 90 0- - Z innymi przewodami51) 8545Elektrody węglowe, szczotki węglowe, węgle do lamp, węgiel do baterii, oraz inne artykuły z grafitu lub innego rodzaju węgla, z metalem lub bez, w rodzaju stosowanych w elektrotechnice: - Elektrody: 8545 19- - Pozostałe: 8545 19 10 0- - - Elektrody do elektrolizerów0 8545 19 90 0- - - Pozostałe ex8545 19 90 0Pręty węglowe, przeznaczone do produkcji suchych ogniw cynkowo-węglowych0 8701Ciągniki (inne niż ciągniki objęte pozycją 8709): 8701 30- Ciągniki gąsienicowe: 8701 30 90 0- - Pozostałe0 8701 90- Pozostałe: - - Ciągniki rolnicze (z wyłączeniem ciągników kierowanych przez pieszego) i stosowane w leśnictwie, kołowe: - - - Nowe, o mocy silnika: 8701 90 39- - - - Przekraczającej 90 kW: 8701 90 39 9- - - - - Przekraczającej 120 kW3 8703Pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż te objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi: - Pozostałe pojazdy wyposażone w silniki tłokowe wewnętrznego spalania o zapłonie iskrowym: 8703 23- - O pojemności skokowej przekraczającej 1.500 cm3, ale nieprzekraczającej 3.000 cm3: - - - Nowe: 8703 23 11 0- - - - Samochody kempingowe20 minimum 1.250 EUR/szt. 8708Części i akcesoria do pojazdów samochodowych objętych pozycjami od 8701 do 8705: - Pozostałe części i akcesoria: 8708 99- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 8708 99 30- - - - Stabilizatory: 8708 99 30 9- - - - - Pozostałe112) 8708 99 50- - - - Pozostałe wałki skrętne: 8708 99 50 9- - - - - Pozostałe112) - - - - Pozostałe: 8708 99 92- - - - - Stalowe, odkute w matrycy zamkniętej: 8708 99 92 9- - - - - - Pozostałe112) 8708 99 98- - - - - Pozostałe: 8708 99 98 9- - - - - - Pozostałe112) 9009Fotokopiarki optyczne, kopiarki stykowe lub termokopiarki: - Pozostałe fotokopiarki: 9009 22 00 0- - Stykowe ex9009 22 00 0Kopioramy do celów drukarskich0 9018Przyrządy i urządzenia stosowane w medycynie, chirurgii, stomatologii lub weterynarii, włączając aparaturę scyntygraficzną, inną aparaturę elektromedyczną oraz przyrządy do badania wzroku: - Aparatura elektrodiagnostyczna (włącznie z aparaturą do badań funkcjonalnych lub do kontroli parametrów fizjologicznych): 9018 11 00 0- - Elektrokardiografy51) 9018 12 00 0- - Aparatura do ultrasonografii51) 9018 13 00 0- - Aparatura diagnostyczna wykorzystująca rezonans magnetyczny51) 9018 14 00 0- - Aparatura do scyntygrafii51) 9018 19- - Pozostała: 9018 19 10 0- - - Aparatura monitorująca do jednoczesnego monitorowania dwóch lub więcej parametrów51) 9018 19 90 0- - - Pozostała51) 9018 20 00 0- Aparatura na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone51) - Strzykawki, igły, cewniki, kaniule i podobne: 9018 31- - Strzykawki, z igłami lub bez: 9018 31 10 0- - - Z tworzyw sztucznych51) 9018 32- - Metalowe igły do zastrzyków oraz igły chirurgiczne: 9018 32 10 0- - - Metalowe igły do zastrzyków51) 9018 50- Pozostałe przyrządy i urządzenia okulistyczne: 9018 50 10 0- - Nieoptyczne51) 9018 50 90 0- - Optyczne51) 9019Urządzenia do mechanoterapii; aparatura do masażu; aparatura do testów psychotechnicznych; aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, sztucznego oddychania i do pozostałych respiratorów leczniczych: 9019 20 00 0- Aparatura do ozonoterapii, tlenoterapii, aerozoloterapii, sztucznego oddychania lub pozostałych respiratorów leczniczych51) 9021Urządzenia ortopedyczne, włącznie z kulami, pasami chirurgicznymi i przepuklinowymi; szyny (łubki) i pozostałe urządzenia stosowane przy złamaniach; protezy; aparaty słuchowe oraz pozostałe urządzenia zakładane, noszone lub wszczepiane, mające na celu skorygowanie wady lub kalectwa: 9021 10- Urządzenia ortopedyczne lub stosowane przy złamaniach: 9021 10 10 0- - Urządzenia ortopedyczne51) 9021 10 90 0- - Szyny (łubki) i pozostałe urządzenia stosowane przy złamaniach51) - Sztuczne zęby i wyroby protetyki dentystycznej: 9021 21- - Sztuczne zęby: 9021 21 10 0- - - Z tworzyw sztucznych51) 9021 21 90 0- - - Z pozostałych materiałów51) 9021 29 00 0- - Pozostałe51) - Protezy pozostałych części ciała: 9021 31 00 0- - Sztuczne stawy51) 9021 39- - Pozostałe: 9021 39 10 0- - - Protezy oczne51) 9021 39 90 0- - - Pozostałe51) 9021 50 00 0- Stymulatory serca, z wyłączeniem części i akcesoriów51) 9031Przyrządy, urządzenia i maszyny kontrolne lub pomiarowe, niewymienione ani niewłączone gdzie indziej w niniejszym dziale; projektory profilowe: 9031 80- Pozostałe przyrządy, urządzenia i maszyny: 9031 80 10 0- - Do stosowania w cywilnych statkach powietrznych51) - - Pozostałe: - - - Elektroniczne: - - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych: 9031 80 32 0- - - - - Do kontroli płytek i urządzeń półprzewodnikowych lub kontroli masek fotograficznych, lub siatek stosowanych do produkcji urządzeń półprzewodnikowych0 9031 80 34 0- - - - - Pozostałe52) 9031 80 39 0- - - - Pozostałe51) - - - Pozostałe: 9031 80 91 0- - - - Do pomiaru lub kontroli wielkości geometrycznych52) 9031 80 99 0- - - - Pozostałe52) ________ 1) nie dotyczy stawki preferencyjnej dla krajów LDC 2) nie dotyczy stawek preferencyjnych dla krajów DEV i LDC 3) dotyczy tylko krajów rozwijających się (DEV) 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 89, poz. 972, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 128, poz. 1403, z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 89, poz. 804, Nr 112, poz. 974, Nr 141, poz. 1178, Nr 169, poz. 1387 i Nr 188, poz. 1572 oraz z 2003 r. Nr 120, poz. 1122. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 229, poz. 2284) Na podstawie art. 13 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 68, poz. 634 i Nr 137, poz. 1307) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 2 do rozporządzenia - Klasyfikacja rozdziałów: a) w dziale "700 - Gospodarka mieszkaniowa", rozdział "70012 Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa" otrzymuje brzmienie: "70012 Agencja Nieruchomości Rolnych", b) tytuł działu "756 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nieposiadających osobowości prawnej" otrzymuje brzmienie: "756 - Dochody od osób prawnych, od osób fizycznych i od innych jednostek nieposiadających osobowości prawnej oraz wydatki związane z ich poborem", c) w dziale "758 - Różne rozliczenia": - rozdział "75802 Część podstawowa subwencji ogólnej dla gmin" otrzymuje brzmienie: "75802 Uzupełnienie subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego", - skreśla się rozdział "75806 Część drogowa subwencji ogólnej dla powiatów i województw", - po rozdziale "75806 Część drogowa subwencji ogólnej dla powiatów i województw" dodaje się rozdział 75807 w brzmieniu: "75807 Część wyrównawcza subwencji ogólnej dla gmin", - po rozdziale "75824 Komitety wyborcze (wyborców)" dodaje się rozdziały 75831-75833 w brzmieniu: "75831 Część równoważąca subwencji ogólnej dla gmin 75832 Część równoważąca subwencji ogólnej dla powiatów 75833 Część regionalna subwencji ogólnej dla województw"; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów dochodów, przychodów i środków (z objaśnieniami): a) w paragrafie "001 Podatek dochodowy od osób fizycznych" dodaje się objaśnienia w brzmieniu: "Paragraf ten obejmuje wpływy z podatku dochodowego od osób fizycznych pobieranego według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 2)).", b) objaśnienia do paragrafu "003 Zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje wpływy, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm. 3)), oraz wpływy z ryczałtów określonych w art. 28, 29, 30 i 30a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.", c) po paragrafie "003 Zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych" dodaje się paragraf 004 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "004 Podatek dochodowy od osób fizycznych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych Paragraf ten obejmuje wpływy z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.", d) po paragrafie "014 Podatek od towarów i usług" dodaje się paragraf 015 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "015 Podatek dochodowy w wysokości 19 % pobierany od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Paragraf ten obejmuje wpływy z podatku dochodowego pobieranego od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.", e) po paragrafie "085 Wpłaty zakładów pracy na PFRON" dodaje się paragraf 086 w brzmieniu: "086 Wpływy rekompensujące kwoty składek przekazanych na rzecz otwartych funduszy emerytalnych", f) skreśla się objaśnienia do paragrafu "151 Różnice kursowe", g) po paragrafie "273 Dotacje celowe otrzymane z budżetu państwa przez użytkowników zabytków niebędących jednostkami budżetowymi na finansowanie i dofinansowanie prac remontowych i konserwatorskich przy tych zabytkach" dodaje się paragrafy 275-279 w brzmieniu: "275 Środki na uzupełnienie dochodów gmin 276 Środki na uzupełnienie dochodów powiatów 277 Środki na uzupełnienie dochodów województw 278 Środki na inwestycje rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 1999 r. W paragrafie tym ujmuje się środki, o których mowa w art. 26 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966). 279 Środki na utrzymanie rzecznych przepraw promowych oraz budowę, modernizację, utrzymanie, ochronę i zarządzanie drogami krajowymi i wojewódzkimi w granicach miast na prawach powiatu W paragrafie tym ujmuje się środki, o których mowa w art. 26 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.", h) paragraf "293 Wpływy z wpłat gmin do budżetu państwa" otrzymuje brzmienie: "293 Wpływy z wpłat jednostek samorządu terytorialnego do budżetu państwa", i) skreśla się objaśnienia do paragrafu "294 Zwrot do budżetu państwa nienależnie pobranej subwencji ogólnej za lata poprzednie", j) objaśnienia do paragrafu "295 Wpływy od jednostek na rzecz środków specjalnych" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje w szczególności wpływy, o których mowa w art. 13 ust. 3, 3a i 4a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn. zm. 4)).", k) po paragrafie "609 Dotacje celowe otrzymane ze środków specjalnych na finansowanie lub dofinansowanie zadań inwestycyjnych" dodaje się paragraf 615 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "615 Wpływy od jednostek na rzecz środków specjalnych na finansowanie lub dofinansowanie zadań inwestycyjnych Paragraf ten obejmuje wpływy, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji"; 3) w załączniku nr 4 do rozporządzenia - Klasyfikacja paragrafów wydatków i środków (z objaśnieniami): a) grupa paragrafów "Dotacje i subwencje" otrzymuje brzmienie: "Dotacje i subwencje 201 do 203, 211 do 213, 221 do 223, 231 do 233, 237 do 239, 241 do 247, 251 do 259, 262 , 263, 265, 266, 270, 271, 273 do 279, 281 do 285, 290 do 299", b) grupa paragrafów "Wydatki majątkowe" otrzymuje brzmienie: "Wydatki majątkowe 601 do 603, 605 do 615, 621 do 623, 626 do 629, 630 do 633, 641 do 643, 651 do 653, 661 do 663, 665 i 680", c) po paragrafie "274 Pomoc zagraniczna" dodaje się paragrafy 275-279 w brzmieniu: "275 Środki na uzupełnienie dochodów gmin 276 Środki na uzupełnienie dochodów powiatów 277 Środki na uzupełnienie dochodów województw 278 Środki na inwestycje rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 1999 r. W paragrafie tym ujmuje się środki, o których mowa w art. 26 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. 279 Środki na utrzymanie rzecznych przepraw promowych oraz budowę, modernizację, utrzymanie, ochronę i zarządzanie drogami krajowymi i wojewódzkimi w granicach miast na prawach powiatu W paragrafie tym ujmuje się środki, o których mowa w art. 26 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.", d) paragraf "293 Wpłaty gmin do budżetu państwa" otrzymuje brzmienie: "293 Wpłaty jednostek samorządu terytorialnego do budżetu państwa", e) po paragrafie "293 Wpłaty gmin do budżetu państwa" dodaje się paragraf 294 w brzmieniu: "294 Zwrot do budżetu państwa nienależnie pobranej subwencji ogólnej za lata poprzednie", f) objaśnienia do paragrafu "295 Wpłaty jednostek na rzecz środków specjalnych" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje w szczególności wpłaty, o których mowa w art. 13 ust. 3, 3a i 4a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.", g) objaśnienia do paragrafu "429 Zakup świadczeń zdrowotnych dla osób nieobjętych obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego" otrzymują brzmienie: "Paragraf ten obejmuje świadczenia zdrowotne, o których mowa w art. 197 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, z późn. zm. 5)).", h) skreśla się objaśnienia do paragrafu "495 Różnice kursowe", i) po paragrafie "614 Wydatki na zakupy inwestycyjne pozostałych jednostek" dodaje się paragraf 615 wraz z objaśnieniami w brzmieniu: "615 Wpłaty jednostek na rzecz środków specjalnych na finansowanie lub dofinansowanie zadań inwestycyjnych Paragraf ten obejmuje wpłaty, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Finansów: w z. H. Wasilewska-Trenkner 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 594, Nr 96, poz. 874, Nr 166, poz. 1611 i Nr 189, poz. 1851. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 45, poz. 391, Nr 65, poz. 595, Nr 84, poz. 774, Nr 90, poz. 844, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1608, Nr 202, poz. 1956, Nr 222, poz. 2201, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 104, poz. 1104 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 125, poz. 1363 i 1369 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 141, poz. 1183, Nr 169, poz. 1384, Nr 172, poz. 1412 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391, Nr 96, poz. 874, Nr 135, poz. 1268, Nr 137, poz. 1302 i Nr 202, poz. 1958. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 113, poz. 984, Nr 115, poz. 996, Nr 153, poz. 1271, Nr 176, poz. 1457 i Nr 200, poz. 1688 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 166, poz. 1609, Nr 192, poz. 1873 i Nr 210, poz. 2036. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268, Nr 166, poz. 1609, Nr 190, poz. 1864, Nr 202, poz. 1956, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2235--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów. 2236--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Państwa Izrael 2237--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii, Republiki Bułgarii i Republiki Chorwacji 2238--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Estońskiej 2239--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Tureckiej 2240--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów z Wysp Owczych 2241--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej 2242--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy 2243--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie plafonów taryfowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Czeskiej, z Republiki Estońskiej i z Republiki Słowackiej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 2271--z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy oraz o zmianie niektórych ustaw 2272--z dnia 27 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o opłatach w sprawach karnych 2273--z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej 2274--z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych 2275--z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów 2276--z dnia 12 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw 2277--z dnia 12 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks morski, ustawy o pracy na morskich statkach handlowych oraz ustawy o bezpieczeństwie morskim ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2278--z dnia 9 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, trybu, formy i terminów dostarczania informacji przez niektóre podmioty prowadzące działalność maklerską oraz rachunki papierów wartościowych 2279--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach podziału rezerwy celowej budżetu państwa "Pomoc dla repatriantów", udzielania dotacji powiatowi i gminie, przekazywania staroście środków finansowych na pokrycie wydatków związanych z udzielaniem repatriantom pomocy oraz wzorów wniosków o udzielenie dotacji powiatowi i gminie 2280--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie dopuszczalności pomocy publicznej przeznaczonej na ochronę środowiska 2281--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu obliczania wartości zamówienia publicznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2282--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne 2283--z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorcy za szkody wyrządzone podczas wykonywania czynności detektywa 2284--z dnia 22 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów 2285--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie zaniechania poboru wpłat z zysku od niektórych jednoosobowych spółek Skarbu Państwa 2286--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ogólnego zezwolenia na lokowanie aktywów funduszy emerytalnych poza granicami kraju 2287--z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad uwidaczniania cen towarów i usług oraz sposobu oznaczania ceną towarów przeznaczonych do sprzedaży ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2288--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw niektórych miejscowości Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 253--z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 254--z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie badania skuteczności i efektywności pomocy publicznej 255--z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie pomocy publicznej, której skuteczność i efektywność będzie podlegać badaniu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 256--z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie lokowania środków Funduszu Rezerwy Demograficznej 257--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie uznawania wzorców jednostek miar za państwowe wzorce jednostek miar 258--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu niezgodności towaru żywnościowego z umową ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 259--z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przeznaczania poborowych do służby wojskowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 476--z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego na stanowisko członka zarządu w niektórych spółkach handlowych 477--z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska 478--z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie określenia docelowej ceny mleka o zawartości tłuszczu 3,7% na okres od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. 479--z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie określenia ceny interwencyjnej masła i odtłuszczonego mleka w proszku na okres od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 480--z dnia 26 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Nauki 481--z dnia 28 marca 2003 r. w sprawie nadania statutu Narodowemu Funduszowi Zdrowia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 482--z dnia 21 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości domów maklerskich i jednostek organizacyjnych banków, w ramach których prowadzona jest działalność maklerska ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 483--z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych olejów technicznych na potrzeby przemysłu chemicznego 484--z dnia 18 marca 2003 r. w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych surowców do produkcji żywności dla osób będących na diecie bezglutenowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 485--z dnia 28 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Instalacji i Urządzeń Elektrycznych w Budownictwie "Elektromontaż"" w Warszawie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 486--z dnia 18 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nakładu połowowego floty 487--z dnia 20 marca 2003 r. w sprawie badań kontrolnych pozostałości chemicznych, biologicznych, leków i skażeń promieniotwórczych u zwierząt żywych, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego 488--z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie określenia limitu krajowego produkcji suszu paszowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 489--z dnia 21 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 490--z dnia 18 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasięgu terytorialnego przejść granicznych oraz sposobu i warunków przekraczania granicy państwowej 491--z dnia 20 marca 2003 r. w sprawie zakresu, warunków i trybu wykonywania przez funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu zadań ochrony polskich przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz przedstawicielstw przy organizacjach międzynarodowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej 492--z dnia 24 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 493--z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie sposobu ogłaszania o postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, zapraszania do udziału w rokowaniach, składania ofert, powoływania i odwoływania komisji konkursowej oraz jej zadań 494--z dnia 25 marca 2003 r. w sprawie trybu zgłaszania kandydatów na członków rady społecznej oraz regulaminu działania rady społecznej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 4, poz. 42) Na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Podmiotami uprawnionymi do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych, z zastrzeżeniem ust. 2, są: 1) hurtownie farmaceutyczne produktów leczniczych weterynaryjnych; 2) zakłady lecznicze dla zwierząt; 3) lekarze weterynarii prowadzący praktykę lekarsko-weterynaryjną; 4) apteki ogólnodostępne; 5) punkty apteczne; 6) sklepy zoologiczne; 7) sklepy ogólnodostępne; 8) osoby prowadzące gospodarstwa rolne, w których utrzymywane są zwierzęta; 9) Wojskowa Inspekcja Weterynaryjna - na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej; 10) wojewódzkie inspektoraty weterynarii, szkoły wyższe prowadzące kształcenie na kierunku weterynaria oraz jednostki badawczo-rozwojowe na potrzeby ich statutowej działalności. 2. Podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 4-8, są uprawnione do zakupu wyłącznie produktów leczniczych weterynaryjnych wydawanych bez recepty lekarza weterynarii. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie pasz leczniczych (Dz. U. z 2003 r. Nr 4, poz. 43) Na podstawie art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki, jakie powinna spełniać mieszalnia pasz leczniczych; 2) sposób prowadzenia dokumentacji wytwarzania i obrotu, a także sposób transportu pasz leczniczych; 3) sposób sprawowania nadzoru przez Inspekcję Weterynaryjną nad wytwarzaniem pasz leczniczych. § 2. 1. Mieszanie pasz leczniczych odbywa się w zakładzie, w którym wytwarza się środki żywienia zwierząt, zgodnie z przepisami o środkach żywienia zwierząt. 2. Mieszalnia pasz leczniczych powinna spełniać wymagania weterynaryjne dla mieszalni pasz leczniczych określone na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej. § 3. 1. W mieszalni pasz leczniczych wyodrębnia się miejsca, w których odbywa się: 1) wytwarzanie pasz leczniczych; 2) składowanie premiksów leczniczych, w szczelnie zamykanych pojemnikach; 3) składowanie pasz leczniczych, w szczelnie zamykanych pojemnikach; 4) czyszczenie i odkażanie: środków transportu i pojemników, w których transportowane są premiksy lecznicze, lub kontenerów i cystern, w których przewożone są pasze lecznicze. 2. Rozmieszczenie pomieszczeń w mieszalni pasz leczniczych powinno wykluczać możliwość zanieczyszczenia gotowego produktu i zapewnić utrzymanie rozdziału stref: surowca i produktu gotowego. 3. Narzędzia, sprzęt oraz odzież ochronna używane przy wytwarzaniu pasz leczniczych nie mogą być przenoszone do innych pomieszczeń mieszalni. § 4. 1. W mieszalni pasz leczniczych umieszcza się przeznaczone wyłącznie do wytwarzania pasz leczniczych urządzenie mieszające (mieszadło), umożliwiające równomierne wymieszanie składników tej paszy. 2. Mieszadło powinno być wykonane ze stali nierdzewnej i mieć kształt umożliwiający dokładne jego oczyszczenie po wymieszaniu składników. 3. Czyszczenie mieszadła oraz miejsc, o których mowa w § 3 ust. 1, powinno odbywać się po każdorazowym wytworzeniu paszy leczniczej. § 5. 1. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi dokumentację wytwarzania, sporządzając codzienny raport wytwarzania, zwany dalej "raportem wytwarzania". 2. Raport wytwarzania zawiera, zgodnie ze stanem na koniec dnia pracy: 1) datę i godzinę dokonania wpisu; 2) nazwę i ilość premiksów leczniczych użytych danego dnia do wytworzenia pasz leczniczych; 3) nazwę i ilość pasz użytych danego dnia do wytworzenia pasz leczniczych; 4) nazwę, skład, ilość i okres karencji wytworzonych pasz leczniczych oraz imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres lekarza weterynarii, który zlecił wytworzenie paszy leczniczej; 5) firmę lub nazwę posiadacza zwierzęcia, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres. § 6. 1. Wytwórca pasz leczniczych prowadzi dokumentację obrotu, sporządzając codzienny raport obrotu, zwany dalej "raportem obrotu". 2. Raport obrotu zawiera, zgodnie ze stanem na koniec dnia pracy: 1) datę i godzinę dokonania wpisu; 2) nazwę i ilość premiksów leczniczych zmagazynowanych w mieszalni pasz leczniczych oraz zużytych danego dnia do wytworzenia paszy leczniczej; 3) nazwę i ilość pasz zmagazynowanych w mieszalni pasz leczniczych oraz zużytych danego dnia do wytworzenia paszy leczniczej; 4) nazwę, ilość i okres karencji sprzedanej paszy leczniczej oraz imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres lekarza weterynarii, który zlecił wytworzenie paszy leczniczej; 5) firmę lub nazwę posiadacza zwierzęcia, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres. § 7. 1. Raport wytwarzania i raport obrotu przechowuje się przez 3 lata od dnia dokonania wpisu. 2. Raport wytwarzania lub raport obrotu może być prowadzony na elektronicznych nośnikach informacji, jeżeli codziennie dokonywane wydruki, podpisywane przez wytwórcę paszy leczniczej, będą przechowywane przez 3 lata od dnia dokonania wydruku. § 8. 1. Pasze lecznicze transportuje się: 1) w szczelnych opakowaniach albo 2) luzem w kontenerach lub cysternach. 2. Zamknięcie opakowań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, powinno być skonstruowane w sposób uniemożliwiający ich otwarcie bez uszkodzenia opakowania. 3. Zamknięcie kontenera lub cysterny, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinno być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich otwarcie bez uszkodzenia tego zabezpieczenia. 4. Na opakowaniach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, należy umieścić trwały napis informujący, że jest to pasza lecznicza, podając jej nazwę i określając gatunek zwierząt, dla którego jest ona przeznaczona. 5. Do opakowania albo kontenera lub cysterny, o których mowa w ust. 1, dołącza się dokument zawierający następujące informacje o transportowanej paszy leczniczej: 1) firmę lub nazwę wytwórcy paszy leczniczej, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 2) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres lekarza weterynarii, który zlecił wytworzenie paszy leczniczej; 3) czas podawania i dawkowanie paszy leczniczej; 4) okres karencji paszy leczniczej; 5) okres trwałości paszy leczniczej. 6. Kontenery i cysterny, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinny być czyszczone przed każdym użyciem. § 9. 1. Nadzór nad wytwarzaniem pasz leczniczych sprawuje właściwy miejscowo, ze względu na położenie mieszalni pasz leczniczych, powiatowy lekarz weterynarii. 2. O przeprowadzeniu kontroli i jej wynikach powiatowy lekarz weterynarii informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii właściwego miejscowo ze względu na położenie mieszalni pasz leczniczych. § 10. 1. Powiatowy lekarz weterynarii może upoważnić do przeprowadzenia kontroli pracownika powiatowego inspektoratu weterynarii. 2. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, przed przystąpieniem do czynności kontrolnych przedstawia imienne upoważnienie wydane przez powiatowego lekarza weterynarii. 3. Imienne upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera imię, nazwisko i numer legitymacji służbowej pracownika, o którym mowa w ust. 1, miejsce i zakres kontroli oraz podstawę prawną do jej przeprowadzenia. § 11. 1. W ramach nadzoru powiatowy lekarz weterynarii albo pracownik, o którym mowa w § 10 ust. 1, zwani dalej "kontrolującym", przeprowadzają kontrole: okresowe, doraźne i sprawdzające. 2. Kontrole okresowe przeprowadza się nie rzadziej niż 4 razy w roku i podejmowane są w celu zapewnienia przestrzegania wymagań dotyczących wytwarzania pasz leczniczych. 3. Kontrole doraźne przeprowadza się w razie podejrzenia naruszenia warunków wytwarzania pasz leczniczych. 4. Kontrole sprawdzające przeprowadza się w celu stwierdzenia, czy nieprawidłowości i uchybienia ujawnione w toku kontroli okresowych i doraźnych zostały usunięte. § 12. W ramach kontroli, o których mowa w § 11, kontrolujący sprawdza: 1) stan techniczny i sanitarny mieszalni pasz leczniczych oraz jej wyposażenia; 2) dokumentację wytwarzania pasz leczniczych, w tym zezwolenie na wytwarzanie; 3) zgodność warunków wytwarzania z wymaganiami Dobrej Praktyki Wytwarzania; 4) kwalifikacje osób kierujących wytwarzaniem; 5) zakres i sposób kontroli sprawowanej przez lekarza weterynarii; 6) zgodność wytwarzania pasz leczniczych ze zleceniem na ich wytworzenie. § 13. 1. Z przeprowadzonej kontroli kontrolujący sporządza "protokół pokontrolny" w trzech egzemplarzach, z których oryginał otrzymuje wytwórca pasz leczniczych, pierwszą kopię - zatrzymuje kontrolujący, a drugą kopię - otrzymuje wojewódzki lekarz weterynarii, właściwy miejscowo ze względu na położenie mieszalni pasz leczniczych. 2. Protokół pokontrolny zawiera, z zastrzeżeniem § 16 ust. 2, w szczególności: 1) datę i miejsce kontroli; 2) rodzaj kontroli, stosownie do § 11 ust. 1; 3) imię i nazwisko oraz numer legitymacji służbowej kontrolującego; 4) firmę lub nazwę kontrolowanego, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 5) ustalenia kontroli, z wyszczególnieniem stwierdzonych uchybień; 6) wnioski i zalecenia oraz terminy ich realizacji; 7) informacje o załącznikach do protokołu. 3. Protokół pokontrolny podpisują: kontrolujący, kontrolowany oraz osoby, których wyjaśnienia jako istotne dla czynności kontrolnych zostały przytoczone w protokole. 4. O odmowie podpisania protokołu pokontrolnego i przyczynie tej odmowy kontrolujący dokonuje wzmianki w protokole. 5. Odmowa podpisania protokołu pokontrolnego przez kontrolowanego oraz osoby, których wyjaśnienia jako istotne dla czynności kontrolnych przytoczone zostały w protokole, nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego. 6. Kontrolowany może, najpóźniej w terminie 3 dni od przedłożenia mu protokołu do podpisania, zgłosić umotywowane zastrzeżenia co do konkretnych faktów i wniosków zawartych w protokole; w razie uwzględnienia zastrzeżeń kontrolujący uzupełnia protokół pokontrolny. § 14. 1. Jeżeli w trakcie kontroli powstanie wątpliwość co do spełnienia warunków wymaganych przy wytwarzaniu paszy leczniczej, kontrolujący pobiera próbki tej paszy, z zastrzeżeniem § 16 ust. 1. 2. Próbki paszy leczniczej pobiera się w ilości niezbędnej do przeprowadzenia właściwego badania laboratoryjnego i zabezpiecza przed ich naruszeniem. 3. Podmiot kontrolowany opisuje i opakowuje próbki paszy leczniczej w sposób zapobiegający zmianom wpływającym na ich jakość oraz przesyła je do badań. 4. Paszę leczniczą, z której próbki pobrano, kontrolujący zabezpiecza i opieczętowuje w sposób uniemożliwiający jej wykorzystanie lub sprzedaż przez podmiot kontrolowany. 5. Podmiot kontrolowany przechowuje zabezpieczoną i opieczętowaną paszę leczniczą do czasu powiadomienia go przez kontrolującego o wyniku badań. § 15. 1. Pobranie próbek, o którym mowa w § 14 ust. 1, należy udokumentować w formie protokołu, zwanego dalej "protokołem pobrania", który stanowi załącznik do protokołu pokontrolnego. 2. Protokół pobrania zawiera w szczególności: 1) datę i miejsce kontroli; 2) rodzaj kontroli, stosownie do § 11 ust. 1; 3) imię i nazwisko oraz numer legitymacji służbowej kontrolującego; 4) miejsce i datę pobrania; 5) firmę lub nazwę kontrolowanego, jego siedzibę i adres oraz oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności, a w przypadku osoby fizycznej - jej imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania i adres; 6) nazwę paszy leczniczej, z której pobrano próbkę; 7) informacje o pobranej próbce umożliwiające jej identyfikację, a w szczególności numer serii; 8) informacje o warunkach przechowania, jeżeli próbka wymaga szczególnych warunków przechowania. 3. Protokół pobrania podpisują kontrolujący oraz kontrolowany. 4. O odmowie podpisania protokołu pobrania przez kontrolowanego i przyczynie tej odmowy kontrolujący dokonuje wzmianki w protokole pobrania. 5. Odmowa podpisania protokołu pobrania, o której mowa w ust. 4, nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez kontrolującego. 6. Protokół pobrania sporządza się w trzech egzemplarzach, z których oryginał otrzymuje wytwórca pasz leczniczych, pierwszą kopię - dołącza się do protokołu pokontrolnego, a drugą kopię - dołącza się do protokołu pokontrolnego, który otrzymuje wojewódzki lekarz weterynarii, właściwy miejscowo ze względu na położenie mieszalni pasz leczniczych. § 16. 1. Jeżeli pasza lecznicza wykazuje w sposób widoczny zmiany wskazujące na niezgodność jej wytworzenia ze zleceniem lub wymaganiami jakościowymi, kontrolujący może odstąpić od pobierania próbek do badań takiej paszy. 2. Odstąpienie od pobrania próbek paszy leczniczej do badań kontrolujący odnotowuje w protokole pokontrolnym. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262) Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Dział I Przepisy ogólne § 1. 1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) pojazdu specjalnego lub używanego do celów specjalnych Sił Zbrojnych, z wyjątkiem oznakowania określonego dla pojazdu uprzywilejowanego; 2) pojazdu specjalnego lub używanego do celów specjalnych Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Więziennej i straży pożarnej, z wyjątkiem oznakowania określonego dla pojazdu uprzywilejowanego; 3) pojazdu zabytkowego; 4) tramwaju i trolejbusu, dla których warunki techniczne określają odrębne przepisy. 2. Pojazd zarejestrowany za granicą, a znajdujący się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powinien odpowiadać warunkom technicznym określonym w Konwencji o ruchu drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz. U. z 1988 r. Nr 5, poz. 40 i 41). 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "dacie pierwszej rejestracji pojazdu", rozumie się przez to: a) dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy za granicą - dzień pierwszej rejestracji za granicą, b) dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przez organy Sił Zbrojnych, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Straży Granicznej - dzień pierwszej rejestracji podany przez te organy; 2) "Regulaminach EKG ONZ" - rozumie się przez to Regulaminy Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych stanowiące załączniki do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1135 i 1136). Dział II Wymiary, masy i naciski osi pojazdu § 2. 1. Długość pojazdu, nie może przekraczać: 1) pojedynczego pojazdu, z wyłączeniem naczepy i autobusu, o którym mowa w pkt 2 i 5 - 12,00 m; 2) autobusu o co najmniej dwóch osiach kierowanych - 15,00 m; 3) pojazdu członowego - 16,50 m; 4) zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy - 18,75 m; 5) autobusu przegubowego - 18,00 m; 6) zespołu złożonego z trzech pojazdów, w którym pojazdem ciągnącym jest pojazd wolnobieżny lub ciągnik rolniczy - 22,00 m; 7) motocykla, motoroweru lub roweru oraz zespołu złożonego z motocykla, motoroweru lub roweru i przyczepy - 4,00 m. 2. Szerokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 14, § 45 ust. 3 pkt 1, § 54 ust. 3, nie może przekraczać 2,55 m; szerokość ta nie obejmuje lusterek na przegubowych wysięgnikach, świateł umieszczonych na bokach pojazdu oraz elementów elastycznych wykonanych z gumy lub tworzyw sztucznych. 3. Szerokość pojazdu ciężarowego z nadwoziem rodzaju furgon może wynosić do 2,60 m, jeżeli jego ściany są zaopatrzone w izolację termiczną. 4. Wysokość pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 16, nie może przekraczać 4,00 m. 5. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a tylnym obrysem naczepy nie może przekraczać 12,00 m. 6. Odległość między osią sworznia siodłowego urządzenia sprzęgającego a dowolnym punktem przedniej części naczepy nie może przekraczać 2,04 m. 7. Przepis ust. 6 stosuje się do naczepy zarejestrowanej po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r. 8. Pojazd samochodowy i zespół pojazdów powinien mieć możliwość poruszania się wewnątrz pierścienia o promieniu zewnętrznym 12,50 m i promieniu wewnętrznym 5,30 m. 9. Przepis ust. 8 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r. 10. Odległość mierzona równolegle do podłużnej osi zespołu pojazdów, między najdalej wysuniętym do przodu punktem części nadwozia pojazdu samochodowego zawierającej przestrzeń ładunkową a tylnym obrysem przyczepy, nie może być większa niż 16,40 m, przy zachowaniu odległości między tylnym obrysem samochodu a przednim obrysem nadwozia przyczepy wynoszącej co najmniej 0,35 m. 11. Przepis ust. 10 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r. 12. Odległość między tylną osią pojazdu samochodowego a przednią osią przyczepy w zespole pojazdów nie może być mniejsza niż 3,00 m. 13. Przepis ust. 12 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r. 14. Szerokość motocykla i motoroweru wielośladowego nie może przekraczać 2,00 m, a jednośladowego motoroweru - 1,00 m. 15. Przepis ust. 14 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r. 16. Wysokość motocykla i motoroweru nie może przekraczać 2,50 m. 17. Przepis ust. 16 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r. 18. Wymiary, o których mowa w ust.1 pkt 1, 2 i 3 oraz w ust. 5, nie obejmują bagażnika mocowanego do tylnej ściany autobusu oraz platformy samozaładowczej mocowanej z tyłu pojazdu samochodowego i przyczepy, przy czym nie mogą one powodować przekroczenia tych wymiarów o więcej niż 0,30 m. § 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie może przekraczać: 1) pojazdu pojedynczego, z wyłączeniem naczepy, przyczepy z osią centralną i ciągnika siodłowego: a) dwuosiowego, z zastrzeżeniem lit. b - 16 t, b) dwuosiowego autobusu o zawieszeniu kół pneumatycznym lub równoważnym, o ile równoważność ta została wykazana przez producenta pojazdu - 18 t, c) trzyosiowego - 24 t, d) o liczbie osi większej niż trzy - 32 t, e) autobusu przegubowego - 28 t; 2) pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy: a) o liczbie osi nie większej niż cztery - 32 t. b) o liczbie osi większej niż cztery, z zastrzeżeniem pkt 3 - 40 t; 3) pojazdu członowego składającego się z trójosiowego pojazdu silnikowego i trójosiowej naczepy, przewożącego 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 t. 2. Udział masy na oś (osie) napędową (napędowe) pojazdu lub zespołu pojazdów nie może być mniejszy niż 25%, a w odniesieniu do samochodu osobowego udział masy na oś przednią nie może być mniejszy niż 30%. 3. Przepis ust. 2 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 1998 r. 4. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia wymagań, o których mowa w ust. 1 i 2, są wartości rzeczywiste wymienionych mas. § 4. 1. Za oś pojedynczą uważa się oś oddaloną od osi sąsiedniej o więcej niż 2 m lub dwie sąsiednie osie oddalone od siebie o mniej niż 1 m, za oś wielokrotną zaś - zespół złożony z dwóch lub więcej osi, zwanych "osiami składowymi", w którym odległość między sąsiednimi osiami składowymi jest nie mniejsza niż 1 m i nie większa niż 2 m. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do motorowerów, motocykli, samochodów osobowych i ciągników rolniczych. § 5. 1. Nacisk osi pojedynczej, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekraczać 80 kN (8 t). 2. Nacisk osi wielokrotnej nie może przekraczać sumy dopuszczalnych nacisków osi składowych. 3. Nacisk osi składowej, z zastrzeżeniem ust. 4, nie może przekraczać przy odległości od sąsiedniej bliższej osi składowej: 1) do 1,20 m - 57,5 kN (6 t); 2) powyżej 1,20 m do 1,30 m - 65,0 kN (6,5 t); 3) powyżej 1,30 m - 72,5 kN (7,5 t). 4. Pojazd, którego nacisk osi pojedynczej przekracza wartości określone w ust. 1, lecz nie przekracza 100 kN (10 t), a dla osi napędowej pojazdu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b, oraz autobusu przegubowego o zawieszeniu kół pneumatycznym, przy zastosowaniu kół bliźniaczych - 115 kN (11,5 t), a także pojazd, którego nacisk osi składowej przekracza wartości określone w ust. 3, może uczestniczyć w ruchu na drogach, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2001 r. Nr 71, poz. 838, Nr 86, poz. 958 i Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826). 5. Nacisk osi składowej pojazdu, o którym mowa w ust. 4, nie może przekraczać przy odległości od sąsiedniej bliższej osi składowej: 1) do 1,10 m - 57,5 kN (6 t); 2) powyżej 1,10 m do 1,20 m - 65,0 kN (6,5 t); 3) powyżej 1,20 m do 1,30 m - 72,5 kN (7,5 t); 4) powyżej 1,30 m, z zastrzeżeniem pkt 5 - 80,0 kN (8 t); 5) powyżej 1,30 m, przy osi podwójnej, dla osi napędowej - 100,0 kN (10 t), pod warunkiem że łączny nacisk nie przekracza 160,0 kN (16 t). 6. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia wymagań, o których mowa w ust. 1-5, są wartości rzeczywiste wymienionych nacisków. Dział III Warunki techniczne pojazdu samochodowego i przyczepy przeznaczonej do łączenia z tym pojazdem Rozdział 1 Warunki ogólne § 6. Ilekroć w niniejszym dziale jest mowa o "pojeździe", rozumie się przez to pojazd samochodowy i przyczepę. § 7. 1. Zderzaki i klamki drzwi pojazdu nie mogą powodować niebezpieczeństwa zaczepienia innego uczestnika ruchu. 2. Daszek reflektora pojazdu albo krawędź wystającej części reflektora lub nadwozia, przykrywającej częściowo reflektor, powinny być zaokrąglone. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do pojazdu Sił Zbrojnych. 4. Pojazd, którego zwis tylny jest większy niż 600 mm i wzniesiony nad powierzchnię jezdni więcej niż 700 mm przy zachowanej masie własnej, powinien być wyposażony w tylny zderzak lub urządzenie ochronne, zabezpieczające przed wjechaniem pod niego innego pojazdu, odpowiadające warunkom określonym w ust. 1 oraz następującym warunkom: 1) odległość dolnej krawędzi od powierzchni jezdni nie może przekraczać 550 mm przy zachowanej masie własnej pojazdu; 2) odległość od tylnego obrysu pojazdu nie może przekraczać 400 mm; 3) szerokość nie może przekraczać w żadnym miejscu największej szerokości tylnej osi, mierzonej na skrajnych zewnętrznych punktach kół (wyłączając odkształcenia opon występujące w pobliżu ich styku z jezdnią), i nie może być od niej mniejsza niż 100 mm z każdej strony; 4) końce nie powinny być wygięte w kierunku do tyłu oraz nie powinny mieć zewnętrznych ostrych krawędzi; 5) powinny być wytrzymałe i dobrze zamocowane; wysokość przekroju poprzecznego nie może być mniejsza niż 100 mm; 6) warunki określone w pkt 1-5 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1998 r. 5. Dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy w okresie od dnia 1 stycznia 1966 r. do dnia 31 grudnia 1994 r. dopuszcza się, aby zderzak lub urządzenia ochronne, zabezpieczające przed wjechaniem pod niego innego pojazdu, odpowiadały następującym warunkom: 1) odległość dolnej krawędzi od powierzchni jezdni nie może przekraczać 700 mm; 2) odległość od tylnego obrysu pojazdu nie może przekraczać 600 mm; 3) szerokość nie może być mniejsza od szerokości pojazdu o więcej niż 100 mm z każdej strony pojazdu; jeżeli składa się z więcej niż jednego elementu, dopuszcza się między elementami przerwę w kierunku poziomym o długości nieprzekraczającej 600 mm; 4) końce powinny być zaokrąglone w kierunku do przodu; 5) powinny mieć odpowiednią wytrzymałość i być dobrze zamocowane. 6. Dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy w okresie od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. dopuszcza się odległość zderzaka lub urządzenia ochronnego od tylnego obrysu pojazdu nieprzekraczającą 600 mm. 7. Zderzaka lub urządzenia ochronnego, o których mowa w ust. 4, nie wymaga się na: 1) pojeździe, którego konstrukcja uniemożliwia wjechanie pod niego innego pojazdu; 2) pojeździe i przyczepie samowyładowczej; 3) ciągniku siodłowym; 4) przyczepie dłużycowej. 8. Pojazd przystosowany do ciągnięcia przyczepy oraz przyczepa powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia sprzęgające. 9. Pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t powinien być wyposażony w homologowane osłony boczne zapobiegające dostaniu się niechronionego uczestnika ruchu drogowego między osie tego pojazdu. 10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się do ciągnika siodłowego, przyczepy dłużycowej, pojazdu specjalnego o konstrukcji uniemożliwiającej ich umieszczenie oraz pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 18 listopada 1999 r. i pojazdu Sił Zbrojnych. § 8. 1. Kabina kierowcy oraz pomieszczenie przeznaczone do przewozu osób wyposaża się w: 1) urządzenia zapewniające przewietrzanie i ogrzewanie wnętrza, jeżeli są one pomieszczeniami zamkniętymi; urządzenie zapewniające ogrzewanie wnętrza nie jest wymagane dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1984 r.; 2) drzwi zaopatrzone w zamki uniemożliwiające samoczynne lub niezamierzone ich otwarcie się. 2. Zawiasy drzwi umieszczonych z boku pojazdu i otwieranych na boki powinny znajdować się z przodu. 3. Przepis ust. 2 stosuje się do pojazdu, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h i zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1972 r., z wyjątkiem pojazdu Sił Zbrojnych. 4. Wnętrze kabiny kierowcy oraz pomieszczenia przeznaczonego do przewozu osób powinno odpowiadać następującym warunkom: 1) powinno być szczelne, jeżeli jest pomieszczeniem zamkniętym; 2) siedzenia powinny być przymocowane do nadwozia, również gdy są przesuwane, w sposób uniemożliwiający niezamierzone zmiany ich położenia; 3) górna część oparcia przednich siedzeń samochodu osobowego powinna być miękko wyściełana; przepisu nie stosuje się do samochodu terenowego; 4) tablica rozdzielcza powinna być przynajmniej u dołu zaokrąglona; 5) mechanizm do otwierania i zamykania dachu powinien być tak urządzony, aby nie działał samoczynnie, również w razie zderzenia; 6) powinno być wyposażone w wyjścia w postaci drzwi lub okien, co najmniej po jednym na każdą stronę pojazdu, umożliwiające w razie konieczności wyjście na zewnątrz; 7) w samochodzie ciężarowym powinno być oddzielone od przestrzeni ładunkowej trwałą przegrodą o odpowiedniej wytrzymałości; przepis stosuje się do samochodu ciężarowego zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 29 maja 1999 r.; 8) przegroda, o której mowa w pkt 7, w samochodzie ciężarowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 t powinna odpowiadać następującym warunkom: a) powinna być pełna na całym poprzecznym przekroju wnętrza pojazdu, co najmniej do wysokości odpowiadającej 80 % wysokości oparć siedzeń znajdujących się przed nią, b) powyżej wysokości, o której mowa w lit. a, dopuszcza się, aby odległość między elementami przegrody wynosiła nie więcej niż 100 mm w dowolnych wzajemnie prostopadłych kierunkach, c) odległość od przegrody do ścian wewnętrznych bocznych oraz sufitu pojazdu nie powinna przekraczać 50 mm, d) powinna wytrzymać równomiernie przyłożone na całej powierzchni równoległe do osi podłużnej pojazdu obciążenie odpowiadające dwukrotnej masie ładunku przewidzianego do umieszczenia w przestrzeni ładunkowej. 5. Szyby pojazdu: 1) nie powinny dawać ostrych odprysków w razie rozbicia; przednia szyba powinna zapewnić kierowcy pełną i wyraźną widoczność bez zniekształcenia obrazu, a w razie rozbicia - zapewniać jeszcze dostateczną widoczność drogi; 2) powinny być umocowane w taki sposób lub sporządzone z takiego tworzywa, aby w razie konieczności istniała możliwość wyjścia na zewnątrz pojazdu co najmniej przez jeden otwór okienny z każdej strony pojazdu; 3) powinny być ocechowane w miejscu widocznym z zewnątrz pojazdu; przepis stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1968 r.; 4) przednie powinny mieć współczynnik przepuszczania światła nie mniejszy niż 75%, natomiast przednie boczne nie mniejszy niż 70%; 5) nie powinny odbijać światła w sposób powodujący oślepianie innych uczestników ruchu drogowego. § 9. 1. Pojazd powinien być tak zbudowany, wyposażony i utrzymany, aby: 1) poziom hałasu zewnętrznego mierzony podczas postoju pojazdu z odległości 0,5 m nie przekraczał w odniesieniu do: a) pojazdu, który był poddany badaniom homologacyjnym - wartości ustalonej w trakcie badań homologacyjnych o 5 dB (A), b) pozostałych pojazdów - wartości podanych w tabeli "Poziom hałasu zewnętrznego", stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) w spalinach pojazdu z silnikiem o zapłonie iskrowym zawartość tlenku węgla (CO), węglowodorów (CH) i współczynnik nadmiaru powietrza λ. (lambda) nie przekraczały wartości podanych w tabeli "Poziomy emisji zanieczyszczeń gazowych i współczynnika nadmiaru powietrza λ", stanowiącej załącznik nr 2 do rozporządzenia, z tym że: a) dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy do dnia 31 grudnia 1996 r., wyposażonego w silnik o pojemności skokowej poniżej 700 cm3, dopuszcza się wartości określone w kolumnie 5 tabeli załącznika nr 2 do rozporządzenia, b) dla pojazdu, dla którego w świadectwie homologacji potwierdzono wartości wyższe, stanowiące dla tego pojazdu kryterium oceny, wartości podanych w kolumnach 6, 7, 8, 9, 10 i 11 tabeli załącznika nr 2 do rozporządzenia nie stosuje się, c) wymagania dotyczące współczynnika nadmiaru powietrza λ (lambda) stosuje się do pojazdu wyposażonego w odpowiednią sondę; 3) zadymienie spalin pojazdu z silnikiem o zapłonie samoczynnym, mierzone przy swobodnym przyspieszaniu silnika w zakresie od prędkości obrotowej biegu jałowego do maksymalnej prędkości obrotowej, wyrażone w postaci współczynnika pochłaniania światła, nie przekraczało: 2,5 m-1, a w odniesieniu do silnika z turbodoładowaniem 3,0 m-1; 4) w zakresie emisji zanieczyszczeń pojazd zarejestrowany po raz pierwszy za granicą, sprowadzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu wejścia w życie rozporządzenia, poza przepisami określonymi w pkt 2 i 3, spełniał wymagania przynajmniej 03 serii poprawek do Regulaminu Nr 83 EKG ONZ lub 02B serii poprawek do Regulaminu Nr 49 EKG ONZ (w zależności od zakresu stosowania tych regulaminów) albo równoważne wymagania określone w przepisach o homologacji pojazdów; dokument potwierdzający spełnienie tych wymagań, wystawiony przez producenta lub jednostkę przez niego upoważnioną, powinien być przedstawiony do pierwszego badania technicznego pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 5) urządzenie zapłonu iskrowego nie wytwarzało nadmiernych zakłóceń radioelektrycznych; 6) układ zasilania: a) był szczelny, niezależnie od warunków zewnętrznych oraz drgań występujących podczas pracy pojazdu, b) był zabezpieczony przed możliwością zetknięcia z przeszkodami znajdującymi się na drodze oraz przed nadmiernym nagrzewaniem, tarciem i innymi nienaturalnymi warunkami, c) był zabezpieczony przed korozją; 7) zbiornik paliwa, z zastrzeżeniem wymagań dla zbiorników do gazu, w tym również zbiornik paliwa niezależnej instalacji ogrzewczej: a) nie był umieszczony w kabinie kierowcy lub w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób ani też bezpośrednio do niego nie przylegał, zaś przegroda lub ścianka oddzielająca zbiornik od tych pomieszczeń była wykonana z materiału niepalnego; przepis stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r., b) był tak umieszczony, by w razie jego uszkodzenia lub przelania paliwo nie ściekało na elementy układu wydechowego, c) nie miał wlewu paliwa w kabinie kierowcy, w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób, w komorze silnikowej lub w bagażniku; przy czym jeżeli wlew paliwa umieszczony jest z boku pojazdu, to korek wlewu paliwa w położeniu zamkniętym nie może wystawać poza obrys nadwozia; przepis stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r.; przepisów lit. a-c nie stosuje się do motocykla, d) był odporny na korozję; powinien przejść badania szczelności wykonane przez wytwórcę, przy ciśnieniu równym dwukrotnemu ciśnieniu roboczemu, ale nie mniejszemu niż 0,3 bara nadciśnienia; każda nadwyżka ciśnienia lub każde ciśnienie przekraczające ciśnienie robocze powinno być automatycznie kompensowane za pomocą odpowiednich urządzeń, w szczególności zaworów; konstrukcja zaworów powinna zapobiegać ryzyku powstawania pożaru; paliwo nie powinno wyciekać przez korek wlewu lub przez urządzenia kompensujące nadwyżkę ciśnienia nawet wtedy, gdy zbiornik będzie odwrócony; dopuszcza się nieznaczne przesączenia paliwa, jeśli nie przekraczają one 30 g/min, oraz skroplenia lub zroszenia, e) był umieszczony w taki sposób, aby był możliwie dobrze zabezpieczony przed skutkami zderzenia czołowego lub uderzenia w tył, a w jego pobliżu nie powinno być żadnych wystających części, w szczególności ostrych krawędzi, f) wykonany z tworzyw sztucznych, ponadto spełniał wymagania odporności na ogień według Regulaminu Nr 34 EKG ONZ; 8) instalacja elektryczna: a) była zabezpieczona przed uszkodzeniem mechanicznym wskutek tarcia o inne elementy pojazdu, a także przed korozją, b) była wyposażona w umieszczony w łatwo dostępnym miejscu wyłącznik, umożliwiający odłączenie akumulatora od zasadniczej instalacji elektrycznej bez użycia narzędzi; przepis stosuje się do samochodu ciężarowego i specjalnego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, ciągnika siodłowego i balastowego oraz autobusu o liczbie miejsc większej niż 15 łącznie z miejscem kierowcy, zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r.; 9) nie występowały wyraźne wycieki w postaci spadających kropel materiałów eksploatacyjnych z zespołów i układów pojazdów; 10) układ odpowietrzania skrzyni korbowej silnika o zapłonie iskrowym, z wyjątkiem silnika dwusuwowego, był kompletny i szczelny; przepisu nie stosuje się do motocykla oraz pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1987 r.; 11) układ pochłaniania par paliwa ze zbiornika paliwa pojazdu z silnikiem o zapłonie iskrowym był kompletny i szczelny; przepis stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1995 r.; 12) istniała możliwość jazdy do tyłu; przepisu nie stosuje się do motocykla. 2. Kierownica w pojeździe o liczbie kół większej niż trzy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h, nie powinna być umieszczona po prawej stronie pojazdu. 3. Przepis ust. 2 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r. 4. Wózek boczny motocykla powinien być umieszczony po jego prawej stronie. 5. Pojazd o nacisku osi kierowanej lub sumie nacisków osi kierowanych, przekraczającym 45 kN (4,5 t), powinien mieć układ kierowniczy z mechanizmem wspomagającym. W razie uszkodzenia tego mechanizmu powinna być zapewniona kierowalność pojazdem. Rozdział 2 Wyposażenie § 10. 1. Przedmioty wyposażenia i części pojazdów związane z bezpieczeństwem ich użytkowania i ochroną środowiska mogą być stosowane w pojazdach, jeżeli spełniony jest co najmniej jeden z następujących warunków: 1) oznakowane są znakami homologacji międzynarodowej stosowanymi w homologacji Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) - "E" lub Unii Europejskiej - "e"; 2) oznakowane są cechami producenta pojazdu, na który wystawiono krajowe świadectwo homologacji typu pojazdu; ocechowanie to powinno być zgłoszone do upoważnionej jednostki celem ewidencji; 3) oznakowane są cechami dostawcy producenta pojazdu, na który wystawiono krajowe świadectwo homologacji typu pojazdu; ocechowanie to powinno być zgłoszone do upoważnionej jednostki celem ewidencji; 4) oznakowane są znakiem zgodności zgodnie z przepisami o systemie oceny zgodności i akredytacji; przepisu nie stosuje się do przedmiotów wyposażenia i części oznakowanych znakiem bezpieczeństwa na podstawie dotychczasowych przepisów o badaniach i certyfikacji; 5) tablice rejestracyjne mogą być stosowane w pojazdach, jeżeli oznakowane są znakiem producenta zgodnie z przepisami o rejestracji i oznaczaniu pojazdów. 2. Przepis ust.1 stosuje się do producentów, importerów, dystrybutorów oraz podmiotów montujących i świadczących usługi. 3. Wykaz przedmiotów wyposażenia i części związanych z bezpieczeństwem użytkowania pojazdu i ochroną środowiska podlegających sprawdzeniu w tym zakresie przez jednostki akredytowane w polskim systemie akredytacji określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. 4. Przedmioty wyposażenia i części objęte obowiązkiem homologacji typu określone są w przepisach o homologacji pojazdów. § 11. 1. Pojazd samochodowy wyposaża się: 1) w numer identyfikacyjny pojazdu (VIN) albo w numer nadwozia, podwozia lub ramy, umieszczony w sposób trwały na nadwoziu, ramie lub innym podobnym podstawowym elemencie konstrukcyjnym, oraz tabliczkę znamionową określoną w załączniku nr 4 do rozporządzenia; numeru identyfikacyjnego VIN nie wymaga się dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1995 r. oraz dla motocykla zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 2003 r., ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego, przyczepy przeznaczonej do łączenia z tymi pojazdami oraz pojazdu z nadanym i wybitym numerem nadwozia/podwozia zgodnie z odrębnymi przepisami; 2) w numer umieszczony na silniku; 3) w samoczynne wycieraczki przedniej szyby w liczbie zapewniającej odpowiednie pole widzenia kierowcy oraz w urządzenie do zmywania tej szyby; przepisu nie stosuje się do: a) pojazdu wyposażonego w przednią szybę o takich wymiarach i kształcie, że kierowca bez zmiany normalnej pozycji może obserwować drogę nie poprzez tę szybę, b) w zakresie wyposażenia w urządzenie do zmywania przedniej szyby - samochodu osobowego zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 lipca 1971 r., a pozostałych pojazdów zarejestrowanych przed dniem 1 lipca 1972 r.; 4) w prędkościomierz umieszczony w polu widzenia kierowcy oraz w drogomierz; 5) w lusterka zapewniające kierującemu niezbędną dla bezpieczeństwa ruchu widoczność do tyłu: a) co najmniej jedno lusterko zewnętrzne po lewej stronie pojazdu - w odniesieniu do samochodu osobowego i motocykla, z zastrzeżeniem lit. b, b) co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej i jedno po prawej stronie pojazdu - w odniesieniu do pozostałych pojazdów oraz do samochodu osobowego ciągnącego przyczepę i samochodu osobowego, w którym lusterko wewnętrzne nie zapewnia dostatecznej widoczności do tyłu, c) wewnętrzne - w odniesieniu do samochodu osobowego; 6) w sygnał dźwiękowy o ciągłym i nieprzeraźliwym tonie, o poziomie dźwięku mierzonym podczas postoju pojazdu z odległości 3 m, nie mniejszym niż: a) 87 dB (A) - w odniesieniu do motocykla, b) 96 dB (A) - w odniesieniu do pozostałych pojazdów; 7) w punkty kotwiczenia pasów bezpieczeństwa: a) na przednich siedzeniach - stosuje się do pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 t, zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1971 r., i do pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1995 r., b) na siedzeniach innych niż przednie samochodu osobowego, skierowanych do przodu; warunek stosuje się do samochodu osobowego zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r.; przepisów lit. a i b nie stosuje się do pojazdu z nadwoziem otwartym; 8) w pasy bezpieczeństwa na siedzeniach wyposażonych w punkty kotwiczenia; przepis stosuje się do: a) przednich siedzeń w samochodach osobowych, zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu: - 30 czerwca 1971 r. - z silnikiem o pojemności skokowej powyżej 1.400 cm3, - 31 grudnia 1971 r. - z silnikiem o pojemności skokowej od 1.000 cm3 do 1.400 cm3, - 30 czerwca 1972 r. - pozostałych, b) siedzeń innych niż przednie - w samochodach osobowych zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1993 r., c) siedzeń w pojazdach innych niż wymienione w lit. a i b, wyposażonych w punkty kotwiczenia pasów bezpieczeństwa - zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r.; przepisów lit. a-c nie stosuje się do pojazdu z nadwoziem otwartym; 9) w zagłówki na siedzeniach wyposażonych w pasy bezpieczeństwa mocowane co najmniej w trzech punktach, z wyjątkiem siedzeń w pojeździe z nadwoziem otwartym oraz siedzeń tylnych w pojeździe z nadwoziem rodzaju coupe o układzie siedzeń "2+2"; przepis stosuje się do pojazdów wyprodukowanych po dniu 31 grudnia 1995 r.; 10) w błotniki lub inne elementy nadwozia lub podwozia, o szerokości nie mniejszej niż szerokość opony, a w przypadku kół bliźniaczych - nie mniejszej niż odległość między zewnętrznymi krawędziami opon; przy czym błotniki samochodu osobowego i motocykla, przy masie własnej pojazdu, powinny odpowiadać następującym warunkom: a) kąt opasania koła przez błotnik powinien być taki, aby obejmował co najmniej z przodu 30° i z tyłu 50° od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś koła, b) odległość między zewnętrzną krawędzią błotnika a osią koła w wymaganym kącie opasania nie może być większa niż dwukrotna wartość statycznego promienia opony, c) najniższy punkt tylnej krawędzi błotnika lub innego elementu pełniącego jego funkcję znajdujący się w płaszczyźnie symetrii opony nie może znajdować się wyżej niż 150 mm ponad poziomą płaszczyzną przechodzącą przez oś koła, d) błotników nie wymaga się w pojeździe nietypowej konstrukcji; 11) w fartuchy odpowiednio przedłużające tylne błotniki od tyłu albo umieszczone dalej od kół niż błotniki, jeżeli przy masie własnej pojazdu błotnik lub inny znajdujący się w płaszczyźnie symetrii opony za tylnym kołem element nadwozia lub podwozia, osłaniający tylne koło (koła), położony jest wyżej nad jezdnią niż 0,25 odległości tego elementu od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś tylnego koła (kół), a dla samochodu osobowego i autobusu, samochodu ciężarowego i specjalnego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t z pojedynczymi kołami na osi tylnej oraz motocykla - wyżej niż ta odległość; odległość dolnej krawędzi fartucha od jezdni nie powinna przekraczać tych wielkości; szerokość fartucha nie powinna być mniejsza niż szerokość opony (opon), sztywność fartuchów zaś powinna zapewniać ograniczenie do minimum ochlapywania pojazdów jadących z tyłu; fartuchów nie wymaga się w pojeździe o konstrukcji uniemożliwiającej ich umieszczenie; 12) w urządzenie zabezpieczające przed użyciem przez osoby nieuprawnione; 13) w trójkąt do ustawiania na drodze, przeznaczony do ostrzegania o obecności unieruchomionego pojazdu; przepisu nie stosuje się do motocykla jednośladowego; 14) w gaśnicę umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia; przepisu nie stosuje się do motocykla; 15) w tłumik wydechu - w odniesieniu do pojazdu napędzanego silnikiem spalinowym; wylot rury wydechowej nie może być skierowany w prawą stronę; 16) w przyrząd kontrolny - tachograf samochodowy; przepis stosuje się do: a) pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej 9 t i powyżej, zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1984 r., b) pojazdu o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, wyprodukowanego po dniu 31 grudnia 1999 r., z wyjątkiem autobusu miejskiego używanego w komunikacji miejskiej lub miejskiej i podmiejskiej oraz pojazdu Sił Zbrojnych; 17) w homologowany ogranicznik prędkości montowany przez producenta lub jednostkę przez niego upoważnioną; przepis: a) stosuje się do: - autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 10 t, dla którego ogranicznik prędkości powinien być ustawiony na prędkość maksymalną 100 km/h, - samochodu ciężarowego i ciągnika samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 t, dla którego, uwzględniając tolerancje, ogranicznik prędkości powinien być ustawiony na prędkość maksymalną 85 km/h, tak aby prędkość rzeczywista pojazdu nie mogła przekroczyć 90 km/h, b) nie stosuje się do pojazdu: - zarejestrowanego przed dniem 1 stycznia 1988 r., - specjalnego lub używanego do celów specjalnych Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Sił Zbrojnych i jednostek ochrony przeciwpożarowej, - zabytkowego, - nierozwijającego ze względów konstrukcyjnych prędkości większych niż określone w lit. a, - używanego do prowadzenia badań naukowych na drogach, - przeznaczonego wyłącznie do robót publicznych w obszarach miejskich; 18) w miejsce przewidziane do umieszczenia tablic rejestracyjnych, spełniające wymagania określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia; przepis stosuje się do pojazdu samochodowego mającego cztery i więcej kół, wyprodukowanego po dniu 31 grudnia 1999 r.; 19) w zaczep do holowania z przodu pojazdu, a w odniesieniu do samochodu osobowego także z tyłu; zaczep do holowania powinien wytrzymywać siłę zarówno ciągnącą, jak i ściskającą równą co najmniej połowie ciężaru wynikającego z dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, na którym jest zamocowany; przepis stosuje się do pojazdu wyprodukowanego po dniu 31 grudnia 1999 r.; 20) w podpórkę (podpórki), zapewniającą stabilne ustawienie pojazdu na podłożu, zgodną z przepisami o homologacji pojazdów; 21) w uchwyt (uchwyty) dla pasażera zgodny z przepisami o homologacji pojazdów. 2. Przepisy ust.1 pkt 1, 10, 11, 13 i 18 stosuje się również do przyczepy. 3. Pojazd samochodowy nie może być wyposażony w silnik dwusuwowy. 4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do motocykla oraz samochodu osobowego zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r. i pozostałych pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy przed dniem 30 kwietnia 1993 r. 5. Pojazd powinien być wyposażony w ogumienie pneumatyczne, o nośności dostosowanej do nacisku koła, oraz dostosowane do maksymalnej prędkości pojazdu; ciśnienie w ogumieniu powinno być zgodne z zaleceniami wytwórni dla danej opony i obciążenia pojazdu. 6. Dopuszcza się w celu krótkotrwałego użycia wyposażenie pojazdu w koło zapasowe, o parametrach odmiennych niż parametry stosowanego normalnie koła jezdnego, o ile koło takie wchodzi w skład fabrycznego wyposażenia pojazdu - na warunkach określonych przez wytwórnię pojazdu. 7. Pojazd nie może być wyposażony, z zastrzeżeniem ust. 5: 1) w opony różnej konstrukcji, w tym o różnej rzeźbie bieżnika, na kołach jednej osi, z zastrzeżeniem pkt 3; 2) w przypadku pojazdu samochodowego o dwóch osiach z kołami pojedynczymi: a) w opony diagonalne lub diagonalne z opasaniem na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi znajdują się opony radialne, b) w opony diagonalne na kołach tylnej osi, jeżeli na kołach przedniej osi znajdują się opony diagonalne z opasaniem; 3) w opony różnej konstrukcji na osiach składowych; 4) w opony, których wskaźniki pokazują graniczne zużycie bieżnika, a w odniesieniu do opon niezaopatrzonych w takie wskaźniki - o głębokości rzeźby bieżnika mniejszej niż 1,6 mm, z zastrzeżeniem § 23 ust. 4 pkt 3; 5) w opony o widocznych pęknięciach odsłaniających lub naruszających ich osnowę; 6) w opony z umieszczonymi trwale, wystającymi na zewnątrz elementami przeciwślizgowymi. 8. Samochód ciężarowy i specjalny o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t, autobus oraz przyczepa mogą być wyposażone w sygnał akustyczny ostrzegający o cofaniu pojazdu; sygnał ten powinien się włączać i wyłączać równocześnie z włączeniem lub wyłączeniem światła cofania, a w odniesieniu do pojazdu niewyposażonego w to światło - z włączeniem lub wyłączeniem biegu wstecznego. Rozdział 3 Światła § 12. 1. Pojazd, z zastrzeżeniem ust. 2, wyposaża się w następujące światła zewnętrzne: 1) drogowe - pojazd samochodowy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 40 km/h; 2) mijania - pojazd samochodowy; 3) kierunkowskazów - pojazd samochodowy i przyczepa; nie stosuje się do motocykla jednośladowego zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r.; 4) hamowania "stop" - pojazd samochodowy i przyczepa; 5) oświetlające tylną tablicę rejestracyjną - pojazd samochodowy i przyczepa; 6) pozycyjne przednie - pojazd samochodowy oraz przyczepa o szerokości 1,6 m lub więcej; 7) pozycyjne tylne - pojazd samochodowy i przyczepa; 8) odblaskowe tylne inne niż trójkątne - pojazd samochodowy; 9) odblaskowe tylne trójkątne - przyczepa; 10) odblaskowe przednie - przyczepa; 11) odblaskowe boczne - pojazd samochodowy o długości przekraczającej 6,0 m, ciągnik siodłowy i przyczepa; 12) awaryjne - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, i przyczepa; 13) przeciwmgłowe tylne - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla, i przyczepa; 14) cofania - pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla; 15) obrysowe przednie i tylne - pojazd samochodowy i przyczepa, których szerokość przekracza 2,1 m; nie stosuje się do podwozia samochodu ciężarowego z kabiną w zakresie świateł obrysowych tylnych; 16) pozycyjne boczne - pojazd samochodowy i przyczepa, których długość przekracza 6 m (długość przyczepy powinna być liczona razem z dyszlem). 2. Przepisów ust. 1: 1) pkt 12-15 nie stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r. oraz pojazdu Sił Zbrojnych; 2) pkt 16 nie stosuje się do podwozia samochodu ciężarowego z kabiną oraz pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia. 3. Ponadto dopuszcza się wyposażenie w następujące światła: 1) drogowe - pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w ust. 1 pkt 1; 2) przeciwmgłowe przednie - pojazdu samochodowego; 3) pozycyjne przednie - przyczepy innej niż wymieniona w ust. 1 pkt 6; 4) postojowe - pojazdu samochodowego o długości nieprzekraczającej 6,0 m i szerokości nieprzekraczającej 2,0 m; zabrania się umieszczania tych świateł na innych pojazdach; 5) odblaskowe boczne - pojazdu samochodowego innego niż wymieniony w ust. 1 pkt 11; 6) odblaskowe przednie - pojazdu samochodowego; 7) jazdy dziennej - pojazdu samochodowego; 8) pozycyjne boczne - pojazdu innego niż wymieniony w ust.1 pkt 16; 9) obrysowe przednie i tylne - pojazdu samochodowego i przyczepy, o szerokości od 1,8 m do 2,1 m oraz podwozia samochodu ciężarowego z kabiną; 10) cofania - przyczepy; 11) awaryjne - motocykla; 12) przeciwmgłowe tylne - motocykla; 13) odblaskowe tylne inne niż trójkątne - przyczepy; 14) oznakowanie odblaskowe konturowe - pojazdu, o którym mowa w § 42 ust. 1. 4. Na wózku bocznym motocykla powinny być umieszczone światła: 1) pozycyjne przednie, 2) pozycyjne tylne, 3) odblaskowe tylne, 4) kierunkowskazów; przepis stosuje się do pojazdu wyprodukowanego po dniu 30 czerwca 1993 r., odpowiadające warunkom określonym dla tych świateł; światła pozycyjne powinny się włączać i wyłączać równocześnie ze światłami pozycyjnymi motocykla. 5. Na wózku bocznym motocykla zabrania się umieszczania światła drogowego, światła mijania i światła przeciwmgłowego. § 13. 1. Światła pojazdu powinny odpowiadać następującym warunkom ogólnym: 1) światła przeznaczone do oświetlania drogi przed pojazdem powinny być umieszczone w sposób umożliwiający łatwą regulację kierunku strumienia świetlnego; 2) osie świateł sygnalizacyjnych powinny być równoległe do płaszczyzny jezdni, osie świateł odblaskowych bocznych i pozycyjnych bocznych powinny być ponadto prostopadłe do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, a osie pozostałych świateł sygnalizacyjnych - równoległe do tej płaszczyzny; dopuszcza się odchylenia od powyższych kierunków nie większe niż 3°; 3) światła tego samego rodzaju powinny mieć takie same właściwości świetlne i powinny być umieszczone symetrycznie względem podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu; warunku symetrii rozmieszczenia nie stosuje się do świateł oświetlających tylną tablicę rejestracyjną oraz pojedynczych świateł cofania i przeciwmgłowych tylnych; 4) nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu; warunku nie stosuje się do świateł drogowych; 5) światła mijania powinny dawać wyraźną granicę światła i cienia; 6) światła czerwone nie powinny być widoczne z przodu, a światła białe (żółte selektywne) - z tyłu, z wyjątkiem światła cofania oraz świateł dodatkowych przewidzianych w § 24 ust.1 pkt 8, § 25 ust. 2, § 26 ust. 3, § 27 ust. 2, § 31 ust. 1 oraz w § 32 ust. 1. 2. Połączenia elektryczne powinny zapewniać, aby: 1) światła pozycyjne przednie i tylne, światła obrysowe (jeśli pojazd jest w nie wyposażony), światła pozycyjne boczne (jeśli pojazd jest w nie wyposażony) i światła oświetlające tylną tablicę rejestracyjną mogły być włączane i wyłączane tylko jednocześnie; warunek ten nie obowiązuje, gdy światła pozycyjne pełnią funkcję świateł postojowych lub kiedy światła pozycyjne boczne migają (świecą światłem przerywanym) razem z kierunkowskazami po tej samej stronie pojazdu; 2) światła drogowe, mijania i przeciwmgłowe przednie nie mogły być włączone, jeżeli nie są włączone równocześnie światła wymienione w pkt 1; przepisu nie stosuje się do świateł drogowych lub mijania, kiedy są używane do wysyłania krótkich, przerywanych sygnałów ostrzegawczych. 3. Światła i oznakowanie odblaskowe powinny ponadto odpowiadać warunkom szczegółowym, określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia. Rozdział 4 Hamulce § 14. 1. Pojazd samochodowy, z wyjątkiem motocykla i trzykołowego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 1 t, wyposaża się w następujące rodzaje układów hamulcowych, zwanych dalej "hamulcami": 1) hamulec roboczy działający na wszystkie koła - przeznaczony do zmniejszania prędkości pojazdu i zatrzymywania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny, niezależnie od jego prędkości i obciążenia oraz od kąta wzniesienia lub spadku jezdni, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy bez użycia rąk; w odniesieniu do pojazdu inwalidzkiego dopuszcza się użycie jednej ręki; 2) hamulec awaryjny działający na koła co najmniej jednej osi pojazdu, przeznaczony do zatrzymania pojazdu w razie awarii hamulca roboczego, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy z możliwością trzymania kierownicy przynajmniej jedną ręką; 3) hamulec postojowy, przeznaczony do unieruchamiania pojazdu na wzniesieniu i spadku, z możliwością: a) działania podczas nieobecności kierowcy, przy czym robocze części hamulca powinny pozostawać w położeniu zahamowania za pomocą wyłącznie mechanicznego urządzenia, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy; wyposażenie w hamulec postojowy nie jest wymagane, jeżeli hamulec awaryjny, o którym mowa w pkt 2, spełnia wymagane warunki określone dla hamulca postojowego. 2. Trzykołowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 1 t powinien być wyposażony w: 1) dwa niezależne hamulce łącznie działające na wszystkie koła; 2) hamulec postojowy działający na koło (koła) co najmniej jednej osi; hamulec ten może mieć wspólne części z jednym z hamulców wymienionych w pkt 1 i powinien być niezależny od hamulca działającego na koło (koła) drugiej osi. 3. Motocykl powinien być wyposażony w dwa niezależne hamulce, z których jeden działa co najmniej na przednie koło (koła), a drugi - co najmniej na tylne koło (koła). 4. Motocykl z bocznym wózkiem powinien być wyposażony w hamulce wymienione w ust. 3, z tym że jeśli skuteczność hamowania spełnia wymagania określone w lp. 2 tabeli załącznika nr 7 do rozporządzenia, o której mowa w § 16 ust. 2, hamulec działający na koło wózka nie jest wymagany. 5. Przyczepa powinna być wyposażona w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy: a) spełniający wymagania określone w ust. 1 pkt 1, b) uruchamiany z miejsca kierowcy jednym ruchem łącznie z hamulcem roboczym pojazdu ciągnącego, z zastrzeżeniem przepisu ust. 7, c) zapewniający samoczynne zatrzymanie przyczepy w razie zerwania podczas jazdy połączenia z pojazdem ciągnącym; 2) hamulec postojowy: a) działający również, gdy przyczepa jest odłączona od pojazdu ciągnącego, b) uruchamiany z zewnątrz, a w odniesieniu do przyczepy przystosowanej do przewozu osób - uruchamiany również z wnętrza przyczepy; przez uruchamianie rozumie się również zwalnianie hamulca. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do: 1) przyczepy lekkiej, pod warunkiem że niezależnie od urządzenia łączącego przyczepa ta ma dodatkowe połączenie (łańcuch, linka), które w razie zerwania głównego urządzenia łączącego będzie zapobiegało dotykaniu jezdni przez dyszel i zapewniało niezbędną kierowalność przyczepy; jeżeli jednak dopuszczalna masa całkowita takiej przyczepy jest większa niż połowa masy własnej pojazdu ciągnącego, powinna ona spełniać wymagania określone w ust. 7; 2) jednoosiowej przyczepy dłużycowej. 7. W przyczepie o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, przeznaczonej do ciągnięcia przez pojazd, którego dopuszczalna masa całkowita wynosi nie mniej niż 1,33 dopuszczalnej masy całkowitej przyczepy, dopuszcza się hamulec roboczy typu bezwładnościowego (najazdowy), działający co najmniej na koła jednej osi; warunek stosuje się również do przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 5 t, zarejestrowanej po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1968 r. 8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do naczepy. § 15. 1. Hamulce pojazdu powinny zachowywać wymaganą sprawność niezależnie od drgań i wpływów atmosferycznych, na jakie są narażone w normalnych warunkach eksploatacji. 2. Hamulce powinny ponadto odpowiadać następującym warunkom: 1) równoczesne uruchomienie hamulca roboczego i awaryjnego nie może ujemnie wpływać na działanie żadnego z nich, zarówno w przypadku, gdy obydwa hamulce są sprawne, jak i w przypadku uszkodzenia jednego z nich; 2) w przypadku uszkodzenia hamulca roboczego w pojeździe samochodowym powinna być zapewniona możliwość hamowania takiej liczby kół przez działanie na hamulec roboczy, aby skuteczność hamowania nie była mniejsza niż 30% wymaganej skuteczności; w pojeździe, w którym można uzyskać skuteczność hamowania wymaganą dla hamulca awaryjnego, nie wymaga się oddzielnego jego sterowania; przepis stosuje się do zarejestrowanych po raz pierwszy: a) po dniu 31 grudnia 1969 r. - autobusu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 5 t i samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 t, b) po dniu 31 grudnia 1983 r. - pozostałych pojazdów; 3) działanie hamulca roboczego powinno być odpowiednio rozłożone między osie; powinno ono być jednakowe dla kół tej samej osi; 4) zużycie hamulców powinno być łatwo kompensowane systemem ręcznej lub samoczynnej regulacji; elementy układu hamulcowego powinny mieć taki zapas ruchu, aby po nagrzaniu hamulców lub po osiągnięciu określonego stopnia zużycia okładzin możliwe było hamowanie bez konieczności natychmiastowej regulacji; 5) w przypadku hamulca uruchamianego za pomocą energii znajdującej się w zbiorniku, jeżeli hamowanie z wymaganą skutecznością nie jest możliwe bez użycia zgromadzonej energii, pojazd powinien być wyposażony, poza manometrem, w urządzenie wysyłające świetlne lub akustyczne sygnały, ostrzegające o obniżeniu zapasu energii do poziomu równego lub mniejszego niż 65% normalnego poziomu; 6) w przypadku hamulca pneumatycznego połączenie pojazdu ciągnącego z przyczepą powinno składać się co najmniej z dwóch przewodów (zasilającego i sterującego); przepis stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1985 r.; 7) w przypadku hamulca hydraulicznego zbiorniczek płynu hamulcowego powinien być umieszczony w miejscu łatwo dostępnym dla kontroli. § 16. 1. Skuteczność hamowania określa się wskaźnikiem, który jest stosunkiem siły hamowania do siły wynikającej z dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu lub stosunkiem opóźnienia hamowania (uzyskanego na drodze poziomej o nawierzchni twardej, suchej i czystej) do przyspieszenia ziemskiego. 2. Wskaźnik skuteczności hamowania nie może być mniejszy niż podany w tabeli "Wskaźniki skuteczności hamowania", stanowiącej załącznik nr 7 do rozporządzenia. 3. Hamulce uważa się za sprawne, jeżeli wymagana skuteczność jest uzyskiwana bez nadmiernego odchylenia prostoliniowego toru ruchu pojazdu i nadmiernych drgań. 4. Hamulec postojowy powinien zapewniać unieruchomienie całkowicie obciążonego pojazdu na wzniesieniu i spadku o pochyleniu co najmniej 16%, a całkowicie obciążonego zespołu pojazdów - co najmniej 8%. Rozdział 5 Warunki dodatkowe dla autobusu § 17. 1. Liczba miejsc dla pasażerów siedzących i stojących powinna być tak ustalona, aby nie nastąpiło przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej autobusu. 2. Przyjmuje się, że średnia masa jednego pasażera wraz z bagażem wynosi: 1) dla autobusu miejskiego - 68 kg; 2) dla pozostałych autobusów - 71 kg. § 18. 1. Autobus powinien być wyposażony w: 1) co najmniej jedne drzwi po prawej stronie, a autobus regularnej miejskiej komunikacji publicznej - co najmniej w dwoje drzwi po prawej stronie, wyposażone w uchwyty lub poręcze; w razie urządzenia oddzielnego przedziału kierowcy przedział ten powinien umożliwiać wyjście na zewnątrz autobusu; 2) wyjścia awaryjne - w przypadku autobusu o długości przekraczającej 6,00 m; dostęp do tych wyjść nie powinien być niczym utrudniony, przy czym siedzenia z oparciem odchylanym oraz z oparciem nie wyższym niż 450 mm nie uważa się za utrudnienie; przepis stosuje się do autobusu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1965 r.; 3) dwie gaśnice, z których jedna powinna być umieszczona możliwie blisko kierowcy, a druga - wewnątrz autobusu, w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia; autobus o długości nieprzekraczającej 6,00 m może być wyposażony w jedną gaśnicę; 4) zasłonę za miejscem kierowcy, zabezpieczającą przed pogorszeniem widoczności drogi w razie włączenia oświetlenia wnętrza autobusu; przepis stosuje się do autobusu miejskiego używanego w komunikacji miejskiej lub miejskiej i podmiejskiej o długości przekraczającej 6,00 m; 5) apteczkę doraźnej pomocy; 6) ogumione koło zapasowe; 7) urządzenie do oświetlania wnętrza; 8) zasłony w bocznych oknach, jeżeli nie jest wyposażony w szyby przeciwsłoneczne; 9) urządzenie służące do dawania sygnałów z wnętrza autobusu do kierowcy, jeżeli znajduje się on w oddzielnym pomieszczeniu; 10) lusterko wewnętrzne zapewniające kierowcy widoczność wnętrza autobusu; 11) bagażnik urządzony w taki sposób, aby umieszczony w nim bagaż był zabezpieczony przed wypadnięciem, uszkodzeniem lub zanieczyszczeniem; 12) napis wskazujący dopuszczalną liczbę miejsc do siedzenia i do stania; 13) tablice kierunkowe - na autobusie regularnej komunikacji publicznej; 14) materiały wnętrza pomieszczenia pasażerskiego o prędkości spalania nie większej niż 100 mm/min zgodnie z przepisami o homologacji pojazdów; przepisu nie stosuje się do autobusu o całkowitej liczbie miejsc dla pasażerów mniejszej niż 22 oraz autobusu z miejscami do stania. 2. Przepisu ust.1 pkt 5, 6, 8 i 11 nie stosuje się do autobusu miejskiego używanego w komunikacji miejskiej lub miejskiej i podmiejskiej. 3. Ponadto autobus może być wyposażony w: 1) dachowe wyjścia awaryjne; 2) światło przeznaczone do oświetlania stopni drzwi. § 19. 1. Liczba wyjść awaryjnych, o których mowa w § 18 ust.1 pkt 2, nie może być mniejsza niż: 1) przy liczbie miejsc dla pasażerów nie większej niż 22 - trzy; 2) przy liczbie miejsc dla pasażerów większej niż 22, lecz nie większej niż 35 - cztery; dwa z prawej i dwa z lewej strony albo dwa z prawej strony, jedno z lewej i jedno z tyłu; 3) przy liczbie miejsc dla pasażerów większej niż 35 - pięć; dwa z prawej strony, dwa z lewej strony i jedno z tyłu albo trzy z prawej strony i dwa z lewej strony. 2. Jeżeli miejsce kierowcy znajduje się w pomieszczeniu niepołączonym drzwiami z pomieszczeniem dla pasażerów, pomieszczenie takie powinno być wyposażone w wyjście awaryjne w innej ścianie niż drzwi wejściowe niezależnie od wyjść awaryjnych dla pasażerów, o których mowa w ust.1. § 20. Światło przeznaczone do oświetlania stopni drzwi, o których mowa w § 18 ust. 3 pkt 2, powinno odpowiadać następującym warunkom: 1) liczba: co najmniej jedno; 2) barwa: biała; 3) rozmieszczenie: nad górną krawędzią drzwi lub przy stopniach; 4) połączenia elektryczne: włączenie światła powinno nastąpić po otwarciu drzwi lub równocześnie z ich otwarciem, a wyłączenie powinno nastąpić równocześnie z zamknięciem drzwi; działanie tego oświetlenia może być uzależnione od włączenia świateł pozycyjnych pojazdu. § 21. 1. Autobus regularnej komunikacji publicznej powinien być wyposażony w tablice kierunkowe, o których mowa w § 18 ust.1 pkt 13: czołową i boczną, przy czym autobus ten kursujący na linii oznaczonej numerem lub literą - również w tylną i wewnętrzną. 2. Przepisy § 17, § 18 ust. 1 pkt 1-3, 5-9, 11 i 12 oraz ust. 3, § 19 i § 20 stosuje się odpowiednio również do przyczepy przystosowanej do przewozu osób. § 22. 1. Autobus szkolny powinien być tak zbudowany, aby: 1) miejsce kierowcy nie znajdowało się w kabinie wydzielonej z przestrzeni pasażerskiej; 2) drzwi spełniały następujące wymagania: a) były zdalnie sterowane z miejsca kierowcy; przepisu nie stosuje się do drzwi tylnych, o ile istnieją, b) możliwe było zablokowanie ich otwarcia od wewnątrz z miejsca kierowcy; funkcja ta nie może ograniczać działania układu awaryjnego otwierania drzwi, c) były automatycznie blokowane, gdy pojazd porusza się z prędkością przekraczającą 5 km/h, d) otwarcie drzwi było sygnalizowane przerywanym sygnałem akustycznym o nieprzenikliwym dźwięku wewnątrz autobusu; funkcja ta może być wyłączona, gdy autobus nie przewozi dzieci, e) spełniały warunek zapobiegania niebezpieczeństwu odniesienia obrażeń przez pasażera spowodowanych ruchem drzwi i jego uwięzieniem podczas ich zamykania, poprzez zastosowanie mechanizmu samopowrotu, szerokich i miękkich uszczelek lub innych podobnych rozwiązań; 3) był wyposażony w: a) miejsce z przodu i z tyłu wewnątrz pojazdu przeznaczone na umieszczenie tablicy "AUTOBUS SZKOLNY" określonej w przepisach w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów, b) miejsce z przodu i z tyłu po lewej stronie pojazdu na wysokości od 60 cm do 180 cm od powierzchni jezdni przeznaczone na umieszczenie tablicy ze znakiem "STOP", określonej w przepisach w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów, wyposażone w urządzenie uwidaczniające tę tablicę sterowane z miejsca kierowcy; działanie urządzenia powinno być automatyczne po otwarciu drzwi autobusu i sygnalizowane kierowcy lampką kontrolną koloru czerwonego; powinna istnieć możliwość wyłączenia tej funkcji, c) miejsce z przodu i z tyłu po lewej stronie pojazdu przeznaczone na umieszczenie kwadratowej tablicy barwy żółtej z symbolem dzieci barwy czarnej określonej w przepisach w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów; miejsce z tyłu pojazdu powinno być oświetlone, z możliwością wyłączenia oświetlenia z miejsca kierowcy, d) ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy, o którym mowa w § 38 ust.1, włączający się wraz ze światłami awaryjnymi automatycznie przy otwartych drzwiach; powinna istnieć możliwość wyłączenia tej funkcji przez kierowcę, e) sygnał akustyczny ostrzegający na zewnątrz o cofaniu pojazdu, f) urządzenie zapobiegające przed ruszeniem pojazdu z otwartymi drzwiami, także na pochyłościach; 4) okna uniemożliwiały wychylanie się na zewnątrz; 5) liczba miejsc stojących nie przekraczała 25% liczby siedzeń, przy czym dopuszcza się zwiększenie tej liczby o 4, w przypadku gdy w przestrzeni, o której mowa w pkt 6, nie jest przewożony pasażer na wózku inwalidzkim; powierzchnią przeznaczoną na miejsca stojące może być powierzchnia, nad którą wysokość wolnej przestrzeni wynosi co najmniej 190 cm lub co najmniej 180 cm w przypadku części przejścia usytuowanego ponad tylną osią i za nią; 6) istniała oznakowana przestrzeń przeznaczona dla pasażera niepełnosprawnego na wózku inwalidzkim, taka, która: a) umożliwia przewóz co najmniej jednej osoby na wózku inwalidzkim tyłem do kierunku jazdy, b) jest wyposażona w pas bezpieczeństwa ze zwijaczem i blokadą, umożliwiający zapięcie pasażera wraz z wózkiem, a dostęp do niej jest zapewniony przez urządzenie do załadunku i wyładunku będące na wyposażeniu autobusu; w przestrzeni tej mogą być umieszczone siedzenia składane, o ile zachowane będą powyższe warunki, gdy siedzenia są złożone; 7) siedzenia miały następujące cechy: a) były skierowane do przodu; wymagania tego nie stosuje się do składanych siedzeń, o których mowa w pkt 6; siedzenia skierowane do przodu powinny być wyposażone w pasy bezpieczeństwa, b) siedzenia skrajne były wyposażone w elementy zabezpieczające pasażerów przed przemieszczeniem w bok, c) miejsca do siedzenia miały wymiary i rozmieszczenie określone w tabeli nr 1 "Wymiary i rozmieszczenie siedzeń w autobusie szkolnym", zamieszczonej w załączniku nr 8 do rozporządzenia. 2. Przyjmuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, że masa pasażera w autobusie szkolnym wynosi 68 kg, a w przypadku pasażerów stojących, w sytuacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przyjmuje się wartość średnią ważoną masy pasażera wynikającą z zastosowanych wymiarów siedzeń. 3. Dopuszcza się: 1) siedzenia o wymiarach (rozmieszczeniu), w zależności od wieku/masy pasażerów, określone w tabeli nr 2 "Wymiary i rozmieszczenie siedzeń w autobusie szkolnym", zamieszczonej w załączniku nr 8 do rozporządzenia; 2) stosowanie siedzeń o różnych wymiarach i rozmieszczeniu w tej samej przestrzeni pasażerskiej; 3) wyposażenie autobusu w demontowane siedzenia, zamocowane w przestrzeni, o której mowa w ust.1 pkt 6, pod warunkiem że takie siedzenia mogą być łatwo usunięte. Rozdział 6 Warunki dodatkowe dla autobusu o dopuszczalnej prędkości do 100 km/h § 23. 1. Stosunek mocy maksymalnej silnika autobusu do dopuszczalnej masy całkowitej powinien wynosić co najmniej 11 kW/t. 2. Autobus powinien być typu homologowanego w zakresie hamowania według Regulaminu nr 13 EKG ONZ zgodnie co najmniej z 06 serią poprawek. 3. Autobus powinien być przebadany przez producenta z wynikiem pozytywnym w zakresie stateczności ruchu po rozerwaniu jednej z opon kół osi przedniej. 4. Autobus powinien być wyposażony w: 1) przyrząd kontrolny - tachograf samochodowy o zakresie pomiarowym co najmniej do 125 km/h; 2) ogranicznik prędkości o nastawionej prędkości granicznej 100 km/h; 3) opony o głębokości rzeźby bieżnika co najmniej 3 mm; 4) opony homologowane według Regulaminu nr 54 EKG ONZ; nie dopuszcza się opon bieżnikowanych na osiach z kołami pojedynczymi, o ile nie są osiami składowymi osi wielokrotnych, oraz opon o pogłębionych (nacinanych) rowkach bieżnika; 5) siedzenia wyściełane o wysokości oparć co najmniej 650 mm, a w przypadku siedzeń w ostatnim rzędzie - 560 mm; 6) pasy bezpieczeństwa co najmniej dwupunktowo mocowane, automatycznie blokujące się, ze zwijaczami na siedzeniach, przed którymi nie ma innych siedzeń, oraz na siedzeniu kierowcy; punkty kotwiczenia pasów powinny spełniać wymagania Regulaminu nr 14 EKG ONZ; w pobliżu takich siedzeń powinno być oznakowanie nakazujące zapięcie pasów; 7) siedzenia homologowane według Regulaminu nr 17 lub spełniające wymagania Regulaminu nr 80 EKG ONZ oraz w pasy bezpieczeństwa na wszystkich siedzeniach, przy czym punkty kotwiczenia pasów powinny spełniać wymagania Regulaminu nr 14 EKG ONZ; przepis stosuje się do zarejestrowanych po raz pierwszy: a) autobusu nowego typu - po dniu 31 grudnia 1998 r., b) pozostałych autobusów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t - po dniu 30 września 1999 r.; 8) wyściełane podłokietniki na skraju każdego zespołu dwóch siedzeń uniemożliwiające przemieszczanie się pasażerów na boki; 9) przegrodę zabezpieczającą kierowcę przed uderzeniem z tyłu; 10) urządzenia zabezpieczające bagaż przed przemieszczaniem się w przestrzeni pasażerskiej. Rozdział 7 Warunki dodatkowe dla taksówki § 24. 1. Taksówkę wyposaża się w: 1) taksometr z ważnym dowodem legalizacji; 2) co najmniej dwa miejsca dla pasażerów, a taksówkę bagażową - co najmniej w jedno miejsce dla pasażera; 3) co najmniej dwoje drzwi z każdego boku nadwozia lub dwoje drzwi z prawej strony, jedne z lewej strony i jedne z tyłu nadwozia; przepisu nie stosuje się do taksówki bagażowej; 4) pomieszczenie na podręczny bagaż pasażerów taksówki osobowej; 5) gaśnicę umieszczoną w miejscu łatwo dostępnym w razie potrzeby jej użycia; 6) apteczkę doraźnej pomocy; 7) ogumione koło zapasowe; 8) dodatkowe światło z napisem "TAXI", odpowiadające następującym warunkom: a) rozmieszczenie: na dachu, b) barwa: biała lub żółta samochodowa z czarnymi napisami widocznymi z przodu i z tyłu pojazdu; w taksówce bagażowej napis może być widoczny tylko z przodu pojazdu, c) połączenia elektryczne: światło może być włączone wówczas, gdy taksometr jest wyłączony, niezależnie od włączenia innych świateł i położenia urządzenia umożliwiającego pracę silnika; włączenie lub wyłączenie taksometru powinno powodować równoczesne odpowiednio wyłączenie lub włączenie światła, d) powinno być widoczne po zapadnięciu zmroku z odległości co najmniej 50 m przy dobrej przejrzystości powietrza. 2. Dopuszcza się uzupełnienie światła, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, o dwa światła migające barwy żółtej samochodowej, umieszczone po obu stronach lampy we wspólnej obudowie. Światła te mogą być włączane i wyłączane odrębnym wyłącznikiem przez kierowcę taksówki w razie zagrożenia jego bezpieczeństwa. 3. Dopuszcza się stosowanie dodatkowych lamp z napisami określającymi firmę, jej telefon lub inne dane dodatkowo identyfikujące taksówkę, odpowiadających następującym warunkom: 1) rozmieszczenie: na dachu, symetrycznie z lewej i z prawej strony światła z napisem "TAXI"; 2) barwa: biała lub żółta samochodowa; 3) nie mogą one utrudniać czytelności i widoczności napisu "TAXI". 4. Dopuszcza się stosowanie dodatkowych oznaczeń zawierających nazwę miejscowości, herb miejscowości, numer boczny oraz inne oznaczenia identyfikujące miejscową taksówkę, pod warunkiem że są one zgodne z ustaleniami obowiązującymi na obszarze danych gmin lub związku komunalnego. Rozdział 8 Warunki dodatkowe dla pojazdu samochodowego uprzywilejowanego § 25. 1. Pojazd samochodowy uprzywilejowany wyposaża się w sygnały ostrzegawcze: 1) dźwiękowy; 2) świetlny błyskowy. 2. Pojazd samochodowy uprzywilejowany może być ponadto wyposażony w umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku strumienia świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł. § 26. 1. Urządzenia wysyłające ostrzegawcze sygnały dźwiękowe powinny spełniać następujące wymagania: 1) wysyłać sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie; 2) fale dźwiękowe powinny być wysyłane co najmniej do przodu, a oś ich rozchodzenia się powinna być równoległa do podłużnej osi symetrii pojazdu; dopuszcza się odchylenie od tego kierunku nie większe niż 15°; 3) być tak sterowane, aby ich włączenie nie było możliwe bez równoczesnego włączenia sygnału świetlnego. 2. Ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy powinien odpowiadać następującym warunkom: 1) liczba świateł: co najmniej jedno, lecz nie więcej niż sześć; 2) rozmieszczenie świateł: na dachu nadwozia (kabiny); dopuszcza się umieszczenie świateł w innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności sygnału; 3) barwa światła: niebieska; 4) włączanie świateł błyskowych powinno być niezależne od położenia urządzenia umożliwiającego pracę silnika oraz od włączenia sygnałów dźwiękowych; 5) powinien być widoczny z każdej strony pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy oświetleniu słonecznym i nie powinien oślepiać innych uczestników ruchu. 3. Pojazd może być dodatkowo wyposażony w sygnały świetlne błyskowe barwy czerwonej, odpowiadające warunkom określonym w ust. 2 pkt 1, 2 i 4, widoczne co najmniej z przodu i z tyłu pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy oświetleniu słonecznym i nieoślepiające innych uczestników ruchu. § 27. 1. Pojazd samochodowy straży pożarnej - pożarniczy, z wyjątkiem pojazdu wymienionego w ust. 2, powinien mieć barwę czerwieni sygnałowej, błotniki zaś i zderzaki - barwę białą. Dopuszcza się pojazd pożarniczy o barwie khaki, również w odniesieniu do błotników i zderzaków. 2. Samochód osobowy operacyjny straży pożarnej z nadwoziem zamkniętym powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy czerwieni sygnałowej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy "STRAŻ" barwy białej lub czerwonej. Na dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "STRAŻ" barwy czerwonej na białym tle. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą pojazdu wojskowej straży pożarnej. § 28. 1. Karetka sanitarna powinna mieć barwę białą, kremową lub żółtą samochodową z niebieskim pasem wyróżniającym; dla karetki reanimacyjnej dopuszcza się dodatkowo pasy wyróżniające barwy czerwonej, umieszczone wokół dachu oraz bezpośrednio pod pasem barwy niebieskiej. 2. Przepisu ust.1 nie stosuje się do wojskowej karetki sanitarnej, która powinna być oznakowana emblematem czerwonego krzyża na białym tle, umieszczonym co najmniej na każdym boku pojazdu; karetka ta może być również oznakowana pasem wyróżniającym barwy niebieskiej. § 29. Pojazd górniczego pogotowia ratunkowego powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy czerwonej. § 30. Pojazd jednostki ratownictwa chemicznego powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy srebrzystej. § 31. 1. Pojazd Policji, z wyjątkiem motocykla, powinien posiadać niebiesko-granatową barwę nadwozia oraz powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy białej i umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "POLICJA" barwy białej, z zastrzeżeniem ust. 2. Na dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "POLICJA" barwy niebieskiej na białym tle; napis "POLICJA" barwy białej może być także umieszczony z przodu i z tyłu pojazdu, przy czym napis z przodu może być odwrócony (lustrzany). 2. Samochód osobowy Policji o liczbie miejsc siedzących nie większej niż 5 i rodzaju nadwozia sedan, hatchback, kombi lub coupe powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy białej odblaskowej; drzwi boczne powinny mieć kolor biały nieodblaskowy; na pasie wyróżniającym drzwi bocznych przednich powinien być umieszczony napis "POLICJA" w kolorze niebiesko-granatowym odblaskowym, w odcieniu koloru nadwozia. 3. W wyjątkowym przypadku może uczestniczyć w ruchu pojazd Policji niespełniający warunków określonych w ust. 1 i 2 oraz w § 26 ust. 1 pkt 2. 4. Motocykl Policji powinien mieć błotniki barwy białej. Z przodu motocykla powinien być umieszczony napis "POLICJA". 5. Pojazd Inspekcji Transportu Drogowego powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy białej odblaskowej i umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "INSPEKCJA TRANSPORTU DROGOWEGO". Na dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "INSPEKCJA TRANSPORTU DROGOWEGO" barwy czarnej na białym tle; napis "INSPEKCJA TRANSPORTU DROGOWEGO" barwy czarnej może być także umieszczony z przodu i z tyłu pojazdu, przy czym napis z przodu może być odwrócony (lustrzany). 6. W wyjątkowym przypadku może uczestniczyć w ruchu pojazd Inspekcji Transportu Drogowego niespełniający warunków określonych w ust. 5 i § 26 ust.1 pkt 2. § 32. 1. Pojazd Straży Granicznej, z wyjątkiem motocykla, powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy jasnozielonej oraz umieszczonym po obu stronach pojazdu napisem "STRAŻ GRANICZNA" barwy jasnozielonej. Na dachu pojazdu może być umieszczony świetlny napis "STRAŻ GRANICZNA" barwy jasnozielonej na białym tle. 2. W wyjątkowym przypadku może uczestniczyć w ruchu pojazd Straży Granicznej niespełniający warunków określonych w ust.1 i § 26 ust.1 pkt 2. 3. Motocykl Straży Granicznej powinien mieć błotniki barwy jasnozielonej; z przodu motocykla powinien być umieszczony napis "SG" barwy jasnozielonej. § 33. 1. Pojazd Sił Zbrojnych inny niż wymieniony w § 27 ust. 3 i § 28 ust. 2, z wyjątkiem motocykla, powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy białej. Po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy barwy białej, określające jego przynależność do określonego organu wojskowego. 2. Motocykl Sił Zbrojnych powinien mieć błotniki barwy białej. Z przodu motocykla powinien być umieszczony napis barwy khaki, określający jego przynależność do określonego organu wojskowego. § 34. 1. Pojazd Służby Więziennej powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy granatowej; po obu stronach pojazdu powinny być umieszczone napisy "SW" barwy białej lub granatowej. 2. W wyjątkowym przypadku może uczestniczyć w ruchu pojazd Służby Więziennej niespełniający warunków określonych w ust.1 i w § 26 ust.1 pkt 2. § 35. Inny pojazd uprzywilejowany na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych powinien być oznakowany pasem wyróżniającym barwy pomarańczowej. § 36. Pasy wyróżniające o szerokości 8-15 cm, z zastrzeżeniem § 28 ust. 1, powinny być umieszczone wokół pojazdu poniżej dolnej krawędzi okien. § 37. Oznakowanie określone w § 27-35 nie może być stosowane na pojeździe innym niż pojazd, dla którego zostało ono określone. Rozdział 9 Warunki dodatkowe dla pojazdu samochodowego przeznaczonego do wykonywania czynności na drodze oraz dla innego pojazdu samochodowego, na który ze względu na bezpieczeństwo ruchu należy zwracać szczególną uwagę § 38. 1. Pojazd samochodowy przeznaczony do wykonywania czynności na drodze, pojazd pomocy drogowej i ciągnik balastowy ciągnący przyczepę o szerokości przekraczającej 2,55 m powinny być wyposażone w ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy barwy żółtej samochodowej, widoczny ze wszystkich stron pojazdu z odległości co najmniej 150 m przy dobrej przejrzystości powietrza i niepowodujący oślepiania innych uczestników ruchu oraz odpowiadający warunkom określonym w § 26 ust. 2 pkt 1, 2 i 4. 2. Pojazd pomocy drogowej powinien posiadać: 1) kabinę kierowcy lub nadwozie barwy żółtej lub oznaczone pasem wyróżniającym barwy żółtej spełniającym warunki, o których mowa w § 36; 2) nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów lub być wyposażony w: a) hol giętki do holowania motocykla i hol sztywny do holowania pojazdu, b) ostrzegawczy sygnał świetlny błyskowy barwy żółtej, o konstrukcji umożliwiającej umieszczenie na pojeździe holowanym, c) dodatkowy zestaw świateł tylnych przeznaczony do umieszczania na pojeździe holowanym w przypadku tymczasowego zakrycia świateł pojazdu holującego. § 39. 1. Części urządzeń zamontowanych na pojeździe, wystające poza obrys pojazdu, powinny być oznakowane pasami barwy na przemian białej i czerwonej. 2. Części, o których mowa w ust. 1, powinny być wyposażone w: 1) światło barwy białej, widoczne z przodu i z boków pojazdu - jeżeli część wystaje poza przedni obrys pojazdu na odległość większą niż 1 m; 2) światło barwy czerwonej, widoczne z tyłu pojazdu - jeżeli część wystaje poza tylny obrys pojazdu na odległość większą niż 1 m; 3) światło barwy białej, widoczne z przodu pojazdu, i barwy czerwonej, widoczne z tyłu pojazdu - jeżeli część wystaje poza boczny obrys pojazdu na odległość większą niż 40 cm od zewnętrznych krawędzi powierzchni świetlnych przednich lub tylnych świateł pozycyjnych. 3. Światła, o których mowa w ust. 2, powinny włączać się i wyłączać jednocześnie ze światłami pozycyjnymi pojazdu oraz nie powinny oślepiać innych uczestników ruchu. Rozdział 10 Warunki dodatkowe dla samochodu ciężarowego przystosowanego do przewozu osób § 40. 1. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy i pomieszczenie przystosowane do przewozu osób odpowiadają następującym warunkom: 1) nadwozie powinno być rodzaju furgon albo skrzyniowe kryte opończą; 2) wysokość burt nadwozia skrzyniowego nie może być mniejsza niż 1.100 mm; 3) odchylane burty boczne powinny być krótko spięte, a tylna burta zabezpieczona przed samoczynnym lub niezamierzonym otwarciem. 2. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy i pomieszczenie przystosowane do przewozu osób powinny być wyposażone w: 1) stopnie lub drabinkę z poręczą, zapewniającą bezpieczne wsiadanie i wysiadanie; 2) oświetlenie wnętrza; 3) okienka służące do oświetlania i do przewietrzania wnętrza, jeżeli nie ma innych wywietrzników; 4) przymocowane ławki o długości co najmniej 400 mm na jedną osobę i szerokości (głębokości) nie mniejszej niż 300 mm; odstęp między dwiema sąsiednimi ławkami ustawionymi jedna za drugą nie powinien być mniejszy niż 650 mm, a ustawionymi naprzeciw - 900 mm, wliczając w to szerokość (głębokość) jednej ławki; 5) urządzenie sygnalizacyjne (świetlne lub akustyczne) zapewniające łączność przewożonych osób z kierowcą; 6) apteczkę doraźnej pomocy; 7) ogumione koło zapasowe; koło to może być umieszczone na powierzchni ładunkowej, jeżeli konstrukcja samochodu przewiduje umieszczenie tam tego koła; 8) dwie gaśnice, z których jedna powinna być umieszczona możliwie blisko kierowcy, a druga wewnątrz przestrzeni przeznaczonej do przewozu osób. 3. Samochód ciężarowy przewożący osoby poza kabiną kierowcy lub pomieszczeniem do tego przeznaczonym powinien być oznakowany: 1) z przodu - napisem "PRZEWÓZ OSÓB" barwy czarnej na białym tle, umieszczonym na prostokątnej tablicy o powierzchni co najmniej 800 cm2; 2) z tyłu - znakiem określającym dopuszczalną prędkość. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do pojazdu przewożącego konwojentów, drużyny robocze i osoby wykonujące czynności ładunkowe oraz pojazdu Sił Zbrojnych, Służby Więziennej, organów i jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. 5. Przepisy ust. 2 i ust. 3 pkt 2 stosuje się do przyczepy przystosowanej do przewozu osób. Rozdział 11 Warunki dodatkowe dla pojazdu przystosowanego do zasilania gazem § 41. Pojazd przystosowany do zasilania gazem powinien odpowiadać warunkom określonym w załączniku nr 9 do rozporządzenia. Rozdział 12 Warunki dodatkowe dla pojazdu długiego i ciężkiego § 42. 1. Pojazd lub zespół pojazdów, którego długość przekracza 12 m albo dopuszczalna masa całkowita przekracza 16 t, z wyłączeniem autobusu i ciągnika siodłowego, oznacza się z tyłu w sposób określony w załączniku nr 10 do rozporządzenia. 2. Przepis ust. 1 stosuje się również do autobusu przegubowego klasy II i III określonej w przepisach o homologacji pojazdów. Rozdział 13 Warunki dodatkowe dla pojazdu przeznaczonego do nauki jazdy i egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania § 43. 1. Pojazd silnikowy przeznaczony do nauki jazdy i egzaminowania, z zastrzeżeniem ust. 2, powinien być wyposażony w: 1) przyrząd kontrolny - tachograf samochodowy; przepis stosuje się do pojazdów wymienionych w ust. 4 pkt 5-8 i 11; 2) układ hamulcowy posiadający urządzenia przeciwblokujące koła jezdne; przepis stosuje się do pojazdów wymienionych w ust. 4 pkt 5-8 i 11; 3) dodatkowy pedał hamulca roboczego, który umożliwia przejęcie sterowania układem hamulcowym; 4) dodatkowe lusterka zewnętrzne: prawe i lewe; 5) dodatkowe lusterko wewnętrzne; 6) ogrzewaną tylną szybę; przepis stosuje się do samochodu osobowego; 7) apteczkę doraźnej pomocy; 8) ogumione koło zapasowe. 2. Przepisów ust.1 nie stosuje się do: 1) motocykla, trójkołowego lub czterokołowego pojazdu samochodowego o masie własnej nieprzekraczającej 550 kg; 2) pojazdu osoby niepełnosprawnej posiadającej orzeczenie lekarskie z adnotacją, że może prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do określonego rodzaju schorzenia. 3. Dopuszcza się wyposażenie pojazdu przeznaczonego do nauki jazdy i egzaminowania w inne dodatkowe urządzenia powtarzające istniejące mechanizmy sterowania i kierowania pojazdem. 4. Pojazd przeznaczony do nauki jazdy i egzaminowania w zakresie danej kategorii prawa jazdy powinien odpowiadać następującym warunkom: 1) motocykl w zakresie kategorii A powinien: a) być wyposażony w silnik o pojemności przekraczającej 120 cm3, b) osiągać prędkość co najmniej 100 km/h; 2) motocykl w zakresie kategorii A1 powinien być wyposażony w silnik: a) o pojemności co najmniej 75 cm3, b) o mocy nieprzekraczającej 11 kW; 3) samochód osobowy w zakresie kategorii B powinien mieć długość przekraczającą 3,5 m i osiągać prędkość co najmniej 100 km/h; 4) trójkołowy lub czterokołowy pojazd samochodowy w zakresie kategorii B1 powinien: a) mieć masę własną nieprzekraczającą 550 kg, b) osiągać prędkość co najmniej 60 km/h; 5) samochód ciężarowy w zakresie kategorii C powinien: a) mieć dopuszczalną masę całkowitą co najmniej 12 t, b) mieć długość co najmniej 8 m, c) mieć szerokość co najmniej 2,40 m, d) osiągać prędkość co najmniej 80 km/h, e) być wyposażony w skrzynię biegów z co najmniej 8 przełożeniami w jeździe do przodu, f) posiadać skrzynię ładunkową zamkniętą o szerokości i wysokości co najmniej takiej samej jak kabina, g) mieć rzeczywistą masę całkowitą co najmniej 10 t; 6) samochód ciężarowy w zakresie kategorii C1 powinien: a) mieć dopuszczalną masę całkowitą co najmniej 4 t, b) mieć długość co najmniej 5 m, c) osiągać prędkość co najmniej 80 km/h, d) posiadać skrzynię ładunkową zamkniętą o szerokości i wysokości co najmniej takiej samej jak kabina; 7) autobus w zakresie kategorii D powinien: a) być przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 17 osób łącznie z kierowcą, b) mieć długość co najmniej 10 m, c) mieć szerokość co najmniej 2,40 m, d) osiągać prędkość co najmniej 80 km/h; 8) autobus w zakresie kategorii D1 powinien: a) być przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 17 osób łącznie z kierowcą, b) mieć długość co najmniej 5 m, c) mieć dopuszczalną masę całkowitą co najmniej 4 t, d) osiągać prędkość co najmniej 80 km/h; 9) zespół pojazdów w zakresie kategorii B+E powinien mieć dopuszczalną masę całkowitą powyżej 3,5 t i składać się z pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu lub motocykla oraz przyczepy, której: a) skrzynia ładunkowa powinna być zamknięta i posiadać szerokość i wysokość co najmniej taką jak pojazd lub nieznacznie węższą, o ile widoczność do tyłu jest możliwa wyłącznie przy użyciu lusterek zewnętrznych pojazdu, b) dopuszczalna masa całkowita wynosi co najmniej 1 t, c) rzeczywista masa całkowita wynosi co najmniej 800 kg; 10) zespół pojazdów w zakresie kategorii C+E powinien składać się z samochodu ciężarowego, o którym mowa w pkt 5, i przyczepy o długości co najmniej 7,5 m, przy czym zespół pojazdów powinien: a) mieć dopuszczalną masę całkowitą co najmniej 20 t, b) mieć szerokość co najmniej 2,40 m, c) osiągać prędkość co najmniej 80 km/h, d) mieć rzeczywistą masę całkowitą co najmniej 15 t; 11) ciągnik siodłowy z naczepą w zakresie kategorii C+E powinien: a) mieć długość co najmniej 14 m, b) być wyposażony w skrzynię biegów z co najmniej 8 przełożeniami w jeździe do przodu, c) jako zespół pojazdów spełniać warunki określone w pkt 10 lit. a-d; 12) zespół pojazdów w zakresie kategorii C1+E powinien składać się z samochodu ciężarowego, o którym mowa w pkt 6, oraz przyczepy, której: a) dopuszczalna masa całkowita wynosi co najmniej 1,25 t, b) skrzynia ładunkowa powinna być zamknięta i posiadać szerokość i wysokość co najmniej taką samą jak kabina lub nieznacznie węższą, o ile widoczność do tyłu jest możliwa wyłącznie przy użyciu lusterek zewnętrznych samochodu, c) rzeczywista masa całkowita wynosi co najmniej 800 kg; 13) zespół pojazdów, o którym mowa w pkt 12, powinien osiągać prędkość co najmniej 80 km/h i mieć długość co najmniej 8 m; 14) zespół pojazdów w zakresie kategorii D+E powinien składać się z autobusu, o którym mowa w pkt 7, oraz przyczepy, której: a) dopuszczalna masa całkowita wynosi co najmniej 1,25 t, b) szerokość wynosi co najmniej 2,40 m, c) skrzynia ładunkowa powinna być zamknięta i posiadać szerokość i wysokość co najmniej 2 m, d) rzeczywista masa całkowita wynosi co najmniej 800 kg; 15) zespół pojazdów, o którym mowa w pkt 14, powinien osiągać prędkość co najmniej 80 km/h; 16) zespół pojazdów w zakresie kategorii D1+E powinien składać się z autobusu, o którym mowa w pkt 8, oraz przyczepy, której: a) dopuszczalna masa całkowita wynosi co najmniej 1,25 t, b) skrzynia ładunkowa powinna być zamknięta i posiadać szerokość i wysokość co najmniej 2 m, c) rzeczywista masa całkowita wynosi co najmniej 800 kg; 17) zespół pojazdów, o którym mowa w pkt 16, powinien osiągać prędkość co najmniej 80 km/h; 18) zespół pojazdów w zakresie kategorii T powinien składać się z ciągnika rolniczego i przyczepy wieloosiowej innej niż lekka oraz powinien mieć długość co najmniej 7,5 m; 19) pojazd szynowy w zakresie pozwolenia powinien być wieloczłonowy lub stanowić skład tramwajów co najmniej 2-wagonowy. 5. Przepisu ust. 4 pkt 3 nie stosuje się do samochodu osobowego osoby niepełnosprawnej posiadającej orzeczenie lekarskie z adnotacją, że może prowadzić ten pojazd po przystosowaniu go do określonego rodzaju schorzenia. Dział IV Warunki techniczne ciągnika rolniczego, leśnego i pojazdu wolnobieżnego oraz przyczepy przeznaczonej do łączenia z tymi pojazdami Rozdział 1 Warunki ogólne § 44. Ilekroć w niniejszym dziale jest mowa o "pojeździe", rozumie się przez to ciągnik rolniczy, leśny i pojazd wolnobieżny oraz przyczepę przeznaczoną do łączenia z tymi pojazdami. § 45. 1. Ciągnik rolniczy, pojazd wolnobieżny oraz przyczepa przeznaczona do łączenia z tymi pojazdami są zbudowane, wyposażone i utrzymane tak, aby: 1) wystające części, które mogą naruszać stateczność pojazdu lub zagrażać bezpieczeństwu innych uczestników ruchu, mogły być na czas jazdy zdemontowane lub złożone; § 39 stosuje się odpowiednio; 2) poziom hałasu zewnętrznego mierzony podczas postoju pojazdu silnikowego z odległości 0,5 m nie przekraczał 104 dB(A); 3) maksymalna prędkość konstrukcyjna ciągnika rolniczego i leśnego nie przekraczała o więcej niż 3 km/h wartości 40 km/h zmierzonej zgodnie z przepisami o homologacji pojazdów. 2. Do pojazdów, o których mowa w ust.1, stosuje się przepisy § 7 ust.1 i 7, § 8 ust. 4 pkt 2 i ust. 5, § 9 ust.1 pkt 2, 3, 5, 6, pkt 7 lit. a, pkt 9 i pkt 12, § 11 ust. 1 pkt 2 oraz § 41. 3. Dopuszczalne jest uczestniczenie w ruchu: 1) pojazdu wolnobieżnego, ciągnika rolniczego z maszyną zawieszaną i przyczepy specjalnej o szerokości nieprzekraczającej 3,00 m; 2) pojazdu z gąsienicowym układem jezdnym, jeżeli: a) dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie przekracza 16 t, b) nacisk gąsienicy między skrajnymi krążkami bieżnymi nie przekracza 40 kN (4 t) na 1 m; przy mechanizmie półgąsienicowym lub przy zastosowaniu dwóch gąsienic, jedna za drugą, nacisk ten nie może przekraczać 60 kN (6 t), pod warunkiem że odległość pomiędzy środkami powierzchni styku z jezdnią pierwszej gąsienicy lub kół przedniej osi a środkami powierzchni styku z jezdnią drugiej gąsienicy wynosi co najmniej 3 m, c) gąsienice nie mają ostrych krawędzi mogących uszkodzić nawierzchnię drogi, d) prędkość maksymalna jest konstrukcyjnie ograniczona do 10 km/h; przepisu nie stosuje się do pojazdu na gąsienicach gumowych lub z innego tworzywa o odpowiedniej elastyczności, jednak bez elementów metalowych mogących uszkodzić nawierzchnię drogi. Rozdział 2 Wyposażenie § 46. 1. Pojazd silnikowy, o którym mowa w § 44: 1) wyposaża się w: a) kabinę lub ramę ochronną; przepis stosuje się do zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 1993 r. pojazdu o masie własnej powyżej 800 kg, b) wycieraczkę przedniej szyby, zapewniającą dostateczne pole widzenia kierowcy; przepis stosuje się do pojazdu wyposażonego w przednią szybę o takich wymiarach i kształcie, że kierowca może obserwować drogę tylko przez tę szybę bez zmiany normalnej pozycji, c) prędkościomierz lub inne urządzenia umożliwiające odczyt prędkości jazdy co najmniej na najwyższym biegu; przepis stosuje się do zarejestrowanego po dniu 30 września 1993 r. ciągnika rolniczego, którego konstrukcja umożliwia przekroczenie prędkości 25 km/h, d) co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej, a drugie po prawej stronie pojazdu, zapewniające strefę widoczności drogi do tyłu co najmniej: - o szerokości 2,5 m w lewo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości 10 m od oczu kierowcy, - o szerokości 3,5 m w prawo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości 30 m od oczu kierowcy, przy czym w odległości 4 m od oczu kierowcy odległość ta powinna wynosić 0,75 m; 2) powinien odpowiadać warunkom określonym w § 10, § 11 ust.1 pkt 1, pkt 5 lit. b, pkt 11, 12 i 14 oraz ust. 7 pkt 1 i 4-6. 2. Do przyczepy, o której mowa w § 44, stosuje się przepisy § 11 ust.1 pkt 1 i 12, ust. 5 oraz ust. 7 pkt 1 i 4-6. 3. Dopuszczalne jest uczestniczenie w ruchu przyczepy lekkiej specjalnej: 1) z kołami nieogumionymi, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza 1,5 kN na 1 cm szerokości obręczy, przy ograniczeniu prędkości jazdy do 10 km/h; 2) z kołami na pełnych obręczach gumowych, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza 1 kN na 1 cm szerokości obręczy gumowej, przy ograniczeniu prędkości jazdy do 25 km/h. 4. Dopuszcza się umieszczenie w ciągniku rolniczym i leśnym siedzenia dla pasażera, o ile spełnione są następujące warunki: 1) siedzenie powinno być tak umieszczone, aby pasażer nie był narażony na niebezpieczeństwo i nie stwarzał ograniczenia w kierowaniu ciągnikiem; 2) siedzenie powinno być wyposażone w oparcie ustalające boczne i tylne o wysokości co najmniej 200 mm; wymagania tego nie stosuje się, jeżeli oparcie siedzenia jest utworzone przez część kabiny lub ramy ochronnej; 3) poduszka siedzenia powinna być miękka i elastyczna; 4) ciągnik powinien być wyposażony w podnóżek na stopy pasażera oraz uchwyty ręczne umożliwiające dostęp do siedzenia pasażera oraz ułatwiające pasażerowi utrzymanie tej pozycji; 5) siedzenie powinno mieć co najmniej 400 mm szerokości i 300 mm głębokości; 6) oparcie siedzenia powinno mieć wysokość od 200 mm do 250 mm wraz z oparciem bocznym; warunku nie stosuje się do ciągników, w których istnieje zamknięta konstrukcyjnie przestrzeń za siedzeniem pasażera; 7) wolna przestrzeń ponad powierzchnią siedzenia dla pasażera powinna wynosić 920 mm; jeżeli ciągnik spełnia wszystkie wymagania dotyczące ochrony kierowcy, lecz jego konstrukcja uniemożliwia wolną przestrzeń o takim wymiarze, to warunek dotyczący wolnej przestrzeni ponad powierzchnią siedzenia dla pasażera można ograniczyć do 800 mm, o ile część dachu nad siedzeniem pasażera będzie miała właściwe miękkie pokrycie; 8) górna część wolnej przestrzeni nad siedzeniem pasażera może być ograniczona z tyłu i z boków wyłącznie przez promień nieprzekraczający 300 mm, przy czym jako wolną przestrzeń rozumie się w tym przypadku obszar zaczynający się w pionie nad przednim skrajem siedzenia dla pasażera; 9) wyposażenie w siedzenie dla pasażera nie może powodować powiększenia szerokości całkowitej ciągnika. 5. Wymagania ust. 4 dotyczą siedzenia dla pasażera w ciągnikach rolniczych i leśnych mających maksymalną prędkość konstrukcyjną od 6 km/h do 40 km/h i najmniejszy rozstaw kół powyżej 1.150 mm. 6. Dopuszcza się umieszczenie w ciągniku rolniczym i leśnym platform ładunkowych, o ile spełnione są następujące warunki: 1) środek ciężkości platformy (platform) powinien być położony między osiami ciągnika; 2) długość platformy (platform) nie może przekraczać 1,4 razy największego rozstawu kół ciągnika, a jej (ich) szerokość - maksymalnej szerokości ciągnika bez wyposażenia dodatkowego; 3) platforma (platformy) powinna być położona symetrycznie względem podłużnej środkowej płaszczyzny ciągnika; 4) platforma nie może być położona wyżej niż 150 cm ponad powierzchnią podłoża; 5) konstrukcja platformy i sposób jej montażu do ciągnika powinny być takie, aby w normalnych warunkach używania nie powodowała zakłócenia pola widzenia kierującego ciągnikiem i nie ograniczała widoczności urządzeń oświetlenia i sygnalizacji świetlnej; 6) platforma powinna być demontowalna, lecz w taki sposób, aby jej przypadkowe odłączenie się od ciągnika było niemożliwe. Rozdział 3 Światła § 47. 1. Do pojazdu, o którym mowa w § 44, stosuje się przepisy § 12 ust.1 pkt 2-12 i 15, ust. 3 oraz § 13, z tym że: 1) nie wymaga się wyposażenia w światła: a) mijania i hamowania "stop" - pojazdu, którego konstrukcja uniemożliwia rozwijanie prędkości przekraczającej 10 km/h, b) kierunkowskazów - przyczepy specjalnej, pod warunkiem zachowania widoczności kierunkowskazów pojazdu ciągnącego, c) przeciwmgłowe tylne, d) cofania; jeżeli jednak pojazd wyposażony jest w te światła, powinny one odpowiadać określonym dla nich warunkom; 2) dopuszcza się wyposażenie w światła: a) obrysowe zamiast pozycyjnych - pojazdu wolnobieżnego i przyczepy specjalnej o asymetrycznej konstrukcji, b) o których mowa w § 38 - pojazdu silnikowego o szerokości przekraczającej 2,55 m albo ciągnącego przyczepę przekraczającą tę szerokość, c) robocze, przeznaczone do oświetlenia miejsca pracy. 2. Do świateł pojazdu, o którym mowa w niniejszym rozdziale, stosuje się zasady rozmieszczenia określone w § 1 ust. 2-4 załącznika nr 6 do rozporządzenia. Rozdział 4 Hamulce § 48. 1. Pojazd silnikowy, o którym mowa w § 44, wyposaża się w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy działający na koła co najmniej jednej osi - przeznaczony do zmniejszania prędkości pojazdu, zatrzymywania go w sposób niezawodny, szybki i skuteczny, niezależnie od jego prędkości, obciążenia oraz kąta wzniesienia lub spadku jezdni, z możliwością: a) regulowania intensywności hamowania, b) dokonywania hamowania z miejsca kierowcy, z możliwością trzymania urządzenia kierowniczego przynajmniej jedną ręką; jeżeli hamulec roboczy składa się z lewego i prawego hamulca, powinien być tak urządzony, aby mógł być uruchamiany jednym ruchem; lewy i prawy hamulec powinien mieć samoczynny system regulacji, przy zachowaniu możliwości swobodnej regulacji równomierności działania; 2) hamulec postojowy, o którym mowa w § 14 ust. 1 pkt 3. 2. Przyczepa, o której mowa w § 44, powinna być wyposażona w następujące rodzaje hamulców: 1) hamulec roboczy spełniający wymagania określone w ust.1 pkt 1 lit. a, a ponadto: a) uruchamiany z miejsca kierowcy jednym ruchem łącznie z hamulcem roboczym pojazdu ciągnącego, z zastrzeżeniem ust. 3, b) zapewniający samoczynne zatrzymanie przyczepy w razie zerwania podczas jazdy połączenia z pojazdem ciągnącym; 2) hamulec postojowy: a) działający również, gdy przyczepa jest odłączona od pojazdu ciągnącego, b) uruchamiany z zewnątrz przez osoby znajdujące się na drodze; przez uruchamianie rozumie się również zwalnianie hamulca. 3. W przyczepie, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 5 t, dopuszcza się hamulec roboczy: 1) niezależny od hamulca pojazdu ciągnącego, pod warunkiem że urządzenie sterowania hamulcem przyczepy jest umieszczone w pojeździe ciągnącym w taki sposób, aby mogło być łatwo uruchamiane z miejsca kierowcy, albo 2) typu bezwładnościowego (najazdowy). 4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przyczepy będącej środkiem transportu, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 1,5 t, oraz przyczepy będącej maszyną przystosowaną do poruszania się po drodze, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3 t, pod warunkiem że przyczepa ta ma dodatkowe połączenie (łańcuch, lina), które w razie zerwania urządzenia łączącego zapobiega dotykaniu jezdni przez dyszel i zapewnia niezbędną kierowalność przyczepy. § 49. Hamulce pojazdu silnikowego, o którym mowa w § 44, powinny odpowiadać warunkom określonym w § 15 ust. 1 i ust. 2 pkt 4, z tym że: 1) w razie uszkodzenia hamulca roboczego powinna być zapewniona możliwość zahamowania pojazdu przez działanie na hamulec roboczy lub hamulec postojowy ze skutecznością nie mniejszą niż 50% wymaganej skuteczności; 2) w pojeździe o masie własnej nieprzekraczającej 2 t, którego konstrukcja ogranicza prędkość do 25 km/h, dopuszcza się jeden hamulec spełniający funkcje hamulca roboczego i hamulca postojowego, pod warunkiem że w razie uszkodzenia hamulca będzie zapewnione hamowanie co najmniej jednego koła; 3) działanie hamulca roboczego powinno być jednakowe dla kół tej samej osi, a jeżeli hamulec działa na koła więcej niż jednej osi, działanie jego powinno być odpowiednio rozłożone między osie. § 50. Układy hamulcowe przyczepy, o której mowa w § 44, powinny odpowiadać warunkom określonym w § 15 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 oraz § 48 ust. 3. § 51. 1. Wskaźnik skuteczności hamowania, o którym mowa w § 16 ust.1, dla pojazdu wymienionego w § 44 nie może być mniejszy niż 27%. 2. Przepisy § 16 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Rozdział 5 Warunki dodatkowe dla pojazdu wolno poruszającego się § 52. 1. Ciągnik rolniczy i pojazd wolnobieżny oraz przyczepa przeznaczona do łączenia z tymi pojazdami powinny być oznakowane trójkątną tablicą wyróżniającą. 2. Tablicy wyróżniającej nie wymaga się, jeżeli pojazd wchodzi w skład zespołu i nie jest w nim ostatnim pojazdem. 3. Tablica wyróżniająca powinna być umieszczona z tyłu pojazdu prostopadle i symetrycznie do jego osi podłużnej oraz prostopadle do powierzchni jezdni; dopuszcza się umieszczenie tablicy po lewej stronie pojazdu, z zachowaniem pozostałych warunków. Wierzchołek trójkąta powinien być skierowany ku górze. 4. Tablica wyróżniająca powinna być umieszczona tak, aby jej dolna krawędź nie była niżej niż 500 mm, a górny wierzchołek - nie wyżej niż 1.500 mm od powierzchni jezdni; jeżeli konstrukcja pojazdu uniemożliwia zachowanie tej wysokości - dopuszcza się 2.500 mm. 5. Wzór tablicy wyróżniającej pojazd wolno poruszający się określa załącznik nr 11 do rozporządzenia. 6. Pojazd wolnobieżny powinien być wyposażony także w tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczoną na prawym boku pojazdu, podającą imię i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego adres; jeżeli jeden właściciel posiada kilka pojazdów, na tabliczce należy dodatkowo umieścić numer kolejny pojazdu. Dział V Warunki techniczne roweru, motoroweru, wózka inwalidzkiego i pojazdu zaprzęgowego § 53. 1. Rower powinien być wyposażony: 1) z przodu - w jedno światło pozycyjne barwy białej lub żółtej selektywnej; 2) z tyłu - w jedno światło odblaskowe barwy czerwonej o kształcie innym niż trójkąt oraz jedno światło pozycyjne barwy czerwonej, które może być migające; 3) co najmniej w jeden skutecznie działający hamulec; 4) w dzwonek lub inny sygnał ostrzegawczy o nieprzeraźliwym dźwięku. 2. Motorower powinien być wyposażony w następujące światła: 1) jedno światło mijania barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone z przodu w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, nie niżej niż 500 mm oraz nie wyżej niż 1.200 mm od powierzchni jezdni, oświetlające drogę na odległość co najmniej 30 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrza oraz spełniające wymagania określone w § 13 ust. 1 pkt 4; 2) jedno tylne światło pozycyjne barwy czerwonej, umieszczone z tyłu w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, nie niżej niż 250 mm oraz nie wyżej niż 1.200 mm od powierzchni jezdni; jeżeli szerokość pojazdu przekracza 80 cm, powinny być dwa światła umieszczone symetrycznie względem pionowej płaszczyzny symetrii pojazdu; 3) tylne światło (światła) odblaskowe, o kształcie innym niż trójkąt, odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 2; 4) boczne światło odblaskowe, o kształcie innym niż trójkąt, barwy żółtej samochodowej, w liczbie jedno lub dwa z każdej strony pojazdu, umieszczone nie niżej niż 300 mm oraz nie wyżej niż 900 mm od powierzchni jezdni. 3. Motorower ponadto może być wyposażony w: 1) jedno światło drogowe barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone z przodu, w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu; 2) jedno światło pozycyjne przednie, barwy białej lub żółtej selektywnej, umieszczone w pionowej płaszczyźnie symetrii pojazdu, umieszczone z przodu nie niżej niż 350 mm i nie wyżej niż 1.200 mm od powierzchni jezdni; 3) dwa przednie i dwa tylne światła kierunkowskazu, barwy żółtej samochodowej; odległość między światłami nie może być mniejsza niż 240 mm dla świateł przednich i 180 mm dla świateł tylnych, przy czym powinna być zachowana minimalna odległość 100 mm od światła mijania; w przypadku motoroweru, w którym konstrukcja uniemożliwia uzyskanie tych odległości, dopuszcza się dla świateł przednich odległość między światłami nie mniejszą niż 150 mm, a odległość między tylnymi światłami nie mniejszą niż 100 mm; 4) jedno światło hamowania "stop" barwy czerwonej, umieszczone z tyłu pojazdu nie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż 1.500 mm od powierzchni jezdni. 4. Motorower powinien być ponadto wyposażony w: 1) numer rozpoznawczy lub numer identyfikacyjny pojazdu (VIN), umieszczony w sposób trwały na ramie lub innym podobnym podstawowym elemencie konstrukcyjnym oraz tabliczkę znamionową; 2) dwa niezależne, skutecznie działające hamulce; wskaźnik skuteczności hamowania, o którym mowa w § 16 ust. 1, nie może być mniejszy niż 38%; 3) dzwonek lub inny sygnał ostrzegawczy o nieprzeraźliwym dźwięku; 4) tłumik wydechu; 5) lusterko wsteczne umieszczone po lewej stronie pojazdu; 6) podpórkę (podpórki), zgodnie z przepisem § 11 ust. 1 pkt 20; 7) uchwyt (uchwyty) dla pasażera, zgodnie z przepisem § 11 ust. 1 pkt 21; 8) numer umieszczony na silniku zgodnie z przepisem § 11 ust. 1 pkt 2. 5. Poziom hałasu zewnętrznego, mierzony podczas postoju motoroweru z odległości 0,5 m, nie może przekraczać 90 dB (A). Przepis § 9 ust.1 pkt 1 lit. a stosuje się odpowiednio. § 54. 1. Wózek inwalidzki bez silnika pomocniczego powinien odpowiadać przepisom § 53 ust. 1. 2. Dopuszczalne jest uczestniczenie w ruchu wózka inwalidzkiego napędzanego silnikiem pomocniczym pod warunkiem: 1) nieprzekroczenia 50 cm3 pojemności skokowej w przypadku silnika spalinowego; 2) spełnienia wymagań określonych w § 53 ust. 2-5. 3. Szerokość wózka inwalidzkiego nie może przekraczać 1,5 m. § 55. 1. Pojazd zaprzęgowy wyposaża się w: 1) dwa światła pozycyjne barwy białej widoczne z przodu oraz dwa światła pozycyjne barwy czerwonej widoczne z tyłu; 2) dwa światła odblaskowe barwy białej widoczne z przodu oraz dwa światła odblaskowe barwy czerwonej widoczne z tyłu; tylne światła odblaskowe powinny mieć kształt trójkąta równobocznego o długości boku nie mniejszej niż 15 cm, zwróconego wierzchołkiem do góry; trójkąt odblaskowy może być jednolity lub stanowić ramkę o bokach szerokości co najmniej 2 cm albo może być złożony z sześciu okrągłych odbłyśników o średnicy 5 cm, po trzy na każdym z boków trójkąta; 3) ogumione koła; 4) tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 25 x 15 cm, umieszczoną na prawym boku pojazdu, określającą imię i nazwisko (nazwę) właściciela pojazdu oraz jego adres; jeżeli jeden właściciel posiada kilka pojazdów zaprzęgowych, na tabliczce należy dodatkowo umieścić numer kolejny pojazdu. 2. Dopuszczalne jest uczestniczenie w ruchu pojazdu zaprzęgowego: 1) wyposażonego w koła nieogumione, pod warunkiem że nacisk koła na drogę nie przekracza 1,5 kN na 1 cm szerokości obręczy; 2) na płozach; jeżeli masa całkowita pojazdu przekracza 300 kg, płoza powinna mieć w dolnej części co najmniej 120 cm długości i 10 cm szerokości. § 56. 1. Światła pojazdu, o których mowa w § 53-55, powinny odpowiadać następującym warunkom: 1) światła pozycyjne oraz światła odblaskowe oświetlone światłem drogowym innego pojazdu powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m; 2) powinny być umieszczone nie wyżej niż 900 mm i nie niżej niż 350 mm od powierzchni jezdni; 3) światła pojedyncze na pojeździe wielośladowym powinny być umieszczone po lewej stronie pojazdu możliwie najbliżej jego bocznego obrysu, jednak nie dalej niż 150 mm od tego obrysu; przepisu nie stosuje się do świateł oświetlających drogę, które powinny być umieszczone pośrodku; 4) dwa światła powinny być umieszczone symetrycznie po obu stronach pojazdu możliwie najbliżej jego bocznego obrysu, jednak nie dalej niż 100 mm od tego obrysu oraz na jednakowej wysokości nad jezdnią; widoczność dwóch świateł powinna być jednakowa; 5) światła czerwone nie mogą być widoczne z przodu, a światła białe (żółte selektywne) - z tyłu. 2. Dopuszcza się umieszczanie świateł odblaskowych barwy żółtej samochodowej: 1) na bocznych płaszczyznach kół pojazdu, o którym mowa w § 53-55, z tym zastrzeżeniem, że z każdego boku pojazdu powinny być widoczne dwa światła: jedno umieszczone na kole przedniej osi, a drugie - na kole tylnej osi; 2) na pedałach roweru i motoroweru; światła, o których mowa w pkt 1 i 2, nie muszą spełniać warunków określonych w ust.1 pkt 2-4. 3. Jeżeli do pojazdu zaprzęgowego lub roweru (motoroweru) przyczepiony jest inny pojazd, maszyna lub urządzenie, powinien on być wyposażony co najmniej w jedno światło pozycyjne barwy czerwonej oraz w jedno światło odblaskowe barwy czerwonej widoczne z tyłu, a ponadto w jedno światło pozycyjne barwy białej widoczne z przodu, jeżeli szerokość pojazdu ciągniętego (maszyny, urządzenia) przekracza szerokość pojazdu ciągnącego; światła te powinny odpowiadać warunkom określonym w ust.1. 4. Do świateł pojazdu, o którym mowa w niniejszym rozdziale, stosuje się zasady rozmieszczenia określone w § 1 ust. 2-4 załącznika nr 6 do rozporządzenia. Dział VI Przepisy przejściowe i końcowe § 57. 1. Do samochodu ciężarowego, ciągnika siodłowego i balastowego o szerokości nieprzekraczającej 2,7 m, pochodzącego z importu, zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1986 r., przepisu § 2 ust. 2 nie stosuje się, pod warunkiem że pojazdy te będą wyposażone w światła obrysowe, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 15. 2. Do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 1 stycznia 1984 r. wyposażonego w kierunkowskazy barwy białej świecące do przodu i barwy czerwonej świecące do tyłu nie stosuje się przepisu § 2 lp. 3a kol. 7 i lp. 3b kol. 7 załącznika nr 6 do rozporządzenia. 3. Pojazd członowy lub zespół złożony z pojazdu silnikowego i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej 42 t zarejestrowany po raz pierwszy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia może nie spełniać wymagania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 lit. b. § 58. Pojazdy zarejestrowane przed terminami określonymi w przepisach § 2 ust. 11, 13, 15, 17, § 3 ust. 3, § 7 ust. 4 pkt 6, § 11 ust. 1 pkt 16, 18, 19 i § 23 ust. 4 pkt 7 mogą spełniać wymagania zawarte w tych przepisach. § 59. 1. Przepis § 9 ust. 1 pkt 7 lit. d-f stosuje się do pojazdu wyprodukowanego po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 2. Przepis § 11 ust. 1 pkt 17 lit. a stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 2003 r., a do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy pomiędzy dniem 1 stycznia 1988 r. a dniem 31 grudnia 2002 r. - po dniu 31 grudnia 2003 r. 3. Wymagania załącznika nr 5 do rozporządzenia stosuje się do motocykla i czterokołowego pojazdu samochodowego o maksymalnej mocy silnika do 15 kW oraz motoroweru i czterokołowego pojazdu samochodowego o masie własnej do 350 kg i maksymalnej mocy netto silnika nieprzekraczającej 4 kW, wyprodukowanego po dniu 31 marca 2003 r. 4. Przepis § 11 ust. 1 pkt 20 stosuje się do motocykli jednośladowych zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 5. Przepis § 11 ust. 1 pkt 21 stosuje się do motocykli zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 6. Przepis § 12 ust. 1 pkt 16 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 7. Przepis § 18 ust. 1 pkt 14 stosuje się do autobusów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 8. Samochód osobowy Policji, o którym mowa w § 31 ust. 2, dopuszczony do ruchu przed dniem 31 marca 2003 r., może być oznakowany w sposób określony w § 31 ust. 1. 9. Do pojazdu lub zespołu pojazdów, którego długość przekracza 8 m albo dopuszczalna masa całkowita przekracza 12 t, oznakowanie, o którym mowa w § 42, stosuje się po dniu 31 marca 2003 r. 10. Przepis § 43 ust. 4 pkt 1-4 stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r. 11. Przepis § 43 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 pkt 5-17 stosuje się od dnia 1 lipca 2010 r. 12. Przepis § 45 ust. 1 pkt 2 stosuje się do ciągników wyprodukowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 13. Przepis § 46 ust. 4 i 5 stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 31 marca 2003 r. 14. Numeru identyfikacyjnego pojazdu (VIN), o którym mowa w § 53 ust. 4 pkt 1, nie wymaga się dla motoroweru zarejestrowanego przed dniem 1 stycznia 2003 r. § 60. Traci moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 kwietnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. Nr 44, poz. 432 oraz z 2001 r. Nr 154, poz. 1810). § 61. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. (poz. 262) Załącznik nr 1 POZIOM HAŁASU ZEWNĘTRZNEGO Lp.PojazdRodzaj silnika o zapłonie iskrowymo zapłonie samoczynnym 1234 1Motocykl z silnikiem o pojemności skokowej: - nie przekraczającej 125 cm394- - większej niż 125 cm396- 2Samochód osobowy9396 3Pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem samochodu osobowego93102 4Inny pojazd samochodowy98108 Uwaga: Wartości w kolumnie 3 i 4 podane są w dB (A). Załącznik nr 2 POZIOMY EMISJI ZANIECZYSZCZEŃ GAZOWYCH I WSPÓŁCZYNNIKA NADMIARU POWIETRZA λ Lp.PojazdPrędkość obrotowa silnikaZawartość CO w % objętości spalin, CH w ppm (cząstki na milion) oraz współczynnik λ dla pojazadu zarejestrowanego po raz pierwszy na terytorium RP przed dniem 1 stycznia 2002 r.Zawartość CO w % objętości spalin, CH w ppm (cząstki na milion) oraz współczynnik λ dla pojazdu rejestrowanego po raz pierwszy na terytorium RP po dniu 31 grudnia 2001 r. do dnia 30 września 1986 r.od dnia 1 października 1986 r. do dnia 30 czerwca 1995 r.po dniu 30 czerwca 1995 r. 1234567891011 COCOCOCHλCOCHλ 1MotocyklBieg jałowy5,54,54,5--4,5-- 2Inny pojazd samochodowyBieg jałowy4,53,50,5100-0,5100- 2.000 min-1 do 3.000 min-1--0,31000,97-0,31000,97 1,03 - 1,03 Załącznik nr 3 WYKAZ PRZEDMIOTÓW WYPOSAŻENIA I CZĘŚCI ZWIĄZANYCH Z BEZPIECZEŃSTWEM UŻYTKOWANIA POJAZDU I OCHRONĄ ŚRODOWISKA Lp.Nazwa wyrobu 12 1Tarcze kół jezdnych oraz śruby i nakrętki do ich mocowania 2Okucia do środków transportu - zamki, zawiasy, spinacze 3Zespoły i elementy silników spalinowych tłokowych: tłumiki wydechu (nieobjęte homologacją), pompy paliwa i pompy wtryskowe, wtryskiwacze i rozpylacze, wtryskowe układy zasilania silników o zapłonie iskrowym, filtry, zbiorniki paliwa, przewody paliwowe elastyczne, uszczelnienia pierścieniowe gumowe i gumowo-metalowe 4Mechanizmy kierownicze kompletne oraz poszczególne ich elementy (koło, kolumna, wałki, przekładnie, dźwignie, ramiona, drążki, przeguby, sworznie) 5Wały napędowe kompletne, krzyżaki przegubów i przeguby równobieżne wałów napędowych i półosi 6Niezależne systemy grzewcze wykorzystujące paliwo i ich elementy 7Mechanizmy wywrotu kompletne oraz przewody wysokiego ciśnienia (okute) i zawory (rozdzielacze) 8Zespoły i elementy zawieszenia: amortyzatory, resory (drążki i pakiety skrętne, resory piórowe, sprężyny śrubowe, resory pneumatyczne), wahacze i ich przeguby, stabilizatory i ich przeguby, drążki reakcyjne, elementy gumowo-metalowe zawieszeń 9Zespoły i elementy układów hamulcowych: pompy, zbiorniki - do 0,03 MPa x m3, przewody i złącza, zawory, korektory, urządzenia wspomagające, sprężarki, reduktory, odmrażacze, odolejacze, filtry, siłowniki, bębny, okładziny cierne, klocki i szczęki, rozpieraki, zespoły regulacji, tarcze, zaciski kompletne, cylindry, urządzenia przeciwblokujące, linki hamulcowe 10Siodła, haki, zaczepy i inne elementy służące do ciągnięcia i holowania (nieobjęte homologacją) 11Zwierciadła do lusterek samochodowych 12Elementy i akcesoria do pojazdów: zagłówki, podnośniki samochodowe stanowiące wyposażenie pojazdu, urządzenia do mocowania ładunku, bagażniki, transportowe pasy ściągające 13Urządzenia bezpieczeństwa ruchu pozostałe: tablice rejestracyjne, do oznakowania pojazdów przewożących materiały niebezpieczne, lampy ostrzegawcze dla pojazdów przewożących materiały niebezpieczne, urządzenia uziemiające pojazdy do przewozu materiałów niebezpiecznych, urządzenia odblaskowe dla rowerów 14Urządzenia świetlne i sygnalizacyjne: reflektory elektryczne do motocykli, motorowerów i rowerów, lampy świateł błyskowych ostrzegawczych, klosze do lamp sygnalizacyjnych i cofania, osłony reflektorowe 15Sygnały dźwiękowe (nieobjęte homologacją) 16Wyposażenie elektryczne i elektroniczne, w tym: urządzenia zapłonowe, urządzenia z elementami grzewczymi, sterowniki, przekaźniki, urządzenia i elementy przystosowujące pojazdy do transportu wartości materialnych 17Zapalniczki elektryczne oraz inne urządzenia zasilane z gniazd wtykowych 18Elektroniczne, elektryczne i mechaniczne urządzenia zabezpieczające - alarmowe, lokalizacji i blokad nieobjęte homologacją 19Płyny eksploatacyjne: hamulcowe, do układów chłodzenia silników spalinowych, do spryskiwania szyb samochodowych 20Kabiny ochronne, ramy ochronne i siedziska amortyzowane do ciągników rolniczych 21Akumulatory energii elektrycznej 22Szyby z powłokami refleksyjnymi i folie do szyb samochodowych Załącznik nr 4 WYMAGANIA DOTYCZĄCE TABLICZKI ZNAMIONOWEJ § 1. Tabliczka znamionowa powinna być umieszczona przez producenta albo przez jego upoważnionego przedstawiciela. W przypadku braku tabliczki znamionowej mają zastosowanie odrębne przepisy o tabliczce zastępczej. § 2. 1. Tabliczka znamionowa powinna być trwale przymocowana w widocznym i łatwo dostępnym miejscu na części, która nie daje się łatwo usunąć lub wymienić. Powinna ona podawać w sposób czytelny i nieścieralny informacje w następującej kolejności: 1) nazwa producenta (marka); 2) numer świadectwa homologacji typu pojazdu; 3) numer identyfikacyjny pojazdu VIN, a w razie jego braku - rozpoznawczy numer podwozia/nadwozia pojazdu; 4) dopuszczalna masa całkowita pojazdu, a w przypadku motocykli i motorowerów zamiast dopuszczalnej masy całkowitej poziom hałasu zewnętrznego na postoju w dB (A) przy prędkości obrotowej wyrażonej w obr/min; 5) dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów w przypadku pojazdu samochodowego przeznaczonego do ciągnięcia przyczepy; 6) dopuszczalne obciążenia osi podane w kolejności od przodu do tyłu; 7) w przypadku naczepy, dopuszczalne obciążenie pionowe na urządzenie sprzęgające; 8) jeżeli wartości maksymalne mas i obciążeń są większe niż dopuszczalne, to należy podawać również te wartości; dane powinny być wówczas podane w dwóch kolumnach: dopuszczalne - po lewej i maksymalne - po prawej stronie; 9) producent może podać dodatkowe dane, zamieszczając je poniżej lub obok, poza wyraźnie zaznaczonym prostokątem zawierającym jedynie dane przewidziane w pkt 1-8. 2. W przypadku motocykli i motorowerów obowiązuje podanie danych wymienionych w ust. 1 pkt 1-4, przy czym dane określone w ust. 1 pkt 2 i 4 mogą być umieszczone poza tabliczką znamionową. Załącznik nr 5 WYMAGANIA DOTYCZĄCE MIEJSCA PRZEWIDZIANEGO DO UMIESZCZENIA TABLIC REJESTRACYJNYCH § 1. 1. Miejsce przewidziane do umieszczenia tylnej tablicy rejestracyjnej powinno stanowić równą, prostokątną powierzchnię o następujących minimalnych wymiarach: 1) dla pojazdów samochodowych mających cztery i więcej kół: a) szerokość 520 mm i wysokość 120 mm albo b) szerokość 340 mm i wysokość 240 mm; 2) dla motocykli i czterokołowych pojazdów samochodowych o maksymalnej mocy silnika do 15 kW - szerokość 280 mm i wysokość 210 mm; 3) dla motorowerów i czterokołowych pojazdów samochodowych o masie własnej do 350 kg i maksymalnej mocy netto silnika nieprzekraczającej 4kW: a) szerokość 100 mm i wysokość 175 mm albo b) szerokość 145 mm i wysokość 210 mm; 4) dla ciągników rolniczych - szerokość 240 mm i wysokość 165 mm. 2. Miejsce to powinno być takie, aby po zamocowaniu tablice spełniały następujące wymagania: 1) położenie tablicy względem osi podłużnej pojazdu: a) środek tablicy nie może być położony na prawo od wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, b) lewa krawędź tablicy nie może być położona na lewo od pionowej płaszczyzny równoległej do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i przechodzącej przez jego lewy obrys; 2) tablica powinna być prostopadła z dokładnością do 2° do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu; 3) tablica powinna być pionowa z dokładnością do 5°; jeżeli jednak jest to konieczne ze względu na kształt pojazdu, może ona być odchylona od pionu: a) nie więcej niż o 30°, gdy powierzchnia ze znakami rejestracyjnymi jest skierowana ku górze i pod warunkiem, że górna krawędź tablicy jest nie wyżej niż 1,20 m nad ziemią, a dla ciągnika rolniczego 1,72 m nad ziemią; warunku wysokości nad ziemią nie stosuje się do pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, b) nie więcej niż o 15°, gdy powierzchnia ze znakami rejestracyjnymi jest skierowana ku dołowi i pod warunkiem, że górna krawędź tablicy jest powyżej 1,20 m nad ziemią, a w przypadku ciągnika rolniczego 1,72 m nad ziemią; warunku wysokości nad ziemią nie stosuje się do pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3; 4) wysokość położenia tablicy nad ziemią: a) wysokość położenia dolnej krawędzi tablicy nad ziemią nie może być mniejsza niż 0,30 m, a dla ciągnika rolniczego nie może być mniejsza niż 0,73 m oraz 0,20 m dla pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, b) wysokość położenia górnej krawędzi tablicy nad ziemią nie może być większa niż 1,20 m, a dla ciągnika rolniczego nie może być większa niż 1,72 m; jeżeli jednak wymóg ten nie może być spełniony w praktyce, wysokość położenia może przekraczać 1,20 m, lecz powinna być tak zbliżona do tego wymagania, jak to jest możliwe ze względu na konstrukcję pojazdu, i nie może w żadnym przypadku przekraczać 2 m, a dla ciągnika rolniczego 2,75 m; w przypadku pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wysokość ta nie może przekraczać 1,50 m; 5) wymagania widoczności geometrycznej: tablica powinna być widoczna z przestrzeni zawartej wewnątrz następujących czterech płaszczyzn: a) dwóch płaszczyzn pionowych stycznych do bocznych krawędzi tablicy i tworzących kąty 30° na zewnątrz ze środkową wzdłużną płaszczyzną pojazdu, b) płaszczyzny stycznej do górnej krawędzi tablicy i tworzącej kąt 15° do góry od poziomu oraz 30° dla pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, c) płaszczyzny poziomej przechodzącej przez dolną krawędź tablicy (5° do dołu od poziomu dla pojazdów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3); jeżeli jednak wysokość położenia górnej krawędzi tablicy nad ziemią jest większa niż 1,20 m, to ta płaszczyzna powinna tworzyć kąt 15° do dołu od poziomu; 6) wysokości położenia podawane w pkt 3-5 należy określać na pojeździe w stanie nieobciążonym. § 2. Kształtu i wymiarów miejsca przewidzianego do umieszczenia przednich tablic rejestracyjnych nie określa się. Załącznik nr 6 WARUNKI SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ŚWIATEŁ ZEWNĘTRZNYCH POJAZDU SAMOCHODOWEGO I PRZYCZEPY § 1. 1. Zespół dwóch niezależnych lub zgrupowanych świateł, takich samych lub różnych, lecz o jednakowym przeznaczeniu i jednakowej barwy, uważa się za jedno światło, jeżeli rzut ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę poprzeczną zajmuje co najmniej 60% powierzchni najmniejszego prostokąta opisanego na rzutach tych powierzchni świetlnych oraz pod warunkiem, że światła te zostały homologowane jako światło typu D (zgodnie z oznaczeniem homologacyjnym); nie stosuje się do świateł drogowych, świateł mijania i świateł przeciwmgłowych przednich. 2. Ilekroć w niniejszych przepisach jest mowa o "odległości rozmieszczenia świateł", należy przez to rozumieć, że: 1) największą wysokość mierzy się od płaszczyzny jezdni do najwyższego punktu powierzchni świetlnej przy pojeździe nieobciążonym; 2) najmniejszą wysokość mierzy się od płaszczyzny jezdni do najniższego punktu powierzchni świetlnej przy pojeździe nieobciążonym; 3) odległość od bocznego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej odległego od podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu punktu powierzchni świetlnej; 4) odległość od przedniego lub tylnego obrysu pojazdu mierzy się do najbardziej wysuniętego odpowiednio do przodu lub do tyłu punktu powierzchni świetlnej; 5) odległość między dwoma światłami skierowanymi w tę samą stronę mierzy się między najbliższymi punktami rzutów ich powierzchni świetlnych na płaszczyznę prostopadłą do osi tych świateł. 3. Powierzchnia świetlna oznacza dla świateł widoczną powierzchnię wysyłającą światło, a dla świateł odblaskowych - widoczną powierzchnię odbijającą światło. 4. Boczny obrys pojazdu oznacza płaszczyznę równoległą do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty punkt na zewnątrz pojazdu, z wyjątkiem lusterek, świateł bocznych i elementów elastycznych (§ 2 ust. 2 rozporządzenia). 5. Przedni lub tylny obrys pojazdu oznacza pionową płaszczyznę prostopadłą do podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodzącą przez najdalej wysunięty odpowiednio do przodu lub do tyłu punkt pojazdu. 6. Przewidziane w § 2 kol. 12 i 13: 1) kontrolny sygnał włączenia, który wskazuje, że urządzenie zostało włączone, ale nie wskazuje, czy działa ono normalnie; 2) kontrolny sygnał działania, który wskazuje, że urządzenie zostało włączone i działa normalnie, jeśli są to sygnały świetlne, powinny być umieszczone w miejscu zapewniającym kierowcy dobrą ich widoczność i nie powinny utrudniać obserwacji drogi; kontrolny sygnał włączenia może być zastąpiony kontrolnym sygnałem działania; jeżeli umieszczenie kontrolnego sygnału włączenia jest zabronione, nie oznacza to, że zabronione jest umieszczenie kontrolnego sygnału działania. § 2. Światła powinny odpowiadać warunkom podanym w poniższej tabeli: Lp.Rodzaj światłaLiczba światełBarwaRozmieszczenie na pojeździe [mm]Sygnał kontrolnyPołączenia elektryczneWłasności świetlneInne warunki pojazdy samochodowe, z wyjątkiem motocyklimotocykleciągniki*przyczepyna długościna szerokości1)na wysokościinne wymaganiawłączeniadziałania 12345678910111213141516 1Drogowe2 lub 4, ponadto jeśli pojazd jest wyposażony w 4 światła chowane, dopuszcza się 2 dodatkowe światła drogowe do ostrzegawczej sygnalizacji świetlnej1 lub 22)2 lub 4-biała lub żółta selektywnaz przodu w taki sposób, aby wysyłane światło nie olśniewało kierującego bezpośrednio lub przez odbicie od elementów pojazdu---obowiązkowy - świetlny niemigający barwy niebieskiej-1) powinny być włączane wszystkie równocześnie lub parami, 2) przełączenie świateł mijania na światła drogowe musi powodować włączenie co najmniej jednej pary świateł drogowych, 3)przełączenie świateł drogowych na światła mijania musi powodować równocześnie wyłączenie wszystkich świateł drogowych1) powinny dostatecznie oświetlać drogę co najmniej na 100 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrza, 2) światłość wszystkich świateł drogowych nie może być mniejsza niż 30.000 cd3) (dla motocykli -12.500 cd) i nie może przekraczać 225.000 cd (dla motocykli -120.000 cd)w razie wyposażenia pojazdu w cztery światła drogowe, gdy jedna z par świateł przeznaczona jest wyłącznie do świateł drogowych, dopuszcza się, aby zmieniała ona swe ustawienie w zależności od kąta obrotu kierownicy, przy czym obrót świateł powinien następować wokół osi pionowej; stosuje się to również do światła drogowego motocykla i ciągnika 2Mijania21 lub 22)210)-biała lub żółta selektywnaz przodu jak lp. 1nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4)28) (nie stosuje się to do motocykla i ciągnika)500÷1200, dla samochodów ciężarowych terenowych o dmc powyżej 12 t (kat. N3G) oraz ze względów konstrukcyjnych dla ciągników dopuszcza się największą wysokość 1.500 mm-Dopuszcza się sygnał świetlny niemigający barwy zielonej-1) wyłączenie świateł mijania musi powodować równoczesne wyłączenie wszystkich świateł drogowych, 2) światła mijania mogą pozostać włączone razem ze światłami drogowymipowinny dostatecznie oświetlać drogę co najmniej na 40 m przed pojazdem przy dobrej przejrzystości powietrzapowinny być asymetryczne i oświetlać drogę po prawej stronie na większą odległość niż po lewej stronie26) 3Kierunkowskazy: 3aprzednie225)2-żółta samochodowaz przodu (dla ciągnika z przodu lub z boku, przy czym dla umieszczonego z boku max. 1800 mm od przedniego obrysu ciągnika; dopuszcza się 2600 mm ze względów konstrukcyjnych)nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu (z wyjątkiem świateł ciągnika umieszczonych z przodu); wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4) (dla motocykla jednośladowego 240 mm, dla ciągnika 500mm)350÷1.5008)nie bliżej niż 40 mm od światła mijania lub przeciwmgłowego przedniego9)-obowiązkowy; może to być sygnał świetlny migający barwy zielonej lub akustyczny albo oba równocześnie; w przypadku niesprawności działania jakiegokolwiek kierunkowskazu, z wyjątkiem kierunkowskazów bocznych, sygnał optyczny powinien albo nie świecić albo świecić w sposób ciągły albo migać z wyraźnie zmienioną częstotliwością; sygnał akustyczny powinien być wyraźnie słyszalny i w wymienionych wyżej warunkach powinien znaczne zmienić częstotliwość; jeżeli pojazd jest przystosowany do ciągnięcia przyczepy, to powinien mieć sygnał działania kierunkowskazów przyczepy, chyba że sygnał kontrolny pojazdu ciągnącego pozwala na wykrycie uszkodzenie jednego ze świateł całego zestawu pojazdów1) włączanie kierunkowskazów powinno być niezależne od włączenia innych świateł, 2) wszystkie kierunkowskazy umieszczone z jednej strony pojazdu powinny być włączane i wyłączane jednym wyłącznikiem oraz powinny migać z jedną częstotliwością w fazie.1) powinny migać z równomierną częstotliwością 90 ± 30 cykli na minutę, 2) włączenie świateł powinno nastąpić z opóźnieniem nie większym niż 1 s, a pierwsze wyłączenie z opóźnieniem większym niż 1,5 s od uruchomienia przełącznika kierunkowskazów 3) w przypadku uszkodzenia, innego niż zwarcie, jednego ze świateł, pozostałe muszą migać, ale częstotliwość może różnić się od wymaganejjeżeli pojazd ciągnie przyczepę, włączenie kierunkowskazów na pojeździe ciągnącym powinno powodować włączenie kierunkowskazów umieszczonych na przyczepie 3btylne232)26)2232)żółta samochodowaz tyłu (dla ciągnika z przodu lub z boku)nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu (z wyjątkiem świateł dodatkowych); wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm4) -(dla motocykla jednośladowego 180 mm, dla ciągnika 500 mm)350÷1.5008) 35)- 3cboczne211)212)brak lub 2-żółta samochodowana obu bokach; odległość środka powierzchni świetlnej od przedniego obrysu nie może przekraczać 1800 mm13) (nie stosuje się to do motocykla i ciągnika)wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm16)500÷1.50015), dla samochodów osobowych (kat. M1) dopuszcza się najmniejszą wysokość 350 mm- 4hamowania "stop": 4akategorii S1 lub S2 (zgodnie z oznaczeniem homologacyjnym)217) 33)1 lub 2,z tym że dla motocykla trójkołowego muszą być dwa światła2233)czerwonaz tyłudla samochodów osobowych (kat. M1) nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; dla motocykla brak wymagań, dla pozostałych pojazdów wzajemna odległość świateł umieszczonych po lewej i po prawej stronie pojazdu nie może być mniejsza niż 600 mm (dla ciągnika 500 mm)7)350÷1.5008) 35) dla motocykla najmniejsza wysokość wynosi 250 mm- dopuszcza się sygnał świetlny nie migający barwy żółtej samochodowej, zapalający się w razie niesprawności światła hamowania "stop"powinno zapalać się w momencie uruchomienia hamulca roboczegoświatłość powinna być wyraźnie większa niż światłość świateł pozycyjnych tylnych 4bkategorii S3 (środkowe, zgodnie z oznaczeniem homologacyjnym) obecność obowiązkowa tylko dla samochodów osobowych zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 2003 r.129)--129)czerwonaz tyłuśrodek światła powinien leżeć w środkowej wzdłużnej płaszczyźnie pojazdu29)dolna krawędź powierzchni świetnej nie niżej niż 150 mm poniżej dolnej krawędzi szyby tylnego okna i nie mniej niż 850 mm od nawierzchni; górna krawędź powierzchni świetnej powyżej górnych krawędzi świateł S1 lub S2- -1) nie może być łączone z żadnym innym światłem, 2) może być umieszczone na zewnątrz lub wewnątrz pojazdu, 3) jeśli jest umieszczone wewnątrz pojazdu, nie powinno być uciążliwe dla kierowcy przez odbicie od zwierciadeł lub innych powierzchni odbijających, np. tylnej szyby 5Oświetlające tylną tablicę rejestracyjnąliczba taka, aby zapewniała dobre oświetlenie tablicy rejestracyjnejbiała---w sposób zapewniający oświetlenie miejsca umieszczenia tylnej tablicy rejestracyjnejdopuszcza się, z tym że funkcje tę powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych--powinno zapewniać możliwość odczytania znaków na tablicy rejestracyjnej w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 20 mnie może być bezpośrednio widoczne z tyłu pojazdu z odległości większej od 25 m 6Pozycyjne przednie21 lub 2214)2biała, dopuszcza się barwę żółtą selektywną, jeżeli jest połączone ze światłem mijania lub światłem drogowym barwy żółtej selektywnejz przodu 18)nie dalej niż 400 mm19) od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm (dla ciągnika 500 mm)7) 28)350÷1.5008)-Obowiązkowy -świetlny nie migający barwy zielonej; sygnał ten nie jest wymagany, jeżeli oświetlenie tablicy rozdzielczej może włączać się i wyłączać tylko równocześnie ze światłami pozycyjnymi przednimi i tylnymi--powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m, jeżeli są jedynymi światłami włączonymi na pojeździe- 7Pozycyjne tylne234)1 lub 22234)czerwonaz tyłu20)nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu (z wyjątkiem świateł dodatkowych); wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm7) 28)350÷1.5008) 35)-obowiązkowy - jego funkcję powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich--powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m- 8Odblaskowe tylne inne niż trójkątne21 lub 22 lub 4, jeśli dwa nie mogą spełnić wymagań co do rozmieszczenia i widoczności223)czerwonaz przodu 20)nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm7) 28)250÷90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - inny niż trójkąt, 2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią świetlną innego światła tylnego 9Odblaskowe tylne trójkątne---2czerwonaz tyłunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm7)250÷90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - trójkąt równoboczny zwrócony wierzchołkiem do góry, 2) wewnątrz trójkąta nie może być umieszczone żadne światło 10Odblaskowe przednie21 lub 2-2białaz przodu18)nie dalej niż 400 mm19) od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm7) 28)250÷90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdu1) kształt - inny niż trójkąt, 2) powierzchnia świetlna może mieć wspólne części z powierzchnią świetlną dowolnego światła umieszczonego z przodu 11Odblaskowe boczne24)1 lub 2 po każdej stronie1 lub 2 po każdej stronie, jeśli długość pojazdu ≤6 m, 2 -jeśli długość >6 m24)żółta samochodowa; dopuszcza się barwę czerwoną w przypadku światła umieszczonego z tyłu pojazdu we wspólnej obudowie z innym czerwonym światłem tylnym lub umieszczonym najbardziej z tyłu bocznym światłem pozycyjnym27)na obu bokach pojazdu250÷90021)----powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 150 m, jeżeli są oświetlone światłem drogowym innego pojazdukształt - inny niż trójkąt 12Awaryjnejak kierunkowskazy (lp. 3) obowiązkowy -świetlny migający barwy czerwonej; może działać równocześnie z kontrolnym sygnałem, o którym mowa pod lp. 3 kol. 13-sygnał powinien być podawany przez oddzielne urządzenie sterujące, umożliwiające miganie wszystkich kierunkowskazów umieszczonych na pojeździe, a jeżeli pojazd ciągnie przyczepę również kierunkowskazów przyczepypowinny zapalać się i gasnąć z równomierną częstotliwością 90 ± 30 cykli na minutę i działać w jednej faziepowinno działać również, gdy urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu uniemożliwiającym jego pracę 13Przeciwmgłowe tylne1 lub 21 lub 21 lub 21 lub 2Czerwonaz tyłujeżeli jest jedno światło, powinno być umieszczone po lewej stronie lub po środku pojazdu; jeżeli są dwa światła - po obu stronach pojazdu250÷1.00022) dla samochodów ciężarowych terenowych o dmc powyżej 12 t (kat. N3G) dopuszcza się największą wysokość 1.200 mmnie bliżej niż 100 mm od światła hamowania "stop"obowiązkowy - świetlny nie migający barwy żółtej samochodowej-1) może włączać się tylko wówczas, gdy włączone są światła drogowe, mijania lub przeciwmgłowe przednie, 2) powinno dać się wyłączyć niezależnie od innych światełświatłość powinna być wyraźnie większa niż światłość świateł pozycyjnych tylnych- 14Cofania1 lub 230)-1 lub 21 lub 230)Białaz tyłu-250÷1.200-dopuszcza się-może włączać się tylko wówczas, gdy włączony jest wsteczny bieg, a urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu umożliwiającym jego pracę-- 15Obrysowe przednie i tylne2 widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłu-2 widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłu2 widoczne z przodu i 2 widoczne z tyłubiała - z przodu, czerwona - z tyłu-możliwie najbliżej bocznego obrysu pojazdu, lecz nie dalej niż 400 mm od tego obrysumożliwie najwyżej, przy spełnieniu warunku rozmieszczenia na szerokości oraz symetrii światełnie bliżej niż 200 mm od światła pozycyjnego przedniego lub tylnegodopuszcza się; jego funkcję powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych---światło widoczne z przodu i światło widoczne z tyłu, umieszczone po tej samej stronie pojazdu, mogą być połączone w jednym urządzeniu, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymagań 16Przeciwmgłowe przednie21 lub 22)2-biała lub żółta selektywnaz przodu jak lp. 1nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdunie niżej niż 250 mm i nie wyżej niż światło mijania; a dla samochodów osobowych (kat. M1) także nie wyżej niż 800 mm-obowiązkowy nie migający sygnał zielony lub żółty-powinno być włączane i wyłączane niezależnie od świateł drogowych i świateł mijania-nie może zmieniać ustawienia w zależności od kąta obrotu kierownicy (nie stosuje się tego do motocykli) 17Postojowe4 lub 2- dla trójkołowych 4 lub 24 lub 2-biała - z przodu, czerwona - z tyłu, żółta samochodowa -jeżeli światło jest połączone z kierunkowskazem bocznym lub bocznym światłem pozycyjnym2 z przodu i 2 z tyłu albo po jednym na każdym boku pojazdunie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu350÷1.5008)-dopuszcza się; jeśli jest - powinien wyraźnie różnić się od sygnału świateł pozycyjnych-1) powinno być możliwe włączenie świateł po jednej stronie pojazdu bez włączenia jakiegokolwiek innego światła, 2) powinno działać również, gdy urządzenie włączające silnik znajduje się w położeniu uniemożliwiającym jego pracę-funkcja tego świata może być również spełniana przez równoczesne włączenie świateł pozycyjnych przednich i tylnych po jednej stronie pojazdu 18Światło jazdy dziennej2---białaz przodu jak lp. 1nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu; wzajemna odległość nie może być mniejsza niż 600 mm7)250÷1.500---połączenie elektryczne powinno być takie, aby nie można było ich włączyć, jeśli nie są jednocześnie włączone tylne światła pozycyjne. Powinny się automatycznie wyłączać, jeżeli włącza się światło mijania lub drogowe, z wyjątkiem krótkotrwałego włączania światła mijania lub drogowego jako ostrzegawczego sygnału świetlnego-- 19Pozycyjne bocznejak lp. 11--jak lp. 11jak lp. 11jak lp. 113501.50025)--dopuszcza się; jego funkcję powinien spełniać sygnał przewidziany dla świateł pozycyjnych przednich i tylnych--1) powinny być widoczne w nocy przy dobrej przejrzystości powietrza z odległości co najmniej 300 m, 2) w samochodach osobowych i ciężarowych o dmc nieprzekraczającej 3,5 tony (kat. M1 i N1) i długości mniejszej niż 6 m światła barwy żółtej samochodowej mogą migać w fazie z kierunkowskazami po tej samej stronie pojazdu- 20Robocze--brak specjalnych wymagań------obowiązkowy-powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł-- 21Oznakowanie odblaskowe: 21akonturowepasy ciągłe lub nieciągłe--pasy ciągłe lub nieciągłebiała lub żółtamożliwie dobrze obejmujące długośćmożliwie dobrze obejmujące szerokość z tyłudolna część 250÷1.50025)gdy nieciągłe, to przerwa niewiększa niż 50% najkrótszego elementu pasa----- 21bgrafikawyłącznie wewnątrz oznakowania konturowego--wyłącznie wewnątrz oznakowania konturowego---wyłącznie wewnątrz oznakowania konturowego-----grafika lub reklama ma być umiarkowana31) ______ * Jeżeli w wymaganiach określonych w tabeli stosuje się pojęcie "ciągnik", to obejmują one wymagania dla ciągnika rolniczego i leśnego oraz pojazdu wolnobieżnego. ______ 1) Światła pojedyncze motocykla powinny być umieszczone w podłużnej płaszczyźnie symetrii pojazdu, z wyjątkiem świateł drogowych i mijania umieszczonych obok siebie, które powinny być symetryczne względem tej płaszczyzny; światła występujące parami powinny być symetryczne względem podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu. 2) Jeżeli szerokość pojazdu przekracza 1,3 m - liczba świateł jak w kol. 3. 3) Przy czterech światłach drogowych wymaganie to powinna spełniać przynajmniej jedna para świateł. 4) Jeżeli szerokość pojazdu nie przekracza 1,3 m, odległość ta może być zmniejszona do 400 mm. 5) Stosuje się do motocykla jednośladowego niewyposażonego w kierunkowskazy boczne oraz motocykla trójkołowego z jednym kołem z tyłu. 6) Stosuje się do motocykla jednośladowego niewyposażonego w kierunkowskazy boczne oraz motocykla trójkołowego z jednym kołem z przodu. 7) Jeżeli szerokość pojazdu nie przekracza 1,3 m (1,4 m dla światła hamowania "stop" i pozycyjnego tylnego ciągnika), odległość ta może być zmniejszona do 400 mm. 8) Dla motocykla - 1.200 mm; dla ciągnika - 1.900 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie wymaganej wysokości, dopuszcza się 2.100 mm (dla ciągnika 2.300 mm). 9) Dopuszcza się odległość mniejszą niż 40 mm, ale większą niż 20 mm dla kierunkowskazów o światłości w osi odniesienia większej od 250 cd oraz mniejszą lub równą 20 mm dla kierunkowskazów o światłości w osi odniesienia większej od 400 cd. 10) Dla ciągników wyposażonych z przodu w urządzenia przenośne dopuszcza się dwa dodatkowe światła mijania na wysokości nieprzekraczającej 3.000 mm, pod warunkiem że połączenia elektryczne uniemożliwiają świecenie obu par świateł mijania jednocześnie. 11) Jeśli kierunkowskazy boczne mają wspólne źródło światła z kierunkowskazami przednimi, to dla zapewnienia dobrej widoczności mogą być zamocowane dwa dodatkowe kierunkowskazy boczne. 12) Jeżeli motocykl nie jest wyposażony w kierunkowskazy przednie i tylne. 13) Dla samochodów osobowych i ciężarowych o dmc poniżej 3,5 tony (kat. M1 i N1) oraz dla pozostałych pojazdów, jeśli ich konstrukcja nie zapewni dobrej widoczności kierunkowskazów przy odległości 1.800 mm, może być ona zwiększona do 2.500 mm. 14) Dla ciągników wyposażonych z przodu w urządzenia przenośne, które mogą zasłaniać obowiązkowe przednie światła pozycyjne, dopuszcza się dwa dodatkowe światła pozycyjne przednie na wysokości nieprzekraczającej 3.000 mm. 15) Dla motocykla - 1.200 mm, a dla ciągnika - 1.900 mm; jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie wymaganej wysokości, dopuszcza się 2.300 mm. 16) Dla motocykla - 560 mm, a dla ciągnika - 500 mm. 17) Co najmniej 2, jednak nie więcej niż 4 dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy przed dniem 30 czerwca 2003 r. 18) Dla motocykla z jednym kołem z przodu dopuszcza się umieszczenie świateł w innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności. 19) Dla przyczepy - 150 mm. 20) Dla motocykla z jednym kołem z tyłu dopuszcza się umieszczenie świateł w innym miejscu, przy zapewnieniu wymaganej widoczności. 21) Jeżeli konstrukcja pojazdu (z wyjątkiem motocykla) nie pozwala na zachowanie tej wysokości, dopuszcza się 1.500 mm (dla ciągnika 1.200 mm). 22) Dla motocykla - 900 mm; dla ciągnika - 1.900 mm (dopuszcza się 2.100 mm, jeśli kształt nadwozia ciągnika nie pozwala spełnić wymagania 1.900 mm). 23) Pod warunkiem, że jest ono połączone w jednym urządzeniu z innym tylnym światłem sygnalizacyjnym. 24) Liczba świateł powinna zapewniać spełnienie wymagań dotyczących rozmieszczenia na długości pojazdu. 25) Jeżeli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej wysokości, dopuszcza się 2.100 mm. 26) Stosuje się do pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 1976 r. oraz motocykla wyposażonego w światła mijania z żarówkami halogenowymi. 27) Przynajmniej jedno światło z każdej strony powinno być umieszczone w środkowej jednej trzeciej długości pojazdu (długość przyczepy mierzy się razem z dyszlem); światło wysunięte najbardziej do przodu powinno być umieszczone nie dalej niż 3 m od przedniego obrysu pojazdu, a umieszczone najbardziej z tyłu nie dalej niż 1 m (3 m dla ciągnika) od tylnego obrysu pojazdu; wzajemna odległość dwóch sąsiednich świateł umieszczonych na tym samym boku pojazdu, z wyjątkiem samochodów osobowych i ciężarowych o dmc poniżej 3,5 tony (kat. M1 i N1), nie może przekraczać 3 m (dopuszcza się 4 m, jeśli konstrukcja pojazdu nie pozwala na zachowanie tej odległości), a dla ciągnika 6 m; dla motocykli światło lub światła powinny być umieszczone w taki sposób, aby w normalnych warunkach nie mogły być zasłonięte odzieżą kierowcy lub pasażera. 28) Dla samochodów osobowych (kat. M1) brak wymagań odnośnie do wzajemnej odległości tych świateł. 29) Jeśli środkowa wzdłużna płaszczyzna pojazdu rozdziela ruchome części składowe pojazdu, dopuszcza się dwa światła S3 typu D, umieszczone po obu stronach, możliwie najbliżej tej płaszczyzny, lub jedno światło S3 przesunięte w lewo tak, aby odległość środka światła od tej płaszczyzny nie przekraczała 150 mm. 30) Dodatkowo dopuszcza się 1 lub 2 światła przeciwmgłowe przednie umieszczone z tyłu pojazdu dla pojazdów ciężarowych o dmc powyżej 3,5 t, dla autobusów i dla przyczep o dmc powyżej 750 kg (kat. N2, N3, M2, M3, O2, O3, i O4), skierowane do tyłu, tak aby nie powodowały olśnienia innych użytkowników drogi. 31) Warunek umiarkowania jest spełniony, jeżeli zastosowano do nich materiały odblaskowe klasy D lub E według Regulaminu nr 104 EKG ONZ oraz: liczba znaków nie przekracza 15, wysokość liter lub znaków zawiera się między 300 mm a 1.000 mm, a łączna powierzchnia odblaskowa materiału klasy D nie przekracza 2 m2. 32) Dopuszcza się dwa dodatkowe kierunkowskazy tylne na samochodach ciężarowych o dmc powyżej 3,5 t, autobusach oraz na przyczepach o dmc powyżej 750 kg (kat. N2, N3, M2, M3, O2, O3 i O4). 33) Jeśli nie ma zainstalowanych świateł kat. S3, dopuszcza się dwa dodatkowe światła stop kat. S1 lub S2 na samochodach ciężarowych o dmc powyżej 3,5 t, autobusach oraz na przyczepach o dmc powyżej 750 kg (kat. N2, N3, M2, M3, O2, O3 i O4). 34) Jeśli nie ma zainstalowanych świateł obrysowych tylnych, dopuszcza się dwa dodatkowe światła pozycyjne tylne na samochodach ciężarowych o dmc powyżej 3,5 t, autobusach oraz na przyczepach o dmc powyżej 750 kg (kat. N2, N3, M2, M3, O2, O3 i O4). 35) Światła dodatkowe, jeśli występują, powinny być umieszczone na możliwie największej wysokości pozwalającej na spełnienie wymagań dotyczących rozmieszczenia na szerokości pojazdu i symetrii świateł oraz nie niżej niż 600 mm ponad światłami obowiązkowymi. Uwaga: ilekroć w niniejszym załączniku używa się skrótu: dmc - rozumie się przez to dopuszczalną masę całkowitą pojazdu, kat. - rozumie się przez to kategorie pojazdu określone w przepisach o homologacji pojazdów. Załącznik nr 7 WSKAŹNIKI SKUTECZNOŚCI HAMOWANIA Lp.PojazdHamowanie przy użyciu hamulcaWartość wskaźnika w % dla pojazdu zarejestrowanego po raz pierwszy: do dnia 31 grudnia 1993 r.od dnia 1 stycznia 1994 r.od dnia 1 stycznia 1999 r. 123456 1Motocyklkoła tylnego333333 obu kół454545 2Motocykl z bocznym wózkiem oraz trzykołowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 1 twszystkich kół404040 3Samochód osobowy, karetka sanitarna pogotowia ratunkowegoroboczego505050 awaryjnego232525 4Autobusroboczego454550 awaryjnego192225 5Samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 troboczego404045 awaryjnego172022 6Samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 troboczego404043 awaryjnego172022 7Przyczepa(naczepa) o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 troboczego404040 8Przyczepa (naczepa) o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 troboczego, w razie awarii404040 20 9Pojazd samochodowy inny niż wymienione w lp. 1-8roboczego awaryjnego40 1740 2040 20 Załącznik nr 8 WYMIARY I ROZMIESZCZENIE SIEDZEŃ W AUTOBUSIE SZKOLNYM Tabela nr 1 Lp.Charakterystyka siedzeńWymiar 1Minimalna szerokość poduszki siedzenia40 cm 2Minimalna głębokość poduszki siedzenia35 cm 3Minimalna szerokość przestrzeni przeznaczonej dla każdego miejsca siedzącego: - w przypadku siedzeń pojedynczych50 cm - w przypadku siedzeń przeznaczonych dla dwóch lub więcej pasażerów45 cm 4Minimalna wysokość przestrzeni przeznaczonej dla każdego miejsca siedzącego: - nad nieobciążoną poduszką siedzenia90 cm - nad podłogą pod nogami pasażera135 cm 5Wysokość nieobciążonej poduszki siedzenia nad podłogąod 40 cm do 50 cm *) 6Minimalna odległość między wewnętrzną powierzchnią oparcia siedzenia a zewnętrzną powierzchnią siedzenia poprzedzającego65 cm 7Wielkość minimalnej wolnej przestrzeni przed każdym z siedzeń: - na wysokości poduszki siedzenia28 cm - na wysokości podłogi30 cm *) Wysokość ta może być zmniejszona do 35 cm w przypadku siedzeń umieszczonych na nadkolach i nad komorą silnikową. Tabela nr 2 Lp.Charakterystyka siedzeńWymiar Wiek / masa pasażera*) 12-17 lat/50 kg7-12 lat/38 kg 1Minimalna szerokość poduszki siedzenia37 cm30 cm 2Minimalna głębokość poduszki siedzenia35 cm30 cm 3Minimalna szerokość przestrzeni przeznaczonej dla każdego miejsca siedzącego: - w przypadku siedzeń pojedynczych41 cm34 cm - w przypadku siedzeń przeznaczonych dla dwóch lub więcej pasażerów37 cm30 cm 4Minimalna wysokość przestrzeni przeznaczonej dla każdego miejsca siedzącego: - nad nieobciążoną poduszką siedzenia90 cm90 cm - nad podłogą pod nogami pasażera135 cm135 cm 5Wysokość nieobciążonej poduszki siedzenia nad podłogą35 do 45 cm35 do 45 cm 6Minimalna odległość między wewnętrzną powierzchnią oparcia siedzenia a zewnętrzną powierzchnią siedzenia poprzedzającego60 cm50 cm 7Wielkość minimalnej wolnej przestrzeni przed każdym z siedzeń: - na wysokości poduszki siedzenia20 cm20 cm - na wysokości podłogi28 cm28 cm *) Wiek i masa stanowiące podstawę do obliczeń ładowności. Załącznik nr 9 WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDU PRZYSTOSOWANEGO DO ZASILANIA GAZEM § 1. Użyte w załączniku określenia oznaczają: 1) "gaz" - gaz ziemny i gaz płynny; 2) "gaz ziemny (CNG)" - gaz sprężony, którego podstawowym składnikiem jest metan; 3) "gaz płynny (LPG)" - gaz skroplony, którego podstawowymi składnikami są: propan i butan; 4) "instalacja" - zestaw części i zespołów umieszczonych w pojeździe, niezbędnych do zasilania silnika gazem; 5) "zbiornik" - pojemnik na gaz umieszczony na stałe w pojeździe; 6) "butla" - wymienny pojemnik na gaz płynny. § 2. 1. Wyposażenie pojazdu w instalację nie może naruszać parametrów określonych przez producenta pojazdu, a zwłaszcza dotyczących dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, jego dopuszczalnych nacisków osi oraz położenia środka masy. 2. Wyposażenie pojazdu w instalację nie powinno zakłócać pracy podstawowego zasilania, jeśli pozostało ono w pojeździe. 3. Instalacja powinna działać w sposób prawidłowy i bezpieczny. 4. Prześwit pojazdu nie może ulec zmniejszeniu w wyniku zabudowy instalacji, przy czym żaden z jej elementów nie może znajdować się niżej niż 0,2 m od jezdni, jeśli nie jest chroniony dolną częścią pojazdu położoną poniżej niego w odległości nie większej niż 0,15 m w poziomie z przodu i z boków. 5. Wylot rury wydechowej nie może być skierowany w stronę jakiegokolwiek elementu instalacji. § 3. 1. Instalacja na gaz ziemny (CNG) powinna być projektowana na ciśnienie wynoszące 26 MPa, a na gaz płynny (LPG) - 3,0 MPa. 2. Złącza instalacji, przez które przepływa gaz, powinny znajdować się w miejscach łatwo dostępnych dla kontroli ich szczelności. 3. Przełączanie zasilania powinno być możliwe z pozycji kierującego pojazdem bez konieczności wyłączania silnika. 4. W pojeździe z silnikiem o zapłonie samoczynnym instalacja powinna zagwarantować odcięcie dopływu gazu do silnika po osiągnięciu jego maksymalnej prędkości obrotowej. 5. Kompletację instalacji oraz sposób jej połączenia i umieszczenia w pojeździe określa podmiot, który uzyskał świadectwo homologacji na podstawie danych określonych w świadectwie homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej pojazd do zasilania gazowego. 6. Instalacja powinna być zabezpieczona przed korozją. 7. Budowa instalacji powinna umożliwiać przeprowadzanie badań okresowych. 8. Elementy i zespoły instalacji narażone na mechaniczne uszkodzenia powinny być odpowiednio zabezpieczone. 9. Elementy instalacji nie mogą wystawać poza obrys pojazdu; nie stosuje się to do wlewów paliwa, które mogą wystawać, lecz nie więcej niż o 10 mm. 10. Instalacja nie może utrudniać w sposób istotny dostępu do silnika i innych zespołów. 11. Rozłączenie złącz gazowych instalacji nie powinno być możliwe bez użycia narzędzi; nie stosuje się tego do złącza butla - przewód. 12. Elementy instalacji, w których znajduje się lub przez które przepływa gaz, nie mogą bez pełnego osłonięcia być umieszczone w pomieszczeniu przeznaczonym do przewozu osób; nie stosuje się tego do ścianek zbiornika i przewodów gazowych. 13. Dopływ gazu do układu dolotowego, gdy silnik nie pracuje, oraz po przełączeniu na inne paliwo powinien być zatrzymany; dopuszczalna zwłoka - 2 sekundy. 14. Przez żaden element instalacji, w którym znajduje się gaz, nie może płynąć prąd elektryczny. 15. Układ elektryczny wchodzący w skład instalacji powinien być zabezpieczony przed przeciążeniem i wyposażony co najmniej w jeden bezpiecznik dostępny bez użycia narzędzi. § 4. 1. Zbiorniki (butle) powinny spełniać wymagania określone w warunkach technicznych dozoru technicznego. 2. Zbiorniki (butle) powinny być tak zainstalowane, aby były maksymalnie chronione przed skutkami zderzeń, w tym głównie od przodu i tyłu pojazdu, a w przypadku ich umieszczenia w przestrzeni ładunkowej samochodu ciężarowego powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem ładunkiem oraz przez operacje załadunkowo-wyładunkowe. 3. Zbiorniki na gaz płynny oraz butle powinny być skutecznie osłonięte przed działaniem promieni słonecznych; nie stosuje się do zbiorników homologowanych według serii poprawek 01 do Regulaminu nr 67 EKG ONZ. 4. Mocowanie zbiorników (butli) do pojazdu powinno zabezpieczać przed ich przemieszczeniem przy działaniu na pojazd przyspieszenia wyrażonego iloczynem liczby i przyspieszenia ziemskiego - "g": 1) w przypadku samochodów osobowych i samochodów ciężarowych o dmc do 3,5 t: a) w kierunku wzdłużnym do przodu - 20 g, b) w kierunku poprzecznym - 8 g; 2) w przypadku autobusów o dmc do 5 t i samochodów ciężarowych o dmc od 3,5 t do 12 t: a) w kierunku wzdłużnym do przodu - 10 g, b) w kierunku poprzecznym - 5 g; 3) w przypadku pozostałych autobusów i samochodów ciężarowych: a) w kierunku wzdłużnym do przodu - 6,6 g, b) w kierunku poprzecznym - 5 g. 5. Elementy mocowania oraz części pojazdu przylegające do zbiornika (butli) powinny być oddzielone od niego przekładką elastyczną i nieabsorbującą wilgoci. 6. Zbiorniki powinny być tak umieszczone, aby była możliwość łatwego: 1) odczytu stanu napełnienia; 2) odczytu danych dotyczących oznakowań identyfikacyjnych oraz cech legalizacji (stosuje się to także do butli). 7. Zbiorniki na gaz płynny oraz butle powinny być tak umieszczone, aby w pozycji roboczej wypływ gazu następował w stanie ciekłym. 8. Zabrania się instalowania zbiorników (butli) w części przedniej pojazdu oraz w komorze silnika. 9. W pobliżu zbiorników (butli) nie powinny znajdować się sztywne elementy o ostrych krawędziach. 10. Odległość zbiorników (butli) od układu wydechowego nie może być mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie jest zastosowana osłona termiczna. 11. Nie dopuszcza się jakichkolwiek przeróbek zbiornika (butli). 12. Zbiorniki na gaz płynny łączone w zespoły i połączone z jednym przewodem zasilającym powinny być wyposażone w zawory jednokierunkowe i zawory bezpieczeństwa przewodów gazowych. Nie wymaga się stosowania jednokierunkowych zaworów bezpieczeństwa przewodów gazowych, jeśli ciśnienie zwrotne samoczynnego zaworu odcinającego przekracza 0,5 MPa w położeniu zamkniętym. § 5. Wlewy paliwa/zawory do napełniania zbiorników powinny być tak umieszczone, aby było możliwe ich napełnianie z zewnątrz pojazdu lub z komory silnikowej. § 6. 1. Przewody metalowe zastosowane w instalacji powinny być bez szwu, stalowe lub miedziane w odniesieniu do gazu płynnego (LPG) oraz wyłącznie stalowe w odniesieniu do gazu ziemnego (CNG); przewody stalowe powinny być ze stali nierdzewnej lub stali z pokryciem antykorozyjnym; dopuszcza się przewody sztywne wykonane z materiału niemetalowego. 2. Przewody miedziane na całej długości powinny być zabezpieczone osłoną gumową lub z tworzywa sztucznego. 3. Przewody powinny być tak ułożone, aby: 1) mogły być łatwo kontrolowane; 2) nie ocierały się o elementy pojazdu; 3) odległość od układu wydechowego nie była mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie stosuje się ekranu termicznego; 4) nie przebiegały w pobliżu miejsc do podnoszenia pojazdu; 5) mocowanie wykluczało ich wibrację. 4. W przypadku braku możliwości spełnienia wymagań określonych w ust. 3 pkt 1, 2 i 5 dopuszcza się odstępstwo dla przewodu łączącego zbiornik z reduktorem, pod warunkiem dodatkowego zabezpieczenia go przed korozją i mechanicznymi uszkodzeniami oraz wentylacji przestrzeni, w której jest umieszczony. 5. Przewody metalowe łączące elementy instalacji, które w czasie eksploatacji pojazdu mogą podlegać wzajemnym przemieszczeniom, powinny być ukształtowane w pętle o promieniu krzywizny dostosowanym do średnicy przewodu. 6. Przewody nie mogą być spawane lub lutowane oraz łączone ciśnieniowymi złączami zatrzaskowymi. 7. Przewody metalowe powinny być łączone za pomocą znormalizowanych złącz z kielichem lub pierścieniem samozaciskającym. Liczba złącz powinna być ograniczona do minimum. 8. Średnica zewnętrzna przewodu sztywnego w zastosowaniu do gazu płynnego nie może przekraczać 12 mm, a grubość jego ścianki powinna wynosić co najmniej 0,8 mm. § 7. 1. Na pracę reduktora nie może wywierać wpływu przyspieszanie bądź opóźnianie ruchu pojazdu. 2. Odległość reduktora od układu wydechowego nie może być mniejsza niż 0,1 m, jeśli nie jest stosowany ekran termiczny. § 8. 1. Zbiorniki zamontowane w przestrzeni zamkniętej pojazdu powinny być umieszczone w gazoszczelnej obudowie całkowitej lub być wyposażone w gazoszczelną obudowę osłaniającą jedynie zawory. W przypadku obudów osłaniających zawory, zbiorniki powinny być fabrycznie do takiego osłonięcia przystosowane. 2. Obudowy całkowite powinny być wyposażone co najmniej w dwa otwory wentylacyjne, a obudowy osłaniające jedynie zawory zbiorników - co najmniej w jeden. Otwór wentylacyjny powinien mieć powierzchnię przekroju dla przepływu gazu nie mniejszą niż 4,5 cm2. Wyloty otworów wentylacyjnych nie mogą być skierowane w stronę układu wydechowego, nie mogą uchodzić do wnęki koła oraz, w przypadku gazu płynnego, powinny być skierowane do dołu. 3. Obudowy osłaniające zawory zbiorników oraz przewody układu przewietrzania obudów powinny wykazywać gazoszczelność przy nadciśnieniu 0,01 MPa. W trakcie próby wymienione elementy nie powinny wykazywać odkształceń, a dopuszczalny wypływ gazu nie powinien przekroczyć 100 cm3/h. 4. Zamykanie obudów powinno być tak urządzone, aby nie istniała możliwość przypadkowego ich otwarcia. § 9. 1. W zależności od daty przystosowania oraz rodzaju gazu (LPG lub CNG) instalacja do zasilania gazem zawiera: Lp.Element instalacji do zasilania gazemLPG 1)CNG od do dnia 1 kwietnia 2002 r.2)od dnia 1 kwietnia 2002 r.3)dnia 1 stycznia 2003 r. 12345 Wyposażenie obowiązkowe 1Zbiornik+++ 2Nadciśnieniowy zawór bezpieczeństwa+4)+ 3Termiczny zawór bezpieczeństwa +5)+ 4Zawór ograniczający wypływ gazu+ + 5Zawór ograniczający napełnianie++ 6Wskaźnik poziomu paliwa6)++ 7Samoczynny zawór odcinający zbiornika + 8Samoczynny zawór odcinający zbiornika z zaworem ograniczającym wypływ gazu + 9Wskaźnik ciśnienia + 10Gazoszczelna obudowa osprzętu zbiornika7)+++ 11Wlew paliwa+++ 12Samoczynny zawór odcinający parownika++ 13Reduktor/parownik++ 14Regulator ciśnienia + 15Regulator przepływu gazu + 16Urządzenie wtrysku gazu / Mieszalnik/wtryskiwacz gazu ++ 17Ręczny zawór gazu + 18Elektroniczna jednostka sterująca8) ++ 19Przewody (sztywne i elastyczne)+++ 20Złącza gazowe+++ Wyposażenie dopuszczalne 21Pompa paliwa + 22Elektryczne złącze zasilania + 23Zespół dawkujący przepływ gazu + 24Nadciśnieniowy zawór bezpieczeństwa + 25Czujnik ciśnienia i/lub temperatury ++ 26Zespół filtra gazu ++ 27Zawór jednokierunkowy (zwrotny) ++ 28Magistrala paliwowa + 29Dojazdowy wlew paliwa gazowego +9) 30Nadciśnieniowy zawór bezpieczeństwa przewodów + 31Układ wyboru paliwa+++ 32Samoczynny zawór odcinający + ______ 1) Obowiązek uzyskania świadectwa homologacji nie stosuje się jedynie do tych urządzeń i elementów, w których znajduje się gaz, gdy jego ciśnienie robocze nie przekracza 20 kPa. 2) Odpowiadające wymaganiom "00" serii poprawek do Regulaminu nr 67 EKG ONZ. 3) Odpowiadające wymaganiom "01" serii poprawek do Regulaminu nr 67 EKG ONZ. 4) Nie jest wymagany w przypadku zbiornika o oznaczeniu klasy "B". 5) Nie jest wymagany, gdy przepustowość zaworu z lp. 2 przekracza 17,7 m3/min. 6) Nie stosuje się do butli. 7) Wymagana, gdy zbiornik znajduje się w przestrzeni pasażerskiej lub bagażowej. 8) Stosuje się wyłącznie do pojazdów z silnikami zasilanymi sterowanym układem wtrysku paliwa. 9) Dopuszczalny wyłącznie w przypadku zasilania jednopaliwowego. 2. Instalacja do zasilania gazem może zawierać także: 1) w przypadku LPG - części i zespoły służące do poprawy działania silnika, o ile połączone są one z częściami instalacji, w których ciśnienie gazu nie przekracza 20 kPa; 2) zespół zasilania układu ogrzewania przestrzeni pasażerskiej w samochodach ciężarowych, autobusach i samochodach osobowych o dmc powyżej 3,5 t, pod warunkiem że nie jest przez to zakłócone podstawowe działanie instalacji. 3. Elementy i zespoły instalacji wymienione w ust. 1 (poza przewodami sztywnymi wykonanymi z metalu) powinny być homologowane według obowiązującej wersji Regulaminów EKG ONZ dotyczących instalacji do zasilania gazem oraz oznakowane następująco: 1) w przypadku części i zespołów instalacji LPG oznakowanie homologacyjne powinno zawierać: umieszczony w okręgu nr kraju (1 do 47) po literze "E", numer Regulaminu "67R" i numeru serii poprawek "01 (a do dnia montażu 31 marca 2002 r. dopuszcza się serię poprawek 00)" oraz następujący po nim kolejny numer homologacji; 2) w przypadku części i zespołów instalacji CNG oznakowanie homologacyjne powinno zawierać: umieszczony w okręgu nr kraju (1 do 47) po literze "E", numer Regulaminu "110R" i numer serii poprawek "00" oraz następujący po nim kolejny numeru homologacji; 3) przewody sztywne powinny być oznakowane w sposób umożliwiający ich rozpoznanie jako należących do kompletacji homologowanego sposobu montażu. 4. W odniesieniu do pojazdów przystosowanych do zasilania gazem LPG do dnia 30 maja 1999 r. dopuszcza się inne oznakowania bezpieczeństwa. § 10. Pojazd zasilany gazem może być używany po uzyskaniu odpowiedniej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym przewidzianej odrębnymi przepisami. Załącznik nr 10 WARUNKI DODATKOWE DLA POJAZDU DŁUGIEGO I CIĘŻKIEGO § 1. Pojazd i zespół pojazdów, o których mowa w § 42 rozporządzenia, powinny być oznakowane tablicami wyróżniającymi, umieszczonymi z tyłu pojazdu prostopadle i symetrycznie do jego osi podłużnej. § 2. Tablice wyróżniające dla pojazdu samochodowego powinny składać się z ukośnych pasów umieszczonych pod kątem 45° ± 5° do pionu, o szerokości 100 mm ±2,5 mm, na przemian barwy żółtej, wykonanych z materiału odblaskowego, oraz barwy czerwonej, wykonanych z materiału fluorescencyjnego. § 3. Tablice wyróżniające dla przyczepy (naczepy) powinny mieć tło odblaskowe barwy żółtej z obrzeżem fluorescencyjnym barwy czerwonej. § 4. Dolne krawędzie tablic wyróżniających powinny być umieszczone nie niżej niż 250 mm, a górne - nie wyżej niż 2.100 mm od powierzchni jezdni. § 5. Zewnętrzne boczne krawędzie tablic wyróżniających powinny być umieszczone nie dalej niż 400 mm od bocznego obrysu pojazdu. § 6. W przypadku zastosowania oznaczenia przewidzianego na rysunkach 1 i 2 przykład 4 - odległość między tablicą umieszczoną poziomo i tablicą umieszczoną pionowo nie może być mniejsza niż 200 mm i nie większa niż 300 mm. § 7. Wymiary oraz zasady rozmieszczania tablic wyróżniających na pojeździe określają rysunki 1 i 2. Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649, z 2001 r. Nr 27, poz. 298, Nr 106, poz. 1149, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1371, Nr 129, poz. 1444 i Nr 130, poz. 1452, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 183, poz. 1524, Nr 199, poz. 1671, Nr 216, poz. 1825 i 1826 i Nr 238, poz. 2021 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 33, poz. 273) Na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 247, z 2001 r. Nr 23, poz. 276 oraz z 2002 r. Nr 70, poz. 652) załączniki nr 1 i 2 otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Stawki uposażenia określone w rozporządzeniu przysługują żołnierzom zawodowym od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załączniki do rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 lutego 2003 r. (poz. 273) Załącznik nr 1 STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO DLA POZOSTAŁYCH STANOWISK SŁUŻBOWYCH Stanowisko służboweMiesięcznie w złotych żołnierze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymżołnierze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 123 o stopniu etatowym generała (admirała)6.188,07.389,0 5.828,06.959,0 o stopniu etatowym generała broni (admirała floty)5.828,06.959,0 5.666,06.766,0 o stopniu etatowym generała dywizji (wiceadmirała)5.250,06.269,0 4.883,05.831,0 4.673,05.580,0 4.463,05.329,0 4.253,05.079,0 o stopniu etatowym generała brygady (kontradmirała)4.883,05.831,0 4.673,05.580,0 4.463,05.329,0 4.253,05.079,0 3.990,04.765,0 3.780,04.514,0 3.630,04.335,0 3.261,03.894,0 o stopniu etatowym pułkownika (komandora)4.463,05.329,0 4.253,05.079,0 3.990,04.765,0 3.780,04.514,0 3.630,04.335,0 3.261,03.894,0 2.788,03.329,0 2.631,03.142,0 2.376,02.837,0 2.144,02.560,0 1.901,02.270,0 o stopniu etatowym podpułkownika (komandora porucznika)3.630,04.335,0 3.261,03.894,0 2.788,03.329,0 2.631,03.142,0 2.376,02.837,0 2.144,02.560,0 1.901,02.270,0 1.734,02.071,0 1.586,01.894,0 1.527,01.823,0 1.474,01.760,0 o stopniu etatowym majora (komandora podporucznika)2.144,02.560,0 1.901,02.270,0 1.734,02.071,0 1.586,01.894,0 1.527,01.823,0 1.474,01.760,0 1.442,01.722,0 1.410,01.684,0 o stopniu etatowym kapitana (kapitana marynarki)1.586,01.894,0 1.527,01.823,0 1.474,01.760,0 1.442,01.722,0 1.410,01.684,0 1.340,01.600,0 1.300,01.552,0 1.260,01.505,0 o stopniu etatowym porucznika (porucznika marynarki)1.410,01.684,0 1.340,01.600,0 1.300,01.552,0 1.260,01.505,0 1.230,01.469,0 o stopniu etatowym podporucznika (podporucznika marynarki)1.260,01.505,0 1.230,01.469,0 o stopniu etatowym chorążego1.340,01.600,0 1.300,01.552,0 1.260,01.505,0 1.230,01.469,0 1.190,01.421,0 1.160,01.385,0 1.135,01.355,0 1.110,01.326,0 o stopniu etatowym podoficera1.160,01.385,0 1.135,01.355,0 1.110,01.326,0 1.090,01.302,0 1.070,01.278,0 860,01.027,0 Uwaga: Stawka uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego zależy od zaliczenia tego stanowiska do grupy uposażenia określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia, Załącznik nr 2 GRUPY UPOSAŻENIA ODPOWIEDNIE DLA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO Grupa uposażeniaMiesięcznie w złotych żołnierze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymżołnierze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 123 A6.188,07.389,0 B5.828,06.959,0 U-015.666,06.766,0 U-025.250,06.269,0 U-034.883,05.831,0 U-044.673,05.580,0 U-054.463,05.329,0 U-064.253,05.079,0 U-073.990,04.765,0 U-083.780,04.514,0 U-093.630,04.335,0 U-103.261,03.894,0 U-112.788,03.329,0 U-122.631,03.142,0 U-132.376,02.837,0 U-142.144,02.560,0 U-151.901,02.270,0 U-161.734,02.071,0 U-171.586,01.894,0 U-181.527,01.823,0 U-191.474,01.760,0 U-201.442,01.722,0 U-211.410,01.684,0 U-221.340,01.600,0 U-231.300,01.552,0 U-241.260,01.505,0 U-251.230,01.469,0 U-261.190,01.421,0 U-271.160,01.385,0 U-281.135,01.355,0 U-291.110,01.326,0 U-301.090,01.302,0 U-311.070,01.278,0 U-32860,01.027,0 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 33, poz. 274) Na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 58, poz. 536) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustala się następujące stawki uposażenia według stanowiska służbowego typowe dla stopni wojskowych: 1) Marszałka Polski i generała (admirała) - 4.175,0 zł, 2) generała broni (admirała floty) - 4.060,0 zł, 3) generała dywizji (wiceadmirała) - 3.348,0 zł, 4) generała brygady (kontradmirała) - 2.708,0 zł, 5) pułkownika (komandora) - 1.885,0 zł, 6) podpułkownika (komandora porucznika) - 1.136,0 zł, 7) majora (komandora podporucznika) - 1.056,0 zł, 8) kapitana (kapitana marynarki) - 1.010,0 zł, 9) porucznika (porucznika marynarki) - 903,0 zł, 10) podporucznika (podporucznika marynarki) - 881,0 zł, 11) chorążych - 813,0 zł, 12) podoficerów - 616,0 zł.". § 2. Stawki uposażenia określone w rozporządzeniu przysługują żołnierzom zawodowym od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 26 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości (Dz. U. Nr 35, poz. 296) Na podstawie art. 31 ust. 3 pkt 1 i 2 lit. b ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852, z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości (Dz. U. Nr 237, poz. 2008) załącznik nr 4 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. 1. W przypadku gdy wysokość opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości lub jej raty, uiszczonej przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w wysokości ustalonej zgodnie z dotychczasowym brzmieniem załącznika nr 4 do rozporządzenia, o którym mowa w § 1, jest wyższa niż wysokość opłaty lub raty ustalona zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia, różnicę zalicza się z urzędu na poczet zobowiązań z tytułu opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podmiot, który uiścił opłatę za prawo do wykorzystywania częstotliwości lub jej ratę, może wystąpić z wnioskiem o zwrot różnicy w terminie do 31 marca 2003 r. § 3. Wysokości opłat, określone w tablicy 1 i 5 w załączniku do niniejszego rozporządzenia, stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 lutego 2003 r. (poz. 296) OPŁATY ROCZNE ZA PRAWO DO WYKORZYSTYWANIA CZĘSTOTLIWOŚCI W RADIOFONII I TELEWIZJI I. Radiofonia UKF-FM Opłaty za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości podane są w tablicy 1. Tablica 1 Wysokość zawieszenia anteny h [m]Moc promieniowana P [kW]Opłata w złotych Zakres częstotliwości 66,0-74,0 MHz87,5-108 MHz nadawcy publicznipozostali nadawcynadawcy publicznipozostali nadawcy *) 123456 h ≤ 50P ≤ 0,11.2001.800400600 0,1 < P ≤ 0,52.4003.6008001.200 P > 0,54.8007.2001.6002.400 50 < h ≤ 100P ≤ 0,12.4003.6008001.200 0,1 < P ≤ 16.4009.6002.1003.200 1 < P ≤ 109.60014.4003.2004.800 P > 1014.40021.6004.8007.200 h > 100P ≤ 18.00012.0002.7004.000 1 < P ≤ 1014.00021.0004.7007.000 10 < P ≤ 10021.60032.4007.20010.800 P > 10026.40039.6008.80013.200 *) Użytkownicy wykorzystujący częstotliwości z zakresu 87,5 do 108 MHz do nadawania programów radiofonicznych bez reklam wnoszą opłatę w wysokości połowy opłaty podanej w tablicy 1. Obniżenie opłaty następuje na wniosek użytkownika. II. Radiofonia AM 1. Opłata za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości w zakresie fal długich, niezależnie od mocy wyjściowej nadajnika, wynosi 10.000 zł. 2. Opłaty za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości w zakresie fal średnich, w zależności od mocy wyjściowej nadajnika, są podane w tablicy 2. Tablica 2 Moc nadajnika P[kW]Opłata w złotych 12 P < 1500 1 ≤ P ≤ 501.000 P > 502.000 3. Opłata za prawo do wykorzystywania jednej częstotliwości w zakresie fal krótkich, niezależnie od mocy wyjściowej nadajnika, wynosi 4.000 zł. III. Radiofonia cyfrowa T-DAB 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości w zakresie radiofonii cyfrowej T-DAB są podane w tablicy 3. Tablica 3 Moc promieniowana P[kW]Wysokość zawieszenia anteny h [m]Opłata w złotych 123 P < 1h ≤ 50300 50 < h ≤ 150600 h > 150900 P ≥ 1h ≤ 50600 50 < h < 150900 h ≥ 1501.200 2. Opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości do eksperymentalnego nadawania programów radiofonicznych w systemie EUREKA 147 T-DAB są podane w tablicy 4. Tablica 4 Moc promieniowana P[kW]Wysokość zawieszenia anteny h [m]Opłata w złotych 123 P < 1h ≤ 50150 50 < h ≤ 150300 h > 150450 P ≥ 1h ≤ 50300 50 < h < 150450 h ≥ 150600 IV. Telewizja Opłaty za prawo do wykorzystywania jednego kanału telewizyjnego są podane w tablicy 5. Tablica 5 Wysokość zawieszenia anteny h [m]Moc promieniowana P[kW]Opłata w złotych nadawcy publicznipozostali nadawcy 1234 h ≤ 50P ≤ 0,11.8002.700 0,1 < P ≤ 0,53.6005.400 P > 0,57.20010.800 50 < h ≤ 100P ≤ 0,13.6005.400 0,1 < P ≤ 19.60014.400 1 < P ≤ 1014.40021.600 P > 1021.60032.400 h > 100P ≤ 112.00018.000 1 < P ≤ 1021.00031.500 10 < P ≤ 10032.40048.600 P > 10039.60059.400 V. Telewizja cyfrowa DVB-T 1. Opłaty za prawo do wykorzystywania kanału telewizyjnego są podane w tablicy 6. Tablica 6 Moc promieniowana P[kW]Wysokość zawieszenia anteny h [m]Opłata w złotych 123 P < 1h ≤ 50400 50 < h ≤ 150900 h > 1501.350 P ≥ 1h ≤ 50900 50 < h ≤ 1501.350 h > 1501.800 2. Opłaty za prawo do wykorzystywania kanału telewizyjnego do eksperymentalnego nadawania programów telewizyjnych w systemie DVB-T są podane w tablicy 7. Tablica 7 Moc promieniowana P[kW]Wysokość zawieszenia anteny h [m]Opłata w złotych 123 P < 1h ≤ 50225 50 < h ≤ 150450 h > 150675 P ≥ 1h ≤ 50450 50 < h ≤ 150675 h > 150900 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - łączność, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 i z 2003 r. Nr 19, poz. 165). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie zawartości dodatków paszowych w niektórych mieszankach paszowych uzupełniających (Dz. U. Nr 35, poz. 299) Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350) zarządza się, co następuje: § 1. Maksymalna zawartość: 1) dodatków paszowych z grupy antybiotyków w: a) koncentratach białkowych przeznaczonych dla świń wynosi 2.000 miligramów w 1 kilogramie tego koncentratu, b) mieszankach paszowych uzupełniających, w których skład wchodzą składniki mineralne, zawierających co najmniej 40% popiołu surowego, przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich wynosi 1.000 miligramów w 1 kilogramie tej mieszanki, z zastrzeżeniem lit. c, c) mieszankach paszowych uzupełniających, o których mowa w lit. b, przeznaczonych dla bydła opasowego wynosi 2.000 miligramów w 1 kilogramie tej mieszanki; 2) witaminy D3 w: a) koncentratach białkowych przeznaczonych dla świń wynosi 20.000 jednostek międzynarodowych w 1 kilogramie tego koncentratu, b) mieszankach paszowych uzupełniających, o których mowa w pkt 1 lit. b, przeznaczonych dla zwierząt gospodarskich wynosi 200.000 jednostek międzynarodowych w 1 kilogramie tej mieszanki, c) mieszankach paszowych uzupełniających przeznaczonych do krótkookresowego uzupełniania niedoborów witaminowych u zwierząt wynosi 200.000 jednostek międzynarodowych w 1 kilogramie tej mieszanki. § 2. Przepisy § 1 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 lit. a stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 7 marca 2003 r. w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych produktów stalowych (Dz. U. Nr 40, poz. 342) Na podstawie art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477 i Nr 123, poz. 1352 oraz z 2002 r. Nr 125, poz. 1063, Nr 153, poz. 1271 i Nr 188, poz. 1572) w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustanawia się na okres dwóch lat ostateczny środek ochronny w formie opłaty celnej dodatkowej na przywóz na polski obszar celny niektórych produktów stalowych. 2. Wysokość opłaty celnej dodatkowej ustala się jako iloczyn wartości celnej towaru - określonej zgodnie z przepisami prawa celnego - oraz stawki określonej w procentach w stosunku do tej wartości. 3. Wykaz towarów objętych opłatą celną dodatkową, stawki tej opłaty oraz wielkość przywozu nieobjętego tą opłatą określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 4. Opłaty celnej dodatkowej nie stosuje się w odniesieniu do: 1) towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 2) towarów pochodzących z krajów rozwijających się wymienionych w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 3) towarów pochodzących z Federacji Rosyjskiej, wymienionych w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 5. Do zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia należy dołączyć jeden z dokumentów: 1) certyfikat wystawiony przez producenta, 2) atest wystawiony przez producenta, 3) fakturę z adnotacją dokonaną przez eksportera, 4) inny dokument wydany przez eksportera - potwierdzający tożsamość towaru zgodnie z zapisem ex w rozporządzeniu. § 2. 1. Przywozu, w ramach wielkości nieobjętej opłatą celną dodatkową, dokonuje się na podstawie pozwolenia. 2. Pozwolenie jest ważne do czasu jego wykorzystania lub upływu terminu jego ważności. 3. Ustala się następujące terminy ważności pozwoleń: 1) dla pozwoleń wydawanych na pierwszy okres - do dnia 7 marca 2004 r.; 2) dla pozwoleń wydawanych na drugi okres - do dnia 7 marca 2005 r. § 3. 1. Wnioski o udzielenie pozwoleń składa się w następujących terminach: 1) do dnia 20 marca 2003 r. - na pierwszy okres; 2) od dnia 2 marca 2004 r. do dnia 13 marca 2004 r. - na drugi okres. 2. Ustala się następujące terminy rozpatrywania wniosków, o których mowa w ust. 1: 1) do dnia 31 marca 2003 r. - na pierwszy okres; 2) do dnia 23 marca 2004 r. - na drugi okres. 3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się § 3 ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 226, poz. 1889). § 4. 1. Rozdysponowanie wielkości przywozu nieobjętego opłatą celną dodatkową zostanie dokonane proporcjonalnie do wartości przywozu danego towaru, zrealizowanego przez osobę wnioskującą w okresie odniesienia równym 12 miesiącom poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie pozwolenia. 2. Rozdysponowanie wielkości, o której mowa w ust. 1, dokonane zostanie w podziale na dwa okresy, o których mowa w § 2 ust. 3. 3. Każda ilość przywiezionego w okresie odniesienia towaru, o którym mowa w § 1, w ramach danej grupy towarowej, jest warunkiem uznania za importera tradycyjnego w ramach tej grupy. 4. Kwota gwarantowana dla importerów nietradycyjnych stanowi 15% wielkości przywozu nieobjętego opłatą celną dodatkową, ustanowionej na dany okres. 5. Osoba wnioskująca o udzielenie pozwolenia składa oświadczenie o wartości zrealizowanego przywozu, o którym mowa w ust. 1. Wzór oświadczenia stanowi załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 marca 2003 r. (poz. 342) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH OPŁATĄ CELNĄ DODATKOWĄ, STAWKI TEJ OPŁATY ORAZ WIELKOŚĆ PRZYWOZU NIEOBJĘTEGO TĄ OPŁATĄ Nr produktuNazwa produktuKod PCNOpłata celna dodatkowa (w %)Wielkość przywozu z krajów należących do Światowej Organizacji Handlu nieobjęta opłatą celną dodatkową (w tonach)Wielkość przywozu z krajów nienależących do Światowej Organizacji Handlu nieobjęta opłatą celną dodatkową (w tonach)Opłata celna dodatkowa (w %)Wielkość przywozu z krajów należących do Światowej Organizacji Handlu nieobjęta opłatą celną dodatkową (w tonach)Wielkość przywozu z krajów nienależących do Światowej Organizacji Handlu nieobjęta opłatą celną dodatkową (w tonach) Pierwszy okres 08.03.2003 - 07.03.2004Drugi okres 08.03.2004 - 07.03.2005 (1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)(8)(9) 1Wyroby walcowane na gorąco płaskie o szer. 600 mm i więcej ze stali niestopowej7208 10 00 0, 7208 26 00 0, 7208 27 00 0, 7208 37 10 0, 7208 37 90 0, 7208 38 10 0, 7208 38 90 0, 7208 39 10 0, 7208 39 90 0, 7208 40 10 0, 7208 51 10 0, 7208 51 30 0, 7208 51 50 0, 7208 51 91 0, 7208 51 99 0, 7208 52 10 0, 7208 52 91 0, 7208 52 99 0, 7208 53 90 0, 7208 54 10 09%410.000210.0008%451.000231.000 2Wyroby walcowane na zimno płaskie o szer. 600 mm i więcej ze stali niestopowej7209 16 90 9, 7209 17 90 9, 7209 18 91 9, 7209 26 90 0, 7209 27 90 0, 7209 28 90 010%140.00046.0009%154.00050.600 3Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej powlekane (ocynkowane)7210 30 10 0, 7210 30 90 0, 7210 41 10 0, 7210 41 90 0, 7210 49 10 0, 7210 49 90 0, 7212 30 11 0, 7212 30 19 0, 7212 30 90 010%180.00011.0009%198.00012.100 4Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej powlekane (lakierowane)7210 70 39 0, 7210 70 90 0, 7212 40 91 0, 7212 40 93 0, 7212 40 98 010%194.2501059%213.675115 5Pozostałe pręty walcowane na gorąco ze stali niestopowej7214 10 00 0, 7214 20 00 0, 7214 91 10 0, 7214 99 10 0, 7214 99 31 0, 7214 99 39 0, 7214 99 61 0, 7214 99 69 0, 7214 99 90 010%94.5009.4509%103.95010.395 6Blachy transformatorowe i prądnicowe7225 11 00 0, 7225 19 90 0, 7226 11 10 0, 7226 11 90 0, 7226 19 30 0, 7226 19 90 015%18.9002.83513%20.7903.118 7Rury bez szwu7304 10 10 0, 7304 10 30 0, 7304 10 90 0, 7304 31 91 0, 7304 31 99 0, 7304 39 51 0, 7304 39 91 0, 7304 39 93 0, 7304 59 10 010%44.1007.4559%48.5108.200 8Rury ze szwem o średnicy 406,4 mm i poniżej7306 10 11 0, 7306 10 19 0, 7306 10 90 0, 7306 30 51 0, 7306 30 59 0, 7306 30 78 0, 7306 30 90 010%42.5256.4059%46.7777.045 Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW, O KTÓRYCH MOWA W § 1 UST. 4 ROZPORZĄDZENIA, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH NIE STOSUJE SIĘ OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Kod PCNWyszczególnienie 7208Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na gorąco, nieplaterowane, niepokrywane ani niepowlekane: - Pozostałe, zwinięte, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, trawione: 7208 26 00 0- - O grubości 3 mm lub większej, ale mniejszej niż 4,75 mm ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): ze stali mikrostopowych, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (7): ze stali wielofazowych, ex (8): ze stali martenzytycznych, ex(9): ze stali w gatunkach P245NB, P265NB, P310NB, P 355 NB produkowane wg normy EN 10120, ex(10): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. 7208 27 00 0- - O grubości mniejszej niż 3 mm ex (1): o szerokości powyżej 1.400 mm, ex (2): o grubości poniżej 1,8 mm, ex (3): ze stali mikrostopowych, ex (4): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (5): walcowane termomechanicznie, ex (6): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych, ex(10): ze stali w gatunkach P245NB, P265NB, P310NB, P 355 NB produkowane wg normy EN 10120, ex(11): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. - Pozostałe, zwinięte, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco: 7208 37- - O grubości 4,75 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 10 mm: 7208 37 10 0- - - Przeznaczone do ponownego walcowania ex (1): w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości, ex (2): o szerokości powyżej 1.500 mm. 7208 37 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali mikrostopowych, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych, ex(10): ze stali w gatunkach P245NB, P265NB, P310NB, P 355 NB produkowane wg normy EN 10120, ex(11): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40, ex (12): taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokich częstotliwości oraz rur spiralnie spawanych walcowana na gorąco ze stali niestopowej o grubości 5,0 mm; 5,6 mm; 6,0 mm; 6,3 mm; 6,4 mm; 7,1 mm; 8,0 mm; 8,8 mm; 9,5 mm i 10,0 mm, o szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości, ex(13): taśma ze stali niestopowej o grubości powyżej 6 mm. 7208 38- - O grubości 3 mm lub większej, ale mniejszej niż 4,75 mm: 7208 38 10 0- - - Przeznaczone do ponownego walcowania ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali mikrostopowych, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych. 7208 38 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali mikrostopowych, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych, ex(10): ze stali w gatunkach P245NB, P265NB, P310NB, P 355 NB produkowane wg normy EN 10120, ex(11): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40, ex (12): taśma do zwijania rur zgrzewanych prądami wysokich częstotliwości oraz rur spiralnie spawanych walcowane na gorąco ze stali niestopowej o grubości 3,5 mm; 3,6 mm; 4,0 mm; 4,5 mm, o szerokości od 600 do 1.500 mm i ciężarze kręgu powyżej 10 kg/1 mm szerokości. 7208 39- - O grubości mniejszej niż 3 mm: 7208 39 10 0- - - Przeznaczone do ponownego walcowania ex (1): o szerokości powyżej 1.400 mm, ex (2): w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali mikrostopowych, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych. 7208 39 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.400 mm, ex (2): o grubości poniżej 1,8 mm, ex (3): w kręgach o masie powyżej 8 kg/1 mm szerokości, ex (4): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (5): walcowane termomechanicznie, ex (6): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (7): ze stali mikrostopowych, ex (8): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (9): ze stali wielofazowych, ex (10): ze stali martenzytycznych, ex (11): ze stali w gatunkach P245NB, P265NB, P310NB, P 355 NB produkowane wg normy EN 10120, ex (12): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. 7208 40- Niezwinięte, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco, z wzorami wypukłymi: 7208 40 10 0- - O grubości 2 mm lub większej ex (1): o grubości do 6 mm i szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): ze stali mikrostopowych. - Pozostałe, niezwinięte, nieobrobione więcej niż walcowane na gorąco: 7208 51- - O grubości przekraczającej 10 mm: 7208 51 10 0- - - Walcowane z czterech stron lub w zamkniętej komorze, o szerokości nieprzekracząjącej 1.250 mm ex (1): ze stali mikrostopowych. - - - Pozostałe, o grubości: 7208 51 30 0- - - - Przekraczającej 20 mm ex (1): ze stali w gatunku BS2858 + AMD 1584 wg BS 2858:1957/AMD No.1, ex (2): ze stali w gatunkach 1E1247, 1E0577, 1E1006, ex (3): walcowane termomechanicznie, ex (4): z gatunków stali LRAH40, LRDH40, LREH40, NVA40, NVD40, NVE40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PCA40, PCD40, PCE40, ABAH40, ABDH40, ABEH40. 7208 51 50 0- - - - Przekraczającej 15 mm, ale nieprzekracząjącej 20 mm ex (1): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (2): walcowane termomechanicznie, ex (3): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (4): ze stali mikrostopowych, ex (5): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (6): ze stali wielofazowych, ex (7): ze stali martenzytycznych. - - - - Przekraczającej 10 mm, ale nieprzekracząjącej 15 mm, o szerokości: 7208 51 91 0- - - - - 2.050 mm lub większej ex (1): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (2): walcowane termomechanicznie, ex (3): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (4): ze stali mikrostopowych, ex (5): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (6): ze stali wielofazowych, ex (7): ze stali martenzytycznych. 7208 51 99 0- - - - - Mniejszej niż 2.050 mm ex (1): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (2): walcowane termomechanicznie, ex (3): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (4): ze stali mikrostopowych, ex (5): ze stali ferrytycznao - bainitycznych, ex (6): ze stali wielofazowych, ex (7): ze stali martenzytycznych, ex(8): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40, ex(9): trawione. 7208 52- - Pozostałe, o grubości 4,75 mm lub więcej, ale nieprzekraczającej 10 mm: 7208 52 10 0- - - Walcowane z czterech stron lub w zamkniętej komorze, o szerokości nieprzekraczającej 1.250 mm ex (1): ze stali mikrostopowych. - - - Pozostałe o szerokości: 7208 52 91 0- - - - 2.050 mm lub większej ex (1): o grubości od 6 do 7 mm i szerokości powyżej 2.500mm, ex (2): o grubości poniżej 6 mm, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali mikrostopowych, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych, ex(10): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. 7208 52 99 0- - - - Mniejszej niż 2.050 mm ex (1): o grubości do 6 mm i szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): z gatunków stali: P245NB, P265NB, P310NB, P355NB produkowanych wg normy EN 10120, ex (3): z następujących gatunków stali produkowanych wg wskazanych norm: EU 149 FEE355TM-/-FEE550TM FIAT 52807: FEP11, FEP12, FEP13, FIAT 52812: FEE275, FEE315, FEE355, FEE420, FEE490 UNI7070: FE430C,FE510C EN: S200GD, S250GD, S280GD, S320GD, S350GD, S550GD, DD13, DD14 PS.A. B533108: 1C, 3C, B533316: H20, H34, H40, B533325: R45, STL S533101: B57, B533830: 2MB ex (4): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (5): walcowane termomechanicznie, ex (6): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (7): ze stali mikrostopowych, ex (8): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (9): ze stali wielofazowych, ex (10): ze stali martenzytycznych, ex(11): trawione, ex(12): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. 7208 53- - O grubości 3 mm lub większej, ale mniejszej niż 4,75 mm: 7208 53 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): z gatunków stali: P245NB, P265NB, P310NB, P355NB produkowanych według normy EN 10120, ex (3): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (4): walcowane termomechanicznie, ex (5): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (6): ze stali mikrostopowych, ex (7): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (8): ze stali wielofazowych, ex (9): ze stali martenzytycznych, ex(10): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. 7208 54- - O grubości mniejszej niż 3 mm: 7208 54 10 0- - - O grubości 2 mm lub większej ex (1): o szerokości powyżej 1.400 mm, ex (2): z gatunków stali: P245NB, P265NB, P310NB, P355NB produkowanych według normy EN 10120, ex (3): z następujących gatunków stali produkowanych wg wskazanych norm: FIAT 52807: FEP11, FEP12, FEP13, FIAT 52812: FEE275, FEE315, FEE355, FEE420, FEE490 EN: S200GD, S250GD, S280GD, S320GD, S350GD, S550GD, DD13, DD14 PS.A. B533108: 1C, 3C, B533316: H20, H34, H40, B533325: R45, STL S533101: B57, B533830: 2MB. Renault - (11-04-805):HC, HES, HSES; (11-04-002): HE280M, HE320D, HE320M, HE360D, HE400M, HE450M, ex (4): ze stali dwufazowych dual phase DP, ex (5): walcowane termomechanicznie, ex (6): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (7): ze stali mikrostopowych, ex (8): ze stali ferrytyczno - bainitycznych, ex (9): ze stali wielofazowych, ex (10): ze stali martenzytycznych, ex (11): z gatunków stali LR AH 40, LR DH 40, LR EH 40, NV A40, NV D40, NV E40, GL-A40, GL-D40, GL-E40, PC A40, PC D40, PC E40, AB AH40, AB DH40, AB EH40. 7209Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub większej, walcowane na zimno, nieplaterowane, niepowlekane ani niepokrywane: - Zwinięte nieobrobione więcej niż walcowane na zimno: 7209 16- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm: 7209 16 90- - - Pozostałe: 7209 16 90 9- - - - Pozostałe ex (1): o grubości powyżej 2,5 mm, ex (2): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (3): z gatunków stali DC04EK, DC06EK, ex (4): z następujących gatunków stali produkowanych wg podanych norm: FIAT 52806: FEPO5, FEPO6, FIAT 52814:FEE180BH, FEE220BH, FIAT 52809: DP600, FIAT 52811:FEE355F, FEE420F, FEE490F; EN 10268: H240LA, H280LA, H320LA, H400LA; VW: St05, St06, ZSTE220, ZSTE260, ZSTE300, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420; DIN: St15, ZST180BH, ZSTE220BH, ZSTE260BH, ZSTE260, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420 OPEL: QS1010ZB, QS1010ZC, QS1010ZE, QS1010ZD, QS1010ZM, QS1010ZG, QS1010ZH, QS1010ZK; PS.A., B533106: XC, XE, XES, ZE, ZEB, ZES, B533130: E22, Z22, E26, B533312: E28, E34, E40; RENAULT: E280D, E280M, E320D, E320M, E360D, E360B, E400M, E440E, E440M (11-04-805): XC, XE, ZE, XES, ZES, XSS (11-04-002): XE280D, XE280M, XE320D, XE360D, XE360B, XE360BE2, FFE440D, ex (5): typu bake hardening BH, ex (6): ze stali dwufazowych, ex (7): o podwyższonej wytrzymałości typu interstitial free IF, ex (8): ze stali tłocznych i głębokotłocznych (odpowiedniki gatunków stali DC01-DC06, gatunków stali DX51-DX56, DD13, DD14), ex (9): ze stali TRIP, ex (10): ze stali izotropowych IS, ex(11): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed PA, ex (12): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (13): ze stali mikrostopowych. 7209 17- - O grubości 0,5 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 1 mm: 7209 17 90- - - Pozostałe: 7209 17 90 9- - - - Pozostałe: ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): z następujących gatunków stali produkowanych wg podanych norm: FIAT 52806: FEPO5, FEPO6, FIAT 52814:FEE180BH, FEE220BH, FIAT 52809: DP600, FIAT 52811:FEE355F, FEE420F, FEE490F; EN 10268: H240LA, H280LA, H320LA, H400LA; VW: St05, St06, ZSTE220, ZSTE260, ZSTE300, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420; DIN: St15, ZST180BH, ZSTE220BH, ZSTE260BH, ZSTE260, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420 OPEL:QS1010ZB, QS1010ZC, QS1010ZE, QS1010ZD, QS1010ZM, QS1010ZG, QS1010ZH, QS1010ZK; PS.A., B533106: XC, XE, XES, ZE, ZEB, ZES, B533130: E22, Z22, E26, B533312:- E28, E34, E40; RENAULT: E280D, E280M, E320D, E320M, E360D, E360B, E400M, E440E, E440M (11-04-805): XC, XE, ZE, XES, ZES, XSS (11-04-002): XE280D, XE280M, XE320D, XE360D, XE360B, XE360BE2, FFE440D ex (3): typu bake hardening BH, ex (4): ze stali dwufazowych, ex (5): o podwyższonej wytrzymałości typu interstitial free IF, ex (6): ze stali tłocznych i głębokotłocznych (odpowiedniki gatunków stali DC01-DC06, gatunków stali DX51-DX56, DD13, DD14), ex (7): ze stali TRIP, ex (8): ze stali izotropowych IS, ex (9): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed PA, ex (10): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (11): ze stali mikrostopowych, ex (12): z gatunków stali trudnordzewiejących według normy EN 10155 odpowiadających polskiemu gatunkowi 10H. - Pozostałe, niezwinięte, nieobrobione więcej niż walcowane na zimno: 7209 26- - O grubości przekraczającej 1 mm, ale mniejszej niż 3 mm: 7209 26 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): o grubości powyżej 2,5 mm, ex (3): z następujących gatunków stali produkowanych wg podanych norm: FIAT 52806: FEPO5, FEPO6, FIAT 52814:FEE180BH, FEE220BH, FIAT 52809: DP600, FIAT 52811:FEE355F, FEE420F, FEE490F; EN 10268: H240LA, H280LA, H320LA, H400LA; VW: St05, St06, ZSTE220, ZSTE260, ZSTE300, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420; DIN: St15, ZST180BH, ZSTE220BH, ZSTE260BH, ZSTE260, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420 OPEL:QS1010ZB, QS1010ZC, QS1010ZE, QS1010ZD, QS1010ZM, QS1010ZG, QS1010ZH, QS1010ZK; PS.A., B533106: XC, XE, XES, ZE, ZEB, ZES, B533130: E22, Z22, E26, B533312: E28, E34, E40; RENAULT: E280D, E280M, E320D, E320M, E360D, E360B, E400M, E440E, E440 (11-04-805): XC, XE, ZE, XES, ZES, XSS (11-04-002): XE280D, XE280M, XE320D, XE360D, XE360B, XE360BE2, FFE440D ex (4): typu bake hardening BH, ex (5): ze stali dwufazowych, ex (6): o podwyższonej wytrzymałości typu interstitial free IF, ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych (odpowiedniki gatunków stali DC01-DC06, gatunków stali DX51-DX56, DD13, DD14), ex (8): ze stali TRIP, ex (9): ze stali izotropowych IS, ex (10): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed PA, ex (11): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (12): ze stali mikrostopowych, ex (13): z gatunków stali trudnordzewiejących wg normy EN 10155 odpowiadających polskiemu gatunkowi 10H, ex (14): ze stali w gatunku DCOL600AmO (DP-K38-60 AmO). 7209 27- - O grubości 0,5 mm lub więcej, ale nieprzekraczającej 1 mm: 7209 27 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): z następujących gatunków stali produkowanych wg podanych norm: FIAT 52806: FEPO5, FEPO6, FIAT 52814:FEE180BH, FEE220BH, FIAT 52809: DP600, FIAT 52811:FEE355F, FEE420F, FEE490F; EN 10268: H240LA, H280LA, H320LA, H400LA; VW: St05, St06, ZSTE220, ZSTE260, ZSTE300, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420; DIN: St15, ZST180BH, ZSTE220BH, ZSTE260BH, ZSTE260, ZSTE340, ZSTE380, ZSTE420 OPEL:QS1010ZB, QS1010ZC, QS1010ZE, QS1010ZD, QS1010ZM, QS1010ZG, QS1010ZH, QS1010ZK; PS.A., B533106: XC, XE, XES, ZE, ZEB, ZES, B533130: E22, Z22, E26, B533312:- E28, E34, E40; RENAULT: E280D, E280M, E320D, E320M, E360D, E360B, E400M, E440E, E440M (11-04-805): XC, XE, ZE, XES, ZES, XSS (11-04-002): XE280D, XE280M, XE320D, XE360D, XE360B, XE360BE2, FFE440D, ex (3): typu bake hardening BH, ex (4): ze stali dwufazowych, ex (5): o podwyższonej wytrzymałości typu interstitial free IF, ex (6): ze stali tłocznych i głębokotłocznych (odpowiedniki gatunków stali DC01-DC06, gatunków stali DX51-DX56, DD13, DD14), ex (7): ze stali TRIP, ex (8): ze stali izotropowych IS, ex (9): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed PA, ex (10): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (11): ze stali mikrostopowych, ex (12): z gatunków stali trudnordzewiejących wg normy EN 10155 odpowiadających polskiemu gatunkowi 10H. 7209 28- - O grubości mniejszej niż 0,5 mm: 7209 28 90 0- - - Pozostałe ex (1): o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): typu bake hardening BH, ex (3): ze stali dwufazowych, ex (4): o podwyższonej wytrzymałości typu interstitial free IF, ex (5): ze stali tłocznych i głębokotłocznych (odpowiedniki gatunków stali DC01-DC06, gatunków stali DX51-DX56, DD13, DD14), ex (6): ze stali TRIP, ex (7): ze stali izotropowych IS, ex (8): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed PA, ex (9): ze stali o powierzchni do emaliowania, ex (10): ze stali mikrostopowych, ex (11): z gatunków stali trudnordzewiejących wg normy EN 10155 odpowiadających polskiemu gatunkowi 10H. 7210Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości 600 mm lub więcej, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7210 30- Elektrolitycznie pokrywane lub powlekane cynkiem: 7210 30 10 0- - Nieobrobione więcej niż powierzchniowo lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (włącznie z kwadratem) ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): ze stali typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): z powłoką cynk - nikiel, ex (5): z powłoką żelazo - cynk, ex (6): o grubości powyżej 1,5 mm, szerokości 1.550 mm, ex (7): o grubości równej lub mniejszej niż 0,4 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D, ex (8): ze stali konstrukcyjnych o wytrzymałości Re powyżej 350 MPa, ex (9): ze stali zgodnych z normą PN-EN 10142, PN-EN 10147, PN-EN 10292, PN-EN 10214 pasywowane organicznie warstwą polimerową AFP, ex (10): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gat. DC01 - DC06, ex (11): ze stali interstitial free IF o podwyższonej wytrzymałości (IF HSS), ex (12): ze stali izotropowych (IS), ex (13): ze stali mikrostopowych, ex (14): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (15): ze stali TRIP, ex (16): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: FIAT: (9,52874, 52806) - FEPOI+ZNT*, FEPO2+ZNT*, FEPO4+ZNT*, FEPO5+ZNT, FEPO6+ZNT, (52807)- FEP11+ZNT, FEP12+ZNT, FEP13+ZNT, (52814) - FEE180BH+ZNT, FEE220BH+ZNT, (52809) - DP600+ZNT, (52811)- FEE275F+ZNT, FEE355F+ZNT, FEE420F+ZNT, FEE490F+ZNT, (52812) - FEE355+ZNT, FEE420+ZNT, FEE490+ZNT, EN(10152): DC03+ZE*, DC04+ZE*, DC05+ZE, DC06+ZE, ZSTE260+ZE, ZSTE300+ZE, ZSTE340+ZE, ZSTE380+ZE, ZSTE420+ZE, VW: St03+ZE*, St05+ZE, St06+ZE, St07+ZE, ZSTE220+ZE, ZSTE260+ZE, ZSTE300+ZE, DIN: ST12+ZE*, RRST12+ZE*, ST14+ZE* ST15+ZE, ZSTE180BH+ZE, ZSTE220BH+ZE, ZSTE260BH+ZE, ZSTE260+ZE, ZSTE340+ZE, ZSTE380+ZE, ZSTE240+ZE, OPEL: QS1010ZB+ZN, QS1010ZC+ZN, QS1010ZE+ZN, QS1010ZD+ZN, QS1010ZM+ZN, QS1010ZG+ZN, QS1010ZH+ZN, QS1010ZK+ZN, PS.A.: (B533106, B533210) - XCY, XCZ, XCM, XCN, XEY, XEZ, XEM, XEN, XSY, XSZ,XSM, XSN, ZEY, ZEZ, ZEM, ZEN, ZBY, ZBZ, ZBM, ZBN, ZSY, ZSZ, ZSM, ZSN, (B533108)- 3CY, 3CZ (B533130) - 22Y, 22Z, 22M, 22N, Z2Y, Z2Z, Z2M, Z2N, 26Y, 26M, 26N, (B533312) - 28Y, 28Z, 28M, 28N, 34Y, 34Z, 34M, 34N, 40Y, 40Z, 40M, 40N, Renault: (11-04-805) - XES, XE280P, * dla blach o grubości pow. 1,5 mm, szerokości pow. 1.550 mm. 7210 30 90 0- - Pozostałe ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): ze stali typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): z powłoką cynk - nikiel, ex (5): z powłoką żelazo - cynk, ex (6): ze stali z powłoką cynkowo-aluminiową zgodnie z normą PN- EN 10214, PN-EN 10292, ex (7): o grubości powyżej 1,5 mm, szerokości 1.550 mm, ex (8): o grubości równej lub mniejszej niż 0,4 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D, ex (9): ze stali tłocznych w gatunkach DC01 do DC04, ex (10): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: SEW 094: ZSTE220BH+ZEW75 75A FIAT: (9,52874, 52806) - FEPOI+ZNT*, FEPO2+ZNT*, FEPO4+ZNT*, FEPO5+ZNT, FEPO6+ZNT, (52807)- FEP11+ZNT, FEP12+ZNT, FEP13+ZNT, (52814) - FEE180BH+ZNT, FEE220BH+ZNT, (52809) - DP600+ZNT, (52811)- FEE275F+ZNT, FEE355F+ZNT, FEE420F+ZNT, FEE490F+ZNT, (52812) - FEE355+ZNT, FEE420+ZNT, FEE490+ZNT, EN(10152): DC03+ZE*, DC04+ZE*, DC05+ZE, DC06+ZE, ZSTE260+ZE, ZSTE300+ZE, ZSTE340+ZE, ZSTE380+ZE, ZSTE420+ZE, VW: St03+ZE*, St05+ZE, St06+ZE, St07+ZE, ZSTE220+ZE, ZSTE260+ZE, ZSTE300+ZE, DIN: ST12+ZE*, RRST12+ZE*, ST14+ZE* ST15+ZE, ZSTE180BH+ZE, ZSTE220BH+ZE, ZSTE260BH+ZE, ZSTE260+ZE, ZSTE340+ZE, ZSTE380+ZE, ZSTE240+ZE, OPEL: QS1010ZB+ZN, QS1010ZC+ZN, QS1010ZE+ZN, QS1010ZD+ZN, QS1010ZM+ZN, QS1010ZG+ZN, QS1010ZH+ZN, QS1010ZK+ZN, PS.A.: (B533106, B533210) - XCY, XCZ, XCM, XCN, XEY, XEZ, XEM, XEN, XSY, XSZ,XSM, XSN, ZEY, ZEZ, ZEM, ZEN, ZBY, ZBZ, ZBM, ZBN, ZSY, ZSZ, ZSM, ZSN, (B533108)- 3CY, 3CZ (B533130) - 22Y, 22Z, 22M, 22N, Z2Y, Z2Z, Z2M, Z2N, 26Y, 26M, 26N, (B533312) - 28Y, 28Z, 28M, 28N, 34Y, 34Z, 34M, 34N, 40Y, 40Z, 40M, 40N EN10147: S350GD+Z275, EN 10142:DX51D+Z275 * dla blach o grubości pow. 1,5 mm, szerokości pow. 1.550 mm. - W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: 7210 41- - Faliste: 7210 41 10 0- - - Nieobrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (włącznie z kwadratem) ex (1): o grubości równej lub mniejszej niż 0,4 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D. 7210 41 90 0- - - Pozostałe ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): ze stali typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): z powłoką cynk - nikiel, ex (5): z powłoką żelazo - cynk, ex (6): o grubości powyżej 1,5 mm, szerokości powyżej 1.550 mm, ex (7): o grubości równej lub mniejszej niż 0,4 mm, o szerokości powyżej 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D. 7210 49- - Pozostałe: 7210 49 10 0- - - Nieobrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (włącznie z kwadratem) ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): ze stali typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): o grubości powyżej 1,5 mm, szerokości 1.550 mm, ex (5): o grubości równej lub mniejszej niż 0,4 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D, ex (6): z powłoką stopu żelazo-cynk zwykłej jakości (powłoka R wg EN 10142), gatunek DX51 do DX54, ex (7): z powłoką cynkowo - aluminiową, ex (8): z powłoką cynk - nikiel, ex (9): pokryte czystym cynkiem o jakości powierzchni MC i z powłoką cynk-żelazo o jakości powierzchni RC, ex (10): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 - DC06, DX53, DX54, DX56, DD13, DD14, ex (11): ze stali interstitial free IF o podwyższonej wytrzymałości (IF HSS), ex (12): ze stali izotropowych (IS), ex (13): ze stali mikrostopowych, ex (14): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (15): ze stali TRIP, ex (16): w kręgach o masie powyżej 15 ton, ex (17): o grubości 1,25 - 3,50 mm i grubości cynku powyżej 600 g/m2 w gatunkach FePO2GZ600MA według normy EN 10142, DX51D(St02)Z600MA, ex (18): o grubości powyżej 2,5 mm i grubości cynku 275 g/m2 w gatunkach według normy EN 10143 - wyższe niż DX53, PN-EN 10147 - gatunki powyżej S320, ex (19): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: EN10142, EN152, SEW093, SEW094: DX51D+Z600, DX52D+Z100NAO, DX53D+ZF100RBO, DX53D+Z100MB, DX54D/DX56D+Z100MB, ZSTE220P+Z100MB, ZSTE220P+Z140MB, ZSTE260P+Z100MB, DC04+Z(WSS-M1P94A-55G/55A-HD C, H420LAD+Z100MB, H300BD+Z100 FIAT: (9.52873, 52806) - FEPOI+ZNT/F, FEPO2+ZNT/F, FEPO4+ZNT/F, FEPO5+ZNT/F, FEPO6+ZNT/F, (52807)- FEP11+ZNT/F, FEP12+ZNT/F, FEP13+ZNT/F, (52814) - FEE180BH+ZNT/F, FEE220BH+ZNT/F, (52809) - DP600+ZNT/F, (52811)- FEE355F+ZNT/F, FEE420F+ZNT/F, FEE490F+ZNT/F, (52812) - FEE355+ZNT/F, FEE420+ZNT/F, FEE490+ZNT/F EN(10142): DX51D+(Z,ZF,ZA), DX53D+(Z,ZF,ZA), DX54D+(Z,ZF,ZA), DX56D+(Z,ZF,ZA), H180BD+(Z,ZF), H220BD+(Z,ZF), H260BD+(Z,ZF), H300BD+(Z,ZF), H260LAD+(Z,ZF), H300LAD+(Z,ZF), H340LAD+(Z,ZF), H380LAD+(Z,ZF), H420LAD+(Z,ZF), VW: (50111) -St03+(Z,ZF), St05+(Z,ZE), St06+(Z,ZE), St07+(Z,ZE), ZSTE220+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE300+(Z,ZF), DIN(DIN-EN10142):DX51D+(Z,ZF), DX53D+(Z,ZF), DX54D+(Z,ZF), DX56D+(Z,ZF), ZSTE180BH+(Z,ZF), ZSTE220BH+(Z,ZF), ZSTE260BH+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE340+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE420+(Z,ZF) OPEL:QS1010ZB+Z, QS1010ZC+Z, QS1010ZE+Z, QS1010ZD+Z, QS1010ZM+Z, QS1010ZG+Z, QS1010ZH+Z, QS1010ZK+Z, PS.A.: (B533220, B533106) - XCD, XCG, XCL, XCK,XED, XEG, XEL, XEK, XSD, XSG, XSL, XSK, ZEG, ZBG, ZSG, (B533112) XFG, (B533108)-ICD, ICG, ICL, ICK, 3CD, 3CG, 3CL, 3CK (533130)-22D, 22G, Z2D, Z2G, 26D, 26G, 26L, 26K (B533312)-28D, 28G, 28L, 28K, 34D, 34G, 34L, 34K, 40D, 40G, 40L, 40K, (B533316)-H2G, H3G, H3L, H4D, H4G, (B533325)-R4G Renault: (11-04-805) - HC, HES, HSES, HE280M, HE360D, HE450M, XC, XE, XES, XSES, XE280D, XE280P, XE320D, ZES, ZE220P, ZE235P 11-04-002, 02-03-402, 11-00-216, 11-04-804, 11-04-809D, 11-04-810, ll-04-821SeS HE280M, XE280D, XE280P, XE340D, XE360D, XE360B, XE320D. 7210 49 90 0- - - Pozostałe ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): o grubości równej lub mniejszej niż: 0,40 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 50-600 g/m2 w gatunku DX51D, ex (5): perforowane, ex (6): w kręgach o masie powyżej 15 ton, ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 - DC06, DX51, DX52, DX53, DX54 i DX56, DD13 i DD14, ex (8): z powłoką cynkowo - aluminiową, ex (9): z powłoką cynk-żelazo, ex (10): czystym cynkiem o jakości powierzchni MC i z powłoką cynk-żelazo o jakości powierzchni RC, ex (11): o grubości powyżej 1,5 mm, szerokości 1.550 mm, ex (12): ze stali interstitial free IF o podwyższonej wytrzymałości (IF HSS), ex (13): ze stali izotropowych (IS), ex(14): blachy o grubości 2,5 mm w gatunku DX320GD+Z275 MAC, ex (15): ze stali mikrostopowych, ex (16): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (17): ze stali TRIP, ex (18): ocynkowane bez tzw. widocznego kwiatu, ex (19): o szerokości powyżej 1.500 mm, o grubości cynku powyżej 600 g/m2, ex (20): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: FIAT: (9.52873, 52806) - FEPOI+ZNT/F, FEPO2+ZNT/F, FEPO4+ZNT/F, FEPO5+ZNT/F, FEPO6+ZNT/F, (52807)- FEP11+ZNT/F, FEP12+ZNT/F, FEP13+ZNT/F, (52814) - FEE180BH+ZNT/F, FEE220BH+ZNT/F, (52809) - DP600+ZNT/F, (52811)- FEE355F+ZNT/F, FEE420F+ZNT/F, FEE490F+ZNT/F, (52812) - FEE355+ZNT/F, FEE420+ZNT/F, FEE490+ZNT/F EN(10142): DX51D+(Z,ZF,ZA), DX53D+(Z,ZF,ZA), DX54D+(Z,ZF,ZA), DX56D+(Z,ZF,ZA), H180BD+(Z,ZF), H220BD+(Z,ZF), H260BD+(Z,ZF), H300BD+(Z,ZF), H260LAD+(Z,ZF), H300LAD+(Z,ZF), H340LAD+(Z,ZF), H380LAD+(Z,ZF), H420LAD+(Z,ZF), VW: (50111) -St03+(Z,ZF), St05+(Z,ZE), St06+(Z,ZE), St07+(Z,ZE), ZSTE220+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE300+(Z,ZF), DIN(DIN-EN10142): DX51D+(Z,ZF), DX53D+(Z,ZF), DX54D+(Z,ZF), DX56D+(Z,ZF), DX54D+Z140MBCO, ZSTE180BH+(Z,ZF), ZSTE220BH+(Z,ZF), ZSTE260BH+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE340+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF),ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE420+(Z,ZF) OPEL: QS1010ZB+Z, QS1010ZC+Z, QS1010ZE+Z, QS1010ZD+Z, QS1010ZM+Z, QS1010ZG+Z, QS1010ZH+Z, QS1010ZK+Z, PS.A.: (B533220, B533106) - XCD, XCG, XCL, XCK, XED, XEG, XEL, XEK, XSD, XSG, XSL, XSK, ZEG, ZBG, ZSG, (B533112) XFG, (B533108)-ICD, ICG, ICL, ICK, 3CD, 3CG, 3CL, 3CK (533130)-22D, 22G, Z2D, Z2G, 26D, 26G, 26L, 26K (B533312)-28D, 28G, 28L, 28K, 34D, 34G, 34L, 34K, 40D, 40G, 40L, 40K, (B533316)-H2G, H3G, H3L, H4D, H4G, (B533325)-R4G Renault: (11-04-805) - HC, HES, HSES, HE280M, HE360D, HE450M, XC, XE, XES, XSES, XE280D, XE280P, XE320D, ZES, ZE220P,ZE235P (11-04-002), (02-03-402), 11-00-216, 11-04-804, 11-04- 809D, 11-04-810, 11-04-821SeS HE280M, XE280D,XE280P, XE340D, XE360D, XE360B, XE320D. 7210 70- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi: - - Nieobrobione więcej niż powierzchniowo, lub jedynie pocięte w kształty inne niż prostokątne (włącznie z kwadratem): 7210 70 39 0- - - Pozostałe ex (1): w kręgach o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): o grubości równej 0,4 mm i poniżej, ex (3): o grubości powyżej 2 mm, ex (4): z powłoką poliuretanową, ex (5): pokryte warstwą kolaminatu, ex (6): ze stali typu bake hardening (BH), ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 do DC06 i wyższe, DX51 do DX56, DD13 i DD14, ex (8): ze stali dwufazowych dual phase (DP), ex (9): ze stali TRIP, ex (10): ze stali o zwiększonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (11): ze stali typu interstitial free (IF), ex (12): ze stali mikrostopowych, ex (13): o grubościach 0,5 i 0,6 mm, szerokości powyżej 600 mm, grubości powłoki 30 μm, powłoka poliester-poliuretan, gatunki SUB 180, SUB 250, SUB 350, ex (14): ze stali w gatunkach DX53D + Z100MC, ex(15): o grubości 0,4 - 0,7 mm pokryte powłoką cynkowo- aluminiową, a następnie powlekane PVC typu HPS 200 według patentu firmy Corus. 7210 70 90 0- - Pozostałe ex (1): w kręgach o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): o grubości równej 0,4 mm i poniżej, ex (3): o grubości powyżej 2 mm, ex (4): z powłoką poliuretanową, ex (5): pokryte warstwą kolaminatu, ex (6): ze stali typu bake hardening (BH), ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 do DC06 i wyższe, DX51 do DX56, DX51D, DD13 i DD14, ex (8): ze stali dwufazowych dual phase (DP), ex (9): ze stali TRIP, ex (10): ze stali o zwiększonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (11): ze stali interstitial free (IF), ex (12): ze stali mikrostopowych, ex (13): o grubościach 1,32-4,2 mm, powlekanych warstwą polimerową o grubości min. 250 μm zgodnie z AASHTO M218-87; AASHTO M-246, ASTM A742 o nazwie TRENCHCOAT, kod 04691. 7212Wyroby walcowane płaskie z żeliwa lub ze stali niestopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, platerowane, powlekane lub pokrywane: 7212 30- W inny sposób powlekane lub pokrywane cynkiem: - - O szerokości przekraczającej 500 mm: 7212 30 11 0- - - Nieobrobione więcej niż powierzchniowo ex (1): ze stali dwufazowych dual phase ocynkowane, ex (2): typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): ocynkowane ogniowo o grubości powyżej 1,5 mm wg EN 10142, ex (5): o grubości równej lub mniejszej niż 0,40 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D, ex (6): z pokryciem cynk-żelazo o wytrzymałości Rm min powyżej 270 MPa (wg normy EN-10142), ex (7): z powłoką cynkowo - aluminiową, ex (8): pokryte czystym cynkiem o jakości powierzchni MC i z powłoką cynk-żelazo o jakości powierzchni RC, ex (9): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 - DC04, DX53, DX54, DX56, DD13, DD14, ex (10): ze stali interstitial free IF o podwyższonej wytrzymałości (IF HSS), ex (11): ze stali izotropowych (IS), ex (12): ze stali mikrostopowych, ex (13): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (14): ze stali TRIP, ex (15): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: FIAT: (9.52873, 52806) - FEPOI+ZNT/F, FEPO2+ZNT/F, FEPO4+ZNT/F, FEPO5+ZNT/F, FEPO6+ZNT/F, (52807)- FEP11+ZNT/F, FEP12+ZNT/F, FEP13+ZNT/F, (52814) - FEE180BH+ZNT/F, FEE220BH+ZNT/F, (52809) - DP600+ZNT/F, (52811)- FEE355F+ZNT/F, FEE420F+ZNT/F, FEE490F+ZNT/F, (52812) - FEE355+ZNT/F, FEE420+ZNT/F, FEE490+ZNT/F EN(10142): DX51D+(Z,ZF,ZA), DX53D+(Z,ZF,ZA), DX54D+(Z,ZF,ZA), DX56D+(Z,ZF,ZA), H180BD+(Z,ZF),H220BD+(Z,ZF), H260BD+(Z,ZF), H300BD+(Z,ZF), H260LAD+(Z,ZF), H300LAD+(Z,ZF), H340LAD+(Z,ZF), H380LAD+(Z,ZF), H420LAD+(Z,ZF), VW: (50111) -St03+(Z,ZF), St05+(Z,ZE), St06+(Z,ZE), St07+(Z,ZE), ZSTE220+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE300+(Z,ZF), DIN(DIN-EN10142): DX51D+(Z,ZF), DX53D+(Z,ZF), DX54D+(Z,ZF), DX56D+(Z,ZF), ZSTE180BH+(Z,ZF), ZSTE220BH+(Z,ZF), ZSTE260BH+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE340+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF),ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE420+(Z,ZF) OPEL:QS1010ZB+Z, QS1010ZC+Z, QS1010ZE+Z, QS1010ZD+Z, QS1010ZM+Z, QS1010ZG+Z, QS1010ZH+Z, QS1010ZK+Z, PS.A.: (B533220, B533106) - XCD, XCG, XCL, XCK,XED, XEG, XEL, XEK, XSD, XSG, XSL, XSK, ZEG, ZBG, ZSG, (B533112) XFG, (B533108)-ICD, ICG, ICL, ICK, 3CD, 3CG, 3CL, 3CK (533130)-22D, 22G, Z2D, Z2G, 26D, 26G, 26L, 26K (B533312)-28D, 28G,28L, 28K, 34D, 34G, 34L, 34K, 40D, 40G, 40L, 40K, (B533316)- H2G, H3G, H3L, H4D, H4G, (B533325)-R4G Renault: (11-04-805) - HC, HES, HSES, HE280M, HE360D, HE450M, XC, XE, XES, XSES, XE280D, XE280P, XE320D, ZES, ZE220P, ZE235P (11-04-002), (02-03-402), 11-00-216, 11-04-804, 11-04- 809D, 11-04-810, ll-04-821SeS HE280M, XE280D,XE280P, XE340D, XE360D, XE360B, XE320D. 7212 30 19 0- - - Pozostałe ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): o grubości równej lub mniejszej niż 0,40 mm, o szerokości 1.500 mm, o grubości cynku 100-275 g/m2 w gatunku DX51D, ex (5): perforowane, ex (6): z powłoką cynkowo - aluminiową, ex (7): pokryte czystym cynkiem o jakości pow. MC i z powłoką cynk-żelazo o jakości pow. RC, ex (8): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 - DC06, DX53, DX54, DX56, DD13, DD14, ex (9): ze stali typu interstitial free IF o podwyższonej wytrzymałości (IF HSS), ex (10): ze stali izotropowych (IS), ex (11): ze stali mikrostopowych, ex (12): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (13): ze stali TRIP, ex (14): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: EN10142, EN10143: DX54D+Z140MB, DX54D//DXD56D+Z100MB, ZSTE220P+ZF100, DP600(V1460-53//D600DL/DPK34/60) FIAT: (9.52873, 52806) - FEPOI+ZNT/F, FEPO2+ZNT/F, FEPO4+ZNT/F, FEPO5+ZNT/F, FEPO6+ZNT/F, (52807)- FEP11+ZNT/F, FEP12+ZNT/F, FEP13+ZNT/F, (52814) - FEE180BH+ZNT/F, FEE220BH+ZNT/F, (52809) - DP600+ZNT/F, (52811)- FEE355F+ZNT/F, FEE420F+ZNT/F, FEE490F+ZNT/F, (52812) - FEE355+ZNT/F, FEE420+ZNT/F, FEE490+ZNT/F EN(10142): DX51D+(Z,ZF,ZA), DX53D+(Z,ZF,ZA), DX54D+(Z,ZF,ZA), DX56D+(Z,ZF,ZA), H180BD+(Z,ZF), H220BD+(Z,ZF), H260BD+(Z,ZF), H300BD+(Z,ZF), H260LAD+(Z,ZF), H300LAD+(Z,ZF), H340LAD+(Z,ZF), H380LAD+(Z,ZF), H420LAD+(Z,ZF), VW: (50111) -St03+(Z,ZF), St05+(Z,ZE), St06+(Z,ZE), St07+(Z,ZE), ZSTE220+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE300+(Z,ZF), DIN(DIN-EN10142): DX51D+(Z,ZF), DX52D+(Z,ZF), DX53D+(Z,ZF), DX54D+(Z,ZF), DX56D+(Z,ZF), ZSTE180BH+(Z,ZF), ZSTE220BH+(Z,ZF), ZSTE260BH+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE340+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE420+(Z,ZF) OPEL: QS1010ZB+Z, QS1010ZC+Z, QS1010ZE+Z, QS1010ZD+Z, QS1010ZM+Z, QS1010ZG+Z, QS1010ZH+Z, QS1010ZK+Z, PS.A.: (B533220, B533106) - XCD, XCG, XCL, XCK, XED, XEG, XEL, XEK, XSD, XSG, XSL, XSK, ZEG, ZBG, ZSG, (B533112) XFG, (B533108)-ICD, ICG, ICL, ICK, 3CD, 3CG, 3CL, 3CK (533130)-22D, 22G, Z2D, Z2G, 26D, 26G, 26L, 26K, (B533312)-28D, 28G, 28L, 28K, 34D, 34G, 34L, 34K, 40D, 40G, 40L, 40K, (B533316)-H2G, H3G, H3L, H4D, H4G, (B533325)-R4G Renault: (11-04-805) - HC, HES, HSES, HE280M, HE360D, HE450M, XC, XE, XES, XSES, XE280D, XE280P, XE320D, ZES, ZE220P,ZE235P 11-04-002, 02-03-402, 11-00-216, 11-04-804, 11-04-809D, 11-04-810, 11-04-821SeS HE280M, XE280D, XE280P, XE340D, XE360D, XE360B, XE320D. 7212 30 90 0- - O szerokości nieprzekraczającej 500 mm ex (1): ze stali dwufazowych dual phase (DP) ocynkowane, ex (2): typu bake hardening BH ocynkowane, ex (3): o podwyższonej wytrzymałości powyżej 340 MPa ocynkowane, ex (4): o grubości równej lub mniejszej niż 0,40 mm, o szerokości 99 mm, o grubości cynku 100-150 μm w gatunku DX51, ex (5): z powłoką cynkowo - aluminiową, ex (6): ocynkowane o jakości powierzchni MC, ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 - DC06, DX53, DX54, DX56, DD13, DD14, ex (8): ze stali typu interstitial free IF o podwyższonej wytrzymałości (IF HSS), ex (9): ze stali izotropowych (IS), ex (10): ze stali mikrostopowych, ex (11): ze stali o podwyższonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (12): ze stali TRIP, ex (13): perforowane, ex (14): z powłoką cynk-żelazo, ex (15): z powłoką cynk-nikiel, ex (16): z następujących gatunków stali produkowanych według podanych norm: EN10142, EN10143, EN10268, SEW093, SEW094: DX52D+Z100MB, DX51D+Z600, DX52D+ZF100RBO, DX52D60A60A HD, DX52D+Z140MB, DX52D+Z140A, DX52D+Z140(V159-32-Z140), DX53D+Z140MBO, DX53D+ZF100RBO, DX53D+ZF140MB, DXD53D+ZF120- 140RBO, DXD53D+Z100MB, DXD53D60A60A HD, DX53D+ZF120RBO, DX53D+Z120MB, DX54D+ ZF100RBO, DX54D-Z140MB, DX54D+Z100MB, DX54D+ZF100MB, DX56D+ZF100RBO, DX56D+Z140MB, ZSTE220P+Z100MB, ZSTE260P+Z140, ZSTE260+Z60G/60G-HD C, ZSTE300+Z60G/60G-HD C, ZSTE340+Z100MB, ZSTE340NGW, BK, GK, ZSTE350+Z150MB, DC04+Z60G/60A-HD C FIAT: (9.52873, 52806) - FEPOI+ZNT/F, FEPO2+ZNT/F, FEPO4+ZNT/F, FEPO5+ZNT/F, FEPO6+ZNT/F, (52807)- FEP11+ZNT/F, FEP12+ZNT/F, FEP13+ZNT/F, (52814) - FEE180BH+ZNT/F, FEE220BH+ZNT/F, (52809) - DP600+ZNT/F, (52811)- FEE355F+ZNT/F, FEE420F+ZNT/F, FEE490F+ZNT/F, (52812)- FEE355+ZNT/F, FEE420+ZNT/F, FEE490+ZNT/F EN(10142): DX51D+(Z,ZF,ZA), DX53D+(Z,ZF,ZA), DX54D+(Z,ZF,ZA), DX56D+(Z,ZF,ZA), H180BD+(Z,ZF), H220BD+(Z,ZF), H260BD+(Z,ZF), H300BD+(Z,ZF), H260LAD+(Z,ZF), H300LAD+(Z,ZF), H340LAD+(Z,ZF), H380LAD+(Z,ZF), H420LAD+(Z,ZF), VW: (50111) -St03+(Z,ZF), St05+(Z,ZE), St06+(Z,ZE), St07+(Z,ZE), ZSTE220+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE300+(Z,ZF), DIN(DIN-EN10142): DX51D+(Z,ZF), DX53D+(Z,ZF), DX54D+ (Z,ZF), DX56D+(Z,ZF), ZSTE180BH+(Z,ZF), ZSTE220BH+(Z,ZF), ZSTE260BH+(Z,ZF), ZSTE260+(Z,ZF), ZSTE340+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE380+(Z,ZF), ZSTE420+(Z,ZF) OPEL-QS1010ZB+Z, QS1010ZC+Z, QS1010ZE+Z, QS1010ZD+Z, QS1010ZM+Z, QS1010ZG+Z, QS1010ZH+Z, QS1010ZK+Z, PS.A.: (B533220, B533106)- XCD, XCG, XCL, XCK,XED, XEG, XEL, XEK, XSD, XSG, XSL, XSK, ZEG, ZBG, ZSG, (B533112) XFG, (B533108)-ICD, ICG, ICL, ICK, 3CD, 3CG, 3CL, 3CK (533130)-22D, 22G, Z2D, Z2G, 26D, 26G, 26L, 26K (B533312)-28D, 28G,28L, 28K, 34D, 34G, 34L, 34K, 40D, 40G, 40L, 40K, (B533316)-H2G, H3G, H3L, H4D, H4G, (B533325)-R4G Renault: (11-04-805) - HC, HES, HSES, HE280M, HE360D, HE450M, XC, XE, XES, XSES, XE280D, XE280P, XE320D, ZES, ZE220P, ZE235P 11-04-002, 02-03-402, 11-00-216, 11-04-804, 11-04-809D, 11-04-810, 11-04-821SeS HE280M, XE280D,XE280P, XE340D, XE360D, XE360B, XE320D. 7212 40- Malowane, lakierowane lub powlekane tworzywami sztucznymi: - - Pozostałe: - - - O szerokości przekraczającej 500 mm: 7212 40 91 0- - - - Nieobrobione więcej niż powierzchniowo ex (1): w kręgach o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): o grubości równej 0,4 mm i poniżej, ex (3): o grubości powyżej 2 mm, ex (4): z powłoką poliuretanową, ex (5): pokryte warstwą kolaminatu, ex (6): ze stali typu bake hardening (BH), ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 do DC06 i wyższe, DX51 do DX56, DD13 i DD14, ex (8): ze stali dwufazowych dual phase (DP), ex (9): ze stali TRIP, ex (10): ze stali o zwiększonej zawartości fosforu phosphor alloyed(PA), ex (11): ze stali interstitial free (IF), ex (12): ze stali mikrostopowych. 7212 40 93 0- - - - Pozostałe ex (1): w kręgach o szerokości powyżej 1.500 mm, ex (2): o grubości równej 0,4 mm i poniżej, ex (3): o grubości powyżej 2 mm, ex (4): z powłoką poliuretanową, ex (5): pokryte warstwą kolaminatu, ex (6): ze stali typu bake hardening (BH), ex (7): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 do DC06 i wyższe, DX51 do DX56, DD13 i DD14, ex (8): ze stali dwufazowych dual phase (DP), ex (9): ze stali TRIP, ex (10): ze stali o zwiększonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (11): ze stali interstitial free (IF), ex (12): ze stali mikrostopowych, ex (13): o grubościach 1,32-4,2 mm, powlekanych warstwą polimerową o grubości min. 250 μm zgodnie z AASHTO M218-87; AASHTO M-246, ASTM A742 o nazwie TRENCHCOAT, kod 04691. - - - O szerokości nieprzekraczającej 500 mm: 7212 40 98 0- - - - Pozostałe ex (1): o grubości równej 0,4 mm i poniżej, ex (2): o grubości powyżej 2 mm, ex (3): z powłoką poliuretanową, ex (4): pokryte warstwą kolaminatu, ex (5): ze stali typu bake hardening (BH), ex (6): ze stali tłocznych i głębokotłocznych w gatunkach DC01 do DC06 i wyższe, DX51 do DX56, DD13 i DD14, ex (7): ze stali dwufazowych dual phase (DP), ex (8): ze stali TRIP, ex (9): ze stali o zwiększonej zawartości fosforu phosphor alloyed (PA), ex (10): ze stali interstitial free (IF), ex (11): ze stali mikrostopowych, ex (12): w gatunku DX51D z powłoką cynkową obustronną o masie dla dwóch stron powyżej 100 g/m2, powlekane lakierem poliestrowym o grubości 25 μm (wierzchnia strona) i 10 μm (spodnia strona) oraz folią PCV o grubości 100 μm o wymiarach 0,45x56,6 mm; 0,45x82 mm; 0,6x108,8 mm; 06x253 mm, ex (13): taśmy opakunkowe wg normy EN 10025, wykonane z gatunków RST 50-2/36 Mn5, RST 37-2, STW-22, powlekane lakierem organicznym lub lakierem wodnym. 7214Pozostałe sztaby i pręty z żeliwa lub ze stali niestopowej, nieobrobione więcej niż kute, walcowane na gorąco, ciągnione na gorąco lub wyciskane na gorąco, ale z włączeniem tych, które po walcowaniu zostały skręcone: - Pozostałe: 7214 99- - Pozostałe: - - - Zawierające mniej niż 0,25% masy węgla: - - - - Pozostałe, o kołowym przekroju poprzecznym, którego średnica wynosi: 7214 99 31 0- - - - - 80 mm lub więcej ex (1): okrągłe walcowane na gorąco ze stali niestopowej o średnicy powyżej 250 mm. - - - Zawierające 0,25% masy węgla lub więcej, ale mniej niż 0,6%: - - - - O przekroju poprzecznym w kształcie koła, którego średnica wynosi: 7214 99 61 0- - - - - 80 mm lub więcej ex (1): okrągłe walcowane na gorąco ze stali niestopowej zawierającej w masie 0,25%-0,6% C, o średnicy powyżej 250 mm. 7214 99 69 0- - - - - Mniej niż 80 mm ex (1): pręty ze stali wg normy SAE 1050E, SAE 1050M. 7225Wyroby walcowane płaskie z innej stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7225 11 00 0- - O ziarnach zorientowanych ex (1): w gatunkach 30R122 o grubości 0,3 mm i szerokości powyżej 930 mm, ex (2): w gatunkach: (ORSI -) 075-23; 080-23 (ORSI H-) 085-23 L; 090-23 L; 095-23; 100-23; 090-27 L; 095-27 L; 097-27; 103-27; 100-30; 105-30; 111-30, ex (3): laserowane. 7225 19- - Pozostałe: 7225 19 90 0- - - Walcowane na zimno ex (1): w gat. 23ZDKH, 27ZDKH, 30MOH o szerokości 1.000 mm lub mniej, ex (2): w gatunkach: 250-65 TF, 250-100 TF 183, 400-100 TF 180, 600-50 AP, M 250-50 A, M 270-50 A, M 290-50 A, M 800-100 A, M900-100 A, M 940-100 A, M 1300-100 A, HF 20, NO 20, ex (3): laserowane, ex(4): w gatunku M310-50A według normy 10106 o szerokości 1.200 mm lub mniej, ex(5): w gatunku M330-50A według normy 10106 o szerokości od 1.050 do 1.200 mm, ex(6): w gatunku M350-50A według normy 10106 o szerokości od 1.050 do 1.200 mm. 7226Wyroby walcowane płaskie z pozostałej stali stopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm: - Ze stali krzemowej elektrotechnicznej: 7226 11- - O ziarnach zorientowanych: 7226 11 10 0- - - O szerokości przekraczającej 500 mm ex (1): w gatunkach: (ORSI -) 075-23; 080-23 oraz (ORSI H) 085-23 L; 090-23 L; 095-23; 100-23; 090-27 L; 095-27 L; 097-27; 103-27; 100-30; 105-30; 111-30, ex (2): w gatunkach 23ZDKH, 27ZDKH, 30MOH o szerokości 1.000 mm lub mniej, ex (3): laserowane. 7226 11 90 0- - - O szerokości nieprzekraczającej 500 mm ex (1): w gatunkach 23ZDKH, 27ZDKH, 30MOH o szerokości 1.000 mm lub mniej, ex (2): w gatunkach: (ORSI -) 075-23; 080-23; (ORSI H-) 085-23 L; 090-23 L; 095-23; 100-23; 090-27 L; 095-27 L; 097-27; 103-27; 100-30; 105-30; 111-30, ex (3): laserowane, ex (4): w gatunku 103H27 lub M103-27P według normy EN 10107. 7226 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 7226 19 30 0- - - - O szerokości przekraczającej 500 mm ex (1): w gatunkach: 250-65 TF, 250-100 TF 183, 400-100 TF 180, 600-50 AP, M 250-50 A, M 270-50 A, M 290-50 A, M 800-100 A, M 940-100 A, M 1300-100 A, HF 20, NO 20, ex (2): laserowane. 7226 19 90 0- - - - O szerokości nieprzekraczającej 500 mm ex (1): w gatunkach: 250-65 TF, 250-100 TF 183, 400-100 TF 180, 600-50 AP, M 250-50 A, M 270-50 A, M 290-50 A, M 800-100 A, M 900-100 A, M 940-100 A, M 1300-100 A, HF 20, NO 20, ex (2): bez powłoki ze stali krzemowych o zawartości krzemu powyżej 1,5%, ex (3): laserowane. 7304Rury, przewody rurowe i profile drążone, bez szwu, z żeliwa lub ze stali: - Pozostałe, o okrągłym przekroju poprzecznym, z żeliwa lub ze stali niestopowej: 7304 31- - Ciągnione na zimno lub walcowane na zimno: - - - Pozostałe: 7304 31 91 0- - - - Rury precyzyjne ex (1): o wymiarach 31,8x2,0x588,8 mm, 31,8x2,0x794,0 mm o podwyższonych parametrach wytrzymałościowych, (Rm 1.500- 1.800 MPa, Re 1.000-1.400 MPa, A5 7-10%). 7306Pozostałe rury, przewody rurowe i profile drążone z żeliwa i stali (np. z otwartym szwem lub spawane, nitowane lub zamykane w podobny sposób): 7306 10- Rury przewodowe, w rodzaju stosowanych do rurociągów ropy naftowej lub gazu: - - Spawane wzdłużnie, o średnicy zewnętrznej: 7306 10 11 0- - - Nie większej niż 168,3 mm ex (1): o średnicy 108,0 mm i grubości ścianki 3,6 mm lub mniej, ex (2): o średnicy 133,0 mm i grubości ścianki 3,6 mm lub mniej, ex (3): o średnicy 139,7 mm i grubości ścianki 3,6 mm lub mniej. 7306 30- Pozostałe, spawane, o okrągłym przekroju poprzecznym, z żeliwa lub ze stali niestopowej: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: - - - - Pozostałe, o średnicy zewnętrznej: - - - - - Nieprzekraczającej 168,3 mm: 7306 30 78 0- - - - - - Pozostałe ex (1): o średnicy 108,0 mm i grubości ścianki 3,6 mm lub mniej, ex (2): o średnicy 133,0 mm i grubości ścianki 3,6 mm lub mniej, ex (3): o średnicy 139,7 mm i grubości ścianki 3,6 mm lub mniej, ex (4): powlekane aluminium o wymiarach 16 x 1 do 85 x 1,5 mm, ex (5): o średnicy 26,9 mm i grubości ścianki 4,5 mm, ex (6): o średnicach 66; 71,5; 75,5 oraz 84 mm i grubości ścianki 2,6 mm, ex (7): o średnicach 130, 145, 150, 160, 180 i 200 mm oraz grubości ścianki 2,0 mm, ex(8): o średnicy 8 mm i grubości ścianki 0,7 mm. 7306 30 90 0- - - - - Przekraczającej 168,3 mm, ale nieprzekraczającej 406,4 mm ex (1): o wymiarach 190,5x4,2 mm ze stali w gatunku St 52.0 wykonaną wg normy DIN 1626, ex (2): o średnicach 130, 145, 150, 160, 180 i 200 mm oraz grubości ścianki 2,0 mm. Załącznik nr 3 LISTA KRAJÓW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ, O KTÓRYCH MOWA W § 1 UST. 4 ROZPORZĄDZENIA, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH NIE STOSUJE SIĘ OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Angola Bangladesz Belize Benin Boliwia Botswana Burkina Faso Burundi Chiny Czad Demokratyczna Republika Kongo Dominika Dominikana Dżibuti Egipt Ekwador Fidżi Republika Filipiny Gambia Ghana Grenada Gruzja Gujana Gwatemala Gwinea Gwinea-Bissau Haiti Honduras Indie Indonezja Jamajka Jordania Kamerun Kenia Kirgistan Kolumbia Kongo Kostaryka Kuba Lesotho Madagaskar Malawi Malediwy Malezja Mali Maroko Mauretania Mauritius Mongolia Mozambik Myanmar (Birma) Namibia Niger Nigeria Nikaragua Pakistan Panama Papua-Nowa Gwinea Paragwaj Peru Republika Środkowoafrykańska Ruanda Salwador Senegal Sierra Leone Sri Lanka St. Vincent i Grenadyny Suazi Surinam Tajlandia Tanzania Togo Tunezja Uganda Wybrzeże Kości Słoniowej Wyspy Salomona Zambia Zimbabwe Załącznik nr 4 LISTA TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z FEDERACJI ROSYJSKIEJ, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH NIE STOSUJE SIĘ OPŁATY CELNEJ DODATKOWEJ Nr produktuNazwa produktuKod PCN 123 1Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej powlekane (ocynkowane)7210 30 10 0, 7210 30 90 0, 7210 41 10 0, 7210 41 90 0, 7210 49 10 0, 7210 49 90 0, 7212 30 11 0, 7212 30 19 0, 7212 30 90 0 2Wyroby walcowane płaskie ze stali niestopowej powlekane (lakierowane)7210 70 39 0, 7210 70 90 0, 7212 40 91 0, 7212 40 93 0, 7212 40 98 0 3Pozostałe pręty walcowane na gorąco ze stali niestopowej7214 10 00 0, 7214 20 00 0, 7214 91 10 0, 7214 99 10 0, 7214 99 31 0, 7214 99 39 0, 7214 99 61 0, 7214 99 69 0, 7214 99 90 0 4Rury ze szwem o średnicy 406,4 mm i poniżej7306 10 11 0, 7306 10 19 0, 7306 10 90 0, 7306 30 51 0, 7306 30 59 0, 7306 30 78 0, 7306 30 90 0 Załącznik nr 5 Ilustracja 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 1 kwietnia 2003 r. w sprawie przechowywania i używania środków strzałowych i sprzętu strzałowego w zakładach górniczych (Dz. U. Nr 72, poz. 655) Na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady przechowywania i używania środków strzałowych oraz sprzętu strzałowego w zakładach górniczych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "przedmiotach wypełnionych materiałem wybuchowym" - należy przez to rozumieć środki inicjujące oraz środki zapalające; 2) "środkach inicjujących" - należy przez to rozumieć spłonki, zapalniki, lonty detonujące, opóźniacze detonujące oraz inne środki służące do zainicjowania materiału wybuchowego; 3) "środkach zapalających" - należy przez to rozumieć lonty prochowe, zapalacze lontowe, zapalniki elektryczne nieostre i inne środki służące pośrednio do zainicjowania materiału wybuchowego; 4) "sprzęcie strzałowym" - należy przez to rozumieć przyrządy, przybory oraz urządzenia służące do bezpiecznego: przewożenia, przenoszenia i przechowywania środków strzałowych, sporządzania, wprowadzania materiałów wybuchowych, wprowadzania ładunków materiału wybuchowego, konstruowania i sprawdzania obwodów strzałowych, a także urządzenia służące do odpalania ładunków materiałów wybuchowych; 5) "ładunku materiału wybuchowego" - należy przez to rozumieć materiał wybuchowy uzbrojony środkiem inicjującym lub zapalającym; 6) "rzeczoznawcy" - należy przez to rozumieć rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego; 7) "osobie dozoru ruchu górniczego" - należy przez to rozumieć osobę dozoru ruchu o specjalnościach górniczych: techniczna eksploatacja złóż lub technika strzałowa; 8) "ustawie o materiałach wybuchowych" - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019). § 3. Przedsiębiorca może przechowywać i używać tylko te środki strzałowe i sprzęt strzałowy, które zostały dopuszczone do stosowania w zakładzie górniczym. § 4. 1. W zakładzie górniczym znajduje się wykaz używanych środków strzałowych i sprzętu strzałowego, na używanie których wydał pozwolenie lub zezwolenie właściwy organ nadzoru górniczego. 2. Wykaz zawiera warunki używania środków i sprzętu strzałowego. § 5. 1. Czynności związane z odbiorem, przechowywaniem, przewożeniem, przenoszeniem i używaniem środków strzałowych w zakładzie górniczym wykonują i dozorują osoby upoważnione przez kierownika ruchu zakładu górniczego, posiadające odpowiednie kwalifikacje określone w odrębnych przepisach. 2. Osoba dozoru ruchu górniczego może wyznaczyć do pomocy przy przenoszeniu materiału wybuchowego pracowników przeszkolonych w zakresie postępowania z materiałami wybuchowymi. 3. Odbiorca środków strzałowych, któremu wyznaczono do pomocy przy przenoszeniu materiału wybuchowego pracowników, o których mowa w ust. 2, sprawuje nadzór nad tymi pracownikami. § 6. W miejscach, w których znajdują się środki strzałowe, w ich otoczeniu oraz podczas wykonywania czynności związanych bezpośrednio ze środkami strzałowymi niedozwolone jest używanie ognia, palenie tytoniu ani stosowanie materiałów i urządzeń mogących być źródłem iskrzenia, zdolnego do zainicjowania środków strzałowych. § 7. Środki strzałowe i zapalarki zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom nieupoważnionym. § 8. Każda osoba zatrudniona w ruchu zakładu górniczego powinna być zapoznana z wyglądem środków strzałowych, a także poinformowana o: 1) niebezpieczeństwie, które może wystąpić przy niewłaściwym obchodzeniu się ze środkami strzałowymi; 2) sposobach zachowania się przy wykonywaniu robót strzałowych; 3) znaczeniu sygnałów i znaków ostrzegawczych stosowanych w zakładzie górniczym, w związku z wykonywaniem robót strzałowych. § 9. 1. Osoby zatrudnione w ruchu zakładu górniczego powinny: 1) zachować szczególną ostrożność przy wykonywaniu czynności związanych z środkami strzałowymi; 2) bez zbędnej zwłoki informować najbliższą osobę dozoru ruchu o każdym stwierdzonym przypadku braku środków strzałowych i zapalarek, w szczególności będącym następstwem kradzieży lub zgubienia, o przypadkach znalezienia oraz pozostawienia bez dozoru środków strzałowych, a także o innych faktach i okolicznościach, które mogą spowodować niebezpieczeństwo wybuchu środków strzałowych. 2. Osoba dozoru ruchu, która otrzymała informację o przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2, przekazuje ją niezwłocznie kierownikowi ruchu zakładu górniczego; kierownik ruchu zakładu górniczego o zaistniałych przypadkach zawiadamia właściwy organ nadzoru górniczego i najbliższą jednostkę Policji. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku znalezienia środków strzałowych w urobku, w ciągu technologicznym. § 10. Kierownik ruchu zakładu górniczego, dla każdego miejsca wykonywania robót strzałowych, ustala bezpieczny sposób: 1) przewożenia i przenoszenia środków strzałowych; 2) przechowywania i zabezpieczania środków strzałowych w pobliżu miejsca wykonywania robót strzałowych; 3) wykonywania prac przygotowawczych, poprzedzających wykonywanie właściwych robót strzałowych; 4) ochrony ludzi i mienia przed skutkami robót strzałowych; 5) utrzymania ciągłości ruchu zakładu górniczego podczas wykonywania robót strzałowych. Rozdział 2 Przechowywanie środków strzałowych i sprzętu strzałowego § 11. 1. Z zastrzeżeniem § 22, środki strzałowe przechowuje się w zakładzie górniczym, w przeznaczonych do tego celu, odpowiednio przystosowanych i zlokalizowanych składach materiałów wybuchowych, zapewniających bezpieczeństwo ludzi i ochronę mienia przed skutkami wybuchu środków strzałowych, a w szczególności: 1) bezpieczeństwo pracowników zatrudnionych przy wszelkich czynnościach wykonywanych w składach materiałów wybuchowych oraz bezpieczeństwo ludzi zamieszkałych lub przebywających w pobliżu składów materiałów wybuchowych; 2) ochronę obiektów i urządzeń zakładu górniczego oraz obiektów i urządzeń położonych w jego sąsiedztwie; 3) zabezpieczenie przed wejściem osób nieupoważnionych. 2. Przy ocenie bezpieczeństwa i ochrony, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się możliwe skutki wybuchu w składzie materiałów wybuchowych. 3. Sprzęt strzałowy może być przechowywany w składzie materiałów wybuchowych, w odrębnych wyznaczonych do tego celu pomieszczeniach. 4. Środki strzałowe mogą być przechowywane także w wojskowych składach materiałów wybuchowych oraz składach innych przedsiębiorców. Środki te przechowuje się na odrębnych półkach, a ich ewidencję prowadzi się w odrębnej książce obrotu środkami strzałowymi. § 12. 1. Składy materiałów wybuchowych dzielą się: 1) ze względu na okres użytkowania na: a) stałe, których okres użytkowania jest nieograniczony, b) tymczasowe, których okres użytkowania nie przekracza 5 lat, c) podręczne, służące do przechowywania środków strzałowych w okresie do 24 godzin i wydawania środków strzałowych w pobliżu miejsca wykonywania robót strzałowych; 2) ze względu na lokalizację na: a) ruchome - urządzone na pojeździe przystosowanym do przewożenia, przechowywania i wydawania środków strzałowych oraz sprzętu strzałowego, b) podziemne - stanowiące zespół podziemnych komór składowych i innych wyrobisk połączonych z podziemnymi wyrobiskami górniczymi, oddzielonych od nich drzwiami lub kratami, c) naziemne - stanowiące zespół komór składowych i pomieszczeń składowych usytuowanych na powierzchni w obrębie ogrodzonego terenu, d) wgłębne - stanowiące zespół podziemnych komór składowych i innych wyrobisk odpowiednio ogrodzonych, niepołączonych z podziemnymi wyrobiskami górniczymi. 2. Szczegółowe zasady przechowywania środków strzałowych i sprzętu strzałowego w składach materiałów wybuchowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 13. 1. Dostarczone do zakładu górniczego oraz zużyte w zakładzie górniczym środki strzałowe ewidencjonuje się niezwłocznie w ewidencji przychodu i rozchodu środków strzałowych. 2. Dokumentami ewidencji przychodu i rozchodu środków strzałowych, zwanych dalej "dokumentami ewidencji", oprócz ewidencji wymaganej ustawą o materiałach wybuchowych, są: 1) książka obrotu środkami strzałowymi składu materiałów wybuchowych, która: a) służy do prowadzenia ewidencji obrotu środkami strzałowymi, b) stanowi książkę zapasów, książkę wydawczą i książkę zwrotu środków strzałowych, c) zawiera kartę tytułową, karty dostaw środków strzałowych, ponumerowane cyframi rzymskimi, oraz karty obrotu tymi środkami, ponumerowane cyframi arabskimi, d) jest przesznurowana oraz zaopatrzona pieczęcią i podpisem kierownika ruchu zakładu górniczego, e) jest prowadzona przebitkowo; 2) książka obrotu środkami strzałowymi zakładu górniczego, prowadzona: a) w celu i w sposób określony w pkt 1, b) w przypadku gdy w zakładzie górniczym znajduje się kilka składów materiałów wybuchowych albo zakład górniczy nie posiada składu materiałów wybuchowych; 3) dziennik strzałowy, który służy do: a) zgłaszania zapotrzebowania na środki strzałowe przez upoważnioną osobę dozoru ruchu górniczego, b) rozliczania się z pobranych środków strzałowych przez osoby wykonujące roboty strzałowe; 4) awizo wysyłkowe środków strzałowych, które stanowi dowód przychodu środków strzałowych: a) z wytwórni lub od dostawcy, b) ze składów materiałów wybuchowych innego zakładu górniczego, c) z innych składów materiałów wybuchowych; 5) książka zużycia środków strzałowych według przodka, która: a) służy do kontroli zużycia środków strzałowych w poszczególnych przodkach podziemnego zakładu górniczego, b) jest prowadzona przez wydawcę materiałów wybuchowych; 6) ewidencja zużycia saletrolu, która określi ilość składników użytych do jego sporządzenia, z podaniem ich producentów i zachowaniem dowodów ich dostaw. 3. Dokumenty ewidencji są dokumentami ścisłego zarachowania i powinny być wypełnione starannie, dokładnie, czytelnie i w sposób trwały. 4. W dokumentach ewidencji niedopuszczalne jest przerabianie cyfr oraz treści; w przypadku konieczności dokonania korekty niewłaściwą cyfrę lub treść przekreśla się tak, aby pozostała w dalszym ciągu czytelna, a obok lub wyżej wpisuje się właściwe dane; osoba dokonująca korekty potwierdza fakt jej dokonania własnoręcznym podpisem. 5. Dokumenty ewidencji chroni się przed kradzieżą, zgubieniem lub zniszczeniem; podczas wykonywania robót strzałowych dziennik strzałowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, przechowuje się w futerale ochronnym. 6. Dokumenty ewidencji, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia ich wypełnienia i ukończenia, przekazuje się do przechowania w zakładzie górniczym, zgodnie z przepisami o przechowywaniu dowodów ścisłego zarachowania. 7. W zakładzie górniczym znajdują się aktualne wykazy wszystkich dokumentów ewidencji przekazanych do przechowania, które powinny określać: 1) nazwę i numer dokumentu; 2) datę rozpoczęcia i ukończenia wpisów do dokumentu ewidencji; 3) nazwisko i imię osoby, na którą dokument został wystawiony; 4) datę przekazania dokumentu do przechowania w zakładzie górniczym; 5) potwierdzenie odbioru dokumentów do przechowania w zakładzie górniczym. 8. Dokumenty ewidencji przechowuje się w składach materiałów wybuchowych; w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych brakiem odpowiedniego pomieszczenia w składzie materiałów wybuchowych, dokumenty ewidencji mogą być przechowywane poza składem materiałów wybuchowych na zasadach ustalonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego. 9. Dziennik strzałowy, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, może otrzymać tylko osoba upoważniona do wykonywania robót strzałowych; osoba ta powinna posiadać przy sobie dziennik strzałowy od momentu pobrania środków strzałowych ze składu materiałów wybuchowych do momentu zwrotu dziennika strzałowego do składu materiałów wybuchowych po zakończonych robotach strzałowych; dziennik strzałowy pozostaje w dyspozycji tej osoby, na nazwisko i imię której został wystawiony, i nie może być przekazywany innym osobom. 10. Wzory dokumentów, na podstawie których ewidencjonowane są środki strzałowe, sposób wypełniania tych dokumentów oraz wskazanie osoby uprawnionej do ich wypełniania określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 14. 1. Wstęp do składu materiałów wybuchowych może mieć tylko wydawca materiałów wybuchowych oraz, w uzasadnionych przypadkach, w jego obecności: 1) kierownik ruchu zakładu górniczego i jego zastępca; 2) kierownik służby strzałowej i jego zastępca; 3) przedstawiciel organów nadzoru górniczego; 4) przedstawiciel Policji; 5) inne osoby, posiadające pisemne upoważnienie kierownika ruchu zakładu górniczego. 2. Osoby wykonujące roboty strzałowe i pobierające środki strzałowe na podstawie zapotrzebowania oraz osoby dozoru ruchu górniczego mają wstęp: 1) na ogrodzony teren naziemnego lub wgłębnego składu materiałów wybuchowych oraz do przedsionka komory wydawczej tego składu; 2) do podręcznych lub ruchomych składów materiałów wybuchowych; 3) do przedsionka komory wydawczej podziemnego składu materiałów wybuchowych. § 15. 1. Środki strzałowe ze składu materiałów wybuchowych mogą być wydawane tylko osobom upoważnionym do wykonywania robót strzałowych lub osobom upoważnionym do odbioru tych środków. 2. Wydawca materiałów wybuchowych, przed wydaniem środków strzałowych, sprawdza tożsamość odbiorcy. § 16. Osoba upoważniona do odbioru środków strzałowych ze składu materiałów wybuchowych, przed pisemnym potwierdzeniem ich odbioru, powinna w obecności wydawcy materiałów wybuchowych sprawdzić zgodność otrzymanych środków strzałowych z zapotrzebowaniem na te środki, które otrzymał od osoby dozoru ruchu górniczego. § 17. 1. Osoba upoważniona do odbioru środków strzałowych nie powinna samowolnie przekazywać lub wypożyczać środków strzałowych innym osobom, nawet upoważnionym do wykonywania robót strzałowych. 2. W przypadkach uzasadnionych potrzebami ruchu zakładu górniczego, osoba dozoru ruchu górniczego może zezwolić na przekazanie środków strzałowych innej osobie wykonującej roboty strzałowe w tym samym zakładzie górniczym; osoba dozoru ruchu górniczego odnotowuje przekazanie środków strzałowych w dziennikach strzałowych przekazującego i przyjmującego. § 18. W składach materiałów wybuchowych znajdują się: 1) wykaz osób upoważnionych do wykonywania robót strzałowych; 2) wykaz osób dozoru ruchu górniczego upoważnionych przez kierownika ruchu zakładu górniczego do wystawiania zapotrzebowania na środki strzałowe oraz wzory podpisów tych osób; 3) książka kontroli składu materiałów wybuchowych; 4) książka ewidencji niewypałów i znalezionych środków strzałowych. § 19. W składach materiałów wybuchowych jest niedopuszczalne: 1) rozcinanie lontów, uzbrajanie i rozbrajanie środków zapalających, przygotowywanie naboi udarowych, dokonywanie pomiarów oporności zapalników elektrycznych oraz wykonywanie wszelkich innych czynności związanych ze środkami strzałowymi, które grożą wybuchem; 2) używanie wyrobów, w tym odzieży, bielizny i obuwia, gromadzących ładunki elektryczności statycznej, zdolnych do zainicjowania środków strzałowych. § 20. 1. Przechowywanie środków strzałowych w pobliżu miejsca wykonywania robót strzałowych jest dozwolone tylko w zamkniętych przodkowych skrzyniach strzałowych lub w podręcznych, lub ruchomych składach materiałów wybuchowych, z wyjątkiem przypadków określonych w § 22. 2. Osoby upoważnione do wykonywania robót strzałowych powinny stale posiadać przy sobie klucze do pomieszczeń, w których znajdują się środki strzałowe. § 21. 1. Przodkowe skrzynie strzałowe ustawia się w miejscach suchych, w sposób zabezpieczający je przed uszkodzeniem. 2. Miejsca ustawienia i sposób zabezpieczenia przodkowych skrzyń strzałowych ustalają osoby dozoru ruchu górniczego. § 22. 1. W odkrywkowym zakładzie górniczym środki strzałowe potrzebne do jednorazowego odstrzału mogą być przechowywane w innym odpowiednim miejscu, poza składem materiałów wybuchowych, przez okres nieprzekraczający 24 godzin. 2. Miejsce przechowywania, o którym mowa w ust. 1, powinno być: 1) ogrodzone, w odległości co najmniej 10 m od złożonych środków strzałowych; 2) chronione posterunkiem; 3) oznaczone tablicami ostrzegawczymi; 4) oświetlone w porze nocnej; 5) usytuowane w odległości co najmniej 100 m od obiektów przemysłowych i 300 m od obiektów użyteczności publicznej, budynków mieszkalnych i składów materiałów łatwo palnych. 3. Lokalizacja miejsca przechowywania środków strzałowych powinna odpowiadać warunkom, o których mowa w § 11. 4. Za przechowywanie środków strzałowych poza składem materiałów wybuchowych w warunkach, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się składowania środków strzałowych obok miejsca odstrzału bezpośrednio przed załadowaniem ich do otworów strzałowych. 5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio przy wykonywaniu robót geologicznych oraz przy wykonywaniu robót w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi. § 23. Przechowywanie w tym samym pomieszczeniu lub tej samej komorze środków strzałowych wraz ze sprzętem strzałowym lub innymi przedmiotami i narzędziami jest niedopuszczalne. § 24. Naziemne i wgłębne składy materiałów wybuchowych chroni się w sposób uzgodniony z właściwymi organami Policji na podstawie odrębnych przepisów. Rozdział 3 Przewożenie i przenoszenie środków strzałowych i sprzętu strzałowego § 25. W zakładzie górniczym środki strzałowe przewozi się i przenosi w oryginalnych opakowaniach fabrycznych lub w przeznaczonych do tego celu i odpowiednio przystosowanych naczyniach, stosując środki transportu gwarantujące bezpieczeństwo ludzi i ochronę mienia oraz ciągłość ruchu zakładu górniczego, a w szczególności bezpieczeństwo osób: 1) zatrudnionych bezpośrednio podczas przewożenia i przenoszenia środków strzałowych; 2) przebywających na trasie przewożenia lub przenoszenia środków strzałowych. § 26. 1. W zakładzie górniczym środki strzałowe przewozi się: 1) specjalnymi wozami lub pojazdami kopalnianymi - szynowymi lub oponowymi, a także ruchomymi składami materiałów wybuchowych dopuszczonymi do stosowania w zakładach górniczych; 2) pojazdami samochodowymi, zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach. 2. Sprzęt strzałowy można przewozić pojazdami, o których mowa w ust. 1, na warunkach określonych w decyzji dopuszczającej lub w dokumentacjach technicznych tych pojazdów. § 27. Podczas przewożenia i przenoszenia środki strzałowe zabezpiecza się przed zetknięciem z otwartym płomieniem, iskrami, urządzeniami, przewodami elektrycznymi oraz przed temperaturą przekraczającą 50°C, a także tarciem, uderzeniem, zawilgoceniem oraz możliwością przejęcia tych środków przez osoby nieupoważnione. § 28. 1. Niedozwolone jest przewożenie: 1) luzem paczek naboi i środków inicjujących oraz ładunków materiałów wybuchowych; 2) materiałów wybuchowych razem ze środkami inicjującymi. 2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do przewożenia środków strzałowych w składach ruchomych, pojazdach samochodowych, o których mowa w § 26 ust.1 pkt 2, oraz w pojazdach oponowych dopuszczonych do stosowania w podziemnych zakładach górniczych z przeznaczeniem do przewozu środków strzałowych. § 29. Podczas przewożenia środków strzałowych, w celu zachowania bezpieczeństwa, wstrzymuje się inny transport oraz wszelkie roboty na trasie ich przewożenia. § 30. Wozy kopalniane, którymi przewożone są środki strzałowe, zaopatruje się w napis "Uwaga - materiały wybuchowe". § 31. 1. Przewóz ręczny środków strzałowych w wyrobiskach pochyłych jest niedozwolony. 2. Podczas ręcznego przewozu środków strzałowych wozami w wyrobiskach poziomych zachowuje się odstęp między wozami wynoszący co najmniej 10 m. 3. Odstęp między osobami przenoszącymi środki strzałowe powinien wynosić co najmniej 5 m. § 32. Przewożenie środków strzałowych pociągami w podziemnych wyrobiskach górniczych odbywa się z zachowaniem następujących wymagań: 1) wozy ze środkami strzałowymi umieszcza się co najmniej za dwoma pierwszymi pustymi wozami, licząc od lokomotywy, przy czym jeden z tych wozów powinien być wozem osobowym do konwojowania transportu; 2) poza wozami, o których mowa w pkt 1, w skład pociągu nie mogą wchodzić inne wozy; 3) wozy ze środkami strzałowymi umieszcza się w taki sposób, aby nie mogły na nie spadać iskry ze zbieraka prądu lokomotywy przewodowej; 4) materiałów wybuchowych i środków inicjujących nie przewozi się w tym samym pociągu, z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 7-9; 5) prędkość jazdy pociągu nie może przekraczać prędkości ustalonej dla jazdy ludzi; 6) w pociągu mogą znajdować się tylko maszynista, konwojent pociągu, wydawca materiałów wybuchowych lub osoba nadzorująca transport; 7) puszki strzałowe z materiałami wybuchowymi oraz ładownice z zapalnikami elektrycznymi mogą być przewożone w pociągu przewożącym załogę tylko wtedy, jeżeli wóz, w którym znajdują się środki strzałowe, jest konwojowany i oddzielony od wozów zajętych przez załogę co najmniej dwoma pustymi wozami; 8) osoby przenoszące środki strzałowe korzystające z pociągu powinny wsiadać do wyznaczonych dla nich wozów na końcu pociągu; wozy te oddziela się od reszty pociągu co najmniej dwoma pustymi wozami; 9) w pociągu przewożącym wyłącznie górników strzałowych ze środkami strzałowymi, ładownice z zapalnikami elektrycznymi umieszcza się w osobnym wozie, oddzielonym od lokomotywy co najmniej dwoma pustymi wozami, a materiał wybuchowy w opakowaniach fabrycznych umieszcza się w wozach przeznaczonych do transportu materiałów wybuchowych znajdujących się na końcu pociągu. § 33. Osoby przenoszące środki strzałowe nie mogą zjeżdżać i wyjeżdżać szybami, szybikami i wyrobiskami pochyłymi w tej samej klatce lub wozie, w którym znajdują się inne osoby niż osoby dozoru ruchu górniczego. § 34. 1. Przewóz środków strzałowych klatkami wyciągu szybowego: 1) odbywa się wyłącznie w wozach specjalnie do tego celu przystosowanych; 2) nie może odbywać się w czasie przeznaczonym na jazdę ludzi; 3) nie może przekraczać prędkości przewidzianej dla jazdy ludzi. 2. Podczas przewozu, o którym mowa w ust. 1, użycie drugiej klatki tego samego wyciągu szybowego lub innego piętra tej samej klatki do innych celów jest niedopuszczalne. 3. Jazda wydawcy materiałów wybuchowych oraz jazda osoby nadzorującej przewóz środków strzałowych klatką wyciągu szybowego, którą przewozi się środki strzałowe, odbywa się tylko na innym, pustym piętrze tej klatki. 4. Jazda innych osób niż osoby, o których mowa w ust. 3, w klatce wyciągu szybowego, którą przewozi się środki strzałowe, jest niedozwolona. 5. Osoby, o których mowa w ust. 3, powinny zawiadomić każdorazowo maszynistę maszyny wyciągowej oraz sygnalistów na nadszybiu i podszybiach o rozpoczęciu i zakończeniu przewozu środków strzałowych. § 35. 1. Przewóz środków strzałowych szybowym wyciągiem kubłowym odbywa się z prędkością przewidzianą dla jazdy ludzi i poza czasem przeznaczonym na tę jazdę. 2. Środki strzałowe przewozi się wyciągiem kubłowym bezpośrednio przed przystąpieniem do ładowania otworów strzałowych. 3. Podczas przewozu kubłem: środków inicjujących, naboi udarowych oraz materiałów wybuchowych w ilości powyżej 25 kg, w kuble może przebywać tylko osoba wykonująca roboty strzałowe. 4. Podczas przewozu kubłem materiałów wybuchowych w ilości do 25 kg, w kuble oprócz osoby, o której mowa w ust. 3, może przebywać tylko jedna osoba uprawniona do wykonywania robót strzałowych albo osoba dozoru ruchu górniczego. 5. Ładowanie środków strzałowych do kubła odbywa się wyłącznie wtedy, gdy kubeł spoczywa na zamkniętych klapach szybowych, a lina wyciągu jest napięta. 6. Wyładowanie środków strzałowych z kubła odbywa się wyłącznie po uprzednim odczepieniu liny wyciągowej od kubła. 7. Czynności związane z załadowaniem i wyładowaniem środków strzałowych powinny wykonywać wyłącznie osoby wykonujące roboty strzałowe; czynności te nadzorowane są przez osoby dozoru ruchu górniczego. § 36. Przewóz środków strzałowych w wyrobiskach pochyłych: 1) jest dozwolony wyłącznie urządzeniami, które są dopuszczone do stosowania w zakładach górniczych do jazdy ludzi; 2) powinien odbywać się poza jazdą ludzi, w obecności osób zatrudnionych podczas przewozu oraz pod nadzorem osób dozoru ruchu. § 37. 1. Przewóz środków strzałowych przenośnikami taśmowymi jest dozwolony wyłącznie przenośnikami dopuszczonymi do stosowania w zakładach górniczych do jazdy ludzi i pod nadzorem osoby dozoru ruchu górniczego. 2. Podczas przewozu środków strzałowych przenośnikami taśmowymi powinny być spełnione następujące wymagania: 1) przewóz odbywa się poza jazdą ludzi; 2) wsiadanie i wysiadanie osób przewożących środki strzałowe powinno odbywać się po zatrzymaniu ruchu przenośnika; 3) w wyrobiskach i na przenośniku mogą przebywać wyłącznie pracownicy zatrudnieni przy przewozie środków strzałowych i obsłudze urządzeń oraz osoby dozoru ruchu górniczego nadzorujące przewóz; 4) osoby jadące na taśmie przenośnika powinny zabezpieczyć naczynia zawierające środki strzałowe przed ewentualnym ich stoczeniem; 5) odstęp między jadącymi nie może być mniejszy niż 10 m; 6) rozpoczęcie i zakończenie przewozu środków strzałowych odpowiednio się sygnalizuje. § 38. 1. Przewóz środków strzałowych jest dozwolony wyłącznie kolejkami dopuszczonymi do stosowania w zakładach górniczych do jazdy ludzi. 2. Przewóz środków strzałowych kolejkami, o których mowa w ust. 1, odbywa się poza jazdą ludzi, wyłącznie w obecności osób zatrudnionych przy tym przewozie oraz pod nadzorem osoby dozoru ruchu górniczego. § 39. 1. Podczas przewozu środków strzałowych wyciągami krzesełkowymi powinny być spełnione następujące wymagania: 1) przewóz odbywa się pod nadzorem osoby dozoru ruchu górniczego i poza jazdą ludzi; 2) naczynia zawierające środki strzałowe powinny spoczywać na kolanach jadącego; 3) odległość między osobami przewożącymi środki strzałowe powinna być większa niż 20 m; 4) wsiadanie i wysiadanie osób przewożących środki strzałowe powinno odbywać się po zatrzymaniu ruchu wyciągu. 2. Ciężar jadącego, wraz z naczyniami zawierającym środki strzałowe, nie może przekroczyć użytecznego udźwigu krzesełka. 3. Przewóz środków strzałowych wyciągiem krzesełkowym może odbywać się także z użyciem pojemników przystosowanych do kształtu krzesełek i do nich przymocowanych, poza jazdą ludzi. 4. Ciężar pojemnika wraz z środkami strzałowymi nie może przekraczać użytecznego udźwigu krzesełka. 5. Załadowanie i wyładowanie środków strzałowych odbywa się po zatrzymaniu ruchu wyciągu. Rozdział 4 Używanie środków strzałowych i sprzętu strzałowego do robót strzałowych § 40. 1. Dla każdego miejsca wykonywania robót strzałowych sporządza się metrykę strzałową albo dokumentację strzałową, w zależności od rodzaju robót strzałowych, ich złożoności oraz warunków, w których roboty te są wykonywane. 2. Metryka strzałowa zawiera: 1) część opisową, która powinna określać: a) miejsce wykonywania robót strzałowych, w zależności od rodzaju zakładu górniczego - nazwę przodka lub wyrobiska, z uwzględnieniem w szczególności pokładu, złoża, poziomu, b) cel robót strzałowych lub rodzaj techniki strzelniczej, c) stopień albo kategorię zagrożeń naturalnych, zgodnie z obowiązującym zaliczeniem miejsca (pokładu, złoża, poziomu, rejonu) wykonywania robót strzałowych, d) rodzaje używanych materiałów wybuchowych, w tym środków inicjujących i zapalających, e) sposób łączenia zapalników, f) sposób inicjowania (pobudzania) ładunków materiałów wybuchowych, g) maksymalną liczbę otworów strzałowych (ładunków) jednocześnie odpalanych, h) maksymalny ładunek materiału wybuchowego (pojedynczego otworu oraz w całej serii otworów lub ładunków), i) rodzaj i sposób wykonywania przybitki, stosowany sprzęt strzałowy w szczególności zapalarki, przewody, urządzenia do ładowania otworów oraz omomierze strzałowe, j) dodatkowe warunki dotyczące sposobu wykonywania robót strzałowych oraz zachowania określonych rygorów związanych ze zwalczaniem zagrożeń; 2) część rysunkową zawierającą szkic rozmieszczenia otworów strzałowych - ładunków materiału wybuchowego, z oznaczeniem kolejności stopni opóźnień zapalników w poszczególnych otworach strzałowych. 3. Dokumentacja strzałowa powinna spełniać wymagania określone dla sporządzania metryk strzałowych, a w zależności od potrzeb uzasadnionych względami technicznymi i bezpieczeństwa - dodatkowo powinna zawierać: 1) obliczenia parametrów strzelania oraz zasięgu szkodliwych drgań sejsmicznych; 2) opis organizacji i sposobu dostawy środków strzałowych na miejsce strzelania, przygotowania ładunków materiałów wybuchowych, ładowania i odpalania tych ładunków, a także sposób zabezpieczenia przed skutkami strzelania; 3) szkice ładunków materiałów wybuchowych (ich konstrukcje); 4) mapy górnicze z oznaczeniem stref zagrożeń oraz miejsc zabezpieczeń. 4. Dokumentację i metrykę, o których mowa w ust. 1, sporządzają służby strzałowe zakładu górniczego. 5. Dokumentację strzałową zatwierdza kierownik ruchu zakładu górniczego, a metrykę strzałową - kierownik działu robót górniczych zakładu górniczego. 6. Osoby wykonujące i dozorujące prace związane z robotami strzałowymi powinny przestrzegać ustaleń zawartych odpowiednio w metryce strzałowej albo dokumentacji strzałowej. § 41. 1. Osoba wykonująca roboty strzałowe powinna używać wyłącznie tych środków strzałowych i sprzętu strzałowego, które zostały jej wydane w zakładzie górniczym. 2. Po każdej zmianie roboczej niezużyte środki strzałowe, dziennik strzałowy i puste naczynia, którymi transportowano te środki, zwraca się do składu materiałów wybuchowych. 3. Puste naczynia, którymi transportowano środki strzałowe, mogą być zwracane i przechowywane w innym niż skład materiałów wybuchowych pomieszczeniu, specjalnie wyznaczonym do tego celu przez kierownika ruchu zakładu górniczego. 4. Po każdej zmianie roboczej sprzęt strzałowy zwraca się do pomieszczenia wyznaczonego przez kierownika ruchu zakładu górniczego. § 42. 1. Osoba wykonująca roboty strzałowe ewidencjonuje pobrane i zużyte środki strzałowe oraz rozlicza się z nich. 2. Natychmiast po załadowaniu otworów strzałowych środkami strzałowymi, przed ich odpaleniem, osoba wykonująca roboty strzałowe wpisuje ilość załadowanych środków strzałowych do ewidencji, o której mowa w ust. 1. § 43. W przypadku stwierdzenia nieodpowiedniej jakości środków strzałowych oraz w przypadku stwierdzenia braku odpowiedniego lub wadliwego działania sprzętu strzałowego wykonywanie robót strzałowych jest niedozwolone. § 44. 1. Każdorazowo uzbraja się i zakłada wyłącznie tyle naboi i ładunków materiałów wybuchowych, ile będzie jednorazowo odpalonych. 2. Uzbrojone i założone naboje i ładunki materiałów wybuchowych niezwłocznie się odpala. § 45. 1. Dzielenie, łamanie naboi materiałów wybuchowych oraz usypywanie z naboi materiału wybuchowego jest niedozwolone, o ile decyzja o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych nie stanowi inaczej. 2. Niszczenie środków strzałowych jest niedozwolone. § 46. 1. Tylko w obecności osoby dozoru ruchu górniczego wykonuje się następujące roboty strzałowe: 1) strzelanie długimi otworami; 2) odpalanie centralne z powierzchni; 3) odpalanie grupowe; 4) odpalanie zza tamy strzałowej; 5) roboty torpedujące, prowadzone w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi; 6) przy opróbowaniu otworów wiertniczych; 7) przy pracach sejsmicznych; 8) w szybach, szybikach i nadsięwłomach; 9) w podziemnych zakładach górniczych w warunkach szczególnego zagrożenia, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 2. Dla robót strzałowych, o których mowa w ust. 1, sporządza się dokumentację strzałową. 3. Dla robót strzałowych wykonywanych w zakładach górniczych wydobywających rudy miedzi oraz cynku i ołowiu, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie wymaga się sporządzenia dokumentacji strzałowej. § 47. 1. Przed przystąpieniem do ładowania środków strzałowych: 1) usuwa się z przodka lub odpowiednio zabezpiecza przed uszkodzeniem narzędzia, kable, przyrządy, urządzenia mechaniczne i sprzęt strzałowy; 2) osoby niezatrudnione przy pracach związanych z ładowaniem środków strzałowych wycofuje się do miejsc bezpiecznych, z wyjątkiem osób upoważnionych do kontrolowania robót strzałowych; 3) dojścia do miejsca ładowania środków strzałowych do otworów strzałowych zabezpiecza się przed dostępem osób nieupoważnionych. 2. W podziemnych zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny osoba dozoru ruchu górniczego udziela pisemnie zezwolenia na ładowanie i odpalanie środków strzałowych. § 48. 1. Przed przystąpieniem do wykonywania czynności związanych z odpalaniem ładunków materiałów wybuchowych: 1) wycofuje się ludzi do miejsc bezpiecznych, wyznaczonych pisemnie przez osobę dozoru ruchu górniczego; 2) zabezpiecza się dojścia do strefy zagrożenia przez ustawienie posterunków obsadzonych pracownikami szczególnie sumiennymi i zdyscyplinowanymi, a w razie braku potrzebnej liczby pracowników - przez założenie zagród ze znakami ostrzegawczymi, w szczególności tablicami, lampami, czerwonym światłem lub czerwonymi chorągiewkami. 2. W podziemnych zakładach górniczych osoba wykonująca roboty strzałowe osobiście wyznacza i odprowadza pracowników zabezpieczających dojścia do miejsca wykonywania robót strzałowych oraz odwołuje tych pracowników po wykonaniu robót strzałowych. Kierownik ruchu zakładu górniczego może ustalić inny sposób zabezpieczenia dojść do miejsca wykonywania robót strzałowych. 3. Bezpośrednio przed odpaleniem ładunków materiałów wybuchowych, osoba wykonująca roboty strzałowe powinna poprzedzić czynność odpalania okrzykiem "Odpala się!". § 49. 1. W przypadku gdy nie odpaliły wszystkie ładunki materiałów wybuchowych lub istnieje co do tego wątpliwość, osoba wykonująca roboty strzałowe może wejść do miejsca załadowania materiałami wybuchowymi dopiero po upływie 15 minut od chwili odpalenia. 2. W przypadku gdy po włączeniu zapalarki nie nastąpiło odpalenie ładunków materiałów wybuchowych, osoba wykonująca roboty strzałowe powinna zbadać i usunąć przyczynę nieodpalenia oraz powtórzyć odpalenie. § 50. 1. Osoba wykonująca roboty strzałowe przeprowadza kontrolę miejsca wykonywania tych robót w celu wykrycia ewentualnych niewypałów. 2. Kontrolę miejsca wykonywania robót strzałowych przeprowadza się: 1) przed rozpoczęciem pracy; 2) przed przystąpieniem do wiercenia otworów strzałowych; 3) po odpaleniu ładunków materiałów wybuchowych, jeżeli ustalona organizacja robót strzałowych na to pozwala. 3. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, może przeprowadzać inna osoba niż wykonująca roboty strzałowe, jeżeli posiada uprawnienia do wykonywania tych robót; w takich przypadkach zakres i sposób przeprowadzania kontroli ustala kierownik ruchu zakładu górniczego. 4. Każdy stwierdzony niewypał zgłasza się osobie dozoru ruchu górniczego. 5. Niewypał powinien być likwidowany w obecności osoby dozoru ruchu górniczego. 6. Likwidowanie niewypału odbywa się w sposób uniemożliwiający jego przypadkowy wybuch. 7. W zasięgu zagrożenia ewentualnym wybuchem niewypału mogą być wykonywane wyłącznie prace związane z jego likwidowaniem. 8. W przypadku niemożności likwidowania niewypału na zmianie roboczej, podczas której został on stwierdzony, osoba wykonująca roboty strzałowe pozostaje w pobliżu miejsca niewypału do czasu przybycia osoby wykonującej roboty strzałowe na następnej zmianie lub osoby dozoru ruchu górniczego albo miejsce to zabezpiecza przed dostępem osób nieupoważnionych i zawiadamia o tym niezwłocznie osobę dozoru ruchu górniczego dozorującą roboty strzałowe. 9. Szczegółowe sposoby likwidowania niewypałów określają przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w zakładach górniczych. § 51. 1. Osoba wykonująca roboty strzałowe osobiście przygotowuje, załadowuje i przyłącza do sieci strzałowej oraz odpala ładunki materiałów wybuchowych. 2. W odkrywkowych zakładach górniczych oraz zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, odstąpienie od wymagań, o których mowa w ust. 1, ustala się w organizacji robót strzałowych. 3. W podziemnych zakładach górniczych kierownik ruchu zakładu górniczego, ustalając rodzaj, miejsce, a także warunki bezpiecznego wykonywania robót strzałowych, może zezwolić na odstąpienie od wymagań, o których mowa w ust. 1. 4. W przypadku niemożności odpalenia ładunków materiałów wybuchowych, osoba wykonująca roboty strzałowe niezwłocznie zabezpiecza ładunki przed przypadkowym wybuchem i przed dostępem do nich osób nieupoważnionych oraz zawiadamia osobę dozoru ruchu górniczego dozorującą roboty strzałowe. § 52. 1. Osoby zatrudnione podczas wykonywania czynności związanych z zapalnikami elektrycznymi nie mogą używać wyrobów, w tym odzieży, bielizny i obuwia, gromadzących ładunki elektryczności statycznej, zdolnych do zainicjowania środków strzałowych. 2. Zapalniki elektryczne powinny być chronione przed bezpośrednim zetknięciem się z jakimkolwiek źródłem lub przewodnikiem prądu elektrycznego. § 53. Uzbrajanie i przygotowanie naboi udarowych odbywa się w miejscu wykonywania robót strzałowych, bezpośrednio przed ich użyciem. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych względami bezpieczeństwa, czynności te mogą być wykonywane w innym bezpiecznym miejscu, wyznaczonym przez kierownika służby strzałowej. § 54. 1. Końcówki przewodów zapalnika elektrycznego powinny być zwarte i izolowane do chwili rozpoczęcia wykonywania połączeń obwodu strzałowego. 2. Zapalniki elektryczne łączy się ze sobą w obwód zapalnikowy w przodku: 1) za pomocą szybkozłączy - dla ich połączenia szeregowego; 2) za pośrednictwem anten z nieizolowanego drutu miedzianego - dla ich połączenia równoległego i trójpierścieniowego; 3) przez skręcenie końcówek ze sobą i zaizolowanie - dla ich połączenia szeregowo-równoległego skupionego lub równoległo-szeregowego skupionego. 3. Rodzaj połączenia ze sobą zapalników elektrycznych powinien zapewniać oporność zastępczą obwodu zapalnikowego, co najmniej dwukrotnie niższą od oporności urabianej skały. § 55. 1. Linia strzałowa elektryczna powinna być obustronnie zwarta, aż do momentu przystąpienia do odpalania. 2. Łączenie obwodów zapalnikowych z przodkowymi przewodami ochronnymi, a także z linią strzałową jest dozwolone bezpośrednio przed przystąpieniem do odpalania. 3. Wszystkie złącza linii strzałowej wykonuje się starannie i izoluje. 4. Przyłączenie przewodów linii strzałowej do zapalarki elektrycznej na stanowisku odpalania jest dopuszczalne po uprzednim skontrolowaniu oporności obwodu strzałowego - omomierzem strzałowym. Jeżeli są stosowane zapalarki z blokadą oporności, za zgodą kierownika służby strzałowej, pomiaru takiego można nie przeprowadzać. 5. Izolację linii strzałowych elektrycznych sprawdza się przy pomocy miernika oporności izolacji co najmniej raz w miesiącu oraz każdorazowo po wystąpieniu niewypałów. Wartość oporności izolacji nie może być niższa niż 200 kΩ. § 56. Wykonywanie pomiarów oporności lub kontroli ciągłości w obwodach strzałowych poza stanowiskiem odpalania, w tym wyszukiwanie wadliwych zapalników elektrycznych w przodkach, za pomocą przyrządów, które nie zostały do tego celu dopuszczone, jest niedopuszczalne. § 57. 1. Łączenie w jeden obwód strzałowy zapalników elektrycznych różnych klas jest niedopuszczalne. 2. Łączenie zapalników elektrycznych różnych rodzajów jest dopuszczalne. § 58. Do odpalania zapalników elektrycznych w obwodach strzałowych używa się wyłącznie zapalarek elektrycznych o wydajności dostosowanej do liczby zapalników odpalanych jednocześnie. § 59. 1. Zapalarki, omomierze strzałowe, przyrządy do pomiarów prądów błądzących i próbniki ciągłości obwodów strzałowych powinny posiadać świadectwo przydatności wystawione przez producenta. Nowe świadectwo przydatności, po przeprowadzonej naprawie sprzętu, może wystawić także jednostka, która przeprowadziła jego naprawę. 2. Dla sprzętu, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się kartę ewidencyjną. 3. Sprzęt, o którym mowa w ust. 1, podlega kontroli: 1) zewnętrznej - przeprowadzanej przez kierownika służby strzałowej, co najmniej raz na kwartał, a także każdorazowo w przypadku stwierdzenia jego uszkodzenia lub wadliwego działania; 2) szczegółowej - przeprowadzanej przez: a) producenta, b) zakład naprawczy, c) rzeczoznawcę, d) właściciela sprzętu lub przedsiębiorcę uprawnionego do przeprowadzania takiej kontroli, pod nadzorem i na warunkach określonych przez rzeczoznawcę. 4. Kontrolę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przeprowadza się co najmniej raz w roku, a w przypadku sprzętu stosowanego w polach metanowych - co najmniej raz na 6 miesięcy. 5. Wyniki przeprowadzonych kontroli odnotowuje się w karcie ewidencyjnej i w świadectwie przydatności. § 60. 1. Klucz lub korbkę do uruchomienia zapalarki przechowuje osoba uprawniona do odpalania ładunków materiału wybuchowego lub przechowuje się pod zamknięciem. 2. Klucz lub korbkę, o których mowa w ust. 1, używa się dopiero w chwili odpalania. § 61. 1. Zapalarkę będącą w użyciu na danej zmianie przechowuje się w zamkniętej przodkowej skrzyni strzałowej, w podręcznym albo ruchomym składzie materiałów wybuchowych lub w innym miejscu wyznaczonym przez kierownika służby strzałowej. 2. Przed zakończeniem zmiany roboczej zapalarkę oddaje się na przechowanie do składu materiałów wybuchowych lub innego pomieszczenia posiadającego odpowiednie zamknięcie. Pomieszczenie to wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego. § 62. 1. Kierownik służby strzałowej zakładu górniczego zabezpiecza roboty strzałowe wykonywane z użyciem zapalników elektrycznych przed możliwością ich przedwczesnego odpalenia spowodowanego prądami błądzącymi. 2. Przed przystąpieniem po raz pierwszy do wykonania, w danym miejscu, robót strzałowych oraz w przypadku stwierdzenia możliwości wystąpienia prądów błądzących dokonuje się pomiarów natężenia tych prądów. 3. Niezależnie od pomiarów, o których mowa w ust. 2, w miejscach prowadzenia robót strzałowych wykonuje się okresowe pomiary natężenia prądów błądzących. 4. W przypadku wystąpienia prądów błądzących o natężeniu przekraczającym połowę natężenia prądu lub impulsu zapłonowego, bezpiecznych dla stosowanej klasy zapalników elektrycznych, prowadzenie robót strzałowych z użyciem takich zapalników jest niedozwolone. 5. W zakładzie górniczym znajduje się instrukcja, zatwierdzona przez kierownika ruchu zakładu górniczego, określająca: 1) odpowiedzialność właściwych służb za dokonywanie pomiarów prądów błądzących; 2) sposób dokumentowania wyników pomiarów; 3) sposób postępowania w zależności od wyników pomiarów; 4) częstotliwość wykonywania pomiarów natężenia prądów błądzących oraz stosowane do tego celu przyrządy. § 63. 1. Wykonywanie robót strzałowych przy użyciu zapalników elektrycznych w pobliżu czynnych nadajników fal elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości wymaga zachowania minimalnych odległości obwodów strzałowych od urządzeń nadawczych, wynoszących w zależności od mocy P nadajników: 1) 10 m - dla 0,5 W < P ≤ 2,5 W; 2) 30 m - dla 2,5 W < P ≤ 30 W; 3) 60 m - dla 30 W < P ≤ 100 W; 4) 100 m - dla 100 W < P ≤ 250 W; 5) 200 m - dla 250 W < P ≤ 1 kW; 6) 500 m - dla 1 kW < P ≤ 5 kW; 7) 1.500 m - dla 5 kW < P ≤ 50 kW; 8) 2.200 m - dla stacji radarowych. 2. W przypadku konieczności wykonywania robót strzałowych w odległościach mniejszych od określonych w ust. 1, stosuje się dodatkowe środki bezpieczeństwa, ustalone przez rzeczoznawcę i zatwierdzone przez kierownika ruchu zakładu górniczego. 3. Zapalniki elektryczne w pobliżu czynnych nadajników wysokiej częstotliwości powinny mieć przewody zapalnikowe zwinięte w motki i powinny znajdować się wewnątrz metalowej osłony. § 64. 1. Środki strzałowe i sprzęt strzałowy powinny być używane z zachowaniem warunków określonych w decyzji o ich dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych. 2. Szczegółowe zasady używania środków strzałowych w zakładach górniczych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 65. 1. Środki strzałowe nienadające się do użytku zwraca się producentowi lub unieszkodliwia. 2. Kierownik ruchu zakładu górniczego zarządza unieszkodliwianie środków strzałowych, przy czym odbywa się ono wyłącznie pod bezpośrednim nadzorem kierownika służby strzałowej lub jego zastępcy. 3. Unieszkodliwianie środków strzałowych przeprowadza się w bezpiecznej odległości od miejsc pracy, zabudowań, dróg publicznych oraz obiektów, urządzeń i innych miejsc powszechnie dostępnych, w sposób zabezpieczający przed dostępem osób nieupoważnionych. 4. Szczegółowe zasady unieszkodliwiania środków strzałowych nienadających się do użytku określają przepisy dotyczące postępowania z odpadami. § 66. 1. Po każdym unieszkodliwieniu środków strzałowych sporządza się protokół, który zawiera: 1) oznaczenie miejsca i czasu dokonanej czynności; 2) nazwiska osób, które dokonywały unieszkodliwienia środków strzałowych; 3) wyszczególnienie rodzajów i ilości unieszkodliwionych środków strzałowych; 4) określenie przyczyny unieszkodliwienia i sposobu jego przeprowadzenia. 2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisują osoby, które dokonywały czynności unieszkodliwienia środków strzałowych. Rozdział 5 Szczegółowe zasady wykonywania robót strzałowych w podziemnych zakładach górniczych § 67. 1. Wykonywanie robót strzałowych w promieniu mniejszym niż 30 m od komory składowej składu materiałów wybuchowych, w której znajdują się środki strzałowe, jest niedozwolone. 2. Przebywanie ludzi w składzie materiałów wybuchowych, w którym znajdują się środki strzałowe, podczas wykonywania robót strzałowych w promieniu mniejszym niż 100 m od komory składowej, jest niedozwolone. 3. Łączna wielkość ładunków materiałów wybuchowych odpalanych jednocześnie podczas wykonywania robót strzałowych w promieniu mniejszym niż 100 m od komory składowej składu materiałów wybuchowych nie może przekraczać 20 kg. § 68. 1. Podczas stosowania zapalników elektrycznych, przewody linii strzałowej w wyrobiskach korytarzowych zelektryfikowanych prowadzi się po ociosach, a w polach niemetanowych mogą być prowadzone także pod stropem; przy czym na ociosach lub pod stropem nie mogą znajdować się przewody elektryczne pod napięciem. Przewody linii strzałowej nie mogą stykać się z przedmiotami metalowymi i innymi przedmiotami przewodzącymi prąd. 2. W uzasadnionych przypadkach linia strzałowa może być prowadzona po ociosie lub pod stropem, na których znajdują się przewody elektryczne pod napięciem, jeżeli: 1) jest wykonana z przewodu strzałowego dwużyłowego ze wspólną powłoką zewnętrzną; 2) znajduje się w odległości co najmniej 20 cm od przewodów elektrycznych; 3) jest wykonana z jednego odcinka lub poszczególne jej odcinki są łączone za pomocą dopuszczonych skrzynek łączeniowych; 4) jest kontrolowana przez strzałowego przed każdym strzelaniem. 3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przodkowych przewodów strzałowych ochronnych wykonanych z pojedynczych odcinków; długość tych przewodów nie może przekraczać 10 m, a w zakładach rud metali nieżelaznych - 20 m. 4. Podczas centralnego lub grupowego odpalania ładunków materiałów wybuchowych wykonuje się stałe linie strzałowe magistralne z przewodów dwużyłowych oraz stosuje się zwieracze: 1) w odległości do 10 m za każdym miejscem rozgałęzienia przewodów linii strzałowej magistralnej; 2) na przewodach linii strzałowej przodka lub grupy przodków w odległości do 10 m od miejsca przyłączenia ich do przewodów linii strzałowej magistralnej. 5. Dopuszczalne jest stosowanie linii strzałowych wykonanych z przewodów oponowych czterożyłowych jako linii dwużyłowych, jeżeli ich żyły są połączone równolegle parami. 6. Każdy przodek, w którym wykonywane są roboty strzałowe, powinien mieć oddzielną linię strzałową, z wyjątkiem przypadków stosowania strzelania centralnego lub grupowego. 7. Odległość między stanowiskami przyłączenia zapalarek powinna wynosić co najmniej 10 m. § 69. 1. Miejsca schronienia pracowników i stanowiska odpalania ładunków wyznacza się i przystosowuje w taki sposób, aby zapewniona była skuteczna ochrona przed rozrzutem odłamków, oberwaniem się skał oraz przed gazami postrzałowymi. 2. W wyrobiskach korytarzowych miejsca i stanowiska, o których mowa w ust. 1, lokalizuje się w schronie, we wnęce lub za załamaniem wyrobiska. Miejsca i stanowiska za załamaniem powinny być usytuowane co najmniej 10 m od naroża załamania. 3. Miejsca i stanowiska, o których mowa w ust. 1 i 2, wyznacza pisemnie osoba dozoru ruchu górniczego dozorująca roboty strzałowe. 4. Schrony i wnęki zabezpiecza się także przed odłamkami odbitymi. § 70. Pracownicy nie powinni znajdować się między miejscem odpalania a posterunkami lub zagrodami zabezpieczającymi wejście do tego miejsca. § 71. Dozwolone jest wykonywanie robót strzałowych w miejscach zaburzeń tektonicznych wyłącznie na podstawie pisemnej zgody kierownika działu robót górniczych. § 72. W przypadku prowadzenia przodka w kierunku innego wyrobiska, kierownik działu robót górniczych ustala okres, w którym zabezpiecza się dojście do miejsca spodziewanego przebicia. § 73. 1. Otwór strzałowy załadowany środkami strzałowymi zamyka się przybitką. 2. W zakładach górniczych wydobywających kopalinę niepalną w polach niemetanowych podczas strzelań urabiających można, za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego, odstąpić od zamknięcia przybitką załadowanego środkami strzałowymi otworu strzałowego, pod warunkiem że jego długość nie przekracza 6 m. 3. Rodzaje przybitki otworów strzałowych oraz sposób ich wykonywania określają odrębne przepisy. § 74. 1. Po wykonaniu wszystkich czynności przygotowawczych, poprzedzających odpalenie, osoba wykonująca roboty strzałowe powinna opuścić miejsce załadowania materiałów wybuchowych jako ostatnia, zaś po odpaleniu ładunków wchodzić do tego miejsca jako pierwsza. 2. Przepis ust. 1, w zakresie wchodzenia do miejsca odpalania ładunków, nie dotyczy robót strzałowych wykonywanych w wyrobiskach zagrożonych tąpaniami oraz strzelania centralnego i grupowego. 3. Inne osoby niż wymieniona w ust. 1 mogą wejść do przodka po odpaleniu ładunków materiałów wybuchowych tylko za zgodą osoby wykonującej roboty strzałowe. 4. Wejście, o którym mowa w ust. 1-3, jest dozwolone dopiero po rozrzedzeniu gazów postrzałowych, jednak nie wcześniej niż po upływie 5 minut. § 75. Podczas wykonywania robót strzałowych na powierzchni podziemnych zakładów górniczych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wykonywania robót strzałowych w odkrywkowych zakładach górniczych. Rozdział 6 Szczegółowe zasady wykonywania robót strzałowych w odkrywkowych zakładach górniczych, w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi oraz przy wykonywaniu robót geologicznych § 76. 1. Otwór strzałowy załadowany środkami strzałowymi zamyka się przybitką, z wyjątkiem tych metod strzelania, które nie wymagają stosowania przybitki. 2. Do wykonywania przybitki stosuje się materiały niepalne, które umożliwią całkowite wypełnienie otworu strzałowego od załadowanych środków strzałowych do wylotu tego otworu. 3. Rodzaj i sposób wypełnienia przybitką otworu strzałowego określa metryka strzałowa albo dokumentacja strzałowa. 4. W długich otworach strzałowych minimalna długość przybitki wynosi co najmniej 0,75 zabioru obliczeniowego. § 77. 1. Stałe linie przewodów strzałowych prowadzi się na izolatorach. 2. W przypadku stosowania zwijanej linii strzałowej, przewody nie mogą stykać się z przedmiotami metalowymi oraz przewodzącymi prąd. § 78. 1. Wokół miejsca prowadzenia robót strzałowych wyznacza się strefę zagrożenia, w sposób określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, w obrębie której powinno być zapewnione bezpieczeństwo ludzi i ochrona mienia przed skutkami odstrzałów. 2. Wewnątrz strefy zagrożenia urządza się odrębne schrony o odpowiedniej wielkości i wytrzymałości na uderzenia odłamków, przeznaczone do ochrony znajdujących się w strefie zagrożenia osób wykonujących i nadzorujących roboty strzałowe oraz pozostałej załogi. § 79. 1. Odpalanie ładunków materiałów wybuchowych odbywa się w porze najmniejszego nasilenia pracy i ruchu w pobliżu strefy zagrożenia. 2. Czas odpalania ładunku materiału wybuchowego oraz objaśnienie sygnałów ostrzegawczych podaje się do wiadomości pracownikom i osobom postronnym przez ogłoszenie na tablicach ostrzegawczych, umieszczonych na terenie zakładu górniczego oraz przy drogach i innych dojściach do strefy zagrożenia. Obowiązek ten spoczywa na przedsiębiorcy. 3. Przedsiębiorca zawiadamia właściwy miejscowo organ samorządu terytorialnego o miejscu, terminie i czasie wyznaczonym do odpalania ładunków materiału wybuchowego. § 80. 1. W związku z odpalaniem ładunku materiału wybuchowego, osoba wykonująca roboty strzałowe powinna nadać następujące ostrzegawcze sygnały dźwiękowe słyszalne w całej strefie zagrożenia: 1) sygnał pierwszy - jeden ciągły ton, oznaczający "uprzedzenie", nadawany po ukończeniu ładowania materiałów wybuchowych, lecz przed wykonaniem obwodu strzałowego; na sygnał ten wszystkie osoby niezatrudnione do wykonywania czynności odpalania powinny udać się do schronów lub poza strefę rozrzutu odłamków, a posterunki zabezpieczające zająć wyznaczone stanowiska; 2) sygnał drugi - dwa ciągłe, bezpośrednio po sobie następujące tony, oznaczający "przygotowanie do odpalania", nadawany po stwierdzeniu wycofania ludzi do schronów; na sygnał ten osoba wykonująca roboty strzałowe przygotowuje się do zapalania lontów lub bada opór obwodu strzałowego, a następnie przyłącza zapalarkę do linii strzałowej; 3) sygnał trzeci - jeden krótki ton, oznaczający "odpalanie", nadawany tuż przed zapaleniem lontów lub uruchomieniem zapalarki; 4) sygnał czwarty - trzy ciągłe, bezpośrednio po sobie następujące tony, oznaczający "odwołanie", nadawany po upewnieniu się, że wszystkie ładunki materiału wybuchowego odpaliły, jednak nie wcześniej niż po upływie 5 minut od momentu odpalenia; na sygnał ten posterunki zabezpieczające oraz pozostali pracownicy mogą opuścić schrony. 2. Od chwili nadania pierwszego sygnału do chwili nadania czwartego sygnału, o których mowa w ust. 1, ruch w strefie zagrożenia wstrzymuje się, a dojście do tej strefy obstawia się posterunkami zabezpieczającymi; drogi o większym nasileniu ruchu zabezpiecza się dodatkowo zaporami. § 81. 1. Wykonywanie robót strzałowych podczas mgły lub śnieżycy jest niedozwolone. 2. Wykonywanie robót strzałowych po zapadnięciu zmroku może się odbywać tylko za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego, pod warunkiem zastosowania oświetlenia zapewniającego widoczność w miejscu wykonywania robót strzałowych i w strefie zagrożenia; warunki bezpiecznego wykonywania robót strzałowych po zapadnięciu zmroku określa kierownik ruchu zakładu górniczego. 3. W przypadku prowadzenia robót strzałowych po zapadnięciu zmroku, oprócz dźwiękowych sygnałów ostrzegawczych, o których mowa w § 80 ust. 1, stosuje się także sygnały świetlne o odpowiedniej częstotliwości i długości błysków, widzialne w całej strefie zagrożenia. § 82. 1. Roboty strzałowe prowadzone z użyciem zapalników elektrycznych wykonuje się, jeżeli odległość wykonywania tych robót jest większa niż: 1) 300 m - w przypadku zapalników elektrycznych klasy 0,2 A, 2) 200 m - w przypadku zapalników elektrycznych klasy 0,45 A, 3) 100 m - w przypadku zapalników elektrycznych klasy 2 A - od energetycznych linii napowietrznych wysokiego napięcia i przewodów trakcyjnych kolei elektrycznej. 2. W przypadku gdy występuje konieczność wykonywania robót strzałowych w odległościach mniejszych niż określone w ust. 1, stosuje się dodatkowe środki bezpieczeństwa, ustalone przez rzeczoznawcę i zatwierdzone przez kierownika ruchu zakładu górniczego, lub stosuje się zapalniki nieelektryczne. § 83. Do wykonywania robót strzałowych w podziemnych wyrobiskach górniczych odkrywkowych zakładów górniczych stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 5. Rozdział 7 Przepisy końcowe § 84. Przepis § 3 w odniesieniu do środków strzałowych stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 85. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 kwietnia 2003 r. (poz. 655) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZECHOWYWANIA ŚRODKÓW STRZAŁOWYCH I SPRZĘTU STRZAŁOWEGO W SKŁADACH MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH 1. Środki strzałowe przechowuje się w składach materiałów wybuchowych zlokalizowanych w miejscach zabezpieczonych przed wszelkiego rodzaju zagrożeniami górniczymi i wyładowaniami atmosferycznymi; składy te powinny znajdować się w takiej odległości od siebie, aby ewentualny wybuch środków strzałowych w jednym składzie nie mógł spowodować wybuchu w innym składzie. 2. Naziemne i wgłębne składy materiałów wybuchowych lokalizuje się w miejscach: 1) suchych i nienarażonych na zalanie podczas powodzi, 2) dostępnych dla transportu kołowego. 2.1. Przechowywanie środków strzałowych i sprzętu strzałowego w naziemnych składach materiałów wybuchowych. 2.2. Naziemne składy materiałów wybuchowych, o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia, ze względu na ich budowę dzieli się na: 1) składy materiałów wybuchowych - jako budynki wolno stojące, 2) składy materiałów wybuchowych - jako szafki pancerne lub opancerzone. 2.3. Naziemne składy materiałów wybuchowych, w zależności od maksymalnej pojemności dzieli się na następujące klasy: 1) I - do 250 kg, 2) II - od 251 kg do 500 kg, 3) III - od 501 kg do 2.000 kg, 4) IV - od 2.001 kg do 5.000 kg, 5) V - od 5.001 kg do 10.000 kg, 6) VI - od 10.001 kg do 15.000 kg, 7) VII - od 15.001 kg do 20.000 kg, 8) VIII - od 20.001 kg do 50.000 kg. 2.4. Naziemne oraz wgłębne składy materiałów wybuchowych do głębokości 30 m lokalizuje się poza terenami zabudowanymi, przy czym: 1) najmniejsza odległość między składami, jak również najmniejsza ich odległość od magazynów łatwo zapalnych materiałów o pojemności powyżej 2.000 litrów paliwa, sieci gazowych, stacji radiowych, telewizyjnych i radarowych dla poszczególnych klas składów powinna wynosić: a) I - 300 m, b) II - 500 m, c) III - 750 m, d) IV- 1.000 m, e) V - 1.300 m, f) VI - 1.600 m, g) VII - 1.900 m, h) VIII - 3.700 m, 2) najmniejsza odległość od osiedli, dróg publicznych i kolejowych, mostów, obiektów zakładów (fabryk), zbiorników i linii wysokiego napięcia między składami materiałów wybuchowych dla poszczególnych klas powinna wynosić: a) I - 200 m, b) II - 250 m, c) III - 500 m, d) IV - 750 m, e) V - 900 m, f) VI - 1.000 m, g) VII - 1.100 m, h) VIII - 1.800 m, 3) najmniejsza odległość składów materiałów wybuchowych zaliczanych do danej klasy od budynków mieszkalnych, dróg o mniejszym ruchu oraz dróg kolejowych o ruchu wyłącznie towarowym, składów łatwo zapalnych materiałów o pojemności powyżej 1.000 litrów, urządzeń specjalnych, odpornych na działanie fali detonacyjnej (np. żelazne i żelbetowe mosty, stalowe i żelbetowe wieże, elewatory) oraz linii wysokiego napięcia zasilających wyłącznie obiekty zakładu górniczego powinna wynosić: a) I - 100 m, b) II - 150 m, c) III - 300 m, d) IV - 400 m, e) V - 500 m, f) VI - 600 m, g) VII - 750 m, h) VIII - 1.340 m. 2.5. W stosunku do wszystkich składów materiałów wybuchowych, z wyjątkiem składów ruchomych o pojemności różniącej się bardziej niż o ± 25% od granicznych wartości ustalonych klas, najmniejsze odległości oblicza się według wzoru: L = K√Q gdzie poszczególne symbole oznaczają: L - najmniejszą odległość wyrażoną w metrach, K - wynosi odpowiednio: 16 - dla pkt 2.4 ppkt 1, 8 - dla pkt 2.4 ppkt 2 i 6 - dla pkt 2.7, Q - pojemność składu materiałów wybuchowych wyrażoną w kilogramach - z tym, że przyjęta odległość nie może być mniejsza od odległości klasy niższej; maksymalna pojemność składu nie może przekraczać 50.000 kg materiałów wybuchowych. 2.6. Odległości określone w pkt 2.4 mogą być zmniejszone najwyżej o połowę, z wyjątkiem przypadków określonych w pkt 2.7, gdy w pobliżu składów materiałów wybuchowych znajdują się naturalne zapory (las, wzgórza) bądź chroniony obiekt znajduje się w kotlinie poniżej poziomu terenu składu materiałów wybuchowych. 2.7. W przypadku gdy poszczególne komory przeznaczone na 2.000-5.000 kg materiałów wybuchowych oraz na środki inicjujące w składach klas IV-VIII są obwałowane, mogą być budowane w odległości nie mniejszej niż 30 m od siebie (odległość między zewnętrznymi ścianami komór); w takim przypadku obowiązują odległości określone w pkt 2.4 ustalone dla składów klasy IV, przy czym zmniejszone odległości o połowę, o których mowa w pkt 2.6, nie mogą być stosowane. 2.8. W składach materiałów wybuchowych klasy IV-VIII typu zespołowego (komory obok siebie), jeżeli środki strzałowe wydaje się w puszkach (pojemnikach), napełnianie powinno odbywać się w odrębnej obwałowanej komorze wydawczej składającej się z komory i przedsionka, zlokalizowanej na ogrodzonym terenie składu materiałów wybuchowych, w odległości co najmniej 30 m od pozostałych komór. 2.9. Skład materiałów wybuchowych, z wyjątkiem składu ruchomego, otacza się obwałowaniem z ziemi, gliny lub piasku dla klasy: 1) I do III - o wysokości 1,0 m powyżej szczytu dachu, 2) IV - o wysokości 1,5 m powyżej szczytu dachu, 3) V do VIII - o wysokości 2,0 m powyżej szczytu dachu. 2.10. Obwałowanie powinno posiadać co najmniej 1 m szerokości w koronie dla składów materiałów wybuchowych klasy I-IV oraz 1,5 m szerokości dla składów materiałów wybuchowych klasy V-VIII. 2.11. Odległość ścian składu od podstawy wału nie może być mniejsza niż 1 m ani większa niż 3 m. 2.12. Między podstawą wału a składem powinny znajdować się rowy odwadniające lub instalacja kanalizacyjna umożliwiające odprowadzenie wody poza obręb wału. Przestrzeń między podstawą wału a składem powinna być utrzymana w należytej czystości. Używanie tej przestrzeni do składowania próżnego opakowania lub do innych celów jest niedopuszczalne. Dojście przez obwałowanie powinno prowadzić po linii łamanej lub powinno być chronione od zewnątrz odrębnym wałem (wał czołowy), zasłaniającym otwór wejściowy. Wał czołowy powinien: 1) być wykonany w odległości nie mniejszej niż 1 m i nie większej niż 3 m, licząc między podstawami wału, 2) posiadać długość dwa razy większą od szerokości wejścia we właściwym obwałowaniu, mierzonym na wysokości korony. 2.13. Skład materiałów wybuchowych wraz z obwałowaniem powinien być ogrodzony. Odległość ogrodzenia od obwałowania powinna wynosić co najmniej 30 m dla składów materiałów wybuchowych stałych, co najmniej 20 m dla składów materiałów wybuchowych tymczasowych oraz co najmniej 10 m dla składów podręcznych. Odległość ogrodzenia od składów materiałów wybuchowych ruchomych powinna wynosić co najmniej 30 m. Ogrodzenie powinno posiadać wysokość nie mniejszą niż 2,5 m przy składach stałych i tymczasowych oraz 1,8 m przy składach materiałów wybuchowych podręcznych i ruchomych. 2.14. W przypadku stosowania ogrodzenia z drutu kolczastego, druty poziome między słupami powinny być poprowadzone w odległości 0,15 m od siebie i być wzmocnione drutem kolczastym prowadzonym na krzyż między słupami. W ogrodzeniu powinny być wykonane drzwi wjazdowe i wejściowe zamykane na klucz. 2.15. Wokół składu materiałów wybuchowych powinna być ustalona strefa ochronna o szerokości nie mniejszej niż 10 m od ogrodzenia, oznaczona tablicami ostrzegawczymi z napisem "Niepowołanym wstęp wzbroniony" lub "Nieupoważnionym wstęp wzbroniony". Teren ogrodzony oraz strefa ochronna nie może być zadrzewiona i posiadać łatwo zapalne poszycie. 2.16. Skład materiałów wybuchowych zabezpiecza się przed wyładowaniami atmosferycznymi piorunochronem wykonanym zgodnie z Polskimi Normami. Przydatność urządzenia sprawdza się przynajmniej raz w roku przed dniem 1 kwietnia oraz po burzy z wyładowaniami atmosferycznymi. 2.17. Prowadzenie jakichkolwiek przewodów, w szczególności energetycznych, gazowych i wodnych, ponad oraz pod składem materiałów wybuchowych jest niedopuszczalne. 2.18. Środki strzałowe mogą być przechowywane w składzie materiałów wybuchowych, jako budynku wolno stojącym, jeżeli spełnia następujące wymagania: 1) posiada odpowiednią ilość komór, 2) jego zewnętrzne ściany wykonane są z materiałów niepalnych (mur, beton albo prefabrykaty) o grubości co najmniej 0,38 m; dach budynku jest lekki i wykonany z materiału niepalnego, 3) ściany komór wykonane są z takich materiałów jak zewnętrzne ściany składów, z tym że grubość ich powinna wynosić co najmniej 0,25 m, 4) wysokość komór powinna wynosić co najmniej 2,20 m, 5) ściany składu są od wewnątrz wybielone, a podłogi wykonane z betonu lub z cegły, pokryte zaprawą cementową, 6) każda komora powinna posiadać jedno bezpośrednie wejście z przedsionka łączącego poszczególne komory (przedsionek komór) przez drzwi otwierające się na zewnątrz komory. Szerokość przedsionka komór powinna wynosić co najmniej 1,5 m; przedsionek komór powinien posiadać jedno bezpośrednie wejście z przedsionka składu i drzwi otwierające się na zewnątrz przedsionka komór. Szerokość i długość przedsionka składu powinna wynosić co najmniej po 1,5 m, 7) wszystkie drzwi znajdujące się wewnątrz składu powinny być jednoskrzydłowe, żelazne, pełne, szerokości co najmniej 1 m i wysokości co najmniej 2 m, otwierane na zewnątrz; drzwi wejściowe do składu powinny być podwójne, wykonane z blachy żelaznej o grubości co najmniej 5 mm, na ramie z żelaza kątowego, z poprzecznymi wzmocnieniami, a blacha powinna być spawana na wszystkich łączeniach dostępnych z zewnątrz, 8) przewietrzniki powinny być wykonane w sposób uniemożliwiający dostęp do wnętrza składu (w kształcie litery "Z") i zaopatrzone obustronnie w gęste siatki; wykonywanie przewietrzników z komór składowych na zewnątrz jest niedozwolone. 2.19. Drzwi w składzie materiałów wybuchowych: 1) osadza się na zawiasach niedających się z zewnątrz uszkodzić, 2) zaopatruje się w dwa zamki (umocowane od wewnątrz), patentowe, dwuobrotowe i co najmniej 8-zapadkowe, 3) osadza w zabetonowanych żelaznych ramach. 2.20. Środki strzałowe mogą być przechowywane w składzie materiałów wybuchowych złożonym z szafek pancernych. Liczba szafek powinna zapewnić oddzielne przechowywanie każdego środka strzałowego. 2.21. Szafki pancerne umieszcza się na warstwie betonowej o grubości co najmniej 0,10 m i otacza warstwą betonową o grubości co najmniej 0,12 m; ponadto od góry, od tyłu i z boku każdą szafkę obsypuje się warstwą ziemi o grubości co najmniej 0,5 m. Wymagania te nie dotyczą wpuszczonych i utwierdzonych w skale szafek pancernych. Każda szafka pancerna powinna być uziemiona. 2.22. W przypadku gdy szafka pancerna służy jako skład do przechowywania środków strzałowych w jednym miejscu przez okres nieprzekraczający 9 miesięcy, obetonowanie szafek pancernych nie jest wymagane. 2.23. Środki strzałowe mogą być przechowywane w składzie materiałów wybuchowych w postaci szafek opancerzonych drewnianych obitych blachą, które posiadają odpowiednią liczbę szafek przeznaczonych do oddzielnego przechowywania środków strzałowych, przy czym szafki te: 1) ustawia się na podkładach niepalnych i okłada się papą z boków i od góry oraz przysypuje ziemią, 2) obwałowuje się na wysokość 1 m ponad szczyt skrzyń, zaś obwałowanie powinno posiadać co najmniej 1 m szerokości w koronie; szerokość dojścia do szafek powinna wynosić co najmniej 1,5 m. 2.24. Dojście do szafek przez obwałowanie chroni się od zewnątrz wałem (wał czołowy) zasłaniającym otwór wejściowy; wał czołowy: 1) wznosi się w odległości nie mniejszej niż 1 m, licząc między podstawami wału oraz 2) powinien posiadać dwa razy większą długość niż szerokość wejścia we właściwym obwałowaniu mierzonym na wysokości korony. 2.25. W przejściu obok szafek powinna znajdować się kanalizacja umożliwiająca odprowadzenie wód poza obręb wału albo zastosowane powinny być inne sposoby zabezpieczające skrzynie przed zalaniem wodą; wejście do wykopu, w którym znajdują się szafki, powinno posiadać schody. 3. Przechowywanie środków strzałowych w podziemnych składach materiałów wybuchowych. 3.1. Środki strzałowe mogą być przechowywane w stałych podziemnych składach materiałów wybuchowych, które są zaprojektowane i wykonane zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskiej Normie dotyczącymi projektowania i wykonania podziemnych składów materiałów wybuchowych. 3.2. Przepis pkt 3.1 stosuje się odpowiednio do podziemnych tymczasowych i podręcznych składów materiałów wybuchowych. 3.3. W wyrobiskach zaliczonych do klasy B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego, stanowiących dojście do składu materiałów wybuchowych, zabudowuje się zapory przeciwwybuchowe pyłowe lub wodne. 4. Przechowywanie środków strzałowych w wgłębnych składach materiałów wybuchowych. 4.1. Środki strzałowe mogą być przechowywane w składach materiałów wybuchowych wgłębnych (wykonanych w stoku górskim, pagórku), które lokalizuje się i buduje zgodnie z wymaganiami określonymi w pkt 3.1 i 3.2; wymagania określone w pkt 2.2-2.15 oraz w przypadku urządzania komór składowych na głębokości mniejszej niż 30 m od powierzchni, wymagania określone w pkt 2.5 i 2.8 stosuje się z poniższymi zmianami: 1) wymagane jest wykonanie tylko wału czołowego o wysokości co najmniej 1,0 m powyżej wejścia do składu materiałów wybuchowych, 2) odległość ogrodzenia we wszystkich kierunkach liczy się od podstawy wału czołowego w rzucie poziomym, 3) wylot szybika wentylacyjnego zabezpiecza się także ogrodzeniem w promieniu co najmniej 10 m, 4) wejścia do składu oraz wylot szybika wentylacyjnego zabezpiecza się przed wyładowaniami atmosferycznymi. 5. Instalacje oświetlenia elektrycznego oraz instalacja grzewcza składów materiałów wybuchowych. 5.1. W składach materiałów wybuchowych wyposażonych w stałe oświetlenie elektryczne, w których przechowywane są środki strzałowe, powinno znajdować się oświetlenie zastępcze w postaci zamkniętych lamp ręcznych akumulatorowych. 5.2. Instalację oświetleniową wykonuje się z zastosowaniem osprzętu i lamp budowy zamkniętej i opraw oświetleniowych ze szklanym kloszem i metalowym koszem ochronnym. W podziemnych składach materiałów wybuchowych instalację oświetleniową wykonuje się z zastosowaniem osprzętu i lamp dopuszczonych do stosowania w zakładach górniczych na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 5.3. W komorach składowych i komorze wydawczej oprawy oświetleniowe umieszcza się we wnękach przedniej lub tylnej ściany komory, wykonanych na wysokości powyżej poziomu składowania opakowań z środkami strzałowymi. Od strony chodnika składowego (przedsionka komór) wnękę zabezpiecza się przed możliwością dostępu do komory. W komorze wydawczej dodatkowo montuje się oprawę oświetleniową we wnęce nad stołem wydawczym. 5.4. W chodnikach składowych podziemnych i wgłębnych składów materiałów wybuchowych oraz w przedsionkach komór naziemnych składów materiałów wybuchowych oprawy oświetleniowe montuje się pod stropem. 5.5. Instalację elektryczną wykonuje się w sposób zabezpieczający ją przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz w sposób wykluczający możliwość powstania pożaru. 5.6. Jako środek ochronny przed rażeniem prądem elektrycznym stosuje się system uziemiających przewodów ochronnych. 5.7. Instalację elektryczną prowadzi się bezpośrednio pod stropem, z zastosowaniem kabli z żyłami miedzianymi. 5.8. W komorach składowych i komorze wydawczej niedopuszczalne jest prowadzenie instalacji elektrycznych, stosowanie gniazd wtykowych oraz ręcznych lamp zasilanych z sieci elektrycznej. 5.9. Dla uniknięcia pozostawienia instalacji elektrycznej pod napięciem, przy opuszczaniu składu materiałów wybuchowych stosuje się odpowiednią blokadę wyłączającą instalację elektryczną składu po zamknięciu głównych drzwi składowych; blokadę wykonuje się w sposób umożliwiający obsłudze korzystanie z oświetlenia elektrycznego po zamknięciu się w składzie. 5.10. Zasilanie urządzeń elektrycznych zainstalowanych w składzie materiałów wybuchowych odbywa się z sieci z izolowanym punktem neutralnym (układ IT) z oddzielnego transformatora separacyjnego przeznaczonego wyłącznie do zasilania instalacji składu materiałów wybuchowych poprzez aparaturę łączeniową umieszczoną poza składem materiałów wybuchowych. Sieć tę wyposaża się w zabezpieczenie upływowe centralne i blokujące, powodujące wyłączenie napięcia zasilania w przypadku obniżenia się rezystancji izolacji poniżej wartości dopuszczalnej. 5.11. W rozdzielni powinien znajdować się główny wyłącznik elektryczny z napisem "Główny wyłącznik składu materiałów wybuchowych", odłączający zasilanie instalacji elektrycznego oświetlenia składu materiałów wybuchowych na wszystkich biegunach i zabezpieczony przed manipulowaniem przez osoby nieupoważnione. 5.12. Tory w składzie odizolowuje się elektrycznie od torów poza składem. Odizolowanie to wykonuje się wewnątrz składu, tuż za głównymi drzwiami składu w taki sposób, aby wózek kopalniany nie naruszył izolacji. 5.13. W przypadku zasilania naziemnego i wgłębnego składu materiałów wybuchowych z elektrycznej linii napowietrznej, którą może być tylko linia niskiego napięcia, przyłącze wykonuje się kablem ziemnym ze słupa ustawionego co najmniej 20 m od budynku składu materiałów wybuchowych (wejścia do składu materiałów wybuchowych wgłębnego). 5.14. Wszystkie części urządzeń wykonywanych z metalu, nienależących do obwodu elektrycznego, uziemia się przez przyłączenie ich do systemu uziemiających przewodów ochronnych w składzie materiałów wybuchowych. 5.15. W składzie materiałów wybuchowych przeprowadza się kontrolę instalacji elektrycznych co najmniej raz na kwartał przez osobę dozoru ruchu o specjalności elektrycznej, a wyniki kontroli wpisuje do książki kontroli składu materiałów wybuchowych. 5.16. Składy materiałów wybuchowych tymczasowych, podręcznych, ruchomych i w postaci szafek pancernych lub opancerzonych można oświetlać za pomocą ręcznych lamp górniczych, dopuszczonych do stosowania w zakładach górniczych. 5.17. Składy materiałów wybuchowych można ogrzewać tylko gorącą wodą i ogrzewanym powietrzem. Temperatury medium grzejnego powinny być tak dobrane, aby temperatura powierzchni zewnętrznej grzejników nie przekraczała 75°C. Grzejniki centralnego ogrzewania powinny być gładkie i pomalowane farbą ochronną, mogą być instalowane wyłącznie w chodnikach dojściowych lub w przedsionkach komór składowych. Odległość grzejników od ścian i wszelkich urządzeń powinna wynosić co najmniej 0,15 m. Grzejniki utrzymuje się w stałej czystości, nie można na nich ani też nad nimi kłaść i zawieszać części odzieży, szmat oraz używać do podgrzewania jakichkolwiek substancji. 5.18. Nagrzewnice i wentylatory instalacji ogrzewania powietrzem umieszcza się poza pomieszczeniami składu materiałów wybuchowych. Ogrzewane powietrze może być doprowadzane wyłącznie do chodników dojściowych lub przedsionków komór składowych. Instalacja do ogrzewania powinna być tak zaprojektowana i wykonana, aby wykluczała możliwość wprowadzenia do składu materiałów wybuchowych prądów błądzących. 6. Szczegółowe warunki przechowywania środków strzałowych i sprzętu strzałowego w składach materiałów wybuchowych. 6.1. W składzie materiałów wybuchowych mogą być przechowywane środki strzałowe należące do innych przedsiębiorców, na warunkach ustalonych dla własnych środków strzałowych. Środki strzałowe należące do innych przedsiębiorców należy przechowywać na odrębnych półkach. 6.2. Dopuszczalne jest przechowywanie środków strzałowych w następujących temperaturach: 1) od +10°C do +30°C - materiały wybuchowe nitroglicerynowe (o zawartości nitrogliceryny powyżej 10%), 2) od -10°C do +30°C - materiały wybuchowe trudno zamarzalne, 3) od 0°C do +30°C - materiały wybuchowe amonowosaletrzane. 6.3. W przypadku przechowywania sprzętu strzałowego w składzie materiałów wybuchowych należy przestrzegać warunków ich przechowywania określonych w ich instrukcjach fabrycznych. 6.4. Każdą komorę składową materiałów wybuchowych zaopatruje się w sprawny termometr ze skalą Celsjusza. 6.5. Ogólna ilość materiałów wybuchowych składowanych w jednej komorze składu materiałów wybuchowych nie powinna przekraczać 5.000 kg. 6.6. Przechowywanie materiałów wybuchowych w jednej komorze składowej lub jednej szafce razem z środkami inicjującymi i zapalającymi jest niedozwolone. 6.7. Lonty detonujące i pobudzacze wybuchowe mogą być przechowywane razem z materiałami wybuchowymi, na odrębnych półkach. 6.8. W przypadku gdy w jednej komorze składowej są przechowywane różne materiały wybuchowe lub pobudzacze wybuchowe i lonty detonujące, oddziela się je od siebie przegrodą bądź przechowuje na odrębnej półce. 6.9. Lonty prochowe i zapalniki proste oraz proch bezdymny mogą być przechowywane w magazynach materiałów na powierzchni, w oddziałach przeznaczonych do przechowywania materiałów łatwo palnych. 6.10. W naziemnych składach materiałów wybuchowych dopuszczalne jest przechowywanie następujących ilości materiałów wybuchowych: 1) w składach materiałów wybuchowych stałych, stanowiących jeden obiekt lub zespół budynków wolno stojących, do 50.000 kg, 2) w składach materiałów wybuchowych stałych w postaci szafek pancernych od 100 kg do 250 kg materiałów wybuchowych, w zależności od rozmiarów szafki, oraz do 500 kg w zespole szafek, 3) w składach materiałów wybuchowych tymczasowych w postaci szafek pancernych lub szafek opancerzonych (drewnianych obitych blachą) do 500 kg materiałów wybuchowych, 4) w składach materiałów wybuchowych ruchomych ilość materiałów wybuchowych określa decyzja dopuszczająca typ ruchomego składu. 6.11. W naziemnych składach materiałów wybuchowych spłonki oraz zapalniki umieszcza się w odrębnej komorze, z zachowaniem odległości od miejsca przechowywania materiałów wybuchowych obliczonej według wzoru: I = 0,06√n gdzie poszczególne symbole oznaczają: I - odległość wyrażoną w metrach, n - ilość zapalników lub spłonek. 6.12. W składach materiałów wybuchowych klasy IV-VIII typu zespołowego (komory obok siebie) środki inicjujące mogą być przechowywane wyłącznie w oddzielnej obwałowanej komorze w odległości nie mniejszej niż 30 m od komór składowych materiałów wybuchowych, licząc tę odległość między ścianami zewnętrznymi komór składowych dla materiałów wybuchowych a ścianami komory na środki inicjujące. 6.13. Materiały wybuchowe przechowywane w szafkach pancernych lub opancerzonych mogą być przeładowywane do puszek przed składem materiałów wybuchowych tylko poza obwałowaniem, w miejscu osłoniętym daszkiem wykonanym z materiału niepalnego w celu ochrony przed deszczem lub śniegiem bądź w oddzielnym, przystosowanym do tego celu pomieszczeniu urządzonym na terenie ogrodzonym tego składu. 6.14.1. Odległość szafki na środki inicjujące od szafki na materiały wybuchowe oblicza się w sposób określony odpowiednio w pkt 6.11 i 6.12. 6.14.2. W pomieszczeniach składowych składu materiałów wybuchowych środki strzałowe przechowuje się w opakowaniach fabrycznych. 6.14.3. Opakowania ze środkami strzałowymi umieszcza się na półkach, których wysokość nie powinna przekraczać 1,80 m, w taki sposób, aby wolna przestrzeń o szerokości co najmniej 0,10 m znajdowała się między opakowaniami, nad nimi, od podłogi i od strony ścian składu; w komorach składowych przejście wzdłuż półek powinno wynosić co najmniej 1,2 m. 6.14.4. Każde pomieszczenie składowe oznacza się tablicą z czytelnym napisem określającym rodzaje składowanego środka strzałowego, najwyższą dopuszczoną ilość środka do składowania oraz bieżącą rzeczywistą ilość środków, znajdującą się w danym pomieszczeniu. 6.15. W składach materiałów wybuchowych przeznaczonych do przechowywania prochu górniczego lub innych materiałów wybuchowych równie czułych na ogień, konstrukcję drzwi, zamków i podłóg wykonuje się w taki sposób, aby nie powstała iskra na skutek tarcia lub uderzenia. 6.16. W składach materiałów wybuchowych niedopuszczalne jest używanie narzędzi i przedmiotów, przy których użyciu można spowodować iskrzenie. W kopalniach wydobywających sól kamienną półki wykonuje się z drewna, przymocowuje wkrętami, których główki wpuszcza się w drewno i wypełnia kitem. 6.17. W składach materiałów wybuchowych niedopuszczalne jest pozostawianie próżnych opakowań, drewna i papieru oraz zachowuje się porządek i czystość. 6.18. W przypadku dokonywania jakichkolwiek napraw w składzie materiałów wybuchowych, środki strzałowe usuwa się z miejsca naprawy do odpowiednio zabezpieczonego miejsca. 6.19. Podczas wykonywania robót spawalniczych w składzie materiałów wybuchowych znajdujące się tam środki strzałowe usuwa się ze składu na okres wykonywania tych robót. 6.20. W składzie materiałów wybuchowych umieszcza się środki gaśnicze, zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach. 7.1. Wydawca materiałów wybuchowych odbiera i oddaje klucze od składu materiałów wybuchowych naziemnego, wgłębnego i ich komór oraz klucze od bram w ogrodzeniu w miejscu i w sposób ustalony w uzgodnieniu z właściwymi organami Policji. 7.2. Kierownik ruchu zakładu górniczego przechowuje rezerwowe klucze w opieczętowanej kopercie w kasie pancernej. 7.3. Strzałowy lub wydawca materiałów wybuchowych, wyznaczony na każdej zmianie przez kierownika ruchu zakładu górniczego, przechowuje klucze od podręcznych składów materiałów wybuchowych. 8.1. Drzwi składów materiałów wybuchowych, z wyjątkiem podręcznych składów, zaopatruje się w plombę na czas zamknięcia. 8.2. Wszystkie składy materiałów wybuchowych zaopatruje się w tablice ostrzegawcze z napisem o zakazie wstępu osobom nieupoważnionym do składu oraz o zakazie palenia tytoniu, jak też zbliżania się z otwartym ogniem. 8.3. W odniesieniu do składów materiałów wybuchowych naziemnych, przeznaczonych do przechowywania do 100 kg materiałów wybuchowych i odpowiedniej ilości środków inicjujących i zapalających, oraz do składów podręcznych o pojemności do 500 kg dopuszcza się stosowanie innych wymagań niż określone w: 1) pkt 2.5, w zakresie najmniejszej odległości od obiektów chronionych, stosując wzór: L = 5√Q gdzie poszczególne symbole oznaczają: L - najmniejszą odległość wyrażoną w metrach, Q - dopuszczoną do przechowywania w składzie ilość materiałów wybuchowych wyrażoną w kg, 2) pkt 2.9, w zakresie wysokości i szerokości w koronie wału, pod warunkiem zastosowania obwałowania do wysokości szczytu dachu składu i do szerokości w koronie 0,5 m, 3) pkt 2.13, w zakresie odległości ogrodzenia od obwałowania, pod warunkiem wykonania ogrodzenia w odległości 10 m od podstawy wału, 4) pkt 2.15, w zakresie strefy ochronnej w postaci zezwolenia na umieszczenie tablicy ostrzegawczej wyłącznie na wszystkich bokach ogrodzenia. 8.4. Dla składów materiałów wybuchowych podziemnych oraz składów materiałów wgłębnych, w wymaganiach określonych w niniejszym załączniku dopuszcza się wprowadzenie następujących zmian w zakresie: 1) szczegółowych zasad zachowania kąta prostego załamania wyrobisk składowych, przez usytuowanie osi komór składowych pod kątem nie mniejszym niż 60° w stosunku do osi chodnika składowego, 2) sposobu przechowywania materiałów wybuchowych w komorach składowych, pod warunkiem przechowywania materiałów wybuchowych w wozach przeznaczonych do transportu materiałów wybuchowych oraz w kontenerach lub na paletach przy kontenerowym systemie transportu i składowania środków strzałowych. 8.5. Zmiany wymienione w pkt 8.4 mogą być wprowadzone na podstawie opinii rzeczoznawcy. 8.6. Dla składów materiałów wybuchowych wgłębnych oraz dla składów materiałów wybuchowych tymczasowych i podręcznych w wymaganiach określonych w niniejszym załączniku dopuszcza się wprowadzenie następujących zmian w zakresie: 1) głębokości składów materiałów wybuchowych wgłębnych, przez zastosowanie mniejszej głębokości dla komór składowych o pojemności mniejszej niż 5.000 kg, na podstawie opinii rzeczoznawcy, 2) komory wydawczej i wydawania środków strzałowych w przedsionku składu, jak również odnośnie do dwóch chodników dojściowych, przez zastosowanie jednego chodnika przedzielonego siatką do wysokości 1,5 m, 3) dwukrotnego załamania chodnika dojściowego, przez zastosowanie pojedynczego załamania. 8.7. Dla ruchomych podziemnych składów w wymaganiach określonych w niniejszym załączniku dopuszcza się wprowadzenie zmian w zakresie: 1) lokalizacji podziemnych składów materiałów wybuchowych, poprzez możliwość lokalizacji miejsca postoju ruchomego składu materiałów wybuchowych w wyrobisku górniczym, które zabezpieczone jest przed najechaniem na skład innymi środkami transportu w czasie przechowywania i wydawania środków strzałowych; miejsce to powinno być oddzielone od pozostałych wyrobisk zakładu górniczego metalowymi drzwiami lub kratami, 2) przewietrzania składu materiałów wybuchowych, przez zastosowanie odrębnej wentylacji miejsca postoju ruchomego składu materiałów wybuchowych według ustaleń inżyniera wentylacji, 3) wyposażenia i budowy składu materiałów wybuchowych; szczegółowe warunki dotyczące budowy i wyposażenia ruchomego składu materiałów wybuchowych zawarte są w decyzji o dopuszczeniu do stosowania. Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Sposób wypełniania książki obrotu środkami strzałowymi. 1. Przed zatwierdzeniem książki obrotu środkami strzałowymi, zwanej dalej "książką obrotu", kierownik służby strzałowej zakładu wpisuje na jej stronie tytułowej: 1) nazwę zakładu górniczego, 2) kolejny numer książki obrotu w zakładzie górniczym, 3) nazwę składu materiałów wybuchowych, 4) imiona i nazwiska: kierownika służby strzałowej i jego zastępców, 5) imiona i nazwiska wydawców materiałów wybuchowych zatrudnionych w danym składzie materiałów wybuchowych, zwanych dalej "wydawcami", 6) ustalone symbole środków strzałowych; symbole oznacza się początkowymi literami nazwy środków strzałowych, z wyjątkiem środków inicjujących i zapalających, dla których symbole podane są w decyzji o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych, 7) datę rozpoczęcia prowadzenia książki, 8) liczbę kart dostaw i kart obrotu. 2. Kartę tytułową podpisują: kierownik służby strzałowej i jego zastępcy oraz wydawcy. 3. Książkę obrotu opieczętowuje i zatwierdza swym podpisem, podając jednocześnie datę, kierownik ruchu zakładu górniczego. 4. Ewentualne zmiany osobowe i materiałowe w czasie prowadzenia danej książki obrotu powinny być aktualizowane przez kierownika służby strzałowej. 5. Dla ewidencji dostaw środków strzałowych książka obrotu posiada 10 kart dostaw środków strzałowych, na których wydawca wpisuje: 1) kolejny numer dostawy, 2) datę dostawy, 3) datę i znak awiza wysyłkowego, 4) imiona i nazwiska osób, które odebrały środki strzałowe z wytwórni lub od dostawcy i w składzie materiałów wybuchowych, 5) nazwę środka strzałowego (w formie symbolu), 6) nazwę producenta, 7) ilość otrzymanych środków strzałowych, 8) ilość w sztukach i numerację jednostek opakowania, 9) inne cechy dostawy, 10) sposób dostawy (środek transportu), 11) numer karty zaprzychodowania, 12) datę rozpoczęcia i ukończenia wydawania środka strzałowego, pochodzącego z danej dostawy, 13) ewentualne braki jakościowe i ilościowe zauważone zarówno przy transporcie środków strzałowych, jak i podczas przechowywania ich w składzie. 6. Każdy wydawca danej zmiany rozpoczyna zapisy w książce obrotu od liczby porządkowej 1. 7. Na każdej karcie książki obrotu wydawca wpisuje: 1) nazwę zakładu górniczego, 2) nazwę składu materiałów wybuchowych, 3) datę (dzień, miesiąc, rok oraz zmianę) wydania, 4) symbol środka strzałowego, zgodny z podanym na karcie tytułowej, 5) liczbę porządkową zapisu wydania środków strzałowych, 6) numer przodka, 7) numer znaczka kontrolnego odbierającego, 8) nazwisko i imię osoby pobierającej środki strzałowe, 9) ilość wydanych środków strzałowych w kilogramach, w sztukach lub w metrach, 10) numerację opakowań wydanych materiałów wybuchowych. 8. W jednej rubryce (pod daną liczbą porządkową) karty książki obrotu można wpisać ilość i ewidencję tylko materiału wybuchowego o tej samej nazwie handlowej. W przypadku pobierania przez jednego odbiorcę różnych wielkości naboi tego samego materiału wybuchowego, zapisu dokonuje się osobno, w osobnych rubrykach poziomych, dla każdej wielkości pobranych naboi. Pobraną przez jednego odbiorcę ilość środków strzałowych - środków inicjujących i zapalających wpisuje się w jednej rubryce. 9. Kolumna "zwroty" karty książki obrotu służy do ewidencji środków strzałowych zwróconych do składu. Do rubryki w kolumnach 20-26 wydawca powinien wpisać każdy środek strzałowy uprzednio pobrany ze składu, gdy użytkownik nie zgłosił się po niego w ciągu 4 dni lub gdy zużycie środków strzałowych zostało wstrzymane na okres dłuższy niż 4 dni (do 4-dniowego okresu zalicza się również dni ustawowo wolne od pracy). Zwrot środków strzałowych wpisuje się w tej samej rubryce, w której zarejestrowano wydanie tych środków. W tym celu wydawca wpisuje: 1) ilość zwróconych środków strzałowych, 2) numerację opakowań zwróconego materiału wybuchowego, 3) numer karty zaprzychodowania, 4) komu przekazano zwrócone środki strzałowe (nazwisko, imię, data oraz liczba porządkowa zapisu w kolumnie 26). W przypadku zwrotu, dane ilościowe i ewidencyjne powinny być wpisane przez wydawcę do karty obrotu jako przychód i następnie rozchód dla nowego odbiorcy oraz do dziennika strzałowego nowego użytkownika. 10. Na każdej karcie książki obrotu wydawca po objęciu zmiany wpisuje stan zapasu z przeniesienia, obliczając rozchód ogólny, przychód z zewnątrz oraz stan zapasu do przeniesienia. 11. Każdy wydawca po zakończeniu zmiany powinien podpisać się na karcie obrotu pod zapisami. 12. Przebitki kart obrotu oddaje się kierownikowi służby strzałowej nie później niż w czwartym dniu po dokonaniu zapisów na danej karcie. 13. Po ukończeniu książki obrotu: 1) przepisuje się dane z rubryki "zapas do przeniesienia" na ostatniej karcie skończonej książki do rubryki "zapas z przeniesienia" na pierwszej karcie nowej książki obrotu, 2) wpisuje się na pierwszej karcie dostaw nowej książki pod nagłówkiem w kolumnach 3 i 4 "zapas z przeniesienia z karty ... książki nr...", 3) wypełnia się odpowiednio kolumny tej rubryki pierwszej karty dostaw nowej książki obrotu. 14. W przypadku gdy w zakładzie górniczym prowadzona jest książka obrotu środkami strzałowymi zakładu górniczego: 1) książkę tę prowadzi kierownik służby strzałowej zakładu górniczego, 2) na kartach dostaw książki obrotu wpisuje się wszystkie dostawy środków strzałowych zgodnie z pkt 5, 3) na kartach książki obrotu przeprowadza się zapisy zgodnie z pkt 7, z tym że w rozchodzie środków strzałowych podaje się sumarycznie rozchody poszczególnych składów środków strzałowych albo zakładu górniczego, 4) przebitki książek obrotu środkami strzałowymi poszczególnych składów materiałów wybuchowych są podstawą zapisów do książki obrotu środkami strzałowymi zakładu górniczego. 15. Ewidencję środków strzałowych należących do innych przedsiębiorców należy prowadzić w osobnych książkach obrotu środkami strzałowymi. 16. Książkę obrotu środkami strzałowymi prowadzi się również, gdy zakład górniczy nie posiada składu materiałów wybuchowych. Ilustracja Ilustracja Sposób wypełniania dziennika strzałowego. 1. Wpisów w dzienniku strzałowym dokonują: 1) kierownik służby strzałowej, wystawiając nowy dziennik strzałowy, przez wypełnienie jego strony tytułowej, 2) osoba upoważniona do wpisywania zapotrzebowania na środki strzałowe przez wpisanie daty, zmiany, oddziału i przodka oraz wypełnienie tabeli "zapotrzebowanie", 3) wydawca przez wypełnienie rubryk "wpis w książce obrotu", tabeli "wydano w składzie" (zgodnie z zapotrzebowaniem i wpisem w książce obrotu) oraz rubryk "pozostało z poprzedniej zmiany", "otrzymano" i "razem", 4) osoba wykonująca roboty strzałowe przez wypełnienie tabeli "strzelanie 1, 2 itd." (wpisuje odpowiednie dane do tej rubryki na bieżąco przed każdym strzelaniem), rubryki "razem zużyto" (po zsumowaniu na końcu zmiany roboczej zużycia środków inicjujących i materiałów wybuchowych, przy wszystkich strzelaniach) oraz wypełnienie rubryki "pozostało do przeniesienia" na podstawie rubryk "razem" i "razem zużyto", wreszcie przez stwierdzenie swoim podpisem w rubryce "uwagi strzałowego" zgodności zapisów ze stanem faktycznym i wpisanie ewentualnych uwag i spostrzeżeń dotyczących w szczególności jakości środków strzałowych, niewypałów; w dzienniku strzałowym powinny być odnotowane także wyniki pomiarów zawartości metanu oraz czas dokonanych pomiarów, jeżeli roboty strzałowe wykonywane są w polu metanowym, 5) osoby kontrolujące roboty strzałowe wykonywane przez strzałowego, na którego wystawiony jest dziennik strzałowy, przez wpisanie swych uwag, wraz z podpisem, w rubryce "uwagi kontrolne"; wszelkie adnotacje osób dokonujących kontroli powinny być zaopatrzone datą i godziną przeprowadzonej kontroli oraz własnoręcznym czytelnym podpisem. 2. Po zakończeniu dziennika strzałowego wydawca otrzymuje od kierownika służby strzałowej nowy dziennik i wpisuje do niego "pozostało do przeniesienia" z zakończonego dziennika strzałowego. Uwaga 1. W ruchomym składzie materiałów wybuchowych jeżeli przechowywane są środki strzałowe należące tylko do jednego strzałowego, skład ten należy traktować jako naczynie przeznaczone do transportu i przechowywania środków strzałowych, a ich ewidencja powinna być prowadzona w jego dzienniku strzałowym. 2. W zakładach górniczych niemetanowych kolumny odnoszące się do zawartości CH4 oraz czas dokonanego pomiaru metanu mogą być pominięte. Ilustracja Sposób prowadzenia książki zużycia środków strzałowych według przodka. 1. Książkę zużycia prowadzi się oddzielnie dla każdego oddziału górniczego według przodków, wypełniając odpowiednie kolumny wzoru 1c. 2. Wymóg określony w pkt 1 stosuje się odpowiednio do grupy przodków, w przypadkach gdy roboty strzałowe w nich wykonuje jeden strzałowy. 3. Książkę zużycia prowadzi się na bieżąco przez wpisywanie do niej ilości zużytych środków strzałowych w ciągu miesiąca, wykazanych przez osoby wykonujące roboty strzałowe, w rubrykach "razem zużyto" dziennika strzałowego. 4. Po zakończeniu miesiąca wydawca oblicza całomiesięczne zużycie dla oddziału górniczego. Uwaga Wzór 1c należy stosować w zakładach górniczych wydobywających węgiel kamienny. Ilustracja Sposób prowadzenia książki zużycia środków strzałowych według przodków: 1. Książkę zużycia prowadzi się oddzielnie dla każdego oddziału górniczego według przodków, wypełniając odpowiednie kolumny wzoru 1c 1. 2. Książkę zużycia prowadzi się na bieżąco przez wpisywanie do niej ilości zużytych środków strzałowych w ciągu miesiąca, wykazanych przez osoby wykonujące roboty strzałowe, w rubrykach "razem zużyto" dziennika strzałowego. 3. Po zakończeniu miesiąca wydawca oblicza całomiesięczne zużycie dla oddziału górniczego. Uwaga W zakładach górniczych eksploatujących kopalinę niepalną zamiast wzoru 1c można zastosować wzór 1c1. Ilustracja Ilustracja Sposób wypełniania książki obrotu środkami strzałowymi. 1. Przed zatwierdzeniem książki obrotu środkami strzałowymi, zwanej dalej "książką obrotu", przez kierownika ruchu zakładu górniczego kierownik służby strzałowej zakładu wpisuje na jej stronie tytułowej: 1) nazwę zakładu górniczego, 2) kolejny numer książki obrotu w danym zakładzie, 3) nazwę składu materiałów wybuchowych i miejscowość, 4) imiona i nazwiska: kierownika służby strzałowej i jego zastępców, 5) imiona i nazwiska wydawców materiałów wybuchowych zatrudnionych w danym składzie materiałów wybuchowych, zwanych dalej "wydawcami", 6) ustalone symbole środków strzałowych, które będą stosowane; symbole oznacza się początkowymi literami nazwy środków strzałowych, z wyjątkiem środków strzałowych - inicjujących i zapalających, dla których symbole podane są w decyzji o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych, 7) liczbę kart dostaw i kart obrotu. 2. Na karcie tytułowej książki obrotu składają swoje podpisy: kierownik służby strzałowej i jego zastępcy oraz wydawcy. 3. Książkę obrotu opieczętowuje i zatwierdza swym podpisem, wraz z datą, kierownik ruchu zakładu górniczego. 4. Ewentualne zmiany osobowe i materiałowe w czasie prowadzenia danej książki obrotu powinny być aktualizowane przez kierownika służby strzałowej. 5. Dla ewidencji dostaw środków strzałowych książka obrotu ma 10 kart dostaw środków strzałowych, na których wydawca wpisuje: 1) kolejny numer dostawy, 2) datę dostawy oraz datę i znak awiza wysyłkowego, 3) nazwiska i imiona osób, które odebrały środki strzałowe z wytwórni lub od dostawcy i w składzie środków strzałowych, 4) nazwę środka strzałowego (w formie symbolu), 5) nazwę producenta, 6) ilość otrzymanych środków strzałowych, 7) liczbę w sztukach i numerację jednostek opakowania materiałów wybuchowych, 8) inne cechy dostawy, 9) sposób dostawy (środek transportu), 10) numer karty zaprzychodowania, 11) datę rozpoczęcia i zakończenia wydawania środka strzałowego pochodzącego z danej dostawy, 12) ewentualne braki jakościowe i ilościowe zauważone zarówno podczas transportu środków strzałowych, jak i podczas przechowywania ich w składzie. 6. Wydawca rozpoczyna zapisy w książce obrotu od nowej karty książki obrotu lub kolejnej części tej samej karty, jeżeli liczba pobierających pozwala dokonywać zapisów na kilka zmian roboczych. 7. Na karcie książki obrotu wydawca wpisuje pod nazwą zakładu i składu materiału wybuchowego oraz miejscowości: 1) datę (dzień, miesiąc, rok oraz zmianę) wydania, 2) symbol środka strzałowego, zgodny z podanym na karcie tytułowej, 3) liczbę porządkową zapisu wydania środków strzałowych, 4) numer lub nazwę wyrobiska, 5) numer znaczka kontrolnego odbiorcy, 6) nazwisko i imię osoby pobierającej środki strzałowe, 7) ilość wydanych środków strzałowych w kilogramach, w sztukach lub w metrach, 8) numerację opakowań wydanych materiałów wybuchowych. 8. W jednej poziomej rubryce (pod daną liczbą porządkową) karty książki obrotu można wpisać ilość i ewidencję tylko materiału wybuchowego o tej samej nazwie handlowej. 9. W przypadku pobierania przez jedną osobę upoważnioną do odbioru różnych wielkości naboi tego samego materiału wybuchowego, zapis powinien być dokonywany osobno, w osobnych rubrykach poziomych, dla każdej wielkości pobranych naboi. 10. Pobraną przez jedną osobę upoważnioną do odbioru ilość środków strzałowych - środków inicjujących i zapalających wpisuje się w jednej rubryce. 11. Kolumna "zwroty" karty książki obrotu służy do ewidencji środków strzałowych zwróconych do składu; do rubryki w kolumnach 20-26 wydawca powinien wpisać każdy środek strzałowy uprzednio pobrany ze składu, gdy użytkownik nie zgłosił się po niego w ciągu 4 dni lub gdy zużycie środków strzałowych zostało wstrzymane na okres dłuższy niż 4 dni (do 4-dniowego okresu zalicza się również dni ustawowo wolne od pracy). 12. Zwrot środków strzałowych powinien być wpisany w tej samej poziomej rubryce, w której zarejestrowano wydanie tych środków; w tym celu wydawca wpisuje w kolumnach 20-26: 1) ilość zwróconych środków strzałowych, 2) numerację paczek zwróconego materiału wybuchowego, 3) numer karty zaprzychodowania, 4) komu przekazano zwrócone środki strzałowe (nazwisko, imię, data oraz liczba porządkowa zapisu w kolumnie 26). 13. W przypadku zwrotu, dane ilościowe i ewidencyjne powinny być wpisane przez wydawcę do kart obrotu jako przychód i następnie rozchód dla nowego odbiorcy oraz do dziennika strzałowego nowego użytkownika. 14. Na każdej karcie książki obrotu wydawca po objęciu zmiany wpisuje stan zapasu z przeniesienia, a po zakończeniu zmiany oblicza i wpisuje rozchód ogólny, przychód z zewnątrz oraz stan zapasu do przeniesienia dla następnej zmiany. 15. Każdy wydawca środków strzałowych powinien po zakończeniu zmiany podpisać się na karcie obrotu pod zapisami, o których mowa w pkt 7-12. 16. Przebitki kart obrotu oddaje się kierownikowi służby strzałowej najpóźniej w czwartym dniu po dokonaniu zapisów na danej karcie. 17. Po zakończeniu książki obrotu należy: 1) przepisać dane z rubryki "zapas do przeniesienia" na ostatniej karcie zakończonej książki do rubryki "zapas z przeniesienia" na pierwszej karcie nowej książki obrotu, 2) wpisać na pierwszej karcie dostaw nowej książki pod nagłówkiem w kolumnach 3 i 4 "zapas z przeniesienia z karty ... książki nr...", 3) wypełnić odpowiednio kolumny tejże rubryki pierwszej karty dostaw nowej książki obrotu. 18. W przypadku gdy w zakładzie górniczym prowadzona jest książka obrotu środkami strzałowymi zakładu górniczego: 1) książkę tę prowadzi kierownik służby strzałowej, 2) na kartach dostaw książki obrotu wpisuje się wszystkie dostawy środków strzałowych zgodnie z pkt 5, 3) na kartach książki obrotu przeprowadza się zapisy zgodnie z pkt 7, z tym że w rozchodzie środków strzałowych podaje się sumarycznie rozchody poszczególnych składów środków strzałowych albo zakładu górniczego, 4) przebitki książek obrotu środkami strzałowymi poszczególnych składów środków strzałowych są podstawą zapisów do książki obrotu środkami strzałowymi zakładu górniczego. 19. Książkę obrotu środkami strzałowymi prowadzi się również, gdy zakład górniczy nie posiada składu materiałów wybuchowych. Ilustracja Ilustracja Sposób wypełniania dziennika strzałowego. 1. Wpisów w dzienniku strzałowym dokonują: 1) kierownik służby strzałowej, który przy wystawianiu nowego dziennika strzałowego wypełnia jego stronę tytułową, 2) osoba upoważniona do wpisywania zapotrzebowania na środki strzałowe przez wypełnienie rubryk "data" i "zmiana" oraz przez wpisanie danych dotyczących wyrobiska i wypełnienie rubryk tabeli "zapotrzebowanie", 3) wydawca przez wypełnienie rubryk "wpis w książce obrotu", tabeli "wydano w składzie" (zgodnie z zapotrzebowaniem i wpisem w książce obrotu środkami strzałowymi składu) oraz rubryk "pozostało z poprzedniego dnia", "otrzymano" i "razem", 4) osoba wykonująca roboty strzałowe przez wypełnienie tabeli odnoszącej się do strzelania w rubrykach "strzelanie 1, 2 itd." wpisuje dane bieżące przed każdym odpalaniem, rubryki "razem zużyto" (po podsumowaniu na końcu zmiany roboczej zużycia środków inicjujących i środków strzałowych przy wszystkich strzelaniach) oraz wypełnienie rubryki "pozostało do przeniesienia" na podstawie rubryk "razem" i "razem zużyto", wreszcie przez stwierdzenie swoim podpisem w rubryce "uwagi strzałowego" zgodności zapisów ze stanem faktycznym i wpisanie ewentualnych uwag i spostrzeżeń dotyczących w szczególności jakości środków strzałowych, niewypałów, 5) osoby kontrolujące roboty strzałowe wykonywane przez strzałowego, na którego wystawiony jest dziennik strzałowy, przez wpisanie swoich uwag, wraz z podpisem, w rubryce "uwagi kontrolującego"; wszelkie adnotacje osób dokonujących kontroli powinny być zaopatrzone datą i godziną przeprowadzonej kontroli oraz własnoręcznym czytelnym podpisem. 2. Po zakończeniu dziennika strzałowego wydawca otrzymuje od kierownika służby strzałowej nowy dziennik i wpisuje do niego "pozostało z poprzedniego dnia" z zakończonego dziennika strzałowego. Następnie dziennik przekazuje się strzałowemu. Uwaga W ruchomym składzie materiałów wybuchowych jeżeli przechowywane są środki strzałowe należące tylko do jednego strzałowego, skład ten należy traktować jako naczynie przeznaczone do transportu i przechowywania środków strzałowych, a ich ewidencja powinna być prowadzona w jego dzienniku strzałowym. Ilustracja Ilustracja Ilustracja Sposób wypełniania książki obrotu środkami strzałowymi. 1. Przed zatwierdzeniem książki obrotu środkami strzałowymi, zwanej dalej "książką obrotu", przez kierownika ruchu zakładu górniczego kierownik służby strzałowej wpisuje na jej stronie tytułowej: 1) nazwę zakładu górniczego, 2) kolejny numer książki obrotu w danym zakładzie, 3) nazwę składu (miejscowość), 4) imiona i nazwiska kierownika służby strzałowej i jego zastępców, 5) imiona i nazwiska wydawców materiałów wybuchowych, zatrudnionych w danym składzie materiałów wybuchowych, zwanych dalej "wydawcami", 6) ustalone stosowne symbole środków strzałowych, które oznacza się początkowymi literami nazwy materiału wybuchowego, z wyjątkiem środków strzałowych - inicjujących i zapalających, dla których symbole podane są w decyzji o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych, 7) liczbę kart dostaw i kart obrotu. 2. Na karcie tytułowej książki obrotu składają swoje podpisy inżynierowie (technicy) strzałowi oraz wydawcy. 3. Kierownik ruchu zakładu górniczego opieczętowuje ją i zatwierdza odciskiem swej pieczęci oraz podpisem, wraz z datą. 4. Ewentualne zmiany osobowe i materiałowe w czasie prowadzenia danej książki obrotu powinny być aktualizowane przez kierownika służby strzałowej zakładu górniczego. 5. Na potrzeby ewidencji dostaw środków strzałowych książka obrotu ma ustaloną liczbę kart dostaw środków strzałowych, na których wydawca wpisuje: 1) kolejny numer dostawy, 2) datę dostawy, datę i znak awiza wysyłkowego, 3) nazwiska i imiona osób, które odebrały środki strzałowe z wytwórni lub od dostawcy i w składzie środków strzałowych, 4) symbol środka strzałowego, 5) nazwę wytwórni, dostawcy, 6) ilość otrzymanych środków strzałowych, 7) liczbę w sztukach i numerację jednostek opakowań materiałów wybuchowych, 8) inne cechy dostawy, 9) sposób dostawy (środek transportu), 10) numer karty dostaw, 11) datę rozpoczęcia i zakończenia wydawania środka strzałowego, 12) ewentualnie stwierdzone braki jakościowe i ilościowe zauważone zarówno w czasie transportu środków strzałowych oraz podczas przechowywania ich w składzie materiałów wybuchowych. 6. Wydawca danej zmiany roboczej rozpoczyna zapis w książce obrotu od nowej karty książki obrotu lub kolejnej części karty, jeżeli liczba pobierających pozwala dokonywać zapisów dla większej liczby zmian roboczych. 7. Na karcie książki obrotu wydawca materiałów wybuchowych wpisuje pod nazwą zakładu i składu materiałów wybuchowych: 1) datę (dzień, miesiąc, rok oraz zmianę) wydania, 2) symbol środka strzałowego zgodny z symbolem podanym na karcie tytułowej, 3) liczbę porządkową zapisu wydanych środków strzałowych, 4) numer lub nazwę miejsca wykonywania robót strzałowych, 5) numer znaczka kontrolnego odbiorcy (dla wzoru nr 1a i 2a), 6) nazwisko i imię osoby pobierającej środki strzałowe, 7) ilość wydanych środków strzałowych w kilogramach, w sztukach lub w metrach, 8) numerację opakowań wydanego materiału wybuchowego. 8. W jednej poziomej rubryce (pod daną liczbą porządkową) karty książki obrotu można wpisać ilość i ewidencję tylko materiału wybuchowego o tej samej nazwie handlowej. 9. W przypadku pobierania przez jedną osobę upoważnioną do odbioru różnych wielkości naboi tego samego materiału wybuchowego, zapis powinien być dokonany osobno (w osobnych rubrykach poziomych - kolejny numer liczby porządkowej) dla każdej wielkości pobranych naboi. 10. Pobraną przez jedną osobę upoważnioną do odbioru ilość środków strzałowych - środków inicjujących i zapalających wpisuje się w jednej rubryce (pod jednym numerem liczby porządkowej). 11. W kolumnie "zwroty" dokonuje się ewidencji środków strzałowych zwróconych lub niepobranych ze składu środków strzałowych. 12. W rubrykach w kolumnach 24-30 wydawca powinien wpisać każdy środek strzałowy: 1) niepobrany ze składu materiałów wybuchowych przez osobę upoważnioną do odbioru w ciągu 4 dni, 2) zwrócony do składu materiałów wybuchowych i niepobrany ponownie w ciągu 4 dni, 3) którego używanie zostało wstrzymane na okres dłuższy niż 4 dni. Uwaga. Do 4-dniowego okresu zalicza się również dni ustawowo wolne od pracy. 13. Zwrot środków strzałowych powinien być wpisany w tej samej poziomej rubryce (liczbie porządkowej), w której zarejestrowano wydanie tych środków; w tym celu wydawca wpisuje w kolumnach 24-30: 1) ilość zwróconych środków strzałowych, 2) numerację opakowań zwróconego materiału wybuchowego, 3) numer karty zaprzychodowania i lp. zapisu, nazwisko i imię oraz datę przekazania zwróconych środków strzałowych. 14. W przypadku zwrotu środków strzałowych, w kolumnie 30 dane ilościowe i ewidencyjne powinny być wpisane przez wydawcę do karty obrotu jako przychód, a następnie rozchód dla nowej osoby upoważnionej do odbioru, oraz do dziennika strzałowego nowego odbiorcy. 15. Na każdej karcie książki obrotu środkami strzałowymi wydawca po objęciu zmiany wpisuje stan zapasu z przeniesienia (z poprzedniej zmiany), a po zakończeniu zmiany oblicza i wpisuje rozchód ogólny na swej zmianie roboczej, przychód z zewnątrz, w tym ze zwrotów, oraz stan zapasu do przeniesienia dla następnej zmiany. 16. Po zakończeniu zmiany wydawca środków strzałowych podpisuje się na karcie obrotu pod zapisami, o których mowa w pkt 7-15. 17. Przebitki kart obrotu dostarczane są kierownikowi służby strzałowej najpóźniej w czwartym dniu po dokonaniu ostatniego zapisu na danej karcie; kierownik służby strzałowej grupy sejsmicznej przekazuje niezwłocznie po zakończeniu każdego miesiąca kopie tych kart, wraz z oryginałami dzienników strzałowych, kierownikowi służby strzałowej zakładu górniczego. 18. Po zakończeniu książki obrotu: 1) na karcie tytułowej dokonuje się zapisu daty zakończenia prowadzenia książki, 2) na karcie tytułowej nowej książki dokonuje się zapisu daty jej rozpoczęcia, 3) przepisuje się dane z rubryki "zapas do przeniesienia" na ostatniej karcie skończonej książki do rubryki "zapas z przeniesienia" na pierwszej karcie nowej książki obrotu, 4) wpisuje się na pierwszej karcie dostaw nowej książki pod nagłówkiem w kolumnach 2 i 3 "zapas z przeniesienia z karty ... książki nr...", 5) wypełnia się odpowiednio kolumny tejże rubryki pierwszej karty dostaw nowej książki obrotu. 19. Książkę obrotu środkami strzałowymi prowadzi się również, gdy zakład górniczy nie posiada składu materiałów wybuchowych. Ilustracja Ilustracja Sposób wypełniania dziennika strzałowego. 1. Zapisów w dzienniku strzałowym dokonują: 1) kierownik służby strzałowej przez wypełnienie karty tytułowej, 2) osoby dozoru ruchu uprawnione do zamawiania środków strzałowych przez wypełnienie rubryki "zapotrzebowanie", 3) wydawca przez dokonanie zapisu w rubryce "wydano ze składu", zgodnie z zapotrzebowaniem, 4) pobierający środki strzałowe po stwierdzeniu zgodności rodzajów i ilości wydanych środków strzałowych zgodnie z zapotrzebowaniem, przez złożenie podpisu w obecności wydawcy materiałów wybuchowych oraz złożenie podpisu w książce obrotu środkami strzałowymi w kolumnie 23, 5) osoba upoważniona do wykonywania robót strzałowych przez: a) wypełnienie wszystkich rubryk i kolumn dotyczących prac strzałowych w czasie ich wykonywania oraz dotyczących zużycia środków strzałowych (głębokości załadowania, poziomu płynu w otworze, metryki strzelania, rodzaju orurowania otworu oraz sposobu odpalenia), b) podsumowanie rubryk "zużycie" i ewentualnie rubryki "zwrot do składu", c) wpisywanie w rubryce "uwagi strzałowego" wszystkich uwag dotyczących wykonywanych robót strzałowych: czasu rozpoczęcia i zakończenia robót strzałowych, trudności przy załadowaniu ładunków, nieodpowiedniego przygotowania otworów, awarii przy zapuszczaniu ładunków, niewypałów, strzałów zawiedzionych, zablokowania otworu, instrumentacji otworu, sposobu zabezpieczenia niewypałów, sposobu zabezpieczenia wyrobisk i miejsc zagrożonych; w przypadku braku miejsca w rubryce "uwagi strzałowego" adnotacje powyższe powinny być umieszczone na odwrocie karty dziennika strzałowego, który powinien być podpisany po zakończeniu pracy przez osobę wykonującą roboty strzałowe, 6) osoby dozoru nadzorujące roboty strzałowe przez wpisanie swych uwag w rubryce "uwagi osób dozoru". 2. Wszelkie adnotacje osób dokonujących kontroli powinny być zaopatrzone datą i godziną przeprowadzenia kontroli oraz własnoręcznym czytelnym podpisem. 3. Po wykorzystaniu dziennika strzałowego przez osobę wykonującą roboty strzałowe kierownik służby strzałowej wydaje nowy dziennik z opisaną stroną tytułową, a wydawca materiałów wybuchowych powinien nanieść w nowym dzienniku dane z ostatniej strony karty wykorzystanego dziennika. Uwaga W ruchomym składzie materiałów wybuchowych jeżeli przechowywane są środki strzałowe należące tylko do jednego strzałowego, skład ten powinien być traktowany jako naczynie przeznaczone do transportu i przechowywania środków strzałowych, a ich ewidencję należy prowadzić w jego dzienniku strzałowym. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWE ZASADY UŻYWANIA ŚRODKÓW STRZAŁOWYCH W ZAKŁADACH GÓRNICZYCH 1. Podziemne zakłady górnicze węgla kamiennego i węgla brunatnego. 1.1. Użyte w niniejszej części załącznika symbole oraz pojęcia oznaczają: 1) "MW" - materiał wybuchowy, 2) "ZE" - zapalnik elektryczny, 3) "wyrobisko kamienne" - wyrobisko, w którym w całym przekroju poprzecznym przodka występuje skała płonna (kamień), 4) "wyrobisko kamienno-węglowe" - wyrobisko, w którym powierzchnia węgla w przodku jest mniejsza niż 20% powierzchni poprzecznego przekroju wyrobiska, 5) "wyrobisko węglowo-kamienne i węglowe" - wyrobisko, w którym powierzchnia węgla w przodku jest większa niż 20% powierzchni poprzecznego przekroju wyrobiska, 6) "ładunek MW bez ograniczenia" - ładunek MW, którego wielkość nie jest ograniczona długością lub średnicą otworu strzałowego, pod warunkiem przestrzegania zasad prawidłowej techniki strzałowej oraz określonej przepisami długości przybitki, 7) "ładunek MW wolno przyłożony" - ładunek nakładany lub podkładany, służący do rozsadzania luźnych brył, 8) "zapalnik elektryczny (ZE) dowolny" - dowolny zapalnik elektryczny, dopuszczony do stosowania w określonych zakładach górniczych, 9) "zapalnik elektryczny (ZE) metanowy milisekundowy (ms)" - zapalnik elektryczny milisekundowy o zwłoce międzystrzałowej poniżej 100 ms oraz o odpowiednim stopniu opóźnienia (bez stopnia "0"), 10) "materiały wybuchowe" - materiały wybuchowe metanowe specjalne, metanowe, w tym amonowosaletrzane i nitroglicerynowe, węglowe, skalne, 11) "górne wnęki kombajnowe w ścianach i ubierkach" - wnęki usytuowane przy chodnikach ścianowych w wylotowych prądach powietrza, 12) "przodki i otwory strzałowe mokre" - przodki i otwory strzałowe zabezpieczone przed wybuchem pyłu węglowego wodą pochodzenia naturalnego lub przez zmywanie wodą w strefie przyprzodkowej. 1.1.1. Wyrobiska kamienne - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.2. Wyrobiska kamienne - pola metanowe Ilustracja 1.1.3. Wyrobiska kamienno-węglowe - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.4. Wyrobiska kamienno-węglowe - pola metanowe Ilustracja 1.1.5. Wyrobiska węglowo-kamienne i węglowe - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.6. Wyrobiska węglowo-kamienne i węglowe (wyrobiska korytarzowe i eksploatacyjne), z wyjątkiem górnych wnęk maszyn urabiających oraz miejsc zaburzeń geologicznych w ścianach i ubierkach - pola metanowe Ilustracja 1.1.7. Górne wnęki maszyn urabiających oraz miejsca zaburzeń geologicznych w ścianach i ubierkach - pola metanowe Ilustracja 1.1.8. Strzelanie dla wywołania zawału stropu w ścianach i ubierkach oraz w chodnikach - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.9. Strzelanie dla wywołania zawału stropu w ścianach i ubierkach oraz w chodnikach - pola metanowe Ilustracja 1.1.10. Rozsadzanie luźnych brył ładunkami materiałów wybuchowych wolno przyłożonymi - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.11. Rozsadzanie luźnych brył ładunkami materiałów wybuchowych wolno przyłożonymi - pola metanowe Ilustracja 1.1.12. Rozsadzanie luźnych brył ładunkami materiałów wybuchowych w otworach strzałowych - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.13. Rozsadzanie luźnych brył ładunkami materiałów wybuchowych w otworach strzałowych - pola metanowe Ilustracja 1.1.14. Strzelanie wstrząsowe (zruszająco-odprężające) w caliźnie pokładów tąpiących, wyrobiska kamienno-węglowe, węglowo-kamienne i węglowe (wyrobiska korytarzowe i eksploatacyjne) - pola niemetanowe Ilustracja Ilustracja 1.1.15. Strzelanie wstrząsowe (zruszająco-odprężające) w caliźnie pokładów tąpiących, wyrobiska kamienno-węglowe, węglowo-kamienne i węglowe (wyrobiska korytarzowe i eksploatacyjne) - pola metanowe Ilustracja 1.1.16. Strzelanie torpedujące w skałach otaczających pokłady węglowe. Wyrobiska kamienne, kamienno-węglowe oraz węglowo-kamienne i węglowe (wyrobiska korytarzowe i eksploatacyjne) - pola niemetanowe Ilustracja 1.1.17. Strzelanie torpedujące w skałach otaczających pokłady węglowe. Wyrobiska kamienne, kamienno-węglowe oraz węglowo-kamienne i węglowe (wyrobiska korytarzowe i eksploatacyjne) - pola metanowe Ilustracja Ilustracja 1.2. Strzelanie w węglowych łatach przystropowych w ścianach i ubierkach. Warunki używania materiałów wybuchowych i zapalników elektrycznych jak w wyrobiskach węglowo-kamiennych i węglowych, z tym że: 1) strzelanie w szczelinowatych i spękanych łatach jest niedozwolone, 2) zabiór otworów strzałowych powinien wynosić co najmniej 20 cm (od odsłoniętej płaszczyzny). 1.2.1. Przybierki stropu i spągu oraz wykonywanie ścieków i kanałów w wyrobiskach korytarzowych. Warunki używania materiałów wybuchowych i zapalników elektrycznych jak w wyrobiskach węglowo-kamiennych i węglowych. 1.2.2. Szyby, szybiki i nadsięwłomy. Warunki używania materiałów wybuchowych i zapalników elektrycznych jak w wyrobiskach kamiennych pkt 1.1.1 i 1.1.2, kamienno-węglowych pkt 1.1.3 i 1.1.4 oraz węglowo-kamiennych i węglowych pkt 1.1.5 i 1.1.6. 2. Podziemne zakłady górnicze soli, rud, surowców mineralnych i chemicznych. 2.1. Użyte w niniejszej części załącznika symbole oraz pojęcia oznaczają: 1) "MW" - materiał wybuchowy, 2) "ZE" - zapalnik elektryczny, a "ZN" - zapalnik nieelektryczny, 3) "ładunek MW bez ograniczenia" - ładunek MW, którego wielkość nie jest ograniczona długością lub średnicą otworu strzałowego, pod warunkiem przestrzegania zasad techniki strzałowej oraz określonej przepisami długości przybitki, 4) "zapalnik dowolny" - dowolny zapalnik elektryczny lub nieelektryczny, który może być używany w podziemnych zakładach górniczych, 5) "materiały wybuchowe i zapalniki" - materiały wybuchowe metanowe specjalne, metanowe, węglowe, skalne i zapalniki. 2.2. W przypadku zastosowania w podziemnych zakładach górniczych materiałów wybuchowych typu saletrol, do jego sporządzania można użyć wyłącznie saletry amonowej dopuszczonej do stosowania w podziemnych zakładach górniczych. 2.2.1. Strzelanie w złożu i w skałach płonnych Ilustracja 2.2.2. Strzelanie ładunkami wolno przyłożonymi oraz ładunkami w otworach strzałowych Ilustracja 2.2.3. Strzelanie w wyrobiskach zagrożonych wyrzutami gazów i skał Ilustracja 3. Odkrywkowe zakłady górnicze. 3.1. Zakłady górnicze węgla brunatnego. 3.1.1. Strzelanie w złożu węgla brunatnego Lp.Grupa materiałów wybuchowychDozwolony ładunek MW w otworze i dozwolone rodzaje ZEUwagi 1234 1MW metanowe specjalneŁadunki MW bez ograniczenia 2MW metanoweZE metanowe i węglowe 3MW węglowe 3.1.2. Strzelanie w nadkładzie Lp.Grupa materiałów wybuchowychDozwolony ładunek MW w otworze i dozwolone rodzaje zapalnikówUwagi 1234 1MW metanowe specjalneŁadunki MW bez ograniczenia Zapalniki dowolneDo sporządzania MW typu saletrol może być używana wyłącznie saletra amonowa dopuszczona do stosowania w zakładach górniczych do tego celu przez Prezesa WUG 2MW metanowe 3MW węglowe 4MW skalne 5Pobudzacze heksogenowo - trotyloweNajwyżej dwa pobudzacze w jednym otworze. Zapalniki natychmiastowe lub zwłoczne jednego stopnia opóźnieniaDo strzelania rozszczepkowego oraz pobudzania małowrażliwych MW górniczych 6Pobudzacze heksogenowo - glinowePojedynczo lub w zestawach połączonych na styk i zabezpieczonych przed możliwością rozdzielenia się. Zapalniki dowolneDo strzelania rozszczepkowego oraz pobudzania małowrażliwych MW, w tym prochów nitrocelulozowych 7Pobudzacze trotyloweŁadunek bez ograniczeń. Zapalniki natychmiastowe lub zwłoczne, a przy strzelaniach rozszczepkowych natychmiastowe lub zwłoczne jednego stopnia opóźnieniaDo strzelania rozszczepkowego, a pobudzacze T-44 i większe - również do pobudzania małowrażliwych górniczych MW 8Ładunki materiału wybuchowego w rurach plastikowych o masie ok. 220 g oraz średnicy ok. 20 mmŁadunki MW bez ograniczenia Zapalniki dowolneDo urabiania skał blocznych 9Inne pobudzaczeZgodnie z warunkami zawartymi w decyzjach o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych 3.1.3. Strzelania specjalistyczne w zakładach górniczych węgla brunatnego. Przy wykonywaniu strzelań specjalistycznych używa się przeznaczonych do tego celu środków strzałowych, które mogą być używane w zakładach górniczych. Strzelania te należy wykonywać zgodnie z obowiązującą w zakładach górniczych szczegółową instrukcją, uzgodnioną z rzeczoznawcą. 3.2. Zakłady górnicze skalne, rud, surowców mineralnych i chemicznych Lp.Grupa materiałów wybuchowychDozwolony ładunek MW w otworze i dozwolone rodzaje zapalnikówUwagi 1234 1MW metanowe specjalneŁadunki MW bez ograniczenia Zapalniki dowolneDo sporządzania MW typu saletrol może być używana wyłącznie saletra amonowa dopuszczona do stosowania w zakładach górniczych do tego celu przez Prezesa WUG 2MW metanowe 3MW węglowe 4MW skalne 5Pobudzacze heksogenowo - trotyloweNajwyżej dwa pobudzacze w jednym otworze. Zapalniki natychmiastowe lub zwłoczne jednego stopnia opóźnieniaDo strzelania rozszczepkowego oraz pobudzania małowrażliwych MW górniczych 6Pobudzacze heksogenowo - glinowePojedynczo lub w zestawach połączonych na styk i zabezpieczonych przed możliwością rozdzielenia się Zapalniki dowolneDo strzelania rozszczepkowego oraz pobudzania małowrażliwych MW, w tym prochów nitrocelulozowych 7Pobudzacze trotyloweŁadunek bez ograniczeń. Zapalniki natychmiastowe lub zwłoczne, a przy strzelaniach rozszczepkowych natychmiastowe lub zwłoczne jednego stopnia opóźnieniaDo strzelania rozszczepkowego, a pobudzacze T-44 i większe - również do pobudzania małowrażliwych górniczych MW 8Ładunki materiału wybuchowego w rurach plastikowych o masie ok. 220 g oraz średnicy ok. 20 mmŁadunek bez ograniczeń Zapalniki dowolneDo urabiania skał blocznych 9Modułowe ładunki trotylowe kolumnowe w obudowie polwinitowej utworzone z pobudzaczy trotylowych T-15 w kolumnie o średnicy 32 mm lub 38 mmŁadunek bez ograniczeń Zapalniki dowolneTylko w skałach zwięzłych do odstrzeliwania ław na bloki 10Inne rodzaje pobudzaczyZgodnie z warunkami zawartymi w decyzjach o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych 3.3. Strzelania specjalistyczne w zakładach górniczych skalnych, rud, surowców mineralnych i chemicznych. Przy wykonywaniu strzelań specjalistycznych używa się przeznaczonych do tego celu środków strzałowych, które mogą być używane w zakładach górniczych. Strzelania te należy wykonywać zgodnie z obowiązującą w zakładach górniczych szczegółową instrukcją, uzgodnioną z rzeczoznawcą. 4. Zakłady górnicze wydobywające kopaliny otworami wiertniczymi oraz wykonywanie robót geologicznych. Podczas wykonywania strzelań powinny być używane środki strzałowe, które mogą być używane w wymienionych zakładach górniczych. Wykonywanie strzelań specjalistycznych powinno odbywać się zgodnie z obowiązującą w zakładach górniczych szczegółową instrukcją, uzgodnioną z rzeczoznawcą. 5. Szczegółowe zasady używania lontów prochowych i lontów detonujących w zakładach górniczych. 5.1. Warunki i zakres używania lontów prochowych i lontów detonujących w zakładach górniczych określa decyzja o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych oraz przepisy określające zasady ich stosowania. 5.2. Wykonywanie robót strzałowych w podziemnych zakładach górniczych węgla kamiennego z użyciem lontów detonujących odbywa się w następujący sposób: 1) zapalnik przymocowuje się do lontu detonującego w taki sposób, aby dno skierowane było w stronę linii lontu; niedozwolone jest inicjowanie lontu materiałem wybuchowym, 2) średnicę otworu dla ładunku z lontem detonującym dobiera się w taki sposób, aby możliwe było swobodne wprowadzenie do niego ładunku danej konstrukcji, 3) przed odpaleniem ładunków materiałów wybuchowych, inicjowanych za pomocą lontu detonującego, opór obwodu strzałowego kontroluje się omomierzem strzałowym, 4) końcówki lontu zabezpiecza się przez owinięcie taśmą izolacyjną, 5) w przypadku pneumatycznego ładowania środków strzałowych do otworów strzałowych postępuje się zgodnie z instrukcją, która uwzględnia sposób wprowadzania lontu detonującego do otworów strzałowych, 6) roboty strzałowe z użyciem lontów detonujących prowadzi się pod stałym nadzorem przeszkolonej, imiennie wyznaczonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego osoby dozoru ruchu górniczego, 7) osoba nadzorująca roboty strzałowe z użyciem lontów detonujących powinna potwierdzić w dzienniku strzałowym podpisem, że roboty prowadzono zgodnie z obowiązującą dokumentacją strzałową, 8) ładunki materiałów wybuchowych w otworach strzałowych można uzbrajać linią lontu ciągłą oraz złączoną z dwóch lub więcej odcinków; dwa odcinki lontu można połączyć przez założenie ich końcówek co najmniej na długości 20 cm, owinięcie taśmą izolacyjną lub zastosować odpowiednie łączniki, 9) przekazywanie lontu detonującego osobom wykonującym roboty strzałowe w innych przodkach jest dopuszczalne wyłącznie w wyjątkowych przypadkach za zgodą kierownika służby strzałowej, 10) pomiar długości wydawanego i zwracanego do składu MW lontu detonującego wykonuje się w składzie materiałów wybuchowych, w miejscu segregacji zapalników elektrycznych lub w innym miejscu wyznaczonym do tego celu przez kierownika służby strzałowej. 6. Sporządzanie w zakładach górniczych materiału wybuchowego skalnego typu saletrol. 6.1. Do sporządzania saletrolu może być użyta wyłącznie saletra amonowa, która została dopuszczona do stosowania w zakładach górniczych. 6.2. Sposób sporządzania saletrolu określają decyzje o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych saletry amonowej. Sporządzanie saletrolu dopuszczalne jest wyłącznie poprzez wymieszanie składników w urządzeniu dopuszczonym do stosowania w zakładach górniczych. 6.3. Warunki i zakres używania w zakładach górniczych saletrolu sporządzonego z saletry amonowej porowatej określają decyzje o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych saletry amonowej. Załącznik nr 4 WYZNACZANIE STREF ZAGROŻENIA WOKÓŁ MIEJSCA WYKONYWANIA ROBÓT STRZAŁOWYCH W ODKRYWKOWYCH ZAKŁADACH GÓRNICZYCH, ZAKŁADACH GÓRNICZYCH WYDOBYWAJĄCYCH KOPALINY OTWORAMI WIERTNICZYMI ORAZ PRZY WYKONYWANIU ROBÓT GEOLOGICZNYCH 1. Wokół miejsc wykonywania robót strzałowych wyznacza się strefy zagrożenia ze względu na działanie powietrznej fali uderzeniowej, rozrzut odłamków skalnych i drgania sejsmiczne górotworu. 2. Wielkość promienia strefy zagrożenia, ze względu na działanie powietrznej fali uderzeniowej, oblicza się orientacyjnie dla ładunków materiałów wybuchowych umieszczonych w otworach strzałowych, według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: rp - promień strefy zagrożenia wyrażony w metrach, kp - współczynnik określony w tabeli 1, Q - łączną wielkość ładunku materiałów wybuchowych odpalaną w serii, wyrażoną w kg. 3. Rzeczoznawca ustala: 1) wielkość strefy działania powietrznej fali uderzeniowej w przypadku, gdy ładunki materiału wybuchowego inicjowane są lontem detonującym poza otworem strzałowym, 2) rzeczywistą wielkość strefy działania powietrznej fali uderzeniowej. 4. Wielkość promienia strefy zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych ustala się w zależności od stosowanej metody wykonywania robót strzałowych, typu wyrobiska górniczego, sytuacji terenowej i rodzaju urabianej skały. 5. Minimalną bezpieczną wielkość strefy zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych w zależności od metody wykonywania robót strzałowych określają tabele 2, 3 i 4. Wielkości określone w tabelach 2, 3 i 4 mogą być zmniejszone na podstawie opinii rzeczoznawcy. 6. W przypadku stosowania w zakładzie górniczym różnych metod wykonywania robót strzałowych, strefę zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych ustala się dla każdej metody oddzielnie. 7. Promień strefy szkodliwych drgań sejsmicznych oblicza się orientacyjnie odpowiednio według wzoru 7.1, 7.2, 7.3. 7.1. Przy strzelaniu w otworach pionowych lub odchylonych od pionu, przy dwóch płaszczyznach odsłonięcia calizny: gdzie poszczególne symbole oznaczają: rs - odległość od miejsca wykonywania robót strzałowych do chronionego obiektu, wyrażoną w metrach, Qz - maksymalny ładunek materiału wybuchowego przypadający na stopień opóźnienia przy stosowaniu zapalników milisekundowych lub ładunek całkowity materiału wybuchowego, który odpalany jest natychmiastowo, wyrażony w kg, współczynnik φ wynosi: - przy c < 2.000 m/s φ = 0,019 - 0,015 - przy c = 2.001 - 3.000 m/s φ = 0,025 - 0,020 - przy c > 3.000 m/s φ = 0,030 - 0,026 c - prędkość podłużnej fali sejsmicznej, charakterystyczna dla podłoża chronionego obiektu. 7.2. W przypadku gdy ładunek materiału wybuchowego odpalany jest przy użyciu zapalników milisekundowych, promień strefy szkodliwych drgań sejsmicznych zwiększa się 1,5 razy. 7.3. Obliczona wielkość promienia strefy szkodliwych drgań sejsmicznych powinna być zwiększona dodatkowo 1,5 razy, jeżeli roboty strzałowe wykonuje się przy jednej powierzchni odsłonięcia, a także przy robotach strzałowych wykonywanych w otworach poziomych albo w progach przyspągowych. 8. Rzeczoznawca określa rzeczywisty zasięg szkodliwych drgań sejsmicznych. 9. Wielkość strefy zagrożenia dla obiektów, ze względu na drgania sejsmiczne przy strzelaniu w otworach wiertniczych do celów geofizycznych, określa tabela 5. Tabela 1 Wielkość współczynnika "kp" dla obliczania strefy działania powietrznej fali uderzeniowej Stopień bezpieczeństwaMożliwe uszkodzeniaSposób umieszczenia ładunku materiału wybuchowego na powierzchniprzy wskaźniku działania n=1n<1 Współczynnik kp 1Zupełny brak uszkodzeń40-6012-159-11 2Przypadkowe uszkodzenie oszklenia25-359-116-7 3Całkowite uszkodzenie oszklenia, uszkodzenie ram okiennych, tynków i lekkich ścianek działowych7-155-74-5 4Uszkodzenie wewnętrznych ścianek działowych, wyrwanie drzwi, zniszczenie baraków, szop4-52,5-32-2,5 5Uszkodzenie słabszych budowli, niektórych maszyn, linii energetycznych2-31,51 Wskaźnik "n" oblicza się według wzoru: gdzie poszczególne symbole oznaczają: R - promień podstawy stożka działania, wyrażony w metrach, z - zabiór otworów strzałowych w metrach, jeżeli: n = 1 - oznacza wskaźnik działania normalny, n < 1 - oznacza wskaźnik działania zmniejszony, n > 1 - oznacza wskaźnik działania zwiększony. W przypadku gdy wskaźnik działania jest zwiększony (n>1), wielkość współczynnika "kp" należy przyjąć jak dla ładunku materiału wybuchowego umieszczonego na powierzchni. Tabela 2 Wielkość strefy zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych Metoda wykonywania robót strzałowychWielkość strefy zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych w metrach wokół miejsca strzelaniaw kierunku prostopadłym do ściany w miejscu strzelania do wyrobiska górniczegopoza wyrobisko górnicze Strzelanie otworami strzałowymi zwykłymi i z poszerzonym dnem: pionowymi i odchylonymi od pionu nie więcej niż o 20°300-- poziomymi i pozostałymi-400200 Strzelanie otworami strzałowymi zwykłymi i z poszerzonym dnem w progach przyspągowych400-- Poszerzanie dna otworów zwykłych i długich100-- Strzelanie metodą długich otworów: - pionowymi i odchylonymi od pionu nie więcej niż o 20°200-- - poziomymi i pozostałymi-400200 Strzelanie rozszczepkowe: - ładunkami nakładanymi300-- - ładunkami podkładanymi400-- - ładunkami w otworach300-- - lontem wybuchowym z przybitką wodną200-- - ładunkami w krótkich otworach bez przybitki200-- Strzelanie komorowe i chodnikowe500-- Strzelanie na wyrzut i zrzut, kawernami, szczelinowe, zestrzeliwanie nawisów skalnych500-- Długim otworem strzałowym jest otwór, którego długość mierzona od wylotu do dna otworu wynosi więcej niż 6 m. Tabela 3 Wielkości strefy zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych przy wykonywaniu robót strzałowych do celów geofizycznych Waga ładunku w kgStrzelanie w rowach i zagłębieniach terenowychStrzelanie na powierzchni ziemiStrzelanie w zbiornikach wodnychStrzelanie w powietrzu wielkości strefy w m do 570110110180 powyżej 5 do 10100160140230 powyżej 10 do 30170270200330 powyżej 30 do 50210350240400 powyżej 50 do 70250420280460 powyżej 70 do 100300500300500 Tabela 4 Wielkości strefy zagrożenia ze względu na rozrzut odłamków skalnych przy wykonywaniu robót strzałowych w pojedynczym otworze wiertniczym Strzelanie w pojedynczym otworze wiertniczym w zależności od:Wielkość strefy w m wielkości ładunku w kggłębokości otworu w m do 0,5230 do 0,5320 0,5 - 2,5520 2,5 - 5,01020 5,0 - 10,01520 10,0 - 20,01820 20,0 - 30,02020 30,0 - 50,02520 50,0 - 100,03025 Uwaga: Ilość załadowanego materiału wybuchowego do pojedynczego otworu nie może przekraczać 100 kg. Przy odpalaniu w pojedynczych otworach wiertniczych ładunków materiałów wybuchowych, różniących się od podanych w tabeli, odpalanych na głębokościach innych niż podane w tabeli, wielkość strefy zagrożenia rozrzutem odłamków skalnych może być ustalona na podstawie opinii rzeczoznawcy. Tabela 5 Wielkości strefy zagrożenia dla obiektów ze względu na drgania sejsmiczne przy strzelaniu w otworach wiertniczych do celów geofizycznych, określone w metrach Lp.ObiektyŁadunek w kg do 5powyżejpowyżejpowyżejpowyżejpowyżejpowyżej 5-1010-2020-4040-100100-200200-250 1Dla składów z materiałami łatwo palnymi i wybuchowymi175200250300370500750 2Dla zwartych osiedli mieszkaniowych, budynków użyteczności społecznej i przemysłowej, od obiektów gospodarczych i zabytkowych, studni, tam i zapór5075100150200300400 3Dla pojedynczych budynków mieszkalnych i gospodarczych (studnie, stajnie, stodoły), tam i zapór betonowych, jazów, kanałów i zbiorników o brzegach utwardzonych (betonem, kamieniem spajanym zaprawą), nasypów i wykopów utwardzonych, mostów betonowych, głębokich otworów wiertniczych305080100150200300 4Dla szos i dróg o nawierzchni utwardzonej (beton, asfalt, kostka), mostów żelaznych, torów kolejowych, nasypów i wykopów ziemnych, wałów ochronnych, zbiorników wodnych, kanałów. Od słupów nośnych linii energetycznych, linii radiofonicznych, linii telefonicznych, stwierdzonych kabli podziemnych, rurociągów i gazociągów, dróg o nawierzchni półtwardej (tłuczeń, szuter, kostka luźna), rowów melioracyjnych, przepustów, rzek nieobwałowanych, głębokich otworów wiertniczych przy wykonywaniu prędkości średnich. Od przewodów linii elektrycznych, linii telefonicznych i linii radiofonicznych oraz w obrębie zakładów górniczych od rurociągów i parociągów3030305050100150 5Dla dróg polnych i leśnych5555102030 Uwaga: Przy lokalizowaniu punktów strzałowych dla prac sejsmicznych metoda refrakcyjna dla obiektów specjalnie czułych na wstrząsy sejsmiczne (obserwatoria astronomiczne i geofizyczne, stacje sejsmiczne i meteorologiczne), obiektów przemysłowych specjalnego znaczenia (zakłady górnicze podziemne i odkrywkowe, tereny podziemnych i naziemnych robót budowlanych, głębionych otworów głębokich), innych obiektów specjalnego znaczenia (budowle zabytkowe, zapory wodne, urządzenia obronne kraju), dla osiedli mieszkaniowych o wysokiej zabudowie, dla zakładów przemysłowych ważnych pod względem gospodarczym, w których znajdują się obiekty wrażliwe na wstrząsy sejsmiczne (wysokie kominy, piece hutnicze, armatura w rafineriach i innych zakładach chemicznych), powinno się w pozycji "bezpieczne odległości w metrach" w kolumnie "100-200" i "200-250" wstawić liczby "2.000" i "3.500". 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, Nr 111, poz. 726 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 117, poz. 1007, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1360 i Nr 240, poz. 2055. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu produktów rybołówstwa oraz standardów rynkowych dla tych produktów (Dz. U. Nr 77, poz. 686) Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o organizacji rynku rybnego oraz o zmianie ustawy o rybołówstwie morskim (Dz. U. Nr 181, poz. 1514) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz produktów rybołówstwa, których wprowadzanie na rynek, w postaci świeżej lub schłodzonej, jest dozwolone przy zachowaniu standardów rynkowych, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 2. Ustala się standardy rynkowe dla produktów rybołówstwa, o których mowa w § 1, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 3. 1. Produkty rybołówstwa, o których mowa w § 1, pakuje się z uwzględnieniem określonych dla nich standardów rynkowych tak, aby jedno opakowanie zawierało produkty rybołówstwa tego samego gatunku oraz tej samej kategorii świeżości i wielkości. 2. Na opakowaniu, o którym mowa w ust. 1, w sposób trwały i czytelny, podaje się nazwę gatunku produktu rybołówstwa, masę netto, stopień jego przetworzenia, miejsce jego połowu oraz oznacza się, znakami o wysokości co najmniej 5 centymetrów, kategorię świeżości i wielkości tego produktu. § 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 kwietnia 2003 r. (poz. 686) Załącznik nr 1 WYKAZ PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA, KTÓRYCH WPROWADZANIE NA RYNEK W POSTACI ŚWIEŻEJ LUB SCHŁODZONEJ JEST DOZWOLONE PRZY ZACHOWANIU STANDARDÓW RYNKOWYCH 1. Ryby morskie: 1) ryby denne: a) barbata (Mullus barbatus), b) barwena (Mullus sermuletus), c) bielmik (Trisopterus luscus), d) bops (Boops boops), e) brama (Brama brama), f) cefal (Mugil cefal), g) czarniak (Pollachius virens), h) dorsz (Gadus morhua), i) gładzica (Pleuronectus platessa), j) kantar (Spondyliosoma cantharus), k) karlik (Trisopterus minutus), l) karmazyn (Sebastes sp.), m) karmazynek (Sebastolobus sp.), n) konger (Conger conger), o) kurek czerwony (Trigla lucerna), p) molwa (Molva molva), r) morszczuk (Merluccius sp.), s) pałasz czarny (Aphanopus carbo), t) pałasz ogoniasty (Lepidopus caudatus), u) pikarel (Spicara maena), w) plamiak (Melanogrammus aeglefinus), x) rdzawiec (Pollachius pollachius), y) smuklica (Lepidhorombus whiffiagonis), z) sola zwyczajna (Solea solea), za) stornia (Platichthys flesus), zb) skarp (Psetta maxima L.), zc) witlinek (Merlangius merlangus), zd) zimnica (Limanda limanda), ze) złocica (Microstomus kitt), zf) żabnica (Lophius sp.); 2) ryby pelagiczne: a) błękitek (Micromesistius poutassou), b) makrela atlantycka (Scomber scombrus), c) makrela kolias (Scomber japonicus), d) opastun (Thunnus obesus), e) ostrobok (Trachurus sp.), f) sardela (Engraulis sp.), g) sardynka europejska (Sardina pilchardus), h) szprot (Sprattus sprattus), i) śledź (Clupea harengus), j) tuńczyk biały (Thunnus alalunga), k) tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus); 3) ryby spodouste: a) koleń (Squalus acanthias), b) raja gładka (Raja batis), c) rekinek psi (Scyliorhinus caniculus). 2. Głowonogi - mątwy (Sepia officinalis i Rossia macrosoma). 3. Skorupiaki: 1) garnela (Crangon crangon) i krewetka z gatunku Pandalus borealis; 2) krab kieszeniec (Cancer pagurus); 3) homarzec (Nephrops norvegicus). 4. Małże i inne bezkręgowce wodne: 1) przegrzebek zwyczajny (Pecten maximus); 2) trąbik zwyczajny (Buccinum undatum). Załącznik nr 2 STANDARDY RYNKOWE DLA PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA Tabela nr 1 Nazwa produktu rybołówstwaWyszczególnienieStandardy rynkowe dla produktów rybołówstwa - kategorie świeżości EkstraAB 12345 Ryby denneSkóraPigmentacja wyraźna, opalizująca, brak odbarwień, błyszczącaPigmentacja wyraźna; niebłyszczącaPigmentacja mniej wyraźna, oznaki zmatowienia Śluz na skórzeWodnisty, przezroczystyLekko mętnyMleczny OczyWypukłe, źrenica czarna, błyszcząca; rogówka przezroczystaWypukłe i lekko spłaszczone; źrenica czarna, matowa; rogówka lekko opalizującaPłaskie lub lekko wklęsłe; źrenica nieprzejrzysta; rogówka opalizująca SkrzelaKolor jasny, czerwony, intensywny; brak śluzu lub śluz mniej przezroczystyKolor jasny, czerwony, mniej intensywny; śluz przezroczystyKolor brązowo -szary; odbarwienia; mętny śluz Otrzewna 1)Gładka, połyskliwa; trudna do oddzielenia od mięsaLekko matowa; można oddzielić od mięsaPlamista; łatwo oddziela się od mięsa Zapach skrzeli i jamy brzusznejZapach wodorostów 2) Świeżooleisty; zapach pieprzu, ziemi 3)Brak zapachu wodorostów; neutralny2) Oleisty wodorostowy lub lekko słodkawy 3)Zapach fermentacyjny; lekko kwaśny2) Oleisty; fermentacyjny, stęchły, lekko jełki3) MięsoJędrne, elastyczne, powierzchnia gładka 4)Mniej elastyczneLekko miękkie, zwiotczałe, nie elastyczne, powierzchnia woskowata i matowa Naczynia krwionośne w mięśniach brzusznych 5)Ostre kontury; kolor jaskrawoczerwonyOstre kontury; pociemniała krewKontury rozmywające się; brązowe Ryby pelagiczneSkóra6)Jaskrawa pigmentacja, błyszczące, opalizujące kolory - wyraźna różnica pomiędzy powierzchnią grzbietową a bocznąBrak połysku i błyszczenia; kolory bardziej matowe, mniejsza różnica pomiędzy powierzchnią grzbietową a środkowąMatowe, mdłe kolory; w przypadku zgięcia ryby zmarszczenie skóry Śluz na skórzeWodnisty, przezroczystyLekko mętnyMleczny Mięso6)Bardzo jędrne, twardeDość twarde, jędrneMiękkawe Pokrywy skrzeloweSrebrzysteSrebrzyste, lekko czerwone lub brązoweBrązowawe, rozległy wyciek krwi z naczyń OczyWypukłe, źrenice wyraziste niebiesko-czarne, "powieka" przezroczystaWypukłe i lekko spłaszczone; źrenica czarna; rogówka lekko opalizującaPłaskie lub lekko wklęsłe; rogówka zamglona; przekrwienie wokół oczu SkrzelaKolor jednolity od ciemnoczerwonego do purpurowego, brak śluzuKolor mniej intensywny, bardziej blady na obrzeżach; przezroczysty śluzŚluz gęstniejący, odbarwiony, mętny Zapach skrzeliZapach świeżych wodorostów; ostry zapach joduBrak zapachu wodorostów; neutralnyLekko siarkowy; zapach tłuszczu, zjełczałych kawałków bekonu lub zgniłych owoców Ryby spodousteOczyWypukłe, bardzo jasne i opalizujące; małe źreniceWypukłe i lekko spłaszczone; brak jaskrawości i opalizacji; źrenice owalnePłaskie, matowe WyglądRyba w stanie stężenia pośmiertnego lub częściowego zesztywnienia; na skórze małe ilości przezroczystego śluzuRyba po fazie stężenia pośmiertnego; brak śluzu na skórze, a zwłaszcza w jamie gębowej i na szczelinach skrzelowychNiewielkie ilości śluzu w jamie gębowej i na szczelinach skrzelowych; szczęki lekko spłaszczone ZapachZapach wodorostówBrak zapachu wodorostów lub zapach lekko nieświeży; nie wyczuwa się zapachu amoniakuSłaby zapach amoniaku; kwaśny Skóra7)Jaskrawa, opalizująca i błyszcząca pigmentacja; śluz wodnistyJaskrawa pigmentacja, śluz wodnistyPigmentacja ulegająca procesowi odbarwienia i matowienia; śluz mętny Mięso7)Jędrne i elastyczneJędrneMiękkie Płetwy7)Obrzeża płetw półprzezroczyste i zaokrągloneSztywneMiękkie Brzuch7)Biały i błyszczący, różowo-fioletowy okrąg wokół płetwBiały i błyszczący, czerwone plamy wokół płetwBiały i matowy, liczne czerwone lub żółte plamy Głowonogi -mątwySkóraJaskrawa pigmentacja; skóra przykleja się do mięsaMatowa pigmentacja; skóra przykleja się do mięsaOdbarwienie; łatwa do oddzielenia od mięsa MięsoPerłowobiałe; tekstura bardzo jędrnaKredowobiałe; tekstura jędrnaRóżowobiałe lub lekko żółciejące; tekstura lekko miękka MackiTrudne do oderwaniaTrudne do oderwaniaŁatwiejsze do oderwania ZapachŚwieży; zapach wodorostówSłaby zapach wodorostów lub jego brakZapach atramentu Skorupiaki - garnele i krewetkiMinimalne wymaganiaPowierzchnia skorupy: wilgotna i błyszcząca; podczas przesypywania z jednego kontenera do innego garnele nie mogą się ze sobą sklejać; mięso nie może mieć obcego zapachu; garnele nie mogą być zanieczyszczone piaskiem, śluzem i innymi obcymi ciałamiNie dotyczy WyglądKolor wyraziście czerwonaworóżowy z małymi białymi plamkami; odcinek piersiowy pancerza w przeważającej mierze jasny 8) Kolor jednolicie różowy 9)Kolor od rozmytego czerwonaworóżowego po niebieskoczerwony z białymi plamkami; odcinek piersiowy pancerza powinien być w kolorach jasnych przechodzących w szare 8) Kolor różowy, możliwość czernienia głowy9) Mięso przed usunięciem pancerzaPancerze łatwe do usunięcia, możliwa utrata mięsa jedynie ze względów "technicznych"Pancerze trudniejsze do usunięcia, możliwa niewielka utrata mięsa Mięso po usunięciu pancerzaTekstura jędrna, ale nie łykowataTekstura mniej jędrna, lekko łykowata KawałkiDopuszczalne sporadyczne kawałki garneliDopuszczalna niewielka ilość kawałków garneli ZapachZapach świeżych wodorostów, zapach lekko słodkiZapach kwaskowaty; brak zapachu wodorostów Skorupiaki - homarceSkorupaKolor od bladoróżowego albo różowego po pomarańczowo-czerwonyKolor bladoróżowy albo różowy po pomarańczowoczerwony, brak czarnych kropekLekkie odbarwienia; niewielka liczba czarnych kropek; kolor szarawy (na pancerzu, pomiędzy odcinkami ogona) Oczy i skrzelaOczy błyszczące, czarne; skrzela różoweOczy matowe, szare/ różowe; skrzela szaraweSkrzela ciemnoszare, grzbietowa część skorupy częściowo w kolorze zielonawym ZapachCharakterystyczny łagodny zapach skorupiakówBrak charakterystycznego, łagodnego zapachu skorupiaków; brak zapachu amoniakuLekko kwaśny Mięso w części ogonowejPółprzezroczyste, kolor niebieski przechodzący w białyUtrata półprzezroczystości, brak odbarwieńMatowe i mętne Objaśnienia: 1) Dotyczy ryb patroszonych. 2) Dotyczy ryb dennych innych niż płastugi. 3) Dotyczy płastug. 4) Nie dotyczy ryb przed stężeniem pośmiertnym. 5) Dotyczy żabnic z głowami. 6) Dla śledzi i makreli przechowywanych w chłodnej wodzie morskiej, schłodzonych lodem lub schłodzonych przy użyciu środków technicznych kategorię A stosuje się dla kategorii Ekstra i A. 7) Dotyczy rai gładkiej. 8) Dotyczy garneli bez skorupy. 9) Dotyczy krewetki głębokowodnej. Tabela nr 2 Standardy rynkowe dla produktów rybołówstwa - kategorie wielkości GatunekKategorie wielkościMasa 1 sztuki w kg albo szerokość muszli lub pancerza w cm/mmIlość sztuk w 1 kg1) 1234 Barbata1powyżej 0,5- 2od 0,2 do 0,5 3aod 0,04 do 0,2 3bod 0,018 do 0,2 Barwena1powyżej 0,5- 2od 0,2 do 0,5 3aod 0,04 do 0,2 3bod 0,018 do 0,2 Bielmik1powyżej 0,4- 2od 0,25 do 0,4 3od 0,125 do 0,25 4od 0,05 do 0,125 Błękitek1-7 lub mniej 28 do 14 315 do 25 426 do 30 Bops1-5 lub mniej 26 do 31 332 do 70 Brama1od 0,8 i powyżej- 2od 0,2 do 0,8 Cefal1powyżej 1- 2od 0,5 do 1 3od 0,2 do 0,5 4od 0,1 do 0,2 Czarniak1powyżej 5- 2od 3 do 5 3od 1,5 do 3 4od 0,3 do 1,5 Dorsz1powyżej 7- 2od 4 do 7 3od 2 do 4 4od 1 do 2 5od 0,3 do 1 Garnela16,8 mm i więcej- 26,5 mm i więcej Gładzica1powyżej 0,6- 2od 0,4 do 0,6 3od 0,3 do 0,4 4od 0,15 do 0,3 Homarzec1-20 i mniej 221 do 30 331 do 40 4ponad 40 12)60 i mniej 22)61 do 120 32)121 do 180 42)ponad 180 Kantar1powyżej 0,8- 2od 0,5 do 0,8 3od 0,3 do 0,5 4od 0,18 do 0,3 Karlik1powyżej 0,4- 2od 0,25 do 0,4 3od 0,125 do 0,25 4od 0,05 do 0,125 Karmazyn1powyżej 2- 2od 0,6 do 2 3od 0,35 do 0,6 Karmazynek1powyżej 2- 2od 0,6 do 2 3od 0,35 do 0,6 Koleń1powyżej 2,2- 2od 1 do 2,2 3od 0,5 do 1 Konger1powyżej 7- 2od 5 do 7 3od 0,5 do 5 Krab kieszeniec116 cm i więcej3)- 2od 13 do 16 cm3) Krewetka1-250 i mniej Kurek czerwony1powyżej 1- 2od 0,4 do 1 3od 0,2 do 0,4 4od 0,06 do 0,2 Makrela atlantycka powyżej 0,550 lub mniej 1od 0,2 do 0,551 do 125 2od 0,1 do 0,2126 do 250 3od 0,08 do 0,2126 do 325 Makrela kolias1powyżej 0,5- 2od 0,25 do 0,5 3od 0,14 do 0,25 4od 0,05 do 0,14 Mątwy1powyżej 0,5- 2od 0,3 do 0,5 3od 0,1 do 0,3 Molwa1powyżej 5- 2od 3 do 5 3od 1,2 do 3 Morszczuk1powyżej 2,5- 2od 1,2 do 2,5 3od 0,6 do 1,2 4od 0,28 do 0,6 5od 0,2 do 0,28 6od 0,15 do 0,28 Opastun1powyżej 10- 2od 3,2 do 10 Ostrobok1powyżej 0,6- 2od 0,4 do 0,6 3od 0,2 do 0,4 4od 0,08 do 0,2 5od 0,02 do 0,08 Pałasz czarny1powyżej 3- 2od 0,5 do 3 Pałasz ogoniasty1powyżej 3- 2od 2 do 3 3od 1 do 2 4od 0,5 do 1 Pikarel1-20 lub mniej 221 do 40 341 do 90 Plamiak1powyżej 1- 2od 0,57 do 1 3od 0,37 do 0,57 4od 0,17 do 0,37 Przegrzebek zwyczajny110 cm i więcej4)- Raja gładka1powyżej 5- 2od 3 do 5 3od 1 do 3 4od 0,3 do 1 15)powyżej 3 25)od 0,5 do 3 Rekinek psi1powyżej 2- 2od 1 do 2 3od 0,5 do 1 Rdzawiec15 i powyżej- 23 do 5 31,5 do 3 40,3 do 1,5 Sardela10,033 i powyżej30 lub mniej 20,020 do 0,03331 do 50 30,012 do 0,02051 do 83 40,008 do 0,01284 do 125 Sardynka europejska10,067 i powyżej15 lub mniej 20,042 do 0,06716 do 24 30,028 do 0,04225 do 35 40,015 do 0,02836 do 67 50,011 do 0,02836 do 91 Skarp11,3 i więcej- 20,8 do 1,3 30,45 do 0,8 40,25 do 0,45 Smuklica10,45 i powyżej- 20,25 do 0,45 30,20 do 0,25 40,11 do 0,20 50,05 do 0,20 Sola zwyczajna10,5 i powyżej- 20,33 do 0,5 30,25 do 0,35 40,2 do 0,25 50,12 do 0,2 Stornia1powyżej 0,3- 20,2 do 0,3 włącznie Szprot1-125 lub mniej Śledź10,250 i powyżej4 lub mniej 20,125 do 0,2505 do 8 30,085 do 0,1259 do 11 4(a)0,050 do 0,08512 do 20 4(b)6)0,036 do 0,08512 do 27 4(c)7)0,057 do 0,08512 do 17 57)0,031 do 0,05718 do 32 67)0,023 do 0,03133 do 44 Trąbik zwyczajny145 mm i więcej4)- Tuńczyk biały14 i powyżej- 21,5 do 4 Tuńczyk błękitnopłetwy170 i powyżej- 250 do 70 325 do 50 410 do 25 56,4 do 10 Witlinek10,5 i powyżej- 20,35 do 0,5 30,25 do 0,35 40,11 do 0,25 Zimnica10,25 i powyżej- 20,13 do 0,25 Złocica10,6 i powyżej- 20,35 do 0,6 30,18 do 0,35 Żabnica14 i powyżej- 22 do 4 31 do 2 40,5 do 1 50,2 do 0,5 Objaśnienia: 1) Dla obydwu gatunków makreli ilość sztuk w 25 kg. 2) Dotyczy ogonów homarca. 3) Szerokość pancerza w najszerszym miejscu. 4) Szerokość muszli w najszerszym miejscu. 5) Dotyczy rai gładkiej skrzydłej. 6) Dotyczy śledzia bałtyckiego poławianego i wyładowywanego na południe od 59° 30'. 7) Dotyczy śledzia bałtyckiego poławianego i wyładowywanego na północ od 59° 30'. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej (Dz. U. Nr 84, poz. 781) Na podstawie art. 11 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się listę składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej, która jest określoną w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 kwietnia 2003 r. (poz. 781) LISTA SKŁADÓW CELNYCH, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ SKŁADOWANE PRODUKTY PODLEGAJĄCE KONTROLI WETERYNARYJNEJ Lp.NAZWA PODMIOTU lub IMIĘ I NAZWISKO PROWADZĄCEGO SKŁADADRES SKŁADURODZAJ I ZAKRES PROWADZONEJ DZIAŁALNOŚCI 1. Województwo kujawsko-pomorskie 1Abramczyk Sp. z o.o.85-778 Bydgoszcz ul. Witebska 63Składowanie przetworów z ryb 2. Województwo lubelskie 2Firma "Leszek i Agata" Skład Celny "OSKAR"22-600 Tomaszów Lubelski ul. Rolnicza 10Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 3P.P.H. "BRACH-POL" Skład Celny "FENIX"22-600 Tomaszów Lubelski ul. Rolnicza 10Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 4GORTEX IMPORT-EXPORT Adam Górski22-600 Tomaszów Lubelski ul. Rolnicza 8bSkładowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 3. Województwo łódzkie 5PPH "HERSAN" Skład Celny Publiczny Typ A95-060 Brzeziny Paprotnia 30aSkładowanie mięsa w elementach i podrobów wieprzowych; mięsa w elementach i podrobów wołowych; mięsa w elementach i podrobów drobiowych; przetworów mięsnych wołowych, wieprzowych, drobiowych; tłuszczów jadalnych; masła i przetworów mlecznych 6VOG Polska Sp. z o.o.96-100 Skierniewice ul. Przemysłowa 8Składowanie konserw rybnych 7AGRO Skład Celny Cezary Humański Cezary Janiszewski Spółka jawna99-300 Kutno ul. Spółdzielcza 3Składowanie preparatów weterynaryjnych w postaci dodatków paszowych 4. Województwo mazowieckie 8Skład Celny S.M.B. "AMPEX"02-820 Warszawa ul. Łączyny 1Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 9Skład Celny "Batimex"03-228 Warszawa ul. Marywilska 26Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 5. Województwo podkarpackie 10Skład celny "OSKAR-HORTINO"37-300 Leżajsk ul. Fabryczna 2Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 11"PLUTON" Handel Międzynarodowy i Spedycja Sp. z o.o.37-500 Jarosław ul. Nad Sanem 49Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 12Skład Celny Publiczny Przygraniczne Centrum Handlowe "Korczowa-Licak" Sp. jawna37-552 Młyny Korczowa 29Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 13Firma "GR" Roman Gonczar37-630 Oleszyce Zalesie 77Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 6. Województwo podlaskie 14"Contractus" Sp. z o.o.16-100 Sokółka ul. Kresowa 58Składowanie mleka w proszku 7. Województwo pomorskie 15PPPiH "DALMOR" S.A.81-340 Gdynia ul. Hryniewieckiego 10Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 16HUDSON FOODS POLAND Sp. z o.o. Skład Celny Publiczny HUDSON81-340 Gdynia ul. Hryniewieckiego 10Składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 17PHZ Sp. Mleczarskich LACPOL Sp. z o.o. w Warszawie Zakład w Gdyni81-969 Gdynia ul. Polska 15Składowanie głęboko mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 18IGLOPORT Sp. z o.o. Skład Celny Publiczny81-339 Gdynia ul. Polska 20Składowanie produktów wymagających obniżonej temperatury 19PPCH LODMOR S.A.80-754 Gdańsk ul. Długa Grobla 4ASkładowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 20POLAND SERVICES Cold Store Sp. z o.o.81-061 Gdynia ul. Hutnicza 45Składowanie mięsa drobiowego w elementach, podrobów drobiowych, mięsa wieprzowego w elementach, podrobów wieprzowych, mięsa wołowego w elementach, podrobów wołowych 21BAŁTYCKI TERMINAL DROBNICOWY Sp. z o.o.81-336 Gdynia ul. Dokerów 7Składowanie produktów pochodzenia zwierzęcego niewymagających obniżonej temperatury 22BAŁTYCKI TERMINAL KONTENEROWY Sp. z o.o.81-155 Gdynia ul. Kwiatkowskiego 60Składowanie produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych z zagranicy wymagających i niewymagających obniżonej temperatury 23Zarząd Morskiego Portu Gdynia S.A.81-337 Gdynia ul. Rotterdamska 9Składowanie produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych z zagranicy niewymagających obniżonej temperatury 24MORSKI TERMINAL MASOWY Sp. z o.o.81-341 Gdynia ul. Węglowa 4Składowanie produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych z zagranicy niewymagających obniżonej temperatury 8. Województwo śląskie 25PEKAES MULTI-SPEDYTOR Sp. z o.o. Odział Spedycyjny43-502 Czechowice-Dziedzice ul. Mazańcowicka 70Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymagających przechowywania w obniżonej temperaturze 26BILT Sp. z o.o.43-301 Bielsko-Biała ul. Cyprysowa 16a Zakład Nr 2 43-384 Jaworze Średnie 260Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego niewymagających przechowywania w obniżonej temperaturze 9. Województwo warmińsko-mazurskie 27Skład Celny Tasman Fish Trading Sp. z o.o.10-408 Olsztyn ul. Lubelska 33Składowanie ryb, przetworów rybnych, mięczaków i skorupiaków pochodzących z importu 10. Województwo wielkopolskie 28Agencja Celna "Raben 1" Sp. z o.o.62-023 Gądki ul. Poznańska 71 RobakowoSkładowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz karmy dla zwierząt 29PUHiP "AGROBEX"62-081 Przeźmierowo ul. Budowlanych 1Składowanie produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego 11. Województwo zachodniopomorskie 30Przedsiębiorstwo Portowe ODRAPORT Sp. z o.o.72-600 Świnoujście ul. J. Sołtana 1Składowanie chłodnicze opakowanego mięsa czerwonego, drobiu, ryb, masła 31PHA-THO-MI72-602 Świnoujście ul. J. Sołtana 1Składowanie przetworów z kaczek 32SUPERFISH S.A. Skład Celny Publiczny Typu A - 0437-0178-111 Ustronie Morskie Kukinia 43Składowanie produktów pochodzenia zwierzęcego w warunkach chłodniczych 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zanieczyszczeń chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych w roślinach, u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (Dz. U. Nr 97, poz. 884) Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wykaz najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zanieczyszczeń produktów leczniczych weterynaryjnych u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zanieczyszczeń produktów leczniczych weterynaryjnych u zwierząt nie określa się dla substancji farmakologicznie czynnych, wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. Nie dopuszcza się pozostałości zanieczyszczeń produktów leczniczych weterynaryjnych, ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia człowieka, dla następujących substancji farmakologicznie czynnych: 1) chloramfenikolu; 2) chloroformu; 3) chloropromazyny; 4) dapsonu; 5) dimetridazolu; 6) kokornaku (Aristolochia spp.) i jego preparatów; 7) kolchicyny; 8) metronidazolu; 9) nitrofuranów z furazolidonem; 10) ronidazolu. § 3. Wykaz tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zanieczyszczeń produktów leczniczych weterynaryjnych u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego dla następujących substancji farmakologicznie czynnych: 1) morantelu, alfacypermetryny, cypermetryny, deltametryny, metamizolu, piperazyny, 2) kanamycyny, 3) tulatromycyny, fenwaleratu, altrenogestu - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia. § 4. Jeżeli stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 69 ust. 1b ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381, z późn. zm. 3)), lekarz weterynarii może zastosować u zwierzęcia lub grupy zwierząt produkt leczniczy dopuszczony do obrotu dla ludzi, wówczas najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości zanieczyszczeń tych produktów leczniczych odpowiadają najwyższym dopuszczalnym poziomom pozostałości zanieczyszczeń produktów leczniczych weterynaryjnych, zawierających te same substancje farmakologicznie czynne. § 5. Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych w roślinach, u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego określają przepisy dotyczące maksymalnych poziomów zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych, które mogą znajdować się w żywności, składnikach żywności, dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu albo na powierzchni żywności. § 6. Najwyższe dopuszczalne poziomy skażeń promieniotwórczych w roślinach, u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego określają przepisy dotyczące wartości poziomów interwencyjnych oraz poziomu zawartości substancji promieniotwórczych w skażonych w wyniku zdarzenia radiacyjnego żywności, wodzie pitnej i paszach. § 7. 1. Przepisy § 1, 2 i § 3 pkt 3 obowiązują do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2. Przepis § 3 pkt 1 stosuje się do dnia 1 lipca 2003 r. 3. Przepis § 3 pkt 2 stosuje się do dnia 1 stycznia 2004 r. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 maja 2003 r. (poz. 884) Załącznik nr 1 WYKAZ NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW POZOSTAŁOŚCI ZANIECZYSZCZEŃ PRODUKTÓW LECZNICZYCH WETERYNARYJNYCH U ZWIERZĄT, W TKANKACH LUB NARZĄDACH ZWIERZĄT PO UBOJU I W ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO 1. Leki przeciwinfekcyjne 1.1. Chemioterapeutyki 1.1.1. Sulfonamidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL(1) μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi Wszystkie substancje należące do grupy sulfonamidówSubstancje macierzysteZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki 100 100 100 100Mięśnie Tłuszcz Wątroba NerkiSuma pozostałości wszystkich sulfonamidów nie powinna przekraczać 100 μg/kg Bydło, owce, kozy100Mleko 1.1.2. Pochodne diaminopirymidyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi BakwiloprimBakwiloprimBydło10Tłuszcz 300Wątroba 150Nerki 30Mleko Świnie40Skóra i tłuszcz 50Wątroba 50Nerki TrimetoprimTrimetoprimZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem koni50Tłuszcz (2)Nie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczane są do spożycia przez ludzi 50Mięśnie (3) 50Wątroba 50Nerki 50Mleko Konie100Mięśnie 100Tłuszcz 100Wątroba 100Nerki 1.2. Antybiotyki 1.2.1. Penicyliny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AmoksycylinaAmoksycylinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki50Mięśnie 50Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 4Mleko AmpicylinaAmpicylinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki50Mięśnie 50Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 4Mleko BenzylopenicylinaBenzylopenicylinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki50Mięśnie 50Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 4Mleko KloksacylinaKloksacylinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki300Mięśnie 300Tłuszcz 300Wątroba 300Nerki 30Mleko DikloksacylinaDikloksacylinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki300Mięśnie 300Tłuszcz 300Wątroba 300Nerki 30Mleko NafcylinaNafcylinaBydło300MięśnieTylko do tosowania dowymieniowego 300Tłuszcz 300Wątroba 300Nerki 30Mleko OksacylinaOksacylinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki300Mięśnie 300Tłuszcz 300Wątroba 300Nerki 30Mleko FenoksymetylopenicylinaFenoksymetylopenicylinaŚwinie25Mięśnie 25Wątroba 25Nerki PenetamatBenzylopenicylinaBydło50Mięśnie 50Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 4Mleko Świnie50Mięśnie 50Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 1.2.2. Cefalosporyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi CefazolinaCefazolinaBydło, owce, kozy50Mleko CefacetrylCefacetrylBydło125MlekoTylko do stosowania dowymieniowego CefaleksynaCefaleksynaBydło200Mięśnie 200Tłuszcz 200Wątroba 1.000Nerki 100Mleko CefaloniumCefaloniumBydło20Mleko CefapirynaSuma cefapiryny i desacetylocefapirynyBydło50Mięśnie 50Tłuszcz 100Nerki 60Mleko CefoperazonCefoperazonBydło50Mleko CefkwinomCefkwinomBydło50Mięśnie 50Tłuszcz 100Wątroba 200Nerki 20Mleko Świnie50Mięśnie 50Skóra i tłuszcz 100Wątroba 200Nerki CeftiofurSuma wszystkich pozostałości o strukturze betalaktamowej wyrażanej jako desfuryloceftiofurBydło1.000Mięśnie 2.000Tłuszcz 2.000Wątroba 6.000Nerki 100Mleko Świnie1.000Mięśnie 2.000Tłuszcz 2.000Wątroba 6.000Nerki 1.2.3. Chinolony Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi DanofloksacynaDanofloksacynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem bydła, owiec, kóz i drobiu100Mięśnie(5) 50Tłuszcz(4) 200Wątroba 200Nerki Bydło, owce, kozy200Mięśnie 100Tłuszcz 400Wątroba 400Nerki 30Mleko Drób200MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 100Skóra i łuszcz 400Wątroba 400Nerki DifloksacynaDifloksacynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem bydła, owiec, kóz, świń i drobiu300 100 800 600Mięśnie (5) Tłuszcz Wątroba Nerki Bydło, owce, kozy400MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczane jest do spożycia przez ludzi 100Tłuszcz 1.400Wątroba 800Nerki Świnie400Mięśnie 100Skóra i tłuszcz 800Wątroba 800Nerki Drób300MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 400Skóra i tłuszcz 1.900Wątroba 600Nerki EnrofloksacynaSuma enrofloksacyny i ciprofloksacynyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem bydła, owiec, kóz, świń, królików i drobiu100 100 200 200Mięśnie (5) Tłuszcz Wątroba Nerki Bydło, owce, kozy100Mięśnie 100Tłuszcz 300Wątroba 200Nerki 100Mleko Świnie, króliki100Mięśnie 100Tłuszcz (4) 200Wątroba 300Nerki Drób100MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 100Skóra i tłuszcz (2) 200Wątroba 300Nerki FlumechinaFlumechinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem bydła, owiec, kóz, świń, drobiu i ryb200 250 500 1.000Mięśnie Tłuszcz Wątroba Nerki Bydło, świnie, owce, kozy200Mięśnie 300Tłuszcz (4) 500Wątroba 1.500Nerki 50Mleko Drób400MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 250Skóra i tłuszcz 800Wątroba 1.000Nerki Ryby600Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach MarbofloksacynaMarbofloksacynaBydło150Mięśnie 50Tłuszcz 150Wątroba 150Nerki 75Mleko Świnie150Mięśnie 50Skóra i tłuszcz 150Wątroba 150Nerki SarafloksacynaSarafloksacynaKurczaki10Skóra i tłuszcz 100Wątroba Ryby łososiowate30Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach 1.2.4. Makrolidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi Acetyloizowalerylo-tylozynaSuma acetyloizowalery-lotylozyny i 3-O-acetylotylozynyŚwinie50Mięśnie 50Skóra i tłuszcz 50Wątroba 50Nerki ErytromycynaErytromycyna AZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki200Mięśnie (5) 200Tłuszcz (4) 200Wątroba 200Nerki 40Mleko 150Jaja SpiramycynaSuma spiramycyny i neospiramycynyBydło200Mięśnie 300Tłuszcz 300Wątroba 300Nerki 200Mleko Kurczaki200Mięśnie 300Skóra i tłuszcz 400Wątroba Spiramycyna 1Świnie250Mięśnie 2.000Wątroba 1.000Nerki TylmikozynaTylmikozynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem drobiu50Mięśnie (5) 50Tłuszcz (4) 1.000Wątroba 1.000Nerki 50Mleko Drób75MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 75Skóra i tłuszcz 1.000Wątroba 250Nerki TylozynaTylozyna AZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki100Tłuszcz (2) 100Mięśnie (5) 100Wątroba 100Nerki 50Mleko 200Jaja 1.2.5. Florfenikol i pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi FlorfenikolSuma florfenikolu i jego metabolitów oznaczanych jako florfenikol-aminaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem bydła, owiec, kóz, świń, drobiu i ryb100Mięśnie 200Tłuszcz 2.000Wątroba 300Nerki Bydło, owce, kozy200MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 3.000Wątroba 300Nerki Świnie300Mięśnie 500Skóra i tłuszcz 2.000Wątroba 500Nerki Drób100MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 200Skóra i tłuszcz 2.500Wątroba 750Nerki Ryby1.000Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach TiamfenikolTiamfenikolBydło50Mięśnie 50Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 50Mleko Kurczaki50MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 50Skóra i tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 1.2.6. Tetracykliny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi ChlorotetracyklinaSuma substancji macierzystej i jej 4-epimeruZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki100Mięśnie (5) 300Wątroba 600Nerki 100Mleko 200Jaja DoksycyklinaDoksycyklinaBydło100MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 300Wątroba 600Nerki Świnie100Mięśnie 300Skóra i tłuszcz 300Wątroba 600Nerki Drób100MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 300Skóra i tłuszcz 300Wątroba 600Nerki OksytetracyklinaSuma substancji macierzystej i jej 4-epimeruZwierzęta 100Mięśnie (5) rzeźne oraz 300Wątroba ryby,600Nerki skorupiaki i 100Mleko mięczaki200Jaja TetracyklinaSuma substancji macierzystej i jej 4-epimeruZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki100Mięśnie (5) 300Wątroba 600Nerki 100Mleko 200Jaja 1.2.7. Naftaleno-pierścieniowa pochodna anzamycyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi RyfaksyminaRyfaksyminaBydło60Mleko 1.2.8. Pleuromutyliny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi TiamulinaSuma metabolitów, które mogą być hydrolizowane do 8-a-hydroksymutylinyŚwinie100Mięśnie 500Wątroba Kurczaki100Mięśnie 100Skóra i tłuszcz 1.000Wątroba TiamulinaKury1.000Jaja Króliki100Mięśnie 500Wątroba Suma metabolitów, które mogą być hydrolizowane do 8-a-hydroksymutylinyIndyki100Mięśnie 100Skóra i tłuszcz 300Wątroba WalnemulinaWalnemulinaŚwinie50Mięśnie 500Wątroba 100Nerki 1.2.9. Linkozamidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi LinkomycynaLinkomycynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki50Tłuszcz (2) 100Mięśnie (5) 500Wątroba 1.500Nerki 150Mleko 50Jaja PirlimycynaPirlimycynaBydło100Mięśnie 100Tłuszcz 1.000Wątroba 400Nerki 100Mleko 1.2.10. Aminoglikozydy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi ApramycynaApramycynaBydło1.000MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 1.000Tłuszcz 10.000Wątroba 20.000Nerki DihydrostreptomycynaDihydrostreptomycynaBydło, owce500Mięśnie 500Tłuszcz 500Wątroba 1.000Nerki 200Mleko Świnie500Mięśnie 500Skóra i tłuszcz 500Wątroba 1.000Nerki GentamycynaSuma gentamycyny C1, gentamycyny C1a, gentamycyny C2 i gentamycyny C2aBydło50Mięśnie 50Tłuszcz 200Wątroba 750Nerki 100Mleko Świnie50Mięśnie 50Skóra i tłuszcz 200Wątroba 750Nerki Neomycyna (wraz z framycetyną)Neomycyna BZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki500Tłuszcz (2) 500Mięśnie (5) 500Wątroba 5.000Nerki 1.500Mleko 500Jaja ParomomycynaParomomycynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki500Mięśnie (5)Nie stosować u zwierząt, których mleko albo jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 1.500Wątroba 1.500Nerki SpektynomycynaSpektynomycynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki, z wyjątkiem owiec500Tłuszcz (2)Nie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 300Mięśnie (5) 1.000Wątroba 5.000Nerki 200Mleko Owce300Mięśnie 500Tłuszcz 2.000Wątroba 5.000Nerki 200Mleko StreptomycynaStreptomycynaBydło, owce500Mięśnie 500Tłuszcz 500Wątroba 1.000Nerki 200Mleko Świnie500Mięśnie 500Skóra i tłuszcz 500Wątroba 1.000Nerki 1.2.11. Inne antybiotyki Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi NowobiocynaNowobiocynaBydło50Mleko 1.2.12. Polipeptydy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi BacytracynaSuma bacytracyny A, bacytracyny B i bacytracyny CBydło100Mleko 1.2.13. Inhibitory beta-laktamazy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi Kwas klawulanowyKwas klawulanowyBydło100Mięśnie 100Tłuszcz 200Wątroba 400Nerki 200Mleko Świnie100Mięśnie 100Skóra i tłuszcz 200Wątroba 400Nerki 1.2.14. Polimyksyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi KolistynaKolistynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki150Tłuszcz (2) 150Mięśnie (5) 150Wątroba 200Nerki 50Mleko 300Jaja 2. Leki przeciwpasożytnicze 2.1. Substancje działające przeciw endopasożytom 2.1.1. Salicyloanilidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi KlozantelKlozantelBydło1.000Mięśnie 3.000Tłuszcz 1.000Wątroba 3.000Nerki Owce1.500Mięśnie 2.000Tłuszcz 1.500Wątroba 5.000Nerki RafoksanidRafoksanidBydło30MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 30Tłuszcz 10Wątroba 40Nerki Owce100Mięśnie 250Tłuszcz 150Wątroba 150Nerki 2.1.2. Tetra-hydro-imidazole (imidazolotiazole) Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanką, narząd albo środek spożywczyUwagi LewamizolLewamizolBydło, owce, świnie, drób10Mięśnie 10Tłuszcz 100Wątroba 10Nerki 2.1.3. Benzoimidazole i pro-benzoimidazole Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AlbendazolSuma sulfotlenku albendazolu, sulfonu albendazolu i sulfonu albendazolo-2-aminy wyrażona jako albendazolBydło, owce100Mięśnie 100Tłuszcz 1.000Wątroba 500Nerki 100Mleko Albendazolu tlenekSuma tlenku albendazolu, sulfonu albendazolu i sulfonu albendazolo-2-aminy wyrażona jako albendazolBydło, owce100Mięśnie 100Tłuszcz 1.000Wątroba 500Nerki 100Mleko FebantelSuma ekstrahowalnychpozostałości, które mogą być utlenione do sulfonu oksfendazoluBydło, owce10Mleko Bydło, owce, świnie, konie50Mięśnie 50Tłuszcz 500Wątroba 50Nerki FenbendazolSuma ekstrahowalnych pozostałości, które mogą być utlenione do sulfonu oksfendazoluBydło, owce10Mleko Bydło, owce, 50Mięśnie świnie, konie50Tłuszcz 500Wątroba 50Nerki FlubendazolSuma flubenazolu i (2-amino 1H-benzoimidazol-5-yl) (4-fluorofenylo) metanonuŚwinie, kurczaki, ptaki łowne50Mięśnie 50Skóra i tłuszcz 400Wątroba 300Nerki FlubendazolKury400Jaja FlubendazolIndyki50Mięśnie 50Skóra i tłuszcz 400Wątroba 300Nerki MebendazolSuma metylu mebendazolu (5-(1-hydroksy, 1-fenylo) metylo-1H-Owce, kozy, konie60MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone 60Tłuszcz 400Wątroba benzoimidazolu-2-ylu) carbaminianu i (2-60Nerkijest do spożycia przez ludzi amino-1H- benzoimidazolu-5-ylu) fenoksymetanonu, wyrażonych jako równoważniki mebendazolu NetobiminaSuma tlenku albendazolu,Bydło, owce100MięśnieDo stosowania doustnego 100Tłuszcz sulfonu albendazolu i1.000Wątroba albendazolo 2-500Nerki aminosulfonu wyrażona100Mleko jako albendazol OksfendazolSuma ekstrahowalnych pozostałości, które mogą być utlenione do sulfonu oksfendazoluBydło, owce10Mleko Bydło, owce, świnie, konie50Mięśnie 50Tłuszcz 500Wątroba 50Nerki OksybendazolOksybendazolŚwinie100Mięśnie 500Skóra i tłuszcz 200Wątroba 100Nerki TiabendazolSuma tiabendazolu i 5-hydroksytiabendazoluBydło100Mięśnie 100Tłuszcz 100Wątroba 100Nerki 100Mleko TriklabendazolSuma ekstrahowalnych pozostałości, które mogą być utleniane do ketotriklabendazoluBydło, owce100MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 100Wątroba 100Nerki 2.1.4. Fenolowe pochodne wraz z salicylanidami Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi OksyklozanidOksyklozanidBydło20MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 20Tłuszcz 500Wątroba 100Nerki 10Mleko Owce20Mięśnie 20Tłuszcz 500Wątroba 100Nerki 2.1.5. Benzenosulfonamidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi KlorsulonKlorsulonBydło35Mięśnie 100Wątroba 200Nerki 2.2. Leki działające przeciw ektopasożytom 2.2.1. Fosforoorganiczne związki Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi DiazynonDiazynonBydło, owce, kozy20Mleko Bydło, świnie, owce, kozy20Mięśnie 700Tłuszcz 20Wątroba 20Nerki FoksymFoksymOwce50MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 400Tłuszcz 50Nerki Świnie20Mięśnie 700Skóra i tłuszcz 20Wątroba 20Nerki KumafosKumafosPszczoły100Miód 2.2.2. Formamidyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AmitrazaSuma amitrazy i wszystkich metabolitów zawierających 2,4-DMA wyrażoną jako amitrazaBydło200Tłuszcz 200Wątroba 200Nerki 10Mleko Owce400Tłuszcz 100Wątroba 200Nerki 10Mleko Świnie400Skóra i tłuszcz 200Wątroba 200Nerki Pszczoły200Miód 2.2.3. Pyretroidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi CyhalotrynaCyhalotryna (suma izomerów)Bydło500Tłuszcz 50Nerki 50Mleko CyflutrynaCyflutryna (suma izomerów)Bydło10Mięśnie 50Tłuszcz 10Wątroba 10Nerki 20Mleko DeltametrynaDeltametrynaBydło10MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 50Tłuszcz 10Wątroba 10Nerki 20Mleko Owce10Mięśnie 50Tłuszcz 10Wątroba 10Nerki Ryby10Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach FlumetrynaFlumetryna (suma trans-Z-izomerów)Bydło10MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 150Tłuszcz 20Wątroba 10Nerki 30Mleko Owce10Mięśnie 150Tłuszcz 20Wątroba 10Nerki PermetrynaPermetryna (suma izomerów)Bydło50Mięśnie 500Tłuszcz 50Wątroba 50Nerki 50Mleko 2.2.4. Acylowe pochodne mocznika Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi DiflubenzuronDiflubenzuronRyby łososiowate1.000Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach TeflubenzuronTeflubenzuronRyby łososiowate500Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach 2.2.5. Pirymidyny pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi DicyklanilSuma dicyklanilu i 2,4,6-triamino-pirymidyno-5-carbonitryluOwce200MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 150Tłuszcz 400Wątroba 400Nerki 2.2.6. Triazyny pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi CyromazynaCyromazynaOwce300MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 300Tłuszcz 300Wątroba 300Nerki 2.3. Leki działające przeciw endo-i ektopasożytom 2.3.1. Awermektyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AbamektynaAwermektyna B1aBydło10TłuszczNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 20Wątroba Owce20Mięśnie 50Tłuszcz 25Wątroba 20Nerki DoramektynaDoramektynaBydło10MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 150Tłuszcz 100Wątroba 30Nerki Świnie, owce20MięśnieNie stosować u owiec, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 100Tłuszcz 50Wątroba 30Nerki Jelenie, renifery20Mięśnie 100Tłuszcz 50Wątroba 30Nerki EmamektynaEmamektyna B1aRyby łososiowate100Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach EprinomektynaEprinomektyna B1aBydło50Mięśnie 250Tłuszcz 1.500Wątroba 300Nerki 20Mleko Iwermektyna22,23-Dihydroawermektyna B1aBydło40Tłuszcz 100Wątroba Świnie, owce, konie20Tłuszcz 15Wątroba Jelenie, renifery20Mięśnie 100Tłuszcz 50Wątroba 20Nerki MoksydektynaMoksydektynaBydło, owce, konie50Mięśnie 500Tłuszcz 100Wątroba 50Nerki Bydło40Mleko 2.4. Leki przeciwpierwotniakowe 2.4.1. Triazinotrionu pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi ToltrazurilToltrazurilu siarczanKury100MięśnieNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi 200Skóra i tłuszcz 600Wątroba 400Nerki Indyki100Mięśnie 200Skóra i tłuszcz 600Wątroba 400Nerki Świnie100Mięśnie 150Skóra i tłuszcz 500Wątroba 250Nerki 2.4.2. Kwinazolonu pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi HalofuginonHalofuginonBydło10MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 25Tłuszcz 30Wątroba 30Nerki 2.4.3. Karbanilidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi ImidokarbImidokarbBydło300Mięśnie 50Tłuszcz 2.000Wątroba 1.500Nerki 50Mleko 3. Leki działające na układ nerwowy 3.1. Leki działające na centralny układ nerwowy 3.1.1. Butyrofenonowe trankwilizery Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AzaperonSuma azaperonu i azaperoluŚwinie100Mięśnie 100Skóra i tłuszcz 100Wątroba 100Nerki 3.2. Leki działające na wegetatywny układ nerwowy 3.2.1. Związki antyadrenergiczne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi KarazololKarazololŚwinie5Mięśnie 5Skóra i tłuszcz 25Wątroba 25Nerki Bydło5Mięśnie 5Tłuszcz 15Wątroba 15Nerki 1Mleko 3.2.2. Związki β2 -sympatykomimetyczne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi Klenbuterolu chlorowodorekKlenbuterolBydło0,1Mięśnie 0,5Wątroba 0,5Nerki 0,05Mleko Konie0,1Mięśnie 0,5Wątroba 0,5Nerki 4. Leki przeciwzapalne 4.1. Niesterydowe leki przeciwzapalne 4.1.1. Arylopropionowego kwasu pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi KarprofenKarprofenBydło500MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 1.000Tłuszcz 1.000Wątroba 1.000Nerki Konie500Mięśnie 1.000Tłuszcz 1.000Wątroba 1.000Nerki WedaprofenWedaprofenKonie50Mięśnie 20Tłuszcz 100Wątroba 1.000Nerki 4.1.2. Fenamatu pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi FluniksynaFluniksynaBydło20Mięśnie 30Tłuszcz 300Wątroba 100Nerki 5-HydroksyfluniksynaBydło40Mleko FluniksynaŚwinie50Mięśnie 10Skóra i tłuszcz 200Wątroba 30Nerki FluniksynaKonie10Mięśnie 20Tłuszcz 100Wątroba 200Nerki Kwas tolfenoaminowyKwas tolfenoaminowyBydło50Mięśnie 400Wątroba 100Nerki 50Mleko Świnie50Mięśnie 400Wątroba 100Nerki 4.1.3. Oksykanu pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi MeloksykamMeloksykamBydło25Mięśnie 65Wątroba 65Nerki 15Mleko Świnie20Mięśnie 65Wątroba 65Nerki Konie20Mięśnie 65Wątroba 65Nerki 5. Kortykoidy 5.1. Glukokortykoidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi BetametazonBetametazonBydło0,75Mięśnie 2Wątroba 0,75Nerki 0,3Mleko Świnie0,75Mięśnie 2Wątroba 0,75Nerki DeksametazonDeksametazonBydło0,3Mleko Bydło, świnie, konie0,75Mięśnie 2Wątroba 0,75Nerki MetyloprednizolonMetyloprednizolonBydło10MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 10Tłuszcz 10Wątroba 10Nerki PrednizolonPrednizolonBydło4Mięśnie 4Tłuszcz 10Wątroba 10Nerki 6Mleko 6. Leki działające na układ rozrodczy 6.1. Progestogeny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi ChlormadinonChlormadinonBydło4TłuszczDo stosowania tylko do celów zootechnicznych 2Wątroba 2,5Mleko Flugestonu octanFlugestonu octanOwce1MlekoDo stosowania domacicznego tylko do celów zootechnicznych Załącznik nr 2 WYKAZ SUBSTANCJI FARMAKOLOGICZNIE CZYNNYCH, DLA KTÓRYCH NIE OKREŚLA SIĘ NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW POZOSTAŁOŚCI ZANIECZYSZCZEŃ PRODUKTÓW LECZNICZYCH WETERYNARYJNYCH 1. Nieorganiczne związki chemiczne Substancja farmakologicznie czynnaZwierzętaUwagi Amonu chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Baru selenianBydło, owce Bizmutawy węglan zasadowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Bizmutawy galusan zasadowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Bizmutawy azotan zasadowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego BydłoDo stosowania dowymieniowego Bizmutawy salicylan zasadowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Bromek potasowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Bromek sodowyWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania miejscowego Cynku chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku octanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku oleinianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku stearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu dwustearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu hydroksyoctanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu fosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu salicylan, zasadowyBydłoDo stosowania doustnego Nie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Glinu tristearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Jod i jego nieorganiczne związkiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki - jodek sodowy i potasowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki - jodan sodowy i potasowy jodanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki - jodofory łącznie z jodkiem poliwinylopirolidonuZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kobaltu dichlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kobaltu glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kobaltu siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kobaltu tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kobaltu tritlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kobaltu węglanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas borny i boranyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas solnyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik MagnezZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu asparaginianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu cytrynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu fosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu glicerofosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu glutaminianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu octanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu orotonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu stearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu trikrzemianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu węglanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu wodorotlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezowo-glinowy krzemianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedzi chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedzi glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedzi heptonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedzi metionianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedzi tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedzi siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Miedziawy tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Nadtlenek wodoruZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Niklu glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Niklu siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Potasu DL-asparaginianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Potasu azotanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Potasu glicerofosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Potasu glukuronianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Potasu selenianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki SiarkaBydło, świnie, owce, kozy, konie Sodu chlorynBydłoDo stosowania miejscowego Sodu dichloroizocyjanuronBydło, owce, kozyDo stosowania miejscowego Sodu podfosforynZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu propionianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu selenianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu seleninZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia benzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia fosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia glicerofosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia glukoheptonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia glukono-glukoheptonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia glukonomleczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia glutaminianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia jabłczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia krzemianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia octanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia podfosforynZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia polifosforanyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia propionianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia stearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia węglanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia wodorotlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Żelaza dichlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Żelaza siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki 2. Organiczne związki chemiczne Substancja farmakologicznie czynnaZwierzętaUwagi 2-AminoetanolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki 2-Aminoetylu diwodorofosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki 2-Aminoetanolu glukuronianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki AcetylocysteinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki AlantoinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego AlfakalcidolBydłoTylko dla krów cielnych AlfaprostolKróliki, bydło, świnie, konie Alkohol benzylowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Alkohol cetostearylowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Alkohol etylowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Alkohol n-butylowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Aloe vera gel i ekstrakt z całych liści Aloe VeraZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Amonolaurylowy siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki AmproliumDróbDo stosowania doustnego ApramycynaŚwinie, królikiDo stosowania doustnego OwceNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi KuryNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi AtropinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Azagly-nafarelinaRyby łososiowateNie stosować u ryb, których ikra przeznaczona jest do spożycia przez ludzi AzametifosRyby łososiowate BacytracynaBydłoDo stosowania dowymieniowego Tylko dla krów mlecznych dla wszystkich tkanek i narządów, ale nie dla mleka Benzalkoniowy chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik w stężeniach do 0,05% BenzokainaRyby łososiowate BetainaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Betainy glukuronianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Bituminosulfoniany amonowy i sodowyWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania miejscowego Nie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi BronopolRyby łososiowateDo stosowania tylko do ikry przy rozrodzie BronopolRyby promieniopłetwe BrotizolamBydłoDo stosowania terapeutycznego BuserelinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki ButafosfanBydłoDo stosowania dożylnego Butorfanolu winianKonieDo stosowania dożylnego Butylu 4-hydroksybenzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Butyloskopolaminy bromekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki CefacetrylBydłoDo stosowania dowymieniowego u krów mlecznych, dla wszystkich tkanek i narządów, ale nie dla mleka CefaloniumBydłoDo stosowania dowymieniowego, leczenia oczu, dla innych tkanek i narządów, ale nie dla mleka CefazolinaBydło, owce, kozyDo stosowania dowymieniowego, z wyjątkiem wymienia przeznaczonego do spożycia przez ludzi CefoperazonBydłoDo stosowania dowymieniowego u krów mlecznych i dla wszystkich tkanek i narządów, ale nie dla mleka CetrimidZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki ChlorofenaminaWszystkie gatunki ssaków rzeźnych ChloroheksydynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego ChlorokrezolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku asparginianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DekokwinatBydło, owceDo stosowania doustnego Nie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi DeksapantenolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DembreksynaKonie Denaweriny chlorowodorekBydło Desloreliny octanKonie DetomidynaBydło, konieDo stosowania terapeutycznego DiklazurilOwceDo stosowania doustnego wyłącznie u jagniąt Dietylenoglikolowy eter monoetyluBydło, świnie Dietylu ftalanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Dimanganu tritlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Dimetylu ftalanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DinoprostWszystkie gatunki ssaków rzeźnych Dinoprostu trometaminaWszystkie gatunki ssaków rzeźnych 3,5-Diodo-L-tyrozynaWszystkie gatunki ssaków rzeźnych DiprofilinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DL-lizyna acetylosalicylowego kwasuBydłoNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Świnie KuryNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi DoksapramWszystkie gatunki ssaków rzeźnych EnilokonazolBydło, konieDo stosowania miejscowego Ergometryny maleinianWszystkie gatunki ssaków rzeźnychTylko dla samic ciężarnych Etamifiliny kamsylatZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki EtamsylatZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Etylu mleczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Etiprostonu trometaminaBydło, świnie 17β-estradiolWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania terapeutycznego i zootechnicznego Fertireliny octanBydło FenolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Fenpipramidu chlorowodorekKonieDo stosowania dożylnego FytomenadionZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki FloroglucynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki FlumetrynaPszczoły FurosemidBydło, konieDo stosowania dożylnego Glicerol formalZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glikol propylenowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu salicylan, zasadowyZwierzęta rzeźne oraz skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Gonadotropina ludzka otrzymywana z łożyskaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Gonadotropina ludzka otrzymywana z moczu (menopauzowa)Bydło Gonadotropina z osocza ciężarnych klaczyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki HeksetydynaKonieDo stosowania miejscowego HeptaminolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki HesperydynaKonie Hesperydyny metylowy chalkonKonie Hormon uwalniający hormon luteinizujący - 6-Fe-DZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Hormon uwalniający gonadotropinęZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki HydrochlorotiazydBydło HydrokortizonZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego HydroksyetylosalicylanZwierzęta rzeźne oraz skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego 8-HydroksychinolinaWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania miejscowego u nowo narodzonych zwierząt IzobutanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki IzofluranKonieDo stosowania tylko jako anestetyk IzoksuprynaBydło, konieDo stosowania terapeutycznego Jecoris oleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Jod, związki organiczne: - jodoformZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kokoalkilo dimetylobetainyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Karbazalat wapniowyBydłoNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Świnie KuryNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi KarbetocynaWszystkie gatunki ssaków rzeźnych KetaminaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Ketanoseryny winianKonie KetoprofenBydło, konie, świnie KlazurilGołębie KloprostenolBydło, świnie, konie KofeinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki KortykotropinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Ksylazyny chlorowodorekBydło, konie Kwas acetylosalicylowyBydłoNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Świnie KuryNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi Kwas foliowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas humowy i jego sole sodoweZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Kwas jabłkowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Kwas L-winowy i jego mono- i di-sodowe, potasowe i wapniowe soleZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Kwas malonowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Kwas mlekowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas nadoctowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas peracetowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas salicylowyZwierzęta rzeźne oraz skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Kwas tiludronowy, sól disodowaKonieDo stosowania dożylnego KwatrezynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo zabezpieczenia wskaźnika do 0,5% LecyrelinaBydło, konie, króliki LewometadonKonieDo stosowania dożylnego LewotyroksynaWszystkie gatunki ssaków rzeźnych LidokainaKonieDo miejscowego znieczulania Liniowe alkaliczne benzenosulfonowe kwasy zawierające alkilowe łańcuchy o długości od C9 do C13, zawierające mniej niż 2,5% łańcuchów dłuższych niż C13BydłoDo stosowania miejscowego LobelinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki LuprostiolWszystkie gatunki ssaków rzeźnych 1-metyl-2-pyrrolidonZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Manganu chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu glicerofosforanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu pidolatZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu rybonukleinianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego Manganu węglanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania doustnego MecilinamBydłoDo stosowania tylko w drogach moczowych Medroksyprogesteronu octanOwceDo stosowania dopochwowego do celów zootechnicznych MelatoninaOwce, kozy MenadionZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MenbutonBydło, owce, kozy, świnie, konie MentolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Merkaptaminy chlorowodorekWszystkie gatunki ssaków rzeźnych 1-Metylo-2-pyrrolidonZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Metylu nikotynianBydło, konieDo stosowania miejscowego Metylu salycynianZwierzęta rzeźne oraz skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego MepiwakainaKonieDo stosowania wewnątrzstawowego i nadtwardówkowego jako miejscowy anestetyk Mineralne węglowodory o niskiej i wysokiej lepkości, zawierające mikrokrystaliczne woski ok. C10-C60, alifatyczne, rozgałęzione alifatyczne i alicykliczne związkiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiZ wyjątkiem aromatycznych i nienasyconych związków NatamycynaBydło, konieDo stosowania miejscowego N-butanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki N-butanolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik NeostigminaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki NikoboksilKonieDo stosowania miejscowego NoniwamidKonieDo stosowania miejscowego NowobiocynaBydłoDo stosowania dowymieniowego, dla wszystkich tkanek i narządów, ale nie dla mleka przeznaczonego do spożycia przez ludzi OksytocynaWszystkie gatunki ssaków rzeźnych Olej lnianyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego OmeprazolKonieDo stosowania doustnego 2-PyrrolidonZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiW dawkach parenteralnych do 40 mg/kg m.c. PankreatynaWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania miejscowego PapainaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki PapawerynaBydłoStosować tylko dla nowo narodzonych cieląt ParacetamolŚwinieDo stosowania doustnego Piperazyny dihydrochlorekKuryDla wszystkich tkanek i narządów, ale nie dla jaj Piperonylu butoksydBydło, owce, kozy, konieDo stosowania miejscowego PolikrezulenZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Polietyleno glikol 7-glicerylokakaowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Polietyleno glikol stearynowy z 8-40 oksyetylenowymi jednostkamiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Polietyleno glikol 15-hydroksystearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Polisulfonowy glikozaminoglikanKonie PrazikwantelOwce, konieNie stosować u mlecznych owiec Predkamid (krotetamid i kropropamid)Wszystkie gatunki ssaków rzeźnych ProkainaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki PropanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Pyrantelu embonianKonie Rącznikowego oleju polyoksyl z 30-40 oksyetylenowymi jednostkamiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Rącznikowego oleju uwodorniony polyoksyl z 40-60 oksyetylenowymi jednostkamiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik R-kloprostenolBydło, świnie, konie RifaksyminaWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania miejscowego BydłoDo stosowania dowymieniowego, z wyjątkiem wymienia przeznaczonego do spożycia przez ludzi RomifidynaKonieDo stosowania terapeutycznego Sodu acetylosalicylanBydłoNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Świnie KuryNie stosować u drobiu, którego jaja przeznaczone są do spożycia przez ludzi Sodu benzylo 4-hydroksybenzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu boroformianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu butylo 4-hydroksybenzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu cetosterylosiarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Sodu 2-metylo-2-fenoksy propionianBydło, świnie, kozy, konie Sodu salicylanZwierzęta rzeźne oraz skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego SomatosalmRyby łososiowate Sorbitanu trioleinianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki SulfoguajakolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki StrychninaBydłoDo stosowania doustnego w dawce do 0,1 mg/kg m.c. TanninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Tau fluwalinatZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TeobrominaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TeofilinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Terpinu wodzianBydło, świnie, owce, kozy TetrakainaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako anastetyk TiamylalWszystkie gatunki ssaków rzeźnychDo stosowania dożylnego TiaprostBydło, owce, świnie, konie TiomersalZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko dla zabezpieczenia w wielokrotnych szczepionkach w stężeniach nieprzekraczających 0,02% Tiopental sodowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania dożylnego ToldimfosZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Tozylochloramina, sól sodowaBydłoDo stosowania miejscowego Tozylochloramina, sól sodowaRyby promieniopłetweDo stosowania tylko w kąpieli TrichlorometiazydWszystkie ssaki spośród zwierząt rzeźnych TymolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TimerfonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko dla zabezpieczenia w wielokrotnych szczepionkach w stężeniach nieprzekraczających 0,02% TrichlorometiazydWszystkie gatunki ssaków rzeźnychNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Trikainy mezylatRybyDo stosowania tylko w kąpieli TrimetylofloroglucynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia asparginianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia pantotenianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wełniane alkoholeZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo miejscowego stosowania Wetrabutyny chlorowodorekŚwinie WinkaminaBydłoStosować tylko dla nowo narodzonych cieląt Witamina AZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Witamina DZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Witamina EZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki 3. Substancje ogólnie uznane jako bezpieczne Substancja czynna farmakologicznieZwierzętaUwagi AcetylometioninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Adenozyna i jej 5'-mono, 5'-di i 5'-tri fosforanyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki AlaninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Aldehyd glutarowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Aldehyd mrówkowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Alkohol izopropylowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Amonu siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki ArgininaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki AsparaginaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Benzoilu benzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Benzylu p-hydroksybenzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki CholinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki ChymotrypsynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku tlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cynku siarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki CytrulinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki CysteinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cytydyna i jej 5'-mono, 5'-di i 5'-tri fosforanyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Dietylu sebacynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DimetykonZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DimetyloacetamidZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki DimetylosulfotlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki EpinefrynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Etylu oleinianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki EukaliptolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki FenyloalaninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki GlicynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu wodorotlenekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glinu monostearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Glikole polietylenowe (monocząsteczkowa sięgająca od 200 do 10.000)Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki GlutaminaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Gonadotropina ludzka kosmówkowa (naturalna - HCG i jej syntetyczne analogi)Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Guanozyna i jej 5'-mono, 5'-di i 5'-tri fosforanyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki GwajakolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Heparyna i jej soleZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki HistydynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Hormon folikulinowy (naturalne - FSH od wszystkich gatunków i ich syntetyczne analogi)Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Hormon luteinizujący (naturalny LH od wszystkich gatunków i jego syntetyczne analogi)Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Inozyna i jej 5'-mono, 5'-di - i 5'-tri fosforanyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki InozitolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki IzoleucynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki KamforaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania zewnętrznego KarnitynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas asparaginowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas etylenodiaminotetraoctowy i jego soleZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas glutaminowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas hialuronowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas mrówkowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas orotowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Kwas tiooktowyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki LanolinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki LeucynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki LizynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu glukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Magnezu podfosforynZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MannitolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MetioninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Metylu benzoesanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MocznikZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MonotioglicerynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MontanidZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki MyglyolZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki OrgoteinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki OrnitynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki PepsynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki PoloksalenZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki PoloksamerZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Polisorbat 80Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Polyetylenu glikole (ciężar cząsteczkowy sięgający od 200 do 10 tys.)Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki ProlinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki SerotoninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki SerynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu chlorekZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu chromoglikanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu dioktylosulfobursztynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu formaldehydosulfoksylanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu laurylosiarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu pirosiarczynZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu stearynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sodu tiosiarczanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TragakantaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TreoninaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TrypsynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TryptofanZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TymidynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki TyrozynaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Urydyna i jej 5'-mono, 5'-di i 5'-tri fosforanyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki WalinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia boroglukonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wapnia cytrynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wyciąg z piołunuZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Wyciąg z kardamonuZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Żelazowo-amonowy cytrynianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Żelaza dekstranZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Żelaza glukoheptonianZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki 4. Substancje używane w weterynaryjnych lekach homeopatycznych Substancja farmakologicznie czynnaZwierzętaUwagi Wszystkie substancje używane w homeopatycznych weterynaryjnych produktach leczniczych mogą być stosowane pod warunkiem, że ich stężenia w produkcie nie będą przekraczały 1 części na 10 tysięcyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Aesculus hippocastanumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 10 Agnus castusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Ailanthus altissimaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Allium cepaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Apocynum cannabinumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 100, do stosowania per os Arnica radixZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 10 Artemisia abrotanumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Bellis perennisZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Calendula officinalisZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 10 CamphoraZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 100 Cardiospermum halicacabumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń CrataegusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń EchinaceaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Eucalyptus globulusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Euphrasia officinalisZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Ginkgo bilobaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 1.000 GinsengZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Hamamelis virginianaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 10 Harpagophytum procumbensZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Harunga madagascariensisZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 100 Hypericum perforatumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Lachnanthes tinctoriaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 1.000 Lobaria pulmonariaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Okoubaka aubevilleiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Phytolacca americanaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 1.000 Prunus laurocerasusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 1.000 Ruta graveolensZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 1.000; nie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Selenicereus grandifloursZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 100 Serenoa repensZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Sylybum marianumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Solidago virgaureaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Syzygium cuminiZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Thuja occidentalisZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 100 Turnera diffusaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń Urginea maritimaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 100, do stosowania doustnego Virola sebiferaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi, w stężeniach nieprzekraczających 1 części na 1.000 Viscum albumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania w homeopatycznych, weterynaryjnych produktach leczniczych przygotowanych zgodnie z farmakopeami homeopatycznymi w stężeniach odnoszących się do tinktury wyjściowej i odpowiednich rozcieńczeń 5. Dozwolone substancje dodatkowe i substancje pomagające w przetwarzaniu Substancja farmakologicznie czynnaZwierzętaUwagi Substancje oznaczone literą EZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiTylko dozwolone substancje dodatkowe i pomagające w przetwarzaniu, z wyjątkiem substancji: E 230, E 231, E 232, E 234, E 235, E 239, E 242, E 284, E 285, E 249, E 250, E 251, E 252, E 280, E 281, E 282, E 283, E 1105 6. Substancje pochodzenia roślinnego Substancja farmakologicznie czynnaZwierzętaUwagi Aloes, Barbados and Capae, ich standaryzowane suche ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Angelicae radix aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Anisi aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Anisi stellati fructus, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Arnica montana (arnicae flos and arnicae planta tota)Zwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Balsamum peruvianumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Boldo foliumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Calendule flosZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Capsici fructus acerZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Carlinae radixZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Carvi aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Caryophylli aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Centellae asiaticae extractumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Chrysanthemi cinereriifolii flosZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Cimicifuge racemosae rhizomaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi Cinchonae cortex, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cinnamomi cassiae aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cinnamomi cassiae cortex, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cinnamomi ceylanici aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cinnamomi ceylanici cortex, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Citri aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Citronellae aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Condurango cortex, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Coriandri aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Cupressi aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Echinacea purpureaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Eucalypti aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Foeniculi aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Frangulae cortex, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Gentianae radix, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Hamamelis virginianaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Hippocastani semenZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Hyperici oleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Juniperi fructusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Lauri folii aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Lauri fructusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Lavandulae aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Lespedeza capitalaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Lini oleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Majoranae herbaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Matricariae flosZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Matricaria recutita i jej preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Medicago sativa extractumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Melissae aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Melissae foliumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Menthae arvensis aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Menthae pipertae aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Millefolii herbaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Myristicae aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiStosować tylko dla nowo narodzonych zwierząt Produkty utleniania Terebinthinae oleumBydło, świnie, owce, kozy Pyrethrum extractZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Quercus cortexZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Quillaia saponinsZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Ricini oleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania tylko jako nośnik Rhei radix, standaryzowane ekstrakty i preparatyZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Rosmarini aetheroleumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Rosmarini foliumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Ruscus aculeatusZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Salviae foliumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sambuci flosZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Sinapis nigrae semenZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Strychni semenBydło, owce, kozyDo stosowania doustnego w dawce do ilości odpowiadającej 0,1 mg strychniny/kg m.c. Symphyti radixZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego na nieuszkodzoną skórę Terebinthinae aetheroleum rectificatumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Terebinthinae laricinaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczakiDo stosowania miejscowego Thymi aetheroelumZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Tiliae flosZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Urticae herbaZwierzęta rzeźne oraz ryby, skorupiaki i mięczaki Załącznik nr 3 WYKAZ TYMCZASOWYCH NAJWYŻSZYCH DOPUSZCZALNYCH POZIOMÓW POZOSTAŁOŚCI ZANIECZYSZCZEŃ PRODUKTÓW LECZNICZYCH WETERYNARYJNYCH U ZWIERZĄT, W TKANKACH LUB NARZĄDACH ZWIERZĄT PO UBOJU I W ŚRODKACH SPOŻYWCZYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO 1. Leki przeciwinfekcyjne 1.1. Antybiotyki 1.1.1. Makrolidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL1) μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi Tulatromycyna(2R,3S,4R,5R,10R,11R, 12S,13S,14R)-2-etylo-3,4, 10,13-tetrahydroksy-3,5,8,10,12,14-heksametylo-11-{[3,4,6-trideoksy-3-(dimetyloamino)-β-D-ksylohexopyranosylo]-oksy}-1-oksa-6-azacyklopenta-decano-15-on wyrażone jako odpowiednik tulatromycynyBydło100TłuszczNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 3.000Wątroba 3.000Nerki Świnie100Skóra i tłuszcz w naturalnych proporcjach 3.000Wątroba 3.000Nerki 1.1.2. Aminoglikozydy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi KanamycynaKanamycynaKróliki100Mięśnie 100Tłuszcz 600Wątroba 2.500Nerki Bydło, owce100Mięśnie 100Tłuszcz 600Wątroba 2.500Nerki 150Mleko Świnie, kurczaki100Mięśnie 100Skóra i tłuszcz 600Wątroba 2.500Nerki 2. Leki przeciwpasożytnicze 2.1. Leki działające przeciw endopasożytom 2.1.1. Tetrahydropirymidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi MorantelSuma pozostałości, które mogą być hydrolizowane do N-metyl-1,3-propanediaminy i wyrażone jako odpowiedniki moranteluBydło, owce100Mięśnie 100Tłuszcz 800Wątroba 200Nerki 100Mleko Świnie100Mięśnie 100Skóra i tłuszcz w naturalnych proporcjach 800Wątroba 200Nerki 2.1.2. Pochodne piperazyny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi PiperazynaPiperazynaŚwinie400Mięśnie 800Skóra i tłuszcz 2.000Wątroba 1.000Nerki Kury2.000Jaja 2.2. Leki działające przeciw ektopasożytom 2.2.1. Pyretroidy Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AlfacypermetrynaCypermetryna (suma izomerów)Bydło, owce20Mięśnie 200Tłuszcz 20Wątroba 20Nerki 20Mleko CypermetrynaCypermetryna (suma izomerów)Bydło20MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 200Tłuszcz 20Wątroba 20Nerki 20Mleko Owce20Mięśnie 200Tłuszcz 20Wątroba 20Nerki Ryby łososiowate50Mięśnie i skóra w naturalnych proporcjach DeltametrynaDeltametrynaKury10Mięśnie 50Skóra i tłuszcz w naturalnych proporcjach 10Wątroba 10Nerki 50Jaja FenwaleratFenwalerat (suma izomerów RR, SS, RS i SR)Bydło25Mięśnie 250Tłuszcz 25Wątroba 25Nerki 40Mleko 3. Niesterydowe przeciwzapalne 3.1. Niesterydowe leki przeciwzapalne 3.1.1. Pyrazolonu pochodne Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi Metamizol4-metyloaminoantypirynaBydło, świnie, konie200MięśnieNie stosować u zwierząt, których mleko przeznaczone jest do spożycia przez ludzi 200Tłuszcz 200Wątroba 200Nerki 4. Leki działające na układ rozrodczy 4.1. Progestageny Substancja farmakologicznie czynnaAnalizowana pozostałośćZwierzętaMRL μg/kgTkanka, narząd albo środek spożywczyUwagi AltrenogestAltrenogestŚwinie3Skóra i tłuszcz w naturalnych proporcjachDo stosowania tylko do celów zootechnicznych 3Wątroba 3Nerki Konie3Tłuszcz 3Wątroba 3Nerki Objaśnienia do załączników nr 1-3 do rozporządzenia: (1) MRL - Najwyższe Dopuszczalne Stężenie Pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych - w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne. (2) Dla świń i drobiu MRL odnosi się do skóry z tłuszczem w naturalnych proporcjach. (3) Dla tuńczyków MRL odnosi się do mięśni ze skórą w naturalnych proporcjach. (4) Dla świń MRL odnosi się do skóry z tłuszczem w naturalnych proporcjach. (5) Dla ryb MRL odnosi się do mięśni ze skórą w naturalnych proporcjach. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450). 3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1181 i Nr 152, poz. 1265 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 104, poz. 978) Na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W żywieniu zwierząt gospodarskich, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą być stosowane następujące materiały paszowe pochodzące z tkanek zwierząt: 1) mączka rybna; 2) hydrolizowane białka skór o wadze molekularnej poniżej 10.000 daltonów; 3) fosforan dwuwapniowy z odtłuszczonych kości; 4) żelatyna uzyskana ze zwierząt nieprzeżuwających; 5) mleko i przetwory mleczne. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1-4 nie stosuje się do zwierząt przeżuwających. 3. W żywieniu lisów, jenotów, fretek, norek, tchórzy, tchórzofretek, świń, drobiu i ryb, oprócz materiałów paszowych wymienionych w ust. 1, mogą być stosowane również: 1) mączka kostna; 2) mączka mięsna; 3) mączka mięsno-kostna; 4) wysuszona plazma krwi i inne produkty uzyskane z krwi, z wyłączeniem produktów uzyskanych z krwi zwierząt przeżuwających; 5) mączka z kopyt; 6) mączka z rogów; 7) mączka z podrobów drobiowych; 8) mączka z piór; 9) suszone skwarki. § 2. Przepisy rozporządzenia w zakresie stosowania materiałów paszowych, o których mowa w § 1 ust. 3, w żywieniu świń, drobiu i ryb stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie oznaczania opakowań (Dz. U. Nr 105, poz. 994) Na podstawie art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) rodzaje opakowań podlegających oznakowaniu; 2) wzory oznaczeń opakowań. § 2. 1. Oznakowaniu ułatwiającemu identyfikację materiału, z którego jest wykonane opakowanie, podlegają opakowania z aluminium i z tworzyw sztucznych wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Oznakowaniu, o którym mowa w ust. 1, nie podlegają opakowania wykonane z: 1) folii aluminiowej powlekanej tworzywami sztucznymi oraz laminatów z udziałem folii aluminiowej, papieru lub kartonu; 2) dwu lub więcej różnych materiałów, z tym że za takie opakowania nie uważa się opakowań wykonanych z jednego materiału z zamknięciem wykonanym z innego materiału; 3) aluminium i tworzyw sztucznych o masie mniejszej niż 5 g. 3. Wzory oznaczeń opakowań, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Oznakowanie wskazujące na możliwość wielokrotnego użytku opakowania może być stosowane wyłącznie w przypadku opakowań spełniających wymagania określone w przepisach o opakowaniach i odpadach opakowaniowych. 2. Wzór oznakowania wskazującego na możliwość wielokrotnego użytku opakowania jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 4. 1. Oznakowanie wskazujące na możliwość recyklingu materiałowego opakowania może być stosowane wyłącznie w przypadku opakowań spełniających wymagania określone w przepisach o opakowaniach i odpadach opakowaniowych. 2. Wzór oznakowania wskazującego na możliwość recyklingu materiałowego opakowania jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2003 r. 2) Minister Środowiska: Cz. Śleziak Załączniki do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 czerwca 2003 r. (poz. 994) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 WZÓR OZNACZENIA PRZYDATNOŚCI OPAKOWANIA DO JEGO WIELOKROTNEGO UŻYTKU Ilustracja Załącznik nr 3 WZÓR OZNACZENIA PRZYDATNOŚCI OPAKOWANIA DO RECYKLINGU Ilustracja 1) Minister Środowiska kieruje działem administracji rządowej - środowisko, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Środowiska (Dz. U. Nr 85, poz. 766). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 lutego 1998 r. w sprawie oznaczania opakowań (Dz. U. Nr 25, poz. 138), które traci moc z dniem 30 czerwca 2003 r. na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 143, poz. 1196 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 78). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka (Dz. U. Nr 106, poz. 1001) Na podstawie art. 9 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Materiał szczególnego ryzyka, zwany dalej "materiałem kategorii 1", stanowią następujące niejadalne produkty zwierzęce: 1) wszystkie części ciała, łącznie ze skórami, zwierząt: a) podejrzanych o zakażenie gąbczastymi przenośnymi encefalopatiami lub u których przenoszące się gąbczaste encefalopatie zostały stwierdzone przez urzędowego lekarza weterynarii, b) zabitych z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej w ramach zwalczania gąbczastych przenośnych encefalopatii, c) domowych, egzotycznych oraz znajdujących się w cyrkach, d) wykorzystywanych albo przeznaczonych do celów doświadczalnych i naukowych, e) dzikich, podejrzanych o zakażenie chorobami przenoszącymi się na człowieka lub zwierzęta; 2) w przypadku przeżuwaczy poddanych ubojowi w rzeźni oraz cieląt, owiec i kóz poddanych ubojowi na własne potrzeby w gospodarstwie: a) czaszka wraz z mózgiem i gałkami ocznymi bydła, owiec i kóz w wieku powyżej 12 miesięcy lub owiec i kóz, u których wyrżnął się stały siekacz, b) migdałki bydła, owiec i kóz w wieku powyżej 12 miesięcy lub owiec i kóz, u których wyrżnął się stały siekacz, c) kręgosłup wraz ze zwojami korzeni grzbietowych, bez kręgów ogonowych, wyrostków poprzecznych kręgów lędźwiowych i piersiowych oraz skrzydeł kości krzyżowej u bydła w wieku powyżej 12 miesięcy, d) rdzeń kręgowy u bydła, owiec i kóz w wieku powyżej 12 miesięcy lub owiec i kóz, u których wyrżnął się stały siekacz, e) jelita od dwunastnicy do prostnicy oraz krezka bydła, niezależnie od jego wieku, f) śledziona owiec i kóz, niezależnie od ich wieku; 3) zwłoki przeżuwaczy, z których materiał, o którym mowa w pkt 2, nie został usunięty; 4) produkty: a) otrzymane ze zwierząt, którym podawano substancje niedozwolone, takie jak substancje o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym oraz beta-agonistycznym, b) zawierające pozostałości zanieczyszczeń chemicznych, takich jak pestycydy fosforoorganiczne i polichlorowane bifenyle (PCB), pierwiastki toksyczne, mikotoksyny i barwniki - jeżeli zostały przekroczone ich dopuszczalne poziomy; 5) materiał zwierzęcy, którego cząstki są większe niż 6 mm, z: a) osadników i sit, zebrany z zakładów przetwarzających materiał kategorii 1 w związku z przetwarzaniem ścieków, b) pomieszczeń produkcyjnych rzeźni, zbiornic zwłok zwierzęcych, zakładów przetwarzających materiał kategorii 1; 6) z instalacji oczyszczających ścieki w postaci tłuszczu i mieszanin olejów, mułu i materiału usuniętego ze studzienek ściekowych w pomieszczeniach, o których mowa w pkt 5 lit. b; 7) odpady kuchenne, pochodzące ze środków transportu międzynarodowego; 8) mieszaniny materiałów kategorii 1 z materiałem: a) wysokiego ryzyka, zwanego dalej "materiałem kategorii 2", lub b) niskiego ryzyka, zwanego dalej "materiałem kategorii 3". § 2. Materiał kategorii 2 stanowią następujące niejadalne produkty zwierzęce: 1) odchody i treść z przewodu pokarmowego ssaków i ptaków bezgrzebieniowych, wyizolowana lub niewyizolowana z przewodu pokarmowego; 2) materiał zwierzęcy, którego cząstki są większe niż 6 mm, z: a) osadników i sit, zebrany z zakładów przetwarzających materiał kategorii 2 i 3 w związku z przetwarzaniem ścieków, b) pomieszczeń produkcyjnych rzeźni, zbiornic, zakładów przetwarzających materiał kategorii 2 i 3; 3) materiał zwierzęcy z: a) instalacji oczyszczających ścieki w zakładach przetwarzających materiał kategorii 2 i 3, w których osadza się tłuszcz i mieszaniny olejów, mułu i piasku, b) studzienek ściekowych w pomieszczeniach, o których mowa w pkt 2 lit. b; 4) zawierające pozostałości substancji przeciwbakteryjnych, takich jak antybiotyki, sulfonamidy, chinolony oraz weterynaryjnych produktów leczniczych przeciwrobaczych, kokcydiostatyków, nitroimidazoli, karbaminianów i pyretroidów, neuroleptyków, niesterydowych produktów leczniczych przeciwzapalnych oraz innych substancji farmakologicznie czynnych, jeżeli zostały przekroczone ich dopuszczalne poziomy; 5) produkty pochodzenia zwierzęcego kategorii 2 lub 3 sprowadzone z innych państw, które nie spełniają warunków weterynaryjnych; 6) zwierzęta inne niż wymienione w § 1 pkt 1 lit. c-e, zabite: a) w inny sposób niż ubój, b) z nakazu organu Inspekcji Weterynaryjnej; 7) części zwierząt, o których mowa w pkt 6; 8) mieszaniny materiału kategorii 2 z materiałem kategorii 3 oraz materiał przeznaczony do przetworzenia w zakładach przetwarzających materiał kategorii 2; 9) inne niż materiał kategorii 1 i 3. § 3. Materiał kategorii 3 stanowią następujące niejadalne produkty zwierzęce: 1) części zwierząt poddanych ubojowi, które zostały uznane za zdatne do spożycia przez ludzi, ale nieprzeznaczone do wprowadzenia na rynek; 2) pochodzące z tusz zwierząt uznanych w badaniu poubojowym za zdatne do spożycia przez ludzi części tusz, które uznane zostały za niezdatne do spożycia, lecz nie noszą znamion chorób przenoszących się na człowieka lub zwierzęta; 3) skóry, kopyta, rogi, szczecina świn i pióra pochodzące od zwierząt poddanych ubojowi w rzeźni, które po badaniu przedubojowym i poubojowym zostały uznane za zdatne do spożycia przez ludzi; 4) krew pozyskana od zwierząt innych niż przeżuwacze, poddanych ubojowi w rzeźni, uznanych w badaniu poubojowym za zdatne do spożycia przez ludzi; 5) niejadalne produkty zwierzęce otrzymane przy wytwarzaniu produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym odtłuszczone kości i skwarki; 6) środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego lub produkty zawierające takie środki spożywcze, inne niż odpady kuchenne, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi i nie stwarzają zagrożenia dla zdrowia ludzi lub zwierząt; 7) surowe mleko od zwierząt niewykazujących objawów klinicznych chorób przenoszących się poprzez mleko na człowieka lub zwierzęta; 8) ryby i inne zwierzęta morskie, z wyłączeniem ssaków morskich, złowione na otwartym morzu w celu wyprodukowania z nich mączki rybnej lub mączki z innych zwierząt morskich; 9) niejadalne produkty z ryb, powstające w trakcie obróbki i przetwarzania w zakładach wytwarzających przetwory rybne przeznaczone do spożycia przez ludzi; 10) skorupy, niejadalne produkty z zakładu wylęgowego oraz uszkodzone jaja, pochodzące od ptaków, które nie wykazywały objawów klinicznych chorób przenoszących się poprzez te produkty na człowieka lub zwierzęta; 11) krew, skóry, kopyta, pióra, wełna, rogi, włosy i futro, pochodzące od zwierząt niewykazujących objawów klinicznych chorób przenoszących się poprzez te niejadalne produkty na człowieka lub zwierzęta; 12) odpady kuchenne z innego źródła niż wymienione w § 1 pkt 7. § 4. Niejadalne produkty zwierzęce, o których mowa w § 2 pkt 1, do dnia 30 października 2003 r. stanowią materiał kategorii 3. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie określenia niektórych odpadów zwierzęcych uznanych za materiał szczególnego ryzyka (Dz. U. z 2003 r. Nr 8, poz. 98). § 6. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej tusz wieprzowych (Dz. U. Nr 125, poz. 1163) Na podstawie art. 15 pkt 2, art. 33 ust. 2 oraz art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej tusz wieprzowych; 2) jednostki właściwe do wydawania opinii o urządzeniach stosowanych do oceny jakości handlowej tusz wieprzowych, zwanych dalej "choirometrami"; 3) metodę analizy tusz wieprzowych. 2. Przepisy rozporządzenia: 1) dotyczą tusz wieprzowych, zwanych dalej "tuszami", o masie tuszy ciepłej od 60 do 120 kg; 2) nie dotyczą tusz pochodzących: a) ze świń użytych do rozrodu, b) z rzeźni, w których przeprowadza się ubój nie więcej niż 200 świń tygodniowo średniorocznie lub dokonuje się uboju i rozbioru świń urodzonych i tuczonych w tuczarniach tych rzeźni. § 2. 1. Ustala się następujące klasy jakości handlowej tusz: 1) klasa "S" - o zawartości mięsa w tuszy 60% i większej; 2) klasa "E" - o zawartości mięsa w tuszy 55% i większej, ale mniejszej niż 60%; 3) klasa "U" - o zawartości mięsa w tuszy 50% i większej, ale mniejszej niż 55%; 4) klasa "R" - o zawartości mięsa w tuszy 45% i większej, ale mniejszej niż 50%; 5) klasa "O" - o zawartości mięsa w tuszy 40% i większej, ale mniejszej niż 45%; 6) klasa "P" - o zawartości mięsa w tuszy poniżej 40%. 2. Procentową zawartość mięsa w tuszy ciepłej określa się za pomocą choirometru, w czasie nieprzekraczającym 45 minut od momentu kłucia, na podstawie wyników szacowania masy mięśni poprzecznie prążkowanych wyrażonych w procentach masy tej tuszy. § 3. 1. Masę tuszy ciepłej określa się dla tusz wykrwawionych i wytrzewionych, całych albo podzielonych wzdłuż linii środkowej na półtusze, bez języka, szczeciny, racic, narządów rodnych, sadła, nerek i przepony. 2. Masę tuszy ciepłej określa się w rzeźni, po uboju w czasie nieprzekraczającym 45 minut od momentu kłucia. 3. W przypadku nieokreślenia masy tuszy ciepłej w czasie, o którym mowa w ust. 2, masę tuszy powiększa się 0,1 punktu procentowego dla każdych rozpoczętych 15 minut. 4. Masę tuszy schłodzonej określa się przez odjęcie 2% masy od masy tuszy, o której mowa w ust. 1. § 4. 1. Tuszę oznacza się klasą jakości handlowej albo procentową zawartością mięsa w tuszy, na skórze tylnej golonki albo szynki, wielką literą albo cyfrą (cyframi) o wysokości co najmniej 2 cm. 2. Na tuszy można umieścić również inne niezbędne informacje, a w szczególności masę tuszy i datę uboju. 3. Tusz stosowany do znakowania powinien być nietoksyczny, niezmywalny i odporny na działanie temperatury. 4. Dopuszcza się inne metody trwałego znakowania tusz, w szczególności etykiety przytwierdzane do tuszy w sposób uniemożliwiający ich przypadkowe usunięcie. 5. Wymagań, o których mowa w ust. 1 i 2, można nie stosować do tusz niewyprowadzanych z polskiego obszaru celnego, pod warunkiem dołączenia do tych tusz następujących informacji: 1) daty uboju; 2) numeru identyfikacyjnego dostawcy; 3) masy tuszy ciepłej; 4) klasy jakości handlowej albo procentowej zawartości mięsa w tuszy; 5) numeru ubojowego. § 5. 1. Podczas sprawdzania procentowej zawartości mięsa w tuszy za pomocą choirometru, błąd szacowania powinien być zgody z wynikiem szacowania wykonanego metodą dysekcji uproszczonej według Walstry i Merkusa, określonej w załączniku do rozporządzenia, i przeprowadzonej na reprezentatywnej w skali kraju próbie co najmniej 120 tusz. 2. Dopuszczalny błąd szacowania przy użyciu choirometru wynosi nie więcej niż 2,50% zawartości mięsa w tuszy. § 6. Jednostkami właściwymi do wydania opinii o choirometrach są: 1) Instytut Przemysłu Mięsnego i Tłuszczowego w Warszawie; 2) Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk w Jastrzębcu; 3) Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie - Wydział Bioinżynierii Zwierząt. § 7. 1. Choirometry posiadające, w dniu wejścia w życie rozporządzenia, pozytywną opinię jednej z jednostek, o których mowa w § 6, mogą być stosowane do dnia 31 marca 2004 r., jeżeli spełniają wymagania określone w § 5 ust. 2. 2. Do dnia 31 grudnia 2003 r. dopuszcza się błąd szacowania, o którym mowa w § 5 ust. 2, nie większy niż 2,95%. § 8. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 czerwca 2003 r. (poz. 1163) METODA DYSEKCJI UPROSZCZONEJ WEDŁUG WALSTRY I MERKUSA 1. Metoda dysekcji uproszczonej Walstry i Merkusa polega na wykrawaniu, z czterech głównych wyrębów lewej półtuszy wieprzowej, mięsa, tłuszczu podskórnego ze skórą i tłuszczu międzymięśniowego (łącznie) oraz kości. 2. Podziału lewej półtuszy wieprzowej dokonuje się w następujący sposób: 1) półtuszę bez sadła i nerek umieszcza się na stole dysekcyjnym; 2) jamę brzuszną oczyszcza się z resztek sadła oraz oddziela się tłuszcz pokrywający polędwiczkę; 3) polędwiczkę oddziela się od kości biodrowej na wysokości spojenia łonowego, a następnie wycina z jamy brzusznej; 4) szynkę z brzuszną częścią boczku (pachwiną) odcina się od polędwicy pod kątem prostym do kręgosłupa między 6 a 7 kręgiem lędźwiowym, a następnie cięciem prostym odcina się pachwinę; 5) pachwinę oddziela się od szynki cięciem okrężnym, zaczynając od linii łączącej się ze spojeniem łonowym i dalej wzdłuż krawędzi szynki tak, aby został przecięty węzeł limfatyczny; 6) nogę tylną oddziela się od golonki tylnej w stawie skokowym; 7) golonkę tylną odcina się od szynki cięciem prostym w stawie kolanowym; 8) głowę oddziela się od podgardla cięciem prostym wzdłuż krawędzi mięśnia mostkowo-żuchwowego i dalej pomiędzy kością potyliczną i atlasem od karkówki; 9) policzek oddziela się od głowy wzdłuż połączenia policzka ze szczęką w kierunku oczodołu; 10) łopatkę oddziela się cięciem okrężnym od podgardla i karkówki tak, aby chrzęstna część łopatki pozostała przy karkówce, a węzeł limfatyczny został przecięty; 11) nogę przednią oddziela się od golonki przedniej w stawie nadgarstkowym; 12) golonkę przednią odcina się od łopatki w stawie łokciowym; 13) karkówkę i polędwicę oddziela się od strony brzusznej cięciem prostym, biegnącym od punktu położonego na pierwszym żebrze, około 2 cm poniżej kręgosłupa, do punktu położonego w odległości 4 cm w dół od wyrostka poprzecznego piątego kręgu lędźwiowego; 14) podgardle oddziela się od boczku pomiędzy 4 a 5 kręgiem piersiowym; 15) brzuszną część boczku z pachwiną oddziela się od boczku w odległości około 4 cm od ostatniego żebra cięciem prostym w dół wzdłuż zakończeń chrzęstnych żeber, a następnie od dołu wzdłuż linii sutek; sutki pozostają przy części brzusznej boczku; 16) polędwicę oddziela się od karkówki prostopadle do kręgosłupa między 4 a 5 kręgiem piersiowym; 17) słoninę grzbietową oddziela się od polędwicy wzdłuż naturalnego połączenia; 18) słoninę karkową oddziela się od karkówki wzdłuż naturalnego połączenia. 3. Z podziału półtusz wykonanego w sposób, o którym mowa w ust. 2, uzyskuje się 12 jej wyrębów. 4. Każdy z wyrębów należy zważyć z dokładnością do 5 g. Wyniki ważenia wykorzystuje się do określenia szacunkowej zawartości mięsa w tuszy. 5. Z uzyskanych wyrębów dysekcji podlega szynka (bez golonki i ogona), polędwica (schab ze słoniną), łopatka i boczek. 6. Szacowaną zawartość mięsa tuszy (Y) oblicza się według następującego wzoru: 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie metod analiz wyrobów winiarskich do celów urzędowej kontroli pod względem jakości handlowej (Dz. U. Nr 126, poz. 1173) Na podstawie art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich oraz obrocie tymi wyrobami (Dz. U. Nr 128, poz. 1401) zarządza się, co następuje: § 1. Analizę aromatyzowanych napojów winiarskich i wyrobów winiarskich gronowych pod względem jakości handlowej przeprowadza się, stosując nie mniej niż jedną z następujących metod do: 1) oznaczania gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C - określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) refraktometrycznego oznaczania zawartości cukrów w moszczach gronowych i zagęszczonych moszczach gronowych - określoną w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) oznaczania zawartości alkoholu w procentach objętościowych - określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 4) oznaczania zawartości ekstraktu całkowitego (suchej masy ogółem) - określoną w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 5) oznaczania zawartości cukrów redukujących - określoną w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 6) oznaczania zawartości sacharozy - określoną w załączniku nr 6 do rozporządzenia; 7) oznaczania zawartości glukozy i fruktozy - określoną w załączniku nr 7 do rozporządzenia; 8) wykrywania wzbogacania moszczy gronowych, zagęszczonych moszczy gronowych i win metodą magnetycznego rezonansu jądrowego deuteru (SNIF-NMR/RMN-FINS) - określoną w załączniku nr 8 do rozporządzenia; 9) oznaczania zawartości popiołu - określoną w załączniku nr 9 do rozporządzenia; 10) oznaczania alkaliczności popiołu - określoną w załączniku nr 10 do rozporządzenia; 11) oznaczania zawartości chlorków - określoną w załączniku nr 11 do rozporządzenia; 12) oznaczania zawartości siarczanów - określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia; 13) oznaczania kwasowości ogólnej - określoną w załączniku nr 13 do rozporządzenia; 14) oznaczania kwasowości lotnej - określoną w załączniku nr 14 do rozporządzenia; 15) oznaczania kwasowości związanej - określoną w załączniku nr 15 do rozporządzenia; 16) oznaczania zawartości kwasu winowego - określoną w załączniku nr 16 do rozporządzenia; 17) oznaczania zawartości kwasu cytrynowego - określoną w załączniku nr 17 do rozporządzenia; 18) oznaczania zawartości kwasu mlekowego - określoną w załączniku nr 18 do rozporządzenia; 19) oznaczania zawartości kwasu L-jabłkowego - określoną w załączniku nr 19 do rozporządzenia; 20) oznaczania zawartości kwasu D-jabłkowego - określoną w załączniku nr 20 do rozporządzenia; 21) oznaczania zawartości kwasu jabłkowego ogółem - określoną w załączniku nr 21 do rozporządzenia; 22) oznaczania zawartości kwasu sorbowego - określoną w załączniku nr 22 do rozporządzenia; 23) oznaczania zawartości kwasu L-askorbinowego - określoną w załączniku nr 23 do rozporządzenia; 24) oznaczania wartości pH - określoną w załączniku nr 24 do rozporządzenia; 25) oznaczania zawartości dwutlenku siarki - określoną w załączniku nr 25 do rozporządzenia; 26) oznaczania zawartości sodu - określoną w załączniku nr 26 do rozporządzenia; 27) oznaczania zawartości potasu - określoną w załączniku nr 27 do rozporządzenia; 28) oznaczania zawartości magnezu - określoną w załączniku nr 28 do rozporządzenia; 29) oznaczania zawartości wapnia - określoną w załączniku nr 29 do rozporządzenia; 30) oznaczania zawartości żelaza - określoną w załączniku nr 30 do rozporządzenia; 31) oznaczania zawartości miedzi - określoną w załączniku nr 31 do rozporządzenia; 32) oznaczania zawartości kadmu - określoną w załączniku nr 32 do rozporządzenia; 33) oznaczania zawartości srebra - określoną w załączniku nr 33 do rozporządzenia; 34) oznaczania zawartości cynku - określoną w załączniku nr 34 do rozporządzenia; 35) oznaczania zawartości ołowiu - określoną w załączniku nr 35 do rozporządzenia; 36) oznaczania zawartości fluorków - określoną w załączniku nr 36 do rozporządzenia; 37) oznaczania zawartości dwutlenku węgla - określoną w załączniku nr 37 do rozporządzenia; 38) oznaczania zawartości pochodnych cyjankowych - określoną w załączniku nr 38 do rozporządzenia; 39) wykrywania obecności izotiocyjanianu allilowego - określoną w załączniku nr 39 do rozporządzenia; 40) oznaczania wskaźnika Folin-Ciocalteu - określoną w załączniku nr 40 do rozporządzenia; 41) oznaczania stosunku izotopów tlenu o masie atomowej 18 i 16 (18O/16O) w wodzie zawartej w winie - określoną w załączniku nr 41 do rozporządzenia. § 2. Analizę fermentowanych napojów winiarskich pod względem jakości handlowej przeprowadza się, stosując co najmniej jedną z następujących metod: 1) oznaczania gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C - określoną w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) oznaczania zawartości alkoholu w procentach objętościowych - określoną w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 3) oznaczania zawartości ekstraktu całkowitego (suchej masy ogółem) - określoną w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 4) oznaczania zawartości cukrów redukujących - określoną w załączniku nr 5 do rozporządzenia; 5) oznaczania zawartości popiołu - określoną w załączniku nr 9 do rozporządzenia; 6) oznaczania alkaliczności popiołu - określoną w załączniku nr 10 do rozporządzenia; 7) oznaczania zawartości chlorków - określoną w załączniku nr 11 do rozporządzenia; 8) oznaczania zawartości siarczanów - określoną w załączniku nr 12 do rozporządzenia; 9) oznaczania kwasowości ogólnej - określoną w załączniku nr 13 do rozporządzenia; 10) oznaczania kwasowości lotnej - określoną w załączniku nr 14 do rozporządzenia. § 3. Analizę wyrobów winiarskich pod względem jakości handlowej można przeprowadzać metodami innymi niż określone w rozporządzeniu, jeżeli stosowanie innych metod zapewnia porównywalną powtarzalność i odtwarzalność wyników, z tym że uznaje się za ostateczny wynik analizy przeprowadzonej metodą określoną w rozporządzeniu. § 4. Przepisy § 1 tracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 maja 2003 r. (poz. 1173) Załącznik nr 1 OZNACZANIE GĘSTOŚCI I CIĘŻARU WŁAŚCIWEGO W TEMPERATURZE 20 °C Gęstość jest stosunkiem masy określonej objętości wina lub moszczu w temperaturze 20 °C do tej objętości, wyrażanym w g/ml, oznaczanym symbolem ρ 20. Ciężar właściwy w temperaturze 20 °C (lub gęstość względna) jest stosunkiem, wyrażonym liczbą dziesiętną, gęstości wina lub moszczu w temperaturze 20 °C do gęstości wody w tej samej temperaturze, oznaczanym symbolem d2020. Gęstość i ciężar właściwy w temperaturze 20 °C w badanej próbce oznaczane są metodą piknometryczną. 1. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI DO ANALIZY Jeśli próbka zawiera znaczne ilości dwutlenku węgla, usuwa się nadmiar tego dwutlenku węgla przez mieszanie 250 ml wina w litrowej kolbie lub przez wykonanie filtracji pod zmniejszonym ciśnieniem. 2. APARATURA I SPRZĘT Do oznaczenia gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C stosuje się typowy sprzęt laboratoryjny, w szczególności: 1) piknometr przedstawiony na schemacie, wykonany ze szkła typu Pyrex, o pojemności około 100 ml, z wyjmowanym skalibrowanym termometrem, z doszlifowanym korkiem, o skali o działce elementarnej 1/10 stopnia w zakresie od 10 do 30 °C; 2) butelkę tarową przedstawioną na schemacie, o objętości takiej jak piknometr, z dopuszczalną tolerancją do 1 ml, o masie równej masie piknometru napełnionego cieczą o gęstości właściwej 1,01, np. 2,0 % m/v roztworem chlorku sodowego; 3) termicznie izolowaną osłonę (pojemnik) o kształcie dokładnie dopasowanym do kształtu piknometru; 4) wagę dwuszalkową o nośności nie mniejszej niż 300 g oraz czułości 0,1 mg albo wagę jednoszalkową o nośności nie mniejszej niż 200 g oraz czułości 0,1 mg. Schemat piknometru i butelki tarowej Ilustracja Do analiz stosuje się piknometr, który posiada boczną rurkę o długości 25 mm o średnicy nieprzekraczającej 1 mm, zakończoną stożkowym szlifem lub zamkniętą korkiem zbiornikowym, który składa się z rurki ze stożkowym szlifem, wydłużonej części na końcu i komory w środkowej części. 3. KALIBRACJA PIKNOMETRU Kalibracja piknometru polega na oznaczeniu: 1) tary pustego piknometru; 2) objętości piknometru w temperaturze 20 °C; 3) masy piknometru po napełnieniu go wodą o temperaturze 20 °C. Metoda oznaczania gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C z zastosowaniem wagi dwuszalkowej Butelkę tarową stawia się na lewej szalce wagi, natomiast czysty i suchy piknometr, zamknięty "korkiem zbiornikowym", stawia się na prawej szalce wagi. Na szalce z piknometrem umieszcza się odważniki w liczbie potrzebnej do uzyskania równowagi. Następnie zapisuje się łączną masę odważników w gramach, oznaczaną dalej literą "ρ". Piknometr napełnia się wodą destylowaną o temperaturze pokojowej, wkłada się do niego termometr. Ostrożnie wyciera się piknometr, a następnie umieszcza go w termicznie izolowanym pojemniku. Pojemnik z piknometrem odwraca się parokrotnie w celu wyrównania temperatury. Po osiągnięciu wyrównanej stałej temperatury uzupełnia się poziom wody w piknometrze do poziomu górnej krawędzi bocznej rurki. Wyciera się do sucha ścianki rurki, wkłada "korek zbiornikowy" i dokładnie odczytuje wskazanie temperatury t °C. Napełniony wodą piknometr umieszcza się na prawej szalce wagi, a butelkę tarową na lewej. Na szalkę z piknometrem napełnionym wodą dokłada się odważniki w liczbie potrzebnej do uzyskania równowagi, następnie zapisuje się ich łączną masę ρ' w gramach. Obliczanie wyniku oznaczania: 1) tara pustego piknometru = ρ + m, gdzie m oznacza masę powietrza wypełniającego piknometr, m = 0,0012 (ρ - ρ'); 2) objętość piknometru (V20) w temperaturze 20 °C ustala się z dokładnością ± 0,001 ml według wzoru: V20 = (ρ + m - ρ') x F, gdzie F jest współczynnikiem odczytanym z tabeli nr I załącznika, dla temperatury t °C; 3) masa wody (M20) w temperaturze 20 °C: M20 = 0,998203 V20, gdzie liczba 0,998203 jest gęstością wody w temperaturze 20 °C. Metoda oznaczania gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C z zastosowaniem wagi jednoszalkowej W metodzie z zastosowaniem wagi jednoszalkowej oznacza się: 1) tarę pustego piknometru, oznaczaną symbolem P; 2) masę piknometru napełnionego wodą o temperaturze t °C, oznaczaną symbolem P1; 3) masę butelki tarowej, oznaczaną symbolem T0. Obliczanie wyniku oznaczania: 1) tara pustego piknometru = P - m, gdzie m oznacza masę powietrza wypełniającego piknometr, m = 0,0012 (P1- P); 2) objętość piknometru (V20) w temperaturze 20 °C oblicza się według wzoru: V20 = [P - (P - m)] x F, gdzie F = współczynnik odczytany z tabeli nr I załącznika dla temperatury t °C. Objętość piknometru podaje się z dokładnością do ±0,001 ml; 3) masę wody (M20) w temperaturze 20 °C oblicza się według wzoru: M20 = 0,998203 V20, gdzie 0,998203 jest gęstością wody w temperaturze 20 °C. 4. WYKONANIE OZNACZANIA Metoda z wykorzystaniem wagi dwuszalkowej Piknometr napełnia się przygotowaną próbką i przeprowadza postępowanie analogicznie jak w przypadku napełnienia wodą destylowaną. Obliczanie wyniku oznaczenia: 1) masa próbki zawartej w piknometrze = ρ + m - ρ'', gdzie ρ'' oznacza masę odważników w gramach potrzebną do uzyskania równowagi podczas ważenia pomiędzy butelką tarową znajdującą się na lewej szalce i piknometrem napełnionym badaną próbką znajdującym się na prawej szalce wagi; 2) pozorną gęstość (ρt) w temperaturze t °C oblicza się według wzoru: 3) gęstość w temperaturze 20 °C oblicza się, wykorzystując jedną z tabel poprawek zamieszczonych w dalszej części dokumentu, zgodnie z rodzajem badanej cieczy: wino o zawartości cukrów mniejszej niż 33 g/l (tabela nr II), naturalny lub zagęszczony moszcz (tabela nr III), wino o zawartości cukrów powyżej 33 g/l (tabela nr IV); 4) ciężar właściwy d2020 badanego wina oblicza się przez podzielenie jego gęstości w temperaturze 20 °C przez gęstość wody w temperaturze 20 °C, która wynosi 0,998203. Metoda z wykorzystaniem wagi jednoszalkowej W metodzie z wykorzystaniem wagi jednoszalkowej oznacza się: 1) tarę pustego piknometru, oznaczaną symbolem P; 2) masę piknometru napełnionego badaną próbką o temperaturze t °C, oznaczaną symbolem P2; 3) masę butelki tarowej oznaczanej symbolem Tt. Obliczanie wyniku oznaczania 1) masa pustego piknometru w czasie pomiaru = P - m + dT, gdzie dT = Tt - T0; 2) masa próbki zawartej w piknometrze w temperaturze t °C = P2 - (P - m + dT); 3) gęstość pozorną (ρt) w temperaturze t °C oblicza się według wzoru: ; 4) gęstość w temperaturze 20 °C oblicza się, wykorzystując jedną z tabel poprawek zamieszczonych w dalszej części dokumentu, zgodnie z rodzajem badanej cieczy: wino o zawartości cukrów poniżej 33 g/l i wino pozbawione alkoholu (tabela nr II), naturalny lub zagęszczony moszcz (tabela nr III), wino o zawartości cukrów powyżej 33 g/l (tabela nr IV); 5) ciężar właściwy d2020 wina jest obliczany przez podzielenie jego gęstości w temperaturze 20 °C przez gęstość wody w temperaturze 20 °C równą 0,998203. Dla uzyskania bardzo dokładnych oznaczeń wynik pomiaru gęstości koryguje się, uwzględniając wpływ dwutlenku siarki, zgodnie z wzorem: ρ20 = ρ'20 - 0,0006 x S, gdzie ρ20 - oznacza gęstość skorygowaną, ρ'20 - oznacza gęstość zmierzoną, S - oznacza całkowitą zawartość dwutlenku siarki w g/l. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C powtarzalność (r) wynosi: 1) dla win o zawartości cukrów niższej od 33 g/l: r = 0,00010; 2) dla win o zawartości cukrów powyżej 33 g/l: r = 0,00018. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania gęstości i ciężaru właściwego w temperaturze 20 °C odtwarzalność (R) wynosi: 1) dla win o zawartości cukrów niższej od 33 g/l: R = 0,00037; 2) dla win o zawartości cukrów powyżej 33 g/l: R = 0,00045. TABELA nr I Wartości współczynnika F do obliczenia objętości piknometru w temperaturze 20 °C t ˚CFt ˚CFt ˚CFt ˚CFt ˚CFt ˚CFt ˚CF 10,01,00039813,01,00069116,01,00109719,01,00160822,01,00221525,01,00291628,01,003704 ,11,000406,11,000703,11,001113,11,001627,11,002238,11,002941,11,003731 ,21,000414,21,000714,21,001128,21,001646,21,002260,21,002966,21,003759 ,31,000422,31,000726,31,001144,31,001665,31,002282,31,002990,31,003787 ,41,000430,41,000738,41,001159,41,001684,41,002304,41,003015,41,003815 10,51,00043913,51,00075216,51,00117519,50,00170322,51,00232625,51,00304128,51,003843 ,61,000447,61,000764,61,001191,61,001722,61,002349,61,003066,61,003871 ,71,000456,71,000777,71,001207,71,001741,71,002372,71,003092,71,003899 ,81,000465,81,000789,81,001223,81,001761,81,002394,81,003117,81,003928 ,91,000474,91,000803,91,001239,91,001780,91,002417,91,003143,91,003956 11,01,00048314,01,00081617,01,00125720,01,00180023,01,00243926,01,00316829,01,003984 ,11,000492,11,000829,11,001273,11,001819,11,002462,11,003194,11,004013 ,21,000501,21,000842,21,001290,21,001859,21,002485,21,003222,21,004042 ,31,000511,31,000855,31,001306,31,001839,31,002508,31,003247,31,004071 ,41,000520,41,000868,41,001323,41,001880,41,002531,41,003273,41,004099 11,51,00053014,51,00088217,51,00134020,51,00190023,51,00255526,51,00329929,51,004128 ,61,000540,61,000895,61,001357,61,001920,61,002578,61,003326,61,004158 ,71,000550,71,000909,71,001374,71,001941,71,002602,71,003352,71,004187 ,81,000560,81,000923,81,001391,81,001961,81,002625,81,003379,81,004216 ,91,000570,91,000937,91,001409,91,001982,91,002649,91,003405,91,004245 12,01,00058015,01,00095118,01,00142721,01,00200224,01,00267227,01,00343230,01,004275 ,11,000591,11,000965,11,001445,11,002023,11,002696,11,003458 ,21,000601,21,000979,21,001462,21,002044,21,002720,21,003485 ,31,000612,31,000993,31,001480,31,002065,31,002745,31,003513 ,41,000623,41,001008,41,001498,41,002086,41,002769,41,003540 12,51,00063415,51,00102218,51,00151621,51,00210724,51,00279327,51,003567 ,61,000645,61,001037,61,001534,61,002129,61,002817,61,003594 ,71,000656,71,001052,71,001552,71,002151,71,002842,71,003621 ,81,000668,81,001067,81,001570,81,002172,81,002866,81,003649 ,91,000679,91,001082,91,001589,91,002194,91,002891,91,003676 Objaśnienie: Podane w tabeli wartości współczynnika F pomnożone przez masę wody o temperaturze t °C zawartej w piknometrze ze szkła typu Pyrex stosuje się do obliczenia objętości piknometru w temperaturze 20 °C. TABELA nr II Wartości współczynnika korekcji temperatury "C" mające zastosowanie do obliczania gęstości win o zawartości cukrów poniżej 33 g/l, pozbawionych alkoholu, mierzonej przy użyciu piknometru ze szkła typu Pyrex w temperaturze t °C w celu wyrażenia wyniku w temperaturze 20 °C Stężenie alkoholu w % obj. Temp. (°C)056789101112131415161718192021222324252627 10°1,591,641,671,711,771,841,912,012,112,222,342,462,602,732,883,033,193,353,523,703,874,064,254,44 11°1,481,531,561,601,641,701,771,861,952,052,162,272,382,512,632,772,913,063,213,363,533,693,864,03 12°1,361,401,431,461,501,561,621,691,781,861,962,052,162,272,382,502,622,752,883,023,163,313,463,61 13°1,221,261,281,321,351,401,451,521,591,671,751,831,922,012,112,222,322,442,552,672,792,923,053,18 14°1,081,111,131,161,191,231,271,331,391,461,521,601,671,751,841,932,032,112,212,312,422,522,632,74 15°0,920,960,970,991,021,051,091,131,191,241,301,361,421,481,551,631,701,781,861,952,032,122,212,30 16°0,760,790,800,810,840,860,890,930,971,011,061,101,161,211,261,321,381,441,511,571,641,711,781,85 17°0,590,610,620,630,650,670,690,720,750,780,810,850,880,950,961,011,051,111,151,201,251,301,351,40 18°0,400,420,420,430,440,460,470,490,510,530,550,570,600,630,650,680,710,740,770,810,840,870,910,94 19°0,210,210,220,220,230,230,240,250,260,270,280,290,300,320,330,340,360,370,390,410,420,440,460,47 20° 21°0,210,220,220,230,230,240,250,260,270,280,290,300,310,320,340,360,370,380,400,410,430,440,460,48 22°0,440,450,460,470,480,490,510,520,540,560,590,610,630,660,690,710,740,770,800,830,870,900,930,97 23°0,680,700,710,720,740,760,780,800,830,860,900,930,961,001,031,081,131,171,221,261,311,371,411,46 24°0,930,960,970,991,011,031,061,101,131,181,221,261,311,361,411,471,521,581,641,711,771,841,901,97 25°1,191,231,251,271,291,321,361,401,451,501,551,611,671,731,801,861,932,002,082,162,242,322,402,48 26°1,471,511,531,561,591,621,671,721,771,831,901,962,032,112,192,272,352,442,532,622,722,812,913,01 27°1,751,801,821,851,891,931,982,042,112,182,252,332,412,502,592,682,782,882,983,093,203,313,423,53 28°2,042,102,132,162,202,252,312,382,452,532,622,702,802,893,003,103,213,323,453,573,693,823,944,07 29°2,342,412,442,482,532,582,652,722,812,892,993,093,193,303,423,533,653,783,924,054,194,334,474,61 30°2,662,732,772,812,862,923,003,083,173,273,373,483,593,723,843,974,114,254,404,554,704,854,925,17 Objaśnienie: Podane w tabeli wartości współczynnika korekcji temperatury "C" stosuje się do obliczania gęstości win o zawartości cukrów niższej od 33 g/l, pozbawionych alkoholu, mierzonej przy użyciu piknometru ze szkła typu Pyrex w temperaturze t °C w celu sprowadzenia wyniku do temperatury 20 °C według następującego wzoru: - jeżeli temperatura t °C jest niższa od 20 °C + jeżeli temperatura t °C jest wyższa od 20 °C Wartości podane w tabeli mają także zastosowanie do przeliczania ciężaru właściwego dt20 na ciężar właściwy d 2020. TABELA nr III Wartości współczynnika korekcji temperatury "C" mające zastosowanie do obliczania gęstości naturalnych i zagęszczonych moszczy, mierzonej przy użyciu piknometru ze szkła typu Pyrex w temperaturze t °C w celu wyrażenia wyniku w temperaturze 20 °C Gęstość Temp. (°C)1,051,061,071,081,091,101,111,121,131,141,151,161,181,201,221,241,261,281,301,321,341,36 10°2,312,482,662,822,993,133,303,443,593,733,884,014,284,524,764,985,185,425,565,735,906,05 11°2,122,282,422,572,722,862,993,123,253,373,503,623,854,084,294,484,674,845,005,165,315,45 12°1,922,062,192,322,452,582,702,822,943,043,153,263,473,673,854,034,204,364,514,654,784,91 13°1,721,841,952,062,172,272,382,482,582,692,782,883,053,223,393,553,653,843,984,114,244,36 14°1,521,621,721,811,902,002,092,172,262,342,432,512,662,822,963,093,223,343,453,563,673,76 15°1,281,361,441,521,601,671,751,821,891,962,042,112,242,362,482,592,692,792,882,973,033,10 16°1,051,121,181,251,311,371,431,491,551,601,661,711,811,902,002,082,162,242,302,372,432,49 17°0,800,860,900,951,001,041,091,131,181,221,261,301,371,441,511,571,621,681,721,761,801,84 18°0,560,590,620,660,680,720,750,770,800,830,850,880,930,981,021,051,091,121,161,191,211,24 19°0,290,310,320,340,360,370,390,400,420,430,440,450,480,500,520,540,560,570,590,600,610,62 20° 21°0,290,300,320,340,350,370,380,400,410,420,440,460,480,500,530,560,580,590,600,610,620,62 22°0,580,610,640,670,700,730,760,790,810,840,870,900,961,001,051,091,121,151,181,201,221,23 23°0,890,940,991,031,081,121,161,201,251,291,331,371,441,511,571,631,671,731,771,801,821,84 24°1,201,251,311,371,431,491,541,601,661,711,771,821,922,012,102,172,242,302,362,402,422,44 25°1,511,591,661,741,811,881,952,022,092,162,232,302,422,532,632,722,822,892,952,993,013,05 26°1,841,922,012,102,182,262,342,422,502,582,652,732,873,003,133,253,363,473,573,653,723,79 27°2,172,262,362,462,562,662,752,842,933,013,103,183,353,503,663,803,934,064,164,264,354,42 28°2,502,622,742,852,963,073,183,283,403,503,603,693,874,044,214,364,504,644,754,864,945,00 29°2,862,983,103,223,353,473,593,703,823,934,034,144,344,534,724,895,055,205,345,465,565,64 30°3,203,353,493,643,773,914,054,174,304,434,554,674,905,125,395,515,685,845,966,086,166,22 Objaśnienie: Wartości współczynnika korekcji temperatury "C" podane w tabeli stosuje się obliczania gęstości naturalnych i zagęszczonych moszczy, mierzonej przy użyciu piknometru ze szkła typu Pyrex w temperaturze t °C w celu sprowadzenia wyniku do temperatury 20 °C według następującego wzoru: - jeżeli temperatura t °C jest niższa od 20 °C + jeżeli temperatura t °C jest wyższa od 20 °C Wartości podane w tabeli mają także zastosowanie do przeliczania ciężaru właściwego dt20 na ciężar właściwy d 2020. TABELA nr IV Wartości współczynnika korekcji temperatury "C" mające zastosowanie do obliczania gęstości win o stężeniu alkoholu nie mniejszym niż 13 % obj., zawierających pozostałości cukrów, mierzonej przy użyciu piknometru ze szkła typu Pyrex w temperaturze t °C w celu wyrażenia wyniku w temperaturze 20 °C Wina o stężeniu alkoholu 13 % obj.Wina o stężeniu alkoholu 15 % obj.Wina o stężeniu alkoholu 17% obj. Temp. (°C)GęstośćGęstośćGęstość 1,0001,0201,0401,0601,0801,1001,1201,0001,0201,0401,0601,0801,1001,1201,0001,0201,0401,0601,0801,1001,120 10°2,362,713,063,423,723,964,322,642,993,363,683,994,304,592,943,293,643,984,294,604,89 11°2,172,492,802,993,393,653,902,422,733,053,343,633,894,152,693,003,323,613,904,164,41 12°1,972,252,532,793,053,293,522,192,472,753,013,273,513,732,422,702,983,243,503,743,96 13°1,782,022,252,472,692,893,091,972,212,442,662,873,083,292,182,422,642,873,083,293,49 14°1,571,781,982,162,352,532,701,741,942,142,322,522,692,861,912,112,312,502,692,863,03 15°1,321,491,661,821,972,122,261,461,631,791,952,102,252,391,601,771,932,092,242,392,53 16°1,081,221,361,481,611,731,841,181,321,461,591,711,831,941,301,441,581,711,831,952,06 17°0,830,941,041,131,221,311,400,911,021,121,211,301,391,481,001,101,201,301,391,481,56 18°0,580,640,710,780,840,890,950,630,690,760,830,890,941,000,690,750,820,890,951,001,06 19°0,300,340,370,400,430,460,490,330,370,400,430,460,490,520,360,390,420,460,490,520,54 20° 21°0,300,330,360,400,430,460,490,330,360,390,430,460,490,510,350,390,420,450,480,510,54 22°0,600,670,730,800,850,910,980,650,720,780,840,900,961,010,710,780,840,900,961,011,07 23°0,931,021,121,221,301,391,491,011,101,201,291,381,461,551,101,191,291,381,461,551,63 24°1,271,391,501,611,741,841,951,371,491,591,721,841,952,061,481,601,711,831,952,062,17 25°1,611,751,902,052,192,332,471,731,872,022,172,312,452,591,872,012,162,312,452,592,73 26°1,942,122,292,472,632,792,952,092,272,442,622,782,943,102,262,442,612,792,953,113,26 27°2,302,512,702,903,093,273,442,482,682,873,073,273,453,622,672,883,073,273,463,643,81 28°2,662,903,133,353,573,864,002,863,103,233,553,773,994,203,083,313,553,763,994,214,41 29°3,053,313,563,794,044,274,493,283,533,774,024,264,494,713,523,774,004,264,504,734,95 30°3,443,703,994,284,544,805,063,683,944,234,524,795,055,303,954,224,514,795,075,325,57 Wina o stężeniu alkoholu 19 % obj.Wina o stężeniu alkoholu 21 % obj. Temp. (°C)GęstośćGęstość 1,0001,0201,0401,0601,0801,1001,1201,0001,0201,0401,0601,0801,1001,120 10°3,273,623,974,304,624,925,213,623,974,324,664,975,275,56 11°2,993,303,613,904,194,454,703,283,613,924,224,504,765,01 12°2,682,963,243,503,764,004,212,963,243,523,784,034,274,49 13°2,402,642,873,093,303,513,712,642,883,113,333,543,743,95 14°2,112,312,512,692,883,053,222,312,512,712,893,083,253,43 15°1,761,932,092,252,402,552,691,932,102,262,422,572,722,86 16°1,431,571,701,831,952,082,181,561,701,841,972,092,212,32 17°1,091,201,301,391,481,571,651,201,311,411,501,591,681,77 18°0,760,820,880,951,011,061,120,820,880,951,011,081,131,18 19°0,390,420,450,490,520,550,570,420,460,490,520,550,580,61 20° 21°0,380,420,450,480,510,540,570,410,450,480,510,540,570,60 22°0,780,840,900,961,021,071,130,840,900,961,021,081,141,19 23°1,191,281,381,471,551,641,721,291,391,481,571,651,741,82 24°1,601,721,831,952,062,182,291,731,851,962,082,192,312,42 25°2,022,162,312,462,602,742,882,182,322,472,622,762,903,04 26°2,442,622,792,963,123,283,432,532,812,973,153,313,473,62 27°2,883,083,273,423,663,844,013,103,303,473,693,884,064,23 28°3,313,543,784,004,224,444,643,563,794,034,254,474,694,89 29°3,784,034,274,524,764,995,214,064,314,554,805,045,275,48 30°4,244,514,805,085,365,615,864,544,825,115,395,665,916,16 Objaśnienie: Podane w tabeli wartości współczynnika korekcji temperatury "C" stosuje się do obliczania gęstości win o stężeniu alkoholu nie mniejszym niż 13 % obj., zawierających pozostałości cukrów, mierzonej przy użyciu piknometru ze szkła typu Pyrex w temperaturze t °C w celu sprowadzenia wyniku do temperatury 20 °C, według następującego wzoru: - jeżeli temperatura t °C jest niższa od 20 °C + jeżeli temperatura t °C jest wyższa od 20 °C Załącznik nr 2 REFRAKTOMETRYCZNE OZNACZANIE ZAWARTOŚCI CUKRÓW W MOSZCZACH GRONOWYCH I ZAGĘSZCZONYCH MOSZCZACH GRONOWYCH Oznaczanie zawartości cukrów w moszczach gronowych, zagęszczonych moszczach gronowych polega na obliczeniu ich zawartości w g/l lub w g/kg na podstawie: 1) współczynnika refrakcji wyrażonego w wartościach bezwzględnych i zawartego w tabelach lub 2) zawartości sacharozy wyrażonej w % wagowych. 1. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI Przygotowanie moszczu lub moszczu zagęszczonego wykonuje się, przesączając go przez suchą gazę złożoną czterokrotnie, przy czym pierwsze krople przesączu odrzuca się. 2. APARATURA I SPRZĘT Refraktometr Abbego ze skalą podającą: 1) % wagowe sacharozy z dokładnością do 0,1 % lub 2) współczynnik refrakcji do czwartego miejsca po przecinku. Do oznaczania zawartości cukrów stosuje się refraktometr wyposażony w termometr ze skalą o zakresie co najmniej od +15 °C do +25 °C oraz w urządzenie do cyrkulacji wody umożliwiające dokonywanie pomiarów w temperaturze 20 ±5 °C. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Próbkę doprowadza się do temperatury bliskiej 20 °C. Następnie niewielką ilość tej próbki umieszcza się na dolnym pryzmacie refraktometru tak, aby próbka równomiernie pokrywała szklaną powierzchnię. Zawartość sacharozy odczytuje się w % wagowych z dokładnością do 0,1 %, a współczynnik refrakcji z dokładnością do czwartego miejsca po przecinku. Dodatkowo ustala się wartość temperatury t °C. Oznaczanie wykonuje się w dwóch powtórzeniach. 4. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Poprawka uwzględniająca wpływ temperatury jest stosowana w przypadku użycia refraktometru wyskalowanego w % wagowych sacharozy. Do odczytania wartości poprawki korzysta się z tabeli nr I załącznika. W przypadku zastosowania refraktometru wyskalowanego w wartościach współczynnika refrakcji do odczytania odpowiedniej wartości zawartości sacharozy w % wagowych w temperaturze t °C w tabeli nr II załącznika odczytuje się zawartość sacharozy odpowiadającą zmierzonej wartości współczynnika refrakcji. Ustalaną w ten sposób zawartość sacharozy koryguje się za pomocą danych podanych w tabeli nr I załącznika. Zawartość sacharozy w moszczach i moszczach zagęszczonych w % wagowych w temperaturze 20 °C odnajduje się w tabeli nr II załącznika i odczytuje odpowiednią zawartość sacharozy w g/l i g/kg. Zawartość cukrów jest wyrażana w przeliczeniu na cukier inwertowany z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Przy ustalaniu współczynnika refrakcji moszczu lub moszczu zagęszczonego zawartość sacharozy w temperaturze 20 °C odnajduje się w tabeli nr II i odczytuje odpowiednią wartość współczynnika refrakcji w temperaturze 20 °C. Współczynnik ten podany jest z dokładnością do czwartego miejsca po przecinku. TABELA nr I Wartości poprawek mające zastosowanie, gdy oznaczanie zawartości sacharozy w procentach masowych zostało wykonane w temperaturze różnej od 20 °C Temp. (°C)Zawartość sacharozy w gramach na 100 gramów produktu 5101520304050607075 odjąć następujące poprawki od zawartości sacharozy 15°0,250,270,310,310,340,350,360,370,360,36 16°0,210,230,270,270,290,310,310,320,310,23 17°0,160,180,200,200,220,230,230,230,200,17 18°0,110,120,140,150,160,160,150,120,120,09 19°0,060,070,080,080,080,090,090,080,070,05 dodać następujące poprawki do zawartości sacharozy 21°0,060,070,070,070,070,070,070,070,070,07 22°0,120,140,140,140,140,140,140,140,140,14 23°0,180,200,200,210,210,210,210,220,220,22 24°0,240,260,260,270,280,280,280,280,290,39 25°0,300,320,320,340,360,360,360,360,360,37 Objaśnienie: Podane w tabeli poprawki mają zastosowanie w przypadku dokonania oznaczania zawartości sacharozy w procentach masowych przy temperaturze różnej od 20 °C. TABELA nr II Zawartość cukrów w moszczu gronowym i zagęszczonym moszczu gronowym w g/l i g/kg, oznaczona za pomocą refraktometru wyskalowanego w % wag. sacharozy w temperaturze 20 °C lub w wartości współczynnika refrakcji w temperaturze 20 °C, przeliczona na cukier inwertowany Sacharoza % wagowoWspółczynnik refrakcji w temp. 20 °CGęstość w temp. 20 °CCukry w g/lCukry w g/kgZawartość alkoholu % obj. w 20°C 123456 10,01,347811,039082,379,34,89 10,11,347981,039483,480,24,95 10,21,348141,039884,581,35,02 10,31,348301,040285,682,25,09 10,41,348451,040686,683,25,14 10,51,348601,041087,684,15,20 10,61,348751,041488,685,15,26 10,71,348901,041989,786,15,33 10,81,349061,042390,887,15,39 10,91,349211,042791,888,15,45 11,01,349361,043192,989,15,52 11,11,349521,043594,090,05,58 11,21,349681,043995,691,05,64 11,31,349841,044396,192,05,71 11,41,349991,044797,192,95,77 11,51,350151,045298,294,05,83 11,61,350311,045699,395,05,90 11,71,350461,0460100,395,95,96 11,81,350621,0464101,496,96,02 11,91,350771,0468102,597,96,09 12,01,350921,0473103,698,96,15 12,11,351081,0477104,799,96,22 12,21,351241,0481105,7100,86,28 12,31,351401,0485106,8101,96,35 12,41,351561,0489107,9102,96,41 12,51,351721,0494109,0103,86,47 12,61,351871,0498110,0104,86,53 12,71,352031,0502111,1105,86,60 12,81,352191,0506112,2106,86,66 12,91,352341,0510113,2107,86,73 13,01,352491,0514114,3108,76,79 13,11,352661,0519115,4109,76,86 13,21,352821,0523116,5110,76,92 13,31,352981,0527117,6111,76,99 13,41,353131,0531118,6112,67,05 13,51,353291,0536119,7113,67,11 13,61,353451,0540120,8114,67,18 13,71,353601,0544121,8115,67,24 13,81,353761,0548122,9116,57,30 13,91,353911,0552124,0117,57,37 14,01,354071,0557125,1118,57,43 14,11,354241,0561126,2119,57,50 14,21,354401,0565127,3120,57,56 14,31,354561,0569128,4121,57,63 14,41,354721,0574129,5122,57,69 14,51,354881,0578130,6123,47,76 14,61,355031,0582131,6124,47,82 14,71,355191,0586132,7125,47,88 14,81,355351,0591133,8126,37,95 14,91,355511,0595134,9127,38,01 15,01,355671,0599136,0128,38,08 15,11,355831,0603137,1129,38,15 15,21,355991,0608138,2130,38,21 15,31,356151,0612139,3131,38,27 15,41,356311,0616140,4132,38,34 15,51,356481,0621141,5133,28,41 15,61,356641,0625142,6134,28,47 15,71,356801,0629143,7135,28,54 15,81,356961,0633144,8136,28,60 15,91,357121,0638145,9137,28,67 16,01,357281,0642147,0138,18,73 16,11,357441,0646148,1139,18,80 16,21,357601,0651149,2140,18,86 16,31,357761,0655150,3141,18,93 16,41,357931,0660151,5142,19,00 16,51,358091,0664152,6143,19,06 16,61,358251,0668153,7144,19,13 16,71,358421,0672154,8145,09,20 16,81,358581,0677155,9146,09,26 16,91,358741,0681157,0147,09,33 17,01,358901,0685158,1148,09,39 17,11,359071,0690159,3149,09,46 17,21,359231,0694160,4150,09,53 17,31,359391,0699161,5151,09,59 17,41,359551,0703162,6151,99,66 17,51,359721,0707163,7152,99,73 17,61,359881,0711164,8153,99,79 17,71,360041,0716165,9154,89,86 17,81,360201,0720167,0155,89,92 17,91,360361,0724168,1156,89,99 18,01,360531,0729169,3157,810,06 18,11,360701,0733170,4158,810,12 18,21,360861,0738171,5159,710,19 18,31,361021,0742172,6160,710,25 18,41,361191,0746173,7161,610,32 18,51,361361,0751174,9162,610,39 18,61,361521,0755176,0163,610,46 18,71,361691,0760177,2164,610,53 18,81,361851,0764178,3165,610,59 18,91,362011,0768179,4166,610,66 19,01,362171,0773180,5167,610,72 19,11,362341,0777181,7168,610,80 19,21,362511,0782182,8169,510,86 19,31,362671,0786183,9170,510,93 19,41,362841,0791185,1171,511,00 19,51,363011,0795186,3172,511,07 19,61,363181,0600187,4173,511,13 19,71,363351,0804188,6174,511,21 19,81,363511,0809189,7175,511,27 19,91,363671,0813190,8176,511,34 20,01,363831,0817191,9177,411,40 20,11,364001,0822193,1178,411,47 20,21,364171,0826194,2179,411,54 20,31,364341,0831195,3180,411,60 20,41,364511,0835196,5181,411,67 20,51,364681,0840197,7182,311,75 20,61,364841,0844196,8183,311,81 20,71,365011,0649200,0184,311,88 20,81,365181,0853201,1185,311,96 20,91,365341,0857202,2186,212,01 21,01,365501,0862203,3187,212,08 21,11,365681,0866204,5188,212,15 21,21,365851,0871205,7189,212,22 21,31,366011,0875206,8190,212,29 21,41,366181,0880207,9191,112,35 21,51,366351,0884209,1192,112,42 21,61,366521,0889210,3193,112,49 21,71,366691,0893211,4194,112,56 21,81,166851,0897212,5195,012,63 21,91,367021,0902213,6196,012,69 22,01,367191,0906214,8196,912,76 22,11,367361,0911216,0198,012,83 22,21,367531,0916217,2199,012,90 22,31,367701,0920218,3199,912,97 22,41,367871,0925219,5200,913,04 22,51,368041,0929220,6201,813,11 22,61,368201,0933221,7202,813,17 22,71,368371,0938222,9203,813,24 22,81,368541,0943224,1204,813,31 22,91,368711,0947225,2205,813,38 23,01,368881,0952226,4206,713,45 23,11,369051,0956227,6207,713,52 23,21,369221,0961228,7208,713,59 23,31,369391,0965229,9209,713,66 23,41,369561,0970231,1210,713,73 23,51,369731,0975232,3211,613,80 23,61,369911,0979233,4212,613,87 23,71,370081,0984234,6213,613,94 23,81,370251,0988235,8214,614,01 23,91,370421,0993237,0215,614,08 24,01,370591,0998238,2216,614,15 24,11,370761,1007239,3217,414,22 24,21,370931,1011240,3218,214,28 24,31,371101,1016241,6219,414,35 24,41,371281,1022243,0220,514,44 24,51,371451,1026244,0221,314,50 24,61,371621,1030245,0222,114,56 24,71,371801,1035246,4223,214,64 24,81,371971,1041247,7224,414,72 24,91,372141,1045248,7225,214,78 25,01,372321,1049249,7226,014,84 25,11,372491,1053250,7226,814,90 25,21,372661,1057251,7227,614,96 25,31,372831,1062253,0228,715,03 25,41,373001,1068254,4229,915,11 25,51,373171,1072255,4230,715,17 25,61,373351,1076256,4231,515,23 25,71,373531,1081257,8232,615,32 25,81,373701,1087259,1233,715,39 25,91,373871,1091260,1234,515,45 26,01,374051,1095261,1235,315,51 26,11,374231,1100262,5236,415,60 26,21,374401,1106263,8237,515,67 26,31,374571,1110264,8238,315,73 26,41,374751,1114265,8239,215,79 26,51,374931,1119267,2240,315,88 26,61,375101,1125268,5241,415,95 26,71,375281,1129269,5242,216,01 26,81,375451,1133270,5243,016,07 26,91,375621,1138271,8244,116,15 27,01,375801,1144273,2245,216,23 27,11,375981,1148274,2246,016,29 27,21,376151,1152275,2246,816,35 27,31,376321,1157276,5247,916,43 27,41,376501,1163277,9249,016,51 27,51,376671,1167278,9249,816,57 27,61,376851,1171279,9250,616,63 27,71,377031,1176281,3251,616,71 27,81,377211,1182282,6252,716,79 27,91,377391,1186283,6253,516,85 28,01,377571,1190284,6254,316,91 28,11,377751,1195286,0255,416,99 28,21,377931,1201287,3256,517,07 28,31,378101,1205288,3257,317,13 28,41,378281,1209289,3258,117,19 28,51,378461,1214290,7259,217,27 28,61,378631,1220292,0260,317,35 28,71,378811,1224293,0261,017,41 28,81,378991,1228294,0261,817,47 28,91,379171,1233295,3262,917,55 29,01,379351,1239296,7264,017,63 29,11,379531,1244298,1265,117,71 29,21,379711,1250299,4266,117,79 29,31,379881,1254300,4266,917,85 29,41,380061,1258301,4267,717,91 29,51,380241,1263302,8268,817,99 29,61,380421,1269304,1269,918,07 29,71,380601,1273305,1270,618,13 29,81,380781,1277306,1271,418,19 29,91,380961,1282307,4272,518,26 30,01,391141,1288308,8273,618,35 30,11,381321,1293310,0274,518,42 30,21,381501,1298311,2275,518,49 30,31,381681,1302312,4276,418,56 30,41,381861,1307313,6277,318,63 30,51,382041,1312314,8278,318,70 30,61,382221,1317316,0279,218,77 30,71,382401,1322317,2280,218,85 30,81,382581,1327318,4281,118,92 30,91,382761,1332319,6282,018,99 31,01,382941,1336320,8283,019,06 31,11,383121,1341322,0283,919,13 31,21,383301,1346323,2284,919,20 31,31,383491,1351324,4285,819,27 31,41,383671,1356325,6286,819,35 31,51,383851,1361326,8287,719,42 31,61,384031,1366328,1288,619,49 31,71,384211,1371329,3289,619,56 31,81,384401,1376330,5290,519,64 31,91,384581,1380331,7291,519,71 32,01,384761,1385332,9292,419,78 32,11,384941,1391334,2293,419,86 32,21,385131,1396335,5294,419,93 32,31,385311,1401336,7295,420,00 32,41,385501,1406338,0296,420,08 32,51,385681,1411339,3297,320,16 32,61,385861,1416340,6298,320,24 32,71,386051,1422341,9299,320,31 32,81,386231,1427343,1300,320,38 32,91,386421,1432344,4301,320,46 33,01,386601,1437345,7302,320,54 33,11,386781,1442346,9303,220,61 33,21,386971,1447348,1304,120,68 33,31,387151,1452349,3305,020,75 33,41,387341,1457350,5305,920,82 33,51,387531,1461351,7306,920,90 33,61,387711,1466352,9307,820,97 33,71,387901,1471354,1308,721,04 33,81,388081,1476355,3309,621,11 33,91,388271,1481356,5310,521,18 34,01,388451,1486357,7311,421,25 34,11,388641,1491359,0312,421,33 34,21,388821,1496360,3313,421,41 34,31,389011,1501361,5314,321,48 34,41,389191,1506362,8315,321,55 34,51,389381,1512364,1316,321,63 34,61,389571,1517365,4317,321,71 34,71,389751,1522366,7318,221,79 34,81,389941,1527367,9319,221,86 34,91,390121,1532369,2320,221,94 35,01,390311,1537370,5321,122,01 35,11,390501,1543371,8322,122,09 35,21,390691,1548373,0323,022,16 35,31,390871,1553374,3324,022,24 35,41,391061,1558375,6325,022,32 35,51,391251,1563376,9325,922,39 35,61,391441,1568378,1326,922,45 35,71,391631,1573379,4327,822,54 35,81,391811,1579360,7328,822,62 35,91,392001,1584381,9329,722,69 36,01,392191,1589383,2330,722,77 36,11,392381,1594384,5331,622,85 36,21,392571,1599385,8332,622,92 36,31,392761,1604387,0333,522,99 36,41,392951,1610386,3334,523,07 36,51,393141,1615389,6335,423,15 36,61,393321,1620390,9336,423,22 36,71,393511,1625392,2337,323,30 36,81,393701,1630393,4338,323,37 36,91,393891,1635394,7339,223,45 37,01,394081,1641396,0340,223,53 37,11,394271,1646397,3341,123,60 37,21,394461,1651396,6342,123,86 37,31,394651,1656399,8343,023,75 37,41,394841,1661401,1344,023,83 37,51,395041,1666402,4344,923,91 37,61,395231,1672403,7345,923,99 37,71,395421,1677405,0346,824,06 37,81,395611,1682406,2347,724,13 37,91,395801,1687407,5348,724,21 38,01,395991,1692408,8349,624,29 38,11,396181,1698410,1350,624,37 38,21,396371,1703411,3351,524,44 38,31,396571,1708412,6352,424,51 38,41,396761,1713413,9353,424,59 38,51,396951,1718415,2354,324,67 38,61,397141,1723416,4355,224,74 38,71,397331,1728417,7356,124,82 38,81,397531,1733419,0357,124,90 38,91,397721,1739420,2358,024,97 39,01,397911,1744421,5358,925,04 39,11,398101,1749422,8359,825,12 39,21,398301,1754424,1360,825,20 39,31,398491,1759425,3361,725,27 39,41,398691,1764426,6362,625,35 39,51,398881,1770427,9363,625,42 39,61,399071,1775429,2364,525,50 39,71,399271,1780430,5365,425,58 39,81,399461,1785431,7366,325,65 39,91,399661,1790433,0367,325,73 40,01,399851,1796434,3368,225,80 40,11,400041,1801435,6369,225,88 40,21,400241,1806437,0370,125,96 40,31,400431,1812438,3371,126,04 40,41,400631,1817439,7372,126,12 40,51,400831,1823441,0373,026,20 40,61,401021,1828442,3374,026,28 40,71,401221,1833443,7374,926,36 40,81,401411,1839445,0375,926,44 40,91,401611,1844446,4376,926,52 41,01,401801,1850447,7377,826,60 41,11,402001,1855449,0378,726,68 41,21,402191,1860450,2379,626,75 41,31,402391,1865451,5380,526,83 41,41,402591,1870452,8381,426,90 41,51,402791,1875454,1382,326,98 41,61,402981,1881455,3383,227,05 41,71,403181,1886456,6384,227,13 41,81,403381,1891457,9385,127,21 41,91,403571,1896459,1386,027,28 42,01,403771,1901460,4386,927,35 42,11,403971,1907461,7387,827,43 42,21,404171,1912463,1388,827,52 42,31,404361,1917464,4389,727,59 42,41,404561,1923465,8390,727,68 42,51,404761,1928467,2391,627,76 42,61,404961,1934468,5392,627,84 42,71,405161,1939469,9393,527,92 42,81,405351,1945471,2394,528,00 42,91,405551,1950472,6395,428,08 43,01,405751,1956473,9396,428,16 43,11,405951,1961475,2397,328,23 43,21,406151,1967476,6398,328,32 43,31,406351,1972477,9399,228,40 43,41,406551,1977479,3400,128,48 43,51,406751,1983480,6401,128,56 43,61,406951,1988481,9402,028,63 43,71,407151,1994483,3402,928,72 43,81,407351,1999484,6403,928,79 43,91,407551,2005486,0404,828,88 44,01,407751,2010487,3405,728,95 44,11,407951,2015488,6406,729,03 44,21,408151,2021490,0407,629,11 44,31,408361,2026491,3408,529,19 44,41,408561,2032492,7409,529,27 44,51,408761,2037494,0410,429,35 44,61,408961,2042495,3411,329,43 44,71,409161,2048496,7412,329,51 44,81,409371,2053498,0413,229,59 44,91,409571,2059499,4414,129,67 45,01,409771,2064500,7415,029,75 45,11,409971,2070502,1416,029,83 45,21,410181,2076503,5417,029,92 45,31,410381,2081504,9417,930,00 45,41,410591,2087506,3418,930,08 45,51,410791,2093507,8419,930,17 45,61,410991,2098509,2420,930,25 45,71,411191,2104510,6421,830,34 45,81,411391,2110512,0422,830,42 45,91,411601,2115513,4423,730,50 46,01,411801,2121514,8424,730,39 46,11,412001,2127516,1425,630,66 46,21,412211,2132517,5426,530,75 46,31,412411,2137518,8427,530,82 46,41,412621,2143520,2428,430,91 46,51,412821,2148521,5429,330,99 46,61,413021,2154522,8430,231,06 46,71,413231,2159524,2431,131,15 46,81,413431,2165525,5432,031,22 46,91,413641,2170526,9432,931,31 47,01,413841,2175528,2433,831,38 47,11,414051,2181529,6434,831,47 47,21,414251,2187531,0435,731,55 47,31,414461,2192532,4436,731,63 47,41,414661,2198533,8437,631,72 47,51,414871,2204535,3438,631,81 47,61,415081,2210536,7439,531,07 47,71,415281,2215538,1440,531,97 47,81,415491,2221539,5441,432,05 47,91,415691,2227540,9442,432,14 48,01,415901,2232542,3443,332,22 48,11,416111,2238543,6444,232,30 48,21,416321,2243545,0445,132,38 48,31,416521,2249546,3446,032,46 48,41,416731,2254547,7446,932,59 48,51,416941,2260549,1447,832,63 48,61,417151,2265550,4448,732,70 48,71,417361,2271551,8449,732,79 48,81,417561,2276553,1450,632,86 48,91,417771,2282554,5451,432,95 49,01,417981,2287555,8452,333,02 49,11,418191,2293557,2453,333,11 49,21,418401,2298558,6454,233,19 49,31,418611,2304560,0455,133,27 49,41,418821,2310561,4456,133,36 49,51,419031,2315562,8457,033,44 49,61,419241,2221564,2457,933,52 49,71,419451,2327565,6458,833,61 49,81,419661,2332567,0459,833,69 49,91,419871,2338568,4460,733,77 50,01,420081,2344569,8461,633,86 50,11,420291,2349571,2462,533,94 50,21,420501,2355572,6463,534,02 50,31,420711,2361574,0464,434,10 50,41,420921,2366575,4465,334,19 50,51,421141,2372576,9466,234,28 50,61,421351,2378578,3467,234,36 50,71,421561,2384579,7468,134,44 50,81,421771,2389581,1469,034,53 50,91,421981,2395582,5469,934,61 51,01,422191,2401583,9470,934,69 51,11,422401,2407585,4471,834,78 51,21,422611,2413586,9472,834,87 51,31,422831,2419588,3473,834,95 51,41,423041,2425589,8474,735,04 51,51,423251,2431591,3475,735,13 51,61,423461,2437592,8476,635,22 51,71,473671,2443594,3477,635,31 51,81,423891,2449595,7478,635,39 51,91,424101,2455597,2479,535,48 52,01,424311,2461598,7480,535,57 52,11,424521,2466600,1481,435,65 52,21,424741,2472601,5482,335,74 52,31,424951,2478602,9483,235,82 52,41,425171,2483604,3484,135,91 52,51,425381,2499605,8485,035,99 52,61,425591,2495607,2485,936,09 52,71,425811,2500608,6486,836,16 52,81,426021,2506610,0487,736,24 52,91,426241,2512611,4488,636,33 53,01,426451,2518612,8489,636,41 53,11,426661,2524614,3490,536,50 53,21,426861,2530615,8491,436,59 53,31,427071,2536617,2492,436,67 53,41,427271,2542618,7493,336,76 53,51,427481,2548620,2494,336,85 53,61,427691,2554621,7495,236,94 53,71,427891,2560623,2496,237,03 53,81,428101,2566624,6497,137,11 53,91,428301,2571626,1498,037,20 54,01,428511,2577627,6499,037,29 54,11,428741,2583629,0499,937,37 54,21,428971,2589630,4500,837,45 54,31,429191,2595631,8501,737,54 54,41,429421,2600633,2502,637,62 54,51,429651,2606634,7503,537,71 54,61,429881,2612636,1504,337,79 54,71,430111,2617637,5505,237,88 54,81,430331,2623638,9506,137,96 54,91,430561,2629640,3507,039,04 55,01,430791,2635641,7507,938,11 55,11,431011,2640643,2508,838,22 55,21,431231,2646644,6509,738,30 55,31,431451,2652646,1510,738,39 55,41,431671,2658647,6511,638,48 55,51,431891,2664649,1512,538,57 55,61,432101,2670650,5513,438,65 55,71,432321,2676652,0514,338,74 55,81,432541,2682653,5515,338,83 55,91,432761,2688654,9516,238,91 56,01,432981,2694656,4517,139,00 56,11,433201,2700657,9518,039,09 56,21,433421,2706659,4518,939,18 56,31,433641,2712660,8519,939,26 56,41,433861,2718662,3520,839,35 56,51,434091,2724663,8521,739,44 56,61,434311,2730665,3522,639,53 56,71,434531,2736666,8523,539,62 56,81,434751,2742668,2524,439,70 56,91,434971,2748669,7525,439,79 57,01,435191,2754671,2526,339,88 57,11,435411,2760672,7527,239,97 57,21,435631,2766674,3528,240,06 57,31,435861,2773675,8529,140,15 57,41,436081,2779677,4530,140,25 57,51,436301,2785678,9531,040,34 57,61,436521,2791680,4532,040,43 57,71,436741,2797682,0532,940,52 57,81,436971,2804683,5533,840,61 57,91,437191,2810685,1534,840,70 58,01,437411,2816686,6535,740,80 58,11,437631,2822688,1536,640,88 58,21,437861,2828689,6537,540,97 58,31,438081,2834691,0538,441,06 58,41,438311,2840692,5539,341,14 58,51,438541,2846694,0540,241,23 58,61,438761,2852695,5541,141,32 58,71,438991,2858697,0542,041,41 58,81,439211,2864698,4542,941,50 58,91,439441,2870699,9543,841,58 59,01,439661,2876701,4544,741,67 59,11,439891,2882702,9545,741,76 59,21,440111,2888704,5546,641,86 59,31,440341,2895706,0547,541,95 59,41,440561,2901707,6548,542,04 59,51,440791,2907709,1549,442,13 59,61,441021,2913710,6550,342,22 59,71,441241,2920712,2551,242,32 59,81,441471,2926713,7552,242,41 59,91,441691,2932715,3553,142,50 60,01,441921,2938716,8554,042,59 60,11,442151,2944718,3554,942,68 60,21,442371,2950719,8555,842,77 60,31,442601,2956721,2556,742,85 60,41,442831,2962722,7557,642,94 60,51,443061,2968724,2558,443,03 60,61,443281,2974725,7559,343,12 60,71,443511,2980727,2560,243,21 60,81,443741,2986728,6561,143,29 60,91,443961,2992730,1562,043,38 61,01,444191,2998731,6562,843,47 61,11,444421,3004733,1563,843,56 61,21,444651,3011734,7564,743,65 61,31,444881,3017736,2565,643,74 61,41,445111,3023737,8566,543,84 61,51,445331,3030739,4567,443,93 61,61,445561,3036740,9568,444,02 61,71,445791,3042742,5569,344,12 61,81,446021,3048744,0570,244,21 61,91,446251,3055745,6571,144,30 62,01,446481,3061747,1572,044,39 62,11,446711,3067748,6572,944,48 62,21,446941,3073750,2573,844,57 62,31,447171,3080751,7574,744,66 62,41,447401,3086753,3575,644,76 62,51,447641,3092754,8576,544,85 62,61,447871,3098756,3577,444,94 62,71,448101,3104757,9578,345,03 62,81,448331,3111759,4579,245,12 62,91,448561,3117761,0580,145,21 63,01,448791,3123762,5581,045,31 63,11,449021,3130764,1582,045,40 63,21,449261,3136765,7582,945,49 63,31,449491,3143767,3583,845,59 63,41,449721,3149768,9584,845,69 63,51,449961,3156770,6585,745,79 63,61,450191,3162772,2586,645,88 63,71,450421,3169773,8587,645,98 63,81,450651,3175775,4588,546,07 63,91,450891,3182777,0589,446,17 64,01,451121,3188778,6590,446,26 64,11,451351,3195780,1591,346,35 64,21,451591,3201781,7592,146,45 64,31,451831,3207783,2593,046,53 64,41,452061,3213784,8593,946,63 64,51,452301,3219786,3594,846,72 64,61,452531,3226787,8595,746,81 64,71,452761,3232789,4596,646,90 64,81,453001,3238790,9597,546,99 64,91,453241,3244792,5598,347,09 65,01,453471,3251794,0599,247,18 65,11,453711,3257795,6600,147,27 65,21,453941,3264797,2601,147,37 65,31,454181,3270798,8602,047,46 65,41,454411,3277800,4602,947,56 65,51,454651,3283802,1603,847,66 65,61,454891,3290803,7604,747,75 65,71,455121,3296805,3605,647,85 65,81,145361,3303806,9606,647,94 65,91,455591,3309808,5607,548,04 66,01,455831,3316810,1608,448,13 66,11,456071,3322811,6609,348,22 66,21,456301,3328813,2610,148,32 66,31,456541,3335814,8611,048,41 66,41,456781,3341816,3611,948,50 66,51,457021,3347817,9612,848,60 66,61,457251,3353819,4613,648,69 66,71,457491,3360820,9614,548,77 66,81,457731,3366822,5615,448,87 66,91,457961,3372824,1616,248,97 67,01,458201,3378825,6617,149,05 67,11,458441,3385827,2618,049,15 67,21,458681,3391828,8618,949,24 67,31,458921,3398830,4619,849,34 67,41,459161,3404832,0620,749,43 67,51,459401,3411833,7621,649,53 67,61,459641,3418835,3622,549,63 67,71,459881,3424836,9623,449,73 67,81,460121,3431838,5624,349,82 67,91,460361,3437840,1625,249,92 68,01,460601,3444841,7626,150,01 68,11,460841,3450843,4627,050,11 68,21,461081,3457845,1628,050,21 68,31,461321,3464846,7628,950,31 68,41,461561,3471848,4629,850,41 68,51,461811,3478850,1630,850,51 68,61,462051,3484851,8631,750,61 68,71,462291,3491853,5632,650,71 68,81,462531,3498855,1633,550,81 68,91,462771,3505856,8634,550,91 69,01,463011,3512858,5635,451,01 69,11,463251,3518860,1636,351,10 69,21,463501,3525861,7637,251,20 69,31,463741,3531863,3638,051,29 69,41,463981,3538864,9638,951,39 69,51,464231,3544866,6639,851,49 69,61,464471,3551868,2640,751,58 69,71,464711,3557869,8641,651,68 69,81,464951,3564871,4642,451,78 69,91,465201,3570873,0643,351,87 70,01,465441,3577874,6644,251,97 70,11,465681,3583876,2645,152,06 70,21,465931,3590877,8645,952,15 70,31,466181,3596879,4646,852,25 70,41,466421,3603881,0647,752,35 70,51,466671,3609882,7648,652,45 70,61,466911,3616884,3649,452,54 70,71,467151,3622885,9650,352,64 70,81,467401,3629887,5651,252,73 70,91,467651,3635889,1652,152,83 71,01,467891,3642890,7652,952,92 71,11,468141,3649892,4653,853,02 71,21,468381,3655994,1654,753,12 71,31,468631,3662895,7655,653,22 71,41,468881,3669897,4656,553,32 71,51,469131,3676899,1657,453,42 71,61,469371,3683900,8658,353,52 71,71,469621,3689902,5659,253,62 71,81,469871,3696904,1660,153,72 71,91,470111,3703905,8661,053,82 72,01,470361,3710907,5661,953,92 72,11,470611,3717909,2662,854,02 72,21,470861,3723910,8663,754,12 72,31,471101,3730912,5664,654,22 72,41,471351,3737914,2665,554,32 72,51,471601,3744915,9666,454,42 72,61,471851,3750917,5667,354,51 72,71,472101,3757919,2668,254,62 72,81,472341,3764920,9669,054,72 72,91,472591,3771922,5669,954,81 73,01,472841,3777924,2670,854,91 73,11,473091,3784925,9671,755,01 73,21,473341,3791927,6672,655,11 73,31,473591,3798929,2673,555,21 73,41,473841,3804930,9674,455,31 73,51,474091,3811932,6675,255,41 73,61,474341,3818934,3676,155,51 73,71,474591,3825936,0677,055,61 73,81,474841,3832937,6677,955,71 73,91,475091,3838939,3678,855,81 74,01,475341,3845941,0679,755,91 74,11,475591,3852942,7680,556,01 74,21,475841,3859944,4681,456,11 74,31,476091,3866946,0682,356,21 74,41,476341,3872947,7683,256,31 74,51,476601,3879949,4684,056,41 74,61,476851,3886951,1684,956,51 74,71,477101,3893952,8685,856,61 74,81,477351,3900954,4686,756,71 74,91,477601,3906956,1687,556,81 Załącznik nr 3 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI ALKOHOLU W PROCENTACH OBJĘTOŚCIOWYCH Oznaczanie zawartości alkoholu w procentach objętościowych (% obj.) polega na wykonaniu destylacji wina, uprzednio zalkalizowanego za pomocą zawiesiny wodorotlenku wapnia, i piknometrycznym oznaczeniu gęstości destylatu. Zawartości alkoholu odczytuje się z tabel alkoholometrycznych. 1. APARATURA I SPRZĘT Do oznaczania zawartości alkoholu stosuje się sprzęt laboratoryjny, w szczególności: 1) zestaw do destylacji składający się z litrowej kolby okrągłodennej ze szlifem, kolumny rektyfikacyjnej o wysokości około 20 cm lub innego urządzenia zapobiegającego rozpryskiwaniu cieczy, źródła ciepła, chłodnicy zakończonej przedłużaczem doprowadzającym destylat na dno kolby miarowej lub 2) zestaw do destylacji z parą wodną, składający się z wytwornicy pary, przewodu pary, kolumny rektyfikacyjnej i chłodnicy; 3) piknometr. Dopuszcza się użycie dowolnego typu aparatu do destylacji bez pary wodnej lub z parą wodną, o ile spełni wymagania testu, w którym przeprowadza się pięć kolejnych destylacji mieszaniny alkoholowo-wodnej o zawartości alkoholu 10 % obj., przy czym zawartość alkoholu w destylacie po pięciu destylacjach powinna wynosić co najmniej 9,9 % obj., a straty alkoholu w każdej destylacji nie mogą przekraczać 0,02 % obj. 2. ODCZYNNIKI Dwumolowa zawiesina wodorotlenku wapnia, otrzymana przez stopniowe dodawanie do 120 g wapna niegaszonego (CaO) litra wody o temperaturze od 60 do 70 °C. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI Z wina usuwa się większość dwutlenku węgla przez mieszanie próbki wina o objętości 250 do 300 ml w kolbie o pojemności 500 ml. Następnie za pomocą kolby miarowej odmierza się 200 ml wina, które przenosi się następnie do kolby destylacyjnej. Kolbę miarową przemywa się czterokrotnie 5 ml porcjami wody, zlewając ją do kolby destylacyjnej lub do przewodu pary. Do kolby destylacyjnej wprowadza się przewód pary zestawu do destylacji z parą wodną. Następnie dodaje się 10 ml zawiesiny wodorotlenku wapnia i kilka odłamków obojętnego materiału porowatego takiego jak pumeks. Destylat zbiera się w tej samej 200 ml kolbie miarowej używanej do odmierzania wina. Destylat zbiera się w ilości około 3/4 wyjściowej objętości wina w przypadku destylacji bez pary wodnej i 198 do 199 ml destylatu w przypadku destylacji z parą wodną. Następnie destylat uzupełnia się wodą destylowaną do 200 ml, przy czym temperatura destylatu nie może odbiegać od temperatury początkowej o więcej niż ±2 °C. Bardzo ostrożnie miesza się destylat w kolbie kolistymi ruchami. Dla win zawierających szczególnie duże ilości jonów amonowych destylat poddaje się powtórnej destylacji, zastępując zawiesinę wodorotlenku wapnia 1-molowym roztworem kwasu siarkowego, rozcieńczonego w stosunku 10:100 (v/v). 4. WYKONANIE OZNACZANIA Gęstość (ρt) destylatu w temperaturze t °C oznacza się w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 5. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Zawartość alkoholu w temperaturze 20 °C odczytuje się przy użyciu tabel alkoholometrycznych. 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania zawartości alkoholu powtarzalność (r) wynosi: r = 0,10 % obj. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania zawartości alkoholu odtwarzalność (R) wynosi: R = 0,19 % obj. Załącznik nr 4 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI EKSTRAKTU CAŁKOWITEGO (suchej masy ogółem) Ekstrakt całkowity (sucha masa ogółem) jest to zawartość wszystkich substancji nielotnych. Ekstrakt bezcukrowy jest to różnica pomiędzy ekstraktem całkowitym a zawartością cukrów ogółem. Ekstrakt zredukowany jest to różnica między ekstraktem całkowitym a zawartością cukrów ogółem w ilości powyżej 1 g/l, zawartością siarczanu potasowego w ilości powyżej 1 g/l, zawartością mannitolu i zawartością innych substancji chemicznych, które mogą być dodawane do wina. Ekstrakt resztkowy jest to ekstrakt bezcukrowy pomniejszony o kwasowość związaną w przeliczeniu na kwas winowy. Zawartość ekstraktu wyraża się w g/l z dokładnością do ±0,5 g. 1. WYKONANIE OZNACZANIA Zawartość ekstraktu całkowitego oblicza się pośrednio na podstawie ciężaru właściwego moszczu, a dla wina na podstawie ciężaru właściwego wina pozbawionego alkoholu. Zawartość ekstraktu całkowitego wyrażana jest przez ilość sacharozy, która rozpuszczona w wodzie i sprowadzona do objętości 1 litra da roztwór o ciężarze właściwym takim jak moszcz lub wino pozbawione alkoholu. Ilości te są podane w tabeli załącznika. 2. OBLICZANIE WYNIKU Ciężar właściwy (d1) wina pozbawionego alkoholu oblicza się według wzoru: d1 = dv - da + 1,000, gdzie: dv - oznacza ciężar właściwy wina w temperaturze 20 °C (z poprawką na kwasowość lotną), dv = d2020 - 0,0000086 kwasowości lotnej wyrażonej w miligramorównoważnikach na litr, da - oznacza ciężar właściwy w temperaturze 20 °C mieszaniny wodno-alkoholowej o tej samej zawartości alkoholu co wino. dv obliczać można również na podstawie gęstości w temperaturze 20 °C wina (ρv) i mieszaniny wodno-alkoholowej (ρa) o tej samej zawartości alkoholu według wzoru: dv = 1,0018 (ρv - ρa) + 1,000, gdzie współczynnik 1,0018 zaokrągla się do jedności, gdy wartość ρv jest mniejsza od 1,05, co ma miejsce w większości przypadków. Do obliczenia zawartości ekstraktu całkowitego w g/l na podstawie ciężaru właściwego d1 wina pozbawionego alkoholu lub na podstawie ciężaru właściwego d2020 moszczu stosuje się wartości z tabeli załącznika. Zawartość ekstraktu całkowitego ustala się w g/l z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. TABELA Obliczanie zawartości ekstraktu całkowitego w g/l Ciężar właściwy z dokładnością do drugiego miejsca po przecinkuTrzecie miejsce po przecinku wartości ciężaru właściwego Gramy ekstraktu na litr 0123456789 1,000,02,65,17,710,312,915,418,020,623,2 1,0125,828,431,033,636,238,841,343,946,549,1 1,0251,754,356,959,562,164,767,369,972,575,1 1,0377,780,382,985,588,190,793,395,998,5101,1 1,04103,7106,3109,0111,6114,2116,8119,4122,0124,6127,2 1,05129,8132,4135,0137,6140,3142,9145,5148,1150,7153,3 1,06155,9158,6161,2163,8166,4169,0171,6174,3176,9179,5 1,07182,1184,8187,4190,0192,6195,2197,8200,5203,1205,8 1,08206,4211,0213,6216,2218,9221,5224,1226,8229,4232,0 1,09234,7237,3239,9242,5245,2247,8250,4253,1255,7258,4 1,10261,0263,6266,3208,9271,5274,2276,8279,5282,1284,8 1,11287,4290,0292,7295,3298,0300,6303,3305,9308,6311,2 1,12313,9316,5319,2321,8324,5327,1329,8332,4335,1337,8 1,13340,4343,0345,7348,3351,0353,7356,3359,0361,6364,3 1,14366,9369,6372,3375,0377,6380,3382,9385,6388,3390,9 1,15393,6396,2398,9401,6404,3406,9409,6412,3415,0417,6 1,16420,3423,0425,7428,3431,0433,7436,4439,0441,7444,4 1,17447,1449,8452,4455,2457,8460,5463,2465,9468,6471,3 1,18473,9476,6479,3482,0484,7487,4490,1492,8495,5498,2 1,19500,9503,5506,2508,9511,6514,3517,0519,7522,4525,1 1,20527,8--------- Czwarte miejsce po przecinku wartości ciężaru właściwego Gramy ekstraktu na litr, które należy dodać 0123456789 -0,30,50,81,01,31,61,82,12,3 Załącznik nr 5 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI CUKRÓW REDUKUJĄCYCH Cukry redukujące są to wszystkie cukry zawierające wolne grupy karbonylowe, które mogą redukować sole miedziowe w roztworach alkalicznych. Metoda oznaczania cukrów redukujących polega na przesączeniu zobojętnionego oraz pozbawionego alkoholu wina lub moszczu przez kolumnę jonowymienną, w której aniony analizowanej próbki są wymieniane na jony octanowe. Przesączoną próbkę klaruje się obojętnym octanem ołowiawym i tak sklarowane wino lub moszcz reaguje z określoną ilością zasadowego roztworu soli miedziowej, a pozostałe w roztworze jony miedziowe są oznaczane jodometrycznie. 1. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI DO ANALIZY - KLAROWANIE Przy oznaczaniu cukrów redukujących próbkę rozcieńcza się tak, aby zawartość cukrów w badanym roztworze mieściła się w granicach od 0,5 do 5 g/l. Win o zawartości cukrów poniżej 33 g/l nie rozcieńcza się w trakcie klarowania, natomiast wina słodkie rozcieńcza się w trakcie klarowania tak, aby zawartość cukrów mieściła się w następujących granicach: PróbkaZawartość cukrów (g/l)GęstośćRozcieńczenie (%) Moszcze i mistele>125>1,0381 Wina słodkie o zawartości cukrów znacznie powyżej 33 g/l, wzmocnione lub niewzmocnione25 do 1251,005 do 1,0384 Wina o zawartości cukrów nieco powyżej 33 g/l5 do 250,997 do 1,00520 Wina o zawartości cukrów poniżej 33 g/l<5<0,997nierozcieńczane Odczynniki: 1) jednomolowy roztwór kwasu solnego (HCl); 2) jednomolowy roztwór wodorotlenku sodowego (NaOH); 3) czteromolowy roztwór kwasu octowego (CH3COOH); 4) dwumolowy roztwór wodorotlenku sodowego (NaOH); 5) żywica anionowymienna (Dowex 320-50 mesh) lub inna żywica o podobnych własnościach; 6) obojętny roztwór octanu ołowiawego, sporządzony z 250 g obojętnego octanu ołowiawego [Pb(CH3COOH)2 x 3 H2O)] rozpuszczonego w gorącej wodzie, w takiej ilości, aby można było uzyskać 500 ml gotowego roztworu; 7) węglan wapniowy (CaCO3). Klarowanie win o zawartości cukrów poniżej 33 g/l Do zlewki o średnicy od 10 do 12 cm wlewa się 50 ml wina, a następnie dodaje się 1/2 (n - 0,5) ml roztworu wodorotlenku sodowego (gdzie n oznacza objętość roztworu wodorotlenku sodowego zużytego do oznaczania kwasowości ogólnej w 10 ml wina). Próbkę odparowywuje się na wrzącej łaźni wodnej w strumieniu gorącego powietrza do otrzymania objętości około 20 ml. Następnie próbkę przesącza się przez kolumnę z żywicą anionowymienną w formie octanowej, z szybkością 3 ml na dwie minuty. Eluat zbiera się w kolbie miarowej na 100 ml. Naczynie i kolumnę przemywa się sześciokrotnie porcjami wody o objętości 10 ml każda. Następnie, mieszając cały czas, do eluatu dodaje się 2,5 ml nasyconego roztworu octanu ołowianego oraz 0,5 g węglanu wapniowego. Całość cieczy wstrząsa się kilkakrotnie i pozostawia na co najmniej 15 minut. Następnie uzupełnia się wodą i przesącza się. 1 ml przesączu odpowiada 0,5 ml wina. Klarowanie moszczy, misteli, win słodkich i półsłodkich: 1) dla moszczy i misteli - przygotowuje się 10 % roztwór badanej próbki, a do analizy bierze się 10 ml rozcieńczonej próbki; 2) dla win słodkich o gęstości w temperaturze 20 °C pomiędzy 1,005 i 1,038 - przygotowuje się 20 % roztwór badanej próbki, a do analizy bierze się 20 ml rozcieńczonej próbki; 3) dla win półsłodkich o gęstości w temperaturze 20 °C pomiędzy 0,997 i 1,005 - do analizy pobiera się 20 ml nierozcieńczonego wina. Próbki przesącza się przez kolumnę anionowymienną w formie octanowej z szybkością 3 ml na dwie minuty. Eluat zbiera się w kolbie miarowej na 100 ml. Następnie kolumnę przemywa się wodą aż do uzyskania około 90 ml eluatu. Do eluatu dodaje się 0,5 g węglanu wapniowego i 1 ml nasyconego roztworu octanu ołowiawego. Całość miesza się i pozostawia na 15 minut, mieszając od czasu do czasu, po czym uzupełnia wodą do 100 ml i przesącza. 2. WYKONANIE OZNACZANIA Odczynniki: 1) zasadowy roztwór soli miedziowej - 25 g siarczanu miedziowego (CuSO4 x 5 H2O) rozpuszcza się w 100 ml wody, 50 g kwasu cytrynowego (C6H8O7 x H2O) rozpuszcza się w 300 ml wody, 388 g krystalicznego węglanu sodu (Na2CO3 x 10 H2O) rozpuszcza się w 300 400 ml gorącej wody, następnie miesza się roztwory kwasu cytrynowego i węglanu sodu, dodaje roztwór siarczanu miedzi i dopełnia wodą do 1 litra; 2) 30 % roztwór jodku potasowego; 3) 25 % kwas siarkowy; 4) roztwór skrobi o stężeniu 5 g/l: wodę w ilości około 500 ml z dodatkiem 5 g skrobi doprowadza się do wrzenia, stale mieszając, a następnie gotuje przez 10 minut, po czym dodaje się 200 g chlorku sodu, chłodzi i uzupełnia wodą do 1 litra; 5) 0,1-molowy roztwór tiosiarczanu(VI)sodu; 6) roztwór cukru inwertowanego o stężeniu 5 g/l: roztwór sporządza się w następujący sposób: w kolbie miarowej o pojemności 200 ml umieszcza się 4,75 g czystej i suchej sacharozy, dodaje 100 ml wody oraz 5 ml stężonego kwasu solnego (o gęstości ρ20 = 1,16-1,19 g/ml); kolbę ogrzewa się w łaźni wodnej o temperaturze 60 °C do uzyskania temperatury roztworu 50 °C. Temperaturę tę utrzymuje się przez około 15 minut, a następnie kolbę pozostawia się do ostygnięcia na około 30 minut; roztwór z kolby przenosi się do kolby miarowej o pojemności 1 litra i dopełnia wodą do 1 litra. Tak sporządzony roztwór może być stosowany nie dłużej niż miesiąc od dnia sporządzenia. Przed użyciem roztwór zobojętnia się roztworem wodorotlenku sodu. Oznaczanie W kolbie stożkowej o pojemności 300 ml sporządza się mieszaninę 25 ml zasadowego roztworu siarczanu miedzi z 15 ml wody i 10 ml sklarowanego roztworu badanej próbki. Do tej mieszaniny wrzuca się kilka małych odłamków pumeksu. Następnie na kolbę zakłada się chłodnicę zwrotną. Roztwór podgrzewa się i doprowadza do wrzenia w ciągu 2 minut. Roztwór gotuje się przez 10 minut, po czym kolbę szybko ochładza się w strumieniu zimnej wody. Do ochłodzonego roztworu dodaje się 10 ml roztworu jodku potasu, 25 ml kwasu siarkowego oraz 2 ml roztworu skrobi. Roztwór ten miareczkuje się roztworem tiosiarczanu(VI)sodu. Dla porównania wykonuje się próbę ślepą, w której 10 ml roztworu cukru zastępuje się 10 ml wody destylowanej. 3. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Ilość cukrów zawarta w próbce w przeliczeniu na cukier inwertowany podana w tabeli jest funkcją ilości (n' - n) ml zużytego tiosiarczanu sodu, gdzie n - oznacza ilość ml zużytego tiosiarczanu sodu, n' - oznacza ilość ml tiosiarczanu sodu zużytego w próbie ślepej. Zawartość cukrów w winie, w przeliczeniu na cukier inwertowany, podaje się w g/l z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Uwzględnia się rozcieńczenie próbki powstałe w trakcie klarowania oraz objętość badanej próbki. 4. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania zawartości cukrów redukujących powtarzalność (r) wynosi: r = 0,015 xi, gdzie xi oznacza zawartość cukru inwertowanego w g/l próbki. 5. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania zawartości cukrów redukujących odtwarzalność (R) wynosi: R = 0,058 xi, gdzie xi oznacza zawartość cukru inwertowanego w g/l próbki. TABELA Zależność między objętością 0,1-molowego roztworu tiosiarczanu sodu (n' - n) a ilością cukrów redukujących w mg Na2S2O3(ml)Cukry redukujące (mg)RóżnicaNa2S2O3 (ml)Cukry redukujące (mg)Różnica 12,42,41333,02,7 24,82,41435,72,8 37,22,51538,52,8 49,72,51641,32,9 512,22,51744,22,9 614,72,61847,22,9 717,22,61950,03,0 819,82,62053,03,0 922,42,62156,03,1 1025,02,62259,13,1 1127,62,72362,2 1230,32,7 Załącznik nr 6 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI SACHAROZY Oznaczanie zawartości sacharozy wykonuje się metodą chromatografii cienkowarstwowej, chromatografii cieczowej lub chromatografii gazowej. METODA CHROMATOGRAFII CIENKOWARSTWOWEJ W chromatografii cienkowarstwowej sacharozę oddziela się od innych cukrów na płytce pokrytej celulozą. Wywoływanie chromatogramu wykonuje się z zastosowaniem mieszaniny mocznika i kwasu solnego, w temperaturze 105 °C. Aparatura i sprzęt: 1) płytki chromatograficzne pokryte warstwą celulozy o odpowiedniej grubości (20 x 20); 2) komora chromatograficzna; 3) mikrostrzykawka lub mikropipeta; 4) suszarka umożliwiająca uzyskanie temperatury 105 °C, z dokładnością do 2 °C. Odczynniki: 1) węgiel aktywowany do odbarwiania; 2) faza ruchoma: dwuchlorometan : kwas octowy 100 % (lodowaty o gęstości ρ20 = 1,05 g/ml): etanol : metanol : woda, w następujących proporcjach 50:25:9:6:10; 3) roztwór wywołujący sporządzony z: 5 g mocznika, 20 ml dwumolowego kwasu solnego i 100 ml etanolu; 4) roztwór wzorcowy zawierający: 35 g glukozy, 35 g fruktozy i 0,5 g sacharozy w 1.000 ml wody. Przygotowanie próbki do analizy Silnie zabarwiony moszcz lub wino przed wykonaniem oznaczania odbarwia się za pomocą węgla aktywnego. Otrzymywanie chromatogramu Na linii równoległej do dolnej krawędzi płytki i oddalonej od niej o 2,5 cm nanosi się: 1) 10 μl próbki; 2) 10 μl roztworu wzorcowego. Płytkę umieszcza się w komorze uprzednio nasyconej parami fazy ruchomej. Chromatogram rozwija się do momentu, gdy faza ruchoma znajdzie się 1 cm od górnej krawędzi płytki. Płytkę wyjmuje się i suszy w strumieniu ciepłego powietrza. Rozwijanie chromatogramu powtarza się dwukrotnie. Po rozwinięciu chromatogramu płytkę spryskuje się równomiernie 15 ml odczynnika barwiącego i umieszcza w suszarce o temperaturze 105 °C na około 5 minut. Sacharoza i fruktoza są widoczne w postaci ciemnoniebieskiej plamy na białym tle, a glukoza - w postaci plamy zielonej o mniej intensywnym zabarwieniu. METODA WYSOKOSPRAWNEJ CHROMATOGRAFII CIECZOWEJ Sacharozę rozdziela się w kolumnie z zastosowaniem wypełnienia na bazie krzemionki z alkiloaminą jako fazą związaną oraz z detekcją refraktometryczną. Oznaczanie ilościowe jest wykonywane z użyciem wzorca zewnętrznego analizowanego w identycznych warunkach. Aparatura i sprzęt: 1) wysokosprawny chromatograf cieczowy wyposażony w: a) injektor typu zaworu z 10 μl loop injector, b) detektor, refraktometr różnicowy lub refraktometr interferometryczny, c) kolumnę z wypełnieniem na bazie krzemionki z alkiloaminą jako fazą związaną (długość 25 cm, średnica wewnętrzna 4 mm), d) kolumnę wstępną wypełnioną tą samą fazą, e) izolację prekolumny i kolumny analitycznej, umożliwiającą utrzymanie ich w odpowiedniej temperaturze (30 °C), f) regulację przepływu fazy ruchomej na 1 ml/minutę, g) rejestrator oraz ewentualnie integrator; 2) urządzenie do filtracji membranowej (0,45 μm). Odczynniki: 1) woda redestylowana; 2) acetonitryl (CH3CN) do HPLC; 3) faza ruchoma: acetonitryl : woda w proporcji 80:20, poddane uprzednio filtracji membranowej (filtr 0,45 μm). Fazę ruchomą odgazowuje się przed użyciem; 4) roztwór wzorcowy: wodny roztwór sacharozy o stężeniu 1,2 g/l, przesączony przez filtr membranowy 0,45 μm. Wykonanie oznaczania W celu przygotowania próbki wina i moszcze przesącza się przez filtr membranowy 0,45 μm. Oznaczanie chromatograficzne wykonuje się, nastrzykując na kolumnę chromatografu kolejno 10 μl roztworu wzorcowego i 10 μl próbki. Zabieg ten powtarza się i rejestruje się chromatogram. Czas retencji sacharozy wynosi około 10 minut. Obliczanie wyniku oznaczania Do obliczeń stosuje się średnią obliczoną z dwóch oznaczeń wykonanych dla roztworu wzorcowego i dla próbki. W przypadku win i moszczy wynik oznaczania jest zarazem zawartością sacharozy. Wyrażanie wyniku Zawartość sacharozy w winach, moszczach podaje się w g/l wina lub moszczu z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Załącznik nr 7 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI GLUKOZY I FRUKTOZY Glukoza i fruktoza są oznaczane indywidualnie metodą enzymatyczną, jedynie w celu obliczenia stosunku glukozy do fruktozy. Oznaczanie to polega na poddaniu tych cukrów fosforylacji za pomocą adenozynotrójfosforanu (ATP) w wyniku reakcji enzymatycznej katalizowanej przez heksokinazę (HK), podczas której powstają glukozo-6-fosforan (G6P) i fruktozo-6-fosforan (F6P). Ilustracja Glukozo-6-fosforan jest początkowo utleniany do 6-fosforanu glukonianu za pomocą fosforanu dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego w obecności enzymu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanu (G6PDH). Ilość powstającego zredukowanego fosforanu dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego (NADPH) odpowiada ilości glukozo-6-fosforanu, a przez to ilości glukozy. Ilustracja Zredukowany fosforan dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego jest oznaczany przez pomiar absorbancji przy długości fali 340 nm. Na koniec reakcji fruktozo-6-fosforan przeprowadzany jest w glukozo-6-fosforan za pomocą izomerazy glukofosforanowej (PGI): Ilustracja Glukozo-6-fosforan reaguje z kolei z fosforanem dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego, dając 6-fosforan glukonianu i zredukowany fosforan dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego; ten ostatni związek jest oznaczany ilościowo. 1. APARATURA I SPRZĘT Do oznaczania zawartości glukozy i fruktozy stosuje się następujący sprzęt laboratoryjny: 1) spektrofotometr umożliwiający pomiar przy długości fali 340 nm. Jeżeli opisany aparat nie jest dostępny, można również wykorzystać spektrofotometr ze źródłem światła o nieciągłym widmie, umożliwiający pomiar przy długości fali 334 lub 365 nm; 2) kuwety szklane o długości drogi optycznej 1 cm lub kuwety jednorazowego użytku; 3) pipety do odmierzania roztworów do testów enzymatycznych o pojemności 0,02; 0,05; 0,1 i 0,2 ml. 2. ODCZYNNIKI 1) Roztwór 1: roztwór buforowy (0,3-molowa trójetanoloamina, pH 7,6, 4 x 10-3 M w Mg2+), który otrzymuje się przez rozpuszczenie 11,2 g chlorowodorku trójetanoloaminy [(C2H5)3N x HCl] i 0,2 g siarczanu magnezu MgSO4 x 7H2O w 150 ml wody redestylowanej i dodanie około 4 ml 5-molowego roztworu wodorotlenku sodu (NaOH) do uzyskania wartości pH 7,6 oraz uzupełnienie wodą do 200 ml. Roztwór buforowy można przechowywać w temperaturze 4 °C przez cztery tygodnie; 2) Roztwór 2: roztwór fosforanu dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego (około 11,5 x 10-3 M), który uzyskuje się przez rozpuszczenie 50 mg fosforanu dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego w 5 ml wody redestylowanej. Roztwór ten może być przechowywany w temperaturze 4 °C przez cztery tygodnie; 3) Roztwór 3: trójfosforanu dwusodowego adenozyny (około 81 x 10-3 M), który uzyskuje się przez rozpuszczenie 250 mg 5'-trójfosforanu dwusodowego adenozyny i 250 mg wodorowęglanu sodu (NaHCO3) w 5 ml wody redestylowanej. Roztwór ten może być przechowywany w temperaturze 4 °C przez cztery tygodnie; 4) Roztwór 4: heksokinaza/dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu, który uzyskuje się przez zmieszanie 0,5 ml roztworu heksokinazy (2 mg białka/ml lub 280 U/ml) z 0,5 ml roztworu dehydrogenazy glukozo-6-fosforanu (1 mg białka/ml). Roztwór ten może być przechowywany w temperaturze około +4 °C przez rok; 5) Roztwór 5: izomeraza fosforoglukozowa (2 mg białka/ml lub 700 U/ml), który stosuje się bez rozcieńczania. Roztwór ten może być przechowywany w temperaturze około 4 °C przez rok. Roztwory przed przystąpieniem do wykonania oznaczania sprowadza się do temperatury 20 °C. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI DO ANALIZY Zależnie od spodziewanej łącznej ilości glukozy i fruktozy w 1 litrze próbkę rozcieńcza się, stosując: Pomiar przy 340 lub 334 nmPomiar przy 365 nmRozcieńczanie wodąWspółczynnik rozcieńczenia F do 0,4 g/l0,8 g/l-- do 4,0 g/l8,0 g/l1 + 910 do 10,0 g/l20,0 g/l1 + 2425 do 20,0 g/l40,0 g/l1 + 4950 do 40,0 g/l80,0 g/l1 + 99100 Powyżej 40,0 g/l80,0 g/l1 + 9991.000 4. WYKONANIE OZNACZANIA Długość fali w spektrofotometrze ustawia się na 340 nm i przeprowadza pomiar w stosunku do powietrza (bez kuwety na drodze optycznej) lub w stosunku do wody jako odnośnika. Pomiaru dokonuje się w temperaturze od 20 do 25 °C. Do kuwet o długości drogi optycznej 1 cm nalewa się: Kuweta odniesieniaKuweta z próbką Roztwór 12,50 ml2,50 ml Roztwór 20,10 ml0,10 ml Roztwór 30,10 ml0,10 ml Badana próbka 0,20 ml Woda redestylowana 0,20 ml Przygotowuje się także: Roztwór 40,02 ml0,02 ml Roztwór 50,02 ml0,02 ml Roztwory 1, 2 i 3 miesza się. Po około 3 minutach odczytuje ich absorbancję (A1) i zapoczątkowuje się reakcję enzymatyczną przez dodanie Roztworu 4. Całość miesza się, a następnie po upływie 15 minut odczytuje się absorbancję (A2). Po następnych 2 minutach sprawdza się, czy reakcja już całkowicie ustała. Wówczas dodaje się Roztwór 5. Ponownie całość miesza się i po upływie 10 minut odczytuje się absorbancję (A3). Po kolejnych 2 minutach sprawdza się, czy reakcja ustała. Z uwagi na to, że czas trwania reakcji enzymatycznej może być różny dla poszczególnych serii oznaczeń, podany czas należy traktować jako czas przykładowy trwania reakcji dla każdej z serii. 5. OBLICZANIE WYNIKÓW OZNACZANIA Po zakończeniu analizy oblicza się różnice absorbancji dla kuwet z próbką odniesienia i próbką badaną: 1) odpowiadającą zawartości glukozy A2 - A1; 2) odpowiadającą zawartości fruktozy A3 - A2. Oblicza się różnicę absorbancji dla kuwety z próbką odniesienia (ΔAR) i kuwety z badaną próbką (ΔAS), otrzymując wartości dla: 1) glukozy: ΔAG = (A2 - A1)S - (A3 - A2)R; 2) fruktozy: ΔAF = (A2 - A1)S - (A3 - A2)R. Obliczanie zawartości glukozy i fruktozy (C) wykonuje się według wzoru: gdzie: V - oznacza objętość roztworu wzorcowego (ml), v - oznacza objętość badanej próbki (ml), M - oznacza masę cząsteczkową oznaczanej substancji, d - oznacza grubość warstwy kuwety o długości drogi optycznej 1 cm, ε - jest współczynnikiem absorbancji NADPH (przy 340 nm = 6,3 mmol-1 x 1 cm-1). Dla oznaczania glukozy V = 2,92, a dla oznaczania fruktozy V = 2,94 v = 0,20 ml M = 180 d = 1 Wykorzystując dane, otrzymuje się dla: 1) glukozy C(g/l) = 0,417 ΔAG; 2) fruktozy C(g/l) = 0,420 ΔAF. Jeżeli próbka została rozcieńczona w trakcie przygotowywania, wynik należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia. Jeżeli pomiar był wykonywany przy długości fali 334 lub 365 nm, uzyskuje się następujące pomiary: 1) przy długości fali 334 nm ε = 6,2 (mmola-1 x 1 cm-1) dla glukozy - C(g/l) = 0,425 ΔAG, dla fruktozy - C(g/l) = 0,428 ΔAF; 2) przy długości fali 365 nm ε = 3,4 (mmola-1 x 1 cm-1) dla glukozy - C(g/l) = 0,773 ΔAG, dla fruktozy - C(g/l) = 0,778 ΔAF. 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania zawartości glukozy i fruktozy powtarzalność (r) wynosi: r = 0,056 xi, gdzie xi = zawartość glukozy lub fruktozy w g/l. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania zawartości glukozy i fruktozy odtwarzalność (R) wynosi: R = 0,12 +0,076 xi, gdzie xi = zawartość glukozy lub fruktozy w g/l. Załącznik nr 8 WYKRYWANIE WZBOGACANIA MOSZCZY GRONOWYCH, ZAGĘSZCZONYCH MOSZCZY GRONOWYCH I WIN METODĄ MAGNETYCZNEGO REZONANSU JĄDROWEGO DEUTERU (SNIF-NMR/RMN-FINS) Deuter występujący w cukrach i w wodzie moszczy gronowych po fermentacji znajduje się w winie w cząsteczkach związków oznaczonych jako związki chemiczne: I. CH2D CH2OH II. CH3 CHD OH III. CH3 CH2 OD IV. HOD Dodatek egzogennego cukru podczas dosładzania na sucho przed fermentacją moszczu wpływa na rozkład deuteru w cząsteczkach tych związków. W porównaniu z wartością parametrów dla naturalnego wina kontrolnego z tego samego regionu wzbogacanie egzogennym cukrem będzie powodowało następujące zmiany: Ilustracja gdzie: D - oznacza deuter, H - oznacza wodór, R - oznacza względny rozkład deuteru, (D/H)I - oznacza stosunek izotopów w cząsteczkach związku chemicznego I, (D/H)II - oznacza stosunek izotopów w cząsteczkach związku chemicznego II, (D/H)ºw - oznacza stosunek izotopów w cząsteczkach wody w winie. R = 2(D/H)II/(D/H)I wyraża względny rozkład deuteru w cząsteczkach związku chemicznego I i II jest bezpośrednio mierzony na podstawie natężenia (h) sygnału, stąd R wynosi 3hII/hI. Parametr (D/H)I charakteryzuje głównie rośliny, które syntetyzują cukier, w mniejszym stopniu położenie geograficzne miejsca uprawy (rodzaj wody wykorzystywanej w fotosyntezie). Parametr (D/H)II charakteryzuje warunki klimatyczne miejsca uprawy winogron (rodzaj wody deszczowej i warunki pogodowe) oraz, w mniejszym stopniu, zawartość cukru w wyjściowym moszczu. Parametr (D/H)ºw charakteryzuje warunki klimatyczne miejsca uprawy i zawartość cukru w moszczu. Zdefiniowane parametry [R, (D/H)I oraz (D/H)II] są oznaczane metodą magnetycznego rezonansu jądrowego deuteru w etanolu wydzielonym z wina lub z produktów fermentacji moszczu, moszczu zagęszczonego uzyskanego w określonych warunkach; parametry te mogą być uzupełnione przez oznaczanie stosunku izotopów w wodzie wydzielonej z wina, (D/H)°w oraz przez oznaczanie stosunku izotopów 13C/12C w etanolu. 1. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI DO ANALIZY Wydzielanie etanolu i wody z wina Do wydzielania etanolu i wody z wina dopuszcza się zastosowanie dowolnej metody wydzielania etanolu, pod warunkiem że metoda taka zapewnia w destylacie, zawierającym 92 do 93 % % wagowo etanolu (95 % obj.), uzyskanie odzysku od 98 do 98,5 % całkowitej zawartości etanolu w winie. Aparatura i sprzęt Aparat destylacyjny do wydzielania etanolu, przedstawiony na schemacie, składa się z: 1) elektrycznego płaszcza grzejnego z transformatorem; 2) kolby okrągłodennej o pojemności 1 litra, ze szlifem; 3) kolumny Cadiota z obracającym się pierścieniem (części ruchome wykonane z teflonu); 4) kolby stożkowej na 125 ml, ze szlifem; 5) butelek o pojemności 125 i 60 ml, z korkami z tworzywa sztucznego. Odczynniki Stosuje się odczynniki do oznaczania zawartości wody metodą Karla-Fischera. Wykonanie oznaczania W badanej próbce wina oznacza się zawartość etanolu (p) z dokładnością co najmniej 0,05 % obj. zgodnie z metodą opisaną w załączniku nr 3. Następnie 500 ml jednorodnej próbki wina o zawartości alkoholu (p) wprowadza się do kolby aparatu destylacyjnego o stałej wartości stopnia deflegmacji równej 0,9. Jako odbieralnik destylatu umieszcza się kolbę stożkową na 125 ml. Destylat zbiera się w ilości około 40 do 60 ml, przy temperaturze wrzenia między 78,0 a 78,2 °C. Jeżeli temperatura przekroczy 78,5 °C przerywa się zbieranie destylatu na 5 minut. Gdy temperatura ponownie osiągnie 78 °C, zbiera się ponownie destylat do osiągnięcia temperatury 78,5 °C. Czynność tę powtarza się do chwili, gdy temperatura, po przerywaniu destylacji i pracy w obiegu zamkniętym, utrzyma się na stałym poziomie. Całkowita destylacja trwa około 5 godzin. Metoda ta pozwala na odzyskanie w destylacie od 98 do 98,5 % całości zawartego w winie alkoholu, przy czym zawartość alkoholu w destylacie wynosi od 92 do 93 % wagowo (95 % obj.) i jest to stężenie, dla którego ustalono warunki NMR. Następnie waży się zebrany destylat, po czym 60 ml jednorodnej próbki pozostałości po destylacji, odpowiadającej wodzie zawartej w winie, przenosi się do kolby na 60 ml. W próbce tej można oznaczyć stosunek izotopów. Jeżeli do oznaczania stosuje się spektrometr wyposażony w próbnik o średnicy 10 mm, do oznaczenia wystarczy jednorodna próbka wina o objętości 300 ml. Zawartość wody (p') w gramach oznacza się metodą Karla-Fischera. Ilustracja Zawartość alkoholu (tDm) w % wagowych oblicza się według wzoru: Fermentacja moszczy i moszczy zagęszczonych Odczynniki: 1) kwas winowy; 2) DIFCO - drożdże bez aminokwasów (Bacto Yeast Nitrogen Base); 3) aktywne suszone drożdże (Saccharomyces cerevisiae), przy czym jeżeli znany jest stosunek izotopów w moszczu, drożdże suszone przed użyciem mogą być uaktywniane przez 15 minut w minimalnej ilości letniej niedestylowanej wody, aby stosunek izotopów był podobny do stosunku izotopów w moszczu. Jeżeli stosunek izotopów w moszczu nie jest znany, lepiej użyć świeżych drożdży. Aparatura Naczynie fermentacyjne o pojemności 1,5 l wyposażone w urządzenie zapewniające hermetyczne zamknięcie i skraplanie par alkoholu, ponieważ w trakcie fermentacji nie mogą wystąpić żadne straty etanolu. Wydajność przemiany cukrów fermentujących w etanol powinna wynosić ponad 98 %. Wykonanie oznaczania: 1) moszcze świeże, w których uprzednio oznaczono zawartość cukrów fermentujących - 1 litr moszczu umieszcza się w naczyniu fermentacyjnym. Do naczynia dodaje się jeden gram suchych, wcześniej uaktywnionych drożdży, po czym zamyka się szczelnie naczynie. Fermentację prowadzi się w temperaturze około 20 °C do czasu zużycia cukrów. Po oznaczeniu mocy alkoholowej w produkcie fermentacji i obliczeniu wydajności przemiany cukrów w etanol odwirowuje się przefermentowaną ciecz i oddestylowuje etanol; 2) moszcze z fermentacją zatrzymaną przez dodanie dwutlenku siarki; wykonuje się desulfitację około 1,2 litra tego moszczu przez przepuszczenie azotu przez moszcz umieszczony w łaźni wodnej o temperaturze 70 do 80 °C pod chłodnicą zwrotną, do uzyskania zawartości dwutlenku siarki mniej niż 200 mg/l. Zwraca się uwagę, aby moszcz nie uległ zagęszczeniu w wyniku odparowania wody; w tym celu stosuje się wydajne chłodzenie. Następnie 1 litr desulfitowanego moszczu umieszcza się w naczyniu fermentacyjnym i postępuje dalej tak jak w przypadku moszczu świeżego. Jeżeli do sulfitacji moszczu użyto pirosiarczynu sodowego, przed desulfitacją do moszczu dodaje się 0,25 ml kwasu siarkowego (o gęstości ρ20 = 1,84 g/ml) na 1 g pirosiarczynu dodanego na 1 litr moszczu; 3) moszcze zagęszczone o znanej zawartości cukrów w ilości odpowiadającej masie około 170 g umieszcza się w naczyniu fermentacyjnym. Następnie uzupełnia się do 1 litra wodą o tym samym stosunku izotopów co próbki naturalnego moszczu, dodaje 1 g suchych drożdży i 3 g DIFCO, po czym dokładnie miesza się i postępuje dalej tak jak w przypadku moszczu świeżego. Przygotowanie próbki alkoholu do oznaczania metodą NMR Odczynniki: 1) N,N-czterometylomocznik (TMU) - używa się próbki wzorcowego TMU o podanym, kontrolowanym stosunku izotopów D/H; 2) heksafluorobenzen. Wykonanie oznaczania: 1) w przypadku zastosowania próbnika do NMR o średnicy 15 mm postępuje się w następujący sposób - do uprzednio zważonej butelki szklanej zbiera się 7 ml alkoholu uzyskanego podczas wydzielania etanolu z wina i waży całość z dokładnością do 0,1 mg (mA); następnie bierze się 3 ml próbkę wzorca wewnętrznego (TMU) i waży z dokładnością do 0,1 mg (mst). Całość miesza się, dokładnie wstrząsając; 2) w przypadku zastosowania próbnika do NMR o średnicy 10 mm pobiera się 3,2 ml alkoholu i 1,3 ml TMU. Zależnie od rodzaju spektrometru i próbnika dodaje się odpowiednie ilości heksafluorobenzenu jako substancji stabilizującej częstotliwość pola zgodnie z zamieszczoną tabelą: SpektrometrPróbnik 10 mmPróbnik 15 mm 7,05 T150 μl200 μl 9,4 T35 μl50 μl Przygotowanie próbki wody do pomiarów metodą NMR, w celu ewentualnego oznaczania w niej stosunku izotopów Odczynniki N,N-czterometylomocznik (TMU) Wykonanie oznaczania 3 ml wody uzyskanej podczas wydzielania etanolu i wody z wina lub podczas fermentacji moszczy umieszcza się w wytarowanej kolbie i waży z dokładnością do 0,1 mg (m'E). Następnie wprowadza się 4 ml wzorca wewnętrznego (TMU) i waży z dokładnością do 0,1 m (m'ST), po czym całość miesza się dokładnie przez wstrząsanie. 2. WYKONANIE OZNACZANIA - REJESTROWANIE WIDM 2HNMR ALKOHOLU I WODY Oznaczanie parametrów izotopowych Aparatura i sprzęt 1) spektrometr NMR wyposażony w specyficzny próbnik deuterowy dostrojony do charakterystycznej częstotliwości V0 pola B0, posiadający kanał odsprzęgania protonów (B2) i kanał stabilizacji częstotliwości pola na częstotliwości fluorowej. Rozdzielczość mierzona w widmie, transformowana bez mnożenia wykładniczego (to jest LB = 0) i wyrażana przez szerokość połówkową sygnału metylowego i metylenowego etanolu oraz sygnału metylowego TMU, może być większa lub równa 0,5 Hz. Czułość mierzona ze współczynnikiem mnożenia wykładniczego LB = 2 nie może być mniejsza od 150 dla sygnału metylowego etanolu w roztworze o mocy alkoholowej 95 % obj./(93,5 % wagowo). W tych warunkach przedział ufności dla pomiaru wysokości sygnału, obliczany z prawdopodobieństwem 97,5 % (test jednostronny) i dla 10 powtórzeń widm, wynosi 0,35 %; 2) urządzenie do automatycznej zmiany próbek; 3) komputerowy program do obróbki danych; 4) próbówki na próbki o średnicy 15 lub 10 mm, zależne od konstrukcji spektrometru. Kalibracja i sprawdzanie prawidłowości kalibracji spektrofotometru 1) przeprowadza się zwykłą kalibrację odnośnie do jednorodności i czułości zgodnie z zaleceniami producenta; 2) sprawdza się prawidłowość kalibracji. Używa się wzorcowych etanoli, oznaczonych literami C, V i B, o różnym stężeniu izotopów, ale dokładnie standaryzowanych, gdzie: C - oznacza alkohol uzyskany z cukru trzcinowego lub glukozy kukurydzianej, V - oznacza alkohol uzyskany z winogron, B - oznacza alkohol uzyskany z buraków. Postępując zgodnie z metodą opisaną dalej, oznacza się stosunek izotopów w alkoholu uzyskanym z cukru trzcinowego lub glukozy kukurydzianej (Cmeas), alkoholu uzyskanym z winogron (Vmeas) i alkoholu uzyskanym z buraków (Bmeas). Wartości uzyskane z oznaczania porównuje się z wartościami podanymi dla odpowiednich wzorców - alkoholu uzyskanego z cukru trzcinowego lub glukozy kukurydzianej (CST), alkoholu uzyskanego z winogron (VST) i alkoholu uzyskanego z buraków (BST). Odchylenie standardowe powtarzalności uzyskanej na średniej z 10 powtórzeń każdego widma nie może przekroczyć 0,01 dla współczynnika (R) i 0,3 ppm dla stosunku (D/H)I oraz (D/H)II. Warunki uzyskiwania widm NMR Przygotowaną próbkę alkoholu lub próbkę wody umieszcza się w próbówce szklanej o średnicy 15 lub 10 mm i wprowadza do próbnika. Warunki uzyskiwania widm NMR są następujące: 1) stała temperatura w próbniku; 2) czas akwizycji co najmniej 6,8 s dla szerokości widma 1.200 Hz (16 K pamięci); (około 20 ppm przy 61,4 MHz lub 27 ppm przy 46,1 MHz); 3) impuls 90°; 4) ustawienie czasu akwizycji - wartość ta powinna być tego samego rzędu co czas relaksacji; 5) detekcja paraboliczna - przesunięcie offsetu 01 ustawić pomiędzy wzorcowym sygnałem OD i CHD dla etanolu i pomiędzy wzorcowym sygnałem HOD i TMU dla wody; 6) wartość przesunięcia odsprzęgania oznacza się na podstawie widma protonowego mierzonego za pomocą cewki odsprzęgającej w tej samej próbówce. Dobre odsprzęganie osiąga się, gdy 02 znajduje się w środku przedziału częstotliwości występującego między grupami CH3- i CH2. Stosuje się szerokie pasmo odsprzęgania. Dla każdego widma prowadzi się pewną liczbę akumulacji NS, wystarczającą do uzyskania stosunku sygnału do szumu. Powtarza się te akumulacje NE = 10 razy. Wartości NS zależą od rodzaju spektrometru i używanego próbnika. 3. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Etanol Dla każdego z 10 uzyskanych widm wyznacza się: 1) ; 2) ; 3) przy czym: a) , b) , c) (D/H)st oznacza stosunek izotopów we wzorcu wewnętrznym (TMU). Wykorzystując do obliczeń wysokość piku uzyskanego na chromatogramie, zamiast jego powierzchni, co jest metodą mniej dokładną, zakłada się, że szerokość piku w połowie jego wysokości jest identyczna i pozwala uzyskać możliwe do przyjęcia przybliżenie. Woda Jeżeli stosunek izotopów w wodzie jest oznaczany metodą NMR w mieszaninie woda - TMU, wykorzystuje się następujący wzór: przy czym: 1) ; 2) (D/H)st oznacza stosunek izotopów we wzorcu wewnętrznym (TMU). Dla każdego z parametrów izotopów oblicza się średnią z 10 oznaczeń oraz przedział ufności. 4. INTERPRETACJA WYNIKU Porównuje się wartości względnego rozkładu deuteru w badanej próbce (Rx) z wartością względnego rozkładu deuteru we wzorcu (RTI) lub (RTII). Jeżeli Rx różni się od średniej wartości RTI lub RTII uzyskanej dla wina kontrolnego o więcej niż dwukrotną wartość odchylenia standardowego, można przypuszczać, że próbka została zafałszowana. Wykrywanie dodatku cukru buraczanego, cukru trzcinowego lub glukozy kukurydzianej 1) Dla wina: gdy Rx jest większe od RTI - przypuszczalnie został dodany cukier buraczany, gdy Rx jest mniejsze od RTII - przypuszczalnie został dodany cukier trzcinowy lub glukoza kukurydziana; 2) Moszcze, moszcze zagęszczone: Oznacza się wartości parametrów izotopów w alkoholu wydzielonym z fermentowanego produktu otrzymanego podczas fermentacji moszczu lub moszczu zagęszczonego, postępując zgodnie z instrukcją, i porównuje się te wartości z alkoholem wydzielonym z produktu fermentacji moszczy. Wielkość wzbogacenia E w % obj. wyraża objętość alkoholu dodanego do fermentowanego produktu. Znając rozcieńczenia, które mogły być dokonane przed fermentacją (w przypadku moszczy zagęszczonych), i zakładając, że z 16,83 g cukru otrzymuje się 1 % obj. alkoholu, należy obliczyć ilość (masę) cukru dodanego na litr moszczu, moszczu zagęszczonego. Wykrywanie dodatku mieszaniny cukru buraczanego, cukru trzcinowego lub glukozy kukurydzianej Stosunek izotopów (D/H)I i R zmienia się w mniejszym stopniu w przypadku dodania mieszaniny cukrów niż w przypadku dodania tylko jednego rodzaju cukru. Wartość (D/H)II jest większa, jak również wartość (D/H)wo. Dodanie mieszaniny cukrów można potwierdzić przez wyznaczenie stosunku 13C/12C w etanolu metodą spektrometrii masowej, gdyż w przypadku zafałszowania stosunek ten jest wyższy. Załącznik nr 9 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI POPIOŁU Popiół stanowią wszystkie substancje pozostające po spaleniu pozostałości po odparowaniu wina. Spalanie przeprowadza się w taki sposób, aby wszystkie kationy (z wyjątkiem kationów amonowych) przeszły w formę węglanów lub innych bezwodnych soli nieorganicznych. Pozostałość po odparowaniu wina jest spalana w temperaturze od 500 do 550 °C aż do całkowitego spalenia (utlenienia) substancji organicznych. 1. APARATURA I SPRZĘT 1) łaźnia z wrzącą wodą; 2) waga o czułości do 0,1 mg; 3) płyta grzejna lub promiennik w podczerwieni; 4) elektryczny piec muflowy o kontrolowanej temperaturze; 5) eksykator; 6) tygiel platynowy o średnicy 70 mm i wysokości 25 mm. 2. WYKONANIE OZNACZANIA Po uprzednim zważeniu tygla z platyny odmierza się 20 ml wina. Próbkę odparowuje się na wrzącej łaźni wodnej, a następnie ogrzewa pozostałość na płycie grzejnej o temperaturze 200 °C lub w promienniku w podczerwieni aż do rozpoczęcia zwęglania próbki. Gdy z próbki przestanie wydzielać się dym, umieszcza się tygiel w elektrycznym piecu muflowym o temperaturze 525 ± 25 °C. Po 15 minutach zwęglania tygiel wyjmuje się z pieca, dodaje 5 ml wody destylowanej i odparowuje wodę na łaźni wodnej lub w promienniku w podczerwieni, a następnie ponownie ogrzewa w temperaturze 525 °C przez 10 minut. W sytuacji gdy nie nastąpiło całkowite spalenie zwęglonych cząsteczek, powtarza się przemywanie, odparowywanie wody i prażenie. W przypadku win o wysokiej zawartości cukrów korzystne jest dodanie do wyciągu, przed pierwszym spopielaniem, kilku kropli czystego oleju roślinnego w celu zapobieżenia nadmiernemu pienieniu próbki. Po zakończeniu spalania próbki przenosi się do eksykatora. Po ochłodzeniu w eksykatorze waży się tygiel. 3. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Zawartość popiołu (P) w badanej próbce, w g/l, oblicza się według wzoru: P = 50 x (P1 - P0), gdzie: P0 - oznacza masę pustego tygla, P1 - oznacza masę tygla ze spopieloną próbką (popiołem), 50 - oznacza przelicznik 20 ml na litr. Załącznik nr 10 OZNACZANIE ALKALICZNOŚCI POPIOŁU Alkaliczność popiołu stanowi suma kationów, innych niż kationy amonowe, związanych z kwasami organicznymi w winie. Metoda oznaczania alkaliczności popiołu polega na rozpuszczeniu popiołu w gorącym roztworze kwasu, a następnie dokonaniu oznaczania nadmiaru kwasu metodą miareczkową z użyciem oranżu metylowego jako wskaźnika. 1. ODCZYNNIKI I APARATURA 1) 0,05-molowy roztwór kwasu siarkowego (H2SO4); 2) 0,1-molowy roztwór wodorotlenku sodu (NaOH); 3) 0,1% wodny roztwór oranżu metylowego; 4) wrząca łaźnia wodna. 2. WYKONANIE OZNACZANIA Do tygla platynowego, w którym został umieszczony popiół otrzymany z 20 ml wina, odmierza się 10 ml roztworu kwasu siarkowego. Tygiel umieszcza się we wrzącej łaźni wodnej na około 15 minut, rozbijając i mieszając zawartość tygla za pomocą szklanej bagietki w celu przyspieszenia rozpuszczania. Następnie dodaje się dwie krople roztworu oranżu metylowego i odmiareczkowuje nadmiar kwasu siarkowego roztworem wodorotlenku sodu do zmiany barwy wskaźnika na żółtą. 3. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Alkaliczność popiołu (A) w miligramorównoważnikach na litr, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku, oblicza się według wzoru: A = 5 (10 - n), gdzie n jest objętością roztworu wodorotlenku sodu zużytego do oznaczania. Załącznik nr 11 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI CHLORKÓW Zawartość chlorków oznacza się bezpośrednio w winie metodą potencjometryczną z zastosowaniem elektrody Ag/AgCl. 1. APARATURA I SPRZĘT 1) pehametr/miliwoltomierz o działce elementarnej co najwyżej 2 mV; 2) mieszadło magnetyczne; 3) elektroda Ag/AgCl z nasyconym roztworem azotanu sodowego jako elektrolitem; 4) mikrobiureta o działce elementarnej 1/100 ml; 5) stoper. 2. ODCZYNNIKI 1) wzorcowy roztwór chlorku sporządzony przez rozpuszczenie w wodzie destylowanej 2,1027 g chlorku potasu (KCl, maks. 0,005 % Br) wysuszonego przed użyciem przez kilka dni w eksykatorze, a następnie dodaje się wody destylowanej do uzyskania 1 litra roztworu. Sporządzony w ten sposób roztwór w 1 ml zawiera 1 mg Cl; 2) roztwór azotanu srebra do miareczkowania sporządzony przez rozpuszczenie w 10 % obj. roztworze alkoholu 4,7912 g azotanu srebra (AgNO3) i uzupełnienie do 1 litra; w sporządzonym w ten sposób roztworze: 1 ml odpowiada 1 mg Cl; 3) kwas azotowy o czystości co najmniej 65 % (o gęstości ρ20 = 1,40 g/ml). 3. WYKONANIE OZNACZANIA Do cylindrycznego naczynia na 150 ml umieszczonego na mieszadle magnetycznym odmierza się 5,0 ml wzorcowego roztworu chlorku, a następnie rozcieńcza się wodą do około 100 ml i zakwasza, dodając 1 ml kwasu azotowego. Po zanurzeniu elektrody miareczkuje się roztworem azotanu srebra dozowanym z mikrobiurety, stosując umiarkowane mieszanie. Początkowo dodaje się azotan w czterech porcjach po 1,0 ml każda, odczytując wartość potencjału w miliwoltach (mV). Następnie dodaje się 2 ml azotanu w porcjach po 0,2 ml i kolejną porcję 1 ml azotanu aż do wprowadzenia całości 10 ml azotanu. Po dokonaniu każdorazowego wkroplenia odczekuje się około 30 sekund i odczytuje wartość potencjału. Na podstawie uzyskanych wartości potencjału sporządza się wykres w układzie P = f(c), gdzie P - oznacza wartość potencjału, c - oznacza ilość zużytego roztworu azotanu srebra. Na podstawie punktu przegięcia krzywej odczytuje się potencjał punktu równoważnikowego. Do cylindrycznego naczynia na 150 ml odmierza się 5 ml wzorcowego roztworu chlorku, dodaje się 95 ml wody destylowanej i 1 ml kwasu azotowego i zanurza elektrodę. Następnie miareczkuje się roztworem azotanu srebra dozowanym z mikrobiurety, ciągle mieszając, do uzyskania potencjału punktu równoważnikowego. Oznaczenie powtarza się do uzyskania zbliżonych wyników. Test ten należy przeprowadzić przed każdą serią oznaczeń chlorków w próbkach win. Do cylindrycznego naczynia na 150 ml odmierza się 50 ml wina, następnie dodaje się 50 ml wody destylowanej i 1 ml kwasu azotowego i miareczkuje roztworem azotanu srebra dozowanym z mikrobiurety, ciągle mieszając, do uzyskania potencjału punktu równoważnikowego. Dla dokładnego oznaczania: 1) miareczkuje się roztworem azotanu srebra, dodając po 0,5 ml i rejestrując odczytaną wartość potencjału w mV. Na podstawie pierwszego miareczkowania określa się przybliżoną objętość azotanu srebra potrzebną do zmiareczkowania próbki; 2) powtarza się miareczkowanie w tych samych warunkach. Na początku dodaje się po 0,5 ml roztworu miareczkującego do momentu, w którym dodana ilość jest mniejsza od objętości wyznaczonej w pkt 1 i wynosi od 1,5 do 2,0 ml. Następnie dodaje się po 0,2 ml roztworu miareczkującego, po czym kontynuuje się miareczkowanie aż poza wyznaczony w przybliżeniu punkt równoważnikowy w sposób symetryczny, dodając po 0,2 ml, a następnie po 0,5 ml roztworu azotanu srebra. 4. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Zawartość chlorków w badanej próbce wynosi: 20 x V - wynik wyrażony w mg/l w przeliczeniu na chlor (Cl), 0,5633 x V - wynik wyrażony w miligramorównoważnikach na litr, 32,9 x V - wynik wyrażony w mg/l w przeliczeniu na chlorek sodu (NaCl), gdzie V - oznacza ilość ml azotanu srebra zużytego w oznaczaniu. Punkt końcowy miareczkowania oraz dokładną objętość zużytego roztworu azotanu srebra określa się: 1) przez wykreślenie krzywej i wyznaczenie punktu równoważnikowego lub 2) według wzoru: , gdzie: V - oznacza ilość ml zużytego roztworu azotanu srebra do uzyskania punktu równoważnikowego, V' - oznacza ilość ml zużytego roztworu azotanu srebra przed największym skokiem potencjału, ΔV1 - oznacza stałą objętość, w jakiej wprowadzano roztwór azotanu srebra, równą 0,2 ml, ΔΔE1 - oznacza drugą różnicę potencjału przed największym skokiem potencjału, ΔΔE2 - oznacza drugą różnicę potencjału po największym skoku potencjału. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania zawartości chlorków powtarzalność (r) wynosi: 1) r = 1,2 mg/l w przeliczeniu na Cl; 2) r = 0,03 miligramorównoważnika na litr; 3) r = 2,0 mg/l w przeliczeniu na NaCl. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania zawartości chlorków odtwarzalność (R) wynosi: 1) R = 4,1 mg/l w przeliczeniu na Cl; 2) R = 0,12 miligramorównoważnika na litr; 3) R = 6,8 mg/l w przeliczeniu na NaCl. Załącznik nr 12 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI SIARCZANÓW Metoda oznaczania zawartości siarczanów polega na wytrąceniu jonów siarczanowych za pomocą chlorku baru. Równocześnie wytrącający się fosforan baru jest usuwany przez przemywanie osadu kwasem chlorowodorowym. Uzyskany osad po spopieleniu waży się. W przypadku moszczy i win bogatych w dwutlenek siarki przed oznaczaniem zalecana jest desulfitacja przez gotowanie w szczelnie zamkniętym naczyniu. 1. ODCZYNNIKI 1) dwumolowy roztwór kwasu solnego; 2) roztwór chlorku baru BaCl2 x 2 H2O, o stężeniu 200 g/l. 2. WYKONANIE OZNACZANIA Ogólny sposób wykonania oznaczania Do próbówki do wirowania o pojemności 50 ml odmierza się 40 ml badanej próbki i dodaje 2 ml kwasu solnego i 2 ml roztworu chlorku baru. Całość miesza się mieszadłem szklanym, następnie mieszadło przemywa się niewielką ilością wody destylowanej i odstawia na 5 minut, po czym wiruje 5 minut. Po zakończeniu wirowania ostrożnie zlewa się ciecz znad osadu. Uzyskany osad siarczanu baru przemywa się 10 ml kwasu solnego, następnie wytwarza się zawiesinę i wiruje przez 5 minut, po czym ostrożnie zlewa się ciecz znad osadu. Przemywanie wykonuje się dwukrotnie w tych samych warunkach, za każdym razem używając 15 ml wody destylowanej. Po zakończeniu przemywania osad przenosi się do zważonego naczynka platynowego, wypłukując osad wodą destylowaną. Naczynko wraz z osadem umieszcza się w łaźni wodnej o temperaturze 100 °C aż do całkowitego odparowania. Suchy osad praży się kilkakrotnie w płomieniu do uzyskania białej pozostałości, następnie ochładza w eksykatorze i waży. Specjalny sposób wykonania oznaczania Specjalny sposób wykonania oznaczania dotyczy moszczy i win o wysokiej zawartości dwutlenku siarki. Do kolby stożkowej na 500 ml wyposażonej we wkraplacz i rurkę odprowadzającą odmierza się 25 ml wody i 1 ml czystego kwasu solnego o gęstości (ρ20) wynoszącej od 1,15 do 1,18 g/ml. Roztwór zagotowuje się w celu odpowietrzenia. Następnie przez lejek wprowadza się 100 ml wina. Próbkę gotuje się dalej aż do momentu, gdy objętość cieczy w kolbie zmniejszy się do około 75 ml. Po ochłodzeniu roztwór przenosi się ilościowo do kolby miarowej na 100 ml i uzupełnia wodą do 100 ml. Uzyskuje się w ten sposób próbkę do badań. Do próbówki do wirowania o pojemności 50 ml odmierza się 40 ml próbki do badań i dodaje 2 ml kwasu solnego i 2 ml roztworu chlorku baru. Całość miesza się mieszadłem szklanym, następnie mieszadło przemywa się niewielką ilością wody destylowanej i odstawia na 5 minut, po czym wiruje 5 minut. Po zakończeniu wirowania ostrożnie zlewa się ciecz znad osadu. Uzyskany osad siarczanu baru przemywa się 10 ml kwasu solnego, następnie wytwarza się zawiesinę i wiruje przez 5 minut, po czym ostrożnie zlewa się ciecz znad osadu. Przemywanie wykonuje się dwukrotnie w tych samych warunkach, za każdym razem używając 15 ml wody destylowanej. Po zakończeniu przemywania osad przenosi się do zważonego naczynka platynowego, wypłukując osad wodą destylowaną. Naczynko wraz z osadem umieszcza się w łaźni wodnej o temperaturze 100 °C aż do całkowitego odparowania. Suchy osad praży się kilkakrotnie w płomieniu do uzyskania białej pozostałości, następnie ochładza w eksykatorze i waży. 3. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Zawartość siarczanów w mg/l w przeliczeniu na siarczan potasu (K2SO4) oblicza się, mnożąc 18,67 przez ilość mg otrzymanego siarczanu baru. Zawartość siarczanów w moszczach i winie oznacza się w mg chlorku potasu/litr, z dokładnością do 1 mg. 4. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania zawartości siarczanów powtarzalność (r) wynosi: 1) do 1.000 mg/l: r = 27 mg/l; 2) około 1.500 mg/l: r = 41 mg/l. 5. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania zawartości siarczanów odtwarzalność (R) wynosi: 1) do 1.000 mg/l: R = 51 mg/l; 2) około 1.500 mg/l: R = 81 mg/l. Załącznik nr 13 OZNACZANIE KWASOWOŚCI OGÓLNEJ Kwasowość ogólna jest sumą kwasowości miareczkowych próbki, gdy miareczkowanie odbywa się do pH 7 przy użyciu mianowanego roztworu zasady. Dwutlenek węgla nie wchodzi w skład kwasowości ogólnej. Metoda oznaczania kwasowości ogólnej polega na miareczkowaniu potencjometrycznym lub miareczkowaniu z błękitem bromotymolowym jako wskaźnikiem i porównaniu z wzorcem o barwie odpowiadającej punktowi końcowemu miareczkowania. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór buforowy o pH 7,0 sporządzony z 107,3 g dwuwodorofosforanu potasowego (KH2PO4), 500 ml jednomolowego roztworu wodorotlenku sodu (NaOH) i wody w ilości potrzebnej do uzyskania 1.000 ml roztworu; 2) 0,1-molowy roztwór wodorotlenku sodu (NaOH); 3) roztwór wskaźnika błękitu bromotymolowego o stężeniu 4 g/l, sporządzony z: 4 g błękitu bromotymolowego (C27H28Br2O8S) rozpuszczonego w 200 ml obojętnego etanolu 96 % obj., 200 ml wody pozbawionej CO2, jednomolowego roztworu wodorotlenku sodu w ilości potrzebnej do uzyskania barwy niebieskozielonej (pH 7) - około 7,5 ml i wody w ilości potrzebnej do uzyskania 1.000 ml roztworu. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) pompka wodna; 2) kolba próżniowa na 500 ml; 3) potencjometr skalowany w wartościach pH; 4) elektrody szklana i kalomelowa lub kombinowana; 5) cylindry miarowe na 50 ml i 100 ml. Elektrodę szklaną przechowuje się w wodzie destylowanej. Elektrodę kalomelową nasyconą chlorkiem potasu przechowuje się w nasyconym roztworze chlorku potasu. Najczęściej jest używana elektroda kombinowana, która powinna być przechowywana w wodzie destylowanej. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI DO ANALIZY Przygotowanie próbki Do kolby próżniowej odmierza się około 50 ml wina. Następnie kolbę podłącza się do pompki wodnej na jedną do dwóch minut, stale wstrząsając. 4. WYKONANIE OZNACZANIA Miareczkowanie potencjometryczne Przed przystąpieniem do miareczkowania wzorcuje się pehametr za pomocą buforu o pH 7. Do cylindra miarowego wprowadza się przygotowaną próbkę o objętości 10 ml. Następnie dodaje się około 10 ml wody destylowanej i roztwór wodorotlenku sodu w ilości potrzebnej do uzyskania pH 7 w temperaturze 20 °C. Wodorotlenek sodu dodaje się powoli, stale mieszając. Miareczkowanie ze wskaźnikiem (błękit bromotymolowy) 1) próba wstępna - do cylindra miarowego odmierza się 25 ml przegotowanej wody destylowanej, 1 ml roztworu błękitu bromotymolowego oraz próbkę wina o objętości 10 ml. Dodaje się roztwór wodorotlenku sodu w ilości potrzebnej do zmiany barwy na niebieskozieloną. Następnie dodaje się 5 ml roztworu buforowego o pH 7; 2) próba właściwa - do cylindra miarowego odmierza się 30 ml przegotowanej wody destylowanej, 1 ml roztworu błękitu bromotymolowego oraz próbkę wina o objętości 10 ml. Następnie dodaje się roztwór wodorotlenku sodowego w ilości potrzebnej do uzyskania barwy identycznej z barwą uzyskaną w próbie wstępnej. 5. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA 1) Kwasowość ogólną (A) w miligramorównoważnikach na litr oblicza się według wzoru: A = 10 x n, gdzie n - oznacza objętość zużytego roztworu wodorotlenku sodu. Wartość tę podaje się z dokładnością do jednego miejsca po przecinku; 2) Kwasowość ogólną (A') w g/l kwasu winowego oblicza się według wzoru: A' = 0,075 x A. Wartość tę podaje się z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania kwasowości ogólnej powtarzalność (r) wynosi: 1) r = 0,9 miligramorównoważnika/litr; 2) r = 0,07 g kwasu winowego/litr. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania kwasowości ogólnej odtwarzalność (R) wynosi: 1) dla win białych i różowych: a) R = 3,6 miligramorównoważnika/litr, b) R = 0,3 g kwasu winowego/litr; 2) dla win czerwonych: a) R = 5,1 miligramorównoważnika/litr, b) R = 0,4 g kwasu winowego/litr. Załącznik nr 14 OZNACZANIE KWASOWOŚCI LOTNEJ Kwasowość lotna jest sumą kwasów lotnych w stanie wolnym lub związanym, wyrażoną liczbą gramów kwasu octowego na litr. Zawartości kwasu węglowego i kwasu siarkowego nie zalicza się do kwasowości lotnej wina. Metoda oznaczania kwasowości lotnej polega na zmiareczkowaniu oddestylowanych kwasów lotnych mianowanym roztworem wodorotlenku sodu. Z wina usuwa się uprzednio dwutlenek węgla, natomiast kwasowość tworzoną przez wolny i związany dwutlenek siarki odejmuje się od kwasowości destylatu. Odejmuje się również kwasowość tworzoną przez kwas sorbowy, który mógł być dodany do wina. W destylacie jest obecna część kwasu salicylowego, który w niektórych krajach jest stosowany do utrwalania wina. Zawartość kwasu salicylowego również odejmuje się od kwasowości lotnej. 1. ODCZYNNIKI 1) krystaliczny kwas winowy (C4H6O6); 2) 0,1-molowy roztwór wodorotlenku sodu (NaOH); 3) 1% roztwór fenoloftaleiny w 96 % obj. alkoholu; 4) kwas chlorowodorowy (o gęstości ρ20 = 1,18 do 1,19 g/ml) rozcieńczony w stosunku 1:4 obj.; 5) 0,005-molowy roztwór jodu (I2); 6) krystaliczny jodek potasu (KI); 7) roztwór skrobi o stężeniu 5 g/l, sporządzony przez zmieszanie 5 g skrobi z około 500 ml wody, doprowadzony do wrzenia przy ciągłym mieszaniu i gotowany przez 10 minut, a następnie dodanie 200 g chlorku sodu, ochłodzenie i uzupełnienie do 1 litra; 8) nasycony roztwór heptaoksotetraboranu sodu (Na2B4O7) x H2O, o stężeniu 55 g/l w temperaturze 20 °C. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) zestaw do destylacji z parą wodną, składający się z: a) wytwornicy pary wodnej niezawierającej dwutlenku węgla, b) kolby z przewodem pary, c) kolumny destylacyjnej, d) chłodnicy; 2) pompki wodnej; 3) kolby próżniowej. 3. PRZYGOTOWANIE APARATURY W celu przygotowanie zestawu do destylacji z parą wodną wykonuje się następujące testy: 1) do kolby zestawu do destylacji odmierza się 20 ml przegotowanej wody; zbiera się 250 ml destylatu i dodaje do niego 0,1 ml roztworu wodorotlenku sodu i dwie krople roztworu fenoloftaleiny; barwa różowa powinna utrzymywać się przez co najmniej 10 sekund, co oznacza, że para wodna nie zawiera dwutlenku węgla; 2) do kolby odmierza się 20 ml 0,1-molowego roztworu kwasu octowego; zbiera się 250 ml destylatu, który miareczkuje się roztworem wodorotlenku sodu, przy czym objętość roztworu zużytego do miareczkowania nie może być mniejsza niż 19,9 ml, co oznacza, że co najmniej 99,5 % kwasu octowego zostało oddestylowane z parą wodną; 3) do kolby miarowej odmierza się 20 ml 1-molowego roztworu kwasu mlekowego; zbiera się 250 ml destylatu i miareczkuje roztworem wodorotlenku sodowego; objętość zużytego do miareczkowania roztworu wodorotlenku sodowego nie może być większa niż 1 ml, co oznacza, że nie więcej niż 0,5 % kwasu mlekowego zostało oddestylowane. 4. WYKONANIE OZNACZANIA Usuwanie dwutlenku węgla Przed przystąpieniem do oznaczenia z próbki usuwa się dwutlenek węgla w następujący sposób: do kolby próżniowej odmierza się około 50 ml wina i włącza pompkę wodną na jedną do dwóch minut, stale wstrząsając. Destylacja z użyciem pary wodnej 20 ml wina pozbawionego dwutlenku węgla odmierza się do kolby zestawu destylacyjnego, dodaje około 0,5 g kwasu winowego i przeprowadza destylację. Zbiera się co najmniej 250 ml destylatu. Miareczkowanie Destylat miareczkuje się roztworem wodorotlenku sodu, wobec dwóch kropli fenoloftaleiny jako wskaźnika. Miareczkowanie kończy się w chwili pojawienia się różowej barwy roztworu niezanikającej w ciągu 30 sekund. Wprowadzenie poprawki na dwutlenek siarki Destylat bezpośrednio po zmiareczkowaniu zakwasza się czterema kroplami kwasu solnego. Następnie dodaje się 2 ml roztworu skrobi i kilka kryształów jodku potasu. Roztwór miareczkuje się za pomocą roztworu jodu do niebieskiego zabarwienia. Zużyta ilość jodu odpowiada zawartości wolnego dwutlenku siarki w destylacie. Następnie dodaje się nasycony roztwór heptaoksotetraboranu sodu do uzyskania barwy różowej i miareczkuje związany dwutlenek siarki za pomocą roztworu jodu. 5. OBLICZANIE WYNIKU 1) kwasowość lotna (A), wyrażana w miligramorównoważnikach na litr z dokładnością do jednego miejsca po przecinku, wynosi: A = 5 (n - 0,1 n' - 0,05 n''); 2) kwasowość lotna (AI), wyrażana w g kwasu octowego na litr z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, wynosi: AI = 0,300 (n - 0,1 n' - 0,05 n''), gdzie: n - oznacza objętość zużytego wodorotlenku sodu, n' - oznacza objętość jodu zużytego do miareczkowania wolnego dwutlenku siarki, n'' - oznacza objętość jodu zużytego do miareczkowania związanego dwutlenku siarki. Jeśli wino zawiera kwas sorbowy, kwasowość pochodzącą z kwasu sorbowego odejmuje się od oznaczonej kwasowości lotnej, przy założeniu, że 100 mg kwasu sorbowego odpowiada kwasowości 0,89 milirównoważnika/l lub 0,053 g/l kwasu octowego oraz gdy jest znana zawartość kwasu sorbowego w mg/ml. 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy pomiędzy dwoma wynikami pojedynczego oznaczania, uzyskanymi na tej samej próbce, w tych samych warunkach - ta sama osoba wykonująca, ten sam aparat, to samo laboratorium i w krótkim odstępie czasowym. W przypadku oznaczania kwasowości lotnej powtarzalność (r) wynosi: 1) r = 0,7 miligramorównoważnika/litr; 2) r = 0,04 g kwasu octowego/litr. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy pomiędzy dwoma wynikami pojedynczego oznaczania, uzyskanymi na tej samej próbce, w różnych warunkach - różne osoby wykonujące, różne aparaty lub różne laboratoria, lub w różnym czasie. W przypadku oznaczania kwasowości lotnej odtwarzalność (R) wynosi: 1) R = 1,3 miligramorównoważnika/litr; 2) R = 0,08 g kwasu octowego/litr. 8. OZNACZANIE KWASU SALICYLOWEGO PRZECHODZĄCEGO DO DESTYLATU OTRZYMYWANEGO PRZY OZNACZANIU KWASOWOŚCI LOTNEJ Po oznaczeniu kwasowości lotnej i wprowadzeniu poprawki na zawartość dwutlenku siarki należy stwierdzić obecność kwasu salicylowego, po zakwaszeniu, przez fioletowe zabarwienie pojawiające się po dodaniu soli żelaza (III). Oznaczanie kwasu salicylowego przechodzącego do destylatu wraz z kwasami lotnymi wykonuje się w drugim destylacie, przy czym używa się tej samej objętości destylatu, jaką wykorzystano do oznaczania kwasowości lotnej. Kwas salicylowy oznacza się kolorymetryczną metodą porównawczą. Oznaczoną zawartość kwasu salicylowego odejmuje się od kwasowości lotnej oznaczonej w destylacie uzyskanym w wyniku pierwszej destylacji. Odczynniki: 1) kwas chlorowodorowy (HCl) (o gęstości ρ20 = 1,18 do 1,19 g/l); 2) 0,1-molowy roztwór tiosiarczanu sodu (Na2S2O3 x 5H2O); 3) 10 % (m/v) roztwór siarczanu żelazo-amonowego (Fe2(SO4)3 x (NH4)2SO4 x 24H2O); 4) 0,01-molowy roztwór salicylanu sodowego; 5) roztwór salicylanu sodowego (NaC7H5O3) o stężeniu 1,60 g/l. Wykonanie oznaczania: 1) wykrywanie obecności kwasu salicylowego w destylacie wykorzystanym przy oznaczaniu kwasowości lotnej. Natychmiast po oznaczeniu kwasowości lotnej i wprowadzeniu poprawki na zawartość wolnego i związanego dwutlenku siarki do kolby stożkowej odmierza się 0,5 ml kwasu solnego, 3 ml roztworu tiosiarczanu sodu i 1 ml roztworu siarczanu żelazo-amonowego. Uzyskanie barwy fioletowej świadczy o obecności w próbce kwasu salicylowego; 2) oznaczanie zawartości kwasu salicylowego. Na kolbie stożkowej, wykorzystanej przy wykrywaniu obecności kwasu salicylowego, zaznacza się kreską objętość destylatu, następnie kolbę opróżnia się i przepłukuje. Przeprowadza się destylację z parą wodną drugiej próbki wina o objętości 20 ml, zbierając destylat do kolby stożkowej. Następnie dodaje się 0,3 ml czystego kwasu solnego i 1 ml roztworu siarczanu żelazowo-amonowego. Zawartość kolby zabarwi się na fioletowo. Do kolby stożkowej, identycznej jak ww. kolba z zaznaczoną kreską, nalewa się wody destylowanej w ilości równej ilości destylatu, a następnie dodaje 0,3 ml czystego kwasu solnego i 1 ml roztworu siarczanu żelazo-amonowego. Za pomocą biurety wprowadza się roztwór salicylanu sodowego do uzyskania barwy fioletowej o natężeniu odpowiadającym barwie roztworu w kolbie zawierającej destylat wina; 3) wprowadzanie poprawki do kwasowości lotnej. Od objętości n ml roztworu wodorotlenku sodu, zużytego do miareczkowania kwasów w destylacie podczas oznaczania kwasowości lotnej, odjąć objętość 0,1 x n''', gdzie n''' oznacza objętość w ml roztworu dodanego z biurety. Załącznik nr 15 OZNACZANIE KWASOWOŚCI ZWIĄZANEJ Kwasowość związaną oblicza się z różnicy między kwasowością całkowitą a kwasowością lotną. Kwasowość związaną wyraża się w miligramorównoważnikach na litr lub w g kwasu winowego na litr. Załącznik nr 16 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU WINOWEGO Kwas winowy wytrącany w postaci (±)winianu wapnia oznacza się grawimetrycznie. Dopuszczalne jest uzupełnienie tego oznaczania przy użyciu dodatkowo metody miareczkowej. Podczas wytrącania należy zapewnić, aby takie warunki, jak: pH, całkowita objętość roztworu zużytego do wytrącania, stężenie jonów wytrącających były takie same i aby nastąpiło całkowite wytrącenie (±)winianu wapnia oraz pozostanie w roztworze D(-)winianu wapnia. Jeżeli do wina dodano kwas mezowinowy, który powoduje niecałkowite wytrącanie (±)winianu wapnia, przed oznaczaniem przeprowadza się hydrolizę kwasu. 1. METODA GRAWIMETRYCZNA Odczynniki: 1) roztwór octanu wapnia o stężeniu 10 g wapnia w litrze, który sporządza się z: 25 g węglanu wapnia (CaCO3), 40 ml lodowatego kwasu octowego (CH3COOH) o gęstości ρ20 = 1,05 g/ml i wody w ilości potrzebnej do sporządzenia 1 litra roztworu; (±)winian wapnia, krystaliczny: CaC4O6H4 x 4H2O. Roztwór sporządza się w następujący sposób: do zlewki na 400 ml odmierza się 20 ml roztworu kwasu L(+)winowego (5 g/l), dodaje się 20 ml roztworu D(-)winianu amonu (6,126 g/l) i 6 ml roztworu octanu wapnia zawierającego 10 g wapnia w litrze. Całość pozostawia się na dwie godziny w celu wytrącenia winianu wapnia. Osad zbiera się na tyglu ze spiekiem szklanym nr 4 i przemywa trzy razy około 30 ml wody destylowanej. Następnie osad suszy się do stałej masy w suszarce w temperaturze 70 °C. Używając wyżej wskazanych ilości odczynników, uzyskuje się około 340 mg krystalicznego (±)winianu wapnia. Tak przygotowany winian wapnia przechowuje się w zakorkowanej butelce; 2) roztwór wytrącający o pH 4,75 sporządzony w następujący sposób: 122 mg kwasu D(-) winowego rozpuszcza się w wodzie w ilości niezbędnej do otrzymania około 900 ml roztworu, dodając 0,3 ml 25 % obj. roztworu wodorotlenku amonu (o gęstości ρ20 = 0,97 g/ml). Następnie dodaje się 8,8 ml roztworu octanu wapnia, uzupełnia wodą do 1 litra i sprowadza pH do 4,75 za pomocą kwasu octowego. Z uwagi na to, że (±)winian wapnia jest trudno rozpuszczalny w takim roztworze, należy dodać 5 ml (±)winianu wapnia na litr, a następnie po 12-godzinnym mieszaniu uzyskany roztwór przesącza się. Wykonanie oznaczania: 1) wino bez dodatku kwasu mezowinowego - do zlewki na 600 ml odmierza się 500 ml roztworu strącającego i 10 ml wina. Całość miesza się i zapoczątkowuje wytrącanie winianu wapnia przez pocieranie ścianek naczynia końcem szklanej bagietki. Ciecz pozostawia się w zlewce do wytrącenia na okres 12 godzin. Następnie ciecz wraz z osadem przesącza się przez zważony tygiel ze spiekiem szklanym nr 4, umieszczony na czystej kolbie próżniowej. W celu przeniesienia całości osadu tygiel popłukuje się uzyskanym przesączem, czyli tym, w którym zachodziło wytrącanie winianu. Uzyskany osad suszy się do stałej masy w suszarce w temperaturze 70 °C i następnie waży; 2) wino, do którego dodano kwas mezowinowy lub istnieje przypuszczenie, że dodano do niego kwas mezowinowy - wymaga się, na wstępie, przeprowadzenia hydrolizy tego kwasu. Hydrolizę wykonuje się, odmierzając do kolby stożkowej o pojemności 50 ml - 10 ml wina i 0,4 ml lodowatego kwasu octowego. Na kolbie zamocowuje się chłodnicę zwrotną, a zawartość kolby gotuje się przez 30 minut. Po ostygnięciu przenosi się roztwór do zlewki o pojemności 600 ml. Kolbę przemywa się dwukrotnie za pomocą 5 ml wody. Obliczoną zawartość kwasu mezowinowego uwzględnia się w końcowym wyniku oznaczenia jako kwas winowy. Obliczanie wyniku oznaczania: Jedna cząsteczka (±)winianu wapnia odpowiada połowie cząsteczki kwasu L(+)-winowego w winie. 1) ilość kwasu winowego na litr wina, wyrażana w miligramorównoważnikach kwasu winowego, wynosi: 384,5 x p, gdzie p oznacza masę otrzymanego krystalicznego (±)winianu wapnia. Wartość ta podawana jest z dokładnością do jednego miejsca po przecinku; 2) ilość kwasu winowego na litr wina, wyrażana w gramach kwasu winowego, wynosi: 28,84 x p, gdzie p oznacza masę otrzymanego krystalicznego (±)winianu wapnia. Wartość ta podawana jest z dokładnością do jednego miejsca po przecinku; 3) ilość kwasu winowego na litr wina, wyrażana w gramach soli potasowej kwasu winowego, wynosi: 36,15 x p, gdzie p oznacza masę otrzymanego krystalicznego (±)winianu wapnia. Wartość ta podawana jest z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. 2. PORÓWNAWCZA ANALIZA MIARECZKOWA Odczynniki: 1) kwas chlorowodorowy (HCl) (1:5 v/v) (o gęstości ρ20 = 1,18 do 1,19 g/ml); 2) 0,05-molowy roztwór EDTA, sporządzony z 18,61 g EDTA [sól dwusodowa kwasu etylenodwuaminoczterooctowego (C10H14N2O8Na2 x 2H2O)] i wody destylowanej w ilości potrzebnej do otrzymania 1.000 ml roztworu; 3) 40 % (m/v) roztwór wodorotlenku sodu, sporządzony z: 40 g wodorotlenku sodu (NaOH) i wody destylowanej w ilości potrzebnej do otrzymania 1.000 ml roztworu; 4) wskaźnik kompleksometryczny 1 % wagowo sporządzony z 1 g kwasu 2-hydroksy-1-(2-hydroksy-4-sulfo-1-naftylazo)-3-naftoesowego (C21H14N14O7S x 3H2O) i 100 g bezwodnego siarczanu sodu (Na2SO4). Wykonanie oznaczania: Uprzednio zważony tygiel ze spiekiem szklanym zawierający osad (±)winianu wapnia umieszcza się na kolbie próżniowej. Osad rozpuszcza się w 10 ml rozcieńczonego kwasu solnego. Następnie tygiel przemywa się 50 ml wody destylowanej. Po przemyciu osadu dodaje się do tygla 5 ml roztworu wodorotlenku sodu i około 30 mg wskaźnika. Całość miareczkuje się roztworem EDTA. Obliczanie wyniku oznaczania: 1) zawartość kwasu winowego w litrze wina, wyrażaną w miligramorównoważnikach/l z dokładnością do jednego miejsca po przecinku, oblicza się przez pomnożenie przez 5 ilości ml EDTA zużytych do miareczkowania; 2) ilość kwasu winowego na litr wina, wyrażana w g kwasu winowego, równa się: 0,375 x n, gdzie n oznacza ilość ml EDTA zużytych do miareczkowania. Wartość ta jest podawana z dokładnością do jednego miejsca po przecinku; 3) ilość kwasu winowego na litr wina, wyrażana w g winianu potasowego, równa się: 0,470 x n, gdzie n oznacza ilość ml EDTA zużytych do miareczkowania. Wartość ta jest podawana z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Załącznik nr 17 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU CYTRYNOWEGO Metoda jest oparta na enzymatycznej przemianie kwasu cytrynowego (cytrynianu) w oksalooctan i octan w reakcji katalizowanej przez liazę cytrynianową (CL) Ilustracja Oksalooctan ulega samorzutnej dekarboksylacji do pirogronianu. W obecności dehydrogenazy jabłczanowej (MDH) i dehydrogenazy mleczanowej (LDH) szczawiooctan i pirogronian są redukowane do L-jabłczanu i L-mleczanu przez zredukowany dwunukleotyd nikotynamidoadeninowy (NADH). Ilustracja Ilość NADH utlenionego do NAD+ w powyższej reakcji jest proporcjonalna do ilości cytrynianu w próbce. Ilość utlenionego NADH jest oznaczana przez pomiar spadku absorbancji przy długości fali 340 nm. 1. ODCZYNNIKI 1) Roztwór 1 - roztwór buforowy o pH 7,8 (0,51-molowy roztwór glicyloglicyny; pH 7,8; Zn2+) (około 6 x 10-3 M). Roztwór sporządza się w następujący sposób: 7,13 g glicyloglicyny rozpuszcza się w około 70 ml wody redestylowanej, następnie sprowadza pH do 7,8 za pomocą około 13 ml 5-molowego roztworu wodorotlenku sodu, dodaje 10 ml roztworu chlorku cynku (ZnCl2, 80 mg w 100 ml H2O) i uzupełnia do 100 ml wodą redestylowaną; 2) Roztwór 2 - roztwór zredukowanego dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego (NADH) (około 6 x 10-3 M). Roztwór sporządza się w następujący sposób: 30 mg NADH i 60 mg NaHCO3 rozpuszcza się w 6 ml wody redestylowanej; 3) Roztwór 3 - roztwór dehydrogenazy jabłczanowej i dehydrogenazy mleczanowej (MDH/LDH 0,5 mg MDH/ml, 2,5 mg LDH/ml). Roztwór sporządza się w następujący sposób: 0,1 ml roztworu MDH (5 mg MDH/ml) miesza się z 0,4 ml roztworu siarczanu amonu (3,2-molowego) i 0,5 ml LDH (5 mg/ml). Zawiesina ta jest trwała w temperaturze 4 °C przez co najmniej rok od dnia sporządzenia; 4) Roztwór 4 - liaza cytrynianowa (CL, 5 mg białka/ml) sporządzona w następujący sposób: 168 mg liofilizatu rozpuszcza się w 1 ml wody lodowej. Roztwór ten jest trwały w temperaturze 4 °C przez co najmniej tydzień i przez co najmniej cztery tygodnie w stanie zamrożenia od dnia sporządzenia. Przed wykonaniem oznaczania sprawdza się aktywność enzymów; 5) poliwinylopolipirolidyna (PVPP). 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr umożliwiający pomiar przy długości fali 340 nm, przy której NADH wykazuje maksimum absorpcji. Jeżeli spektrofotometr taki nie jest dostępny, można użyć spektrofotometru o źródle widma nieciągłego, umożliwiającego pomiar przy 334 lub 365 nm. Ponieważ w oznaczeniu wykorzystuje się wartość bezwzględną absorbancji (nie wykorzystuje się krzywych wzorcowych, natomiast przeprowadza się kalibrację, uwzględniając współczynnik ekstynkcji NADH), należy sprawdzić skale długości fali i absorbancję widmową aparatu; 2) kuwety szklane o długości drogi optycznej 1 cm lub kuwety jednorazowego użytku; 3) mikropipety do odmierzania objętości w zakresie od 0,02 do 2 ml. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI 1) o ile zawartość kwasu cytrynowego wynosi poniżej 400 mg/l - oznaczanie cytrynianu przeprowadza się zwykle bezpośrednio, bez uprzedniego usuwania związków dających zabarwienie i bez rozcieńczania; 2) jeśli zawartość kwasu cytrynowego jest równa lub wyższa niż 400 mg/l, wino rozcieńcza się do uzyskania zawartości cytrynianu od 20 do 400 mg/l (zawartość cytrynianu w badanej próbce wynosi od 5 do 80 µg); 3) w przypadku win czerwonych bogatych w związki fenolowe wytrąca się je za pomocą PVPP, postępując w następujący sposób: z około 0,2 g PVPP wytwarza się zawiesinę w wodzie, którą następnie odstawia się na 15 minut, po czym przesącza przez sączek karbowany. Wilgotną PVPP wybraną z sączka za pomocą łopatki dodaje się do kolby stożkowej na 50 ml zawierającej 10 ml wina. Całość wytrząsa się przez dwie do trzech minut i przesącza. 4. WYKONANIE OZNACZANIA Za pomocą spektrofotometru z długością fali ustawioną na 340 nm oznacza się absorbancję przy użyciu 1 cm kuwet i w stosunku do powietrza jako wzorca o zerowej absorbancji (próbka odniesienia), czyli bez kuwety w drodze optycznej. W 1 cm kuwetach umieszcza się: Kuweta odniesienia (próba ślepa) (ml)Kuweta z badaną próbką (ml) Roztwór 1- 1,001,00 Roztwór 2- 0,100,10 Badana próbka- -0,20 Woda redestylowana- 2,001,80 Roztwór 3- 0,020,02 Całość miesza się i po około 5 minutach odczytuje absorbancję roztworu odniesienia i roztworu badanej próbki (A1). Po odczytaniu absorbancji dodaje się Roztworu 4 w ilości 0,02 ml do kuwety odniesienia oraz 0,02 ml do kuwety z badaną próbką. Następnie miesza się, pozostawia do zakończenia reakcji (około 5 minut) i odczytuje absorbancję roztworu odniesienia i roztworu badanej próbki (A2). Z uwagi na to, że czas niezbędny do całkowitego przebiegu reakcji enzymatycznej może być różny dla kolejnych serii oznaczeń, podany czas należy traktować jedynie jako orientacyjny czas trwania reakcji. W związku z tym oznacza się czas dla każdej z serii. 5. WYRAŻANIE WYNIKU Zawartość kwasu cytrynowego podaje się w mg/l w zaokrągleniu do liczby całkowitej. Ogólny wzór obliczania zawartości kwasu cytrynowego w mg/l jest następujący: , gdzie: V - oznacza objętość badanego roztworu w ml, v - oznacza objętość badanej próbki w ml, M - oznacza masę cząsteczkową oznaczanej substancji, d - oznacza długość drogi optycznej kuwety w cm, ε - oznacza współczynnik absorbancji NADH (przy 340 nm ε = 6,3-1 x 1 x cm-1), ΔA - oznacza różnicę (A2 - A1) próbki - (A2 - A1)próby ślepej Wykorzystując powyższe dane, otrzymuje się: C = 479 x ΔA. Jeżeli próbka została rozcieńczona w trakcie przygotowywania, wynik należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia: 1) przy 334 nm - C = 488 x ΔA (= 6,2 mmol-1 x 1 x cm-1); 2) przy 365 nm - C = 887 x ΔA (= 3,4 mmol-1 x 1 x cm-1). 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania kwasu cytrynowego powtarzalność (r) wynosi: 1) przy zawartości kwasu cytrynowego poniżej 400 mg/l: r = 14 mg/l; 2) przy zawartości kwasu cytrynowego powyżej 400 mg/l: r = 28 mg/l. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania kwasu cytrynowego odtwarzalność (R) wynosi: 1) przy zawartości kwasu cytrynowego poniżej 400 mg/l: R = 39 mg/l; 2) przy zawartości kwasu cytrynowego powyżej 400 mg/l: R = 65 mg/l. Załącznik nr 18 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU MLEKOWEGO Cała ilość kwasu mlekowego (L-mleczan i D-mleczan) jest utleniana przez dwunukleotyd nikotynamidoadeninowy (NAD) do pirogronianu w reakcji katalizowanej przez dehydrogenazę L-mleczanową (L-LDH) i dehydrogenazę D-mleczanową (D-LDH). Równowaga tej reakcji jest zwykle przesunięta w stronę mleczanu. Usuwanie pirogronianu z mieszaniny reakcyjnej przesuwa równowagę reakcji w stronę tworzenia pirogronianu. W obecności L-glutominianu pirogronian przechodzi w L-alaninę w reakcji katalizowanej przez transaminazę glutaminowo-pirogronianową (GPT). Następuje to według reakcji: Ilustracja Ilość powstającego NADH, mierzona przez wzrost absorbancji przy długości fali 340 nm, jest proporcjonalna do ilości mleczanu obecnego w próbce. Możliwe jest wykonanie oznaczania kwasu L-mlekowego niezależnie przy wykorzystaniu reakcji (1) i (3), a kwasu D-mlekowego analogicznie za pomocą reakcji (2) i (3). 1. ODCZYNNIKI 1) Roztwór 1 - roztwór buforowy, pH 10 (0,6 mola/l glicyloglicyny; 0,1 mola/l L-glutaminianu). Roztwór sporządza się w następujący sposób - 4,75 g glicyloglicyny i 0,88 g kwasu L-glutaminowego rozpuszcza się w około 50 ml wody redestylowanej, sprowadza się pH do 10 za pomocą kilku mililitrów 10-molowego roztworu wodorotlenku sodu i uzupełnia do 60 ml wodą redestylowaną. Roztwór ten jest trwały przez co najmniej 12 miesięcy w temperaturze 4 °C; 2) Roztwór 2 - roztwór dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego (NAD), o stężeniu około 40 x 10-3 mola. Roztwór sporządza się w następujący sposób - 900 mg NAD rozpuszcza się w 30 ml wody redestylowanej. Roztwór ten jest trwały przez co najmniej 4 tygodnie w temperaturze 4 °C; 3) Roztwór 3 - zawiesina transaminazy glutaminowo-pirogronianowej (GPT), 20 mg/l. Zawiesina ta jest trwała przez co najmniej rok w temperaturze 4 °C; 4) Roztwór 4 - zawiesina dehydrogenazy L-mleczanowej (L-LDH), 5 mg/ml. Zawiesina ta jest trwała przez co najmniej rok w temperaturze 4 °C; 5) Roztwór 5 - zawiesina dehydrogenazy D-mleczanowej (D-LDH), 5 mg/ml. Zawiesina ta jest trwała przez co najmniej rok w temperaturze 4 °C. Zaleca się sprawdzenie aktywności enzymów przed wykonaniem oznaczania. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr umożliwiający pomiar przy długości fali 340 nm, przy której NADH wykazuje maksimum absorpcji. Dopuszcza się także użycie spektrofotometru o źródle widma nieciągłego, umożliwiającego pomiar przy 334 lub 365 nm; 2) kuwety szklane o długości drogi optycznej 1 cm lub kuwety jednorazowego użytku; 3) mikropipety do odmierzania objętości w zakresie od 0,02 do 2 ml. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI Zasada przygotowania próbki jest następująca: 1) gdy zawartość kwasu mlekowego wynosi poniżej 100 mg/l. Oznaczanie kwasu mlekowego przeprowadza się dla wina, bez uprzedniego usuwania związków barwnych oraz bez rozcieńczania; 2) gdy zawartość kwasu mlekowego jest zawarta pomiędzy: a) 100 mg/l a 1 g/l - wino rozcieńcza się wodą redestylowaną w stosunku 1:10, b) 1 g/l a 2,5 g/l - wino rozcieńcza się wodą redestylowaną w stosunku 1:25, c) 2,5 g/l a 5 g/l - wino rozcieńcza się wodą redestylowaną w stosunku 1:50. Z uwagi na możliwość wprowadzenia kwasu L-mlekowego, którego obecność spowoduje uzyskanie błędnego wyniku, jest zabronione dotykanie palcami jakiejkolwiek z tych części używanego szkła, które mogą mieć kontakt z mieszaniną reakcyjną. 4. WYKONANIE OZNACZANIA Oznaczanie kwasu mlekowego ogółem Po sprawdzeniu, czy temperatura roztworu buforowego przed przystąpieniem do oznaczania mieści się w granicach od 20 do 25 °C, ustawia się długość fali w spektrofotometrze na 340 nm. Do oznaczania absorbancji stosuje się kuwety o długości drogi optycznej 1 cm. W kuwetach umieszcza się: Kuweta odniesienia (próba ślepa) (ml)Kuweta z badaną próbką (ml) Roztwór 1- 1,001,00 Roztwór 2- 0,200,20 Woda redestylowana- 1,000,80 Roztwór 3- 0,020,02 Badana próbka- -0,20 Zawartość kuwet miesza się mieszadłem szklanym lub prętem z materiału syntetycznego ze spłaszczonym końcem. Następnie po około 5 minutach mierzy się absorbancję roztworów w kuwecie z próbką odniesienia oraz w kuwecie z badaną próbką (A1). Po zmierzeniu absorbancji do kuwety odniesienia oraz kuwety z badaną próbką dodaje się 0,02 ml Roztworu 4 oraz 0,05 ml Roztworu 5. Następnie dokładnie miesza się, pozostawia do zakończenia reakcji (na około 30 minut) i mierzy absorbancję roztworów w kuwetach z próbką odniesienia i z badaną próbką (A2). Oznaczanie kwasu L-mlekowego i D-mlekowego Możliwe jest niezależne prowadzenie oznaczania kwasu L-mlekowego i D-mlekowego przy zastosowaniu metody oznaczania kwasu mlekowego ogółem do momentu wyznaczenia wartości A1. Przy czym po zmierzeniu absorbancji A1 dodaje się po 0,02 ml Roztworu 4, następnie dokładnie miesza się i pozostawia substancje do zakończenia reakcji. Czas ten wynosi około 20 minut. Następnie mierzy się absorbancję w kuwetach zawierających próbkę odniesienia i próbkę badaną (A2). Po dokonaniu pomiaru absorbancji A2 dodaje się 0,02 ml Roztworu 5, dokładnie miesza się, ponownie pozostawia się substancję do zakończenia reakcji. Czas ten wynosi około 30 minut. Następnie mierzy się absorbancję w kuwetach zawierających próbkę odniesienia i próbkę badaną (A3). Z uwagi na to, że czas trwania reakcji enzymatycznej może różnić się dla kolejnych serii oznaczań, podane czasy trwania reakcji są przykładowe. Zaleca się oznaczanie faktycznego czasu dla każdej z serii. Przy oznaczaniu wyłącznie kwasu L-mlekowego czas inkubacji można skrócić do 10 minut. 5. WYRAŻANIE WYNIKU Zawartość kwasu mlekowego podaje się w g/l, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Obliczanie zawartości kwasu mlekowego wykonuje się według wzoru: , gdzie: V - oznacza objętość badanego roztworu w ml (V = 2,24 ml dla kwasu L-mlekowego, V = 2,29 dla kwasu D-mlekowego i kwasu mlekowego ogółem), v - oznacza objętość badanej próbki w ml, M - oznacza masę cząsteczkową oznaczanej substancji, d - oznacza długość drogi optycznej kuwety w cm, ε - oznacza współczynnik absorpcji NADH (w 340 nm, ε = 6,3 mmol-1 x cm-1), ΔA = (A2 - A1)próbki - (A2 - A1)próby ślepej w przypadku kwasu mlekowego ogółem, ΔA = (A2 - A1)próbki - (A2 - A1) próby ślepej w przypadku kwasu L-mlekowego, ΔA = (A3 - A2)próbki - (A3 - A2) próby ślepej w przypadku kwasu D-mlekowego. Zawartość kwasu mlekowego ogółem i kwasu D-mlekowego oblicza się według wzoru: C = 0,164 x ΔA Jeżeli próbka została rozcieńczona w trakcie przygotowania do oznaczania, wynik należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia. Pomiar w 334 nm: C = 0,167 x ΔA (ε = 6,2 mmol-1 x 1 x cm-1) Pomiar w 365 nm: C = 0,303 x ΔA (ε = 3,4 mmol-1 x 1 x cm-1) Zawartość kwasu mlekowego i kwasu L-mlekowego oblicza się według wzoru: C = 0,160 x ΔA Jeżeli próbka została rozcieńczona w trakcie przygotowania do oznaczania, wynik należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia. Pomiar w 334 nm: C = 0,163 x ΔA (ε = 6,2 mmol-1 x 1 x cm-1) Pomiar w 365 nm: C = 0,297 x ΔA (ε = 3,4 mmol-1 x 1 x cm-1) 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania kwasu mlekowego powtarzalność (r) wynosi: r = 0,02 + 0,07 xi g/l xi - oznacza zawartość kwasu mlekowego w próbce w g/l. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania kwasu mlekowego odtwarzalność (R) wynosi: R = 0,05 + 0,125 xi g/l xi - oznacza zawartość kwasu mlekowego w próbce w g/l. Załącznik nr 19 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU L-JABŁKOWEGO Kwas L-jabłkowy (L-jabłczan) jest utleniany przez dwunukleotyd nikotynamidoadeninowy (NAD) do szczawiooctanu w reakcji katalizowanej przez dehydrogenazę L-jabłczanową (L-DH). Równowaga tej reakcji jest zwykle wyraźnie przesunięta w stronę jabłczanu. Usuwanie szczawiooctanu z mieszaniny reakcyjnej przesuwa równowagę reakcji w stronę tworzenia szczawiooctanu. W obecności L-glutaminianu szczawiooctan przechodzi w L-asparaginian w reakcji katalizowanej przez transaminazę glutaminianowo-szczawiooctanową (GOT): Ilustracja Ilość powstającego NADH, mierzona przez wzrost absorbancji przy długości fali 340 nm, jest proporcjonalna do ilości L-jabłczanu obecnego w próbce. 1. ODCZYNNIKI 1) Roztwór 1 - roztwór buforowy, pH 10 (glicylogilcyna 0,6 M; L-glutaminian 0,1-molowy) sporządza się w następujący sposób - 4,75 g glicyloglicyny i 0,88 g kwasu L-glutaminowego rozpuszcza się w około 50 ml wody redestylowanej, następnie sprowadza się pH do 10 za pomocą około 4,6 ml dziesięciomolowego wodorotlenku sodu i uzupełnia do 60 ml wodą redestylowaną. Roztwór ten jest trwały przez co najmniej 12 tygodni w temperaturze 4 °C; 2) Roztwór 2 - roztwór dwunukleotydu nikotynamidoadeninowego (NAD), około 47 x 10-3 mola, który sporządza się w następujący sposób - 420 mg NAD rozpuszcza się w 12 ml wody redestylowanej. Roztwór ten jest trwały przez co najmniej 4 tygodnie w temperaturze 4 °C; 3) Roztwór 3 - zawiesina transaminazy glutaminianowo-szczawiooctanowej (GOT), 2 mg/ml; 4) Roztwór 4 - roztwór dehydrogenazy L-jabłczanowej (L-MDH), 5 mg/ml. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr umożliwiający pomiar przy długości fali 340 nm, w której NADH wykazuje maksimum absorpcji albo spektrofotometr o źródle widma nieciągłego, umożliwiający pomiar przy 334 lub 365 nm; 2) kuwety szklane o długości drogi optycznej 1 cm lub kuwety jednorazowego użytku; 3) mikropipety do odmierzania objętości w zakresie 0,02 do 2 ml. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI 1) jeżeli zawartość kwasu L-jabłkowego oznaczana przy 365 nm wynosi poniżej 350 mg/l, oznaczanie jabłczanu przeprowadza się zwykle bezpośrednio, bez uprzedniego usuwania związków barwnych i bez rozcieńczania; 2) jeżeli zawartość kwasu L-jabłkowego oznaczana przy 365 nm jest wyższa niż 350 mg/l (zawartość L-jabłczanu w badanym roztworze wynosi od 3 do 35 µg), próbkę rozcieńcza się wodą redestylowaną do uzyskania zawartości L-jabłczanu od 30 do 350 mg/l; 3) jeżeli zawartość jabłczanu w winie wynosi mniej niż 30 mg/l, objętość próbki testowej można zwiększyć do 1 ml, a ilość dodawanej wody zmniejsza się w ten sposób, aby całkowita objętość roztworu w obu kuwetach była jednakowa. 4. WYKONANIE OZNACZANIA Absorbancję oznacza się za pomocą spektrofotometru z długością fali ustawioną na 340 nm przy użyciu kuwet o długości drogi optycznej 1 cm w stosunku do wzorca - powietrza o zerowej absorbancji (próbka odniesienia) bez kuwety na drodze światła lub w stosunku do wody. W kuwetach o długości drogi optycznej 1 cm umieszcza się: Kuweta odniesienia (próba ślepa) (ml)Kuweta z badaną próbką (ml) Roztwór 1- 1,001,00 Roztwór 2- 0,100,10 Woda redestylowana- 1,000,90 Roztwór 3- 0,010,01 Badana próbka- -0,20 Zawartość kuwet miesza się, pozostawia na około 3 minuty, odczytuje absorbancję roztworów w kuwecie z próbką odniesienia i w kuwecie z badaną próbką (A1). Po odczytaniu absorbancji dodaje się Roztwór 4 w ilości po 0,01 ml do kuwety odniesienia oraz kuwety z badaną próbką. Następnie miesza się, pozostawia do zakończenia reakcji (około 5 do 10 minut) i odczytuje absorbancję roztworów w kuwecie z próbką odniesienia w kuwecie z badaną próbką (A2). Z uwagi na to, że czas trwania reakcji enzymatycznej może różnić się dla kolejnych serii oznaczeń, podane powyżej czasy trwania reakcji są przykładowe. Zaleca się oznaczanie faktycznego czasu dla każdej z serii. 5. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Zawartość kwasu L-jabłkowego podaje się w g/l z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Zawartość kwasu cytrynowego (C) oblicza się według wzoru: , gdzie: V - oznacza objętość badanego roztworu w ml, v - oznacza objętość badanej próbki w ml, M - oznacza masę cząsteczkową oznaczanej substancji (dla kwasu L-jabłkowego M = 134,09), d - oznacza długość drogi optycznej kuwety w cm, ε - oznacza współczynnik absorbancji NADH (przy 340 nm ε = 6,3 mmola-1 x 1 x cm-1), ΔA = (A2 - A1)próbki - (A2 - A1)próby ślepej Wykorzystując powyższe dane, otrzymuje się: C = 0,473 x ΔA g/l. Jeżeli próbka została rozcieńczona w trakcie przygotowywania, wynik należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia: 1) przy pomiarze w 334 nm - C = 0,482 x ΔA; 2) przy pomiarze w 365 nm - C = 0,876 x ΔA. 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania kwasu L-jabłkowego powtarzalność (r) wynosi: r = 0,03 + 0,034 xi xi - oznacza stężenie kwasu jabłkowego w próbce w g/l. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania kwasu L-jabłkowego odtwarzalność (R) wynosi: R = 0,05 + 0,071 xi xi - oznacza stężenie kwasu jabłkowego w próbce w g/l. Załącznik nr 20 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU D-JABŁKOWEGO Kwas D-jabłkowy (D-jabłczan) jest utleniany przez dwunukleotyd nikotynamidoadeninowy (NAD) do szczawiooctanu w obecności dehydrogenazy D-jabłczanowej (D-MDH). Powstający szczawiooctan ulega rozpadowi do pirogronianu i dwutlenku węgla. Ilustracja Ilość powstającego NADH jest proporcjonalna do ilości kwasu D-jabłkowego i jest mierzona przy długości fali 334, 340 lub 365 nm. 1. ODCZYNNIKI Zestaw testowy na około 30 oznaczeń składający się z: 1) Roztwór 1 - około 30 ml roztworu, składającego się z buforu Hepesa [kwas 4-(2-hydroksylo)-1-piperazynoetanolosulfonowy] o pH = 9,0 i stabilizatorów; 2) Roztwór 2 - około 210 mg zliofilizowanego NAD; 3) Roztwór 3 - zliofilizowana D-MDH. Przygotowanie roztworów: 1) Roztworu 1 używa się bez rozcieńczania, przed użyciem należy doprowadzić temperaturę roztworu do 20-25 °C; 2) Roztwór 2 rozpuszcza się w 4 ml wody redestylowanej; 3) Roztwór 3 rozpuszcza się w 0,6 ml wody redestylowanej, przed użyciem tego roztworu należy doprowadzić jego temperaturę od 20 do 25 °C. Trwałość roztworów: 1) Roztwór 1 jest trwały przez co najmniej rok, jeżeli jest przechowywany w temperaturze 4 °C; 2) Roztwór 2 jest trwały przez 3 tygodnie, jeżeli jest przechowywany w temperaturze 4 °C, i przez dwa miesiące, jeżeli jest przechowywany w temperaturze minus 20 °C; 3) Roztwór 3 jest trwały przez 5 dni, jeżeli jest przechowywany w temperaturze 4 °C. 2. APARATURA 1) spektrofotometr umożliwiający pomiar przy długości fali 340 nm, przy której NADH i NADPH wykazują maksimum absorpcji, lub spektrofotometr o źródle widma nieciągłego, umożliwiającego pomiar przy 334 lub 365 nm; 2) kuwety szklane o długości drogi optycznej 1 cm lub kuwety jednorazowe; 3) mikropipety dostosowane do odmierzania objętości od 0,01 do 2 ml. 3. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI Przygotowanie próbki do analizy wykonuje się zgodnie z następującymi zasadami: 1) oznaczanie kwasu D-jabłkowego wykonywane jest bezpośrednio w winie bez potrzeby wcześniejszego odbarwiania; 2) oznaczanie kwasu D-jabłkowego przeprowadza się zwykle bezpośrednio w winie, bez uprzedniego rozcieńczania, o ile ilość kwasu D-jabłkowego w kuwetach ma wynosić od 2 mg do 50 g. W tym celu wino należy rozcieńczyć, uzyskując stężenie kwasu D-jabłkowego odpowiednio od 0,02 do 0,5 g/l lub od 0,02 do 0,3 g/l (w zależności od użytego aparatu). Rozcieńczanie wina wykonuje się zgodnie z danymi w tabeli rozcieńczeń: Spodziewana ilość kwasu D-jabłkowego/litrRoztwór wodnyRoztwór czynnika F Pomiar wykonywany przy długości fali świetlnej 340 lub 334 nm365 nm < 0,3 g< 0,5 g-1 0,3 - 3,0 g0,5 - 5,0 g1 + 910 4. WYKONANIE OZNACZANIA Za pomocą spektrofotometru z długością fali ustawioną na 340 nm oznacza się absorbancję przy użyciu 1 cm kuwet i w stosunku do powietrza jako wzorca o zerowej absorbancji (próbka odniesienia), czyli bez kuwety w drodze optycznej. Do kuwet odmierza się: Kuweta odniesienia (próba ślepa) (ml)Kuweta z badaną próbką (ml) Roztwór 1- 1,001,00 Roztwór 2- 0,100,10 Woda redestylowana- 1,801,70 Roztwór badanej próbki- -0,10 Zawartość kuwet miesza się i odczytuje absorbancję próby ślepej i próbki badanej (A1) po około 6 minutach. Następnie dodaje się do kuwety odniesienia i kuwety z badaną próbką 0,05 ml Roztworu 3. Po wymieszaniu pozostawia się do zakończenia reakcji (około 20 minut) i odczytuje absorbancję próby ślepej i próbki badanej (A2). Czas niezbędny do przeprowadzenia reakcji enzymatycznej może być różny dla poszczególnych serii oznaczeń. Podany wyżej czas reakcji jest przykładowy. Czas reakcji określa się dla każdej serii oznaczeń. Kwas D-jabłkowy reaguje bardzo gwałtownie. Enzym przekształca również kwas L-winowy, ale o wiele wolniej. To tłumaczy występowanie "reakcji pełzających", które mogą być korygowane w drodze ekstrapolacji. Zalecany sposób postępowania w przypadku "reakcji pełzających" "Reakcje pełzające" są spowodowane głównie reakcjami ubocznymi enzymu, obecnością innych enzymów w matrycy próbki badanej lub interakcją jednego składnika lub więcej składników matrycy z czynnikami towarzyszącymi reakcji enzymatycznej. Gdy reakcja przebiega normalnie, absorbancja osiąga wartość stałą po czasie zależnym od prędkości określonej reakcji enzymatycznej, zazwyczaj po 10 do 20 minutach. W przypadku gdy zachodzą reakcje uboczne, absorbancja nie osiąga stałej wartości, lecz stale rośnie w czasie, co określa się mianem "reakcji pełzającej". Jeżeli zjawisko to występuje w czasie analizy, pomiar powinien być wykonywany w regularnych odstępach (co 2 do 5 minut), po czasie wymaganym dla osiągnięcia ostatecznej absorbancji roztworu standardowego. Przeprowadza się 5 lub 6 odczytów, jeśli absorbancja rośnie ze stałą prędkością, a następnie ekstrapoluje graficznie lub matematycznie wartość absorbancji, jaką miałby roztwór w momencie ostatniego dodania enzymu (T 0). Różnicę absorbancji (Af-Ai) wykorzystać do obliczenia stężenia substratu. Ilustracja 5. OBLICZANIE WYNIKU Zawartość kwasu D-jabłkowego (C) w mg/l oblicza się według wzoru: gdzie: V - oznacza objętość końcową w ml (2,95 ml), v - oznacza objętość badanej próbki w ml (0,1 ml), PM - oznacza ciężar cząsteczkowy oznaczanej substancji (dla kwasu D-jabłkowego PM = 134,09), d - oznacza długość drogi optycznej kuwety w cm ΔA = (A2 - A1)próbki - (A2 - A1)próby ślepej ε - oznacza współczynnik absorbancji NADH, który przy: a) 340 nm wynosi (6,3 milimola-1 x 1 x cm-1), b) 365 nm wynosi (3,4 milimola-1 x 1 x cm-1), c) 334 nm wynosi (6,18 milimola-1 x 1 x cm-1). Jeżeli próbka została rozcieńczona w trakcie przygotowywania, wynik należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia. Zawartość kwasu D-jabłkowego podaje się w mg/l z dokładnością do jedności. 6. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania kwasu D-jabłkowego powtarzalność (r) wynosi: r = 11 mg/l. 7. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania kwasu D-jabłkowego odtwarzalność (R) wynosi: R = 20 mg/l. 8. UWAGI Z uwagi na stopień dokładności metody, jeśli uzyskana zawartość kwasu D-jabłkowego wyniesie poniżej 50 mg/l, uzyskany wynik powinien zostać dodatkowo potwierdzony przy użyciu innej metody analitycznej. W celu uniknięcia możliwości zatrzymania aktywności enzymatycznej przez polifenole zawartość próbki wina w kuwecie nie powinna przekraczać 0,1 ml. Załącznik nr 21 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU JABŁKOWEGO OGÓŁEM Kwas jabłkowy, rozdzielony metodą chromatografii anionowymiennej, jest oznaczany kolorymetrycznie w eluacie, przez pomiar barwy żółtej, tworzącej się w reakcji z kwasem chromotropowym w obecności stężonego kwasu siarkowego. Poprawka na obecność substancji przeszkadzających jest dokonywana przez odjęcie absorbancji uzyskanej w reakcji prowadzonej z 86 % kwasem siarkowym i kwasem chromotropowym (kwas jabłkowy nie reaguje przy takim stężeniu kwasu) od absorbancji uzyskanej przy użyciu kwasu siarkowego o stężeniu 96 %. 1. APARATURA I SPRZĘT 1) kolumna szklana o długości około 250 mm i średnicy wewnętrznej 35 mm, wyposażona w kran spustowy; 2) kolumna szklana o długości około 300 mm i średnicy wewnętrznej od 10 do 11 mm, wyposażona w kran spustowy; 3) łaźnia wodna z termostatem, o temperaturze 100 °C; 4) spektrofotometr ustawiony na wykonywanie pomiaru przy 420 nm, z kuwetami o długości drogi optycznej 1 cm. 2. ODCZYNNIKI 1) silnie zasadowa żywica jonowymienna; 2) 5 % (m/v) roztwór wodorotlenku sodu; 3) 30 % (m/v) roztwór kwasu octowego; 4) 0,5 % (m/v) roztwór kwasu octowego; 5) 10 % (m/v) roztwór siarczanu sodu; 6) kwas siarkowy o stężeniu od 95 % do 97 % wagowo; 7) kwas siarkowy o stężeniu 86 % wagowo; 8) 5 % (m/v) roztwór kwasu chromotropowego. Przed każdym oznaczaniem przygotowuje się świeży roztwór przez rozpuszczenie 500 mg chromotropianu sodu (C10H6Na2O8S2 x 2H2O) w 10 ml wody destylowanej; 9) roztwór kwasu DL-jabłkowego, 0,5 g/l, sporządzony przez rozpuszczenie 250 g kwasu jabłkowego (C4H6O5) w 10 % roztworze siarczanu sodu i uzupełnienie do 500 ml 10% roztworem siarczanu sodu. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie żywicy jonowymiennej Zatyczkę z waty bawełnianej nasączonej wodą destylowaną umieszcza się na dnie kolumny szklanej (o średnicy 35 mm i wysokości 250 mm) nad kranem. Do tej kolumny wlewa się zawiesinę żywicy jonowymiennej. Poziom cieczy powinien znajdować się 50 mm ponad warstwą żywicy. Następnie kolumnę przemywa się 1.000 ml wody destylowanej i roztworem wodorotlenku sodu, który sączy się do chwili, gdy górny poziom cieczy w kolumnie znajdzie się 2 do 3 mm nad warstwą żywicy. Przemywanie roztworem wodorotlenku sodu powtarza się dwukrotnie. Następnie kolumnę pozostawia się na godzinę, po czym ponownie przemywa się za pomocą 1.000 ml wody destylowanej. Tak przygotowaną kolumnę zalewa się kwasem octowym o stężeniu 30 % wagowych, który sączy się do chwili, gdy górny poziom cieczy w kolumnie znajdzie się 2 do 3 mm nad warstwą żywicy. Przemywanie kwasem octowym wykonuje się dwukrotnie. Przed użyciem kolumnę pozostawia się na co najmniej 24 godziny. Do rozpoczęcia następnej analizy pozostawia się kolumnę zalaną kwasem octowym o stężeniu 30 % wagowych. Przygotowanie kolumny z żywicą jonowymienną Na dnie kolumny (o średnicy 11 mm i wysokości 300 mm), nad kranem, umieszcza się zatyczkę z waty bawełnianej. Następnie wlewa się zawiesinę żywicy jonowymiennej do wysokości 10 cm. Po czym otwiera się kran i powoli spuszcza roztwór kwasu octowego do chwili, gdy górny poziom cieczy w kolumnie znajdzie się 2 do 3 mm nad warstwą żywicy. Następnie kolumnę przemywa się 50 ml porcjami 0,5 % kwasu octowego. Rozdział kwasu DL-jabłkowego Do kolumny wlewa się 10 ml wina lub moszczu. Próbkę sączy się przez kolumnę z taką prędkością, aby z kolumny wypływały pojedyncze krople (średnia prędkość: kropla na sekundę), i zamyka kran w chwili, gdy górny poziom cieczy znajdzie się 2 do 3 mm nad warstwą żywicy. Następnie kolumnę przemywa się za pomocą 50 ml 0,5 % kwasu octowego i 50 ml wody destylowanej, po czym ciecz sączy się przez kolumnę do chwili, gdy górny poziom cieczy znajdzie się 2 do 3 mm nad warstwą żywicy. Kwasy zaabsorbowane przez żywicę jonowymienną eluuje się roztworem siarczanu sodu. Eluat zbiera się w kolbie miarowej na 100 ml. Po skończonym rozdziale kolumnę regeneruje się. Oznaczanie kwasu jabłkowego Dwie próbówki, z szyjką szeroką, o pojemności 30 ml (i z doszlifowanym korkiem) oznacza się jako A i B. Do każdej z nich wprowadza się 1 ml eluatu i 1 ml kwasu chromotropowego. Następnie dodaje się: 1) do probówki A (próbka odniesienia) - 10 ml kwasu siarkowego o stężeniu 86 % wagowo; 2) do probówki B (próbka badana) - 10 ml kwasu siarkowego o stężeniu 96 % wagowo. Próbówki zamyka się korkiem i miesza przez wytrząsanie, uważając, aby nie zamoczyć korka. Następnie próbówki zanurza się we wrzącej łaźni wodnej na 10 minut, po czym ochładza się je w ciemności w temperaturze 20 °C przez 90 minut. Natychmiast mierzy się absorbancję badanej próbki w stosunku do próbki odniesienia przy długości fali świetlnej 420 nm w kuwetach o długości drogi optycznej wynoszącej 1 cm. Sporządzanie roboczych roztworów wzorcowych Do czterech kolb miarowych o pojemności 50 ml odmierza się pipetą odpowiednio 5; 10; 15 i 20 ml roztworu kwasu jabłkowego. Kolby uzupełnia się do 50 ml roztworem siarczanu sodowego. Uzyskane robocze roztwory wzorcowe odpowiadają eluatom otrzymanym z wina zawierającego odpowiednio 0,5; 1,0; 1,5 i 2,0 g/l kwasu jabłkowego. Wykreślanie krzywej wzorcowej Do próbówek, z szyjką szeroką i z doszlifowanym korkiem, o pojemności 30 ml, wprowadza się po 1 ml roboczego roztworu wzorcowego i 1 ml kwasu chromotropowego. Następnie dodaje się 10 ml kwasu siarkowego (96 %). Próbówki zamyka się korkiem i miesza przez wytrząsanie, uważając, aby nie zamoczyć korka. Następnie próbówki zanurza się we wrzącej łaźni wodnej na 10 minut, po czym ochładza się je w ciemności w temperaturze 20 °C przez 90 minut. Natychmiast mierzy się absorbancję badanej próbki w stosunku do próbki odniesienia (1 ml eluatu, 1 ml kwasu chromotropowego i 10 ml kwasu siarkowego 86 %) przy długości fali świetlnej 420 nm w kuwetach o długości drogi optycznej wynoszącej 1 cm. Następnie sporządza się krzywą wzorcową w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza wartość absorbancji, c - oznacza stężenie kwasu jabłkowego w roboczych roztworach wzorcowych w g/l. Wykres absorbancji ma postać linii prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych. 4. OBLICZANIE WYNIKU OZNACZANIA Zawartość kwasu jabłkowego w eluacie w g/l odczytuje się, wykorzystując krzywą wzorcową dla zmierzonej wartości absorbancji, a wynik podaje się z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania kwasu jabłkowego powtarzalność (r) wynosi: 1) dla zawartości kwasu jabłkowego mniejszej niż 2 g/l: r = 0,1 g/l; 2) dla zawartości kwasu jabłkowego większej niż 2 g/l: r = 0,2 g/l. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania kwasu jabłkowego odtwarzalność (R) wynosi: R = 0,3 g/l. Załącznik nr 22 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU SORBOWEGO Metoda spektrofotometrii absorpcyjnej w nadfiolecie Kwas sorbowy (kwas trans, trans, 2,4-heksadienowy), wydzielony metodą destylacji z parą wodną, oznacza się w destylacie wina metodą spektrofotometrii w nadfiolecie. Substancje, które zakłócają pomiar w nadfiolecie, usuwa się przez odparowanie do sucha z zastosowaniem lekko alkalicznego wodorotlenku wapnia. Przy stwierdzeniu w badanej próbce zawartości kwasu sorbowego w ilości poniżej 20 mg/l przeprowadza się dla potwierdzenia wyniku chromatografię cienkowarstwową. 1. ODCZYNNIKI 1) krystaliczny kwas winowy (C4H6O6); 2) roztwór 0,02-molowy wodorotlenku wapnia [Ca(OH)2]; 3) wzorcowy roztwór kwasu sorbowego (20 mg/l) sporządza się, odważając: 20 mg kwasu sorbowego (C6H8O2), który rozpuszcza się w około 2 ml 0,1-molowego roztworu wodorotlenku sodu, następnie rozwór przenosi się do kolby miarowej o pojemności 1.000 ml i uzupełnia wodą do 1.000 ml albo rozpuszcza się 26,8 mg sorbinianu potasu (C6H7KO2) w wodzie i uzupełnia się wodą do uzyskania objętości 1 litra. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) zestaw do destylacji z parą wodną, składający się z: a) wytwornicy pary wodnej bez dwutlenku węgla, b) kolby z przewodem pary, c) kolumny destylacyjnej, d) chłodnicy; 2) łaźnia wodna o temperaturze 100 °C; 3) spektrofotometr umożliwiający pomiar absorbancji przy długości fali świetlnej 256 nm, wyposażony w kuwety o długości drogi optycznej 1 cm. 3 WYKONANIE OZNACZANIA Destylacja W kolbie aparatu do destylacji z parą wodną umieszcza się 10 ml wina i dodaje się od 1 do 2 g krystalicznego kwasu winowego, następnie zbiera się 250 ml destylatu. Przygotowanie krzywej wzorcowej Wzorcowy roztwór kwasu sorbowego rozcieńcza się, uzyskując w ten sposób cztery robocze roztwory wzorcowe, zawierające odpowiednio 0,5 mg, 1,0 mg, 2,5 mg i 5,0 mg kwasu sorbowego w litrze. Następnie mierzy się absorbancję roztworów za pomocą spektrofotometru przy długości fali świetlnej 256 nm. Pierwszy pomiar należy przeprowadzić na próbie ślepej sporządzonej z wody destylowanej. Po dokonaniu pomiaru wykreśla się krzywą wzorcową dla roboczych roztworów wzorcowych w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza stężenie kwasu sorbowego w roboczych roztworach wzorcowych w mg/l. Wykres jest zależnością liniową. Oznaczanie W parownicy o średnicy 55 mm umieszcza się 5 ml destylatu i dodaje się 1 ml roztworu wodorotlenku wapnia Ca(OH)2, a zawartość parownicy odparowuje się do sucha na łaźni wodnej. Pozostałość z odparowania rozpuszcza się w kilku ml wody destylowanej i przenosi się bez strat do kolby miarowej o pojemności 20 ml, następnie uzupełnia się do 20 ml wodą używaną do przepłukiwania. Absorbancję mierzy się przy długości fali 256 nm za pomocą spektrofotometru, jako próby ślepej używa się roztworu, który otrzymuje się przez rozcieńczenie 1 ml roztworu wodorotlenku wapnia Ca(OH)2 wodą do objętości 20 ml. Dla zmierzonej wartości absorbancji odczytuje się na krzywej wzorcowej zawartość (C) kwasu sorbowego w roztworze. Obliczanie wyniku oznaczania Zawartość kwasu sorbowego w winie, w mg na litr, wynosi 100 x C, gdzie C oznacza zawartość kwasu sorbowego w roztworze, wyrażoną w mg na litr, którego użyto do pomiaru spektrofotometrycznego. Metoda chromatografii gazowej Kwas sorbowy, wyekstrahowany octanem etylu, oznacza się metodą chromatografii gazowej z wzorcem wewnętrznym. 1. ODCZYNNIKI 1) eter etylowy (C2H5)2O destylowany przed użyciem; 2) roztwór wzorca wewnętrznego - roztwór kwasu undekanowego (C11H2O2) o stężeniu 1 g/l w etanolu o stężeniu 95 % obj.; 3) wodny roztwór kwasu siarkowego (H2SO4) o gęstości ρ20 = 1,84 g/ml, rozcieńczony w stosunku 1:3 objętościowo. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) chromatograf gazowy wyposażony w detektor płomieniowo-jonizacyjny i kolumnę ze stali kwasoodpornej (o długości 4 m i średnicy około 0,325 cm), którą poddaje się uprzednio obróbce dimetylodichlorosilanem (DMDCS), z fazą stacjonarną składającą się z mieszaniny 5 % bursztynianu glikolu etylenowego i jednoprocentowego kwasu fosforowego (DEGS - H3PO4) lub mieszaniny 7 % adypinianu glikolu etylowego i jednoprocentowego kwasu fosforowego (DEGA - H3PO4), osadzoną na nośniku Gaschrom Q 80 - 100 mesh: a) obróbka kolumny za pomocą DMDCS - przez kolumnę przepuszcza się roztwór zawierający od 2 g do 3 g DMDCS w toluenie, następnie kolumnę natychmiast przemywa się metanolem i przepłukuje azotem oraz przemywa się heksanem i ponownie przepłukuje większą ilością azotu, b) warunki rozdziału: - temperatura pieca: 175 °C, - temperatura dozownika i detektora: 230 °C, - gaz nośny: azot (szybkość przepływu = 200 ml/min); 2) mikrostrzykawka o pojemności 10 µl, skalowana co 0,1 µl. Możliwe jest użycie kolumn innego rodzaju, a szczególnie kolumny kapilarnej. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki do analizy Do szklanej próbówki o objętości około 40 ml, zamykanej korkiem szklanym ze szlifem, odmierza się 20 ml wina, następnie dodaje się 2 ml roztworu wzorca wewnętrznego i 1 ml rozcieńczonego kwasu siarkowego. Po zmieszaniu roztworów, przez kilkakrotne odwracanie próbówki dnem do góry, dodaje się 10 ml eteru etylowego (C2H5)2O. Kwas sorbowy ekstrahuje się do fazy organicznej, wstrząsając próbówką przez 5 minut, następnie próbkę odstawia się do rozdzielenia faz. Przygotowanie roztworu wzorcowego Do przygotowania roztworu wzorcowego wybiera się wino, którego chromatogram ekstraktu eterowego nie wykazuje piku odpowiadającego kwasowi sorbowemu. Do wina dodaje się kwas sorbowy w ilości 100 mg na litr, następnie 20 ml. Tak przygotowane próbki poddaje się obróbce. Rozdział chromatograficzny Do chromatografu przy użyciu mikrostrzykawki wprowadza się kolejno 2 µl fazy eterowej. Rejestrując odpowiednie chromatogramy, sprawdza się zgodność czasów retencji kwasu sorbowego i wzorca wewnętrznego. Następnie mierzy się wysokość lub powierzchnię każdego zarejestrowanego piku. Obliczanie wyniku oznaczania Zawartość kwasu sorbowego (C) w analizowanym winie, wyrażoną w mg na litr, oblicza się według wzoru: C = 100 x (h : H) x (l : i), gdzie: H - oznacza wysokość piku kwasu sorbowego w roztworze wzorcowym, h - oznacza wysokość piku kwasu sorbowego w analizowanej próbce, l - oznacza wysokość piku wzorca wewnętrznego w roztworze wzorcowym. Zawartość kwasu sorbowego jest możliwa do obliczenia w analogiczny sposób przez określenie wielkości powierzchni pików. Wykrywanie śladowych ilości kwasu sorbowego metodą chromatografii cienkowarstwowej Kwas sorbowy, wyekstrahowany octanem etylu, rozdziela się metodą chromatografii cienkowarstwowej, a jego zawartość oznacza się półilościowo. 1. ODCZYNNIKI 1) eter etylowy (C2H5)2O; 2) roztwór wodny kwasu siarkowego (H2SO4 o stężeniu ρ20 = 1,84 g/ml), rozcieńczony w stosunku 1:3 obj.; 3) roztwór wzorcowy kwasu sorbowego w około 10 % obj. roztworze etanolu w wodzie, zawierający 20 mg kwasu w litrze; 4) faza ruchoma - heksan : pentan : kwas octowy (C6H14/C5H12/CH3COOH o stężeniu ρ20 = 1,05 g/ml), w proporcji 20:20:3. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) płytki do chromatografii cienkowarstwowej o wymiarach 20 cm x 20 cm, pokryte żelem poliamidowym (grubość warstwy żelu 0,15 mm) z dodatkiem wskaźnika fluorescencyjnego; 2) komora do chromatografii cienkowarstwowej; 3) mikropipety lub mikrostrzykawki do nanoszenia objętości 5 µl z dokładnością ± 0,01 µl; 4) promiennik lampowy nadfioletu 254 nm. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki do analizy Do szklanej próbówki o pojemności około 25 ml, z doszlifowanym korkiem szklanym, odmierza się 10 ml wina. Dodaje się 1 ml rozcieńczonego kwasu siarkowego oraz 5 ml eteru etylowego, następnie zawartość próbówki miesza się przez kilkakrotne odwracanie próbówki dnem do góry i pozostawia do rozdzielenia faz. Przygotowanie rozcieńczonego roztworu wzorcowego Z wzorcowego roztworu kwasu sorbowego przygotowuje się 5 rozcieńczonych roztworów wzorcowych zawierających odpowiednio 2, 4, 6, 8 i 10 mg kwasu sorbowego w litrze. Rozdział chromatograficzny Za pomocą mikropipety lub mikrostrzykawki nanosi się 5 µl przygotowanej fazy eterowej i 5 µl każdego z rozcieńczonych roztworów wzorcowych w punktach oddalonych o 2 cm od dolnej krawędzi płytki i 2 cm od siebie nawzajem. Do komory chromatograficznej wlewa się fazę ruchomą odpowiednio do wysokości około 0,5 cm i pozostawia się do nasycenia komory parami rozpuszczalnika. Następnie płytkę umieszcza się w komorze. Chromatogram rozwija się na drodze od 12 cm do 15 cm (czas rozwijania około 30 minut). Następnie płytkę osusza się w strumieniu chłodnego powietrza, a chromatogram ogląda się pod promiennikiem nadfioletu przy 254 nm. Plamy wskazujące na obecność kwasu sorbowego mają barwę ciemnofioletową na żółtym fluorescencyjnym tle płytki. Interpretacja oznaczania Półilościowe oznaczenie kwasu sorbowego w stężeniu od 2 do 10 mg na litr ustala się przez porównanie natężenia barwy plam uzyskanych w wyniku rozdziału próbki z intensywnością plam roztworów wzorcowych. Stężenie 1 mg na litr oznacza się, nanosząc na płytkę 10 µl roztworu badanej próbki. Kwas sorbowy o stężeniu powyżej 10 mg na litr oznacza się, nanosząc na płytkę mniej niż 5 µl roztworu badanej próbki odmierzonego mikrostrzykawką. Załącznik nr 23 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KWASU L-ASKORBINOWEGO Metoda umożliwia oznaczanie kwasu L-askorbinowego i kwasu dehydroaskorbinowego obecnego w winie lub moszczu. Kwas L-askorbinowy jest utleniany na węglu aktywnym do kwasu dehydroaskorbinowego. Ten ostatni daje związek fluorescencyjny w reakcji z ortofenylenodiaminą (OPDA). Próba kontrolna w obecności kwasu borowego umożliwia oznaczanie fluorescencji zakłócanej przez wytworzenie kompleksu kwasu borowego z kwasem dehydroaskorbinowym i odjęcie wyniku uzyskanego w tej próbie od wyniku oznaczania. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór dwuchlorowodorku ortofenylenodiaminy (C6H10Cl2N2) przygotowuje się bezpośrednio przed użyciem, rozpuszczając 0,02 g dwuchlorowodorku ortofenylenodiaminy (C6H10Cl2N2) w 100 ml wody; 2) roztwór trójwodnego octanu sodowego sporządza się, rozpuszczając 500 g trójwodnego octanu sodowego (CH3COONa x 3 H2O) w litrze wody; 3) roztwór kwasu borowego i octanu sodu przygotowuje się bezpośrednio przed użyciem, rozpuszczając 3 g kwasu borowego (H3BO3) w 100 ml roztworu trójwodnego octanu sodowego, (CH3COONa x 3 H2O), 500 g/l; 4) roztwór lodowatego kwasu octowego (CH3COOH) (o gęstości ρ20 = 1,05 g/ml), rozcieńczony do 56 % obj., o pH około 1,2; 5) wzorcowy roztwór kwasu L-askorbinowego (1 g/l) sporządza się bezpośrednio przed użyciem, rozpuszczając 50 mg kwasu L-askorbinowego (C6H8O6) osuszonego w eksykatorze zabezpieczonym przed dostępem światła w 50 ml roztworu kwasu octowego; 6) bardzo czysty węgiel aktywny, który przygotowuje się w następujący sposób: do dwulitrowej kolby stożkowej odważa się 100 g węgla aktywnego i dodaje 500 ml 10 % obj. roztworu kwasu solnego (HCl) (ρ20 = 1,19 g/ml), następnie zawartość kolby doprowadza się do wrzenia i przesącza przez tygiel ze spiekiem szklanym nr 3, tak przygotowany węgiel przenosi się do kolby stożkowej o pojemności 2 litrów, następnie dodaje się litr wody, wstrząsa się kolbą, a zawartość kolby przesącza się przez tygiel ze spiekiem szklanym nr 3, czynność powtarza się dwukrotnie; pozostałość przesączu umieszcza się w piecu o temperaturze kontrolowanej 115 ± 5 °C na 12 godzin. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) fluorymetr; 2) tygiel ze spiekiem szklanym nr 3; 3) próbówki o średnicy około 10 mm; 4) mieszadło - pręt szklany; 5) kolby miarowe o pojemności 100 ml. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Pobraną próbkę wina albo moszczu rozcieńcza się 56 % roztworem kwasu octowego w kolbie miarowej o pojemności 100 ml, w celu uzyskania roztworu o zawartości kwasu L-askorbinowego od 0 do 60 mg/l, następnie dokładnie miesza się zawartość kolby i dodaje się 2 g węgla aktywnego. Tak przygotowaną próbkę odstawia się na 15 minut, mieszając od czasu do czasu, następnie zawartość próbki przesącza się przez zwykłą bibułę filtracyjną, odrzucając kilka pierwszych mililitrów przesączu. Próbka ślepa Do kolby miarowej o pojemności 100 ml wprowadza się po 5 ml przesączu, następnie dodaje się 5 ml roztworu mieszaniny kwasu borowego i octanu sodu. Próbka badana Do kolby miarowej o pojemności 100 ml wprowadza się po 5 ml przesączu, następnie dodaje się 5 ml roztworu octanu sodu. Tak przygotowane próbki odstawia się na 15 minut, mieszając od czasu do czasu, następnie uzupełnia się wodą destylowaną do 100 ml. Z każdej kolby pobiera się po 2 ml roztworu, następnie dodaje się 5 ml roztworu dwuchlorowodorku ortofenylenodiaminy i dokładnie miesza się. Reakcję prowadzi się przez około 30 minut. Po upływie 30 minut, gdy barwa roztworu pociemnieje, przeprowadza się pomiar fluorometryczny. Przygotowanie krzywej wzorcowej Do trzech kolb miarowych o pojemności 100 ml odmierza się odpowiednio 2 ml, 4 ml i 6 ml wzorcowego roztworu kwasu L-askorbinowego, następnie uzupełnia się do 100 ml roztworem kwasu octowego i dokładnie miesza się. Przygotowane w ten sposób roztwory wzorcowe zawierają 2, 4 i 6 mg kwasu L-askorbinowego w 100 ml. Do każdej kolby dodaje się 2 g węgla aktywnego i odstawia się na 15 minut, mieszając od czasu do czasu. Tak przygotowane roztwory wzorcowe sączy się przez zwykłą bibułę filtracyjną, odrzucając kilka pierwszych mililitrów przesączu. Następnie odmierza się 5 ml każdego przesączu do trzech kolb miarowych o pojemności 100 ml (pierwsza seria) - próbka ślepa. Czynność tę należy powtórzyć drugi raz w celu otrzymania drugiej serii wyników dla trzech kolb miarowych. Do każdej z kolb pierwszej serii, które odpowiadają próbie ślepej, dodaje się 5 ml roztworu kwasu borowego i kwasu octowego, natomiast do każdej z kolb stanowiących drugą serię dodaje się 5 ml roztworu octanu sodu. Kolby z dwóch serii odstawia się na 15 minut, mieszając od czasu do czasu, następnie uzupełnia się wodą destylowaną do 100 ml. Z każdej kolby pobiera się 2 ml roztworu oraz dodaje się 5 ml roztworu dwuchlorowodorku ortofenylenodiaminy, miesza się i prowadzi reakcję przez około 30 minut do pociemnienia barwy roztworu, następnie przeprowadza się pomiar fluorometryczny. Wykonanie pomiaru fluorometrycznego Dla roztworu, którego używa się do przygotowania krzywej wzorcowej, oraz dla roztworu badanego ustawia się zero na skali pomiarowej, wykorzystując odpowiednią próbkę wzorcową. Następnie mierzy się natężenie fluorescencji każdego roztworu wzorcowego i badanej próbki. Po dokonaniu pomiaru wykreśla się krzywą wzorcową w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza natężenie fluorescencji, c - oznacza stężenie kwasu L-askorbinowego. Wykres ma postać linii prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych. Dla wartości fluorescencji badanej próbki z krzywej wzorcowej odczytuje się zawartość (C) kwasu L-askorbinowego + kwasu dehydroaskorbinowego w badanym roztworze. Obliczanie wyniku oznaczania Zawartość kwasu L-askorbinowego i kwasu dehydroaskorbinowego w winie w mg na litr oblicza się, mnożąc uzyskaną z pomiaru fluorometrycznego wartość (C) przez współczynnik rozcieńczenia. Załącznik nr 24 OZNACZANIE WARTOŚCI pH Metoda oznaczania pH polega na pomiarze różnicy potencjału między dwoma elektrodami zanurzonymi w badanej cieczy. Jedna elektroda wykazuje potencjał, który jest funkcją wartości pH cieczy, natomiast druga elektroda będąca elektrodą odniesienia wykazuje stały i znany potencjał. 1. ODCZYNNIKI Roztwory buforowe: 1) nasycony roztwór wodorowinianu potasu, zawierający co najmniej 5,7 g wodorowinianu potasu (C4H5KO6) w litrze w temperaturze 20 °C, roztwór przechowuje się do 2 miesięcy, dodając 0,1 g tymolu na 200 ml, o pH: - 3,57 w temperaturze 20°C, - 3,56 w temperaturze 25 °C, - 3,55 w temperaturze 30 °C; 2) 0,05-molowy roztwór wodoroftalanu potasu zawierający 10,211 g wodoroftalanu potasu (C8H5KO4) w litrze w temperaturze 20 °C, który przechowuje się nie dłużej niż dwa miesiące, o pH: - 3,999 w temperaturze 15 °C, - 4,003 w temperaturze 20 °C, - 4,008 w temperaturze 25 °C, - 4,015 w temperaturze 30 °C; 3) wzorcowy roztwór buforowy, sporządzony w następujący sposób: 3,402 g diwodoroortofosforan(V)potasu (KH2PO4) i 4,354 g wodoroortofosforanu(V)dipotasu (K2HPO4) rozpuszcza się w wodzie i uzupełnia się wodą do 1.000 ml. Tak sporządzony roztwór przechowuje się nie dłużej niż dwa miesiące, o pH: - 6,90 w temperaturze 15 °C, - 6,88 w temperaturze 20 °C, - 6,86 w temperaturze 25 °C, - 6,85 w temperaturze 30 °C. 2. APARATURA 1) pehametr, wyskalowany w jednostkach pH, umożliwiający pomiar z dokładnością co najmniej ± 0,05 jednostki pH; 2) elektrody: a) elektroda szklana, przechowywana w wodzie destylowanej, b) kalomelowa nasycona elektroda odniesienia, przechowywana w nasyconym roztworze chlorku potasowego, lub c) elektroda kombinowana, przechowywana w wodzie destylowanej. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki do analizy Próbkę moszczu lub wina pobiera się bezpośrednio z moszczu lub wina. Zerowanie aparatu Aparat zeruje się przed każdym pomiarem. Kalibracja pehametru Pehametr skaluje się w temperaturze 20 °C, stosując roztwory buforowe o pH = 6,88 i pH = 3,57 o temperaturze 20 °C. Do sprawdzenia kalibracji skali używa się roztworu buforowego o pH = 4,00 o temperaturze 20 °C. Wykonanie oznaczania Elektrodę zanurza się w badanej próbce, której temperatura wynosi od 20 °C do 25 °C, temperatura ma jak najmniej odbiegać od 20 °C. Następnie odczytuje się wartość pH na skali pehametru. Wykonuje się co najmniej dwa równoległe oznaczania badanej próbki. Wynik końcowy oblicza się jako średnią arytmetyczną z dwóch oznaczań. Obliczanie wyniku oznaczania Wartość pH moszczu lub wina podaje się z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Załącznik nr 25 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI DWUTLENKU SIARKI Wolny dwutlenek siarki jest to dwutlenek siarki obecny w moszczu lub winie w formie kwasu siarkawego (H2SO3) lub powstającej z jego rozpadu cząsteczki HSO3. Równowaga między tymi dwoma postaciami jest funkcją pH i temperatury: H2SO3 <=> H+ + HSO3 H2SO3 jest cząsteczkowym dwutlenkiem siarki. Dwutlenek siarki ogółem są to wszystkie formy dwutlenku siarki obecne w winie, zarówno w stanie wolnym, jak i związane ze składnikami wina. Wolny i związany dwutlenek siarki Wina i moszcze Dwutlenek siarki jest wydzielany z próbki strumieniem powietrza lub azotu, następnie jest wiązany i utleniany przez rozcieńczony i obojętny roztwór nadtlenku wodoru. Powstały kwas siarkowy oznacza się, miareczkując mianowanym roztworem wodorotlenku sodowego. Wolny dwutlenek siarki jest wydzielany z próbki przez odparowanie w temperaturze około 10 °C. Dwutlenek siarki ogółem jest wydzielany z wina przez odparowanie w temperaturze około 100 °C. 1. ODCZYNNIKI 1) 85 % kwas fosforowy (H3PO4, o gęstości ρ20 = 1,71 g/ml); 2) roztwór nadtlenku wodoru sporządza się, rozpuszczając 9,1 g (H2O2) w litrze wody; 3) wskaźnik, który sporządza się ze 100 mg czerwieni metylowej, 50 mg błękitu metylenowego i 100 ml 50 % obj. alkoholu; 4) 0,01-molowy roztwór wodorotlenku sodu (NaOH). 2. APARATURA I SPRZĘT 1) aparat o konstrukcji odpowiadającej następującemu opisowi: a) barboter o przepływie gazu około 40 litrów na godzinę, b) rurka doprowadzająca gaz do barbotera o zakończeniu w formie kulki o średnicy 1 cm, z dwudziestoma otworami, każdy o średnicy 0,2 mm, albo w formie płytki ze spieku szklanego, który powoduje powstawanie dużej ilości bardzo małych pęcherzyków gazu, c) chłodnica zbudowana z czterech wewnętrznych koncentrycznych rurek o średnicach 45 mm, 34 mm, 27 mm i 10 mm, d) butelka do ograniczania redukcji ciśnienia, którą powoduje pompka wodna, e) przepływomierz z rurkami półkapilarnymi zainstalowany pomiędzy barboterem a butelką, dla utrzymania próżni na odpowiednim poziomie, f) kolba o pojemności 250 ml; 2) mikrobiureta. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Oznaczanie wolnego dwutlenku siarki Przed wykonaniem oznaczania wino przechowuje się w całkowicie napełnionej butelce w temperaturze 20 °C przez dwa dni. Do barbotera odmierza się 2 ml do 3 ml roztworu nadtlenku wodoru i dwie krople wskaźnika, po czym zobojętnia się roztwór nadtlenku wodoru 0,01-molowym roztworem wodorotlenku sodu, następnie barboter przyłącza się do aparatu. Do kolby wprowadza się 50 ml próbki i 15 ml kwasu fosforowego, następnie kolbę przyłącza się do aparatu. Przez 15 minut przez aparat przepuszcza się powietrze lub azot. Wolny dwutlenek siarki wydzielający się z próbki utlenia się do kwasu siarkowego. Następnie barboter odłącza się od aparatu, a powstały kwas siarkowy miareczkuje się 0,01-molowym roztworem wodorotlenku sodu. Obliczanie wyniku oznaczania Ilość uwolnionego dwutlenku siarki podaje się w mg/l, zaokrąglając wynik do liczby całkowitej. Zawartość wolnego dwutlenku siarki w miligramach na litr wynosi 6,4 n, gdzie n oznacza ilość ml 0,01-molowego roztworu wodorotlenku sodu zużytego do miareczkowania. Oznaczanie dwutlenku siarki ogółem Jeżeli oczekiwana zawartość dwutlenku siarki ogółem w próbce nie jest większa niż 50 mg na litr, do kolby odmierza się 50 ml próbki i 15 ml 85 % kwasu fosforowego, następnie kolbę przyłącza się do aparatu. Jeżeli szacunkowa zawartość dwutlenku siarki ogółem w próbce jest większa niż 50 mg na litr, do kolby odmierza się 20 ml próbki i 5 ml 85 % kwasu fosforowego, następnie kolbę przyłącza się do aparatu. Do barbotera odmierza się 2 ml do 3 ml roztworu nadtlenku wodoru, zobojętnionego w opisany sposób, następnie wino w kolbie doprowadza się do wrzenia za pomocą płomienia o wysokości 4 cm do 5 cm dotykającego dna kolby. Nie należy umieszczać kolby na płytce metalowej, lecz na krążku z otworem o średnicy około 30 mm, co zapobiega przegrzaniu substancji wydzielanych z wina, które osadzają się na ściankach kolby. Próbkę utrzymuje się w stanie wrzenia, przepuszczając przez nią strumień powietrza lub azotu. W czasie 15 minut wydziela się i utlenia z próbki całość dwutlenku siarki wolnego i związanego. Ilość wytworzonego kwasu siarkowego oblicza się, miareczkując 0,01-molowym roztworem wodorotlenku sodu. Obliczanie wyniku oznaczania Zawartość dwutlenku siarki ogółem wyraża się w mg/l. Zawartość dwutlenku siarki ogółem w miligramach na litr wynosi: - 6,4 n dla próbki o niskiej zawartości dwutlenku siarki w przypadku, gdy objętość badanej próbki wynosi 50 ml, - 16 n dla pozostałych próbek w przypadku, gdy objętość badanej próbki wynosi 20 ml, gdzie n oznacza ilość ml roztworu wodorotlenku sodu zużytego do miareczkowania. 4. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku powyższego oznaczania powtarzalność (r) wynosi: 1) r = 1 mg/l dla próbki badanej o objętości 50 ml < 50 mg/l; 2) r = 6 mg/l dla próbki badanej o objętości 20 ml > 50 mg/l. 5. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku powyższego oznaczania odtwarzalność (R) wynosi: 1) R = 9 mg/l dla próbki badanej o objętości 50 ml < 50 mg/l; 2) R = 15 mg/l dla próbki badanej o objętości 20 ml > 50 mg/l. Cząsteczkowy dwutlenek siarki Procentowy udział cząsteczkowego dwutlenku siarki H2SO3 w wolnym dwutlenku siarki oblicza się jako funkcję pH, zawartości alkoholu i temperatury. Dla danej temperatury i zawartości alkoholu: H2SO3 <=> H+ + HSO3- gdzie: L = [H2SO3] + [HSO3-], gdzie: I - oznacza siłę jonową, A - oznacza współczynnik zależny od temperatury, B - oznacza współczynnik zależny od zawartości alkoholu, KT - oznacza termodynamiczną stałą dysocjacji - wartości KT dla różnej temperatury i różnej mocy alkoholowej są podane w tabeli 1, KM - oznacza mieszaną stałą dysocjacji. Dla średniej wartości siły jonowej I = 0,038 w tabeli 2 jest podana wartość pKM dla różnej temperatury i zawartości alkoholu. Zawartość cząsteczkowego dwutlenku siarki obliczona na podstawie wzoru (1) jest podana w tabeli 3 dla różnej wartości pH, temperatury i zawartości alkoholu. Obliczanie wyniku oznaczania W tabeli 3 jest podana procentowa zawartość cząsteczkowego dwutlenku siarki (X) dla temperatury T °C obliczona na podstawie znanej wartości pH wina i zawartości alkoholu. Zawartość cząsteczkowego dwutlenku siarki w mg/l wynosi: X x C, gdzie C - oznacza zawartość wolnego dwutlenku siarki w mg/l. TABELA 1 Wartości termodynamicznej stałej dysocjacji pKT Zawartość alkoholu (% obj.)Temperatura (°C) 2025303540 01,7982,0002,2192,3342,493 51,8972,0982,2992,3972,527 101,9972,1982,3942,4882,606 152,0992,3012,5032,6072,728 202,2032,4062,6282,7542,895 TABELA 2 Wartości mieszanej stałej dysocjacji pKM (I = 0,038) Zawartość alkoholu (% obj.)Temperatura (°C) 2025303540 01,7231,9252,1432,2572,416 51,8192,0202,2202,3172,446 101,9162,1162,3112,4052,522 152,0142,2162,4172,5202,640 202,1142,3172,5382,6632,803 TABELA 3 Procentowa zawartość cząsteczkowego dwutlenku siarki w stosunku do wolnego dwutlenku siarki Cząsteczkowy SO2/wolny SO2 (%)Temperatura = 20 °CI = 0,038 pHZawartość alkoholu (% obj.) 05101520 2,87,739,4611,5514,0717,09 2,96,247,669,4011,5114,07 3,05,026,187,619,3611,51 3,14,034,986,147,589,36 3,23,223,994,946,127,58 3,32,583,203,984,926,12 3,42,062,563,183,954,92 3,51,642,042,543,163,95 3,61,311,632,032,533,16 3,71,041,301,622,022,53 3,80,831,031,291,612,02 Temperatura = 25 °C 2,811,4714,2317,1520,6724,75 2,99,5811,6514,1217,1522,71 3,07,769,4811,5514,1217,18 3,16,277,689,4011,5514,15 3,25,046,207,619,4011,58 3,34,054,996,147,619,42 3,43,244,004,946,147,63 3,52,603,203,974,946,16 3,62,072,563,183,974,55 3,71,652,052,543,183,98 3,81,321,632,032,543,18 Temperatura = 30 °C 2,818,0520,8324,4929,2835,36 2,914,8917,2820,4824,7530,29 3,012,2014,2316,9820,7125,66 3,19,9411,6513,9817,1821,52 3,28,069,4811,4414,1517,88 3,36,517,689,3011,5814,75 3,45,246,207,539,4212,08 3,54,214,996,087,639,84 3,63,374,004,896,167,98 3,72,693,213,924,956,44 3,82,162,563,143,985,19 Temperatura = 35 °C 2,822,2724,7528,7134,4242,18 2,918,5320,7124,2429,4236,69 3,015,3117,1820,2624,8831,52 3,112,5514,1516,7920,8326,77 3,210,2411,5813,8217,2822,51 3,38,319,4211,3014,2318,74 3,46,717,639,1911,6515,49 3,55,446,167,449,4812,71 3,64,344,956,007,6810,36 3,73,483,984,886,208,41 3,82,783,183,874,996,80 Temperatura = 40 °C 2,829,2330,6834,5240,8950,14 2,924,7026,0129,5235,4744,74 3,020,6721,8324,9630,3938,85 3,117,1518,1620,9025,7533,54 3,214,1214,9817,3521,6028,62 3,311,5512,2814,2917,9624,15 3,49,4010,0011,7014,8120,19 3,57,618,119,5212,1316,73 3,66,146,567,719,8813,77 3,74,945,286,228,0111,25 3,83,974,245,016,479,15 Załącznik nr 26 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI SODU Zawartość sodu oznacza się bezpośrednio w winie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej po dodaniu chlorku cezu (CsCl) w celu przeciwdziałania jonizacji sodu. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór zawierający 1 g sodu w litrze: używa się wzorcowego roztworu sporządzonego przez rozpuszczenie 2,542 g bezwodnego chlorku sodu (NaCl) w wodzie destylowanej do objętości 1 litra; sporządzony roztwór przechowuje się w butelce z polietylenu; 2) matryca - roztwór modelowy sporządza się, dodając: a) 3,5 g kwasu cytrynowego (C6H8O7 x H2O), b) 1,5 g sacharozy (C12H22O11), c) 5,0 g glicerolu (C3H8O3), d) 50 mg bezwodnego chlorku wapnia (CaCl2), e) 50 mg bezwodnego chlorku magnezu (MgCl2), f) 50 ml alkoholu bezwodnego (C2H5OH), - uzupełniając wodą zdemineralizowaną do 500 ml; 3) roztwór chlorku cezu zawierający 5 % cezu sporządza się, rozpuszczając 6,330 g chlorku cezu (CsCl) w 100 ml wody destylowanej. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w palnik powietrzno-acetylenowy; 2) lampa sodowa z katodą wnękową. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Pipetą przenosi się 2,5 ml wina do kolby miarowej o pojemności 50 ml, następnie dodaje się 1 ml roztworu chlorku cezu i uzupełnia się do 50 ml wodą destylowaną. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do każdej z pięciu kolb miarowych o pojemności 100 ml przenosi się 5,0 ml roztworu matrycy i dodaje się odpowiednio 0 ml; 2,5 ml; 5,0 ml; 7,5 ml i 10,0 ml roztworu sodu o stężeniu 1 g/l, rozcieńczonego uprzednio w stosunku 1:100. Następnie do każdej kolby dodaje się 2 ml roztworu chlorku cezu i uzupełnia się do 100 ml wodą destylowaną. Przygotowane w ten sposób roztwory wzorcowe zawierają odpowiednio 0 mg; 0,25 mg; 0,50 mg; 0,75 mg i 1,00 mg sodu na litr i 1 g cezu w litrze. Roztwory przechowuje się w butelkach z polietylenu. Oznaczanie Długość fali świetlnej ustawia się na 589,0 nm, następnie ustawia się zero na skali absorbancji, stosując roztwór wzorcowy zawierający 1 g cezu w litrze, bez zawartości sodu. Do palnika spektrofotometru wprowadza się bezpośrednio przygotowaną wcześniej próbkę rozcieńczonego wina, a następnie sporządzone wcześniej roztwory wzorcowe, i odczytuje się absorbancję. Pomiary się powtarza. Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość sodu w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) sodu w miligramach na litr. Zawartość sodu w miligramach na litr wina wynosi 20 X C i jest wyrażana w zaokrągleniu do liczby całkowitej. 4. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania powtarzalność (r) wynosi: r = 1 + 0,024 xi (mg/l), gdzie: xi - oznacza zawartość sodu w próbce w mg/l. 5. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania odtwarzalność (R) wynosi: R = 2,5 + 0,05 xi (mg/l), gdzie: xi - oznacza zawartość sodu w próbce w mg/l. Załącznik nr 27 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI POTASU Zawartość potasu oznacza się bezpośrednio w winie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej, dodając chlorku cezu (CsCl) w celu przeciwdziałania jonizacji potasu. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór zawierający 1 g potasu w litrze: używa się wzorcowego roztworu zawierającego 1 g potasu w litrze albo sporządza się roztwór, rozpuszczając 4,813 g wodorowinianu potasowego (C4H5KO6) w wodzie destylowanej i uzupełniając wodą destylowaną do objętości 1 litra; 2) matryca - roztwór modelowy sporządza się, dodając: a) 3,5 g kwasu cytrynowego (C6H8O7 x H2O), b) 1,5 g sacharozy (C12H22O11), c) 5,0 g glicerolu (C3H8O3), d) 50 mg bezwodnego chlorku wapnia (CaCl2), e) 50 mg bezwodnego chlorku magnezu (MgCl2), f) 50 ml alkoholu bezwodnego (C2H5OH), - uzupełniając wodą do 500 ml; 3) roztwór chlorku cezu zawierający 5 % cezu sporządza się, rozpuszczając 6,33 g chlorku cezu (CsCl) w 100 ml wody destylowanej. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w palnik powietrzno-acetylenowy; 2) lampa potasowa z katodą wnękową. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Do kolby miarowej o pojemności 50 ml przenosi się pipetą 2,5 ml wina (rozcieńczonego uprzednio wodą w stosunku 1:10), następnie dodaje się 1 ml roztworu chlorku cezu i uzupełnia wodą destylowaną do 50 ml. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do każdej z pięciu kolb miarowych o pojemności 100 ml przenosi się 5,0 ml roztworu modelowego (matryca) i dodaje się odpowiednio 0 ml; 2,0; 4,0 ml; 6,0 ml i 8,0 ml roztworu potasu o stężeniu 1 g/l (rozcieńczonego uprzednio w stosunku 1:10). Następnie do każdej kolby dodaje się 2 ml roztworu chlorku cezu i uzupełnia wodą destylowaną do 100 ml. Przygotowane w ten sposób roztwory wzorcowe zawierają odpowiednio 1 g cezu w litrze oraz 2 mg, 4 mg, 6 mg i 8 mg potasu na litr, a piąty roztwór wzorcowy nie zawiera potasu. Roztwory przechowuje się w butelkach z polietylenu. Oznaczanie Długość fali ustawia się na 769,9 nm, następnie ustawia się zero na skali absorbancji, stosując roztwór wzorcowy zawierający 1 g cezu w litrze, bez zawartości sodu. Do palnika spektrofotometru absorbcji atomowej wprowadza się próbkę bezpośrednio rozcieńczonego wina, a następnie roztwory wzorcowe. Oznaczanie kończy się odczytaniem absorbancji. Wszystkie pomiary powtarza się dwa razy. Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość potasu w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) potasu w miligramach na litr. Zawartość potasu w miligramach na litr wina, wyrażana w zaokrągleniu do liczby całkowitej, wynosi F x C, gdzie F jest współczynnikiem rozcieńczenia (w tym przypadku 200). Możliwe jest wyrażenie wyniku w: - miligramorównoważnikach na litr: 0,0256 x F x C albo - miligramach wodorowinianu potasu na litr: 4,813 x F x C. 4. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania powtarzalność (r) wynosi: 35 mg/l. 5. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania odtwarzalność (R) wynosi: 66 mg/l. Załącznik nr 28 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MAGNEZU Zawartość magnezu oznacza się bezpośrednio w odpowiednio rozcieńczonym winie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej. 1. ODCZYNNIKI 1) stężony roztwór wzorcowy zawierający 1 g magnezu w litrze; używa się wzorcowego roztworu magnezu zawierającego 1 g/l albo sporządza się roztwór, rozpuszczając 8,3646 g chlorku magnezu (MgCl2 x 6 H2O) w wodzie destylowanej, uzupełniając wodą destylowaną do objętości 1 litra; 2) rozcieńczony roztwór wzorcowy zawierający 5 mg magnezu w litrze; wzorcowe roztwory magnezu przechowuje się w butelkach z polietylenu. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w palnik powietrzno-acetylenowy; 2) lampa magnezowa z katodą wnękową. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Wino rozcieńcza się wodą destylowaną w stosunku 1:100. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do każdej z czterech kolb miarowych o pojemności 100 ml przenosi się odpowiednio 5 ml, 10 ml, 15 ml i 20 ml rozcieńczonego wzorcowego roztworu magnezu i uzupełnia do 100 ml wodą destylowaną. Przygotowane w ten sposób roztwory wzorcowe zawierają odpowiednio 0,25 mg; 0,50 mg; 0,75 mg i 1,0 mg magnezu na litr. Roztwory przechowuje się w butelkach z polietylenu. Oznaczanie Długość fali świetlnej ustawia się na 285 nm. Zero ustawia się na skali absorbancji, stosując wodę destylowaną. Do palnika spektrofotometru absorpcji atomowej wprowadza się bezpośrednio rozcieńczone wino, a następnie sporządzone roztwory wzorcowe. Następnie odczytuje się absorbancję i powtarza wszystkie pomiary dwa razy. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Sposób obliczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość magnezu w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) magnezu w miligramach na litr. Zawartość magnezu w miligramach na litr wina jest wyrażana w zaokrągleniu do liczby całkowitej i wynosi 100 x C. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania powtarzalność (r) wynosi 3 mg/l. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania odtwarzalność (R) wynosi 8 mg/l. Załącznik nr 29 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI WAPNIA Zawartość wapnia oznacza się metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej bezpośrednio w odpowiednio rozcieńczonym winie, dodając czynnik zmniejszający jonizację. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór wzorcowy zawierający 1 g wapnia w litrze: używa się wzorcowego roztworu wapnia o stężeniu 1 g/l albo sporządza się roztwór, rozpuszczając 2,5 g węglanu wapnia (CaCO3) w kwasie chlorowodorowym (HCl) rozcieńczonym w stosunku 1:10 obj., w ilości pozwalającej na całkowite rozpuszczenie węglanu, i uzupełnia do objętości 1 litra wodą destylowaną; 2) rozcieńczony roztwór wzorcowy wapnia zawierający 50 mg wapnia w litrze przechowuje się w butelkach z polietylenu; 3) roztwór chlorku lantanu zawierający 50 g lantanu w litrze sporządza się, rozpuszczając 13,369 g chlorku lantanu (LaCl3 x 7H2O) w wodzie destylowanej i dodając 1 ml HCl rozcieńczonego w stosunku 1:10 obj., i uzupełnia do 100 ml wodą destylowaną. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w palnik powietrzno-acetylenowy; 2) lampa wapniowa z katodą wnękową; 3) kolby miarowe. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Do kolby miarowej na 20 ml przenosi się 1 ml wina, 2 ml roztworu chlorku lantanu i uzupełnia wodą do 20 ml. Próbka wina, rozcieńczonego w stosunku 1:20, zawiera 5 g lantanu w litrze. W przypadku win słodkich stężenie 5 g lantanu w litrze jest wystarczające, o ile w wyniku rozcieńczania zawartość cukrów nie spadnie poniżej 2,5 g na litr. W przypadku win o większym stężeniu cukrów zwiększa się stężenie lantanu do 10 g na litr. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do każdej z pięciu kolb miarowych na 100 ml przenosi się odpowiednio 0 ml, 5 ml, 10 ml, 15 ml i 20 ml rozcieńczonego wzorcowego roztworu wapnia, dodaje się 10 ml roztworu lantanu i uzupełnia do 100 ml wodą destylowaną. Przygotowane w ten sposób roztwory wzorcowe zawierają odpowiednio 0; 0,25; 5,0; 7,5; 10 mg wapnia na litr, każdy roztwór zawiera 5 g lantanu na litr. Roztwory przechowuje się w butelkach z polietylenu. Oznaczanie Długość fali ustawia się na 422,7 nm. Zero na skali absorbancji ustawia się, stosując roztwór zawierający 5 g lantanu na litr (przygotowanie roztworów wzorcowych). Do palnika spektrofotometru absorpcji atomowej wprowadza się bezpośrednio rozcieńczone wino, a następnie kolejno pięć roztworów wzorcowych sporządzonych w podany sposób. Odczytuje się absorbancję i powtarza wszystkie pomiary dwa razy. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Sposób obliczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość sodu w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) wapnia w miligramach na litr. Zawartość wapnia w miligramach na litr wina wynosi 20 x C i jest wyrażana w zaokrągleniu do liczby całkowitej. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania powtarzalność (r) wynosi: 1) przy stężeniu < 60 mg/l: r = 2,7 mg/l; 2) przy stężeniu > 60 mg/l: r = 4 mg/l. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania odtwarzalność (R) wynosi 0,114 xi - 0,5, gdzie: xi - oznacza zawartość wapnia w próbce w mg/l. Załącznik nr 30 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI ŻELAZA Po odpowiednim rozcieńczeniu wina i usunięciu alkoholu zawartość żelaza oznacza się bezpośrednio metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej. 1. ODCZYNNIKI 1) stężony roztwór żelaza zawierający jeden gram Fe (III) w litrze; używa się wzorcowego handlowego roztworu żelaza (1 g/l) albo sporządza się roztwór, rozpuszczając 8,6341 g siarczanu aminożelaza(III) (FeNH4(SO4)2 x 12 H2O) w wodzie destylowanej lekko zakwaszonej jednomolowym kwasem chlorowodorowym, i uzupełnia do 1 litra; 2) rozcieńczony roztwór żelaza zawierający 100 mg żelaza w litrze. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) wyparka rotacyjna z łaźnią wodną z termostatem; 2) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w palnik powietrzno-acetylenowy; 3) lampa żelazowa z katodą wnękową; 4) kolby miarowe. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Alkohol usuwa się z wina, zmniejszając objętość próbki o połowę za pomocą wyparki rotacyjnej (temperatura od 50 do 60 °C). Następnie uzupełnia się do początkowej objętości wodą destylowaną. Jeżeli potrzeba, próbkę rozcieńcza się przed oznaczaniem, podając współczynnik rozcieńczenia (F). Przygotowanie roztworów wzorcowych Do każdej z pięciu kolb miarowych na 100 ml przenosi się odpowiednio 1 ml, 2 ml, 3 ml, 4 ml i 5 ml roztworu żelaza o stężeniu 100 mg na litr i uzupełnia do 100 ml wodą destylowaną. Przygotowane w ten sposób roztwory wzorcowe zawierają odpowiednio 1 mg, 2 mg, 3 mg, 4 mg i 5 mg żelaza w litrze. Roztwory przechowuje się w butelkach z polietylenu. Oznaczanie Długość fali świetlnej ustawia się na 248,3 nm. Zero na skali absorbancji spektrofotometru ustawia się w stosunku do wody destylowanej. Do palnika spektrofotometru wprowadza się bezpośrednio rozcieńczoną próbkę, a następnie kolejno pięć roztworów wzorcowych. Odczytuje się absorbancję i powtarza wszystkie pomiary. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość żelaza w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) żelaza w miligramach na litr. Zawartość żelaza w miligramach na litr wina, wyrażana w zaokrągleniu do liczby całkowitej, wynosi F x C, gdzie F - jest współczynnikiem rozcieńczenia. Załącznik nr 31 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI MIEDZI Metoda opiera się na zastosowaniu spektrofotometrii absorpcji atomowej. 1. ODCZYNNIKI 1) miedź metaliczna; 2) kwas azotowy (HNO3) o stężeniu 65 % (o gęstości ρ20= 1,38 g/ml); 3) kwas azotowy rozcieńczony w stosunku 1:2 obj.; 4) roztwór zawierający miedź w stężeniu 1 g/l - używa się wzorcowego handlowego roztworu miedzi albo roztwór ten sporządza się, odważając 1,000 g metalicznej miedzi i przenosząc ją bez strat do kolby miarowej na 1.000 ml. Dodaje się kwas azotowy rozcieńczony w stosunku 1:2 obj. w ilości wystarczającej do rozpuszczenia metalu, następnie dodaje się 10 ml stężonego kwasu azotowego i uzupełnia do 1.000 ml wodą destylowaną; 5) roztwór zawierający miedź w stężeniu 100 mg/l sporządza się, przenosząc 10 ml roztworu przygotowanego do kolby miarowej na 100 ml, i uzupełnia do 100 ml wodą redestylowaną. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) naczynko platynowe; 2) spektrofotometr absorpcji atomowej; 3) lampa miedziowa z katodą wnękową; 4) sprzęt do doprowadzania gazu o składzie: powietrze-acetylen albo podtlenek azotu-acetylen; 5) kolby miarowe. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki i oznaczanie zawartości miedzi Jeżeli potrzeba, sporządza się odpowiednio rozcieńczony roztwór, używając wody redestylowanej. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do trzech kolb miarowych na 100 ml przenosi się odpowiednio 0,5 ml, 1 ml i 2 ml roztworu miedzi (100 mg miedzi w litrze) i uzupełnia wodą redestylowaną; przygotowane w ten sposób roztwory zawierają odpowiednio 0,5 mg, 1 mg i 2 mg miedzi w litrze. Pomiary absorbancji wykonuje się przy 324,8 nm. Na skali spektrofotometru absorbancji atomowej ustawia się zero dla wody redestylowanej. Wykonuje się kolejno bezpośrednie pomiary absorbancji roztworów wzorcowych przygotowanych w opisany sposób, następnie wykonuje się dwa równoległe oznaczania. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość miedzi w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) miedzi w miligramach na litr. Jeżeli F jest współczynnikiem rozcieńczenia, zawartość miedzi, podawana w miligramach na litr z dokładnością do dwóch znaków po przecinku, wynosi F x C. Stężenia roztworów do wyznaczania krzywej wzorcowej i rozcieńczenie próbki dobiera się właściwie do czułości używanego spektrofotometru absorbancji atomowej oraz do zawartości miedzi w badanej próbce. Jeżeli w badanej próbce oczekiwana zawartość miedzi jest bardzo mała, postępuje się następująco: w naczynku platynowym umieszcza się 100 ml próbki i odparowuje na łaźni wodnej o temperaturze 100°C do konsystencji syropu. Następnie dodaje się po kropli 2,5 ml kwasu azotowego o stężeniu 65 %, całkowicie pokrywając cieczą dno naczynka. Ostrożnie spopiela się pozostałość na elektrycznej płytce grzejnej lub w niskim płomieniu palnika, a następnie wkłada naczynko do pieca muflowego o temperaturze 500±25 °C i pozostawia na około jedną godzinę. Po wystudzeniu popiół zwilża się 1 ml kwasu azotowego o stężeniu 65 %, rozkruszając próbkę szklaną bagietką, pozostawia mieszaninę do odparowania i spopiela jak uprzednio. Ponownie umieszcza się naczynko w piecu muflowym na 15 minut. Obróbkę kwasem azotowym powtarza się co najmniej trzykrotnie. Popiół rozpuszcza się, dodając do naczynka 1 ml kwasu azotowego o stężeniu 65 % oraz 2 ml wody redestylowanej, i przenosi do kolby na 10 ml. Naczynko przemywa się trzykrotnie, za każdym razem używając 2 ml wody redestylowanej. Następnie dodaje się wody redestylowanej do 10 ml. Załącznik nr 32 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI KADMU Zawartość kadmu oznacza się bezpośrednio w winie metodą bezpłomieniowej spektrofotometrii absorpcji atomowej. 1. ODCZYNNIKI Stosuje się wodę dwukrotnie destylowaną w aparacie ze szkła borokrzemowego, dopuszcza się użycie wody o podobnej czystości. Wszystkie odczynniki mają czystość analityczną i nie zawierają kadmu: 1) 85 % kwas fosforowy (o gęstości ρ20 = 1,71 g/ml); 2) roztwór kwasu fosforowego, otrzymany przez rozcieńczenie 8 ml kwasu fosforowego wodą do 100 ml; 3) 0,02-molowy roztwór soli dwusodowej kwasu etylenodwuaminoczterooctowego (EDTA); 4) roztwór buforowy o pH 9 sporządza się, rozpuszczając w kolbie miarowej na 100 ml 5,4 g chlorku amonu w kilku mililitrach wody, następnie dodaje się 35 ml roztworu wodorotlenku amonu (o gęstości ρ20 = 0,92 g/ml) rozcieńczonego do 25 % obj. i uzupełnia do 100 ml wodą; 5) czerń eriochromowa T - 1 % wagowy, sucha mieszanina z chlorkiem sodowym; 6) roztwór siarczanu kadmu (CdSO4 x 8H2O), którego miano sprawdza się następująco: do cylindrycznego naczynia z wodą odważa się dokładnie 102,6 mg siarczanu kadmu i wstrząsa do rozpuszczenia, następnie dodaje się 5 ml roztworu buforowego o pH = 9 i około 20 mg czerni eriochromowej T - miareczkuje roztworem EDTA do zmiany barwy wskaźnika na niebieską (ilość zużytego roztworu EDTA powinna wynosić 20 ml), jeżeli zużyta objętość niewiele odbiega od 20 ml - odpowiednio koryguje się ilość siarczanu kadmu odważanego do przygotowania roztworu wzorcowego; 7) roztwór wzorcowy kadmu o stężeniu 1 g/l - używa się wzorcowego handlowego roztworu kadmu albo sporządza się roztwór, rozpuszczając 2,2820 g siarczanu kadmowego w wodzie i uzupełniając do 1 litra. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) szkło laboratoryjne przed użyciem myje się w stężonym kwasie azotowym podgrzanym do temperatury od 70 do 80 °C, następnie spłukuje się wodą redestylowaną; 2) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w piec grafitowy, korekcję tła i multipotencjometr; 3) lampa kadmowa z katodą wnękową; 4) mikropipety na 5 µl ze specjalnymi końcówkami do pomiarów metodą absorpcji atomowej. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Wino rozcieńcza się w stosunku 1:2 obj., używając roztworu kwasu fosforowego. Przygotowanie roztworów wzorcowych Wykorzystując wzorcowy roztwór kadmu, przygotowuje się serię roztworów o stężeniach odpowiednio 2,5; 5; 10 i 15 µg kadmu w litrze. Temperaturę pieca programuje się w następujący sposób: 1) suszenie w temperaturze 100 °C przez 30 sekund; 2) mineralizacja w temperaturze 900 °C przez 20 sekund; 3) atomizacja w temperaturze 2.250 °C przez 2 do 3 sekund; 4) przepływ azotu (gaz płuczący): 6 litrów/minutę. W celu oczyszczenia pieca temperaturę podnosi się do 2.700 °C. Pomiary metodą absorpcji atomowej Długość fali świetlnej ustawia się na 228,8 nm. Zero ustawia się na skali absorbancji w stosunku do wody redestylowanej. Za pomocą mikropipety wprowadza się do pieca trzy 5 µl porcje każdego z roztworów wzorcowych i roztworu badanej próbki, następnie odczytuje się wartości absorbancji. Wartość średnią absorbancji oblicza się na podstawie pomiarów trzech wprowadzonych porcji. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość kadmu w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) kadmu w miligramach na litr. Zawartość kadmu w mikrogramach na litr wina wynosi: 2 x C. Załącznik nr 33 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI SREBRA Metoda oparta jest na zastosowaniu spektrofotometrii absorpcji atomowej po spopieleniu próbki. 1. ODCZYNNIKI 1) azotan srebra (AgNO3); 2) kwas azotowy (HNO3), o stężeniu 65 % i gęstości ρ20 =1,38 g/ml; 3) kwas azotowy rozcieńczony w stosunku 1:10 obj.; 4) roztwór zawierający 1 g srebra w litrze: używa się wzorcowego handlowego roztworu srebra albo sporządza się roztwór, rozpuszczając 1,575 g azotanu srebra w rozcieńczonym kwasie azotowym i uzupełniając do 1.000 ml rozcieńczonym kwasem azotowym; 5) roztwór zawierający 10 mg srebra w litrze; 10 ml roztworu zawierającego 1 g srebra sporządzonego w opisany sposób rozcieńcza się do 1.000 ml rozcieńczonym roztworem kwasu azotowego. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) naczynko platynowe; 2) łaźnia wodna z termostatem o temperaturze 100 °C; 3) piec o kontrolowanej temperaturze od 500 do 525 °C; 4) spektrofotometr absorpcji atomowej; 5) lampa srebrowa z katodą wnękową; 6) gazy zasilające: powietrze, acetylen; 7) kolby miarowe. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki 20 ml próbki umieszcza się w naczynku platynowym i odparowuje do sucha na wrzącej łaźni wodnej. Następnie spopiela się próbkę w piecu w temperaturze 500 do 525 °C. Biały popiół zwilża się za pomocą 1 ml kwasu azotowego o stężeniu 65 %. Próbkę odparowuje się na wrzącej łaźni wodnej, powtórnie dodaje 1 ml kwasu azotowego o stężeniu 65 % i odparowuje po raz drugi. Następnie dodaje się 5 ml rozcieńczonego kwasu azotowego w stosunku 1:10 obj. i lekko ogrzewa do rozpuszczenia. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do sześciu kolb miarowych na 100 ml odmierza się pipetą odpowiednio 2 ml, 4 ml, 6 ml, 8 ml, 10 ml oraz 20 ml roztworu zawierającego 10 mg srebra w litrze i uzupełnia do 100 ml rozcieńczonym kwasem azotowym w stosunku 1:10 obj. Przygotowane w ten sposób roztwory zawierają odpowiednio 0,20 mg, 0,40 mg, 0,60 mg, 0,80 mg, 1,0 mg i 2,0 mg srebra w litrze. Długość fali świetlnej ustawia się na 328,1 nm. Zero ustawia się na skali spektrofotometru absorbancji atomowej w stosunku do wody redestylowanej. Wykonuje się kolejno bezpośrednie pomiary absorbancji roztworów wzorcowych. Wykonuje się dwa równoległe oznaczania. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość srebra w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) srebra w miligramach na litr. Zawartość srebra w winie w miligramach na litr wynosi 0,25 x C. Wartość ta jest podawana z dokładnością do dwóch znaków po przecinku. Załącznik nr 34 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI CYNKU Po usunięciu alkoholu zawartość cynku jest oznaczana bezpośrednio w winie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej. 1. ODCZYNNIKI Stosuje się wodę redestylowaną w aparacie ze szkła borokrzemowego. Jest możliwe użycie wody o podobnym wskaźniku czystości. 1) wzorcowy roztwór cynku zawierający jeden gram cynku w litrze: używa się wzorcowego handlowego roztworu cynku lub sporządza się roztwór, rozpuszczając 4,3975 g siarczanu cynku (ZnSO4 x 7 H2O) w wodzie i uzupełniając do objętości 1 litra; 2) rozcieńczony roztwór wzorcowy zawierający 100 mg cynku w litrze. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) wyparka rotacyjna z łaźnią wodną z termostatem; 2) spektrofotometr absorpcji atomowej z palnikiem powietrzno-acetylenowym; 3) lampa cynkowa z katodą wnękową. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Za pomocą wyparki rotacyjnej (temperatura od 50 do 60 °C) usuwa się alkohol ze 100 ml wina, zmniejszając objętość próbki do połowy. Następnie uzupełnia się do pierwotnej objętości 100 ml za pomocą wody redestylowanej. Przygotowanie roztworów wzorcowych Do czterech kolb miarowych na 100 ml odmierza się odpowiednio 0,5 ml, 1 ml, 1,5 ml i 2 ml roztworu zawierającego 100 mg cynku w litrze i uzupełnia wodą redestylowaną do 100 ml. Przygotowane w ten sposób roztwory zawierają odpowiednio 0,5 mg, 1 mg, 1,5 mg i 2 mg cynku w litrze. Oznaczanie Długość fali świetlnej ustawia się na 213,9 nm. Zero ustawia się na skali absorbancji w stosunku do wody redestylowanej. Do palnika spektrofotometru absorpcji atomowej wprowadza się bezpośrednio wino, a następnie kolejno cztery roztwory wzorcowe. Następnie odczytuje się absorbancję. Wykonuje się dwa równoległe oznaczania. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość cynku w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) cynku w miligramach na litr. Załącznik nr 35 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI OŁOWIU Zawartość ołowiu oznacza się bezpośrednio w winie metodą bezpłomieniowej spektrofotometrii absorpcji atomowej. 1. ODCZYNNIKI Stosuje się wodę redestylowaną w aparacie ze szkła borokrzemowego, dopuszcza się użycie wody o podobnej czystości. Wszystkie odczynniki są czystości analitycznej i nie zawierają ołowiu. 1) 85 % kwas fosforowy o gęstości ρ20 = 1,71 g/ml; 2) roztwór kwasu fosforowego otrzymany przez rozcieńczenie 8 ml kwasu fosforowego wodą do 100 ml; 3) kwas azotowy o gęstości ρ20 = 1,38 g/ml; 4) roztwór ołowiu o stężeniu 1 g w litrze - używa się wzorcowego handlowego roztworu ołowiu albo sporządza się taki roztwór, rozpuszczając 1,600 g azotanu ołowiu(II) Pb(NO3)2 w kwasie azotowym rozcieńczonym do 1 % obj. i uzupełniając do 1 litra. Tak przygotowany roztwór przechowuje się w butelce ze szkła borokrzemowego z korkiem na szlif. 2. APARATURA I SPRZĘT Szkło laboratoryjne przed użyciem myje się w stężonym kwasie azotowym podgrzanym do temperatury od 70 do 80 °C i spłukuje wodą redestylowaną. 1) spektrofotometr absorpcji atomowej wyposażony w piec grafitowy, niespecyficzną korekcję absorpcji i multipotencjometr; 2) lampa ołowiowa z katodą wnękową; 3) mikropipety na 5 µl z końcówkami do pomiarów metodą absorpcji atomowej. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Przygotowanie próbki Wino rozcieńcza się w stosunku 1:2 lub 1:3 roztworem kwasu fosforowego, zależnie od oczekiwanej zawartości ołowiu określając współczynnik rozcieńczenia (F). Przygotowanie roztworów wzorcowych Przygotowuje się serię roztworów, o stężeniach odpowiednio 2,5 µg; 5 µg; 10 µg i 15 µg ołowiu w litrze, przez rozcieńczanie wodą redestylowaną wzorcowego roztworu ołowiu. Programowanie temperatury pieca przeprowadza się w następujący sposób: 1) suszenie w temperaturze 100 °C do 30 sekund; 2) mineralizacja w temperaturze 900 °C do 20 sekund; 3) atomizacja w temperaturze 2.250 °C od 2 do 3 sekund; 4) przepływ azotu (gaz płuczący): 6 litrów/minutę. W celu oczyszczenia pieca temperaturę podnosi się do 2.700 °C. Pomiary Długość fali świetlnej ustawia się na 217 nm, zero ustawia się na skali absorbancji w stosunku do wody redestylowanej. Za pomocą mikropipety wprowadza się do pieca, o zaprogramowanej temperaturze, trzy 5 µl porcje każdego z roztworów do kalibracji i roztworu badanej próbki. Odczytuje się wartości absorbancji, następnie oblicza się średnią wartość absorbancji na podstawie wyników pomiaru trzech porcji. 4. WYRAŻANIE WYNIKU Obliczanie wyniku oznaczania Sporządza się wykres w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję, c - oznacza zawartość ołowiu w roztworach wzorcowych w mg/l. Dla wartości absorbancji uzyskanej dla próbki rozcieńczonego wina odczytuje się z wykresu zawartość (C) ołowiu w miligramach na litr. Zawartość ołowiu w winie w miligramach na litr wynosi: C x F, gdzie F - oznacza współczynnik rozcieńczenia. Załącznik nr 36 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI FLUORKÓW Zawartość fluorków w winie, wprowadzonych do roztworu buforowego, jest oznaczana za pomocą elektrody selektywnej z membraną stałą. Zmierzony za pomocą elektrody potencjał jest proporcjonalny do logarytmu aktywności jonów fluorkowych w badanym środowisku, zgodnie z równaniem: E = E0 ± S log aF' gdzie: E - oznacza potencjał elektrody jonoselektywnej mierzony w stosunku do elektrody odniesienia w badanym środowisku, E0 - oznacza standardowy potencjał czujnika pomiarowego, S - oznacza nachylenie elektrody jonoselektywnej (współczynnik Nernsta). W temperaturze 25 °C teoretyczne nachylenie wynosi 59,2 mV, aF - oznacza aktywność jonów fluorkowych w badanym roztworze. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór podstawowy fluorku o stężeniu 1 g/l - używa się wzorcowego handlowego roztworu o stężeniu 1 g/l albo roztwór ten sporządza się, rozpuszczając 2,210 g fluorku sodowego (suszonego od 3 do 4 godzin w temperaturze 105 °C) w wodzie destylowanej, następnie uzupełnia się wodą destylowaną do 1 litra; 2) wzorcowe roztwory fluorku o odpowiednim stężeniu w mg/l sporządza się przez rozcieńczanie roztworu podstawowego wodą destylowaną i przechowuje w butelce z tworzywa sztucznego. Roztwory wzorcowe przygotowuje się na potrzeby bieżące; 3) roztwór buforowy o pH 5,5-10 g kwasu trans-1,2-dwuaminocykloheksanoczterooctowego (CDTA) wprowadza się do wody (około 50 ml); dodaje się 58 g chlorku sodu i 29,4 g cytrynianu trójsodowego w 700 ml wody destylowanej. CDTA rozpuszcza się po dodaniu około 6 ml 32 % (m/v) roztworu wodorotlenku sodu, na koniec dodaje się 57 ml kwasu octowego o stężeniu ρ20 = 1,05 g/ml i doprowadza pH do 5,5 za pomocą 32 % roztworu wodorotlenku sodowego (około 45 ml). Tak sporządzony roztwór pozostawia się do ostygnięcia i uzupełnia do 1 litra wodą destylowaną. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) elektroda z membraną krystaliczną selektywna w stosunku do jonów fluorkowych; 2) elektroda odniesienia (kalomelowa lub Ag/AgCl); 3) miliwoltomierz (pehametr z rozszerzoną skalą miliwoltową) o dokładności odczytu 0,1 mV; 4) mieszadło magnetyczne z płytką izolacyjną, chroniącą badany roztwór przed ciepłem wytwarzanym przez silnik napędu mieszadła; 5) naczynie do mieszania roztworu zamykane pokrywką z tworzywa sztucznego (z polietylenu lub podobnego materiału); 6) zlewki z tworzywa sztucznego o pojemności od 30 do 50 ml i butelki z tworzywa sztucznego (z polietylenu lub podobnego materiału); 7) dokładne pipety (pipety skalowane w mikrolitrach lub podobne). 3. WYKONANIE OZNACZANIA Wszystkie roztwory w trakcie oznaczania mają temperaturę 25 °C (±1 °C). Odchylenie o więcej niż 1 °C powoduje zmianę mierzonego potencjału o około 0,2 mV. Metoda bezpośrednia Do zlewki z tworzywa sztucznego przenosi się odmierzoną ilość wina i taką samą objętość roztworu buforowego. Roztwór miesza się w sposób równomierny i łagodny. Gdy wskazówka miliwoltomierza ustabilizuje się (stabilność jest osiągana, gdy wahania potencjału nie przekraczają 0,2 do 0,3 mV w ciągu trzech minut), odczytuje się wartość potencjału w mV. Metoda dodawania znanych ilości fluorku Do badanej próbki dodaje się za pomocą mikropipety, przy ciągłym mieszaniu, znaną objętość wzorcowego roztworu fluorku. Gdy wskazówka miliwoltomierza ustabilizuje się, odczytuje się wartość potencjału w mV. Stężenie dodawanego roztworu wzorcowego ustala się w następujący sposób: 1) dwukrotnie lub trzykrotnie zwiększa się stężenie fluorku w roztworze badanej próbki; 2) dopuszczalny przyrost objętości roztworu badanej próbki co najwyżej 1 %. Przybliżone stężenie roztworu badanej próbki odczytuje się z krzywej wzorcowej wykreślonej na skali półlogarytmicznej za pomocą roztworów wzorcowych o stężeniu 0,1; 0,2; 0,5; 1,0 i 2,0 mg/l. Jeżeli przybliżone stężenie roztworu badanej próbki znajduje się poza zakresem stężeń roztworów wzorcowych, próbkę należy rozcieńczyć. Obliczanie wyniku oznaczania Zawartość fluorków (CF) w roztworze badanej próbki w mg/l oblicza się według wzoru: , gdzie: CF - oznacza zawartość fluorków w roztworze badanej próbki (mg/l), Ca - oznacza zawartość fluorków w roztworze dodanym (mg/l) do roztworu badanej próbki (Va), Vo - oznacza początkową objętość roztworu badanej próbki przed dodaniem roztworu fluorku (ml), Va - oznacza objętość roztworu badanej próbki po dodaniu roztworu fluorku (ml), ΔE - oznacza różnicę potencjałów otrzymaną w metodzie bezpośredniej i w metodzie dodawania znanych ilości fluorku (mV), S - oznacza nachylenie elektrody w badanym roztworze. Jeżeli Va jest bardzo zbliżone do Vo, stosuje się wzór: . Uzyskaną wartość należy pomnożyć przez współczynnik rozcieńczenia, wynikający z dodania do próbki roztworu buforowego. Załącznik nr 37 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI DWUTLENKU WĘGLA Wina inne niż wina musujące i gazowane (nadciśnienie wywoływane przez CO2 < 0,5 x 105 Pa) Przygotowanie próbki Odmierzona objętość wina jest schładzana do temperatury około 0 °C i mieszana z wodorotlenkiem sodu w ilości wystarczającej do sprowadzenia pH do wartości 10-11. Miareczkowanie wykonuje się za pomocą roztworu kwasu w obecności anhydrazy węglowej (dehydrataza węglanowa). Zawartość dwutlenku węgla oblicza się na podstawie objętości kwasu potrzebnego do zmiany pH z 8,6 (forma wodorowęglanowa) na 4,0 (kwas węglowy). W celu uwzględnienia ilości wodorotlenku sodowego związanego przez kwasy obecne w winie przeprowadza się próbę ślepą, miareczkując w tych samych warunkach wino pozbawione dwutlenku węgla. 1. ODCZYNNIKI 1) 0,1-molowy roztwór wodorotlenku sodu (NaOH); 2) 0,05-molowy roztwór kwasu siarkowego (H2SO4); 3) roztwór anhydrazy węglowej sporządzony w następujący sposób - 1 g anhydrazy węglowej rozpuszcza się w 1 litrze wody. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) mieszadło magnetyczne; 2) pehametr. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Wino razem z pipetą na 10 ml używaną do pobierania próbek schładza się do temperatury około 0 °C. Do zlewki na 100 ml odmierza się 25 ml 0,1-molowego roztworu wodorotlenku sodu, dodaje dwie krople wodnego roztworu anhydrazy węglowej o stężeniu g/l, a następnie za pomocą pipety schłodzonej do temperatury 0 °C wprowadza się 10 ml wina. Zlewkę umieszcza się na mieszadle magnetycznym, wkłada elektrodę pehametru i miesza z umiarkowaną prędkością. Gdy roztwór osiągnie temperaturę pokojową, miareczkuje się powoli roztworem kwasu siarkowego do uzyskania wartości pH 8,6. Ilość użytego kwasu zapisuje się. Kontynuuje się miareczkowanie 0,05-molowym roztworem kwasu siarkowego do uzyskania wartości pH 4,0. Ilość ml kwasu zużytego na zmianę pH z 8,6 do 4,0 - oznacza się symbolem n. Z próbki wina o objętości około 50 ml usuwa się CO2 przez wstrząsanie pod próżnią przez 3 minuty, ogrzewając kolbę w łaźni wodnej do temperatury 25 °C. Czynności powtarza się, używając 10 ml wina pozbawionego dwutlenku węgla. Ilość ml kwasu zużytego w próbie ślepej oznacza się symbolem n'. Obliczanie wyniku oznaczania 1 ml odmiareczkowanego 0,1-molowego wodorotlenku sodowego odpowiada 4,4 mg CO2. Zawartość CO2 w gramach na litr wina wynosi: 0,44 x (n -n'). Wartość tę podaje się z dokładnością do dwóch znaków po przecinku. Jeżeli wino zawiera poniżej 1 g/l CO2, nie jest konieczne dodawanie anhydrazy węglowej w celu katalizowania reakcji hydratacji CO2. Wina musujące i półmusujące Przygotowanie próbki Próbkę wina do analizy schładza się w temperaturze bliskiej temperaturze zamarzania. Po pobraniu pewnej ilości wina do wykonania próby ślepej po usunięciu dwutlenku węgla wino pozostałe w butelce alkalizuje się w celu związania całego dwutlenku węgla w formie Na2CO3. Miareczkowanie wykonuje się za pomocą roztworu kwasu w obecności anhydrazy węglowej. Zawartość dwutlenku węgla oblicza się na podstawie objętości kwasu potrzebnej do zmiany pH z 8,6 (forma wodorowęglanowa) na 4,0 (kwas węglowy). W celu uwzględnienia ilości wodorotlenku sodowego związanego przez kwasy obecne w winie próbę ślepą wykonuje się, miareczkując w tych samych warunkach wino pozbawione dwutlenku węgla. 1. ODCZYNNIKI 1) roztwór wodorotlenku sodu (NaOH) 50% wagowo; 2) 0,05-molowy roztwór kwasu siarkowego (H2SO4); 3) roztwór anhydrazy węglowej sporządzony w następujący sposób: 1 g anhydrazy węglowej rozpuszcza się w 1 litrze wody. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) cylinder miarowy; 2) mieszadło magnetyczne; 3) pehametr. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Zaznacza się poziom wina w butelce, następnie schładza się do rozpoczęcia zamarzania tego wina. Butelkę ogrzewa się lekko, stale wstrząsając do zniknięcia kryształów lodu. Szybko wyjmuje się korek i odmierza 45 do 50 ml wina do cylindra miarowego w celu wykonania próby ślepej. Dokładną ilość odmierzonego wina (v ml) odczytuje się w cylindrze miarowym po sprowadzeniu próbki do temperatury około 20 °C. Natychmiast po pobraniu wina do próby ślepej do butelki o pojemności 750 ml dodaje się 20 ml roztworu wodorotlenku sodu (50 % obj.). Wino pozostawia się, aż osiągnie temperaturę pokojową. Do zlewki na 100 ml odmierza się 30 ml przegotowanej wody destylowanej i dodaje dwie krople roztworu anhydrazy węglowej (1 g/l), a następnie dodaje się 10 ml zalkalizowanego wina. Zlewkę umieszcza się na mieszadle magnetycznym, wkłada elektrodę oraz mieszadełko magnetyczne i miesza się z umiarkowaną prędkością. Miareczkuje się powoli 0,05-molowym roztworem kwasu siarkowego do osiągnięcia pH 8,6. Zapisuje się ilość zużytego roztworu kwasu. Miareczkuje się dalej powoli 0,05-molowym roztworem kwasu siarkowego do uzyskania wartości pH 4,0. Z próbki wina o objętości v ml, pozostawionego do wykonania próby ślepej, usuwa się CO2 przez wstrząsanie pod próżnią przez 3 minuty, ogrzewając kolbę w łaźni wodnej do temperatury 25 °C. Pobiera się 10 ml wina pozbawionego dwutlenku węgla i dodaje 30 ml przegotowanej wody destylowanej, następnie dodaje się dwie do trzech kropli roztworu wodorotlenku sodu (50 % obj.), aby sprowadzić pH do wartości 10-11. Zlewkę umieszcza się na mieszadle magnetycznym, wkłada elektrodę oraz mieszadełko magnetyczne i miesza się z umiarkowaną prędkością. Miareczkuje się powoli 0,05-molowym roztworem kwasu siarkowego do osiągnięcia pH 8,6. Zapisuje się ilość zużytego roztworu kwasu. Miareczkuje się dalej powoli 0,05-molowym roztworem kwasu siarkowego do uzyskania wartości pH 4,0. Obliczanie wyniku oznaczania 1 ml 0,05-molowego roztworu kwasu siarkowego odpowiada 4,4 mg CO2. Opróżnia się butelkę wina, które zostało zalkalizowane, i oznacza początkową objętość wina (V) z dokładnością do 1 ml przez napełnienie butelki wodą do zaznaczonej wysokości. Zawartość CO2 (G) w gramach na litr wina oblicza się według wzoru: , gdzie: n' - oznacza ilość ml zużytego 0,5-molowego roztworu kwasu siarkowego, n - oznacza ilość ml kwasu zużytego na zmianę pH z 8,6 na 4,0, V - oznacza zmierzoną początkową objętość wina w ml, v - oznacza zmierzoną końcową objętość wina w ml. Wynik podaje się z dokładnością do dwóch znaków po przecinku. Nadciśnienie w temperaturze 20 °C (Paph20) wyrażane w paskalach oblicza się według wzoru: , gdzie: Q - oznacza zawartość CO2 w g/l wina, A - oznacza zawartość alkoholu w winie w temperaturze 20 °C, S - oznacza zawartość cukrów w winie w g/l, Patm - oznacza ciśnienie atmosferyczne, wyrażone w paskalach. Załącznik nr 38 OZNACZANIE ZAWARTOŚCI POCHODNYCH CYJANKOWYCH Wolny kwas cyjanowodorowy jest uwalniany w wyniku hydrolizy kwasowej i wydzielany metodą destylacji. Utworzony po reakcji z chloraminą-T i pirydyną dialdehyd glutakonowy jest oznaczany kolorymetrycznie na podstawie niebieskiego zabarwienia, jakie daje z kwasem 1,3-dimetylo-barbiturowym. 1. ODCZYNNIKI 1) 25 % kwasu fosforowego (H3PO4) (m/v); 2) 3 % roztwór chloraminy-T (C7H7ClNaO2S x 3H2O) (m/v); 3) roztwór kwasu 1,3-dimetylo-barbiturowego: rozpuszcza się 3,658 g kwasu 1,3-dimetylo-barbiturowego (C6H8N2O3) w 15 ml pirydyny i 3 ml kwasu solnego (o gęstości ρ20 = 1,019 g/ml) i dodaje się 50 ml wody destylowanej; 4) cyjanek potasu (KCN); 5) 10 % roztwór jodku potasu (KJ) (m/v); 6) 0,1-molowy roztwór azotanu srebra (AgNO3). 2. APARATURA I SPRZĘT 1) aparatura destylacyjna; stosować aparat do destylacji do oznaczania zawartości alkoholu w winie opisany w załączniku nr 3 do rozporządzenia; 2) kolba okrągłodenna na 500 ml z zakończeniem na szlif; 3) łaźnia wodna z termostatem umożliwiająca kontrolę temperatury w 20 °C; 4) spektrofotometr umożliwiający pomiar absorbancji przy długości fali świetlnej 590 nm; 5) kuwety szklane lub jednorazowe kuwety o długości drogi optycznej 20 mm; 6) wyskalowane naczynie o pojemności 300 ml. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Destylacja Do kolby o pojemności 500 ml odmierza się 25 ml wina, 50 ml wody destylowanej i 1 ml 25 % kwasu fosforowego oraz dodaje się kilka kulek szklanych. Kolbę podłącza się do aparatu do destylacji. Używa się stożkowej rurki (przedłużacz chłodnicy) doprowadzającej destylat do kolby miarowej na 50 ml zawierającej 10 ml wody. Kolbę miarową zanurza się w lodowatej wodzie. Do kolby miarowej zbiera się 30 do 35 ml destylatu (lub około 45 ml płynu w sumie). Stożkową rurkę chłodnicy przepłukuje się kilkoma mililitrami wody destylowanej, destylat doprowadza się do temperatury 20 °C i uzupełnia się kolbę wodą destylowaną do 50 ml. Wykonanie pomiaru Odmierza się 25 ml destylatu do kolby stożkowej na 50 ml z zakończeniem na szlif, dodaje 1 ml 3 % roztworu chloraminy-T, a następnie kolbę zamyka się korkiem. Po dokładnie 60 s dodaje się 3 ml roztworu kwasu 1,3-dimetylo-barbiturowego, kolbę zamyka się i pozostawia na 10 minut. Następnie mierzy się absorbancję próbki i próby ślepej (25 ml wody destylowanej zamiast 25 ml destylatu) przy długości fali świetlnej 590 nm w kuwecie o długości drogi optycznej równej 20 mm. 4. WYKONANIE KRZYWEJ WZORCOWEJ Argentometryczne miareczkowanie cyjanku potasu W wyskalowanym naczyniu o pojemności 300 ml rozpuszcza się około 0,2 g cyjanku potasu w 100 ml wody destylowanej. Dodaje się 0,2 ml 10 % roztworu jodku potasu i miareczkuje się 0,1-molowym roztworem azotanu srebra do uzyskania trwałego żółtego zabarwienia. Przy założeniu, że 1 ml 0,1-molowego roztworu azotanu srebra ilościowo odpowiada 13,2 mg cyjanku potasu, wylicza się zawartość cyjanku potasu w próbce. Przygotowanie roztworów wzorcowych Mając ustaloną zawartość cyjanku potasu, przygotowuje się roztwór wzorcowy zawierający 30 mg/l kwasu cyjanowodorowego (30 mg HCN = 72,3 KCN). Rozcieńcza się w stosunku 1 do 10. Do kolb miarowych na 100 ml odmierza się po 1,0 ml; 2,0 ml; 3,0 ml; 4,0 ml i 5,0 ml rozcieńczonej próbki i uzupełnia wodą destylowaną. Przygotowane roztwory zawierają odpowiednio po 30 µg; 60 µg; 90 µg; 120 µg i 150 µg kwasu cyjanowodorowego w litrze. Wykreślanie krzywej wzorcowej Do kolb stożkowych na 50 ml, z zakończeniem na szlif, pobiera się po 25 ml roztworów wzorcowych. Następnie dodaje się po 1 ml 3 % roztworu chloraminy-T, po czym kolbę zamyka się korkiem. Po dokładnie 60 s dodaje się 3 ml roztworu kwasu 1,3-dimetylo-barbiturowego, kolbę zamyka się i pozostawia na 10 minut. Następnie mierzy się absorbancję przy długości fali świetlnej 590 nm w kuwecie o długości drogi optycznej równej 20 mm. Z uzyskanych wartości absorbancji wykreśla się krzywą wzorcową w układzie A = f (c), gdzie A - oznacza absorbancję roztworów wzorcowych, c - oznacza stężenie kwasu cyjanowodorowego w roztworach wzorcowych w µg/l. Krzywa wzorcowa ma postać linii prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych. Obliczanie wyniku oznaczania Zawartość kwasu cyjanowodorowego jest wyrażana w mikrogramach na litr (µg/l) z dokładnością do jedności. Sposób wyliczenia Odczytuje się zawartość kwasu cyjanowodorowego z krzywej wzorcowej. Jeśli próbka była rozcieńczona, uzyskany wynik mnoży się przez współczynnik rozcieńczenia. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. W przypadku oznaczania powtarzalność (r) wynosi dla: 1) wina białego 3,1 µg/l lub w przybliżeniu 6 % xi; 2) wina czerwonego 6,4 µg/l lub w przybliżeniu 8 % xi, gdzie: xi - oznacza średnią zawartość HCN w winie, xi - dla wina białego wynosi 48,4 µg/l, xi - dla wina czerwonego wynosi 80,5 µg/l. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. W przypadku oznaczania odtwarzalność (R) wynosi dla: 1) wina białego 12 µg/l lub w przybliżeniu 25 % xi; 2) wina czerwonego 23 µg/l lub w przybliżeniu 29 % xi, gdzie: xi - oznacza średnią zawartość HCN w winie, xi - dla wina białego wynosi 48,4 µg/l, xi - dla wina czerwonego wynosi 80,5 µg/l. Załącznik nr 39 WYKRYWANIE OBECNOŚCI IZOTIOCYJANIANU ALLILOWEGO Izotiocyjanian allilowy obecny w winie oddestylowuje się i identyfikuje metodą chromatografii gazowej. 1. ODCZYNNIKI 1) etanol bezwodny; 2) roztwór wzorcowy izotiocyjanianu allilowego w bezwodnym alkoholu sporządza się, rozpuszczając 15 mg izotiocyjanianu allilowego w litrze; 3) mieszanina zamrażająca, składająca się z etanolu i suchego lodu (temperatura -60 °C). 2. APARATURA I SPRZĘT 1) aparat destylacyjny (przedstawiony na schemacie), przez który przepływa strumień azotu; 2) płaszcz grzejny z termostatem; 3) przepływomierz; 4) chromatograf gazowy z detektorem płomieniowo-spektrofotometrycznym, wyposażony w filtr selektywny dla związków siarkowych (długość fali = 394 nm) lub inny odpowiedni detektor; 5) kolumna chromatograficzna ze stali kwasoodpornej, o średnicy wewnętrznej 3 mm i długości 3 m, z fazą stacjonarną 10 % Carbowax 20M osadzoną na nośniku Chromosorb WHP, 80 do 100 mesh; 6) mikrostrzykawka, 10 µl. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Do kolby destylacyjnej odmierza się 2 litry wina, do dwóch próbówek odbierających dodaje się kilka mililitrów bezwodnego etanolu, tak aby porowata część rurek rozprowadzających gaz była całkowicie zakryta. Ochładza się obie próbówki od zewnątrz mieszaniną zamrażającą. Łączy się kolbę z próbówkami odbierającymi i rozpoczyna przepłukiwanie aparatu azotem z prędkością 3 litrów na minutę. Wino podgrzewa się do temperatury 80 °C za pomocą płaszcza grzejnego i destyluje, zbierając 45 do 50 ml destylatu. Następnie chromatograf stabilizuje się. Zaleca się przestrzegać następujących warunków: 1) temperatura komory nastrzykowej 200 °C; 2) temperatura kolumny 130 °C; 3) przepływ gazu nośnego helu 20 ml/min. Za pomocą mikrostrzykawki wprowadza się taką objętość roztworu wzorcowego, aby pik odpowiadający izotiocyjanianowi allilowemu mógł być łatwo zidentyfikowany na uzyskanym chromatogramie. W podobny sposób wprowadza się do chromatografu próbkę destylatu. Sprawdza się, czy czas retencji uzyskanego piku odpowiada czasowi retencji piku izotiocyjanianu allilowego. W wyżej podanych warunkach składniki występujące naturalnie w winie nie będą dawały zakłócających pików na chromatogramie badanej próbki. Ilustracja Załącznik nr 40 OZNACZANIE WSKAŹNIKA FOLIN-CIOCALTEU Wskaźnik Folin-Ciocalteu jest to wynik oznaczania uzyskany według następującej metody: wszystkie związki fenolowe występujące w winie są utleniane przez odczynnik Folin-Ciocalteu. Odczynnik ten stanowi mieszanina kwasu fosfowolframowego (H3PW12O40) i kwasu fosfomolibdenowego (H3PMo12O40), które po utlenieniu fenoli ulegają redukcji do mieszaniny niebieskich tlenków wolframu (W8O23) i molibdenu (Mo8O23). Powstała barwa niebieska wykazuje maksimum absorbcji w pobliżu 750 nm, a jej natężenie jest proporcjonalne do całkowitej ilości związków fenolowych obecnych w winie. 1. ODCZYNNIKI 1) odczynnik Folin-Ciocalteu sporządza się, rozpuszczając 100 g wolframianu sodu (Na2WO4 x 2H2O) i 25 g molibdenianu sodu (Na2MoO4 x 2H2O) w 700 ml wody destylowanej. Następnie dodaje się 50 ml 85 % kwasu fosforowego (o gęstości ρ20 = 1,71 g/ml) i 100 ml stężonego kwasu solnego (o gęstości ρ20 = 1,19 g/ml). Doprowadza się do wrzenia i gotuje przez 10 godzin pod chłodnicą zwrotną, następnie dodaje się 150 g siarczanu litu (Li2SO4 x H2O), kilka kropli bromu i ponownie gotuje się przez 15 minut i odstawia do ostygnięcia, i uzupełnia wodą destylowaną do 1 litra; 2) bezwodny węglan sodu (Na2CO3), w 20 % (m/v) roztworze; 3) używa się wody destylowanej lub wody o podobnej czystości. 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrofotometr umożliwiający pomiar przy długości fali 750 nm; 2) kolby miarowe o pojemności 100 ml. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Wino czerwone Do kolby miarowej na 100 ml odmierza się odpowiednio 1 ml wina (rozcieńczonego uprzednio w stosunku 1 : 5), 50 ml wody destylowanej, 5 ml odczynnika Folin-Ciocalteu, 20 ml roztworu węglanu sodu i uzupełnia wodą do 100 ml. Zawartość próbki miesza się dokładnie i pozostawia na 30 minut do ustabilizowania się reakcji. Absorbancję oznacza się przy 750 nm i długości drogi optycznej 1 cm w stosunku do próby ślepej, w której zamiast wina używa się wody. Jeżeli absorbancja jest większa od wartości 0,3, próbkę się rozcieńcza. Wina białe Do kolby miarowej o pojemności 100 ml odmierza się odpowiednio 1 ml nierozcieńczonego wina białego, 50 ml wody destylowanej, 5 ml odczynnika Folin-Ciocalteu, 20 ml roztworu węglanu sodu i uzupełnia wodą do 100 ml. Zawartość próbki miesza się dokładnie i pozostawia na 30 minut do ustabilizowania się reakcji. Absorbancję oznacza się przy 750 nm i długości drogi optycznej 1 cm w stosunku do próby ślepej, w której zamiast wina używa się wody. Jeżeli absorbancja jest większa od wartości 0,3, próbkę się rozcieńcza. 4. POWTARZALNOŚĆ Różnica pomiędzy dwoma wynikami dwóch oznaczań wykonanych równolegle lub zaraz po sobie, przez tę samą osobę, nie może być większa od jedności. Załącznik nr 41 OZNACZANIE STOSUNKU IZOTOPÓW TLENU O MASIE ATOMOWEJ 18 I 16 (18O/16O) W WODZIE ZAWARTEJ W WINIE Metodą tą mierzy się stosunek izotopów tlenu 18O/16O w wodzie. Wyraża się go w odchyleniu (δ ‰) w stosunku do wartości stosunku izotopów międzynarodowego wzorca V.SMOW, przy zastosowaniu następującego wzoru: , gdzie: R - oznacza stosunek izotopów tlenu 18O/16O w badanej próbce, RSMOW - oznacza stosunek izotopów tlenu 18O/16O we wzorcu. Stosunek izotopów tlenu 18O/16O jest określany za pomocą spektrometrii masowej stosunków izotopowych (MSIR) dla strumieni jonowych 12C16O18O (m/z 46) oraz 12C16O2 (m/z 44) produkowanych przez dwutlenek węgla uzyskany po wymianie z wodą w winie zgodnie z reakcją: 12C16O2 + H218O ↔ C16O18O + H216O W analizie jest wykorzystywany dwutlenek węgla w fazie gazowej. 1. ODCZYNNIKI Do oznaczania proporcji izotopów tlenu 18O/16O stosuje się następujące odczynniki: 1) dwutlenek węgla do analiz; 2) SMOW (Standard Mean Ocean Water - Standard Wody Oceanicznej); 3) SLAP (Standard Light Arctic Precipitation - Standard Osadu Arktycznego); 4) referencyjna woda wystandaryzowana w odniesieniu do próbki referencyjnej Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Wiedniu (IAEA). 2. APARATURA I SPRZĘT 1) spektrometr masowy z powtarzalnością wewnętrzną 0,05 ‰; 2) podwójny kolektor do mierzenia jonów m/z 44 i 46; 3) termostat (± 0,5 °C) w celu wyrównania temperatury między CO2 i wodą zawartą w winie; 4) pompa próżniowa zdolna do osiągnięcia wewnętrznego ciśnienia 0,13 Pa; 5) fiolki na próbki o pojemności 15 ml oraz dodatkowa rurka kapilarna o wewnętrznej średnicy około 0,015 mm; 6) pipeta Eppendorfa z plastikową wymienną końcówką; 7) kolba okrągłodenna. 3. WYKONANIE OZNACZANIA Metoda ręczna Wprowadzenie próbki W celu wprowadzenia próbki bierze się pipetę Eppendorfa o pojemności 1,5 ml, nakłada właściwą końcówkę i wpompowuje płyn do kolby okrągłodennej. Następnie dookoła szyjki kolby okrągłodennej nakłada się smar silikonowy i przyłącza się kolbę do zaworu, sprawdzając, czy jest dokładnie zamknięty. Czynność powtarza się dla każdej kolby na rampie roboczej, przy czym do jednej z nich wprowadza się referencyjną wodę laboratoryjną. Odgazowywanie rampy Dwie rampy chłodzone płynnym azotem odpowietrza się do ciśnienia 0,1 mm Hg przez otworzenie zaworów. Następnie zamyka się zawory i pozwala, aby wszystko się ponownie podgrzało. Cykl odgazowywania jest powtarzany do momentu, gdy przestaną występować wahania lub zmiany ciśnienia. Wyrównywanie wody i CO2 Rampy robocze schładza się do -70 °C (mieszanką płynnego azotu i alkoholu) w celu zamrożenia wody, a następnie umieszcza w próżni. Po ustabilizowaniu próżni odizolowuje się rampę przez zamknięcie zaworów oraz odgazowanie systemu wprowadzającego CO2. Podłącza się dopływ gazowego CO2 do rampy roboczej i po odizolowaniu jej od reszty systemu umieszcza się rampę w łaźni z termostatem w temperaturze 25 °C (± 0,5 °C) na 12 godzin. Transfer wymienionego CO2 do cel pomiarowych spektrometru masowego Stosuje się stojak na próbki, który pozwala wstawić tyle celek pomiarowych, ile jest kolb okrągłodennych zawierających wymieniony CO2, które są przystosowane do pustej linii za rampą roboczą. Puste celki są ostrożnie odgazowywane i wymieniony gaz zawarty w kolbach jest przenoszony do próbówek uprzednio schłodzonych płynnym azotem. Następnie próbówki pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej. Metoda automatyczna W celu osiągnięcia równowagi próbówki napełnia się 2 ml wina oraz 2 ml wody (referencyjna do prac laboratoryjnych) i schładza się do temperatury -18 °C. Prowadnice zawierające zamrożone produkty są przystosowywane do systemu wyrównywania i po osiągnięciu próżni w systemie jest wprowadzany dwutlenek węgla pod ciśnieniem 800 hPa. Równowaga jest osiągana przy temperaturze 22 ± 0,5 °C po minimalnym okresie pięciu godzin przy umiarkowanym mieszaniu. Ponieważ czas osiągnięcia równowagi zależy od kształtu fiolki, najpierw określa się optymalny czas potrzebny do uzyskania równowagi dla danego systemu. Dwutlenek węgla zawarty w fiolkach jest następnie przenoszony do komory nastrzykowej spektrometru masowego przez rurkę kapilarną. Pomiar jest przeprowadzany zgodnie z procedurą pomiaru na danym instrumencie. 4. OBLICZANIE WYNIKÓW OZNACZANIA Względna różnica (δ') stosunków natężenia jonów m/z 46 i 44 [I46/I44] pomiędzy próbką a wzorcem jest wyrażona w ‰ za pomocą następującego równania: , gdzie: I46/I44 próbki - oznacza stosunek natężenia jonów m/z 46 i 44 w próbce, I46/I44 wzorca - oznacza stosunek natężenia jonów m/z 46 i 44 we wzorcu. Zawartość 18O w próbce (δ'18O) w porównaniu ze wzorcem V.SMOW na skali V.SMOW/SLAP jest uzyskiwana za pomocą następującego równania: , gdzie: δ' próbki - oznacza względną różnicę stosunków natężenia jonów m/z 46 i 44 w próbce, δ' SMOW - oznacza względną różnicę stosunków natężenia jonów m/z 46 i 44 we wzorcu SMOW, δ' SLAP - oznacza względną różnicę stosunków natężenia jonów m/z 46 i 44 we wzorcu SLAP. Wartość akceptowana dla SLAP jest równa 55,5 ‰ w porównaniu z V.SMOW. Proporcja izotopów we wzorcu jest określana po każdej serii 10 pomiarów nieznanych próbek. 5. POWTARZALNOŚĆ METODY Powtarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w tym samym laboratorium, przez tego samego analityka, z użyciem tego samego sprzętu, w krótkim odstępie czasu. Powtarzalność metody (r) jest równa 0,24 ‰. 6. ODTWARZALNOŚĆ METODY Odtwarzalność jest to wartość, od której jest mniejsza, z prawdopodobieństwem, wartość bezwzględna różnicy między dwoma pojedynczymi wynikami badań, uzyskanymi z zastosowaniem tej samej metody, dla tej samej próbki, w różnych laboratoriach, przez różnych analityków, z użyciem różnego sprzętu. Odtwarzalność metody (R) jest równa 0,50 ‰. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 17 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców (Dz. U. Nr 133, poz. 1243) Na podstawie art. 93 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. Nr 127, poz. 1400, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców (Dz. U. Nr 68, poz. 716 i Nr 138, poz. 1562, z 2002 r. Nr 189, poz. 1586 oraz z 2003 r. Nr 20, poz. 176) załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Wizy według wzoru określonego na podstawie dotychczasowych przepisów mogą być stosowane do czasu wyczerpania zapasów. § 3. Wizy, dla których wzór określa § 1, wydaje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik Załącznik do rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 czerwca 2003 r. (poz. 1243) Ilustracja 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 81, poz. 731, Nr 89, poz. 804, Nr 141, poz. 1180 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2003 r. Nr 97, poz. 894. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 10 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań co do jakości masła i odtłuszczonego mleka w proszku zakupywanych w ramach interwencji przez Agencję Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 134, poz. 1263) Na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o regulacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1446 i Nr 154, poz. 1797 oraz z 2002 r. Nr 107, poz. 937) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie wymagań co do jakości masła i odtłuszczonego mleka w proszku zakupywanych w ramach interwencji przez Agencję Rynku Rolnego (Dz. U. Nr 98, poz. 888) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 czerwca 2003 r. (poz. 1262) Załącznik nr 1 WYMAGANIA CO DO JAKOŚCI MASŁA KUPOWANEGO W RAMACH INTERWENCJI Lp.Cechy jakościoweWymagania co do jakości 123 1Surowiecśmietanka pasteryzowana, nieukwaszona lub ukwaszona, otrzymana z surowego mleka krowiego zawierającego w 1 ml nie więcej niż 100.000 drobnoustrojów oznaczonych metodą płytkową w temperaturze 30°C i nie więcej niż 400.000 komórek somatycznych oznaczonych metodą ilościową 2Wyglądbardzo dobry (jednostka równomiernie sucha) lub dobry (lekko odbiegający od bardzo dobrego) 3Konsystencjabardzo dobra (jednostka nadająca się dobrze do smarowania) lub dobra (lekko odbiegająca od bardzo dobrej) 4Smak i zapachbardzo dobry (czysty, przyjemny aromat) lub dobry (lekko odbiegający od bardzo dobrego) 5Dyspersja wodyco najmniej 4 punkty przyznane wg metody określonej w normie IDF 112A:19891) 6Zawartość tłuszczunie mniej niż 82% 7Zawartość wodynie więcej niż 16% 8Zawartość suchej masy beztłuszczowejnie więcej niż 2% 9Zawartość wolnych kwasów tłuszczowychnie więcej niż 1,2 mmol/100 g tłuszczu 10Liczba nadtlenkowanie więcej niż 0,3 meq tlenu/1.000 g tłuszczu 11Tłuszcz niemlecznyniewykrywalny w analizie trójglicerydów 12Znaczniki (w szczególności: sterole, wanilina, ester etylowy kwasu karotenowego, trójglicerydy kwasu enantowego)niewykrywalne 13Poziom skażenia promieniotwórczego 134Cs i 137Csnie więcej niż 600 Bq/kg 14Obecność bakterii z grupy colinieobecne w 1 g 1) Norma Międzynarodowej Federacji Mleczarskiej FIL/IDF - IDF Standard 112A:1989. Butter, Determination of water dispersion value. Załącznik nr 2 WYMAGANIA CO DO JAKOŚCI ODTŁUSZCZONEGO MLEKA W PROSZKU KUPOWANEGO W RAMACH INTERWENCJI Cechy jakościoweWymagania co do jakości 123 1Surowiecsurowe mleko krowie zawierające w 1 ml nie więcej niż 100.000 drobnoustrojów oznaczonych metodą płytkową w temperaturze 30°C i nie więcej niż 400.000 komórek somatycznych oznaczonych metodą ilościową 2Wyglądbarwa biała lub lekko żółtawa, proszek bez zanieczyszczeń i cząstek barwnych 3Smak i zapachczysty 4Zawartość wodynie więcej niż 3,5% 5Zawartość tłuszczunie więcej niż 1,00% 6Zawartość białkanie mniej niż 31,4% w suchej masie beztłuszczowej 7Kwasowość miareczkowa (w mililitrach 0,1 normalnego NaOH)nie więcej niż 19,5 ml 8Współczynnik rozpuszczalnościnie więcej niż 0,5 ml (24°C) 9Zawartość mleczanów w 100 gnie więcej niż 150 mg 10Test na fosfatazęujemny, nie więcej niż 4 µg fenolu/1 ml odtworzonego mleka 11Cząstki przypaloneminimum dysk B, tj. nie więcej niż 15,0 mg 12Ogólna liczba drobnoustrojów w 1 gnie więcej niż 40.000 13Obecność bakterii z grupy colinieobecne w 1 g 14Obecność maślankiniedopuszczalna 15Obecność serwatki podpuszczkowejniedopuszczalna 16Obecność serwatki kwasowejniedopuszczalna 17Obecność antybiotykówniedopuszczalna 18Poziom skażenia promieniotwórczego 134Cs i 137Csnie więcej niż 370 Bq/kg 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 29 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej dżemów, konfitur, galaretek, marmolad, powideł śliwkowych oraz słodzonego przecieru z kasztanów jadalnych (Dz. U. Nr 143, poz. 1398) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Określa się szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej: 1) dżemu; 2) dżemu ekstra; 3) konfitury; 4) konfitury ekstra; 5) galaretki; 6) galaretki ekstra; 7) marmolady; 8) marmolady galaretkowej; 9) marmolady twardej lub miękkiej z owoców innych niż cytrusowe; 10) powideł śliwkowych; 11) słodzonego przecieru z kasztanów jadalnych. 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do wyrobów, o których mowa w ust. 1, przeznaczonych do wytwarzania: 1) wyrobów piekarniczych; 2) pieczywa cukierniczego; 3) herbatników. § 2. 1. Dżem, dżem ekstra, galaretka, galaretka ekstra, marmolada, marmolada galaretkowa, marmolada twarda z owoców innych niż cytrusowe oraz słodzony przecier z kasztanów jadalnych zawierają nie mniej niż 60% ekstraktu ogólnego, oznaczonego refraktometrycznie. 2. Zawartość ekstraktu ogólnego, oznaczonego refraktometrycznie w: 1) wyrobach określonych jako "niskosłodzone", w tym: a) dżemie i dżemie ekstra - wynosi nie mniej niż 28% i nie więcej niż 50%, b) konfiturach i konfiturach ekstra - wynosi nie więcej niż 45%, c) galaretce i galaretce ekstra - wynosi nie mniej niż 28% i nie więcej niż 32%; 2) marmoladzie miękkiej z owoców innych niż cytrusowe - wynosi nie mniej niż 57%; 3) powidłach śliwkowych - wynosi nie mniej niż 54%. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą wyrobów, w których cukry zostały całkowicie lub częściowo zastąpione substancjami słodzącymi. § 3. 1. Do wyrobów, o których mowa w § 1 ust. 1, można dodać: 1) miód, w celu całkowitego albo częściowego zastąpienia cukrów; 2) spożywcze oleje i tłuszcze jako środki przeciwpieniące; 3) pektynę; 4) napój spirytusowy; 5) wyrób winiarski; 6) likier winny; 7) orzechy; 8) aromatyczne zioła; 9) przyprawy; 10) wanilię; 11) ekstrakty waniliowe; 12) wanilinę; 13) syrop skrobiowy; 14) substancje dodatkowe w rozumieniu przepisów w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i warunków ich stosowania. 2. Niezależnie od składników, o których mowa w ust. 1, do: 1) dżemu, dżemu ekstra, galaretki i galaretki ekstra można dodać: a) skórkę z owoców cytrusowych, b) liście z Pelargonium odoratissimum, jeżeli wyroby te są wytwarzane z owoców pigwy, c) sok z owoców cytrusowych, jeżeli wyroby te są wytwarzane z owoców innych niż owoce cytrusowe; 2) dżemu można dodać sok owocowy; 3) dżemu i dżemu ekstra wytwarzanych z owoców dzikiej róży, truskawek, malin, agrestu, czerwonych porzeczek, śliwek i rabarbaru można dodać soki z czerwonych owoców; 4) dżemu i galaretki wytwarzanych z truskawek, malin, agrestu, czerwonych porzeczek i śliwek można dodać sok z buraków ćwikłowych; 5) marmolady, marmolady galaretkowej lub marmolady z owoców innych niż cytrusowe można dodać olejki eteryczne z owoców cytrusowych. § 4. 1. Szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej wyrobów, o których mowa w § 1 ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 2. Szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej surowców przeznaczonych do produkcji wyrobów, o których mowa w § 1 ust. 1, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 5. Wyroby, o których mowa w § 1 ust. 1, oraz surowce przeznaczone do ich produkcji mogą, do dnia 31 grudnia 2003 r., nie spełniać wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w rozporządzeniu, o ile spełniają dotychczasowe wymagania w zakresie jakości. § 6. Przepisy § 1 ust. 1 pkt 9 i 10, § 3 ust. 1 pkt 13 oraz załącznika nr 1 do rozporządzenia w zakresie wymagań dotyczących jakości handlowej wyrobów, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 9 i 10, tracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 lipca 2003 r. (poz. 1398) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ DŻEMÓW, KONFITUR, GALARETEK, MARMOLAD, POWIDEŁ ŚLIWKOWYCH I SŁODZONEGO PRZECIERU Z KASZTANÓW JADALNYCH Dżem 1. Dżem jest mieszaniną o odpowiednio zżelowanej konsystencji: 1) cukrów; 2) wody; 3) pulpy lub przecieru otrzymanych z jednego lub więcej gatunków owoców. 2. Dżem wytworzony z owoców cytrusowych może być sporządzany z całych owoców, pokrojonych w paski lub plastry. 3. Ilość pulpy lub przecieru wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego wynosi nie mniej niż 350 g, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. Ilość pulpy lub przecieru wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego wynosi nie mniej niż: 1) 250 g - w przypadku pulpy lub przecieru z czerwonych porzeczek, czarnych porzeczek, owoców jarzębiny, owoców rokitnika, owoców dzikiej róży i owoców pigwy; 2) 150 g - w przypadku pulpy lub przecieru z imbiru; 3) 160 g - w przypadku pulpy lub przecieru z owoców nerkowca; 4) 60 g - w przypadku pulpy lub przecieru z owoców passiflory (męczennicy). Dżem ekstra 1. Dżem ekstra jest mieszaniną o odpowiednio zżelowanej konsystencji: 1) cukrów; 2) wody; 3) niezagęszczonej pulpy otrzymanej z jednego lub więcej gatunków owoców, z zastrzeżeniem ust. 2-4. 2. Dżem ekstra z owoców dzikiej róży, z pozbawionych pestek malin, jeżyn, czarnych porzeczek, czerwonych porzeczek i czarnych jagód może być wytworzony całkowicie lub częściowo z niezagęszczonego przecieru, uzyskanego z tych owoców. 3. Dżem ekstra z owoców cytrusowych może być wytworzony z całych owoców, pokrojonych w paski lub plastry. 4. Dżem ekstra z jabłek, gruszek, śliwek o nieodstających pestkach, melonów, arbuzów, winogron, dyń, ogórków i pomidorów może być wytworzony tylko z tych owoców, bez możliwości ich mieszania z innymi owocami. 5. Ilość pulpy wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego wynosi nie mniej niż 450 g, z zastrzeżeniem ust. 6. 6. Ilość pulpy wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego wynosi nie mniej niż: 1) 350 g - w przypadku pulpy z czerwonych porzeczek, czarnych porzeczek, owoców jarzębiny, owoców rokitnika, owoców dzikiej róży i owoców pigwy; 2) 250 g - w przypadku pulpy z imbiru; 3) 230 g - w przypadku pulpy z owoców nerkowca; 4) 80 g - w przypadku pulpy z owoców passiflory (męczennicy). Konfitura 1. Konfitura jest mieszaniną o odpowiednio gęstej, lecz niezżelowanej konsystencji: 1) pulpy z jednego lub więcej gatunków owoców; 2) cukrów; 3) wody. 2. Ilość pulpy wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego wynosi nie mniej niż 500 g. Konfitura ekstra 1. Konfitura ekstra jest mieszaniną o odpowiednio gęstej, lecz niezżelowanej konsystencji: 1) pulpy z jednego lub więcej gatunków owoców; 2) cukrów; 3) wody. 2. Ilość pulpy wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego wynosi nie mniej niż 600 g. Galaretka 1. Galaretka jest mieszaniną o odpowiednio zżelowanej konsystencji: 1) cukrów; 2) soku lub ekstraktu wodnego, otrzymanego z jednego lub więcej gatunków owoców. 2. Ilość soku lub ekstraktu wodnego wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego nie może być mniejsza niż ustalona ilość pulpy lub przecieru dla dżemu i jest obliczana po odliczeniu masy wody użytej do sporządzenia ekstraktu wodnego. Galaretka ekstra 1. Galaretka ekstra jest mieszaniną o odpowiednio zżelowanej konsystencji: 1) cukrów; 2) soku lub ekstraktu wodnego, otrzymanego z jednego lub więcej gatunków owoców. 2. Galaretka ekstra z jabłek, gruszek, śliwek o nieodstających pestkach, melonów, arbuzów, winogron, dyń, ogórków i pomidorów może być wytworzona tylko z tych owoców, bez możliwości ich mieszania z innymi owocami. 3. Ilość soku lub ekstraktu wodnego wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego nie może być mniejsza niż ustalona ilość pulpy do wytworzenia dżemu ekstra i obliczana po odjęciu masy wody, użytej do sporządzenia ekstraktu wodnego. Marmolada 1. Marmolada jest mieszaniną o odpowiednio zżelowanej konsystencji: 1) cukrów; 2) wody; 3) jednego lub więcej następujących produktów otrzymanych z owoców cytrusowych: pulpy, przecieru, soku, ekstraktu wodnego lub skórki. 2. Ilość owoców cytrusowych wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego nie powinna być mniejsza niż 200 g, z czego nie mniej niż 75 g powinno być uzyskane z owocni wewnętrznej (endokarpu). Marmolada galaretkowa Marmolada galaretkowa jest marmoladą niezawierającą składników nierozpuszczalnych, z wyjątkiem niewielkiej ilości drobno pokrojonej skórki. Marmolada twarda lub miękka z owoców innych niż cytrusowe 1. Marmolada twarda lub miękka z owoców innych niż cytrusowe jest mieszaniną o odpowiednio zżelowanej konsystencji: 1) cukrów; 2) pulpy, przecieru świeżego lub konserwowanego, soku lub ekstraktu wodnego, otrzymanych z jednego lub więcej gatunków owoców, z ewentualnym dodatkiem kwasów spożywczych lub syropu skrobiowego. 2. Ilość pulpy, przecieru świeżego lub konserwowanego, soku lub ekstraktu wodnego wymagana do otrzymania 1.000 g wyrobu gotowego nie może być mniejsza niż: 1) 1.100 g - w przypadku marmolady twardej; 2) 800 g - w przypadku marmolady miękkiej. Powidła śliwkowe 1. Powidła śliwkowe są mieszaniną o konsystencji odpowiednio miękkiej, dającą się rozsmarować: 1) pulpy lub przecieru ze śliwek; 2) cukrów. 2. Ilość pulpy lub przecieru ze śliwek wymagana do wytworzenia 1.000 g wyrobu gotowego nie może być mniejsza niż 1.600 g. Słodzony przecier z kasztanów jadalnych 1. Słodzony przecier z kasztanów jadalnych jest mieszaniną o odpowiedniej konsystencji: 1) cukrów; 2) wody; 3) przecieru z kasztanów jadalnych (Castanea sativa). 2. Ilość przecieru z kasztanów jadalnych wymagana do otrzymania 1.000 g wyrobu gotowego nie może być mniejsza niż 380 g. Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DLA SUROWCÓW PRZEZNACZONYCH DO PRODUKCJI DŻEMÓW, KONFITUR, GALARETEK, MARMOLAD, POWIDEŁ ŚLIWKOWYCH I SŁODZONEGO PRZECIERU Z KASZTANÓW JADALNYCH 1. Owoce: świeże, zdrowe, bez objawów zepsucia, zawierające wszystkie naturalnie występujące składniki, o stanie dojrzałości odpowiednim do przetwórstwa, po uprzednim oczyszczeniu, usunięciu skaz, okwiatów i szypułek. Do owoców zaliczają się również pomidory, jadalne części łodyg rabarbaru, marchew, słodkie ziemniaki, ogórki, dynie, melony oraz arbuzy. 2. Imbir: w postaci jadalnego korzenia imbiru, świeżego, w stanie surowym, zakonserwowanym, lub zakonserwowanym w syropie, a także suszony. 3. Pulpa owocowa: część jadalna całego owocu, jeśli to niezbędne, pozbawiona skórki, nasion, ziarenek itp., ewentualnie pokrojona w plastry lub kawałki, lecz nie w postaci przecieru. 4. Przecier owocowy część jadalna całego owocu, jeśli to konieczne, pozbawiona skórki, nasion, ziarenek itp., przetarta przez sito lub rozdrobniona w inny sposób. 5. Ekstrakty wodne (owocowe ekstrakty wodne) - zawierające wszystkie rozpuszczalne w wodzie składniki użytych owoców. 6. Cukier: w postaci cukru przemysłowego, cukru białego, cukru rafinowanego, roztworu cukru, roztworu cukru inwertowanego, syropu cukru inwertowanego, syropu glukozowego, syropu glukozowego w proszku, dekstrozy, monohydratu dekstrozy, dekstrozy bezwodnej, fruktozy, syropu fruktozowego, cukrów otrzymanych z owoców lub cukru brązowego. Owoce, pulpa owocowa, przecier owocowy i ekstrakty wodne mogą być poddawane: 1) ogrzewaniu, chłodzeniu lub zamrażaniu; 2) liofilizacji lub innym procesom suszenia - w przypadku moreli lub śliwek użytych do wytwarzania dżemu; 3) zagęszczaniu do stopnia możliwości technicznych; 4) konserwowaniu dwutlenkiem siarki (E 220) lub jego solami (E 221, E 222, E 223, E 224, E 226 i E 227), w ilości określonej w przepisach w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu i warunków ich stosowania, z wyjątkiem surowców użytych do wytwarzania dżemu ekstra, konfitury ekstra i galaretki ekstra; 5) konserwowaniu w solance - w przypadku skórek owoców cytrusowych. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie metod analiz niektórych przetworów z wieprzowiny (Dz. U. Nr 146, poz. 1423) Na podstawie art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa metody analiz przetworzonego lub konserwowanego mięsa wieprzowego, podrobów lub krwi z wieprzowiny w obrocie z zagranicą, oznaczonych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 226, poz. 1885, z późn. zm. 2)) kodami PCN: 1602 41 10 0, 1602 42 10 0, 1602 49 19 0, zwanych dalej "przetworami". § 2. W przetworach oznacza się zawartości: 1) azotu - metodą Kjeldahla; 2) wilgotności - zgodnie z Polską Normą PN-ISO 1442:2000 Mięso i przetwory mięsne - Oznaczanie zawartości wody (metoda odwoławcza); 3) tłuszczu całkowitego - metodą ekstrakcji z użyciem n-heksanu lub eteru naftowego, po hydrolizie kwasem solnym; 4) popiołu - zgodnie z Polską Normą PN-ISO 936:2000 Mięso i przetwory mięsne - Oznaczanie popiołu całkowitego. § 3. Do celów analizy należy: 1) przygotować jednorodne i reprezentatywne próbki przetworu; 2) brać pod uwagę średni wynik z co najmniej dwóch oznaczeń. § 4. Określa się sposób obliczania zawartości procentowej mięsa w przetworach, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 sierpnia 2003 r. (poz. 1423) SPOSÓB OBLICZANIA ZAWARTOŚCI PROCENTOWEJ MIĘSA W PRZETWORACH Zawartość mięsa wolnego od tłuszczu (DM) jako ułamek masowy w procentach oblicza się według wzoru: Zawartość mięsa i tłuszczu razem (TM) jako ułamek masowy w procentach oblicza się według wzoru: TM = DM + F gdzie poszczególne litery oznaczają: NT - azot całkowity (% masy); f - średnia zawartość azotu (% masy) w chudym mięsie zawartym w przetworze; wartość tego wskaźnika to: 1) 3,5 dla szynek i ich części oznaczonych kodami PCN: 1602 41 10 0; 2) 3,35 dla łopatek i ich części oznaczonych kodami PCN: 1602 42 10 0; 3) 3,35 dla pozostałych przetworów oznaczonych kodami PCN: 1602 49 19 0; F - ilość tłuszczu dającego się wyekstrahować (% masy), oznaczana analitycznie; Nx - azot niepochodzący z mięsa (% masy). Ilość azotu niepochodzącego z mięsa (Nx) należy skorygować, uwzględniając ilość każdego ze składników niepochodzącego z mięsa zawierającego azot i zawartości azotu w tych składnikach określone poniżej. Zawartość azotu w niektórych składnikach niepochodzących z mięsa i zawierających azot Przetwory mięsneZawartość azotu (% masy) Kazeina15,8 Kazeinian sodu14,8 Izolat soi14,5 Soja upostaciowana8,0 Mąka sojowa8,0 Glutaminian sodu (MSG)8,3 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w (Dz. U. z 2003 r. Nr 12, poz. 124, Nr 53, poz. 469, Nr 108, poz. 1010, Nr 122, poz. 1145, Nr 124, poz. 1155 i 1156 i Nr 129, poz. 1178). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie jakości handlowej jaj kurzych (Dz. U. Nr 147, poz. 1433) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wymagania w zakresie jakości handlowej jaj kurzych, zwanych dalej "jajami", w skorupkach, przeznaczonych do bezpośredniego spożycia lub do wykorzystania w przemyśle lub przetwórstwie rolno-spożywczym, które: 1) nie były gotowane; 2) nie mają uszkodzonej skorupy i błony podskorupowej; 3) nie były wstawiane do aparatu wylęglowego; 4) pochodzą od kur niosek utrzymywanych w pomieszczeniach inwentarskich: a) na ściółce z dostępem lub bez dostępu do otwartego wybiegu, b) w klatkach. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) zakładzie pakowania - rozumie się przez to podmiot zajmujący się klasyfikacją jaj według klas jakości handlowej i kategorii wagowych, ich znakowaniem oraz pakowaniem; 2) partii jaj - rozumie się przez to jaja zniesione tego samego dnia, tej samej klasy jakości handlowej i kategorii wagowej, oznakowane lub oznakowane i zapakowane tego samego dnia w tym samym zakładzie pakowania. § 3. 1. Ustala się następujące klasy jakości handlowej jaj: 1) klasa "A"; 2) klasa "B"; 3) klasa "C". 2. Ustala się minimalne wymagania w zakresie jakości handlowej jaj klasy "A" i "B", które są określone w załączniku do rozporządzenia. § 4. 1. Do klasy "A" zalicza się jaja świeże, przy czym jaja, w których wysokość komory powietrznej nie przekracza 4 mm w okresie 9 dni od dnia ich zniesienia, to jaja "ekstra świeże". 2. Do klasy "B" zalicza się jaja utrwalone oraz inne jaja spełniające minimalne wymagania określone w załączniku do rozporządzenia. 3. Do jaj klasy "C" zalicza się jaja niesortowane, przeznaczone do wykorzystania w przemyśle lub przetwórstwie rolno-spożywczym, niespełniające minimalnych wymagań określonych dla jaj klasy "A" lub "B". § 5. 1. Ustala się następujące kategorie: 1) jaj klasy "A" (wagowe): a) kategoria XL - jaja bardzo duże o wadze od 73 g, b) kategoria L - jaja duże o wadze od 63 g do 72,9 g, c) kategoria M - jaja średnie o wadze od 53 g do 62,9 g, d) kategoria S - jaja małe o wadze poniżej 53 g; 2) jaj klasy "B": a) jaja niechłodnicze i nieutrwalone, b) jaja chłodnicze, które zostały schłodzone w temperaturze poniżej 5°C, c) jaja utrwalone, które zostały utrwalone w mieszaninie gazów różniącej się od składu powietrza atmosferycznego lub przy użyciu wody wapiennej lub za pomocą chłodzenia. 2. Jaja klasy "A" nie mogą być utrwalane lub chłodzone. 3. Jaj klasy "A" i "B", które w temperaturze poniżej 5°C: 1) były transportowane do 24 godzin lub 2) przechowywane w okresie do 72 godzin, w placówkach handlu detalicznego nie uznaje się za jaja chłodnicze. § 6. 1. Partia jaj klasy "A", zawierająca więcej niż 180 sztuk jaj, w przypadku: 1) wysyłki z zakładu pakowania może zawierać do 5% jaj niespełniających minimalnych wymagań, w tym nie więcej niż: a) 2% jaj z widocznymi uszkodzeniami skorupy lub błony podskorupowej, b) 1% jaj z widocznymi plamkami mięsnymi lub krwistymi; 2) innych etapów obrotu może zawierać do 7% jaj niespełniających minimalnych wymagań, w tym nie więcej niż: a) 4% jaj z widocznymi uszkodzeniami skorupy lub błony podskorupowej, b) 1% jaj z widocznymi plamkami mięsnymi lub krwistymi. 2. Partia jaj klasy "A" określonej kategorii wagowej, wprowadzana do obrotu, zawierająca więcej niż 180 sztuk jaj, może zawierać do 12% jaj kategorii wagowej bezpośrednio wyższej lub niższej, jednak nie więcej niż 6% jaj kategorii wagowej bezpośrednio niższej. 3. Partia jaj klasy "B" wprowadzana do obrotu, zawierająca więcej niż 180 sztuk jaj, może zawierać do 7% jaj niespełniających minimalnych wymagań. 4. Partia jaj klasy "A", zawierająca mniej niż 180 sztuk jaj, w przypadku: 1) wysyłki z zakładu pakowania może zawierać do 10% jaj niespełniających minimalnych wymagań, w tym nie więcej niż: a) 4% jaj z widocznymi uszkodzeniami skorupy lub błony podskorupowej, b) 2% jaj z widocznymi plamkami mięsnymi lub krwistymi; 2) innych etapów obrotu może zawierać do 14% jaj niespełniających minimalnych wymagań, w tym nie więcej niż: a) 8% jaj z widocznymi uszkodzeniami skorupy lub błony podskorupowej, b) 2% jaj z widocznymi plamkami mięsnymi lub krwistymi. 5. Partia jaj klasy "A" określonej kategorii wagowej, wprowadzana do obrotu, zawierająca mniej niż 180 sztuk jaj, może zawierać do 24% jaj kategorii wagowej bezpośrednio wyższej lub niższej, jednak nie więcej niż 12% jaj kategorii wagowej bezpośrednio niższej. 6. Partia jaj klasy "B" wprowadzana do obrotu, zawierająca mniej niż 180 sztuk jaj, może zawierać do 14% jaj niespełniających minimalnych wymagań. § 7. Jeżeli jaja klasy "A" lub "B" przestały spełniać ustalone dla tych klas wymagania jakości handlowej, to: 1) przeklasyfikowuje się je odpowiednio do klasy "B" lub "C", stosownie do posiadanych cech, albo 2) bez przeklasyfikowania dostarcza się je bezpośrednio do zakładu przemysłowego lub zakładu przetwórstwa rolno-spożywczego. § 8. 1. W przypadku sprzedaży detalicznej jaja poszczególnych klas i kategorii pakuje się oddzielnie. 2. Dopuszcza się detaliczną sprzedaż różnych kategorii wagowych jaj klasy "A" w opakowaniach jednostkowych, jeżeli opakowania te będą spełniać wymagania dotyczące sposobu ich oznakowania określonego na podstawie odrębnych przepisów. § 9. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 5 sierpnia 2003 r. (poz. 1433) MINIMALNE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ JAJ KLASY "A" I "B" WyszczególnienieWymagania klasa "A"klasa "B" Skorupao normalnym kształcie, czysta, nieuszkodzona, niemyta i nieczyszczonao normalnym kształcie, nieuszkodzona, dopuszcza się przybrudzoną Komora powietrzanieruchoma, o wysokości nieprzekraczającej 6 mmo wysokości nieprzekraczającej 9 mm Białkoprzejrzyste, gęste, bez obcych ciałprzejrzyste, bez obcych ciał Żółtkosłabo widoczne, kuliste, przy obracaniu słabo ruchliwe, powracające do położenia centralnego, bez obcych ciałsłabo widoczne, niewymagane w jajach utrwalonych wapnem, bez obcych ciał Tarczka zarodkówniewidocznaniewidoczna Zapachswoisty, bez obcego zapachuswoisty, bez obcego zapachu 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej tusz wołowych (Dz. U. Nr 161, poz. 1566) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia dotyczą: 1) tusz wołowych: a) pochodzących z rzeźni, w których przeprowadza się ubój więcej niż 75 sztuk bydła tygodniowo średniorocznie lub dokonuje się uboju kilku sztuk bydła na podstawie umowy z właścicielem zwierząt przeznaczonych do uboju, b) wytrzewionych i oskórowanych oraz pozbawionych: - głowy oddzielonej od tuszy wołowej w stawie szczytowo-potylicznym, - stóp oddzielonych od tuszy wołowej w stawie nadgarstkowo-śródręcznym lub stępowo-śródstopowym, - narządów wewnętrznych klatki piersiowej i jamy brzusznej, z nerkami, tłuszczem okołonerkowym i tłuszczem miednicznym lub bez nich, - narządów rozrodczych i przylegających mięśni oraz bez wymienia lub tłuszczu gruczołu mlecznego - w przypadku samic; 2) półtusz wołowych otrzymanych przez podzielenie tuszy wołowej symetrycznie przez środek każdego kręgu szyjnego, piersiowego, lędźwiowego i krzyżowego oraz środek mostka i spojenia miednicznego. § 2. 1. Ustala się klasy jakości handlowej tusz wołowych ze względu na: 1) uformowanie półtuszy - stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) otłuszczenie półtuszy - stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia. 2. W każdej klasie uformowania tusz wołowych, w zależności od stopnia spełnienia wymagań określonych dla danej klasy, rozróżnia się następujące trzy podklasy: 1) "+", 2) "0", 3) "-" - przy czym różnice między podklasami mogą wynosić 1/3 klasy. 3. Klasę jakości handlowej tuszy wołowej ustala się, oceniając wizualnie półtuszę wołową w czasie nieprzekraczającym 1 godz. od chwili rozpoczęcia uboju, biorąc pod uwagę: 1) uformowanie półtuszy; 2) otłuszczenie półtuszy. 4. Klasę jakości handlowej tuszy wołowej ustala się dla następujących kategorii bydła: 1) A - niekastrowane młode buhajki w wieku poniżej 2 lat; 2) B - buhaje pozostałe; 3) C - wolce; 4) D - krowy; 5) E - jałówki. § 3. 1. Klasę uformowania tuszy wołowej i kategorię bydła, o których mowa odpowiednio w § 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, oznacza się wyłącznie wielką literą, a klasę otłuszczenia tuszy wołowej, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 2 - wyłącznie cyfrą. 2. Podklasę, o której mowa w § 2 ust. 2, oznacza się na tuszy wołowej wyłącznie znakami "+" albo "-" albo cyfrą "0". 3. Litery, cyfry i znaki, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny: 1) mieć wysokość co najmniej 2 cm; 2) być umieszczone na każdej półtuszy wołowej w następujących miejscach: a) na rostbefie - w okolicach czwartego kręgu lędźwiowego, b) na mostku - w odległości 10-30 centymetrów od krawędzi rozcięcia mostka. 4. Na tuszy wołowej można umieścić również inne informacje związane z jej klasyfikacją, w szczególności masę tuszy i datę uboju. 5. Tusz stosowany do znakowania tusz wołowych powinien być nietoksyczny, niezmywalny i odporny na działanie temperatury. § 4. 1. Dopuszcza się inne metody trwałego znakowania tusz wołowych niż określone w § 3, w szczególności przez przytwierdzenie etykiet do tuszy wołowej. 2. Etykieta, o której mowa w ust. 1, powinna: 1) być przechowywana i przytwierdzona do tusz wołowych w rzeźniach posiadających weterynaryjny numer identyfikacyjny; 2) posiadać wymiary nie mniejsze niż 5 x 10 cm; 3) zawierać informacje, o których mowa w § 3 ust. 1, 2 i 4; 4) być przytwierdzana do każdej półtuszy wołowej w miejscach, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 2, w sposób uniemożliwiający ich przypadkowe usunięcie. 3. Napisy na etykiecie powinny być sporządzone w sposób wyraźny i trwały; w napisie nie można dokonywać żadnych zmian. § 5. Informacje, o których mowa w § 3 ust. 1, 2 i 4, umieszczone na tuszy wołowej lub na etykiecie, o której mowa w § 4 ust. 1, nie mogą zostać usunięte przed rozbiorem ćwierćtuszy. § 6. Oznaczenie kategorii bydła i klas jakości handlowej tusz wołowych, umieszczone na półtuszach wołowych lub na etykiecie w sposób, o którym mowa w § 4 ust. 2 pkt 4, nie może utrudniać odczytania umieszczonego na półtuszy wołowej znaku weterynaryjnego. § 7. Właścicielowi ubitych zwierząt przekazuje się informację, w formie pisemnej, o ustalonej klasie jakości handlowej tuszy wołowej pochodzącej z ubitego zwierzęcia. § 8. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25 sierpnia 2003 r. (poz. 1566) Załącznik nr 1 KLASY JAKOŚCI HANDLOWEJ TUSZ WOŁOWYCH ZE WZGLĘDU NA UFORMOWANIE PÓŁTUSZY Klasa uformowaniaOcena ogólnaOcena szczegółowa E "doskonała"Wszystkie profile bardzo wypukłe do superwypukłych, wyjątkowo rozwinięte umięśnienieUdziec: bardzo zaokrąglony, zrazowa górna wyraźnie wystaje ponad spojenie miedniczne (symphisis pelvis) Grzbiet: bardzo szeroki i bardzo gruby aż do łopatki; część krzyżowa bardzo zaokrąglona Łopatka: bardzo zaokrąglona U "bardzo dobra"Profile na ogół wypukłe, bardzo dobrze rozwinięte mięśnieUdziec: zaokrąglony, zrazowa górna wystaje ponad spojenie miedniczne (symphisis pelvis) Grzbiet: szeroki i gruby aż do łopatki; część krzyżowa zaokrąglona Łopatka: zaokrąglona R "dobra"Profile na ogół proste, mięśnie dobrze rozwinięteUdziec: dobrze rozwinięty, zrazowa górna i część krzyżowa lekko zaokrąglone Grzbiet: gruby, ale węższy przy łopatce Łopatka: dobrze rozwinięta O "średnia"Profile proste do wklęsłych, mięśnie średnio rozwinięteUdziec: średnio lub słabiej rozwinięty Grzbiet: średnio gruby aż do wąskiego; część krzyżowa z prostym profilem Łopatka: przeciętnie rozwinięta do prawie płaskiej P "słaba"Wszystkie profile wklęsłe, aż do bardzo wklęsłych, mięśnie słabo rozwinięteUdziec: słabo rozwinięty Grzbiet: wąski z widocznymi kośćmi Łopatka: płaska z widocznymi kośćmi Załącznik nr 2 KLASY JAKOŚCI HANDLOWEJ TUSZ WOŁOWYCH ZE WZGLĘDU NA OTŁUSZCZENIE PÓŁTUSZY Klasa otłuszczeniaOcena ogólnaOcena szczegółowa 1 "bardzo małe"Od braku okrywy tłuszczowej aż do nieznacznej warstwy tłuszczu zewnętrznegoBrak złogów tłuszczu w klatce piersiowej; widoczne wszystkie żebra 2 "małe"Niewielka okrywa tłuszczu przy widocznych prawie wszędzie odsłoniętych mięśniachWewnątrz klatki piersiowej wyraźnie widoczne mięśnie między żebrami 3 "średnie"Poza udźcem i łopatką prawie wszędzie widoczna okrywa tłuszczowa, niewielkie złogi tłuszczu w klatce piersiowejWewnątrz klatki piersiowej między żebrami są jeszcze widoczne mięśnie 4 "duże"Półtusze okryte tłuszczem, lecz na udźcu i łopatce częściowo są widoczne mięśnieWidoczne smugi tłuszczu na udźcu; w klatce piersiowej mięśnie między żebrami mogą być poprzerastane tłuszczem 5 "bardzo duże"Cała półtusza pokryta warstwą tłuszczu zewnętrznego, duże złogi tłuszczowe w klatce piersiowejPrawie cały udziec pokryty warstwą tłuszczu; wewnątrz klatki piersiowej, między żebrami mięśnie poprzerastane tłuszczem 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 12 września 2003 r. w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 165, poz. 1605) Na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz. U. Nr 123, poz. 1350 oraz z 2003 r. Nr 122, poz. 1144) zarządza się, co następuje: § 1. 1. W żywieniu zwierząt gospodarskich, z zastrzeżeniem ust. 2, mogą być stosowane następujące materiały paszowe pochodzące z tkanek zwierząt: 1) mączka rybna; 2) hydrolizowane białka skór o wadze molekularnej poniżej 10.000 daltonów, otrzymane ze skór i tkanki podskórnej zwierząt przeżuwających i nieprzeżuwających; 3) fosforan dwuwapniowy i trójwapniowy z odtłuszczonych kości; 4) żelatyna uzyskana ze zwierząt nieprzeżuwających; 5) siara, mleko i przetwory mleczne; 6) jaja i produkty z jaj. 2. Przepisów ust. 1 pkt 1-3 nie stosuje się do zwierząt przeżuwających. 3. W żywieniu lisów, jenotów, fretek, norek, tchórzy, tchórzofretek, świń, drobiu i ryb, oprócz materiałów paszowych wymienionych w ust. 1, mogą być stosowane również: 1) mączka kostna; 2) mączka mięsna; 3) mączka mięsno-kostna; 4) wysuszona plazma krwi i inne produkty uzyskane z krwi, z wyłączeniem produktów uzyskanych z krwi zwierząt przeżuwających; 5) mączka z kopyt; 6) mączka z rogów; 7) mączka z podrobów drobiowych; 8) mączka z piór; 9) suszone skwarki. 4. W żywieniu ryb, oprócz materiałów paszowych wymienionych w ust. 1 i 3, może być stosowana mączka uzyskana z krwi zwierząt nieprzeżuwających. 5. W żywieniu trzody chlewnej nie stosuje się materiałów paszowych wytworzonych z tkanek tego gatunku zwierząt. 6. W żywieniu drobiu nie stosuje się materiałów paszowych wytworzonych z tkanek tego gatunku zwierząt. 7. Przepisy ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do premiksów i mieszanek paszowych zawierających takie materiały paszowe. § 2. Przepisy rozporządzenia w zakresie stosowania materiałów paszowych, o których mowa w: 1) § 1 ust. 3, w żywieniu świń i drobiu, 2) § 1 ust. 3 pkt 1-3 i 5-9, w żywieniu ryb - stosuje się do dnia 31 października 2003 r. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 104, poz. 978). § 4. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 9 września 2003 r. w sprawie określenia wykazu chorób, co do których należy sporządzać plany gotowości ich zwalczania (Dz. U. Nr 174, poz. 1687) Na podstawie art. 21a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się wykaz chorób zakaźnych zwierząt, co do których należy sporządzać plany gotowości ich zwalczania, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2003 r. (poz. 1687) WYKAZ CHORÓB ZAKAŹNYCH ZWIERZĄT, CO DO KTÓRYCH NALEŻY SPORZĄDZAĆ PLANY GOTOWOŚCI ICH ZWALCZANIA 1) pryszczyca (Foot and mouth disease); 2) choroba pęcherzykowa świń (Swine vesicular disease); 3) afrykański pomór świń (African swine fever); 4) klasyczny pomór świń (Clasical swine fever, Hog cholera); 5) influenza ptaków o wysokiej zjadliwości d. pomór drobiu (Highly pathogenic avian influenza d. Fowl plague); 6) rzekomy pomór drobiu (Newcastle disease); 7) zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (Infectious haematopoietic necrosis - IHN); 8) gąbczasta encefalopatia bydła (Bovine spongiform encephalopathy); 9) księgosusz (Rinderpest); 10) pomór małych przeżuwaczy (Peste des petits ruminants); 11) gorączka doliny Rift (Rift valley fever); 12) guzowata choroba skóry bydła (Lumpy skin disease); 13) ospa owiec i kóz (Sheep and goat pox); 14) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej (Vesicular stomatitis); 15) choroba niebieskiego języka (Bluetongue); 16) afrykański pomór koni (African horse sickness). 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 65, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej mięsa drobiowego (Dz. U. Nr 177, poz. 1734) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej mięsa drobiowego z: 1) kur (Gallus domesticus); 2) kaczek (typu pekin Anas platyrhynchos oraz piżmowych Cairina moschata); 3) gęsi (Anser anser); 4) indyków (Meleagris gallopavo); 5) perlic (Numida meleagris); 6) kaczek mulard (krzyżówki kaczek typu pekin i piżmowych). § 2. Mięso drobiowe, które nie zostało poddane żadnej obróbce mającej wpływ na jego trwałość, z wyjątkiem schłodzenia albo mrożenia, wprowadza się do obrotu wyłącznie w postaci: 1) tuszek drobiowych będących całymi tuszkami drobiu po wykrwawieniu, oskubaniu i wypatroszeniu oraz ewentualnym usunięciu serca, wątroby, płuc, żołądka, wola i nerek oraz odcięciu łap w stawie skokowym i głowy, bez podrobów albo z podrobami umieszczonymi wewnątrz tuszki; 2) elementów tuszek drobiowych, w tym: a) połówek będących połową tuszki drobiowej uzyskaną przez proste cięcie podłużne wzdłuż mostka i kręgosłupa, b) ćwiartek będących tylną albo przednią ćwiartką otrzymaną przez poprzeczne cięcie połówki, c) ćwiartek tylnych w całości będących obiema ćwiartkami tylnymi w jednym kawałku, połączonymi częścią grzbietu, z tułowiem lub bez tułowia, d) piersi będącej mostkiem z przylegającymi żebrami lub ich częścią, włącznie z przynależnymi mięśniami, w postaci całej piersi lub jej połowy, e) nogi będącej kością udową (femur), kością piszczelową (tibia) i kością strzałkową (fabula) włącznie z przylegającymi mięśniami, f) nogi kurczęcia z częścią grzbietu będącą kością piszczelową (tibia) i kością strzałkową (fabula) włącznie z przylegającymi mięśniami, przy czym masa przylegającej części grzbietu wynosi nie więcej niż 25 % masy nogi kurczęcia z częścią grzbietu, g) uda będącego kością udową (femur) włącznie z przylegającymi mięśniami, h) podudzia będącego kością piszczelową (tibia) i kością strzałkową (fabula) włącznie z przylegającymi mięśniami, i) skrzydła będącego kością ramieniową (humerus) lub kością promieniową (radius) i kością łokciową (ulan) włącznie z przylegającymi mięśniami, z ewentualnie usuniętą końcówką skrzydła lub kością śródręcza, j) dwu skrzydeł w całości będących skrzydłami w jednym kawałku, połączonymi częścią grzbietu, którego masa wynosi nie więcej niż 45 % całkowitej masy dwu skrzydeł w całości, k) filetu z piersi będącego całą lub połową piersi bez mostka i żeber, przy czym filet z piersi indyczej składa się z mięśnia piersiowego głębokiego (pektoralis profundus), l) filetu z piersi z obojczykiem będącego filetem z piersi lub jego połową, bez skóry, z obojczykiem i chrząstką mostka, przy czym masa kości obojczykowej i chrząstki mostka stanowią nie więcej niż 3 % całkowitej masy filetu z piersi z obojczykiem, m) magretu będącego filetem z piersi gęsi lub kaczek piżmowych lub kaczek mulard, ze skórą i tłuszczem podskórnym okrywającym mięsień piersiowy, bez mięśnia piersiowego głębokiego; 3) podrobów, w tym serca, szyi, żołądka mięśniowego, wątroby, innych jadalnych części tuszek drobiowych niebędących ich elementami, z wyjątkiem szyi w przypadku, gdy nie została ona oddzielona od tuszki. § 3. 1. Mięso drobiowe może być: 1) schłodzone do temperatury od -2 °C do 4 °C; 2) zmrożone do temperatury nie wyższej niż -12 °C; 3) głęboko zmrożone do temperatury nie wyższej niż -18 °C. 2. Dopuszcza się krótkotrwałe podwyższenie temperatur, o których mowa w ust. 1, nie więcej niż o: 1) 2 °C - w sprzedaży bezpośredniej mięsa schłodzonego; 2) 3 °C - podczas transportu oraz czynności przeładunkowych mięsa drobiowego zmrożonego lub głęboko zmrożonego. 3. Schładzania tuszek drobiowych po uboju dokonuje się metodą: 1) owiewową; 2) owiewowo-natryskową; 3) zanurzeniową. 4. Mięso drobiowe schłodzone nie może wykazywać oznak zamrożenia. § 4. 1. Tuszki drobiowe i elementy tuszek drobiowych powinny być: 1) kompletne - w zależności od form ich przygotowania; 2) czyste, pozbawione widocznych substancji obcych, zabrudzeń i krwi; 3) bez obcego zapachu; 4) pozbawione widocznych plam krwistych, chyba że plamy te są nieznaczne; 5) bez wystających złamań kości; 6) bez silnych stłuczeń. 2. Tuszki drobiowe niezależnie od wymagań, o których mowa w ust. 1, powinny być: 1) częściowo patroszone z sercem, wątrobą, płucami, żołądkiem mięśniowym, wolem i nerkami; 2) patroszone z podrobami umieszczonymi w ich wnętrzu; 3) patroszone bez podrobów; 4) całkowicie wykrwawione, w przypadku tuszek drobiowych patroszonych. 3. Podroby powinny być: 1) bez woreczka żółciowego - w przypadku wątroby; 2) bez rogowatego nabłonka i z usuniętą zawartością treści żołądka - w przypadku żołądka mięśniowego; 3) z osierdziem albo bez osierdzia - w przypadku serca. 4. Elementy tuszek drobiowych, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. d-k, mogą być bez skóry. 5. Elementy tuszek drobiowych, o których mowa w § 2 pkt 2 lit. e oraz lit. g-i, uzyskuje się przez cięcia przebiegające w osi poprzecznej odpowiednich stawów. § 5. 1. Ustala się, w zależności od umięśnienia, udziału tkanki tłuszczowej oraz obecności uszkodzeń i stłuczeń, następujące klasy jakości handlowej tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych, z wyjątkiem tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych przeznaczonych do zakładów rozbioru lub przetwórstwa mięsa drobiowego: 1) klasa "A"; 2) klasa "B". 2. Do klasy "A" jakości handlowej tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych zalicza się tuszki drobiowe i elementy tuszek drobiowych, które: 1) posiadają pełne umięśnienie (mięśnie pełne), pierś dobrze rozwiniętą, szeroką, długą i umięśnioną, nogi umięśnione, przy czym: a) w przypadku kurcząt, młodych kaczek tuczonych oraz indyków - pierś, grzbiet i nogi powinny być pokryte cienką, równomierną warstwą tłuszczu, b) w przypadku kur rosołowych, kaczek dorosłych, młodych gęsi tuczonych dopuszcza się grubszą warstwę tłuszczu, c) w przypadku gęsi dorosłych, równomiernie rozmieszczona, średnio gruba lub gruba warstwa tłuszczowa powinna całkowicie okrywać korpus; 2) na piersi, nogach, tułowiu, stawach skokowych i końcach skrzydeł mogą być pokryte pojedynczymi piórami, pałkami lub piórami włosowatymi (filopluma), a w przypadku kur rosołowych, dorosłych kaczek, indyków i gęsi resztkami piór także na innych częściach tuszki; 3) charakteryzują się brakiem uszkodzeń, stłuczeń i przebarwień, przy czym dopuszcza się: a) lekkie uszkodzenia, stłuczenia i przebarwienia, jeżeli są niewielkie i nie znajdują się na piersi lub nogach, b) brak końcówek skrzydeł, c) lekkie zaczerwienienie końcówek skrzydeł i torebki stawowej; 4) mięso drobiowe zmrożone i głęboko zmrożone nie może mieć oparzelin mrozowych - nieznacznego lub obszernego, nieodwracalnego wysuszenia skóry lub mięśni, które charakteryzuje się zmianą początkowej barwy (przeważnie rozjaśnienie), lub smaku i zapachu (bez smaku lub smak zjełczały), lub konsystencji (sucha, gumowata), chyba że oparzeliny te są przypadkowe, niewielkie i nie znajdują się na piersiach lub nogach. 3. Do klasy "B" jakości handlowej tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych zalicza się tuszki drobiowe i elementy tuszek drobiowych niespełniające wymagań określonych w ust. 2. 4. Za młode osobniki drobiu uważa się osobniki charakteryzujące się giętkim, nieskostniałym zakończeniem mostka, a za dorosłe osobniki drobiu - twardym i skostniałym zakończeniem mostka. 5. Dopuszczalna liczba wadliwych wyrobów jednostkowych, w ramach danej partii mięsa drobiowego tego samego rodzaju, asortymentu i klasy jakości handlowej, pochodzącego z tej samej rzeźni lub zakładu przetwórczego, jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 6. 1. Zmrożone i głęboko zmrożone mięso drobiowe w opakowaniach jednostkowych klasyfikuje się według kategorii wagowych: 1) w przypadku tuszek drobiowych o masie: a) mniejszej niż 1.100 g - na kategorie wagowe co 50 g, b) od 1.100 g do 2.400 g - na kategorie wagowe co 100 g, c) od 2.400 g - na kategorie wagowe co 200 g; 2) w przypadku elementów tuszek drobiowych o masie: a) mniejszej niż 1.100 g - na kategorie wagowe co 50 g, b) od 1.100 g - na kategorie wagowe co 100 g. 2. Dopuszczalne tolerancje wagowe tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych w opakowaniach jednostkowych są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 3. Opakowanie jednostkowe może zawierać jedną tuszkę drobiową lub te same elementy jednej lub wielu tuszek drobiowych jednego gatunku drobiu. 4. Opakowanie jednostkowe zawierające mięso drobiowe, którego rzeczywista masa, po uwzględnieniu dopuszczalnego odchylenia ujemnego, jest mniejsza niż masa nominalna, uznaje się za wadliwe. 5. Opakowanie jednostkowe zawierające mięso drobiowe, którego odchylenie ujemne określonej masy nominalnej jest większe niż dwukrotne dopuszczalne, nie może być wprowadzone do obrotu. § 7. 1. Zawartość wody wchłoniętej w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt nie powinna przekraczać wartości dopuszczalnych, technicznie nieuniknionych. 2. Zawartość wody wchłoniętej w zmrożonych lub głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt oznacza się metodą: 1) ociekania, która: a) służy do określania straty wody podczas rozmrażania tuszek kurcząt zmrożonych lub głęboko zmrożonych, b) nie może być stosowana w przypadku tuszek kurcząt, które były potraktowane polifosforanami lub podobnymi substancjami zwiększającymi wiązanie wody; 2) chemiczną, która służy do oznaczania całkowitej zawartości wody w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt oraz wymaga ustalenia zawartości wody i białka w próbie zhomogenizowanej tuszki. 3. Dopuszczalna zawartość procentowa wody wchłoniętej w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt, przy jej oznaczeniu metodą ociekania wynosi, w przypadku zastosowania schładzania: 1) owiewowego - 1,5 %; 2) owiewowo-natryskowego - 3,3 %; 3) zanurzeniowego - 5,1 %. 4. Dopuszczalna zawartość procentowa wody wchłoniętej, technicznie nieuniknionej w zmrożonych i głęboko zmrożonych tuszkach kurcząt, przy jej oznaczeniu metodą chemiczną wynosi, w przypadku zastosowania schładzania: 1) owiewowego - 2 %; 2) owiewowo-natryskowego - 4,5 %; 3) zanurzeniowego - 7 %. § 8. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 września 2003 r. (poz. 1734) Załącznik nr 1 DOPUSZCZALNA LICZBA WADLIWYCH WYROBÓW JEDNOSTKOWYCH, W RAMACH DANEJ PARTII MIĘSA DROBIOWEGO TEGO SAMEGO RODZAJU, ASORTYMENTU I KLASY JAKOŚCI HANDLOWEJ, POCHODZĄCEGO Z TEJ SAMEJ RZEŹNI LUB ZAKŁADU PRZETWÓRCZEGO Liczba wyrobów jednostkowych w partiiDopuszczalna liczba wadliwych wyrobów jednostkowych klasa "A"klasa "B" ogółemw tym z wadami w zakresie wymogów określonych w § 5 ust. 2 rozporządzeniaogółemw tym z wadami w zakresie wymogów określonych w § 5 ust. 2 rozporządzenia 12345 100 do 50052104 501 do 3.20073146 powyżej 3.200104208 Załącznik nr 2 DOPUSZCZALNE TOLERANCJE WAGOWE TUSZEK DROBIOWYCH I ELEMENTÓW TUSZEK DROBIOWYCH W OPAKOWANIACH JEDNOSTKOWYCH Masa nominalna (g)Dopuszczalne odchylenia ujemne (g) tuszki drobioweelementy tuszek drobiowych 123 poniżej 1.0002525 od 1.000 do 2.4005050 powyżej 2.40010050 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 8 października 2003 r. w sprawie warunków weterynaryjnych mających zastosowanie do niejadalnych produktów zwierzęcych oraz materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka (Dz. U. Nr 180, poz. 1767) Na podstawie art. 5 ust. 4 oraz art. 9 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) warunki weterynaryjne wymagane przy produkcji, przechowywaniu, wprowadzaniu na rynek, przetwarzaniu, przewozie i wykorzystywaniu niejadalnych produktów zwierzęcych, stanowiących materiał niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka (Dz. U. Nr 106, poz. 1001), zwanego dalej "wykazem materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka"; 2) szczegółowe warunki weterynaryjne wymagane przy zgłaszaniu, zbieraniu, przekazywaniu, segregowaniu, oznakowaniu, przetwarzaniu i postępowaniu z materiałami niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka, zwanymi dalej odpowiednio "materiałem kategorii 1", "materiałem kategorii 2" i "materiałem kategorii 3". § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do: 1) surowej karmy w rozumieniu przepisów o ochronie zwierząt, pochodzącej ze sklepów lub pomieszczeń przylegających do punktów sprzedaży, w których rozbiór i przechowywanie mięsa są prowadzone wyłącznie w tych sklepach lub w punktach sprzedaży; 2) surowej karmy otrzymanej ze zwierząt poddanych ubojowi w gospodarstwie pochodzenia wykorzystywanej na potrzeby własne tego gospodarstwa; 3) płynnego mleka i siary usuniętych z gospodarstwa lub wykorzystywanych w gospodarstwie, z którego pochodzą; 4) ciał lub części tych ciał zwierząt dzikich, niepodejrzanych o zakażenie chorobami przenoszącymi się na ludzi lub zwierzęta, z wyjątkiem: a) ryb wyłowionych w celach handlowych, b) gdy są wykorzystywane do sporządzania trofeów myśliwskich; 5) odpadów kuchennych, z wyjątkiem: a) pochodzących ze środków przewozu międzynarodowego, b) przeznaczonych do skarmiania zwierząt, c) przeznaczonych do wytworzenia biogazu lub kompostu; 6) komórek jajowych, embrionów i nasienia nieprzeznaczonych na cele hodowlane; 7) tranzytu niejadalnych produktów zwierzęcych drogą morską lub powietrzną. § 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) zwierzęta dzikie - inne niż zwierzęta dzikie utrzymywane przez człowieka; 2) zwierzęta futerkowe - zwierzęta utrzymywane w celu pozyskania futra, nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi; 3) producent - podmiot, którego działalność powoduje powstanie niejadalnych produktów zwierzęcych; 4) partia - ilość produktu wyprodukowaną w jednym zakładzie przy zastosowaniu tych samych metod przetwarzania przeznaczoną, po badaniu mikrobiologicznym, do sprzedaży; 5) niejadalne produkty krwiopochodne - produkty otrzymane z krwi zwierząt lub jej frakcji, w szczególności suszone, mrożone lub płynne osocze, pełną krew suszoną, suszone, mrożone lub płynne czerwone krwinki lub ich frakcje i mieszaniny, z wyjątkiem mączki z krwi zwierząt; 6) krew zwierząt - świeżą pełną krew zwierząt zawierającą elementy stałe i płynne; 7) mączka z krwi zwierząt - produkt otrzymany z krwi zwierząt poddanej obróbce termicznej, przeznaczony do spożycia przez zwierzęta lub przeznaczony na nawozy organiczne; 8) mączka rybna - przetworzone białko zwierzęce otrzymane ze zwierząt morskich, z wyjątkiem ssaków morskich; 9) karma - karmę dla zwierząt domowych zawierającą materiał kategorii 3; 10) surowa karma - karmę dla zwierząt domowych, która nie została poddana procesowi konserwującemu innemu niż chłodzenie, mrożenie lub głębokie mrożenie w celu zapewnienia jej trwałości; 11) przetworzona karma - karmę dla zwierząt domowych, która została poddana obróbce, z wyjątkiem surowej karmy dla zwierząt domowych; 12) produkty do zastosowania technicznego - produkty otrzymane bezpośrednio z niejadalnych produktów zwierzęcych, przeznaczone do celów innych niż spożycie przez ludzi lub zwierzęta, w tym garbowane i obrabiane skóry, trofea myśliwskie, przetworzoną wełnę, włosie, szczecinę, pióra i ich części, surowicę koniowatych, niejadalne produkty krwiopochodne, produkty lecznicze, wyroby medyczne, kosmetyki, produkty kostne na porcelanę, żelatynę i klej, nawozy organiczne, polepszacze gleby, wytopione tłuszcze, pochodne tłuszczowe, przetworzone odchody oraz mleko i przetwory mleczne; 13) zakład techniczny - zakład, w którym niejadalne produkty zwierzęce są wykorzystywane do wytwarzania produktów do zastosowania technicznego; 14) zakład pośredni kategorii 1 lub kategorii 2 - zakład, w którym czasowo przechowuje się nieprzetworzony materiał kategorii 1 lub kategorii 2, przed przewiezieniem do miejsca przeznaczenia, oraz w którym mogą być przeprowadzane czynności wstępne, takie jak skórowanie i sekcja wraz z pobraniem prób; 15) zakład przetwarzający kategorii 1 - zakład, w którym przetwarza się materiał kategorii 1 przed jego ostatecznym zniszczeniem; 16) zakład oleochemiczny kategorii 2 - zakład, w którym przetwarza się wytopiony tłuszcz otrzymany z materiału kategorii 2; 17) zakład przetwarzający kategorii 2 - zakład, w którym przetwarza się materiał kategorii 2 przed jego ostatecznym zniszczeniem lub dalszym przetwarzaniem; 18) zakład pośredni kategorii 3 - zakład, w którym nieprzetworzony materiał kategorii 3 jest sortowany, rozbierany, schładzany, głęboko zamrażany w bloki lub przechowywany przed przewiezieniem do miejsca przeznaczenia; 19) zakład oleochemiczny kategorii 3 - zakład, w którym przetwarza się wytopiony tłuszcz pozyskany z materiału kategorii 3; 20) zakład przetwarzający kategorii 3 - zakład, w którym przetwarza się białko zwierzęce i inne produkty przetworzone, w tym niejadalne produkty krwiopochodne, wytopione tłuszcze, oleje rybne, pochodne tłuszczowe, żelatynę, białka hydrolizowane, fosforan wapnia, mleko, przetwory mleczne i siarę, które mogą być wykorzystane jako materiał paszowy; 21) zakład wytwarzający biogaz - zakład, w którym biologiczna degradacja produktów pochodzenia zwierzęcego odbywa się w warunkach beztlenowych; 22) zakład wytwarzający kompost - zakład, w którym biologiczna degradacja produktów pochodzenia zwierzęcego odbywa się w warunkach tlenowych; 23) zakład termicznego przekształcania - spalarnię odpadów inną niż spalarnia odpadów w rozumieniu przepisów o odpadach, w której odbywa się proces spalania polegający na termicznym przekształcaniu niejadalnych produktów zwierzęcych lub produktów powstałych w wyniku spalania niejadalnych produktów zwierzęcych; 24) zakład termicznego przekształcania o dużej zdolności produkcyjnej - spalarnię o zdolności spalania powyżej 50 kg niejadalnych produktów zwierzęcych na godzinę; 25) zakład termicznego przekształcania o małej zdolności produkcyjnej - spalarnię o zdolności spalania do 50 kg niejadalnych produktów zwierzęcych na godzinę; 26) współspalarnia - miejsce niszczenia niejadalnych produktów zwierzęcych lub produktów z nich otrzymanych, w którym produkty zwierzęce są spalane razem z paliwem typowym dla danej instalacji; 27) magazyn - obiekt inny niż zakład przetwarzający lub wytwarzający dodatki, premiksy przygotowane na bazie dodatków, mieszanki paszowe, w którym produkty przetworzone są przechowywane przed ich ostatecznym wykorzystaniem lub zniszczeniem; 28) treść z przewodu pokarmowego - zawartość przewodu pokarmowego ssaków i ptaków bezgrzebieniowych; 29) odchody - kał i mocz zwierząt gospodarskich, w tym zużytą ściółkę oraz guano, nieprzetworzone lub przetworzone w zakładach wytwarzających biogaz i kompost; 30) gryzaki dla psów - niegarbowane produkty dla psów, wytworzone ze skór zwierząt kopytnych lub innego materiału zwierzęcego; 31) kolagen - wyrób na bazie protein uzyskany z błon, skór i ścięgien zwierzęcych, a w przypadku świń, drobiu i ryb - uzyskany także z kości; 32) żelatyna - naturalne, rozpuszczalne białko, żelujące lub nieżelujące, pozyskane w drodze częściowej hydrolizy kolagenu wyprodukowanego z kości, skór i ścięgien zwierząt, w tym ryb i drobiu; 33) skwarki - zawierające białko pozostałości po wytopieniu lub częściowym oddzieleniu tłuszczu i wody; 34) skóry - wszelkie tkanki skórne i podskórne; 35) białko hydrolizowane - polipeptydy, peptydy i aminokwasy oraz ich mieszaniny, pozyskane na drodze hydrolizy niejadalnych produktów zwierzęcych; 36) przetworzone białko zwierzęce - białko zwierzęce otrzymane wyłącznie z materiału kategorii 3, poddanego obróbce w celu przetworzenia go w sposób umożliwiający bezpośrednie zastosowanie jako materiału paszowego lub wykorzystanie go w inny sposób w środkach żywienia zwierząt, włączając w to karmy dla zwierząt domowych, lub użycie w nawozach organicznych lub polepszaczach gleby; przy czym białko to nie zawiera niejadalnych produktów krwiopochodnych, mleka, przetworów mlecznych, siary, żelatyny, białek hydrolizowanych, fosforanów wapnia, jaj i kolagenu; 37) polepszacze gleby - materiały pochodzenia zwierzęcego wykorzystywane do poprawienia odżywiania roślin oraz fizycznych i chemicznych właściwości gleb, a także aktywności biologicznej tych gleb, stosowane razem lub osobno, w tym również odchody, treść z przewodu pokarmowego, kompost i pozostałości po produkcji biogazu; 38) produkty przetworzone - niejadalne produkty zwierzęce, które zostały poddane jednej z metod przetwarzania wymienionych w rozporządzeniu; 39) obszar odległy - obszar ustalony przez powiatowego lekarza weterynarii, na którym ze względu na niewielką populację zwierząt i ograniczony dostęp do urządzeń przetwarzających niejadalne produkty zwierzęce produkty te niszczy się w miejscu ich powstania; 40) wytopione tłuszcze - tłuszcze otrzymane z przetwarzania materiału kategorii 2 lub materiału kategorii 3; 41) garbowanie - utwardzanie skór przy użyciu garbników pochodzenia roślinnego, soli chromu lub innych substancji; 42) pióra i części piór - nieprzetworzone pióra i części piór, które nie zostały poddane działaniu pary wodnej ani innej metodzie zapewniającej zniszczenie czynników chorobotwórczych; 43) wełna, włosie i szczecina świńska - nieprzetworzoną odpowiednio wełnę owczą, włosie zwierząt przeżuwających i szczecinę świńską, które nie zostały: a) pozyskane przez garbowanie, b) poddane fabrycznemu praniu, c) poddane metodzie zapewniającej zniszczenie czynników chorobotwórczych. § 4. 1. Materiał szczególnego ryzyka: 1) niezwłocznie zbiera się, przewozi i znakuje; 2) spala w zakładzie termicznego przekształcania albo 3) przetwarza w zakładzie przetwarzającym kategorii 1, przy użyciu: a) jednej z metod przetwarzania lub b) metody 1, wskazanej przez powiatowego lekarza weterynarii - określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 3; wytworzony materiał oznacza się zapachowo, jeżeli jest to technicznie możliwe, a następnie spala w zakładzie termicznego przekształcania lub współspalarni albo 4) przetwarza w zakładzie przetwarzającym kategorii 1, przy użyciu metody 1 określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 3; wytworzony materiał oznacza się zapachowo, jeżeli jest to technicznie możliwe, a następnie zakopuje na grzebowisku zatwierdzonym zgodnie z przepisami o utrzymaniu czystości i porządku w gminie. 2. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do materiału określonego w § 1 pkt 1 i 3 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka. 3. Odpady kuchenne pochodzące ze środków transportu międzynarodowego spala się w zakładzie termicznego przekształcania lub we współspalarni albo zakopuje na grzebowisku zgodnie z przepisami o utrzymaniu czystości i porządku w gminie. 4. Materiał kategorii 1 przechowuje się wyłącznie w zakładach pośrednich kategorii 1. 5. Materiał kategorii 1 segreguje się w rzeźniach, zakładach rozbioru mięsa, zakładach przetwarzających kategorii 1, z tym że kręgosłup może być usuwany w punktach sprzedaży. 6. Materiał kategorii 1 zabarwia się w sposób umożliwiający jego identyfikację również po przetworzeniu. 7. Materiał kategorii 1 usuwa się poprzez: 1) spalenie bez uprzedniego przetworzenia, 2) spalenie po przetworzeniu; 3) zakopanie na grzebowisku. § 5. 1. Materiał wysokiego ryzyka: 1) niezwłocznie zbiera się, przewozi i znakuje, 2) spala w zakładzie termicznego przekształcania albo 3) przetwarza w zakładzie przetwarzającym kategorii 2, przy użyciu: a) jednej z metod przetwarzania lub b) metody 1, wskazanej przez powiatowego lekarza weterynarii - określonych w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 3; wytworzony materiał oznacza się zapachowo, jeżeli jest to technicznie możliwe, a następnie spala się w zakładzie termicznego przekształcania lub współspalarni; w przypadku wytapianych tłuszczów przetwarza na tłuszczopochodne polepszacze gleby lub do zastosowania technicznego, innego niż użycie do produkcji kosmetyków, produktów leczniczych i wyrobów medycznych, albo przetwarza w zakładzie przetwarzającym, albo 4) przetwarza w zakładzie przetwarzającym kategorii 2, przy użyciu metody 1 określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 3; wytworzony materiał oznacza się zapachowo, jeżeli jest to technicznie możliwe, a następnie: a) wykorzystuje jako polepszacz gleby w przypadku powstałych materiałów białkowych albo b) przetwarza w zakładzie wytwarzającym biogaz lub kompost, albo c) zakopuje na grzebowisku zgodnie z przepisami o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, albo d) przechowuje w silosach lub przetwarza na kompost w przypadku materiału pochodzącego z ryb; 5) odchody, treść z przewodu pokarmowego, mleko i siara, jeżeli nie zostaną uznane za stwarzające ryzyko rozprzestrzenienia choroby zakaźnej: a) wykorzystuje się jako nieprzetworzony surowiec w zakładzie wytwarzającym biogaz lub kompost lub poddaje obróbce w zakładzie technicznym albo b) wykorzystuje się po przetworzeniu w zakładzie wytwarzającym biogaz lub kompost, albo c) zakopuje na grzebowisku. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do sporządzania trofeów myśliwskich z ciał zwierząt dzikich lub ich części, niepodejrzanych o zakażenie chorobami przenoszącymi się na ludzi lub zwierzęta. 3. Materiały kategorii 2, inne niż odchody, przechowuje się wyłącznie w zakładach pośrednich kategorii 2. § 6. 1. Materiał niskiego ryzyka: 1) niezwłocznie zbiera się, przewozi i znakuje, 2) spala w zakładzie termicznego przekształcania albo 3) przetwarza w zakładzie przetwarzającym kategorii 3, przy użyciu jednej z metod przetwarzania; wytworzony materiał oznacza się zapachowo, jeżeli jest to technicznie możliwe, a następnie spala się w zakładzie termicznego przekształcania lub współspalarni lub zakopuje na grzebowisku, albo 4) przetwarza w zakładzie przetwarzającym kategorii 3, albo 5) przetwarza w zakładzie technicznym, albo 6) wykorzystuje jako surowiec w zakładzie produkującym karmy dla zwierząt domowych, albo 7) przetwarza w zakładzie wytwarzającym biogaz lub kompost; 8) przechowuje w silosach lub przetwarza na kompost, w przypadku materiału pochodzącego z ryb. 2. Materiał kategorii 3 przechowuje się wyłącznie w zakładach pośrednich kategorii 3. § 7. Warunki weterynaryjne wymagane przy zbieraniu i przewozie niejadalnych produktów zwierzęcych oraz produktów z nich otrzymanych są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 8. Warunki weterynaryjne wymagane przy przetwarzaniu materiału kategorii 1, kategorii 2 i kategorii 3 oraz metody przetwarzania tych materiałów są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia. § 9. 1. Niejadalne produkty zwierzęce oraz produkty z nich otrzymane, wprowadzane na rynek, zaopatruje się w dokument służący identyfikacji tych produktów, zwany dalej "dokumentem handlowym", wystawiony przez podmiot wprowadzający produkty na rynek, a pochodzące z importu produkty zwierzęce oraz produkty z nich otrzymane zaopatruje się ponadto w świadectwo zdrowia, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii kraju pochodzenia. 2. Dokument handlowy oraz świadectwo zdrowia nie są wymagane w przypadku sprzedaży detalicznej niejadalnych produktów zwierzęcych oraz produktów z nich otrzymanych. 3. Dokument handlowy, z zastrzeżeniem § 26 i 29 ust. 2, zawiera: 1) datę wysyłki materiału; 2) opis materiału, oznaczenie kategorii materiału, numer identyfikacyjny zwierzęcia, od którego pochodzi materiał; 3) określenie gatunku zwierząt w przypadku materiału kategorii 3 i produktów z niego otrzymanych, przeznaczonych do zastosowania jako materiały paszowe; 4) ilość materiału; 5) miejsce pochodzenia materiału; 6) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) oraz adres lub siedzibę podmiotu przewożącego materiał; 7) imię i nazwisko lub nazwę (firmę) oraz adres lub siedzibę podmiotu przyjmującego materiał oraz weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu; 8) weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu pochodzenia, rodzaj i metody przetworzenia - jeżeli dotyczy. 4. Dokument handlowy sporządza się w trzech egzemplarzach, przy czym oryginał dołącza się do przesyłki przewożonej do miejsca przeznaczenia, gdzie jest przechowywany przez podmiot przyjmujący, jedną kopię przechowuje producent, a drugą - podmiot przewożący. 5. Dokument handlowy przechowuje się przez dwa lata od dnia jego wystawienia. 6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do odchodów przewożonych pomiędzy dwoma punktami znajdującymi się w tym samym gospodarstwie lub pomiędzy gospodarstwami. 7. Wzory świadectw zdrowia dla przywożonych niejadalnych produktów zwierzęcych są określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej, zwanej dalej "ustawą". § 10. 1. Podmiot wysyłający, przewożący oraz przyjmujący niejadalne produkty zwierzęce oraz produkty z nich otrzymane, wprowadzane na rynek, gromadzi dokumentację dotyczącą tych produktów. 2. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1, zawiera: 1) opis produktu, oznaczenie kategorii materiału, numer identyfikacyjny zwierzęcia z lub od którego pochodzi produkt; 2) określenie gatunku zwierząt, w przypadku materiału kategorii 3 i produktów z niego otrzymanych, przeznaczonych do zastosowania jako materiały paszowe; 3) datę wysyłki, ilość i miejsce pochodzenia produktu, w przypadku dokumentacji gromadzonej przez podmiot wysyłający niejadalne produkty zwierzęce oraz produkty z nich pochodzące; 4) datę wysyłki, miejsce pochodzenia, nazwę i adres podmiotu przyjmującego produkt oraz weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, w przypadku dokumentacji gromadzonej przez podmiot przewożący niejadalne produkty zwierzęce oraz produkty z nich otrzymane; 5) datę przyjęcia, ilość produktu, nazwę i adres podmiotu przewożącego produkt, w przypadku dokumentacji gromadzonej przez podmiot przyjmujący niejadalne produkty zwierzęce oraz produkty z nich otrzymane. 3. Dokumentację przechowuje się przez dwa lata od dnia jej sporządzenia. 4. Dokumentacja może być gromadzona i utrwalona w formie elektronicznych nośników informacji. 5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy przewozie odchodów pomiędzy dwoma punktami znajdującymi się w tym samym gospodarstwie lub pomiędzy gospodarstwami. § 11. Przetworzone białko zwierzęce, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzi z państw wymienionych w obwieszczeniu wydanym przez Głównego Lekarza Weterynarii na podstawie art. 11 ustawy, zwanego dalej "obwieszczeniem Głównego Lekarza Weterynarii"; 2) zostało wyprodukowane zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu; 3) próby pobrane z partii materiału przy przywozie spełniały warunki określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w rozdziale 2; wyniki badań przechowuje się przez dwa lata od dnia pobrania próbek; 4) zostało zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 12. Olej rybny, żelatynę, białka hydrolizowane oraz fosforan dwu- i trójwapniowy, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu; 3) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 13. Wytapiane tłuszcze, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu; 3) są w całości lub częściowo pozyskane z surowca wieprzowego i pochodzą z kraju lub części obszaru kraju, na którym nie wystąpiły przypadki pryszczycy w okresie ostatnich 24 miesięcy oraz przypadki klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń w okresie ostatnich 12 miesięcy; 4) są w całości lub częściowo pozyskane z surowca drobiowego i pochodzą z kraju lub części obszaru kraju, na którym nie wystąpiły przypadki choroby Newcastle (rzekomego pomoru drobiu) oraz influenzy drobiu o wysokiej zaraźliwości w okresie ostatnich 6 miesięcy; 5) są w całości lub częściowo pozyskane z surowca pochodzącego od zwierząt przeżuwających i pochodzą z kraju lub części obszaru kraju, na którym nie wystąpiły przypadki pryszczycy w okresie ostatnich 24 miesięcy oraz przypadki pomoru bydła (księgosuszu) w okresie ostatnich 12 miesięcy, lub 6) zostały poddane obróbce termicznej w temperaturze nie niższej niż 70 °C przez 30 minut lub nie niższej niż 90 °C przez 15 minut, w przypadku gdy nastąpił wybuch epizootii jednej z chorób wymienionych w pkt 4 i 5; 7) zawierają poniżej 0,15 % nierozpuszczalnych zanieczyszczeń stałych; 8) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 14. 1. Mleko i przetwory mleczne, będące niejadalnymi produktami zwierzęcymi, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały poddane procesowi pasteryzacji zapewniającemu osiągnięcie ujemnego wyniku testu fosfatazowego, w przypadku mleka i przetworów mlecznych; 3) na początku przetwarzania zostały poddane procesowi pasteryzacji zapewniającemu osiągnięcie ujemnego wyniku testu fosfatazowego, w przypadku przetworów mlecznych o kwasowości niższej niż pH 6; 4) zostały poddane procesowi sterylizacji lub podwójnej obróbce termicznej, przy czym każdy z tych procesów zapewniał ujemny wynik testu fosfatazowego, w przypadku przetworów mlecznych; 5) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. 2. Mleko i przetwory mleczne pochodzące z krajów lub części krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii, w których wystąpiła epizootia pryszczycy w okresie ostatnich 12 miesięcy lub w których w okresie ostatnich 12 miesięcy prowadzono szczepienia przeciwko pryszczycy, przed wprowadzeniem na rynek poddaje się: 1) procesowi sterylizacji, podczas którego osiągnięta wartość temperatury i ciśnienia (Fc) jest większa lub równa 3, albo 2) wstępnej obróbce cieplnej dającej efekt podgrzewania co najmniej odpowiadający osiąganemu w procesie pasteryzacji w temperaturze 72 °C co najmniej przez 15 sekund i zapewniającemu ujemny wynik testu fosfatazowego, po której następuje: a) drugi proces obróbki cieplnej dający efekt podgrzewania co najmniej odpowiadający osiąganemu w procesie wstępnej obróbki cieplnej, który zapewnia ujemny wynik testu fosfatazowego, po czym następuje proces suszenia, lub b) proces zakwaszania, w wyniku którego obniżono kwasowość do wartości poniżej pH 6 i utrzymano ten poziom zakwaszenia co najmniej przez godzinę. § 15. Karmę i gryzaki dla psów, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały wyprodukowane, zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu, w zakładach produkujących wyłącznie karmy i gryzaki dla psów; 3) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 16. 1. Nieprzetworzone odchody, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu; 3) w przypadku odchodów gatunków zwierząt innych niż drób i koniowate: a) pochodzą z terenów nieobjętych ograniczeniami z powodu chorób zakaźnych zwierząt; b) są przeznaczone do zastosowania, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, na terenie stanowiącym jedno gospodarstwo, zlokalizowane po obu stronach granicy między Rzecząpospolitą Polską a krajem członkowskim Unii Europejskiej; 4) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy; 5) są przeznaczone do: a) przetworzenia w zakładach technicznych, zakładach wytwarzających biogaz lub kompost lub b) zastosowania w gospodarstwie, jeżeli spełniają warunek, o którym mowa w pkt 3 lit. a. 2. Nieprzetworzone odchody drobiowe pochodzące z importu wprowadza się na rynek, jeżeli pochodzą z terenów niepoddanych ograniczeniom z powodu choroby Newcastle (rzekomego pomoru drobiu) lub influenzy drobiu o wysokiej zaraźliwości, a pochodzące od stad szczepionych przeciwko chorobie Newcastle (rzekomemu pomorowi drobiu) nie mogą być wysyłane na obszary, na których nie prowadzi się szczepień przeciwko tej chorobie. § 17. Przetworzone odchody i przetworzone produkty otrzymane z odchodów, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu, w zakładach zatwierdzonych przez właściwy organ kraju, z którego pochodzą; 3) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 18. 1. Krew zwierząt oraz niejadalne produkty zwierzęce wykorzystywane do produkcji karmy, produktów leczniczych i innych produktów technicznych, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) są wytworzone wyłącznie z niejadalnych produktów zwierzęcych uznanych za nadające się do spożycia przez ludzi, wymienionych w § 3 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka; 3) zostały poddane głębokiemu mrożeniu w zakładzie, z którego pochodzą; 4) zastosowano wobec nich środki w celu uniknięcia wtórnego skażenia czynnikami chorobotwórczymi; 5) zostały zapakowane w nowe szczelne opakowania; 6) po wyprodukowaniu zostały bezpośrednio przekazane do: a) zakładu produkującego karmy lub zakładu technicznego albo b) zakładu pośredniego; 7) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. 2. Niejadalne produkty krwiopochodne, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) zostały wyprodukowane zgodnie z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu; 3) w kraju, z którego pochodzą: a) w okresie ostatnich 24 miesięcy nie stwierdzono przypadku pryszczycy, b) w okresie ostatnich 12 miesięcy nie stwierdzono u wrażliwych gatunków zwierząt przypadku: - pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, - choroby pęcherzykowej świń, - pomoru bydła (księgosuszu), - pomoru małych przeżuwaczy, - gorączki Doliny Rift, - choroby niebieskiego języka, - afrykańskiego pomoru koni, - klasycznego pomoru świń, - afrykańskiego pomoru świń, - choroby Newcastle (rzekomego pomoru drobiu), - influenzy drobiu o wysokiej zaraźliwości, c) w okresie ostatnich 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobom, o których mowa w lit. a i b; 4) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. 3. Krew bydła, z której zostały wytworzone niejadalne produkty krwiopochodne, powinna pochodzić z krajów, z których jest dopuszczony import bydła, świeżego mięsa i nasienia, oraz być pozyskana w rzeźniach: 1) spełniających warunki weterynaryjne określone w przepisach odrębnych lub 2) zatwierdzonych i nadzorowanych w kraju pochodzenia. 4. Pochodzące z importu niejadalne produkty krwiopochodne wytworzone z krwi bydła z obszaru kraju spełniającego wymagania określone w ust. 2 pkt 3 przed wprowadzaniem na rynek poddaje się jednemu z następujących procesów przetwarzania zapewniających nieobecność czynników chorobotwórczych, wywołujących choroby bydła wymienione w ust. 2 pkt 3: 1) obróbce termicznej w temperaturze 65 °C co najmniej przez 3 godziny, 2) napromieniowaniu dawką 2,5 megarada lub za pomocą promieniowania gamma, 3) zmianie kwasowości do wartości pH 5 przez 2 godziny, 4) obróbce termicznej w temperaturze 90 °C mierzonej wewnątrz substancji - po którym następuje kontrola jego skuteczności. 5. Niejadalne produkty krwiopochodne pakuje się w opakowania jednorazowe. Po przekazaniu do zakładu technicznego przekształcania poddaje się jednemu z procesów przetwarzania wymienionych w ust. 4. § 19. Surowicę zwierząt koniowatych, pochodzącą z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzi od zwierząt urodzonych i wyhodowanych w krajach wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) została wyprodukowana zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu, w zakładach zatwierdzonych w kraju pochodzenia; 3) pochodzi z kraju, w którym obowiązkowi zgłaszania podlegają przypadki zachorowań na: a) afrykański pomór koni, b) zarazę stadniczą, c) nosaciznę, d) wszystkie typy zapalenia mózgu i rdzenia koni, e) zakaźną niedokrwistość koni, f) pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej, g) wściekliznę, h) wąglik; 4) została pozyskana, pod nadzorem lekarza weterynarii, od zwierząt, które w momencie pobierania nie wykazywały objawów klinicznych chorób zakaźnych; 5) została pozyskana od zwierząt, które od urodzenia pozostawały na terytorium kraju, na którym w okresie ostatnich: a) 2 lat nie wystąpiło wenezuelskie zapalenie mózgu i rdzenia koni, b) 6 miesięcy nie wystąpiła zaraza stadnicza, c) 6 miesięcy nie wystąpiła nosacizna; 6) została pozyskana od zwierząt, które przebywały w gospodarstwie niepoddanym ograniczeniom z powodu chorób zakaźnych zwierząt, w którym: a) wszystkie zwierzęta w przypadku zapalenia mózgu i rdzenia koni zostały zabite na 6 miesięcy przed dniem pobrania surowicy, b) wszystkie zarażone zwierzęta zostały zabite, a wyniki badań pozostałych zwierząt dały negatywny wynik w dwóch kolejnych badaniach testem Cogginsa, przeprowadzonych w odstępie 3 miesięcy, w przypadku niedokrwistości zakaźnej, c) ograniczenia zostały zniesione nie później niż na 6 miesięcy przed dniem pobrania surowicy, w przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, d) ostatni zarejestrowany przypadek miał miejsce nie później niż na miesiąc przed dniem pobrania surowicy, w przypadku wścieklizny, e) ostatni zarejestrowany przypadek zachorowania miał miejsce nie później niż na 15 dni przed dniem pobrania surowicy, w przypadku wąglika, f) wszystkie zwierzęta w gospodarstwie wrażliwe na choroby, o których mowa w lit. a-d, zostały zabite, a pomieszczenia odkażone nie później niż na 30 dni przed dniem pobrania surowicy, a w przypadku wąglika - nie później niż na 15 dni; 7) zostały podjęte środki w celu uniknięcia skażenia czynnikami chorobotwórczymi w czasie produkcji, przemieszczania i pakowania; 8) została zapakowana w szczelne pojemniki, na których umieszczono napis "surowica zwierząt koniowatych" oraz weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu, w którym została pobrana; 9) została zaopatrzona w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 20. 1. Świeże lub schłodzone skóry, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) zostały pozyskane jako materiały wymienione w § 3 pkt 2 i 3 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka; 2) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii, w których: a) w okresie 12 ostatnich miesięcy poprzedzających wysyłkę nie wystąpił: - u świń - przypadek klasycznego pomoru świń lub afrykańskiego pomoru świń, - u bydła - przypadek pomoru bydła (księgosuszu), b) w okresie 24 miesięcy poprzedzających wysyłkę nie wystąpił przypadek pryszczycy oraz w okresie 12 miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko pryszczycy; 3) zostały pozyskane: a) od zwierząt, które pozostawały na terytorium kraju pochodzenia co najmniej przez 3 miesiące przed ubojem lub od urodzenia - w przypadku zwierząt, które nie ukończyły 3 miesięcy życia, b) od zwierząt parzystokopytnych pochodzących z gospodarstw, w których, i w promieniu 10 km od których, w okresie ostatnich 30 dni, nie stwierdzono pryszczycy; c) od świń pochodzących z gospodarstw, w których w okresie: - ostatnich 30 dni nie stwierdzono choroby pęcherzykowej świń, - ostatnich 40 dni nie stwierdzono afrykańskiego pomoru świń, - ostatnich 30 dni, i w promieniu 10 km od których, nie stwierdzono przypadków choroby pęcherzykowej świń lub afrykańskiego pomoru świń, d) od zwierząt poddanych badaniu przedubojowemu w rzeźni, które badane nie później niż na 24 godziny przed ubojem nie wykazały objawów: - pryszczycy, - pomoru bydła (księgosuszu), - klasycznego pomoru świń, - afrykańskiego pomoru świń, - choroby pęcherzykowej świń; 4) zastosowano środki w celu uniknięcia wtórnego skażenia czynnikami chorobotwórczymi; 5) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. 2. Skóry poddane obróbce, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) zostały pozyskane jako materiały wymienione w § 3 pkt 2, 3 i 11 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka; 2) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy; 3) zostały pozyskane od zwierząt: a) z obszaru lub kraju nieobjętego ograniczeniami z powodu chorób zakaźnych zwierząt, na które zwierzęta są wrażliwe, przy czym skóry te zostały poddane jednej z obróbek: - suszeniu, - soleniu na sucho lub na mokro, co najmniej przez 14 dni przed wysyłką, - soleniu przez 7 dni w soli morskiej z dodatkiem 2 % roztworu węglanu sodu, - suszeniu przez 42 dni w temperaturze co najmniej 20 °C, b) z obszaru lub kraju innego niż obszar lub kraj, o których mowa w lit. a, przy czym skóry te poddano: - soleniu przez 7 dni w soli morskiej z dodatkiem 2 % roztworu węglanu sodu, - suszeniu przez 42 dni w temperaturze co najmniej 20 °C, c) przeżuwających, przy czym skóry te poddano jednej z obróbek: - suszeniu, - soleniu na sucho lub na mokro co najmniej przez 14 dni przed wysyłką; - soleniu przez 7 dni w soli morskiej z dodatkiem 2 % roztworu węglanu sodu; - suszeniu przez 42 dni w temperaturze co najmniej 20 °C, a także były przechowywane oddzielnie przez 21 dni lub przewożone nieprzerwanie przez 21 dni; do przesyłki dołącza się wówczas deklarację przewoźnika o czasie trwania przewozu; 4) zostały zasolone przed importem w czasie podanym w dołączonym do skór świadectwie, a przesyłka nie miała kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego lub zwierzętami stwarzającymi zagrożenie rozprzestrzenienia choroby zakaźnej - w przypadku skór solonych, przewożonych drogą morską. 3. Dokument handlowy, dołączony do skór poddanych obróbce, oprócz informacji, o których mowa w § 9 ust. 3, zawiera ponadto informacje o poddaniu skór obróbce oraz o tym, że przesyłka nie miała kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego lub zwierzętami stwarzającymi zagrożenie rozprzestrzenienia choroby zakaźnej. 4. Świeże, schłodzone i poddane obróbce skóry wprowadzane na rynek powinny spełniać warunki weterynaryjne dla mięsa. 5. Świeże, schłodzone lub poddane obróbce skóry zwierząt kopytnych przewozi się w opieczętowanych pojemnikach lub belach. 6. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do skór: 1) zwierząt kopytnych; 2) zwierząt kopytnych, poddanych pełnemu procesowi garbowania; 3) wet blue; 4) pikli (pickled pelts); 5) poddawanych działaniu wapna palonego i solanki o wartości pH od 12 do 13 co najmniej przez osiem godzin. § 21. 1. Poddane obróbce trofea myśliwskie ze zwierząt kopytnych i ptaków, w szczególności kości, rogi, kopyta, pazury, poroża, zęby i skóry, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) spełniają warunki weterynaryjne określone w rozporządzeniu; 2) zostały pozyskane ze zwierząt pochodzących z obszarów nieobjętych ograniczeniami z powodu chorób zakaźnych zwierząt, na które zwierzęta te są wrażliwe; 3) zostały zapakowane niezwłocznie po poddaniu obróbce w oddzielne, przezroczyste i zamknięte opakowania, w celu zabezpieczenia przed zanieczyszczeniem, w szczególności przez inne produkty pochodzenia zwierzęcego; 4) zostały zasolone na sucho lub na mokro na 14 dni przed wysyłką drogą morską - w przypadku skór; 5) są zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. 2. Niepoddane obróbce trofea myśliwskie ze zwierząt kopytnych i ptaków pochodzące z importu wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z krajów wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 2) pochodzą z krajów, z których jest dopuszczony import świeżego mięsa, wymienionych w obwieszczeniu Głównego Lekarza Weterynarii; 3) zostały zaopatrzone w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 22. 1. Trofea myśliwskie: 1) ze zwierząt kopytnych i ptaków poddanych wypchaniu, zapewniającemu ich zakonserwowanie w temperaturze pokojowej, 2) z gatunków zwierząt innych niż wymienione w pkt 1 - nie podlegają ograniczeniom przy wprowadzeniu na rynek z powodu chorób zakaźnych zwierząt. 2. Trofea myśliwskie ze zwierząt, o których mowa w ust. 1 pkt 1, niepoddanych obróbce powinny: 1) być sporządzone ze zwierząt pochodzących z obszarów, na których nie wprowadzono ograniczeń z powodu chorób zakaźnych zwierząt, w przypadku gdy zwierzęta te są na nie wrażliwe, lub 2) spełniać warunki określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia, w rozdziale 5, jeżeli zostały sporządzone ze zwierząt pochodzących z obszarów, na których wprowadzono ograniczenia z powodu chorób zakaźnych zwierząt, w przypadku gdy zwierzęta te są na nie wrażliwe. § 23. Szczecinę świń ubitych w rzeźni w kraju pochodzenia, pochodzącą z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) w okresie ostatnich 12 miesięcy nie wystąpił w tym kraju afrykański pomór świń lub wystąpiła taka liczba przypadków tej choroby, która pozostaje pod kontrolą; 2) została zaopatrzona w świadectwo zdrowia i dokument handlowy. § 24. Niedopuszczalne jest przemieszczanie szczeciny świń z obszarów endemicznego występowania afrykańskiego pomoru świń, z wyjątkiem szczeciny, która: 1) była gotowana, barwiona lub wybielana albo 2) przeszła obróbkę zapewniającą zniszczenie czynników chorobotwórczych, potwierdzoną w świadectwie zdrowia wystawionym w miejscu pochodzenia, przy czym za obróbkę nie uznaje się fabrycznego prania. § 25. 1. Włosie, pióra i ich części, a także wełnę, pochodzące z importu wprowadza się na rynek, jeżeli zostały: 1) wysuszone przed zapakowaniem w sposób zabezpieczający przed wtórnym skażeniem; 2) wysłane bezpośrednio do zakładu technicznego w taki sposób, aby zapobiec przenoszeniu czynników chorobotwórczych. 2. Nie poddaje się obróbce piór ozdobnych i innych piór: 1) przewożonych przez osoby fizyczne na potrzeby własne; 2) w formie przesyłek wysyłanych do osób fizycznych na ich potrzeby własne. § 26. Produkty pszczelarskie, takie jak miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis lub pyłek stosowany w utrzymywaniu pszczół, stanowiące niejadalne produkty zwierzęce, przeznaczone do wykorzystania w pasiekach, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli są zaopatrzone w dokument handlowy wystawiony przez podmiot wysyłający te produkty, który zawiera: 1) oznaczenie kraju pochodzenia; 2) nazwę i weterynaryjny numer identyfikacyjny zakładu; 3) opis produktu; 4) deklarację, że produkty te: a) są przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pasiekach, b) pochodzą z gospodarstw nieobjętych ograniczeniami z powodu chorób pszczół, c) zostały zebrane w centrum obszaru o promieniu 3 km, który co najmniej od 30 dni nie jest objęty ograniczeniami z powodu zgnilca amerykańskiego pszczół oraz choroby roztoczowej pszczół; 5) pieczęć lekarza weterynarii. § 27. Produkty pszczelarskie przeznaczone do wykorzystania wyłącznie w pszczelarstwie nie powinny pochodzić z obszaru, na którym wprowadzono ograniczenie z powodu zgnilca amerykańskiego pszczół lub choroby roztoczowej pszczół. § 28. 1. Wytopiony tłuszcz techniczny do przetworzenia przy zastosowaniu jednego z procesów określonych w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w rozdziale 4, pochodzący z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) został przewieziony: a) wyłącznie drogą lądową albo morską z kraju pochodzenia, bezpośrednio do punktu weterynaryjnej kontroli granicznej, b) po weterynaryjnej kontroli granicznej bezpośrednio do zakładu oleochemicznego w celu przetworzenia; 2) został zaopatrzony w: a) świadectwo zdrowia, b) oświadczenie importera, że produkt zostanie wykorzystany do przetworzenia przy zastosowaniu jednego z procesów określonych w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w rozdziale 4. 2. Oświadczenie importera, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, podpisane przez granicznego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej dołącza się do przesyłki w celu przedstawienia w zakładzie oleochemicznym. § 29. 1. Kości i produkty z kości, rogi i produkty z rogów, kopyta i produkty z kopyt, z wyjątkiem mączki z kości, rogów i kopyt, sprowadzane w celu wytworzenia produktów technicznych, pochodzące z importu, wprowadza się na rynek, jeżeli zostały: 1) utrwalone przez wysuszenie oraz nie są schłodzone ani zamrożone; 2) przewiezione wyłącznie drogą lądową lub morską z kraju pochodzenia bezpośrednio do punktu weterynaryjnej kontroli granicznej i nie były przeładowywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Do przesyłki dołącza się dokument handlowy wystawiony przez podmiot wysyłający, zaopatrzony w pieczęć lekarza weterynarii, który zawiera następujące informacje: 1) kraj pochodzenia; 2) nazwę zakładu wytwarzającego; 3) rodzaj produktu; 4) o tym, że produkt był: a) pozyskany od zdrowych zwierząt ubitych w rzeźni lub b) suszony przez 42 dni w średniej temperaturze co najmniej 20 °C, lub c) podgrzewany przez godzinę do temperatury co najmniej 80 °C mierzonej w środku produktu przed suszeniem, lub d) mineralizowany przez godzinę w temperaturze co najmniej 80 °C mierzonej w środku produktu przed suszeniem, lub e) poddany procesowi zakwaszania w taki sposób, aby kwasowość była utrzymywana na poziomie poniżej wartości pH 6, mierzonej w środku produktu, co najmniej przez godzinę przed suszeniem; 5) że produkt nie jest przeznaczony do wykorzystania przy wytwarzaniu żywności, środków żywienia zwierząt lub polepszaczy gleby. 3. Do przesyłki dołącza się deklarację importera, której wzór jest określony w załączniku nr 9 do rozporządzenia. § 30. Warunki weterynaryjne przy wprowadzaniu na rynek karm, gryzaków dla psów i produktów do zastosowania technicznego są określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia, w rozdziale 2. § 31. 1. W zakładach pośrednich kategorii 1 lub kategorii 2 powinny być: 1) spełnione warunki, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w rozdziale 1; 2) przemieszczane i przechowywane materiały kategorii 1 lub kategorii 2 w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w rozdziale 2. 2. W zakładzie pośrednim kategorii 3 powinny być: 1) spełnione warunki, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w rozdziale 1; 2) przechowywane materiały kategorii 3, z którymi postępuje się w sposób, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w rozdziale 2. § 32. Magazyny służące do przechowywania niejadalnych produktów zwierzęcych powinny spełniać warunki, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 33. Zakłady termicznego przekształcania lub współspalarnie projektuje się, wyposaża i obsługuje w sposób zgodny z warunkami weterynaryjnymi określonymi w rozporządzeniu. § 34. W zakładach termicznego przekształcania i współspalarniach o dużej zdolności produkcyjnej powinny być spełnione warunki, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia. § 35. Zakłady termicznego przekształcania i współspalarnie o małej zdolności produkcyjnej powinny: 1) być wykorzystywane do usuwania zwłok zwierząt domowych lub materiału kategorii 2 i kategorii 3, zwłok zwierząt zawierających materiał kategorii 1 wymieniony w § 1 pkt 2 i 3 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka; 2) spełniać warunki, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia; 3) wstrzymać proces termicznego przekształcania niejadalnych produktów zwierzęcych wymienionych w § 1 pkt 2 i 3 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka, podczas awarii lub nieprawidłowego funkcjonowania urządzeń w tych zakładach. § 36. 1. W zakładach przetwarzających kategorii 1 i kategorii 2 powinny być: 1) spełnione warunki, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 1; 2) przetwarzane i przechowywane materiały kategorii 1 i kategorii 2 w sposób, który jest określony w załączniku nr 6 do rozporządzenia, w rozdziale 1. 2. W zakładzie przetwarzającym kategorii 3 powinny być: 1) spełnione warunki, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 1; 2) przemieszczane, przetwarzane i przechowywane wyłącznie materiały kategorii 3 w sposób, który jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w rozdziale 1; 3) spełnione warunki dotyczące produktu po przetworzeniu, które są określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia, w rozdziałach 1 i 2. 3. Zakład przetwarzający kategorii 2 może być czasowo wykorzystany do przetwarzania materiału kategorii 1 w przypadku rozpowszechnionej epizootii lub masowych padnięć zwierząt. § 37. W zakładach oleochemicznych kategorii 2: 1) przetwarza się wytopiony tłuszcz otrzymany z materiału kategorii 2 w sposób, który jest określony w załączniku nr 5 do rozporządzenia, w rozdziale 3; 2) powinny być opracowane i wdrożone metody kontrolowania parametrów stosowanego procesu technologicznego; 3) gromadzi się dokumenty związane z realizacją czynności wymienionych w pkt 1 i 2. § 38. W zakładach oleochemicznych kategorii 3: 1) przetwarza się wytopiony tłuszcz otrzymany wyłącznie z materiału kategorii 3; 2) powinny być spełnione warunki określone w § 37. § 39. W zakładach produkujących biogaz i kompost: 1) powinny być spełnione warunki, które są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia w rozdziale 2, w części I-III; 2) powinny być opracowane i wdrożone metody kontrolowania parametrów stosowanego procesu technologicznego; 3) powinny być spełnione warunki mikrobiologiczne, które są określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia, w rozdziale 2, w części IV; 4) kompost i pozostałości po produkcji biogazu poddaje się badaniu we własnym lub uprawnionym laboratorium. § 40. 1. W zakładach wytwarzających karmę i zakładach technicznych powinny być: 1) spełnione warunki weterynaryjne dla wytwarzanych produktów, które są określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia, w rozdziale 1 i 2; 2) opracowane i wdrożone metody kontrolowania parametrów stosowanego procesu technologicznego; 3) pobierane próbki wytwarzanych produktów, do badania w uprawnionych laboratoriach, w celu sprawdzenia ich zgodności z warunkami określonymi w rozporządzeniu; 4) gromadzone informacje o wynikach kontroli parametrów stosowanego procesu technologicznego oraz wyniki badań prób; informacje te przedstawia się powiatowemu lekarzowi weterynarii. 2. Wyniki badań prób, o których mowa w ust. 1 pkt 3, przechowuje się przez 2 lata od dnia wykonania tych badań. § 41. 1. Niejadalne produkty zwierzęce i produkty z nich otrzymane pozyskane w zakładach znajdujących się na obszarach, na których wprowadzono ograniczenia z powodu chorób zakaźnych zwierząt, na które zwierzęta są wrażliwe, albo pozyskane na obszarach, z których materiał lub produkt mógłby stanowić zagrożenie stanu zdrowia zwierząt, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) zostały pozyskane ze zwierząt pochodzących z gospodarstw, obszarów lub części obszarów, na których nie wprowadzono ograniczeń z powodu chorób zakaźnych zwierząt; 2) zostały pozyskane w gospodarstwach, z obszarów lub części obszarów, na których nie wprowadzono ograniczeń z powodu chorób zakaźnych zwierząt, w przypadku produktów rybołówstwa; 3) zwierzęta zostały poddane ubojowi w rzeźni, w której w czasie uboju nie znajdowały się zwierzęta zakażone lub podejrzane o zakażenie chorobami. 2. Produkty, o których mowa w ust. 1, pochodzące z obszarów, na których wprowadzono ograniczenia z powodu chorób zakaźnych zwierząt, jednakże nie z obszarów zapowietrzonych lub zagrożonych, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) zostały pozyskane, przewiezione i przechowywane oddzielnie oraz w innym czasie niż zdrowe zwierzęta; 2) przeszły obróbkę zapewniającą zniszczenie czynników chorobotwórczych, występujących w zakładzie, w którym przebywały zakażone lub podejrzane o zakażenie zwierzęta; 3) są właściwie oznakowane; 4) spełniają warunki weterynaryjne, które są określone w rozporządzeniu. § 42. Przetworzone białko zwierzęce oraz inne produkty przetworzone, w tym produkty krwiopochodne, wytopione tłuszcze, oleje rybne, pochodne tłuszczowe, żelatyna, białka hydrolizowane, fosforan wapnia, mleko, przetwory mleczne i siara, które mogą być wykorzystane jako materiał paszowy, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) zostały wytworzone w zakładach przetwarzających kategorii 3 spełniających warunki weterynaryjne określone w rozporządzeniu; 2) zostały wytworzone wyłącznie z materiału kategorii 3, z wyjątkiem materiału wymienionego w § 3 pkt 12 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka; 3) były przetwarzane, przechowywane i przewożone w sposób, który jest określony w załączniku nr 7 do rozporządzenia; 4) spełniają warunki weterynaryjne, które są określone w załączniku nr 7 do rozporządzenia. § 43. Karmy, gryzaki dla psów i produkty do zastosowania technicznego, inne niż nawozy organiczne i polepszacze gleby wyprodukowane z produktów zwierzęcych innych niż odchody i treść z przewodu pokarmowego oraz pochodne tłuszczowe otrzymane z materiału kategorii 2, wprowadza się na rynek, jeżeli: 1) pochodzą z zakładów spełniających przy wytwarzaniu tych produktów warunki weterynaryjne określone w rozporządzeniu; 2) spełniają warunki weterynaryjne, które są określone w załączniku nr 8 do rozporządzenia, w rozdziale 2. § 44. Niejadalne produkty zwierzęce i produkty z nich otrzymane nie mogą być stosowane: 1) do żywienia zwierząt przetworzonym białkiem zwierzęcym otrzymanym ze zwierząt tego samego gatunku; 2) do żywienia zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe odpadami kuchennymi lub materiałami paszowymi zawierającymi produkty zwierzęce lub z odpadów kuchennych; 3) na pastwiskach jako polepszacze gleby, z wyjątkiem odchodów. § 45. Niejadalne produkty zwierzęce mogą być stosowane, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, w celach diagnostycznych, dydaktycznych i naukowych, a ciała zwierząt - do wypychania w zakładach technicznych. § 46. 1. Dopuszcza się skarmianie niejadalnymi produktami zwierzęcymi, pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, zagrożonych lub chronionych gatunków ptaków padlinożernych. 2. Niejadalnymi produktami zwierzęcymi dopuszczonymi do skarmiania zwierząt, o których mowa w ust. 1, są: 1) materiał kategorii 2, jeżeli pochodzi ze zwierząt martwych, które nie zostały zabite ani nie padły w wyniku wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia choroby przenoszącej się na ludzi lub zwierzęta; 2) materiał kategorii 3, z wyjątkiem krwi zwierząt, skóry, kopyt, piór, wełny, rogów, włosów i futra pochodzących od zwierząt niewykazujących objawów klinicznych chorób przenoszących się za pośrednictwem takiego produktu na człowieka lub zwierzęta oraz z wyjątkiem odpadów kuchennych innych niż pochodzące ze środków przewozu międzynarodowego. 3. Zwierzętami, które mogą być skarmiane materiałami, o których mowa w ust. 2, są: 1) zwierzęta w ogrodach zoologicznych; 2) zwierzęta cyrkowe; 3) gady i ptaki drapieżne inne niż określone w pkt 1 i 2; 4) zwierzęta futerkowe; 5) zwierzęta dzikie, których mięso nie jest przeznaczone do spożycia przez ludzi; 6) psy z uznanych hodowli oraz psy i koty w schroniskach dla bezdomnych zwierząt; 7) psy myśliwskie; 8) larwy much będące przynętą wędkarską. § 47. Materiał kategorii 2, materiał kategorii 3 oraz zwłoki zwierząt zawierające materiał kategorii 1, w przypadku gdy w chwili usuwania niejadalnych produktów zwierzęcych materiał kategorii 1 nie został usunięty, pochodzące z odległych obszarów, mogą być spalane lub grzebane na miejscu. § 48. Niejadalne produkty zwierzęce mogą być usuwane poprzez spalenie lub zakopanie na miejscu w przypadku wybuchu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zgłaszania i zwalczania, jeżeli powiatowy lekarz weterynarii nie nakaże przewozu do najbliższego zakładu termicznego przekształcania lub współspalarni albo zakładu przetwarzającego, z powodu niebezpieczeństwa rozprzestrzenienia epizootii. § 49. Przepisy § 47 i 48 stosuje się w przypadku zwłok zwierząt zawierających materiał kategorii 1, jeżeli przy usuwaniu niejadalnych produktów zwierzęcych materiał kategorii 1 nie został usunięty, a powiatowy lekarz weterynarii nadzoruje zastosowaną metodę przetwarzania w celu zabezpieczenia przed rozprzestrzenianiem gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) lub innych przenośnych encefalopatii (TSE). § 50. Niedopuszczalne jest pozostawianie, wyrzucanie lub niekontrolowane usuwanie niejadalnych produktów zwierzęcych. § 51. Sposób wykorzystywania materiałów kategorii 2 i kategorii 3 w żywieniu zwierząt jest określony w załącznikach nr 6 i 7 do rozporządzenia. § 52. 1. W zakładach termicznego przekształcania, współspalarniach, zakładach technicznych, przetwarzających, oleochemicznych, pośrednich, wytwarzających biogaz i kompost opracowuje się, wdraża i realizuje system zapewniający spełnianie warunków weterynaryjnych w tych zakładach. 2. System, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) pobieranie prób do badań laboratoryjnych; 2) określenie metod badań laboratoryjnych; 3) analizę wyników badań laboratoryjnych i postępowanie z produktami niespełniającymi tych wymagań; 4) zabezpieczenie przed nieprawidłowym cyklem przetwarzania; 5) opracowanie sposobu zwalczania owadów, ptaków i gryzoni; 6) opracowanie procedur mycia i odkażania pomieszczeń produkcyjnych; 7) określenie dróg przemieszczania pracowników i sprzętu w części produkcyjnej zakładu; 8) opracowanie systemu zabezpieczeń przed wtórnym zanieczyszczeniem produktu. 3. W zakładach przetwarzających próbki każdej partii przetworzonego materiału bada się pod względem spełnienia wymagań bakteriologicznych oraz maksymalnych pozostałości fizykochemicznych. 4. Dokumentację potwierdzającą wykonanie czynności, o których mowa w ust. 2, przechowuje się przez dwa lata. 5. W zakładach, o których mowa w ust. 1, prowadzi się system umożliwiający identyfikację podmiotów przyjmujących produkt. 6. O przypadkach nieprzestrzegania systemu określonego w ust. 1 informuje się powiatowego lekarza weterynarii, który stwierdza, czy naruszenia te miały wpływ na spełnienie warunków weterynaryjnych przez zakład lub produkt, oraz ustala dalsze postępowanie, a w szczególności: 1) przetworzenie lub usunięcie zanieczyszczonej partii produktu; 2) zapewnienie, że zanieczyszczony materiał nie opuści zakładu przed ponownym przetworzeniem lub uzdatnieniem; 3) zwiększenie częstotliwości pobierania próbek do badań laboratoryjnych; 4) poddanie zakładu czyszczeniu i odkażaniu. § 53. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 54. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2003 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: w z. J. Pilarczyk Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 października 2003 r. (poz. 1767) Załącznik nr 1 WARUNKI WETERYNARYJNE WYMAGANE PRZY ZBIERANIU I PRZEWOZIE NIEJADALNYCH PRODUKTÓW ZWIERZĘCYCH ORAZ PRODUKTÓW Z NICH OTRZYMANYCH 1. Podmiot zbierający lub przewożący niejadalne produkty zwierzęce lub produkty z nich otrzymane zapewnia ich oznakowanie w czasie przewozu oraz oddzielne przechowywanie. 2. W czasie przewozu oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu etykiety na pojeździe, kontenerze, kartonie lub innym opakowaniu, zawierającej czytelnie umieszczone następujące informacje: 1) kategorię niejadalnych produktów zwierzęcych, a w przypadku produktów przetworzonych - kategorię niejadalnych produktów zwierzęcych, z których zostały wytworzone; 2) w przypadku materiału kategorii 3 - oznaczenie "nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi"; 3) w przypadku materiału kategorii 2 innego niż odchody i zawartość z przewodu pokarmowego oraz przetworzonych produktów z niego pozyskanych - oznaczenie "nie do spożycia przez zwierzęta", chyba że będzie wykorzystany zgodnie z § 46 rozporządzenia - oznaczenie "przeznaczone dla zwierząt", z podaniem nazwy gatunku zwierzęcia, dla którego materiał został przeznaczony; 4) w przypadku materiału kategorii 1 oraz przetworzonych produktów z niego pozyskanych - oznaczenie "wyłącznie do zniszczenia"; 5) w przypadku odchodów i zawartości z przewodu pokarmowego - oznaczenie "odchody". 3. Niejadalne produkty zwierzęce i produkty przetworzone powinny być zbierane i przewożone w szczelnych opakowaniach, w kontenerach lub pojazdach. 4. Pojazdy i kontenery wielorazowego użytku, a także wszystkie elementy ich wyposażenia nadające się do ponownego wykorzystania lub urządzenia, które mają kontakt z niejadalnymi produktami zwierzęcymi lub produktami przetworzonymi, powinny być: 1) oczyszczone, umyte i odkażone po każdym użyciu; 2) czyste i suche przed użyciem. 5. Kontenery wielorazowego użytku, aby uniknąć skażenia krzyżowego, powinny być przeznaczone do przewożenia wyłącznie jednego produktu. 6. Opakowania nienadające się do ponownego wykorzystania po użyciu należy spalić lub usunąć w sposób wskazany przez powiatowego lekarza weterynarii. 7. Niejadalne produkty zwierzęce przewozi się w temperaturze zapobiegającej powstaniu zagrożenia dla zdrowia zwierząt lub ludzi. 8. Jeżeli nieprzetworzony materiał kategorii 3 przeznaczony do produkcji materiałów paszowych lub karmy nie zostanie przetworzony w czasie 24 godzin od wysyłki, to przewozi się go w warunkach chłodniczych lub zmrożony. 9. Konstrukcja pojazdów używanych do przewozu materiałów w warunkach chłodniczych lub materiałów zmrożonych powinna zapewniać utrzymanie właściwej temperatury przewozu. Załącznik nr 2 WARUNKI WETERYNARYJNE WYMAGANE DLA ZAKŁADÓW POŚREDNICH Rozdział 1 I. Wymagania ogólne 1. Zakłady pośrednie powinny być odgrodzone od dróg publicznych i innych obiektów, w tym rzeźni. 2. Zakłady pośrednie powinny posiadać: 1) rozkład pomieszczeń zapewniający oddzielenie materiału kategorii 1 i kategorii 2 od materiału kategorii 3, od chwili przyjęcia takiego materiału do jego wysyłki; 2) wydzielone pomieszczenie do przyjmowania niejadalnych produktów zwierzęcych; 3) podłogi ułożone w sposób ułatwiający odprowadzenie płynów do urządzeń ściekowych; 4) odpowiednią liczbę sanitariatów, szatni i umywalek dla osób zatrudnionych; 5) środki chroniące przed dostępem zwierząt, owadów, gryzoni i ptaków; 6) system usuwania ścieków. 3. Zakład pośredni powinien być zaprojektowany w sposób umożliwiający łatwe czyszczenie i odkażanie. 4. W przypadku gdy jest to konieczne, zakład powinien posiadać magazyny z kontrolowaną temperaturą o wystarczającej pojemności w celu utrzymywania niejadalnych produktów zwierzęcych w odpowiednich temperaturach, wyposażone w system kontrolowania i rejestracji tych temperatur. 5. Zakład pośredni powinien być wyposażony w urządzenia do mycia i odkażania pojemników, w których są przyjmowane niejadalne produkty zwierzęce, oraz pojazdów, innych niż statki, którymi są one przewożone, a w szczególności w urządzenia do odkażania kół pojazdów. II. Wymagania szczegółowe dla zakładu pośredniego kategorii 3 1. Zakład pośredni kategorii 3 prowadzi działalność polegającą na zbieraniu, sortowaniu, rozbiorze, schładzaniu, mrożeniu w bloki, tymczasowym przechowywaniu i wysyłce materiału kategorii 3. 2. Sortowanie materiału kategorii 3 powinno być prowadzone w taki sposób, aby uniknąć ryzyka związanego z rozprzestrzenianiem się chorób zakaźnych zwierząt. 3. Z materiałem kategorii 3, w czasie sortowania lub przechowywania, postępuje się w taki sposób, aby był on oddzielony od produktów innych niż materiał kategorii 3 oraz aby uniknąć ryzyka związanego z rozprzestrzenianiem czynników chorobotwórczych. 4. Materiał kategorii 3 powinien być odpowiednio przechowywany i, jeżeli jest to właściwe, schłodzony lub zamrożony do czasu wysyłki. III. Wymagania szczegółowe dla zakładów pośrednich kategorii 1 i kategorii 2 1. Zakład pośredni kategorii 1 lub kategorii 2 prowadzi działalność polegającą na zbieraniu, tymczasowym przechowywaniu i wysyłce materiału kategorii 1 lub kategorii 2. 2. Sortowanie materiału kategorii 1 lub kategorii 2 powinno być prowadzone w taki sposób, aby uniknąć ryzyka związanego z rozprzestrzenianiem chorób zakaźnych zwierząt. 3. W czasie sortowania lub przechowywania z materiałem kategorii 1 lub kategorii 2 postępuje się w taki sposób, aby był oddzielony od produktów innych niż materiał kategorii 1 i kategorii 2 oraz aby uniknąć ryzyka związanego z rozprzestrzenianiem czynników chorobotwórczych. 4. Materiał kategorii 1 lub kategorii 2 przechowuje się w temperaturze wymaganej dla tego materiału, do czasu wysyłki. 5. Opakowanie powinno zostać spalone lub zniszczone w sposób wskazany przez powiatowego lekarza weterynarii. 6. Ścieki z zakładu kategorii 1 lub kategorii 2 poddaje się obróbce zapewniającej, że nie pozostają w nich żadne czynniki chorobotwórcze. Rozdział 2 Zbieranie materiałów pochodzenia zwierzęcego podczas oczyszczania ścieków 1. W zakładach przetwarzających materiał kategorii 1 i innych zakładach, w których jest usuwany materiał kategorii 1, rzeźniach i zakładach przetwarzających materiał kategorii 2, system oczyszczania ścieków powinien zapewniać zatrzymanie na końcu odpływu stałych niejadalnych produktów zwierzęcych na sitach o wielkości oczek nie większej niż 6 mm. 2. Ścieki z zakładów, o których mowa w ust. 1, poddaje się filtrowaniu w celu zatrzymania stałych niejadalnych produktów zwierzęcych o wielkości cząstek powyżej 6 mm. Niedopuszczalne jest stosowanie procesów mielenia i rozdrabniania, które ułatwiałyby przejście materiału pochodzenia zwierzęcego przez wstępną filtrację. 3. Materiały pochodzenia zwierzęcego zatrzymane na sitach gromadzi się i przewozi odpowiednio jako materiał kategorii 1 lub kategorii 2, a następnie poddaje przetworzeniu lub zniszczeniu. 4. Ścieki przefiltrowane zgodnie z ust. 1, pochodzące z zakładów kategorii 1 i kategorii 2, poddaje się sterylizacji przed przekazaniem do oczyszczalni. 5. Ścieki z zakładów przyjmujących wyłącznie materiał kategorii 3, przefiltrowane zgodnie z ust. 1, nie podlegają sterylizacji przed przekazaniem do oczyszczalni. Załącznik nr 3 WARUNKI WETERYNARYJNE WYMAGANE DLA MAGAZYNÓW 1. Pomieszczenia magazynów, w których przechowuje się produkty pozyskane z materiału kategorii 3, lokalizuje się w innym miejscu niż pomieszczenia, w których przechowuje się produkty pozyskane z materiału kategorii 1 lub kategorii 2, chyba że pomieszczenia te znajdują się w oddzielnych budynkach. 2. Magazyn powinien: 1) być wyposażony w pomieszczenie do przyjmowania produktów; 2) być zaprojektowany w sposób umożliwiający łatwe czyszczenie i odkażanie; 3) posiadać podłogi ułożone w sposób ułatwiający odprowadzenie płynów do urządzeń ściekowych; 4) posiadać odpowiednią liczbę sanitariatów, szatni i umywalek dla osób zatrudnionych; 5) posiadać środki chroniące przed dostępem zwierząt, owadów, gryzoni i ptaków; 6) posiadać urządzenia do mycia i odkażania pojemników, w których przyjmowane są niejadalne produkty zwierzęce, oraz pojazdów, innych niż statki, którymi są one przewożone, a w szczególności - do odkażania kół pojazdów. Załącznik nr 4 WYMAGANIA DLA ZAKŁADÓW TERMICZNEGO PRZEKSZTAŁCANIA I WSPÓŁSPALARNI O DUŻEJ I MAŁEJ WYDAJNOŚCI Rozdział 1 Warunki obsługi 1. Zakład termicznego przekształcania lub wpółspalarnia powinny być zaprojektowane, wyposażone i obsługiwane tak, aby: 1) niejadalne produkty zwierzęce były poddane utylizacji natychmiast po ich dostarczeniu lub przechowywane w warunkach zapobiegających namnażaniu drobnoustrojów; 2) kontenery, pojemniki oraz pojazdy, w których przewożono materiał nieprzetworzony, były oczyszczone w przystosowanym do tego celu miejscu; ścieki poddaje się filtracji, aby oddzielić cząstki większe niż 6 mm. 2. Zakład, o którym mowa w ust. 1: 1) zabezpiecza się przed dostępem zwierząt, owadów, gryzoni i ptaków; 2) stosuje ustalony i udokumentowany sposób oczyszczania zakładu przy użyciu urządzeń i środków do czyszczenia i odkażania; 3) zapewnia kontrole użytkowania narzędzi pracy oraz przestrzeganie higieny. 3. Kontrole, o których mowa w ust. 2 pkt 3, przeprowadza się regularnie zgodnie z harmonogramem. Wyniki kontroli przechowuje się przez dwa lata od dnia ich przeprowadzenia. 4. Każdą linię zakładu termicznego przekształcania o dużej zdolności produkcyjnej wyposaża się przynajmniej w jeden dodatkowy palnik. Palnik ten powinien włączać się automatycznie, jeżeli temperatura gazów spalinowych po podaniu ostatniej porcji powietrza spada poniżej 850 °C. Palnik powinien być także używany podczas rozruchu i zatrzymywania linii w celu zapewnienia, że temperatura 850 °C jest utrzymywana zarówno podczas tych czynności, jak i wówczas, gdy w komorze spalania pozostaje niespalony materiał. 5. Zakład termicznego przekształcania lub współspalarnia o dużej zdolności produkcyjnej powinny posiadać i używać automatycznego systemu zapobiegającego wprowadzaniu niejadalnych produktów zwierzęcych do instalacji podczas: 1) rozpalania do czasu osiągnięcia temperatury 850 °C; 2) spalania, gdy temperatura spada poniżej 850 °C. 6. Niejadalne produkty zwierzęce umieszcza się w piecu, jeżeli to możliwe, w sposób uniemożliwiający bezpośredni z nimi kontakt osób obsługujących urządzenia. Rozdział 2 Wycieki wody 1. Tereny, na których znajduje się zakład termicznego przekształcania i współspalarnia, wraz z miejscami składowania niejadalnych produktów zwierzęcych, projektuje się w sposób zapobiegający przypadkowemu uwolnieniu jakichkolwiek substancji do gleby, wód powierzchniowych i gruntowych. 2. Zakład termicznego przekształcania i współspalarnię wyposaża się w zbiornik, w którym jest zbierana zanieczyszczona niejadalnymi produktami zwierzęcymi woda deszczowa spływająca z terenu zakładu lub woda użyta na jego terenie w akcjach gaśniczych. 3. Zbiornik, o którym mowa w ust. 2, powinien być skonstruowany w taki sposób, aby była zapewniona możliwość: 1) przebadania znajdującej się w nim wody; 2) poddania znajdującej się w nim wody obróbce poprzedzającej wylanie jej do przeznaczonego do tego celu miejsca. Rozdział 3 Popioły 1. Popioły poddaje się ponownemu przetworzeniu, bezpośrednio w zakładzie lub poza nim, jeżeli jest to technicznie możliwe. 2. Popioły po przetworzeniu materiałów szczególnego ryzyka przechowuje się i przewozi w szczelnych pojemnikach. Rozdział 4 Pomiary temperatury 1. Do kontrolowania parametrów i warunków procesu spalania stosuje się przyrządy pomiarowe posiadające aktualny atest. 2. Przyrządy pomiarowe poddaje się kontroli technicznej raz w roku, a co trzy lata przeprowadza się kalibrację z zastosowaniem równoległych pomiarów. 3. Wyniki pomiarów temperatury zapisuje się i przedstawia w sposób pozwalający na weryfikację zgodności z warunkami określonymi w rozporządzeniu. Rozdział 5 Spalanie materiału kategorii 1 wymienionego w § 1 pkt 2 i 3 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka 1. Zakład termicznego przekształcania o małej zdolności produkcyjnej powinien być: 1) zlokalizowany na stabilnym, dobrze odwodnionym podłożu; 2) zaprojektowany w sposób uniemożliwiający zwierzętom dostęp do niejadalnych produktów zwierzęcych przeznaczonych do spalenia, jak również do popiołu pochodzącego ze spalania tych produktów. 2. W przypadku gdy zakład termicznego przekształcania o małej zdolności produkcyjnej znajduje się na terenie gospodarstwa: 1) zakład ten oddziela się od obiektów, w których utrzymywane są zwierzęta, oraz od miejsc przechowywania środków żywienia zwierząt i ściółki; 2) sprzętu i narzędzi używanych w tym zakładzie nie używa się w gospodarstwie; 3) odzieży i obuwia używanego przez osoby zatrudnione w tym zakładzie nie używa się w gospodarstwie. 3. Magazyn do składowania niejadalnych produktów zwierzęcych powinien być zadaszony, oznakowany i zabezpieczony przed wyciekiem płynnych niejadalnych produktów zwierzęcych. 4. Niejadalne produkty zwierzęce poddaje się całkowitemu spaleniu. Popiół usuwa się na grzebowisko. 5. Niejadalne produkty zwierzęce, które nie uległy całkowitemu spaleniu, mogą zostać usunięte na grzebowisko po ponownym poddaniu procesowi spalania lub innemu procesowi mającemu na celu ich całkowite usunięcie. 6. Zakład termicznego przekształcania o małej zdolności produkcyjnej wyposaża się w urządzenie umożliwiające ponowne spalanie, o którym mowa w ust. 5. 7. W zakładzie termicznego przekształcania prowadzi się dokumentację dotyczącą ilości, kategorii i gatunków zwierząt, z których pochodziły niejadalne produkty zwierzęce, oraz daty spalenia. 8. W zakładzie termicznego przekształcania o małej zdolności produkcyjnej kontrolę spełniania warunków weterynaryjnych przeprowadza się raz w roku. Załącznik nr 5 WARUNKI WETERYNARYJNE WYMAGANE PRZY PRZETWARZANIU MATERIAŁU KATEGORII 1, KATEGORII 2 I KATEGORII 3 ORAZ METODY PRZETWARZANIA TYCH MATERIAŁÓW Rozdział 1 Warunki dla zakładów przetwarzających kategorii 1, kategorii 2 i kategorii 3 1. Zakładów przetwarzających kategorii 1, kategorii 2 i kategorii 3 nie lokalizuje się na tym samym terenie co rzeźnie, chyba że znajdują się one w oddzielnej części budynku lub oddzielnym budynku. Zakład przetwarzający, będący jednym z obiektów rzeźni, łączy się z rzeźnią za pomocą systemu transportowego niejadalnych produktów zwierzęcych, jeżeli: 1) posiada osobne wejście i wyjście, odrębne miejsce odbioru surowca, wysyłki produktów, odrębne wyposażenie i zatrudnia inne osoby niż rzeźnia; 2) przetwarzane niejadalne produkty zwierzęce pochodzą wyłącznie z rzeźni, przy której zakład przetwarzający jest zlokalizowany. 2. Zakład przetwarzający zabezpiecza się przed przedostawaniem się na jego teren osób nieupoważnionych oraz zwierząt. 3. Zakład przetwarzający powinien posiadać wydzieloną część czystą i część brudną. Część brudna powinna: 1) posiadać zadaszone miejsce do przyjmowania niejadalnych produktów zwierzęcych; 2) być wykonana w sposób umożliwiający łatwe czyszczenie i odkażanie; 3) posiadać podłogi ułożone w sposób ułatwiający odprowadzenie płynów do urządzeń ściekowych; 4) być wyposażona w sprzęt rozdrabniający, służący do zmniejszenia rozmiarów niejadalnych produktów zwierzęcych, jak również sprzęt do ładowania rozdrobnionych niejadalnych produktów zwierzęcych do urządzenia przetwarzającego. 4. Zakład przetwarzający powinien posiadać odpowiednią liczbę sanitariatów, przebieralni i umywalek dla osób zatrudnionych w tym zakładzie. 5. Zakład przetwarzający powinien wytwarzać gorącą wodę i parę w ilości, która jest niezbędna do przetwarzania niejadalnych produktów zwierzęcych. 6. W przypadku wymagania obróbki cieplnej wszystkie instalacje powinny być wyposażone w: 1) sprzęt pomiarowy do kontrolowania temperatury w jednostce czasu oraz ciśnienia, jeżeli jest to konieczne, umieszczony w punktach o najniższym ciśnieniu; 2) urządzenia rejestrujące w sposób ciągły wyniki pomiarów, o których mowa w pkt 1; 3) system bezpieczeństwa zapobiegający niedostatecznemu ogrzewaniu. 7. Część zakładu, w której jest rozładowywany produkt do przetworzenia, oddziela się od części wydzielonej do przetwarzania tego produktu i przechowywania produktu przetworzonego. 8. Zakład przetwarzający powinien posiadać: 1) urządzenia do mycia i odkażania pojemników, w których są przyjmowane niejadalne produkty zwierzęce, oraz pojazdów, innych niż statki, którymi są one przewożone; 2) urządzenia do odkażania kół pojazdów opuszczających brudną część zakładu przetwarzającego; 3) system usuwania ścieków. Rozdział 2 Ogólne warunki weterynaryjne 1. Niejadalne produkty zwierzęce przetwarza się niezwłocznie po przywiezieniu. 2. W przypadku przechowywania nieprzetworzonych niejadalnych produktów zwierzęcych przechowuje się je w warunkach zabezpieczających przed namnażaniem drobnoustrojów i wtórnym skażeniem. 3. Kontenery, pojemniki i pojazdy wykorzystywane do przewozu nieprzetworzonego materiału czyści się w miejscu wyznaczonym do tego celu. Miejsce to powinno być położone lub zaprojektowane w taki sposób, aby wyeliminować ryzyko zanieczyszczenia przetwarzanych produktów. 4. Osoby pracujące w części brudnej nie powinny przechodzić do części czystej bez zmiany odzieży roboczej i obuwia lub bez uprzedniego ich odkażenia. 5. Sprzęt i narzędzia przed przeniesieniem z części brudnej do czystej oczyszcza się i odkaża. 6. Kierujący zakładem przetwarzającym niejadalne produkty zwierzęce określa, w celu kontroli ruchu osób pomiędzy częścią czystą i brudną tego zakładu oraz właściwego wykorzystania urządzeń do odkażania obuwia i kół, sposób i warunki przemieszczania się osób zatrudnionych. 7. Ścieki pochodzące z części brudnej poddaje się obróbce w celu zapewnienia, w miarę możliwości, że nie pozostają w nich czynniki chorobotwórcze. 8. Kierujący zakładem systematycznie przeprowadza działania zapobiegające przedostawaniu się na teren zakładu zwierząt, owadów, gryzoni i ptaków, zgodnie z opracowanym, w formie pisemnej, programem zwalczania tych szkodników. 9. Kierujący zakładem opracowuje, w formie pisemnej, sposób i warunki mycia dla wszystkich części pomieszczeń oraz wskazuje sprzęt i środki czystości stosowane do tego celu. 10. Kierujący zakładem przeprowadza kontrole higieny w zakładzie obejmujące regularne inspekcje przylegających bezpośrednio do zakładu terenów i sprzętu. 11. Harmonogram kontroli, o których mowa w ust. 10, i ich wyniki są przechowywane przez dwa lata od dnia ich dokonania. 12. Urządzenia pomiarowe kalibruje się regularnie. 13. Produkty przetworzone przemieszcza się i przechowuje na terenie zakładu przetwarzającego w sposób uniemożliwiający ich ponowne zanieczyszczenie. Rozdział 3 Metody przetwarzania niejadalnych produktów zwierzęcych Metoda 1 I. Część ogólna 1. Niejadalne produkty zwierzęce przeznaczone do przetworzenia rozdrabnia się przy użyciu urządzeń tak, aby rozmiar ich cząstek był nie większy niż 50 mm. 2. Urządzenia do rozdrobnienia codziennie testuje się w celu sprawdzenia, czy spełniają wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. Wyniki testowania, o którym mowa w ust. 2, zapisuje się. 4. Jeżeli testowanie, o którym mowa w ust. 2, wykaże obecność cząstek większych niż 50 mm, przetwarzanie wstrzymuje się do czasu usunięcia przyczyn niewłaściwego działania urządzeń. II. Czas, temperatura i ciśnienie 1. Po rozdrobnieniu niejadalne produkty zwierzęce ogrzewa się do temperatury powyżej 133 °C co najmniej przez 20 minut bez przerwy, pod ciśnieniem bezwzględnym nie niższym niż 3 bary, wytworzonym za pomocą nasyconej pary wodnej, przy czym całe powietrze w komorze sterylizacyjnej usuwa się i zastępuje parą wodną. 2. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się jako jedyny proces lub jako fazę sterylizacji przed lub po właściwym procesie przetwarzania niejadalnych produktów zwierzęcych. 3. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się partiami lub w sposób ciągły. Metoda 2 I. Część ogólna 1. Niejadalne produkty zwierzęce przeznaczone do przetworzenia rozdrabnia się przy użyciu urządzeń tak, aby rozmiar ich cząstek po rozdrobnieniu był nie większy niż 150 mm. 2. Urządzenia do rozdrobnienia codziennie testuje się w celu sprawdzenia, czy spełniają wymaganie, o którym mowa w ust. 1. 3. Wyniki testowania, o którym mowa w ust. 2, zapisuje się. 4. Jeżeli testowanie, o którym mowa w ust. 2, wykazuje obecność cząstek większych niż 150 mm, przetwarzanie wstrzymuje się do czasu usunięcia przyczyn niewłaściwego działania urządzeń. II. Czas, temperatura i ciśnienie 1. Po rozdrobnieniu niejadalne produkty zwierzęce ogrzewa się do temperatury wewnętrznej przekraczającej: 1) 100 °C - co najmniej przez 125 minut; 2) 110 °C - co najmniej przez 120 minut; 3) 120 °C - co najmniej przez 50 minut. 2. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się partiami. Metoda 3 I. Część ogólna 1. Niejadalne produkty zwierzęce przeznaczone do przetworzenia rozdrabnia się przy użyciu urządzeń tak, aby rozmiar ich cząstek po rozdrobnieniu był nie większy niż 30 mm. 2. Urządzenia do rozdrobnienia codziennie testuje się w celu sprawdzenia, czy spełniają wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. Wyniki testowania, o którym mowa w ust. 2, są dokumentowane w formie pisemnej. 4. Jeżeli testowanie, o którym mowa w ust. 2, wykazuje obecność cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie wstrzymuje się do czasu usunięcia przyczyn niewłaściwego działania urządzeń. II. Czas, temperatura i ciśnienie 1. Po rozdrobnieniu niejadalne produkty zwierzęce ogrzewa się do temperatury wewnętrznej przekraczającej: 1) 100 °C - co najmniej przez 95 minut; 2) 110 °C - co najmniej przez 55 minut; 3) 120 °C - co najmniej przez 13 minut. 2. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzone jest partiami lub w sposób ciągły. Metoda 4 I. Część ogólna 1. Niejadalne produkty zwierzęce przeznaczone do przetworzenia rozdrabnia się przy użyciu urządzeń tak, aby rozmiar ich cząstek po rozdrobnieniu był nie większy niż 30 mm. 2. Urządzenia do rozdrobnienia codziennie testuje się w celu sprawdzenia, czy spełniają wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. Wyniki testowania, o którym mowa w ust. 2, zapisuje się. 4. Jeżeli testowanie, o którym mowa w ust. 2, wykaże obecność cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie wstrzymuje się do czasu usunięcia przyczyn niewłaściwego działania urządzeń. II. Czas, temperatura i ciśnienie 1. Po rozdrobnieniu niejadalne produkty zwierzęce umieszcza się w zbiorniku z dodatkiem tłuszczu i ogrzewa do temperatury wewnętrznej nie niższej niż: 1) 100 °C - co najmniej przez 16 minut; 2) 110 °C - co najmniej przez 13 minut; 3) 120 °C - co najmniej przez 8 minut; 4) 130 °C - co najmniej przez 3 minuty. 2. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się partiami lub w sposób ciągły. Metoda 5 I. Część ogólna 1. Niejadalne produkty zwierzęce przeznaczone do przetworzenia rozdrabnia się przy użyciu urządzeń tak, aby rozmiar ich cząstek po rozdrobnieniu był nie większy niż 20 mm. 2. Urządzenia do rozdrobnienia codziennie testuje się w celu sprawdzenia, czy spełniają wymagania, o których mowa w ust. 1. 3. Wyniki testowania, o którym mowa w ust. 2, zapisuje się. 4. Jeżeli testowanie, o którym mowa w ust. 2, wykaże obecność cząstek większych niż 20 mm, przetwarzanie wstrzymuje się do czasu usunięcia przyczyn niewłaściwego działania urządzeń. II. Czas, temperatura i ciśnienie 1. Po rozdrobnieniu niejadalne produkty zwierzęce ogrzewa się aż do ich koagulacji, a następnie sprasowuje tak, aby tłuszcz i woda zostały usunięte z materiału białkowego. 2. Materiał białkowy przetworzony w sposób, o którym mowa w ust. 1, ogrzewa się do temperatury wewnętrznej nie niższej niż: 1) 80 °C - co najmniej przez 120 minut; 2) 100 °C - co najmniej przez 60 minut. 3. Przetwarzanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzi się partiami lub w sposób ciągły. Metoda 6 Rozdrabnianie niejadalnych produktów zwierzęcych pochodzących z ryb 1. Niejadalne produkty zwierzęce rozdrabnia się tak, aby rozmiar ich cząstek wynosił 3 mm. 2. Po rozdrobnieniu, o którym mowa w ust. 1, do niejadalnych produktów zwierzęcych dodaje się kwas mrówkowy w celu obniżenia wartości pH do 5,6. Przed kolejnymi etapami przetworzenia mieszaninę przechowuje się przez 4 godziny. 3. Mieszaninę, o której mowa w ust. 2, wprowadza się do destruktora cieplnego i podgrzewa do temperatury wewnętrznej 60 °C co najmniej przez 30 minut. Szybkość przesuwania materiału przez destruktor cieplny kontroluje się przy pomocy środków mechanicznych ograniczających jego przemieszczanie się tak, aby przed zakończeniem obróbki cieplnej produkt przeszedł cykl, który spełnia wymagania dotyczące zarówno temperatury, jak i czasu. 4. Po obróbce cieplnej, o której mowa w ust. 3, produkt mechanicznie rozdziela się na płyny, tłuszcz i skwarki. 5. Płyny, o których mowa w ust. 4, w celu uzyskania koncentratu przetworzonego białka zwierzęcego, wpompowuje się do dwóch wymienników ciepła ogrzewanych parą i wyposażonych w komory próżniowe służące do usuwania pary wodnej. 6. Do białka przed przechowywaniem dodaje się skwarki. Metoda 7 1. Metodą 7 jest każda metoda przetwarzania uzgodniona z powiatowym lekarzem weterynarii, po której zakończeniu z otrzymanego produktu, codziennie przez miesiąc, pobiera się próbki do badań. Wyniki badań zapisuje się. 2. Próbki, o których mowa w ust. 1, pobrane bezpośrednio po obróbce termicznej powinny wykazywać brak bakterii Clostridium perfringens w 1 g produktu. 3. Próbki, o których mowa w ust. 1, pobrane podczas przechowywania powinny spełniać następujące wymagania: Salmonella: brak w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0 Enterobacteriaceae: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g, gdzie: n = liczba próbek do przebadania; m = wartość progowa dla liczby bakterii; wynik uznaje się za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m; M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub więcej próbkach wynosi M lub więcej; c = liczba próbek, w których liczba bakterii może być pomiędzy m i M; próbkę w dalszym ciągu uważa się za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii innej próbki wynosi m lub mniej. 4. Kierujący zakładem wpisuje termin pobrania próbek, o których mowa w ust. 1, i wyniki badania. Dane te przechowuje się przez 2 lata. 5. Sprawdzane i przechowywane informacje obejmują: 1) rozmiar cząstki; 2) jeżeli jest to właściwe: a) czas, b) ciśnienie, c) szybkość podawania surowca oraz jego przetwarzania. Rozdział 4 Warunki weterynaryjne dla zakładu przetwarzającego 1. W zakładzie przetwarzającym: 1) opracowuje się opis procesu przetwarzania wraz z jego schematem; 2) opracowuje się tryb kontroli parametrów przetwarzania surowca oraz szybkość przetwarzania, w przypadku zastosowania systemu ciągłego przetwarzania; 3) zapewnia się spełnianie wymagań dotyczących rozmiaru cząstki surowca przed przetworzeniem; w przypadku procesu ciągłego rozmiar cząstki odpowiada otworom rozdrabniacza i jest okresowo kontrolowany wyskalowaną miarką. 2. W przypadku przetwarzania partiami pod ciśnieniem: 1) temperaturę kontroluje się za pomocą umieszczonego na stałe przyrządu do pomiaru temperatury i zapisuje się w czasie rzeczywistym; 2) ciśnienie kontroluje się za pomocą umieszczonego na stałe przyrządu do pomiaru ciśnienia i zapisuje się w czasie rzeczywistym; 3) czas przetwarzania przedstawia się za pomocą wykresów czas/temperatura oraz czas/ciśnienie; 4) przyrząd do pomiaru temperatury i przyrząd do pomiaru ciśnienia kalibruje się nie rzadziej niż raz w roku. 3. W przypadku procesu przetwarzania ciągłego pod ciśnieniem: 1) temperaturę i ciśnienie kontroluje się za pomocą przyrządów do pomiaru temperatury oraz ciśnienia rozmieszczonych tak, aby ich wskazania pozwalały na ocenę zgodności przebiegu procesu z warunkami wskazanymi dla tego procesu; temperaturę i ciśnienie zapisuje się w czasie rzeczywistym; 2) przetworzony materiał oznacza się markerem, w szczególności przy użyciu dwutlenku manganu; 3) okresowa kontrola trybu przetwarzania surowca obejmuje takie parametry, jak: a) szybkość obrotów śruby zasilającej (obr./min), b) natężenie i napięcie prądu elektrycznego, c) tempo parowania lub kondensacji, lub d) ilość ruchów tłoczących w jednostce czasu; 4) sprzęt służący do pomiarów i kontroli kalibruje się nie rzadziej niż raz w roku. Załącznik nr 6 WARUNKI WETERYNARYJNE WYMAGANE PRZY PRZETWARZANIU MATERIAŁU KATEGORII 1 I KATEGORII 2 ORAZ DLA ZAKŁADÓW WYTWARZAJĄCYCH BIOGAZ I KOMPOST Rozdział 1 Warunki weterynaryjne wymagane przy przetwarzaniu materiału kategorii 1 i kategorii 2 I. Pomieszczenia Rozkład pomieszczeń w zakładach przetwarzających kategorii 1 i kategorii 2 powinien zapewniać całkowite oddzielenie materiału kategorii 1 od materiału kategorii 2, od przyjęcia surowca do czasu wysyłki produktu przetworzonego. II. Warunki przetwarzania 1. Zakres obróbki stosowanej w przetwarzaniu określa się dla każdej z metod przetwarzania, przy uwzględnieniu: 1) rozmiaru cząstek surowca; 2) temperatury osiąganej w procesie obróbki termicznej; 3) ciśnienia, jakiemu poddawany jest surowiec - jeżeli jest stosowane; 4) czasu trwania obróbki cieplnej lub szybkości podawania surowca w systemie ciągłym. 2. Dla każdego parametru wymienionego w ust. 1 określa się wartości minimalne. 3. Dane zawierające zapis procesu przetwarzania przechowuje się przez 2 lata i udostępnia się do kontroli. 4. Do stałego kontrolowania warunków procesu używa się wskaźników lub rejestratorów posiadających aktualne świadectwo kontroli technicznej. 5. Surowiec, który nie został przetworzony z zachowaniem parametrów określonych dla danej metody, poddaje się ponownemu przetworzeniu. 6. Surowiec przetwarza się przy zastosowaniu: 1) metody 1 w przypadku: a) materiału kategorii 2, z wyjątkiem odchodów i treści z przewodu pokarmowego, mleka i siary, przeznaczonych dla zakładów wytwarzających biogaz lub kompost albo przeznaczonych do wykorzystania jako nawozy organiczne lub polepszacze gleby, b) materiału kategorii 1 i kategorii 2 przeznaczonych do zagrzebania; 2) metod 1-5 w przypadku: a) materiału kategorii 1, z którego otrzymane białko jest przeznaczone do spalenia, b) wytopionego materiału kategorii 2, z którego otrzymany tłuszcz jest przeznaczony do wykorzystania w zakładzie oleochemicznym kategorii 2, c) materiału kategorii 1 lub kategorii 2 przeznaczonego do spalenia lub współspalenia. III. Produkty przetwarzane 1. Produkty przetwarzane pozyskane z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2, z wyjątkiem produktów ciekłych przeznaczonych do wykorzystania w zakładach wytwarzających biogaz lub kompost, trwale oznacza się zapachowo - jeżeli jest to technicznie możliwe. 2. Próbki produktów przetworzonych przeznaczonych do wykorzystania w zakładach wytwarzających biogaz lub kompost lub przeznaczonych do zagrzebania, pobrane bezpośrednio po obróbce termicznej, nie powinny zawierać przetrwalników Clostridium perfringens w 1 g produktu. Rozdział 2 Warunki weterynaryjne dla zakładów wytwarzających biogaz i kompost I. Pomieszczenia 1. Zakład wytwarzający biogaz zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie obiektów, w których utrzymuje się zwierzęta gospodarskie, odizolowuje się od miejsc przebywania zwierząt, przetrzymywania środków żywienia zwierząt lub ściółki. 2. Zakład wytwarzający biogaz wyposaża się w: 1) instalację do pasteryzacji lub sterylizacji, urządzenia do kontrolowania temperatury, urządzenia do stałego zapisu wyników pomiarów oraz system zabezpieczający przed niedostatecznym ogrzaniem; 2) urządzenia do czyszczenia i odkażania pojazdów i kontenerów opuszczających zakład wytwarzający biogaz. 3. Urządzeń do pasteryzacji lub sterylizacji nie stosuje się w przypadku, gdy: 1) zakład wytwarza biogaz wyłącznie z niejadalnych produktów zwierzęcych, które zostały przetworzone przy zastosowaniu metody 1; 2) jest przetwarzany materiał kategorii 3; 3) niejadalne produkty zwierzęce poddano pasteryzacji lub sterylizacji w innym zakładzie. 4. Zakład wytwarzający kompost zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie obiektów, w których utrzymuje się zwierzęta gospodarskie, odizolowuje się od miejsc przebywania zwierząt, przetrzymywania środków żywienia zwierząt lub ściółki. 5. Zakład wytwarzający kompost wyposaża się w: 1) zamknięty reaktor kompostowy; 2) instalację do kontrolowania temperatury względem czasu; 3) urządzenia do stałego zapisu wyników pomiarów czasu i temperatury; 4) system zabezpieczający przed niedostatecznym ogrzaniem przetwarzanego materiału; 5) urządzenia do czyszczenia i odkażania pojazdów i kontenerów, w których są przewożone niejadalne produkty zwierzęce niepoddane obróbce. 6. Dopuszcza się kompostowanie bez stosowania zamkniętego reaktora, jeżeli proces termiczny oraz wyniki badań mikrobiologicznych przetworzonego produktu spełniają wymagania określone w rozporządzeniu. II. Wymagania higieniczne 1. W zakładach wytwarzających biogaz lub kompost przetwarza się wyłącznie następujące produkty: 1) materiał kategorii 2, przy zastosowaniu metody przetwarzania 1 w zakładzie przetwarzającym kategorii 2; 2) odchody i treść przewodu pokarmowego, mleko i siarę; 3) materiał kategorii 3. 2. Produkty zwierzęce wymienione w ust. 1 przetwarza się niezwłocznie po ich dostarczeniu, a przed obróbką przechowuje się w warunkach zabezpieczających przed nadmiernym namnażaniem drobnoustrojów. 3. Kontenery, pojemniki i pojazdy wykorzystywane do przewozu nieprzetworzonego materiału czyści się w wyznaczonym miejscu, zapewniającym zabezpieczenie przed zanieczyszczeniem przetwarzanych produktów. 4. Zakład zabezpiecza się przed dostępem ptaków, gryzoni, owadów lub innych szkodników. 5. Dla pomieszczeń produkcyjnych sporządza się opis sposobu ich mycia ze wskazaniem sprzętu i środków czystości używanych do tego celu. 6. Kontrole higieny przeprowadza się zgodnie z harmonogramem. Obejmują one również sprawdzanie terenów bezpośrednio przylegających do zakładu oraz sprzętu. Z kontroli sporządza się protokół zawierający w szczególności jej wyniki. 7. Instalacje i sprzęt utrzymuje się w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe kalibruje się w regularnych odstępach czasu. 8. Pozostałości po produkcji biogazu przechowuje się w zakładzie w sposób uniemożliwiający ich wtórne zanieczyszczenie. III. Warunki przetwarzania 1. Materiał kategorii 3, wykorzystywany jako surowiec w zakładzie wytwarzającym biogaz, wyposażonym w urządzenia do pasteryzacji lub sterylizacji, przetwarza się, jeżeli: 1) maksymalny rozmiar cząstki przed wprowadzeniem do urządzenia wynosi do 12 mm; 2) minimalny czas przebywania materiału w urządzeniu w temperaturze 70 °C wynosi 60 min. 2. Materiał kategorii 3, wykorzystywany jako surowiec w zakładzie wytwarzającym kompost, przetwarza się, jeżeli: 1) maksymalny rozmiar cząstki przed wprowadzeniem do urządzenia wynosi 12 mm; 2) minimalny czas przebywania materiału w urządzeniu w temperaturze 70 °C wynosi 60 min. 3. Dopuszcza się przetwarzanie odpadów kuchennych jako surowców do wytwarzania biogazu lub kompostu: 1) które można zmieszać z odchodami, treścią z przewodu pokarmowego, mlekiem lub siarą; 2) które nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia choroby zakaźnej ludzi lub zwierząt; 3) z których pozostałości po produkcji biogazu lub kompost nie zawierają czynników chorobotwórczych wymienionych w części IV. 4. Kierujący zakładem przetwarzającym odchody, treść z przewodu pokarmowego, mleko i siarę może wystąpić do powiatowego lekarza weterynarii o zgodę na ich przetworzenie na biogaz lub kompost przy zastosowaniu metod innych niż wymienione w ust. 1 i 2, jeżeli materiały te nie stwarzają ryzyka przeniesienia choroby zakaźnej i po przetworzeniu będą przeznaczone do spalenia. IV. Pozostałości po produkcji biogazu i kompostu Próbki pozostałości po produkcji biogazu lub kompostu pobrane w czasie lub po zakończeniu przechowywania w zakładzie wytwarzającym biogaz lub kompost powinny spełniać następujące wymagania: Salmonella: brak w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0 Enterobacteriaceae: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g, gdzie: n = liczba próbek do przebadania; m = wartość progowa dla liczby bakterii; wynik uznaje się za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m; M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub więcej próbkach wynosi M lub więcej; c = liczba próbek, w których liczba bakterii może być pomiędzy m i M; próbkę w dalszym ciągu uważa się za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii innej próbki wynosi m lub mniej. Rozdział 3 Warunki obróbki w przypadku dalszego przetwarzania wytopionych tłuszczów Do wytwarzania pochodnych tłuszczowych z wytopionego tłuszczu otrzymanego z materiału kategorii 2 stosuje się następujące procesy: 1) transestryfikacja lub hydroliza w temperaturze nie niższej od 200 °C, pod ciśnieniem przez 20 minut, lub 2) zmydlanie za pomocą NaOH 12 M (dla glicerolu i mydła): a) w procesie prowadzonym partiami w temperaturze 95 °C przez 3 godziny lub b) w procesie ciągłym w temperaturze 140 °C, pod ciśnieniem 2 barów przez 8 minut. Załącznik nr 7 WARUNKI WETERYNARYJNE WYMAGANE PRZY PRZETWARZANIU Rozdział 1 Szczegółowe warunki weterynaryjne dla zakładów przetwarzających kategorii 3 I. Pomieszczenia 1. Pomieszczenia, w których przetwarza się materiał kategorii 3, nie powinny znajdować się w tym samym miejscu co pomieszczenia, w których przetwarza się materiał kategorii 1 lub kategorii 2, jeżeli nie znajdują się w odrębnych budynkach. 2. Dopuszcza się czasowe wykorzystanie zakładu przetwarzającego kategorii 3, za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, do przetwarzania materiału kategorii 1 lub kategorii 2, w przypadku gdy rozpowszechniona epizootia lub inne okoliczności powodują, że materiałów tych nie można przetworzyć w zakładach przetwarzających kategorii 1 lub kategorii 2. 3. Zakład przetwarzający kategorii 3 powinien posiadać instalacje do kontroli obecności ciał obcych w niejadalnych produktach zwierzęcych, takich jak materiał opakowaniowy lub części metalowe. 4. W zakładzie wydziela się i odpowiednio wyposaża pomieszczenie dla lekarza weterynarii. II. Surowiec 1. Do produkcji przetworzonych białek zwierzęcych i innych materiałów paszowych używa się jedynie materiału kategorii 3 wymienionego w § 3 pkt 1-11 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka. 2. Przed przetworzeniem sprawdza się, czy niejadalne produkty zwierzęce nie zawierają ciał obcych; w przypadku ich znalezienia usuwa się niezwłocznie. III. Warunki przetwarzania 1. Zakres obróbki cieplnej stosowanej w przetwarzaniu określa się dla każdej z metod przetwarzania, przy uwzględnieniu: 1) rozmiaru cząstek surowca; 2) temperatury osiąganej w procesie obróbki termicznej; 3) ciśnienia, jakiemu poddawany jest surowiec - jeżeli jest stosowane; 4) czasu trwania obróbki cieplnej lub szybkości podawania w systemie ciągłym. 2. Dla każdego parametru wyszczególnia się wartości minimalne. 3. Dane zawierające zapis procesu przetwarzania przechowuje się przez dwa lata i udostępnia do kontroli. 4. Do stałego kontrolowania warunków procesu używa się wskaźników lub rejestratorów posiadających aktualne świadectwo kontroli technicznej. 5. Niejadalne produkty zwierzęce, które nie zostały przetworzone z zachowaniem warunków określonych dla danej metody, poddaje się ponownemu przetworzeniu. IV. Produkt przetworzony 1. Próbki produktu końcowego, pobrane w czasie lub po zakończeniu przechowywania w zakładzie przetwarzającym, powinny spełniać poniższe warunki: Salmonella: brak w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0 Enterobacteriaceae: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g, gdzie: n = liczba próbek do przebadania; m = wartość progowa dla liczby bakterii; wynik uznaje się za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m; M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub więcej próbkach wynosi M lub więcej; c = liczba próbek, w których liczba bakterii może być pomiędzy m i M; próbkę w dalszym ciągu uważa się za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii innej próbki wynosi m lub mniej. 2. Nieprzetworzone produkty lub pozostałości po przetwarzaniu niejadalnych produktów zwierzęcych, trwale oznakowane, mogą być spalone albo zakopane na grzebowisku. Rozdział 2 Warunki weterynaryjne dla przetworzonych białek zwierzęcych I. Warunki przetwarzania 1. Białko ssaków przetwarza się przy użyciu metody 1. W czasie obowiązywania zakazu używania białka ssaków w żywieniu zwierząt gospodarskich białko to może być przetworzone przy użyciu jednej z metod od 1 do 5 lub 7 i niezwłocznie po przetworzeniu, a przed zniszczeniem jako odpad trwale oznakowane. 2. Przetworzone białka ssaków, które są przeznaczone wyłącznie do produkcji karmy stanowiącej materiał kategorii 3, przewozi się w kontenerach, które nie są używane do przewozu nieprzetworzonych niejadalnych produktów zwierzęcych lub pasz dla zwierząt gospodarskich, i przetwarza się przy użyciu jednej z metod od 1 do 5 lub 7. 3. Przetworzone białko zwierząt innych niż ssaki, z wyjątkiem mączki rybnej, przetwarza się przy użyciu jednej z metod przetwarzania od 1 do 5. 4. Mączkę rybną poddaje się: 1) jednej z metod przetwarzania lub 2) metodzie zapewniającej, że produkt spełnia wymagania mikrobiologiczne, które są określone w rozdziale 1 w części IV niniejszego załącznika. II. Przechowywanie 1. Do pakowania lub sterylizowania przetworzonego białka zwierzęcego używa się nowych lub wysterylizowanych worków. Worki przechowuje się w przeznaczonych do tego celu pojemnikach zbiorczych. 2. Wewnątrz pojemników, ciągów i urządzeń transportujących instaluje się urządzenia zapobiegające skraplaniu wilgoci. 3. Produkty znajdujące się w pojemnikach, ciągach i urządzeniach transportujących zabezpiecza się przed wtórnym zanieczyszczeniem. 4. Sprzęt wykorzystywany do postępowania z przetworzonym białkiem zwierzęcym powinien być suchy i czysty. Czystość sprzętu kontroluje się. 6. Przetworzone białko zwierzęce przechowuje się w sposób zapewniający utrzymanie go w suchości. Rozdział 3 Warunki weterynaryjne dla niejadalnych produktów krwiopochodnych I. Surowiec Krew z ubijanych zwierząt może być wykorzystana do produkcji niejadalnych produktów krwiopochodnych. II. Warunki przetwarzania Niejadalne produkty krwiopochodne poddaje się: 1) jednej z metod przetwarzania od 1 do 5; 2) metodzie zapewniającej, że produkt spełnia wymagania mikrobiologiczne, które są określone w rozdziale 1 w części IV niniejszego załącznika. Rozdział 4 Warunki weterynaryjne dla wytapianych tłuszczów i oleju rybnego I. Warunki przetwarzania 1. Wytopione tłuszcze zwierzęce są otrzymywane przy użyciu jednej z metod od 1 do 5 lub 7, a olej rybny przy użyciu metody 6, chyba że do ich wytworzenia użyto metody stosowanej dla tłuszczów spożywczych. 2. Wytopione tłuszcze pozyskane od zwierząt przeżuwających otrzymuje się w sposób określony w ust. 1 i oczyszcza tak, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % ich masy. II. Wymagania higieniczne 1. Olej rybny pakuje się w nowe pojemniki lub w pojemniki oczyszczone i zabezpieczone przed wtórnym zanieczyszczeniem. 2. Kontroli czystości poddaje się rurociągi, pompy i zbiorniki oraz zbiorcze pojemniki lub cysterny wykorzystywane do przewozu produktów. Rozdział 5 Warunki weterynaryjne dla mleka, przetworów mlecznych oraz siary I. Warunki przetwarzania 1. Surowe mleko i siarę przetwarza się w warunkach zapewniających ochronę zdrowia zwierząt. 2. Mleko i przetwory mleczne poddaje się działaniu temperatury 2 °C przez 15 sekund w celu uzyskania ujemnego wyniku testu fosfatazowego, po którym następuje: 1) proces suszenia - w przypadku wytwarzania mleka w proszku lub suszonych przetworów mlecznych lub 2) proces, w wyniku którego obniżona zostaje wartość pH i co najmniej przez godzinę pozostaje na poziomie poniżej 6 - w przypadku wytwarzania zakwaszanych przetworów mlecznych. 3. Suszone mleko lub suszone przetwory mleczne, oprócz wymagań, o których mowa w ust. 2, powinny być: 1) zabezpieczone przed wtórnym zanieczyszczeniem, po zakończeniu procesu suszenia; 2) zapakowane w nowe pojemniki lub 3) przewożone w pojazdach i pojemnikach, które zostały odkażone przed załadunkiem mleka, przetworów mlecznych lub siary - w przypadku przewozu bez opakowania. Rozdział 6 Warunki weterynaryjne dla żelatyny i białek hydrolizowanych I. Warunki przetwarzania dla żelatyny 1. Żelatynę produkuje się z materiału kategorii 3 w procesie, w którym do obróbki stosuje się kwas lub zasadę, a następnie co najmniej jedno płukanie i wyrównanie poziomu wartości pH. Żelatynę ekstrahuje się przez wielokrotne kolejne podgrzewanie, a następnie oczyszczanie za pomocą filtracji i sterylizacji. 2. Po poddaniu procesom, o których mowa w ust. 1, żelatyna przechodzi proces suszenia i, jeżeli ma to zastosowanie, proces pulweryzacji lub laminacji. 3. Niedopuszczalne jest stosowanie konserwantów innych niż dwutlenek siarki i nadtlenek wodoru. 4. Żelatyna powinna być pakowana, przechowywana i przewożona przy zachowaniu odpowiednich warunków higienicznych, a w szczególności: 1) pakowanie bezpośrednie i pakowanie pośrednie powinno odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu przeznaczonym do tego celu; 2) pomieszczenie, w którym jest przechowywana, przystosowuje się do przechowywania opakowań pośrednich i bezpośrednich; 3) na opakowaniach bezpośrednich i pośrednich zawierających żelatynę umieszcza się napis "żelatyna przeznaczona do spożycia przez zwierzęta". II. Warunki przetwarzania dla białek hydrolizowanych 1. Białka hydrolizowane wytwarza się w procesie, w którym minimalizuje się namnażanie drobnoustrojów w materiale kategorii 3. Hydrolizowane białka powinny osiągnąć wagę molekularną poniżej 10.000 Daltonów. 2. Materiał kategorii 3 przygotowuje się w procesie wapnowania i płukania. Hydrolizowane białko pochodzące ze skór i tkanki podskórnej przeżuwaczy wytwarza się w zakładzie wydzielonym do takiej produkcji. Hydrolizowane białko poddaje się: 1) alkalizacji o wartości pH powyżej 11 przez 3 godziny w temperaturze powyżej 80 °C, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze 140 °C i przy ciśnieniu ponad 3,6 bara; 2) zakwaszeniu do wartości pH od 1 do 2, po którym następuje alkalizacja o wartości pH powyżej 11 przez ponad 3 godziny w temperaturze 80 °C lub w temperaturze 140 °C przez 30 minut przy ciśnieniu 3,6 bara; 3) zakwaszeniu materiału do wartości pH od 1 do 2, a następnie wartości pH powyżej 11, z uwzględnieniem temperatury 140 °C przez 30 minut przy ciśnieniu 3 barów. Rozdział 7 Warunki weterynaryjne dla fosforanu dwuwapniowego Warunki przetwarzania 1. Fosforan dwuwapniowy wytwarza się w procesie, w wyniku którego całość materiału kostnego kategorii 3 jest zmiażdżona i odtłuszczona przy użyciu gorącej wody, a następnie poddana obróbce z zastosowaniem 4 % kwasu solnego przy utrzymaniu wartości pH poniżej 1,5 nie krócej niż przez 2 dni. 2. Po zakończeniu procesu, o którym mowa w ust. 1, roztwór fosforanów jest poddany alkalizacji tlenkiem wapnia aż do wytrącenia fosforanu dwuwapniowego o wartości pH od 4 do 7. 3. Wytrącony fosforan dwuwapniowy, o którym mowa w ust. 2, suszy się w temperaturze od 270 °C do 325 °C przez 15 minut i schładza po osuszeniu do temperatury od 30 °C do 65 °C. 4. Kości do produkcji fosforanu dwuwapniowego pozyskuje się od zwierząt poddanych badaniu przed- i poubojowemu. Rozdział 8 Specjalne przepisy dotyczące trójfosforanu wapnia I. Część ogólna Przy przetwarzaniu trójfosforanu wapnia oprócz wymagań ogólnych stosuje się metodę przetwarzania wskazaną poniżej. II. Warunki przetwarzania 1. Trójfosforan wapnia wytwarza się w procesie, w wyniku którego całość materiału kostnego kategorii 3 zostaje rozdrobniona, a następnie odtłuszczona przy użyciu gorącej wody. 2. Cząstki kostne miele się do wielkości ziarna poniżej 1 mm, a następnie podgrzewa przy zastosowaniu pary wodnej, po czym poddaje działaniu temperatury 145 °C przy ciśnieniu 4 barów przez 30 min. 3. Odwar białkowy oddziela się od hydroksyapatytu (fosforanu trójwapniowego) poprzez odwirowywanie. 4. Fosforan trójwapniowy przetwarza się w procesie fluidalnym do postaci granulatu po uprzednim powietrznym suszeniu w temperaturze 200 °C. Załącznik nr 8 WARUNKI WETERYNARYJNE DLA ZAKŁADÓW PRODUKUJĄCYCH KARMY I GRYZAKI DLA PSÓW ORAZ DLA ZAKŁADÓW TECHNICZNYCH Rozdział 1 Warunki weterynaryjne dla zakładów produkujących karmy i gryzaki dla psów i zakładów technicznych 1. Zakład produkujący karmę, gryzaki dla psów i produkty do zastosowania technicznego inne niż polepszacze gleby oraz pochodne tłuszczowe pozyskane z materiału kategorii 2 powinien posiadać: 1) wyposażenie zapewniające bezpieczne przechowywanie i obróbkę materiału; 2) urządzenia do usuwania niewykorzystanych niejadalnych produktów zwierzęcych. 2. Jeżeli zakład, o którym mowa w ust. 1, nie posiada urządzeń do usuwania niewykorzystanych niejadalnych produktów zwierzęcych, wysyła się je do zakładu przetwarzającego lub do zakładu termicznego przekształcania lub współspalarni. Rozdział 2 Warunki weterynaryjne dla karmy i gryzaków dla psów I. Surowiec 1. Do produkcji karmy i gryzaków dla psów mogą być wykorzystywane wyłącznie niejadalne produkty zwierzęce wymienione w § 3 pkt 1-10 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka. 2. Surowe karmy mogą być wytwarzane wyłącznie z niejadalnych produktów zwierzęcych wymienionych w § 3 pkt 1 wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka. II. Warunki przetwarzania 1. Karmę w hermetycznie zamkniętych opakowaniach poddaje się obróbce termicznej o wartości temperatury i ciśnienia Fc wynoszącej co najmniej 3. 2. Przetwarzane karmy inne niż te, o których mowa w ust. 1, poddaje się obróbce termicznej w temperaturze nie niższej od 90 °C, mierzonej wewnątrz produktu. Produkt pakuje się w nowe opakowania. 3. Gryzaki dla psów podczas wytwarzania poddaje się działaniu temperatury wystarczającej do zniszczenia czynników chorobotwórczych, w tym bakterii z rodzaju Salmonella. 4. Po obróbce, o której mowa w ust. 2 i 3, produkt pakuje się w nowe opakowania w warunkach zapewniających ochronę przed zanieczyszczeniem. 5. Surową karmę pakuje się w nowe szczelne opakowania zabezpieczające produkt przed zanieczyszczeniem. 6. W czasie produkcji i przechowywania przed wysyłką losowo pobiera się próbki produktu w celu sprawdzenia zgodności z poniższymi warunkami: Salmonella: brak w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0 Enterobacteriaceae: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g, gdzie: n = liczba próbek do przebadania; m = wartość progowa dla liczby bakterii; wynik uznaje się za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m; M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub więcej próbkach wynosi M lub więcej; c = liczba próbek, w których liczba bakterii może być pomiędzy m i M; próbkę w dalszym ciągu uważa się za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii innej próbki wynosi m lub mniej. Rozdział 3 Warunki weterynaryjne dla przetworzonych odchodów i produktów otrzymanych z odchodów Przetworzone odchody i produkty otrzymane z odchodów powinny: 1) pochodzić z zakładów technicznych, zakładów wytwarzających biogaz lub kompost; 2) zostać poddane obróbce termicznej w temperaturze nie niższej niż 70 °C co najmniej przez 60 minut; 3) być: a) wolne od Salmonella (brak Salmonella w 25 g produktu po obróbce), b) wolne od Enterobacteriaceae (na podstawie liczby kolonii bakterii: < 1.000 cfu na gram produktu po obróbce), c) poddane redukcji ilości bakterii przetrwalnikujących oraz toksycznych formacji; 4) być przechowywane w szczelnych i izolowanych silosach lub szczelnych workach w warunkach zapewniających ochronę przed wtórnym zanieczyszczeniem lub zawilgoceniem. Rozdział 4 Warunki weterynaryjne dla surowicy zwierząt koniowatych 1. Surowica powinna: 1) pochodzić od zwierząt koniowatych niewykazujących objawów chorób zakaźnych; 2) być pobierana w rzeźni. 2. Surowica z importu powinna być pobrana w rzeźni posiadającej weterynaryjny numer identyfikacyjny i umieszczonej na liście Głównego Lekarza Weterynarii. Rozdział 5 Warunki weterynaryjne dla trofeów myśliwskich 1. Trofea myśliwskie, takie jak kości, rogi, kopyta, pazury, poroża lub zęby, powinny być: 1) zanurzone we wrzącej wodzie przez 3 godziny, tak aby pozostałe składniki zostały usunięte; 2) odkażone przy użyciu środków odkażających, w szczególności nadtlenku wodoru - w przypadku kości; 3) zapakowane niezwłocznie po obróbce w oddzielne, przezroczyste i zamknięte opakowania, w warunkach zapewniających ochronę przed wtórnym zanieczyszczeniem; 4) zaopatrzone w dokument handlowy lub świadectwo zdrowia potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1-3. 2. Skóry będące trofeum myśliwskim powinny być: 1) suszone albo 2) solone na sucho lub na mokro co najmniej na 14 dni przed wysyłką, albo 3) zakonserwowane poprzez obróbkę inną niż garbowanie; 4) zapakowane niezwłocznie po obróbce w oddzielne, przezroczyste i zamknięte opakowania, w warunkach zapewniających ochronę przed wtórnym zanieczyszczeniem; 5) zaopatrzone w dokument handlowy lub świadectwo zdrowia potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1-4. Załącznik nr 9 Ilustracja Załącznik nr 10 WARUNKI WETERYNARYJNE PRZY WYKORZYSTANIU MATERIAŁU KATEGORII 2 I KATEGORII 3 W ŻYWIENIU ZWIERZĄT 1. Materiał przewozi się do ostatecznych odbiorców, zakładów przetwarzających lub zbiornic. Zwłoki zwierząt podczas zbierania i przewożenia traktuje się jako materiał kategorii 2. Po usunięciu ze zwłok zwierząt materiału kategorii 1 w celu zniszczenia, materiał kategorii 2 i materiał kategorii 3 może zostać użyty do żywienia zwierząt lub przetworzenia. 2. Zbiornice powinny posiadać wyposażenie do niszczenia nieprzetworzonego materiału lub wysyłać go do zakładów przetwarzających, do zakładu termicznego przekształcania lub współspalarni. 3. Gromadzi się następujące dane o materiale: 1) użytą ilość i datę użycia - w przypadku ostatecznych odbiorców, 2) ilość poddaną obróbce, zgodnie z ust. 4, 3) nazwę i adres odbiorcy materiału, 4) obiekty, do których materiał jest przewożony w celu wykorzystania, 5) ilość wysłaną i datę wysłania materiału - w przypadku zbiornic. 4. Materiał inny niż niejadalne produkty zwierzęce pochodzące z ryb poddaje się jednemu z następujących sposobów obróbki: 1) denaturacji za pomocą roztworu o stężeniu zapewniającym wyraźne zabarwienie powierzchni wszystkich części materiału; powierzchnię materiału pokrywa się roztworem w szczególności poprzez zanurzenie lub jego rozpylenie; 2) gotowaniu lub poddaniu działaniu pary pod ciśnieniem (sterylizacja) do czasu ugotowania materiału. 5. Materiał, o którym mowa w ust. 4, pakuje się w opakowanie, na którym wyraźnie i czytelnie umieszcza się nazwę i adres zbiornicy oraz napis "nie do spożycia przez ludzi". 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 14 października 2003 r. w sprawie świadczeń przewoźnika lotniczego w razie niezabrania pasażera na pokład statku powietrznego (Dz. U. Nr 186, poz. 1817) Na podstawie art. 202 pkt 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa wymagania dotyczące obowiązkowych świadczeń przewoźnika lotniczego w razie niezabrania na pokład statku powietrznego odlatującego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pasażera, posiadającego ważny bilet oraz potwierdzoną rezerwację, na lot regularny o zawyżonej liczbie dokonanych rezerwacji. 2. Świadczenia przewoźnika w przypadku niezabrania na pokład statku powietrznego pasażera na lot sprzedany jako część imprezy turystycznej określają przepisy o zasadach organizowania przewozów lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów czarterowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) potwierdzonej rezerwacji - należy przez to rozumieć, że bilet sprzedany przez przewoźnika lotniczego lub upoważnionego agenta sprzedaży zawiera następujące informacje: a) wyszczególnienie numeru, daty i godziny lotu oraz b) adnotację "OK" lub każdy inny zapis dokonany w odpowiednim miejscu na bilecie, oznaczający rejestrację przez przewoźnika lotniczego, oraz wyraźne potwierdzenie tej rezerwacji; 2) locie regularnym - należy przez to rozumieć lot wykonywany w ramach przewozu regularnego w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 3) locie o zawyżonej liczbie dokonanych rezerwacji - należy przez to rozumieć lot, w którym liczba pasażerów posiadających potwierdzoną rezerwację przekracza liczbę miejsc dostępnych na ten lot; 4) miejscu docelowym - należy przez to rozumieć miejsce przeznaczenia wymienione w odcinku biletu lotniczego przedstawionym przy stanowisku odprawy pasażerów lub, w przypadku kolejnych lotów, w ostatnim odcinku biletu lotniczego. § 3. 1. Przewoźnik lotniczy obowiązany jest ustalić szczegółowe zasady postępowania w przypadku, o którym mowa w § 1 ust. 1. 2. O zasadach postępowania i ich zmianach przewoźnik powiadamia pasażerów w swoim regulaminie przewozu. 3. Przewoźnik może w regulaminie przewozu ustalić zasady postępowania korzystniejsze dla pasażera niż określone w rozporządzeniu. 4. Zasady, o których mowa w ust. 1, przewoźnik obowiązany jest podać do wiadomości publicznej w przedstawicielstwach i agencjach sprzedaży oraz punktach odprawy pasażerów. § 4. 1. Rekompensatę, o której mowa w art. 200 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, ustala się, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w wysokości równowartości w złotych polskich kwoty: 1) 150 euro dla lotów na trasach o długości do 3.500 km; 2) 300 euro dla lotów na trasach o długości powyżej 3.500 km. 2. Jeżeli miasto lub region jest obsługiwany przez kilka portów lotniczych, przewoźnik lotniczy może zaoferować pasażerowi, któremu odmówił przyjęcia na pokład, lot do innego portu lotniczego niż zarezerwował pasażer. W takim przypadku koszty podróży pomiędzy alternatywnymi portami lotniczymi lub alternatywnym najbliższym miejscem docelowym uzgodnionym z pasażerem pokrywa przewoźnik lotniczy. 3. Jeżeli przewoźnik lotniczy oferuje zmianę trasy do miejsca docelowego alternatywnym lotem i opóźnienie w przylocie do miejsca docelowego dla tras do 3.500 km jest mniejsze niż 2 godziny, a dla tras powyżej 3.500 km jest mniejsze niż 4 godziny, rekompensatę ustaloną zgodnie z ust. 1 zmniejsza się o 50 %. 4. Wysokość rekompensaty ustalonej w ust. 1 nie może przekroczyć ceny biletu wykupionego do miejsca docelowego. 5. Odległości, o których mowa w ust. 3, ustala się, przyjmując najkrótszą odległość pomiędzy miejscem wylotu i miejscem docelowym. 6. Rekompensata, w uzgodnieniu z pasażerem, może być wypłacana łącznie lub oddzielnie w następujących formach: 1) gotówka; 2) czek; 3) przelew; 4) zlecenie wystawione na inne dodatkowe usługi. 7. Jeżeli w locie o zawyżonej liczbie dokonanych rezerwacji pasażer wyraża zgodę na umieszczenie w klasie niższej niż ta, na którą został zakupiony bilet, przewoźnik jest obowiązany do zwrotu pasażerowi różnicy pomiędzy ceną biletu w klasie, w której wykupił bilet, a ceną biletu za klasę, w której faktycznie podróżował. § 5. Przewoźnik lotniczy obowiązany jest do dostarczenia każdemu pasażerowi, któremu odmówił przyjęcia na pokład z powodu lotu o zawyżonej liczbie dokonanych rezerwacji, pisemnej informacji określającej zasady wypłacania rekompensat. § 6. Rozporządzenie traci moc z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 14 października 2003 r. w sprawie taryf przewozu lotniczego (Dz. U. Nr 186, poz. 1818) Na podstawie art. 202 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa tryb zgłaszania taryf przewozu lotniczego, wycofywania ich ze sprzedaży lub wstrzymywania stosowania oraz szczegółowy zakres informacji wymaganych od przewoźnika przy ocenie prawidłowości taryf. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) ustawa - ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze; 2) IATA - Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego, będące organizacją przewoźników lotniczych, powołaną dnia 19 kwietnia 1945 r. w Hawanie; 3) stawka za miejsce pasażerskie - wyrażoną w walucie obowiązującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cenę płaconą przewoźnikowi lotniczemu przez czarterujących za wykonywany na ich rzecz przewóz lotniczy pasażera i jego bagażu oraz warunki jej stosowania; 4) stawka za przewóz towarów - wyrażoną w walucie obowiązującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cenę za przewóz towaru oraz warunki jej stosowania; 5) opłata czarterowa - wyrażoną w walucie obowiązującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cenę płaconą przez pasażerów czarterującemu za usługi obejmujące przewóz lotniczy pasażerów i ich bagażu oraz warunki jej stosowania. § 3. 1. Opłaty czarterowe oraz stawki za miejsce pasażerskie mogą być ustalane w drodze porozumienia między stronami umowy o przewóz. 2. Opłaty czarterowe oraz stawki za miejsce pasażerskie nie podlegają zgłoszeniu Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanemu dalej "Prezesem Urzędu". § 4. Przewoźnicy lotniczy są obowiązani udostępniać informacje o wszystkich podanych do publicznej wiadomości taryfach przewozu lotniczego i stawkach za przewóz towarów oraz warunkach ich stosowania we wszystkich miejscach rezerwacji i wystawiania lotniczych dokumentów przewozowych. § 5. 1. Taryfy przewozu lotniczego uzgodnione dwustronnie przez przewoźników lotniczych wyznaczonych do obsługi regularnych połączeń lotniczych na trasach do i z Rzeczypospolitej Polskiej zgłasza się Prezesowi Urzędu w formie pisemnej lub przy użyciu ustalonych przez niego środków elektronicznych, w walucie obowiązującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Zgłoszenie nowej albo zmiana obowiązującej taryfy przewozu lotniczego powinno zawierać następujące informacje: 1) nazwę wprowadzanej taryfy; 2) poziom wprowadzanej taryfy; 3) trasę, na której ma obowiązywać; 4) okres obowiązywania; 5) skrócone warunki stosowania taryfy; 6) uzasadnienie jej wprowadzenia; 7) porównanie pakietu dotychczasowego i nowego, wraz ze wskazaniem zmiany w sposób ilościowy i procentowy. § 6. 1. Taryfy przewozu lotniczego IATA, stanowiące uzgodnioną wielostronnie między przewoźnikami lotniczymi w ramach IATA cenę za przewóz pasażera i jego bagażu lub stawki za przewóz towarów, zgłasza się Prezesowi Urzędu w sposób określony w § 5 ust. 1 i stosuje w regularnych lotniczych przewozach międzynarodowych na trasach do i z Rzeczypospolitej Polskiej. 2. Taryfy, o których mowa w ust. 1, mogą być zgłoszone Prezesowi Urzędu przez jednego przewoźnika lotniczego działającego w imieniu wszystkich pozostałych przewoźników lotniczych wykonujących przewozy na tych trasach. § 7. 1. Taryfa przewozu lotniczego zgłoszona w terminie, o którym mowa w art. 198 ust. 2 ustawy, może być stosowana w przewidzianym terminie, jeżeli w terminie 7 dni roboczych od dnia dokonania zgłoszenia taryfy Prezes Urzędu nie podjął decyzji o jej wycofaniu albo wstrzymaniu. 2. Przy ustalaniu terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się dnia, w którym zawiadomienie zostało dokonane. § 8. Przed podjęciem decyzji, o której mowa w § 7 ust. 1, Prezes Urzędu może zażądać od przewoźnika lotniczego przedstawienia dodatkowych informacji, których przewoźnik nie umieścił w uzasadnieniu zgłoszenia, a które mogą mieć wpływ na ocenę zgłoszonej taryfy przewozu lotniczego, a w szczególności: 1) w odniesieniu do taryfy przewozu lotniczego za transport pasażerów: a) kosztów pełnych rejsu, na którym ma być stosowana taryfa przewozu lotniczego podana w zgłoszeniu, b) kosztów operacyjnych rejsu, na którym ma być stosowana taryfa przewozu lotniczego podana w zgłoszeniu, c) kosztów obsługi i przewozu jednego pasażera w rejsie, na którym ma być stosowana taryfa przewozu lotniczego podana w zgłoszeniu, d) współczynnika wykorzystania miejsc pasażerskich w rejsie wraz z pojemnością samolotu operującego na trasie, na której ma być stosowana taryfa przewozu lotniczego podana w zgłoszeniu, e) zestawienia wszystkich taryf przewozu lotniczego wraz z przypisanymi do nich warunkami ich stosowania, obowiązujących pomiędzy parą punktów lub parą państw, których dotyczy zgłoszona taryfa, f) struktury taryfowej na danej trasie stanowiącej zestawienie wszystkich rodzajów taryf przewozu lotniczego stosowanych przez przewoźników na danej trasie; 2) w odniesieniu do przewozów towarowych: a) wszystkich stawek za przewóz towarów stosowanych w przewozie lotniczym wraz z przypisanymi do nich warunkami stosowanymi przez składającego zgłoszenie oraz innych przewoźników operujących pomiędzy parą punktów lub parą państw, których dotyczy zgłoszona stawka, b) kosztów pełnych rejsu przeznaczonego tylko do przewozu towarowego, na którym ma być stosowana taryfa przewozu lotniczego podana w zgłoszeniu, c) kosztów operacyjnych rejsu przeznaczonego tylko do przewozu towarowego, na którym ma być stosowana taryfa przewozu lotniczego podana w zgłoszeniu. § 9. 1. Prezes Urzędu może żądać informacji, o których mowa w § 8, w formie pisemnej, a także przy użyciu środków elektronicznych lub telefonicznie, jeżeli okres czasu pomiędzy otrzymanym zgłoszeniem i planowanym wejściem w życie taryfy przewozu lotniczego jest na tyle krótki, że uzasadnia żądanie w takiej formie. Żądanie informacji uzupełniających zgłoszone telefonicznie należy potwierdzić w formie pisemnej lub przy użyciu środków elektronicznych w możliwie krótkim terminie. 2. Prezes Urzędu, żądając przedstawienia dodatkowych informacji, jest obowiązany określić rodzaj informacji oraz termin ich dostarczenia. § 10. W przypadku wydania decyzji o wycofaniu albo wstrzymaniu taryfy przewozu lotniczego Prezes Urzędu może poinformować o tym władze lotnicze państwa rejestracji przewoźnika oraz państwa, do którego ma zastosowanie kontrolowana taryfa przewozu lotniczego. § 11. Przepisy dotyczące taryfy przewozu lotniczego mają zastosowanie do przewozu wykonywanego częściowo statkiem powietrznym i częściowo naziemnym środkiem transportu odbywającego się na całej trasie na podstawie jednego dokumentu przewozowego (biletu lotniczego, lotniczego listu przewozowego). § 12. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do opłat za przewozy lotnicze ustanowionych dla przewozów lotniczych w ramach obowiązku użyteczności publicznej, o których mowa w art. 197 ust. 1 ustawy. § 13. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do przewoźników z państw członkowskich Unii Europejskiej z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 16 października 2003 r. w sprawie procedur kontroli oraz listy portów morskich, w których mogą być rozładowywane świeże ryby lub świeże produkty rybne pochodzące bezpośrednio z połowów, ze statków pod banderą innego kraju (Dz. U. Nr 187, poz. 1830) Na podstawie art. 14 ust. 15 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Kontrola rozładunku świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych, zwana dalej "kontrolą", dokonywana jest przez urzędowego lekarza weterynarii podczas rozładunku świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych w portach morskich, o których mowa w § 5. § 2. 1. Kapitan statku będącego pod banderą innego kraju, na którym znajdują się świeże ryby lub świeże produkty rybne pochodzące bezpośrednio z połowów, po wpłynięciu do portu, z urządzeń którego zamierza skorzystać, sporządza i przedkłada urzędowemu lekarzowi weterynarii pisemną deklarację, spełniającą rolę świadectwa pochodzenia świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych. 2. Wzór deklaracji, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. 1. Kontrola obejmuje zgodność następujących danych zawartych w deklaracji ze stanem faktycznym: 1) miejsce pochodzenia świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych, a w przypadku gdy świeże ryby lub świeże produkty rybne zostały przeładowane na morzu - wskazanie statku lub statków, z których je przeładowano; 2) ilość świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych z podziałem na gatunki; 3) planowany sposób wprowadzenia świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych na rynek. 2. Kontrola obejmuje ponadto: 1) badanie organoleptyczne świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych; 2) sprawdzanie warunków: a) weterynaryjnych na statku, b) przechowywania, rozładunku świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych, w szczególności ich temperatury. § 4. Urzędowy lekarz weterynarii po przeprowadzeniu kontroli wystawia świadectwo zdrowia dla świeżych ryb lub świeżych produktów rybnych. § 5. Określa się listę portów morskich, w których mogą być rozładowywane świeże ryby lub świeże produkty rybne pochodzące bezpośrednio z połowów, ze statków pod banderą innego kraju, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 października 2003 r. (poz. 1830) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 LISTA PORTÓW MORSKICH, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ ROZŁADOWYWANE ŚWIEŻE RYBY LUB ŚWIEŻE PRODUKTY RYBNE POCHODZĄCE BEZPOŚREDNIO Z POŁOWÓW, ZE STATKÓW POD BANDERĄ INNEGO KRAJU 1. Port Morski Darłowo 2. Port Morski Gdańsk 3. Port Morski Gdynia 4. Port Morski Hel 5. Port Morski Elbląg 6. Port Morski Frombork 7. Port Morski Kołobrzeg 8. Port Morski Szczecin 9. Port Morski Świnoujście 10. Port Morski Ustka 11. Port Morski Władysławowo 12. Port Morski Trzebież 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 15 października 2003 r. w sprawie ograniczenia wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niektórych substancji i niektórych preparatów chemicznych (Dz. U. Nr 187, poz. 1833) Na podstawie art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) listę substancji i preparatów chemicznych, których wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga uzyskania zezwolenia Inspektora do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych, zwanego dalej "Inspektorem", stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) listę państw, do których wywóz substancji i preparatów chemicznych wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia wymaga uzyskania zezwolenia Inspektora, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wzór wniosku o uzyskanie zezwolenia, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) tryb uzyskania zezwolenia; 5) postępowanie Inspektora po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w pkt 3. § 2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do substancji i preparatów, które są wywożone w ilościach, przy których wystąpienie zagrożeń dla zdrowia człowieka i środowiska jest mało prawdopodobne, przeznaczonych do celów badań naukowych i rozwojowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych. § 3. 1. Podmiot zamierzający wywieźć z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej substancję lub preparat wymieniony w załączniku nr 1 do rozporządzenia do państwa wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia, zwany dalej "wnioskodawcą", przedstawia Inspektorowi wniosek o wydanie zezwolenia na wywóz, zwany dalej "wnioskiem". 2. Wniosek przedstawia się Inspektorowi najpóźniej na 30 dni przed dniem planowanego wywozu. § 4. 1. Jeżeli właściwy organ państwa wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia podjął decyzję dotyczącą wwozu substancji lub preparatu chemicznego wymienionego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, i poinformował o niej Tymczasowy Sekretariat Konwencji Rotterdamskiej, Inspektor jest obowiązany do niezwłocznego udzielenia wnioskodawcy zezwolenia albo odmowy jego udzielenia, stosownie do decyzji właściwego organu państwa, do którego substancja lub preparat mają być wywiezione. 2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, Inspektor wydaje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia wniosku. 3. Jeżeli właściwy organ państwa wymienionego w załączniku nr 2 do rozporządzenia nie podjął decyzji dotyczącej wwozu substancji lub preparatu chemicznego wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia albo w podjętej decyzji uzależnił wwiezienie tej substancji lub preparatu chemicznego od uzyskania dodatkowej zgody, to termin rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 2, może ulec przedłużeniu na czas niezbędny do podjęcia takiej decyzji. 4. Inspektor informuje wnioskodawcę w terminie, o którym mowa w ust. 2, o zaistnieniu sytuacji określonej w ust. 3 oraz o ewentualnej konieczności dostarczenia dodatkowych informacji wymaganych przez władze państwa, do którego planowany jest wywóz. § 5. Inspektor udostępnia na stronie internetowej Biura do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych informacje o podjętych decyzjach odpowiednich władz państw wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia dotyczących warunków wwozu na terytorium tych państw substancji i preparatów chemicznych wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. § 6. Przepisy rozporządzenia stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 października 2003 r. Załącznik nr 1 LISTA SUBSTANCJI I PREPARATÓW CHEMICZNYCH, KTÓRYCH WYWÓZ Z TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ WYMAGA UZYSKANIA ZEZWOLENIA INSPEKTORA SubstancjaNr CASKategoria zastosowań 123 2,4,5-T93-76-5Pestycydy Aldryna309-00-2Pestycydy Binapakryl485-31-4Pestycydy Chlordan57-74-9Pestycydy Chlordimeform6164-98-3Pestycydy Chlorobenzylat510-15-6Pestycydy DDT50-29-3Pestycydy Dieldryna60-57-1Pestycydy Dinoseb i jego sole88-85-7Pestycydy 1,2-dibromoetan (EDB)106-93-4Pestycydy 1,2-dichloroetan107-06-2Pestycydy Fluoroacetamid640-19-7Pestycydy Fosfamidon (rozpuszczalne ciekłe postaci substancji zawierające powyżej 1.000 g składnika aktywnego/l)13171-21-6 mieszanina izomerów E i Z, 23783-98-4 izomery Z, 297-99-4 izomery EBardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu HCH608-73-1Pestycydy Heksachlorobenzen118-74-1Pestycydy Heptachlor76-44-8Pestycydy Kaptafol2425-06-1Pestycydy Krosidolit12001-28-4Przemysłowe Lindan58-89-9Pestycydy Metamidofos (rozpuszczalne ciekłe postaci substancji zawierające powyżej 600 g składnika aktywnego/l)10265-92-6Bardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu Monokrotofos (rozpuszczalne ciekłe formy użytkowe substancji zawierające powyżej 600 g składnika aktywnego/l)6923-22-4Bardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu Monokrotofos (wszystkie pozostałe formy użykowe)6923-22-4Pestycydy Oksiran75-21-8Pestycydy Paration (wszystkie postaci oprócz zawiesin, kapsułek)56-38-2Bardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu Paration metylowy (koncentraty do sporządzania emulsji zawierające 19,5 %, 40 %, 50 %, 60 % aktywnego składnika i proszki zawierające 1,5 %, 2 %, 3 % aktywnego składnika)298-00-0Bardzo szkodliwa forma użytkowa pestycydu Pentachlorofenol87-86-5Pestycydy Polibromowane bifenyle (PBB)36355-01-8 (heksa-) 27858-07-7 (okta-) 13654-09-6 (deka-)Przemysłowe Polichlorowane bifenyle1336-36-3Przemysłowe Polichlorowane terfenyle61788-33-8Przemysłowe Rtęci związki, łącznie ze związkami nieorganicznymi rtęci, alkilowymi, alkiloksyalkilowymi i arylowymi związkami rtęci Pestycydy Toksafen8001-35-2Pestycydy Tris (2,3-dibromopropylo) fosforan126-72-7Przemysłowe Załącznik nr 2 LISTA PAŃSTW, DO KTÓRYCH WYWÓZ SUBSTANCJI I PREPARATÓW CHEMICZNYCH WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU NR 1 DO ROZPORZĄDZENIA WYMAGA UZYSKANIA ZEZWOLENIA INSPEKTORA Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna Antiqua i Barbuda Arabska Republika Egiptu Barbados Belize Boliwariańska Republika Wenezueli Bośnia i Hercegowina Burkina Faso Chińska Republika Ludowa Cooka Wyspy Demokratyczna Republika Konga Demokratyczna Republika Wysp Św. Tomasza i Książęcej Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki Federacja Rosyjska Federacja Saint Christopher i Nevis Federacyjna Republika Brazylii Federalna Demokratyczna Republika Etiopii Federalna Republika Nigerii Grenada Gruzja Irlandia Islamska Republika Iranu Islamska Republika Pakistanu Jamajka Japonia Jordańskie Królestwo Haszymidzkie Kanada Konfederacja Szwajcarska Kooperacyjna Republika Gujany Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna Królestwo Arabii Saudyjskiej Królestwo Bahrajnu Królestwo Belgii Królestwo Bhutanu Królestwo Danii Królestwo Hiszpanii Królestwo Kambodży Królestwo Lesotho Królestwo Marokańskie Królestwo Nepalu Królestwo Niderlandów Królestwo Norwegii Królestwo Suazi Królestwo Szwecji Królestwo Tajlandii Królestwo Tonga Księstwo Liechtensteinu Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna Ludowa Republika Bangladeszu Malezja Islamska Republika Mauretanii Meksykańskie Stany Zjednoczone Mongolia Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei Niezależne Państwo Samoa Nowa Zelandia Państwo Izrael Państwo Katar Państwo Kuweit Republika Albanii Republika Angoli Republika Argentyńska Republika Armenii Republika Austrii Republika Beninu Republika Boliwii Republika Botswany Republika Bułgarii Republika Burundi Republika Chile Republika Cypryjska Republika Czadu Republika Czeska Republika Dominikańska Republika Ekwadoru Republika Estońska Republika Federalna Niemiec Republika Filipin Republika Finlandii Republika Francuska Republika Gabońska Republika Gambii Republika Ghany Republika Grecka Republika Gwatemali Republika Gwinei Republika Gwinei Bissau Republika Haiti Republika Hondurasu Republika Indii Republika Indonezji Republika Iraku Republika Islandii Republika Jemeńska Republika Kamerunu Republika Kazachstanu Republika Kiribati Republika Kenii Republika Kirgiska Republika Kolumbii Republika Konga Republika Korei Republika Kostaryki Republika Kuby Republika Libańska Republika Liberii Republika Litewska Republika Łotewska Republika Madagaskaru Republika Malawi Republika Mali Republika Malty Republika Mauritiusa Republika Mołdowy Republika Mozambiku Republika Namibii Republika Nigru Republika Nikaragui Republika Panamy Republika Paragwaju Republika Peru Republika Południowej Afryki Republika Portugalska Republika Rwandy Republika Salwadoru Republika Senegalu Republika Sierra Leone Republika Singapuru Republika Słowacka Republika Słowenii Republika Sudanu Republika Surinamu Republika Środkowoafrykańska Republika Tadżykistanu Republika Togijska Republika Trynidadu i Tobago Republika Tunezyjska Republika Turcji Republika Wysp Fidżi Republika Ugandy Republika Uzbekistanu Republika Vanuatu Republika Węgierska Republika Włoska Republika Wybrzeża Kości Słoniowej Republika Zambii Republika Zielonego Przylądka Republika Zimbabwe Rumunia Saint Lucia Saint Vincent i Grenadyny Salomona Wyspy Socjalistyczna Republika Wietnamu Stany Zjednoczone Ameryki Stolica Apostolska Sułtanat Omanu Syryjska Republika Arabska Ukraina Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna Wielkie Księstwo Luksemburga Wschodnia Republika Urugwaju Wspólnota Bahamów Wspólnota Dominiki Zjednoczona Republika Tanzanii Zjednoczone Emiraty Arabskie Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Związek Australijski Związek Komorów Związek Myanmar Załącznik nr 3 WZÓR WNIOSKU O UZYSKANIE ZEZWOLENIA NA WYWÓZ Z TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ SUBSTANCJI LUB PREPARATU ZAMIESZCZONEGO W ZAŁĄCZNIKU NR 1 DO ROZPORZĄDZENIA Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, Nr 123, poz. 1350 i Nr 125, poz. 1367 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 142, poz. 1187. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 3 listopada 2003 r. w sprawie wzorów świadectw zdrowia dla towarów przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 205, poz. 1989) Na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Wzór świadectwa zdrowia dla: 1) świeżego mięsa wołowego, cielęcego, baraniego, jagnięcego, koziego; podrobów wołowych, cielęcych, baranich, jagnięcych, kozich oraz przedżołądków wołowych i baranich, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) świeżego mięsa wieprzowego oraz podrobów wieprzowych, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) świeżego mięsa drobiowego oraz podrobów drobiowych, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) przetworów mięsnych, mięsa suszonego, ekstraktów mięsnych, mączek i grysików mięsnych, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; 5) naturalnych jelit wieprzowych, baranich i kozich, określa załącznik nr 5 do rozporządzenia; 6) mleka i produktów mlecznych poddanych obróbce cieplnej przeznaczonych do spożycia przez ludzi, określa załącznik nr 6 do rozporządzenia; 7) produktów mlecznych uzyskanych z surowego mleka przeznaczonych do spożycia przez ludzi, określa załącznik nr 7 do rozporządzenia; 8) mleka poddanego obróbce cieplnej, produktów mlecznych uzyskanych z mleka poddanego obróbce cieplnej lub produktów mlecznych poddanych obróbce cieplnej nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, określa załącznik nr 8 do rozporządzenia; 9) tłuszczu topionego zwierzęcego jadalnego lub paszowego, określa załącznik nr 9 do rozporządzenia; 10) ryb konsumpcyjnych, skorupiaków, mięczaków oraz przetworów z ryb, skorupiaków i mięczaków, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia; 11) jaj konsumpcyjnych, określa załącznik nr 11 do rozporządzenia; 12) przetworów jajczarskich, określa załącznik nr 12 do rozporządzenia; 13) zwierzęcych jadalnych preparatów białkowych, określa załącznik nr 13 do rozporządzenia; 14) świeżego mięsa wołowego, wieprzowego, baraniego, koziego i końskiego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi, określa załącznik nr 14 do rozporządzenia; 15) mączki rybnej, w tym mączki ze zwierząt morskich, z wyłączeniem ssaków morskich, określa załącznik nr 15 do rozporządzenia; 16) karmy w konserwach, półpłynnej lub suszonej przeznaczonej dla zwierząt domowych, określa załącznik nr 16 do rozporządzenia; 17) koncentratów paszowych i środków żywienia zwierząt zawierających w swoim składzie przetworzone białko zwierzęce, określa załącznik nr 17 do rozporządzenia; 18) przetworzonego białka zwierzęcego do produkcji środków żywienia zwierząt, określa załącznik nr 18 do rozporządzenia; 19) koncentratów paszowych i pasz zawierających w swoim składzie przetworzone białko zwierzęce pochodzące z ryb z wyłączeniem ssaków morskich, określa załącznik nr 19 do rozporządzenia; 20) skór surowych pozyskanych z koni, bydła, owiec, kóz, świń, określa załącznik nr 20 do rozporządzenia; 21) owiec rzeźnych i kóz rzeźnych, określa załącznik nr 21 do rozporządzenia; 22) drobiu, z wyłączeniem bezgrzebieniowych, przeznaczonego do hodowli lub chowu, określa załącznik nr 22 do rozporządzenia; 23) piskląt jednodniowych drobiu, z wyłączeniem bezgrzebieniowych, określa załącznik nr 23 do rozporządzenia; 24) jaj zapłodnionych drobiu, z wyłączeniem bezgrzebieniowych, określa załącznik nr 24 do rozporządzenia; 25) drobiu rzeźnego, z wyłączeniem bezgrzebieniowych, określa załącznik nr 25 do rozporządzenia; 26) koni przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres do 90 dni, określa załącznik nr 26 do rozporządzenia; 27) koni rzeźnych, określa załącznik nr 27 do rozporządzenia; 28) koni rejestrowanych hodowlanych lub użytkowych, określa załącznik nr 28 do rozporządzenia; 29) psów lub kotów, określa załącznik nr 29 do rozporządzenia; 30) świń hodowlanych, określa załącznik nr 30 do rozporządzenia; 31) bydła hodowlanego lub użytkowego, określa załącznik nr 31 do rozporządzenia; 32) żelatyny spożywczej wieprzowo-wołowej, określa załącznik nr 32 do rozporządzenia; 33) bydlęcej żelatyny spożywczej pozyskanej ze skór bydła, określa załącznik nr 33 do rozporządzenia; 34) żelatyny spożywczej wieprzowej, określa załącznik nr 34 do rozporządzenia; 35) miodu pszczelego, określa załącznik nr 35 do rozporządzenia; 36) pierza i puchu, określa załącznik nr 36 do rozporządzenia; 37) wełny owczej potnej, określa załącznik nr 37 do rozporządzenia; 38) trofeów łowieckich z ptaków i zwierząt kopytnych, wyłącznie kości, rogów, kopyt, pazurów, poroży, zębów oraz skór, określa załącznik nr 38 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 21 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 listopada 2003 r. (poz. 1989) Załącznik nr 1 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 2 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 3 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 4 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 5 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 6 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 7 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 8 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 9 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 10 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 11 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 12 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 13 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 14 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 15 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 16 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 17 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 18 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 19 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 20 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 21 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 22 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 23 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 24 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 25 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 26 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 27 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 28 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 29 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 30 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 31 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 32 Ilustracja Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 33 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 34 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 35 Ilustracja Ilustracja Załącznik nr 36 Ilustracja Załącznik nr 37 Ilustracja Załącznik nr 38 Ilustracja Ilustracja 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144 i Nr 165, poz. 1590. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy (Dz. U. Nr 230, poz. 2308) Na podstawie art. 6 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zasadach, warunkach i trybie nakładania opłat celnych dodatkowych na niektóre towary rolne przywożone z zagranicy (Dz. U. Nr 98, poz. 485 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 435) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy, które są określone w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2003 r. (poz. 2308) CENY PROGU DLA TOWARÓW ROLNYCH PRZYWOŻONYCH Z ZAGRANICY KOD PCNNazwa towaruJednostka miaryCena progu w złotych za jednostkę miary 1234 0102Bydło żywe: 0102 90- Pozostałe: - - Gatunki domowe: - - - O masie przekraczającej 80 kg, ale nieprzekraczającej 160 kg: 0102 90 21 0- - - - Do ubojut6.663,76 0102 90 29 0- - - - Pozostałet6.663,76 0103Trzoda chlewna żywa: - Pozostałe: 0103 91- - O masie mniejszej niż 50 kg: 0103 91 10 0- - - Gatunki domowet5.985,13 0103 92- - O masie 50 kg lub większej: - - - Gatunki domowe: 0103 92 11 0- - - - Maciory mające prosiaki co najmniej raz, o masie nie mniejszej niż 160 kgt18.850,80 0103 92 19 0- - - - Pozostałet4.722,13 0104Owce i kozy, żywe: 0104 10- Owce: - - Pozostałe: 0104 10 30 0- - - Jagnięta (do jednego roku życia)t8.713,78 0104 10 80 0- - - Pozostałet8.713,78 0104 20- Kozy: 0104 20 90 0- - Pozostałet28.181,95 0105Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki: - O masie nieprzekraczającej 185 g: 0105 11- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus: - - - Pisklęta płci żeńskiej pochodzące z hodowli w drugim i trzecim pokoleniu: 0105 11 11 0- - - - Nioskit404.726,68 0105 11 19 0- - - - Pozostałet404.726,68 - - - Pozostałe: 0105 11 91 0- - - - Nioskit404.726,68 0105 11 99 0- - - - Pozostałet404.726,68 0105 12 00 0- - Indykit152.799,87 0105 19- - Pozostałe: 0105 19 20 0- - - Gęsit152.799,87 0105 19 90 0- - - Kaczki i perliczkit684.519,68 - Pozostałe: 0105 92 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie nie większej niż 2.000 gt3.798,44 0105 93 00 0- - Ptactwo z gatunku Gallus domesticus, o masie większej niż 2.000 gt3.798,44 0105 99- - Pozostałe: 0105 99 10 0- - - Kaczkit5.424,32 0105 99 20 0- - - Gęsit8.760,91 0105 99 30 0- - - Indykit6.965,37 0105 99 50 0- - - Perliczkit6.282,03 0201Mięso z bydła, świeże lub schłodzone: 0201 10 00 0- Tusze i półtuszet9.364,13 0201 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0201 20 20 0- - Ćwierci "kompensowane"t9.364,13 0201 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielonet8.765,62 0201 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielonet12.229,46 0201 20 90 0- - Pozostałet20.570,94 0201 30 00 0- Bez kościt26.353,42 0202Mięso z bydła, zamrożone: 0202 10 00 0- Tusze i półtuszet10.886,34 0202 20- Pozostałe kawałki mięsa z kośćmi: 0202 20 10 0- - Ćwierci "kompensowane"t11.310,48 0202 20 30 0- - Ćwierci przednie nierozdzielone lub rozdzielonet7.224,57 0202 20 50 0- - Ćwierci tylne nierozdzielone lub rozdzielonet8.143,55 0202 20 90 0- - Pozostałet12.860,96 0202 30- Bez kości: 0202 30 10 0- - Ćwierci przednie całe lub pokrojone na maksymalnie pięć części, a każda ćwiartka stanowi pojedynczy blok; ćwierci "kompensowane" w dwóch blokach, z których jeden zawiera ćwierć przednią całą lub pokrojoną na maksymalnie pięć kawałków, a drugi ćwierć tylną, z wyłączeniem polędwicy, w jednym kawałkut8.096,42 0202 30 50 0- - Rostbef, antrykot i szponder, kawałkit12.144,63 0202 30 90 0- - Pozostałet14.034,42 0203Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Świeże lub schłodzone: 0203 11- - Tusze i półtusze: 0203 11 10 0- - - Ze świń domowycht5.857,89 0203 12- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 12 11 0- - - - Szynki i ich kawałkit8.614,82 0203 12 19 0- - - - Łopatki i ich kawałkit9.854,26 0203 19- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 19 11 0- - - - Przodki i ich kawałkit7.879,63 0203 19 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmit10.268,97 0203 19 15 0- - - - Boczek i jego kawałkit5.542,14 - - - - Pozostałe: 0203 19 55 0- - - - - Bez kościt10.014,49 - Zamrożone: 0203 21- - Tusze i półtusze: 0203 21 10 0- - - Ze świń domowycht5.287,65 0203 22- - Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: - - - Ze świń domowych: 0203 22 11 0- - - - Szynki i ich kawałkit8.416,88 0203 22 19 0- - - - Łopatki i ich kawałkit7.988,03 0203 29- - Pozostałe: - - - Ze świń domowych: 0203 29 11 0- - - - Przodki i ich kawałkit7.879,63 0203 29 13 0- - - - Schaby i ich kawałki, z kośćmit9.854,26 0203 29 15 0- - - - Boczek i jego kawałkit5.886,16 - - - - Pozostałe: 0203 29 55 0- - - - - Bez kościt10.377,37 0203 29 59 0- - - - - Pozostałet10.377,37 0207Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105, świeże, schłodzone lub zamrożone: - Z ptactwa z gatunku Gallus domesticus: 0207 11- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 11 10 0- - - Oskubane i bez jelit, z głowami i łapami, znane jako "kurczaki 83%"t6.706,17 0207 11 30 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"t4.722,13 0207 11 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszanet6.055,82 0207 12- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 12 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kurczaki 70%"t4.656,15 0207 12 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kurczaki 65%" lub inaczej zgłaszanet6.183,06 0207 13- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 13 10 0- - - - Bez kościt16.013,75 - - - - Z kośćmi: 0207 13 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit4.712,70 0207 13 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcamit8.482,86 0207 13 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3.770,16 0207 13 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit10.702,54 0207 13 60 0- - - - - Nogi i ich kawałkit7.450,78 0207 13 70 0- - - - - Pozostałet14.642,36 - - - Podroby: 0207 13 99 0- - - - Pozostałet4.712,70 0207 14- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 14 10 0- - - - Bez kościt15.716,85 - - - - Z kośćmi: 0207 14 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit11.833,59 0207 14 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcamit4.594,88 0207 14 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3.770,16 0207 14 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit11.107,83 0207 14 60 0- - - - - Nogi i ich kawałkit7.488,48 0207 14 70 0- - - - - Pozostałet14.920,41 - - - Podroby: 0207 14 99 0- - - - Pozostałet6.758,01 - Z indyków: 0207 24- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: 0207 24 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"t8.011,59 0207 24 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap i bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszanet11.781,75 0207 25- - Niecięte na kawałki, zamrożone: 0207 25 10 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "indyki 80%"t8.374,47 0207 25 90 0- - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "indyki 73%" lub inaczej zgłaszanet8.473,43 0207 26- - Kawałki i podroby, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: 0207 26 10 0- - - - Bez kościt15.976,05 - - - - Z kośćmi: 0207 26 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit16.131,57 0207 26 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcamit4.806,95 0207 26 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3.807,86 0207 26 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit13.190,85 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 26 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałkit6.734,45 0207 26 70 0- - - - - - Pozostałet8.379,18 0207 26 80 0- - - - - Pozostałet9.425,40 - - - Podroby: 0207 26 99 0- - - - Pozostałet10.212,42 0207 27- - Kawałki i podroby, zamrożone: - - - Kawałki: 0207 27 10 0- - - - Bez kościt15.547,20 - - - - Z kośćmi: 0207 27 20 0- - - - - Połówki lub ćwiartkit15.919,50 0207 27 30 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcamit4.806,95 0207 27 40 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3.807,86 0207 27 50 0- - - - - Piersi i ich kawałkit13.195,56 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 27 60 0- - - - - - Podudzia i ich kawałkit5.235,81 0207 27 70 0- - - - - - Pozostałet8.138,83 0207 27 80 0- - - - - Pozostałet10.994,73 - - - Podroby: 0207 27 99 0- - - - Pozostałet6.187,78 - Z kaczek, gęsi lub perliczek: 0207 32- - Niecięte na kawałki, świeże lub schłodzone: - - - Z kaczek: 0207 32 11 0- - - - Oskubane, bez krwi i jelit, ale niewypatroszone, z głowami i łapami, znane jako "kaczki 85%"t7.483,77 0207 32 15 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"t8.723,21 0207 32 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszanet8.176,53 - - - Z gęsi: 0207 32 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"t9.760,00 0207 32 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszanet12.125,78 0207 32 90 0- - - Z perliczekt8.162,40 0207 33- - Niecięte na kawałki, zamrożone: - - - Z kaczek: 0207 33 11 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, ale z szyjami, sercami, wątróbkami i żołądkami, znane jako "kaczki 70%"t8.016,30 0207 33 19 0- - - - Oskubane i wypatroszone bez głów i łap oraz bez szyj, serc, wątróbek i żołądków, znane jako "kaczki 63%" lub inaczej zgłaszanet7.912,62 - - - Z gęsi: 0207 33 51 0- - - - Oskubane, bez krwi, niewypatroszone z głowami i łapami, znane jako "gęsi 82%"t9.425,40 0207 33 59 0- - - - Oskubane i wypatroszone, bez głów i łap, z sercami i żołądkami lub bez serc i żołądków, znane jako "gęsi 75%" lub inaczej zgłaszanet11.696,92 0207 33 90 0- - - Z perliczekt9.637,47 0207 35- - Pozostałe, świeże lub schłodzone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 35 11 0- - - - - Z gęsit20.514,38 0207 35 15 0- - - - - Z kaczek i perliczekt19.944,15 - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 35 21 0- - - - - - Z kaczekt4.712,70 0207 35 23 0- - - - - - Z gęsit6.282,03 0207 35 25 0- - - - - - Z perliczekt8.977,69 0207 35 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcamit4.712,70 0207 35 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3.690,04 - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 35 51 0- - - - - - Z gęsit21.838,65 0207 35 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt15.641,45 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 35 61 0- - - - - - Z gęsit14.595,23 0207 35 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt7.738,25 0207 35 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kaczet11.051,28 0207 35 79 0- - - - - Pozostałet23.563,50 - - - Podroby: 0207 35 99 0- - - - Pozostałet7.691,13 0207 36- - Pozostałe, zamrożone: - - - Kawałki: - - - - Bez kości: 0207 36 11 0- - - - - Z gęsit21.928,19 0207 36 15 0- - - - - Z kaczek i perliczekt16.706,52 - - - - Z kośćmi: - - - - - Połówki lub ćwiartki: 0207 36 21 0- - - - - - Z kaczekt4.712,70 0207 36 23 0- - - - - - Z gęsit6.282,03 0207 36 25 0- - - - - - Z perliczekt10.603,58 0207 36 31 0- - - - - Całe skrzydła, nawet z końcamit5.080,29 0207 36 41 0- - - - - Grzbiety, szyje, grzbiety włącznie z szyjami, kupry i końce skrzydełt3.822,00 - - - - - Piersi i ich kawałki: 0207 36 51 0- - - - - - Z gęsit20.377,71 0207 36 53 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt14.529,25 - - - - - Nogi i ich kawałki: 0207 36 61 0- - - - - - Z gęsit14.595,23 0207 36 63 0- - - - - - Z kaczek i perliczekt7.823,08 0207 36 71 0- - - - - Tusze gęsie lub kaczet11.051,28 0207 36 79 0- - - - - Pozostałet23.563,50 - - - Podroby: 0207 36 90 0- - - - Pozostałet7.691,13 0401Mleko i śmietana, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0401 10- O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1% masy: 0401 10 10 0- - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrówt1.767,26 0401 10 90 0- - Pozostałet1.215,88 0401 20- O zawartości tłuszczu przekraczającej 1% masy, ale nieprzekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 3% masy: 0401 20 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrówt1.936,92 0401 20 19 0- - - Pozostałet885,99 - - Przekraczającej 3% masy: 0401 20 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrówt2.299,80 0401 20 99 0- - - Pozostałet937,83 0401 30- O zawartości tłuszczu przekraczającej 6% masy: - - Nieprzekraczającej 21% masy: 0401 30 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrówt14.138,10 0401 30 19 0- - - Pozostałet11.781,75 - - Przekraczającej 21% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0401 30 31 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2 litrówt10.994,73 0401 30 39 0- - - Pozostałet10.919,33 - - Przekraczającej 45% masy: 0401 30 99 0- - - Pozostałet4.712,70 0402Mleko i śmietana, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10- W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 1,5% masy: - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: 0402 10 11 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kgt6.220,76 0402 10 19 0- - - Pozostałet3.327,17 - - Pozostałe: 0402 10 91 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kgt4.029,36 0402 10 99 0- - - Pozostałet7.856,07 - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu przekraczającej 1,5% masy: 0402 21- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 21 11- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 11 1- - - - - Dla niemowlątt6.918,24 0402 21 11 9- - - - - Pozostałet6.918,24 - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 27% masy: 0402 21 91- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kg: 0402 21 91 1- - - - - Dla niemowlątt8.746,77 0402 21 91 9- - - - - Pozostałet8.746,77 0402 21 99- - - - Pozostałe: 0402 21 99 1- - - - - Dla niemowlątt6.993,65 0402 21 99 9- - - - - Pozostałet6.993,65 0402 29- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 27% masy: 0402 29 11 0- - - - Mleko specjalne dla niemowląt, w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, o zawartości netto nieprzekraczającej 500 g i o zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masyt18.869,65 - - - - Pozostałe: 0402 29 15 0- - - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kgt4.005,80 - Pozostałe: 0402 91- - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego: - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 10% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 91 59 0- - - - Pozostałet6.654,33 - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 45% masy: 0402 91 91 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kgt4.712,70 0402 91 99 0- - - - Pozostałet3.534,53 0402 99- - Pozostałe: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 9,5% masy: 0402 99 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kgt3.920,97 - - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 9,5% masy, ale nieprzekraczającej 45% masy: 0402 99 31 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 2,5 kgt18.850,80 0403Maślanka, mleko zsiadłe i śmietana kwaśna, jogurt, kefir i inne sfermentowane lub zakwaszone mleko i śmietana, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru, lub innego środka słodzącego, lub aromatycznego, lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: 0403 10- Jogurt: - - Niearomatyzowany ani niezawierający dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - Niezawierający dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 10 11 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masyt5.509,15 0403 10 13 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masyt8.011,59 0403 10 19 0- - - - Przekraczającej 6% masyt8.223,66 - - - Pozostały, o zawartości tłuszczu: 0403 10 31 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masyt4.396,95 0403 10 33 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masyt4.283,84 0403 10 39 0- - - - Przekraczającej 6% masyt4.283,84 - - Aromatyzowany lub zawierający dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 51 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masyt11.781,75 0403 10 53 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masyt6.889,97 0403 10 59 0- - - - Przekraczającej 27% masyt16.494,45 - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 10 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masyt6.729,74 0403 10 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masyt7.205,72 0403 10 99 0- - - - Przekraczającej 6% masyt6.597,78 0403 90- Pozostałe: - - Niearomatyzowane ani niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 11 0- - - - - Nieprzekraczającej 1,5% masyt2.945,44 0403 90 13 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masyt8.694,93 0403 90 19 0- - - - - Przekraczającej 27% masyt8.124,69 - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 33 0- - - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masyt8.247,23 - - - Pozostałe: - - - - Niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego, o zawartości tłuszczu: 0403 90 51 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masyt7.856,07 0403 90 53 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masyt7.540,32 0403 90 59 0- - - - - Przekraczającej 6% masyt2.356,35 - - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu: 0403 90 61 0- - - - - Nieprzekraczającej 3% masyt4.712,70 0403 90 63 0- - - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masyt4.712,70 0403 90 69 0- - - - - Przekraczającej 6% masyt4.712,70 - - Aromatyzowane lub zawierające dodatek owoców, orzechów lub kakao: - - - W proszku, granulkach lub w innej stałej postaci, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 71 0- - - - Nieprzekraczającej 1,5% masyt27.098,03 0403 90 73 0- - - - Przekraczającej 1,5% masy, ale nieprzekraczającej 27% masyt10.886,34 - - - Pozostałe, o zawartości tłuszczu mlecznego: 0403 90 91 0- - - - Nieprzekraczającej 3% masyt6.451,69 0403 90 93 0- - - - Przekraczającej 3% masy, ale nieprzekraczającej 6% masyt6.074,67 0403 90 99 0- - - - Przekraczającej 6% masyt6.527,09 0405Masło i pozostałe tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; produkty mleczarskie do smarowania: 0405 10- Masło: - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 85% masy: - - - Masło naturalne: 0405 10 11 0- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kgt11.701,63 0405 10 19 0- - - - Pozostałet11.701,63 0405 10 30 0- - - Masło odtwarzanet11.701,63 0405 10 50 0- - - Masło z serwatkit11.701,63 0405 10 90 0- - Pozostałet11.701,63 0405 20- Produkty mleczarskie do smarowania: 0405 20 10 0- - O zawartości tłuszczu 39% masy i większej, ale mniejszej niż 60% masyt8.751,48 0405 20 30 0- - O zawartości tłuszczu 60% masy i większej, ale nieprzekraczającej 75% masyt8.751,48 0405 20 90 0- - O zawartości tłuszczu większej niż 75% masy, ale mniejszej niż 80% masyt8.751,48 0405 90- Pozostałe: 0405 90 10 0- - O zawartości tłuszczu 99,3% masy i większej oraz o zawartości wody nieprzekraczającej 0,5% masyt8.751,48 0405 90 90 0- - Pozostałet8.751,48 0406Sery i twarogi: 0406 10- Ser (niedojrzewający i niewędzony) świeży, w tym ser serwatkowy i twaróg: 0406 10 20 0- - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masyt13.082,46 0406 10 80 0- - Pozostałyt17.908,26 0406 20- Ser tarty lub proszkowany, wszystkich rodzajów: 0406 20 90 0- - Pozostałyt17.969,53 0406 30- Ser przetworzony (ser topiony), inny niż tarty lub proszkowany: 0406 30 10 0- - Do produkcji którego nie użyto innych serów, jak Emmentaler, Gruyere i Appenzell i który może zawierać jako dodatek ziołowy ser Glarus (znany jako Schabziger); pakowany do sprzedaży detalicznej, o zawartości tłuszczu w suchej masie nieprzekraczającej 56% masyt15.528,35 - - Pozostały: - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 36% masy i o zawartości tłuszczu w suchej masie: 0406 30 31 0- - - - Nieprzekraczającej 48% masyt14.859,14 0406 30 39 0- - - - Przekraczającej 48% masyt15.877,09 0406 30 90 0- - - O zawartości tłuszczu przekraczającej 36% masyt15.424,67 0406 90- Pozostałe sery: 0406 90 01 0- - Do przetworzenia (topienia)t13.614,99 - - Pozostałe: - - - Emmentaler, Gruyere, Sbrinz, Bergkäse i Appenzell: 0406 90 03 0- - - - Sery w całości, w cenie franco granica za 100 kg masy netto przekraczającej 430,62 EUR, o zawartości tłuszczu w suchej masie 45% masy lub większej oraz które dojrzewały przez trzy miesiące lub dłużejt23.346,72 0406 90 21 0- - - Cheddart12.771,42 - - - Pozostałe: 0406 90 50 0- - - - Ser z mleka owiec lub mleka bawołów, w pojemnikach zawierających solankę lub w butelkach z owczej lub koziej skóryt14.439,71 - - - - Pozostałe: - - - - - O zawartości tłuszczu nieprzekraczającej 40% masy i o zawartości wody, w substancji beztłuszczowej: - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 72% masy: - - - - - - - Pozostałe sery, o zawartości wody w substancji beztłuszczowej: 0406 90 86 0- - - - - - - - Przekraczającej 47% masy, ale nieprzekraczającej 52% masyt14.628,22 0407 00Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane:mln sztuk - Drobiu: - - Wylęgowe: 0407 00 11- - - Indycze lub gęsie: 0407 00 11 1- - - - Indycze 5.513.269,91 0407 00 11 9- - - - Gęsie 5.513.269,91 0407 00 19 0- - - Pozostałe 2.102.618,23 0407 00 30 0- - Pozostałe 128.609,59 0408Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego: - Żółtka jaj: 0408 11- - Suszone: 0408 11 80 0- - - Pozostałet16.178,70 0408 19- - Pozostałe: - - - Pozostałe: 0408 19 81 0- - - - Ciekłet3.280,04 0408 19 89 0- - - - Pozostałe, włącznie z zamrożonymit5.273,51 - Pozostałe: 0408 91- - Suszone: 0408 91 80 0- - - Pozostałet12.790,27 0408 99- - Pozostałe: 0408 99 80 0- - - Pozostałet2.813,48 0409 00 00 0Miód naturalnyt4.166,03 0603Kwiaty cięte i pąki kwiatowe gatunków odpowiednich na bukiety lub do celów zdobniczych, świeże, suszone, barwione, bielone, impregnowane lub w inny sposób przygotowane: 0603 10- Świeże: 0603 10 10- - Róże: 0603 10 10 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt.0,80 0603 10 50- - Chryzantemy: 0603 10 50 9- - - Od 1 listopada do 31 majaszt.1,18 0702 00 00Pomidory, świeże lub schłodzone: 0702 00 00 1- Od 1 stycznia do 31 marcat3.251,76 0702 00 00 2- Od 1 do 30 kwietniat3.251,76 0707 00Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone: 0707 00 05- Ogórki: 0707 00 05 1- - Od 1 stycznia do końca lutegot3.214,06 0707 00 05 3- - Od 1 marca do 30 kwietniat3.214,06 0712Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone: 0712 90- Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: - - Kukurydza cukrowa (Zea mays var. saccharata): 0712 90 19 0- - - Pozostałet17.781,02 0808Jabłka, gruszki i pigwy, świeże: 0808 10- Jabłka: - - Pozostałe: 0808 10 20- - - Odmiany Golden Delicious: 0808 10 20 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marcat2.394,05 0808 10 20 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwcat2.794,63 0808 10 50- - - Odmiany Granny Smith: 0808 10 50 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marcat2.394,05 0808 10 50 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwcat2.794,63 0808 10 90- - - Pozostałe: 0808 10 90 1- - - - Od 1 stycznia do 31 marcat2.794,63 0808 10 90 3- - - - Od 1 kwietnia do 30 czerwcat2.794,63 0809Morele, wiśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże: 0809 20- Wiśnie i czereśnie: 0809 20 05- - Wiśnie (Prunus cerasus): 0809 20 05 1- - - Od 1 stycznia do 31 majat3.379,01 1001Pszenica i meslin: 1001 90- Pozostałe: - - Pozostały orkisz, pszenica zwyczajna i meslin: 1001 90 91- - - Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin: 1001 90 91 1- - - - Pszenicy zwyczajnejt697,48 1002 00 00 0Żytot598,51 1003 00Jęczmień: 1003 00 90 0- Pozostałyt523,11 1004 00 00 0Owiest692,77 1008Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża: 1008 10 00 0- Grykat942,54 1008 20 00 0- Prosot820,01 1008 90- Pozostałe zboża: 1008 90 10 0- - Pszenżyto (Triticale)t2.945,44 1008 90 90 0- - Pozostałet4.354,53 1101 00Mąka pszenna lub z meslin: - Mąka pszenna: 1101 00 11 0- - Z pszenicy durumt1.833,24 1101 00 15 0- - Z pszenicy zwyczajnej i orkiszat1.833,24 1101 00 90 0- Mąka z meslint1.833,24 1102Mąka ze zbóż innych niż pszenica lub meslin: 1102 10 00 0- Mąka żytniat5.655,24 1103Kasze, mączki i granulki, zbożowe: - Kasze i mączki: 1103 11- - Z pszenicy: 1103 11 10 0- - - Z pszenicy durumt1.578,75 1103 11 90 0- - - Z pszenicy zwyczajnej i orkiszat2.021,75 1103 13- - Z kukurydzy: 1103 13 90 0- - - Pozostałet2.092,44 1103 19- - Z pozostałych zbóż: 1103 19 40 0- - - Z owsat725,76 1103 19 50 0- - - Z ryżut1.559,90 1103 19 90 0- - - Pozostałet4.552,47 1103 20- Granulki: 1103 20 30 0- - Z owsat2.356,35 1103 20 40 0- - Z kukurydzyt1.267,72 1103 20 60 0- - Z pszenicyt11.781,75 1103 20 90 0- - Pozostałet17.281,47 1105Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane: 1105 10 00 0- Mąka, mączka i proszekt2.799,34 1107Słód, nawet palony: 1107 10- Niepalony: - - Pozostały: 1107 10 99 0- - - Pozostałyt1.055,64 1108Skrobie; inulina: - Skrobie: 1108 12 00 0- - Skrobia kukurydzianat2.559,00 1108 13 00 0- - Skrobia ziemniaczanat1.300,71 1210Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina: 1210 10 00 0- Szyszki chmielowe, niemielone, niesproszkowane ani nie w formie granulekt560,81 1517Margaryna; jadalne mieszaniny lub wyroby z tłuszczów lub olejów zwierzęcych, lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów, lub olejów z niniejszego działu, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516: 1517 10- Margaryna, z wyłączeniem margaryny płynnej: 1517 10 10 0- - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mlekat34.963,52 1517 90- Pozostałe: 1517 90 10 0- - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 15% masy tłuszczów z mlekat51.839,70 1601 00Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów: - Pozostałe: 1601 00 91 0- - Kiełbasy, suche lub do smarowania, niegotowanet23.398,56 1601 00 99 0- - Pozostałet14.147,53 1602Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: - Ze świń: 1602 41- - Szynki i ich części: 1602 41 10 0- - - Ze świń domowycht18.337,12 1602 42- - Łopatki i ich części: 1602 42 10 0- - - Ze świń domowycht13.454,76 1602 49- - Pozostałe, włącznie z mieszankami: - - - Ze świń domowych: - - - - Zawierające 80% masy lub więcej mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzenia: 1602 49 11 0- - - - - Schaby (z wyłączeniem karkowych) i ich części, włącznie z mieszankami schabów lub szynekt21.673,71 1602 49 13 0- - - - - Karki i ich części, włącznie z mieszankami obojczyków i łopatekt8.459,30 1602 49 19 0- - - - - Pozostałet8.270,79 1602 49 30 0- - - - Zawierające 40% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzeniat9.463,10 1602 49 50 0- - - - Zawierające mniej niż 40% masy mięsa lub dowolnego rodzaju podrobów, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju i pochodzeniat12.130,49 1602 50- Z bydła: 1602 50 10 0- - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobamit50.604,97 1602 90- Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: - - Pozostałe: - - - Pozostałe: 1602 90 51 0- - - - Zawierające mięso lub podroby, ze świń domowycht13.280,39 - - - - Pozostałe: - - - - - Zawierające mięso z bydła lub podroby: 1602 90 61 0- - - - - - Niegotowane; mieszanki gotowanego mięsa lub podrobów z niegotowanym mięsem lub podrobamit63.150,18 1701Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej: - Cukier surowy niezawierający dodatku środków aromatyzujących ani barwiących: 1701 12- - Cukier buraczany: 1701 12 10 0- - - Do rafinacjit1.946,35 1701 12 90 0- - - Pozostałyt2.549,57 - Pozostały: 1701 99- - Pozostały: 1701 99 10 0- - - Cukier białyt2.502,44 1702Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: 1702 30- Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20% masy fruktozy: 1702 30 10 0- - Izoglukozat2.620,26 - - Pozostałe: - - - Zawierające w stanie suchym 99% masy glukozy lub więcej: 1702 30 51 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanegot2.832,33 1702 30 59 0- - - - Pozostałet3.350,73 - - - Pozostałe: 1702 30 91 0- - - - W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanegot10.575,30 1702 30 99 0- - - - Pozostałet2.346,92 1702 40- Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20% masy, ale mniej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 40 10 0- - Izoglukozat2.620,26 1702 40 90 0- - Pozostałet8.798,61 1702 60- Pozostała fruktoza i syrop fruktozowy, zawierające w stanie suchym więcej niż 50% masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: 1702 60 10 0- - Izoglukozat2.620,26 1702 60 80 0- - Syrop inulinowyt3.379,01 1702 60 95 0- - Pozostałet3.379,01 1702 90- Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50% masy fruktozy: 1702 90 30 0- - Izoglukozat13.398,21 1702 90 50 0- - Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowyt6.390,42 2002Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym: 2002 10- Pomidory, całe lub w kawałkach: 2002 10 10 0- - Bez skórekt2.292,73 2002 10 90 0- - Pozostałet2.420,91 2002 90- Pozostałe: - - O zawartości suchej masy mniejszej niż 12% masy: 2002 90 19 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kgt2.688,12 - - O zawartości suchej masy nie mniejszej niż 12% masy, ale nie większej niż 30% masy: 2002 90 31- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 31 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kgt4.042,55 2002 90 31 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kgt3.423,31 2002 90 39 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kgt4.818,74 - - O zawartości suchej masy większej niż 30% masy: 2002 90 91- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg: 2002 90 91 1- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 1 kg, ale nieprzekraczającej 199 kgt3.473,73 2002 90 91 9- - - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto przekraczającej 199 kgt3.746,60 2002 90 99 0- - - W bezpośrednich opakowaniach o zawartości netto nieprzekraczającej 1 kgt3.746,60 2106Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: 2106 90- Pozostałe: - - Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: 2106 90 30 0- - - Syropy izoglukozowet13.775,22 - - - Pozostałe: 2106 90 55 0- - - - Syrop glukozowy i z maltodekstrynyt6.889,97 2106 90 59 0- - - - Pozostałet9.722,30 2302Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet granulowane: 2302 10- Kukurydziane: 2302 10 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masyt230,92 2302 10 90 0- - Pozostałet640,93 2302 20- Ryżowe: 2302 20 10 0- - O zawartości skrobi nieprzekraczającej 35% masyt452,42 2302 20 90 0- - Pozostałet527,82 2302 30- Pszenne: 2302 30 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produktt452,42 2302 30 90 0- - Pozostałet574,95 2302 40- Z pozostałych zbóż: 2302 40 10 0- - W których zawartość skrobi nie przekracza 28% masy, i w których część przechodząca przez sito, o wymiarze oczek 0,2 mm, nie przekracza 10% masy, lub alternatywnie, ta część, która przechodzi przez takie sito, zawiera po spopieleniu 1,5% masy lub więcej popiołu w przeliczeniu na suchy produktt499,55 2302 40 90 0- - Pozostałet617,36 2309Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: 2309 10- Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - Niezawierająca skrobi lub zawierająca 10% masy skrobi lub mniej: 2309 10 11 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masyt9.722,30 2309 10 13 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznycht14.887,42 2309 10 19 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 75% masy produktów mlecznycht8.638,38 - - - - Zawierająca więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 31 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masyt7.667,56 2309 10 33 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznycht8.308,49 2309 10 39 0- - - - - Zawierająca nie mniej niż 50% masy produktów mlecznycht12.116,35 - - - - Zawierająca więcej niż 30% masy skrobi: 2309 10 51 0- - - - - Niezawierająca produktów mlecznych lub zawierająca tych produktów mniej niż 10% masyt4.613,73 2309 10 70 0- - - Niezawierająca skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierająca produkty mlecznet4.712,70 2309 90- Pozostałe: - - Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami od 1702 30 51 0 do 1702 30 99 0, 1702 40 90 0, 1702 90 50 0 i 2106 90 55 0 lub produkty mleczne: - - - - Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny: - - - - - Niezawierające skrobi lub zawierające 10% masy skrobi lub mniej: 2309 90 31- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy:t13.044,75 2309 90 31 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 31 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 33 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznycht7.644,00 2309 90 35 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 50% masy, ale mniej niż 75% masy produktów mlecznycht10.532,88 - - - - - Zawierające więcej niż 10% masy, ale nie więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 41- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy:t9.576,21 2309 90 41 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 41 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 43 0- - - - - - Zawierające nie mniej niż 10% masy, ale mniej niż 50% masy produktów mlecznycht7.761,82 - - - - - Zawierające więcej niż 30% masy skrobi: 2309 90 51- - - - - - Niezawierające produktów mlecznych lub zawierające tych produktów mniej niż 10% masy:t8.289,64 2309 90 51 1- - - - - - - Przedmieszki 2309 90 51 9- - - - - - - Pozostałe 2309 90 70 0- - - - Niezawierające skrobi, glukozy, syropu glukozowego, maltodekstryny lub syropu z maltodekstryny, ale zawierające produkty mlecznet9.213,33 3502Albuminy (nawet koncentraty z dwu lub więcej białek z serwatki, zawierające w przeliczeniu na suchą substancję więcej niż 80% masy białka serwatki), albuminiany i pozostałe pochodne albumin: - Albumina jaja: 3502 11- - Suszona: 3502 11 90 0- - - Pozostałat5.556,27 3505Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane (na przykład skrobie wstępnie żelatynizowane lub estryfikowane); kleje oparte na skrobiach, na dekstrynach lub pozostałych skrobiach modyfikowanych: 3505 10- Dekstryny i pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 10 0- - Dekstrynyt6.616,63 - - Pozostałe skrobie modyfikowane: 3505 10 90 0- - - Pozostałet5.556,27 3505 20- Kleje: 3505 20 10 0- - Zawierające mniej niż 25% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobit4.420,51 3505 20 30 0- - Zawierające 25% masy lub więcej, ale mniej niż 55% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobit6.508,24 3505 20 50 0- - Zawierające 55% masy lub więcej, ale mniej niż 80% masy skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobit4.962,47 3505 20 90 0- - Zawierające 80% masy lub więcej skrobi lub dekstryn, lub pozostałych modyfikowanych skrobit4.632,58 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 29 grudnia 2003 r. w sprawie metod analiz jaj kurzych (Dz. U. Nr 230, poz. 2309) Na podstawie art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Oceny: 1) kształtu i uszkodzenia skorupy, 2) wysokości oraz stabilności i barwy komory powietrznej, 3) wyglądu białka i żółtka, 4) obecności ciał obcych, 5) widoczności tarczki zarodkowej - dokonuje się wzrokowo podczas prześwietlania jaj kurzych, zwanych dalej "jajami". 2. Wysokość komory powietrznej jaj ustala się za pomocą skali z podziałką w milimetrach. 3. Prześwietlanie kontrolne jaj podczas dokonywania ocen, o których mowa w ust. 1, prowadzi się przy użyciu lampy jajczarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4. 4. W przypadku przypuszczenia, że jaja były myte lub czyszczone, prześwietlanie kontrolne prowadzi się przy użyciu lampy ultrafioletowej z filtrem Wooda. 5. Jaja myte lub czyszczone charakteryzują się niejednorodną i słabszą fluorescencją, z widocznymi konturami plam pozostałych po usunięciu brudu. § 2. Oceny zapachu jaj dokonuje się w temperaturze pokojowej, bezpośrednio po otwarciu opakowania, w którym jaja się znajdują. § 3. 1. Masę jaj określa się przez ich ważenie, z dokładnością do 1 g. 2. Kontrolną masę 100 jaj określa się przez ich ważenie z dokładnością do 100 g. 3. Przy ocenie kontrolnej masy jaj klasy "A", klasyfikowanych na poszczególne kategorie wagowe, opakowania zbiorcze powinny posiadać następującą minimalną masę netto: 1) kategoria XL - 7,3 kg/100 jaj; 2) kategoria L - 6,4 kg/100 jaj; 3) kategoria M - 5,4 kg/100 jaj; 4) kategoria S - 4,5 kg/100 jaj. § 4. Liczbę jaj, które należy losowo pobrać do badań w przypadku, gdy jaja znajdują się w opakowaniach zbiorczych bez opakowań jednostkowych, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 5. Liczbę opakowań jednostkowych oraz jaj pobranych z tych opakowań, które należy losowo pobrać do badań w przypadku, gdy jaja znajdują się w takich opakowaniach, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 6. 1. W przypadku oceny partii jaj znajdujących się w opakowaniach zbiorczych bez opakowań jednostkowych i w opakowaniach jednostkowych umieszczonych w opakowaniach zbiorczych, do badań pobiera się losowo jaja z co najmniej: 1) 20 % opakowań zbiorczych - w przypadku partii jaj zawierającej nie więcej niż 18.000 sztuk; 2) 10 % opakowań zbiorczych, jednak nie mniej niż z 10 opakowań zbiorczych - w przypadku partii jaj zawierającej więcej niż 18.000 sztuk. 2. W przypadku oceny jaj składowanych lub sprzedawanych w handlu detalicznym bez opakowań jednostkowych, przy liczbie jaj w partii zawierającej: 1) do 180 sztuk - do badań pobiera się 100 % tych jaj; 2) powyżej 180 sztuk - do badań pobiera się losowo 15 % jaj, jednak nie mniej niż 180 sztuk. § 7. Przepisy § 3 ust. 3 oraz § 4-6 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 grudnia 2003 r. (poz. 2309) Załącznik nr 1 LICZBA JAJ, KTÓRE NALEŻY LOSOWO POBRAĆ DO BADAŃ W PRZYPADKU, GDY JAJA ZNAJDUJĄ SIĘ W OPAKOWANIACH ZBIORCZYCH BEZ OPAKOWAŃ JEDNOSTKOWYCH Ogólna liczba jaj w partii (w sztukach)Liczba jaj pobranych do badań w %w sztukach poniżej 180100,0- 181 do 1.80015,0180 1.801 do 3.60010,0270 3.601 do 10.8005,0360 10.801 do 18.0004,0540 18.001 do 36.0003,0720 36.001 do 360.0001,51.080 powyżej 360.0000,55.400 Załącznik nr 2 LICZBA OPAKOWAŃ JEDNOSTKOWYCH ORAZ JAJ POBRANYCH Z TYCH OPAKOWAŃ, KTÓRE NALEŻY LOSOWO POBRAĆ DO BADAŃ W PRZYPADKU, GDY JAJA ZNAJDUJĄ SIĘ W TAKICH OPAKOWANIACH Ogólna liczba jaj w partii (w sztukach)Liczba badanych opakowań jednostkowych w %Liczba badanych jaj pobranych z opakowań jednostkowych w % poniżej 180100,0100 181 do 1.80015,0100 1.801 do 3.60010,0100 3.601 do 10.8005,0100 10.801 do 18.0004,0100 18.001 do 36.0003,0100 36.001 do 360.0001,5100 powyżej 360.0000,5100 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 154, poz. 1802, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 208, poz. 2020 i Nr 223, poz. 2220 i 2221. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 997--z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie odrębnego sposobu ubezpieczania ze względu na wymogi obronności lub bezpieczeństwa państwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 998--z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie określenia systemów, w których istnieje ryzyko systemowe 999--z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad działania i trybu powoływania Rzecznika Ubezpieczonych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1000--z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wzorów świadectwa zdrowia oraz handlowego dokumentu identyfikacyjnego dla wprowadzanego na rynek mięsa i jego przetworów, mleka i przetworów mlecznych, miodu i jego przetworów, ryb, skorupiaków i mięczaków oraz ich przetworów, a także dla produktów jajczarskich 1001--z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1002--z dnia 21 maja 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie zwierząt. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1160--z dnia 10 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sprawozdawczości budżetowej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1161--z dnia 12 czerwca 2003 r. 1162--z dnia 17 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz sposobu jego obniżania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1163--z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej tusz wieprzowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1164--z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania górniczych zawodów regulowanych 1165--z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu inżyniera pożarnictwa i technika pożarnictwa 1166--z dnia 17 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania policjantom równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1167--z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie wniosku o dopuszczenie do obrotu nieprzetworzonych surowców farmaceutycznych używanych w celach leczniczych, surowców roślinnych w postaci rozdrobnionej, kopalin leczniczych, produktów leczniczych wytwarzanych metodami przemysłowymi i surowców farmaceutycznych przeznaczonych do sporządzania leków recepturowych i aptecznych oraz wykazu surowców i produktów 1168--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie określenia kategorii produktów będących kosmetykami 1169--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie określenia grup produktów leczniczych oraz wymagań dotyczących dokumentacji wyników badań tych produktów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO 1170--z dnia 16 lipca 2003 r. w przedmiocie ważności referendum ogólnokrajowego w sprawie wyrażenia zgody na ratyfikację Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, wyznaczonego na dzień 8 czerwca 2003 r., w którym głosowanie przeprowadzono w dniach 7 i 8 czerwca 2003 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1171--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie zakazu obrotu surowcem diamentowym z zagranicą 1172--z dnia 16 lipca 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie surowcem diamentowym z zagranicą ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1173--z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie metod analiz wyrobów winiarskich do celów urzędowej kontroli pod względem jakości handlowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1239--z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie legitymacji służbowych i znaków identyfikacyjnych inspektorów kontroli skarbowej i pracowników jednostek organizacyjnych kontroli skarbowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1240--z dnia 4 lipca 2003 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości 1241--z dnia 4 lipca 2003 r. w sprawie kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1242--z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania szkoleń zawodowych w Policji 1243--z dnia 17 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1244--z dnia 23 lipca 2003 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1245--z dnia 8 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej 1246--z dnia 15 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu finansowania przygotowania i działania jednostek wojskowych poza granicami państwa 1247--z dnia 22 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia, ustalenia granic i zmiany nazw powiatów oraz zmiany siedziby władz powiatu 1248--z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie ustalenia granic, zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast oraz nadania miejscowościom statusu miasta 1249--z dnia 22 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia granic oraz zmiany nazw i siedzib władz niektórych gmin i miast ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1250--z dnia 10 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń przysługujących funkcjonariuszom Agencji Wywiadu za podróże służbowe, przeniesienia lub oddelegowania 1251--z dnia 10 lipca 2003 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu równoważnika pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za umundurowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1252--z dnia 23 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urzędów celnych właściwych dla przywozu i wywozu produktów GMO 1253--z dnia 23 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urzędów celnych, w których może być dokonywany eksport, import lub tranzyt towarów o znaczeniu strategicznym 1254--z dnia 23 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia izb celnych i urzędów celnych oraz określenia ich siedzib. 1255--z dnia 23 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości miejscowej organów celnych. 1256--z dnia 23 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie urzędów celnych, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1257--z dnia 28 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z państw członkowskich Unii Europejóskiej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1258--z dnia 7 lipca 2003 r. w sprawie rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia inwalidów wojennych i wojskowych oraz innych osób do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego 1259--z dnia 7 lipca 2003 r. w sprawie rodzajów dokumentów poświadczających uprawnienia kombatantów oraz innych osób do korzystania z ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1260--z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie wojskowych kuratorów społecznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1261--z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań Dobrej Praktyki Klinicznej w zakresie produktów leczniczych weterynaryjnych 1262--z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie Centralnej Ewidencji Badań Klinicznych produktów leczniczych weterynaryjnych 1263--z dnia 10 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań co do jakości masła i odtłuszczonego mleka w proszku zakupywanych w ramach interwencji przez Agencję Rynku Rolnego ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 1264--z dnia 26 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1265--z dnia 8 lipca 2003 r. sygn. akt P 10/02 1266--z dnia 14 lipca 2003 r. sygn. akt SK 42/01 1267--z dnia 14 lipca 2003 r. sygn. akt K 35/01 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1387--z dnia 23 lipca 2003 r. w sprawie określenia wzorów formularzy oświadczeń o prowadzeniu działalności gospodarczej i o stanie majątkowym ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1388--z dnia 29 lipca 2003 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za zasługi dla statystyki RP", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania, a także noszenia 1389--z dnia 1 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie bezpieczeństwa i znakowania produktów włókienniczych ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1390--z dnia 1 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stypendiów i innych kosztów kształcenia w Krajowej Szkole Administracji Publicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1391--z dnia 30 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej kształcenia w profilach kształcenia ogólnozawodowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1392--z dnia 11 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania, zapłaty i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu prowadzenia rejestrów tej opłaty ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1393--z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem 1394--z dnia 30 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ewidencjonowania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym 1395--z dnia 30 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie instytucji wydających opinie o możliwości spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych podczas wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1396--z dnia 30 lipca 2003 r. w sprawie uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1397--z dnia 1 sierpnia 2003 r. w sprawie wykazu chorób, pozostających w związku ze służbą wojskową, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1398--z dnia 29 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej dżemów, konfitur, galaretek, marmolad, powideł śliwkowych oraz słodzonego przecieru z kasztanów jadalnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1399--z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie stanowisk i szczegółowych zasad wynagradzania urzędników i innych pracowników sądów i prokuratury oraz odbywania stażu urzędniczego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1400--z dnia 18 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych, w tym wyrobów do diagnostyki in vitro, przeznaczonych do stosowania w weterynarii Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1430--z dnia 5 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu analizy spółki oraz przedsiębiorstwa państwowego, sposobu jej zlecania, opracowania, zasad odbioru i finansowania oraz warunków, w razie spełnienia których można odstąpić od opracowania analizy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1431--z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie Rady Działalności Pożytku Publicznego 1432--z dnia 5 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1433--z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie jakości handlowej jaj kurzych 1434--z dnia 6 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy pozyskiwaniu mięczaków oraz o sposobie ich znakowania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1435--z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru formularza wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz fotografii dołączanych do wniosku 1436--z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru formularza wniosku o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się oraz fotografii dołączanych do wniosku ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1437--z dnia 1 sierpnia 2003 r. w sprawie rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta, sposobu jej prowadzenia i przechowywania oraz szczegółowych warunków jej udostępniania przez pielęgniarkę, położną udzielającą świadczeń zdrowotnych 1438--z dnia 1 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzoru wniosków o przedłużenie lub skrócenie okresu ważności pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, w tym produktu leczniczego weterynaryjnego 1439--z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie nadzoru nad warunkami wytwarzania w wytwórniach wytwarzających produkty lecznicze weterynaryjne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1564--z dnia 11 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów 1565--z dnia 18 sierpnia 2003 r. w sprawie okresowych ograniczeń oraz zakazu ruchu niektórych rodzajów pojazdów na drogach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1566--z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej tusz wołowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1567--z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie parkingów, na które są usuwane pojazdy przewożące towary niebezpieczne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1590--z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej 1591--z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o zamówieniach publicznych 1592--z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1593--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie pozbawienia dróg kategorii dróg krajowych 1594--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych 1595--z dnia 2 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Kamiennej Górze 1596--z dnia 16 września 2003 r. w sprawie zniesienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Dostosowania Polskiego Rolnictwa do Wymogów Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1597--z dnia 10 września 2003 r. w sprawie preferencyjnych środków, których zastosowanie przy wywozie towarów skutkuje zakazem zwolnienia od należności celnych przywozowych przy powrotnym przywozie tych towarów na polski obszar celny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1598--z dnia 10 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Estońskiej 1599--z dnia 12 września 2003 r. w sprawie wzorów wniosku o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji 1600--z dnia 12 września 2003 r. w sprawie szczegółowych kryteriów udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji 1601--z dnia 12 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu składania wniosków o udzielenie wsparcia finansowego nowej inwestycji 1602--z dnia 12 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu i terminów udzielania i odmowy udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1603--z dnia 3 września 2003 r. w sprawie licencjonowania personelu lotniczego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1604--z dnia 9 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego 1605--z dnia 12 września 2003 r. w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1606--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za wydanie zezwolenia na prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek, położnych 1607--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie wysokości opłaty za wydanie zezwolenia na wykonywanie indywidualnej praktyki, indywidualnej specjalistycznej oraz grupowej praktyki pielęgniarek i położnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1683--z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia sieci autostrad, dróg ekspresowych oraz dróg o znaczeniu obronnym 1684--z dnia 2 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1685--z dnia 19 września 2003 r. w sprawie przyznawania funkcjonariuszowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) ORAZ MINISTRA ZDROWIA 1686--z dnia 2 października 2003 r. w sprawie sposobu przeprowadzania przysposobienia obronnego studentów i studentek. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1687--z dnia 9 września 2003 r. w sprawie określenia wykazu chorób, co do których należy sporządzać plany gotowości ich zwalczania 1688--z dnia 12 września 2003 r. w sprawie zakresu badań produktów podlegających wpisowi do rejestrów produktów OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1689--z dnia 10 września 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne. WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1690--z dnia 16 września 2003 r. sygn. akt K 55/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1725--z dnia 3 października 2003 r. o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1726--z dnia 3 października 2003 r. w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego 1727--z dnia 9 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania funkcjonariuszom Straży Granicznej uprawnień do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1728--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie określenia obszaru działania i siedzib okręgowych i obwodowych urzędów probierczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1729--z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem 1730--z dnia 24 września 2003 r. w sprawie nadawczych skrzynek pocztowych 1731--z dnia 24 września 2003 r. w sprawie oddawczych skrzynek pocztowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1732--z dnia 19 września 2003 r. w sprawie wzorów i warunków stosowania pieczęci oraz plomb przez granicznego lekarza weterynarii 1733--z dnia 19 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie składowania i transportu głęboko mrożonych artykułów rolno-spożywczych 1734--z dnia 26 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej mięsa drobiowego 1735--z dnia 30 września 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej soków i nektarów owocowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1736--z dnia 26 września 2003 r. w sprawie późniejszych terminów do uzyskania pozwolenia zintegrowanego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1737--z dnia 25 września 2003 r. w sprawie wykazu chorób uznanych za zagrażające zdrowiu publicznemu, z powodu których można odmówić zezwolenia na pobyt lub pobyt czasowy obywatelowi Unii Europejskiej i członkowi jego rodziny OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1738--z dnia 3 października 2003 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1758--z dnia 9 lipca 2003 r. o gwarancji zapłaty za roboty budowlane 1759--z dnia 11 września 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1760--z dnia 9 października 2003 r. w sprawie rozciągnięcia niektórych przepisów ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki na jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji oraz okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1761--z dnia 9 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzoru kwestionariusza osobowego oraz szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby w Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1762--z dnia 30 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu obliczania kosztów finansowania i przyjmowania rynkowej stawki oprocentowania krótkoterminowego dla poszczególnych walut, zasad stosowania stałych stóp procentowych oraz określenia tabeli opłat i prowizji stosowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego w trakcie obowiązywania umów DOKE ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1763--z dnia 18 września 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać manometry do pomiaru ciśnienia w ogumieniu pojazdów mechanicznych 1764--z dnia 24 września 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać pojemniki przeznaczone do pomiaru i sprawdzania objętości cieczy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1765--z dnia 30 września 2003 r. w sprawie oceny wypełniania obowiązku prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej 1766--z dnia 30 września 2003 r. w sprawie dokumentacji prowadzonej przez uprawnionego do rybactwa 1767--z dnia 8 października 2003 r. w sprawie warunków weterynaryjnych mających zastosowanie do niejadalnych produktów zwierzęcych oraz materiałów niskiego, wysokiego i szczególnego ryzyka ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1768--z dnia 3 października 2003 r. w sprawie stawek opłat produktowych OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1769--z dnia 9 października 2003 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1814--z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" 1815--z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej 1816--z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1817--z dnia 14 października 2003 r. w sprawie świadczeń przewoźnika lotniczego w razie niezabrania pasażera na pokład statku powietrznego 1818--z dnia 14 października 2003 r. w sprawie taryf przewozu lotniczego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1819--z dnia 24 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1820--z dnia 17 października 2003 r. w sprawie warunków bytowych osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych 1821--z dnia 17 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisów w tych rejestrach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1822--z dnia 16 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1823--z dnia 28 października 2003 r. sygn. akt P 3/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1824--z dnia 23 października 2003 r. w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Wywiadu 1825--z dnia 23 października 2003 r. w sprawie norm wyżywienia i przypadków, w których funkcjonariusz Agencji Wywiadu otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1826--z dnia 29 października 2003 r. w sprawie trybu powołania Komisji i przeprowadzania konkursu na stanowisko dyrektora izby skarbowej i naczelnika urzędu skarbowego 1827--z dnia 29 października 2003 r. w sprawie zasad rachunkowości i planu kont dla prowadzenia ewidencji podatków i niepodatkowych należności budżetowych przez organy podatkowe podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych 1828--z dnia 30 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1829--z dnia 21 października 2003 r. w sprawie badań lotniczo-lekarskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1830--z dnia 16 października 2003 r. w sprawie procedur kontroli oraz listy portów morskich, w których mogą być rozładowywane świeże ryby lub świeże produkty rybne pochodzące bezpośrednio z połowów, ze statków pod banderą innego kraju ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1831--z dnia 20 października 2003 r. w sprawie równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania funkcjonariuszy Służby Więziennej 1832--z dnia 20 października 2003 r. w sprawie równoważnika pieniężnego otrzymywanego przez funkcjonariusza Służby Więziennej w zamian za wyżywienie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1833--z dnia 15 października 2003 r. w sprawie ograniczenia wywozu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niektórych substancji i niektórych preparatów chemicznych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1989--z dnia 3 listopada 2003 r. w sprawie wzorów świadectw zdrowia dla towarów przywożonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 1990--z dnia 25 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oznakowania środków żywienia zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1991--z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowego trybu wydawania decyzji o nabyciu przez użytkowników lub współużytkowników wieczystych prawa własności nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub stanowiących nieruchomości rolne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1992--z dnia 27 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1993--z dnia 7 października 2003 r. sygn. akt K 4/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 260--z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej", ustalenia jej wzoru oraz zasad i trybu nadawania, a także noszenia ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 261--z dnia 13 lutego 2003 r. w sprawie mianowania na stopnie służbowe funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 262--z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 292--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie komórek organizacyjnych kontroli skarbowej, w których zatrudnionym inspektorom i pracownikom przysługuje umundurowanie służbowe i broń służbowa, a także naboru do tych komórek 293--z dnia 26 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 294--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie ustalenia granicy portu morskiego w Gdyni od strony lądu 295--z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie bezpiecznego przewozu ładunków masowych statkami morskimi 296--z dnia 26 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 297--z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie zasad organizacji obsługi bibliotecznej w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz zasad współdziałania bibliotek publicznych w wykonywaniu tej obsługi ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 298--z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków weterynaryjnych wymaganych przy wylęgu drobiu 299--z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie zawartości dodatków paszowych w niektórych mieszankach paszowych uzupełniających 4ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 300--z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie nabywania uprawnień do wykonywania niektórych czynności związanych z oceną jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz dokumentowania tych czynności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 301--z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania organów Inspekcji Weterynaryjnej w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niewłaściwej jakości zdrowotnej środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, dozwolonych substancji dodatkowych i innych składników żywności 302--z dnia 19 lutego 2003 r. w sprawie wzoru deklaracji przejęcia na przechowanie produktów rybołówstwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 303--z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 304--z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater oraz normy powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszom Służby Więziennej i członkom ich rodzin ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 305--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie wysokości funduszu na nagrody roczne i uznaniowe oraz zapomogi dla policjantów 306--z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie zakresu oraz trybu zwrotu opłaty paszportowej i poniesionych kosztów w przypadku unieważnienia paszportu 307--z dnia 4 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej i używania urządzeń radiowych przez jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 308--z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów poziomów w środowisku substancji lub energii przez zarządzającego drogą, linią kolejową, linią tramwajową, lotniskiem, portem 309--z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie dopuszczalnych mas substancji, które mogą być odprowadzane w ściekach przemysłowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 310--z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 311--z dnia 3 lutego 2003 r. o sprostowaniu błędów WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 312--z dnia 11 lutego 2003 r. sygn. akt P. 12/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 38--z dnia 13 stycznia 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów do Rady Powiatu Wałbrzyskiego w województwie dolnośląskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 39--z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie pozwoleń na uprawianie żeglugi przez obce statki na polskich śródlądowych drogach wodnych 40--z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie pomiarów statków żeglugi śródlądowej 41--z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie określenia obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących w skład infrastruktury zapewniającej dostęp do portu o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 42--z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie wykazu podmiotów uprawnionych do zakupu produktów leczniczych weterynaryjnych w hurtowniach farmaceutycznych produktów leczniczych weterynaryjnych 43--z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie pasz leczniczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 44--z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać programy działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 45--z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie wymagań zasadniczych dla wyrobów medycznych, ich wyposażenia oraz sposobu oceny zgodności wyrobów medycznych z tymi wymaganiami Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 342--z dnia 7 marca 2003 r. w sprawie ustanowienia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem na polski obszar celny niektórych produktów stalowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 652--z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 653--z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 654--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Udziału Rzeczypospolitej Polskiej w Powojennej Przebudowie Iraku. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 655--z dnia 1 kwietnia 2003 r. w sprawie przechowywania i używania środków strzałowych i sprzętu strzałowego w zakładach górniczych 656--z dnia 23 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Estońskiej WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 657--z dnia 14 kwietnia 2003 r. sygn. akt K 34/02 658--z dnia 15 kwietnia 2003 r. sygn. akt SK 4/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 683--z dnia 29 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dotacji przedmiotowej do kolejowych przewozów pasażerskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 684--z dnia 29 kwietnia 2003 r. w sprawie ustanowienia ostatecznego cła antydumpingowego w związku z przywozem po cenach dumpingowych na polski obszar celny kauczuku syntetycznego (SBR) pochodzącego z Federacji Rosyjskiej i Republiki Czeskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 685--z dnia 17 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa 686--z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu produktów rybołówstwa oraz standardów rynkowych dla tych produktów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 687--z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 774--z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach oraz o zmianie niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 775--z dnia 22 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych na skup i przechowywanie zapasów ryb morskich 776--z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie wysokości dopłaty kompensacyjnej do produkcji skrobi z ziemniaków oraz terminu jej wypłaty ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 777--z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie pomocy finansowej udzielanej funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu 778--z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie dokonania w budżetach wojewodów przeniesień niektórych dochodów i wydatków oraz zmian limitów zatrudnienia i kwot wynagrodzeń określonych w budżecie państwa na rok 2003 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 779--z dnia 23 kwietnia 2003 r. w sprawie warunków i trybu tworzenia, przekształcania i likwidowania oraz organizacji i sposobu działania placówek doskonalenia nauczycieli, w tym zakresu ich działalności obowiązkowej oraz zadań doradców metodycznych, warunków i trybu powierzania nauczycielom zadań doradcy metodycznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 780--z dnia 30 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podatku akcyzowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 781--z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 5, poz. 57) Na podstawie art. 98 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się uposażenie zasadnicze funkcjonariuszy Służby Więziennej, odrębnie dla funkcjonariuszy objętych i nieobjętych obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, określone w tabelach stanowiących załącznik do rozporządzenia. § 2. Uposażenie, o którym mowa w § 1, przysługuje funkcjonariuszom Służby Więziennej od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 1) Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 stycznia 2003 r. (poz. 57) TABELE UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO FUNKCJONARIUSZY SŁUŻBY WIĘZIENNEJ Tabela 1 Centralny Zarząd Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych funkcjonariusze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 1.- Dyrektor Generalny Służby Więziennej5.5276.601 2.- zastępca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej4.9495.910 3.- dyrektor biura, - główny księgowy Służby Więziennej3.8054.543 4.- główny księgowy Centralnego Zarządu Służby Więziennej, - naczelny lekarz więziennictwa, - zastępca dyrektora biura3.4724.147 5.- kierownik zespołu, - doradca Dyrektora Generalnego Służby Więziennej3.1243.731 6.- radca prawny, - starszy specjalista, - główny kontroler2.7483.282 7.- starszy kontroler, - specjalista2.5253.015 8.- kontroler, - starszy inspektor2.0472.444 9.- inspektor, - młodszy kontroler1.8172.170 10.- młodszy inspektor, - starszy instruktor1.4671.752 11.- instruktor1.3401.600 12.- starszy kierowca1.2541.497 13.- kierowca1.2041.438 14.- starszy referent1.1431.365 15.- referent1.0241.223 16.- młodszy referent813971 Tabela 2 Okręgowe inspektoraty Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych funkcjonariusze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 1.- dyrektor okręgowy Służby Więziennej3.8054.543 2.- zastępca dyrektora okręgowego3.1243.731 3.- główny księgowy2.7483.282 4.- naczelny lekarz, - radca prawny2.1912.616 5.- specjalista2.0472.444 6.- starszy kontroler1.8762.240 7.- kontroler, - starszy inspektor1.8172.170 8.- inspektor - młodszy kontroler1.5861.894 9.- młodszy inspektor, - starszy instruktor1.3811.650 10.- instruktor, - starszy kierowca1.2541.497 11.- kierowca1.2041.438 12.- starszy referent1.0861.295 13.- referent1.0241.223 14.- młodszy referent813971 Tabela 3 Areszty śledcze, zakłady karne, niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej działające przy jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięcznie w złotych funkcjonariusze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 1.- dyrektor aresztu i zakładu kategorii I *3.1243.731 2.- dyrektor aresztu i zakładu kategorii II2.7483.282 3.- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii I2.5253.015 4.- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii I2.3802.843 5.- dyrektor szpitala2.1912.616 6.- zastępca dyrektora aresztu i zakładu kategorii II, - kierownik oddziału o pojemności powyżej 200 miejsc2.0472.444 7.- główny księgowy aresztu i zakładu kategorii II, - kierownik oddziału o pojemności poniżej 200 miejsc, - kierownik działu, kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii I, - ordynator, - kierownik apteki okręgowej1.8762.240 8.- radca prawny, - zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii I, - kierownik działu w areszcie i zakładzie kategorii II, - kierownik ambulatorium w areszcie i zakładzie kategorii II1.8172.170 9.- kierownik apteki, - kierownik domu matki i dziecka, - kierownik poradni, pracowni, - kierownik ośrodka diagnostycznego, - starszy asystent1.6892.018 10.- zastępca kierownika działu w areszcie i zakładzie kategorii II, - dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii I, - asystent1.5861.894 11.- starszy inspektor, - starszy psycholog, - starszy wychowawca, - dowódca zmiany w areszcie i zakładzie kategorii II oraz w oddziale zewnętrznym1.5291.824 12.- inspektor, - młodszy asystent, - psycholog, - wychowawca, - starszy felczer1.4671.752 13.- zastępca dowódcy zmiany, - felczer, - przełożona pielęgniarek, - młodszy inspektor, - starszy instruktor, - młodszy psycholog, - młodszy wychowawca1.3811.650 14.- pielęgniarka oddziałowa1.3401.600 15.- instruktor, - starszy magazynier, - starszy oddziałowy, - technik, - starsza pielęgniarka, - starszy kierowca1.2541.497 16.- dowódca grupy konwojowej, - oddziałowy, - kierowca, - konserwator, - magazynier, - pielęgniarka, - szef kuchni1.2041.438 17.- starszy referent, - starszy strażnik1.0861.295 18.- referent1.0241.223 19.- strażnik9831.171 20.- młodszy referent813971 * Kategorie zakładów karnych i aresztów śledczych według podziału ustalonego przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Tabela 4 Ośrodki szkolenia i ośrodki doskonalenia kadr Służby Więziennej Lp.Stanowisko służboweUposażenie miesięczne w złotych funkcjonariusze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymfunkcjonariusze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 1.- komendant ośrodka szkolenia3.3373.986 2.- komendant ośrodka doskonalenia kadr, - zastępca komendanta ośrodka szkolenia2.7483.282 3.- główny księgowy ośrodka szkolenia, - zastępca komendanta ośrodka doskonalenia kadr2.3802.843 4.- główny księgowy ośrodka doskonalenia kadr, - kierownik oddziału zamiejscowego, - kierownik zakładu2.0472.444 5.- kierownik ambulatorium ośrodka szkolenia, - kierownik działu ośrodka szkolenia1.8762.240 6.- radca prawny, - starszy wykładowca, - zastępca głównego księgowego ośrodka doskonalenia kadr1.8172.170 7.- kierownik działu ośrodka doskonalenia kadr, - wykładowca, - starszy asystent1.6892.018 8.- dowódca kompanii, - asystent1.5861.894 9.- starszy inspektor1.5291.824 10.- inspektor, - młodszy wykładowca, - młodszy asystent1.4671.752 11.- młodszy inspektor, - starszy instruktor1.3811.650 12.- instruktor, - technik, - starszy magazynier, - starszy oddziałowy, - starsza pielęgniarka, - starszy kierowca1.2541.497 13.- szef kuchni, - kierowca, - konserwator, - magazynier, - oddziałowy, - pielęgniarka1.2041.438 14.- starszy referent, - starszy strażnik1.0861.295 15.- referent1.0241.223 16.- strażnik9831.171 17.- młodszy referent813971 1) Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia utraciło moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 marca 1999 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 27, poz. 252, z 2000 r. Nr 18, poz. 233 oraz z 2001 r. Nr 23, poz. 277), zachowane w mocy na podstawie art. 15 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej, ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin, ustawy o uposażeniu żołnierzy, ustawy o Policji, ustawy o Urzędzie Ochrony Państwa, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o Służbie Więziennej oraz ustawy o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 81, poz. 877). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 3 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 19, poz. 167) Na podstawie art. 59 ust. 2 pkt 3 i art. 99 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7, z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1800 i 1801 oraz z 2002 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 200, poz. 1687 i Nr 240, poz. 2052) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 kwietnia 2000 r. w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie (Dz. U. Nr 36, poz. 410, z 2001 r. Nr 28, poz. 315 oraz z 2002 r. Nr 35, poz. 327) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1-3 otrzymują brzmienie: "1. Żołnierzowi zawodowemu wypłaca się w 2003 r. równoważnik pieniężny za przedmioty zaopatrzenia mundurowego niewydawane w naturze, zwany dalej "równoważnikiem". 2. Równoważnika nie wypłaca się żołnierzowi powołanemu w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. do zawodowej służby wojskowej, który otrzymał przedmioty zaopatrzenia mundurowego w naturze, z dniem powołania albo promocji. 3. Żołnierzowi zawodowemu mianowanemu w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. przysługuje: 1) pułkownikowi (komandorowi) na stopień generała brygady (kontradmirała) - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków za przedmioty szyte na miarę, 2) generałowi (admirałowi) i kapitanowi (kapitanowi marynarki) mianowanym na wyższe stopnie wojskowe, chorążemu i podoficerowi mianowanym na stopnie wojskowe podporuczników (podporuczników marynarki), podoficerowi mianowanemu na stopień wojskowy w korpusie chorążych - wyrównanie do wysokości faktycznie poniesionych wydatków na uzupełnienie oznak (haftów)."; 2) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. Równoważnik pieniężny w wysokości określonej w rozporządzeniu przysługuje żołnierzom zawodowym od dnia 1 kwietnia 2003 r.". § 2. 1. Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 marca 2003 r. przysługuje równoważnik za rok 2003 w wysokości określonej w rozporządzeniu. 2. Wypłata równoważnika, o którym mowa w ust. 1, następuje do dnia 1 kwietnia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: w z. J. Zemke Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (Dz. U. Nr 25, poz. 205) Na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. Nr 169, poz. 1386) oraz art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: § 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w Polskim Komitecie Normalizacyjnym, zwanych dalej "pracownikami". § 2. Ustala się: 1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, która jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, która jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) tabelę stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, która jest określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "najniższym wynagrodzeniu zasadniczym" - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w 1 kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § 2 pkt 1. § 4. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują wszystkie składniki wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę. § 5. Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego może w uzasadnionych wypadkach skrócić pracownikowi okres pracy zawodowej wymagany na danym stanowisku, z wyłączeniem stanowisk, dla których wymagany okres pracy zawodowej określają odrębne przepisy. § 6. 1. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem oraz radcy prawnemu przysługuje dodatek funkcyjny. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikom zatrudnionym na stanowiskach niezwiązanych z kierowaniem zespołem, dla których w tabeli, o której mowa w § 2 pkt 3, przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku przewidziana dla danego stanowiska nie może być wyższa od drugiej stawki tego dodatku. § 7. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat, zwany dalej "dodatkiem", w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy następny rok pracy, do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy. 2. Do okresów pracy uprawniających do dodatku wlicza się zakończone okresy poprzedniego zatrudnienia, a także inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. Jeżeli praca w Polskim Komitecie Normalizacyjnym stanowi dodatkowe zatrudnienie, do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. 4. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 5. Dodatek jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca; 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 8. 1. Pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym niezbędne jest posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obecnego w wysokości do: 1) 10% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za znajomość pierwszego języka obcego; 2) 15% najniższego wynagrodzenia zasadniczego - za znajomość każdego następnego języka obcego. 2. Szczegółowe zasady przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. § 9. 1. Pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa, zwana dalej "nagrodą", w wysokości: 1) po 20 latach pracy - 75% miesięcznego wynagrodzenia; 2) po 25 latach pracy - 100% miesięcznego wynagrodzenia; 3) po 30 latach pracy- 150% miesięcznego wynagrodzenia; 4) po 35 latach pracy - 200% miesięcznego wynagrodzenia; 5) po 40 latach pracy - 300% miesięcznego wynagrodzenia. 2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 3. W razie jednoczesnego pozostawania w więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody wlicza się jeden z tych okresów. 4. Pracownik nabywa prawo do nagrody w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających nagrody. 5. Nagrodę wypłaca się niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 6. Podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody. 7. Podstawę wyliczenia nagrody stanowi, odpowiedni do przepracowanego okresu, procent sumy miesięcznego wynagrodzenia obliczonego zgodnie z przepisami obowiązującymi przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 9. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów niepodlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą. 10. Pracownikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres zatrudnienia wraz z innymi okresami wliczanymi do tego okresu dłuższy niż wymagany do nagrody danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, jeżeli: 1) w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia; 2) pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. § 10. 1. Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości: 1) jednomiesięcznego wynagrodzenia - jeżeli byt zatrudniony krócej niż 15 lat; 2) dwumiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 15 lat; 3) trzymiesięcznego wynagrodzenia - po przepracowaniu co najmniej 20.lat. 2. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy stosuje się przepisy obowiązujące przy ustalaniu okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat. 3. Podstawę wyliczenia odprawy stanowi, odpowiedni do przepracowanego okresu, procent sumy miesięcznego wynagrodzenia obliczonego zgodnie z przepisami obowiązującymi przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. 4. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa. § 11. 1. W ramach posiadanych środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz nagród z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej w wysokości do 3% planowanych środków na wynagrodzenia osobowe pozostający w dyspozycji pracodawcy. 2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, może być podwyższany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia. § 12. 1. W ramach posiadanych środków na wynagrodzenia tworzy się fundusz premiowy, z przeznaczeniem na premie dla pracowników. 2. Wysokość funduszu premiowego oraz zasady przyznawania i wypłacania premii określa zakładowy regulamin premiowania. § 13. Godzinową stawkę: 1) wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, oraz 2) wynikającą z najniższego wynagrodzenia, o którym mowa w § 3, ustala się, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 14. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, nie niższej jednak od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 Kodeksu pracy. § 15. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe obejmujące poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej), uwzględniające liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca - jeżeli faktyczny czas pracy tego kierowcy w poszczególnych miesiącach nie ulega wahaniom i odpowiada liczbie godzin przyjętej do obliczenia wynagrodzenia. § 16. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń i innych świadczeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 205) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730 - 860 II740 - 890 III750 - 950 IV760 - 1.010 V770 - 1.070 VI780 - 1.140 VII790 - 1.220 VIII800 - 1.300 IX820 - 1.380 X840 - 1.460 XI870 - 1.560 XII900 - 1.660 XIII930 - 1.780 XIV960 - 1.930 XV1.000 - 2.080 XVI1.050 - 2.300 XVII1.100 - 2.520 XVIII1.150 - 2.770 XIX1.200 - 3.020 XX1.260 - 3.300 XXI1.360 - 3.650 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia zasadniczego 1do 35 2do 50 3do 65 4do 80 5do 95 6do 110 7do 125 8do 150 9do 175 10do 200 Załącznik nr 3 TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW POLSKIEGO KOMITETU NORMALIZACYJNEGO Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifkacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor zespołu, ośrodka, wydziału, główny księgowyXIX-XXI10wyższe7 2Wicedyrektor zespołu, ośrodka, wydziału, zastępca głównego księgowegoXVIII-XX9wyższe7 3Kierownik działu, punktu informacyjnegoXVII-XVIII7wyższe7 4Główny specjalista, kierownik sekcjiXVI-XVII6wyższe7 Radca prawnywedług odrębnych przepisów Audytor wewnętrzny 5Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe6 6SpecjalistaXII-XIV-wyższe4 7Starszy inspektorXI-XIII-wyższe4 8Inspektor, starszy technik, starszy księgowyIX-XII-średnie2 9Księgowy, technik, sekretarka, starszy referentVIII-XI-średnie2 10DyspozytorIX-X-średnie3 11IntendentVIII-IX-średnie3 12Maszynistka, archiwista, telefonistkaVII-VIII-średnie- 13ReferentVI-VIII-średnie- 14Kierowca samochodu dostawczegoIX-X-według odrębnych przepisów Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII 15Rzemieślnik (stolarz, hydraulik itp.), konserwatorVIII-IX-zasadnicze- 16Operator urządzeń powielającychVI-VIII-zasadnicze- 17Robotnik gospodarczyV-VII-zasadnicze- 18Portier, dozorca, woźnyIII-V-zasadnicze- 19Sprzątaczka, goniecI-IV-zasadnicze- Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE ZASADY PRZYZNAWANIA DODATKU ZA ZNAJOMOŚĆ JĘZYKA OBCEGO 1. Dodatek za znajomość języka obcego, zwany dalej "dodatkiem", przyznaje się pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku, na którym posługiwanie się językiem obcym jest niezbędne do wykonywania czynności wynikających z zakresu obowiązków służbowych pracownika. 2. Dodatek przyznaje Prezes Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w wysokości uzależnionej od stopnia wykorzystania znajomości języka obcego na stanowisku pracy. 3. Warunkiem przyznania dodatku jest posiadanie przez pracownika świadectwa potwierdzającego znajomość języka obcego: 1) zaświadczenie potwierdzające złożenie z wynikiem pozytywnym egzaminu ze znajomości języka obcego przed państwową komisją egzaminacyjną; 2) dyplom ukończenia wydziału filologii szkoły wyższej; 3) uprawnienia tłumacza przysięgłego w zakresie danego języka obcego, przyznane na podstawie odrębnych przepisów; 4) dyplom ukończenia wyższej uczelni lub szkoły średniej za granicą, w której językiem wykładowym był język obcy, za którego znajomość pracownik ma pobierać dodatek; 5) następujące certyfikaty lub świadectwa potwierdzające znajomość języka obcego: a) First Certificate in English (FCE), Certificate in Advanced English (CAE), Certificate of Proficiency in English (CPE), Business English Certificate 2 (BEC2), Business English Certificate (BEC3), Certificate in English for International Business and Trade (CEIBT) - certyfikaty wydawane przez University of Cambridge Local Examination Syndicate, b) International English Language Testing System IELTS - powyżej 6 pkt - zaświadczenia wydawane przez University of Cambridge Local Examination Syndicate, the British Council i Education Australia, c) Test of English as a Foreign Language (TOEFL) - co najmniej 500 pkt z testu, co najmniej 3,5 pkt z pracy pisemnej TWE i co najmniej 200 pkt z egzaminu ustnego TSE - wydawany przez Educational Testing Service, Princeton, USA, d) Diplôme d'Études en Langue Française (DELF), Diplôme Approfondi de Langue Française (DALF) - wydawane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej Francji (Narodową Komisję ds. Egzaminów DELF i DALF), e) Certificat d'acces au DALF organizowany przez Instytut Francuski, f) Diplôme de Langue Française (DL), Diplôme Supérieur d'Études Françaises Modernes (DS), Diplôme des Hautes Etudes Françaises (DHEF) - wydawane przez Alliance Française, g) Die Zentrale Mittelstufenprüfung (ZMP), Die Zentrale Oberstufenprüfung (ZOP), Das Kleine Deutsche Sprachdiplom (KDS), Das Grosse Deutsche Sprachdiplom (GDS) - egzaminy organizowane przez Goethe Institut, h) Prüfung Wirtchaftsdeutsch International (PWD) - egzaminy organizowane przez Goethe Institut, Niemiecką Izbę Przemysłowo-Handlową i Instytut Carla Duisberga. 4. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie. 5. Dodatek przysługuje również za dni nieobecności w pracy z powodu choroby albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 6. Dodatek przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po przedłożeniu przez pracownika dokumentów potwierdzających znajomość języka obcego. 7. Dodatek przyznaje się na czas wykonywania pracy na stanowisku, o którym mowa w ust. 1. 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - praca, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa (Dz. U. Nr 25, poz. 206) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa (Dz. U. Nr 94, poz. 430, z późn. zm. 2)) załącznik nr 1a otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 206) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I790 - 1.150 II830 - 1.200 III880 - 1.250 IV930 - 1.300 V980 - 1.350 VI1.030 - 1.400 VII1.080 - 1.450 VIII1.130 - 1.500 IX1.190 - 1.550 X1.250 - 1.650 XI1.350 - 1.750 XII1.450 - 1.860 XIII1.550 - 1.970 XIV1.650 - 2.080 XV1.750 - 2.190 XVI1.860 - 2.380 XVII1.970 - 2.690 XVIII2.170 - 3.100 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 260, z 1998 r. Nr 53, poz. 335, z 1999 r. Nr 45, poz. 448, z 2000 r. Nr 30, poz. 374 oraz z 2001 r. Nr 43, poz. 486. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 25, poz. 207) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy (Dz. U. Nr 94, poz. 431, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w 1 tabeli: - lp. 1 otrzymuje brzmienie: 123456 "1Komendant głównyXXII10wyższe10" - lp. 2 otrzymuje brzmienie: 123456 "2Zastępca komendanta głównego, główny księgowy budżetu OHPXIX-XXI9wyższe8" - lp. 4 otrzymuje brzmienie: 123456 "4Pełnomocnik komendanta głównego, wicedyrektor Biura Komendy Głównej, kierownik wydziału Komendy Głównej, dyrektor Centrum Edukacji i Pracy, zastępca komendanta wojewódzkiego, główny księgowy Komendy Głównej, główny księgowy komendy wojewódzkiej, główny organizator Komendy Głównej, główny pedagog, kierownik ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego Komendy GłównejXV-XVIII8wyższe8" - po lp. 5 dodaje się lp. 5a w brzmieniu: 123456 "5aPełnomocnik komendanta wojewódzkiego, zastępca głównego księgowego Komendy Głównej, zastępca głównego księgowego komendy wojewódzkiejXV-XVII7wyższe7" - po lp. 7 dodaje się lp. 7a w brzmieniu: 123456 "7aKierownik klubu pracyXIII-XV6wyższe4" b) w III tabeli: - lp. 2 otrzymuje brzmienie: 123456 "2Komendant zgrupowania wakacyjnych hufców pracy, komendant hufca bez zakwaterowania, zastępca komendanta hufca z zakwaterowaniemXIV-XVdo 6wyższe6" - lp. 3 otrzymuje brzmienie: 123456 "3Zastępca komendanta zgrupowania wakacyjnych hufców pracy, zastępca komendanta hufca bez zakwaterowania, koordynator wakacyjnych form OHP, zastępca komendanta hufca środowiskowegoXIII-XIVdo 5wyższe5" c) w IV tabeli: - lp. 2 otrzymuje brzmienie: 123456 "2Technik - mistrz w zawodzieVIII-Xdo 5średnie4 instruktor praktycznej nauki zawoduwedług odrębnych przepisów" - uchyla się lp. 4 i 5, d) w V tabeli uchyla się lp. 6 i 10, e) w VI tabeli lp. 3 otrzymuje brzmienie: 123456 "3Kierownik ośrodka szkolenia zawodowego, kierownik biura turystyki, kierownik zakładu usługXIII-XVdo 6wyższe4" § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 207) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730 - 860 II740 - 890 III750 - 950 IV760 - 1.010 V770 - 1.070 VI780 - 1.140 VII790 - 1.220 VIII800 - 1.300 IX820 - 1.380 X840 - 1.460 XI870 - 1.560 XII900 - 1.660 XIII930 - 1.780 XIV960 - 1.930 XV1.000 - 2.080 XVI1.050 - 2.300 XVII1.100 - 2.520 XVIII1.150 - 2.770 XIX1.200 - 3.020 XX1.260 - 3.300 XXI1.360 - 3.650 XXII3.000 - 3.800 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 191, z 1998 r. Nr 41, poz. 235, z 1999 r. Nr 7, poz. 61 i Nr 36, poz. 353, z 2000 r. Nr 27, poz. 331 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 380. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego oraz w Resortowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej (Dz. U. Nr 25, poz. 208) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego oraz w Resortowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej (Dz. U. Nr 99, poz. 458, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, nie niższej jednak od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy."; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 208) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730 - 860 II740 - 890 III750 - 950 IV760 - 1.010 V770 - 1.070 VI780 - 1.140 VII790 - 1.220 VIII800 - 1.300 IX820 - 1.380 X840 - 1.460 XI870 - 1.560 XII900 - 1.660 XIII930 - 1.780 XIV960 - 1.930 XV1.000 - 2.080 XVI1.050 - 2.300 XVII1.100 - 2.520 XVIII1.150 - 2.770 XIX1.200 - 3.020 XX1.260 - 3.300 XXI1.360 - 3.650 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 241, z 1998 r. Nr 42, poz. 251, z 1999 r. Nr 9, poz. 83 i Nr 36, poz. 350, z 2000 r. Nr 27, poz. 337 i Nr 56, poz. 672 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 376. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich (Dz. U. Nr 25, poz. 209) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich (Dz. U. Nr 86, poz. 391, z późn. zm. 2)) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 209) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730 - 860 II740 - 890 III750 - 950 IV760 - 1.010 V770 - 1.070 VI780 - 1.140 VII790 - 1.220 VIII800 - 1.300 IX820 - 1.380 X840 - 1.460 XI870 - 1.560 XII900 - 1.660 XIII930 - 1.780 XIV960 - 1.930 XV1.000 - 2.080 XVI1.050 - 2.300 XVII1.100 - 2.520 XVIII1.150 - 2.770 XIX1.200 - 3.020 XX1.260 - 3.300 XXI1.360 - 3.650 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 189, z 1998 r. Nr 42, poz. 252, z 1999 r. Nr 36, poz. 354, z 2000 r. Nr 27, poz. 330 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 381. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej (Dz. U. Nr 25, poz. 210) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej (Dz. U. Nr 97, poz. 453, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 1 po lit. h dodaje się lit. i w brzmieniu: "i) wojewódzkich zespołach do spraw orzekania o niepełnosprawności"; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia po tabeli I dodaje się tabelę IA w brzmieniu: "IA. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW WOJEWÓDZKICH ZESPOŁÓW DO SPRAW ORZEKANIA O NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Przewodniczący wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawnościXV-XIX7według odrębnych przepisów" 2Przewodniczący składu orzekającego o niepełnosprawnościXIV-XVIII6 3Sekretarz wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawnościXIII-XVII5 4Członkowie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności (lekarz, psycholog, pedagog, doradca zawodowy, pracownik socjalny)XIII-XVI4 § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 210) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710 - 850 II720 - 860 III730 - 880 IV740 - 920 V750 - 960 VI760 - 1.000 VII770 - 1.050 VIII780 - 1.110 IX800 - 1.170 X820 - 1.240 XI840 - 1.320 XII860 - 1.400 XIII880 - 1.500 XIV900 - 1.600 XV930 - 1.710 XVI960 - 1.830 XVII990 - 1.950 XVIII1.020 - 2.080 XIX1.050 - 2.220 XX1.080 - 2.360 XXI1.180 - 2.500 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 244, z 1998 r. Nr 42, poz. 247, z 1999 r. Nr 36, poz. 349, z 2000 r. Nr 27, poz. 335 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 375. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U. Nr 25, poz. 211) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji (Dz. U. Nr 97, poz. 454, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 uchyla się ust. 2; 2) w § 4a oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w tytułach tabel A i F wyrazy "Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji" zastępuje się wyrazami "Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji"; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 211) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO A. dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1-3 rozporządzenia, z wyłączeniem pracowników zatrudnionych w Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Zarządzie Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Biurze Ochrony Rządu oraz zakładzie budżetowym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji "Lotnisko Warszawa-Babice" Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I660 - 860 II665 - 870 III670 - 890 IV675 - 920 V680 - 950 VI695 - 990 VII710 - 1.050 VIII730 - 1.130 IX750 - 1.220 X770 - 1.310 XI795 - 1.410 XII820 - 1.520 XIII850 - 1.640 XIV880 - 1.760 XV910 - 1.890 XVI960 - 2.020 XVII1.010 - 2.200 XVIII1.060 - 2.400 B. dla pracowników zatrudnionych w Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Zarządzie Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Biurze Ochrony Rządu, zakładzie budżetowym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji "Lotnisko Warszawa-Babice" Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710 - 860 II730 - 870 III750 - 890 IV770 - 920 V790 - 960 VI810 - 1.020 VII835 - 1.100 VIII860 - 1.180 IX885 - 1.270 X910 - 1.370 XI940 - 1.470 XII970 - 1.580 XIII1.000 - 1.690 XIV1.035 - 1.810 XV1.080 - 1.930 XVI1.130 - 2.100 XVII1.210 - 2.300 XVIII1.300 - 2.500 XIX1.400 - 2.760 XX1.510 - 3.030 XXI1.630 - 3.400 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 258, z 1998 r. Nr 45, poz. 279, z 1999 r. Nr 16, poz. 149 i Nr 50, poz. 514, z 2000 r. Nr 36, poz. 411, z 2001 r. Nr 50, poz. 527 oraz z 2002 r. Nr 109, poz. 963. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 25, poz. 212) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej (Dz. U. Nr 95, poz. 437, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia,"; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 212) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710 - 850 II720 - 860 III730 - 880 IV740 - 920 V750 - 960 VI760 - 1.000 VII770 - 1.050 VIII780 - 1.110 IX800 - 1.170 X820 - 1.240 XI840 - 1.320 XII860 - 1.400 XIII880 - 1.500 XIV900 - 1.600 XV930 - 1.710 XVI960 - 1.830 XVII990 - 1.950 XVIII1.020 - 2.080 XIX1.050 - 2.220 XX1.080 - 2.360 XXI1.180 - 2.500 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 242 i Nr 44, poz. 281, z 1998 r. Nr 42, poz. 249, z 1999 r. Nr 7, poz. 59 i Nr 36, poz. 345, z 2000 r. Nr 27, poz. 332 oraz z 2001 r. Nr 50, poz. 526. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki (Dz. U. Nr 25, poz. 213) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki (Dz. U. Nr 103, poz. 478, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 2) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 213) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710 - 850 II720 - 860 III730 - 880 IV740 - 920 V750 - 960 VI760 - 1.000 VII770 - 1.050 VIII780 - 1.110 IX800 - 1.170 X820 - 1.240 XI840 - 1.320 XII860 - 1.400 XIII880 - 1.500 XIV900 - 1.600 XV930 - 1.710 XVI960 - 1.830 XVII990 - 1.950 XVIII1.020 - 2.080 XIX1.050 - 2.220 XX1.080 - 2.360 XXI1.180 - 2.500 Załącznik nr 2 TABELA STANOWISK, MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH DLA DZIENNIKARZY Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy dziennikarskiej 123456 1Redaktor naczelny1.300-2.120930-1.120wyższe6 2Zastępca redaktora naczelnego1.220-2.110550-1.020wyższe5 3Sekretarz redakcji1.130-2.040290-800wyższe5 4Kierownik działu1.100-1.980180-300wyższe4 5Starszy redaktor1.100-1.980-wyższe3 6Redaktor810-1.470-wyższe1 7Aplikant720-wyższe- 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 32, poz. 193, z 1998 r. Nr 42, poz. 248, z 1999 r. Nr 36, poz. 346, z 2000 r. Nr 27, poz. 334 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 373. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa (Dz. U. Nr 25, poz. 214) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa (Dz. U. Nr 96, poz. 447, z późn. zm. 2)) załącznik nr 1 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 214) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710 - 850 II720 - 860 III730 - 880 IV740 - 920 V750 - 960 VI760 - 1.000 VII770 - 1.050 VIII780 - 1.110 IX800 - 1.170 X820 - 1.240 XI840 - 1.320 XII860 - 1.400 XIII880 - 1.500 XIV900 - 1.600 XV930 - 1.710 XVI960 - 1.830 XVII990 - 1.950 XVIII1.020 - 2.080 XIX1.050 - 2.220 XX1.080 - 2.360 XXI1.180 - 2.500 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 243, z 1998 r. Nr 42, poz. 250, z 1999 r. Nr 30, poz. 294 i Nr 36, poz. 347, z 2000 r. Nr 27, poz. 338 oraz z 2001 r. Nr 52, poz. 549 i Nr 82, poz. 894. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz. U. Nr 25, poz. 215) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej (Dz. U. Nr 99, poz. 457, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 2) w załączniku nr 4 do rozporządzenia tabela 1 otrzymuje brzmienie: "1. Wynagrodzenie zasadnicze zootechników oceny wartości użytkowej krów: Kategoria zaszeregowaniaPrzeliczeniowa liczba sztuk pod kontrolą użytkowościStawka za kontrolowaną sztukę w zł 123 IX1.1000,73-1,06 X1.1000,75-1,13 XI1.1000,76-1,20 XII1.1000,78-1,27 XIII1.1000,80-1,36 XIV1.1000,82-1,45 XV1.1000,85-1,55" § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2003 r. (poz. 215) TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710 - 850 II720 - 860 III730 - 880 IV740 - 920 V750 - 960 VI760 - 1.000 VII770 - 1.050 VIII780 - 1.110 IX800 - 1.170 X820 - 1.240 XI840 - 1.320 XII860 - 1.400 XIII880 - 1.500 XIV900 - 1.600 XV930 - 1.710 XVI960 - 1.830 XVII990 - 1.950 XVIII1.020 - 2.080 XIX1.050 - 2.220 XX1.080 - 2.360 XXI1.180 - 2.500 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 41, poz. 257, z 1998 r. Nr 42, poz. 246, z 1999 r. Nr 7, poz. 60 i Nr 36, poz. 348, z 2000 r. Nr 27, poz. 333 oraz z 2001 r. Nr 34, poz. 409. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 33, poz. 265) Na podstawie art. 471 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403 oraz z 2002 r. Nr 1, poz. 18, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 marca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 24, poz. 296 oraz z 2001 r. Nr 34, poz. 391) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. (poz. 265) TABELA STANOWISK, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ KWALIFIKACJI PRACOWNIKÓW Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy 123456 1Szef gabinetu politycznego Prezesa Rady Ministrów6.7001.950wyższe7 2Szef gabinetu politycznego wiceprezesa Rady Ministrów, główny doradca Prezesa Rady Ministrów6.0501.850wyższe7 3Szef gabinetu politycznego ministra lub innego członka Rady Ministrów5.5001.650wyższe7 4Doradca w gabinecie politycznym Prezesa Rady Ministrów4.000-5.000-wyższe5 5Doradca w gabinecie politycznym wiceprezesa Rady Ministrów3.650-4.850-wyższe5 6Doradca w gabinecie politycznym ministra lub innego członka Rady Ministrów3.300-4.300-wyższe5 7Doradca lub pełniący funkcję doradcy osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe inne niż wymienione w lp. 1-33.150-3.900-wyższe5 8Asystent polityczny Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra lub innego członka Rady Ministrów oraz innej osoby zajmującej kierownicze stanowisko państwowe2.300-2.850-wyższe2 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 33, poz. 272) Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 693, Nr 153, poz. 1271, Nr 166, poz. 1363 i Nr 200, poz. 1679) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 246, z 2001 r. Nr 23, poz. 275 oraz z 2002 r. Nr 73, poz. 671 i Nr 221, poz. 1861) załącznik nr 2 otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Stawki uposażenia określone w rozporządzeniu przysługują żołnierzom zawodowym od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 lutego 2003 r. (poz. 272) STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO WEDŁUG STANOWISKA SŁUŻBOWEGO DLA STANOWISK PODSTAWOWYCH Grupa uposażeniaStopień etatowyMiesięcznie w złotych żołnierze nieobjęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowymżołnierze objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym 1234 Szef Sztabu Generalnego WPGenerał6.188,07.389,0 Dowódca rodzaju sił zbrojnychGenerał5.828,06.959,0 Dowódca korpusuGenerał broni5.666,06.766,0 Generał dywizji4.883,05.831,0 Dowódca okręgu wojskowegoGenerał dywizji4.883,05.831,0 Dowódca dywizjiGenerał dywizji4.883,05.831,0 Dowódca brygadyGenerał brygady3.780,04.514,0 Pułkownik2.788,03.329,0 Dowódca pułkuPułkownik2.631,03.142,0 Dowódca dywizjonu okrętów II rangi Dowódca dywizjonu okrętów III rangiKomandor porucznik2.376,02.837,0 Dowódca batalionu (samodzielnego),Podpułkownik1.901,02.270,0 Dowódca eskadry (samodzielnej) Dowódca batalionu,Podpułkownik1.734,02.071,0 Dowódca eskadryMajor1.586,01.894,0 Dowódca okrętu III rangiKapitan marynarki1.442,01.722,0 Dowódca kompanii,Kapitan1.410,01.684,0 Dowódca klucza Dowódca plutonu, pilotPorucznik1.260,01.505,0 Podporucznik1.230,01.469,0 Chorąży1.190,01.421,0 Dowódca drużynyPodoficer zawodowy1.110,01.326,0 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 4 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (Dz. U. Nr 44, poz. 379) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (Dz. U. Nr 80, poz. 375, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 2 uchyla się pkt 2; 2) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 3) uchyla się załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2003 r. (poz. 379) TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I. Dla pracowników zatrudnionych w szkołach, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I700- 800 II710- 810 III720-820 IV730- 850 V740- 890 VI750- 940 VII760-1.010 VIII770-1.080 IX780-1.150 X790-1.220 XI800-1.290 XII820-1.370 XIII840-1.450 XIV860-1.530 XV880-1.630 XVI900-1.730 XVII940-1.830 XVIII980-1.940 XIX1.050-2.050 II. Dla pracowników zatrudnionych w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710- 870 II720- 900 III730- 950 IV740-1.020 V750-1.100 VI770-1.190 VII790-1.290 VIII810-1.390 IX830-1.500 X860-1.610 XI890-1.730 XII920-1.850 XIII960-1.980 XIV1.030-2.110 XV1.100-2.240 XVI1.170-2.420 XVII1.290-2.660 XVIII1.640-2.920 XIX1.990-3.300 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 31, poz. 182, z 1998 r. Nr 45, poz. 281, z 1999 r. Nr 35, poz. 334 i Nr 78, poz. 882, z 2000 r. Nr 27, poz. 329 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 377. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 4 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 44, poz. 380) Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13 października 1997 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 128, poz. 838, z późn. zm. 1)) załączniki nr 1-5 otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-5 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 marca 2003 r. (poz. 380) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW NAUKOWYCH StanowiskoKwota w złotych 12 Profesor2.420-4.820 Docent2.020-4.010 Adiunkt1.640-3.300 Asystent1.310-2.320 Załącznik nr 2 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO BIBLIOTEKARZY DYPLOMOWANYCH I DYPLOMOWANYCH PRACOWNIKÓW DOKUMENTACJI I INFORMACJI NAUKOWEJ StanowiskoKwota w złotych 12 Starszy kustosz dyplomowany, starszy dokumentalista dyplomowany1.640-3.170 Kustosz dyplomowany, dokumentalista dyplomowany1.490-2.870 Adiunkt biblioteczny, adiunkt dokumentacji i informacji naukowej1.490-2.230 Asystent biblioteczny, asystent dokumentacji i informacji naukowej1.180-1.910 Załącznik nr 3 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW, O KTÓRYCH MOWA W § 2 PKT 3 ROZPORZĄDZENIA Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I710- 820 II715- 830 III720- 850 IV735- 880 V750- 930 VI765- 990 VII780-1.070 VIII795-1.150 IX810-1.260 X830-1.380 XI850-1.500 XII870-1.620 XIII890-1.750 XIV920-1.890 XV950-2.050 XVI980-2.220 XVII1.040-2.390 XVIII1.120-2.580 XIX1.210-2.790 XX1.340-3.000 Załącznik nr 4 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW DZIAŁALNOŚCI PODSTAWOWEJ ZATRUDNIONYCH W BIBLIOTEKACH, ARCHIWUM, MUZEUM ZIEMI Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 V710-1.090 VI730-1.130 VII760-1.190 VIII795-1.290 IX830-1.400 X865-1.510 XI920-1.630 XII990-1.750 XIII1.070-1.870 XIV1.160-2.000 XV1.250-2.130 XVI1.350-2.260 XVII1.450-2.400 XVIII1.560-2.600 Załącznik nr 5 TABELA GODZINOWYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH ROBOTNICZYCH I PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH PRZY PILNOWANIU Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I3,30- 5,70 II3,40- 5,90 III3,50- 6,20 IV3,60- 6,50 V3,70- 6,90 VI3,80- 7,30 VII3,90- 7,80 VIII4,10- 8,30 IX4,30- 8,90 X4,70- 9,50 XI5,10-10,20 1) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 65, poz. 426, z 1999 r. Nr 56, poz. 595, z 2000 r. Nr 38, poz. 429 oraz z 2001 r. Nr 43, poz. 485. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ z dnia 17 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia. (Dz. U. Nr 49, poz. 415) Na podstawie art. 773 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 105, poz. 486, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w następujących jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia: 1) Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwanego dalej "Urzędem Rejestracji", 2) utworzonych przez ministra właściwego do spraw zdrowia, 3) wojewódzkich ośrodkach organizacji, ekonomiki i informatyki w ochronie zdrowia, wojewódzkich zespołach metodycznych opieki zdrowotnej, wojewódzkich zespołach polityki zdrowotnej, 4) Zakładach Techniki Medycznej Służby Zdrowia we Wrocławiu, 5) jednostkach obsługi inwestycyjnej, zarządach inwestycji."; 2) po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu: "§ 4a. 1. Pracownikowi Urzędu Rejestracji zatrudnionemu na stanowisku wymienionym w załączniku nr 3 w tabeli I lp. 5-9 można przyznać na czas określony, nie dłuższy niż rok, dodatek specjalny z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności lub odpowiedzialności. 2. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, może być przyznawany na czas określony, nie dłuższy niż rok, również ze względu na zakres wykonywanych zadań i charakter pracy. 3. Dodatek specjalny jest wypłacany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, w kwocie nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika."; 3) w § 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1 i 2, posiadającemu stopień naukowy doktora, doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora przysługuje miesięczny dodatek, ustalony w relacji procentowej do wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania, w wysokości: Stopień (tytuł) naukowyProcent wynagrodzenia zasadniczego 12 Profesordo 50% Doktor habilitowanydo 30% Doktordo 20%" 4) w § 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1 i 2, na stanowisku, na którym wymagane jest stałe posługiwanie się językiem obcym, przysługuje dodatek za znajomość języka obcego w wysokości do: 1) 10% najniższego wynagrodzenia - za znajomość pierwszego języka obcego, 2) 15% najniższego wynagrodzenia - za znajomość każdego następnego języka obcego."; 5) w § 8 w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: "Pracownikowi zatrudnionemu w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 4 i 5, za każdą godzinę pracy wykonywanej w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub szczególnie niebezpiecznych przysługuje dodatek w wysokości:"; 6) § 13 otrzymuje brzmienie: "§ 13. W ramach środków na wynagrodzenia może być tworzony fundusz nagród w wysokości do 1% wynagrodzeń osobowych, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej."; 7) załączniki nr 1-3 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 1-3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Przepisy rozporządzenia, o którym mowa w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem, mają zastosowanie do pracowników Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 marca 2003 r. (poz. 415) Załącznik nr 1 TABELE MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO DLA PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W: I. Jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł 12 I800-1 200 II810-1 250 III820-1 300 IV830-1 350 V840-1 400 VI850-1 450 VII860-1 500 VIII870-1 550 IX900-1 600 X930-1 800 XI960-2 000 XII990-2 200 XIII1 010-2 400 XIV1 050-2 600 XV1 100-2 800 XVI1 150-3 000 XVII1 200-3 200 XVIII1 300-3 400 XIX1 400-3 600 XX1 500-3 800 XXI1 600-4 000 II. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł 12 I710-940 II720-970 III730-1 010 IV740-1 080 V750-1 150 VI770-1 230 VII790-1 310 VIII810-1 400 IX830-1 490 X860-1 600 XI890-1 750 XII920-1 900 XIII960-2 060 XIV1 000-2 220 XV1 050-2 400 XVI1 100-2 580 XVII1 200-2 800 XVIII1 300-3 000 XIX1 400-3 200 III. Jednostce, o której mowa w § 1 pkt 4 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł 12 I660-890 II665-910 III670-940 IV675-970 V680-1 010 VI690-1 070 VII700-1 140 VIII710-1 220 IX720-1 300 X730-1 390 XI740-1 480 XII750-1 590 XIII770-1 700 XIV800-1 820 XV850-1 960 XVI900-2 100 XVII950-2 250 XVIII1 000-2 400 XIX1 060-2 600 XX1 130-2 800 IV. Jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 5 rozporządzenia Kategoria zaszeregowaniaKwota w zł 12 I660-860 II665-870 III670-890 IV675-920 V680-960 VI690-1 010 VII700-1 070 VIII710-1 140 IX720-1 220 X730-1 300 XI740-1 390 XII750-1 480 XIII760-1 570 XIV770-1 640 XV780-1 730 XVI820-1 820 XVII870-1 950 XVIII920-2 080 XIX970-2 210 XX1 050-2 400 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia do 12 150 270 395 4120 5150 6200 7250 Załącznik nr 3 TABELE STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH I. Dla pracowników zatrudnionych w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 1 rozporządzenia Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagania kwalifikacyjne wykształcenieliczba lat pracy 123456 1PrezesXIX-XXI7wyższe6 2WiceprezesXVIII-XX6wyższe6 3Dyrektor GeneralnyXVII-XIX6wyższe5 Dyrektor departamentu 4Główny księgowyXVI-XVIII5wyższe5 Zastępca dyrektora departamentu 5Naczelnik wydziałuXV-XVII4wyższe3 6Główny specjalistaXV-XVII3wyższe3 Radca prawnywedług odrębnych przepisów 7Zastępca głównego księgowegoXIV-XVI3wyższe3 Kierownik zespołu Rzecznik prasowy 8Starszy: specjalista, asystentXII-XV-wyższe2 9Specjalista, informatykX-XII-wyższe1 10Starszy technikVIII-X-średnie3 11Inspektor bhpVII-IX-według odrębnych przepisów 12Starszy: księgowy, inspektor, magazynier, referentVI-VIII-średnie3 13Technik, księgowy, inspektor, referentIV-VI-średnie- Kierowca samochodu osobowegowedług odrębnych przepisów 14Magazynier, pracownik gospodarczyIII-V-podstawowe2 15Telefonistka, maszynistkaII-IV-średnie- 16Sprzątaczka, dozorca, portierI-III-podstawowe- II. Dla pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Dyrektor jednostki: - wymienionej w § 1 pkt 2 rozporządzeniaXVII-XIX6wyższe8 - wymienionej w § 1 pkt 3 rozporządzeniaXVI-XVIII5 2Zastępca dyrektora, główny księgowy jednostki: -wymienionej w § 1 pkt 2 rozporządzeniaXVI-XVIII5wyższe5 - wymienionej w § 1 pkt 3 rozporządzeniaXV-XVII4 3Kierownik zakładu, ośrodkaXIV-XVI4wyższe7 4Zastępca głównego księgowegoXIII-XV3wyższe4 średnie ekonomiczne8 Radca prawny2według odrębnych przepisów Główny specjalistawyższe5 5Kierownik pracowni, działuXII-XIV3wyższe5 6Starszy: specjalista, informatyk, asystentXI-XIII-wyższe5 Starszy koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządówwyższe medyczne i przeszkolenie specjalistyczne2 średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne5 7Specjalista, informatyk, asystentX-XII-wyższe3 Koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządówwyższe medyczne i przeszkolenie specjalistyczne1 średnie medyczne i przeszkolenie specjalistyczne2 8Młodszy: informatyk, specjalista, asystentIX-XI-wyższe- 9Starszy technikVIII-X-średnie5 10Inspektor bhpVII-IX-według odrębnych przepisów 11Starszy: inspektor, księgowy, magazynier, referentVI-VIII-średnie3 Starszy bibliotekarzwedług odrębnych przepisów 12Kierownik sekretariatuV-VII1średnie3 13Technik, referent, inspektor, księgowyIV-VI-średnie- Bibliotekarzwedług odrębnych przepisów Kierowca samochodu osobowego 14MagazynierIII-V-podstawowe2 Pracownik gospodarczy- 15Telefonistka, maszynistkaII-IV-podstawowe- 16SprzątaczkaI-III-podstawowe- III. Dla pracowników zatrudnionych w jednostce, o której mowa w § 1 pkt 4 rozporządzenia Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 I. Pracownicy techniczni, ekonomiczni i administracyjni 1DyrektorXVIII-XX6wyższe6 2Zastępca dyrektora, główny księgowyXVII-XIX5wyższe5 Główny technolog4 3Kierownik wydziału konstrukcyjnegoXVI-XVIII4wyższe5 4Szef produkcjiXV-XVII4wyższe5 Kierownik: wydziału, oddziału, działu, pracowni, grupy robót4 5Radca prawnyXIV-XVI2według odrębnych przepisów Rzecznik patentowy- Zastępca głównego księgowego3wyższe4 Główny specjalista2wyższe5 6Starszy specjalistaXIII-XV-wyższe4 Kierownik: sekcji technicznej, laboratorium3 Zastępca kierownika wymienionego w lp. 42średnie6 7Specjalista, informatykXII-XIV-wyższe1 Kierownik: magazynu, sekcji niewymienionej w lp. 61wyższe1 średnie3 8Inspektor bhpXI-XIII-według odrębnych przepisów Inspektor ds. przeciwpożarowych-średnie4 Mistrz wydziału2 Starszy inspektor ds. technicznych- 9Rewident zakładowy, Inspektor ds. technicznychX-XII-średnie4 10Starszy: referent, księgowy, kasjer, magazynier, inspektor niewymieniony w lp. 8IX-XI-średnie3 11Księgowy, magazynier, kasjer, inspektor, operator EPDVIII-X-średnie- 12Referent, starsza maszynistkaVII-IX-średnie- 13Telefonistka, maszynistkaVI-VIII-podstawowe- II. Pracownicy na stanowiskach robotniczych i obsługi 1Starszy konserwator sprzętu medycznegoXIV-XVI-średnie techniczne5 2Konserwator sprzętu medycznegoXIII-XV-średnie techniczne3 zasadnicze zawodowe6 3Monter elektroniki, ślusarz, tokarz, szlifierz, frezer, spawacz, galwanizer, lakiernikX-XII-zasadnicze zawodowe- 4Hartownik, stolarz, hydraulikIX-XI-zasadnicze zawodowe lub podstawowe i kurs przysposobienia zawodowego- 5Młodszy konserwator sprzętu medycznegoVIII-X-zasadnicze zawodowe lub podstawowe i kurs przysposobienia zawodowego- 6Palacz c.o.VI-VIII-podstawowe i uprawnienia kwalifikacyjne typu "E"6 mies. Kierowca samochodu osobowegowedług odrębnych przepisów 7Robotnik gospodarczyIV-VI-podstawowe i przeszkolenie zawodowe- 8Starszy: portier, dozorcaIII-V-podstawowe i przeszkolenie zawodowe- Pomocnik palacza 9Portier, dozorca, sprzątaczka, robotnik magazynowyII-IV-podstawowe i przeszkolenie zawodowe- IV. Dla pracowników zatrudnionych w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 5 rozporządzenia Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnegoWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1DyrektorXVIII-XX4wyższe6 2Zastępca dyrektora, Główny księgowyXVII-XIX3wyższe5 3Kierownik zespołu inspektorów nadzoru inwestorskiegoXVI-XVIII3według odrębnych przepisów 4Kierownik innego zespołu w służbach inwestorskichXV-XVII2według odrębnych przepisów 5Starszy inspektor nadzoru inwestorskiegoXIV-XVI2według odrębnych przepisów Główny specjalista2wyższe5 Zastępca głównego księgowego3wyższe4 Radca prawny2według odrębnych przepisów 6Kierownik komórki organizacyjnej innej niż wymieniona w lp. 3 i 4XIII-XV2wyższe3 średnie5 Inspektor nadzoru inwestorskiego2według odrębnych przepisów 7Specjalista, projektantXII-XIV-wyższe3 8Inspektor technicznyXI-XIII-według odrębnych przepisów 9Kierownik magazynuX-XII1średnie4 10Kierownik sekcjiIX-XI1średnie3 11Starszy: inspektor, referent, kasjer, księgowy, magazynierVIII-X-średnie3 12Inspektor, kasjer, księgowyVII-IX-średnie1 13Referent, starsza maszynistkaVI-VIII-średnie- 14Sekretarka, kontystaV-VII-średnie- 15Maszynistka, telefonistka, magazynierIV-VI-podstawowe- 16Robotnik gospodarczyIII-V-podstawowe- 17Sprzątaczka, dozorca, portierII-IV-podstawowe- 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679). 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1997 r. Nr 39, poz. 245, z 1998 r. Nr 45, poz. 282, z 1999 r. Nr 62, poz. 694, z 2000 r. Nr 38, poz. 428 oraz z 2001 r. Nr 32, poz. 374). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ USTAWA z dnia 10 stycznia 2003 r. o ratyfikacji Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. (Dz. U. Nr 50, poz. 422) Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 90, poz. 855) Na podstawie art. 57 ust. 5 pkt 2, 4 i 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391 i Nr 73, poz. 660) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne przy sporządzaniu leków recepturowych, stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Opłata ryczałtowa za lek podstawowy wynosi 2,50 zł. § 3. Opłata ryczałtowa za lek recepturowy wynosi 5 zł. § 4. 1. Opłata ryczałtowa, o której mowa w § 3, dotyczy: 1) proszków dzielonych do 20 szt.; 2) proszków niedzielonych (prostych i złożonych) do 80 g; 3) substancji stosowanych przy oznaczaniu krzywej cukrowej do 100 g; 4) czopków, globulek, pręcików do 12 szt.; 5) roztworów, mikstur, zawiesin, emulsji do 250 g; 6) płynnych leków do stosowania zewnętrznego (jeżeli zawierają spirytus, ilość spirytusu 95% nie może przekroczyć 100 g) do 500 g; 7) maści, kremów, mazideł, papek do 100 g; 8) kropli do użytku wewnętrznego do 40 g; 9) mieszanek ziołowych do 100 g; 10) pigułek do 30 szt.; 11) klein do 500 g; 12) kropli do oczu i uszu oraz maści ocznych sporządzanych w warunkach aseptycznych do 10 g. 2. Opłata ryczałtowa dotyczy również postaci i ilości leków, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 5 i 7 oraz w pkt 6 w odniesieniu do leków niezawierających spirytusu, sporządzanych w warunkach aseptycznych. § 5. Koszt sporządzenia w aptece leku recepturowego obejmuje: 1) wartość użytych surowców farmaceutycznych wpisanych do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zamieszczonych w Farmakopei Polskiej, w tym leków gotowych: a) wymienionych w załączniku do rozporządzenia - w największych zarejestrowanych opakowaniach, b) innych leków niż określone w lit. a, pod warunkiem że przepisana przez lekarza dawka leku recepturowego jest mniejsza od najmniejszej zarejestrowanej dawki leku gotowego w formie stałej stosowanej doustnie; 2) wartość opakowań; 3) koszt wykonania leku recepturowego (taksa laborum). § 6. 1. Wartość użytych surowców farmaceutycznych i opakowań ustala się na podstawie ceny hurtowej. Do wartości opakowania nie wlicza się kosztów etykiet, korków, podkładek, pudełek do czopków i gałek. 2. Jeśli surowcem do wykonania leku recepturowego jest lek, o którym mowa w § 5 pkt 1, za cenę surowca uważa się cenę hurtową tego leku, z tym że w przypadku leku, o którym mowa: 1) w § 5 pkt 1 lit. a - liczy się wartość użytej ilości leku, a w odniesieniu do ampułek - wartość całkowitej ilości jednostek zawartych w ampułce; 2) w § 5 pkt 1 lit. b - liczy się wartość użytej jednostki dawkowania. § 7. 1. Koszt wykonania leku recepturowego ustala się w zależności od postaci leku i wynosi: 1) 12,09 zł - dla postaci leków wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1-11; 2) 24,18 zł - dla postaci leków wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 12 i ust. 2. 2. Wysokość kosztu, o którym mowa w ust. 1, podlega waloryzacji w terminie od dnia 1 marca każdego roku kalendarzowego o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych przyjęty w ustawie budżetowej na dany rok kalendarzowy. § 8. Do kosztu sporządzenia leku recepturowego dolicza się 25% marżę detaliczną. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. (poz. 855) WYKAZ LEKÓW, KTÓRE MOGĄ BYĆ TRAKTOWANE JAKO SUROWCE FARMACEUTYCZNE PRZY SPORZĄDZANIU LEKÓW RECEPTUROWYCH 1. Azulan liq. 2. Cardiamid liq. 3. Fenactil liq. 4. Hippocastani Intr. 5. Hyperici Succus, intr. 6. Insulinum Cristalisatum 7. Linomag liq. 8. Mentholum valerianicum liq. 9. Neospasmina liq. 10. Pabialgin liq. 11. Passispasmina liq. 12. Pini sir. 13. Pyralginum inj. 14. Tussipect sir. 15. Taraxaci succus 16. Urticae succus 17. Vit. A liq. 18. Vit. A+D3 liq. 19. Vit. D3 liq. 20. Vit. E liq. 21. Vit. B6 amp. 22. Vit. E amp. 23. Chlorhexidinum gluconicum 20% płyn 24. Aqua pro injectione inj. - 10 ml 25. Natrium chloratum isotonicum inj. 0,9% - 10 ml. 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). 2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego (Dz. U. Nr 156, poz. 1030 oraz z 1999 r. Nr 57, poz. 615), które utraciło moc z dniem 12 grudnia 2002 r. na podstawie art. 17 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 oraz z 2002 r. Nr 144, poz. 1204). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej niespełniające wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 104, poz. 977) Na podstawie art. 11 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 752, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się listę składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej niespełniające wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej, która jest określona w załączniku do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 maja 2003 r. (poz. 977) LISTA SKŁADÓW CELNYCH, W KTÓRYCH MOGĄ BYĆ SKŁADOWANE PRODUKTY PODLEGAJĄCE KONTROLI WETERYNARYJNEJ NIESPEŁNIAJĄCE WYMAGAŃ OKREŚLONYCH W PRAWIE UNII EUROPEJSKIEJ Lp.Nazwa podmiotu lub imię i nazwisko prowadzącego składAdres składuRodzaj i zakres prowadzonej działalności 1PPPiH "DALMOR" S.A. Skład Celny Publiczny typu A81-340 Gdynia, ul. Hryniewieckiego 10składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 2HUDSON FOODS POLAND Sp. z o.o. Skład Celny Publiczny typu A81-340 Gdynia, ul. Hryniewieckiego 10składowanie mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 3PHZ Sp. Mleczarskich LACPOL Sp. z o.o. w Warszawie Zakład w Gdyni Skład Celny Publiczny typu A81-969 Gdynia, ul. Polska 15składowanie głęboko mrożonych produktów pochodzenia zwierzęcego 4IGLOPORT Sp. z o.o. Skład Celny Publiczny typu A81-339 Gdynia, ul. Polska 20składowanie produktów wymagających obniżonej temperatury 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 10 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 116, poz. 1093) Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 lutego 2002 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 15, poz. 142 i Nr 137, poz. 1155 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 337) wprowadza się następujące zmiany: 1) w załączniku nr 1 do rozporządzenia przypis c pod tabelą otrzymuje brzmienie: "c) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej w klasie IV od dnia 1 września 2003 r., a w klasach V i VI od dnia 1 września 2004 r., określają odrębne przepisy,"; 2) w załączniku nr 2 do rozporządzenia przypis c pod tabelą otrzymuje brzmienie: "c) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej w klasie IV od dnia 1 września 2003 r., a w klasach V i VI od dnia 1 września 2004 r., określają odrębne przepisy."; 3) w załączniku nr 3 do rozporządzenia przypis b pod tabelą otrzymuje brzmienie: "b) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej w klasie IV od dnia 1 września 2003 r., a w klasach V i VI od dnia 1 września 2004 r., określają odrębne przepisy."; 4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 5) po załączniku nr 4 do rozporządzenia dodaje się załącznik nr 4a do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 6) w załączniku nr 5 do rozporządzenia przypis d pod tabelą otrzymuje brzmienie: "d) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej od dnia 1 września 2005 r., określają odrębne przepisy."; 7) w załączniku nr 6 do rozporządzenia przypis c pod tabelą otrzymuje brzmienie: "c) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej od dnia 1 września 2005 r., określają odrębne przepisy."; 8) załączniki nr 10 i 13 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone w załącznikach nr 3 i 4 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 10 czerwca 2003 r. (poz. 1093) Załącznik nr 1 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA GIMNAZJUMa) Klasy I - III Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania 1Język polski14 2Historia6 3Wiedza o społeczeństwie3 4Język obcy nowożytny9 + (od 6 do 9) b) 5Matematyka12 6Fizyka i astronomia4 7Chemia4 8Biologia4 9Geografia4 10Plastyka c)3 11Muzyka c) 12Technika2 13Informatyka2 14Wychowanie fizyczne9+3 d) 15Godziny z wychowawcą3 Razem82 + (od 6 do 9) Religia/Etyka6 Godziny do dyspozycji dyrektora e)6 Razem godzin zajęć edukacyjnych94 + (od 6 do 9) a) dotyczy także gimnazjum specjalnego dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania, b) dotyczy oddziałów dwujęzycznych, c) zajęcia te mogą być prowadzone w bloku przedmiotowym sztuka, d) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej od dnia 1 września 2005 r., określają odrębne przepisy, e) w gimnazjum specjalnym dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania co najmniej 1 godzinę tygodniowo w okresie kształcenia należy przeznaczyć na zajęcia socjoterapeutyczne. Załącznik nr 2 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA ODDZIAŁÓW PRZYSPOSABIAJĄCYCH DO PRACY ORGANIZOWANYCH W GIMNAZJUMa) Klasy I - III Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjneLiczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania 1Język polski14 2Historia6 3Wiedza o społeczeństwie2 4Język obcy nowożytny6 5Matematyka12 6Fizyka i astronomia3 7Chemia3 8Biologia3 9Geografia3 10Informatyka2 11Wychowanie fizyczne9 + 3 b) 12Godziny z wychowawcą3 13Godziny przeznaczone na realizację wybranych treści kształcenia zawartych w podstawie programowej kształcenia w danym zawodzie14 c) Razem83 Religia/Etyka6 Godziny do dyspozycji dyrektora d)5 Razem godzin zajęć edukacyjnych94 a) dotyczy także gimnazjum specjalnego dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania, b) formy realizacji czwartej godziny zajęć wychowania fizycznego, obowiązkowej od dnia 1 września 2005 r., określają odrębne przepisy, c) w oddziale zorganizowanym dla uczestników Ochotniczych Hufców Pracy godziny te przeznacza się na realizację przygotowania zawodowego w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy, d) w gimnazjum specjalnym dla uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania co najmniej 1 godzinę tygodniowo w okresie kształcenia należy przeznaczyć na zajęcia socjoterapeutyczne. Załącznik nr 3 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA TRZYLETNIEGO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO Z ODDZIAŁAMI DWUJĘZYCZNYMI Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjneKlasa wstępnaLiczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania 1Język polski214 2Język obcy nowożytny, będący drugim językiem nauczania1824 3Drugi język obcy nowożytny lub język łaciński- 4Historia15 5Wiedza o społeczeństwie-2 6Wiedza o kulturze-1 7Matematyka29 8Fizyka i astronomia- 9Chemia- 10Biologia- 11Geografia-3 12Podstawy przedsiębiorczości-2 13Technologia informacyjna a)12 14Wychowanie fizyczne39 15Przysposobienie obronne-2 16Godziny z wychowawcą13 17Godziny na nauczanie przedmiotów ujętych w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym-10 b) Razem2897 Religia/Etyka26 Godziny do dyspozycji dyrektora14 Razem godzin zajęć edukacyjnych31107 Zajęcia rewalidacyjne30 a) dla technologii informacyjnej przedmiotem ujętym w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym jest informatyka, b) w oddziałach dwujęzycznych objętych umową dwustronną o nauczaniu dwujęzycznym, zawartą między ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania i odpowiednim ministrem innego państwa, godziny te mogą być przeznaczone na realizację dodatkowych zajęć edukacyjnych przewidzianych w tej umowie, w zakresie historii, geografii i kultury danego państwa. Załącznik nr 4 RAMOWY PLAN NAUCZANIA DLA ZASADNICZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ, W TYM ZASADNICZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ SPECJALNEJ DLA UCZNIÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCH, NIEDOSTOSOWANYCH SPOŁECZNIE, ZAGROŻONYCH NIEDOSTOSOWANIEM SPOŁECZNYM, ZAGROŻONYCH UZALEŻNIENIEM, Z ZABURZENIAMI ZACHOWANIA Lp.Obowiązkowe zajęcia edukacyjneDla młodzieżyDla dorosłych Liczba godzin tygodniowo w dwuletnim okresie nauczaniaLiczba godzin tygodniowo w dwuletnim okresie nauczaniaLiczba godzin w dwuletnim okresie nauczania Klasy I - IISemestr I - IV Forma stacjonarnaForma zaoczna 1Język polski5472 2Język obcy a)3236 3Historia i wiedza o społeczeństwie2118 4Matematyka4354 5Fizyka i astronomia2118 6Geografia z ochroną i kształtowaniem środowiska2118 7Podstawy przedsiębiorczości1118 8Technologia informacyjna1-- 9Wychowanie fizyczne b)6-- 10Przysposobienie obronne2-- 11Godziny z wychowawcą2-- 12Kształcenie zawodowe według programu nauczania dla zawodu c)3426468 Razem6439702 Religia/Etyka b)4-- Godziny do dyspozycji dyrektora2118 Razem godzin zajęć edukacyjnych d)7040720 Zajęcia rewalidacyjne20-- Zajęcia socjoterapeutyczne e)4-- a) w szkole specjalnej dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, ze sprzężonymi niepełnosprawnościami, z autyzmem - zajęcia z języka obcego prowadzone są w przypadku kontynuacji nauki języka obcego realizowanego w gimnazjum, b) w przypadku okresu nauczania dłuższego niż dwuletni zajęcia edukacyjne realizuje się w każdej klasie, zgodnie z odrębnymi przepisami, c) podziału godzin przeznaczonych na kształcenie teoretyczne i kształcenie praktyczne w danym zawodzie dokonuje dyrektor szkoły, z tym że wymiar godzin przeznaczonych na kształcenie praktyczne w zasadniczej szkole zawodowej dwuletniej nie może wynosić mniej niż 20 godzin, a w zasadniczej szkole zawodowej trzyletniej - mniej niż 30 godzin; w przypadku uczniów - młodocianych pracowników dyrektor szkoły dokonuje podziału godzin w porozumieniu z pracodawcami, z uwzględnieniem przepisów Kodeksu pracy; w oddziałach wielozawodowych nauczanie przedmiotów zawodowych teoretycznych odbywa się odrębnie dla każdego zawodu przez okres 4 tygodni w każdej klasie, w wymiarze 34 godzin tygodniowo, d) w przypadku ustalenia dla danego zawodu okresu nauczania dłuższego niż dwuletni - wymiar godzin z zakresu kształcenia zawodowego zwiększa się proporcjonalnie, natomiast w przypadku przedmiotów ogólnokształcących, z wyjątkiem zajęć edukacyjnych wychowanie fizyczne oraz religia/etyka, zachowuje się wymiar godzin ustalony dla dwuletniego okresu nauczania, z tym że dopuszcza się realizowanie przedmiotów ogólnokształcących w całym okresie nauczania, e) dotyczy uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 4 lipca 2003 r. w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych (Dz. U. Nr 138, poz. 1319) Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się wykaz produktów i grup produktów, dla których mogą być utworzone grupy producentów rolnych, minimalną roczną wielkość produkcji towarowej grupy producentów rolnych oraz minimalną liczbę członków tej grupy, określony w załączniku do rozporządzenia. § 2. Do postępowań administracyjnych o wpisanie grup producentów rolnych do rejestru tych grup, wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe. § 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 marca 2001 r. w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być utworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych (Dz. U. Nr 26, poz. 292). § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 lipca 2003 r. (poz. 1319) WYKAZ PRODUKTÓW I GRUP PRODUKTÓW, DLA KTÓRYCH MOGĄ BYĆ UTWORZONE GRUPY PRODUCENTÓW ROLNYCH, MINIMALNA ROCZNA WIELKOŚĆ PRODUKCJI TOWAROWEJ ORAZ MINIMALNA LICZBA CZŁONKÓW GRUPY PRODUCENTÓW ROLNYCH Wykaz produktów i grup produktówMinimalna roczna wielkość produkcji towarowej (w tonach, sztukach, hektarach, złotych)1)Minimalna liczba członków grupy producentów rolnych dla województw: małopolskiego, podkarpackiego, śląskiego, świętokrzyskiegodla województw: lubelskiego, lubuskiego, łódzkiego, mazowieckiego, opolskiegodla województw: dolnośląskiego, kujawsko-pomorskiego, podlaskiego, pomorskiego, warmińsko-mazurskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego 12345 Konie żywe, mięso końskie: świeże, chłodzone, mrożone40 sztuk80 sztuk120 sztuk5 Żywiec wołowy, mięso wołowe: świeże, chłodzone, mrożone100 sztuk200 sztuk300 sztuk5 Trzoda chlewna żywa, mięso wieprzowe: świeże, chłodzone, mrożone2.000 sztuk4.000 sztuk6.000 sztuk10 Owce i kozy żywe, mięso baranie i kozie: świeże, chłodzone, mrożone200 sztuk400 sztuk600 sztuk5 Drób żywy, mięso i jadalne podroby drobiowe: świeże, chłodzone, mrożone Kurczaki lub500.000 sztuk5 Kaczki lub4.000 sztuk5 Gęsi lub4.000 sztuk5 Indyki lub4.000 sztuk5 Strusie2)500 sztuk5 Króliki żywe, mięso i jadalne podroby królicze: świeże, chłodzone, mrożone4.000 sztuk5 Ryby żywe słodkowodne, ryby słodkowodne: świeże, chłodzone lub mrożone30 ton5 Jaja ptasie500.000 sztuk1.000.000 sztuk1.500.000 sztuk5 Mleko: krowie, owcze lub kozie300.000 litrów 30.000 litrów600.000 litrów 60.000 litrów900.000 litrów 90.000 litrów10 5 Miód naturalny i inne produkty pszczele100.000 zł5 Kwiaty świeże - cięte, doniczkowe800.000 zł5 Ziemniaki świeże lub chłodzone: odmiany jadalne - wszystkie lub600 ton1.200 ton1.800 ton10 odmiany jadalne wczesne lub250 ton500 ton750 ton5 odmiany jadalne pozostałe lub500 ton1.000 ton1.500 ton10 odmiany przemysłowe lub750 ton1.500 ton2.250 ton10 odmiany jadalne i przemysłowe1.000 ton2.000 ton3.000 ton10 Ziarno zbóż400 ton800 ton1.200 ton10 Nasiona roślin oleistych300 ton600 ton900 ton5 Ziarno zbóż i nasiona roślin oleistych500 ton1.000 ton1.500 ton10 Rośliny zielne (lecznicze)150.000 zł300.000 zł450.000 zł5 Ozdobne rośliny ogrodnicze, szkółkarstwo roślin - sadowniczych, ozdobnych500.000 zł1.000.000 zł1.500.000 zł5 Buraki cukrowe2.000 ton4.000 ton600.000 ton5 Len i konopie - uprawiane na włókno10 hektarów20 hektarów30 hektarów5 Szyszki chmielowe60 hektarów7 Liście tytoniu suszone1.000 ton200 Materiał siewny i sadzeniaki300.000 zł600.000 zł900.000 zł5 Produkty roślinne do wykorzystania technicznego lub pozyskiwania energii25 hektarów50 hektarów75 hektarów5 Produkty rolnictwa ekologicznego25 hektarów50 hektarów75 hektarów5 Owoce i warzywa200.000 zł5 Owoce200.000 zł5 Warzywa200.000 zł5 Owoce przeznaczone dla przetwórstwa200.000 zł5 Warzywa przeznaczone dla przetwórstwa200.000 zł5 Owoce i warzywa przeznaczone dla przetwórstwa200.000 zł5 Grzyby jadalne200.000 zł5 Orzechy - włoskie i laskowe200.000 zł5 ______ 1) Jeżeli grupa producentów rolnych prowadzi swoją działalność na obszarze właściwości dwóch lub więcej województw, orzekanie należy do wojewody, na obszarze właściwości którego znajduje się siedziba grupy. 2) Jeżeli grupa zrzesza więcej niż dwóch producentów w ramach wymienionych gatunków drobiu, ilość sztuk drobiu dla każdego gatunku wynosi co najmniej połowę. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie węgla (Dz. U. Nr 156, poz. 1521) Na podstawie art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i 6 oraz art. 42 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w przywozie na polski obszar celny węgla, polegającą na obowiązku uzyskania pozwolenia na przywóz towarów wymienionych w załączniku do rozporządzenia. § 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, nie dotyczy towarów przywożonych na polski obszar celny i zgłaszanych organom celnym w celu dopuszczenia do obrotu w ramach kontyngentu. § 3. Wnioski o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w § 1, należy składać i rozpatrywać od dnia ogłoszenia rozporządzenia. § 4. Udzielenie pozwolenia, o którym mowa w § 1, uzależnia się od złożenia przez wnioskodawcę kaucji w wysokości 10 zł za tonę. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 3 i 4, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: w z. J. Piechota Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 sierpnia 2003 r. (poz. 1521) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ, PODLEGAJĄCYCH OBOWIĄZKOWI UZYSKANIA POZWOLENIA NA PRZYWÓZ Kod PCNWyszczególnienie 12 2701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla: - Węgiel, nawet sproszkowany, ale niescalony: 2701 11- - Antracyt: 2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie pozbawionej substancji mineralnych) nieprzekraczający 10 % 2701 11 90 0- - - Pozostały 2701 12- - Węgiel bitumiczny: 2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy 2701 12 90 0- - - Pozostały 2701 19 00 0- - Pozostały węgiel 2701 20 00 0- Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek (Dz. U. Nr 176, poz. 1712) Na podstawie art. 21 ust. 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 2 oraz w związku z art. 43 ust. 1 i 2, art. 44, art. 46 i art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm. 1)), a także w związku z art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 75, poz. 469 i Nr 141, poz. 943 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484), art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, z późn. zm. 2)) oraz art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm. 3)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek (Dz. U. Nr 33, poz. 263) wprowadza się następujące zmiany: 1) po § 6 dodaje się § 6a w brzmieniu: "§ 6a. Przepisy § 6 nie dotyczą osób wymienionych w tabeli X.A w załączniku nr 3 do rozporządzenia."; 2) w załączniku nr 3 do rozporządzenia: a) w X. Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w części B tabeli: - w lp. 1 skreśla się wyrazy "zastępca dyrektora Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu do spraw organizacyjnych,", - po lp. 5 dodaje się lp. 5a w brzmieniu: 123456 "5a.Starszy specjalista, starszy informatyk, starszy kustosz archiwalny, starszy konserwator archiwalnyXIII-XV-wyższe6" b) po X. Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - dodaje się X.A. Tabelę stanowisk, zaszeregowań, kwot wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego oraz wymagań kwalifikacyjnych pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych w brzmieniu: "X.A. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO I DODATKU FUNKCYJNEGO ORAZ WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW RZĄDOWEGO CENTRUM STUDIÓW STRATEGICZNYCH Lp.StanowiskoKwota wynagrodzenia zasadniczegoStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1Prezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych7.5002.200wyższe8 2Wiceprezes Rządowego Centrum Studiów Strategicznych7.0002.000wyższe5" c) w XI. Tabeli stanowisk, zaszeregowań i kwalifikacji pracowników kancelarii Polskiej Akademii Nauk oraz Biura Centralnej Komisji do spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych po lp. 1 dodaje się lp. 1a w brzmieniu: 123456 "1a.Zastępca Szefa kancelarii Polskiej Akademii NaukXX-XXI10wyższe7" § 2. Przepis: 1) § 1 pkt 2 lit. a tiret drugie ma zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r.; 2) § 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b ma zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 21 lipca 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 123, poz. 1353 i Nr 128, poz. 1403 oraz z 2002 r. Nr 1, poz. 18, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 81, poz. 875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 718. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 14 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat (Dz. U. Nr 179, poz. 1752) Na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 października 2002 r. w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat (Dz. U. Nr 172, poz. 1406 oraz z 2003 r. Nr 26, poz. 224) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: "1. Ustala się grupy zaszeregowania stanowisk służbowych funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz odpowiadające im stawki uposażenia zasadniczego."; 2) załącznik do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 października 2003 r. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 października 2003 r. (poz. 1752) TABELA STAWEK UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO FUNKCJONARIUSZY AGENCJI BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO Grupa zaszeregowaniaStawka uposażenia zasadniczego w złotych 006.385 014.790 024.450 034.130 043.865 053.605 063.100 072.775 082.595 092.325 102.110 111.945 121.785 131.675 141.595 151.510 161.450 171.390 181.340 191.285 201.220 211.175 221.140 231.105 241.070 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070, Nr 130, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1609. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 181, poz. 1773) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej miodu, będącego naturalnym słodkim produktem wytwarzanym przez pszczoły Apis mellifera przez łączenie z własnymi specyficznymi substancjami nektaru roślin lub wydzielin żywych części roślin, lub wydalin owadów ssących soki żywych części roślin, składowanym, odparowywanym i pozostawionym do dojrzewania w plastrach. § 2. Rozróżnia się następujące rodzaje miodu w zależności od: 1) pochodzenia: a) miód nektarowy (N) - będący miodem wytwarzanym przez pszczoły z nektaru roślin, wydzielanego z nektarników kwiatowych lub pozakwiatowych, b) miód spadziowy (S) - będący miodem wytwarzanym przez pszczoły głównie z wydalin owadów ssących soki żywych części roślin lub wydzielin żywych części roślin, c) miód nektarowo-spadziowy (NS) - będący miodem wytwarzanym przez pszczoły z nektaru roślin i z wydalin owadów ssących soki żywych części roślin lub wydzielin żywych części roślin; 2) przeznaczenia: a) miód przeznaczony do spożycia, b) miód piekarniczy (przemysłowy) - przeznaczony wyłącznie do wykorzystania w przemyśle lub przetwórstwie rolno-spożywczym; 3) sposobu pozyskiwania lub prezentacji: a) miód sekcyjny - zgromadzony w zasklepionych komórkach świeżo zbudowanych bezczerwiowych plastrów lub częściach plastra, b) miód z plastrami - zawierający jeden lub więcej kawałków miodu, o którym mowa w lit. a, c) miód odsączony - uzyskany przez odsączenie odsklepionych, bezczerwiowych plastrów, d) miód odwirowany - uzyskany przez odwirowanie odsklepionych, bezczerwiowych plastrów, e) miód wytłoczony - otrzymany w wyniku prasowania bezczerwiowych plastrów, przy zastosowaniu podgrzewania w temperaturze nieprzekraczającej 45 °C albo bez podgrzewania, f) miód przefiltrowany - oczyszczony z obcych substancji organicznych i nieorganicznych przez filtrację prowadzącą do usunięcia z niego znacznej ilości pyłku kwiatowego. § 3. Rozróżnia się następujące odmiany miodu: 1) nektarowego: a) pochodzący z określonej rośliny, określany nazwą tej rośliny, b) wielokwiatowy - pochodzący z wielu roślin; 2) spadziowego: a) ze spadzi liściastej, b) ze spadzi iglastej. § 4. Miód powinien spełniać następujące wymagania organoleptyczne: 1) barwa - od prawie bezbarwnej do ciemnobrązowej; 2) konsystencja - płynna, lepka, częściowo lub całkowicie skrystalizowana; 3) smak - zmienny, w zależności od odmiany; 4) zapach - zmienny, w zależności od odmiany. § 5. Miód spełnia wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli: 1) nie zawiera: a) składników żywności, w tym dozwolonych substancji dodatkowych, b) innych organicznych lub nieorganicznych substancji obcych jego składowi, c) oznak fermentacji; 2) nie posiada zapachu i smaku nietypowego dla danej odmiany miodu; 3) nie ma sztucznie zmienionej kwasowości; 4) jego naturalne enzymy nie zostały częściowo lub całkowicie zniszczone przez ogrzewanie; 5) pyłek kwiatowy lub inny specyficzny składnik miodu nie został z niego usunięty, z wyjątkiem miodu przefiltrowanego, chyba że było to nieuniknione w procesie usuwania obcych substancji organicznych lub nieorganicznych. § 6. Miód piekarniczy (przemysłowy) może: 1) posiadać nietypowy dla miodu zapach i smak; 2) zaczynać fermentować lub być sfermentowany; 3) być przegrzany. § 7. Szczegółowe wymagania fizykochemiczne miodu są określone w załączniku do rozporządzenia. § 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. (poz. 1773) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA FIZYKOCHEMICZNE MIODU WyszczególnienieKryteria 12 Zawartość wodynie więcej niż 20 %, z tym że nie więcej niż: 1) 23 % - w miodzie wrzosowym i w miodzie piekarniczym; 2) 25 % - w miodzie piekarniczym wrzosowym Zawartość fruktozy i glukozy (suma fruktozy i glukozy)nie mniej niż: 60 g/100 g - w miodzie nektarowym, 45 g/100 g - w miodzie spadziowym i spadziowo-nektarowym Zawartość sacharozynie więcej niż 5 g/100 g, z tym że nie więcej niż: 1) 10 g/100 g - w miodzie pochodzącym z: grochodrzewu (Robienia pseudoacacia), lucerny (Medicago sativa), Menzies Banksia (Banksja menziesii), suchodrzewu francuskiego (Hedysarum), kauczukowca czerwonego (Eucalyptus camadulensis), rzemienicy (Eucryphia lucida, Eucryphia milliganii), Citrus spp.; 2) 15 g/100 g - w miodzie pochodzącym z: lawendy (Lavandula spp.), ogórecznika (Borago officinalis) Zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzienie więcej niż: 0,1 g/100 g, z tym że nie więcej niż: 0,5 g/100 g - w miodzie wytłoczonym Przewodność właściwanie więcej niż 0,8 mS/cm, z wyjątkiem miodów i ich mieszanek, wymienionych poniżej, z tym że nie mniej niż: 0,8 mS/cm - w miodzie spadziowym, miodzie kasztanowym i ich mieszankach z innymi odmianami miodu. Nie określa się przewodności właściwej dla miodu pochodzącego z drzewa truskawkowego (Arbutus unedo), wrzośca (Erica), eukaliptusa, lipy (Tilia spp.), wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris), leptospermum, drzewa herbacianego (Melaleuca spp.) Wolne kwasynie więcej niż 50 myal/kg, z tym że nie więcej niż 80 myal/kg - w miodzie piekarniczym (przemysłowym) Liczba diastazowa (wg skali Schade)nie mniej niż 8, z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego), z tym że nie mniej niż 3 - w miodzie z naturalnie niską aktywnością enzymów oraz zawartością HMF nie więcej niż 15 mg/kg Zawartość 5-hydroksymetylofurfuralu (HMF)nie więcej niż 40 mg/kg, z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego), z tym że nie więcej niż: 80 mg/kg - w miodzie pochodzącym z regionów o klimacie tropikalnym oraz w mieszankach takich miodów 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 2 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 208, poz. 2025) Na podstawie art. 251 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 i Nr 125, poz. 1368, z 2002 r. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2003 r. Nr 42, poz. 363) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 162, poz. 1570) w § 2 wyrazy "z wyjątkiem przepisów § 1 pkt 2-9, 11-12, 14-23, 25-26 i 28-30, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r." zastępuje się wyrazami "z wyjątkiem przepisów: 1) § 1 pkt 2 i 3, 8, 12, 17, 20, 29 i 30, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 2) § 1 pkt 4-7, 9, 11, 14-16, 18 i 19, 21-23, 25 i 26 oraz 28, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2004 r.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 15 grudnia 2003 r. Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 962--z dnia 22 maja 2003 r. o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 963--z dnia 27 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na lata 2001-2003 964--z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie trybu i sposobu współdziałania inspektorów rybołówstwa morskiego z organami Inspekcji Ochrony Środowiska, Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, Policji, Straży Granicznej oraz terenowymi organami administracji morskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 965--z dnia 5 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji roku szkolnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 966--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie warunków zwolnienia od cła rzeczy osobistego użytku, które nie mają zastosowania wobec osób fizycznych przyjeżdżających na polski obszar celny na pobyt stały na podstawie wizy repatriacyjnej 967--z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od gier ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 968--z dnia 27 maja 2003 r. w sprawie określenia wzorów informacji przedstawianych przez prowadzącego zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej oraz sposobu ich przedstawiania 969--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie określenia wzorów miesięcznych i rocznych informacji o zatrudnieniu, kształceniu lub o działalności na rzecz osób niepełnosprawnych 970--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać raport o bezpieczeństwie zakładu o dużym ryzyku 971--z dnia 30 maja 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązku zakupu energii elektrycznej i ciepła z odnawialnych źródeł energii oraz energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z wytwarzaniem ciepła ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 972--z dnia 19 maja 2003 r. w sprawie sposobu przedstawiania na mapach przedmiotów sporów międzynarodowych 973--z dnia 21 maja 2003 r. w sprawie warunków gromadzenia, przechowywania i usuwania odpadów i ścieków ze statków żeglugi śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 974--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad planowania i prowadzenia gospodarki finansowej oraz działalności inwestycyjnej sądów wojskowych 975--z dnia 28 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz organizacji Wojskowego Dozoru Technicznego 976--z dnia 30 maja 2003 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego, jakim powinny odpowiadać zbiorniki ciśnieniowe statków powietrznych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 977--z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie listy składów celnych, w których mogą być składowane produkty podlegające kontroli weterynaryjnej niespełniające wymagań określonych w prawie Unii Europejskiej 978--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wykazu materiałów paszowych pochodzących z tkanek zwierząt, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt gospodarskich 979--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania dodatków paszowych i premiksów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 980--z dnia 28 maja 2003 r. w sprawie wysokości zryczałtowanej równowartości wydatków w sprawach z oskarżenia prywatnego 981--z dnia 2 czerwca 2003 r. w sprawie warunków technicznych przeprowadzenia okazania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 982--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie rocznych poziomów odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 983--z dnia 2 czerwca 2003 r. sygn. akt SK 34/01 984--z dnia 3 czerwca 2003 r. sygn. akt K 43/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO 1311--z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie ważności wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych dnia 27 kwietnia 2003 r. w województwie dolnośląskim w okręgu wyborczym nr 2 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1312--z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie testu umiejętności przeprowadzanego w celu uznania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu doradcy podatkowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1313--z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego oraz testu umiejętności przeprowadzanych w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika turystycznego 1314--z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać pływakowe mierniki objętości mleka 1315--z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej i gospodarowania środkami Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych 1316--z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla urządzeń używanych na zewnątrz pomieszczeń w zakresie emisji hałasu do środowiska ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI 1317--z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie trybu składania wniosków o umieszczenie w wykazie jednostek organizacyjnych uprawnionych do przeprowadzania doświadczeń i testów na zwierzętach i o skreślenie z tego wykazu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1318--z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie metod analiz alkoholu etylowego rolniczego oraz metod pobierania próbek do celów urzędowej kontroli pod względem jakości handlowej 1319--z dnia 4 lipca 2003 r. w sprawie wykazu produktów i grup produktów, dla których mogą być tworzone grupy producentów rolnych, minimalnej rocznej wielkości produkcji towarowej oraz minimalnej liczby członków grupy producentów rolnych 1320--z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie zakazu przywozu niektórych towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na niebezpieczeństwo przeniesienia zakaźnych gąbczastych encefalopatii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1321--z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie służby medycyny pracy w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1322--z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie obowiązku meldunkowego żołnierzy w czynnej służbie wojskowej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1710--z dnia 23 września 2003 r. w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania przez wojewodów i organy celne kontroli oraz zasad współdziałania z innymi organami 1711--z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej 1712--z dnia 9 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1713--z dnia 29 września 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych 1714--z dnia 9 października 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Granowo w województwie wielkopolskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1715--z dnia 24 września 2003 r. w sprawie miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny, w którym mogą być dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego 1716--z dnia 2 października 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej środkami specjalnymi na wydatki związane z prowadzeniem poboru podatków i egzekucji administracyjnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1717--z dnia 19 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szkolenia potwierdzającego przygotowanie zawodowe do wykonywania lub kierowania działalnością gospodarczą w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją i wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym oraz obrotu technologią o tym przeznaczeniu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1718--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie opłaty lotniczej 1719--z dnia 23 września 2003 r. w sprawie świadectw bezpieczeństwa 1720--z dnia 8 października 2003 r. w sprawie uzyskiwania certyfikatów kompetencji zawodowych w transporcie drogowym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1721--z dnia 26 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1722--z dnia 29 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu gospodarowania środkami finansowymi uzyskanymi z tytułu odpłatnego udziału Policji w zabezpieczeniu bezpieczeństwa i porządku publicznego podczas przeprowadzania imprez masowych ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 1723--z dnia 23 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1724--z dnia 29 września 2003 r. sygn. akt K 5/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1750--z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1751--z dnia 8 października 2003 r. w sprawie warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez funkcjonariuszy Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1752--z dnia 14 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie grup zaszeregowania i stawek uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w tych grupach oraz wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat 1753--z dnia 14 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1754--z dnia 2 października 2003 r. w sprawie tworzenia funduszy, prowadzenia gospodarki finansowej oraz umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności Wojskowej Agencji Mieszkaniowej 1755--z dnia 7 października 2003 r. w sprawie wydawania produktów leczniczych i wyrobów medycznych z aptek zakładowych w zakładach opieki zdrowotnej podległych Ministrowi Obrony Narodowej 1756--z dnia 8 października 2003 r. w sprawie zwalniania żołnierzy z czynnej służby wojskowej i powoływania do odbycia tej służby w 2004 r. OBWIESZCZENIE PAŃSTWOWEJ KOMISJI WYBORCZEJ 1757--z dnia 13 października 2003 r. o wynikach wyborów uzupełniających do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 12 października 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1770--z dnia 10 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w Krakowie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1771--z dnia 29 września 2003 r. w sprawie stanowisk służbowych, stopni górniczych, wzorów mundurów górniczych i honorowej szpady górniczej 1772--z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów na przywóz węgla pochodzącego z Federacji Rosyjskiej i Republiki Kazachstanu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1773--z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu 1774--z dnia 9 października 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu prowadzenia dokumentacji lekarsko-weterynaryjnej oraz sposobu prowadzenia książki leczenia zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1775--z dnia 26 września 2003 r. w sprawie przypadków, w których funkcjonariusze straży ochrony kolei mogą wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym 1776--z dnia 6 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie planów ruchu zakładów górniczych 1777--z dnia 6 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BADAŃ NAUKOWYCH 1778--z dnia 14 października 2003 r. w sprawie regulaminu wyborów do zespołów Komitetu Badań Naukowych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 165--z dnia 4 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 166--z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie wykonywania przez operatorów zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 167--z dnia 3 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 168--z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie dokumentacji wyników badań produktu leczniczego, w tym produktu leczniczego weterynaryjnego, oraz raportów eksperta 169--z dnia 16 stycznia 2003 r. w sprawie środków konserwujących, słodzących, barwników i przeciwutleniaczy, które mogą wchodzić w skład produktów leczniczych 170--z dnia 17 stycznia 2003 r. w sprawie informacji o preparatach niebezpiecznych, dla których nie jest wymagane dostarczenie karty charakterystyki Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 2017--z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie felczera 2018--z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych 2019--z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o kosmetykach 2020--z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2021--z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) 2022--z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 2023--z dnia 24 listopada 2003 r. w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń 2024--z dnia 26 listopada 2003 r. w sprawie odszkodowań przyznawanych osobom udzielającym pomocy Agencji Wywiadu, niebędącym jej funkcjonariuszami ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 2025--z dnia 2 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyznaczenia sądów rejonowych, które zakładają i prowadzą księgi wieczyste w systemie informatycznym ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2026--z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie wykroczeń, za które strażnicy straży gminnych są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 203--z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz nasion polskich odmian buraków cukrowych reprodukowanych za granicą przeznaczonych do uzyskania kwalifikowanego materiału siewnego 204--z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz lnu na potrzeby przemysłu tekstylnego 205--z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie ustalenia wysokości wynagrodzenia za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Polskiego Komitetu Normalizacyjnego 206--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla niektórych pracowników cywilnych więziennictwa 207--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników Ochotniczych Hufców Pracy 208--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Biurze Obsługi Transportu Międzynarodowego oraz w Resortowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej 209--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w Ośrodku Studiów Wschodnich 210--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach państwowej sfery budżetowej 211--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej resortu spraw wewnętrznych i administracji 212--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie budownictwa i gospodarki przestrzennej 213--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki 214--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa 215--z dnia 5 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery budżetowej działających w zakresie rolnictwa i gospodarki żywnościowej 216--z dnia 5 lutego 2003 r. uchylające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w wojskowych jednostkach organizacyjnych sfery budżetowej podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji 217--z dnia 5 lutego 2003 r. w sprawie wynagrodzenia Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji 218--z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie osłon socjalnych dla pracowników górnictwa soli, rud cynku i ołowiu oraz byłych pracowników zlikwidowanej Kopalni Barytu "Boguszów" 219--z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie dotacji przeznaczonej dla górnictwa soli, rud cynku i ołowiu 220--z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie przywrócenia stosowania stawek celnych w ramach plafonu taryfowego ilościowego na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Słowackiej 221--z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie wyznaczenia jednostki organizacyjnej, która przejmie obowiązek wypłacania świadczeń po likwidacji Zakładu Górniczego "Bytom I" Sp. z o.o. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 222--z dnia 4 lutego 2003 r. w sprawie rodzajów moszczy gronowych i szczegółowych wymagań dla tych moszczy 223--z dnia 4 lutego 2003 r. w sprawie szczególnych rodzajów fermentowanych napojów winiarskich oraz szczegółowych wymagań organoleptycznych, fizycznych i chemicznych dla tych napojów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 374--z dnia 9 stycznia 2003 r. o ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 9 grudnia 1999 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 375--z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie wymagań, jakim powinni odpowiadać eksperci wchodzący w skład komisji egzaminacyjnych i kwalifikacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy, oraz warunków wpisywania na listę ekspertów i skreślania z niej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 376--z dnia 6 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 377--z dnia 25 lutego 2003 r. w sprawie ustanowienia kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych paliw do eksploatacji jednostek pływających transportu wodnego 378--z dnia 3 marca 2003 r. w sprawie obowiązku pobierania opłaty celnej dodatkowej od niektórych towarów rolnych przywożonych z zagranicy 379--z dnia 4 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej 380--z dnia 4 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk 381--z dnia 6 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów na przywóz węgla pochodzącego z Federacji Rosyjskiej i Republiki Kazachstanu 382--z dnia 6 marca 2003 r. w sprawie kontyngentu na przywóz antracytu pochodzącego z Federacji Rosyjskiej, przeznaczonego do produkcji elektrod węglowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 383--z dnia 13 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych właściwych dla poszczególnych rodzajów i kierunków badań 384--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie materiałów paszowych wprowadzanych do obrotu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 385--z dnia 28 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie utworzenia prokuratur apelacyjnych, okręgowych i rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości 386--z dnia 28 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości ROZPORZĄDZENIE KRAJOWEJ RADY RADIOFONII I TELEWIZJI 387--z dnia 4 marca 2003 r. uchylające rozporządzenie w sprawie trybu postępowania w związku z przedstawianiem w programach publicznej radiofonii i telewizji stanowisk partii politycznych, związków zawodowych i związków pracodawców w węzłowych sprawach publicznych WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 388--z dnia 26 lutego 2003 r. sygn. akt K 30/02 389--z dnia 26 lutego 2003 r. sygn. akt K 1/01 390--z dnia 5 marca 2003 r. sygn. akt K 7/01 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 46--z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych 47--z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu nauczyciela 48--z dnia 15 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad dofinansowywania modernizacji, remontów i inwestycji obiektów sportowych oraz rozwijania sportu wśród dzieci, młodzieży i osób niepełnosprawnych, trybu składania wniosków o dofinansowanie oraz przekazywania środków na realizację zadań i ich rozliczania ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 49--z dnia 13 stycznia 2003 r. w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2003 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI 50--z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie dopuszczenia w 2003 r. wyrobów zawierających azbest do produkcji lub do wprowadzenia na polski obszar celny 51--z dnia 30 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie "Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych" w Stalowej Woli 52--z dnia 6 stycznia 2003 r. w sprawie wykazów hut podlegających restrukturyzacji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 53--z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie pilotażu na śródlądowych drogach wodnych 54--z dnia 23 grudnia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie numeracji i ewidencji dróg oraz obiektów mostowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 55--z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie warunków, trybu i sposobu wydawania zezwoleń na wprowadzenie dotychczas niestosowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej technologii chowu zwierząt 56--z dnia 21 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad pobierania, znakowania i przechowywania próbek archiwalnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 57--z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 58--z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie poważnych awarii objętych obowiązkiem zgłoszenia do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 59--z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu odbywania rocznej praktyki w aptece 60--z dnia 3 stycznia 2003 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy oraz szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 61--z dnia 6 stycznia 2003 r. sygn. akt K. 24/01 OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 62--z dnia 13 stycznia 2003 r. o sprostowaniu błędu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 422--z dnia 10 stycznia 2003 r. o ratyfikacji Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996 r. 423--z dnia 10 stycznia 2003 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o ułatwieniach w odprawie granicznej w ruchu kolejowym i drogowym 424--z dnia 14 lutego 2003 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 425--z dnia 17 marca 2003 r. w sprawie limitów odliczeń kwot wydatkowanych na zakup kas o zastosowaniu specjalnym. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 426--z dnia 20 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 427--z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 428--z dnia 27 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych 429--z dnia 27 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wojskowych rzeczników dyscyplinarnych 430--z dnia 17 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 431--z dnia 24 lutego 2003 r. w sprawie mieszanek paszowych dietetycznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 432--z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie nieodpłatnego przekazania Bankowi Gospodarstwa Krajowego akcji i udziałów stanowiących własność Skarbu Państwa ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 433--z dnia 25 lutego 2003 r. w sprawie celów kultury fizycznej realizowanych w Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej i Biurze Ochrony Rządu 434--z dnia 19 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 435--z dnia 25 lutego 2003 r. w sprawie stawek opłat za udostępnianie informacji o środowisku i jego ochronie oraz sposobu uiszczania opłat ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 436--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych danych, które producent lub importer przedstawia Inspektorowi do Spraw Substancji i Preparatów Chemicznych w przypadku wprowadzenia do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niektórych substancji nowych 437--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych danych wymaganych w dokumentacji przedstawianej przez zgłaszającego substancję nową, niezbędnych do oceny ryzyka stwarzanego przez taką substancję dla zdrowia człowieka i środowiska 438--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie określenia progów wielkości obrotu substancjami nowymi oraz zakresu i rodzaju badań wymaganych po przekroczeniu tych progów 439--z dnia 21 lutego 2003 r. w sprawie współpracy organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej z organami celnymi w zakresie granicznej kontroli sanitarnej żywności Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 844--z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników 845--z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz o zmianie innych ustaw ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ l SPORTU 846--z dnia 10 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 847--z dnia 24 marca 2003 r. w sprawie ośrodków szkoleniowych dla członków załóg statków morskich 848--z dnia 2 kwietnia 2003 r. w sprawie dokonywania oceny zgodności aparatury z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej oraz sposobu jej oznakowania 849--z dnia 4 kwietnia 2003 r. w sprawie obsługi naziemnej w portach lotniczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 850--z dnia 23 kwietnia 2003 r. w sprawie kontroli przez organy celne przywożonych z zagranicy i przewożonych psów i kotów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 851--z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Wspólnocie Braci Chrystusa Cierpiącego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 852--z dnia 16 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających, ich pojemności, zasad kierowania do nich oraz postępowania ze sprawcami w nich umieszczonymi, a także warunków zabezpieczenia tych zakładów 853--z dnia 22 kwietnia 2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń podejrzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę zakaźną, rozpoznania zachorowania na chorobę zakaźną oraz podejrzenia lub stwierdzenia zgonu z powodu choroby zakaźnej oraz sposobu ich przekazywania 854--z dnia 22 kwietnia 2003 r. w sprawie sposobu prowadzenia rejestrów zachorowań na choroby zakaźne i dodatnich wyników badań laboratoryjnych oraz sporządzania raportów o zarejestrowanych przypadkach 855--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie działań podejmowanych przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 39, poz. 336) Na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 109, poz. 1158 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 216, poz. 1824) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa: 1) szczegółowe działania podejmowane przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości, zwaną dalej "Agencją", w ramach zadań, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, oraz sposoby realizacji tych zadań; 2) szczegółowe warunki i tryb udzielania dotacji i pożyczek. § 2. Agencja realizuje zadania, określone dla niej w programach rozwoju gospodarki, polegające w szczególności na: 1) działalności informacyjnej, doradczej, szkoleniowej, promocyjnej i eksperckiej; 2) udzielaniu dotacji i pożyczek przedsiębiorcom; 3) udzielaniu dotacji podmiotom działającym na rzecz rozwoju gospodarczego i podmiotom działającym na rzecz zatrudnienia. § 3. W przypadku gdy kwota dotacji jest wyrażona w euro, Agencja wypłaca dotację w złotych, według kursu obowiązującego w dniu wypłaty w banku prowadzącym rachunek, z którego Agencja dokonuje wypłaty dotacji. Rozdział 2 Szczegółowe działania podejmowane przez Agencję § 4. 1. Agencja gromadzi informacje dotyczące w szczególności: 1) przepisów prawa w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej, obowiązujących w Polsce i w Unii Europejskiej; 2) warunków dostępu do zamówień publicznych w Polsce i w Unii Europejskiej; 3) dostępnych programów wspierających rozwój gospodarki. 2. Agencja udostępnia informacje, o których mowa w ust. 1, zainteresowanym podmiotom, w szczególności przez organizowanie szkoleń, seminariów i konferencji oraz wydawanie publikacji. § 5. Agencja świadczy małym i średnim przedsiębiorcom usługi doradcze w zakresie ubiegania się o pomoc publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 141, poz. 1177), zwanej dalej "ustawą o pomocy publicznej", udzielaną przez inne podmioty. § 6. Agencja ułatwia wymianę doświadczeń między przedsiębiorcami wdrażającymi innowacje oraz środowiskami badawczymi przez organizowanie szkoleń, seminariów i konferencji. § 7. Agencja promuje, w szczególności przez organizację konkursów, przedsiębiorców wdrażających innowacje, a także innowacyjne produkty. § 8. 1. Agencja tworzy bazy danych zawierające informacje o towarach i usługach oferowanych przez małych i średnich przedsiębiorców oraz udostępnia przedsiębiorcom takie informacje z dostępnych jej baz danych. 2. Agencja organizuje targi, konferencje i inne przedsięwzięcia umożliwiające nawiązanie kooperacji. 3. Agencja obsługuje udział małych i średnich przedsiębiorców lub ich reprezentuje w przedsięwzięciach, o których mowa w ust. 2, organizowanych przez inne podmioty. § 9. Agencja finansuje działania z zakresu tworzenia rozwiązań technologicznych umożliwiających dokonywanie transakcji handlowych i rozliczeń drogą elektroniczną oraz mechanizmów i struktur umożliwiających rozwój i upowszechnianie gospodarki elektronicznej. § 10. 1. Agencja prowadzi krajowy system usług dla małych i średnich przedsiębiorców, stanowiący wykaz podmiotów, które: 1) zapewniają należyte świadczenie usług doradczych, szkoleniowych, informacyjnych lub finansowych małym i średnim przedsiębiorcom lub osobom podejmującym działalność gospodarczą oraz 2) działają w celu innym niż osiągnięcie zysku. 2. Agencja promuje podmioty, o których mowa w ust. 1, i realizowane przez nie działania, a także świadczy tym podmiotom usługi doradcze, szkoleniowe i informacyjne. § 11. 1. Agencja promuje - w środowiskach samorządu terytorialnego, podmiotów działających na rzecz rozwoju gospodarczego i przedsiębiorców - instytucje wspierające rozwój przedsiębiorczości, w szczególności fundusze pożyczkowe i poręczeniowe. 2. Agencja świadczy usługi szkoleniowe, doradcze lub eksperckie podmiotom prowadzącym lub tworzącym instytucje określone w ust. 1. 3. Agencja analizuje działalność instytucji określonych w ust. 1, ze szczególnym uwzględnieniem funduszy pożyczkowych. § 12. Agencja finansuje usługi świadczone kobietom w celu ich aktywizacji zawodowej, określone w umowach o wykorzystywaniu środków pochodzących z Unii Europejskiej i niepodlegających zwrotowi. § 13. Agencja świadczy usługi szkoleniowe, doradcze lub eksperckie podmiotom opracowującym lub realizującym programy rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw w poszczególnych województwach oraz analizuje przebieg i efekty takich programów. § 14. Agencja świadczy usługi szkoleniowe, doradcze lub eksperckie podmiotom opracowującym lub realizującym programy promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich w poszczególnych województwach, finansuje działania podejmowane w celu realizacji takich programów, określone w umowach o wykorzystywaniu środków pochodzących z Unii Europejskiej i niepodlegających zwrotowi, oraz analizuje przebieg i efekty takich programów. § 15. 1. Agencja gromadzi i analizuje doświadczenia krajowe i zagraniczne w zakresie: 1) wspierania rozwoju małych i średnich przedsiębiorców; 2) wspierania rozwoju eksportu; 3) wspierania rozwoju handlu wewnętrznego; 4) wspierania rozwoju regionalnego; 5) wykorzystania nowych technik i technologii; 6) tworzenia nowych miejsc pracy i przeciwdziałania bezrobociu; 7) wspierania rozwoju zasobów ludzkich. 2. Agencja upowszechnia doświadczenia określone w ust. 1 w środowiskach administracji rządowej i samorządowej oraz wśród innych podmiotów działających w zakresie wskazanym w ust. 1. 3. Agencja opracowuje ekspertyzy i dane statystyczne dotyczące zjawisk zachodzących w gospodarce, w tym na rynku pracy, oraz udostępnia je podmiotom określonym w ust. 2. 4. Agencja promuje w środowiskach międzynarodowych doświadczenia polskie w zakresie określonym w ust. 1 przez: 1) nawiązywanie i utrzymywanie przez Agencję kontaktów z podmiotami zagranicznymi realizującymi działania w tym zakresie; 2) organizowanie przez Agencję i jej udział w konferencjach, wystawach i innych przedsięwzięciach promocyjnych; 3) organizowanie przez Agencję wizyt studialnych w Polsce dla podmiotów zagranicznych. § 16. Agencja świadczy organom administracji rządowej, organom jednostek samorządu terytorialnego i innym podmiotom usługi eksperckie w zakresie pozyskiwania środków finansowych z Unii Europejskiej. Rozdział 3 Szczegółowe warunki udzielania dotacji i pożyczek przedsiębiorcom § 17. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług: 1) doradczych i szkoleniowych w zakresie projektowania, wdrażania i doskonalenia systemu zarządzania jakością, 2) związanych z procedurą oceny zgodności wyrobów, usług, surowców, maszyn i urządzeń, aparatury kontrolno-pomiarowej oraz kwalifikacji pracowników z odpowiednimi normami krajowymi i międzynarodowymi, 3) związanych z procedurą oceny zgodności wyrobów określoną w odrębnych przepisach - zwanej dalej "dotacją na zapewnienie jakości". 2. Dotacja na zapewnienie jakości nie może: 1) przekroczyć 60% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji; 2) być niższa niż kwota 1.000 euro ani wyższa niż kwota 10.000 euro. § 18. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów certyfikacji systemu zarządzania jakością, środowiskiem lub bezpieczeństwem pracy, zwanej dalej "dotacją na uzyskanie certyfikatu". 2. Dotacja na uzyskanie certyfikatu nie może przekroczyć 50% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w systemie akredytacji, ani kwoty: 1) 10.000 zł - w przypadku certyfikacji jednego systemu zarządzania; 2) 15.000 zł - w przypadku jednoczesnej certyfikacji więcej niż jednego systemu zarządzania. § 19. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów: 1) usług mających na celu rozwój produktów, świadczonych z wykorzystaniem zaawansowanych technologii, 2) usług doradczych mających na celu wspomaganie zarządzania, w szczególności przy użyciu technik informatycznych, 3) szkoleń pracowników odpowiedzialnych za działania mające na celu rozwój produktów lub wspomaganie zarządzania - zwanej dalej "dotacją na dostęp do innowacyjnych usług". 2. Dotacja na dostęp do innowacyjnych usług nie może przekroczyć 60% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 15.000 euro. § 20. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług doradczych związanych z pozyskiwaniem finansowania działalności gospodarczej, polegającego w szczególności na dopuszczeniu akcji emitowanych przez przedsiębiorcę do publicznego obrotu i wprowadzeniu ich na regulowany rynek papierów wartościowych, zwanej dalej "dotacją na pozyskanie finansowania". 2. Dotacja na pozyskanie finansowania nie może przekroczyć 60% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 15.000 euro. § 21. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów: 1) usług doradczych i szkoleniowych związanych z przygotowaniem planu rozwoju przedsiębiorstwa, uwzględniającego nowoczesne technologie, urządzenia lub rozwiązania organizacyjne, 2) inwestycji wynikających z planu, o którym mowa w pkt 1 - zwanej dalej "dotacją na rozwój i modernizację". 2. Dotacja na rozwój i modernizację w zakresie: 1) kosztów określonych w ust. 1 pkt 1 - nie może przekroczyć 60% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 10.000 euro; 2) kosztów określonych w ust. 1 pkt 2 - nie może: a) przekroczyć 25% kosztów netto inwestycji, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, b) być niższa niż kwota 30.000 euro ani wyższa niż kwota 100.000 euro. § 22. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy, który zamierza podjąć działalność gospodarczą polegającą na: 1) wytwarzaniu wyrobów lub usług nowych na rynku polskim albo znacząco ulepszonych w porównaniu z występującymi na tym rynku lub 2) wykorzystaniu technologii pojawiającej się w Polsce po raz pierwszy - zwaną dalej "działalnością innowacyjną", dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług szkoleniowych i doradczych w zakresie zakładania i zarządzania przedsiębiorstwem, zwanej dalej "dotacją na rozpoczęcie działalności innowacyjnej". 2. Dotacja na rozpoczęcie działalności innowacyjnej nie może przekroczyć kwoty 30.000 euro ani: 1) 90% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji - w przypadku przedsiębiorcy wpisanego do właściwego rejestru nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o udzielenie dotacji; 2) 60% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji - w przypadku przedsiębiorcy wpisanego do właściwego rejestru wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o udzielenie dotacji. 3. Wniosek o udzielenie dotacji na rozpoczęcie działalności innowacyjnej nie może być złożony po upływie 3 lat od dnia wpisania przedsiębiorcy do właściwego rejestru. § 23. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy podejmującemu działalność innowacyjną dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów inwestycji związanych z podjęciem tej działalności, zwanej dalej "dotacją na inwestycje w zakresie działalności innowacyjnej". 2. Dotacja na inwestycje w zakresie działalności innowacyjnej nie może: 1) przekroczyć 50% kosztów netto inwestycji poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji; 2) być niższa niż kwota 5.000 euro ani wyższa niż kwota 75.000 euro. 3. Przepis § 22 ust. 3 stosuje się odpowiednio. § 24. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy, zamierzającemu ubiegać się, wspólnie z innym lub innymi małymi lub średnimi przedsiębiorcami, o otrzymanie zamówienia publicznego, dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług doradczych, związanych z przygotowaniem oferty realizacji tego zamówienia publicznego, zwanej dalej "dotacją na wspólną ofertę". 2. Dotacja na wspólną ofertę nie może przekroczyć 50% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po złożeniu wniosku o udzielenie dotacji, ani kwoty: 1) 10.000 zł - jeżeli zamówienia publicznego udziela podmiot z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; 2) 20.000 zł - jeżeli zamówienia publicznego udziela podmiot z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Dotacja na wspólną ofertę jest udzielana jednemu przedsiębiorcy, wskazanemu we wspólnym wniosku przedsiębiorców przygotowujących ofertę. § 25. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług doradczych, związanych z połączeniem przedsiębiorstwa tego przedsiębiorcy z przedsiębiorstwem innego małego lub średniego przedsiębiorcy, zwanej dalej "dotacją na konsolidację". 2. Dotacja na konsolidację nie może przekroczyć 50% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 60.000 zł. § 26. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji, zwanej dalej "dotacją na rozwój eksportu", przeznaczonej na finansowanie części kosztów: 1) usług doradczych polegających na gromadzeniu i analizowaniu informacji o rynkach zagranicznych, związanych z działalnością przedsiębiorcy, w celu określenia możliwości i strategii wchodzenia na nowe rynki zbytu lub zwiększenia istniejącego eksportu na danym rynku; 2) usług konsultacyjnych polegających na analizowaniu określonych rynków pod kątem znalezienia dla przedsiębiorcy potencjalnych partnerów zagranicznych w celu poszerzenia jego rynków zbytu; 3) udziału w zagranicznej imprezie targowej lub wystawienniczej; 4) opracowania i przeprowadzenia promocji produktu w zagranicznych środkach masowego przekazu lub przez Internet - w przypadku gdy kwota dotacji na rozwój eksportu, łącznie z wartością pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy we wszystkich formach i z różnych źródeł w okresie kolejnych 3 lat poprzedzających dzień udzielenia tej dotacji, nie przekracza równowartości 100.000 euro; 5) udziału w zagranicznej misji handlowej - w przypadku określonym w pkt 4. 2. Kwota wyrażona w euro określona w ust. 1 pkt 4 jest przeliczana zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy o pomocy publicznej. 3. Dotacja na rozwój eksportu nie może przekroczyć 50% kosztów netto określonych w ust. 1, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 50.000 zł w roku kalendarzowym. § 27. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług doradczych zmierzających do poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanej dalej "dotacją na doradztwo z zakresu bhp". 2. Dotacja na doradztwo z zakresu bhp nie może przekroczyć 60% ceny netto usług, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 4.000 euro. § 28. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów zakupu wyposażenia lub urządzeń niezbędnych do zapewnienia właściwych warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanej dalej "dotacją na wyposażenie z zakresu bhp". 2. Dotacja na wyposażenie z zakresu bhp nie może: 1) być wyższa niż 25% kosztów netto zakupów, o których mowa w ust. 1, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji; 2) być niższa niż kwota 2.000 euro ani wyższa niż kwota 50.000 euro. § 29. 1. Agencja może udzielić przedsiębiorcy, będącemu stowarzyszeniem, spółdzielnią lub spółką: 1) którego członkami, udziałowcami bądź akcjonariuszami są wyłącznie mali lub średni przedsiębiorcy, zwani dalej "uczestnikami", oraz 2) którego przedmiotem działalności jest prowadzenie marketingu, pośrednictwo w sprzedaży towarów lub usług wytwarzanych przez uczestników lub dokonywanie zakupów, wyłącznie na rzecz uczestników - dotacji przeznaczonej na rozwój działalności, zwanej dalej "dotacją na wspólne przedsięwzięcie". 2. Dotacja na wspólne przedsięwzięcie może być udzielona na finansowanie części kosztów: 1) usług doradczych i szkoleniowych związanych z przygotowaniem planu rozwoju działalności określonej w ust. 1 pkt 2; 2) inwestycji wynikających z planu, o którym mowa w pkt 1; 3) udziału w imprezach targowych i wystawienniczych. 3. Dotacja na wspólne przedsięwzięcie w zakresie: 1) kosztów określonych w ust. 2 pkt 1 - nie może przekroczyć 50% ceny netto usług, realizowanych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 50.000 zł; 2) kosztów określonych w ust. 2 pkt 2 - nie może przekroczyć 25% kosztów netto inwestycji, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 100.000 zł; 3) kosztów określonych w ust. 2 pkt 3 - nie może przekroczyć 50% kosztów netto, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 20.000 zł. 4. Dotacja na wspólne przedsięwzięcie może być ponownie udzielona przedsiębiorcy nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia poprzedniego udzielenia tej dotacji. § 30. 1. Agencja może udzielić małemu lub średniemu przedsiębiorcy pożyczki, przeznaczonej na finansowanie części kosztów przedsięwzięcia w zakresie działalności innowacyjnej, zwanej dalej "pożyczką na innowację". 2. Pożyczka na innowację może być udzielona na finansowanie kosztów: 1) wdrożenia wyników prac badawczo-rozwojowych; 2) zakupu licencji krajowych lub zagranicznych, polegającego na nabyciu uprawnień do wykorzystywania rozwiązań naukowych i technicznych oraz doświadczeń produkcyjnych; 3) zakupu i montażu maszyn lub urządzeń oraz budowy, rozbudowy lub modernizacji budynków lub instalacji niezbędnych do wprowadzenia innowacji. 3. Pożyczka na innowację nie może przekroczyć 75% kosztów netto przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu pożyczki, ani kwoty 2.000.000 zł. 4. Pożyczka na innowację jest udzielana na okres nieprzekraczający 6 lat. 5. Oprocentowanie pożyczki na innowację jest równe połowie oprocentowania kredytu lombardowego udzielanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu udzielenia pożyczki. 6. Agencja może udzielić karencji w spłacie pożyczki na innowację. Okres karencji nie może przekraczać 2 lat. W okresie karencji odsetki nie są kapitalizowane. Rozdział 4 Tryb udzielania dotacji i pożyczek przedsiębiorcom § 31. 1. Agencja udziela dotacji lub pożyczki na wniosek przedsiębiorcy. 2. Agencja podaje do publicznej wiadomości informację o rozpoczęciu przyjmowania wniosków o udzielenie danego rodzaju dotacji lub pożyczki przez ogłoszenie w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. 3. Agencja informuje o zaprzestaniu przyjmowania wniosków, w szczególności w razie wyczerpania środków przeznaczonych na udzielanie danego rodzaju dotacji lub pożyczek, w sposób określony w ust. 2. 4. W okresie przyjmowania wniosków o udzielenie dotacji lub pożyczki Agencja udostępnia przedsiębiorcom formularze tych wniosków, w szczególności przez ich zamieszczenie na stronie internetowej Agencji. § 32. Agencja może powierzyć regionalnej instytucji finansującej, o której mowa w § 43 ust. 3, wykonywanie niektórych czynności związanych z udzielaniem przez Agencję dotacji przedsiębiorcom, a w szczególności promocję, udzielanie informacji, przyjmowanie wniosków i ich ocenę formalną oraz nadzorowanie sposobu wykorzystania dotacji. § 33. 1. Agencja rozpatruje wniosek przedsiębiorcy o udzielenie dotacji w terminie 3 miesięcy od dnia jego złożenia. 2. Agencja, rozpatrując wniosek przedsiębiorcy o udzielenie dotacji, bierze pod uwagę w szczególności: 1) zagwarantowanie przez przedsiębiorcę prawidłowej realizacji działań finansowanych z udziałem dotacji, w szczególności przez: a) zapewnienie finansowania kosztów działań, w części nieobjętej dotacją, ze środków niepochodzących z pomocy publicznej, b) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, c) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, d) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją; 2) przewidywany wpływ działań finansowanych z udziałem dotacji na rozwój przedsiębiorcy; 3) koszty działań finansowanych z udziałem dotacji w stosunku do ich przewidywanych rezultatów; 4) trwałość wpływu działań finansowanych z udziałem dotacji na sytuację przedsiębiorcy; 5) w przypadku gdy dotacja jest przeznaczona na finansowanie części kosztów usług: a) cenę tych usług w porównaniu z ceną rynkową, b) doświadczenie wykonawcy usług w realizacji usług tego rodzaju, c) kwalifikacje osób bezpośrednio realizujących usługi, d) sytuację finansową wykonawcy usług. 3. W przypadkach określonych w umowach o wykorzystywaniu środków pochodzących z Unii Europejskiej i niepodlegających zwrotowi Agencja może udzielić przedsiębiorcy dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów usług, pod warunkiem że usługi te będą realizowane przez wykonawcę, któremu Agencja udzieliła akredytacji. Agencja udziela akredytacji wykonawcom usług, stosując kryteria określone w ust. 2 pkt 5. 4. Agencja powiadamia pisemnie przedsiębiorcę o rozstrzygnięciu w sprawie udzielenia dotacji. Odmowa udzielenia dotacji powinna zawierać uzasadnienie. § 34. 1. Agencja udziela dotacji przedsiębiorcy w drodze pisemnej umowy. 2. Umowa o udzieleniu dotacji określa w szczególności: 1) szczegółowe przeznaczenie dotacji; 2) kwotę dotacji; 3) szczegółowe zasady wykorzystywania dotacji; 4) sposób wypłaty dotacji; 5) w przypadku wypłaty zaliczki: a) przypadki, w których zaliczka podlega zwrotowi, b) sposób zabezpieczenia zwrotu zaliczki; 6) sposób nadzorowania przez Agencję wykorzystania dotacji; 7) warunki rozwiązania umowy. § 35. 1. Agencja dokonuje wypłaty dotacji po zakończeniu realizacji działań określonych w umowie o udzieleniu dotacji, na podstawie udokumentowanego rozliczenia poniesionych kosztów, przedstawionego przez przedsiębiorcę, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Przedsiębiorca może wystąpić do Agencji o wypłatę zaliczki w wysokości nieprzekraczającej 50% kwoty przyznanej dotacji. Zaliczka może być wypłacona pod warunkiem ustanowienia zabezpieczenia. § 36. 1. Agencja rozpatruje łącznie wnioski przedsiębiorców o udzielenie pożyczki na innowację, złożone w ciągu danego półrocza, w terminie 60 dni od zakończenia tego półrocza. 2. Agencja, rozpatrując wniosek przedsiębiorcy o udzielenie pożyczki na innowację, bierze pod uwagę w szczególności: 1) zagwarantowanie przez przedsiębiorcę prawidłowej realizacji przedsięwzięcia, finansowanego z udziałem pożyczki, w szczególności przez: a) zapewnienie finansowania kosztów przedsięwzięcia, w części nieobjętej pożyczką, ze środków niepochodzących z pomocy publicznej, b) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, c) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, d) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją; 2) zdolność wnioskodawcy do spłaty pożyczki; 3) stopień innowacyjności przedsięwzięcia; 4) przewidywany wpływ przedsięwzięcia na rozwój przedsiębiorcy; 5) koszty przedsięwzięcia w stosunku do jego przewidywanych rezultatów; 6) trwałość wpływu przedsięwzięcia na sytuację przedsiębiorcy. 3. Agencja podaje do publicznej wiadomości, przez zamieszczenie na stronie internetowej, informacje o przyznanych pożyczkach, z określeniem ich kwoty, w terminie 30 dni po rozpatrzeniu wniosków o udzielenie pożyczki na innowację. Przepis § 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 37. 1. Agencja udziela pożyczki przedsiębiorcy w drodze pisemnej umowy. 2. Umowa o udzieleniu pożyczki określa w szczególności: 1) szczegółowe przeznaczenie pożyczki; 2) kwotę pożyczki; 3) termin spłaty pożyczki; 4) oprocentowanie pożyczki; 5) warunki spłaty pożyczki; 6) szczegółowe zasady wykorzystania pożyczki; 7) sposób wypłaty pożyczki; 8) przypadki, w których pożyczka podlega zwrotowi przed upływem terminu spłaty; 9) sposoby zabezpieczenia zwrotu pożyczki; 10) sposób nadzorowania przez Agencję wykorzystania pożyczki; 11) warunki rozwiązania umowy. 3. Pożyczka na innowację jest wypłacana w transzach nieprzekraczających kwoty 250.000 zł. Pożyczka może być wypłacona jednorazowo, jeżeli jej kwota nie przekracza 500.000 zł. Rozdział 5 Szczegółowe warunki i tryb udzielania dotacji podmiotom działającym na rzecz rozwoju gospodarczego lub zatrudnienia § 38. 1. Agencja może udzielić: 1) organowi prowadzącemu szkołę, zakład kształcenia nauczycieli, placówkę doskonalenia nauczycieli lub inną placówkę działającą w systemie oświaty, 2) szkole wyższej, 3) innej osobie prawnej, która zgodnie ze statutem prowadzi działalność szkoleniową oraz nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe - zwanej dalej "organizatorem szkolenia", dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów organizowanego przez ten podmiot szkolenia małych przedsiębiorców lub pracowników skierowanych przez małych przedsiębiorców, zwanej dalej "dotacją szkoleniową". 2. Dotacja szkoleniowa może być udzielona na finansowanie szkolenia z zakresu: 1) zarządzania przedsiębiorstwem i jego zasobami, 2) przepisów prawa związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, w szczególności w Polsce i w Unii Europejskiej, 3) zastosowania technik informatycznych lub nowych technologii w przedsiębiorstwie, 4) marketingu, 5) finansowania rozwoju przedsiębiorstwa, 6) warunków prowadzenia działalności gospodarczej na rynkach zagranicznych - które ma miejsce w całości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Dotacja szkoleniowa może być udzielona wyłącznie z tytułu uczestnictwa w szkoleniu właściciela, współwłaściciela, prokurenta, osoby wpisanej do rejestru przedsiębiorców jako wchodzącej w skład organu uprawnionego do reprezentacji przedsiębiorcy lub osoby pozostającej w stosunku pracy z przedsiębiorcą. 4. Dotacja szkoleniowa z tytułu udziału w szkoleniu jednej osoby określonej w ust. 3 nie może przekroczyć 50% przypadającej na tę osobę części kosztów netto określonych w ust. 5, poniesionych przez organizatora szkolenia po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 30 zł za każdą godzinę szkolenia. Organizator szkolenia obniża opłatę z tytułu udziału w szkoleniu osoby określonej w ust. 3 o kwotę dotacji otrzymanej z tego tytułu. 5. Do kosztów organizacji szkolenia zalicza się: 1) wynagrodzenie osób prowadzących szkolenie; 2) koszty podróży osób prowadzących szkolenie; 3) koszty wynajmu lub eksploatacji pomieszczeń, w których są prowadzone zajęcia szkoleniowe; 4) koszty opracowania i wytworzenia materiałów szkoleniowych; 5) amortyzację maszyn i urządzeń w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby szkolenia; 6) pozostałe wydatki bieżące niezbędne do organizacji szkolenia i bezpośrednio z nią związane. 6. Podmiot dołącza do wniosku o udzielenie dotacji szkoleniowej program szkolenia, zawierający: 1) diagnozę potrzeb edukacyjnych szkolonych osób; 2) założenia organizacyjno-programowe, określające: a) nazwę formy nauczania, b) zakres tematyczny, c) sposób doboru uczestników, d) czas trwania i sposób organizacji; 3) plan nauczania, określający w szczególności: a) przedmioty lub tematy nauczania, ich wymiar i treść, b) wykaz wykładowców, c) rozkład zajęć; 4) wykaz środków dydaktycznych i literatury; 5) wzór kwestionariusza oceny szkolenia przez jego uczestników. 7. Agencja rozpatruje łącznie wnioski o udzielenie dotacji szkoleniowej, złożone w okresie dwóch kolejnych miesięcy kalendarzowych, w terminie 21 dni od zakończenia tego okresu. 8. Agencja, rozpatrując wniosek o udzielenie dotacji szkoleniowej, bierze pod uwagę w szczególności: 1) zgodność zakresu tematycznego szkolenia z zakresem określonym w ust. 2; 2) koszty organizacji szkolenia w porównaniu z cenami rynkowymi; 3) w przypadku wniosku złożonego przez osobę prawną - zapewnianie przez tę osobę prawną prawidłowej realizacji szkolenia, w szczególności przez: a) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, b) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, c) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją. 9. Agencja podaje do publicznej wiadomości, przez zamieszczenie na stronie internetowej, informacje o przyznanych dotacjach, z określeniem ich kwoty, w terminie 30 dni po rozpatrzeniu wniosków o udzielenie dotacji szkoleniowej. Przepis § 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 39. 1. Agencja może udzielić osobie prawnej, która: 1) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, 2) uchwałą właściwego organu utworzyła wyodrębniony księgowo fundusz, z którego udziela pożyczek wyłącznie małym przedsiębiorcom, zwany dalej "funduszem pożyczkowym", 3) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny do udzielania pożyczek, o których mowa w pkt 2, 4) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do udzielania pożyczek, o których mowa w pkt 2 - dotacji przeznaczonej na powiększenie funduszu pożyczkowego, zwanej dalej "dotacją na fundusz pożyczkowy". 2. Dotacja na fundusz pożyczkowy nie może: 1) być niższa niż kwota 250.000 zł; 2) być wyższa niż dotychczasowa wysokość tego funduszu ani przekraczać kwoty: a) 2.500.000 zł - w przypadku funduszu działającego na terenie całego województwa, w którym całość lub część środków pochodzi od organu samorządu województwa, b) 1.000.000 zł - w przypadku funduszu niespełniającego warunków określonych w lit. a. 3. Agencja może udzielać kolejnych dotacji na fundusz pożyczkowy tej samej osobie prawnej pod warunkiem, że udział łącznej kwoty tych dotacji w funduszu pożyczkowym nie przekroczy 50%. 4. Agencja, z zastrzeżeniem ust. 7, dokonuje wyboru osób prawnych, którym zostaną udzielone dotacje na fundusz pożyczkowy, w drodze konkursu ofert ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. W przypadku określonym w ust. 2 pkt 2 lit. a Agencja przeprowadza konkurs w porozumieniu z właściwymi zarządami województw. 5. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 4, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 6. Agencja ocenia oferty złożone w ramach konkursu, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) przedmiot działalności osoby prawnej, przy czym są preferowane osoby prawne, które oprócz działalności określonej w ust. 1 pkt 2 i z nią związanej nie prowadzą innej działalności; 2) lokalizację osoby prawnej; 3) sytuację finansową osoby prawnej; 4) wysokość funduszu pożyczkowego w stosunku do terytorialnego zasięgu jego działania; 5) kwalifikacje osób zatrudnionych przy udzielaniu pożyczek. 7. Agencja może odstąpić od publicznego ogłaszania konkursu, jeżeli dotacja na fundusz pożyczkowy: 1) jest przeznaczona na udzielenie przedsiębiorcom pożyczek na naprawienie szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub 2) jest udzielana w związku z realizacją rządowego programu restrukturyzacji określonej branży gospodarki, lub 3) jest udzielana w związku z gwałtownym pogorszeniem się sytuacji na lokalnym rynku pracy, lub 4) jest udzielana w związku z realizacją programu finansowanego z udziałem środków pochodzących z Unii Europejskiej, niepodlegających zwrotowi. 8. W przypadkach określonych w ust. 7 Agencja kieruje zaproszenia do udziału w konkursie do wybranych osób prawnych, spełniających warunki określone w ust. 1, chyba że program, o którym mowa w ust. 7 pkt 4, wskazuje konkretną osobę prawną, której zostanie udzielona dotacja. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się. § 40. 1. W związku z realizacją programu finansowanego z udziałem środków pochodzących z Unii Europejskiej, niepodlegających zwrotowi, Agencja może udzielić osobie prawnej, która: 1) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, 2) uchwałą właściwego organu utworzyła wyodrębniony księgowo fundusz poręczeniowy, z którego udziela poręczeń lub gwarancji spłaty kredytów lub pożyczek zaciąganych wyłącznie przez małych lub średnich przedsiębiorców, zwany dalej "funduszem poręczeniowym", 3) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny do udzielania poręczeń lub gwarancji, o których mowa w pkt 2, 4) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do udzielania poręczeń lub gwarancji, o których mowa w pkt 2 - dotacji przeznaczonej na powiększenie funduszu poręczeniowego, zwanej dalej "dotacją na fundusz poręczeniowy". 2. Kwotę dotacji na fundusz poręczeniowy określa program, o którym mowa w ust. 1. 3. Agencja dokonuje wyboru osób prawnych, którym zostanie udzielona dotacja na fundusz poręczeniowy, stosując odpowiednio § 39 ust. 4-6, chyba że program, o którym mowa w ust. 1, wskazuje konkretną osobę prawną, której zostanie udzielona dotacja. § 41. 1. Agencja może udzielić osobie prawnej, która: 1) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, 2) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do świadczenia usług informacyjnych i doradczych małym i średnim przedsiębiorcom - dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów związanych ze świadczeniem bezpłatnych usług informacyjnych i doradczych podmiotom określonym w ust. 2, zwanej dalej "dotacją na usługi informacyjno-doradcze". 2. Usługi, o których mowa w ust. 1, mogą być świadczone: 1) osobom fizycznym podejmującym działalność gospodarczą; 2) małym i średnim przedsiębiorcom - pod warunkiem że wartość świadczonej usługi łącznie z wartością pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy we wszystkich formach i z różnych źródeł w okresie kolejnych 3 lat poprzedzających dzień świadczenia usługi nie przekracza równowartości w złotych polskich 100.000 euro. 3. Kwota wyrażona w euro, określona w ust. 2 pkt 2, jest przeliczana zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy o pomocy publicznej. 4. Dotacja na usługi informacyjno-doradcze nie może przekroczyć 75% wartości usług wykonanych przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, obliczonej według rozliczeniowej stawki godzinowej, określonej w umowie o udzieleniu dotacji. 5. Agencja, z zastrzeżeniem ust. 9, dokonuje wyboru osób prawnych, którym zostaną udzielone dotacje na usługi informacyjno-doradcze świadczone w określonym województwie, w drodze konkursu ofert, ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. 6. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 5, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 7. Agencja ocenia oferty złożone w ramach konkursu, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) lokalizację punktu, w którym będą świadczone usługi; 2) ciągłość świadczenia usług; 3) kwalifikacje osób wykonujących usługi; 4) sytuację finansową osoby prawnej; 5) rozliczeniową stawkę godzinową, zadeklarowaną przez osobę prawną. 8. Agencja może udzielić osobie prawnej, której udzieliła dotacji na usługi informacyjno-doradcze, dwóch kolejnych dotacji bez przeprowadzania ponownego konkursu. 9. Agencja może udzielić dotacji na usługi informacyjno-doradcze osobie prawnej, która posiada akredytację Komisji Europejskiej w sieci informacji europejskiej lub w sieci informacji o innowacjach, a także regionalnej instytucji finansującej, o której mowa w § 43 ust. 3. W tych przypadkach nie stosuje się ust. 6-8. § 42. 1. Agencja może udzielić: 1) organowi prowadzącemu szkołę, zakład kształcenia nauczycieli, placówkę doskonalenia nauczycieli lub inną placówkę działającą w systemie oświaty, 2) osobie prawnej, a w szczególności: stowarzyszeniu, fundacji, organizacji zrzeszającej przedsiębiorców albo szkole wyższej - dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów podejmowanego przez ten podmiot przedsięwzięcia mającego na celu wspieranie rozwoju przedsiębiorczości lub kształtowanie postaw przedsiębiorczych w społeczeństwie, polegającego w szczególności na organizacji lub udziale w konkursie, konferencji, seminarium, opracowaniu programu lub publikacji rozpowszechnianej w środkach masowego przekazu albo wydaniu publikacji, zwanej dalej "dotacją na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości". 2. Dotacja na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości nie może być udzielona na finansowanie kosztów przedsięwzięcia organizowanego w celu osiągnięcia zysku. 3. Dotacja na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości nie może być wyższa niż 50% kosztów organizacji lub udziału w przedsięwzięciu, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji. 4. W ciągu roku kalendarzowego Agencja może udzielić jednemu podmiotowi nie więcej niż trzech dotacji na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości, których łączna kwota nie może przekroczyć 50.000 zł. 5. Agencja rozpatruje łącznie wnioski o udzielenie dotacji na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości, złożone w danym kwartale, w terminie 21 dni od zakończenia tego kwartału. 6. Agencja rozpatruje wnioski o udzielenie dotacji na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) rodzaj przedsięwzięcia, przy czym są preferowane przedsięwzięcia służące kształtowaniu postaw przedsiębiorczych wśród młodzieży, kobiet, osób niepełnosprawnych i osób bezrobotnych; 2) skalę przewidywanego oddziaływania przedsięwzięcia w stosunku do jego kosztów; 3) udział wnioskowanej kwoty dotacji w całości kosztów przedsięwzięcia; 4) w przypadku wniosku złożonego przez osobę prawną - zapewnianie przez tę osobę prawną prawidłowej realizacji przedsięwzięcia, w szczególności przez: a) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, b) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, c) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją. 7. Agencja podaje do publicznej wiadomości, przez zamieszczenie na stronie internetowej, informacje o przyznanych dotacjach, z określeniem ich kwoty, w terminie 30 dni po rozpatrzeniu wniosków o udzielenie dotacji na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości. Przepis § 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio. § 43. 1. Agencja może udzielić osobie prawnej, która: 1) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, 2) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do świadczenia usług informacyjnych, doradczych i finansowych małym i średnim przedsiębiorcom, 3) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny oraz doświadczenie w zakresie realizacji programów wspierania rozwoju przedsiębiorczości - dotacji przeznaczonej na realizację działań z zakresu wspierania rozwoju małych i średnich przedsiębiorców na terenie danego województwa, określonych w programie finansowanym z udziałem środków pochodzących z Unii Europejskiej, niepodlegających zwrotowi, oraz na finansowanie kosztów operacyjnych związanych z tymi działaniami, zwanej dalej "dotacją na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości". 2. Dotacja na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości: 1) w części przeznaczonej na realizację działań, o których mowa w ust. 1 - jest udzielana w kwocie określonej w programie wskazanym w ust. 1; 2) w części przeznaczonej na finansowanie kosztów operacyjnych związanych z działaniami, o których mowa w ust. 1 - nie może przekroczyć 8% kwoty przeznaczonej na realizację tych działań. 3. Agencja dokonuje - w drodze konkursu ofert, przeprowadzanego w porozumieniu z właściwym zarządem województwa i ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim oraz na stronie internetowej Agencji - wyboru osoby prawnej, której udzieli dotacji na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości na terenie danego województwa, zwanej dalej "regionalną instytucją finansującą". 4. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 3, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 5. Dotacja na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości może być udzielona pod warunkiem potwierdzenia, audytem dokonanym przez wykonawcę wybranego przez Agencję, spełniania przez regionalną instytucję finansującą warunków określonych w ust. 1. 6. Agencja zleca dokonanie audytu, o którym mowa w ust. 5, również w okresie realizacji programu określonego w ust. 1, co najmniej raz na dwa lata kalendarzowe. 7. W przypadku negatywnego wyniku audytu, o którym mowa w ust. 5 lub 6, Agencja może udzielić dotacji na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości regionalnej instytucji finansującej działającej w innym województwie. 8. W okresie 5 lat od rozstrzygnięcia konkursu, o którym mowa w ust. 3, Agencja może udzielać regionalnej instytucji finansującej kolejnych dotacji na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości bez przeprowadzania ponownego konkursu. § 44. Agencja może udzielić regionalnej instytucji finansującej dotacji przeznaczonej na finansowanie uzasadnionych kosztów związanych z wykonywaniem czynności, powierzonych jej przez Agencję zgodnie z § 32, zwanej dalej "dotacją operacyjną". § 45. 1. Agencja może udzielić: 1) gminie albo powiatowi lub 2) osobie prawnej, która: a) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, b) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do świadczenia usług w zakresie promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich, c) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny oraz doświadczenie w zakresie realizacji programów promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich - dotacji przeznaczonej na finansowanie kosztów realizacji przedsięwzięcia w zakresie promocji zatrudnienia lub rozwoju zasobów ludzkich, zwanej dalej "dotacją na rzecz zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich". 2. Przedsięwzięcie, o którym mowa w ust. 1, może być skierowane do: 1) absolwentów szkół, 2) zarejestrowanych osób bezrobotnych w wieku do 26 lat, 3) osób bezrobotnych zarejestrowanych co najmniej od 6 miesięcy, 4) osób korzystających z pomocy społecznej, 5) osób niepełnosprawnych, 6) uchodźców lub repatriantów - mających stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "beneficjentami". 3. Dotacja na rzecz zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich może być udzielona na finansowanie: 1) kosztów rekrutacji beneficjentów; 2) kosztów usług świadczonych bezpłatnie beneficjentom w zakresie: a) określenia potrzeb beneficjentów, w tym opracowania indywidualnych planów działania, b) poradnictwa psychologicznego, c) doradztwa przy rozwiązywaniu problemów rodzinnych i społecznych, d) szkolenia zawodowego, e) poradnictwa zawodowego, f) pośrednictwa pracy, g) szkolenia i doradztwa dotyczącego podejmowania działalności gospodarczej, a także doradztwa w pierwszym roku po podjęciu tej działalności; 3) kosztów związanych z udziałem beneficjentów w praktykach zawodowych, organizowanych na podstawie umów z pracodawcami; 4) refundacji części kosztów zatrudnienia beneficjenta poniesionych przez pracodawcę, u którego beneficjent odbywa szkolenie zawodowe; 5) wsparcia finansowego dla beneficjentów odbywających szkolenia i praktyki zawodowe; 6) kosztów operacyjnych, związanych z realizacją działań określonych w pkt 4 i 5. 4. Dotacja na rzecz zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich: 1) udzielona podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie może: a) być niższa niż kwota 20.000 euro ani wyższa niż kwota 500.000 euro oraz b) przekroczyć 60% kosztów określonych w ust. 3, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji; 2) udzielona podmiotowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie może: a) być niższa niż kwota 20.000 euro ani wyższa niż kwota 100.000 euro, b) pokrywać kosztów poniesionych przed zawarciem umowy o udzieleniu dotacji. 5. Agencja dokonuje wyboru podmiotów określonych w ust. 1, którym udzieli dotacji na rzecz zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich, w drodze konkursu ofert ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. 6. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 5, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1 pkt 2; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 7. Agencja ocenia oferty złożone w ramach konkursu, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) zgodność działań zaproponowanych w ofercie z krajowym programem promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich oraz strategią rozwoju województwa; 2) skalę przewidywanego oddziaływania przedsięwzięcia w stosunku do lokalnego, regionalnego lub krajowego rynku pracy; 3) kompleksowość rozwiązywania problemów i zaspokajania potrzeb beneficjentów; 4) udział wnioskowanej kwoty dotacji w całości kosztów przedsięwzięcia; 5) w przypadku oferty złożonej przez osobę prawną - zapewnianie przez tę osobę prawną prawidłowej realizacji działań określonych w ust. 3, w szczególności przez: a) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, b) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, c) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją. § 46. 1. Agencja może udzielić: 1) jednostce samorządu terytorialnego lub 2) osobie prawnej, która: a) zgodnie ze statutem nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe, b) zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje niezbędne do świadczenia usług w zakresie promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich, c) posiada niezbędny potencjał ekonomiczny i techniczny oraz doświadczenie w zakresie realizacji programów promocji zatrudnienia i rozwoju zasobów ludzkich - dotacji przeznaczonej na finansowanie części kosztów uruchomienia przedsięwzięcia określonego w ust. 2, zwanej dalej "dotacją na lokalną inicjatywę rynku pracy". 2. Dotacja na lokalną inicjatywę rynku pracy może być udzielona na finansowanie części kosztów przygotowania pomieszczeń, wyposażenia i szkolenia pracowników jednostki organizacyjnej udzielającej osobom bezrobotnym i zagrożonym bezrobociem pomocy w zakresie: 1) informacji o rynku pracy; 2) pośrednictwa pracy; 3) poradnictwa zawodowego lub informacji zawodowej; 4) wsparcia psychologicznego mającego na celu ułatwienie powrotu do życia zawodowego; 5) doradztwa w zakresie podejmowania działalności gospodarczej; 6) możliwości podjęcia tymczasowego zatrudnienia; 7) informacji o możliwościach wykorzystania technik informatycznych dla stworzenia miejsca pracy lub uzyskania zatrudnienia. 3. Dotacja na lokalną inicjatywę rynku pracy nie może przekraczać 75% kosztów określonych w ust. 2, poniesionych po zawarciu umowy o udzieleniu dotacji, ani kwoty 100.000 euro. 4. Agencja dokonuje wyboru podmiotów, którym udzieli dotacji na lokalną inicjatywę rynku pracy, w drodze konkursu ofert ogłoszonego w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim i na stronie internetowej Agencji. 5. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 4, zawiera: 1) termin składania ofert i ich zakres; 2) wskazanie wymaganych dokumentów, potwierdzających spełnianie przez osobę prawną warunków określonych w ust. 1 pkt 2; 3) termin rozstrzygnięcia konkursu; 4) określenie sposobu informowania o wynikach konkursu. 6. Agencja ocenia oferty złożone w ramach konkursu, biorąc pod uwagę w szczególności: 1) zgodność oferty ze strategią rozwoju województwa; 2) kwalifikacje osób wykonujących usługi określone w ust. 2; 3) zdolność podmiotu określonego w ust. 1 do kontynuowania przedsięwzięcia po wykorzystaniu dotacji; 4) w przypadku oferty złożonej przez osobę prawną - zapewnianie przez tę osobę prawną prawidłowej realizacji przedsięwzięcia, w szczególności przez: a) niezaleganie z opłacaniem podatków ani składek na ubezpieczenia społeczne, b) niepozostawanie w stanie upadłości, pod zarządem komisarycznym ani w toku likwidacji, postępowania upadłościowego lub postępowania układowego z wierzycielami, c) należyte wypełnianie zobowiązań wynikających z innych umów zawartych z Agencją. § 47. 1. Do udzielania przez Agencję dotacji podmiotom działającym na rzecz rozwoju gospodarczego lub zatrudnienia stosuje się odpowiednio § 34 i 35, z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Agencja może dokonać wypłaty dotacji udzielonej jednostce samorządu terytorialnego przed rozpoczęciem przez tę jednostkę realizacji działań określonych w umowie o udzieleniu dotacji. Rozdział 6 Przepisy przejściowe i końcowe § 48. 1. W związku z realizacją umów o wykorzystywaniu środków pochodzących z Unii Europejskiej, niepodlegających zwrotowi: 1) dotyczących zlikwidowanej Polskiej Fundacji Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw, zawartych przed dniem 1 stycznia 2001 r. lub 2) dotyczących zlikwidowanej fundacji pod nazwą Polska Agencja Rozwoju Regionalnego, zawartych przez dniem 1 czerwca 2002 r. - Agencja może podejmować działania określone w tych umowach, a w szczególności udzielać dotacji oraz pożyczek na warunkach i w trybie określonych w tych umowach. 2. W związku z realizacją umów o wykorzystywaniu środków pochodzących z Unii Europejskiej, niepodlegających zwrotowi, zawartych przed dniem 1 stycznia 2001 r., Agencja może udzielać dotacji na realizację regionalnego programu rozwoju przedsiębiorczości oraz dotacji operacyjnych osobom prawnym wybranym, przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, w sposób określony w tych umowach. § 49. Agencja udziela dotacji: 1) na wniosek przedsiębiorcy lub osoby prawnej złożony przed dniem 1 stycznia 2003 r. lub 2) w drodze konkursu ogłoszonego przed dniem 1 stycznia 2003 r. - stosując warunki i tryb określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie warunków i trybu udzielania dotacji przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 57, poz. 598 i Nr 84, poz. 917). § 50. 1. Wnioski o udzielenie pożyczki na innowację złożone od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 czerwca 2003 r. Agencja rozpatruje łącznie w terminie do dnia 31 sierpnia 2003 r. 2. Wnioski o udzielenie dotacji szkoleniowej złożone od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 kwietnia 2003 r. Agencja rozpatruje łącznie w terminie do dnia 21 maja 2003 r. 3. Wnioski o udzielenie dotacji na inicjatywę wspierającą rozwój przedsiębiorczości złożone od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 31 marca 2003 r. Agencja rozpatruje łącznie w terminie do dnia 21 kwietnia 2003 r. § 51. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia. 1) Prezes Rady Ministrów: L. Miller 1) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 marca 2001 r. w sprawie szczegółowych zadań Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 29, poz. 321) oraz rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie warunków i trybu udzielania dotacji przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz. U. Nr 57, poz. 598 i Nr 84, poz. 917), które utraciły moc z dniem 1 stycznia 2003 r. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 14 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny (Dz. U. Nr 49, poz. 420) Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny (Dz. U. Nr 81, poz. 736) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Do prowadzenia oceny wartości użytkowej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny upoważnia się Instytut Zootechniki w Krakowie - w zakresie oceny typu i budowy bydła typu użytkowego mlecznego i mięsno-mlecznego, użytkowości tucznej i rzeźnej świń dokonywanej po uboju oraz oceny testowej wartości użytkowej drobiu.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2003 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1) z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną (Dz. U. Nr 116, poz. 1092) Na podstawie art. 58 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) szkole publicznej - należy przez to rozumieć przedszkole publiczne i szkołę publiczną, w tym szkołę filialną, z wyjątkiem publicznej szkoły artystycznej; 2) założycielu - należy przez to rozumieć osobę prawną, z wyjątkiem jednostki samorządu terytorialnego, oraz osobę fizyczną ubiegającą się o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej; 3) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. 2. Szczegółowe zasady i warunki udzielania i cofania zezwolenia na założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną określają odrębne przepisy. § 2. Założyciel składa wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej do właściwej jednostki samorządu terytorialnego, której zadaniem jest prowadzenie szkół lub placówek publicznych danego typu lub rodzaju. § 3. 1. Wniosek o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej powinien zawierać: 1) oznaczenie założyciela szkoły lub placówki publicznej i jego siedziby, a w przypadku założyciela będącego osobą fizyczną - miejsca zamieszkania; 2) w przypadku osoby prawnej - wskazanie organu uprawnionego do prowadzenia w imieniu założyciela spraw szkoły lub placówki publicznej; 3) określenie typu szkoły lub rodzaju placówki publicznej, daty rozpoczęcia jej działalności, przewidywanej liczby uczniów (słuchaczy) oraz: a) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - zawodu lub zawodów, w jakich szkoła będzie kształcić, b) w przypadku liceum profilowanego - profilu lub profili kształcenia ogólnozawodowego, c) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaju niepełnosprawności uczniów, dla których tworzy się szkołę; 4) wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki publicznej, wraz z informacją o jej warunkach lokalowych oraz wyposażeniu w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do realizacji zadań statutowych. 2. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej załącza się: 1) kopię statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę funkcjonowania osoby prawnej, a w przypadku osoby fizycznej - wypis z dowodu osobistego potwierdzający imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania; 2) projekt aktu założycielskiego szkoły lub placówki publicznej; 3) projekt statutu szkoły lub placówki publicznej; 4) opinie straży pożarnej i stacji sanitarno-epidemiologicznej o warunkach bezpieczeństwa i higieny w budynku, w którym będzie się mieścić szkoła lub placówka publiczna, i najbliższym jego otoczeniu; 5) wykaz nauczycieli przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce publicznej, wraz z informacją o ich kwalifikacjach; 6) zobowiązanie do zapewnienia warunków działania szkoły lub placówki publicznej, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki, oraz zobowiązanie do przestrzegania przepisów dotyczących szkół i placówek publicznych. 3. Dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej mającej siedzibę za granicą, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, wymaga poświadczenia przez właściwą ze względu na siedzibę założyciela polską placówkę dyplomatyczną. Jeżeli dokument taki został sporządzony w języku obcym, należy go przedstawić wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. § 4. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej jest udzielane, jeżeli: 1) statut lub inny dokument stanowiący podstawę funkcjonowania osoby prawnej będącej założycielem przewiduje prowadzenie przez nią działalności oświatowej; 2) projekt aktu założycielskiego i projekt statutu szkoły lub placówki publicznej są zgodne z przepisami ustawy i aktów prawnych wydanych na jej podstawie; 3) warunki lokalowe oraz wyposażenie szkoły lub placówki publicznej w pomoce dydaktyczne i sprzęt zapewniają realizację statutowych zadań szkoły lub placówki publicznej, w tym bezpieczne i higieniczne warunki nauki, wychowania i opieki; 4) nauczyciele posiadają kwalifikacje wymagane do zatrudnienia w szkole lub placówce publicznej; 5) utworzenie szkoły w miejscowości wskazanej przez założyciela stanowi korzystne uzupełnienie sieci szkół w tej miejscowości lub regionie; 6) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - proponowany zawód lub zawody są zgodne z klasyfikacją zawodów szkolnictwa zawodowego, określoną w odrębnych przepisach; 7) w przypadku liceum profilowanego - proponowany profil lub profile kształcenia ogólnozawodowego są zgodne z profilami kształcenia ogólnozawodowego, określonymi w odrębnych przepisach. 2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej jest udzielane po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty, o której mowa w art. 58 ust. 3 ustawy. § 5. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej określa założyciela i jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, typ szkoły lub rodzaj placówki, jej nazwę, adres i termin rozpoczęcia działalności oraz: 1) w przypadku szkoły podstawowej i gimnazjum - obwód szkolny, jeżeli założyciel wystąpił z wnioskiem o ustalenie obwodu; 2) w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - zawód lub zawody, w jakich kształci szkoła; 3) w przypadku liceum profilowanego - profil lub profile kształcenia ogólnozawodowego; 4) w przypadku szkoły specjalnej - rodzaj niepełnosprawności uczniów, dla których tworzy się szkołę. 2. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej wydaje się na czas nieokreślony. § 6. 1. Udzielenie i odmowa udzielenia zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. 2. Jednostka samorządu terytorialnego prowadzi rejestr wydanych zezwoleń. § 7. 1. Zezwolenie na założenie szkoły lub placówki publicznej może być cofnięte w przypadku: 1) nierozpoczęcia działalności przez szkołę lub placówkę publiczną w terminie określonym w zezwoleniu; 2) przerwania działalności szkoły lub placówki publicznej na okres dłuższy niż dwa miesiące, niewynikający z przepisów w sprawie organizacji roku szkolnego; 3) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego działalności oświatowej osobie fizycznej będącej założycielem; 4) określonym w art. 34 ust. 3 ustawy; 5) zmiany lub wprowadzenia nowego zawodu w szkole prowadzącej kształcenie zawodowe, z naruszeniem art. 39 ust. 5 ustawy; 6) zmiany lub wprowadzenia nowego profilu kształcenia ogólnozawodowego w liceum profilowanym, z naruszeniem art. 39 ust. 4a ustawy. 2. Cofnięcie zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej następuje w drodze decyzji administracyjnej. § 8. 1. Do wniosków o udzielenie zezwolenia na założenie szkoły publicznej, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, stosuje się przepisy niniejszego rozporządzenia. 2. Zezwolenia na założenie szkoły publicznej, wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, zachowują swoją ważność. § 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka 1) Minister Edukacji Narodowej i Sportu kieruje działem administracji rządowej - oświata i wychowanie, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz. U. Nr 97, poz. 866). 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 759 i Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 19, poz. 239, Nr 48, poz. 550, Nr 104, poz. 1104, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1320, z 2001 r. Nr 111, poz. 1194 i Nr 144, poz. 1615, z 2002 r. Nr 41, poz. 362, Nr 113, poz. 984, Nr 141, poz. 1185 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 6, poz. 65. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 marca 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły publicznej przez osobę prawną lub fizyczną (Dz. U. Nr 32, poz. 187 oraz z 2000 r. Nr 2, poz. 19), które utraciło moc z dniem 22 października 2002 r. na podstawie art. 30 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 111, poz. 1194 oraz z 2002 r. Nr 41, poz. 362). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW z dnia 13 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1419) Na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 108, poz. 1153 oraz z 2002 r. Nr 229, poz. 1915) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) ustawie - rozumie się przez to ustawę z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, 2) organie podatkowym - rozumie się przez to naczelnika urzędu skarbowego, 3) urzędzie skarbowym - rozumie się przez to urząd skarbowy obsługujący właściwy organ podatkowy."; 2) w § 5 ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. W przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy, oraz w razie przedłożenia przez strony czynności cywilnoprawnej decyzji organu podatkowego o zwolnieniu płatnika z obowiązku poboru podatku, notariusze przesyłają urzędowi skarbowemu wypis aktu notarialnego w terminie 14 dni od daty jego sporządzenia."; 3) użyte w § 3 w ust. 2, w § 4 w ust. 1 w pkt 2 i 4 oraz w ust. 2, w § 5 w ust. 2 w pkt 2, w § 6 w ust. 4 i w § 7 w ust. 3, w różnych przypadkach, wyrazy "urząd skarbowy" zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami "organ podatkowy". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r. Minister Finansów: w z. E. Mucha 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 103, poz. 1099, z 2001 r. Nr 100, poz. 1085, z 2002 r. Nr 121, poz. 1031 i Nr 199, poz. 1672 oraz z 2003 r. Nr 80, poz. 721, Nr 96, poz. 874 i Nr 137, poz. 1302. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 167, poz. 1629) Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002) zarządza się, co następuje: Rozdział 1 Przepisy ogólne § 1. Rozporządzenie określa minimalne warunki utrzymywania zwierząt gospodarskich, odrębnie dla każdego gatunku, wieku i stanu fizjologicznego tych zwierząt, w tym obsadę zwierząt w zależności od systemów utrzymywania. § 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają: 1) cielę - młode zwierzę z gatunku bydło domowe (Bas taurus), bez względu na płeć, w wieku od dnia urodzenia do 6. miesiąca życia; 2) knur - samca świni, który osiągnął dojrzałość płciową i jest przeznaczony do celów rozpłodowych; 3) loszka - samicę świni, która osiągnęła dojrzałość płciową, w wieku od 4. miesiąca życia do pierwszego wyproszenia; 4) locha - samicę świni po pierwszym wyproszeniu; 5) locha prośna - samicę świni między okresem okołoporodowym a odsadzeniem prosiąt; 6) prosię - młodą świnię, bez względu na jej płeć, w wieku od urodzenia do odsadzenia; 7) warchlak - młodą świnię, w wieku od odsadzenia do ukończenia 10. tygodnia życia; 8) gniazdo - wydzielone miejsce przeznaczone do znoszenia jaj, w postaci skrzynki lub szafki; podłogi gniazda nie wykonuje się z siatki drucianej; 9) gniazdo grupowe - kilka gniazd ustawionych w rzędzie, przeznaczonych dla grupy ptaków; 10) system bateryjny - zespół klatek o jednakowych wymiarach i konstrukcji, ustawionych obok siebie jednopoziomowo lub wielopoziomowo; 11) klatka - zamkniętą przestrzeń, której podłoga znajduje się powyżej poziomu posadzki w pomieszczeniu inwentarskim; 12) kura nieśna - dorosłego ptaka płci żeńskiej z gatunku Gallus domesticus, który osiągnął dojrzałość nieśną i jest utrzymywany w celu produkcji jaj nieprzeznaczonych do wylęgu; 13) ściółka - suchy, miękki, dobrze nasiąkający materiał, w szczególności słomę lub trociny, kładziony na podłogę w pomieszczeniach inwentarskich w celu zapewnienia zwierzętom uczucia suchości i ciepła oraz stwarzający warunki dla spełnienia potrzeb fizjologicznych. § 3. 1. Zwierzęta gospodarskie utrzymuje się: 1) w pomieszczeniu inwentarskim, z wyjątkiem lisów polarnych, lisów pospolitych, jenotów, norek i tchórzy; 2) w systemie otwartym, z wyjątkiem kur, indyków, strusi, gęsi do ukończenia 6. tygodnia życia, kaczek do ukończenia 3. tygodnia życia, przepiórek do ukończenia 20. dnia życia, cieląt do ukończenia 2. tygodnia życia utrzymywanych bez matki oraz zwierząt futerkowych. 2. Zwierzętom gospodarskim utrzymywanym w systemie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi. § 4. 1. Utrzymujący zwierzęta gospodarskie zapewnia im opiekę i właściwe warunki utrzymywania, uwzględniając minimalne normy powierzchni w zależności od systemów utrzymywania. 2. Zwierzęta gospodarskie utrzymuje się w warunkach: 1) nieszkodliwych dla ich zdrowia oraz niepowodujących urazów i uszkodzeń ciała lub cierpień; 2) zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności kładzenia się, wstawania oraz leżenia; 3) umożliwiających kontakt wzrokowy z innymi zwierzętami. 3. Loszki i lochy w tygodniu poprzedzającym przewidywany termin proszenia oraz w okresie proszenia się mogą być utrzymywane w warunkach, w których nie mają kontaktu wzrokowego z innymi zwierzętami. § 5. 1. Pomieszczenia inwentarskie dla zwierząt gospodarskich oświetla się, przystosowanym dla danego gatunku zwierząt, światłem sztucznym lub zapewnia dostęp światła naturalnego. 2. W przypadku gdy oświetlenie sztuczne stosuje się w pomieszczeniach inwentarskich, w których są utrzymywane cielęta, pomieszczenia te oświetla się w czasie odpowiadającym normalnemu dostępowi światła naturalnego - co najmniej jednak między godziną 900 a 1700. 3. W przypadku stosowania oświetlenia naturalnego w pomieszczeniach inwentarskich, w których są utrzymywane kury nieśne, okna rozmieszcza się w sposób umożliwiający równomierne oświetlenie całego pomieszczenia. 4. W przypadku gdy oświetlenie sztuczne stosuje się w pomieszczeniach inwentarskich, w których są utrzymywane kury nieśne, pomieszczenia te oświetla się w rytmie dobowym tak, aby około 1/3 doby stanowiło nieprzerwany okres ciemności oraz występowały okresy przyciemnienia odpowiadające zmierzchowi. 5. Świnie utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich oświetlonych przez nie mniej niż 8 godzin dziennie światłem o natężeniu co najmniej 40 lux. § 6. 1. Utrzymujący zwierzęta gospodarskie powinien doglądać je co najmniej raz dziennie. 2. Pomieszczenia inwentarskie wyposaża się w stałe lub przenośne oświetlenie umożliwiające ich kontrolę i doglądanie zwierząt o każdej porze. § 7. 1. Pomieszczenia dla zwierząt gospodarskich, ich wyposażenie oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu zwierząt gospodarskich: 1) wykonuje się z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i dezynfekcji; 2) czyści się i dezynfekuje. 2. Odchody zwierząt oraz niezjedzone resztki pasz usuwa się z pomieszczeń gospodarskich tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni, zanieczyszczenia paszy lub wody oraz zabezpiecza się je przed muchami i gryzoniami. 3. Wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia zwierząt gospodarskich wykonuje się i umieszcza w sposób minimalizujący możliwość zanieczyszczenia paszy lub wody oraz ułatwiający bezkonfliktowy dostęp zwierząt do paszy i wody. 4. Wyposażenie i sprzęt w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich sprawdza się co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwa. 5. Podłoga w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich powinna być twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia gładka i nieśliska. § 8. 1. W pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów powinny być utrzymane na poziomie nieszkodliwym dla tych zwierząt. 2. W przypadku wyposażenia pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji, system ten powinien być połączony z: 1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego; 2) system wentylacji awaryjnej. § 9. Instalację elektryczną w pomieszczeniach inwentarskich dla zwierząt gospodarskich wykonuje się w sposób określony w przepisach Prawa budowlanego. § 10. 1. Zwierzętom gospodarskim, z wyjątkiem koni oraz cieląt i świń do ukończenia 2. tygodnia życia, zapewnia się stały dostęp do wody. 2. Konie poi się co najmniej trzy razy dziennie. 3. Cielętom powyżej 2. tygodnia życia zapewnia się dostęp do wystarczającej ilości wody lub innych płynów. 4. Cielętom, o których mowa w ust. 3, w okresie upałów lub w przypadku choroby zapewnia się stały dostęp do wody. § 11. Zwierzęta gospodarskie są karmione co najmniej dwa razy dziennie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego. § 12. 1. W przypadku utrzymywania cieląt grupowo, każde cielę powinno mieć zapewniony dostęp do paszy w tym samym czasie. 2. Pasza dla cieląt powinna zawierać co najmniej 4,5 milimol/litr żelaza. 3. Pasza dla cieląt powyżej 2 tygodni życia powinna zawierać pasze włókniste, z tym że dawkę tej paszy dla cieląt od 8. do 20. tygodnia życia zwiększa się od 50 do 250 g dziennie. § 13. 1. Jelenie i daniele karmi się co najmniej raz dziennie. 2. Świnie karmi się co najmniej raz dziennie, przy czym świniom utrzymywanym grupowo zapewnia się dostęp do paszy w tym samym czasie. 3. Lochom i loszkom między okresem okołoporodowym a odsadzeniem prosiąt zapewnia się wystarczającą ilość pokarmu wysokoenergetycznego oraz pokarmu objętościowego lub wysokowłóknistego. § 14. Chore lub ranne zwierzę gospodarskie niezwłocznie otacza się opieką, a w razie potrzeby izoluje. Rozdział 2 Minimalne warunki utrzymywania bydła § 15. 1. Bydło w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się: 1) na uwięzi; 2) bez uwięzi w kojcu: a) z wydzielonymi legowiskami, z wyjątkiem bydła opasowego i buhajów, b) bez wydzielonych legowisk na ściółce, c) bez wydzielonych legowisk i ściółki, z wyjątkiem buhajów, krów i jałówek cielnych powyżej 7. miesiąca ciąży. 2. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wymiary stanowiska powinny wynosić w przypadku utrzymywania: 1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży i o masie ciała do 500 kg: a) długość - co najmniej 1,6 m, b) szerokość - co najmniej 1,1 m; 2) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży i o masie ciała powyżej 500 kg: a) długość - co najmniej 1,65 m, b) szerokość - co najmniej 1,15 m; 3) jałówek powyżej 19. miesiąca życia do 7. miesiąca ciąży: a) długość - co najmniej 1,5 m, b) szerokość - co najmniej 1 m; 4) jałówek powyżej 6. do 19. miesiąca życia: a) długość - co najmniej 1,4 m, b) szerokość - co najmniej 0,9 m; 5) buhajów: a) długość - co najmniej 2,4 m, b) szerokość - co najmniej 1,4 m; 6) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg: a) długość - co najmniej 1,3 m, b) szerokość - co najmniej 0,8 m; 7) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 do 450 kg: a) długość - co najmniej 1,45 m, b) szerokość - co najmniej 0,95 m; 8) bydła opasowego o masie ciała powyżej 450 kg: a) długość - co najmniej 1,5 m, b) szerokość - co najmniej 1 m. 3. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, wymiary wydzielonego legowiska powinny wynosić w przypadku utrzymywania: 1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży i o masie ciała do 500 kg: a) długość - co najmniej 2,1 m, b) szerokość - co najmniej 1,1 m; 2) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży i o masie ciała powyżej 500 kg: a) długość - co najmniej 2,2 m, b) szerokość - co najmniej 1,15 m; 3) jałówek powyżej 19. miesiąca życia do 7. miesiąca ciąży: a) długość - co najmniej 2 m, b) szerokość - co najmniej 1 m; 4) jałówek powyżej 6. do 19. miesiąca życia: a) długość - co najmniej 1,9 m, b) szerokość - co najmniej 0,85 m. 4. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, powierzchnia kojca powinna, w przeliczeniu na jedną sztukę, wynosić w przypadku utrzymywania: 1) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży i o masie ciała do 500 kg - co najmniej 4,5 m2; 2) krów i jałówek powyżej 7. miesiąca ciąży i o masie ciała powyżej 500 kg - co najmniej 5 m2; 3) jałówek powyżej 19. miesiąca życia do 7. miesiąca ciąży - co najmniej 2,5 m2; 4) jałówek powyżej 6. do 19. miesiąca życia - co najmniej 2 m2; 5) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg - co najmniej 1,6 m2; 6) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 do 450 kg - co najmniej 2 m2; 7) bydła opasowego o masie ciała powyżej 450 kg - co najmniej 2,5 m2; 8) buhajów - co najmniej 9 m2. 5. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, powierzchnia kojca powinna, w przeliczeniu na jedną sztukę, wynosić w przypadku utrzymywania: 1) jałówek powyżej 19. miesiąca życia do 7. miesiąca ciąży - co najmniej 2 m2; 2) jałówek powyżej 6. do 19. miesiąca życia - co najmniej 1,6 m2; 3) bydła opasowego o masie ciała do 300 kg - co najmniej 1,3 m2; 4) bydła opasowego o masie ciała powyżej 300 do 450 kg - co najmniej 1,6 m2; 5) bydła opasowego o masie ciała powyżej 450 kg - co najmniej 2 m2. § 16. W systemie utrzymywania bydła, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, na której jest utrzymywane bydło, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) jałówek - co najmniej 10 m2; 2) krów - co najmniej 15 m2; 3) buhajów - co najmniej 20 m2. § 17. 1. Cielęta utrzymuje się w: 1) pomieszczeniach inwentarskich; 2) w systemie utrzymywania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2. 2. W przypadku utrzymywania cieląt grupowo powierzchnia kojca, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla cieląt: 1) o masie ciała do 150 kg - co najmniej 1,5 m2; 2) o masie ciała powyżej 150 do 220 kg - co najmniej 1,7 m2; 3) o masie ciała powyżej 220 kg - co najmniej 1,8 m2. 3. W przypadku utrzymywania cieląt pojedynczo w kojcu: 1) jego wymiary powinny wynosić: a) szerokość - co najmniej wysokość cielęcia w kłębie, b) długość - co najmniej 1,1 długości ciała cielęcia mierzonej od czubka nosa do ogonowej krawędzi guza kulszowego; 2) ściany kojca, z wyjątkiem kojca, w którym utrzymywane są chore cielęta, powinny być wykonane w sposób umożliwiający cielętom kontakt wzrokowy i fizyczny. 4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do: 1) gospodarstw utrzymujących mniej niż 6 sztuk cieląt; 2) utrzymywania cieląt z matkami. 5. W systemie utrzymywania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, na której są utrzymywane cielęta, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić co najmniej 5 m2. 6. Cielęta, z wyjątkiem cieląt utrzymywanych w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, dogląda się co najmniej dwa razy dziennie. 7. W przypadku utrzymywania cieląt w pomieszczeniu inwentarskim cielęta do ukończenia 2. tygodnia życia utrzymuje się na ściółce. 8. Powierzchnia legowiska powinna być wygodna, czysta i odwodniona. § 18. Każde cielę powinno otrzymać pokarm matki niezwłocznie po urodzeniu, nie później jednak niż przed upływem 6 godzin od urodzenia. § 19. Niedopuszczalne jest zakładanie cielętom kagańców. § 20. W pomieszczeniach inwentarskich dla bydła: 1) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 3.000 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm; 3) minimalna temperatura jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Rozdział 3 Minimalne warunki utrzymywania koni § 21. 1. Konie w pomieszczeniu inwentarskim powinny być utrzymywane na ściółce: 1) w boksie; 2) na stanowisku na uwięzi; 3) w systemie wolnostanowiskowym bez uwięzi. 2. Ogiery i klacze powyżej roku życia utrzymuje się oddzielnie. § 22. 1. Powierzchnia boksu, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 1, powinna wynosić, w przypadku utrzymywania: 1) koni dorosłych - co najmniej 9 m2; 2) klaczy ze źrebięciem - co najmniej 12 m2. 2. Wymiary stanowiska, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 2, powinny wynosić w przypadku utrzymywania: 1) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi do 1,47 m: a) szerokość - co najmniej 1,6 m, b) długość - co najmniej 2,1 m; 2) koni dorosłych, których wysokość w kłębie wynosi powyżej 1,47 m: a) szerokość - co najmniej 1,8 m, b) długość - co najmniej 3,1 m. 3. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 3, powierzchnia powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) koni dorosłych lub młodzieży po odsadzeniu od matki, w przeliczeniu na jednego konia - co najmniej 10 m2; 2) klaczy ze źrebięciem - co najmniej 12 m2. § 23. W pomieszczeniach inwentarskich dla koni: 1) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 3.000 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm; 3) wilgotność względna nie powinna przekraczać 80 %; 4) prędkość przepływu powietrza nie powinna przekraczać 0,3 m/s; 5) temperatura powietrza powinna wynosić od 5 do 28 °C. § 24. 1. W przypadku utrzymywania koni w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia utrzymywania, w przeliczeniu na jednego dorosłego konia, powinna wynosić co najmniej 0,1 ha. 2. Powierzchnię, o której mowa w ust. 1, zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem. Rozdział 4 Minimalne warunki utrzymywania świń § 25. 1. W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 6 świń lub 5 loch z prosiętami, w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się je w kojcu na ściółce lub bez ściółki: 1) pojedynczo; 2) grupowo. 2. Świń nie utrzymuje się na uwięzi. 3. W przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2: 1) grupuje się zwierzęta o zbliżonym wieku; 2) utrzymujący zwierzęta podejmuje działania minimalizujące agresję i zapobiegające walkom zwierząt, w szczególności te, o których mowa w ust. 4 i § 27. 4. Utrzymywane grupowo świnie chore, zranione, wykazujące cechy agresywne lub atakowane przez inne zwierzęta, czasowo utrzymuje się pojedynczo. 5. Lochy i loszki od 4. tygodnia po pokryciu do tygodnia przed przewidywanym terminem proszenia utrzymuje się grupowo. 6. W przypadku gdy w gospodarstwie utrzymuje się mniej niż 10 sztuk loch lub loszek, o których mowa w ust. 5, można je utrzymywać pojedynczo. § 26. 1. Kojec, w którym utrzymywane są lochy i loszki w tygodniu poprzedzającym przewidywany termin proszenia, zaopatruje się w materiał umożliwiający budowę gniazda. 2. Prośne lochy i loszki umieszczone w kojcach do proszenia: 1) czyści się dokładnie; 2) leczy przeciwko zewnętrznym i wewnętrznym pasożytom, jeżeli to konieczne. 3. Powierzchnia kojca do proszenia powinna umożliwiać proszenie naturalne lub zapewniać osobie obsługującej dostęp do zwierzęcia. 4. Kojec powinien być zbudowany w sposób zapewniający prosiętom swobodny dostęp do karmiącej lochy. 5. W przypadku utrzymywania loch z prosiętami: 1) kojec wyposaża się w przegrodę zapobiegającą przygnieceniu prosiąt przez lochę; 2) w kojcu wydziela się część ze ściółką o powierzchni pozwalającej na jednoczesny odpoczynek zwierząt. § 27. Świniom zapewnia się stały dostęp do materiałów i przedmiotów absorbujących ich uwagę, w szczególności słomy, siana, drewna i trocin, o jakości niewywierającej szkodliwego wpływu na zdrowie zwierząt. § 28. 1. Prosięta odsadza się nie wcześniej niż w 29. dniu od dnia urodzenia. 2. W przypadku zagrożenia zdrowia lochy lub prosięcia, prosięta odsadza się nie wcześniej niż w 22. dniu od dnia urodzenia. 3. Po odsadzeniu prosię, o którym mowa w ust. 2, umieszcza się w pomieszczeniu inwentarskim: 1) uprzednio oczyszczonym i zdezynfekowanym; 2) odizolowanym od pomieszczeń inwentarskich, w których są utrzymywane lochy. § 29. 1. Świnie poddaje się następującym zabiegom: 1) diagnostycznym, terapeutycznym oraz związanym z identyfikacją świń; 2) związanym z: a) redukcją kłów u prosiąt i knurów, b) obcinaniem części ogona, c) kastracją samców świń, d) kolczykowaniem nosa, w przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2. 2. Redukcję kłów wykonuje się: 1) poprzez ich ścieranie lub obcinanie, z pozostawieniem nienaruszonej, gładkiej powierzchni; 2) nie później niż w 7. dniu życia prosięcia - u prosiąt. 3. Kastrację samców świń wykonuje się przy zastosowaniu technik niepowodujących rozrywania tkanek. 4. Zabiegi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, wykonuje się jedynie ze względów bezpieczeństwa świń oraz w celu przeciwdziałania okaleczaniu innych świń. 5. Przed wykonaniem zabiegów, o których mowa w ust. 4, podejmuje się środki zapobiegające okaleczaniu, w szczególności poprzez zmianę warunków utrzymywania. 6. Zabiegi, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b i c, mogą być wykonane u świń po ukończeniu 7. dnia życia, wyłącznie po zastosowaniu długotrwałego znieczulenia. § 30. 1. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 25 ust. 1, powinna wynosić w przypadku: 1) utrzymywania knurów pojedynczo - co najmniej 6 m2; 2) krycia w kojcu - co najmniej 10 m2; 3) loch w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących - co najmniej 3,5 m2; 4) utrzymywania pojedynczo knurów i loszek hodowlanych o masie ciała od 30 do 110 kg - co najmniej 2,7 m2. 2. Wymiany kojca, o którym mowa w § 25 ust. 1, w przypadku utrzymywania loch pojedynczo powinny wynosić co najmniej: 1) długość - odpowiadać długości zwierzęcia powiększonej o 0,3 m, nie mniej jednak niż 2 m; 2) szerokość - 0,6 m. 3. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 25 ust. 1, powinna wynosić, w przeliczeniu na jedną sztukę, w przypadku utrzymywania grupowo: 1) knurów - co najmniej 6 m2; 2) warchlaków i tuczników o masie ciała: a) do 10 kg - co najmniej 0,15 m2, b) powyżej 10 do 20 kg - co najmniej 0,2 m2, c) powyżej 20 do 30 kg - co najmniej 0,3 m2, d) powyżej 30 do 50 kg - co najmniej 0,4 m2, e) powyżej 50 do 85 kg - co najmniej 0,55 m2, f) powyżej 85 do 110 kg - co najmniej 0,65 m2, g) powyżej 110 kg - co najmniej 1 m2; 3) knurków i loszek hodowlanych o masie ciała powyżej 30 do 110 kg - co najmniej 1,4 m2; 4) loch - co najmniej 2,25 m2, przy czym dla loch prośnych co najmniej 1,3 m2 powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża - podłoga szczelinowa; 5) loszek po pokryciu - co najmniej 1,64 m2, przy czym co najmniej 0,95 m2 powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża - podłoga szczelinowa. 4. Powierzchnia kojca, o której mowa w ust. 3 pkt 4 i 5, w przypadku utrzymywania w grupie loch lub loszek po pokryciu: 1) do 5 sztuk - powinna być większa o 10 %; 2) powyżej 39 sztuk - może być mniejsza o 10 %. 5. W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 10 loch lub loszek, w przypadku utrzymywania ich w okresie, o którym mowa w § 25 ust. 5, długość boków kojca powinna wynosić w przypadku grup: 1) do 5 sztuk - co najmniej 2,41 m; 2) powyżej 5 sztuk - co najmniej 2,81 m. § 31. W przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 25 ust. 1 pkt 2, na podłodze szczelinowej: 1) szerokość otworów w podłodze nie może wynosić dla: a) prosiąt - więcej niż 11 mm, b) warchlaków, loszek i knurków hodowlanych - więcej niż 14 mm, c) tuczników - więcej niż 18 mm, d) loszek po pokryciu lub loch - więcej niż 20 mm; 2) szerokość beleczki w podłodze powinna wynosić dla: a) prosiąt i warchlaków - co najmniej 50 mm, b) tuczników, loszek i knurków hodowlanych, loszek po pokryciu lub loch - co najmniej 80 mm. § 32. W przypadku utrzymywania świń w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia utrzymywania, w przeliczeniu na dorosłą sztukę, powinna wynosić co najmniej 15 m2. § 33. W pomieszczeniach inwentarskich dla świń: 1) hałas: a) nie powinien być stały lub wywoływany nagle, b) jego natężenie nie powinno przekraczać 85 dB; 2) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 3.000 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 3) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm. Rozdział 5 Minimalne warunki utrzymywania owiec § 34. 1. Owce w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się: 1) pojedynczo; 2) grupowo. 2. Powierzchnia pomieszczenia inwentarskiego dla owiec utrzymywanych pojedynczo powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) tryka - co najmniej 3 m2; 2) matki z jagnięciem - co najmniej 2,5 m2 i dodatkowo co najmniej 0,7 m2 dla każdego jagnięcia ssącego; 3) jarki - co najmniej 1,5 m2; 4) tryczka - co najmniej 2 m2; 5) skopka - co najmniej 0,8 m2. 3. Powierzchnia pomieszczenia inwentarskiego dla owiec utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) tryków - co najmniej 2 m2; 2) matek z jagniętami - co najmniej 1,5 m2 i dodatkowo co najmniej 0,5 m2 dla każdego jagnięcia ssącego; 3) jarek - co najmniej 0,8 m2; 4) tryczków - co najmniej 1,5 m2; 5) skopków - co najmniej 0,6 m2. § 35. W pomieszczeniach inwentarskich dla owiec: 1) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 3.000 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm; 3) wilgotność względna nie powinna przekraczać 85 %; 4) w przypadku utrzymywania samic z jagniętami do 3. miesiąca życia, temperatura powietrza powinna wynosić co najmniej 6 °C. Rozdział 6 Minimalne warunki utrzymywania kóz § 36. 1. Kozy w pomieszczeniach inwentarskich utrzymuje się: 1) na stanowisku na uwięzi; 2) w kojcu bez uwięzi: a) pojedynczo, z wyjątkiem koźląt, lub b) grupowo. 2. Na uwięzi utrzymuje się wyłącznie dorosłe samice, z wyjątkiem samic w okresie porodu i odchowu koźląt. 3. Kozom zapewnia się możliwość korzystania z wybiegów. § 37. 1. W przypadku utrzymywania kóz w systemie, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 1, wymiary stanowiska powinny wynosić: 1) szerokość - co najmniej 0,75 m; 2) długość - co najmniej 1,35 m. 2. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 2 lit. a, powinna wynosić, w przypadku utrzymywania: 1) kozy dorosłej - co najmniej 1,5 m2 i dodatkowo co najmniej 0,3 m2 dla koźlęcia ssącego; 2) kozła - co najmniej 1,5 m2; 3) kozła reproduktora - co najmniej 3 m2. 3. Powierzchnia kojca, o którym mowa w § 36 ust. 1 pkt 2 lit. b, powinna wynosić, w przeliczeniu na jedną sztukę, w przypadku utrzymywania: 1) kóz dorosłych - co najmniej 1,5 m2 i dodatkowo co najmniej 0,3 m2 dla koźlęcia ssącego; 2) kozłów - co najmniej 1,5 m2; 3) kozłów reproduktorów - co najmniej 3 m2; 4) koźląt - co najmniej 1 m2. 4. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w § 36 ust. 3, w przeliczeniu na jedną kozę, powinna wynosić co najmniej 4 m2, a w przypadku kozłów - co najmniej 6 m2. § 38. W pomieszczeniach inwentarskich dla kóz: 1) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 3.000 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm; 3) wilgotność względna nie powinna przekraczać 80 %; 4) temperatura powietrza powinna wynosić co najmniej 8 °C; 5) prędkość przepływu powietrza nie powinna przekraczać 0,5 m/s. Rozdział 7 Minimalne warunki utrzymywania drobiu § 39. 1. Kury, z wyjątkiem kur nieśnych, i indyki w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się: 1) bez ściółki w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych; 2) bez klatek. 2. Klatki konstruuje się w sposób zapobiegający powstawaniu urazów u ptaków oraz umożliwiający osobie obsługującej swobodne wyjmowanie i wkładanie kur i indyków. 3. Podłogę klatki wykonuje się z materiału zapewniającego podtrzymywanie wszystkich zwróconych ku przodowi pazurów nogi ptaka; jej nachylenie nie powinno być większe niż 8° lub 14 %. 4. Klatkę wyposaża się w: 1) pojemnik na paszę, którego minimalną długość ustala się, mnożąc 0,1 m przez liczbę ptaków w klatce; 2) urządzenia do pojenia: a) pojemnik na wodę, którego minimalną długość ustala się, mnożąc 0,1 m przez liczbę ptaków w klatce, lub b) co najmniej 2 poidła kubeczkowe, lub c) co najmniej 2 poidła kropelkowe. 5. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na jednego ptaka, powinna wynosić, w przypadku utrzymywania: 1) kur: a) do 6. tygodnia życia - co najmniej 0,02 m2, b) powyżej 6. do 16. tygodnia życia - co najmniej 0,035 m2, c) powyżej 16. tygodnia życia - co najmniej 0,045 m2; 2) indyków: a) do 6. tygodnia życia - co najmniej 0,03 m2, b) powyżej 6. do 16. tygodnia życia - co najmniej 0,165 m2, c) powyżej 15. tygodnia życia - co najmniej 0,225 m2; 6. Wysokość klatki powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) kur: a) do 16. tygodnia życia - co najmniej 0,35 m, b) powyżej 16. tygodnia życia, z wyjątkiem samców - co najmniej 0,45 m, c) samców powyżej 16. tygodnia życia - co najmniej 0,7 m; 2) indyków: a) do 15. tygodnia życia - co najmniej 0,35 m, b) powyżej 15. tygodnia życia, z wyjątkiem samców - co najmniej 0,55 m, c) samców powyżej 15. tygodnia życia - co najmniej 0,85 m. § 40. W systemie utrzymywania kur i indyków, o którym mowa w § 39 ust. 1 pkt 2, maksymalna obsada ptaków na m2 powierzchni pomieszczenia inwentarskiego powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) kur mięsnych: a) do 8. tygodnia życia - 8 sztuk, b) powyżej 8. do 20. tygodnia życia - 7 sztuk, c) powyżej 20. tygodnia życia - 5 sztuk; 2) brojlerów kurzych: a) do 3. tygodnia życia - 35 sztuk, b) powyżej 3. do 5. tygodnia życia - 22 sztuki, c) powyżej 5. tygodnia życia - 17 sztuk; 3) indyków: a) do 8. tygodnia życia - 7 sztuk, b) powyżej 8. do 14. tygodnia życia - 4 sztuki, c) powyżej 14. do 29. tygodnia życia - 3 sztuki, d) powyżej 29. tygodnia życia - 2 sztuki; 4) indyków rzeźnych: a) do 3. tygodnia życia - 32 sztuki, b) powyżej 3. do 6. tygodnia życia - 12 sztuk, c) powyżej 6. do 16. tygodnia życia - 4 sztuki, d) powyżej 16. tygodnia życia - 3 sztuki. § 41. Pomieszczenie inwentarskie w systemie utrzymywania kur, o którym mowa w § 39 ust. 1 pkt 2, powinno być wyposażone w: 1) pojemniki na paszę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 1; 2) urządzenia do pojenia: a) pojemniki na wodę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 2 lit. a lub b) poidła kropelkowe, przy czym poidło powinno przypadać nie więcej niż na 4 kury; 3) gniazda; 4) grzędy. § 42. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w gospodarstwach utrzymujących co najmniej 350 sztuk ptaków, kury nieśne w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się: 1) w zmodyfikowanych klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych; 2) bez klatek jednopoziomowo lub wielopoziomowo. § 43. 1. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w systemie, o którym mowa w § 42 pkt 1, klatkę wyposaża się w: 1) pojemnik na paszę, którego minimalną długość ustala się, mnożąc 0,12 m przez liczbę ptaków w klatce; 2) urządzenia do pojenia: a) pojemnik na wodę, którego minimalną długość ustala się, mnożąc 0,12 m przez liczbę ptaków w klatce, lub b) co najmniej 2 poidła kubeczkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce, lub c) co najmniej 2 poidła kropelkowe, dostępne dla każdej z kur znajdujących się w klatce; 3) gniazdo; 4) grzędy, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,15 m przez liczbę ptaków w klatce; 5) ściółkę. 2. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na kurę nieśną, powinna wynosić co najmniej 0,075 m2, przy czym powierzchnia użytkowa klatki bez gniazda powinna wynosić co najmniej 0,06 m2, a powierzchnia całkowita klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m2. 3. Wymiary powierzchni użytkowej klatki bez gniazda powinny wynosić: 1) szerokość - co najmniej 0,3 m; 2) wysokość - co najmniej 0,45 m, przy czym nachylenie podłogi - nie więcej niż 8° lub 14 %. 4. Wysokość klatki, z wyjątkiem powierzchni użytkowej, powinna wynosić co najmniej 0,2 m. 5. Klatkę wyposaża się w urządzenie do skracania pazurów. 6. Odległość pomiędzy rzędami klatek powinna wynosić co najmniej 0,9 m, a odległość pomiędzy podłogą w budynku inwentarskim a pierwszym poziomem klatek powinna wynosić co najmniej 0,35 m. § 44. 1. W systemie utrzymywania kur nieśnych, o którym mowa w § 42 pkt 2, maksymalna obsada kur nieśnych na m2 powierzchni podłogi w pomieszczeniu inwentarskim powinna wynosić 9 sztuk. 2. Ściółka powinna zajmować co najmniej 1/3 powierzchni podłogi w pomieszczeniu inwentarskim, przy czym powierzchnia ściółki, w przeliczeniu na jednego ptaka, powinna wynosić co najmniej 0,025 m2. 3. Podłogę i wyposażenie w pomieszczeniu inwentarskim wykonuje się w sposób zapewniający podtrzymywanie wszystkich zwróconych ku przodowi pazurów nogi ptaka. 4. Pomieszczenie inwentarskie wyposaża się w: 1) urządzenia do karmienia: a) liniowe pojemniki na paszę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,1 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, lub b) kołowe pojemniki na paszę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,04 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu; 2) urządzenia do pojenia: a) liniowe pojemniki na wodę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,025 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, lub b) kołowe pojemniki na wodę, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,01 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, lub c) poidła kropelkowe lub kubeczkowe, przy czym poidło powinno przypadać nie więcej niż na 10 ptaków, lub d) co najmniej 2 poidła kropelkowe lub kubeczkowe dostępne dla każdej z kur, w przypadku podłączenia poideł do sieci wodociągowej; 3) gniazda pojedyncze lub grupowe, przy czym: a) w przypadku stosowania gniazd pojedynczych gniazdo powinno przypadać nie więcej niż na 7 ptaków, b) w przypadku stosowania gniazd grupowych obsada na m2 powierzchni gniazda powinna wynosić nie więcej niż 120 ptaków; 4) grzędy, nieposiadające ostrych krawędzi, umieszczone nad powierzchnią niepokrytą ściółką, których minimalną długość ustala się, mnożąc 0,15 m przez liczbę ptaków w tym pomieszczeniu, przy czym: a) odległość między grzędami, mierzona w płaszczyźnie poziomej, powinna wynosić co najmniej 0,3 m, b) odległość pomiędzy grzędą a ścianą, mierzona w płaszczyźnie poziomej, powinna wynosić co najmniej 0,2 m. 5. W przypadku utrzymywania kur nieśnych na kilku poziomach, między którymi kury mogą się swobodnie poruszać: 1) dopuszcza się stosowanie nie więcej niż 4 poziomów; 2) wysokość między poziomami powinna wynosić co najmniej 0,45 m; 3) poziomy ustawia się tak, aby zapobiec spadaniu nieczystości na niższy poziom; 4) urządzenia do karmienia i pojenia umieszcza się w sposób umożliwiający każdej z kur jednakowy dostęp do tych urządzeń. 6. W przypadku gdy kury mają zapewniony dostęp do otwartych wybiegów, pomieszczenie inwentarskie wyposaża się w kilka otworów wyjściowych, przy czym otwory te rozmieszcza się równomiernie na całej długości pomieszczenia. 7. Wymiary otworu, o którym mowa w ust. 6, powinny wynosić: 1) wysokość - co najmniej 0,35 m; 2) szerokość - co najmniej 0,4 m, przy czym całkowita szerokość otworów, w przeliczeniu na 1.000 ptaków, powinna wynosić co najmniej 2 m. 8. Powierzchnię wybiegu, o którym mowa w ust. 6, dostosowuje się do liczby utrzymywanych kur oraz rodzaju gruntu, mając na względzie jego ochronę przed skażeniem. 9. Kurom nieśnym na wybiegu zapewnia się ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi, a w razie potrzeby dostęp do urządzeń do pojenia. § 45. 1. W pomieszczeniach inwentarskich dla kur nieśnych poziom hałasu powinien być zminimalizowany. 2. Pomieszczenia inwentarskie dla kur nieśnych, ich wyposażenie oraz sprzęt czyści się i dezynfekuje każdorazowo przed wstawieniem nowej partii ptaków. 3. Pomieszczenia inwentarskie, w których utrzymuje się kury nieśne, ich wyposażenie oraz sprzęt utrzymuje się w czystości; w szczególności odchody usuwa się regularnie, a padłe ptaki - co najmniej raz na dobę. § 46. 1. Klatkę konstruuje się tak, aby: 1) uniemożliwić ucieczkę ptaków; 2) wyeliminować możliwość urazów i okaleczeń u ptaków; 3) zapewnić osobie obsługującej swobodne wyjmowanie i wkładanie ptaków do klatki. 2. Podłogę klatki wykonuje się z materiału zapewniającego podtrzymywanie wszystkich zwróconych ku przodowi pazurów nogi ptaka; jej nachylenie nie może być większe niż 8° lub 14 %. § 47. W przypadku gdy w pomieszczeniu inwentarskim są zainstalowane co najmniej 2 baterie klatek, pomieszczenie to wyposaża się w urządzenia i sprzęt umożliwiające sprawdzanie wszystkich klatek oraz ułatwiające usuwanie z nich ptaków. § 48. Lekarz weterynarii lub technik weterynarii oraz osoba obsługująca pod nadzorem lekarza weterynarii lub technika weterynarii mogą w celu przeciwdziałania wydziobywaniu piór i kanibalizmowi przycinać kurczętom do ukończenia 9. dnia życia dzioby. § 49. 1. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w pomieszczeniu inwentarskim, maksymalna obsada ptaków na m2 powierzchni tego pomieszczenia powinna wynosić dla: 1) gęsi: a) do 3. tygodnia życia - 5 sztuk, b) powyżej 3. do 6. tygodnia życia - 3 sztuk, c) powyżej 6. do 28. tygodnia życia - 2 sztuki, d) powyżej 28. tygodnia życia - 1 sztuka; 2) kaczek: a) do 4. tygodnia życia - 10 sztuk, b) powyżej 4. do 8. tygodnia życia - 7 sztuk, c) powyżej 8. tygodnia życia - 5 sztuk. 2. W przypadku utrzymywania gęsi i kaczek w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2: 1) powierzchnię utrzymywania zabezpiecza się trwałym ogrodzeniem; 2) maksymalna obsada na m2 powierzchni powinna wynosić w przypadku utrzymywania: a) gęsi - 1 sztuka, b) kaczek - 3 sztuki. § 50. W pomieszczeniach inwentarskich dla kur, indyków, gęsi i kaczek: 1) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 2.500 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm; 3) temperatura jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 51. 1. Strusie utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich z wybiegami: 1) na ściółce; 2) bez ściółki. 2. Pomieszczenie inwentarskie dla strusi: 1) ogrzewa się do ukończenia przez ptaki 6. miesiąca życia; 2) dzieli się na sektory, w których utrzymuje się ptaki w różnym wieku. 3. Z każdego sektora pomieszczenia inwentarskiego zapewnia się strusiom wyjście na oddzielny wybieg. 4. W sektorach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić w przypadku utrzymywania strusi: 1) do 3. miesiąca życia - co najmniej 0,3 m2, przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 5 m2; 2) powyżej 3. do 6. miesiąca życia - co najmniej 2 m2, przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 10 m2; 3) powyżej 6. do 14. miesiąca życia - co najmniej 3,5 m2, przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 15 m2; 4) powyżej 14. miesiąca życia - co najmniej 5 m2; przy czym powierzchnia całego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 20 m2. 5. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić w przypadku utrzymywania strusi: 1) do 6. miesiąca życia - co najmniej 2,2 m; 2) powyżej 6. miesiąca życia - co najmniej 3 m. § 52. 1. Wybieg dla strusi powinien: 1) przylegać bezpośrednio do pomieszczenia inwentarskiego; 2) posiadać wydzielone miejsce wysypane piaskiem; 3) być zabezpieczony trwałym ogrodzeniem. 2. Strusiom na wybiegu zapewnia się możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi. 3. Powierzchnia wybiegu, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić w przypadku utrzymywania strusi: 1) do 3. miesiąca życia - co najmniej 5 m2, przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 30 m2; 2) powyżej 3. do 6. miesiąca życia - co najmniej 50 m2, przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 300 m2; 3) powyżej 6. do 14. miesiąca życia - co najmniej 100 m2, przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 600 m2; 4) powyżej 14. miesiąca życia - co najmniej 200 m2, przy czym powierzchnia całego wybiegu powinna wynosić co najmniej 800 m2. § 53. Przepiórki w pomieszczeniach inwentarskich utrzymuje się w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych: 1) pojedynczo; 2) grupowo. § 54. 1. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 53 pkt 1, wymiary klatki powinny wynosić: 1) długość - co najmniej 0,21 m; 2) szerokość - co najmniej 0,1 m; 3) wysokość - co najmniej 0,2 m. 2. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 53 pkt 2, powierzchnia podłogi w klatkach, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić dla: 1) przepiórek nieśnych - co najmniej 0,025 m2, przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m; 2) przepiórek mięsnych - co najmniej 0,006 m2, przy czym wysokość klatki powinna wynosić co najmniej 0,2 m. § 55. 1. W przypadku utrzymywania przepiórek w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, powierzchnia, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić co najmniej 0,04 m2. 2. Powierzchnię, na której utrzymuje się przepiórki, trwale zabezpiecza się ogrodzeniem o wysokości co najmniej 2 m i przykrywa siatką. § 56. 1. Perlice utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich z wybiegami. 2. Pomieszczenie inwentarskie dla perlic wyposaża się w: 1) grzędy noclegowe; 2) gniazda. 3. Na perlicę powinno przypadać co najmniej 0,15 m grzędy noclegowej. 4. Gniazda, o których mowa w ust. 2 pkt 2, umieszcza się na bocznej ścianie pomieszczenia inwentarskiego. 5. Wymiary gniazda dla perlic powinny wynosić co najmniej: 1) szerokość - 0,4 m; 2) długość - 0,4 m. 6. Maksymalna obsada perlic na m2 powierzchni pomieszczenia inwentarskiego powinna wynosić 6 ptaków. 7. Powierzchnia wybiegu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na ptaka, powinna wynosić co najmniej 20 m2. § 57. 1. W przypadku utrzymywania perlic w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, ptakom zapewnia się miejsce wyposażone w grzędy noclegowe i gniazda. Przepisy § 56 ust. 3 i 5 stosuje się odpowiednio. 2. W systemie utrzymywania, o którym mowa w ust. 1, maksymalna obsada perlic na m2 powierzchni powinna wynosić 15 ptaków. Rozdział 8 Minimalne warunki utrzymywania zwierząt futerkowych § 58. 1. Lisy polarne, lisy pospolite, jenoty, norki i tchórze utrzymuje się na wolnym powietrzu, w zadaszonych klatkach, pojedynczo lub grupowo. 2. Zwierzęta futerkowe stada podstawowego gatunków, o których mowa w ust. 1, utrzymuje się pojedynczo. 3. Wymiary klatki powinny wynosić w przypadku: 1) lisów i jenotów utrzymywanych pojedynczo: a) wysokość - co najmniej 0,5 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,6 m2, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,6 m, a długość co najmniej 0,9 m; 2) samic lisów i jenotów z młodymi: a) wysokość - co najmniej 0,5 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 1,2 m2, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,75 m, a długość co najmniej 0,8 m; 3) norek i tchórzy utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi: a) wysokość - co najmniej 0,35 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,18 m2, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, a długość co najmniej 0,6 m; 4) lisów i jenotów utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu 2 sztuk zwierząt w klatce: a) wysokość - co najmniej 0,5 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 1 m2, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,8 m, a długość co najmniej 0,9 m; 5) norek i tchórzy utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu 2 sztuk zwierząt w klatce: a) wysokość - co najmniej 0,35 m, b) powierzchnia podłogi klatki - co najmniej 0,18 m2, przy czym jej szerokość powinna wynosić co najmniej 0,3 m, a długość co najmniej 0,6 m; 6) lisów i jenotów utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu więcej niż 2 sztuk zwierząt w klatce: a) wysokość - co najmniej 0,5 m, b) powierzchnię podłogi klatki, o której mowa w pkt 4 lit. b, powiększa się o co najmniej 0,4 m2 na każde dodatkowe zwierzę, przy czym jej szerokość powinna wynosić - co najmniej 0,8 m, a długość - co najmniej 0,9 m; 7) norek i tchórzy utrzymywanych grupowo, przy utrzymywaniu więcej niż 2 sztuk zwierząt w klatce: a) wysokość - co najmniej 0,35 m, b) powierzchnię podłogi klatki, o której mowa w pkt 5 lit. b, powiększa się o co najmniej 0,065 m2 na każde dodatkowe zwierzę, przy czym jej szerokość powinna wynosić - co najmniej 0,3 m, a długość - co najmniej 0,6 m. 4. Klatki dla kotnych i odchowujących młode samic lisów i jenotów wyposaża się w domek wykotowy. § 59. 1. Króliki utrzymuje się na wolnym powietrzu pod zadaszeniem lub w pomieszczeniach inwentarskich w: 1) klatkach; 2) kojcach. 2. Króliki utrzymuje się pojedynczo lub grupowo, przy czym króliki stada podstawowego utrzymuje się pojedynczo. 3. Samce i samice królików po osiągnięciu dojrzałości płciowej utrzymuje się oddzielnie. 4. Wymiary klatki dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinny wynosić w przypadku utrzymywania: 1) królików o masie ciała do 2,5 kg: a) wysokość - co najmniej 0,3 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,18 m2, przy czym jej szerokość - co najmniej 0,4 m, a długość - co najmniej 0,45 m; 2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg: a) wysokość - co najmniej 0,4 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,24 m2, przy czym jej szerokość - co najmniej 0,4 m, a długość - co najmniej 0,6 m; 3) królików o masie ciała powyżej 6 kg: a) wysokość - co najmniej 0,43 m, b) powierzchnia podłogi - co najmniej 0,315 m2, przy czym jej szerokość - co najmniej 0,45 m, a długość - co najmniej 0,7 m. 5. Powierzchnia podłogi w klatce dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) królików o masie ciała do 2,5 kg - co najmniej 0,06 m2; 2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg - co najmniej 0,08 m2; 3) królików o masie ciała powyżej 6 kg - co najmniej 0,1 m2. 6. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych pojedynczo oraz samic z młodymi powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) królików o masie ciała do 2,5 kg - co najmniej 0,18 m2, przy czym jej szerokość - co najmniej 0,4 m, a długość - co najmniej 0,45 m; 2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg - co najmniej 0,24 m2, przy czym jej szerokość - co najmniej 0,4 m, a długość - co najmniej 0,6 m; 3) królików o masie ciała powyżej 6 kg - co najmniej 0,315 m2, przy czym jej szerokość - co najmniej 0,45 m, a długość - co najmniej 0,7 m. 7. Powierzchnia podłogi w kojcu dla królików utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) królików o masie ciała do 2,5 kg - co najmniej 0,06 m2; 2) królików o masie ciała powyżej 2,5 do 6 kg - co najmniej 0,08 m2; 3) królików o masie ciała powyżej 6 kg - co najmniej 0,1 m2. 8. Klatkę i kojec dla samic królików, z wyjątkiem samic utrzymywanych na ściółce, wyposaża się w domek wykotowy. § 60. 1. Szynszyle utrzymuje się w pomieszczeniach inwentarskich pojedynczo w klatkach. 2. Dopuszcza się utrzymywanie w tej samej klatce samca i samicy, z wyjątkiem okresu odchowu młodych przez samicę. 3. Wymiary klatki, o której mowa w ust. 1, powinny wynosić: 1) długość - co najmniej 0,4 m; 2) szerokość - co najmniej 0,45 m, a w przypadku utrzymywania samca i samicy w jednej klatce - co najmniej 0,6 m; 3) wysokość - co najmniej 0,34 m. § 61. 1. Nutrie utrzymuje się na wolnym powietrzu lub w pomieszczeniach inwentarskich w: 1) klatkach; 2) kojcach. 2. Powierzchnia klatki lub kojca, o których mowa w ust. 1, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić co najmniej 0,4 m2, a dla samicy z młodymi - co najmniej 1,5 m2. 3. Klatkę lub kojec dla nutrii wyposaża się w domek wykotowy. Rozdział 9 Minimalne warunki utrzymywania jeleni i danieli § 62. 1. W przypadku utrzymywania jeleni i danieli w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2: 1) zwierzętom zapewnia się, w okresie pastwiskowym, stały dostęp do pastwiska; 2) obsada zwierząt na ha powierzchni powinna wynosić w przypadku utrzymywania: a) jeleni - nie więcej niż 7 sztuk, b) danieli - nie więcej niż 15 sztuk. 2. Powierzchnia, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna wynosić co najmniej 1 ha. 3. Powierzchnię zabezpiecza się trwałym i wytrzymałym ogrodzeniem, wykonanym z siatki, uniemożliwiającym wydostawanie się zwierząt na zewnątrz. 4. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 2 m. 5. Ogrodzenie od góry zabezpiecza się rurami lub drewnianymi żerdziami. 6. Gospodarstwo, w którym są utrzymywane jelenie lub daniele, wyposaża się w zagrodę, umożliwiającą wykonywanie zabiegów weterynaryjnych lub zootechnicznych. 7. Jeleniom lub danielom utrzymywanym w systemie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zapewnia się: 1) stały dostęp do wody; 2) możliwość korzystania z zacienionych miejsc. § 63. 1. Dopuszcza się czasowe utrzymywanie jeleni lub danieli w pomieszczeniu inwentarskim w boksach: 1) pojedynczo; 2) grupowo. 2. W pomieszczeniu inwentarskim jelenie lub daniele utrzymuje się: 1) poza okresem pastwiskowym lub 2) w przypadku choroby, lub 3) w przypadku kwarantanny zwierzęcia. 3. Powierzchnia boksu, o którym mowa w ust. 1, w przeliczeniu na zwierzę, powinna wynosić w przypadku utrzymywania: 1) jeleni do 12. miesiąca życia - co najmniej 2 m2; 2) jeleni powyżej 12. miesiąca życia - co najmniej 3 m2; 3) danieli do 12. miesiąca życia - co najmniej 1 m2; 4) danieli powyżej 12. miesiąca życia - co najmniej 1,5 m2. 4. Ściany boksu, w którym utrzymuje się jelenie lub daniele, wykonuje się w sposób umożliwiający zwierzętom kontakt wzrokowy oraz ich obserwację przez osobę obsługującą. § 64. W pomieszczeniach inwentarskich dla jeleni i danieli: 1) stężenie: a) dwutlenku węgla (CO2) nie powinno przekraczać 3.000 ppm, b) siarkowodoru (H2S) nie powinno przekraczać 5 ppm; 2) koncentracja amoniaku (NH3) nie powinna przekraczać 20 ppm. Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe § 65. Dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, powierzchnia kojca, o którym mowa w § 17 ust. 2, w przeliczeniu na zwierzę, może wynosić co najmniej 1,5 m2 do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dla pozostałych zaś obiektów - do dnia 31 grudnia 2006 r. § 66. Dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, powierzchnia kojca, o którym mowa w § 17 ust. 3 pkt 1 lit. a, może wynosić nie mniej niż 0,8 wysokości cielęcia w kłębie lub 90 cm +/- 10% do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dla pozostałych zaś obiektów - do dnia 31 grudnia 2006 r. § 67. Dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, powierzchnia kojca, o którym mowa w § 30 ust. 1 pkt 2, w przypadku krycia w kojcu może wynosić co najmniej 7 m2 do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, dla pozostałych zaś obiektów - do dnia 1 stycznia 2005 r. § 68. Przepisy § 30 ust. 3 pkt 4 i 5 oraz ust. 4 i 5 stosuje się: 1) dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) dla pozostałych obiektów - z dniem 1 stycznia 2013 r. § 69. Przepisy § 42 pkt 2 i § 44 stosuje się: 1) dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) dla pozostałych obiektów - z dniem 1 stycznia 2007 r. § 70. W gospodarstwach, w których znajdują się obiekty funkcjonujące w dniu wejścia w życie rozporządzenia, gdzie od dnia 3 sierpnia 1999 r. są utrzymywane kury nieśne w systemie, o którym mowa w § 42 pkt 2, w przypadku gdy kury te mają zapewniony dostęp do otwartych wybiegów, maksymalna obsada ptaków na m2 powierzchni pomieszczenia inwentarskiego może wynosić 12 sztuk do dnia 31 grudnia 2011 r. § 71. W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 350 kur nieśnych dopuszcza się utrzymywanie tych kur w pomieszczeniu inwentarskim w klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych, bez ściółki - do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 72. 1. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w systemie, o którym mowa w § 71, klatkę wyposaża się w: 1) pojemnik na paszę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 1; 2) urządzenia do pojenia: a) pojemnik na wodę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 2 lit. a lub b) co najmniej 2 poidła kubeczkowe, lub c) co najmniej 2 poidła kropelkowe. 2. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na kurę nieśną, powinna wynosić co najmniej 0,045 m2. 3. Wysokość klatki powinna wynosić na 65 % jej powierzchni co najmniej 0,4 m, nie mniej jednak niż 0,35 m w dowolnym jej punkcie. § 73. W gospodarstwach utrzymujących co najmniej 350 kur nieśnych dopuszcza się utrzymywanie tych kur w pomieszczeniu inwentarskim w niezmodyfikowanych klatkach jednopoziomowych lub wielopoziomowych bez ściółki: 1) dla obiektów, które są budowane, modernizowane lub nie zostały oddane do użytku przed dniem wejścia w życie rozporządzenia - do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej; 2) dla pozostałych obiektów - do dnia 31 grudnia 2011 r. § 74. 1. W przypadku utrzymywania kur nieśnych w systemie, o którym mowa w § 73, klatkę wyposaża się w: 1) pojemnik na paszę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 1; 2) urządzenia do pojenia: a) pojemnik na wodę o wymiarach ustalonych w sposób określony w § 39 ust. 4 pkt 2 lit. a lub b) co najmniej 2 poidła kubeczkowe, lub c) co najmniej 2 poidła kropelkowe. 2. Powierzchnia klatki, w przeliczeniu na kurę nieśną, powinna wynosić co najmniej 0,055 m2. 3. Wysokość klatki powinna wynosić na 65 % jej powierzchni co najmniej 0,4 m, nie mniej jednak niż 0,35 m w dowolnym jej punkcie. § 75. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 września 2003 r. (poz. 1629) Załącznik nr 1 MINIMALNA TEMPERATURA W POMIESZCZENIACH INWENTARSKICH DLA BYDŁA Lp.Kategoria zwierzątMinimalna temperatura (w °C) 1Krowy: - utrzymywane pojedynczo na uwięzi6 - utrzymywane grupowo4 2Cielęta do 3. miesiąca życia8 3Cielęta powyżej 3. do 6. miesiąca życia4 4Jałówki powyżej 6. miesiąca życia4 5Bydło opasowe4 6Buhaje4 Załącznik nr 2 TEMPERATURA W POMIESZCZENIACH INWENTARSKICH DLA KUR, INDYKÓW, KACZEK I GĘSI WiekPomieszczenia inwentarskie z dodatkowym źródłem ciepłaPomieszczenia inwentarskie bez dodatkowego źródła ciepła temperatura pod dodatkowym źródłem ciepła (w °C)temperatura w pomieszczeniu (w °C)temperatura optymalna (w °C) 1234 KURY NIEŚNE 1 - 3 dni31 - 3320 - 2432 4 - 7 dni30 - 3220 - 2231 2. tydzień26 - 2920 - 2228 3. tydzień24 - 2620 - 2225 4. tydzień20 - 2420 - 2222 5 - 8 tygodni-18 - 2120 8 - 10 tygodni-16 - 1817 powyżej 11 tygodni-15 - 1817 powyżej 20 tygodni-13 - 1615 KURY MIĘSNE 1 - 3 dni31 - 3320 - 2432 4 - 7 dni30 - 3220 - 2231 2. tydzień26 - 2920 - 2228 3. tydzień24 - 2620 - 2225 4. tydzień20 - 2420 - 2222 5 - 8 tygodni-18 - 2120 8 - 10 tygodni-16 - 1818 powyżej 11 tygodni-15 - 1815 - 18 powyżej 20 tygodni-13 - 1615 BROJLERY KURZE 1. tydzień30 - 3420 - 2433 2. tydzień26 - 3018 - 2029 3. tydzień24 - 2618 - 2025 4. tydzień20 - 2418 - 2022 5. tydzień-18 - 2020 6. tydzień-16 - 2018 7 - 8 tygodni-16 - 2016 INDYKI 1. tydzień35 - 3824 - 2636 2. tydzień33 - 3522 - 2434 3. tydzień29 - 3222 - 2431 4. tydzień26 - 3020 - 2228 5. tydzień24 - 2618 - 2025 6. tydzień20 - 2418 - 2022 7 - 12 tygodni-16 - 2016 - 20 powyżej 12 tygodni-7 - 2010 - 20 KACZKI 1. tydzień28 - 3022 - 2429 2 - 3 tygodni22 - 2620 - 2224 3 - 4 tygodni20 - 2320 - 2220 4. tydzień18 - 2018 - 2020 5. tydzień-18 - 2018 6 - 8 tygodni-16 - 1816 - 18 powyżej 8 tygodni-12 - 1612 - 16 GĘSI 1. tydzień26 - 3022 - 2428 2. tydzień24 - 2620 - 2225 3. tydzień22 - 2420 - 2223 4. tydzień20 - 2218 - 2020 5. tydzień-18 - 2018 6 - 9 tygodni-16 - 1816 - 18 powyżej 9. tygodnia-5 - 1810 - 18 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 3 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia standardów nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia (Dz. U. Nr 210, poz. 2040) Na podstawie art. 4a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie określenia standardów nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia (Dz. U. Nr 116, poz. 1004 oraz z 2003 r. Nr 144, poz. 1401) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) analityka medyczna,", b) pkt 1a otrzymuje brzmienie: "1a) archeologia,", c) po pkt 1a dodaje się pkt 1b w brzmieniu: "1b) architektura i urbanistyka,", d) po pkt 16 dodaje się pkt 16a i 16b w brzmieniu: - "16a) europeistyka,", - "16b) farmacja,", e) po pkt 26 dodaje się pkt 26a w brzmieniu: "26a) grafika,", f) po pkt 29 dodaje się pkt 29a w brzmieniu: "29a) instrumentalistyka,", g) po pkt 34 dodaje się pkt 34a w brzmieniu: "34a) malarstwo,", h) po pkt 49 dodaje się pkt 49a w brzmieniu: "49a) położnictwo,", i) po pkt 54 dodaje się pkt 54a w brzmieniu: "54a) stomatologia,"; 2) dotychczasowy załącznik nr 1 do rozporządzenia oznacza się jako załącznik nr 1a; 3) dotychczasowy załącznik nr 1a do rozporządzenia oznacza się jako załącznik nr 1b do rozporządzenia; 4) załączniki nr 8, 15, 17, 18, 22, 28, 35, 39, 45, 48, 55 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 2-12 do niniejszego rozporządzenia; 5) dodaje się załączniki nr 1, 16a, 16b, 26a, 29a, 34a, 49a, 54a do rozporządzenia w brzmieniu określonym odpowiednio w załącznikach nr 1 i 13-19 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Edukacji Narodowej i Sportu: K. Łybacka (Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru) Załączniki do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 3 listopada 2003 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia standardów nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia STANDARDY NAUCZANIA DLA KIERUNKÓW STUDIÓW SPIS TREŚCI Załącznik nr 1 Standardy nauczania dla kierunku studiów: analityka medyczna Załącznik nr 2 Standardy nauczania dla kierunku studiów: budownictwo Załącznik nr 3 Standardy nauczania dla kierunku studiów: elektrotechnika Załącznik nr 4 Standardy nauczania dla kierunku studiów: filologia Załącznik nr 5 Standardy nauczania dla kierunku studiów: filologia polska Załącznik nr 6 Standardy nauczania dla kierunku studiów: geodezja i kartografia Załącznik nr 7 Standardy nauczania dla kierunku studiów: historia sztuki Załącznik nr 8 Standardy nauczania dla kierunku studiów: matematyka Załącznik nr 9 Standardy nauczania dla kierunku studiów: nawigacja Załącznik nr 10 Standardy nauczania dla kierunku studiów: papiernictwo i poligrafia Załącznik nr 11 Standardy nauczania dla kierunku studiów: pielęgniarstwo Załącznik nr 12 Standardy nauczania dla kierunku studiów: stosunki międzynarodowe Załącznik nr 13 Standardy nauczania dla kierunku studiów: europeistyka Załącznik nr 14 Standardy nauczania dla kierunku studiów: farmacja Załącznik nr 15 Standardy nauczania dla kierunku studiów: grafika Załącznik nr 16 Standardy nauczania dla kierunku studiów: instrumentalistyka Załącznik nr 17 Standardy nauczania dla kierunku studiów: malarstwo Załącznik nr 18 Standardy nauczania dla kierunku studiów: położnictwo Załącznik nr 19 Standardy nauczania dla kierunku studiów: stomatologia Załącznik nr 1 Standardy nauczania dla kierunku studiów: analityka medyczna STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku analityka medyczna trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć wynosi nie mniej niż 2500, w tym 2250 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku analityka medyczna otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Powinien znać zasady prawidłowej pracy w laboratorium medycznym i być przygotowany do: - prawidłowego pobierania materiału biologicznego potencjalnie zakaźnego, jego transportu i przechowywania oraz przygotowania do badań, - wykonywania badań laboratoryjnych i uzyskiwania wiarygodnych wyników, - kontroli jakości wyników tych badań, - prawidłowego prowadzenia dokumentacji tych badań, - przydatności diagnostycznej wykonywanych badań laboratoryjnych. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 285 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 705 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 960 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 300 Razem: 2 250 IV. PRAKTYKI 1. Praktyczna nauka zawodu w postaci zajęć w laboratorium diagnostycznym w wymiarze 180 godzin. 2. Dwie jednomiesięczne praktyki wakacyjne po pierwszym oraz po drugim roku studiów w pracowniach: analityki ogólnej, chemii klinicznej, hematologii laboratoryjnej, mikrobiologii, parazytologii, serologii grup krwi. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH ORAZ MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 285 1. Etyka zawodowa 15 2. Języki obce 120 3. Przedmioty humanistyczne (do wyboru) 45 4. Organizacja ochrony zdrowia 15 5. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 705 w tym: Biologiczne: 345 1. Anatomia 60 2. Biochemia 75 3. Biofizyka 45 4. Biologia z genetyką 45 5. Fizjologia 60 6. Histologia 60 Chemiczne: 270 1. Analiza instrumentalna 60 2. Chemia analityczna 45 3. Chemia fizyczna 60 4. Chemia ogólna 45 5. Chemia organiczna 60 Informatyczne: 90 1. Statystyka medyczna 45 2. Informatyka 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 960 1. Biochemia kliniczna 60 2. Biologia molekularna 30 3. Chemia kliniczna 90 4. Diagnostyka izotopowa 30 5. Diagnostyka laboratoryjna 60 6. Genetyka medyczna 30 7. Hematologia laboratoryjna 75 8. Immunologia i immunopatologia 75 9. Medycyna ratunkowa 30 10. Mikrobiologia i wirusologia 90 11. Ogólna analityka kliniczna i technika pobierania materiału 60 12. Organizacja laboratorium 15 13. Parazytologia 30 14. Patofizjologia 60 15. Patomorfologia 60 16. Propedeutyka medycyny 90 17. Serologia grup krwi 30 18. Toksykologia 45 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 300 Do wyboru w zależności od specjalności i specjalizacji. VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Etyka zawodowa Kształtowanie wrażliwości nieodzownej do etycznego rozstrzygania dylematów moralnych związanych z wykonywaniem zawodu pracownika medycyny laboratoryjnej. 2. Języki obce Opanowanie języka obcego w ramach czterech podstawowych sprawności językowych - mówienia, rozumienia, czytania i pisania. 3. Przedmioty humanistyczne Zapoznanie z przedmiotem i problematyką socjologii i socjologii medycyny oraz wybranymi aspektami patologii życia społecznego. Zapoznanie z zasadami komunikowania społecznego w laboratoriach medycznych. 4. Organizacja ochrony zdrowia Struktury organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej. Prawne podstawy ochrony zdrowia w Polsce. System ubezpieczeń zdrowotnych i rejestr usług medycznych. 5. Wychowanie fizyczne Gimnastyka ogólnorozwojowa i korekcyjna. Gry zespołowe. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE Biologiczne: 1. Anatomia Budowa ciała ludzkiego w zakresie ułatwiającym zrozumienie budowy i funkcji poszczególnych tkanek i narządów omawianych na histologii, fizjologii i patofizjologii. 2. Biochemia Przemiany chemiczne zachodzące w żywych organizmach w warunkach fizjologicznych i główne szlaki metaboliczne oraz ich regulacja. Charakterystyka biomolekuł, bioenergetyka. Informacja genetyczna. 3. Biofizyka Zjawiska i prawa fizyczne wyjaśniające przebieg procesów zachodzących w organizmach. Podstawowe wiadomości na temat biofizyki komórek, tkanek i układów. 4. Biologia z genetyką Poglądy na powstawanie życia i mechanizmy ewolucji, ekologii z uwzględnieniem ochrony środowiska jako szeroko rozumianej profilaktyki oraz genetyki. 5. Fizjologia Podstawy funkcjonowania komórki, podstawowych narządów, integracyjne funkcjonowanie organizmu człowieka, fizjologia stosowana z elementami diagnostyki czynnościowej. 6. Histologia Podstawowa wiedza z zakresu struktury i funkcji komórki oraz mechanizmów regulujących jej aktywność biologiczną. Budowa histologiczna i czynność najważniejszych tkanek i narządów. Wiedza i umiejętność praktyczna w zakresie podstawowych technik histologicznych. Chemiczne: 1. Analiza instrumentalna Podstawy fizykochemiczne i zastosowania instrumentalnych metod analitycznych w medycynie laboratoryjnej: techniki absorpcyjne, emisyjne, absorpcyjno-emisyjne, elektroanalityczne, chromatograficzne i inne. Statystyczne opracowanie wyników pomiarów. 2. Chemia analityczna Analiza jakościowa kationów i anionów. Analiza ilościowa wagowa i objętościowa, alkacymetria, redoksymetria, argentometria, kompleksometria. 3. Chemia fizyczna Podstawy termodynamiki chemicznej, kinetyki, elektrochemii, fizykochemii układów rozproszonych oraz zjawisk powierzchniowych. Podstawy chemii jądrowej. 4. Chemia ogólna Właściwości pierwiastków, układ okresowy. Podstawowe grupy związków nieorganicznych. Wiązania chemiczne, reakcje chemiczne. Zasady obliczeń chemicznych. 5. Chemia organiczna Podstawowe grupy związków organicznych. Przegląd poszczególnych grup związków organicznych. Związki organiczne wykazujące aktywność fizjologiczną lub farmakologiczną. Podstawy analizy związków organicznych. Informatyczne: 1. Statystyka medyczna Wprowadzenie do rachunku prawdopodobieństwa. Podstawowe wiadomości i pojęcia statystyki. Testowanie hipotez statystycznych, poziom istotności, weryfikacja hipotez statystycznych. 2. Informatyka Terminologia informatyczna, zasady posługiwania się komputerem PC. Programy komputerowe: edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny, graficzna prezentacja wyników, statystyczne opracowanie wyników badań, Internet. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Biochemia kliniczna Zaburzenia metabolizmu jako przyczyna lub następstwo chorób lub zespołów chorobowych. Wpływ zaburzeń metabolizmu w poszczególnych narządach na funkcjonowanie innych narządów i całego organizmu. Enzymy i metabolity, które są wykorzystywane do oceny zaburzeń najważniejszych szlaków metabolicznych i procesów patologicznych. 2. Biologia molekularna Podstawowe techniki badawcze w biologii kwasów nukleinowych. Metody analizy białek niezbędne w biologii molekularnej. Przykłady praktycznego zastosowania metod biologii molekularnej w diagnostyce medycznej, w tym Polymerase Chain Reaction (PCR). 3. Chemia kliniczna Metody fizykochemiczne stosowane do oznaczeń enzymów, węglowodanów, lipidów, hormonów i elektrolitów w płynach biologicznych. Chemiczne markery w diagnostyce i monitorowaniu przebiegu chorób. Interpretacja wyników tych badań. Ocena wiarygodności tych badań. 4. Diagnostyka izotopowa Zasady pracy w pracowniach radioizotopowych. Aparatura do detekcji promieniowania radioizotopowego. Elementy radiobiologii i ochrony radiologicznej. Analityczne metody radioizotopowe in vitro oraz in vivo. 5. Diagnostyka laboratoryjna Patogeneza najważniejszych zaburzeń narządowych i układowych człowieka. Zestawy badań laboratoryjnych niezbędnych dla rozpoznawania i monitorowania zaburzeń wydolności narządów i najczęściej występujących chorób. Interpretacja wyników tych badań. Rola badań laboratoryjnych w profilaktyce. 6. Genetyka medyczna Podstawowe techniki badawcze w genetyce medycznej. Określenie podstawowych grup chorych i rodzin wysokiego ryzyka wymagających rutynowej diagnostyki genetycznej. 7. Hematologia laboratoryjna Manualne i zautomatyzowane oznaczanie morfologii krwi. Technika przygotowania preparatów cytologicznych krwi i szpiku, barwienie cytochemiczne i cytoenzymatyczne. Ocena i interpretacja preparatów cytologicznych krwi obwodowej. Podstawowe badania laboratoryjne układu hemostazy. 8. Immunologia i immunopatologia Budowa i funkcja układu immunologicznego. Podstawowe typy reakcji immunologicznych. Budowa przeciwciał, reakcja antygen-przeciwciało i zastosowanie tych reakcji w diagnostyce laboratoryjnej. Podstawy immunologii transplantacyjnej. Choroby autoimmunologiczne. 9. Medycyna ratunkowa Zapoznanie z organizacją medycyny ratunkowej w Polsce i na świecie. Etyka i psychologia w postępowaniu ratowniczym. Zasady i procedury pierwszej pomocy. Umiejętność postępowania w stanach zagrożenia życia. Umiejętność współdziałania ze służbami ratowniczymi. 10. Mikrobiologia i wirusologia Przygotowanie do pracy w laboratorium bakteriologicznym. Patomechanizmy podstawowych chorób wywołanych przez bakterie i wirusy. Umiejętności praktyczne pobierania i transportu materiału biologicznego do bakteriologicznych badań diagnostycznych. Podstawy interpretacji wyników tych badań. 11. Ogólna analityka kliniczna i technika pobierania materiału Rodzaje materiału biologicznego i zasady jego pobierania, transportu i przechowywania. Techniki badania i znaczenie diagnostyczne badania moczu. Diagnostyka różnicowa płynów z jam ciała. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, stawowego. Badanie kału, nasienia. Próby czynnościowe nerek. Nabycie praktycznych umiejętności pobierania, przechowywania i transportu materiału biologicznego przeznaczonego do badań. 12. Organizacja laboratorium Organizacja laboratorium medycznego na różnych poziomach opieki zdrowotnej. 13. Parazytologia Etiologia, drogi przenoszenia i metody wykrywania ważniejszych i często występujących chorób pasożytniczych u człowieka. Prawidłowe pobieranie i przechowywanie materiału do badań. 14. Patofizjologia Zaburzenia mechanizmów adaptacyjnych w poszczególnych układach i narządach. Powstawanie i rozwój najczęściej występujących chorób wątroby, nerek, układu oddechowego, krążenia, pokarmowego i dokrewnego. Zaburzenia wodno-elektrolitowe oraz równowagi kwasowo-zasadowej. 15. Patomorfologia Zmiany makro- i mikroskopowe komórek, tkanek, narządów w przebiegu chorób. Podstawowe badania cytodiagnostyczne stosowane w patomorfologii. Nowoczesne techniki badawcze stosowane w patomorfologii. 16. Propedeutyka medycyny Organizacja pracy w podstawowych oddziałach szpitalnych: interna, pediatria, chirurgia, położnictwo i neonatologia, intensywna terapia. Ogólne zasady postępowania lekarskiego. Udział badań laboratoryjnych w procesach rozpoznawania, monitorowania terapii, rokowania oraz profilaktyki. Zrozumienie istotnej roli współpracy między laboratorium i oddziałem szpitalnym. 17. Serologia grup krwi Przeciwciała układów grupowych i alloprzeciwciała odpornościowe. Powikłania poprzetoczeniowe. Serologiczne konflikty matczyno-płodowe. Metody wykrywania przeciwciał typu zimnego i ciepłego. Organizacja pracowni serologicznej. 18. Toksykologia Mechanizmy działania najczęściej występujących trucizn. Sposoby wykrywania trucizn i ich metabolitów w materiale biologicznym. Narkotyki i ich metabolity. Zasady postępowania w zatruciach. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALISTYCZNE Listę przedmiotów specjalizacyjnych i specjalnościowych oraz treści programowe tych przedmiotów określają jednostki prowadzące kierunek studiów, uwzględniając wymagania danej specjalizacji. VII. ZALECENIA 1. Stosunek liczby godzin ćwiczeń do liczby godzin wykładów powinien wynosić średnio 3:1. 2. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu, w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonych zakresach wiedzy. Załącznik nr 2 Standardy nauczania dla kierunku studiów: budownictwo STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku budownictwo trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3600, w tym 1920 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku budownictwo otrzymuje tytuł zawodowy magistra inżyniera. Studia magisterskie na kierunku budownictwo powinny zapewnić wykształcenie specjalistów, którzy w oparciu o nabytą wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne uzyskają podstawę do twórczej pracy w zakresie projektowania obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich, realizacji obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich, nadzorowania procesów budowlanych i zarządzania nimi, z zastosowaniem techniki komputerowej. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 675 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 915 Razem: 1 920 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać minimum 8 tygodni praktyki, w tym praktykę kierunkową i dyplomową. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 1. Przedmiot do wyboru 120 2. Języki obce 120 3. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 675 1. Matematyka 240 2. Fizyka 90 3. Chemia 45 4. Geometria wykreślna 45 5. Geodezja 75 6. Rysunek techniczny 45 7. Podstawy informatyki 45 8. Geologia 45 9. Mechanika ogólna 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 915 1. Materiały budowlane 90 2. Wytrzymałość materiałów 90 3. Mechanika budowli 90 4. Budownictwo ogólne 90 5. Mechanika gruntów i fundamentowanie 90 6. Konstrukcje betonowe 90 7. Konstrukcje metalowe 90 8. Technologia i organizacja budowy 90 9. Metody komputerowe 60 10. Hydraulika i hydrologia 45 11. Budownictwo komunikacyjne 90 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru Do wyboru z zakresu nauk humanistycznych, ekonomicznych i prawnych, w szczególności: psychologia, socjologia, ekonomika, prawo budowlane - w zależności od zainteresowań studentów. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Analiza matematyczna: funkcje, pochodne, całki. Równania różniczkowe. Geometria analityczna. Rachunek wektorowy. Równanie prostej i płaszczyzny. Krzywe stożkowe. Powierzchnie obrotowe, walcowe i stożkowe. Rachunek prawdopodobieństwa. Statystyka. Metody numeryczne, probabilistyka, teoria niezawodności. 2. Fizyka Zasady kinematyki. Zasady dynamiki. Siły bezwładności. Drgania harmoniczne, tłumione, drgania wymuszone, rezonans mechaniczny. Akustyka. Kinetyczno-molekularna teoria gazów. Przewodnictwo cieplne. Izolacyjność termiczna. Procesy konwekcji w gazach i cieczach. Ciśnienie hydrostatyczne. Elementy hydrodynamiki płynów. Widmo fal elektromagnetycznych. Promieniowanie cieplne. Promieniotwórczość. 3. Chemia Związki chemiczne występujące w materiałach budowlanych. Hydroliza i hydratacja. Stężenia roztworów. Dysocjacja elektrolityczna, pH. Podstawowe pojęcia z krystalochemii. Procesy fizykochemiczne przebiegające w czasie produkcji i wiązania. Spoiwa budowlane. Karbonatyzacja. Korozja stali i betonu. Wykorzystanie odpadów przemysłowych w budownictwie. Dodatki hydrauliczne i pucolanowe. Ochrona konstrukcji metalowych. 4. Geometria wykreślna Metody odwzorowania i restytucji elementów przestrzeni. Zastosowanie wielościanów, brył i powierzchni w konstruowaniu obiektów budowlanych. Geometria przekryć budowlanych. Wybrane zagadnienia inżynierskie związane z ukształtowaniem terenu. Aksonometria jako rysunek poglądowy w formie szkicu odręcznego. 5. Geodezja Pomiary inwentaryzacyjne obiektów budowlanych przy zastosowaniu tradycyjnych i współczesnych instrumentów geodezyjnych. Pomiary geodezyjne terenu. Dokumentacja geodezyjna. Prawo geodezyjne. Elementy fotogrametrii, teledetekcji i Global Position System (GPS). 6. Rysunek techniczny Rysunek architektoniczno-budowlany i konstrukcyjny na bazie podstaw rysunku technicznego. Zastosowanie programów komputerowego wspomagania projektowania (Computer Add Design) w opracowaniu graficznym przygotowanych szkicowo tematów. 7. Geologia Budowa Ziemi, procesy geologiczne, podstawowe pojęcia z mineralogii i petrografii ze szczególnym uwzględnieniem elementów najbardziej istotnych z punktu widzenia inżynierów budownictwa. Zagadnienia tektoniki. Czytanie map geologicznych, przekroje geologiczne na podstawie map geologicznych. Rozpoznawanie minerałów i skał. 8. Mechanika ogólna Modele ciał w mechanice. Siła i jej położenie jako wektory. Pewniki mechaniki klasycznej w odniesieniu do statyki. Układy sił, wypadkowa. Moment siły. Równowaga jako szczególny przypadek ruchu ciała sztywnego. Warunki równowagi ciała sztywnego. Stopnie swobody układu materialnego. Modele więzów i ich oddziaływanie. Siły czynne i bierne. Układy statycznie wyznaczalne. Przeguby w układach prętowych. Redukcja wewnętrzna w układach prętowych. Siła osiowa, poprzeczna i moment zginający w belkach prostych i ramach. Metody wykreślne statyki. Kratownice płaskie. Analityczne i wykreślne sposoby wyznaczania sił w prętach. Zjawisko tarcia. Prawa tarcia suchego. Zagadnienia dotyczące tarcia w zastosowaniach inżynierskich. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Materiały budowlane Właściwości fizyczne i mechaniczne materiałów budowlanych. Kamień. Ceramika budowlana. Szkło budowlane. Drewno. Spoiwa. Kleje. Lepiszcza bitumiczne. Materiały do izolacji cieplnych i dźwiękowych. Tworzywa sztuczne. Farby, emalie, lakiery, cementy. Betony. 2. Wytrzymałość materiałów Problem brzegowy liniowej teorii sprężystości. Proste zagadnienia wytrzymałości: jednoosiowy stan naprężeń, skręcanie, zginanie czyste i z udziałem sił poprzecznych, belka na podłożu Winklera. Złożone zagadnienia wytrzymałości: zginanie ukośne, ściskanie mimośrodkowe. Energia sprężysta. Hipotezy wytrzymałościowe. Zginanie z udziałem dużych sił osiowych. Stateczność pręta prostego. Nośność graniczna przekrojów pręta. Elementy mechaniki prętów cienkościennych. 3. Mechanika budowli Układy prętowe statycznie wyznaczalne: siły przekrojowe, linie wpływu. Zasada prac wirtualnych. Zasada wzajemności prac. Analiza statycznie niewyznaczalnych układów prętowych, metoda sił. Metoda przemieszczeń w zastosowaniu do ram. Pojęcie stateczności ustroju konstrukcyjnego. Teoria II rzędu - wyznaczanie obciążeń krytycznych. Elementy dynamiki budowli: schemat dynamiczny, drgania harmoniczne swobodne i wymuszone. 4. Budownictwo ogólne Elementy budowli. Obciążenia. Mury. Ściany. Budynki. Stateczność i sztywność. Przewody wentylacyjne i spalinowe. Przegrody budowlane. Ochrona przeciwpożarowa. Izolacje cieplne, wilgotnościowe i akustyczne. Schody. Stropy. Dachy. Stolarka budowlana. Odwodnienie. Dylatacje. Normatywy techniczne. 5. Mechanika gruntów i fundamentowanie Właściwości fizykochemiczne gruntów i wód gruntowych. Dobór i stateczność fundamentów. Fundamentowanie bezpośrednie. Drenaż. Pale. Pale dużych średnic. Ścianki szczelne. Studnie. Kesony. Mury oporowe. Geotekstylia. Wzmacnianie gruntów. Zagęszczanie. Stabilizacja. 6. Konstrukcje betonowe Zasady wymiarowania. Zginanie, ścinanie, skręcanie, ściskanie, rozciąganie. Elementy zespolone. Zasady konstruowania zbrojenia. Belki. Płyty. Słupy. Ramy. Fundamenty. Budynki szkieletowe. Hale. Ścianki oporowe. Tarcze. Silosy i bunkry. Zbiorniki. Kopuły i powłoki. 7. Konstrukcje metalowe Materiały i wyroby hutnicze. Nośność i wymiarowanie. Połączenia. Słupy. Belki pełnościenne walcowane i złożone. Dachy. Stropy. Hale. Zbiorniki. Maszty. Budynki wysokie. Wieże. Estakady suwnicowe. Konstrukcje zespolone stal-beton. Ochrona antykorozyjna. 8. Technologia i organizacja budowy Podstawy technologii robót budowlanych. Technologia transportu i robót ładunkowych. Technologia robót ziemnych. Technologia robót betonowych. Montaż konstrukcji budowlanych. Technologia robót wykończeniowych. Podstawy ekonomiki, normowania i kosztorysowania. Podstawy organizacji budownictwa. 9. Metody komputerowe Modelowanie matematyczne: sformułowanie lokalne i globalne (wariacyjne). Klasyfikacja metod. Metoda różnic skończonych. Metoda elementów skończonych. Metoda elementów brzegowych. Programowanie liniowe, metody i modele analizy zagadnień optymalizacji. Symulacja cyfrowa. 10. Hydraulika i hydrologia Ciśnienie hydrostatyczne. Wypór. Ruch cieczy. Przepływ pod ciśnieniem. Ruch w korytach otwartych. Spiętrzenia. Światło mostów i przepustów. Ruch wód gruntowych. Rowy i studnie. Odwadnianie wykopów. Filtracja. Bilans wodny. Pomiary hydrometryczne. Stany i przepływ w rzekach. 11. Budownictwo komunikacyjne Charakterystyka transportu lądowego. Elementy kształtowania dróg kołowych. Nawierzchnia drogowa. Elementy inżynierii ruchu. Podstawy organizacji przewozów kolejowych. Elementy drogi kolejowej. Nawierzchnia kolejowa. Stacje kolejowe. Utrzymanie i modernizacja linii kolejowych. Komunikacyjne obiekty budowlane: mosty, wiadukty, estakady, przepusty, tunele. VII. ZALECENIA 1. W całym okresie studiów zajęcia praktyczne (laboratoria, ćwiczenia, projekty) powinny stanowić łącznie nie mniej niż 40 % ogólnej liczby godzin studiów. 2. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty kształcenia ogólnego około 10%, przedmioty podstawowe około 35% i przedmioty kierunkowe około 55%). STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku budownictwo trwają nie mniej niż 7 semestrów (3,5 roku). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych w czasie studiów wynosi nie mniej niż 2500 godzin, w tym 1545 godzin określonych w standardach. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku budownictwo otrzymuje tytuł zawodowy inżyniera. Absolwent powinien być przygotowany do: - kierowania realizacją prac w zakresie wykonawstwa, remontów i użytkowania obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich, - projektowania prostych obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich, - racjonalnego działania na rzecz spełnienia oczekiwań społecznych w zakresie budownictwa i jego powiązań z ochroną środowiska, - pełnienia pomocniczych, ewentualnie współautorskich działań twórczych w zakresie projektowania bardziej skomplikowanych obiektów, - przestrzegania i uwzględniania zasad fizyki budowli i stosowanych technologii, - respektowania obowiązujących przepisów budowlanych i zasad organizacji przemysłu budowlanego, procedur realizacji budynków. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 240 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 525 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 780 Razem: 1 545 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać praktyki w wymiarze określonym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595 i Nr 137, poz. 1304). V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 240 1. Przedmiot do wyboru 60 2. Język obcy 120 3. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 525 1. Matematyka 165 2. Fizyka 60 3. Chemia 45 4. Geometria i grafika inżynierska 90 5. Geodezja 60 6. Podstawy informatyki 30 7. Geologia 30 8. Mechanika ogólna 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 780 1. Materiały budowlane 75 2. Wytrzymałość materiałów 75 3. Mechanika budowli 90 4. Mechanika gruntów i fundamentowanie 60 5. Budownictwo ogólne 90 6. Konstrukcje żelbetowe 90 7. Konstrukcje metalowe 75 8. Technologia, ekonomika i organizacja budowy 90 9. Instalacje budowlane 45 10. Budownictwo komunikacyjne 90 VI. TREŚCI PROGRAMOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru Do wyboru: prawo budowlane, ekonomika, psychologia, socjologia lub inne z zakresu humanistycznych, ekonomicznych lub prawnych. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Analiza matematyczna: funkcje, pochodne, całki. Równania różniczkowe. Geometria analityczna. Rachunek wektorowy. Równanie prostej i płaszczyzny. Krzywe stożkowe. Powierzchnie obrotowe, walcowe i stożkowe. Rachunek prawdopodobieństwa. Statystyka. 2. Fizyka Zasady kinematyki. Zasady dynamiki. Siły bezwładności. Drgania harmoniczne, tłumione, drgania wymuszone, rezonans mechaniczny. Akustyka. Kinetyczno-molekularna teoria gazów. Przewodnictwo cieplne. Izolacyjność termiczna. Procesy konwekcji w gazach i cieczach. Ciśnienie hydrostatyczne. Elementy hydrodynamiki płynów. Widmo fal elektromagnetycznych. Promieniowanie cieplne. Promieniotwórczość. 3. Chemia Związki chemiczne występujące w materiałach budowlanych. Hydroliza i hydratacja. Stężenia roztworów. Dysocjacja elektrolityczna, pH. Podstawowe pojęcia z krystalochemii. Procesy fizykochemiczne przebiegające w czasie produkcji i wiązania. Spoiwa budowlane. Karbonatyzacja. Korozja stali i betonu. Wykorzystanie odpadów przemysłowych w budownictwie. Dodatki hydrauliczne i pucolanowe. Ochrona konstrukcji metalowych. 4. Geometria i grafika inżynierska Metody odwzorowania i restytucji elementów przestrzeni. Zastosowanie wielościanów, brył i powierzchni w konstruowaniu obiektów budowlanych. Geometria przekryć budowlanych. Wybrane zagadnienia inżynierskie związane z ukształtowaniem terenu. Aksonometria jako rysunek poglądowy w formie szkicu odręcznego. Rysunek architektoniczno-budowlany i konstrukcyjny na bazie podstaw rysunku technicznego. Zastosowanie programów CAD w opracowaniu graficznym przygotowanych szkicowo tematów. 5. Geodezja Pomiary inwentaryzacyjne obiektów budowlanych przy zastosowaniu tradycyjnych i współczesnych instrumentów geodezyjnych. Pomiary geodezyjne terenu. Dokumentacja geodezyjna. Prawo geodezyjne. Elementy fotogrametrii, teledetekcji i Global Position System (GPS). 6. Podstawy informatyki Podstawowe pojęcia teorii informacji. Systemy komputerowe. Systemy operacyjne. Edytory tekstów. Bazy danych. Arkusze kalkulacyjne. Prezentacje wyników. Sieci komputerowe. Zasady pracy w Internecie. 7. Geologia Budowa Ziemi, procesy geologiczne, podstawowe pojęcia z mineralogii i petrografii, ze szczególnym uwzględnieniem elementów najbardziej istotnych dla inżynierów budownictwa. Zagadnienia tektoniki. Czytanie map geologicznych, przekroje geologiczne na podstawie map geologicznych. Rozpoznawanie minerałów i skał. 8. Mechanika ogólna Modele ciał w mechanice. Siła i jej położenie jako wektory. Pewniki mechaniki klasycznej w odniesieniu do statyki. Układy sił, wypadkowa. Moment siły. Równowaga jako szczególny przypadek ruchu ciała sztywnego. Warunki równowagi ciała sztywnego. Stopnie swobody układu materialnego. Modele więzów i ich oddziaływanie. Siły czynne i bierne. Układy statycznie wyznaczalne. Przeguby w układach prętowych. Redukcja wewnętrzna w układach prętowych. Siła osiowa, poprzeczna i moment zginający w belkach prostych i ramach. Metody wykreślne statyki. Kratownice płaskie. Analityczne i wykreślne sposoby wyznaczania sił w prętach. Zjawisko tarcia. Prawa tarcia suchego. Zagadnienia dotyczące tarcia w zastosowaniach inżynierskich. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Materiały budowlane Własności fizyczne i mechaniczne materiałów budowlanych. Kamień. Ceramika budowlana. Spoiwa mineralno-powietrzne. Kleje. Lepiszcza bitumiczne. Materiały do izolacji przeciwwodnych, cieplnych i dźwiękowych. Tworzywa sztuczne i wyroby z nich. Farby, emulsje, lakiery. Cementy. Betony: składniki, właściwości, technologia. Wyroby z betonów zwykłych i lekkich. Drewno. 2. Wytrzymałość materiałów Proste zagadnienia wytrzymałości: rozciąganie, ściskanie, skręcanie, zginanie czyste i z udziałem sił poprzecznych. Siły przekrojowe i linie ugięcia belek. Zginanie ukośne, ściskanie mimośrodowe. Belka na podłożu Winklera. Energia sprężysta, hipotezy wytrzymałościowe. Zginanie z udziałem dużych sił osiowych, stateczność pręta prostego. Nośność graniczna przekrojów pręta. Elementy mechaniki prętów cienkościennych. 3. Mechanika budowli Układy prętowe statycznie wyznaczalne: siły przekrojowe, linie wpływu. Zasada prac wirtualnych. Analiza statycznie niewyznaczalnych układów prętowych. Metoda sił. Metoda przemieszczeń w zastosowaniu do ram. Pojęcie stateczności ustroju konstrukcyjnego. Teoria II rzędu - wyznaczanie obciążeń krytycznych. Elementy dynamiki budowli: modele obliczeniowe, drgania harmoniczne własne, swobodne i wymuszone. 4. Mechanika gruntów i fundamentowanie Własności fizykochemiczne i mechaniczne gruntów budowlanych. Woda gruntowa. Kształtowanie fundamentów budowli. Filtracja. Fundamentowanie budowli bezpośrednie i pośrednie. Odwodnienie budowli. Ścianki szczelne. Konstrukcje oporowe. Konstrukcje geotechniczne. Geotekstylia. Wzmacnianie gruntów. Wzmacnianie fundamentów. 5. Budownictwo ogólne Elementy budowli. Obciążenia. Mury. Ściany. Budynki. Stateczność i sztywność. Przegrody budowlane. Ochrona przeciwpożarowa. Izolacje cieplne, wilgotnościowe i akustyczne. Schody. Stropy. Dachy. Stolarka budowlana. Odwodnienie. Dylatacje. Konstrukcje drewniane. Utrzymanie i remonty. 6. Konstrukcje żelbetowe Zasady wymiarowania. Zginanie, ścinanie, ściskanie, rozciąganie. Zarysowania i ugięcia. Zasady konstruowania zbrojenia. Belki. Płyty. Słupy. Ramy. Fundamenty. Budynki szkieletowe i hale. Ścianki oporowe. Zbiorniki. Silosy. Podstawy konstrukcji sprężonych. Podstawy budownictwa przemysłowego. 7. Konstrukcje metalowe Materiały i wyroby hutnicze. Nośność i wymiarowanie. Połączenia. Słupy. Belki pełnościenne walcowane i złożone. Dachy. Stropy. Hale. Zbiorniki. Estakady suwnicowe. Konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Ochrona antykorozyjna i przeciwpożarowa. 8. Technologia, ekonomika i organizacja budowy Podstawy technologii robót budowlanych. Technologia transportu i robót ładunkowych. Technologia robót ziemnych. Technologia robót betonowych. Prefabrykacja. Montaż konstrukcji budowlanych. Technologia robót wykończeniowych. Podstawy ekonomiki, normowania i kosztorysowania. Podstawy organizacji budownictwa. 9. Instalacje budowlane Instalacje elektryczne w budynku i na placu budowy. Instalacje alarmowe i sygnalizacyjne. Instalacje ogrzewcze, rozdział energii, systemy sterowania ogrzewaniem. Instalacje wodne w budynku, przyłączenia do wodociągu, ujęcia własne. Instalacje gazowe. Instalacje wentylacyjne. Instalacje hydrauliczne, odprowadzenie ścieków. 10. Budownictwo komunikacyjne Charakterystyka transportu lądowego. Elementy kształtowania dróg kołowych. Nawierzchnia drogowa. Systemy transportu. Przepusty. Komunikacja zbiorowa. Elementy inżynierii ruchu. Podstawy organizacji przewozów kolejowych. Elementy drogi kolejowej. Nawierzchnia kolejowa. Utrzymanie i modernizacja linii kolejowych. Komunikacyjne obiekty budowlane: mosty, wiadukty, estakady, przepusty, tunele. VII. ZALECENIA Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty kształcenia ogólnego około 10%, przedmioty podstawowe około 35% i przedmioty kierunkowe około 55%). Załącznik nr 3 Standardy nauczania dla kierunku studiów: elektrotechnika STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku elektrotechnika trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3700, w tym 2010 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku elektrotechnika otrzymuje tytuł zawodowy magistra inżyniera. Absolwent kierunku elektrotechnika powinien być przygotowany do rozwiązywania złożonych problemów w dziedzinie szeroko pojętej elektrotechniki z zastosowaniami nowoczesnej techniki komputerowej. Studia magisterskie na kierunku elektrotechnika zapewniają nabycie wiedzy w zakresie: projektowania, konstrukcji, budowy i eksploatacji urządzeń i maszyn elektrycznych, układów i systemów elektroenergetycznych oraz techniki bezpieczeństwa w różnych dziedzinach nowoczesnego przemysłu. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 005 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 645 Razem: 2 010 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać minimum 12 tygodni praktyki, w tym praktykę kierunkową i dyplomową. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 1. Przedmiot do wyboru 90 2. Języki obce 180 3. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 005 1. Matematyka 300 2. Fizyka 180 3. Materiałoznawstwo 45 4. Elektrotechnika teoretyczna 300 5. Informatyka 120 6. Graficzny zapis konstrukcji 60 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 645 1. Podstawy elektroniki i energoelektroniki 105 2. Maszyny i napęd elektryczny 135 3. Teoria sterowania 75 4. Technika wysokich napięć 60 5. Podstawy elektroenergetyki 75 6. Bezpieczeństwo użytkowania urządzeń elektrycznych 30 7. Podstawy techniki mikroprocesorowej 60 8. Metrologia 105 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty do wyboru W zależności od zainteresowań studenta do wyboru przedmioty humanistyczne, ekonomiczne lub prawne. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Indukcja zupełna. Geometria analityczna w R3. Liczby zespolone. Rachunek macierzowy. Ciągi liczbowe. Funkcje wielu zmiennych. Rachunek całkowy. Równania różniczkowe. Funkcje zespolone. Residuum funkcji. Szeregi i przekształcenia Fouriera (widma). Przekształcenie Laplace'a. Równania różniczkowe cząstkowe pierwszego i drugiego rzędu. Zagadnienia optymalizacyjne. Wybrane metody numeryczne. 2. Fizyka Miejsce fizyki i jej rola w dzisiejszej nauce i technice. Mechanika punktu materialnego i bryły sztywnej. Zasady Newtona. Kinematyka i dynamika ruchu obrotowego. Praca i energia. Zasady zachowania energii. Hydrodynamika, równanie Bernoulliego. Rozkład Maxwella i Boltzmanna. Zasady termodynamiki. Równania ruchu drgającego i falowego. Szczególna teoria względności. Promieniowanie cieplne. Własności falowe cząstek. Układ okresowy pierwiastków. Zasada działania laserów. Fizyka ciała stałego. Cząstki elementarne. Teorie kosmologiczne. 3. Materiałoznawstwo Struktura ciał stałych. Budowa kryształów. Stopy i ich własności. Obróbka cieplna materiałów, własności materiałów. Korozja materiałów, przewodnictwo i ich stopy. Materiały oporowe, stykowe, specjalne, termoelektryczne. Spoiwa i luty. Termobimetale. Kriotechnika. Kriorezystywność i nadprzewodnictwo. Struktura półprzewodników. Materiały dia-, para- i ferromagnetyczne. Magnetodielektryki. Ferryty. Rezystywność skośna i powierzchniowa. Trwałość materiałów izolacyjnych. Dielektryki. 4. Elektrotechnika teoretyczna - Teoria obwodów Elementy obwodów. Sygnały elektryczne. Impedancja zespolona. Wykresy wektorowe. Obwody rezonansowe. Obwody ze sprzężeniami magnetycznymi. Moc. Prawa Kirchhoffa. Metody analizy obwodów. Twierdzenia Tellegena, Thevanina, Nortona. Obwody trójfazowe. Obwody o wymuszeniach niesinusoidalnych. Stany nieustalone. Grafy przepływu sygnału i schematy blokowe. Czwórniki. Wzmacniacz operacyjny. Filtry częstotliwościowe. Obwody nieliniowe. Obwody magnetyczne. Obwody o parametrach rozłożonych. - Teoria pola elektromagnetycznego Prawa i równania opisujące pole. Ładunki elektryczne. Pole elektryczne. Energia pola elektrycznego. Pojemność elektryczna, kondensatory. Pole elektryczne w przewodnikach. Pole magnetyczne, prawa Ampere'a i Biota-Savarta. Energia pola magnetycznego. Indukcyjność własna i wzajemna. Ferromagnetyki. Siły mechaniczne w polu elektrycznym i magnetycznym. Zjawisko indukcji elektromagnetycznej. Pole elektromagnetyczne. Równania Maxwella. Propagacja pola elektromagnetycznego. Fala płaska. Zjawisko naskórkowości, ekrany elektromagnetyczne. 5. Informatyka Zasada działania komputera. Systemy operacyjne DOS, UNIX. Sieć Internet. Algorytm, program, schemat blokowy. Arytmetyka binarna, języki komputera. Edytory, kompilatory. Pojęcia podstawowe z zakresu systemów operacyjnych. Mikrokomputery serii IBM-PC. Pamięć masowa, nośniki, dyski, dostęp do pamięci, pojęcie pliku, pamięć operacyjna, rodzaje pamięci, komunikacja z urządzeniami zewnętrznymi. Systemy operacyjne WINDOWS, organizacja pamięci, pamięć wirtualna, tryby pracy. System operacyjny Novell. 6. Graficzny zapis konstrukcji Podstawy graficznego odwzorowania konstrukcji. Rzutowanie równoległe i prostokątne. Przedstawienie konstrukcji w rzucie aksonometrycznym. Zasady rzutowania prostokątnego. Przekroje i przenikanie brył. Przekroje proste i złożone. Przerwania i urwania. Uproszczenia rysunkowe. Zapis układu wymiarów. Połączenia rozłączne i nierozłączne. Systemy grafiki komputerowej. Modelowanie w grafice komputerowej. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawy elektroniki i energoelektroniki Elementy i przyrządy elektroniczne. Teoria sprzężenia zwrotnego. Zasilanie i stabilizacja punktu pracy tranzystorów. Podstawy teorii wzmacniaczy. Podstawy techniki analogowej. Podstawy techniki cyfrowej. Zasilacze i stabilizatory napięć i prądów. Układy tranzystorowo-magnetyczne. Wstęp do energoelektroniki, prostowniki, sterowane i niesterowane, falowniki, sterowniki prądu przemiennego. 2. Maszyny i napęd elektryczny Podstawowe prawa elektromagnetyzmu w teorii maszyn, elementy konstrukcyjne, materiały. Transformatory. Maszyny prądu stałego. Charakterystyki eksploatacyjne (silnik, prądnica). Maszyny indukcyjne. Model matematyczny, wykres wektorowy. Bilans mocy, strat i sprawność. Maszyny synchroniczne - budowa i zasada działania. Współpraca z siecią sztywną, regulacja mocy. Silnik synchroniczny. Maszyny specjalne. Napęd elektryczny w procesach przemysłowych. 3. Teoria sterowania Klasyfikacja układów sterowania. Układy liniowe. Opis w przestrzeni stanu. Modele analogowe. Podstawowe człony dynamiczne. Transmitacja układu zamkniętego. Stabilność. Jakość układów regulacji. Wrażliwość i odporność układów regulacji. Regulatory. Podstawowe elementy nieliniowe. Pierwsza i druga zasada Lapunowa. Liniowe układy impulsowe. Stabilność układów impulsowych. Dokładność statyczna i dynamiczna układów i ich projektowanie. 4. Technika wysokich napięć Dielektryki i ich własności. Podstawy wyładowań iskrowych w gazach. Wytrzymałość statyczna i udarowa układów z dielektrykiem gazowym. Ulot. Wytrzymałość układów gazowo-ciśnieniowych, układów z dielektrykiem ciekłym i stałym oraz układów złożonych. Wyładowania piorunowe i przepięcia atmosferyczne. Przepięcia wewnętrzne. Ochrona przepięciowa i odgromowa. Koordynacja izolacji. Urządzenia probiercze, aparatura pomiarowa i rejestracyjna. Pomiary. 5. Podstawy elektroenergetyki Systemy elektroenergetyczne: przegląd systemów światowych, system krajowy. Podsystem wytwarzania: charakterystyka, eksploatacja, sterowanie, rozwój. Rodzaje elektrowni: cieplne, wodne, gazowe, na paliwa ciekłe, atomowe. Odnawialne źródła energii. Generatory MHD. Podsystemy przesyłu i rozdziału. Sieci przesyłowe i rozdzielcze. Budowa linii i stacji. Projektowanie. Elektroenergetyczna automatyka zabezpieczeniowa. 6. Bezpieczeństwo użytkowania urządzeń elektrycznych Podstawowe przepisy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Obowiązki zakładu pracy. Obowiązki pracowników. Organizacja pracy przy urządzeniach elektrycznych. Kwalifikacje i obowiązki pracowników. Bezpieczeństwo pracy przy obsłudze, konserwacji, naprawach, remontach i budowie urządzeń elektrycznych. Sprzęt ochronny i przeciwpożarowy. Działanie prądu na organizm człowieka. Ochrona przeciwporażeniowa. Pierwsza pomoc przy porażeniu prądem elektrycznym. 7. Podstawy techniki mikroprocesorowej Mikroprocesor i mikrokomputer - wyjaśnienie pojęć. Rys historyczny rozwoju mikroprocesorów. Podział mikroprocesorów. Otoczenie mikroprocesora - pamięci i układy wejścia-wyjścia. Tryby adresowania pamięci. Lista rozkazów. Techniki oprogramowania. Mikrokomputery modułowe, charakterystyka typowych modułów. Mikrokomputery dedykowane - zasady doboru i integracji. Środki wspomagające programowanie i uruchomienie. Przykłady zastosowań techniki mikrokomputerowej. Kierunki rozwoju. 8. Metrologia Podstawowe pojęcia. Jednostki miary. Narzędzia pomiarowe, metody pomiarowe. Rachunek błędów. Przetworniki pomiarowe. Przyrządy pomiarowe analogowe i cyfrowe. Systemy pomiarowe. Pomiary wielkości elektrycznych i nieelektrycznych. Rejestracja sygnałów elektrycznych. Badania materiałów elektrotechnicznych, półprzewodników, dielektryków, ferromagnetyków. VII. ZALECENIA 1. W grupie przedmiotów B i C zajęcia indywidualne (w tym: projekty, laboratoria, ćwiczenia) powinny stanowić łącznie około 40% zajęć. 2. Dla przedmiotów wymienionych w punktach: V.B.2, V.B.4, V.B.5, V.B.6, V.C.1, V.C,2, V.C.5., V.C.7, V.C.8 wymagane jest prowadzenie ćwiczeń laboratoryjnych 3. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty kształcenia ogólnego około 10%, przedmioty podstawowe około 35% i przedmioty kierunkowe około 55%). STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku elektrotechnika trwają nie mniej niż 7 semestrów (3,5 roku). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2700, w tym 1455 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku elektrotechnika otrzymuje tytuł inżyniera. Powinien być przygotowany do podjęcia pracy zawodowej szczególnie w zakładach przemysłowych zajmujących się wytwarzaniem, przesyłem i użytkowaniem energii elektrycznej w różnych dziedzinach przemysłu, w tym szczególnie przemysłu elektrotechnicznego. Absolwent powinien ponadto posiadać umiejętność komputerowego wspomagania projektowania w dziedzinie sieci i instalacji elektrycznych, stacji transformatorowo-rozdzielczych oraz zabezpieczeń i ochrony urządzeń elektroenergetycznych. Absolwent jest przygotowany do pracy w zakładach produkcyjnych lub montażowych, a także w jednostkach projektowych i konstrukcyjnych oraz innych jednostkach związanych z budową i eksploatacją elektrowni, sieci przesyłowych, instalacji i stacji elektroenergetycznych. Absolwent posiada umiejętność prowadzenia eksploatacji urządzeń technologicznych zasilanych energią elektryczną, urządzeń łączeniowych, zabezpieczających, sterujących i pomiarowych. Posiada także ogólną wiedzę dotyczącą technologii materiałów elektrotechnicznych, trakcji elektrycznej, a także automatyzacji procesów elektroenergetycznych i technologicznych oraz gospodarki elektroenergetycznej. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 300 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 705 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 450 Razem: 1 455 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać praktyki w wymiarze określonym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. Nr 96, poz. 590, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i Nr 150, poz. 1239 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595 i Nr 137, poz. 1304). V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 300 1. Przedmioty ekonomiczne 60 2. Przedmioty humanistyczne 30 3. Języki obce 120 4. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 705 1. Matematyka 195 2. Fizyka 105 3. Informatyka 120 4. Materiałoznawstwo 45 5. Podstawy elektrotechniki 180 6. Geometria i grafika inżynierska 60 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 450 1. Elektronika i energoelektronika 60 2. Podstawy automatyki i regulacji automatycznej 60 3. Metrologia 75 4. Maszyny elektryczne 60 5. Technika wysokich napięć 30 6. Podstawy elektroenergetyki 30 7. Bezpieczeństwo użytkowania urządzeń elektrycznych 30 8. Podstawy techniki mikroprocesorowej 45 9. Wprowadzenie do telekomunikacji 30 10. Podstawy mechaniki 30 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty ekonomiczne W zależności od zainteresowań studenta, w szczególności: mikroekonomia, podstawy zarządzania. 2. Przedmioty humanistyczne W zależności od zainteresowań studenta, w szczególności: psychologia, socjologia, filozofia, etyka. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Algebra, teoria macierzy, podstawy matematyki dyskretnej, analiza, równania różniczkowe, podstawy rachunku prawdopodobieństwa, metody numeryczne (w tym rozwiązywanie układów równań liniowych i nieliniowych), rachunek operatorowy, elementy statystyki matematycznej. 2. Fizyka Fizyka ogólna (w tym optyka). 3. Informatyka Użytkowanie i programowanie komputerów, struktura i bazy danych, specjalistyczne pakiety użytkowe, urządzenia systemów informatyki, ogólna struktura i zasady działania systemów komputerowych, sieci komputerowe. 4. Materiałoznawstwo Struktura ciał stałych. Budowa kryształów. Stopy i ich własności. Obróbka cieplna materiałów, własności materiałów. Korozja materiałów, przewodnictwo i ich stopy. Materiały oporowe, stykowe, specjalne, termoelektryczne. Spoiwa i luty. Termobimetale. Kriotechnika. Kriorezystywność i nadprzewodnictwo. Struktura półprzewodników. Materiały dia-, para- i ferromagnetyczne. Magnetodielektryki. Ferryty. Rezystywność skośna i powierzchniowa. Trwałość materiałów izolacyjnych. Dielektryki. 5. Podstawy elektrotechniki Teoria obwodów liniowych i nieliniowych. Obwody elektryczne prądu stałego i zmiennego. Układy trójfazowe. Stany ustalone i nieustalone w obwodach elektrycznych. Podstawowe wielkości elektryczne i własności obwodów elektrycznych. Teoria pola elektromagnetycznego. Metody komputerowe w elektrotechnice. 6. Grafika inżynierska Podstawy graficznego odwzorowania konstrukcji. Rzutowanie równoległe i prostokątne. Przedstawienie konstrukcji w rzucie aksonometrycznym. Zasady rzutowania prostokątnego. Przekroje i przenikanie brył. Przekroje proste i złożone. Przerwania i urwania. Uproszczenia rysunkowe. Zapis układu wymiarów. Połączenia rozłączne i nierozłączne. Systemy grafiki komputerowej. Modelowanie w grafice komputerowej. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Elektronika i energoelektronika Elementy i przyrządy elektroniczne. Techniki analogowe i cyfrowe. Podstawowe układy elektroniczne i optoelektroniczne. Wprowadzenie do energoelektroniki, prostowniki, falowniki i sterowniki. 2. Podstawy automatyki i regulacji automatycznej Modele układów dynamicznych, transmitancja, analiza układów dynamicznych i ich własności (stabilność, sterowalność, obserwowalność, kryteria algebraiczne), stabilizacja systemu i sprzężenie zwrotne, zadania sterowania, projektowanie serwomechanizmów, projektowanie układów regulacji przemysłowej, systemy automatyki (w tym sterowniki przemysłowe). Przykłady zastosowań. 3. Metrologia Jednostki miary i pojęcia podstawowe. Metody i przyrządy pomiarowe analogowe i cyfrowe. Błędy pomiarowe. Układy pomiarowe. Pomiary wielkości elektrycznych i nieelektrycznych. Przetworniki pomiarowe i rejestracja danych pomiarowych. 4. Maszyny elektryczne Podstawy elektromagnetyzmu. Transformatory. Maszyny synchroniczne i asynchroniczne. Maszyny komutatorowe. Charakterystyki eksploatacyjne maszyn elektrycznych (silnik, prądnica). Mikromaszyny elektryczne. Podstawy napędu elektrycznego. 5. Technika wysokich napięć Dielektryki i ich własności. Wyładowania iskrowe. Wytrzymałość statyczna i dynamiczna układów z dielektrykami. Wyładowania piorunowe, przepięcia atmosferyczne, przepięcia wewnętrzne. Ochrona przepięciowe i odgromowa. Projektowanie izolacji. 6. Podstawy elektroenergetyki Systemy elektroenergetyczne. Rodzaje elektrowni. Odnawialne źródła energii. Przesyłanie energii i sieci przesyłowe. Elektroenergetyczna automatyka zabezpieczeniowa. 7. Bezpieczeństwo użytkowania urządzeń elektrycznych Podstawowe przepisy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Obowiązki pracowników i zakładu pracy. Organizacja pracy przy urządzeniach elektrycznych. Sprzęt ochronny. Działanie prądu na organizm człowieka. Pierwsza pomoc przy porażeniu elektrycznym. Ochrona przeciwporażeniowa. Zagrożenia przy obsłudze urządzeń elektrycznych. 8. Podstawy techniki mikroprocesorowej Mikroprocesor i mikrokomputer - wyjaśnienie pojęć. Rys historyczny rozwoju mikroprocesorów. Podział mikroprocesorów. Otoczenie mikroprocesora - pamięci i układy wejścia-wyjścia. Tryby adresowania pamięci. Lista rozkazów. Techniki oprogramowania. Mikrokomputery modułowe, charakterystyka typowych modułów. Mikrokomputery dedykowane - zasady doboru i integracji. Środki wspomagające programowanie i uruchomienie. Przykłady zastosowań techniki mikrokomputerowej. Kierunki rozwoju. 9. Wprowadzenie do telekomunikacji Pojęcia podstawowe i sygnały. Problemy i różne techniki przesyłania sygnałów, kodowanie. Systemy i sieci teletransmisyjne. Bezpieczeństwo sieci. 10. Podstawy mechaniki Podstawy mechaniki analitycznej, modele i elementy układów mechanicznych. Układy elektromechaniczne i mechatroniczne. VII. ZALECENIA 1. W grupie B i C zajęcia praktyczne (ćwiczenia, laboratoria, projekty) powinny stanowić łącznie nie mniej niż 40% zajęć. 2. Dla przedmiotów wymienionych w punktach: V.B.2, V.B.3, V.B.5, V.B.6, V.C.1, V.C.3, V.C.4., V.C.6, V.C.8 wymagane jest prowadzenie ćwiczeń laboratoryjnych. 3. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty kształcenia ogólnego około 10%, przedmioty podstawowe około 35%, przedmioty kierunkowe około 55%). Załącznik nr 4 Standardy nauczania dla kierunku studiów: filologia STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku filologia trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych realizowanych na specjalnościach grupy A wynosi od 2000 do 3000, a łączna liczba godzin zajęć realizowanych na specjalnościach grupy B wynosi od 2700 do 3900, w tym 1665 godzin dla grupy A i 1965 godzin dla grupy B określonych w standardach nauczania. W ramach kierunku studiów filologia prowadzone są specjalności, które różnią się wymiarem godzin zajęć dydaktycznych, liczbą przedmiotów oraz liczbą godzin poświęconych na praktyczne opanowanie odpowiednich, w przypadku niektórych filologii dwóch lub trzech, języków. Na filologiach: angielskiej, germańskiej, romańskiej (filologia francuska) i rosyjskiej odpowiednio język angielski, niemiecki, francuski i rosyjski są środkami komunikacji (przedmioty kierunkowe: wykłady, ćwiczenia i seminaria są prowadzone w języku specjalności), a ich praktyczna nauka odbywa się na poziomie bardzo zaawansowanym. Na innych specjalnościach, takich jak filologia skandynawska, studenci poznają język od podstaw, a zajęcia podstawowe prowadzone są w języku polskim. Biorąc pod uwagę ten fakt, standardy różnicują specjalności kierunku, dzieląc je na dwie grupy: Grupa A obejmuje te specjalności, na których nauka języka rozpoczyna się od poziomu zaawansowanego (filologia angielska, germańska, romańska, rosyjska) oraz filologie takie, jak: klasyczna, słowiańska, białoruska, ukraińska, na których nauka języka rozpoczyna się od początku, ale może być ona realizowana w wymiarze godzinowym zbliżonym do specjalności, na których kontynuuje się naukę języka. Grupa B obejmuje pozostałe filologie, na których nauka języka rozpoczyna się od początku i wymaga znacznie większej liczby godzin zajęć dydaktycznych. Standardy nauczania nie uwzględniają minimów programów umożliwiających uzyskanie przez filologa dodatkowych kwalifikacji zawodowych. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku filologia otrzymuje tytuł zawodowy magistra. Absolwent kierunku filologia reprezentuje wysoki poziom przygotowania ogólnohumanistycznego oraz posiada ogólną znajomość literatury, kultury i historii obszaru językowego wybranego języka i ogólne wykształcenie językoznawcze. Ponadto absolwent jest specjalistą w zakresie praktycznej znajomości języka i - w zależności od wybranej specjalizacji - znawcą literatury danego języka, zagadnień kulturowych danego obszaru językowego lub specjalistą z zakresu językoznawstwa. Przygotowanie filologa stanowi podstawę do zdobycia dodatkowych kwalifikacji, umożliwiających wykonywanie zawodu tłumacza, wydawcy, organizatora i propagatora kultury danego obszaru językowego. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE: grupa A grupa B 1. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 330 2. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1 335 1 635 Razem: 1 665 1 965 IV. PRAKTYKI Dla tego kierunku nie ustala się obligatoryjnej praktyki. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE: 1. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (A i B) ogółem: 330 1. Przedmiot do wyboru (taki, jak: informatyka, logika, podstawy ochrony własności intelektualnej, przedmiot przyrodniczy) 30 2. Historia filozofii 60 3. Język obcy (inny niż język specjalności, może być realizowany zgodnie z "Zaleceniami") 120 4. Łacina/staro-cerkiewno-słowiański (w zależności od historycznej przynależności języka głównego) 60 5. Wychowanie fizyczne 60 2. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE A B 1 335 1 635 Blok zajęć literaturoznawczych: 1. Wstęp do literaturoznawstwa 30 30 2. Historia literatury 120 120 Blok zajęć z zakresu zagadnień kulturowych: 3. Kultura obszaru językowego 60 60 4. Historia obszaru językowego 30 30 Blok zajęć językoznawczych: 5. Wstęp do językoznawstwa 30 30 6. Gramatyka opisowa 120 120 7. Historia języka z elementami gramatyki historycznej 30 30 8. Gramatyka kontrastywna/metryka (przedmiot realizowany na filologii klasycznej) 15 15 Praktyczna nauka języka specjalności (w przypadku "filologii klasycznej" są to "języki specjalności") 900 1 200 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW 1. Wstęp do literaturoznawstwa Teoria dzieła literackiego, stylistyka, wersyfikacja, rodzaje i gatunki literackie. 2. Historia literatury Historia piśmiennictwa obszaru językowego danego języka, uwzględniająca reprezentatywne pozycje literatury: poezji, dramatu i prozy. 3. Historia i kultura obszaru językowego Elementy historii i kultury danego obszaru językowego, wyznaczające jego specyfikę kulturową. 4. Wstęp do językoznawstwa Kategorie językowe, poziomy analizy języka, relacje paradygmatyczne i syntagmatyczne, wybrane zagadnienia historii językoznawstwa. 5. Gramatyka opisowa Treści obejmują działy tematyczne istotne dla danego języka spośród: fonetyki, fonologii, morfologii, składni, semantyki, pragmatyki. 6. Gramatyka kontrastywna Pojęcia, zasady i cele analizy porównawczej. 7. Historia języka z elementami gramatyki historycznej Historyczny kontekst rozwoju języka z uwzględnieniem cech systemu gramatycznego danego języka na najistotniejszych etapach jego rozwoju. VII. ZALECENIA Przedmioty, które powinny być dodatkowo realizowane na wymienionych specjalnościach oprócz standardów dla kierunku: - filologia bałtycka: język łotewski 60 godzin, - filologia romańska: drugi język romański 240 godzin, - filologia rumuńska: język francuski 800 godzin, - filologia słowiańska: drugi język słowiański 240 godzin, - filologia ukraińska i białoruska: język rosyjski 240 godzin. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku filologia trwają nie mniej niż 6 semestrów (3 lata). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2800, w tym 1785 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku filologia otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Absolwent powinien być specjalistą w zakresie praktycznej znajomości języka, posiadać wykształcenie ogólnohumanistyczne oraz specjalistyczne w zakresie wiedzy o literaturze, kulturze i historii obszaru językowego wybranego języka. Studia zawodowe na kierunku filologia umożliwiają zdobycie zawodu nauczyciela, jeżeli spełnione są wymagania określone w przepisach o standardach kształcenia nauczycieli, oraz przygotowują do podjęcia zatrudnienia w charakterze tłumacza, organizatora i propagatora kultury danego obszaru językowego. W kształceniu powinny dominować zajęcia o charakterze warsztatowym, które przygotują absolwenta do pracy w wybranym zawodzie. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 240 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1 215 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 330 Razem: 1 785 IV. PRAKTYKI Obligatoryjnym elementem kształcenia na studiach zawodowych są praktyki. Powinny one trwać nie mniej niż 8 tygodni. W zależności od specjalizacji student może je odbyć w instytucjach takich, jak: szkoła, biuro tłumaczeń, biuro podróży. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 240 1. Język obcy (inny niż język specjalności) 120 2. Historia filozofii 30 3. Przedmiot do wyboru 30 4. Wychowanie fizyczne 60 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1 215 1. Historia literatury 120 2. Gramatyka opisowa 120 3. Kultura obszaru językowego 60 4. Historia obszaru językowego 30 5. Wstęp do językoznawstwa 30 6. Wstęp do literaturoznawstwa 30 7. Historia języka 30 8. Gramatyka kontrastywna 15 9. Praktyczna nauka języka specjalności 780 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 330 W zależności od ustalonej przez uczelnię specjalności i specjalizacji. VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Język obcy (inny niż język specjalności) Kształtowanie i rozwijanie umiejętności porozumiewania się w podstawowych sytuacjach życia codziennego, wypracowanie umiejętności rozumienia ze słuchu, prowadzenia dyskusji, wyrażania opinii na dany temat, interpretacji przeczytanych tekstów, tworzenia własnych tekstów. 2. Historia filozofii Przegląd zagadnień filozoficznych w perspektywie historycznej od starożytności po współczesność: klasyczna filozofia grecka, filozofia hellenistyczno-rzymska, filozofia wczesnochrześcijańska, filozofia średniowieczna, filozofia nowożytna, kierunki filozofii współczesnej. 3. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowań studenta możliwość rozszerzenia wiedzy z dziedziny niezwiązanej bezpośrednio z kierunkiem studiów. B i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1. Historia literatury Historia piśmiennictwa obszaru językowego danego języka, uwzględniająca reprezentatywne pozycje literatury: poezji, dramatu i prozy. Ukazanie najważniejszych elementów procesu historycznoliterackiego w kontekście tendencji ideowych i filozoficznych, połączenie zjawisk i faktów literackich w całość obejmującą prądy literackie, konwencje artystyczne w ich współzależności i rozwoju historycznym. Rozwijanie umiejętności obcowania z dziełem literackim. 2. Gramatyka opisowa Treści obejmują działy tematyczne istotne dla danego języka spośród: fonetyki, fonologii, morfologii, składni, semantyki, pragmatyki. Omawiane są zagadnienia synchronii i diachronii w badaniu języka. Przedmiot uczy poprawnego stosowania zasad i reguł gramatycznych oraz gramatycznej interpretacji dowolnego tekstu. 3. Kultura obszaru językowego Elementy kultury danego obszaru językowego, wyznaczające jego specyfikę kulturową. Omówienie odrębności danej kultury i jej związków z innymi obszarami kulturowymi. 4. Historia obszaru językowego Elementy historii danego obszaru językowego, wyznaczające jego specyfikę. Omówienie kluczowych dla jego rozwoju wydarzeń, postaci historycznych, problematyki konfliktów i pokojowego współżycia z sąsiednimi państwami. 5. Wstęp do językoznawstwa Kategorie językowe, poziomy analizy języka, wybrane zagadnienia historii językoznawstwa, współczesne szkoły i nurty językoznawstwa, ukazanie organicznych więzi językoznawstwa z innymi gałęziami wiedzy, wskazanie na praktyczne zastosowania badań językowych. 6. Wstęp do literaturoznawstwa Teoria dzieła literackiego, stylistyka, wersyfikacja, rodzaje i gatunki literackie. Wprowadzenie podstawowych pojęć z zakresu literaturoznawstwa oraz rozwijanie umiejętności czytania dzieła literackiego, jego analizy i interpretacji, określanie cech formalnych. 7. Historia języka Historyczny kontekst rozwoju języka z uwzględnieniem cech systemu gramatycznego danego języka na najistotniejszych etapach jego rozwoju. Periodyzacja, zmiany w słownictwie i gramatyce, czynniki społeczno-kulturowe wpływające na rozwój języka, zabytki piśmiennicze. 8. Gramatyka kontrastywna Pojęcia, zasady i cele analizy porównawczej, zapoznanie z teorią i praktyką badań konfrontatywnych, zarys rozwoju porównywanych języków, ich zróżnicowanie fonetyczne, fonologiczne i morfologiczne. 9. Praktyczna nauka języka specjalności Kształcenie umiejętności poprawnego wykorzystywania języka w zakresie podstawowych rodzajów komunikacji językowej. Rozwijanie umiejętności komunikowania się w różnych sytuacjach, tworzenia tekstów zróżnicowanych stylistycznie, wyrażania sądów i opinii. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Listę przedmiotów specjalizacyjnych i specjalnościowych oraz treści programowe tych przedmiotów określają jednostki prowadzące kierunek studiów, uwzględniając wymagania danej specjalizacji. VII. ZALECENIA 1. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu - w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonych zakresach wiedzy. 2. Od kandydatów na studia jest wymagana podstawowa znajomość języka obcego. Załącznik nr 5 Standardy nauczania dla kierunku studiów: filologia polska STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku filologia polska trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć wynosi nie mniej niż 2500, w tym 1170 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku filologia polska otrzymuje tytuł zawodowy magistra. Absolwent ten, posiadający wiedzę ogólnohumanistyczną, powinien być przygotowany do pracy naukowej albo do wykonywania zawodu nauczyciela, jeżeli spełnione są wymagania określone w przepisach o standardach kształcenia nauczycieli. Ponadto będzie mógł zdobywać węższe kwalifikacje praktyczne w toku pracy w instytucjach kultury, wydawnictwach, redakcjach czasopism, komunikacji masowej (prasa codzienna, radio, telewizja). III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 420 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 750 Razem: 1 170 IV. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 420 1. Przedmiot do wyboru 30 2. Historia Polski 30 3. Historia filozofii 60 4. Język łaciński 60 5. Język obcy 180 6. Wychowanie fizyczne 60 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 750 1. Historia literatury polskiej do roku 1939 180 2. Literatura współczesna po roku 1939 60 3. Literatura powszechna 60 4. Poetyka i analiza dzieła literackiego 90 5. Teoria literatury 30 6. Wiedza o historii języka polskiego 90 7. Wiedza o współczesnym języku polskim 120 8. Teorie językoznawcze 60 9. Wiedza o kulturze 60 V. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowań studenta możliwość uzyskania szerszej wiedzy z zakresu informatyki, przedmiotu przyrodniczego, podstaw ochrony własności intelektualnej lub innego przedmiotu niezwiązanego bezpośrednio z kierunkiem studiów. 2. Historia Polski Charakterystyka kolejnych epok rozwoju polskiej państwowości, ze szczególnym uwzględnieniem idei politycznych i społecznych oraz zjawisk życia kulturalnego. 3. Historia filozofii Przegląd zagadnień filozoficznych w perspektywie historycznej, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki etycznej, aksjologicznej i estetycznej. 4. Język łaciński Zapoznanie z regułami gramatycznymi języka w stopniu umożliwiającym rozumienie i przekład często cytowanych tekstów. Przyswojenie zasobu leksykalnego umożliwiające wyjaśnienie etymologii używanej w filologii polskiej terminologii naukowej. B i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1. Historia literatury polskiej do roku 1939 Problematyka periodyzacji dziejów literatury. Przegląd reprezentatywnych dzieł literatury poszczególnych epok. Wprowadzenie do metodologii interpretacji dzieł literackich z uwzględnieniem kontekstu macierzystego i tradycji literackiej. Charakterystyka procesów rozwoju literatury: prądów literackich i ruchu konwencji artystycznych. Historycznoliteracka analiza tekstów. Zapoznanie z wybranymi pracami analitycznymi i systematycznymi historyków literatury oraz przykładami publicystyki krytycznoliterackiej. 2. Literatura współczesna po roku 1939 Zapoznanie z tekstami literackimi twórców reprezentujących różne pokolenia i prądy artystyczne współistniejące ze sobą w okresie wojny i po roku 1945. Charakterystyczne tendencje w krytyce literackiej tego okresu. 3. Literatura powszechna Zapoznanie z wybranymi dziełami literatury światowej, zwłaszcza w aspekcie ich wpływu na rozwój literatury polskiej - ze szczególnym uwzględnieniem tekstów z XX wieku lub zapoznanie z literaturą wybranego kręgu kulturowego, lub zapoznanie z literaturą wybranego kraju. 4. Poetyka i analiza dzieła literackiego Analiza teoretycznoliteracka tekstu, jego treści, struktury, nawiązań do innych tekstów. 5. Teoria literatury Przegląd i charakterystyka szkół teoretycznoliterackich. Dzieje badań nad strukturą dzieła literackiego. 6. Wiedza o historii języka polskiego Język polski na tle języków słowiańskich, z uwzględnieniem gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiego, najstarszego zapisanego języka słowiańskiego, niezbędnej do zrozumienia mechanizmów rozwoju polskiego języka etnicznego. Zróżnicowanie dialektalne języka polskiego. Powstanie i rozwój polskiego języka literackiego. Ewolucja systemu gramatycznego. 7. Wiedza o współczesnym języku polskim Opis struktury języka polskiego na poziomie fonetycznym, morfologicznym, składniowym, semantycznym i pragmatycznym. Zagadnienia kultury języka polskiego. Słowniki - problemy leksykologii i leksykografii polskiej. Zróżnicowanie języka polskiego na warianty regionalne, socjalne i stylowe. 8. Teorie językoznawcze Przegląd i charakterystyka badań nad językiem. Język naturalny na tle innych systemów semiotycznych. Metody badań. Prezentacja kluczowych teorii i szkół językoznawczych. 9. Wiedza o kulturze Elementy antropologii kultury. Znak. Symbol. Mit. Czas i przestrzeń w kulturach świata. Etniczność. Pluralizm kulturowy. Globalizacja. Etnocentryzm. Rasizm. Antropologia współczesności. Problemy kultury popularnej. Kultura alternatywna. Audiowizualność w kulturze. Rola obrazu w kulturze współczesnej. Historia i teoria sztuk audiowizualnych. Analiza przekazów audiowizualnych. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku filologia polska trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2200, w tym 1260 godzin określonych w standardach. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku filologia polska otrzymuje tytuł licencjata. Absolwent powinien posiadać wykształcenie ogólnohumanistyczne oraz specjalistyczne w zakresie wiedzy o literaturze i języku polskim, a także znać podstawy metodologii badań filologicznych. Szczególną uwagę należy skierować na kształcenie tzw. umiejętności polonistycznych (analiza i tworzenie tekstu). Treści kształcenia filologicznego powinny uwzględniać szerokie tło kulturowe. Studia zawodowe na kierunku filologia polska umożliwiają zdobycie zawodu nauczyciela, jeżeli spełnione są wymagania określone w przepisach o standardach kształcenia nauczycieli albo przygotowują do pracy w charakterze wydawcy-redaktora. W kształceniu powinny dominować zajęcia o charakterze warsztatowym, które przygotują absolwenta do pracy w wybranym zawodzie. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻANIE GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 600 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 330 Razem: 1 260 IV. PRAKTYKI Praktyki w wymiarze co najmniej 8 tygodni. Miejsce ich odbywania zależy od wybranej specjalizacji. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 1. Język obcy 120 2. Język łaciński 30 3. Historia filozofii 30 4. Historia Polski 30 5. Edukacja informatyczna 30 6. Przedmiot do wyboru 30 7. Wychowanie fizyczne 60 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 600 1. Wiedza o kulturze 30 2. Literatura powszechna 30 3. Teoria literatury z poetyką 60 4. Analiza dzieła literackiego 30 5. Wiedza o komunikacji językowej 60 6. Stylistyka 30 7. Historia literatury polskiej do roku 1939 180 8. Współczesna literatura polska 30 9. Wiedza o współczesnym języku polskim 120 10. Wiedza o historii języka polskiego 30 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 330 W zależności od wybranej specjalności i specjalizacji. VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Język łaciński Poznanie reguł gramatycznych i leksyki języka w stopniu umożliwiającym rozumienie i przekład często cytowanych tekstów. 2. Historia filozofii Jońska filozofia przyrody. Sokrates, Platon i Arystoteles. Stoicyzm i epikureizm. Filozofia chrześcijańska. Empiryzm i racjonalizm. Idealizm i materializm. Determinizm. Idealizm transcendentalny I. Kanta. Filozofia życia: Schopenhauer, Nietzsche. Egzystencjalizm, fenomenologia, strukturalizm, hermeneutyka. 3. Historia Polski Charakterystyka kolejnych epok rozwoju polskiej państwowości ze szczególnym uwzględnieniem idei politycznych i społecznych oraz zjawisk życia kulturalnego. 4. Edukacja informatyczna Obsługa komputera, Internet, poczta elektroniczna, bazy danych, edytory tekstu. 5. Przedmiot do wyboru Etyka, historia sztuki, estetyka, logika, semiotyka, socjologia, antropologia kultury. B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1. Wiedza o kulturze Elementy antropologii kultury. Problemy kultury popularnej. Rola obrazu we współczesnej kulturze. Elementy historii i teorii teatru, filmu, telewizji, radia. Analiza przedstawienia teatralnego i filmu. Związki teatru i filmu z literaturą. 2. Literatura powszechna Wybrane dzieła światowej literatury - szczególnie te, które miały istotny wpływ na literaturę polską. Epika, liryka, dramat - najwybitniejsze dokonania i ewolucja. Przemiany w literaturze XX wieku. 3. Teoria literatury z poetyką Język i styl artystyczny. Fonetyczne, leksykalne i składniowe środki stylistyczne. Tropy stylistyczne. Stylizacja. Typy wiersza polskiego. Rodzaje i gatunki literackie. Kompozycja dzieła literackiego. Kategorie estetyczne - komizm, humor, ironia, tragizm, patos. Okres literacki, prąd literacki, konwencja literacka. Przemiany form literackich. 4. Analiza dzieła literackiego Opis, analiza i interpretacja wybranych tekstów literackich. Stosowanie różnych metodologii. Dostrzeganie kontekstów interpretacyjnych. Wartościowanie. 5. Wiedza o komunikacji językowej Akt komunikacji językowej. Funkcje wypowiedzi. Kompetencja komunikacyjna. Opis i analiza aktów komunikacji językowej, z uwzględnieniem dorobku pragmalingwistyki, lingwistyki tekstu (gatunki tekstów) i stylistyki funkcjonalnej. Trudności i nieporozumienia komunikacyjne i sposoby ich unikania. 6. Stylistyka Pojęcie stylu. Zróżnicowanie stylowe języka. Charakterystyka stylów. Analiza stylistyczna wybranych tekstów. Cechy dobrego stylu. Tworzenie tekstów - mówionych i pisanych, zróżnicowanych stylowo i gatunkowo. Przetwarzanie tekstów w różnych celach (poprawianie, streszczanie, przekształcanie stylistyczne, skracanie, rozwijanie). Elementy kultury żywego słowa. 7. Historia literatury polskiej do roku 1939 Okresy literackie jako formacje kulturowe. Prądy artystyczne, poetyki, programy i postawy filozoficzne. Reprezentatywne gatunki literackie. Reprezentatywne dzieła literatury polskiej od średniowiecza do II wojny światowej i ich twórcy. Uwzględnienie kontynuacji i nawiązań. Historycznoliteracka analiza tekstów. 8. Współczesna literatura polska Kierunki rozwoju literatury polskiej od wybuchu II wojny światowej. Literatura w Polsce i na emigracji. Periodyzacja. Pokolenia literackie. Proza i poezja. Dramaturgia i teatr. Literatura faktu. Esej, reportaż, felieton, dziennik. 9. Wiedza o współczesnym języku polskim Opis struktury języka na poziomie fonologicznym, morfologicznym, składniowym i semantycznym. Leksykologia i leksykografia. Słowniki języka polskiego. Kultura języka - norma językowa, rozpoznawanie i klasyfikowanie błędów językowych. Odmiany terytorialne, społeczne i funkcjonalne języka polskiego. 10. Wiedza o historii języka polskiego Powstanie polskiego języka etnicznego. Zależności między historią polityczną, społeczną i kulturalną narodu a rozwojem języka. Periodyzacja dziejów języka polskiego. Funkcjonalno-stylistyczne zróżnicowanie polszczyzny doby staropolskiej, średniopolskiej i nowopolskiej. Wpływy obce. Rozwój systemu językowego polszczyzny (opis najważniejszych ewolucji fonologicznych, fleksyjnych i składniowych). Zmiany w leksyce. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Wykaz przedmiotów oraz ich treści programowe ustalają rady wydziałów, uwzględniając wymagania dla danej specjalizacji. VII. ZALECENIA Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu - w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonym zakresie wiedzy. Załącznik nr 6 Standardy nauczania dla kierunku studiów: geodezja i kartografia STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku geodezja i kartografia trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3600, w tym 2190 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku geodezja i kartografia otrzymuje tytuł zawodowy magistra inżyniera. Studia magisterskie na kierunku geodezja i kartografia kształcą specjalistów w zakresie szeroko rozumianej geodezji obejmującej wyznaczanie położenia obiektów, przedstawianie ich na mapach, geodezyjną obsługę obiektów inżynieryjnych i przemysłowych oraz gospodarkę nieruchomościami. Absolwenci powinni być przygotowani do prowadzenia działalności inżynierskiej i naukowej w zakresie geodezji i kartografii oraz systemów informacji o terenie. Absolwenci powinni posiadać umiejętności posługiwania się nowoczesnymi technikami pomiarów geodezyjnych, fotogrametrycznych i teledetekcyjnych oraz wiedzę umożliwiającą stosowanie komputerowych technik gromadzenia i przetwarzania informacji o środowisku geograficznym. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE: A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 510 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 320 Razem: 2 190 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać od 8 do 12 tygodni praktyki, w tym praktykę kierunkową i dyplomową. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE: A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 1. Przedmioty ekonomiczne i humanistyczne 90 2. Języki obce 180 3. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 510 1. Matematyka 240 2. Fizyka 120 3. Informatyka 105 4. Geometria i grafika inżynierska 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 320 1. Geodezja 240 2. Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna 120 3. Geodezja inżynieryjna 105 4. Budownictwo 60 5. Geodezja satelitarna 30 6. Rachunek wyrównawczy 90 7. Fotogrametria i teledetekcja 120 8. Kartografia 75 9. Elektroniczna technika pomiarowa 45 10. Podstawy planowania przestrzennego i projektowania urbanistycznego 105 11. Systemy informacji o terenie 135 12. Podstawy nauk o Ziemi, geomorfologia i gleboznawstwo 75 13. Ochrona środowiska przyrodniczego człowieka 45 14. Prawo 75 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW: A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty ekonomiczne i humanistyczne Do wyboru w szczególności: mikroekonomia, podstawy zarządzania, psychologia, socjologia, filozofia, etyka. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Algebra, teoria macierzy, geometria analityczna i różniczkowa, podstawy analizy matematycznej, metody numeryczne - w tym rozwiązywanie układów równań liniowych i nieliniowych, elementy statystyki matematycznej. 2. Fizyka Fizyka ogólna - w tym optyka, elementy szczególnej teorii względności, zjawiska elektryczne i elektromagnetyczne, wybrane zagadnienia specjalne, takie jak: prawa Keplera, zagadnienia Ciołkowskiego, zjawisko precesji, promieniowanie temperaturowe, własności gazów i cieczy. 3. Informatyka Użytkowanie i programowanie komputerów, struktura i bazy danych, specjalistyczne pakiety użytkowe, urządzenia systemów informatyki, ogólna struktura i zasady działania systemów komputerowych, sieci komputerowe. 4. Geometria i grafika inżynierska Elementy geometrii wykreślnej stosowanej w geodezji i kartografii. Podstawy projektowania wspomaganego komputerem, specjalistyczne pakiety programowe. Grafika i grafika komputerowa. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Geodezja Definicja geodezji. Podział geodezji. Pomiary sytuacyjne: układy współrzędnych na płaszczyźnie, metody pomiarów kątów i długości, dalmierze i teodolity. Pomiary wysokości: metoda niwelacji geometrycznej, niwelatory techniczne, sieci niwelacyjne, niwelacja trygonometryczna. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe, tachimetria, tachimetry klasyczne i elektroniczne, automatyzacja pomiarów tachimetrycznych. Szczegółowe osnowy geodezyjne. Opracowanie wyników pomiarów. Sporządzenie mapy zasadniczej. 2. Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna Zagadnienia geometryczne geodezji wyższej. Podstawy astronomii sferycznej. Modele pola siły ciężkości Ziemi, elementy teorii potencjału, pole normalne siły ciężkości Ziemi, zmiany pola siły ciężkości Ziemi, zmiany pola siły ciężkości w czasie. Elementy grawimetrii geodezyjnej. Wyznaczanie figury Ziemi metodami grawimetrycznymi i astronomiczno-geodezyjnymi. Wykorzystanie pomiarów satelitarnych w geodezji. Podstawowe sieci geodezyjne: sieci zintegrowane, modernizacja sieci podstawowych w Polsce. 3. Geodezja inżynieryjna Geodezyjna realizacja procesów inwestycyjnych. Pomiary inwentaryzacyjne. Wyznaczanie odchyłek projektowych budowli i urządzeń przemysłowych. Badanie odkształceń i wyznaczanie przemieszczeń. 4. Budownictwo Podstawy budownictwa ogólnego. Elementy budownictwa przemysłowego. Zarys inżynierii lądowej i miejskiej. 5. Geodezja satelitarna Ruch sztucznych satelitów Ziemi. Metody obserwacji. Metody geometryczne i dynamiczne wyznaczania położenia punktów i tworzenia sieci satelitarnych. Globalny System Pozycyjny GPS (Global Position System). Zasada satelitarnych metod wyznaczania współczynników pola grawitacyjnego Ziemi. Modele pola. Zastosowania sztucznych satelitów Ziemi do badań geodynamicznych. 6. Rachunek wyrównawczy Podstawy algebry liczb zespolonych (macierzy i krakowianów). Probabilistyczne podstawy teorii błędów pomiarów. Wyrównanie wyników pomiarów geodezyjnych: metody wyrównania zależnych wyników pomiarów, wielogrupowe i wieloetapowe wyrównanie sieci geodezyjnych. 7. Fotogrametria i teledetekcja Definicja fotogrametrii. Wykonywanie fotogrametrycznych zdjęć lotniczych i naziemnych. Metody obserwacji i pomiaru zdjęć. Analityczne i analogowe opracowanie stereogramu. Technologie fotogrametryczne i ich zastosowania. Podstawy fizyczne teledetekcji. Fotograficzne metody rejestracji. Metodyka fotointerpretacji. Skanery. Zobrazowania radarowe. Zdjęcia satelitarne. Zastosowania teledetekcji. Fotogrametria cyfrowa, klasyfikacja tematyczna treści obrazów cyfrowych. 8. Kartografia Definicje i klasyfikacja odwzorowań kartograficznych. Zniekształcenia odwzorowawcze. Analiza własności podstawowych zbiorów odwzorowań geodezyjno-kartograficznych, konforemnych stosowanych w Polsce. Koncepcje, funkcje i formy mapy. Zasady redagowania i opracowania treści map. Kartografia tematyczna. Generalizacja kartograficzna i statystyczne metody przetwarzania danych przestrzennych. Kartograficzne aspekty Geodetic Information System (GIS). Kartografia tematyczna. Kartografia cyfrowa i automatyzacja procesu opracowania i wydawania map. Technologia wytwarzania map. 9. Elektroniczna technika pomiarowa Zasady konstrukcji geodezyjnych instrumentów optycznych. Systemy elektronicznego i komputerowego wspomagania instrumentów geodezyjnych. Dalmierze mikrofalowe, świetlne i laserowe, interferometr laserowy, tachimetr elektroniczny. Badanie, justowanie i rektyfikacja instrumentów geodezyjnych. Testowanie instrumentów. Kalibracja przyrządów pomiarowych. 10. Podstawy planowania przestrzennego i projektowania urbanistycznego Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Gospodarka terenami zurbanizowanymi. Podstawy gospodarki gruntami rolnymi. Aspekty ekonomiczne gospodarki gruntami. Podstawowe zagadnienia geodezyjnej obsługi nieruchomości. 11. Systemy informacji o terenie Zarys teorii systemów informacyjnych. Pozyskiwanie i przetwarzanie danych o terenie. Udostępnianie informacji. Numeryczne modele powierzchni terenowej. Wybrane systemy informacji o terenie. Ewidencja gruntów i budynków. Przepisy prawne. 12. Podstawy nauk o Ziemi, geomorfologia i gleboznawstwo System nauk o Ziemi. Planeta Ziemia i geosfery: litosfera, hydrosfera, atmosfera, pedosfera i biosfera. Zarys geologii i geofizyki. Zarys gleboznawstwa i geomorfologii. 13. Ochrona środowiska przyrodniczego człowieka Pojęcia i definicje podstawowe. Zagrożenie środowiska. Degradacja i ochrona komponentów środowiska: atmosfery, litosfery, pedosfery, hydrosfery, biosfery. Systemy monitoringu i waloryzacja środowiska. Rekultywacja terenów zdegradowanych działalnością człowieka. Ekonomiczne i prawne aspekty ochrony środowiska. Rola geodezji, kartografii i teledetekcji jako źródeł informacji o stanie aktualnym i zmianach zachodzących w środowisku. Systemy informacji o środowisku. 14. Prawo Podział prawa. Podstawy prawa i wykładnia prawa (w tym podstawowych przepisów prawnych w zakresie geodezji i kartografii). Prawo cywilne, prawo rzeczowe, rodzaje zobowiązań. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Prawo pracy. VII. ZALECENIA 1. Kształcenie praktyczne (laboratoria, ćwiczenia, projekty) powinno stanowić łącznie nie mniej niż 40% godzin programu przedmiotów technicznych i specjalnościowych. 2. Ćwiczenia terenowe z geodezji, geodezji wyższej i astronomii geodezyjnej oraz fotogrametrii i teledetekcji powinny być wliczane do ogólnej liczby 3600 godzin. 3. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty kształcenia ogólnego około 10%, przedmioty podstawowe około 35% i przedmioty kierunkowe około 55%). STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku geodezja i kartografia trwają nie mniej niż 7 semestrów (3,5 roku). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi około 2700 godzin, w tym 1230 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku geodezja i kartografia otrzymuje tytuł inżyniera. Absolwent powinien być przygotowany do podjęcia pracy zawodowej w zakresie geodezji i kartografii oraz systemów informacji o terenie. W szczególności powinien posiadać niezbędny zasób wiedzy i praktycznego doświadczenia do wykonywania prac z zakresu pozyskiwania, przetwarzania i udostępniania informacji o terenie i znajdujących się na nim obiektach. W tym celu powinien opanować technologie prac pomiarowych, wykorzystujące elektroniczne urządzenia i aparaturę pomiarową, metody satelitarne oraz metody fotogrametrii i teledetekcji. Ponadto absolwent powinien posiadać umiejętności w dziedzinie technik komputerowych, w tym komputerowego wspomagania w zakresie geodezji i kartografii. Absolwent powinien także posiadać umiejętności techniczne oraz wiedzę ekonomiczną i prawną z zakresu gospodarki nieruchomościami. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 300 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 540 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 390 Razem: 1 230 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać od 8 do 12 tygodni praktyki. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 300 1. Przedmioty ekonomiczne i prawne 60 2. Przedmioty humanistyczne 30 3. Wychowanie fizyczne 90 4. Języki obce 120 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 540 1. Matematyka 150 2. Fizyka 75 3. Informatyka 120 4. Podstawy geodezji 90 5. Kartografia 60 6. Geometria i grafika inżynierska 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 390 1. Geodezja wyższa i astronomia 45 2. Geodezja inżynieryjna 45 3. Zarys budownictwa 30 4. Geodezja satelitarna 30 5. Rachunek wyrównawczy 30 6. Fotogrametria i teledetekcja 30 7. Elektroniczna technika pomiarowa 30 8. Podstawy planowania przestrzennego i projektowania urbanistycznego 30 9. Systemy informacji przestrzennej 30 10. Ochrona środowiska 30 11. Podstawy nauk o Ziemi 30 12. Gospodarka nieruchomościami 30 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty ekonomiczne i prawne W zależności od zainteresowań studenta: mikroekonomia, podstawy zarządzania lub inne. 2. Przedmioty humanistyczne W zależności od zainteresowań studenta: psychologia, socjologia, filozofia, etyka lub inne. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Algebra, teoria macierzy, geometria analityczna i różniczkowa, podstawy analizy matematycznej, metody numeryczne - w tym rozwiązywanie układów równań liniowych i nieliniowych, elementy statystyki matematycznej. 2. Fizyka Fizyka ogólna - w tym optyka, elementy szczególnej teorii względności, zjawiska elektryczne i elektromagnetyczne, wybrane zagadnienia specjalne, w tym: prawa Keplera, zagadnienia Ciołkowskiego, zjawisko precesji, promieniowanie temperaturowe, własności gazów i cieczy. 3. Informatyka Użytkowanie i programowanie komputerów, struktura i bazy danych, specjalistyczne pakiety użytkowe, urządzenia systemów informatyki, ogólna struktura i zasady działania systemów komputerowych, sieci komputerowe. 4. Podstawy geodezji Podział geodezji. Pomiary sytuacyjne: układy współrzędnych, teodolity i dalmierze, pomiary kątów i długości. Pomiary wysokości: niwelacja geometryczna, niwelatory techniczne, sieci niwelacyjne, niwelacja trygonometryczna. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe: tachimetria, tachimetry klasyczne i elektroniczne, automatyzacja pomiarów tachimetrycznych. Osnowy geodezyjne. Opracowanie wyników pomiarów. Mapy i mapy numeryczne. 5. Kartografia Odwzorowania kartograficzne i zniekształcenia. Własności odwzorowań kartograficznych. Zasady redagowania i opracowania treści map. Kartografia tematyczna. Systemy informacji geograficznej. Kartografia cyfrowa. Automatyzacja procesu opracowywania i wydawania map. 6. Geometria i grafika inżynierska Elementy geometrii wykreślnej stosowanej w geodezji i kartografii. Podstawy projektowania wspomaganego komputerem, specjalistyczne pakiety programowe. Grafika i grafika komputerowa. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Geodezja wyższa i astronomia Zagadnienia geometryczne geodezji wyższej. Podstawy astronomii sferycznej. Pole siły ciężkości Ziemi i jego własności. Elementy grawimetrii geodezyjnej. Metody grawimetryczne i astronomiczno-geodezyjne. Sieci geodezyjne, sieci niwelacji precyzyjnej, sieci zintegrowane. Pomiary satelitarne w geodezji. 2. Geodezja inżynieryjna Geodezyjna realizacja procesów inwestycyjnych. Pomiary realizacyjne i inwentaryzacyjne. Pomiary przemieszczeń i deformacji obiektów budowlanych, konstrukcji inżynierskich oraz terenów przyległych. Metody pomiarów i opracowanie wyników. 3. Zarys budownictwa Podstawy budownictwa ogólnego. Zarys inżynierii lądowej i miejskiej. Metrologia budowli przemysłowych i budynków. 4. Geodezja satelitarna Ruchy sztucznych satelitów Ziemi. Metody obserwacji. Metody geometryczne i dynamiczne wyznaczania położenia punktów i tworzenia sieci satelitarnych. Systemy pozycyjne, Globalny System Pozycyjny GPS (Global Position System). Metody satelitarne analizy pola grawitacyjnego Ziemi. Zastosowania sztucznych satelitów do badań geodynamicznych. 5. Rachunek wyrównawczy Wyrównanie wyników geodezyjnych: metody wyrównania zależnych wyników pomiarów, wielogrupowe i wieloetapowe wyrównanie sieci geodezyjnych. 6. Fotogrametria i teledetekcja Fotogrametryczne zdjęcia lotnicze i naziemne. Metody obserwacji i pomiaru zdjęć. Opracowanie stereogramu. Fotogrametria cyfrowa. Technologie fotogrametryczne i ich zastosowania. Podstawy fizyczne teledetekcji. Fotograficzne metody rejestracji. Metodyka fotointerpretacji. Skanery. Obrazy radarowe. Zdjęcia i obrazy satelitarne. Zastosowania teledetekcji. 7. Elektroniczna technika pomiarowa Zasady konstrukcji geodezyjnych instrumentów optycznych. Systemy elektronicznego i komputerowego wspomagania instrumentów geodezyjnych. Dalmierze mikrofalowe, świetlne i laserowe, interferometr laserowy, tachimetr elektroniczny. Testowanie instrumentów geodezyjnych. 8. Podstawy planowania przestrzennego i projektowania urbanistycznego Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Gospodarka terenami zurbanizowanymi. Podstawy gospodarki gruntami leśnymi i rolnymi. Kompleksowe urządzanie obszarów wiejskich. Aspekty ekonomiczne gospodarki gruntami. Podstawowe zagadnienia geodezyjnej obsługi nieruchomości. 9. Systemy informacji przestrzennej Pozyskiwanie i przetwarzanie danych o terenie. Udostępnianie informacji. Numeryczne modele powierzchni. Wybrane systemy informacji o terenie. Tworzenie, użytkowanie i aktualizacja systemów informacji. Ewidencja gruntów i budynków. 10. Ochrona środowiska Źródła zagrożeń. Systemy monitoringu i waloryzacji środowiska. Rekultywacja terenów zdegradowanych. Ekonomiczne i prawne aspekty ochrony środowiska. Rola geodezji, kartografii i teledetekcji w gromadzeniu informacji o stanie środowiska. Systemy informacji o środowisku. 11. Podstawy nauk o Ziemi System nauk o Ziemi. Planeta Ziemia i geosfery. Zarys geologii i geofizyki. Zarys gleboznawstwa i geomorfologii. 12. Gospodarka nieruchomościami Modele rozwoju miast i charakterystyka przestrzeni zurbanizowanej. Cele i zadania gospodarki nieruchomościami. Postawy prawne, typy i rodzaje nieruchomości, procedury administracyjne. Podstawowe zagadnienia geodezyjne obsługi nieruchomości. Formy gospodarki nieruchomościami. Zarządzanie nieruchomościami. VII. ZALECENIA 1. W grupie B i C zajęcia praktyczne (ćwiczenia, laboratoria, projekty) powinny stanowić łącznie nie mniej niż 40% zajęć. Program studiów powinien przewidywać ćwiczenia terenowe z geodezji, geodezji wyższej, geodezji satelitarnej, geodezji inżynieryjnej, fotogrametrii i teledetekcji, pomiarów katastralnych. 2. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty kształcenia ogólnego około 10%, przedmioty podstawowe około 35%, przedmioty kierunkowe około 55%). Załącznik nr 7 Standardy nauczania dla kierunku studiów: historia sztuki STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku historia sztuki trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2500 godzin, w tym 1240 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku historia sztuki otrzymuje tytuł zawodowy magistra. Absolwent tego kierunku posiada gruntowną i wszechstronną wiedzę z zakresu historii sztuki ogólnej i polskiej od czasów starożytnych po sztukę współczesną. Jest przygotowany do pracy naukowej w szkołach wyższych, placówkach badawczych, muzealnych i konserwatorskich, galeriach antykwarycznych, wystawiających i prowadzących obrót dziełami sztuki, redakcjach wydawnictw, czasopism oraz placówkach popularyzujących sztukę. Ukończenie tego kierunku umożliwia zdobycie zawodu nauczyciela, jeżeli są spełnione wymagania określone w przepisach o standardach kształcenia nauczycieli. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 420 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 360 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 460 Razem: 1 240 IV. PRAKTYKI Praktyka inwentaryzacyjna w wymiarze od 1 do 2 tygodni. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 420 1. Przedmioty do wyboru 120 2. Język łaciński 120 3. Język obcy nowożytny 120 4. Wychowanie fizyczne lub inne zajęcia typu sportowo-rekreacyjnego 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 360 1. Przedmioty propedeutyczne historii sztuki 270 2. Zarys głównych działów historii sztuki 90 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 460 Historia sztuki poszczególnych rejonów i okresów 460 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty do wyboru W zależności od zainteresowań studenta możliwość uzyskania szerszego zakresu wiedzy z przedmiotów humanistycznych, z nauk przyrodniczych, informatyki, podstaw ochrony własności intelektualnej lub z innego przedmiotu niezwiązanego bezpośrednio z kierunkiem studiów. Zalecanym przedmiotem humanistycznym dla studentów historii sztuki jest historia filozofii z elementami historii estetyki. 2. Język łaciński Bierne opanowanie języka łacińskiego. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Przedmioty propedeutyczne historii sztuki Przedmioty propedeutyczne historii sztuki zawierają podstawowe informacje dotyczące wstępu do historii sztuki, historii sztuki, miejsca historii sztuki w naukach humanistycznych, metodyki i metodologii badań, podstawowej bibliografii i posługiwania się nią, historii technik artystycznych, omówienie podstawowych nauk pomocniczych, takich jak: historia, archeologia, paleografia, heraldyka, kostiumologia. 2. Zarys głównych działów historii sztuki Zapoznanie się z podstawową problematyką malarstwa, rzeźby, architektury, grafiki artystycznej i rzemiosła artystycznego w ramach sztuki prahistorycznej, starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Historia doktryn artystycznych i myśli o sztuce oraz krytyki artystycznej, problematyka ikonografii i treści ideowych dzieła sztuki w poszczególnych okresach artystycznych. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE Historia sztuki poszczególnych rejonów i okresów Blok zajęć obejmuje wykłady kursowe, monograficzne lub konwersatoryjne, ćwiczenia, konwersatoria, proseminaria i seminaria, których celem jest pogłębienie i ugruntowanie wiedzy dotyczącej historii sztuki poszczególnych epok i krajów. Blok tworzą zajęcia o charakterze szczegółowym obejmujące ważniejsze zagadnienia historii sztuki obcej i polskiej preromańskiej i wczesnopiastowskiej, kręgu bizantyńsko-ruskiego, romańskiej i gotyckiej, renesansowej, barokowej i klasycystycznej oraz tendencji artystycznych w sztuce XIX i XX wieku. Poruszane są także problemy muzeologii, ochrony zabytków i konserwacji, krytyki artystycznej, wystawiennictwa i kolekcjonerstwa oraz antykwarstwa i handlu sztuką. W ramach tego cyklu wprowadzane są najważniejsze problemy badawcze, metodyczne, metodologiczne i interpretacyjne oraz najnowsze osiągnięcia naukowe. Studenci mają możliwość dokonania wyboru przedmiotów głównych i uzupełniających w zależności od realizowanych tematów prac magisterskich. VII. ZALECENIA Zalecane są minimum pięciodniowe ćwiczenia terenowe (zabytkoznawcze objazdy) na każdym roku studiów. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku historia sztuki trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2200, w tym 1140 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent zawodowych studiów na kierunku historia sztuki otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Absolwent uzyskuje w trakcie studiów podstawową wiedzę z zakresu dziejów sztuki powszechnej i polskiej od czasów starożytnych po sztukę współczesną. Jest przygotowany do wykonywania prac na poziomie podstawowym w zakresie dokumentacji zabytków, przygotowywania wystaw sztuki, upowszechniania sztuki, obrotu dziełami sztuki. Ponieważ zdecydowana większość instytucji zatrudniających historyków sztuki w Polsce (podobnie jak w krajach Unii Europejskiej) wymaga wykształcenia na poziomie magisterskim, absolwent studiów zawodowych z historii sztuki powinien traktować to wykształcenie albo jako wstępny etap edukacji, albo jako studia, które podjął po ukończeniu innych studiów wyższych. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 270 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 270 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 420 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 180 Razem: 1 140 IV. PRAKTYKI 1. Praktyka inwentaryzacyjna - w wymiarze 3 tygodni. 2. Praktyka muzealna lub konserwatorska - w wymiarze 5 tygodni. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 270 1. Przedmioty do wyboru 30 2. Język łaciński 60 3. Język obcy nowożytny 120 4. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 270 1. Przedmioty propedeutyczne historii sztuki 270 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 420 1. Historia sztuki powszechnej i polskiej 240 2. Historia sztuki poszczególnych rejonów i okresów 180 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 180 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty do wyboru Poszerzenie zakresu wiedzy ogólnej zgodnie z zainteresowaniami studiujących. Dla studentów historii sztuki zalecane są przedmioty humanistyczne, takie jak: historia filozofii, historia literatury, historia ogólna, podstawy psychologii. 2. Język łaciński Bierne opanowanie języka łacińskiego. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Przedmioty propedeutyczne historii sztuki Wstęp do historii sztuki. Dzieje historii sztuki jako dyscypliny naukowej, współczesne metody badawcze, terminologia, bibliografia oraz nauki pomocnicze. W ramach zajęć praktycznych studenci nabywają umiejętność: opisu i analizy dzieł sztuki, krytyki źródeł oraz krytycznej lektury tekstu naukowego. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Historia sztuki powszechnej i polskiej Dzieje sztuki powszechnej i polskiej oraz historii doktryn artystycznych - od najwcześniejszych ich przejawów aż do współczesności. 2. Historia sztuki poszczególnych rejonów i okresów Dzieje sztuki poszczególnych epok i krajów. Metody badawcze historii sztuki. Zagadnienia historii sztuki wszystkich epok - szczegółowo. Najważniejsze problemy badawcze oraz metodologiczne. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Zależnie od ustalonej przez uczelnię specjalizacji lub specjalności zajęcia problemowo-specjalizacyjne dotyczą obszarów zawodowej aktywności absolwentów, w tym problemów muzealnictwa, konserwatorstwa, wystawiennictwa, rynku sztuki, ochrony dóbr kultury, znawstwa, upowszechniania sztuki. VII. ZALECENIA 1. Zalecane są kilkudniowe ćwiczenia terenowe (objazdy zabytkoznawcze) na każdym roku studiów. 2. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonych zakresach wiedzy. Załącznik nr 8 Standardy nauczania dla kierunku studiów: matematyka STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku matematyka trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3000, w tym 1530 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku matematyka otrzymuje tytuł zawodowy magistra. Absolwent powinien posiadać wszechstronną, ogólną wiedzę matematyczną i umiejętność samodzielnego jej pogłębiania, tak aby mógł wykonywać zawód matematyka na różnych stanowiskach pracy, a również zawód nauczyciela matematyki, jeżeli spełnione są wymagania określone w przepisach o standardach kształcenia nauczycieli. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 270 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1 260 Razem: 1 530 IV. PRAKTYKI Dla tego kierunku nie ustala się obligatoryjnej praktyki. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 270 1. Filozofia 60 2. Przedmiot do wyboru 30 3. Język obcy 120 4. Wychowanie fizyczne 60 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1 260 1. Wstęp do matematyki 60 2. Analiza matematyczna 360 3. Równania różniczkowe 60 4. Algebra liniowa i geometria 180 5. Algebra 120 6. Topologia 60 7. Rachunek prawdopodobieństwa 120 8. Analiza zespolona 60 9. Analiza funkcjonalna 60 10. Informatyka 120 11. Fizyka 60 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia Główne kierunki filozoficzne i ich charakterystyka. Podstawowe założenia epistemologii. Ewolucja podstawowych zagadnień filozoficznych. 2. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowań studentów do wyboru przedmiot z grupy przedmiotów humanistycznych. B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1. Wstęp do matematyki Rachunek zdań. Rachunek kwantyfikatorów. Algebra zbiorów. Liczby naturalne, aksjomaty Peano, indukcja. Produkt zbiorów, relacje, relacja równoważności, zasada abstrakcji. Funkcje, obrazy i przeciwobrazy. Moce, równoliczność zbiorów. Zbiory skończone i nieskończone. Zbiory przeliczalne i mocy continuum. Pewnik wyboru. Lemat Kuratowskiego-Zorna. Twierdzenie Cantora-Bernsteina. Zbiór potęgowy. Twierdzenie Cantora. Zbiory częściowo i liniowo uporządkowane, typy porządkowe. Zbiory dobrze uporządkowane, liczby porządkowe. 2. Analiza matematyczna Liczby rzeczywiste. Aksjomatyka liczb rzeczywistych. Granica ciągu liczbowego. Granica dolna i górna ciągu liczbowego i funkcji rzeczywistej w punkcie. Odwzorowania ciągłe i ich własności. Zawartość, spójność i zupełność podzbiorów przestrzeni euklidesowej. Podstawowe funkcje elementarne w dziedzinie rzeczywistej, ich ciągłość, granice z nimi związane. Rachunek różniczkowy funkcji zmiennej rzeczywistej. Interpretacja fizyczna i geometryczna pochodnej. Działania na funkcjach a pochodna. Twierdzenie o wartości średniej. Wzór Taylora i jego zastosowania. Kryteria zbieżności szeregów. Zbieżność bezwzględna i bezwarunkowa. Mnożenie szeregów. Zbieżność punktowa i jednostajna ciągów i szeregów funkcyjnych. Twierdzenie Weierstrassa dla odcinka. Kryteria zbieżności jednostajnej szeregów funkcyjnych. Ciągłość i różniczkowanie granicy ciągu funkcyjnego i sumy szeregu funkcyjnego. Szereg Taylora i pojęcie funkcji analitycznej zmiennej rzeczywistej. Rozwijanie w szereg Taylora podstawowych funkcji elementarnych. Rachunek całkowy funkcji zmiennej rzeczywistej. Całka nieoznaczona. Całkowanie elementarne. Całka oznaczona. Całki niewłaściwe. Kryterium całkowe zbieżności szeregu. Zastosowania geometryczne i fizyczne całki. Elementy geometrii różniczkowej. Prosta styczna i normalna do krzywej. Krzywizna. Równania naturalne krzywych. Rachunek różniczkowy (odwzorowania z Rk w Rn). Pochodna i jej sens geometryczny. Pochodne kierunkowe, cząstkowe i różniczkowalność funkcji. Macierz Jacobiego, jakobian i gradient. Działania na odwzorowaniach a pochodne. Pochodne wyższych rzędów. Twierdzenie o wartości średniej. Wzór Taylora. Zastosowanie do badania ekstremów lokalnych. Twierdzenia o odwzorowaniu uwikłanym, o lokalnej odwracalności odwzorowania klasy C1. Ekstrema warunkowe lokalne. Miara Lebesgue'a w R i miara w Rk. Własności miary Lebesgue'a. Funkcje mierzalne. Całka względem miary. Warunek konieczny i dostateczny całkowalności w sensie Riemanna. Twierdzenie Fubiniego i twierdzenie o podstawianiu. Twierdzenia o przechodzeniu do granicy pod znakiem całki. Całki krzywoliniowe i powierzchniowe. Formy różniczkowe i twierdzenie Stokesa. 3. Równania różniczkowe Równania różniczkowe zwyczajne. Wiadomości wstępne: pojęcie równania, rozwiązania, ich rodzaje, zagadnienia początkowe, interpretacja geometryczna. Równania elementarnie całkowalne. Równania o zmiennych rozdzielonych, zupełne i do nich sprowadzalne. Równania liniowe o stałych współczynnikach. Podstawowe twierdzenia o istnieniu i jednoznaczności rozwiązań zagadnień początkowych dla układów równań różniczkowych rzędu pierwszego i równań wyższych rzędów. Twierdzenie o ciągłej i gładkiej zależności rozwiązań od wartości początkowych i parametrów. Podstawowe własności rozwiązań układów równań różniczkowych liniowych l rzędu. Przestrzeń liniowa rozwiązań układu jednorodnego, jej wymiar, baza - układ fundamentalny, macierz fundamentalna, twierdzenie Liouville'a. Postać rozwiązania ogólnego układu niejednorodnego. Własności rozwiązań równań liniowych rzędu n-tego. Układy równań liniowych o stałych współczynnikach i algebraiczne sposoby ich rozwiązywania. Wyznaczenie układu fundamentalnego, macierzy fundamentalnej i rozwiązania ogólnego układu niejednorodnego. Stabilność rozwiązań równania różniczkowego w sensie Lapunowa, kryteria stabilności. Informacja o zagadnieniach brzegowych dla równań rzędu drugiego. Równania różniczkowe cząstkowe. Wiadomości wstępne, klasyfikacja równań różniczkowych cząstkowych. Podstawowe zagadnienia graniczne, początkowe, brzegowe, mieszane, pojęcie zagadnienia postawionego poprawnie. Równania cząstkowe rzędu pierwszego i ich związek z równaniami zwyczajnymi, całki pierwsze. Przybliżone rozwiązywanie równań różniczkowych. 4. Algebra liniowa i geometria Przestrzenie liniowe, baza, wymiar, współrzędne. Przekształcenia liniowe, macierze, wyznaczniki. Układy równań liniowych. Wartości i wektory własne. Przekształcenia dwuliniowe symetryczne, formy kwadratowe i ich macierze. Przestrzeń euklidesowa i podstawowe pojęcia geometrii euklidesowej. Przekształcenia ortogonalne i sprzężone. Krzywe i powierzchnie stopnia drugiego. Grupa izometrii płaszczyzny, grupa podobieństw. Wybrane twierdzenia geometrii elementarnej. Geometria trójkąta. Informacje o geometriach nieeuklidesowych. 5. Algebra Grupy i ich homomorfizmy, dzielniki normalne, grupy ilorazowe, twierdzenie Cayley'a. Grupy przekształceń, grupy symetryczne. Grupy cykliczne, abelowe, rozwiązalne, proste. Twierdzenie o strukturze grup abelowych skończenie generowanych. Pierścienie i ich homomorfizmy, ideały, pierścienie ilorazowe. Pierścienie wielomianów, macierzy, szeregów potęgowych, ciała liczb wymiernych, rzeczywistych, zespolonych, ciała skończone, wielomiany symetryczne. Ciało liczb algebraicznych. Ciało ułamków. Rozszerzenia algebraiczne ciał. Ciało liczb konstruowalnych, konstrukcje geometryczne. Elementy teorii liczb (małe twierdzenie Fermata, przykłady zastosowań teorii pierścieni z jednoznacznym rozkładem do rozwiązania równań diofantycznych, pierścienie liczb całkowitych w rozszerzeniach kwadratowych ciała liczb wymiernych). Zasadnicze twierdzenie algebry. 6. Topologia Przestrzenie metryczne: podstawowe przykłady (przestrzenie euklidesowe, przestrzenie funkcyjne), zbieżność ciągów, otoczenia punktów, zbiory otwarte i domknięte, punkty skupienia, wnętrze, brzeg i domknięcie zbioru, zbiory borelowskie. Przekształcenia ciągłe, homeomorfizmy, jednostajna ciągłość. Przestrzenie zupełne: ciągi Cauchy'ego, twierdzenie Cantora, twierdzenie Baire'a. Przestrzenie zwarte: całkowita ograniczoność i zupełność przestrzeni zwartych, własność Borela-Lebesgue'a, zbiór Cantora. Iloczyny kartezjańskie skończone i przeliczalne przestrzeni metrycznych. Spójność, obszary w przestrzeniach euklidesowych. Przestrzenie metryczne ośrodkowe, własność Lindeläfa. Pojęcie ogólnej przestrzeni topologicznej i przekształcenia ciągłego, iloczyn kartezjański dowolnej rodziny przestrzeni topologicznych. Zwarte przestrzenie Hausdorffa i twierdzenie Tichonowa. Aksjomaty oddzielania. 7. Rachunek prawdopodobieństwa Wprowadzenie, intuicyjne (częstościowe) pojęcie prawdopodobieństwa. Przestrzeń prawdopodobieństwa (od przykładów elementarnych do ogólnego pojęcia). Prawdopodobieństwo warunkowe, wzór o prawdopodobieństwie całkowitym, wzór Bayesa, schematy urnowe. Niezależność zdarzeń, niezależność sigma-ciał, przestrzenie produktowe jako przestrzenie probabilistyczne dla serii doświadczeń niezależnych, schemat Bernoulliego. Zmienne losowe i ich rozkłady. Zmienne losowe jedno- i wielowymiarowe, dystrybuanta, wyznaczenie miary przez dystrybuantę, rozkłady dyskretne, rozkłady ciągłe, niezależność zmiennych losowych. Wartość oczekiwana i inne parametry rozkładu zmiennej losowej (wariancja, macierz, kowariancja). Nierówność Czebyszewa. Ciągi zmiennych losowych i ich rozkładów. Rodzaje zbieżności w teorii prawdopodobieństwa, związki między nimi. Słabe prawo wielkich liczb, mocne prawa wielkich liczb (Borela, Kołmogorowa). "Częstościowa" interpretacja miarowego pojęcia prawdopodobieństwa. Dodawanie niezależnych zmiennych losowych. Metoda transformacji. Funkcje tworzące, proces gałązkowy. Ogólne pojęcie splotu miar, transformacja Fouriera. Centralne twierdzenia graniczne. Pojęcie procesu stochastycznego. Twierdzenie Kołmogorowa o zgodnych miarach. Przykłady procesów stochastycznych. Pojęcie warunkowej wartości oczekiwanej i martyngału. Informacja o elementach wnioskowania statystycznego: zagadnienia estymacji, testowanie hipotez. 8. Analiza zespolona Pojęcia wstępne: liczby zespolone, płaszczyzna domknięta, zbiory zwarte, zbiory spójne, ciągi i szeregi liczbowe. Funkcje zespolone: funkcje zespolone zmiennej zespolonej, ciągłość, pochodna, warunki Cauchy'ego-Riemanna, funkcje elementarne, logarytm i potęga, gałąź argumentu, logarytmu i potęgi, homografia, ciągi i szeregi funkcyjne. Całka krzywoliniowa: funkcje zespolone zmiennej rzeczywistej, krzywe, całka krzywoliniowa, funkcja pierwotna. Funkcje holomorficzne: funkcje holomorficzne, twierdzenie i wzór całkowy Cauchy'ego dla prostokąta, różniczkowe całki względem parametru, twierdzenie Morery, twierdzenie Weierstrassa o ciągach funkcji holomorficznych, szeregi potęgowe i szeregi Laurenta. Punkty osobliwe odosobnione: rozwinięcie w szereg Laurenta w sąsiedztwie punktu, rozwinięcie w szereg potęgowy w otoczeniu punktu, punkty osobliwe odosobnione, funkcje meromorficzne, twierdzenie Casoratiego-Weierstrassa, twierdzenie o identyczności. Całkowanie w dziedzinie zespolonej: indeks punktu względem krzywej, cykle, twierdzenie Cauchy'ego, wzór całkowy Cauchy'ego, twierdzenie o residuach dla dowolnego zbioru otwartego, wnioski dla zbiorów nierozcinających płaszczyzny. 9. Analiza funkcjonalna Przestrzenie unormowane. Przestrzenie Banacha. Klasyczne ciągowe i funkcyjne przestrzenie Banacha. Nierówności Höldera i Minkowskiego. Szeregi w przestrzeniach unormowanych. Przestrzenie unormowane skończenie wymiarowe. Uzupełnianie przestrzeni unormowanych. Przestrzenie unitarne. Przestrzenie Hilberta. Uzupełnianie przestrzeni unitarnych. Nierówność Schwarza. Twierdzenie Pitagorasa. Twierdzenie o rzucie ortogonalnym. Twierdzenie Riesza o postaci funkcjonału liniowego. Ortogonalizacja i ortonormalizacja układu wektorów. Układy ortogonalne i ortonormalne. Układy ortonormalne zupełne. Szereg Fouriera. Nierówność Bessela. Tożsamość Parsevala. Twierdzenie Riesza-Fischera. Układ trygonometryczny (postać rzeczywista i zespolona). Szereg Fouriera względem układu trygonometrycznego. Układ Rademachera. 10. Informatyka Pojęcia wstępne. Przegląd zastosowań informatyki przydatnych w pracy matematyka. Rozwiązywanie problemów matematycznych za pomocą komputera. Środki informatyki: sprzęt i oprogramowanie. Wpływ konfiguracji komputera na jego możliwości. Urządzenia peryferyjne. System operacyjny jako część oprogramowania koordynująca działanie i podział zasobów komputera. Wielozadaniowość i współbieżność. Sieci komputerowe. Usługi sieciowe. Poczta elektroniczna, transfer plików, przeszukiwanie i wykorzystywanie odległych zasobów. Organizacja pracy grupowej. Programowanie. Dobór algorytmu jako wynik analizy zadania, przedstawienie algorytmu w postaci czytelnej dla komputera. Uwagi o specyfikacji problemu. Program, moduł, procedura. Instrukcje i deklaracje. Dane i ich struktury. Globalność i lokalność danych. Języki programowania. Metody opisu składni: notacja BNF. Elementy wybranego języka programowania wysokiego poziomu (Java, C, C++). Otoczenie programistyczne. Translatory. Obliczenia. Elementy analizy numerycznej z przykładami metod rozwiązywania podstawowych zadań. Oprogramowanie użytkowe. Procesory tekstów, systemy baz danych. Pakiety matematyczne (Mathematica, Maple). TeX. 11. Fizyka Rola matematyki w fizyce i jej rozwoju. Podstawowe prawa mechaniki. Prawa zachowania. Elementy teorii pola elektromagnetycznego. Zasady fizyki kwantowej. Problemy fizyki relatywistycznej. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku matematyka trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2200 godzin, w tym 1410 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku matematyka otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Posiada podstawową wiedzę matematyczną, którą potrafi samodzielnie pogłębiać, oraz umiejętność abstrakcyjnego myślenia. Jest przygotowany do podjęcia pracy zawodowej w zakresie zastosowań matematyki lub jako nauczyciel, jeżeli spełnione są wymagania określone w przepisach o standardach kształcenia nauczycieli. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 210 B i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 870 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 330 Razem: 1 410 IV. PRAKTYKI Formę, zakres i wymiar praktyki określa uczelnia. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 210 1. Przedmiot do wyboru 30 2. Język obcy 120 3. Wychowanie fizyczne 60 B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 870 1. Wstęp do logiki i teorii mnogości 60 2. Analiza matematyczna 300 3. Algebra, geometria i topologia 300 4. Rachunek prawdopodobieństwa 90 5. Informatyka 120 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 330 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru Do wyboru, w zależności od zainteresowań studentów, przedmiot z grupy przedmiotów humanistycznych. B. i C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE 1. Wstęp do logiki i teorii mnogości Rachunek zdań. Rachunek kwantyfikatorów. Algebra zbiorów. Liczby naturalne, indukcja matematyczna. Relacje, relacja równoważności, zasada abstrakcji. Zbiory uporządkowane. Funkcje, obrazy i przeciwobrazy. Równoliczność zbiorów, liczby kardynalne. Zbiory skończone i nieskończone, zbiory przeliczalne i mocy continuum. Lemat Kuratowskiego-Zorna, pewnik wyboru. 2. Analiza matematyczna Liczby rzeczywiste. Ciągi liczbowe i ich granice. Granica funkcji rzeczywistej w punkcie. Funkcje ciągłe i ich własności. Zwartość, spójność i zupełność podzbiorów przestrzeni euklidesowej. Podstawowe funkcje elementarne w dziedzinie rzeczywistej, ich ciągłość, granice z nimi związane. Pochodna funkcji zmiennej rzeczywistej, interpretacja fizyczna i geometryczna pochodnej, zastosowania pochodnej. Twierdzenia o wartości średniej. Wzór Taylora i jego zastosowania. Kryteria zbieżności szeregów liczbowych. Zbieżność punktowa i jednostajna ciągów i szeregów funkcyjnych. Kryteria zbieżności jednostajnej szeregów funkcyjnych. Ciągłość i różniczkowanie granicy ciągu funkcyjnego i sumy szeregu funkcyjnego. Szeregi potęgowe, szereg Taylora. Całka nieoznaczona - metody całkowania. Całka oznaczona. Całki niewłaściwe. Pochodna funkcji wielu zmiennych. Twierdzenie o funkcji odwrotnej i twierdzenie o funkcji uwikłanej. Ekstrema funkcji wielu zmiennych. Miara Lebesgue'a w R i miara w Rk. Funkcje mierzalne i całka Lebesgue'a. Twierdzenia o przechodzeniu do granicy pod znakiem całki. Twierdzenie o zamianie zmiennych. Całka Riemanna a całka Lebesgue'a. Pojęcie równania różniczkowego oraz jego rozwiązania, interpretacja geometryczna. Istnienie i jednoznaczność rozwiązań równania różniczkowego. Przykłady równań całkowalnych. Układy równań różniczkowych liniowych. 3. Algebra, geometria i topologia Przestrzenie liniowe, baza, wymiar. Przekształcenia liniowe, macierze. Wyznaczniki. Układy równań liniowych. Wartości i wektory własne przekształcenia liniowego. Przestrzenie afiniczne, ich podstawowe własności. Formy kwadratowe. Krzywe i powierzchnie stopnia drugiego. Przestrzenie euklidesowe. Przekształcenia ortogonalne i izometrie. Przestrzenie metryczne. Zbiory otwarte, domknięte. Przestrzenie topologiczne. Operacje na przestrzeniach topologicznych. Przestrzenie zwarte, spójne, zupełne. Krzywe gładkie, długość krzywej, krzywizna. Grupy i ich homomorfizmy, podgrupy normalne i grupy ilorazowe. Grupy przekształceń, grupy permutacji. Twierdzenia Lagrange'a i Cayleya. Grupy abelowe. Pierścienie i ich homomorfizmy. Ideały pierwsze i maksymalne. Pierścienie wielomianów. Ciała liczbowe (liczb wymiernych, rzeczywistych, zespolonych), ciała skończone. Rozszerzenia ciał. Ciało liczb algebraicznych. Elementy teorii liczb (małe twierdzenie Fermata) - przykłady zastosowań. Algebraiczna domkniętość. Zasadnicze twierdzenie algebry. 4. Rachunek prawdopodobieństwa Przestrzeń probabilistyczna. Prawdopodobieństwo warunkowe, wzór na prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesa. Niezależność zdarzeń, schemat Bernoulliego. Zmienne losowe i ich rozkłady, dystrybuanta. Niezależność zmiennych losowych. Wartość oczekiwana i wariancja zmiennej losowej. Nierówność Czebyszewa. Prawa wielkich liczb. Centralne twierdzenie graniczne. Informacja o elementach wnioskowania statystycznego. 5. Informatyka Przegląd narzędzi informatyki przydatnych w pracy matematyka: pakiety matematyczne. Problem i jego specyfikacja. Pojęcie algorytmu, elementy analizy algorytmów. Elementy kombinatoryki i teorii grafów. Dane i ich struktury. Program, moduł, procedura. Deklaracje i instrukcje. Globalność i lokalność danych. Zasady programowania w wybranym języku. Elementy analizy numerycznej z przykładami metod rozwiązywania podstawowych zadań. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Listę przedmiotów specjalizacyjnych i specjalnościowych oraz treści programowe tych przedmiotów określają rady wydziałów, uwzględniając wymagania danej specjalizacji. W przypadku specjalizacji nauczycielskiej w programie studiów powinna znaleźć się fizyka klasyczna w wymiarze minimum 60 godzin. VII. ZALECENIA 1. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu - w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonych zakresach wiedzy. 2. W przypadku specjalizacji wymagających poszerzenia programu z wybranych dziedzin należy zwiększyć liczbę godzin z odpowiednich przedmiotów. 3. W przypadku specjalizacji nauczycielskiej należy znacznie rozszerzyć zakres treści programowych z geometrii elementarnej. Załącznik nr 9 Standardy nauczania dla kierunku studiów: nawigacja STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku nawigacja trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć wynosi nie mniej niż 3600, w tym 2232 godziny określone w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku nawigacja otrzymuje tytuł zawodowy magistra. Studia magisterskie powinny zapewnić wykształcenie specjalistów przygotowanych teoretycznie i praktycznie do twórczej pracy naukowej w uczelniach morskich, pełnienia wszystkich pokładowych funkcji oficerskich na statkach morskich (floty transportowej lub rybackiej), pracy w wydziałach bezpieczeństwa żeglugi urzędów morskich, w służbach kontroli ruchu (VTS) i w odpowiednich komórkach organizacyjnych przedsiębiorstw żeglugowych. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 540 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 496 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 196 Razem: 2 232 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać wymagane praktyki morskie i lądowe, w tym praktykę kierunkową trwającą minimum 3 miesiące. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 540 1. Język obcy 300 2. Przedmioty humanistyczne 120 3. Wychowanie fizyczne 120 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 496 1. Matematyka 240 2. Fizyka 64 3. Informatyka 96 4. Automatyka i elektronika 96 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 196 1. Nawigacja 350 2. Meteorologia i oceanografia 64 3. Urządzenia nawigacyjne 250 4. Manewrowanie statkiem 64 5. Ratownictwo morskie 32 6. Łączność morska 64 7. Budowa i stateczność statku 180 8. Przewozy morskie 96 9. Bezpieczeństwo nawigacji (MPDM) 48 10. Prawo morskie 48 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Podstawy trygonometrii sferycznej: definicje i twierdzenia dotyczące zbioru liczb zespolonych, macierzy, wyznaczników i układów równań liniowych, rachunek wektorowy, równania płaszczyzny i prostej w przestrzeni R3, definicje i twierdzenia dotyczące wszechstronnego badania przebiegu zmienności funkcji jednej zmiennej rzeczywistej, podstawowe zagadnienia dotyczące rachunku różniczkowego i całkowego funkcji wielu zmiennych, podstawy rachunku całkowego (całka nieoznaczona, całki wielokrotne i całki krzywoliniowe), kryteria zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych, elementy rachunku prawdopodobieństwa, podstawy teorii estymacji statystycznej i weryfikacji hipotez statystycznych. 2. Fizyka Kinematyka punktu materialnego, dynamika, ruch drgający, ruch falowy, dynamika bryły sztywnej, energia kinetyczna ruchu obrotowego, teoria żyroskopu, hydrostatyka, hydrodynamika, zasady termodynamiki, elementy fizyki statystycznej, elektrostatyka, magnetostatyka, materia w polu elektrycznym, promieniowanie termiczne, elementy fizyki kwantowej, wybrane zagadnienia z fizyki jądrowej, podstawy szczególnej teorii względności. 3. Informatyka Podstawowe pojęcia, przedmiot i metody informatyki, budowa sprzętu mikrokomputerowego, sieci komputerowe, usługi sieciowe, podział oprogramowania, oprogramowanie systemowe i użytkowe, podstawy programowania komputerów, metody algorytmizacji, podstawowe pojęcia z zakresu sztucznej inteligencji, systemy ekspertowe, sieci neuronowe, zasady tworzenia systemu informatycznego, zastosowania informatyki w gospodarce morskiej, tendencje rozwojowe w informatyce, podstawowe zagadnienia prawne, prawo morskie, problemy związane z bezpieczeństwem danych. 4. Automatyka i elektronika Podstawowe pojęcia z zakresu automatyki i elektroniki, struktura sygnałów elektrycznych, przetwarzanie sygnałów, zasady rozdziału i wyboru częstotliwości, zasady modulacji, detekcji i przemiany częstotliwości, blokowa budowa zasilaczy, wzmacniaczy i generatorów, zasady tworzenia obrazów na ekranie lampy oscyloskopowej i radaroskopowej, podstawowe pojęcia techniki cyfrowej, charakterystyki i własności podstawowych elementów liniowych automatyki, struktury i zasady pracy układów regulacji automatycznej, struktury i zasady pracy komputerowych okrętowych układów i systemów automatyki. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Nawigacja Teoria i praktyka nawigacji morskiej poszerzona o niezbędną wiedzę z dziedzin pokrewnych, takich jak: kartografia, geodezja, astronomia, dewiacja, teoria pływów, linii pozycyjnych i błędów pomiarów nawigacyjnych, metody planowania żeglugi w rejonach przybrzeżnych, w bezpośrednim sąsiedztwie niebezpieczeństw nawigacyjnych, metody planowania i optymalizacji podróży oceanicznych, metody bezpiecznego prowadzenia nawigacji w strefie przybrzeżnej i na akwenach ograniczonych, sposoby efektywnego prowadzenia statków na trasach oceanicznych, z uwzględnieniem czynników hydrometeorologicznych i eksploatacyjnych, wydawnictwa nautyczne. 2. Meteorologia i oceanografia Zarys procesów i elementów determinujących pogodę, systemy pogodowe, meteorologiczne instrumenty i ich zastosowanie, podstawy teoretyczne z zakresu oceanografii, organizacja służb meteorologicznych i systemy nadawania przepowiedni pogodowych, informacje hydrometeorologiczne w wydawnictwach nautycznych i ich kodowanie. 3. Urządzenia nawigacyjne Elektronawigacja, żyrokompasy i receptory żyro, budowa i zasada działania autopilotów, pomiar prędkości, logi, pomiar głębokości, echosondy. Radionawigacja, częstotliwości i własności fal radiowych wykorzystywanych w radionawigacji, działanie i dokładności określania pozycji przy użyciu radionamierników, radionawigacyjnych systemów naziemnych i satelitarnych, metody zapisu i wyświetlania informacji. Radiolokacja, parametry techniczno-eksploatacyjne i cykl pracy radaru, rodzaje zobrazowań i zorientowań występujące w radarach nawigacyjnych, zasady dokonywania pomiarów radarowych, rodzaje zakłóceń i zniekształceń obrazu radarowego. 4. Manewrowanie statkiem Manewrowanie statkiem, próby morskie, dokumentacja, sposoby wykorzystania napędów i sterów w procesie manewrowania, podstawowy układ sił i momentów działających na statek w ruchu, procedury manewrowe w czasie alarmu i w sytuacjach spotkaniowych, zasady manewrowania podczas cumowania, kotwiczenia, hamowania i awaryjnego zatrzymywania statku w akwenie ograniczonym, zasady obliczeń oporów kadłuba, parametrów cyrkulacji i hamowania, osiadania, obliczeń urządzeń kotwicznych, holowniczych i cumowniczych, zasady żeglugi w sztormie i w lodach. 5. Ratownictwo morskie Zadania, zasady prawne i organizacyjne ratowania życia i mienia na morzu, zasady pracy globalnych systemów i polskiego systemu poszukiwania i ratownictwa morskiego (AMVER, COSPAS SARSAT i MARCK), podstawowe charakterystyki techniczne środków SAR: zasady umów ratowniczych i współdziałania z ratownikami, organizacja statkowej służby ratowniczej w sytuacji bezpośredniego zagrożenia statku i załogi (mielizna, przeciek, pożar, zderzenie, poszukiwanie i ratownictwo ludzi). 6. Łączność morska Zasady organizacji łączności morskiej, korespondencja radiotelefoniczna, obsługa urządzeń radiotelefonicznych, propagacja fal radiowych, systemy antenowe, stosowane emisje, oznaczenia, wymagana szerokość pasma, obowiązki radiooperatorów, dokumenty operatorów radiostacji okrętowych, wydawnictwa i publikacje niezbędne do prowadzenia łączności, systemy i podsystemy składowe systemu GMDSS. 7. Budowa i stateczność statku Zasady działalności instytucji klasyfikacyjnych, charakterystyki eksploatacyjne podstawowych typów statków, podstawowe materiały używane do budowy kadłubów, nazewnictwo i typowe rozwiązania węzłów konstrukcyjnych kadłuba, urządzenia pokładowe - zasady budowy i obsługi, podstawy teoretyczne w zakresie stateczności statków, elementy dokumentacji w zakresie budowy i stateczności statków, procedury kontroli stateczności oraz wytrzymałości lokalnej i ogólnej kadłuba. 8. Przewozy morskie Klasyfikacja ładunków i szkód ładunkowych, kodeksy dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych, problemy związane z przewozem wybranych ładunków, takich jak: zboże, drewno, węgiel, koncentraty rud, ciężkie sztuki nietypowe, terminologia związana z kontenerowym systemem transportowym, problematyka poziomego systemu załadunku Ro-Ro, zagadnienia dotyczące przewozu ładunków płynnych. 9. Bezpieczeństwo nawigacji Obowiązki oficera wachtowego, zakres stosowania przepisów prawa drogi - MPDM, charakterystyka świateł i znaków, zasady prowadzenia obserwacji, rola i znaczenie przepisów miejscowych, zdolności manewrowe statku, zastosowanie i ograniczenia urządzeń technicznych. 10. Prawo morskie Elementarny zarys wiedzy z zakresu prawa morskiego, międzynarodowe konwencje, regulacje i zalecenia dotyczące bezpośrednio wykonywanych przez statek i jego załogę obowiązków i ich zakres odpowiedzialności, przepisy prawne związane z bezpieczeństwem statku, załogi, pasażerów i ładunku, ochrona zdrowia załogi, wymogi dotyczące działań prewencyjnych w zakresie ochrony środowiska, podstawowe pojęcia dotyczące ubezpieczeń morskich. VII. ZALECENIA 1. W grupie przedmiotów B i C zajęcia indywidualne, w tym projekty, laboratoria, ćwiczenia, powinny stanowić łącznie nie mniej niż 50% ogólnej liczby godzin zajęć dydaktycznych. 2. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (15% - przedmioty kształcenia ogólnego, 35% - przedmioty podstawowe, 50% - przedmioty kierunkowe). 3. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze wymagania międzynarodowej konwencji STCW 78/95 w zakresie zapewnienia wiedzy teoretycznej do pełnienia na statku funkcji zarówno na poziomie operacyjnym, jak i zarządzania. Załącznik nr 10 Standardy nauczania dla kierunku studiów: papiernictwo i poligrafia STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku papiernictwo i poligrafia trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3700, w tym 1815 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku papiernictwo i poligrafia otrzymuje tytuł zawodowy magistra inżyniera. Studia magisterskie na kierunku papiernictwo i poligrafia mają zapewnić przygotowanie absolwenta do prowadzenia badań, projektowania, prowadzenia i rozwijania procesów stosowanych w przemyśle papierniczym, poligraficznym i przemysłach pokrewnych. Absolwenci powinni być przygotowani do realizacji i modernizacji procesów produkcyjnych, wdrażania nowych technologii przy współpracy ze specjalistami z innych dyscyplin oraz prawidłowego kierowania zespołami ludzkimi. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 795 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 660 Razem: 1 815 IV. PRAKTYKI Dla tego kierunku nie ustala się obligatoryjnej praktyki. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 1. Przedmioty humanistyczne i ekonomiczne 90 2. Języki obce 180 3. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 795 1. Matematyka 270 2. Fizyka 180 3. Informatyka 120 4. Geometria i grafika inżynierska 45 5. Chemia 60 6. Elektrotechnika i elektronika 30 7. Podstawy budowy maszyn 90 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 660 1. Podstawowe procesy w papiernictwie i poligrafii 60 2. Technologia papiernictwa i poligrafii 240 3. Maszyny papiernicze i poligraficzne 270 4. Automatyzacja i komputeryzacja procesów papierniczych i poligraficznych 60 5. Podstawy metrologii papierniczej i poligraficznej 30 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Języki obce Czynne opanowanie jednego języka obcego w piśmie i mowie, ze szczególnym uwzględnieniem słownictwa papierniczego i poligraficznego. 2. Wychowanie fizyczne Uczestnictwo w zajęciach ruchowych, ogólnorozwojowych, korekcyjnych, rehabilitacyjnych, turystycznych, sportowych (do wyboru przez studenta lub zgodnie ze wskazaniami lekarskimi). 3. Przedmioty humanistyczne i ekonomiczne W zależności od zainteresowania studenta możliwość pogłębienia wiedzy w zakresie socjologii, etyki oraz intelektualnych, społecznych i moralnych nurtów współczesności. Podstawowe problemy ekonomii oraz organizacji i zarządzania. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Algebra, rachunek różniczkowy i całkowy. Geometria analityczna, rachunek prawdopodobieństwa. Statystyka matematyczna. Badania operacyjne (metody optymalizacji), opracowanie i analiza wyników pomiarów. 2. Fizyka Zasady mechaniki. Hydrodynamika. Fizyka cząsteczkowa. Podstawy akustyki. Pole elektromagnetyczne. Promieniowanie. Lasery. Holografia. Podstawy fizyki atomowej. Mikroskopia elektronowa. 3. Informatyka Metody informatyki. Procesy gromadzenia, przesyłania i przetwarzania informacji. Model obliczeń, algorytm. Techniki programowania, oprogramowanie użytkowe. Sieci komputerowe. 4. Geometria i grafika inżynierska Elementy geometrii wykreślnej (także w technice komputerowej): przedstawienie przestrzennych układów geometrycznych na płaszczyźnie, ich odwzorowanie w rzutach prostokątnych, równoległych, na dwie (trzy) płaszczyzny, rzuty aksonometryczne. Podstawy wymiarowania i tolerowania wymiarów i kształtu. Zasady tworzenia schematów złożonych układów technicznych. Wykorzystanie systemu AUTO CAD. 5. Chemia Budowa materii. Układ okresowy pierwiastków. Wiązania chemiczne. Charakterystyka wybranych pierwiastków i ich związków. Charakterystyka związków organicznych. Węglowodory nasycone, alkohole, aldehydy, kwasy karboksylowe, ketony. Roztwory. Elektrolity. Procesy utleniania i redukcji. Termodynamika i kinetyka chemiczna. Zjawiska powierzchniowe. Fotosynteza. Węglowodany, tłuszcze, woski. Związki aromatyczne. Związki chromoforowe i chinonowe. 6. Elektrotechnika i elektronika Obwody prądu stałego i przemiennego, układy trójfazowe. Transformatory, maszyny prądu zmiennego i stałego. Pomiary elektryczne. Elektronika: złącza, układy prostownicze, układy przełączające. Systemy mikroprocesorowe: własności, możliwości zastosowania. 7. Podstawy budowy maszyn Statyka: siły, więzy, tarcie, momenty bezwładności figur płaskich. Kinematyka: równania ruchu, prędkości i przyspieszeń. Dynamika: zasady dynamiki, równania różniczkowe ruchu punktu materialnego, praca i moc. Wytrzymałość materiałów: rozciąganie, ściskanie, zadania statystycznie niewyznaczalne, trójkierunkowy stan naprężeń, skręcanie, zginanie, wytrzymałość złożona. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawowe procesy w papiernictwie i poligrafii Przygotowanie drewna i wytwarzanie zrębków technologicznych. Wytwarzanie mas włóknistych. Podstawowe procesy technologiczne w przygotowaniu mas włóknistych. Procesy wytwarzania papieru i płyt drewnopochodnych. Uszlachetnianie powierzchni papieru i płyt drewnopochodnych. Ciągi technologiczne do wytwarzania i zadrukowywania opakowań z tektury falistej i litej. Klasyfikacje wydawnicze i poligraficzne produktów poligraficznych, procesy składania tekstów i reprodukcji, ogólne podstawy procesów materiałów światłoczułych, podstawy procesów przygotowawczych do wykonywania form drukowych, charakterystyki i własności materiałów podłożowych, ogólne podstawy procesów zadrukowywania podłoży oraz przenoszenia farby w zespołach farbowych, ogólne podstawy procesów introligatorskich. 2. Technologia papiernictwa i poligrafii Istota wytwarzania i podstawy klasyfikacji mas włóknistych. Bielenie mas celulozowych. Produkcja mas półchemicznych. Produkcja mas mechanicznych. Chemiczne metody uzdatniania makulatury. Wytwory papiernicze: klasyfikacja i właściwości. Mielenie mas włóknistych. Dodatki masowe i pomocnicze środki chemiczne. Przygotowanie masy papierniczej. Formowanie, prasowanie i suszenie wstęgi papierniczej. Wykańczanie papieru. Gospodarka wodna maszyny papierniczej. Uszlachetnianie powierzchniowe papieru i tektury. Rodzaje, właściwości oraz rola składników powłok funkcyjnych. Metody powlekania. Surowce i metody wytwarzania tektury falistej. Podział i charakterystyka technik drukowania. Procesy składania tekstu z zastosowaniem techniki komputerowej. Reprodukcja oryginałów ilustracyjnych - podstawy reprodukcji rastrowej. Reprodukcja oryginałów wielobarwnych. Zasady wytwarzania form drukowych. Farby drukowe - klasyfikacja i skład surowcowy. Charakterystyka papierów przeznaczonych do drukowania w zależności od techniki drukowania. 3. Maszyny papiernicze i poligraficzne Reologia zawiesin włóknistych. Rozczyniacze wirowe i wtórne. Wirowe urządzenia oczyszczające. Sortowniki ciśnieniowe. Urządzenia mielące i ich systemy. Systemy przerobu makulatury. Maszyny i systemy do produkcji ścieru drzewnego. Urządzenia wylewowe. Maszyny do formowania wstęg włóknistych jedno- i wielowarstwowych. Prasy wałowe i z wydłużoną strefą docisku. Urządzenia do kondycjonowania filców i sit. Suszarnie wielocylindrowe i konwekcyjne. Gładziki maszynowe. Nawijaki. Tekturnice do wyrobu tektury falistej. Maszyny do wytwarzania pudeł. Powlekarki. Torebkarki i koperciarki. Laminarki i impregniarki. Maszyny do wytwarzania opakowań spilśnianych. Podział maszyn do wykonywania form drukowych, ogólna budowa urządzeń do przygotowania form, podział maszyn drukujących. Budowa systemów podawania papieru, kartonu i innych materiałów - i ich transportu w maszynach arkuszowych i zwojowych, konstrukcja i budowa zespołów drukujących, konstrukcje i działanie zespołów farbowych, urządzenia zapewniające pasowanie kolorów, napinanie, prowadzenie zwojów, przykłady konstrukcji i budowy maszyn drukujących dla różnych technik druku do zadrukowywania różnych podłoży. 4. Automatyzacja i komputeryzacja procesów papierniczych i poligraficznych Budowa typowych środków technicznych automatyzacji procesów papierniczych i poligraficznych - czujniki, przetworniki wielkości fizycznych i rodzaju sygnału, wzmacniacze (wstępne, mocy), regulatory (P, PI, PID), siłowniki i ustawniki pozycyjne, zawory. Charakterystyki dynamiczne typowych obiektów i elementów automatyki. Kryteria jakości regulacji. Metody doboru nastaw regulatorów. Układy sterowania otwarte, sygnalizacji i blokad. Układy automatyczne regulacji: jednoobwodowe, wieloobwodowe (kaskadowe), stosunku, stałowartościowe, programowe i nadążne; analogowe i cyfrowe. Przykłady realizacji w przemyśle (schematy ideowe i montażowe). Komputerowe systemy sterowania procesami technologicznymi. Sterowanie nadrzędne i DDC. Sposoby włączenia komputera do sterowania procesem technologicznym: OFF-LINE, IN-LINE, ON-LINE (schematy graficzne algorytmów programów). Komputerowy wielopoziomowy (hierarchiczny) system sterowania maszyną papierniczą (np. Accu Ray). 5. Podstawy metrologii papierniczej i poligraficznej Przedmiot i zakres metrologii papierniczej i poligraficznej. Zagadnienia normalizacji w papiernictwie i poligrafii. Kontrola właściwości półproduktów włóknistych i dodatków masowych. Klasyfikacja i podstawowe właściwości wytworów papierniczych. VII. ZALECENIA 1. W grupie przedmiotów B i C zajęcia indywidualne (projekty, laboratoria, ćwiczenia) powinny stanowić łącznie około 40% zajęć. 2. Program studiów powinien przewidywać od 8 do 12 tygodni praktyki, w tym praktykę kierunkową i dyplomową. 3. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji kierunku w FEANI (przedmioty nietechniczne około 10%, przedmioty podstawowe około 35% i przedmioty techniczne około 55%). STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku papiernictwo i poligrafia trwają nie mniej niż 3,5 roku (7 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2600, w tym 1425 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych otrzymuje tytuł zawodowy inżyniera. Studia zawodowe na kierunku papiernictwo i poligrafia mają przygotować absolwentów do wykonywania pracy zawodowej w przemyśle papierniczym i poligraficznym oraz w przemysłach pokrewnych. Absolwenci są przygotowani do kierowania maszynami, urządzeniami i procesami technologicznymi w zakładach przemysłowych, współdziałania ze służbami pomocniczymi oraz kierowania średnim dozorem technicznym. Mogą również podejmować samodzielną działalność gospodarczą. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 270 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 555 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 600 Razem: 1 425 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać praktyki o łącznej długości co najmniej 8 tygodni. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIE GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 270 1. Język obcy 120 2. Wychowanie fizyczne 90 3. Przedmioty humanistyczne i ekonomiczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 555 1. Matematyka 150 2. Fizyka 90 3. Chemia 60 4. Podstawy elektrotechniki i elektroniki 60 5. Informatyka 90 6. Mechanika 60 7. Geometria i grafika inżynierska 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 600 1. Podstawowe procesy w papiernictwie i poligrafii 30 2. Technologia papiernictwa i poligrafii 240 3. Maszyny papiernicze i poligraficzne 240 4. Podstawy metrologii papierniczej i poligraficznej 30 5. Automatyzacja i komputeryzacja procesów papierniczych i poligraficznych 60 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmioty humanistyczne i ekonomiczne Do wyboru: podstawy socjologii i etyki, podstawowe problemy ekonomii, marketingu, zarządzania, finansów. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka Algebra, rachunek różniczkowy i całkowy. Geometria analityczna. Rachunek prawdopodobieństwa. 2. Fizyka Dynamika. Szczególna teoria względności. Elementy akustyki. Elektrostatyka. Elektromagnetyzm. Dyfrakcja, interferencja i polaryzacja światła. Mechanika kwantowa, masery, lasery. Przemiany fazowe. Krystalografia. Półprzewodniki, nadprzewodnictwo i nadciekłość. Promieniotwórczość naturalna. Własności jąder atomowych, reakcje jądrowe. Cząstki elementarne. 3. Chemia Atomowa i cząsteczkowa budowa materii. Układ okresowy pierwiastków. Charakterystyka wybranych pierwiastków i ich podstawowych związków. Wiązania chemiczne. Kinetyka chemiczna. Roztwory. Elektrolity. Procesy utleniania i redukcji. Zjawiska powierzchniowe i dyspersyjne. Charakterystyka związków organicznych. Węglowodory, alkohole, aldehydy, ketony i kwasy. Węglowodany, tłuszcze i woski. Fotosynteza. Związki aromatyczne. Związki chromoforowe i układy chinonowe. 4. Podstawy elektrotechniki i elektroniki Obwody prądu stałego i przemiennego, układy trójfazowe. Transformatory, maszyny prądu zmiennego i stałego. Pomiary elektryczne. Elektronika: złącza, układy prostownicze, układy przełączające. Systemy mikroprocesowe: własności, możliwości zastosowania. 5. Informatyka Metody informatyki. Procesy gromadzenia, przesyłania i przetwarzania informacji. Model obliczeń, algorytm. Techniki programowania, oprogramowanie użytkowe. Sieci komputerowe. 6. Mechanika Statyka: siły, więzy, tarcie, momenty bezwładności figur płaskich. Kinematyka: równania ruchu, prędkości i przyspieszeń. Dynamika: zasady dynamiki, równania różniczkowe ruchu punktu materialnego, praca i moc. Wytrzymałość materiałów: rozciąganie, ściskanie, zadania statystycznie niewyznaczalne, trójkierunkowy stan naprężeń, skręcanie, zginanie, wytrzymałość złożona. 7. Geometria i grafika inżynierska Elementy geometrii wykreślnej (także w technice komputerowej): przedstawianie przestrzennych układów geometrycznych na płaszczyźnie, ich odwzorowanie w rzutach prostokątnych na dwie lub więcej płaszczyzn, rzuty aksonometryczne. Podstawy wymiarowania i tolerowania wymiarów i kształtu. Zasady tworzenia schematów złożonych układów technicznych. Wykorzystanie systemu AUTO CAD. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawowe procesy w papiernictwie i poligrafii Przygotowanie drewna i wytwarzanie zrębków technologicznych. Wytwarzanie mas włóknistych. Podstawowe procesy technologiczne w przygotowaniu mas włóknistych. Procesy wytwarzania papieru i płyt drewnopochodnych. Uszlachetnianie powierzchni papieru i płyt drewnopochodnych. Ciągi technologiczne do wytwarzania i zadrukowywania opakowań z tektury falistej i litej. Klasyfikacje wydawnicze i poligraficzne produktów poligraficznych, procesy składania tekstów i reprodukcji, procesy materiałów światłoczułych, podstawy procesów przygotowawczych do wykonywania form drukowych, charakterystyki i własności materiałów podłożowych, ogólne podstawy procesów zadrukowywania podłoży oraz przenoszenie farby w zespołach farbowych, ogólne podstawy procesów introligatorskich. 2. Technologia papiernictwa i poligrafii Istota wytwarzania i podstawy klasyfikacji mas włóknistych. Produkcja mas półchemicznych. Produkcja mas mechanicznych. Chemiczne metody uzdatniania makulatury. Wytwory papiernicze: klasyfikacja i właściwości. Mielenie mas włóknistych. Dodatki masowe i pomocnicze środki chemiczne. Przygotowanie masy papierniczej. Formowanie, prasowanie i suszenie wstęgi papierniczej. Wykańczanie papieru. Gospodarka wodna maszyny papierniczej. Uszlachetnianie powierzchniowe papieru i tektury. Rodzaje, właściwości oraz rola składników powłok funkcyjnych. Metody powlekania. Surowce i metody wytwarzania tektury falistej. Podział i charakterystyka technik drukowania. Procesy składania tekstu z zastosowaniem techniki komputerowej. Reprodukcja oryginałów ilustracyjnych - podstawy reprodukcji rastrowej, reprodukcja oryginałów wielobarwnych. Zasady wytwarzania form drukowych. Farby drukowe - klasyfikacja i skład surowcowy. Procesy introligatorskie: obróbki arkuszy i zwojów, wykonywania wkładów introligatorskich i okładek oraz wykonywania opraw i uszlachetniania druków. 3. Maszyny papiernicze i poligraficzne Reologia zawiesin włóknistych. Rozczyniacze wirowe i wtórne. Wirowe urządzenia oczyszczające. Sortowniki ciśnieniowe. Urządzenia mielące i ich systemy. Systemy przerobu makulatury. Maszyny i systemy do produkcji ścieru drzewnego. Urządzenia wlewowe. Maszyny do formowania wstęg włóknistych jedno- i wielowarstwowych. Prasy wałowe i z wydłużoną strefą docisku. Urządzenia do kondycjonowania filców i sit. Suszarnie wielocylindrowe i konwekcyjne. Gładziki maszynowe. Nawijaki. Tekturnice do wyrobu tektury falistej. Maszyny do wytwarzania pudeł. Powlekarki. Torebkarki i koperciarki. Laminarki i impregniarki. Maszyny do wytwarzania opakowań spilśnianych. Podział maszyn do wykonywania form drukowych, ogólna budowa urządzeń do przygotowania form, podział maszyn drukujących. Budowa systemów podawania papieru, kartonu i innych materiałów - i ich transportu w maszynach arkuszowych i zwojowych, konstrukcja i budowa zespołów drukujących, konstrukcje i działanie zespołów farbowych, urządzenia zapewniające pasowanie kolorów, napinanie, prowadzenie zwojów, przykłady konstrukcji i budowy maszyn drukujących dla różnych technik druku do zadrukowywania różnych podłoży. Maszyny do wykonywania produktów i półproduktów introligatorskich. 4. Podstawy metrologii papierniczej i poligraficznej Przedmiot i zakres metrologii papierniczej i poligraficznej. Zagadnienia normalizacji w papiernictwie i poligrafii. Kontrola właściwości półproduktów włóknistych i dodatków masowych. Klasyfikacja i podstawowe właściwości wytworów papierniczych. 5. Automatyzacja i komputeryzacja procesów papierniczych i poligraficznych Budowa typowych środków technicznych automatyzacji procesów papierniczych i poligraficznych - czujniki, przetworniki wielkości fizycznych i rodzaju sygnału, wzmacniacze, regulatory, siłowniki i ustawniki pozycyjne, zawory. Charakterystyki dynamiczne typowych obiektów i elementów automatyki. Kryteria jakości regulacji. Metody doboru nastaw regulatorów. Układy sterowania otwarte, sygnalizacji i blokad. Układy automatyczne regulacji. Komputerowe systemy sterowania procesami technologicznymi. Komputerowy wielopoziomowy system sterowania maszyną papierniczą. VII. ZALECENIA 1. W grupie B i C zajęcia indywidualne (w tym: ćwiczenia, laboratoria, projekty) powinny stanowić łącznie około 40% zajęć. 2. Przy ustalaniu szczegółowego planu i programu studiów należy mieć na uwadze kryteria akredytacji w FEANI (przedmioty nietechniczne około 10%, przedmioty podstawowe około 35% i przedmioty techniczne około 55%). Załącznik nr 11 Standardy nauczania dla kierunku studiów: pielęgniarstwo STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku pielęgniarstwo trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi 6100. W standardach określono 6100 godzin, z których 2940 godzin przeznaczono na kształcenie praktyczne (zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe). II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent powinien być przygotowany do samodzielnego pełnienia zadań w ramach funkcji pielęgniarskich obejmujących: 1. Świadczenie opieki zdrowotnej oraz zarządzanie nią: - ocena stanu zdrowia pacjenta i rozpoznanie czynników zagrażających zdrowiu, - rozpoznawanie potrzeb zdrowotnych pacjentów w podstawowej i specjalistycznej opiece zdrowotnej oraz określenie zasobów niezbędnych do ich zaspokojenia, - organizowanie i nadzorowanie opieki pielęgniarskiej z uwzględnieniem aktualnej wiedzy, przyjętych teorii i koncepcji pielęgniarstwa, - wykonywanie świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami, - ocena wydolności psychofizycznej chorego i jego rodziny w zakresie samoopieki, - organizacja czasu wolnego osobom zdrowym lub chorym w instytucjach opieki zdrowotnej, oświatowych i społecznych, - podejmowanie działań opiekuńczo-wychowawczych w instytucjach opieki zdrowotnej, oświatowych i społecznych, - dokumentowanie procesu pielęgnowania i wykorzystywanie informacji do oceny świadczonej opieki, - przestrzeganie zasad etyki zawodowej, uznanych norm kulturowych i praw człowieka. 2. Promocję i edukację zdrowotną: - prowadzenie poradnictwa w zakresie zdrowego stylu życia, - nauczanie promocji zdrowia w instytucjach oświatowych, - uczenie chorego życia z chorobą i niepełnosprawnością, - organizowanie i uczestniczenie w zdrowotnych kampaniach edukacyjnych w środowisku lokalnym i krajowym, - ocena programów edukacyjnych i skuteczności działań edukacyjnych. 3. Działanie w roli uczestnika zespołu opieki zdrowotnej: - współpraca z uczestnikami zespołu w opiece nad człowiekiem zdrowym lub chorym, - prowadzenie edukacji zdrowotnej w zespołach interdyscyplinarnych, w tym szkoła pacjentów z astmą oskrzelową, padaczką, cukrzycą, stomią, - organizowanie bezpiecznego środowiska opieki i pracy zespołowej, - współpraca z uczestnikami zespołu w zakresie doskonalenia jakości opieki. 4. Rozwój praktyki pielęgniarskiej, krytycznego myślenia i badań naukowych: - wdrażanie do praktyki pielęgniarskiej wiedzy potwierdzonej naukowo, - poprawa jakości opieki pielęgniarskiej przez wdrażanie nowych metod, technik opieki oraz rozwiązań organizacyjnych, - wyznaczanie obszarów do podejmowania badań naukowych i podejmowanie badań naukowych, - podejmowanie działań związanych z rozwojem zawodowym własnym i innych pielęgniarek, - organizowanie i uczestniczenie w kształceniu przed- i podyplomowym pielęgniarek. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 690 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 4 320 w tym: zajęcia teoretyczne 1 380 zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe 2 940 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 RAZEM: 6 100 IV. PRAKTYKI Czas trwania praktyk zawodowych - 39 tygodni x 40 godzin = 1560 godzin Praktyki odbywają się w zakładach opieki zdrowotnej oraz uczelniach prowadzących kształcenie pielęgniarek i obejmują doskonalenie umiejętności zawodowych. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 330 1. Filozofia i podstawy etyki zawodu 30 2. Przedmiot do wyboru 45 3. Logika 15 4. Systemy informatyczne 30 5. Wychowanie fizyczne 60 6. Język obcy 150 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 690 1. Anatomia 60 2. Fizjologia 60 3. Biochemia z biofizyką 15 4. Genetyka 15 5. Patologia 45 6. Mikrobiologia z podstawami parazytologii 30 7. Radiologia 15 8. Zdrowie publiczne 105 9. Farmakologia 45 10. Psychologia 60 11. Socjologia 30 12. Pedagogika 45 13. Zagadnienia prawne 15 14. Andragogika 45 15. Psychologia stosowana 30 16. Psychoterapia 30 17. Badanie fizykalne 30 18. Nowoczesne techniki diagnostyczne 15 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 4 320 Nazwa przedmiotuzajęcia teoretyczne (godziny)zajęcia praktyczne (godziny)praktyki zawodowe (godziny/tydzień) 1. Podstawy pielęgniarstwa22580120/3 2. Filozofia i teoria pielęgniarstwa30-- 3. Pielęgniarstwo europejskie i ustawodawstwo zawodowe60-- 4. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna606080/2 5. Podstawowa opieka zdrowotna:60160200/5 - opieka domowa - pielęgniarstwo środowiskowo-rodzinne 6. Położnictwo, ginekologia i pielęgniarstwo położniczo-ginekologiczne308080/2 7. Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne40120120/3 8. Interna i pielęgniarstwo internistyczne45120120/3 9. Chirurgia i pielęgniarstwo chirurgiczne45120120/3 10. Rehabilitacja i pielęgnowanie niepełnosprawnych308080/2 11. Geriatria i pielęgniarstwo geriatryczne308080/2 12. Neurologia i pielęgniarstwo neurologiczne458080/2 13. Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne458080/2 14. Anestezjologia i intensywna terapia i pielęgniarstwo w anestezjologii i intensywnej opiece1208080/2 15. Opieka paliatywna154040/1 16. Dietetyka1520- 17. Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa specjalistycznego16080120/3 18. Pielęgniarstwo w zagrożeniu życia4040- 19. Pielęgniarstwo epidemiologiczne4520- 20. Dydaktyka w pielęgniarstwie6040160/4 21. Zarządzanie w pielęgniarstwie60-- 22. Metodologia badań naukowych i seminarium magisterskie110-- Razem:1 38013801 560/39 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia i podstawy etyki zawodu Główne kierunki filozoficzne i ich charakterystyka. Najważniejsze koncepcje filozoficzne człowieka. Etyka jako teoria moralności - jej przedmiot i podstawowe pojęcia. Analiza sytuacji moralnej i procesu podejmowania decyzji moralnej, wartości, normy i oceny moralne. Etyka w praktyce pielęgniarskiej. Kodeks etyki pielęgniarskiej. Współczesne koncepcje etyczne w praktyce pielęgniarskiej. Dylematy etyczne w pracy pielęgniarki i ich rozwiązywanie. 2. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowań studenta możliwość rozszerzenia wiedzy z zakresu przedmiotów związanych z programem studiów. 3. Logika Definicje i rodzaje logiki - logika dedukcyjna i indukcyjna. Charakterystyka zadań prostych i złożonych w logice. Rodzaje zdań złożonych: negacja, alternatywa, dysjunkcja, implikacja, ekwiwalencja, koniunkcja. Treść konstytutywna nazwy. Nazwy o nieostrym zakresie, wieloznaczność nazwy. Wyrażenia okazjonalne. Rodzaje błędów logicznych typu semantycznego. Warunki poprawności definicji. Warunki poprawności podziału logicznego. Podstawowe kategorie semantyczne. Działanie skuteczne. 4. Systemy informatyczne Systemy informatyczne - rodzaje i zastosowanie w ochronie zdrowia. Tworzenie systemów informatycznych w ochronie zdrowia. Poszukiwanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji. Ograniczenia systemów informatycznych. Informacja w ochronie zdrowia i pielęgniarstwie. Rozwój nurtu Evidence Based Health Care i praktyczne jego założenia w pielęgniarstwie. Dokumentacja medyczna. Ochrona danych osobowych. Postępy w zarządzaniu informacjami w ochronie zdrowia. Wyszukiwanie źródeł informacji w dziedzinie pielęgniarstwa (instytucje, bazy, usługi). B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Anatomia Podstawowe wiadomości w zakresie anatomii człowieka. Zapłodnienie i rozwój zarodka ludzkiego. Budowa ciała ludzkiego. Szkielet człowieka. Rodzaje kości i ich połączenia. Układ mięśniowy. Okolice ciała, ściany tułowia i jamy ciała. Anatomia układu nerwowego: ośrodkowego, obwodowego i autonomicznego. Drogi nerwowe. Śródpiersie. Układ krążenia. Serce. Krążenie duże i małe. Drogi oddechowe. Płuca, opłucna. Układ pokarmowy. Wielkie gruczoły jamy brzusznej. Krążenie wrotne. Otrzewna. Przestrzeń zaotrzewnowa. Nadnercza. Układ moczowy: nerki, moczowody, pęcherz moczowy. Narządy płciowe męskie i żeńskie. Narządy zmysłów. Układ chłonny. 2. Fizjologia Podstawowe wiadomości z zakresu funkcji życiowych człowieka. Neurohormonalna regulacja procesów fizjologicznych. Biofizyczne podstawy funkcjonowania organizmu ludzkiego. Charakterystyka mięśni szkieletowych, gładkich, mięśnia sercowego. Czucie, ruch, percepcja. Aktywacja mózgu, sen, czuwanie. Wyższe czynności ośrodkowego układu nerwowego. Fizjologia układu dokrewnego. Fizjologia serca. Układ naczyniowy, hemodynamika i autoregulacja tkankowego przepływu krwi. Fizjologia układu oddechowego, mechanika i regulacja oddychania. Krążenie płucne i wymiana gazowa. Fizjologia nerek, filtracja nerkowa. Układ renina-angiotensyna. Produkcja moczu. Regulacja równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Układ trawienny; czynności motoryczne i wydzielnicze. Hormony jelitowe. Trawienie i wchłanianie substancji pokarmowych. Fizjologia układu krwiotwórczego. Przemiana materii. Fizjologia wrażeń zmysłowych. 3. Biochemia z biofizyką Biochemiczne podstawy integralności organizmu ludzkiego. Budowa i funkcje ważniejszych związków chemicznych występujących w organizmie ludzkim. 4. Genetyka Podstawowe wiadomości z genetyki, embriologii, cytofizjologii, immunologii. Podstawy genetyki klasycznej (prawa Mendla). Kariotyp człowieka. Dziedziczenie cech sprzężonych z płcią. Środowisko a zmienność organizmu. Mutacje genowe, chromosomowe. Czynniki mutagenne. Podstawowe techniki stosowane w badaniach genetycznych i immunologicznych. Zagadnienia transplantologii. 5. Patologia Podstawowe pojęcia z zakresu patologii. Procesy patologiczne: zaburzenia krążenia krwi, zmiany wsteczne postępowe, zapalne i nowotworowe. Zagadnienia dynamiki procesu chorobowego oraz prawidłowej interpretacji zmienionej przyczynowo struktury i funkcji organizmu. Patomorfologia szczegółowa chorób wybranych narządów i układów. Starzenie się organizmu, śmierć. 6. Mikrobiologia z podstawami parazytologii Podstawy mikrobiologii, wirusologii, bakteriologii i parazytologii. Systematyka drobnoustrojów chorobotwórczych. Morfologia i fizjologia komórki bakteryjnej. Morfologia otoczenia i ciała ludzkiego. Charakterystyka pasożytów wywołujących choroby u człowieka. Chorobotwórczość, drogi szerzenia się zarazków w ustroju. Podstawowe wiadomości z immunologii i epidemiologii chorób zakaźnych. Profilaktyka chorób zakaźnych (szczepionki, surowice). Zakażenia szpitalne. Pobieranie i wysyłanie materiału do badań mikrobiologicznych. Immunoprofilaktyka chorób zakaźnych. Zagrożenia chorobami zakaźnymi w Polsce i świecie. Zakażenia HIV, AIDS, wirusowe zapalenie wątroby. Choroby zakaźne przewodu pokarmowego. Neuroinfekcje. 7. Radiologia Diagnostyka radiologiczna. Przygotowanie chorego do badań radiologicznych. Radioterapia - rodzaje, wskazania i opieka nad chorym leczonym radioterapią. 8. Zdrowie publiczne Higiena człowieka i środowiska. Higiena żywności i żywienia. Ocena sposobu i stanu odżywiania - wybrane pomiary antropometryczne. Zdrowie publiczne - kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia. Podstawowe pojęcia dotyczące zdrowia i choroby. Podstawowe pojęcia epidemiologiczne. Zagrożenia ekologiczne. Zagrożenia zdrowotne występujące w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Zagrożenia zdrowotne współczesnych społeczeństw świata. Systemy opieki zdrowotnej - struktura organizacyjna, cele i zadania. System ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych w Polsce. Rynek usług zdrowotnych. Źródła finansowania opieki zdrowotnej. Choroby społeczne. Analiza występowania wybranych chorób. Profilaktyka, prewencja chorób - cele, zadania, formy. Programowe działania na rzecz zdrowia. Struktura i zasoby pielęgniarstwa. System kształcenia i doskonalenia zawodowego pielęgniarek. Organizacje pielęgniarskie krajowe i zagraniczne. 9. Farmakologia Grupy leków i mechanizm ich działania. Farmakologia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, układu krążenia, oddechowego, moczowego, przewodu pokarmowego, gruczołów wydzielania wewnętrznego. Krew i środki krwiozastępcze. Podstawy chemioterapii. Objawy uboczne działania leków i interakcje między lekami. Edukacja pacjenta w farmakoterapii, źródła informacji o lekach. Lekozależność. Środki dezynfekcyjne. 10. Psychologia Osobowość - struktura, mechanizmy i rozwój. Zachowanie człowieka w sytuacjach społecznych. Biopsychospołeczny model zdrowia i choroby. Choroba jako sytuacja trudna. Pomoc psychologiczna w chorobie. Stres a zdrowie. Zależności psychosomatyczne. Teorie, modele i koncepcje komunikacji międzyludzkiej. Style komunikowania. Przekazywanie i przyjmowanie informacji. Wpływ sytuacji jatrogennych na relację pielęgniarka-pacjent. Specyficzne problemy związane z chorobą lub niepełnosprawnością. 11. Socjologia Społeczny model zdrowia. System wsparcia społecznego - zadania pielęgniarki w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych jednostki, grupy społecznej. Społeczne skutki choroby: choroba i dewiacja, stigma, problemy niepełnosprawności i jakości życia, zapobieganie bezradności. Szpital jako system społeczny: modele opieki szpitalnej, satysfakcja z opieki. Strukturalne uwarunkowania ról zawodowych lekarza, pielęgniarki. Socjologiczna problematyka relacji pielęgniarka-pacjent. Społeczne i kulturowe problemy umierania, śmierci i sieroctwa. 12. Pedagogika Wychowanie jako zjawisko społeczne. Środowisko wychowawcze. Filozoficzne podstawy działalności wychowawczej. Cele wychowania jako realizacja wartości osobowych i społecznych. Strategie wychowawcze. Teorie, formy i metody wychowania. Trudności wychowawcze. Kształtowanie środowiska wychowawczego. Edukacja zdrowotna dzieci, młodzieży i dorosłych. Organizacja i metody pracy opiekuńczo-wychowawczej w wybranych zakładach opieki. 13. Zagadnienia prawne Podstawy zagadnień prawnych: system prawa, struktura aktów prawnych, prawa człowieka, wykładnia prawna. Prawo o zakładach opieki zdrowotnej. Prawo ubezpieczeń zdrowotnych. Ustawa o zawodzie pielęgniarki i położnej, przepisy dotyczące samorządu zawodowego. Prawa pacjenta. Odpowiedzialność w zawodach medycznych - odpowiedzialność cywilna, karna, pracownicza, zawodowa. Ustawodawstwo w systemie ochrony zdrowia. Kodeks pracy. Wybrane zagadnienia prawa cywilnego i postępowania administracyjnego. 14. Andragogika Pedagogika dorosłych. Dorosłość i dojrzałość w kontekście zdrowia i dbałości o zdrowie. Człowiek dorosły jako podmiot kształcenia i wychowania. Cele, zadania i możliwości wychowania i kształcenia ludzi dorosłych. Wychowawcze i edukacyjne funkcje zakładów ochrony zdrowia. Poradnictwo. Samokształcenie: funkcje i strategia samokształcenia, kształcenie ustawiczne. Samowychowanie. Gerogogika - cele, zasady, środki i metody. Organizacja czasu wolnego osób w wieku poprodukcyjnym w instytucjach ochrony zdrowia, opieki społecznej i oświaty. 15. Psychologia stosowana Choroba jako kryzys - systemy wsparcia w chorobie. Interwencje kryzysowe w sytuacji traumy - wydarzenia traumatyczne. Bezpośrednie i odległe skutki zdrowotne sytuacji traumatycznej. Żałoba - pomoc w przezwyciężeniu straty. Przemoc w rodzinie, interwencje kryzysowe w wydarzeniach traumatycznych. Pomoc w przezwyciężaniu skutków stresu zawodowego. 16. Psychoterapia Psychoterapia specjalistyczna, kwalifikowana a podstawowa. Modele pomocy psychologicznej. Czynniki terapeutyczne. Podstawowe interwencje terapeutyczne. Relacja terapeutyczna w opiece pielęgniarskiej - cechy i funkcje relacji terapeutycznej, problem przeniesienia i przeciwprzeniesienia w relacji terapeutycznej. Zasady zapobiegania jatrogenii. Indywidualne uwarunkowania relacji - analiza własnych doświadczeń. 17. Badanie fizykalne Badanie przedmiotowe niemowląt i dzieci oraz osób dorosłych: stan psychiczny, stan ogólny, skóra, oczy, uszy, jama ustna, gardło i szyja, klatka piersiowa i płuca, gruczoły piersiowe, układ sercowo-naczyniowy, brzuch, męskie narządy płciowe, żeńskie narządy płciowe, obwodowy układ krążenia, układ mięśniowo-szkieletowy, układ nerwowy. Dokumentacja kliniczna pacjenta. 18. Nowoczesne techniki diagnostyczne Nowoczesne techniki obrazowania - rodzaje, wskazania, użyteczność w diagnozie chorego. Przygotowanie chorego do diagnostyki, badań diagnostycznych i opieka po badaniu. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawy pielęgniarstwa Uwarunkowania historyczne i kierunki rozwoju zawodu. Rola społeczno-zawodowa pielęgniarki. Czynniki wpływające na rozwój praktyki pielęgniarskiej. Wprowadzenie do zagadnień zdrowia - uwarunkowania, potrzeby zdrowotne i ich zaspokajanie. Opieka nad człowiekiem chorym. Modele opieki. Metody gromadzenia informacji: wywiad, obserwacja, pomiar, analiza dokumentacji. Udział pielęgniarki w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji. Proces pielęgnowania jako metoda pracy pielęgniarki. Zasady i techniki postępowania przy wykonywaniu czynności pielęgniarskich. Rola pielęgniarki w zespole interdyscyplinarnym. 2. Filozofia i teoria pielęgniarstwa Filozofia poznania i nauki. Podstawy i rodzaje argumentacji filozoficznej. Nauka a teoria. Pielęgniarstwo jako nauka i sztuka. Istota i znaczenie teorii pielęgniarstwa. Struktury pojęciowe i modele teoretyczne w pielęgniarstwie. Charakterystyka podstawowych teorii pielęgnowania (F. Nightingale, V. Henderson, D. Orem, C. Roy). Współczesne koncepcje pielęgniarstwa, ich zastosowanie w praktyce i dla rozwoju zawodu (koncepcja B. Neuman, H. Peplau, M. Levine, M. Rogers, J. Watson). Analiza wybranych teorii innych nauk z zastosowaniem do pielęgniarstwa (teoria potrzeb Maslowa, teoria stresu Selye'go i inne). 3. Pielęgniarstwo europejskie i ustawodawstwo zawodowe Zagrożenia zdrowia i prognozy epidemiologiczne w krajach Unii Europejskiej. Rozwój pielęgniarstwa europejskiego. System opieki pielęgniarskiej w wybranych krajach Europy Zachodniej. Międzynarodowe standardy kształcenia i kwalifikacji zawodowych pielęgniarek w Polsce i Unii Europejskiej. Stan badań pielęgniarstwa w krajach europejskich na tle pielęgniarstwa światowego. Rola i zadania międzynarodowych organizacji i stowarzyszeń pielęgniarskich. Ustawodawstwo zawodowe w krajach Wspólnoty Europejskiej. Pielęgniarstwo oparte na dowodach naukowych (Evidence Based Practice). Zastosowanie dowodów naukowych w praktyce. 4. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna Paradygmaty zdrowia. Zachowania zdrowotne i czynniki kształtujące stan zdrowia. Style życia. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna w systemie opieki zdrowotnej. Ocena stanu zdrowia. Metody kształtowania zachowań zdrowotnych. Rola pielęgniarki w promocji zdrowia. Edukacja zdrowotna - cele, metody, środki. Formy organizacji edukacji zdrowotnej. Kwalifikacje i kompetencje edukatorów do spraw zdrowia. Zespoły interdyscyplinarne w strategiach działań edukacyjnych. Edukacja zdrowotna w promocji zdrowia, profilaktyce chorób społecznych, w terapii i rehabilitacji chorych. Przygotowanie do życia z chorobą i zapobieganie powikłaniom. 5. Podstawowa opieka zdrowotna: opieka domowa i pielęgniarstwo środowiskowo-rodzinne Struktura i zakres świadczeń zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej. Zadania zespołu podstawowej opieki zdrowotnej. Rozpoznanie problemów zdrowotnych i społecznych jednostki, rodziny i społeczności lokalnej. Planowanie i realizacja opieki pielęgniarskiej w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Udział pielęgniarki w realizacji zadań wynikających z programów polityki zdrowotnej. 6. Położnictwo, ginekologia i pielęgniarstwo położniczo-ginekologiczne Planowanie rodziny, metody regulacji poczęć, przygotowanie do rodzicielstwa. Metody diagnostyczne ciąży fizjologicznej i ciąży wysokiego ryzyka. Przygotowanie kobiety w ciąży i jej rodziny do porodu. Opieka okołoporodowa: postępowanie położniczo-pielęgnacyjne w porodzie przedwczesnym, fizjologicznym, powikłanym, pielęgnacja wcześniaka i noworodka po porodzie, opieka nad położnicą w połogu fizjologicznym i powikłanym. Patologia narządu rodnego, stany zapalne, zakażenia. Niepłodność. Schorzenia nowotworowe narządu rodnego. Problemy zdrowotne kobiet w wieku przekwitania. 7. Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne Udział pielęgniarki w zapobieganiu chorobom, urazom i wypadkom. Choroby i stany zagrażające życiu i zdrowiu noworodka i wcześniaka. Wady wrodzone. Etiologia, patogeneza i obraz kliniczny chorób wieku rozwojowego: układu oddechowego, krążenia, dróg moczowych, układu pokarmowego, chorób krwi, narządu ruchu. Choroby alergiczne u dzieci. Metody diagnostyki i terapii. Przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych. Pielęgnowanie dziecka chorego. Hospitalizacja jako sytuacja trudna dla dziecka i jego rodziny. Pielęgnowanie dziecka z chorobą nowotworową i niepomyślnym rokowaniem. Rodzaje i formy wsparcia. 8. Interna i pielęgniarstwo internistyczne Etiologia, patogeneza i obraz kliniczny chorób: układu krążenia - serca i naczyń, układu oddechowego, układu pokarmowego - żołądka, jelit, wielkich gruczołów - wątroby i trzustki, układu moczowego - nerek i pęcherza moczowego, układu kostno-stawowego, mięśni, układu dokrewnego, chorób krwi. Udział pielęgniarki w diagnostyce i terapii chorób internistycznych. Pielęgnowanie chorego w schorzeniach: układu krążenia, układu oddechowego, układu pokarmowego, układu moczowego, układu krwiotwórczego, układu kostno-stawowego, układu dokrewnego. 9. Chirurgia i pielęgniarstwo chirurgiczne Urazy narządu ruchu: rany, stłuczenia, złamania, skręcenia, amputacje - przyczyny, metody postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Pielęgnowanie chorego po urazach. Przygotowanie chorego do badań diagnostycznych w różnych schorzeniach chirurgicznych. Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego w trybie nagłym i planowym oraz w chirurgii ambulatoryjnej. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym z uwzględnieniem rodzaju znieczulenia i metody operacyjnej w obrębie przewodu pokarmowego: przełyku, żołądka i dwunastnicy, jelit, wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, trzustki. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w obrębie gruczołów wydzielania wewnętrznego, gruczołu piersiowego, śródpiersia. Pielęgnowanie chorego oparzonego. Specyfika odżywiania pacjenta w oddziale chirurgii. Chirurgia a zasady rehabilitacji chorych. Zapobieganie powikłaniom po interwencji chirurgicznej. 10. Rehabilitacja i pielęgnowanie niepełnosprawnych Rodzaje niepełnosprawności. Problemy psychospołeczne osoby niepełnosprawnej i jej rodziny. Współpraca z człowiekiem niepełnosprawnym, jego środowiskiem oraz instytucjami wspierającymi warunki skuteczności procesu rehabilitacji. Cele, zasady i etapy rehabilitacji. Rehabilitacja kompleksowa - lecznicza, zawodowa, społeczna. Zaopatrzenie w sprzęt i pomoce ortopedyczne. Udział pielęgniarki w procesie rehabilitacji niepełnosprawnych. Podstawowe metody i techniki usprawniania chorych. Integracja osoby niepełnosprawnej w środowisku zamieszkania, pracy, nauczania i wychowania. Rehabilitacja osób z upośledzeniem umysłowym, niedowidzących, z uszkodzeniem narządu ruchu. 11. Geriatria i pielęgniarstwo geriatryczne Proces starzenia się w aspekcie biologicznym, psychologicznym i socjoekonomicznym. Odrębności fizjologiczne i psychologiczne człowieka w wieku podeszłym. Problemy zdrowotne i psychospołeczne osób w starszym wieku. Etiopatogeneza, przebieg, leczenie i profilaktyka niektórych chorób wieku starszego (cukrzyca, choroby serca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, zespoły otępienne, zespół Parkinsona, depresja). 12. Neurologia i pielęgniarstwo neurologiczne Etiopatogeneza zaburzeń neurologicznych. Metody diagnostyczne stosowane w neurologii. Zaburzenia podstawowych funkcji życiowych - krążenia, oddychania oraz zaburzenia świadomości, ich wpływ na funkcje układu nerwowego. Zaburzenia czucia, ruchu i napięcia mięśniowego. Wady wrodzone i nabyte układu nerwowego. Choroby naczyniowe mózgu. Urazy mózgu i uszkodzenia rdzenia kręgowego. Choroby demielinizacyjne. Guzy mózgu. Choroby mięśni i nerwów obwodowych. Pielęgnowanie chorych w schorzeniach układu nerwowego. 13. Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne Rodzaje, etiologia i patogeneza zaburzeń psychicznych. Obraz kliniczny zaburzeń psychicznych. Metody diagnostyki i terapii w psychiatrii. Specyfika opieki nad chorym psychicznie. Komunikowanie się z chorym z zaburzeniami psychicznymi. Udział pielęgniarki w profilaktyce, diagnozowaniu i kompleksowej terapii chorób psychicznych z uwzględnieniem farmakologii, psychoterapii, terapii zajęciowej. Organizacja opieki psychiatrycznej w świetle obowiązujących regulacji prawnych. 14. Anestezjologia i intensywna terapia i pielęgniarstwo w anestezjologii i intensywnej opiece Zasady reanimacji krążeniowo-oddechowej. Intensywny nadzór bezprzyrządowy i przyrządowy - rozpoznanie stanu zagrożenia życia. Pielęgnowanie chorych w stanach ostrych (wstrząs, ostra niewydolność krążenia, ostra niewydolność układu oddechowego, ostra niewydolność nerek, zatrucia, urazy wielonarządowe). Przygotowanie pacjenta do znieczulenia i pielęgnacja po znieczuleniu. Anestezja. Opieka nad chorym nieprzytomnym. Żywienie enteralne i parenteralne chorych leczonych w intensywnej terapii. Pielęgnowanie chorego z dostępem naczyniowym żylnym i tętniczym. Podstawowe zagadnienia z medycyny ratunkowej i katastrof - ocena stanu zdrowia i życia w miejscu katastrof, przygotowanie poszkodowanych do transportu, współpraca z jednostkami ratownictwa medycznego. 15. Opieka paliatywna System opieki paliatywnej i hospicyjnej. Zwalczenie objawów występujących u chorych z zaawansowanym procesem nowotworowym. Komunikowanie się z chorym i jego rodziną. Wsparcie dla rodziny w okresie choroby i żałoby. 16. Dietetyka Podstawy żywienia dietetycznego - rodzaje diet. Zróżnicowanie diet u dzieci i dorosłych. Żywienie człowieka w zdrowiu i chorobie. Żywienie chorych ze zwiększonym katabolizmem. 17. Wybrane zagadnienia z pielęgniarstwa specjalistycznego Opieka nad chorym dializowanym - rodzaje dostępów dializacyjnych i ich pielęgnacja. Opieka nad chorym z cukrzycą - typy, rozpoznanie, kontrola, samokontrola i pielęgnacja. Zapobieganie i postępowanie w powikłaniach cukrzycy. Opieka nad chorym ze schorzeniem żył. Opieka nad chorym ze schorzeniami tętnic. Pielęgnacja chorego po wszczepieniu protezy naczyniowej oraz amputacji kończyny. Opieka paliatywna. Rehabilitacja chorych z zaburzeniami psychicznymi - cele, założenia i formy rehabilitacji. Opieka nad dzieckiem w chirurgii - wady wrodzone, ostry brzuch, obrażenia urazowe, nowotwory. Opieka nad rodziną z problemami zdrowotnymi. Formy opieki nad dziećmi upośledzonymi i niedostosowanymi społecznie. Patologia w rodzinie - przemoc, uzależnienia. Możliwości pomocy społecznej. Opieka nad przewlekle chorymi w domu. 18. Pielęgniarstwo w zagrożeniu życia Zasady postępowania w stanach zagrożenia życia w ramach oddziału intensywnej terapii. Zaawansowane zabiegi reanimacyjne (ACLS) - przywrócenie i utrzymanie funkcji życiowych. Problemy etyczne w opiece nad krytycznie chorym. Problemy związane z pobieraniem tkanek i narządów do przeszczepu. Pielęgniarka w zespole interprofesjonalnym. Zasady budowania zespołu i współpracy zespołowej, kompetencje członków zespołu. Opieka nad chorym z zaburzeniem rytmu serca: wskazania do stymulacji serca, rodzaje stymulacji, przygotowanie chorego do stymulacji, opieka w trakcie i po zabiegu, z uwzględnieniem roli chorego i jego rodziny, zakłócenia pracy stymulatora. Opieka nad chorym w inwazyjnej diagnostyce i leczeniu chorób układu krążenia. Opieka nad chorym po zabiegach kardiochirurgicznych - rodzaje zabiegów, wskazania, przygotowanie chorego, opieka przed i po zabiegu. Przygotowanie i opieka pooperacyjna chorego po przeszczepie serca. Opieka nad chorym w przebiegu śpiączki: ketonowej, wątrobowej, mocznicowej, hipometabolicznej. Opieka nad chorym z obrażeniami wielonarządowymi. Skalowanie ciężkości obrażeń. Opieka nad dzieckiem w przebiegu infekcji ośrodkowego układu nerwowego. Stan padaczkowy - zagrożenia dla zdrowia i życia dziecka. Opieka nad dzieckiem i dorosłym w chorobie oparzeniowej - patofizjologia choroby oparzeniowej, ocena powierzchni i stopnia oparzenia, leczenie ogólne i miejscowe. Opieka nad chorym po przeszczepie nerek, wątroby. 19. Pielęgniarstwo epidemiologiczne Epidemiologia zakażeń szpitalnych: źródła i rezerwuar drobnoustrojów w środowisku szpitalnym, drogi szerzenia się zakażeń, zapobieganie i zwalczanie zakażeń szpitalnych. Kontrola zakażeń szpitalnych i organizacja zespołów. Dezynfekcja jako element zapobiegania zakażeniom szpitalnym. Sterylizacja jako element zwalczania zakażeń szpitalnych. Zakażenia łożyska krwi, zakażenia uogólnione, szpitalne zapalenie płuc i dolnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, zakażenia grzybicze. Monitorowanie zakażeń i analiza epidemiologiczna - badanie pacjenta przyjętego na oddział, zasady pobierania materiałów do badań bakteriologicznych - wydzielina z drzewa oskrzelowego, mocz, krew, analiza bieżąca i okresowa. 20. Dydaktyka w pielęgniarstwie Projektowanie dydaktyczne - tworzenie programu nauczania w kształceniu zawodowym. Kształcenie i szkolenie oparte na rozwijaniu kompetencji - cele i treści. Strategia nauczania, uczenia się i ocena wyników. Konstruowanie strategii kształcenia. Metody i środki dydaktyczne. Ewaluacja i pomiar procesu kształcenia. Kryteria akredytacji na szczeblu narodowym i międzynarodowym dla kształcenia zawodowego (ECTS). Działalność innowacyjna. 21. Zarządzanie w pielęgniarstwie Zarządzanie - nauka i praktyka. Szkoła prakseologiczna, systemowa, sytuacyjna. Funkcje kierownicze. Proces decyzyjny. Style zarządzania. Podsystem pielęgniarstwa. Doskonalenie organizacji pracy: zarządzanie strategiczne, zarządzanie zmianą, zarządzanie jakością pracy. Znaczenie zasobów ludzkich w organizacji. Szacowanie zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską i kadry pielęgniarskie w różnych obszarach świadczeń. Znaczenie doboru i rozwoju zawodowego pracowników. Zapobieganie przeciążeniom, chorobom zawodowym i wypadkom w pracy. Usprawnianie pracy. Finansowanie opieki zdrowotnej. Planowanie budżetu i monitoring usług zdrowotnych. Wybrane analizy finansowe i ekonomiczne. Marketing usług zdrowotnych. 22. Metodologia badań naukowych i seminarium magisterskie Funkcje i podział nauki. Kryteria wyodrębnienia dyscyplin i dziedzin naukowych. Przedmiot i cel badań. Etapy postępowania badawczego. Problem badawczy. Hipotezy robocze w pracy naukowej. Metody i techniki badań. Zasady interpretacji danych empirycznych. Konstrukcja opracowań i projektów. Prawa autorskie. Metodologiczne podstawy badań naukowych w pielęgniarstwie - przedmiot, zakres i cel badań w pielęgniarstwie. Metody i techniki badań pielęgniarskich. Badania ilościowe i jakościowe. Analiza danych i wnioskowanie. Język naukowy. Upowszechnianie badań naukowych. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) VII. ZALECENIA Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć dodatkowe przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu pielęgniarki, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w zakresie wiedzy związanej z pielęgniarstwem. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku pielęgniarstwo trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi 4600. W standardach określono 4600 godzin, z których 2300 godzin przeznaczono na kształcenie praktyczne (zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe). II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent powinien być przygotowany do samodzielnego pełnienia roli zawodowej. Rolę pielęgniarki wyznaczają funkcje, w ramach których absolwent powinien być przygotowany do: 1. świadczenia opieki zdrowotnej oraz zarządzania nią przez: - rozpoznawanie potrzeb jednostki, grupy lub zbiorowości oraz określenie zasobów niezbędnych i dostępnych do ich zaspokojenia, - planowanie i realizowanie opieki pielęgniarskiej, z uwzględnieniem metody procesu pielęgnowania i priorytetów opieki, - wykonywanie świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami, - pomoc jednostce, rodzinie w osiąganiu zdrowia i niezależności w chorobie lub niepełnosprawności przez zapewnienie udziału we wszystkich formach opieki i samoopieki, - przestrzeganie zasad etyki zawodowej, - współpracę z profesjonalistami dla zapewnienia całościowej opieki jednostce i rodzinie, - organizowanie i podtrzymywanie bezpiecznego środowiska opieki i pracy, - dokumentowanie wszystkich etapów procesu pielęgnowania i wykorzystywanie tych informacji do oceny świadczonej opieki; 2. promocji i edukacji zdrowotnej przez: - ocenę indywidualnej wiedzy i umiejętności niezbędnych do zachowania i przywracania zdrowia, - wspieranie jednostki, rodziny i grupy społecznej w prowadzeniu zdrowego stylu życia, - uczenie jednostki, rodziny, grupy społecznej zachowania i przywracania zdrowia, - uczestniczenie w zdrowotnych kampaniach edukacyjnych; 3. działania w roli uczestnika zespołu opieki zdrowotnej przez: - współpracę z jednostką, rodziną i innymi uczestnikami zespołu w planowaniu i realizowaniu usług zdrowotnych, - współpracę z innymi uczestnikami zespołu na rzecz zachowania bezpiecznego środowiska opieki i pracy zespołowej, - komunikowanie się z pacjentem, jego rodziną oraz z innymi uczestnikami zespołu; 4. rozwoju praktyki pielęgniarskiej, krytycznego myślenia i badań naukowych przez: - stosowanie w praktyce aktualnej wiedzy z zakresu nauk medycznych, społecznych, teorii pielęgniarstwa, regulacji prawnych zawodu i opieki zdrowotnej, - wdrażanie uznanych wyników badań naukowych do opieki pielęgniarskiej, - uczestniczenie w badaniach naukowych w celu poszerzenia wiedzy pielęgniarskiej. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 240 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 570 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 3 030 w tym: zajęcia teoretyczne - 730 zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe - 2 300 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) Razem: 4 600 IV. PRAKTYKI Czas trwania praktyk zawodowych - 30 tygodni x 40 godzin = 1200 godzin. Praktyki odbywają się w zakładach opieki zdrowotnej i obejmują doskonalenie umiejętności zawodowych. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 240 1. Filozofia i podstawy etyki zawodu 30 2. Przedmiot do wyboru 30 3. Wychowanie fizyczne 60 4. Język obcy 120 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 570 1. Anatomia 60 2. Fizjologia 60 3. Biochemia z biofizyką 15 4. Genetyka 15 5. Patologia 45 6. Mikrobiologia z podstawami parazytologii 30 7. Radiologia 15 8. Zdrowie publiczne 105 9. Farmakologia 45 10. Psychologia 60 11. Socjologia 30 12. Pedagogika 45 13. Zagadnienia prawne 15 14. Badanie fizykalne 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 3 030 Nazwa przedmiotuzajęcia teoretyczne (godziny)zajęcia praktyczne (godziny)praktyki zawodowe (godziny/tydzień) 1. Podstawy pielęgniarstwa22580120/3 2. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna304080/2 3. Podstawowa opieka zdrowotna: - opieka domowa,30120200/5 - pielęgniarstwo środowiskowo-rodzinne 4. Położnictwo, ginekologia i pielęgniarstwo położniczo-ginekologiczne308080/2 w oddziałach położniczo-noworodkowych 5. Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne45120120/3 6. Interna i pielęgniarstwo internistyczne45120120/3 7. Chirurgia i pielęgniarstwo chirurgiczne45120120/3 8. Rehabilitacja i pielęgnowanie niepełnosprawnych308080/2 9. Geriatria i pielęgniarstwo geriatryczne308080/2 10. Neurologia i pielęgniarstwo neurologiczne458080/2 11. Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne458040/1 12. Anestezjologia i intensywna terapia i pielęgniarstwo w anestezjologii i intensywnej opiece medycznej454040/1 13. Opieka paliatywna154040/1 14. Dietetyka1520- 15. Metodologia i seminarium licencjackie55-- Razem:7301 1001 200/30 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia i podstawy etyki zawodu Główne kierunki filozoficzne i ich charakterystyka. Najważniejsze koncepcje filozoficzne człowieka. Etyka jako teoria moralności - jej przedmiot i podstawowe pojęcia. Analiza sytuacji moralnej i procesu podejmowania decyzji moralnej, wartości, normy i oceny moralne. Etyka w praktyce pielęgniarskiej. Kodeks etyki pielęgniarskiej. Współczesne koncepcje etyczne w praktyce pielęgniarskiej. Dylematy etyczne w pracy pielęgniarki i ich rozwiązywanie. 2. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowań studenta możliwość rozszerzenia wiedzy z zakresu przedmiotów związanych z programem studiów. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Anatomia Podstawowe wiadomości w zakresie anatomii człowieka. Zapłodnienie i rozwój zarodka ludzkiego. Budowa ciała ludzkiego. Szkielet człowieka. Rodzaje kości i ich połączenia. Układ mięśniowy. Okolice ciała, ściany tułowia i jamy ciała. Anatomia układu nerwowego: ośrodkowego, obwodowego i autonomicznego. Drogi nerwowe. Śródpiersie. Układ krążenia. Serce. Krążenie duże i małe. Drogi oddechowe. Płuca, opłucna. Układ pokarmowy. Wielkie gruczoły jamy brzusznej. Krążenie wrotne. Otrzewna. Przestrzeń zaotrzewnowa. Nadnercza. Układ moczowy: nerki, moczowody, pęcherz moczowy. Narządy płciowe męskie i żeńskie. Narządy zmysłów. Układ chłonny. 2. Fizjologia Podstawowe wiadomości z zakresu funkcji życiowych człowieka. Neurohormonalna regulacja procesów fizjologicznych. Biofizyczne podstawy funkcjonowania organizmu ludzkiego. Charakterystyka mięśni szkieletowych, gładkich, mięśnia sercowego. Czucie, ruch, percepcja. Aktywacja mózgu, sen, czuwanie. Wyższe czynności ośrodkowego układu nerwowego. Fizjologia układu dokrewnego. Fizjologia serca. Układ naczyniowy, hemodynamika i autoregulacja tkankowego przepływu krwi. Fizjologia układu oddechowego, mechanika i regulacja oddychania. Krążenie płucne i wymiana gazowa. Fizjologia nerek, filtracja nerkowa. Układ renina-angiotensyna. Produkcja moczu. Regulacja równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Układ trawienny, czynności motoryczne i wydzielnicze. Hormony jelitowe. Trawienie i wchłanianie substancji pokarmowych. Fizjologia układu krwiotwórczego. Przemiana materii. Fizjologia wrażeń zmysłowych. 3. Biochemia z biofizyką Biochemiczne podstawy integralności organizmu ludzkiego. Budowa i funkcje ważniejszych związków chemicznych występujących w organizmie ludzkim. 4. Genetyka Podstawowe wiadomości z genetyki, embriologii, cytofizjologii, immunologii. Podstawy genetyki klasycznej (prawa Mendla). Kariotyp człowieka. Dziedziczenie cech sprzężonych z płcią. Środowisko a zmienność organizmu. Mutacje genowe, chromosomowe. Czynniki mutagenne. Podstawowe techniki stosowane w badaniach genetycznych i immunologicznych. Zagadnienia transplantologii. 5. Patologia Podstawowe pojęcia z zakresu patologii. Procesy patologiczne: zaburzenia krążenia krwi, zmiany wsteczne postępowe, zapalne i nowotworowe. Zagadnienia dynamiki procesu chorobowego oraz prawidłowej interpretacji związków przyczynowych zmienionej struktury i funkcji organizmu. Patomorfologia szczegółowa chorób wybranych narządów i układów. Starzenie się organizmu, śmierć. 6. Mikrobiologia z podstawami parazytologii Podstawy mikrobiologii, wirusologii, bakteriologii i parazytologii. Systematyka drobnoustrojów chorobotwórczych. Morfologia i fizjologia komórki bakteryjnej. Morfologia otoczenia i ciała ludzkiego. Charakterystyka pasożytów wywołujących choroby u człowieka. Chorobotwórczość, drogi szerzenia się zarazków w ustroju. Podstawowe wiadomości z immunologii i epidemiologii chorób zakaźnych. Profilaktyka chorób zakaźnych (szczepionki, surowice). Zakażenia szpitalne. Pobieranie i wysyłanie materiału do badań mikrobiologicznych. Immunoprofilaktyka chorób zakaźnych. Zagrożenia chorobami zakaźnymi w Polsce i świecie. Zakażenia HIV, AIDS, wirusowe zapalenie wątroby. Choroby zakaźne przewodu pokarmowego. Neuroinfekcje. 7. Radiologia Diagnostyka radiologiczna. Przygotowanie chorego do badań radiologicznych. Radioterapia: rodzaje, wskazania i opieka nad chorym leczonym radioterapią. 8. Zdrowie publiczne Higiena człowieka i środowiska. Higiena żywności i żywienia. Higiena nauki i pracy. Zdrowie publiczne: kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia. Podstawowe pojęcia dotyczące zdrowia i choroby. Podstawowe pojęcia epidemiologiczne. Zagrożenia ekologiczne. Zagrożenia zdrowotne występujące w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Zagrożenia zdrowotne współczesnych społeczeństw świata. Systemy opieki zdrowotnej - struktura organizacyjna, cele i zadania. Rynek usług zdrowotnych. Źródła finansowania opieki zdrowotnej. Choroby społeczne. Analiza występowania wybranych chorób. Profilaktyka, prewencja chorób - cele, zadania, formy. Programowe działania na rzecz zdrowia. Struktura i zasoby pielęgniarstwa. System kształcenia i doskonalenia zawodowego pielęgniarek. Organizacje pielęgniarskie krajowe i zagraniczne. 9. Farmakologia Grupy leków i mechanizm ich działania. Farmakologia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, układu krążenia, oddechowego, moczowego, przewodu pokarmowego, gruczołów wydzielania wewnętrznego. Krew i środki krwiozastępcze. Podstawy chemioterapii. Objawy uboczne działania leków i interakcje między lekami. Edukacja pacjenta w farmakoterapii, źródła informacji o lekach. Lekozależność. Środki dezynfekcyjne. 10. Psychologia Osobowość - struktura, mechanizmy i rozwój. Zachowanie człowieka w sytuacjach społecznych. Biopsychospołeczny model zdrowia i choroby. Choroba jako sytuacja trudna. Pomoc psychologiczna w chorobie. Stres a zdrowie. Zależności psychosomatyczne. Teorie, modele i koncepcje komunikacji międzyludzkiej. Style komunikowania. Przekazywanie i przyjmowanie informacji. Wpływ sytuacji jatrogennych na relację pielęgniarka-pacjent. Specyficzne problemy związane z chorobą lub niepełnosprawnością. 11. Socjologia Społeczny model zdrowia. System wsparcia społecznego - zadania pielęgniarki w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych jednostki, grupy społecznej. Społeczne skutki choroby: choroba i dewiacja, stigma, problemy niepełnosprawności i jakości życia, zapobieganie bezradności. Szpital jako system społeczny: modele opieki szpitalnej, satysfakcja z opieki. Strukturalne uwarunkowania ról zawodowych lekarza, pielęgniarki. Socjologiczna problematyka relacji pielęgniarka-pacjent. Społeczne i kulturowe problemy umierania, śmierci i sieroctwa. 12. Pedagogika Wychowanie jako zjawisko społeczne. Środowisko wychowawcze. Filozoficzne podstawy działalności wychowawczej. Cele wychowania jako realizacja wartości osobowych i społecznych. Strategie wychowawcze. Teorie, formy i metody wychowania. Trudności wychowawcze. Kształtowanie środowiska wychowawczego. Edukacja zdrowotna dzieci, młodzieży i dorosłych. Organizacja i metody pracy opiekuńczo-wychowawczej w wybranych zakładach opieki. 13. Zagadnienia prawne Podstawy zagadnień prawnych: system prawa, struktura aktów prawnych, prawa człowieka, wykładnia prawna. Prawo o zakładach opieki zdrowotnej. Prawo ubezpieczeń zdrowotnych. Ustawa o zawodzie pielęgniarki i położnej, przepisy dotyczące samorządu zawodowego. Prawa pacjenta. Odpowiedzialność w zawodach medycznych - odpowiedzialność cywilna, karna, pracownicza, zawodowa. Podstawy prawa pracy. 14. Badanie fizykalne Badanie przedmiotowe niemowląt i dzieci oraz osób dorosłych: stan psychiczny, stan ogólny, skóra, oczy, uszy, jama ustna, gardło i szyja, klatka piersiowa i płuca, gruczoły piersiowe, układ sercowo-naczyniowy, brzuch, męskie narządy płciowe, żeńskie narządy płciowe, obwodowy układ krążenia, układ mięśniowo-szkieletowy, układ nerwowy. Dokumentacja kliniczna pacjenta. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawy pielęgniarstwa Uwarunkowania historyczne i kierunki rozwoju zawodu. Rola społeczno-zawodowa pielęgniarki. Czynniki wpływające na rozwój praktyki pielęgniarskiej. Wprowadzenie w zagadnienie zdrowia - uwarunkowania, potrzeby zdrowotne i ich zaspokajanie. Opieka nad człowiekiem chorym. Modele opieki. Metody gromadzenia informacji: wywiad, obserwacja, pomiar, analiza dokumentacji. Udział pielęgniarki w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji. Proces pielęgnowania jako metoda pracy pielęgniarki. Zasady i techniki postępowania przy wykonywaniu czynności pielęgniarskich. Rola pielęgniarki w zespole interdyscyplinarnym. Teorie i modele pielęgnowania. Charakterystyka wybranych teorii pielęgnowania (F. Nightingale, V. Henderson, D. Orem, C. Roy). 2. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna Paradygmaty zdrowia. Zachowania zdrowotne i czynniki kształtujące stan zdrowia. Style życia. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna w systemie opieki zdrowotnej. Ocena stanu zdrowia. Metody kształtowania zachowań zdrowotnych. Rola pielęgniarki w promocji zdrowia. 3. Podstawowa opieka zdrowotna: opieka domowa i pielęgniarstwo środowiskowo-rodzinne Struktura i zakres świadczeń zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej. Zadania zespołu podstawowej opieki zdrowotnej. Rozpoznanie problemów zdrowotnych i społecznych jednostki, rodziny i społeczności lokalnej. Planowanie i realizacja opieki pielęgniarskiej w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Udział pielęgniarki w realizacji zadań wynikających z programów polityki zdrowotnej. 4. Położnictwo, ginekologia i pielęgniarstwo położniczo-ginekologiczne Planowanie rodziny, metody regulacji poczęć, przygotowanie do rodzicielstwa. Metody diagnostyczne ciąży fizjologicznej i ciąży wysokiego ryzyka. Przygotowanie kobiety w ciąży i jej rodziny do porodu. Opieka okołoporodowa: postępowanie położniczo-pielęgnacyjne w porodzie przedwczesnym, fizjologicznym, powikłanym, pielęgnacja wcześniaka i noworodka po porodzie, opieka nad położnicą w połogu fizjologicznym i powikłanym. Patologia narządu rodnego, stany zapalne, zakażenia. Niepłodność. Schorzenia nowotworowe narządu rodnego. Problemy zdrowotne kobiet w wieku przekwitania. 5. Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne Udział pielęgniarki w zapobieganiu chorobom, urazom i wypadkom. Choroby i stany zagrażające życiu i zdrowiu noworodka i wcześniaka. Wady wrodzone. Etiologia, patogeneza i obraz kliniczny chorób wieku rozwojowego: układu oddechowego, krążenia, dróg moczowych, układu pokarmowego, chorób krwi, narządu ruchu. Choroby alergiczne u dzieci. Metody diagnostyki i terapii. Przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych. Pielęgnowanie dziecka chorego. Hospitalizacja jako sytuacja trudna dla dziecka i jego rodziny. Pielęgnowanie dziecka z chorobą nowotworową i niepomyślnym rokowaniem. Rodzaje i formy wsparcia. 6. Interna i pielęgniarstwo internistyczne Etiologia, patogeneza i obraz kliniczny chorób: układu krążenia, serca i naczyń, układu oddechowego, układu pokarmowego - żołądka, jelit, wielkich gruczołów - wątroby i trzustki, układu moczowego - nerek i pęcherza moczowego, układu kostno-stawowego, mięśni, układu dokrewnego, chorób krwi. Udział pielęgniarki w diagnostyce i terapii chorób internistycznych. Pielęgnowanie chorego w wybranych schorzeniach: układu krążenia, układu oddechowego, układu pokarmowego, układu moczowego, układu krwiotwórczego, układu kostno-stawowego, układu dokrewnego. 7. Chirurgia i pielęgniarstwo chirurgiczne Urazy narządu ruchu: rany, stłuczenia, złamania, skręcenia, amputacje - przyczyny, metody postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Pielęgnowanie chorego po urazach. Przygotowanie chorego do badań diagnostycznych w różnych schorzeniach chirurgicznych. Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego w trybie nagłym i planowym oraz w chirurgii ambulatoryjnej. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym z uwzględnieniem rodzaju znieczulenia i metody operacyjnej w obrębie przewodu pokarmowego: przełyku, żołądka i dwunastnicy, jelit, wątroby, trzustki. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w obrębie gruczołów wydzielania wewnętrznego, w obrębie śródpiersia. Pielęgnowanie chorego oparzonego. Odżywianie chorego w chirurgii. Zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym. Zapobieganie powikłaniom po interwencji chirurgicznej. 8. Rehabilitacja i pielęgnowanie niepełnosprawnych Rodzaje niepełnosprawności. Problemy psychospołeczne osoby niepełnosprawnej i jej rodziny. Współpraca z człowiekiem niepełnosprawnym, jego środowiskiem oraz instytucjami wspierającymi warunki skuteczności procesu rehabilitacji. Cele, zasady i etapy rehabilitacji. Rehabilitacja kompleksowa: lecznicza, zawodowa, społeczna. Zaopatrzenie w sprzęt i pomoce ortopedyczne. Udział pielęgniarki w procesie rehabilitacji niepełnosprawnych. Podstawowe metody i techniki usprawniania chorych. Integracja osoby niepełnosprawnej w środowisku zamieszkania, pracy, nauczania i wychowania. Rehabilitacja osób z upośledzeniem umysłowym, niedowidzących, z uszkodzeniem narządu ruchu. 9. Geriatria i pielęgniarstwo geriatryczne Proces starzenia się w aspekcie biologicznym, psychologicznym i socjoekonomicznym. Odrębności fizjologiczne i psychologiczne człowieka w wieku podeszłym. Problemy zdrowotne i psychospołeczne osób w starszym wieku. Etiopatogeneza, przebieg, leczenie i profilaktyka niektórych chorób wieku starszego (cukrzyca, choroby serca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, zespoły otępienne, zespół Parkinsona, depresja). 10. Neurologia i pielęgniarstwo neurologiczne Etiopatogeneza zaburzeń neurologicznych. Metody diagnostyczne stosowane w neurologii. Zaburzenia podstawowych funkcji życiowych - krążenia, oddychania oraz zaburzenia świadomości, ich wpływ na funkcje układu nerwowego. Zaburzenia czucia, ruchu i napięcia mięśniowego. Wady wrodzone i nabyte układu nerwowego. Choroby naczyniowe mózgu. Urazy mózgu i uszkodzenia rdzenia kręgowego. Choroby demielinizacyjne. Guzy mózgu. Choroby mięśni i nerwów obwodowych. Pielęgnowanie chorych w schorzeniach układu nerwowego. 11. Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne Rodzaje, etiologia i patogeneza zaburzeń psychicznych. Obraz kliniczny zaburzeń psychicznych. Metody diagnostyki i terapii w psychiatrii. Specyfika opieki nad chorym psychicznie. Komunikowanie się z chorym z zaburzeniami psychicznymi. Udział pielęgniarki w profilaktyce, diagnozowaniu i kompleksowej terapii chorób psychicznych z uwzględnieniem farmakologii, psychoterapii, terapii zajęciowej. Organizacja opieki psychiatrycznej w świetle obowiązujących regulacji prawnych. 12. Anestezjologia i intensywna terapia i pielęgniarstwo w anestezjologii i intensywnej opiece medycznej Zasady reanimacji krążeniowo-oddechowej. Intensywny nadzór bezprzyrządowy i przyrządowy - rozpoznanie stanu zagrożenia życia. Pielęgnowanie chorych w stanach ostrych (wstrząs, ostra niewydolność krążenia, ostra niewydolność układu oddechowego, ostra niewydolność nerek, zatrucia, urazy wielonarządowe). Przygotowanie pacjenta do znieczulenia i pielęgnacja po znieczuleniu. Anestezja. Opieka nad chorym nieprzytomnym. Żywienie enteralne i parenteralne chorych leczonych w intensywnej terapii. Pielęgnowanie chorego z dostępem naczyniowym żylnym i tętniczym. Podstawowe zagadnienia z medycyny ratunkowej i katastrof - ocena stanu zdrowia i życia w miejscu katastrof, przygotowanie poszkodowanych do transportu, współpraca z jednostkami ratownictwa medycznego. 13. Opieka paliatywna System opieki paliatywnej i hospicyjnej. Zwalczenie objawów występujących u chorych z zaawansowanym procesem nowotworowym. Komunikowanie się z chorym i jego rodziną. Wsparcie dla rodziny w okresie choroby i żałoby. 14. Dietetyka Podstawy żywienia dietetycznego - rodzaje diet. Zróżnicowanie diet u dzieci i dorosłych. Żywienie człowieka w zdrowiu i chorobie. Żywienie chorych ze zwiększonym katabolizmem. 15. Metodologia i seminarium licencjackie Przedmiot, cel i obszar badań w pielęgniarstwie. Etapy postępowania badawczego. Metody i techniki badań. Zasady interpretacji i wnioskowania danych empirycznych. Konstrukcja opracowań i projektów. Etyka w badaniach naukowych. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) VII. ZALECENIA Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć dodatkowe przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu pielęgniarki, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w zakresie wiedzy związanej z pielęgniarstwem. Załącznik nr 12 Standardy nauczania dla kierunku studiów: stosunki międzynarodowe STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku stosunki międzynarodowe trwają nie mniej niż 4,5 roku (9 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3000, w tym 1110 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku stosunki międzynarodowe otrzymuje tytuł zawodowy magistra. Celem kształcenia na kierunku stosunki międzynarodowe jest przekazanie wiedzy i umiejętności potrzebnych absolwentowi do pełnienia różnych ról w życiu społeczno-politycznym i kulturalnym w sytuacji postępującej integracji w skali globalnej i regionalnej, szczególnie w Europie, a także przygotowanie do pracy naukowej. Absolwent, w zależności od obranej specjalności, będzie mógł podejmować pracę zarówno w organach administracji państwowej kształtujących politykę zagraniczną i gospodarczą, organizacjach i instytucjach międzynarodowych, w przedsiębiorstwach rozwijających współpracę międzynarodową, jak i w placówkach naukowo-badawczych, kulturalnych, wydawnictwach i środkach masowego przekazu zajmujących się zagadnieniami międzynarodowymi. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 300 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 300 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 510 Razem: 1 110 IV. PRAKTYKI Dla tego kierunku nie ustala się obligatoryjnej praktyki. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 300 1. Filozofia 60 2. Informatyka 30 3. Przedmiot do wyboru 30 4. Język obcy 120 5. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 300 1. Ekonomia 90 2. Prawo międzynarodowe 60 3. Historia stosunków międzynarodowych 60 4. Geografia polityczna i gospodarcza 30 5. Elementy matematyki 30 6. Elementy statystyki 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 510 1. Teoria stosunków międzynarodowych 60 2. Współczesne systemy polityczne 60 3. Międzynarodowe stosunki polityczne 120 4. Międzynarodowe stosunki gospodarcze 120 5. Organizacje międzynarodowe 60 6. Prawo wspólnotowe i integracja europejska 60 7. Prognozowanie i symulacje międzynarodowe 30 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia Główne kierunki filozoficzne i ich charakterystyka. Podstawowe założenia epistemologii. Ewolucja podstawowych zagadnień filozoficznych. 2. Informatyka Rodzaje i zastosowanie podstawowych systemów operacyjnych. Edytory tekstowe. Arkusze kalkulacyjne. Internet. 3. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowania studenta, w szczególności: etyka, psychologia społeczna, ochrona własności intelektualnej, logika, historia sztuki, socjologia. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Ekonomia Gospodarka narodowa. Równowaga makroekonomiczna. Produkt społeczny, dochód narodowy. Budżet państwa, deficyt i dług publiczny. Pieniądz i system bankowy. Rynek pieniądza. Makroekonomika keynesowska a makroekonomika klasyczna. Cykl koniunkturalny. Inflacja, bezrobocie. Gospodarka otwarta. Równowaga zewnętrzna. Polityka budżetowa, monetarna, kursu walutowego, stabilizacja. Wzrost gospodarczy. Mikroekonomia: rynek, gospodarstwo domowe, teoria zachowania się konsumenta, teoria produkcji, konkurencja doskonała i monopol, równowaga przedsiębiorstwa. 2. Prawo międzynarodowe Źródła i podmioty prawa międzynarodowego. Suwerenność państwowa. Zewnętrzne i wewnętrzne organy państwa do spraw stosunków międzynarodowych. Prawo dyplomatyczne i konsularne. Prawo traktatów. Międzynarodowa odpowiedzialność państwa. Terytorium i ludność w prawie międzynarodowym. Pokojowe załatwienie sporów międzynarodowych i sądownictwo międzynarodowe. Prawo konfliktów zbrojnych i problemy rozbrojenia. Podstawowe instytucje międzynarodowego prawa prywatnego. Podmioty międzynarodowych stosunków gospodarczych. Umowy cywilnoprawne w obrocie międzynarodowym. Przedstawicielstwa i rejestry handlowe. Międzynarodowy arbitraż gospodarczy. 3. Historia stosunków międzynarodowych Główne tendencje ewolucji międzynarodowych stosunków politycznych i gospodarczych do końca I wojny światowej. Sytuacja międzynarodowa w okresie międzywojennym. Dyplomacja w okresie II wojny światowej. Geneza zimnej wojny, ukształtowanie się systemu dwubiegunowego i jego ewolucja. Dekolonizacja oraz globalne i regionalne zmiany układu sił politycznych i gospodarczych. 4. Geografia polityczna i gospodarcza Zakres przedmiotowy, założenia, główne kierunki geografii politycznej i gospodarczej. Metody analizy przestrzennego wymiaru wewnętrznych i międzynarodowych procesów politycznych i gospodarczych. Geopolityczny oraz geoekonomiczny determinizm, indeterminizm, posybilizm i probabilizm. Znaczenie obszaru, zasobów i granic państwowych. Problemy cywilizacyjne (paradygmat Huntingtona), demograficzne, etniczne, narodowe i rasowe. Migracje międzynarodowe. Dynamika zmian i współzależności na polityczno-ekonomicznej mapie współczesnego świata. 5. Elementy matematyki Funkcje jednej, dwóch oraz wielu zmiennych i ich zastosowania w nauce o stosunkach międzynarodowych (rachunek marginalny, ekstrema). Elementy rachunku całkowego. Wprowadzenie do równań różniczkowych i różnicowych. Rachunek wektorów i macierzy. Układy równań i nierówności liniowych - przykłady z dziedziny stosunków międzynarodowych. 6. Elementy statystyki Dane statystyczne. Podstawowe miary statystyczne (średnia, dominanta, mediana, wariancja). Zmienna losowa i podstawowe rozkłady zmiennych losowych. Analiza współliniowości, metody badania korelacji i regresji, analiza dynamiki zjawisk. Podstawy rachunku prawdopodobieństwa. Wnioskowanie statystyczne, estymacja parametrów, weryfikacja hipotez. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Teoria stosunków międzynarodowych Powstanie i ewolucja nauki o stosunkach międzynarodowych. Pojęcie "stosunki międzynarodowe" i ich specyfika. Epistemologiczny aspekt nauki o stosunkach międzynarodowych: charakterystyka głównych kierunków, nurtów i szkół wyjaśniania stosunków międzynarodowych. Ontologiczny aspekt nauki o stosunkach międzynarodowych: uczestnicy, działania międzynarodowe (pozycja, rola, polityka zagraniczna państw oraz procesy decyzyjne), oddziaływania międzynarodowe (systemy i podsystemy międzynarodowe oraz ich ewolucja), formy stosunków międzynarodowych. Aksjologiczny aspekt nauki o stosunkach międzynarodowych: interesy, racja stanu, wartości, świadomość międzynarodowa, normatywizacja wartości międzynarodowych, klasyfikacja norm oraz komunikowanie międzynarodowe i międzynarodowy transfer wartości. Bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe. Ład międzynarodowy, ekonomiczne i polityczne cykle rozwojowe. 2. Współczesne systemy polityczne Historia instytucji politycznych. Politologiczna, konstytucyjnoprawna i socjologiczna analiza zagadnień współczesnych ustrojów politycznych. Zasady i idee, instytucje oraz mechanizmy kształtujące współczesne systemy polityczne. Zasady ustrojowe. Konstytucja i kontrola konstytucyjności. Systemy wyborcze. Parlamenty, rządy, administracja publiczna i sądownictwo. Partie i systemy partyjne. Typy reżimów politycznych. Współczesne ruchy społeczne i polityczne. 3. Międzynarodowe stosunki polityczne Przedmiot i zakres międzynarodowych stosunków politycznych. Podstawowe pojęcia i kategorie. Czynniki kształtujące międzynarodowe stosunki polityczne. Państwo w międzynarodowych stosunkach politycznych, polityka zagraniczna wybranych państw. Bezpieczeństwo militarne, ekonomiczne i ekologiczne. Ewolucja międzynarodowych stosunków politycznych od początku lat siedemdziesiątych. Globalizm i regionalizm. Turbulencje międzynarodowe, szanse i zagrożenia po rozpadzie systemu dwubiegunowego. Powstawanie nowego ładu międzynarodowego. Nowe role międzynarodowe USA, Rosji, Chin i jednoczącej się Europy. Miejsce i rola Polski w międzynarodowych stosunkach politycznych. 4. Międzynarodowe stosunki gospodarcze Pojęcia: międzynarodowe stosunki gospodarcze i gospodarka światowa. Struktura gospodarki światowej i regionalne problemy międzynarodowych stosunków gospodarczych. Międzynarodowy podział pracy, międzynarodowe przepływy towarów i czynników wytwórczych. Przedsiębiorstwa wielonarodowe. Środki zagranicznej polityki ekonomicznej państw. Bilans płatniczy, polityka handlowa i mechanizm pieniężno-cenowy oraz inne czynniki międzynarodowej wymiany towarowej. Międzynarodowy system walutowy: powstanie, ewolucja i rola międzynarodowych instytucji finansowych. Międzynarodowe organizacje kredytowe i walutowe. Polska w międzynarodowych stosunkach gospodarczych. 5. Organizacje międzynarodowe Pojęcie, geneza, ewolucja i klasyfikacja organizacji międzynarodowych. Organizacje międzyrządowe i pozarządowe jako podmioty stosunków międzynarodowych. Struktura i funkcjonowanie organizacji międzynarodowych: cele, status prawny, organy, procesy decyzyjne i funkcjonariusze międzynarodowi. Stosunki pomiędzy organizacjami międzyrządowymi i państwami: motywy przynależności państw, członkostwo, czynne i bierne prawo legacji. Funkcjonowanie uniwersalnych i regionalnych organizacji międzynarodowych. Organizacje pozarządowe, specyfika ich funkcjonowania, współczesne znaczenie oraz stosunki z państwami. 6. Prawo wspólnotowe i integracja europejska Współczesna Europa - bariery i stymulatory rozwoju. Kulturowe źródła tożsamości europejskiej. Teorie integracji: federalizm, funkcjonalizm i neofunkcjonalizm. Ewolucja integracji europejskiej. Definicja, istota i źródła prawa Wspólnot Europejskich. Prawo pierwotne, prawo pochodne, zasady supremacji i bezpośredniej skuteczności. Polityczne instytucje europejskie w ujęciu strukturalnym i funkcjonalnym. Charakterystyka procesu podejmowania decyzji. Europejskie instytucje sądowe. Funkcjonowanie pierwszego filaru Unii Europejskiej (podstawowe wolności i unia walutowa). Wspólne polityki (w tym: rolna, przemysłowa, transportowa). Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa. Współpraca w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Polska a Unia Europejska. 7. Prognozowanie i symulacje międzynarodowe Prognostyka międzynarodowa: pojęcie, klasyfikacja, metody i techniki. Prognozowanie a planowanie polityki zagranicznej państwa i międzynarodowych stosunków politycznych oraz gospodarczych. Metody intuicyjne, ekstrapolacyjne i symulacyjne. Komputerowe symulacje rozwoju stosunków międzynarodowych. Symulacyjne zastosowania modelowania heurystycznego. VII. ZALECENIA 1. Standardy nauczania dotyczą trzech bloków przedmiotów: kształcenia ogólnego, przedmiotów podstawowych oraz kierunkowych. Pozostałą liczbę godzin wydziały powinny przeznaczyć na realizację własnych programów w ramach prowadzonych specjalności. Nie określa się formy zajęć. 2. W programie studiów powinny znaleźć się praktyki i ćwiczenia zawodowe, dające możliwość wykształcenia umiejętności profesjonalnego uczestnictwa w życiu międzynarodowym. 3. Studenci powinni mieć możliwość wyboru przedmiotów fakultatywnych. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku stosunki międzynarodowe trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2100, w tym 1155 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku stosunki międzynarodowe otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Absolwent powinien posiadać podstawową wiedzę z zakresu problematyki społeczno-politycznej, ekonomicznej i kulturalnej świata i kontynentu europejskiego oraz umiejętności uczestniczenia w życiu społecznym, kulturowym, politycznym i gospodarczym społeczeństw. Absolwent, w zależności od wybranej specjalności, będzie mógł podejmować pracę w organach administracji rządowej i samorządowej, organizacjach i instytucjach międzynarodowych, przedsiębiorstwach rozwijających współpracę międzynarodową oraz placówkach kulturalnych, wydawnictwach i środkach masowego przekazu. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 210 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 195 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 540 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 210 Razem: 1 155 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać praktyki umożliwiające pogłębienie umiejętności i przygotowujące do uczestnictwa w międzynarodowym życiu politycznym i gospodarczym. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 210 1. Przedmiot do wyboru 30 2. Język obcy 120 3. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 195 1. Matematyka i statystyka 60 2. Informatyka 30 3. Ekonomia 75 4. Geografia polityczna i gospodarcza 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 540 1. Podstawy wiedzy o stosunkach międzynarodowych 60 2. Historia stosunków międzynarodowych 45 3. Współczesne systemy polityczne 45 4. Prawo międzynarodowe 45 5. Międzynarodowe stosunki polityczne 120 6. Międzynarodowe stosunki gospodarcze 120 7. Organizacje międzynarodowe 45 8. Integracja europejska i prawo wspólnotowe 60 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 210 W zależności od wybranej specjalności i specjalizacji. VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowania studenta, w szczególności: filozofia, etyka, logika, historia sztuki, ochrona własności intelektualnej, socjologia. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Matematyka i statystyka Funkcje jednej i wielu zmiennych i ich zastosowania. Elementy rachunku różniczkowego i całkowego, ekstrema. Rachunek wektorowy i macierzowy. Układy równań i nierówności liniowych - zastosowania w analizie relacji międzynarodowych. Dane statystyczne. Podstawowe wielkości statystyczne: średnia, dominanta, mediana, wariancja. Zmienna losowa - podstawowe rozkłady zmiennych losowych. Analiza współliniowości, metody badania korelacji i regresji, analiza dynamiki zjawisk. Podstawy rachunku prawdopodobieństwa. Wnioskowanie statystyczne, estymacja parametrów, weryfikacja hipotez. 2. Informatyka Budowa systemów komputerowych i urządzeń peryferyjnych. Obsługa komputerów osobistych. Systemy jednego i wielu użytkowników. Systemy operacyjne. Programy użytkowe: edytory tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy danych. Lokalne i międzynarodowe sieci komputerowe. Poczta elektroniczna. Internet. Międzynarodowe i polskie systemy informacyjne - sprzężenie, dostęp, możliwości korzystania. 3. Ekonomia Gospodarka narodowa: produkt społeczny, dochód narodowy, budżet państwa, deficyt i dług publiczny. Rynek pieniądza i system bankowy. Równowaga makroekonomiczna. Cykl koniunkturalny, inflacja, bezrobocie. Gospodarka otwarta - równowaga zewnętrzna. Polityka budżetowa, monetarna i kursu walutowego. Stabilizacja i wzrost gospodarczy. Mikroekonomia: rynek, gospodarstwo domowe, zachowania konsumenta, produkcja, konkurencja doskonała i w warunkach monopolistycznych, równowaga przedsiębiorstwa. 4. Geografia polityczna i gospodarcza Obszar zainteresowań. Metody analizy wewnętrznych i międzynarodowych procesów politycznych i gospodarczych. Geopolityczny oraz geoekonomiczny determinizm, indeterminizm, posybilizm i probabilizm. Znaczenie granic i zasobów państwowych. Problemy cywilizacyjne, demograficzne, etniczne i rasowe współczesnego świata. Migracje międzynarodowe. Dynamika zmian i współzależności polityczno-ekonomicznych w wymiarze międzynarodowym. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawy wiedzy o stosunkach międzynarodowych Powstanie i ewolucja nauki w stosunkach międzynarodowych. Epistemologiczne aspekty wiedzy o stosunkach międzynarodowych - charakterystyka głównych kierunków i nurtów rozwoju oraz szkół analizy stosunków międzynarodowych. Ontologiczne aspekty wiedzy o stosunkach międzynarodowych - charakterystyka uczestników, działań (polityki zagranicznej, państw oraz procesów decyzyjnych) i oddziaływań (systemów i podsystemów międzynarodowych oraz ich ewolucji). Formy stosunków międzynarodowych. Aksjologiczne aspekty wiedzy o stosunkach międzynarodowych: interesy, racja stanu, świadomość międzynarodowa. Normatywizacja wartości międzynarodowych - klasyfikacja norm oraz komunikowanie międzynarodowe. Międzynarodowy transfer wartości. Bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe - ład międzynarodowy. Ekonomiczne i polityczne cykle rozwojowe. 2. Historia stosunków międzynarodowych Ewolucja międzynarodowych stosunków politycznych i gospodarczych do końca l wojny światowej. Sytuacja międzynarodowa w okresie międzywojennym. Świat w okresie II wojny światowej. Sytuacja po II wojnie światowej: okres zimnej wojny, ukształtowanie się systemu dwubiegunowego i jego ewolucja, dekolonizacja. Aktualny układ sił politycznych i gospodarczych w skali globalnej i regionalnej. 3. Współczesne systemy polityczne Historia nauki o polityce. Zasady, idee, instytucje oraz mechanizmy kształtujące współczesne systemy polityczne. Politologiczna, konstytucyjnoprawna i socjologiczna analiza współczesnych ustrojów politycznych. Zasady ustrojowe. Konstytucja. Systemy wyborcze. Parlamenty, rządy, administracja publiczna i sądownictwo. Systemy partyjne. Reżimy polityczne. Współczesne ruchy polityczne i społeczne. 4. Prawo międzynarodowe Źródła i podmioty prawa międzynarodowego. Prawo dyplomatyczne i konsularne. Prawo traktatów. Suwerenność państwowa. Terytorium i ludność w prawie międzynarodowym. Międzynarodowa odpowiedzialność państwa. Sądownictwo międzynarodowe. Pokojowe załatwianie sporów międzynarodowych. Prawo konfliktów zbrojnych - problemy rozbrojenia. Międzynarodowe prawo prywatne. Podmioty prawne międzynarodowych stosunków gospodarczych. Umowy cywilnoprawne w obrocie międzynarodowym. Rejestry handlowe. Międzynarodowy arbitraż gospodarczy. 5. Międzynarodowe stosunki polityczne Obszar zainteresowań, podstawowe pojęcia i kategorie. Czynniki kształtujące międzynarodowe relacje polityczne. Zewnętrzne i wewnętrzne organy państwa do spraw kształtowania stosunków międzynarodowych. Polityka zagraniczna wybranych państw. Bezpieczeństwo militarne, ekonomiczne i ekologiczne świata. Globalizm i regionalizm. Aktualny ład międzynarodowy i rola w nim: USA, Rosji, Chin oraz jednoczącej się Europy. Zagrożenia w skali międzynarodowej. Miejsce i rola Polski w polityce międzynarodowej. 6. Międzynarodowe stosunki gospodarcze Międzynarodowe stosunki gospodarcze - struktura gospodarki światowej. Powiązania gospodarki światowej z regionalną. Międzynarodowy podział pracy. Przepływ towarów, czynników wytwórczych i usług w skali międzynarodowej. Przedsiębiorstwa wielonarodowe. Zagraniczna polityka ekonomiczna państw. Bilans płatniczy, polityka handlowa oraz czynnik pieniężno-cenowy w międzynarodowej wymianie towarowej. Międzynarodowy system walutowy - powstanie i ewolucja. Rola międzynarodowych instytucji finansowych. Międzynarodowe organizacje kredytowe i walutowe. Miejsce i rola Polski w gospodarce międzynarodowej. 7. Organizacje międzynarodowe Geneza, ewolucja i klasyfikacja. Struktura i zasady funkcjonowania: status prawny, organy, funkcjonariusze, procedury podejmowania decyzji. Rola organizacji międzynarodowych i pozarządowych w relacjach międzynarodowych. Relacje między organizacjami międzynarodowymi a państwami - motywy przynależności państw, członkostwo, czynne i bierne prawo legacji. Organizacje pozarządowe - znaczenie we współczesnym świecie, zasady funkcjonowania, relacje z państwami. Uniwersalne i regionalne organizacje międzynarodowe - struktura oraz cele i zasady funkcjonowania. 8. Integracja europejska i prawo wspólnotowe Kulturowe źródła tożsamości europejskiej. Ewolucja integracji europejskiej. Bariery i stymulatory rozwoju współczesnej Europy. Geneza i podstawy funkcjonowania Unii Europejskiej. Pojęcie i źródła prawa Wspólnot Europejskich. Pierwotne i pochodne prawo wspólnotowe, zasady supremacji i bezpośredniej skuteczności. Europejskie instytucje sądowe. Polityczne instytucje europejskie w ujęciu strukturalnym i funkcjonalnym - procedury podejmowania decyzji. Wspólna polityka: regionalna, rolna, gospodarcza, transportowa oraz w zakresie ochrony środowiska, ochrony zdrowia, zdrowia publicznego i kultury. Wspólna polityka zagraniczna w zakresie bezpieczeństwa oraz wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Samorząd terytorialny w Unii Europejskiej. Fundusze strukturalne. Integracja Polski z Unią Europejską. Uczestnictwo i rola Polski we Wspólnotach Europejskich. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Wykaz przedmiotów specjalizacyjnych (przygotowujących do wykonywania zawodu) i specjalnościowych (pogłębiających wykształcenie kierunkowe) oraz ich treści programowe ustalają uczelnie, uwzględniając określone dla danej specjalizacji wymagania. Załącznik nr 13 Standardy nauczania dla kierunku studiów: europeistyka STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku europeistyka trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2200, w tym 1350 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów zawodowych na kierunku europeistyka otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Absolwent powinien posiadać podstawową wiedzę z zakresu socjologii, politologii, ekonomii, funkcjonowania stosunków międzynarodowych oraz o państwie i prawie, wzbogaconą o znajomość europejskiej tradycji, historii i kultury, społeczno-politycznych uwarunkowań integracji europejskiej (ze szczególnym uwzględnieniem adaptacji i przynależności Polski do Unii Europejskiej), struktury oraz prawnych i ekonomicznych aspektów funkcjonowania Wspólnot Europejskich, a także umiejętności rozumienia i analizowania zagadnień społecznych, politycznych, prawnych i ekonomicznych Unii Europejskiej. Absolwent będzie przygotowany do podjęcia pracy w administracji rządowej i samorządowej, instytucjach i organizacjach krajowych i międzynarodowych, organach Wspólnot Europejskich, przedsiębiorstwach współpracujących z krajami Unii Europejskiej oraz placówkach kulturalnych, wydawnictwach i środkach masowego przekazu. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 450 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 195 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 495 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 210 Razem: 1 350 IV. PRAKTYKI Program studiów powinien przewidywać praktyki umożliwiające pogłębienie umiejętności i przygotowujące do podjęcia pracy. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 450 1. Przedmiot do wyboru 30 2. Język angielski 240 3. Drugi język obcy 120 4. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 195 1. Informatyka 30 2. Socjologia 30 3. Politologia 30 4. Ekonomia 30 5. Międzynarodowe stosunki polityczne i gospodarcze 45 6. Podstawy wiedzy o państwie i prawie 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 495 1. Historia społeczna Europy 45 2. Antropologia społeczna Europy 30 3. Regionalizm i federalizm w Europie 30 4. Geografia polityczna i gospodarcza Europy 30 5. Instytucje Wspólnot Europejskich i zasady funkcjonowania Unii Europejskiej 30 6. Procesy integracyjne w Europie 30 7. Finanse Unii Europejskiej 30 8. Prawo wspólnotowe 30 9. Europejskie prawo gospodarcze 30 10. Wspólna polityka zagraniczna, w zakresie bezpieczeństwa oraz wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych 45 11. Wybrane polityki Wspólnot Europejskich 60 12. Społeczne i kulturowe aspekty integracji europejskiej 30 13. Prawa socjalne i ochrona praw człowieka w Radzie Europy i Unii Europejskiej 30 14. Integracja Polski z Unią Europejską 45 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 210 W zależności od wybranej specjalności i specjalizacji. VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowania studenta, w szczególności: filozofia, etyka, psychologia społeczna, ochrona własności intelektualnej. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Informatyka Budowa komputerów i urządzeń peryferyjnych. Obsługa komputerów osobistych. Systemy jednego i wielu użytkowników. Systemy operacyjne. Programy użytkowe: edytory tekstów, arkusze kalkulacyjne, unijne bazy danych. Lokalne i europejskie sieci komputerowe. Poczta elektroniczna. Internet. Unijne i polskie systemy informacyjne - sprzężenie, dostęp, możliwości korzystania. 2. Socjologia Filozoficzne i psychologiczne podstawy nauki o społeczeństwie. Mechanizmy rządzące zbiorowościami ludzkimi. Rodzina, grupa, naród. Kultura elitarna i masowa. Socjologia stosunków politycznych. Kryzysy i konflikty społeczne i ich negocjacyjne rozwiązywanie. Socjologiczne, psychologiczne i biologiczne uwarunkowania negocjacji. Procedury negocjacyjne: budowanie relacji między stronami, negocjowanie z silniejszym partnerem, manipulowanie w procesie negocjacji, lobbing. 3. Politologia Źródła i forma nowożytnej demokracji. Rozwój społeczeństwa obywatelskiego. Struktura i funkcjonowanie władzy i systemów politycznych we współczesnym świecie: zasady ustrojowe, systemy partyjne, organizacje społeczne. Współczesne doktryny polityczne. 4. Ekonomia Podstawowe pojęcia ekonomii. Narzędzia i metody analizy ekonomicznej. Elementy makroekonomii: rola państwa w funkcjonowaniu gospodarki, dochód narodowy, podatki, budżet, rynek towarowy i pieniężny, system pieniężno-kredytowy, popyt globalny, inflacja i bezrobocie, wzrost gospodarczy i wahania koniunkturalne. Elementy mikroekonomii: rynek - jego elementy i mechanizmy, konkurencja doskonała i monopolistyczna, rynek czynników produkcji. 5. Międzynarodowe stosunki polityczne i gospodarcze Relacje społeczne i ekonomiczne w skali globalnej, regionalnej i narodowej: współpraca, integracja, konflikty. Międzynarodowe stosunki militarne. Międzynarodowe bezpieczeństwo ekologiczne. Stosunki wyznaniowe i etniczne na świecie. Międzynarodowe instytucje i organizacje polityczne i gospodarcze: struktura, obszar działania, ich rola i efektywność na przykładzie Unii Europejskiej, Rady Europy, NATO, OBWE i ONZ. Międzynarodowa polityka gospodarcza i handlowa: międzynarodowy podział pracy, modele funkcjonowania gospodarki światowej, instrumenty światowej polityki ekonomicznej. Międzynarodowy i europejski system walutowy. Bilans płatniczy i międzynarodowa równowaga płatnicza - kursy walutowe. 6. Podstawy wiedzy o państwie i prawie Podstawowe pojęcia z zakresu nauk o państwie i prawie. Ewolucja pojęcia państwa w Europie. Ustroje państwowe. Państwo a społeczeństwo obywatelskie. Przyszłość państwa. Źródła, funkcje i systemy prawa. Normy i przepisy prawa. Wykładnia prawa. Obowiązywanie i stosowanie prawa. Stosunki prawne. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Historia społeczna Europy Analiza wydarzeń oraz procesów społecznych i ekonomicznych, w wyniku których uformowały się cywilizacje współczesnej Europy: narodziny ustroju federalnego, pojawienie się idei renesansu, rozwój miast, rewolucja przemysłowa, pojawienie się kapitalizmu, liberalizmu, socjalizmu i komunizmu. Przemiany w okresie I wojny światowej i międzywojennym. II wojna światowa. Ład europejski po II wojnie światowej: rozpad wielkiej koalicji, podział Europy, okres "zimnej wojny". Równowaga sił i odprężenie w stosunkach Wschód-Zachód. Renesans demokracji oraz idei koegzystencji i integracji. Dekolonizacja a Europa. Konflikty w Europie powojennej. Kryzys i upadek systemu wschodnioeuropejskiego. Ewolucyjna intensyfikacja procesów integracyjnych na kontynencie europejskim. 2. Antropologia społeczna Europy Podstawowe pojęcia, obszar zainteresowań oraz metody stosowane w analizie zjawisk kulturowych, religijnych i procesów społecznych. Historia pojęcia "Europa". Europa obszarem badań antropologicznych - analiza podobieństw i różnic geograficznych, historycznych, religijnych, ideologicznych i ekonomicznych w ostatnich dwóch tysiącach lat. Kulturowa spuścizna obrzeży Morza Śródziemnego - dziedzictwo antyku i tradycji judeochrześcijańskiej. Relacje między chrześcijaństwem zachodnioeuropejskim a tradycją bizantyjsko-ortodoksyjną oraz katolicyzmem a protestantyzmem. Kultura europejska w relacji do świata islamu i cywilizacji konfucjańskiej. Wpływ kolonializmu na antropologiczne koncepcje Europy. Cechy konstytutywne współczesnej kultury europejskiej - dziedzictwo kulturowe Europy Środkowo-Wschodniej i Zachodniej, pluralizm kulturowy. Związki między kulturą a przedsiębiorczością i gospodarką. Antropologia pomiędzy globalizacją, regionalizacją a lokalnością. Antropologia stosunków etnicznych we współczesnej Europie. 3. Regionalizm i federalizm w Europie Koncepcje integracji terytorialnej i politycznej Europy. Atrybuty współczesnego regionalizmu: struktura regionów, przestrzeń terytorialna i społeczna, kultura i tożsamość regionalna, regionalne partie i systemy wyborcze, samorząd regionalny. Regiony w integrującej się Europie. Tło historyczne federalizmu europejskiego. Koncepcje i ewolucja federalizmu zachodnioeuropejskiego, środkowo- i wschodnioeuropejskiego, rosyjskiego oraz brytyjskiego. Instytucje europejskiej współpracy politycznej oraz Wspólnot Europejskich. Powstanie, organizacja i funkcjonowanie Unii Europejskiej. Perspektywy integracji i rozszerzenia Unii. 4. Geografia polityczna i gospodarcza Europy Struktura geopolityczna Europy. Struktura ludnościowa Europy - problemy etniczne i geograficzne. Ukształtowanie terenu, warunki klimatyczne oraz hydrologiczne w Europie. Osadnictwo i działalność gospodarcza na tle bazy surowcowej i środowiska naturalnego człowieka. Lokalizacja i funkcjonowanie przemysłu w Europie. Transport i łączność. Gospodarka morska. Rozmieszczenie produkcji rolnej w Europie - problemy wyżywienia ludności. 5. Instytucje Wspólnot Europejskich i zasady funkcjonowania Unii Europejskiej Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej, Europejski Trybunał Sprawiedliwości, Sąd I Instancji, Parlament Europejski, Trybunał Obrachunkowy, Komitet Regionów, Komitet Ekonomiczno-Społeczny oraz Rada Europejska - struktura i kompetencje. Mechanizm funkcjonowania instytucji wewnętrznych i podejmowania decyzji. Unia Europejska a inne Wspólnoty Europejskie - zakres i formy współpracy. 6. Procesy integracyjne w Europie Geneza i ewolucja integracji gospodarczej w Europie Zachodniej: Europejska Wspólnota Węgla i Stali, Traktaty Rzymskie (Europejska Wspólnota Gospodarcza), Unia Europejska. Podstawowe cele integracji - swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. Stadia integracji - unia celna, gospodarczo-walutowa, obejmująca rynek wewnętrzny. Mechanizmy wyrównywania szans rozwoju państw członkowskich Unii - interwencjonizm. Ekonomiczne aspekty rozszerzenia Unii Europejskiej. Rola małych i średnich przedsiębiorstw oraz rynku usług w rozwoju gospodarczym Europy. 7. Finanse Unii Europejskiej Integracja finansowa Unii Europejskiej - wspólny budżet, zasady gospodarowania finansami. Podstawowe aktywa i pasywa systemu finansowego Unii. Podmioty systemu finansowego Unii: Europejski Bank Centralny, Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Fundusz Inwestycyjny, banki komercyjne i inne. Fundusze Unii Europejskiej, w szczególności: strukturalne, akcesyjne, spójności. 8. Prawo wspólnotowe Europejska tradycja prawna - źródła prawa europejskiego. Podstawowe modele prawa europejskiego: rewolucyjny (francuski), historyczny (niemiecki) i empiryczny (angielski). Prawo europejskie a prawo międzynarodowe publiczne oraz prawo wewnętrzne państw członkowskich Unii Europejskiej. Zakres kompetencji prawnych Wspólnot Europejskich i państw członkowskich Unii. Mechanizmy integrowania prawodawstw poszczególnych tradycji europejskich. Dostosowanie prawa polskiego do unijnego. 9. Europejskie prawo gospodarcze Podstawowe zasady prawa europejskiego materialnego - swobodnego przepływu towarów, osób, usług i kapitału oraz wolnej konkurencji. Instrumenty prawne i administracyjne sankcjonujące stosowanie prawa gospodarczego w Unii. 10. Wspólna polityka zagraniczna w zakresie bezpieczeństwa oraz wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych Porozumienia regulujące zasady współpracy w zakresie: wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, polityki wizowej i azylowej, walki z przestępczością finansową, korupcją i terroryzmem, zwalczania zorganizowanej przestępczości oraz rasizmu i ksenofobii. Instytucje i organa unijne odpowiedzialne za ład wewnętrzny - zakres działania i kompetencje. Współpraca krajów członkowskich w sprawach sądowych - cywilnych i karnych. Ochrona danych osobowych i własności intelektualnej. Ład w Europie i na świecie po II wojnie światowej - znaczenie KBWE dla integracji politycznej kontynentu. Geneza, struktura i ewolucja Europejskiej Wspólnoty Politycznej oraz jej rola w życiu politycznym kontynentu. Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa w Europie - geneza, podstawy prawne, formy oddziaływania. Rola Rady Europy oraz Unii Europejskiej i państw członkowskich w kształtowaniu wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Euroatlantycki system bezpieczeństwa - NATO i Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony. 11. Wybrane polityki Wspólnot Europejskich Zasięg oddziaływania politycznego i gospodarczego Wspólnot Europejskich. Wybrane zagadnienia dotyczące wspólnych polityk: regionalnej, rolnej, gospodarczej, handlowej, rynkowej, w zakresie ochrony środowiska, kultury oraz badań i rozwoju. Polityka edukacyjna Unii Europejskiej. Polityka w zakresie ochrony zdrowia i zdrowia publicznego. 12. Społeczne i kulturowe aspekty integracji europejskiej Narody Europy. Tożsamość europejska - europejski system wartości. Dziedzictwo kulturowe Europy. Filozofia integracji europejskiej. Zasady komunikowania się w społeczeństwie wielokulturowym. Nurty i zachowania społeczne w Europie: lokalizm, regionalizm, nacjonalizm. Konflikty społeczne (etniczne, narodowościowe) a integracja europejska. Migracje elementem integracji. Problemy demograficzne Europy. Wpływ integracji i globalizacji na zachowania społeczne i kulturę europejską. Społeczne i kulturowe przemiany społeczeństwa polskiego w procesie integracji europejskiej. Modele relacji państwo - kościół we współczesnej Europie: separacja, autonomia, współpraca. Aspekty prawne i instytucjonalne relacji państwo - kościół. Wpływ relacji państwo - kościół na przemiany kulturowe i społeczne. 13. Prawa socjalne i ochrona praw człowieka w Radzie Europy i Unii Europejskiej Status prawny obywateli Unii Europejskiej: charakter prawny, obowiązki i prawa obywatelskie. Prawa socjalne w Unii. Rozwiązania instytucjonalno-prawne w zakresie praw człowieka na świecie i w Europie. Procedury rozstrzygania sporów i skarg indywidualnych w ramach ONZ oraz Rady Europy - rola Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Europejska Karta Społeczna. Konwencja Ramowa Rady Europy o Ochronie Mniejszości Narodowych. Karta Języków Regionalnych i Mniejszościowych. 14. Integracja Polski z Unią Europejską Zasady przystępowania nowych państw do Unii Europejskiej. Historia negocjacji Polski w sprawie członkostwa w Unii. Społeczne i ekonomiczne aspekty integracji Polski z Unią. Struktura i dynamika przedsiębiorczości oraz rola przedsiębiorstw w Polsce i Unii Europejskiej. Instytucjonalne wspieranie przedsiębiorczości w procesie integracji europejskiej. Rolnictwo i wieś polska a integracja Polski z Unią. Rola informacji w procesie rozszerzenia Unii Europejskiej. Integracja Polski z Unią w świadomości społecznej Polaków i społeczeństw krajów członkowskich. Rola informacji w procesie rozszerzania Unii. Oczekiwania Polski i państw członkowskich związane z rozszerzeniem Unii. Procedury występowania o fundusze unijne i zasady gospodarowania tymi funduszami. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Wykaz przedmiotów specjalizacyjnych (przygotowujących do wykonywania zawodu) i specjalnościowych (pogłębiających wykształcenie kierunkowe) oraz ich treści programowe ustalają uczelnie, uwzględniając wymagania określone dla danej specjalizacji. VII. ZALECENIA Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu (w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych), przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonym zakresie wiedzy. Załącznik nr 14 Standardy nauczania dla kierunku studiów: farmacja STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku farmacja trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 4000, w tym 3555 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent po ukończeniu studiów na kierunku farmacja uzyskuje tytuł zawodowy magistra. Kwalifikacje absolwenta kierunku farmacja obejmują wiedzę merytoryczną i umiejętności w zakresie: - sporządzania, wytwarzania i oceny jakości substancji leczniczych i preparatów farmaceutycznych, - wydawania oraz sprawowania nadzoru nad obrotem, przechowywaniem i wykorzystaniem produktów leczniczych i wyrobów medycznych, - udzielania informacji i porad dotyczących działania produktów leczniczych i stosowania wyrobów medycznych, - prowadzenia badań naukowych nad lekiem. Absolwenci tego kierunku mogą również podejmować pracę w laboratoriach analitycznych, a także w ochronie zdrowia, po spełnieniu dodatkowych wymagań określonych odrębnymi przepisami. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 345 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 305 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 905 Razem: 3 555 IV. PRAKTYKI Program studiów obejmuje obowiązkowe praktyki w wymiarze: - 1 miesiąc w aptece ogólnodostępnej (po III roku studiów), - 1 miesiąc w aptece szpitalnej (po IV roku studiów), - 6 miesięcy w aptece ogólnodostępnej lub szpitalnej, po obronie pracy magisterskiej. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIE GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 345 1. Historia farmacji 15 2. Etyka zawodu 30 3. Psychologia z socjologią 15 4. Matematyka 30 5. Statystyka 30 6. Informatyka 30 7. Historia filozofii 15 8. Język obcy 120 9. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 305 1. Chemia ogólna i nieorganiczna 150 2. Chemia analityczna 180 3. Chemia organiczna 210 4. Chemia fizyczna 105 5. Doraźna pomoc medyczna 15 6. Biofizyka 30 7. Biologia z genetyką 60 8. Botanika farmaceutyczna 90 9. Anatomia 30 10. Fizjologia 75 11. Patofizjologia 75 12. Mikrobiologia 90 13. Immunologia 30 14. Biochemia 105 15. Biologia molekularna 30 16. Medycyna katastrof 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 905 1. Farmakognozja 150 2. Chemia leków 255 3. Synteza i technologia środków leczniczych 75 4. Farmakologia z farmakodynamiką 210 5. Farmakokinetyka 30 6. Farmakoterapia z naukową informacją o lekach 60 7. Technologia postaci leku 330 8. Biofarmacja 45 9. Bromatologia 75 10. Higiena i epidemiologia 30 11. Toksykologia 90 12. Prawo farmaceutyczne 30 13. Farmakoekonomika 30 14. Leki pochodzenia naturalnego 30 15. Biotechnologia farmaceutyczna 30 16. Farmacja praktyczna w aptece 60 17. Ćwiczenia specjalistyczne z metodologią badań naukowych 375 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Historia farmacji Historia leków i lekoznawstwa. Dzieje aptek i aptekarstwa. Ewolucja wiedzy farmaceutycznej (nauczania farmaceutycznego). Rozwój nauk farmaceutycznych. Tradycja i kultura medyczno-farmaceutyczna. 2. Etyka zawodu Podstawy bioetyki. Kształtowanie wrażliwości i postawy moralnej nieodzownej do etycznie słusznego rozstrzygnięcia dylematów moralnych związanych z wykonywaniem zawodu farmaceuty. 3. Psychologia z socjologią Przedmiot ma na celu wprowadzenie elementów pozwalających przyszłemu farmaceucie na lepsze nawiązanie kontaktu, zarówno z pracownikami opieki zdrowotnej, jak i z pacjentem. 4. Matematyka Potęgowanie. Logarytmowanie. Funkcje odwrotne. Pochodne funkcji jednej i wielu zmiennych. Rachunek błędów. Całki oznaczone i nieoznaczone. Równania różniczkowe pierwszego rzędu. 5. Statystyka Podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej. Estymacja parametrów. Testowanie hipotez statystycznych. Korelacja i regresja. 6. Informatyka Poznanie systemu Windows oraz pakietu Microsoft Office (edytor tekstowy Microsoft Word, arkusz kalkulacyjny Excel, pakiet graficzny Power Point). Współdziałanie i powiązanie między poznanymi programami. Podstawy biostatyki w oparciu o dostępny program statystyczny. 7. Historia filozofii Poznanie podstawowych kierunków filozoficznych w celu poszerzenia wiedzy ogólnej studentów kierunku farmacja. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Chemia ogólna i nieorganiczna Atomy i cząsteczki. Układ okresowy pierwiastków. Izotopy promieniotwórcze - wykorzystanie w diagnostyce i leczeniu. Mechanizmy tworzenia i rodzaje wiązań chemicznych. Związki kompleksowe. Stany skupienia materii. Właściwości fizykochemiczne roztworów. Procesy utlenienia i redukcji. Charakterystyka metali i niemetali. Identyfikacja substancji nieorganicznych. Zastosowanie substancji nieorganicznych w farmacji. 2. Chemia analityczna Klasyczne metody analizy ilościowej: analiza wagowa, objętościowa, alkacymetria, redoksymetria, argentometria, kompleksometria, analiza gazowa. 3. Chemia organiczna Podział związków węgla i ich nazewnictwo. Struktura związków organicznych z wykorzystaniem teorii orbitali atomowych i molekularnych. Efekty elektronowe: mezomeryczny i indukcyjny. Główne typy reakcji chemicznych (substytucja, addycja, eliminacja) i ich mechanizmy. Systematyka związków organicznych według grup funkcyjnych, najważniejsze właściwości węglowodorów, fluorowcowęglowodorów, związków metaloorganicznych, amin, nitrozwiązków, alkoholi, fenoli, eterów, aldehydów, ketonów, kwasów karboksylowych, funkcyjnych i szkieletowych pochodnych kwasów karboksylowych, pochodnych kwasu węglowego. Budowa i właściwości podstawowych związków heterocyklicznych (pięcio- i sześcioczłonowych z atomami N, O, S) oraz związków pochodzenia naturalnego (alkaloidów, węglowodanów, steroidów, terpenów, lipidów, peptydów i białek). Praktyczne zapoznanie się z zasadami preparatyki i podstawami analizy związków organicznych. 4. Chemia fizyczna Elementy mechaniki kwantowej. Podstawy termodynamiki chemicznej. Kinetyka reakcji chemicznych. Mechanizmy katalizy. Fizykochemia układów wielofazowych i zjawisk powierzchniowych. Elementy elektrochemii. Fizykochemiczne podstawy farmakokinetyki. 5. Doraźna pomoc medyczna Przyczyny stanów bezpośredniego zagrożenia życia oraz zasady udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej. 6. Biofizyka Fizyczne podstawy procesów fizjologicznych: krążenia, przewodnictwa nerwowego, wymiany gazowej, ruchu, wymiany substancji. Wpływ czynników fizycznych środowiska na organizmy żywe. Metodyka pomiarów wielkości fizycznych. Fizyczne aspekty diagnostyki i terapii. 7. Biologia z genetyką Poziomy organizacji żywej materii i podstawy funkcjonowania organizmów. Wybrane zagadnienia z ekologii. Podstawy parazytologii, ewolucja układu pasożyt-żywiciel. Cytofizjologia komórki. Podstawy genetyki klasycznej, populacyjnej i molekularnej, genetyczne aspekty różnicowania komórek, dziedziczenie monogenowe i poligenowe cech człowieka, genetyczny polimorfizm populacji ludzkiej. 8. Botanika farmaceutyczna Charakterystyka morfologiczna i anatomiczna ważniejszych jednostek systematycznych, organizmów prokariotycznych, grzybów i roślin, dostarczających surowców leczniczych i materiałów stosowanych w farmacji. Metody badawcze w systematyce. Rozpoznawanie składników komórek oraz tkanek, organów i gatunków o znaczeniu farmaceutycznym. Podstawy biotechnologii roślin wyższych: regulatory wzrostu, kultury in vivo, mikrorozmnażanie, zastosowanie w otrzymywaniu materiału leczniczego. Systemy ochrony roślin. Metody poszukiwania nowych gatunków leczniczych, etnobotanika. Poznawanie roślin leczniczych i chronionych w stanie naturalnym i uprawie. Sporządzanie zielnika roślin leczniczych. 9. Anatomia Podstawy anatomii prawidłowej organizmu ludzkiego. Elementy anatomii funkcjonalnej i rozwojowej. Współzależność między budową i funkcją organizmu w warunkach zdrowia i choroby. 10. Fizjologia Elementy cytofizjologii. Mechanizmy regulacji nerwowej i hormonalnej. Fizjologia układu ruchu. Krążenie. Funkcje fizjologiczne krwi. Mechanizmy oddychania. Trawienie i wchłanianie. Wydzielanie i termoregulacja. Fizjologia rozrodu. Wpływ leków na funkcje fizjologiczne organizmu. 11. Patofizjologia Elementy patofizjologii komórki. Zaburzenia funkcji adaptacyjnych organizmu. Patofizjologia krwi i układu odpornościowego. Zaburzenia regulacji organizmu. Podstawy patofizjologii poszczególnych układów. Mechanizmy rozwoju nowotworów. Zaburzenia przemiany materii. Elementy etiologii. 12. Mikrobiologia Bakteriologia ogólna i szczegółowa. Elementy wirusologii i mykologii. Charakterystyka bakterii, wirusów i grzybów chorobotwórczych. Wpływ chemioterapeutyków oraz środków dezynfekcyjnych i antyseptycznych na drobnoustroje. Elementy diagnostyki mikrobiologicznej. Podstawy mikrobiologii farmaceutycznej. 13. Immunologia Komórki immunologicznie kompetentne. Antygeny i przeciwciała. Mechanizmy odpowiedzi immunologicznej. Tolerancja immunologiczna. Odporność nieswoista: interferony, układ dopełniacza. Regulacja procesów odpornościowych. Podstawy immunopatologii. Nadwrażliwość i choroby alergiczne. Autoimmunizacja. Immunologia nowotworów. Elementy immunologii transplantacyjnej. Immunoprofilaktyka i immunoterapia. Podstawy diagnostyki immunologicznej. 14. Biochemia Struktura i funkcje biologiczne białek. Enzymologia. Struktura i funkcje błon biologicznych, mechanizmy transportu, molekularne aspekty transdukcji sygnałów. Utlenianie biologiczne i bioenergetyka. Metabolizm węglowodanów i lipidów, katabolizm białek i aminokwasów, aminy biogenne. Molekularne mechanizmy biosyntezy DNA, RNA i białek, mutageneza i systemy napraw DNA. Molekularne mechanizmy biotransformacji leków. Integracja i regulacja procesów metabolicznych. Leki jako modyfikatory procesów metabolicznych. 15. Biologia molekularna Podstawy biologii molekularnej. Rekombinacja i klonowanie DNA. Molekularne aspekty cyklu komórkowego, proliferacja, apoptoza, transformacja nowotworowa. Metody detekcji i oznaczania kwasów nukleinowych oraz białek. Metody badania genomu, hybrydyzacja. Reakcja łańcuchowa polimerazy (Polymerase Chain Reaction). Zastosowanie metod biologii molekularnej w biotechnologii leków, diagnostyce medycznej oraz terapii genowej. 16. Medycyna katastrof Wyróżniki medycyny katastrof. Fazy akcji ratunkowej. Organizowanie akcji ratunkowej. Diagnostyka laboratoryjna akcji ratunkowej. Standardy postępowania przedszpitalnego w akcji ratunkowej. Swoiste zespoły chorobowe. Modele i zasady współpracy międzynarodowej. Prawa człowieka w sytuacjach nadzwyczajnych. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Farmakognozja Otrzymywanie surowców leczniczych pochodzenia naturalnego, głównie roślinnego. Związki pochodzenia roślinnego biologicznie czynne, metabolity pierwotne, węglowodany, tłuszcze, białka, metabolity wtórne, glikozydy, terpenoidy, fenylopropionoidy, alkaloidy - ich struktura chemiczna, działanie i zastosowanie w lecznictwie. Zawierające te związki reprezentatywne surowce, przede wszystkim farmakopealne, ich działanie i zastosowanie w lecznictwie. Identyfikacja roślin surowców leczniczych, również w postaci proszków, jak i w mieszaninach, metodami makro- i mikroskopowymi oraz metodami analizy fitochemicznej - jakościowej i ilościowej. Ocena jakości surowców farmakognostycznych i ich standaryzacja. 2. Chemia leków Przegląd substancji leczniczych w układzie farmakologicznym, z uwzględnieniem nomenklatury międzynarodowej oraz nazw synonimowych podstaw preparatów stosowanych w farmakoterapii schorzeń ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego, pokarmowego i wydalniczego, wykazujących aktywność przeciwinfekcyjną leków stosowanych w terapii hormonalnej, witamin i enzymów. Zależność struktura - działanie, z uwzględnieniem przydatności terapeutycznej leków, głównie w aspekcie biochemicznego mechanizmu ich działania, dróg podania, dystrybucji w ustroju, chemicznej biotransformacji, efektów niepożądanych i toksycznych. Kontrola jakości leków według Farmakopei Polskiej i Farmakopei Europejskiej. Metody klasyczne i instrumentalne w ocenie substancji leczniczych i postaci leków. 3. Synteza i technologia środków leczniczych Metody poszukiwania związków biologicznie aktywnych - substancje wiodące i ich optymalizacja, HTS, chemia kombinatoryjna. Wybrane metody ogólne otrzymywania produktów pośrednich i finalnych w syntezie środków leczniczych. Fizyczne i chemiczne procesy jednostkowe, ich ekonomia i ekologia. Izomeria optyczna, metody otrzymywania związków optycznie czynnych w wyniku rozdziału racematów i syntezy asymetrycznej. Polimorfizm. GMP. Przemysł farmaceutyczny w Polsce. Ochrona patentowa. Przykłady otrzymywania leków i grup leków. 4. Farmakologia z farmakodynamiką Farmakologia ogólna. Mechanizmy działania leków. Działanie farmakologiczne, działanie niepożądane i interakcje leków należących do różnych grup terapeutycznych (w szczególności leki działające na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy, układ krążenia, przewód pokarmowy, drogi oddechowe, czynność hormonalną, chemioterapeutyki). 5. Farmakokinetyka Losy leku w organizmie (wchłanianie, dystrybucja, eliminacja). Wyznaczanie parametrów farmakokinetycznych z zastosowaniem modeli komputerowych, fizjologicznych oraz techniką bezmodelową. Jednorazowe i wielokrotne podanie leku, stan stacjonarny. Wpływ stanów patologicznych oraz czynników genetycznych i środowiskowych na farmakokinetykę leków. Podstawy terapeutycznego monitorowania leków. 6. Farmakoterapia z naukową informacją o lekach Farmakoterapia wybranych schorzeń, ze szczególnym uwzględnieniem chorób cywilizacyjnych oraz chorób wymagających przewlekłego leczenia. Monoterapia i polipragmazja. Powikłania polekowe. Indywidualizacja farmakoterapii uwarunkowana wiekiem, stanami patologicznymi, czynnikami genetycznymi, czynnikami środowiskowymi. Monitorowanie niepożądanych działań leków. Źródła pozyskiwania danych, dokumentacja oraz formy przekazywania informacji. Współczesne aspekty współpracy lekarza i farmaceuty oraz farmaceuty i pacjenta. 7. Technologia postaci leku Charakterystyka i wymagania stawiane poszczególnym postaciom leku. Procesy jednostkowe, substancje pomocnicze, metody sporządzania płynnych, półstałych, stałych postaci leku. Poznanie zasady dobrej praktyki wytwarzania leku. Zasady prawidłowego sporządzania leku recepturowego. Jakość i trwałość postaci leku. Biofarmaceutyczne aspekty formułowania postaci leku. 8. Biofarmacja Biofarmaceutyczne aspekty podawania leków. Dostępność farmaceutyczna i biologiczna substancji leczniczej z różnych postaci leku. Wpływ postaci leku, drogi podania, właściwości fizykochemicznych substancji leczniczych i pomocniczych oraz czynników fizjologicznych na dostępność biologiczną substancji leczniczych. 9. Bromatologia Teoretyczne i praktyczne wiadomości o wpływie żywności na zdrowie człowieka. Zalecenia żywieniowe dotyczące składu pożywienia i sposobu odżywiania się ludzi w prewencji chorób cywilizacyjnych: miażdżyca, cukrzyca, otyłość, osteoporoza i alergia pokarmowa. Dieta witaminami oraz makro- i mikroelementami. Preparaty farmaceutyczne zawierające składniki uzupełniające dietę: witaminy i mikroelementy, możliwości przedawkowania. Odżywki dla niemowląt i chorych dzieci, a także preparaty do żywienia enteralnego prenatalnego. Interakcje pomiędzy lekami a pożywieniem. 10. Higiena i epidemiologia Czynniki wpływające na dobry stan fizyczny człowieka, prewencja chorób. Znaczenie środowiska zewnętrznego oraz wewnętrznego, zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w laboratoriach. Komputerowe bazy danych dotyczących zdrowia różnych populacji ludzi. Higiena psychiczna i profilaktyka uzależnień, podstawowe pojęcia i metody stosowane w badaniach epidemiologicznych. 11. Toksykologia Rola i zadania współczesnej toksykologii, trucizna, toksyczność, stopnie toksyczności, rodzaje zatruć. Losy ksenobiotyków w organizmie: wchłanianie, dystrybucja, biotransfomacja: reakcje I i II fazy, inhibicja i indukcja enzymów mikrosomalnych. Mechanizmy działania toksycznego, bioaktywacja. Odległe efekty toksyczne. Toksymetria. Badania i ocena toksyczności ostrej, podostrej i przewlekłej, działania rakotwórczego, mutagennego, tetratogennego. Wybrane zagadnienia toksykologii szczegółowej. Zagadnienia współczesnej analizy toksykologicznej, nowoczesne metody wykrywania i oznaczania ksenobiotyków w materiale biologicznym i elementach środowiska. Toksykomanie, toksykologia środowiskowa, bezpieczeństwo chemiczne i ocena narażenia. 12. Prawo farmaceutyczne Podstawy wiedzy z zakresu teorii organizacji i kierowania, prawa farmaceutycznego oraz kształtowanie umiejętności jej stosowania w dobrej praktyce farmaceutycznej. 13. Farmakoekonomika Podstawy ekonomiki farmacji, farmakoepidemiologii. 14. Leki pochodzenia naturalnego Charakterystyka leków pochodzenia mineralnego, wirusowego, bakteryjnego, grzybowego, roślinnego i zwierzęcego. Leki pochodzenia naturalnego w układzie farmakologicznym, skład, postać, działanie i zastosowanie, dawkowanie, preparaty rynkowe: wybrane preparaty pochodzenia mineralnego, bakteryjnego (preparaty enzymatyczne), zwierzęcego (enzymy, jady, inne białka), preparaty stosowane w apiterapii, specyfiki roślinne, jak: mieszanki surowców, preparaty galenowe i ich kompozycje, pochodzenia krajowego i zagranicznego. Miejsce fitoterapii we współczesnym lecznictwie. Metody oceny jakości leków roślinnych, zasady wprowadzania ich na rynek farmaceutyczny. 15. Biotechnologia farmaceutyczna Potencjał produkcyjny żywych komórek i organizmów, podstawy biochemiczne, możliwości regulacji metodami technologicznymi. Hodowla in vivo drobnoustrojów, komórek zwierzęcych i roślinnych, prowadzenie w nich procesów biosyntezy i biotransformacji, zastosowanie w produkcji farmaceutyków. Biokatalizatory unieruchomione: otrzymywanie i zastosowanie. Fuzja protoplastów, zastosowania. Biotechnologia molekularna: otrzymywanie i wprowadzanie genów do komórek drobnoustrojów roślinnych i zwierzęcych, regulacja ekspresji genów, sposoby produkcji farmaceutyków techniką rekombinowanego DNA. Koncepcja terapii genowej, metody wprowadzania genów i hamowania ekspresji genów w organizmie. 16. Farmacja praktyczna w aptece Zasady dobrej praktyki aptecznej z uwzględnieniem opieki farmaceutycznej: zasady realizacji recept, ekspedycja leków w sprzedaży odręcznej, obsługa aptecznych programów komputerowych, informacja o leku, poradnictwo w zakresie samodzielnego stosowania leków, interakcje i niebezpieczeństwa związane z terapią wielolekową. Podstawy komunikacji interpersonalnej. Elementy marketingu i zarządzania. 17. Ćwiczenia specjalistyczne z metodologią badań naukowych Ćwiczenia specjalistyczne obejmują wykonanie eksperymentów stanowiących część doświadczalną o wybranej tematyce oraz eksperymentów związanych z praktycznym zapoznaniem się z metodami badań naukowych stosowanych w tych ćwiczeniach. W trakcie wykonywania części doświadczalnej niezbędne jest zapoznanie się z piśmiennictwem związanym z tematyką pracy, zaplanowanie eksperymentów, opracowanie wyników umożliwiających dyskusję i wyciągnięcie wniosków w części teoretycznej pracy. VII. ZALECENIA 1. W ramach przedmiotów do wyboru należy uwzględnić postępy nauk farmaceutycznych. 2. Preferowaną formą prowadzenia zajęć powinno być nauczanie problemowe w poszczególnych grupach przedmiotów, zwłaszcza kształcenia podstawowego i kierunkowego. Załącznik nr 15 Standardy nauczania dla kierunku studiów: grafika STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku grafika trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 5000, w tym 3000 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów na kierunku grafika otrzymuje tytuł zawodowy magistra sztuki. Absolwent powinien być przygotowany do świadomego podejmowania twórczych inicjatyw oraz ich realizacji środkami charakterystycznymi dla tego kierunku studiów. Musi łączyć świadomość artysty i humanisty na poziomie, który gwarantuje nieustanny rozwój twórczy oraz intelektualny. Powinien posiadać umiejętność uzasadniania własnych twórczych motywacji, a jednocześnie być otwartym na odmienne widzenie świata. Umiejętności oceny wartości plastycznych powinna towarzyszyć zdolność werbalnego określania problemów artystycznych oraz samodzielnego funkcjonowania w dynamicznych warunkach na rynku sztuki. Absolwent kierunku grafika musi umieć korzystać z zasobów bibliotecznych, zarówno tradycyjnych, jak też internetowych, a także powinien znać prawo autorskie. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 450 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 440 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 110 Razem: 3 000 IV. PRAKTYKI Studenci są zobowiązani odbyć plenery i warsztaty artystyczne w wymiarze minimalnym 100 godzin. Ponadto studenci powinni odbyć praktyki w domach wydawniczych, agencjach reklamowych lub innych instytucjach. V. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 450 1. Przedmiot do wyboru 30 2. Filozofia 60 3. Wybrane zagadnienia teorii kultury 60 4. Informatyka 30 5. Podstawy prawa autorskiego i marketingu 30 6. Języki obce 180 7. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 440 1. Historia sztuki 120 2. Historia grafiki 30 3. Rysunek 420 4. Malarstwo lub rzeźba 420 5. Psychofizjologia widzenia 30 6. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych 90 7. Fotografia 90 8. Podstawy grafiki warsztatowej 90 9. Podstawy grafiki projektowej 90 10. Warsztaty komputerowe 60 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1 110 1. Grafika warsztatowa lub projektowanie graficzne 600 2. Grafika edytorska 120 3. Grafika multimedialna 120 4. Liternictwo i typografia 90 5. Psychologia reklamy 30 6. Pracownia dyplomowa 150 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru W zależności od zainteresowania studenta, w szczególności: etyka, estetyka, historia kultury, logika. 2. Filozofia Zarys historii myśli filozoficznej, elementy logiki i estetyki, współczesne nurty filozoficzne i ich znaczenie dla twórczości artystycznej. 3. Wybrane zagadnienia teorii kultury Główne zagadnienia kultury i ich znaczenie dla praktyki artystycznej. Specyfika współczesnej cywilizacji i powodowane nią zmiany w kulturze. Idee kulturotwórcze, doktryny estetyczne mające bezpośredni związek ze sztuką. 4. Informatyka Podstawowe pojęcia informatyki. Znajomość działania komputerów i podstawowych programów cyfrowych, wykorzystanie ich do twórczości plastycznej w grafice projektowej i warsztatowej. 5. Podstawy prawa autorskiego i marketingu Prawo autorskie, jego znaczenie ochronne dla twórcy dzieła. Metody i strategia promocji twórczości plastycznej. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Historia sztuki Podstawy historii sztuki od paleolitu do współczesności, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki ostatnich dziesięcioleci. Umiejętność analizy utworów artystycznych w ścisłym powiązaniu z historią i doktrynami estetycznymi. 2. Historia grafiki Rola grafiki na przestrzeni dziejów sztuki. Historyczny rozwój polskiej grafiki warsztatowej, edytorskiej, projektowej i plakatu. 3. Rysunek Rysunek jako podstawowy środek wyrazu i główny sposób porozumiewania się w dziedzinie sztuk pięknych. Umiejętność posługiwania się rysunkiem jako pomocniczym medium projektującym dzieło, jak też środkiem finalnym. 4. Malarstwo lub rzeźba Malarstwo: umiejętność kształtowania kompozycji barwnych, zasady malarskiej ekspresji i jej znaczenie dla grafiki. Rzeźba jako sposób rozwijania wyobraźni przestrzennej, wykorzystanie różnorodnych materiałów rzeźbiarskich. 5. Psychofizjologia widzenia Spostrzegawczość jako środek przekazu. Widzialna barwna gama, jej odbiór emocjonalny, czytelność i znaczenie kształtu. Różnica znaczeń widzenia dla projektanta i artysty. 6. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych Podstawowe reguły kompozycji plastycznych. Umiejętność kształtowania płaskich i przestrzennych struktur wizualnych oraz dzieł animowanych. 7. Fotografia Obsługa sprzętu fotograficznego tradycyjnego i cyfrowego. Kreatywna fotografia i jej użycie w grafice projektowej i warsztatowej. 8. Podstawy grafiki warsztatowej Praktyczna znajomość podstawowych metod druku artystycznego: wklęsłego, płaskiego i wypukłego. Druk cyfrowy jako alternatywa dla tradycyjnego warsztatu. Grafika wielobarwna. Normy i zwyczaje, kultura środowiskowa. Historia i współczesność w grafice. 9. Podstawy grafiki projektowej Normy i narzędzia dotyczące kultury projektowania. Ogólne zasady funkcjonowania warsztatu projektanta i sprawność w operowaniu tym warsztatem. Historia i współczesność grafiki projektowej. 10. Warsztaty komputerowe Praktyczne opanowanie podstawowych programów komputerowych, ich znaczenie we współczesnej sztuce projektowania i w grafice warsztatowej. Nowoczesne techniki komputerowe. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Grafika warsztatowa lub projektowanie graficzne Współzależność i wzajemne relacje grafiki warsztatowej i projektowej. Profesjonalne opanowanie sprawności grafika warsztatowego lub projektanta. Nabycie swobodnej i biegłej umiejętności wykorzystywania warsztatu dla zamierzonych celów artystycznych. 2. Grafika edytorska Projektowanie druków wydawniczych (książek, albumów, czasopism). Autorska interpretacja tekstu. Związek tekstu (literackiego lub muzycznego) z obrazem. Architektura książki: rola obwoluty, okładki, materiału ilustracyjnego, układu typograficznego tekstu, wielkości i kroju czcionek. 3. Grafika multimedialna Elektroniczne narzędzia kreacji artystycznej, ich współdziałanie i wzajemna zależność (w tym: kamera cyfrowa, wideo, komputer), wykorzystanie tych narzędzi w pracy artystycznej. 4. Liternictwo i typografia Litera narzędziowa, jej rodowód i wpływ na współczesną czcionkę. Kroje liter, ich użyteczność w warsztacie projektanta. Doświadczenie ręcznej kaligrafii i składu komputerowego. Biegłość warsztatowa. Historia litery. 5. Psychologia reklamy Znaczenie oraz wpływ kształtu i barwy na skuteczność dotarcia do odbiorcy. Wpływ regionalnych motywacji i wzorców kulturowych na reklamę i ich związki z marketingiem. 6. Pracownia dyplomowa Doskonalenie indywidualnych predyspozycji do samodzielnej pracy twórczej, w której wyrażony zostaje osobisty stosunek do podjętego tematu. VII. ZALECENIA Dyplomowa praca magisterska powinna składać się z części praktycznej i teoretycznej, a jej kształt i zakres ustala wydziałowa komisja dyplomowa. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku grafika trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 3000, w tym 2400 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów na kierunku grafika otrzymuje tytuł zawodowy licencjata. Celem studiów jest uzyskanie kwalifikacji zawodowych umożliwiających pracę w wydawnictwach, agencjach reklamowych i prasowych, placówkach kulturalno-oświatowych. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 140 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 600 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 300 Razem: 2 400 IV. PRAKTYKI Studenci są zobowiązani odbyć plenery lub warsztaty artystyczne trwające minimum 100 godzin. Ponadto studenci powinni odbyć praktyki w domach wydawniczych, agencjach reklamowych lub innych instytucjach. V. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 1. Przedmiot do wyboru 30 2. Filozofia 60 3. Wybrane zagadnienia teorii kultury 30 4. Informatyka 30 5. Podstawy prawa autorskiego i marketingu 30 6. Języki obce 120 7. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 140 1. Historia sztuki 90 2. Rysunek 300 3. Malarstwo lub rzeźba 300 4. Psychofizjologia widzenia 30 5. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych 90 6. Fotografia 90 7. Podstawy grafiki warsztatowej 90 8. Podstawy grafiki projektowej 90 9. Warsztaty komputerowe 60 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 600 1. Grafika warsztatowa lub projektowanie graficzne 300 2. Grafika edytorska 60 3. Grafika multimedialna 60 4. Liternictwo i typografia 60 5. Psychologia reklamy 30 6. Pracownia dyplomowa 90 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 300 Zależnie od wybranej specjalizacji i specjalności. VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru Elementy etyki, estetyki, logiki, historii kultury. 2. Filozofia Zarys historii myśli filozoficznej, współczesne trendy filozoficzne i ich znaczenie dla twórczości artystycznej. 3. Wybrane zagadnienia teorii kultury Główne zagadnienia kultury i ich znaczenie dla praktyki artystycznej. Specyfika współczesnej cywilizacji i powodowane nią zmiany w kulturze. Idee kulturotwórcze, doktryny estetyczne mające bezpośredni związek ze sztuką. 4. Informatyka Podstawowe pojęcia informatyki. Ogólne zasady działania komputerów, znajomość podstawowych programów i sposób ich wykorzystania w twórczości plastycznej. 5. Podstawy prawa autorskiego i marketingu Prawo autorskie i jego znaczenie ochronne dla twórcy dzieła. Metody i strategie promocji twórczości plastycznej. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Historia sztuki Podstawy historii sztuki od paleolitu do współczesności, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki ostatnich dziesięcioleci. Historia grafiki (w tym polskiej) i jej rola na przestrzeni dziejów. Analiza utworów artystycznych w powiązaniu z historią i doktrynami estetycznymi. 2. Rysunek Rysunek jako podstawowy i główny środek wyrazu w dziedzinie sztuk pięknych. Umiejętność posługiwania się rysunkiem jako pomocniczym medium projektującym dzieło, jak też jako środkiem końcowym. 3. Malarstwo lub rzeźba Malarstwo: umiejętność kształtowania kompozycji barwnych, zasady malarskiej ekspresji i jej znaczenie dla grafiki. Rzeźba: rozwijanie wyobraźni przestrzennej. 4. Psychofizjologia widzenia Spostrzegawczość jako środek przekazu. Widzialna barwna gama, jej odbiór emocjonalny, czytelność i znaczenie kształtu oraz jej wartość dla projektanta i artysty. 5. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych Podstawowe reguły kompozycji plastycznych, umiejętność kształtowania płaskich i przestrzennych struktur wizualnych oraz dzieł animowanych. 6. Fotografia Obsługa sprzętu fotograficznego tradycyjnego i cyfrowego. Kreatywna fotografia i jej użycie w grafice projektowej i warsztatowej. 7. Podstawy grafiki warsztatowej Praktyczna znajomość podstawowych metod druku artystycznego: wklęsłego, płaskiego i wypukłego. Druk cyfrowy jako alternatywa dla tradycyjnego warsztatu. Grafika wielobarwna. Normy i zwyczaje, kultura środowiskowa. Historia i współczesność w grafice. 8. Podstawy grafiki projektowej Normy i narzędzia dotyczące kultury projektowania. Ogólne reguły funkcjonowania warsztatu projektanta i sprawność w operowaniu nim. Historia i współczesność grafiki projektowej. 9. Warsztaty komputerowe Praktyczne opanowanie podstawowych programów komputerowych, ich znaczenie we współczesnej sztuce projektowania i w grafice warsztatowej. Nowoczesne techniki komputerowe. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Grafika warsztatowa lub projektowanie graficzne Profesjonalne opanowanie sprawności grafika warsztatowego lub projektanta. Swobodna i biegła umiejętność wykorzystania warsztatu do zamierzonych celów artystycznych. Współzależność i wzajemna relacja grafiki warsztatowej i projektowej. 2. Grafika edytorska Projektowanie druków wydawniczych (książek, albumów, czasopism i innych). Autorska interpretacja tekstu. Związek tekstu (literackiego lub muzycznego) z obrazem. Architektura książki: rola obwoluty, okładki, materiału ilustracyjnego, układu typograficznego, wielkości i kroju czcionki. 3. Grafika multimedialna Elektroniczne narzędzia kreacji artystycznej, ich współdziałanie i wzajemna zależność (w tym: kamera cyfrowa, wideo, komputer). Umiejętność wykorzystania tych narzędzi w pracy artystycznej. 4. Liternictwo i typografia Litera narzędziowa, jej rodowód i wpływ na współczesną czcionkę. Kroje liter, ich użyteczność w warsztacie projektanta. Doświadczenie ręcznej kaligrafii i składu komputerowego. Biegłość warsztatowa. Historia litery. 5. Psychologia reklamy Znaczenie oraz wpływ kształtu i barwy na skuteczność dotarcia do odbiorcy. Wpływ regionalnych motywacji i wzorców kulturowych na reklamę i ich związki z marketingiem. 6. Pracownia dyplomowa Doskonalenie predyspozycji do samodzielnej pracy twórczej, w której wyrażony zostaje osobisty stosunek do podjętego tematu. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Wykaz przedmiotów specjalizacyjnych i specjalnościowych oraz ich treści programowe ustalają uczelnie, uwzględniając określone dla danej specjalizacji wymagania. VII. ZALECENIA 1. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu - w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonych zakresach wiedzy. 2. Praca dyplomowa powinna się składać z części praktycznej i teoretycznej. Jej kształt oraz zakres określa komisja dyplomowa jednostki prowadzącej studia zawodowe. Uzyskanie tytułu licencjata uprawnia do wykonywania zawodu grafika, a także do kontynuacji nauki na uzupełniających studiach magisterskich. Załącznik nr 16 Standardy nauczania dla kierunku studiów: instrumentalistyka STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia na kierunku instrumentalistyka trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Przyjmuje się, że łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 2800, w tym liczba godzin określonych w standardach nauczania dla poszczególnych specjalności: 1. Instrumenty orkiestrowe 1875 2. Akordeon i gitara 1 440 3. Fortepian 1 425 4. Organy 1 575 5. Klawesyn 1 650 II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku instrumentalistyka otrzymuje tytuł zawodowy magistra sztuki. Podstawowym celem kształcenia na kierunku instrumentalistyka w specjalności gra na instrumencie jest przygotowanie dla potrzeb narodowej kultury wysoko kwalifikowanej kadry magistrów sztuki - instrumentalistów. Realizacja tego celu przebiega w oparciu o przedmioty kształcenia: ogólnego, podstawowego i kierunkowego, które łącznie z przedmiotem głównym (instrumentem) określają charakter i strukturę studiów oraz stanowią o profilu absolwenta. Absolwent kierunku instrumentalistyka powinien być wszechstronnie przygotowany do samodzielnej pracy oraz uczestnictwa w aktywnym kształtowaniu kultury narodowej. Powinien opanować warsztat wykonawczy i metodyczny, a także zagadnienia stylistyczne i estetyczne oraz posiadać umiejętności ich wartościowania. Powinien posiadać umiejętność krytycznej oceny własnych osiągnięć, zdobywania głębokiej wiedzy teoretycznej, nieodzownej w realizacji dawnych i współczesnych technik kompozytorskich oraz świadomego prowadzenia procesu tworzenia dzieła muzycznego. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 420 420 420 420 420 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 360 360 360 360 360 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Instrumenty orkiestrowe 1095 2. Akordeon i gitara 660 3. Fortepian 645 4. Organy 795 5. Klawesyn 870 Razem: 1 875 1 440 1 425 1 575 1 650 IV. PRAKTYKI Praktyka estradowa Przygotowanie studenta do działalności koncertowej pod względem repertuarowym oraz psychofizycznym odbywa się w ciągu całego toku studiów. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 420 1. Filozofia 60 2. Historia sztuki 60 3. Przedmiot do wyboru 60 4. Informatyka 60 5. Język obcy (angielski, francuski, niemiecki, włoski, rosyjski) do wyboru 120 6. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 360 1. Literatura muzyczna 90 2. Historia form i stylów 30 3. Analiza dzieła muzycznego 30 4. Kształcenie słuchu 120 5. Instrument dodatkowy - organy dla klawesynistów, klawesyn dla organistów 30 6. Fortepian - dla organistów i klawesynistów 30 7. Nauka akompaniamentu z grą a vista 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Instrumenty orkiestrowe 1095 1) Instrument główny 300 2) Kameralistyka 180 3) Literatura specjalistyczna 60 4) Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej 30 5) Propedeutyka muzyki współczesnej 15 6) Praca z akompaniamentem 90 7) Studia orkiestrowe 60 8) Orkiestra 360 2. Akordeon i gitara 660 1) Instrument główny 300 2) Kameralistyka 180 3) Literatura specjalistyczna 60 4) Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej 30 5) Propedeutyka muzyki współczesnej 15 6) Praca z akompaniamentem 15 7) Chór 60 3. Fortepian 645 1) Instrument główny 300 2) Kameralistyka (w tym: nauka akompaniamentu 90 godz.) 180 3) Literatura specjalistyczna 60 4) Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej 30 5) Propedeutyka muzyki współczesnej 15 6) Chór 60 4. Organy 795 1) Instrument główny 300 2) Literatura specjalistyczna 60 3) Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej 30 4) Propedeutyka muzyki współczesnej 15 5) Chorał gregoriański 60 6) Gra liturgiczna 15 7) Bas cyfrowany 15 8) Kontrapunkt z fugą 120 9) Harmonia 60 10) Improwizacja 30 11) Organoznawstwo 30 12) Chór 60 5. Klawesyn 870 1) Instrument główny 300 2) Kameralistyka 180 3) Literatura specjalistyczna 60 4) Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej 30 5) Propedeutyka muzyki współczesnej 15 6) Bas cyfrowany 15 7) Kontrapunkt z fugą 120 8) Harmonia 60 9) Improwizacja 30 10) Chór 60 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia Zawarte w przedmiotach treści obejmują epoki historyczne od starożytności aż po współczesność, wskazują możliwości rozstrzygnięć dylematów egzystencjalnych i twórczych oraz sytuują sztukę w szerokim kontekście kulturowym. 2. Historia sztuki Podstawy wiedzy historycznej i ogólnej z zakresu sztuki. Wiedza na temat działań twórczych od pierwszych przejawów aktywności artystycznej człowieka do sztuki współczesnej. Relacje sztuk plastycznych z muzyką. 3. Przedmiot do wyboru Student ma do wyboru jeden z przedstawionych przedmiotów: estetyka, socjologia kultury, animacja kultury. 4. Informatyka Podstawy obsługi komputerów osobistych. Systemy operacyjne, polecenia systemowe, obsługa plików i katalogów, atrybuty plikowe, polecenia konfiguracyjne, podstawy przetwarzania danych, strumienie informacji, uruchamianie programów. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Literatura muzyczna Wiedza teoretyczna z zakresu rozwoju historii muzyki oraz kształtowania się kameralnych, orkiestrowych i wokalno-instrumentalnych dzieł literatury muzycznej. 2. Historia form i stylów Wiedza teoretyczna z zakresu genezy i ewolucji form muzycznych oraz stylów kreowania dzieła muzycznego. Wskazanie wzajemnych uwarunkowań i powiązań kulturowych form i stylów muzycznych z przemianami zachodzącymi w innych gałęziach sztuki. 3. Analiza dzieła muzycznego Wiedza teoretyczna i umiejętności praktyczne studenta w zakresie dokonywania analizy struktury form muzycznych i krytycznej oceny estetycznych wartości dzieła muzycznego. 4. Kształcenie słuchu Rozwijanie i doskonalenie umiejętności praktycznych studenta w zakresie: czytania nut głosem, wewnętrznego słyszenia zapisu nutowego, rozpoznawania struktur melodycznych i harmonicznych, korelacji warstwy dźwiękowej utworu z jego zapisem nutowym. Rozwijanie i doskonalenie: pamięci i wyobraźni muzycznej, wrażliwości na barwę i intonację dźwięku, słuchowych umiejętności analitycznych oraz percepcyjnych w zakresie muzyki wszystkich epok historycznych. 5. Instrumenty dodatkowe (klawesyn, organy) Do wyboru przez studenta według potrzeb określonych przez wybraną specjalność instrumentalną w celu poszerzenia praktycznych umiejętności w posługiwaniu się warsztatem wykonawczym. 6. Fortepian - dla organistów i klawesynistów Według potrzeb określonych przez wybraną specjalność instrumentalną w celu poszerzenia praktycznych umiejętności w posługiwaniu się warsztatem wykonawczym. 7. Nauka akompaniamentu z grą a vista Odpowiednio do wybranej specjalności dla pianistów, organistów i klawesynistów: rozwijanie umiejętności gry a vista w zróżnicowanych tempach i w zróżnicowanej fakturze instrumentalnej. Wyrobienie swobodnej realizacji funkcji akompaniatorskich i wertykalnego słyszenia. Akompaniament liturgiczny. Technika realizacji basso continuo. Transpozycja a vista zadanego akompaniamentu. Elementy improwizacji instrumentalnej. Praktyka akompaniamentu i gry zespołowej w zespołach kameralnych. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Instrument główny Zapewnienie studentowi harmonijnego rozwoju jego muzycznych i technicznych umiejętności oraz stworzenie warunków dla indywidualnej i samodzielnej pracy nad wyznaczonymi zadaniami, stałe poszerzanie praktycznej znajomości repertuaru zróżnicowanego w zależności od epoki i stylu. Kształcenie twórczych umiejętności kreowania dzieła muzycznego, wyobraźni i wrażliwości muzycznej oraz krytycznej oceny własnych osiągnięć w zakresie sztuki wykonawczej. Przygotowanie do czynnego uczestnictwa w życiu muzycznym, koncertach, konkursach oraz upowszechniania wartości estetycznych sztuki muzycznej. 2. Kameralistyka Wyposażenie studenta w praktyczne umiejętności niezbędne do osiągania wspólnych celów artystycznych w grupie instrumentalnej jednorodnej i mieszanej. Wszechstronne rozwijanie i doskonalenie umiejętności zespołowej techniki interpretacyjnej i wykonawczej dzieła muzycznego, wyobraźni i wrażliwości muzycznej. Stałe poszerzanie praktycznej znajomości repertuaru zróżnicowanego pod względem epoki i stylu. Przygotowanie do czynnego uczestnictwa w życiu muzycznym - koncertach, konkursach oraz upowszechniania wartości estetycznych sztuki muzycznej. Nauka akompaniamentu. Współpraca pianisty akompaniatora z solistą. 3. Literatura specjalistyczna Wyposażenie studenta w podstawy wiedzy teoretycznej z zakresu: historii instrumentu i jego miejsca w ogólnym dorobku kultury muzycznej, kształtowania się stylów sztuki wykonawczej, korelacji zagadnień teorii i praktyki w sztuce oraz umiejętności korzystania ze źródeł i przekazu informacji. 4. Zagadnienia wykonawcze muzyki dawnej Zapoznanie studenta z tradycją wykonawczą muzyki dawnej, a w szczególności z: wartościami estetycznymi, zasadami artykulacji oraz ornamentyki. 5. Propedeutyka muzyki współczesnej Zapoznanie studenta z wiedzą teoretyczną i technikami kompozytorskimi i wykonawczymi muzyki współczesnej: dodekafonią, serią, punktualizmem, muzyką graficzną, aleatoryką, użyciem zapisu fonograficznego, syntezatorami dźwięku oraz niekonwencjonalnym wykorzystaniem instrumentu. 6. Chorał gregoriański Wyposażenie studentów w wiedzę teoretyczną i praktyczną znajomość: paleografii, semiologii i emisji gregoriańskiej. Opanowanie przez studenta techniki wykonywania muzyki z Graduale Triplex oraz poznanie schematów Ordinarium Missae, Proprium Missae oraz Cantus Varie. 7. Gra liturgiczna Poszerzenie praktycznych umiejętności wykonawczych studenta w zakresie opracowywania pieśni i akompaniamentu. 8. Bas cyfrowany Przekazanie studentowi wiedzy teoretycznej i praktycznych umiejętności do samodzielnego opracowywania i realizacji partii basu cyfrowanego w utworach kameralnych, orkiestrowych i wokalno-instrumentalnych. 9. Kontrapunkt z fugą Wyposażenie studenta w wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne linearnego myślenia w analizowaniu, komponowaniu, improwizowaniu oraz wykonywaniu utworów polifonicznych. Praktyczne opanowanie przez studenta technik polifonicznych, a w szczególności technik imitacyjnych i wariacyjnych. 10. Harmonia Wyposażenie studenta w wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne: budowania struktur harmonicznych, określania zależności funkcyjnych w systemie harmoniki tonalnej, opanowania umiejętności wertykalnego słyszenia, posługiwania się materiałem dźwiękowym w tworzeniu, analizowaniu oraz wykonywaniu utworów homofonicznych. 11. Improwizacja Pogłębienie, doskonalenie i integracja umiejętności twórczych, jak i odtwórczych, oraz wielotorowości muzycznego myślenia studenta. Rozwijanie dyspozycji wykonawczych studenta w różnych stylach i formach. 12. Organoznawstwo Wyposażenie studenta w podstawy wiedzy teoretycznej z zakresu: historii instrumentu, specyfiki konstrukcji organów na przestrzeni dziejów, funkcji kulturotwórczej instrumentu, kształtowania się szkół wykonawczych w różnych ośrodkach muzycznych Europy, a w szczególności w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Włoszech oraz Polsce, akustyki organów, zasad strojenia oraz usuwania podstawowych usterek. 13. Praca z akompaniamentem Rozwijanie i doskonalenie praktycznych umiejętności studenta we współpracy z pianistą w zakresie repertuaru przeznaczonego na instrument z towarzyszeniem fortepianu. 14. Studia orkiestrowe Przyswojenie studentowi praktycznych umiejętności w zakresie grupowego i indywidualnego wykonywania partii orkiestrowych podstawowego repertuaru symfonicznego. 15. Orkiestra Rozwijanie i doskonalenie praktycznych umiejętności studenta w pracy w zróżnicowanych symfonicznych składach instrumentalnych pod kierunkiem dyrygenta. Opanowanie przez studenta podstawowych pozycji repertuarowych muzyki symfonicznej. 16. Chór Rozwijanie i doskonalenie umiejętności praktycznych studenta w pracy w zespole wokalnym pod kierunkiem dyrygenta. Opanowanie przez studenta podstawowych pozycji repertuarowych muzyki wokalno-instrumentalnej. VII. ZALECENIA Zaleca się, aby uczelnia posiadająca odpowiednio przygotowaną kadrę wprowadziła w ramach łącznej liczby godzin przedmiot "Budowa z zasadami strojenia i konserwacji instrumentu", zawierający w treściach programowych nabycie praktycznych umiejętności z zakresu konstrukcji instrumentu, podstaw akustyki, analizy i korekty stroju, materiałoznawstwa oraz usuwania drobnych usterek. Załącznik nr 17 Standardy nauczania dla kierunku studiów: malarstwo STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku malarstwo trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi nie mniej niż 4800, w tym 2300 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku malarstwo otrzymuje tytuł zawodowy magistra sztuki. Absolwent kierunku malarstwo, działający w jednej lub wielu specjalnościach i specjalizacjach, będzie posiadał kwalifikacje artystyczne, będzie przygotowany do samodzielnej pracy twórczej i efektywnego uprawiania zawodu. Jako świadomy uczestnik współczesnej kultury będzie łączył wiedzę humanistyczną z doświadczeniem artystycznym poprzez: - własną aktywną działalność twórczą, - refleksyjny stosunek do różnorodnych przejawów i form współczesnej kultury. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. Przedmioty kształcenia ogólnego 430 B. Przedmioty podstawowe 400 C. Przedmioty kierunkowe 1 470 Razem: 2 300 IV. PRAKTYKI Warsztaty i plenery malarskie w wymiarze minimum 100 godzin. Wyjazdowe studia plenerowe podczas wakacji pod opieką samodzielnego nauczyciela akademickiego. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 430 1. Historia sztuki 120 2. Historia cywilizacji i kultury 50 3. Filozofia 30 4. Przedmiot do wyboru (estetyka, etyka, socjologia kultury) 30 5. Seminarium pracy teoretycznej (magisterskiej) 20 6. Język obcy 120 7. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 400 1. Rzeźba 50 2. Specjalizacja dodatkowa 300 3. Projektowanie komputerowe i media elektroniczne 50 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1470 1. Malarstwo 800 2. Rysunek 500 3. Technologia malarstwa i rysunku 60 4. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych 50 5. Liternictwo i podstawy projektowania typograficznego 60 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Historia sztuki Historyczne podstawy sztuk plastycznych. Kształtowanie się kierunków i stylów w procesie historycznym. Poszczególne dyscypliny w sztukach plastycznych. Style architektury w przekroju historycznym. Relacje sztuk plastycznych z muzyką. 2. Historia cywilizacji i kultury Zagadnienia rozwoju cywilizacji, społeczeństw, kultury i gospodarki, ze szczególnym uwzględnieniem tej problematyki w XIX i XX wieku. 3. Filozofia Podstawowe orientacje filozoficzne w historii i ich znaczenie dla określenia własnego światopoglądu. Wpływ filozofii na kulturę. 4. Przedmiot do wyboru (estetyka, etyka, socjologia kultury) Umiejętność refleksji, określenia własnych wartości. Społeczne znaczenie artysty. Rola kultury w społeczeństwie. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Rzeźba Praktyczne opanowanie różnych technik rzeźbiarskich. Inspirowanie samodzielnych decyzji artystycznych. Kształcenie umiejętności posługiwania się formą w uwarunkowaniach przestrzennych, w oparciu o studium natury, a później o jej interpretację. 2. Specjalizacja dodatkowa Praktyczne opanowanie umiejętności posługiwania się innymi niż malarstwo formami i technikami wyrazu artystycznego. Poszerzanie doświadczeń artystycznych studentów i ich wrażliwości estetycznej. 3. Projektowanie komputerowe i media elektroniczne Aktualny stan wiedzy i sprzętu w zakresie projektowania komputerowego. Rejestracja i przetwarzanie obrazu, przekazywanie informacji w kreacji artystycznej. Fotografia cyfrowa. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Malarstwo Opanowanie podstawowych elementów budowy obrazu (linia, kolor, walor, forma, kompozycja, techniki malarskie). Przedstawianie malarskiego wyobrażenia na płaszczyźnie, poczynając od obserwacji natury do rozwijania indywidualnej wyobraźni. Określenie osobowości twórczej w oparciu o tradycję sztuki i jej aktualne przejawy. 2. Rysunek Opanowanie umiejętności określania proporcji. Perspektywa odręczna. Szybki zapis, szkice. Znaczenie linii i waloru. Rysunek jako etap powstawania obrazu i jako autonomiczna kreacja. 3. Technologia malarstwa i rysunku Teoretyczne i praktyczne poznanie klasycznych technik malarstwa i rysunku - od najdawniejszych do współczesnych. Umiejętność samodzielnego wykorzystywania tej wiedzy we własnej praktyce twórczej. 4. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych Analiza wizualnych elementów budowy obrazu, określanych ogólnie jako kompozycja. Kształcenie zdolności analizy prostych struktur budujących obiekty artystyczne. Analiza świadomości wzrokowej, jej filozoficznych i psychologicznych podstaw. 5. Liternictwo i podstawy projektowania typograficznego Wiedza o tradycji oraz różnorodności pisma, litery i jej konstrukcji, będąca podstawą kształcenia dyscypliny myślenia plastycznego, sprawności manualnej oraz warsztatu projektowania typograficznego. VII. ZALECENIA 1. W czasie pięcioletnich studiów magisterskich łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych z przedmiotów kształcenia artystycznego wynosi 2000. 2. W ramach godzin dopełniającego programu własnego uczelni mogą być realizowane indywidualne programy studiów. 3. Egzamin magisterski obejmuje prezentację i obronę: a) prac artystycznych malarskich lub rysunkowych, b) prac artystycznych ze specjalizacji dodatkowej, c) pisemnej pracy magisterskiej, zrealizowanych pod opieką promotorów. 4. Specjalizacją podstawową jest malarstwo lub alternatywnie - inna specjalizacja, jeśli jest prowadzona przez wydział jako dyplomowa obok malarstwa. Specjalizacją dodatkową jest - dowolnie wybrany przez studenta, począwszy od II roku studiów - co najmniej jeden z przedmiotów prowadzonych w pracowniach dyplomujących uczelni, w tym: grafika, rzeźba, ceramika, techniki malarstwa ściennego, tkanina artystyczna, sztuka w przestrzeni publicznej, struktury wizualne, ilustracja książkowa, fotografia, film animowany i inne media. W przypadku wyboru na specjalizację podstawową nie malarstwa lub rysunku, lecz innej specjalizacji, prowadzonej przez wydział jako dyplomowa, specjalizacją dodatkową jest obowiązkowo malarstwo i rysunek. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku malarstwo trwają nie mniej niż 3,5 roku (7 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych w czasie studiów wynosi nie mniej niż 2300, w tym 1500 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent tego kierunku, działający w jednej lub wielu specjalnościach i specjalizacjach, będzie posiadał określoną programem studiów zawodowych wiedzę i umiejętności artystyczne oraz zasób ogólnej wiedzy o sztuce. Będzie przygotowany do upowszechniania i popularyzacji sztuki w ogniskach plastycznych i domach kultury w oparciu o własne doświadczenia artystyczne. Swe umiejętności będzie mógł wykorzystywać także w reklamie i samorządowych instytucjach kulturalnych. Będzie świadomym i aktywnym uczestnikiem współczesnej kultury. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. Przedmioty kształcenia ogólnego 220 B. Przedmioty podstawowe 180 C. Przedmioty kierunkowe 800 D. Przedmioty specjalizacyjne i specjalnościowe 300 Razem: 1 500 IV. PRAKTYKI Plener malarski (3 tygodnie) - zrealizowany na wyjeździe w miesiącach wakacyjnych. Praktyka w instytucjach kulturalnych (5 tygodni) - uczestnictwo w działalności redakcji, agencji reklamy, instytucji kulturalnych, takich jak: domy kultury, ogniska. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 220 1. Historia sztuki 40 2. Filozofia 30 3. Przedmiot do wyboru (estetyka, etyka, socjologia kultury) 30 4. Język obcy 60 5. Wychowanie fizyczne 60 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 180 1. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych 50 2. Technologia 50 3. Rzeźba 30 4. Fotografia 50 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 800 1. Malarstwo 450 2. Rysunek 200 3. Podstawy projektowania i liternictwo 60 4. Media elektroniczne 90 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 300 VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Historia sztuki Podstawy wiedzy historycznej i ogólnej z zakresu sztuki. Działania twórcze od pierwszych przejawów aktywności artystycznej człowieka do sztuki współczesnej. Szczególne uwzględnienie malarstwa XIX i XX wieku. 2. Filozofia Podstawowe kierunki filozoficzne i ich znaczenie. 3. Przedmiot do wyboru (estetyka, etyka, socjologia kultury) Umiejętność określenia własnych wartości, społeczne znaczenie artysty, rola kultury w społeczeństwie. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych Podstawowe zasady komponowania płaszczyzny. Zadania - kompozycja otwarta i zamknięta, zmiany gęstości elementów, stopniowanie waloru, światłocień w reliefie, kolory dopełniające, gama kolorystyczna, rytm, akcent, cechy wybranego materiału. 2. Technologia Teoria i praktyka technologii, technik rysunku i malarstwa sztalugowego - od najdawniejszych do współczesnych. Samodzielne przygotowanie podobrazia. Technologie innych rodzajów działalności plastycznej. 3. Rzeźba Praktyczne opanowanie różnych technik rzeźbiarskich, studium natury, znaczenie formy, materiału, skali. Układy jedno- i wieloelementowe, aranżacja przestrzeni. 4. Fotografia Zasady kompozycji, kadru, dobór właściwych materiałów, podstawowa znajomość technologii fotografii czarno-białej. Umiejętność zrealizowania tematycznego cyklu na zadany temat, reportaż, umiejętność dokumentacji własnych prac. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Malarstwo Nauczanie malarstwa jest kształceniem postawy artystycznej, humanistycznego widzenia świata, indywidualnych środków wyrazu, uświadamianiem sobie własnego miejsca w tradycji. Rozwijanie wyobraźni i osobowości malarskiej mające pomóc w znalezieniu własnej drogi twórczej. Sposobem realizacji jest szeroko rozumiana obserwacja natury i ciągłe pogłębianie wiedzy oraz świadomości artystycznej. 2. Rysunek Umiejętność określania proporcji, perspektywa odręczna, szybki zapis, szkice, znaczenie linii i waloru. Rysunek jako etap przedstawienia obrazu i jako autonomiczna kreacja. 3. Podstawy projektowania i liternictwo Wiedza o zasadach projektowania typograficznego. Znajomość różnorodności pisma, litery i jej konstrukcji, będąca podstawą kształcenia sprawności manualnej. 4. Media elektroniczne Elektroniczne formy realizacji. Sprawność w korzystaniu z nowych technologii we własnym procesie twórczym i w projektowaniu. Umiejętność zapisu i przetworzeń. Fotografia cyfrowa i jej możliwości. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE Listę przedmiotów oraz ich treści programowe ustalają rady wydziałów, uwzględniając wymagania dla danej specjalizacji. VII. ZALECENIA 1. W ramach godzin, które uczelnia wypełnia własnym programem, mogą być realizowane programy studiów łączące różne pracownie artystyczne. 2. Liczebność grup studentów w pracowniach kształcenia kierunkowego powinna wynosić 8-16 osób. 3. Egzamin dyplomowy na studiach zawodowych obejmuje prezentację i obronę: 1) prac malarskich i rysunkowych, 2) prac z wybranej specjalizacji, 3) pisemnej pracy dyplomowej, zrealizowanych pod opieką promotorów. 4. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu (w szczególności do uzyskania uprawnień zawodowych), przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w określonych zakresach wiedzy. Załącznik nr 18 Standardy nauczania na kierunku studiów: położnictwo STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku położnictwo trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi 6100. W standardzie określono 6100 godzin, z których 2960 przeznaczono na kształcenie praktyczne (zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe). II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent powinien być przygotowany do samodzielnego pełnienia roli zawodowej i powinien posiadać: - wiedzę w zakresie nauk medycznych, w szczególności medycyny perinatalnej, neonatologii, ginekologii, pielęgniarstwa, nauk humanistycznych i społecznych, - wiedzę w zakresie filozofii i teorii dotyczącej profesjonalnej działalności położnej, - umiejętność wykonywania świadczeń zdrowotnych wobec kobiety i jej rodziny, kobiety ciężarnej, rodzącej, położnicy i noworodka w zakresie promocji zdrowia, profilaktyki, profesjonalnej opieki położniczo-ginekologicznej: przedkoncepcyjnej, prenatalnej, perinatalnej, w okresie przekwitania i senium, - umiejętność współdziałania w zespole interdyscyplinarnym w zakresie profilaktyki oraz w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji w odniesieniu do wymienionych grup pacjentów, - umiejętność rozpoznawania i monitorowania ciąży prawidłowej, samodzielnego przyjęcia porodu siłami natury oraz wykrywania stanów odbiegających od normy u matki i jej dziecka w okresie ciąży, porodu i połogu, - umiejętność prowadzenia edukacji na temat rozrodu i metod planowania rodziny, w okresie dojrzewania, przedkoncepcyjnym, w aspekcie biologicznym, wychowawczym i społecznym oraz ochrony macierzyństwa i ojcostwa, - umiejętność inicjowania i wspierania działań kobiety i jej rodziny na rzecz promowania zdrowia i podnoszenia poziomu zdrowotności społeczeństwa, - umiejętność podejmowania działań ratowniczych w sytuacjach nagłych, dokonywania wyboru właściwych form udzielania pierwszej pomocy położniczej, mieszczących się w zakresie kwalifikacji i kompetencji zawodowych położnej, - umiejętność działania zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej oraz holistycznego podejścia do pacjenta z poszanowaniem i respektowaniem jego praw, - umiejętność prowadzenia badań naukowych w zakresie swojej specjalności oraz upowszechniania ich wyników, - umiejętność nauczania i zarządzania w opiece położniczej. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 690 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 4 290 w tym: zajęcia teoretyczne 1 330 zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe 2 960 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) RAZEM: 6 100 IV. PRAKTYKI Czas trwania praktyk zawodowych - 36 tygodni x 40 godzin na tydzień = 1 440 godzin. Zajęcia odbywają się w zakładach opieki zdrowotnej i obejmują praktyczne doskonalenie umiejętności zawodowych oraz z zakresu zarządzania, zdobytych w toku realizacji przedmiotów kierunkowych. Ponadto praktyki odbywają się w uczelniach prowadzących kształcenie na kierunku, specjalności pielęgniarstwo lub położnictwo, obejmując praktyczne doskonalenie wybranych umiejętności pedagogicznych. Miejscem praktyk powinny być szczególnie: sala porodowa, oddziały położnicze, noworodkowe (położniczo-noworodkowe), patologii ciąży, ginekologii, internistyczne, pediatryczne (niemowlęcy, patologii noworodka) w szpitalach klinicznych, jednostkach badawczo-rozwojowych lub wieloprofilowych szpitalach o zasięgu regionalnym oraz ośrodkach położniczej i pielęgniarskiej opieki domowej, środowiskowej i szkołach rodzenia. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 360 1. Filozofia i podstawy etyki 30 2. Systemy informatyczne 30 3. Logika 30 4. Wychowanie fizyczne 60 5. Język obcy 180 6. Przedmiot do wyboru 30 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 690 1. Anatomia 60 2. Fizjologia 60 3. Embriologia i rozwój człowieka 30 4. Genetyka i embriopatie 30 5. Biochemia z biofizyką 15 6. Patomorfologia i patofizjologia 30 7. Mikrobiologia z podstawami parazytologii 30 8. Zdrowie publiczne 45 9. Farmakologia 30 10. Psychologia 45 11. Psychologia zdrowia 30 12. Psychoterapia 15 13. Socjologia 30 14. Socjologia zdrowia 30 15. Pedagogika 30 16. Zagadnienia prawne 15 17. Medycyna katastrof 45 18. Antropologia 30 19. Andragogika 30 20. Radiologia 15 21. Badanie fizykalne 45 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 4 290 Nazwa przedmiotuzajęcia teoretyczne (liczba godzin)zajęcia praktyczne (liczba godzin)praktyki zawodowe (godziny/ tygodnie) 1. Podstawy opieki położniczej225280- 2. Poród w doświadczeniu kobiety145360320/8 3. Promocja zdrowia301540/1 4. Metody diagnostyczne w położnictwie i ginekologii151540/1 5. Diagnostyka ultrasonograficzna w położnictwie i ginekologii303040/1 6. Planowanie rodziny i seksuologia151540/1 7. Anestezjologia i intensywna terapia medyczna153040/1 8. Położnictwo i pielęgniarstwo położnicze150120160/4 9. Zdrowie noworodka454580/2 10. Neonatologia i opieka neonatologiczna453040/1 11. Zdrowie niemowlęcia304540/1 12. Zdrowie życia płciowego i rozrodu457580/2 13. Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologiczne755540/1 14. Onkologia ginekologiczna151540/1 15. Podstawy interny303040/1 16. Podstawy chirurgii303040/1 17. Podstawy psychiatrii151540/1 18. Podstawowa opieka zdrowotna456080/2 19. Rehabilitacja w położnictwie, neonatologii i ginekologii303040/1 20. Choroby zakaźne w położnictwie1515- 21. Żywienie i dietetyka1515- 22. Historia zawodu położnej1515- 23. Ustawodawstwo zawodowe położnych i wymogi europejskie3030_ 24. Dydaktyka ogólna1515- 25. Dydaktyka medyczna6060120/3 26. Podstawy nauk o zarządzaniu153080/2 27. Ekonomika, finanse, marketing1515 28. Zarządzanie zasobami ludzkimi3030 29. Organizacja ochrony zdrowia30-- 30. Metodologia badań naukowych i seminarium magisterskie60-- Razem:1 3301 5201 440/36 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia i podstawy etyki Przedmiot i kierunki filozofii i ich charakterystyka. Podstawowe założenia epistemologii. Ewolucja podstawowych zagadnień filozoficznych. Antropologia filozoficzna jako źródło refleksji nad człowiekiem. Przedmiot i podmiot etyki. Kodeks etyki położnej. Wartości, normy i oceny moralne. Rodowód ideowo-historyczny etyki położnictwa. Dylematy etyczne w pracy położnej i we współczesnym położnictwie. Odpowiedzialność moralna położnej. 2. Systemy informatyczne Systemy informacyjne - rodzaje i zastosowanie. Tworzenie systemów informacyjnych. Pozyskiwanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji. Ograniczenia systemów informacyjnych. Informacja w ochronie zdrowia i opiece położniczej. Dokumentacja medyczna. Postępy w zarządzaniu informacjami w ochronie zdrowia. 3. Logika Charakterystyka zakresowa zadań prostych i złożonych w logice. Rodzaje zdań złożonych. Treść konstytutywna nazwy. Nazwy o nieostrym zakresie, wieloznaczność nazwy. Wyrażenia okazjonalne. Rodzaje błędów logicznych typu semantycznego. Warunki poprawności podziału logicznego. Prawo logiczne. Działanie skuteczne. Walory prakseologiczne dobrego planu, metoda w rozumieniu prakseologicznym. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Anatomia Budowa ciała ludzkiego. Budowa i rola kości. Budowa miednicy kostnej. Budowa kanału rodnego. Budowa i mechanika mięśni. Narządy bierne i czynne ruchu. Okolice ciała, ściany tułowia i jamy ciała. Anatomia układu nerwowego: ośrodkowego, obwodowego i autonomicznego. Narządy zmysłów. Układ krążenia - serce, krążenie duże i małe, krążenie wrotne, krążenie matczyno-płodowe. Układ chłonny. Układ oddechowy - drogi oddechowe, płuca, opłucna. Układ trawienny. Układ dokrewny. Otrzewna. Przestrzeń zaotrzewnowa. Nadnercza. Układ moczowo-płciowy. Narządy płciowe męskie i żeńskie. Budowa gruczołu piersiowego. 2. Fizjologia Podstawowe wiadomości w zakresie funkcji życiowych. Neurohormonalna regulacja procesów fizjologicznych. Podstawy elektrofizjologii. Charakterystyka mięśni szkieletowych, gładkich, mięśnia sercowego. Czynność skurczowa macicy. Czucie, ruch, percepcja. Aktywacja mózgu, sen, czuwanie. Wyższe czynności ośrodkowego układu nerwowego. Fizjologia wrażeń zmysłowych. Fizjologia układu dokrewnego. Fizjologia serca. Układ naczyniowy, hemodynamika i autoregulacja tkankowego przepływu krwi. Fizjologia układu oddechowego, mechanika i regulacja oddychania. Krążenie płucne i wymiana gazowa. Krążenie matczyno-płodowe. Fizjologia układu krwiotwórczego. Układ trawienny - czynności motoryczne i wydzielnicze. Trawienie i wchłanianie substancji pokarmowych. Przemiana materii. Fizjologia nerek. Układ renina-angiotensyna. Regulacja równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Fizjologia narządów płciowych. Fizjologia rozrodu. Fizjologia laktacji. 3. Embriologia i rozwój człowieka Spermatogeneza i spermiogeneza. Owogeneza. Zaplemnienie i zapłodnienie. Wczesne stadia rozwoju człowieka. Rozwój poszczególnych układów i narządów. Rozwój, budowa i funkcja łożyska. 4. Genetyka i embriopatie Podstawy teorii chromosomowej dziedziczenia i cytogenetyki. Budowa i funkcja komórki. Kariotyp człowieka. Aberracje chromosomów płciowych i autosomalnych oraz ich powstawanie. Dziedziczenie cech sprzężonych z płcią. Poradnictwo genetyczne. Czynniki mutagenne. Diagnostyka dysmorfologiczna. Podstawowe techniki stosowane w badaniach genetycznych i immunologicznych. 5. Biochemia z biofizyką Biologiczne podstawy integralności organizmu ludzkiego. Budowa i funkcje związków chemicznych występujących w organizmie ludzkim. 6. Patomorfologia i patofizjologia Podstawowe pojęcia z zakresu patomorfologii ogólnej. Patomorfologia ogólna nowotworów. Patologia narządów płciowych żeńskich i gruczołu piersiowego. Patologia płodu i popłodu. Podstawowe pojęcia z zakresu patofizjologii. Stres. Głód tlenowy. Wstrząs. Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Zaburzenia termoregulacji. Zaburzenia procesu krzepnięcia. Starzenie się organizmu, śmierć. 7. Mikrobiologia z podstawami parazytologii Podstawy wirusologii, bakteriologii i parazytologii. Grzyby chorobotwórcze. Charakterystyka drobnoustrojów chorobotwórczych i pasożytów. Epidemiologia, chorobotwórczość, mechanizm zakażenia oraz drogi szerzenia się zakażeń w ustroju. Mikroflora ciała ludzkiego i otoczenia. Organizm i środowisko. Badania mikrobiologiczne. 8. Zdrowie publiczne Higiena człowieka i środowiska. Zanieczyszczenia biosfery i metody ich ograniczenia. Higiena żywności i żywienia. Higiena nauki i pracy. Zdrowie publiczne - kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia. Podstawowe pojęcia dotyczące zdrowia i choroby. Podstawowe pojęcia epidemiologiczne. Zagrożenia zdrowotne występujące w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Polityka społeczno-zdrowotna państwa. Systemy opieki zdrowotnej - struktura organizacyjna, cele i zadania. Rynek usług zdrowotnych. Źródła finansowania opieki zdrowotnej. Choroby społeczne. Profilaktyka, prewencja chorób - cele, zadania, formy. Programowe działania na rzecz zdrowia w wymiarze regionalnym, ponadregionalnym i międzynarodowym. Struktura i zasoby pielęgniarstwa i położnictwa. System kształcenia i doskonalenia zawodowego położnych. Stanowisko pracy. Obciążenie fizyczne i psychiczne w pracy - stres organizacyjny. Warunki bezpieczeństwa i higieny pracy. Położna jako świadczeniodawca usług, koszty usług. 9. Farmakologia Podstawy farmakologii ogólnej. Mechanizmy działania leków. Losy leków w organizmie i ich biotransformacja. Farmakologia poszczególnych układów. Krew i środki krwiozastępcze. Podstawy chemioterapii i radioterapii. Środki dezynfekcyjne. Farmakoterapia i fitoterapia w położnictwie, neonatologii i ginekologii. Teratogenne i embriotoksyczne działanie leków. Przenikanie leków przez barierę łożyskową. Leki oksytotyczne i tokolityki. Hormony gonadotropowe i płciowe. Antykoncepcja. Farmakoterapia niepłodności. Hormonalna terapia zastępcza. 10. Psychologia Determinanty i mechanizmy regulacyjne zachowań człowieka. Procesy poznawcze człowieka. Osobowość. Stres a zdrowie. Choroba i hospitalizacja jako sytuacje trudne. Pomoc psychologiczna. Psychologia postaw i zachowań prokreacyjnych. Psychospołeczne aspekty pokwitania, menstruacji, ciąży, połogu i karmienia piersią, planowania rodziny, menopauzy i senium. Psychospołeczne aspekty wychowania seksualnego i prorodzinnego, problematyki AIDS. Teorie, modele i koncepcje komunikacji międzyludzkiej. Przekazywanie i przyjmowanie informacji. Sytuacje jatrogenne w relacji położna-pacjent. Specyficzne problemy komunikowania się w okresie dojrzewania, ciąży, narodzin, klimakterium i senium. Techniki redukowania lęku, metody relaksacyjne. Zespół wypalenia zawodowego. 11. Psychologia zdrowia Orientacja salutogenna w podejściu do zdrowia i choroby - model Antonowsky'ego. Psychologiczne czynniki i mechanizmy sprzyjające utrzymaniu zdrowia: zasoby osobiste, wsparcie społeczne, style życia. Psychologiczne mechanizmy kształcenia zachowań zdrowotnych. Psychologiczne problemy związane z rodzajem choroby lub niepełnosprawności. Psychologiczne problemy personelu medycznego. 12. Psychoterapia Psychoterapia specjalistyczna, kwalifikowana a podstawowa. Modele pomocy psychologicznej. Czynniki terapeutyczne. Podstawowe interwencje terapeutyczne. Relacja terapeutyczna w opiece pielęgniarskiej - cechy i funkcje relacji terapeutycznej, problem przeniesienia i przeciwprzeniesienia w relacji terapeutycznej. Zasady zapobiegania jatrogenii. Indywidualne uwarunkowania relacji - analiza własnych doświadczeń. 13. Socjologia Socjologia instytucji i zawodów medycznych. Społeczne uwarunkowania zdrowia i choroby. Społeczne konsekwencje choroby, bezdzietności, ciąży niepożądanej. Struktura i dynamika rodziny. Modele i funkcje rodziny. Społeczne problemy młodocianych i samotnych matek. Niepełnosprawność jako problem społeczny. Odchylenia od normy. 14. Socjologia zdrowia Kultura - wartości i normy społeczne. Procesy i przemiany życia społecznego. Rodzina w wybranych teoriach socjologicznych. Zachowania w zdrowiu i w chorobie. Naznaczenie społeczne choroby i zjawiska społecznie piętnowane. Społeczne konsekwencje choroby. Społeczne problemy osób niepełnosprawnych. 15. Pedagogika Wychowanie jako zjawisko społeczne. Środowisko wychowawcze. Filozoficzne podstawy działalności wychowawczej. Cele wychowania jako realizacja wartości osobowych i społecznych. Strategie wychowawcze. Teorie, formy i metody wychowania. Trudności wychowawcze. Kształtowanie środowiska wychowawczego. Edukacja zdrowotna dzieci, młodzieży i dorosłych. Organizacja i metody pracy opiekuńczo-wychowawczej w wybranych zakładach opieki. 16. Zagadnienia prawne Podstawy zagadnień prawnych: system prawa, struktura aktów prawnych, prawa człowieka, wykładnia prawna. Prawo o zakładach opieki zdrowotnej. Prawo ubezpieczeń zdrowotnych. Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej, o samorządzie zawodowym. Prawa pacjenta. Odpowiedzialność w zawodach medycznych - odpowiedzialność cywilna, karna, pracownicza, zawodowa. Podstawy prawa pracy. 17. Medycyna katastrof Wyróżniki medycyny katastrof. Fazy akcji ratunkowej. Organizowanie akcji ratunkowej. Modele i zasady współpracy międzynarodowej. Standardy postępowania przedszpitalnego w medycynie ratunkowej. Pomoc przedszpitalna w obrażeniach głowy, szyi, klatki piersiowej i brzucha. Swoiste zespoły chorobowe. Prawa człowieka w sytuacjach nadzwyczajnych. 18. Antropologia Antropologia filozoficzna i jej nurty. Fenomenologia człowieka. Duchowość i cielesność człowieka. Świadomość i samoświadomość człowieka. Metafizyka człowieka. Właściwości i struktura ludzkiej osoby. Indywidualna osoba w kręgu społecznej wspólnoty. Humanizm a personalizm. 19. Andragogika Pedagogika dorosłych - zarys pojęcia. Rozwój ludzi dorosłych. Dorosłość i dojrzałość w kontekście zdrowia i dbałość o nie. Potrzeby i możliwości wychowania ludzi dorosłych. Cele i zadania wychowania ludzi dorosłych. Wychowawcze funkcje zakładów ochrony zdrowia. Samowychowanie. Współczesne problemy wychowania dorosłych a promocja zdrowia. 20. Radiologia Diagnostyka radiologiczna. Przygotowanie chorego do badań radiologicznych. Radioterapia: rodzaje, wskazania i opieka nad chorym leczonym radioterapią. 21. Badanie fizykalne Badanie przedmiotowe noworodków, niemowląt oraz osób dorosłych: stan psychiczny, stan ogólny, skóra, oczy, uszy, jama ustna, gardło i szyja, klatka piersiowa i płuca, gruczoły piersiowe, układ sercowo-naczyniowy, brzuch, męskie narządy płciowe, żeńskie narządy płciowe, obwodowy układ krążenia, układ mięśniowo-szkieletowy, układ nerwowy. Dokumentacja kliniczna pacjenta. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawy opieki położniczej Podstawowe pojęcia i definicje. Historia i kierunki rozwoju opieki zdrowotnej nad kobietą i dzieckiem w Polsce i na świecie. Współczesne kierunki rozwoju opieki perinatalnej. Zasady trójpoziomowej organizacji opieki perinatalnej. Czynniki wpływające na rozwój praktyki położniczej. Rola społeczno-zawodowa położnej. Modele organizowania opieki położniczej i pracy położnej. Standardy i procedury postępowania - jakość opieki położniczej. Metody, sposoby, zasady, techniki i procedury stosowane w opiece nad ciężarną, rodzącą, położnicą i jej dzieckiem oraz nad kobietą chorą lub zagrożoną chorobą ginekologiczną. Udział i odpowiedzialność położnej w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji. Podstawy badania fizykalnego. Metody gromadzenia informacji. Prowadzenie dokumentacji przez położną w szpitalu i w środowisku. 2. Poród w doświadczeniu kobiety Zasady opieki położniczej podczas porodu. Psychoprofilaktyka porodu. Problem bólu porodowego - wsparcie w okresie porodu, pozafarmakologiczne metody łagodzenia bólu porodowego, pozycje i udogodnienia porodowe. Bezpieczne macierzyństwo. Oczekiwania kobiety i rodziny. Poród rodzinny. Poród naturalny. Badanie położnicze zewnętrzne i wewnętrzne. Usytuowanie płodu w macicy. Ocena sytuacji położniczej. Mechanizm porodu w położeniu podłużnym główkowym. Mechanizm porodu w ułożeniach odgięciowych. Poród przy nieprawidłowym ułożeniu główki. Mechanizm porodu w położeniach miednicowych płodu. Poród w przypadkach nieprawidłowej budowy miednicy. Poród bliźniaczy. Sposoby prowadzenia porodu fizjologicznego, nieprawidłowego i patologicznego. Obroty położnicze. Zasady postępowania w porodach operacyjnych. Postępowanie w krwotokach w położnictwie. Diagnostyka w okresie okołoporodowym. 3. Promocja zdrowia Paradygmaty zdrowia. Zachowania zdrowotne i czynniki kształtujące stan zdrowia. Ocena stanu zdrowia. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna w systemie opieki zdrowotnej. Metody kształtowania zachowań zdrowotnych. Modele promocji zdrowia. Programy promocji zdrowia. Organizacja i funkcjonowanie szkoły rodzenia. 4. Metody diagnostyczne w położnictwie i ginekologii Badanie kliniczne. Metody pobierania i sposoby postępowania z materiałem do badań. Interpretacja wyników. Badanie ekosystemu pochwy. Cytodiagnostyka, kolposkopia, badanie patomorfologiczne. Kardiotokografia. Diagnostyka endokrynologiczna, badania biochemiczne. Badania serologiczne. Laparoskopia, histeroskopia, histerosalpingografia, amnioskopia, fetoskopia. Amniocenteza, kordocenteza. Densytometria. Samobadanie piersi, mammografia, sonomammografia. 5. Diagnostyka ultrasonograficzna w położnictwie i ginekologii Podstawy fizyczne i techniczne, artefakty badań ultrasonograficznych. Ultrasonografia jamy brzusznej. Ultrasonografia śródoperacyjna. Ultrasonografia wykonywana poprzez krocze i przedsionek pochwy. Ultrasonografia przezpochwowa. Przezpochwowa ultrasongrafia dopplerowska (techniki: "kolorowego" Dopplera oraz fali pulsacyjnej). Trójwymiarowa ultrasonografia przezpochwowa. Ultrasonografia przezodbytnicza. Ultrasonografia w opiece przedporodowej. 6. Planowanie rodziny i seksuologia Przygotowanie do pełnienia funkcji prokreacyjnej i rodzicielstwa. Etapy planowania rodziny. Niepowodzenia w prokreacji. Planowanie urodzeń - naturalne metody sterowania płodnością, hormonalne środki antykoncepcyjne, wkładki domaciczne, mechaniczne i chemiczne środki antykoncepcyjne. Płodność po porodzie i po odstawieniu antykoncepcji. Skuteczność, zalety i wady różnych metod sterowania płodnością. Mechanizmy regulujące funkcje seksualne. Granice norm i patologii seksualnych. Modele seksualności człowieka. Aktywność seksualna w różnych okresach życia. Zaburzenia i patologie seksualne. Przemoc seksualna. 7. Anestezjologia i intensywna terapia medyczna Podstawowe pojęcia. Pomoc doraźna. Rodzaje znieczulenia. Analgezja dożylna i domięśniowa. Analgezja wziewna. Znieczulenie przewodowe. Znieczulenie ciężarnej i rodzącej. Ból porodowy. Zasady postępowania w stanach zagrożenia życia - nagłe zatrzymanie krążenia, wstrząs, krwotok, ostra niewydolność oddechowa, ostre zatrucia, ostra niewydolność nerek. Intensywna terapia noworodka. Intensywny nadzór bezprzyrządowy i przyrządowy. Udział położnej w intensywnej terapii. 8. Położnictwo i pielęgniarstwo położnicze Rozpoznanie i przebieg ciąży prawidłowej. Rola położnej w opiece okołoporodowej. Udział położnej w monitorowaniu stanu ogólnego i położniczego ciężarnej oraz stanu zdrowia. Patologia ciąży. Ocena ryzyka położniczego. Udział położnej w profilaktyce i czynnościach diagnostyczno-leczniczych. Poród prawidłowy. Poród patologiczny. Poród zabiegowy. Połóg prawidłowy. Patologia połogu. Karmienie piersią. Opieka nad położnicą i jej dzieckiem w fizjologicznym przebiegu połogu, w patologicznym przebiegu połogu i w przypadku współistnienia chorób matki. Standardy postępowania w położnictwie. Dokumentacja medyczna. Zmiany zachodzące w organizmie kobiety podczas ciąży. Opieka profilaktyczna nad kobietą podczas ciąży. Najnowsze osiągnięcia w zakresie psychoprofilaktyki położniczej. Prowadzenie porodu z uwzględnieniem aktualnych wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia i Konsultanta Krajowego w Dziedzinie Położnictwa i Ginekologii. Program edukacji społeczeństwa na temat czynników ryzyka perinatalnego. Zasady opieki nad rodzicami w okresie prokreacji. Współczesne tendencje w prowadzeniu porodu. Problem znieczulenia w położnictwie. Połóg - modyfikacja postępowania w zależności od sytuacji położniczej. Współczesne tendencje w opiece nad położnicą i noworodkiem. Psychologiczne problemy macierzyństwa. Promocja karmienia naturalnego. Współczesne metody regulacji urodzeń. Poradnictwo genetyczne. Zagrożenia dla ciężarnej i jej dziecka wynikające z powikłań w przebiegu ciąży. Diagnostyka i terapia wewnątrzmaciczna płodu. Współczesne standardy postępowania w przebiegu ciąży w przypadku chorób wynikających z reakcji organizmu kobiety na ciążę oraz w chorobach niepołożniczych współistniejących z ciążą. Patologia połogu. Karmienie piersią. Ciąża i poród u młodocianych. Opieka nad ciężarną, rodzącą, położnicą uzależnioną. Ciąża i poród u kobiety HIV(+). Operacje i zabiegi położnicze. Opieka nad rodzącą, jej dzieckiem i mężem podczas porodu powikłanego. Standardy postępowania w połogu o przebiegu patologicznym. Stany zagrożenia życia w położnictwie - zasady postępowania. Przyczyny zgonów kobiet w związku z ciążą, porodem i połogiem. Udział położnej w prowadzeniu intensywnego nadzoru stanu ogólnego i położniczego ciężarnej, rodzącej i położnicy oraz działań terapeutycznych w stanach nagłych w położnictwie. 9. Zdrowie noworodka Czynniki warunkujące prawidłowy rozwój prenatalny i postnatalny. Specyfika opieki pielęgniarskiej nad noworodkiem. Charakterystyka noworodków uwzględniająca wiek płodowy i urodzeniową masę ciała. Stany przejściowe okresu noworodkowego. Szczepienia w okresie noworodkowym. Noworodek niedojrzały. Metoda kangura. Noworodek z hipotrofią. Patologia okresu noworodkowego. Postępowanie z noworodkiem z urazem okołoporodowym. Monitorowanie stanu noworodka. Transport noworodka. Epidemiologia i etiologia zakażeń w oddziałach noworodkowych. Zapobieganie zakażeniom w oddziałach noworodkowych. 10. Neonatologia i opieka neonatologiczna Zasady trójstopniowej organizacji opieki nad noworodkiem. Edukacja rodziców na temat czynników ryzyka perinatalnego. Zasady postępowania z noworodkiem w czasie porodu w świetle wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia. Zapobieganie urazom okołoporodowym i ich skutkom. Umieralność okołoporodowa noworodków. Bilans zerowy i zasady dyspanseryzacji noworodków. Zasady postępowania z noworodkiem niedojrzałym w czasie porodu. Postępowanie z noworodkiem matki uzależnionej. Wytyczne odnośnie do postępowania z noworodkiem matki HIV(+). Patologia okresu noworodkowego. Pielęgnacja noworodków w nagłych stanach chirurgicznych. Badania i zabiegi diagnostyczne oraz terapeutyczne u noworodków. Normy badań stosowanych w neonatologii. Szczepienia ochronne noworodka. Intensywny nadzór nad noworodkiem. Farmakoterapia okresu noworodkowego. Opieka nad noworodkiem w domu. Niedosłuchy występujące u dzieci. Diagnostyka zaburzeń słuchu u dzieci oraz nowoczesne standardy postępowania terapeutycznego. Jakość opieki w neonatologii. Organizacja i funkcjonowanie oddziałów położniczo-noworodkowych w systemie rooming-in (system matka - dziecko). 11. Zdrowie niemowlęcia Specyfika opieki pielęgniarskiej nad dzieckiem. Rozwój psychomotoryczny dziecka. Udział położnej w wybranych profilaktycznych działaniach pediatrycznych. Zasady prawidłowego odżywiania. Udział położnej w opiece nad dzieckiem chorym. Ostre i przewlekłe zaburzenia w odżywianiu. Pielęgnowanie dzieci z wadami rozwojowymi twarzoczaszki. Stany niedoborowe. Choroby alergiczne. Postępowanie z dziećmi w chorobach poszczególnych układów, z oparzeniami oraz w chorobach metabolicznych. Problemy pielęgnacyjne i psychospołeczne dzieci z porażeniem mózgowym. Przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych. Typowe pediatryczne zabiegi pielęgniarskie. Hospitalizacja dziecka. Opieka terminalna nad dzieckiem. 12. Zdrowie życia płciowego i rozrodu Ginekologia wieku rozwojowego. Nieprawidłowości budowy i wady rozwojowe narządów płciowych, ciała obce w narządzie rodnym, stany zapalne zewnętrznych narządów płciowych. Okres dojrzałości płciowej. Przygotowanie kobiet do samoobserwacji i samoopieki. Udział położnej w przygotowaniu rodziny do pełnienia funkcji prokreacyjnej. Niepłodność kobieca. Niepłodność męska. Wybrane elementy andrologii. Współudział położnej w diagnozowaniu i leczeniu niepłodności małżeńskiej. Specyfika pielęgnowania w schorzeniach ginekologicznych. Profilaktyka, leczenie, pielęgnowanie, prewencja - stany zapalne narządów płciowych, choroby przenoszone drogą płciową. Endometrioza. Klimakterium i senium. Rola i zadania położnej w opiece nad kobietą w różnych okresach życia. Zaburzenia statyki narządu rodnego. Wysiłkowe nietrzymanie moczu. Nowotwory łagodne narządów płciowych oraz sutka. Rola i zadania położnej w przygotowaniu psychofizycznym pacjentki do badań i zabiegów diagnostycznych, operacyjnych i pielęgnacja po operacjach ginekologicznych. Metody operacyjne wykorzystywane w ginekologii. 13. Ginekologia i pielęgniarstwo ginekologiczne Zmiany zachodzące w organizmie kobiety i mężczyzny w różnych fazach życia. Standardy postępowania w zaburzeniach okresu pokwitania. Choroby ginekologiczne wieku dziecięcego. Edukacja dzieci i młodzieży odnośnie do higieny okresu dojrzewania i życia seksualnego oraz metod zapobiegania ciąży. Zaburzenia rozwoju cielesno-płciowego i ich uwarunkowania genetyczne. Zaburzenia cyklu miesiączkowego. Problemy ginekologiczne kobiet. Zakażenia i zapalenia narządów płciowych u kobiet - standardy postępowania. Współczesne tendencje w antykoncepcji. Stany nagłe i stany zagrożenia życia w ginekologii. Urologia ginekologiczna. Niepłodność małżeńska - czynniki uniemożliwiające zajście w ciążę, aspekt psychologiczno-socjologiczny niepłodności małżeńskiej. Nowoczesne metody diagnozowania i terapii w niepłodności. Endometrioza - zapobieganie i leczenie. Zmiany nowotworowe narządów płciowych i piersi - profilaktyka, standardy postępowania diagnostycznego i terapeutycznego. Zespół bólowy miednicy mniejszej. Przygotowanie do mastektomii i operacji odtwórczych - postępowanie po ich wykonaniu. Zaburzenia statyki narządu rodnego. Nietrzymanie moczu. Operacje stosowane w ginekologii. Przygotowanie psychofizyczne pacjentki do badań i zabiegów diagnostycznych. Przygotowanie kobiety z chorobą ginekologiczną do operacji planowej i nagłej. Pielęgnowanie kobiet po operacjach ginekologicznych. Profilaktyka powikłań pooperacyjnych. Rehabilitacja pooperacyjna. Dolegliwości okresu klimakterium i senium. Płodność w przebiegu klimakterium. Współczesne trendy w hormonalnej terapii zastępczej. Opieka ginekologiczna nad kobietą zarażoną wirusem HIV i chorą na AIDS. Norma i patologia seksualna. Edukacja kobiet i ich rodzin w zakresie profilaktyki schorzeń ginekologicznych i chorób przenoszonych drogą płciową. Jakość opieki w pielęgniarstwie ginekologicznym. 14. Onkologia ginekologiczna Epidemiologia i etiopatogeneza chorób nowotworowych narządów płciowych żeńskich i sutka. Udział położnej w profilaktyce, diagnostyce i terapii nowotworów narządów płciowych żeńskich i sutka. Opieka nad kobietą z nowotworem narządów płciowych, z uwzględnieniem specyfiki pielęgnowania przed i po terapii. Mastektomia - pielęgnowanie przed i po operacji. Grupy wsparcia. Opieka nad chorą w terminalnej fazie choroby nowotworowej. Udział położnej w terapii bólu. 15. Podstawy interny Etiologia, patogeneza i obraz kliniczny, metody diagnostyki i terapii, pielęgnowanie chorych w schorzeniach układu oddechowego, pokarmowego, moczowego, sercowo-naczyniowego, krwiotwórczego i dokrewnego oraz z chorobami metabolicznymi i narządu ruchu. 16. Podstawy chirurgii Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego w trybie nagłym i planowym oraz w chirurgii ambulatoryjnej. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym. Zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym. Zapobieganie zakażeniom w chirurgii. Choroby żył. Kamica dróg moczowych i żółciowych. Pielęgnowanie chorych po przebytym urazie. Zabiegi operacyjne w ciąży. 17. Podstawy psychiatrii Ustawodawstwo dotyczące ochrony zdrowia psychicznego. Zaburzenia psychiczne związane ze sferą prokreacji. Zaburzenia i choroby psychiczne w okresie ciąży. Depresje poporodowe. Psychozy poporodowe. Zespoły lękowe. Zaburzenia psychiczne w okresie klimakterium i senium. 18. Podstawowa opieka zdrowotna Rozwój, organizacja i zadania podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce. Rola położnej środowiskowej, rodzinnej w zespole podstawowej opieki zdrowotnej. Kompetencje położnej środowiskowej, rodzinnej. Specyfika opieki nad kobietą i jej rodziną w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Opieka położniczo-ginekologiczna, diagnoza środowiskowa i dokumentowanie działań. Rodzina jako podmiot opieki, działania położnej w sytuacji kryzysu rodziny. Udział położnej w realizacji zadań wynikających z programów polityki zdrowotnej. 19. Rehabilitacja w położnictwie, neonatologii i ginekologii Cele i zadania rehabilitacji kompleksowej. Rola i zadania położnej w realizacji procesu rehabilitacji. Fizjoterapia w ciąży, porodzie i połogu. Fizjoterapia w okresie noworodkowym. Kinezystymulacja w połogu fizjologicznym i po cięciu cesarskim. Fizjoprofilaktyka w ginekologii. Rehabilitacja po operacjach ginekologicznych. Rehabilitacja po mastektomii i operacjach odtwórczych. 20. Choroby zakaźne w położnictwie Mechanizmy zakażenia płodu. Choroby bakteryjne: listerioza, bruceloza, zakażenia pochwowe - rzeżączka. Choroby pasożytnicze: kiła, toksoplazmoza. Choroby wirusowe: różyczka, opryszczka, grypa, cytomegalia, ospa, półpasiec. AIDS. Wirusowe zapalenie wątroby. 21. Żywienie i dietetyka Żywienie człowieka zdrowego i chorego - jakościowe i ilościowe zapotrzebowanie organizmu człowieka w różnych okresach życia i stanach zdrowia: okres noworodkowy, pokwitania, dojrzałości płciowej, ciąża - fizjologiczna i powikłana (cukrzyca, nadciśnienie indukowane ciążą, niedokrwistość, choroby nerek, cholestaza), okres połogu i karmienia piersią, klimakterium. 22. Historia zawodu położnej Uwarunkowania historyczne i kierunki rozwoju zawodu położnej. Wkład położnych w rozwój opieki położniczo-ginekologicznej. Rozwój położnictwa na ziemiach polskich - wkład lekarzy w rozwój położnictwa. Kształcenie położnych. Powstanie i rozwój szkół położnych na ziemiach polskich. Pierwsze podręczniki zawodowe dla położnych. Przepisy prawne normujące pracę położnych. Powstanie, rozwój, rola i zadania organizacji zawodowych. Położnictwo nowożytne w wybranych krajach. 23. Ustawodawstwo zawodowe położnych i wymogi europejskie Zawód położnej w świetle przepisów Unii Europejskiej. Współczesne kierunki opieki położniczej. System opieki położniczej w wybranych krajach europejskich. System opieki położniczej w Stanach Zjednoczonych. System i stan badań w opiece położniczej i ginekologicznej. System podstawowego i wyższego kształcenia położnych w wybranych krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych. Międzynarodowe standardy kształcenia położnych. Międzynarodowe Stowarzyszenie Położnych (ICM) - konstytucja, struktura, rola, zadania. Polskie Towarzystwo Położnych - statut, rola, zadania. 24. Dydaktyka ogólna Realizacja zamierzeń nauczyciela w procesie dydaktycznym. Konstruowanie strategii nauczania-uczenia się. Zasady nauczania. Struktura programu. Cele nauczania. Taksonomia celów. Projektowanie celów nauczania. Teorie doboru treści nauczania. Dobór treści nauczania. Pomiar dydaktyczny, pomoce dydaktyczne. 25. Dydaktyka medyczna Przegląd metod i technik nauczania - uczenia się i wychowania zdrowotnego. Jednostka dydaktyczna, pojęcie, struktura, typologia. Hospitacja - pojęcie, cele, organizacja. Proces kontroli i oceny. Tradycyjne i nowoczesne formy kontroli nauczania i zasady ich stosowania. Egzamin z przygotowania zawodowego. Metoda kooperatywnego uczenia się jako źródło tworzenia nowych relacji nauczyciel - student. Twórczość w pracy nauczyciela. Projektowanie nauczania pielęgniarstwa. Zajęcia dydaktyczne w ramach różnych przedmiotów nauczania w zakresie pielęgniarstwa i opieki położniczej. Zasady edukacji zdrowotnej. Konstruowanie strategii kształcenia i edukacji zdrowotnej. Przegląd metod i technik edukacji zdrowotnej. Szkoły promujące zdrowie. Ewaluacja i pomiar w edukacji zdrowotnej. Środki masowego przekazu. Warsztat edukacji zdrowotnej. 26. Podstawy nauk o zarządzaniu Zarządzanie - nauka i praktyka. Szkoła prakseologiczna, systemowa, sytuacyjna. Funkcje kierownicze. Proces decyzyjny. Style zarządzania. Doskonalenie organizacji: strategia, zmiana, konflikt. 27. Ekonomika, finanse, marketing Modele finansowania opieki zdrowotnej. Planowanie, finansowanie i monitoring usług zdrowotnych. Wybrane analizy finansowe i ekonomiczne. Marketing usług zdrowotnych. 28. Zarządzanie zasobami ludzkimi Znaczenie zasobów ludzkich w organizacji. Szacowanie zapotrzebowania na opiekę pielęgniarską i położniczą oraz liczbę kadr pielęgniarskich i położniczych na poziomie oddziału szpitalnego i podstawowej opieki zdrowotnej. Nabór, dobór pracowników. Programowanie adaptacji społeczno-zawodowej. Rozwój pracowników, doskonalenie, kariera zawodowa. Motywowanie, ocena pracy. Ergonomiczna analiza pracy. Usprawnianie metod pracy w ochronie zdrowia. Zarządzanie jakością. 29. Organizacja ochrony zdrowia Zakres działania współczesnej ochrony zdrowia. Organizacja systemów opieki zdrowotnej w wybranych krajach świata. Podstawy organizacji narodowego systemu opieki zdrowotnej. System opieki zdrowotnej w Polsce. Opieka zdrowotna w Polsce. Instytucja lekarza rodzinnego w warunkach rynkowych i pozarynkowych źródeł finansowania ochrony zdrowia. 30. Metodologia badań naukowych i seminarium magisterskie Przedmiot i cel badań. Metody i techniki badań. Zasady interpretacji danych empirycznych. Konstrukcja opracowań i projektów. Prawa autorskie. Etapy postępowania badawczego. Cele i funkcje nauki. Podział nauki. Kryteria wyodrębnienia dyscyplin i dziedzin naukowych. Pielęgniarstwo jako dyscyplina naukowa. Przedmiot, zakres, wiedza naukowa w pielęgniarstwie i opiece położniczej. Swoiste metody i techniki badań. Badania ilościowe i jakościowe. Analiza danych i wnioskowanie. Język naukowy. Upowszechnianie badań naukowych. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE (do dyspozycji uczelni) VII. ZALECENIA 1. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć dodatkowe przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu położnej, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w zakresie wiedzy położniczej, neonatologicznej i ginekologicznej. 2. W ramach praktyk student powinien zrealizować zajęcia obejmujące: - poradnictwo dla kobiet ciężarnych, łącznie z przeprowadzeniem co najmniej 100 badań prenatalnych, - sprawowanie nadzoru i opieki nad co najmniej 40 rodzącymi, - przyjęcie 40 porodów, a w przypadku gdy liczba rodzących jest mniejsza - co najmniej 30 porodów pod warunkiem aktywnego udziału w 20 innych porodach, - aktywny udział w porodzie z położenia miednicowego, a w przypadku gdy jest to niemożliwe asystowanie w warunkach symulowanych, - wykonanie nacięcia krocza i zakładanie szwów, - kontrola i opieka nad 40 kobietami, u których mogą wystąpić powikłania w trakcie ciąży, porodu i połogu, - sprawowanie nadzoru i opieki nad co najmniej 40 ciężarnymi, - sprawowanie nadzoru i opieki włącznie z przeprowadzeniem badań nad 100 położnicami i zdrowymi noworodkami, - prowadzenie obserwacji i sprawowanie opieki nad noworodkami niedonoszonymi, przenoszonymi, z niską masą urodzeniową oraz chorymi, - sprawowanie opieki nad kobietami z objawami patologicznymi - ginekologicznymi i położniczymi. 3. W trakcie studiów uczelnia powinna umożliwić uzyskanie przygotowania w zakresie zarządzania w położnictwie lub przygotowania pedagogicznego zgodnie z wymaganiami określonymi w odrębnych przepisach. 4. Absolwent studiów magisterskich na kierunku położnictwo zobowiązany jest do złożenia i obrony pracy magisterskiej. 5. Magister położnictwa powinien umieć: - twórczo realizować proces kształcenia położnych na wszystkich poziomach kształcenia i doskonalenia zawodowego, - przygotować i prowadzić edukację zdrowotną w odniesieniu do wybranego środowiska dydaktyczno-wychowawczego - opracowywać programy zdrowotne z uwzględnieniem potrzeb społeczności lokalnych, - analizować treści zawarte w programie kształcenia położnych i dokonać szczegółowego rozkładu materiału nauczania wybranych bloków programowych, - przygotować optymalne procedury postępowania dydaktycznego i opracować plany i konspekty do różnych typów zajęć dydaktycznych w odniesieniu do różnych odbiorców, - znać klasyfikację i charakterystykę metod nauczania - uczenia się wykorzystywanych w kształceniu zawodowym położnych, - dobierać optymalne i stosować wybrane metody nauczania i uczenia się w określonych sytuacjach postępowania dydaktycznego, edukacji zdrowotnej w zależności od specyfiki treści nauczania oraz celu, który należy osiągnąć, - posługiwać się wiedzą z zakresu logiki i wiedzą filozoficzną o człowieku w kontaktach interpersonalnych w pracy zawodowej, - formułować cele, funkcje i zadania opieki położniczej na wszystkich poziomach zarządzania, - opracowywać założenia polityki kadrowej oraz plan zatrudniania położnych odpowiednio do strategii i zapotrzebowania pacjentów na opiekę położniczą, - kierować procesem rozwoju kadr położnych oraz opracować system oceniania i motywowania pracowników, - opracowywać i wdrażać standardy oraz narzędzia monitorowania opieki położniczej, - dobierać i zastosować określone metody, techniki organizatorskie i techniki zarządzania w badaniu, rozwiązywaniu problemów organizacyjnych w zakresie opieki położniczej, - oceniać koszt biologiczny pracy położnych w sposób zapewniający efektywne i bezpieczne wykonywanie pracy na położniczych stanowiskach, - organizować pracę podwładnych i własną zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi, zabezpieczając interesy pacjentów, pracowników i organizacji, - wykorzystywać przepisy prawa w działalności zawodowej. Praktyka na stanowisku kierowniczym pielęgniarki, położnej oddziałowej i przełożonej (naczelnej) Celem praktyki jest rozwijanie umiejętności i technik planowania, organizowania, motywowania, oceniania oraz nadzorowania pracy personelu pielęgniarskiego (stanowisko pielęgniarki, położnej oddziałowej), pomocniczego, a także innych grup zawodowych i komórek organizacyjnych instytucji służby zdrowia. Praktyczna weryfikacja wiedzy teoretycznej opanowanej w ramach specjalności zarządzania. Praktyka pedagogiczna Celem praktyki jest poznanie pracy szkoły wyższej kształcącej pielęgniarki lub położne (organizacji, form i metod pracy nauczyciela, czynności kierowniczych w pracy szkoły, organizacji zajęć pozaprogramowych, organizacji i prawnej regulacji rekrutacji) i kształtowanie wybranych umiejętności pedagogicznych studentów. Prowadzenie różnych typów zajęć (zajęcia teoretyczne, zajęcia praktyczne - ćwiczenia w pracowni umiejętności pielęgniarskich i położniczych, praktyki zawodowe w placówkach służby zdrowia) w ramach przedmiotów nauczania pielęgniarstwa i opieki położniczej. STUDIA ZAWODOWE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia zawodowe na kierunku położnictwo trwają nie mniej niż 3 lata (6 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi 4600. W standardzie określono 4600 godzin, z których 2300 przeznaczono na kształcenie praktyczne (zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe). II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent powinien być przygotowany do samodzielnego pełnienia roli zawodowej i powinien posiadać: - wiedzę w zakresie nauk medycznych, w szczególności medycyny perinatalnej, neonatologii, ginekologii i pielęgniarstwa, nauk humanistycznych i społecznych, - umiejętność wykonywania świadczeń zdrowotnych wobec kobiety i jej rodziny, kobiety ciężarnej, rodzącej, położnicy i noworodka w zakresie promocji zdrowia, profilaktyki, profesjonalnej opieki położniczo-ginekologicznej: przedkoncepcyjnej, prenatalnej, perinatalnej, w okresie przekwitania i senium, - umiejętność współdziałania w zespole interdyscyplinarnym w zakresie profilaktyki oraz w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji w odniesieniu do wymienionych grup pacjentów, - umiejętność rozpoznawania i monitorowania ciąży prawidłowej, samodzielnego przyjęcia porodu siłami natury oraz wykrywania stanów odbiegających od normy u matki i jej dziecka w okresie ciąży, porodu i połogu, - umiejętność prowadzenia edukacji na temat rozrodu i metod planowania rodziny, w okresie dojrzewania, przedkoncepcyjnym, w aspekcie biologicznym, wychowawczym i społecznym oraz ochrony macierzyństwa i ojcostwa, - umiejętność inicjowania i wspierania działań kobiety i jej rodziny na rzecz promowania zdrowia i podnoszenia poziomu zdrowotności społeczeństwa, - umiejętność podejmowania działań ratowniczych w sytuacjach nagłych, dokonywania wyboru właściwych form udzielania pierwszej pomocy położniczej, mieszczących się w zakresie kwalifikacji i kompetencji zawodowych, - umiejętność działania zgodnie z zasadami etyki ogólnej i zawodowej oraz holistycznego podejścia do pacjenta z poszanowaniem i respektowaniem jego praw. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 210 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 480 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 3 150 w tym: zajęcia teoretyczne 850 zajęcia praktyczne i praktyki zawodowe 2 300 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) RAZEM: 4 600 IV. PRAKTYKI Czas trwania praktyk zawodowych - 28 tygodni x 40 godzin na tydzień = 1120 godzin. Praktyki odbywają się w zakładach opieki zdrowotnej i obejmują praktyczne doskonalenie umiejętności zawodowych uzyskanych w toku realizacji przedmiotów kierunkowych. Miejscem praktyk powinny być szczególnie: sala porodowa, oddziały położnicze, noworodkowe (położniczo-noworodkowe), patologii ciąży, ginekologii, internistyczne, pediatryczne (niemowlęcy, patologii noworodka) w szpitalach klinicznych, jednostkach badawczo-rozwojowych lub wieloprofilowych szpitalach o zasięgu regionalnym oraz ośrodkach położniczej i pielęgniarskiej opieki domowej, środowiskowej i szkołach rodzenia. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIE GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 210 1. Filozofia i podstawy etyki 30 2. Wychowanie fizyczne 60 3. Język obcy 120 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 480 1. Anatomia 60 2. Fizjologia 60 3. Embriologia i rozwój człowieka 30 4. Genetyka i embriopatie 30 5. Biochemia z biofizyką 15 6. Patomorfologia i patofizjologia 30 7. Mikrobiologia z podstawami parazytologii 30 8. Zdrowie publiczne 45 9. Farmakologia 30 10. Psychologia 45 11. Socjologia 30 12. Pedagogika 30 13. Zagadnienia prawne 15 14. Badanie fizykalne 30 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE I PRAKTYKI ZAWODOWE 3 150 Nazwa przedmiotuzajęcia teoretyczne (liczba godzin)zajęcia praktyczne (liczba godzin)praktyki zawodowe (godziny/ tygodnie) 1. Podstawy opieki położniczej225280- 2. Poród w doświadczeniu kobiety145360320/8 3. Promocja zdrowia301540/1 4. Metody diagnostyczne w położnictwie i ginekologii151540/1 5. Planowanie rodziny i seksuologia151540/1 6. Anestezjologia i intensywna terapia medyczna153040/1 7. Położnictwo i pielęgniarstwo położnicze7590160/4 8. Zdrowie noworodka454580/2 9. Zdrowie niemowlęcia304540/1 10. Zdrowie życia płciowego i rozrodu457580/2 11. Onkologia ginekologiczna151540/1 12. Podstawy interny303040/1 13. Podstawy chirurgii303040/1 14. Podstawy psychiatrii151540/1 15. Podstawowa opieka zdrowotna304580/2 16. Rehabilitacja w położnictwie, neonatologii i ginekologii153040/1 17. Choroby zakaźne w położnictwie1515- 18. Żywienie i dietetyka1515- 19. Historia zawodu położnej1515- 20. Metodologia badań naukowych i seminarium licencjackie30-- Razem:8501 1801 120/28 D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE 760 (do dyspozycji uczelni) VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Filozofia i podstawy etyki Przedmiot i kierunki filozofii i ich charakterystyka. Podstawowe założenia epistemologii. Ewolucja podstawowych zagadnień filozoficznych. Antropologia filozoficzna jako źródło refleksji nad człowiekiem. Przedmiot i podmiot etyki. Kodeks etyki położnej. Wartości, normy i oceny moralne. Rodowód ideowo-historyczny etyki położnictwa. Dylematy etyczne w pracy położnej i we współczesnym położnictwie. Odpowiedzialność moralna położnej. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Anatomia Budowa ciała ludzkiego. Budowa i rola kości. Budowa miednicy kostnej. Budowa kanału rodnego. Budowa i mechanika mięśni. Narządy bierne i czynne ruchu. Okolice ciała, ściany tułowia i jamy ciała. Anatomia układu nerwowego: ośrodkowego, obwodowego i autonomicznego. Narządy zmysłów. Układ krążenia: serce, krążenie duże i małe, krążenie wrotne, krążenie matczyno-płodowe. Układ chłonny. Układ oddechowy: drogi oddechowe, płuca, opłucna. Układ trawienny. Układ dokrewny. Otrzewna. Przestrzeń zaotrzewnowa. Nadnercza. Układ moczowo-płciowy. Narządy płciowe męskie i żeńskie. Budowa gruczołu piersiowego. 2. Fizjologia Podstawowe wiadomości w zakresie funkcji życiowych. Neurohormonalna regulacja procesów fizjologicznych. Podstawy elektrofizjologii. Charakterystyka mięśni szkieletowych, gładkich, mięśnia sercowego. Czynność skurczowa macicy. Czucie, ruch, percepcja. Aktywacja mózgu, sen, czuwanie. Wyższe czynności ośrodkowego układu nerwowego. Fizjologia wrażeń zmysłowych. Fizjologia układu dokrewnego. Fizjologia serca. Układ naczyniowy, hemodynamika i autoregulacja tkankowego przepływu krwi. Fizjologia układu oddechowego, mechanika i regulacja oddychania. Krążenie płucne i wymiana gazowa. Krążenie matczyno-płodowe. Fizjologia układu krwiotwórczego. Układ trawienny - czynności motoryczne i wydzielnicze. Trawienie i wchłanianie substancji pokarmowych. Przemiana materii. Fizjologia nerek. Układ renina-angiotensyna. Regulacja równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Fizjologia narządów płciowych. Fizjologia rozrodu. Fizjologia laktacji. 3. Embriologia i rozwój człowieka Spermatogeneza i spermiogeneza. Owogeneza. Zaplemnienie i zapłodnienie. Wczesne stadia rozwoju człowieka. Rozwój poszczególnych układów i narządów. Rozwój, budowa i funkcja łożyska. 4. Genetyka i embriopatie Podstawy teorii chromosomowej dziedziczenia i cytogenetyki. Budowa i funkcja komórki. Kariotyp człowieka. Aberracje chromosomów płciowych i autosomalnych oraz ich powstawanie. Dziedziczenie cech sprzężonych z płcią. Poradnictwo genetyczne. Czynniki mutagenne. Diagnostyka dysmorfologiczna. Podstawowe techniki stosowane w badaniach genetycznych i immunologicznych. 5. Biochemia z biofizyką Biologiczne podstawy integralności organizmu ludzkiego. Budowa i funkcje związków chemicznych występujących w organizmie ludzkim. 6. Patomorfologia i patofizjologia Podstawowe pojęcia z zakresu patomorfologii ogólnej. Patomorfologia ogólna nowotworów. Patologia narządów płciowych żeńskich i gruczołu piersiowego. Patologia płodu i popłodu. Podstawowe pojęcia z zakresu patofizjologii. Stres. Głód tlenowy. Wstrząs. Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Zaburzenia termoregulacji. Zaburzenia procesu krzepnięcia. Starzenie się organizmu, śmierć. 7. Mikrobiologia z podstawami parazytologii Podstawy wirusologii, bakteriologii i parazytologii. Grzyby chorobotwórcze. Charakterystyka drobnoustrojów chorobotwórczych i pasożytów. Epidemiologia, chorobotwórczość, mechanizm zakażenia oraz drogi szerzenia się zakażeń w ustroju. Mikroflora ciała ludzkiego i otoczenia. Organizm i środowisko. Badania mikrobiologiczne. 8. Zdrowie publiczne Higiena człowieka i środowiska. Zanieczyszczenia biosfery i metody ich ograniczenia. Higiena żywności i żywienia. Higiena nauki i pracy. Zdrowie publiczne - kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia. Podstawowe pojęcia dotyczące zdrowia i choroby. Podstawowe pojęcia epidemiologiczne. Zagrożenia zdrowotne występujące w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Polityka społeczno-zdrowotna państwa. Systemy opieki zdrowotnej - struktura organizacyjna, cele i zadania. Rynek usług zdrowotnych. Źródła finansowania opieki zdrowotnej. Choroby społeczne. Profilaktyka, prewencja chorób - cele, zadania, formy. Programowe działania na rzecz zdrowia w wymiarze regionalnym, ponadregionalnym i międzynarodowym. Struktura i zasoby pielęgniarstwa i położnictwa. System kształcenia i doskonalenia zawodowego położnych. Stanowisko pracy. Obciążenie fizyczne i psychiczne w pracy - stres organizacyjny. Warunki bezpieczeństwa i higieny pracy. Położna jako świadczeniodawca usług, koszty usług. 9. Farmakologia Podstawy farmakologii ogólnej. Mechanizmy działania leków. Losy leków w organizmie i ich biotransformacja. Farmakologia poszczególnych układów. Krew i środki krwiozastępcze. Podstawy chemioterapii i radioterapii. Środki dezynfekcyjne. Farmakoterapia i fitoterapia w położnictwie, neonatologii i ginekologii. Teratogenne i embriotoksyczne działanie leków. Przenikanie leków przez barierę łożyskową. Leki oksytotyczne i tokolityki. Hormony gonadotropowe i płciowe. Antykoncepcja. Farmakoterapia niepłodności. Hormonalna terapia zastępcza. 10. Psychologia Determinanty i mechanizmy regulacyjne zachowań człowieka. Procesy poznawcze człowieka. Osobowość. Stres a zdrowie. Choroba i hospitalizacja jako sytuacje trudne. Pomoc psychologiczna. Psychologia postaw i zachowań prokreacyjnych. Psychospołeczne aspekty pokwitania, menstruacji, ciąży, połogu i karmienia piersią, planowania rodziny, menopauzy i senium. Psychospołeczne aspekty wychowania seksualnego i prorodzinnego, problematyki AIDS. Teorie, modele i koncepcje komunikacji międzyludzkiej. Przekazywanie i przyjmowanie informacji. Sytuacje jatrogenne w relacji położna-pacjent. Specyficzne problemy komunikowania się w okresie dojrzewania, ciąży, narodzin, klimakterium i senium. Techniki redukowania lęku, metody relaksacyjne. Zespół wypalenia zawodowego. 11. Socjologia Socjologia instytucji i zawodów medycznych. Społeczne uwarunkowania zdrowia i choroby. Społeczne konsekwencje choroby, bezdzietności, ciąży niepożądanej. Struktura i dynamika rodziny. Modele i funkcje rodziny. Społeczne problemy młodocianych i samotnych matek. Niepełnosprawność jako problem społeczny. Dewiacje społeczne. 12. Pedagogika Wychowanie jako zjawisko społeczne. Środowisko wychowawcze. Filozoficzne podstawy działalności wychowawczej. Cele wychowania jako realizacja wartości osobowych i społecznych. Strategie wychowawcze. Teorie, formy i metody wychowania. Trudności wychowawcze. Kształtowanie środowiska wychowawczego. Edukacja zdrowotna dzieci, młodzieży i dorosłych. Organizacja i metody pracy opiekuńczo-wychowawczej w wybranych zakładach opieki. 13. Zagadnienia prawne Podstawy zagadnień prawnych: system prawa, struktura aktów prawnych, prawa człowieka, wykładnia prawna. Prawo o zakładach opieki zdrowotnej. Prawo ubezpieczeń zdrowotnych. Ustawodawstwo zawodowe. Prawa pacjenta. Odpowiedzialność w zawodach medycznych: odpowiedzialność cywilna, karna, pracownicza, zawodowa. Podstawy prawa pracy. 14. Badanie fizykalne Badanie przedmiotowe noworodków, niemowląt oraz osób dorosłych: stan psychiczny, stan ogólny, skóra, oczy, uszy, jama ustna, gardło i szyja, klatka piersiowa i płuca, gruczoły piersiowe, układ sercowo-naczyniowy, brzuch, męskie narządy płciowe, żeńskie narządy płciowe, obwodowy układ krążenia, układ mięśniowo-szkieletowy, układ nerwowy. Dokumentacja kliniczna pacjenta. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Podstawy opieki położniczej Podstawowe pojęcia i definicje. Historia i kierunki rozwoju opieki zdrowotnej nad kobietą i dzieckiem w Polsce i na świecie. Współczesne kierunki rozwoju opieki perinatalnej. Zasady trójpoziomowej organizacji opieki perinatalnej. Rola społeczno-zawodowa położnej. Modele organizowania opieki położniczej i pracy położnej. Standardy i procedury postępowania - jakość opieki położniczej. Metody, sposoby, zasady, techniki i procedury stosowane w opiece nad ciężarną, rodzącą, położnicą i jej dzieckiem oraz nad kobietą chorą lub zagrożoną chorobą ginekologiczną. Udział i odpowiedzialność położnej w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji. Podstawy badania fizykalnego. Metody gromadzenia informacji. Prowadzenie dokumentacji przez położną w szpitalu i w środowisku. 2. Poród w doświadczeniu kobiety Zasady opieki położniczej podczas porodu. Psychoprofilaktyka porodu. Problem bólu porodowego - wsparcie w okresie porodu, pozafarmakologiczne metody łagodzenia bólu porodowego, pozycje i udogodnienia porodowe. Bezpieczne macierzyństwo. Oczekiwania kobiety i rodziny. Poród rodzinny. Poród naturalny. Badanie położnicze zewnętrzne i wewnętrzne. Usytuowanie płodu w macicy. Ocena sytuacji położniczej. Mechanizm porodu w położeniu podłużnym główkowym. Mechanizm porodu w ułożeniach odgięciowych. Poród przy nieprawidłowym ułożeniu główki. Mechanizm porodu w położeniach miednicowych płodu. Poród w przypadkach nieprawidłowej budowy miednicy. Poród bliźniaczy. Sposoby prowadzenia porodu fizjologicznego, nieprawidłowego i patologicznego. Obroty położnicze. Zasady postępowania w porodach operacyjnych. Postępowanie w krwotokach w położnictwie. Diagnostyka w okresie okołoporodowym. 3. Promocja zdrowia Paradygmaty zdrowia. Zachowania zdrowotne i czynniki kształtujące stan zdrowia. Ocena stanu zdrowia. Promocja zdrowia i edukacja zdrowotna w systemie opieki zdrowotnej. Metody kształtowania zachowań zdrowotnych. Modele promocji zdrowia. Programy promocji zdrowia. Organizacja i funkcjonowanie szkoły rodzenia. 4. Metody diagnostyczne w położnictwie i ginekologii Badanie kliniczne. Metody pobierania i sposoby postępowania z materiałem do badań. Interpretacja wyników. Badanie ekosystemu pochwy. Cytodiagnostyka, kolposkopia, badanie patomorfologiczne. Ultrasonografia. Kardiotokografia. Diagnostyka endokrynologiczna, badania biochemiczne. Badania serologiczne. Laparoskopia, histeroskopia, histerosalpingografia, amnioskopia, fetoskopia. Amniocenteza, kordocenteza. Densytometria. Samobadanie piersi, mammografia, sonomammografia. Diagnostyka radiologiczna. 5. Planowanie rodziny i seksuologia Przygotowanie do pełnienia funkcji prokreacyjnej i rodzicielstwa. Etapy planowania rodziny. Niepowodzenia w prokreacji. Planowanie urodzeń: naturalne metody sterowania płodnością, hormonalne środki antykoncepcyjne, wkładki domaciczne, mechaniczne i chemiczne środki antykoncepcyjne. Płodność po porodzie i po odstawieniu antykoncepcji. Skuteczność, zalety i wady różnych metod sterowania płodnością. Mechanizmy regulujące funkcje seksualne. Granice norm i patologii seksualnych. Modele seksualności człowieka. Aktywność seksualna w różnych okresach życia. Zaburzenia i patologie seksualne. Przemoc seksualna. 6. Anestezjologia i intensywna terapia medyczna Podstawowe pojęcia. Pomoc doraźna. Rodzaje znieczulenia. Analgezja dożylna i domięśniowa. Analgezja wziewna. Znieczulenie przewodowe. Znieczulenie ciężarnej i rodzącej. Ból porodowy. Zasady postępowania w stanach zagrożenia życia: nagłe zatrzymanie krążenia, wstrząs, krwotok, ostra niewydolność oddechowa, ostre zatrucia, ostra niewydolność nerek. Intensywna terapia noworodka. Intensywny nadzór bezprzyrządowy i przyrządowy. Udział położnej w intensywnej terapii. 7. Położnictwo i pielęgniarstwo położnicze Rola położnej w opiece przedkoncepcyjnej. Rozpoznanie i przebieg ciąży prawidłowej. Rola położnej w opiece okołoporodowej. Udział położnej w monitorowaniu stanu ogólnego i położniczego ciężarnej w przebiegu ciąży fizjologicznej. Patologia ciąży. Ocena ryzyka położniczego. Poród prawidłowy. Poród patologiczny. Poród zabiegowy. Udział położnej w profilaktyce i czynnościach diagnostyczno-leczniczych w przypadku powikłanego przebiegu ciąży i porodu, chorób wynikających z reakcji organizmu kobiety na ciążę i chorób niepołożniczych. Połóg prawidłowy. Patologia połogu. Karmienie piersią. Opieka nad położnicą i jej dzieckiem w fizjologicznym przebiegu połogu, w patologicznym przebiegu połogu i w przypadku współistnienia chorób matki. Udział położnej w prowadzeniu intensywnego nadzoru w stanach nagłych w położnictwie. Standardy postępowania w położnictwie. Dokumentacja medyczna. 8. Zdrowie noworodka Czynniki warunkujące prawidłowy rozwój prenatalny i postnatalny. Specyfika opieki pielęgniarskiej nad noworodkiem. Charakterystyka noworodków uwzględniająca wiek płodowy i urodzeniową masę ciała. Stany przejściowe okresu noworodkowego. Szczepienia w okresie noworodkowym. Noworodek niedojrzały. Metoda kangura. Noworodek z hipotrofią. Patologia okresu noworodkowego. Postępowanie z noworodkiem z urazem okołoporodowym. Monitorowanie stanu noworodka. Transport noworodka. Epidemiologia i etiologia zakażeń w oddziałach noworodkowych. Zapobieganie zakażeniom w oddziałach noworodkowych. 9. Zdrowie niemowlęcia Specyfika opieki pielęgniarskiej nad dzieckiem. Rozwój psychomotoryczny dziecka. Udział położnej w wybranych profilaktycznych działaniach pediatrycznych. Zasady prawidłowego odżywiania. Udział położnej w opiece nad dzieckiem chorym. Ostre i przewlekłe zaburzenia w odżywianiu. Pielęgnowanie dzieci z wadami rozwojowymi twarzoczaszki. Stany niedoborowe. Choroby alergiczne. Postępowanie z dziećmi w chorobach poszczególnych układów, z oparzeniami oraz w chorobach metabolicznych. Problemy pielęgnacyjne i psychospołeczne dzieci z porażeniem mózgowym. Przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych. Typowe pediatryczne zabiegi pielęgniarskie. Hospitalizacja dziecka. Opieka terminalna nad dzieckiem. 10. Zdrowie życia płciowego i rozrodu Ginekologia wieku rozwojowego. Nieprawidłowości budowy i wady rozwojowe narządów płciowych, ciała obce w narządzie rodnym, stany zapalne zewnętrznych narządów płciowych. Okres dojrzałości płciowej. Przygotowanie kobiet do samoobserwacji i samoopieki. Udział położnej w przygotowaniu rodziny do pełnienia funkcji prokreacyjnej. Niepłodność kobieca. Niepłodność męska. Wybrane elementy andrologii. Współudział położnej w diagnozowaniu i leczeniu niepłodności małżeńskiej. Specyfika pielęgnowania w schorzeniach ginekologicznych. Profilaktyka, leczenie, pielęgnowanie, prewencja - stany zapalne narządów płciowych, choroby przenoszone drogą płciową. Endometrioza. Klimakterium i senium. Rola i zadania położnej w opiece nad kobietą w różnych okresach życia. Zaburzenia statyki narządu rodnego. Wysiłkowe nietrzymanie moczu. Nowotwory łagodne narządów płciowych oraz sutka. Rola i zadania położnej w przygotowaniu psychofizycznym pacjentki do badań i zabiegów diagnostycznych, operacyjnych i pielęgnacja po operacjach ginekologicznych. Metody operacyjne wykorzystywane w ginekologii. 11. Onkologia ginekologiczna Epidemiologia i etiopatogeneza chorób nowotworowych narządów płciowych żeńskich i sutka. Udział położnej w profilaktyce, diagnostyce i terapii nowotworów narządów płciowych żeńskich i sutka. Opieka nad kobietą z nowotworem narządów płciowych z uwzględnieniem specyfiki pielęgnowania przed i po terapii. Radioterapia - rodzaje, wskazania i opieka nad chorym leczonym radioterapią. Mastektomia - pielęgnowanie przed i po operacji. Grupy wsparcia. Opieka nad chorą w terminalnej fazie choroby nowotworowej. Udział położnej w terapii bólu. 12. Podstawy interny Etiologia, patogeneza i obraz kliniczny, metody diagnostyki i terapii, pielęgnowanie chorych w schorzeniach układu oddechowego, pokarmowego, moczowego, sercowo-naczyniowego, krwiotwórczego i dokrewnego oraz z chorobami metabolicznymi i narządu ruchu. 13. Podstawy chirurgii Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego w trybie nagłym i planowym oraz w chirurgii ambulatoryjnej. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym. Zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym. Zapobieganie zakażeniom w chirurgii. Choroby żył. Kamica dróg moczowych i żółciowych. Pielęgnowanie chorych po przebytym urazie. Zabiegi operacyjne w ciąży. 14. Podstawy psychiatrii Ustawodawstwo dotyczące ochrony zdrowia psychicznego. Zaburzenia psychiczne związane ze sferą prokreacji. Zaburzenia i choroby psychiczne w okresie ciąży. Depresje poporodowe. Psychozy poporodowe. Zespoły lękowe. Zaburzenia psychiczne w okresie klimakterium i senium. 15. Podstawowa opieka zdrowotna Rozwój, organizacja i zadania podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce. Rola położnej środowiskowej, rodzinnej w zespole podstawowej opieki zdrowotnej. Kompetencje położnej środowiskowej, rodzinnej. Specyfika opieki nad kobietą i jej rodziną w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Opieka położniczo-ginekologiczna, diagnoza środowiskowa i dokumentowanie działań. Rodzina jako podmiot opieki, działania położnej w sytuacji kryzysu rodziny. Udział położnej w realizacji zadań wynikających z programów polityki zdrowotnej. 16. Rehabilitacja w położnictwie, neonatologii i ginekologii Cele i zadania rehabilitacji kompleksowej. Rola i zadania położnej w realizacji procesu rehabilitacji. Fizjoterapia w ciąży, porodzie i połogu. Fizjoterapia w okresie noworodkowym. Kinezystymulacja w połogu fizjologicznym i po cięciu cesarskim. Fizjoprofilaktyka w ginekologii. Rehabilitacja po operacjach ginekologicznych. Rehabilitacja po mastektomii i operacjach odtwórczych. 17. Choroby zakaźne w położnictwie Mechanizmy zakażenia płodu. Choroby bakteryjne: listerioza, bruceloza, zakażenia pochwowe - rzeżączka. Choroby pasożytnicze: kiła, toksoplazmoza. Choroby wirusowe: różyczka, opryszczka, grypa, cytomegalia, ospa, półpasiec. AIDS. Wirusowe zapalenie wątroby. 18. Żywienie i dietetyka Żywienie człowieka zdrowego i chorego - jakościowe i ilościowe zapotrzebowanie organizmu człowieka w różnych okresach życia i stanach zdrowia: okres noworodkowy, pokwitania, dojrzałości płciowej, ciąża - fizjologiczna i powikłana (cukrzyca, nadciśnienie indukowane ciążą, niedokrwistość, choroby nerek, cholestaza), okres połogu i karmienia piersią, klimakterium. 19. Historia zawodu położnej Uwarunkowania historyczne i kierunki rozwoju zawodu położnej. Wkład położnych w rozwój opieki położniczo-ginekologicznej. Rozwój położnictwa na ziemiach polskich - wkład lekarzy w rozwój położnictwa. Kształcenie położnych. Powstanie i rozwój szkół położnych na ziemiach polskich. Pierwsze podręczniki zawodowe dla położnych. Przepisy prawne normujące pracę położnych. Powstanie, rozwój, rola i zadania organizacji zawodowych. Położnictwo nowożytne w wybranych krajach. 20. Metodologia badań naukowych i seminarium licencjackie Przedmiot i cel badań. Metody i techniki badań. Zasady interpretacji danych empirycznych. Konstrukcja opracowań i projektów. Prawa autorskie. Etapy postępowania badawczego. D. PRZEDMIOTY SPECJALIZACYJNE I SPECJALNOŚCIOWE (do dyspozycji uczelni) VII. ZALECENIA 1. Przez przedmioty specjalizacyjne należy rozumieć dodatkowe przedmioty przygotowujące do wykonywania zawodu położnej, przez przedmioty specjalnościowe - przedmioty pogłębiające wykształcenie kierunkowe w zakresie wiedzy położniczej, neonatologicznej i ginekologicznej. 2. Absolwent studiów zawodowych na kierunku położnictwo zobowiązany jest do zdania egzaminu dyplomowego składającego się z części teoretycznej i praktycznej. 3. W ramach praktyk student powinien: - prowadzić poradnictwo dla kobiet ciężarnych, łącznie z przeprowadzeniem co najmniej 100 badań prenatalnych, - sprawować nadzór i opiekę nad co najmniej 40 rodzącymi, - przyjąć 40 porodów, a w przypadku gdy liczba rodzących jest mniejsza - co najmniej 30 porodów pod warunkiem aktywnego udziału w 20 innych porodach, - brać aktywny udział w porodzie z położenia miednicowego, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, asystować w warunkach symulowanych, - wykonać nacięcia krocza i zakładanie szwów, - prowadzić kontrolę i opiekę nad 40 kobietami, u których mogą wystąpić powikłania w trakcie ciąży, porodu i połogu, - sprawować nadzór i opiekę nad co najmniej 40 ciężarnymi, - sprawować nadzór i opiekę włącznie z przeprowadzeniem badań nad 100 położnicami i zdrowymi noworodkami, - prowadzić obserwację i sprawować opiekę nad noworodkami niedonoszonymi, przenoszonymi, z niską masą urodzeniową oraz chorymi, - sprawować opiekę nad kobietami z objawami patologicznymi - ginekologicznymi i położniczymi. Załącznik nr 19 Standardy nauczania dla kierunku studiów: stomatologia STUDIA MAGISTERSKIE I. WYMAGANIA OGÓLNE Studia magisterskie na kierunku stomatologia trwają nie mniej niż 5 lat (10 semestrów). Łączna liczba godzin zajęć dydaktycznych wynosi około 5000, w tym 4520 godzin określonych w standardach nauczania. II. SYLWETKA ABSOLWENTA Absolwent studiów magisterskich na kierunku stomatologia uzyskuje tytuł lekarza stomatologa. Absolwent powinien posiadać: - umiejętność sprawowania profesjonalnej opieki dentystycznej, - odpowiedni zakres wiedzy umożliwiający planowanie, wdrożenie i ocenę postępowania profilaktycznego i leczniczego w zakresie promocji zdrowia i edukacji prozdrowotnej, - odpowiednie przygotowanie kliniczne oparte na naukowych podstawach i respektujące zasady humanitaryzmu, - umiejętność prowadzenia badań naukowych w zakresie swojej specjalności oraz upowszechnianie ich wyników, - umiejętność nauczania i zarządzania w zakresie wykonywania zawodu. Absolwent może być zatrudniony w szkołach wyższych i ośrodkach naukowo-badawczych, publicznych i niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej, a po uzyskaniu odpowiednich uprawnień prowadzić praktykę lekarza stomatologa. III. GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 485 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 560 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 2 475 Razem: 4 520 IV. PRAKTYKI 16 tygodni x 40 godzin = 640 godzin Zajęcia praktyczne (wakacyjne) - proponuje się odbycie tych zajęć według następującego schematu: 2 tygodnie po l roku studiów - praktyka pielęgniarska, 2 tygodnie po l roku studiów - praktyka lekarska na chirurgii ogólnej, internie lub chirurgii szczękowo-twarzowej, 4 tygodnie po II roku studiów - praktyka asystentki stomatologicznej, 4 tygodnie po III roku studiów - praktyka stomatologiczna - procedury manualne, 4 tygodnie po IV roku studiów - praktyka stomatologiczna - procedury kliniczne. V. PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 485 1. Przedmiot do wyboru 65 2. Podstawy psychologii lekarskiej 15 3. Prawo i etyka w stomatologii 30 4. Informatyka i statystyka medyczna 45 5. Język łaciński 60 6. Języki obce 180 7. Wychowanie fizyczne 90 B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1 560 1. Chemia ogólna 60 2. Biofizyka 60 3. Biologia 60 4. Anatomia prawidłowa człowieka 135 5. Histologia z embriologią i cytologią 90 6. Fizjologia człowieka 90 7. Biochemia 105 8. Mikrobiologia z immunologią 45 9. Patomorfologia 60 10. Patofizjologia 60 11. Farmakologia 90 12. Stomatologia społeczna 90 13. Radiologia ogólna 15 14. Chirurgia ogólna z onkologią 75 15. Pierwsza pomoc medyczna 30 16. Choroby wewnętrzne 135 17. Pediatria 60 18. Otorynolaryngologia 45 19. Dermatologia z wenerologią 30 20. Psychologia kliniczna 30 21. Anestezjologia i reanimacja 30 22. Medycyna sądowa 15 23. Okulistyka 15 24. Medycyna katastrof i medycyna ratunkowa 60 25. Choroby zakaźne 30 26. Fizjologia ciąży 15 27. Fizjoterapia ogólna 15 28. Neurologia 15 C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 2 475 zajęcia praktyczne (kliniczne) - 1565 1. Ergonomia w stomatologii 30 - 2. Periodontologia przedkliniczna 30 - 3. Choroby błony śluzowej 45 15 4. Gerostomatologia 45 30 5. Normy okluzji i funkcje układu stomatognatycznego 90 30 6. Endodoncja przedkliniczna 45 - 7. Stomatologia zachowawcza przedkliniczna 45 - 8. Protetyka stomatologiczna 405 330 9. Materiałoznawstwo i sprzęt stomatologiczny 60 - 10. Stomatologia zachowawcza z endodoncją 465 405 11. Profilaktyka stomatologiczna 45 30 12. Chirurgia stomatologiczna 285 245 13. Chirurgia szczękowo-twarzowa z onkologią 75 - 14. Stomatologia wieku rozwojowego 210 180 15. Ortodoncja 195 150 16. Choroby przyzębia 120 105 17. Radiologia stomatologiczna 90 30 18. Fizjologia narządu żucia 45 - 19. Farmakologia kliniczna 30 - 20. Mikrobiologia jamy ustnej 45 - 21. Patologia jamy ustnej 45 15 22. Zarządzanie i ekonomika 30 - VI. TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO 1. Przedmiot do wyboru: 1) filozofia - główne kierunki filozoficzne i ich charakterystyka. Podstawowe założenie epistemologii. Ewolucja podstawowych zagadnień filozoficznych. Antropologia filozoficzna jako źródło refleksji nad człowiekiem; 2) historia stomatologii - rozwój medycyny i nauk medycznych na przestrzeni wieków od starożytności do czasów współczesnych. Rozwój stomatologii od czasów najdawniejszych do współczesnych z uwzględnieniem stomatologii polskiej; 3) socjologia medycyny - kultura - wartości i normy społeczne. Procesy i przemiany życia społecznego. Struktura i dynamika rodziny. Modele rodziny. Socjometryczne aspekty funkcjonowania rodziny. Zachowania w zdrowiu i w chorobie. Niepełnosprawność jako problem społeczny. Socjologiczne aspekty starości i umierania. Społeczne i kulturowe uwarunkowania pracy lekarza stomatologa. Patologie społeczne dotyczące społeczeństwa, rodziny i jednostki. Techniki socjometryczne. 2. Podstawy psychologii lekarskiej Psychologiczne determinanty zdrowia i choroby, psychologiczne mechanizmy chorobotwórcze, funkcjonowanie człowieka chorego, proces adaptacji do choroby. Psychostomatologia. 3. Prawo i etyka w stomatologii Podstawy prawne działania gabinetu stomatologicznego. Odpowiedzialność karna, cywilna i zawodowa lekarza. Podstawy odpowiedzialności karnej. Prawa pacjenta. Podstawowe pojęcia etyki ogólnej i lekarskiej. Etyka lekarska w ujęciu historycznym. Kodeks etyki lekarskiej i inne dokumenty prawne uwzględniające zagadnienia etyki zawodowej lekarza w Polsce i na świecie. Wzór osobowy lekarza. Współczesne problemy deontologii lekarskiej. Szczegółowe zagadnienia deontologiczne. 4. Informatyka i statystyka medyczna Rodzaje i zastosowanie systemów informacyjnych w ochronie zdrowia. Tworzenie systemów informacyjnych. Poszukiwanie, przetwarzanie i przechowywanie informacji. Ograniczenia systemów informacyjnych. Informacja w ochronie zdrowia i stomatologii. Dokumentacja medyczna. Ochrona danych osobowych. Postępy w zarządzaniu informacjami w ochronie zdrowia. 5. Język łaciński Opanowanie podstawowych zasad gramatyki łacińskiej, terminologii anatomicznej oraz słownictwa specjalistycznego. Umiejętność poprawnego napisania diagnozy, recepty w języku łacińskim. Ćwiczenia umiejętności odczytania i zrozumienia tekstu z dziedziny stomatologii z języka łacińskiego na polski. B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE 1. Chemia ogólna Pierwiastki główne i śladowe. Podaż, wchłanianie i transport w ustroju. Właściwości i reaktywność jonów biologicznie i ekologicznie ważnych. Elektrolity. Układy buforowe. Reakcje chemiczne w układach biologicznych. Budowa chemiczna materiałów i preparatów stosowanych w stomatologii. Reakcje zachodzące w procesie wiązania materiałów stomatologicznych. 2. Biofizyka Materia w stanie stałym. Podstawy materiałoznawstwa stomatologicznego. Statyka i biomechanika, mechanika narządu żucia. Temperatura a wypełnienia stomatologiczne. Ogniwa galwaniczne w jamie ustnej, jonoforeza. Metody obrazowania komórek i tkanek, rentgenodiagnostyka. Ultradźwięki w stomatologii. Rezonans magnetyczny. Promieniowanie jonizujące w stomatologii. Dozymetria. Radiobiologia. Wykorzystanie źródeł światła w stomatologii. Fotometria. Światłowody. Zastosowanie laserów w stomatologii. Zagrożenia w stomatologii i zachowania obronne. 3. Biologia Podstawowe pojęcia z ekologii. Wiadomości o organizmie i środowisku. Współzależność między organizmami w ekosystemie. Interakcje w układzie pasożyt - żywiciel. Podstawowe zasady genetyki człowieka. Kliniczne zastosowanie genetyki. 4. Anatomia prawidłowa człowieka Podstawowe pojęcia orientacyjne w opisie budowy ciała ludzkiego. Zasady tworzenia polskich i łacińskich terminów anatomicznych. Układy narządów: bierny i czynny układ ruchu, układ krążenia (krwionośny i chłonny), oddechowy, pokarmowy, moczowo-płciowy, zmysłów. Podstawy neuroanatomii. Szczegółowa anatomia opisowa i topograficzna głowy i szyi. Tętnice: szczękowa i twarzowa, przebieg, obszary unaczynienia, miejsca wyczuwania tętna. Zespolenia żylne zewnątrz- i wewnątrzczaszkowe, znaczenie kliniczne. Unaczynienie i unerwienie zębów, anatomia znieczuleń przewodowych. Odpływ chłonki z głowy, węzły regionalne. 5. Histologia z embriologią i cytologią Budowa ultrastrukturalna i podstawowe funkcje komórki eukariotycznej. Cykl komórkowy i proliferacje komórek. Budowa mikroskopowa tkanek i narządów ciała ludzkiego ze szczególnym uwzględnieniem histofizjologii zęba i jamy ustnej. Rozwój zarodka, zróżnicowanie blastocytów, pochodzenie tkanki oraz rozwój głowy i szyi, a w szczególności tkanek jamy ustnej. 6. Fizjologia człowieka Podstawowe wiadomości z zakresu funkcji życiowych człowieka. Neurohormonalna regulacja procesów fizjologicznych. Funkcje wydzielnicze ze szczególnym naciskiem na krew i ślinę. Transport tlenu i dwutlenku węgla w organizmie. Równowaga kwasowo-zasadowa. Żywienie i metabolizm. Znajomość wartości liczbowych podstawowych zmiennych fizjologicznych. 7. Biochemia Biochemiczne podstawy integralności organizmu ludzkiego. Budowa i funkcja ważniejszych związków chemicznych występujących w organizmie ludzkim. Białka - struktura, właściwości, funkcje. Kwasy nukleinowe, struktura cząsteczek DNA, replikacje DNA jądrowego. Transkrypcje. Enzymy - struktura, energetyka reakcji enzematycznych, aktywność enzymów. Metabolizm węglowodanów, lipidów, aminokwasów. Przemiana wapnia. Hormony. Płyny ustrojowe z uwzględnieniem śliny. 8. Mikrobiologia z immunologią Klasyfikacje bakterii. Budowa i biologia komórki bakteryjnej. Mechanizmy chorobotwórcze bakterii i grzybów. Odporność na leki. Klasyfikacja i budowa wirusów. Chorobotwórczość wirusów. Szczepionki. Antygeny i przeciwciała. Układ odpornościowy. Komórki T - ich podklasy i aktywacja, interakcje komórkowe. 9. Patomorfologia Zapalenie i procesy naprawcze. Zakrzepy, zatory, odma, wstrząs. Nowotwory. Patologie układu naczyniowego. Wady rozwojowe, w tym w obrębie twarzoczaszki. Patologie układu krwionośnego, pokarmowego, oddechowego, układu dokrewnego, krwi, awitaminozy, patologia układu kostnego, układu moczowego, mózgu i centralnego układu nerwowego łącznie z urazami, wylewami i guzami. Szczegółowo procesy patologiczne toczące się w obrębie części twarzowej czaszki, w szczególności narządu żucia. 10. Patofizjologia Patologia ogólna. Pojęcie zdrowia i choroby. Mechanizmy kontrolujące utrzymanie homeostazy w zdrowiu i chorobie. Działanie podstawowych mechanizmów obronnych. Patogeneza ostrych załamań regulacji ustrojowych. Patomechanizm podstawowych chorób układu krążenia, oddechowego, krwiotwórczego, moczowego. Patofizjologia wątroby. Podstawowe problemy w zakresie chorób nowotworowych z uwzględnieniem jamy ustnej. 11. Farmakologia Mechanizmy działania leków. Kinetyka i biotransformacja w zakresie poszczególnych grup leków. Dawkowanie, wskazania i przeciwwskazania stosowania leków. Zasady zapisywania leków. Zapobieganie i zwalczanie bólu występującego w czasie i po zabiegach stomatologicznych. 12. Stomatologia społeczna Podstawowe pojęcia dotyczące zdrowia i choroby. Podstawowe pojęcia epidemiologiczne. Zagrożenia zdrowotne występujące w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Problemy zdrowotne mieszkańców poszczególnych regionów Polski oraz w wybranych krajach na świecie. Grupy ludności wysokiego ryzyka. Choroby społeczne. Analiza występowania wybranych chorób. Organizacja systemu ochrony zdrowia. Programowe działania na rzecz zdrowia w wymiarze regionalnym, ponadregionalnym i międzynarodowym: 1) higiena - związki między czynnikami środowiska zewnętrznego a zdrowiem i chorobą. Zdrowie społeczne. Higiena pracy, żywienia, komunalna, szkolna. Zapobieganie i przyczyny zakażeń w gabinetach stomatologicznych. Toksykologia środowiskowa. Oświata zdrowotna; 2) epidemiologia i medycyna środowiskowa - kryteria epidemiologicznej oceny stanu zdrowia populacji, z uwzględnieniem stanu zdrowotnego jamy ustnej. Epidemiologia wybranych chorób zakaźnych i sposoby zapobiegania. Gabinet stomatologiczny jako potencjalne ogniwo łańcucha epidemiologicznego. Promocja zdrowia realizowana przez lekarza dentystę. Środowisko a stan zdrowotny jamy ustnej; 3) zdrowie publiczne - kulturowe, społeczne i ekonomiczne uwarunkowania zdrowia publicznego. Podstawowe pojęcia dotyczące zdrowia i choroby. Podstawowe pojęcia epidemiologiczne. Zagrożenia ekologiczne. Zagrożenia zdrowotne występujące w środowisku zamieszkania, nauki i pracy. Problemy zdrowotne mieszkańców poszczególnych regionów Polski oraz w wybranych krajach na świecie. Grupy ludności wysokiego ryzyka. Choroby społeczne (nikotynizm, alkoholizm, narkomania). Analiza występowania wybranych chorób. Profilaktyka, prewencja chorób - cele, zadania, formy. Organizacja systemu ochrony zdrowia. Programowe działania na rzecz zdrowia w wymiarze regionalnym, ponadregionalnym i międzynarodowym. Organizacja opieki stomatologicznej. 13. Radiologia ogólna Podstawy fizyczne i techniczne rentgenodiagnostyki. Diagnostyka narządów klatki piersiowej, jamy brzusznej i układu kostnego. 14. Chirurgia ogólna z onkologią Chirurgiczne badanie chorego - badanie podmiotowe i przedmiotowe, dokumentacja. Badania diagnostyczne w chirurgii. Wstrząs i ostra niewydolność krążenia - patogeneza i leczenie. Aseptyka i antyseptyka w chirurgii. Rodzaje ran - proces gojenia. Terapia. Ostre choroby jamy brzusznej. Zakażenie w chirurgii. Urazy i postępowanie lecznicze. Współczesne poglądy na etiologie nowotworów. Metody diagnostyczne i terapeutyczne w onkologii. Objawy ogólne i miejscowe specyficzne dla nowotworów złośliwych. Zasady operacji transplantologicznych. Znaczenie badań przesiewowych i wczesnej diagnostyki w walce z rakiem. 15. Pierwsza pomoc medyczna Podstawy resuscytacji oddechowo-krążeniowej. Postępowanie z chorym nieprzytomnym. Rozpoznanie i udzielenie pierwszej pomocy w nagłych przypadkach. Postępowanie z chorymi poszkodowanymi w nagłych przypadkach urazowych. 16. Choroby wewnętrzne Zbieranie wywiadu i podstawy badania internistycznego. Prowadzenie historii choroby. Etiopatogeneza i symptomatologia chorób układu: oddechowego, krążenia, krwiotwórczego, moczowego, pokarmowego, ruchu oraz gruczołów dokrewnych ze szczególnym uwzględnieniem jednostek chorobowych, których objawy występują w jamie ustnej. Promowanie zdrowego stylu życia i znajomość chorób związanych z nałogiem palenia. Interpretacja wyników badań laboratoryjnych. Dawkowanie leków i wystawianie recept. Umiejętność powiązania istoty chorób wewnętrznych z ich symptomami występującymi w jamie ustnej mającymi wpływ na pracę lekarza stomatologa. 17. Pediatria Rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Wpływ odżywiania na rozwój i stan zdrowia dziecka. Przemiana wapniowo-fosforanowa u dzieci i jej zaburzenia. Choroba odogniskowa. Diagnostyka różnicowa chorób wieku rozwojowego przebiegających z powiększeniem węzłów chłonnych okolicy szyi, w tym podżuchwowej. Choroby zakaźne wieku dziecięcego ze szczególnym zwróceniem uwagi na zmiany w obrębie jamy ustnej. Uodpornienie sztuczne przeciw chorobom zakaźnym u dzieci i młodzieży. Jednostki chorobowe warunkujące postępowanie stomatologiczne. 18. Otolaryngologia Etiologia, patomechanizm, patomorfologia, objawy kliniczne, rozpoznanie, leczenie, rokowanie i powikłania jednostek chorobowych, z którymi w praktyce klinicznej ze względu na sąsiedztwo narządowe spotyka się lekarz stomatolog. Onkologia nosa, zatok nosa i krtani. 19. Dermatologia z wenerologią Podstawowe pojęcia dermatologiczne. Etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie: chorób infekcyjnych skóry (bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych), chorób alergicznych, chorób przenoszonych drogą płciową. Stany przednowotworowe i nowotwory skóry. Dermatozy i kolagenozy przebiegające ze zmianami w obrębie błony śluzowej jamy ustnej. 20. Psychologia kliniczna Osobowość - struktura, mechanizmy i rozwój. Zachowanie człowieka w sytuacjach społecznych. Pomoc psychologiczna w chorobie. Stres a zdrowie. Zależności psychosomatyczne. Teorie, modele i koncepcje komunikacji międzyludzkiej. Style komunikowania. Bariery komunikowania. Przekazywanie i przyjmowanie informacji. Psychologiczne mechanizmy kształcenia zachowań zdrowotnych. Psychologia w pedodoncji. Podstawy psychiatrii. 21. Anestezjologia i reanimacja Przyczyny i mechanizmy zatrzymania krążenia i oddychania. Zasady prowadzenia reanimacji. Postępowanie po skutecznej reanimacji. Stany zagrożenia życia - ocena stopnia zagrożenia, postępowanie. Znieczulenie ogólne w zabiegach stomatologicznych (przygotowanie chorego, premedykacja, sprzęt anestetyczny, metody znieczulenia ogólnego, farmakologia podstawowych środków znieczulenia ogólnego, monitorowanie funkcji życiowych). Znieczulenie przewodowe w praktyce medycznej (rodzaje, metody, środki). Metody znieczulenia i analgezji w stomatologii. 22. Medycyna sądowa Definicje i rodzaje śmierci, zmiany pośmiertne. Badania pośmiertne zwłok ludzkich. Identyfikacja zwłok. Serologia i genetyka (techniki DNA) sądowo-lekarska. Toksykologia sądowo-lekarska. 23. Okulistyka Metody badania okulistycznego i diagnostyka chorób oczu. Urazy oka - udzielanie pierwszej pomocy. Wybrane jednostki chorobowe układu optycznego, ochronnego oka oraz przedniego i tylnego odcinka gałki ocznej. Rola zakażeń odogniskowych chorób narządu wzroku. 24. Medycyna katastrof i medycyna ratunkowa Organizacja zabezpieczenia medycznego w katastrofach i awariach. Fazy akcji ratunkowych i zakres udzielania pomocy poszkodowanym. Postępowanie w przypadkach mnogich obrażeń ciała (opatrywanie ran, desmurgia, unieruchomienia). Zagrożenia epidemiologiczne w miejscu katastrofy. Prawa człowieka w sytuacjach nadzwyczajnych w oparciu o dokumenty międzynarodowego prawa humanitarnego. 25. Choroby zakaźne Zasady rozpoznania chorób zakaźnych, badanie przedmiotowe, badanie biochemiczne, bakteriologiczne, serologiczne. Surowice, szczepionki w chorobach zakaźnych. Choroba posurowicza. Choroby wirusowe i bakteryjne w aspekcie stomatologicznym. Zatrucie pokarmowe - epidemiologia i postacie kliniczne. Wirusowe zapalenia wątroby. Zakażenie HIV i zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS). Lymfadenopatie w chorobach zakaźnych. 26. Fizjologia ciąży Cykl miesiączkowy. Uwarunkowania hormonalne kobiety w poszczególnych okresach życia. Diagnostyka ciąży i jej monitorowanie. Łożysko i jego rola. Poród i połóg. Podstawowe zagadnienia dotyczące EPH - gestozy, konfliktu serologicznego i hypotrofii płodu. Wpływ odżywiania kobiet w ciąży na rozwój płodu. 27. Fizjoterapia ogólna Metody stosowane w rehabilitacji medycznej, zasady i metody fizykoterapii, możliwości i cele rehabilitacji, organizacja i zasady pracy zespołów rehabilitacyjnych, organizacja rehabilitacji medycznej w Polsce. Umiejętność diagnozowania, planowania i oceny procesu rehabilitacji. Pojęcia niepełnosprawności, inwalidztwa, rodzaje rehabilitacji leczniczej oraz metody prewencji. Zastosowania metod rehabilitacji w stomatologii, wpływ fizykoterapii i kinezyterapii na organizm. Określenie rodzaju i stopnia niepełnosprawności, celów rehabilitacji, zaplanowania rehabilitacji oraz oceny jej skuteczności. 28. Neurologia Badanie neurologiczne i jego interpretacja. Choroby naczyniowe mózgu. Urazy mózgu. Zaburzenia świadomości. Zespoły otępienne. Neurologiczne skutki przewlekle zażywanych leków, uzależnienia. Bóle głowy i twarzy. Choroby neurologiczne dorosłych i dzieci stwarzające problemy w praktyce stomatologicznej. C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE 1. Ergonomia w stomatologii Zagrożenia lekarza stomatologa w miejscu pracy. Ergonomiczne zasady prowadzenia zabiegów stomatologicznych i organizacja pracy w gabinecie stomatologicznym. Metody pracy przy pacjencie siedzącym i leżącym - wady i zalety. Zespół stomatologiczny. Czynniki etiologiczne schorzeń związanych z wykonywaniem zawodu i sposoby zapobiegania. Źródła stresu i zmęczenia w praktyce stomatologicznej i metody odreagowania sytuacji stresowych. 2. Periodontologia przedkliniczna Podstawy diagnostyki chorób przyzębia. Podstawowe zabiegi higieniczno-lecznicze. 3. Choroby błony śluzowej Diagnozowanie i leczenie najczęściej występujących chorób błony śluzowej jamy ustnej. 4. Gerostomatologia Zmiany w narządzie żucia w okresie starzenia się. Choroby błony śluzowej związane z wiekiem. Problemy odżywiania i metabolizmu osób starszych. Problemy leczenia ludzi w podeszłym wieku w poszczególnych specjalnościach stomatologii. Opieka stomatologiczna nad pacjentami w wieku starszym w gabinecie lekarskim i miejscu zamieszkania. 5. Normy okluzji i funkcje układu stomatognatycznego Pojęcie układu stomatognatycznego oraz anatomia i fizjologia jego części składowych. Normy okluzji we wzajemnej relacji szczęki i żuchwy. Budowa i funkcja zespołu stawów skroniowo-żuchwowych i mięśni żucia oraz wzajemnych relacji łuków zębowych. Główne czynniki etiologiczne zaburzeń zwarcia i artykulacji. Diagnostyka zaburzeń morfologiczno-czynnościowych układu stomatognatycznego oraz zasady jego rehabilitacji. Mechanizmy odruchowe i adaptacyjne w układzie stomatognatycznym. Zasady profilaktyki zaburzeń czynnościowych narządu żucia. 6. Endodoncja przedkliniczna Anatomia jam zębowych. Narzędzia (normy według ISO) i materiały stosowane w leczeniu endodontycznym. Techniki leczenia endodontycznego - praktyczne wykonanie w poszczególnych grupach zębów na fantomach. 7. Stomatologia zachowawcza przedkliniczna Wstęp do nauczania stomatologii. Cele i zakres. Działy stomatologii. Gabinet stomatologiczny - wyposażenie. Zespół stomatologiczny. Bezpieczeństwo i higiena pracy. Instrumentarium: sprzęt i aparatura stomatologiczna, zasady działania, obsługa. Zapobieganie zakażeniom w gabinecie. Metody utrzymania suchości pola zabiegowego. Znakowanie zębów. Zasady klasyfikacji ubytków próchnicowych według Blacka i Mounta. Opracowanie i wypełnienie ubytków klasy l-V według Blacka. 8. Protetyka stomatologiczna Badanie lekarsko-dentystyczne. Analiza morfologicznego i czynnościowego stanu narządu żucia oraz diagnozowanie schorzeń wynikających z braków zębów lub innych tkanek układu stomatognatycznego. Planowanie leczenia protetycznego w nieskomplikowanych przypadkach klinicznych. Zabiegi kliniczne w podstawowym zakresie lecznictwa protetycznego. Wady wrodzone i nabyte, stomatopatie protetyczne, parafunkcje oraz inne zaburzenia czynnościowe w narządzie żucia. Zasady współpracy kliniczno-laboratoryjnej. Optymalny wybór uzupełnień protetycznych w określonych warunkach podłoża protetycznego oraz określenie skutków nieprawidłowo prowadzonego leczenia protetycznego. Zasady opieki pozabiegowej nad pacjentem. Uzupełnienia utraconych zębów, według wskazań: protezami stałymi, ruchomymi protezami częściowymi, protezami całkowitymi. Leczenie implantologiczne. Wykonanie prostych prac z zakresu techniki dentystycznej. 9. Materiałoznawstwo i sprzęt stomatologiczny Wprowadzenie do materiałoznawstwa stomatologicznego. Materiały stosowane w stomatologii łącznie z technologiami materiałowymi i procedurami techniki dentystycznej, ortodontycznej i ektoprotetycznej. Charakterystyka sprzętu klinicznego i laboratoryjnego. Podstawy współczesnej techniki dentystycznej. Główne technologie związane z przetwarzaniem materiałów w toku wykonywania protez zębowych. Patomechanizm oddziaływania materiałów stomatologicznych na tkanki i narządy jamy ustnej. 10. Stomatologia zachowawcza z endodoncją Etiologia, objawy kliniczne, diagnostyka, leczenia i zapobiegania chorobie próchnicowej. Odtwarzanie funkcji zębów przy zastosowaniu wszystkich współcześnie dostępnych środków w jamie ustnej pacjenta. Profilaktyka umożliwiająca utrzymanie zdrowej jamy ustnej. Znajomość procesów oraz postępowanie lecznicze w schorzeniach niepróchnicowego pochodzenia tkanek zmineralizowanych: abrazja, erozja, patologiczne starcie zębów. Przyczyny i leczenie nadwrażliwości zębów. Interpretacja zdjęć radiologicznych. Zapobieganie patologiom miazgi. Klasyfikacja i postępowanie w przypadkach urazów zębów. Właściwości i wskazania stosowania dostępnych materiałów stosowanych do wypełnień. Planowanie postępowania profilaktycznego, realizacja i ocena programów zdrowotnych dla grup wysokiego ryzyka w stomatologii. Ocena stanu żywotności miazgi. Procesy fizjologiczne i patologiczne zachodzące w miazdze zębowej (na poziomie komórki) oraz postępowanie lecznicze. Leczenie endodontyczne zębów jedno- i wielokorzeniowych. Powikłania w leczeniu endodontycznym. Środki lecznicze i materiały stosowane w endodoncji. 11. Profilaktyka stomatologiczna Promocja zdrowia jamy ustnej i edukacja prozdrowotna. Istota choroby próchnicowej. Działania w zapobieganiu próchnicy. Zapobieganie powstawaniu wad zgryzu. Profilaktyka chorób przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej. Profilaktyka chorób nowotworowych narządu żucia. 12. Chirurgia stomatologiczna Diagnostyka schorzeń w zakresie jamy ustnej i planowanie leczenia. Wskazania i przeciwwskazania do leczenia chirurgicznego. Ocena wskazań do wykonania i interpretacja badań dodatkowych i radiologicznych. Wykonanie znieczulenia przewodowego i nasiękowego. Zaopatrzenie krwawienia poekstrakcyjnego, nacinanie ropni. Rozpoznanie połączenia ustno-zatokowego. Ocena skuteczności prowadzonego leczenia i wskazań do konsultacji specjalistycznych oraz leczenia stacjonarnego. 13. Chirurgia szczękowo-twarzowa z onkologią Diagnostyka schorzeń nowotworowych i obrażeń w zakresie twarzoczaszki i planowanie leczenia. Wskazania i przeciwwskazania do pobierania wycinków. Udzielanie pierwszej pomocy w obrażeniach zębów, wyrostków zębodołowych i kości szczęk. 14. Stomatologia wieku rozwojowego Leczenie zintegrowane. Promocja zdrowia. Projektowanie i realizowanie programów profilaktycznych. Stosowanie technik psychologicznych w procesie adaptacji dziecka do leczenia stomatologicznego. Skuteczne zwalczanie bólu i lęku "stomatologicznego". Diagnostyka i leczenie chorób jamy ustnej wieku rozwojowego. Rozpoznanie i leczenie wad rozwojowych uzębienia. Występujące w jamie ustnej objawy chorób ogólnoustrojowych. 15. Ortodoncja Rozwój zgryzu w powiązaniu z rozwojem i wzrostem głowy i twarzy. Wady zgryzu - klasyfikacja. Zasady rozpoznawania wad. Podstawy cefalometrii. Podstawy zapobiegania wadom nabytym. Planowanie i wdrożenie postępowania zapobiegawczego. Podstawy leczenia aparatami. Leczenie niepowikłanych wad zgryzu. Ocena przypadków zgryzu wymagających specjalistycznego leczenia korygującego. 16. Choroby przyzębia Diagnozowanie chorób przyzębia, planowanie i leczenie. Wykonanie zabiegu profesjonalnego usunięcia płytki i złogów kamienia nazębnego z wygładzeniem powierzchni korzenia. Kiretaż zamknięty, korekta zgryzu urazowego, unieruchomienia zębów, znoszenie nadwrażliwości szyjek zębów. Wykonanie biopsji. 17. Radiologia stomatologiczna Oddziaływanie promieniowania jonizującego. Podstawy techniki radiologicznej, obsługa sprzętu. Kontrola jakości zdjęć radiologicznych. Anatomia rentgenowska głowy ze szczególnym uwzględnieniem szczęki i żuchwy. Podstawowe metody radiologiczne stosowane w stomatologii. Interpretacja badań radiologicznych obszaru głowy i szyi. Radiografia panoramiczna i cefalometryczna. Inne techniki obrazowania. Ochrona przed promieniowaniem jonizującym. Regulacje prawne dotyczące stosowania promieniowania jonizującego. 18. Fizjologia narządu żucia Budowa i funkcje narządu żucia. Fizjologia wyrzynania się zębów mlecznych i stałych. Funkcje poszczególnych grup zębów. Reakcja miazgi zęba na bodźce fizyczne, chemiczne. Fizjologia przyzębia i błony śluzowej. Rozwój zgryzu. Biomechanika stawu skroniowo-żuchwowego, metody badania stawu. Czynności układu stomatognatycznego w procesie żucia i połykania. Narząd żucia a proces oddychania. Warunki zwarciowe na tle rozwoju osobniczego. 19. Farmakologia kliniczna Wiadomości ogólne z farmakologii klinicznej (farmakokinetyka, farmakogenetyka, terapia monitorowana). Interakcje farmakokinetyczne i farmakodynamiczne, objawy uboczne działania leków. Chemioterapia zakażeń bakteryjnych (monoterapia, leczenie skojarzone, zasady kojarzenia antybiotyków). Farmakoterapia stanów alergicznych i zespołów polekowych (próby uczuleniowe, zespół Hoigne'a, zespół Nicolai, zespół Stevens-Johnsona). Środki miejscowo znieczulające - objawy przedawkowania, leczenie, zależność stężeń od rodzaju znieczulenia. Farmakoterapia bólu ostrego i przewlekłego. Farmakoterapia lęku i stanów pobudzenia psychoruchowego. Awitaminozy - objawy w jamie ustnej, leczenie. Farmakoterapia krwawień i skaz krwotocznych. Farmakoterapia stanów zagrażających życiu (omdlenia, wstrząs, obrzęk płuc). 20. Mikrobiologia jamy ustnej Jama ustna jako środowisko ekologiczne drobnoustrojów w zdrowiu i chorobie. Skład flory bakteryjnej zdrowej jamy ustnej. Zasiedlanie jamy ustnej przez drobnoustroje, różnicowanie się flory bakteryjnej, czynniki warunkujące adhezję bakterii. Skład bakteryjny płytki nazębnej, homeostaza i właściwości biochemiczne warunkujące patogenność płytki. Patogenność drobnoustrojów w chorobie próchnicowej w chorobach przyzębia, zmianach ropnych w jamie ustnej, zakażonych kanałach korzeniowych. Związek zaburzeń bakteryjnych jamy ustnej z zapaleniem wsierdzia. Grzybice w jamie ustnej i inne zaburzenia bakteryjne. Zapobieganie i zwalczanie zakażeń krzyżowych. Antyseptyka, aseptyka, dezynfekcja, sterylizacja. 21. Patologia jamy ustnej Uszkodzenie i śmierć komórki. Zaburzenia rozwoju zębów, choroba próchnicowa tkanek zmineralizowanych, choroby miazgi zęba, stany zapalne tkanek okołowierzchołkowych. Torbiele szczęk i tkanek miękkich jamy ustnej. Choroby przyzębia. Zmiany przerostowe tkanki łącznej, zmiany neoplastyczne, zaburzenia rogowacenia nabłonka i choroby błony śluzowej jamy ustnej. Guzy nabłonkowe i melanoma w jamie ustnej. Zmiany wrzodziejące w jamie ustnej i choroby pęcherzowe. Choroby i nowotwory ślinianek. Guzy pochodzenia zębowego. Wrodzone, rozwojowe, zapalne i metaboliczne choroby kośćca. Choroba Pageta, guzy i guzopodobne choroby kości. Schorzenia stawu skroniowo-żuchwowego. Włóknisto-kostne procesy patologiczne w narządzie żucia. Proces zapalny. Stany przednowotworowe. Epidemiologia nowotworów jamy ustnej. Biopsja i jej znaczenie diagnostyczne. 22. Zarządzanie i ekonomika Podstawowe pojęcia z zakresu medycyny społecznej, zdrowia publicznego, medycyny rodzinnej, zarządzania, ekonomiki, marketingu i organizacji ochrony zdrowia. Formy organizacyjne podmiotów świadczących usługi lecznicze. Zawieranie umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych z publicznymi i niepublicznymi zakładami opieki zdrowotnej oraz lekarzami prywatnie praktykującymi. Podstawowa opieka medyczna. Wieloczynnikowe uwarunkowania zdrowia. Sytuacja zdrowotna społeczeństwa polskiego a system opieki zdrowotnej. Uprawnienia ludności związane z ich stanem zdrowia i mające wpływ na jego poziom. Organizacja samorządu lekarskiego. Praktyczne i ekonomiczne aspekty prowadzenia gabinetu stomatologicznego. Organizacja systemów opieki zdrowotnej w wybranych krajach świata. Podstawy organizacji narodowego systemu opieki zdrowotnej. Ochrona zdrowia psychicznego w Polsce i na świecie. System zaopatrzenia w leki. Instytucja lekarza rodzinnego. VII. ZALECENIA 1. Wymiar godzinowy przedmiotów stomatologicznych stanowi około 60% ogólnej liczby godzin. 2. Przynajmniej 50% godzin zajęć w grupie przedmiotów kierunkowych powinno odbywać się w formie ćwiczeń praktycznej nauki zawodu. 3. Z ogólnej liczby godzin przeznaczonych na zajęcia praktyczne (kliniczne) należy 120 godzin objąć nauczaniem problemowym - zintegrowanym. 4. Przedmioty kierunkowe (przedkliniczne) obejmują zajęcia teoretyczne oraz ćwiczenia manualne, w tym na fantomach. 5. Zaleca się, aby uczelnia podała liczbę punktów ECTS - European Credit Transfer System (Europejski System Transferu Punktów Kredytowych). 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1991 r. Nr 104, poz. 450, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i Nr 63, poz. 314, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 43, poz. 163, Nr 105, poz. 509 i Nr 121, poz. 591, z 1996 r. Nr 5, poz. 34 i Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590, Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 50, poz. 310, Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 i 1118, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1314, z 2001 r. Nr 85, poz. 924, Nr 103, poz. 1129, Nr 111, poz. 1193 i 1194 i Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 4, poz. 33 i 34, Nr 150, poz. 1239, Nr 153, poz. 1271 i Nr 200, poz. 1683 oraz z 2003 r. Nr 65, poz. 595, Nr 128, poz. 1176 i Nr 137, poz. 1304. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 1413--z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej załączników do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1414--z dnia 29 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania kontroli przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1415--z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie przedterminowych wyborów wójta Gminy Piekoszów w województwie świętokrzyskim ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1416--z dnia 8 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1417--z dnia 11 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie agencji celnych i agentów celnych 1418--z dnia 13 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązku składnia zeznań podatkowych przez podatników podatku od spadków i darowizn 1419--z dnia 13 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad poboru podatku od czynności cywilnoprawnych 1420--z dnia 21 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego od energii elektrycznej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1421--z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie certyfikacji działalności w lotnictwie cywilnym 1422--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa eksploatacji statków powietrznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1423--z dnia 8 sierpnia 2003 r. w sprawie metod analiz niektórych przetworów z wieprzowiny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1424--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie odnotowywania wydania decyzji o określeniu czasu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz decyzji o odmowie wjazdu cudzoziemca na to terytorium 1425--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie regulaminu pobytu w ośrodku dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy 1426--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu przeprowadzania kontroli legalności pobytu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 1427--z dnia 12 sierpnia 2003 r. w sprawie trybu postępowania organów w postępowaniu w sprawie wydalenia cudzoziemca oraz sposobu odnotowywania w dokumencie podróży wydania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub decyzji o wydaleniu 1428--z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wysokości pomocy dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy 1429--z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru karty daktyloskopijnej, na której pobiera się odciski linii papilarnych od cudzoziemca zatrzymanego w związku z przekroczeniem granicy wbrew przepisom prawa, zatrzymanego w związku z okolicznościami uzasadniającymi wydanie decyzji o wydaleniu albo w związku z jego uchylaniem się od wykonania obowiązków określonych w decyzji o wydaleniu lub któremu wydano decyzję o wydaleniu Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1622--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach oraz lokalnych komisji etycznych do spraw doświadczeń na zwierzętach 1623--z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2004 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1624--z dnia 9 września 2003 r. w sprawie wzoru i sposobu oznakowania pojazdów służbowych Służby Celnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1625--z dnia 18 września 2003 r. w sprawie konkursu na stanowisko Dyrektora Polskiego Centrum Akredytacji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1626--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej osób ubiegających się o świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego lub posiadających świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego 1627--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej osób ubiegających się o licencje członka personelu lotniczego albo posiadających licencje członka personelu lotniczego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 1628--z dnia 10 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatkowych warunków fizycznych i psychicznych oraz kwalifikacji żołnierzy Żandarmerii Wojskowej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1629--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich 1630--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie form współdziałania organów Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi 1631--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego rzeczoznawca w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych 1632--z dnia 19 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu przywozu niektórych towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na niebezpieczeństwo przeniesienia zakaźnych gąbczastych encefalopatii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1633--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie określenia wartości dziennej normy wyżywienia oraz rodzaju diet wydawanych osobom osadzonym w zakładach karnych i aresztach śledczych 1634--z dnia 4 września 2003 r. w sprawie zawieszania wypłaty środków gwarantowanych w przypadku, gdy przeciwko deponentowi jest prowadzone postępowanie karne 1635--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie wykazu przedmiotów, które w razie orzeczenia ich przepadku przekazuje się bezpośrednio innym organom niż właściwy urząd skarbowy WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1636--z dnia 9 września 2003 r. sygn. akt SK 28/03 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 2036--z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw 2037--z dnia 28 listopada 2003 r. o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 2038--z dnia 28 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu tworzenia gminnego zespołu reagowania, powiatowego i wojewódzkiego zespołu reagowania kryzysowego oraz Rządowego Zespołu Koordynacji Kryzysowej i ich funkcjonowania ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 2039--z dnia 28 listopada 2003 r. w sprawie przebiegu służby funkcjonariuszy Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 2040--z dnia 3 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia standardów nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia 2041--z dnia 6 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2042--z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie wykazu dokumentów, które dołącza się do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń albo reasekuracji 2043--z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie konkursu na stanowisko dyrektora urzędu kontroli skarbowej 2044--z dnia 25 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2045--z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla zabawek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2046--z dnia 21 listopada 2003 r. w sprawie trybu wykonywania kontroli przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2047--z dnia 18 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu powoływania i odwoływania rzeczoznawców, ich kwalifikacji i zasad wynagradzania oraz szczegółowych zasad oszacowywania zwierząt OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 2048--z dnia 28 listopada 2003 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 335--z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy o Komitecie Badań Naukowych ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 336--z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie działań podejmowanych przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 337--z dnia 18 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 338--z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 339--z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych pilotów morskich 340--z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie rejestru administracyjnego polskich statków żeglugi śródlądowej OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 341--z dnia 6 marca 2003 r. o sprostowaniu błędów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 33, poz. 264) Na podstawie art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 214, poz. 1806) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie reguluje zasady wynagradzania i wymagania kwalifikacyjne pracowników samorządowych, zwanych dalej "pracownikami", zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych, urzędach marszałkowskich oraz biurach (odpowiednikach biur), o których mowa w art. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych. 2. Rozporządzenia nie stosuje się do pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego oraz do pracowników, o których mowa w art. 1a ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych. § 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o: 1) "ustawie" - rozumie się przez to ustawę z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych; 2) "najniższym wynagrodzeniu zasadniczym" - rozumie się przez to najniższe wynagrodzenie zasadnicze w I kategorii zaszeregowania, określone w tabeli miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § 3 pkt 1; 3) "urzędzie" - rozumie się przez to urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski oraz biuro (odpowiednik biura), o którym mowa w art. 1 pkt 4 i 5 ustawy. § 3. Ustala się: 1) tabelę miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego, która jest określona w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) tabelę stawek dodatku funkcyjnego, która jest określona w załączniku nr 2 do rozporządzenia; 3) tabele stanowisk, kwot wynagrodzenia zasadniczego, dodatku funkcyjnego i wymagań kwalifikacyjnych oraz stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 4. Kierownik urzędu miasta stołecznego Warszawy i miast (miast na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańców może podwyższyć o jedną kategorię maksymalną kategorię zaszeregowania pracownikom zatrudnionym na stanowiskach wymienionych w lp. 1-3 w VI tabeli określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia. § 5. Kierownik urzędu może, w uzasadnionych przypadkach, skrócić pracownikowi okres pracy zawodowej wymagany na danym stanowisku, z wyłączeniem stanowisk, dla których wymagany okres pracy zawodowej określają odrębne przepisy. § 6. 1. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem oraz radcy prawnemu i kierownikowi urzędu stanu cywilnego przysługuje dodatek funkcyjny. 2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również pracownikom zatrudnionym na stanowiskach niezwiązanych z kierowaniem zespołem, dla których w tabelach, o których mowa w § 3 pkt 3, przewiduje się dodatek funkcyjny, z tym że maksymalna stawka tego dodatku przewidziana dla danego stanowiska jest niższa o jedną stawkę. § 7. Wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), staroście oraz marszałkowi województwa przysługuje dodatek specjalny w kwocie wynoszącej co najmniej 20% i nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego, a w urzędach miasta stołecznego Warszawy i miast (miast na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańców - w kwocie nieprzekraczającej 50% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Dodatek przyznaje właściwy organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego. § 8. 1. Z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań o wysokim stopniu złożoności lub odpowiedzialności kierownik urzędu lub właściwy organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli przepisy szczególne zobowiązują ten organ do określenia wynagrodzenia, może przyznać pracownikowi dodatek specjalny na czas określony, nie dłuższy niż rok. 2. Dodatek specjalny może być przyznawany na czas określony, nie dłuższy niż rok, również ze względu na charakter pracy i zakres wykonywanych zadań. 3. Dodatek specjalny jest wypłacany w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, w kwocie nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika, a w urzędach miasta stołecznego Warszawy i miast (miast na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańców - w kwocie nieprzekraczającej 50% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego pracownika. 4. Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych i obsługi. § 9. 1. Pracownikom może być przyznane wynagrodzenie prowizyjne za osobiste wykonywanie czynności z zakresu egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, zwane dalej "wynagrodzeniem prowizyjnym". 2. Szczegółowe warunki przyznawania wynagrodzenia prowizyjnego oraz jego wysokość określa kierownik urzędu. 3. Wynagrodzenie prowizyjne, obliczane od bezpośrednio ściągniętej kwoty należności pieniężnych, objętych jednym tytułem wykonawczym, nie może przekraczać dwukrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 4. Miesięczne wynagrodzenie prowizyjne nie może przekraczać pięciokrotnej wysokości najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 5. Wynagrodzenie prowizyjne wypłaca się miesięcznie. § 10. 1. Pracownikom przysługuje dodatek za prace wykonywane w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia: 1) przy pierwszym stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 5%, 2) przy drugim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 10%, 3) przy trzecim stopniu uciążliwości lub szkodliwości - w wysokości do 15% - najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 2. Wykaz prac, o których mowa w ust. 1, jest określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia. 3. Prace określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w pkt 1 lit. d i e oraz w pkt 2 lit. b, d i e uważa się za wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia, uzasadniających przyznanie dodatku, jeżeli w środowisku pracy są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określone w odrębnych przepisach, stwierdzone przez laboratoria Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz inne laboratoria upoważnione przez właściwych miejscowo państwowych wojewódzkich inspektorów sanitarnych. 4. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w pkt 1, 2 i pkt 3 lit. a, c i d przez co najmniej 80 godzin w miesiącu, natomiast pracownikom wykonującym prace określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia w pkt 3 lit. b - przez połowę dopuszczalnego czasu przebywania w strefie zagrożenia. 5. W razie zbiegu uprawnień do dodatków za wykonywanie pracy o różnym stopniu uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, pracownikowi przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia uciążliwości lub szkodliwości. § 11. 1. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę, zwanego dalej "dodatkiem", i jednorazowej odprawy pieniężnej przysługującej w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 2. Jeżeli praca w urzędzie stanowi dodatkowe zatrudnienie, do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego. 3. Pracownikowi, który wykonuje pracę w urzędzie w ramach urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu dodatkowego zatrudnienia podlegają zaliczeniu zakończone okresy zatrudnienia podstawowego oraz okres zatrudnienia u pracodawcy, który udzielił urlopu - do dnia rozpoczęcia tego urlopu. 4. Dodatek przysługuje pracownikowi za dni, za które otrzymuje wynagrodzenie, oraz za dni nieobecności w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, za które pracownik otrzymuje z tego tytułu zasiłek z ubezpieczenia społecznego. 5. Dodatek jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia: 1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca; 2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub wyższej stawki dodatku nastąpiło pierwszego dnia miesiąca. § 12. 1. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. 2. Pracownikowi, który wykonuje pracę w urzędzie w ramach urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się okres zatrudnienia u tego pracodawcy do dnia rozpoczęcia tego urlopu. 3. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów. 4. Pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających nagrody jubileuszowe. 5. Nagrodę jubileuszową wypłaca się niezwłocznie po nabyciu przez pracownika prawa do tej nagrody. 6. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody, a jeżeli dla pracownika jest to korzystniejsze - wynagrodzenie przysługujące mu w dniu jej wypłaty. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody jubileuszowej, będąc zatrudniony w innym wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę obliczenia nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa do nagrody jubileuszowej. 7. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 6, oblicza się zgodnie z przepisami określonymi w § 14-17 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14 oraz z 2002 r. Nr 214, poz. 1810). 8. W razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę, pracownikowi, któremu do nabycia prawa do nagrody jubileuszowej brakuje mniej niż 12 miesięcy, licząc od dnia rozwiązania stosunku pracy, nagrodę tę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy. 9. Jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów niepodlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika do dwóch lub więcej nagród jubileuszowych, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą. 10. Pracownikowi, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres zatrudnienia, wraz z innymi okresami wliczanymi do tego okresu, dłuższy niż wymagany do nagrody jubileuszowej danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody jubileuszowej wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. 11. Przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik udokumentował swoje prawo do nagrody jubileuszowej, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia. § 13. W ramach posiadanych środków na wynagrodzenia może być utworzony fundusz nagród, z przeznaczeniem na nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej, pozostający w dyspozycji kierownika urzędu. § 14. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką miesięczną, ustala się dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu. § 15. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, nie niższe jednak od wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 137 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. 1)). § 16. 1. Dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych i obsługi tworzy się, w ramach posiadanych środków na wynagrodzenia, fundusz premiowy. 2. Wysokość funduszu premiowego, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki przyznawania i wypłacania premii ustala kierownik urzędu. § 17. 1. Kierowcy samochodu osobowego może być przyznane, za jego zgodą, wynagrodzenie ryczałtowe. Wynagrodzenie ryczałtowe obejmuje poszczególne składniki wynagrodzenia (w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej) i uwzględnia liczbę godzin przypadających do przepracowania w okresie jednego miesiąca. 2. Kierowcy, z wyjątkiem kierowcy samochodu osobowego, za powierzone mu dodatkowe czynności, niewchodzące w zakres jego normalnych obowiązków, przysługuje dodatek w wysokości nieprzekraczającej 60% najniższego wynagrodzenia zasadniczego. 3. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 2, za wykonywanie poszczególnych czynności ustala kierownik urzędu, uwzględniając rodzaj czynności i ich uciążliwość. § 18. Pracownicy, którzy nie spełniają wymagań kwalifikacyjnych przewidzianych dla stanowiska zajmowanego przez nich w dniu wejścia w życie rozporządzenia, mogą być nadal zatrudniani na tych stanowiskach. § 19. Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie zasadnicze i inne składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę. § 20. 1. Przy ustalaniu prawa do nagrody jubileuszowej przysługującej pracownikowi, który był zatrudniony w urzędzie gminy w dniu 1 lipca 1996 r. lub w starostwie powiatowym i urzędzie marszałkowskim w dniu 1 stycznia 1999 r., a przed tym dniem nabył prawo do nagrody jubileuszowej z uwzględnieniem okresów podlegających wliczeniu do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem, okresy te podlegają wliczeniu na dotychczasowych zasadach. 2. Pracownik, który podjął zatrudnienie w urzędzie gminy po dniu 1 lipca 1996 r. lub w starostwie powiatowym i urzędzie marszałkowskim po dniu 1 stycznia 1999 r., nabywa prawo do nagrody jubileuszowej na zasadach określonych w § 12, niezależnie od wcześniejszego nabycia prawa do nagrody jubileuszowej za dany okres pracy. § 21. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (Dz. U. Nr 61, poz. 707, z 2001 r. Nr 34, poz. 392 oraz z 2002 r. Nr 157, poz. 1308 i Nr 210, poz. 1784). § 22. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do wynagrodzeń należnych od dnia 1 stycznia 2003 r. § 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lutego 2003 r. (poz. 264) Załącznik nr 1 TABELA MIESIĘCZNYCH STAWEK WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO Kategoria zaszeregowaniaKwota w złotych 12 I730-1.000 II740-1.050 III750-1.100 IV760-1.150 V770-1.220 VI780-1.330 VII790-1.450 VIII800-1.570 IX820-1.690 X840-1.810 XI870-1.930 XII900-2.050 XIII930-2.170 XIV960-2.330 XV1.000-2.630 XVI1.040-2.950 XVII1.080-3.270 XVIII1.120-3.590 XIX1.170-3.910 XX1.230-4.240 XXI1.290-4.570 XXII1.360-4.900 Załącznik nr 2 TABELA STAWEK DODATKU FUNKCYJNEGO Stawka dodatku funkcyjnegoProcent najniższego wynagrodzenia zasadniczego 1do 40 2do 60 3do 80 4do 100 5do 120 6do 140 7do 160 8do 200 9do 250 Załącznik nr 3 I. TABELA STANOWISK, KWOT WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO, DODATKU FUNKCYJNEGO I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH WÓJTÓW (BURMISTRZÓW, PREZYDENTÓW MIAST), STAROSTÓW I MARSZAŁKÓW WOJEWÓDZTW Lp.StanowiskoKwota w złotychWymagane kwalifikacje wynagrodzenie zasadniczedodatek funkcyjnywykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Prezydent m.st. Warszawy5.2002.150-- 2.Prezydent miasta (miasta na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańców3.800-4.9001.600-2.150-- 3.Prezydent miasta (miasta na prawach powiatu)3.800-4.9001.300-1.800-- 4.Wójt, burmistrz w gminie: - powyżej 100 tys. mieszkańców,3.800-4.9001.300-1.800-- - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,3.500-4.6001.300-1.800 - do 15 tys. mieszkańców3.200-4.3001.000-1.450 5.Starosta w powiecie: - powyżej 120 tys. mieszkańców,3.800-4.9001.300-1.800-- - powyżej 60 tys. do 120 tys. mieszkańców,3.500-4.6001.300-1.800 - do 60 tys. mieszkańców3.200-4.3001.000-1.450 6.Marszałek województwa w województwie: - powyżej 2 mln mieszkańców,4.200-5.2001.600-2.150-- - do 2 mln mieszkańców4.200-4.9001.600-2.150 II. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW URZĘDÓW GMIN, MIAST (MIAST NA PRAWACH POWIATU) Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Zastępca prezydenta m.st. Warszawy, skarbnik m.st. Warszawy (główny księgowy budżetu m.st. Warszawy), skarbnik (główny księgowy budżetu) miasta (miasta na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańcówXX-XXII9wyższe6 2.Burmistrz dzielnicy: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XX-XXII9-- - do 100 tys. mieszkańcówXIX-XXI 3.Zastępca prezydenta miasta (miasta na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańcówXIX-XXI9wyższe6 przewodniczący zarządu związku8-- zastępca prezydenta miasta (miasta na prawach powiatu), sekretarz m.st. Warszawy, sekretarz miasta (miasta na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańcówwyższe6 4.Zastępca wójta, burmistrza w gminie: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XIX-XXI8wyższe6 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,XVIII-XX8 - do 15 tys. mieszkańcówXVII-XIX7 5.Zastępca burmistrza dzielnicy: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XIX-XXI8-- - do 100 tys. mieszkańcówXVIII-XX 6.Kierownik delegatury urzędu w gminach powyżej 100 tys. mieszkańcówXIX-XXI8wyższe6 7.Skarbnik gminy (główny księgowy budżetu) w gminach: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XIX-XXI8wyższe6 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,XVIII-XX8 - do 15 tys. mieszkańcówXVII-XIX7 8.Sekretarz gminy w gminach: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XXI8wyższe5 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,XVI-XX8 - do 15 tys. mieszkańcówXVI-XIX7 9.Zastępca skarbnika: - m.st. Warszawy,XVIII-XXI7wyższe5 - miasta (miasta na prawach powiatu) powyżej 300 tys. mieszkańców 10.Zastępca skarbnika gminy w gminach: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI-XIX6wyższe5 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,XV-XVIII6 - do 15 tys. mieszkańcówXV-XVII5 11.Zastępca przewodniczącego zarządu związkuXVIII-XIX7-- 12.Główny księgowy związkuXVIII-XIX6wyższe6 13.Pozostali członkowie zarządu dzielnicy: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XVII-XX6-- - do 100 tys. mieszkańcówXVI-XIX5 14.Pozostali członkowie zarządu związkuXVII-XVIII5-- 15.Kierownik urzędu stanu cywilnegoXVI-XVIII6wyższe5 16.Zastępca kierownika urzędu stanu cywilnego, komendant gminny ochrony przeciwpożarowejXIII-XVI4wyższe4 17.Geodeta w mieście na prawach powiatuXV-XIX6według odrębnych przepisów zastępca geodety w mieście na prawach powiatuXV-XVIII5 geodeta gminnyXIII-XVI4 18.KomornikXIII-XVI4wyższe średnie4 19.Starszy poborcaIX-XII-średnie2 20.PoborcaV-VIII-średnie- III. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH STRAŻNIKÓW STRAŻY GMINNEJ (MIEJSKIEJ) Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Komendant straży w gminach: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XVI - XIX7wyższe5 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,XV - XVIII7 6 - do 15 tys. mieszkańcówXV - XVII 2.Zastępca komendanta straży w gminach: - powyżej 100 tys. mieszkańców,XV - XVIII7wyższe4 - powyżej 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,XIV - XVII6 - do 15 tys. mieszkańcówXIII - XVI6 3.Naczelnik oddziału (wydziału)XIII - XVII6wyższe4 zastępca naczelnika oddziału (wydziału), kierownik referatu5 4.Starszy inspektorXII - XV-wyższe3 średnie6 inspektorwyższe2 średnie5 5.Młodszy inspektorXI - XIV-wyższe- średnie3 6.Starszy strażnikX - XIV-średnie3 7.StrażnikIX - XIII-średnie2 8.Młodszy strażnikVIII - XII-średnie1 9.AplikantVII - VIII-średnie- IV. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW STAROSTW POWIATOWYCH Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Wicestarosta w powiecie: - powyżej 120 tys. mieszkańców,XIX-XXI8-- - powyżej 60 tys. do 120 tys. mieszkańców,XVIII-XX8 - do 60 tys. mieszkańcówXVII-XIX7 2.Skarbnik powiatu (główny księgowy budżetu powiatu ) w powiecie: - powyżej 120 tys. mieszkańców,XIX-XX8wyższe5 - powyżej 60 tys. do 120 tys. mieszkańców,XVIII-XIX7 - do 60 tys. mieszkańcówXVII-XVIII6 3.Sekretarz powiatu: - powyżej 120 tys. mieszkańców,XVI-XX6wyższe5 - powyżej 60 tys. do 120 tys. mieszkańców,XVI-XIX5 - do 60 tys. mieszkańcówXVI-XVIII5 4.Pozostali członkowie zarządu w powiecie: - powyżej 120 tys. mieszkańców,XVIII-XIX6-- - powyżej 60 tys. do 120 tys. mieszkańców,XVII-XVIII - do 60 tys. mieszkańcówXVI-XVII 5.Geodeta powiatowyXV-XIX9według odrębnych przepisów zastępca geodety powiatowegoXV-XVIII8 6.Geolog powiatowyXV-XIX9wyższe geologiczne5 7.Powiatowy (miejski) rzecznik konsumentówXV-XVIII6wyższe5 8.Przewodniczący powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawnościXV-XVIII7według odrębnych 9.Przewodniczący składu orzekającego o niepełnosprawnościXIV-XVII6przepisów 10.Sekretarz powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawnościXIII-XVI5według odrębnych 11.Członkowie powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności (lekarz, psycholog, pedagog, doradca zawodowy, pracownik socjalny)XIII-XV4przepisów V. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW URZĘDÓW MARSZAŁKOWSKICH Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Wicemarszałek w województwie: - powyżej 2 mln mieszkańców,XIX-XXII9-- - do 2 mln mieszkańcówXVIII-XXI8 2.Skarbnik województwa (główny księgowy budżetu województwa) w województwie: - powyżej 2 mln mieszkańców,XIX-XXII9wyższe6 - do 2 mln mieszkańcówXVIII-XXI8 3.Pozostali członkowie zarządu wojewódzkiego w województwie: - powyżej 2 mln mieszkańców,XVIII-XXI8-- - do 2 mln mieszkańcówXVII-XX7 4.Geodeta województwaXVII-XVIII9 5.Kierownik wojewódzkiego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznejXVI-XVIII8według odrębnych przepisów VI. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH WSPÓLNYCH Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Główny księgowy,XV-XVIII7wyższe5 naczelnik wydziału (jednostki równorzędnej), rzecznik prasowy audytor wewnętrznywedług odrębnych przepisów 2.Kierownik referatu (jednostki równorzędnej),XIII-XVIII6wyższe4 pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych, zastępca naczelnika wydziału (jednostki równorzędnej) radca prawnywedług odrębnych przepisów 3.Główny specjalistaXII-XVII5wyższe4 4.Zastępca głównego księgowegoXIV-XV2średnie4 5.InspektorXII-XVI-wyższe3 6.Starszy specjalista,XI-XV-wyższe3 starszy informatyk 7.Podinspektor,X-XIII-wyższe- informatykśrednie3 8.SpecjalistaX-XIII-średnie3 9.Samodzielny referentIX-XII-średnie2 10.Referent prawnyVIII-XII-wyższe prawnicze- 11.Referent prawno-administracyjnyVIII-XII-wyższe prawnicze lub administracyjne- 12.Referent,IX-XI-średnie2 kasjer, księgowy 13.Młodszy referent,VIII-X-średnie- młodszy księgowy VII. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH NA STANOWISKACH POMOCNICZYCH Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Kierownik warsztatu,X-XII3średnie4 kierownik stacji obsługi kierownik bibliotekiwedług odrębnych przepisów 2.Zastępca kierownika warsztatu,IX-XI2średnie3 zastępca kierownika stacji obsługi, kierownik garażu starszy bibliotekarz-według odrębnych przepisów 3.ZaopatrzeniowiecVIII-XI-średnie2 4.Kierownik magazynu,IX-X2średnie3 kierownik hali maszyn maszynistka klasy mistrzowskiej,- dyspozytor taboru samochodowego, kontroler techniczny sekretarka- 5.Kierownik kancelarii głównej,VIII-IX2średnie3 kierownik archiwum, kierownik centrali telefonicznej starszy magazynier- intendent, starsza maszynistka bibliotekarzwedług odrębnych przepisów 6.Archiwista,VII-VIII-średnie- magazynier, starsza telefonistka, maszynistka, teletypistka 7.TelefonistkaV-VI-podstawowe- VIII. TABELA STANOWISK, ZASZEREGOWAŃ I WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH PRACOWNIKÓW OBSŁUGI Lp.StanowiskoKategoria zaszeregowaniaStawka dodatku funkcyjnego doWymagane kwalifikacje wykształcenieliczba lat pracy 123456 1.Kierowca autobusuX-XI-według odrębnych przepisów rzemieślnik specjalistazasadnicze3 2.Kierowca samochodu ciężarowegoIX-X-według odrębnych przepisów mechanik samochodowy,zasadnicze2 maszynista offsetowy, kserografista 3.Konserwator,VIII-IX-zasadnicze- rzemieślnik wykwalifikowany, ślusarz-spawacz, elektryk, stolarz, tapicer, szklarz, malarz, introligator, palacz c.o. 4.Kierowca samochodu osobowegoVII-VIII-według odrębnych przepisów 5.Operator urządzeń powielającychVI-VIII-podstawowe- 6.Robotnik gospodarczyV-VII-podstawowe- 7.Portier,IV-V-podstawowe- szatniarz, dozorca, dźwigowy, woźny 8.SprzątaczkaIII-IV-podstawowe- 9.GoniecII-IV-podstawowe- Załącznik nr 4 WYKAZ PRAC WYKONYWANYCH W WARUNKACH UCIĄŻLIWYCH LUB SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA 1) Do pierwszego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: a) w pomieszczeniach, w których ze względów technologicznych jest konieczne stałe stosowanie sztucznego oświetlenia, b) w warunkach narażenia na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, c) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stała temperatura efektywna powyżej 25°C lub poniżej 10°C, d) w warunkach narażenia na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej, e) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie, f) w warunkach narażenia na wibrację ogólną; 2) Do drugiego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: a) w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych i półzagłębionych obwałowanych w warunkach niewłaściwej wentylacji i sztucznego oświetlenia, b) w warunkach narażenia na hałas, c) w warunkach nadmiernego obciążenia wysiłkiem fizycznym co najmniej 2.000 kcal dla mężczyzn i 1.200 kcal dla kobiet lub wymagające wymuszonej pozycji ciała, d) w warunkach narażenia na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej, e) w warunkach narażenia na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie; 3) Do trzeciego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia zalicza się prace wykonywane: a) w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, b) w warunkach narażenia na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości w zakresie od 0,1 do 300.000 MHz w strefie zagrożenia, c) w warunkach narażenia na działanie benzydyny alfa i beta, naftyloaminy, chlorku winylu, azbestu oraz innych czynników o analogicznym jak te substancje działaniu, o ile zostanie to stwierdzone przez instytut medycyny pracy, d) pod ziemią lub pod wodą. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku (Dz. U. Nr 42, poz. 366) Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu diet i innych należności związanych z podróżą, zwanych dalej "świadczeniami", jeżeli świadczenia zostały otrzymane przez osoby fizyczne niebędące pracownikami w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm. 3)), zwanej dalej "ustawą", oraz zostały poniesione: 1) w celu osiągnięcia przychodów lub 2) w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub 3) przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub 4) przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy, w związku z wykonywaniem tych funkcji - do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. § 2. Zaniechanie, o którym mowa w § 1, nie ma zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8, art. 14 i art. 18 ustawy, jeżeli świadczenia zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podatników otrzymujących świadczenia. § 3. Zwalnia się płatników, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, od poboru podatku od dochodów (przychodów) wymienionych w § 1. § 4. Przepisy § 1-3 mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. § 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku (Dz. U. Nr 240, poz. 2070). § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Finansów: w z. W. Ciesielski 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062, z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, Nr 116, poz. 1216, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315, z 2001 r. Nr 16, poz. 166, Nr 39, poz. 459, Nr 42, poz. 475, Nr 110, poz. 1189, Nr 125, poz. 1368 i Nr 130, poz. 1452 oraz z 2002 r. Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 703, Nr 70, poz. 816, Nr 104, poz. 1104, Nr 117, poz. 1228 i Nr 122, poz. 1324, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 8, poz. 64, Nr 52, poz. 539, Nr 73, poz. 764, Nr 74, poz. 784, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 968, Nr 102, poz. 1117, Nr 106, poz. 1150, Nr 110, poz. 1190, Nr 125, poz. 1363 i 1370 i Nr 134, poz. 1509, z 2002 r. Nr 19, poz. 199, Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 78, poz. 715, Nr 89, poz. 804, Nr 135, poz. 1146, Nr 141, poz. 1182, Nr 169, poz. 1384, Nr 181, poz. 1515, Nr 200, poz. 1679 i Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 14 marca 2003 r. w sprawie powierzenia określonym podmiotom prowadzenia niektórych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej zwierząt (Dz. U. Nr 49, poz. 419) Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762) zarządza się, co następuje: § 1. Prowadzenie oceny wartości użytkowej zwierząt, publikowanie wyników oceny wartości użytkowej zwierząt, prowadzenie systemu informatycznego dla potrzeb oceny wartości użytkowej zwierząt, bilansowanie potrzeb i możliwości produkcyjnych w hodowli zwierząt, prowadzenie specjalistycznych szkoleń zawodowych dla osób prowadzących ocenę wartości użytkowej oraz wydawanie odpowiednich zaświadczeń w tym zakresie, ustalanie założeń krajowych programów hodowlanych powierza się: 1) Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu - w zakresie oceny świń rasy: a) złotnickiej białej, b) złotnickiej pstrej - z wyjątkiem oceny wartości użytkowej w zakresie użytkowości tucznej i rzeźnej dokonywanej po uboju; 2) Polskiemu Związkowi Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego w Warszawie - w zakresie oceny bydła typu użytkowego mięsnego; 3) Polskiemu Klubowi Wyścigów Konnych w Warszawie - w zakresie oceny koni: a) pełnej krwi angielskiej, b) czystej krwi arabskiej; 4) Polskiemu Związkowi Hodowców Koni w Warszawie - w zakresie oceny koni: a) małopolskich, b) wielkopolskich, c) śląskich, d) huculskich, e) polskich koni szlachetnej półkrwi, f) polskich koni zimnokrwistych, g) koników polskich, h) kuców, i) koni małych; 5) Polskiemu Towarzystwu Kuce Szetlandzkie w Imnie - w zakresie oceny rasy kuców szetlandzkich; 6) Stowarzyszeniu Hodowców i Użytkowników Kłusaków w Lubnowie - w zakresie oceny rasy kłusaków; 7) Polskiemu Związkowi Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS" w Warszawie - w zakresie oceny świń rasy: a) puławskiej, b) wielkiej białej polskiej, c) polskiej białej zwisłouchej, d) pietrain, e) hampshire, f) duroc, g) belgijskiej zwisłouchej - z wyjątkiem oceny wartości użytkowej w zakresie użytkowości tucznej i rzeźnej dokonywanej po uboju; 8) Polskiemu Związkowi Owczarskiemu w Warszawie - w zakresie oceny owiec i kóz. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2003 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie wielkości współczynników korygujących (Dz. U. Nr 86, poz. 800) Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wielkość współczynników korygujących do ustalenia różnicy między nośnością lub mocą napędową statku wprowadzonego do eksploatacji i statku złomowanego. § 2. Określa się wielkość współczynników korygujących: 1) statki do przewozu ładunków stałych: a) barki motorowe o nośności mniejszej niż 450 ton - 1,50, b) barki motorowe o nośności od 450 ton do 650 ton - 1,00, c) barki motorowe o nośności większej niż 650 ton - 0,80, d) barki pchane lub holowane o nośności mniejszej niż 450 ton - 1,50, e) barki pchane lub holowane o nośności od 450 ton do 650 ton - 1,00, f) barki pchane lub holowane o nośności większej niż 650 ton - 0,60; 2) zbiornikowce: a) barki motorowe o nośności mniejszej niż 450 ton - 1,20, b) barki motorowe o nośności od 450 ton do 650 ton - 1,00, c) barki motorowe o nośności większej niż 650 ton - 0,80, d) barki pchane lub holowane o nośności mniejszej niż 450 ton - 1,20, e) barki pchane lub holowane o nośności od 450 ton do 650 ton - 1,00, f) barki pchane lub holowane o nośności większej niż 650 ton - 0,80; 3) pchacze lub holowniki: a) pchacze lub holowniki o mocy napędowej mniejszej niż 300 kW - 1,20, b) pchacze lub holowniki o mocy napędowej większej niż 300 kW - 0,80. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: M. Pol 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165). 2) Niniejsze rozporządzenia traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, na podstawie art. 24 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie wysokości stawek jednostkowych do obliczania składki specjalnej oraz trybu wypłat z Funduszu Rezerwowego (Dz. U. Nr 105, poz. 990) Na podstawie art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa: 1) wysokości stawek jednostkowych do obliczania składki specjalnej do Funduszu Rezerwowego w zależności od rodzaju statku, jego nośności lub mocy napędowej; 2) szczegółowy tryb postępowania przy dokonywaniu wypłat z Funduszu Rezerwowego. § 2. Określa się wysokości stawek jednostkowych do obliczania składek specjalnych wpłacanych przez armatorów do Funduszu Rezerwowego: 1) statki do przewozu ładunków stałych: a) barki motorowe: - barki o nośności mniejszej niż 450 ton - 0,55 euro za tonę, - barki o nośności od 450 ton do 650 ton - 0,75 euro za tonę, - barki o nośności większej niż 650 ton - 0,80 euro za tonę, b) barki pchane lub holowane: - barki o nośności mniejszej niż 450 ton - 0,40 euro za tonę, - barki o nośności od 450 ton do 650 ton - 0,50 euro za tonę, - barki o nośności większej niż 650 ton - 0,60 euro za tonę; 2) zbiornikowce: a) barki motorowe: - barki o nośności mniejszej niż 450 ton - 1,70 euro za tonę, - barki o nośności od 450 ton do 650 ton - 2,30 euro za tonę, - barki o nośności większej niż 650 ton - 2,40 euro za tonę, b) barki pchane lub holowane: - barki o nośności mniejszej niż 450 ton - 0,85 euro za tonę, - barki o nośności od 450 ton do 650 ton - 1,15 euro za tonę, - barki o nośności większej niż 650 ton - 1,20 euro za tonę; 3) pchacze lub holowniki: a) pchacze lub holowniki o mocy napędowej mniejszej niż 300 kW - 0,28 euro za kW, b) pchacze lub holowniki o mocy napędowej większej niż 300 kW - 0,40 euro za kW. § 3. 1. Wypłaty ze środków Funduszu Rezerwowego dokonuje się na wniosek armatora, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia. 2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, armator składa do Banku Gospodarstwa Krajowego, zwanego dalej "Bankiem". 3. Do wniosku armator dołącza: 1) potwierdzenie wpłaty składki rocznej do Funduszu Żeglugi Śródlądowej za dany rok; 2) potwierdzenie wpłaty składki specjalnej; 3) zaświadczenie o złomowaniu statku. 4. Bank dokonuje wypłaty ze środków Funduszu Rezerwowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 2) Minister Infrastruktury: w z. A. Piłat Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 29 maja 2003 r. (poz. 990) Ilustracja 1) Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165). 2) Niniejsze rozporządzenie traci moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, na podstawie art. 24 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym (Dz. U. Nr 199, poz. 1672). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami (Dz. U. Nr 199, poz. 1947) Na podstawie art. 5 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (Dz. U. Nr 22, poz. 162, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Zbiórka publiczna ofiar w gotówce może być przeprowadzona w formie: 1) dobrowolnych wpłat na konto, założone osobno dla każdej zbiórki publicznej przez przeprowadzającego zbiórkę publiczną; 2) zbierania ofiar do puszek kwestarskich oraz skarbon stacjonarnych, umieszczanych w obiektach, za zgodą ich właścicieli lub użytkowników; 3) sprzedaży cegiełek wartościowych; 4) sprzedaży przedmiotów. § 2. Zbieranie ofiar w naturze może być dozwolone tylko w przypadku, gdy wszystkie dary będą mogły być w niezmienionej postaci zużyte na cel określony w pozwoleniu. § 3. 1. Zbiórki publiczne mogą być prowadzone na wolnym powietrzu lub wewnątrz pomieszczeń, w obiektach publicznych lub prywatnych, za zgodą właścicieli tych obiektów. 2. Zbiórek publicznych nie przeprowadza się w urzędach administracji publicznej, na terenie szkół i placówek szkolnych oraz na terenach i obiektach pozostających pod zarządem władz wojskowych oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organ administracji publicznej udzielający pozwolenia na przeprowadzenie zbiórki publicznej, zwany dalej "organem", może pozwolić na prowadzenie zbiórki publicznej w obiektach i na terenach, o których mowa w ust. 2. § 4. Organ może pozwolić na domokrążne zbieranie ofiar w formach określonych w § 1 i 2, gdy ze względu na teren, na którym zbiórka publiczna ma być przeprowadzona, lub ze względu na charakter zbiórki publicznej uzna to za społecznie uzasadnione, w szczególności gdy celem zbiórki publicznej jest pomoc ofiarom klęsk żywiołowych. § 5. 1. Puszki kwestarskie oraz skarbony stacjonarne muszą być tak zabezpieczone, by ich otwarcie i wyjęcie zawartości było niemożliwe bez widocznego naruszenia zabezpieczenia. 2. Puszki kwestarskie oraz skarbony stacjonarne muszą być ponumerowane, zaopatrzone w nazwę przeprowadzającego zbiórkę publiczną oraz jego adres. 3. Otwieranie skarbon stacjonarnych i przeliczanie zebranych ofiar odbywa się w obecności co najmniej dwóch osób, upoważnionych do tego przez przeprowadzającego zbiórkę. 4. Otwieranie puszek kwestarskich i przeliczanie zebranych ofiar odbywa się w obecności co najmniej dwóch osób, upoważnionych do tego przez przeprowadzającego zbiórkę publiczną, oraz osoby kwestującej. § 6. 1. Na każdej cegiełce wartościowej sprzedawanej w ramach zbiórki publicznej umieszcza się nazwę przeprowadzającego zbiórkę, jego adres, kolejny numer cegiełki, a także jej cenę. Cegiełki wartościowe stanowią druki ścisłego zarachowania i powinny być sporządzone w sposób uniemożliwiający ich podrobienie. 2. Na cegiełce, o której mowa w ust. 1, może być umieszczona informacja dotycząca celów zbiórki publicznej. § 7. Na każdym przedmiocie sprzedawanym w ramach zbiórki publicznej wyraźnie i w sposób trwały podaje się nazwę przeprowadzającego zbiórkę publiczną oraz cenę przedmiotu. Napisy te powinny wyróżniać przedmioty sprzedawane w ramach zbiórki publicznej od innych przedmiotów, znajdujących się w obrocie. § 8. 1. Legitymacja osoby przeprowadzającej zbiórkę publiczną, zwana dalej "legitymacją", powinna zawierać: numer kolejny, nazwę przeprowadzającego zbiórkę i jego adres, cel zbiórki publicznej, nazwę organu, który udzielił pozwolenia, numer i datę wydanego pozwolenia, fotografię osoby przeprowadzającej zbiórkę publiczną, jej imię, nazwisko i adres oraz określenie terminu ważności legitymacji. Legitymacja powinna być podpisana przez osoby uprawnione do reprezentowania przeprowadzającego zbiórkę publiczną i potwierdzona pieczęcią tej instytucji. 2. Legitymacja osoby małoletniej, o której mowa w art. 7 ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych, poza danymi określonymi w ust. 1, powinna zawierać również imię i nazwisko osoby pełnoletniej, odrębnie upoważnionej do nadzoru nad małoletnim. § 9. 1. Ubiegający się o udzielenie pozwolenia na przeprowadzenie zbiórki publicznej przedstawia organowi plan przeprowadzenia zbiórki publicznej, który określa: 1) cel, na który mają być przeznaczone ofiary pochodzące ze zbiórki publicznej; 2) formy przeprowadzenia zbiórki publicznej; 3) termin rozpoczęcia i zakończenia zbiórki publicznej; 4) obszar, na którym zbiórka publiczna ma być prowadzona; 5) sposób informowania o prowadzonej zbiórce publicznej; 6) liczbę osób, które mają brać udział w zbiórce publicznej; 7) przewidywane koszty przeprowadzenia zbiórki publicznej, w tym rodzaj i wysokość poszczególnych wydatków. 2. W sytuacji, gdy ofiary pochodzące ze zbiórki publicznej wydatkowane będą poza granicami państwa, plan przeprowadzenia zbiórki publicznej powinien również wskazywać miejsce, gdzie będą wydatkowane zebrane ofiary. § 10. 1. Przeprowadzający zbiórkę publiczną prowadzi dokumentację dotyczącą przebiegu akcji zbiórkowej, w formie rejestru, zawierającą następujące informacje: 1) komu, kiedy i jakie puszki kwestarskie, skarbony stacjonarne, przedmioty i cegiełki wartościowe zostały wydane; 2) kiedy przeprowadzona zbiórka publiczna została zakończona; 3) sumę zebranych ofiar pieniężnych; 4) rodzaj i ilość zebranych ofiar w naturze. 2. Dane, o których mowa w ust. 1, muszą być potwierdzone podpisami osób, które zbiórkę przeprowadzały i które odebrały zebrane ofiary. 3. Usuwanie wpisów bądź czynienie ich nieczytelnymi jest niedozwolone; dozwolone są przekreślenia dające możliwość odczytania przekreślonej treści. § 11. Przeprowadzający zbiórkę publiczną przechowuje dokumentację, o której mowa w § 10, przez okres dwóch lat od dnia zakończenia zbiórki. § 12. Publiczne ogłoszenie wyników zbiórki publicznej zawiera: 1) nazwę i siedzibę przeprowadzającego zbiórkę publiczną; 2) nazwę organu oraz datę i numer pozwolenia; 3) sumę zebranych ofiar pieniężnych, uwzględniającą ilość i rodzaj zebranych ofiar na poszczególne cele, według form zbiórki publicznej; 4) rodzaj i ilość zebranych ofiar w naturze; 5) wysokość kosztów przeprowadzenia zbiórki publicznej, z dokładnym wymienieniem rodzaju i wysokości poszczególnych wydatków. § 13. Organ kontroluje przeprowadzane zbiórki publiczne w zakresie: 1) zgodności prowadzenia zbiórki publicznej z udzielonym pozwoleniem; 2) przestrzegania warunków i sposobów prowadzenia zbiórki publicznej; 3) ochrony bezpieczeństwa powszechnego, porządku publicznego, dóbr pozyskanych z ofiarności publicznej oraz dóbr osobistych obywateli; 4) sposobu zużytkowania zebranych ofiar. § 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 3) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1948 r. Nr 36, poz. 250, z 1971 r. Nr 12, poz. 115, z 1989 r. Nr 29, poz. 154, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934 r. o sposobach przeprowadzania zbiórek publicznych oraz kontroli nad temi zbiórkami (Dz. U. Nr 69, poz. 638), które utraciło moc z dniem 29 czerwca 2003 r., z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 874). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: TRAKTAT 985--sporządzone w Lizbonie dnia 17 grudnia 1994 r. Karty Energetycznej oraz Protokół Karty Energetycznej dotyczący efektywności energetycznej i odnośnych aspektów ochrony środowiska, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 986--z dnia 30 stycznia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Traktatu Karty Energetycznej oraz Protokołu Karty Energetycznej dotyczącego efektywności energetycznej i odnośnych aspektów ochrony środowiska, sporządzonych w Lizbonie dnia 17 grudnia 1994 r. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 987--z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu jednostek budżetowych tworzonych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, Ministra Sprawiedliwości i ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w których może być gromadzony środek specjalny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 988--z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru deklaracji dotyczącej opłaty wnoszonej przez podmioty świadczące usługi polegające na reklamowaniu napoju alkoholowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 989--z dnia 6 czerwca 2003 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji składanych Zarządowi Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez pracodawców zobowiązanych do wpłat na ten Fundusz ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 990--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie wysokości stawek jednostkowych do obliczania składki specjalnej oraz trybu wypłat z Funduszu Rezerwowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 991--z dnia 2 czerwca 2003 r. w sprawie określenia kategorii urządzeń i nośników służących do utrwalania utworów oraz opłat od tych urządzeń i nośników z tytułu ich sprzedaży przez producentów i importerów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 992--z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie zadań służby medycyny pracy wynikających ze specyfiki ryzyka zawodowego w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej 993--z dnia 30 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu sprawowania nadzoru nad działalnością administracyjną sądów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 994--z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie oznaczania opakowań ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 995--z dnia 30 maja 2003 r. w sprawie jednostek organizacyjnych, które prowadzą badania jakościowe produktów leczniczych i produktów leczniczych weterynaryjnych, oraz opłat pobieranych za te badania 996--z dnia 30 maja 2003 r. w sprawie sposobu przedstawiania dokumentacji oraz wzoru wniosku o dopuszczenie do obrotu produktu homeopatycznego i produktu homeopatycznego weterynaryjnego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1934--z dnia 2 października 2003 r. o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych 1935--z dnia 3 października 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny 1936--z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych 1937--z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce komunalnej 1938--z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o służbie medycyny pracy oraz niektórych innych ustaw 1939--z dnia 17 października 2003 r. o zmianie ustawy o Biurze Ochrony Rządu i niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1940--z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia zwolnień celnych innych niż określone w art. 1901-19041 Kodeksu celnego ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1941--z dnia 14 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1942--z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie sposobu kalkulacji współczynnika kwoty 50 % przyszłych zysków oraz współczynnika określającego maksymalną wysokość przyszłych zysków, które mogą być zaliczone do środków własnych 1943--z dnia 12 listopada 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów dokumentów mających znaczenie dla kontroli celnej i osób zobowiązanych do ich przechowywania 1944--z dnia 13 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania waluty, w której ma zostać wypłacone odszkodowanie lub świadczenie z umowy ubezpieczenia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1945--z dnia 31 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań związanych z łączeniem sieci telekomunikacyjnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1946--z dnia 30 października 2003 r. w sprawie trybu współdziałania Służby Więziennej z Policją w przypadkach zagrożenia lub naruszenia bezpieczeństwa zakładów karnych lub aresztów śledczych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1947--z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1948--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie wykazu substancji niebezpiecznych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem 1949--z dnia 5 listopada 2003 r. w sprawie warunków zdrowotnych wymaganych od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej 1950--z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie treści, wielkości, wzoru i sposobu umieszczania na reklamach piwa napisów informujących o szkodliwości spożywania alkoholu lub o zakazie sprzedaży alkoholu małoletnim OBWIESZCZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1951--z dnia 14 listopada 2003 r. o sprostowaniu błędu WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 1952--z dnia 13 listopada 2003 r. sygn. akt K 51/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 263--z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników niebędących członkami korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędach administracji rządowej i pracowników innych jednostek 264--z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich 265--z dnia 11 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania i innych świadczeń przysługujących pracownikom urzędów państwowych zatrudnionym w gabinetach politycznych oraz doradcom lub pełniącym funkcje doradców osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 266--z dnia 14 lutego 2003 r. w sprawie informacji podatkowych przekazywanych przez organy lub jednostki podległe Ministrowi Obrony Narodowej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej 267--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie wypłacania z budżetu państwa subwencji przysługującej partiom politycznym 268--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie informacji finansowej o otrzymanej subwencji oraz o poniesionych z subwencji wydatkach 269--z dnia 18 lutego 2003 r. w sprawie sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 270--zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 271--z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o uposażeniu żołnierzy 272--z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych 273--z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego żołnierzy zawodowych 274--z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego typowych dla stopni wojskowych 275--z dnia 21 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 276--z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie wzoru upoważnienia i wzoru odznaki identyfikacyjnej dla pracowników Inspekcji Weterynaryjnej oraz osób wyznaczonych do wykonywania niektórych czynności w imieniu tej Inspekcji 277--z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie limitów tolerancji zawartości składników pokarmowych i dodatków paszowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 278--z dnia 11 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych powiatu 279--z dnia 11 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych województwa 280--z dnia 11 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 363--z dnia 14 lutego 2003 r. o przenoszeniu treści księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym PROTOKÓŁ Nr 7 364--sporządzony dnia 22 listopada 1984 r. w Strasburgu do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, OŚWIADCZENIE RZĄDOWE 365--z dnia 31 stycznia 2003 r. w sprawie mocy obowiązującej Protokołu nr 7 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego dnia 22 listopada 1984 r. w Strasburgu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 366--z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) oraz zwolnienia niektórych grup płatników z obowiązku pobrania podatku ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 367--z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie ustalenia przebiegu dróg krajowych w województwach lubelskim, lubuskim, łódzkim, małopolskim, opolskim, podkarpackim, podlaskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 408--z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 409--z dnia 11 marca 2003 r. w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie. 410--z dnia 11 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia przypadków, w których wynagrodzenia w jednostkach państwowej sfery budżetowej mogą być wypłacane ponad ustalony poziom wynagrodzeń ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 411--z dnia 3 lutego 2003 r. w sprawie standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe 412--z dnia 11 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania egzaminów eksternistycznych oraz szczegółowych zasad odpłatności za ich przeprowadzanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 413--z dnia 12 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej Agencji Rezerw Materiałowych 414--z dnia 12 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla sprzętu elektrycznego 415--z dnia 17 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę pracowników zatrudnionych w niektórych jednostkach sfery budżetowej działających w ochronie zdrowia. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 416--z dnia 19 marca 2003 r. w sprawie utworzenia ambulatoriów - publicznych zakładów opieki zdrowotnej i ambulatoriów z izbą chorych - publicznych zakładów opieki zdrowotnej. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 417--z dnia 11 marca 2003 r. w sprawie cen minimalnych buraków A i B 418--z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad pobierania próbek środków żywienia zwierząt do badań 419--z dnia 14 marca 2003 r. w sprawie powierzenia określonym podmiotom prowadzenia niektórych zadań w zakresie oceny wartości użytkowej zwierząt 420--z dnia 14 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia do prowadzenia oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz do publikowania wyników tej oceny ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 421--z dnia 14 marca 2003 r. w sprawie utrwalania treści wpisów w księgach wieczystych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 789--z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 790--z dnia 15 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu spółek, przedsiębiorstw państwowych i jednostek badawczo-rozwojowych, prowadzących działalność na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa, a także spółek realizujących obrót z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa oraz dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa 791--z dnia 15 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie uposażenia i innych należności pieniężnych otrzymywanych przez żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby poza granicami państwa ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 792--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie wzoru kwestionariusza osobowego oraz szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby w Agencji Wywiadu 793--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Agencji Wywiadu 794--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie wzoru formularza opinii służbowej oraz opiniowania służbowego funkcjonariuszy Agencji Wywiadu 795--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie warunków i trybu przenoszenia funkcjonariuszy Agencji Wywiadu do dyspozycji Szefa Agencji Wywiadu 796--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie zasad i trybu zaliczania okresów służby, pracy i innych okresów do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Agencji Wywiadu 797--z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie nagrody jubileuszowej funkcjonariusza Agencji Wywiadu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 798--z dnia 15 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie profili kształcenia ogólnozawodowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 799--z dnia 17 kwietnia 2003 r. w sprawie ograniczeń, zakazów i warunków obrotu lub stosowania substancji i preparatów niebezpiecznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 800--z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie wielkości współczynników korygujących ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 801--z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wzoru księgi chorób zakaźnych zwierząt, wzorów raportów oraz sposobów przekazywania informacji o występowaniu chorób zakaźnych zwierząt ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 802--z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wzorów wniosków o wydanie świadectwa pochodzenia leśnego materiału rozmnożeniowego 803--z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie wzorów świadectw pochodzenia leśnego materiału rozmnożeniowego OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 804--z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 11 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie (Dz. U. Nr 116, poz. 1104) Na podstawie art. 127 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa wykaz środków działających podobnie do alkoholu oraz warunki i sposób przeprowadzania badań osób kierujących pojazdami lub innych osób, w stosunku do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogły kierować pojazdem, w celu ustalenia obecności, w organizmie osoby badanej, środków działających podobnie do alkoholu. § 2. Środkami działającymi podobnie do alkoholu, które mogą być oznaczane, są: 1) opiaty; 2) amfetamina i jej analogi; 3) kokaina; 4) tetrahydrokanabinole; 5) benzodiazepiny; 6) barbiturany. § 3. Badania, o których mowa w § 1, mogą obejmować: 1) badanie śliny; 2) badanie moczu; 3) badanie krwi. § 4. 1. Badanie śliny polega na pobraniu, bez dodawania jakichkolwiek substancji, próbek śliny i ich umieszczeniu w urządzeniu do oznaczania metodą immunologiczną środków działających podobnie do alkoholu, zgodnie z instrukcją obsługi tego urządzenia. 2. Urządzenie, o którym mowa w ust. 1, jest przeznaczone do wykrywania środków działających podobnie do alkoholu, określonych w § 2. 3. Badanie śliny przeprowadza osoba uprawniona do żądania poddania się badaniom, o których mowa w § 1, na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. 4. Z przebiegu badania sporządza się protokół, w którym opisuje się objawy lub okoliczności uzasadniające przeprowadzenie badania. 5. Urządzenia i materiały używane do badania śliny powinny posiadać świadectwo dopuszczenia wydane przez Instytut Ekspertyz Sądowych im. prof. dr. Jana Sehna w Krakowie. § 5. Osoba, u której przeprowadzono badanie śliny, może dodatkowo zażądać badania krwi lub moczu. § 6. 1. Pobranie krwi do badań w celu ustalenia w organizmie obecności substancji działających podobnie do alkoholu przeprowadza się w zakładzie opieki zdrowotnej lub w izbie wytrzeźwień. 2. Krew na badanie pobiera się do dwóch pojemników w ilości po około 5 cm3 z zachowaniem następujących warunków: 1) do pobrania krwi używa się sprzętu jednorazowego użytku; 2) do pojemnika, do którego pobiera się krew, nie wolno dodawać jakichkolwiek substancji, poza znajdującymi się w pojemniku; 3) do dezynfekcji skóry należy używać wodnego 0,1 % roztworu etakrydyny lub innych środków odkażających niezawierających alkoholu. 3. Do pobrania krwi do badań jest obowiązany lekarz lub pielęgniarka zakładu opieki zdrowotnej lub izby wytrzeźwień, a jeżeli badanie dotyczy żołnierza czynnej służby wojskowej albo osoby zatrudnionej w jednostce wojskowej lub osoby pełniącej służbę lub zatrudnionej w jednostce organizacyjnej nadzorowanej, podległej lub podporządkowanej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, zwanemu dalej "ministrem" - także lekarz lub pielęgniarka zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez Ministra Obrony Narodowej lub ministra. 4. W przypadku powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że pobranie krwi może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia, decyzję o dokonaniu tego zabiegu podejmuje lekarz. 5. Z przebiegu badania sporządza się protokół, który przesyła się wraz z badaną próbką. W protokole opisuje się objawy lub okoliczności uzasadniające przeprowadzenie badania, a w przypadku odstąpienia od pobrania krwi z przyczyny, o której mowa w ust. 4, lub utrudnienia pobrania krwi przez badanego - zamieszcza się odpowiednią informację. 6. Badanie krwi polega na analizie laboratoryjnej krwi pobranej z żyły osoby poddanej badaniu metodą chromatografii gazowej połączonej ze spektrometrią masową lub inną metodą instrumentalną, w tym: wysokosprawną chromatografią cieczową, wysokosprawną chromatografią cieczową połączoną ze spektrometrią masową, których granice oznaczalności (LOQ) dla poszczególnych środków określa ust. 7. 7. W pobranej krwi oznacza się co najmniej następujące środki działające podobnie do alkoholu: 1) morfinę; LOQ - 20 ng/ml; 2) amfetaminę i jej analogi, w tym metylenodioksymetamfetaminę (MDMA); LOQ - 50 ng/ml; 3) kokainę (LOQ - 50 ng/ml) i jej metabolit - benzoiloekgoninę; 4) delta-9-tetrahydrokannabinol; LOQ - 2 ng/ml; 5) benzodiazepiny; 6) barbiturany. § 7. 1. Pobranie moczu do badań na ustalenie w organizmie obecności substancji działających podobnie do alkoholu przeprowadza się w zakładzie opieki zdrowotnej. Pobranie moczu odbywa się w warunkach umożliwiających zachowanie intymności osoby badanej, w obecności lekarza lub pielęgniarki, tej samej płci co osoba badana. 2. Mocz na badanie pobiera się do dwóch pojemników w ilości co najmniej po 5 cm3 z zachowaniem następujących warunków: 1) do pobrania moczu używa się pojemnika jednorazowego użytku, uniemożliwiającego zamianę, rozcieńczenie lub dodanie do niego innych substancji po jego zamknięciu; 2) do naczynia, do którego pobiera się mocz, nie wolno dodawać jakichkolwiek substancji. 3. Do pobrania moczu do badań obowiązany jest lekarz lub pielęgniarka zakładu opieki zdrowotnej, a jeżeli badanie dotyczy żołnierza czynnej służby wojskowej albo osoby zatrudnionej w jednostce wojskowej lub osoby pełniącej służbę lub zatrudnionej w jednostce organizacyjnej nadzorowanej, podległej lub podporządkowanej ministrowi - także lekarz bądź pielęgniarka zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez Ministra Obrony Narodowej lub ministra. 4. Z przebiegu badania sporządza się protokół, który przesyła się wraz z badaną próbką. W protokole opisuje się objawy lub okoliczności uzasadniające przeprowadzenie badania, a w przypadku niepobrania moczu wobec braku zgody osoby badanej umieszcza się odpowiednią informację. 5. Badanie moczu polega na analizie laboratoryjnej moczu osoby poddanej badaniu metodami wymienionymi przy badaniu krwi, których granice oznaczalności (LOQ) dla poszczególnych środków określa ust. 6. 6. W pobranym moczu oznacza się co najmniej następujące środki działające podobnie do alkoholu: 1) morfinę i 6-acetylomorfinę; LOQ - 200 ng/ml; 2) amfetaminę i jej analogi, w tym metylenodioksymetamfetaminę (MDMA); LOQ - 200 ng/ml; 3) kokainę (LOQ - 100 ng/ml) i jej metabolit - benzoiloekgoninę; 4) 11-nor-9-karboksy-delta-9-tetrahydrokannabinol; LOQ - 20 ng/ml; 5) benzodiazepiny; 6) barbiturany. § 8. Wzór protokołu badania śliny, krwi lub moczu określa załącznik do rozporządzenia. § 9. 1. Oznaczanie obecności w krwi i moczu środków działających podobnie do alkoholu wykonują: 1) policyjne laboratoria kryminalistyczne; 2) Instytut Ekspertyz Sądowych im. prof. dr. Jana Sehna w Krakowie; 3) zakłady medycyny sądowej i właściwe zakłady akademii medycznych lub inne jednostki - na podstawie umowy zawartej z organami ścigania lub wymiaru sprawiedliwości. 2. Laboratoria wykonujące oznaczanie biorą udział w międzylaboratoryjnych systemach kontroli jakości badań. 3. Krew i mocz należy dostarczyć do laboratorium niezwłocznie. 4. Naczynia zawierające krew lub mocz do badania oznacza się w sposób zapewniający niewątpliwe ustalenie tożsamości osoby, od której zostały pobrane, poprzez podanie imienia i nazwiska oraz daty urodzenia tej osoby, a także uniemożliwiający zmianę ich zawartości w czasie przesyłki. 5. W przypadku niemożności ustalenia tożsamości osoby badanej stosuje się oznaczenie "NN" i opisuje znaki szczególne osoby badanej. 6. Do czasu rozpoczęcia badania pobrane krew i mocz należy przechowywać w temperaturze od 0 °C do 6 °C. § 10. Przepisy rozporządzenia w zakresie badania śliny stosuje się po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia rozporządzenia. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 11 czerwca 2003 r. (poz. 1104) Ilustracja 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 26 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznej Umowy Finansowej na 2001 rok (Dz. U. Nr 122, poz. 1148) Na podstawie art. 3a ust. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 września 2002 r. w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznej Umowy Finansowej na 2001 rok (Dz. U. Nr 165, poz. 1356) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) poszczególne województwa w ramach działania 2-4 Programu SAPARD."; 2) po § 5 dodaje się § 5a w brzmieniu: "§ 5a. Podział środków, o których mowa w § 1 pkt 3, w ramach działania 4 "Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich" pomiędzy województwa określa załącznik nr 5 do rozporządzenia."; 3) załącznik nr 1 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia; 4) załącznik nr 4 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia; 5) dodaje się załącznik nr 5 do rozporządzenia w brzmieniu określonym w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 czerwca 2003 r. (poz. 1148) Załącznik nr 1 PODZIAŁ ŚRODKÓW POMIĘDZY POSZCZEGÓLNE DZIAŁANIA PROGRAMU SAPARD DziałanieŚrodki krajowe w euroŚrodki UE w euroOgółem środki w euro Działanie 1Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych22.626.81267.880.43790.507.249 Działanie 2Inwestycje w gospodarstwach rolnych10.908.71732.726.15143.634.868 Działanie 3Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich19.798.89559.396.68479.195.579 Działanie 4Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich3.802.94211.408.82715.211.769 Działanie 6Szkolenia zawodowe990.0002.970.0003.960.000 Działanie 7Pomoc techniczna168.793675.172843.965 Suma środków w euro58.296.159175.057.271233.353.430 Załącznik nr 2 PODZIAŁ ŚRODKÓW W RAMACH DZIAŁANIA 3 "ROZWÓJ I POPRAWA INFRASTRUKTURY OBSZARÓW WIEJSKICH" POMIĘDZY WOJEWÓDZTWA WojewództwoŚrodki krajowe w euroŚrodki UE w euroOgółem środki w euro dolnośląskie725.3462.176.0392.901.385 kujawsko-pomorskie1.195.3543.586.0604.781.414 lubelskie853.7322.561.1963.414.928 lubuskie694.8752.084.6252.779.500 łódzkie877.6972.633.0903.510.787 małopolskie2.075.3276.225.9818.301.308 mazowieckie1.783.6555.350.9657.134.620 opolskie548.4771.645.4312.193.908 podkarpackie3.005.4289.016.28612.021.714 podlaskie852.2242.556.6733.408.897 pomorskie1.090.2633.270.7874.361.050 śląskie1.506.6354.519.9076.026.542 świętokrzyskie1.033.3653.100.0944.133.459 warmińsko-mazurskie504.9771.514.9312.019.908 wielkopolskie2.331.0156.993.0449.324.059 zachodniopomorskie720.5252.161.5752.882.100 Suma środków w euro19.798.89559.396.68479.195.579 Załącznik nr 3 PODZIAŁ ŚRODKÓW W RAMACH DZIAŁANIA 4 "RÓŻNICOWANIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ NA OBSZARACH WIEJSKICH" POMIĘDZY WOJEWÓDZTWA WojewództwoŚrodki krajowe w euroŚrodki UE w euroOgółem środki w euro dolnośląskie291.686875.0571.166.743 kujawsko-pomorskie199.655598.963798.618 lubelskie325.532976.5951.302.127 lubuskie116.750350.251467.001 łódzkie279.896839.6901.119.586 małopolskie345.6881.037.0621.382.750 mazowieckie415.6611.246.9851.662.646 opolskie101.919305.756407.675 podkarpackie333.137999.4141.332.551 podlaskie113.328339.983453.311 pomorskie175.316525.947701.263 śląskie206.120618.358824.478 świętokrzyskie210.303630.908841.211 warmińsko-mazurskie203.837611.514815.351 wielkopolskie298.911896.7341.195.645 zachodniopomorskie185.203555.610740.813 Suma środków w euro3.802.94211.408.82715.211.769 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450 i Nr 64, poz. 592. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zakazu przywozu saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 152, poz. 1492) Na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się zakaz przywozu na polski obszar celny saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy wymienionej w załączniku do rozporządzenia. § 2. Zakaz, o którym mowa w § 1, nie dotyczy przywozu na polski obszar celny saletry amonowej w ilości wskazanej w licencji eksportowej wydanej przez Ministerstwo Gospodarki i ds. Integracji Europejskiej Ukrainy, na podstawie której ten przywóz jest dokonywany. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy I Polityki Społecznej z dnia 27 sierpnia 2003 r. (poz. 1492) WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH ZAKAZEM PRZYWOZU Kod PCNWyszczególnienie 3102Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe: 3102 30- Azotan amonu, nawet w roztworze wodnym: 3102 30 90 0- - Pozostały 3102 40- Mieszaniny azotanu amonu z węglanem wapnia lub innymi nieorganicznymi substancjami niebędącymi nawozami: 3102 40 90 0- - O zawartości azotu przekraczającej 28% masy 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy (Dz. U. Nr 156, poz. 1523) Na podstawie art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w przywozie na polski obszar celny saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy wymienionej w załączniku do rozporządzenia, polegającą na obowiązku uzyskania pozwolenia na przywóz. § 2. Wnioski o udzielenie pozwolenia, o którym mowa w § 1, należy składać i rozpatrywać od dnia ogłoszenia rozporządzenia. § 3. Wnioskodawca ubiegający się o uzyskanie pozwolenia, o którym mowa w § 1, niezależnie od wymogów określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 13 grudnia 2002 r. w sprawie pozwoleń na przywóz lub wywóz towarów udzielanych w ramach środków administrowania obrotem towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 226, poz. 1889) jest obowiązany dołączyć kopię kontraktu z partnerem ukraińskim oraz licencję eksportową wydaną przez Ministerstwo Gospodarki i ds. Integracji Europejskiej Ukrainy. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 sierpnia 2003 r. (poz. 1523) WYKAZ TOWARÓW POCHODZĄCYCH Z UKRAINY OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE Kod PCNWyszczególnienie 3102Nawozy mineralne lub chemiczne, azotowe: 3102 30- Azotan amonu, nawet w roztworze wodnym: 3102 30 90 0- - Pozostały 3102 40- Mieszaniny azotanu amonu z węglanem wapnia lub innymi nieorganicznymi substancjami niebędącymi nawozami: 3102 40 90 0- - O zawartości azotu przekraczającej 28% masy 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1) z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie niektórymi towarami z zagranicą (Dz. U. Nr 222, poz. 2209) Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 26 września 2002 r. o administrowaniu obrotem towarami z zagranicą, o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1572) zarządza się, co następuje: § 1. Do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustanawia się automatyczną rejestrację w obrocie niektórymi towarami z zagranicą, polegającą na rejestracji przez organ celny: 1) przywozu towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia; 2) wywozu towarów wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej: J. Hausner Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. (poz. 2209) Załącznik nr 1 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W PRZYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY Kod PCNWyszczególnienie 2701Węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla: - Węgiel, nawet sproszkowany, ale nieaglomerowany: 2701 11- - Antracyt: 2701 11 10 0- - - Posiadający limit substancji lotnych (w suchej bazie pozbawionej substancji mineralnych) nieprzekraczający 10% 2701 11 90 0- - - Pozostały 2701 12- - Węgiel bitumiczny: 2701 12 10 0- - - Węgiel koksowy 2701 12 90 0- - - Pozostały 2701 19 00 0- - Pozostały węgiel 2701 20 00 0- Brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla 3503 00Żelatyna (włącznie z żelatyną w arkuszach prostokątnych (włączając kwadratowe), nawet powierzchniowo obrobionych lub barwionych) oraz pochodne żelatyny; karuk; pozostałe kleje pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem klejów kazeinowych objętych pozycją 3501: ex3503 00 10 0- Żelatyna i jej pochodne 1) ex3503 00 80 0- Pozostałe 1) 5509Przędza (inna niż nici do szycia) z włókien odcinkowych syntetycznych, niepakowana do sprzedaży detalicznej: - Zawierająca 85% masy lub więcej włókien odcinkowych akrylowych lub modakrylowych: 5509 31- - Przędza pojedyncza: 5509 31 10 0- - - Niebielona lub bielona 5509 31 90 0- - - Pozostała 5509 32- - Przędza wieloskładowa (złożona) lub kablowana: 5509 32 10 0- - - Niebielona lub bielona 5509 32 90 0- - - Pozostała - Pozostała przędza z włókien odcinkowych akrylowych lub modakrylowych: 5509 61- - Zmieszanych głównie lub wyłącznie z wełną lub cienką sierścią zwierzęcą: 5509 61 10 0- - - Niebielona lub bielona 5509 61 90 0- - - Pozostała 9504Sprzęt do gier towarzyskich, stołowych lub salonowych, włączając bilardy elektryczne, stoły bilardowe, specjalne stoły do gier w kasynach oraz wyposażenie automatycznych kręgielni: 9504 30- Pozostałe gry uruchamiane monetą, banknotem (pieniądzem papierowym), żetonem lub innym podobnym artykułem, inne niż wyposażenie kręgielni: 9504 30 10 0- - Gry z ekranem - - Pozostałe: 9504 30 50 0- - - Pozostałe 9504 30 90 0- - Części 9504 90- Pozostałe: 9504 90 90 0- - Pozostałe ex9504 90 90 0Urządzenia mechaniczne, elektromechaniczne i elektroniczne przeznaczone do gier umożliwiających wygrane pieniężne lub rzeczowe Załącznik nr 2 WYKAZ TOWARÓW OBJĘTYCH AUTOMATYCZNĄ REJESTRACJĄ W WYWOZIE, PODLEGAJĄCYCH REJESTRACJI PRZEZ ORGAN CELNY Kod PCNWyszczególnienie 4707Papier lub tektura, z odzysku (makulatura i odpady): 4707 10 00 0- Papier lub tektura, siarczanowe lub faliste, niebielone 4707 20 00 0- Pozostały papier lub tektura, wykonane głównie z bielonej chemicznie masy celulozowej, niebarwionej w masie 4707 30- Papier lub tektura, wykonane głównie z masy drzewnej mechanicznej (na przykład gazety, czasopisma i podobne materiały drukowane): 4707 30 10 0- - Stare i niesprzedane gazety i czasopisma, książki telefoniczne, broszury i drukowane materiały reklamowe 4707 30 90 0- - Pozostałe 4707 90- Pozostałe, włącznie z odpadami niesortowanymi: 4707 90 10 0- - Niesortowane 4707 90 90 0- - Sortowane 1) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. Nr 1, poz. 5). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 (Dz. U. Nr 230, poz. 2305) Na podstawie art. 3a ust. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa podział środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich, zwanego dalej "Programem SAPARD", przewidzianych w: 1) Rocznej umowie finansowej na rok 2002 między Rzecząpospolitą Polską a Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącej Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich (SAPARD) w Polsce, sporządzonej w Brukseli dnia 3 kwietnia 2003 r. (M. P. Nr 39, poz. 575 i Nr 40, poz. 581); 2) Rocznej umowie finansowej na rok 2003 między Rzecząpospolitą Polską a Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącej Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich (SAPARD) w Polsce, sporządzonej w Brukseli dnia 4 czerwca 2003 r. (M. P. Nr 40, poz. 581). 2. Podziału środków, o których mowa w ust. 1, dokonuje się między: 1) poszczególne działania Programu SAPARD; 2) poszczególne sektory w ramach działania 1 Programu SAPARD; 3) poszczególne województwa w ramach działań 2, 3 i 4 Programu SAPARD. § 2. Podział środków, o których mowa w § 1 ust. 1, między poszczególne działania Programu SAPARD, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. § 3. Podział środków, o których mowa w § 1 ust. 1, w ramach działania 1 "Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych" między sektory: mleczarski, mięsny, rybny oraz owoców i warzyw, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. § 4. Podział środków, o których mowa w § 1 ust.1, między poszczególne województwa w ramach: 1) działania 2 "Inwestycje w gospodarstwach rolnych" - określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 2) działania 3 "Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich" - określa załącznik nr 4 do rozporządzenia; 3) działania 4 "Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich" - określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. § 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: W. Olejniczak Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 grudnia 2003 r. (poz. 2305) Załącznik nr 1 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY POSZCZEGÓLNE DZIAŁANIA PROGRAMU SAPARD A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 DZIAŁANIEŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro Działanie 1Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych22.851.13068.553.39391.404.523 Działanie 2Inwestycje w gospodarstwach rolnych10.918.47932.755.43643.673.915 Działanie 3Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich15.310.50745.931.52161.242.028 Działanie 4Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich7.996.66923.990.00831.986.677 Działanie 5 (rezerwa)Program rolno-środowiskowy (projekt pilotażowy)1.528.0004.584.0006.112.000 Działanie 6Szkolenia zawodowe1.090.0003.270.0004.360.000 Działanie 7Pomoc techniczna197.528790.110987.638 Suma środków w euro59.892.313179.874.468239.766.781 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 DZIAŁANIEŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro Działanie 1Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych i rybnych22.851.13068.553.39391.404.523 Działanie 2Inwestycje w gospodarstwach rolnych10.705.14732.115.44042.820.587 Działanie 3Rozwój i poprawa infrastruktury obszarów wiejskich15.905.22347.715.66863.620.891 Działanie 4Różnicowanie działalności gospodarczej na obszarach wiejskich8.133.33524.400.00432.533.339 Działanie 5 (rezerwa)Program rolno-środowiskowy (projekt pilotażowy)1.528.0004.584.0006.112.000 Działanie 6Szkolenia zawodowe1.200.0003.600.0004.800.000 Działanie 7Pomoc techniczna172.528690.110862.638 Suma środków w euro60.495.363181.658.615242.153.978 Załącznik nr 2 PODZIAŁ ŚRODKÓW W RAMACH DZIAŁANIA 1 "POPRAWA PRZETWÓRSTWA I MARKETINGU ARTYKUŁÓW ROLNYCH I RYBNYCH" MIĘDZY SEKTORY: MLECZARSKI, MIĘSNY, RYBNY ORAZ OWOCÓW I WARZYW A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 Lp.SektorŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1Mleczarski8.699.42526.098.27734.797.702 2Mięsny9.028.48227.085.44536.113.927 3Rybny1.311.6553.934.9655.246.620 4Owoców i warzyw3.811.56811.434.70615.246.274 Suma środków w euro22.851.13068.553.39391.404.523 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.SektorŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1Mleczarski8.699.42526.098.27734.797.702 2Mięsny9.028.48227.085.44536.113.927 3Rybny1.311.6553.934.9655.246.620 4Owoców i warzyw3.811.56811.434.70615.246.274 Suma środków w euro22.851.13068.553.39391.404.523 Załącznik nr 3 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY WOJEWÓDZTWA W RAMACH DZIAŁANIA 2 "INWESTYCJE W GOSPODARSTWACH ROLNYCH" A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie448.7501.346.2481.794.998 2kujawsko-pomorskie971.7452.915.2343.886.979 3lubelskie924.7952.774.3853.699.180 4lubuskie186.706560.118746.824 5łódzkie945.5402.836.6213.782.161 6małopolskie284.972854.9171.139.889 7mazowieckie1.465.2604.395.7805.861.040 8opolskie349.3911.048.1741.397.565 9podkarpackie251.125753.3751.004.500 10podlaskie1.066.7363.200.2064.266.942 11pomorskie425.8211.277.4621.703.283 12śląskie235.839707.517943.356 13świętokrzyskie277.329831.9881.109.317 14warmińsko-mazurskie827.6212.482.8623.310.483 15wielkopolskie1.827.7535.483.2607.311.013 16zachodniopomorskie429.0961.287.2891.716.385 Suma środków w euro10.918.47932.755.43643.673.915 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie439.9811.319.9451.759.926 2kujawsko-pomorskie952.7582.858.2743.811.032 3lubelskie906.7262.720.1783.626.904 4lubuskie183.058549.174732.232 5łódzkie927.0662.781.1973.708.263 6małopolskie279.404838.2131.117.617 7mazowieckie1.436.6314.309.8925.746.523 8opolskie342.5651.027.6941.370.259 9podkarpackie246.218738.655984.873 10podlaskie1.045.8933.137.6784.183.571 11pomorskie417.5011.252.5021.670.003 12śląskie231.231693.694924.925 13świętokrzyskie271.911815.7321.087.643 14warmińsko-mazurskie811.4502.434.3503.245.800 15wielkopolskie1.792.0425.376.1257.168.167 16zachodniopomorskie420.7121.262.1371.682.849 Suma środków w euro10.705.14732.115.44042.820.587 Załącznik nr 4 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY WOJEWÓDZTWA W RAMACH DZIAŁANIA 3 "ROZWÓJ I POPRAWA INFRASTRUKTURY OBSZARÓW WIEJSKICH" A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie869.6372.608.9103.478.547 2kujawsko-pomorskie802.2712.406.8123.209.083 3lubelskie1.443.7814.331.3425.775.123 4lubuskie465.4391.396.3181.861.757 5łódzkie947.7212.843.1613.790.882 6małopolskie1.650.4734.951.4186.601.891 7mazowieckie1.728.5565.185.6696.914.225 8opolskie506.7781.520.3332.027.111 9podkarpackie1.452.9674.358.9015.811.868 10podlaskie583.3301.749.9912.333.321 11pomorskie644.5721.933.7172.578.289 12śląskie820.6432.461.9303.282.573 13świętokrzyskie832.8922.498.6753.331.567 14warmińsko-mazurskie669.0692.007.2082.676.277 15wielkopolskie1.341.2004.023.6015.364.801 16zachodniopomorskie551.1781.653.5352.204.713 Suma środków w euro15.310.50745.931.52161.242.028 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie903.4172.710.2503.613.667 2kujawsko-pomorskie833.4342.500.3013.333.735 3lubelskie1.499.8624.499.5875.999.449 4lubuskie483.5191.450.5561.934.075 5łódzkie984.5332.953.6003.938.133 6małopolskie1.714.5835.143.7496.858.332 7mazowieckie1.795.7005.387.0997.182.799 8opolskie526.4631.579.3892.105.852 9podkarpackie1.509.4064.528.2176.037.623 10podlaskie605.9891.817.9672.423.956 11pomorskie669.6102.008.8302.678.440 12śląskie852.5202.557.5603.410.080 13świętokrzyskie865.2442.595.7323.460.976 14warmińsko-mazurskie695.0582.085.1752.780.233 15wielkopolskie1.393.2974.179.8925.573.189 16zachodniopomorskie572.5881.717.7642.290.352 Suma środków w euro15.905.22347.715.66863.620.891 Załącznik nr 5 PODZIAŁ ŚRODKÓW MIĘDZY WOJEWÓDZTWA W RAMACH DZIAŁANIA 4 "RÓŻNICOWANIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ NA OBSZARACH WIEJSKICH" A. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2002 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie623.7401.871.2212.494.961 2kujawsko-pomorskie430.2211.290.6621.720.883 3lubelskie663.7241.991.1712.654.895 4lubuskie255.094765.2811.020.375 5łódzkie580.5581.741.6752.322.233 6małopolskie702.1082.106.3232.808.431 7mazowieckie884.4322.653.2953.537.727 8opolskie223.107669.321892.428 9podkarpackie654.1271.962.3832.616.510 10podlaskie227.105681.316908.421 11pomorskie394.2361.182.7071.576.943 12śląskie439.8171.319.4501.759.267 13świętokrzyskie431.0201.293.0621.724.082 14warmińsko-mazurskie418.2261.254.6771.672.903 15wielkopolskie657.3261.971.9792.629.305 16zachodniopomorskie411.8281.235.4851.647.313 Suma środków w euro7.996.66923.990.00831.986.677 B. PRZEWIDZIANYCH W ROCZNEJ UMOWIE FINANSOWEJ NA ROK 2003 Lp.WojewództwaŚrodki krajowe w euroŚrodki Unii Europejskiej w euroOgółem środki w euro 1dolnośląskie634.4001.903.2002.537.600 2kujawsko-pomorskie437.5731.312.7201.750.293 3lubelskie675.0672.025.2012.700.268 4lubuskie259.453778.3601.037.813 5łódzkie590.4801.771.4402.361.920 6małopolskie714.1072.142.3212.856.428 7mazowieckie899.5472.698.6413.598.188 8opolskie226.920680.760907.680 9podkarpackie665.3071.995.9202.661.227 10podlaskie230.987692.960923.947 11pomorskie400.9731.202.9201.603.893 12śląskie447.3341.342.0001.789.334 13świętokrzyskie438.3871.315.1601.753.547 14warmińsko-mazurskie425.3731.276.1201.701.493 15wielkopolskie668.5602.005.6812.674.241 16zachodniopomorskie418.8671.256.6001.675.467 Suma środków w euro8.133.33524.400.00432.533.339 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rozwój wsi, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550, Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611, Nr 171, poz. 1661 i Nr 199, poz. 1934. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1090--z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz ich szczególnej ochrony ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1091--z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie ustalenia szczegółowego zakresu działania Ministra-członka Rady Ministrów Lecha Nikolskiego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1092--z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną 1093--z dnia 10 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1094--z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie wyznaczenia Dyrektora Izby Celnej Port Lotniczy w Warszawie do prowadzenia niektórych spraw celnych 1095--z dnia 9 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków wydawania wiążącej informacji taryfowej, wzoru wniosku i niezbędnych dokumentów, które należy do niego dołączyć, a także wzoru formularza wiążącej informacji taryfowej 1096--z dnia 9 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu towaru 1097--z dnia 9 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie agencji celnych i agentów celnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1098--z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie sposobu prowadzenia ewidencji czasu pracy, pracy w nocy oraz wypoczynku pracowników zatrudnionych na morskich statkach handlowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1099--z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie publicznej szkoły artystycznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1100--z dnia 9 czerwca 2003 r. w sprawie standardów obciążenia pracą kuratora zawodowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1101--z dnia 5 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru protokołu postępowania o zamówienie publiczne oraz dodatkowych wymagań, którym musi odpowiadać protokół ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1102--z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu wnoszenia opłat z tytułu zgłoszenia substancji nowej i przedstawienia wyników dodatkowych badań 1103--z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie kryteriów, które powinny spełniać jednostki organizacyjne wykonujące badania substancji i preparatów chemicznych, oraz kontroli spełnienia tych kryteriów 1104--z dnia 11 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1143--z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym 1144--z dnia 13 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o środkach żywienia zwierząt oraz o zmianie niektórych ustaw 1). ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1145--z dnia 9 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1146--z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie zwrotu kosztów funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu w razie odwołania z urlopu wypoczynkowego 1147--z dnia 9 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1148--z dnia 26 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznej Umowy Finansowej na 2001 rok Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) I MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1474--z dnia 21 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu poboru przez notariuszy podatku od spadków i darowizn, prowadzenia rejestru podatku oraz trybu wykonywania przez notariuszy czynności związanych z poborem podatku ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1475--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów 1476--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, wzoru potwierdzenia tego zgłoszenia, wzoru zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym oraz zasad ustalania tymczasowych numerów identyfikacyjnych - dla podatników podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego 1477--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie trybu przyjmowania przez urzędy skarbowe kaucji gwarancyjnej składanej przez podmioty, których przedmiotem działalności będzie dokonywanie zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym 1478--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom 1479--z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług siłom zbrojnym Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego 1480--z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących 1481--z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników 1482--z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu sprzętu komputerowego, do którego stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 3%, oraz warunków jej stosowania 1483--z dnia 27 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym 1484--z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz od podatku akcyzowego importu niektórych towarów oraz zasad i trybu zwrotu podatków Kwaterze Głównej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego i członkom personelu Kwatery 1485--z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zwolnień, zasad i trybu zwrotu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego od paliw, olejów i smarów używanych przez siły zbrojne Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego oraz przez siły zbrojne Państw-Stron Traktatu Północnoatlantyckiego uczestniczących w Partnerstwie dla Pokoju 1486--z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie upoważnienia dyrektorów izb skarbowych do wykonywania niektórych czynności w zakresie gier i zakładów wzajemnych 1487--z dnia 28 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości organów podatkowych 1488--z dnia 28 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestru zastawów skarbowych oraz Centralnego Rejestru Zastawów Skarbowych 1489--z dnia 28 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie informacji podatkowych 1490--z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej 1491--z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie zasad i trybu zwrotu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1492--z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie zakazu przywozu saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1493--z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności 1494--z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania tymczasowego aresztowania 1495--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia innych niż kurator sądowy organów powołanych do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, jego zakresu oraz trybu przeprowadzania 1496--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu, zakresu i trybu sprawowania nadzoru penitencjarnego 1497--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie trybu postępowania właściwych organów w wypadku, gdy liczba osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekroczy w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów 1498--z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie regulaminu organizacyjno-porządkowego wykonywania kary aresztu wojskowego Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1518--z dnia 2 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1519--z dnia 19 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów studenckich i pożyczek studenckich, wysokości kredytu studenckiego i pożyczki studenckiej, warunków i trybu rozliczeń z tytułu pokrywania odsetek należnych bankom od kredytów studenckich oraz wysokości oprocentowania pożyczki i kredytu studenckiego spłacanego przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1520--z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie trybu przeprowadzania postępowania wyjaśniającego, dyscyplinarnego i dyscyplinarnego przyspieszonego oraz sposobu wykonywania kar dyscyplinarnych w stosunku do funkcjonariuszy celnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1521--z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie węgla 1522--z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie kontyngentu na przywóz antracytu pochodzącego z Federacji Rosyjskiej, przeznaczonego do produkcji elektrod węglowych 1523--z dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie saletry amonowej pochodzącej z Ukrainy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1524--z dnia 7 sierpnia 2003 r. w sprawie szkolenia lotniczego oraz uzyskiwania licencji przez cudzoziemców ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1525--z dnia 25 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za czynności oraz za urzędowe badania laboratoryjne wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SKARBU PAŃSTWA 1526--z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie nadania statutu Bankowi Gospodarstwa Krajowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1527--z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia wzorów i sposobu udostępniania urzędowych formularzy wniosków stosowanych w sądach rejonowych prowadzących księgi wieczyste w systemie informatycznym 1528--z dnia 25 sierpnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat od wniosków o wydanie odpisów ksiąg wieczystych i zaświadczenia o zamknięciu księgi wieczystej wydawanych przez Centralną Informację Ksiąg Wieczystych. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1529--z dnia 11 sierpnia 2003 r. w sprawie wykroczeń, za które funkcjonariusze pożarnictwa pełniący służbę w Państwowej Straży Pożarnej są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz warunków i sposobu wydawania upoważnień ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW ZAGRANICZNYCH 1530--z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie opłat konsularnych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1531--z dnia 30 lipca 2003 r. w sprawie sposobu ustalania i uiszczania opłat związanych z dopuszczeniem do obrotu produktu leczniczego weterynaryjnego 1532--z dnia 1 sierpnia 2003 r. w sprawie wzoru wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 2200--z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia 2201--z dnia 10 grudnia 2003 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 2202--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego 2203--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu informacji zawartych w rocznym raporcie o stanie portfela ubezpieczeń 2204--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i trybu przeprowadzania kontroli działalności i stanu majątkowego zakładu ubezpieczeń oraz podmiotów, które wykonują czynności ubezpieczeniowe w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń 2205--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie wpłat na pokrycie kosztów działalności Rzecznika Ubezpieczonych i jego Biura 2206--z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia banków spółdzielczych właściwych do wydawania bonów paliwowych oraz szczegółowego zakresu sprawozdania sporządzanego przez te banki ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2207--z dnia 15 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie zezwolenia indywidualnego na obrót towarami o znaczeniu strategicznym, za wydanie certyfikatu importowego oraz za poświadczenie oświadczenia końcowego użytkownika 2208--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w wywozie kątowników i kształtowników, ze stali niestopowej 2209--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w obrocie niektórymi towarami z zagranicą 2210--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie odzieży używanej i pozostałych artykułów używanych 2211--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentów na wywóz niektórych wyrobów tekstylnych i odzieżowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2212--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe policjantów zwolnionych ze służby 2213--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe strażaków Państwowej Straży Pożarnej zwolnionych ze służby 2214--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariusza Straży Granicznej Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 2289--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania 2290--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop 2291--z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania urlopu wychowawczego 2292--z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy 2293--z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika 2294--z dnia 17 grudnia 2003 r. w sprawie likwidacji jednostki badawczo-rozwojowej o nazwie Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Węglowego w Katowicach 2295--z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentu na przywóz cementu pochodzącego z Republiki Białorusi 2296--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych zbóż z zagranicy 2297--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych 2298--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu wyznaczania stacji paliwowych, w których dokonywana będzie kontrola, oraz wzorów raportów ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 2299--z dnia 18 grudnia 2003 r. w sprawie zrzutów ze statku powietrznego 2300--z dnia 19 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu, warunków, terminów i sposobu przeprowadzania badań technicznych tramwajów i trolejbusów oraz jednostek wykonujących te badania 2301--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie warunków technicznych tramwajów i trolejbusów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia 2302--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych pojazdów 2303--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie postępowania z dokumentacją związaną z pracą kierowcy 2304--z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wyjątków od zakazu wykonywania lotów próbnych i akrobacyjnych nad osiedlami i innymi skupiskami ludności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 2305--z dnia 9 grudnia 2003 r. w sprawie podziału środków Specjalnego Programu Akcesyjnego na Rzecz Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich w ramach Rocznych Umów Finansowych na lata 2002 i 2003 2306--z dnia 12 grudnia 2003 r. w sprawie określenia organizmów morskich objętych ogólną kwotą połowową w 2004 r. oraz sposobu i warunków podziału tej kwoty 2307--z dnia 23 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu towarów rolnych przywożonych z zagranicy, na które mogą być nałożone opłaty celne dodatkowe 2308--z dnia 23 grudnia 2003 r. w sprawie ceny progu dla towarów rolnych przywożonych z zagranicy 2309--z dnia 29 grudnia 2003 r. w sprawie metod analiz jaj kurzych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 2310--z dnia 17 grudnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontroli ruchu drogowego 2311--z dnia 24 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i personelu pomocniczego komisji regulacyjnych działających na podstawie ustaw o stosunku Państwa do kościołów oraz związków wyznaniowych w latach 2004-2005 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI z dnia 15 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 97, poz. 885) Na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 28 lutego 1995 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego (Dz. U. Nr 21, poz. 116, z późn. zm. 2)) wprowadza się następujące zmiany: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych wynosi 470 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z uwzględnieniem zwiększeń przewidzianych w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych."; 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Zasiłek chorobowy wynosi 6 zł za każdy dzień niezdolności do pracy trwającej nieprzerwanie co najmniej przez 30 dni.". § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: A. Tański 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636, z 2000 r. Nr 45, poz. 531, z 2001 r. Nr 73, poz. 764, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 3, poz. 21, Nr 42, poz. 185 i Nr 85, poz. 389, z 1998 r. Nr 55, poz. 357 i Nr 114, poz. 738, z 1999 r. Nr 51, poz. 524, z 2000 r. Nr 109, poz. 1161, z 2001 r. Nr 20, poz. 244 i Nr 114, poz. 1223 oraz z 2002 r. Nr 10, poz. 101. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 8 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 178, poz. 1739) Na podstawie art. 3a ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 1994 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 maja 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 102, poz. 928 i Nr 222, poz. 1866 oraz z 2003 r. Nr 129, poz. 1177) wprowadza się następujące zmiany: 1) w § 1 w ust. 4a pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) ogólne danego przedsięwzięcia, w tym koszty: honorariów architektów, inżynierów i konsultantów, opłaty związane z dokonywaniem czynności prawnych, koszty studiów wykonalności, przygotowania lub realizacji przedsięwzięć, nabycia patentów oraz licencji dotyczących bezpośrednio danego przedsięwzięcia, które przekraczają 12 % pozostałych kosztów kwalifikowanych, przez które rozumie się całkowite koszty kwalifikowane pomniejszone o koszty ogólne,"; 2) w § 2: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Równowartość, o której mowa w ust. 1, określa się w oparciu o średni kurs złotego do euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 17 lipca 2002 r.", b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu: "3. Do zamówień przeprowadzanych w ramach realizacji programu SAPARD stosuje się kurs, o którym mowa w ust. 2."; 3) w § 3 w ust. 1 dodaje się pkt 5 w brzmieniu: "5) usługowego przechowywania towarów zamrożonych lub schłodzonych, pochodzących z przetwórstwa, o którym mowa w pkt 1-4."; 4) w § 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie: "3. Wysokość pomocy dla przetwórstwa udzielanej jednemu przedsiębiorcy w okresie realizacji programu SAPARD, z zastrzeżeniem ust. 4-6, nie może przekroczyć 10.000.000 zł - bez względu na liczbę realizowanych przedsięwzięć."; 5) w § 6 w ust. 3 dodaje się pkt 9 w brzmieniu: "9) oferty co najmniej od trzech dostawców, w przypadku usług, dostaw lub robót o wartości przewyższającej dla pojedynczego zamówienia równowartość 10.000 euro w złotych określoną zgodnie z § 2 ust. 2."; 6) w § 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Pomoc dla gospodarstw rolnych może być udzielona rolnikowi, który, w dniu złożenia prawidłowo wypełnionego wniosku o pomoc dla gospodarstw rolnych wraz z wymaganymi dokumentami, nie przekroczył 55 roku życia oraz spełnia jeden z następujących warunków: 1) posiada średnie lub wyższe wykształcenie rolnicze, 2) posiada wykształcenie zasadnicze rolnicze i prowadził samodzielnie gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 3 lat, 3) posiada wykształcenie co najmniej średnie i prowadził samodzielnie gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 5 lat, 4) posiada wykształcenie co najmniej podstawowe i prowadził samodzielnie gospodarstwo rolne przez okres co najmniej 10 lat."; 7) w § 9 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Niezależnie od pomocy, o której mowa w ust. 3, rolnikowi może być udzielona raz w roku pomoc na realizację przedsięwzięcia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6."; 8) w § 13 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie: "3) zaświadczenia o niezaleganiu wnioskodawcy z płatnościami z tytułu podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne."; 9) w § 14 ust. 6 otrzymuje brzmienie: "6. Do warunków wypłacenia pomocy dla gospodarstw rolnych przepis § 7 ust. 6 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku usług, dostaw lub robót o wartości przewyższającej dla pojedynczego zamówienia równowartość 10.000 euro w złotych, określoną zgodnie z § 2 ust. 2, do wniosku o płatność dołącza się także oferty co najmniej od trzech dostawców."; 10) w § 15: a) w pkt 1 lit. b i c otrzymują brzmienie: "b) sieci wodociągowej lub sieci wodociągowej z przyłączami i innych obiektów z tym związanych, pod warunkiem istnienia, nie później niż w dniu złożenia wniosku o płatność, funkcjonującego źródła zaopatrzenia w wodę tego wodociągu, lub c) ujęcia wody z rurociągami doprowadzającymi wodę z ujęcia do stacji uzdatniania wody i stacji uzdatniania wody, pod warunkiem istnienia, nie później niż w dniu złożenia wniosku o płatność, sieci wodociągowej,", b) pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) odprowadzania i oczyszczania ścieków komunalnych - obejmujące budowę lub rozbudowę: a) oczyszczalni ścieków z siecią kanalizacyjną lub siecią kanalizacyjną z przyłączami kanalizacyjnymi oraz innych obiektów z tym związanych lub b) sieci kanalizacyjnej lub sieci kanalizacyjnej z przyłączami kanalizacyjnymi oraz innych obiektów z tym związanych, pod warunkiem istnienia, nie później niż w dniu złożenia wniosku o płatność, funkcjonującej oczyszczalni ścieków, lub c) oczyszczalni ścieków, pod warunkiem istnienia, nie później niż w dniu złożenia wniosku o płatność, sieci kanalizacyjnej, d) zagrodowych oczyszczalni ścieków,"; 11) w § 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. W przypadku realizacji inwestycji przez gminy, o których mowa w art. 45 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2003 (Dz. U. Nr 150, poz. 983 i Nr 162, poz. 1119, z 2000 r. Nr 95, poz. 1041, z 2001 r. Nr 39, poz. 459, Nr 55, poz. 574 i Nr 145, poz. 1623, z 2002 r. Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r. Nr 177, poz. 1725), wysokość pomocy na infrastrukturę wynosi do 75 % kosztów kwalifikowanych inwestycji."; 12) w § 26e: a) ust. 5 otrzymuje brzmienie: "5. Do warunków wypłacenia środków finansowych przeznaczonych na pomoc na różnicowanie działalności przepis § 7 ust. 6 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku: 1) podmiotów, o których mowa w § 26a ust. 1 pkt 1, pomoc może być wypłacona, jeżeli dane przedsięwzięcie zostało zrealizowane w ramach działalności prowadzonej zgodnie z przepisami prawa działalności gospodarczej, 2) usług, dostaw lub robót o wartości przewyższającej dla pojedynczego zamówienia równowartość 10.000 euro w złotych, określoną zgodnie z § 2 ust. 2, do wniosku o płatność dołącza się także oferty od co najmniej trzech dostawców, z zastrzeżeniem ust. 6.", b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu: "6. Przepisu ust. 5 pkt 2 nie stosuje się do przetargów prowadzonych w trybie przepisów o zamówieniach publicznych."; 13) załącznik nr 1a do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia; 14) w załączniku nr 6 do rozporządzenia: a) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1) budowy, rozbudowy i remontu budynków inwentarskich i przeznaczonych do składowania pasz wraz z wyposażeniem i infrastrukturą techniczną, w tym: a) wyrobów budowlanych, b) infrastruktury technicznej i technicznego wyposażenia budynków, c) systemu doprowadzania wody i systemu elektrycznego w budynkach,", b) w ust. 4 w pkt 1 uchyla się lit. d. § 2. Do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 października 2003 r. (poz. 1739) SZCZEGÓŁOWY WYKAZ DZIAŁALNOŚCI, W ZAKRESIE KTÓRYCH REALIZOWANE SĄ PRZEDSIĘWZIĘCIA OBJĘTE POMOCĄ DLA PRZETWÓRSTWA WEDŁUG KLASYFIKACJI PKD I PKWiU I. Przedsiębiorcy wymienieni w § 3 ust. 1 pkt 1-3 rozporządzenia SymbolNazwa grupowania 15.51Przetwórstwo mleka i wyrób serów 15.51.11Mleko płynne przetworzone 15.51.12Śmietana o zawartości tłuszczu powyżej 6 %, niezagęszczona, niesłodzona 15.51.20Mleko i śmietana w postaci stałej 15.51.30Masło 15.51.40Sery i twarogi 15.51.51Mleko i śmietana zagęszczone słodzone lub nie, inne niż w stanie stałym 15.51.52Jogurt i inne rodzaje sfermentowanego lub zakwaszonego mleka lub śmietany 15.51.53Kazeina 15.51.54Laktoza i syrop laktozowy 15.51.55Serwatka 15.1Produkcja, przetwórstwo i konserwowanie mięsa i produktów mięsnych 15.11.11Świeże lub chłodzone mięso wołowe 15.11.12Mięso wołowe mrożone 15.11.13Mięso wieprzowe, świeże lub chłodzone 15.11.14Mięso wieprzowe mrożone 15.11.15Mięso baranie, świeże lub chłodzone 15.11.16Mięso baranie mrożone 15.11.17Mięso kozie, świeże, chłodzone lub mrożone 15.11.18Mięso końskie, z osłów i mułów 15.11.19Podroby jadalne 15.11.30Tłuszcz wołowy, barani, kozi, wieprzowy i z drobiu 15.11.40Odpady zwierzęce niejadalne 15.12.11Mięso i podroby jadalne drobiowe, świeże lub schłodzone 15.12.12Mięso i podroby jadalne drobiowe, mrożone 15.12.13Mięso i podroby jadalne (łącznie z mięsem z królików) pozostałe 15.13.11Mięso i jadalne podroby, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mączki i grysiki z mięsa lub podrobów 15.13.12Przetwory i konserwy z mięsa, podrobów i krwi pozostałe; ekstrakty i soki z mięsa, ryb i wodnych bezkręgowców 15.13.13Mączki, grysiki i granulki z mięsa niejadalne; skwarki 15.2Przetwarzanie i konserwowanie ryb i produktów rybnych 15.20.11Filety rybne i inne mięso rybie rozdrobnione lub nie oraz wątróbki rybie i ikra, świeże lub schłodzone 15.20.12Ryby, filety rybne i inne mięso rybie oraz wątróbki rybie i ikra, mrożone 15.20.13Ryby suszone, solone lub w solance; ryby wędzone; mączka rybna jadalna 15.20.14Ryby przyrządzone lub zakonserwowane w inny sposób; kawior 15.20.17Mączki, grysiki i granulki z ryb, skorupiaków, mięczaków i innych wodnych bezkręgowców, nienadające się do spożycia 15.20.18Produkty z ryb lub skorupiaków, mięczaków lub innych wodnych bezkręgowców pozostałe, gdzie indziej niewymienione 63.1Przeładunek, magazynowanie i przechowywanie towarów 63.12.11Usługi magazynowania i przechowywania towarów zamrożonych lub schłodzonych II. Przedsiębiorcy wymienieni w § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia SymbolNazwa grupowania 15.3Przetwarzanie i konserwowanie owoców i warzyw 15.31.11Ziemniaki mrożone 15.31.12Ziemniaki zakonserwowane 15.32.10Soki owocowe i warzywne 15.33.11Warzywa mrożone (oprócz ziemniaków) 15.33.12Warzywa zakonserwowane tymczasowo, nienadające się do bezpośredniej konsumpcji 15.33.13Warzywa suszone 15.33.14Warzywa zakonserwowane inaczej niż za pomocą octu lub kwasu octowego 15.33.15Warzywa zakonserwowane za pomocą octu lub kwasu octowego 15.33.21Owoce i orzechy mrożone, gotowane lub niegotowane 15.33.22Dżemy, galaretki owocowe i przeciery, pasty z owoców lub orzechów 15.33.23Orzechy, orzeszki ziemne, prażone, solone lub przetworzone w inny sposób, gdzie indziej niesklasyfikowane 15.33.24Owoce i orzechy zakonserwowane prowizorycznie, nienadające się do bezpośredniej konsumpcji 15.33.25Owoce pozostałe zakonserwowane 15.33.30Materiały roślinne, odpady, pozostałości i produkty uboczne 63.1Przeładunek, magazynowanie i przechowywanie towarów 63.12.11Usługi magazynowania i przechowywania towarów zamrożonych lub schłodzonych III. Grupy producentów rolnych lub ich związki, wymienione w § 3 ust. 2 pkt 1-3 rozporządzenia SymbolNazwa grupowania 01.2Zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego 01.21.1Bydło żywe 01.21.2Mleko krowie surowe 01.22.1Owce, kozy, konie, osły, muły, osłomuły, żywe oraz produkty pochodzące od tych zwierząt 01.22.2Mleko owcze i kozie surowe 01.23.1Trzoda chlewna żywa 01.24.1Drób żywy 05.00Ryby i inne produkty rybołówstwa i rybactwa, usługi związane z rybołówstwem i rybactwem 05.00.12Ryby świeże lub schłodzone IV. Grupy producentów rolnych lub ich związki, wymienione w § 3 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia SymbolNazwa grupowania 01.1Produkty roślinne rolnictwa; produkty warzywnictwa i ogrodnictwa 01.11.21Ziemniaki 01.11.22Warzywa strączkowe, suszone, łuskane 01.12.11Warzywa cebulowe i korzeniowe 01.12.12Warzywa dyniowate i pomidory, warzywa strączkowe świeże 01.12.13Warzywa pozostałe oraz grzyby 01.13.1Winogrona 01.13.23Owoce pozostałe, ziarna chleba świętojańskiego 01.13.24Orzechy pozostałe 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 98, poz. 473, z 1997 r. Nr 41, poz. 255, Nr 79, poz. 484 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 48, poz. 547 i 550 i Nr 88, poz. 983, z 2001 r. Nr 3, poz. 19, Nr 29, poz. 320, Nr 38, poz. 452, Nr 125, poz. 1363 i Nr 129, poz. 1438, z 2002 r. Nr 112, poz. 976 i Nr 143, poz. 1197 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 64, poz. 592, Nr 166, poz. 1611 i Nr 171, poz. 1661. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy rolnikom poszkodowanym wskutek klęski suszy w 2003 r. (Dz. U. Nr 192, poz. 1874) Na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady i tryb udzielania w latach 2003-2004 pomocy pieniężnej rolnikom, których gospodarstwa rolne lub prowadzone przez nich działy specjalne produkcji rolnej zostały dotknięte klęską suszy w 2003 r. 2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje rolnikom posiadającym gospodarstwa rolne, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym, których powierzchnia użytków rolnych nie jest większa niż 20 ha. § 2. 1. Pomoc pieniężna, o której mowa w § 1, jest jednorazowa i przysługuje rolnikom na obszarach dotkniętych klęską suszy, której skutki zostały oszacowane przez komisje powołane przez wojewodów na podstawie § 20 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz. U. Nr 16, poz. 82, z późn. zm. 2)). 2. Wojewoda przekaże w okresie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia ośrodkom pomocy społecznej wykaz poszkodowanych wskutek suszy w 2003 r. gospodarstw rolnych z terenu danej gminy. 3. Rolnikom przysługuje pomoc pieniężna w kwocie stanowiącej iloczyn liczby hektarów użytków rolnych dotkniętych klęską suszy i kwoty 35 zł, lecz nie wyższej niż 700 zł dla jednego gospodarstwa rolnego. § 3. 1. Udzielenie pomocy, o której mowa w § 1, następuje na wniosek, złożony do ośrodka pomocy społecznej właściwego dla siedziby urzędu gminy, w której rolnik jest płatnikiem podatku rolnego. 2. Kwoty przyznane wojewodom na cele, o których mowa w § 1, stanowią iloczyn liczby hektarów użytków rolnych, określonych w załączniku do rozporządzenia, i kwoty 35 zł. § 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: L. Miller Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2003 r. (poz. 1874) POWIERZCHNIA UŻYTKÓW ROLNYCH KWALIFIKUJĄCYCH SIĘ DO OBJĘCIA POMOCĄ DLA ROLNIKÓW POSZKODOWANYCH WSKUTEK KLĘSKI SUSZY W 2003 R. Lp.WojewództwoPow. użytków rolnych w ha 123 1dolnośląskie110.400 2kujawsko-pomorskie143.000 3lubelskie1.800 4lubuskie24.700 5łódzkie180.600 6małopolskie8.100 7mazowieckie14.100 8opolskie6.800 9pomorskie27.600 10podlaskie3.000 11śląskie6.400 12świętokrzyskie12.300 13warmińsko-mazurskie11.800 14wielkopolskie398.400 15podkarpackie3.000 16zachodniopomorskie32.000 Razem984.000 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 20, poz. 170, Nr 79, poz. 885 i Nr 90, poz. 1001, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 19, poz. 238, z 2001 r. Nr 72, poz. 748, Nr 88, poz. 961, Nr 89, poz. 973, Nr 111, poz. 1194, Nr 122, poz. 1349 i Nr 154, poz. 1792 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79, Nr 44, poz. 389, Nr 122, poz. 1143, Nr 128, poz. 1176, Nr 135, poz. 1268 i Nr 137, poz. 1304. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 63, poz. 295 i Nr 127, poz. 596, z 1997 r. Nr 34, poz. 204 i Nr 145, poz. 972, z 1999 r. Nr 21, poz. 183, z 2000 r. Nr 44, poz. 500, Nr 46, poz. 532, Nr 55, poz. 655 i Nr 86, poz. 961, z 2001 r. Nr 41, poz. 466, Nr 73, poz. 765, Nr 83, poz. 896, Nr 86, poz. 949, Nr 89, poz. 975 i Nr 138, poz. 1548, z 2002 r. Nr 21, poz. 203, Nr 46, poz. 427 i 429, Nr 150, poz. 1242 i Nr 231, poz. 1939 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1539. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1739--z dnia 8 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i kierunków działań oraz sposobów realizacji zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w zakresie gospodarowania środkami pochodzącymi z funduszy Unii Europejskiej ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW 1740--z dnia 13 października 2003 r. w sprawie powołania Międzyresortowej Komisji do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1741--z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie w przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1742--z dnia 16 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie informacji, jakie powinien zawierać wniosek o przyrzeczenie podpisania Umowy DOKE, oraz dokumentów, które powinny być dołączone do wniosku 1743--z dnia 30 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów eksportowych o stałych stopach procentowych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1744--z dnia 18 września 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać beczki 1745--z dnia 30 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1746--z dnia 30 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Transportowemu Dozorowi Technicznemu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1747--z dnia 8 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia opłaty wywozowej od zbóż i produktów przemysłu młynarskiego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1748--z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wysokości środków finansowych, które powinien posiadać cudzoziemiec wjeżdżający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i dokumentów, które mogą potwierdzić posiadanie tych środków oraz cel przekroczenia granicy OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1749--z dnia 1 października 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o scalaniu i wymianie gruntów. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: USTAWA 1873--z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o Policji ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1874--z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania pomocy rolnikom poszkodowanym wskutek klęski suszy w 2003 r. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1875--z dnia 29 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie praktycznej nauki zawodu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1876--z dnia 23 października 2003 r. w sprawie wymagań w zakresie wykorzystywania i przemieszczania azbestu oraz wykorzystywania i oczyszczania instalacji lub urządzeń, w których był lub jest wykorzystywany azbest 1877--z dnia 31 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów odpadów innych niż niebezpieczne oraz rodzajów instalacji i urządzeń, w których dopuszcza się ich termiczne przekształcanie ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1878--z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach 1879--z dnia 30 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stanowisk, zaszeregowania, kwalifikacji oraz szczegółowych zasad wynagradzania pracowników izb morskich ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1880--z dnia 22 października 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dopuszczalnych zawartości substancji niepożądanych w paszach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1881--z dnia 27 października 2003 r. w sprawie czynności administracyjnych i rozliczeń finansowych związanych z prowadzeniem depozytu przedmiotów wartościowych i środków pieniężnych osób pozbawionych wolności ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1882--z dnia 23 października 2003 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej 1883--z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 879--z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie warunków, sposobu i trybu przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny umiejętności stanowiących podstawę uznania kwalifikacji do wykonywania zawodu maklera papierów wartościowych, maklera giełd towarowych oraz doradcy inwestycyjnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 880--z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać materialne miary długości 881--z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dotyczących efektywności energetycznej nowych wodnych kotłów grzewczych opalanych paliwami ciekłymi lub gazowymi ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 882--z dnia 12 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań kwalifikacyjnych i trybu stwierdzania kwalifikacji uprawniających do zajmowania określonych stanowisk w niektórych instytucjach kultury, dla których organizatorem jest administracja rządowa lub jednostki samorządu terytorialnego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ 883--z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie przypadków, zasad i norm otrzymywania przez żołnierzy odbywających czynną służbę wojskową równoważnika pieniężnego w zamian za przybory i środki do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji oporządzenia ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 884--z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zanieczyszczeń chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych w roślinach, u zwierząt, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju i w środkach spożywczych pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego 885--z dnia 15 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad ustalania wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej i chorób zawodowych oraz zasiłku chorobowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 886--z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie wysokości opłaty od kasacji w sprawach karnych 887--z dnia 28 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu 888--z dnia 28 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 889--z dnia 14 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia warunków, jakim powinny odpowiadać strzeżone ośrodki dla cudzoziemców i areszty w celu wydalenia, oraz regulaminu pobytu w tych ośrodkach i aresztach ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 890--z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie upoważnienia do uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 891--z dnia 9 maja 2003 r. w sprawie wystawiania przez lekarzy weterynarii recept na produkty lecznicze lub leki recepturowe przeznaczone dla ludzi, które będą stosowane u zwierząt 892--z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie wzoru certyfikatu akredytacyjnego 893--z dnia 15 maja 2003 r. w sprawie standardów kształcenia specjalizacyjnego farmaceutów WYROK TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO 894--z dnia 13 maja 2003 r. sygn. akt SK 21/02 Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 (Dz. U. Nr 159, poz. 1538) Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm. 1)) zarządza się, co następuje: § 1. Ustala się "Program badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004", zwany dalej "Programem", stanowiący załącznik do rozporządzenia. § 2. Program obejmuje zbieranie i przekazywanie danych statystycznych bieżących w roku 2004 i danych za rok 2004. § 3. Jeżeli określony w Programie obowiązek przekazywania danych statystycznych jest uzależniony od liczby pracujących - liczbę pracujących przyjmuje się według stanu na dzień 30 listopada roku poprzedzającego przekazywanie danych statystycznych. § 4. Jeżeli określony w Programie obowiązek przekazywania danych na formularzach statystycznych jest nałożony na podmioty gospodarki narodowej, które w okresie sprawozdawczym znalazły się w stanie upadłości, to obowiązki statystyczne dla tych podmiotów wypełniają syndykowie masy upadłości. § 5. Sprawozdania statystyczne, o których mowa w Programie, są przekazywane w formie pisemnej lub elektronicznej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Prezes Rady Ministrów: w z. M. Pol (Załącznik do rozporządzenia stanowi oddzielny załącznik do niniejszego numeru) 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668 oraz z 2001 r. Nr 100, poz. 1080. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1535--z dnia 11 lipca 2003 r. w sprawie wykazu substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, a także sposobu sprawdzania zgodności tych materiałów i wyrobów z ustalonymi limitami 1536--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie badań psychiatrycznych i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na nabywanie oraz przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego USTAWA 1537--z dnia 29 sierpnia 2003 r. o zmianie ustawy o finansowym wspieraniu inwestycji oraz ustawy o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW 1538--z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2004 1539--z dnia 26 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU 1540--z dnia 4 czerwca 2003 r. w sprawie podstaw programowych kształcenia w zawodach: cukiernik, mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, monter-instalator urządzeń technicznych w budownictwie wiejskim, ogrodnik, operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego, piekarz, rolnik, rybak śródlądowy, rzeźnik-wędliniarz, technik agrobiznesu, technik hodowca koni, technik inżynierii środowiska i melioracji, technik mechanizacji rolnictwa, technik ogrodnik, technik pszczelarz, technik rolnik, technik rybactwa śródlądowego, technik technologii żywności i technik żywienia i gospodarstwa domowego ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1541--z dnia 28 sierpnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów z zagranicy 1542--z dnia 3 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów na potrzeby przemysłu farmaceutycznego 1543--z dnia 8 września 2003 r. uchylające rozporządzenie w sprawie ustanowienia plafonów taryfowych ilościowych na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Słowackiej 1544--z dnia 8 września 2003 r. w sprawie ustanowienia plafonu taryfowego na przywóz niektórych towarów rolnych pochodzących z Republiki Czeskiej 1545--z dnia 8 września 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI 1546--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych i aresztach śledczych OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1547--z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. 1548--z dnia 2 września 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działach administracji rządowej. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać wojewódzkie plany zdrowotne, oraz zakresu danych niezbędnych do przygotowania takiego planu (Dz. U. Nr 115, poz. 1087) Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660 i Nr 96, poz. 874) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wojewódzki plan zdrowotny, zwany dalej "planem", zawiera: 1) charakterystykę zdrowotną populacji zamieszkującej dane województwo, z uwzględnieniem czynników mających wpływ na stan zdrowia; 2) potrzeby zdrowotne wynikające z oceny stanu zdrowotnego obywateli, poprzez określenie liczby świadczeń zdrowotnych według wskazanych w rozporządzeniu rodzajów świadczeń zdrowotnych na 10 tys. ubezpieczonych; 3) kierunki działań ze wskazaniem priorytetów mających na celu zabezpieczenie potrzeb zdrowotnych obywateli oraz poprawę stanu ich zdrowia. 2. W planie, na podstawie oceny stanu zdrowotnego obywateli, określa się cele zdrowotne oraz działania, środki techniczne i organizacyjne służące osiągnięciu tych celów, a także terminy wykonania tych działań. 3. W planie, na podstawie oceny stanu zdrowotnego obywateli, można również określić długoterminowe cele zdrowotne oraz proponowane sposoby ich osiągnięcia w okresie 4 lat począwszy od roku, którego plan dotyczy. § 2. Plan określa zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne z zakresu podstawowej, stomatologicznej, ambulatoryjnej, specjalistycznej i stacjonarnej opieki zdrowotnej oraz zasady ich organizacji, uwzględniając: 1) strukturę demograficzną i sytuację epidemiologiczną na obszarze województwa; 2) infrastrukturę, w tym istniejący system dróg i połączeń komunikacyjnych środkami transportu publicznego; 3) istniejącą i niezbędną liczbę zakładów opieki zdrowotnej; 4) istniejącą i niezbędną liczbę osób udzielających świadczeń zdrowotnych gwarantujących odpowiednią dostępność, jakość i kompleksowość świadczeń; 5) możliwe do zrealizowania formy całodobowego zabezpieczenia świadczeń, w tym dostęp do świadczeń w dni powszednie w godzinach wieczornych, godzinach nocnych, w dni wolne od pracy wynikające z pięciodniowego tygodnia pracy, niedziele i święta. § 3. 1. W planie uwzględnia się konieczność zapewnienia ubezpieczonym w szczególności: 1) całodobowego dostępu do świadczeń lekarskich, świadczeń pielęgniarek i położnych, w tym realizację tych świadczeń, w razie potrzeby, w domu chorego oraz w dni wolne od pracy; 2) ciągłości leczenia ambulatoryjnego i stacjonarnego, w tym dla osób przewlekle chorych; 3) realizacji innych świadczeń w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, opieki stomatologicznej, ambulatoryjnej i stacjonarnej opieki specjalistycznej, a w szczególności: a) badań diagnostycznych, w tym analityki medycznej, b) rehabilitacji leczniczej, c) profilaktyki zdrowotnej, w tym szczepień ochronnych i profilaktyki stomatologicznej, d) opieki medycznej nad noworodkiem, niemowlęciem, dzieckiem i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania, kobietą ciężarną i kobietą w okresie do 42 dni od dnia porodu, osobami niepełnosprawnymi oraz opieki paliatywnej; 4) promocji zdrowego stylu życia. 2. W zakresie organizacji świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej i opieki stomatologicznej w planie uwzględnia się w szczególności prawo ubezpieczonego do: 1) uzyskania świadczenia w dniu zgłoszenia, w przypadku zachorowania i gdy wymaga tego stan jego zdrowia; 2) dostępu do świadczeniodawcy w czasie nie dłuższym niż godzina dojazdu środkami transportu publicznego; 3) realizacji badań określonych w odrębnych przepisach w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą; 4) realizacji badań określonych w odrębnych przepisach w zakresie opieki nad kobietami w ciąży oraz kobietami w okresie do 42 dni od dnia porodu. § 4. 1. W planie określa się liczbę świadczeniodawców w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, w tym lekarzy rodzinnych, lekarzy medycyny ogólnej, lekarzy chorób wewnętrznych, lekarzy pediatrów, pielęgniarek i położnych środowiskowych, rodzinnych oraz pielęgniarek w środowisku nauczania i wychowania, umożliwiającą organizację zabezpieczenia podstawowej opieki zdrowotnej na terenie województwa. 2. W planie określa się liczbę świadczeniodawców w zakresie opieki stomatologicznej, umożliwiającą organizację zabezpieczenia tej opieki. 3. Przy ustalaniu liczby świadczeniodawców, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględnia się wskaźniki określone w ust. 12 załącznika do rozporządzenia. § 5. 1. Plan jest przygotowywany co najmniej na jeden rok kalendarzowy. 2. Plan tworzy się uwzględniając przede wszystkim charakterystykę województwa pod względem: 1) stanu zdrowia obywateli; 2) czynników społeczno-ekonomicznych; 3) środowiska fizycznego. 3. Plan zawiera również projekt zaspokojenia potrzeb zdrowotnych mieszkańców województwa, który określa w szczególności: 1) krótkoterminowe i długoterminowe - cele strategiczne; 2) kierunki działań; 3) warunki zaspokojenia potrzeb zdrowotnych; 4) plan działań operacyjnych. 4. Szczegółowe warunki, jakim ma odpowiadać plan, oraz zakres danych niezbędnych do jego przygotowania są określone w załączniku do rozporządzenia. 5. Plan przygotowuje się w wersji drukowanej i elektronicznej. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Zdrowia: L. Sikorski Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 czerwca 2003 r. (poz. 1087) SZCZEGÓŁOWE WARUNKI, JAKIM MA ODPOWIADAĆ PLAN, ORAZ ZAKRES DANYCH NIEZBĘDNYCH DO JEGO PRZYGOTOWANIA 1. Plan składa się co najmniej z dwóch części. 2. W części I planu należy przedstawić charakterystykę populacji województwa, biorąc pod uwagę najistotniejsze parametry określające stan zdrowia jego mieszkańców. 3. Najważniejszymi elementami charakterystyki populacji są: 1) diagnoza stanu zdrowia; 2) chorobowość i zapadalność; 3) zapobieganie chorobom; 4) czynniki ryzyka mieszkańców województwa; 5) czynniki społeczno-ekonomiczne; 6) środowisko fizyczne. 4. Dla postawienia diagnozy stanu zdrowia populacji województwa należy skorzystać przede wszystkim ze wskaźników ogólnej charakterystyki urodzeń oraz umieralności i jej przyczyn, w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, a w szczególności z następujących współczynników i danych: 1) współczynnika żywych urodzeń na 1.000 osób, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś; 2) współczynnika noworodków z niską masą urodzeniową poniżej 2.500g, w tym poniżej 1.000g, na 1.000 żywych urodzeń, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach; 3) współczynnika zgonów na 10 tys. osób, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś; 4) współczynnika zgonów na 10 tys. osób, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału na grupy wiekowe i płeć; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat; 5) współczynnika umieralności niemowląt na 1.000 urodzeń żywych, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś; 6) współczynnika umieralności na 1.000 osób z powodu wszystkich zgonów, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału na grupy wiekowe i płeć; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat; 7) głównych przyczyn zgonów zgodnie z klasyfikacją międzynarodową ICD-10, zwaną dalej "ICD-10", w systemie kategorii 3-znakowych, ogółem w województwie według grup wiekowych; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat; 8) głównych przyczyn zgonów zgodnie z ICD-10, według grup, w poszczególnych powiatach według grup wiekowych; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat. 5. Chorobowość i zapadalność wyraża się w szczególności w postaci: 1) struktury hospitalizacji ogólnych i psychiatrycznych wykonanych w zakładach opieki zdrowotnej zlokalizowanych na terenie województwa na rzecz: a) mieszkańców województwa, b) ubezpieczonych zamieszkujących na terenie innych województw - według przyczyn leczenia - według ICD-10, w systemie kategorii 3-znakowych - w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan; 2) zapadalności mieszkańców województwa na wybrane choroby zakaźne i zatrucia związkami chemicznymi - według ICD-10 w systemie kategorii 3-znakowych - w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat poprzedzających o 2 lata rok, dla którego jest przygotowywany plan, według następującej listy chorób: a) grypa (kody ICD-10: J10, J11), b) zatrucia i zakażenia pokarmowe (A02.0, A05), c) gruźlica (A15-A19), d) kiła (A51-A53), e) rzeżączka (A54), f) AIDS (B20-B22), g) zakażenia HIV, h) zapalenie opon mózgowych (A39.0, A87, B00.3, B02.1,G00, G03), i) zapalenie mózgu (A39.8, A83-A86, B00.4, B02.0, B25.8, B04.0, G04.2-G04.9), j) krztusiec (A37), k) borelioza (A69.2), l) różyczka (B06, P35.0), m) ospa wietrzna (B01), n) wirusowe zapalenie wątroby (B15-B19); 3) struktury niepełnosprawności z podziałem według stopni tej niepełnosprawności, orzeczonych przez powiatowe zespoły do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności - w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, ogółem i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału na grupy wiekowe i płeć; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat; 4) struktury niepełnosprawności z podziałem według przyczyn tej niepełnosprawności - zgodnie z ICD-10 w systemie kategorii 3-znakowych - orzeczonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, ogółem i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału na grupy wiekowe i płeć; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat. 6. Zapobieganie chorobom przedstawia się z uwzględnieniem w szczególności: 1) liczby zrealizowanych szczepień wśród dzieci i młodzieży (wyszczepialność), w stosunku do zobowiązania wynikającego z kalendarza szczepień obowiązkowych, w podziale na powiaty oraz poszczególne rodzaje szczepień, w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat poprzedzających o 2 lata rok, dla którego jest przygotowywany plan; 2) liczby osób objętych badaniami przesiewowymi dotyczącymi raka piersi, z podziałem według źródeł finansowania i wniosków wynikających z tych badań dotyczących zaspokajania potrzeb w tym zakresie; 3) liczby osób objętych badaniami przesiewowymi dotyczącymi raka szyjki macicy z podziałem według źródeł finansowania i wniosków wynikających z tych badań dotyczących zaspokajania potrzeb w tym zakresie; 4) liczby osób objętych badaniami przesiewowymi dotyczącymi raka prostaty z podziałem według źródeł finansowania i wniosków wynikających z tych badań dotyczących zaspokajania potrzeb w tym zakresie; 5) liczby osób objętych badaniami przesiewowymi dotyczącymi stomatologii, z podziałem według źródeł finansowania i wniosków wynikających z tych badań dotyczących zaspokajania potrzeb w tym zakresie; 6) innych zrealizowanych programów profilaktycznych, ważnych ze względu na istniejące na terenie województwa problemy zdrowotne, przedstawiając liczbę osób objętych badaniami przesiewowymi z podziałem według źródeł finansowania i wniosków wynikających z tych badań dotyczących zaspokajania potrzeb w tym zakresie. 7. Czynniki ryzyka mieszkańców województwa są charakteryzowane na podstawie dostępnych na terenie województwa danych w okresie dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, dotyczących zachowań zdrowotnych mieszkańców przede wszystkim w zakresie: 1) szacowanej populacji regularnie palących papierosy; 2) szacowanej populacji osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych; 3) innych zachowań ważnych ze względu na powstawanie problemów zdrowotnych mieszkańców województwa. 8. Czynniki społeczno-ekonomiczne mające wpływ na powstawanie potrzeb zdrowotnych i ich zaspokajanie określa się na podstawie w szczególności następujących informacji: 1) populacji ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś, w okresie dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, według stanu na dzień 31 grudnia każdego z tych lat; 2) struktury populacji według płci i wieku ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś, w okresie dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, według stanu na dzień 31 grudnia każdego z tych lat; grupy wiekowe należy określać z postępem 5 lat; 3) zmian demograficznych populacji na podstawie danych Głównego Urzędu Statystycznego (GUS), w okresie co najmniej pięciu następujących po sobie lat poprzedzających o 2 lata rok, dla którego jest przygotowywany plan, według struktury wiekowej, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś; 4) aktualnej prognozy ludności na podstawie danych GUS dla województwa i powiatów, z uwzględnieniem struktury wieku oraz podziału miasto-wieś na okres 4 lat następujących po roku, w którym jest przygotowywany plan; 5) rocznego wzrostu albo spadku przyrostu naturalnego w okresie co najmniej czterech następujących po sobie lat poprzedzających o 2 lata rok, dla którego jest przygotowywany plan, ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś; 6) współczynnika płodności kobiet w województwie według następujących przedziałów wiekowych: a) 15-19 lat, b) 20-24 lata, c) 25-29 lat, d) 30-34 lata, e) 35-39 lat, f) 40-44 lata, g) 45-49 lat - w okresie co najmniej czterech następujących po sobie lat poprzedzających o 2 lata rok, dla którego jest przygotowywany plan, w podziale na powiaty; 7) struktury populacji według poziomu wykształcenia ogółem w województwie i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś; 8) stopy bezrobocia - w podziale na powiaty i dla województwa; 9) liczby uprawnionych do pobierania zasiłku dla bezrobotnych ogółem i w poszczególnych powiatach, z uwzględnieniem podziału miasto-wieś. 9. Środowisko fizyczne przedstawia się poprzez określenie tych czynników fizycznych, które mają wpływ na stan zdrowotny człowieka, a w szczególności: 1) charakterystyki województwa i poszczególnych powiatów w zakresie stężenia w powietrzu: a) tlenku węgla (CO), b) dwutlenku siarki (SO2), c) ołowiu (Pb), d) ozonu (O3), e) pyłu o średnicy aerodynamicznej ziaren do 10 µm (pyłu PM10) - w zakresie dostępnych danych; 2) liczby ludności korzystającej z wody pitnej odpowiadającej warunkom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 listopada 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. Nr 203, poz. 1718), w stosunku do ogółu liczby mieszkańców w województwie i w poszczególnych powiatach; 3) stanu wodociągów oraz stopnia skanalizowania w województwie i w poszczególnych powiatach. 10. Zasoby systemu ochrony zdrowia są charakteryzowane poprzez wybrane elementy infrastruktury i zasobów kadrowych zakładów opieki zdrowotnej, według następującego układu danych dotyczących zakładów opieki zdrowotnej, dla których organem założycielskim jest: 1) sejmik województwa, 2) rada powiatu, 3) rada gminy, 4) Minister Obrony Narodowej, 5) minister właściwy do spraw wewnętrznych, 6) minister właściwy do spraw zdrowia, 7) organ państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, 8) inny niż wymieniony w pkt 1-7 organ - według poniższego układu tabelarycznego wraz z podaniem dnia, na który te dane są ustalane: Lp.Charakterystyka globalna kody i nazwy oddziałów według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia*liczba łóżekliczba personelu lekarskiegoliczba personelu pielęgniarek i położnych zatrudnionego na podstawie umowy o pracę (w przeliczeniu na pełne etaty)świadczącego pracę na podstawie umów cywilnoprawnychzatrudnionego na podstawie umowy o pracę (w przeliczeniu na pełne etaty)świadczącego pracę na podstawie umów cywilnoprawnych * Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania (Dz. U. Nr 30, poz. 379 oraz z 2002 r. Nr 223, poz. 1880). 11. Społeczną ocenę systemu ochrony zdrowia określa się na podstawie: 1) liczby i charakterystyki treści skarg pacjentów, z podziałem według miejsc ich składania w okresie co najmniej dwóch następujących po sobie lat bezpośrednio poprzedzających rok, dla którego jest przygotowywany plan, według poniższego układu tabelarycznego: Lp.Miejsce złożeniaIlość20 najczęściej występujących tematów składanych skarg wraz z charakterystyką 1Narodowy Fundusz Zdrowia 2Organy samorządu terytorialnego 3Urząd wojewódzki 4Okręgowe izby samorządów zawodów medycznych 5Inne (z określeniem) 2) oceny przestrzegania praw pacjenta prezentowanej w szczególności przez badania opinii publicznej oraz stowarzyszenia, których celem statutowym jest ochrona zdrowia. 12. Część II planu zawiera plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych, w którym znajduje się opis najważniejszych elementów mających związek z procesem zaspokajania potrzeb zdrowotnych określonych w części I, w tym: 1) celów strategicznych planu, a w szczególności: a) celów długoterminowych według hierarchii ważności, b) celów krótkoterminowych według hierarchii ważności; 2) kierunków działań, które powinny odzwierciedlać wskazane w pkt 1 cele według priorytetów i być zaprezentowane według następującego układu tabelarycznego: 3Nazwa kierunku działaniaUzasadnienie 3) warunków zaspokojenia potrzeb zdrowotnych: a) populacji gminy - plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej oraz położnictwa i ginekologii, a także stomatologii, określa się na podstawie poniżej podanych wskaźników: - podstawowa opieka zdrowotna: Wskaźniki zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych na 10 tys. mieszkańców w poszczególnych grupach świadczeń dla określenia planu zabezpieczenia w podstawowej opiece zdrowotnej: Świadczeniodawca (co najmniej jeden)Liczba osób objętych opieką zdrowotną Lekarz rodzinny lub lekarz podstawowej opieki zdrowotnej2,5 tys. (±10%) Lekarz pediatra zatrudniony w podstawowej opiece zdrowotnej1,2 tys. (±10%) Lekarz ginekolog10,0 tys. kobiet od 15 roku życia (±10%) Pielęgniarka środowiskowa - rodzinna2,5 tys. (±10%) Położna środowiskowa - rodzinna6,0 tys. populacji żeńskiej bez względu na wiek (±10%) Pielęgniarka środowiskowa w środowisku nauczania i wychowania800 uczniów (±10%) Zbiorczy plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Lp.Nazwa powiatu/gminyLudność*Minimalna liczba etatów przeliczeniowych lekarze podstawowej opieki zdrowotnejlekarze - ginekolodzypielęgniarki środowiskowe-rodzinnepołożne środowiskowe-rodzinnepielęgniarki w środowisku nauczania i wychowania * Według ostatnich dostępnych danych na dzień 31 grudnia; - stomatologia: Wskaźniki zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych w zakresie stomatologii na 10 tys. mieszkańców (według poniższego układu tabelarycznego): Świadczeniodawca (co najmniej jeden)Liczba osób objętych opieką zdrowotną Lekarz stomatolog3,0 tys. (± 10%) Zbiorczy plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w podstawowej opiece zdrowotnej należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Lp.Nazwa powiatu/gminyLudność*Minimalna liczba etatów przeliczeniowych Lekarze stomatolodzy * Według ostatnich dostępnych danych na dzień 31 grudnia, b) populacji powiatu - plan zaspokojenia potrzeb w zakresie specjalistycznej ambulatoryjnej opieki zdrowotnej określa się na podstawie wskaźników wyrażonych liczbą porad na 10 tys. mieszkańców w poszczególnych poradniach, zgodnie z nazwą i 4-znakowym kodem według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania, w następujących specjalnościach: - alergologia, - chirurgia ogólna, - choroby płuc, - dermatologia i wenerologia, - diabetologia, - kardiologia, - neurologia, - okulistyka, - chirurgia urazowo-ortopedyczna, - rehabilitacja narządu ruchu, - otolaryngologia, - położnictwo i ginekologia, - psychiatria, - rehabilitacja medyczna, - reumatologia. Zbiorczy plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w zakresie specjalistycznej ambulatoryjnej opieki zdrowotnej dla populacji powiatów należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Lp.Nazwa powiatuKody i nazwy poradni według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia*Liczba świadczeń na 10 tys. mieszkańców powiatu rocznie** * Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. ** Określona w tabeli liczba świadczeń w zakresie pediatrii powinna odnosić się do populacji dzieci w wieku od 0 do 18 roku życia, natomiast w zakresie położnictwa i ginekologii do populacji płci żeńskiej bez względu na wiek. c) populacji województwa - plan zaspokojenia potrzeb na specjalistyczną ambulatoryjną opiekę zdrowotną należy określić na podstawie wskaźników wyrażonych liczbą porad na 10 tys. mieszkańców w poszczególnych poradniach, zgodnie z nazwą i 4-znakowym kodem według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. Zbiorczy plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w zakresie specjalistycznej ambulatoryjnej opieki zdrowotnej dla populacji województwa należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Lp.Kod i nazwa poradni według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia*Liczba świadczeń na 10 tys. mieszkańców województwa rocznie ** * Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. ** Określona w tabeli liczba świadczeń w zakresie pediatrii powinna odnosić się do populacji dzieci w wieku od 0 do 18 roku życia, natomiast w zakresie położnictwa i ginekologii do populacji płci żeńskiej bez względu na wiek. d) dla populacji powiatu - plan zaspokojenia potrzeb w zakresie stacjonarnej opieki zdrowotnej należy określić na podstawie wskaźników dla populacji wyrażonych liczbą łóżek na 10 tys. mieszkańców na oddziałach chorób wewnętrznych, położnictwa i ginekologii, pediatrycznych i chirurgicznych ogólnych, zgodnie z nazwą i 4-znakowym kodem według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. Zbiorczy plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w zakresie stacjonarnej opieki zdrowotnej dla populacji powiatów należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Lp.Nazwa powiatuKod i nazwa oddziałów według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia*Liczba łóżek na 10 tys. mieszkańców powiatu ** 4000 Oddział chorób wewnętrznych 4401 Oddział pediatryczny 4450 Oddział ginekologiczno-położniczy 4500 Oddział chirurgiczny ogólny * Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. ** Określona w tabeli liczba świadczeń w zakresie pediatrii powinna odnosić się do populacji dzieci w wieku od 0 do 18 roku życia, natomiast w zakresie położnictwa i ginekologii do populacji płci żeńskiej bez względu na wiek. e) dla populacji województwa - plan zaspokojenia potrzeb w zakresie stacjonarnej opieki zdrowotnej należy określić na podstawie wskaźników dla populacji wyrażonych liczbą łóżek na 10 tys. mieszkańców w poszczególnych oddziałach, zgodnie z nazwą i 4-znakowym kodem według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. Zbiorczy plan zaspokojenia potrzeb zdrowotnych w zakresie stacjonarnej opieki zdrowotnej dla populacji województwa należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Lp.Kod i nazwa oddziałów według załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia*Liczba łóżek na 10 tys. mieszkańców województwa** * Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 marca 2000 r. w sprawie systemu resortowych kodów identyfikacyjnych dla zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółowych zasad ich nadawania. ** Określona w tabeli liczba świadczeń w zakresie pediatrii powinna odnosić się do populacji dzieci w wieku od 0 do 18 roku życia, natomiast w zakresie położnictwa i ginekologii do populacji płci żeńskiej bez względu na wiek. f) dla populacji województwa - plan realizacji programów profilaktycznych należy przedstawić w następującym układzie tabelarycznym: Lp.Nazwa programuAdresaci programuOpis zakładanych celówPrzewidywana liczba mieszkańców województwa objęta programem g) inne świadczenia zdrowotne, które z punktu widzenia istniejących potrzeb zdrowotnych należy zaplanować do realizacji w związku ze stwierdzonymi problemami zdrowotnymi. Ich opis stanowi uzupełnienie lit. a-f; 4) planu działań operacyjnych opisanego poprzez zamierzenia konkretnych czynności, które zostały zaplanowane celem wdrożenia zakładanych powyżej celów strategicznych i kierunków działań. Plan ten zawiera w szczególności opis następujących elementów: a) założenia ogólne działań operacyjnych, b) sposób zarządzania planem w postaci: - zaplanowanych rozwiązań organizacyjnych (według poniższego układu tabelarycznego): Lp.Opis przyjętego rozwiązaniaLokalizacja ośrodka zarządzającegoOsoba odpowiedzialnaUwagi - zaplanowanej procedury bieżącego koordynowania wykorzystania zasobów placówek stacjonarnych na terenie województwa, w tym w dużych aglomeracjach (według poniższego układu tabelarycznego): Lp.Opis przyjętego rozwiązaniaLokalizacja ośrodka zarządzającegoOsoba odpowiedzialnaUwagi 5) etapów realizacji planu, w syntetyczny sposób odzwierciedlających zakładaną realizację planu zaspokajania potrzeb zdrowotnych, które należy przedstawić według następującego układu tabelarycznego: Nazwa etapuGłówne cele etapuOpis działań (sposobu realizacji)Termin realizacji 1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ TREŚĆ: Poz.: ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1079--z dnia 16 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym 1080--z dnia 17 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad finansowania wydatków na zasiłki rodzinne i pielęgnacyjne ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI, PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ 1081--z dnia 30 maja 2003 r. w sprawie zwrotu kosztów przystosowania stanowisk pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych 1082--z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać areometry szklane 1083--z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać gęstościomierze oscylacyjne do pomiaru gęstości cieczy 1084--z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać odważniki 1085--z dnia 16 czerwca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia kontyngentów taryfowych na przywóz niektórych towarów pochodzących z Republiki Czeskiej, Republiki Słowackiej, Republiki Węgierskiej, Rumunii, Republiki Słowenii i Republiki Bułgarii 1086--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie warunków i trybu dokonywania oceny zgodności zabawek ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1087--z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać wojewódzkie plany zdrowotne, oraz zakresu danych niezbędnych do przygotowania takiego planu 1088--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu bezpłatnych podstawowych świadczeń zdrowotnych lekarza stomatologa oraz podstawowych materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu tych świadczeń 1089--z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu bezpłatnych dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarza stomatologa i materiałów stomatologicznych przysługujących dzieciom i młodzieży do ukończenia 18 roku życia oraz kobietom w ciąży i w okresie połogu, a także określenia rodzaju dokumentu potwierdzającego uprawnienia do tych świadczeń Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej ekstraktów kawy i ekstraktów cykorii (Dz. U. Nr 52, poz. 463) Na podstawie art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Określa się szczegółowe wymagania w zakresie jakości handlowej: 1) ekstraktów kawy (rozpuszczalnych ekstraktów kawy, kawy rozpuszczalnej, kawy instant), 2) ekstraktów cykorii (rozpuszczalnej cykorii, cykorii instant) - stanowiące załącznik do rozporządzenia. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: J. Kalinowski Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 lutego 2003 r. (poz. 463) SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA W ZAKRESIE JAKOŚCI HANDLOWEJ EKSTRAKTÓW KAWY I EKSTRAKTÓW CYKORII Ekstrakt kawy 1. Ekstrakt kawy (rozpuszczalny ekstrakt kawy, kawa rozpuszczalna, kawa instant): 1) jest zagęszczonym wyrobem, otrzymanym przez ekstrakcję wodą upalonego ziarna kawy, z wyłączeniem hydrolizy z dodatkiem kwasu lub zasady; 2) zawiera: a) niemożliwe do usunięcia nierozpuszczalne substancje, b) nierozpuszczalne olejki kawowe, c) rozpuszczalne i aromatyczne składniki kawy, d) suchą masę pochodzącą z kawy w ilości nie mniejszej niż: - 95% wagowo - w przypadku ekstraktu kawy w proszku, - 70% i nie większej niż 85% wagowo - w przypadku ekstraktu kawy w postaci pasty, - 15% i nie większej niż 55% wagowo - w przypadku płynnego ekstraktu kawy. 2. Ekstrakt kawy w proszku i ekstrakt kawy w postaci pasty zawierają tylko substancje pochodzące z ekstrakcji kawy. 3. Płynny ekstrakt kawy może zawierać cukry spożywcze palone lub niepalone w ilości nie większej niż 12% wagowo. Ekstrakt cykorii 1. Ekstrakt cykorii (rozpuszczalna cykoria, cykoria instant) jest zagęszczonym wyrobem otrzymanym przez ekstrakcję wodą oczyszczonych, wysuszonych i upalonych korzeni cykorii korzeniowej (Cichorium Intybus L.), z wyłączeniem hydrolizy z dodatkiem kwasu lub zasady. 2. Do produkcji ekstraktu cykorii nie stosuje się korzeni Cichorium Intybus L. wykorzystanych do produkcji cykorii sałatowej. 3. Ekstrakt cykorii zawiera suchą masę pochodzącą z cykorii w ilości nie mniejszej niż: 1) 95% wagowo - w przypadku ekstraktu cykorii w proszku; 2) 70% i nie większej niż 85% wagowo - w przypadku ekstraktu cykorii w postaci pasty; 3) 25% i nie większej niż 55% wagowo - w przypadku płynnego ekstraktu cykorii. 4. Ekstrakt cykorii w proszku i ekstrakt cykorii w postaci pasty mogą zawierać nie więcej niż 1% wagowo substancji niepochodzących z cykorii. 5. Płynny ekstrakt cykorii może zawierać cukry spożywcze palone lub niepalone, w ilości nie większej niż 35% wagowo. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW 1) z dnia 4 kwietnia 2003 r. w sprawie wysokości norm maksymalnych dopuszczalnych ubytków (niedoborów) wybranych wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 59, poz. 524) Na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Ustala się normy maksymalne dopuszczalnych ubytków (niedoborów) powstających w czasie produkcji, przerobu, zużycia lub magazynowania i przewozu alkoholu etylowego (PKWiU 15.92), zwanego dalej "spirytusem", i napojów alkoholowych destylowanych (PKWiU 15.91), zwanych dalej "napojami spirytusowymi", oraz ich półproduktów, w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia. 2. Ubytki spirytusu i napojów spirytusowych ustala się w przeliczeniu na spirytus 100%, a w przypadku spirytusu skażonego stratę ustala się, przyjmując jednostkę miary zastosowaną dla tego spirytusu. § 2. 1. Ustala się normy maksymalne dopuszczalnych ubytków (niedoborów) powstających w czasie produkcji, magazynowania i przewozu piwa słodowego (PKWiU 15.96.1), zwanego dalej "piwem", w wysokości określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 2. Przez "ubytki piwa" rozumie się straty, które powstają w produkcji piwa w czasie od wybicia brzeczki z kotła warzelnego aż do zakończenia wszystkich czynności produkcyjnych i napełnienia piwem gotowym naczyń transportowych lub opakowań jednostkowych (cystern, beczek, pojemników typu KEG, butelek, puszek lub innych opakowań, w których następuje sprzedaż), a także straty powstałe w trakcie pasteryzacji dokonywanej w opakowaniach jednostkowych. § 3. 1. Ustala się normy maksymalne dopuszczalnych ubytków (niedoborów) powstających w czasie produkcji, przerobu, magazynowania i przewozu win gronowych (PKWiU 15.93), napojów fermentowanych (np. jabłecznika, wina z gruszek, miodu pitnego), pozostałych, mieszanych napojów zawierających alkohol (PKWiU 15.94), wermutów i innych win ze świeżych winogron przyprawionych roślinami lub substancjami aromatycznymi (PKWiU 15.95), zwanych dalej "wyrobami winiarskimi", w wysokości określonej w załączniku nr 3 do rozporządzenia. 2. Przez "ubytki powstające w czasie produkcji wyrobów winiarskich" rozumie się straty powstałe w dwufazowym procesie produkcyjnym, na skutek parowania, ulatniania się i wytrącania się osadów oraz wykonywania niezbędnych czynności i operacji technologicznych. § 4. 1. Jeżeli ubytek (strata) wyrobów, o których mowa w § 1 ust. 1, § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1, wiąże się z kradzieżą lub wynika z zawinionego działania lub zaniechania podatnika, a ustalenie wielkości tego ubytku nie jest możliwe, ubytek ustala dyrektor właściwego urzędu kontroli skarbowej w drodze oszacowania. 2. Jeżeli ubytek powstał wskutek zdarzenia losowego lub innego zdarzenia niezależnego od podatnika, nie uważa się go za ubytek nadmierny, pod warunkiem że o fakcie powstania tego ubytku podatnik powiadomi w ciągu 2 dni właściwy urząd kontroli skarbowej i sporządzi protokół zniszczenia zawierający szczegółowe informacje dotyczące ilości zniszczonych wyrobów oraz przyczyn i okoliczności powstania straty. § 5. 1. Do czasu ustalenia przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej nowych norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych, z zastrzeżeniem ust. 2, stosuje się normy określone na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1999 r. w sprawie wysokości norm maksymalnych dopuszczalnych ubytków (niedoborów) niektórych wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 111, poz. 1288), nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2003 r. 2. W przypadku dopuszczalnych ubytków spirytusu, powstających przy produkcji napojów spirytusowych, o których mowa w części II w ust. 1 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia, do czasu ustalenia przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej nowych norm dopuszczalnych ubytków stosuje się normy określone na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2003 r. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 8 kwietnia 2003 r. 3) Minister Finansów: w z. W. Ciesielski Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2003 r. (poz. 524) Załącznik nr 1 NORMY MAKSYMALNE DOPUSZCZALNYCH UBYTKÓW (NIEDOBORÓW) POWSTAJĄCYCH W CZASIE PRODUKCJI, PRZEROBU, ZUŻYCIA LUB MAGAZYNOWANIA I PRZEWOZU SPIRYTUSU I NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH ORAZ ICH PÓŁPRODUKTÓW I.1. Przy rektyfikowaniu spirytusu surowego oraz innych spirytusów nieoczyszczonych ubytki dopuszczalne spirytusu, określone procentowo od ilości spirytusu wprowadzonego do aparatu destylacyjnego, wynoszą: 1) dla aparatów o działaniu okresowym: a) przy wydajności do 7.000 dm3 100% spirytusu rektyfikowanego na dobę - 0,75%, b) przy wydajności ponad 7.000 dm3 100% spirytusu rektyfikowanego na dobę - 0,65%; 2) dla aparatów o działaniu ciągłym: a) przy wydajności do 10.000 dm3 100% spirytusu rektyfikowanego na dobę - 0,63%, b) przy wydajności od 10.000 dm3 do 25.000 dm3 100% spirytusu rektyfikowanego na dobę - 0,53%, c) przy wydajności powyżej 25.000 dm3 100% spirytusu rektyfikowanego na dobę - 0,49%; 3) dla aparatów pracujących w procesie doświadczalnym normy ubytków, o których mowa w pkt 1 i 2, podwyższa się o 1,0 pkt. 2. Przy dodatkowym oczyszczaniu spirytusu rektyfikowanego wysokość ubytków, o których mowa w ust. 1, zmniejsza się o 0,25 pkt. 3. Wydajność dobową dla poszczególnych gatunków rektyfikatów ustala się w oparciu o średnią godzinową wydajność pomnożoną przez 24. 4. Przy odwadnianiu spirytusu ubytki dopuszczalne spirytusu wynoszą 0,75% ilości spirytusu wprowadzonego do aparatu destylacyjnego, z tym że w przypadku stosowania metody "sit molekularnych" dopuszczalne ubytki wynoszą 1,0% ilości spirytusu wprowadzonego do urządzeń odwadniających. 5. Do ubytków przy rektyfikacji i odwadnianiu spirytusu zalicza się również ubytki powstałe w laboratoriach zakładowych i przy pobieraniu prób z klosza spirytusu, związane z badaniem przebiegu tych procesów. II.1. Przy produkcji napojów spirytusowych i spirytusu rektyfikowanego butelkowanego ubytki dopuszczalne spirytusu, określone w przeliczeniu na spirytus 100%, zawarty w przekazanych do magazynu gotowych wyrobach, wynoszą: 1) dla wódek, z wyłączeniem wódek ziołowych aromatyzowanych 1,7%; 2) dla wódek ziołowych aromatyzowanych 2,3%; 3) dla okowit (wódek naturalnych) zbożowych 2,3%; 4) dla okowit (wódek naturalnych) pozostałych 2,6%; 5) dla brandy, brandy zbożowej, rumu i whisky 2,6%; 6) dla napojów spirytusowych jałowcowych, kminkowych, anyżowych i gorzkich (bitter) 2,6%; 7) dla napojów spirytusowych owocowych 3,3%; 8) dla likierów, z wyłączeniem likierów z dodatkiem jaj, likieru jajecznego (advocaat) i likieru śmietankowego 3,6%; 9) dla kremów 4,3%; 10) dla likierów z dodatkiem jaj 4,8%; 11) dla likieru jajecznego (advocaat) i likieru śmietankowego 5,8%; 12) dla spirytusu rektyfikowanego butelkowanego 2,0%. 2. Ubytki dopuszczalne spirytusu, o których mowa w ust. 1, obejmują straty powstałe w cyklu produkcyjnym niezależnie od ilości oddziałów produkcyjnych i ich lokalizacji, z wyłączeniem ubytków powstałych w czasie magazynowania (leżakowania) i wydawania półproduktów oraz maderyzacji spirytusów surowych. 3. Do ubytków spirytusu w cyklu produkcyjnym zalicza się również: 1) ubytki powstałe w laboratoriach zakładowych związane z badaniem przebiegu procesu produkcji; 2) ubytki związane z likwidacją nienaprawialnych braków wyrobów spirytusowych. 4. W przypadku niezakończonego cyklu produkcji napojów spirytusowych i spirytusu rektyfikowanego butelkowanego ustala się niżej wymieniony podział norm dopuszczalnych ubytków, o których mowa w ust. 1, przy czym dopuszczalne ubytki powstające w czasie sporządzania zestawu są ustalane od ilości spirytusu zawartego w przekazanym (sprzedanym) wyrobie, a dopuszczalne ubytki powstające w trakcie rozlewu - od ilości spirytusu zawartego w gotowych wyrobach przekazanych do magazynu: Lp.Napoje spirytusoweSporządzenie zestawu w %Rozlanie zestawu w % 1234 1wódki, z wyłączeniem wódek ziołowych aromatyzowanych0,51,2 2wódki ziołowe aromatyzowane1,01,3 3okowity (wódki naturalne) zbożowe1,01,3 4okowity (wódki naturalne) pozostałe1,01,6 5brandy, brandy zbożowa, rum i whisky1,01,6 6napoje spirytusowe jałowcowe, kminkowe, anyżowe i gorzkie (bitter)1,01,6 7napoje spirytusowe owocowe1,51,8 8likiery, z wyłączeniem likierów z dodatkiem jaj, likieru jajecznego (advocaat) i likieru śmietankowego1,81,8 9kremy1,752,55 10likiery z dodatkiem jaj2,02,8 11likier jajeczny (advocaat) i likier śmietankowy2,53,3 12spirytus rektyfikowany butelkowany0,51,5 III.1. Przy maderyzacji spirytusu surowego ubytki dopuszczalne spirytusu ustala się na każdy dzień maderyzacji od objętości pobranego spirytusu 100% w wysokości: 1) w naczyniach metalowych 0,09%; 2) w naczyniach kamionkowych 0,075%. 2. Okres trwania maderyzacji przyjęty do obliczania ubytków wynosi dla spirytusu surowego nie więcej niż: 1) zbożowego 12 tygodni; 2) owocowego 16 tygodni. 3. Ubytki dopuszczalne spirytusu powstałe przy maderyzacji rozlicza się łącznie z ubytkami określonymi w części II w ust. 1. IV.1. Naturalne ubytki powstające w czasie magazynowania spirytusu, liczone w stosunku do objętości 100% spirytusu, nie mogą przekroczyć: 1) w czasie przechowywania - 0,0007% od sumy dziennych pozostałości spirytusu; podstawą obliczenia tej sumy są dzienne stany spirytusu wykazywane w ewidencji magazynowej; 2) przy przyjęciu spirytusu do magazynu: a) jeżeli przyjęcia dokonano sposobem wagowym - 0,05% od ilości określonej w dokumencie sprawdzenia i przyjęcia, przeliczonej w oparciu o urzędowe tabele alkoholometryczne na jednostki objętościowe; nie dotyczy to przyjęcia przy zastosowaniu wagi zbiornikowej, b) jeżeli przyjęcia dokonano sposobem objętościowym - 0,10% ilości ustalonej w cysternie, w której dostarczono spirytus, c) w przypadku przewodowego przemieszczenia spirytusu wewnątrz jednostki gospodarczej - 0,025% od ilości przyjętej ustalonej w dziale przyjmującym spirytus; 3) przy wydawaniu spirytusu z magazynu: a) 0,09% od ilości wydanej, b) w przypadku przewodowego przemieszczenia spirytusu wewnątrz jednostki gospodarczej - 0,025% od ilości wydanej ustalonej w dziale odbierającym spirytus. 2. Rozliczenia ubytków w magazynie spirytusu dokonuje się, porównując rzeczywisty ubytek wszystkich magazynowanych spirytusów nieskażonych z sumą ubytków, wyliczoną na podstawie norm ustalonych w ust. 1. 3. Przy magazynowaniu spirytusów skażonych stosuje się normy ubytków w wysokości ustalonej w ust. 1, liczone w stosunku do wagi tego spirytusu, oddzielnie dla każdego spirytusu skażonego określonym skażalnikiem. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do gorzelni rolniczych, w których magazynowanie spirytusu odbywa się w systemie "magazynu zamkniętego". V.1. Przy magazynowaniu półproduktów zawierających spirytus (nalewów, soków owocowych konserwowanych spirytusem, spirytusów owocowych lub zestawów napojów spirytusowych, o których mowa w części II ust. 1 pkt 2-11) normy ubytków liczone procentowo od sumy dziennych pozostałości spirytusu zawartego w półproduktach wynoszą: 1) dla półproduktów o mocy do 25% przechowywanych w naczyniach drewnianych - 0,005%, a w naczyniach metalowych lub innych - 0,0025%; 2) dla półproduktów o mocy powyżej 25% przechowywanych w naczyniach drewnianych i kamionkowych o pojemności do 600 litrów - 0,0115%, a w naczyniach drewnianych i kamionkowych o pojemności ponad 600 litrów - 0,01%; 3) dla półproduktów o mocy powyżej 25% przechowywanych w naczyniach metalowych - 0,0018%. 2. Przy leżakowaniu spirytusów owocowych, winnych, zbożowych lub specjalnych normy ubytków spirytusu liczone procentowo od sumy dziennych pozostałości wynoszą: 1) w naczyniach drewnianych o pojemności do 600 litrów 0,0115%; 2) w naczyniach o pojemności ponad 600 litrów: a) drewnianych 0,01%, b) metalowych 0,0018%; 3) przy leżakowaniu whisky 0,03%. 3. Podstawą obliczenia sumy dziennych pozostałości spirytusu zawartego w półproduktach, o których mowa w ust. 1 i 2, są ich dzienne stany wykazywane w ewidencji magazynowej. 4. Przy wydawaniu z naczyń produkcyjnych półproduktów, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się normy ubytków naturalnych, liczone w stosunku do wydanej ilości tych półproduktów w wysokości: 1) dla nalewów na owoce świeże 10%; 2) dla nalewów na owoce suszone 9%; 3) dla soków owocowych konserwowanych spirytusem (morsów) o mocy do 25% 4%; 4) dla soków owocowych konserwowanych spirytusem (morsów) o mocy od 25% do 70% 4,5%; 5) dla spirytusów owocowych i destylatów 3%. 5. W magazynach półproduktów napojów spirytusowych, o których mowa w części II ust. 1 pkt 2-11, ogólny ubytek magazynowy spirytusu zawartego we wszelkiego rodzaju półproduktach porównuje się z sumą dopuszczalnych ubytków spirytusu zawartego w tych półproduktach. Wyniki obrachunków przeprowadzonych w magazynach półproduktów nie mogą być kompensowane wynikami obrachunków przeprowadzonych w magazynach spirytusu lub w działach produkcyjnych, z wyjątkiem przypadku magazynowania (przechowywania) półproduktów w pomieszczeniach działów produkcyjnych wódek. VI. Ubytki spirytusu powstałe przy oddzielaniu osadów z półproduktów (opróżnienie naczyń) oraz w wyniku obróbki nowych naczyń drewnianych (ługowanie), a także przy płukaniu naczyń transportowych, jeżeli zostały ustalone w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, uznaje się za dozwolone i rozlicza oddzielnie. VII. Przy magazynowaniu napojów spirytusowych i spirytusu rektyfikowanego w butelkach normy ubytków naturalnych spirytusu z powodu stłuczki liczone procentowo od objętości spirytusu 100% zawartego w wyrobach gotowych wydanych z magazynu ustala się w wysokości nie wyższej niż 0,07%. Rozliczenia ubytków spirytusu z powodu stłuczki dokonuje się za okresy kwartalne. VIII. Ubytki spirytusu, których normy ustalono w częściach I, II, III, IV i V, rozlicza się narastająco za okresy roczne. IX.1. Przy przewozie spirytusu oraz napojów spirytusowych i ich półproduktów naturalny ubytek liczony w stosunku do wysłanej objętości spirytusu 100% nie może przekroczyć: 1) w cysternach samochodowych 0,10%, 2) w cysternach kolejowych 0,01% za każdy dzień przewozu, 3) w innych naczyniach transportowych 0,04% za każdy dzień przewozu, przy czym dzień wysłania i dzień przyjęcia przesyłki liczy się jako jeden dzień przewozu spirytusu. 2. W przypadku przelewu spirytusu do innych naczyń podczas jego transportu naturalny ubytek nie może przekroczyć 0,15% ilości przelanej, przy czym pierwszy i ostatni dzień przewozu spirytusu w tych samych naczyniach transportowych liczy się jako jeden dzień. 3. Normy dozwolonych ubytków ustalone w ust. 1 powiększa się o: 1) 0,09 pkt - gdy pomiar wysłanego spirytusu był dokonany w zbiorniku dostawcy; 2) 0,25 pkt - gdy pomiar spirytusu był dokonany w zbiorniku odbiorcy, a spirytus dostarczono w cysternie; 3) 0,35 pkt - gdy pomiar spirytusu był dokonany w zbiorniku odbiorcy, a spirytus dostarczono w innych niż cysterna naczyniach. 4. Jeżeli przy odbiorze przesyłki spirytusu, dokonywanym przy udziale pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, zostanie stwierdzone, że naczynia ze spirytusem nie zostały uszkodzone, a nałożone przy wysyłce spirytusu przez pracownika szczególnego nadzoru podatkowego urzędowe zabezpieczenia nie zostały naruszone, to ubytku spirytusu przekraczającego normy ustalone w ust. 1, 2 i 3 nie uważa się za nadmierny. X. Normy dopuszczalnych ubytków spirytusu i napojów spirytusowych, które zostały zużyte do wytwarzania wyrobów innych niż wyroby zaliczone do grupowania PKWiU 15.91 Napoje alkoholowe destylowane i PKWiU 15.92 Alkohol etylowy, oraz normy dopuszczalnych ubytków spirytusu występujących w czasie oczyszczania (regeneracji) spirytusów odpadowych ustalają dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej. Załącznik nr 2 NORMY MAKSYMALNE DOPUSZCZALNYCH UBYTKÓW (NIEDOBORÓW) POWSTAJĄCYCH W CZASIE PRODUKCJI, MAGAZYNOWANIA I PRZEWOZU PIWA I. 1. Normy dopuszczalne ubytków powstających w czasie produkcji piwa wynoszą: Piwo o zawartości ekstraktu w brzeczce podstawowej (% wag.)Dopuszczalne ubytki ogółem % brzeczki gorącej do 15,020 powyżej 15,022 2. Normy dopuszczalnych ubytków, o których mowa w ust. 1, dzieli się na poszczególne fazy produkcyjne, właściwe dla browaru: warzelnia, fermentacja i leżakownia lub tankofermentory oraz rozlew, odrębnie dla każdego rodzaju piwa, z określeniem wskaźników procentowych rozlewu piwa do różnych naczyń transportowych. 3. W przypadku schładzania brzeczki gorącej za pomocą tacy normy ubytków ustalone w ust. 1, podwyższa się o 3 pkt. 4. W przypadku pasteryzacji piwa w butelkach w browarze o rocznej produkcji do 20 tys. hl piwa normy ubytków ustalone w ust. 1 podwyższa się o 3 pkt. 5. Jeżeli w trakcie obrachunku miesięcznego zostanie stwierdzone, iż faktyczne wskaźniki procentowe rozlewu do butelek i beczek (lub innych pojemników) różnią się od przyjętych przy ustaleniu norm dopuszczalnych ubytków ogółem więcej niż o 5 pkt, podatnik dokonuje, za okres objęty obrachunkiem, korekty miesięcznych obrotów w ewidencji piwa gotowego, uwzględniając normy ubytków ustalonych przez dyrektora urzędu kontroli skarbowej przy rozlewie do różnych rodzajów naczyń. 6. W przypadku sprzedaży brzeczki gorącej lub piwa będącego w toku produkcji ustalenie normy dopuszczalnego ubytku następuje przez odniesienie ubytków (zaników) fazowych do odpowiednich etapów produkcji przebytych u sprzedającego. 7. Do ubytków powstających w czasie produkcji piwa zalicza się również ubytki powstałe w laboratoriach zakładowych, związane z kontrolą produkcji i oceną wyrobów gotowych. II. 1. Dopuszczalne ubytki powstające przy magazynowaniu piwa w butelkach lub puszkach ustala się w wysokości nie większej niż 0,02% ilości wydanej z magazynu. Rozliczenia ubytków z powodu strat magazynowych dokonuje się za okresy kwartalne. 2. Dopuszczalne ubytki powstające w czasie przewozu transportem samochodowym piwa w butelkach ustala się w wysokości nie większej niż 0,04% ilości piwa pobranego do przewozu ustalonej na podstawie spisu przewozowego. Ubytki te są rozliczane odrębnie dla każdej przesyłki piwa i przysługują tylko w przypadku, gdy cena piwa została ustalona loco magazyn odbiorcy, a przewóz odbywa się transportem własnym jednostki. III. 1. Dopuszczalne ubytki powstające podczas przewozu piwa cysternami wynoszą: Czynności powodujące powstanie ubytkuJednostka miaryUbytki w %Podstawa odniesienia 1) załadunekdm30,30ilość nadana 2) wyładunekdm30,30ilość ustalona w legalizowanym naczyniu transportowym 3) wyładunekdm30,50ilość przyjęta w zbiorniku odbiorcy 4) transportdm30,20ilość nadana 1) norma ubytku naturalnego z tytułu załadunku (poz. 1 tabeli) przysługuje nadawcy; 2) normę ubytku naturalnego z tytułu wyładunku (poz. 3 tabeli) stosuje się wówczas, gdy podczas przyjęcia przesyłki piwa nie można ustalić jego ilości w naczyniu transportowym; ubytek dopuszczalny obliczony na podstawie tej normy należy porównać z różnicą między ilością piwa określoną w dokumencie przewozu a ilością tego piwa określoną w dokumencie przyjęcia; 3) normy ubytków ustalone w tabeli stosuje się niezależnie od pory roku, odległości i czasu przewozu. 2. W razie konieczności przelania piwa podczas przewozu dopuszczalny ubytek nie może przekroczyć 0,3% ilości przelanej. Załącznik nr 3 NORMY MAKSYMALNE DOPUSZCZALNYCH UBYTKÓW (NIEDOBORÓW) POWSTAJĄCYCH W CZASIE PRODUKCJI, PRZEROBU, MAGAZYNOWANIA I PRZEWOZU WYROBÓW WINIARSKICH I. Normy maksymalnych dopuszczalnych ubytków powstających w czasie produkcji wyrobów winiarskich: 1. Normy maksymalnych dopuszczalnych ubytków powstających w czasie produkcji wyrobów winiarskich wynoszą (w procentach): Faza produkcjiWina gronoweNapoje fermentowane miody pitnepozostałe trójniak, czwórniakdwójniakpółtoraknapoje fermentowane I3,03,55,05,53,0 II4,04,05,55,53,5 2. I faza obejmuje cykl produkcyjny od sporządzenia nastawu do zakończenia procesu fermentacji i przekazania napoju na leżakownię. II faza obejmuje cykl produkcyjny od chwili przyjęcia napoju do leżakowni do zakończenia wszystkich czynności produkcyjnych i napełnienia opakowań jednostkowych. 3. Wysokość ubytków należy obliczać w procentach: 1) w I fazie od ilości nastawów obciągniętych i przekazanych do II fazy w okresie obrachunkowym bez względu na to, w jakim okresie nastawy zostały sporządzone, z tym że objętość wina w okresie fermentacji burzliwej może być maksymalnie o 3% większa od objętości ustalonej w nastawie; 2) w II fazie od ilości otrzymanego napoju po zakończeniu fermentacji głównej, przyjętego do leżakowni, oraz od zwiększających objętość dodatków; 3) w przypadku stosowania dodatkowych procesów lub operacji technologicznych wymienionych w części II - od ilości napoju wziętego do dalszego przerobu. 4. Każda z faz procesu produkcyjnego podlega odrębnemu rozliczeniu, przy czym niewykorzystane dozwolone ubytki lub stwierdzone nadwyżki w jednej fazie nie mogą być wykorzystane na pokrycie nadmiernych ubytków w drugiej fazie. Niewykorzystane dozwolone ubytki lub stwierdzone nadwyżki w jednym rodzaju wina gronowego lub napoju fermentowanego nie mogą być wykorzystane na pokrycie nadmiernych ubytków w innym rodzaju. Dozwolone ubytki niewykorzystane w roku obrachunkowym są przenoszone na następny rok w rzeczywistej wysokości, jednakże nie wyższej od wysokości dopuszczalnych ubytków obliczonych od równocześnie przenoszonych ilości napojów. 5. Przy produkcji win owocowych, napojów winopodobnych lub napojów niskoalkoholowych z moszczu świeżego (niemagazynowanego) normy ubytków ustalone w ust. 1 w I fazie produkcji podwyższa o 0,8 pkt. 6. W przypadku stosowania uzupełniających procesów lub operacji technologicznych dopuszczalne ubytki ustalone w ust. 1 dla II fazy podwyższa się: 1) przy maderyzacji o 1 pkt, 2) przy gazowaniu o 2 pkt od ilości wyrobów winiarskich wziętej do tych operacji. 7. Przy ponownym przerobie wyrobów winiarskich zwróconych z handlu lub z magazynu wyrobów gotowych ustala się maksymalne dopuszczalne ubytki w wysokości 2% ilości przyjętej do przerobu. 8. Przy sprzedaży (wysyłce) wyrobów winiarskich luzem na zasadzie pisemnych uzgodnień między zainteresowanymi podatnikami następuje podział ubytków II fazy w zależności od zaawansowania procesu technologicznego u sprzedawcy. 9. Przepis ust. 8 stosuje się również przy przerobie własnych wyrobów winiarskich. 10. Do ubytków powstających przy produkcji wyrobów winiarskich zalicza się również ubytki powstałe w laboratoriach zakładowych, związane z kontrolą przebiegu produkcji i oceną wyrobów gotowych. II. Normy maksymalnych dopuszczalnych ubytków przy przerobie wyrobów winiarskich pochodzących z zakupu: 1. Przy wykonaniu niżej wymienionych operacji technicznych i technologicznych dopuszcza się straty w wysokości: 1) przy mieszaniu przez przepompowanie 0,10%; 2) przy filtracji przez kartony filtracyjne lub ziemię okrzemkową 0,32%; 3) przy wirowaniu 0,80%; 4) przy ususzce w naczyniach drewnianych (miesięcznie) 0,12%; 5) przy rozlewie win do butelek: a) na zimno 0,80%, b) na gorąco 1,00%, 6) przy wychładzaniu 0,85%; 7) przy klarowaniu win: a) bentonitem 0,80%, b) odbarwianiu (węgiel aktywowany) 1,00%, c) żelazocyjankiem potasu i innymi środkami 0,90%; 8) przy pasteryzacji 0,25%; 9) przy przerobie (kupażu, dosłodzeniu, wzmocnieniu itp.) 0,40%; 10) przy zdjęciu znad osadu 0,15%; 11) przy gazowaniu 2,00%. 2. Przy rozlewie wyrobów winiarskich gazowanych i musujących normy ubytków ustalone w ust. 1 pkt 5 podwyższa się o 0,5 pkt. 3. Suma ubytków powstałych w wyniku wykonywania operacji technicznych i technologicznych, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać odpowiednich norm ustalonych dla II fazy produkcji. Przepis części I ust. 5 stosuje się odpowiednio. III. Maksymalne dopuszczalne ubytki powstające podczas przewozu wyrobów winiarskich cysternami: Czynności powodujące powstanie ubytkuJednostka miaryUbytki w %Podstawa odniesienia 1) załadunekdm30,30ilość nadana 2) wyładunekdm30,30ilość ustalona w legalizowanym naczyniu transportowym 3) wyładunekdm30,50ilość przyjęta w zbiorniku odbiorcy 4) transportdm30,20ilość nadana 1) norma ubytku naturalnego z tytułu załadunku (poz. 1 tabeli) przysługuje nadawcy, jeżeli pomiar ilości nadanej został dokonany w naczyniu służącym do transportu; 2) normę ubytku naturalnego z tytułu wyładunku (poz. 3 tabeli) stosuje się wówczas, gdy podczas przyjęcia przesyłki napoju winnego nie można ustalić jego ilości w naczyniu transportowym. Ubytek dopuszczalny obliczony na podstawie tej normy należy porównać z różnicą między ilością napoju winnego określoną w dokumencie przewozu a ilością tego napoju określoną w dokumencie przyjęcia; 3) zasadę określoną w pkt 2 stosuje się odpowiednio w przypadku wyładunku napojów winnych przewożonych transportem kolejowym; 4) normy ubytków ustalone w tabeli obowiązują niezależnie od pory roku, odległości i czasu przewozu. IV. Maksymalne dopuszczalne ubytki powstające w czasie magazynowania wyrobów winiarskich w butelkach (stłuczka magazynowa) ustala się w wysokości nie większej niż 0,03% ilości wydanej z magazynu. Rozliczenia ubytków z powodu stłuczki dokonuje się za okresy kwartalne. 1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w (Dz. U. z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324, z 2002 r. Nr 19, poz. 185, Nr 41, poz. 365, Nr 86, poz. 794, Nr 153, poz. 1272, Nr 169, poz. 1387 i Nr 213, poz. 1800 i 1803 oraz z 2003 r. Nr 7, poz. 79. 3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1999 r. w sprawie wysokości norm maksymalnych dopuszczalnych ubytków (niedoborów) niektórych wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 111, poz. 1288), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 7 marca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków pobierania próbek artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. Nr 59, poz. 526) Na podstawie art. 34 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 44 i Nr 154, poz. 1802 oraz z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1360) zarządza się, co następuje: § 1. Użyte w rozporządzeniu określenie "partia" oznacza określoną ilość artykułu rolno-spożywczego o tej samej nazwie, jednolitego pod względem rodzaju, klasy jakości, sposobu prezentacji, wyprodukowanego lub pakowanego przez jeden zakład produkcyjny, przeznaczonego jednorazowo do obrotu lub badania. § 2. Próbki pobiera się w sposób: 1) zapewniający uzyskanie próbek charakteryzujących właściwości organoleptyczne, fizykochemiczne i mikrobiologiczne danej partii; 2) uniemożliwiający zanieczyszczenie partii, z której próbki są pobierane; 3) dostosowany do postaci i rodzaju artykułu rolno-spożywczego oraz wielkości partii, z której próbki są pobieranie. § 3. Sprzęt stosowany do pobierania próbek powinien: 1) być wykonany z materiałów niepowodujących zmian organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych pobranych próbek; 2) mieć kształt i rodzaj powierzchni dostosowany do rodzaju artykułu rolno-spożywczego, którego próbki są pobierane; 3) być osuszony i wolny od zanieczyszczeń. § 4. 1. Pobraną próbkę dzieli się na co najmniej dwie części o porównywalnej masie, tworząc średnie próbki laboratoryjne, które są niezwłocznie pakowane i zabezpieczane. 2. Jedną średnią próbkę laboratoryjną przeznacza się do badań laboratoryjnych, a pozostałe przechowuje się do badań porównawczych. § 5. Osoba pobierająca próbkę sporządza protokół pobrania próbki, zawierający w szczególności: 1) wskazanie podstawy prawnej pobrania próbki; 2) nazwę artykułu rolno-spożywczego, którego próbka jest pobierana; 3) miejsce, datę i godzinę pobrania próbki; 4) nazwę producenta, odbiorcy lub dostawcy artykułu rolno-spożywczego; 5) dane umożliwiające identyfikację partii, z której próbkę pobrano, oraz jej wielkość; 6) wskazanie kraju pochodzenia artykułu rolno-spożywczego, którego próbkę pobrano; 7) liczbę i masę jednostkową sporządzonych średnich próbek laboratoryjnych; 8) imiona i nazwiska osób obecnych przy pobieraniu próbki; 9) imię i nazwisko osoby pobierającej próbkę. § 6. 1. Opakowanie średnich próbek laboratoryjnych powinno: 1) być szczelne, czyste, suche i bezwonne; 2) zabezpieczać przed zanieczyszczeniem i zmianą właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych pobranych próbek; 3) mieć kształt i wielkość dostosowane do rodzaju artykułu rolno-spożywczego, którego próbkę pobrano. 2. Zamknięcie opakowania zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający otwarcie opakowania bez naruszenia zabezpieczenia. § 7. 1. Opakowanie średnich próbek laboratoryjnych zaopatruje się w informacje zawierające w szczególności: 1) nazwę artykułu rolno-spożywczego; 2) dane umożliwiające identyfikację i wielkość partii; 3) datę i miejsce pobrania próbki; 4) imię i nazwisko osoby pobierającej próbkę; 5) numer protokołu pobrania próbki. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, zamieszcza się w sposób zabezpieczający przed zmianą ich treści lub zniszczeniem. § 8. Średnie próbki laboratoryjne transportuje się i przechowuje w sposób zabezpieczający przed wpływem czynników powodujących zmianę właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych pobranej próbki. § 9. 1. Szczegółowe warunki pobierania próbek: 1) artykułu rolno-spożywczego głęboko mrożonego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia; 2) chmielu i produktów chmielowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia; 3) wyrobów winiarskich określa załącznik nr 3 do rozporządzenia; 4) świeżych owoców i warzyw określa załącznik nr 4 do rozporządzenia. 2. Pobieranie próbek artykułu rolno-spożywczego innego niż wymienione w ust. 1 odbywa się zgodnie z dokumentami normalizacyjnymi. § 10. Przepisy § 9 ust. 1 pkt 2-4 stosuje się do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. § 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Rolnictwo i Rozwoju Wsi: A: Tański Załączniki do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 marca 2003 r. (poz. 526) Załącznik nr 1 SZCZEGÓŁOWE WARUNKI POBIERANIA PRÓBEK ARTYKUŁU ROLNO-SPOŻYWCZEGO GŁĘBOKO MROŻONEGO Pobieranie próbek 1. Próbki artykułów rolno-spożywczych głęboko mrożonych, zwanych dalej "mrożonkami", składowanych w chłodni, pobiera się z miejsc o najwyższej temperaturze, w szczególności z miejsc położonych blisko drzwi, centralnego miejsca chłodni lub wylotu powietrza agregatu chłodzącego, uwzględniając czas składowania każdej partii oraz jej umieszczenie na poszczególnych poziomach chłodni. 2. Pobierania próbek mrożonek ze środka transportu dokonuje się z góry i z dołu partii przylegającej do krawędzi skrzydła drzwi środka transportu. 3. Pobierania próbek mrożonek podczas rozładunku dokonuje się z czterech spośród następujących miejsc: 1) z góry i z dołu partii przylegającej do krawędzi drzwi środka transportu; 2) z górnego i z tylnego narożnika partii, w miejscu możliwie jak najodleglejszym od agregatu chłodzącego; 3) ze środka partii; 4) z przedniej części partii, w miejscu jak najbliższym agregatu chłodzącego; 5) z górnego i z dolnego narożnika przedniej części partii jak najbliżej wylotu powietrza agregatu chłodzącego. 4. Próbki mrożonek z partii składowanych w urządzeniach chłodniczych placówek prowadzących obrót detaliczny pobiera się z trzech miejsc o najwyższej temperaturze. Sprzęt do pomiaru temperatury Pomiaru temperatury próbki mrożonek dokonuje się za pomocą wzorcowanego termometrycznego przyrządu pomiarowego o: 1) dokładności pomiarowej ±0,5°C; 2) zakresie pomiaru od -30°C do +20°C; 3) czasie reakcji nieprzekraczającym 30 sekund; 4) rozdzielczości na wyświetlaczu przyrządu 0,1°C. Pomiar temperatury próbki Przygotowanie próbki mrożonek i pomiar jej temperatury przeprowadza się podczas pozostawania próbki w urządzeniu chłodniczym. Jeżeli pozwala na to wielkość (wymiar) próbki, w próbce wydrąża się otwór o głębokości 25 mm za pomocą ostro zakończonego i schłodzonego narzędzia, wykonanego z materiału łatwego do czyszczenia. Pomiaru temperatury próbki mrożonek dokonuje się, wkładając schłodzony termometryczny przyrząd pomiarowy na głębokość 25 mm, licząc od powierzchni mrożonki, w sposób ściśle przylegający do ścian otworu. W przypadku gdy wymiary próbki nie pozwalają na włożenie termometrycznego przyrządu pomiarowego na głębokość wydrążonego otworu, przyrząd wkłada się co najmniej na głębokość wynoszącą trzykrotność lub czterokrotność średnicy tego przyrządu. W przypadku gdy w próbce mrożonki nie może zostać wydrążony otwór, temperaturę ustala się przez umieszczenie schłodzonego termometrycznego przyrządu pomiarowego na głębokości 25 mm od powierzchni opakowania, mierząc temperaturę w kontakcie z mrożonką. Temperaturę mierzy się co najmniej dwukrotnie i odczytuje wówczas, gdy osiągnie ona stałą wartość. Dokładność pomiaru nie może ulec zmianie o więcej niż 0,3°C. Załącznik nr 2 SZCZEGÓŁOWE WARUNKI POBIERANIA PRÓBEK CHMIELU I PRODUKTÓW CHMIELOWYCH I. Pobieranie próbek chmielu Próbkę pobiera się z co najmniej jednego opakowania (worka), wybranego losowo z dziesięciu lub nie mniej niż z 2 opakowań (worków) dla jednej partii chmielu. W miarę możliwości, z dołu, ze środka i z góry opakowania pobiera się kilka części próbki, których masa jest proporcjonalna do wagi opakowania, jednak nie mniejsza niż 100 g, a następnie części te łączy się ze sobą i dokładnie miesza, tworząc próbkę ogólną. Próbkę ogólną dzieli się na średnie próbki laboratoryjne, których masa, w przypadku badań w zakresie wilgotności, zawartości zanieczyszczeń organicznych i zawartości nasion, powinna być mniejsza niż 1 kg. Pakowanie i etykietowanie średnich próbek laboratoryjnych chmielu 1. Średnie próbki laboratoryjne umieszcza się w oddzielnym opakowaniu, do całkowitego wypełnienia. 2. Średnie próbki laboratoryjne pobrane do badań w zakresie oznaczania wilgotności chmielu umieszcza się w hermetycznym i wodoszczelnym pojemniku, w szczególności w metalowym pudełku lub szklanym słoiku. 3. Średnie próbki laboratoryjne pobrane do badań w zakresie zawartości zanieczyszczeń organicznych i zawartości nasion umieszcza się w opakowaniach foliowych lub papierowych. Przechowywanie próbek chmielu Średnie próbki laboratoryjne przechowuje się w niskiej temperaturze, z wyjątkiem czasu, w którym próbki te są transportowane. Otwarcie opakowania w celu przeprowadzenia badań następuje dopiero w chwili, gdy ogrzeje się ono do temperatury pomieszczenia, w którym będą wykonywane badania. II. Pobieranie próbek produktów chmielowych 1. Pobieranie próbki proszków i granulatów chmielowych Próbkę pobiera się z co najmniej jednego opakowania (worka z laminowanej folii aluminiowej), przecinając w jednym rogu i odsypując około 200 g granulatu albo proszku chmielowego. Po pobraniu próbki opakowanie natychmiast zamyka się w sposób zabezpieczający przed zanieczyszczeniem i zmianą właściwości proszku lub granulatu chmielowego. Próbkę dzieli się na średnie próbki laboratoryjne, pakując je w odrębne słoje z doszlifowanym korkiem lub w worki foliowe, zapewniające szczelność, czystość i bezwonność. 2. Pobieranie próbki ekstraktów chmielowych Próbkę pobiera się z co najmniej jednego opakowania (puszki metalowej), zawierającego ekstrakt chmielowy. Następnie umieszcza się go w łaźni wodnej podgrzanej do temperatury nie wyższej niż 40°C, aż do uzyskania przez próbkę płynności ekstraktu, umożliwiającej jego dokładne wymieszanie. Z wymieszanego ekstraktu pobiera się średnie próbki laboratoryjne o masie nie mniejszej niż 100 g, które pakuje się w słoje z doszlifowanym korkiem, zapewniające szczelność, czystość i bezwonność. Załącznik nr 3 SZCZEGÓŁOWE WARUNKI POBIERANIA PRÓBEK WYROBÓW WINIARSKICH Pobieranie próbek 1. Przygotowanie partii do pobrania próbek Przed przystąpieniem do pobrania próbek stwierdza się, na podstawie oględzin i dokumentów, w szczególności dokumentów przewozowych, czy dany wyrób winiarski stanowi partię. 2. Sprzęt i naczynia przeznaczone do pobierania próbek Sprzęt i naczynia przeznaczone do pobierania próbek powinny być: 1) czyste i wolne od obcych zapachów; 2) odporne na chemiczne działanie wyrobów winiarskich; 3) wyposażone w szczelne zamknięcie. 3. Metody pobierania próbek Próbkę do badań pobiera się w taki sposób, aby jej jakość i skład nie uległy zmianie. Opakowania wyrobów winiarskich z partii, z której są pobierane próbki, wybiera się losowo, przed otwarciem starannie oczyszcza, a po pobraniu próbki natychmiast zamyka. Próbki pobiera się, w miarę możliwości, z dołu, ze środka i z góry opakowania, chyba że specyfika wyrobu winiarskiego lub zakres badań wymaga innego sposobu pobierania próbek. Pobrane próbki wyrobów winiarskich wysyła się do laboratorium nie później niż w ciągu 24 godzin od czasu ich pobrania, w opakowaniach zamkniętych hermetycznie. Próbki w opakowaniach szklanych zabezpiecza się dodatkowo przed uszkodzeniem. Pobieranie próbek z cystern, tanków i zbiorników Z różnych miejsc cysterny, tanku lub zbiornika pobiera się, za pomocą zgłębnika lub czerpaka, pięć próbek, zwanych dalej "próbkami pierwotnymi", o objętości nie mniejszej niż 150 cm3. Próbki pierwotne łączy się ze sobą i dokładnie miesza, tworząc próbkę ogólną o objętości 750 cm3, którą następnie dzieli się, tworząc średnie próbki laboratoryjne. Pobieranie próbek z beczek Każdą beczkę, z której pobiera się próbki, przetacza się ruchem wahadłowym od 1/2 do 3/4 obrotu, w czasie 1-1,5 min, a następnie otwiera się przez wyjęcie czopu. W zależności od ilości beczek w partii, ilość beczek, z których pobiera się próbki pierwotne, wynosi: 1) 2 - dla partii zawierającej do 15 beczek; 2) 3 - dla partii zawierającej od 16 do 25 beczek; 3) 4 - dla partii zawierającej od 26 do 63 beczek; 4) 6 - dla partii zawierającej powyżej 63 beczek. Z każdej beczki pobiera się, z różnych jej miejsc, dwie próbki pierwotne o objętości nie mniejszej niż 400 cm3 każda. Próbki pierwotne łączy się ze sobą i dokładnie miesza, tworząc próbkę ogólną o objętości 800 cm3, którą następnie dzieli się, tworząc średnie próbki laboratoryjne. Pobieranie próbek z opakowań o pojemności do 2 litrów W przypadku opakowań o pojemności do 2 litrów próbkę pierwotną stanowi cała zawartość opakowania. Poszczególne opakowania wybiera się losowo z różnych miejsc partii w ilości: 1) 3 w przypadku badań kontrolnych i 5 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej do 250 opakowań; 2) 3 w przypadku badań kontrolnych i 6 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 251 do 400 opakowań; 3) 3 w przypadku badań kontrolnych i 7 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 401 do 1.000 opakowań; 4) 4 w przypadku badań kontrolnych i 8 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 1.001 do 2.500 opakowań; 5) 5 w przypadku badań kontrolnych i 9 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 2.501 do 6.300 opakowań; 6) 6 w przypadku badań kontrolnych i 10 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 6.301 do 16.000 opakowań; 7) 8 w przypadku badań kontrolnych i 12 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 16.001 do 40.000 opakowań; 8) 10 w przypadku badań kontrolnych i 12 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej powyżej 40.000 opakowań. Jeżeli zawartość opakowania nie wystarcza do przeprowadzenia wszystkich wymaganych badań, pobiera się odpowiednio większą liczbę opakowań z tej samej partii. Pobieranie próbek z opakowań o pojemności powyżej 2 litrów Z każdego opakowania pobiera się, z różnych jego miejsc, po dwie próbki pierwotne o objętości 100 cm3, a następnie łączy się je i dokładnie miesza, tworząc z nich próbkę ogólną o objętości 200 cm3, którą dzieli się, tworząc średnie próbki laboratoryjne. W zależności od ilości opakowań w partii, ilość opakowań, z których pobiera się próbki pierwotne, wynosi: 1) 1 w przypadku badań kontrolnych i 2 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej do 63 opakowań; 2) 2 w przypadku badań kontrolnych i 4 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 64 do 160 opakowań; 3) 3 w przypadku badań kontrolnych i 6 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 161 do 400 opakowań; 4) 4 w przypadku badań kontrolnych i 8 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej od 401 do 1.000 opakowań; 5) 5 w przypadku badań kontrolnych i 10 w przypadku badań porównawczych - dla partii zawierającej powyżej 1.000 opakowań. Załącznik nr 4 SZCZEGÓŁOWE WARUNKI POBIERANIA PRÓBEK ŚWIEŻYCH OWOCÓW I WARZYW I. Pobieranie próbek owoców i warzyw świeżych pakowanych 1. Sposób pobierania próbek Wyboru opakowań z partii, z których są pobierane próbki, dokonuje się w sposób losowy. Opakowania, z których będą pobierane próbki, przed otwarciem starannie się oczyszcza. Próbki pobiera się z opakowań nieuszkodzonych, w taki sposób, aby nie powodować uszkodzeń owoców i warzyw pobranych losowo do próbki oraz owoców i warzyw pozostałych w opakowaniach. W trakcie pobierania próbek można odstąpić od wyjęcia owoców i warzyw z opakowania, w przypadku gdy umożliwia to rodzaj opakowania. Próbki z opakowań pobiera się, w miarę możliwości, z dołu, ze środka i z góry opakowania, w takiej ilości, która umożliwi ocenę całej partii. 2. Liczba i wielkość próbek Ilość pobieranych próbek wynosi co najmniej: 1) 5 - dla partii zawierającej do 100 opakowań; 2) 7 - dla partii zawierającej od 101 do 300 opakowań; 3) 9 - dla partii zawierającej od 301 do 500 opakowań; 4) 10 - dla partii zawierającej od 501 do 1.000 opakowań; 5) 15 - dla partii zawierającej ponad 1.000 opakowań. II. Pobieranie próbek owoców i warzyw świeżych luzem 1. Sposób pobierania próbek Wyboru owoców i warzyw z partii, z której są pobierane próbki, dokonuje się w sposób losowy. Próbki pobiera się w taki sposób, aby nie powodował on uszkodzeń owoców i warzyw pobranych do próbki oraz pozostałych owoców i warzyw. 2. Liczba i wielkość próbek Ilość pobieranych próbek wynosi co najmniej: 1) 10 kg, 10 sztuk albo 10 pęczków - dla partii zawierającej odpowiednio do 200 kg, do 200 sztuk albo do 200 pęczków; 2) 20 kg, 20 sztuk albo 20 pęczków - dla partii zawierającej odpowiednio od 201 do 500 kg, od 201 do 500 sztuk albo od 201 do 500 pęczków; 3) 30 kg, 30 sztuk albo 30 pęczków - dla partii zawierającej odpowiednio od 501 do 1.000 kg, od 501 do 1.000 sztuk albo od 501 do 1.000 pęczków; 4) 60 kg, 60 sztuk albo 60 pęczków - dla partii zawierającej odpowiednio od 1.001 do 5.000 kg, od 1.001 do 5.000 sztuk albo od 1.001 do 5.000 pęczków; 5) 100 kg, 100 sztuk albo 100 pęczków - dla partii zawierającej odpowiednio ponad 5.000 kg, ponad 5.000 sztuk albo ponad 5.000 pęczków. Jeżeli w trakcie pobierania próbek zachodzi podejrzenie co do istnienia wad wewnętrznych artykułu rolno-spożywczego, oceny partii owoców i warzyw dokonuje się na podstawie próbki zmniejszonej. Wielkość próbki zmniejszonej ogranicza się do minimum, jakie jest niezbędne do oceny partii. Jeżeli ocena partii owoców i warzyw wiąże się ze zniszczeniem pobranej próbki, wielkość próbki zmniejszonej nie może przekroczyć 10% wielkości próbki pobranej na początku. 1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rynki rolne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 32, poz. 305). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 11 lipca 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu, a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. Nr 131, poz. 1221) Na podstawie art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1399 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 128, poz. 1175) zarządza się, co następuje: § 1. W rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu, a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. Nr 118, poz. 1014), § 4 otrzymuje brzmienie: "§ 4. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wynosi: 1) dla funkcjonariusza posiadającego co najmniej jednego z członków rodziny, o których mowa w art. 93 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej - 14,40 zł dziennie, 2) dla pozostałych funkcjonariuszy - 7,20 zł dziennie. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, mogą okresowo podlegać waloryzacji o wskaźnik określony w ustawie budżetowej. 3. Podstawę waloryzacji stanowią kwoty równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego obowiązujące w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja następuje. 4. Wypłata równoważnika następuje w okresach miesięcznych.". § 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2003 r. § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: w z. Z. Sobotka 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu. (Dz. U. Nr 153, poz. 1505) 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. Nr 62, poz. 718, z 2001 r. Nr 46, poz. 499, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 113, poz. 984 oraz 2003 r. Nr 65, poz. 595) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych: 1) ustawą z dnia 8 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 63, poz. 641), 2) ustawą z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), 3) ustawą z dnia 15 marca 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 32, poz. 299), 4) ustawą z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), 5) ustawą z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), 6) ustawą z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), 7) ustawą z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204), 8) ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), 9) ustawą z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385), 10) ustawą z dnia 27 września 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 180, poz. 1500), 11) ustawą z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. Nr 65, poz. 597) oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 15 lipca 2003 r. 2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje: 1) art. 38-47a ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 116, poz. 1216), które stanowią: "Art. 38. W ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 i Nr 139, poz. 934, z 1998 r. Nr 155, poz. 1015, z 1999 r. Nr 49, poz. 483, Nr 101, poz. 1178 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 43, poz. 483, Nr 48, poz. 552, Nr 70, poz. 819 i Nr 114, poz. 1193) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 9 w ust. 2 dodaje się pkt 5a w brzmieniu: "5a) Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, w zakresie wykonywania przez niego zadań określonych ustawą,"; 2) w art. 82a w ust. 2 w pkt 3 dodaje się po przecinku wyrazy "w tym w zakresie zgodności ich działalności z przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł,". Art. 39. W ustawie z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 22, poz. 91, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 48, poz. 551 i Nr 94, poz. 1037) w art. 18 dodaje się § 4 w brzmieniu: "§ 4. Obowiązek zachowania tajemnicy nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł." Art. 40. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 54, poz. 572 i Nr 83, poz. 931 oraz z 2000 r. Nr 70, poz. 816 i Nr 104, poz. 1103) w art. 34a w ust. 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu: "1a) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej - zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł,". Art. 41. W ustawie z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 650, Nr 145, poz. 946, Nr 155, poz. 1014 i Nr 160, poz. 1061 oraz z 2000 r. Nr 9, poz. 117 i Nr 70, poz. 816) w art. 11 w ust. 6 po wyrazach "ministra właściwego do spraw finansów publicznych" dodaje się wyrazy ", Generalnego Inspektora Informacji Finansowej". Art. 42. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702, z 1997 r. Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i z 1999 r. Nr 83, poz. 931) w art. 15 w ust. 2 dodaje się pkt 6 w brzmieniu: "6) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej - w celu wykonywania obowiązków, wynikających z przepisów o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł." Art. 43. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 i Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931 oraz z 2000 r. Nr 48, poz. 548 i Nr 93, poz. 1027) w art. 299: 1) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. Kto środki płatnicze, papiery wartościowe lub inne wartości dewizowe, prawa majątkowe albo mienie ruchome lub nieruchome, pochodzące z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego, przyjmuje, przekazuje lub wywozi za granicę, pomaga do przenoszenia ich własności lub posiadania albo podejmuje inne czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie ich przestępnego pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycie, zajęcie albo orzeczenie przepadku, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8."; 2) § 2 otrzymuje brzmienie: "§ 2. Karze określonej w § 1 podlega, kto będąc pracownikiem banku, instytucji finansowej lub kredytowej albo innego podmiotu, na którym z mocy przepisów prawa ciąży obowiązek rejestracji transakcji i osób dokonujących transakcji, przyjmuje w gotówce, wbrew przepisom, pieniądze lub inne wartości dewizowe, dokonuje ich transferu lub konwersji albo przyjmuje je w innych okolicznościach wzbudzających uzasadnione podejrzenie, że stanowią one przedmiot czynu określonego w § 1, albo świadczy inne usługi mające ukryć ich przestępne pochodzenie lub usługi w zabezpieczeniu przed zajęciem."; 3) § 7 otrzymuje brzmienie: "§ 7. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2, sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio albo pośrednio z przestępstwa, a także korzyści z tego przestępstwa lub ich równowartość, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli przedmiot, korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi." Art. 44. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr 22, poz. 270, Nr 60, poz. 702 i 703, Nr 94, poz. 1037, Nr 103, poz. 1099 i Nr 114, poz. 1191) w art. 161 dodaje się ust. 5 w brzmieniu: "5. Zakres oraz zasady udzielania informacji poufnych oraz stanowiących tajemnicę zawodową udostępnianych przez Komisję Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej reguluje odrębna ustawa." Art. 45. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 40, poz. 399 oraz z 2000 r. Nr 93, poz. 1027, Nr 94, poz. 1037 i Nr 114, poz. 1191) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 104 w ust. 2 skreśla się wyrazy "oraz w art. 106 ust. 3"; 2) w art. 105 ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Zakres oraz zasady udzielania informacji przez banki organom podatkowym, Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej lub organom kontroli skarbowej regulują odrębne ustawy."; 3) w art. 106: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Tryb postępowania banku w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, określa odrębna ustawa.", b) skreśla się ust. 3-5; 4) art. 107 otrzymuje brzmienie: "Art. 107. Pracownik banku, który wbrew swoim obowiązkom nie zawiadamia o okolicznościach wymienionych w art. 106 ust. 1, ponosi odpowiedzialność porządkową, co nie wyłącza odpowiedzialności karnej, jeżeli czyn wypełnia znamiona przestępstwa."; 5) w art. 108 w zdaniu pierwszym skreśla się wyrazy "i 3". Art. 46. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062 oraz z 2000 r. Nr 94, poz. 1037) w art. 297 w § 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej - zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł,". Art. 47. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 50, poz. 580) w art. 43 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu: "2a) przetwarzanych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej,". Art. 47a. a) W okresie od dnia 31 marca 2002 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. przepisy ustawy stosuje się również do wymiany znaków pieniężnych nominowanych w walutach narodowych na znaki pieniężne nominowane w euro, dokonywanej na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o skutkach wprowadzenia w niektórych państwach członkowskich Unii Europejskiej wspólnej waluty euro (Dz. U. Nr 63, poz. 640), w tym także przez Narodowy Bank Polski."; 2) art. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 63, poz. 641), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia."; 3) art. 81 ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253, Nr 200, poz. 1689 i Nr 230, poz. 1923), który stanowi: "Art. 81. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 31, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2002 r., 2) art. 52 pkt 12 lit. a), art. 59, art. 62 pkt 1, art. 71 ust. 2 i art. 79, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, 3) art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 5 oraz ust. 6 i art. 10 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 31 marca 2002 r., 4) art. 50 pkt 7, który wchodzi w życie z dniem 6 kwietnia 2002 r., 5) art. 2 ust. 3, art. 25, art. 36 pkt 1, 2 i 4, art. 41, art. 48, art. 52 pkt 5, art. 63 pkt 1 oraz art. 80 ust. 1 pkt 1, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2002 r., 6) art. 27 i art. 52 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 33a ust. 1 pkt 9, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r., 7) art. 2 ust. 1, art. 14, art. 33, art. 35, art. 46 pkt 1 i 4, art. 52 pkt 2, art. 54 oraz art. 63 pkt 3, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2004 r."; 4) art. 2 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 32, poz. 299), który stanowi: "Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 marca 2002 r."; 5) art. 39 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), który stanowi: "Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2002 r., z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2002 r., i art. 29, który wchodzi w życie z dniem 5 czerwca 2002 r."; 6) art. 235 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), który stanowi: "Art. 235. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 227 i art. 233, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia."; 7) art. 32 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804), który stanowi: "Art. 32. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2002 r., z wyjątkiem: 1) art. 27 ust. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, 2) art. 2, który wchodzi w życie z dniem 30 czerwca 2002 r., 3) art. 9 pkt 7 i art. 21, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r."; 8) art. 30 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204), który stanowi: "Art. 30. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 5 ust. 5, który stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 9) art. 63 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), który stanowi: "Art. 63. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r."; 10) art. 79 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385), który stanowi: "Art. 79. 1. Ustawa wchodzi w życie po upływie 12 miesięcy od dnia ogłoszenia. 2. Przepisy ustawy dotyczące instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej."; 11) art. 2-4 ustawy z dnia 27 września 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 180, poz. 1500), które stanowią: "Art. 2. Instytucje obowiązane prowadzące działalność w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy są obowiązane przekazać informację określoną w art. 10 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 3. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o ustawie lub przepisach o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, należy przez to rozumieć odpowiednio ustawę lub przepisy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu. Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem: 1) art. 1 pkt 7 lit. a, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.; 2) art. 1 pkt 11 lit. a, który w zakresie transakcji zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r."; 12) art. 2 i 3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. Nr 65, poz. 597), które stanowią: "Art. 2. Jeżeli od dnia 1 grudnia 2002 r. do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zostały zarejestrowane transakcje zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, dane o tych transakcjach podlegają usunięciu z rejestru transakcji. Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia 2002 r.". Marszałek Sejmu: M. Borowski Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 lipca 2003 r. (poz. 1505) USTAWA z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu 1) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1. 2) Ustawa określa zasady oraz tryb przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu oraz obowiązki podmiotów uczestniczących w obrocie finansowym w zakresie gromadzenia i przekazywania informacji. Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) 3) instytucji obowiązanej - rozumie się przez to banki, oddziały banków zagranicznych, domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską i inne podmioty niebędące bankiem prowadzące działalność maklerską na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 124, poz. 1151), Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. w zakresie, w jakim prowadzi rachunki papierów wartościowych, podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, zakłady ubezpieczeń, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń, fundusze inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska, notariuszy w zakresie czynności notarialnych, dotyczących obrotu wartościami majątkowymi, podmioty prowadzące działalność kantorową, przedsiębiorców prowadzących: domy aukcyjne, antykwariaty, działalność leasingową i factoringową, działalność w zakresie: obrotu metalami i kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, sprzedaży komisowej, udzielania pożyczek pod zastaw (lombardy) lub pośrednictwa w obrocie nieruchomościami; 1) 4) instytucji obowiązanej - rozumie się przez to banki, oddziały banków zagranicznych, instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego oraz agentów rozliczeniowych, prowadzących działalność na podstawie ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385), domy maklerskie, banki prowadzące działalność maklerską i inne podmioty niebędące bankiem prowadzące działalność maklerską na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 49, poz. 447 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 84, poz. 774 i Nr 124, poz. 1151), Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. w zakresie, w jakim prowadzi rachunki papierów wartościowych, podmioty prowadzące działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, zakłady ubezpieczeń, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń, fundusze inwestycyjne, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska, notariuszy w zakresie czynności notarialnych, dotyczących obrotu wartościami majątkowymi, podmioty prowadzące działalność kantorową, przedsiębiorców prowadzących: domy aukcyjne, antykwariaty, działalność leasingową i factoringową, działalność w zakresie: obrotu metalami i kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, sprzedaży komisowej, udzielania pożyczek pod zastaw (lombardy) lub pośrednictwa w obrocie nieruchomościami; 2) 5) transakcji - rozumie się przez to wpłaty i wypłaty w formie gotówkowej lub bezgotówkowej, w tym także przelewy pomiędzy różnymi rachunkami należącymi do tego samego posiadacza rachunku, z wyłączeniem przelewów na rachunki lokat terminowych, a także przelewy przychodzące z zagranicy, wymianę walut, przeniesienie własności lub posiadania wartości majątkowych, w tym oddanie w komis lub pod zastaw takich wartości, zamianę wierzytelności na akcje lub udziały - zarówno gdy czynności te są dokonywane we własnym, jak i cudzym imieniu, na własny, jak i cudzy rachunek; 3) wartościach majątkowych - rozumie się przez to środki płatnicze, papiery wartościowe lub inne wartości dewizowe, prawa majątkowe albo mienie ruchome lub nieruchome; 4) 6) rachunku - rozumie się przez to rachunek bankowy, rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, rachunek papierów wartościowych i rachunek pieniężny, służący do jego obsługi; 5) 7) wstrzymaniu transakcji - rozumie się przez to czasowe ograniczenie dysponowania i korzystania z wartości majątkowych, polegające na uniemożliwieniu dokonania określonej transakcji przez instytucję obowiązaną; 6) 8) blokadzie rachunku - rozumie się przez to czasowe uniemożliwienie dysponowania i korzystania ze wszystkich wartości majątkowych zgromadzonych na rachunku, w tym również przez instytucję obowiązaną; 7) 8) akcie terrorystycznym - rozumie się przez to przestępstwa przeciwko pokojowi, ludzkości oraz przestępstwa wojenne, przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu oraz przestępstwa określone w art. 134 i 136 Kodeksu karnego; 8) 8) jednostkach współpracujących - rozumie się przez to organy administracji rządowej i samorządowej oraz inne państwowe jednostki organizacyjne, a także Narodowy Bank Polski i Komisję Nadzoru Bankowego. Rozdział 2 Organy właściwe w sprawach zapobiegania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł Art. 3. 1. 9) Organami administracji rządowej właściwymi w sprawach zapobiegania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu, zwanymi dalej "organami informacji finansowej", są: 1) minister właściwy do spraw instytucji finansowych, jako naczelny organ informacji finansowej; 2) Generalny Inspektor Informacji Finansowej, zwany dalej "Generalnym Inspektorem". 2. Generalnego Inspektora powołuje i odwołuje na wniosek ministra właściwego do spraw instytucji finansowych Prezes Rady Ministrów. 3. Generalny Inspektor jest podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów. 4. Generalny Inspektor wykonuje swoje zadania przy pomocy jednostki organizacyjnej wyodrębnionej w tym celu w strukturze Ministerstwa Finansów. 5. 10) Przepisy ust. 1 nie naruszają przepisów ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 oraz z 2003 r. Nr 90, poz. 844, Nr 113, poz. 1070 i Nr 130, poz. 1188) określających zadania Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Art. 4. 11) Do zadań Generalnego Inspektora należy uzyskiwanie, gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie informacji w trybie określonym w ustawie oraz podejmowanie działań w celu przeciwdziałania wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł i przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu, a w szczególności: 1) badanie przebiegu transakcji, o których Generalny Inspektor został powiadomiony na zasadach określonych w ustawie; 2) przeprowadzanie procedury wstrzymania transakcji lub blokady rachunku; 3) przekazywanie instytucjom obowiązanym informacji o podmiotach, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mają one związek z popełnianiem aktów terrorystycznych; 4) opracowywanie i przekazywanie uprawnionym organom dokumentów uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa; 5) inicjowanie i podejmowanie innych działań obejmujących przeciwdziałanie wykorzystywaniu polskiego systemu finansowego do legalizacji dochodów pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, w tym szkolenie pracowników instytucji obowiązanych w zakresie zadań nałożonych na te instytucje; 6) sprawowanie kontroli przestrzegania przepisów ustawy; 7) współpraca z zagranicznymi instytucjami zajmującymi się zapobieganiem wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł lub przeciwdziałaniem finansowaniu terroryzmu. Art. 5. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego 12), w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych, mogą delegować pracowników lub funkcjonariuszy jednostek i organów im podległych lub przez nich nadzorowanych do pracy w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4. 2. Szczegółowe warunki i tryb delegowania funkcjonariuszy jednostek i organów podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez niego nadzorowanych regulują odrębne przepisy. 3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych może wyznaczyć żołnierzy zawodowych do pełnienia służby w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4. 4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i warunki oddelegowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego 13), w tym dane, jakie powinien zawierać wniosek, z którym Generalny Inspektor występuje o oddelegowanie funkcjonariusza, z uwzględnieniem stanowiska przeznaczonego dla oddelegowanego, zakresu wykonywanych na tym stanowisku zadań i obowiązków oraz proponowanego uposażenia, dane, jakie powinien zawierać rozkaz personalny o oddelegowaniu, z uwzględnieniem warunków i czasu trwania oddelegowania, a także rodzaje przysługujących oddelegowanemu funkcjonariuszowi uprawnień i świadczeń oraz zasady wypłacania uposażenia i innych należności pieniężnych, z uwzględnieniem podziału na uposażenia i należności wypłacane przez jednostkę organizacyjną Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego 13) oraz jednostkę organizacyjną, do której funkcjonariusz został oddelegowany. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i warunki oddelegowania pracowników jednostek i organów mu podległych, w tym dane, jakie powinien zawierać wniosek, z którym Generalny Inspektor występuje o oddelegowanie, z uwzględnieniem stanowiska przeznaczonego dla oddelegowanego, zakresu wykonywanych na tym stanowisku zadań i obowiązków oraz proponowanego uposażenia, a także rodzaje przysługujących oddelegowanemu uprawnień i świadczeń oraz zasady wypłacania uposażenia i innych należności pieniężnych, z uwzględnieniem podziału na uposażenia i należności wypłacane przez jednostkę delegującą oraz jednostkę organizacyjną, do której pracownik został oddelegowany. 6. Szczegółowe zasady i tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4, a także szczegółowe zasady przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących w czasie pełnienia służby w tej jednostce określa ustawa z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55, Nr 106, poz. 678, Nr 107, poz. 688, Nr 117, poz. 753, Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1117, z 1999 r. Nr 1, poz. 7, z 2001 r. Nr 85, poz. 925 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 141, poz. 1184, Nr 200, poz. 1687 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391). Art. 6. 14) 1. Organy informacji finansowej, pracownicy i osoby wykonujące czynności na rzecz jednostki, o której mowa w art. 3 ust. 4, na podstawie umów prawa cywilnego oraz delegowane do pracy lub wyznaczone do pełnienia służby w tej jednostce, są obowiązane zachować w tajemnicy informacje, z którymi zapoznały się w toku wykonywanych czynności - na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach. 2. Zachowanie tajemnicy, o której mowa w ust. 1, obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia, zakończeniu okresu delegowania lub pełnienia służby w jednostce, o której mowa w art. 3 ust. 4, a także wykonywania na jej rzecz czynności na podstawie umów prawa cywilnego. Art. 7. W przypadku prowadzenia postępowania kontrolnego w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o Najwyższej Izbie Kontroli, Generalny Inspektor udostępnia kontrolerom informacje uzyskane w wyniku realizacji zadań, o których mowa w art. 4, na podstawie odrębnego upoważnienia Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Rozdział 3 Obowiązek rejestracji transakcji i osób dokonujących transakcji Art. 8. 1. 15) Instytucja obowiązana przyjmująca dyspozycję (zlecenie) klienta do przeprowadzenia transakcji, której równowartość przekracza 10 000 euro, zarówno jeżeli jest to transakcja prowadzona w ramach operacji pojedynczej, czy też w ramach kilku operacji, jeżeli okoliczności wskazują, że są one ze sobą powiązane, ma obowiązek zarejestrować taką czynność. 1. 16) Instytucja obowiązana przyjmująca dyspozycję lub zlecenie klienta do przeprowadzenia transakcji, której równowartość przekracza 15 000 euro, ma obowiązek zarejestrować taką transakcję, również gdy jest ona przeprowadzana w drodze więcej niż jednej operacji, których okoliczności wskazują, że są one ze sobą powiązane. 2. 17) Przy ustalaniu równowartości w euro, o której mowa w ust. 1, stosuje się średni kurs Narodowego Banku Polskiego dla danej waluty, obowiązujący w dniu dokonywania transakcji lub w dniu złożenia dyspozycji lub zlecenia przeprowadzenia transakcji. 3. 18) Instytucja obowiązana przyjmująca dyspozycję lub zlecenie klienta do przeprowadzenia transakcji, której okoliczności wskazują, że wartości majątkowe mogą pochodzić z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, ma obowiązek zarejestrować taką transakcję, bez względu na jej wartość i charakter. 4. 19) Rejestr transakcji, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz dokumenty dotyczące zarejestrowanych transakcji, przechowywane są przez okres 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym dokonano ostatniego zapisu związanego z transakcją. W przypadku likwidacji, połączenia, podziału lub przekształcenia instytucji obowiązanej, do przechowywania rejestrów i dokumentacji stosuje się przepisy art. 76 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 oraz z 2003 r. Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152 i Nr 139, poz. 1324). 5. 20) Obowiązek rejestracji transakcji, o których mowa w ust. 1, nie dotyczy przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Art. 9. 1. 21) W celu wykonania obowiązku rejestracji instytucje obowiązane dokonują identyfikacji swoich klientów w każdym przypadku złożenia pisemnej, ustnej lub elektronicznej dyspozycji (zlecenia). 2. Identyfikacja, o której mowa w ust. 1, obejmuje: 1) 22) w przypadku osób fizycznych i ich przedstawicieli - ustalenie i zapisanie cech dokumentu stwierdzającego na podstawie odrębnych przepisów tożsamość lub paszportu, a także imienia, nazwiska, obywatelstwa oraz adresu osoby dokonującej transakcji, a ponadto numeru PESEL w przypadku przedstawienia dowodu osobistego lub kodu kraju w przypadku przedstawienia paszportu, a w przypadku osoby, w imieniu lub na rzecz której jest dokonywana transakcja - ustalenie i zapisanie jej imienia, nazwiska oraz adresu; 2) 23) w przypadku osób prawnych - zapisanie aktualnych danych z wyciągu z rejestru sądowego lub innego dokumentu, wskazującego nazwę (firmę), formę organizacyjną osoby prawnej, siedzibę i jej adres oraz aktualnego dokumentu, potwierdzającego umocowanie osoby przeprowadzającej transakcję do reprezentowania tej osoby prawnej, a także danych określonych w pkt 1, dotyczących osoby reprezentującej; 3) w przypadku jednostek organizacyjnych, niemających osobowości prawnej - zapisanie danych z dokumentu, wskazującego formę organizacyjną i adres jej siedziby, oraz dokumentu potwierdzającego umocowanie osób przeprowadzających transakcję do reprezentowania tej jednostki, a także danych określonych w pkt 1, dotyczących osoby reprezentującej. 3. 24) Identyfikacja, o której mowa w ust. 1, dotyczy także beneficjentów transakcji i obejmuje ustalenie i zapisanie ich nazwy (firmy) lub imienia i nazwiska oraz adresu, w zakresie, w jakim dane te instytucja obowiązana może ustalić przy zachowaniu należytej staranności. 3a. 25) Jeżeli z okoliczności transakcji wynika, że osoba jej dokonująca nie działa we własnym imieniu, instytucja obowiązana powinna dążyć do zidentyfikowania podmiotów, w imieniu lub na rzecz których działa dokonujący transakcji. 4. 26) Informacje objęte identyfikacją przechowywane są przez okres 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym dokonano ostatniego zapisu związanego z transakcją. W przypadku likwidacji, połączenia, podziału lub przekształcenia instytucji obowiązanej, do przechowywania dokumentacji stosuje się przepisy art. 76 ustawy, o której mowa w art. 8 ust. 4. Art. 10. 27) 1. Instytucja obowiązana, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności, przekazuje Generalnemu Inspektorowi pisemną informację o prowadzeniu działalności, zawierającą wskazanie jej nazwy (firmy) lub imienia i nazwiska, siedziby, adresu i numeru REGON oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności. 2. Generalny Inspektor prowadzi wykaz instytucji obowiązanych. Rozdział 4 Zasady przekazywania informacji Generalnemu Inspektorowi 28) Art. 11. 1. 29) Instytucje obowiązane przekazują Generalnemu Inspektorowi informacje o transakcjach zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3. Przekazanie to polega na przesłaniu lub dostarczeniu danych z rejestru transakcji, o którym mowa w art. 8 ust. 4, także z wykorzystaniem elektronicznych nośników informacji. 2. Obowiązek rejestracji i powiadamiania Generalnego Inspektora nie dotyczy transakcji dokonywanych przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe, w związku z wykonywaniem budżetu. 3. 30) Informacje o transakcjach, o których mowa w art. 8 ust. 1, mogą być przekazywane Generalnemu Inspektorowi za pośrednictwem izb gospodarczych zrzeszających instytucje obowiązane i banków zrzeszających banki spółdzielcze. Art. 12. 31) 1. Informacje o transakcjach zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3 powinny zawierać w szczególności następujące dane: 1) datę i miejsce dokonania transakcji; 2) imię, nazwisko, obywatelstwo, adres, numer PESEL lub kod kraju oraz cechy dokumentu, na podstawie którego dokonano identyfikacji osoby dokonującej transakcji; 3) kwotę, walutę i rodzaj transakcji; 4) numer rachunku, który został wykorzystany do dokonania transakcji, oraz dane dotyczące posiadacza lub dysponenta tego rachunku; 5) dane osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, w imieniu której została dokonana transakcja; 6) imię, nazwisko lub nazwę (firmę) i adres beneficjenta transakcji, a w przypadku braku możliwości ustalenia jego adresu - nazwę (firmę) jego banku; 7) uzasadnienie w przypadku przekazywania informacji o transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 3. 2. Informacje o transakcjach zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3, zawierające dane określone w ust. 1, przekazuje się do Generalnego Inspektora: 1) w terminie 14 dni po upływie każdego miesiąca kalendarzowego - w przypadku transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 1; 2) niezwłocznie - w przypadku transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 3. Art. 13. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określa w drodze rozporządzenia: 1) wzór rejestru, o którym mowa w art. 8 ust. 4, sposób jego prowadzenia oraz tryb dostarczenia danych z rejestru Generalnemu Inspektorowi; 2) tryb przekazywania Generalnemu Inspektorowi informacji o transakcjach, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3, przy wykorzystaniu elektronicznych nośników informacji. Art. 13a. 32) 1. Instytucja obowiązana udostępnia niezwłocznie informacje dotyczące transakcji objętych przepisami ustawy, także na pisemne żądanie Generalnego Inspektora. Udostępnienie polega w szczególności na przekazaniu informacji o stronach transakcji, zawartości dokumentów, w tym dotyczących sald i obrotów na rachunku, przekazaniu ich potwierdzonych kopii lub udostępnieniu odpowiednich dokumentów do wglądu upoważnionym pracownikom jednostki, o której mowa w art. 3 ust. 4, w celu sporządzenia notatek bądź kopii. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane Generalnemu Inspektorowi nieodpłatnie. Art. 14. 1. (skreślony). 33) 2. Prokuratura, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego 13) oraz jednostki podległe lub nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych informują niezwłocznie Generalnego Inspektora o wszystkich przypadkach wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego. 3. 34) Informacja, o której mowa w ust. 2, powinna wskazywać w szczególności okoliczności dotyczące popełnienia przestępstwa oraz osoby biorące w nim udział. Art. 15. 35) Jednostki współpracujące, w granicach swoich ustawowych kompetencji, są obowiązane udostępniać, na wniosek Generalnego Inspektora, informacje i potwierdzone kopie dokumentów niezbędnych do realizacji jego zadań w zakresie zapobiegania przestępstwu, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego i określonemu w art. 2 pkt 7. Art. 15a. 36) 1. Jednostki współpracujące, z wyłączeniem organów, o których mowa w art. 14 ust. 2, są obowiązane, w granicach swoich ustawowych kompetencji, współpracować z Generalnym Inspektorem w zakresie zapobiegania przestępstwu, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, poprzez: 1) niezwłoczne powiadamianie Generalnego Inspektora o podejrzeniach wprowadzania do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł; 2) przekazywanie potwierdzonych kopii dokumentów dotyczących transakcji, co do których zachodzi podejrzenie, że mają one związek z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, oraz informacji o osobach przeprowadzających te transakcje. 2. Jednostki współpracujące są obowiązane do opracowania instrukcji postępowania w przypadkach, o których mowa w ust. 1. 3. Organy kontroli skarbowej, organy podatkowe i celne powiadamiają niezwłocznie Generalnego Inspektora także o wszelkich ujawnionych w toku swojej działalności okolicznościach, mogących wskazywać na prowadzenie działań mających na celu wprowadzanie do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł. 4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 3, powinno zawierać w szczególności opis ujawnionych okoliczności wraz z przyczynami, dla których zawiadamiający uznał, że mogą one wskazywać na prowadzenie działań mających na celu wprowadzanie do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł. Art. 15b. 36) W uzasadnionych przypadkach Generalny Inspektor może zwrócić się do urzędu skarbowego lub urzędu kontroli skarbowej o zbadanie legalności pochodzenia określonych wartości majątkowych. Informacja o wynikach przeprowadzonych działań jest przekazywana Generalnemu Inspektorowi niezwłocznie. Rozdział 5 Procedura wstrzymywania transakcji i blokady rachunku 37) Art. 16. 1. 38) Instytucja obowiązana, która otrzymała dyspozycję lub zlecenie przeprowadzenia transakcji lub mająca przeprowadzić transakcję, co do której zachodzi uzasadnione podejrzenie, że może ona mieć związek z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić na piśmie Generalnego Inspektora, przekazując dane wymienione w art. 12 ust. 1 pkt 1-6 wraz ze wskazaniem przesłanek przemawiających za wstrzymaniem transakcji, oraz wskazać zamierzony termin jej realizacji. 2. Po otrzymaniu zawiadomienia Generalny Inspektor dokonuje natychmiastowego potwierdzenia jego przyjęcia w formie pisemnej. 3. Zawiadomienie i potwierdzenie, o których mowa w ust. 1 i 2, może zostać przekazane również przy użyciu elektronicznych nośników informacji. Art. 16a. 39) 1. Generalny Inspektor, na podstawie posiadanych informacji, przekazuje instytucji obowiązanej informacje o podmiotach, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mają one związek z popełnianiem przestępstwa wymienionego w art. 2 pkt 7. 2. Instytucja obowiązana niezwłocznie informuje Generalnego Inspektora o prowadzeniu rachunku na rzecz podmiotu, o którym mowa w ust. 1, oraz o transakcjach, w których taki podmiot występuje jako strona. Art. 17. 40) Jeżeli zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, nie można dokonać przed wykonaniem albo podczas wykonywania dyspozycji lub zlecenia przeprowadzenia transakcji, instytucja obowiązana przekazuje informację o transakcji niezwłocznie po jej przeprowadzeniu, podając przyczyny braku wcześniejszego zawiadomienia. Art. 18. 1. 41) Jeżeli z zawiadomienia lub z posiadanych informacji wynika, że transakcja, która ma zostać przeprowadzona, może mieć związek z popełnieniem przestępstwa, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego. Generalny Inspektor może w ciągu 12 godzin od potwierdzenia przyjęcia zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 ust. 2, przekazać instytucji obowiązanej pisemne żądanie wstrzymania tej transakcji lub blokady rachunku na okres nie dłuższy niż 48 godzin od momentu otrzymania zawiadomienia. Równocześnie Generalny Inspektor zawiadamia właściwego prokuratora o podejrzeniu popełnienia przestępstwa i przekazuje mu informacje i dokumenty dotyczące wstrzymywanej transakcji lub blokowanego rachunku. 2. Żądanie wstrzymania transakcji może być wydane tylko przez Generalnego Inspektora lub łącznie dwóch upoważnionych przez niego na piśmie pracowników jednostki, o której mowa w art. 3 ust. 4. 3. 42) Instytucja obowiązana wstrzymuje transakcję natychmiast po otrzymaniu pisemnego żądania, o którym mowa w ust. 1. 4. Wstrzymanie transakcji przez instytucję obowiązaną w trybie określonym w ust. 1 i 3 nie rodzi odpowiedzialności dyscyplinarnej, cywilnej, karnej ani innej określonej odrębnymi przepisami. Art. 19. 43) 1. W przypadku otrzymania od Generalnego Inspektora zawiadomienia, o którym mowa w art. 18 ust. 1 zdanie drugie, prokurator może postanowieniem wstrzymać transakcję lub dokonać blokady rachunku na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące od otrzymania tego zawiadomienia. 2. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się zakres, sposób i termin wstrzymania transakcji lub blokady rachunku. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy. 3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach ogłoszenie postanowienia, o którym mowa w ust. 1, może być odroczone na czas oznaczony, niezbędny ze względu na dobro sprawy. O wydaniu postanowienia zawiadamia się wówczas niezwłocznie instytucję obowiązaną. 4. Wstrzymanie transakcji lub blokada rachunku upada, jeżeli przed upływem 3 miesięcy od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 18 ust. 1 zdanie drugie, nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym. 5. W kwestiach dotyczących wstrzymania transakcji lub blokowania rachunku nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego. Art. 20. 44) W przypadku gdy rachunek został zablokowany lub transakcja została wstrzymana z naruszeniem prawa, odpowiedzialność za szkodę wynikłą z jej wstrzymania ponosi Skarb Państwa na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. Art. 20a. 45) 1. W przypadku uzyskania informacji, o których mowa w art. 16a ust. 2, Generalny Inspektor może przekazać instytucji obowiązanej pisemne żądanie blokady rachunku. 2. Przepisy art. 18-20 stosuje się odpowiednio. Art. 20b. 45) Przepisy art. 19 i 20 stosuje się odpowiednio również w toku wszczętego postępowania karnego o przestępstwa wymienione w art. 2 pkt 7, gdy otrzymane przez prokuratora zawiadomienie o przestępstwie pochodzi z innych źródeł. Art. 20c. 45) Instytucja obowiązana, na żądanie zlecającego transakcję lub posiadacza rachunku, może poinformować go o fakcie wstrzymania transakcji lub blokady rachunku i wskazać organ, który zażądał wstrzymania transakcji lub blokady rachunku. Rozdział 6 Kontrolowanie instytucji obowiązanych Art. 21. 1. 46) Kontrolę przestrzegania przez instytucje obowiązane zasad rejestracji i powiadamiania o transakcjach, objętych przepisami ustawy, sprawuje Generalny Inspektor. 2. 47) Kontrolę przeprowadzają pisemnie upoważnieni przez Generalnego Inspektora pracownicy jednostki, o której mowa w art. 3 ust. 4, zwani dalej "kontrolerami", po okazaniu legitymacji służbowej kontrolera, zwanej dalej "legitymacją kontrolera", i pisemnego upoważnienia. 3. 48) Kontrolę, o której mowa w ust. 1, realizują również w ramach sprawowanego nadzoru lub kontroli, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach: 1) 49) Komisja Nadzoru Bankowego w stosunku do banków i oddziałów banków zagranicznych oraz Narodowy Bank Polski w odniesieniu do podmiotów prowadzących działalność kantorową; 2) 50) Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych w stosunku do zakładów ubezpieczeń i głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń; 3) 51) Komisja Papierów Wartościowych i Giełd w stosunku do domów maklerskich, banków w zakresie prowadzonej przez nie działalności maklerskiej i innych podmiotów prowadzących działalność maklerską na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz w stosunku do funduszy inwestycyjnych, towarzystw funduszy inwestycyjnych, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych; 4) (skreślony); 52) 5) minister właściwy do spraw finansów publicznych w stosunku do podmiotów urządzających i prowadzących gry losowe, zakłady wzajemne lub gry na automatach; 6) prezesi sądów apelacyjnych w stosunku do notariuszy; 7) Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa w stosunku do spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych. 4. Pisemna informacja o wynikach kontroli, o której mowa w ust. 3, w zakresie przestrzegania przepisów ustawy, przekazywana jest Generalnemu Inspektorowi w terminie 14 dni od jej zakończenia. 5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji kontrolera oraz ustala zasady jej wydawania i wymiany. Art. 22. 1. Na żądanie kontrolera instytucje obowiązane są zobowiązane do przedkładania wszelkich dokumentów i materiałów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, o której mowa w art. 21 ust. 1, z wyłączeniem dokumentów i materiałów zawierających informacje objęte tajemnicą państwową. 2. Instytucje obowiązane zapewniają kontrolerowi warunki do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w szczególności niezwłoczne przedstawianie do kontroli żądanych dokumentów i materiałów oraz terminowe udzielanie wyjaśnień przez pracowników jednostki. 3. Kontrolerzy mają prawo do: 1) wstępu do obiektów i pomieszczeń instytucji obowiązanej w obecności kontrolowanego; 2) 53) wglądu do dokumentów i innych materiałów dowodowych, objętych zakresem kontroli oraz uzyskiwania ich potwierdzonych kopii; 3) żądania od pracowników instytucji obowiązanej ustnych i pisemnych wyjaśnień, w zakresie prowadzonej kontroli. 4. 54) Kontrolerzy, w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych, korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych. Art. 23. 55) Kontroler jest upoważniony do swobodnego poruszania się po terenie instytucji obowiązanej bez obowiązku uzyskania przepustki oraz nie podlega kontroli osobistej. Art. 24. 56) 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli dyrektor jednostki, o której mowa w art. 3 ust. 4, przedstawia w protokole pokontrolnym kierownikowi instytucji obowiązanej lub upoważnionej przez niego osobie w terminie 30 dni od dnia zakończenia kontroli. 2. Protokół pokontrolny zawiera ustalenia stanu faktycznego, ocenę kontrolowanej działalności, a w niej stwierdzone nieprawidłowości i wskazanie osób za nie odpowiedzialnych oraz wnioski zmierzające do usunięcia nieprawidłowości. Art. 25. 56) 1. Kierownik instytucji obowiązanej lub upoważniona przez niego osoba ma prawo zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń co do ustaleń zawartych w protokole pokontrolnym. 2. Zastrzeżenia zgłasza się na piśmie do Generalnego Inspektora w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu pokontrolnego. 3. Po rozpatrzeniu zastrzeżeń Generalny Inspektor przekazuje na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia w terminie 30 dni od dnia otrzymania tych zastrzeżeń. Art. 26. (skreślony). 57) Art. 27. Pisemną informację o wynikach kontroli, o której mowa w art. 21 ust. 1, Generalny Inspektor przekazuje: 1) organom sprawującym nadzór nad instytucjami obowiązanymi; 2) organowi powołanemu do ścigania przestępstw lub wykroczeń, w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. Rozdział 7 Ochrona i udostępnianie zgromadzonych danych Art. 28. Instytucje obowiązane ustalają wewnętrzne procedury, zapobiegające wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, dotyczące w szczególności realizowania obowiązku identyfikacji klienta i przechowywania informacji objętych tą identyfikacją, zapewniają udział pracowników w programach szkoleniowych dotyczących identyfikacji transakcji mogących mieć związek z przestępstwem, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego, oraz wyznaczają osoby odpowiedzialne za realizację obowiązków określonych w ustawie. Art. 29. Do ujawniania przez instytucje obowiązane, w trybie i zakresie przewidzianych w ustawie, wszelkich informacji dotyczących transakcji nie stosuje się przepisów ograniczających udostępnianie danych objętych tajemnicą, z wyjątkiem danych objętych tajemnicą państwową. Art. 30. Wszelkie informacje uzyskane i przekazywane przez organy informacji finansowej w trybie przewidzianym w ustawie podlegają ochronie określonej w przepisach odrębnych ustaw regulujących zasady ich ochrony. Art. 31. 58) Jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego lub wymienionego w art. 2 pkt 7, wynika z posiadanych przez Generalnego Inspektora informacji, ich przetworzenia lub analizy, Generalny Inspektor zawiadamia prokuratora o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz przekazuje mu materiały uzasadniające takie podejrzenie. Art. 32. 58) 1. Informacje o transakcjach objętych przepisami ustawy są przekazywane przez Generalnego Inspektora sądom i prokuratorom na potrzeby postępowania karnego, na ich pisemny wniosek. 2. W celu sprawdzenia danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie, o którym mowa w art. 299 Kodeksu karnego lub wymienionego w art. 2 pkt 7, prokurator może żądać od Generalnego Inspektora udostępnienia informacji chronionych prawem, w tym objętych tajemnicą bankową lub ubezpieczeniową, także w postępowaniu sprawdzającym prowadzonym na podstawie art. 307 Kodeksu postępowania karnego. Art. 33. 1. 59) Generalny Inspektor przekazuje, z zastrzeżeniem ust. 1a, posiadane informacje o transakcjach objętych przepisami ustawy na pisemny i uzasadniony wniosek: 1) ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub osób przez niego upoważnionych, 2) Szefów: Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Wojskowych Służb Informacyjnych lub osób przez nich upoważnionych - w zakresie ich kompetencji ustawowych. 1a. 60) Informacje, o których mowa w art. 8 ust. 1, Generalny Inspektor przekazuje ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz Szefom: Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Wojskowych Służb Informacyjnych, na pisemny i uzasadniony wniosek, złożony za zgodą Prokuratora Generalnego. 2. 61) Informacje o transakcjach objętych przepisami ustawy, mogą być udostępniane przez Generalnego Inspektora na pisemny i uzasadniony wniosek: 1) dyrektorów izb skarbowych i dyrektorów urzędów kontroli skarbowej lub ich zastępców - wyłącznie w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych; 2) Przewodniczącego Komisji Nadzoru Bankowego lub osób przez niego upoważnionych - wyłącznie w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru bankowego; 3) 62) dyrektorów izb celnych - wyłącznie w sprawach dotyczących egzekwowania długu celnego oraz należności podatkowych, wynikających z wymiany gospodarczej z zagranicą; 4) Generalnego Inspektora Celnego 63) lub osób przez niego upoważnionych - wyłącznie w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowań przygotowawczych w celu zwalczania przestępstw i wykroczeń z zakresu obrotu towarowego z zagranicą; 5) 64) Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych lub osób przez nią upoważnionych - wyłącznie w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową; 6) (skreślony); 65) 7) Prezesa Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej lub osób przez niego upoważnionych - wyłącznie w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru nad działalnością spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych; 8) 66) Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd lub osób przez niego upoważnionych - w sprawach związanych z wykonywaniem nadzoru nad działalnością domów maklerskich, banków w zakresie prowadzonej przez nie działalności maklerskiej i innych podmiotów prowadzących działalność maklerską na podstawie ustawy - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz w stosunku do funduszy inwestycyjnych i towarzystw funduszy inwestycyjnych, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych oraz banków prowadzących rachunki papierów wartościowych; 9) (skreślony); 67) 10) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli - w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania kontrolnego. 3. 68) W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 Generalny Inspektor może przekazywać informacje o transakcjach objętych przepisami ustawy, również z własnej inicjatywy. 4. W zakresie informacji objętych tajemnicą bankową Generalny Inspektor przekazuje i udostępnia informacje organom, o których mowa w ust. 2, zgodnie z zakresem upoważnień i trybem określonym w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1179, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535 i Nr 65, poz. 594). 5. 69) Informacje związane z wprowadzaniem do systemu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, a także z finansowaniem terroryzmu, mogą być udostępniane przez Generalnego Inspektora zagranicznym instytucjom, o których mowa w art. 4 pkt 7, na zasadzie wzajemności, w trybie określonym w dwustronnych porozumieniach zawartych przez Generalnego Inspektora. 6. 70) Osoby, które weszły w posiadanie informacji o transakcjach objętych przepisami ustawy, uzyskanych w trybie określonym w ust. 1-3, są obowiązane chronić informacje prawnie chronione, na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach. Zachowanie tajemnicy obowiązuje również po ustaniu stosunku pracy, wykonywania czynności na podstawie umów prawa cywilnego lub ustaniu służby. 7. 71) Obowiązek zachowania w tajemnicy uzyskanych na podstawie ustawy informacji, do których nie stosuje się przepisów odrębnych ustaw regulujących zasady ich ochrony, obejmuje również pracowników instytucji obowiązanych, izb gospodarczych zrzeszających instytucje obowiązane, banków zrzeszających banki spółdzielcze oraz osoby wykonujące na ich rzecz czynności na podstawie umów prawa cywilnego. Zachowanie tajemnicy obowiązuje również po ustaniu stosunku pracy lub zaprzestaniu wykonywania czynności na podstawie umów prawa cywilnego. Art. 34. 72) Ujawnienie osobom nieuprawnionym, w tym także stronom transakcji lub posiadaczom rachunku, faktu poinformowania Generalnego Inspektora o transakcjach, których okoliczności wskazują, że wartości majątkowe mogą pochodzić z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, albo o rachunkach podmiotów, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mają związek z popełnianiem aktów terrorystycznych, oraz o transakcjach dokonywanych przez te podmioty jest zabronione. Rozdział 8 Przepisy karne Art. 35. 72) 1. Kto, działając w imieniu lub interesie instytucji obowiązanej, wbrew przepisom ustawy, nie dopełnia obowiązku: 1) rejestracji transakcji lub przechowywania rejestrów transakcji oraz dokumentów dotyczących transakcji, 2) identyfikacji klienta zgodnie z procedurami, o których mowa w art. 28, lub przechowywania informacji objętych identyfikacją, 3) zawiadomienia organu informacji finansowej o transakcji lub o prowadzeniu rachunku na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 16a ust. 1, 4) wstrzymania transakcji lub blokady rachunku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega ten, kto działając w imieniu lub interesie instytucji obowiązanej, wbrew przepisom ustawy ujawnia informacje zgromadzone zgodnie z upoważnieniem ustawy osobom nieuprawnionym, posiadaczom rachunku lub osobom, których transakcja dotyczy, albo wykorzystuje te informacje w inny sposób niezgodny z przepisami ustawy. 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie. Art. 36. 72) Kto, działając w imieniu lub interesie instytucji obowiązanej, wbrew przepisom ustawy: 1) odmawia przekazania Generalnemu Inspektorowi informacji lub dokumentów, 2) przekazuje Generalnemu Inspektorowi nieprawdziwe lub zataja prawdziwe dane dotyczące transakcji, rachunków lub osób, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 37. 73) Kto dopuszcza się czynu określonego w art. 35 ust. 1 lub 2 lub w art. 36 wyrządzając znaczną szkodę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Art. 37a. 74) 1. Kto udaremnia lub utrudnia przeprowadzenie czynności kontrolnych, o których mowa w rozdziale 6, podlega grzywnie. 2. Tej samej karze podlega, kto nie dopełnia obowiązku ustalenia wewnętrznych procedur zapobiegających wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł. Rozdział 9 Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe Art. 38-47a. (pominięte). 75) Art. 47b. 76) W okresie od dnia 1 grudnia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. obowiązku zarejestrowania czynności, o której mowa w art. 8 ust. 1, nie stosuje się. Art. 48. (skreślony). 77) Art. 49. 78) Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia 79), z wyjątkiem: 1) art. 3-6, art. 13 oraz art. 15, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia; 2) (skreślony); 80) 3) 81) art. 45 pkt 3 lit. b w zakresie dotyczącym art. 106 ust. 4 i 5, który wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2003 r. a) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 32, poz. 299), która weszła w życie z dniem 31 marca 2002 r. 1) Tytuł ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 września 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 180, poz. 1500), która weszła w życie z dniem 1 grudnia 2002 r. 2) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 3) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1; obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany o której mowa w odnośniku 4. 4) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 75 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385), która wejdzie w życie z dniem 12 października 2003 r. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 6) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 8) Dodany przez art. 1 pkt 3 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 9) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 4 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 10) Dodany przez art. 1 pkt 4 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 11) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 12) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 212 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676), która weszła w życie z dniem 29 czerwca 2002 r. 13) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 212 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 12. 14) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 15) W brzmieniu tym obowiązuje do dnia wejścia w życie zmiany ustawy, o której mowa w odnośniku 16. 16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1; wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. 17) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 7 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 18) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 19) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 7 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 20) Dodany przez art. 1 pkt 7 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 21) W brzmieniu ustalonym przez art. 28 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. Nr 144, poz. 1204), która weszła w życie z dniem 10 marca 2003 r. 22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. b tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 23) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 8 lit. b tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 8 lit. c ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 25) Dodany przez art. 1 pkt 8 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 26) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 8 lit. e ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 27) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 9 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 28) Tytuł w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 10 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 29) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1, który w zakresie transakcji zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2004 r. 30) Dodany przez art. 1 pkt 11 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 31) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 32) Dodany przez art. 1 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 33) Przez art. 1 pkt 14 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 34) Dodany przez art. 1 pkt 14 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 36) Dodany przez art. 1 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 37) Tytuł ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 38) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 18 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 39) Dodany przez art. 1 pkt 19 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 40) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 20 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 41) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 21 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 42) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 21 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 22 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 44) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 23 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 45) Dodany przez art. 1 pkt 24 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 46) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 25 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 47) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 25 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 48) Zdanie wstępne ze zmianą wprowadzoną przez art. 52 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178), która weszła w życie z dniem 1 października 2002 r. 49) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 52 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 48. 50) W brzmieniu ustalonym przez art. 58 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r.; ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 25 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 51) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 25 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 52) Przez art. 58 pkt 1 lit. b ustawy wymienionej w odnośniku 50 jako pierwsza. 53) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 26 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 54) Dodany przez art. 1 pkt 26 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 55) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 27 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 56) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 57) Przez art. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 58) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 60) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 61) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 63, poz. 641), która weszła w życie z dniem 22 czerwca 2001 r., i art. 1 pkt 31 lit. g ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 62) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 24 ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o przekształceniach w administracji celnej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 41, poz. 365), która weszła w życie z dniem 1 maja 2002 r. 63) Z dniem 1 lipca 2002 r. został zniesiony Generalny Inspektor Celny na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 89, poz. 804). 64) W brzmieniu ustalonym przez art. 58 pkt 2 lit. a ustawy wymienionej w odnośniku 50 jako pierwsza; ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret pierwsze ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 65) Przez art. 58 pkt 2 lit. b ustawy wymienionej w odnośniku 50 jako pierwsza. 66) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret drugie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 67) Przez art. 1 pkt 31 lit. c tiret trzecie ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 68) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 31 lit. g ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 69) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 lit. d ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 70) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 31 lit. e i g ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 71) Dodany przez art. 1 pkt 31 lit. f ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 72) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 73) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 33 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 74) Dodany przez art. 1 pkt 34 ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 75) Zamieszczone w obwieszczeniu. 76) Dodany przez art. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. Nr 65, poz. 597), która weszła w życie z dniem 16 kwietnia 2003 r. z mocą od dnia 1 grudnia 2002 r. 77) Przez art. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w odnośniku 61 jako pierwsza. 78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy wymienionej w odnośniku 61 jako pierwsza. 79) Ustawa została ogłoszona dnia 22 grudnia 2000 r. 80) Przez art. 1 pkt 35 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 1. 81) Ze zmianami wprowadzonymi przez art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł (Dz. U. Nr 32, poz. 299), która weszła w życie z dniem 31 marca 2002 r., i art. 1 pkt 35 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 1. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI 1) z dnia 18 lipca 2003 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Stowarzyszeniu Bractwa Młodzieży Greckokatolickiej "Sarepta" (Dz. U. Nr 139, poz. 1336) Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z późn. zm. 2)) zarządza się, co następuje: § 1. Nadaje się osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pod nazwą Stowarzyszenie Bractwa Młodzieży Greckokatolickiej "Sarepta" z siedzibą w Krynicy Górskiej, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Przemysko-Warszawskiego Obrządku Greckokatolickiego. § 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: K. Janik 1) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej -wyznania religijne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 35, poz. 325 i Nr 58, poz. 533). 2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459, z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 96, poz. 590 i Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 59, poz. 375, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 757 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268. Opublikowane w internecie przez Polskie Wydawnictwa Profesjonalne Sp. z o.o. Oddział Dom Wydawniczy ABC http://www.abc.com.pl/

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
abc com pl 4
abc com pl 9
abc com pl 3
abc com pl 2
abc com pl 8
abc com pl 6
abc com pl 5
abc com pl 1
www abc com pl serwis du 0379
gasnica GP 2X ABC spec pl
www oditk com pl ZarzÄ…dzanie MetodÄ… Deminga
Alfa i omega — vege com pl —

więcej podobnych podstron